Full text of "Historiarum libri octo"

See other formats

"a 


ol 


s 
ü 


* gno e -, 
) ; 
T Pe i 
t MSS L I" d : J αν d 
b^ "s 
Ej 


iy Para 
ao y Roh 
qui Y^; ἰς 
ἧς KM "s μ um 
; rite c me pes den . ΞΕ 
ἃ ji A CR AEN. 
Sum Dn 


ako e 


ἊΝ 


ew 


LA em ΤᾺ 
Ὁ 


i Ae 


zy 


E Jc pon casei poa 
ΣΧ pg 
di il ὩΣ ΜΝ 
“π᾿ ΤῊΣ 
Mi... 709 MM γυρευζ:, ν΄ 
P "admit 2 - 


2 prion] que th 


Digitized by the Internet Archive 
in 2009 with funding from 
University of Toronto 


— http://www.archive.org/details/historiarumlibriO1hero 


ἘΠ ΓῈ 
HselHPOAIANOT 


i 

E: 

| IZTOPION BIBAIA OKTO. 
| HERODIANI 

' HISTORIARVM LIBRI OCTO. 


E RECENSIONE 
j HENRICI STEPHANI, 
CvnM 


| ^. VARIETATE LECTIONIS 


TRIVM CODICVM MSS., 


NOVA BERGLERI VERSIONE, 


NOTIS yARIORVM 
P E T* | 
| NW 
INDICIBVS VERBORVM AC RER V M, 
A 


CVRANTE 


| THEOPHILO GVILIELMO IRMISCH, 


^RT. MAG. LIPS. GYMNASII PLAVIANI RECTORE, 


hon ————— ———— 
LIPSIA E, 


, SVMTIBVS FE. 8. SCHWICKER TI, 


CIJS2IOSCUCLEXEIX, 


XTATAPRAN 


tO elu ἘΞ HE 

! d ; xD 
gioco (26; ΓΝ Xx [A m 
m E suada E | ^ 
Ts d ' d l HW [3 ς LT v 


EUN CP R c vice d iau. 
MU E T τς 2 dL 


i 3gen. c DAE . M er δ᾿ 


"A! * 


E. f ) &TVARAYS PE iE M 


"ipe ox 13) 70 amas ps 


m 


ὃ s dde idairnads ira wMYn $24 GA aA E. 


ad ὰ 2 | e 


AIEO » ἢ 2 Au^ ir * * 
ἐπεὶ ταρῆν νὴ H S δ δι 


unco rn , iiEàxE 2926tki» 


T 
» 
LJ 
i 


4 
» 
* 
, 


VIRO S VM M O, | 
CHRISTOPHORO HIEREMIAE 
ROSTIO, 


ΠΑ, M. LIPS. RECTORI GYMNASII BVDISSENSIS 


LONGE CELEBERRIMO, 
GRAECEQVE AC LATINE 
DOCTISSIMO, 


PRAECEPTORI QVONDAM SVO, 


EDITOR. 


Nov ui δή ποτ᾽, ἀκούω τηλοῦ, Ῥῶςε, βοήσεις, 
Ἔργον Sepe σκότους δέσματα ῥῆξε μακροῦ! 

"Pus, καὶ. ἐς κόλπον τὸν σαυτοῦ σπέρξε, νεογνὸς 
Ηὐτέ τις ἐξ ὥου μητέρα ἐς ὄρνις m. | 

Δέξο, κρίνων, ὃν ἔφησϑα πάλαι, μῶν γνήσιὸς εἰμί 


Τῶν γὰρ σῶν πάντως εὔχεται εἶναι ἀνήρ. 


Tandem aliquando ergo, Rofli, clamare videris, 
ArGa tenebrarum vincula rupit opus. 


Rupit, fubque 'Tuum gremium properavit, ut ovo 


Exclufa ad matrem cortis avis iuvenis. 
Prende, probans, quondam quem dixti, verus an is fim. 


Namque Tui prorfus glorior efle gregis. 


PRAEFATIO. 


LECTORI GRAECARVM LITTERARVM 
STVDIOSO. 


peor Tomo huic Herodiani primo, ex illis, quae 
olim in Commentariis De(lavicis de inílituto ac confilio 

editionis meae pluribus dedi, excerpo tantum quaedam, ad- 
ditis aliis, ut cognofcatur, quae in lucem prodit editio, quid 
que in ea egerimus, et denique, quo dirigi mentes'ac iudicia 
horum, qui operam meam recenfere inílituant aliisque an- 
nunciare, velimus. 

Igitur, cum ab initio moliti effemus editionem amplio- 
rem, quae contineret Notas non modo Virorum Doctorum 
editorumque. priorum. plenas et omnes, fed etiam libellos 

uosdam fingulares, loca noflri fcriptoris aliquot explicantes 
vel illuftrantes: tamen, fuadentibus tum virorum nonnullo- 
rum, do&lrina celebrium, vocibus, tum bibliopolarum ratio- 
nibus, tum iuvenum, Graecitatis amantium, commodis, ab 
eo confilio, longiorique velut itinere, revocari nos fivimus 
ita, ut, praeter plane reie£tos libellos iftos fingulares, primo 
Excuríus ad loca quaedam aut breviores redderemus, aut 
prorfus dimitteremus, deinde faltem Notas Boecleri et Oxo- 
nienfis editionis partim omitteremus omnino, partim con- 
tra&liores daremus, tandem, quae Scheidius, fuo tempore 
Graece non indo£tus, attuli(fet in Indice Boeclerianae editio- 
nis, parcius attingeremus, et modo quatenus ille aut dis- 
ceffiffet a Politiano (quem plerumque fequitur, etiamin locis 
difficilibus et male intellectis) et Berglero, aut huic pofterio- 
ri ad vertendum dux fuiffet aliquis, aut repugnaflet Stephani 
conie&turis, aut habuiflet aliquid ad loca Noftri explicanda 
vel illuffranda, raro denique, ubiiniis, quae non fatis ac- 
curate ille dediffet, nobis ad meliora praecipienda oblatam 
occafionem putaremus. 

Deinde a fubflrato textu Graeco, quem habet Henrici 
Stephani editio anni 1581 formaeque quaternae, non difceffi, 


L2 


vx PRAEFATIO. 


nifi interdum in ratione interpungendi, it. in parenthefis fignis 
omittendis, vel in fcripturae modo, velut in voculis iungen- 
dis zie, γὲ εξ τὲ, item in accentibus, aliisve rebus leviculis, - 
vel denique, ubi in verbis ac le&ione conflituenda emendatio | 
' effet neceífaria, certa atque perfpicua. 

. . Cumque, praeter hanc Stephani editionem, adhibuiffem 
veteres fere omnes, quae prodierant ante, quam ad eden- 
dum traCtandumque fcriptorem hunc accedebam, Aldinas 
binas, fummi moduli unam, et alteram o&onis editam, Bafi- 
leenfes quatuor, formulae cum o&avae, tum duodecimae, 
porro Friderici Sylburgii illam, quae habetur in tertio Tomo 
Romanae hiftoriae fcriptorum minorum, ac, praeter Lova- 
nienfem, quoque Ingolítadienfes duas, item Lugdunenfem, 
tum Parei duplicem, Boecleri binas, Oxonienfes totidem, 
Patavinam et Edinburgenfem ; de quibus omnibus alibi plura 
dicentur; nondum a me coémta editione illa, quae Bafileae 
anno 1782 o&onis prodiit: ex his, quas tenebam, editioni- 
bus appofui in Varietate LeGionis non diverfitatem in diftin- 
guendo omnem, fed modo praecipuam, et quae fenfum fa- 
ceret alium, ac de vitiis operarum etiam modo quaedam in- 
ficnia, et tandem, fi quae leCtiones ibi comparerent in voca- 
bulis aliae. 

Sed contigit praeterea, ut nancifcerer ad textum Grae- 
cum conítituendum et adiuvandum Codices mánu fcriptos 
tres, Primus eft Bavarzr, ex urbe Monachio miffus Ratisbo- 
nam ad Martinum V. Cl., tum ibi, fed nunc Lipfiae ad fcho- 
lam Nicolai Re&orem, egregie prorfus de litteris merentem, 
qui, cum Stephani editione illa fuperiori Codicem fumma di- 
ligentia conferens, inde praebuit Excerpta pleniffima. ΑἹ- 
terius Pneti e bibliotheca St. Marci quoddam fpecimen, pu- 
blici iuris fa&um a Theupolo, defcriptum mecum communi- 
cavit beatus Ernefli, theologus apud Lipficos nuper eximius. 
Quod fpecimen cum effet brevius: eius verior au&tor Zanetti) 
bibliothecae ifti tum praefe£tus et vivusadhuc, a me addu&u 
eft mercede haud parva, ut abfolverct a fe coeptam operam 
atque Herodianum totum ad eandem Stephani editionem com] 
pararet, idque per operam benevolam Lochmanni, ProfeíIoJ 


PRAEFATIO. , vit 


ris Coburgi Clariffimi ac Do&iffimi, cui hic propterea gratias 

jam praemitto, alias et aC&turus olim in Codicum noftrorum . 
hiftoria. Poftremo Varietatem Le&ionum tertii Codicis in- 

dobonenfir, ab Illuftri Locella collati ad editionem duodeci- 

mae formae, quae typis expreífa eft Halae Saxonum impen- 

fis orphanotrophei anno 1759, publicavit Strothus, litteris 
nuper ereptus maturius, in bibliothecae philologicae volumi- 

ne primo, fed per pauciora adhuc, quam e Veneto data funt, 

Excerpta. 

Horum librorum varietatem ac novitatem in locis qui- 
busdam Graeci textus nolui ego quidem proponere et quafi 
effundere nudam defertamque, fed maxime fuper Codicibus 
tribus iudicium feci in Notis, probabiles per caufas often- 
dendo, undele&io iftorum orta, etplerumque nihilab iis affer- 
ri aliud, quam gloffas, quae, quanquam interdum blandien- 
tes fpecie, ut Strothum adeo decipiant occupentque, tamen 
reiici debent, et interdum adeo funt manifefílae, ut de manu 
librariorum operaque aliena dubitari prorfus nequeat, ac fides 
illorum Mss. et autoritas infigniter minuatur atque debilite- 
tur. Quae quidem opera in explorandis inveftigandisque 
Mss. noftrorum le&ionibus multum laboris et temporis ab- 
fumfit, et fimul operis editionem tardavit progreffusque ci- 
tiores intra&tando fcriptore atqueabfolvendo inhibuit. Sedita 
differens, volui nontantum efficere, ut iuftum denoflris Codd. 
ftatueretur ab aliis pretium, (quod et longius faciemus ali- 
quando in fingulari fuper illis Mss. difputatione;) fed etiam 
illud confequi, ut tirones haberent exemplum loci alicuius 
tuendi defendendique. Omnino ab huius faeculi more abi- 
mus, qui nimis eft pronus ad corrigendum, et ad temere ex- 
cipienda, quae Mss. fuppeditant, legemque fanximus nobis 
hanc praecipuam, ut locum adiuvaremus prius ac potius in-- 
terpretando, quam emendando. 

Ad quam verecundiam et modeftiam interpretis ac criti- 
ci editorisque cupimus tum refpicere maxime hos, qui cen- 
fores fe editionis atque operae noftrae conftituant, tum iu- 
ventutem fingere et adfuefacere, ne, properantes iudicium, 
probent aut improbent le&liones novas vulgatasve ac veteres. 


VIII PRAEFATIO. “ 


Etfi contra etiam vulgatam le&ionem interdum removi- 
mus, fufícepta ftatim in textum alia, quam praebebant vel 
Codices, vel conie£turse Commentatorum, facientes idem 
eadem cum diligentia et per caufas idoneas, v. c. 1, 6, 19. ad 
vulgatum ἀρχόντων, interdum adeo contra Mss., fi neceffe 
erat; ad quam ipfam operam attentos volumus tum cenfores 
editionis huius, tum iuvenes, ut et hinc fumant exemplum 
ac praecepta loci cuiusdam emendandi. 

Sed fuit tamen etiam, ubi le&ionem veterem relinque- 
remus intactam, nec ftatim tolleremus, quia multiplex erat 
ac varia emendatio atque conie&tura, dubiaque adeo et ambi- 
gua optio; quod tertium iidem cenfores fpeGabunt cum ti- 
ronibus, ut momenta caufasque in partem utramque perpen- 
dant, et ad iudicandum acuant ingenia. 

Quibus Notis criZicir, multo illis plurimis, (ubi et dili- 
genter oftendimus, quae vocales, fyllabae, aut voces adeo 
totae, confufae vel effent vel putarentur, et unde, fa&uri 
proinde olim peculiarem indicem in hanc partem criticam et 
confufionem, ad exemplum v. c. Alberti in Gloffar. N. T.) 
fubinde accedere debuerunt pAilologicae, ad verba fingula for- 
mulasque dicendi valiturae, nec modo ad fenfum ac notio- 
nem, fed quoque ad univerfam Herodiani Graecitatem, quae 
quippe du&ta eft non minus ex aliis Graecis optimae notae 
atque aetatis, (nominatim Xenophonte, Demofthene et 
Thucydide, quem in primis imitatur Nofter, confervata 
etiam obícuritate, praefertim per orationes infperfas) quam 
e fcriptoribus ferioris temporis deteriorisque conditionis, at- 
que adeo e Latinitate, et e forma Romanae civitatis, cuius 
res fcribebat, quae fecit, ut vocabula quaedam, olim iam | 
ufurpata, tamen notionem acciperent aliam, ut βασιλεὺς, 
. deyn, rel. 

Atque haec quidem laboris noftri pars, confumta in in- 
veftiganda reperiendaque noftri fcriptoris Graecitate five pri- 
voruin verborum, five iun&orum, unde haufta effet, longe | 
fuit et mole(liffima et in caufa praecipua, ut in fcriptore hoc 
tra&ando non citius longiusve progrederer, eum faepius In- 
dices aliorum fcriptorum infpiciendi effent et confulendi, at | 


"wr 


PRAEFATIO. IX 


faepius frufira tamen, — Unde, quae Noflro peruliaria, aut 
modo ad analogiam fcripta, dixi per Notas, fi quis forfan ali- 
bi'meminerit atque inveniat, veniam is dare volet non incu- 
riae noftrae, fed Indicum paupertati, gratiam idem a me ini- 
turus, fi e fuis copiis penuriam expleat meam, et, quod mihi 
non licuit, fe' doceat inveniffe, in primis ex Ariftophane. 
Cum enim ab initio ufus effem e bibliotheca Koerneri, Theo- 


. logi quondam etEphori Lipfiae Celeberrimivatque Do&iffimi, 


͵ 


editione Kufteri: deinde repetito libro, non potui, ubi cupe- 
rem, Indicem hunc amplius confulete. 

.. Sed redeo ad laborem operamque indagandae Graecita- 
tis Herodianae, quae utique videbatur neceflaria. Nam in 
Demofthene quidem, Xenophonte alioque veteris temporis 
au&tore Graeco, editoribus raro incidit neceffitas dubitandi 
inquirendique de bonitate orationis, fed iam credimus ac fci- 
mus, verba et phrafes habere re&e; quod fecus eít in Hero- 
diano, quem in partibus imitatorem optimorum Graecorum 
agnoverunt Viri DoGi, fed nemo adhuc voluit fubire mole- 
Ítiam hanc, ut in fingulis locis et prope verbis inquireret, 
quid probum effet vetuftumve, quidque minus, et unde fin- 
gula fluerent, ceu fonte quodam, et in quo veluti fundo na- 
ta; quo in genere et videor vidiffe quaedam ac reperiffe, ab 
aliis nondum animadvería atque deprehenía; quae et ipfa no- 
tabunt et obfervabunt operae meae editionisque iudices atque 
animadverfores. 

Quam inveftigandi miferiam mihi imponens ipfe, cum 
non parva temporis iaura, ubi inter quaerendum reperi de 
verbis, quoad vcl notiones vel re&iones, quae nondum ef- . 
fent in Stephani Thefauro aut aliis in libris, ea non mihi foli 
fervare volui, fed fimul in Notis attuli, grata fore arbitratus 
alis, vel ad locupletandum Stephani Thefaurum, vel in 
ufus aliorum; .novum poítea Graeci fermonis Lexicon pa- 
rantium. 

: Quanquam per eandem quaerendi operam etiam licuit 
interdum deprehendere, Indices non tenereomnialoca, quae 
a nobis aliisve animadverfa effent atque laudata; unde tum 
catalogum dedimus et elenchum vocum, Lexicis ignotarum, 


x PRAEFATIO: 


tum aliter non raro auximus Indices, nominatim Démofthe- 
nis, qui maxime a nobis legendus fuit in ufum Noftri, (etiam 
Suidas, ut locis apparebit fuis) Verum, ubi fic diximus, ad- 
dendum quid effe Indici alicui, id non fecimus reprehenden- 
di caufa, (quoniam in molefta Indicis cuiusdam conficiendi 
opera, quaedam facile poffunt elabi vel diligentiffimo animad- 
verfori, aut etiam omitti quaedam certo quo confilio,) fed 
potius ut accurationem noftram approbaremus, et auGtoribus 
Indicum; adhuc viventibus, vel aliis faciliorem fuppeditare- 
mus fupplendi occafionem; quod et maxime cupio valere, 
cum indicavi, me non reperiffe quaedam apud Vigerum, 
quem Zeunii V, C. opera diligentiaque, quantumvis eximia; 
tamen non ita augeri ob caufas aliquas potuiíle fcio, ut ipfe 
Vir Do&iffimus volebat. ]ta que fatis, confido, liberavi me 
ab animo nocendi carpendique, et voluntafe inimicitias cum 
aliis mihi conflandi atque contrahendi, libentiffime fuum cui- 
que tribuens honorem, et in diligentiffimis utiliffimisque In- 
dicibus facile principes agnofcens illos Mori, Fifcheri Lipf. 
et Zeunii, V. V. Cl. CI. 

Interdum et philologicarum Notarum adhibitum eft a 
me genus illud, quod pertinet ad verfenai artificium fzverita- 
fem que, ubi docemus, quae verfio in vocibus fingulis aut 
phrafibus, in tropis confervandis minusve, in totoque ora- 
tionis habitu et ambitu, ferie atque ordine periodi et mem- 
brorum, fit velliberior, vel diligentior propiorque Graeco 
textui, qualis interpretatio plerumque eft Bergleri, (fedulo illaa 
nobis diiudicata etiam ab aliis partibus, nec femper probata;) 
ut contra folutior et sberrans a via Politiani,, quem tamen in 
iudicanda conflituendaque le&ione Graeca haud raro opor- 
tuit refpici et in confilium vocari, quoniam ille interdum eft 
loco Codicis alicuius, et alium, praeter noftros Codices, ha- 
buiffe videtur, quanquam in partibus cum. aliquo Codicum : 
noftrorum confpirans atque conveniens. Unde et verfio eius, 
ut in Sylburgii editione eft cum Stephani Memmiique animad- 
verfionibus atque emendationibus, repeti debet recudique ad 
finem textus Gracci totiusque operis Herodiani, cum et alii 
per Notas eam fubinde fpeGent atque caítigent. 


; PRAEFATIO. xi 


Utroque autem in Notarum genere hoc faepenumero 
dedimus canones ac regulas ad iudicandum, intelligendum et 
vertendum pertinentes, quibus tirones maxime utantur etiam 
in aliis locis atque feriptoribus, etiam Latinis, quorum fer- 
monem faepe comparare debuimus et refpicere, propter tum 
Verfionem Bergleri, tum Noftri feribendi genus, ad Latinam 
analogiam faepius delectum. 

Sed quae Notae ad grammatiflicen ac vulgaris gramma- 
ticae regulas caufasque pertinent, ut cum quaeritur de re&io- 
ne certarum partium, v. c. de zA£isoc et τὴς cum genitivo, it. 
verborum cum certo cafu aliquo, eut de ellipfibus et omiffis 
vocabulis quibusdam, (quo in genere faepe licuit locupletari. 
Lamberti Bofii librum, etiam Lindneri,) aut de ratione ac ge- 
nere accentuum , (quos in noflra editione retinuimus multis 
gravibusque de caufis) huius igitur generis Notae, quas li- 
ceat appellare grammatitar, deprehendentur in opere noftro 
fane etiam, cum pertineant ad iuflam Graecitatis notitiam, et 
quae caufas reddere queat v. gr. conflru&ionis, tolerandae 
Allae propter tirones a prove&tioribus, qui prudentes propterea 
nec offendentur, ubi ad latus aliorum Grammaticorum, qui 
eximie intelliguntur et vocantur, Batavorum, Anglorum, 
Germznorum, incedere videant Pofíelii Calligraphiam (ubi 
tamen reperi fubinde, quibus careret Stephani 'Theíaurus 
ipfe,) etSyntaxin, (qui quidem libellus diu meruit, ut au&ior 
ederetur,) ut nec, fi videant,: conferri a nobis Gesneri The- 
faurum linguae Latinae ad vel Herodiani vel Bergleri Latini- 
tatem, etiam eo confilio, ut huius pofterioris appareat inter- 
pretandi diligentia et prudentia, qui plerumque delegerit La- 
tina vocabula, quae a Gesnero proferuntur e Gloffariis ve- 
tuflis cum Graecis vocibus illis ipfis, a fcriptore noflro sdhi- 
bitis; unde fides interpreti Berglero accedit. Sed ubi in 
Gesn. "Thefauro ad Lat. Bergleri erant Graeca aut nulla aut 
alia: de eo tacuimus, vel, fi monuimus, certa de cauía id 
faclum eft, vel denique, fi inter contrahendum et corrigen- 
dum remanfit quid, olim inde produ&tum, cum elapfum effet 
tollendi propofito, id deinde tamen in Corrigendis delevimus, 
ut p. 545. 1. 21. fq. p. $69. l. pen. 576. 1. εἴς. 


XII PRAEFATIO. 


Quod vero per fingulas fere voces comparavimus Ste- 
phani Thefaurum Graecae linguae, et praeterea fubinde alio- 
rum virorum, ut Hoogeveeni ad Vizerum, ut Schwarzii e 
Lexico Novi Teft., interpretationes: cum res haec rifum de- - 
buerit olim irato cuidam per ephemerides Erfurtenfiurm litte- 
rarias cenfori; quanquam idem et alia noftra ftupuit potius, 
quam reprehendit, mentem noftram rationemque ne aflecu- 
tus quidem; fecimus id non temere, nec ut le&tores obrue- 
remus verfionibus, ac iuvenes in primis perturbaremus, in- 
certosque redderemus et dubios. Nam, etfi purgare nolu- 
mus inítitutum noftrum exemplo illorum, qui ad Sacrum Co- 
dicem plurium Commentatorum fententias atque interpreta- 
tiones collegerunt; quia Herodianae res non funt tanti: ta- 
men, cum femel nofceremus illas aliorum explicationes, no- 
luimus iis tacendis incurrere in fufpicionem vel negligentiae 
vel ignorantiae, idque hoc magis, quod funt, qui cupiant 
cognofcere, quomodo et alii loca intellexerint quaedam at- 
que interpretati fint; et faepenumero in variis exponendi loci 
fententiis iudicium fecimus, fubinde caftigantes et reGtiora 
docentes. Verum in conferendo Stephani nominatim The- 
fauro alia etiam caufa fuit haec, quod ille interdum alias ibi 
le&iones, quam in editione fua; fequeretur, alias item inter- 
pretationes adhiberet, quam in Notis aut in margine ad Po- 
litiani Verfionem; qualia tranfire vel nefcire mihi religio fuit, 
libenter aliis concedenti fuum morem acfenfum. — Caeterum, 
cum 2b initio laboris Herodiani e bibliotheca beati Longolii, 
Re£&oris Curiae Celeberrimi, editione huius Stephaniani The- 
fauri ufi effemus plena: poftmortem iftius debuimus conten- 
ti effe alia, ''omo primo imperfe&ta, et modo ad p. 1822. 
produ&a; deficientibus paginis usque ad 1867, ut aliquis ad 
calcem ibi notarat; nec adeo potuimus deinde iterum compa-- 
rare, quae e prima illa quondam in noftro Indice excerpfera- 
mus; εἴ fi quid forte in Notis non tetigimus, quod aliquis 
fua in editione thefauri illius reperiat: caufam attulimus hic, 
ne tribuat incuriae: ficut Scotti Supplementa eiusdem Steph. 
Thef. plane non licuit comparari. 


; PRAEFATIO. XIII 


Notae vero /f'oricae a nobis venerunt peucae, quoniam 

' gb aliis res, in fa£to pofitae, quatenus Herodianus narrat ali- 
ter, quam Dio aut alii, iam fuerunt fere compofitae. "Tamen, 
fi quid in eam partem nofílemus, attulimus, aliorumque mo- 
nita adhibuimus , in primis illa e Notis ad Dionem Caff;um. 


Sed hifloricam partem maxime iuvimus lumine ifto, 
quod petit a cronologia, addentes proptereain margine capi- 
tum narrationumque partibus fingulis annos tum urbis Roma- 
nae, tum Chrifli nati, idque partim ex hiftoria Anglorum, 
quam llluflris Heynius quarto volumine edidit, partim vero 
ex editione tum Herodiani Patavina, tum Reimariana Dionis, 
quoniam res, a Noflro tra&tatae, non ornnes fimul in his lau- 
datis libris reperiebantur, fed quaedam negleGae ac filentio 
praeteritae, nominatim ab Anglis, ut fubinde per Notas mo- 
nui In quo cum operae interdum non pofuiífent veros nu- 
meros, ut in Commodo a cap. 8. inde ad c. r1.: errorem hunc, 
tardius a me animadverfum, in calce fimul emendandum in- 
dicavi, coa&us quidem per librorum hic penuriam contentus 
efle praefentibus iftis praefidiis, fed gratiam habiturus, fi qui 
in hanc chronologicam rationem meliora fubminiflrent. 


Similiter, quia cum Fabricius Reimarusque ad Dionem, 
tum Leisnerus et Strothus ad Herodianum ipfum zumo: fub- 
inde comparaverant, quibus vel confirmarentur vel illuflra- 
rentur res, a Noftro commemoratae, horum fecutus exem- 
plum, adieci, quae ex hoc genere excerpferam quondam 
(praeter aliquem librum, cuius titulus mihi periit in Adverfa- 
riis, ubi inde fcripferam numismatica, unde in Notis addidi: 
nefcio , unde,) ex Oifelii thefauro fele&orum numismatum an- 
tiquorum, item e fimilibus operibus Spanhemii,,. Banduri ac 
Landi, e Begerique thefauro Brandenb., unde et geminas 
laudavi quasdam , et id ipfum aut flatim in Notis fub testu, 
aut in Addendis, fi quid tardius cognitum effet. Sed in his 
olim excerpendis cum brevius verfatus eflem, et deinde libros 
non amplius habuiffem ipfos: univerfe tantum in Notis fub- 
inde dicere debui, v. c. hune vel illum numum ap. Begerum 
referri ad certum aliquem Noftri locum; quod per íe fane 


xIv PRAEFATIO. 


TOU 
non fufficiens, tamen excufabitur neceffitate, et fciendi avi- 
dos adiget ad libros ipíos infpiciendos. 

Cumque res, pertinentes ad AJomanas maxime Zfntigui- 
facies omnis generis, in Noflri hiftorico opere faepenumero 
attingerentur: etiam huic profpexi parti fic, ut Curiam pro- 
fe&us vicinam in urbem, ad Longolium, tum adhuc viven- 
tem, fedensque ibi per dies aliquot, e '"'hefauro Graeviano 
exfignarem, quae ad intelligenda Noftri loca quaedam aut vi- 
derentur prodefífe, aut in colle&tis ibi virorum doGtorum 
opuículis monita effent atque fuppeditata, hac eadem de cau- 
fa diligenter confulens et infpiciens, quae ipfe domi habebam 
meae, alia opera, ut Lipfii, maxime e T'omo tertio. 

Omnino ad re&e intellizendum explicandumque Hero- 
dianum, quoniam id non procedebat fine iufta librorum co- 

ia et le&ione multa, nec tempori peperci nec fumtui, ne- 
ceflarios libros tum aliis ex urbibus conquirens, tum vero 
etiam coémens in bibliothecam vel meam vel Gymnafii urbici. 
Sed cum in hoc rei domefticae contemtu quodam tamen et 
ratio habenda effet vitae reliquae meorumque: fi quos alii 
libros non me tenere ac laudare videant, in primis Criticos et 
Philologicos recentiflimi temporis, ab his facile veniam arbi- 
tror huius parfimoniae atque inopiae me impetraturum, et, 
fi quid ignoratum praeteritumque moneant ali, libenter ad- 
diturum, profiteor. 

Pergo ad Notas aliorum, quae in editione noflra con- 
fpiciuntur, hoc fere deinceps ordine, 1) Stephani, ex mar- 
gine aut calce, 2) Sylburgii, ex commentario aut indice, 
3) Boecleri, 4) Oxonienfis editoris, 5) Leisneri, 6) Reiskii, 
7) Strothi et 8) Gedikii; quibus ipfis interdum mea inferui 
quaedam , uncis diftin&la, ubi neceíle videretur, aut brevita- 
tis caufa. | Ac Stephani quidem Sylburgiique fumtae funt ex 
editionibus illorum, fimiliterque Boecleri et Oxonienfium, 
quarum pofteriores, cum fere hauflae eflent e Boeclero, tan- 
to magis potui omittere partim, ut et Boecleri has, quae vel 
Stephani Sylburgiive coniecturas repeterent fine crifi ulla, (ob 
quam caufam et multa Scheidiani Indicis opprefft) vel argu- 
menta tra&larent, quae po/itira vocant, nec tamen fcriptori 


PRAEFATIO. xv 


noftro multum profunt, vel denique pertinerent contra Ste- 
phanum in reprehenfa Politiani Verfione, tum maxime, ubi 
Boecleri refutatio erat inanis, Politiani autem apertus error. 
Sed Leisneri Notas tenui triplices, quasdam in Programmate 
fuper Herodiano et Bergleriana Verlione, (quod propterea 
feparatim fuit praemittendum,) guasdam porro e peculiaribus 
Voluminibus in fingulos noftri hiftorici libros, quasdam de- 
nique in editione Oxonienfi fecundhà, qua per vitam ufus erat 
Leisnerus, ad marginem aut aliis locis exfignatas, quarum e 
tertio genere partem interdum dedimus fimul in Notis noftris, 
etiam illas, quas Leisnerus allineret margini Berglerianae Ver- 
ionis, aut beatus Erneíli margini editionis, quam Parei no- 
minamus fecundam.  Reiskii autem Notas habui ab Ipfo, 
dum vivebat, excerptas ab uxore lftius do&tiffima ex adverfa- 
riis mariti, qui et dono fimul miferat binas editiones Bafileen- 
fes; unde in memoriam nomen Ipíius referunt in Varietate 
Lettionis Strothi praeterea Notas fum. na&us duplices, 
paucas quidem e Chreftomathia eius Graeca ad loca quaedam, 
e Noílro excerpta, fed omnes illas ex libellis, quos per oc- 
cafiones fcholafticas in Herodianum fcriptos, dum in vivis 
erat, ipfe mecum communicavit, praeter Programma in li- 
brum o&tavum, quod demum poft Strothi mortem accepi be- 
nevola opera Strauffii, apud Ricobacenfes in vicinia noflra 
nuper Sacrorum Antiflitis Litteratiflimi, cui gratias ex meri- 
to dicendas mors interveniens praeripuit. Gedikii denique, 
Viri Summi ac Berolini de re fcholaítica eximie meriti, funt 
et ipfae Notae duplicis generis, partim e Stoíchii V. C. Mu- 
feo Critico Vol. 2. Fafc. 1. p. 216.fqq., partim per litteras mihi 
benigni(fime traditae. 

Bergleri autem Notae, quas feparatim hic commemo- 
rare teneor, etíi funt rarae, tamen commendantur tum lin- 
guae Graecae peritia infigni, tum maxime facilitate ac verita- 
te emendationum, ad quas faepe etiam ducit eiusdem Verfio 
tunc, ubi in Notis tacuit, nec Notae futurae fignum pun&to- 
rum trium (.*) intra Verfionem pofuit, quo pofito interdum, 
tamen morte praeventus eft, quo minus ipfam fubiiceret No- 
tam, quam fortem alii dolebunt nobiscum, qui, poft Leisneri 


XVI PRAEFATIO. 


coniecturas quasdam ad Berglerianam Verfionem, debuimus 
fubinde ipfi divinare ac reperire, quid ille emendaret; ficut 
et in quibusdam locis, ubi fcriba Bergleri (qui ipfe modo ali- 
quot paginas manu fcripferat fua) omififfet quaedam, coa&i 
fumus explere lacunas vel e Politiano, vel per interpretatio- 
nem noflram. | Sed de hac Bergleri Verfione, poft Leisneri 
quaedam in Programmate, tamen fpicilegium nobis relidtum 
erit, alibi proferendum. * 

Et hae quidem Notae fub textu Graeco et Varietate 
LeGionis ponuntur, fuper quibus iudicamus quidem fimul in 
noftris Notis ingenue, at, qua par eft modeflia atque lenita- 
te, remota omni acerbitate et inhumanitate; quo ipfo exem- 
plum praebere voluimus iuvenibus, ne, abrepti quorundam 
criticorum ira aeftuque ad iudicia de fententiis aliorum ini- 
quiora ac duriora, apud viros honeftos, prudentes lenesque 
incurrerent in iufla odia, famam opinionemque de fe malam, 
et damna fortunae futurae. 

Erunt etiam in Notis noflris interpofita, quae fuper cer- 
tis fcriptoris noflri locis colle£ta miferunt viri nonnulli, vel 
ad emendandum, vel ad intelligendum illuftrandumque; quo 
nomine hic laudamus benevolentiam Mori, "Theologi apud 
Lipfienfes egregii, ibidemque Beckii, Viri Clariffimi, quem 
paulo poft nominamus pluribus, item Zanetti quaedam et 
Kappii V. CL, olim in Gymnafio Curiae, nunc Baruthi facras 
profanasque litteras cum laude fumma profitentis, qui per 
Excerpta e Bocharti Hierozoico aliisque libris bene de nobis 
meruit nec fine gratia. 

Sed aliae Notae fequentur olim poft textum, nec modo 
illae Vo&ti in librum Herodiani primum, quae et dudum fe- 
paratim prodierunt forma duodecima, verum etiam aliae, ut, 
quas benevole mifit Mefferfchmidt, V. CL, Re&or fcholae 
Vitebergenfis, litteratura univerfa perquam nobilitatus. 

Quod in aliud tempus et Tomum ultimum differo cen- 
fum iudiciumque editionum et Codicum: non id fit temere 
aut piere, aut fine exemplo, fed duabus maxime de caufis, 
primo, utinterea, dum finitur totum opus, impetrem edi- 
tiones, quibus adhuc careo, 1) Iuntinam quidem anni 1517, 


PRAEFATIO- XVII 


oGonis excufam, 2) Stephani illam eiusdem figurae, fed an- 
ni 1568, quae habetur in iftius Volumine 2 Romanorum hi- 
ftoricorum, denique 3) Boecleri primam, anni 1644, iti- 
dem o£tonis vulgatam, non, quo ad textum Graecum con- 
ftituendum iis magnopere opus fit, fed ut ne quid deeíTe mi- 
hi videatur ad cenfum faciendum, in quo ipfo ut recle νοῦν 
fari queam, accedit caufa altera, cur nunc quidem dimit- 
tam hanc operam, ut e plane pertra£&tatis Codicibus demum 
definiri poífit colligique pretium iftorum, quia Bavarus 
quidem una cum Veneto fatis comparatus eft mihi atque 
perfpe&us; non item dum Vindobonenfis, ferius hic ad me 
delatus, nunc que maxime in manibus et oculis mihi. 


Reliquos operis "Tomos, (quos duo tantum, praeter 
hunc, cogito forma hac o&tavo maiori, libenter fa&urus, ubi 
duobus modo defungi liceat) quoad divina per fuftentatam 
animi corporisque alacritatem adiuverit benevolentia, dein- 
ceps dabo, quoad res a me pendet, fine multo temporis 
intervallo, curatos illos quidem eadem cum diligentia, fed 
tamen etiam fimul confervato brevitatis propofito, quod 
hoc magis tenere potero, quia, poft compofitos profliga- 
tosque iam qguingue libros, non ita fingulis in verbis ac 
iun&tis reliquorum librorum, fere redeuntibus, haerendum 
erit atque defudandum. à 


Poícit iam res et animus, ut hic quoque producam, 
qui profuerunt nobis in Herodiano opere variis rationibus, 
reliquos viros. In his primo loco ponendus eft et collau- 
dandus Leisneri beati, Graece quondam Latineque Do&liffi- 
mi Viri, heres ac filius, hic Plaviae degens, infpiciendis 
rebus accifis caufisque agendis vacans reip. cum eximia lau- 
de, ac litterarum veterum apprime intelligens, cuius quip- 
pe voluntate benigniffima contigerunt nobis non modo Pa- 
tris in Herodianum Notata, fed etiam editiones aliquot cum 
libris aliis, in operam noflram necefífariis, cui ob haec 
omnia, quae beneficiorum non vulgarium loco reponimue, 
. perpetui temporis mentem fervabimus ad officia fumma 

omnia devinCtam. 
| b 


Xv PRAEFATIO. 


Poft hune debeo gratias agoque plurimas duobus Vi- 
ris Celeberrimis ac Do&tiffimis, Lipficaeque cum urbis, tum 
academiae ornamentis fplendidis, Martino quidem Re&ori, 
quem faepe commemoro, fed femper cum honore praeci- 

uo, deinde Beckio, Graecarum litterarum Profeffori in- 
telligentiffimo, fed et mihi amiciffimo inde a multis annis, 
quorum uterque operam quidem dedit, ut bibliopolae fufei- 
perent fumtus editionis futurae, fed tantum Beckio conti- 
vit, ut redemtorem operis nancifceretur, quem Suicker- 


tum, in fuo genere iam celeberrimum atque egregium, ' 


hic ftatim laudare non oblivifear ob bene inftitutum opus, 

uod nec a forma externa difpliciturum eft le&toribus et 
emtoribus, fed et fefe approbaturum ita, quod in una pla- 
gula tot res accipiant, nec parfimoniam et paucitatem do- 
lere cogantur ac queri, confpicuam illam alias in charta 
quantumvis longa. In quo fi qui fint, qui ab elementorum 
brevitate formularumque typographicarum tenuitate oculo- 
rum aciei timeant: ii paulo iniquius redemtoris confilium 
honeftum contemnunt, aliorumque emtorum emolumen- 
tum maius, ac libri pretium vilius non cogitant, nec, alios 
etiam eíle libros, quos emtos poflideant, eadem ratione 
editos, cumque laude ac lucro divenditos, nec in hoc ge- 
nere curari pofle ac refpici fingulos quosque viros aut pue- 
ros, quibus providentes, fpatiumque lucraturi, etiam con- 
tratta nomina propria virorum ac librorum, praemifío In- 


dice compendiorum in fcribendo, explicuimus. — Caeterum, | 
quoniam longinquitas locorum fecit, ut ipfe corrigere pla- | 
gulas fingulas ante, quam prela fubirent ultima, ab initio | 
nequire viderer: neceffe fuit,!ut ante calcem Gr. T'omi huius | 
fubiicerem Corrigenda et Zfddenda, quibus monerem le&o- | 
res, fi quid inter edendum non reGe caderet. Quod tamen : 
pertinet maxime ad guingue plagulas prima. Cum enim i 


a fexta inde corrigendi molefliam fimul ipfe fufcepifTem, 


ΕῚ emendationem primam, Lipfiae inílitutam, miffis huc | 


laviam plagulis: rariora deinde vitia ac pauca femper pro 
mole voluminis rerumque fpifía copia, offendentur typo- 
graphica; quo nomine etiam praedicanda hic Suickerti eius- 


PRAEFATIO. ; XIX 


dem liberalitas, cum magnifice contemferit fumtus, facien- 
dos illos in plagularum fingularum miflus; ut tamen ab hac 
integritate ac puritate cum redemtori accedat novus honor, 
tum editioni commendatio maior. 


Sed redeo, unde paululum digreffus fum. ^ Etenim 
j praeterea laudandi funt hi etiam, qui iuverunt fuppeditan- 
dis libris aliis. In quo genere ac beneficio reverenter ha- 
beo ac nomino tum Illum, qui praeeft Splendidiffimi Se- 
natus Lipfici ornatiffimae inflru&tiffimaeque bibliothecae, e 
qua Bergleri nova Herodiani Veríione, inde a Leisneri 
morte, utor, fuo tempore reddenda recte fummisque cum 
gratis, tum Hos, qui curant bibliothecam fcholae cathe- 
dralis, quae Cizae floret, Viros genere, munere meritis 
que Eximios, unde, per officia benevola cum beati Strauffii, 
k fupra memorati, tum Milckii, V. ΟἹ., Re&oris ibi Do&iffi- 
mi,.in manibus eft meis editio Herodiani Aldina maior 
cum Sylburgiana; quibus libris cum non fine fru&u et ipfe 
utar, et publica litteratorum commoda multum adiuven- 
tur: habebunt beneficii huius au&tores, unde eratiffimum 
a me expeCtent animum, et vero etiam fe non poeniteat 
benevolentiae, ita magnifice declaratae. 


Quo eodem in genere proferimus tres fimul, Trom- 
lerum cum Scheelio et Nackium, quorum duo priores, 
ambo oratores diferti, ambo antiflites facrorum graviffimi, 
ifte apud Schneebergenfes, hic Camentii in Lufatis, ambo 
coniunCliffimi mecum, ifte affinitatis, hic collegii quondam, 
nunc amicitiae vinculo, fed tertius apud Oelsnicenfes in 

' vicinia noflra non tantum artis muficae peritia interiore cla- 
rus, verum et rei litterariae, ac de fíchola ibi per longum 
tempus bene meritus, qui igitur usque ad hunc diem mu- 
tuo concedentes finguli fingulos libros, Eutropii cum Grae- 
ca Metaphrafi et Zofimi editionem Cellarianam primus, al- 

. ter Henrici Stephani Thefaurum, fed tertius Suiceri "T'he- 

-faurum, tantam a me inierunt gratiam, ut huius benigni- 
tatis memoriam cum ipfo Eorum cultu atque amore per 
emnem vitam fim confervaturus. 


xx PRAEFATIO. 


^ 

Debeo praeterea et Iuglero, apud Luneburgenfes in 
Academia regia, quae Equitibus patet, doCtori antea omnium 
litterarum copia inftru&iffimo, et per totum orbem litte- 
rarium clariffimo, debeo igitur et huic, cuius fene&Gtutem, 
etiam noftro cum dolore, oculorum valetudo non ita mol- 
lem reddit, ut cupimus, debeo igitur huic quoque gratias 
hic palam, quod editionum Herodiani apparatum cumula- 
tiffine auxit, ut olim agnofcetur, ubi in hunc locum fue- 
rit ventum. 


Caeterum, ut, in tra&ando fcriptore noflro hunc maxi- 
imum ducimus percepimusque fru&um, quod Graecitatis 
tum fitim (quam debemus difciplinae divinae Roftii, quem 
hic quoque in extrema praefatione tenemur appellare cum 
fummo cultu) fedavimus plene, tum notitiam quotidie 
auximus atque ampliavimus, etiam ad commodum noftrae 
difciplinae alumnorum, quibus in explicatione fcriptorum 
prifcorum impertire licuit aliquid e Graecis litteris, ad He- 
rodianum tra&atis: ita fine fiducia nimia ac vana praefci- 
mus ac pollicemur, fore, ut alii e labore noflro capiant 
emolumentum aliquod atque incrementum coguitionis lit- 
terarum Graecarum. 


Qui fi parva quaedam et tenuia infperfiffe videamur: 
refpeximus fane tirones, fed et ionflrare voluimus, quid 
magiílri fubinde in tractandis fcriptoribus animadvertere ac 
docere poflint, cum nec fine his minutis etlevibus, quae 
videantur, rebus parari queat iufla et fubtilis linguarum no- 
titia, aut conflare interpretatio fevera. Sed ifta minuta fu- 
perantur, ut fpero, multitudine maiorum atque graviorum. | 


Ego vero ubi na&bus fuero iudices rerum non folum | 
idoneos et peritos, fed quoque patientes laboris cogitandi 
que cum in locis, a me defenfis ac fuftentatis, tum in ver- 
bis et phrafibus fubtilius expofitis verfisque, tum vero etiam, | 
ubi iudicium fit de diverfitate interpungendi per editiones |. 
atque Codices, aut in ordine ac ferie orationis periodique | 
demonfílranda: facile approbaturus videor caufam meam, 


PRAEFATIO. xxi 


nec tam formido culpam properationis, levitatis atque in- 
curiae, (ad quae nec in aliis rebus fa£&tum me a natura fciunt, 
qui me norunt) quam praefentio feveritatis, diligentiae fub- 
tilitatisque nimise iudicium, totum crimen hoc, quod ho- 
die eft apud quosdam in accuratiore fcriptoris editione at- 
que expofitione, habiturus verius pre laude, nec in maxi- 
mo momento illas nonnullorum voces, qui animadverfio- 
num Notarumque copia et prolixitate gravantur, nec repu- 
tant alia multo maioris molis opera, nec quam in libris 
aeftimandis non ita quaeratur de magnitudine ac multitudi- 
ne, ut de bonitate atque gravitate, idemque acquieturus 
in confcientia tum reci confili, tum utilitatis redundatu- 
rae e labore ad eos, qui difcendi fuerint cupidi, nec ad le- 
gendum acceílerint occupati pravis opinionibus, tum frui- 
turus ifto faltem teftimonio iudicum non corruptorum et 
cupidorum, qui fateantur agnofcantque, opere in noflro 
€ritices ac philologiae non tam adverfarium, quam codicem 
quendam, inveniri, et qui videant, laborem hunc noftrum 
immenfum, tot annorum, tam ingratum, fterilem inanem 
que, ut vix fumtus in libros conquifitos et coémtos reddat, 
aut, ut quidam folebat dicere, ne copialer quidem, char- 
tam, liquorem et calamos, fi non fit leniendus aliquo plau- 
fu et compenfandus, nec tamen iniquitate partiumque ftudio 
contaminari oportere atque deprimi. 


Minorem Herodiani editionem, fcholarumque ufibus 
magis accommodatam, cum Graeco textu novo e vel Co- 
dicibus noflris aliisque, vel emendationibus, per Notas pro- 
latis, parabo poítea demum, ubi et aliorum, qui nunc in- 
telligendi iudicandique laudem ac facultatem habent, colle- 
gero fententias, libenter ad veriora et meliora obfecuturus 
atque ceffurus, qui fenfum hunc animumque videor vel eo 
prodidiffe, quodantetextum Gr. Tomi huius non tantum errata 
operarum quam diligentiffime notata dederim, fed etiam ex 
iis, quae olim feripta eflent, nonnulla magis perfpicue ple- 
niusve, ut ad 1, 6, 12. fuper καὶ γὰρ αὐτοὶ, item alia re- 
tractarim , ut ad rz, 15, 1o. e. fuper Verf. v. λείπεσϑαι e Diod. 


XII PRAEFATIO. 


Sic, quoniam ita fert mentis humanae ratio, ut inter- 
dum acutius videat et cogitet dilucidius, fed per illud tem- 

poris fpatium, quo plagulas fingulas, huc miffas, percurri 
oportuit, quanquam fere quinque horis in eas confumtis, 
non tamen, propter denfitatem rerum. ac multitudinem, 
omnia diutius potueruntperpendi — Quam quidem profeffio- 
nem ut aequi iudices nolent in crimen negligentiae conver- 
tere atque detorquere, fic ego hic finiens neceffariam duxi, 
ut alis plane de animo conílaret meo et pateret, mea me 
non ita diligere, ut iis pertinaciter contraque aliorum moni- 
ta, fi reGa fint, inhaefurus fim atque immoriturus, ficut 
contra, qui operis noftri futuri funt cenfores, fimul refpi- 
cient ifla Zddenda et Corrigenda, ut fuper fingulis locis ple- 
na fententia dicatur et integra. Scripíi Plaviae Varifcorum 
Iunio menfe A. C. N. cio1?ccr xxxvi. 


XXIII 


LNOD'E'X 
COMPENDIORVM SCRIBENDI, 


quae adhibentur ad indicanda nomina tum editionum et Codicum 
Mss. in Varietate Le&ionis, tum in Notis librorum laudatorum, 
item ad exprimendos terminos technicos, ad gramma- 
ticam pertinentes. à; 


eZ. editio. 

€d. 1. editio laudata 

edd. editiones. 

»4. 1.) Aldina editio, formae maxi- 

44. 2.) mae(infol.) et octavae. 

E " τὴν ad Bafilienfis editio 

B. f. Bs. 1. et 2. L. Ba(il. edit. Leis- 
neri 

B. f. Bs, x. et 2. R. Bafil. edit. Reiskii 

Bic. 1. et 2. Boecleri edit. 

E4. Édinburgenfis edit. 

/n. 1. Ing. Ingolftadienfis edit. f. In- 
golttadienfes editiones 

In. í.Ing .1.et 2, Ingolftadienfes editt. 

Lo. 1. Lov. Lovanienfis edit. 

Lu.1. Lug. f. Lugd. Lugdunenfis edit, 

Ox. 1. Oxon. Oxonienfis edit. f. Oxo- 
nienfes editiones 

Ox. τ. et ?. Oxonienfes editt. 

Par. Parei editio 

Par. 1. et 2. Parei editiones 

Pat. Patavina editio 

Sb. Sylburgii editio 

δ. Stephani editio 


H. 


Cod. Codex 

Codd. Codices 

Ms. manu fcriptus liber 

Mss. manu fcripti libri 

M. f. Ms. Βα. manu fcr. Bavarus 

MM. ἴ. Ms. Ve. manu fcr. Venetus 

M. f. Ms. Vi. manu fcr. Vindobo. 
nenfis 

M. Í. Ms. Bg. manu fcr. Bergleri 
Verfio 

Excp. Excerpta c Mss, 

Exc. Excurfus 


Loc. Locella 


Mart. Martini : . L 
P. f. Po/. Politianus f. Politiani 
Verfio 


P. f. Pol. ed. Antw. Politiani Ver- 
fio , edita Antwerpiae 
V. f. Vet. lex. f. Lex. vetufta Lexica. 


ΠῚ, 


αὐ], ablativus 

abflr. abítra&um 

acc, accentus f, accufativus 

acf. activum f. aCtive, f. activae for- 
mac 

“44. adde, addendus, addendum, 

adi. adiectivum 


adv, ádverbium f. adverbialitez 

analog. analogia 

enteced.. antecedens 

antep. antepenultimus 

ep. apud 

avt. Y. avtic, articulus 

cf. confer f. conferatur 

«emm. communis 

comp. comparativus gradus f. comes 
poficum 

compo[]: - compofita, plural. 

cóncr. concretum 

conf. 1. confuf. confufio 

ceni. coniugatio , f. coniunctio, f. 
coniunctivus 

confequ. 1. confq.  confequens 

dat. dativus 

dem. 1, demonflr.. ᾿ demonftrativum 
pronomen 

dupl. duplex 

e. ἴ, extr. extremus 


le t cat ppc ti UU UU tl νῷ 
———-—— 9 


"m 
o e a TW 


προ 7 duis "in POSER CE. mede nS E rer rw "T 


-—————————— 


ellipt. acc. ellipticus accufativus, 
oppreífa praepofitione κατὰ, 

expl. f. explic. explicat f. explicatur 
f, explicatio 

fem. femininum 

f. 1. for. 1, fort. forte f. fortaffis f. 

ne 
£e". genitivus 


xxiv . INDEX COMPENDIORVM SCRIBENDI 


prior. prioribus etc. 
prom. pronomen 
propr. proprium f. proprie 

γές, recens 

recipr. reciprocus 

feq. f. fq. fequens, it. fequitur 
feqq. 1. f74. 1equentes f. fequentia. 


Jémpl. fimplex 


gramm. grammaticus, grammatica  //zg. fingularis 


Gr. Graecus 
cu: Gr. v. cum Graeco noftro 
cum Gr. al. cum Graeco alio 
Jfne Gr. íine Graeco 

Grr. Graeca 
cum Grr.al. cum Graecis aliis 
πο €rr. fine Graecis 

P. f. bif. hiftoria, f. hiftoricus 

b. hymnus 

5. 1. hoc loco, hunc locum 

7. f. in. { init. initio 

impr. improprius f. improprie 

ind. index 

zndd. indices 

int. Í. intp. interpretatur, f. inter- 

pretatio, f. interpres 

fMifp. interpretes 

ἡ. f. leg. lege f. legendum, f. linea 

led. le&io 

m. Í1.marg. margo 

9. Ox. Margo editionis Ox. 

». P. Margo Politiani Verfionis 

m.Í1. med. medius, medium 

maíc. maículinum 

set. metaphora, f. metaphorice 

n. Í. neutr. neutrum 

2107. nomen 

nomin. f. nominat. nominativus 

opp. opponitur f. oppoficum 

0pt. optativus 

ἢ. f. peg. pagina 

2. Í. pev. penultima 

f. pro 

partic. particula 

particip. participium 

p^. paffivum, f. paffivé 

perf. perfona f. perfonalis 

plur. pluralis 

pof. pofitivus 

pofler. polterior 

pofir. poftremus 

pr. principio f. prior f. praecedens 


Jub. fübaudi f. fübintellige 


f«^i. fubiun&tivus 
fubft. iubftantivum 
fup. f. fuper. fuperlativus 
up. fupinum 
fyn. 1. fynon.. fynonymum, f. fyno- 
nymia, f. fynonymicus 
[ πὸ. f. fyncop.. íyncope 
f[ynecd. fynecdoche f. fynecdochice 
v. verbum, it. vide f. videatur 
v.Í.vs. verfus ex poéta 
v. 4. vetusLexicon f. vetera Lexica 
v.L. f. Var. L. varia le&io f. varie- 
tas lectionis 
v. N. vide Notam 
Vern. Vernaculus, 
Verf. f. Vs. verfio 
véf. vetus 
vett. veteres 
voc. Í. vocab. vocabulum 
vocabb. vocabula 
Vol.f, V. volumen 
vulg. vulgatum 
vulg. le. vulgata le&io 
str. uterque etc. 


IV. 


Abr. ad Ae[ch.  Abrefch. Animadv. 
ad Aefchylum 

Abr. DI. ΤΙ. Dil. Tb. Abrefch. Di- 
lucidatt. Thucydid. ; 

Abr. L. Ar. Abrefch. LeGiones Art* 
ftaenet. 

"dv. Adverfaria Gatakeri etc. 

"Ae. f. efc. Εἰ. Fifcheri Aefchines 
Socrat. 

Ael. V. bh. Aeliani Var, hift. 

«def. Fa. Aefopi Fab. δ 

Aef. Fa. ΗΓ Aefopi Fab. Heufinzeri 
edit. 

Aefch. Or. Aefchines orator, edit. 
Reisk, ὌΠ 


IN VAR. LECT. ET NOTIS. 


XNXNY 


«Mefch. Or. ep. S. f. Samm. Aeíchinis Bauer. f. Bau. Phil. Baueri philolo- 


oratoris epiítolae edit. Sammet. 

aefch. Prom. Í. Pr. V. Aeíchyli Pro- 

. metheus vinctus 

"Adefch. Tb. f. S.c.'Tb. Aefchyli Septem 
contra Thebas 

Ai. δορό. Aiax Sophoclis 

AL. ab AL Alexander ab Alexandro 

Alb. Gl. N. T. Alberti Gloffar. Nov. 
Teít. 

dic. Eur. Alceftes Eurip. 

ZAlc. ep. Alciphronis epiftolae, ed. 
Bergler. 

AImelov. Faft. Almeloveen Fattorum 
Rom. Coníularium libri duo, ed. 

^ Amít. ς 

“ΠΠ]αγρῥέμς in differt. de lectis et 
lecticis veterum. 

«mm. M. Ammianus Marceliinus, 
edit. Ernefti 

Amm. í. Ammon. Ammonius de dif- 
ferent. voc., edit, Valcken. 

4 nim. Í. “5. Animadverfiones 

nn. Í. Annot. Annotationes 

Ant. Gat. Antoninus edit. Gataker, 

"nt. Gr. f. Rom. Antiquitates Grae- 
cae et Roman. 

4nt. Ind. Rs. Antiphontis Index 
Reisk. 

pin. L. f. Lex. Apini Grammatica- 
lifches Lexicon 

- f. Arift. Kufl. AritophanesKu- 

eti 

pus L. Abr, Ariftaenet. Le&. v. 
Abr. 

Arift. f. Ariflot. Ariftoteles. 

ον 4". Gr. D'Arnaud Animadv. 

r. 

Auc. f. 4. Auftarium Dilucidatt. 
Thucyd. Abrefch. 

Aud, {. 4. Au&or, f. AuGores 

Aur. V. Aurelius Victor 

B. f. ὁ. Ern. beatus Ernefti 

Bach. Xen. Bachii Xenoph. 

Bandur. Banduri numismata impe- 
ratorum 

Barn. Eur. Barnefii Euripides 

Barth. Adv. Barthii Adverfaria 

 Baf. L. Lexicon Gr., Bafileaé edi- 

tum, idque duplex, anno 1557, 

fed plenius 1572. 


gia Thucyd. Paul. etc. 

Beck. Eur. H. Beckii Euripid. Hip» 
pol. etc. 

Beger.f. Beg. thefaurus Brandenburg. 

Berk. Berkeli editio Stephani By- 
zant. 

Bg. Lat. Eergieri Latinum 

Bif. ad νὴ}. Bifetus Schol. Arifto- 

han. 

Bo. geogr. it. bier. Bocharti geo- 
graphia et hierozoic. ed. Francof, 
1675. - 

Boern. Boerneri differt, deSaturna- 
libus 

Braun. de vefl. (ac. H. Braunius de 
veftitu facerdot. Hebr. 

Bud. C. Budaei Commentar. Graec. 
l. edit. 1556. 

Bulesg. Bulenger. de imperio Rom. 
it. de venatione circi. 

Call. Callisraphia Poffelii, it. Calli- 
machus . 

Cam. Camerarius ad Sophocl. it. ho- 
rae fubcefivae etc. 

Cap. ἴ. Capit. Capitolinus in fcripto- 
ribus hiftor. Auguftae 

Car. Stp. Di&.  Caroh Stephani 
Dictionarium hiftoricum, geogr., 
poetic. 

Carpz. Par. $t. Carpzovii Parado- 
xon Stoicor. 

Carpz. Hieron. Dial. Carpzovii D. 
Hieronymi duo dialogi ed. Al- 
tenb. 1772. 12. 

Caf. N. Cafauboni Notae 

Caf. Atben. Atb. Cafaub. Athenaeus 

Caf. Ex. Bar. Cafauboni Exercitatt. 
Baron. 

Caf. Dion. v. Dion. 

Ce/l. n. o. 4. Cellarii notitia orbis 
antiqui, edit. Schwarz. 

Cbar. Chariton, v. D'Orv. 

Chr. Gr. Chreftomathia Graeca Ges- 
neri, Harlefii, Strothi 


. ΑἹ. Cic. Clavis Ciceron. Ernefti — 


Claud. Claudianus 

Corn. N. Cornelius Nepos edit. Sta- 
veren - 

Cor f. diff.ag. Corfini differtatt. ago- 
niít. ! 


xxvr INDEX COMPENDIORVM- SCRIBENDI 


Cort. Cortius ad Salluft. it. ad Ci- 
ceron. epift. 

Cup. Obf. Cupeti Obfervatt. edit. 
"Lipfienf. 

Cyr. Cyropaedia Xenoph. Mori et 
Zeunil 

7) Arn. 4n. D'Arnaud Animadv. etc. 

Dem. Ind. Demotthenis Index Reisk. 

Dem.-1. Demetr. Phal. Demetrius 
Phalereus περὶ ἑρμηνείας in edit. Fi- 
Ícher. rhetor. {εἰ εξ. 

Dev. Devarius, ed. Reusmann. 

D:;. Diana, ut Ca//. b. Di. Callim. 
hymn. in Dian. 

D. Η. S. v. Dion. H. 

Diatr. p. Η. Valckenar. Diatribe 
poft Hippolyt. Eurip. 

Dis. Ind. Daünarchi Index Reisk. 
Orator. ; 

DDio4. S. Diodorus Sicul. ed. Weffe- 
ling. 

Dior. L. Diozenes Laertius ed. Me- 
nagi! etc. 1 

Dion. Caf. Dionis Caffii ed. Reimari 

Dion. H. Dionyfius Halicarn. 

Dion. H. Rs. Dionyfius Halicarn. ed. 
Reisk. 

Dion. H. S. f. Sé. Dionyfius Halicarn. 
ed. Sylburg. 

D'Orv. Cb. D'Orvill. Charit. 

D'Orv. Van. Cr. D'Orvill. Vannus 
Critic. 

Dref. €. Drs. de V. med. Drefigiuhi- 
bellus de verbis mediis ed. Fifcheri 

Duh. Dukerus, ed. Thucyd. etc. 

Ebert. pbyf. per epift. f. Eberti Na- 
turlehre für die lugend. 

Epic. H. Epi&etus Heynii 

Ern Call. f. Hom. Etneíti Callim. f. 
Homer. 

Ἐν». In. Ernefti Initia folidioris 
do&rinae 

Ern. L. Ernefti Lexicon Graec. 

Eur. Euripides 

Eufl. a4 Hom. Euftathius 

Eutr. M. 1. Met. Eutropii metapbrafis 
Graeca ed. Cellar. 

Ev. F. v. F2. Á 

F. f. Fa, .4cf. Fab. Acfop. 

Fabr. ad $. Emp. Fabricius ad Sext. 
Empir. 


Fabr. ad Dion. C. Fabriciusad Dio- . 


nem Caff, 

Fabr. bibl. int. Fabricius bibliogra- 
phia antiquaria ed. Schaffshaufen. 

Fabr. bibl. Gr. Fabricius bibliothe- 
ca Graeca : 

F4.If.Ev. Findeifen. IfocratisEva- 
goras 

Fi. f. Fifcb. 
laeph. etc. 

Fi. f. Fifch. ad Well. Fifcheri Animad- 
verf. ad Welleri grammat. Graec. 

FJ. f. Flacc. Philo 1n Flaccum 

Foef. O. í. Oec. Foefii Oecon. 

Full. Fulleri mifcellan. 

Gat. ad A. í. Ant. Gataker. ad Απ- 
tonin. ed. in fol. : 

Gat. zÁdv. M. P. Gataker. Adverfa. 
ria Mifc. Potthum. 

Gezi. Pl. Gemiítus Pletho ed. Rei- 
chard. 

Geop. Geoponic. ed. Niclas. 

G. f. Gs. Gesneri v.c. Th. T hefau- 
rus Lat. Lingu. etc. : 

Gier. Gierig ad Ovid. Metam. 

αἰ. L. 1. Gr. L. Gloffar. Lat. f. Grae- 
co-Lat. 

G/ofj- Ern. Ernefti deufu Gloffario- 
rum 

Gottl. Men. ic. PLÍ. ad PI. Pb, Gott- 
leber Platon. Menexen. it. Phae- 
don. 5 

Grab. Í. Graben. de Protec?. Grabe- 
neri de nomine àc origine pro- 
te&orum libellus ed. Dresdae 
1751. 4- 

Gv. Το. í. Graev. Graevii Tbefaurus 

Graev. L. H. Graevii Le&ion. He- 
fiod. 

Graff. Differt. Grafhi Differtatio de 
miffilibus, edita Lipf. 1734. 4. 
Greg. de d. Í. dial. Gregorius de dia« 

le&is, ed. Koenii 
Grut. L. Gruteri Lampas 
Gs. Chr. Gr. v. ΟΡ». 
Harl. Chr. P. Harlefii Chreftom. 


Fifcheri Platon. Pa- 


poética 
Harl. p. C. Harlefiit ed. orat, De« 
moíth. pro Corona - 


Harp. Harpocratio 
Háb. v. Hindb. 


M 


IN VAR. LECT. ET NOTIS. 


Hel. Heliodori Acthiopica ed. Schmi- 
dii Lipf. 

Hell. Mor. Xenoph. Hellen. ed. Mori 

Περι. Hemfterhus. v. ad Lucian. 

Hez. Í, Henel. Otium Vratislav. 

' Herm. Hermogenes περὶ ἰδεῶν ed. 

Ἢ Sturmii 

Herodi. Herodianushittoricus 

Herodi. Gr. Herodianus Grammati- 
cus polt Moerid. 

Herodt: 1. Herdz. 
Weffeling. 

Hof. Í. He(4. K1efiodus 

^ Hef. f. Hefy. Hefychius 

Heum. KHeumann. ad Plutarch. de 
puerorum educat. 

Heuf. v. Hf. 

Heyn. Heynii EpiGert. etc. 

Hirdb. Hindenburg. ad Xenoph. 
Memor. Socr. 

Hm. v. Hem. 

Προς, ad Vig. Hoogeveen ad Vige- 
rum 

Hoog. Op. Hoogeveen Do&rina par- 
ticularum Gr. l. edit. Batava. 

Hom. Homerus 

Hor. T. f. Turf. Horatius Turfellin. 

Horr. M. Cr. Horrcei Miícell. Critic. 

. Hf. Heufingeri v. c. Fab. Aefop. it. 
Plutarch. de pueror. educ. 

Hflb. v. Hemft. 

H[y. Hefychius | 

145. L. í. Lex. lani Philologifches 
Lexicon. 

Ienf. L. L. lenfii Le&iones Lucian. 


Ind. M. Index Mori, v. c. Xen. Hell. 
Jobuf. lohnfon, ed. Sophoclis 


lof. f. Iofepb. lofephus ed. Haver- 


Herodotus, ed. 


If. f. Ifoer.  Yocratis orationes, edit. 
Wolf. 
Jf. Mor. f. If. Pan. Mor. lMocratis orat. 
'  paneg. ed. Mori 
If. Ev. Mocratis Evagoras, v. F4. 
lufl. Ind. Yuftini hiítorici Index 
K. Arift. v. Kuff. 
Klauf. Dacyl, Kloufing Verfuch ei- 
ner mytholog. Dactyliothek rel. 


XXVII 


Koen. Koenius v. Greg. 

Kr. Decr. Krebfii Decreta Roman. 
pro lud. it. Athen. etc. 

γύ, L. Krebfii Lexicon Nov. Teft. 

Krb. PL. f. P/ut. Plutarchus de au- 
diendis poétis. 

Krg.f. Krig. Krigel Plutarch. de 
difcrim. adul. et am. 

Krt. Í. Kretfctm. Kretfchmar Chre- 
íffom. Gr., ubi et Ifocrat. oratio- 
nes tres primae. 

Kufl. 4r. Kufteri Ariftophan..- 

ΚΙ. ad Suid. Kufteri 


Kufl. de V. med. Kufteri libell. de 
Verb. med. ed. Fifcher. it. Wollii 


Kypk.. Kypke Obferv. in Nov. T. 

L. Bof. El. Lamb. Bofii Ellipf. Gr. 

L. Bof. Obf. Lamb. Bofii Obferv. in 
Nov. T. 

L. Grut. Lampas Gruteri 

Land. Landi numismata fele&iora 

L.f. Lex. Baf. Lexicon Graec. v. Baf. 

L. Erz. Lexicon Ernefti Graec. 


L. myth. Scho. f. Scbovab. Hederichs 
mythologifches Lexicon, editum 
a Schwabe. 

L. N. T. Lexicon f. Lexica Nov. 
Τεῖῆ., Schwarzii, Fifcheri et 
Krebfii 

Lampr. f. Lamprid. Lampridius, in 
fcriptoribus hift. Aug. 

Lat. latine, it. Latinitas 

Lat. Bg. cf. Bg. 

Lart. Latina : 

ecf. 1 e&iones, v. c. Graevii Le&tion. 
Hefiod. etc. 

Leisu. Leisnerus 

Lei:n. in m. Ox. Leisnerus in mar- 
gine Osonienfis edit. 

Leism. in Progr. Leisnerus in pro- 
grammate de Herodiano 

Lib. ep. Libanii epiftolae 

Lib. de V. med. Libeli de Verbis 
mediis Kufteri et Drefigii, ed. l'i- 
Ícher. ec Wollii 

Lindn. Lindner libellus Vernaculus 
de Ellipfibus Lat. 

Loesn. Loesneri Obf. ad Nov. Tecft. 
€ Philone it. Ind. Callim. 

Long. Longiaus, ed, Mori 


XXVIII 


Luc. Evangel. Lucas in. Nov. Teft. 
it. Lucianus. 

Luc. Rz. Lucianus ed. Reitzii 

Lyc. {. Lyco. í. Lycopbr. Lycophron 

Ly. Ind. Lycurgus Reisk. Orat. In- 

ex 

Lyf. Lyíias Orat. Reisk. it. Lyfitrat. 
Ariftoph. 

March. Gr. Marchica Grammatica 
Graeca , quae prodiit fic infcripta, 
Volliindigere Griech. Gramm., 
nach der Lehr-Ordnung der Lat. 
Maàrkifchen Gramm. rel. Berolin. 


1730. 

Markl. Markland ad Maximum Ty. 
rium etc. 

Mavf. ad Plut. Mauffacus ad Plu- 
tarch. de fluv. 

M. If. Mori Ifocrates. 

M. S. f. Mem. $. Xenophontis Me- 
morab. Socr. 

Men. a4 Diog. L. Menagius ad Dio- 
gen. Laért. 

Men. Vs. Menantis Verfio Herodia- 
ni Vernacula 

Met. f. Metaphr. Metaphrafis 

Met. f. Metaphr. | Eutr. Eutropii 
Graeca, ed. Cellar. 

Met. R.. Metaphr. Ruaei ad Terent. 
f. Virgil. etc. 


M. OQ. | Mifcellan. Obfervatt. 

AM. Ο. 4. venues ^ cni 

Mifc. O. A.) 

Moer. Moeris Atticifta ed. Pierfoni 

Montef. Montefalconius (Montfau- 
con) antiquitates edit. Vernac. 

;Mor. Jf. Mori lfocr. Paneg. 

Mor. Long. Mori Longinus 

Mor. Xen. Mori Xenoph., ut'Avaf. 
f.'A:;g. 

Muntb. Munthe Obfervatt. ad Nov. 
Teft. e Diod. Sic. 

Muf. Mufaei carmen de Leandro etc. 

N. Nota 

N. T. Novum Teftam. . 

Neap. Neapolis in Notis ad Ovid. 

N. f. Nic. Full. v. Full. 

Nicol. Trag. de phylleb. Nicolai 
Tra&atus de phyllobolia etc. 

Nieup. Ant. Rom. Nieupoort ritus 
Rom. edit. 13. Berolin. 1767. 


INDEX COMPENDIORVM SCRIBENDI 


Niz. Nizolii Lexicon Ciceron. 
Οὐ οί. Olifelius in thefauro fele&o- 
rum numismatum antiq. Amftel. 


1677. ; ' 

Oz. f. Onof. Onofander ed. Schwe- 
belii 

Or. Rs. Oratores Graeci Reisk. ! 

Or. Eur. Oreítes Euripidis 

Orph. Orphei poém. ed. Gesneri f. 
Hambergeri 

Oud. Oudendorp. v. c. Iul. Caefar. 

Pal. Í. Palaeph. Fi. c£. Fi. 

Palm. Ex. Palmerii Exercitatt. in 
Graec. Aut. 

Pau. L. Em. 1. Paul. Leop. Em. Pauli 
Leopardi Emendationes | apud 
Gruterum in Lampade 

P. Fab. Petrus Faber femeflrium libri 

Per.ad Ael. Perizon, ad Aeliani Var. 
hift. 

Per. de Pr. f. Praet. 
Praetorio 

Peuceri Commentarius differentium 
ap. Gr. vocum rel. 

Ph. f. Phoen. Eur. Phoeniffae Eurip. 

Ph. f. Pbaed. Phaedo Platonis 

Dbil. Wernsd. Philaed. Wernsdorfii 

Phil. in Fl. f. Flacc. Philo in Flaccum 

Phil. 1. Philol. Bau. cf. Bauer. 

Phoc. f. Ῥῥοςγί. Phocylidis Carmina, 
edit. Schier. 

Pierf. Ver. Pierfoni: Verifimilia 

P4. 1. Plar. Plato - 

PI. Ap. S. Platonis Apolog. ed. Fi- 
Ícher. 

Pi. Pb. Platonis Phaedo 

P4. Ar. Pluto Ariftophan. 

Plin. ep. íf.pan. Plinii epift. f. pane- 

r. 

p b. n. Plinii hiftor. natur. 

Plu:. Hf. Vlutarch. Heufinger. de 
puer. educ. 

Plut. Krb. Plutarch. Krebfii de au- 
diend. poét. 

P/ut. Krg. Plutarch. Krigelii de 
difcrim. adul. etc. 

P/ut. Wyttb. Plutarch. Wyttenbach. 
de fera numinis vindicta 

Pol. Xen. Z. Politica Xenoph. ed. 
Zeunii 

Polb. 1nd. Polybii Index ed. Ernefti 


Perizon. de 


] 


----.-. - 


IN VAR. LECT. ET NOTIS. 


Polb. R:. ad Polyb. Reiskii Animadv. 
Pol/.. Pollucis Onomaíticon 

Poff. Call. pofrlii "eia τας 
Po[f. Syst.) Syntaxis 
Pri. Vricaeus ad Nov. Teft. etc. 


Progr. L. Programma Leisn. cf. 
Leisn. 
Prol. VProlufio Fifcher. etc. 


R. ad Gem. P/. Reichard ad Gemift. 
PI. cf. Gem. 

(OR. { Rs. f. Reisk. (Reiskius) ad Polb. 
cf. Polo. 

R. 1. Rs. f. Reisk. (Reiskius) An. ad 
Gr. A. Animadv. ad Graec. Au&or. 


R. f. Rs. f. Reisk. (Reiskius) Or. Ora- 
tores Gr. 

R. Par. Ruaei paraphrafis Virgil. etc. 

R. 1. Rz, Reitzii Lucian. 

Rapb. Raphelii Annotationes philo- 
log. in N. T. 

Read. Reading. ed. Eufebii 

rb. Í. rhet. fel rhetores felecti ed. Fi- 
Ícheri 

Rhod. f. Rbodg. L. 4. Rhodigini 
Le&iones Antiqu. 

Ricciol. Riccioli profodia reformata 
Lat. 

Róv. Róver ed. Mufaei de Lean- 
dro etc. 

Rof. Amt. Rofini Antiq. Rom. ed. 
Trai. ad Rhen. 170r. 


Rs. f. Rsm.Dev. Reusmanni Deva- 
rius 

Rut. It.. Rutilii Itinerarium 

$. Aefch. ep. v. Summ. 

Sall. C. , Salluftii bellum Caril. et 

Sall.Iug.) lug. 

Salm. Salmafius 


Samm. Sammet ed. epiflolarum Ae- 
fchinis oratoris 

S5. Sylburg. 

Seb. f. Sch. Ind. Scheidii Index He- 
rodiani, it. pro Schol. ubi v. 

Scb. Mr. v. Schott. 

Schell. Scheller de flylo etc. 

Schell. L. Scheller Lexic. Lat. 

Schm. Schmid ed. Heliodori 

Schol. Scholia f. Scholiaítes 

Schott. Με. Schocti Codex Ms. 

Schott. lib, Schotti Lipfienfis. libel- 


XXIX 


lus fingularis de vita et conftitu- 
tionibus Pertinacis 

Seburzfl. Schurzfleifch ad Longinum 

Schw. L. N. T. Schwarz Lex. f. Come 
mentarii Nov. T. 

Schw. Oz. f. ad Oh. Schwebelii Ono- 
fander 

Seb. Seber. v. Theogn. 

δε). Seldenifyntagm. de diis Syris. 

δ), Silius ltalicus 

Sepb. Sophocles 

Sp. f. Spanb. Spanhemius ad Cal- 
lim. etc. 

Sp. f. Spanb. de u. et pr. n. Spanhem, 
de ufu et praeft. numism., 

Spec. Specimen v. c. Annotat. Cri. 
tic. D'Arnaud 

Spec. Specimen Strodt. Strodtman- 
ni ad Ammon. 

$tp. T5. Henr. Stephani Thefaurus 
Gr. l. 

Sip. ad m. P. Stephani margo f. mar- 
ginalis verfio ad Politiani verfio- 
nem 

Str. Strothus 

Strodtm. Strodtmann  fpecimina ad 
Ammon. 

Suic. T5. f. Suic. Suiceri Wbeibutos 

Suid. Suidas ed. Kufteri. 

Sy. Xen. v. Xen. ) 

$y. M v. Poff. 

Tac. Tacitus 

Tac. a2. 'laciti annales 

Tayl. Taylor. 

Ter. Terentius 


Tert. Teicullianus 
T. 1. Pl. Timaei Lex. Plat. ed. 
Ruhnk. 


T5. Stp. f. G. v. Stp. et Gs. 

T5. 1. Thi. Xenoph. Thieimii ed. 

75. V:, Xenoph. Thiemii Verfio 

T». M. f. Tbom. M. Thomas Mag., 
ed. Bernardi 

The. f. Theophr. Cb. Theophrafti 
characleres 

"T^e. Caf. Theophrafti ed. Cafaub. 

The. 1. 15e0. Fi. T heophratli ed. Fifch, 

Tb. f. Thuc. Thucydides ed. Duker. 

Jbheogn. "Theosnidis carmen, ex 
edit, Seber!i , cum Commentar. 
Gr. f. fcholiis Gr. Camerarii 


xxx INDEX COMPENDIORVM SCRIBENDI rc. 


Tim. L. Pl. v. T. 

Tittm. Tittmanni de veftigiis Gno- 
fticor. rel. 

Trill. O. €r. Trilleri Obferv. Critic, 

Turn. Adv. Turnebi Adverfaria 


-Upt. ed... Uptoni edit. Dionyf, Hali- 


carn. rhetor. f. σερὶ συνϑεσ. ὀνομ. 

V. med. v. lib. 

Valck. Valckenaer. 

Van. Cr. v. D'Orv. 

Vern. Vernaculi Interpretes Hero- 
diani 

Vern. rec. Vernaculus recens Inter- 

. pres Herodiani 

Verz. vet... Vernaculus vetus Inter- 
pres Herodiani 

Vig. Vigerus de idiotismis Gr.l. ed. 
Zeunii 

Vop. Prob. Vopifcus in Probo, in- 
ter fcriptores hiftoriae Auguftae 
T. 2. edit. Lugd. Batav. 

Vo[J: theol. gent. Vofhi theologia 
entilis. 


W. ed. Wolf. edit. v. 7f. 


W. de V. med. Wolle deverbismed. - 


Wernsd. Ph. v. P2il. 

er f. Weffe. 'Welfeling. Diod. 
. etc. , 

Wfl.1. Weft. Wefterhof. ad Terent. 

Woll. de v. zn. v. W. 

Wyttb. PL. v. Plat. 

X. f. Xen... Xenoph. | 

X. f. Xex. Bach, Z. Xenoph. Bachii 

editio, a Zeun. repetita. 
X. f. Xen. Hdb.. vid, 


X. f. Xen. M. S. Xenoph. Memor. 
Socr. 

X. f. Xen. Mor. vid. 

X. f. Xen. Pol. vid. 

X. f. Xen. Sy. Xenoph. Sympof. 

X. f. Xen. Z. Xenoph. Zeunii 

X. f. Xiph. S. Xiphilinus, edit. Syl. 
burgii 

ub. Vig.) 

Z. Ind. 

Z. Xen 


Zef. Zoíimus, ed. Cellarii 


Zeunii 


OXXALR 


DE " 
HERODIANO HERODIANIQVE 
VERSIONE BERGLERIANA 


PROLVSIO SCHOLASTICA 
τ ORATIVNCVLIS V 
ΙΝ 
SCHOLA THOMANA 


A. D. X. APRILIS A. C. CJJIQOCCLXI 
RECITANDIS 


PRAEMISSA 


IO. FRIDERICO LEISNERO. 


(Q» de rerum fcriptoribus iudicare conantur, nunc eorum dicendi 
artem, nunc rerum, quae traduftur, varietatem ec magnitudi- 
nem, nunc denique fidem fcriptorum ipfam fibi apud animum propo- 
nunt. Herodianum etiam ab illis magni fieri facile animadvertas, qui 
his omnibus fimul praettantiam hiftorici metiendam ducunt. Nam nec 
eloquentiae caret laudibus, er, quae fuerit romani imperii per fexagin- 
ta annorum fpatium fortuna, fub multis peffimis, paucis bonis, prin- 
cipibus exponit: teftimoniis autem eius fidem auctoritatemque illi ipfi 
adiungunt , quos in credulitatis ne fufpicionem quidem vocare audeas. 
Quidni ei fidem-adiungant, qui tradit vifa fibi et audita, nonnulla item 
experiendo cognita, utpote in publicis officiis principalibusque verfato : 
cui quaedam verum tradendi neceffitas fuit impofita, utpote eo rempo- 
re fuam hiftoriam vulganti, quum e2, quae literis tradiderat, lectorum 
fenfibus adhuc memoriaeque inhaererent: qui denique libertatis retinen- 
dae ita eft amans, ut inlaudando reprehendendoque nihil neque gratiae ne- 
que odio dandum putet. Sileo reliqua, quae ei fidi hiftorici laudem fa- 
cile adítruant, mores hominis, genus orationis aequabiliter fere pro- 
fluens, moderationem in reCte ac fecus factis vel laudandis vel vituperandis, 
diligentiam denique certa ab incertis diftinguendi, cuius diligentiae ex- 
preíla veftigia paffim apud eum extant. Quum fe in publicis principali- 
busque minifteriis verfatum dicit, magnopere vellem, indicaíTet, quaii 
munere, utrum aulico an militari, et fub quibus imperatoribus, fue- 
rit funétus; nam fub omnibus fuae aetatis functum, rebus tam frequen- 
ter tantoque opere commutatis, vix pütem; ur, momentis in omnem 
partem penfitatis, iudicium coniiciendo ferri poffit, plusne fit ei fidei 
habendum, quum res domi, quam quum res foris, geftas, quum res 
Commodi, aut Severi, quam quum aliorum, narrat. Interim, ἢ quis 
tendar, ei minus fidendum in his effe, quae de Commodo tradit, quam 
quae de reliquis imperatoribus, eam ipfam ob cauffam, quod fe publi- 
«is muneribus admiíTum dicit, quum po(t difceffum Commodi minimu:n 


{ 
XXXII I. FR. LEISNERI PROLVS. SCHOL. 


XLVI annis vixerit, credibile autem non fit, eum valde iuuenem ad. 
mitti illis coepiffe; ei haud gravatim affenferim. 

Diximus, eum fexaginta annorum res geftas perfequutum: in quo 
Herodianum et pro nobis effe, ec contra nos, obferves; pro nobis, 
quia ipfe in praefatione difertis verbis de fexaginta annis teftatur, hi- 
ftoriaque eius reapíe tot fpatium annorum complectitur: contra nos, 
quia lI, 15: $. r3. fibi ait effe propofitum, feptuaginta annorum res, 
108 diverfis principibus geílas, in unum corpus redactas, literarum 
mandare monumentis. Quid ergo eft? An pusnare fecum fibique ipfi 
contrarium Herodianum dicemus?  Diceremus forte, nifi inteliigere- 
mus, poffe utique fieri, ut propofitum alicui fit, feptuaginta annorum 
hiftoriam concex-re, poftea autem eveniat aliquid, quod mutare cogat 
propofitum, imponatque fcriptori neceffitatem abrumpendi orationem 
etiam ante, quam pervenire, quo tendebat, poílec. Forte nec eorum 
conicctura aberrat:a vero, qui dixerint, alteri Herodiani loco effe me- 
dicam manum admovendam, et pro ἑβδομήκοντα lubfítituendum ἑξήκοντα. 
Quando enim haec vocabula non literis, fed arithmeticorum fignis, ex- 
primuntur, facile poffe alterum cum altero , qua demendo aliquid, qua 
addendo, permutari. Quas autem res temporis cam longi prodiderit, 
fub finem libri fecundi indicat: quo loco tacirum fe praeteriturum ne- 
gat, fi quid modo mentione dignum memoriaque videatur. Quum di- 
€o, eum res mentione dignas prodidife, nolim veterum hittoricorum 
diligentiam ad buius aetatis fcriptorum quorundam normam exigi, quo- 
rum diligentia faepius fane nimia eft, quippe quibus religio eft, omit- 
tere principum, quorum res narrant, coniuges liberosque peraeque 
omnes, eríi dici de illis nihil poffit, quod pofteritaus interüt difcere. 
Ad banc diligentiam, íi modo diligentia nominanda eít, profecto non 
accedit Herodianus, qui tibi neutiquam fatisfeceric; Commodi fratres 
cunétos cunctasque forores cognoícere cupienti. Duas Septimii Severi 
filias ne nominat quidem.  Tacet de Iulia Paula, Elagabali, de Salluftia 
Barbia Orbiana, Alexandri Severi uxore, de aliis compluribus. Non 
tamen tegit filentio eas imperatorum uxores, quae vel aliquod momen- 
tum in bene aut male adminiílranda rep. facerent, vel quae non poffent 
omitti, quin fimul omitteretur aliquid, unde intelligas, quibus ex 
cauífis res fuerint ortae, quibus confiliis geftae, quibus auxiliis adiu- 
tae, quo denique ordine a primis initiis ad finem progreífae. Quum 
enim Herodiani hiftoria habeat τὸ zezypuzrixóv, hoc eft, quum profpere 
et fecus facta cum caufis copulet, non potuit non earum mulierum in- 
licere mentionem; propter quarum vel virtutes vel vitia res romana 
nunc labi coepit, nunc furgere. Lucillam iraque Fadillamque, duas 
Commodi forores, nominat. Altera enim feditioíis molitionibus fratris 
faevitiam exafperavit: altera pacefacto Cleandri fcelere eundem pericu- 
lo liberavit. Ne de Marcia quidem, Cotnmodi concubina, loqui fuper- 
íedet, cuius coníiliis clandeftinis infidiisque cognitis cognofcere liceat, 
quid tyranno tandem exitium attulerit. De Iulia, praeterquam quod 
alia nonnulla, etiam hoc tradit, quod lectorem doceat, quidnam Seve- 
rum ad fpem imperii erexerit, quid Caracallae Getaeque confilia de di- 
vidundo imperio difturbarit. In rebus denique Maefae, Soaemidisque et 
Mammaeae, multus eft, quia in vita Elagabali et Alexandri nec pauca, nec 
parui momenti, occurrunt, quorum caulas non potes ignorare, ut primum 
muliercularum iftarum ortum, ingenium, vitamque et mores cognovifti. 


DEHERODIANO EIVSQVE VERS. BERGLER. xxxi 


Sunt alia, eaque graviora ,. quae nonnulli omiffa ab Herodiano ini- 
que ferunt. Quo pertinet famofa illa conítitutio de civitate cum omni- 
bus orbis romani ingenuis communicanda; item .conílitutio de heredi- 
tatium decima, loco vicefimae, pendenda. Pertinent eodem aliqui et 
juris fcientia et munerum amplitudine celebres viri, Herennius Mode- 
ftinus, praeceptor Maximini iunioris: lulius Paulus, Severi et Cara- 
callae confiliaius, et poftea fub Alexandro praefectus praetorio: Ul- 
pianus fub Septimio Severo fcriniorum magiiler, fub Alexandro práe- 
fectus praetorio: praecipue vero Aemilius Papinianus, libellorum magi- 
fter fub Severo, poít praefectus praetorio, tutorque relictus Caracallae 
et Get2e, fed crudeliter interfectus a Caracalla, quum rogatus, ut in 
denatu fraternae caedis excufationem fufciperet, libere magnoque ani- 
mo refpondiílet, non tam facile parricidium excufari poffe, quam fieri: 
novumque parricidium committi ab eo, qui accufaret innocenter occi- 
fum. Tanti viri ut ne mentio quidem fieret, qui factum effe dice- 
mus? Caedes eius publice fa&ta non pótuit non unicuique innotefcere, 
Caedes ifla immanitatem tyranni prodit. — Atque hanc demonftrare He- 
rodiano propofitum erat. An hoc filentium invidiae et malignitati hi- 
ftorici tribuemus , fequuti. Balduinum et Everh. Ottonem in Papinia- 
no p. 611. 


Malignitatis in Papinianum non poffe accufari Herodianum vide- 
mus, quin fimul eiusdem in plures alios, quos aeque ac Papinianum 
omifit, accufetur. 81 plane nobis cognitum eífet, quonam in genere 
vitae, quonam munere in publico, veríatus Herodianus fuerit, id for- 
Ífan facilitatis aliquid nobis adferret, íimul ad eum excufandum, fimul 
ad.cauífas harum omiffionum detegendas. Nunc earum ut gratiam ei 
faciamus, ideo inclinat animus, quia eum hoc confilio ad confcriben- 
dam hiftoriam acceffifle videmus, ut principum romanorum res geftas, 
mon ut vitam fataque doctorum virorum, recenferet: ut res gefítas ipfas 
non fingulas religiofe et fcrupalofa quadam diligentia explanaret, fed ut 
praecipuarum delectum faceret, hasque ipfas nunc uberius et fufius ex- 
plicarer, nunc breviter ftrictimque attingeret. Crudelitatem, quam in 
Papiniano Caracalla exercuit, videri queat utrique tetigifTe, quando in- 
teremtos Ícribit fuiíle, fenatorii ordinis quicunque aut nobilitate auc 
opibus excellerent, et quidem minima quaque de cauífa, vel plane 
nulla, IV, 6. $. Quum dicit fenatorii ordinis viros interemtos, forte 
non excludendum duxit praefectum praetorio, huiusque fimiles, eríi me 
non fugit, praefectis praetorio fenatoriam dignitatem ab Alexandro Se- 
»ero demum additam fuiffe, tefte Lampridio in Alexandro C. XXI. 


Iam nefcio ,. an etiam his occurrere curem, qui ab Herodiano mul- 
ta praetermiífa aegre ferunt, a Commodo, ab Elagabalo, a Caracalla 
flagitiofe, impure, incefteque facla, cuius generis non pauca apud 
Suetonium, Hiftoriaeque Auguftae fcriptores, leguntur. Nam quibus 
pudor et virtus cordi eft, hi fibi magis placere Herodiani dictitabunt 
verecundum filentium, quam aliorum fcriptorum impudentem loquaci- 

tatem. Temperant fibi boni hiftorici ab exponendis hiftoriis, quae pec- 
«are doceant, fatis gnari, magiftram vitae efTe oportere hiftoriam , non 
Sorruptricem. Sunt eadem mente, qua fuiffe Demo(lbenes videtur, 
qui impudicas Philippi faltationes. defcribere non fuftinet. Olyuth. 1l. 
1.7: Quid Demotthenem dico? Sentiunt idem , quod Apoftolus, qui 


c 


xxxiv ἴ, FR. LEISNERI PROLVS. SCHOL; 


infin&u divino affiatuque concitatus tàlia flagitie ne nominanda qui- 
dem decernit. 
— . An ftatuemus, boni hiftorici effe, fpurce obfceneque fa&ts non 
modo cogitando immorari, verum etiam flilo perfequi et narrare ea, 
quae nemini obiici ne ab inimico quidem poflint verecundo? Quis igi- 
tur non laudandum potius Herodianum, quam vituperandum, ducat, 
quod talia aut prorfus praetermittit, aut, {11 praetermittere non potett, 
brevitatem adhibet, et verba occultandae turpitudini apta: vt, quum 
fuiffe narrat, qui praetereuntem Iulianum maledi&is infeCtarentur, et 
2urpes ei ambiguasque voluptaies exprobrarent. 1, 7. J«nceítum luliae 
cum Caracalla concubitum aut ignoravit, aut non credidit, aut, ἢ cre- 
didit, non efle fuae verecundiae exiftimavit, tam nefandum facinus ad 
memoriam poíteritatemque prodere. Non eft religioni narrare hoc faci- 
nus Aelio Lampridio in Antonino Caracalla c. X. , non Aurelio Victori 
de Caefaribus c. XXXI., nonEufebio denique er Eutropio. Quibus ali- 
qui üt fidem derogent, obfervant, ab hifce fcriptoribus omnibus male 
ac perperam lüliam dici Caracallae novercam, quum fuerit mater. 
"Quo ipfo mihi Caracallae fcelus non tam refellere videntur et coargue- 
re, quam augere. Quis nefcit, rebusvere factis culpa narrantium fub- 
inde admifceri quaedam a vero aliena? Aliis hic placuit argumento utt 
inficiali, du&o illo a fcriptorum eiusdem aetatis filentioy ἃς praefertim 
Herodiani. Quo loco non repetam id, quod iam dixi, nempe non id 
confilii Herodiano fuiffe in tradenda fui temporis hiftoria, uc multum 
in recenfendis principum impuris flaeitiis verfaretur: illud unum ur- 
geo, non videri Herodianum inceítum iftum prorfus omififfe, fed levi- 
τοῦ tranfiüiffe tantummodo et perflrinxiffe. Quanta dicacitas in. Caracal- 
lam fuerit Alexandrinorum , nunc ei fraternam caedem, nunc ineptum 
Achillis Alexandrique imitandi ftudium, exprobrantium, nunc matrem 
eius locaftam appellantium, Herodianus IV, 9. narrat. Cur quaefo 
Alexandrini Iuliam Iocaftam appellarunt? locaíta, inquis, duo filios in 
concordiam reducere non potuit Eteoclem et Polynicen. Aeque infelix 
Iulia in reconciliando Caracalla cum Geta. Concedo, dicacibus et fcom- 
matum ftudiofis fatis effe ad comparandam Iuliam cum locaíta potuiffe, | 
quod neutra conglutinare filiorum concordiam potuerit : fed unumquem-| 
que tamen mihi etiam hoc daturum confido, Alexandrinorum dicterium| 
miulto acrius. et ad exafperandum animum fuapte natura faevum multo! 
accommodatius fuiffe, fi Iulia non modo ob fruítra centatam filiorum| 
reconciliationem, verum ob inceftos etiam amores locaíta appellata exi- 
ftimaretur. Hanc locaftam, ut norunt omnes, Oedipus filius duxit 
uxorem. Si hoc fenfu Iuliam Iocaítam dictam fumis, tum vero intelli- 
ges, cur hoc dicterium usque adeo pupugerit tyrannum, eiusque iras| 
jtimulaverit, ut convocatam in campum univerfam Alexandrinorum iu- 
ventutem, exercituque circumdatam, ex improvifo, horribili ftrage 
contrucidaret. Nam afperae facetiae, ubi multum ex vero traxere, 
acrem fui memoriam relinquunt, ut ait Tacitus A. XV, 68. Cui Hero- 
dianus confentit ipfe IV, 9. 4. , 
Jnterim licet ifta, licet iflis fimilia multa, ab Herodiano omiífa 
concedamus, neminem tamen fore credimus, qui iure queri poffit, ab 
eius hiftoria eam abe(le iucunditatem, quae a rerum dicendarum copia 
varietate et novitate, nafci folet. Quot quaefo oppida, quot regiones, 
quot itinera defcribit? Quot quamque diverfas imperiorum fucceffione 


b 


DE HERODIANO EIVSQVE VERS. BERGLER. xxxv 


memorat, quam varios cafus eventusque bellorum cum civilium , tum 
externorum, quot gentes excitas fedibus fuis, quot mala publica tam 
romanorum, quam barbarorum, quot denique vitas principum et ty- 
rannorum, adeo novas etinauditas, ut exempla iis fimilia, aliis tem- 
poribus vel nulla, vel certe pauca, reperiantur. : Quam prudens eft in 
obíervanda imperii romani forma, huius temporis fere propria, eaque 
democratiae militari, quam monarchiae, fimiliore: quam accuratus in 
patefaciendis democratiae huiusce militaris initiis et progreffu, item in 
malis inde natis, et in remediis modo profpere, modo parum profpe- 
re, adhibitis? Ec quum in gratiam graecorum fuorum potiffimum ro- 
manorum imperatorum hiítoriam fcribat, quam apte interdum ab infti- 
turo fuo digreditur, deícribendisque romanorum ritibus et moribus, 
qui exteris poterant efle incogniti, mentem cogitationemque intendit 2 
Quam autem dicendi artem tot rebus geítis tamque variis adhibue- 

rit, intelligere licebit, fi confideres, quanta verborum locutionumque 
varietate res natura fua faepe fimillimas diítinxerit. | Verba ei facienda 
funt femel iterumque de peítilentia, de fame, de viaeítus et vehemen- 
tia frigoris: multo vero frequentius de feditionibus, de bellis, de ur- 
bibus obfeffis, de malis denique purpuratorum, quibus principes regen- 
.dos fe permittunt, artibus. Jd quod quoties ei faciendum eít, tam va- 
rio verborum ornatu idemtidem orationem fuam expolit, tam diverfos, 
eosque fuaves, graeci fermonis colores ei illinit, ut, res tot fimiles tam 
diverfis modis variari poffe, utique mirere. Sive igitur rerum ipfarum 
varietate five verborum delecteres non poterit te non Herodiani leCtio 
perfundere voluptate. Nihil dico de tropis et figuris, commode ab eo 
ufurpatis, nihil de virtute illa orationis, qua res verbis tanquam colo- 
ribus ira depinguntur, ut fubie&ae le&orum oculis videantur. Mitto 
fermonis puritatem Atticam, a qua raro recedit: mitto periodorum 
concinnitatem , verborum ordinem, iuncturam et numerum, fenten- 
tiarum gravitatem, et reliqua denique omnia, quae hoc habere credun- 
tur, ut hiftoriae aliquid fuavitatis concilient. Haec omnia, inquam, 
mitto. Libet paucula duntaxat acute graviterque, íine ullo tamen fu- 
co, dictaattingere. Cui non fuave eit legere, Aquileienfes omni ge- 
nere machinarum a Maximino oppusnatos tam fortiter reftitiffe, ut vi- 
deretur randem: sezràc δοκῶν πολισρκεῖν αὐτὸς πολιορκεῖσϑοι VIII, ς, 13. hoc 
eit, ut obfidio videretur in obíidentes verfa. Quum I, 4, 20. luctum ex 
obitu Marci Antonini narrat, omnes ait nuntium de imperatoris morce 
multis lacrimis excepiffe, eumque omnes velut una voce, alios paren- 
tem probum, alios bonum imperatorem, quosdam fortiffimum ducem, 
nonnullos etiam continentem moderarumque principem vociraffe. Poft 
addit, neque fane quemquam falfum habitum fuiífe. Dubites ifta le- 
ens, an ulli unquam principum oratio funebris habita fuerit, aut ha- 
beri poflit, cum mortuo honorificentior, tum ad gratam memoriae cius 
benevolentiaeque confervationem, fimulque ad imitationem commen- 
dandam, aptior. Quam gravis eft vox Pompeiani 1, 6. 14. "Exe; τε Ῥώ- 
μη, ὅπου βασιλεύς. Ecce tibi paucula verba, fed aptiífima ad. magnam 
illam mutationem indicandam, quam imperium romanum 2b eo tem- 
pore fubiit, quum libertas expirare coepit, poteftafque populi et fena- 
tus circumícribi, toraque res ab unius voluntate principis pendere, 
Olim Roma fuerat, ubi romanus populus, ubi Martius campus, ubi 
equefter ordo, ubiroílra, ovilia, fenatus, curia, Nunc incredibili 


xxxvi I FR. LEISNERI PROLVS. SCHOL. 


rerum converfione fa&a haec omnia ibi funt, ubi imperator eft, etfi (it 
:ad ripas Iftri, etíi fir apud barbaras gentes, longo locorum intervallo 
-ab urbe remotas, quarum nec nomen paullo ante audicum fuerat, nec 
-fama Romam pervenerat. — Camilli apud Liv. V, 54. opinio fuerat, virtu- 
tem Romanorum tranfire alio poffe, Fortunam certe urbis Romae trans- 
ferri non poílle. Haec Fortuna nec tempore Camilli Veios, nec Caefa- 
ris Troiam, aut Alexandriam , traduci videbatur poíle: nunc in unuin 
imperatorem traducta putatur. Quam verum ergo eft, emnino remp. 
-romanam omnemque cius auctoritatem ab Auguíli dominatu interciditle, 
et in quandam regni formam tranfüiffe, imperatoresque romanos tanta 
poteftate romanum imperium rexiffe, quanta reges folent, quibus infi- 
nita nullisque limitibus circumfcripta poteílas eít, quacunque tandem 
'ratione hanc tantam poteílatem in {6 traduxerint, ἔνε libertate labe- 
faCtata per vim, five per legem regiam, quam nonnulli comminifcun- 
xur, five denique per poteftates populares fenatoriasque fubinde fumtas, 
'et per temporum vices repetitas. "Ut vis, ut gravitas, vocis a Pompe- 
iano ufurpatae melius fentiatur, age, comparemus eam cum fimilibus, 
"quae aliorum ex ore exierunt, vocibus, quaeque in magna fimilitudine 
diffimilicudinis aliquid habere reperientur. Apud Alciphronem ll, 4. 
"Glycera ad Menandrüm ícribit, 207 ;4rbenas ejffé,.ubi Menander eff. 
«Habes vocem amicae amicum impenfe colentis, eiusque eruditionem 
'elegantiamque admirantis! Martial. X, 20. ad Manium: Si tibi mens ea- 
dem, ἢ noftri mutua cura eft, In quocunque loco Roma "duobus erir. 
"Habes vocem hoininis in concordia et fide finceri amici ítbi placentis, 
'et in ea omnia porlentis! Brutus ad Ciceron. ep. XVI. mibi effe iudicabe 
Romam, inquit, ubicunque liberum v[J& (icebit. kidbes.vocem amanus 
remp. et libertatem! Hoc loco denique Pompeianus ad Commodum Ro- 
mae defiderio captum, 75; Roma , inquic, ui imperator. En tibi vo- 
-cem unius dominatui omnia fübiicientis! Similiter dicta leguntur apud 
Cic. Phil. II, 44. apud Vellei. H, 62. apud Lucan. V, 27. denique apud 
Martial. Xil,2:1. Videor mihi hoc confecutus, ut facile pateat, ut quis- 
que re&tiflime iudicat , ita libentiffime Photio fubfcripturum, qui Hero- 
dianum cribit ἐν πάσαις ταῖς κατὰ τὴν ἱστορίαν ἀρεταῖς οὐ πολλῶν εἴνοη 
δεύτερον. ! 
"Tam excellenti hiftorico non contigit intetpres latinus, qui more 
plerorumque eorum, qui graecos fcriptores interpretati funt, verbis in- 
"haereret, nec ab auctoris veíligiis iufto liberius recederet. Quum enim 
duo fint interprctationum feu veríionum genera, quorum in altero qui 
fe exercent, hi ita verbum verbo reddere curant, ut, quantum lingua- 
rum diverfitas patitur, pene verborum verfuumque ordinem ac nume- 
rum obfervent; qui alterum tentant, hi fententiam alio fermone libe- 
rius exponunt, et nunc quaedam mutando, nunc quaedam addendo, 
copiofiusque «t dilucidius, quae dicta ab aliis funt, explicando, eva- 
gantur. lam fi confideres, utri generi fit verfio Herodiani annumeran- 
da, quam Angeli Politiani induftriae debemus: eam certe non effe pri- 
mi generis reperias : Sitne generis fecundi, pene dubites... Politianus 
enim etfi fe Herodianum in latinum fermonem vercendum fufcepifTe di- 
cit, feduloque curaffe, ut omnia ex fide refponderent; tamen fugien- 
do omnem peregrinitatem, fugiendo graeculas figuras, vocumque mo- 
rofitatem, et quafi anxietatem, ut ipfe loquitur, confectandoque lati- 
/nae dictionis cafticatem, perfpicuitatem et munditiem , effecit, *ut ia 


DE HERODIANO EIVSQOVE VERS. BERGLER. xxxvnr 


ferpretatio eius paraphrafis dici vix queat, nedum metaphrafis poffit. 
Certe 10. BENR. BorcLERVs, vir doctiffimus, tertium verfionum ge- 
pus maluit feu excogitare, feu confingere et comminifci , idque Politia- 
no fingulare et proprium dicere, quam Herodiani interpretationem Ja- 
tinam inter translationes vel primi vel fecundi generis referre. Nec 
difiicile dictu eft, cur Boeclerus ita fenferit. Vidit nempe, unam Poli- 
tiano curam fuiffe, fi latina elegantia poffet etiam in verfione cum grae- 
€a Herodiani venuftate certare, atque, ut hic fuccederet conatus, mul- 
ta utique mutafle, nunc graeciímos in latinifmos convertendo, nunc 
Verba pro. fubttantivis fubftantiva pro verbis, nunc alias orationis par- 
tes pro altis ponendo, nunc prius dicta pofteriore, poiterius dicta prio- 
re, loco collocando, nunc denique unam periodum in plures diílol- 
vendo, plures vice verfa in unam confiando. Sed quum has mutatio- 
nes, hisque fimiles, facere per paraphrafeos leges interpreti liceat; 
praefertim ei, qui elegantiae fermonis illius, in quem aliquid trans- 
fert, velit confulere, modo fenfum argumentumque auctoris, quem 
transferendum fufcipit, exprimat; per nos licebit etiam latinam Hero- 
diani interpretationem, quam Politiani ingenium peperit, paraphrafeos 
numero ac loco habere. Politianus fcilicet voluit in utroque interpre» 
tandi genere, quid poffer, experiri. ' Iraque in Epi&teti Enchiridio, in 
du^bus Idylliis Mofchi, in hymno Callimachi, qui infcribitur lavacrum 
Palladis, addo in 'Theophrafti characteribus ethicis illud vertendi genus 
tentavit, quod ad verbum omnia exprimit: in Herodiano autem in. 
terpretando a graeco fere longius recedit, elegantiae et latinitatis po- 
tilhimum ftuciofus. 

Tam utra verrendi rario maxime fit probanda, facile inrelliget, qui 
confiderabit, triplicem effe eorum, qui ad legendos graecos accedunt, 
differentiam: alios effe eraece doctiffimos, hisque nulla verfione opus 
effe: alios graecarum literarum quidem expertes effe, fcd magis de re- 
bus graeco fermone traditis, quam de fermone ipío, laborare, hosque 
utracunque verfione poffe effe contentos: alios denique eo fpectare, ut, 
quae fit fingulorum verborum fingularumque partium orationis vis et po- 
teftas, quae fermonis graeci indoles, cosnofcanr, hisque eas demum 
verfiones maxime prodeffe, in quibus, ut docet Petr. Nannius ad Hor. 
A. P. 133. et indoles fit, et fides, et religio: indoles, hoc eft, tropi, 
figurae, adfectus moresque exprefli: fides, quae reddat fententiac fen- 
tentiam, nibilque nec addat, nec demar: denique re/ig/», quae circà 
verba verbis reddenda verfetur. Quam religionem quum ab interprete 
requiro, nolim quisquam exiftimet, mihi probari fezvile il/ud , et inter- 
lineari fémile, interpretandi genus, quod facilius ad pueros corrumpendor, 
quam ad fublevandos iuvandosque, pertinere iudicat, decus illud Gerima- 
niae, 1. M. GEsNERVS in Epiftola ad 10. ἘΒῈΡ. gsiTZIVM Luciani 
"operibus praemiffa. Efl enim linguarum tanta diffimilitudo, ut in qua- 
libet nonnulla occurrant, quae ad verbum vix liceat exprimere, nifi 
obfcuram, invenuftam , putidamque reddere orationem velis. Qui ita 
ad verbum graecos auctores interpretes latini exprimunt, ut hoc vitiutu 
caveant, eos doGOífimorum virorum iudicio. maxime video probari. 
Probat hoc interprerandi venus is, quem modo laudavi, Gesnerus. c.: 
probet ». pv nMaAxNNvs fecundus, qui, praeterquam quod nomen ma- 
eni illius p. pv nMANNI habet, etiam ingenium illius virrutemque no- 
bis reddit, in praefatione le£ftu digniffima ad Arittophanis Comoedias: 


xxxvnrr L FR. LEISNERI PROLVS. SCHOL. 


probat denique 5ΤΈΡΗ. sERGLERVs in praefatione ad Homeri Iliad. 
pag. 11. fqq. , qui etfi illud genus, uti ufu facilius, ita factu operofius, 
fado periculo, deprehendit, ut ipfemet fatetur: tamen et in Alciphro- 
nis epiftolis vertendis, et in Comoediis Ariftophanis, in emendandis 
verfionibus Homeri, et in aliis feliciter tentavit. T'entavit vero idem 
in Herodiano interpretando, cuius novam veríionem, vefítigiis auctoris 
preífo pede propius infiftentem, magisque ftudiofae iuventuti, quam 
maturioribus ingeniis, accommodatam fe fufcepi(le et abfolvi(fe, dum 
Lipfiae ageret, íÍcribit Berglerus in epiftola ad Fabricium edita a Rei- 
maro poft vitam Fabricii paz. 222. fd. Quorundam do&orum virorum 
. favor quo magis refpondet ingenio Bergleri et meritis, tanto eorum 
znaior eil dolor, verfionem iftam prelum non fübiiffe. rmip. or TO 
MENKENIVS , in vita Politiani p. 158. eam diu latitaffe in b. parentis fui 
bibliotheca fcribit, feque nefcire, an in dignas fatis tanto munere ma- 
nus pervenerit, optandumque effe commodi publici cauffa, ut cum no- 
va, fi quis eam medicetur, Herodiani editione lucem aliquando videat 
publicam. Quae eadem repetit in praefatione ad Ariftophanem r. 5 v n- 
MANNVS fecundus. Tantum fui fecit expectationem illa interpretatio 
 Nergleriana! Hic nihil attinet dicere, me aut illam ipfam verüionem 
Bersleri, quae fuerat in bibliotheca Menkeniana, aut certe exemplum 
illius et ἀντίγραφον ante annos fere triginta vidiffe in quadam viri. docti 
Lipfienfis bibliotheca, aliquanto poit apud Drefigium V. C., qui Hero- 
dianum £e aliquando edendum fufcepturum mihi affirmabat. lllud filere 
non debeo, mihi tandem tam felici effe licuiffe, ut copia huius verfio- 
mis daretur. Communicavit eam mecum ex Bibliotheca Ampliffimi fe- 
matus Lipfienfis Vir Illuftris, 10.1.6. MAsCovivs, quem femper ali- 
«uid sgere, femper aliquid meditari, quod publice profit, quod rem 
literariam iuvet, qua adhortando, qua confilium impertiendo, qua de- 
nique conatus aliorum re atque opera iuvando, neque ab hoc bene de 
literis merendi ftudio vel negotiorum multitudine, vel valetudinis in- 
firmitate, avocari, teftes funt ii omnes, quibus adire eum, perfruique 
eius fermone, pleno comitatis et doCtrinae, contingit. 

In quas manus iíta verfio ex bibliotheca Menkenii pervenerit, non 
fatis fcio: fed ut nunc in tanto munere indignas perveniffe videatur, 
on committam. Si indignae manus funt eius, qui eam abícondit, nec 
publicam rem facit, mihi propofitum eíl, eam orbi literato diutius non 
3nvidere: fin vero eius, qui pretium quantum ei flatuendum fit, non 
intelligit, ezo cavebo, ne, quae Berglerianae interpretationis dotes fint, 
3gnorare videar. 

Mihi eam examinanti tria potiffumum oblata funt, quae commen- 
dabilem eam faciant. Prima commendatio proficifcitur ab ea interpre- 
tandi rcligione, quae verbum verbo reddere, quantum fermonis indo- 
les patitur, curat. Qua religione Berzlerus effecit, ut ex hac interpre- 
tatione graecae conflruCtionis ratio, et fingularum vocum vis multo fa- 
cilius et melius etiam a tirone cognofci poffit, quam ex illa Politiani. 
Altera commendatio ei accedit a fide, quae fententiam fententiae red- 
dit, nec tribuit verbis alienas a loco fignificationes, nec omittit quic- 
quam, nec addit. Superefít tertia commendatio, quam habitura eft 
haec interpretatio a conatu ftudioque emendandi textum graecum et 

uidem iis in locis, quorum corruptio ett indubitata.  Berglerus qui- 
dió le&orem interpretationis fuae vix quater aut quinquies adinonct, 


DE HERODIANO EIVSQVE VERS. BERGLER. xxxix 


fe aliquid in textu graeco mutaffe, aut mutandum putaífe; ex ipfa ta- 
men interpretatione non aegre colligas, eum quam faepiffime mendas 
de textu exemifle, et quam plurimis locis manum medicam ante ad- 
moviífe, quam ad ea interpretanda accederet. Nunc per fingula eun- 
do, exemplis in medium allatis, fidem his laudibus faciamus, quas in 
Berglerianam interpretationem contulimus. 

Diximus Bergleri verfionem hoc habere, ut, quae fit graecae con- 
firu&ionis ratio, et fingularum vocum poteftas, planius declaret. Ex 
innumeris exemplis, quae huic rei documento fint, pauca deligamus. 

1. Librol. c. Il. δ. 9. Πρός τε τοὺς τὰ ἀρκτῷα τῆς γῆς» ἔϑνη βάρβαρα» 
κατοικοῦντας εἴς, Politianus vertit : «verfus barbaras mationes 
feptentrioni fubiec?as. Re&e fine dubio. Berglerus vero: aZverfus 
eos , qui feptentrionales terrae partes incolunt , barbaros. Aeque re- 
&e; fed ad rationem conftru&tionis pervidendam accommodatius. 
Patet ex hac interpretatione, τοὺς τὰ ἄρκτῷα τῆς γῆς ἴς. μέρη κάτοι- 
κοῦντας VOCari per ἐπεξήγησιν», ἔϑνη βάρβαρα. Tanaquil Faber fi ita 
confideraffet hunc locum, temperaffet fibi haud dubie, quin emen- 
daret, legeretque: ἀρκτῷα 494 βαρβάρους, ut 494 fint fedes et pa- 
zrii lares. Mutat quidem Faber paullo poft mentem , negatque vo- 
cem ἔϑνη inutandam, quia graece dicatur populus aliquis habitare 

entem. Sed vereor, ut vel hac explicatione fibi quisquam fatis- 

Ei putet. Nam apud Herodianum non dicuntur barbarae gen- 

tes habitari: dicuntur feptentrionales terrae partes habitari, iique, 

a quibus babitentur, elle barbari. Nec locus Arriani ex initio J. IV. 

"Avag. quicquam viro docto prodeft, fire&e capiatur. Sed id quit- 

dem nunc non agimus. 

2. Ὑπηρετούσης ἐξουσίας I, 4, 13. Politian. iz maxima licentia : Bergler. 
fubferviente licentia. Quid fit ὑπηρετεῖν, Politianus non docet: doe 
cet Berglerus. Licentia dicitur eleganter fubfervire feu obfecunda- 
re cupiditatibus, id eft, hoc praeftare, ut explere cupiditates poffis. 

3. Παρηγγέλθητε δὴ πᾶσιν ἐλϑεῖν εἰς τὸ εἰωθὸς πεδίον αὐτοὺς ὑποδέχεφϑομ 
1, 5,3. Politian. EZiZum itaque omnibus, ut ἐπ campum de more 
ade[Jent frequentes. — Berglerus: denumtiatumque εἰ, ut adeffent. ἐπ 
campum ipfos excipere folitum. Etiam hunc locum emendandum Fa- 
ber cenfuit, et pro αὐτοὺς legendum αὐτὴν. quafi intelligeretur 
ἐπίδοσις. Fabri hanc emendationem probat editor Oxonienfis. Mi- 
hi plane improbatur.  Verfio Bergleri, cur fit improbanda, clare 
oftendit. 

4. Κοινὴν εἶναί μοι πρὸς ὑμᾶς τὴν ἐπὶ τοῖς καταλαβοῦσιν ἀλγηδόνα εἴς. ἵν $5 $.. 
Communem effe mibi vobiscum buius moerorem calami;atis etc. . Berg- 
ler. Communem e[Je mibi vobiscum fuper praefentibus malis dolorem. 
Fac tirenem aeítuare, non intellizentem, quid fibi velinc verba 
ἐπὶ τοῖς χαταλαβοῦσιν: aeftum hunc non explicabit verfio Politiani. 
Καταλαμβάνειν hic eft £exea9o4 vel παραγίνεσϑοφ. Sic Herodian. I; 12, 
16. 1,15, 5. Ergo s» ἐπὶ τοῖς καταλαβοῦσιν ἀλγηδων cft moeror ex eo, 

. quod accidit, moeror ex praefentibus malis, ut recte Berglerus. 

$. Ὧς ἐπὶ πολὼ κειμένων τῶν πτωμάτων, 0r αὐτὸ τοῦτο, ἐπὶ σχολῆς πάντας 
ἀφιϑμῆσομ» κοὶ μηδὲν ἰδεῖν περιττὸν ἀκόντιον l, τς, 11. Politian, ita 
fuo ordine iacemtibus corporibus, ut sumerari facillime ffngula pof- 
fent , mullo fcilicet fupervacuo incidente telo.  Bergler. ita ut, diu ia- 
centibus cadaveribas eo fine, per otium omnes ca numerarent, nec u- 


dp I FR. LEISNERI PROLVS. SCHOL. 


lum viderent fuperfluum iaculum. Ἐχ qua interpretatione licet intel- 
ligere, quid fit ἐπὶ πολὺ, quid δύ αὐτὸ rovro , quid ἐπὶ σχολῆς. 

6. Νέου μὲν γὰρ ἔτους τῆς ἐπιούσης ἔμελλεν ἡμέρας. 1, 16, 2. Politian. 
Jd futurum erat anno ineunte. Bergler. Noviautem anni fecunda die 
erat deffturus. Hinc facile intelligas, quid fit τῆς ἐπιούσης ἡμέρας. 

7. "Aexal ve ἐπώνυμοι I, 16, 7. Politian. Summi magifiratus.  Stepha- 
nus mavult eponymi megifivatus, addita explicatione: funt autem 
.éponymi magiftratus confules. Sed utroque melius Berglerus : »;a- 
giflratus, quorum nominibus annus frguatus. Sunt enim eponymi ' 
magiftratus generatim il, a quibus anni numerantur, et in faftis 
notantur, hoc eft, apud Athenienfes princeps archon, apud Roma- 
nos confules ordinarii. v. Weffeling. Obf. ll, 25. p. 255. 

ὃ. Τοιαύτης εὐμοιρίας nog εὐταξίας κατεχούσης τὸν βίον ll, 5, 1. — Quum in 
bac morum vitaeque modeflia ageret. [τὰ Politianus. Sed Bergle- 
rus: Ta/i autem felicitate temporis ac decore tenente vitam bumanam, 
14 eff, quüm genus humanum, quum homines tunc viventes hac 

felicitate, hac morum probitate, uterentur. Politianus dubium 
te relinquit, quorfum τὸ βίον fit referendum, utrum ad Pettina- 
cem, an ad homines Pertinacis aetate viventes.  Elegzantiam grae- 
cae locutionis explicat Cafaubonus ad Athenaeum XV, s. Latini 
eodem íenfu ponunt vitam humanam. v. Hemfterhuf. ad Lucian. 
Dial. pag. 70. íq. 
Propter haec, et his fimilia longe plurima, non aufim Politia- 
num aecufare, quafi Herodianum non intellexerit. Liberiorem tantum 
interpretem egiífe in his interpretandis dixerim, et a verbis paullo lon- 
gius difceffiffe. Nunc veniamus ad ea, quae recte interpretatur Bergle- 
xus: fecus, ut videtur, Politianus:, cuius generis iam multa notavit 
in Politiano Ἢ. srEPHANvVs, ut notum eit, adveríarium propterea 
nactus Boeclerum, aliosque, qui Politiani patrocinium fufciperent. Ea 
cunca jam non repetam. Quaedam five obfervata a Stephano, five non 
obíervata, proponam, in quibus interpretandis utrum Politianus: an 
Berglerus fuerit felicior, graece docti lectoris iudicio relinquam. Often- 
dam tripliciter Politianim videri peccaffe, nunc alienas a loco fignifica- 
tiones graecis vocabulis tribuendo, nunc aliquid omittendo, nünc de. 
nique aliquid de fuo addendo. Ut ab ultimo incipiam, confideremus 
locum ex IV, 4» 7. Τέτας μὲν δὴ τρωϑεὶς καιρίως προσχέας τὸ αἷμᾶ τὸϊς τῆς 
μητρὸς σήϑεσιν» μετήλλαξε τὸν βίον. Polit. Quare trrupto fratris cubiculo 
sibil eum tale expeciantem fupra. matris pellus multo undantem fanguine 
faevus obtruncat. 1n quo loco interpretando aliquid de fuo addidiffe 
Politianum nemo negabit, et quidem ea verba irrupro fratris cubiculo. 
Nihil hic de latinitate vocabuli irruptus dico: illud unum moneo, con- 
donandum hoc additamentum videri Politiano poífe, fi 'caedes illa, 
quam hiftoricus defcribit, in fratris cubiculo fa&ta effet; Nunc quum 
Dio 77, pag. 1289. reciamet, qui diferte Getam in matris cubiculo neca- 
tum prodit, quis erit tam facilis, ut hoc contra fidem hiftoriae addi- 
tum Politiano remittendum putet. v. Fabric. ad locum Dionis. Rectius 
itaque Berglerus: 4c Geta quidem vulweratus ktaliter, effafo fanguine 
ad matris pecfus dece[fit e vita. Sed in hac culpa raro effe Politianus vi- 
detur, frequentius in illa, qua aliquid omittitur. 

1. ᾿Αφειδῶς a Politiano I, δ, 17. non vertitur, a Berglero autem citra 

delecum. Proprie: ita ut nemini parceret. a 


DE HERODIANO EIVSQVE VERS. BERGLER. xri 


^ 8. Τυμνωϑὲν ὥφϑη τὸ τῆς Τιαλλάδος ἄγαλμα Y, 14, 7. Derglerus: detecum 
" « apparuit Palladium. Mlud γυμνωθὲν non expreffit Politianus. 

3. Οὐκ ἀναμείνας 6 ᾿Αρτάβανος ὑπήντετο αὐτῷ lV, 11, 4. Politianus ver. 
ba οὐκ ἀναμείνας non vertit.  Berglerus: Haud fe continens Artaba- 
sus 6ccurrit ei. vel: nec mora: Artabanus obviam ei proceffit. 

4. Ἵνα δὴ μὴ πάντα τὸν ςρατὸν σκύλῃ lV, 13, 8. Quae verba Berglerus 

^ '"rfe&te vertit: me fcilicet totum exercitum vexarer. Politianus plane 
non vertit, cui vis verbi videtur incognita fuiffe, Nam aut plaine 
non vertit, ut h.l., aut male vertit, ut VII, 3, 1o. ubi illud cum 
verbo σκυλᾷν vel euAZy videtur confundere, ut Stephanus in prae- 
fatione ad Herodianum monet. Nontamen filentio praetermiferim, 
ipfum Salmafium de M. V. c. 17. p. 788. verbo σκύλλειν notionem 
verbi exy2Z», hoc eft, raptandi fpoliandique tribuere. ; 

$. Ei γὰρ ix τοῦ κρείττονος ὑπέρτεροι ἐδόκουν γεγεννῆσϑου οἱ βάρβαροι VI, 
6, 11. Politianus: Nam quamvis bello fuperiores fuiffe barbari vide- 
rentur. lud ἐκ τοῦ κρείττονος aut vertere neglexit, aut ad compa- 
rativi vim augendam pertinere putavit: quomodo Scheidius acce- 
pit, vertendo poriore ex parte, vellonge. RectiusBerglerus: qaam- 
vis enim divinitus fuperiores viderentur fuiffe barbari. Ὑὸ κρεῖττον 
eft Numen, Fortuna et eius vis. Κρείττονες funt Dii. v. Aelian. V. 
H. Il], 1. Adde Erodaeum Mifcell. V, yo. Dorville ad Chariton. 
pag.265. -* 

Ac de his fatis: fequitur, ut etiam exempla adferam, quae do- 
tumento fint, fenfum verborum faepenumero rectius a Berglero, quam 
a Politiano, effe expreffum. ᾿ 

1. Φέρων τέ με πολλάκις νήπιον ὄντα ταῖς ὑμετέραις ἐνεχείρισε misenil, $,9. 
Politianus: quim infantem me faepe im ulnis geflans vobis dabat in 
manus, quafique veflvae commendabat fidei. Ecce tibi νήπιον, qui fe 
meminerit, a patre aliorum fidei commendatum, immo qui fe memine- 
rit, a patre in ulnis geftatum ! Numquid igitur in pofterum ridebimus, fi 
quis narret aliquem, qui fe in gremio matris fedenctem mommam 
illius appetiffe meminerit? Sed ut concedamus, interdum pueros 
iam grandiufculos, ac fere βούπαιδας a patribus in ulnis geftari, τὸ 
φέρειν hic non videtur idem effe, quod zz u/zis geflare. Cautior hic 
Berglerus, qui vertit: fraZensque me faepe imfantem adbuc ve[lrae 
commendavit fidei. Quid fi dicerem, participium hoc φέρων adnecti 
etiam hic, ut faepe alias, ornatus magis quam fignificationis cauffa, 
verbo, quod commendandi poteftatem habet, eique promtae vo- 
luntatis, adde etiam confuetudinis, vim addere, ut docent Hem- 
fterhuf. ad Lucian.1, 349. et Dorville ad Chariton. p. ς 20. ὃ 

8. Τὴν προύπάρχουσαν φήμην, 14, 12. Politianus vertit : famam rerum. 
Re&ius Berglerus: praecedens omen. Φήμη hic non eít fama, fed 
omen et praefagium. Dicitur quidem plerumque φήμη de omine ex 
verbis, fed et de omine ex rebus. 

3. Περὶ τῆς συνεδρίας χαλεπῶς ἀπωδύρετο l, 8, 10. Politianus: gravi[/- 
me de accepta iniuria conquefla. Nimis generaliter. Derglerus: 4e 
ffatione graviter conquefla. Quo loco monct, 7//u4 συνεδρίας fruftra 
folicitari a Stephano: ceteros non recte intelligere. Scilicet Berole- 
.rus hoc vocabulum capere videtur de flationibus, quae in ürbe fe- 
re unicuique generi bominum certae et folennes erant, quaeque lo- 
«a publica eranc, in quae, quibus vacabat, convenire folebant vcl 


xiu  — L FR LEISNERI PROLVS. SCHOL: 


confabulandi vel de(dendi cauffa temporisque fallendi. De quibus 
Briffon. Sele&. Antiq. 1I, 2. et Torrent. ad Sueton. Ner. 37. De qua 
tamen explicatione mihi pronuntiandum videtur: amplius. 

4. Honiro, τὴν ἔξοδον l, 9, 22. Politianus: ad reditum fe comparat. 
Berglerus: profedionem infHtuit. Re&Ge. Vt ποιεῖσϑοη λόγους eit 
loqui , ποιεῖσθοη ἁρπαγὴν vaperts ποιεῖσϑοι ὁδοιπορίαν iter facere, quae 
locutiones omnes apud Herodianum funt obviae: ita ποιεῖσϑοι Hao 
elt exire Íc. provincia. 

5. Ἡμεῖς δὲ τὸ σὸν γένος ὅσον οὐδέπω ἀπολλούμεϑα l, 13, 3. Politianus: 
nos autez fanguis tuus propemodum occidimus. Berglerus melius : 
nos autem fanguis tuus iam iam peribimus. .Sic vertendum docet 
Bergler. ad. Alciphr. III, 3o. I; το. et Dorvillius ad Chariton. p.658. 

6. τὰ δὲ χρίματα μὴ μελλήσειν, ἀλλ᾽ οἴκοϑεν ἤδη μεταπέμψεσϑοι 11, 6, 16. 
Poliüanus: meque im dando moram futuram : sam domi eam pecuniam 
affrvari. Bergler. mec moram im pecunia fuiuram: fed domo ear 
efferri curaturum. An bic lapfum Politianum dicam, non fatis 
ício: at lapfus eft fine dubio in interpretando verbo μεταπέμπε- 
«224 c. VII. δ. 10. τούς τε τῶν ςρατιωτῶν ἐξέχοντας οἴκαδε μετπεμπόμε- 
γος), übi Polit.: milites, qui plurimum baberent au&oritatis , diver- 
fos alium alio tempore domum dimittebaz. Nam μεταπέμπεσϑοι no» 
ef domum dimittere , led domum arceffere.. Re&e Berglerus: ex mi- 
litibus eminentiores domum arcc[fens. 

7. Αὐτῷ δὲ ἄλλως ἑφῶτι 17. 9, 7. proximeque adflanti: vertit Politianus, 
quafi ἄλλως eflec prexime.  Berglerus: /fbi aurem fec forte adflanti. 

$. De Elagabalo, quum duxiffet Veftalem, V, 6, 1. ait Herodianus: 
᾿Ἐσιςείλας τῇ συγκλήτῳ καὶ παραμυθησάμενος ἀσέβημά τε καὶ ἁμάρτημα 
"τηλικοῦτον φήσας, ἀνϑρώπινόν τὶ πεπονϑένοι πάϑος" ἔρωτι γὰρ τῆς κόρης 
ἑαλωκένου. Politianus: ifa moeflum tanto flagitio ac piaculo fenatum 
per epifloZzm confolatus , bumanum effe id peccatum: captum fe illius 
ej amore. BDerglerus: ac per epifiolam fegnifcans fenatui excufavit 
banc impietatem, et delitum tam magnum diéitans, bumdnum quid- 
dam fe effe paffsm τ amore enim puellae captum. πιαραμυϑεῖσϑου ἀσέ- 
fua non elt confolari aliquem moc[lum aliquo flagitio, ut putavit Po- 
Jitianus, fed excufare impietatem, ut Berglerus, hoc eft, veris ele- 
vare impietatem, deliclique maynitudinem lenitate orationis mollire. 
Sacrilegus nempe imperator hic fecit, quod Ariftoph. Plut. 159. vo- 
€at ὀνόμασι περιπέττειν σὴν μοχϑηρίαν, de quo more improborum Gro- 
novius de P. V. Ill, 14. pag.230. [τὰ παραμυϑήσασθοη ponitur Ari- 
ítoph. Vefp. 115. Hinc zaeagsSíz eit figura orationis, molliens, 
quod afperius dici poteft, de qua rhetores. Sic explicat παραμυϑή- 
q262o4 χρησμὸν apud Xenoph. Ephef. pag. 9. vir doctus in Obf. Mifcell, 
Vol.Ill. p. 413. 

9. 'Emisào δὲ αὐτῷ τὰς ἐσϑῆτας τῶν μῳρῶν καϑέλκοντι ἀπεςραμμένῳ», παίεε 
ξιφιδίῳ IV, 13, 11. Politianus: accurr:t illico, averfumque et fubli- 
gacula fiii deducentem pugione traiicit. Berglerus: Superveniensque 
ip/i vefies a femoribus detrabenti, aver[um ferit gladio. Lege Ca- 
laubonum ad Sueton. Aug. 87 et intelliges, utra interpretatio fit 
praeferenda. 

IO. Καὶ oU; μὲν εἷς τὴν Ῥώμην ἀπέπεμψε, τινὰς δὲ ἐπὶ προφάσει διοικήσεως 

. ἀπεσείσατο VII, 1, 7. Politianus: partim Romam dimifit, partim ad- 
minifirationem rerum cauffatus, officio privavit. Berglerus: Qartim 


DE HERODIANO EIVSQVE VERS. BERGLER. xrr 


Romam ablegavit, partim fub praetextu rerum adminifirandarum & 
fe dimovit. Re&ius. Nam ἀπεσείσατο eft a fe dimovit, quomodo 
vertendum etiam eft IV, 5, 13. ubi Politianus vertere fuperfedit. 
ΣΙ. Ei; ὕπνον τε καϑελκόμενος ὑπὸ καμάτων πάσχειν οἰηϑεὶς, ἀνεπαύσατο T, 
| 37» 20. Politianus: «fque im fommurm prolapfus , quum id ex labore 
accidiffe opinaretur ,. quieti fe tradidit. Haec interpretatio Commo- 
dum et dormientem facit, et non dormientem. Dicit enim Com- 
modum in fomnum prolapfum feciífe id, quod eft vigilantis, hoc 
(0 €t, iudicaífe et opinatum effe. Melius Berglerus: Somzoque grava- 
zus ex lafftudine id fibi accidere ratus, requievit, id eft, quum ur- 
geretur fomno, ex laffitudine etc. 
Venio ad ea, quae Berglero fimul rectae interpretationis, fimul 
emendationis, laudem adíerant. Is quidem quater, aut quinquies ad 
fummum, admonuit lectorem, fuam effe nunc hic, nunc illic, notabi- 
lem in graecis emendationem : quomodo tamen, quaecorrupta in grae« 
cis funt, emendanda putaret, nunquam admonuit. Interim eius ver- 
fio fic comparata eft, ut facile ex ea coniicias, quomodo locus aliquis 
€x fententia Bergleri fit emendandus. 

1. τὴν δὲ ToU ἔτους ἀρχὴν ἱερομηνίαν ἄγουσι τῷ τῆς ᾿Ιταλίας ἔϑει 1, τό, ς. 
Politian. Deis vero initium anni more fuo concelebrant. Haec expli. 
catio fatis declarat, Politianum legiffe£5&. At quum apud Herodia- 
num ftatim fequatur: διπρόσωπον δὲ αὐτοῦ loevrod τὸ ἄγαλμα; QuO- 
modo quaefo te expedies, ubi quaefitum a te fuerit, quorfum re- 
ferendum fit illud αὐτοῦ; Expedire te nullo negotio poteris ,. ubi 
pro ἔϑει legas Θεῷ.  ]talegit Berglerus. Vertit enim: 425 autem 
initium faerum agitant Italiae Deo. Et hanc emendationem ego qui- 
dem veriffimam putem. 

2. Πείϑειν τε ἐπεχείρειγ μὴ ἐνθουσιασμένως» xod τότε ἐν σώφρονι κοὴ σεμνῷ 
σχήματι εἴς.1}, 5.8. Politianus magis, quae fcribere potuiffet auctor, 
quam quae revera fcripfit, in interpretatione exprimit: a foaedi//zmo 
illo tumultu ab[levret, non attonitus periculo, fed babitum oris gra- 
vem moderatumque retinens. Berglerus ita: e£ perfuadere incepta- 
bat, ne furerent, mamens tunc etiam in modeflo et boneffo ἭΣ 

* Quid multa! Apparet, Berglerum ita putafle hunc locum emendan- 
dum: μὴ ἐνθουσιάσοι.» μένων καὶ τότε εἴς. 

3. Τὰ μὲν οὖν πολλὰ εἰς τὸ ἑηϑὲν αὐτὸς συγγράψας ἐν, τῷ xa9' αὑτὸν io 
li, 9, s. Politian. Quorum pleraque ipfe in libris de vita fua con- 
feripfft. Politianus illa verba εἰς τὸ ξηϑὲν non exprimit. Et quis ex- 
primat tam vitiata? Berglerus ita: f/eraque quidem per bifloriam 
tradita ipfe con[cripfft in fua vita. Legit ergo ísoguSévrz pro εἰς 
τὸ ἐῥηϑέν. 

4. Εἰ δὲ τήν τε Ἰλλυρικὴν δύναμιν ἅμα χειροτονήσασαν μάϑοιεν, τό τε ἡμέτε- 
eov ὄνομα πύϑοιεν 11, 10, 16. Polit. Quo4/f ab Illyrico exercitu duce 
ereatum cognoverint, fimulque noflrum nomen inaudierint. Bereler. 
Sed f£ lllyricam manum nos elegile cognoverint , noflrumque nomen 
audierint. Legit Politianus ἡγεμόνα :  Berglerus ἡμᾶς pro Zuz. 

4. τούς τε ἐλέφαντας πάντας, QUG εἰς πομπὴν ὑπηρετῶν ἐπὶ γώτων φέρειν 
ἐπειρᾶτο παιδεύειν I0, 11,18. Polit. δὲ quidem elephantos quoque, quos 

-4d pompam in[litutos babebat , infuefacere conabatur [effürem pati. 
Habes fententiam, cui graeca non refpondent. Sed ea corrupta 
funt. Emendat Berglerus; τούς τε ἐλέφαντας πάντας γ τοὺς εἰς πομ- 


xiiv Í FR. LEISNERI PROLVS. SCHOL. grec. 

“πὴν, πύργους ἐπὶ νώτων Φέρειν EmerpZTO παιδεύειν. Vertit enim: ele- 
fhantosque omnes pompae infervientes turves in dorfo ferre conabatur 
4ocere. Placetfibi in hac emendatione. Addit enim: zsf/fgmis bic 
»ea in graecis emendatio. f 

6. riz» ὥφϑη Mi, 10, 11. Berclerus vertit: et fatefafa efl mimitio. 
Legit erz0: xz ἀνεώχϑη (cil. τὸ ἔρυμα. Monet etiam hic: neceffa- 
'ria et notabilis hic mea emendatio in graecis. 

7. Ἵλπασι γὰρ ἤϑελε τοὺς παῖδες τῆς ἐν Ῥώμῃ διαίτης χρητῆς ἀπολαύειν III, 
13, 3. Politianus illud Zzaer pro παντάπασι accipit. Berglerus au- 
tem legit: ὡπώσης. Vertit: omnem enim volebat liberos im urbe vi- 
tae bose[latem gu[lare. 

Atque haec funt exempla emendationum, quae Bergleri ingenio 
videntur deberi. Ab eodem quam plurima alia Herodiani ita transferum- - 
tur, ut appareat, eum modo probare et fequi emendationes Stephani, 
Sylbursii, Fabri, aliorum; modo non probare, nec fequi. Ut hoc 
urar, locum ll, 11, 16. v3) τοῦτο μετὰ τῆς ἄλλης εὐδαιμονίας παρασχούσης 
τῆς φύσεως Ἰταλιώταις», ἔρυμα ἄῤῥηκτόν τε xo) αὐτῶν προβεβλῇσϑοι ἀπὸ τῆξ 
ἀρκτῳας ϑαλάσσης ἐπὶ τὴν μεσημβρίαν βλέπουσαν διῆκον, 1ta vertit Berglerus« 
id etiam cum cetera felicitate indulgente natura Italis, ut munimentum in- 
expugnabile ipfis obict?um fft a feptentrionali mari ad 1d, quod meridiem 
fpe&at. Ex qua interpretatione quid aliud patet, nifi a Derglero pro- 
"bari Kuhnii coniecturam ad Aelian. V. H. IX, 16. qui verborum ordinem 
male turbatum ita reílituendum putat: αὐτῶν προβεβλῇσϑοι ἀῤῥηκτόν τε 
'κοὴ ἀπὸ X. T. λ.. : 

Ha&enus de dotibus verfionis Bergleriznae. Satis fcio, fi quis, 
quale pretium fit rei ftatuendum, videt, eum et bona, quae rei iníint, 
noífe, et mala. ltaque animus erat quaedam de 114 verfione addere, 
quae a reprehenfione negligentiae minime abfutura eíTe cogitando prae- 

Íentio. Ut alias maculas praeteream, quas parum cavifle Bergleriana 

cura et diligentia videatur, baec verfio multo plura, quae funr in grae- 

'€o, omittit, quam ut ei ultimam limam addidiffe auctor videri queat. Sed 


de ea re alio tempore erit dicendi locus. 


; XLV 


TUN Corrigenda et Addenda 
per fingulas plagulas deinceps a nobis propofita, ut efTet tum quaerendi vo- 
juntas maior, tum occafio inveniendi facilior, quam ir aliorum ferie 
J continua. 
085 0A. p.2. L2. lege al. — 1.34. N. 26. Bud. — p. 4. 1.42. Hoog.l.1 — 
* £.L.L— 1. ulr. Stp.l.l. fedl.pen. m. P. — p. 5. l.2 t. ἀριϑμούμενος — 1.24. v. 
v. — p. 6. l. 7. pott fu/ff. fac uncum (ap.— p. 7. 1. 2. adde comma pott ὡς, et 
poft καὶ 2. numerum. novae $.— 1. 22. leg. (in m. P.) — p.8. 1. 25. pro τῶν 
| αὐτῶν —. 39. N. 11. minutum numerum undecimum — p. 10. ἰ. 28. 5b. 
3, I. 1.27. —fedl. 3o. leg. 1.1. 234, — p. 11:1. r4. C. 1. e Thuc. — p. 13. |. 30. 
adde comma poft re/. , —l. 37. 4 — l. 43. fac lineolas binas alienorum verbo- 
rum poft ade? »»μετ᾽ — etib. pro a/leg. ap. — p. 14. l. 39. fac punctum pott 
dy. — p. 15. 1. 2. leg. cum iota fubfcripto ὀλίγῳ — 1. 13. leg. inodo p. 61. in., 
icf, — p. 16. l. 36. adde comma poft Verf. , — 1. 58. leg. Ifocr. Ev. Latinis lit- 
xeris — 1. 39. Vern. Men. : 
sOOB. p.i. La6. fq. leg. cum lineolis iterum »pro — melius« — I. 27. 
Jeg. 1. 31. —l. 2. poft Luc. adde ib. — 1. 3o. lege fic cum commatibus: Lat., 
pro mutari, infra, — p. 18.1. 11. minutis elementis principatum — 1. 38. a4 f. 
'alia— p. 20.1. 7. cum lineoiis illis poft z2:.« — 1. 24. in τ᾿ 3, — p. 22. 1. 24. fac 
punctum poft /eo. — l..44. pro i7a leg. itta — 1. 45. dele comma pott $3oe. — 
pnl a. leg. μήδ᾽ cüm accentu — 1. 21. cum lineolis poft Sch.« — 1. 25. ambi- 
"gitur — p. 25.1. 31. poft quiéusadde : vertiffem, — p. 26.1.2. αὶ Po- 8. trans- 
dato numero $. novae in hunc verfum e priori — l. 3 4. pro s leg. et — p. 28. 1. 
-ult.-inverte uncum poft 23.) — p. 30.1. 40. leg. vero — p. 31. 1. 4.leg, δ᾽ V 11. 
'cum numero — 1. 3o. una voce ὥσπερ — 1. 39. Lat. Bg. — p. 32. 1. 9. Schol. 
"Thuc. — 1l. 27. cum lineolis Jorunic 
- C. p.33.l.14. comma pone poft utramque, — l. 18. Ifoer. Ev. — 1. 19. ἡ 
"poft Cyr. Z. adde: 1t. Ης Ev. v. yryv. et ἀπὸ, ubi add. 13. p. 37.1., pro quo mox 
4. 14. per variationem ἐξ - γεν. — 1. 33. poít feminis adde haec: Caeterum Oi- 
fel. p. 342. Nr. 9. » Numus Fauftinae cum Infcr. Temp. Velic. Faufiina cum 
liberis fuis. — Herodi. l. 1. in princip. fac. A. tmper«tor? Marco fi/jae qui- 
dem comp/ures, duo vero mares nari funt.« — p. 34.1.6. poft parentbe/rs adde 
peruncos: ἃ (βηρ. -- αὐτῷ) --- p. 35.1.3. leg. e more Ms. Da. brevi littera: 
«πόμοδον — l. 10. poít exarantium adde: Apud Beger. p. 679. in numis Com- 
Anodi duo funt cum Gr. nomine per unum jz et quoque cum Lat. per duplex 
mn. —l. 11.leg. bg. e P. —1. 29. f. bisuncos fic appones »»ἀλλ. ἐπ.--- μεγάλης 
—1. 38. pro 47 leg. Ac— p. 36.1. 37. modo comma fit ροί πάσης; — l. 40. pro 
"per leg. μεν — p. 37. 1. 5. leg. ufu — p. 38.1. 22. leg. longo elemento p. 1. 1. e. 
pro Iud. —1. 24. pro ei&s repone Atteius — p. 39.1. 14. merum comuna fiac 
polt 7.9. 5— 1. 35. poft noftrum infere haec : γενομένην, fi cum ἔχ. regas, aut -- 
A. 42. pott formulis dele pui&uin — p. 40.1. 2. leg. 158. — 1. 28. adde lineolas 
»puellae —L. 34. leg. duxerim — p. 42. Ll. 12. leg. Rz. ad — 1. 29. poftilla — ες 
mox In fubft. y. — p. 43. l4. leg. Ms. Bg. ec ed. B. — 1.6. pro à. leg. i9. — i. 2 t. 
pro $8.leg. 18. — 1l. 32. praeceptoribus — I; 44. dele comma poft Bg. — p. 44- 
l. 43. leg. fuperaret — p. a5. 1. 18. aliis literis fed — p. 48. 1. 4. fac puncta in 
apice polt λόγοις" et ψνωδεσι" 

D. p.49.1.5. leg. maximo elemento Facere — ἢ, ας. comma poftora- 
ione, — l. 41. Dev. una voce. — p. 50. I. 4t. prolineolis duabus unum coni- 
ma poft ἐνεγκοῦσα, — erfic quoque p. 5 t.l. 17. poft formarent, — p.45. l. 14. 
! ps att. leg. acc. —1. 18. aliquid — $5. 1. 5. pro /fc leg. fit — L 10. R. Or. — 

14; poft ver£i add. privi 1.35. poft 36. fac lineolas duas«— 1.48. leg. 490.— 
εἴ mox in abl. eédem — p. $6.1. 1. fac pun&um in apice poft συγγέγῥαπται το 


XLVI 
1l. 25. dele comma poft συγγ. — 1. 40.leg. Hdb. — Ρ. 57.1.9. poft Jfmile adde 


pron. — 1. 46. leg. 7. p.— p. 58. l. 7. λαμβάνεν" cogita e; fupra sy fcriptum — 
1.27. ἐν 11. —1. 3 1. De v. δ. i. 6. διωτριβ. — 1l. 33. Ind. v. Παίων — 1. 43. in fine. 
N. add. »et Hom.'"1a. β΄, 848. — p. 59.1.9. ut P. videtur — p. 6o. L 10. ἔχειν 
J. 1. — l. ult. 10, 4. — p. 6r. l. 11. G. Th. — I. 40. τὸ μειρ. de mare — p. 62.1. 5. 
nimiam. — et mox fac punctum poft fefzlit. — 1. 19. leg. $02. —1. ult. v. Zifc. 
—— p. 63.1. 8. leg. Th. 1. — l. ro. maiufculis numeris V. 1I. i. e. Volum. fecun- 
do — 1. 13. pro quod leg. quoad —1. 25. xewsóvxoj πιξὸν ἦϑος — l. 28. fac come 
ina poit b. m. , — 1.29. leg. fine Vs. — 1.44. Amm. M. — 1.46. fac punctum 
pott /a/i. — p. 64. 1.1. ἡδονὰς — 1.7. τὰ — l. 17. pro Zeleg. ac — 1. 25. dele pun- 
&um pott δὲ — 1.38. poít ὥσπερ, adde καϑάπερ; — 

E. p.65. 1. 2. leg. Bs. 2.— 1. 38. leg. 86. v. 17. — l. pen. pone lineolas 
poft multifciusc it. p. 66.1.37. poft Bg.» — p. 67.1.45. fac comma tantum 
poft mutari, it. p. 68.1. 24. poft magna, —1. 26.leg. folenne— p. 69.1. 5. leg. 
pro numero 13. litteram Lat. B. — l. 16. maiufculis numeris II, 16. — 1.28. 
poft ξητοῦντες add. captantes — l. 38. dele pun&ctum poft αὐτὸν — 1. 40. leg. 
cum iota βίᾳ —l. 44. cum v. érzg. — p. 70. l. 12. leg.l. 1. -- 1. 33. Ἑ. v. litte- 
ram Gr. z; -- l. antep. fac pán&um pott Z3. -- p. 71. l. 12. fac com- 
mata poft oi«ecy, et mox poll γνήσιος, it. 1. 39. pott eigene, -- p. 72. 
d. 13. προεληλύϑασιν -- p. 73. 1. 4. N. ὅδ. i. -- l. 16. pro numero 13. 
leg. iterum litteram B. — 1l. 45. Lat. in -- p. 74. l. 6. dele comma poft 
intelligit — |. antep. leg. a/bo -- p. 75.1. 8.leg.litteram fibilantem Lat. maxi- 
mam (S. 428, -- l. 17. poítStp. Th. adde: Lat. Bg., ap. G. Th. »-- p.76. l. 
34. maiulculis litteris V. L.-- 1. 42. ὑπόγυιος -- l. ult. δεῖ -- p. 77. 1. 33. facto 
commate poft μητρῶος, addefic: cuius parenthefin recte deferuit Bg., quia 
necin pr. Avr. nec in fq. Aouer. praedicata per uncos feparata funt, et hic pro 
itis particip. modo variatur per fyn. pron. relat. et verbum finiti temporis. 
p. 78.1. 4. B. 1. R. -- l. 18. figeuncum (accentu -- p. 97. l. 14. τοιαῦτα -- l. 19. 
add. uncos pott efzngo« -- 1. 27. G. Th. -- p. 80. pen. leg. fuit, quam $. 

F. p.83.1. 3o. lege peruncos (et hinc Bg.) — p. 85.1. 24. infin. N. add. 
haec: Caeterum hinc Suic. Th. v. νεότης Nr. 2. »iuventusres eft contemtui 
expolita. Herodi. v7.— ἃ. metuebat, ze aetatem eius contemnentes, 5/7Zias 
ei firuerent. — p. 90.l. ult. pro£umleg. tunc — p. 95. 1.31. poft με. add. 
haec: cf.Suid. et in plur. τὰ ἀνϑρ. Loesn. Obf. Dem. Aeích. ep. S. Xen. Pol. : 
Z. et Luc. | 

G. ρ.98. 1.23. τὴ — 1. 44. pun&um poftau. — p. 99.1. 31. Noftri zp. — 
1. 38. v. Lat. — p. 160.1. 9. cognatio : quibus — l. 44. transpone verfus duos 
fic: aeque late patentia merken f. erkenzen; non me reperiente Gr. cum 
inf., nifi ap. Poff. Synt. p. 20t. i. femel — 1. ult. cf. Cl.— p. 103. l. 17. va- 
Jet, ut — p. 112. 1. 44. pott pez., adde: et Phil. de opi£. m. p. 2. F. i. 
προσεδεῖτο χρόνων μήκους ν temporis fpatio, : 

1. p.135. l.21. poft zozioze lege fic : cf. de a&. phy(ice Rs. Or, V. 8. 
And. Dem. Dion. H. S. T. 2. Luc. ubi et r, 507. i. cum adv. ὀπίσω αὖϑις» 
quae et ipfa pro fimpl. faciant, dum huc fine Vs, fpectatur ad Thom. M. p. 
52. N. 6. cf. inrem — p. 137.1. 35. in fine N. adde: Caeterum huc forte re- 
fertur 2p. Beg. 2. 682. Commodi numus primus, fies exercitus, ubi im- - 
peraror ftans in fuggeftu, ante quem tres milites.— p. 139. l. 30. tranfpone 
wocesíic: atque adeo poft fubít. neutr. pronomen maíc. — p. 142. 1.20. 
pone merum comma poft confiruZus, 

K. p.149. l. pen. fg. δ. — p. 151.1. 34. Commodus aut Marcus effe — 
p. 159. I pen. leg. üc; (fic plane, pro recto nomine in N. pr. Bc. Nicetas 


^ 


i; 
Feoccoro) — p. 182. Ll. 14. praeter quod, ap. Kypk. tantum — p. 184. 1.24. 


e XLYVI: 


Chonistes, quem et ad Lampr. T. τ: p. 692. laudat Caf. N. 4. cf. Salm. ib. 
ad T.2. p. 303. N. 2. p.325. N. 3.) Hitt. 
A L. p.161.l. r4. pone comma poft vicinitatem , it. p. 164. 1. 7. poft 
Vyedders, — p. 170. 1.35. et cap. — p. 176. l. 2. πεπειραμένων.“ 
M. p.178. 1. 39. pron. Ind. Acl. — p. 180. l. το. Herodot. l. 1. —1. 33. 


.Alfécla — p.189. L6. repetendum — 

|o ON. p.203. 1.34. pro unco fac modo comma pott 420. , — p. 206. l. t$. 
leg. fic deinceps: ut de Bg. ratione ett Lat. e£/am fimpliciter, h. e. praeter te, 
fimul ipfi, 1. nos, quo tendunt — l1. 18.leg.fic: ad Bg. modum praeterea 
'effe poteft eziam ipfi edeo, Í. etiam nos adeo, noftrum aucb wir forzar, 
1dum αὐτὸς — p-207. 1.22. Hf. cf, Thuc. — 1.25. ic. Hef. 

7 Ὁ. p.209. l. 15. aliunde, ex analogiatantum a Nofltro conflatam, cf. 
.Rs. Or. V. 8. And. ἐ. πλ. χρόνον. — l. ult. cum unco privant) — p. 217.1. 31. 
addidit — p. 218. .42. ταμιεῖον — p. 220. 1. 26. ἀρχοοόνων — 


P. p.225. 1. 40. mmerum comma poft fo/itudine, — p. 226. 1. 36. Zof. 
ubi eft cum praep. — p. 232. 1.25. fit —l. ult. in fine N. adde: Caeterum ap. 
Beg. 2, 682. ad numos Commodi 3 - 7. cum tropaeo de Germanis haec reperi, 
Lucpertinentia. Commodus Germanos fe deviciíTe iactat, quod patrem 
ad bellum Germ. comitatus, eoque mortuo triumphans Romam regreflus 
eílet. Eriam haecinfpeciem. | Conftat enim, Pacem a Germanis eum pe- 


., cunia redemifTe.« — p. 233. l. 41. poft &zyy.) adde haec: Per hoc caput 7. 


yfervavi ex Anglis ap. Heyn. H. 4, 1012. in. et e N. Leisn. ad p. 262. infüum- 
mis paginis numeros annorum , quanquam Chronologia edit. Pat. rebus, 
,hoc cap. narraris, praefixit A. V. C. 934. CHR. N. 181. — p.236. 1. uit. ita 


"verba fecit, — p.238. 1. 39. pro reziae£ et leg. retinuit — 


Ὁ. p.245.1. 16. debebant voces aliis litteris alterne fic expreffae effe : 
am genus quidem, 1. quoad genus quidem, guod εἰ ἐγ αἱ a patreí. a parte pa- 
gris — 1. 46. ap. Vig.etiam, praeter L. bof. l. |. — p. 247.1. 9. infine N. adde: 
De Fauftina numi funtap. Beg. 2,669. ubi illa cum fceptro, ut βασίλισσα, et 
anjtnam eius aquila fert in coelum, tum p. 675. ubi cum liberis, de quibus et 
4b. agitur e Noítro et Lamprid. — p. 243.1. 33. adde comma poft carentióus,— 
p. 250. l. ult. inf. 3e2c924 — p.252. 1.8. pone femicolon poft fuit ; — p.253. 
1l. 4. merum (it comma poft jaucos, — 1.45. dat. f. abl.— p. 256.1. 27. Flavos 
R. p.257.l. το. punctum poft dat. perf. — 1. ult. alia — p. 260.1. 15. ia 
fine N. addé: Caeterum nefcio, an huc pertincat ap. Beg. 2,679. tertium 
»umisma Cominodi caput radiatum, infcript. /mp. Commod. Zug. , inalre- 
ra parte templum, infcript. Sec./4ug., cum praeterea olim haec quoque ad- 
Wcripferim 5p. 680. propter fanitatem recuperatam infidiasque vitatas«c 
"quae referantur quoque ad r, r0, 16. 6. — p. 265. Ab hac pag. usque ad p. 
328. pertotum c. 8. numeri annorum in fumma pag. debebant effe A, V. C, 
933. CHR. N.185.— p. 265.1. 44. τιμ. — p. 267.1. 19. συμβούλοις — p. 268. 
Tq PeRv— p.270. 1. 10. pun&tum fit poft προτατεῖν. — ét 


S. | p.273.l. 40. poft 2co.i. adde 347. et l. 42. poft 7t. m. adde 162. et 
Ll. 44. poft Aefch. adde: it. Barn. Eur. -- p. 277. l. 12. leg. Stp. Th. ad v. 
σχῦλ. -- p-285.1. 35. fine -- p. 286. l. 11. in fine N. adde: Huius Luciilae 
plures numi funt ap. Beg. 2, 678. ; 

T. p.290. l. 35. merum comma fiat poft infignia, — p. 295. 1.36. poft 
reperiadde haec per uncos: (fed modo Crifpimae huius numos ap. Beg. 2, 
683. fed, nefcio, unde »Crifpina Auguíta«) — p. 299. 1. 25. polt ». aà- 
de :ap. lofeph. 2, 280. m. ὑπόπειξαν αὐτῶν τῆς yv. λαβεῖν, it. 


XLVIII 


V. p.308.1.43. ὑφ᾽ -- l. ult. ὑπὸ -- p. 310. 1- τ᾿ re&te -- p. 311. 1. 13.in- 
verte uncum fic: Mor.) -- p. 313. 1. 37. poít ffze N. adde« it. Call. Sb. ἐς 
Thuc. fed nominatim cum dat. perf. deperf., extra notionem tamen ho- 
ftilem, Fab. Ae. 66, 1. (ubi et cum adv. 83; 2.) etalio fenfu Abr. L1. p. 350. i^ 
ir. Geop. it. Orph. ἐλϑ. ἐπ᾿ A. ut cum eodem dat. de re tropice PotL. Call. fec*- 
fimul fequente inf. Dion. H. 1.1. et Dem, " 

X. p.322.l.42. perf. , melius-- p. 323. 1. 36. poft 6. e., adde haec 
peruncos: (»κωλύσας xej ταπεινώσας τὰς ἐνίων ὑπεροχὰς — Xiph. aptiu* 
χολούσας —. Sic ap.Herodi.—«) -- p.328. Ab hac pag. usque ad p. 3797 
per totum c.g. annorum numeri in paginis fummis funto A. V. C. 939." 
CHR. N. 168. -- p. 334. 1. 39. adde uncum pott Eum. (18. * 

Aa. p.369.1.35. leg. γ΄, 374. -- p. 372. 1. 2. τὴ -- p. 376.1. 21. ὅμως “ 
p.380. usque ad 464 per duo capp. 10. et 11. fianranni A. V. C. 940. CHR. N 
187.-- p:381.l. 39. leg. coll.-- p. 384. 1. 1. fiat punctumin apice poft ἐλῴσευεν" 

Bb. p. 386. l. 22.fq. leg. fic tantum: Herodi.« quod tantum hic 
facit P. quocum Bg. -- p. 398. 1. 6. ut -- l. 21. in v. e. LE 

Cc. p.402. l.8. fubietto -- l. 42. leg. fine uncis minutis πομπὴ -- p* 
404. 1.20. in fine N. adde: Caeterum nefcio, an Nofter innuat fimul illa 
πομπεῖα, vafa facra, in pompis oftendi et circumferrifolita, ut phialas- 
malluvia, turibula, de quibus v. ad Moer. p. 332. et Thom. M. p. 729. — 
'p.405. 1.35. Tum, e conftr. -- p. 406. l. 32. redditam -- 1l. ult. adde pot* 
Bg. haec: cf. Phil. de opif. m. p. 1. B. μυϑικοῖς πλάσμασι τὴν ἀληϑ. ἐπιχθὅ" 
ἵψαντες -- p- 407. 1. 13. dat. f. abl. -- p. 410. 1. 18. fac punctum poft £zvz.- 
P. 413- 1.44. leg. 761,-- 1.46. leg. 884. τᾷ 

Dd. p.418. 1.29. infine N.adde: Derecf. e numo füpra ad t, 7,9: 
e. αἶγλ. cui adiungo e Beg. 2, 679. ubi eft fecundus numus Avez:A. Kojo3oe '» 
in poftica ez: szea (ἐπὶ searwylac) πων περῦ — »Secundum numisma Pet*- 
'gami percuffum ett, fub Praetore Pollione; (unde proillo antea zo» legerim 
πολ.) Aefculapius, (qui eft in poftica) notiffimum Pergamenorum: numen, 
procul dubio pro falute Commodi vigilat.« -- p. 429. 1. 6. facit -- p.426. 
l. 3. reewv. --. p. 419. 1. 18. leg. 1,825. 

Ee. p.433. l. 43. in N.-- l.46. fac pun&um poft Suicer. -- p.435. l. 
27. a dco -- p. 436. 1. ult. προερῶ -- p.448. 1.46. in fine N. adde: cf. Fi. 
, Pal. 48, 2. 73ov ϑείᾳ Ov». ; 

Ff, p.451. l.43. con(truatur-- p.455. 1. 34. cum privo v. folenni — 
p. 459. l. 21. fed iftos gen. cum Bg. -- p. 461. l. 3. dele comma pott Πεσσι- 
γουντίας -- p. 463. 1.28. in fine N. adde: cf. Dion. H. S. T. 1, $6, t5. xoj 
asp) μὲν τῶν τρωϊκῶν ἱερῶν τοσαῦτα εἰρήσϑων et de facris (quidem) Troianis 
bacc dicta fufficiant -- 1. 42. uti — 

Gg. p.470. l. 5. dele cf. fecundum -- p.475. 1. 3. pone comma me- 
rum polt reperzam, -- p. 477. 1. 10. idem dele poft διό. -- p. 479.1. 39. fa&to 
commate poft Ziver/is, adde per uncos: (cf. Gier. ad Ovid. Met. 10, 567.) 
unde — 

Hh. p. 484. l. ult. comma pone poft parzicip.  -- p. 492. l. 1. fac 
punctum in apice poft izi3vpíav* 

li. p.500. l. 21. perofi -- l.37. ἀκρατήτῳ -- p. 501. l. pen. fumtum — 
Ρ- $03. l. 32. poft pendente; adde quanquam reperi poftea diferte cum 
dat. rei f. loci cantum ap. Sb. Ind. e Zof. 6, 13, 3. "o 

Kk. p.520. l. 46. fq. leg. fic: Stp. ΤῊ, in v. a&. 5, 1613. B. εἰς 9. 
πρέπειν, fed in paff. 1615. — 4 

-. Ll. p.$29. 1. 4. adde uncum ante (quae -- l. 19. leg. πη πε] litteris. 
1I, 50. f. Xl, 50. -- p. 534. l. 2. 6) T4 -- p» 542. 1. 32. poit ὦ, Bof. El. , adde 


AKLIX 


haec: non item p. 140. e. ad fyn. zaea3;5. dum Krb. Obf. p. ὅς. m. et in L, 
N. T. Nr. 6. idaitefle »7raeZeread fupplicium« cum plena haec repererim,. 
' jn N. T.2. Cor. 4, 11. εἰς ϑάνατον παραδιδ. )b. ap. Sb. Ind. ex Eutr. Μετ, τ, 16, s. 
l L2): δέκα τιμωρίᾳ παραδιδόντες, et ap. Dion. H.S. T. 1. 473, 38. ϑερέποντα ἴδιον" 
ἐπὶ τιμωρίᾳ ϑανάτου (quod ett in N. T. illud Luc. 24, 20. παρέδωκαν αὐτὸν εἰς 
κρῖμα ϑανάτουν noftratium ToZesffrafe) παραδιδοὺς τοῖς ἑμοδούλοις ἄγειν», lere 
"rum cozfervis tradiderat ducendum ad fupplicium, quo de loco ob inf. adiun- 
&um cf. infra ad 5,8, 17., hic illi noftro Gr. refpondente -- p. $43.L r. intra 
Gr.et Lat. textum adde numerum ᾧ. feptimum 7. -- l.2 1. delehaec: 2/7. Grr. 
nv. mox et -- |l. 22. facto commate pot ezeZes,« adde fic: dum hic fcribitur 
adanalog. in zir. cum gen. rei, cf. L. N. T. cum Kypk. T. 2. Plut. Krg. Ael. 
V. ἢ. Xen. Mem. S. Thuc. Rs. Or. V. €. eeDem.cuiadd. 297, 2. 314,24. 298, 
21. 27. proquo l. 23. αἰτίαν, 97, 14. etc. If. Pan. Mor. p. 17. i. 19.i. 21. e. 

Mm. p.552. 1.40. Facto commate poft reperta, adde: fedap. Thuc. 
». 107. €. pro textus ξυνήεσαν, conveniebant, V.L. £vvíeezv, unde coniicias, 
nodo vocales iftas confundi, ut infra. -- p. 554.1. 38. Retracto, quod in uncis 
pofui (capto), cum nulla fit ibi Var.L. nec 2493. fed vulg. ib. a tropo ex fta- 
dio, propriereZi£us atergo, deinde in univerfum fuperatus f. victus, ut ib. 
'n certamine de cantu, i. q. ZroAsir. fupra ap. Noftr. 1,2, 4, €. -- p. 558.1. 45. 
ufine N. adde: cf.fyn. plenum cum opp.ap. Theogn. v. 201. αὐτίκα iy 
ὡς δὲ τελευτὴνλ. 

Nn. ρ.563.} r9. infine Ν, βάάε: et noftra Gr. fic prorfus ap. Geop. 
16, 4, 7. iita dicere liceat, per liberam Vs. et cum V. Γ, εἴσῃ -- p. $68. 1. ult. 
poft zz, adde: (cf. N. T. Gal. 4, 11. ubi talem acc. aliter expediunt Erasm, 
rel. et L. Krb. v. φοβ.) p. 569. l. pen. fic leg.: caufa« ferente G. Th. in Dg.«— 

571. l. 12. Gs. Chr. -- p. 576.1. 12. leg. fic: propofitum; nihil tenenté 
G. Th. » quam 1095, -- 1.39. poft 48. adde: et per plur. ap. Phil. de opif, 
m. p.26. E.i. τὴν τῶν σωμάτων ἠδ. corporum vo/apt. 

Oo. p.581. 1. 13. lez. fic: mitigare; cum v. Zzéere tenente C. Th. 
mec By. necStp. -- p. 582. 1. 45. poft /oco, adde : cf. ap. Phil. deopif. m. p. 1» 
C. e. ἀξίως ἂν. laudare, it. Exc. e. ad 1, 4, 17: e. ut quoque — 

Pp. p.$96. L pen. poft ponuntur, adde peruncos: (cf. Xen. Csr. et 
infra $5 6, 20, : k 

Qq. p.623. 1.6. fafcto commate pott zatioze, adde : cf. inf. χελ. cum 
alio in£. per intervallum ap. Herdt. p.44. i. -- L. 24. pro utrlegz-ut — 

Rr. p.637. l. 23. dele comma poft Zenunciavit — 

Ss. p.652. l. 1 t. commatefacto poft copiam, adde: fed illud fortzffis, 
fi priora '173. καὶ Ai3. intelligas de Afia et oriente et orientalibus Aethiopi- 
bus, ut tres Nofter pofuerit terrarum regiones plagasque, e folenni diviíio- 
nelimitum Rom. imperii, qua de v. 2, 2, 19. ad τοὺς ἐπὴ τοῖς ὅρ. A. -- p. 654. 
l, 12. poft/egendum , adde per uncos (et fic itatim profert Z. ad Xen.'A»g. τ» 
$12. in N, ubi in textu quoque φρουϑοὶ ai μεγάλοη -- κρᾷ δορκάδες» Ut ib. s, p 
19. copulantür δορκάδες καὶ ἔλαφοι alio ordine, quam fupra ap. Not!z, $.6.) 

: T p.667. I. το. adde comma poftfyn., -- rurfus id dele p. 670.1. 3, 

po at. í : ALL 

Uu. p.674. l. s. primo leg.eia2ze: fed deinde εἰώϑαςε -- p. 625. l. pem 
leg. cf. -- 117.-- p.676. 1l. 38. cum artic. , 4-- p.679. l. 14. iu fine N. adde : 
1n rem forte pertinet huc ap. Beg. 3, 62. Obf. et Conie&. fh Num. quae- 
dam lanus in Italiam veniens navi,«* -- p.680. l. 4t. ülergetragen -- p. 
682. 1. 44. Lat. »ante f. -- p.685. 1. 38. poft Luc. adde: et ap. Bes. 2, 526. 
in numo Iani caput duplex, dextrorfum et finiftrorfum fe vertente facie, 


d 


zi 


ic; 3, 81. lani capüt ἡμιτομ. fed ap. Land. p. x. et 3. adTIanus bifrons di- 
ferte citatur Herodi. 

oo Xx. p.689. l. 3 1. fiat punctum poft praerexta. -τ p. 690. 1. 33. fac 
comma poft zzcommodum, -- p. 692. 1. antep. leg. cf. Sp. ad Call.Iov. v. 32. et 
Cup. -- p. 694. 1. 36.leg. pott cops/a, per uncos : (cf. Cic. Or. p. S. K. Am. εἰ 
τὸ. quam -- qua -- inqua --) -- p. 702. l. 1. pone comma poft ἐπειρῶντο, -- p. 
703. i. ult. fol. 

Yy. p.705.1.20. feriptos-- p.706. 21. adde comma poft Zu//anus,— 
p.712. 1. 17. idem comma deletum poft zozztiozem pone poft moriosem, — 
p-713. 1.40. in fine N. adde: Sed hic Ms. δὲ forfan etiam in alienum venit 
locum, cum, in marg. ftans, perzinuiffet ad pr. δὴν quae duo variant faepe. -- 
p.715. 1. t9. poft Call.'adde: ubi et v. Loesn. cum -- p. 718. 1. 13. facte 
commate poít Zterum, adde: cf.1,4, 8. 1,8, t1. εἴς.» quia iam praecedit 
fat. in μελλ. τεθν.» quanquam alibi aor. pro fut. valet, cf. 1, 6, 15. εἴς,» 
et occurrit fimul cum fur., cf. ib. δ. 21. etc. 

Zz. p.721. l.4. poft re. adde: v. N. -- p. 722. 1.36. poft N. $5.ad- 
de: cum Ind. v. o2, ad- p. 724. l. 15. in fronte leg. £z; -- p. 737. 1.29. loce 
pronominis leg. participii -- À 

Aaa. p.738. l. 15. ἔχεδϑ»: -- p. 743. 1. pen. fq. enim vero -- fit, et 
Xoítr. -- p. 742. l. 12. femicolon fac poít fubít.; -- 1. 27. divide fic potius 
red- iens -- p. 746.1.9. Ind. Hom. Ἰλ. -- ! 

Bbb. p.7$4. l.45. v.c. de fono -- 

.  Ddd. p.791. 1. 29. pauperem -- p.797. 1. 31. poibcozfanduntur, ad- 
de »cf. ad Herdt. p. 324. N. 94. . 

Eee. Q.803.1.31. poft i/iZem add. »in γνωμ. variet -- p. 894. 1. 36. 
leg. 14.. plane -- p. 805. 1. 12. τούτων ἡ -- p. 809. 1. 18. poft 1, 1, 9. add. 
»et Kühn. Spicil.'p. 67. m. 3 

Fff. p.818. 1l. 29. ἀποπνέων -- p. 819. 1. ult. Σικελιώταις fine Iora fub- 
fcr. --.p. g22. 4. 6. πάξοιϑε -- p.826. 1. 36. poft Vezfprechergen adde »(cf. 
Corn. N. 1,7. r. Íq. nonnullas v; expugnavit, -- cum ora£oze reconciliare 
non poflet;) -- p.831. l. ult. poft z59. adde »it. 3, 9, 14. —- p. 832. L34. 
leg. 2; τὸν 16. — 1. 43. in fine polt οἷς εὐδι adde 55) f. ἐφ᾽ cic εὐὸ. 

Ggg. p.833. 8. poft χρόνω, adde »cf. 3,6, 8. -- p. 834. l. 15. leg. δὲ 
10,3. — p.337. l.44. turbatio, (unde -- .p. 841. 1. 45, pott 770. add. yit. 
Giaev. L. Hef. p. 5. vs. 19. e. 

Hhh. p.864. l. ult. que -- 

Kkk. p.884. 1.42. poll περιβ.» adde: caufa -- p. $87. 1. 39. Efchen- 
bach.-- p.895. 1, 40. leg. 1263, 26. 49. p. fq. l. 13. -- ib. 14r. addeuncum 
poft pendear,) - 

Lll p.9oo. l.$. σιωπῶν -- p. 902. in N.ad v. 258. fuegerit -- p.904. 
vs.26. media -- p. 907. l. 2. Senatusconfulto -- ib. 1. 13. lulianus -- p. 908; 
1.9. dele uncum ante (quorum -- 

b Praef. p. xvni. 1. r4. octava — p. xxu. 1. 12. Bafileenfis — p. 
xxvi. l3. etg. Fabricii bibl, — p. xx vit. 1.4. Hemfterhus, v. gr. ad Luc. — 
ib. column. 2. |. 13. Kuíteri Notae — p. xxix. col. a. Spec. Srrodt. Speci" 
men $tr. Jr 

I 


Lise ' 


Με 


Ἡρωδιανοῦ τῆς μετὰ Herodiani 
Μάρκον βασιλείας ἱσοριῶν * — de imperio poft Marcum 


βιβλία ὀκτώ. Βιβλίον πρῶτον. . Liber primus. 
| Προοίμιον ?. Prooemium. 


Q; πλέζξοι τῶν περὶ συγκο- Pes eorum, qui circa 
€ , ^ * ΄ . 
μιδὴν ieopíae ἀσχοληϑέντων, compofitionem hifforiae occu- 


3) Ms. Ba. Ἡρωδιανοῦ ἱξοριῶν πρώτη» fed A. cum B. I. 'Hg. v. μ- M. βασιλείας» 
B. vg. , at D. 2. Par. Ox. Pat. Ed. 'Hg. τ u. M. βασ. isogi&v B. mp. , fed, ut dedi- 
mus, Stp. Lu. In. Bc. , verum Sb. inclufum uncis »νἱἱτοριῶν]ς v. ΝᾺ b) Vox haec 
non comparet in A. B. 1. et Bc. , fed in Mss. etiam, cum Excp. taceant. Lati- 
na quidem abfuit in Bc. et Pol. ed. Antw., it. Ms. Eg. , ubi tamen adiecimus. 


ἱξοριῶν) Inclufum ἔς. cum Petrina edit. (B. 2-) agnofcit etiam Stepha- 
nea; íed ab Ald. et Walder. (B. 1.) genitivus ille abeft, et rectius, meo 
quidem iudicio, ut βασιλείας hic fit 1. 4. βασιλικῆς ἱσορίας, hiftoriae eugu- 


σε. Caeterum infcriptionis formam , et Gr. et Lat., probant, quae 


au&or paulo poft de fe fcribit. Sy/^. Aldus tam in principio, quam in 
fine fingulorum librorum ita titulum concepit, 'He. 7. p. M. Bas. P. ze.» 
quem alii fecuc func: alii addiderunt 'He. τ᾿ (4. M. (ze. ἱξορ. , praeeun- 
te ipfo Aldo in operis titulo. Ipíe Herodi. in praet. ($. 4.) ἐγὼ δ᾽ ἱςορίαν 
59go.ax ἐς συγγραφὴν €t 2, 15, 13. ἐμοὶ δὲ σκοπὸς ὑπάρχει; ἐτῶν ἑβδομήκοντα 
σράξεις πολλῶν βασιλέων συνάξαντε γράψαι. Unde vix colligas, quem ticu- 
lum ipfe auctoc iuo libro praemiferic. Photius citat 'Heedizvau ἱςορικους, 
λόγους. Similem varietatem in titulo operis obfervat Jac. Gronov. ap. 
Arrian. in praef. init. et Hudfonus ap. "huc. Leiss. (Operis totius iu 
fronte paginae primae titulus eft A. 1. Lov. et Par. Ἧρ. τ. &- M. £zce. ic. 
β. ὀκτὼ, ied "He. is. βιβλ. ἡ in rel. edd. , praeter Pat. , quae babet in pri- 
ma pag. 'He. ἱφορικοὶ λόγοι ὀκτὼ, € Phot., (cuius infcriptione utitur quo- 
que Fabric, bibl. Gr. L.5. c. 38. V. 9. p. 406. n. 99. , ut Bg. partim efte 
Pol.) fed pag. fq. infuper 'He. 7. μ. M. Qze. is. β. ὀκτώ. — Quid ipfe dede- 
zit Noíter, fane non liquet, cum et Ms. variet, ubi defit fubít. 4 βίβλος» 
cf. L. Bol. Ell. p. 48.» et omnino conftet, paucos librorum titulos aucto- 
ribus deberi, fed librariis atque grammaticis plerosque. A. 2. quidem 
brevitas proxime accedit ad Ms. Sed Sb. videtur refpexiffe ad :, 2, 1c. 
ἃ δὲ μετὰ τὴν Μάρκου τελευτὴν - εἶδον» A., Cui addas ex 2, 1,1. ὡς ἐν τῷ 
πρώτῳ συντάγματι τῆς ἱτορίας δεδήλωται, λ. Quod vero idem Sb. expo- 
Íuit de gen, gae. , 1d cum incertum eít, an tituli auctor, quisquis eflet, 
fic intellexerit, tum ufus loquenda non videtur ferre, per quem fze. 
potius eít h.l, aut modus intperii adminiítrari, aut iinperatores, per abs- 
trattum pro concreto. 7791.) Prooemium Herodian: conferri ec cum 
aliorum hiftoricorum exordiis poteít, ec cum exordio Fl. lofephi, In 
eodem quaedam defumta ex Thucydideo prooemio, quaedam etiam cum 
Salluftiano aliqua ex parte congruunt. — T'axari autem videntur cum alii, 
tum Herodotus, Theopompus, Timaeus, de quibus tamen multa hic 
agere, non ett noftri inftituti, qui tancum genuinae le&tionis curam nunc 


A 


a LIBER I. CAP. 1, 


17 "UM e τ ᾽ ΄, . Ξ 
ἐνίων τὲ 5, πάλαι γεγονότων, pati fuere ,  quorundamque 


c) Mss, tres ἔργων vs, v. N., εἴ in Ms. Ba. τε hic (ine accentu, fed dein- 
ceps cum eodem, ut nosf(olemus, ethic quoque habent A. al. I. non illae tamen 
conftanter. ὶ 
fufcepimus. γι, L. x. c. r. continet prooemium, in quo de hiftoricae 
veritatis turbamentis agit, fuumque confilium exponit, et argeumentum 
commendat, more fcilicet plerisque hiftoriarum fcriptoribus recepto, cf. 
"Tac. 1. A. 1. et 1 H. r. praefertim Iofeph. prooem. in Ant.lud. it. Dion. 
H. r., qui recteobfervat (ib. init.) τοὺς εἰωϑότας ἀποδίδοσϑοι τοῖς προσιμίοις 
τῶν ἱτοριῶν λόγους » rationes, in preoemiis bifloriarum reddi folitas, perti- 
nere partim ad argumenti, partim ad fcriptoris commendationem, Thuc. 
1. Procop. prooem., ubi eleganter ait, πρέπειν ῥητορικῇ μὲν δεινότητα, 
σοιητικῇ δὲ μυϑοποιΐανν Evy'yeaqu (9) ἀλήϑειων, rhetoricae (immo oratoriae) 
quidem gravitatem , poeticae fifHionem , at biftoriae Í. bifloriarum fcriptio- 
ni veritatem convenire, Niceph. Greg. I. 1., ubi concio Andronici fuper 
hoc argumento, Cantacuzen. init. tertii. Boec/. 

Loca fcriptorum ittorum, quos habuimus, cum Livii aliorumque; 

fub textu ftatim adiecimus. . ' 

οἱ πλεῖξοι τῶν) Pro libero P. reddit Bg. adi., fecus ac 1, ὅν 24., hice 
marg. Stp., qui aliunde in Th. feverius per pZerimi, cf.L. N. T., G. Th. 
plerique, oi 2. * et L. Ern. maAsisoi, plurimi , Philox. pferique** fed. 
Sch. vA. »κὐτῶν», plerique iplorum'* innuens rectionem cum gen., repe- 
titam a Poff. Synt. p. 45. Nr. 4. e vi partitivorum, fed ab aliis e füuper- 
lativo aut ellipfi praep. ἀπὸ f.éx, cf. L. Bof. p. 493. i. , tacens p. 472. €» 
it. de fupplemento fubít. ἄνϑρωποι Í. ἄνδρες. 

συγκομιδὴν) Sic paulo poft ($. 4.) Ieceíav ἥἤϑροισα ἐς συγγραφήν. Stepb. e. 
ἧς. dicit, quam dicunt eadem metaphora συναγωγὴν is. ali, σύνταξιν 
ἱςορικὴν Dion. H. Proprie δ. rerum phyfica, v. g. collectio frugurn et meí- 
fis, ut V. συγκομίξειν Xen. M. S. 2,9, 4. v. Waff. ad Thuc. 3, 15. (e.) Leism. 

Dion. locus eft ed. Sb. T.2. 126, 20., cuius et alius T. 1. 41, 12. 

ἀναγραφ isceix4 , fine tropo, per quem non amplius notaram Noftri 
Íubit., obvium phyfice etiam infra, cf. Suid., ubi refpicitur Thuc. I, 1.» | 
Dion. H. T. τ. 255, 8. Zof. 1, 18,6. Ind. Geop., Well. ad Diod. S. T. 1. 
p. 12. N. Bud. C., ubi et nofter locus fine Verf. fub ..»σ. co//e&;o** unde | 
Stp. Th. fub. ,,e. /segiv,. rerum geflarum in. unum. volumen co//ecfzote 
prae quo breuius reddit Bg., ut prae P. fidelius, quanquam;non fevere 
per tropum alium, pro Stp. et Sch. ,,hiftoriae co/e&.** fed cavens fortaf- 
fis noftra Sammlung et Zu[ammentragung , aliter fere dicta, quam Ver- 
fertigumg et Abfaffung, quae refpexerit, aut etiam fenfum univerfe. | 
Caeterum in L. N. T. Krb. p.633. i.v. evyxouíd., cum fubft. e. in re fus | 
nebri ex Herodi. profertur, error eft forte in nomine, pro Herodoto; e 
compendio HeroZ., cum ap. Noftrum non fit eo fenfu, uc nihil ia Ind. 
Herodt. 3 

ἀσχοληϑέντων) Bg., ut v. conilruCtionem referret totam, dedit Lat. . 
cum pr. e/zce, (ignorata a G. Th., c£. camen Ind. Am. Marc. Ern.) prae- 
eunte Stp. Th. 3, 1185. A. m. 1208. e. aliunde, cf. Ind. Luc. Diod. S. et 
Abr. L. Ar. p. 163. c. (ap. Dem. fine Ind. fyn. phrafis 143, Ρ. Θηβαίων 
ἀσχόλων γενομένων», ubi mox opp. ἀἐμελούντων,) verbo eiusdem fenfus or- | 
diente Diod. S. τοῖς τὰς κοινὰς isogíac πραγματευσαμένοις, quod ib. t, 4. 1. 
cum σερὶ quoque, fed Iof. Ant. Iud. prooem. 1. τοῖς τὰς ἱξορίας συγγράφειν 


LIBERIL CAE.L - 5 


μνήμην ἀνανεώσασϑαι σπου- olim geflorum, memoriam re- 
δασάντων, παιδείας κλέος di- novare ftuduere, dum éruditio- 


βουλομένοις γ quae funt Noftri extra tropum, ut mox fequitur hic fyn. 
σπουδάξειν. Sch. s,&ex. occupatorum hiftoriis feribendis.'* 
ἐνίων) Theupolus p. 187. teftatur in Cod. Ms. bibl. D. Marci legi ἔργων. 
Quae le&io non difplicet. Herodi. in hac ipfa praef. δ. 4. (e.) ἔργων- 
γενομένων et 7, 7, 8. ἔργα πολέμου ἐγίνετο. 51 ἐνίων vera eit lectio: loqui- 
tur de hiftoricis, qui non omnia narrare, effe fuum ducunt, fed ea tan- 
tum, quae funt alicuius momenti, cf. Luc. T. 2. p.8. 1.25. it. p. 35.1. 44. 
Leism. Num ἔργων" Reisk. ln edd. male legitur ἐνίων. Nam [i Hero- 
dianus dicere voluiffet, sounu//arum yerum memoriam renovare : ícripfif- 
{ες fane τινῶν, quod magis aptum fuiffet. Immo alias piane non utitur 
voce £wc;.. "Quare fine omni dubio Codicis Ven. le&io ἔργων pro vera 
iudicanda atque in textum recipienda efl. [τὰ quoque Pol. lcgiffe vide- 
tur. Accedit, quod ipfe Herodi. paulo inferius dicir, fe ícriptifTe ἑςορίαν 
μεγάλων ἔργων ὑπὸ vexez μνήμῃ yeyovóruy , quod ad haec verba referri vi« 


' detur. Serosb. - 


Ut a potremo incipiam, quo et ufus eft Leisn., fed ille fervans 
γενομένων , nec 1ftos gen, copulans cum sog. fuperiori, quo de ibi: hoc 
argumentum; a parallelo, qui videatur, loco ductum, me non raovet, 
cum elegantes fcriptores foleant orationem commutare. Quaeritur, am 


lectio vulg. íit vitiola quoad vel fententiam, vel ipfum vocabulum. Ac 
fenfum non incommodum ;Leisn. demon(travit. Sed vox ἐνίων duplici- 


ter reprehenfa eft, primo, quod potius eíle debetec ziv, cui tamem 
Noftri vox eft fyn. , ut Schol. Dem. ἐνίους explicat per τινὰς V. 10. p. r9. 
ad 29, 17. et Xeu. fibi fübilituit utr. Mem. S. t, 4, 1. (cf. Suid. Hef, 
cum N., ind. Xen. Cyr. ες Diod. S. 1, 17. 1. 18. p. fq. 1. 62. 74.) deinde 
quod non amplius ap. Noíflrum reperiretur, propter qualia ἅπαξ λεγόμε- 
yz vero nemo tentarit Ícriptorem; ficut dubitatio a P. hic non eít firma 
fatis, cum eius confenfus non fic manifeítus in liberiore Verf, Tum etíi 
ἐνίων et ἔργων funt fimilia valde per litteras maiusculas, quibus Codd. 
fere Ícripti, uc facilis fueric lapfus: tamen noftrorum Mss. fides eft 
fufpe&ta, et Gloffator aliquis, quem ifti Codd. experti funt, vel ex ipfo 
illo Noftri altero loco, vel perfe potuit ad ἐνέων fupplere ἔργων in marg., 
unde in textum veniret, remota lectione vetufta, ur aliquoties deinde 
babebimus. Quare, quanquam ad partes Strothi ct ad corrigendum in- 
clinant quoque Ephemerides, nifi et alii Codd. accefferint, iique mi- 
nus fufpecti, nondum moverim lectionem antiquam, cum eandem er alii 
editores tolerarinr, et ipfe Bg. aperte expreflerit fine ulla per Notam du- 
bitatione; ficut Stp. ad marg. P. in ez rerum quarundam, olim geffa- 
rum, quoque ἔργων refert, fed haud dubie modo ad fenfum, cum in 
Notis tacuerit, in Th. v. y». non afierens Bg. Lat. , quo de cf.ad δ, 10. e, 

μνήμην ἄν.) Formulam non aliunde habui, ut Stp. Th. 2, τοῦτ. C. ad 
aliam Gr. profert modo e Quintil. Lat. Bg., quam G. Th. ignorat, fed 
ut noflrates quoque ufurpent, quae, tropo reinoto, hic eft, res veteres 
àterum meiorare et narrare in memoriamque reducere aliis, qui iam 
tenent, aut párrando facere, ut ignari adhuc easdem cognofcant et in 
memoriam accipiant, quod utr. forte reípicitur $..4., ducente Bg. ePD., 
pia V. 67.5 ubi quoque Stp. Th. aliunde per Bg. Lat., ap. G. Th. cum 

» Il. r 


4 LIBERI CAP.IL 


& M . . τῇ 
iov μνώμενοι ^, ὅπως μὴ ^, nisgloriamaeternam ambiunt, 


d) uva. À.2. folenni vitio. e) Ms. Ve. ὡς ἂν fed Vi. ὡς ἂν u3fic fine diflin- 
&ione quadam fimul in utr. Excp., verum Da. ὡς ἂν, μὲ σιωπήσωντες Aa3., cum 
pràvo commate poft ἂν» ut iníra iterum, fed in edd, poít σιωπ. comma tantum, 
v. C. A., ut poft μὴ fimul Stp. et al., v. N. 


παιδείας) Tenet Stp. Th. in v. uv. fola Noftri locaalia, quibus aliquem 
e Plut. addens Bud. C., hinc vertit 5,g/oriae et famae eruditionis cupidi** 
foluto tropo, quem retinuit Bg. feverius, ubi G. Th. j,cupere, expete- 
re* non vero cum Bg. fubft, uc in fyn. tantum /audem- appetere, et 
praererea affzare famam. eruditionis e Quintil, quo Pol. et Noter re- 
Ípexerit; cum Bg. reftituente etiam Sch. adi. (per Lat. aliud fempiternus, 
ap. G. (Th. tamen etiam cum Gr. n.) a P. omiffum, quod et alii profaici 
ufurpant, cf. Ind. Thuc. Dem. Xen. Z. Dach. et Cyr., Fifch. Aefch. Diod. 
S. et Luc. Ad fententiam, praeter Iofeph. ad $. 3., pertinet luftin. 
praef. i. guum multi- res Romanas in bifloriam contuliffent: /fve acemu- 
latione 2/oriae rel., et Polb. Exc. Leg. prooem. T. 2. p. $12. i., repetita 
illa; T. 3. p. r. in argumento de virt. et vit., παιδείας ἐραφαὶ γεγονότες, 
δπουδαιότερόν τινα συνεγφάψαντο, - τοῦτο δὲ καὶ εὔκλειαν ἀείμνηςξον ἐκ τῶν ἐν- 
τυγχανόντων καρπώσασϑ oa μνώμενοι. 
, ὅπως) Recte diftinguitur poft uy, quia fertur ad λαϑ.» non ad σιωπ- 
Stepb. Rede effe videtur in edd., male contra in Cod. ὡς zv . nifi for- 
te legendum fit ὡς οὐκ ἂν, aut certe ὡς ἂν μὲ», unde facile enafci potuit 
ic&tio recepta. Stroz^. Cod. Vind. ὡς £v μὴ λ. Sicetiam legendum con- 
ieceram in Specim. l. Anim. in Herodi. /7ez. 

Prima res de diftinCtione fic habet, ut perfpicuitatis caufa ftent com- 
mata poit p. et eiwz., quae omiferunt editores quidam, nolentes folita- 
rium parcdcip. fic dirimere, quod tamen rurfus alii fecere, quia refolvi 
particip. per particulam poffet, ut cum Stp. ad m. P. fecit Bg.; unde 
exiftic enunciatio quaedam fingularis, quam vulgo commate feirungimus 
ab utroque latere. Sed altera res Cod. Ve. eft e brevitate excerpentis, 
411. ὃς ἂν retulit ad unum ὅπως» omiílo μὴ», quod Martini quidem dili- 
gentia dudum, fed nunc etiam Locellae fimul praebuit. lam, cum ὅπως 
kj eadem fint ad fenfum, pertinente ἂν modo ad verbum adiunctum: 
quaeritur , utra lectio ex altera nata fit et quare. — Hef. quidem haec 2, 
1598. i. ὥς xcv omae cy, €t moOX ὡς xsy τὴς , ὅπως ἄν τις, Videantur fave- 
re Strotho, qui e Mss. ὡς zv μὴ putat oriri potuilfe ὁπ. μ᾿ vulg. Ας per 
litterarüm affinitatem poffis ltatuere in partem utr.: at equidem exifti- 
mo, Gloffatorem offenfüm elfe le&ione vulg., quod ὁπ. hic ftaret aut 
fine ἂν, aut cum optat., id queaor. Et ὁπ. kj cum opt. non tenent qui« 
dem Ηοοσ. in Op. p.853. e. fqq. et Z. ad Vig. p. 423. b.c. Nr.9., fed 
tamen Bud, C. 1339, τς; fqq. et Stp. Th.3, 656. E. De ὁπ. vero fine μὴ 
cum opt. v. Hoog. t. r. p. 836. m. Nr.7. et Z. l. τ. p.422. b. m. Nr. c), 
qui urerque ne aítert quidem illud Mss. ὧν zv μὴν quod tamen cum con- 
iuh&ivo habet Bud. 1. 1. 1336, 58.144. et hinc Stp. Th. 4, 893. G. e. 
Si vero Gloffator in mente habuit ὅπως cum fut. , quafi praeterea nullum 
ei adderetur aliud tempus: lapfus ett, v. Vis. p. 421., ut ὅπ. μη cum 
aor., mnaxime fecundo, fuftentavit Dawes. M. Crit. p. 228. m. ' Forteet 
minus ambiguum s; vifum Gloffatori, quam óz., quod cum yy pet 
unum ze, non duplex Lat. ut ze f. μὲ non, Bg. reddit e Stp. m. p., pre 
μὴ fimplici, fecundum libertatem quorundam, ut Bud. et Stp. l. Σὰ» 


m mm or 


) 


LIBER I. CAP. T. 5 


" , , , , 
σιωπήσαντες, λώϑοιεν f, sic ne, fi tacuiffent, laterent pro- 
τὸν πολὺν ὅμιλον devo μούμενοι, mifcuae multitudini: annume- 
τῆς μὲν ἀληθείας ἐν ταῖς randi, veritatis in enarrationi- 


f) Hic nullibi comma fuit, v. N. 


non item Hooz., cuius feveritatem et nos probamus, et partim Sch. in 
€T. μὴ» 7:4 ratione 207, (quod ambiguum et obícurum Ms. Gloffator 
vitare voluerit,) f. ut son, f. ne, (cf. Ind. Xen. Z. Cyr., fed in) ewz. ft 
fituiffént , £. nihil fcripfiffent* quam in. notionem nihil ap. Th. Stp., et 
Gs. in Lat. Bz., fed in Sch. (utrinque cum Gr. n.) ,ffent - Mufae Var- 
vonis, i nihil fcribit, nihil edit Varro** cf. Ind. Iuft.. tacere Ze aliqua 
ve, pro nihil fcribere** nt et hic Noftri fit peculiare quid et Lat. , nift 
huc trahas Luc. 2, $1. 1. 92. σιωπήδας αὐτὰ 2., tacendo 7//z, bene fic per 
gerund., quo hic adhibito et cogirato in Gr., non opus fit iftis com- 
matibus. 

λάϑοιεν) Si ^29. Cum Ze. non iungas: intellizendum erit, se, /£ tacuif- 
fent, /aterent, i. e. ignobiles et obfcuri effent, quippe qui 7» vulgo zu- 
merarentur, i. aliqui e vulgo haberentur. Alioqui dictum erit A23. ἄρον 
ut infra Commodo quidam dicit, λήσεις ἀπολόμενος. Sed (ibi) ἀπολούμε- 
νος male in aliis ed. legitur. Szepé. In Graeco ambiguitas quaedam eit. 
Eco accipio, ut λάϑε βιώσας. Berg. i.e. ita vive, ut incognitus, ut im 
obícuro maneas. Ergo λάϑε ἀριϑιμόν τινος εἷς T. vr. óp.. Va 16 fine annume- 
reri vulgo, ut incognitus m7eas. Hoc ergo dicit auctor, ze, fi vitans 
filentio zranfegiffeit , (Sall. b. C.T, x. ubi Cort. ed. £ran/fre, quae utr. 
formula par eft privis Notlri ec Latt. antea v. V., et de flylo et fcriptis 
accipi licet, fed etlatius, atque adeo de actionibus et vita, cf. ib. Cort.) 
fama fua in magna bominum turba im obfcuro maneret, (Liv. praef. 1.) 
Ambiguitatem in Gr. effe, Bg. monet, quia Az9. ἀρ. poteft accipi, ut 


λήσεις L*oAo. |nfra 1, 9, τος fe nec opiuantem exitium opprimet. . Sed. 


fic Herodi. non videtur id accipi voluiffe. Caeterum ὁ πολὺς ὅμιλος funt 
vulgus ignobile , φορτικώτατοι homines, abiecti et fordidi, i. 4. alias πολ- 
20i Í. οἱ πολλοὶν 6. g. Luc. in Nigr. c. 4. (1, 42. l 47.) Diod. S. 1,21. (1,24- 
l. 77.) Zof. 1, $5. e. Leisz. 

Ap. Zof. l. I. nihil reperi, fed v. ad Noftrum, 4, 2, r5. e., ut ad 
comparandum, practer illa ioca, ad N. Leisn. a nobis indicata, quoque 
Cic. p. S. Rofc. A. c. 32. i. verum ego forfitan, propter multitudinem pa- 


tronorum, in grege annu:merer, ad quae Hottom. ,,ut fim unus e mul- - 


tis** cf. ib. Menard. er Exc. ad ἢ. l., quem reddimus: μὲ ses fi tacuif- 
fent, laterent, δὲ in magna turba gumerarentur, tacente Sb. Ind. cum 
P., non item Sch. ,4. effent a/;gue nominis celebritate, εἰς - in£er nume- 
rum, πολ, promifcuam urba, Ze. qui cum vulgo cenfentur'* in extr. 
partim e Stp. ad m. P. 

τῆς μ- &A-) Ipfe tamen Herodi. huius vitii, quod reprehendit, reus 
efle videtur. Nam affingirt Commodo orationem, quae melior eft, quam 
ut ab co effe poffit. Leisz. 

De orationibus , quas alibi confiderabimus forte, hic non agitur, 
fed de veritate in narrando, ἐν ταῖς ἀφηγ.. quae Nofter prudenter adii- 
cit, f. de fide hiftorica, cuius in Noftro patrocinium ipfe Leisn, in Progr. 
fufcepit. Similes quidem aliorum querelas deinde audiemus; non te- 
nente Stp. Th. fubft. za. cum pr. iy, ut necG. ΤῊ,» at Niz., ubiet, ut in 


"1 


6 LIBER I. CAP.I. 


εἰφηγήσεσιν ὠλιγώρησαν, οὐχ, bus fecuri, non in minimis ha- 
musa 8) δὲ ἐπεμελήϑησαν buerunt curam di&ionis et di- 


£g) In Ms. Ba. poft dA. eft colon , et οὐχ 24. non feparatim fcripts. Marr. De 
pofteriori v. N., fed in edd. poft Z4. punétum in B. 1. cum B. 2. R. 


Luc. Ind. L. N. T. et G. Th. , eft cum gen., quae formula noftrae par 
eft, uc praep. cum fubft. faciat periphraln gen., ac fevere poflit ftatui 
ellipfis parcicip. v. fubít., ἀληϑ. τῆς οὔσης ἐν ταῖς ἀφ.» quod fübít. ap. Stp. 
Th. fine auctore) reperimus tantum ap. Luc. cum gen. (τῶν - πραχϑέντων 

ἐφ.» eorum, quae gefta funt, enarratio, cum Bg. , ap. G. Th. cum é£4yq- 
|» «ic, Íed per timpl. Lat. , ut Stp., etiam L. Ern.) et ap. Hermoz. z. ἰδ. 
ed. Sturm. p.:58. e. bis, p. 160. i. femel et p. 196. e, ter, ubi diferte, 
ut hic, ἐν ταῖς £9. opprimente P. hanc partem, non item/Sch.. ,,7ar- 
rationibus hiftoricis** cf. in notionem, ignoratam ἃ Stp.etL. Ern., quae 
phyfica nominetur, pro duttu, adminiftratione» exfecutione, it. impe- 
Tio , ap. lofeph. T. 1. p. 254. m. et T.2. p.79. f. 4. e., ubi et fimiliter 
ἀφήγημα T. 2. p. $14. pen., ad quam notionem venire Stp. potuit pet 


haec ΤῊ. 1, 1425. F. e. »ἀφηγοῦμοι, pro ((impl.) ἡγοῦμοιν duco, fum dux.** : 


ὠλιγώρησαν) Mutatam a Bg. textus Gr. formam hactenus, ut, relativis 
μὲν et δὲ fublatis, v. ga. tranfiret in adi., quafi pro particip. pofitum, 
excufabit forte indoles Lat. fermonis, cui iftarum μὲν et δὲ frequentatio 
non ett ira familiaris, ac Noflrro cum Gr. aliis, iisque optimis, feveriug 
agente Stp. in m. P, at notationem in v. dA. premente forfan Bg.. cf. 
Suid. 2, 678. m. (ex Harpocr. p.261. e.) ὀλιγωρεῖν, - τὸ ὀλίγην ὥραν ἔχειν», 
ἤτοι φροντίδα, et paulo ante ὀλιγωρήσας» ἀμελήσας» qui megiexit, unde 
mox Nofter opponit ézeuca. , ct. Ind. Dem. , cui add. 41, 3. 133, 16. et 


23., pro quo l. rg. duo alia fyn., et phrafis par ὀλιγώρως ἔχειν 1065 1I. , 


149. 24., non nota Ind., fed ex parte Stp. Th. 4, 797. A. e., qui dein- 
de D. v. noftrum non profert e N. T., cf. Lexx. it. Alb. Gl. N. T. p. 
123. et ad Hef. 

οὐχ, »x.) In Ms. erat fortaíle οὐχήκιτα fic fimul, e more librariorum 
quorundam , omnis generis partes orationis copulantium , cf. Praef. ad 
Thuc. ed. Duk. ad p.303. fqq. D'Ortv. Ch. p. 49. Weff, ad Herodt. 6, 33. 
i.Fifch. ad Well. p. 39. et Stp. Th.2, 1529. C.e., in quo genere Cod. 
Ba. non conftans eft; ad negantes particulas prope accedente Bg., e Stp. 
m. P. fere, pro feverioribus 2072 minimum ct mon minime, quae deinde 
etiam pro contrario ec aiente zaxime valent, cf. G. Th.-et Stp. Suid. 
2, 744. τῇ. et 50. m., ubi οὐχ sx.» ἀντὶ τοῦ πάνυ, μάλιξαν THaXIme, ma- 
lim fic interiecto commate, fine quo tamen relinquuntur et ap. Moer. 
p. 182. cf. 281. Tim.L. p. 95. 145. cum N., Hef. 2, 811. in. 824.1. Schol. 
Thuc. Schw. ad Onof. p. 65. N.2. Ind. Z. Xen. Cyr. et Mem.S., fed fine 
Ind. ap. Dem. v. c. 18, 3. 311, 8. 602, 22. 765, 21., et Sch. fine οὐχ 
»adv. fuüperl. minime, nequaquam'* tacens tamen cum Srp. Th. caufam, 
unde fit adv., quale fit neutr. plur. adi., affumta pr. κατὰ, ubi deinde 
etiam ellipíis eít fubít. μέρην unde: sor fccundum minimas partes, et li- 
berius : 7107: ex minima parte, i. maximaex p., maxime; filentibus L. Bof. 
et G. Th. cum Lindn. de Lar. illo sos minimum» ubi fuppleveris íimili- 
ter fecundum f. ad, et fruftum f. negotium. 2 

δὲ ἐπεμ.) Negligit Herodi. apoftrophum, ut 7, r, 21. (δὲ 5v) et 7, 11, 6. 
(ἀνὴς ἀπὸ ὑπ.) qua de negle&tione v. ad Luc. 1, 719. Leisn. 


LIBER 1. CAP. I. Ec 


Φράσεως τε καὶ εὐφωνίας ^), fertae elocutionis, ficfreti, ut fi 
! ϑαῤῥοῦντες, ὡς ) εἴ τι καὶ quid etiam fabulofum dicant, 
- 


h) Hic pun&um in Stp. al. et ἢς., quarum ροίϊγ, inde novus numerus $. 
e(l, adhuc mihi fervatus, fed olim tellendus, cum in ferie eadem fit melius 
«omma, fumtum nobis ex Δ.» pro colo al. i) Nofttum hic comma, quod de- 
inde facimus fine monito, ut et dividimus 7) a pr. voce, repertum yicinius 
εἴτε in Stp. et al. k) In B. I. xa? deeft, Male. καὶ h. 1. valet eziam , ut 1,3, 6. 
(m.) et centies. Leisug. in m. Α. 2. et adhuc femel in Vol. aliquo, cum mih? 
καὶ ubique repertum fit. 


]bi N. το. difputatur de spoftropho in praepofitionibus, qualia, ut 
in Nofiri illo poftr. loco, funt alia in noftro Ind. v. ἀπὸ, fed ib., ut et 
in v. δὲν alia in contrariam partem, it. in rel. praepp., de quibus cf. ad 
"Thuc. p. 169. N. 15. 668. a. m. ad p. 143. , qua ipfa pag. v. N. ὅτ. it. p.21. 
N. 17. et Fifch. ad Well. p. 40. m., variante in utr. genere deinceps 
Noftro, et Dem, ipfo, e quo obfervata quaedam habemus in eandem 
inconítantiam , non hic proferenda, ubi Be, illud m mzsimis, (ignora- 
tum G. Th.) fed adiutum abl. fubtt. parziéus f. rebus f. negotiis, efficiat 
totius fenfum hunc, curam orationis non pro re minima ac levi repu- 
tarunt, fed pro maxima aliqua, i. orationem maxime cuzarunt, fpecta- 
runt, tra&tarunt, pro quibus fevere daturus eram, fe non minimum cu 
rarum rel., nobis: e£er nicht avemig, f. vorzüglich gelorgt für rel. 

'  Qeáctec) Stp. εὖὐφ. vocalitatem vertit (in m. p.) quomodo ipfe Fabius 
τὴν εὖφ. expreffit t, $, 4. Per voca/itatem autem intellige eam verborum 
virtutem , quae efficit, vt verba bene fonent, Quo circa εὐφ. non male 
dixeris orationem numerofam, verbaque leCta, et ipía fonoritate fua ad 
aures demulcendas apta, non vero fomitum ipfum, quem: talia verba; 
rite pronunciara , excitare poffunt, ut Crefollius accepicin Theatr. vet. 
Rher. 3, 27. p. m. 353. Íq. Leisz. "wi ais 

Idem Stp. Th. 4, 303. G. e. modo fic in e$. , Herodi. de numerofa 
oratione ufürpavit** fine loco baud dubie huc refpiciens, ubi Sch. ,,vo- 
cum in fcribende fuavis compofitionis** nobis reddentibus utr. $e. τ. x. εὐῷ. 
di&ionem et bonum fenum, f. amoenitatem foni, .4usdruck und Wob/- 
klang, vel libere et per hendiad. e/ocutionem fonoram, fuavem, pulcram, 
Í. dicendi et orationis fuavitatem , v. Exc., nec monentibus amplius 
M, Bg. reddere τὲ ante xj (vel vicinum, vel remotius) aut minus, 
ut ἢ. l. 

ϑαῤῥοῦυτες) Dg., praeter libere additum adv. modi, particip. reddit 
melius, quam P., et prorfus, ut fuaferat Stp. Th. t, 1505. C., ad m, 
P. non bene diffolvens periodum Noftri, ubi particip. refolvas per par- 
ticulam caufalem: Zwm, quia, confidebant , certo credebant, perfuafum 
fibi habebant ; Noflro ponente, quod Stp. ignorat, v. 3agé. , fequente 
«c, peculiari quidem racione, fed per analogiam tamen , quia verba ex 
affectuum claffe, inprimis fyn. πισεύειν €t πεποιϑένοι», hanc particulam, 
pro ὅτι», patiuntur, quo refpcxit Sch, per Lat. quo, faciens cum D. par- 
tim in »2ey. proderent q fair in quo v. referas huc Stp. Th. 2, 613. 
A. m. »»νλέγω, cum acc..rei aptius interdum reddi commemoro et narro'* 
cum hic fermo fit de hiftoricis, de quibus, quanquam G. Th. tacente, 
dicitur ct Lar. Bg. , cf. Ind. Corn. N. et Sall. Cat. 8, 5. qui locus pro- 
pe claífficus , ubi mox pro eo sarrare. Caeterum peccat Bg. in confecu- 


8 LIBER I. CAD. I. 


^ J " " e * E 
μυϑῶδες λέγοιεν, τὸ μὲν ἡδὺ iucunditate quidem ex aufeulta- 
τῆς ἀκροάσεως αὐταὶ καρπώ- tione hominum ipfi fruantur; 


tione temporüm in 2ey. et fqq., per praef., pro impf., poft perf, quo 
coepit, negligens in hanc partem et poftea. 

τὸ μ. 499; Sch. cum P. ,;neutr. pro fubft.* quod genus, Noftro fami- 
liare, non amplius inde proferimus, notum illud etiam Stp. Th., fed 
fine auctore, quem praeterea habeo Luc., v. Ind, 

τῆς ἀκροάσ.) Solebanr in coetu hominum recitare, quae fcripfiffent. 
Berg! ld probat exemplum Noniani ap. Plin. ep. 1, 13, (3.) De hiftori- 
corum recitationibus v. Foeríter. Anim. ad Polb. p.63. ᾿Ακρόωσις eítaudi- 
710. audiendi actio. — Videtur hic tamen poni non tam pro eo, quod 
auditur, quam pro eo, quod audiri poteft, pro eo , quod legitur, reci- 
fatur, narratur, pro recitatione et narratione; et τὸ ἠδ. 7. &.- καρπ. eit 
fuavitate narrationis fruantur, h.e. laudem propter fuavitatem oratio- 
nis confequantur. Leisr. 

Sic et Sch. οἀκρ. recitationis f. narrationis (hoc e P.) quaeauditur* 
quorum prius Lat. eriam Stp. Th. 1, 295. G. e. tenecaliunde cum L. Ern., 
quo et B2. in N. fpe&t, me quidem reddente hunc locum: voluptate 
áurium f7wantur, vel libere Zele&fatiosem audientium obzizeant, Í.au- 
res, auditores, oblectent ; quia hic £xe. videtur dici Lat. euditus, audien- 
di fenfus atque inftrumentum, f.auris et aures in plur., ut ap. Thuc. 
quem Nofter aemulatur, 1,21. ὡς λογογφάφοι ξυνέϑεσαν ἐπὶ τὸ προσαγω- 
γύτερον τῇ ἀκροάσει, ἡ kAwOésseov, ut audilorum aures capiant, immo iu- 
cundiora auditu, quam vera , f. iucundius auribus, quam vere, it. 1, 22. 
ic μὲν ἀκρόασιν ἴσως τὸ μὴ μυϑῶδες τῶν (quod pron. Nofter omittebat 
ante) ἀτερπέςερον Qaveiro4 , verum mea fcripta, quia mullae in iis extant 
fabulae , lectoribus fortaffe minus iucunda videbuntur , immo ipitar ad 
aures quidem f. auribus forfan ilorum inopia fabulofi iniucundier vide- 
bitur, 6725. f. mea fcripta, cum nihil! fabulofi habeant, forraffis iniu- 
cundiora videbuntur, Í. erunt ; quem locum poftr. bis laudat Dion. H. 
ed. Sb. 2, 25, 7. et 139, 38., et ipfe vocab. hoc fic ufurpans 8, 30. 19, 33- 
45- 20, 16. 25,28. , cui fübftituit alibi τὴν ἀκοὴν, aut τὰς ἀκοὰς» V. C. 145 
11. 23, 16. it. τοὺς ἀκούοντας 190, 3. 175, 23.28. It. τὰς ψυχὰς τῶν ἀκροω- 
μένων 129, 36. et τὴν διάνοιαν τῶν ἀκρ. ib. 1. 41., bis autem τὴν αἴσθησιν 
I1, Ij. I3, 4I. , ubi et l. p. adi. αἰσϑητὸς deaurium fenfu; ut et ed, Upr. 
τὴν ἀκρόασ. reddebat non modo «adientiam p. 64. m. 196. 1., fed etiam 
aures p. 80. e. 82.e. 158. m. et 192. m. in Thuc. loco priori aurzéus 
captandis; et Stp. quoque in m. P. noftrae expofitioni favere videtur; 
cf. de àxe. Foef. Oec. EpiQ. H. p. 134. N. IJ. Krb. Pl.; proaudirorio Krg. 
Pi, pro coetu hominum audientium f. auditoribus Inttp. ad Cic. ad Att. 
15, 17. cum Cl. Ern., et Lat. Bg. ap. G. Th. cum Gr. n. quidem, fed 
non pro fimpl. auditione, qua de Gr. vocabulum Bg. cepiffe in Verf., 
arguit libere affumtus zen. bominum, qui cavebat, ut ne fumeretur de 
Ícriptoribus ipfis, fed dealiis; ad quam rationem vertas quoque vo/upta- 
£em audiendi obtineant, i. hoc, ut alii homines cum voluptate etliben- 
tcr eos aufcultenr incer recitandum ; qui fenfus oritur et in Leisn. et 
noftra Verf. ; ficut liberum eft, an quis praeterea reddat voluptate leCto- 
rum fruantur, capiens τὴν Zxe. cum Verf. ad Thuc. fupra, ut vv. audi- 
re ap. Gr. et Lat, fumuntur pro legere, fi fermo eft de fcriptis libris que ; 
€f. de v. xaez. phyfice, aut tropice, ut hic, pro confequi,' praeter 5tp. 


LIBER I. CAP. I. 9 


σονται 1. τὸ δ᾽ εἰπριβὲς τῆς quam autem accurate verum 


1) Hic in Ms. Ba. eft colon. Marr. ut pun&um in B. 2. R. et Lov, 


Th. aliunde, Valck. Eur. Hipp. p. 318. Ind. Bud. C., cui add. 55, $., Ael. 
.h.etZ. Xen., et Lar. Bg. ap. G. Th. cum Gr. n. Sed Sch. in ,νἀ, 75/£, 
i& fe/ser** innuens, opinor, pren. hic non vacare, fed dici cum tacita 
qui dam oppofitione, quae plenas erat, addito vel hic ἄλλων poft τῆς ἄκρ.» 
(quo et Bg. redit Zom.) vel in fq. membro ἄλλοις f. ὑπ᾿ ἄλλων» etfi pron. 
faepe adiungitur verbis, ut abeffe poflit. Caeterum colorem totius pe- 
riodi duxerit Nofter e Xen. Symp. 8, 25. (fine Indd.) ov γὰρ» ὅπως πλείο- 
νος ἄξιος γένηται, ἐπιμελεῖτον» ἀλλ᾽ ὅπως αὐτὸς ὅτι πλεῖςα ὡραῖα καρπώσητσην 

τὸ δ᾽ àxe.) Fortaíle τὸ δ᾽ οὐκ ἀκρ. Steph. quam autem exa&e lingula 
examina[Jévt , non Iaquifftum iri. .Sed aliter etiam poffe verba legi vi» 
dentur, ut notavi, (ad m. P.) /Zem. — Mallet Stp. τὸ δ᾽ οὐκ &àxe. Sed 
bene fe habet le&io , five memineris, τὸ ἐλέγχειν faepe fignificare i, q. 
τὸ ἀνακρίνειν, five acceperis, curam et ftudium inquirendi veri, quate- 
nus adhibuerit hiftoricus, in rebus tam longinquis non poffe usque ad 
ἔλεγχον d:fcerni aut reprehen(ioni exponi. Boec... Stephani emendatione 
non opus, fi cum Bg. ἐλέγχειν accipias pro inquirere f. examinare, f. di- 
ligenti examine inítituto cognofcere aliquid. Videtur ἐλέγχειν elfe ge 
neratim manifeítare et patefacere, quod oftendic Wolf. Cur. phil. im 
ep. ad Éph.5, 13. p.127. er ad Io. 3, 2o. p. 819. Manifeítantur autem 
nunc vera, nunc falfa. lraque nunc eft demonftrare, nunc convincere 
er redarguere. lam vero mulra nec demonftrari, nec refelli, nec in uni 
verfum in lucem proferri poflunt, ni(i examinata er diligenter expenfa. 
Itaque ponitur per metalepfin pro inquirere ec examinare, ut ap. Arift. 
'ExxA. V. 48}. Sic ἔλεγχος faepe examen ap. Luc. ecPhiloftr. et torte ap. 
Arift. Bare. v. 793., haud dubie autem Ave. v. 485. Plato Ap. S. (ed. Fifch, 
€.30. i. p.69.) eos dicit διδόνουη ἔλεγχον τοῦ βίου, in quorum vitam in- 
quiritur. Si vero ἐλέγχειν pro φανεροῦν fumas: tum emendationi Stp. lo- 
cus, er noftra verba ita funt interpretanda, quam parum acctirrate verum, 
examinatum fft , non deprebendatur.  Scilicec elegantia orationis verbo- 
rum que lenocinia hoc habent, ut quafi oculos praeftringant, ne, quam 
parum accurate aliquid vero conveniat, videas. Huiusmodi verborum 
praeftigias non rhetores modo habent, fed etiam hiítorici aucupanturs 
v. Facciol. ad rhet. p. 48. f4. ec Crefoll. 1, 2. p. 78. fq. Leiss. Confirma- 
tur vulgata lectio a libro Ven., pro qua Stp. malebat τὸ δ᾽ οὐκ à»g. Δὲ 
ἐλέγχειν faepiffime valet detegere, aperire, deprehendere, ottendere, ma» 
nifeftum reddere. Priori fenfu adeft ap. Eur. Alc. v. 15., pofteriori vero 
ap. Ael. V. ἢ. 12, r4. Plerumque tamen ea eít huius v. vis, ut alteri 
inde erroris , auc maleficii, aut turpitudinis, ut ap. Luc. Herm. c. 94» 
qui locus huc pertinet, aut mendacii quaedam inacula oriatur; quo Íen- 
fu cun&a apte cohaerent. Stroth. 

Stp., immemor tum legis, quae iuber, quod adíit, fervare, dum 
fervari commoda explicatione liceat, videtur hic a P. Verf, utap. Plat. 
a Ficini, adductus, ut tentaret lc&tionem vet,, fuftenratam ab libris o- 
mnibus, ct edd., et Mss, faltem tacite, cum in Éxcp. nullibi quid. effer, 
ipfe tamen ad P. m. proludens Berglero ad veram huius loci intelligen- 
tiam atque interpretationem , qua v. ἐλ. fumatur pro inquirere, cf. Abr. 
ad'Aefích. 1, 493. m. Ern. ad Call. 1, 162. v. 898. Suid. 2, 51.e. Hef. s, 
1620. N. 20, Ind. Z. Xen. Cyr. ec Leisn. infra à, 12, 10. 4, 13, 3.» quoad 


10 LIBER I. CAP.T, 

ἐξετάσεως οὐκ ἐλεγχϑήσε- examinatumfit, non inquiratur: 
vai ". εἰσὶ δ᾽ τ), οἱ πρὸς 3. Suntetiam, qui per inimici- 
ἔχϑραν ἢ μέσος τυράννων, x0- tiam aut odium tyrannorum, 


m) Ms. Ba. ?ac;5, fine y, vitio recurrente infra 3, I2, 11. m. 4, I3, 3. τῇ. 
nee infolito, cf. D'Orv. Cb. p. 150. i. i) δὲ B. I., haud dubie operarum lapfu. 


. id h.l. fit mente ac cogitando, ut alias corpore, tanquam ore et oculis; 


unde dr. pro fcifcitari, cf. Stp. Th. 1, 1175. B. e. | Neque offendar, quod 
ita bis occurrat v. zzquirendi, in ἐλ. et i£er. , quod vitaturi Stp. et ΒΡ.» 
potius femel ufurparunt fuum Lat. examinare, ad fenfum par illi tamen ; 
ficut Nofter potuit fane pro i£. uti διηγήσεως nomine aliove: atvulg. eft 
plenius ac fortius, nec habet inodo fimplicem narrandi vim, verum coe 
etiam narrantis officium et virtucem praecipuam, quae eft in diligentia 
et accuratione veri inquirendi reperiendique; a qua cura alieni quidam 
hiftoriae fcriptores, fuaeque fibi negligentiae huius confcii, auditores 


ὃς lectores rebus tenent aliisoccupantque , maxime dicendi genere pul- 


cro, fic que confidunt, fore, ut propter orationis venuftarem iam fatis 
placeant, utque in ipíis legendis et audiendis non inquiratur diligen- 
tia et cura haec, qua indagarint res Ipfas earumque veritatem ante, 
quam ad fcribendum accederenr. Quae fententia videtur plana, ut il- 
lud perfpicuum , τὸ ἀκ. τ. ἐξ. efTe 1. q. ἡ ἀκρίβεια τῆς ἐξ. f. ἡ ἀκριβὴς ἐξέτα- 
σις», quae Bg., eStp. m. P., in aliam traducit formam et enunciatio- 
nem fingularem, deferente P. etiain Sch. in »γυἀ. certitudo accurata inqui- 


fitionis, ἐξ. iuquifrtionis accurata veritas ,. ἐλ. refelletur* aliunde tenen- - 


te Strp. Th. ,νἀκριβὲς, p. ἀκρίβεια * fed me comparante 6. fq. μετὰ πάσης 
ἀληϑοῦς ἀκριβείας » et 1n fententiam lof. bell. 4i; prooem. 2, 47. f. 1., ubi 
et τὸ δὲ ἀκρ. τῆς ἱςορίας, exacfa hiftoriae fídes , p. 48. f. 4. 1. p. fq. f:5., 
ubi quoque r9 τῆς ἱτορίας ἀληϑὲς , hiftoriae veritas, it. Thuc. 1, 22. (cum 


"Dien.H Sb. 1, 1. 1.27. 45 3. 55 35. 42. et p. 6. i.) tum I, 20. €. 4 ζήτησις 


τῆς ἀληθείας» ipía veritatis InveflHigatio, ad quaeStp.appofite e Dion. H. 
l1. 234» 34- TW» ἐξέταφιν τῆς kowDrimc, perquirendae veritati /Z/Zoricae, 
qui gen. oppreffus a Noftro, ut ib. 1. 2t. τὸ ῥῴϑυμεν αὐτοῦ περὶ τὴν 
ἐξέτασιν τῶν χρόνων ἐλέγχεινγν clus i? temporum exquifitione redarguenda 
iadiligentia; ut Τα τ, ἐξ. de hiftoricis rebus videatur folenne. 

àe) Bg. δὲ per 72, 1a continuatione, pro praeterea f. porro, in quo 
feverior P. ,,alii vero** tamen fimul liberior in eig? cum pron., ut Lat. 
funt, qui valet i, 4. aliqui, cui in oppofitione refpondet P. 4/7; pro fe- 
vero fuzt vero, qui, aut lllo ad Luc. 3, 349. l. 4. sii 2, οἱ 4., funt 
autem, qui rel. ᾿ , 

πρὸς Exe.) quia odio habent tyrannos et adulantur regibus, ut πρὸς 
hic caufam notet ac Lar. propter, ut fit propter inimicitiam aut odium 
erga zyrannos etc., cf. de ze. hoc fenfu Aefch. Prom. V. v. 208. ibique 
Stanl. Leisr. 

Praeter Exc. ad zs. et zve., Vg. cum Sch. in {δ ἐ. et p. retinet 

gen., etiam Lat. ufurpatum , ubi Leisn. intelligenter adhibet praep., ut 
pateat, gen , in regimine pofitum, non elfe iubieci, fed obiecti, ut 
hic, fed alibi alius modi, qui e contextu diiudicatur, unde et pendet 
praep., tum affumenda, cf. Per. ad Ael. V. h. 2, 25. Tayl. ad Lyf. Or. 
Rs. V. ς. p.239. Ν. 24. Weff. ad Diod. S. 1, 616. b. N. 27. it. 2, 177. b. 


LIBER I. CAP. I. αν 


λαπείαν τὲ ἢ τιμὴν βασιλέων ? adulationem item aut venera- 
“πόλεώς τε P καὶ ἰδιωτῶν, tionem, regum civitatisque et 
εὐτελῆ καὶ μικρὰ Eg'yot, λόγων privatorum hominum viles et 


o) Hic in edd. omnibus comma fuit, v. N. p) In M:. Ba. πόλεώς re, 
ἡδιωτῶν tir, ut abit xa) et comma poft D. Mart. 1n Ms. Vi. καὶ deeft. Loc. De 
xa) V.N.- Poft τὲ comma etiam afferunt A. 'hic et femper poftea ante καὶ, poft 
i3. autem nullum, fed demum poft εὖτ. in A. B. 1. L. et B. a., tum poft ἐδ. et 
eir. nüllum in B. 1. R, etOx., denique comma módo poft i3. in Stp. corn rel., 
v. N. q) Mss. tres ἔργα λόγων, ἀρετῶν δέξῃ παρέδοσαν» A., fed in edd. poft ey. 
εἰ ἀρ. comina, at poít παρ. nullibi, v. N. 


N. 9o. Abr.Dil. Th. p. 119. m. Rsk. An. ad Gr. fcr. V. 1. Caff. D. p. 14. 


m. cum Ind. p. 171. m. v. εὖν. et V. 4. p. 5 t9. m. Krb. Decr. R. p. I. p. 
270. m. cum L. N. T. p. 128. e. v. βλασφ. it. ad N. T. Munth. p. 215. m. 
it. Loesn. p.176. , fed Stp. Th. 2, 94$. C. i. e. Thuc. fine Ind., tum 
Suid. 2, $66. e. μῖσος, ἔχϑοις, odium, imimicitia, et l, 930. 1. ἔχϑος, 
£z9ex, μῖσος», inimicitia, odium, cf. p. pr. 1. et e. ic. Hef, 1, 1561. m. .N- 
20.; ut hic copulentur fyn. per copiam, quanquam per fe diverfa pacto 
quodam, quatenus μ. ct odium, eft dolor ex vitiis ec malefactis aliorum 
univerfe, fed à. et inimicitia, dolor ex iniuria, nobis illata, fimul cum 
ftudio ulcifcendi: (G. Th. .,oZ. uízoz, (hoc accentu) ἔχϑος» a. ira in- 
veterata , - igim. £y9oc, £x592, ^. ira, ulcifcendi tempus obfervans**) ifta 
duo fubít. copulante Noítro per fuam proprism, opinor, rationem, et 
fequentes acc. xo. regente adhuc a pr. praep. ze.. quamuis interieCte 
nom. cyg., Cf. 1, 4, 1 1., fed Stp. Th. xc. afferenre tancum cum praep. 
πρὸς τὸν Δημήτριον, et illud Dem. per fyn. dat. , Ind. »xeazxeíz, 1. Ε. πρὸς: 
χολακείαν, aut ἐκ κολακείας ““ nec cum gen., ut hic, quocum habetur et 
ap. Luc. 3, $13. l. 12. xcazxíz τοῦ πλήϑους, adulatione f/ebis, qua de 
fcriptura per fimpl. vocalem nihil ap. Stp. , fed in L. Ern., cf. D'Oiv. 
Ch. p.405. i. ec Suid. 5, 338. m. it. 201. e. Hef. 1, 1754. e. ϑωπ.» ut G. 
Th. in Lat. Bg. cum Gr. n., fed j,a/fentatio , wo2axíz, adulatio ** at nihil 
etiam Srp. Th. in v. z;p. cum gen. perf. hoc quidem feníu, reddentc Bg. 
τὲ de fuo. ' 

πόλεως) Re&tius cum P. lezemus πόλεων», plur. numero, quod notavit 


etiam Schottus. 5y//. Difplicer merito Berglero ea emendatio. Zeiss. 


De emendatione Sb., quae in P. libertate nimia non habet funda- 
mentum fatis firmum, ut et de interpun&tione huius loci, v. Exc. Hic 
xz), omiíium in Ms. , requirat , ut et τὲ tollatur, unde aíyndeton exi- 
flat, quod nemo defideret, quanquam illud alioqui et extra ufum rheto- 
ricum occurrens. Depravatam le&. illius Ms. arguunt tacite Mss. reli- 

ui et diferte P., faltem unam exprimens copulativam, in qüa duplict 
everior hic Bg., e P. reddens per adi. et fubít. ἰδ.» quo de v. Exc., fed 
Sch. ,,roA. reip., opp. i3. Al. πόλεων», (fine crifi)) δι» privatam vitam 
agens , — opp. principes et civitates'* fed in μικρ. cum Bg. 

ἔργα) Re&tiffhime fefe habet haec editorum lectio, quam non folum ali- 
ter diftinguit, fed voces quoque nonnullas mutat Cod. Ven. Scd quae- 
nam funt μικρὰ ἔργα λόγων ἐ Seníu plane carent hacc verba. Quare ἢ 
mutato opus, ac gen. ἀρ. pro vera lectione habendus, cumque δόξῃ 
coniungendus effet; hoc aliter fieri non poffet, niíi pro λόγων legeres 
λόγῳ. Deinde quoque aor. 1. παρέδωκαν praeferendum puto altcri 


13 LIBER I. CAP. E. 


, ^ ^ Z8 ^ - Cs — OM » 
ἀρετῇ, δόξη παρέδωκαν, τῆς parvasres virtute orationis cutn 
E ΄ ΄ , A 2 * . 

ἀληϑείας μείζονι. "τἔγα à'*) fpecie, veritatem fuperante, 
c ΄ , E » E 4 E J 
Asogía» οὐ παρ ἄλλων emo- 4.tradiderint. Ego vero hifto- 
δεξάμενος ἄγνωτόν τε καὶ riam non ab aliis acceptam 


r) B. r. δὲ et mox παρὰ v. f$ T. c. et 3. 


le&ioni, quoniam in antecedentibus hoc tempore ufuseft Herodi. ; nihil 
vero ifta temporum permutatidne librariis folennius fuit. Serotb. 
| Etiam deinceps Mss. noftri faepe variant in temporibus, etiam in 
his, quae hic habemus, forte a litterarum fimilitudine. Sed caufa illa, 

quare hic vulg, tempus aor. prae impf. Mss. valeat, non videtur {48 - 
cere, cum hic fir nova plane enunciatio er $., ubi diverfa tempora fae- 
pe adhibentur, ficut vel in eadem periodo ac $. Equidem pro vulg. 
tempore potius aliquid quaererem in confecutione temporum, qua dev, 
Exc. Alia res eft de Mss. nova ec diftinctione et le£uone, quam utramn- 
que ut lemper putavi depravatam, ficur mulca Codd. iftorum, ita dein- 
terpunétione quidem res ad diiudicandum e(t facillima, quia comma, pott 
Acy. pofitum, ut ἔργα λόγ. iungantur, plane nullam edit fententiam, ut 
Tette etiam Str. cenfet; (icut oinnino €ommatibus poft ἔργ. et ze. pror- 
fus carere poffis, quae et Eg. omifit in fua, unde fumfimus comma poft 
παρ.» ut μειῷ. 2di. pro particip. quodam traCtaremus; praeter Lat. P. 
tenente Sch. in ,,Ze. eloquentia** cf. Exc. 

δόξῃ 7.) Phraíis rara, quae fonat, iw opinionem, vero maiorem, ad- 
duxerunt. Stepb. fed Sch. in ,,z. tradiderunt gloriae opera ** v. Exc. 

ἀποδεξ.) Leg. aut vzo3. aut παραδεξ. Rei:k. v. Exc. 

&yvwsoy) Addendus eft locus, qui fine l.2. legirur, (2, r5, 12.) huic 
prorfum parallelus, ἐμοὶ — οἶδα. Cognitiff/mas (e P.) fbi res vocat, quip- 
pe partim vifas ffbi auditasque, partim experiendo compertas, cum im 
publicis et principalibus miniflerüs verfaretur , ficut amplius explicat 1, 
a, 10. Boecl. 

Qui videtur v. Zyv. intellexiffe de folo Herodi. fcriptore; quod 
quanquam ha&tenus procedit, quia ponitur hic abfolute et fine quo cafu, 
poteft que ufu venire, utr, qui fcribere hiltorias et res fuftinet, easdem 
tamen ignoret ipfe, cf. Exc. ad $. pr. e Tac. Agr.: tamen nec eft ne- 
ceffe, ut ad Herodi. unum referamus, nec etiam commodum ob alia. 
Equidem maxime de lectoribus cepi, de quibus mox iniicitur mentio, 
et affine putavi ftatim fequenti Zguzer., iMlisque ὑπὸ ve. — uv. opponi. 
De Herodiano intelle&tum ipfo, videtur tautologiam facere inanem cum 

τ. ἐγὼ — Zmo3., de noftra quidem illorum interpretatione. Rem fic 
concipio, ut Nofter parare fibi fidem ap. alios voluerit, haec profeffus, 
fe fcripfiffe ves, aliis quoque non ignotas, quas adeo ipfi etiam explo- 
rare poffent atque diiudicare. ΕΠ hoc in artibus, quibus et oratores 
uti folent, atque in parte oratoriae illins communicationis, qua re indi- 
catur fiducia in iis , quae fis prolaturus, fitque fimul attentus, qui audit 
' legitve, cf. Ern. rher. δ. 358. Sed illud P. ad ἐμ. sefBLióus egencem δὲς 
floriam , (quod refert ec L. N. T. Schw.) deferuit Bg., ut ambiguum, 
etiamfi credas, P. ipfuin recte intellexiffe et pro Bg. , cum quis decipi 
pofüt eo, extra contextum reperiens, quafi fit, opus babentem , cum 
Nofter velit, fe non ab aliis accepiffe res, quarum nulli alii, praeter 


/ 


LIBER I. CAP. I. 13 


ἀμάρτυρον Í, ὑπὸ vid δὲ ignotam que ct carentem tefti- 
τῇ «dv ἐντευξομένων μνήμη, bus, verum ex recenti corum, 
μετὰ πάσης ἀληθοῦς ἀκρι- qui ad haec accedent, memoria, 


s) In Ms. Ba. hic colon, at mox μνήμη μετὰ m, ἀκριβείας, 490. , quod come» 
ma poít uv. dee£ quoque in Ox. Par. 2. ec Fd., ut poít Zxe. ubique, v. N. 


fe, confcii fint ac teftes, fed fe tradere, de quibus et alii, fuo tempore 
viventes et legentes haec, teítar: queant, quippe quae et ipfi norint, 
viderint, audierint, .in recentique memoria adhuc habeant; ducente 
Bg. fuum forte e Stp. ad m., ap. quem et recte vertitur in Th., quan- 
quam aliunde, cf. Ind. Dem., cuius locus eft potius 378, 6., et defyn. 
ὠμαρτύρατος (ap. Stp. Th. 4, 371. H. App. modo e Suid.) Eur. Herc. F. v. 
290. , ut in rem. Luc. 25 39. i. 43. 1 72. (44. 71. 1. 38. et 73. l. 62. 
ὑπὸ ν. —gp».) im recenci sem. , (ut Sch.in praep. et py.) ἴς. οὖσαν. En 
cauíam;, cur Herodi. nón potuerit non verum fcziibere! Fac enim, falía 
fcripfilfe: tum omnes, qui tum vivebant, ei mendacia exprobraturi 
fuiffenr. Leisz. Dele ὑπὸ εἰ lege νεαρὰν δ᾽ iv τῇ τῶν A. Reisk. | 
Violenta haec Rsk. iterum , nec neceffaria, v. Exc., uc Leisn. fir- 
mant, quaea nobis di&a func in N. pr. Sed Bg., ut videtur, propius 
accedere: voluit ad v. ἐντυγχάνεσθοι notauonem et vim propriam, dam 
non fécurus.eft Stp. Th. 3, 1445. C.e., vertentem plane cum P. eorum, 
qui Jezezt, qua ratione, íine tropo, vicinius eft Sch. ,e&urorum librum** 
quo particip., etfi tacente G, Th., utuntur Lat. pro fubít, /eorum; ut 
in Ez. fane opus tuit fupplemento illo eZ £acc , fed in Gr. tantum rcpe- 
tendum pron. αὐτῷ , .e pr. fübít. ícoe., quo et Sch. refpexit ante per 
fubft. fuum Lat. adiunctum, tenente Srp. Th. non diffimilem formulam 
Lat. ad locum ex Diofc. τοὺς ἐντευξομένους τοῖς ὑπομνήμασι, — quiin 
bofce commentarios zzcident** cf. Hed. 1, 1264. i. fine N., nec coll.Suid. 
I1, 753. 1. : 
μετὰ 7) Ms. omiffum ἀληθοῦς, farte ob fq. vocem (milis initi, 
agnofcunt tum Mss. rel. tacentibus Excp., tum P. in his fana vel 
fide, vel diligentia ** re&te ille quidem pro fubft. accipiens neutrum ittud 
adi., quanquam (ignorenre Stp. Th.) hic absque articulo pofitum, quo- 
cum, variandi caufa, erac $. 5. duplex aliud neutrum, fed, praeter for- 
mulam per pr. μετὰ in fyn. abl. nudum mutatam, (ubi Dg. hic feverus, 
non item poftea femper, ut etin fimili Lat. ad za., cf. G. Th. 986. 
14. fqq. er Ind. Flor., quo variatur cum δ. pr. τῆς ἀληϑείας») libertacem 
potius nimiam adhibens, quam lectionem aliam, πάσης 42229205; ἤ àxgi sims 
vel ἀληϑοῦς τε καὶ ax. (ut τὲ καὶ pauloante in ἄγνως. τε x. dp. per aut — aut 
verterat,) vel 2249/3 zxo-» it. ZA. καὶ zxe. , (quod καὶ alibi quoque per 4 
exprimit, utque in primo prius » exciderit ob fq. « litteram,) vel deni- 
que ZA. ἀκφιβείας τ᾽ ἤϑοοισα,, quafi et hoc τ᾽ vicinitas peremerir; varian- 
te rurfus Noftro pro $. 2. τὸ zxeig. per legitimum fubft. hic, ubi Stp. 
Th. τ, 304. e. fine auctore habet μετ᾽ ἀκριβείας πράττειν, et (iyn.) ab 
Ariftor. δὴ ἀκριβείας λέγειν» cum exaca quadam diligentia, exquifitc** 
in extr. per fyn. rarionem ex adv., ut Sch. y. cum gen, defienans adv. 
ualitatis, μ. d. diligentia, h.e. diligenter, (non vertens in) f. f. gen. 
^ ἀληθοῦς» (fed in axe.) 4^. indu(lria cum veritatis ftudio coniuncta — At 
in marg. Ms. Ebg., quo verfu incipiebat fumma etc. , eranc punta tria 


τᾷ .- LIBER I. CAP. I. 


» 96.9 ME S L - ε 
βείας necu es ἐς συγγραφὴν ", fumma cum veri religione col- 
3 E ^ ἃ € X . . " 
οὐκ ὠτερπὴ τὴν γνῶσιν καὶ legi ad confcribendum: nen 
τοῖς ὕτερον ἐσεσιϑοι προσδοκή- iniucundam cognitionem etiam 
y 
t) In Ms. Ba. hic defideratar comma, eít contra poll γνωσ. Mart. Poft 


cvy. deeft quoque in D. 2. L. et Par., ut poft yvae. ubique, fed in Ms. Pg. poft 
svyy. erant, quae dedi. 


.haec -., ut in aliis locis, ubi fub Verf. fequebatur Nota, quae hic nulla - 


comparebat, tamen futura illa forte fuper 2249., eífe id neutrum pro 
fubít., nec fem. adi., quod forte Sch. voluit per compendia fua, fem. 
fing. g£z., cum et ib. neutrum feparatim fequeretur, quafi cum íubft, 
&xe. cohaereret, nec effet potius gen. per fe, et adeo duplex hic gen. 
nominum, fefe regentium; ubi de Dg. Verf. eft: cura et diligentia veri 
videndi, reperiendi et inquirendi, atque adeo i. 4, $.2. m. "τὸ ὠκρ. τῆς 
iier. cf. Bg. ap. G. Th., bene per Zi/igentia explicatum, (pro cura £.ac- 
curatione,) ubi ;iz:uéAsE, — ἀκρίβεια , itudium, cura** (cf, Hef. I, 202. 
zn.) fed non profertur ver aut cura aut Zi/igentia, et ne vulgare quidem 
veri fiudium, at modo gen. verz cum aliis fubft., c£. 1nd. Tac., ut pe- 
culiare hic quid Noftri deprehendam, ubi nos dixerimus per fubft..cum 
praep.» mit aller Sorgfalt für die Wabrheit, f, mit der grüfsten etc. quod 
accedit ad Bg. e P. in adi. zZc, quo de fenfu nihil Scp. Th., fed Ind. Z. 
Xen. Cyr. , it. R. ad Luc, 2, 420. N. 79., Rsk. Ind. Dem. er ad Polb. p. 107. 
δ... ubi et fimiliter σύμπας , ut ἅπας ap. Herodr. , v. Well. p.228. N.71. 
et ad Diod. S. T. 2. p. $34. N. 20. , fed L. Ern. ,,11) in N. T. pro fum- 
mus, maximus'* quo de tacent L. N. T., ut G. Th. de Lat. omis eo- 
dem fenfu. 

ἤϑροισα) Sch. in v. is. 25e. A. , congeffi AZZoriam in librum, ἐς — in 
fcriptum co//igere** deferrus a Bg. € P. in notione fübít. evyy., non te- 
nente Stp. Th. v. 23g. at. fenfu tropico, quo hic eít partim dehiftoria, 
et in c. fimile quid e Pauf. fine Verf., καὶ μὲν οὖν πόλις — μέγα οὐδὲν ἐς c. 
περιεχομένην cf. Bud, C. Poff. Call. Foef. Oec. v. £vyye. , ib. Ind. Thuc. 
cum Schol., fed v. evyye. Ind. Sb. aliunde, R. Or. V. 4. 6. 8. And. ec 
Dem., it. Ael. V. h. Geop. et Vig. cum Schurzfl, ad Longin. p. 48. m. 

οὖν Zr.) 1. 6. κατὰ τὴν y». nOn iniscundam cognitu. Leism. ta adi. 
οὖκ ar. reieratur non ad Íq. τὴν yv. , fed ad pr. aliquod fubft., ad evyye. 
propius, .de Sch. ratione in N. pr. acceptum coegi in fcriptum, librum, 
“101: iniucundum cogzi£u, vel ad fuperius ἱςορίαν $. 1., Pzfforiam , non in- 
juc. cogzitu ; quomodo et ceperit, quicunque in Ms, Ba. poft »;. intér- 
punxit; unde etiam fqq. gen. ἔργων ^. pendeant ἃ pr.ísog. , utStrothum 
ad $. r. in v. ἐν regere meminimus. .Mibividetur potius, copulari iftos 
gen. cum 5». vicino, ec cum hoc fimul οὐκ ar. adi., non extrinfecus af- 
fumta pr. κατὰ, quod et fequitur Bg. cum P. , unde et Stp. Th. 5, 1416. 
1. v. ár. , quod e Thuc. non fevere attulit, v. Ind. , poíito hic adi. pri- 
mum exquifire ante artic. et fübít., ut alibi, pro alio fitu vulgarique 
ratione fine artic. , (cf. ad Luc. 3, 420. N. 43.) deinde cum neg.alia, pro 
uno aienre , ucundam cognitionem , ad variandum, cf. Érn. rhet. δ, 380. 
e. , ut Luc. 1, 5.1.43. παιδίαν τινὰ οὐκ ἀτερπὴν (alio ordine in adi.) /ndum 
quendam non iniucundum , íed G. Th. in fubít. et adi. cum Grr. n. modo 
4, Cic. minine nobis iucundus labor.'s : 


LIBER I. CAP. I, 15 


u "" 4 N ἃ J 
eac" Ἐργὼν μεγώλων τὲ xo poflerisforefperans rerum ma- 
^ , 2 ΄ - 
πολλῶν ἐν ὀλίγω χρόνω Ὑγε- gnarum et multarum exiguo 


u) Hic comma deeft modo in B. r., v. N. 


τοῖς 5s.) Stp. Th. 3, 1759. G.. s;afcifcit fibi hoc adv. etiam articulüm, — 
εἰ ds. , pofleri, ut ap. Herodi. in l. 1. οὐκ — z2o62.** cum Verf Ρ,, nihil 
dicens de ellipfi in hac formula, quae duplex, ut defit primo particip. 
alicuius v. ad artic. τοῖς, v. C. ἐδομένοις 1. γενησομένοις, Lat. poff futuris, 
nafcituris, quo de nihil ap. L. Bof. Ell. p. 409. €. 419. fqq., ut ind. Dem. 
nefcit hoc plenum 724; 9. ἐπὶ τοῖς vs. γενησομένοις λ. et 742, 5. ἐπὶ τοῖς V. 
γενομένοις ἀδικήμαδι, de re adeo, ut ap. Char. pro σὴν ταλαιπωρίαν τῶν 05. 
D'Orv. p.206. m. ad v. 26. corrigit τὴν :., monens tamen et de ei ic., 
ἅτ. de fyn. οἱ ἔπειτα » quod nec ipfum tenet L. Bof., fed oppofitum oi 
“πρότερον etc. p. 61. m.T., cf. de perf., ut hic, Luc. 2,902. 1. 72. cum Bg. 
et Sch., fed p. 55. pen. pofferitet; cum P. Altera ellipfis ftatuatur ad 
$«., ubi deficiat fubft. καιρὸν f. χρόνον, fimul cum praep. quadam, κατὰ 
εἰς rel., ut in Lat. zz pofferum tupplemus zempur ; quae refponden: de. 
inde adverbiis et Lat. poffea etc. In fq. v. utr. Ug. e P., fed Scb. 2e. 
futurum effe * quo explicatur Bg. in C. Th. cum Gr. n., ir. in altero 
Bg., quod:et ap. Srp. Th. aliunde, übi ,,ze. cum fut. coz/ro , (non ne- 
ceífario,) — pro ervhitror, de re praeterita; — pro reor, de praefenri'* 
quae Lat. tamen fyn., er potius monendum, quanquam cum omni ad- 
hibeatur tempore, dubitare tamen de praecerito Thom. M. p. 167.i., cf. 
p. 747. i. et cum aor. a. ap. Dem. 196, 9., ut cum fut. 70, 14. 71, 3. 11.» 
fed abfolute 293, 10. r6. fine !Jnd., ubi locus-memorabilis non explica- 
tur; ἐλπίδα — προσδοκᾶσϑον, Quod paff. cum iz. fit fpem fperari, ut 
πόλεμον πολεμεῖν» pro fpem foveri, concipi ; ficut ἢ, l. aeque pro putare 
valere poteít, et omnino vicinius mihi. videtur Lat. exfpe&are, ap. G. 
Th. quoque cum Gr. n., et in particip. noftro aor. Lat. ra£us ad nctio- 
nem praeteriti aptius, cum εἴ praeceíferit perf. ἠθροιδα, et Bg. faum 
praef. pro perf. capere potuerit, cf. L. N. T. Fifch. ecKib. cum Obt, M. 
Amft. Nov. T. 6. p.499., fed Fab. Aef. 15, 3. pro Lat. cogitare f. velle, 
ut nobis denken f. gedenken. 

ἔργων p.) Hiftorici fere folent eorum magnitudinem praedicare, quae 
defcribunt , quos ideo notat Liv. 31, r.i. Leiss. 
. Nec ibi quid vituperationis equidem video, nec in genere univer- 
fo, fi vere dicant, cum attentioreslegentium animos ea profeffione red- 
dant hiflorici, ut audientium oratores, cf. Liv. praef, i. et Dion. H. 
m tot., maxime 1, 24. et ult. 2, 10, 17. Íqq. 3543. 4» i. 5») 4. 6, 17.» 
Bg. hic reddente Zeyz e P. , quam notionem renet Stp. Th. 1, 1227. A. 
m. fine auCtore μέγα feyew, res magna'* tacens in adi. p., hic pro 
magni momenti; qualia $. fq. breviter recenfet Nofter, refpiciens for- 
te fimul ad 6.3. oppof, εὖτ. xs μικρὰ ἔργα. Sed in rel. Bg. a V. difcedit, 
cuius Lat. in particip. γεν. ap. G. Th. 803, 78. geritur , i. fit, peraci- 
tur* cf. Ind. Corn. N. Liv. Ern, et Amm. M., uc de ἐν, pro intra, de 
tempore f. cum fubft. zemporis, Stp. Th. 1, 1200. G. aliunde, L. N. T, 
Schw. p. 475. b. e. Krb. p. 221. e. Nr. 11), Vig. p.588. 1. Nr. 10. cam N., 
quae praep. a Bg. opprimitur, cum et Lat. habeant, v. Hor. Turf. p. 
413. et Cort. Sall. lug. 28, 2. p. 543. a. m. , ficut filet Stp. Th. v. yg. et 
4^. 2, 1270. maxime E, e G. e , nec plenam Noftri formulam hanc affe- 


πα c—cTM-TE o 0c 


16 LIBER 1. CAP. I. 


- 


νοβυένων. εἰ γοῦν τὶς παρα- 5. temporegeflarum.. Si enim 
? M Doro Ld . . 

Θάλοι πάντα τὸν. " ἀπὸ τοῦ quis comparaverit omne ab 

Σεβαςοῦ χρόνον, ἐξ οὗ περ Auguílo tempus, ex quo Ro- 


x) B. t. ὑπὸ Leisz. ad márg. A. et alibi iterum, addens ,,haud dubie vitio 
operarum** quod tamen mihi non depreheníum, fed potius, ziv artic. omifum 
eife in Par. utr, cum Ox. In fq. £e. per magnam litteram hic edd. confentiunt, 
fed mox bep. brevi fic habent Αἰ et al., qua de inconítantia in nom. prepriis 
non amplius monemus. y) Una hic voce οὗπερ omnes edd. tenent, quam zie 
particulam nos divellimus, v, Exc. 


runt ad L. Bof. Ell. p. 382. €. in manca γ»ἐν ὀλίγῳ» exiguo, tempore. 
Denique P. in his, fperan:, baud imiucundam fore (eziam opprimens, 
fecus ac Bg.) pofteritati earum rerum zotitiamy quae ziutae lane atque 
magnae — acciderunt, difinxit non poft zeoc?. , fed pott ἔργ.» adhibita 
Lat. exquifita ratione, per quam a fubft. feparanturadi., conieda in feq. 
membrum , et poít pron. relativ. pofita demum , quod hie venit e parti- 
cip. γεν. refoluro, pro rerum magnarum et multarum, quae acciderunt ; 
ubi ille tamen libere adv. faze adiecit, et Bg. alia eademque feveriori 
ufus eft racione, qui necipfe poft προσ. comma pofuit, fed poltzoaa., non 
diferte quidem in Ms. fuo, fed ut tamen facile appareret, fic eum 
voluiffe, atque etiam Leisn. notaret in Verf. Eg. ibi comma; pendente 
re exinde, quod in Codd. ab initio nulla fuit diftinctio, fed feries una; 
rem me interea liberam relinquente, fed olim fortaffis poft πολλ. incer- 
punturo. 

γοῦν) Bs. e P. , quoad notionem, fed Sch. utr. Lat. ponit; ut G. Th. 
in bg. folum ye, quo fenfu de noflra particula v. Ind. Z. Xen. Cyr. bud, 
C. 1270, 14. hincque Stp. Th., Dev. p.97. i. Vig. p.476. Nr. 10. cum 
N. et Hoog. Op. p.233. m. Nr. 2. it. 236. i. Nr. 8., unde mireris, Rsk. 
ad Polb. p. 199. 1. pro yc2y malle Cod. Ze, quod merum gloílema ef, 
tum fine Ind. ap. Dem. 1$9, 19.» fed forte alio, quam hic, fenfu, ut et 
alio ett in Thuc. Ind., qui pendet univerfe a notatione et compofitio- 
ne ex γὲ et cv, quarum particularum alterutra vertitur pro contextu, et 
modo certe, modo gitur, quibus notionibus accedit illa caufalis, per 
ufum loguendi petius, quam e notatione. [ 

παραβάλοι) Manca quodammodo eft oratio , pro pleniori v. c.. cum eo 
tempore, quod mihi tractandum fumfi.. Rezsk. 

Aliud Memmii fupplementum v. ad P. Verf. tenente nihil e Noftro 

Stp. Th. in v. παρ.» quod hoc fenfu (ap. G. Th. etiam in Bs. Nr. 4.) ap. 
Ael. V. ἢ. Ifocr. ἐν. e c. 7. 1. εἰ μὲν ovv παραβάλοιμεν, Xen. Mem. S;, cf. 
ΤᾺΝ. T. Suid. ec Hef. cum N. | Sed adi. s. hic cum Vern. Men. fane 
ceperis, pro totus, cf, Stp. Th.3, 49. Hef. et G. Th. in Bg. e I. per 
eundem fenfum, ficut in τὸν ἀ. — xe. formula e praep. intra artic. et 
fubit. fumetur ellipfis alicuius particip., ὄντα» γενόμενον διαγενόμενον» Oise 
ληλυϑότα, tacentibus L. Bof. et Stp. Th. 4,642. fqq. it. G. T h. in praep. Βα.» 
qui h.l. formulam fervat, cognitam et Lat., addentibus interdum illud 
adv. inde; quo tendit et Sch. hocin xe. cuin prava illa pr. ονὐπὸ 7. £,» tein- 
pus αὖ Aug. nsque, — xe. auguflus, Imp. Rom. titulus, — et (hic) nom. 
piopr.Imp. Rom. 2. Octavianie* cf, Bud. C. Scp. Th. ec ad Dion. C. T. 1, 
p.711. et Luc. 2, 288. a. 

ἐξ οὗ 7.) lta Diode Augufti principatu l. $2. i. ἐκ δὲ τούτου μοναρχεῖσϑοη 


LIBER I. CAP. I, I 1 
ἡ Ῥωμαίων δυνατείω μετέπεσεν manorum potentia recidit ad 


οὖϑις ἀκριβῶς ἤρξαντον ex hoc Romani prorfum fub vnius imperio (ite- 
rum) coeperunt effe, qui locus cf. cum 1. $c. i., add. N. Vellei. ad 2, 86, 
1. Boecl. 
Ibi nihil, huc profuturum, fed viciniora ad Nofttum ap. alios, Tac. 
h. rz, t. i. poftquam — emrem poteftatem 2d vnum conferri, pacis zzter. 
jit , Flor. 4, 3» 5. aZ OGav. fumma rerum rediit , et δ. 7. imperium Ro- 
manum 777 ad Caefares transferente fortuza, it. Tac. h. 1, 25. m. fufce- 
pere duo manipulares ymperium populi Rom. transferendum, et ann. 1, 6. 
e. »e liberius vim principatus refo/ueret, cuncta eZ fenatum vocando, cf. 
Íq. // vni reddatur, c. 9. e. et 11. m., vnde deligi poteft formula ad li- 
bere reddenda Noftri haec, quae improprie dicuntur; retinente Srp. 
Th. 3, 319. i. v. gp. hinc P. Zeuo/ui, quod, tropo remoto, habet fimplicem 
notionem veniendi f. accipiendi, de quo tacet G. Th., cf. Cl. Cic. et 
Ind. Amm. M., vt de fenfu nihil dicit Stp., dum ipfeib. p.318. e. ver- 
bum cum Bg. reddit e P. in aliis Noftri locis, quod in ifta veniendi no- 
tione fimpl. conueniat cum 2, i1, 9. i. Si v. Gr. et Lac. Bg. feuerius ca- 
piatur: praepofitiones edant illud Lat. adv. γεγο f. iterum, ec iftud fupra 
e Dion. αὖϑις, cf; G. Th. cum &vzzízrw , vt in mentem veniat regum 
populi Rom. prifeorum ; vnde íit, Romarzum imperium reZiit, transla- 
tum eít zterum ad vaum. Alioqui reddetur fren/üt f. venit. ad vnum, 
cum faepe praep. valeat nihil, in primisalia fimul adiuncta , cumque Dg. 
Lat. quoque ftet pro fimpl., (quanquam G. Th. non ita diferre expo- 
nente,) ductum forfan e Sch. in ,2, 7» aliud recidere, mutari** quam 
poftr. notionem, (arrepram hica Vern. vet.) v.ap. Stp. Th. 1. 1. C.i. e Bud. 
C. 745, 17., repetitam forraffis a L. Ern. in Nr. 3. pro dilabor, mutor 
-in peius f. melius, manifeftam illam e Luc. 3, 31. 1: 51. ὡς ἐκ γυναικός τις 
| de ὄρνεον — μετέπεσεν, vt ex muliere in auem aliqua mutata fit, vbiSchol. 
 peraQou9cico, , quo ipfo Gr. explicabat Bud. 1. 1., fed Luc. p. 89. 1.57. i» 
volucres a/iiffe, quo de Last. pro mutari infra, ficut; cum fupra noftrum 
Gr. interpretati fumus per Lat. zeZire, id ipfum. pro mutari accipitur, 
cf. G. Th. 104, 88. fq. | Ἂν 
5 Ῥ. δυν.) Hic ὃ. de libera rep., at mox eadem vox 6$. 6. ec 11. de fpa- 
tio temporis, quo finguli imperatores gubernacula imperii temuere. 
Leisn. | 
Nempe 3. omnino eít Lat. potef?as f. potentia, quae latifime patet 
ad omnes homines, omnesque reip. et imperii formas, per noctationem 
valens i. 4. δύναμις, fed ἢ. 1. καὶ Ῥ. 8. i. q. $.8. καὶ "P. ἀρχὴ» quod, cum 
Lat. imperio, aeque latum eft, οὗ, Suid. 1, 632. c., non coll, ad Hef. x, 
1041. i. ; it. Ind. Thuc. et Dem; , cuius locus'extr. e(t 1467, 12., nec 
babet 1396, 21. αἱ διὰ τῶν ὀλίγων δυναςφεῖρη , Quibus opp. 1. pen. αἱ 3wzc- 
κρατίοη » quod i. 4. ap. Stp. e l'huc. 3, 62. m. δύυναςεία ὀλίγων ἀνδρῶν» Vli 
praec. éAryaexía et 4. δημοκρατία, vt ap. Dem. copulantur τυραννίδων καὶ 
Suvzstiüy 132, T9. τῶν βασιλειῶν xai πασῶν τῶν Quv.- 156, 3. ἀρχῆς καὶ Quyx- 
πξείας 247, το. CE, 1370, 12. et Poib. T. τ. p. 2. £2, 3. it. p. 3. m. et paulc 
ánferius, 1t. T. 2. p. 102, 1., vbi componitur cum ἀφ χὴν» vc ap. Noftrum 
Ὁ, 6., reddente hic Bg.'e P., non fatis accurate, f; difcrimen eft inter 
porentriam et poteffatem, v: Ern. ad Tac. ἢ, 1, 1. i.) non memoratum ἃ 
G. Th., vbi illa Lat. cum Grr. al., fed cum noftro v. gorentatus, quod 
€t ap.Stp., vt ap. Tac. ann., praeter illum fupra laud. locum ex 1) 6. c., 


18 LIBER I. CAP. I. 


m , ' t; " . 
sic μοναρχίαν, οὐκ ἂν * εὕροι vnius dominatum , non repe- 
ἐν ἔτεσι περί που ἃ διακοσίοις riet annis circiter ducentis vs- 
7 En ΄ ^ . ] 
μέχρι P τῶν Μάρκου καιρῶν que ad Marci tempora, aut 


2) In Ms. Ba. hic iterum comma, ν δ. I. m. — a) περίπ. vna voce in B. 2. 
tantum, vt poft 3iax. comma in edd., it, poít xz;ig. , vbi et in Ms. Bg., fed vt 
tum quoque poít «fee comma ponendum: fuiffet. δ) Ms. Vi. μέχρις 7. Sic fo- 
let fere femper fcribere librarius nofter, etiam fequente confona , eodeinque 
modo οὕτως pro οὕτω. Loc. v. N. 


quoque I, 13. i. potentia principatus diuifa in — confulem et praetori 
praefecdium , quae profint noftro loco, vbi cum 3. coniungitur etiam pov. 
quem principatum leniori vocabulo dixere, cum principis nomen Augu- 
Ííto placuiífet, loco domini inuidiofi, cf. ib. 1, 1. m. , tenente Stp. Th. 
aliunde fimiles periphrafes in y. , cum feuero mozarcbia, ap. G. Th. fine 
Gr. ,,vnius principatus'* e folo Tertull.; vnde vitaritBg., fere eP., (cf. | 
Mocr. ed. W. 21, 41. Suid. et Hef.) hic vc potentia ad aliquem recidat, 
i.redeatf.veniat, tropo remoto, cum daturaut iterum datur, fed, de Sch. 
ratione, in v. u. pro mutari , debeat ὃ. fumi anguíliori fenfu; pro modo 
ac forma reip., imperii poteftatisque adminiftrandae atque vfurpandae ; 
ficut fubít. μον. abftra&tum etiam pro concreto fumi poterit, quo refpexi 
in N. pr. 

οὐκ ἄν) Optatiuum, ab aliis redditum per Lat. coniunctiuum tempo- 
ris praef. aut impf. , exprimit hic Bg. e P. per fut. indicat., fed priorem 
εἰ παραβάλοι (vbi P. adhibet coniunct. praef.) forte per fut. exactum , vt 
hic Sch. ,repererit exempla in hiftoriis* in quo fut. eft illud incerti ec 
infiniti ap. Vern. vet., «enn man durchgehen fo//te:- fo würde man fin- 
den; vt optatiuus Gr. adiuuetur illis v. v. Zeéere f. ve//e, quae vulgo ad. 
hibentur etiam in particula av, a Bg. hic non reddita, [ed in pr. εξ 
w«ezg. a Noftro oppreíía, vt faepe, cf. Hoog. Op. p. 93. m. Nr. 8. 
»ao0r. opt. et fubi. pro fut. indic. pofitus — ἐμπέσοι, incidet'* Vig. p. 196. 
m. Nr.9. cum N. $86. p. 471. b. m. Nr. 5. cum Ind. Xen. Cyr., fed fine | 
Ind. ap. Dem. 772, 12. ὧν οὐκ ἂν εὕροι τὶς» A. it. 726, 18. 724, 22. tum 
Luc. 1, $79. 1.93. ποῦ δὲ τὴν φιλοσοφίαν εὕροι ric ἄν; vbi vero pbilofopbiam 
inueniat 2//gui$* Íed 2, 240. 1. 72. εἴ τι ἑ. ἐπισφαλὲς» ff quid inueniret | 
audax. 

ἐν ἔτ.) Sch. infübíl. intra annos (cf. $. pr. e. et de περ. 7. infra 7, 5, 
3.) defertus a Bg. ad μι. Lat. σά; quod, quamuis blandiens, non eíttamen 
verum ; fed hoc ap. G. Th. 5a Romulo vsque z4ugufium , Flor. Nefcioy 
an vererum quisquam dixerit fimile illi* fine praep. quidem eZ S. alia, 
quam Dg. adeo addiderit, cf. Stp. Th., vbi et plenum μ. πρὸς e Bud. C. 
X362, 25. (quod et in Luc. Ind.) fed tacetur fyn. ἐς — μι ap. Call. Di. v. 
1I. it. V. xaig. cum gen. perf., quod frequens ap. Lat. Sed Ms. μέχρις 
non tetigit Stp., nec affine ἄχρις, nec L. Ern. et N. T. nec eít quid in 
rem ad Thuc., v.Ind. Var. L., ad Thom. M. p. 135.fq. Moer. p. 34. cum 
Herodi. p. 451. m. , quifcripturam cum fibilante tribuunt vulgaribus Graes 
cis aut Ionibus, nec ed Suid. 1, 405. e. fq. 2, 547. i. nec Hef. 1, 664. 1. 
nec per Indd, v. μ. Herodt. Thuc. cum Bauer. Or., Xen. Mor. et Ζ.» 


Diod. S. Polb. Ael. V. h. Plut. Hf., Charit. Rs. Or. V. 4. 7. lf. et Dem. |* 


it. Fifch. Aefch. et v. &xe. Theophr., it. v. vtr. Dion. H. S. T. 1., Luc. 
Pelaeph. Fab. Aef. , Call. et Phocyll., nec per Obf. Vig. p.498. fq. θεν, 


LIBERT. CAP. I. 1g 


οὔτε βασιλειῶν οὕτως ἐπαλλή- imperiorum tam crebras fuc- 
» a* ^s 
λους € διαδοχας, οὔτε πολέ- ceílones, aut bellorum ciui- 


€) B. 2. ἐπ᾽ ἀλλ. fic diuidunt, quo de alibi. i 


p. 82. fq. L. Bof. Ell. p. 379. i. 332. 1. 535. m. , ad Luc. 2, $20. b. N. r«. 
p. 772. a. N. «6. Abr. ad Aefch. 1, 549. m. et Dil. Thuc. p. 60. 274.304. 
1t. N. T. Kypk. 2, 142. e. fq. ec Loesn, p. 174. e., fed modo in Krb. p. 
173. m. ,ap. lofeph. — w/xere μέχρις τῆς ^.'* quod fine Var. L. ett T. 1. 
p. $15. 1. 6., cui addere potui tantum e Call. Fragm. 209. φωκείων μέχρις 
κὲ μένῃ λ.» ob metrum forfan, vt fine Ind. ap. Dem. ὥχρε 109, zt. 


βασιλειῶν) Plur. ne neuit quidem Stp. Th., nec fing. alio fenfu, quam 
»regnum , regia poteítas' quam poftr. notionem L. Ern. non reretit, 
reddenre hic Bg. e P. bene accommodateque ad rem et hiftoriam Rom., 
vbi, ficut βασιλεὺς pro imperatore, itaaffine βασιλεία pro imperatoris Rom, 
po:eítate 1. regimine dr., etiam adeo pro imperatoribus ipfis, cf. fupra 
ad trirulum. n 

οὕτως iz. à.) Subaudi, quam acciderunt intra breue illud temporis fpa- 
fium, quo hiítoriam fuam Herodianus conclufit. Rei;K. 

Secundum ea, quae diíputauit ad Polb. p. 188. m. fqq., vt doceret, 
in partibus orationis, comparationem continentibus, ita fimpliciter po- 
fitis, alteram comparationis partem et ad rem praefentem accommoda- 
tionem mente premi, lectoribusque fupplendam relinqui; quod fieri in 
adi., v. C. τοιοῦτος, τοσοῦτος , tum in adv. p. 192. i , in quibus eft quo- 
que οὕτων noftro affine; vt de οὕτως fimilia v. ap. Abr. Dil. Th. p. 77. i., 
quam rem nos in Ind. nominauimus £acitam relationem, e Lat. in memo- 
ria tenentes tale quid e Cic. p. S. ἢ. Am. c. 26.i. non ffc nudos is flumen 
deiicere, 1c. vt Beri folet; cf. de zam fyn. Bg., eP., Hor. Turf. p. 1025. 
m. Nr. t. et de aZeo G. Th. 97, 61. it. de zaztum ad Virg. Aen. 5, 21., 
nofcente Stp. Th. aliunde feuerius Lat. iz, ap. G. Th. cum Gr.n., it. 
ad adi. ἐπ. Lat. Ba. , (Sch., praeter P., etiam frequentes,) fed in fubft. 
3. ne femel quidem ad Noítrum refpiciente, vbi ὦ. Th. cum Gr. n. ec 
cum gen. rerum fimili, Sed fubita imperii velut conuerfio et mutatio 
fatta c(t haec, vt intra annos fere LX fibi fuccedant XI aut XII impera- 
tores, Commodo quidem, XIII annorum imperium tenenti e Noftro r, 
17, 26., led XII ex aliis, Pertinax, non plenorum menfium duorum 2, 
4» 1I. fed fecundum alios paulo vlterius, Iulianus, cuius imperii tem- 
pus, Noítro non definitum 2, 12, 12., aliis eft duorum menfium, cum 
Nigro, nec ipío tempus id finitum habente ap. Noftrum 3, 4, 15., nec 
ap. alios, Seuerus, XVIII annos imperans 3, 15, 7. 4» I, I. 44 4, 19. δ.» 
aliis XVII inodo, cum Albino, in hanc partem ignoto, Caracalla Vi 
annos 4, 13, 19., fecundum alios nonnihil vltra, cum Geta fratre fine 
annis, Macrinus, vnura annum 5, 3, 1.. dealiis amplius adhuc, Helio. 
gabalus. V! annos $, 8, 19., verum ex aliis tres tantum, aut fupra, 
Alexander XIV annos 6, 1, τς, 6, 9, 13. et 7, 1, r., aliisaucem XIII modo, 
Maximinus, per annos femel non defignatus 8, 5, 26., fed tamen 7, 4, 
2. per tres annos , vr aliis, cum Gord'anis, patre ac filio, temporis in- 
finiti 7, 9, 22., fed breuiflimi ap. alios, Maximus et Balbinus, fimili- 
ter Noílro ad annos non memorati, fed aliis vnius anni, et quod ex. 
currit. 


, 


ὅν." ο΄  LIBERI. CAP.I 


po» ἐμφυλίων τὲ καὶ ξένων lium atque externorum cafus 

τύχας ποικίλας, ἐθνῶν τε κι- varios, gentiumque motus et 
AP Ε : E * 

νήσεις καὶ πόλεων ἁλώσεις, vrbium expugnationes, tam in 


σολ. ἐμῷ.) E P. igo. Bg. reddit, non izzeffigus, cf. Mauffac. ad Plut. 
de fluv. p. 293. e. it. Stp. Th. aliunde, qui, tacens v. ze4., tamen 2,- 
1116. G.e. »£évo vt reddi poteft exzerzi in locis pr., fic etiam, quum 
dr. ξένοι πόλεμοιν quibus opp. ἐμφύλιοιγ vt inifto Herodi, loco, οὔτε - zoix., 
fine Verf. alia, cf. Exc. 

TX. ποικ.) Gum sors. fubaudi οὕτω ex pr. (Mox) fortaffe ἁλώσεις τοσαύ- 
zac, quod fubaudiatur et cum $9oeXc , at τοσούτους cum σεισμούς. Stepb. 
Ad mox. ex pr. οὕτω repete, et poit za. fubaudi τοσαύτας, at poft esu. 
intellige τοσούτους. Leism. 

Qui fane fic Stephano melius ftatuit leniusque. In primo quidem 
οὕτω repetendo ἀπὸ κοινοῦ non eít difficultas; nec dubito, quin et ap. 
alios fint loca fimilia ; quanquam mihi non notata, vbi οὕτω» praemif- 
íum iam cum adi. quodam, deinde in aliis fqq. adi. omittatur. Sed al- 
tera forma, cum οὕτω ponitur cum fubít. ita, vt in eo fimul lateat. adi. 
aliquod debeatque fübinteiligi, vel cum adi. fic, vr adv. extrinfecus fit 
affumendum, tractata iam eft Abr. Dil. Th. p. 167. i. 220. e. 426. e. it. 
Au&. p.265. m., e qua ratione in οὕτω pr., relato illo fimul ad fqq. 
ífubit,, intelligemus adi. fimilis notionis, atque adeo e genere compa- 
ratiuo f. inteníiuo τοσοῦτος, quod et in zorx. adi. contineri poteít; de 
quibus generibus omnibus nihil ap. L. Bof. Ell., vc nihil ap. Stp. Th. 
hinc in v. zo. (Bg. e P. ap. G. Th. cum Gr. n.) et in T. 3, 1450. 14. 
modo ,,fortuna, cafus f. euentus fortuitus, f. profper, f. aduerfus — 
Herodi. l. 3. (3) 7» 4. m.) ἡ ἀπόβασις xo) 4 τύχη τοῦ πολέμου" eP., quibus- 
cum conuenit G. Th. in v.. fort. cum Gr. n., vt fint h. l. πολ. 7. res, 
quae eueniunt in bello, cum bello coniunctae, cuius generis videntur 
nox fubiici quaedam, fecundae, adueríae, victoribus et victis, quae for- 
tuito fiunt, vt non praefciantur ab hominibus, nec earum caufae fem- 
per, nifi communis illa in dei voluntate ac prouidentia, nec pendeant 
ab hominum voluntate, arbitrio , regimine; quae hic ποικέλαι vocantur 
vel a numero et mültitudine, vela diuerfitate, magnitudine aut par- 
vitate, vel denique ab effectu et fenfu, quoad funt illae fecundae ac bo- 
nae, aut adueríae et malae, cf. Lat. £e// iítam fortunam, tacente G. 
'Th., explicatam a Cort. Sall. Cat. 57, 5. p. 367. a. e., vt aduerfam no- 
minatim ib. 51, 9. p. 302. a.e., cf. Suid. 3, 521. e. et Luc. t, 714. 1.45. 
διὰ ποικίλας τινὰς τύχας» per quandam forcunae varietaiem , neíciente 
me, qui cum Noftiro alius dixerit Gr. πολέμον f. πολέμων τύχας, nec, an 
e Lat. fluxerit. De fq. 29y. κιν. v. Exc. 

T4A. &A.) Ap. Noftrum expugnata quidem diferte narratur tantum vna 
vrbs Byzantium 3, 6, 18. fq., cf. 3, 1, 10. 35 2, 1. , fed aliae vrbes mo- 
do oppugnatae, Atrae 3, 9, 6. fqq. et 12., Aquileia 8, 2, 6. fqq. 8» 4, 
17. Íqq. 8, 5. fqq. , quorfum forte pertinent etiam, quae memorantur ἢ, 
2, 17. 144.» it. quas Nofter dicit direptas et incenfas rz, 10, 4. 3. 3» 3. 
Íq., quas deinde Seuerus reftaurauit 3, 6, 20., cf. de Lugduno 3, 7, 5. 
e. 16., de Ctefiphonte 3, 9, 18.Íq., de aliis 4, 11, 11. m. 7, 2, 6. í9q. ec 
de Carthagine aliisque 7, 9, 23. fqq. Per tot bella huius temporis fi 
quae vrbium aliae oppugnationes atque occupationes contigerunt ;. vt eft 


LIBER I. CAP. I, 21 


τῶν τε ἐν τῇ ἡμεδαπῇ καὶ ἐν noflra ditione, quam apud ple- 


πολλοῖς βαρβάροις ἃ, γῆς τε rofque barbaros, terraeque 


d) Bag£. fic grandi elemento in B. 1. R. , et fic quoque deinceps, tum hic - 
in A. al. comma , quod re&um dedimus cum Ms. Big. , pro colo Stp. et rei. 


verofimile: Nofter non tanti putauerit eas commemorari. An ap. alios 
Ícriptores talium rerum quid allatum effet, inquirendi ac congerendi 
tempus non fuit. Stp. Th. modo in za. Lat. Bg. (e Sch.) habet, neclo. 
ca Thuc., v. Ind, Tolerem hic quoque nocionem pro deuaftatione, cf. 
Hef. 1, 256. e. ἅλωσιν» — πόρϑησιν. 

ἐν τ. 4p.) Sub. γῇ. Oxon. quod et Sb. Ind. ex h. l. fupplet, vt Sch. 
»fubaudi γῇ, moffrate regione* pro quo et procedit χώρᾳ, aeque in ta- 


Jibus adi. fem. oppreffum, v. L. Bof. Ell. p. 63. e. 358. cum Krb. Decr. 


Rom. p. 32., et in Lat., v. c. i7 feco, Loesn. Obf. p. 51. m., ex boffico, 
Plin. Pan. 29; 3., cf. G. Th., it. 61, 3. in edito, et $. 7. m. zs proximo, 
fc. folo, agro, loco, cf. Lindn. Vern. fuper Lat. Ell. p.35. e. 131. m., in 
Noftri adi. non tenentibus fimilem ellipfin Lat. et Vern., vnde fubft. 
flatim explet Men. et Bg., cuius Lat. ad fubft. non agnofcit G. Th. de 
terra f. regione, fed modo de poteítate atque imperio, cf. Dem, fine 
Ind. plane fic ἐν v. 4u. 629, 21. 631, 9. 11. 634, 15., at plene Nofter per 
Íyn. formulam ἐν τῇ καθ᾿ ἡμᾶς yg 2, 11, 16., quibus augendus L. Bof. 1. 
l., tum Hef. 1, 16jo. i. ἡμεδαπῆς γῆς » ἡμετέρας y. , fine N. 

ἐν πολ. p.) Deferto P., reddit Bg. perite praep. aliter, ad fenfum, quam 
in pr., vt faepe eadem praep. in vicinia cum diuerfis fubft. diuerfo mo- 
do intelligi debet ac reddi, v. exempla in Ind. noftro per fingulas praep.» 


ψτ ἐν pro Lat. Bg. vfurpatur non tantum iftis modis ap. Stp. ΤῊ. r, 1200. 


D. m.; fed etiam aliis, vt cum nom. locorum, quo de alibi, et hic cum 
nom. perf. ac populorum, vbi quoque valet Lat. ;z/er, cf. L. N. T., no- 
minatim Krb. p. 221. Nr. 5. το, Indd. Fifch. Th. Aefch. et Pal., it. If- 
Ev. et Z. Xen. Cyr. Bach. Mem. S., vbi diferte quoque ἐν β. cum Bg., it. 
in Ael. V. h., at Verf. ad textus οὐδὲ ἐν β. καλὰ, ne in Barbaris quidem 
decora, feuerius, e Lat. que víu etiam, vt ip Batauis , cf, G. Th. 102r, 
76. 1028, 89.íqq. Hor. Turf. p. 319. Nr.27., opprimente P. adi. σολλ.» 
fed Bg. fine neceffitate ibi liberiore, cf. Ind. Fifch. Pal. cum Ael. V. ἢ. 
et Stp. Th. 3, 480. 1., qui 1, 720. D. e., poft notationem, modo fic 
»caeterum βάρβαροι opp. Graecis** cum de eo vocabulo non liceat vni- 
veríe dici, fed femper e contextu, vt, cum opp. Graecis, fint, quicun- 
que non Graeci natione, v. Krb. Obf. p.268. 1., et, cum fermo, vt hic, 
de Romanis, qui non funt Romani, idque fine vlla ccntumelia, cf. 
Krb. 1, 1. et Indd. Corn. N. Flor. et Liv. Ern., it. G. Th., vt ἢ. l. de 
bellis externis intelligas Britannos, Germanos, Parthos acPerías, v. Exc. 
ad 1, T, $. m., verum ex his tamen non certo definire aufim, qui potif- 
fimum innuantur, quorumque vrbes expugnatae fint. De Atrenis et 
Parthis forte quid colligatur ex 3, 9., maxime ὅ. 6. fqq. et 18. 4. it. 
4» 11, I t. , de Perfis ex 6, 5, 17. et de Germ. ex 7, 2, 6. Íqu. Ὡς Bri- 
tannorum vrbibus nihil ap. Noftrum 3, 14. {4., vt nec de Romanorum, 
nifi quae ad πολ. ZA. ante protuli. 

γῆς T. c.) Frequentes admodum hoc tempore fuerunt terrae motus, 
ita quidem, vt multis in locis homines, quafi portentum eos exiítiman- 
tes, haud mediocriter perturbareacur; vt patet ex verbis, in ep. Anca- 


22 LIBER I. CAP. I. 


A »/ M .. * Γ . 
σεισμοὺς καὶ ἀέρων Φϑορὰς *, motus et aéris corruptiones, 


e) Al φϑορὰς Leisn. ad m. A. 2., quae cum r. habuit φορὰς, fed poft 45. 
in Bc. cclon, quo et tendunt Ms. Bg. duo pun&a, pro quibus ibi ftatuimus 
comma rectius. 


nini ad commune Afiae obuiis, περὶ δὲ τῶν σεισμῶν τῶν ysyovóruy, οὐκ 
ἄτοπον ὑμᾶς ὑπομνῆσαι ἀϑυμοῦντας μὲν » ὅταν πὲρ ὦσι. — ὑμεῖς δὲ παρὰ πάντα 
ví» χρόνον τῶν τε ϑεῶν κοὶ τῶν ἄλλων ἀμελεῖτε. Quanquam enim vix ge- 
nuina haberi poffit haec epiftola: fatis tamen antiqua eft, quippe quae 
jam extat ap. Euf. H. eccl. 1.4. c. 13. ac in hac quidem parte a vero non 
aliena, Idem enim teftantur Dio atque alii huius temporis fcriptores. 
Strotb. 

Quos confulere non licuit nunc, praeter Aur. Vi&. in epit, 16, 5. 
gerrae motus zn fiue interitu ciuitatum — » lues crebrae , rel. et de Caef. 
16, 13., Noftro femel tantum 1, 14, 4.1. memorante aliquem terrae mo- 
tum, vbi iterum cum c. eft gen. y5e, mox variandi caufa omiflus, cuius 
generis poíterioris modo funt loca ap. Stp. Th. Suid. 3, 305. m. Hef. 2, 
1165. e. Dem. 899, 2. et Diod.S. T. x. p. 518.1.83., cf. Loesn. Obf. p. 
$4. €. it. Thuc. 3, 89. p. 222. 1.10. 12. 23. 25., fed 3, 87. p. 221. l. 87. 
eticuo τῆς y., cum artic., fine difcrimine, quorum vtrumque genus et 
ap. Lat. folenne, et a Sch. re&e comparatum 50. — et addito yz;** cum 
Bg. e P. 

ἀέρ. φϑορὰς) Ald. habet à. φορὰς» quafi fermo effet de ventis vehe- 
mentibus et immoderata tempeftate. Sed à. φϑορὰς haud dubie vera 
le&io, &. φϑοροὶ funt vapores auraeque vitiarae, quas veteres in caufis 
peftilentiae ponebant, v. c. Diod.S. 5,83. (immo 82. T. :. p. 398. 1. 64. 
λοιμικὴ κατάφασις ἐπεῖχε τὰς πόλεις διὰ τὴν τοῦ ἀέρος φϑοράν.) Amm. Marc. 
19, 4. (m. p. 164. m. auras aquasque vitiazas.) Leisw. — Paulo infolen- 
tior mihi videtur haec locutio: recte tamen vertit P. peffilentias. — Varii 
generis morbi his temporibus per orbem Rom. graflati funt, quorum 
paffim mentionem facit Herodi., vt infra c. 12., maxime vero per XV 
annos inde a Decio vsque ad Gallienum, quo regnante Alexandtize prae- 
fertim morbi vis maxime inualuit, vt teftatur Dionyf. M. in ep. pafch. 
ap.Euf. Η, E. 7, 22. At de eo Herodi. ἢ. 1. non loqui videtur, quan. 
quam eum haec tempora attigiffe, ex poítremis 1.2. verbis concludi pot- 
eít. Stroib. 

Lectionem Aldd. ftatuerim effe merum operarum errorem, non, 
quod adiunctum ἀέρ. id φορὰς vocabulum non ferat , (quanquam de ven- 
tis eam formulam non memini, quos tamen in aeris motu vulgo poni- 
mus) fed quia ventorum vehementium mentio non videatur faus digna 
hiftorico noftro, qui nec poítea de iis monet; cum contra in pefte ma- 
ius fit momentum et damnum ad res humanas hominumque interitum ; 
vnde et alii hiftorici eius mala grauiter pingunt, Thuc. et Liv., quos, 
vt imaliis, Nofter fecutus, 1, 12, 1. — 6. fui temporis peftilentiam de- 
Ícribit, Variant autem ita fubít. etiam alias, v. Diod. S. T. 2. p.192. 
l.22. et D'Orv. Ch. p. 30s. m. Denique vfus loquendi firmat $9oeg., 
cum ἀέφ.» vt patet e Diod. in Leisn. N., ap. quem er I, 508. 1l. 25, de 
prima Attica pefle, εἰς νόσους ἔπιπτον, ἕλκοντες ἀέρα διεφϑαρμένον, ec de 
alia p. 518. l. 51. διαφθείρειν τὸν ἀέρα, ςξ. Ηεῖ. 2, 495. m., hunc locum 
proferente Stp. Th. t, 129. e. cum Bg. e P. et exemplo alio plur. ἀέρων» 
quem numerum amat Nofter etiam in alüs fubíl. pro fing. , qui ec in 


LIBER I. CAP. I. 33 


7 . » 
τυράννων τὲ καὶ βασιλέων βίους tyrannorum item etregum vi- 
͵ ἱ P4 . 
παραδόξους, πρότερον ἢ σπώ- tas mirabiles, antea aut raro 


Diod. loco erat, vbi praeterea ib. l. 76. ἀέρων κράδειν falabri aris tem- 
perie, vt Sch. in. »νἀ. aeris balituum corruptiones , h. e. peftilentias'** quod 
P. folum ponit in 33. Caeterum ap. Noftrum cum hic morbus pefti- 
lens narratur vnus modo, quo dixi loco, tum non alius quis morbus, 
nifi Marci 1, 3, 1. 1, 4, 15. Íq., exercitus Seueriani 3, 9, 11., ipfiusque 
Seueri 2, 1$, 7. m. 3, 11, I. m. 3, 14, 4. €. 3, 15, I. 3., Caracallae 45 3,8. 
e. eiusque liberti $. 11. e., Alexandri et exercitus eius 6, 6, 1. 44. et 
Maximiniani exercitus $8, 5, 18. 6. 

τυρ. 7. x. B.) Vtramque vocem refer ad Romanos imperatores, quorum 
alii tyranni, vt Commodus et Elagabalus, alii βασιλεῖς dicuntur more 
Graecorum , qui et imperatores ipfos βασιλεῖς » et imperium Rom. fae. 
λείαν vocare folent , v. Spanh. de Pr. et V. N. p. 686. Hinc κοινωνὸς βασι- 
λείας de conforte imperii ap. Noftrum r, 8, 6., cf. Wolf. ad Theoph. p. 
49. Inde Rom. imperatores poétis funt ἄνακτες, v. c. Dion. P'erieg. 355- 
Leisn. 

Ibi Euft. explicat τῶν αὐτοκρατόρων, cf. noftra ante $. m. ad βασιλειῶν 
et Exc. ad 1, 1, 3. vbi et placuit βασιλεῖς interpretari imperatores bo- 
nos, quod neceffarium eft, íi cum Leisn. tyranni malo fenfu capian- 
tur, quibus et annumerandi Caracalla et Maximinus, cf. de difcrimine 
vtrorumque Per. ad Ael. V. h.2, 20. p. r18. N. 9. etDion.H. ed. Rsk. V. 
2. p. 824. 1. 828. l. 2. 1023. 1.6. íqq. 

βίους π.) Stp. Th. rz, 1035. F.e. ,yr. admirabilis, 1t. incredibilis ex con- 
fequente redditur, — et παράδοξο; βίοι τυρ. x. β. Herodi.** fic modo huc 
reípiciens, nec per Lat. Bg. (ap. G. Th. Nr.2, cum Gr. n.) cui reípon- 
det noftrum wwuzderbar , non in bonam partem, pro admiratione digno, 
fed in deteriorem, pro eo, quod quis miretur tanquam incognitum, 
nouum, infolitum, tanquam raro eueniens, contra opinionem ac cogi« 
tationem , vt caufam et modum ignoret, inquirat, vix credat et fibi per- 
fuadeat, tale quid effe fierique poffe, et ἢ. 1. in primis tam malas vitas. 
In quo conuenit Lat. zzrus, quo et Gr. noftrum vertitur, v. c. Ind. 
"Theophr. Fifch., in quo v. e. G. Th. pro nouo, — gradum indicat fin- 
gulariter magnum ,,in vtramque partem, et ἢ. l. valde malus, vt v. c. 
in Commodo fuit magna er infolita peruerfitas, vt mireris ac nefcias, 
qui cuenerit ea in filio tanti camque egregii patris, et tam praeclara vfo 
inftitutione, cf. L. N. T. Munth. p. 145. e. Loesn. p. 104. m. Cup. Obf. 
I, 4. p. 25. €. D'Orv. Ch. p. 206. i. Carpz. Par. St. p. 173. m. Indd. Xen. 
Cyr. Z. Ael. V.h. Luc. Dem. , cui add. 184, 21. Hef. Suid. z. , ἀπροσδόκη- 
τὸν» ϑαυμαςὸν, inopinatum , infperatum, mirabile. 

πρότερον) Sch. ,neutr. pro adu., prius, 47/e4'* innuens fic ellipfes 
praep. κατὰ et fubít. μέρος τοῦ χρόνου, de quibus tacent L. Bof. Ell. Stp. 
Th. L. Ern. et N. T. Fifch., non itemSchw. et Krb., quorum Lat. prius 
Íeuerius, ap. G. Th. cum Gr. n. , (nec tamen de fimili ellipfi quoa et 
tempus, vt nec ap. Lindn.) it. este, et Bg., vbi et προτοῦ» quod diui- 
fum in πρὸ τοῦ» 1. €. πρὸ τούτου, ÍC. χρόνου. referat illud Bg. » diuulfum 
in ante ea, cf. Stp. Th. 3, 556. e., qui in fq. ex. cum Bg., (ex Sch., 
ap. 6. Th. cum Gr. n.) fine au&oritate, quam modo babut ex Alciphr. 
cf. 1, 3, 4. 1. N. Leisn., vt σπάνιον» pro adu., ignoratum a Stp., nec 
contra Thom. M. p. 807. prolatum, v.Ind. Ael. V. ἢ. ec Dion. H. S. T.2. 


24 LIBER I. CAP. I. E. 


vic, ἢ μήϑ᾽ ὅλως S μνήμο- aut omnino non memora- 

νευϑέντωας h. ὧν οἱ uiv! &z:- 6. tas, quorum alii longius 
, “᾿ X » Ἁ . . D 

μηκέφερον 5 ἔσχον τήν ἀρχήν, habuerunt imperium, alii bre- 


f) Comma hic fuit in Ms. Ba. et ed. A. al.  g) Bc. 2. fela μηδ᾽ v. Exc. 
h) Par. et B. I. μνημονευϑέντα. Leisu. ad m. A. 2. et alibi, fed mihi modo in 
B. 2. notatum, vt poft uv. in Lu, al, colon, quod et procedit aeque, ac com- 
ma Ms. Bg., v. N. i) Comma hic er mox poft à? in Ms. Ba. cum A. — k) In 
Ms. Ba. fic plane eft. /Zarz. etiam in edd. omnibus et Mss. rel., tacertibus 


Fxcp., v. N. Mox poft 3w. colon in Stp. et αἱ.» quo et Ms. Bg. refpexerint duo 
pun&Qa, a nobis potius in vnum flatim mutata. 


μνημονευϑέντας) B. Y. μνημονευϑέντα , vt neutrum genus iungatur plu. 
ribus fimul mafculinis, fimul femininis. Lezsz. 
Hanc formam exquifitam, f. fynefin f. fynthefin, qua poft fubft. 
diuerfi fexus fubilcitur neutro e genere pars orationis aliqua, v. Abr. 
Dil. Th. p. 58. m. et in Lat. Cort. ad Sall. C. 57, 5. et Exc. p.929. b. e. 
it. ad ep. Cic. 7, 19, 4.» hic quidem fufpeCtam faciunt Baf. illae folae, 
vt pro mero typorum errore habeam, cuin et alibi confufae ἔπε finitio- 
nes az et a, cf. ad Luc. 1, 382. 1.95. et p.761. 1. 31. V. L. a) et h), ες 
P. quoque, quantumuis liber per hanc regionem , modo ad proximum 
acc. β. retulerit hoc v. uy. , cuius hoc paff. tempus et particip. non eft 
2p. Stp.» fed Lar. Bg. (ap. G. Th. cum Gr. n.) it. Sch. ;scommemoratas vit.'* 
cf. Ind. Dem. , cui add. 58, 2. 343, 26.761, 1.304,20. De diftinctione 
poft hoc v., pendet omnis res ab artic. f. pron. relat. , ante quod foleat 
ponere comma, qui feueri funt, ied punctum, vbi periodus et$. noua 
incipit, quod quando faciat id pron., de hoc fere ambiguitur, non 
item de illo, eius pron. vfum elfe frequentem in oratione íecum copu- 
landa, vt veluti vnum corpus fiat e multis membris, ponique vel pro 
fimpl. aliquo pron. demonttrat., ἧς ἢ. δίς, vel cum copula qualicunque 
fimul, v. c. et hic, fed hic, nam bic, igitur hic, cf. ἔτη. rhet. $. 302. 
et Schell. de (tylo p. 289. 312. m. Nr. 5. 459.772. e., quo in poítr. ge- 
nere pun&um fane requiritur, quod qui h.l. inítituebant, an eo re- 
Ípexerint, nefcio, Quidquid placeat: iftud neceffe eft, vt ὧν non re- 
feratur ad propius βίους, [εἀ ad remotiora rug. 7. x. B., quae et ipfa 
fuerit caufa, quare punctum hic quibusdam potius vifum. 
ἐχιμηχές.) Scribo ἐπιμηκετέραν. Stepb. ἐπιμηκέφερον cum Schotto velad- 
verbialiter accipiendum pro diutius, vel in fem. ἐπιμηκετέραν transfor- 
mandum. $y/2. Scribo cum Stp. ἐπιμηκεςέραν. Oxon. éxiuwxésceoy aut adu. 
accipiendum, pro κατ᾽ ἐπ. χρόνον», (Í. μέρος χρόνου») aut ἐπιμ. in femin. 
icribendum Stp. et Sb. ftatuunt. Recte. Eti enim compofita et deriua- 
,' in e; generis funt communis: id tamen non valet de comparatiuis 
eorum et fuperlatiuis, Itaque ad legem Grammaticam fcribit Noíter 3, 
15, (1-) νόσος ἐπιμηκετέρα εἴ 7, 8» (24-) σχολαιτέραν τὴν ὑδοιπορίανν it. Xen. 
Mein. S. 2, 1, 22. (m. asvxoréoay) et ib. 27. (e. ἐντιμοτέραν.) Nihilo minus 
ap. Thuc. $, 110. (p. 373. 1. 95. fine V. L.) ἀπορώτερος καὶ λήψις et ap. Diod. 
9. 12, 67. (T. 1. p. 525. L 74.) ἀξιολογώτερον. δύναμιν», nifi ibi cum DoGo 
Viro Ícribas ἀξιόλογον, v. Obf. M. V. 3. p. 303. Leisn. 
, Ap. Diod. quidem pofi:iuus ille fane eit in V. L., fed egloífa, quod 

?r Mtius adi. pofitiuus magis frequentatur, et in vniuerfum pro pofitiuo 
(terdum ponitur comparatiuus. Sed quanquam. vel Thuc. locus fatis 


LIBERI. CAP. I. | 25 


οἱ δὲ πρόσκαιρον τὴν δυνατείαν. 7. vis temporis.  Suntetiam, 
εἰσὶ δ᾽, οἱ, μέχρι προσηγορίας qui appellationem et honorem 
καὶ τιμῆς ἐφημέρου μόνης ad diem tantum confecuti, 


loquitur pro communi fexu comparatiuorum: tamen in Exc. alia inbanc 
rem dedimus exempla, hic quidem vt, cum Mss. quoque tueantur 
le&ionem vulg., videamus, quid fit ἐπιμηκέςεφον, adi. an adu. Pro adi. 
agnofcit P. etiam cum R. ad Luc. 2, 428. N. 57. , vbi, cum dixiffet de 
adi. talibus in o; communis generis in pofitiuo ,-pergit ,quin et com- 
páratiuo gradu zip. ἀσχὴν inueni ap. Herodi. 1. p. 2., quod Stp. tamen 
fufpectum** pro quo adi. forte et Bg. cepit, quanquam in Lat. eius ali- 
quis adu. quoque reperiat. Enimuero, quo minus pro adu. capiam, 
impedit illa, quae fic oritur, inconftantia orationis etque conftructio- 
nis, per quam vnum v. ἔσχον habeat primo adu. cum acc. ἐπεμ. 7. &ex., 
deinde, in tam breui interuallo et enunciatione , fimul nudum acc.ze. 
v. ügy. Eo praeterea adu. fumto, violatur concinnitas Noítri, quae, fi 
iz. adi. fatuitur, falua eft et haec, vt fubít. quodque teneat adi. fuum, 
fed fic, vt v. zex. ítet medium, nec in fine enunciationis poft àv». , id- 
que propterea, credo, ne concinnitas nimis appareat, Quare cum ge- 
nus illud comparatiui commune, atque adeo hic femininum, fatis fit 
confectum: propter illam conftantiam et concinnitatem equidem maneo 
3n hoc, vt ἐπιμηκέφξερον pro adi. feruetur; 1n quo (praeter illam iterum 
exquifitam rationem in adi. pofito ante artic. et fubít.) animaduertamus 
et copulatos diuerfos adiectiuorum gradus, comparat. cum pofit., verum 
hic tamen cum fubft. dupl., (quo de genere fimul dicemus, vbi inferius 
habebimus diuerfos gradus adi. cum 1048. vno eodemque,) vtque hie 
comparat. poffit valere aut vi fua, aut pro pofit., vt diferte P. acccpit, 
dux idem Bg. ad opprimendum non modo μὲν et δὲν fed et vnum de 
Íubít. Gir., praeterea vero feuerior, quam Bg., in adi. vtr., dum inze- 
tenuit eundem cum Gr. cafum, a Bg. mutatum :n gen. fyn., quae ratio 
per fe procedit, habetque hoc, vt ífubít. iungatur cum adi., íced fimul 
cum adi. et fubít. in gen.; pro quibus, Noftri copiam non afpernatus, 
quod et Vernacula aflequatur lingua, quorum alii quidem longius £abue- 
rünt imperium, αἰ vero óreuis temporis regimen, principatum, domi- 
natum ; víurusidem Lat. temporar1us , vt propiori, etiam ap. G. Th. cum 
Gr, n., vt δυν. hic accipio pro fyn. pr. £ez., cf. δ. pr. i., Sch. in. sime 
diutius regere, (phrafin Gr. refoluente bene in v. priuum, ad fenfum, 
retentam in) àex. obtinuerunt zmperium** e P. partim, vtiSb. Ind. ν. ἐπ. 
reddit eodem Lat., quo in N. ante, inclinans adeo in adu., ne nofcen- 
te quidem Stp. ΤῊ. gradum hunc àdi. comparat., (cf. Ind. Luc. Geop. 
et Gs, Chr. Gr. , vbi Lat. /ozgus, atque adeo pro fimpl. cum Bg.) et tan- 
tum in 2wy. tenente formulam eandem ex líocr. τοὺς τὰς vv. ἔχοντας» 
Íed ze. »temporarius, ad tempus durans ,,modo e N. T. et Naz., quo 
de cf. ad Thom. M. p.728. N.38. ec Luc. 3, 513: i. fine Ind. Mox in εἰσ. δ᾽ 
Bg. cum P., vt $. 2.1. — 

ἐφημέφου μ.) Caue haec declamatorie et ita dicta effe putes, quafi haec 
eorum vis effet, (vt P. verterat,) nonnulli euzem vixdum inito honore, 
imperatoresque duntaxat appellati, eodem illo, quo fu(ceperant die, 1m- 
perium amiferunt. Nam ex Herodi. ipfo fatis intelligitur, ex omnibus 
imperatoribus, de quorum vira exponit, nullum fuite, quin certe ali- 


26 LIBER LI. CAP. I. 


ἐλϑόντες, εὐθέως χατελύϑη- 8. flatim euerfi funt. Nam 
cay. μερισιϑεῖσα "yap ἡ 'Ῥω- cum participes fui habueritRo- 
μαίων ἀρχὴ ἐν ἔτεσιν ἑξήκοντα manum imperium annis fexa- 
εἰς πλείους δυναςείας', ἢ "^ ὁ ginta plurium principatus, 


1) Ms, Ba. et Vi. εἰς vA. 9vvácae A. V. N.. m) Ms. Ba. 5 6 xe. mendofe. 


quot menfibus regnarit, veluti Iulianum, Albinum, Nigrum. ἐφ. τιμὴ 
non eft Ziei vnius £onor, fed τ. ὀλιγοχρόνιος , c. πρόσκαιρος. De v. it. 
ἐφημέριος v. Inttp. Thuc. 2, 43. Hom. Od. 3, 223. Eur. Phoen. 561. Au&. 
]. de mundolll. ἐφημέρων Qcav, animalium breuis vitae, Plut. de aud. 
p. €: 4. (m. p. 24. m. Krb. ed. 1.) Ael. V. h. 8, rr. Per. ad eundem 14,6. 
et Dio 38, 27. p. 171. l.74. Hinc ipfi homines interdum dr. ἐφήμεροι et 
ἐφημέριοι, non alia de caufa, quam quod vita eorum eft breuis, v. Arift. 
Nub. 223. Pind. Pyth. 8. iz. £. (v. 135. ἐπάμεροι.) Caeterum nefcio, an 
Berglerum melius cepiffe dicam. Illa enim verba eZiem tantum ita pof- 
funt accipi, vt fignificent, ad breue tempus tantum. Zeisz. 

Sch. ,,&. vix appellati Zmperatores, (e P. partim , fed) ve. frmulac 
appellati effent zzmper. — (4. qui vno tantum Zie honore fun&; funt, — 
iQ. vnum diem durante bonore, — ἐλ. quum perueniffent ad folam appella- 
tionem Zziperatoris** v. Exc. 

t9. κατ.) Verterim flas2m fublati Ze medio funt. Thuc. 1, 18. μετὰ τὴν 
τῶν τυράννων κατάλυσιν. tyrannisfublatis. Leism. v.Exc. 

useicS.) 1. e. breuiffimum fuit plurimorum imperatorum inde ab Anto- 
nino vsque ad Maximinum imperium; quo fa&um eít, vt intra hos 
fexaginta annos tot imperatores exiflerent, quum alias duo aut certe 
tres illud annorum fpatium imperio implere potuiffent. Stror£, 

Sch. ju. imperium diuifum zz plures principatus* fed in v. &v., ut 

.$. m. Noftra v. paulo poft, 

££4».) De h.l., cemparato cum alio 2, 15, 12., vbi Nofter dicit, fe 
tradere ἐτῶν ἑβδομήκοντα πράξεις A., v. Leisn. Progr. Mihi, cum ad hanc 
rem diiudicandam deeffent libri, ad temporum rationem pertinentes, 
hoc folum conftitit, litteras £ et o, quibus numeri ifti expreffi videntur, 
confufas effe potuiffe, fi fingas, 2 fic cum virgula, vt alibi, fcriprum 
fuiffe, ficut variant ifti numeri et confunduntur alibi, v. Caf. ad Polb. 
T. 1. p. 782. m. et Fifch. Plat, Ap. S. p. 40. N. 1r., vt £go. aliter, v. 
eundem ad Theophr. p. 6. b., hic quidem et infra vulgatos numeros 
tenente P. 

δυναφείας) Cum Mss. δυνάφας conuenire videtur P., et per fe librarii 
lapfus in extr. finibus incidiffe fingi poteft, fed vt aeque, praeter P. li- 
bertatem et Mss. fidem paruam, pro vulg. effe poffunt non modo con- 
fenfus Ms. Ve., et Bg. Verf., fed etiam hoc, quod alibi abftracta po- 
nuntur pro concretis, nec tantum Lat. fyn. dominatus, pro domino f. 
principe, v. Tac. ann. 13, r. i. , cf. Ind. Ern. , it. principatus, ib. 1, 5. 6.» 
nobisque Regierungen, pro Regenten, fed etiam Gr. noftrum, vt ap. 
Dem. 145, 13. εἰς τοσαῦτα μέρη καὶ τοσαύτας δυναςείας διῃρημένων τῶν Ἕλ- 
ληνικῶν πραγμάτων, quae abítratcta expreílerat vss. pr. per concreta 
᾿Αργεῖοι, Θηβαῖοι A. , ct. p. pr. 1.26. εἰς δύο ταῦτα διήρητο τὰ τῶν EAMUS 
Λακεδαιμονίους καὶ ὑμᾶς, in qua vulg. le&t. etiam eft exquifitius quid ab 
illo jpfo tropo et abítra&te, quod probabilius per gloffam eft mutatum 


t 


LIBER I. CAP. I. 27 


χρόνος ὠπήτει, πολλὲ καὶ ποικί. quam tempus exigebat: multa 
λαἤνεγκε καὶ ϑαύματος ἄξια. et varia protulit atque admira- 


ἀπ concretum, quam contra; etfi alterum quoque in vfu eft, vtap.Dion. 
H. S. T. 1. p.2. 1. 39. 34 Μακεδονικὴ 9yyassía — διασπασϑεῖσα — sic πολλοὺς 
ἡγεμόνας. Quare cum lectio vulg. fententiam edat candem, neque vi- 
deatur orta e noua Mss., fed haec potius e vetufta, vt e difficiliori fa- 
cilior: manebimus in edd., maxime, quod et alibi Mss. noftri exquifi- 
ta tentant, quanquam contra interdum vel eadem relinquentes, vel pro 
vulgaribus exquifitiora praebentes. Hic καὶ "P. &. melius a Bg., quam P., 
redditur, cf. $. 5., eftque perinde, fiue capiatur prc poteftas f. digni- 
tas, f. etiam terrae; vt quae cadunt omnia in adiunctum 2v». , nihil te- 
nente Stp. Th. de v. paff. cum pr. eic, pro zz£er, vt Lat. is, v. Tac. 
Ind., fed Bg. liberius abeunte, forte quod tota formula, feuere con- 
verfa, ambigua videretur, cum Ziuifum Rom. imper. Z» plures principa- 
£u: poffet etiam hoc fignificare, vt principes f. imperatores plures diui- 
ferint inter feterras Rom.; quanquam ambiguitatem non nibil tollit ad- 
iettum illud intra fexag. annos; vbi fane potius eft fenfus, Rom. impe- 
rium habuiffe plures dominos, principes, imperatores, f Rom. impe- 
rium. partitos elfe quafi inter fe plures dominos etc. 

ἢ ὃ xe- kr.) In hac formula, omnibus linguis communi, alias eft quae« 
dam neceffitatis notio, tropoque remoto zempus dr. quid exigere f. po- 
ftulare, rel., cum fignificamus, tempore aliquo fieri quid vel debere, 
vel expedire: verum hic videtur effe pro eo, quod intra aliquod tem- 
pus fieri folet, f. quod ordinarie, communiter et plerumque fit, vt fit 
fenfus, intra fexag. annos et tam breue temporis interuallum plures 
fuifle imperatores, quam alias effe foleant, quam plerumque fint, et 
communiter fieri foleat. Forte tamen et vulgaris notio fic procedit, 
intra tempus iftud imperaffe plures, quam deberent, deceret, par effet, 
plures, quam breui ita temporis interuallo conueniret; quae non fem- 
per accipiuntur neceffitate illa philofophica, fed populari quadam, quae 
eít in eo etiam, quod fieri foler, quod fit vc plurimum, ordinarie ac 
communiter; nihil tale habente Stp. 'Th., fed modo Bg. Lat., praeter 
quod L. Ern. etiam ponit Lat. poffu/o, vt pro fimpl. fumatur, vtnoftrum 
erfordern , inclinante Z. ad Vig. p. $66. b. c. ad emphafin, quafi ἀπὸ in 
compof. ,,8) augeat, — ἀπαιτ, — crebro —** cf. Ind. Dem. Ael. V. h. 
Luc. Fifch. Th. et Pal. ,,petere, flagitare** Suid. 1, 250. e., G. Th. 497» 
2$. sexig., quocunque modo petere** nec de *emp., nec in v. poftul. et 
requir., fed in v. flagit. ,, 680, 22. et v. poffulo, cum Gr. n., 978 , a2. 
cf. l. 14. íqq., fed fine explic. 

. TAA. *. 2.) Formulam , qua poft adi. πολ. fequitur aliud adi., inter- 
ieCa καὶ, Bg. hic plene exprimit, fed alibi καὶ omiffa, forte redundare 
putans, quod re&e refellit Abr. Dil. Th. p.358. m., vbi καὶ vertit per 
καὶ ταῦτα, Lat.eaque, Í.etea, cf. p. 836. m. et Au&t. p. 327. e., vbi 
cenfet, πολλὰ interdum in tali caufa reddendum 4iffci/ia et grauia z 
quod raro procedat, nec tum, cum diferte feq. χαλεπὰ ἴ, δεινὰ, Caet., 
cf. infra ap. Noftrum 1, 10, 2., vt potior fit ratio illa inx., pro x. ταῦτα, 
probara etiam in Verf. Thuc. 3,82. p. 217. 1. 32. contra Stp. in V.L.p.), 
quanquam et feuera ab aliis, c£. Ael. V. ἢ, 2, 25. i., negligente formu- 
lam Stp. Th. in x. et o^. , quae frequens etiam ap. Dem. ine Ind., vno 
Íq. adi. 170, 3. 172, 10. 353, 15. 2555 24. 261, 21. It, 13, 23. 58, 8. 257» 


3$ — — ^ 0 οι απ, 
οὕτω " γὰρ ci μὲν τὴν ἡλικίαν 9. tione digna. Hoc enim 


n) Mss. tres τούτων yàg Δ.» V. N. 


13. 258» 27. 343, 19. 352. 2. 569, 14. 17., fed fq. dupliciadi., vth. L., 
38526. 130, 9. 168, pen. 320, 22., it.Íq. triplici adi. 35, 9, it. cum 
alio ante adi. ἀλλὰ καὶ ἄλλα πολλὰ καὶ βίαια may 514» 8.» cf. de καὶ pro 
x. ταῦτα Filch. Aeích. Ind. it. Z. Xen. Cyr. et Bach., it. ad Vig. p. 509. 
Nr.1c. e. Dem. 1247, 14. et infra 1, 11, 6.e., it. Lat. e£ fimiliter Hor. 
Turf. p.283. Nr.25. Tum in 4 ἀ. -- σολ. ἥν. formula, infra etiam r; 2» 
7. redeunte, íi tropus tollitur, fenfus exiftit, in Rom. ciuitate f. terris, 
1, fub imperatoribus, it. ab imperatoribus, intra annos illos facta effe 
Í. eueniffe multa etc, , quo et tendit P. et Sch. ,,Jv. Rom. imperium ves 
admir. Z;gzes tulit multas , h. e. exortae funt eRom. imperio** feuerior, 
pro Bg. Lat. comp., (ap. G. Th. cum Gr. al., nec de re per fimile quid) 
' quod tamen i.q. fimplex; vt contra Gr., pro compof. Bg. f. producere, 
Stp. Th.4, 81. D. e Noto 4, 2, 16. profert modo, (vbitamen phyfice dr.) 
fed ib, A. m. vicinius quid ex Áriít., at in fubft. 3. cum Lat. Bg. (e P.) 
sliunde; vt tamen eo fenfu, et pro animi illa affe&üone, videatur iam 
eíle ap. Thuc. 8, 14. p. $14. l. 98. et Ael. V. ἢ. 2, 10. i., cf. Hef- Tum 
Stp. Th. ad neutr. v. Z£. non fupplet fubft, aliquod , πράγματα f. χρήμα- 
τῶν (quanquam in Verf. 1, 475. F. e. exprimens,) fed P. ec aliunde L. 


Bof. Ell. p.287. e. 


οὕτω) Melius Cod. Ven. τούτων y. oi: fed non fatis conítat, vtrum 


particula μὲν ib! non legatur, quae abeíle non poteft. 5rro:^. 

Per breuitatem excerpentis, cf. δ. 1. m. ad ὅπ. u3, omiffa piv, vt a 
P. per libertatem , recte contra a Bg. feruatur, quanquam alio loco, e 
Lat. ratione et penuria articulorum. Sed. ipfa noua τούτων lectio con- 
gruit cum Mss. pr. δυνάτας » € quo-concreto orta fuerit per Gloffatoris in- 
genium , nec tamen eadein abhorrens a vulg. δυγαφείας , quo im abítracto 
latent (imul concreta et perfonae; et per íynefin, vbi oratio refertur 
non ad τὴν σύνταξιν, fed ad τὸ νοούμενον Í. eupaivausvav , hic pronominis 
demonítr., eiusque mafcul., pertinere poteft ad fubft. δὺυν. fem., cuius 
generis affinia exempla modo tenui, cf. ad Luc. 2, 133. N. 97. e. 146. 
Ν. 43. τὸ ξίφος —, ὃ δὲ. et ad Hom. 'O3. μν» 75. νεφέλη — , τὸ μὲν A. , in 
quibus fimiliter alia fubft. refpiciuntur mente, quanquam rei, non per- 
Íonae, vt h.l., vbi praeterea forma τούτων οἱ μὲν — οἱ δὲ ex illa fimili 2, 
2, 17. ὧν oi p. — οἱ δὲ Gloffatori du&a fuerit, cum et ibi adiunctum fit 
πρεσβύτεροι, aut ex ᾧ. 6. fupra. Nam, vt pro gloffemate nouitatem ha- 
beam, faciunt duo, primum, quod nondum fatis intelligo, quomodo 
€ τούτων oriri potuerit vulg. ovre , cum in fine fane ν omiffum ob fq. γ 
fimile queat effe, fed in fronte 7 accefferit nulla de caufa probabili, vel, 
fi tamen « maiusculum dicas fimilius, nimis multa fic fingi debeant. 
Deinde vulg. οὕτω difficilius eft nec minus rectum; fiue copuletur cum 
pr. use. ἃ. €o fenfu, quo Bg. libere expreffit, per fyn. formulam abl., 
cui par adu. Gr. et Lat. ita , etc. , modum f. ftatum continens; fue rc- 
feratur ad proxima illa et varia, quae per illud tempus euenere; qua 
ratione femper procedet vel pro //c, et noftro fo, in exemplis fubiicien- 
dis, vel in notione illatiua alia, pro 1gitur, proinde, hinc, quo de nihil 
ap. Stp. Th., íed Abr. Dil. Th. p. 77., vt Lat. za, p. itaque, v.Ind. Tac, 
Hor. Turf. p. 467. i. et G. Th. 430, 68. v. /fc, vbi Bg. fineGr. v. pac. e. 
»co modo'* (cf. Niz, ct Den. ad Ter. Andr. t, 1, 23.( cui parSch. ,,hunc 


,f 


᾿ 
I 
[ 
] 
| 
| 


4 ΄ LIBER L CAP: IL 2 9 
πρεσβύτεροι τῇ ἐμπειρία o τῶν pa&to actate quidem prouetio- 
e) Mss. tres διὰ τὴν ἐμπειρίαν τῶν zg. v. N. 


in modum, fic* vt nondum tentanda fit le&io vulg., cumnecP. in no- 
vas partes decernat. 
ei μὲν) Caufas diuerfae Roin. imperii forrunae repetit a diuerfa aetate 
Amperatorum. De fcnectutis prudentia quaedam collegit Pric. ad Apul, 
Mil. V. p.283. Caufam, cur fene&tus prudentia excellat, inquirit Ari- 
ftot, Probl. f. 30. n. $. Lezss. ; | 
Qui ec ad m. Ox. ,,Cic. de fen. c. 6.** vbi fane quaedam funt de fe- 
nibus et iuuenibus huc pertinentia, vt alibi alia, cf. ad adi. ze.cum acc. 
rei, oppreífa κατὰ, fimile ap. Dem. fine Ind. 586, 1. τὴν 4A. — νεώτατοι» 
quem acc. non bene tentat Tayl. ad Lyc. Or. R. V. 4. p. 166. N. 76, 
hoc genere vt augeatur L. Bof. ΕἸ]. p. $12. e. it. Stp. Th. τ, 1451. G. e. 
3» 54$, C. 6... vbi tantum yAefch. πρεσβύτεροι ταῖς ἡλικίαις , aetate maio- 
res** R. Or. V. 3. p. 210. e., qui eft abl. fyn. Bg. e P., vbi et 231. e. τὴν 
ὄψιν λαμπρὸς» $14. m. καϑαρὸς τὰς χεῖρας ct 316. m. τὰ σώματα οὕτω δια- 
κειμένους y καὶ τὴν ψυχὴν οὕτω σώφρονας, adiecto hic fubfl. ἡλ. » in notione 
vniuerfa, magis ex libertate, quam ob ambiguitatem et aliam vim adi. 
ze. tropicamque, cf. Stp. l. L, fed ad Hef. 2, 1018. i. non coll. Suid. 
3» 171. m. 
τῇ ἐμπειρ.) Cod. perperam διὰ τὴν ἐμπ. Datiuum potius amat Herodi. 
Strotb. In hac quidem formula et fuübft. ἐμπ. femel modo vfurpat Nofter 
adhuc dat. f. abl. potius 7, 9, 7. e., fed Mss. formam quater 6, 8, 4. 9. 
7, 1, 14. 7, 2, 11. Ergo defendet numerus? Immo mera gloffa eft, ducta 
. iMa vel e locis monfltratis, vel e fapientia librarii ,' volentis adiuuare 
le&orum intelligentiam, ex arte refoluendo abl. per praep. aliquam, non 
tenente Stp. Th. totam formulam, fed Zof.4, 42, 5. ve. &. προέχειν τῶν 
ἄλλων» V[u rerum praeffare caeteris , fine artic. τῶν, vt ap. Nottrum 8,8, 
8. €. , fine difcrimine hic adiecto, vt ap. Luc. r, 710. 1.53. &. τῶν e. , re- 
rum peritia, vbi alter artic. defit, a Noftro expreffus, cf. Ind. Thuc. et 
Geop., abfolute, fed cum cafu aliquo in Dem., vbi et per periphrafin 
pTÀv ἐκ τῶν "re. γιγνομένην &u.** pro textus ipfius ἐκ τ. πράξεων, Bg. prae 
P. diligentius feruante fubft. in 7. ἐμπ., fed libere tamen duo fubtt. ad- 
hibente pro Gr. vno, magis ex vfu, opinor, Lat., quam quod difpli- 
ceret experzentiae folum, cf. G. Th. cum Gr. n. , et Niz., quod vnum 
fufficiebat , auc iftud Gs. ante, quod etap. Sch. ,,rerum negotiorumque 
"peritia ét forte refpondens Gr. exactius, ab eoque fatum, er aliis 
vfurpatum Inttp., cf. Suid. Ind. Thuc. et Ael. V. h., duplicante contra 
P. cum Sch. alterum fubit. ze., ad notionem forte definiendam magis 
aut liberam relinquendam , cum, vt Lat. res, dicatur vel vniuerfe de uis, 
quae fiunt et geruntur ab hominibus et inter homines, vel peculiari ra- 
tione de rebus publ. ac reip. negotiis, omnibusque, quae pace f. bello 
aguntur, cf. Stp. Th. 3, 529. e. Caf. ad Polb. T. 1. p. 472. m. et Rsk; p. 
4. Ind. Dem. p.621. i., cf. 309, 9. Thuc. ex 3, 28. 1, cum Schol., Cl. 
Cic. ec G. Th. v. res Nr. 4., vbi et exper. — prudentia, experiendo 
collecta'* fed in perit. et vfus nihil, quod iuuet, et Ind. Corn. N. s,vfa— 
praeflans , 1. experientia'* cf. Cort. ad Sall. Cat. 7, 4. et Exc. p. 398. b. 
m. , vt fenfus videatur, feniores bene et vixiíle et imperaffe, quia, me- 
lius id effe et vtilius ad iucundiorem vitam feliciusque et tutius iinpe- 
rium ; cognofcerent e notitia rerum humanarum et hiftoria, vel ex ad. 


) 
350 LIBER I. CAP. I. 


πραγμάτων ἐπιμελέξερον ἑαυ- res vluet experientiarerum di- 
τῶν τε καὶ τῶν ὑπηκόων ἦρξαν», ligentius fibi et fubie£is prae- - 
οἱ δὲ κομιδῇ νέοι 4, ῥωϑυμότε- fuerunt: qui autem admodum 
go» βιώσαντες, πολλὰ ἐκαι- effent adolefcentuli, diffolutius 


p) Al. z£zv Leisn. B.2. et Par. I. mendofe, et hic, pro pun&orel,, colon 
in Stp. et al., quo et tendat Ms. Bg., nobis placente potius comm:te, quia 
pr. οὕτω videbatur ad omnia fqq., víque ad éxai., pertinere; vnde et f. nouae 
numerum ed. Bc. poít 3ρξ. fuftulimus. 4) In Ms. Ba. xog»35véos bina vocabula 
funt temere coniun&a. Marr. de fetie vet. Codd; vna, cum vitiofo αὶ medio, 
at extr. fine lota fubfcr., vt in Stp. et al., quo de, vt et de jas. omnium fic 
fine lota, v. Exc. 


mini(tratione negotiorum publ. ipfa, quae reGa et iufta, vt animum ex- 
plet folida laetitia e confcientia rectorum confiliorum factorumque, ita, 
tutum praeftando, laetum et gloriofum imperium, facit, vt porro bene 
viuas arque imperes. 

ἐπιμελ.) Non poterat Nofter breuius omnem bonorum comple&i prin- 
cipum laudem bonique imperii formam ; quae breuitas, qua(íi loquax et 
ampla tamen, hic eft in eo» quod ingeniofe (ex Ifocr. forfan ad Nicocl. 
9, t. ed. Kretfchmar.) v. se£. adhibuit dupl. fenfu, proprio quidem, 
cum τῶν ὑπ. conítru&tum, fed tropico, ad ézvr. fimul relatum; in quo 
miror Bg. Lat. infolens et poéjicum magis v. praeeffe , pro planiori et 
vfitatiori aut D. fe regere, aut etiam μὲ tmperare, quibus formulis vfus 
Cic. ep. ad diu. 4, 14. i. ec Qu. Tufc.2, 20. e, vbi et quodammodo ex- 
plicantur, fed accommodate magis ad praefentem ibi rem de dolore 
moderando fedandoque ; cum hic per tropum regere dicantur fe, qui non 
modo in poteftate habent animum, 1. cogitationes, cupiditates ec motus 
eius f. affectus, fed et corpus cum membris, oculos, aures, manus, lin- 
guam, et actiones externas, vt recta fint omnia in fe et legibus confen- 
tanca, quod quis facere diligenter et omni modo poteft tum pro fe, 
tum, qui imperat, etiam ad commodum ciuium felicitatemque, et diligen- 
tius, maiori ftudio et modo, quam alii imperantes ante fe; cuius gene- 
ris viros Nofter cogitare hic et deinde pro exemplo et imagine propo- 
nere potuit, praeter Marcum, paucos admodum, ex iis, qui Komae 
erant, Pertinacem 2, 2, 8.Íqq. 2, 3» 4- 2» 4. 2, I0, 7. 2, 13, 12. it. 
partim Seuerum 2; 14, 6. Íqq. 35 8, 14- ÍqQ. 3, 10, 3. €. 3, 11, 15. 3, 13, 
τ. Íqq. 3» 14» 4. e. fqq. 3, 15, t. $. et Maximum cum Balbino 7, 10, 7. 
4, 8. I. 19., fed ex his, qui extra vrbem degebant, modo Gordianum 
patrem 7, 5, 12. 7, 6, 7. fq., quorum de fenectute habui haec, Pertina- 
cem Noitro eífe vniuerfe fenem 2, r, 8. 10. 20. 2, 2, 16, 2, 5. 9. 16, 
ap. alios vere dici annorum LXVIII f. LXIX, it. Seuerum ap. Nottrum 
tradi modo fenem 3, 11; 15. 3, 14, 4» €. 3» 15, 1., et 7. tantum, quoad 
annos imperii, fed ab aliis LXV annorum, et quod excurrit, v. Exc. ad 
2, 9, 2., tum Max. cum Balb. iterum fimpliciter vocari fenes 7, 10, 6. 
$58» 19, nec ab aliis certius definiri, fed Gord. illum defcribi fere octo- 
genarium 7, 1, 3. et deinde fenem f. valde fenem ib. $.8. 18. 75, 7» 9. 7, 
9, 9. 20., contra ab aliis proueCtiorem aetate, cf. de imperio fui, for- 
mulisque Gr. ac Lat., Gat. ad Ant. p. 19. a. A. e. fqq. 26. b. F. Plin. 
Pan. $6, 3.» tenente Srp. Th, &z4«. ine auctore, at plane noa. οἱ ὕπηκ, 


LIBERI, CAP.I. 31 


νοτόμησαν τ. διό περί εἰκότως το. viuentes multa noua mo- 
ἐν ἡλικίαις τὲ καὶ ἐξουσίαις liti funt. Quapropter meri- 
διαφόροις οὐχ, ὅμοια " γέγονε to in aetate'ac licentia difpa- 
τὸ ἐπιτηδεύματα. ὡς δ᾽ Y ri difparia extiterunt ftudia. 


r) Lu. ἑκαινοτόμισαν vitio folenni. — f) Vna Stp. fic nobiscum diuidere vi- 
detur, cf. ad $. 5. i. t) Ms. Ba. οὐχόμ. ita vicine iterum, cf. δ. pr. m., fed 
hic etiam A. — v) à? B. 1.» cf. δ. 4. eU 
in plur. et fic abfolute pofitum, (cf. tamen Thuc. 482, 28.) tum 2, 322. 
G. ad κομ. νέοι eadem Lat. Bg., haud dubie e P. ad 1, 2, 2. aut 5, 8, 20, 
quippe qui h.l. aliter vertit; vt tamen ifta Lat. fubít. fint fyn., et dimi- 
nutiuum ΒΡ, i. 4. primitiuum , aetasque eorum latifhime patens, et vltra 
XXX annos, etiam ad eos, qui vxores habuere, cf. 1, 2, 3. G. Th. et 
Exc. fuper aetate Commodi, Caracallae et Heliogabali, qui h.l. innuun- 
tur ; libertatem P. deferente etiam Sch. in, 5,023. focordzus quum vixif- 
fent , β. vita a&a neg/igentius , (quod ap. G. Th. habet Gr. ἀμελῶς, bene 
reípondens noítro pr. ἐπσιμελ.) ἐχαιν. deftgnarunt multa σοί" recte omiffo 
etiam illius adu. {οἱ τες. 

διό περ) Pro liberrimis P. et remotiori Sch. vzs4e, vicinius eft Bg., 
quo mutatur tantum nurperus pron. et ordo praep., cum [it pro ài à, 
reddente me zie, iterum neglectum, vt 1» 1» s. propter quod quidem, cf. 
Hoog. Op. p. 1044. N.9. 14., fed in Bg. ad fq. zix. (forfan e Sch. iure, 
serito, vt par eft**) Stp. Th. 1, 1117. E. m. Obf. M. Amft. V. 5. T. 2. 
p. 233. Ind. Fi. Aefch., Luc. in N. ex 3, 382. l. 71. verifimiliter, et 
Ael. V. h. 13, 32. probabiliter , cf. ib. 3, 1. 3, 9. et G. Th. in Bg. cum 
Gr. n., quod aeque reddetur per Lat. fase, (nobis Za£er nun freylichs) 
habens cum vi affeuerandi etiam aliam connectendi et colligendi e pr. 
(referendo διὸ non ad proximum πολ. éxzrv., fed ad fuperiora zig. ἦρξ. 
et ῥαϑ. g.) vt, quae res deinde proferuntur, e prioribus nexae puten- 
tur, confentaneae cum iis, probabiles, credibiles; ficut noítrum adu. 
Gr. par eft tum formulae ὡς f. ὥς περ εἰκὸς, (quo fpectat Sch., cf. Hel. 
1, 1104. €. per εὐλόγως, et ib. paulo fuperius εἰκὸς, it. Suid. 2, 22. m.) 
tum voculis 34 et δῆϑεν» quod ap. Hef. 1, 925. i. ὡς 3gaoy. 

ἐξουσίαις, Hoc non videtur nunc effe noftrum AMac^t , (quo refpexit 
Sch. ,poteflatibus differentibus* cum eandem poteftatem, non circum- 
fcriptam puta, habuerint imperatores tum iuuenes , tum fenes, cf. 1,3, 
3. 6, 1, 11., nifi quod aliqui adolefcentes obnoxii effent aliis, vc Com- 
modus miniítris Perenni ac Cleandro 1, 8, 2. íq. 1, 12, 8. fqq.» aut ma- 
tri Alexander, 5, 8. 20. €. 6, 1, 2. 10. 18. Íqq., maxime $. 23. fq. 6, 5, 
I8. fq.) fed Lac. Dg. e P., idquein malam partem, prolibertate, voluntate 
audaciaque faciendi, quidquid libeat , (quomodo et noftratium Frey^e;t 
capitur) vt fit ἢ, l., 1n diuerfa aetate, quam habuerint, et in diuería 
libertate , ps fumferint fibi in cogitando, agendo viuendoque, cum 
Íenes ea víi moderate ac recte, fed iecus iuuenes, verofimile fuiffe, vc 
exifterent diuerfa fFudia, i. non tam propenfiones animi, cupiditates, 
motus, quam agendi rationes, viuendi genera, actiones, inflituta; cr. 
de ἐξ. in partem deteriorem Stp. Th. 1, 1133. D. 18. Bud. C. 1462, 36. 
Ind. Dem. cum Tayl. R. Or. V. 9. p. 4J4. 1. et de ixir. (vbi e duobus 
P, modo vnum deligit Bg., ap. G. Th. cum Gr, n. fed Sch. γράμ, 


32 LIBERI. CAP.I 


vu , 4 Χ 

ἕκαξα τούτων πέπρακται ", 11. Quomodo autem fingula 
xard χρόνους καὶ δυναςείας gella fint, fecundum tempora 
διηγήσομαι i. et prineipatus enarrabo. 


x) Mss. ἕκ. v. γέγονε, κατὰ A.» V. N. Poít πεπρ, autem nullum comma, 
fed demum pofít 3v». in A. al., fed in Sb. comma vtrinque, v. N. y) 1n Ms. 
Ba. hic non eít noua fedio. Aíare. nec in A. cum B. 1. , qua de re non mone- 
mus deinceps. 


inftitütum**) Stp. Th. Foef. Oec. Ind. Xen.'Asg. Mem. S. et Cyr., Polb. 
Dem. it. Hef. et Suid., qui cum Schol. Th. 119, 11. cf. 89, 68*, P. de- 
ferente etiam Sch. in ,,yey. facta funt, fuerunt** quod fignificat quoque 
Bg. aut orta funt, quam notionem agnofcit Stp. Th. 1, 826. B., non 
item G. Th. in v. ex/iflere et extare , fed Ind. Corn. N. Liu. Ern. et Iuft. 
Sed in adi. vtr. (vbi Sch. ,,3. diuerfis, variis, setatibus, cu. paria'*) ad- 
mific Bg., e P. fere, polyptoton, vbi Graeca ap. G. Th. ἄνισος et ἀνόμοιος 
arCtius tenent negatiuam, a Noftro feparatim poíitam, per insenium, 
copiam et variationem, vt lufus ne appareret, qui, vt in Dg., fic in Gr. 
manifeítus erat, repetito ἀδιάφορα» pro quo adeo delegit Noíter fyn. 
οὐχιὸμ., fortaffis e Cic. Cat. 2, 5. vt eius diuerfa f/udia in dif/mili ratio- 
ne perfpicere pofftis. 

πέπρακται) ReCuus fic legitur in edd., pro quo exhibet C. Ven. γέγονε. 
Illud z:ze. iterum adeít c. 3. Sero. 


Praeter I, 2, 9. i., etiam ἢν 7, 18.» Vt yey. 8, 8, 9. 6.» et vtr. ap. 
Dem., v. Ind. Sed hic mera gloífa eft Mss. le&io e $. pr. et marg., vbi 
quis notarat, quid paulo ante adeffet et tanquam fyn., quo fane variat 
Nofter, retinenre Bg. Lat. e P., (cf. Stp. Th. 3, 525. B. m. et $. 4. e. 
γεν.) et cum eo etiam omittente pron. royr., non item Sch. 5x. fingu- 
la Porum, ficut fine illo quoque Dem. 1257, 2. ἐξ kexse 9 ὡς txasa 
πέπρακται, διηγήσομαι πρὸς ὑμᾶς » proceditque vel fic fenfus. | Verum, 
vbi placuerat Noftro: non liberum erat Interpreti, an vellet reddere, 
cf. ἐκ. cum gen., praeter Stp. Th. 1. 1163. A. m., etiam Xen. M. Socr. 
1, I, T$. m. et 6. it. Poíf. fynt. p. 43. e., ad Gr. ὡς liberius reddente 
Bg., fere e P. , feuerum contra referente Sch. Lat. s£, forte deriuatum 
inde, mutatis cum tempore elementis. 


x. xeov.) Formulam hanc, nifi e T'huc. fine Ind., non tenet Stp. Th. 
4, 643. D. e., vbi tamen adhibetur alio fenfu, quam hoc hiítorico, quo 
et ap. Zof. 3, 2, 9. fyn. eiexesros xo] ἡμῖν συντόμως ἕκατα κατὰ τοὺς οἰκείους 
καιροὺςγ 4 nobis quoque fingula — fuis temporibus expozentur, pro quo 
abl. fyn. feuerius Bg. per praep., cuius Lat. ad v. 3;yy., ignoratum a 
Stp. Th. , adhibet Gs. fimiliter ad Luc. r, 387. 1.66. p. 527. 1. 41. p.775. 
l. 38., fed p. 274. l|. 13. 2arra£o s, quo in fimpl. ες Gs. Th. habetGr, ἢ.» 
vt, vim tribuens praep., dicas augere et valere pro plene f. accurate, 
quafi narrare per omnia, deirceps, totum, vt no(ítrum erzá/en, (orcrum 
fortaffis ex Perzüblen, τ. nacb einander,) cf. Z. ad Vig. p. $72. a. e. N. 
$4. e., liberius agente P. per regionem hanc, in primis in 3vv., cf. $. 
$., fed trahente, vt Bg., ad v. 3ory. illa κατ. X8. x. Quy. , Vt forte Sb; 
quanquam in dupl. commate, dum ad fenfum tandem redit eundem , fi 
ad pr. v. mere. roferantur, x 


LIBER I. CAP. II, 33 


^ Té βασιλεύοντι Μάρκῳ 9u- — Imperatori Marco filiae qui- 
“γατέρες μὲν ἐγένοντο m Asíouc^, dem natae fuerunt plures, ma- 
᾿ἄῤῥενες δέδόο. τῶν δὲ ἀῤῥένων 2. res autem duo. ^ Marium 
τούτων ^ ὁ μὲν ἕτερος κομιδῇ Ὁ autem iflorum alter admodum 


2) Ms. Ba. πλείους" ἄρ. A. — 3) In Ms. la. hic comma , quod contra poft £z, 
nullum eít. Marr. vt in B.r. et al., v. N. δ) Hic fine iota modo in Stp. 
Sb. In. , cf. 1, 1, 9. 


τῷ βχσ. M.) Bg. e P. participtum in fubft. mutat, quod genus, Nofiro 
cum aliis familiare, non amplius per Notas tangimus, in Ind. v. parzi- 
cip. dantes reliqua, vt in Exc. , quae ad Marcum eiusque familiam per- 
tinent. 
ἐγένοντο) Liberum elt , vtrum reddas hoc v. per fueruzz, (quod dein- 
de, iunctum cum dat. perf., valet i. q. Lat. Za£ere,) an cum Bg., cui 
conuenit ad fenfum P. liberius, vim vtramque fed, vano cum difcrimine, 
afferente Suida 1, 483. m., at ignorante Stp. Th. v. cum dat. perf, et 
fine caufa dubitante t, 825. D. i. de Ifocr. ὧν ἐγὼ τυγχάνω γεγονὼς. vbi 
cum gen. perf., vt ap. Xen. Cyr. 1, 2, t., ficut fyn. yevzeSo, ap. Ifocr. 
£y. E. p. r1. 1.4. , fed p.281. 1. 4. W., qui cum Guar. non bene reddit, 
vbi ellipfis fumetur praep., ἀπὸν ἐκ f. zo, cf. Xen. Ind. Cyr. Z. et Io- 
feph. T. 1. p. 9. i. γίνονται δὲ αὐτοῖς παῖδες ἄῤῥενες Ovo, natz Íunt autem 
eis ΠΩΣ mares duo, qui locus cum aliis bis Dem. 1028, 3. et 20. it Xen. 
M. Socr. 1, 5, 2. i. ed. Thiem. V. 4. p. 52. 1. liberos mares, eft in iis, vbi 
&ee. cum alio fubit. valet pro adi., (cf. Eur. Phoen. v. $5. παῖδας — ἄρσε- 
νας» quae fcrzptura in N. veteris Atticae dialecti cenfetur, vt noftra per 
δ recentioris, contra Moer. p. 26., cf. N. et Greg. p. 67. i. cum N. 
Koen. 14.) ficut h. 1., abfolute pofitum, pro íubft. ett, qua duplici ra- 
tione, a Stp. Th. non obferuata, occurri in N. T., cf. L. Fifch., vt 
abfoluta frequenter ap. Luc., v. Ind., fed Sch. , mares fi//i** (fere cum 
Verf. ante ad locum Iofeph., íumto fubít. mar. e P. pro adi., opinor, 
uomodo eít ap. G. Th., cum Gr. n., quanquam ibi nihil diferte de 
ubfít. f. adi.) qui'debuit potius reddere cum Verf. ad Xen. L.1., c£. Plin. 
€p. !, IO, 8:» vbi deinde mares, pro fubfl. per appofitionem iunctum, 
murari licet in adi, mafcu/inuss vel in forinulam gen. /iberi mafculini 
fexus, Vernaculae rationi commodiffimam; quae et valent in Gr. noftro 
cum íubít. παῖς aut alio, vt L. Bof. Ell. p. 63. i. ἔρσενος xod ϑήλεος γόνον 
ex Herodt. 2, 66, p. 230. 1 41, vbi proprie Zzaióz δὲ τὸ παρΖπαν ióvra 
ἔρσενος x. 9. γ.» nulla proríus prole fufcepta vi; /// feminea ve, quo adi, 
et ipfo reddecur, fed feuere ibi, cwngue prorfus /ize liberis effez virilis 
aut feminei fexus, f. maribus et feminis. 
xcu νέος) Si vera funt, quae in Exc. de Veri aetate feptem modo as- 
sorum proferurtur: hic illa formula multo anguftius fumitur, quain c. 
r. $. 9., vbi de adolefcenribus adhibita, vt h.l. de puero, vbi Sch. cum 
. e P. fere, fed ér. ,yrcvz., borum, duorum, «/ter** innuens rectionem 
pron. cum gen. , quam, tacente Stp. Th. in hac quidem notione, non 
jtem in alia 1, 1288 B.e. , repetit a partitione Poff. Synt. p. 45. i. Nr. 4. 
caufam in Lat. Bg. non prodentibus Hor. Turf, p. 12», 1. Nr. :3. et G. 
Th. 270, 34. 40., ataflerentibus quoque, a/zer ex CoffÁ., cum praep., 
quam et in Gr. pro cauía gen. habeas per ellipfin, cf. L. Bof. p. 472. c. 


c 


34 LIBER I. CAP. II. 


νέος τὸν βίον μετήλλαξε *. adolefcentulus vitam commu- 
? ^ » . * 

Βηρίσσιμος d ge ovo. tauit cum morte. — Veriffimus 

Ps rd x^ . . 

QUT. τὸν δὲ περιόντα, Κομ- autem eieratnomen: fuperfti- 


c) Ms. Vi. μετήλλαξεν A. ftud y ἐφελκ. plane fine caufa inueni adiun&dum 
períaepe : fed femei tantum de eo monuiffe fufficiat, Loc, v. N. — d) Vbi ()ap. 
Stp. funt: ibi in Ms. Ba. cola ftant. Mart. Signa parenthefis tantum in Stp. 
Sb. bu. et In., quibus hic facile caremus cum Ms. ΒΒ.» fed colon ante Βηρ. in 
iisdem , at poít air. nihil, vt in fine parenthefis plerumque deinceps, qua de 
interpundione non amplius monemus. — c) Ms. Vi. δὲ ἣν A. Apoítrophum vt 
plurimum ponit librarius, vbi in edd. non adhibetur, et contra, quod non 
femper adícripfi. Loc. Plenum δὲ hic etiam in Ms. Ba. et B. z, , cf. 1, 1, I1. i. 


in ἀπὸ» tacens p. 492. m. in &x, quae {ΠῚ Lat. praep. magis refpondet ; 
vtrinque vt comina Ms, et edd. poft τουτ. alienum agnofcatur, cum gen. 
arcte cohaereat cum £z. , ab eoque pendeat. 

T. B. μετ.) De ν ἐφ., feq. confona, v. alibi, ducente Big. plena fua 
fortaffis e Stp. ΤῊ. 1, 355. D. sp. 7. β. dicunt, vc Lat. vitem cum mor- 
te commutare, pro mori, (vt hic Sch. , aliorfum abeunte P.) relinquen- 
tes tamen fubaudienda illa cam »zorte'* quae nihilo fecius Bg. exprefht, 
forte quod nec ipfi; vt nec mihi, exemplum norum, vbi in Lat. deef- 
fent ifta, cum, quod G. Th. v. e. affert, fit diffimile, Gr. omittenti- 
bus non tantum σὺν τῷ θανάτῳ, Íed etiam interdum acc. v. 8... cf. Stp. 
1. 1. Bud. C. 6:8, 41. 849, 2c. fqq. Ind. Aefch. Eifch. ες Dion. Caf. cum. — 
L. Bof. Ell. p. sz, m. Suid. 1, «82. i., quem locum Srp. Th. in v. 2iga-. 
λαξεν ignorabat, cf. tamen Harpocrat. et L. Bof. l. l., tenentibus et. — 
noftratibus Zas Leben mit dem lode werwechfeln , 1. das zeitliche mit 
dem exigen. jJ] 

Βηρίσσ.) De nomine hoc v. Exc., tenente Stp. ΤῊ. v.óy. nihile Noftri. | 
tot locis, fed ne formulas quidem , quas Gr. cv., vt Lat. vocabulum, 
cum proprio nom. parit, quarum, praeter allatas in Ind. , hic modo af- 
ferémus illas, pertinentes ad cafum, quo ftat nom. proprium tum, cum 
adeít f. abeft v. fubit. ἦν cum nom. c». et dat. perf. aliquo. Hic compa- 
ret eius nom. proprii nominatiuus Zxe., vt alibi infra et ap. Dem. 666, 
pen. 885, 9. 1052, 9. Acl. V. h. 1, 32.i. Aefch. Fifch. r, 10. m. et Ind. 
Pal. v. óv. it. Luc. 1, $58. i. et p. 748. l. 11. Δίων αὐτῷ τοὔνομα» Dioni - 
nomen eft (p/£) , exquifite conuerfum, cum Sch. in ὄν. ,,nomen ei fuit. - 
Veviff/mo** e P. partim, vt, qui alter eft cafus, nom. proprium teneat 
datiuum, vt ap. Dem. 1083, 12. ἢ ὄνομα Ἰ(λειτομάχῃ » it. Call. Del. v. 36., 
qua de formula v. Fifch. ad Pal. 20, 2. et de vtr. ad 21, 2., non memo- 
rata tertia ratione, vbi nom. proprium effertur per gen., cuius generis 
exemplum nec inibi notatum, etfi. ap. Lat. fuiffe traditur in Grammat. 
lib. vulgaribus, quo de vniuerfo genere nihil G. Th. v. som, , nifi 456, 
41. Íq. de dat. nom. proprii, cuius cafus accominodatur ad dar. prono- 
minis, a v. fubit. pendentem; vt illa N. T. ratio Luc. 1, 62. Ἰωάννης 
ἐφ) τὸ Óv. αὐτοῦ affinis quidem eft et fyn., fed conftru&tionis tamen alius, 
cum nom. proprium pendet a v. fubít. , quod ante et polt fe nominati- 
vum habet, fed deinde pron. perfonae non ftat in dat., verum in gen., 
qui regitur a fubft. ἐν.» proprieque hoc ordine, τὸ dv. αὐτοῦ ἕξιν ᾿Ιὡάννης. —.| 

τὸν δὲ περ.) De v. περι» a P, neglecto, v. 1, 5,6. Sed Mss. in fcriptu- 
ram proprii nominis Ind. Sb. ,,duplici uj etiam C. Pal. 636, 25. (e Zof. 


"LIBERÍ. CAP.1L. 55 


. á id s L : ^ ἧ ἃ 1 .4 * 
μοδὸον * καλούμενον, ὁ cu,» temattem, Commodum nomi- 


“μετὰ τῆς ἄλλης. ὃ ἐπιμελείας πᾷ, pater reliqua adhibita di- 


f) Ms. Vi. Κόμοδέν τε xa^. , fed Ms. Ba. modo Káuz2:w , vno p etiam, vt'de- 
inde femper, poí(t περ. idem negligens comma cum B. 1. al., v. N.  g) Ms.Ba, 
μ. τῆς πάσης ἐπ.) fed Ox. cum Ed. μετὰ πολλῆς ἐπ. e Stp., v. N. D WUTOT 
I, 7, 3. 1.) Caeteris in locis idem Pal. Κόμοδον vno ig fcriptum habet, 
itidemque Faíti Gr. p.38. Eutr. Met. (8, 7, 3. m:) nec non et Zon. (v. 
alibi,) ac Suid. (2, 343. m.) quafi Graecam habeat originem.* Sed cum 
et Graeci in aliis vocabulis duplex uu vfurpent: res forte melius repe- 
tetur e more librariorum, duplices olim fere fimplici littera exaraütium., 
Tum Bg. e B. particip. xz. commutat cum affini fübft. ; ad ferfuim bez 
ne, quanquam et Lat. tenenr formam Gr. participii, v. G Th.. Pa:gzium 
vocitatus e/?, et Bg. proprie alius dicendi modus -eft per abi. ipai 
quo de infra; Iifplicuerint hic Berglero cafus tidem , a Gr. conftrictio- 
ne Latine órituri, accufatini illi, v. c. Commodum vocatum , pro qua ra- 
tione feuera, vbi eft appofitio, refoluerur particip. per pron., qi eit 
vocatus , vt et facimus in ipfa illa appofitione, cf. Schell. Gramm. Lat. 
p.29i.m. Quam rationem non perceperit Ms. Vi. librarius, inferens, 
vt Ms. Ba. alias, τὲ in participp. fimul duobus; nifi et refpexerit íimi- 
lem Noflri formulam alibi in v. xza. cum v? hoc ipfo, 1: cum δὲ affini, 
quorum τὲ etfi per fe excidere potuit ob fq. xz fyllabam fimilem, tamen 
cum Mss. rel. hic nihil P. prodit. ! uw 

E. T. ἀλλ. ἐπ.) Fórt. μετὰ μεγάλης ez. , licet frequentius fit μετὰ πολλῆς 
ἐπ. Stepb. Pro μετὰ τῆς ἄλλης alibi dicitur μέτὰ πάσης , vt idem Schottus 
admorauit. Magiítrorum nomina Lamprid. exprimit inir. Commodi (c. 
1. τῇ. T. 1. p. 472.) Sy/^. reliqua adbib. diligentia, hoc eft μ. v. ἄλλης. 
Nam eam curam, quae Veriffimo debebatur, Commodo iam impendit. 


 Fruftra ergo hic alia obtrudunt Stp. μ᾿ pey. aut μ' πολι. Schott. et Sb, μι 


m 


má&ewc. Bergl. Scheid. in Ind. (v. ἀλλ.) ἀλλ. ἐπ. a//a, h.e. magna, dilg., 
vt non opus fit corre&ione Stp. in μεγάλης. Τὸ ἄλλο interdum, vbi fcil. 
feries orationis poícit, exponi porelt per κακὸν, v. D'Orv. Ch. p. 402. 
(m. ad p.71. v, 17.) Quidni ἐς exporfamus per ἀγαθὸν, vbi itidem con- 
texrus patitur? Vt h:l. fit, cum egregia, cum laudabili dilig. Leiim. F. 
μετὰ πολλῆς ἐπ. Reisk. . 

Vanae funt emendationes et lectiones aliae, fi oftendi poteft, νὰ 
gatam edere fententiam bonam; Tum interpretatio et notio adi. ἀλλ. 
quaeri debet non modo, quam contextus vtcunque patiacur, fed et quae 
facillima fit ac nixa linguarum analogia ec vfu fcriptorum aliorum." At 
Leisn. quidem ratio mihi videtur longius petita: fed Scheid. , fiue P. 
porius, non illa firmata vel caufa, vel exemplo, fic adiuuctur, quod 
ἄλλος dr. interdum pro πᾶς» v. Rsk. An. ad Gr. Auct. V. 1. ad Calf. D. 
P 25. m, 1:26. et V. 4. p. 116. e. cum Ζ. Ind. Xen. Cyr., et hoc πῶς», vt 

at. omnis, pro magnus et fummus, cf. fupra; quo redeunt eciam Schot- 
ti ac Sb. cogitata, dum, vt credo, non tam corriguünt, quam compa- 
rant Nofiri locum aliquem, etfi non diferte nominatum, cum fane ap. 
Nofltrum faepe (it μετὰ πάσης cum aliquo fubtt., e quibus maxime huc 
ertinet 6, 8, $. μετὰ πάσης ἐπιμελείας difertum; vnde tamen nihil con- 
citur, cum ambigatur, an p. zze. tum ibi, tum alias, fit i.q. μ. τ, &A- 
245 nec fequatur neceffario, vt Nofter hic etiam, vt ibi, fcripferit; quo 


56 LIBERIL CAP.II, 


ἀνεϑρέψατο ", πάντοθεν τοὺς ligentia educauit, vndique gen- 


h) Ms. Ba. ἐθρέψατο, tamen ἂν adhuc fupra fcriptum eff a manu prima, et 
pro fq. commate fit colon. Marz. ln commate hic omnes edd. confentiunt, 


Ye N. 


forte refpiciens Ms, Ba. Gloffator, nec ipfe ad tentandam le&. vulg. 
auctor effe poteft, Iam Stp. coniectura prima tacite iterum eít ducta e 
P., qui habuerit in fuo Cod. le&ionem Ms. Ba., vt alibi, cum ita fal- 
tem intelligas caufam, vnde verterit z/227a, quia πῶς fic dici moníiras 
vimus. Sed vulgatam non modo Mss. reliqui tuentur, verum et Bg. 
vnus eandem recte interpretatus, vt ἀλ, fit h.l. re/iquus;. quod. nititur 
primo analogia Lat. voc. a/iss ,. Gr. prorfus refpondentis, eoque feníu 
noti, v. G. lh. 252, 38. fqq. cum Ind. Ern. Tac. et Liv., deinde etiam 
vfu lequendi Gr., ἢ. e. exemplis locisque fcriptorum Gr. aliis, fic za. 
adhibentium quoque; cf. Stp. ΤῊ. 1, 341. E. e. Foef. Oec. p.20. m. Rs. 
Or. V. 3. p. 192. N. 19. Ind. Xen. Cyr. Z. it. Hom. 03. β΄. 239. Praeterea 
tota formula p..7. ἄλλ. cum fubft. quodam reperitur alibi, tum ap. Noftrum 
ipfum 2, 11, 16. p. v. ἄλλης εὐδαιμονίας, vbi et P. reZiguus, tum ap. alios, 
in primis eos,» quos Nofter in deliciis habet, aliasque imitatur etiam, 
vt Dem. 1044, 2I. g. 7. ἄλλης οὐσίας et T huc. 3, $. m. μετ᾽ ἄλλης παφασκευῆςν 
eum reliquo apparatu, modo fine art. τῆς», absque difcrimine; cui fore 
mulae per gen. cum praep. fimilis eft haec fyn. in dat. fine praep. ap. 
"Thuc. 2, 100. 1. τῇ ἄλλῃ παρασκευῇ » veliguo belli epparatu, 2, 97. €. 
πῇ à eUDzapeovia ,. caeterarum rerum copia , €t 2, 94. €. τῇ A. exist Ael 
aliis eccuratae cuftodiae generibus , quae ap. Suid. 1, $8. i. 1. 6. de Adria- 
no feuerius redditur, caetera diligentia ; ieruante vulg. etiam Sebero ad 
Poll. 1, 2. N. 12., fed Bg. ftabiliente eandem, vt videtur, ex hiftoria eo- 
que, quod Marcus eam curam, quam in Veriffimo alias et ante adhi- 
buiffet educando, nunc etiam Commodo impenderit ; pro quo dicturus 


eram, Marcum curaíffe, vt Commodus educaretur ea diligentia, quam | 


et in aliis rebus ac caeteris omnibus adhiberet, f. pro folita fua diligen- 
tia ct cura in aliis caeterisque rebus ; qui feníus eít noftrae formulae τ.» 
fi quis eam longius eloquatur; vt in iftam Marci curam diligentiamque 
in aliis quoque rebus teítimonia extant tum Dion. Caf. T. 2. p. 1181. 
1, 19. in caufis recognofcendis et iure dicundo, it. 1.23. et p. 1173. 1. 46. 
fqq. in aliis, tum Capit. in Marco c. το. T. τ. p. 330.i. et c. 11. m. p. 332. 
ita emendationes funt inutiles, fed etiam duriores atque audaciores, 
cum a litteris lectionis vulg. abhorreant, praeter illam πάσης; quae in 
maufculis elementis ἄλλης referat. InS:p. maior effet verifimilitudo, fi 
adeffet μετ. ἄλλης» vt ap. Thuc. fupra: vnde μετὰ μεγάλης fingeres, quafi 
μετὰ aut μετ᾽ interiiffet ob fimilitudinem. Mirum eft, nemini in men- 
tem veniíle Ga»c pro ἄλλης» ad litteras propioris, et habentis etiam 
Ípeciem inde, quod a4 cet 5, vt duplices cum fimplicibus, confundun- 
tur in Mss., diferteque ἄλλος et ὅλος alibi variat, v. c. v. Eifch. Plat. Phil. 
p.203. N. 9. Sic faltem aliquid fingebatur commodius, vt a Tayl. ad 
Aefch. L 1., quanquam nihil bic opus eft correctione, fed tantum in- 
terpreratione, quam inítituit Bg. porro in pr. μετὰ fic, vt eam mutaret 
in particip. Lat. e45i/;te, paulo quidem liberius, fed ad fenfum perin- 
de tamen, per legem, qua participia poni poflunt pro praep. cum fubft., 
vt ex amore virtutis mutes cum addu&tus amore virtutis , cf. Schell. de 
ftylo p. 344. m. 38$. €. 455. e. et Apin. Lex. Gramm. diferte p. 25. b. m. 


| 


ῃ 


LIBER I. CAP; II 31 


^ 3 » , . - Li * * 
ἐν τοῖς ἔϑνεσιν ἐπὶ λόγοις δοκι: tium in. litteris probatiffimos 


$ * 

- sadbibitus víurpatur loco praep. cum'*. afíerente G. T'h. formulam fine 
lege ztque explic. 101, 76. 79. p. 14.1.8.» fed in v. aig. et f£udium nihil 
de formula per pr. cwm, at in fyn., cum Gr. m.;, 1321, 24. fg. ,,cum 
eura Sall. — Tacito fimiliter in trequenti:víus eft** cuius Ind. tacet ,- vt 
ad Sall. Iug. 66, 1. cuz magna czra Cort. ,' qui ad Cat. $1; 38. cum fum- 
mo /fzdio in N. modo Comparat cum cura e Liv. et Tac,, fed ad Cat. 59. 
€. cum magna glaria ..cum abundat* εξ ad Jug. $4. 1. cum cura, compa- 
rato magra cum ture, addit, jid aliis dici aceurate**. f curate et curiofe, 
it. p. roro. i. ad cum cura aífrert modo ,, Vell. zegue dicendus //se -ura'* 
quod zo» /fne eít 1. q. cum, cf. Ind. Carn. N. v. μπὸ et cura, fedInd,Tuft. 
v. cum , et Flor. ,,cum fize, h. e. fumma fide, (immo tantum pro adv.) 
fideliter, rel** Liv. v. cm m. ,,cum ezrz, p. diligenter, caet., (it. Amm. 
M.) cum exitio, i, exitialicer** recte; quod praep. cum fubft. par eft adv., 
vt et nudo abl. fubft., qua ratione fyn. hic P. vfus; hincque Sch. £x. 
Hiligentia educare filiz** qui tamen bene mode per vnum fubft. cum 
Bg., pro duobus P., in pr. e, noftrum locum noniterum vertens, tameu 
tacite per adv. explicans, cum fübiecerit 1} 1, 1, 4. m. μετὰ πάσης àxei- 
βείας , e quo et ipfo Ms. au&or hauferit, vbi Pg. feuerior, it. 6, 8, ς. 1.» 
quanquam et adv. adhibens, cf. r, 9, 6. e., hic vt reddiderim zzi? fei- 
ner übrigen Sorgfalt, quod pron. addimus, faepe in fubft. Gr, et Lat. 


oppreffum. -— -- 

ἄνεϑρεψ.) Ambiguas lect. tales in Ms. et infra accipiemus, vt et fim- 
plicia, pro compofitis data, et contra, quae femper de gloíla nobis 
fufpicionem commouent, vt Stp. Th. ;,&v. 1. q. fimpl. re. alo, — educo, 
1. slendo et nutriendo facio, vt augefcat, et in maiorem molem affur- 
gat, fi vim praepofitionis exprimere velimus'* cuius tamen potius nulla 
vis eft hic, vt in aliis v. v., cf, med., quo Stp. caret, in Luc. Ind. et 
L.N.T.,'vt paff. Ind. Geop.; vbi Verf. enutrire, quod, vt Bg. e P., 
ap. G. Th. cum fimpl. ,γερέφω » — nutrire, f. potius nurriendo euzere et 
prouehere, et quafi in altum et ad ftaturam iuftam ducere, (quorfum 
tendant et noflra aufzieben ct auferzicben.) — Sed etiam per alios edu- 
cant parentes, et educar, quicunque curat paruos, vt adolefcant** quo- 
modo et ἢ. l. Vern. ver. /iefs — erzieben, i. curáre et finere fibi educa- 
re, pro vi verborum med., in quibus libelli Kuft. et rel. noftrum nom 
tangunt, rem ipfam confirmante Dion. Caf. s, 1200. l. 20.íq. τὸν υἱὸν xak 
θρέψας καὶ παιδεύσας» ὡς οἷόν τε ἦν Gers , Vbi diferte fimplex, pro Noftri 
compof., et. Lampr. in Comm. c. 1. T. 1. 472. m. mortuo fratre, Com- 
modum Marcis er fuis praeceptis, et etiam magnorum aque optimorum 
virórum erudire cezatus eff. 

7zyr09.) P. plane opprimente -. i9», Bg. copulat ftatim cum adv. 
zavr., vt Lat. formula exiftat, quae aduerbio loci additillum zen. ; quo- 
modo tamen, opinor, non dicunt Gr., fed per gen. quoque, v. c. πάν- 
τοϑεν ἐϑνῶν, ντ ὅπου γῆς» lenfu quidem in Bg. ratione nibil perdente, 
cum idem fit feuerius hoc, vsZigue doGiflimos i» gentibus arceffzns , f. 
- inter gentes f. ap. gentes alias.et externas, quae adi. fimul cogites im 
fubft. i9;., fi fumatur, vt vulgo; quanquam ἐξ bic peculiari fumetüf£ 
fenfu, de prouinciis quidem Rom.,.vbi non opus iftis adi.) quomodo 
ἐν 7. i9». manifefto eft 3, 10, 2,; vbi camen exchiftoria docendum , "atr 
magiftri illi-et do&i € prouinc. R. arceíffiti; in quam zem mode poffum 


38 LIBER I. CAP. IL: 


μωτάτους᾽ ἐπὶ συντάξεσιν οὐκ conditionibus - haud ' contem- 
LS z “Ὁ [74 ς * 
EUzpG ρονήτοις κωλῶν͵ ὅπως", nendis euocans, vt perpetua 
, , Lour , nd - - - 
συνόντες ἀεὶ, "παιδεύοιεν αὐτῷ confuetudine erudirent ipfi fi- 


τ τ 1) In Ms. Βα. bic comma, (vt in B. 1) et mox poft «ax. colon. — k) In 
Ms. Ba. hic comma, íed contra pot 4n nullum. AMarzz.. Poít & comma πιο. 
do in A. Stp. rel., fed nullum vtrinque in al. 


commemorare Graeciam, e qua diferze maziftrum. Commodi aliquem 
narrat Lampr. p. 472. €. vt ipfius Marci plures Capit. p.292. e. cf. Heyn. 
Hift, T. 3. p. 939. m... tum ap. Capit. p.271. e. ibique. N. 4. inter Marci 
doG&ores etiam aliquem Chalcide, Syriae ex vrbe, accitum, quo de tamen 
v. Salm. p. 295. N. 1. et Caf. N. 2., e quibus terris adeo et filio pater 
magiítros quaefierit , cf. de adv. Stp. Th. ex Hom. 'o3, £; 270, Hef.íine 
N., Ind. Xen. Cyr. Z. Dem. 219, 25., vbi Rs. V. ro. p. 450. Codd. zav- 
ταχόϑεν uloflema' εἴ... Ὃς. E idé j 
£r 4.) Sb. Ind. v. A. formulam à, a, aliunde interpretatus in dicendo 
et litreris** fubiicit fine Verf. noftrum locum , vbi videtur fubít. A. fum- 
fiffe dupliciter, proprio fenfa atque impropr., quo pottr. tanrum Pg, ce- 
pit, vt et p. per fyn. cum Stp. Eh. 2, 624. C. e. o£ à. X. εὐδόκιμοι ,- eX 
Herodi. , homines ;z/£rni do&rina praediti* e Bud. C. 238» 45. cf. ἢ. 37. 
et p. pr. l. 42. it. 241, 29. qq. , quo fenfu et λόγος in fing. dicitur, Stp. 
ignorante, v. ad N. T. Munth. p. 265. m. Loesn. p. 164. Krb. Decr. R, 
pr. p.290. m. Obf. M. Amft, V.2. p. 152. εὐ Vig, p. τοῖς fq... vt ap. 
Lampr.in Comm, p. 472. e., praeter, /izteratorem Graecum ,,. Oneficri- 
tum, etiam orator ei eius Sanctus fuit; vnde Sb. defendatur, . in adi. 2. 
reddente Bg. forte e Srp. Th. 1, 1031. E. e. aliunde, deferto P., cuius 
clari aliud Gr. e(tanfra 6, 1, 8. τοῖς £. λ. εὐδοκιμωτάτοις v ad-quem locum 
pertinebant proprie illa. Stp., tenente G. Th. fubft. Bg. fine Gr. 107, 58. 
»pro Íciencis et. difciplinis, — probatus, δεδοκιμασμένος . (ine; explic.) — 
2᾽ούο, δοκιμάξω, εὐδοκέω, rel** Suid. 1, 614. 1, δοκιμώτατοι TV πόλεων. 
omnium vrbium Zaudatiffymae. et praeftantiffmae , cf. Hef, vnde fe tuea- 
tur P. , quem partim repetit Sch. in. ,,2. c/aros doctrina wires ap. matio- 
565, in ^. omittens fuppletum ab eo non. male fubft. ἄνδρας. 
ἐπὶ συντ.) nen contemnendis cond.- Praep. ἐπὴν cum te«tio cafu iun&a, 
ad conditiones pactorum declarandas adhibetur. δὶς Rom. 8521. fic Gr. 
iQ οἷς, quibus conditionibus, v. Blackw. Crit. f. p. 316. Leisn. 
Obíeruationem banc melius conftituimus in Exc., etiam quaedam 


' Sch. 2 cum dat. ad defcriptionem inftrumenti f. cauíae,. à. A. doctrina, — 


e. praemuis. Sic μισϑοῖς 1, 3, 5. (malead vnam referentis notionem haec 
loca, et, poft P. in) evvr. conditionibus non afpernandis (e Sb. Ind.) acci- 
re aliquem'* pro quo Lat. ad v. κάλ. e P., vicinius eft Bg., ignotum Stp. 
Th., ap. G. Th. tantum ,,extra vocare* fed Cl. Cic. ezocare dr. ali- 
quem magiflrratus —, cum eum iubet ad fe venire* cf. Ind. Corn. N. it. 
Ceocf. b. G. 4, 20, 4. euocatis ad fe vndique mercatoribus ,' quae ad fe et 
h. 1. fuppleas, cf. Capit. in Anton. P. c. 10.i. T. 1. p.271. e. quum Apol- 
lonium, quem Chalcide acciuerat , ad Tiberianam domum — veca[f:t, 
quod fimpl. et hic fufficiebat.. e. 
'συνοντ.) Multa hic Bg. libertas, fed illa inferuiens perfpicuitati, mu- 
tato particip. in fubít. et-adv. in adi. affine, excufabitur cumagnira cau- 
fa mutatae orationis, fi quis experiatur feueriorem Verf. ,. v.c. praefentes 


LIBER I, CAP. H. 39 


M e? ᾿ς , * Ts * 

τον. UiQV. τᾶς TÉ ϑυγατέρας, 5. lium. . F ilias etiam matu- 
EN y " : v ὃν , 

ἐν ὥρα γενομένας, ἐξέδοτο ras nuptum dedit viris fcnato- 


ei femper , f. cum Sch. vezfantes cum eo femper , vbi exprimendum pron. 
moleftum fit, cum mox redeat, ob hanc caufam oppreffum in hoc v., 
' vt alibi, cf. Xen. M. Socr. 1, 4, 1. 6. 1,6, 3.e. Ind. Ael. V. ἢ. cum Luc. 
2, 877. 1. 3 24. E: 79. , quanquam, cum Noftro licuetit opprimere pron. 
etiam interpreti feuero licebit per illud pzaefentes femper, quod et noftra- 
tes imitabuntur, Zamiz ffe, ftets gegemwürtig, rel., in toto h. l. aliud 
agente P., cf. Stp. ΤῊ. cum Ind, Dem. et Thuc. 

αὐτῷ) Sch. s&. ipf 1 fo; ,,dux Dg. forte in expreffo leni pron. fpiri- 
tu, qui eft Herodiani, narrantis haec, et iudicium fuum velut. inter- 
ponentis, cum alioqui, ob fuperiora ἀνεϑρ. et xz4., ad Marcum relata, 
αὑτῷ per afperum quoque valezt; vt tamen, quia nulla hic V. L. eft, 
potior fit lenis, et pron. copuletur vel cum fubit. 7. v. ; fumto dat. pro 
gen., quo de infra, vel, de Bg. ratione, cum v. z., vbi erit dat. com- 
modi f. fimplicis obiecti eiusque, cuius in gratiam, quo auctoref. volen- 
te, Migne, cf. ad Luc. 1, 168. N. 53. it, 2, 268. N.70. et p.572. Ν- 
97. Ael. V. h. 2, 20. i. 7, 8. i. Thuc. 3, 98. i. it. Vig. p. 160. e. Nr. 2. 
cum-N., Fifch. ad Well. p. 170. m. Bs. ad Alc. p. 107. e., it. ad Xen. 
M. Socr. 3, 1, $. 1. 3, 65 2. i. et Oec. 3, 16., Hf. ad Aef. Fa. 82, 3» 
ignorante Stp. Th. re&ionem hanc v. et Lar. Bg. in act., ap. G. Th. 
cum Gr. n. 

τάς τε 9.) Pro τὲ P. δὲ legit. Sy//. non fatis certo, cum reddiderit 
porro , quod aeque τὲ vulg. exprimere poteft, vt ille per fyn. praeterez 
c? Vertit I, I, 5. €. it. 1, 14,2. 1. cum Bz., qui et ipfe h. liberior; etít 
ad fenfum dans quoque copulam aliquam, ignoratam Stp. Th. In rem 
de collocatis a Marco filiabus cf. Exc, ad $. 1. 

ἐν ὧρ. γ.) ἐν ὥραν Íc. yápuv , quum primum nubendo marturuiffent , vt 
Apul. Mil. p. 153. Leisz. Sed ad hunc Noftri locum ap. L. Bof. Ell. p. 60. 
m. fuppletur γάμου, conuerfum ,filias, quae nubiles eran£'* pro quo ma- 
Jim, quae aetate nubili erant, Í.aetate, annis, nubiles, vtad Schol. Theocr. 
ibi, αἱ ὥραν ἔχουσαι γάμου, poflum addere ex Ind. Geop. παρϑένος», &e- 
ἔχουσα γάμου, virgo mubilis, Dem. 402, 1. ἡλικίαν ἔχουσαι γάμου, it. Alc. 
€p. 3» 41. p. 364. 1. xai ἡ παρϑένος δὲ 94 παῖς ἣν ἔχομεν ἐν o. γάμον, et vir 
go autem filia, quam habemus nubilem , vbi deelk particip. noftrum , ye- 
vou£ya, ἢ cum prr. fubft , commate polt παῖς et 2x. facto, cf. Gat. ad Ant. 
p. 31. b. C. et Ienf. ad Luc. 1, 656. b.e. , vbi ,,hic ἀκμη eft maturum nu- 
bendo tempus, quod et ὥρα γάμου appellatur. — Iftiusmodi nubilis virge 
Gr. quoque ἐν ἀκμῇ γάμον γενομένη audit Dion. H. 1.** Sb. T. 1. p.62. l. 
21.» vt plur. γάμων gen. exempla, praeter vnum ap. L. Bof. I. 1, funt 
alia ap. Suid. 2, 759. m. ὥρα γάμων, καὶ ἀκμὴ, καιρὸς γάμων, aetas, nuptiis 
apta, Hef. 2, 1593. m. cum N. et ad Moer. p. 426., vt de Lat. formulis. 
Stp. Th. 4, 795. C. m., qui p.787. G. fg. modo ,4ez ἡλικίας» flore 
aetatis E re anguítius non huc valet, cftque ὥρα fimul cum iftis gen. 
yp vel mpl. tempus , aetas coniugii, vtSuid., vel aetas, coniugio et 
nuptiis apta et matura, tempus legitimum f. confuerum ineundis nuptiis 
matrimoniisque , cf. Palmer. Ex. in A. Gr. p.811. m. Gat. l.l. Ind. Xen. 
M. Socr. et Bach. it. Zeun. ad Theocr. An. p. r1. m. et ad Vig. p. 159. 
b. e, , vbi et huius loci meminit, Suid. 2,759. e., quanquam forte et Stp. 
T h. 4; 787. B. (44. eam notionem agnofcit, vbi proprie illam pro tem- 


in 


40 LIBER |. CAP. II. M 
ἀνδρώσιτῆς συγκλήτου βουλῆς rii ordinis optimis, non eos, 


pore generaliter tra&at, qua de v. Bud. C. 236, sr. L. N. T. Vig. p. 158. 
e. Nr. rs. Ind. R. Or. V. 4.7. And. Arift, Καί, Aef. Fab. Hf. Call, h. Ap. 
v.87. Theogn. v. 724. Hef.2, 1593. 1.; praeeunte iam in noliram rem 
- Hom. 'o3. 6, 126. δῶρόν τοι — τοῦτο δίδωμι — ἐς γάμου ὥρην, im nuptia- 
»um tempus, fed in Plat. illo ad Vig. p. 159. N. 32. 522 δ᾽ εἰς ἀνδσὲς ὥραν 
Αἰ κούσης τῆς κόρης» iai «d nubilem aetatem prouecta putl/a** cumalio gen.s 
aeque fübintellizendo in fuperioribus, ac γώμου et γάμων, ficut nulla 
plane ellipfi opus videtur, fi. fumatur pro aetate adulta et matura, 
quae deinde eft illa aetas, nubendo apta, cf. Stp. Th. 4, 792. C. e. 737. 
G. et Z. ad Vig. l. l., quae ratio in primis commoda noftratibus b: L, 
da fie bey reiferm Alter avaren, f. zu einem reif. Alter gelancet, gekom« 
men warez, quo Bg. refpexerit ,' fed liberior, pro quum aetate matura 
e[fent , f. n aetate matura conítitutae, verfatae, cf. Stp. Th. 1, 825. e. 
ον»γενόμενος cum ἐν interdum vertitur coz/Zitutus** fine loco aliquo, at per 
weríatus ap. Bg. $. 10. e., vt pro veziezs alibi, faciente Sch. cum P. 
partim in 99ἐν cum v. fubft. adhibetur variis qualitatibus animi f. corporis 
defcribendis, vt eivou f. γενέσϑαι ἐν ὥρᾳ, adolejcere* cf. 1, 8, 17. m. 

ἐξεδ.) Hoc med. ap. Dem. 1036, 8. de patre fimiliter, pro quo 1028; 
pen. fimpl. δίδωσε, it. p. fq. 1. 22. iveysyvz , cf. D'Orv. Ch. p. 245. m. et 
Abr. Dil. Th. p. 314. e., vbi de femina, quee fe ipía defponfat, vt paf. 
de patre rurfus ap. Dem. 1369.» vlt. , praec. I. 21. iterum δίδωσι», fed de 
fratre 1014; 3.,- et act. fine Ind. 835, 17. 842, 13. 1009; 27. "IOtO; 4. 
1118, $. 12., vbi fq. adeo γυναῖκα ἔχειν, omifIo fc. ὡςε. it. Z. Ind. Xen. 
Cyr., ignorante med. et paff. Stp. Th., vbi ,pro loco, 1. do nuptui* 
«ui phrafi fimilis Bg.; pro vno Lat. e/ocare Ind. Dem., quoad praep. 
Gr. viciniore, qvanquam ap. G. Th. non de filiabus, at in illo P. cum 
3nd. Fifch. Theophr, puellae ce/locarz dr., cum nubunt, — alii co//oca- 
249, |. nuptui datam** vt Ind. Dion. Caf. adeo ,nuptum coliocare** at 
ap. G. Th. cum adiun&tis fyn. suptai et 2» matrimonium; in quibus 
omnibus v. , fiue priuis, fiue iunctis, tamen nihil ineft, quam dare vxo- 
rem, quae notio et in Gr. ἐκδιδόνου, pro tradere, a qua poteftate potius; 
quam ab illa, pro locare, (noftratium aucffattez, e Lat. elocare,) tropum 
ego quidem dixerim ; cumque nee Lat. illud zradere, nec αἰ πιὰ edere, 
quod plane noftrum Gr. exprimit, in hac caufa fit in vfu, fed compofi- 
tum pro fimpl. ponatur faepe: non verear noftrum reddere per folum 
Lat. Zare, folenne etiam in hoc genere, vt noftrum geben et vergeben. 
Caeterum ap. Suid. (, 746. 1: ἐξέδοτο, ἐξέδωκε, edidit, £radidit, cloffa 
foliraria, et quafi collocanda filia, nefcio cui et an Noftro; vt deLeisn. 
2d m. Ox. ,,Val. ad Harpocr. p. 347.'* paginis difcrepantibus cum ed. 
me2, nihil proferre licuic. | 

à»3eác.) Aemulatus hoc nomine veteres. Cic. de off. 2. Apud veteres 
in eligendis maritis non genus et pulcritudo tantum, [ed et virtus 
fpectabatur, v. Pric, ad Apul. p. 396. Leren. 

In Cic. refpicitur, credo, c. 20. e. TAemiffocles — cum confuleretur, 
vtrum £070 viro pauperi, an mimus probato d;aizi filiam colfocaret , rel., 
fed in rem ipfam cf. Capit. in Marco c. 20. e. p. 365. fi/ram fuam — gran- 
daeuo equitis Rom. filio Claudio Pompetano dediv; genere Antiochenfi, 
acc fatis nobili, rel., vc ἀρ. hic, qut Cic. ante 5ons*, moraliter ,* h. e. 
honeftifümus, virtuti deditifimus, laudanturque ifti ἀρ. b. 1. vniuerfe, 


LIBER I. CAP. II. 41 


πδίξοις Ὁ e τοὺς γένους μα: qui longa generis ferie patricii, 
x2cic διαδοχαῖς εὐπατείδας π᾿ nec qui opum affluentia fplen- 
δυδὲ τοὺς πλούτου περιβολαὶς didi, fed qui modefli moribus 


-" 
t. - 


m) Ms. Ba. hic colon, vr punQum in A. cum B. r., pro quibus comma 
rel. reBius, cohaerente extr.9:a. cum i£:9. at&ius. 2) Ms. Ba. colon hic et 
mox pofl λαμπρ. ΟἹ e δὲ fic diuifum in A. cum B. 1., quo de poít tacemus; 
nifi vbi neceile eft monerc. 


fed mox per explic. et per partes in xceu. τ. rg. €t eade. 7. Q.. eP.red. 
dente Bg., it. in e. Q., quo de v. Exc., ar feuerius in ἀνὸρ. cum gen., 
pro P., affumente pr. ix, vt facimus in τὶς» fimilis recuonis et fyn., 
€f. L. Bof. Ell. p. 329. i. 488. e. | : 
' διαδοχ.) Bg. e P. non tanrum alius ordo eít, fed et numerus in 3.; 
cuius Latino augendus Stp. ΓΗ.) in m. ad P. praelucens, fed ΤΌ sy. 
non diferte afferens, quo fenfu hic eft, vr Lat., de perf; pertinenti- 
bus ad familiam , ec nominatim h.l. in partem anteriorem , de maio- 
ribus, vbi et fit aliquod abftra&tum' pro concreto, cf. Exc. de e€/7., a P, 
eppreffo. «5, 32 

T. TA. περ.) L. 3. fingulari vtitur σλ. περιβολή. Stepb. 3, 11, 2., vt fine 
gen. 74. 1, 6, 8.. vbi et in fing., pro quo ett pluralis h. fiie diferimi- 
ne, vtcunque feruatus a P. ,,qui opes nimias o/festarent'* refolutis, pue 
to, duobus íubft. if adi. er fubit. ; huc refpiciente Büd. C. 648, 7. »»οὔτε 
ποῦ "ys. R. ὃ. E. οὔτε ταῖς; WA. X. A. memoriter, nec vertente fimul adi. 
A. » fed fubít. σερ. dubitanter ,,cu/tuz et gef?amen , — nifi pro copia ac- 
cipiamus** vnde Stp. Th. 1, 696. i. repetit, etiam per alia Gr. illa jvc 
fignificet opulento amitfu f. geflamivibus fumtaoffs, fed in Comm. pro-co- 
$/4» — quam ,pofter. interpr. malim** fequente Sch. in zee. Sb. Ind. 
ΟΡ ΜῊ copiis claros* pro quo, ambiguo in fubft. copulauis fere fyn., 
facilius eft Bs. , incelligentis diuitias magnas, f. facultates et fortunas, 
(c£. G. Th. cum Qr. n. in ep., quo íeníu et P. simius ceperit, ta- 
cente Ὁ. Th., non item Cort. ad Plin. ep.) idque re&te, cur veftes fum- 
tuofae, i. diuites, auro argentoque diítinctae, multos fumtus, multam 
pecuniam requirentes et oftentanres, ab ἢ. 1. fint alienae, vbi de ma- 
trimoniis agitur, in quibus ineundis quanquam olim fuerint, vt fem- 
per, qui culru tali aucuparentur deciperentque feminas, patres, matres, 
ramen hic, de rhetorum et philofophorum difciplina, (cf. Ern. init. eth. 
5.7. δ. 193. c. 12. 6. 201. fqq. ic. rhet. δ. 268. fq.) fpe&antur potius tria 
haec, genus, diuitiae er virtus, quorum et Nofter meminit in pr. et 
Íqq., prorfus nobiscum duo fubft. in adi. cum fubtt. refoluente Sch- in 
»A. fplendidos amplis diuitiis* quod adi. Lzt. Bg. non ettap. G. Th. cum 
Gr. n., fed Sb. fupra, vr et hoc tantum ib, cum abl. fubít., refoluendo 
illo per praep. aliquam, v. c. ob f. per, it. quoad; hic vt capiam Bg. 
P confpicui, in(ignes, norabiles prae aliis ob diuitias; quo et redit 

. particip., pro edi, pofitum, et tandem etiam Sb., pro celebres et 
nobilitati propterea, quia eas oftentant vbique, et eae in iftis confpi- 
ciuntür, cf., praeter Ind., ap. Dem. de perf. abfolute 414, 13., cum 
adv. 174, vlt. et cum praep. 331, 19. £xz«cc ἐν τάξει — λαμπρὸς ἱπποτρόφος, 
fed, vt hic, cum abl. 149» vlt. τῇ μὲν κατὰ τὴν ἀγορὰν εὐετηρία λαμαφοὺν 
ἐξ 2p. Luc:3, 501. 1.23. de Dem. λαμπρὸς — τῷ psyé2r 4 magnitudine 


fplen 


didus. Denique ad affümtum ἃ Bg. in accufl. adi. participium à» 


42 LIBER I. CAP. JI. 


A ^s ' ^ 5 r Ξ ε 

λαμπροὺς, κοσμίους δὲ τον τρό- et vitae fobriae effent, gene- 
B , M / Ἂ 3 5 

πον καὶ σώφρονας τὸν [3ίον, γαμ- τος fibi fieri cupiens. Ηδες 

βροὺς αὐτῷ» γενέσϑαι ϑέλων. enim fola animi propria, quae- 

uc Y ΄ » ΜΝ -" PÀY ; 1 . “ S : " 

TAUTA ye μόνα ψυχης ἰδία 20, 4. ve auferri non poflent, 


. p) In Ms. Ba. eft quidem αὐτῷ etiam: fed forte debeat effe αὐτῷ. Marz. 
Hoc per afperum eft in B. 1. R. al. v. N. 1 


τας» refolutum per pron. et verfum per praeter. tempus, praeiuerat 
partim P. i . 

xeu.) Sic iungit χσσμίως xm σωφρόνως Nofter. 5, 9, 3. et Luc. 2, 813. 
(l. 93.) κόσμιον ἄνδρα x. σώφρονα, (virum Poneflum et fobrium.) Yt. x Tim. 
3, 6. Κόσμιος eft homo probatis et compofitis moribus , v. Elsn. ad 1. c. 
et Re. ad Luc. l.l. Lei:sz. [ 

Sch. in c. fynecd. (1. omiffa pr. xz7z) modeftos vzza** in g., prae- 
ter P. repetita, comparans 6, I, 3. βίῳ σωφρονετάτους, non male, quia 
abl.ibi par eft noflro acc, elliptico,. vt alibi praepofitioni cum fubtt., 
cf. Exc. 

αὐτῶ) Praeter edd. illas quasdam, a. per afperum fequuntur quogue 
hic Latt. Inttp., ob'v. 3ea., quod indicat, ipfum agere Marcum, non 
autem Noftrum narrare; vt ramen vulg. lenem excuíent haec, primo 
analogia Lat., vbi pron. demonfir. etiam interdum pro recipr. fzi. poni- 
tur in fimilibus v.-v., cf. Hor. Turf. p. 444. Nr. 6. et ἃ. ΤῊ. 1223, 52.» 
deinde quod ali: editores et critici nihil in talibus mutant, fed, quae 
repererint, intaQta relinquunt, v. ad Luc. 1» 46. l. 34. it. p. $23. l. 31., 
denique quia alij obferuerunt, αὐτὸς fic loco iftius reciproci faepe pofi- 
tum , cf. Vig. p. 162. m. Nr. 6. D'Orv. Ch. p.483. e., ad Luc. 5, 44. N. 
97. it. p.74. N.90., vbi tamen venia datur, fi quis pro loci neceífitate 
corrigat, quae venia fere iterum adimitur p. 81. N. 82., tum Pal. Fifch. 
et Schw. ad Onof. p.52. N. 4. , vbi adeo Atticum dr. περὶ αὐτὸν p. αὐτὸν», 
vt jn hoc genere poft illa expreffuri fimus ed. Stp. In y. h. l. notio ma- 
nifetta, v. Hef., quod ad Noftri vocab. poética pertineat fecundum 
"Thom. M. p. 177., ad quae in N. tantum Liban. profertur, vt a Stp. Th. 
e profaicis modo Herodt., cuius Ind, tscet, non item Luc., praeeunte 
Sch. in v. γεν. Bg. , fed in. ,.3. putans** P. illa fpe&ante, μόξ generos de- 
ligendos putabat , quae non modo funt liberiora, fed ne recta quidem, 
cum illa formula Lat., vtíimiles, ZeZgendum cenfeo, videtur , potius 
ad intelligentiam. pertineant, accipiendis illus v. pro iudicare, nec 
pro velle. 1 

ταῦτα) Haec quodammodo ipfe Antoninus expreffit 5, 33. ltaque 
reCte , hoc pofito, arsumentatur Martial. (5, 42. 8.) Extra fortunam eft, 
quidquid donatur amicis, Quas dederis , folas femper babebis opes. Ap.1n- 
feros Diogenes interrogat Alexandrum lacrimantem , τί δακρύεις», ὦ μά- 
TZ: 5 οὐδὲ ταῦτά σε ὁ σοφὸς AgigoréAxc ἐπαίδευσε», μὴ οἴεσϑοι βέβαια εἶνοη 
τὰ παρὰ τύχης; ap. Luc. 1, 393. (l. 64.) cf. plura in hanc fententiam ap. 
Voff. Inft. Or. 1. p. 59. fq. Leisn. 

Antonini forte funt ibi, ὅσα — ἐκτὸς ὅρων ToU χρεαδίου καὶ τοῦ 
πνευματίου, ταῦτα μεμνῆσϑοι μήτε σὰ ὄντα, μήτε ἐπί σοι, ad quae v. Gat. 
copiam. Jdem Leisn. in m. Ox. ,,Cic. Phil. 4, 5.* extr. a/ra omnia zn- 
certa [unt y caduca , mobilia: virtus eff vna altiffrmis defixa radicibus, 


* DIBER I. .CAP-TLE . 43 


ἐναφαΐρετα ἡγεῖτο. κτήματα. ducebat bona... Omnis vir- 
ἀρετῆς δὲ πάσης ἐμελενᾷ αὐτῷ. tus ei-curae- cordique erat, 
"λόγων τὲ ἀρχαιότητος ἦν ἐσα- litterarumque antiquitatis adeo 


4) ἔμελλεν A, 2, cum B. 1.» v. N. ^ c) Εἰς comma [ἢ Μ5. Bg. B. 1. Bc. 2. 


quae sunquam vlla vi labefaclari potef! , munquam. demoueri loco... Sch. 
partim e.P. in ju. propria Zona hominis virtutes, ἀν. po[feffrones ftabiles, 
; quae auferri s07 pofant; wy. putabat**. v.-Exc. : 


ke. BP) E P. δὲ omifit Bg., in reddendo per phrafin ἐμ. vfus duplici 
fübit., quorum alterutrum fufficiebat, vt cordi erat ad Pluc. Hf. c. 17. e. 
et Ern. Call. Di. v. 2., aut curae erat , cf. Sep: Th. 2, 858. e. Barn. Eur. 
Becch. v. 450. Ern. Call. Di. v. 137. it. Del. v. 9o. et Ind. Ael. V. h., 
vbi tàmen et priuo redditur curare cum Gf. ad Luc., quod et feuerius, 
vt quoque fiudere; quanquam Bg., addito fecundo fubtt., videtur fen- 
fum voluiffe adiuuare; cum Lat. cozZ effe, quanquam interdum per cu- 
rae efft reddi licet, v. G. Th. 1244, 22., tamen melius, vt ib. 1l. 26.» 
explicezüur per 2mare, proprieque in animo effe, entre, cogitatione, 
et hinc etiam in amore; nec in Gr. et Lat. virtutem nominatim curare 
eft aliud, quam amare, obferuare, exercere, quod poftr. hic liberius eft 
p., cf. Suid. 2, 524. m. 528.1. 527. m. fqq. , non coll. ad Het. 2, 564. i.. 
vt nec ad r, 1192. m. N.24. haec Suid. 1, 723. i., tum Schol. Soph. An- 
tig. v. 1340. Dem. Ind., cui add. $26, 3. 665, 1. 725, 88. 937, 18., ad 
Luc. 1, 425. N. 7s. Bud. C. 1492, 4., vt de V. L. per vitium folenne, 
| eee Hom. '03. &. 6., v. ad Luc. 1, 448. 2, 40. l. 31. Fifch. ad Plat. 
?Phaed. p. go. N. 8. Schw. ad Onof. p. 33. N. 10. et ad Hef. 2, $68. N. 18., 
ad quam cauendam confufionem forte pertinuit cura diftinguendorum 

. sítorum v. v. ap. Grammat. vet., v. c. Suid. l.l. 


. πασ. ἐμ.) Leisn. ad m. Ox. ον. Iul. Poll. in dedic.* quem non licuit 
infpicere. Recens Vern. omne genus virtsutis, vt πᾶς facpe, v. Obf. M. 
Amít, V. τὸ, p. 356., it. Bg. et P. fyn., ficut fing. valet i. 4. plur., 
omnes, quotquot funt, virtutes, cf. G. Th. in Eg. v. i. et de re ipfa 


Exc. ad $. 1. 


τι Aey: T. ze.) De ftudiis Marci et praeceptionibus magnifica Capit. in 
M. 2. íq. Xiph. fine M. Suid. v. Mzex. aliique. Boecl. 
- . pfe etiam Antoninus per torum lib. 1. , cf. Exc. ad $. r. et de aoy. 
$. 2. e. , vbi Bg. e P. ,- et 4. &ex. litterae antiquae, antiquis temporibus 
Wet viris cultae, maxime Graecis, vt &ex. intelligatur non de omni an- 
tiquitate, fed de certa eius tantum aliqua parte, nec cut Vern. vet. de 
folis philofophiae ftudiis, multo minus cum Vern. rec. de antiquitati- 
bus, force e Sch. ,'Ea^. Graecorum antiquitates** tenente Stp. Th. v. 
&ex. fine auctoritate, quae nec mihi quaerenti fe obtulit, vt forte fitin 
Notlri peculiaribus, eque Lat., vbi fecundum G. Th. mu/tae antiquita- 
tis peritus, it. antiquitatis omnis peritiffymus, et adeo ap. Quint. anti- 
quitatis admirator , quo Lar. hic exprimi potuit Ze., fed et feuero Cic. 
amator, pro quo Dg., particip. fyn., feree P., vt et fuppletum adv. 
οὕτως ante ὡς, quod fic nude et pro duplici Bg. aeo, v faepe in 
" "Map linguis , «f. Z. Ind. Xen, Cyr. et Me. Soc. , poft Stp. Th. 4, 
Ls PL à 


44 LIBERI. CAP.H. - 


&ncí ὡς μηδενὸς μήτε Ῥωμαίων, erat amaus, vt nemini Ro- 

μήτε "Ἑλλήνων ὠπολείπεσϑαι. manorum Graecorumque ef- 

δηλοὶ δὲ, ὅσα καὶ εἰς ἡμᾶς 5.fet fecundus. Argumento 
5).Μ5. Ba. colon hic. — t) Ms. Da. μὴ δὲ AA. v, N. 


μηδενὸς μήτε — μήτε) Ms. pj δὲ habet neg. non modo diuifam, de 
more vet., fed etiam cum alia littera; vnde copulentur μήτε — μηδὲν 

librarii vel lapfu, vel ingenio ex aliorum vfu, cf, Hoog. Op- p. 754- 

Nr. το.» et affine contra μηδὲ — μήτε p. 751. INr. 6. fq., quo de connu- 

bio (negatiuazum nihil Stp. Th. , ac de diuifa neg. 2, 911. F. »fcriptum 

inuenitur etiam μὴ δὲν idque plerisque in locis** fcil. Mss. et edd. pri- 

marum, inde du&arum, cf $. 3. m., Hemíl. Ar. Pl. p. 23. a. i. 169, 

a. 1. et Ind. Luc. ad V.L. et Thuc. cum P'raef. ad p.256, 36., etiam cum 

difcrimine interdum, quo de iníra2, vt de μηδ. cum. gen. ad 1, 15. 4- 

m., Bg. reunente P, in neg. duzbus per vnam modo copulam aientem 

exprimendis, arn «αἱ 

ἄπολειπ.) ΝΜ τσ nemine gegue Graeco » zegue Romano relinqueretur, 1, 

Íuperaretur. V. zeZizquere codem fenfu Hor. A. D. 417. (mihi turpe relin- 

qui εξ.) Sen. ep. 109. 2f properamus: zelizquimur. Proprie acízecSo4 

€t ἀπολ. dr. athletae, qui in flzdio vincuntur.  Transfertur deinde vox 

κε ad.alios quoscunque, qui, inferiores difcedunt, v. Euíl. ad Hom, f. 

1314. ap. Fabr. Agon. 3, :9..p..304.. In primis autem στὸ λείπεσθαι: eft 

curíforum, (quos alii praecurrunt et relinquunt pone fe) Fab.l.l. p. 305.5 

vt de errantibus in vercenda hac v. cf. Per. ad Ael. V. ἢ. 1, 23. et infra 

ad 2, 3, 4. Leisn. mA ^3 
.Qui ét ad in. Ox. ,,Ariftot. Quaeft, p. 12. 119. et O. M. V. 4. p.784. 

et de eodem v. ad r, 3, 10. e., cf. Bud. C. 1059, 35. Stp. Th. 52, δός. e. 
Krb. Obf. ad N. T. p. 391., Vig. p. 346. Ind. Dem. Ifocr. Pan. et ἔν.» 
3t. alio fenfu de athleta quoque Fiích. Aefch., Suid. r, 279. m. Har- 
pocr. p. 53. e. Hef. 1, 469. m, ἀπολείπετον y ἀπομένει. V. veRlanéz,, nobis — | 
er bleibt zurücb, vtin N. laudata N. T. loca quaedam poftulent potius , | 
noftrum ü^rig &eiben f. feyn, cf. Lexx. Sed tropus v. a Leisn. melius — | 
ab init, éxplicatus eit per Lat. fuperari, quarn deinde per tropicam quoe 
que formulam Zzferiorem d[cedere; quod et valet de aliorum Verff. , it. 
de Bg. e P. formula, quae ap. G. Th. 360, $4. 144. tantum e poétis 
et fiae explic., vbi haud dubie eft i.q. deterior, vr h.]1. impar doctrina, 
et totum, v nemini zegxe Komanorum, seque Or. relinqueretur , (fe- 
vere redditum, praeter μηδὲν. alio cafu,) vt a nemine fuperaretur doCtri- — | 
na, nemo eum fuperaret doctrina, nemo doCtior effet eo, cf. de gen. " ' 
cum hoc v. t, 3, 10. e., vt ad Bg. Lat., infra 1,17, 27. m. quoque adhis — — 
bitum in Gr. οὐδενὸς ἥττων, meminerimus propriae formulae ap. Herodt. 

I, 23. ᾿Αρίονα , ἐόντα κιϑαρῳδὸν τῶν τότε ξόντων οὐδενὸς δεύτερον, Arionems 

qui erat eitbarocdorum fui faeculi nulli fecundus; quae adiun&ta et h. 1. 

iuppleas, fui faeculi {, eg aetate, Í. eius aetatis mero eum fuperabat, 

, potius, quam Politiana, ne elogium hoc videatur nimium Noftri, cuius 
Jocus εἴποις Anglos, non item Heynium hift. T.4. p. 1010. δι, mode- 
ratius 2gente Aur. Vi&. ep. 16, 11. philofophiáe Jiudens; litterarumque 

Graecarum perzz/fJmius. n 

c δηλοῖ) In omnibus Dg. e P; fine caufa, δηλι per phrafin, 4A9. per come 

pof. et omiífis δὲ €- καὶ, quorum primam formulam , G. Th. non expli- 


LIBER L CAP. II, 45 


ἦλθεν", ἡλεχϑέντα πρὸς αὐτοῦ, funt, quae ad nos peruene- 
Ὁ) Comma hoc in edd. omnibus, et tacite quoque in Mss., v. N. 


catam, capimus pro argumentum efle et arguere, et cum Sch. sea dec/a- 
rant innuente aliquam cafus elUpín; quae ἢ. l. camen eft duplex, 
omifífo. bis pron. demonftr. neutr. , atdiuerfi numeri, v. c. τοῦτο δὲ δηλοῖ 
Távrx, quorum primum fuppleuere Vern. , fed pro fecundo P. fubíftituic 
permulta, πάμπολλα » quod nimium eft contraque legem. Grammatico- 
rüm,-ante pron. rel, quale hic eft ὅσα (vt Bg. e P.) 1ubentium expleri 
tantum pron. dem. , cf. Dem. fine Ind. δηλοῖς δὲ καὶ i£ ὧν ζῇς ^. de perí. 
quidem , fed de re, vt hic, 84,727. 293. 21. 407, 19. , ΠΙᾺ] tale renen- 
te Stp. Th. , nec in fq. formulam, vbi Sch. cum Dg. in v. ey; , fed in 
stc —:ad a/iguorum (noitra) tempora vezzre** nec G. Th., nift 842,93. 
»peraenit ad me haec ves, 1. refciui, dictum eft mihi* cf. Corn. N.Ind , 
fed.h. l. innotuerunt nobis, feruate funt nobis, fícimus f. legimus nos 
nunc. . Sed in δὲ Vern. vet. per τὲ non male quidem, nec. tamen neceí- 
fario ; cum ες δὲ faepe fimpliciter oratioriem concinuet ,- vrnoftrum aer, 
et Lat. autem Í. fed, cf. G. Th. v. vtr. Hor. Turf. p. 166; €. Ind; Corn. 
NN., Gort. ad Sall. Cat. 43; 2. et lug. 45, 3. cum difertis bis. y/fed faepe 
continuatiu3, vc Gr. δὲ quod alioqui et h.l. pro γὰρ valeat; in καὶ 
Sch. reddente et/am, quod verum eít yniuerfe, fed vt «ranspofitum vi» 
deri queat, jn altero membro ftans, quanquam proprie pertineat ad prius 
membrum et v., pro àyA- δὲ xoi, vt ap. Dém. ante, cf. 1, 9, 1. et Bauer, 
Philol. Paul. p. 285.:m., vel fuo feruetur loco, quod mihi potius cit ct 
fine difficultate , 11 referas non ad pr. pron. 2e., fcd ad fq. εἰς 4u., pro- 
prieque per quandam in dicendo breuitatem, pro plenis, quae, praeter 
reliquos, etiam ad nos venere, f. quae non íólum in manus et aures 
tum viuentium hominum venerunt, fed etiam ad nos; aliis fuper «a 
poft pron. diffidentibus, dum vertunt nobiscum , cf. Koen. ad Gr. p.45. 
N. 57. Stp. ad Thuc. p. 437. N. 51. b. (qui tamen inconftans ib, p. 160. 
ἽΝ, 41. a.) Abr. Dil. p.359. m., qui tamen dicit redundare p. pr. e. , ui- 
hil definiens p. 423. m., fed p.18. m. fqq. rurfus reddit, vt a Dev. p. 

180. m. in eo pleonafmus ftatuitur, fed in N, difputatur in vtr. partem, 
et ad Luc. 2, $75. N. 6o. nihil definitur, fed 3, 246. N. 7. redundare 
ceníetur , cf. Bud. C. 550, 19, 1290, 16. Vig. p. $06. i., Nr. 6. Bg. ad 
Alc. p. 83. e. Bauer. Phil. P. p.208. m. et Ind. Polb. Ern., pro vi qua- 
dam eius pugnante eciam Hoog. Op. p. $44. m. Nr.8. Íqd. $48. m. Nr. 4. 
144. it. Z. ad Vig. p.509. i., vnde credas, Latinos Inttp. hic fuiffe in 
dis, qui καὶ in ea caufa otiofum putarenr. 

"4 Aex9-) Scripta ab Anton. funt τῶν εἰς ἑαυτὸν βιβλία if, quae Suid. in 
Maex. (2» $01. m.) τοῦ ἰδίου βίου διαγωγὴν vocare videtur, (c£. ib. N. Kult.) 
Niceph. 3, 31. ἢ, eccl. memorat eriam βιβλίον παιδείας, dicatum filio M. 
Cominodo , πάσης κοσμικῆς ἐμπειρίας καὶ παιδείας μεςόν. Ipfe Anton. 1, 6. 
dialogorum meminit, quos puer, fuafore Diognero, ícripferit. Inde 
dialogifia dr. ap. Vulc. Gallic. in Auid. Caff. c. 3. . Libris ex his, quem 
primum nominauimims, íolus fuperett. Lei;s. 

Ct. in banc rem Gar. ad Ant, l. |. p. 5. a. D. m. Fabr. Bibl. Gr. V. 4. 
p. 22. e. p. fq. N. e) et p.32. it. noftrum Exc, ad $. 1. Tum πρὸς intra 
duo v. v. A. €t ye. , cum ad vtr. pertineat, vbi in notione Bg. e P. auc 
Sb. Ind., cf.'cum v. paff., vt hic, vel cum act., it. cum gen. perf., vc 
h. l , aut cum gen. rei , p. ὑπὸ f. ἀπὸν Stp. Th. 3, $68. Q. i. sin folura 


46 LIBER I. CAP. If. 
ἢ γραφέντα. παρεῖχε δὲ καὶ runt, vel diQta ab ipfo; vel 
τοῖς ἀρχομένοις ἑαυτον ἡ ἐπιεικῆ feripta. .Praebebat autem 'et 


x) Ms. Ba. hic comma, fed mox poft βασ. colon, quod et in Ox. 


oratione quoque, fed rarius** Gat. ad Ant. 2, 15. p. $4. b. A. e. , praes 


«er Noftri locum, e profaicis nullum, nifi CL. Strom. , fed Vig. p.639 


"m. »faepiffime** quinque exempla ferens fine auctoribus, quales damus 


Dion. H. S. 1nd. T. 1., Luc., cf. 2, 777. N. 58. p. 812. N. 88. p. 890. N. 
A4. it. 3, $07. N.42., praeter Ind. loca, cum Bg. ex. 1,196. l. 20. p. 239: 
l. 48. it. 2, 486. 1. 44. p. 748.1. $9. cum Gs., vt era, 890. l. 44:, qui 
tamen aliter in locis eiusdein fenfus 1, 109. ]. 80. ct 3, 184. 1l. 21., tum 
Fab. A. Hf., Xen. Bach. Fifch. Pal. ec Aefch.; cuius et alia duo loca fic 
capio, cf. cundem ad Well. p. 390. e., vbi et hic Noftri locus, Dion. 
Caf, ct Exc. ad 1, 1, 1. m. e Luc., it. Hef. 2, 1042. m. me. αὐτοῦ, παρ᾽ 
αὐτοῦ» quod tamen et e poéta fit, vt p. fq. 1: ex Hom. , in cuius loco 
fimili 'O2. δ΄, 207., a Stp. Th. l.l. difceptato, Schol. ὑπὸ», hic vt non 
improbem mutatam e verbis in fübíl. orationem in noftrate fermone; 
diefes zeigen die Reden und Sebriften dellelben , avelche auch auf uns |- 
gekommen find ,. Y. diefes zeiget , was von feinen Reden u. Scór. vcl., vt 
durioribus ap. nos feueris particip., wes von ihm geredez oder gefcbries 
ben, auch auf uns gek. ἡ ; ficut liberum relinquo de diftinctione, an 
comma poft 449. omittas, vbi: cohaerent ὅσ. — 529. A. 34 'ye. per exqui- 
fitiorem rationem , vt participia, quemadmodum alias fubít. aut adi., 
ponantur poft pron. relativ. , ante id locanda feuere, pro δηλ. δὲ ἢ A. 
π. ἃ. M γρ.» 60. X. εἰς ἡμ. 429., cum in Stp. ratione, et poft ἠἡλϑ. fumto 
commate, copulentur quoque δηλ. δὲ ἡ A. 7. à. ἢ ye., ied interiecto 
membro ὅσ. x. εἰς p. 429., quod in pr. ftat in extremo. 

παρεῖχε — £evz.) Pro medio παρείχετο, quae forma per act. cum pron. 
recipr. frequens Noftro, tum in notlro v. cum adiuncto adi., cf. Bud. 
C. 406, 41. Stp. Th. 1, 1349. D. e. (cuius loca e Xen. Cyr. non funt 
in Ind., vbi modo cum inf., cui add. 1, 2, 9. et 13.) Kypk. 2. 380. i 
Dem. μέτριον παρ. &. 442, 10. alio ordine, quam hic, cf. 109, 7. 466, 18. 
$56, 19. 573, 27. 684» I4. (qui et 300» 15. σώφρονας παρέσχεσϑε ὑμᾶς 
αὐτοὺς, med. cum pron. illo fimul,) tum et in aliis v. v., praeter Ind. 
noftrum v. ἑαυτὸν, cf. ad Diod. S. 1, 378. N. 64. it. T. 2. p. 292. N.2- 
jt. Woll. de v. med. p.61, N. et 339. m.;, vbi Lat. fe exhibere vicinius 
eft, quam Bg. et P., fed omnia, tropo remoto, pro effe lenem erga ali- 
qucmy ct. G. Th. in Bg. cum Gr. n. 985, 40. 52, in v. praeff.,. etiam 
cum Gr. n., 1029, 56., in exbib. 495, 44.. €t in v. ger. 8Op» 57. »fe 
ita ge/[t , 1. fe ira habuit. refpicrens ad. noftrum μὲ verbaiten, quod 
et )iptum maxime vicinum noflro Gr., faepe quippe pro tenere pofito, 
dum Bg. deferit P. cafum tertium, in praep. mutatum, fine cauta, cf. 
G. Th. 935; 42., ap. quem in Bg. fq. fusie?. non eft Gr. n., nec in hoc 
jg. Lat. ap. Stp. Th. 1, 561. e., vbi recte ,,&exopéveve eíTe, qui alio no- 
mine ὑπήκοοι" pro quo 1, 1, 9. m. Nofter hic variat; liberius P. fub: 
ftituente πῶσιν , pro quo Sch. in v. zzesiy. ,lubditis** quod, a Stp. l.l. 
improbatum, fuinferat e Sb. Ind. aliunde, cf. Ind. Dem.v. e, Xen.'Avg. 
Mor. cum N., Oyr. Z. et M. Socr. 2, 1, 10. ., vbi extr. fyn. of xega- 
τούμενοι ,. Mocr. ἔν. oi à. ciues* vt Gs. ad Luc, 1, 722. |. 81., quod 
Lat. in profa quidem. maxime probatur, (vt Bg. in poéris folenne, vt 


LIBER I. CAP. II. | à1 


N 


EM Ta | 
xaj μέτριον βασιλέά, τούς τε ' erga fubieCtos fe clementem et 
προσιόντας δεξιούμενος, xw- moderatum principem, adeun- 
λύων τὲ τοὺς περὶ αὐτὸν Ó6- tes benigne excipiens, et inter- 


Virg. in illo, parcere fubieclis rel.) praeter iftud parezzes Ind. Thuc., 
re&e hic Vern. dantibus Zie Uzterrbazen, cuim non!iceat propius ad 
Gr. accedere. | 

ἔπιεικ. x. μ.) Duo ifta ἐπιεικὴς x. uezg. faepe iuncta reperias. Alc. 3, 50. 
(e. p. 390. m.) πρὸς ἡμᾶς — ἐπιεικὴς X. μετρ. τὸν τρόπον » mitibus ez com- 
modis zmorióus vtens, (e Bg., vt et iq. 1.) 3, 53. (e- p. 400. i.) Zzueixyc 
τις κι μ- A. bonus Zozo et commod. Vnde apparet, in' his τὸ μέτριος efle 
1. 4. zeze;. Vnde Ael. V. ἢ. 13, 2. coniungit ifta duo πρᾷος ἦν x. &xitix. 

isn. 

C£, Éxc., non tenente Stp. Th. Lat. Es. e P. ad Βασ., frequens v. c. 
ep. Plin. Pan. pro imperatore Rom,, cf. r, 1, 5., fed et vniuerfe pro 
domino terrae, nobis Fjrf? f. Regent. 

τούς τε ze.) Inter confilia parandae beneuolentiae eft facilitas aditus, 
alloquii confuetudo, refpondendi comitas, v. Lipf. mon. pol. 2, 7. 
Hac nonnulli vtuntur ex inftituto naturae, i.e. ex aequanimicate et ci- 
vilitate irídolis, ficut hic de Marco praedicatur, nonnulli fimulatione 
naturae hac in re defectum fupplent. Pefüma eorum eít facilitas, qui 
ex hypothefi tyrannica infidiofe ciuiles funt, v. quid Iuftiniano tribuat 
Procop. in Arc. hift. p. 59. Boecl. 

Praeter Exc., hic V. L. Lugd. minus fuerit editoris ingenium, 
quam operarum error, non illeintelix, quod ὡς cum particip. ftat pro 
Lat. vt, vtpote, quippe; quod patitur contextus per fe. 

κωλύων) Liberius agente P., ad fenfum Bg. bene, cum xa». fit impe- - 
"dire quouis modo, et factis, er verbis, quo minus quid fiat, redden- 
tibus fic et L. N. T. Schw. et Fiích., fed per fyn. 4zffeadere Krb., vt 
Exn. per vetare cum Stp. Th. 2, $28. D. e. aliunde, cf. Xen. Cyr. Z. 1, 
4» 14.» praeced. ἀπαγορεύειν, €t Q. Th. v. probibere cum Gr. n. ,impe- 
dire verando rel. 

τοὺς περὶ) Hi funt fatellites, infigne regium. — Satellitium illud a'cor- 

ore regio non difcedebat, quod eleganter defcribit Coripp. 3. v. Barth. 
ad Stat. 2. Theb. 385. p. 482. Leisn. 

Pro a?7., in quo leni hic edd, non variant, Latt. Inttp. videntur 
«jr. per afperum legiffe, auc ex indole Lat. fermonis vertiffe, cf. ᾧ, 
3. e.» vt Sch. in ,,z. — αὖτ. qui circa fe erani'* recte fuppleto par- 
ticip. v. fubft. ὄντας et per impf. reddito, dum Bg. e P. formulam fic 
tractabat, yt praep. cum pron. fieret pronomen merum in gen., τοὺς 
αὑτοῦ àcg. , quod deinde in Lat. per adi. expreffit eodem cafu cum fubít., 
vbi Sch. ,ftipator, praetorianus, cuítos corporis* quod extr. partim e 
P., quem et Bg. deferuit, ap. G. Th. cum Gr. n., cf, Suid., non coll. 
ad Hef., qui homines deinde a Noítro varie nominantur, cf. $, 4, 16. m. 
2, 12, 9. i. I, 4, 10, m. et Ind. v. δορυφορεῖν » πραιτωριανοὶ €t. ςτρατιώτης, 
ad Dion. C. T. i. p.702. 1. 57. p. 779. e. Stp. Th. Suic. Th. Indd. Xen. 
Mor. et Z. it. Periz. de Praet. p. 123. 14. 142. 245. p. Íq. m. 494. 604. 
l» vbi et vfus eft hoc loco Noftri, ap. quema et femel occurrunt de rege 


« 


48 LIBER I ΟΑΡ. Π. 


φρυφόξους, εἰποσοίβεῖν τοὺς ἐν- dicens fuis fatellitibus, abige- 
τυγχάνοντας E. μόνος τὲ βα- 6. re accedentes. Solusque 
σιλέων Φιλοσοφίανϑ οὐ λόγοις, regum fuum fapientiae ftu- 


2) Colon hic in Stp. et al. 2) Ms, Ba. φιλοσοφίαν, οὐ Abyss —— σνώσεει A. 


Parthorum 4, 11, 9. €., vt Hef. δορυφοροῦντες , προβαδίφοντες, huc profit, 
cum δορυφοροῦντες int i. 4. δορυφόροι» et προβ. 1. ἢ. 3. 11, $. οἱ προϊόντες 
τινὸς, Lat. azteambuloues , qui ἢ. l., comitantes imperatorem, in publi- 
cum prodeunrem e palatio, prohibiti fint, ne homines remouerent, fi 
qui ftarent in via, Ípe&aturi imperatorem, aut omnino obuiam occur- 
rerent , cf. 3, 11, $. et Plin. Pan. 23»2., non vero, fiqui in aulam et 
ad imperatorem , ibi praefentem , accedere vellent, cum hoc poftr. iam 
eliquo pa&o iníit in pr. τοὺς ze. 2«£. , videaturque Nofter in Marco lau- 
dare duo genera lenitatis ac beniguiratis, vnum, quod domi declarauit, 
alterum, quod egreffus palatio in via, quorum illud ad paucos pertine- 
ret, hoc vero ad plures, ad vniuerfum populum, in primis ad plebe- 
culae turbam , nec Dg. bene expreflerit τ. &z., nifi adiuues fupplemen- 
t0, v. c. in via f. in publico; quibus et opus in Sch. v. ,,Xz. probivere 
aditu compe//aturos** praeter praef., per fut. redditum, v. évr. lumto pro 
alloqui, quo de, vt et de Bg. f. pro conuenire, v. Stp. Th. 3, !444- 
B. e. ἴᾳ. Ind. Rs. Or. V. 8. Din. et Dem. Ael. V. h. Luc. Fifch. Theophr. 
et Plut. Krg. , fed, quo fenfu nos hic accipimus, de iis, qui in publico 
funt obuii, et ap. Noftrum víurpatur tantum deinceps, v. Stp.1.]l. 1443. 
G. m., Ind. Luc. cum 1, 59. 1. 53. et Dem. 922, 9. 1407, 19., et ἢ. l., 
fupplentes cafus tertii pron. αὐτοῖς, noftrum locum adiuuantes fimili de 
Percinace , qui et ipfe fatellires vetuit 2, 4» 2. μήτε παίειν τινὰ τῶν παριόν- 
Tuy, €t Xen. Cyr. 2, 4,23. εἴ iei ἐντυγχάνοιεν — » ἀποσοβοῦντες» quo de 
cf. Stp. Th. Piut. Krg. δ. 271. Arift. Equ. v. 6o. cum Schoi., Hef. cum 
N., Suid., ad quem Kulft. 1, 294. N. 1. errat in tropico v. vfu, cf. ad 
Thom. M. p. ror. Moer. p. 341. Luc. 2, 506. N. 47. et3, 250. Ν. 74. — 
μόνος) Sch. ,,vnus, — cum gen.* quam re&ionem Stp. Th. aliunde 
memorat, fed fine caufa, at G. Th. in Bg. ,,more fuperlatruorum geni. 
tiuum regit, fed etiam cum pr. ex iungitur*. qualem et hic fuppleas, 
cf. L. Bof. Ell. 473. m. 492. e. Poff. Synt. p. 41. e. Ind. Luc. et Ael. V. 
h. alia notione, cf. Stp. Th. 2, 966. B. ad Soph. Ai. v. 51t.. in gae. P. 
deferente Bg., fed retenta forte notione pro imperatore Rom. , cf. 1, 
10, τς. et G. Th. 127, 20. fqq. , fed vt Marci laus exiitat maior, fi fo- 
lus id fecit ex omnibus, qui regnum tenerent vnquam in ciuitate Ro- 
mana aut externa; quo de nec contendam, nec purgem , fi ira late ce- 
perit βασ. vulgarique notione, Noftrum, nifi hactenus, vt forte füum 
pov. fumferit improprie, vtque adv. μόνως infra, pro maxime f. praecipue. 
φιλοσ.) h. e. fe eiTe philofophum, non diíTerendo eut difpurando, fed 
fancte et fobrie viuendo, probauit. Non modo fuit philofopha fen- 
tentia, fed et, quae fentiret, quae diceret, agendo confirmauit. Τὸ" 
tius eius vitae ratio in publicis priuatisque negotiis cum Stoicae feueri- 
race do£trinae confenfit. Non folum eam philotophiam exercuit, quae 
in contemplandis rebus verfatur, fed ec quae ad atlionem tranfit. Phi- 
Jofophiam, quae aliis otii eít ac defidiae, in forum et in remp. et in 
ipfam aciem paene deduxit. — Talis ergo fuit philofophus, qualem Seneca 


LIBER 1. CAP. II, RORRR T 


οὐδὲ δογμάτων γνώσεσι, σεμνῷ diumnon verbis, nec decreto- 
d'^ ἤθει καὶ βίω σώφρονι * rumnotitia, fed gravitate mo. 
ἐπιςώσατο.. πολύ τε πλῆϑος T.rum etfobria vita probavit, 


b) δὲ B.I.,cf.$.2. €) Ms. Ba. σώφρονι βίῳ ems. v. N. 


L 


delineat ep. 20. facere docet pbilofophia, non dicere, et hoc exigit, vt 
ad legem fuam quifque vivat, ne orationi vita diffentiat, ut ipfa inter 
fe vita unius fine a&tionum difífenfione coloris fit. φιλοσοφία ergo hic 
propriam habet fignif. et eft ftudium fapientiae. ϑεα πιςώσασϑοι οἰ rem 
confirmare, certam minimeque dubiam reddere, rei fidem facere. Hinc 
iris«94 in paff. eft ἐπείσϑη» ἐπληροφορήϑη, fides el facta eft, certus factus 
eft. Sic explica 2 Tim. 3, 14. Leisz. 

In rem ipfam deque Marco v. Exc. ad $. r., fedad fententiam com- 
parandam Luc. 3, 66. i. ἔργοις — τὰς τῶν λόγων ὑποσχέσεις ἐπιτώσαντο, fr- 
marunt, Xen. Agef. 11, 10. et Dion. H. S. T. 1. 685, 20., fed dev. χες. 
ad Leisn. cf. Suic. Th. p.743. m. Hef. 1, 1392. 1. cum N. ec. N. T., uc 
de med. Hef. 2, 966.1. Stp. Th. 3, 146. A. e. , ubi e Bud. C. 159, 37. fqq. 
noftra reddita ;,philofophiam — fe colere prae fe tulit, fidemque fecit, 
f. philofophiae ftudii fidem fecit* qua extr, formula reddunt v. etiam ad 
Luc. 3, 33. |. 7. et Ind. Ael. V. h., fed v. privo cum Bg. Ind. Dion. H. 
S. T.2., ubi eft, ut hic, cum acc, rei, cf. Dion. Caf. et Stp. Th.1.1. D. 
j., qui $4. reddit aliunde, vt Bg. e P., fed et ,,amor fapienriae"* quo- 
medo capio Bg., tribuente Noftro infra etiam Marco φιλοσοφίαν 4, $, 13., 
cui forte hinc datus ab aliis titulus ille vulgaris pA7/ofop^i , addente Bg. 
de fuo pron., fed faciente cum P. in λογ.» vbi et procedit dictis, fer- 
monibus, oratione hic oppofiris 4. animi fenfibus et propenfionibus, it. 
actionibus, factis ac vitae, ut alibi ἔργῳ» ἔργοις, πράγμασι; rel., cf., praeter 
Ind. noftrum , quoque Dem. 268, 11. Bg. ad Alc. p. 36. m. Duk. ad Thuc. 
p. 139. N. το. Krb. ad Plut. p. 109. e. Kypk. T.2. p. 332., fed v. δογμ.» 
ap. philofophos, ut hic, pro decreto f. placito, productum a Stp. Th. 
tantum e Plut., cf. Fabr. ad S. Emp. p.200. Luc. 1, $56. 1.3. it. 2, 820. 
l. 99. Suid. Hef. cum N., ut in aítrologia D'Orv. Ch. p. 757. m., in 
eologia L. N. T. cum Suic. Th., aliorum omnium docentium, medi. 
orum item, Schw. L. N. T., etiam aliorum extra fcholas, privatorum 
Luc. 1, 61. 1. 92. cum Loesn. ad N. T. p.95. e., ut de magittratuum in- 
ra, ap. G, Th. cum Grr. n. hic et fq. fubft. Bg. e P. , non hene deferto 
lur., quanquam Nofter ponere potuit ad orationem commutandam ob 
44 ings.» non reperiente me ap. rel, Graecos plur. y». ea notione, 
ed de decretis et edictis regum, populi, iudicum, v. Ind. Luc. Rs. Or. 
. 4. 8. p» 655. m. coll. V. 4. p. 234. l. 7. it. Dem., vt δὲ poft οὐ, in 
edia pofitum enunciatione ac membro, pro ἀλλὰ in fronte, Stp. Th. 1, 
13. m. e Bud. C. 1298, 5. feqq. De v. p. 101. e. Hoog. Op. p. 245. c. 
m Ind. Fab. Acf. Hf. 
βίῳ e.) Ms, ordo alius, transpofito adi., infra recurrens, hic ab in- 
enio elt librarii, ut hoc membrum fit priori fimilius, cum Nofter va- 
iet et Mss. rel. cum P. maneant in vulg. ordine, nonitem Bg. , cf. Exc. 

πολύ 75) Quorum nomina partim referuntur a Lamprid. Conflituerat 
utem Marcus etiam Athenis omnis generis auctores, ad communem 
ilicatem , tefte Xiph. FaQtum eciam eít, ut multi, favoris ap. impera- 


D 


» ^ ^ » d € A5 ni 5; 
ἀνδρῶν σοφῶν ἤνεγκεν ^ 5 Magnumque numerum viro- 
^ , ^ , * *,111* 
τῶν ἐκείνου καιρῶν Φορώ. rum fapientum tulitillius tem- 
m , Y € , j 
Φιλεὶ γάρ "rec ἀεὶ TO ὑπή- 8. porum proventus. Solent; 


50  LIBERI. CAP. ΝΣ ἜΣ 
1 

d) Ms. Vi. ἤνεγκε τῶν Ex. X. 5 φορὰ. Similes verborum traieQtiones non ra-- 
ro occurrunt, fed aliquoties infuper habui, de hac varietate monere. Loc. | 
Etiam Ms. fla. bic confentit in novitate, e quo talia diligentifime Martinus 
dedit, v. N. Sed accentus idem in φορὰ. hic in edd. A al., ante pundum - 
quidem non reclinatus , quo de poflea non amplius monetur. 

, 
torem obtinendi caufa fimularent ftudia fapientiae. Boec/. Quinam phi- 
lofophi hi funt? Forte Arrianus, Athenaeus, Vlpianus Tyrius, Mafu-. 
rius Ius, Cynuicus Cynicus, Galenus medicus, Daphnus Ephefius, 
Rufinus Nicaeus, etc. v. Obf. Hal. 1.7. Obf. 13. δ. 2. fqq. Leisz. 

De Bc. rebus v. ad Capit. in Marc. c. 23. e. p. 380. b. N, t, Caf. ; vti 
ab Anglis ap. Heyn. Hift. T. 4. p. 1011. e, ec in N. producuntur non mo- | 
do philofophi, fed do&üi etiam aliarum artium ; quo fenfu latiori capi 
licet hic Gr. cog. , etiam Bg. Lat. e P. et ex Stp. Th. aliunde, ap. Οἱ 
Th. cum Gr. n., fed non ad fententiam noftram, in v. 74. Bg. bene qui* 
dem difcedente a P., non item a Verf. vulg. , quanquam et alii fic red- 
dunt, v. c. Stp. Th. 3, 379. A. m. , cum, quando adi. πολὺ cum Gr. fubft. 
74. componitur , modo aliud Lat. adi. deligendum fyn., ut megne mul- 
zitudo, quod et noftrates habent, eize groise Menge, it. aPuzdans mult. 
ap. Liv. 2, 47. i., cf. ad 3, 4, 2. quo de nihil ap. Stp. Th., fed tota for- 
mula, Nolítro familiaris, quoque ap. Luc, 1, 559. 1.47. πολύ τί A. multi, 
at p. 709. pen. ἐν πολλῷ vA.22 magna cozciog2, led πολὺς», pro magnus; 
Stp. Th. 3, 480. G. modo phyfice de re, et tropice de perf. , cum [ἀτ 5 
snulto pateat, v. Ind. Ael. V. h. et noítrum. Caeterum ap. Crefol.| 
theatr. rhet. p. 3. e. cum Vs. D. affertur πολὺ τὸ 7249. ^. memoriter. — | 

ἤνεγκεν) Mss. forma dicendi alia, praepofito gen. et καὶ articulo ad Q. 
fuum fubít. propius locato, alibi Noftro euam ufurpata, librario debe 
tur ob vim manifeftam, non folum in traiecto arüc., fed eriam in i| 
ἔφελκ. ademto ; quales formularum mutationes infra in Mss. redeunt; 
flante hic pro vulg. etiam Ms. Ve., c£. in rem Aur. V. de Caef. 16, 11. 
tantum ilo imperaute flovuere aztes £onae, ἀξ i//am gloriam eziam tenv 
porum putem , fcd in v. zv. fupra 1, 1, 8$. e., hic Bg. feveriore, cf. Virg) 
Aen. 11, 28$. Cic. Qu. Tufc. r, 42. m. f. 101. i. ec Plin. ep. 1; 13, t| 
magnum $roventum poétrarum azzus hic attulit , quod ignorat G. Th. ir 
v.» fed in fero, φέρων, ἐνέγκω» — aetas parentum, peior avis, ful 
nos zeguüiores, Hor. i. progenuit** ubi et pro themate fecundum Gr. 
de noftra ratione , ut diverfa v. v. fiant, et duplex adeo, alterum ἐνέγκω 
alterum contraCtum ἐνεγκέω 1. ἐνεγκάω, cf. Suid. 1, 740. e. 2, 62. €., not 
coli. ad Hef. 1, 1226. m. 1639. e. it. L. Ern. v. ἐνεγκοῦσα vulgaribus li 
bellis Grammaticis facientibus cum Stp. Th. T.4. Ind. p. $70. A.e., v 
Sch. fub φέρω“ aor. 1, vel 2. (hinc, cum P. eferre,.im quo Lat., ài 
Suid, 1. |. in Gr. n. adhibito, ap. G. ΤῊ. nihil fimile, quam | ,efferr 
dr..eger , i. producere) qoe. proventus £ezporum, — x. eius aetatis pz. 
ventus** v. Exc. : 

φιλεῖ) Ád gnomen de principum ftudiis faciunt haec, a Schotto ad 
notata, Claud. Regis ad exemplum totus componitur orbis , Cic. 3. de l 
(c. 14. i.) Licet videre, /f velir replicare memoriam temporum ,' quale, 


LIBER L CAP. II 51 


3e * ζήλω τῆς τοῦ ἄφχον- enim plerumque fubieCli ad ae- 
“τὸς γνώμης βιοῦν. ὅσα μὲν 9. mulandum principis fenten- 
οὖν ἐκεήω πέπρακται ἀν- tiam vitam componere. Quae 
δρεῖα xai σώφρονα, secTmy:r cunque equidem eius extite- - 
xz» ἢ πολιτικὴν ἀρετὴν ἔχον- runt fa&ta fortia et moderata, 
τὰ, πρός τε τοὺς τὰ ἀρκτῶα imperatoriam aut civilem vir- 


e) Comma hic in Ms. Ba. cum edd. A. al. 


€unque fummi civitatis (viri) fuerint, fa/em civitatem ζω 72, Martial. 
(8. $5» 5.) Sint Maecenates: non deerunt, Flacce, Marozes, et Solin. 
ς. 2. Augufti tempore multos claros atque eloquentes fuiffe viros, 
prodit. ὁγώ. 

. Claud. proprie haec funt de IV Conf. Hon. v. 299.fqq. — componi- 
fur orbis Regis ad exemplum , nec ftc infledere fenfus Humanos edi&a va- 
dent, ut vita regentis, quae adhibet quoaue Gs. ad Plin. Pan. 45, 6. 
fententiam, cui modo addamus líocr. ad Nic. 9, 6. ed. Krerfchm. etLiv. 
X, 21. i. quum ipfi fe homines zs regis, ve/ut unici exemp//, mores for- 
marent ,$traCtaturi hanc $. in. Exc. cum quibusdam Sch.* zz. f/uritum 

nus Zominum y, 1. fubditi , (et poít P.) qualis rex, talis grex, à. amat, 

let, — 7. part. encl., eadem cum za, et tum fere ufurpari folita, cum 
Íq. dictio, incipiens a vocali, quodammoze, aliquomodo, — 5v animi 
aemulatione , (quali voluifler addere vivere) Q. y. τινὸς β.» imitari vitam 
alicuius.** U 

ὅσα p.) Praeter Exc. fuper p. ovv, hic formulam ὅσα ἐκ. πεπρ. ἀνὸσ, 
feruauit Bg., quoad adi. duo, quae ct hic credas pronomini és. pott- 
pofita, réfolvente Stp. in m. ad P. dativum perf. cum paff. per praep., 
ex arte quidem, nec tamen neceffario, cum, et Lat. habeant, cf. Schell. 
de ftylo p. $93. i., religiofior forte in hanc partem, ad cuius haec 
»poétae ira folent loqui** addidiffem faltem ez ^/fforici, ut h.l. vertif- 
fem, quaecunque iMli geffa func fortia etc. , cum P. iterum relolvente 
Bg. $. we extr. et 3, 7; 18. e., fed rerinente ipfo 1, 3, 9. 1., et contra 
6, 9. 2. m. in fua Verf. exprimente Gr. formulam noftram pro fyn. 
εὐεργεσίας κατατεϑείσης πρὸς αὐτοῦ, ubi praep. illa eft pro ὑπὸ, qua folet 
zeíolvi ille dat., cf. Filch. ad Well. p. 318. e. it. Rz. ad Luc. 2, 6c7. N. 
21. et p. 879. N. 66. e., ubi et noíter locus producitur, ut v. zeze. cum 
eodem cafu v. ap. Dem. 26, 4. 62, 13. 176, 17. 244, 26. 297, 20., ubi 
P. ratio vicinior eft ad Gr. , cum modo adi. inutet in adv., fed Bg. plu- 
ra, aflumtoque verbo Lar. alio, verbum Gr. in affine fubft. et dativum 
jn gen., pendentem ab ifto fubít., fervatis tamen fic Gr. utr. adi. , quo- 
rum ἀνδρ. refertur ad íq. «e. , et σωφρ. ad fq. zo. , fi non cum Big. acci- 
pias σωφρ.» Íed pro Lat. fapientia, et de Marci fapiencbus in rep. in- 
ftituris; P. fequente Bg. per fyn., ut Sch. partim s,modef?e res gejTae** 
non male fuppleto fubtt. ἔργα f. πράγματα. 

ἔχοντα) Nove di&um. —Vetuftiores. dixiTent ςρατηγικῆς καὶ πολιτικῆς 
᾿δρετῆς ἐχόμενα. Reisk. Immo fatis antiquum ac probum v. 2x. de recum 
Acc. rei, pro habere fecum f. in fe, continere, atque adeo pro comp. 
κατέχειν, quo fenfu incerdum regit fimul dat. perf., ubi foleat commo- 
dius ad Lac. linguam explicare per παρέχειν et per Latt. praebere, af- 


52 T LIBER I. CAP. II. 


τῆς γῆς ἔϑνη Í βάρβαρα xa- tutem prae feferentia, tam ad- 
τοικοῦντας, πρός τε τοὺς verfus eos; qui feptentrionales 


f) Sic cum Mss. et edd. omnes, praeter Ing. τ. γῆς, μέρη βαρβάρους κατοικ.» 
et füb Zgxz. penultima nullibi lota, v, N. J 


ferre, creare, facere, cum Lat. non dicant fic fuum Za£ere, fed noftra. 
tes vicinius, v. c. es bat fir mich efaas traur!ges, angenebmes, ilum 
dat. modo in praep. refolventes, cf. Kygk. 2, 450. e. ind. ἢ. Or. V. 7. 
Ant. p.911. i. et Dem. p. 394. e. Nr. 8.164. Luc. 2, 178. l. 29. et p. 803. 
i. cum Ind., Bauer. Phil. Thuc. p. 248. i. ad Thuc. p. 135. l. 50. Schol. 
et Abr. Dil. p. 246. c. Stp.'Th. 1, 1316. A. e. it. ad Thuc. p. 323. l. 87. 
Schol. cum Duk. Verf. Abr. Auct. p. 273. i. L. Ern. v. Nr. rg. et Schw. 
N. T. p.622. a. Nr. 3., in qua dicendi ratione, ubi abett ille dat. perf., 
licet etiam verti per Lat. Zec/arere, indicare, prodere, rel. , quibufcum 
hic convenit Bg. phrafis; quae notio, cum priori coniuncta, faepe eft 
aptiffima ad locum intelligendum , maximeque Vernaculis reddendum ; 
ubi et procedat Lat. fyn. zeffarz ; cf. Focf. Oec, p. 157. a. i. Ind. Fifch. 
Aefch. et Dem. ]. l., cui add. 142, 29. 143, 21. 229, 8. 319, 8. 367; 8. 
27.378, 10. 1485, 21., retinente bene Sch. ,jhabentia virzutem*'*: etfi 
G. Th. non explicat per Lat. nofira fupra, fed femel modo per afferre 
862, 7.» ubi Bg. formula 636, 38. fqq. it. in praep. 984» 10. fqq. fine 
exemplo de ré, quale tamen mox in fyn. prae fe gerere, quae valent 
1.4. privum v. oftendere et rel. fupra, ct. ib. v. praefero 1003, 32. 
Cort. ep. Cic. 2, z, 1. Ind. luft, et Schell. de itylo p. 326. Nr. 38. et p. 
352. e. Nr. 2. b., longius abeunte P. in hac regione, dumSch. ad. ,,«e. 
foris zeflam imperatoriam vzrzutem , opp. domi geltam ap. cives** debuit 
pouus adhibere Lat. aliud, v. c. Zec/aratam Í. exercitam ; reddente me 
«vas von deffen, Gefchicklichkeit zz Kriegs us4 Sraatsfachen zeuget, f. als 
Hel4 und Staatsmaun f. Regent , fumto íubít. ze. univerfe , de omni per- 
fectione ac praeftantia cum intelligentiae, tum animi voluntatisque. |; 

πρός τε) fam aduerfus eos, qui feptentriona/es terrae partes incolunt, 
quam eos, qui fub oriente degunc, barbaros, — ut videlicet legatur zz 
ἀρκτῶα τῆς γῆς μέρη βαρβάρους κατοικ. Sed Pol. illas res geftas ab his fe- 
parat, quafi lezeretur καὶ ὅσα πρός τε τοὺς τὰ kexr. Stepb. (ad marg. P, 
qui fane per fua. ,,qualemque porro fe gelíferit aZverfus barbaras satzo- 
zes** non animadvertit, πρός τε — πρὸς τε pendere a pr. v. zeze., etilla 
sexr. — ix. efTe quafi in parenthefi. /rm.) Scio equidem, poífe cor- 
ruptum videri hunc locum. Quis enim putet, aiunt, recte dici, ἐμέ 
babitant gentes barbaras, τοὺς κατοικ. ἔϑνη βάρβαρα.  liaque fufpicetur 
aliquis ἀρκτῶα 424 βαρβάρους» barbaros, qui feptentrionales oris partes 
Babitabant. Nam τὰ 594 fedes ac patrios lares fignificant. Exempla 
paffim ap. Herodt. Ael. etc. Sed in re clara iis afferendis abilinere 18- 
tius ett. Tamen fcio, nil effe mutandum circa voc. 25,4, cui aíterifcum 
praefixit. Steph. — Nam Graece dr. populus aliquis habitare genzem. 
Arrian. in 4 Zvaf. fic fcribie plane et diferte, οἱ δὴ τὸ μέγιτον ἔϑνος 
Σκυϑικὸν ἐποικοῦσιν. T. l'ab. Apparet, ni fallor, e Bg. Verf., cum legií- 
Íe, aut legendum putatle zz ἀρκτῷα τῆς γῆς μέρη. Sic Herodi. 4, 7, 2. 
τὰ kexT. τῆς ἀρχῆς μέρη. Fabri emendatio Berglerianae poftponenda, 
etfi verum eft, τὰ 795 fedes ac patr. lares notare. Mox idem Faber 
putat, nihil effe mutandum. : Nam , Graece, inquit, dr. populus a/iquae 


LIBER 1. τ CAP. ἢ: 53 
ὑπὸ 8 vulc ἀνωτολαὶς ποιου- terrae partes incolunt, barba- 


' 8) Ms. Ba. τοὺς ἀπὸ τῶν ταῖς ἀνχτολαῖς μερῶν moiauj: , M. Ve, τοὺς ἐπὶ ταῖς ἄν. 
ποιουμ.», fed M. Vi. πηοάο Zz3 pro ὑπὸ affert , v. N. 


: - 
habitare gentem. Itaque, quemadmodum nomina multarum gentium 
pro regionibus, quas illae gentes incolunt, paflim ponuntur, ut docet 
Burm. ad Ouid. Met. 4, 668. ad Vell. 2, 15. ec 42. et Obf. Mifc. V. rz. 

. 96. ica senerale nomen, quo gentes Graece vocantur , fc. τὰ 234, vi- 
dentur Fabro dici pro fedibus gentium et regionibus. δὲς igitur Faber. 

Nec mihi videtur quicquam effe mutandum, fed ob aliam rationem, 
τὸ ἔϑνη βάρβαρα adicitur per appofitionem. | Verto igitur, adverfus eos, 
qui incolunt fepreztrionales terrae paries, qui fumt gentes Zaréarac. 

JYk kexrüm T. γῆς» OifHa voce uég4, funt feptentrionales terrae partes. 
Leisn. (quem ct. in Progr.) ἔϑνη βάρβαρα dele, ut fenfum turbantia. Eft 
Ícholium. Reisk. ἡ 
2 wb. Ind. v. 29v. ,,γῆὴς ἔϑνη βάρβαρα κατοικοῦντας » pro μέρη" obfcu- 
rüm, utrüm pro ἔϑνη correxerit μέρη cum Stp. , an £24 modo pro μέθῃ 
acceperit, qui faltem non fimul probavic Stp. alterum, βαρβάρους» pro 
vulg. βέφβαρᾳ, ut tamen fubito 1ng. fecerunt. De Bg. aeque incerte 
res videtur, qui e Stp. ad m. D. nihil mutavit, nifi quod Zarz£aros alio 
poneret loco et vicinius ad Gr. ordinem, remotos a Stp. ad extrema. 
Nam; quod in Bg. comparet quoque vocab. parzes: in eo poteft rece- 
piffejStp. μέρην fed et libere id fuppleviíTe fub&. ad 441]. τὰ &gxr., utfacit 
mibi, c£. 1, 1, $. e. v. Zusà., €t ἔϑνη βάρβαρα fervaffe, breviter ad fen- 
dumque per Zaróaros convertens, Sic Sch. modo haec praebuit in pr. 
"e. ηἐχϑοοὺς, adveríus hofles , — ἄρκτ. τ. γής » deptentrionales ferras** 
quem fufpicor τὰ r. γῆς exquilite cepille pro τὴν γῆν» €t τὰ z. τ. γῆς pro 
τὴν ἀρατώαν γῆν» in quibus tamen affumferit fubft. μέρη» ut τὰ articulus 
neutr. generis haberet, quo referretur. lam, fi quid tentandum hic ef- 
Íet: luf&ceret, cum Fabro pro ἔϑνη fubftituere 534, furtum de fedi- 
bus, locis, terris, in quibus quis verfari folet, v. Exc. ad 1, 2, 6.1 
quia duo ifta et alibi confunduntur, cf. Koen. ad Greg. p.236. N. 96.» 
ubi affertur valde blandiens locus Eur. Hel. v. 580. ἔπειτα πατρίδος 3εοΐ 
μ᾽ ἀφιδρέσαντο γῆς εἰς βάρβαρ᾽ *J4, deinde edwxerunt me dii ex patria, 
et co/ocarunt inter bomines, qui mores habent 5arbaros, pro breviori, 
"deisde patria e teria Zii me collocarunt in barbara, peregrina, Joca; vbi 
adeo occurrit cum fubít. 594 ipfum adi. Qzeg., ut ap. Noftrum de Fabri 
conie&ura;. qua tamen ne opus quidem, {1 vulg. interpretemur, ficut 
alibi, de provinciis, ut et in Arriani loco forte capiendum; unde fit, 
«dveríus eos, qui eptentrionales terrae, orbis, imperii Romani, provin- 
eias barbaras izcolumt ; ubi primo gen. z. γῆς confiftet fimul cum fubft. 
$3». , ut ap. Lat. copulantur zerrae /oca , deinde τῆς γῆς notio erit aut 
latior, ut vulgo, aut anguflior, vr τῆς οἰκουμένης, pro certa tantum ter- 
rae parte, atque adeo terra et orbe imperii Kom., denique intelligen- 
tur Romanorum provinciae, ad feptentrionem fitae, Germania et Bri- 
tannie, quarum cum incolis bellum geififle Marcum fortiter ac felici- 
ter, vcl e Capit. conftat, cum Germanis quidem 1. 1. p. 321. e. 339. i. 
343. fqq. , ubi Marcomanni diferte vocantur Paríari, p. 352. 355. m. 
365. m. 369. e, 372. e. p.íq. e. 324. 387. ct 394. e. , fed cum Britannis 
p. 331.0. et 372., ficut Noflro mox memorat οἱ ὑπὸ ταῖς ἄν. A.» orien- 


54 LIBER 1. CAP. II. 


7 » . . 
μένους τὸν βίον, πολλοῖς P ros, quam qui fub oriente fole 
᾿ 
h) Ms. Ba. πολλοῖς τε καὶ σ. V. N, 


zales, videntur effe Parchi ap. Capit. p. 321. e. 325. 339., it. Syri p. 336. 
m. 372. et 392. Cumque dicitur a nobis Marcus bellum intuliife pro- 
vinciis Romanorum barbaris: id fic intelligimus, quod Germania et 
Britannia ex parte tantum fubiectae tum fuerunt Romanorum ditioni, 
et hanc Romanorum partem vicini barbari, nondum fuübacti, faepe in- 
fef'arunt, contra quos adeo Marcus belligerarit, cf. 1, 3, 12. fq. 3, 14, 
1. Íqq. it. Exc. ad r, 1, 5. et ad Capit. p. 321. N. 7. Caf. Sic quidem inter- 
pretando rantum fuccurrerim huic loco; in v. xzroix. tenente aliunde 
Stp. Th. cum L. Ern., praeter fimpl. Lat. Pa&itare, etiam Bg. cum al- 
tero inhabitare , quae compp. ap. Ὁ. Th. per fimpl. illud explicata, ubi 
et nofirum Gr. comp., cuius praep., ut illa Lat. i», regat adiunctum 
ac., reipondente forte noftro &ewosnen, fed me fuper lota in ἀρχτ. nihil 
regulae tenente , fed variantes tantum in eo editores cum Stp. Th. ipfo, 
cum rerinuerit L. Ern., non item Hef. τ, 538. e., fed iterum Suid. r, 
331. e. £exrdoz, ὃ ἀνατολικὸς , miro gloffemate, quod et Verf. fervavit, 
nec Kuft. aut Toup. caftigarupt, cum videatur excidiffe aliquod, v. c. 
"à ἀντίκειτοι , cui opponitur , f. ᾧ ἐνωντιοῦτοι , 1. οὗ τοὐναντίον, nifi fuerit, 
καὶ ἀφχτῶος, ὡς 0 ἀνατολικὸς» Ut exciderit modo ὡς ob pr. fimilem fyl- 
labam 
τοὺς ὑπὸ) Cod. perperam ἐπὶ ταῖς kw. Strotb. Haec mutatio praepofi- 
tionis in codem Ms. Ve, redit2, 9, 17., vt Var. eadem alibi, v. Luc. Ind. 
N. v. ἐπὶ et Fifch. Plat. Ap. $. p. 57. N. 3.5 hic ut fit librarii lapfus aut 
gloffa, cum per fe utr. recte habeat , quanquam neutra in voce tenente 
Stp. Th. exempla regionum talium, quales hic funt et alibi, fed modo 
locorum univerfe, et Noftro in talibus non à», fed ὑπὸ adhibente; ut, 
fi quis fübtiliter verfetur, difcrimen aliquod reperire poterit, quafi ἐπὶ 
T. ἂν. fit in oriente, quoad ἀν. fumitur de terrae regione ac parte, fed 
ὑπὸ 7. ἂν. fub oriente, quoad ἀν. de cocli plasa et parte valet; quan- 
quam, ἢ ἐπὶ pro παρὰ accipias, et totum ἐπὶ τ. £. ad orientem, cum 
ὑπὸ conueniet; ut Sb. Ind. $. ,,7ziz zv. fub oriente, 1. in oriente** et 3, 7; 
16.6. ἤγειραν τρόπαια. τὸ μὲν ἐν ἀνατολῇ, τὸ ὃ Uv Zexrm, [ibi fubfti- 
tuuntur ἐν et v. , quae praep. et pro ἐν faepe ponitur, ut Lar. {εὖ pros | 
fimpliciter, fine illa fubtilirate phyfica; unde le&io Ms. Ve. manet glof- | 
fema apertius. Sed illa Ms. Ba., ut nunc habet, corrupta videtur, et 
aliquando fuiffe in marg. ὑπὸ τῶν τῆς ἀνατολῆς μερῶν», aut ἐπὶ τῶν τῆς ὧν. 
μερῶν» quia ὠπὸν quod ille Ms. tenet, cum ὑπὸ et ἐπὶ etiam alias variat 
confunditurquc, ut in Ms, Vi. hic accidit, vulgatam in reliquis cenen- 
te, cf. Fifch. 1. l., nec facit fenfum in vicinia illorum ποιουμ. 7. £., con- 
tra , fübltitutis ὑπὸ aut ἐπὴν tenes fententiam, fed et gloíflam manifeftam 
Iterum, in qua αἱ ὠνατολαὶ explicantur per rk τῆς ἀνατολῆς μέρην quod 
procedit, quanquam non eft neceffarium, ut vides in Bg.» qui eP. de 
coeli plaga intellexerit, et orieutem folem de loco coeli, ubi fol oritur ; 
quo fenfu iftam Lat. formulam faepe licet accipere, cum abfolute po- 
nitur, etfi aliter quoque, cum aliquid eft adiun&um, utap. Cic. Somn. 
Sc. c. 6. c. in re/iquis orientis aut obeunüs fo/is ultimis, «ut aquilonis 
auflrive partióus; hic e P. fervante Bg. additum fubtt. ἡλίου, qui gen. 
alias cum ἀνατολὴ €t δυσμὴ folet adelTe ac fuppleri, v. Stp. Th. 3, 1366. 
F.i. et 4, 788. i. L. Bof. Ell. p. 133. i. et EL. N. T. Schw. p. 104. b. i. 


LIBER I. CAP. II. $5 


παὶ c'o(poic ᾿ἀνδεάσι ε συγ- agunt vitam, ea funta multis et 


r 


) 
js 4 P 
385. N. r., ap. quos et alia funt exempla plur., quem pro fing. fimpli- 
citer accipiunt bene Stp. 1. ]. F. e. et L. N. T. Ktb. p. 182. e., argu- 
tanre in caufa eius Schw. 1. 1., et Stp. Th. non ita bene, ac L. N. T., 
verfante in conítiruenda notione, quae fic phyfíice et proprie Lat. exor- 
fus Í. oytu$, ν. c. Íolis, et primo quidem de oriendi actu f. tempore; 
deinde, ut Lac. ifa, de loco, ubi fol exoritur, eoque duplici, vel in 
coelo, velin terra, fed porro improprie 1d, quod eft in L. N. T. ec Stp. Th. 
ποίου. 7. D.) Dicitur potius δίαιταν ποιεῖσϑοι. Stepb. forte tum imme- 
mor loci in Th. 1, 735. V. e. ex Aefch. A. Or. V.3. p. 617. 1. 89. ἐὰν 
ἐπερωτῶσιν ὑμῶς οἱ νεώτεροι, πρὸς ποῖον παράδειγμα χρὴ αὐτοὺς τὸν βίον 
ποιεῖσϑοι» ubi, moraliter fumtum, reddi poterit vitem inffituere, íi. cum 
Stp. ei£am fingere , formare , ícd et fimpl. vivere, de folenni ratione; 
qua v. med. zos2»4 cum acc. rei facit periphrafin verbi in a&. eius, 
quod in fubít. adiuncto latet, ut in βίον continetur v. βιοῦν, unde Dref. 
de V. med. p.417. e. noftrum locum explicat diferte ,,βιῶσοη» viveret 
et Sch. in g. »π. degere** eodem fenfu, in v. z. faciens cum P., quem 
re&e Bg. deferit, cuius Lat. formula bene delecta eft, cum a Gr. tan- 
tum abhorreat in δέϊ., íi egere fumitur pro facere, non vero ab alio 
tropo, pro pellere, movere, promovere, qui eft in fyn. vitam tranfi- 
gere, traducere Í. ducere, non exponente G. Th. 218, 76., nifi213,66., 
pagere aevasi, i. vivere fcd quae, quod meminerim, fere modo capi- 
tur phyfice, ut bh. 1, Noftri Gr., quae adeo late pater, ut in ea cogites 
univerfum illud vivere, quod fub fe comprehendit deinde formas illas 
duas vitae, f. phyficae, í.:noralis; ficur nihil eft vitii in fubft. 7. g. 
cum v. ποιεῖσϑοη.» cum definiri nequeat, quo ufus quis fubftantivo faciat 
cum v. illo Gr. formulam, ut in qua cautio non eft in fubft., fed im 
verbo, ut, ad exemplum bonae Graecitatis, ne {τ aCt., fed med., cui 
legi fatisfecit Nofter. 1n fubft. quidem nullum eft difcrimen, numerus 
nullus, iex nulla; nec rc&te Rsk. dubitabat de νίκην ποιεῖσϑοι » pro νικᾷν» 
ad And, Or. V. 4. p. 97. e. et Ind. V. 8. p. 514. v. 7. e., cf. in formu- 
lam univerfam Ind. Xen. Cyr. Z. v, e. Bud. C. 413, 42. Stp. Th. 3, 42$. 
C. m. Vig. p. 278. cum N., Kib. Decr. R. p. I. p.269.fq. 238. e. Kypk. 
I; 42. €. 154. Tn. et 2,77. m., non fevere talia medii v. exempla com- 
parans cum a&. N, T., lib. de V. med. Kult. 1, 32. 58. fqq. ubi f. 62. 
legera fcribit forte anguftiorem, Dref. p. 391. e. fqq. , ubi p. 4:6. m. 
nud» doticU» , Ll Og» vivere** ex Herodt. 8, 105. p.668. 1.66. ἅτε 
ποιεύμενος ἐκ τουτέων τὴν Φδην», ut gui ex hac re vitam f£o/eraret , ubi in 
N.aífertur ,,diverfiore in re ποιεύμενον ὠπὸ τούτων τὴν Φόην 2, 36. , qui 
locus ett clafficus, ubi p.120. 1. 97. fqq. illa phrafis et hae aliae inter fe 
componuntur, Αἰγυπτίσισι — ἡὶ δίαιτά ἐφι, — ἀπὸ πυρέων — ὥλλοι δώουσιν 
ut omnes fint i.q. unum Lat. privum v. vivere, fed diverfo fenfu, 
quanquam üno tantum phyfico, et quidem 'Aly. 5 3. is; pro inter feras 
vivere, i. verfari, fed reliquae duae pro vitam fuftinere, 1. victum et vi- 
vendi praefidia fibi parare. 1n quo et patet, 3íz;zzv fane diverfam effe 
quodammodo a Zug et a noflro fyn. βίων pro loco vivendi fumtam, ut 
tamen interdum fignificet idem cum iisdem, cf. Thuc. 1, 6. i. 7, 69. 
Ρ" 400. l. 53. ficut ex Herodt. fyn. z. τὴν &. et Aelch. formula eadem 
ethici fenfus analogiam babet Nottri haec phyficae notionis, per 
quam formulam variatur hic aliqna ratione pro pr. privo v. xarcix. 


56 LIBER I. 


/ i e δὲ A A 
yéyoamT2i i. ἃ δὲ uera τῆν 
, N Y , 
Μάρκου τελευτήν wapa, πῶν- 

» - ^ , 
τῶ τὸν ἐμαυτοῦ βίον εἶδόν 
» 3 , 7 
τε καὶ ἤκουσα, ἔςι δ᾽ ὧν " 
καὶ πείρω μετέσχον, ἐν βασι- 
^ ? ; ^ € 
Juxcüc ἢ δημοσίαις ὑπηρεσίαις 
^ / 
γενόμενος, ταῦτα συνέγραψωα. 


CAP. 1I. 


10.fapientibus viris confcripta; 


quae vero poft Marci obitum 


per omnem meam vitam vidi et 


audivi, nonnulla etiam, quorum 
experimento particeps fui, in 
principalibus etpublicis officiis 
verfatus , ea ipfe confcripfi. 


i) Pro pun&o hic al. , ferzvavimus colonStp. et rel, , ut ἃ δὲ ad pr. ὅτα μὲν 
magis apette referretuz ; quorífum et Ms. Bg. diftin&io pertineat. — k) Mss. Ba. 
et Vi. ἔςι δὲ ὧν A. , pleno δὲ cum B. I., cf. δ. 2. i., fed ài hoc accentu in B. I. 
cum Ox., (cf. ΕἸΠΕ. ad Well. p. o1. m.) et poft δ᾽ nullibi comma, v. Exc. 


πολλοῖς) Ms. idem deinceps τὲ ante xzi proximum inferit, ut τὲ καὶ, 
Lat. que et, nihil fit, quam fimpl. καὶ et copulativum, cum in vulg. 
le&ione illud καὶ, ut rz, 1. 8. m., effe poffit explicativuüm , pro zZgue f. 
et quidem , quod diferte hic Vern. vetus fequitur, ut P., ea furt mu£- 
£orum doGtiffmorumque hominum comprebezía monimentis , a Ms. abhor- 
rentia , fimiliter tamen accipias, cum, tacentibus G. Th. Hor. Turf. et 
Indd., (ni& quod Ern. Liv. et Tac. ei que tribuunt explicandi vim ali- 
quam aliter,) in loco hoc Lex. Apin. Gramm. ,fiivm habeo etmque tmi- 
cum'* manifefto fic valeat; ex eodem P. explente Be. pron. ταῦτα, ad 
pr- ὅσα referendum, (ut $. fq. Z et ταῦτα apparent) fed fine neceffita- 
te, cum et folitarium pron. relativ. fine demonítrat. Lat. habeant; ad 
«cQ. δ. 7. favente nobis P. hic, ubi Bg. ad v. evyy., retinet dat. perf., 
cf. δι 1., fed Stp. Th. ignorat paff. , etiam Noftri fenfu hiftorico, v. t, I; 
4- €t Ind. Luc. ᾿ς UE a 
μετὰ 7.) cf. di&a ad titulum huius operis. Stepb. qui in Th. aliunde 
non tacet de abíoluta in fubít. τελ. forma et ellipfi gen. βίσυ f. ζωῆςν 
(qua de nihil ap. L. Bof.) fed caret Lat. Bg., (e P., ap. G. Th. cum Gr. 
n.), non item L. Ern. et N. T. Schw. et Krb., cf. Ind. Dem. Luc. Eifch. 
Aefch. et. Pal, ubi zrs, ut Sch. hic, qui in 5,24. met ipffus** ubi 
omifífum a P. pron. mutat perite Bs. in unum affine ἐμὸν et gen. in acc. 
eundem cum fübft., v. Foff. Synt. p. τς. m. R. 9. et p. 206. m. , fedfine 
caufa, quae fuerit haec, quod omnia, pofita intra artic. et fublt. , pof- 
funt accipere naturám adie&ivorum, ut alias fit in adv., formulam ali- 
ter explicante Srp. Th. 1, 1076. 1., cf. Ind. Hf. Plut. et Fab. Aef. et 
fimilia παρὰ z.róv B. ap. Ael. V. h. 11, 9. i. cum 14» 10. N. 3. it- Dem. 
239, 24. m. 7. τὸν χρόνον cum Ind., ubi et liberius illud hic Vern. vet. 
»durante toto tempore rel.* cf. Bud. C. 330, 22. Stp. Th. 3, 37. F. m. 
Rz. ad Luc. 2, 929. N. $9. Abr. Dil. Th. p.379. i. Fifch. ad Well. p. 396. 
i. Hdl. ad Xen. p. $3. m. et Z. ad Vig; p. 625. Ν. 52. et ad fqq. Exc», 
ubi Sch. in ἐς. 2 àv, funt autem nonnulla, quorum particeps fa&us funi, 
(in artic.) ἔςιν ὧν, quorundam'* in xai, pro etiam, hunc quoque fubii- 
ciens locum. : : 
ταῦτα c.) Hic debebat operis praefatio claudi. Rest. Duo haec priora 
capita comple&untur quafi prooemium totius operis. Srroté. 
Praefationem quidem fentiat quivis: at, qui primi olim operis 
HT^rod. inftituerunt divifionem in partes minores, videntur capita duo 


LIBERI. CAP.IIL A. V.C. 933: CHR. N 180. 57 


, : 
᾿ς Γηραιὸν ὄντα Mauenov, καὶ —— Senem iam Marcum, etnon 
μὴ μόνον ὑφ᾽ ἡλικίας, «^A folum aetate, fed laboribus 


haec feiunxiffe propterea, quod in fecundo quacdam Marci hiftoria de- 
prehenderetür, non illa proprie ad Noftri confilium pertinens, quam 
adeo fegregatam voluerunt a praef, quae propria eft capiti primo. Hic 
Nofter icerum fidem ap. legentes fibi conciliare ftudet, cf. c. pr. δ..4. et 
21. it. 2, 155 13. 13. , additum a P. adv. nunc deferente bg. ,. qui contra 
liberior in fuppleto pron. ἦρε» haud dubie pro ego, nec quo legere 
voluerit ταῦτα αὐτὸς «vveyg., quati excideret αὐτὸς ob. (mile, fed potius 
perfpicuitetis caufa, utque magis apparerent oppofita $. pr. e. πολλοῖς €. 
εἰ ταῦτα ἐγὼ c., ut tamen in oppofitis non fint femper feveri Ícripto- 
res , aliquam interdum opprimentes partem, ut in pr. πολλοῖς oppref- 
' Jum ἄλλοις» de Lar. zpfe illo fenfu cum v. primae perf., ut pro rel. cafi- 
bus cum aliis perff. , nibil tenente G. Th., íed , quod eodem redit, pro 
ezo ipfe, v.1., Hor. Turf. p. 444. i. Nr. 5. lad. Liv; ἔσῃ, Cort. zd 
Sall. Car. $8, 4. p. 369. a. e. M 40 
yeouiov) E P. fervat Eg. libere adv. temporis, et particip. ὁ. opprimit, 
aut de Lar. ratione ac penuria, aut cum aliis, redundare id putantibus, 
et exquifite tantum ad. fubít. f. adi. adiici, cf. Ind. Fifch. Theophr. ec 
Pal. v. e. it. Z. ad Vig. p. 234. a. i. , vertentibus tamen aliis et refolven- 
| tibus ex arte, v. Ind. Hf. Plut. et Fab. Acf. et femel ap. Ael. V. h. 12, r, 
p: 708. i., non item in rel. Ind. locis, quod refolutum hic, Marcum; 
qui fenex erat, 1. c»m fenex effet , oftendit apertius pracfens in Gr. pro 
impf. f. perf., cf. Abr. Dil. Th. p.415. e. 531. i. et ad Luc. 3, 403. N. 
42., in *yze. breviori Stp. Th., ct. Suid. 1, 480. c., in cuius ῥήσει, eft 
illud. P. adv., γηραιὸς τε ῶν ἄδην ap. G. Th. cum Gr. n. ,quot annis - 
opus fit ad hoc, ut aliquis fezex dicatur, non facile eft dicere** Anglis 
ap. Heyn. H. T.4. p. toro. 1. cenentbus hacc. ,,er f/Zarb entaveder. zu Sir- 
mium, zerzr Sirmich, zs Sc/avonien, oder-z& Vindobona, izetze Wierme 
in Oeflerreich, — nachdem er LVMI Jahre, X Mon., XXIl Tage, gelebt 
fed Capit. in Marc. T. 1. p. 358. 1. c. 18. oavo deciino anni imperii fui, 
fexagcfimo et primo vitae, diem ultimum claufrty et Aur. Vict. de Cacf. 
16, 15. anno imperii oCavo decimoque, aevi veZiior ," Vendobonae in- 
terit , maximo gemitu mortalium omnium , fed in Vpit.16, 15. vitae anuo 
quiriquagefimo zono ap. Virndobonam morbo cozfumtus efl. 
μὴ u.c — 4A. καμ) Lese ἀλλὰ καὶ καματ. Reisk. Ex poteft fane videri 
ob (4. fimilem xa fyliabam excidiffe x22, quod et per fuum eziam Eg. 
addit: tamen nec P. id exprimit, nec opus eft medicina, ac ne fupple- 
mento quidem, cum linguae utr. notum fit Zaaz, pro ἀλλὰ καὶ, et fed, 
pro íed etiam. poft negativas, et poft μὴ f. οὐ μον., cf. Dem. 136,16. 
Mocr. Ev. Wolf. 277, 10..2$0» 4. p. íq. 1. 9. Hdb. ad Xen. p. 40. e. et Z. 
ad Vig. p.506. a. , it. pott οὐχ ὅπως f. fimile Bud. C. 1267, 9. L. Bof. Ell. 
p. $61. e., it. poft οὐ fimplex Dev. p. 5.» cf. Stp. Th. 1, 314. F. m. 336. 
A. m., qui et ipfe comparat Lot. feZ, quo de, tacente G. Th., cf, Hor. 
Turf. p. 291. Nr.9. e. 1093. i. Nr. 3.» coll. N., it. Cort. ad Sall. Cat. 18, 
9. p. 120. a. m. Burm. ad Suet. Caef. c. 14. e, p. 34. a. m. cum Ind. Ern. 
Liv. et. Amm. M. v. πο». tif. 
VQ wA.) Laborum et curarum magnitudinem in caufis morbi fuiffe, aic. 
De laboribus íatis conftat. Cures intendit: filii iam. tum degenerantis 
pravitas , ficut Capit. 27. fq. (p. 396. 14. ct.400;) refert, et Dio in Exc. 


58 LIBERI. CAP. HII. A. V. C. 953- CHR. N. 180. 


καωμάτοις τὲ καὶ Qgoviíz: τε- etiam ac curis afllidum, | in 
τρυχωμένον, διατρίβοντά τε Pannoniis commorantem mor- 
i! Παίοσι, νόσος χαλεπὴ bus gravis occupat. Cum 
καταλαμβάνει τ, ἐπεὶ δὲ 2. autem fibi fpem 84 falu- 


]) Bc. 2. ἐκ mendofe, tum παίσσε À. B. r. L. Pat. , παίωσε Lu. παιόσι B. 2. 
et hinc τα σε Ox. et Ed. cum Par. 2., fed rel. edd. nobiscum. | m) In Ms. Ba. 
κατ᾽ ὃ λέμβένεν" ita fcriptum quidem, fed veram le&. fuppeditare videtur, ni- - 
mirum κατελώμβανεν», quod tempus et feq. conílru&io poítulare videtur. AMar*. 
v. N. 


Peir. omnia Commodi flagitia praevidiffe, putat, καί μοι δοκεῖ καὶ τοῦτϑ 
ἃ Μάρκος σαφῶς προγνῶνοηυ. | Quare ec auxit morbum inedia, (Capit. p. 
399. 1.! mortemque optavit pariter er accivit. Xiph. peremtum a medi- 
cis in Commodi gratiam, auctor eft. Boec/. cf. Exc. 

τετρύχωμ.) Obferva variationem conítruCtionis. Primo cum zere. cone 
jungit praep. cum gen. ὑφ᾽ 4. , mox dat. xz. 2., de qua verborum du- 
plici rectione v. Cort. ad Sall. Cat. $2, 2. In Gloff. cezpztur , TpUXETO4Y 
δρέπετο!» κακοπαϑεῖ. AuCor Sapientiae 14, 15. ἀόφῳ πένϑει τρυχόμενος 
πατὴρ. ^. Ap. Arift. Pac. v. 939. ita aliqui Pacem alloquuntur, sui, of 
gov τουχόμεϑ᾽ ἤδη Τρία καὶ δέκ᾽ ἔτη» |. €. Qui tui defiderzo iam tres decem- 
ve annos conficiotr. ΒΗΓ ibi e.) κακοπαϑοῦμεν , κπαταπονούμεδϑα , ταλαι" 
πωρούμεϑα. De fignif. vocis 4A. v. Wolf. ad Liban. ep.4. p. 8. Leisn. 

Ad Comici locum Verf. Vuig. videtur reCtior ,,7res atque decem'* 
pro tredecim ,..cf. Exc. 

Mare.) Copulam τὲ Latt. Inttpp. negligunt in participp. pluribus, 
ut/nefciam, an Bz. putarit, P. τὲ non habuiffe in fuo textu, ac poruifle 
ortum effe e pr. τὰ fyllaba. 81 abeflet: fane vel fic feries conítaret,. et 
totum ὃ. ἐν z. membrum quafi in parenthefi foret, tumque refolvendum 
per Lat. particulam Zum cum P. Elt ec, ubi τὲ et y? confundurnturs 
quod y? reftringendi fenfu, pro Lat. guidem, uterque Lat. Intp. fere 
omittünt, et ufum habet quoque poft particip. v. δά Vig. p. 475. b. N. 
99. e. Tamen et vulg. τὲ fenfu fuo me quidem non offendit... De v.c. 
v. r, 11, τς. e., et Lat. Bg. ap. G. Th. cum Gr: n. »fimul morari* fed 
et fimpl., cf. Niz., ut Sb. Ind. v. rraíov yin Parsonia** ad fententiam, 
cum in Gr. fint populi, pro terra eorum, quod et Lat. habent, hinc 
a Bg. fevere expreffum e-P..,: qui ecdux in nomine propr. , quod duplex 
eft, Noflro Παῤονὲς , aliis TIaicwor, ut et terrae Παιονία et Tlawvovíz » cf. 
vel Cell. Not. orb. 1, 437.» ap. G. ΤῊ. jPaeonia, Τμαιονία , regio, — ἃ 
qua Paeones populi, (fne Gr. et e poétis tantum , cf. tamen Liv. 42» 
51. m., unde fervaffem ὧς Paeonibus,) — Pannonia , Tawovía » regio in- 
dens, quae Hungariae hodiernae utcunque. refpondet, — JPagmonius't 
iterum fine Gr. ec modo e poétis , fed Sch. ;,r12íov, Pannonius,— Παιονίαν 
Pannonia, regio Europae, cuius hodie pars Hungaria** c£. Suid. .3, 
63. m. TET 

xara^.) Subito opprimit. Sic x Theff. s, 4. Confidera loca Herodi., 
ubi ponitur abfolute 7, 2, 18. I, 12; 16. 1, 15, 5. 6, 4, 3. I, 17» 22. 1s 
5, 5. Lets. wi 

Quem cf. in Progr. it. ad 2, 3, 5. et Exc., reddente Sch. cum Bg. 
ubi Ms. lectio, ambizua iterum, praef. fimul et impf, oriri potuit ex 


A πὰ - 


, 


. LIBER I. CAP. II. A. V. C. 935. CHR. N. 80. 59 


αὐτῷ ^ τὰς πρὸς σωτηρίαν 9 tem male comparatam fufpi- 
| n) Ms. Ba. eri per lenem cum A. al. v. N.. o) Ms. Vi. σωτηρίως v. N, 


altimo ; elemento , cum v confufo, cf. ad Thuc. p. 3or. b. N. 10.e. cum 
Abr. Dil. p. 473. 1:5» ut videtur favere tempori impf., qui tamen et libe- 
[re egerir; ur vulg. praefens in hifforico aeque valet, et in primis im 
δῷ. et periodis diverfis; de morbi quidem genere nihil me tenente, nif: 
[quod Salm. ad Capit. in M. c. 28. p. 399. b- N. 6. ad fil/um- fati di- 
mifit, se in eum morbus £razfiret ,pefte igicur videtur abfumcus Mar- 
€us, — etfi non id aperte tradant auctores, ct Dio fcribat etiam, nom 
vi morbi ,, quo tunc laborabat, extinctum effe, fed opera et ope medi- 
corum, τῷ Κομόδῳ χαριδομένων““ unde Bc. duxit fupra ad ἐφ᾽ s. 
ἐπεὶ} Cum fufpicaretur, fpem {1 fe/utis male babere; cum putaret, 
fibi nullam fpem falutis effe. | Infolens locutio. Perinde eft, ac fi quis 
diceret, quum putaret, fe putare. Nam ὑποπτεύειν eft opinari et Zazie 
eft opinio. Si au&or dixiffct, ἐξ εὶ δὲ αὐτῷ τὰ πρὸς σωτηρίαν φαύλως ἔχειν 
ὑπώπτευεν, infolentia loquendi nemo offenderetur. Nunc aut δεῖν pott 
ἔχ. fupplendum exponendumque, 4aum íibi 4e falute effé defperandum 
epinaretur, (ut in marg. Ms. Bg. iterum, et ἔμπα} »libi fpem falutis οἰΐα 
abiiciendam**) aut legendum ἐπεὶ δὲ iare τὰς a9. A. Leisn. 

Praeter Exc., ad ἐπεὶ pertinentem , hic primo. de fpiritu pron. va- 
lent alibi di&a, afperum reddente Bg. clarius, quam P. oblique in. ,,fa- 
jutem fuam*&et Sch. noitrum locum fubiiciente fine Verf. poft .»ἑαυτῶν 
Jibi.*. Qum in caeteris, praeter Ms. Vi., quo de poft, nihil nec P., 
nec libri novent: locum interpretando fic iuverim, ut fenfus fit, quum 
intelligeret, fpes ad falutem fibi effe tenues, habere fe fpem falutis exi- 
guam; ubi cum fubft, iz. confiftere videtur v. vx. , quod et alibi co- 
pulatur cum affinibus adiunctis, ut ap. Thuc. 6, 83. e. ἀποφαίνομεν δὲ ἐξ 
ὧν — ὑμεῖς μάλιςα ἐπὶ τὸ φοβερώτερον ὑπονοεῖτε» εἰδότες τοὺς περιδεῶς 
ὑποπτεύοντάς Ti A., demon[lramus autem aec ipfa ex iis, quae vos ipfe 
potiffimum cum vehementiore zetz fufpicamint, quia compertum babes 
mus, eof, qui cum vehementi metu aliquid fufpicanztur , rel.; in düuibus 
adiunctis, f. adv. ἐπὶ τ. Φ. et ze9/0., cum infit eadem, quae in v. utr, 
jz0». et ὑποπτ., COgitatio quaedam mali, propria illa metui: verborum 


notio ex illo contextu debet conftitui, atque adeo minui et angufítior 


fieri, ut finc nihil, quam fimpl. cogitare, opinari, fibi repraefenrare et 
fingere; ut nofiro in loco, ob adicttum affine àxz. ct φαυλ. ἔχεινν nom 
licet v. ὑπ. capere pro.male cogitare et opinari, fed univerfe pro illis 
ante pofitis ; quae notio, quanquam tacente Stp. ΤῊ. cum L.Ern., con- 
ficitur per analogiam primo Gr. v. ὑπονοεῖν et ὑπολαμβάνειν, quae fumun- 
tur pro fiipl, νοεῖν» et. pro Lat. opinari, arbitrari , intelligere, cf. Hef. 2, 
1474. m. p- pr. m. it. 1472. m. Suid. 3, $57. i. et paulo poít.vzoa. it. p. 
$36. e. Stp. Th. 4, 1489. e. cum L. Ern., (quod ét; Stp. Th. jgnorante, 
habet ,,7zeyía, fufpicio, vpinio*) deinde Lec. v. fufpicari, quod ap. Niz. 
popinari, putare** non item ap. G. Th., quanquam cum Gr. n. (et in 
fubft. jap. Cic. [upicio fimpliciter opinionem fignificat* et deinde »pro 
coniectura fimpliciter*) tum fyn. Cl. Cic. ,,fufpicere, cogitare'* porro 
per illam v. noflri iz. notionem, cum ponitur pro Lat. o£fervare et 
animadvertere, quamvis phyfice ac deoculis, ap. Call. Del. v. 62. φρουροὶ 
Twizy ὑποπτεύοντες, Qui terram circumfpicerent , ubi v. N. Ern. et Ind, 
Loesn,, redundante fic praep., utinaliis v., et manente tantum no- 


60 LIBERI. CAP.III. A. V. C. 953. CHR. N. 180; 


ἐλπίδας φαύλως ἔχειν ὑπώ- caretur,  videretque filium 


tione hac, ut fit i. 4. ἔπτεσϑαι» a quo et derivatum, denique per aucto- | 
ritatem , cum habeat Verf. ad Ael. V. ἢ. 3, 20. p. 256. tn. ὑπώπτευε yes! 


αὐτὸν μαλακίξεσϑον» exiftimabat emim, eum infrma uti valetudine ;: ad 
quam notionem fimpl. refpicit quoque D. feztire, vel proprie acceptum 


€t'de corpore, ut Marcus e viribus corporis, etiam animi, valde minu- Ὁ 
tis, collegerit parvam falutis fpem, vel improprie ac de mente, proin- | 
tellizere, iudicare, exiftimaze, cogitare, qua de vi utr. cf. G. Th. ec Sch. 
de Stylo p.328. 1.. Sed in rel. Latt. Inttp. funt liberiores, tenente haec - 
Stp. Th. 4, so. D. ap. Herodi. dicuntur etiam ἐλπέδες φ. ἔχειν Ll. 1. (ex | 
h. 1.) ubi fortaffe reddere poffumus ,. quum tenuem. f. exiguam fibi ípem 
falutis fuperefle fufpicaretur, (qui ita fententiam utcunque ailequitur, | 


filens hinc v. ἐλπ. et 1, 1316. E. 144. v. £y. cum adv., ubi modo p. fq. 
D. m.)fed et res dr. ἔχειν ev ἴ καλῶς et κακῶς, quae bene fe babet T. male*t 
quod et ipfum bene fe habet, ut tamén ne fic quidem apertum fit, quid 


h.l. fignificetur, cum ἐλπίδες dr. $. ἔχειν», fi vel maxime Stp. κακῶς fub- 
füituas. . Res ac fenfus pendet a formula v. 2z. cum adv., quae refolvi- | 


tur per v. fubft. eio, et adi. affine, cf. Z. Ind. Xen. Cyr. v. m., ut ἢ. I. 
fiat, ἐπεὶ ὑπώπτευε, τὰς ἐλπίδας — φαύλας &lyo4 , quo de adi. Q. cum fubft. 
ἐλπ. bene Stp. Th.4, 49. B. e. ,,ap. Herodi. φαύλας ἐλπίδας poíTumus red- 


dere zenues: fpes» f. per fing. enzem fpem, aut certe exiguam*'* fine loco | 
refpiciens ad 2, 8, 6. f. 2, 10, 13., cuius fing. etiam Bg. hicfequiturfine | 
neceffitate, cum et Lat. fuübft. in plur. ufurpetur per cafus quosdam, | 
maxime acc.; ut in adi. fimiliter noftrates, v. c. es ἡ} Íchlechte Hoff- 1. 


"ng, pro non magna f. parva, non multa, incerta, infirma. Tum dat. 
pron. αὑτῷ cum v. illo fubítituto eva, mutari poteft fic, ut dicimus, so- 
bis efle fpem, pro nos habere fpem; cuius dat. perf. cum v. ἐχ. et adv. 
exemplum videtur effe ap. Stp. Th. 1, 1317. F. ,νἔχει uoi ἀπόρως τόϑε, 
ap. Eur., pro ἄπορόν μο; és) roe ubi adeo refolvit plane nobiscum; 


cui add. Mfocr. Ev.288, 35. Find. p.22. 1. 5. ec Ind. Luc. v. 2x: p. 178.4. | 


nihil ferente G. Th. in v. bab., íed in adv. 632, 80. fine explic. e Ter. 
habent Zene tibi principia, Phorm. 2, 3, 82., ubi N..tacent , nec felici- 
ter ed. Delph. metaphr. ,haec initia feliciter fuccedunt tibi** pro prin- 
cipia, quae in hac re facis f. fecilti, bona funt; ficut licet dat. pron. 
mutare cum pron. alio pofleff. , ad fubít. relato, v. c. quum intelligeret; 
fuas fpes falutis efle tenues; quod accedit ad Gr. aliud, τὰς αὐτοῦ ἐλσί- 
$ze, pro quo non opus. eft accipere vulg. αὑτῷ τὰς ἐλπιν cum per de- 
monftrata dat. d. cum v. àx. bene habeat. Praeterea exquilite Nolter 
dedit fubft. ἐλπ. cum praep. pro gen. τὰς τῆς σωτηρίας ἐλπίδας, ut Ind. 
Polb. Ern. ,ν»ἐλπὶς πρὸς τὴν ἐλευϑεφίαν , pro τῆς ἐλευϑερίως"“ quo forte per- 
tinet Ms. Vi., ubi aliquis io marg. per gloffam pofuerat gen. illum, 
quod alius non intelligens, Tccepto gen., etiam πρὸς fervavit; quan- 
quam et lapfus inciderit in v et c, ut alibi, et h. 1. etiam a fq. ας finis 
üone; Stp. Th. nefciente exemplum fab(t. à4z. cum praep. aliqua, (cf. 


tümen cum ἀπὸ» εἰς et ἐπὶ Ind. Luc. v. e. it. K. Or. V. 8. And. p. 487-. | 


1n.) fed tenente zaz. cum nudo gen. σωτήρ. aliunde 3, 1221. H., cf. L. 
N. T. Schw. p. 466. e. Dem. 1198, 3. 1322. 4. Luc. 2, (85. 1.33. , ut ap. 
G. "Th. v. fpes fimiliter nihil cum praep.s cf. tamen cum 7s et acc. rei 
f. perf. Ind. Ern. Tac. ex Ann. r, 33. m. et Liv. ex 35, 26. e. , it. ap. 
Gaef. b. G.2, 19, 3. cum. de, qua praep. Schw. L. l.l. refolvebat gen. 


^N 


1 


LIBER L'CAP.IL- A. V.C: 933. CHR. Ni x8a. δὰ 


πτευεν, ἑώρα τὲ τὸν παῖδα τῆς adolefcentium. aetatem — inci- 
ἢ μειραχίων ἡλικίας ἀρχόμενον pere ingredi: anxius agebat, 
ἐπιβαίνειν Ῥ- “ δεδιὼς. μὴ 3. ne adolefcentia, in flore 
νεότης à ἀκμάζουσα xc ἐν conflituta, atque in orbitate 
ὀρφανίᾳ ἐξουσίαν αὐτοκρα- poteftatem imperatoriam ac 


p) Ms. Ba. ἐπιβαίνειν» δεδιὼς μὴ λ..» quod comma et. in edd. , praeter colon 
Stp. al., at Dc. 2. poft 2:3. comma tenuit, nobis dudum probatum, v. N. 
q) Hic comma tantum in Ms. Bg. iy 


vulgarem »fpes falutis, 1. de falute** fevere hic fervatum a Bg.» qui li- 
berior in v. ex. , act. mutato in palf., et per particip. folum, fine inf. v. 
fubít., nibil fimile habente H. Th., nec formulam exponente 1072, 73. 
Íqq., hic ut fpes comparata e//e dicatur pro fimpl. efTe » f. habere, f. fe 
habere, cf. totam dicendi Gr. rationem v. ἔχ. cum adv. φ. de re, fine 
Ind., ap. Dem. 26, 17. 21. 36, 15. 40, 12., ubi l. 16. pro eo κακῶς» 111, 
21.et pen. 137, 5. 151, !2. et pen., at cum dat. perf. et rei fimul 
132, 2. ἄρ᾽ οὖν διὰ ταῦτ᾽ ἐκείνω Q. ἔχει τὰ πρόγματα, ἢ τῇ πόλει Yx- 
λῶς ; fed fine cafu Itocr. Pan. Mor. p.6. 1. 3. W. 60; 39. Ατ δ}. in ze. 
»,€. falutem recuperandi fpes, («d fenfum, et vel tic per phrafin rediens 
ad gen. quendam in gerund.) 6. ἔχουσιν ἐλοίδες m. e. male habet fpes ad 
f4!. (£ere cum Stp. Th.) iz. cum adv. — 4. τ. &Az., defperare, (quod gro- 
cedit, fi formula adhibetur de perf., non item in noftro contextu de re 
cum v. dz. , ubi) fufpicabatur.** 

ἑώρα) In v. ἐπιβ.» tropico fenfu, de aetate, Stp. Th. reddit aliunde 
etiam cum Bg., quo de nihil ap. G. T'h., ficut frequentius cum ett. Ὁ. 
inire , quod utr. , tropo remoto, nihil fuerit, quam incipere; ut adeo 
tota fententia fit, cum videret, filium incipere adolefcentiam, quia v. 
&ex. med. cum inf. alius v. , uc Lat. ncipere, rel., facit modo peri- 
phrafin verbi in tempore finito eius, quod adiunctum ett in inf., ct. L. 
N.T. Schw. et Krb. Loesn. p. 42. e. 70. Abr. Dil. Th. p.614. m. Z.ind. 
Xen. Cyr. Dem; 202, pen. et G. Tb. 1114, 56. quod tex incipiam zz- 

redi? cf 1,4, 8., pendente. gen. xa. a v. ez. pro acc., in v. motus, 
fed Stp. Th. in v. μειφ. cum Dg. Lat. (ap. G. Th. €um Grr. al. et μείρχξ, 
fed cum Gr. n. in ade/efcentulus,) aliunde monente quidem, non habere 
diminutivi notionem, fed nihi! dcfiniente in fpatium, quo de cf. Poll. 
2» 4. ἀπὸ τεσσαρεσκαιδεκάτου ἕως εἰκοτοῦ πρώτου, (Cum 92., fed 2; 19. 
iuvenis , Íed adolefcentilus Ind. Aetch. etiam, it. ad Luc. 1, 231. |. 34.etc. 
puer ib. p. 191. 1. 23.) fed ap. Caf. Exerc. Bar. 1. p. 113. 14. natus an- 
nos XV, XVIII et ultra XXV, (cf. 1, 1, 9. ut de ipfa Commodi nunc 
aetate 1, $, 1.) Hef. 2, 560. m. Thom. M. p. 604. Moer. p.261. Am- 
- 1 p. 93., quorum e decretis Nofter Attice neutr. vo peg. de mati 

ixit. 

δεδιὼς) Sch. in hoc v. fere cum P., nifi quod omittic eius adv., cf. 
Exc., fed in. ,γῴκμ. adolefcentia , in fervere aetatis conflituta.* 

ἐξουσίαν) Licentia quidvis agendi in maxima fortuna quidem minima 
deber effe, ut Caefar ap. Sall. Cat. 53. (51, 13.) dixit: vere tamen im- 
modica plerumque evadit, in iuvene praefertim. |. Hinc moriturus Mar- 
«us nil magis timet filio adolefcenti, quam ἐξ. az. x» &x«, b. €. licen- 


62 . LIBERI. CAP. HI. A. V. C. 953. CHR. N. 180. i 


τορά καὶ ἀκώλυτον προσλα- liberam infuper adepta, difci- 
βοῦσα ', μωϑημάτων μὲν plinam quidem et fludia ho-. 
i ^ x » ^ , . E 
καλῶν καὶ ἐπιτηθευμάτων nefla detreCtaret , — ebrietati. 

ry Ms. Ba. colon. | 


tiam nimium, Nec augurium patris fceleratiffimus Commodus fefellit, — 
A 6$. 3. — 7. Herodianus ita cogitantem facic Marcum, quafi praefagiiffet 
non folum fceleratam filii vitam generatim , fed et in fpecie illius vino- 
lentiam, crudelitatem in cives, conítuprationem fororum , ridiculam 
imitationem Hezculis, fororum caedem, etc. Scilicet fimilis Dionyfio 
(δ. 5.) novarum voluptatum inventores praemiis afficienti;,  Commo- 
dus, qui fceleratiffimos quosque, qui fibi voluptati eífent, dicavit, 
fimilis Alexandri fuccetloribus ($. 6.) propterea, quod violentiffimus et 
crudeliffimus in cives, etiam in confanguineos, fuit , fimilis Ptolemaeo 
Philadelpho ($.:6. m.) ob conftupratas forores, fimilis Antigono, ($. 7.) | 
Liberum Patrem repraefencranti, quia Commiodus modo Mercurium, | 
modo Herculem et habitu repraefentare voluit ect moribus, Zeiss. | 
An Marcus ipfe cogitarit ifta omnia, nec finxerit Nofter «bobabil. d 

ter, ambigi poteft. De ditatis a Comm. voluptatum miniílris aut carif- 
fimis v. Lampr. in Comm. c. 10. T. 1, p. 5or., de crudelitate eiusdem 
in cives ib. c. 1. p. 474. C. 3. €. p.482. C.8. i. p.495. i. , fed in confan- 
guineos c. 5. p.489. 1., ubi et de fororibus conftupratis, ut de Mercurio 
nihil , at de Hercule c. $. p. 495. e. c. 11. e. p. 508. m. c. 17. e. p. 522. 
524.1. Tum Sch. in i£. sa?r. x. ἀκ. λαμβάνειν ,. l'irentiam fummam ac- 
cipere, (e P. fere in adi. tantum uno, fed omiffo illius pron.)— αὖτ. 
adie&ive, ὦ. ἐξ. imperatoriam porefZatem , Í. quae fumma eít Jicentia, — 
ax. à nemine cohibitam /icentiam'* v. Exc. 

προσλαβοῦφα) Sic una voce hic fine Var. L. repertum v. , a Bg. camen, 
feparata praepofitione mutataque 1n adv., redditur cumaliis, quiet per 
Íyn. adv. Lat. fraererea vertunt, πρὸς explicantes per ἐπὴν f. per for- 
mulam πρὸς τούτοις , cf. Hcf. 2, 1040. m., ap. quem deinceps femper 
πρὸς verbis adhaeret, ut et ap. Suid. 3, 194. m. προσαλισκ. cf. Schol. 
Arift. Ach. v. 701. it, Íqd. et p. 199. m. 204. Bud. C. $6, 36. 1388» 453. 
Dev. p. 327. m. cum N. 54. Vig. p. 643. 1. Abr. ad Aefích. 1, 429. δ.» 
qui vult dividi, ad Luc. r, 80:. N. 79. Kypk. 2, 269. i. Ind. Dem. v. 
xeàc e. Nr. 9. et Stp. Th. 3, 572. F. m. $74. 6. Sed Sch. in re. ado- 
Jefcentia , adepta Z/icentiem** dux Bg. in Lat. , quod Stp. ΤῊ, ignorar, cf. 
ad δ. 13. 2e. ἐπ. fimilem phratin c Luc. 

μαϑημότων) Inttp. Lat. re&e viderunt, adi. κι» pofitum intra duo fubft., 
pertinere ad utr., diverfi quanquam in eo collocando, quod e Lat. ra- 
tione fane liberum erat, utrum poftponeretur, an praemitteretur cum 
P. , qui ad ua9. feverior in numero fervato, quem plur. Stp. ΤῊ. aliun- 
de profert, cf. Z. Ind. Xen: Cyr. et fimile quid Plat. Symp. p. 180. e. 
ἀπὸ τῶν καλῶν ἐπιτηδ. ἐπὶ τὰ καλὰ μαϑήματα A., hic ut καλὰ p. fint fere 
1.. 4. σώφρονα μ. 5. 7, 9.» quae ib. in pr. σώση παιδεία, et i. 4. hic $. fq. 
τὰ παιδείας καλὰ, Cic. de Off. 1, 42. doc/rina rerum honeflarum, ic. bona- 
yum rerum Zrfcipizae , artes et Ícientiae liberales, honeítae, homini li- . 
bero ac liberali decorae atque etiam utiles, quo fenfu utr., ut Lat. 5o- 
us, Gr. καλὸς etiam Stp. Th. agnofcit, at G. Th. v. dioc. tancum 
in fing. 


| ς 
LIBER I. CAP. III. A. V. C. 933. CHR. N. 180. 63. 


ἀφηνιάση, μέϑαις δὲ καὶ autem et crapulae . dederet 
j χραιπάλαις ἐπιδῷ ἑαυτήν. fe. . Facilime | enim δάο- 
pasa γὰρ αἱ τῶν νέων ψυχαὶ, 4. lefcentium animi, ad vo- 


ἀφηνιάσῃ) Propr. honeftas difciplinas, ut Ἔα τις frenum, reiicerer, S7ep^. 
ne reiiceret, ut folent equi dur oris frena excutere Oxor. ᾿Αφηνιἄζειν 
fere eodem modo ufürpatur, quo ὠπαυχενίζειν, 1. e. contumaciter re- 
lu&tari, ap. Plul. de Mundo (p. 896. E. e. cf. Bud. C. 667, 43, et St. 
Th. 7, 608. D. m.) Euft. ad Hom. IA. z. p. 1093. l. 42. etScbult. ad Prov. 
4 15- 7; 25. Leisn. ; 
Qui et ad m. Ox. ,,O. M. V. rr, p. 127. et Valef. ad Harpocr. ii 
"adv. p. $1.'* cf. Stp. T'h., qui in exemplis curi rei gen. , pendente a 
praep., 1, 1470. D. m. affert et locum noftrum, fic redditum ,bonarum 
artium ftudiorumque quaíi frenos excutiat*'* e D., quod reliqua , ur , 
varie Gs. ad Luc. 1, 278. 1.88. afpernari &aóenas, ubi de equis propr, 
cf. Schol. feda, 815. 1. 35. habenasexcusere, ubiimpropr., cf. Ind. Ael. 
V. h. Suid. 1, 395. m. et Hef. r, 642. 1. , mihi üt videatur e(Te, excuitis 
frenis fe feparare, abire, relinquere aliquem f, aliquid ,. et hinc fimpl. 
deícifcere, deficere, relinquere, íed tropice afpernari, contemnere» 
averfari, (ut.Lat. Bg.'2p. G. Th. explicatur,) negligere, non amplius 
curare, tràctare et amare; prima notione etiam aliis v. v. feparandi re- 
gentibus gen., cf. Pofl. Synt. p. 93. m. . Mox ad us3. 4. Bg. per nume- 
rum alium in utr. fubíft. e P., cf. Exc. 
édsa) Supra 1,1, 9. οἱ δὲ κομιδῇ νέοεν ῥαϑυμότεφον βιώσαντες, πολλὰ 
ἐκαινοτόμησαν: De vitiis adolefcentiae' multi inulta — Alciphr. 3, 52. (p. 
396. i.) φύεται — σπανίως καὶ ἐν παισὶ τὸ χρητὸν ηϑὸς καὶ ὑγιές. ^ Eleganter 
defcribic /ubricum aetatis, ut vocat Plin. ep. 3, 3» (4.) Lac. 1, ao, v. 
Cort. ad Sall. Cat. 14, «- δείξη. ! 
|. bia Cort. et nofter exciratur locus, fed (ine Gr., p. 98. b. m. ab- 
eunte P. ad copiam liberam, fed fub Lat. eius et Bg. fine Vs. hucfpettan- 
te Stp. Th. 4, 894. e. cum libero ἐξολισϑαίνουσιγ, quo in tropo, apedum 
Japfu ét offenfione ducto, cum transfertur. ad res alias, ticut hic ad vo- 
Juptates, nihii eft, quam' deditum efle, amare res fuaves gratasque fert- 
fibus atque animo, f. fenius motusque animi gratos ac iucundos ,- qua 
vi utr. ἡδοναὶ capiuntur ct alibi; tenentibus et.noftris tropicum fimile 
verfallen auf, in, cf. de Gr. (quod er hic pro fimpl.) cum pr. εἰς ap. 
Long. Mor. p. r8. l. 4, cum B9., pro quo paulo poft ἐποκέλλειν εἰς 2.5 ut 
ap. Noftrum alibi ἐξοκέλλειν εἰς A., v. fimilium troporum alia v. v.-ap- 
Ruhnk. ad Xen. Mem. 5. 1, 2, 32. p. 219. €., ad quem locum etiam 
Noftri haec comparat Hdb. p. 14. m., Suid. 1, 778. m. 774. e., pártim 
ex Arift. Eccl. v. 286., ubi v. Bif. et cum acc. rei iterum ib. Equ. v. 489.» 
non ut in Kuíl. Ind.; tum Hef. 1, 1301. i. N. 1. it. 2, $86. e. , qui ec 
ipfe compofita (imphicibus explicat; quomodo et fuum Bg. ceperit, etí 
ap. G. Th. ,auger fignificationem fimplicis v. (fine explicat,, huc pro- 
Jurura, üt fine ulla in Cl. Cic. Ind. Corn. N. Liv. Tac. et Ammon. M. 
et Niz. modo ,prolabor , delabor, evagor'**) delabor, κατολιψϑαίνω, wa- 
maxirru, deorium labi — metaph. — in vitiav* (ine expl., fed Niz. cum 
' wlübor, — defl«cto** et Cl. Cic. cum ,,inclino in —* Jg. ad ἠδ. mutante 
numerurn forte, ut vitaretur ambiguicas et ὑμοιοτέλευτον a particip. plur. 
"uolüptates prolabentes. — Sed Sch, dux partim Bg. in. xa^. tonc/latitug 


64 LIBER T. CAP. Il. A. V. C:933. CHR. N. 180. 


sic ἡδονάς. ἐξολισϑαίνουσαι, luptatem prolabentes, a difci- 

2 M ^ e EA ^ . 

dO τῶν παιδείας καλῶν με- plinae Βοηῃςίξαις traducuntur. 
- X 2) . . . " 

τοχετεύονται L| οἵα. δὴ &y- 5. Nimirum vt hominem mul- 


f) Ms.-Ba. μετεχείονται» οἷα δὴ A.» praeter verbum depravatum, comma 
habens cum A. al. 


difciplinae, h. e. honef'a difciplina" fic e P. refolutis fuübft. duobus in 
fubít. et adi., cum per variationem τὰ z. καλὰ Ííint pro 4 παιδεία καλὴ, 
et i. 4. $. pr. μαϑ. κι» cf. de zai). pro difciplinis, artibus, doctrina, et 
harum rerum ftudiis ad Dion. C. 2, 939. 1. 32. Diod. S. 2, $51. N. 51. 
Ind. Ael. V. h. et Stp. Th. (ap. G. Th. cum Gr. n.) ut de neutr. xa^. Ζ, 
Ind. Xen. Cyr., praeeunte Sch. in. ez. animae iuvenum £raducuntur 
averfae ab honeftis Zifcip/izis'* ut Stp. Th. 2,1572. B. m. fub Lat. eodein 
tenet locum hunc fine Vs. alia, cf. act. phyfice Ind. Geop. , fed tropice 
etiam Dion. H. S. T. 2., ut ad Hef. 2, 588. Ν. 56. et Suid. 2, 544. m. 
tropo remoto; ut fit h. Ll in paff. doctrinam odiffe, afpernari, rel., quae 
$. pr. ad ZQww., et, per tropum alium confuerum magis, abduci, abs- 
trahi; ftante hic iterum compof. pro fimpl., de Noftro ex arte rheto- 
rum (cf. Ern. rh. $. 321. e.) verfante in ufu metaphorarum, ubi fubiecto, 
per proprium vocabulum expreflo , αἱ τῶν v. Ψ. ; tribuuntur diverfae me- 
taphorae, a váriisque rebus düctae, ἐξολ. et uezox., ubi facile compara- 
tionem adiuves, íi voluptates fingas aquam, fluvium, torrentem rapi- 
dum, in quem lapfa iuventus abripiatur et alio abducatur; rem ipfam 
nimis docente experientia, quam facileadoleícentes per voluptates avo- 
centur a litterarum ftudiis. 
oim) V, oim δὲ A. T. xal, οἷα δὴ A. T. καὶ μὴν καὶ ol. δή. A. Stepb. | Aut οἷα 
eft caufalis, et exponendum, eum utpote virum dofum, maxime ferre- 
bat, aut οἵα μάλιςα eft pro ὡς μάλιφά. — oiz δὴ valet hicutpote f. quippe, 
v. Vig. p.96. Leisn. Malim καὶ. οἷα δὴ A.. Reisk. 
Hoc Stp. medium cum tertio violentum eft, cum Vig. p. 121. e. 
Zeunio explicante fimiliter oix δὴ per s£pote ex Hoog. Op. p. 1272. i. 
Nr. 7., ubi deinde Nr. 10. etiam per fimpl. u£ redditur , etiam in Vs. 
Barn., ut ap. Schol. per ὥσπερ» it. ὅσον et ὡς , ut Hoog. l. l. p. 1271. 
Nr. 4. folum eiz per ψὲς; plane non producente Stp. Th. οἵᾳ 24, fed mo- 
do 3, 454. D. jciz, utpote, — (et 1, 966. D.) à4 eít expletiva cum οἷος 
et adv. οἷον’ e Bud. C. 1293, 1o. fed L. Ern. v. e. ,,0iz, οἷά γε» οἷα δὴ» 
utpote, quippe* me non negligzente 27, nec οἷα δὴ modo per illud Lat. 
alterutrum reddente, cum fit merum oz, fed vertente δὴ feparatim, ut 
nec Hef. 2, 721. i. enecat, οἷα, ὥσπερ, — oiz δὴν ἅτε δὴ, ὥσπερ δὴν quan- 
quam fic nec interpretatur ; pendente re omni ac verfione a loco, quem 
οἷα δὴ habeat, ut, fi ftat poft comma etr in media periodo, liceat reddi 
utpote fcilicet , Y. ut. fcilicet , ἔν tanquam fcilicet , ficut in Plat. οἷα δὴ ϑεὸς» 
ut Íícilicec Deus, 1. dividendo ur deus fci/icet, cum noftratibus, φής Gott 
nümlicb; in quo de 34, pro fcilicet f. nempe, nemo ambigit, uc ad 
Plat. Ph. p. 150.1. τοιαῦτα ἄττα εἶπεν, οἷκ δὴ εἰώϑασιν αἱ γυναῖκες», diferte 
Fifch. p. 14. b. e. exponit, quanquam ibi oíz, (cf. Z. Ind. Xen. Cyr. v. 
84) euam proprie fumi poteft pro pron. quia f. quae , e pr. εἶπεν repee 
tendo inf. εἰπεῖν», talia quaedam dixit, qualia fcilicet dicere folent mulie- 
re$, Cum ec τοιαῦτα, ad eia relativum, praecedat, quo fine vulgo οἷα 


LIBER I. CAP. IL A. V.C. 933. CHR. N. 180. 65 


t 


^ j ΄ ὥρια : 
dga woAuioga ', μάλιτα tifinm, maxime perturbabat 
^^ t) Nullum comma hic in Ds. 1. al., v. N. 


capimus pro adv., ubi proprie ellipfis eft pr. κατὰ, ut fit xa3' οἵα, quod 
deinde valet pro adv., e lege praepofitionis cum nomine quocunque, 
t καϑ' 2, Í. καϑὰ, 1t. καϑάπερ, ab Hef. opportune comparatum antea, 
cf. L. Bof. Ell. p. s13. in fyn. 5,Z, — xz2' ἂν A* Iam porro οἷα à4 poít 
punctum et ab inir. enunciationis periodique novae, ut hic, fimiliter Bg. 
cepit in fuo. ordinem modo invertens, pro a£ nimirum, forte quod 
Latt. elegantiores illud adv. cum rel. fyn., /ci/icet et sempe, libentius 
in fronte ponunt, quam in media oratione cum more Vern. linguae, 
idque tum, ubi praecedentia explicare folent ac demonftrare, nec illa 
lemper proxima, fed et interdum paulo remotiora; quo fenfu δὴ cum 
Bg. fumtum referas non ad fententiam explicandam atque demon(tran- 
dam $. pr., fed ad illud $. 3. 1. δεδιὼς A. remotius. Enimvero cum δὴν 
ut alibi docebimus, faepe ponatur pro Lat. ;zitur , in primis poft pua- 
ftum ec ab init. periodorum atque enunciationum, idque etiam poft pa- 
renthefin, aut poft interie&a, in reditu ad rem priorem et propofitam, 
1t ipfum illud Lat. igiz;r : equidem δὴ ἢ. 1. fic accipio, reddoque οἵα 24 
it dgitur, vel, de Bg. ordine, zgztwr wr. Scilicet Nofter, pott fenten- 
dam δ. pr., afe infperfam de more bonorum fcriptorum atque hiftori- 
:orum , qui ubique caufas rerum adiungunt, lectorem nunc revocat ad 
uperius δεδιῶς, et ad ipfuin Marcum, quo de et de cuius folicitudine 
licere coeperat. Sive igitur fic nobiscum, five cum Dg. δὴ fumatur: 
'um interpretando locus hic iuvari queat, quid opus eft correctionibus ὃ 
Quarum Stp. prima οἷα δὲ lenior quidem eft caeteris, habens fpeciem ali- 
juam inde, quod δὲ et δὴ faepe confufa auc funt, aut certe creduntur, 
ed non eft neceffaria, quia δὴ vulg. edit fenfum commodum aliquem. 
Jebuit vero Stp. explicare, quomodo δὲ fuum hic caperet. Si fumebat, 
it Lat. fed, non fenfu proprio, quo adverfatur, fed in nova re quali- 
'"unque, ut continuet orationem: quanquam per fe procedebat, tainen, 
Ünvitis libris, non licebat tentare. Sin capiebat, ut idem Lar. feZ, in. 
Teditu ad fuperiora: cum δὴ vulg. idem fignificaret, vel fic emendatio 
frac inanis, At Stp. videtur ad fuam coniecturam veniffe, ut alias, per 
. hic Zz/uper, quod ceperit pro praeterea, porro, etiam ; quo fenfu δὲ 
ne adhibetur alias, nec eft ab ἢ. I. alienum: ut tamen ad emendan- 
um non íufficiat auctoritas folius P., libere verfantis cum alibi, tum 
iC, οἵα oppreffo ; ficut Stp. omnino inconttans eft, volens contra alibi 
à pro δὲ, v. ad Char. p. 461. f. p. 459. m. ad p.86. 17. D'Orv., qui et 
Ipfe inter οἷα δὲ et οἷα δὴ non videtur ftatuere difcrimen, quia δὲ pro δὴ 
ttice polhit accipi, quo de infra t, 9, 14. Hic Sch. 593, coniungitur 
t cum aliis particulis, οἷα δὴ» zn[uper, (male e P.) utpote, ve/ati, oi. 

ἢ» veluti, zanguam."* 
πολυΐςορα) multarum rerum peritum, f. multarum hiftoriarum peri- 
m, 1. multum in hiftoria verfatum. Sreph. in m. P., fed in Th. 1» 
I13. E. e. modo ,mu/tifcius, inultiplici doctrina praeditus. Hoc cogno- 
ento fuit ornatus quidam Alexander, τεῆς Plin.* fine auctoritate adeo, 
uam nec ego reperi de perf. quidem, fed de re ap. Orph. h.6, 12., cf. 
per illo Stp. cognomine Fabr. B, Gr. loca V. 14. Ind. v. Alex. Corn. 
P Th. cum Gr. n. »fo/yhiflor , — multifcius , et Suet. Gramin. c. 20. 
. Alexandrum , Gramm. Graecum, quem, propter antiquitatis noti- 


“πολὺ per adv. illud va/Ze cum adi. Lat. procedet, fed et liberius boc per 


66 LIBERT. CAP. HI. A. V. C 935. CHR. N. 180. 


* , | -" 5 , * e " n 
ἐτάραττε μνήμη τῶν ἐν νεότητε ipfum memoria eorum, qui 

; 7, . ΟΞ " : 
βασιλείαν παραλαβόντων ", in adolefcentia imperium fufce- 


Ὁ) Comma hoc in B. 2. L. al., colon in Stp. rel. et pun&um in A, al. Y ᾿ 


tiam, Po/ybiflorem multi, guidam Hiftoriam vocabant ; quam ob caufam. 
et hic Nofter Marcum ita nominarit, ut qui λέγων ἀρχαιότητος ἦν ἐρατὴς 
1, 2, 4., vel etiam propter hiftoriae notitiam, cum et $$. fqq. pertineant. 
ad hiftorica facta; ur tamen in re ambigua fufficiat Bs. feverum, ec ams 
plii;imae cum Gr. notionis, ut fit valde peritus hiftoriarum non modo; 
icd et aliarum rerum philofophicarumque, in primis morum et animo- 
rum humanorum atque iuvenilium, quos aperuit Notter $. 3. fq., ubi 


adi. et fubít., vir multae fcieztiae, multarum litterarum, maxime ad 
noítratium morem, 2072 nun, als einen Mann von vieler Wiffenfchaft, be- 
unruhigte vorzüg/ichb, rel., fed Seh. virum, multarum rerum cogni- 
tione praeditum** dum Bg. e P. fervat Lac. ad 22g. poft v.ézze. demum 
iupplens pron. zpfum, credo, e ratione Verpacula, quae, membro ali- 
quo praemiffo, quale iltud Gr. ei. z. z., deinde pronomen demonttr. 
jubiicit verbo; quae formula an Latinorum quoquc fit, non memini, 
Íed hoc, alteram rationem, qua ante ufus fum, ut pron. tale, y. c. i£z, 
collocarem in fronte, eíle et ipfam noftracibus frequentem, et feverio- 
rem, cum e dialectica fubtilirate enunciacio tora debuerit haec effe, ἡ 
δὴ μνήμη τῶν — παραλ. μάλ. ἐτάφαττεν αὐτὸν, οἷα ἄνδρα TOÀ. , Quae fi con- 
vertitur: adhibito pron. iilo, exiftitalia haec, αὐτὸν δὴ » οἷ. ἀ. πολ.» μάλι 
dr, fed, ορρτεῖο rurfus pron., Noftri illud, οἱ. δὴ ἄ. πολ. λ.» cum 34 in 
profa quidem non occupetlocum primum : e quibus et pendet huius loci di- 
ftinctio. Nam Bg. debuit comma poft πολ. aflumere, ob pron. demum 
poft irae. adie&um; ut pariter comma poft zo. valebit, ubi αὐτὸν ve 
abfens, vel praefens finxeris, cum οἱ, &. πολ. membrum fit peculiare 
quanquam mancum, oppreílo particip. ὄντα. Denique prae P. in v. ταῦ 
Bg. melius verfatur, etfi per comp. pro fimpl. fine necefflitate, ct. δ. 12.) 
aliunde adhibente Stp. T^. ifta Latt. , etiam in notionem hanc 3, 1244 
e., ut ze; aliqua zurbare dicatur a/iguez , cum animum eius perturbat 
i. reddit triftem , folicitum, non tranquillum, et implet curis, cogita 
tionibus triltibus, trilticia, metu futuri; pro quo haud dubie Nofter a 
variandum ufurpet ᾧ. 8. ἐλύπει, cf. Dem. 15, 13. (quod et Sip. l.l. norat 
τοῦτο δὴ πρῶτον αὐτὸν ταράττει. leq. quafi explicat., καὶ πολλήν ἀϑυμίαᾳ 
αὐτῶ παρέχει, ied G. ΤῊ. in Bg. διαταράττω, valde turbo** et i. 4. fimpl. 
ut Bg. ceperit ob adiectum adv., cf. Niz. ,,perz., turbo'* Cl. Cic. cur 
Ind. Corr. Sall. 

βασιλ. παραλ.) Stp. ΤῊ. 2,578. E. παραλαμβάνειν ἀρχὴν» accipere Zmpt 
rium , pro fuccedere imperio, f. cum aliis huiusmodi acc., frequens e 
ap. hiftoricos'** fubiecto cantum uno loco Nofiri 7, 1, 32., neque ex ali 
Ícriprore, cf. N. T. Ebr. 12, 28. (xc. ἀσάλευτον zagaA., ubi v. Inttp 
nominatim L. Bof, p. 236., qui ait ,,ae. frequenter Graecis effe accipt 
re a maioribus, ur liberi a parentibus relicta bona accipiunt* L. N. T 
quorum Schw. locum Plat. fimiliter explicac, Abr. Dil. Th. p. 69 
Munth. p.454. e. Bud. C. 785, 44. et Ind. Fifch. Pal., ubi ec in 1nala 
partem, de iis, qui imperium occupant violento modo, ut ap. Hfocr.E 
Ind. , cuius locus e p: 19. !. 15. infignis, παρὰ τῶν προγόνων τὴν ἀρχὴν * 


LIBER 1. CAP. HL, A. V. C. 953. CHR. N. 180... 671. 


᾿ χοῦτο μὲν * Διονύσίου τοῦ piflent: cum Dionyfii Siciliac 
ἃ " | e 


x) Nihil bic ia B. τ. B. 2. L, et Pat., pro comrate rel.; etiam poft δὲ, 
ow. N. 


παραλαβεῖν λ.. ubi difertum z. τῶν πριν quod alii in ipfo v. iam conti- 
neri volunt, cui par jin pr. τῶν — τὰς πατρικὰς βχοιλείας παραλαβόντων, 
per aliud iterum adiunctum ; ut z. in tali contextu nihil fit, quam Lat. 
accipere, pro adipifci, £. confequi, aut interdum 1. q. fimpl. capere ec 
capeífere, cf. Ind. Thuc. et Dem. , quo et fpectet Bg., cuius formulam 
G. Th. 678, 66. affert fine explic., quam comparo cum illis, Zaboren, 
negotium, fz/cipere, quae funt proprie pro in fe recipere, cf. Ind. Iuft., 
ut ad Sall. lug. 14, 12. laborem fufcipere Cort. p. 477. a. m. bene compa- 
rac Cael. b.'G. 3, 14, 1. fruftra zastum laborem cap; unde Bg. iterum 
- comp. ufurpet pro fimpl., cf. G. Th. v. capejfere** fere i. q. capere, — 
folennia regni , 1. imperium folenni ritu fufcipere** Cort, Sall. Cat. 52, 
$. e. 5» 6., fumendo hic vocab. £ac. amplo fenfu, ob fqq. reges, non 
amperatores, cropoque, cum regum iuvenum memoria dr. perturbare 
animum Marci, f. cogitatio eorum, quam memoria fuggerebat, reíol- 
vendo in haec, ut Marcus fieret triftis, quoties recordaretur ac cogita- 
ret reges iftos iuvenes, tam male agentes, quia metuebar, ne filius eos 
imitaretur; quae cauía hic fupplenda eít, ec demum $. zt. leviter at- 
tingitur. 


τοῦτο) Sch. poft liberiora P. ,hinc quiZem — , illinc autem, f.ex parte. 


bac, — ex parte ;//a, (fed in δὲ) partzm — partim.  SicDem. aliique Gr. 
loquuntur, cf. et Hebr. το, 33.“ ad quem locum v. Inttp., L.N. T. 
Schw. p. 1334. a. e. Kypk.z, 400. e. Munth. p. 441. c., cuius e Diod. S. 
eft 2, 536. l.22., Stp. Th. 4, 121. C. it. 2, 1557. E. e., qui comparat τὸ 
pi» —, τὸ δὲ e Bud. C. 1356, e., uc Dev. p. 349., ad quem v. p. 350. 
N. 3.» Vig. p. 12. Nr. 16. cum N. Hoog., qui reddit zum —, zum, uc 
510. l.l. ec fere hic Bg., ir. ad Luc. 1, 67. N. 67. et 3, 62). N. 41., 
tum, quoad eliipfin, L. Joi. p. 200. e. ,,deeft μέρος cum xzrx, — ut fit 
κατὰ τοῦτο μὲν μέρος — , γατὰ τοῦτο δὲ μέρος“ fine exemplo, Mor. ad 
lfocr. Pan. p. 16. N. d., cf. Ind. Luc. v. o2. 1., lMocr. 3. ad Nic. p. 44. 
1. 33. 37- 43.» ubi τοῦτο μὲν — , τοῦτο δὲ — , ἔτι δὲν, ad quem locum W. 
in Annot. p. 278. l. 16. modo ;,obferventur particulae conneCtentes ora- 
tionem, (unde in Vs. et — et — eziam, ied Pan. 64, 32. 40. fve — /fve, 
et Annot. p. 310. l. 18.) obferva particulas hafce, divi(ioni fervientes, 
longius a fe invicem diftractas'* ap. Dem. (ine Ind. 112, 11. 17. 781, 
23. 25. 1414, 23. 27. p. 14. l. 6. 9. , tum τοῦτο uiv, Íq. εἴτα 903, 3., ut 
interdum τοῦτο uiv, non 14. aliqua relativa, v. ad Herodr. p. 315. N.85. 
et 521. N. 21. e. et forte fic quoque ap. Thuc. p. 146. Ll 32., cf. Abr, 
Dil. p. 256. m., denique Hef. 2, 1404. e. τοῦτο piv, ποτὲ μὲν, fine N., 
quod eft illud quorundam Lat. »oZ?, cf. Stp. Th. 2, 1511 G. e. 

Διονυσ.) Confiderat hic Marcus licentiae principalis illecebtas, quibus 
plerique in deteriora abripiuntur. 14 Curtio eft 3, 2, 18. /icestia regni 
mutari. Tac. acuta dictione, vi dominationis comve/li ec mutari, extulit 
Ann. 6, 46, 3. De Dionylio v. Pluc. in Dione et Diod. S. 16, (5.) luít. 
21, 2, 1. Doec/. 

Sch. in Arv. et Zix. Dion. Siculus tyranzus , fumyme intemperans'* 

«tiam tancum infinite, v. Exc. 


68  LIBERI. CAP.IIL A. V. C. 933. CHR.N: 18o. | 


7 Di 3 Y . - - . - 
Σικελιώτου τυράννου , ὃς ἀπὸ tyrantii, qui prae nimia in- 
^ » , M E 
τῆς ἀγῶᾶν » ἀκρασίας καινῶς 3 temperantia novas voluptates 
€ A H Z , M - . 
ἡδονὰς ἐπὶ μεγίξοις μισϑοὶς propofita maxima mercede 


y) Ms. Ba. pun&Gum hic cum Ing. 2. z) In Ms. Vi. ἄγαν deeft. Loc. etiàm . 
in rel. Mss., v. N. — a) Ms. Da. καινὰς 55, etiam habet. Marz. Nec in Excp. 
rel. Mss. notatum quid, ut ibi etiam adi. xav. elíet, quo carent tamen edd. 
A. B. Par. Ox. et Pat, , v. N. 


ἀπὸ) Hyphen, v. 1, 8, 4. Adv. pro adi., v. Rz. ad Luc. pro lapfu p. 
737. Ael. V. h. 13, 15. Leisz. Crederes forte legendum elle ὑπὸ; fed 
omnia fana videntur. Utitur fic Herodi. praep. l. 2. c. 3. Vox Zyavab- 
eft a Cod. Ven. Maie. Nam licet falvo fere fenfu abeffe poffit, dum 
cuilibet ἀκρασίᾳ iam ineft τὸ Zyav, tamen patet, fequentem vocem, ab | 
eadem littera incipicntem, | decepiffe librarium , ita, ut excideret ἄγαν. 1 
JStvotb. ; 


Primo in rem Leisn., ap. Luc. 1, 737. N. 28. laudatur cum Ael. 
etiam hic locus fine Vs., ubi Sch. in praep. cantum cum Bg. adi., fed 
in »»͵γ. adv. fupra modum, cum art. et nom. ziuiss, immodicus, ἡ zy. 
xe. fumma, nimia Zutemp.* cf. Exc., qui et ad 2, t, 3. praebet exem- 
pla utriusque pr. ὑπὸ et ἀπὸ, de caufa, fine difcrimine, ut ap. Ael. [.1. 
ὑπὸ τῆς (y. μανίας prae nimia feoliditate. Super Ms. autem rectum eft 
Strothi iudicium, cum rel. Mss. cenente adv. ctiam P., quanquam obli- 
que, cuizs: tanta fuir intemperantia vi4;, mutato adv. in adi., íed 
hoc praeterea liberius in pron. ex genere augendi, quod demum confit 
ex adi. γάζης Íyn. illi Dg. , cf. $. 3. m. 


καινὰς) Ex ver. addidi καινάς. Steph, Mlud vet. nimis vagum eft, fed 
Stp. folennt, qui forte iterum fapuit e P., ap. quem cum Mss. noftris 
comparer id adi., prope neceffarium ad fententiam, falrem hominis in-. 
temperantiam augens, qui non contentus fuerit rebus iucundis priori- 
bus, iisdem, quotidianis, fed opus habuerit aliis femper, nondum ante 
perceptis, infolitis, recens repertis, quae funt καιναὶ ovi, quorfum 
pertinet Luc. 2, 861. 1. 32. fqq. , ubi dr. Dionyfius coquos ad Ariftippum 
quotidie mififfe, ur ab eo difcerent nova ciborum ac deliciarum inge- 
nia, cf. Cic. Tufc. $, 20. f. c. 7. e. Xerxes — praemium propofuit ei, 
qui /zveni//£t novam voluptatem, ct ad fententiam fimile quid per peri- 
phrafin inira 3, 13, 14. 14. ἀεί τε καινὸν ἐξευρίσκοντεςγ» δέ οὗ εὐφρανοῦσ; A. 
1t. Phil. in Flacc. p.755. C. e. ὁ καινῶν ἀδικημάτων εὑρετὴς , 1t. 758. F. m. 
760. 1. p Íq. Ll. e, 766. E. i. 756. F. m, 


zi) cf. t, 2, 2. e. , ubi P., ut hic Bg. , qui eiusdem plur. deferit, ut. 
Vs. Arift. Ran. v. 370, et Gs. ad Luc. 2, 402. l. 5., cf. de &. μισϑῶ 1, 85. 
N. 99. et & &. μεγάλῳ 3. 44. 1. $8. it. Dem. 668, 13., ap. quem et fyn. | 
puc3ov 399, 3., ct ap. alios μισϑῷ folum, v. Fiích. Ind. Pal. et Luc. 2; 
73.1. 80., qua de ellipfi nihil L. Bof. p. $09. e., fed ap. Stp. Th. 1», 
1212, C. e. hinc fine Vs. et aliunde per Bg. particip., ut ad Vig. p. 6ot.. 
N. 69. 1. noftra redduntur fere cum P." cuius £anta fuit intemperantia, 
ut zova luxuriae nflrumenta, maximis praemiis pofitis, venaretur'** ut. 
partim Sch. in μισϑ. fummis praem. fecari.* 


LIBERIL CAP.IIL A.V.C.9533. CHR. N. 18o. 69 


.J " " 
ἐθηρᾶτο P. τοῦτο δὲ αἱ τῶν 6. captabat: tum Alexandri 
b) Hic comma in Ms. Ba. cum ἢ, 2. L. , fed pun&um in A. etc. , v. N. 


iSweZro) Eur. in Acol. v. 12. p.444. (ed. Darn. D.2.) τρυφῇ γέ ve: ἴΑλ- 
λων ἐδετῶν μηχανὰς ϑηρεύσμεν.» (quippe) luxu Zzteitati ciborum ποῦς inven- 
ta feTamur , Plut. Symp. 1, 4. p. 622. 13. ὁ μὲν οὖν τῶν ᾿Ασσυρίων βασι- 
λεὺς ἦϑλον ὑπὸ κήρυκος κατήγγειλε τῷ καινὴν ἡδονὴν ἐξευρόντι, Athen. 12. p. 
545. D. καὶ δῶρα παρὰ τοῖς Πέρσαις προκεῖσϑοι λέγετου τοῖς δυναμένοις ἐξευ- 
εἰσκειν καινὴν ἡδονήν. καὶ μάλα ὀρϑῶς. ταχὺ γὰρ καὶ ἀνϑρωπίνη φύσις ἐμπίπλα- 
To4 τῶν χρονιζουσῶν ἡδονῶν» κἂν ὧσι σφόδρα διηκριβωμένοα, v. Abr. ad Arift. 
p. 142. (a. in Add.) Val. Max. 9, 1, 5. Xerxes — eo usque luxuria gau- 
debat, vt edicío praemium ei proponeret, qui novum voluptatis genus 
reperif/et. QGravitas ltomanorum cos poena dignos iudicabat, qui novis 
gulofae libidinis inventis inclarefcere ftuderent, ut patet ex Sempron. 
Rufi exemplo in Burm. ^ot 2, 126. p. 305. Leisz. 

Cuius haec collecta loca ad sx. ἠδ. et 1pfa le&ionem vulg. firma- 
bunt ab ufu loquendi, qui praeterea in m. Ox. ,,Fabri Sem. r1, 16. p. 
270. quem non potui infpicere, praeeunte Sch. in. 5,59g. capt., feCta- 
batur vo/upzates** quod Bg. ap. G. Th. cum Gr. n, j»ítudiofe capere et 
capere conari** et cum phraíi Bg. e Plin. ep. 8, 8, 7., ubi in ed. Gs. et 
Cort. fine Var. L. capias voluptatem, íed Niz. capto, aucupor , con- 
Íe&tor, peto'* et Cl. Cic. modo per ,,quaero, aucupor* fine emphafi adeo 
illa Gs., cum et alibi Bg. frequentativa adhibeat pro primitivis et fimpl., 
quo feníu occurrit vel ap. G. ΤῊ. 748, $5. propter adiunctum adv, 
magnopere , cf. Ind. Liv. Ern. Suet. luft. Plin. Gs., fed cum emphafi ite- 
rum Ind. Flor., ἢ. 1. velle frui, cf. de Gr. Stp. Th. aliunde cum BEg., 
Bud. C., Wefl. ad Diod. S. 20, 63. N. 3. it. Ind. et Dem. Xen. M. S. 
Cyr. Mor. et Z. Pol. cum Luc. et Suid. 2, 195. e. ϑηρώμενοι», ἀντὶ τοῦ 
ζητοῦντες, quaerentes, et Hf. 1, 1713. i. fine N. 1. fervaturo me propius 

Kat., ap. G. Th. cum Gr. n. ,,vezari, — per transl. pro artificio quo- 
dam er folertia quaerere** fed et fimpliciter, quanquam ib. non eít cum 
fubít. Bg. 

τοῦτο à?) Conflans fibi atque confentanea orationis confecutio fuade- 
bat fic verba ftruere, τοῦτο δὲ τῶν ' AA. διαδόχων» ÍC. ἡ μνήμη αὐτὸν ἐτάρατ- 
πεν» ὧν περιβοητοί siquy αἱ εἰς T. v. A. Reisk. 

Et fic fane P. orationem conformavit, ut tamen ob pr. fubít. μνήπ 
μή requiratur potius hic quoque gen. τῶν ὕβρεών τε xxi βιῶν τῶν ᾿Αλεξ.- 
διαδόχων εἰς T. ὑπ.» ubi plures gen. continui, et pr. εἰς a fuis fubft. re- 
motior, quae vicinior in alio ordine hoc, τοῦτο δὲ (ἐγάραττεν avv 4 
μνήμη) τῶν τῶν 'AA. διαδ. sig τ. ὑπ. ὕβρεων τε x. βιῶν, ubi concurrebant 
lidem artic. τῶν τῶν A. ut ap. Arift. Eud. 2, 8. p.265. D. m. βία — ἀφέλ- 
κει αὐτὸν ἀπὸ τῶν τῶν ἡδέων ἐπιϑυμιῶν., nifi quod τῶν ἐπι. non ita multis 
divellebantur interiectis, ur ap. Noftrum, qui, quacunque tandem de cau- 
fa, feriem deferens feveram , haec fua non confiruxit cum fubft. μνήμη», 
fed cum izae. fic, opinor, ut ai — ὑβρ. 7. x. β. in plur. poneret, repe- 
tens e fing. ifto pluralem ἐτάραττον, quem tranfitum a numero uno ad 
alium, f. hanc numerorum dicas enallagen, non equidem culparim;» 
εἴ non in promtu habens tale quod exemplum; faciente Sch. per 
haec cum P. aut Dg., nominatim in ,. viol erga fubditos* pro qua 
praep. procedit et fevera i5, cf. G. Th. v. contum. et de Gr. praep. hoc 
fenfu, praeter Stp. Th. pauperem , L. N. T. , nominatim Ktb. p. 197. m. 


i 


7o LIBERI. CAP. ΠῚ. A. V. C. 933. CHR. N. 183. 


- 


7 , , A . . . » 4 
δὲ ὧν τὴν ἐκείνου ἐφχῆν κα- iliusimperium dehoneflarunt, 
, ^ v . . 
754oxuUvay €, Πτολεμαίος uv, Ptolemaeus quidem, etiam us- 
/ , x 2 / . 
καὶ μέχρις ἀδελφῆς ἰδίας d que ad amores fororis fuae 


* , c n x N / 3 - * . 
ὑπηκόους ὕβρεις τὲ καὶ (iau, tumeliae et violentiae, quibus 


c) Comma hoc in Ms. Ba, et Bg. cum ed. Pat., melius, quam pun&um 
rel. edd. ob nominativos rr. et "Ayr. ; adhuc a v, κατ. pendentes; unde et nu- 
merum novae $. hinc ad pr, tranttulimus poft v. ἔϑηρ. d) Mss. tres 42. γνησίως 
do. V. N. " 


Nr. 8. et rr., Ind. Ael. V. ἢ. b, m. Fifch. Pal., Hf. Fab. A., Thuc. 
v. ἐς et ad. Schol., Abr. ad Aefch. 1, 290. m., tum Stp. ΤῊ. 3, 1714. 
D. e. 4,4 εἰς ἴ, πρός τινα ὕβρις» prO 9. καὶ εἴς τινά γενομένη. Herodi. |. 1. 2j-—— 
xar. , (cum P., fed G. m.) ai τῶν 'A. — (., contumeliofa et violenta domi- 
natio'* utSch. in ὑβ. scontumeliofe et violenter aefta Zmperia** fed ut de 
ellipfi Stp. participii dubites, an neceffaria fit, cum et alia fubft. reti- 
neant praep. fuorum verb. , qualem reCtionem in. fubft. g. cumStp. Th. 
jgnorabam tamen. 

à? ὧν) In pr. δ. Sch. modo Lat. per praemittebat noftro loco fine Vs. 
slia, ubi Bg. pro ea in fyn. abl., quam rectionem folam in v. xergex. 
novit Stp. Th., nec Lat. Bg., quo vertunt etiam L. Ern. et N. T. Krb. 
cuin Gs, ad Luc., cf. Ind. Dem. et 479, ult. 482, t0. 763» 26. 1416,27., 
de pr. x. in compof. pro Ze f. coz nihil ut dicatur ad Vig. p.618. e., ut 
in L. Ern. modo phyfice de, pro deorfum, at ,,3) retinere fignit. fimpli- 
Cjs, Ut χαταϑνήσκῳω, morior'* i. e. redundare, ut iisdem Lat. compofi- 
tis fimplex reddit Stp. Th. ;eiex. deboneflo, τοὶ." fuggerente Bg. noftra- 
tibus facile illud ezze/xez, ubi, tropo remoto, alterius imperium, i. im- 
perandi modum, dehoneftare dicuntur, qui poft alterum fuccelfores 
turpius imperant et fe gerunt, infamiamque fibi contrahunt, ec aliorum 
de fe iudicium ac fermonem iniquum. 

IrroAep.) Hic eft ille Ptol., qui ab inceffo fororis Arfinoés amore, 


quem Aegyptiorum mos non damnabat, PAi/ade/phus dictus eft, Pauf. 


Att. (1, 7.) luft. 17, 2, 7. Dicit autem hic Herod, , f. Marcus, tale ma- 


trimonium effe zzeá τ. 7. M- x. 'E. v. Diod. S. l. 1, (27. 1.) νομοϑετήσοᾳ 


τ φασι τοὺς Αἰγυπτίους παρὰ τὸ κοινὸν ἔϑος τῶν ἀνθρώπων γαμεῖν ἀδελφὰς A. 
οφεί. 

Praeter Iuft. locum l., cf. 24, 2, 2., ut de cognominis alia caufa 
fecundum alios, per ironiam, a fratribus interemtis duobus, Heyn. H. 
3, 824. Nollri haec adhibente Fabr. ad S. Emp. p.178. N. c. fqq., ubi 
dec coniugio tali , áp. Rom. ct Gr. illicito, non item ap. Perías, et in- 
ter eos potiffimum ap. Magos, et praeterea ap. Aegypr., de quibus cf. 
Weff. ad Diod. 1. l. ὁ ἡ 

μέχρις) F. μέχρι τοῦ τῆς Ἰδίας ἀδ. ἐρ. SRepb. Quomodo Nofter cum fcri- 
bere fane pollet, noluit tamen, quia res ct fine articulis procedebat, 
etiamque hoc fuo verborum ordine. Mirum, non et iftos gen. dupli- 
ces fuiffe molcftos. 
. &5. i.) Cod. Z3. γνησίχς. Haud facile definiri poffe videtur, utra ex 
his verior fit le&io. Tamen, fi dicendum eft, quod fentio, receptam 
lect.. praeferendam puto, quoniam neminem facile yv4c. explicatum 


LIBER I. CAP. ΠῚ. A. V. C. 955. CHR. N. 180. 71 


OE - 0T96^/ ^ ts ec E . ffi M. d 
ξρωτὸος προχωρήσας, "cec τὲ progreiius, contra iMacedo- 


iviffe per ἰδ.» fed contra potius exiftimo. — Alterutram enim le&. inge- 
nio librarii deberi, dubio caret. Szrot£. 

Mss. lectio ett gloffaex eo genere, cum magis folenne vocab. mi- 
nus freguenti fubfüicuitur, ut de propinquis et genere γνήσιος potius 
irequenratum oftendunt Indd., v. c. Luc. t, 127. 1.91. παίδων γνησίων, 
cf. N., Acl. V. ἢ. 13, 24. p. 890. m. , ubi oppon. vóSce , ut ap. Arift. Av. 
v. 1649. , it. Dem., cui add. 1082, 6. υἱὸς yy. , ut contra ἴδιος eodem fen- 
fu, ignotum Stp. Th., equidem, prae:er N. T. Rom. 8, 32- , tantum 
cognovi in L. Schw. p. 687. N., et ap. iifch. Pal. 31, 5. ἰδίας ϑυγατρὸς» 
cf. Loesn. p. 132. etKrb. p. 140. m., quoríum pertinent Hef. 2, 20. 221v, 
οἰχεῖον et p. 723. €., ied noílram in rem 1, $42. m. γνήσιος — ἴδιος, οἰκεῖος» 
e quo cóntra Strothum pateat, tamen eífe, qui y». explicet per 
ἤδιος. idque propterea, quod funr fyn., quanquam aliqua ratjone per 
Íe divería, cum in yv. fpectetur proprie natura, fed in i3. poffeflio, ius, 
dominium, hominesque dr. γν.» qui veram aliquam naturam, in aliquo 
rerum genere quaefitam, babent, fed ;2., qui non funt alius iuris atque 
poteftaris, fed ad aliquem folum pertinent; qui gencris pofterioris ho- 
mines cum fere fint etiam veri ac legitimi: hinc i3. univerfe pro vv. dr., 
liberum P. deferente eriam Sch. propriae fororis, — ἐρ. amoris impu- 
dici* quod e contextu procedit, cf. Z. Ind. Xen. Cyr., tacente in no- 
tionem illam Stp. Th., fed cum Gr. n. bene G. Th. in fubft. Bg. 306, 
$9. mediae fignificationis eft, prout res, quae amatur, aut finis, aut 
modus εἴς.“ 

ie. προχωρ) Stp. Th. 4, 679. F. m. | »»προχωρήσας ἔρωτας v. l. afferunt 
ex Herodi. pro zmplicatus amoribus , et quidem , tanquam Pol. ita inter- 
pretante, Sed ezo PoL illis verbis alia, quam illa interpretari voluiffe 
fafpicor, quippe quae manifeftum fit eam fignificationem non admittere. 
Ut omittam, ne hanc quidem conílructionem verbi zecx. ferri. poffe, 
nifi cum aliqua adiectione, veluti, fi ita dicatur, εἰς τοῦτο me0x. ἔρωτος» 
Í. εἰς τοσοῦτον vg. ig., et tunc reddendum fuerit non fimpl. imp/icatus 
amoribu:, íed adeo implicatus amor. Ego tamen alia potius interpreta- 
zione uterer.*^ Quae dum ille fcribebat: non habuit in mente ac mani- 
bus ipfum Noftri locum hunc, vifurus alias, hic non effe fimpl. ig. 7gox.» 
fed cum illa fua adiectione aliqua, atque adeo cum μέχρις. ut de P. du- 
bitari nequit, quin libere hic reddiderit, etiam cum Bg. in ἐρ. numero 
mutato, non item a Sch. in ,,u. intenfionis — usque ad amorem ctiam 
fororis* formulam tenentibus quoque noftratibus, Zer auch δὲς zur Lie- 
be gegen feine , feine ergene Schwefter gieng , quae fine tropo fit, etiam 
adeo fororem amans, amore complexus; ut notio exceffus, magnitudi- 
nis, gravitatis et vitii ineíTe videatur in v. ze. cum καὶ uexe. maxime in 
καὶ, quod , utLat. Eg., pro etiam adeo, habet vim intendendi f. augen- 
di, fed alibi in εἰς τοῦτο f. εἰς τοσοῦτον cum eodem v., et in Lat. eo; ute 
que ifti v. ze. fubftirai liceat unum de his Lat., effe, uti, adhibere, ha- 
bere, exercere, er, cum de re uíurpatur, v. c. ira proceffit eo, valeat 
1. 4. ira fuit tanta, fed, cum de perf. , v. c. eo infaniae progreditur, i.q. 
adeo eít infanus, f. tanta utitur infania; nimium tenente P., dum in 
fuis je turpitudinis pro/apfus eft, ut —— etiam fororiis amoribus imp/i- 
cavetur* praeter illud etiam , adiecit aliam difertam formulam zurpitu- 
dinis, quae iam inerat'in illa Lat. particula etjam; rette vero ediccnre 


^ 


12 LIBERI CAP.IIL A. V. C. 933. CHR. N. 180. 


, E E * P 
τοὺς Μακεδόνων καὶ Ἑλλήνων num ect Graecorum leges, 


Find. Ind. If. Ev. v. dex. »»ἰς τοσοῦτο μεγαλοφροσύνης ἤλθεν, d i. q. οὕτω, 
μέγα ἐφρύνησε. Nam ἔρχεσϑοι» 14. particula εἰς et acc. nominis , poni- 
tur fere ira , ut fit i. 4. verbum, unde nomen, pariicutae εἰς iunctum, - 
petitum eft** atque adeo ἢ. 1. fyn. me. μ. 8g. l. 4. ἐρᾷν. cum in v. cóme 
pof. et eius praep. nihil fit fignificationis, pro eoque Nofter deinde 6. 
9. manifefto ufurpet fimpl. χωρεῖν μέχρι a. quod et ipfum eft in Fab. 
Aef. 38, 6., tenente Stp. Th. 1. l. p. 678. F. e. ze. cum pex. modo e 
Noftro τ, 15, 16., quod cum fq. δ. 70. εἰς τοσοῦτον A. Dom. male compa- 
rat, ut p. 670. A. e. tantum profeit ἡ εὔνοια εἰς τοῦτο ἐχώφησε, cf. fyn. i 
Dem. μέχρι τοῦ προβήσετοι τὰ πράγματα; 1414, $. εἰς τοῦτο προβεβήκαμεν 
ἔχϑρας 162, 2. οἷ προελήλυϑεν ἀσελγείας ἄνθρωπος 42, 25. ἐφ᾽" cov Qpová- -— 
reip — προελήλυϑε $57»24. εἷς τοῦτο ἀναισϑησίας προεληλύθησαν 616, 25. 
757, 6. sic τοσοῦτον ἀνκισϑησίας προἠκουσιν P238» 26., pro quo tii fimpl. εἰς 
τοῦτο τόλμης ἥκουσιν 164, 1$. 214, pen. etC. εἰς τοῦτο ἀφῖχϑε μωρίας 1324. 
24. 160, 7. εἴς. εἰς τοῦθ᾽ ὕβρεως ἐλήλυϑεν $!, Il. 159, 13. etc. , porro de ἢ 
rebus, zx πραγμ, εἰς τοῦτο προήποντα » Qs A. S55 εἰς πᾶν προελήλυϑε 
μοχϑηρίας τὰ παρόντα “ΟαΎΜμ.- 29» I7. εἰς τοῦϑ᾽ ἥκει τὰ Teu uk. ἀισςχύνης 43» 
25.» cf. R. Or. V. 4. p. t160. 1. v. zeofaiv. it. Ind. Ael. V. h. v. zgosex- ^ 
et Xen. Bach., fed G. Th. in Bg. 1103, 100. ,progreffus eo, i. perveni, 
decidit* fed fine explic. in fyn. proced. 1079, 22. it. V. 60.371, 46. , τὰ- 
cens in v. buc et vesire, cf. Cort. ad Sall. lug. 1, $5. p. 412. b. e. indi ) 
Flor. et luft. , ubi ,,eo ;qze defperationis Spar tanos adduxit, t£ — pro - 
in tantam defperationem** ut Stp. ΤῊ, 3, 499. e. ,,Ariíl. εἰς τοσοῦτο τῶν 
pav: ὧν ἐλήλυθας , €üusque infaniae devenifH ; pro quo dicere etiam queas - 
εἰς τοσαύτην μανίαν“ Í. potius si; τοσαύτας μανίας» in plur., e Nub. v. 
$30., ut folemus fane et aliasgen. fubit. poft pron. aliquod refolvere in - 
cafum eundem, v. c. δος re, pro haec res; in quo forte fubceit ellipfis 
fubít. Lat. cezss, ut in Gr. illis γένος. μέρος» μέτρον, μέγεϑος, ὕψος, cf. 
'L. Bof. p.208. Íq., nifi facias cum lof. Synt, p. 26. e. , iumente, per 
Atticismum, adi. neutr. pro fubit. poni. 

παρά τε) Briffon. in l. de iure connub. Herodiani loco huic opponit 
]ocum Dion. e l. 42., in quo Ptol. et Cleopatra ex teítamnento patris 
συνοικῇ δ. ἀλλήλοις κατὰ τῶν Αἰγυπτίων τὰ πάτρια. καὶ βασιλεύειν iubentur ;- 
quafi videlicet Herodianus aut ignorantia, aut incogitantia, f. oblivio- 
ne hic fit lapfus. Sed nihil hic forraffe aut lapfus eit, aut difcrepantiae, 
cum Herodianus hoc contra Maced. et Gr. leges admiffum fcribat, Dio 
autem ex Aegyptiorum confuetudine fa&um referat. . Alii enim aliis. 
populis mores funt et leges, v. Pauf. Att. 6, 3o. et Ant. Muret. V. L. | 
7, 1. Sylb. Haec (Herodiani) tamen omnino vera non funt, nifi diftin- | 
&ius rem perpendamus. — Contrarium enim coi/;gi videtur e Corn. N. 
praef. Neque enim, inquit ille, Cimoni fuit tus Ps Athenienfium ftum- 
30 viro, lororem gerinanam habere i5 matrimonio. Quod ut cum Hero-- 
diano Mtiinws : fororem ibi intelligit ὁμοπάτριον duntaxat, non vero, | 
ut fit hic loci, ὁμομητρίαν. Quam conie&uram fatis confirmat Arift. Schol. 
inNub, Παρὰ 'A9wvaloig, inquit, &£esi γαμεῖν τὰς ἐκ τῶν πατέρων ἀδελφάς. | 
Oxon. Fecit quidem hoc nomine Ptolemaeus contra Maced. et Gr. quo-: 
dammodo leges, at non contra confuetudinem Aegyptiorum, in quorum | 
mores fe 115 imperaturus non inconfulte formabat. | Expendit moralita- 
rem huiusmodi coniugiorum Witf.Aegypt. p. 77. Leism. 


LIBER 1. CAP. HL. A.V.C. 933. CHR.N.180. 75 


νόμους;  Avréyovoc δὲ, Διόνυ- Antigonus autem, Bacchum 
σὸν πάντα μιμούμενος, παὶ per omnia imitans, atque he- 


De Aegyptiorum quidem more non fane hic quaeritur, quo de an- 
re ad Bc. N. 5. i. , fed'de Macedonum atque Gr., de quibus v. Leisn. 
lib. fingularis de fratrum cum.fororibus ap. Gr. coniugio, ubi et de lo- 
τὸ Corn. N., ad quem v. er Inttp. , ubi Staver. etiam noftrum locum 
adhibet fine Gr. ,,Herodianus l. 1. c. 3. dicit, Ptolemaeum Philadel- 
phum contra Maced. et Gr. leges fororem fuam duxiffe** ut Leisn. prae- 
terea in m. Ox. ,,Minuc. Fel. p. 324. forte relpiciens 31, 2. ed. Cell. 
Ῥ- 18. ius cff ap. Perfas miíceri cum matribus; J4egyptiis ct zrbenis 
cum fororióus legitima cozsubia; tenente Sep. Th. formulam cum Bg. 

"fantum e Plut. 2, 1022. E. e. it. 3, 38. ἢ.» cf. Ind. Dem. v. z. p. 556. 6. 
Nr. 4. Luc. v. utr. Abr. Dil. Th. p. 365. m. 
'"Avriy.) v. N. ad Vell. 2, $2, 4. Boecl. De Antonio hoc tradunt Athen. 
s 12. p. 148. C. et Plut. in Anton. p. 927. C. et 944. À., de Caio Cali- 
gula idem Athen. ἰ. 1., cf. Phil. Leg. ad Cai. p. 1003. 13. Itaque in hac 
re pro Antigono mele citari videtur Athenaeus a Bc. ad Vell. l. ]. 
FFreiush. ad Curt. 9, 10, 24. ex Schott. Obf. Hum. 3, 3. qui p. 225. eos 
enumerat, qui Liberum, Herculem, Apollinem, Dianam, fuerint imi- 
(tati. Inter eos, qui Dionyfum imitari voluere, ponit Antigonum, 
Sed ad folius Herodiani teltimonium ea in re provocat, non ad Athe- 
maeum. Diodorus S. 2o, (53. T. 2. p.445. 1. 28.) diadema fibi Antigo- 
num impofuiffe dicit, de Bacch! habitu tacer. De hac iníania deos fub 
eorum habitu et fpecie aeinulandi v. Burm. ad Petr. c. 41. p. 248. Mi- 
thridatem fuiffe Bacchi imitatorem , docet Cic. p. Flac. c. 25. (e. , ubi 
v. N.) Et hic videtur, ventri et epulis deditus, per luxuriam Bacchi 
momen et fimul habitum, vites, hederas et fimilia induiffe. Leism. 

Ap. Vell. 1. |. Zel/um patriae inferre conflituit, cum ante, novum fe 
Liberum Patrem appe//ari , iuflffet, cum redimitus Zedera, corona que 
velatus aurea, et zbyrfum tenens, cotburzis que fuccincius, curru, velut 
Liber Pater, vecus eflet alexazdriae, Antomus, ut ap. Phil. l. 1. p. m. 
776. E. ἔςι δὲ ὅτε κιττῷ καὶ θύρσῳ καὶ νεβρίσιν εἰς Διόνυσον ἠσκεῖτο A. €t pe 
íq. E. e. ἐμιμήσω Διόνυσον A. Spanh. de Pr. et ὕ. N. T. r. p.438. m. 
»eodem Bacchi hederati cultu infignitus ctiam legitur ap. Herodi. An- 
tigonus, quem egregie illuftrat numus huius primi Αἴας inter Alexan- 
- dri fucceflores regis Mediceus, in quo caput eius barbatum ac hedera 
»revin&um vifitur. Similem buius Antigoni numum hic damus e cime- 
liis — Reginae Gallorum gazae, οτος quae fatis, opinor, defendunt 
Noftrum, undecunque fua de Antigono habeat. 

πάντα) pro ἐς πάντα, sdverbialiter; quanquam hoc mallem, aut deni- 
que Διονύσου πάντα. Reik. 

Supplenda modo et illa pr. ἐς f. εἰς, qua de ellipfi nihil L. Bof. p. 
479. Íqq. , fed Fifch. Pracf. ad Well. ed. noviff. p. 12. i, , vel etiam xa- 
τὰ, qua de v. L. Bof. l. 1. p. $12. e. 515. e., ut Nofter in fyn. adi. op- 
primit aliquam praep. 4, 2» 3. εἰκόνα, πάντα͵ ὁμοίαν τῷ A., ficut Latin. ος 
funilis Zee, 1, quoad, Virg. Aen. 1, 589., cf. Stp. Th. 2, 938. H. i. ex 
Arilt. Nub. v. 1432. τοὺς ἀλεκτρυόνας ἅπαντα μιμεῖ, gallos imitare per 

 emnid, cum Bg., pro quo Sch. »z. fynecd. fecundum omnia , (quod τος 
dir ad illud noffrum κατὰ.) μ. 7. αὐτὸν, repraefentans eum in oemmibus'* 
quod eít e Sb, Ind, ex h. 1., ad Vernac. rationem accommodatius, cf 


74  LIBERT. CAP. II. A. V. C. 955. CHR. N. 180. 


^ Y - . . ὟΝ 
κισσὸν μὲν περιτιϑεὶς τῇ κε- deram quidem circumdans ca- 
φαλῆ ς ἀντὶ καυσίας καὶ δια- piti pro caufia et diademate 


€) Ms. Ba. comma hic, nec tamen fimul mox poft δὲ ante ἀντὶ aliquod. 


Verf. ad Arift. Plut. v. 306. τὴν Κίρκην το μιμήσομαι πάντα τρόπον, Omni- 
bus z04i:, nec fic male per Lar. abl. nudum, nifi quod liberius per . 
plur., pro fing. em»? modo, ubi nemo non fübinrelligit, pr. zzz, inter- 
dum diferte additam, cf. Polb. T. 1. p. 535. 1. 5. , quali pleno loco ca- ' - 
ret L. Bof. Ell. p. s13., ap. quem p.515. e. ,z., Dro κατὰ z., in Omnle - 
bus reóus** recte in Lat. expleto fubft: πράγματα, quie hic eít altera el- 
lipíis, c£. ib. 334. i., nifi et fuppleas illud Arift. fubít. τρόπον. 
κισσὸν) Leisn. in m. Ox. ,,Anacr. 26, 5.** ubi poéta de fe, κισσοφεφὴς 
x£ijzod ; hic Vern. vet. reddente ad fenfum coronam bederaceam, ied üg. ἢ 
e P. fevere, quia fic intelligunt Gr. ac Lar. de frondibus iftius plantae ὦ 
quibusdam, in orbem et coronae fpeciem complicatis, cf. Hef, 2, 268. 
et Stp. Th. 4, 1225. E. ο,κισσοφορέω, hederam gero, hederae frondem 
gefto, — ut Antigonus ap. Herodi. τὸν A. v. μιμούμενος, κιασὸν μ. περιε- 
τίϑει — καυσίας, ϑυρσ δὲ ἃ. σ. ἔφερε“. Π- ἴδετε, Antigonum et ipfe retinens 
cum Hf. ad Plut. p. $$. i. ,,notum eft, Bacchi eiusque cultui deditorum 
geftamen thyrfum , f£. hederam fuiffe; — Qnod ad hederae geftationem 
attinet, Antigonum etiam κιττοφοροῦντα habes ap. Herodi. t; 3, 7.** cf. 
ap. G. Th. in Bg. cum Gr. n. e Piin. A/exander Bacchi imitazor rel. , in. — 
v. περ. (ubi Bg. e P. cum Gr. n. ap. G. Th.) non trenenteStp. Th. exem-. — 
plum noftrum aut fimile, ubi phyfice deperf, cum rei acc. ec dat. , 1. dat. 
loci, cf. L. N. T., ubi et cum dat. perf. , ut alibi cum acc; perf., v. 
Ind. Ael. V. h. Luc. Fab. Aef., fed ropice ap. Foef. Oec. Plur. Krg. δ. 
146. et Xen. Pol. Z., forte et hic cafu fubít. pendente a praep. in v., 
ut diflolvas, hederam ponens circa caput, pro quo unum v. c/rcumpo- 
nens feverum cum dat. fimili ufus ferebat, v. G. Th., ut et faltem affi- 
ne imponens, cf. ib. 1010, 45. 47. 
καυσίας) καυφίαν Iul. Poll. πέλον Μακεδονικὸν appellat, derivatum a καίων 
4410, eo, quod aeftum folis arceat. Oxoz. (ad cuius m. Leisn. ,,Vorft. ad 
Val. M. p.224.'* quem non licuit comparare.) καυσίς eft pileus Macedo- 
nicus, ita dictus, quod aeítum folis arceat, v. Poll. Διάδημα differt a 
tiara. Tiara in capite geftabatur: diadema vero praetendebaàtur fronti 
tantum. Erat diadema fafcia quaedam, non tam toti comendo capiti, 
quam cingendae regiae fronti deftinata, — Probat Cerda exiSen. in 
Thyefte, qui diadema dixit regiae frontis seram, et iterum 4onat dia- 
dema fropti, it. e Plut. in Coriol. Stat. 2. Th. J4ccpe et boc regimen — | 
" dextrae, frontis que füperbae Vincula. Loquitur de fceptro et diade- | 
mate. Huius fafciae color ut plurimum fuit albus. Lipf. ad Tac. Anm. | 
"6, (37. N.2.) v. Claud. IV. Conf Hon. (v. 192.) ventura poteftas Claruit 
"Afcanio , fubita cum. luce comarum Innocuus flagraret apex , Pbrygioque 1 
volutus Vertice, fatalis redimiret tempora candor. — At tua coelcfles ἐπ 
Irflrant omnia flammae. — Ubi flammis ite candor tribuitur, ut fignatius ] 
1d modum diadematis defcribantur. | Nihilo minus ap. Perfas et Allyrios ἦν 
color ifte candidus variabat. Curt. 6, (6, 4. purpureum diadema diftin- 
€um a/^a.) Haec fafcia odoribus fragrans et unguento delibuta ap. Per- | 
fas, Athen. r, 3. Hinc explica Efther. 14, 16. 2, 17. Val. M. 7, 2. Plut. 
in Mithrid, Leism. Caufia erar infigne capitis ap. Macedonas; quare 


τῷ 


LIBERI. CAP.HL A. V.C. 933. CHR.N.18o. ᾽ς 


DS Μακεδονικοῦ, ϑύρσον Macedonico, thyríum autem 
Dc 5 NN VE, 4 " ἼΩΝ " "| 

$ ἀντὶ σκήπτροῦ Φερων.. * 8. pro fceptro gcílans. Ad- 
2 καὶ μᾶλλον αὐτὸν ἐλύπει huc autem magis eum folici- 


£f) Ms. Ba, comma hic, quaí ante relata μὴ —— 4323, cf. I, 5, 6. 


uoque infra l. 4. c. 8. (δ. 5.) de Ant. Caracalla, Alexandrum imitante, 
dicitur, ὅτι καυσίων ἐπὶ τὴν κεφαλὴν ἔφερεν. Nominis ratio iam fatis figni- 
care videtur, Macedonas ea ad arcendum actilum ufos fuiffe. — Xiph. 
$- 429. 37.) κράνος ὠμοβόειον appellat. Caererum de ea habentur verba 
ntipatri Theffal. καυσίη ἦν τὸ πάροιθε Μακεδόσιν εὔκολον ὅπλον, καὶ σκέπας 
/ γεφετῶ. δγοῖΡ. : 

Locum Poíiuc., quem et $ch. mancum protulerat, damus in Exc. 
otum, fed hic modo fimile quid e Phil. in Flacc. p. 751. Ε, βύβλον μὲν 
ὑρύναντες ἀντὶ διαδήματος ἐπιτιϑέασιν αὐτοῦ τῇ κεφαλῇ . χαμαιςφώτῳ δὲ TO 
λλο σὥμω περιβάλλουσιν ἀντὶ χλαμύϑος, ἀντὶ δὲ σκήπτρου βραχύ τι παπύρου 
μῆμά τις ἀναδίδωσιν. Mox Sch. ,,3. thyrf., h. e. haftulam, veftitam 
rondibus pampineis, more Bacchi* etiam hedera, cf.Fifch. ad Anacr. 
» 6. p. 19. N. 6., in v. φ. iunorante Stp. Th. ἔτεσι. crebro f, confue- 
dine gerere'* etiam fimpl., ut Niz. per ,,fero, porto.* 


ἔτι) Hic comparativus, praecedente fuperlativo, plus fignificae. Prae- 
edit enim $. 5. uáAisz àzzg. Leisn. 

101 μάλιτα poteit accipi pro praecipue, in primis, praefertim , cf. 
itp. Th. 2, 776. E. i. Sb. Ind. ex 5, 3, 15. et jb. P. , ut Lat. siexime ca- 
itur , v. G. Th. 174, 76. Niz. et Ind. Corn. N., ut fic, curbabant eum 
'um alia, tum in primis memoria etc., aut pro valde, cf. Heí. 2,433. 1. 
.» λίαν, πάνυ», πλέον, σφοῦραν μᾶλλον» in quibus Latt. cum fit imera po- 
itivi notio: bene hic fequetur et opponetur μῶλλον comparativi ;. q 
pfum eft quidem interdum pro uZasz, in quo propterea erat ante ap. 

ef., qui ec contra diferte p. $34. 1. μάλλον, — μάλιτα, cf. Ind. Dem. et 
?olb. Ern. et ad hunc Rsk. p. 109. e., unde et, ut uáaisx, Lat. potifft- 
um vertitur ap. Thuc. p. 181, 1. 28. Verum ἢ. 1. id non procedit. ob 
die&uin Zr, quod in comparativis femper adhibetur, ut Lat. adbse, 
f. inverfo ordine Dem. 31, 26. μ. ἔτι» ied 1403, 3. 1406, 27. καὶ μιν 
uam particulam , pro e£za;, Dg. icerum perimit, aliis rectius fervantie . 
us, v. c. ap. Hf. Plut. 14, 8. ec Luc. 1, 217. l. 21., ubi Gs. invertit or- 
inem, magis etiam; hic me reddituro, adbuc vero ctiam magis, f. fed 
tiam adhuc magis, ncc tamen repugnante, fi quis £r; non cum za. 
opulet, fed per fe capiat, ut £r. δὲ x. fecum cohaereant; pro praeterea 
ero etiam , Í. fed practerea etiam; ubi pa^. fuerit folum iflud Lat. ad- 
uc magis, Stp. Th. 1, 1291. C., ubi in à valde fiu&uaffet, addente 
dr. ἔτι àà, pro quin etiam » f. infuper. — Ατ ex Plut. affertur à. δὲ μᾷλ- 
, pro fed magis etiam'* quae qualia fint," vel ex ἢ. 1. Noftri pateat. 
uid enim tum illo καὶ addito facias? Redundabit, fcilicet, quod et 
e ἔτι ftatuunt ,. cf. L. Ern. Suid. 1, 578. 6. it. Hef, fine Ν., ut Sch. 
»ἐ. adbuc, — faepe poít fe babec δὲ xai, praeterea , infuper, item** in p. 
um Bg., fed in x. ad etiam referens noítrum locum fine Vs. , tum in v. 
« Stp- Th. ignorat Lar. Dg. e P., ap. G. Th. »inquietare et curam ine 
icere'** cf. $. 5. i. ad irae. j29 4 


δ) ὑπόγυιον B. 1. L. et Pat, , v. N. h) Comma hoc in D. 1. εξ αἱ,» pte 
pun&o A. rel., at Stp. et al. colo, quo et refpicic Ms. Bg.» v. N. : 


τὰ p.) Vel deeft, vel reli&tum fuit fubaudiendum particip. γενόμενα 
eyovovz . Í. συμβάντα , f. aliud huiusmodi. Steph, 
Sane tantum ellipfis ítataenda eft parricipii alicuius; cum ve. ἥν 
non cum 14. phrafi cSnfiftere queant, etfi Bg. illuc accommodet, mus 
tando Gr. duas formulas in adi-fic, ut ad τὰ ve. z. mente affumfiffe vi 
deatur part. ὄντα, fed tamen nec hoc exprefferit, nec alterum part. ἔχ. 
res ut facilis fit fübaudientibus fubft. τὸ πράγματα et part. γενόμενα T. γιν.» 
quod v. et alibi incedit cum ze. z., cf. Luc. t, 110. 1.88. 6t 2, 5:8. 1.79€ 
son ita pridem , íed cum v. alio 1, 268. 1.14. zom ita du ; ignorante Stpy 
Th. formulam, ubi Sch. in praep. ,,iam przdem, (in adi.) recentia fa&a 
fere cum P., c£. de ellipfi v. γιν.» non tamen in Noftri formula, L. Bofz 
p. 409. €., et de alia fimul fubít. χρόνου ad adi. z. p. 277. 378. m., ub 
πρὸ 7. multo ente* fine auctore, ut redditur quoque ad Suid, 3, 193. ὦ 
fine explic. et χρήσει, íed Sb. Ind. v. ze. hinc pridem, cf. plenum ze. ze 
τοῦ χρόνου, fine Vs. ap. Abr. Dil. Th. p. 278. e. 833. 1., rotam hanc pare 
tem negantem negligente P., nobis, mich: lang zuvor, f. vor nicht 
wieler 1. langer Zeit, fnnto adi. πολι» ut Lat. mu/tus, pro longus, de 
tempore; ut in Lat. fevera funt zoz multo ezte, íc. tempore, quanquamt 
in ordine a Gr..difcedentia; nihil tenentibus G. Th. et Hor. Τα pL] 
$27. €., ad quem rmodo p. 141. in N. fuppletur noftrum.illud fuübíft. , u& 
Ind. Corn. N. in adi. neque 7ta multo o/?, (quod Lat. ite, exprimens | 
Vern. vet, iftud gar, f. noftrum een, non fevere in notlra formuia a | 
Gs. ad Luc, additum erat;) — o/] non mu/zo** ad quam rationem et hic | 
dicas, aezte non multo, f. non ante multo, cf. Ind. Liv. Ern. v. az£e ct | 
Hor. Turf. p. 142. m., ut noltrates per fimilem ellipfin habenz, vor kurz 
zem , íc. Raume f. Theile der Zeit , de Gr. i πρ' m. μέρους τοῦ χρόνου. | 
ὑπόγνον) Sch. οοὐπόγωιον, ex yuio, membrum, — Aafbentia memoriam Ι 
ἃ. d. fuó manibus verfantem, h. e. recentia exempla, (haec extr. e P, ! 
ut iterum in £x. poít) Pa. memoriam recentem** cf, Exc., fed hic moda | 
de Var. L. cum lota, v. Luc. 2, 402. 1. 97. , ubi protextus ὑπογυίου v. La | 
ὑπογύου» male** et contra Diod. S. 2, 263. l. 3. ὑπογύων V. L. γυὑπογνίων», 
quod frequentius* quo cum Iota iterum, fine V. L., ib. p.391. l. 30. et 
'*p. Long. Mor., tum fcriptura duplici (quae utraque recta) ap. Hef. 1, 
458. N. 14. 1299. N. 15. it. 2, 1468. m. et e., fed fine Iota ap. Suid. 1; | 
780. m. 3, 553. m. Ind. Dem. et'Dion. Caf., it. Thom. M. p.872. fed. 
ap. Moer. p. 377. iterum cum Iota, ubi etc in N. 2. depravatum ózéyyoss | 
ut ap. Ariftaen. p. 6g. N. 10. ὑπόγειον, cf. Foef. Oec. p.384. a.i. , L. Ern. | 
et Stp. Th. τ, 880. e. ὑπόγοιος, p. fq. i. pro quo et ὑπόγυος fcribitur, - 
omiffo Iota** poft quae A. e. nofter locus fübiicitur cum ὑπόγυιον, adeo | 
que aliter, quam hic in ed., ut rurfus Sb. Ind. primo ὑπόγνιος, deinde | 
tamen 1n noftro loco ὑπόγυον, cum V. L. eadem aliunde, quae diverfitas | 
eft e primitivo yy, pro quo et γῦον occurrit, cf, Stp. T'h. et Foef. | 
Oee. p. 89. a. m. , ut in Dem. Ind. omnia loca habentur per v fimpls | 
Ícd in textu ipfo per v tria 161, ult. 1391, 20. 1415, 5.» ubi quaedam | 
etiam , ut ἢ, L, oppofita, εἰ δὲ 38 μὴ παλαιὰ λέγοντας διατρίβεινν δχονταῦ 


I 


ma 


] 


L| 


LIBER I. CAP. IL A.V. C. 933. CHR.N.180. 77 


(ve Νέρων. πεπραγμένα ᾿, 9. quae Neroni patrata, qui 

ἐχώρησε μέχρι μητρώου proceí&t usque ad maternam 
ὄνου, παρεῖχέ τε " τοῖς δή- caedem, praebuitque populo 
i£ ἑαυτὸν καταγέλαςον ϑέα- fe ipfum ridiculum. fpe&acu- 


i) Ms. Ba. colon, ut pun&um in B. 2., fed parenthefis figna ab à; — 
ua in Stp. rel., v. N. k) Ms. Ba. s. τὲ ἔς accentu non reclinato , ut deine 
e faepe, nec tamen conflanter. 


ογυιοτέροις παραδείγμασι χρῆσϑοι.» it. ap. Ifocr. Ev. e. 300, 45. ysyoyde — 
ὃ μὲν παλαιὸν ἀπὸ Διὸς, τὸ δ᾽ ὑπογυιώτατον ἐξ ἀνδρὸς,» ςἴ. et in Plataic, 
, 26. v 
τά τε Νιέρ.) Hoc τὲ refertur ad fq. $. τὲ vel ob eandem conítruCtionem 
't fimile particip. reroAg., quae utr. a pr. V. ἐλύπει pendent; unde poft 

μ. €t ϑεαμ. modo comma locum obtinet, nec bene a Bc. numerus 
ovae $. hic nonae inductus eft, nec 14. decimae, πες Bg. commode 
τὸ primum oppretfit, melius reddirurus utr. τὲ — τὲ per zum — tum , Í. 
'* — et, fübintelle&o in τὲ primo Lat. fci/icet et Gr. δὴν oftendente P, 
liquam faltem relationem in ΗΖ -— w£ particula adhibenda eadem, qui 
amen hic et fq. 6. non cum Πρ, fervavic (nec Sch. ,,7. res geítae Nero- 
is**) conftruCctionem illam Nee. πεπρ. cum dat. perf. 1n v, palT. ,' cf, 1,2, 
.3. et e., at Stp. Th. Lac, Bg. tenet modo per afhne 3, 525. B. e. 
πεπραγμένον, de caede perpetrara'* ut Gr. dicatur in malam partem et 
ro male agere, delinquere, peccare, at G. Th. in Bg. modo per per- 
cere, et palT. pér confici , fcd. perpetrare, — perficere, et plerumque 
in malam partem fümitur.'* 
ὃς £xee-) Hic locus adhibetur ad Vig. p.409. N. 97. a.i. fic converfus 
qui progrefJus eft eo impietatis, zt matrem occiderit* atque adeo xag. 
μεχ. cum notione difertae zÉpietatis, fervatis fimul particulis eo, wt, 
per fe iam augentibus, cf. $. 6. m., ut per compof. Lat. Bg. etiam Sch. 
»p*6c. usque ad maternam caedes μεχρ. tisque ad caedem matris** per 
fyn. formulam duorum fubit., deligente Bg. iuum v. comp. forte propter- 
ea, quod fimpl. cedere in tali contextu non eft foienne, quanquam va- 
lens i. q. ire et venire, quorum alterutri hic locum dediffem, cf. $. 6. 
m., edente Stp. Th. aliunde etiam cum Iota μητρῷος. 

παρεῖχε) Proprie videtur uti v. ϑέαμα , εἴ reipicere Neronis infames 
in ícena hiflrionum more induti faitationcs , et foedum ftudium , citha- 
ra ludicrum in modum canere Tac. Ann. 14, 14.. luv. Sat. 8, 223. fq. 
Suet. Ner. 21. et 40. Huc pertinct Zonarae locus ex Ann.2. ap. H. C. 
Hennin. ad luv. 1. 1. p.96:..— Haec et alia flagitia, ea etiam, quae riden- 
dum Neronem populo dabant, Neroni Subrius Flavius paucis obiicit 
T'ac. Ann. 15, 67. (m.) od/ffe te coepi, poftquam parricida matris et uxo- 
115, euriga et bifirio et incendiarius excicifti. Leis. 

E Suet. locis rel. c. 20. 22. fqq. illud etiam apparet, Neronem talia 

oftentaíle non modo Romae, fed er extra urbem, Neapoii, in Achaia 
et Olympiae; unde dubires, an recte hic Bg. e P. pro plur. σοῖς δημ. ad- 
hibueric fing. ; quanquam per fe procedit, ur ap. Dem. 490, 1. pro τῶν 

Il» mox eft τοῦ 2., cf. 489, 22. 1316, 12. 21., tametíi ibi quoque am- 
bigi poteit, ut et de Noftri 1, r1, 15., cum liceat cogitare cives diver» 
farum urbium. Ex phraíi παρ. ἐν 9. x. (dare fe confpicienduin ita, ut 


78 LIBERL CAP.IIÍi. A. V. C935. 'CHR.'N. 1$0; 


1 P d m mS A 1 * 9 
pe, τὰ τε Aoueriavp τετολ- 10. lum: tumquae Domitiang 

7 c , ΄ , , K 
μημένα “, τῆς ἐσχάτης wuo- aufa, ab extrema crudclitat 


1) Comma hoc in Ms. Da. cum B. I. L. al., pro pun&o aut colo al. , fet 
nihil in Stp. rel. τῷ) In Ms. Ba. hic comma deeft. Mart. etiam in B. 5. ἢ. 


rifus aliis.commoveatur, f. confpici cum rifu aliorum) non reperias ap. 
Stp. Th. v. 9seg. de perf, fed v. c. ap. Xen. Cyr. Z. et Luc. z, 110 
l. $8. ec 138- i. 61. , ut Lat. Bg. fic ap. Plin. Pan..33, 3., dum Vern. lins 
gua in bac forinula affumit ad 101}. 9. particulam óc, pro Lat. tanquam 
v. c. er zeigte fich dem. Volke, f. flellse fich den Unterthanen ar, als eis 
làcherliches Schau[pie/, in. adi. 1. verbali x. tenente Stp. Th. Bg. aliunde, 
cf. Ind. Dem. , cui add. 149, ult. ec Luc., ut L. Ern. Zezifus add. deris 
dendus; cum verbalia eiusmodi habeant notionem non modo praeteriti, 
a quo du&a funr, fed et participii ilDus fuc. , quod deinde refolvi porelt ᾿ 
vel aliquo v. ut Zeóez , decet, /icet, vel adi. Zignus; unde Sp. illa; at | 
Gs. ad Luc. 2, 11. 1.99. ridendus, per fimpl., pro aliorum compof. alt. 
quo ex pr. Ze f. in, ut κατὰ fit 1. q. contra, v. ad Vig. p.619. a. i. εὐ [μ΄ 
Ern., ubi zrridere, ap. G. Th. cum Gr: al.; fed. ,,erzZeo, καταγελῶ, | 
deridiculus, καταγελαςὸς, accentu hoc, at) ridictietus, — καταγέλαςος, quid. 
quid vel dignum eft, quod rideatur, vel re ipfa et actu , ut aiunt, rides 
εἰν. cf. Suid. 2, 252. 1. 3! 

τά τε Nop.) Pro 6. pr. meze. hic variatur per τολμᾶν», cf. Stp. Th. 3. 
1585. B. fqq. L. N. T. Krb. er Ind. Ael. V. h. 46ez αὐτῷ TtrOAUwTO4,. 
quaecunque ab z//o perpetrata effent , (Verf. ad 1, 34. p. 66. i. quaea/ illo: 
audacius erant patrata,) τολμηϑέντα , adía Zmpia** Vs. ex 13, 5. p. 853. 1D« | 
haec facinora, mox íq. ὅσω ἔδρασεν, quae perpetrarat, [ed Sch. ,,Aop. | 
Domitianum Tito fratri infidiari non deftiffé , fcribit Suec. in Tit.* c.2.. | 


ὑπ θι ὡς, “σας τος sco 0 


e., quo Nofter non refpexerit, íed pottus ad iftius crudelitatem reli-. | 
quam, ut adiuncta hic monttrant, cf, ib. in Dom. c. g. fqq. et maxi- | 
me c. 10. m. complures enatores — inreremit, — caeteros Jeviffima quemes | 
que Ze cara , ic. Plin. Pan. fubinde et 48, 3. 144. 52, 6. e. j 
τῆς ée xar.) 1. e. ab ultima crudelitate nihil procul linquentia. ta F, | 
2, 4. ὡς μηδ. &roART. , ΜῈ a nemine procul reZinqueretur , i.e. ut omni- | 
bus par ellet, cf. ad 2, 3, 4. Leisz. Loquendi forma, Herodiano ad. | 
modum familiaris. Sic fupra c. 2. dixerat ὡς μ. &z. cf. 1.7. ς.6. Strotb, | 
Qi locus 7, 6, 2. de Carthagine , καὶ πόλις ἐκείνη — μόνης Ῥώμης ἀπο- | 
λείπετοι , üt et ille 1, 2, 4. e., proprie huc non pertinet, ut in quibus | 
v. in paff. adhibecur, aptiora monítrante Ind., ut ramen ad. fenfum, 
tropo remoto, act. et paff. conveniant, nominatimque res, ut hic, di- | 
catur ἀπολείπειν τινὸς, Quae ab altera diillat, abeit, remota eft, et id phy- | 
fice quidem, [fed improprie ac moraliter, quae non accedit ad eius | 
magnitudinem, quae ab ea fuperatur, et contra h.l. Domitiani aufa di- | 
cantur τῆς cx. ὠ. οὐδ. ἀπολείπειν» quae non f. nullo modo differant a 
fumma crudelitate, paria finc fummae crudelitati, a fumma crudel. quafi | 
non fuperentur ; cum illud οὐδὲν intelligas aut pro fimpl. c2, quo de - 
alibi, aut pro κατ᾽ οὐδὲν. ic. πσρᾶγμα 1.péeog, 1. nulla re, nulla ex partes - 
nullo modo, f. plane non; qua de ellipt dupl., praep. et fubft., nihi | 
L. Bof. p. 194. fqq. 283. fqq. et $10. e. fqq., at de iex. tropice, ficut . 
Lat. Bg. et Leisn., pro maximus et fummus, Stp. Th. aliunde, Suid. 1, - 
874. €. Hef. 1, 1474. Íq. Foef. Oec. p. 150. a. m. , ad Thoin. M. p. 372. 


ww. 


Mur t ei να» 


LIBER 1. CAP.IIL A. V. C. 933. CHR.N. 180. 79 


τητος οὐδὲν ἀπολείποντα. TOi- τι. nihil diflantia. ^ Talia 
αὐτας δὴ τυραννίδος εἰκόνας nempe tyrannidis imagines fibi 
€ | PAY M . 

ὑποτυπούμενος, ἐδεδίει τὲ καὶ repracfentans, in metu ct fpe 


Ind. Luc. et ap. Dem., fine Ind. , 159, 15. 342, 3. 119, IO., c£. Rs. Ind. 
V. ἀπολ. P. b), ubi praep. regat gen. adiunctum, tacente id Stp. ΤῊ.» 
qui ne babet quidem act. cum gen. rei, de re quidem, nifi 2, 665. B. m. 
14. ex Iíocr., nec per Lat. Bg. , nec Bud. C. 1060, 20. fqq. qui tamen 
bete comparat ἀποδέων Noflro ufurpatum fimili et fenfu et reCtione ; in 
Íuo Bg. feparante praep. a v., de Lat. ratione ufitatiori, quanquam ct 
cum folo abl. occurrit ap. G. Th. 

τοιαύτας) fibi repraefentans, f. fibi ante oculos ponens, quafi dicas 
animo figurans. Szepb. qui in Th. e Dud. C. 1056, z1. (V. ὑποτυποῦμοι» 
animo verfo et imaginor. Herodi. (ex ἢ. 1. fine Vs. alia.) Ponitur et pro 
repraefento, et fpeciem rei informo, ut ὑποτυπῶ. ldem τοιαῦπα — τῷ 
μειρακίῳ ὑποτυπούμενοι» huiusmodi deliciarum fpeciem animo eius infor- 
mantes ,,€x 1, 6, 6., cf. 1052, 49. 1111, 3$.) omnia repetit, fed alio 
tantum ordine, quem et L. Ern. fere fequitur vz. informo, delineo, 2) 
oculis fubiicio, repraefento. Med. fpeciem rei vel alteri propono, vel 
animo verfo et effingo, fc. ego ipfe mihi, pro fignif. med., quae hic 
valet, fervata:et a Bg. e Stp. sd m. P., hic ur, ob diferte adiunctum 
fubft. εἰκ., debear omitti iliud Lat. fpeciez, quod Bud. et Ern. addebant, 
remanearque fimplex tantum notio, pro fibi formare, fingere; facere, . 
et, tropo remoto, totum fit, Zyrazzidis, f. tyrannorum (abftracto pro 
concrero'fumto cum Vern. utr.) "7egizes (i., extra tropum , genera et 
exempla,) in mente habere, repurare, cogitare; quod philofophi recen- 
tiores dixerunt fff reprae[entare et imaginari, non praeftem, an et Bg., 
qui forte ad verterem Lar. refpexir, v. G. T., ubi v. c. ve[lis illa Caeta- 
ris, fanguine madens, 77a repracfentavit /maginem Íceleris, ut rel., non 
tamen de perf. cum pron. //j?, nec per Ind. Cic. ep. Cort. lul. C. Oud. 
er Liv. Ern., fed Plin. Gs., ubi tamen V. L. fine pron. ifto, cf. Niz. 
et ΟἹ. Cic. it. Suic. Th. p. 1399. e Chryf. xz9áz:e ἐπὶ τῶν δωγράφων» 
ἐνετυπωσάμην εἰκόνα σοὶ τῆς ἀρετῆς» pilorum more imaginem £iói virtutis 
impref/ , pro quo ib. Theophyl. ὥσπερ δωγράφος, ἔγραψά σοι xo) ὕπετυ- 
πωσάμην εἶκόνα καὶ ἀρχέτυπον» piloris initar, depinxi atque expreff cibi 
imaginem et primigeniam formam , fed in Ind. Dion. H. Sb. T. 1. fufpe- 
€um; cf. ed. Rsk. V. τ. p. 2ir. 1. 13., denique palT. Ind. Polb. Ern., 
fed ap. G. Th. informo, ὑποτυπόω“ etiam cum fubft. efgiem, ut hoc 
v. non plane contemferim , à capiens cum P., ut ᾧ. 5., fecus ac Bg. 

ἐδεδίει) Unde hic plusqpf. ect imperf, copulantur? Forte hic δεδιένου et 
ἐλπίζειν funt λέξεις ἰσοδυναμοῦσοη per ex gna παραλλήλου magíAucs, v. Vechn. 
Hellen. p.s10. Alias Herodi. τὸ ἐλπίζειν generice fümit pro opinari et fere 
pro timere, ut 8, I, 15. (ἐλπίζοντες, τὰς ἄκρας κατειλῆφϑοι..) quo loco 
(Ὁ. fq.) etiam eodem fere feníu coniungit haec duo v. v., alterum in 

lusqpf., alterum in impf., 4Az;2ev καὶ ἐδεδοίκεσαν εἰκότα, Ut fit δέδοικα 
ere tale verbum , quale Lat. semini, novi, odj. Suid. (1, 717. e) in 
lKzíez; Attice dici notat de cuiusque eventus expectatione. Sic Herod. 
t. 109. ἣν μὲν νῦν μὴ συμβάλομεν, ἔλπομαί τινὰ τάσιν μεγάλην ἐμπεσοῦσαν, 
€f, Ορυΐ. Hal. 1, 88. Hom. Ιλ. y, in. (v. &.) et Tenn. ad Front. Strat. 
b 44 po€ δὶς ap. Lat. fperare ponitur, de quo Quincil. 8» 2, (3.) 


$0 LIBERL CAP.IIL A.V. C. 933. CHR. N. 180, 
ἤλπιζεν. οὐ μετρίως d αὐτὸν 12. erat. ^ Non mediocriter ὦ 


Cic. ad div. (5, τ. e.) Virg. Aen. 1, $47. et alibi. Servius: fperare et 99i 
futurum opinari, timere. (Unde haec Servii, nefcio. A4 L 1. v. 543. 
«t Íperate deos εἴς. Servius ,abufive, timete, ut alibi Aen. 4, 419.** 
v. ib. ed, Heyn.) cf. Voff. I. Or. P. 2. 1.4. p. 222. fq. it. Schott. Obf. H, 
2, 36. p. 82. — Vel h. l. timebat, et, quid futurum effet, cogitabat, v. 
Cort. ad Sall. Cat. 20, 12. (p. 139. e.) Herodi. 2, 1, 16. ἔχειν δ ἐλπίϑος 
eft, futurum praefentire, praefagire. , Nam fetmo ibi de caede. Sic 
praefumdo futuri mali dr. ab eodem (ib. $. fq.) πονηρὰ ἐλπίς. Leism. 

Qui de noftro loco v. etiam ad $8, 1, 16., e cuius propofitis quae- 
ftionibus prima, pertinens ad rempora verborum diverfa inter fe copu- 
latàá, non habet difficultatem, fed altera de fenfu eft verborum, utrum 
Íynonymice ftent, an proprie ac diverfa notione; quorum pofterius am- 
plexi funt Inttp. Lat. ec Vern. cum Sch. in dx, qui in $8. plusq. - 
fignif. imperf. zetuebat** quod tempus Stp. ΤῊ. habet fine auctore, ncc 
locum, ubi copulerur cum 2az., cuius notioncs r, 1198. C. fq. fcic mo- 
do has, pro exiftimare, expectare, timere et fufpicar, ubi loca funt e 
Soph. Ai. v. 310. et Virg. Aen. 4, 419. E propria quidem vi, pro Bg. 
formulis per v. fubft. cum affini nomine et praep., valebant eriam priva 
v. V. , timebat et fperabat , nobis fo fürcbtete und hoffte er zugleich, qua 
adiuncta Lat. /£su/ particula perfpicuitati confulatur; ut tamen non 
tenuerim fimillimumrn noftro aliquem aliunde locum tali in. contextu 
junctorum fecum verborum iftorum , quanquam alio ap. Luc. 2, 383. l. 
35., c£. 1. 39. et p. 215. 1. 67. et 70., íed proximum illi Pol. hunc Liv. 


.$, 13. e. 205 populos zzter Ípem metum que fufpenfos animi habetis. Con- 


tra, tanquam fynonyma, per copiam elegantem coniuncta ifta v. v., non 
videntur ita accipienda, ut alterutrum redundet, verum ut rem eandem 
oftendant a diverfis partibus, fitque ἐδ, mezuebaz , fed wav. fu[picabatur, 
expectabat nil boni, cogitabat mala, triítia expectabat et cogitabat, no- 
bis er fürcbtete und eraartete nichts gutes, ἔν aar in Furcht und zrau- 
rigen Gedankenj f. war voller Furcht und traurzger Vorflellung ,. 1. 
Furcht und Soergez; quorum neutrum prorfus idem eft, fed alterum al- 
tero definitur ac declaratur, alterum altero magis eft perfpicuum, co- 
pulatis infuper, in Gr. et Lar. metuebat et fperaóat, verbo et vulgari et 
exquifito, it. preprio et improprio, ut in Noftri illo 8, 1, 16., ubi 
ἤλπιδον plane non poffis proprieaccipere. Quaequidem explicatio eriam 
cum fide hiftorica magis convenit; cum nec Nofter aliquid dixerit in 
fuperioribus de bona fpe, quam Marcus de Commodo haberet , fed ti- 
mentem folicitumque $. 3. demonílrarit Marcum, et Capit. tradiderit 
quoque talia, unde Marco potius eflet timendum, quam fperandum de 
filio c. 27. e. p. 394. 396. Íq. et c. 28. e. p. 400. , nifi pro fpe bona quae- 
ras quid ex his p. 399. m. quum ab eo quaereretur, cui filium commenda- 
vet: ille refpondit , vobis, ΐ dignus fuerit, et diis immortalibus; ad quae 
tamen iam Caf. N. 4. fuafit. ,,legendum effe potius Herodianum, cuius 
narratio conítans et gravis plus fidei mereatur, quam {ΠῚ ex diverfis 
fcriptoribus confuti centunculi** Caeterum de Bg. Lat. fpes ambiguum 
e(t, utrum proprie ceperit, an improprie, cf. Exc. 

o) uere.) Haec negligente P. cum καὶ, fed δὲ reddente praeterea, cf. $- 
5.1., feverior hic Bg. per omnia fuit $. 5. i. ec $. 8., cumque Seb. int 
adv., (qui et in v... ér. Germani zerreéan? eum non med.) ec 5tp. Tb. 


LIBER I. CAP. HI. A. V. C. 955. CHR. N. 180. 81 


τάραττον καὶ οἱ Τερῥμανοὶ autem ipfum  turbabant. et 
^ ^ 38$ . MOT 
ἐτνίωντες P, oUc οὐδέπω ? Germani vicini, quos non- 
, 3 M . 
ἄντας ἐκεχείρωτο P, ἀλλα dum omnes fubegerat, fed 


, 


n) Colon Ms. Ba., cf. δ. 9. i, 0) A. οὐ δέ πω fic divifum. — p) Colon 
5. Ba. , ut punctum Α. al. 


unde's, 907. D.e., ubi tamen et in pr. ,,fammopere, maximopere' 
fenfum quidem recte, (cum negativa, iun&a adverbio e genere mi- 
uendi , faciat contrariam fententiam aientemque;) fed nimium in gra- 
u, cum in g. tantum fic poíirivus, pro Lar. zzagsopere f. valde; nii 
tp. fuic in iis, qui in tali neg. emphaíin quaerunt, cf. 1,2, 2, e. e2£ 
ὑχαταῷρον.. nobiscum ítante Hef. 2, 815. m. οὗ u., μεγάλως. fine N., 
ed G. Lh. tenente formulam fine explic., cf. deGr., alio feníu, opinor, 
:t moraliter, pro non moderate, non decenter, Dein. 117, t. coll. 1, 6. 
31. 4. 318, 24- 534» 10., fed, quo hic, in N. T., quo forte Hef. re- 
pexit, ubi cum Bg. quoque Varabl. er L. Schw. cum Fifch., fed Krb. 
non parum'* quod h. l. Vern. vet. zichr weniz ; e noftra Verf. ante va- 
iante Noíiro cum $. 5. gsx, cf. $. 5. 1. ; 
οἱ Fseg. y.) Intellizitur Germaniae gens, quae vicina erat. Srep/. 
on mediocriter i//wm terrebant Germani etiam vicisi. Sunt, qui M. 
ntoninum Sirmii effe ex(tin&um fcribauc, fi quid credendum Fabr. B. 
r. 4, 23. p. 21. aut Wollio in vitaAnt. p. 162. Exítinctum Sirmii ícri- 
it Tert. in Apol. c.25., íed EFuf. in Chr. mortuum effe. in Pannonia 
fatur. Aruterque Victor auctor eft, eum deceiliffe Vendobonae. Pro 
i&t. utr. hic locus Herodiani eft. Nam Vendobona veteri Germaniae 
icina, minime autem Sirmium. | Haec urbs Pannoniae inferioris lon-- 
maiori intervallo a Germaniae veteris finibus feiuncta, quam ut pof- 
ei vicina dici. Leisz. 
, Stp. res pertinet ad P. ambiguum ;,Ger»aniae vicina gezs'* quod Intp. 
xit, Credo, fic, Germaniae gens vicine, i. Germani, qui habitabant in 
icinia; quanquam poteft fane et intelligi, gens, quae vicina eft Germaniae; 
uod cadit in populos alios aeque, non in Jpíos Germanos, Romano- 
terris vicinos; vitante ambiguitatem illam Bg. feveritate in Γερμ 
d reddente cum Sch., partim e P., particip. y. per adi., uc Hel. r, 
«d. y.» πλησιόχωροι. tenence Stp. Th. v. tantum e Nofiro aliunde et 
uc. ex 2, 64. 1. 38., cf. Ind. ct Dem. Sed Leisn. difputabat recte ,. fe- 
dum Geographiam et locorum fitum, quem oftendunc tabulae. Koe- 
τ, XX et ap. Cell. Not. O. A. T. t. p. 437., ubi reperias Vindobonam 
idem ad Danubium fupra, fed Sirmium multo inferius, qua parte 
em fluvius mifcetur cum Tibifíco ac Savo. Tamen fupra ap. Noitrum 
1. €. dicebatur , Μάρκον, — διωτρίβοντα ἐν Γιαίοσι νόσος — καταλαμβάνειν» 
i ad $. i. γηρ. ex Anglis protulimus oppidum utr., quod cum Panno- 
ae regionis eflet, huic autem Germania vicina ab una parte: neque 
ofter repugnare fibi videbatur nobis, neque hinc pro Vindobona certi 
id ftatui, cf. ad Capit. in Marco p.358. a. N. 1. Caf. 
ἐχκεχείφωτο) bic Sch. cum Bg. tantum alio ordine fub. om». , praemit- . 
ns »figuif. active** uc plusq. paff. ponatur pro med., quo de genere cf. 
d. C. 406, 45. ad Luc. a, 9g. N.$0. 149. N. a4. 310. N.8., ubi et 
xtxeíguroq eodem fenfu, cf. Munth. p. 274. m., ficut h. l. augaien- 
E 


82 LIBER T. CAP. HII. A. V. C. 935. CHR. N. 180. 


τοὺς μὲν πειϑοϊ ἐς συμμωχίαν partim. fuadendo in focieta- 
προσηγάγετο, τῶν δὲν καὶ κρα- tem δἀϊοίνεταε, partim armis 


4) In Ms. Ba. hic eft comma. Marz. ut in A. τὺ Ms. Ba. τοὺς δὲ» κρα- 
πήσας ἣν A. Forte Ms. τοὺς δὲ pendet a zgoswy., et debuit deinde effe κρατήσας 
folum, vel κρατήσας àv A. Mart. | Novitatem etiam Mss. rel. habent, fed fine 
commate poft 32, v. N. 


tum eft duplex legitime, fed fimplex infra 7,8, 23. οὖς τοῖς ὅπλοις κεχεῖ- 
garo, ἢ πείσας ἐς φιλίαν καὶ συμμαχίαν émüxro ubi Bg. adhibet P. Lat. hu- 
1us loci fubiecerat, cui addendo pron. ///, a(fequaris vim med., defer- 
tam a Bg. cum aliis aliunde, v. Bud. C. 433, 5. Stp. Th. 4, 459. E. et 
Sb. Ind. , ubi ad alterum Noftri locum adhibetur Lar. fuóiugare, quod 
eft ἢ. l. Vern. vet. unter das loch bringen , Íed recentiorum azterzocben, 
neque hoc, neque alio noítrate aut Lat. (cum nec feverum zancipare ap. 
G. Th. ita late pateat) accedente ad Gr., quod h.]. generali notione fu- 
amendum, pro redigere in poteftatem fuam, fuaeque ditionis facere et 
fibi conciliare, quia fequunzur modi duo, amicus et violentus, cf. Abr. 
Dil. Th. p.616. m. Hef. 2, 1547. e. Suid. 2, 305. e. Ind. Thuc. Dion. H. 
S. T. 1. Diod. S. Polb. Ern. Ael. V. h. Luc. Xen. Cyt. et Bach., fed fine 
1nd. Dem. 153, 24. et Bg. ap. G. ΤῊ. ,,fub fuam poteftatem agere, co- 
gere* cf. Cort. ad Sall. Cat. 10, 1. et Ind. Liv. Ern. ex 30; 9. 1. ipfe cum 
robore exercitus gróes circa — partim ipe, partim metu, partim vi . 
fufegit , bene adeo delectum, cum Jatiffime pateat. 
τοὺς μὲν) 14. τῶν δὲ Bg. ex parte cum P. partim — alios, quae erat con- 
fecutio non folius Sall. inconíftantis, cf. Cort. ad Cat. 2, r. 61, 8. εἴ Πρ: 
$3» 3.» fed et Cic., cf. Cl., G. Th. v. partim e. Hor. Turf. p. 6$7.íqq. 
cum Ind. Corn. N., om:ttente Bg. μὲν ec δὲ cum aliis, cf. τ, 1; 6. Stp. 
Th. 2, 1151. C. ec Vig. p. 3. N. 4., tenentibus Lat. pron. Zic et i//e, fed 
et eadem bis, 5ic—Pic, f. i/le—ille, cf. Hor. Turf. p. 340. m. fqq. 390. 
€. Praef. ad Thuc. Duk. ad p. 124., ad Luc. :, 539. N. 66. et Ind. Ael. 
V. h. v. 4, praeter quam rationem elt et altera, cum artic. poltpofi- 
tivus ad fe refertur, quo de alibi, et tertia, quae componit artic. utr., 
v. Ienf. L. Luc. p. 406. m. ad Ael. V. ἢ. 6, x. p. 442. N. 10. it. t3, 46. p- 
926. N. 6. et ad Vig. p.25. b. , ubi ec tangitur quarta, cum articulis re- 
Ípondent fyn. pron. quaedam, ut τινὲς» ἄλλοι, ἕτεροιν Vel ne haec qui- 
dem, íed quaecunque alia vocab., ut o2, etiam nomina propria, 
v. c. populorum, cf. ib. p. 3. b. n. et e. , unde quintam er fextam con- 
ftituas, cf. Hom. '03. γ΄, 421. 423. 425. 427. ὃ μὲν — εἷς δ᾽ — εἷς δ᾽ αὖ — 
οἱ δ᾽ ἄλλοι. dn fq. Sch. »πειϑὼ, dat. πειϑοὶῖ (a P. omiffus) προσάγειν (fic, 
non med.) εἴς τιν vi perfuadendi aZ/cifcere in aliquid, ut fponte id fa» 
ciant, opp. vi armorum, — ἐς, in foc. , amicitiam aiungere** cf. Exc. 
τῶν δὲ) Rectius, quam in Cod. τοὺς δὲ xe., licet κρατεῖν ita quoque ac- 
cufativo iunctum inveniatur. Porro καὶ excidit ob 14. xexr., quod ab 
eadem lirera incipit. Caeterum de Quadis, Marcomannis, Hermundu- 
τω Suevis aliisque loqui videtur Herodi., de quibus v. Capit. ct Xiph. 
trotb. 
Ab extremis ut jnitium fiat: cf. Xiph. 366, 20., fed Cap. in M. c. 
41. e. p. 370. Gat. ad Ant. r, 17. e. p. 34. b. D. ect Heyn.H. 4, 1009. e. 
Tum recte iudicatum de καὶ, quod, pro etiam iterum omiffum ab Inttp. 
Lat., non item a Sch., poft δὲ in formula illa diftributiva articulorum 


Li 


LIBER I. CAP. III. A. V. C. 933. CHR. N. 180. 83 


τήσας ἦν τοῖς ὅπλοις. ἦσαν δέ Y3. vicerat. Erant etiam non 
ἃ ὃ ,; f λ M á - : 
τινες, οἱ διαδράντες ἴ πρὸς τὸ mulli, qui elapfi in praefens 


f) In Ms. Ba. deeft οὐ διαδρ. et deinceps eft πρὸς τε τὸ παρ. Mar. In Excp. 
Ms. Vi. modo fic ,»γπρὸς τὸ — πρός τε τούς atque adeo tantum alio accentu, et in 
edd. poft διαδρ. comma aliquod , vel nullum, v. Ν, 


adiicitur tum ap. Noftrum 7; 11, 7. m. , tum ap. alios, cf. Exc. ad hunc 
Jocum e Diod. et ad Vig. p. 4. a., noftris Mss. perimentibus id καὶ de- 
inceps faepe poft δὲ et 2, eodem fenfu aut alio, et alibi quoque dan- 
tibus verbo cafum alium, qui ἢ. l., quanquam cum v. xe. confiítens, v. 
Exc., tamen et fcribae iapíus fic in finittonibus ὧν et ov;, variantibus 
infra etiam, et in litteris ὦ €t cu, it. ν et c, faepe confufis. In Martini 
autem ratione, cum bene habeant pofteriora, tamen non intelligo prius, 
quomodo τοὺς δὲ pendeat a pr. v. zeoewy., ut fenfus exiftat commodus, 
cum le&io vulz. fit commendabilier 8. concinnitate membrorumque 
aequalitate, reipondentibus fibi τοὺς μὲν — τῶν δὲ, ante verba fua pofi- 
tis, it. dat. πειϑοῖ — τοῖς ὅπλ.», quod fubft. hic cum artic. effertur, fed 
1, 6, 24. fine eo ac difcrimine ὅπλ. ἐχειρώσαντο, cf. Dem. ὃν κρατήσαντας 
TOi; ὅπλ. 98, 1. 299, 25.» qui et eodem leníu κρατεῖν τῷ πολέμῳ 145, I. 
$37. 7. 19. , ut πολέμῳ χειρώσασϑοι Dion. Η S. T. 1. 113, 8$.» non te- 
nente Stp. Th. formulam noftram , fed in v. Lat Bz. tamen, ap.G. Th. 
cum Gr. n., ubi cantum 1026, 19. ,,bello vizcere Lucan.** c£, Caef. b. G. 
1, 34. €. 1, 45. €., Quod eft illud Gr. ante, per ad fenfum , cum arma 
ponantur pro bello » v. G. Th. 453, 64. fqq. et p. fq. J. 32. íqa. ir. Ind. 
Tac., ficur non modo armis reperitur cum v. aliquo fyn., cf. Ind. Flor. 
et luft., fed etiam cum Bg. v., cf. Ind. Corn. N. 2rz5 ,,alicuius vinci, 
1. potentia ,? robore bellico** ex veris numeris 2, 4, 5. e. , retinenteSch. 
e P. duo fubft. in ὅπλ.» fed in ,,5; cum particip. aor. fignificat plusq.** 
cf. Exc. 

ἦσαν) Ἐ. ἦσαν δὲ καί τινες A. Reisk. quomodo fane Nofter fcribit in 
tranfit ad alia, fed ec fine καὶ, cf. 2, 14, 9. 1., nihil iuvante P. et hinc 
Bg. etiam, cum uterque δὲν pro τὲ acceptum, fic reddant alibi, in τιν- 
Bg. retinente P. fyn., cf. Sep. Th. 3, 1548. A. 

di διαδρ.) Ms. Ba. lc&io duplex eft, in omiffis οἱ 3/23e., deinde in τὸ 
poft ze. addito, ftulra illa, et forte fic orta, ur, cum aliquis ifta omifif- 
fet, alius, videns, feriem non conftare fine copula, τὲ adderet, fed ut, 
quare omiffa fint illa, non dixerim, nec appareat caufa, nifi exciderint 
ob pr. τινὲς, fimile verbo δ. in extremis, aut librarius nonjcomponere 
potuerit διαδρ. cum Zvax., quae etiam male habuerunt P. , qui in illo τὲ 
non faveat Codici, fi reputes, a P. particip. 32g. refolutum effe in 
tempus finirum, et formulam ye. τ. οἱ mutatam in privum pron. τινὲς» 
cf. 1, 1, 3. et 7. libere praeterea addito pron. αὐτῶν, quod τινὲς αὐτῶν 
per fyn. τινὲς ἐξ αὐτῶν explicavit, praeclare fenfum dante Bs. in recte 
verfo v. διαδρᾷνν quod h.l. non ftare, non expe&tare hoftem et impetum, 
non congredi velle cum Rom. exercitu, aut non manere fuis in fedibus, eas 
relinquere, Lat. Ziffugere, aufugere, effuzere, it. fimpl fugere, ci. Scp. Th. 
aliunde pauperem , Suid. 1, $52. m. Hef. 1, 941. m.e. 980. i. Thom. M. 
p. 229., cuius difcrimen, quanquam a Srp. ΤῊ. r, 1551. F. repetitum, 
non eft perperuum; ponente noítrum Sch. fub κδικδράω, quum effugif- 
fent** (quo Lat. explicatur Bg. ap. G. Th.) at nobis dantibus in Ind. fta- 


$4 LIBERI. CAP.IIL A.V. C.933. CHR. N. 180. 


M 3 t δέ ff . 
παρὸν ὠνακεχωρήκεσαν éc receflerant metu. praefentiae 
t) Comma hic in edd. , praeter B, I. et Ms. Bg. 


tim füb διαδράνοι , cum L. Ern. sab inufitato διαδίδρημεγ, pro quo ufita- 
tum διωαδιδράσκω“ a quo quae ducuntur manifeíto, nos etiam feparavi- 
mus, aliis inifcentibus, ut Ind. Luc. fub Za2:eásx» habetur 2, 123. l. 
ἧς. διαδράνοιγ» auf ugere , ubi bene comparatur 1, 625. 1.98. διαφυγεῖν», ut 
2. 911. l. 3. effugere, ἴα. mox ἐκφεύγειν, add. 1, 775. 1.19. fugere, Thuc. 
503, 66. διαδιδράσκοντες , fuga elap/f, ubi praeced. διέφυγον, ap. Dion. H. 
S. T. 1. διαδρῶνοη » hoc accentu, evacere, ut Polb. Ern. fub διατρέχω, 
ubi in textu διωδραίῃ 1.2. p. 121. i., cf. Aritt. Kuft. fub διαδιόράσκω, — 
διαδεδρακότας . tergum dare bofiibus, ad ditandos etiam libellos Grammat. 
Tum ze. τὸ z. quorfum referatur, ad pr., an ad fq. v., perinde eít ad 
fenfum: ut tamen porius trahatur ad 14. cum P., e quo Bg. exprimit 
proprie illud aiiud Dem. εἰς τὸ z., ut Scp. Th. quoque in ze. 2, 572. 6. 
fine auctore, fed r, 1134. G. i. ,quum dicunt εἰς 1. πρὸς 7. z., non 
poteft fubaudiri fubft, χρόνος » (nec tamen] allato alio fubit.) — ex tem- 
pore, ir. ex praefenti reruin conditione** cf. Thuc. fineInd. 2, $9. m. ob 
fraefentem verum flatum , 3,40. €... fed 2, 6. 1. πρὸς τὰ παρόντα» pro 
pracfenti rerum flatu; in quibus fuppleas potius πρᾶγμα Í. πράγματα» 
Lat. i» rem praefentem, f. ob f. fecundum; ut contra, cum de tempo- 
re, quod proprie dicitur, valet, ut in loco lífocr. ap. Stp. et h.l., fup- 
plebimus cum L. N. T. Krb. in v. p. 483. m. »z. T. z.. 10. μέρος τοῦ 
xgóvov , ad praefens zempus'** fed Fifch. modo ,,ad praefens** cf. Herodt. 
p. 10-192. cum Bg., pro quo p. 45. 1. 29. ἐν τῷ παρεόντι χρόνω, hoc zem- 
fore, et per ellipfin fubít. rurfus ἐν τῷ παρόντι Luc. 1, 750. 1. 40. it. 857. 
l. 29. it. 227. l. 37. cf. Ind. Xen. Cyr. Z. v. ἐν in. et Thuc. 2, 41. 1.2, 63. 
m. etc. fed 6, 83. m. tunc zemporis, ut 1, 95. €. ἐντῷ τότε παρόντι», cf. Abr. 
Dil. p.99. i. et ἐν rà παρύντε νῦν Ind. Xen. Cyr. Z. v. z. , tacente prorfus 
in hanc partem L. Bof. Ell., fed ἃ. Th. tenente Bg. formulam modo in 
praep. 1026, 5. Íqq., non itcm alreram illam «4 praefezs, qua de cf. 
Ind. Amm. M. Ern. 41. q. in praefenti** Suct. Burm. v. eZ et Corn. N. 
cum explic. Ern. ante er ,lac. in praefez;* fine Ind., in quibus eft 
fimilis eliipfis fubft., expreffi in Iuft. Ind. ,,ad praef, tempus, proiam,— 
in pzaefent?, quod itidem eft pro tunc temporis.** 

ἀνακεχ.) Bg. Lat., ap. G. Th. cum Gr. n., praeter Ind. Xen. Cyr. Ζ.» 
tenuic etiam aliunde Stp. Th., cuius locus e Dem. fine Ind. eít 123, 19., 
cf. Thuc. Ind., negligente P. hic, ubi, ut et 7, 2, 6. et 10. de iisdem 
Germanis fignificat, receffiffe in terras fuas interiores, et maxime in 
íylvas, tum ibi commodius pugnaturos, tum falutis cauía, ut tutius 
laterent; ut ἀναχ- dr. proprie de iis, qui fecedunt fecuritatis et inco* 
lumitatis erzo, cf. Loesn. p. 4. i. et de Germanorum iíto more etiam 
Caef. b. G. 6, 10, 4. fq. 6, 29, 1.6, 31, 3. 6. 34» 1. 4. 6. et 6 43» 5» 
in fq. non tenente Stp. Th. fubit. à. cum gen., cf. Ind. Thuc. et Ael. V. 
h., qui, ut Lar. etus et £imor , (ap. G. ΤῊ, cum Gr. n.) refolvitur per 
praep. eliquam , prae, de, erga; ut dar, f. potius abl. par eft illi foz- 
mulae 7, 5, 9. ὑπὸ δέους, opprimente D. pron., non item Sch. ,,7. tanti 
princ. —, ut non opus fit cum Stp. 2, 9, 14. putare, D. lcgiíle zos.'* 
quae et hic valent contra ed, Edb., fi qua correctio incidit, nec potius 
operarum error, variantibus iftis voc. infra etiam, reddenre Bg. per fyn. 
formulam, cum Stp. Th. aliunde, qui et feverum tenet /4/i;, pro tan» 


ET 


LIBER I. CAP. II. A. V. C. 935. CHR. N. 18o. 85 


^ ΄ , . z ὃ SD-e " 
τῆς π᾿ ἀφουσιᾶς τοιούτου ἃ βασ' (- ejusmodi principis. Vereba- 
€ 7 M ^ : 
λέως. ὑπώπτευεν οὖν, UT, τῆς 
€ n ^a Z 
γλικίας TOU μειρακίου κατώ- 
Φρονήσαντες Y , ἐπιϑῶνται αὖ- 
ῷ. ἐρῶ γαρῦ τὸ 3αρβαρον 
ΤΩ. Ξῖ Y e M e ; 


14. tur itaque, ne, aetate 
adolefcentis defpe&ta eum ag- 
15. grederentur. Solent enim 


Ὁ) τοσούτον Edb., v. N.. x) In Ms. Ba. hic defideratur comma. Mart. ut 
in Ox. cum Par. 2. y) In Ms. Ua. ἐρᾷ δὲ τὸ A. et poft βαρβ. comma eft. Marr. 
De nova le&., quae habetur et ia Ms. Vi., v. N., fed comma iftud quoque 
in F. 2. al. 


tus, et in laude pofitum, h. l. pro tam fortis, cf. G. Th. cum Gr. n., 
etiam in Bg., Cort. Cic. ep. 3, 13, 5. Ind. Corn. N. et infra r, 17; 13., 
it. de Gr. Ind. Ael. V. h., Fifch. Pal. , 1f. Ev. Fd. et Xen. Cyr. Z. 

ὑπωπτι) Bene hic Bg. aliter, quam $. 2., cum fequatur μὴ» pro time- 
te, nefíciente re&ionem hanc Stp. Th., cf. Xen. Cyr. Z. ex 5, 2,9., ut 
Vern. hic quoque, ez £eforgte, fed in P. cf. G. Th. 274; 41. dubitat 
dicere? i. timet?* ubi tamen ct fit pro vereri et noftratium ei» Beden- 
ken tragen, cf. Ind. Corn. N. Flor. et luft., non tenente G. Th, feve- 
rum fufpicabatur — ne, etíi forte procedens et ipfum , fed me capiente 
Íubft. fg. ἐλ. cum adiun(&o τοῦ neg. non tam univerfe cum Bg. e P. 
quam praecipuo fenfu, de aetate tenera et parva, habente Stp. Th. 
aliunde in v. x, etiam Bg. e P., ap. G. Th. cum Gr. n. De re, quum 
Marcus mortuus eít, traditur Commodus natus fuiffe annos XVIII, men- 
fes VI et dies XVIH , cf. Dio C. 2, 1203. cum N., quod et prodeft ad 
notionem τοῦ u&ug., qua de v. $. 2. 

ἐπιϑ. à.) arma in eum fumerent, f. eum invaderent. P. vertit (atma 
refumerent,) quafi legerit πάλιν dxi9. Stepb. 

Poteft ille et ad fenfum qualemcunque modo reddidiffe, ut libere 
addidit adv. z;ex , prudentius verfante Eg. in v. med., pro aliquem bel- 
lo invadere, (cf. G. Th. 207, 76. et planius Ind. Corn. N.) nobis azgret- 
fen, f. anfallen, quam notionem hoftlilis agsreflionis tenet cum hoc dat. 
perf, tum in eodem rei, quo de infra, v. Bud. C. 710, 22. Stp. Th. 
aliunde, L. N. T., (quorum Schw. ftatuit ellipfin fubít., v. c. χεῖρα» 
tacente L. Bof.) Kypk. 2, 92. Krb. p. 234. m. Loesn. p. 216. m. Indd., 
Acl. V. h., Fifch. omnes, it. Xen. , ap. Dem. fine Ind. 140, 5. 188518. 
Hef. 1, 1319. e. cam N. ct Suid. 1, 792. i., Sch. ,,refutfn. arma adver- 
fus eum'* innuente forte conftru&tionem, quam facit praep. in cafu ad- 
iuncto, per enallagen, credo, dat. pro acc., fed Bud. C. 1329, 8. hoc 
loco fine Vs. utente ad rationem conífecutionis temporis, ut opinor, 
quo de alibi. 

ieZ) Hoc non videtur £arbarorum εἶξε proprium. Etiam alii, quos 
inter barbaros ne ipfe quidem Herodi. numeraverit, temporibus fcr- 
viunt, et ex ancipiti muratione rerum pendent. »56/622, ἐπὶ ἀφ. etiam 
fapientes folent, at nou ἐ. ταῖς rvz. Nihilo. minus in rebus humanis 
nihil tam leve eft, quod non magnum intcrdum rei momentum faciat, 
ef. Liv. 27, 9, i. et 45. i. Forte 25/69», €ít feditionem excitare , de- 
Ícifcere, i..€., ut cum Tac. loquár Ann. 14, 23. m. , barbari effe infidi 
folent ad occaíiones, f. barbari iolent in tempore deficere.  Crediderim, 


86 LIBER T. CAP. IT. A. V.C. 933. CHR. N. 180. 


N N ^^ ’ » . . . 
XO4 Ei ταῖς τυχούσαι:ς &Qcg- barbari quibusvis dc caufis fa- 


eandem rem barbaris a Liv. exprobrari 28, 17. i. fedas ea tenipeflate regi 
cum Caribagin. erat , quod baud gravius ei [ancliusque, quam vulgo bar- 
baris, quibus ex fortuna pendet fides. Leism. 

De re quidem, acquiefco Noftri du&oritate, univerfe pronuncia- 
tum intelligens cum adiunctione quadam, extrinfecus afifumendo adv. 
aliquod. in primis, maxime, praecipue, ct capiens artic. τὸ ro pron. 
demonftr. τοῦτον et pro ἐκεῖνο, ad füperiora relato, ut innuantur Ger- 
mani, qu; $. rz. nominati fünt, et alibi etiam a Noftro eminenter Jzr- 
&zri, qui quam difficulter vi&i fint a Romanis, «t quam íaepe ab his 
per opportunas occafiones iterum defecerint, v. Tac. de inor. G. €. 37. 
1eddente Sch. in ,,2. αὐτὸς » mos eft ἡ), (e P. partim, fed in) v. β. Zar- 
£ara natio* innuente ellipfin fubít. ἔϑνος f. γένος, qua de nihil ap. L. 
Bof., nifi in affini βαρβαρικὸν p. 105. m.. qualem etiam in Lar. ftatuas, 
fuppleto fubít. »o»z/, tacente G. Th., cf. 1,2, 8.» proferente Stp. Th. 
fne au&ore ,»τὸ £. pro barbaris** et de pezff. tantum, ubi abftrattum pro 
concreto, cum dicatur quoque de re et animi affe(uone barbara f. fera, 
pro βαρβαρότῳς, ap. Eur. Hec. v. 1129., cf. Schol., ut idem Stp. Th. v. 
ἐρᾷν tropico hoc fenfu ignorat, tenens modo t, 1224, C. e. pro cupere 
1. appetere, quo de v. Bud. C. 1202, 2:. Valck. Eur. Ph. p. 201. b. Abr, 
ad Aeích. 1, 300., cuius e Soph. eft Philo&. v. 660., Ind. Arift. K. , Hef. 
13 1414. m. Suid. 1, 849. i. 2, 67..n., pro folere, ut hic, nec me repe- 
rente, nec aliud exemplum, praeter hoc Noftri, aíferente Gar. ad Ant, 
10, 21. p. 303. b. D. m. , ut tamen iuvent norionem iflam tum analogia; 
ficur Sb. Ind. ex ἢ. I. »ἐρῶν üt φιλεῖν foler** tum ila ipfa vis, pro cu- 
pere, et propria, pro amare, quod in iis, quae amamus et appetimus, 
fere coniuncta e(t confuetudo quaedam, cf. Exc. ad 1, 2, 8., ut cum 
φιλεῖ Ibi Nofter hic modo variarit. , 

x2)) Hoc Bg. iterum negiizit, quod ad notionem pro etiam » f. etiam 
adeo et ve/ refert quoque Sch., qua de notione intrenfiva nihil eft ap. 
Stp. Th. 2, 7. E. fqq. et Bud. C. 1298, 41., fed ad Dev. p.178.b. N. 435 
ad Vig. p.508. m. et Hoog. Op. p. 543. i. Nr. 3. fq. et 549. e. Nr. 7., it. 
Ind. Xen. Cyr. Z., quo ct P. tendat quamlibet , pro quamvis f. etfi; 
ufuro me iflo affini ve/, cum de fevero ez hoc fenfu nihil obfervarim; 
Sch. in pr. ἐπὶ ,,ἀφ. eccaftonibus, (referente hunc locum ad notionem 
praep. , ubi) defcribitur cafus caufae** cf. 1, 2, 2. m., in quo Bg. feve- 
rior, v. N. fq. , at in vx. (ubi P. /evi&us) fententiam modo tenet, non 
verfionem. Scilicet τυχῶν» propr. obvius, de perf. et rebusreddi folet 
ac poteft per Lat. pron. quiliber et quivis, pro omnis, quae deinde, pro 
contextu, amplius definiri poffuntatque explicari, et, de rebusquidem, 
per magnus f. párvus, ut h.l. αἱ τ. ἀφ. funt parvae, leves, non fatis 
iuftae, idoneae, dignae caufae f. occafiones,. (diCturis forte noftratibus 
in, bey vorkommenden , auf(tofsenden Gelegenbeiten,) cf. Stp. Th. 2, 1440. 
G. e. aliunde, L. Ern. et N. T. Krb. cum Schw, p. 1340. b. m. 1344. €. 
Ind. Ael. V. h. ex 6, 12. e. Luc. Xen. Mem. S. ; Vélb., Hf. Piut., Long- 
Mor., R. Or. V. 4. 8. Lyc. et Dem., tum Vig. p.355. i. cum N. et 296.» 
ad Luc. 1, $88. N.30. 5, 3«g. N. 8o. it. p. 771. N.21., Hí. ad Plut. p. 
87. €. R. Or. V. 9. p. 255. i. V. 10. p. 503. e. Harl, Dem. p. C. p. 309.» 
Mor. ad Long. p. $1. Loesn. ad N. T. p.219. i., tum ap. Dem., fine 
Ind., 807, 5. 154, 12. μικρὰ πρόφασις καὶ τὸ χυχὸν πταῖσμα», ubi copulan- 


LIBER I. CAP. HI. A. V. C. 935. CHR. N. 180. 87 
pais pasa. xi£ia-9 eu *. cile impelli. 


z) Ms. Vi. κινούμενες. Credo equidem cum Strotho, latere hic κινούμενον. 
Nam bis terve male pofuit librarius noíter oc pro cv in fine vocum. Lec. Ms. 
Ve. lica κινούμενος, fed Ms. Da. ἑώτα κινούμενον 2. v. N. 


tur fyn,, fed fine fubft. 239, 17. 634, 8. 288, 17. 374; 14., et cum gen. 
aliquo τὸν τυχόνϑ᾽ ὑμῶν A. $16, 20. $66, ς. et τῷ τυχόντι τῶν πολιτῶν 328, 
14., ut ap. Diod. S. 1, 3594]. 50. οἱ τυχόντες τῶν ἰδιωτῶν», quilibet e vul- 
go» pro quilióet civixm; ut nec omnino probo, cum folum ὃ τυχὼν τεά- 
ditur φηλίἑόει e vzlgo , cf. ind. Luc. et ad Thuc. p.648. ἃ. e, ad p. 316: 8.» 
pro quo foite rectius usus e vulgo f. populo, v. Vig. p. 296. Nr. 17. Tum 
fubít. ἀφ. P. exprimit duplici fubít., uc alii aliis, v. Foef. Oec. p. 70. b. 
m. Ind. Polb., Pric. ad τ Tim. 5, 14. Suic. Th. p. 604. e. Munth. p. 360y 
e., forte e L. Schw., cum Heyn. Epic. p. 119. e., qui tamen p. 12T. 1, 
181. 1. Used reddit uno occaffones, ut alii, v. Kypk. 2, 170. e. L. N. T. 
Krb. et Fifch. et buius Ind. Theophr., fed z»fz Dion. H. S. T. 1., hic 
ut fufficiar alterutrum , occafio f. caufa, cf. Gs. ad Luc. , Bud. C. 1004. 
e., Stp. Th. aliunde, L. Ern. , it. Ind. R. Or. V. 6. 7. lf. ecDem., Xen. 
Mem. S. et Bach., it. Gat. ad Ànt. 9, t. p. 262. b. D. m., Caf. ad Athen. 
2, 175. et ad Theophr. p. 129. e., ed. Fifch. p. 44. i.» Fabr. ad S. Emp. 
p. 196. N. g., Hdb. ad Xen. p. 104. e. Suid. 1, 397. m. Hef. 1, 647. i. 
cum N. Kuft., cuius fi vera funt: forte non audiendus Abr. Dil. Th. p, 
649. m., hauriente Noftro in ufu huius fubit, maxime e Dem., ap. quem 
eft folum 451, 4., fed cum adi. μικρὰν ἀφ. 48, 6., 1t. πλείξας 128, 27.» 
cum adiuncto ἀφορμὴν — καὶ τοὔνομα 171,22. τὰς ἀφ. ταύτας καὶ τὰς προ- 
φάφεις 279, 25.» it. cum gen. ἀφορμὴ τοῦ κακῶς φρονεῖν A. 16, E., it. CUIm 
praep. πολὺ γὰρ πλείους ἀφ. εἰς τὸ A. 24, 18. ἀφ. πρὸς τὴν A. 156, go ἀφ- 
ἐπὶ τὰ A. 37» 21. $46, 18. 

ᾧ. x7.) Inepte Cod. Ve, £. κινούμενος, nifi lateat κινούμενον», quod ele- 
ganter dictum foret, atque vera lectio effe videtur. Notus eft hic par» 
ticipiorum ufus vel tironibus; quare exemplis non opus erit. Neque 
quenquam librariorum participium pro infinitivo fubítituiffe puto, cum 
altera le&io fit multo facilior. Stzor^. 

Codd. Ve. et Vi. vitium fane vel fine Cod. Ba. detegi poteft, often- 
ditque Var. L. ea, quod ad $. 12. e. τῶν dicebam, v et c confundi, ut 
et fatum 1, 5, 2. m. v. δωρηδ. An vero leCtio Ms. Ba. vera fit, equidem 
non aufim affirmare, cum primo Mss. noítri de correCtionibus fint 
fuípeci, etiam in bonam partem, exquifita ut fubítituantur vulzaribus, 
deinde participium ortum efle potuerit e compendio in fyllabis extre- — — 
mis, denique, quod Strothus pro certo fumfit, v. ἐρᾷν habere poft fe 
participium , mihi non inno-uerit eius recionis exemplum, quale T1 
Strothus produxit, nec in fyn. φιλεῖν, in primis in notione huius loct, 
pro folere. Unum illud memini, v. ἀγαπᾷν, pro contentum effe, etia 
adíciícere participium pro inf., v. Pofl. Synt. p.200. e. Sic capio illud 
Acl. V. h. 13, 41. p.916. εἶτα οὐκ ἀγαπξς» — μετὰ Φωκίωνος ἀποϑνήδκων s 
non ergo amas cum Ph. mortem oppetere? íed Ind. ,,non facis hoc liben- 
ter? pro af non contentus es, cum Ph. meri? at non fatis eft tibi, 
quod cum Ph. moreris? ac nonne libenter cum Ph. moreris? at nonne 
et tu libenrer moreris, cam Phocioni moriendum fit? In quo Lat. adv. 
fane latet fimul verbum et notio delectandi fe, laetandi, cupiendi ac de- 
fiderandi; unde ad fenfum recte Ind. per illud adv. vertit; cumque v. 


88  LIBERI. CAP. IV. A. V: C. 935. CHR. N. 180. 


3 LÁ EN 
Κυμαῴουσαν οὖν ἃ ἔχων τοι — Flu&tuantem igitar habens 
8) Ms. Ba. κυμαίνουταν μὲν οὖν A. V. N. 


ἐρᾷν. Ut ἀγαπᾷν» interdum fit i. 4. cupere, cf. Ν, ad δ. i.: utreliqua af- 
fectuum verba, poteft regere particip. loco inf., qui et in Ael.loco va- 
riat, recte reiectus , ut gloífzma; qua crifi non nocemus nobis ipfi, ἢ. 1. 
tuentes inf. contra Mss. particip., cum res fit alia, et notio verborum 
divería; hacque aliqua analogia nondum contenti, requirimus ufum et 
au&ctoriratem. fcriptorum aliorum. Tum in v. κιν. Stp. Th. 2, 214. €. 
hinc reddit e P. cum ΒΡ.» comparans 4, 8, 18. ἐπὶ τοῖς βραχυτάτοις ῥᾷτα 
κινουμένῳ, (e quo 1pfo loco Gloffator Ms. participium duxerit,) referens- 
que 2d 4:3 , metaph. pro moveo, commoveo, permoveo** fed Sb. Ind. 
€ Xiph. οκενήϑεντες, motu fa&to rebellantes** ecDion. Caf. paff. tumul- 
tuor, 4 Ἰβηρίαν καίπερ εἰρηνεύσασα. Duv94* tum Abr. Dil. Th. p. 445. m. 
» Ariftd. ἐκινύϑησαν οἱ Λίβυες, ubi Schol. explicat ἀπέφξησαν"“ et Schol. Thuc. 
p. 102. l.$0. ad 5 ve ἄλλη Ἑλλὰς πᾶσα μετέωρος ἦν. ξυνιουσῶν τῶν πρώτων 
σπόλεωνγ €? tota reliqua Graecia animis erat erec?a, quod primae civitates 
concurrerent , habet fic, οἱ ἄλλοι Ἕλληνες, οἱ μηδετέροις βοηϑοὶ, ἐκεκίνηντον 
καὶ οὐχ ἡσύχαζον. Nempe κινεῖσϑου in. paff. , quod et pro med. accipias, 
potiffimum duas habet fignificationes, primo phyficam , qua dr. de cor- 
poribus, cum locum mutant priorem, mec manent in quiere ac fede, 
quam tenuere prius; unde ufurpatur de hominibus, v. c. οἴκοϑεν κινεῖσϑοιιν 
€ domo moveri, ἴς movere, i. venire, it. de feris, cum e luf'ris meven- 
tur, excitantur, coguntur furgere, prodeunt et currunt, it. de aliis re- 
bus. Deinde vero etiam adhibetur improprie de animo, qui dr. moveri 
Ἵ. commoveri, cum non manet idem, qui fuit, cum in €o fit, quod 
ante non fiebat, cum fentit aliquid, cum exiftupt in eo, (maximeque 
parte eius altera, quam voluntacem vulgo vocamus;) cupiditates et. per- 
turbationes, quae non patiuntur, ut fibi par fit ac tranquillus. Hoc 
feníu utr. opponitur ἡσυχάφειν et ἡσυχίαν ἔχειν f. ἄγειν, Cf. , praeter lau- 
datos, Focf. Oec. p.205. e. Ind. Thuc. cum Schol., Luc., Fifch. Pal, 
Dem. Xen. Cyr. Z. et Abr. l. l. ir. p. 156. e. 825. m. et Au&. p.269. m. 
Heyn. ἔριξε. p. 7. Cum igitur zuwe/c2», dr., ut hic, fenfu velut hottili: 
metaphora ducta effe potett ab alterutra vi illa, ut homines dr. moveri 
tum, cum in animo eorum excitantur fenfus et affectus ingrati, ira, 
dolor, indignatio, quae impellunt faciuntque, ut homines aruia capiant 
contra aliquem, bellum gerant et deficiant ab aliquo, vel cum, e do- 
mibus fuis ac fedibus abeuntes, alio concurrunt, ad arma, ad vexilla, 
ad ducem, in terrasque alienas, ut bellum inferant et ab alicuius im- 
perio defzifcant. E N. T. huc comparaverim A&. 21, 30. 2is$4 καὶ πόλις 

W» καὶ ἐγένετο συνδρομὴ τοῦ λαοῦ, Lexicis verfum, non item explicatum, 

itf Schw. forte, ubi haud dubie eft de animo civium, impleri ira, εἴα.» 

b adiunctum συνὸρ., quanquam hoc admittit quoque illud, abire e do- 
mibus; ficut iftud Schol. Thuc. eít etiam ap. Suid. 2, 543. m. v. μετεωρ. 
e., cüm Vs. , Graeci Je//um iam fpe&labast, et paulo ante ,,Tàg πόλεις 
μετεώρους, — πρὸς ἀπόφασιν οὔσας , Urbes, defe&ionem iam fpectantes'* 
quod eft propric, propiazquae cum effent defeclioni, i. de ea cogitarent, 
in eam inclinarent, eam clam molirentur; notlro in loco fenfum exhi- 
bente Vern. utr. per phraíes remotiores, pro vicinioribus errzeger aver- 
den , lich erzegen f. bewegen, 1. eine Bewegung machen, 1. in Bewegung 
geratben 1. gefetzt axerden, τ. ljberioribus cb empóren, auflebnen; in 


^ 


LIBERI. CAP.IV. A.V. C. 953. CHR. N. 18e. 89 


/ P. M Y . H »» - 
σαύταις Φροντίσε τήν ψυχὴν, tantis curis animum, convo- 


Lat. movere nihil iuvantibus Ind., fed G. Th., cum Gr. n. ,— fignificat 
etiam, in mente efficere mutationem, — ;0veri, ire, ferre** 344, 93.» 
fed in Stp. Lat. commovere Cl. Cic. ,,c. fe dr., qui aliquid moliuntur** 
cf. Ind. Corn. N., et Amm. M. ,,ex commotione fr1/7i»a faevientem 
glebem , de feditione** fed in Bg. ap. G. Th. modo per incitare, nec per 
locum, ubi quis abfolute zmpe// dicatur, pro impelii ad tumultum, fe- 
ditionem , bellum, (quae funt eum v. alias, v. Ind. luft.) neque ib. aut 
per Indd. abfolute, cum tropice de animo et affe&ibus dr., ied femper 
cum adiuntto, v. c.zmpe//i in fpem, adiram; utequidem potius ufurus ef- 
fem hic Lat. commoverz, cf. ap. Phil. in Flacc. p. 749. D. e. ὅταν ἄρχων ἀπογνῷ 
τὸ δύνασξοι κρατεῖν, ἀνάγκη» τοὺς ὑπηκόους εὐδὺς ἀφηνιάξειν , καὶ μάλιξα 
τοὺς ἐκ μικρῶν καὶ τῶν τυχόντων πεφυκότας ἀνερεϑίφεσϑου" ἐν εἰς τὸ Al'yvmTIS 
xcy τὰ πρωτεῖα φέρετοι., διὰ βραχυτάτου σπινϑήρος εἰωθὸς ἐκφυσᾷν φάσεις με- 
yáazc, cum magiftratus zmpos regendi βῥ. nece(lum eit, contumaces red- 
di fubditos, praefertim, gui funt satura irricabiles, (gs à parvis etqui- 
busvis rebus fo/ens irritari,) quo ze genere primas ferunt Aegyptii, e mi- 
nima fcintilla fucti magnas feditiones eccendere;:; quorum verborum 
praepoficiones poflunt noftrae ἐπὶ fubítitui, ut Bg. fuam ceperit pro ex 
f. ob, cf. Stp. Lh. 1, 1211. F. c. ri, propter, — 2. μεγάλαις αἰτίαις» 
magnis de cauf/s , 1. e. magnas ob caufas** Vig. p. 603. m. Nr. 14. Abr. ad 
Aefch. 1, 148. e. et Fifch. ad Well. p. 385. e., qua notione convenit 
bene cum δίς. ἀφ. e Lat. Βσ., ut prae Sch. ecca/fonibus vicinius eft 
illud Tac. in N. Leisn. «4 occaffones ;; quod tamen et ipfum fit i. 4. ob, 
cf. Ind. luft. v. e. it. Cort. ad Sall. lug. 19, $., vel i. 4. apud f. in, ut 
h.l. Vern. ver. δε}, cf. Hor. Turf. p. 46.  Poftremo adv. g. , aP.oppreíf- 
fum, Bg. libere dedit, ut alibi, gradu alio, fed Sch. fevere. 

KvpAíveys.) Verbo flu&fuare etiam ap. Lat. locus eft, ubi de dubio et 
incerto curisque ΠΏΧΙΟ animo verba faciunt. Virg. Aen. 8, 19. cunda 
videns magno curarum fluctust eeflu, Apu!. Mil. 1V. cum in ifto cogita- 
tionum falo fluuarem , 1d. de deo Socr. moru cordis et falo mentis ad 
omnes cogitationum aeítus flu sare, v. Pric. p. 183. Leisn. 

Primo Ms. Da. μὲν infertum, forte ex aliis Noftri locis, ubi μὲν οὖν 
fimul eft, quod ἢ. 1. fit pro fimpl. cy, quia nihil fq. , quod ad. μὲν re- 
, feratur, fortafiis ab ingenio librarii, cum taceant Mss. rel. et P., quan- 
quam hic cum bg. folet μὲν tum opprimere, ut h.l. per fe excidere 
potuit ob pr. σἂν íiimilem fyllabam. 1n v. «vp. Stp. Th. noftrum locum 
fine Vs. alia ponit fub ,,metaph.*« cum Lar. Bg. et aeffuare et Virg. illo — 
Leisn., nihil explicans, ut nec Bud. C. 470, 5o. , nifi quod Luc. 1, 306. 
1. Xui) προσέταξε, μὴ κυμαΐίνειν τὴν DS&Aneezv, dicit efle l; 40. ,,àvz) τοῦ 
ταράττειν" übi Gs., nobis , ventis, Iupiter fzarcepit , ne fluctibus agita- 
remus mare , qui locus non erat inInd., fed alius ex 2,404. l. 40. , ubi, 

ficut ap. Lyc. v. 1018., ponitur active, pro movere, commovere, con- 
citare, f. luctus excitare, ut ib. v. 696., ubi tamen et valere poteft 
paffive, pro concitatum effe, concitari, agitari, quomodo capietur et 
hoc Noftri loco, cui fimillimus Muf. v. 332. 4 δ᾽, ἔτι 2v9svovrogy airov, 
ἐπ᾿ ἀγρύπνοισιν ὀπωπαῖς Ἵξατο κυμαίνουσα πολυκλαύτοιδι μερίμναις, Ma autem, 
morante adbuc (eo, Leaundro,) vigi/ióus oculis ftabat, flu&uans luctuotis 
ciis; ubi quoque cum abl. rci; nihil huc profuturis Suid. 2, 395. i. ec 
Hef. 2, 375. m., ubi N. laudat Mifc, Obf. N., unde, cum in manibus 


90 LIBERÍ. CAP.IHv. A. V. C. 933. CHR. N. 186; 


/ b A / ce . o . 
συγκαλέσας" τοὺς Φίλους, ὅσοι catis amicis, et quotquot ade- 
b) Ms. Ba. συγκαλέτας 7? τοὺς Q., etiam Ms, Vis, fed τε fine accentu, v. N. 


erant, nihil notavi, ignarus adeo nunc, an ibi memoratus cum loco 
Orph. ἢ. 21, 2. etiam nofter, ubi azizus dicetur fiuctuare curis tam magnis 
f. tam multis, cum in mente fuerint multae variaeque rerum triftium 
cogitationes , fed in voluntate triftitia magna ez multiplex e rebus variis, 
cüm mens et cogitatio modo huc, modo illuc tracta; necin una re de- 
fixa, fed varias res viderit ac cogitarit, nec in voluntate fuerit fenfus 
unus et conftans, fed diverífus, tropoque remoto, cum Marcus habue- 
rit animum valde inquietum, plenumque folicitudinibus; quem tropum 
et noftrates fervent, g/eicbíam bewegt, errezt, f. wie von Woogen 4e- 
avegt , í. bin und ber getrieben, cf. G. Th. in Bg., cum Gr. n. jjinter- 
dum commodius paffive capitur, pro fluctibus agitari et iactari, — mari- 
norum fluctuum ritu, huc atque illuc ventorum impetu commoveri'* 
deferente P. etiam Sch. ,,«. an/mam flu&uaniem curis* fed tota Noftzi 
formula pertinente ad eius poécica, et tenente in v. ày. cum acc, rei ac 
particip. f. adi. forraffis aliquid coloris Lat. , cf, G. Th. v. δα. 855» 43- 
Íqq. »— animum dquietum** it. v. animus 350» 100. fqq. , ubi et formula 
eft alio fenfu morali, quem novit Stp. ΤῊ. v. ψυχ. 4, 750. D. E. e. 6. e., 
cf. Ind. Dem. et Luc. v. zx. Denique particip. hic eft ante. fübít. cum 
artic. xvj, — τὴν V. exquifite, ut alias adi, , cui par eft, qua de re poftea 
monemus tantum in Ind.  . 
evyxzA.) Purpurati er aulici et confiliarii, qui hic φίλοι vocantur; 
etiam Lar. amici dr. Tac. Ann. 2, 12. e. Val. Flacc. 3, 205. luv. Sat. 44 
75. Nep. 18, 2, 4- 21, 3, I. et 1, 3, 2. v. ib. Ind. Bof. et quos hic lau- 
dat, et Freinsh. ad Curt. 3, 3, 14. Leisz. 
Add. G. T'h. ibique laudatos, ec de Gr. Mifc. Obf. Nov. T. 3. p. 
74. ic. Kib. Decr. R, p. I. p.2:6. m. ut ap. lofeph. T. τ. p. 443. f. 5.1. e. 
v. πατρῴους ᾧΦ.» CORV. paternis amicis, cum Bg. peraliam paíl. particip. 
formam, íed Sch. ,,cum convocari iuffiffet amicos** e P. partim, per v. 
auxiliare, cf. Suid. 3, 389. 1. , non coll. ad Hef,2, 1286. e. Tuma Mss. 
infertum cà, ut faepe deinde, maxime in pluribus particip., ut hic, 
periodi rationem inutat, ut apodofis fiat in particip. xov$.» praemiffo 
ἐπειδὴ — συνῆλθον membro; niíi dicas, τὲ Mss. referri ad íq. καὶ fic, ut 
τὲ redundet ; cum in lectione vulg. apodofis fieri debeat ftetim poft ψυχ.» 
ut in protaíi fir unum modo membrum, íed plura in apodofi, cuius 
principalis enunciatio fit illa ultima ror λογ. ἤρξατο, reliquae vero fecun- 
dariae, varias res ac περιςάσεις complexae. In quo licebit deprehende- 
re duo haec, primum , illam καὶ copulam cohaerere cum inferiori xevQ.s 
alterum vero, enunciationem iftam, ἐπειδὴ — συνῆλθον, poni pro geni- 
tivis confequ., πάντων συνελθόντων, more etiam Lat., maxime Livii; 
participiis abl. confequ. fimiliter interferenzis aliquam. enunciationem 
per particulas quasdam, poffquam , f. quum, etc.; unde fane hic reliqua 
participp. concurrant fine copula aliqua, cf. Vig. p.339. b. m. Nr. 17. it, 
Ind. Z. Xen. Pol. et Cyr. v. afyz4etos , qualis copula nec comparet ap. 
P., qui libere periodum diífolvit, mutaro etiam enunciationum ordine, 
ὅσοι) Ad v. παρησ. intellizemus adv. ἐκεῖν ibi, extra Romam, in caftris 
f. urbe, ubi Marcus aegrotus fuit ac mortuus; non me reperiente di- 
ferte, quinam fuerint ifti evyysveig, cum Capit. memoret folos amicos, 
tum praefentes, in M. c. 27. e. p. 396. c. 28. m. p. 399. i., tamen ut 


4 


LIBER I. CAP. IV, A. V. C. 933. CHR.N. 186. 91 


τὲ παρῆσαν τῶν συγγενῶν, καὶ, rant propinquorum, filio in 
τὸν "Tec παραςησάμενος, eorum confpe&tu conftituto, 
ἐπειδὴ πάντες συνῆλϑον, "rove poftquam omnes conveniffent, 
J^ τοῦ σκίμποδος κουφίσας paululum e grabato füblevans 


: €) Sine Iota fubfcr. 4s. in Stp. al. , v. N. 


unum ex illis nominare queam Pompeianum, cf, 1, 6» tr. 20. et plur. 
evyy. valeat de uno tantum; ibi Stp. ΤῊ. nihil ferente e Noítro, nec 
Lar. Bz. e P. , ut nec L. Ern., ac N. T. Krb.; ut et ap. G. Th. eít Gr. n, 
modo in v. cognatus, quod ifti tenent omnes , ut magis refpondens Gr., 
cum Bg. reddente et Sch., qui partim ex eodem P. in jàe. quo?quot, quis 
quicuzque** tacens de re&tione cum gen., qui eft vela notione partitionis, 
c£. Poft. Synt. p. 45.1. velab ellipfi pr. ἐκ etc. , qua de nihil ap. L. Bof. et G. 
"Th., fed Iad. Fifch. Aefch. exempla genitivi, poft ὅσ. ftantis, fed contra prae- 
miffi Fab. Aef, ex 121, 3. et Plut. Hf. ex 4, 5. e. it. Βα: Call. p.652. e. 

παρατήα.) Sch. sz. :aed. cum cenffHituiffót in. eorum conípe&um fium'* 
partim e P., unde plenius per ordinem modo alium Pg. , fed per omnia 
Stp. Th. 1, 1777. EF. e., revocans hunc locum ad notionem in act. et 
med. ,pro in medium producere, etc.* pro quo melius ad vim med. 
prope íe fiftere, f. fibi adítare iubere, nobis ze£em με flellen 1. flehen 
bei|sen f. laffen, ut h. l. propius fe ad lectulum , ubi decumbebat, cf. 
Dion. H. Ks. V. 2. p. $65. 1. 9., ad Vig. p.269. b. m. cum Jnd. Rs. Or. 
V. 7. 1f., e cuius p. 507. 1, 3. producitur ib. cum dat. perf. diferto τόνδ᾽ 
ἂν αὑτῷ παρίςατο, unde manet in med. fimplex nocio, prope fiítere, f. iubere 
etfinere ftare ; re&e quidem ib. edicente Vig. ,,in med. ficfumi tam in iudi- 
cio, quam extra iudicium** fed ad genus poítr. nulio locofübie&to, qualis; 
praeter noftrum et illum Dion. , ctiam eftib. in Ind. Sb. T. 1. , Ael. V. ἢ.» 
Polb. Luc., ubi et fenfu forenfi ex 3, 33. 1. 8. cura N., it. R. Or. V. 4. 6. 8. Din. 
εἰ Dem., cui add. 575, 11.860, 17., ied exime de med. illa Ind. V. 7. Ant., cf. 
negligenter verfa ap. Dion. H. Rs. V. 2. p. 822. 1.9. et Sb. 270,20. , tum 
Hef. 2, $70. m. , 7., μετακαλεσάμενος, fine N. nec coll. Suid. 5, 39. 1. π.» 
παραλαβὼν, ἑλῶν» καταςρεψάμενος , qui n poteflazem luam redegit; qui 
cepit, qui fubegit, fic ad notiones extremes de hoitibus, qua de alibi, 
non bene referente Vs. eriam primum interprcramentum, quod perti- 
neat porius ad notionem noftram et univerfam , cum frequens fit zaex- 
λαμβάνει» τινὰ pro fecum aliquem fumere, ut comitem et focium ac quo- 
vis modo, v. L. N. Τ., Kypk. t, 159. et Abr. Dil. Th. p.679. 1, Mox 
“ἄντες elt fenfu re(trittivo, omnes, quibus opus crat ad rem praefen- 
tem , quibusque licebat ei rei interefle. 

ἡσυχῇ Δ.) Hic habitus loqui incipientium paffim ap. fcriptores obvius, 
e.g. Hom. Ἰλ. κ΄, 80. íqq. (ὀρϑωϑεὶς — ἐπ᾿ ἀγκῶνος, κεφαλὴν ἐπαείρας, 
᾿Ατρείδην προσέειπε, Neíftor, quo de ν. 74. τὸν δ᾽ εὗρεν — Εὐνῇ àn μαλακῇ») 
v. plura ap. Pric. ad Apul. Mil. 2... p. 110. 14. In fcimpodio Spanh. ad 
Arift. Nub. v. 253. putat veteres fediffe, non cubuiffe. Ex h. 1. autem 
videtur patere, eos etiam in eo procubuiffe f. iacuifle, v. Chiment. de 
hon. Bifell. p. 135. Alftorph. de lectis p.258. Ipíe vero Marcus περὶ ἑ. 
εἷς ἑ, 1, 6. Íe Diogneto debere dicit, καὶ τὸ σκίμποδος xai δορᾶς ἐπιϑυμῇ- 
qo,» καὶ ὅσα τοιαῦτα, τῆς Ἑλληνικῆς ἀγωγῆς ἐχόμενα, quod pro f?ratis gra- 
batulum e£ pelles expetifféé , caetera que, quae pertinent ad Graccanicam 


92 LIBERI. CAP. IV. A. V. C. 955. CHR. N. 180: 
ἑαυτὸν, τοιούτων λόγων ἤρξω- feipfum huiusmodi orationem 


inflitutionem , 3d quem loc. v. Gat. et Salm. ad Cap. (in M. c. 2. e. p. 
293. N. 4. ad quum ffuderet in pallio , et bumi cubaret, vix autem, matre 
agente , inftrato pel//ibus lectulo accubaret.) Caeterum Jcimpodium , (quo. 
voc. ufus inter Lat. Gell. 19, 10.) eft le&us humilis et parvus, grabatu- | 
Jus, Ji de répos, canapé, v. Schol. Arift. Nub. I. 1. (Vs. Zeo difcubito- 
rig) et v. 633. (τὸν ἀσκώντην, grabatum.)) Le&ulorum eiusmodi formas 
v. ap. Ant. Bof. in Roma fubterr. p.83. 91. et 101. Leism. σκίμπους erat 
bumilis le&us f. grabatum, eise Ruhe — Best/Te/le , (Vern. vet. ein Rube- 
betze , aliis 617) Faulbette,) aegroti$ maxime, et in xenodochiis hofpiti- 
bus definatum, ut patet ex Themift. et Euf. ἢ, ecci. L. 6.-c. 4o., ubi in 
itinere Dionyfius ac comites eius ἐπὶ τῶν ἀτρώτων. σκιμπόδων κατακείμενοε 
erant. Meminit horum quoque Liban. in or. de vita fua, οἴκοι τὲ ἐπὲ 
TZ; κλίνη», ἐπὶ δὲ τοῦ σχίμπ. ἐν τῷ διδασκαλείω. Strotb. 

Leisn. ad m. Ox. »,Ariftaen. p.6.* ed. Pav. med. σειόμενον ἡσυχῇν 
egitatac modico flamine, immo /eniter , fed ed. Abr. p. 3. €. 4e. fine lo- 
ta; Bg. reddentre per omnia e P., fed Sch. in ,x. quum fublevaffet fe 
paw. e rabo. cf. Exc. 

τοιουτ. ^.) Cygnea haec Merci cantio valde iucunda et memorabilis in- 
. tervenit hiftoriae.  Annotarunt et alii fimiles principum morientium 
conciones poflremasque de imperio curas. Ap. Xen. $ Cyr. (8, 7, 3.) 
legimus Cyri orationem ad filios, ap. Theophyl Simoc. hift. Mauric. 
l]. 1. c, 1... Tiberii imperatoris, ap. Io. Canrac. Andronici imp. 2, 14. 
Leonis imp. moribundi orationem , a Conilantino, ut putatur, filio vez- 
. fibus politicis contextam, edidit nobis in Nor. ad Contlant, Porphyr. 1. 
de them. Bon. Vulcanius. Quae magis obviae funt, annotatione non 
indigent. Boec/. 

Formula 7. A. se£. capi pofüt fic, ut Marcus orationem inceperit 
quidem, fed non abíolverit, forte plura additurus, quia $.15. ícribi- 
tür, τασαῦτα εἰπόντα τὸν Μάρκον ἐπιπεσοῦσα λειποϑυμία κατεσίγασεν.  Alio- 
qui fumetur pro fimpl. ἔλεξε τοιαῦτα» ut &ex. lit iterum in periphrafi, 
cf. 1, 3, 2. e. et L. N. T. Krb., quo refpexerit P. cum Sch. in Δ... qui 
in 54e£. incepit fermonem Aafere'* feverius verfante Bg. , dum nec hoc 
a&., nec fyn. coepit , fed deponens illud adhibuit, reípondens Gr. me- 
dio, cf. Phil. p. 668. B. e. A. 4. τοιῶνδε», fic exorfa ef? , Xen. Cyr. Z Ind., 
ed. Th. p. 541. β΄, e. ἐκάλεσε τοὺς παῖδας —. ἐκάλεσε δὲ καὶ τοὺς φίλους —. 
παρόντων δὲ πάντων», ἤρχετο τυιοῦδε λόγον, Puiusmodi orationem exorfas 
d fed p. $6. β΄, i. huiusmodi verZis alloqui coepit, p. 130. i. hoc uii 

ermone coepit , p. 171. m. ἤρξατο λόγου τοιοῦδε» fic orfus eff, fed p. 179. 
i. plane eum Bg.» ut p. 368. €. ἤρχετο A. τ. bui. orationem ef? orfus, pro 
quibus p. 92. m. συγκαλέσας πάντας, — ἔλεξε τοιάδε, Omnibus convocatis, 
bui. orationem babuit , cum P. hic, tum 'Avg. 2, 2, 2.1. Th. V. 2. p.34. 
convocatis — Puiusmodi quaedam Jocu£us efl , at per alias formulas 1 huc. 
p. 6o. 1.55. 144» 18. 25, 63. CtC. 57, 27. €t 271, 55. τοιούτους λογ. εἶπεν» 
bui. verba fecit, it. Dion. H. ls. V. 2. n. 664. €. λόγον διεξῆλϑε τοιοῦτον, 
salem habuit orationem , p. 1173. l. 12. τοιούτοις ἐχρήσατο Avy., in bunc 
modum verba fecit, V. 3. 1512, 16. τοιούτους διέϑετο A. , banc habuitozar., 
it. Iofeph. T. 1. p. 50. m. ποιήσωσθϑοι τ΄ A. buiusmodi verba feciffé, p.219. 
m. f. 7. e. ἤρξαντο πρὲς αὐτοὺς λέγειν, hui. ad Mos verba facere coeperunt, 
fed p. 399. m. f. 8. i. ἤρξατο λέγειν, dicere exorfa eff , p. 417. m. f. 2. i. 


LIBERI CAP.IV. A. V.C. 933. CHR. N.180. 93 


τοὶ. Ax See Sou μὲν Unc f 2. orfus eft... Dolere quidem 
ἐφ᾽ οἷς ἑρᾶτέ με διακείμενον, vos, cum itavidetisme affe&lum, 


οὐ ὁ) ἴπ Ms. fia. hic non eft fe&io nova ,. fed μοῦ ἦρξ. colon. Marz. Oratios 
nem fq. feparant edd. omnes alio verfu , praeter Bc. et Pat., fed non eadem 
diftindione, ut ^. et al.cum infcriptione infuper: Awuwysgía τὸ βασιλέως Mápxeve 
e) Ms/Da. ἄχεοϑα; A., V. N. ^f) Voft ig. et 2iz«. comma in B.2. al., fed tan- 
tum poíl 3izx. in Stp. et rel., et utrinque nullum in A. cum B. 1., v. N. 


dicere ofa εἰ, p. 452. i. orfus ef dicere in Paec verba ; in quibusInttp. 
fubit. λόγοι varie exprefferunt, íed quidam cum Bg. libere in fing., nihil 
proferente Stp. Th. e Noiftro, fed tantum 2» 6:1. D. ,,Xen. Hell. 4. 
ἤρξατο λόγου ὁ Φαρνάβαζος. καὶ γὰρ ἦν πρεσβύτερος, inchoavit .fermonem'* 
ed. Th. V. 3. p. 199. i. “4 loqui coepit , íed ut Stp. V$. potior fit prae- 
beatque aliam, quam ante, formulae notionem; qua adhibetur de eo, 
qui prior altero dicit, et initium facit colloquii, cf. Xen. Cyr. Th. p. 
144. €. ἤρχετο τοῦ λ.. dicendi principium fecit , et p. 282. m. it.Stp. Th. 
1, 5357. D. Hom. Od. ὁ» (166. exordicbatur fermonem;) et aiiis locis, 
ἤρχετο μύϑων, quod alibi ἦρχε μ-"“ qua de forma per act. cf. Stp. p.553. 
F. m. ex '0à. γ΄, 417. fermones exorZichatur , íed Ἰλ α΄, 205. loqui coe- 
pit; quibus comparatis, etiam 1n hoc v. ponatur med. pro act. De Bg. 
e P. in vomyr. cf. 1, 5. 4. €. It. 1, 17, 13. 
| ἄχϑ. p.) Poft μὲν hic non fequitur δὲν v. Ael. V. ἢ. 4, το. Less. in 
m. Ox. Sic fane μὲν alibi quoque folitarium ponitur, idque fimiliter ab 
init. orationjs, ut Sch. ;,u. non fequente δὲν in primis initio orationis'* 
ubi vulgo puratur redundare, cf. Stp. Th. 2, 1616.C. íq. Vig. p. 515.e. 
$20. N.75. et Ind. Xen. Cyr. Z., D'Orv. Ch. p. 560. e. Abr. ad Aefch. 1, 
246. m. et Dil. Th. p.591. Fifch. ad Theophr. p. 126. a. e. Harl. Chr. p. C. 
Ind. Hdb. ad Xen. p. i1. e. Kypk. 2, 1. ec Kzb. L..N. T. v.e... An vero 
hic ita ftec, ur diferte cenferur ad Luc. 3, 92. N. g., de eo adhuc am- 
bigi queat, cum $. 5. ἐμοὶ δὲ fequatur , nec fit infolens, iítas particulas 
relativas e longo demum intervailo fibi refpondere. E Noílrro quidem 
aptiora fuerint loca 25 1, 16. εἴ 4, $, 16. , ubi v. Rsk., fed ap. Ael. 1. l. 
p. 352. poít ἐμοὶ μὲν δοκεῖ fane δὲ non fequitur, verum alia ratio eft, 
cum ibi μὲν poft pron., ut γὲ et Lar. quidem, non redundet, fed reítrin-, 
gat, fitque Lat. certe 1. faltems €. quod attinet ad, quem cius μὲν ufum 
nominat περιγραφικὸν Hoog. in Op. p.665. Nr. 22., ubi tamen eidem ea- 
dem n cauía ciibuit ufum βεβαιωτικὸνν vertens ἐμοὶ μ᾿, mihi quidem, 
h. e. mihi profetto'** quae melius aZ. non funt repetita ad Vig. p.515. [4.» 
etfi iam ad Luc. l. l. eodem inclinabatur, et in Ael. V. h. Ind... pro 
adíeverationis nota ponitur* cf. G. Th. p.39. i. ,,quiZ. — interduin non 
Íequitur particula diftinguens** er Ind. Liv, Ern. Altera res in Ms. 
lectione videtur librarii vitium, cum ἄχεσθοι, quo feníu habet Stp. Th. 
et Hcí. 1, 658. i., fit ab ἢ. 1. alienum, et ἀχεῖσϑοη, ab ἀχέω, |. q. 
noítcum , non repererim, fed modo a€t., cf. Suid. 1, 403. m. cum Stp. 
Th., qui τ, 616. E. íqq. noftrum aliunde recte interpretatur »paíT. Lat, 
graver — metaph. gravate fero, rel. non tamen cum Bg.et., unde 
partim Sch. ,4o/ere, f. angi fuper aliquare** cf. Suid. 1, 404. i. Íq., nore 
€oll. ad Hef. 1, 659. i. et e., Ind. Luc. ec Xen. Z., Thuc. Dem. » cui 
add. 97, 21. 145, 24. cum dar. perf., fed abfolute 98, a. 

ἐφ᾽ οἷς) F. οὕτω διχκείμενον. | Et autem ἐφ᾽ οἷς 6g. με 1. q. ἐπὶ τῷ ὁρᾶν It] 


E 
94 LIBERI. CAP.IV. A. V. Ὁ. 933: CHR. N/186, | 


A » / ΄ D ^ ᾿ 
»ϑαυμαξὸν οὐδὲν ε. Φύσει τὲ 5. mirummonefl. — Nam etna. 
£g) Ms. Ba. οὐδὲν φύσει 92 yàg λ.» v. N. Ι 
Stepb. Sed huius conieCturae nil ap. me fidei eft, primum, quia eo con« 
fusere nihil neceffe eft. Dein illa locutio infolentior eft paulo ; et| 
haud fcio , an ap. probum fcriptorem reperiatur ἐφ᾽ οἷς ce. μὲ pro ἐπὶ val 
ég. με. Nempe haud vidit Stp., fic brevitatis caufa locutum effe Herodi.,| 
ut infra quinque, fex, feptem locis locutus eft. Nam ἄχϑομαι ἐφ᾽ —| 
διακ. pofitum eft pro £x5ouo, er ἐκείνοις, ἐν οἷς A. Sic, ut dicebam mo-| 
do, inferius paulo (6$. 6.) icripfit, ἐκ γὰρ ὧν αὐτὸς διάκειμοι A., pro ἐξ 
ἐκείνων γὰρ» ἐν οἷς διάκειμοι λ. T. Fab. Bene habere hunc locum, docet| 
alter δ. 6. Ut enim ibi dictio ἐκ y. ὧν ἃ. ὃ. πρὸς ὑμᾶς idem vult, atque! 
ἐκ γὰρ τούτων» ἃ διάκειμοι » |. e. ἐκ τῆς ἐμῆς πρὸς ὑμᾶς διανοίας. ita hic 4τιο- 
que ἐφ᾽ — δίωκ. idem eít, atque ἐπὶ τούτοις, ἃ διακείμενον ὅρ. με. — Suffice| 
in locum vocabuli διωκεῖσϑοι» mente faltim, vocabulum sexe, et erunt 
omnia plana. Reisk. J 
Sch. in ,,3. in ftatu morbi defperati verfantem, (in art.) in quibus! 
(in praep.) fuper ea, quae** cf. Exc. Hic de diftinCctione, faltem poft, 
διῶκ. requiritur comma, fed poft vu. et ante praep. in tali orationecon-| 
tracta editores hodie variant, ut comma ponant, vel minus, ubi nos| 
Stp. rationem non mutavimus. 
ϑσυμας.) In hoc adi. affert Stp. Th. tantum plenam formulam cum v. 
ἐς), hic oppreífo, ut alibi, v. Fifch. ad Well. p. 339. m. D'Orv. Ch. p. 49.| 
3. $20.1. Àbr. ad Aefch. 1, 451. Dil. Th. p. 746. et L. Arift. p. r14., adl 
Luc. 3. 541. N. 66. Ind. Ael. V. h. L. N. T. Krb. p. 194. e. Vig. p.231. Nr. 
3. ἡ. cum N., ubi fimile οὐδ. 3. e Theogn. v.25., capiente Bg. pron.| 
οὐδ. pro fimpl. neg. o2, c£, ut et de fyn. μηδὲν», Bud. C. 1317, 30. Stp.| 
"Th. 1, 1159. B. et 4, 1563. D., ad Orph. p.282. e. , ad Dev. p.281. N.| 
32. 288. N. 52. Ind. Plut. Hf. Xen. Cyr. Z., Thuc. etad N. v. οὐδ,» Fifch.| 
Aefch. et v. μηδ.» et in hoc Ael. V. h., cf. Hef. 2, 804. i., non coll. 
Suid. 2, 729. i. (ex Aritt. Ran, v. 437.) 728. 6. p. fq.i. (e Schol. Arift. Nub.| 
v. $38.) 729. e. 731. m. eSchol. Arift. Plut. v. 884., cf. in affini ap. Eur. | 
Jph.in T. v. 1220. P. 2. p. 100. ϑαυμάσῳς μηϑὲνν nihil mireris, fevere, cum et| 
fic Lat. habeant, pro non, cf. G. Th. 438, 55.144.» ubitamen non eftcum| 
adi. mirum 294, 2. Íq., fed modo sec f. non, et P. minime e Cic. 293, | 
102., aufüro me illud, ut fimili ellipfi v. fubft, ponam sos mirum , alio] 
quanquam ordine, quam in Gr. ] 
φύσει) In. Ms. Ba. lectione primo comparet feries una, de more vete- | 
rum Codd., cum poft οὐδ. nihil fit diftinttionis, deinde poteft vitium | 
eíle Ícribae, τὲ et δὲ confufis faepe ac variantibus, fed ec Gloffatoris | 
opera, nefcientis, quid hic velit 72, etiam a P. neglectum, fed a Bg. | 
fevere fervatum, qui, bene γὰρ praeponens, τὲ refert ad fq. τὲ Q. proxi«| 
ynae, ut duplex appareat caufa, ad pr. enunciationem firmandam fub- | 
iccta; iftud τὲ yàg ufurpantibus et aliis, Xen. Mem. S., feq. xa? 1, 1, 10. | 
Y, 2, 54. τὰ. 1, 6, 13. m.» fed 14. τὲ iterum 2, 1,9. et longiori interval- 
lo 1, t, 14., it. Dem., 14. καὶ 1050, 7. b. 1418, 4.» at fq. 72 461,22. 25.| 
933, 20. 24. 1091, 5. Íq., it. abfolute t096, 13., nifil. 18. referatur àAAx| 
gi». qui locus adiuvet Xen. Mem, S. 1, 1, 3., ubi $. prox. ἀλλ᾽ feq., 
pofluntque τὲ — ἀλλὰ ad fe relata effe, utc τὲ — δὲν quo de alibi; fed. 
Ind. luc. Hf. in τὲ e. γνπαρέλκει $, 3.'* in 72 γὰρ — xa), ubi et Vs. negli- 
gir; tum lf. Ev. »r? yàg, etenim'* cum W, 283, 41., qui in Ann. 590, 


il 


-—v7c0o o ἀπε σαν δεν Ὁ we, WU Qo WA 


4, 


LIBER I. CAP. IV. A. V. C. 955. CHR. N. 180. 95 


,yde τὸ ἀνθρώπινον ^ ἐλεεινὸν tura. homines mifericordes funt 
, ^ € 4 - * “ P 
»ἐν ταῖς τῶν ὁμοφύλων συμ- in propinguorum calamitatibus, 


ἢ) In Ms. Ba. τὸ avívoy fic per compendium eft, et poft ἐλ. comma. Mar?. 
Compendium quidem illud an in eodem adi. fit ap. alios, qui talia collecta de- 
derunt, nefcio, non item fimile in fubít. affni avc, pro ἔνϑρωπος»γ v. Fiích. ad 
Weil, p. 91. e. cum Alb. Gloff. N. T. p. 1., fed comma idem in B. 2. al. 


12. in hanc rem tacet cum Stp. Th. et Hooz. in Op., non item Z. Ind. 
Xen. Pol., c£ p. 19o. Ν. δ. 3., ut ap. Xen. Cyr. Z. t, 6, zo. tolerarim σὰ 
yke ἴα. ἔπειτα. Tum, P. tacente ad ᾧ., Sch. ,, natura Zomines humanis 
caíibus ingemifcunt** cuin Bg. per feverum Lat. abl. , cui par adv. natura- 
liter, it. fyn. formula saruzali modo, quae h. |. valent, convenienter 
hominum naturae, animo, fenfibus, motibus, fecundum naturalem, in- 
natam, infitram, folitam animi inítitutionem, fenfum , inclinationem, 
cum homines nati fint cum fenfu miferiae alienae, cf. Ind. Ael. V. ἢ, 
Stp. Th. 4, 277. D. L. N. T. Schw. p. 1401. a. i. b. e., ad Dion. Caf. 1, 
78. 1. 13.5 fed pro adv. valde Abr. L. Arif. p. 64. e. , pro revera et pla- 
ne Fabr. ad S. Emp. p. 9. N. L., cf. L. N. T. Krb. Ind. Luc. Thuc. Dem, 
cui add. 15, 16. 57, 7. etc. it. Xen. 'Eaa. Th. V. 3. p. g2. m. 

τὸ ày9g.) Sch. sPumanitas, humanum genus** reípicieus in extr, ad el- 
liptin fubft, , cf. L. Bof. p.63. i. ,,deeft τὸ γένος in τὸ ἀνθρώπινον ; hum. 
genus'* fine exemplo, converfum fic et aSb. Ind. cum fimili loco e Xiph. 
222, 8.» ubi non bene Vs. £ominum natura et conditio, ut ap. Stp. Th. 
I, 455. F. e. modo ,,72 Z. pro eo, quod eft conditio humanae naturae, 
f. res humanae** e Plat. et Thuc., ubi fane dr. de re f abilra&o, uc de 
perf. et concreto ap. Xiph. l.l. et hic ap. Noftrum, ubi Bg. ftatim fic 
exprimit ad fenfum neceffarioque, cum Lar. ignorent parem ellipfin, cf. 
Ind. Dion. Caf., ubi eodem fenfu τὸ ἀνθρώπειον» quo adi. non cft dete- 
rius noftrum, v. Thom. M. p. 74. N. r. et Mcer. p. 26., ubi p. fq. m. 
N. 4. e. fimile Herodt. τῷ 86. p. 44. l. 89. λέγων — ἐς ἅπαν τὸ ἀνθρώπινον, 
de omni bominum genere Jocutus, redditum per fyn. formulam duorum 
fubít. Sed Sch. porro ,,ἔλ. aZ mifericordiam proclive ett bum. genus im 
bum. cafíbus* praeter recte expletum 22, íenfuüm adi. dans longius, 
quam Bg. cum Sb. Ind., quod, hic di&um attive, de animo et affectu, 
et eo, qui miferiam alterius ac mala fentit doletque propterea, non 
alibi fic cognovi, fed paffive, pro miferabilis, miferandus, miferatione 
Í. mifericordia dignus, cf. Stp. Th. L. Ern. et N. T. Hef. Suid., Ind. 
Luc. Arift. Kuft. , R. Or. V. s. Din. Dem. et V. 6., ubi e V. s. p. 812. 
€. ἐν μὲν τοῖς ἰδίοις ἀδικούμενοι δακρύουσι καὶ ἐλεεινοί εἰσι, ad fpeciem quid 
fimile, ob adi. cum pr. ἐν etiam , quae et ἢ. 1, pro noftrarium /ey , per 
loquendi quandam brevitatem, pro cum adfüurt f. incidunt calamitates, 
cum alii verfantur in calamitatibus; ut Lat. Bg. ap. G. Th. etiam a&ivae 
tantum notionis, pro eo ,Qqui ex alicujus calamitare dolorem animo 
fulcipit** cuius Graeca alia partim non funt ap. Hcf. et Suid., partim 
per explicat., non profuturam buc; ut, nifi aliis fimilia innotuerint 
loca, hanc adi. notionem in Noftri peculiaribus pofuerim. 

ὁμοφ.) Ad hanc voc. Leisn. in m. Ox. ,,O. M. V. 4. p-449.* quem ]ο- 
xum non potui confulere, nec, cum in manibus erant, hinc obfervavi 
quid, difcedente hicSch.aP. ,,eiusdem gentis f. mationis bominum** etab 
utr. Bg., qui forte fumit non de iis, qui genere ac fanguine fefe attin- 


96 LIBER I. CAP. IV. A. V. C. 9533. CHR, N. 180. 


e . , X 388) . H , D 
»Qocdic !, τὰ τε δεινὰ, ὑπ᾽ 4. εἰ μιαΐα oculis “μιδιοξία 511- 
»υὕψιν πεσόντα, οἶκτον προκα- ftrationem provocant maiorem. 

^ , N . 3 ^ 4 
»λείται " μείζονα. ἐμοὶ δέ τε 5. In me autem etiam aliquid 


i) Hic pun&um in A. al., celon in Stp. ct rel., fed comma in B. r. cum 
Ms.Bg., v. N. — k) Ms. Ba. ageexaA. v. N. 


gunt, f. de affinibus et cognatis, fed de jis, qui alio modo fibi funt 
fimiles, vicini coniun&ique, cf. G. Th., et, ut Lat. proximi, de iis, 
qui funt fimilis nobiscum naturae eiusdemque condicionis , qui funt ho- 
mines, ut nos, íocii generis humani, nobis snjre Niüchflen, et bene 
Vern. vet. Nebenmen[cben , ut etrecent. des andern, Lat. alii, pro homines 
alii f. reliqui, praeter nos; quo et tendat P. libere obliquum, £umanis 
cafib. insemifcere; qua de notione latiori v. Stp. Th. aliunde, Foef. 
Oec. p. 275. a. m., Ind. Dem. Diod. S. Xen. Cyr., non me improbante, 
cum in pr. $. i. m. memoret Noíler praefentes non modo propinquos 
fancuine ac genere, filium Marci Cominodum et συγγενεῖς » Íed et φίλους» 
quibus tamen etiam conveniat notio illa de iis, qui funt eiusdem civi- 
tatis et imperii, c;vesf. concives; ut in συμῷ. cogitamus e contextu i. 
q. fq. τὰ δ.» et adeo vocabulum in malam partem, cf. Suid. et Hef. cum 
2, 1297: N. 8.. ad Luc. 2, 624. N.98.íq. Abr. ad Aeífch. 1, 316. e. cum 
Stp. Th, aliunde, fine P., at cum Bg., ap. G. Th. cum Gr. n. ,,de in- 
fortunio et cafu adverfo** quibus aequalia noftratium Ereigzzffe , f. Zu- 
file et Unfülle, quo hic utar. Quoad diftin&ionem polt συμῷ.» res 
pendet hinc, utrum φύσει referatur cantum ad $. 3., an fimul ad $. 4., 
quorum prius Bg. videtur fequi, dum ᾧΦ. in fua Vs. poft ez particulam 
'" demum exprimit, cum de Noflri ordine; in fronte (tans, ad utr. trahi 
liceat; ad quam rationem nobiscum comma placebit, uc colon iis, qui 
9. modo enunciationi pr. adítzingunt; unde numerus novae δ. fluxerit, 
nobis adhuc relictus ad τῷ τε &., fed olim forte alio removendus. In 


Íqq. Sch., deferto etiam P. 5,3. mala, ca/amitas, (bene íc cum Bg. ad. 


ΡΓ. συμῷ.» ut tantum variationem innuat,) v. fab oculos cadentia, zc. 
mala, quae in oculos incurrunt'* recte in v. aor. per praef. reddens, 
cf, Exc., ut de τὰ δ.» quae Stp. Th. ne íemel quidem attulit, ind. 
Dem. Thuc. lf. Ev., Xen. Bach. , Avg. et Cyr. Z. cum Fifth. Aefch. ec Pal, 
it. Abr. Dil. Th. p. 323. 1. 

σροκαλ.) Pro hoc legirur et zegoex., qua voce fimiliter utitur auctor 6, 
9, 5. Leisu. qui er in m. A, utr. ,,B. 1. zegocx."* quod mihi non reper- 
tum, fed in folo Ms. Ba., de folenni varietate in pr. πρὸ et πρὸς» cf. 
Ab:z. Dil. ΤῊ. p. 314. 736. e. Beck. Spec. ad Eur. Hipp. p. 11. e. Ind. 
Dion. Caf. it, Luc. Var. L., fed etiam infra in Ms. Ba. ipfo, fic, ut, ubi 
jin textu ze, ille habeat σρὸς», et contra πρὸ loco πρὸς», et fic quoque 
in loco Noftri parallelo, a Leisn. prolato; ut vel fic propter incontian- 
tiam talem nulla fit Cod. iftius fides; qui fi ibi vulg. zeoex. ferva(fet: 
putarer quis, cum illo loco bunc noftrum comparatum in marg., oc- 
cafionem fuiíTe hic ad varietatem s quanquam et gloffema poteft fubeffe. 
In univerfum zeoxzA. et προσκ. faepiflime variant, fed fic, ut fenfu eo; 
quo eft provocare in partem utr., in foro et extra, fi in textu fit zeox.s 
Íervari foleat, contra σροσκ. aut in prius mutetur, aut vituperctur, cf. 


ad Thuc. p. 342. N. 3. , ad Luc. 1, 220., N. 68. 2, 619. 1.54. V. L.., ad 


ι 
] 
r 
! 
, 
! 
! 
᾿ 
| 
} 
Ι 
| 
᾿ 
; 


LIBER L. CAP. IV. A. V. C. 935. CHR. N. 186. 97 


καὶ πλέον ὑπάρχειν cag amplus extare a vobis arbi- 


Diod. 5.1, $2. N. 74. 2, 336. N.95., R. Or. V. 6. Ind. p. 8$1. m. V. 9. p. 
262. m. V. το. p. 5c8. e. Harl. Dem. p. Cor. p.340. e., Sb. ad Dion. H. 
2, 109. l. 9. N. ec lud. , Schw. ad Onof. p. 26. N. 5. Stp. Th.2, 2$. D.L. 
Ern. et Ind. Polb. cum Xen. Mor. '£4. Tum, ut med. zesz. co feníu 
frequentiffimum eft, v. ad Thuc. p.340. N. t4. Ind. R. Or. V. 6. 7. If. 
et Dem. , Ariít. Kutt. Dion. H. S. Xen. Cyr. Z. Luc. Ael. V. b. ex 1, 24. 
e. cum N. 9. et L. N. T. Krb., fic reperi nominatim ap. Diod. S. 2, 
344. L 3. αὕτη — προεκαλέσατο τῶν ὁρώντων τοὺς μὲν εἰς ἔλεον » τοὺς δ᾽ εἰς 
ὑπερβολὴν ἐπαίνων, illa — ita, ut ÍpeCtatorum a/ios ad miferationem, alios 
ad, incredibilem fu laudem commoveret, quo loco adiuvetur Xen. Cyr. 
15 4» 4. m. , Cf. Z. Ind. ec Suid, 3, 184. e. cum Hef. 2, 1032. 1., íed ad v. προσκ. 
modo; deprehendi Phil. p. 750. e. τὸν Φλάκκον sig τὸν αὐτὸν ἐνάγοντες καὶ 
προσκαλούμενοι φϑόνον, Flaccum incitando aZ eandem zzviZiam, Luc. 
3, 411. 1. 77. ἀπειλοῦσι προσκαλέσασϑοι ἐπὶ τὸν ἀναδαςμὸν, ad diviionem 
fe provocaturos minantes, fine V. L. et N., et R. Or. V. 3. p. 167. e. 
τὸ μειράκειον εἰς τὴν φιλίαν ταύτην προσκαλεσάμενος, Ubi nibil V. L. et in 
N. modo Vs. ,,in z//am pellexit emicitiam** quae vereor , ut fatis tuean- 
tur formulam Noftri 6, 9, 5. προσκαλούμενος πάντας εἰς οἶκτον καὶ ἔλεον, 
ubi, praeter Ms. Ba., variat quoque ed. Lugd. , ut Sb.Ind., hicrenens 
vulg. habet σροσκ., fed zeox. 1n v. eixr. , ubi Stp. Th. 2, 12354. F. e. in 
altero Noftri zeoex. fervat ,. fed fine alio exemplo fimili, quale nec eft 
Ρ- 39. C. Íqq. v. zezex. , ubi ne locus quidem Noftri exbibetur ille alter, 
ut nec hic nofter p. 27. D. faq. v.zeex. , nec fimilis, ut nec in lib. de V. 
med. ed. F. p. 441.; ut curifimum fit, manere hic in vulg.. ubi Popu- 
Jares nec Gr. textum, nec P. fequuntur, cum nec noítrates habeant eun- 
dem tropum, fed modo fimiles aZ/ocken f. ent/ecken, 1. eravecken et er- 
regen, fitque Lat. Bg. extra tropum nihil, quam excitare, cominovere, 
movere, ap. G. Th. cum .»παρακαλέω. προκαλίξω" fine loco in Bg. ratio- 
nem , qualis tamen in luft. Ind. ex his numeris veris 18, 6, 12. impube- 
res, quae actas etiam hoftium mifericordiam provocat, aris admovebant, 
rel., quod Lat., refpondens Gr. vulg. exacte, teneat analogiam quan- 
dam, ut vel hinc falvum fit vulg., oftenfum item aPP., unde Bg. ec Sch. 
adeo, in »»προσκαλείτοη ταῦτα ci.'* una cuim altero Noftri loco, idque in 
Ec. ed. utr. Ind. 

ἐμοὶ) Sed, me aliquid etiam amplius a vobis habere, exiftimo. Srepb. 
Sed cgo amplius quiddam a vobis expecto. Memm. — Potius, a vobis plus 
expe&to. Leism. Pro δέ τὶ malet fortaffe aliquis δ᾽ ἔτι. Sed τὶ et retine- 
ri, et cum πλέον coniungi debere, dictat ipfa fententia. Sy//. 

De emendatione hic forte nemo cogitet, fed potius de fenfu, quem 
ifti fane melius exprefferunt, quam P., fed feveritate victi omnes a Bg., 
omnia Gr. reddente, praeter dat. pron. ἐμ.» commutatum cum praep. 
aliqua e Cic. p.Planc. c. 1. πη.» cwius non exflet in me fuum meritum, 
qui tamen er ipfe ad Att. 2, 4. m., non ut eít in G. Th. v. $36, 92. cu- 
rabo, ut huius peregrinationis aliquod £iói opus exffet, cum dat. perf. 
adeo, ut fervari a Bg. potuerit in formula, ubi v, ἐπ. de re, cum dat. 
perf., optime, credo, intelligetur, fi Lat. reddatur aliquo paff , fieri, 
declarari, tribui, praeftari, f. etiam act. contingere, obtingere, evenire, 
v. c. mibi vero aliquid ctiam amplius declarari e vobis arbitror, nobis, dafs 
mir von euch. werde auch noch etwas mehr eruiefen, erzeiget werden, 


G 


98 .LIBERI. CAP.IV. A. V. C. 933. CHR. N. 186. 


οὑμῶν " οἴομαι. ἐκ γὰρ ὧν 6. tror. Pro meo enim af[- 


1) ἡμῶν B. 1. R. vitio folenni. 

it. mibi — obtingere a vo/is, de noftratium ratione, Zzfs ich vos euch 
erlangen, erhalten aerde rel., quanquam hoc eft proprie Lat. me vero 
quid et amplius coz/e24/, impetrare a vobis aróitror; formulam non 
intelligente P. cum Vern., fed Sch. in ,vz. babere me a vobis f/us** 
Íynounymice, ab iz. cum dat., pro eive, cum dat., reddente fere cum 
Stp. ante, ap. quem reperi totam Th. 1, 556. B. e. in hoc ,γταύτην παρὰ 
τῶν ϑεῶν αὐτοῖς ὑπάρξασαν τιμὴν » divinitus delatum bonorem, (qui et ipfe 
adeo v. reddit per paff. Lat., ut, praeter Luc. 2, 824. 1., cf. Exc. ad 1» 
4» 12. m., idem fine praep. babet B. m ) ὑπάρχει σοὶ ταῦτα , baec tibi οὐ- 
azingurt et obvenignt' iterum per Lat. act. noitrum fupra, it. C. i., et 
finul cum inf. A. i. , e Bud. C. 180; 26, 1gq., ubi 51. Ariftidi tribui- 
tur illud noítro ap. Stp. fimillimum, non repetitum. a Vig. p. 298. τῇ.» 
cf. Iad. R. Or. V. 4. p. 1199.1. V.8. And. p. 5:5. m. et cum pr.eic V.7. 
Ant. p.045. e. Dem. p.758. e Nr. 2., Luc. ex 1, 676.1. 45. ὦ γε τοῦτα 
πρῶτον ὑπῆρχεν, 0 πολλοῖς — μόλις ἂν γένοιτο παρὰ τῆς τύχης» Cul primum 
hoc coztigerit, quod multis vix a fortuna obtinzat ; ubi pottr. v. ett fyn., 
a Gs. prseclare expreflum ; quibus tertium addi poteft v. aifine τυγχάνειν» 
et ipfum habens easdem praep. , cf. Stp. Th. 3, 1442. C. i. ec Dem. Ind. 
v. e. Quod vero Bg. καὶ dedit alio loco, quafi effet transpofitum: id 
non videtur hic opus. Tum τὴ z4. eodem ordine iterum a2, 3, 20.» fed 
alio ac pron. praepofiro za. zi ap. "Thuc. p. 105. l.70., qui ec alibi z2£- 
£y, prO πλεῖον» V. ind. et Dem., cui add. 459, 9. 488» 19.» refpiciente 
Noftro ad δ. 2., ut Mercus expectarir amplius quid, quam dolorem et 
miferationem illam communem atque inanem, eriam officium, commo- 
dum majus ac fingulare; ur non dicam, an Notter fpc&tarit formulas 
“πλέον |o, Ct πλέον ἔχειν, Quarum certe prior eundem dat. perf. habet, 
it. 7A. ylsec9o4, cf. Diod. S. 2. 530. N. 10. Kuftt. ad Arift. Plut. v. 531. 
D'Orv. Ch, p. 98. m. Valck. Eur. Hipp. Diatr. p. 150.i. Mor. ad Hf. Pan. 
p. 4: N.c), in quibus za. fere pro fubíft, fructus, commodum, utilitas, 
proprieque magis praeftantia; ut tamen ἢ. 1. fufficiat illud aZ/quid am- 
p/ius, i. res maior, praeftantior, melior, vtilior, cf. L. N. T. Krb. v. 
“λείων e. Caeterum, quod fupra in Vs. ὑπ. praef. per fut. exprefli, nom 
propterea malo ὑπάρξειν, quafi confufis litteris, fed perfpicuitatem fpe&to 
maiorem in fut.. pro quo faepe praef. et, nominatim cum nolílro v. 
οἴεσθαι, ut et perf. et fuc, cf. Thom. M. p.167. e. 

ἐκ y&e) Mluftrar phrafin et explicat Rz. ad Luc. b. acc. c. 17. T. a. p. 
$12. Íqq. Leisz. fed tantum διακεῖσϑοι πρός τινὰ afftélum effe erga ali- 
quem** nec hinc, nec fimul cum ἐξ dv, quo de v. ᾧ. 2., noftra fic red- 
dente Bud. C. 1346, i. ,,etenim, ut ipfe eram erga vos animo bene cu- 
piente, ita par erat, ut'a vobis quoque vices expectarem benevolen- 
tiae** qui ἐξ ὧν retolvit in comparandi particulas, οἷς γὰρ &. ὃ. me. ὑμᾶς, 
οὕτως ἂμ A. ut Bg. e P. fere reddit quidem praep. per fyn. Lat., fed 
non artic. f. pron., er centra pron. perf. z. mutat cum poffeff. et v. ὃ, 
cum fubft. zfüni; cnm íane hic non poflit fevere agi, fed faltem ali- 
quid (ervari, v. c. pro co enim, wt f. quam iple affzéfus fum in vos, f. 
animatus fum, f. ex eo enim modo, quo ego aff. fum erga vos, f. ex 
animo enim, quo afic&us ium, f. quem habeo rel. , nobis sacó der Ge- 


finnung, die ich gegen euch Zege f. abe; cf. G. Th. v. affe&f. 150, 13. fqq. 


LIBER L. CAP. IV. A. V. C. 933. CHR.N.180. 99 


αὐτὸς διώκειμαι πεὸς ὑμᾶς, felu erga vos mutuam bentvo- 

»ὠμοιβαίαν Uvozy εἰκότως ἡλ- lentiam. merito fero. — Nunc 
^ N M » 

aerea. νῦν δὲ καιρὸς εὔκαιρος 7. Guiem iempus opportunum, 


rd 


et 34., quod et Sch. »affe&. fum erga vos'* et aliunde Stp. Th. 2, 163. 
G. , ubi reiicit formulam ,,/oc affe&tu praeditus fum** ut non Latr., non 
obícquenre Bg. , cuius fubft. fane ap. bonos fcriptores non. fic abfolute 
ponitur, fed cum adiunCto gen. , v. c. anzmi Í, mentis, autceite alio fen- 
-fu et potius pro amore, cf. G. Th., ubi nec cum praep., quae ramen 
fe tueatur ex fyn., amor erga f. in aliquem, pro quo et Bg. ceperit ipfey 
€um formula Gr. h. 1. fit, bene fentire, iudicare, cogitare de iis, bene . 
iis velle ac cupere, eos amare et curare atque facere, quae fint amoris 
et benevolentiae; unde mox fequuntur per explicat. εὔνοια — τιμὴ €t 
σπουδὴ, non exponente G. Th. formulani noftram primam, fed ferente 
panimatus , διακείμενος“ quod cum pr. ezza 1. czrca v. in Ind. Corn, N. 
et lu(t. , ut pron. αὐτὸς cum verbis eiusdein perf. aut redundat, cf. Fifch. 
Ind. Pal., aut potius hic videtur relatum ad ὑμῶς et oppofitum, eftque 
pro ἐγὼ f. αὐτὲς ἐγὼ», ut Sch. νἀ. in τ perf. ego ipfe* ut Lat. pfe, cf. 
1, 2, 10. €. ad ταῦτα , Dach. ad Xen. Oec. 7,8. Hádb. p. 8o. e. ec Luc. 1, 
385. N.16., ad quem 1, 827. a. N. $4., allato etiam hoc Noftri loco, 
traditur ,zeéc cum acc. fignificare adfecum εἴτε eren f. adverfus aliquem'* 
quod nimium eft, cum hic diferte adiiciatur v. àuzxeic9o4 , quod nihil 
valet, fi per fe iam id fignificat πρὸς», quod fufüciebat eile i. 4. erga f. 
adverfus, quo de nihil Stp. Th., íed L. Ern. ec N. T., Vig. p. 615. i. 
et Ind. Xen. Cyr. Z., quo fenfu dicunt Lat. eciam vicinum «47, cf. ΟἹ. 
Cic. et Hor. Turf. p. 40.i., at non in formulis, quibus hic utimur, ubi 
potius adhibetur Lat. ἐπ, Gr. £i, cui tameu πρὸς interdum par ett 
ἀμοιβ.) Hoc adi. mihi repertum ap. nullum veteris aetatis. ícriptorerfj 
nec hinc tenet Stp. Th. et modo fine auctoribus et e Dion. :Xfeerf. 'et 
Nonno cum Lar. Bg. e P., cf. ad Dion. H. Sb. 2. 156, 19. Suid, 1, τς. 
m. et Schol. Arift. Plut. v. 178. ed. Hemtt. p. $$. 1. 4. διὰ σίτου ἀποπομτῆς 
ἀμοιβαῖον αἰτοῦντες, ubi neutr. pro fubít. capias et pro Noflri ἀμ edv. 
fuppleto etiam pron. τὴ. mutuam quam gratiam et benetol , fed adv. 
ἀμοιβαίως . ap. Stp. tantum e Bud. C. 337, 43., v. in Luc. Ind., tacente 
Stp. plane e Noftro in fubft; εὖν., ubi Bg. e P., ap. ἃ. Th. cum Gr. n. 
Sic fq. adv. six. qui Graecorum dixerit cum v. d4z., non habeo, uc nec, 
qui Bg. Lat. me:;:0 cum v. fperare, quocum reperi potius rece ap. fer, 
Heaur. 1, 1, 197. et Ad. 3, 1,2., quod fit noftratium mir gutem Grunde, 
cui oppon., £emere, i. ine caufa, quod ec ipfum adiungitur illf v. Lat., 
c£. G. Th. $21, 19., ut ἢ, I. eix. fuerit 2075 temere, i. ex cau(is quibus- 
dam bonis, iuftis, idoneis, adeoque certo ac plane f. probabiliter, cf. 
fil" 1 1 
ἤλσικα) Rete P. vertit fpero. Nam praefentis temp. fignificationem 
, huic praeterito dare folet Herodi., ut, qui dicit, fe fpem concepiffe, 
hoc praeterito fpem tamen praefentem fignificat. Srep5. ? 
Etiam Leisn. in m. Ox. recte fpero. Sic δέδοικα Arift. Plut. v. 354. 
tt Sch. ,,7. P. fpero ; quod ex ufu huius fcriptoris laudant Stp. et 5b. Sic r, 
4, 1C.'* cf. 1,3, 11. e. Decaufa, fiStp. in fuis extremis addidiffet adv. ali- 
quod, v. c. fpem tamen praetentem adbuc f. etiam adbuc: lectoribus for- 
te in mentem revocalífec illam aor. Gr. vim, qua babet actionem prae. 


100 LIBER I. CAP. IV. A. V. C. 955. CHR. N. 180. 


ἐμοί τε, αἰσϑέσϑαι δι, μὴ μά- ut et ego fentiam, mon fruftra 


m) Hic comma in Ms, Ba. Mart. Per totam $. cum in edd, variet diítin- 
Sio: per partes modo praecipuas praebebitur, ur poft τὲ nos fecimus comma; 
nullibi repertum, it. nullum poft a::3. in Stp. al. v. N. ^a 


teritam non modo, fed et adhuc durantem, f. tempus duplex, praeter. 


et praef,, ut v. c. ἐθαύμασα , miratus Íum ante, et etiam adhuc miror, 
cf. Ern. Xen. Mem. S. ed. vet. 1, 4, 3. e., quae quidem vis duplex tri- 
buta εἴς etiam poteft perfecto, quod ei atque aor. intercederet quaedam 
cognatio; quibus vero philofopha baecratio difpliceat, ii tenebunt fim- 
pliciter hoc, perfectum pro praef. ufurpari. 

xaig. tix.) Sic infra καιρὸν εὖκ. ἔχοντες » alibi vero καιρὸν ἐπιτήδειον di- 
cit. Szepb. qui et in Th. 2, 12. B. e. 5.80. Herodi. faepe καιρὸς s/x. tem- 
pus opport. , f. ut alii, £ora opportuna'* it. Abr. L. Arift. p. 17. €. »»καιρὸν 
six. aliquoties habes in Herodi., unde quoque laudant Lexx. et ap. 
Noftrum ep. 2. v.23.** p. 6. m. ubi καιρὸν ἐ. sZecUoo4 ,. ed. Pav. p. :4. m. 
6ccafiozem commodam ra/ae, fed ap. Notir. cer modo x. six., ecadi. ex. 
cum fubít. x. ron praeterea reperi, cf. Exc., ubi et de lufu in his iun- 
€&is, qui in Lzt. Bg. cum Sch. perit, nec omnino in Lar. et Vern. poteft 
exprimi , nifi forte vicinius per fore tempefiiva, cum non dicatur zem- 
pus tempeflivum , quod adi. ap. G. Th. cum Gr. n., ut ,,occ2/fo, xzig05, — 
tempus actionis opportunum, Gr. εὐκαιρία“ quod unum Nofter peri- 
phraíi clocutus fuerit, ponente Bg. poít zx. comma neceflario, quia ex- 
preffit fqq. inf. per fyn. formulam ex particula «£, fere cum P., unde 
et bene τὲ — 72, non aeque recte collocans pron. ἐμσὶ poit fuum xf, 
quia credat aliquis, eum legiffe ἐμὲ in acc. , cum dat. ἐμοί τε et ὑμῖν τε 
potius cohaereant vel cum adi. six., cf. Exc., vel cum v. fubft. às; op- 
preffo, quod cum fubtl. xag. alibi diferte 1, 9, 8. 3, 11, 10. , ubi etiam 
poft id fubft, iterum funt in£., ut poft Lat. zezmpus, cf. Ind. Ern. Liv. et 
Ammj,M., quos adeo Bg. hic poterat fervare, ut conftantiam in altero 
ὑμῖν T£, ubi, cum coepiífet per ef ego, reípondebat potius e£ vos, ac 
vel fine yz repetito ; quanquam per fe etiam ap. Lat. ad fe referuntur 
et —ique, v. G. Th. v. δὲ 415, 96. et Hor. Turf. p.279. Nr. 12. Equi- 
dem poft ἐμοί τε coinma pofui, (quanquam et ibi poterat abefíe,) ut ma- 
gis appareret, non illa pertinere ad fq. aic. , verfurus idem, »«zcautem 
£empus opportunum ef? et zzibi , ut fentiam — , et vobis, ut referatis rel. 
in quibus dart. nihi! difficultatis eft noftratibus, per praep. eos adiuvan- 
tibus, »un aer ifl es bequeme Zeiz und Gelegenbeit , (o πυοῤῥ für mich etc. 
Ad fq. v. aic9. feverum eft Bg., cumque Gr. aeque late patens, ad fen- 
fum et internum et externum, demente, pro cognofcere et intelligere, 
de corpore aurem , ut auribus oculisque percipere voluerit Marcus, quid 
facerent pollicerenturque amici pro filio; ficut priori fenfu, de animo, 
pertineat fimul ad Marci fenfum ac notitiam rerum humanarum poft mor- 
tem, quo de etiam $. 14. m. it.c. 14. δ. 20. e., tenenteSch. , praeter libera P., 
etiam experiri, profuturum noftratibus, qui tamen habemus aeque late pa- 
mer ken 1. erkennen; non me reperiente Gr. cum inf., nifi ap. Poff. Synt: 
tentia p. 301. i., femel e Plut., cf. eiusdem Call., Stp. Th. Ind. Luc. Ael. V. 
h. Xen. Thuc. Dem., cui add. 126, 12. 22. 241, 10. 271, 15. coll. 21.» 
Abr. ad Aefch. τ, 64. et Dil. p. 392. e., fed G. Th. cum Gr. n. ,,fenfu 
percipere** nec diferte, quoad mentem, fed tamen per loca fubiecta; 
f. Cl. Cic, Ind. Cort. Sall. et ep. Cic. it. fupra 1, 3» a. ὑπωπτ. 


LIBER I. CAP. IV. A. V. C. 655. CHR. N.180.: IoI 


τῆν πρὸς ^ ὑμᾶς τοσούτου Vobis iamuiu honorem eb ffu- 
v , ΄ A , , 
χρόνου τιμήν τε καὶ σπουδὴν dium me -detulife, vosque ut 


n) Mss. tfes εἰς ig. y v. N, 


πρὸς Jp.) Verior hacc le&tio videtur, quam Cod. εἰς Zu. , licet haec, fi 
grammaticam fpeCtes, melior fit. SzrorP. : 

Mss. alia praep. eft e elofa, quae comparat loca alia aliorum, vel 
Noftri , qui v. κατ. bis etiam cum εἰς habet, quae nota funt Stp. Th. 3, 
1501. E., non item exemplum cum zecz, quam praep., ut et παρὰ» it. 
aliam re&ionem v. ap. Bud. C. 712, 35. Vig. p. 293. Nr. 14. Weff. ad 
Dio. S. 1, 247. N.47. D'Otv. Ch. p.409. R. Or. V. 3. p.432. N. 73. Íq. 
et V. 5. p. 84. N. 67. Kypk. 2, 126. Krb. p. 256. m. Loesn. p. 232. e. 
Kuft, de V. med. p. 6o. m. L. N. T., nominatim Schw. p. 756. e. 1414. 
fq. Ind. R. Or. V. 4. 6. 7. lf. et Ant. it. Dem. Xen. 'A;g. Mos cum Cyr. 
Z. Diod. S. et Luc., quibus in locis varie redditur; ut tamen tropus 
videatur du&us a rebus, v. c. pecuniis, quae Zeponuntur ap. aliquem, 
ubi bene πρὸς convenit, ut etiam, cum εἰς ei v. additur , quae faepe pro 
illa ponitur, ut Lat. a pro apud, qui ec jpíi tropum habent, ut ap. 
D'Otv. Ch. p. 438. m. e Vop. tantum fibi ap. milites amoris /ocgvit ; ut 
fervare pro P. potuerit Bg. , forte et hic capiens paff. pro med. cum Bud. 
LL, ubi υ»κατατίϑεμαι τιμὴν ἢ σπουδὲν — . colloce et defero honorem f. 
ftudium in aliquo ornando, (fubiecto Noítri loco memoriter,) νῦν οὖν 
xat0. εὔκαιρος ἐμοὶ αἰφϑέσϑοι » μὴ pu. T. ὗμ. κατ- σπουδὴν“ quo. fenfu. med. 


Kui. 1. 1. reddit /£4i deponere, ut Vop. ante, quafi in ufum fuum ac com- 


modum, cf. D'Orv. l.l, hic, ob adiun&tum μὴ μάτην», fimpliciter acci- 
piendum, er, Pozorem ac curam ap. aliquem deponere, tropo remotos 
pro alicu? ifia tribuere, praeftare, declarare, i. aliquem honorare f. co- 
lere et curare, amare, benefacere; nobis etiam tropum imitatyuris, bey. 
euch g/eichíam: niedergelegt, euch gleichíam anvertrauet babe; Sch. in 
τ πρὸς — ap. «/iquem honorem depenere, (at in v. x.) paff. praet. depofrtum 
effe «p. vos ttadium son fruflra** fic de verbo x. haefitante, nec temere, 
cum fane hic liceat fupplere aut ὑπ᾿ ἐμοῦ in paff., aut cum Bg. ἐμὲ in 
med., per contextum, et quod forma paff. capitur alibi pro med., cf. 
1, 3 17., in Lat. adv. faciente Bg. cum P. , ap. G. Th. cum Gr. n. fine 
ulio rei effe&u'* ἢ, l. cum Niz. mutiliter, (ine grato veítro anímo et 
amore mutuo, c£. Stp. Th. aliunde, nec e N. T., v. Lexx., Ind. Ael. 
V. h. Luc. Dion. Caf. Xen. Bach. et Cyr. Z. cum Suid. 

voc. xg.) Primum fubft. zi;., hic aQtive et de fuperiore erga inferiores 
valens, pertinet eo, ut Marcus cognorit; cogitarit, magni fecerit, ver- 
bis laudarit, fa&is, praemiis ct reip. muneribus compenfar;it aliorum 
dotes animi egregias et virtutes, prudentiam , fapientiam, fidem, in- 
tegriratem , obfequium operasque utiles, fed alterum σπουδ. ambiguum 
eit, uc Lat. Bg. e P., et vel cura, opera, labor pro aliorum commodis 
et felicitate, vel amor, favor, benevolentia, (fyn. pr. δ. εὐνοίας,) volun- 
tas invandi , bene faciendi et merendi de aliis, cf, G. Th., cum Gr. n., 
Stp. Th. aliunde, Foef. Oec. p. 350. a, m. Kypk. 2,258. m. ec Krb, Decr. 
Ath. p. H. p. 434. m. Tum formula gen. cce. xe. et ipfa eft ambigua, 
cum poffit gen. effe regiminis, pendens a f4q. fubít., pro Lar. tam ion- 
δὶ terhporis &omor et amor , ut alias v. c. perpetui teniporis amor, vel, 
quod tandem redit eodem, poffit per fe capi et trahi ad v. fq. xar. , tan 


102 LIBER I. CAP. IV. A. V. C. 955. CHR. N. 180. 


οκατατεθεῖσθωι 9, ὑμῖν τε P, rcferatis gratiam ,. offendendo, 
» δ. ΄ ΄ x *3* 1 
οὐπ οὐ οὔνοειι xdpw, δείξωσιν, cOTUm, quae acttpiflis, mo 


€) Pro colo Ox. et al., redius comma in rel., cum fqq. pendeznt adhue 
Δ pr. xaicóc 6. p) Ms. Ba. ὑμῖν τὲ ἀπ.» primo τὸ cum accentu, ut alibi, íe- 
Cus ac 1, 2, 9. e., deinde nullum comma poft 72, ut in edd. quibusdam. 


quam adv., cum Bg. e P., dum Stp. Th. fert modo in adi. 3, 498. e. 
Íyn. quarti cafus τοσοῦτον ye. cum Lat. eodem, cf. Fifch. Ind. Pal., fed 
in fübit. 5, 641. e. 2ffine ,»πολλοῦ xe. a longo tempore; cui loquendi ge- 
neri adhibetur interdum pr. à, ut à. a. xo.** quae praep. proprie in ta- 
libus formulis deeít, cf. L. Bof. Ell. p. 475., it. ἐκ, quae cum Stp. ilis 
Lat. convenit; quanquam et feverum Lar. habenr, ex infinito fempore, 
cf. G. Th. v. temp. 739, 11., at in aliis abl. nudum, ut in illo Gs. ad 
Bg. ,tanto rempore* quo hic forte ufurus eram; ubt demum, aflumta 
illa praep. ἔτ adv., ut alias per praep. et nomen. i 

ἄποδ. x.) Formulam, a Bg. e P. fumtam, affert Stp. Th. 1, 991. G. e. 
4: 349. E. m. e Xen. εἰ Ifocr.; quibus add. Dem., praeter Ind. , 267, 19. 
299. 9. 478, 14, et Thuc. 3, 63. e. p.207. 1.53., pro quo 1.43. et $2. 
&vrióidovo,, cum Eg.; improbante Srp. ]. l. , non item p.350. E. plane, 
Lat, ?ratiam reddere , quod tamen reperias ap. G. Th. in v. 152, $0. et 
in fubít. 834, 33... cui paria retribuere et rependere, uc Qr. fubft, par 
Lat. grata , primo res grata, Jucunda, venufta, f. fuavitas et venuftas, 
quae fic confpicua in re f. perf., deinde beneficium, quatenus res grata 
tribuitur, ut', quatenus percipitur, fenfus gratus, voluptas, laetitia ex 
re bona, f.'gratus animus, er, quatenus res grataredditur, etiam bene- 
volentia, favor, amicitia, cf. Step. Th. L. Ern. et N. T., Ind. Plut. Krg., 
Fab. Aef."Hf., Ael. V. h. Xen. Cyr. Z., tum Mor. If. Pan. p. 44. N. h), 
Kib. Decr. Ath. p. H. p. 433. et ad N. T. p. 117. m. Kypk. 2, 238. 298- 
€. Munth. p. 336. m. Loesn. p. 106. e. it. Hef. 2, 1545. m. Suid. 3, 657. 
i. et Schol. Soph. ad El. v. $23., ut χάριν ἀποῦ. poflit efle, rem gratam 
reddére et contra dare ac facere, f. beneficium reddere, f. benevolen- 
tiam reddere et contra declarare, er (quum haec fint animi grati) tefti- 
ficari gratum animum , gratum effe, grati animi officia paitesque iinple- 
re , nobis forte Dazk erwicdern, abflatten, cf. Hoog. ad Vig. p. 15f. 
N. 18., reddens, referre 6. avere gratiac, qui plur. eft proprie eius 
ἀποὺ. χάριτας , quod et ap. Noftrum et alibi, cf. ad Thom. M. p.912. p. 
Íq. N. 12. et Moer. p. 414., equibus patet, illumacc. χάριτα, qui vulgeris 
putatur, nec Atticis difplicuiffe, quos Nofter in altera hic forma χάριν 
fequitur, cf. ap. G. Th. 113, 81. »gratiam referre ett reddere beneficium'* 
€t 3834s 427. . 

δείξασιν) Bg.ratio in hoc particip. reddendo per gerund., ob mutatum 
calum et inf. in pr. ὑμῖν A., du&ta eft e P. quodammodo, conveniens ad 
fenfum cum his, fi refolvitur vel per particulam Zum, vel per et copus 
lam: tenente Stp. Th. aliunde notionem tropicam hanc, cum Bg., (ap. 
G. Th. cum Gr. n.) non item rectionem cum ὅτι, quam v. in Ind. Ael. 
V. b., ut in Dem. cum fyn. ὡς, quomodo alibi ap. Noftrum. 

ὅτι ὑπ.) Pro ὅτι ὑπ. fcribo ὅτιπερ. Steph. Nihil mendi habet vulg2ta 
le&io, fed tantum brachylogia quadam Attica figurora elt, vt in illo Plac. 
μάχετοι πρὸ ὧν ἂν τέκῃ» εἰ ifto Ariítot. ἀντικαταλλαττόμενός τι àv9" οὗ 
προίετρι. Simplex enim ftructura et fententia eft, ὅτε οὐκ ἀμν. ὑπὲρ τούτων» 


᾿ 
Ϊ 
᾿ 
Ϊ 


t 


LIBER I. CAP. IV- A. V. C. 953. CHR.N. 189. 103 


wer. ὑπὲς ὧν ἐτύχετε 4, οὐκ immumores vos effe. —l'idetis, 
3 ^ ^ M - 
»οἐμνημονεῖτε. ὁρῶτε δή μοι τὸν 8. hn fiium. meun, | quem 


4) Hic comma in Ms. Ba. requiritur. Mar? ut in B. r. 


ὧν ἐτύχ. Sic paulo ante (δ. 2.) ἄχϑεσϑου ἐφ᾽ οἷς £g. pu... Ῥτο ἐπὶ τούτοις» 
& διακ, p- 6e , Itemque rurium $. 6. Caeterum ὑπ. pro περὶ alibi quoque 
ufurpari, tum alii oftendunr Indd. noítri, tum Dionyf. $y/5. 

Formam contractam , qua de v. ad ὅ. 2. , re&e intellexit Sb., cuius 
de ὑπ. pro περὶ per fe verum eft, cf. ad Luc. 3, 74. N. 9., fed ut hic 
maxime quaeratur de ὑπ. cum v. àgy., quod Stp. ΤῊ. habet modo cum 
gen. rei ,,€ Thuc. 3. ὧν cx εἰκὸς ἀμνημονεῖν, (C. 54. 6. quarum rerum me- 
moriam vos deponere non decet, pro quorum non fas efi immemores effe, 
ap. Poíf. Call. p. $92. 1, quae nos noz decer o&/ivifci** et abfolute) e Luc. 
in Tim. ἡμεῖς δὲ ἀχάριτοι ἂν εἴημεν ἀμνημονοῦντες line Ind. 1, 165. l. 38. 
nos autem plane ingrati haberemur, 7/// memores effémus, pro nos vero 
ingrati fimus, ff fimus zmmemoress cf, Thuc. 5, 13. e. R. Or. V. 3. p. 94- 
ult. 614. 1, 27. Xen. Symp. 8, 1. e. Ind. ,obliviíci, filentio praeterire** 
per aliam adeo notionem, quam hic, ubi modo de animo valet; ut ibt 
de ore, tum per le&. dubiam R. Or. V. 4. p. rsr. 1. 3., fed cam gen. 
rei etiam ap. Thuc. 3, 40. e. et Dem. 320, 24. ὧν οὐκ ἠμνημόνησε, Cum 
- negat. , ut ἢ. l. (cf. Poff. Call. p. 429. m.) it. fimul cum acc. perf. aut rei, 
v. Índ. ,iingratus, immemor effe* cum gen. perf. R. Or. V. s. p. $86. i. 
et Ael. V. h. 6, 4. e. it. PoíT. Synt. p. 102.1., denique cum praep. R. Or. 
V. 7..p 65. ult. περὶ τῆς — γαμηλίας μὴ ὠμνημονεῖτε. unde, adhibita Sb. 
obfervatione, Noitri ufus cum vr. excufatur, fed magis tamen ex affini 
μνησϑεὶς ὑπὲρ τῆς εἰρήνης ap. Dem. 232, 8., ad quem v. N, V. 9. p. 195. i. 
et V. 1t. p. $54. 1. , cf. Suid. r, 141. 1. Hef. 1, 235. m. D'Orv. Ch. p.679. 
e. (ut de adi. affini R. Or. V. 7. Ant. p. 875. et Muf. v. 322.) vertente 
Bg. e P. in v. utr. Cum praecedat ἀποὺ. xze., quod effe diximus ad 
feníum 1. 4. gratum effe, gratum fe praeftare ac declarare: hic cx ἐᾷν.» 
quod per fe quoque fic reddi poteft cum Rsk. ante in Dem. Ind. , tamen 
potius proprie capio, non immemorem effe, i. recordari, in mente te- 
eie nec pro fyn., ut interdum Lar. gra:um effe memeremque copu- 
antur. 

ὧν irux.) Subaudi καλῶν καὶ ἡδέων παρ᾽ ἐμοῦ. Reisk. Aliquid et Vern. 
fupplent, ut Sch. in v. ,,quae beneficia acccpiítis** proprie ut neutrum 
plur. ὧν pertineat ad pr. duo fubft. fem. zig. et ez., per fynefin quan- 
dam, etiam a Latr. Inttp. fervatam, pro eius honoris et amoris, quem ' 
accepiílis a me; quod ultimum fupplementum Rsk. per fe et e contex- 
tu intelligitur; reddente Bz. e P. v. ir., non item fic Stp. Th. aliun- 
de, fed fyn. aliis 3, 144r. D. fqq., ut affequi, confequi, adipifc; ex po- 
tiri, quae ap. G. Th. de honore et amore reperias, ut de honore etiam 
Jig. 50, 41. et 912, $52. , quod et fufficiar noílratibus, aut gexiefren. 
ὁρᾶτε) Accipio illud de. pro imperativo, non indicativo, ut P. er Bg. 

(ir. Sch.) et verto, istuemini quaefo εἰς. Nam haec vis particulae 34. 
Paulo poft δ. fq. γεν. 34 οὖν A. effe 1gitur quaejo ctc. Hanc vim videtur 
τὸ bj habere 1) in interrogetionibus, 2) ante (vel poft) imperativum, 
3) ante coniunttivum.  Leiss. 

Res in verbo quidem eft ambigua, et forte etiam manebit, difcre- 
pantibus quoque Vern., quale quid, practer Xen. Cyr. Z. 4, 5, 46. , eft 


ἔ 
104 LIBER I. CAP. IV. A. V. C. 933. CHR. N. 186. 


»UiàV*, ὃν αὐτοὶ ἀνεϑρέψασθεῖ, ἡρβηιεε educaflis ^ iam. ado- 
»ἄρτι t τῆς μειρωκίων ἡλικίως Irfcentium aetatém ingredi , et 


r) In. Ms. Ba. hic iterum comma de(ideratur. Marz, — f) In Ms. Ba. ἄνε- 
ϑρέψατε, et comma fequens pariter deeft. 4Marz. v. N. , ut in B. I. ἀνεϑοέψαοϑαι» 
quae infinitivi terminatio cum altera οϑὲ etinfra variat. τὴ In Ms. Ba. deell ἄρτι. 
Mar, etiam in Mss. rel,, v. N. 


et ap. Tuc. 7, 77. 1. ἀλλ᾽ ὁρᾶτε δὴ. ὡς διάκειμοη ὑπὸ τῆς νόσου , v0: enim 
ipfilam videtis, ut morbo (m affecfus, fed Rz. ad Luc. 2, 813. N. 88. 
»videte — ἐξ quem ftstum a morbo redacus f£m'* tacente Stp, Th., non 
tamen rectionem cum particip..2, 1417. B. e. Qiiod deinde cenfetur de 
à4 cum 1mperat., habere vim obfecrandi f. incitandi, verum id eít in 
plerisque locis, c£. Graev. L. Hef. p.2. m. Vig. p.485. Nr.9. cum N. Z. 
ad p. 12. e., ad Dev. p.:08. N.:8. Hoog.Op. p.232. Nr.2.fg. Atque 
ut 24 libenter ftat poít imperat., v. Stp. Th. 1, 965. F. e. Ern. ad Hom. 
"O3. e', $08. Fifch. ad Plat. Ph. p.62. b. N.1.: ita licet tum etiam reddi 
per Lat. izZur , cf. Ind. Xen. Cyr. Z. Nr.6), quocunque tandem modo 
placeat illud Ze. accipere; quanquam mihi quidem potior Bg. ratio per 
indicat. praef. temporis videcur, et Marcus hac Q. monítrare filium 
Íuum, qui fiz, in qua conditione et in quo periculo propter adoleícen- 
tiam arque imperitiam; quo declarato et quafi picto, melius ἃ. f2. ad- 
iungitur imperativus modus, quo leniter monet hortaturque Marcus, ut 
propter illam iftius conditionem ambiguam et periculofam ei fint patres 


atque adiutores; reddente Sch. ,,24 fane, mqrmirum' eP. omiflum a. 


Bg., qui et cepit non modo artic. τὸν pro pron. demontlr. , fed etiam 
dat. pron. μοὶ exquifire, pro gen. μοῦ τὸν vf. , Í. τὸν vi. μου, quod pron. 
perf. folemus mutare in poffeff. eiusdem cafus, τὸν ví. ἐμὸν, quod et fa- 
cimus, fi dat. illum pron. trahimus ad pr. v. de., quain caufa et re&io- 
ne is dat. quibusdam redundat; unde forte a P. omiffus, cf. 1, 2, 2. e. 
αὐτῷ A. 

ἄνεϑρεψ.) Ms.leGio pote(t effe vitium fcribae, vel gloffa, ut docuerit, 
med. pro act. ftare, quae fapientia poft faepe redit; tenente Stp. Th. 
boc «ἐξ. fine exemplo, quod v. in Ind. Xen. Cyr. et Geop. , it. ap. Inttp. 
Cic. ad Att. 6, r. 1. e Plat. et Ariíl. Ran. v. 975. fine Ind., fed med. f. 
paff. ap. Foef. O. p. 34. b. m., alio tamen fenfu, quam r, 2, 2. m. et 
hic, ubi, de imperatoris patrisque affinibus et amicis adhibitum, perti- 
net non tam ad nutritionem , quam ad inítitutionem per occafiones, et 
ad confilia ac monita fidelia; reddente Sch. ,,z. vos Zp/£* cf. &. 6. , fed 
Bg. e P. ap. G. Th. v. ipfe 1223, 70. »ipfe egomet folvi argentum, maio- 
rem quandam vim habet, quam epo ipfe, (quae vis docenda erat clarius, 
ut iterum adimitur in v.) me, fyllaba, ornatus caufa adiungitur, rel.** 
tacentibus Hor. Turf. et Lex. Apin., fed Niz. non explicante. 

Zer;) lllud ἄρτι perperam abeft a Ven. Strozb.  Omiffum adv. , utiam 
aliud r, 3, $. e. ἄγαν, hic forte ob pr. ασϑε fimile, vel de sloffa per 
comparationem cum 1, 3, 2. e.» quocum Nofter. variari in fimpl. ἐπιβ.» 
pro ὠρχομ. ἐπιβ. ibi ; nifi i(tud zex. explicetur et refpiciatur hic per adv., 
quod et P. fulcir fuo z4ze, e que etiam vertit Strp. Th. 1, 549. E. m. 
Íqq., fed quoque cum Bg., at Sb. Ind. ,4m munc'* (cui Sch. addit 
»"1942'*) nefcio , an pro privo Bg., cf. Cl. Cic. Schell. de flylo p. $0. 1.» 
'Weft. ad Ter. Andr. 1, 1, 144., obícurius exponentem, G. Ih. 492 


LIBER I, CAP. IV. -A. V. C. 955. CHR. N. 156: 105 


᾿»ἐπιβαύοντα, καὶ δεόμενον ἃ, indigere tanquam in tempofía- 
»domso ἐν χειμῶνι καὶ ζάλη, te et falo gubernatoribus, te 


u) In Ms. Ba. hic comma deeft, ut poft &. etiam. Marr, Utrinque etiam 
Ín edd. quibusdam comma deeft, ut in Ms. Bg., fed ut feveriuscomparatio ab 
utr. latere níuniatur commate. 


| 82. fqq. in PD. , act in Rz. cum Gr. al., tum ,,soZo, ἀρτίως , tempus fignif. 
praefens, f. mox praeteritum , f. nondum practer., | f. ftatim fucurum'* 
quorum fecundum hic cogitaverit Vern. vet. per kays, Lat. viv, non 
explicatum ab Hor. Turf. p. 1097. e., fed non fatis a ἃ. Th. et Don. ad 
Ter. Hec. 3, 1, 17.; quod, adhibitum de tempore, interdum dr. pro. 
paulo ance et ante breve tempus, quorum prius et ap. Stp. erat in v. 
noftro, quo de cf. Suid. Hef. Tim. Gl. p. 37. Moer. p.62. Thom. M. p. 
112. cum L. N. T. , quae cum Bg., ut et ad Luc. 3, $53. N. 17. e. Pric. 
€t Gror, ad Matth. 9, 18. εἰ ad Vig. p. 376. m. Z., qui et bene mutavit 
notionum ordinem, fervatum in L. Ern. e Stp., ut fenfus fit h. 1,, vi- 
detis, filium nondum diu effe adolefcentem, fed inde a pauco tempore. 

ὥσπερ) indigentem 4zaff in fa/o et flu&u vitae gubernatoribus. Liv.24, 
8. (m.) quilibet nautarum. vetiorumque tranquillo mari gubernare poteft. 
Ubi faeva orta tempeflas efl, ac turbato mari rapitur vento navis: tum 
viro et gubernatore opus efi. — Non tranquillo navigamus, navigant ado- 
lcícentes, fed iam aliquot procel/is fubmerff paene fumus, fed multis pro- 
cellis facile fubmerguatur. 1 47}π6, quis ad gubernacula fedeat | fumma 
eura providendum ac praecavendum efl. Hic flu&éus f. χειμὼν denotat pe- 
ricula, quibus aliquis in iuventute expofitus οἷ. Meraph. xéy«.. notat 
etiam calamitatem, v. Arift. Ran. v, 364. et Spanh. ad h. |. Alias verz 
potius affimilatur iuventus, quam A7emi: fed :prouti vel florem aetatis 
ipfum, vel vehementiam affectuum huius aetatis refpicias, poteris cam 
aeque hiemi, ac veri fimilem dicere. Leisz. 

Praeter Exc., Sch. in ,xvg. gubernaturis zavem, f. mores hominum** 
fed Bg. e P, per fubít., qua mutatione perit externa futuri remp. fpecies, 
non tamen et Dotio. Omnino Nofler futuri temp. participium, cum 
aur fine artic., ponit dupliciter, uc valeat primo fua vi futurum, fed 
deinde ut ftet pro alio tempore, autin id faltem refolvi queat, atque 
adeo per impf. aut praef. , quandc hacc aut affinia tempora praecedunt, 
Ut 3, I, IO. προυπεμψέ τε καὶ sgaviay προκαταληψομένην τὸ Βυζάντιον, prae- 
mifit exercitum, qui occuparet Byz., it. 4; 4» 20. m. πέμπει τοὺς διώξον- 
τὰς A., mittit, qui pezfeguantur ; ubi tamen et refolvas per particul. 
Lat. πε caufalem. Praeterea futurum ap. Noftrum ufurpatur ita, ut fit 
pro fimpl. praef. tempore; quod fit ipfum duobus modis, primum, ut 
hic, ubi folitarium adeft fut., fed deinde, ut alibi, ubi fut. copulatur 
cum praef. aut aor., qui et ipfe, ut fut. quoque, pro pracf. eft inter- 
dum, εἴ, δ. 5. et 1, 3, 11. e. ; ut ifta tempora tria, praeí., aor. et fut, 
pro uno liceat habere atque eodem, et Var, L. hic aor. pro fut. per fe 
tolerare, lam in fubft. eft tempus infinitum, ct v. c. gu£erpator coiu- 
ple&itur eum, qui ante gubernavit, et qui gubernat nunc aut poftea et 
aliquando; quo Bg. ratio fzlva eft. — Caeterum et hic proprie fuppleas 
pron. perf. αὐτὸν, indigentein 7/s, qui μὴ gubernaturi, gubernent eum; 
Uübi v; utr., Gr. ac Lat., proprie phyíiceque de navi ufurpatum , dein- 
de de aliis rebus et corporibus, ut equis, moraliter hic de perf. eft, fua- 


f 


τοῦ LÍsER I. ὧν IV. A: V.C/933: ΟΗΒ ΝΟ 80 


»υΤῶν κυβερνησόντων", μή ποι quo atus prae ünperfela ofi- : 


* ἀτελοῦς τῆς ciorum peritia, ad malas aries 


, € 9 
»»ϑερόμενος ὑπ 
x) Ox. κυβερνησάντων, non tam per fe vitiofe, fed quia e(t e Par. mendofa 
nulliusque fidei, v. N. — y) Ms. Ba. μή που Q., v. N. 27) ὑπὸ Pat. 
dendo, monendo, confulendo ad aliquid adducere, atque efücere, ut. 
quis quid faciat, vel minus; unde explicatio mox fq. $. 9. et 14., cf. 
G. Th. cum Gr. n., Stp. Th. ecInd. Dem., fed Geop. alio fenfu tropico. 


μή m. Q.) Ms. μή mov eft de folenni varietate, cf, Z. ad Xen. Cyr. 2, 4. 


17. €. 5, t, 11. e. D'Orv. Ch. p. 119. m. et. Ern. Call. p. 168. ν. 17.» 
ubi, quod dr., in za? et πῇ nibil difcriminis de&niri poffe, nifi hoc, At- 
ticis crebriorem eíle per o; formam , id forte valet etiam de voi et ποῦ» 
it. ποὶ et ποι, quorum ποῦ ac ποῖ motum in locum fignificat, (v. Abr. ad 
Aefch, 1, 151. m. et Loesn. p. 115. m.) ut Noftri vulg., ec Lat. quorfum 
Í. quo, etiam extra interrogationem, ut ἢ. l., ubi Sch. ,,ne a/iquo'* 
peremtum a P., quod ifto fenfu referendum ad inferiora εἰς Φ. iz., ut 
adv. loci concurrat cum fubft. e notione fimplici rei f. fubiecti, ubi 
tamen cogites tibi aliquem locum, ut accedat propius ad exempla G. 
Th. ,,4//guo, adv. ποῖ, ad f. in locum, Ter. Ad. 3, 3, 5. credo abductum 
15 ganeum 2/450, pro in aliquod ganeum, ib. 5, 2, 11. in anguium ali- 


quo a£cam'* ad quae N. tacent, cr modo Met. Delph. in lupanarquod- . 


dam, — 7» ang. a2/iguem** cum Gs., ubi adv. loci poftponitur fubft., hic 
praemiffum , Quale quid non aliunde noram, fed inodo in afünibus qso- 
4d et e, cf. G. Th. v. e. 371, 9^. (qq. et Hom. Οὐ, ὃν 302. ἐν προδόμῳ 
δόμου αὐτόϑι κοιμήσαντο, in veitibulo donus Mlic eubarusz, et v. 312. Íq. 
δεῦρ᾽ ἤγαγε --- Ἐς Λακεδαίμονα , buc duxit ad. Lacedaemona; wt fic forte 
non opus fit, quod olim placebat mihi, za) ἢ. 1. credere 1. 4. ποεὶς fà, 
pro Lat. forze 1. forta[J2, cum πῇ et ποῖ affinia ponantur pro πῶς» v. 
Thom. M. p.652. ν. ὅποι, Bud. C. 1353, 14. Dev. p. 317. et Ind, Dem. v. 
ποῦ», it. 74 pro zac, cf. Hoog. Op. p. 1056. fq;, tum Hef. 2, 1585. m. 
ὧδέ ποι) ὧδέ πως, Lat. ffc fere f. quodammodo , ut ποὺ redditur Stp. Th. 
2,1597. B. e. et L. Ern., in qua notione fimul ineft altera pro fortaffe, 
quomodo zov diferte vertunt Bud. C. 1300536. Stp. Th. 2, 1507. E. e. 
Hoog. l. 1. p. 1085. fqq. Z. ad Vig. p. 433. b. m. Nr.2) et μή zcv» ne 
f?rt«[Jé Ind. Xen. 'Avg. Mor. v. w., it. ve forte d. an fórte Fab. Aef. Hf. 
V. p. €., ut ib v. εἴ ,yrov, fi forze'* unde, ut ποὺ et zo funt fyn., ita 
et μή που €t μή ποι, nobis damit nicht ets; e quibus faltem hoc appa- 
ret, Ms. le&tionem nondum effe amplettendam, cum et habeat fenfum 


eundem, et fit facilior, gloífaeque adeo fimilior. um Sch. 5,9. ab/a- - 


£u5 rerum zmperitia** fere e P., ctiam fic cum $. copulans adiun&ta in 
pr. 9.. quam partem Ba. ceperit per fe, fed fine magno ad fententiam 
difcrimine, feverum Lat. in particip. commutans cum fyn., pro impul- 
fus, incitatus, adductus, f, abreptus, qua notione Gr. ct Lar. ferr? fu- 
mitur, fed Gr., ut volunt, cum vi et impetu, et de vento proprie, a 
quo navis in mari fertur; quam in rem bene dele&um fit a Noftro, 
cuius tota fimilitudo repetita e inari et re navali, cf. Stp. Th. 4, 82. F. e. 
aliunde, Ind. H. Epi&., D'Orv. Ch. p.271. e. Loesn. p.238. m. etL. N. 
T. Kib. p.713. Nr. 3., poft Bg. ad.Alc. p. 39. e., ubi fimilis noftro locus, 
εἰσὶ δὲ οἱ, παραδόντες ἑχυτοὺς ἅπαξ τῷ πελάγειν ὑπ᾿ ἀμηχανίας τῇ τύχῃ τοὺς 
οἴακας ἐπιτρέψαντες φέρεσϑου», εἴ p. 4O. 1, ἄλλους δὲν εἰς τὸ — πέλαγος ῥύμῃ 


᾿ 


LIBER I. CAP. IV. A. V. C. 933: , OPNS 107 


^ , , ͵΄ , : PA 4 É 
»Τῶν δεόντων ἐμπειρίας ^, εἰς alidatur. Εἰ igitur vos illi 
,OaUÀa ἐπιτηδεύματα προσ- 


»αῤῥαχϑῆ Ὁ. γένεσϑε: δὴ οὖν 9. pro me uno parentes. mul- 


2) Comma hoc omnium edd., atque etiam Mss., tacentibus Excp., in- 
terea reliquimus , v. N. δ) Ms. Ba. wgoseoax37 , quod Stp. malebat. Mart. 
Hoc habuere folae Bc. e Stp. monito, ut vulg. fine Iota fubfcr. A. al., tum 


femicolon (;) f, potius pun£tum interrog. A. cum D. 2., v.N. c) B. I. yévec9a4 
mendofe , cf. $. pr. i. 


φερομένους, ἐποκέλλειν A. alios, in pelaco cum impetu aQos, impingere, 
ubi Bg. fimiliter reddit, fed diferte eft cum (vus, ut non perfe in v. 
infit, ficut cum fyn. ap. Aef. Fab. 30, 1. 1. ϑύυνος διωκόμενος ὑπὸ δελφῖνοςῳ 
καὶ πολλῷ τῷ δοίδῳ φερόμενος. lnd. dum fertur impetu'* cf. r20, 1. m. 
et 110, 2. In. ἐπεὶ — ὑπὸ ἀνέμου φερόμενα τὰ φρύγανα (mari lam innatan- 
tia) ἐγγυτέρω ἐγένετο, ubi iterum cum diferto V. , et cum pr, vzó, quale 
exemplum Stp. Th. 1. 1. nefcit. 

&re^.) Adi. hoc, a P. neglectum, fed verfum a Sch. cum Dg. , qua no» 
tione hic eft, pro o2 τέλειος. mancus, non plenus, parvus, reperi mo- 
do ap. Plut. Hf. 4, 3. e. ἡ δὲ μάϑησις δίχα φύσεως ἐλλιπὲς» M δὲ ἄσκησις 
χωρὶς ἀμφοῖν ἀτελὲς, ἴς. τὶ χρῆμά isi, difciplima, ff a natura. deflituatur, 
mutila eff , exercitatio, cui et natura et difciplina deeft , imperfecta ef, 
pro difciplina vero /fse natura mutila ef] , ied exercitatio absque utroque 
imperfecia, ubi pr. eft fyn., copulatum cum altero etiam ap. Plur. Krg. 
δ. 6., unde Hef. 1, $98. 1. ἀτελεῖς , ἐλλιπεῖς » cf. Stp. Th. e Luc. 1, 228. 
l. 67. et 3, 467. 1.76., 1t. Thom. M. p. 119. cum Ind. Geop., fed, quo 
fenfu Stp. caret, pro fine carens et perpetuus , Fifch. Aefch. Ind. et p. 
134. ἃ. 1., reddente Sch. ,&zr. peritia zmperfeca rerum necc[Jariarum, 
δ. rerum , quae frer? oportet, pezitia'* ubi e P. fupplet fubft. πραγμάτων» 
cf. L. Bof. Ell. p.289. e., fed finc exemplo, ut Bg. melius in δ.» quam 
P., cf. Exc. , fed in fq. ἐπ. cum eodem aliter, ac 1, 3, 3. e. it. t, T, ἴθ.» 
fed per ἔν. exquifitum, quocum adi. 4. potett explicari vel cum Bg. e 
P., pro inhoneíius f, vitiofus, vel, e principe notione, pro levis, vi- 
lis, parvus, non magni pretii, ur fint hic ftudia rerum levium, actio- 
nes principe indignae, non magnae ct publicae utilitatis, cf. Thom. M. 
p. 889. Moer. p. 385. Hef. Suid. Ind. Fifch. Aéích. Xen. Cyr. Z. ec Dem. 
fed G. Th. ,4r:, agendi rationem, exercitatione, f. praeceptis firma- 
tam, (aut univerfam,) notat. — τῶν μέσων elt** cf, Cort. ep. Cic. 5, 16, 5. 
et ad Sall. Car. 3, 4. p. 14.2. m. artes fünt mores, ftudia, et modo 
virtuces, modo vitia* et Ind. Flor. ,pro inflitutis, moribus, — genere 
et modo vivendi.* 

"meceage.) Scribo προσαραχϑᾷ. Steph. Sch. in ἐπιτ. per unum e et inv. 
»T(o0cx9árTw ; €X ἀράττω. pulío. Paff. προσαραχϑῇ — ita enim fcribi mae 
vult Stp., quod er [ormatio Grammat. requirit* cf. Exc... Hic punctum 
illud interrog. cdd. quarundam ferat quidem pr. égZre, pro indicat. ace 
ceptum, fed non aeque, opinor, Marci dicentis conditio, qui, aegro. 
tans nunc , debiliorem habuerit animum nec commotum, cui interroga- 
tio illa potius convenit, nec tantum fpiritum , ut per longiorem perio- 

! dum, e narura interrogationis, intenderit illum et quafi fufpenderit ad 
extremam periodi vocem ze. 


δὴ) Bg. e P. in δὴ οὖν per privum Lat. igitur , cf. Exc. ad 1, 2, 9., ut 


J 2 | 
108 LIBER I. CAP.IIL A.V. C. 933. CHR. N, 180. 


5 ^ [4 ^w 3 EN. EN , ^ d : : ΐ : 
suco. ὑμάϊς. ἐνῷ ἕνος Ἐμοῦ " 13 excolemdo εἰ optima fua- 
»7 T6086 πολλοί, περιέποντες 


» TE καὶ τὸ ἄριςα συμβουλεύον- dendo. — Neque enim pecuniae. 


᾿ 


d) Ms. Ba. ig, à;3' ἑνὸς zar. Ὠεείξ itaque ἐμοῦ, quod et deeffe poteft. 


Marz. v. N. 


de Leisn. ad δὴ fupra δ. pr. i. Mox in Ms. poteft pron. ἐμοῦ omiffum 
effe vitio fcribae, ob pr. vocem, ab eodem elemento incipientem; ut 
fane per fe idem pron. deeíle poteft. Sed cum Mss. rel. agnofcit etiam 
P., unde Bg. fervat, et, per legem elegantiae, v. Ern. rhet. δ. 301., in 
opponendo et diftinguendo , quia ἐμοῦ refertur ad pr. ὑμεῖς, ut πολλοὶ ad 
ἑνὸς , requiritur idem, faltem non eft tentandum; ut et Vern. vet. ftu- 
duit retinere, dafs er, Sratt meiner, a/: eines eimzigen, viele Vüter an 
euch finden müge, affumens ὡς, pro tanquam, cum molefta fint noítra- 
tibus adi. duo illa in vicinia, nifi adi. £y. mutetur in adv. u»ice f. folum 
ut Sratt meiner a//eiz, cf. Dem. 142, 4. ὥσπερ ἑνὸς ἡμῶν £wásov εἷς τίς 
ici yovedz . οὕτω συμπάσης τῆς πόλεως 21/005 δεῖ γονέας τοὺς πένητας ἡγεῖσϑοι» 
€t 1451, 2I. μῶλλον ἂν ἡγησάμην ἕνα ὄντα ἐμαυτὸν ἀγνθεῖν τὰ κράτιξτα, ἢ 
πάντας ὑμᾶς. 

πατερ.) Ut hic patres dicuntur ob educationem: ita Menelaus et Aga- 
memnon Atrei filii dicuntur, quia, Pliffhene, eorum patre, defuncto, 
educationis curam gefl:rat (Atreus, Plifthenis frater,) v. Liber. de S. Am. 
ep. theol. p. 299. Lei:z. 
' — Stp. Th. plane tacuit de hoc fenfu fubft. ear. tropico, cum pater 
dr., qui agit, quae pater verus propriusque, et patris animum habetac 
declarat, ne memor quidem locorum N. T. in hanc notionem, v.Lexx., 
in primis Krb. p. 492. e. Nr. 4. ,,qui adíc&tu paterno praedituseft, 1 Cor. 
4; 15. (ἐὰν γὰρ μυρίους παιδαγωγοὺς ἔχητε ἐν Xg:sd,) ἄλλ᾽ οὗ πολλοὺς ma. 6 
et G. Th. 724, 102. ,2erere patrem, pro paterno aífectu effe. — Sic in- 
duere patrem mese, pro fumere animum et affectum patris,* a quo om- 
nis cura et actio, patribus fimilis ac conveniens, pendet, fed Sch. ,,5a- 
ventes bonae educationis et confilii* in Lat. quidem cum Bg. e P., fed, 
quoad fenfum et fupplementum cum Leisn. fere, fed vei /ic anguftior; 


Noítro ipfo fubiiciente mox explicationem paulo latiorem et duplicis 


generis officiique. 3 Ἷ 

περιέπ.) περιέπειν τινὰ», curam alicuius haberc. Sic 571, 14. et Xen. 
Mem. S. 2, 9, 5. Lersn. 
'* . Cf. Exc., fed Sch. ,,adolefcentem excolentes, (eP. partin, quem 
Bg. preífius fequitur, non fupplens pron. omiffum αὐτὸν, quod ille in- 
nuit ifto fübft. addito, fed diferte ponit in) e. fuggerentes ei optima'* 
ut adeo bis ἢ. l. pron. opprimatur, idque diverfi cafus; vertente Bg. jn 
συμβ. forfan e Scp. Th. 1, 772. C. m, aliunde, ubi nec cum acc, rei, 
(quem tamen et Lat. norunt, v. c. Cic. ad Att. 11, 14.) nec cum τὰ ze., 
pro quo 1, 6, 1. τὰ (éArisz evug. et noftrum τὰ Ze. cum fyn. 2, 2, 13. 
συμβ. — τὰ de. καὶ σωτήρια, cf. Thuc. 4, 74. m. βουλεύσειν τῇ πόλει τὰ Quy 
optima confilia τοὶρ. daturos, ut Dem. 108, 21, ὁ μὲν εἶπεν ὡς οἷόντε τὰ 
ἀφ... pracbente G. Th. nihil, fed Cort. ad Sall. fug. 85» 33: »optima, 
pro utiliffima* in quo adi. fuppleveris fubil. zegozia, ut in Gr. πράγμα- 
74, tacente L. Bof. Ell., fed Lindn. p. 49. m. et Ind. inclinante ad cos- 


j E 
LIBER I. CAP. IV. A.V. C. 933. CHR. N. 180. 109 


' LÁ N ΄ ὃ 4 , " de 
τες. οὔτε wae χρηματῶν o. vis ulla fufficit tyrannidis 
»πλῆϑος οὐδὲν αὐταρκες * πρὸς 

τυραννίδος ἀκρασίαν, οὔτε COMlimemige , megue fateitt- 


€) αὐταρκὲς hoc alio accentu in B. 5. L. al. v. N. 


filia ; ad quam ellipíin redeas etiam , fi adi. neutr. plur. exponas per el- 
lipfin pr. κατὰ (iterum filente L. Boi.) pro adv. epz?me, quod etLat. ha- 
bent in v. fevero confulere, v. G. Th., quo utitur, unacum Bg., etiam 
Ind. Z. Xen. Cyr. , 

οὔτε xewu-) Sch. ,sa. multitudo pecumiae* fed in xe. cum Bg. e P., 
per numerum in uno alium, et in altero exquifite, fed tropo fat noto, 
cf. G. Th. 1050, 43. »vis, πλῆϑος» multitudo et copiae** in v. pec. cum 
Gr. n. plur., non male Vern. vet. folvente fubft. duo in adi. cum fubft., 
grofse Schitze. Tum οὐδὲν, etfi pro fimpl. οὐ poteft iterum accipi , ut $. 
2. e. (ubi et de 22, iterum hic oppreífo,) tamen ἢ. l. cum Bg. per pron. 
reddiderim, non negligens id cum P. , proboque, cum idem pron. neg. 
cum particulis eiusdem notionis, οὔτε — σὐδὲν — οὔτε» (Cf. 1, 2, 4. e 
ubi pron. idem praecedit, hic medium,) non dedit fevere, zeguc — nul- 
la — seque, ob ambiguitatem in seque nu//e, (quod fuiffet pro aienze 
alla {. aliqua;) fed per neg. et afirmativam, nobis, 4e» weder irgend 
eine Merge von Geld 1. Scbürzen , ubi son ulla f. nulla inünitum eft pro 
que fupeilat., nec maxima pecuniae multitudo, f., in contracto illo 
Vern. vet. modo, nec fummae divitiae. 
* αὔταρκες) Accentu hoc e regulis Grammat. (Well. p.gr. i. f. 67. m.) ap. 
Srp. Th. e(t aliunde, etiam in eius e Luc. 1, 675. 1.,. fed τὸ αὐταρχὲς, 
altero edd, accentu, rurfus ap. Anton. Phil. 1, τό, p. 24. m. ec in N. Gat. 
b. DB. m., ut cum pr. πρὸς etiam aliunde ap. Stp., in quibus Thuc. 2» 
$1. i. de peíte illa, φῶμα αὔταρκες ὃν οὐδὲν διεφάνη πρὸς αὐτὸ, nu/lum cor- 
pus fanti mali violentiae refittere potuit, ubi cum Dg. (et partim Sch. 
»quod fuficit ad aliquid** deferto P.) mutatur rectio Gr. et formula in 
Íyn. dat., pro quibus malim phraf, in qua adi. retinetur, fuficien- 
zem» parem, ejfe, h.l. i. q. 14. ἑκανὸς ,» quocum et inf. regit, cf. Ind. 
Xen. Cyr. et Polb. Ern. , it. Hef. 1, 621. e. à., ἱκανὸς, íed 2, 35. m." 
 Σκανὴν., ἀρκοῦσαν. €t mOX ἱκανὸν» διαρκὲς , cf. p. 963, €. 1276. m. i£zexies 

unde fortatlis ille accentus alius in noftro adi. 

dxeac.) Mallem ὠσφάλειαν. Nam ἀκρασία non bene convenit fequen- 
tibus. Marcus enim docere vulc, quomodo princeps tutus vivere pot- 
fit, ἀκινδύνως. Ad hanc vero rem non fufficere oftendit nec pecuniam, 
nec fatellitum agmina. Gezik. 

Cuius areumenrum, e contextu duCtum, adiuvare poflis altero hoc a 
litterarum fimilirudine quadam, unde xe et e$, it. σ et A, tum , etg 
confuía; ut tamen non tutum fit tentare quid hic contra libros omnes 
et P. ipfum, perftantes in lectione vulg., quam fic fuear atque expli- 
€em, ut rye. cum Vern. fumatur de concreto ac perf., ec fubít. utr. pro 
adi. cum fubft., intemperanti f. profufo tyranno, in malàm partein, vel 
etiam univerfe regi, principi, ut mox fequatur ro» aex. per variationem ; 
qui cum fit impotens fui, cupiditatum, gulae, ventrisque, ac profun- 
dat vel maximas divitias, ab iis nihil praefidii habet ad fe tuendum, 
quia, inremperantet ante iam abfumtáe, tum, cum ufus earum fic ad 


A 


* 


tro LIBER I. CAP. IV. A. V. C. 955. CHR.N. 18e. 
»δορυφόρων φρουρὰ ἱκανὴ ῥύε- tum cuftodia idonea tuendo 


periculum depellendum, non amplius adfunt et adhiberi poffunt. — In 
quo fane le&ores expectabant potius hanc a Noftro fententiam, pecunias 
nullas tyrannidi ac tyranno íufficere ec prodeffe ad fecuritatem et fe 
tuendum defendendumque; quod et Vern. vet. exprimit, et Severus 


infia filiis adhibet 3, 13, 9. fqq. Verum Notter videtur decipere le&o- 


rum expectationem, 2lio eonverfa mente ac fententia, modum potius 
innuens, quo nihil fufficiant tyrannis opes pecuniariae, cum per in- 
temperantiam inaniter abfumantur et pereant; eftqué in hoc etiam genus 
elegantiae, cf. Ern. rher. €. 300. , quod pro folo concreto perfonae, aut 
h. l. abítraCto τυραννίδος, adiungit aliquid, caufam f. modum continens, 
le&orisque cogitationi fubiiciens; unde pecuniae nulla multitudo fuffi- 
cere alicuius intemperantiae dicitur, cum pecunia non eft ita magnas 
quin ab aliquo confumatur per intemperantiam, ex intemperantia, f. 


intemperanter; quae omnes funt formulae caufae f. modi. In qua ex- | 


ponendi loci ratione manent hic et 14. membro diverfae quodammodo 
enunciztiones, quarum una exprimitur oblique ac tecte et per modum 
caufamve, fed altera fimpliciter, directe et plane; ut in Gedikii con- 
je&ura funt enunciationes fyn., non tamen illae per fe abfurdae, fed 
rem eandem per copiam proponentes. Ad fententiam autem vulgarem, 
nullas pecunias tueri tyrannum ac principem, modo proferimus sall. 
Jug. to, 4. non exercitus, neque £Pefauri praefidia regmi fumt, verum 
amici, quos neque armis cogere, neque auro pezrare queas. Officio ez fide 
fariuntur ; ad quae Cort. ,,ab Xen. l. 8. locum effe expreffum, notavit 
Manutius. Noftrum aemulatur Herodi.* hinc fine Gr., in Manut. ef- 
rans, pro Abramo , qui ad Cic. Phil. 2, 44.1. nu/lum eft ituc — praefs- 
dium. Caritate et benevolentia civium Ííeptum oportet effe, non armis, 


e Xen. tantum Latina comparat, quorum Graeca funt Cyr. 8» 7, 3. ed. 


Th. V. i. p. φᾷς. 1., fed Z. 8, 7, 13. c£. Ifocr. Or. ad Nic. 6, 3. ed. 
Kreríchmar. 


δορυφ. Qe.) Bg. reddit qe. feverius, quam P. , fed aeque ambigue, de | 
perí., an re, ubi fic cuflodiendi actus f. ftudium et cura; quam poftr. | 
notionem habet Stp. Th. 2, 1500. C. m. fine exemplo, ut priorem ,,proipfis | 
militibus praefidiariis et cuftoaibus** aliunderantum, cum gen. perf. fimili | 
τὴν Σπαρτιατῶν Qe., ut G. Th. paedagogorum cuffodia, e Quint., rela- | 
tum a Gs. ad notionem non perf. , fed rei, quae et ἢ. l. potior ob adiunctum | 
gen. 3ee. nominis appellativi, in quo et ipfo iam eft notio czffodum, | 


quod íecus in Stp. Ezaer. nominis proprii gen., cf. Aefch. Or. R. V. 3. 


3 3 - zm. , * 1 
p. 30. εὖ δ᾽ ἴξε, -- ὅτι τὰ μὲν τῶν δημοκρατουμένων σώματα καὶ τὴν πολιτείαν 


«| νύμοι σώξουσι, τὰ δὲ τῶν τυράννων καὶ τῶν ὀλιγαρχιῶν ἀπιςία καὶ καὶ μετὰ 
τῶν ὅπλων φρουρὰ, per periphrafin e praep., pro gen. concreti, vel pro 
adi, ermatorum, militum ctuffodiam , f. armatam cuflodiav;, ubi ad v. 
σωδ. füuppleas haec, fcil. ad tempus aliquod; pro quo Nofter dicit, quid 
rcquiratur ad tempus omne et diuturnius ; unde mox Zex£Ze μῆκος, et 
feníus h. l., vim armorum fatellitumque turelam et vigilantiam tueri 
quidem imperantem ad tempus aliquod; fed nen fufficere in omne tem- 
pus. neque eum perpetuo tutum praeftare, Qum vel ipfi cuftodes funt 
perüdi, et, quem fervare debebant, eum necant, ut Pertinacem Prae- 
toriani, vel faltem non poffunt ubique arcere ac cavere infidias, fíicas, 
venena , cf. Plin. Pan. c. 49. 1., fumendo hic fubít. δορ. non fenfu angu- 


Ἂς 


LIBER 1. CAP.IV. A. V. C. 933. CHR. N. 180. 111 


τ σϑαι τὸν ἄρχοντα, εἰ μὴ προῦπ- principi, mifi prius adfit fub- 
exa ἡ τῶν ὑπηκόων suyo. iellorum benevolentia. — Potif- 


f) Ms. Vi. προυπάρχει A. , V. N. 


ftiori , de fatellitio Praetorio imperatoris Rom. , fed latiori, de quibus- 
wis principum fatellitibus, cf. 1, 2, 5. e., reddente Sch. in »γίκ. poreff 
tueri* fere cum P., per privum v. δύνατο» quo redeas, affumto, quod 
jterum oppretfum, v. ἐς), cf. α. Th. 960, 40. y,donei , 1. e. qui poffunt'* 
cuius adi. inf. mutat Bg. in fyn. dat. parcicipii f. gerund. , ut Stp. Th. aliun- 
de rurfus ia aliam formulam per praep. cum particip., unde hic dicas, 
idonea ad tuendum principem, quae non modo propior ingenio noftratis 
linguae, fed et par illi Bg., vulgo refolvendae in iftam Scp., qui in v. 
med. ὁ, (ubi Bg. e P. ,fervare, defendere'*) cum acc. perf, poft exempla 
e poét., (quibus add. Call. L. P. v. 112. et Ind. Orph.) unum modo te- 
net e prof. aliunde, cf. L. N. T. ec Ind. Ael. V. h. , cum acc. rei R. Or. 
V. $. Lyc., cum praep. fimul Dion. H. S. T. τ. et Diod. S., cum acc. 
perf. et praep. Krb. ad. N. T. p. 99. et Ind. Fifch. Pal., fed fimul cum 
gen. rei Loesn. p.93. e. Foef. O. p. 335. b. m. Ind. Ael. V. h. et Fab. Aef. 
Hf. cum Arift. Lyf. v. 342., ubi v. Schol. ec Suid. 3, 271. m., contra 
quae fruftra diftinguit Ammon. p. 123., cf. Hef. 2, 1126. e. p. ἴῃ. e. 1» 
1445. €. 1448. €. 1450. Nr.27.Íqq. p.fq. i.et Nr. 3. 10. 13. it. 2; 1129. e, 
Nr. 8., et ad Zez. 6g. e P. 1, 2, 8. ; 
zecvraex.) Legebam προσυπάρχοι, accedat, adiungatur. T. Fab. Sic. 
et ego malim. Reisk. A 
: Leisn. inm. Ox. FT. zeoevzéexoi, accedat** innuens per compen- 
.. dium illud er litteram fimpl. praefixam aut forze fuamque coniecturam, 
aut potius, ob Lat. idem fübiectum , Faór; nomen ac rem , quae per fe 
non eít improbabilis a litteris ec ufu, cum πρὸ et πρὸς faepe confundan- 
tur, ut ramen, nihil definiente P., aliudque agente hic, cum Ms. Vi. 
quoque rel. Mss, tacite confentianr in vulg. lectione, quam et Bs. tolerat 
cum Sch. ,,ante exi/Pat« illam praep., av. feparatam, reddentes peradv., 
qui fenfus eft cominodus, principem non fatis tueri poffe fatellires, nifi 
prius reliqui cives faveant fimul, nec vitae infidientur, cf. Stp. Th.. 
aliunde, L. N. T. 1nd. Dem. Diod. S. et Fifch. Aefch. ex 2,37. p. 31.1. 
tübi deinde fübfiituitur πρότερον ὑπάρξοι . ut quoque interpretatur Bud. 
C. 183, 44. p-Íq. l.8., fed et ,.1. 4. ὑπάρχειν“ quafi praep. redundet, et 
fit modo ἢ. l. aZ/t; ubi adinves per fuppletum adv. /fmul f. praeterea 
üt ne fic quidem opus fit alia lectione, quam vulg., de cuius fcriptura 
in Ms. fine pun&is nihil habui, ut eius modus alius, indicat. pro optat., 
haud dubie eít e confufis e et o f. o; ec εἰ, ur infra, cum poft εἰ μὴ 
rectus fic per fe modus uterque, in quam rem nihil diferte efl, fed can- 
tum per exempla ap. Hoog. Op. et Vig. ir. L. N. T., at tamen ap. 
Stp. Th. 

ἡ τῶν ὑπ.) Non cumulabo hic, quae megno numero philofophantur 
et inculcanr prudentes, quorum in his locis campus eft. Scite et ad 
Marci notlri fententiam appofite Dion ad Dionyf. Sic. iuniorem ap. Vlut, 
in Dion τοὺς ἀδαμαντίνους δεσμοὺς οὐχ, ὥσπερ ὁ πατὴρ ἔλεγεν αὐτοῦ» 
φόβον καὶ βίαν καὶ νεῶν πλῆϑος εἰνον καὶ βαρβάρων μυφίανδρον φυλακὴν, (Nottri 
pr'us qecugao) εὔνοιαν δὲ καὶ προθυμίαν καὶ χάριν ἐγγενομένην ὑπ᾽ ἀφετῆς καὶ 
δικαιοσύνης, adamantina Mla vincu/a non. e(fé metum er vim e£ navium 


112 LIBERI. CAP.IV. A. V. C. 933. CHR. N. 180. 


£, ἐς δὲ , b" , Li ^ e *4ft o8 - * ; 

.μάλιςα δὲ ἐκεῖνοι εἰς ἀρχῆς ΤΊ, finum vero i/i in imperio 
mL ΕῚ ΄ » [74 » 

»μῆκος ἀκινδύνως ἡλάσαν, ὅσοι longe Jine. periculo. prouehun- 


multitudinem et decem millium barbarorum cuffodiam, ficut pater eius 
dixerit, qui isCtaverat, fe adamantinis vinculis firmitatem fuae poten- 
tiae vinxiffe, /e7 benevolentiam, ffudium, favorem, ex virtute et iufti- 
tia bominibus rmmpre[fum. Quare et poftea, cum perculfus a Dione effet 
Dionyfius, plerique fcriptores cum nota memorabilisexempli obfervant, 
sullum eile imperium tutum, τὺ benevolentia munitum, ut plurium 
fententiam unius Corn. N. verbis nunc efferamus ex Dion. 5, 3. Proxi. 
me ad ipfam formam fententiae Herodi. congruit illud Claud. Pan. in 
Conf. Hon.:(de IV Conf. Hon. v;281.) Non με excubiae, so» circum- 
ftantia ze/a (pila), Quam tutatur 27mor,— Ap. Sen. in Theb. , memorabili 
dialogo , difceptatur id argumentum inter Polynicen et Iocaítam, quo- 
rum ille zze£:5:: , ex hypothefi tyrannica, haec £esevolentiam , accom- 
modato ad formam iufti imperi? fermone, extollit. Zoec/. — Sall. Cat. 9, 
(5-) in pace remp. curabant, quod Zeneficiis, quam metu, Àmperium agztaanty 
etc. cf. Ter. Ad. z, r, 32. ap. Sall. ep. 2. derep. ord. c. 4. (δ. 1.) et quid Iocaíta 
dicat ap. Sen, T heb. et Cort. ad loca Sall. it. Cic. Phil. r, 14.et 2, 44. Leism. 
Finimus cum locaíta ap. Sen. Th. Act. 4. v. 113. Qui vult amari, 
languida regzez manu. Inviía nunquam zmperia retinentur dis, Noftri 
fententiam libere efferente Sch. fere per fingulas voces, nec e P., qui, 
liberrimus in rel., etiam periphrafi utitur ad Zz4x., ap. Sch. ubique per 
fubaitorum , cf. 1, 1, 9. 
ἤλασαν) provehuntur f. provehi folent. Leisz. vertens rete aor. per 
praef., tum univerfe, ut Bs., tum per auxiliare v. Lar. fo/ere, quod et 
in aliis tempp. procedit, ut impf., perf. et fut., cf. Graev. L. Hef. p. 
24. ad eumque Kib. dey. v. 497. Ern. Xen. Mem. S. 1,4, 2. e. 2, 4,7. 
Bach. Oec. 1, 23. 5$, 18. e. Fifch. Aefch. p. 117, b. N. 74. Vig. p. 204. 
Nr. 11. 14. Abr. ad Aefch. 2; 1c6. e. Per. ad Ael. V, ἢ. 1, 4. e. cum Ind. v. aor. 
tum v. ἐλάυνειν, pro neutro et paff. cum Bg. redditum, Ind. Dion. Caf. , fed 
per alia Latt. ap. Bud. C. 1240, 42. Stp. Th. aliunde et L. Ern. Nr. 1.3.» 
ubi er additur pervenire, ut diferte Sch. in v. ,pervenerunt σά diutur- 
nitatem imperii cui et ipfi tropico addas et alia, hic commoda, ut 
adipifci f. confequi, nobis zz einer /azges Regierung g«/anges ; cumet 
hic duo fubít.-fint pro adi. cum fubft., ad diuturnum imperium; tro- 
pum recte intelligente P. in Zia imperare , fed non fevere in Verf. ipfam 
ingerente, quanquam et Bg. feveritatem fummam deferit, (delecta for- 
mula et rcéiione alia, ubi fumitur praep. cumalio cafu er fubít. fecundum 
gsnutatur in adv.) quae maior fuerit in hoc, aZmperiilonginquitatem pro- 
vebustur, quo in v. G. Th. ,,metaph. adhibetur, ut progredi, — longius is 
amicitia pzoveci, (e bg. re&tione,) — procedere, (ut Sch. insi ,,ad aliquid 
jrocedere,) provehi ad optatos exirust* ut hic toleres Lat. paíl. et com- 
pof. cum vix ad Gr. tropum accedas alio act. et fimpl., cf. de fubft. g. 
Dem. Ind. et 131, 15. τῷ μήκει τοῦ πολέμου, Yt. 158, pen. , ut de adv. ax. 
(ubi Bg., deferto P., per formulam yn. e praep. cum fubít., ut Sch.) 
- 1nd. Thuc. ec Dem., cui add. 154, 26. 473, 5. et R. Or. V. 5. p. 107. 
N. 34. abeunte P. a Gr. per additum adv. ,demum — diu uto que im 
erant** et quoque per adiunctam copulam, ob duo adv. concurrentia, 
Íed praeterea δὲ pro ye exprimente 1n quippe, fed ut hic etiam proce- 
dat vulzari fenfu cum DBg., relatum ad οὔτε $. pr., € quo Bg. in fqq. 


LIBER I. CAP.IV. A. V. C. 933. CHR. N. 180. 113 
“μὴ Φόβον ἐξ ὠμότητος, πόϑον dur, qui nou metum ex crude- 


ubi ad φ. fuppleas vel gen. pron. αὑτῶν metum fui, (a Noftro forte 
omiffum ob íq. eundem ct magis ibi necelfarium,; vel fyn. formulam per 
praep., v. c. zmetum erga fe. ct. ap. Dem. 341, ult. và καϑ' ἑαυτὸν φόβῳ, - 
aut cum praep. alia, ut exo, (quam folam Stp. Th. novit) Ind. Diod. 
S. et Xen. Cyr. et Bach. Z., it. ἐπὶ Phil. Flacc. p. 749. A. n. 756. ult., 
it. παρὰ Luc. 1, 116. 1. 54.» περὶ Polb. Ind. Ern. cum Rs. p. 436. e. ,. it. 
πρὸς lad. Dem. , c£.ib. 204, 18. et fupra 1, 3, 11. e. 13. e. cum Rs. ad Polb.- 
Ρ- 420. m. et de fq. ἐξ o. Exc. , 

' πέϑον) Ut ποϑ. liic vertit P. amorem: fic infra (1,7, 5.) ἐπόϑουν ama- 
bant de Commodo. | Utrobique autem abillo diffentio. Sed idem (h.l.) 
legit ix τῆς αὖτ. xews., in quo illi aflentior. Szep5. 

Qui tamen in Th. 3, 422. €. ο,ποϑέω, — amo , ficut πόϑος pro amort* 
aliunde, A. m. noftrum locum fine Vs. fubiiciens notioni pro Ze/fderzun, 
nec deinde afferens alium pro amor , nifi de deo illo et Cupidine, dum 
contra L. Ern. recte tenet in v. utr. alteram vim quoque, cf. de verbo 
Per. ad Ael. V. h. 3, 42. p. 3t:. N. 8. cum Ind., Muf. Verf. Róv. v. 20r. 
233., fed de fubft. Ind. Arift. Kuft.,' Ern. Hom. y. ὑγρὸς, Plut. Krg., 
Muf. ed. 1., Orph. 2/9. 11, 95., ut ap. Lycophr. v. 110. ec 156. deamo- 
re illicico ac venere, v. Schol., it. Hef. 2, 988. m. πσοϑεινὴν ἀγαπητὴ, 
et e. πόθϑημα, ἀγάπην led vulgari fenfu, de defiderio cum rei, tum perf, 
abfentis in univerfum, Gs. Chr. et Suid. 3, 137. m. ex Arift. Plut. v. 1123., 
vel etiam mortui, Lycophr. v. 67., quo modo hic ceperit Stp , fed nec 
Bg. cepit, nec capi patitur contextus, primo, quia oppon. φόβος, quo- 
cum non defiderium , fed amor componitur ex ufu perpetuo, ubi ferio 
eit de officio aut animo erga aliquem, etiam in N. 1., deinde, quia 
h. l. agitur de imperatoribus neque abfentibus, neque mortuis, fed de 
iis, qui ad imperium longius provecti funt, ad quam rem atque diu- 
turnitatem imperii non fane prodeft civium defiderium, fed amor et 
benevolentia, quae non modo principum vitae non nocent, fed et ca- 
vent ac provident; omninoque o3. bic eft i. 4. ᾧ. pr. e. εὔνοια per va- 
riationem, neque adeo perpetuum difcrimen Ammon. p. 59. inter ἔρως 
et πόϑος, it. ἐρᾷν et ποϑεῖν, quanquam per fe verum ; flu&uante Sch. in 
»r. amorem Í. defiderium inftillare animis, αὐτῶν, ipforum , eorum** quod 
pron. Bg. e P. negligit, melius per afperum edendum, ob ν. ἐνες. , con- 
tra addente P. aliud pron. ad τῶν Zex. (per qued variatur cum τῶν ózx. 
$. pr., cf. 1,2, 5.) de cuius lectione nova e Stp. indicio v. Exc. Hic 
Sch. in ,,ives. inftillarunt asimis illorum azeremt* per per£., fed fupra 
per praef. cum Eg. e P., nofcente Stp. Th. tantum paff. impropriecum 
dat. perf. ex Hom. '03. β΄, 271. (Cl. Vs. cum Bg.) et ex Herodr. 9, 3. 
fine Ind. p.692. l. 29. οἱ δεινὸς ἐνέξακτο ἵμερος, melius a Stp. converfum, 
quam in Vs, ad latus, ubi Weff. profert noftro fimillimum ex Oppi. πόϑος 
τὶς ivésaxTo4 φρεσὶ θηρῶν» ut phyfice ett in Gcop. Ind. , it. ap. Arift. Vefp. 
v. 700., fedap. Luc 2, 545.1. 13. 1n Var. L. ἐντάξωμεν e gloffa pro ἐνταλάξωμεν 

rariori, (quod ap. Stp. I ἢ. eftfine au&tore,j tum Hef. 1, 1233. m. cum N., ad 
' Hom.L.l. pertinens, ut noflrum eft i. 4. 6,4, 4. πόϑον ἑαυτοῦ τῷ πλήϑει ἐμπε- 
ποιήκει, tropoque remoto, excitare amorem, metum [ἢ animis, et efücere, 
ut amor, timor, exiítat in civium animis, fed ur proprie de Qeg. non 
ufurperur, ut nec Lat. de metu ap. G. Th. cum Gr. n. per translatio- 
ncm in animum immittere (veluti) et leniter infundere* procedens 


H 


114 LIBER I. CAP. IV. A. V. C. 933. CHR. N. 180. 


δὲ τῆς αὑτῶν £ χρηφότητος ^ fttate, fed amorem ex, bo- 


ταὶς τῶν ἀρχομένων ψυχαῖς nitate, [ubie&orum animis in- 


οἰνέξαξαν. οὐ γὰς οἱ ἐξ 12. flillant. — Non enim 
ἀνάγκης δουλεύοντες, ἀλλ᾽, οἱ meceffitate  ferviunt, "fed | qui 


£) αὖτ. per lenem Ms. Ba. cum A. al., v. N.  h) Comma hic in A. al, 
cumMs.Bg, i) Ms.Ba. ἐξανάγκης quafi adverbialiter. Marr. v. I, I, I. €. «ix 
üx. et N, 


tamen, quia tum fzepe duobus fubft adiungitur verbum, uni eorum 
modo per fe conveniens, tum h.]. ucrumque fubft. eft e claffe affectuum, 
et, fi de uno affe&u , amore quidem, valeat tropus, aeque valere pote 
eít de altero et timore. 
οἱ ἐξ ἐν. δουλ.) Xen. Mem. S. r, 3, 10. (ἐγ δ᾽ οἴμοι» τοὺς φρόνησιν, 
ἀσκοῦντας — ἥκιτα γίγνεσϑοη βιαίους, εἰδότας, ὅτι) τῇ μὲν βίᾳ πρόσεισιν 
£xS9o4 καὶ κίνδυνοι, διὰ δὲ τοῦ πείϑειν ἀκινδύνως τὲ καὶ μετὰ φιλίας ταῦτα 
(ταυτὰ) γίγνετοη. οἱ μὲν γὰρ βιασϑέντες ὡς ἀφαιρεθέντες μισοῦσιν , οἱ δὲ 
πεισϑέντες ὥς κεχαρισμένοι φιλοῦσιν. Leisn. 
Liberum P. deíeric quoque Sch., formulam praep. cum fubft. ἐξ 
ἀν.» reddens per adv. ,,zece/lario, coaCte** fed ap. Suid. 3,687. e. χρητὸς 
ἐξ ἀγάπης» ἀλλ οὐκ ἐξ dw, εχ amore, non mecefftate bonus erat, ubi 


neícias, utrum vertatur cum Bg. per nudum abl., anis abl. pendeat a 


.pr. ex adhuc, fuum cafum regente, quamvis interie&a negativa; ut 


tamen haec fevera Vs. non fit ap. G. Th., fed, praeter Sch. et Bg., 
etiam abl. ille cum particip. aliquo, secefftate coacfus, adítrictus, “πο 
pulfuss. noftratibus tenentibus omnes iftas rationes, et praeterea aliam 
compofitam ex abl. cum adi., zotbwendiger Weife, cf. v. ix Bud. C. 1011, 
36. Stp. Th. aliunde 1, 1161. E. m., 1nd. Dion. H. S. T. rz, 24x τοῦ 
ἀναγκαίου, mecefJariot (quibus addas Lat. »odo, et Gr. τρόπου» εἴς... ut 
Vernac. poítremum illud accipias; de quibus ellipfibus nihil Lindn. L. 
Rof. ec G. Th., ubi tantum ,,zeceffarie, ὑπ’ ἀνάγκης » i.coactim"*) 1f. 


Pan. Mor. et Ev.; Xen. Z. Cyr. et Bach., etiam v. i£, Plut. Hf. , Fifch. | 
Theophr. et ad Well. p. 357. i. Vig. p. $579. íq., ubi et alia vertendi ge» | 


nera, fed liberiera, Suid. 1, 701.1. ἐκ προνοίας» — ἑκουσίως, 707. m. 759. 


e. 776. 1. ἐξ ἐναντίας, ἐπίῤῥημα, 768. e. 780. m. , fed 761. 1. ἐξ ἀναγκαίας | 
σύχης.» οἷον (boc efl , e more fcholiaftarum,) Zvayxasa μόρων» per lyn.dat. | 


f. abl. nudum , e Soph. El. v. 48. , ubi Schol. per fyn. adv. βιαίως» etc. 
qua in ratione, cum formula illa per adv. reddi poteft, in Ms. hic 
Ícribitur quidem una voce fimul, de ferie Codd, eadem omnium ,. fed, 


fi verum quaeras, aeque male, ac fi quis fimul fcribat edatve fq. ap. | 


Noftrum μεταπειϑοῦς» Quod Sch. fubiicitin pr. &. fine Vs. legi ad 1, 1, 4. m. 


μετα πασ: λιν ied reddit per ambages cum P. in z. , quodev. 1, 3, 12. ea 
non obfequente Dg. voluntati Stp., qui in Th. negat vertendum per Lat. 
Bg. 3; 134. G. 1. "763a , obedientia, efeguela. — Atobfeguium latius pa- ] 


tere videtur. quam zs:/S2* in quo ille nimius eft et inconílans, cum verterit 
quoque oófequela, quod i. q. bg. ut totaformula p. 7. non aliunde mihi 
cognita eft, fumenda, ficut meo T, 3, 12., activa notione, de im. 
perantibus, qui verbis, rationibus ufi, aliis aliquid fuadent; quanquam 
paílive videtur cepille Vern. vet. aus freyem T;7ede, et ipíe Bg., cuius. 


Lat. vix adhibiturus eram ob vicinum eófemperant ; Noítro, concinnita- ' 


.LIBERI CAP.IV. A. V. C. 955. CHR. N. 180. τις 


' putra ᾿ἱπειϑοῦς ὑπακούοντες, ob[eguio  obtemperant , με 

»ἀνύποπτοι", καὶ ἔξω κολα- f pe£ti mon funt, aigue citra 

»κείας προσποιήτου δρῶντές τε adulationem afrc&atarm; εἰ age- 
Y ài INT] :of 

»καὶ πάσχοντες διατελεῦσ al τέ εἰ pali [οἱεπέ, wunguam- 


k) Ms. Ba. ἀνύποπτα» et antecedens comma ib. defideratur. Mart. Ms. Vi, 
ἀνύποπτα. Mendas huiusmodi manife(tas notavi quidem et deinceps, fed rarius. 
Certe ex ipfo depravationis r:2do , five is confuetus fit librario, five a fcriptio- 
nis compendio oriatur, vela barbara pronunciatione, non nunquam iuvante 
analogia, in aliis dubiis locis vera le&io coniici poteft. Loc. Novitatem et 
Ms. Ve. habet, ὡς poít ὑπακ. comma deeft in B. 1., fed poft ἄνυπ. pungum ett 
án A. cum B. 2. R., fed nihil in Lu. , v. N. |) Ms. Ba, διατελοῦσι" xa οὐδέποτα 
A., fed Mss. rel. καὶ οὐδέποτε A. , st in edd. poft Jzz. punctum habuere ài. cum. 
B. 2. R., colon Stp. et rel., fed comma Bss. rel. et al., quod cum Ms. Bg. 
nos quoque fecuti fumus in eadem orationis con(tru&ione, tum οὐ δέ ποτε A, 
2., Íed οὐδέποτε A. 1. al. , verum nobiscum Stp. et rel,, v. N. 


tis ftudio, cumulante v. v. δουλ. et vr. , cum alterutrum fufficeret, er 
utrumque capiente eadem notione, ut tamen quis putet, cum dele&u 
cuique fubft. fuum appofitum effe verbum, quia δουλ. fere dr. in malam 
partem, ac de iis, qui duram habent conditionem , cum vi, inviti, ne- 
ceffario agunt parentque, et, ut Tac. loquitur, /5 modum fervor 
alicui oled;unt, ut Lac. Bg., e P. bene íervatum, pro quorum altero 
tamen pofuiffem potius illud Tac. .e/eire, ut magis refpondens Gr, 
noftro, quocum ap. G. Th. ,,Feítus oZeZie, obaudio** qui Gs. non edi. 
cit, an Latini in fuo ostemperare , (ib. etiam cum Gr n.) lenius quid 
ac mitius cogitarint, quam in pr. oZedire, ut fuerit cum voluntate, li- 
benter promreque agere, interpretatus modo ,,morem gerere* et affe. 
rens copulata, — με obtemperent ozedient que magiflratibus, — ut ug 
femper voluntatibus cives a[fenferint , locii obtemperarint, hoftes obedie- 
rint; qui poítr. locus monftret illud difcrimen, ur prior tantum Íyn. 
duo, e tropo diverfo ; ficut ap. Dem. 132, 14. μήτε ova. ἄλλῳ fuübftitui- 
tur 1. 17. ἑτέρω ὑπακ.» pro manifefto fyn. (cf. $4, 25. fine Ind. v.3.) Fr in 
ὑπ. nihil per fe ineíle, quam (impl. notionem parendi, arguunt adiuncta 
haec ap. Noftr. 3, 12, 15. e. ὡς ἂν -- ἑκόντες τὲ καὶ ἄκοντες -- ὑπακούοιεν, CÍ, 
Horr. Mifc. Cr. p. 14t., Z. ad Vig. 653. a. m. Nr. 7. e. ec Ind, Xen. Cyr, 
et Bach. cum Stp. Th., e Dei. ditiore, quam Ind. Rs. 

ἀνύποπτοι) C. Ven. male ἀνύποπτα. Strothb. potius e lapfu fcribae in δε 
et z, per fimilitudinem, (quo Loc. in V. L. refpexit,) quam Gloffatoris 
ex opera, ponentis neutr. plur. pro adv. , quomodo adi. vulgatum inafc. 
generis ceperit, ut faepe ponitur, in primis ap. poétas, ut coctr; adv, 
ubi adiectivum commodius fit ad fenfum et verfionem, cf. ad Luc.3, 35. 
N. 49. et p. 82. N. 15. it. Bach. ad Xen. Oec. 4, t4. et Fifch. ad Well. P. 
303. e. 352. 1. , quod adv. per fe fert contextus, cum fq. ἔξω xoa. , quae 
formula: per praep. cum fubtt. par e(t adv.) tum illud, fi ὠνυπ, ad fq. 
διατελ. fimul trahatur ; fequente lectionem vulg. cum P. quoque Bg., qui 
et fubintelle&to expreffoque v. fubít. £c, vulgatum adi. refert ad priora, 
non ad íqq., íed Sch., deferto P., ,££e — extra affi ntativnem, oA. -ad- 
fentatione /Pnulata , 7e. fimulatrice a//izf, δίατ. permanent a fulpicione 
vacui'** cf, Exc. 

διατελ.) Malim διὰ τέλους, οὐδέποτε una voce x. A. Reisk. οὐδέ sers, ne- 


τὸ LIBER I. CAP.1V. A.V. C. 933. CHR. N. 18o. 


οὐδέποτε siqui 0UCV, ἢν μὴ que imperia detreant, | nifi 
»βία καὶ m ὕβρει ἐ ἐπὶ τούτῳ " yi et coniumelia £o adatti 


m) Ms. Ve. et Vi. βίᾳ κἂν 2g. v. N. afl Ms, Da. ἐπὶ τοῦτο» ono Stp. ma- 
lebat, et poft Zx3. ibi eft colon. Marz. quod colon etiam eít in ed. Ing. cum 
Pat. , ut vitiofum comma in D. 1. et nihil in Stp., v. N. 


que gzquam, re&e disiuncte. Sep.  Re&ius vero C. Ven. addit «a? 
ante οὐδέ mz. Sirotb. 

Cum Rsk. quidem non fecabimus, fi pes ille verbi fervari poteft, 
ut docebit Exc. Sed Mss. additum xai, pro mera copula, procedit, fi 
οὐδέποτε pro fimpl. Lat. μη μα) capiatur» cum Stp. Th. 2, x512. A. e. 
οὔποτε, haud unquam, ssnquam, pro quo frequentius οὐδέποτε et μη- 
δέποτε'ς e Xen., quem non licuit confulere, an et ibi effec editum una 
voce, ut duabus ex Hef. ἐργ. v. 638. {. 640... ubi dividunt quoque ed. 
Cler. et Krb., non item Heinf. an. 1603., quarum ed. verfiones tamen 
omnes reddunt per sumnquam , ut L. N. T., fed L. Ern. voce una y,nun- 
quam, neque unguam'* quae alio dediffem ordine, cum proprie et per 
notationem fignificet neque unquam , íed deinde munquam , quia οὐδὲ, ut 
Lat. neque et nec, pro fimpl. neg. οὐ et oz adhibetur; unde efti. q. 
illud οὔποτε» Lat. sog unquam, ex eoque contractum susquam, aut ex 
nec Í. aeque unquam ; ; quod et veteres Grammatici ftatuere videntur v. 
c. Hef. 2, 817. m. οὕπω ποτὲ, οὐδέ ποτε, ubi N. ex ,,Hom. — οὐ πώποτε» 
Schol. οὐδέ ποτε ubi videas, οὐ et οὐδὲ (ibi fubftituij.. Cümque adeo per 
fe una voce aut duplici fcribatur eodem fenfu: tamen commodum fit 
et facilius ad intelligendum, fi pottea doCti viri conveniant in hoc, ut 
una voce pro puzquam, íed duabus pro meque urquam Ícribant edant- 
que; cum illa adhuc libertas f. negligentia in fcribendo non tantum 
Rsk. ante deceperit ad corrigendum, fed er auctores noftrorum Mss., 
quorum unus habuic in fuo οὐδέποτε una voce, de ferie omnium eadem 
vetula, intelligens pro suzquem: quo fenfu cum laboraret orationis 
feries inter vicina eiusdem modi temporisque verba: addita eft ab eo 
vai copula, Ex altera parte, quod καὶ in Mss. rel. eft fimul cum οὐδέ 
ποτε divifo, id arguit, horum fcribas vel fic pro zumgtam accepiffe, et 
difcrimen illud ignoraffe. | Cum autem Codd. ifti fufpe&i fint: etiam hic 
cum Stp. levifíima ratione fanare loci fenfum ac feriem dividenda voce 
placuit ; quod ez Bg. fecerit, e. P. fervans ἄγη... fed Sch. una voce edi- 
tum reddit ramen ,,neqi üe umquam* eft Pise. 

dQw.) imperium Zetrecfant, (fere cum Bg. e P.) Placet fibi in hoc v.' 
Herodi. Utitür eo 1, 3, 3. (e., ubiv. N.) 5, 4, 5$. $, 5 I4. (immo $5 2; 
là. €t 3» 113, 14.) Philo de Flacco οἱ δὲ, percu(Tores Flacci, πρὸς βίαν 
ξἴλκον ἀφηνιάδοντα , Yenitentenm ; xal κεκραγύτα καὶ διαπαλαίοντα. Leisn. 

Phil. 1.1. p.767. B. Vs. clamantem re/ucfantem que trabunt , omif- 
fo, opinor, ἀφ. obfq. àiem. , cf. ib. p.748. B. m. τοῖς ἀφηνιάξφουσιν, contu 
macihus, et p. fq. D, e., cf. fupra t, 3, 15. vv. 

βίᾳ) In C. Ven. facili librarii errore fcriptum ett κἀν ὑβ. pro καὶ v.' 
Stro;^, Voteft fane, ucalibi, ν et ; confufum effe, ex κἂν vetere fcriptus 
ra fi» e Iota, quod deinde alius librarius demum addiderit; quanquarmi 
tacentibus Indd. de iftis vocibus duabus confufis variantibusque; nec 


crediderim, librarium in mente habuifTe loca, ubi fimilis conftru&io' | 


duplex unius verbi fimul cum dat. f. abl. et nudo et. praepofitione ali- 


1 


LIBERI. CAP.IV. A. V. C. 953. CHR. NL, 18o.. 117 
Mif dcs χαλεπὸν δὲο͵ μετρῆ- τ3. fuerint. Difficile eft autem, 


—. e) Gomma hoc erat modo in Ms. Bg., rede, poft oppreffum v. ἐφ)», fe- 
quente inf. cum acc. 


qua munito, ut infra 2, to, 9. 17. e. 3, 14, 19., 2d quam rationem ἐν 
ὕβφει fuerir pro σὺν 7., etiam extra Hebraismum, ut v.c. ἐν σπουδῇ et ἐν 
δίκῃ proprie eft cum ffudio, cum iwfii;iag, deinde, ut vulgo reddimus, 
pro adv., e formnla illa, qua praep. cum fubft. facit adv. , it. ἐν ῥυϑμῷν 
Ind. Xen. 'Avg. Mor. ,,ad sumerum' vertas etiam cum numero, et ἐν 
ἐρεμαίῳ βαδίσματι Fifch. Pal. ,fufpenío graeZa* nobis eft ir leifem 
Schritte; quomodo verteris et in aliis talibus, cf. Exc. ad 1, 2, 6., et de 
f. cum 2g. 1, 3, 6., quocum variatur hic, praeter cafum, etiam in or- 
dine ac numero, ut cum εἰ μὴ ὅδ. 10., liberiorem P. deferente etiam Sch. 
in Jg. x. Q. &. v. Z'yesJon , contum. et vi ad hoc perduci. 

ἢ. τούτῳ Z.) Lego & τοῦτο, videlicet τὸ ἀφηνιάξειν.  INi/f, inquit, vio- 
lentia et iniuria ad hoc edducentur. Nimirum patientia, faepius laefa, 
in furorem randem convería. Steph. Melius quidem fuiffet 2. τοῦτο, uti 
Stp. emendare voluit: tamen non neceílaria ett huius viri emendatio, 
Sic- legitur ad hunc modum ap. Theophr. Char. 16, (3. ubi v. Fi.) ἐλϑεῖν 
ἐσὶ λέχει» etap. Ael, V. h. 1, 30. ἀγομένους τινὰς ἐπὶ ϑανάτῳ. Strotb. 

Eadem varietas dat et acc. poft pr. ἐπὶ aut aliam cum verbis, mo- 
tum in locum fignificantibus, depreherfa cít faepe aliis in libris, v. Ern. 
Xen. Mem, S. 1,7, 1. 3. 2, 3. €. , ub! Stp. fimiliter tentabat, Graev. L. 
Hef. p.40. v. 361. Hemít. Arift. Pl. v. 1009. Rz. ad Luc. 3, 859. a. m. 


. 270. l. 96. Mor. ad If. Pan. p.53. N. g. , ubi cenfetur, dativum nonnifi 


cafuum confufione defendi poffe, et p. 112. N. 0). Verum in ralibus v. 
v. cafum illum utr. valere, etiam gen., ut nibil novandum fit critico et 
editori in hoc genere, per praecepta et exempla e fcriptoribus, praeter 
jam laudatos, videas etiam ap. Stp. Th. 1, 1310. D. m. fqq., ubi Euft. 
ad Hom. vocat antiprofin, L. N. T. Schw. p. 526. N. ex Apollod. , Indd. 
Dion. H. S. T. utr. Piut. Hf. Xen. Ern. Mem. S. Bach. in N., Mor.'Avg. 
v. e. cum Z. Cyr., Fiích. Theophr. v. cum dat. e., tum ad Well. p. 382. 
€. 384. e. Per. ad Ael. V. h. 3, 37. p. 294. N.2. D'Orv. Ch. p. 173. v. 7. 
Abr. ad Aeích. 1, 68. $94. 645. €. 2, 157. e. it. Dil. Th. p. 197. €. 397- 
Íqq. 473. 554. €. et L. Arift. p. 97. e. Ern. ad Xen. Mem. S. r, 5, 5. €. 
Hádb. p. 26. m. 48. e. Bach. Oec. 20, 18. m. Krb. Decr. Κα. p.I. p.25.€. 
Ut et in v. v., ex ἐπὶ compofitis, Duk. ad Thuc. p.272. Ν. 87. Abr. ad 
Aefch. 1, 646. Valck, Eur. Ph. v. 292. et Hipp. p.224. 2. D. 14... utap. 
Noftrum iterum 2, 9, 7. 6,7, 16. it. ap. If. Pan. Mor. c.25. e. p. 64. e. 
“τροσαγαγέσϑοη τοὺς “Ἕλληνας ἐπὶ τῷ διαναυμαχεῖν, ut mireris Stp. incon- 
ftantiam, qui, in Th. l.l. ab Euít. admonitus de ifta antiptofi, tamen 
poftea in fcriptoribus ipfis fubinde loca eiusmodi tentet; reddente Sch. in 
|. T. ad banc rem agi, (dum innuit ellipfinfubft. πράγματι, qua de nihil 
ap. L. Bof. , in) zx9. perducantur, commoveantur'* quo poftr. Lat. exponit 
tropum tropico forte faciliori, quale fit quoque aliud hoc Lat. z»pe/fere 
quo rcípexerit Dg., ap. G. Th. ,,adeg;t, impulit, co&git, — adaclus, impulfus'* 
tenentibus et noftratibus vicinius fuum éringen zu, f. dazu, cf. Stp. Th. 
aliunde 1, 60. C. m. L. N. T. Ind. Dem. cum lJut. Hf., fed in eadem Var. L. 
ap. Luc. 1,327. 1. 12., ignorante Stp. Th. Lat. Bg , qui, quanquam mutans 
praep. cum adi. f. pron. in fyn. adv. , (ap. ὦ. Th. fine Gr. ,ad id, in 
illud*) tamen fimul in v. reftitucrit ademtam praep. 


" 


1 


X 


La 


118 —LIBERI. CAP.IV. A. V. C. 955. CHR. N. 18o. 


»»σαΐτε καὶ ὅρον ἐπιθεῖναι £mi- modum et. fines ponere. cupi- 


χαλεπὸν) Hinc illi omnes, quorum in alterius manu vita pofita eft, 
fzepius illud cogitant, quid poffit is, cuius in ditione et poteftate funt, 
quam quid debeat facere, Cic. p. Quinét. c. 2. Lezsz. 

Comparaffem potius Sall. Iug. $5, 9. z//is difficile eit, 77 poteftatibus 
zemperare, ubi expreífum v. fubit. cum Bg. (e P.) qui ad v. μετρ. vide- 
tur e 14. aflumfiffe cafum et fubít. ἐπιϑυμίας , quem acc. babec fane v. μ. 
phyfca notione, non mihi praeterea repertum tropice ac moraliter, pro 
D. onoderari ftbi , f, cupiditates fuas regere, continere, opprimere, fed 
frequentius, et a Noftro etiam infra adhibitum, μετριάφειν, cuius aor, 
μετριάσοι Quis in vulg. leCtione inveniat per « et ;« confutum; quo mo- 
do tamen nondum correxerim, cum e Noftri peculiaribus efle poilit, 
ductum e Lar. illo Sall. aut e D., cuius act. faltem ap. G. Th. ,,/nodere, 
μετφέω,--- Gloff. — modum ponere* non tamen fic tropice et aeque cum 
dar. perf. ac pron. f£; , at e ,,Sall, Cat. 51, (36.) — quis illi finem ftatuet, 
aut quis moderabii** cum Var. L. moderabitur , quod et Corr. edidit; ubi 
faltem videas quoque copulatum, etfi alio ordine, finem flatuere, quod 
hic ap. Nottnum eft poftpofitum in ὅρον ἐπιϑεῖνοι , tenente hic Vern. vet. 
illam Bg. hendiadyn in inf. Maefs und Zie/ fetzen, mutato v, primo in 
fubit. affine, et fic una facta phrafi per verbum cum duobus fubit. ; ubi 
Gr. formula et ipfa poreít favere viestn y. privo μι», fi fumatur ea for- 
mula pro illius explicatione, quae folet a Noftro poni poft verbum ex- 
quifitius atque difficilius, hic quidem addita per tropicam formulam, 
at illam tamen ad intelligendum planam; quanquam per me capias 
utrumque per fe, ut per copiam iungantur v. privum et phrafis, et duo 
Íyn., (cum eupiditetibus ponere fines, terminos, limites, du&a metaph. 
ab agris, nihil fit, quam cupiditatibus imperare et moderari, et ). 4. 
pr.) fed e tzopo diverfo, quatenus in y. proprie cogitamus meufuram 
et modum, quem teneas, ut cupiditates ne fiant maiores ac vehemen- 
tiores, fed in gg. ἐσ. res eadem ab alia declaratur parte hac, qua cupi 
ditates, veluti perfonam indutae, agunt et progrediuntur ad certam 
quafi metam et terminum, quem homines, lex, virtus ponunt; ut de 
Lat. reCtione v, moderari cum dat. rei, v. c. irae, ap. Hor. et G. ΤῊ.» 
credam, Noftrum pofuiffe v. uere. cum fimili dat. ἐπιϑυμίαις , e rationes 
quam dixi, ΒΡ... mutantis hic praeterea in ce. numerüm, et in ἐπ. de- 
ferentis compof., fecus ac Sch., partim eD.libero ,,2g. concupifcentiis 
ierminum, quafifrenos, izmponere'* quanquam et noftrates habent mo. 
do per fimplex, quo Bg. refpexerit, ut faepe, Grünzes, Schranken, 
fezzen; fingente fibi P. tropum, alienum a Gr. textu, qui ferat alium 
adhuc, quo ὅρος ett regula er norma; ut fir cupiditatibus imponere ποῦς 
1211 Í. legem praefcribere, ductum a maegittratibus; ficut de lege v. é&rer. 
alibi, cf. Stp. Th. 3, 1496. D. e. fq., et Ind. Dem. p. 534. i. »,6goy 
τοῦτον τεϑείκατε τῇ (jouAg , regulam , normarn, praefcriptum* et copulas 
τὰ ὅρος et κανὼν ap. Dion. H. S. T. 2., cf. Stp. Th. 2, 1465. B. m. cum 

. Dem. , ec vicina noftro Luc. 1, 126. 1. 76. μέτρον ἐπιϑήσοντας τῷ 
πράγματι», qui moderationem adbibeant (ig hac re,) 2, 144. l. 87. ὅταν ad 
ἧς γνώμης ἐπιϑυμίσι τὴν ἐκ τῆς ἀρχῆς ἐξουσίαν προσλάβωσιν» οὐδένα ὕρον 
πσιούντοη τῶν ἀδικημάτων. cum ctpiditates animi αὐ imperio ganciicuntur 
 jnfüper potentiam : modum zu//um iniuriarum faciunz , et ad Sail. Cat. 
ΓΤ, 8. me illi corruptis moribus vi&tariae temperarent , Cort. jtemperare 


LIBER L CAP.IV. À. V. C. 933. CHR. N. 185. 119 


υϑομέαις P, ὑπηρετούσης ἐξου- ditatibus | fubferviente ἤρθη 
»σίας. τοιαῦτα δὲᾳ συμβου- 14. tía. Talia fuadentes ei, 


p) In Ms. Ba. comma hic defideratur. Marr. ut in B. I. cum Pat,, v. N. 
4) Ms. Ba. δὴ v. N. 
vilforiae, i. 4. moderari, modum imponere illi, ut ne infolenter illa 
utaris. Sic extulit Liv. 41. »;odum imponere fecundis rebns vel.* quilo- 
cus, etiam ap. G. Th. v. ferezitas per numeros depravatus, habetur 42, 
62. i., non item in Ind. Ern., ubi tamen in v. Zmpos. et modus duo alia 
21, 24. τῆ. 31, 38. m., quem poílr. tener quoque G. Th. v. zipper. 1010, 
$$. cum alio ex 4, 24. m., etiam alio e Plin. ep., ad quam formulam 
sdeo Nofter fimul fpe&arit, cum et Sep. Th. l. l. v. de. per Lat. zodus 
exponat; quibuscum conferam etiam Lat. poszere finem , modum , ap. G. 
"Th. in v. fine explic. | 
ἐπιϑυμ.) Potelt eriam, transpofita diflin&ione, ἐπιϑυμ. coniungi cum 
Íq3-,- hoc fenfu, Ziffcife autem elt, modum fines que ponere, a5; pote- 
ftas cuptditatibus miniftrat. Sy/P. 

Cum poft ir3sis nihil fit ditin&ionis ubique, nec in Ms. Bg.: 
fane potht aliquis cum Sb. ibi interpungere, et putare, faltem aucto- 
rem Ms. Ba. ita voluiffe, ut ἐπιϑυμ. cum fqq. cohaereret, cum omiferit 
zomma pott id fubít. "Tamen nihil certi cft; omninoque fic intezdum 
ponuntur a No(tro partes quaedam orationis in medio, ut liberum fit 
 pmefciasque, quo trahas, ad pr., an poileriora. Sed mihi poft ἐπιϑυμ. 
comma videtur potius , non modo propter fimilem locum 6, 1, 11., ubi 
Uxwe. — i£ove. quoque ftat abfolute, fed etiam, quia priora pere. et oe. 
ἐπιϑ., fic nude pofita ac fine cafu, duriora funt meo quidem fenfu ; 
quemadmodum et P. ἐπιϑυμ. ad pr. retulit; e quo fubít. commode re- 
petas pron. αὐταῖς ad ὑπηρ.» quo de v. Exc., ubi Stp. Th. non tenet Lat; 


Bg., ap. G. Th. cum Gr. n., fed Sch. ,miviftrate f. obfecundante licen-. 


tia^* cum P. i£. reddente Leisn. in Progr. et Bg., fecus ac Sb., cf. 1, 39 
3.» ut tamen res tandem eodem redeat, ac, refolvendo particip. per 
particulam Sb. aut fyn. /£, fententia fit, difficile effe, moderari fuis cu- 
piditatibus, fi potentie fit miniflra ad eam rem et adiutrix, et per po- 
tentiam tibi poffis comparare, quae velis, propter quam nemo repugnat, 


fed quivis gratificatur, cf. Exc. ad $. pr. ex Aefch. Socr. s proqua fen- ' 


tentia brevior erat ac nuda illa ap. Sall. in N. pr. i. et haec, difficile 
efle, cupiditares continere in magna potentia: quam Notter illuftravit, 
metaphora adhibenda, ut ἐξουσία. facta perfona, 2gat, miniítret, ad- 
juvet cum fervis et miniftris; quo remoto tropo, relinquitur hoc, ut 
potentia, quam reges, imperatores, habent, facultatem copiamque fa- 
€iat cupiditatum explendarum, et, ex altera expofitioné , ut Zicentia, 
h. e. libertas, quae in agendo viveadoque fumitur, opinio illa, curn 
credas, te efle liberum, fupra leges omnes, tibi licere quidvis, faciat, 
ut cupiditatibus indulgeas, tuque ipfc, propter illam libertatem, quam 
tibi fumis et conceffam putas, facias, quae lubet; cf. , practer Luc. lo- 
€um, ad ce. pr. N. prolatum, etiam Diod. S. T. 1. p.gr. i. οὐδεὶς γὰρ 
imi πλεῖον κακίας προβαίνει δυνάτης y ἐὰν μὴ τοὺς ὑπηγετήσοντας ἔχῃ ταῖς ἐστ 
ϑυμίαις » nullus eim princeps ad nimium improbitatis procedit ν nili pras- 
flo Μη, qui cupiditatibus eius. fubferviant. 
τοιαῦτα) qualia haec funt, quae ego nunc difputo de noxiis J/cemtiee 


120: LIBER I. CAP.IV. A. V. C. 955. CHR. N. 180. 
»λεύοντες αὐτῷ, καὶ, ὧν ἀκούει ek illorum, quae coram au- 


eífrenis. Rei;t.' fupplens totam enunciationem de more fuo, cf.1, 1,5. - 
m. 84 οὕτως, refpiciente Marco fe ac iua inde a $. 1c., ec utentibus Gr. 
Lat. que Bg. pron. hoc, cum vel eadem , nec alia volunt intelligi, vel 
tantum fimilia, quae, nifi in verbis, tamen in fententia conveniant 
cum iis, quae dicta funt et praecedunt; unde interdum copulantur Jaec 
et 724a, v. Ind. Tac. Ern. et Luc. 2, 928. 1. 49. ταῦτα δὲ καὶ τοιαῦτα 
φήσει, haec autem atque Pis fimilia dicet , fed Ind. Xen. Cyr. Z. haec 
41 alia Puiusmodi** tacente Stp. et G. ΤῊ. ; ficut procedit, ut alibi, τοιαῦτα 
pro ταῦτα Í. ἐκεῖνα ,, ad priora relatum, quia h. 1. foiitarium eft et fine 
ταῦτα Mlo. 

δὲ) Ms. Ba. deinceps etiam hoc à? mutat in δὴ» pro Lat. Zitur ; quae 
varietas er in aliis eft libris, v. Ind. Thuc. cum Luc. ad Var. L. it. Pifch. 
Plat. Symp. p. 141. N.2., ut funt, qui δὲ in 24 corrigant, ad Thuc. p. 
96. 1.27. Luc. 3, 123. N. 49. et Fifch. Plat. Apol. S. p. 62. N. 1., ubi 
lane poft imperat, folennius 24, cf. fupra $. 8$. , nec litterae, in primis 
maiusculae, utriusque vocis funt diveríae fatis, ut non fecum effe con- 
fuíae poffint, et denique ap. Noftrum δὰ frequentiffimum poft pron. 
quale hic et zouzvr., ut tamen propterea ἢ, l. nihil moveam , fed 34 pro 
gloila habeam, quae vel alia Noftri loca comparaverit, vel fenfum do- 
cuerit; ficut alii Codd. pro δὲ praebent ov», fimili gloffemate, v. Abr. 
Dil. Th. p. 40. m. et Fifch. Pal. p. τος. N. f£. e., fed δὲ, fenfu illativo, 
pro Lat. igizur, etc., cf. in L. Ern. et N. T., Kypk. 2, 450. m. Munth.- 
p.33. 1. Bauer, Phil. p. 155. i. et Ind. Xen. Cyr. Z., forte et, ubiài pro 
δὴ valere dr. fine Verf. , Greg. de dial. $. 30. e. 34. 1. cum N., Schol. 
Thuc. p. 539. 1.91. 659. e. ad p. 86. 1.17. Abr. ad Aefch. 1,231.m. 386. 
i. et Dil. Th. p. 780. m. cum Ern. Hom. Ind. ad N., tacente de δὲ hoc 
fenfu Hoog. Op., etiam dubitante, an pro δὴ in univerfum aliaque no- 
tione fumatur, p, 253. m. [44.,| cf. Bud. Q. 13o0, 33. Stp. Th. 1, 913. 
D. m. Dev. p. 100. m. et Vig. p.527. Nr.25. fÍq., reliquis Inttp. hic aut 
negligentibus hanc particulam, ut Bé., qui et fic facit alibi, autc clam 
óflendentibus, ut P. in fuo qwodff, reíoluto particip. in particulam /, | 
et à? in pron. relat. implicato, cf. 1, 9, 11, e. 2, 5, 11. , aut denique | 
reddentibus, ut Vern. rec. per demzacb , atque adeo cum Ms. notione | 
ilativa, quae et procedit in claufula priorum , et cum fuperioraaccome | 
modamus ad rem praefentem, eorumque uíum declaramus ac defini- | 
mus; quanquam hic δὲ quoque, ut Lat. feZ, poteít effe in continuatio- | 
ne et tranfitu ad alia, cf. 1, 2, 5., ut de Bg. in v.e. hoc cap. $. 9. δ.» | 
deferto P. liberrimo. ; 

ὧν) Contractam orationem bene hic Bs. explicat, cf. δ. 2., partim | 

e P., inde etiam reddens particip. x. per γῆ. praep., aut potius adv., 
quale efl coram, fine cafu pofitum, cf. ἃ. Th., fignificans fane prae- 
fens, quod, ut feverius, fervaturus eram; ut a Bg. etiam e P. v. ds. | 
converíüm, non fimpliciter, ut alibi a P. ipfo, v.c. 1, 6, 3. 2; 4» 3.» | 


fed cum vi aliqua praep., eaque per adv. feparatim expreífa, quo Lat. 
adv. eodem vertitur fimul e Noftri aliquo loco in Dref. l. de V. med. p. | 
484. €. it. aliunde in L. N. T. Schw., fed per quotidie ad Ael. V. h, 8» 15. 
P. $57. 1. ubi Ind. non reddit, fed ex 4, 17. p. 365. fimpliciter, ubi 
Vs. admonere , cf. Stp. Th. L. Ern. et Fab. Aef. Hí., varie reddente Gs, 
ad Luc. 1, 482. 1.57. εὖγε ὑπέμνησας» bene vero fubmonuifli, íed eadem | 


.LIBERI. CAP.IV. A, V. C. 933. CHR. N. 180. zai 


»παρὼν T, ὑπομιμνήσκοντες, dit, identidem admonentes, vo- 
οοὐμὴν vef αὐτοῖς καὶ πᾶσιν ἀρι- bis δὲ omnibus. optimum red- 
- σον ὠποδείξετε βασιλέαϊ, τῇ delis principem, eaeque. me- 
τε ἐμῆ μνήμη χαριεῖσϑε" τὰ morae gratif/uum | facitis, 


r) Ms. Βα. παρ᾽ ὧν óz. vitiofe feparans particip., forte ab initio ex divifo 
wap à», ut in Pat. , unde deinde fpiritus accefferint utrinque, ut mendofequo- 
que παρῶν in B. I. et Zwsu. in Bc. 1. , tum poft xa) et παρ. nullibi erant commata, 
1) In Ms. Ba. ὑμῖν τὲ, caeterum poft πᾶσ, ibi comma eft. Marz. De τὲ v. $.7., 
Íed poft πασ. comma etiam in A. al. τὸ In Ms. Ba. hic colon eft. Marz. ut ' 
pun&um in A. et B. . R. τυ) B. I. xagieic3ui — δυνήσεοϑαι V. $. 9. 1. 


p.224. L.94. re&e fane admonuif?i, quod et Ind. repetit, fed p.21. 1. 48. 
ὑπέμνησεν, fubmonefecit, quod non extat ia G. Th., at ,/némoneo, ὕπα- 
γαμιμνήσκω» latenter f. leniter monere, — admoneo, ἀναμιμνήσκων, — come 
moneo , ὑπομιμνήσκων» monere pluribus f. dilizenter* ad quam vim redeat 
et Z. ad Vig. p. 653. a. e. de ὑπὸ in comp. ,vis augendi eidem eft tri- 
buta, ut ὑποσπείρειν γέλωτα , fubinde rifum inzerponere, Acl. V.h.2, 13.5 
p. 99. íq., ubi Vf. ec Ind. aliter, fed G. Th. fubinde, συχνῶς, frequen- 
ter f. identidem, h. e. crebro, fed tamen cum quodam intervallo. — 
identidem, ἑκάτοτε, (quod eft Lat. illud antea ad Acl.) ὡσαύτως, frequen- 
ter, cum quodam intervallo** ut tamen et ἢ, l. compof. pro privo v. 
effe queat, redundante praep., cuius de poteftate in compof. cf. L. Ern. 
Abr. ad Acfch, T. utr. et L. Arift. cum Plut. Hf. p. 164. e. Thuc. Add, 
p.665. b. i. ad p. 45. et Ind. in N. 

ὑμῖν) Alterum pron. αὖτ. omittit Bg. e P., non item Sch. ,vobis 
ipfis* et Vern. utr. euch felóf], quod cum aliis linguis et Lat. habet» 
credo, per emphafin, ἢ. e. notionem et cogitationem, qua aliquid ma- 
gis declaretur definiaturque, in primis in diftinguendo et opponendo, 
ut hic cum πᾶσιν comparatur; quo de pron. αὖτ. cum pron. perf. v. Abr. 
ad Aefch. 1, 414. m. et Dil. Th. p. 361. m. 403. m. 714. m, Ind. Thuc. 
Ael. V. h. v. e. cum Fifch. Aefch. fed G, Th. v. ipfe 1223, 63. Flor. Ind. 
et Hor. Turf. p. 443. €. agnitam emphafin non clarius exponunt. 

ἀποδείξ.) E P. hoc v. bene Eg. reddit tropico fenfu, pro facere, cf. 
Bud. C. 960, 38. Stp. Th. tr, 9:7. B. íq. aliunde, L. Ern. et N. T. Schw. 
cum Krb. maxime, Ind. Kuft. Ariít. Polb. Ern., Xen. Bach. cum Cyr. Mor. 
et Z., ad Luc. 1, 460. N. 93. p.565. N. 66. Schol. Arift. Ran. v. 1943. 
Xen. Mem. S. 1, 6, 3. e., tum in pafi. Xen. 'Avg. Mor. cum Ind. Dem. 
(ubi ec aliter 161, 2., pro quo p. pr. 1. 28. ἀποφαίνειν.) in med. D'Orv. 
Ch. p. 467. i. , fed a&t, forte Dern. 53, 21., ut hic, ubi cum dat. perf. 
reddatur cum Vern. rec. verfchaffen, vel per praep., is fur vnd). 
und a//e andre, übrig? Unterthanen zz dem /e/lem Kaifer machen , 1. &l- 
den , Í. aus ibm für euch etc. ,' cum et ἢ, l. σὥσιν reftri&tive inrelligatur, 
de civibus modo Rom., cf. fimile quid de πάντα in L. N. T. Krb. v.e., 
ut de Lat. Gron. ad Liv. 9, 8. cum Ind. Ern. , ut de Gr. πῶς pro omnes 
reliqui 1, 8, 15. 

τῇ τ. ἐμ. uy.) Elegantia funt in hanc fententiam verba in orat. Tib, 
Aug. ad Mauric. fucceílorem antea (ad $. τ. c.) Jaudata, eJ δέ ues; 
Muugíxie , κάλλιςον ἡμῖν ἐπιτάφιον τὴν σὴν βασιλείαν πεποίησο. κόσμει τὸν ἐμὸν 
φσάφεν ταῖς σαῖς ἀφεταῖςν μήτε τὰς τῶν πεπιφξευκότοιν καταισχῴνων ἐλπίδας» 


122. LIBERL CAP.IV. A. V. C. 955. CHR. N. 180. 


ομέγιταν, οὕτω τὲ μόνως ἀΐδιον hotque folo modo eam atter- 
οοὐὐτὴν qomca, δυνήσεσθε Y. nam (eiii poteritis. "Tantum 
τ ^t » M 

Ῥοσαῦτα εἰπόντα τὸν Μάρκον 15. locuto Marco fuperve- 


x) Hic colon in Stp. rel., punttum in A. al., fed comma in rel. cunt Ms. 
Bg. reQius, ob fcriem orationis conítrudionemque eandem, in primis in zz — 
wi gglatis. —. y) In Ms. Ba. hic non eíl nova linea. Afarz. nec in edd. omni- 
bus, fed in Stp. rel. 


μήτε τὰς σὰς ἀγνωμονῶν ἀρετὰς , τήν τε τῆς ψυχῆς QemTsTÉumy εὐγένειαν, tM 
vero, Maurici , pulcerrimum nobis epitaphium imperium tuum fac ἐἤεοίας. 
Exorna meum tumulum tuis virtutibus , ut. nec eorum fpes, qui fe tibi per- 
miferunt, frufiveris, neque, tuarum virtutum immemor , ab ingenita no- 
Bilitate animi degeneres. Quippe im principe, qui fato concef/t, uma 
temque certiffrtma divinitatis fides efl bonus fucceffor, uc illud Plin. ex Pan. 
C. 11. (δ. 3.) huc accommodemus. Poec/. ; 


Ad m. Ms. Bg. grati/]. fac. Leisn. ,,confuletis** fed Sch. in jpey.' 


abfolute, maxima gratificari «/csj* v. Exc., ut in fqq. Bg. e P. ratio 
non tantum pro adv. o/z. habec fyn.formulamabl., v. 1, 1, 9. i., verum 
et hoc, ut alterum adv. μον. mutetur in adi. afhneé, cafui accommoda- 
£um formulae reliquae, a G. Th. non explicatae v. mod, 307, 46. , fed 
tamen ut oftenderet, effe fyn., v. 5/c896, 3. bac ve, pro fic, f. hoc 
inodo'* cf. Uxc. 

-. werjro) Leisn. in m. Ox. ;,Kuft. p. 94.* quem locum in Kuft, I. de V. 
med. ed. W. p.89. m. et F. p. 66. e. ipfe notaram zov μνημην ἀιώνιου» 
memoriam aZ/cuius immortalem rezdere, qua phraíi ufus eft Herodi. 1, 
4, 15.** memoriter, ob aiwv., pro Zi3., quod fervat Dref. l.l. p. 398. m. 
plz). ποιεῖν — cum a. fignificat famam comparare. Herodi. 1, 4; 15. ov7- 


'τὲ p. ài). αὐτὴν, μνήμην, ποιήσοι δι» quam Ícil. memoriam immortalem bac 


una ratione poteritis eficere, (quae repetuntur p. $17.i. fic,) Herodi. r, 
44 15. 6. τὲ μ. ἀϊδι μνήμην 7. δι. memoriam zmmorz. h. una vat. p. eff. 
ut recte ufurpatus fic Noftri locus ad vim med. difcrimenque ab act., 
quod hic Marcus cum Noftro adhibet, dum eft fermo de eo, quodami- 
ci faciunt non fibi ipfi, fed alteri ac Marco. Verum illud dubito, an 


Dref. re&e noftram formulam reddiderit famam comparare ; quod vix 


fine dat. perf. aliquo procedit; unde meliusib. e P. cum Bg. , quanquam 


fimpl. fecere potuit fufficere. 


τοσαῦτα) Non plura locutum JMarcum εἴς, At P. vertice, quafi eífet 
σοιαῦτα. Stepb. 
P. in his ,ta/a dicentem Marcum'* modo liberius reddidit, et ut 
ipfe Stp. T'h. 3, 499. E. i. cenfuit ,,rorovro» pro i7 accipi poteft, (et F- 
i. et e.) τοσαῦτ᾽ εἰπὼν», haec locutus, f. quae locutus,** uthoc pron. con- 
veniat cum Q. pr. i. γοιαῦτα , pro fimpl. pofitum pron. demonflr. ταῦταν 
quoad priora refpicit, ut Vern. vet. dief$, pro quo feverius habemus fo 
viel, in fimili caufa et fine di&orum, exacte, etiam in numero, refpon- 
dens illi Bg., qui et hic ad Vern. linguam defcenderit, cum fimili fen- 
fu pott aliorum orationes ignorent G. Th. Hor. Turf. etindd., praeter 
Ruae. Virg. v. c. Aen. t0, 256. 877. et 12, $85. tantum effatus; ut Gr. 
noitrum habui modo in fine narrationis ex Ael. V. h. 13, r. e. cum Bg. 
etiam Ind., cf. infra ad 1, 11, 14. ἵν, fed ap. Xen. Cyr. ταῦτ᾽ εἰπὼν» 1t. 


LIBER I. CAP.IV. A. V. C. 935. CHR. N. 180. 125 


ἰἰπιπεσοῦσα AevroSuuíaxeTs- niens animi defeCtio vocem 
σίγασεν:. ὑπὸ δὲ ὠσϑενείας ἃ 16.inhibuit. Prae infirmita- 


-  z) Comma hic in B. ^. L., fed cum Ms. Bg. pun&um in A. ἐξ ἃ]. 2) Ma, 
Bi. ἀοδενίας τὲ καὶ ἀϑ., fed Ms. Vi. ὠοθενείας τε καὶ d3., ut poft hoc 43. nullum 
comma modo in B. 1. al., v. N. 


ταῦτα εἰπὼν» Ct εἰπὼν ταῦτα, M. ὃ μὲν τοιαῦτα ἔλεξεν, ed. Th. V. τ. p.42. 
ἢ. 85. 1. 114. €. 202. 1. 218.1π. 294. 1. etc. , fed Sch. ,,r.ta/ja cum dixif- 
fet , f. ut Stp. buc usque /ocutum'* quae unde habcat, nefcio. 
ἔσιπεσ.) Scb. in v. ἢ, sucidens animl deliquium ,. A« an. deliguium xe- 
pente fuperveniens'* quod adv. retinuit e P. breviori, in v. hic Lat. cum 
Bg. faciens, quo de cf. 1, 9, 20. m. ad ézis., pro Vern. utr. überfalfens 
ut habeant noftlrates Jefal/en fimili tropo de morbo, et Lat. iltud zsci- 
dere etiam, v. G. Th. 1043, 34. fq. , fed forte alio fenfu, pro accidere 
f. evenire, it. oriri, nec pro invadere; ut Bg. alio Lat. uti maluerit, 
incertum , utrum pro fimpl. advenire, an cum Sch., quae fccundaria 
notio non eít per fe in v. Gr., cum ei alibi adiungatur diferte adv. eius 
poteftatis αἰφνιδίως, cf. Ind. noftrum, ubi et cum dat. perf., hicoppref- 
fo, pro ἐπιπ. αὐτῷ, qui pendeat e praep. in v., per antiptofin iterum; 
pro acc., €f. r, 17, 20. , tenente Stp. Th. tantum e Thuc., fine Ind., 
de pefte 2, 48. 3. 87. , non item, dealiis rebus, utap. Ael. V. ἢ. σεισμὸς 
τῇ i26 , (ubi Ind. quoque ,,notat mprovifum malum'*) cf. ap. Herodt. 
4, 38., ut de 2c. Foef. O,, Suid. cum Lat. Sch. (ap. G. Th. cum Gr. n., 
fed fine auctoricate idonea, ut per periphrafin potius reddiderit Dg.) 
Srp. Th. 1, 1604. F. m. 2, 362. 1. 4, 756. i. cum Sch. et Bg. aliunde, 
(cui; add. v. λειποϑυμεῖν ex Ind. Fifch. Pal. et Geop., et fyn. λειποψυχίεει 
Diod. S.) hic populariter Vern. Olzmacht , hominis conditio, qua eum 
videatur animus quafi deferere, i. vis mentis et cogitandi, rerumque 
omnium confcientia, fed et fenfus corporis f. vis fentiendi, ad tempus, 
et fimul invadat corpus languor, torpor, debilitas; unde mox per ex- 
licationem fequuntur duae veluti partes iftius, ἀσϑ. et XS. , quae fic 
umta, ut ἢ. ., phyfice, non moraliter, aliunde ignota milii, nec hinc 
Stp. Th. tradita, nec verfa a P. et Vern., fed, quam a Sch. »/auguoris 
f. deliquii animi , (qui ἀσϑ. ,Jlanguor morbi) melius a Bg., pro debili- 
tate et carditate in cogitando ac volendo, et abfentia virium ad cogitans 
dum et volendum, nobis Beziubung {, Sinnlofcigheit , et utr. breviter 
 Sebwaebbeit des Leibes und der See/e. "Tum in v. xarse. ap. Stp. Th, 
nofter locus fine Vs., nec cum Bg. formula, cf. proprie de perf. ap. 
Ael. V. h. et Luc. 2, 656. 1. 48., (ubi pro κατασιώπησον avrov; clt Var. L. 
χατασίγησεν, mendofe, pro καταφίγασον, € gloflemate, pro quo 1.55. τῇ 
χειρὶ σημαίνειν καὶ παρακελεύεσϑοη φιωπᾷν.) Suid. 3, 266. i, V. καταφ.» CUm 
ῥήσει forte e Iofeph., cf. Kypk. 2, 102. 6... fed h. I. de re ac morbo im- 
proprie, pro cogere filere et facere, ut loqui definas.— 
ὑπὸ δὲ) Paulo aliter haec et fortafle verius a Capit. narrari, Schottué 
adnotat. 5$y//. 
Forte in M, c.28. e. p. 399. e. Zimif/o filio, caput operuit , quaff vo- 
Jens dormire , fed no&e animam efflavit. Mss. vi , ante vicinum καὶ ad- 
ditum, v. 1, 2, 9. e., hic forte ortum, quod aliquis ad δὲν, pott ὑπὸ in 
marg. notaffet r2, explicandi caufa, fed hoc non capiers alius, in tex- 
tum alieno reciperet loco; ut Ms. ἀσϑ. per : fimplex eít e varietate fo- 


lenni; cf, D'Orv. Ch. p. 404. e. 524. m. ct Fifch. ad Well. p, 194. €., 


124 LIBERI. CAP.IV. A. V. C. 933. CHR. N. 18o. 


xai ὠϑυμίας αὖϑις ὑπτίαζεν. teautem etanimi languore reci- 
T δὲ ΄ , "À . . - ἮΝ 
οἶκτος δὲ πάντας ἐλάμβανε 1T. debat fupinus. Miferatio 
M c M . 
τοὺς παρόντας, ὡς μηδὲν xa- vero omnes occupabat, qui ade- 


b) Ms. Ba. μὴ 9? cum A. al., cf, I, 2, 4. c. 


hic forte e fq. fubft. ἄϑυμ.» quae fcriptura tamen in noftro quidem fubft, 
jb. non affertur, nec in L. Ern. et Stp. Th., ubi modo 3, 778. Ε΄ m. 
Jonicum ἀσϑενίη et 3, 1765. G.1. € P. v. oz. fub phrafi fimili huic Sb. 
Ind. ,fupinus recumbebar** fed in phyfica notione folum hinc, qua ha- 
bui modo ex R. Or. V. 4., cf. Suid. fine ῥήσειν Bud. C. 886, 38., et Gr. 
n. ap. G. Th. in Latt. Stp. privis v. v., ubi tantum in v. Bg. rec. — 
retro f. iterum cadere. — Prop. recíZit in. que íuos menía fupina pedestt 
fine explic. , cum P. omittente Bg. adv. ἀ. (non item Sch. ,/zersm, rur- 
fus**) forte quod in pr. re Lat. iam ineífet; ut tamen Latinis, erecoms 
pofitis, folum Gr. v. fine adv. noftro reddant Stp., ad Suid. et L. Ern. 

οἶκτος) Pg. melius, quam P., nec tamen prorfus fevere , cum et Lat. | 
habeant fimpl. capere, et Bg. fit potius illud Noftri 4, 3, 21. πάντας δὲ 
οἴκτου καταλαβόντος» üt tamen, tropo remoto, valeant idem et in animo 
excitari, oriri, fentiri; Noltri formulam, de indicio Abr. Dil. Th. Auct, 
p. 312. e., ufurpante iam Herodr. 1, 165. e. ὑπὲρ ἡμίσεας τῶν ksav ἔλαβε 
mróSoc τὲ καὶ οἶκτος τῆς πόλιος » plus quom dimidiam //orum (civium) par- 
tem defiderium cepit ez mileratio wis, pro quo οἶκτος sisse: Dion. H, 
S. T. r. 427, 37. miferatio fuézit , c£. Valck. Eur. Ph. p. 464., fed Hom. 
'o3. Q^, $i. et ὦ, 417. per v. affine oixrog δ᾽ ἕλε A&0y,. commijeratio cepit 
populum, ut de alis affeCubus et rebus noftrum v. cum acc. perf. cf. 
Thuc. 2, 92. i. Luc. 3, 670. 1. 109. L. N. T. Schw. p. 830. N. et Krb. p. 
363. m. Nr.6. Ind. Dem. cum Fifch. Theophr. et Stp. Th. z, 554. D. 
Íqq. .»ἔλαβέ με δέος, cepit me metus , inceflit, i. animum meum** bene | 
fic refolvens acc. illum perf. 1n animum alicuius perf., oblitus tamen 
alterius formulae, qua noflra convertitur tota, ut perfona et aliquis 
dicatur λαμβάνειν οἶκτον, qua de cf. Abr. l.l. et Phil. in Flacc. p.758. E. | 
m. 760. E. i. , cui finitima et quafi dux eft illa Or. R. V. 8. Ind. Din. p. | 
631. m. »»λ. ad fe admittere, μηδεμίαν δέησιν καὶ ἔλεον εἰς ἑαυτὸν, nullum | 
commiferationi locum dare, neque precibus'* proprie Lat. i» fe recipe» | 
re, fufcipere , ἴ. ad fe accipere, excipere, e qua prior, v. c. Phil. 1. l, | 
λαβὼν οἶκτον ἡμῶν » mifertus zoffri, orta fueric, omiffis εἰς ἑαυτὸν», quae | 
adeo fuppleas; tenente G. Th. in v. Bg. 546, 59. fine explic. Caeí. b. | 
G. τ, 39. 1. tantus fubito timor omnem exercitum occupavit , i. ]. 46. 02e | 
eupari — miferatioue , it. 745» 68. admiratio cepit eum ,. cf. 7455 6. 24. | 
92. pen. et p. fq. 1. 52. mifericordia capzus, cf. Ind. Corn. N. cum Iutt. 
et Cort. Sall., fed Tac. Ern. ,cepit ea fpecies , íÍc. animum, animo ob. | 
venit** et Cl. Cic. ,,capere mifericordiam , i. mifereri.* Caeterum, ut | 
ante cum fubft. oz«z. erat aliquis gen.: fic et ἢ. 1. fuppleveris gen. perf. | 
pron. αὐτοῦ, adiuvandum per praep., v. c. in, erga eum ; ἴῃ πάντ. τοὺς | 
aug. P. adhibente orationem contractam , dum e particip. refoluto reti- | 
net pron. relat., fed adi. πάντ. mutat in Lat. eumque, voculam inhni- | 
tae notionis; ut G. Th. 1311,74. suniverfalitatem inducit, ut eia vi 
(quod fuo loco diferte interpretatur per) omnis, qui* eP. fervante Bg. 
tantum ad πάρ. impf. pro praef. e contextu. , m 

ὡς μ. xar.) Ms. κατ. αὐτῶν τινὰς transpofiti cafus pron. utriusque vie | 


LIBER IL. CAP.IV. A.V.C. 933. CHR. N. 180... 125 


τασχόντας τινὰς αὐτῶν ^ εἰς rant, utneque continere feva- 
οἰμωγὴν ewva(doncay. ὁ μὲν 18. lentesquidam eorum cum 
οὖν, νυκτός τε καὶ ἡμέρας eiulatuexclamarent. llequi- 


c) Ms. Da. αὐτῶν τινὰς εἰς A,» Y. N. 


; dentur effe e gloffa, qua rectio adiuvatur, utv. var. non ftet abfolute, 
ἡ fubaudiendo pron. αὐτῶν Í. αὑτοὺς, fed habeat gen. perf. αὐτῶν, haud 
'| dubie pro αὖτ. per aíperum, e legitima ratione in v. , agendi vim te- 
'I nente; fed ut itta Ms. lectio primo non fit ita elegans, ut vulgata, quae 
laevior, deinde, fi quis v. nolit abfolutum, reperiat vel in vulg. illum 
cafum, referens mente αὐτῶν ad v. κατ.» et capiens pro αὑτῶν, de Ío- 
lenni varietate; tacente P., fed Eg. regente vulg. αὖτ. non ad v. κατ.» 
fed ad vicinum pron. τιν.» practerea ad v. κατ exprimente fuppletum 
cafum verbi alterutrum perf. αὐτῶν Í. αὑτοὺς, denique adiuvante v. Gr. 
per Lat. va/ere, pro poffe, ut Vern. vet., unde Gr. particip. in inf. 
mutandum erat, τὸ p. haud dubie, cum folum ftet, fumtum pro ne qui- 

em, cum Sch,, qui fine Vs. in ,,7». cum gen. (quem cafum, hicaBg. 
fevere confervatum, a partitione repetit Po, Synt. p.43. e., fedaliab 
ellipfi pr. ἐκ» rel., quo de infra, tacentibus G. ΤῊ. ec:Hor. Turf. p. 
$96. Nr. 4.. fed tenentibus qui/Zazm cum pr. 4e et ev, quod et ap. Gr., 
fed in) Eva. cobibitos f. cobib.ntes fe exclamare* cum Bg. fupplens cafum 
illum aliquem pron. recipr., et hoc cum a&, mutans in paff. , ut Leisn. 
ad m. Ms. Pg. refolvit inf. in particulam neg. ,,ut zyeque temperare /fóz 
poflent, quin lamentantes exclamareni** cf. v. x. abfolute, ut hic, pofi- 
tum ap. Luc. 2, 619. 1. 57. ὡς εἴδεν οὗ κατέχοντα» cum videret, me som 
jam continere, fed ap. Stp. Th. 1, 1345. A. e. fub Ig, Lat. cum acc. rei 
»Ihuc. l r. (r, 130. p. 84. 1. 81. fine Ind.) κατέχειν τὴν διάνοιαν οὐκ 
ἠδύνατο. — Sed Herodianus non folum κατέχειν £avzóv, verum etiam x. 
ἑαυτοῦ dicit, pro fe continere, [ibi temperare** fine üllo loco Noftri, 
ap. quem fane fic haberi, docet Ind., ut praeterea cum acc. perf. pron. 
ap. Luc. 25 312. 1. 52. τότε γὰρ οὐδὲ κατέχειν ἑαυτοὺς οἱ ἄνϑρωποι ὑφ᾽ ἡδονῆς 
δύναντοι., tunc enim ne continere quidem fe poffunt prae gaudio Pominess ' 
euam cum neg., noflrae fyn., ad fenfum ítatim a Gs. converfa, deni- 
que cum gen. rej, pendente fortaffis e praep. 3n v., ap. Suid. 2,266. m. 
καὶ οὐ κατασχὼν τῆς χαρᾶς» cum autem gaudium continere non poffem, 
iterum affumto v. Bg. auxiliari, quod nec fumme neceífarium, nec com- 
modum tunc, ubi diferte, ut fupra ap. Thuc., ἠδύνατο adiunctum; ut 
contra, ubi abfolute ponitur, nec addito, ut ap. Luc. et Suid. ante; 
affectus genere, femper e contextu definiendum, quo de animi motu 
valeat, ut h. l. fe non cestizere eít, dolorem fuum non continere et 
opprimere, ut P. reCle intellexit, non item recte in Vs. intulit ftatim 
formulam Bg. tenente G. Th. cum Gr. n. fine explic. 

εἰς eiu.) Pro μέχρις εἰς cip., nifi ita fcripfit. Srep&. Neque Corrigen- 
dum elle, neque fic intelligendum, (quanquam fic et intellexerit Sch. 
in £c, ad usque eiu/atum**) fed cum Pg., docebit Exc., ut de Bg. im 
Ὁ. μὲν οὖν cf. 1,2, 9., non e P., tamen in ὁ, pro οὗτος Í. αὐτὸς, υδὲ 
Sch. faepe cum participiis et coniun&tionibus μὲν et 32, et fignif. i//e 
quidem , — at i/e** quorum illud de participp. eit anguftius, pro cum 
verbis univerfe , cf. Z. ad Vig. p. to. i. et Ind. Xen. Cyr. Acl. V.h. v. €. 
Fifch. Aefch. et Pal. cum L. N. T. Krb. p. 425. € 


126 LIBERI. CAP.IV. A. V. C. 933. CHR. N. 1o. 


5 ^ ΕῚ , , 
ἐπιβιώσας gue, ἀνεπαύσατο ἃ, dem, cum no&tem et diem fa- 


d) In. Ms, Ba. hic colon eft. Marr. folenne ei ante patticipia, ut Ee 
in Par. et Pc. multo ftultius. ! 
, 


ἐπιβ. ju.) Subaudi χρόνον. Reisk. monens, opinor , ne quis v. ἐπ. putet] 
propter praep. fuam , adfcifcere gen. adiunctum, fed in eo deeffe fubft. 
χρόνον, quod procedic; quanquam tacente de hac ellipfi L. Bof. ; ut ta-| 
men caula et peti poffit hinc, quod Gr. habent triplicem temporis ca-| 
Íum, gen., dat. et acc., cf. &. 7. m. oc. xe. etPoff. Synt. p. 198. e. fqq. 
qui p. rio. e. recte exemplum affert , ubi etiam gen., nec modo reliqui 
cafus duo, in duratione f. continuo tempore adhibeatur , quale et hoc, 
Noftri eft; e quibus cafibus ut, qui placet fcriptoribus, adiungitur ali-| 
cui verbo: fic h.l. Nofter cum v. ἐπ. dedit fecundum, aliorumne| 
exemplo, ignoro; ut ex Ind. Dion. Caf. ad v. noftrum.modo notaram,| 
exempla ibi effe alia, et ap. Stp. Th. pauciffima haec fub Lat. Bg. et 
»ulrra vivo, fuperítes fum, Plat. αἷς ἂν ἐγὼ £mifid , (cum dat. quidem, 
3gitur, fed incertum, rei, an perf , libro abfente,) et ἐπιβιώσετοί σοι ἔτη 
σεσσαράκοντα , pro ἐπιβιώσει"ς qui locus, ibi fine auctore, eit ap. Luc. 1, 
62g. e. fuperfles tibi erir annis quadraginta; ubi, (utet 2, 154. 1. $4.) 
raeter dat. perf., etiam cafus temporis quartus, qui folus cum v. ha-| 
etur, (praeter Ind. Iofeph.) ib. p.631. 1.7. ἐπιβιοὺς πέντε μόνας ἡμέρας», 
fi ve/ quinque ipfos dies vivere adhuc /icuiffet , 2, $32. 1.70. ὃ μὲν οὖν 
Χαρίξεινος , πέντε μόνας wu. ἐπιβίους, ἀπέθανεν», ac Charixenus quidem, 
ΠΗ μᾷ folis diebus fuperftes, moriar, qui locus noftro fimilis, nifi | 
quod proprio v. £vz3. tropicum v. ἀνεπαυσ.» et quarto cafui temporis | 
jubítituitur hic fecundus, tum abfolute 1, 623. e., fed ap. Dem. t380, | 
27. ὑπὲρ ὧν ὁ πατὴρ πλέον» 4 πεντεκαίδεκα ἔτη φρέάξας ἐπεβίων δικάφοντοιν, 
dubius eft cafus quartus, pertineatne ad v. noftrum, an ad φρ., qui! 
cafus tamen cum v. reperitur in locis rel. Ind., e quibus eminet hic | 
1933, I$. ἐπιβιοῦντος μετὰ ταῦτα ToU lloAvsuxrov πλεῖον, ἢ πένϑ᾽ ἡμέρας», 
propter adv. μ. τ. fimul additum, ut alia praep. ap. Thuc. $, 26. e. ére- | 
βίων δὲ διὰ παντὸς αὐτοῦ, (ToU πολέμου.) αἰσϑανόμενός τε τῇ ἡλικίαν A. quam | 
diu autem Poc (bellum) Zwuravit, ego lenfibus zztegrzs perpetuo vixi; ob | 
quae adiuncta reddiderim v. pottus Lat. aZPuc vivere, (in adv. mutata | 
pr. ἐπὶ» cuius vis hic eft proprie Lat. ;z/uper,) ut Vern, utr. noftro lo- | 
co , ubi libere P. addidit adv. duntaxat , pro Gr. μόνον, quale quid antea 
ap. Luc. in μόνας ἡμέρας», e P. fervante Bg. v. Lat., (ap. ὦ. Th. fequioris | 
aeyi,) fed me reddente illa Thuc. fic, fuper/fes fui f. adbuc vixi autem | 
per om»ze, totum, i//ud bellum, wva/ens Jenffóus, facultate fentiendi, | 
cognoícendi, iudicandi, p»oprer aetatem, íc. optimam, in qua adhuc | 
eram, cf. Schol. et Abr. Dil. p. $15. m., feu melius, propter iuventu- | 
tem meam , quia adhuc iuvenis eram; quo fenfu ἡλικ. v. ad Luc. 2, 154. | 
| 
1 
! 


Ν. 4. et. p.920. N. 75. Ind. Fifch. Ind., et de Lat. «etes eadem no- | 
tione Cl. Cic. et G. Th. 178, 93.  Caecerum Bg. e P. retinuit cafum tem- | 
poris quartum, pro quo Gs. ad Luc. l.l. aeque recte fextum adhibuit, | 
in quibus cafibus Gr. affumenda eft praep., in gen. quidem διὰ, cf.$. 7. 
m., íed in acc. eadem , aut ἀνὰ et κατὰ», ut ἐν in dat. 

ἄνεπαυσ.) lropum verbi Gr. fevere Bg. expreffit, quanquam fine opti- 
ma Lar. ap. G. Th. cum Gr. n. ,,frequenter i. 4. dormire, — metaph. 
pro mori, ANwnciavi, quod S. Pelagius — requieviffét, Euítoch. in Vita | 


£ 


LIBER I. CAP.IV. A. V. C. 933. CHR. N. 180. 127 
| πόϑον τὲ * τοὺς xaO. αὑτὸν f pervixiffetunum, requievit, fic, 


€) B. 2. ser" 12, quod compendium eft ποτὸν», &b ἢ. 1. alienum. f) Mf. 
Ba. κατ᾽ αὖτ. λ. 3 v. . " - 


Pelag.* hoc folo fübie&o Ioco, qualem nullus Ind. bonae Lat. praeterea 
praebuit, fed duo adhuc, a Gs. praeterita, Cort. Sall. in aliam notio- 
mein; hic ut fimile fit noftrum ezefeb/afen , cui proximum Vern. rec. 
fanft einfchlafen , quae in Gr. cadunt pro dormire, quae notio du&a eft 
ab illa pro quiefcere, unde pender etiam alia pro ceifare- ab aliqua re, 
defiftere, definere, in qua hic a Noíiro in med. ponitur abfolute, ut alibi 
cum gen. βίου, qui et in h.l. fupplebitur; tacente L. Bof. de hac ellipfi; 
ut fitíevere, quiefcere a vita, i. deliftere et defcifcere a vita, quam 
poftr. formulam habent Lat., et fic definere vivere, linquere, finire 
vitam, atque adeo mori; quae notio et rectio eft quoque in aliis huius 
v. formulis, cum in act., tum in med., cf. Stp. Th. 3, 106. G. fq. Ind. 
Dem. (cui add. in med. 783, 7.) et Luc. r, 663. 1. 70., it. cum pr. £x, - 
praeter unum Stp. exemplum, Abr. Dil. Tb. p. 627. m., et, quoad de 
mortuo dr., Stp. l.l. p. 107. B. brevillime »νἀναπαύεσθοι.», mori, Herodi. 
(ex h. 1. fine Vs.) Sic ufurpatur et a T'heodorito, (fine loco.) Dr. et dv. 
τοῦ βίου, (fine auctoritate.) lridem fuum quiefcere de morte dicunt Lat., 
ut Ovid. (Am. 2, 9, 42.) Sru/te, quid efl fomnus, gelidaeniff mortis ima- 
go? Longa quiefcendi xempora fata daburt** qui locus, a Gr. formula 
alienus, percinet potius ad mortuos, quetenusa laboribus quiefcunt et 
liberati funt, et a moleítiis calamitatibusque huius vicae, cf. ad N. T, 
Apoc. 14, 13. ἵνα ἀναπαύσονται ἐκ τῶν κόπων αὐτῶν», Lexx. Inttp. et L, 
Bof. Ell. p. 491. i., ut e Lat. Sall. Cat. 4, 1. ubi animus ex multis mife- 
riis atque periculis requievit , ad quae Cort. ,,poft mifcrias et. pericula'* 
cum procedat et Lat. pr. 4, proprio fenfu, ut Gr. ἐκ faepe pro ὠπὸ, nec 
me reperiente, ubi v. ἄν. ponatur cum gen. fcu, fed abfolute, ut ap. 
Ael. V. ἢ. 4, 7. 1. οὐκ ἦν ἄρα τοῖς κακοῖς οὐδὲ τὸ ἀποθανεῖν κέρδος, ἐπεὶ μηδὰ 
τότε ἀναπαύονται, melis fane ne mors quidem prodefl, quoniam zeque tunc 
guiefcunt , it. ap. Callim. epigr. 14, 1. » ῥ᾽ ὑπό σοι Χαρίδας ἀγαπαύετοι 5 
anne cubat fub te Charidas? quaerente po&ta e tumulo, fub quo cada- 
vera iacent et quiefcunr, quod et hodie habemus in itelis ac cippis, 
bier rubet rel., fed reddente Noftri locum Schw. L. N. T. p. 97. N. 
sille igitur cum; diem et noctem snam reliquiífet, expiravit cf. lib. de 
V. med. ed. F. p. 18. m. aliunde cum Bg., it. p. 167. m., non tamen eo 
fenfu, quo hic eft, pro mori, at ed. W. p. 102. m. Nr.74.** med. ἐν. — 
de mortuo quoque κατ᾽ εὐφημισμὸν dr. dvez. ap. Herodi. 1, 4, 18. nec 
non 3, 15, 7. ldem autor τοῦ βίου addit 3, 15, 7. (irnmo 5.) et 7, 9, 2r. 
(de Gordiano fene , qui ἐν βρόχω) v. β. ἀνάπαυσιν aver. , deceffit, expira- 
vir** quo fupplemento fubít. Zi, a Woll. uncis inclufo, facile Careass 
memor regulae vulgaris Gramm., qua verba definendi adfcifcunt gen. 
εἴ. Poff. Synt. p. 8o. e. , tum Sb. Ind. v. cum gen. g. bis e Noflro red- 
dit »;o7;; ut ad Ind. Vig. cum eodem Lat. p. 604. i. modo reperi locum 
€ Noítro 2, 15, 7., fed in L. Ern. ,,4) morior, excedo e vita** haud. 
dubie ad fenfum modo, nec ut fimul fignificaretur tropi in verbo caufa 
et fons quidam, cf. Ind. Xen. Cyr. Z. 

πόϑον) Tcuit Stp. hic, fecus ac δ, 11. e., quomodo caperet zx. , ubi, 
cum de mortuo fermo fit, capio cum Inttp. Lac, i. c. de cupiditate 


'ut ap. Luc. 2, 879. ἰ. 59. ἀδικήματα Τοιαῦτα — οὐ μόνον ἴσμεν αὐτοῖς γεγο- ὦ 


128 LIBERI. CAP. IV. A. V. C. 932. CHR. N. 180. 


» ΄ , X . . . s 
ἀνθρώποις ἐγκαταλιπὼν 8. utdefiderium eius aetatis homi- 


8) Ms. Ba. ἀπολιπὼν, ἀρετῆς τε di3. , fed Ms. Vi. modo ὠρετῆς τε 4. , v. N. 


'perfonae recuperendae cum dolore ob ia&turam eius; in quo fübft. ite- 


rum opprimitur pron, αὑτοῦ, fui , (cf. Sch. ad fq. v. ἐγκ.) ob mox ma- 
gis neceífarium idem pron., qua de ellipfi nihil ap. L. Bof. p. 101. fqq. 
et per Indd. Gr. et Lar., libere addente P. adi. aliquod. 

* mois x. ὦ.) Ms. lectionem, facile ortam e litteris Codd. maiufculis, hic 
refert etiam P., e quo miror Bg. fervaffe eandem in v. Pyx. agendi, re- 
quirente porius afperatam, quam et Sch. monílrarat in ,r. fuae ae/a- 
£i; et iili ambo adhibuerant ad 1, 3, 2. 1., fed Bg. quoque 1, 8, 16. e. 
I, 17, 26. e. , ubi contra P. per lenem, ut hic Bg., quanquam ibi fimi- 
liter in Gr. eft afper, ut Ms. forma ett 5, 3, 13. Ad Luc. 2, 374. N. 1; 
e Noítro laudatur modo 1, 17, 26. fine Vs., quae pendet inde, ut pr. - 
κατὰ Ífumatur in notione remporis, et cum adi. fuo, quale et hic eít | 
pron., intra artic. etíubfít. faciat periphraíin adi. et fubft. e notione 
temporis eadem, et Latine quidem aut genitivi, aut abl., ut fint οὗ 
καϑ' αὐτὸν ἄνθρωποι fuae aetatis bomines, Í. fui vemporis £omizes, f. fua | 
àetate Pemine:, it. oi κατ᾽ αὐτὸν ἄνϑρ. eitis aetatis bom. , f. ea aetate bom. ; | 
€ui fimilis formula x23" ἡμᾶς ap. Noftrum et Diod. S. T. t. p. 95. 1. $2. 
kal xa9' ἡμ. δέ τινες. noftra quogue memoria quidam, fed Ind. in x. ,qui- 
dam noftrae aetatis'* ubi non modo deeft artic., fed et pro fubít. videas 
pron. f. adi. τιν, quae adeo iftam Vs. non mutant, ut nec alia, v. c. 
praemiffum fubft., ut Luc. 3, 68. 1.42. 'Izzíov τουτουὶ τοῦ xaJ ἡμ. Hip- 
diee buius, qui noflra aetate fuit ; ubi Gs. fupplevit particip. ὄντος, (re- 
folutum deinde per pron.; pro quo et hic ap. Noftrum fumas οὖσι, ut 
diferte Vig. p. 2. Nr. 3. υν»οἱ x. 4. , lubauditur ὄντες», soffri temporis “05 
mines*) (ed Ind. Luc. in x. ,,qui soffra aetate vixir* explevit Φῶντος» 
ficut et fubintelligetur γενομένου f. γεγονότος, (quibus de elliplibus nihil 
ap. L. Bof. p. 419. fq. 430. fq.) fed, ubi diferte tale quod particip. adeft, 


véra x. ἡμ. Gs. cum Ind. in κι» fce/era talia non noflra modo aetate pa» 
trata αὐ illis vovizmus: ibi absque fubít, formula pendet:a {80 v. γεγ- 
Sed p. 374. l. 1. ὃ x. su. βίος» noftrum faeculum , et N. 1. eNoítro r, t4, 
7. nel x. ἧμ. ἄνθρωποι, homines soffr;* redditur pr. κατὰ cum pron. 
tantum per pron. poffeff.; quod hactenus concedo, quod et in aliis for-. | 
mulis eadem praep. extra temporis notionem cum fubít poítartic. eit im | 
mera periphrafi adi., ficut et cum, ubi iam adeft difertum fubit. tem- | 
poris, ut ap. Diod. S. T. τ. p. 14. 1.7. ἐν τοῖς x. ἡμ. ἔτι χρόνοις, noftra 
quoque aetate, pro feveriori, sof/ris adhuc zemporióus. Sed ap. Luc. 59 
827. 1.93. ὃ κρατήσας ἄριφος εἶναι δοκεῖ τῶν xa9' αὑτὸν» qui vicerit, ille | 
praeftantiffimus zzzer fuos viderar , fine fubít. aliquo perf. iterum, ἃ Gs, 
fumitur pr. x. extra notionem temporis, quae tamem et ibi valuerit, 
qui vicerit, i/le optimus effe videtur omnium fui temporis: cf. pro Gs. 
ratione Z. Ind. Xen. Cyr. in x. b. m., ubi p. pr. 2) 1. de noftra ratione, 
it. Fifch. ad Well. p. 371. m. Hoos. ad Vig. p.618. a. m., fed p.6. Nr. 
5. »Tk wu9' ἡμᾶς, res noftri temporis'* et Z. Ind. l.l. ,,và xa$' aíróws 
ἢ. e. τὰ αὑτοῦ, fut, — τὰ xaJ ἡμ.» h.e. τὰ ἡμέτερα, res mofirae** quo 
in neutr. artic. fane deeft fubít. πράγματα Í. χρήματα et particip. ὄντα» 
γεγονότα, εἴς... cf. Z. ad Vig. p.23. b. m. et L. Bof. Ell. p. 289. e., 
tum noftrae formulae eempla ap. Dem. fine Ind. 1414, a4. 335, 16. 


LIBER I. CAP. IV. A. V. C. 953. CHR. N. 180. 129 
ἀρετῆς ἀΐδιον μνήμην εἰς τὸν mibusreliquerit, et virtutis ae- 


$61, ult., ubi teXtüuS »»οἱ xzT ἐκεῖνον [rév . χρόνον] ὑμέτεροι πρόγονοι ““ e 
'gloffa habet iila inclufa uncis, cum x. ἐκ. pocius pertineat ad perf, de 
qua ib. fermo, et ad Alcibiadem, cf. V. rr. p. 988. e., noftrates ubi 
dicunt e Lat. ratione, ex» Menf[chen feiner Zeit, f. feines Zeitalters; in 
quibus omnibus formula fumitur lato feníu et de tempore univerfo, fed 
ansuitius ap. Xen. Cyr. Z. 1, 4» 14. €.,. ubi Cyrus τοὺς κατ᾽ ἐμὲ πάντας 
intelligit eegua/es aetate azzorum, qui in pr. τοῖς ἡλικιώταις S. lO. €. 
nobis voz gleichem L«Zensalter f. Alter. 
— ἐγκαταλ) Ms. aliud v. compofitum haud dubie gloffema eft, cum 
primo nulla adiit fufpicio confufarum per litterarum fimilitudinem prae. 
pofitionum , quod eít fere ubique clariffimum gloffae indicium, in ver- 
bis quidem compof., ut er illud, quod deinde oritur ex utr. lect. fen- 
tentia eadem, cum dicatur utr. v. de mortuis, pro relinquere, cf. de 
ἀπ. Stp. 2, 664. E. m., etiam per eandem conítructionem, ib. e Suid. 
1, 253. L, cui add. Ael. V. h. 8, 16. e. 2, 23. 3, 25: €. δόξαν ἑαυτοῖς 
ἀϑάνατον ἀπέλιπον καὶ φήμην ἀγαϑὴν δ αἰῶνος . perpetuam fibi gloxiam ec 
somen optimum i2 lempiternum re/iquerunt , cf. 10, 13. €. ; ec Ind. Diod. 
S., e quorum comparatione Ms. au&tor hauferic; ut tamen noftrum v., 
uo de cf. Exc., videatur aptius priori fubít. z:9., cui Nofter cum aliis 
Eug folet adiungere verbum, ex pr. ἐν compofitum, | ut ἐμποιεῖν 
et ἐνετάφειν», cf. δι 11. , refolvente Dg. participium e P. per particulas illas 
modi, quod hic er licuit fieri per e copulam , it. cum Sch. ,,quum re- 
diquiffet magnum /ui de(iderium ominibus." j 
. ἀρετῆς) Scribo καὶ ἀρετ. Stepb. Certe particula τὲ, quae praecedebar, 
illud requirere videtur. $rrot. 
litud pr. 72, in πόϑον rà, faltem copulam poft ἐγκ. aliquam requirit, 
quanquam nen neceífario illam Stp., in qua fufcipienda ei hic nemo 
editorum obnoxius fuit. Nefcio, an quis fuftentet afyndeton, mutan- 
do τὲ iftud in y2, Lat. quidem , quae faepe confufa funt. — Mihi femper 
| poft Zee. deefle vifa eft quaedam copula, vel propria, ve! adveríativa; 
quarum utra defit excideritrque, ac reddi adeo Noítro debeat, id vero 
reperiendum eft aut per Mss., aut per P., aut per ingenium, fed non 
ilud violentum. Igitur primo Stp. καὶ inferi, quod er Bg. probaverit, 
mihi eft audacius, cum non appareat per litteras, quomodo exciderit. 
T'um P. ,po/Teris vero etiam vircutis memoriam reliquerit fempiternam'* 
me quondam ducebant ad ἀρετῆς δ᾽ ἔτι ἀϊδ. λ., aut faltem ἀρετῆς δ᾽ ἀϊδι» 
quod δ᾽ excideret ob fimilem fq. a litteram, maxime n Codd. τηαἰαἰςὰ- 
lam, cum iítud P. eziam poffet libere acceffffe. Nunc vero Mss. ἀρετῆς 
τε ài). non difplicet, cum τὲ elapfum eff» potuerit ob a; fq. baud diffi- 
mile; ut tamen pro eo cogitarim aliquando τ᾿, illi pr. δ᾽ fimile, er in 
his le&ionibus, quae omnes procedunt, difficilis mihi fit optio, σόϑον 
τὲ -- ἀρετῆς τε, ἴ. πόϑον τὲ — ἀρετῆς T » f. πόϑον τὲ — ἀρετῆς δ᾽» quarum 
poítrema in τὲ — δὲ ad fe relatis Nofiro non eft ignota. De lege critica, 
quum reliquae debeantur ingenio, valebit illa Mss., aut P. poiterior, 
cumque hic reddat interdum liberius, illa Mss. potius tamen, olim a 
me forte recipienda; faciente Vern. vet. cum Bg., fed rec. cum P , e 
cuius pofferir praeterea aliquando eliciebam τοῖς εἰς τ. ἐσ. al. , quod i. q. 
Coole Usegoy εἴ τοῖς εἰς ὕξερον, quorum ille τοῖς artic. expelleretur 
cile ab εἰς fimili , fed fufceptus redderet clariorem oppofitionem, con- 


| I 


130 LIBERI. CAP. IV. A. V. C. 953. CHR. N. 3o: 


5 1^" , . - A 

ἐσόμενον αἰῶνα. τελευτήσαν- 19. ternam memoriam in futu- 
2 M j 

τος δὲ Μάρκου, ἐπειδὴ διεφοί. rum aevum, — Mortuo autem 


cinnitatemque maiorem, relatis ad fe τοῖς w. αὖτ. &v96. et τοῖς εἷς v. ἐσ. αἷ.» 
bominibus fuae aetatis et futuri aevi, ἧς iis, qui fwturo tempore erunt 
1. vivent , iubintelle&o particip. γενησομένοις , Ca4copévog, ecc. Et quan- 
quam de concinnitate non ubique laborandum: tamen hic aljqua ex- 
pe&atur quodammodo , cum Nofter verfetur in encomio Marci, quod 
talem ornatum habet fere, cumque fic certe intelligas, unde P. venerit 
ad fuum fpofferis; quae concinnitas nec noflratibus difplicitura, un4 
hinterliefs ey den Meníchen /eizes Zeitalters Sebnfucbt nach i/m, fich, 
und, aber, immer «vübrendes Andenken {εἶπεν Tugend £ey denen 25 der 
folseucsn, zukünftigen Zeit; tenente me, praeter Dem. 295, 2. τοῦ 
μέλλοντος αἰῶνος, (quod et in N. T.) etiam ex Ael. V. ἢ. 13, 37. e. ἦν 
ToUTO τῆς δημαγωγίας αὐτοῦ ὑπόμνημα. καὶ τοῖς εἰς τὸν μετὰ ταῦτα αἰῶνα 
μέλλουσιν ἄρχειν δίδαγμα, fuit ea popularitatis e/;s monumentum , e£ in 
poflerum tempus regnantibus (regnaturis) documentum, et, praeter huius 
in. N. pr. δόξαν — ἀϑάνατον ἀπέλιπον — δ αἰῶνος, queque ap. Lyc. R. Or. 
VW. 4. p. 140. 1. 8. ὁ δὲ νῦν ivesuxec ἀγὼν — οὐδὲ ἐπ᾿ ὀλίγον χρόνον, ἀλλὰ — 
κατὰ παντὸς TOU αἰῶνος ἀείμνητον καταλείψει τοῖς ἐπιγινομένοις τὴν κρίσιν, MY — 


. quibus locis non modo comparet cum fyn. adiunctis δύ αἰῶνος ct κατὰ 


“παντὸς T. αἱ. affine adi. ἀϑάνατον et ὠείμνηφον» ut in noflro loco ἀΐδιον cum 
εἰς τὸν ἐσ. αἱ.» led et pro mea coniettüra τοῖς ἐπίγιν. et multo magis 
blandiens τοῖς εἰς τὸν . ταῦτα «i. λιν Cui formulze e praep. intra art. et | 
fubít., f. adv. intra eadem, par eft prorfus participium 1. adi. τὸν cop. | 
iNoftri, qui hic repetit adi. z;23., paulo ante $. 14. e. ufurpatum, forte ut 
quafi refpondeat Marco, fpemque eius impletam oftendat; neproferente 
quidem Stp. Th. particip. éccg., praeter 4, 965. C. m., nec me aliunde 
habente totam Noftri formulam τὸν ἐσ. ai., quod fubft. valde fevere Bg. 
reddit cum Stp. Th. aliunde et Ind. Xen. Cyr. Z., a quo Lat. id haud 
dubie factum, cf. G. Th. cum Gr. n., ubi Sch. ,47 aevum pofferum, 
(fimul cum P. illo, quod ille fuis his oftendit quafi, quomodo ortum 
fit, fed aliter, quam nos fupra, at in) ἐσ. faturum faecu/um in hoc mun- 
do** quo adiuncto, non fatis illo Lat., pro zz his £erri:, non male di- 
ftinguit formulam Noítri ab illa N. T., v. Lexx. v. αἷ., quorum Krb. p. | 
25. e. habet fyn., »»ἱν τῷ αἱ. τῷ ἐρχομένῳ γ in mundo vezzuro, h. e. futu- | 
ro, (it. p. fq. i. per v. compot. pro fimpl.) ἐν τοῖς αἰῶσι τοῖς ἐπερχομένοις"5 
ut Schw. p. 37. e. »7oic μεταγενεξέροις sig ἅπαντα TOV αἰῶνα , pofteris im | 
omnem aeterzitatem'* e Diod. S. , quod Ind. prodit per numeros pravos, | 
ubi tamen aliud fupplemencum videas, quam notirum fupra, cf. lfocr. | 
Pan. Mor. c.23. e. τῆς δ᾽ agere ἀθάνατον τὴν μνήμην κατέλιπον», €t C. $0. | 
e. τῆς ἐκείνων ἀρετῆς μνήμην εἷς ἅπαντα τὸν χρόνον καταλιπεῖν. | 
TtAsuz4€.) Variante hic Noitro cum ᾧ, pr. dvem. ,. cf. 1, 8, 7. , liberta- 
tem P. et brevitatem reiicit etiam Sch., cum Bg. reddens, etiam in fq. 
forinula; ubi equidem non aliunde tenui v. ὃ. cum fübft. Q9. , ecSb. Ind. 
aliunde adhibet quoque Bx. Lat., fed Stp. Th. in 4. tantum unum e 
Noftro locum, fed nullum cum v. à., ubi 4, 747. e. ,divagor, perva- 
gor, f. pervado, i. e. percrebrefco. Herodi. 7, (7, 1.) — et alibi faepe 
25. ὃ. καὶ Q. (e noftro loco fine numeris et Vf., tum e Plut. cum praep. et 
adv. ταχὺ δὲ τοῦ ἔργου λόγος μείφων ὃ. εἰς Ῥώμην, cf. Sb. Ind. et iterum e 
Plut.) ταῦτα ἐγκέκρατοι τοῖς ᾿Επικούροῳ λόγοις, καὶ διαπεφοίτηκεν αὐτοῦ τῆς I 


I 
I 
I 
| 


[i 


4 


LIBERI. CAP.IV. A. V. C. 953. CHR. N!12o. 131 


τήσεν ἡ Φήμη, πᾶν τε " τὸ Marco, poflquam ea fama per- 
παρὸν ςρατεωτικὸν καὶ τὸ δη- crebuiffet, quaeve aderat mili- 
μῶδες πλῆϑος ὁμοίως πένϑει taris etplebeia multitudo pari- 


h) Ms. Ba, πᾶν τὲ A. cf. $. 14. m. 


φιλοσοφίας, vagantur per, f. crebra funt in. ,,qui gen. rei, non aliunde 
mihi cognitus cum v., pendeat ab eius praep., cf. abfolute ap. Ael. V. 
h. cum libera Vs., etiam in lnd., ut iterum cum praep. eadem ap. Luc, 
3, 429. e. cum Bg., et fimul cum adv. alio 2, 217. €. αὖτοι αἱ δέλτο; — 
διαφοιτήσοι ῥαδίως τοῦτον τὸν λόγον ἐς πᾶσαν τὴν Βιϑυνίαν — ἐποίησαν, bae 
tabulae facz/e hunc fermonem per univer(íam Bithyniam diflelere , pro fe- 
cere, ut bic fermo — pervagaretur ; tenente G. Th. formulam Bg. in v. 
poft explic. per Z/vulgarz, fed et Stp. illud vicinius pezvadere de rumo- 
re; habentibus noítratibus, e vetufíta tamen potius linguae ratione, 
ifta propinqua ausgebem et auskommen, ied Bg. hic de fuo exprimente 
artic, per pron. * 

πᾶν τε) Hoc τὲ; a Bg. per Lat. ve etiam alibi redditum, an hic, fe- 
quente e£ copula procedat, neício, tacentibus G; Th., Hor. Turf, et 
Indd. Lat., ut particip. zae., a P. oppreffum, ille videcur retuliffe fimul 
adíq. membrum τὸ δημ. z4., non ad folum τὸ «e., ad quod proprie per- 
tinet pro et rectione et ordine Noftri, cum alioqui effe debuerit πῶν τε 
TÓ Sg. καὶ τὸ O4. mA. παρὸν», quanquam et alias verbum interiectum eft 
medium, quod pertinet ad utr. fubft.; quod h.l. fiat, etiam repetito zd 
artic. Ubi ad τὸ se. refertur tantum: Nofter reftringit ad exercitum, 
qui cum Marco erat in Pannonia, cf. 1, 3, 1. e., ficut et τὸ δημ. m2. 
forte intelligit angufte et de populo ac civibus eius regionis locique, 
ubi Marcus mortuus; ut melius diftinguamus reliquos Romanos €. fq. 
Copulat vero et alibi πᾶς à δῆμος καὶ τὸ «e. 2, 2, 23. €. , it. τὸ sg. πᾶν καὶ 
τὸ συνειλεγμένον 72306 2, 8, 9., quod fubit. ibi, ut hic Bg. facic, trahi 
poteft ad τὸ se. , in altero loco abfolute flans, ubi fupplent tunc τάγμα, 
ut Stp. Th. 3, 1077. A. m., fed diferte πλῆϑος aliunde L. Bof Eli. p. 
263. e., ubi et e Dion. τὸ δημοτικὸν πλῆϑος, lyn. noftro, quod i.q. fimpl. 
ὁ δῆμος in altero loco, (ut ftatim P. reddit, fed Sch. , popularis γι εὶς 
£udo**) a Stp. Th. τ᾿, 976. E. m. fine Vs. hinc tantum allatum , nec a me 
repertum alibi, nec fimile quid in G. Th. et Indd.Lat., nifi Amm. M., 
comvocatis armatis /zmul atque pJebeiis, cf. ad Luc. 1,248. Ν. 6. a. i. 
» T6 se. pro militibus f. exercitu ap. Thuc. Diod. quorum Indd. filent 
tamen) Pauf. Herodi. fatis familiare, ut τὸ ἱππικὸν A.** ubi Sch. ,,neutr. 
pro fubít. militum copiae , opp. δῆμος, pJebs** ad fenfum quidem hoc loco 
Íubiecto. 

ὁμοίως. Leisn. ad m. Ms. Bg. ,»peraeque, uno tenore* quorum prius 
ap. G. Th. ,,admodum 1ufte, (accipientem per, ut in aliis, pro valde, fed 
pro redundante in additis) aeque, aequaliter, — (in fubit.) qu/s4ue con- 
fulatus eodem tenore σον i. eodem modo** fed, P. tacente, Sch. ,íimi- 
liter** et fimul cum Bg., quod G. Th. ,xarx ταὐτὰ», limul, et eodem 
tempore, eodem modo , — ἐπίσης. ex aequo, aequaliter, — ἑμοίως, fiini- 
liter, (in quo, cum Gr. n., cui exacte refpondet, contra habet ἐσ, ec) 
eodem modo*'* ut adeo ἢ. l. fir vel aeque vehementer, nobis g/eic^ febr, 
gl./lark, fi referatur ad fq. z. x.» vel, ἢ ad pr. perf. , exercitum et 
populum, pro fimul, de íocietate in agendo ec lugendo; ut doluerint 


152 LIBER [. CAP. IV. A. V. C. 953. CHR.N. 18o. 


κατείχετο! οὐδέ τις ἣν ἀνθσώ- 20.ter luctu diftinebatur: ne- 


͵ 


utrique illi fimul; quafi refpexerit Nofter Lat. pariter cum duabus co- 
pulativis — gue —que, f. et — et, 1. et — que, cf. Hor. Turf. p.685. m. 
Nr. 4. fÍq., tacente G. Th., fed ut hic inverío fit ordine τὲ --- καὶ — óp., 
malimque proprerea priorem notionem de modo graduque doloris aequa- 
li; ficut omnino Gr. adv. tion ett facillimum ad vertendum loco cuique 
accommodate ac perfpicue; ut tamen Latina fufficiant ap. Stp. Th. et L. 
Ern. 2uctius, cf. L. N. T. Schw.Ind. Dem. (cui add. 160, to. 145, r. et in- 


fra) T'huc. Xen. Cyr. Z. cum Luc., ut Exc. ad 1, 4, 17. e. de fubft, σενϑ.» ubi - 


Bo. e P., b.l. animidolor, Ton fádi ingratus inrernus , ob adiunctum V. 
cuius act. cum eodem fubít. etiam efta, 6, 1., ut alibi cumaliis animi mori- 
bus, quod ap. Stp. Th. 1, 1344. E. et 'H. in act. cum Lat. £eze0 et oc- 
cupo tantum; et de uno affectu hoc ,,ut Lat. dr. ze£us aliquem Zenere, 
ét aliquis teneri metu, ἴτὰ εἴ τ, κατέχει τινὰ φόβος, — et δέει κατέχεσϑοη“ 
ubi Lar. eiüs occupari, (ut hic Sch. partim e P. ,,occupabatur /zéu**) 
et £eneri, o inter fe, ut antecedens et confequens, de affectu 
aliquo nihil fint, quam aur fufcipere in animo et fentire, aut, in pri- 
mis quoad v. zezerz, diu et ad tempus aliquod, et ut vix inde libe- 
res te, eumque opprimas difficulter, tarde, nunquam, et adeo ἢ, !. 
πένϑει xaríÉgss9s4 dolore affüici diuturno, dolorem fentire aliquamdiu, 
vel fimpl. dolore affici, dolorem fentire, dolere; ad quod potlr. potius 
inclino equidem, ut Lat. :eze£ me, quod par ett paff. teneor , fimpl. red- 
ditur, v. c. Ind. Iutt. ;.zener 216 miferatio a/terius, h.e. mifereor 1pfius** 
et Cort. Cic. ep. 5, 13, 6. fpe μή (te) zeveri ,aliquid fperare poffe'* 
ad Sall. Cat. «8, τῷ. de lc&t. magis laborans, quam de fenfu, comparans 
tamen Lar. nvaZere et inceffeve, quae i. q. 5tp. occupare , et ad 51, 3. f£ 
lubido poffet occupavit, renet animum** quo in v. poftr. cf. G. Th. 
747, $6. 749, 35.» led in Bg. non de aífc&tu ,' (nec mihi per Indd. reper- 
to,) nifi 220, 16. »Cic. p. P"lanc. 79. diftideri occupationibus et Zdu/oret* 
fine explic., ubi proprie, 4//7/;seor tamen e£ divellor dolore, et in caufa 
difpai offendi te ἃ me, doleo , N. Qu nec illuc. profuturo Niz., 
nec huc Ind. Amm. M. At G. Th. in »diftestus , ij. occupatus, curis 
diítra&us* quod tamen fubtt. eft diferte ap. Plin. Pan. 68,2. 86,2. e., cum 
Bg.v., in quo v. etiam Ind. Corn. N. it. in v. vexare, üubiet cf. G. Th. , ut 
diflineri Gt 1. 4. huc, illuc teneri, i. trahi, et in partes resque diverfas, 
ac de mente i. q. cogitare modo hoc, modo aliud, fed de animo et af- 
fe&u i.q $1. κυμαιν., €t diftineri adeo dolore del turbari , inquietari 
angi, cruciari/diverfo ac muiro dolore, vel fimpl;,, ue G. Th. in fyn. 
detinere cum Gr. n., nec tamen de diieitu, (ut nec per Indd.) ari 
re — Vire. per (fimplex) verbum zezee idem dixit** ut et capio ἢ. I. 


fimpl. road Gr., quod cum Lat. 4ezimeri v. in L. Ν, T. Krb., cf 


rel. et Ind. Dion. Caf. cum Abr. Dil. Th. p. 460. m. et Hef. Theog. 
v. 700. 

οὐδέ τις) Deferto €. , reddit Bg. pron. τὴς cum neg. hac, ut cum fyn. 
μηδὲ alibi, quod, de noftratium ratione, vertimus per e£ sullus f. et 
nemo , tacente G. Th., íed Hor. Turf. p. 914. m. et p. fq. m. argurante 
in quisquam » quod eft vel fimpl. aliquis f. ullus, vel aliquis, quicunque 
fir, f. unus quilibet, ut G. Th., et adeo zo» quisquam i. q. non ullus 
f. nullus et nemo, vel cum n notione Íecundaria, ut particula ilia 
uam valeat pro Lat. cunque. Tum Hor. T, p. 916. m. »quisquam cum 


* 


LIBER Τ. ὍΑΡ. IV. A. V. C. 933. CHR. N. 180. 153 


PSI Y MEN 4 : 
zu» iO» i ὑπὸ τὴν Ῥωμαίων que quisquam. erat hominum 
E M « Y ^ , . - j 
ἀρχὴν, ὃς ἀδακρυτὶ τοιαύτην fub Romano imperio, qui fine 


1) In Ms. Vi. τῶν deeft. Loc. etiam in Ms. Ba., v. N. 


gen.* fine caufa, ut et ap. G. Th., quae patet, fi fumitur pro indefin, 
guis Í. aliquis, ut in Gr. zig, quo de fupra.— 

τῶν ὑπὸ) In Mss. artic, omiílus magis eft e lapfu librarii, ob pr. fimi- 
lem za Íyllabant, cum in Ms. Ve. tacite adhuc falvus fit, quam ex in- 
genio Gloffatoris, etiam alibi tentantis articulum, qui Lat. quidem ab- 
e(Te poteft, fed in Gr. paene ftat neceffario et exquifite poft fubit, 14- 
que oppreffo aliquo particip. , ut ὄντων», ct in primis, cum fequicur 
praep. quaedam cum fuo cafu, cf. Vig. p. 2. Nr. 2. cum N., Iudd. Fifch. 
'Th. Aeích. Pal. et Acl. V. ἢ. v. ὃ e., ubi tamen arriculo videtur tribui 
emphaíis, quae nulla eft, at melius fuppletur part. γενόμενος » ct h.l. 
procedens, cf. L. N. T. Krb. p. 424. e. 426. | Nr.3., ubi 5sarticulus 
facit elegantem periphrafin (fubft.) per ellipfin verbi fubft.4 fi quidem 


"non adít iam fubít.; ut οἱ d. 7. 'P. Zex. fucrint Romani cives, nifi iam 
ex , 


praemiffum fubít. Zv3eg7.; quanquam totum 9g. τῶν — dex. in peri- 
phrafi libere fumas, pro Romanorum civium ; ut Filch. ad Well. p.399. 


. m. de ὑπὸ ,faepe infervit periphrafi, ut oi v. v. 'P. 4. Romanis paren. 


£e5'* ex hoc ipío loco, quae interprératio admittit a Noftro. adiunctum 
fubft. 2;9e., etiam fuppletum part. ὄντες, unde habeas, Aomines, qui fub 
Romanorum, Romano imperio funt f. erant ; pro quo toto deinde dicas, 
gui Romanis parent f. parebant, et hinc cum Fifch.; ut Sch. in , c cum 


praep. τῶν — a, eorum, qui fubieWii erant imperio, (fed in praep.) fub 


zmperio , h. e. fubditus** quod eft particip., aeque ac Fifch., ut ct Bg. 
alibi fu/e&/us, monentia illa, ut credat aliquis, hic Noftrum per for- 
mulam variare pro fuperioribus τῶν ὑπηκόων et ἀρχομένων, liberius hic 
verfante P., praeter additum adv., fed camen accepto fubít. Z. etiam cum 
Bg. pro poteítate, quod malin, quam Vern. de terris, quibus tamen 
convenit pr. ὑπὸ, pro à, pofita. ἢ. |. cum cafu quarto, pro tertio, non 
per lapfum librarii in v et Iota fubfcripto, fed exquifite, quanquam per 
cafuum- aliquam enillagen , ur in notione loci f. rei, ubi quies eft, cf. 
Stp. Th. 3, 1757. C. m. Ind. R. Or. V. 4. p. 1:01. €. τῶν ὑπὸ τὸν ἥλιον 
ἀνθρώπων» hoc fubft. non praemiffo, uc hic, fed poftpofito, Ael. V. h. 
Fifch. Th. Aefch. et Pal., ubi et. uva. ὑπὸ τὴν αὐτοῦ βασιλείαν ὄντα 
aeninzm Ííuorum civium'* plene cum particip., utin N. T, lo. 1, 49» 
cf. L. 'eius N. T. cum Schw. it. Zof. 3, 3; 1. 4» 80, 10. 4,46, 4- 4» 31,2. 
4; 9, 2., et in ufum criticuin de variantibus poft ὑπὸ cafibus ad Thuc. 
p.71. l r5. et N. τσ. Fifch. Plat. Ap. p. 41. b. N, r. p. 5$. 8. N. 3. et 
Find. lf. Ev. p.28. N. 22. a. e. 

dàxxe.) Hoc adv. Noftri laudatur ad Vig. p. 361. N. 33., converfum 
cum Bg., etiam ap. Stp. Th. femel modo ex Mocr. , it. ad Luc., fed Sch. 
pabsque lacr.* modo per aliam praep. fyn., abeunte iterum P., cf. Snid. 
«ad cuius p. pr. ἄδακρυς πόλεμος v. Diod. S. T. 2. p. $9. 1.92.) fed eU, in 
rel. Bg., ubi pron. rz. iterum pro affini ταύτην, f. pro tam triftem, fed 
ey, eciam ap. G. Th. in Bg., pro re, quae nunciatur, fed ν, δέχ.» tro- 
pico feníu, pro audire , (quo hic Vern. utuntur, pro feverior?. verzeb- 
men,) Í.'cognofcere, cum, tropo remoto , a//juiz dicatur punctum: exci- 
pere, accipere, dum res venit ad cius notitiam, ei innotefcit, nuücia- 


154 LIBER I. CAP. IV. A. V. C. 933. CHR.N. 186. 


, Á "δ ͵ e . - . ν 

ἀγγελίαν ἐδέχετα. πάντες δ᾽, 21. lacrymis eiusmodi nun- 

[4 , ^ ^ € ^ - D * 

ὥσπερ ix μιᾶς φωνῆς, οἱ μὲν cium exciperet: omnesqueeum 
/ A € Ε] 2 » m 

πατέρα xeuso) , οἱ δ᾽ ἀγα- velut una voce, alii parentem 


k) Ubi in Stp. poít xp. — f£zs. — «gx. commata faltem funt, Ms. Ba, 
cola hatet. Marz. de more íuo, fed non hic probabili in membris orationig 
imperfeQae, et ad v. Zvex. fufpenfae. 


tur, narratur ore, fcriptis, litteris; cf. de nuncio Lat. acci. et percipe- 
re ap. G. Th. in fobtt. 496, 60., ubi mox per audire exponitur, et Bg. 
464, $0. cum Gr. al. ἐκδεχ. compof., cf. v. zy. Ind. Xen. Cyr. Z. Ael. 
V. ἢ. Luc. et στρ. Th., qui nec in v. profert quid fimile, nec haec, 
nobis fole reperta, R. Or. Lyf. V. 6. p. 776. m. 4 βουλὴ καὶ βουλεύουσα, — 
ὅτων εἰς ἀπορίαν κατατῇ, ἀναγκάφετο! εἰσαγγελίας δέχεσϑοι» quod fit Lat. 
accipere, pro annehmen, oblatum quiddam ufurpare nec repudiare, unde 
jn Vs. p. 458. m. edmittere, vel, ad fummum, audire f. aufcultare, pro 
enbüren, et N. T. 2 Cor. 11, a. εὐαγγέλιον ἕτερον, ὃ οὐκ ἐδέξασϑεν L. 
Schw. difcere; quod fit i. q. audire ac cognofcere, íed quoque proba- 
xe, approbare aflenfu, credere, cf. p. 319. in N. , utilla N. T. ἐσιςολὰς 
€t γράμματα δέχεσθϑωι videntur potius pertinere ad phyficam v. notionem, 
cf. L. Krb., fed Sch. exceperit nuncium** cum Bg. quoque per con- 
3un&ivum, e Lat. confecutione temporum, poít v. fubft. cum pron., 
qualem Gr. non obfervanc ubique, cf. alibi et Aur. Vick. in epit. 16, 16. 
de eius morte zuncio Romam perve£to , confufa lucfu publico urbe , fena» 
dus inm curia vefte tetra amicus , lacrymans conveni: , rel. 

ἐκ au. Qu) Sch. ,£x — ex una voce, h.e. una voce, (quod poftr. et in Q. 
una cum) uno ore, (cf. Exc., fed in) z. patrem Zonum'* ubi Bg. c P., 
ut et in πάντ. à, pro τὸ» it. in expleto pron. perf. αὐτὸν» qui alter acc. 
in v. Zyex. fane non bene a Noftro oppreffus, (in primis, cum $. pr. de 
re narretur, at $. 19. i. modo praecedat Marci períona,) nec tamen fine 
exemplo, cf. Exc. In 144. adi. ze. et Zy., (ubi Bg. e P.) nulla hic 
fuerit differentia, ut forte nec aiibi, fed mode fyn. copia et variatio, 
«f. Suid. 3, 68$. €. χρ.», ὃ ἀγαϑὸς, bonus, quo Lat. uno L. N. T. Schw. 
reddit Noftri Gr. utr., fed iisdem Lat. Bg. alterutrum Stp. Th. 4, 597. 
A. E. e. F. m, r, 10. B. e. cum L. Ern., quod reliquis Stp. notionibus 
inxe., pro mitis, clemens, benignus, addit in Zy. Nr. 9. benevolus; 
quae omnia cadunt in patres familias et civitatis, 164 tenentur una 
omnia bonitate; cf. N. Íq., nobis hic fufficiente ga£ ct gütig. 

οἱ μὲν σατ. xe.) Capit. c. 18. (i. T. 1. p.358.) eum igitur in amore om- 
nium impera[fét , atque a£ aliis »04do frater , medo pater, modo filius, ut 
cuiusque actas ffnebat , et diceretur δὲ amaretur: | 0l avodecima-annó im- 
perii fui, (fexageffmo et primo vitae,) diem ultimum claufic. Boecl. Has 
principis laudes omnes comprehendit illud brevius luliani epitaphium, 
ex Hom. Ἰλ. γ΄, 179. defümtum , ὠμφότερον βασιλεύς τ᾽ ἀγαϑὸς κρατερός 
τ αἰχμητής. Quinam autem has laudes mereantur, exponit Sacr. ap. 
Xen. M. 3, 3, 1—4. Leisn. 

Quem et c£. in Progr. In Socr. ibi δ. 2. c. boni principis definitio- 
ne ἀγαϑὲς fuerit ea notione, quae eft, cuin monetam bonam incelligi- 
mus nominamusque, pro verus er legitimus, it. perfectus, qui. habeat 
i» fe ac faciat omnia, quae habere et facere debet pro notione, nomi- 


LIBER I. CAP. V. A. V. C. 933. CHR. N. 189. 155 


δὴν βασιλέα, γενναῖον δὲ ἕτε- probum, alii bonum imperato- 
rem, fortem alii ducem, alii fo- 
brium et moderatum princi- 
pem vocitabant, etnemo men- 
λουν * καὶ οὐδεὶς ἐψεύδετο, ^— tiebatur. 

Ὀλέγων δὲ διελϑουσῶν zus- — Paucis autem elapfis diebus, 


eo φρατηγὸν, οἱ δὲ σώφρονα 


21A ^ M ΄ 
“καὶ κόσμιον ἄφχοντα ἀνεκά- 


1) Comma hic in B. I. cum Ms. Bg. , fed pun&um in rel. edd, 


ne, officio, lege, cf. 18. δ. 3. et G. Th. v. proous , it, Hom. '03. β΄, 47. 
234. cum N. In fq. v. ἄνεκ. Bg. e P. frequentativum haud dubie pro 
primitivo, ap. G. Th. fine explic,, fed Niz. per vecor , ut Stp. Th. 
ppro fimpl. καλεῖν" dubitanter camen in uno loco fubiecto Thuc. p. 4. 
1, 61., ubi bene Vs. nominare, ct paulo ante l. 59. ὠνόμασεν», ct l. 62. 
εἴρηκε; it. Ind. Xen. 'Avg. Mor. adpe//are, it. Cyr. cum Vs. Th, V. t. p. 
174., quo utr, loco etiam oppreíffum pron. αὐτὸν, fuper poftericre loco 
autem argutatur Stp. Th. e Bud. C. 368. e.,. ut fit. ,Zv. 2/ta voce vocaret* 
od et repetitum in L. Ern., uc contra e praep. aliam vim elicit R. 
Or. Ind. V. 6., quafi fit ,,2v. ^. faepius ingeminantes, commemoran- 
tes* quae fuerit illa vis Bg. frequentativi, nec improbata Z. Ind. Xen. 
Cyr. ,,fubinde appellare** qui et ad Vig. p. 5$9. a. e. Nr. 2. tribuit praep. 
ἐνὰ in compof. ,,repetidionem attionis'* fed mecum Schw. L. N. T. ex 
h. 1. etiam modo reddit per fimpl. vocabant, cf. Exc., ubi ct ὠποκαλεῖν 
in fimili caufa et notione, cf. in rem et laudis partes extremas Marci 1, 
2: $. m. 9. et Exc, ad 1, 2, 1., ut fuper σωφρ. et xogp. 1b. $. 3. €. 
. xa) o2à.) Dederunt ei quidem nonnulli v7t/o, quod er fittus fai//et, nec 
zam(íimplex, gzaz videretur, au: quam vel Pius, vel Verus fuiffet, Capit. 
€. 29. (p. 402.) Unde infra ap. Noítrum Antonino φιλοσοφίαν καὶ ἐπιείκειαν 
προσποιούμενος, philofophiae /fmu/ator et man[uetudinis Marcus dicitur 4s 
$» (13-) Sed refellit invidiam: eius rumoris Xiph., qui, oftenfa aequali- 
tate officii et virtutis per omnes vitae partes, addit denique, οὕτως ὡς 
dAu9üc ἀγαδὸς ἀνὴρ ἦν, καὶ οὐδὲν προσποιητὸν εἶχεν. itaque ergo revera vir 
bonus fuit, meque Bttum quidquam aut frmulatum babuit. Boecl. 

Xiph. funt S. 373, 21., quae ct partim ap. Suid, v. 'Avrav. €., cf. 
de re ad Noftri l. 1. infra et 1, 2, 6., ut de v. ψευδ. notione Bg. ct Lat. 
(ap. G. Th. cum Gr. n. et ,,falfum diceze* ut. noftris reete amwabr,) 
praeter Stp. Th. 4, 713., euam lib. de V. med. p. 574. m. ed. Fi. , Noftre 
variante per καὶ οὐδ, cum οὐδέ τις S. pr. l. 

διελϑουσ,) P. deferit etiam Sch. praeteritis f. interieclis dieb.** quae 
"Noítri formula ett alio ordine ap. Ael. V. h. 12, 1. p. 723. i. τριῶν 92 
ἡμερῶν διελθουσῶν, tribus vero diebus e/ap/fs, ut fimilis ordine Noftri ap. 
Zol. $, 32: 4. τετάρτης δὲ μόνης ἡμέρας διελθούσης» ubi dies duntaxat prae- 
teriiffet , ut v. à. de tempore alio faepe ap. Dem., praeter Ind. , 25, 14. 
18. 53; 10. 483; 12. etc., cf. Ind. Thuc. Xen. Mem. S. cum Lat. ille ad 
Zof. , it. Ael. V. h. Fifch. Pal, L. Eof. Ell. p.82. i. 88. i. ex Herodt. fine 
Ind. bis, quibus add. ex 2, 152. p. 179. l. 26. cum Lat. Sch. fecundo; ta- 
cente Stp. ΤῊ, plane in hunc v. ufum, ubi pr. διὰ habet vim fuam pro 
Lat. trans f. per , cf. Z. ad Vig. p. 571. a. m. Nr. t., ut feverum fitStp. 
et L. Ern. £raz/ire, it. Sch. primum, ut Bg. ap. G. Th. modo cum Gr. 


136 LIBERT. CAP. V. A. V. C. 955. CHR. N. 180- 


ρῶν, ἐν ὅσαις περὶ τὴν κηδείαν in quibus circa curandum fu: 
TOU πατρὸς τὸν ὑὸν ὠπησχό- mus patris filium. occupatum 
Acuv, ἐδοξε τοῖς Φίλοις προσ- tenebant, vifum eft amicis, ad- 
ἀγαγεῖν τὸ μειράκιον εἰς "^ ducere adolefcentem ad exerci- 


m) ὃς Ms. Ba., v. N. Mox poft se. colon in Stp, al. et Bc. I., cuius no- 
vae $. numerus , adhuc toleratus, olim removebitur. 


fimilis praep. s3rexrízre, effugere** nec de tempore produ&tum, (utnec 
per Indd. Lat.) nec in fubit. Bg., ubi tantum Sch. interi. et 159, 20. 
lapfés paucis diebus, quo in v. non explicatur, nec illüd 4, 53. tempora 
labuntur, quod noftrum verflieffen et. verlaufen, et aliud Lat. effuuere, 
(ubi c£. G. Th. et v. dies,) qui hic habemus fimiliter vervePen. 

ἐν ὅσαις) Iterum libero P. hic, reddit cum Sch. in ós. Bg., (quae πον 
tio pro mero pron. hic manifeíta;) fed in v. dz. cum pr. zegi, ut I, IH, I. 
i., pro cuius fimpl. per compof. variatur hic, ubi Sch. in. ,,«43. in funere 
paterno celebrando filium diftinere'** cf. Stp. Th. Ind. Dion. H. S. T. r. 
Diod. S. cum Hef. et Suid., quod b. L, ut ταφὴ et ταφιασμὸς » de uni- 
verfa cura funeris f. funerandi fepeliendique corporis; ut retinuerim 25 
funere petris f. fepultura, quae fuübft. mutavit Bg. fere cum Sch. in Lat. 
Íyn. formulam per particip., nec tamen plene, 7» fepeliendo parre, f. 
circa fcpeliendum patrem , cum fervarit gen., fecus acSch. in ,,Z7. dif- 
tinebant filium funere patris, f. negotium faceífebant filio, funeraudo 
patre* quae, ut Sb. Ind. occupare in** redeunt ad Bg. phrafin in pall. 
cum alio v. Lat., pro dare alicui quid negotii, f. aliquid, quod agat, 
cogitet, curet, ac facere, ut quis quid agat; renente Stp. tantum 
Noftri locum alius notionis, fed paíl. cum eadem praep. e Luc. fine 
Ind., ubi aliud exemplum pro Lat. impezire, quam poteftatem Stp. fine 
auctore protulit. 
ἔδοξε) Hoc v. (ubi Bg. e P.) cum dat. perf., fequente inf., habet Stp. 
Th. cum Bg. aliunde fine auctore, cf tamen Ind. Thuc. Xen. Cyr. Z. 
v. e. Dem. 1173, 15. et L. N. T., in quo non .caveris Laz. paff, nifi 
libere adhibito fyn. p/ecuit , cf. G. ΤῊ. ;,videtur, pro placet, cum inf. 
(902, 28.) placet , — pro videtur, cum de fenatoriüs, aut philofopho- 
rum adeo fententiis fermo eít** etiam aliorum quorumcunque deliberan- 
tium atque decernentium, v. Ind. luft. et Corn. N., it. hunc cum Tac. 
v. vid., ut fit utr. 1. 4. putare, conítituere animo, fed et verbis pro- 
ponere, fuadere tanquam utile; ac neceffarium , etc. 

προσαγ.) Aut προαγ. lege aut πρὸς τὸ sg. Reisb. Neutrum ett neceffa- 
rium. Cum eadem praep. εἰς. quanquam in med., habetur v. iterum 
ap. Noftr., nec ap. alios, quod repererim , nifi ap. Aef. Fab. 131, 2. e. 
ἔριῷον εἰς δυσίαν προσάξειν, ied alio fenfu, opinor, fc. pro vittima, eco 
victimae, f. pro inf. et particip. ed ma&andum; f. victimae caufa, quo 
Ind. v. εἰς cendit. obfcure, fed ap. alios fane potius cum pr. ἐπὶ aut πρὸς 


per Indd.,. pro qua pofteriore camen ἢ. l. ci; pofita videtur, ut alibi, 


quocunque modo accipias τὸ se. , pro loco et caftris, ut Vern. rec. , aut, 
cum rel, Inttp., pro hominibus eius loci; quorum priüs melius fuerit 
ob mox fq. τοῖς se. , ne. bis dicatur idem in tanta vicinia; ut funt alia 
quoque v. v., e πρὸς compofita, quae cum εἰς fimul conttruuntur, ut 
alia pracp. fit in v., alia ad latus, cuius generis Jocum non tenet Stp. 


LIBER I. CAP. V. A. V. C.953. CHR. N. 180. 131 


τὸ ςρατόπεδον, ὡς" διωλεχϑείη 2. tum, utetalloqueretur tni- 
τὲ τοῖς ςρατιώταις, καὶ, χρή- lites, ct pecunias largitus, ut 
ματα ὃ ὡρησάμενον 9. ὡς ἔϑος mos eft imperio fuccedentibus, 


n) Ms. Vi. ὡς ἂν 3. , omiffo zs. Loc. ut Ms, lla. ὡς ἂν», διαλ. τοῖς 9g. , fed 
Ms. Ve. ὡς ἂν ὃ. τὲ τοῖς A, , v. N. — o) Ms. Ja. δορησάμενος. Quae fequuntur() 
figna ab ὡς — 3ia3ex. plane defunt in Cod. Ms., neque etiam cula ibi funt, ut 
alias. Marz. ln Ms. Vi. erat δωρησώμενος , v. N., ut figna parenthefis modo in 
Stp. rei. s Ὁ 


Th. in v., quod vulg. P. cum Mss. et edd. tuetur; ut audaciffimum fit, 
tentare locum ; ficut Ms. lectio ducta eít ex aliis Noftri locis, ubi v. eft 
cum ἐς, ex merg. veniens in textum; quae mutatio iilarum praep. dein- 
ceps redit, fed et in contrariam partem et εἰς pro ἐς» cuius caufa alia 
cogitari poterit praeterea in confufione licterarum ab íimilitudine f. 
compendio fcribendi, five etiam in fapientia Gloilatoris, ἐς magis At- 
ticum putantis, cf. Greg. de dial. p. 32. 6.32. cum N. et ad Thom. M. 
p- 370.» ut de variante ἐς cum εἰς Ind. Luc. in V. L. 
τὸ μειράκ.) Anno aetatis XIX Dio, Leis». Erat Commodus XIX annos 
natus, quum ad imperium accederet, ut Dio ap. Xiph. teftatur. Szrozh. 
- —Cf, Xiph. S. 374. 22. et Exc. ad 1, 1, 9. 1,3, 3; i. it. ad textum 1,3, 
2. 6. 14., led Áng!i ap. Heyn. Hift. 4, 1012. m. non fatis finite, δῆς er 
nicht vie/ mehr, z/s XIX Jabre, «/t war. 1 
ὡς ÓzA) Codex non male addit ἂν poft ὡς. Strot^. In ávaddito, etiam 
cum commate, eandem rem v. I, t, T. m. , hic praeterea delentibus Mss. 
duobus τὲ ante καὶ remotius, ur deinceps aliquoties, intrufo contra 
eodem t, 4, 16., quod ἢ. l. cum Ms. Ve. tuctur etiam P. , hincque Bg., 
ut forte exciderit ibi ob vicinitatem utrinque non diffimilem, ut ἂν acceí- 
ferit, ne bis ὡς íequeretur idem; in v. à. non habente Stp. Th. 
Lat. Βρ.. neque de imperatore, ad milites verba faciente, tamen notio- 
nem 2,618. B. m., quo hic locus referatur ,3. (in med.) orationem 
publice habeo, ex Ifocr. ap. Bud.** C. 147, 19. fqq. , ubi tamen alia rectio 
cum pr. σεφὶ αὐτῶν, nihil huc quoque afferentibus lib. de V. med., fed G. 
"Th. 44//oqui milites oratiore Curt. 3, 10, 4.“ fed et fine abl. ifto Suet. 
Galb. c. 18. e., it. fine ullo cafu Tac. Agr. c. 35. i, recte reddente 
Vern. vet. a»reden, íed Sch., cum Bg. e P. aor. 1. paff. opt.* bene 
per fe, fed hic pro med, 
δωσχσάμ.) Praccer Ms. Ba. in δορησάμενος vitium in fronte, e folenni 
litterarum iliarum confufione, a Ms. Vi. corre&um, alius participii 
fexus faciat figuram illam κατὰ τὴν διάνοιαν» Í. κατὰ τὸ σημαινόμενον Ct 
σιωπώμενον», CUm jn τὸ uegzw., ad quod vulg. neutr. δωρ. refpicit, la- 
tenter cogitatur αὐτὸς pron. fexus mafc., relatum ad pr. τὸν υἱὸν, aut ad 
extrinfecus affumendum nomen proprium ὁ Κόμμοδος, quam et generis 
enallagen, etiam fynefin, dicunr, atque adeo figuram Acticam, cf. Greg. 
de dial. $. 27. p. 29., hic ut co&at neutrum fub. cum parüicip. mafcul., 
qua de forina non habui, qui fccberent, fed camen affinia, v. Abr. L. 
Arift. p. 213. e. ad Thuc. p. 127. N.53. p. 152. N. 21., et per plural. p. 
158. fq. N. $5. it, ad Luc. 2, 132. e. 488. N. t5. p. $95. N. $4.e€. Si 
No:ter dedic illud Mss. genus: poftea aliquis, eius fimürae immemor, 
textum mutavit. Sin neutrum a Noflro e(t: Gloffator, utalibi, ex- 
quifitius quid induxit; quanquam et lapfus librarii in ; et y iterum in. 


138 LIBERI. CAP.V. A. V. C. 953. CHR. N. 186; 


ἐςὶ τοῖς βασιλείαν διαδεχομέ- magnifico donativo concilia- 
νοις, μεγαλόφρον, ἐπιδόσει ret fibi exercitum ;  denun- 
οἰκδιώσηται τὸ ςράτευμα. πῶᾶ- 3. ciatumque εἰξ omuibus, 
ρηγγέλϑη τὲ δὴ P πᾶσιν, ut adeffent in campum, ipfos 


p) Ms. Ba. παρηγγέλδη τὴ mac. v. N. 


éiderit. ED. nihil definias, quo feverius Bg. participium Gr. reddit, 
ubi deeft pron. perf. αὐτοῖς, quem dat. perf. cum acc. rei Stp. Th. pro- 
ταις femel modo e Xen., nec tamen cum Lat. Bg., quod cum fevero 
donare tenet Ind. Xen. Cyr. Z. et ἃ. Th. cum Gr. n. et per ,,abunde 
donare** etiam fimplicirer, cf. ib. 32, 41. et Exc. ad fq. 


ὡς 23.) v. Annot. 5. ad ς. 5.1. r. Ann. Tac. Beecl.. Ut Suet. refert in 
Claud. c. το. (e.) Claudius pxzmus Caefarum fides militis etiem praemio 
pineratus eff , v. Inttp. ad Tac. H. 1, 18. Leisz. a 


Formulam ὡς 29., ubi Sch. partim cum Bg. e P. (libero illo in adv. 
commuteto cum pron. relat.) ,,"95 eft e/ui^us, folent** ignoratam a Stp, 
'Th., v. in Luc. Ind. et N. T. Ebr. 10, 25.» ubi et fyn. κατὰ τὸ ἔϑος» cf. 
Lexx., ut fq. formulam in v. διάδεχ. Stp. tantum ex altero Noítri loco 
profert fiae Vs. e Bud. C. 786, 24., ubi per Lat. Bg. et excipere v. no» 
ftrum eft :um aliis fyn. acc. rei, fed cum Noftri fubít. &. in lib. de V. 
med. Dref. Fifch. p. $47. 1. füfcipere Zmperium , eto regnum fuccedere, 
ad L. Bof. Ell. p. 46. e. fine Vs. ex Herodt, t, 26. p. 12. 1. 74. ἐξεδέξατο, 
V. L. 33. e gloíTas τὴν βασιλῳίην, fuccellit Zmperie , quod cum illo ex- 
cipere Ind. Ael. V. h. e 3, 26. i. et Xen. Cyr. Z. feverius, quam /fufcipe- 
re , cf. Kypk. 2, 39. m. Krb. Decr. A. Ρ.1. p. 64. m., ubi et «um praep. 
διεδέξατο τὴν βαδ. παρ᾽ αὐτοῦ ὁ υἱὸς οὐτοῦ, fucceflit e? in vegzo filius ezust* 
ubi malim, accepi? regnum a eo filius ipfius , et eft fere 1. q, limpl. ex, 
cf. 1, 3, $. m., non tenente G. Th. formulam Bg., fed tamen rectioncm 
injv. cum Gr. n. 624, 32. honori a/icuiss, pro quo vicinius Ind. luft, 
in cuius Jocum filia eius regno fuccedit ;. P. deferente etiam Sch. in ,,g. 
in imperio alteri fuccedere , ὃ. fuccedentibus a/teri in regno. 


μεγαλ. ἐπ.) Sic infra δ. a7. μεγαλύφροσι δωρεαῖς χρημάτων οἰκειωσάμενος» 
ubi v. Annot. διέερό. 

Cuius haec pertineant maxime ad v. οἷν.» cum in Th. 2, 1233. D. e. 
eadem Noftri loca cum aliis comparer, cf. Exc., reddente Sch. partim e 
P, in ji. largitione magzifica animum alicuius fibi adiungere, eg. mili- 
tum animos. 


τὲ δὴ) In. omiffo a Ms. δὴ poteft lapfus effe librarii ob vicinitatem 
utramque , aut Gloffatoris opera, nefcientis, quid fibi velit hic δὴ» quo 
de v. Exc. , ut et de P.; opprimente Bg. non modo δὴ», ut alibi, fedet 
adi. zac. , Íecus ac P., (unde et ftatim re(ticuimus,) at fervante rà, quod 
quia alias orationem cum pr. ne&tit ar&ius: poteft Bg. et hanc $. cum 
pr. per fuum femicolon ita copulaffe, tamen et alibi ante σὲ tolerans 
punctum, quod hic quoque praefat, non tantum ob δὴ. fic in fronte 
novae enunciationis folenne, verum etiam, quia ad ἐδοξ. usque, quo 
παρ. rà refpicit, nimis multa funt intericcta. 


LIBER L CAP.V. A. V. C. 933. CHR.N.180: 139 


ἐλθεῖν εἰς τὸ εἰωθὸς πεδίον folitum . excipere. ^ Progref- 


ἐλϑεῖν 2.) Pro αὐτοὺς neceffario reponendum αὐτήν. Intelligit enim τὴν 
ἐπίδοσιν. Fab, Intelligendum eft πάντας, íc, «ρατιώτας. Verte, omni- 
bus denunciatum eft, ut in locum venirent, qui eos foleret capere, f. 
in quo folerent congregari, v. Buleng. de lmp. Rom. 2, 3. p. 176. 
Leisn. 

Qui et in m. Ox. ,,Faber hoc ad Gun. "Male. Intelligit z4vrzaz.'* 
Contra F. etiam difputat Hoog. ad Vig. p. 482. N.6. a., ubi, praeter 
caetera , fic legimus.  ,,Sed nihil omnino mutandum ; et manifeftus pa- 
tebit error, fi modo verborum ftru&tura inflituatur, quac haec eft, ἐλ 
Sei» εἰς τὸ πεδίον εἰωθὸς vmod. αὐτοὺς, verbatim, sf venirent 272 campums 
folitum vecipere eos, f. in quem convenire folebant. αὐτοὺς itaque refe 
rendum eít ad pr.zZs;». Nihil planius.* Omnis turba in h.l. veniffe 
duabus e caufis videtur, primum e conítru&tione verborum turbata, et 
locato fübít. 3. non ante, fed poft particip. εἴωϑ.» cuius fitus ratio hic 
non eft ab orationis laevitate, quae maior fit» fi πεὸ. poft artic. τὸ fta- 
tim colloces, fed a libertate ac voluntate Ícribentis; ut tamen rectio 
verborum impedita potuerit facile reperiri, quam recte Hoog. indicavit, 
etiam Bg. in Vs. Sed praeterea obflitit maxime pron. αὐτοὺς , quia hic 
abfolute ftabar, nullo praemifTo in vicinia fubít. mafcul. fexus, ad quod 
referretur, quam difficultatem non tollas plane, cum Hoog. refereng 
«jr. ad pr. zzc., (quanquam hoc non prorfus reiiciendum, cf. 1, 14, 9. 
m.) fed multo minus , fupplens cum Leisn. , quia illud fubft. τοῖς seem. 
adfuit δ. pr. remotius, ct contra vicinius adeft τὸ ςράτευμα aliud. fubft,, 
idque alius fexus et neutrius, quocum αὐτοὺς non congruit, ut nec 
eZe;, numero; in quo poftremo ut eft fynefis numeri, aliis fynthefis 
potius, veniens hic e fubít. illo colle&tivo: fie ad illud τὸ «e. pertinet 
αὐτοὺς primo per fynefin generis, qua de aliquid ad $. pr. 1, fed ut 
hic fir alia eius forma haec, quod poft fuübft. colle&ivum ponitur pron. 
demonítr. alius fexus, atque adeo poft mafc. fubít, pronomen neutr. ; 
quo de genere univerfo, (ad quod et pertinent, loco pronominis hic, 
numeri plurales aliarum orationis partium, ut participiorum,;) v. Greg. de 
dial. $. 27. p. 39., ad Thuc. p. 5. N. 53. e.ad Diod. S. T. 2. p. 69. N. 33. P» 
341. N. 43. T. τ. p. 133. N. 34. p. 333. N. 35. e. ad Luc. 2, 488. N. 15. p. 59$. 
N. 34. 1.3. p.73. N. 19. D'Orv. Ch. p. 353. €. Krb. ad N. T. p. 410.,m. 
Hdb. ad Xen. p. 72. m.; ficut hic etiam adhibeas aliam iftius fynefis ra- 
tionem, qua αὐτοὺς ad τὸ ce. refertur ita, ut in illo fubit. cogitemus 
aliud τοὺς sec:«7z; fyn. ec fexus diverfi, quo de v. ad Thuc. p. 127. N. 
$3. ad Luc. 3, 75. N. rg. Ern, ad Hom. ᾽οδ. γ΄, 184. Z. Ind, Xen. Cyr. 
v. fynefis, Koen. ad Greg. l. l. Abr. Dil. Th. p. 662. e. cum Auct. p.383. 
m. Hdb. ad Xen. p.25. m. 31. e. et ad L. Bof. Ell. Leisn. Praef. fereextr. 
plaz. C. b. e., quae fuerint remedia huicloco leniffimas €t tantum ab 
anterpretandi arte legibusque repetita; ubi Dg. in v. i49. e P. per (yn. 
cf. G. Th. Nr. 5. fine Gr., fed in v. ὑπ.» a P. omiffo, Sch. ,,med. vel 
de campo, /fo/ito recipere eos, vel! de novo Imperatore, volente Jene- 
vole excipere eos** quae extr. expofitio non tam dubitationem habet con- 
tra notionem v. ὑπ. illam, (quam 4 Stp. Th. pofitam fine auctore t, 
958. e. sexcip. familiariter** L. Ern. non repetit, at L. N. T. Fifch. 
»fufcipio — humaniter, amanter** cum alibi talia adv. diferte addantur, 
v. lad. Ael. V. b.) quam repugnat generi neutr, particip, ej«2., quod 


140 LIBERI. CAP. V. A. V. C. 933. CHR. N. 180. 


αὐτοὺς ὑποδέχεσϑαι. προελ- 4. fus autem Commodus, et 


non convenit cum perf., fed cum re; ut adr eft v. ὑπ. vis phyfica, 
qua Stp. ΤῊ. cum Lat. Bg. et illis pr. tenet quidem de perf. , non item 
de re, ct loco nominatim, qui tropice a//guem dr. fufcipere evc., etiam 
accipere, ut nobis aufuehmen, cum quis in locum venit; ut fit hic, 
tropo remoto, ut venirent in campum, quoríum alias venire folerent$ 
cf. Ael, V. h. 8. 7. p. 539. 1. à ἀνδρῶν ὁ ὑποδεχέμενος — αὐτοὺς» locus con- 
vivii, quo recipiebantur, Ind. ,conclave, quoZ excipiebat eos** ut Gs. 
ad Luc. 2, 136. l. 12., fed fufcipere p. 924. 1. 57. it. Iuv. Sat. 8, 88., pro 
quo Nofter fine tropo 6, 3, 4. συνελθεῖν πάντας ἐς τὸ σύνηϑες meüÍov Ut 
Dion. H. Rs. V. 2. p.840. l. 3. Zx£Asuaev, ἅπαντας ἥκειν εἰς τὸ πεδίου» ἔνϑα 
σύνηϑες ἦν αὐτοῖς ἀοχαιρεσιάδειν, CE. p. 873. l.5., fed Zof. $, 24, 8. εἰς τὸν 
εἰωϑότα δέχεσϑοι! τὴν γερουσίαν οἶκον, iu domum, Zm qua fematus haberi 
folebat, per fimpl, pro compof. Nofiri; qui fi dedilTet eundem ordi- 
nem, remoto πεὸ, ad extrema, εἰς τὲ εἰωδὸς αὐτοὺς ὑποξέχεσϑου πεδ.» €t 
oratio laevior erat , et nemo fortaflis hic haefitaturus. — Venit inihi. ali- 
quando in mentem, putare, z:3. per gloiTam acceffiffe e marg., cum et 
Plato fic abfolute diceret in Phaed. Fiicb. p. 149. τῇ. παρηγγείλαμεν ouv 
ἀλλήλοις. ἥκειν — εἰς TO εἰωθὸς», ubi íane e pr. intelligas δεσμωτήριον» 
(quo auxeris L. Bof. Ell. p. $1. i.) fed ec οἴκημα» it. χωρίον » οὗ. 10. p. 261. 
i. 388. e. fqq. d 

πεδίον) P. non fine ambiguitate quadam, w£ zz campum — adeffent. 
Quid enim intelligas per campum? Àn campum Martium? At Commo- 
dus hoc tempore ell ad iftrum.  jraque verce, ut iy locum venirent, qui 
eo: foleret capere, Í. in quo folerent congregari. Interim mihi credi- 
bile eft, P. eodem modo hunc locum intellexiffe, fed ambiguitate hac 
in errorem lectores incautos inducere.potuiffe. Bulengerum certe in- 
duxit l. 1. Zeisz, 

Si fumitur, id vocabuli ab Herodi. ipfo effe: vix aliter in Vs. ex- 
primi poteft fevere, quam cum Bg. e P., cuius auctoritas demonítrat, 
eum habuiffe ze3. in fuo exemplo; quod ramen non impedit, quo mi- 
nus id fubft. a Gloffatore venerit, cum diu ante noftri Codd. potue- 
rint effe interpolati. "Tamen illa eft modo coniectura; et ambiguitas 
tota cadit in lectores, non adíuetos refpicere orationis contextum , qui 
hic clamat, de militibus fermonem effe, ac de Commodo, extra Ro- 
ma:n urbem verfato; ad quam cum fuerit ante Caí(ira Praetoriana cams 
pus, in quo interdum convenirent milites, et fimul.etiam e populo ac 
plebe quidam, cf. Per. de Praet. p.267. e. 424. 438.: talis eciam cam- 


pus in Pannonia hic cogitari poflet, nifi $. fq. diferte diceretur, Qipa- 


Toc αὐτῷ εἰς ὕψος ἀρϑέντος ἐν μέσῳ τῷ τφατοπέδω, unde patet, potius in- 
tra οαἴτα, quam extra, fuiffe campum, quicunque effet; quanquam 
debuit certus effe ac peculiaris notusque, propter adiun&um i(tud εἰω- 
φὴς, etiam intra tabernacula, certe intra vallum, poít quod iam eft 
μέσον τὸ «ρατόπεδον, fenfu popalari nec mathematico; etfi fortaílis fuit 
propius et circa Praetorium in caftris, circa quod fatis amplum fpa- 
tium, cf. Lipf. de mil, Rom. 5, 2. Op. T. 3. p. 2:5. fq., ubi et diferte 
pecce Allocutio — circa Praerorium — ipfum tacta. 

70:25.) 'INon abfurda quidem eft Ms. le&io, et faepe πρὸ et πρὸς va- 
riant cum vitio etiam in v. 249. , v. ad Polb. T. r. p.gos. m. R. Or. V. 3. 
p. 513. N. 82. p. 575. N. 8. et ap. Luc. 2, 615. l. 21. V. L. h., cumque 


/ 


- 


LIBER I. CAP. V. A. V. C. 953. CHR.N. 180. ται 


ϑὼν 4 δὲ ὁ Κόμμοδός, τάς τε imperatoria facrificia celebra- 
βασιλείους * ϑυσίας ἐπετέλει, bat, et, cum tribunal ipfi in 


᾿ς 4) Ms. Ba. προδελϑὼν δὲ ὃ Κομοδ.» v. N., ut de nomine proprio 1,2, 2. m. 
quod tamen hic per litteram  maiusculam. r) Ms. Ba, βωςσιλείας Svo. 
v. N. 


praecipiatur ad Polb. 1. l. spro fenfu (cuiusque loci) a-lé&ore (et criti- 
€o) difcernenda haec effe ;** tamen hic fenfus non fufficit folus, qui et 
aliquis hic εἰ in Ms. lect, dum per fe dici poteft Commodus acceffiffe 
ad callra ec locum indictum, quod et diferte exprimit Vern. vet. , 7ach- 
te fícb Kommodus £eréey , fed ἢ. 1. de lege criticorum alia ftabitur im 
vulg.. ob numerum librorum piuriumque fententias, cum, praeter Mss. 
rel. ac edd. vet., quoque P., quafi inftar Codicis, teneat, et vulg. lectio 
praebeat fenfum commodum , quia προελθεῖν dicuntur cum alii, tum im- 
peratores ac reges nominatim , quando e domo, aula locoque; ubi ha- 
bitaut ac veriantur, prodeunt 1n publicum, cf. Scp. Th. 1, 1272. e. et 
ad Luc. r, 3». e., ubi et de iis, qui in concionem prodeunt, ad oratio- 
Aem habendam, cum formulis προελθὼν ἐπὶ τὸ βῆμα, et ἀναβὰς ἐπὶ τ. β. 
καὶ προελθὼν», ubi ὕσερον πρότερον» pro Noilri recto ordine, προσελθὼν — 
xal βημ. 299. — ἀνελθὼν ἐπ᾿ αὐτὸ, ap. quem et, (quod praeterea pro 
vulg. eft) perpetuo v. σροελϑ. adhibetur de iinperaroribus fic in fimili 
cauía, in primis 6, 9, 4.- προελθὼν ἐς τὸ πεδίον A. , quod loci vocabulum 
hic commode fuppleas , vel modo pron. cum praep. ἐς αὐτὸ, e pr. πεδίον 
quem ad modum Ms, lectio per gloífam fit e marg. per comparationem 
loci 7, 8» 5. m. , Cf. 1, 2, 5. €. 1, 7, 9. m. de Lar. Eg., ic. deP. , qui h.l. 
iterum δὲ per δὴ reddit. ; . : 
᾿ rác τε β. 9.) De facris, füb initio fufcepri imperii fa&is, varie loqui- 
tur Herodi. , de Severo 2, 14, 4. et δ. 10. Leisz. Novus quisque impe- 
rator primum Iovis, deinde reliquorum deorum templa adire, eosque 
falutare ac iis facrificare folebat, priusquam domum imperatoriam in- 

ederetur. Narrat hoc de Pertinace noter infra et de Severo. Idem 
patlim de aliis affert. StrorP. 

Leisn. locus poftr. eft ambiguus: fede ferie imperatortuth et libro- 
rum ap. Noftrum haec reperiuntur, de Commodo τ, 7, 12. óc δ᾽ εἰς τὴν 
“Ῥώμην εἰσήλασεν, εἴς τε τοῦ Διὸς τὸ τέμενος, κἀὶ τοὺς ἄλλους νεὼς ἀνελθὼν, 
de lertinace 2, 3, 25. €. εἰς τὸν τοῦ Διὲς νεὼν καὶ τὰ λοιπὰ [eg πεμφϑεὶς, 
σάς τε ὑπὲρ τῆς βασιλείας ϑυσίας τελέσας, de luliano 2, 6,18. ϑύσας — τὰς 
νενομισμένας xal βασιλείους ἐν τῷ seuremílm θυσίας, de Severo a, 14» 4« 
ἀνελθὼν εἰς τὸ τοῦ Διὸς τέμενος, καὶ ϑύσας, ἔν τε τοῖς λοιποῖς ἱεροῖς νόμῳ 
βασιλικῷ καλλιερήσας, et de filiis eius 4, Y, 8. ἐπιτελέσαντες τὰς νενομ. 
ἱερουργίας ἐπὶ ταῖς βασιλικαὶς εἰσόδοις, led de reliquorum imperatorum fa- 
eris fimilibus nihil poftea, quorum de loco, ubi fecerint ea, duo pa- 
tent, reliquos feciffe vel in templis intra Romam, vel extra in templo 
«aitrenfi, quo de alibi: verum, ubi Commodus fecerit, hic in Panno- 
nia degens, utrum in urbe, an in caftris, non liquet, fed ex iftis locig 
Mud etiam, hic v. ἐπ. efe i. q. fimpl. ibi, tenente id cum fubft. θυσίαν 
€ Plut. etiam Stp. Th. 3, 1383. C. e., fub Lar. Dg., et i, 16zo. B. 
praeter θυσίαν ποιεῖσθϑοη 1. ποιεῖν» Lat. facere facr/Zficium, pro quo Platis, 
dicat 7c», ϑυσίαν ,fic Herodi. l. 2. ϑυσίας τέλέσας, ct ap. Luc. ϑυςί» 


A. "ἢ 2 k 4T 
ϑεῷ bxsrtAovyro** fineInd., ubi in v. 3ug. tamen alius eít locus v, in i 


patt., 


142 LIBERI. CAP. V. A. V. C. 933. CHR. N. 180. 


΄ ὁ πο , [4 m YT 
καὶ, βήματος αὐτῷ εἰς ὕψος mediis caflris ere&um | fuif- 
, 7 , / τω / * 
ἀρϑέντος ἐν μέσωτῷ φρατοπέ- fet , .coníeenfo eo, circa 


B 

c£. Dref. de V. med. p.279. m. ex alits Noftri locis, in quibts unus e, 
per facra facere, Diod. S. T. 2. p. 15 1.1. 47. facrificium infiizuens, Munth. 
. 438. m. facrificia facere , ut Luc. 3, 452. l. 1:1., fed ἐπ. eodem fenfü 
abfolute Ind. Ael. V. h. fc. ἑορτὴν Í. 9vcíav'* cf. L. Bof. Ell. p. (55. m. 
et L. N. T. Krb. p. 253. e. Iii adi. autem Ms. hon tam elt lapfus libras 
rii in « et oy, quam gloffema, quo adi. fexus mutatur, ec communis 
quidem cum fübtt. fem. 11 femininum, ut deinceps aliquoties, cf. Exc. 
ad r, 1, 6., ignorante Stp. Th. adi. hoc cum fubíl. 34s. , fed Bs. cum 
Vern. vet. ducente id a fubít. βαδιλεὺς , pro eo, quod eft imperatoris, 
imperatori convenit, quod imperator facit; quanquam et derives a 
fubít. βασιλείαν pro co, quod ad imperium pertinet, imperii caufa fit; | 
ad imperium aufpicandum, feliciter fufcipiendum atque adminiftran- 
dum; unde fupra τὰς ὑπὲρ τῆς βασιλείας ϑυσίας» cf. 2, 3, 25. €. 


βημάτ.) Sch. ,»0β. tribunali ere&o , ey. tribunal erigi, f. in altum erigi | 
partim e D., ut Bg., et nominatim ad fubfít. Q. in Lat. veteris rationis, 
ap. G. Th. cum Gr. n. ,,erat £rzbuna! — et imperatoris in caftris, quod | 
cefpiticium fieri folebat. — Caftrenfe £rióuza/ fuggeftus editior, ex ce- 
Ípite conftructus'** in. quo fella curuli pofita imperator aut ius dicebat, 
aut exercitum alloquebatur'* Sb. Ind. fuegeflum , quod ap. G. Th. etiam 
cum Gr. n., cf. eiusdem Chr, Gr. Ind. Bud. C. 1225; 6. Stp. Th., Ind. 
Dem., (cui add. 11, 12. 285, 15.) Fifch. Aefch. Krb. ad N. T. p. 216. m. 
R. Or. V. 8. p. 597. e. Heyn. ad Virzs. Aen. 5; 44. Dion. H. R. V. 3. p. 
1129. cum Hef., nobis Büze, fortaffis e Gr. v. βαίνειν, unde fubít. no- 
ftrum Sch. cum L. Ern. ec N. T. rectius derivat, quam aliunde Bud.l. I. 
Apud Spanh. de Pr. et u. n. 2, 628. i. tres funt numi, ubi in uno in- 
fcript. Zddlocutio , fed in rel. 44locutio Auguflii, et tribunal quadratum, | 
in quo ftat imperator cum uno f duobus aliis, et in terra milites ar- | 
mati cum fignis, fed ib. nullafella, nec gradus. 1n fq. dat. αὐτῷ, quem | 
dat. in ufum hic dicemus, unus Bg. feverus cum Vern vet. für ibm, 
(per praep. recte explicato,) fed formulum εἰς vi. aig. omnes Inttp. hic 
privo v. eloquuntur, ubi pro aufrichbter, habemus et errichten , dequi- 
bus valent G. Th. ,,e7/go, regere in fublime.  Praep. enim eam vim ha- - 
bet, quam in emzzere, etc, (ubi habet,) e praep. hic etiam alcitudinis 
notionem verbo. addit* ut Gr. εἰς oy. in Latt. iftis iam contineatur, fed 
tamen in quibusdam fimile quod adiunctum reperiatur, v. c. zo//umzur 
án a/tum , it. editus in altum, ec adeo cacumen editum in altitudinem, ad 
quam formam et hic feverius reddas, [vgreflu , tribunali Z» altitudinem 
edito ; afferente Stp. Th. 3, 1769. G. m. formulam tantum tropico fenfu, 
fed 1, 209. i. »algouo,, tollor, attollor, — erigor. — Luc. ἀρϑεὶς — εἰς 
ὄψ. λ.» ubi notandum eft, εἰς ὑψ. odditum , quum ἀρϑ. per fe fignifica- 
re poffet σύγε fublatus Y. im altum'* 1, 20. 1.33. Zn alitum evegus; ut ap. 
Noflr. 2, 10, 2. e. in fimili caufa illud εἰς vy. fane abeft, gu. αὐτῷ 
ἀρϑέντος λ.. cf. plene iterum εἰς v. ade. , quanquam tropice, ap. Luc. 
Ind. v. aig. i. et Aef. Fab. Hf pro eoque adi. aliquod fyn. , μετέωρον αἴρεσϑοᾳ 
Plur, Hí. ic. poéticum ap. Eur. Hec. v. 499. μετάρσιον πλευρὰν ἔπαιρε, et 
djsAc) αἴρειν, Cf. R. Or. V, 4. p. 949. €« V. 8. p. 464. m. $26. m., et εἰς 
ὄψ. cum alio v. Diod. 3. 


LIBER I. CAP. V. A. V. C. 933. CHR. N. 180: 143 


, CN 326 - 
δῳ, ἀνελθὼν ἐπ᾽ αὐτὸ, xol que fe conflitutos habens pa- 
περιςησάμενος τοὺς πατρῴους ternos amicos, multi au- 
Φίλους ἴ, (πολλοὶ t δὲ καὶ Àó- tem εξ eruditi erant cum 


f) dix. deeft in Par. Leisz. in marg. A. 2.» quae cum rel. edd. Q. habet; 
praeter B. 2., unde Par. 1. duxit id vitii, 1) Quae inclufa () funt verba, non« 
nifi commatibus in Ms. Ba. diflinguuntur. 4Jarz. Ob aliam verborum re&io- . 
nem toleravimus hic figna parenthefis, quae funt per edd., praeter A. cum 


B. 1r. et M». Bg. | 


ἄνελϑ.) In. v. hoc ap. Sep. Th. 1, 1267. e. ,invenitur etiam ἀνελθὼν 
ἐπιβήματος, quum tribunal cezfcendi/fet** fic mendofe, pro ἐπὶ βημ.» e 
Noftro 6, 3, 4., cf. L. Ern., ubi et fimpl. Lat. fcazdo, it. L. N. T. , ubi 
etiam cum εἰς, ut ap. Noftr. alibi, er R. Or, V. 8. Ind. Din., cum ἐκ 
ap. Hom.'o3. &', 167., cf. v. 163., fed abfolute Orph. λιϑ. 18, 64., adfcen- 
dentem , ubi valeat illa Sep. notio pro furfum fcandere, a L. Ern. non 
repetita, cum adv. ap. Arift. Av. v. 1561., eciam Orph. l. ]. 15, 97.» 
ubi pro redire, cf. Stp. ΤῊ. modo ex Hef. r, 368. Abr. ad Aefch. rz, 196. 
i. et Dil. Th. p.475. e., etiam L. N. T. Schw. fine loco, fed Ind.Luc. e 
loco primo, et G. Th. in Bg. e P. ,,auget et velut complet fimpl. fcan- 
dc, (e notatione, fed er per ufum i. 4. fimpl. et adfcezdo, ut Niz. bene, 
ubi cum Gr. n. etiam,) ad aliquid fcandere* habetque utr. etiam fecum 
pr. 44 et 75. cf. Ind. Amm. M. cum Iul. Caef. 

z:pis40.) Bg. melius, quam P., expreffa med. notione, tamen ut ite- 
rum induceret formam paff. cum v. auxiliari, ad noflratium rationem» 
um fich Per ftehen 5aben , fed Sch. ,,quum circa fe fAitiffet** cf. 1, 4, 1. m. 
zaezs4c.» a quo noftrum v, propter praep. differt rantum in modo no- 
tionis , cum fit, jubere quem circa fe ftare, ab utroque latere, a dextta 
et finiftra, et a tergo, ut circulus fiat a circumftantibus, intra quem ftet 
aliquis velut medius; quo de fenfu in med. nihil in lib. de V. med. Fifch. 
p- 374. €. 44. ad Thom. M. p.7o$. et Luc. 3, 566. N. 98., nec ap. Stp. 
"Th. 1, 1783. , nifi C. m. e Bud. C. 595, 4. cum praep. eadem γνφρουρὰν 
περιτήσασϑοι περὶ τὸ σῶμα, cuítodesfibiapponere et corpori circumdare** 
pro cirea corpus fibi /ocare, fibi ftare iubere, f. circa corpus fuum, fed 
Acl. V. ἢ. 3, 19. p. 255.1. ἐπέϑετο τῷ Πλάτων; ᾿Αριτοτέλης.» Χορόν τινα τῶν 
ὁμιλητῶν ἑαυτοῦ περιςτησάμενος , aggreffus eft Platonem Ariftoteles, circum- 
dans cum fuorum diicipulorum ca£ezve, lnd. y,cirewumdans ipfi coetum 
fuorum difc.^ immo zu/ens f. poffquam iuffiffet catervam fuorum diic. con- 
Jfflere circa fe, non circa eum , Platonem, tum Hoemtt. ad Arift. Plut. 
p- 333.2. m. ,dicuntur plures περιήςασϑαί τινα 1. περί τινά, aut unus etiam, 
quanquam rarius, περ. τὸν ὄχλον, multitudinem hominum circa fe col- 
ligere** quae videntur refpicere Theophr. Char. 6, 3. 1. τῶν περιϊξαμένων 
τοὺς ὄχλους xe] προσκαλούντων, ubi v. Vs. Caf. et N. it. Ind. Fifch., pro 
iubere circa fe ftare turbam, et Xen. Cyr. 7, 5$, 16. 1. τῇ δ᾽ ὑςξεραίᾳ ὃ μὲν 
Κῦρος παρῆν εἰς τὸ αὐτὸ χωρίον. — ὁ οὖν K. περιτησάμενος τῶν ξυξοφόρων 
Πεφσῶν κύκλον μέγαν, lh. V. x. p.444. Cyrus igitur , Ῥοτίϊς, baflas 
geltantibus, am5itu magno circum [6 co/locatis, pro quo malim, zgitur 
Cyrus , cum iuffiffet circa fe fare haltatorum Perfarum coronam magnam, 
notabili loco, ob acc. adiunctum rei f. modi ac formae, cf. Ind. Mor., 
fed Z. de alio alius notionis, quo forte refpicit Hef. 2, 926, 1., €f. L. 
N. T. Schw. 


Lm CRT V nu o UV 1v Tm X MUT RKRPEEREEEEMNEDO! 


» 


144 LIBERI. CAP. V. A. V. C. 955. CHR. N. 180. 


yes παρῆσαν αὐτῷ,) ἔλεξε ipfo, dixit huiuscemodi quae- 


τοιάδε. ἃ. Κοινὴν εἶναί μοι 5. dam. Communemn effe 


u) In Ms, Da. hic non εἰ nova fe&io, fedpundum. Marz. In edd. res eft 
fere eadem cum I, 4» 2: 


τοὺς πατρ. Q.) In adi. Noiler fequitur primo Atticismum in contracta 
forma, pro πατρῶϊος. unde et toleramus cum aliis Iota fubfcr., cf. Greg. 
de dial. $. 99. p.75., quo de mihil Stp. Th. , fed camen aliquid fuper va- 
rio ufu ac difTenfu in adi. noítro et πατρικὸς, it. πάτριος, cf. Praef. ad 
"Thuc. p. $51. 49. it. ad eundem p.5:0. N.$0. e. Luc. 3, 561. N. 76. 
Diod. S. 1, 241. N. $1. R. Or. V. 4. p. 46. N.60. p. 165. N. 73. Krb. Decr. 
R. p. L. p. 218. e., cumque de perf, nominatim de φίλοις, quidam 
Grammarici ftatuezent πατρικὸς dicendum, ut Suid. 5, 60. e. et Ammon. 
p.1ti. 1: Noller contra accefíit ad partesaliorum, ut 'hom. M. p. 695.5 
quibus πατρῷος de iisdem placuit, cf. Hef. 2, 894. i. 

πολλοὶ) P. liberior in δὲν parenthefis indice, potuit tamen monere Bg. 
de ieveriori Vs. in v. παρ. aderant ;p//, ubi divellic praep. iterum, in 
animo habens fyn. συνῇσαν», cf. 1, 2,2. e., recedens idem tuma P. rectius 
in gradu adi. aoy. tum in fenfa a Sb. Ind. ,clari, ípeé&tati* quo poítr. 
La:. non alibi Gr. noftr. vidi converfum, ubi G. Th. , cum alio, habet 
εὐδόκιμος, quod in L. Ern. redditur /audatus ; utSb. poftr. potlit effe i. q. 
eius primum , pro celebres f. nobiles, ut oy. vertunt ap. Dion. H. S. 
T. 1. 291, 13. Stp. ΤῊ. 2, 642. B. m. et L. Ern., forte pro λόγου ἄξιος, à 
λόγος adeo, quà eft fermo, oratio, narratio; a qua notione ducatur 
χαρακτὴρ rhetorum λόγιος, (v. rhet. fel. ed. Fifch. p. 26. e., pro magni- 
ficus; quia magna et praeítantia folent memorari , narrari, oratione ce- 
lebrari,) item aliae poteítates hae, cum λόγιος eft difertus, dicendi fcri- 
benfique peritus, ir. fatidicus f. vates; ut ab alia vi λόγου et λόγων, 
pro hiftoria et litteris, eit pro peritus hiftoriae antiquitatisque, et pro 
fiinpl. doctus et fyn. illo Bs. , quocum et ἢ. l. capio, cf. Stp. Th. Bud. 
C. 246, 1z. L. Ern. ec N. T., it. ad Herodt. p. 1. N. 8. 104. N. 51. et 
Gron. N. p.88. m., ad Diod, S. 1, 116. N. 35. Luc. 1, 709. N. 37. Heyn. 
ad Epi&. p. 168. 6... Krb. ad N. T. p. 235. m. Loesn. p.217. e. Munth, 
p.265. Kypk. 2, 94. Ind. Dion. H. S. T. 1. et Polb. Ern., ubi per fu- 
periat. P. hic, Thom. M. p. 579. Moer. p.249. et Hef. 2, 493. im. cum 
IN. 8. variante fortaffis Noftro pro σοφοὶ 1, 2; 7. : 

ἐλ. τ.) De claufula hac ante orationem alterius cf. I, 4, I. 6.» ubi Bg. 
fimilis Vs. jn alia quamvis Gr. formula, quacum hic variat Nofter, cui 


pron. τοι 


baec» pro " ^ : ! 
eft, fimilis Gr. δὲν (idem tamen) Azcce, οὑτοσὶ» eít 1. q. hic, (non cura- 


ta ilia particula, quae cum Gr. magis definit, nobis 4efer de Í.4iefer | 


bier , led in v.) fere, — Cic. fcripfit igitur δὲς fere. verbis, — indicat, fe 


hon adnumerare verba** atque adeo, fententiam dictorum ab aliquo ex- | 
non verba omnino ipía, eadem atque omnia fubiici; quomodo | 
fuam particulam, illi fyn. 5,44 bunc ferme modwm** nobis une. | 
, et i. 4. Lat. prope f. propemodum ; quo fenfu infinito et. | 
lam ; ut nefcias, utro Lat. exprefferit Gr. 22, nifi, pez. | 


primi, n 
b. ceperit 
gef'ihr d. etwa 
dr. B». pron. "aec x pre 
te reddens δὲν, lua pron. duo cepit pro uno talia f. haec; quia quaedam 


huius odi iunt proprie i, 4. quaedam haec , et fevere alia Gr. ταῦτά ray ] 


ἔδε commune cum Thuc., v. p. 382. N. 14., ubi Vs. per fimpl. | 
baec fere , f. melius &aecte, ut G. Th. ,,ce, fyllabica adiettio | 


LIBER L CAP. V. A. V. C. 933. CHR. N, 180. 145 
γερὸς ὑμᾶς τὴν ἐπὶ τοῖς κατα- mili vobiscum fuper praefen- 


ubi deinde tamen redeamus ad quaedam in notione illa infinita; quo 
pron. fi contra Bg. δὲ eloquitur: illud ce redundanter pofuit, ut G. Th. 
»Pulusmodi , τοιοῦτος. — huiuscemodi, dem' tacente etiam Cort. ad Sall. 
Car. 15, 1. 20, 1., led Ern. ad Xen. Mem. S. init. ad τοιάδε ,,neque δὲ 
' plane abundat, huiuscemodi** et Bach. Oec. init. ,,7. haecces Puzuscemodist 
ut alii δὲ non curant, Stp. Th. 3, 455. D. »Tocis, talis, eiusmodi, f. 
voie, n. τοιόδε'ς Ind. Aef. Fab. Hf. 4,707632, adi. cum partic, encl., 
zalis* Fifch. DL heophr. τοῖός 9e, talis, 25** et fic divifum in textu 17, t. i., 
fed duobus locis-rel. 702662: , íic fimul et uno tantum accentu, ut alio 
in eiusdem Ind. Acích. ,,70:c3: , talis, hic'* it. 2, 24. 1. τοιῷδε, 2, 29. i. 
ποιάδε. it. 2, 40. €t τοιόνδε 3, 5. I- , ur in Dal. eiusdem textu et Ind. τοιόσδε 
et τοιῦνδε», cf. Stp. Th. 1. 1. E. e. , in vulg. Lex. fcribitur τοϊόσδε €t τοϊοίδε, 
Ὡς τοϊαίδε, nec non τοϊάνδε, quod fieri non poffet, etiamfi caerera illa 
ferre quis vellet. Sed Bud. quoque alteram fcripturam fequitur'* forte 
in C. 1355, 4., fua illa ratione ufo Fifch. eciam in L. N. T., fed Schw. 
«um Krb. ,roic3s, falis, €x τοῖος et δὲς quae derivatio non procedit, 
cum τοῖος non poffit prozignere fubiectum ro;Ze2s, fed potius τοίασδε, f. 
τοΐχςδεν ἢ τοῖος habet in fem. 7oi2 , non roíz , quod contra L. Ern. quo- 
que tenet; ficut ex τοιόσδε tantum oriri pofluntilla τοιῶδεν τοιάνδε. τοιαίδε, 
ποιάδε, me quidem, vel contra Vig. p. ὅ7ο. [4.. fumente duo adi. pro 
themare cum L. Ern, τοῖος et τοιὸς» unde et diverfi valent accentus illi 
antea in rel. cafibus, fic, ut fuadeam, ne poftea edatur δὲ vicinius iítis 
pron., fed feparatim, ut hodie facimus etiam in aliis enclit. deferen- 
tes illam Codd. veruítam fcribendi rationem, e ferie omnium una, ne 
circumflexus veniat in locum ineptum; quod Stp. tacite reípicie- 
bar fupra, cuius edita in hoc quidem genere deinceps retinemus per re- 
perta, olim adhibicuri feveritatem ; fequente Sch. partim P. ἐλ. oratio- 
᾽ habuit σά hunc modum , τοῖος talis. Hinc τοιόσδε, Iidem. τοιάδε ἐλ. 
dta f. /z hunc zo. verba fecit** qui illi δὲ nec in his, nec in à? adverf. 
(ubi fimul ponit, ucalii Ind., v.c. Z. Xen. Bach.) aliquam vim tribuit, 
ut forte nec Hoog. Op. p. 262. Nr. 32. Íq., cf. Hef. 2, 1397. e. τοῖα, 
ποιαῦτα » τοιάδε.» ut δὲ enclic. plane non comparet in Stp. Th. ecL. Ern., 
fed fine N. ap. Vig. p. $26. Nr.2z. 

Κοινὴν) Eft egregia haec oratio, et ad benevolentiam pariter au&torita- 
temque conciliandam valde opportuna. Nam, quod de caflren(íi con- 
tubernio er commilitio civiliter differit, efficacifimum fane erat εἰς τὸ 
οἰκειώσασθοι τὸ «φάτευμα, ut Nofter loquitur, (δ. 2. e.) [τὰ Caligula, 
quod effec in caítris inter milites educatus, plurimum per banc nutri- 
mentorum confuetudinem amore et gratia valuit ap. cos, Suet. Cal. 9. et 
13. Quod autem de fucceflionis dignitate et maieítate tam fplendide 
loquitur, argumentis a nativitatis nobilitate, ab imperii maieftate et pa- 
rentis divinitate, graviter petitis, in eo μεγαληγορεῖ τῆς βασιλικῆς μεγα- 
λοφροσύνης ἐπάξια, quem characterem principum orationibus Simocatta 
defignat. Eoecl. 

Adi. κοινὸς cum pr. πρὸς, Lat. Znter f. Bg. cum, eP. ec Sch. (,,cum 
aliquo commune habere, εἶν. habere me**) praeter G, Th., femel modo 
Stp. Th. 2, 295. A. e. ex Anthol. prolatum, v. ap. Ael. V. ἢ. 10, 15. p. 
667. e. cum Abr. Dil. Th. p. 708. 6.» ut de πρὸς ifta notione Bud. C. 
138j» 34. Vig. p. 645. Nr. 12. m. p.íq. N.77. c. Fifch. ad Well, p. 392. c. 


K 


r 


146 LIBERI CAP.V. A. V.C. 933. 'CHR. N; 189; 
»λαβοῦσιν ἀλγηδόνα, καὶ μηδέν tibus: malis dolorem, && mon 


Stp. Th. 3, 573. C. m. faq. L. Ern. et N. T. Schw. cum Krb. p. $61. e. Nr. 
9. p. fq. Nr. 15., Ind. R. Or. V. 4. p. 1163. e. Dem. p.651. 1- Nr. 3. fq. - 
FHch. Fh. Ae. et Pal. cum Ael. V. ἢ. Luc.i., Fab. Δεῖ, Hf., in cuius 
lnd. Plut. fub Lat. eZverísus etiam aliquot loca eo pertinent; in fubft. 
ἄλγ. Stp. Th. tenente tantum abfolute e Plut. et Xen. , qui locus eft in 
Ind. Mem. S., cf. Herodr. Fifch. Aefch. Dion. H. S. T. r. et Geop., it. 
cum gen. rei Plut. Hf. cum Fifch. Pal,, fed nullibi, ut hic, cum ΡΤ. ἐπὴν 
quae tamen habeat analogiam, quia fubft. fequuntur rectionem et praep. 
fuorum v. v., cf. Hef. Suid. ἀλγηδόνες ,. 2970s, dolores, ε quo Stp. lau- 
dat ἄλγησις. quod mox [δ] 14. ex Arift. Thesm. v. 154.» ut de ἄλγημα 
cf. Foef. Oec. cum Ind. Luc., fed fuper τοῖς xav. Leisn. in Progr. et ad 
I, 15, $., quae, hic fine fubít. aliquo pofita, (ut τὰ κατειληφότα I5 14» 
11.) Ssp. Th. 2, 571. F. m. proferc modo ex Herodr. fine Ind., quibus 
illud Noftri 1, 12, 16. στὸ χκωτειληφὸς πάϑος profit tum ad ellipfin fubft, 
zá94, (quanquam et procedit fuppletuin íubtt. πράγματα, tacente de utr. 
L. Bof. Ell.) tum ad notionem, cum v. κατ. utrinque debeas accipere 
cum Stp. 1l. 1. pro ,,accidere, contingere, evenire'*; et τὰ καταλαβόντα» 
€a, quae ecciderunt f. evenerunt, lace per fe patentia, ἢ, l. fane mors 
Marci ez calamitas quaedam, inde ad fiiium civesque redundans, ethic 
porro e contextu in malam partem , ut fl2tim exprimit P., quanquam 
non fevere, cum alias addatur fubit. eius notionis, v. c., praeter zá- 
Sec, etiam συμφορὰν ubi fingula fingulis reddenda et particip. refolven- 
dum ex arte; ut Dg. dux fuit Sch. in v. y,fuper praefentibus malis doléot* 
ubi forte extrinfecus affumtum fubft., quia ec Sb. Ind. illud rà κατειληφὸς 
πάϑος reddit ,,praefens ca/amitas^ quae notio fuerit e Gr. pro venire f. 
advenire, redestque eodem, cum, quae venerunt, eadem adíint f. 
praefentia fint, evenerint atque acciderint:; ad Luc. 1, 827. N. 54. e, 
ubi proprie de πρὸς pro cuin, fermo, reddenté Rz, noílrum locum 
»communem eíle mibi vobiscum fuper his calamitatibus moerorem, et vos 
zog minus, quam me, graviter ferre'* ubi, nifi quod numerus plural. 
Gr. fervatur, cum P. parricip. redditur per merum fubft. malae notio- 
nis, et praeterea artic. per pron. demonftr., hic ante particip. iterum, 

καὶ u.) Bg. p. v: manifefto fic reddit, ut μηδ. accipiat pro fimpl. μὴ» 
cf. 1, 4, 2. e. , led zi (cf. Exc. ad t, 2, 8.) putct redundare cum Rz. ia N. 
pr. qui tamen id 7; poft negar. recte tuetur ad Luc. 3, δός. e., ubi eit 
Lat. plane f. prorfus, et p. ci nihil prorfus, fed p. τι ἧττον plane non 
minus, nobis gar nicht awemiser, als icb, Í. im geringiten micAt rel., 
cum proprie ellipfis fit pr. κατὰν ceníente Sb. Ind. v. τὴ" efle pleonafti- 
cum poít πολὺν μηδὲν» πάνυ, (led v. uxà., laudato cum aliis Notiri etiam 
h.l., addente,) in quibus fortaíTe rectius divife fcripferis μηδ᾽ £y τι 2.4 
qua de fcriptura cf. Praef. ad Thuc. ad p. 106. Hemít. Arift. Plut. p. 23. 
et Luc. 1, 545. N. 76. e. p. $69. e., qua fenfus quidem nihil patitur, fed e 
feveritatis leze tamen non uti liceat contra libros ac Codd., vertente 
Sch. in p. , i, nibil, à, nihil quidquam 1, 9, 19. 3, 1, 2. fed 1, 5, s. 
Stp. putat redundare 72, minus recte, mea opinione, (quaeStp. pocius 
reperiuntur ad 1, 9, 19. i., tum in s7.) nihil zizus, non aliter, quam 
ezo* ubi rete folvitur 57. cum gen. in καὶ ipi, c£. Stp. Th. i, 1477. B. 
"quae INofler diítraxit, non pofito pron. vu. ftatim poft xi, tum laevio« 
rem ob orationem, ne bis biatus effet in καὶ vj. et v? 57.» tum per ele-- 


LIBER I. CAP. V. A. V. C. 933. CHR. N. 180. 147 


ti 70v ὑμᾶς ἐμοῦ δυσφορεῖν, minus. vobis, quam milii, ae- 
, N , "v / n 

»ἐμαυτὸν ἀπριϑῶς πέπεικα. gre ffe, plane perfua/us fum. 
2 4 1 4 P4 LI zn * τ Φ 3 " 

»οὐδὲ γὰρ, περιόντος μοὶ τοῦ 6. INeque enim, fuper fte mihi 


antiam , quae ad fe relata pron. vp. ἐμ. fibique oppofita libenter copu- 
|a vicino fitu; ficuc per horum pron. ordinem Noftri vitatus ἐμοῦ Vi» 
hiatus, fed per toram hanc $.fuavitlima lzevitasobfervata, cf. Dem, 771, 
9. ἕκαςον ὑμῶν — τὰ δίκαια εἰδένοι — οὐδὲν 4r. ἐμοῦ, it. 1035, 10. 268, 24. 
749, pen. 1032, 12. 347, 23. 218.1. , mutante Bzg. in fq. v. 9veQ. conítru- 
€uonem Gr. fine neceílitate, et deferente etiam afünitatem Lat.. quam 
Rz. in N. pr. fervat, etiam Sch. ,,aegre fero, indignor'* ut Stp. Th. 
aliunde, c£ Bud. C. 485, e. 498, 21. Foef. Oec. p.107. a. i. Ind. Luc. 
Diod. S. Ael. Vi h. Fab. Aef. Hf. it. ap. Ariít. Ran. v. 953. et Thesm. v. 
79.» ubi v. Schol,, it. Hef. cum 2, 1013. ls Thom. M, p. 73:. N. 6. 
Moer. p.327. Suid. 3, 162.1., quorum ex interpretatione et coinpara- 
tione cum V. zozwZ39e4 , ptO μετ᾽ οἰμωγῆς παρακαλεῖν, hic fo-te noftrum 
v. intelligas de dolore externo, pro lugere, nobis £elZagen 1. dexveinez, 
quia in pr. jam mentio facta illius&Ay., qui fic dolor ac moeror azimi et 
internus; quanquam capientibus utr. de unaanimi (γι {τί nomexiítit tau- 
tologia inanis, cum prior formula, mecum Zoletis, ὅτ infinita, fed 
poíterior, aequali modo Í. aeque vehementer Zo/et/s, atque ego, habeat 
adiunctum aliquod a gradu f. menfura; etíi Nofter, fi noluiifet copiam 
fequi, quae tamen orationi propria ett, atque ctiam triíli animo ac gra- 
vi iactura vulnerato, poterat uno defungi verbo, Zo/e£is mecum, idque 
pari modo; licut in Gr. v. deeíle queat e pr. ἐπὶ τούτοις, quacum praep. 
et alibi ponitur, cf. Ind. Diod. S. cum Fab. Aef. Hf. ^s 
. ἐμ. ἀκρ. 7.) P. formulam compofitam deferit Bg., interpretatus act. 
cum pron. perf. per fyn. palT. ad fenfum, pro feveris, mi^; plane pez- 
fuad:o , pro praef. fumendo perf., quod forte Bg. fervare volucrit, at Sb, 
Ind. in v. certo. mihi perfuadeo'** quod adv. non reperi cum Lar. Bz., cui 
potius datur illud Dg. et prorfus; reddente Stp. Th. 3, 127. E. m. ,ac- 
cufativo ἐμαυτὸν πείϑω , — mihi perfuadeo, Í. perfuafus fum, f. perfuae 
fum mihi cít* quibus addas P. perfuafum babeo , aeque liberius; quorum 
medium Bg. proprie eft Gr. πέπεισμοη » refolvendum deinde in Notlri 
ἐμ. πέπεικα 4 cum adv. nofiro formulas illas non tenente Stp. nec Indd., 
ubi tamen Noflri ἐμ. σεν. ap. Ael. V. h., beneconvería, fed ap. Thuc. cum 
P., ur fine Ind. ex Dem. v. ap. Valck. Eur. Hipp. v. 10623., ubi cum v. 
πειϑ. iungitur πάντως, ícd σφόδρα ap. Soph. Ai. v. 150. et βεβαίως ap. Luc., 
cf. Plut. Hf. ὅπως ἕκατος αὐτὸς ézurv πέπεικεν, ubi Vs.libere, fedInd. bene; 
ut ramen Noflri adv. cum v. σειϑ. defenderim ex analogia ec aliis v, v., 
ad animum pertinentibus, eiusque facultatem utr., v. c. cum id adv. 
additurad v. £i2éva4 cf. Stp. Th. Ind. Dem. (add. 28; t1. 45, 3. $7322. 99, 
48. etc. it. 6o, ult.) R. Or. V. 4. Dion. H. S. 1.2. Xen.Z. Cyr. et Bach. 
cum Fiích. Aeích.» ubi, ut et in L. N. T., modo fimile 1 Theff. s, 2.» 
cui ci3évo4 refpondet ad fententiam ἑαυτὸν πείδεινγ ut diferte Ind. Thuc. 
Or. Bauer. »»πείϑω ἐμαυτὸν, Ício** tum Ind. Dion. Caf. ,,£«e. omnino, 
penitus, — ἐπίξευον αὐτῷ“ cui v. et ipfi par Noílri formula, nec ap. Vig. 
Ρ. 367. memorata, 

, οὐδὲ γι.) Big. e P. , non reddente Sch., nec praecipiente quid de negar. 
Alla ante γὰρ caufalem, ubi eadem res, quae in Lat, cf, Hor. lu:f. 


- 


148 LIBERI. CAP. V. A. V. C. 933. CHR. N. 180. 


πατρὸς, πλεονεκτεῖν ὑμῶν patre, praerogativam. habere 


p. 564.1. nec enim et neque enim — pro non enim'* i. e. pro fimpl. ne- 
gat., G. Th. v. segue 428, 70. et Schell. de ftylo p. 291. e. ut Hoog. 
Op. p. 938. e. Nr.26. fine praecepto vertit ,, 22? γι, non emim' quo et 
tendat Stp. Th. 2, 1537. E. e., qui in 14. formula, (ubi Sch. cum Bg. 
alio tantum ordine, 5. fzp. m., quoad pron., feverius, quam P., fed ex 
eodem, quoad Lat. in v.) t, 1135. F.i. per idem Lat. e folo Noftri alio 
Joco, τοῦ ἀδελφοῦ περιόντος, abfolute tantum , nec fimul, ut hic, cum 
dat. perí., cf. mode utr. R. Or. Ind. V. 4. 6. 7. M. Dem. v. e., Thuc. 
Dion. H. S. T. 1. Luc. Ael. V. ἢ. 4, 27. 1. τοῦ πατρὸς αὐτοῦ περ.» luper- 
ftite adbuc ipiius patre, addito libereadv.£z;, quod, ut infraap. Noftrum, 
additur ib. 10, 15. 1. et Zof. 3, 4:7.» cf. Thom. M. p. 308.1. περίεςιν — 
xa) ἀντὶ τοῦ Og , Suid. j, 87. 1. cum p. pr. m. Hef. 2, 925. m. cum N. 8g. 
it. p. pr. m. , quod profit ad p. 923. c. it. g41. m. cum N., cf. ad Bg. 
Ind. Liv. Suct. Corn. N. et luit. , at de fevero Lat. fupere/fé cum eodem 
dat. Tac. luít. et Corn. N., eodemque fenfu, pro vivere, adhuc effe in 
vivis f. in vita. 

πλεονεκτ.) Neque enim eso — fuperiorem me vobis unquam pgeff.. [τὰ 
non male P. vertit. Poffis et hoc modo, zegue enim — vobis praeferri, 
meliori conditione, gsm vos, effe volui. πλεονεκτεῖν τινος , le cui prae- 
ferre, fe aliquo fuperiorem gerere. Hoc v. eodem modo accipiendum 
eft ap. Plut. in Apophth. Lac. f£. 224. E., ubi peffime vertit Xyl. per 
fraudem facere. lta πλεονεξία accipienda eit τ Theff. 2, 5.» ubi male ' 
redditur avaritia. πλεονεξίᾳ etiam vocatur ap. Gr., quum quis in pugna 
utitur meliori conditione. Xen. Cyr. 1... ubi μετὰ πλεονεξίας ἀγωνίξεσϑοι 
mech τινα » mit Vortbeil gcgen einen fechbten , v. Voll. ad Caef. b. G. 3, 17. 
Caeterum, qualem fe fuifle, fuperítice patre, Commodus h.l. gloriatur, 
talis Pertinax fuit, Imperator etiam factus, nempe μέτριος et ἰσότιμος 25 
4, 18. Leisn. 

A P. difcedit Bs. per non optimam Lat., pro praecipuum quod ha- 
bere prae vobis voluz; comparante me v. hoc privum cum formula πλέον 
ἔχειν tum univerfe, tum maxime, quum haber gen. perf., a πλέον pen- 
dentem, ubi πλεονεκτεῖν τινος eit 1. 4. πλέον ἔχεινγ, ἢ ἄλλος τὶς, Ci. Bud. 
C. 1203. e. Stp. Th. , qui 1, 1325. D. e. nottrum locum eP. profert, et 
componuntur etiam ap. Thuc. p. 274. l. 45. fo., cf. Xen. 'Aig. Mor., et 
ἂρ. Thuc. p. 467. 1. 78. τὶ πλέον — σχήσοντες non modo in Vs. fimiliter, 
fe fore meliore conditione , fed etiam a Schol. explicatur πλεονεκτήσοντεξςν 
ut z2£o» ἔχειν etiam dr. de hofte, v. Ind. Dion. H. S. T. 1. ec Xen. Cyr. 
Z.1,6,25., etiam in malam partem, cf. Abr. Dil. Th. p. 45. m., fed 
de nofiro v. ad N. T. locum Inttp. et Lexx. it. L. Ern. cum Suic. Th. 
Ind. Xen. Cyr. et Bach. Dion. Caf. Suid. 3, 128. m. et v. πλεονεξία fecun- 
dum, a Sch. in ,z£. petebam , putabam'* difcedentibus partim Leisn. et 
Bg., cf. de principe vihuius v., pro dignari, f. dignum putare, L. Ern. et 
N. T. Ind. Gs. Chr. Gr. cum R. Or. V. 7. I, de univerfis pluribusque 
fimul notionibus Bud. C. 191, 40. 193. Stp. Th. Ind. Thuc. Xen. Cyr. Z. 
Dion. H. S. T. 1. Acl. V. h. Ifocr. Mor. Plur. Hf. er Krg., pro poftula- 
re Plut. Hf. p. 133. e. T'oup. ep. crit. poft Em. ad Suid. p. 28. €., pro 
velle, quanquam dubitanter, Stp. Th. 1, 431. 1. Lexx. laud. et Indd. 
quosdam, tum Fifch. Theophr. ec Xen, Bach. Z., fed Mem.S. 2, 1, £8. m. 
per locum clafficum, ob cemparata et fyn. βούλει, ἐϑέλεις,, ἐπιϑυμεῖς» 


' 


LIBER I. CAP. V. A. V. C. 935. CHR. N. 180. 149 
l : 
« z ' ? ^ M E . . 
ὐξίουν. ἐκεῖνος γὰς πάντας 7. praevobirpoffulavi. ΠῚ enin 
c ^ € [7 ! » » m 
ἡμᾶς" ὡς ἕνα ἠγώπα. ἔχαιρεν S. omnes nos ut umm diligebat. 
soUv μξλλον" συτρωτιώτην μὲ, Libentius itogue. commifitonem 
daa: M i N Me) 5 s 
yn viov, χαλῶν. τὴν μὲν yae ^ me, quam filium, vocabat. Hanc 
/ AES ΄ . biis Dom 
»mgormyotías ἡγεῖτο Φύσεως, enn appeliationem exiftimabat 
τὴν ὃ ἀρετῆς ἃ κοινωνίαν. naturae, t/"|am vero virtutis com- 


x) ὑμᾶς Ms. Ba. et Vi. cum edd. B. 1. 31. , v. N. , ut poft jy. comma in A. 
«um B. , quod procedit, ut er aliud poft ἕνα, ubi tamen nullibi erat. — y) Ia 
Ms. Ba. hic comma cum edd. Bs, L. utr. , feá mox po(t «aA. colon in Stp. al. 
nobis ante caufalem particulam femper ftatuentibus pun&um. — z) In Ms. Ba. 
hic comma abeft. 4farz. quod ibi erat in Stp. al., contra erat mox poft «g. in 
A. r. 21l., v. N. 8) Ms. Ba. τῆς δ᾽ ἀρετῆς x. , quod eíl haud dubie falí(um. 
Marr. v. N., ut in edd. mendoía τήν δ᾽ B. t. , unde τήνδ᾽ una voce B, 2., ut 
poít δ᾽ comma in Stp. al. 


rel., Krb. ad N. T. p.230. m. Loesn. p.208. Kypk. 2, 148., Gs.ad Luc. 
faepe, qui et femel per foere 2, 385. 1. 82., cf. Abr. Dil. Th. p.713. m. 
D'Orv. Ch. p. 706. e. Arift. Plur. v. 932. 1081. 1085. 1178. lfocr. Pan. 
Mor. p.21. e. 41. 1. 48. δ. 18. e. p. 56. e. 90, 1., ut p. 16. e. pro putare 
componitur cum vogíósv, cf. Arift. l. 1. v.271., fed v. 259. ambigue, 
pro velle, an poítulare, ut ap. Dem. 164; 23. pro velle, an putare, 
quod/ nec ab ἢ, 1. alienum, cf. Suid. 1, 239. m., cuius 2, 64. m. poteft 
referri ad aliquam fuperiorum notionum, vel cum Gs. illa pro folere 
ad iítam L. Ern. pro ftatuere f. inflituere. Senfus hic, nolui plus 
εἴς. nec maior meliorque vobis; et dolemus pariter, quia pares 
fuimus. 
πάντ. vp.) Mss. cum edd. zy. poteft effe a librarii lapfu, ut alibi duo 
ron. ifta variant et confuía funt, fed et e marg. venerit in textum , € 
E 12. notatum , exprimente P. utrinque zy. cum Vern. et Bg., quod 
hic fuadet $. fq., ubi Commodus fe diferte comple&itur; unde et h. 1. 
cositari debet, zie et vos omnes, 1. mos omnes , ita amavit» quafi efTemus 
tantum 74 perfona; et luadet quoque feries, ποίμὲ plus effe, quam 
vos, quia nec pater plus me aef'imavit, verum aeque nos, me εἴ vos, 
amavit, ec me pro commilitone veftro habuic potius, quam pro filio. 
Pater etiam e $. 20. τὴν τοῦ κοινοῦ πατρὸς μνήμην, communis patris, i, mei 
ac veftri, i. noftri. In v. zy. Bg. Lat., e P., habet aliunde Stp. ΤῊ.» 
at G. Th. cum folo Gr. n. 
ἔχαιρεν) Cummilitones blande appellati milites ab imperatoribus, cuius 
rei multa in hiftoria Rom. exempla proftanc, ut Cacfaris, Suet. 67.» 
Augufti ib. 25., Pifonis Tac. H. 1, 29., Othonis ib. 37., Agricolae ib. 
33. in vita, adeo, ur Marcus Commodum faepius commilitonem in 
exercitus gratiam, quam filium, appellarit, Herodi. r, $. et Anton. Ca- 
racalla fe commilitonem, quam principem, ἃ militibus dici malue- 
rir, vcl fimulaverit malle, idem 4, 7, (11.) Haec Cell, ad Curt. 9, 2» 
28. Lei:m. Ι 
Igitur , inde f. propterea igitur, quia vos roilites amavit et vitam 
militarem, cf. Exc., etiam ad f. $., (ubi ad v. sy. Pg. e P. non ita fe- 
vere, ut I, 2, 4. 1.) etiam ad $. 9. 2se. , quo de Leisn. in Progr. 


LJ 


A 


rjo LIBERI. CAP.V. A.V. C. 933. CHR. N. 180. 


»QCfeov τό με πολλάκις ^, νή- 9. muntonem. — Tradenique me 
πίον ovra, ταῖς ὑμετέραις ἐν- faepe infantem | adhuc. veftrae 


᾿έχείρισεπίξεσι. διό περ καὶ το. commendavit fidei. — Qua- 


space πάσης εὐνοίας μεϑεξειν propter etiam facillime omnem 


No) 
b). Mss. tres πολλώκις ἔτι vim. , v. N. 


“πολλάκις Cod. addit £r, Pleniorita quidem fit locutio: at tamen ἔτι 
quod. commode inteliigi poteft atque intelligi debet, alibrario additum 
puto. Srmrorb. 

Adv. illud Mss. hic non P. refert, et tamen Bg., ut τ. x, 4. m. li- 
bere P. addebat, fed Mss. deinde aliquoties addunt, quorum auctor id 
'€ marg. duxit per comparationem locorum, ubi cum formula v4s« ὄντα 
incedit, cf. Ind. Plut. Hf. v. eig; cum Acl. V. h., forte et cavens, eo 
intrüfo, ne xc2a. ad ὄντα traheretur. Debere autem intelligi, equidem 
non dixeiim, cum fenfus vel fine eo conftet, cumque in eadem formu- 
la interdum abfit, v. c. N. T. 1 Cor. 13, 11. 

ταῖς ὑμ.) Obferva plur. sis. hac notione. Ap. rhetoras zíse;; funt pro- 
bationes, v. Quintil. Leisz. Inft. Or. 5, 106, 8. Numeri plur. caufam hic 
facile reperias in oratione, ad plures habita, fed mutati a Bg. e P. ia 
penuria Lzt., qui Dg. in v. iex. partim e Sch. 7; manum Zezir iafan- 
tem , fídez alicuius commendatum cf. Exc. 

xo) 6.) Vocem hanc utr., a P. omilTam, recte Eg. fervat, ubi liberum 
fit, adv. iungere cum v. proximo με3.» aut cum remoto gaz.» h.l. fine 
argumentis et rebus aliis, donis, precibus, pollicicationibus, fed maxi- 
me fine aliis caufis, et iam propterea, quod pater ifta fecit, fi copule- 
τὰν cum v. gaz, ut ap. Dem. 276, 17. ézov ἥλπιδε. "huc. p.293. 1. 96. 
ῥαδίως (fic fine lota fubfcr.) ἤλπιζον, fecile fperabant, ied ambigue ap. 
"Diod. S. T. 1. p.633. 1.17. ἤλπιδε ῥαδίως κρατήσειν τῆς ἐπιβολῆς ν propeff- 
zum fibi faci/e iucceffürum arbitrabazur, quae Vs. iungit cum fq, v. xe 
cf. Lat. aeque ambigue ftans ap. Corn. N. r, 3, 2. et Liv. 2, 35. e. , libe- 
rum in fqq. P. deferenre quoque Sch. in. ,,ecc — ab a/igwe participem 
feri rei alicuius'** fed in rel. cum Bg., nifi quod.non affumit extra fimul 
acc. pron. perf., quo feüfu, ut fit non de pluribus communiter, fed de 
uno tanium » et pro fimpl. confequi, adipifci, accipere, Lat. quidem 
participem fieri { effe , ic. partzcipare cum Gr. n. tenet G. Th. , iedStp. 
Th. 1, 1348. D. m. dubitanter ἂρ. Dem. exponitur etiam "07: coifequiy 
(fine Ind. 1367, 17. ubi vero et vulgari notione de pluribus valere poteft, 
cum tamen eodem tendant haec porro ib. F. e.) μ. alicubi compos fum, 
μετέχουσῳ λογισμοῦ ψυχὰν compos et particeps** adeptus, praeditus τὰς 
tione animus; ad quam fimpl. notionem referas eriam, de re quidem 
Diod. S. 1, 9. 1.32. , ubi fyn. additur τυγχάνειν», fed de perf. Luc. 1, 663. 
l. 39. , ubi feq. iterum ἐπιτυγχάνειν» quod Gs. potiri, it. 3, 626. l. gr. 
τίς ἂν £14 τοσοῦτον λόγων μετεσχηκὼς» Quis fuerit ita difertus, pro quis 
tantam e/oguentiam adeptus fit, po[f/ideat , 1c. R. Or. V. 3. p. 509. l. 12. et 


Dém. 1418, 18:, ubi l. ult. τοῖς ἔχουσιν, cf. p. fq. 1.5. 1414, 14. 27., Ut | 


pr. μετὰ nec hic vim habeat, ut nec in aliis v. v., inde compo'itis, aut 
cerre non illam focietatis, v, μετωλαβεῖνες μετεῖνοα Ind. Epit, H.. et Fifch. 
Aefch. it. perzmoizia9o4 , fimiliter de artibus fcientijsque ufurpatum , ut 
noftrum; ap. [ΕἸ ἢ, Plat. Pol. p. 164. 6.» ficut, e vulgari fenfu, hic Com- 


| 
i 


"LIBER I. CAP. V. A. V. C. 955. CHR. Ν 185. 151 


à € ^ " ^ Ν * ^ 
»πεὸς ὑμῶν ἡλπικώ 5, τῶν μὲν ῥεηευοίρη 41 me con/ecuturum 
f. , : ^ ἃ 5 TP ; » ἴρω7 ^ 
»πρεσιβυτέρων “ τροφεῖα μοι a vobis [sero, euicribus ut 


c) Hoc comma placuit nobis cum Ox. al. er Ms. Bg., pro colo Stp. rel. 
- et pun&o al., v. N. d) In Ais. Ba. hic e(t comma, ac poft 2$. itidem non- 
nifi comma. Marr, Prius cotauma eít quoque in A., fed poft ἐφ. comma in Bs. 
I. al., pro puncto A. et Pat., (εἰ colo Stp. rel., v. N. 


anodus fperet, fore, ut exercitus et militum benevolentiam confequa- 
tur cu;n patre, f. aeque et fimiliter, ac pater. 

. σῶν μὲν 2.) Pol. quum pro alumno re natu maiores habere debeant. 
Recte , fi fenfum fpe&es. ReCte etiam Bg. ; ex quo fimul patet, στροφεῖς. 
hic effe non praemium, ab alumno pro educatione nutritio datum, fed 
ofücia, alumno debita. Ergo τροφεῖον 1)oflicium, quod pro educatio- 
ne debemus nutritüs, 2) oílicium, quod nutritius. debet : alumno. 
Eadem vis vocis eile videtur ap. Acíchyl. in Sept. c. Th. v. 483. et Eur. 
Ion. v. 852. Leisz. rec. μοι» qui in. locum patris fucceíferim, eiusque 
perfonam repraefentem, qui pater meus vos feniores, veluti pater li- 
.beros, aluit. Quapropter hanc mihi debetis mercedem nutritionis, ut 
me diligatis. Reisk. 

His Leisn. locis utitur etiam Valck. ad Eur. Ph. p. 18.a. e., fedno- 
tione vulgari, qua et capiunt ibj Acích. Schol. β΄, τὰ ὀφειλόμενᾳ τοῖς 
τροφεῦσι γέρα», et Barn. ad Eur. ο»τροφεῖα, — ποινὴν τῆς τῤοφῆς ἕνεκα. Hom. 
^ wocat ϑρέπτρα εἴ θρεπτήρια". nec mihi alia illa Bg. ec Leisn. reperta eít 

. per Indd., íed tantum de praemiis, officiis et gratiis pro nutritione et 

| | educatione, praeftita illa aot a parentibus, uc Dion. H. S. T. 1.721, 14.» 
. aut ab aliis hominibus, ur Diod. S. T. 2. 552, 93. muprimenta, cf. Eur. 
|! Pb. L1. b, i, tum ab urbe Dion. H. l. 1. 348, 16. it. a patria R. Or. Ind. 
V. 6. εἰ 8. Lyc., femel vero cum gen. diferto τῆς παιδεύσεως Luc. 3, 491- 
l. 15. ἡ{{πΜ educationis nutzritionist que praemia , nec alia ap. Stp. Th. L. 
Ern. Suid. 3, 509. m:, fere cum Schol. Aefch., nec per analogiam alia 
procedat, cum fimilis formationis fubft. , ut izreciov, διδασκαλεῖον, x40uztiov, 
πρεσβεῖον, wogeiov, nonaliter dicantur, nifi fic, utíintea, quaeaccipitali- 
quis, V. c. medicus, non, quae ipfe dat aliis. Unde hic ve. non funt; 
quae nutritius dac et facic alumno, fed quae accipit ab alumno; debet- 
que Commodus effe nutritor , et fenes milites efíe debent alumni. Sed 
quomodo Commodus iuvenis fenum nutritor poffit effe ac dici *, Non 
uidem, ut imperator novus et huius temporis; qua ratione iis non- 
um aliquid praeftiterat, quod rependerent amore. An igkur, tan- 
quam regni focius et patris? Verum fic Commodus etiam tironibus et 
juvenibus militum aliquid tribucrat, pro quo grati effe benevolique de- 
berent.. Hinc non Coinmodus erit ille nutritor, fed potius Marcus, a 
quo feniores quidem inde ἃ multo tempore, fed recens confcripti mili- 
tes tantum a paucis aliquot annis, ftipendia ec alia beneficia acceperant, 
ob quae utfique obílri&i effent ad gratiam et benevolentiam ipfi Mzr- 
€o, ct cum vivebat, et poft mortem, ubi pietatem illam folvere aliter 
non poterant, nifi amore atque benevolentia in filium, eius nunc fuc- 
cefforem; cui dum faciebant id: fimul in patrem grati videbantur, ei- 
ue mercedem priftinae nutritionis bencficentiaeque exfolvere. Ut adeo 
enfus hic fit, quem Rsk. dedit, vos feniores debetis mihi benevolen- 
tiam patris mortui caufa, ut gratum fic animum o(tendatis propier eius 


152 LIBERI. CAP. V. A. V. C. 935. CHR. N. 189. 


»ταῦτα ὀφειλόντων. τοὺς δ᾽ 11. dlumno miii officia haec de. 
c ΄ » ki 
ἡλικιώτας “ εἰκότως a» καὶ Dentibus. — Ipfos autem aequales 


€) Comma hic in A. Stp. et al. v, N. 


priftina beneficia, et quia ego fum tanti benefaé&toris veftri fucceffor et 
filius. Ita conítabit, opinor, nou modo feries orationis, fcd et notio 
vulgaris in zg., ubi Sch, partim. cum P. et Bg. ,,quum pro alamino sse 
habere Ze£eant, Íí. quum Laec, ut alumzo, officia debeant. Alias notat 
praemium , quod alumnus fuo nutritio pro educatione debet, — 2$. de- 
bentibüs zii praemia nutritionis'* Eft praeverea elegantia hic jduplexs 
una in privo vocab., quod Nofter Atticorum eoo. adhibet pro jeez- 
τηρία vulgaris Graecitatis, fi fides habenda Valckenario 1.1. a. m., (quan- 
quam Grammatici promifcue ponunt, Suid. 2, 205.1. ϑρέπτρα, τροφεῖα» 
€t lef. 1, 1729. e., pro quo Fur. Iph. in A. v. 1230. periphrsfi utitur, 
πάτερ, πόνων τιϑηνοὺς ἀποδιδοῦσά co: τροφάς; pater, reddems tibi gratiam 
laboriofae zutricationis?) altera in verbis iunctis et tota orarionis for- 
ma, cum Nofter potuerit dicere τῶν μ. ze. ὡς τροφεῖα ταύτην 09. , ἴς. τὴν 
εὐνοῶν, tanquam zu£7i:ia , í. mercedem nutridionis; pro quo pronomen 
fi2tim relatum eft ad ze. fubít. proximum, omiffa partic óc, quam omres 
Inttp. exprefferunr, quanquam aliam in partem oratione converfa, et 
delccto concreto pro abftra&to; quae res deducat aliquem eo, ut credat, 
Bg. cum P. legiffe τροφεῖ ἐμοὶ, f. τροφῷ ἐμοὶ» ut quoque Leisu. in m. Ox. 
»É- reads; ** fed non fimul ἐμοὶ corrigens, quod tamen in vulg. lect. la- 
teat, e in a facile mutato, et ad pr. fubít. tra&o, in primisa ferie Codd. 
una; quanquam de ceoejsvc, pro alumro, nihil reperi, fed de τροφὸς 
Stp. Th. cx Hef. 2, 1426. m. τροφοὶ, ἀντὶ τοῦ ϑρέμματα, ubi tamen nihil 
N. iuvat, fed L. Ern. ,,reoQig , aJumza , f. alumnus, Setuuz.* | Unde P. 
habuerit illud τασφῷ ig, aut τροφῶ, μοι, lote poíticripro de vetuíto 
more, (unde vulg. facile ortum,) aut τροφίμῳ uci. quibuscum ταῦτα 
confiftit, ut in vulg. cum pr. sv. , quia poft fubít. mafc. 1. fem. fexus ftat 
faepe neutrum, et hic plur. poft fing., cf. 1, 1, 5. e. et ibi laud. Abr, 
Dil. Th. p. $8. m., qui plur. deinde pro fing. capietur, ur fit, femiorz- 
bus id debentibus mihi, tt fuo a/umno; fed ut P. quoque libere fenfum 
dare potuerit qualemcunque, cum Mss. hic taceant, ct lectio vulg. 
difficilior fit et exquifitior quam pro librarii ingenio; ducente Bg. par- 
tim e,Stp. m. ad L'., e quorum fententia Commodus fe iiominat. a/ume« 
num féniorum militum non proprie, quafi nutritus fit ab iis educatus» 
que, fed improprie, ut inter eos et in caftris cum patre faepe veríatus 
fir et adoleverit, cf. 1,4, 8. i. et Suer. in N, Bc. ad δ. 5., ic. G. Th, 
266, 86. ,alumnus et commilita faorum militum vocatur Alexoender, quod 
adultus effet inter illos; ut Caligula Tac, A. x, 44. i. Jegionum dr. a/ume 
zus'* ubi et quaerit, a/umsus an dicatur active, pro eo, qui nucrits 
quo fenfu fi forte Lat. Inttp. ceperunt: a noftra expofitione non ἘΠ 65 
dunt; cf. de τρόφιμος fenfu utr. Ind. Xen. Hell. Mor. : 

τοὺς δ᾽ 4A.) Hic variat Nofter; cumque Q. 8. i. evse. dixiffet: nunc 
tantum fimplici utitur pro compof. συνηλικιώτας, quam vocem , ignora- 
tam a Strp. Th., non item a L. Ern. ,coactancus, aequaib'* veteres 
quidam Grammatici repudiant, Herodi. p.475. €t Thom. M. p. 298.5 
quanquam fruftra, v. N. ib., re&e noftrum interpretaute Stp. Th. aliun- 
de, pracrez Lat. compof. coaevws, etiam cum Sch. hic per Lat. illa L. 


LIBER I. CAP. V. A.V. C. 933. CHR. N. 180. 153 


»συμφοιτητὰς τῶν ἐν ὅπλοις merito ctiam condifcipulor ar- 


Ern., cf. Ind. Xen. Cyr. Z. Luc. Dion. Caf. R. Or. V. 4., ubi 42. ἐμὸς 
xo) συνέφηβος» fimpl. adeo cum compof. fimul, V. 6. 5. Lyc. ec Dem. 
cui add. 1247; 14. 18., cumque zxxíz, unde noftrum vocab. derivatur, 
fit univerfae notionis, de omni fumtum aetate: swAwidrwc qui lit, feme 
per e contextu definiendum eft; unde Ind. Ael. V. ἢ, ,,aequales aetate, 
de fenibus* fed ἢ. l., ubi Commodus loquitur adolefcentulus, 7a. funt 
aequales aetate de adoleícentibus, quique eandem babent adolefcentiam, 
εἴ, Hcf. fine N. 1, 1624. m., fed Suid. 2,54. m. 4A., τῆς αὐτῆς μετεσχή- 
κὼς ἡλικίας. — 'Iaidugm — XA. ἔτη i4 γεγονὼς,» aequalis — lidoro —, an- 
πος XVII] za£us, quae ze:as parum abeft ab illa Commodi, cf. δ. 1. e4 
ifto Lat. fimpl. ufis hic quoque Inttp., cum Stp. compofita non effent 
fatis Lat., addentibus iisdem libere pron. αὐτοὺς», ut fufüiciat h.]. noftra- 
tium Zeitgeso/jen , pro periphrafi Vern., quorum vetus feriem oratio 
nis adiuvare ítuduit, expletis quibusdam, íentiens ille, hic eíle anan- 
tapodoron, cum Nofter fane debuerit aequales Commodi non fic nude 
ponere, fed dicere, v. c. etiam hos debere ei benevolentiam, et quare 
eam deberent, idque debuerit fieri eadem conítructione, qua ante, per 
gen. confeq. , in hunc fere modum, τῶν μὲν T0. TQ. μ. τ. ἐφ.» τῶν ὁ" 
5λικιωτῶν μοι ταῦτα οὀφειλοντῶν») ὡς Ὄντων συμφοιτητῶν ἐμοὶ τῶν ἐν ὁπλοιξ ερ- 
/quvw,y cum ieniores quidem mihi id debeant, ue nutritori quodammodo iuo, 
fed aequales etiam, ut qui Gn: condifcipuli mihi im rebus £e//icis; quae 
asd Vern. vet. mentem redeunt; ut, ἢ quis ad corrigendum inclinet, 
poteít e vulg lect. hanc exprimere aliam, τῶν δ᾽ ἡλικιωτῶν » οὗς EX. A 
cum feniores quidem id mibi debeant — , fed (et) aequales, quos rel., qualt 
finitiones ow; et ὧν fint confufae, et οὖς perierit a pr. ἃς ΠΠΉΗ ; ut tamen 
et P. maneet ;n vulg. hic, ubi Nofter de indufílria forte deferuit vulga- 
rem orationis feriem, et de aequalibus ita fimpliciter dixit, quia iam in 
pr. re. aliqua ad amandum cauta latebat, ad aequales fimul pertinens, 
ut qui er ipfi, quanquam ad breve tempus, adhuc nutriti effent a 
Marco, tum quia alia, non minor cauía amandi erat in ilia commiiita- 
num ac condifcipulorum compellatione et neceílitudine, qua illi fubito 
occupantur, eoque fortius irretiuntur. De diftinctione, poft 4A. tan- 
tum comma eit ponendum , quia fqq. venitivi confeq. arcte cum pr. co« 
haerent, a D. bene per cauíalem particulam refoluti, fed poft ép. pun- 
€um, ut in nova plane re ac rectione , cf. 1, 3, 5. f. in μὲν et, δὲ fimi- 
liter; ut poft 44. comma non fecimus, quod 1s accuf. commode referri 
poteft ad íq. v. Zzex. , nec opus eft ftatuere accuf. abfolutos cum Vern, 
vet. et iis, qui ibi diftinxerunt.. Sed numerum novae 6. rectius locavi, 
συμφοιτ.) Rurfus variat Nofter, poft fimpl. 4A. adhibens cempof. e., 
fuper quo nihil ap. veteres Grammat., fed ap. Stp. Th. aliunde cum 
Lat. Bg., e P., cf. Ind. Dem. Abr. Dil. Th. p.92. e. R. Or. V. 4. Plut, 
Hf. ec D'Orv. Ch. p. 67. I. 22. Vs. p. 79. l. 17. fodalis, et p. 382. m. , fed 
ut Noiler, fecus ac ili, rexerir cum gen. rei, quem Lar. Inttp. imitati 
fine exemplo ap. G. Th., (pro quo noftrates potius adhibeanc praep., 
Mirfchüler in. der Sáche,) ubi nec Rsk. illud. foZa/it cum ito gen., fed 
focius , v. c. belli; cui par Bg., e P., armorum, cf. ib. 454, 32. et p. pr. 
|l. $4.» pro quo malim eenZifcipulor bellicorum ffudiorum , negotiorum, 
gperum , nobis Kriegskünfle, Kriegsdientte, K*icgsge/chifte, cum Gr, 
formula, e praep. cum íubít. intra artic. et fubit. aliud, íaciat perie 


:54 LIBERI. CAP. V. A. V. C. 933. CHR. N. 186. 


3 , ^ " 
»ἐφγῶν ἀποκαλοίην f. πάντας 12. morum appellaverim. Ο- 
»γαρ ἡμᾶς ὃ ὡς ἕνα ὁ πώτηρ mnes enim nos ui wuum pater 


f) Ms. Ba. ἐποκαλοίμηνν, fed Ms. Vi. ἀποκωλοῖμεν, v. Ν. — g) ὑμᾶς edd, 
omnes, etiam Mss., tacentibus Excp., v. N., et poft ig. comma in B. 2. La 


cf. $. 7. 


(phrifin adie&ivi, pro τῶν πολεμικῶν ἔργων» quod diferte eft ap. Noftrum 
alibi, vertique (ut noftrum hic quoque) poteft Ze//carum rerum, nobis 
Kriegsfachben; in noitra formula ut defit proprie aliquod particip., v. c. 
τῶν ἐν ὅπλ. γινομένων ἔργ. » Operum, quae in armis, fub armis, cum ar- 
mis, fiant, cum homines funt induti armis, quae a militibus fiunt, 
adeoque operum militarium, it. rerum militarium, 3t., alio numero, 
rei militaris it. operum , quae in bello funr, hincque operum bellico- 
rum, ut ab initio; nihil tale. proferente Stp. Th., cf. tamen Luc. 25 
906. 1. 83. τῶν μαϑημάτο"»" τούτων ἐν ὅπλοις, Mta difciplina 1n armis, 1. 80. 
τὸν ἀγῶνα — τὸν ἐν 0. , Mlud in armis certamen, p. 913. l. 75. ἀσκήσεως 
ἀληϑινῆς τῆς ἐν 0. exercitauone verg, quae fit fub arms, fuppleto illo 
particip. noftro, et ἐν nobiscum expoíito, p.914. l. 17. τὸ γυμνάσιον τὸ 
ἐν τοῖς 0., armatorum gynte/tum ,. formula mutata cum fyn. gen. fubft., 
it. Ind. Dem. v. ὅσ. 6 ἐπὶ τῶν ὅπλων SsemTwyóc, praetor miliaris** per 
azdi., tüm R. Or. V. 4. in ἐν, — τῆς ἐν τοῖς πότοις ἐπιδεξιότητος 9 etc., Plut. 
Hf. ib. ,,eleganter haec praep. cum fuo caíu pro gen. ponitur, e. g. περὶ 
τῆς ἐν τῇ ψυχῇ διαϑέσεως » h.e. περὶ τῆς διωϑ. τῆς ψυχῆς" quod er ipfum 
τεξξαπι, factumaue eriam ante a Gs. ad Luc., cum ἐν et praep. alia 
quaevis cum fübft. intra artic. et fubit. aliud fic nonumodo pro adi, , quod 
fupra monitum, fed etiam interdum pro fubft., quod deinde, praeíente 
fubft.alio, ftat in gen., unde e No(lri formula oritur τῶν τῶν ὅπλων 
ἔργων, noftris fupra Vern. fimilis, Lat. be/Hi operum , ut Sch. in ptey- 
verum geftarum Ze//i* qui et ipfe fuppleverit particip. fuperius. 
ἀποκαλ) Ms. Vi. lectio videtur potius vitium e Ms. Ba., confufis ε et 
w» quam plurelis ille perfonarum magnarum, cum de pluribus loquun- 
tur per fpeciem, quanquam de fe unis re vera; ut Ms. Ba. lectio poteit 
effe lapfus in finitionibus; ac med. proact. , ut deinceps aliquoties, ha- 
bet quidem analogiam aliorum, e καλεῖν compofitorum, fed mihi non 
eft repertum, ni(i in Ind. Polb. Ern. loco dubio, ut nec act., quo fen- 
fu eft hic, nifi R. Or. V. 4. 8. And. Dem. Plut. et Aef. Fab. Hf. cum 
Xen. Mem. S. pro xa2éas** ut ἢ. l., cf. Stp. Th. aliunde cum Lat. Bg., 
qui a Sch. appelíarem tempore (cf. τ, 1, 5. 1.) e P. difcedit, tenax iui 
Lat. in adv., hic i. 4. re&c, vere, fine errore ac mendacio, nec ἂν red- 
dens, ubi Sch. ,,coniun&t. ut plurimum potentialis, interdum et exple- 
tiva. Poftponitur variis vocibus, — cix. ἄν“ non recte fitum poft voces 
Ípc&ans in hac particula, quae tantum ad verba, five praeced., five 
Ífeqq., pertinet, nec ad rel. partes orationis, quas ille voces appellabat, 
ut hic adv. 
πάντ. y. ὑμᾶς) Hanc omnium edd. ac Codd. adeo lectionem tamen 
fuftinui mutare ob caufas easdem ad $. 7. cum Latt. Inttp., repetente 
Noftro eandem fententiam, quia maxime blanditur, fed variante in v. 
iQ., et, fecus ac P., quoque Bg. per Lat. (ap. G. ΤῊ, cum Gr. n.) fine 
di(crimine tamen bic, quale nec in Grr. v. v., cf. Stp. Th. t, 4. i. 
Mox σασ. ke. intelligas, ut de ipfo Marco 1, 2, 4., communem omnium 


, 


- 


LIBER I. CAP. V. A. V. C. 953. CHR. N. 180. 155 


1 
ἐφίλει τὲ, καὶ πάσαν ἐφετὴν amabat, e£ omnem virtutem do- 
ἐπαίδευεν. ἔδωκε θὲ μετ᾽ i3-cebat. Dedit autem poft 


ἐκεῖνον ἐμὲ βασιλέα ἡ τύχη, illummeprincipem fortuna, non 


οὐκ ἐπείσακτον, ὥσπερ οἱ πρὸ ad[tititium, neque, ut qui ante 


virtutem , vel etiam bellicem militumque, cf. $.8., vere quidem Com- 
modo hic patrem laudante de fe, fic ad omnem virtutem educato atque 
inflituto, v. 1,2, 2., quod et de militibus credibile, cf. ad Capit. p. 
388. N. 5. Caf. alia quanquam in caufa de Marco ,,cum ad virtutum 
"amorem et fapientiae ftudium omnes hortaretur, ec exemplo fao ftimu- 
laret** ut adco omnem milites virtutem il!e docuerit tum praeceptis mo- 
nitisque, tum exemplo, cf. Exc. ed τ, 2, 1., fpeCtante alio P. in ἐπ. 
pcurabat eos inffituendos virtutum féadio** quod et ipfum vcrum fit, ut 
vulgares milites ' docuerit per alios ec duces, non tamen hic necef- 
farium. I 
ἔδωκε) Additum a P. pron. ὑμῖν rette Bg. deferit, etíi in fimili loco 
2, 2, 18. placuit Noftro exprimere; nihil tenente íimile Stp. Th., fed 
locum Noftri utr. proference L. N. T. Schw. in v. p. 351. N.e P., cum 
fimilibus e La:t., nofi dante G. Th. formulam Bg., ubi, tropo remoto, 
infunt haec, aliquem imperatorem conílitvere, facere, effe incre f, iu- 
bere, idque de r., pro providentia divina et dco ipfo, cf, Gat. ad Ant. 
I, 17. €. p. 34. b. i. Suid. 3, $22. m. et ad Luc. 1, 489: N.41., ut nobis 
fufficiat Zie Scbickung, quod et ipfum ufurpamus pro dei decreto, con- 


' filio, voluntate, qua quid mittit, permittit, facit, fieri finit. 


$t 


οὖκ ἐπείσ.) Quud fit 2z., difce ex Eur. lon. v. 590. (οὐκ ἐπείσακτον γέ- 
ye; , nec a//ande adductum genus, Íq. πατρὸς ἐπακτοῦ, patre inquilino s4- 
fus.) ἐπ. eft alienus, peregrinus, extraneus. —Hef. (v. poft,) Dem. 
ἐπεισάκτῳ σίτῳ χρώμεθα» frumento peregrino utimur, (Ind. aliunde im- 
portato.**) Ap. Schol. Arift. ad Plut. v.271. τὸ ἐπείδακτον τῆς κύμης eit καὶ 
προσϑετὴ κόμη. Hinc feminae συνείσακτοι, feminae, nulla quidem cogna- 
tione viris coniunctae, quas interim viri tanquam focias adfcifcunt, et 
fatis familiariter cum illis egunt.— Inctp. vocant iziroduas et adfcititias 
feminas. Hinc Chryfoft. duae oratt., una πρὸς τοὺς ἔχοντας παρϑένους 
συγεισάκτους, altera ad feminas τὰς ἐχούσας ἄνδρας συνεισάκτους, ci. Hie- 
ron. in ep. ad Euft. et 4 lex Honor. in Cod. Theod. de Epifc. et Cler. 
Nov. 133. c. 29. Ruffino extrazeae; v. Hencl Ot. Wrar. c. 33. p. 260. 
Leisn. X 
— -Hef. funt 1, 1322. m., ubi in N. comparantur γυναῖκες ἐπείσακτοι et 
evvsíazxro: , cf. Suic. Th. Hef. 1, 1382. i. cam N. , non coll.Suid. 1, 798. 
i. (cum Lat. Bg. e UP.) qui ες Schol. Arift. l. 1. excerpfit 2, 275. 1. . fed 3, 
$91. m. φεν. fecundum eo tantum refpicit, ur Sep. Th. x, 74. C. m. fq. 
fub Bg. Lat. ,,Herodi. l. 1. ἐπείσαπτον et πρόσκτητον pro codem ufurpafle 
videtür, ἐδ. — σρὸ ἐμοῦ πρ. σεμνυνόμενοι ἃ“ qua de eius let. alia. potl: 
hic vero quod comparat ze. , plane id deinde non tenet, fed L. Ern. 
»re- adquifitus** nec mihi practerca repertum, fed, quo de alibi, v. προσ- 
κτᾶσθαι. quod Stp. Th. comparat cum éz;xr252o4, ubi et γ»ἐπίκτητος» 
afícititius, adventitius** per quam analogiam fane eg. poffit εἴς fyn. cum 
ἡπείσ. γ΄ quod phyfica poteftate etiam ap. No'trum eit, utecin Ind. Dion. 
Caf., Poll. 9, 21. e. et [4. ic. ad 21. N. 4. Ms. ἐπίσακτος, cf. Hef. l. 1.» 
Íed tropice, ut hic, ap, Lycophr. v. 6o. lof. Ant. 1:8,7, 5. T. 1. p. 441. 


156 LIBERI. CAP. V. A. V. C. 953. CHR. N. 180. 


ἐμοῦ, προσκτήτω ^ σεμνυνό- me fuere, acquifito glorian- 
A ἐν » , Y ΄ E δ 
»Mévoviey;r ἀλλα μόνος τὲ τ4. tem imperio: fed folus 


h) Me, Vi. προακτήκτῳ mendofe. i) Ms. Ba. οἱ πρὸ ἐμοῦ m. σεμνονόμενου 
Sex ut adeo participium non ad Commodum, fed ad imperatores fuperiores 
pertineat; unde et comma poft ἐμοῦ defideratur. Mart, Mss. Ve. ec Vi. etiam 
σεμνυνόμενοι habent, fed Ms. Ve. folus comma poft ἐμοῦ et pun&um poft 4ox., 
pro quo in edd, omnibus comma fit, fed in Ms. Bg. illa duo pun&a, refpon- 
dentia ifti Ms. Ba. colo, quod et ipfi interea delegimus, ut in nova conílru- 
&ione, quanquam in relatis ad fe οὐκ et ἀλλὰ, olim fortaffe pun&um daturi, 
vut membra fqq. duo, per τὲ — καὶ copulata, et ad íe relata, magis cohae- 
geant, v. N. 


l. 9. Diod. S. T1. p. 186, 47. 487, 3. Luc. 3, $69. 1. 7. Plut. de difcr. ad, 
$..325. . cf. Ind. Krg., de rebus, fed, ut noílro loco, de perf. forteap. 
Polb. Ern. 4, 20. T. τ. p. 461. m. cum Bg. Lar., fed alio Ind., hic ut fit 
imperator non peregrinus, non externus, non ex alia domo, terra, alio- 
que populo petitus, fed ex imperatoria familia; comparante me illud 
Eur. ἐπακτὸς, cf. Suid. Hef. cum N. et Stp. Th., cuius e Soph. eft Ai. 
V. 1313.» übi Schol. diferte per noítrum exponit, in quo adeo alterutra 
praep. redundat, fed ad ἐπεισάγειν lad. R. Or. V. 4. Polb. Ern., Luc. 
Ind. in N., ut de med. Longin. tr, r. e., ad quem profit Suid. 1, 818. 
m. ézixAuc., et de ἐπεισχγωγὴ Krb. ad N. T. p. 378. e. 

προασκτήτω) Deeffe puto οὐδὲ f. καὶ ante προσκτ. Stepb. quem ad primam 
coniecturam iterum ducere potuit P., (unde Sch. in ze. ,Pol. legit, 
quafi adícriptum effet o032**) diferte zegue inferens ea in regione, ut ta- 
men nemo editorum probarit Stp., nec ipfe Bg. , qui potius inferit ne- 
gat. ftatim ante ócz. Quanquam pott zac. aut. poft ἐμοῦ excidere οὐδ᾽ 
potuit, ob c et oy fyllabas fimiles: tamen nondum eít fumma necefficas 
eius negar. intrudendae, cum íolenne (it, poft vocab. exquifitum, nec 
fatis vulgatum addere expofitionem, idque interdum interiecta quadam 
copula, (vel negante, vel alia, qualis et 7, quae et ipía alterutro loco 
per fe potuit excidiífe,) fed interdum fine ulla copula, quod hic ftatuo, 
affumta appoficione, refolutoque particip. σεμν. per pron. relat., quod 
et ipfum explicandi fenfu adhibetur; fervante Bg. e P. Lat. ad ze., quae 
h. 1. dignitas f. poteftas imperatoris accepta fortuito, artibus quibuss- 
cunque, dolo, vi, bello, electione, non autem neceffario nec iure hes» 
reditario. 

δεμνυν.) Ven. σεμνυνόμενοι. — Vix dici poteft, utra le&io verior fit: re- 
ceptam tamen praeferendam puto, tum quia orationis gravitas maior 
exiftit, cum illud σεμνύνεσϑου ad ipfum Commodum refertur, in eoglo- 
riam quaerentem, quod fe non iattet acquifito tantum imperio, tum 
quia participium praefentis temporis ad vivum et loquentem Commodum 
potius pertinet, quam ad dudum defunctos imperatores... Eandem lectio- 
nem fecutus eft etiam Pol. Srrot^. 

Sch. in Lat. ja itantem fe imperio'** deferit P. , quem Bg. fequitur, 
etiam in vulg. lect. , quam credo fufpe&am fuiffe alicui librario. propter 
interiectum plur., ὥσσ, οἱ π΄. &., cuit fane melius conveniebat idem plur. 
σεμνυνόμενοι , ap. Stp. ΤῊ, adeo fupra allarus, (eriam fine commate polt 
ἐμοῦ,) memoriter haud dubie, aut e vet. Lex., ficut in Mss. poteft in- 
terveniffe lapfus iterum in y et. Et quanquam plur. s. eft ad feriem 


LIBER I. CÁP. V. A. V. C935. CHR.N. 180. 154 


οὐμὶν ἐγὼ ἐν τοῖς βασιλείοις ego vobis im aula matus 
iA fts k, UN M " 
»απεκυήθϑην "- καὶ μή πειρα- ΠΡ; εἰ non expertum me 


k) In Ms. Ba. poft ἄπεκ. faltem comma eft. Mart. fed in Ms. Ve, ἐπεκυήϑην" 
pro quo colo, etiam in edd. rel., pun&um habent A. al,, [84 comma B. 1. 


v. N. 


facilior: tamen fing. vulgatus habet orationem laeviorem a nullo hiatu, 
et fuaviorem a fono non fimili in c: et s fequentis vocis, cohaerens idem 
bene cum pr. ἐπεισ.» fi in parenthefi fumas illa ὥσπ. οἱ π. ἔν» in primis, 
cum ea habeant plane nullam rectionem cum pr., quae flagitabant acc., ἡ 
ὥσπερ τοὺς m. £., qui acc. et in Lat. fupplendus, wr eos, qui ante me 
Jfuerunt, ubi Sch. in ,,9 cum praep. — anteceffóres mei'** fed in ze. cum 
P., unde Bz. quoque fupplet particip. aliquod, ὄντες.» γεγονότες, γενό- 
μενοι, γινόμενοι, quale omittitur in hac formula etiam ab aliis, ut Plut. 
Krg. δ. 232. εὖ γὰρ εἴρητοι καὶ τοῖς πρὸ ὑμῶν, immo ἡμῶν, cf. Plut. Hf. 3, 
'3., ubi cf. Ind. v. ὃ Nr. 5$., quanquam alias illud ὑμῶν adhibetur, pro 
contextu, ut in N. T. Matth. 5, 12., v. L. Krb. v. πρὸ i., cf. e Diod.S. 
1, 75. 1. 27. fupra 1, 4, 11. m. ad zeS., ut contra infra 1, 17, 26. m. τῶν 
"wed αὑτοῦ γενομένων βασιλέων», addito particip. , quod hic Nofter oppref- 
ferit de indufiria ob proximum aliud σεμν.» (a me non fuftentandum per 
illam caufam , quia eft in praef. cempore, cum hoc faepe ponatur pro 
perf.) h. L in med. et in malam partem, pro efferre fe, fuperbire, ar- 
rogantem efle ob aliquid , et magnum quid putare feque ipfum propterea 
'*um conremtu aliorum, maxime civium, cf. abfolute f. cum pr. ἐν, it. 
᾿ ἐπὶ Bud. C. 1127, 3. Stp. Th. cam Bz. Lat. aliunde, L. N. T. Schw. Ind. 
R. Or. V.4. Dem. (cui add. 312, 18. 5313, 2c.) l& Ev., Ael. V. h. Epi&. 
'H. Fab. Aef. Hf. Diod. S. (cui add. 2, 28. 1.91.) Gs. Chr., cum dar. rei 
íÍolo, ut hic, Xen. Bach. Z. cum Dem. 262, 12. 313, 7., in quo forte 
ellipfis eff alicuius praep. de fupra adiunttis, Suid. 3, 299. m. Hef. 5, 
1179. i, cum N. et Ind. Kuft. Ariít. De re ipfa, cum arroganter hic et fqq. 
Commodus iactat genus fuum et nativitatem , quam inaniter, non tan- 
gam, cf.;, 1, 11. fq., ubi ipfe cum fua nobilitate ridetur. Sed hoc 
potius quaeratur forte, quos proprie nominatimque principes ante fe 
contemíerit h. ]. prae fe. Equidem nefcio fane, in quos conveniat hoc, 
quod dicit, gloriatos effe ac fuperbiiffe dignitate imperatoris peregrina, nec 
aum accepra. Illud modo memini , qui non nati imperatores 
Rom. ante eum fuerint, et imperium tenuerint, non ἃ patre imperaco- 
Te fibi traditum. | Nam patrem, imperatoria in dignitate verfatum, inde 
ab Augufto fecuti funt cantum Titus er Domitianus, cf. Heyn. Hift. 4, 
1012. m,, quanquam iili iam antea nati, quam Vefpafianus pater 1π|- 
perator factus effet; ut magna fir Commodi in hoc contemru impuden- 
tia vean i tn patrem adeo ipfum, Antoninum irem Pium et Traia- 
num fimul carpentis ac deridentis, quos et ipíos conítat imperium adeptos 
πρόσκτητον, et modo per adoptionem. 
^ dmt.) Peflime Cod. ἐπεκ. Srrotb.. Etiam alibi pr. ἀπὸ et ἐπὶ variant ac 
ermifcentur, v. Ind. Herodt. v. &. e. Fifch. ad Well. p. 355. m. Krb. 
Decr. Ath. p. H. p. 324. m., et interdum fine difcrimine, ut difficilis 
optio fit ac cenfura, v.Fifch. Plat. Phaed. p.57. N. 3., hic tamen ut 
fuerit librarii lapfus, cum et rel. Mss. teneant vulg., et pro co non re- 
perezim iz, ied tantum fuo fenfu, v. Stp. Tb. Bud. C, 474, 17. ec 


΄ 


7] 


158 LIBERI. CAP. V. A. V. C. 933. CHR. N. 180. 


Θέ 240. y: ^ ae , 
ypEVTO, μὲ VO VO TIXOV σπταρῤγα- 


, ih. . privata cunübula, fimul at 
»/Q9V, Gk TO τῆς, γώξφος 
Foef. Occ. p. 140: a. m., ubi legi vult &mx. pro ἀπ.» cuius act. eft ap. 
Aud. 1. |. Ll. 31. Scp. Th. L. N. T. Ind. Dion. H. S. T- 1. Ael. V. h. et 
Luc., ubi improprie, Íícd paff. ap.'Stp. aliunde et Suid. rz, 278. m. 
ἀποκυηϑὲν, τεχϑὲν» pariu i2 lucem eZitum, fcre ut Vern. vet. et Sch. 
^ ,natüs fum, zz lucem £anc editus fum ex utero materno, (partim eP. . 
cum Bg.) e. folus, u225* quod extr. e P., hic liberiore in ἀλ. et cum 
Bg. in ordine pronominum , iunctorum iterum e diverío genere , ut$. 5. 
m., quorum der. perf., commodi ille, fimilis eft itti in facris litteris Ef. 
9, 6. et Luc. 2, 11.2e0i5 — vobis — etusef?. In fq. Sch. ,fubítantive zz β.» 
regia, palatium imperat.** deferens D., unde Bg. (ap. G. Th. ,,— gaaíasiov,— 
ad ipfa palatia — refertur**) ap. Noítrum fane imperatoris Rom. aula et 
palatium ,. fed ap. alios fcriptores, ut et fing. τὸ Q., proprieregum, v. 
Jud. C. 175, 23. Per. de Praet. p. 260. m. Palm. Ex. in Aut. Gr. p. 365.1. 
Valck. Eur. Ph. p. 618. a. N. 89. cum Ind., it. Arift. Ach. v. 80. Ind. 
Diod. S. ex 1, $5, 80. (add. 215, 4.) Ael. V. h. Luc. it. If. Pan. Mor, ex 
25. 1. 40. €. (add..41. p. 110. i.) Ind. Eutr. Metaphr. , ubi redditur paZa- - 
dium , ut Sb. Ind. στὸ g., una cum Sch. regia, cf. Indd. Xen.'A;g. et Cyr., 
variantibus, cuin proprie adi. fit, viris doctis in fupplendo fubft., δῶμα 
Í. δώμωτα », it. οἴκημα . οἰκήματα » CÍ. Stp. Th. cum L. N. T. Loesn. p. 
110. τη. L. Bof. Ell. p. 23. m. 98. e. Ind. Fifch. Aefch. , ubi cum gen. 
perf. et fine artic. etiam, (cf. Ind. Luc.) Plut. Krg. e $. 6o. de Dionyf. 
Syrac., et Hef. 1, 328. cum N. 14., tum de plur. pro fing. Fifch. de Vit. 
L. N. T. Prol. 6. p. 5. e., at de cenfura Grammat. Thom. M. p. 145. 

πειραϑ.) Alciphr. ^ (p. 224. m. e Vs. Bg.) πειράσετοι ἀγαθῶν, expe- 
rietur 20pe. Ap. Ariffaen. 1, 10. (p. 23. 1. 8.) fruftra Merc. πειραϑῆνου 
tentat, (legi volens πειρα69.) v. D'Oriv. Ch. p. 403. (1.) Sic Herodi. ha- 
bet femper κεκλεισιένον 2 1, 13. et alibi, (v. Ind.) Sed fcriptores amant 
etiam xexAequ. , eliía e littera fibilante, v. D'Orv. ib. Leisr. 

Ap. Alc. mox fq. πειραϑῆήνοι » ad Arift. non mutatum in Abr. L. p. 44. 

j., ubi p. 160. ]. 9. in textu zzgze3ssa fine ulla V. L. ec N., et tamen 
in Lect. p. 289. m. zecez2. , tum p. 18. 1. ex Heliod. ἀποπειραϑῇς, fed ex 
Ach. Tat. ἀποπειρασϑήνο» cf. ad Thuc. p.411. N.99., quorum prior fine 
e forma femper in v. zeig. ap. Noflr., ut et ap. Dem. et Luc., faciente 
Sch. in v. cum Eg. , it. in es. , c£. Exc. 

ἅμα) De hoc cum in£. , praemiffo artic. dat., v. Vig. p. 370. i. Stp. 
'Th., ad Luc. 2, $853. N. 36. Ind. Polb. Ern. cum L. Dof. Ell. p. 537. 6.» 
(ubi non male pr. σὺν fupplent, ut, quando eft cum dat. fubít.) fed cum 
nudo inf. Ind. Fifch. Theophr., fed forte alio fenfu, pro fimpl. tem- 
poris adv., v. c. una, f. eodem tempore, f. fimul, cf. Hom.'03. 25 123.» 
cum ἢ. 1. fic coniunctio temporis, pro ἐπειδὴ záxisz , cuius per Lat. quum 
primum f. ut primum redditur quoque ap. Stp. ec Vig. l. ., cui par P., 
it. Bg. cum Sch., cf. Suid. 1, 129. e, cum exemplo, &. τῷ γενέσϑοι» fimul 
4c nafcuntur Pomizes, quae eít Noftri formula ad fenfum et'extra tro- 

um, ut Sch. ,,y. ex alvo prodire, (cum Bg. e P.) nafci* ut variet mo- 
do Noíter pro pr. v. privo &zex. per phrafin, tenente Stp. Th. nihil, 
quam re&ionem v. ze. cum gen. , a praep. pendente, et in y. modo no- 
tionem, proutero, nonitetn hoc Lat. ipfum nec Bg.eP., cf. tamen L. Ern. 
et N. T; cum Diod, S. 1, 273» 19. Luc, 1, 228. 1. 321. 164. 274.1.693.1- 


.' LIBERI. CAP. V. A. V. C 933. CHR. N. 180. 159 
»προελϑεῖν, ἡ βασίλειος ὑπε- egr alvo prodii, imperatoria 


Call. Del. v. 189. Muf. v. 139., qui locus fimilis eft illi N. T. Lüc. rr, 
47., ut noilro hic Luc, 3, 644. v. 2. de podagra, ἣν — Μέγαιφ᾽ ἐριννὺς 
γαςξρὸξ ἐξεγείνατο.» quam AMegaera Erinnys utero fudit fgo, et inL.N. T. 
Schw. p.271. N. e 'Theogn. v. 3c0. cà ἦν ἐκ y. — μιᾶς γεγόνειν neque f£ 
ex eodem; utero satus, tum Call. Del. v. 215. ἔξ,ϑι κόλπου, exi utero; te- 
nentibus noflratibus fimile ez; Mutterleibe kommen, fed G. Th. modo 
280. 1. e Lucr. ,,ex e/vo matris zae£zra profudit 72 oras Juminis'* qui gen. 
perf., etiam in Vern. pr. confpicuus, Gr. μητρὸς, hic fit oppreffus; ta- 
cente de ellipfi hac L. Bof., meque 1mitaturo, fo54/7 ich aus Mutrerl. 
getreten , Í. bervor gegangen 4. dedi 

ἡ fac.) Alludit ad morem, quem Nic. Ghoniat. l. s. imperii Man. 
Comn. tangit, τῆς δὲ δεσποίνης πρὸς τὸ τεκεῖν ἐλθούσης » ὠκονομήϑη μὲν M 
πορφύρα καὶ ηὐτρεπίσϑη πρὸς τὴν ὑποδοχὴν τῆς γεννήσεως. ὧς δὲ κατέπειγον 
αἱ ijv, καὶ ἐντὸς τῆς πορφύρας 4 δέσποινα ἦν», παρῆν we] ὃ βασιλεὺς » A» 
eum autem Imperatrix parcui propinqua elet, depromta et adornata eit 
purpura ad partum luícipiendum: | doloribus vero urgentibus, ea in pur- 


pura co//ocata , adeft et Imperator. Ad illud, quod praeceffit in Herodi., . 


cum fe μὴ πειρ. ἰδ. ez., privatis 1ntactum (e P.) Zz»cunabulis Commodus 
jactat, congruit Themift. locus Or. 6. pr. πρῶτος γὰρ δὴ τέως τῆς εὐδαί- 
μόνος οἰκίας ἐσπαργανώϑης ἐν ἁλουργίδεγ xou νίκη μέν σε ὑπεδέξατο ix τῶν 
ὀδύνων y νίκη δὲ εὐθὺς τιϑηνεῖτοι , primus enim tu quidem familiae euguflae 
in cunis purpura igvo/utus, et vicloria tibi oZffzcirix et nutrix limul fuit, 
interprete G. Remo. Hinc σοφφυρογεννήτης et πορφυρογέννητος , in pur- 
pura gemitus, patre Íc. iam imperatore, v. Meurí. Glofl. G. B. Boec. v. 
Buleng. de imp. R. 2, $. Claud. in III C. Hon. v. 14. íqd. Ardua priva- 
"£05 neícit fortusa penates; £f regnum cwm luce dedit cognata poteffas. 
Excepit 1yrio venerabile pzgzus in oflro, ec in IV. C. Hon. v. 121. íqq. 
Hoc sobilis ortu Nafceris, aequacva cum maieflate creatus, Nulla que 
q*ivatae paflus contagia fortis. Omnibus acceptis ultro ze regia folum 
Protulit, ez patrio fex adolefcis i» oíftro, Membra que vefiitu nunquam 
temerata profano [n facros ceciderefinus. Leisn. 
Quorum poétae illa sefci? et paffus confirmant dicta in Exc. ad v. 
'eée., ut de re ac nomine zoeQveoy. cf. Cup. Obf. 4, 1. i.,, unde huc 
pertinent, ,Translato Conttantinopolin imperio, πσρφυρογεννήτου im- 
peratoribus nonnullis cognomen dari coepit. — Uter autem hoc nomen 
primus tulerit, incertum eft, (Conftancnus Leonis fapiencs filius, an 
Conítanunus Copronymus, filiusque eius Leo ac nepos Conftantinus.) 
Ut ut fir: ἢ Zonarae fententia vera, fplendidum illud nomen iure me- 
rito omnium imperatorum primus Commodus ufurpare potuit. Reliqui 
enim anre ipfum omnes patribus przvatis, i. e. non imperatoribus, nati 
Íunc Primus ille in regno et purpura ett fufceptus. ' Hoc eft; quod fe 
tam magnifice effert ap. Herodi. |. 1. cum Gr. noítris e D., tum Per. 
de Praet. p.710. i. ,pofteriores inter reliqua fuae maieftatis in(;iznia ha- 
buerunt — et purpuram, unde eorum filii, ipfis iam Principibus nati, 
Porphbyrogeniti dicebantur** fed Io. Chriftoph. Becmann, in Notitia dignis 
tat. p. 55$. m. γ»γ»πσρφυρογεννήτης originem habet non a purpura, f. pur- 
pureo veftimente, fed ἀπὸ τῆς Πορφύρας , loco, ubi Augu(tae paricbant. 
Ita Nic: Acominat. (fic plane) Hift. V. it. Anna Comn. Alex, 1. VI.* non 
"ufus Noftri loco, quo forte tota explicatio baec refellatur, cf, Ν. 14. 


» 


160 LIBER I. CAP.V. A. V. C. 953. CHR. N. 186. 


»»δέξατο' πορφυρίς "* ὁμοῦ δέ 15. fufcepit purpura ; fini- 
* Vu » Je i: * 
»με εἶδεν ἥλιος ἄνθρωπον καὶ que me vidit fol hominem et 


]) Mss. Ve. et Vi. ἐδέξατο, fed ὑποδεξ. Ox.2., v. N.. m) Ms. Ba. τἠρφύρξ 
i. e, πορφύρα. Marz, et fic Ciferte πορφύρα in Mss, rel., v. N. 


$769. 7.) Non contemnenda eft Cod. lectio paulo obfcurior ἐδέξ. πορ-- 
φύρα. Alteram faciliorem effe ftatim patet. Mos erat, imperatorum in- 
fantes purpura induere; unde porpàyrogennetae dicebancur. Sgzoi5. 
Equidem in his Mss. nihil agnofco, nifi gloflemata, quorum prius 
fimpl. v. pro compof. , ut alibi, v. $. 3., fed de potter. fubit. fyn. Stp. 
"ph. ,,.π. purpurea ve/Zis, ubi fubaudiri poteft ἐσθής. — Sic et πορφύρα 
ufürparur; ac ficut πορφύρα zeíaciog dicit Herodi. l. 1., ficidem eodem 
libro 4 βασ. ὑπ. πορφυρὶς ν imperatoria purpura fufcepit, Commodum vi- 
delicet, in lucem editum'* in primo errans, cum non hoc libro πορφύρα 
fac. occurrat , fed alibi, ut πσρφυρὶς ap. alios, v. D'Orv. Ch. p. 248. e. 
Ind. Xen. Bach. et Cyr. Z., ubi ,,ítola purpurea'* Polb. Ern. Ael. V. ἢ. 
et Luc. , ut de ellipfi fubft. Stp. v. L. Bof. p. 124. m. it. Poll. , cf. Arn. 
An. Crit. p. 235. m., pro quo fupra ὡλουργὶς Themift. ; uc intellizam 
pallii genus, purpura infe&ti, quod, pro aetetula infantis, recens nati, 
fortaffe brevius fuit, quam in imperatoribus iuítae aetatis, quanquam 
vel in his non longiifimum cogitabitur, fed quale hodie in principibus 
et magiftratu academico, cf. 5, 4, 13., ubi χλαμύδιον, etfi in illa dimi- 
nutivi forma non argurandum ; et per tropum purpurea veftis, f. etiam 
adeo pannus talis et ftragula f. fafcia dr. excepiíffe Commodum fere ut 
€. 3. e., dum in eo veftiinento eft collocatus, f. eo involutus; ubi ad 
v. ὑπ. Bg. Lat., eP., haud dubie pro accipere f. excipere, (nihil cale 
tenente Ὁ. Th., fed Gr. n. tamen,) cum nec Gr. pr. ὑπὸ, nec Lat. fus, 
proprie hic valere queat, fed aut pro aZ, ex, i» fe, veluti in doríum 
et füperficiem, aut redundare debeat iterum; quo pertinet Mss. res per 
loffam; ut in Ox. fine augmento operarum modo vitium eft, cf. Cafp. 
Barth. Adv. l.23. €. 2. p. 1174. purpuram imperatorium Romanis in- 
figne docet Herodi. l. r. et l. 6., adeo quidem, ut et in acie purpureo 
paludamento uterentur** principes et duces belli imperatores, ut infra 
videbimus. : 
ὁμοῦ) Praeter Bg. e P. δὲ per τὲ iterum, et ad cp. Lat. ex eodem, (ubi 
Sch. addit et cuim Stp.ITh. aliunde ,,eodem tempore**) de formula, cum 
fol videre a//guid dr., ignorabam, an agerent Mifc. Obf. Nov. Amft. 3, 
22. et Harles. in lib. de ocu/o fimul ex h. l., nihil tenente Stp. Th., nec 
me, nifi Luc. t, 245. 1. 75. Thuc. p. 167. 1.97. et Call. Di. v. 249. it. Eur. 
Mec. v.636. Ἑλένας, τὰν καλλίταν ὃ χρυσοφαὴς ἅλιος αὐγάξει, Lat. v. c. 
Plaut. Stich. 1, 2, 53. e/iorem neque 15 reperies, zeque fol videt, ta- 
cente G. Th., ur, tropo remoto, (0 aliquem videa?, qui ipfe folem 
videt, folis lucem, c£, Luc. 3, 231. 1.61. p.629. l.85.,. qui verfatur fub 
fole ac coelo, qui eft in terra, in vita, qui natus eft, et totum h. l. 
1. q. fimulque homo natus fum et imperator, f. fimul ac natus fum, ue 
homo: etiam imperator fui, ut Sch. in ,,sa. fol viz. me Pom. , h.e. ex 
alvo prodii, (re&e comparans pr. τῆς y. ze., pro qua formula et hic va- 
riet Nofter per aliam tropicam,) a. bominem recens natum, Q. regem na- 
tum »ad quod poltr. fubit. Leisn. in calceIng. ,,nota hic g. pofitum pro 


LIBER I. CAP. V. A. V. C. 933. CHR. N. 180. 161 


βασιλέα. εἰκότως X»? οὖν, 16. principem. lerito igitur, 


»ταῦτα λογιζόμενοι, φέργοιτε haec reputantes, diligere po- 
οὐ δοθέντα ὑμῶν, «AAA γεν- teris non datum vobis, fed 


n) In Ms. Vi. ἂν deeft. Loc. etiam in Ms. Ba. cum edd. A.Bs. et Pat. v. N, 


βασιλέως víor* ut G. Th. v. rex 126, 83. »quin etiam liberi et afines (di- 
cuntur reges,) quo tempore nullam adhuc partem habent imperii* fed 
tamen fpem eius et ius, dignitatem , honores, quae omnia iis vindi- 
cant et nomen ittud, ec L. Ern. »»βασιλεῖς » regia domus** cf. color qui- 
dam ap. Xen. Cyr. Z. 7, 2, 34. τὸν πρῶτον βασιλεύφαντα ἅμα τὲ βασιλέα 
xu) ἐλεύϑερον tysv£c3od. | 
cix. ἂν) Hoc ἂν, a Stp. indu&um fine N. ulla, fuftentatumque a Ms. 
Ve. tacite, in optat. faepe omittitur, v. L. Bof. Ell, p. 544. Hoos. Op. 
p. 92. fqq. Vig. p. 196. Nr. 9. e. 421. b. e p. Íq. b. m. €), 424. €. 42 7. 6. Dev. p. 
$0. i. , at h.l. excidere in Mss. potuit ob vicinitatem, a Bg. quidem red- 
dicum fenfu δυνητικῷ et per Lat. v. pof/e , ut folet ab aliis cum optat., 
v. Dev. p. 47. e. Vig. p. 465. Nr.8. 470. b. m. 2) a), Hoog. Op. p. 7o. 
"Nr. 8., quem optat. hic P. exprimit per imperativum , aeque recte, ad 
fenfum quidem, cf. Dev. p. 50. i. cum N. 36., Vig. p. 465. N. 80. 471. 
N. a. e. Hoog. Op. p. 73. Nr. 5., ut et licet eloqui futuro, et hic eius 
perf. fecunda , cf. Vig. p. 46s. Nr.8. Hoog. Op. p.93. Nr.8., it. per Lat. 
v. debere , cf. ib. p. 76. et ad Vig. p.471. N. b. m. 4), ut omnino inter- 
dum eít aut dubium, aut liberun, quomodo ἂν explices, cf. Hoog. 
Op. p. 87. [44ᾳ. et Dev. p. 5o. m., Graecique fuo optac., ut Lac. con- 
jun&t., videntur uti per humanitatem , modeftiam et indulgentiam, ut 
^non videare facere coa&us, fed libere ac fponte; quanquam per fe ali- 
id fiat iure ac merito; unde hic adiunctum adv. £ix., quo fenfu dictum 

ad δ. 11.; hic ut per fur. reddiderim, £///;g a/fo, venn ihr. diefes beden- 
ket, werdet ibr mich /ieben, f. lieben "wollen, addito fic μὲ pron. perf. 
| cum Vern., quo (ine tamen procedit etiam ; in Íq. v. λογ. vim med. ne- 
gligente Bg., fecus ac P. cum animis veftris rep. , (omiffo hoc pron. con- 
tra a Sch.) pro breviori vo/iscum, ut med. vim per pron. cum praep. in 
hoc v. folent exprimere, v. Stp. Th. L. Ern. et N. T. Schw. cum lib. 
de V. med. p. 48. Nr. 37. m. 322. e., fimpliciter id aliis quoque verten- 
tibus, cf, L. N. T. rel., it. ad Luc. 1, 248. 1.29. Gs., qui tamen ib. et 
fevere 268, 21. ταῦτα λογιδομένω uo, ifla mecum perpendens , cf. Ind. 
Fab. Aef. Hf. Thuc. Xen. Cyr. Z. Diod. S. Dem. 68, 10. Suid. 2, 454. 
λογίξω, σκέπτομου ; Confidero, reputo, (quo aCt. carent Lexx. et Indd. 
mei,) Hef. 2, 493. et cum pr. εἰς f. πρὸς R. Or. V. 4. Xen. Cyr. Mor. et 
Fifch. Theophr., fed Sch. in. ,,ssey. ametis principem zatum'* deferto 
etiam P., quae Lat. nudae notionis aliunde affert 5tp. Th., cf. Soph. 
Ai. v. 212. 1058. Ind. R. Or. V. 4. Xen. Pol. Cyr. (ubi eft i, 4. pr. φι- 
Atic324,) Bach. Z. Char. 96, a1. cum uzaaov, v. D'Orv. p. 499. m. Fab. 
Aef. Hf. Epi&. H. c. 3. p. 16. bis, Diod. S. 1, 331, 67. p. fq. 1. 92., ut 
L. Ern. ,,«. amo* fic ftatim, ne commemorata quidem notione, quam 
propriam volunt, de parentibus ac liberis, quam tamen poft Srp. affe- 
zunt Hoer. ad Soph. 1.1. Ind. Plut. Hf., Bach. Xen. cum Dem., íed Hef. 
2, 1264. e. τέργε;ν φιλεῖν ἀγαπᾷ» CF. p.Íq. i. , ut Nofter variet modo cum 
$. 12. qi. et. $. 7. zy. , Íed ad 14. fententiam forte in animo habuerit 


L 


162 LIBERI. CAP.V. A. V. C. 933. CHR. N. 180. 


7 3 1 , c Y D ὸ 
ονηθέντα αὐτοκράτορω. ὁ μὲν Y T.matum ἱπηρεγαίογεηι, Nam 
»y4g πατὴρ, εἰς οὐρανὸν ? paler quidems im coelum fub- 


o) Ms. Da. et Vi. εἰς τὸν cg. , v. N. 


illud Cic. p. Mil. c. 4. m. eff haec soz fcripta, fed nata /ex, ubi, per 
brevitatem aliquam in dicendo, intelligitur imperator non datus a fena- 
' tu, populo aut exercitu, extra familiam, ex privato loco, populoque 
, ἃς folo peregrino, et a nemine, nifi a fortuna $. 13., providentia et pa- 
tre; ut variatur iterum in fubft. αὖτ. pro $. pr. Qae., et in v. ye». cum 
$6. pir. àzex et τῆς y. ze.» cf. de ὑμῖν δ. 14. 1. 

ὃ p. y.) Particulam γὰρ, a Vern. hic neglectam, ut ab aliis fubinde, 
redundare eam putantibus, (v. bud. C. 1309, rz. L. Ern. Ind. Dion. H. | 
S. T. 1. Arift Kuit. Vig. p. 479. Nr. 4. e. R. Or. V. 3. p. 211. N. 15. et ἢ 
dudum Schol. Aefch. et ''huc., cf. Abr. Dil. p. 36. m.) hic tamen cum 
Latt. Inttp. propria vi capias in hanc fententiam ac feriem, cum enim | 
pater mortuus fit, in coelumque evectus: iam ad me venit imperium et 
cura eius rerumque pub!. hereditatis iure, et ad me, qui jam per nati- 
vitatem vobis fum zzmperazor; quae, periodo a me comprehenfa, Nofter 
elo: utus eft per enunciationes fingulares, per μὲν et δὲ copulatas; ut- 

ue γὰρ ἃ Latt. Inttp. non :nale in fronte locatur: ita à. μ. s. et 5j. δὲ | 
efe refpiciunt, nec γὰρ pertinet ad μὲν, fed per fe ftat, cf. Exc. ad 1,2, | 
9. i.; üt tamen praeterea γὰρ h. l. explicari poffit Lac. fcz/icez f. mempes | 
cum priora exponit et confirmat, v. L. Ern. et N. T. Schw. cum Fifch. | 
Ind. Ern. Hom. in N., Arift. Kuft., Fifch. Aefch. Xen. Cyr. Z., Rsk. | 
Dem. et ad Or. V. 3. p.208. N. 6. 325. N. 37. Mor. If. Pan. p.43. N.c., | 
Rsm. ad Dev. p.92. N.72. e. Abr. Dil. Th. p.36. e. 682. m. Krb. ad N. | 
T. p. 2. m. Hoog. Op. p. 187. m., aut Lat. gitur, pro Gr. οὖν. v. L. N. | 
"T. Ind. Ael. V. ἢ. Ariít, Kuft., R. Or. V. 6. ct Dem. it. ad Polb. p. 313. 
m., Abr. Dil. Th. p. 4^7. i., ad N. T. Kib. p.75. 1. Kypk. 1, 158. Bauer. 
Phil. P. p. 158. Hoog. Op. p. 187. m. 194. fqq., quo fenfu ὅδ. μ. y. 1. q. | 
ó. μ. οὖν. in tranfitu ad aliam rem , quam notionem γὰρ et habet pro δὲν. 
Lat. fed, dubitantibus de ea Stp. ad Schol. Thuc. p. 594. b. e. et Hoog. 
Op. p. 203. fqq., non item aliis, cf. L. N. T. ind. Aei. V. h., Arilt. | 
Kuft., Ern. Hom. in N., Fifch. Aefch. cum Dem., it. Graev. L. Hef. p. | 
IOI. m. V. 420. Abr. ad Aefcb. 1, 311. e. 2, 106., ad Luc. 2, 439. N. 23. | 
703. N. 17. Bauer. Phil. P. p. r57. e. Dev. p. 91. m. p. fq. N. 72. Kypk. Ll. 
it. Rsk. ad Polb. 1l. 1. cun Krb. Decr. Ath. p. H. p. 353. m., quae notio- | 
nes funt et omnes fere in Lat. ezim et 7am, cf. G. Th. Hor, Turf. p. | 
257. 1q. 533 et CI. Cic. ' |l 
εἰς o2e.) Mss. adiun&tus artic. a Gloffatore eft, hic immemori, ap. || 
Noítr. lemper fic fine artic. effe, ut quoque ap. Luc. bis, v. Ind., ubi 
tamen.et alrera forma Mss., v. C. 1, 151. l. 59. ἐς τὸν ode. ἀναπτήσομοι» 
de Mercurio , 25 coelum denuo vo/abo , cum ipfo adeo v. noftro, cf. Stp. | 
Th., cuius e Luc. fine Ind. eft 1, 213. 1, 98. evo/af]i , ut vertitur etiam | 
Ind. Fab. Aef. Hf. , phyfice etiam, fed tropice ap. Char. 8, 2. e. p. 131.1. | 
11. Vs. p. 153. l. 6. fubvolare z» coe/us , ad quae D'Orv. p.665. m. alia | 
exempla cum εἰς τὸν οὖρ., fedv. in med. cf. Ind. Arift, Kuft. cum Herodt. ἡ 
in v. ἀνάπτομα,, qui locus eft contra Stp., cuius e Soph. habes in Ai. v. 702., | 
ubi Scho! ined. ὃ δεύτερος &ógisoc τῶν ἐνεργητικῶν (immo τοῦ ἐνεργητικοῦ)" 
ἔπτην, --- καὶ λαμβάνετοι ἐπὶ ἐνεργητικοῦ καὶ παϑητικοῦν. ut noftrum compof ' 


LIBERI CAP.V. A. V.C. 933. CHR. N. 180. 163 


»ἀναπτὰς, ὀπαδὸς P ἤδη καὶ vellur, confors iam et confeffor 
»0 ὑνεὸ góc ἐς Θεῶν" ἡμὶν δὲ χρὴ 18. eft deorum : nos autein opor- 
μέλειν τῶν ἐν ἀνθρώποις, καὶ Let curare humana, et rey orbis 


p) £z. per afperum A. B. Par. 1. et Pat. » V. N. 


per paff. reddit Bg. e P., fed forte etiam, ut tempus praeter. affequa- 
tur, quale.in particip. non habet v. feverum e?o/are; unde refolvit Sch, 
dn 52e. quum Z7» coelum evo/affet , (fed in v.) ἀνίπταμνοη — furum. vo- 
lans, evecdíus per mortem 75 coe" in themate faciens cum Stp. ΤῊ.» 
ubi tamen et ἀναπτάω €t ἀνάπτημι» forte rectius, etíi quoque L. Ern. re- 
petit »νἀνίπταμοη et ἀνάπτημεν lurfum volo" hanc vim pr. ἀνὰ fequentibus 
etiam P. ec Bg., cf. Z. ad Vig. p. 559. a. m. Nr. 1,, Íed G. Th. in Bg, 
tenente modo re&ionem ,,furfui vehere, — 7» altitudinem'* it. in fuó- 
vol. et evol., ubi tamen de animis et manibus Cic. Somn. c. 3. i. qui ex 
€or por um vinculis evolarunt , ec l'ufc. Qu. 1, 17. e.in coe/effem locum fub- 
volare, ut P. fimile Claud. Ep. Carm. Pafch. v. 18. de Chrifto, ;/ox 
aetherias eve&us in auras; noítratibus hic tropum non tenentibus, fed 
binauf in den Himmel kommen , f. Μοῦ fchbwingen 1. erbeben. 

- éz23.) v. D'Arnaud de diis Paredr. paflim et p. 6. 14. de ὁπ. p. 203. 
Hunc locum tangit et explicat p. 206. Quanto verifimilius pariter et 
modeítius fuit, pios et. bene meritos poit mortem non συνθρόνους τοῦ 
ϑεοῦ facere , fed συμπολίτας τῶν ἁγίων καὶ οἰκείους τοῦ ϑεοῦ Eph. 2, 19. Por- 
phyr. de alt. 4, 10., ubi libitinarius pro mortuo orationem habet. ad 
deos, eft me accipite, inquit, e£ diis contubernalem futurum £radite, 
προσδέξασϑέ με καὶ παράδοτε τοῖς ἀϊδίοις ϑεοῖς σύνοικον. V. τοῦ, p. τοῖς 
Leisn. 

. . Nihil hozum cum infpicere !icuiffet : manfíimus in his, Sch. ,,27. 
| deorum confers , f. affecla et confeffor** quod poltr. repecit in rel. cum Bg. 
| e P., fed medium e Sb. Ind., ubi et per afperum aliunde, ut ad Cic. 

Att. 4, 6. m. ergo erimus ὁπαδοὶν qui ταγοὶ effe moluimus, Victor. bis 

eandem ícripturam adhibuit, fed Ern. Cl. Ind. Gr. 592-430, afífeclae 

aliorum in snilitia** quo leni praeterea ubique deprehendimus, v. Exc. 
τῶν ἐν &.) In hac formula, ut et fq. τὰ ἐ. y., articulus requirit fup- 
plendum aliquod fubft,, ut praep. aliquod particip., canquam τῶν ἐν &. 

ὄντων πραγμάτων, ut in his ἐν eft pro Lat. ;zzer, f. apud, et rk ἐν à. 
proprie, res , quae funt e£ fiunt inter, ap. bomines, quod deinde, elege 
formulae vertendae, v. $. 11. e., res humanae, negotia humana ; unde 
denique per ellipíin oritur adi. Bg., prae P. feverius, cf. Ind. Xen. Cyr. 
Z. ν. ἐν 6.» »»νὰ ἐν à, h.e. τὰ ἀνϑρώπινα"“ ap. Ael. V. h. 14, 32. e. τοῦτο 
τῶν ἐν à. ἐξὶν αἴσχιφον, id turpiflimum inter hom. ef, immo Aoc rerum, 
actionum humanarum ef? turp., quo tendit Ind. v. à. m. ,,7à ἐν à. res ῥμ- 
manae'* fed ἐν ἀν, fimpl. pro Zmzer bom. , v. T'heogn. Ind., ur poéticum 
ap. Eur. Hec. v. 491. πάντα τὰν βροτοῖς, ubi Schol. τὰ ἀνθρώπεια, Íed 
Sch. in γημελ. curare, quae funt bominum , uix v. B. y. gubernare res 
bum. γ. terreflria, (in τῶν) ἐν z. rerum bum. (in praep. τὰ ἐν à: cumBg. 
et in) 4. cum art. facit adi, — £errena'* cum P. adiungit fubft. zeayj«., 
y: et noftratibus necefarium, in primo Zie meníchlichen Gefcéifae, 

. die Geích. unter den Menfchen, et in altero die Sacbeg auf Erden, 1. 

Vern. 4;e irdifchen Dinge; membrum utr. mifcente P., unde Bg. modo 


, 


164 '"LIBERT. CAP. V. A. V. C. 938. CHR. N. 186. 


» Τὰ ἐπὶ γῆς διοικεῖν. κατορϑοῦν Y9.terrarum adminiftrare. Ut 


598 αὐτὰ καὶ βεβαιοῦν 4, ὑμέτε- autem bene gerantur et flabilian- 
»£ov ἔργον, si τώτε τοῦ πολέμου dur, veffrae operae eft, fi et 
»λεήψανα μετὰ πάσης ἀν- bell religuias fumma fortitu- 


q) Hic in Ms. Ba. comma defideratur. Mar?. etiam in B. 1. 


retinet ad γῆς liberam periphrafin, fupplens hic fuübft. zeZyuara, fed 
formulam aliter, ac in pr. membro , reddens non per adi. merum, fed 
per duo fubit. in regimine, pro τὰ τῆς γ.» in quem gen. reíolvas et pr. 
membrum , τὰ ἀνθρώπων, ut Sch. fecit, et ipfe Nofter 4, 12,5., cui par 
quoque τὰ ἀνθρώπεια 5, 7, 3., quod eft Bs. et illi Zeun.affineetfyn., ut 
hic utrumque idem , ac per copiam variationemque copulatum, íed ut 
πὰ i» ἀ. relpiciant pr. ϑεῶν, et τὼ &. γ. pr. εἰς o2g. , ficut funt v. v. fyn. 
pA. et διόικ- per eandem varietatem et copiam; cacente Stp. Th. ubique, 
ac nemine forte haefitaturo in conftructione, ut v. xe. cum dat. perf., ficut 
Sch. e P., regat xe. 5u., incumbit zoóis* quo de cafu verbi Gr. nihil 
cognovi , cf. Poff. Synt. ; quanquam Lat. 4ece£ dr. cum utr., acc.etdat., 
cum s. (ubi recte Sch. ,,de una perf.* pro zuà, quo de hic conftat ex 
oppof.íq. jusz., ut ne capiatur, ut $. 12. et 7.) melius regatur ad v. 
RA., ex ordine fevero, χρή δὲ» μέλειν ἡμῖν τῶν A., a NOÍítro praemif- 
fum, opinor, ut magis appareret oppofitum relatumque ad c. gu. zar. 


unde nec decipiat quem feveritas Bg. in fervato;Gr, ordine, quafi vo- | 


' luerit legere aliter, cum i(tius Lat. oporft. requirat acc. , ncc noftrates 
aliter queant reddere, quam quafi fit ἡμᾶς δὲ ye. 4., in v. Bg. non τες 
nente G. Th. illud fyn. Niz. ,,24min. ,. procuro** cf. Cort. Cic. ep. 155 5; 
1. et ad Sall. lug. 29, 1. it. Ind. Corn. N. v. curare. 

κατορϑ.) P. libertatem deferit quoque Sch. in x. rix» cum fici fuc- 


ceíTu componere aliqua, β. τινὰ, flabilire res aliquas regni,** ut Stp. Th. | 


2,1442. 1. ,x. feliciter conficio, ad felicem exitum rem aliquam per- 
duco, — Herodi. l. 1.* hinc fine Vs. alia, ubi fane poteft pr. κατὰ valere 
in partem bonam et pro Lat. Zeze f. feliciter, quo et Bg. fpe&tac; ut fit, 


ea, quae mihi in imperio funt curanda vobiscum et per vos, quae ame | 
praéfcribuntur et imperantur, debetis vos exfequi rire, decenter, ílre- | 
nüe;, promte, fed debetis etiam facere, ut ea ne fint irrita, necimpe- | 
diantur; nobis g/ückfichb ausfübren und uzrter[lützen f. befürdern; quan- | 


quam: procedit et fimpl. notio, qua de alibi, pro perficere et exfequi, 


cuius alterum v. £e. aliquod velut fyn., cum imperata ftabiliantur, fir- 


ma et rata reddantur, dum fiunt et obfervantur; tenente Stp. Th. nihil 
in hoc v., quam Lat. Bg., ap. G. Th. cum Gr. n., fed Bg. praeterea 
fumente formulam fyn. per v? particalam pro inf., qui pendet a (6. Zu. 


ἔργ.» ubi Sch. in fübft , praeter libera P. ,,veítri muneris eft** fimiliter . 


et fupplet v. fubít., et cafum mutat, pofico gen. pro nominativo, cum 
fevera Latina , veffrum eft opus f; negotium, aut, affumto pron. demonftr., 
quod proprie hic deeft, boc eft vefirum opus í. negotium, magis e Vern. 
ratione forte dicantur, 4z: ἐξ euer Gefchifte, eure Sache, ut Gr. iey. 
pro Lat res fit, cf. δ. :1.e., ficut poterit quoque explicari cura, it. 


cum Sch. munus f. officium, quomodo valent Lat. opus et negotium etiam, 


cf. G, Th. 420, 45. 606, 62., fed de Gr. formula totaaut goflra aut affini 


Bud. C. 2}7» 26. 375, 9. Stp. Th. 1, 1227. E. e. Ind. Xen. Cyr. Z. Valck- 


| 
| 
| 
| 


LIBER 1. CAP. V. A. V. C. 933. CHR. N. 180. τὸς 
τ δρείας ἀπαλείψοιτεν, καὶ τὴν dine. deleveritis, | et Romanum 


'r) Ms. Ba. ἀπολόψετεγ quod quidem nefcio an alteri anteferendum effet, ἢ 
"femporum ratio copfítaret. Àfarz. Conlentiunr in novitate Mss. rel., v. N., 
fed in edd. nil, nifi vitias v. C. ἐπαλείψοι τε D. 1. | 


Eur. Ph. p. 165. a. Vig. p.86. Nr. tr. m., ubi inf. fequitur, hic prae. 
miífus, et cenfetur elegantius fine v. à«i» ufurpari** ut tamen er cum 
€o v. fit ap. Aefch. R. Or. V. 4. p. 1059. e. 1f. Pan. Mot. p. 7o. e. Dem. 
1417, 26., ut fine eodem 1443, 6., quod fupplet Schol. Aritt. Lyf. v. 181.» 
ubi ett fine inf. , ut cum gen. pron. demonftr. αὐτῶν, aut aliis perf. in Ind. 
Thuc. Xen. Bach. Dem. 202, 7. 297, 19., quocum cafu interd'im alia in 
fententia dr., v. Fiích. Ind. Aefch., Beck. ad Eur Hipp. p. 12. m. v. 
911. Hoog. ad Vig. 1. |. Dem. 25, 26., ubi intra v. 2 et δὲῖν non fit 0f-. 
ficium , fed negotium, i. cura; ficut cum inf, (ut Lat. opus ef/,) fume- 
tur interdum pro Lat. secéffé eff, v. Soph. Ai. v. rt. cum Scbol. et 
Wiyttb. ad Plut. p. ΣΤ΄ i., it. pro Lat. Zecet, cf. Hoog. l.1., (in quo 
tamen latet illud Lat. ofrcium eff,) it. pro Lac. Zifzcile ef? , cf. Stp. Th. 
1 1. G. e. Ind. Xen. Mem. S. et Cyr. Z., Fifch. Theophr. Dem. 200, 24. 
(pro quo l. 22. χαλεπὸν εὑρεῖν,) Suid. 1, $51. i., er Ind. Ael. V. h. à. e£? 
cum dat. perf. et inf. pro moris f. mos ett, cf. Hoog. I. l., in qua di- 
vería formulae notione fenfüs reperietur e contextu et adiuncto, ut h. 
L., ubi adeft pron. perf, Vu. , ut alibi ἡμέτερον, ἐμὸν; cv, cum fubtl. 2ey. 
in eodem cafu ac genere; quae declarant, ey. efTe pro Latt. illis, quae 
ab initio propofita; ut omnino ἔργον ἡμέτερον εἴνοή γ΄ 1. noftrum opus ne- 
gotiumque effe dicetur, quod nobis eft faciendum, curandum, impofi- 
tum, tributum, proprium, ac proinde quod neceífe, decens ac foli- 
tum et in more; quae eft feries ec quaíi genealogia notionum 1) formu- 
la noítra, quatenus fubfít. ἐργ. fimpliciter accipitur; a quo , cum eft pro 
re atque opere gravi, difficili et, moleftiori, adeoque pro difficultate, 
(per emphafin, et adiuncta notione fecundaria, qualis et in Lat. abor; 

negotium , opu*,) fane pro difficile effe ufurpamus. 
ἄπαλειψ.) Male in Cod. exítat ἀπολήψετε, cuius permutationis, ex 
itacifmo ortae, exemplorum omnia plena funt. Serot£.- S 
Martini quidem dubitatio contra Mss., ducta a temporum diverfi: 
fate , per enallagen illam temporum f. potius inodorum removeri queat ; 
etíi eft mihi maior fufpicio de lapfu librarii, non tantum ob itacismum 
iftum, fed etiam, quod crebro confunduntura e: o, ac denique de Glof- 
fatoris opera a fena ; cum aer. τοῦ 7. ἀπολαμβάνειν debeat efle δελὶ re- 
liquias imtercipere, intercludere, impedire, tollere, finire, quod ec 
Je&tio vulg. fignificat, fed fimul cum tropo alio, quiaptior eft iili fubft. 
λειψ.. cum ἀπαλέέφειν» ut et longe frequentius ἐξαλείφειν » reCte. expli- 
«anre Stp. Th. «Hunde, fit proprie quafi Zewsgere, et hinc phyfice 
'ongia f. ftylo abftergere, delere, obliterare, fed tropice in univer- 
m tollere, removere, rel., quanquam ille non affert exemplum phy- 
ficae notionis, qualia funt in Ind. R. Or. V. 4. ec Dem., (cur add, 391, 
6.) Dion. Caf. et Sb. ; cf. ad Thom. M. p. 211. Gl. Tim. R. p.6o. Hef. 
1, 940. m. Juzye. Suid. 1, $66. e. διαση3., praeter quos nec v. reperi, 
mec alibi totam No(tri formulam, nec fimile quid ap. Stp. in πολ. et 
Ac., quod v. in Ind. Orph. et Luc., reddente Bg. cum P., fed tenen- 
€ G. Th. in v. oditerare Gr. n. et illud i£za., at hoc folum in v. Ze/ere, 

; ᾿ 


|166  LIBERI. CAP.V. A. V. C. 933. CHR. N. 18o. 
» Ῥωμαίων ἀρχὴν μέχρις Ὡκεα- imperium usque ad. Oceanum 


ubi fine explic. eft formula fyn. Ze//um delere, (cf. Cic. de amic. c. 3. m. 
cum Corn. N. 7, 8, 6. e., ubi Bof. in N. exponit conficere) fed in v. δε. 
599, 29. ,reliquiae Ze///, quidquid poft bellum peractum fupereft et non 
totum periit, Sil. 15, $41. miferas quaerentem exurere belli re/iquias'* 
ubi fit. fortunas et urbes, quae adhuc reliquae funt, incendio vaftare 
et abfumere, aliter, quam hic, ubi eft, ipfum bellum, quod adhuc re- 
liquum ett, i. e. hoftiles impetus, incurfiones, rapinas, reli., oppri- 
mere ac finire, it. hoftes, qui nondum vi&i, adhuc vincere, eosque 
aut necare, aut [ibi íubiicere, aut fugare et repellere in fedes fuas; 
aut facerc, ut quiefcant et a bello defiftant; quo fenfu Iul. 22, 8, 6. 
dum Z4e//i reliquiae peraguntur, ubi male Scheff. ,,nimis mihi infolens 
haec locutio videtur. Mallem 4e//i reliqua perag.** quod fane etiam dr. 
(et fyn. eft noftris fubít. duobus, pro adi. et fubft.) per ellipün fubít, 
negotia, et pro bellum reliquum, f. reliqua belli pars, (nobis, manfu- | 
ris in tropo, Zez Reft der Krieges zi/gez , f. vertilgen,) cf. Ind. Liv. Ern., 
(ubi 26, 1. m, V. L. ze/iquias contra, pro textus re/igua beili perficere, 
e'gloffa,) it. 9, 29. i. Iutt. 22, 8, 15., ubi Scheff. nihil movet, G. Th. v. 
relij., fine Gr. et explic. , 140, 53. e Vell. P. 2, 17. i., et ipíe Capit. 
in Marco c. 28. p.397. quum aegrotare coepiffet, filium advocavit, at- 
que ab eo primum petiit , ut bel/i reliquias voy contemneret , ze videre- 
zur remp. prodere, rel., ad fq. u. v. 22e. nihil praebente G. Th., nec 
feverum cum fumma fortitudine í, virtute, nec illud Bg. per abl. nudum, 
quod propius, quam adv. P., quo refpicit Sch. in praep., fine Vs., per 
legem ad r, 1, 4. m. 


τὴν Ῥωμ.) Oceanus h. 1, fiae dubio Oc. feptentrionalis, quem et Tac. 
in Germ. c. 1. fimpliciter Oceanum vocavit. Hic dr. et Germaniae fimus 
C. 37. (1... ubi tamen V. L. //:4m) ab eodem Tac. et Suevicum mare c. 
45. et Germanicum mare et Codanus finus Plin. 4, 13. Germanicus Oc. 
Ptolem.2, 11. Venedicus ffnus eidem I. 8. Quum vetulftifiimis Rom. Gr. 
que fcriptoribus hic Oc. plane ignotus eflet: factum eff, ut nomine | 
Oceani mare Atlanticum fere defignaretur. — Hoc patet etiam ex He- | 
rodi. t, 6, 16. καὶ τὴν ὑπὸ τῇ ἄρκτω ἀρχὴν ᾿Ωκεανῷ, ὁρίσαντι. Caeterum | 
hic Commodus multo modeftior reliquis Rom. fcriptoribus.  Fatetur | 
enim his verbis, nondum eíle torum orbem Romanorum, ut multi 
per adulationem fcripfere, e. g. Rutil, zr, $5. Ariftid. Or. in Rom. Petron. . 
Orbem iam totum vitlor Romanus babebat, Qua mare, qua tellus, qua | 
Jus currit vtrumque , v. Inttp. ad Rut. l.l. Leiss. t| 


De re ac finibus f. limitibus imperii Romani v, Exc., ut t, 1, 8. 
τὴν 'P. 4. , quam capias hic de poteftate (Herzfchbaft,) aut finibus et ter- 
ris cum P., praeter cuius Lat. ad v. πριν» habet Sch. »prodüxeritis y T. 
extenderitis terminos imperii ad Oc. usgue** at Stp. nihil fimile, fed 
Ind. Thuc. ,zeseyayeiy τὴν πόλιν » remp. amplificare* cum Vs. ad latus, 
it. Dem. p.627. e. Nr. 2) »producere , ut maceriam, ulterius im viam 
publ.* quod Lar. feverum quidem, at non ita folenne, quam rel. Lat. | 
Inttp., cf. G. "Th. v. promovere 1114, 92. et v. imper. 1000, e. it. pro» 
ferre Nr. 4. cum Ind. Iuft. ec Plin. Pan. 54, 4. m., tropum noftratibus. 
non tenentibus, nifi forte in &izauws Í. vorrücken, .pro folenni er- 
weitern. 


LIBERI, CAP.V. A. V.C.933. CHR. N. 186. 16] 


ονοῦ προωγάώγοιτεί,., ὑμῖν τεῖ 20. protuleritit. — Tum vobis 
»γὰο ταῦτα δόξαν οἴσει " καὶ φηΐη δα res gloriam feret, tum 
sy τοῦ κοινοῦ πατρὸς μνήμην communis . parentts menoriag 
τ χάεισιν ἀξίαις οὕτως cus- gratiam hoc patto diguam re- 
»WVeeOe *- ὃν ἐπακούειν Y τῶν 21. frrelis, quem et exaudire, 
»λεγομένων, καὶ τὰ πραττόμε- quae dicuntur, et, quae gerun- 


f) Ms. Vi. προσαγ. Crebro folet nofter, (ive in compofitis, five etiam fim» 
plicem praép. πρὸ nafute mutare in πρὸς», et vice verfa, quod non femper ad- 
notavi. Subinde tamen recte, ut videbitur, differt Cod. ab edd. Loc. Hic 
quidem vitium e(t manifeftum, — t) Ms. Ba. ὑμῖν τὲ cC. 1, 4 14. m. 19. m. , fed 
ὑμῖν τι B. 2. cum Lov. mendofe. ^u) Comma hic in Stp, al., et tacite in 
Mss., fed in Ms. Bg. clare, ut pun&um in A. cum B. 2., pro quo colon de- 
dimus, utinrecontinua, fed tamen alia conftruGione. x) Bs. 1. ἀμείψεσθαι — 
$yeisSai, cf. 1, 4, 14. €.» fed hic Stp. et rel. colon, pro al. puncdio aut com- 
mate, quod in Vs. Bg. dedimus pro nihilo, cf. 1, 1, 5. e. y) Ms. Ba. ἐπακούειν 
τῶν λέγ V. N. 


ἐμ) P. efingente periodum, ut haec $. cum pr. ar&tius coé&at, Bg. 
- jnde fervat modo Latt. ad τὲ --- καὶ» cf. 1, 4» 3., liberius reddens pron. 
ταῦτα per fyn. formulam, cum ez ves, proprie pro fing. pron. ἐάν, fed 
deinde etiam pro plur. ez dici queat, ut promifcue ταῦτα et τοῦτο ap. 
Grr. ufüurpantur; quanquam per fe plur. non de una tantum re valet, 
nifi quoad et ipfa eft multarum partium; cf, Schell. de ftylo p. $89. m. 
«€um Cort. ad Cic. ep. 1, 8, 2. et ad Sall. Cat. 40, 4. Tug. 4i, 1. 84; 3» 
in fq. traducente P. orationem alio, ubi.Sch. ,2. gloriam j'erezt haec 
Vobis , oic. afferent baec gl. vob.* habente et noftrate lingua tzopum in 
bringen, pro parare, conciliare, fed Stp. Th. cum Lat. illo Sch. utr. 
aliunde 4, $1. E., cf. Ind. Hom. Ern. v. κλέος, Dem. v. δοξ. et Thuc. v. 
φερ. it. Ael. V. h. effert, vignit* et If. Pan. Mor, p. 127. 1., quae per 
rropum de re dicuntur, cum ex ea oriuntur alicui gloria, fermo bonus 
ac laus, cum quis eloriam, τοὶ.» fibi acquirit, cum aliitalia cuidam tri- 
buunt, de aliqo bene fentiunt ac loquuntur. 
τὴν τοῦ x.) Praeter dicta ad $. 7. et Exc. ad r, 4s 14. e., hic adden- 
dum de conftructione v. Zy., quod med. cum rei dat, et acc. , ignorante 
Stp. Th. , v. ap. Xen. Mem. S. 4, 3, 15. €. μοὶ δοκεῖ τὰς τῶν ϑεῶν εὐεργε- 
σίας οὐδ᾽ ἂν sic ποτε ἀνθρώπων ἀξίαις. χάρισιν ἀμείβεσϑαι, ed. Th. V. 4. p. 
231. nemo mibi bominum beneficia div. gratiis rependere. meritis videatur, 
pro quo Bg. feverior in adi. z£. , Ind. Thuc,, fed cum acc. perf. Diod. 
9..5y 389, 22. ἄμ. ταῖς προσηκούσαις x« τοὺς εὐποιήσαντας y quam decet, 
gratiam referre, immo convenientes gratias reterre beneficis, i. benef atlo- 
vibus, 2, 223, 6. τούτους ταῖς πρεπούσαις X. ἠμ.» meritam (decentem) Ais 
gratiam retulit , quae funt fyn. noítro 86]. ἀξ.» cf. ib. 263, 17. remune- 
rabantur , Dion. H. S. T. 1. 47, 24. penfabimur, Luc. 3, 231. L 83. re- 
pendere, ubi 1. 4. pr. ἐπονέμειν χάρινγ gratiam referre, ut Nofter hic 
modo variat cum ἀποδοῦναι χάριν 1, 4, 7.» cf.Ind. Dion. H. S. T. 1. Diod, 
S. Dem. Ael. V, ἢ, Fifch. Pal., Fab. Aef. Hf, Gs. Chr. et Abr. Dil, T h., 
ut de Bg., praeter ordinem alium , t, 1, 9. io ov7., a P. omilíTo. 
ὃν &rax.) Haec ne de diis quidem omnibus femper cfedebantur, v. 
Obf. Mifc. T. 1. p. 1. p.5... Hacc. igitur documento funt, gentiles He- 


168  LIBERI CAP.V. A.V.C.955. CHR. N. 180. 


2 - » ^ € ^ 3 ^ LI * LI 
€ εφορᾶν x ἡγεῖσθε. εὐ eiuo- 22. {17,16 71 exiflimate. Fe- 
ονοίημεν δ᾽ ἂν, τὰ δέοντα πρώτ- lites aulem nor, quae opor- 


2) ἐφορᾶν fic fine Iota fubícr. A. cum B. 2. Κ.», v. Νι 8) Hic noftrum eft 
comma, v. N. Y 


rodiani tempore rectius, quam olim, fenfifle de deo, fed male, quae 
dei propria funt, accommodaffe ad imperatores divos. Leism. 

Cuius difputata pertinent ad Noftri dogmata fuper rebus div., quo 
de alibi, faciente hic Sch. cum Bag. in refoluto particip., at in Lat. ad 
v. v. cum eodem e P., qui libere mutat pron. ὃν in καὶ αὐτὸν» cf. 1, t 
5. €., (hinc forte τὲ omittens, cum Ms. ante καὶ. intervallo fequens, 
v. $. 2. 1.) quae ratio refolvendi cum imperativo sy. , a Latt. Inttp. re&e 
expreífo , fane commodior et magis perípicua eft ad noftratium morem, 
und glaubet; 4afs er fo wohl £órez —, als ffebet ; vertente Sb. Ind. hinc 
v. ἐπ. per fimpl. Lat. aud;re, cf. Gs. ad Luc. 3, 56. 1. 11. Harl. Chr. P. 
p. 105. v. 95. , et lam Stp. ΤῊ. diferte ;,pro fimpl. ἐκ. audiv** qui com- 
mode affert deinde Hom. nobiliffimum, ἠέλιός 9, ὃς πάντ᾽ ἐφορᾷ καὶ πάντ᾽ 
ἐπακούει, ut habet memoriter ex "Ia. yy, 277. et '03. λ΄. 108. (Cl. Vs. 24- 
Jhicis — audis, — et — videt — audit,) quo Nofter refpexerit, etfi mutato 
cafu, qui cen. pendeat a praep., cf. L. N. T. cum ind. Luc. , Orph., 
ubi h. 6o, 8. fimilis Hom. 1mitatio de Nemefi, πάντ᾽ ἐσορᾶς., καὶ z. bm, 
cuncta zueris, cuncta auis, Hef. Muf. Ael. V, ἢ. R. Or. V. 4. et Dem. 
ἐπακούοντες τῶν λεγομ.» Íed abíolute Fab. Aef. Hf. , ut non pro fimpl. in 
L. Ern. et Vig. p. 6to. b. e. Nr. 16. ,,attente eudire** ut praep. augeat, 
cui repugnat adv. diferte adiun&um ap. Luc. 3, 400. l. 83. οἰνοχόος ὀξὺ 
δεδορκέτω, — καὶ ἐπ᾿ ὀξύτερον ἐπακουέτω» pincerma acutum cernito, et 
«cutius etiam audito, G.' Th. in Lar. Bg. perfecte, nec fine difficultate 
plerumque 2udire** fed et fimpliciter, ut Niz. ,exauZ., audio.* Sed 
in ἐφ. Bg. re&e omittit adiun&um illud P. praefentem , quale quid et in 
Bg. ap. G. Th. ,,videre et cominus infpicere** fed bene iterum pro fimpl. 
Niz. ,,video, tueor, adfpicio'* it. Stp. Th:, poft Bg. aliunde ,,Hoem.'o3. 
E» (323. de fole iterum, Cl. Vs. — izfpicit — audit,) fed et fimpl. pro 
videre et cernere'* fine exemplo, cf. Bud. C. 464, 20. Orph. ἢ. 68, 15. 
de Fumenidis, libere in Vs. , pro fpe&atisí.obfervatis, Theogn. v. 1234. 
ad[piciunt , it. Char. p. 99. 1. 7. de fole, Rsk. Vs. p. 115. 1. 16., fed Xen. 
Oec. 4, 6. e. Th. V. 4. p. 293. /nfpiciz,' ut Ind. Z., (cum Bach., ubi et 
vifere,) qui in Cyr. et confpicere, ut Fab. Aef. Hf. fufpicere, cf. Dem., 
(cuius locus aliquis videtur refpicere Orph. ἢ. 61, 1. 144.) et e Zof. v. 
Exc. ad 1, 4, 9. e., fed Ind. Luc. male, cum in textu fit Zjce., deni- 
que tropice Krb. ad N. T. p.98.i., uc de Bg. ad v. zeazz. alibi, (pro 
quo fervarim, quae aguntur, cum Lat, magis opponantur ici et agi) 
fed ad v. zy. δ. 8. e., deferto P., ubi etiam Sch. fine Vs. ftatuit impera- 
tivum, qui in oratore fortior fic; etfi non omnino repugno de praef. 
et Indicativo modo, ubi pron. ὃν refolvetur per caufalem, quia eum rel., 
cf. t, 1, 5. e. ac de dubio tali modo 1, 4, 8. i., ut ad ἐφ. de lota fubfcr, 
in inf. habco haec, in edd. etiam deinceps per Noftrum variari, et ipfos 
Grammat. in hoc genere diffidere, cf. ad Luc. 1, 778. b. N. 233. 2, 929. - 
b. e. N. 93. Vig. p.216. i. et Fifch. ad Well. p.31. m. 

εὖδαιμ.) Neglectum a P. zx ὃ. refolvit Bg., cf. 1, 4, 8. e., ut Sch. per 
fyn. ,,honefta, bona, quae gerere decet, ageres «e. egentes, quae decet 


4 Μ οδ,.. dE a exe «ὧν Ax 


EX c —A 74 


LIBER I. CAP. V. A. V. C. 955. CHR. N. 180. 166 
οτοντες ὑπὸ τοιδύτῳ μάρτυρι. deb, facientes [ub tali tefie. 


dum Bz. illi ἂν nullam iterum vim tribuit, et ipfe retinens particip. poft 
-ν. εὖδ, (ubi Sch. fine Vs. fub ,,feliciter ago*), quod cum P. mutat in 
2di. cum pron. perf, (deferto iftius gradu fuperlat.) f. potius in formu- 
lam ellipticam, oppreffo v. fubft., pro sos felices/fmus, tenente Stp. 
ΤῊ. tantum fimile hoc 1, $97. B. i. eXen.Oec. (tacentibus Indd.) .»ἀγα- 
Sóc ydg ὧν εὐδαιμονεῖς , virtuti tuae fortuna coniuncta efl** pro qua Cic. 
interpretatione liberrima, praemiffum ibi particip. potius refolves pet 
conditionalem , /7 enim δόρει: es: felix es, ut et ἢ, l., fe/ices autem 
Jfmus, fi facimus, aut per fut. ,. cf. $. 16., felices erimus, Jf facimus, 
it. per fut. exa&um , fe/ices fuerimus, ff rel., aut per impf. coniun&t, 
felices effemus , // rel., per qued et alii ἄν cum optat. reddunt, cf. Dev. 
Ῥ- 49. €. cum Hoog. Op. p.66. i. 71. e. p. íÍq. i. etc. et noítrum v. cum 
particip. ap. Eur. El. y. 1291. πεπρωμένην γὰρ μοῖραν ἐκπλήσας φόνου, Εὔδαι- 
μονήσεις , τῶνδ᾽ ἀπαλλαχϑεὶς πόνων, fatalem enim caedis íortem cum ex- 
pleveris: fe/x eris, δὶς liberatus laboribus, ubi, propter iam praec. 
eum , fyn. illi //, refolverim particip. per pof/quam aut Zum modi f. cau- 
fae, Luc. 1, 139.1. 4c. wee — τυχόντας μὲν εὐδαιμονεῖν οἴεσϑοι , εἰ δὲ àmO- 
τύχοιεν, οὖκ ἀνέχεσϑοι ζῶντας, ut, [i potiri te licuerit, beatos fe exifti« 
ment, //s» minus, tam Íibi abiudicent , ubi participio, a Gs. nobis- 
cum refoluto, fubítituitur enunciatio ipfa conditionalis, ut N. T. illud 
AG. τς, 29. ἐξ ὧν διωτηροῦντες ἑαυτοὺς , εὖ πράξετε, quidquid conrra dicat 
Kypk. 2, 76. m., fimiliter capimus cum aliis, v. L. Fifch. v. ze. ec Krb., 
huiusque Obf. p. 229. m., et dudum Pric., qui non modo v. c/3. cum 
particip. e Plat. affert, fed et alteram rationem cum diferta particula εἰ 
eX Ariftoph., cui add. Fifch. Aeích. 3, 12. i. Eur. Or. v. 1172. ἑνὸς γὰρ 
εἰ λαβοίμεϑ᾽ , εὐτυχοῖμεν ἂν, effermus enim felices, fi unum poílemus adi- 
gifci, optat. adeo per impf. converfo, ut adi. εὐδαίμων quoque cum «i 
ap. Plut. Hf. 4, 6. εὐδαίμων — καὶ ϑεοφιλὴς» εἴ τῳ ταῦτα ϑεῶν τις ἀπέδωκεν» 
beatus diis que carus εἰ, cui Z«us aliquis ifla tribuit, ubi εἴ va, fi cui, 
per fyn. pron. relat. redditur, quod et ipfum ett cum v. noftro ap. Luc. 
X, 611. 1. 48. ὅσοι μὲν ἂν εὐρεθῶσι, εὐδαιμονήσουσιν, etiam in adi. ap. Hef. 
Bey. v1826. et Theogn. v. 1007., quocum et ór:ap. Call. ep.63, 1. , quo 
Íenfu et P. hic ceperit fuum γ μὲ, pro quia nos; fequente Vern. rec. 
fed vet. nobiscum faciente, cf. de v. noftro Ind. Luc. Fiích. Aefch., 
Arift, Kuft. cum Hef. r, 1493., quo utaris ad N. T. fuperius, ut in N. 9. 
mOyr. L. εὖ γνοίην, καλῶς ἐπιγνώσομου“ς“ Optat. per fut. etiam explicatur, 
fed phrafis fyn. nofiro v. ap. Theogn. v. 653. εὐδαίμων εἴην xxi ϑεοῖς 
φίλος &9zw&roci, cum fyn. adiuncto, ut ante ap. Plut., ^et εὐτυχέ- 
4sge; Cum ϑεοφιλέφξατος ap. lf. Ev. e. W. ed. 297, 8., ficut Lat. copulan- 
tur f'e/ix et beatus f, fortunatus , cf. G. Th. v. fe/. 626, 9., qui in v. τε}. 
770, 6. modo, nul/um teíte me fiat nefas, per abl. nudum, cf. tamen 
cum praep. etiam ap. Claud. de laud. Sul. 2, 124. fub “(ἐσ benigno vi- 
vitur , i. luv. Sat. 15,:26., ignorante Stp. Th. hunc locum cum affini 
7; 16, 6. et finilibus Call. Di. v. 176. fu5 , fed Luc, 1, 836. 1. 6. V. νυμφα- 
γωγῷ τῷ βασιλεῖ, conciliatore — fpozíae ipío rege, et 2, 204. 1. 89. v. 
γεωργῶ τῷ Se , agrum nofirum colente deo, per fyn. particip., at Sch. 
cum Bg. in p. , et in v. fub σεῖο, h. e. tefte co** quod fit i. 4. quia is 
eít teflis nobis, f. quia eum habemus teftem; quo P. reípexir: fed uc 


- 


170 LIBER T. CAP. V. A. V. C. 933. CHR. N. 180. 


»Χαὶ τὸ μὲν πρότερον ὑμῶν ἐν- 23. Equidem, quae prius a 
»δεείως κατορθωθέντα b εἰς vobis fortiter &tfla funt, 1 
τὴν ἐκείνου σοφίαν τὲ καὶ sea- ad illius fapientiam. εἰ ampe- 


b) Hic comuna fine neceffitate fuit in edd. omnibus, εἰ tacite etiam in Mss. 


proprie ὑπὸ cum rei cafu adhibeatur in exprimenda propinquitate loco- 
rum ac temporum, aliarumque rerum, cf. Exc, ad 1, 1, 4. et Ern. ad 
Call. Di. v. 239., et cum cafu perf. , ut hic, de propinquitate ac prae- 
fentia alicuius perí., ubi poteft ad fenfum exprimi per Lor. particulam 
coram ,' ut diferte facit ex ἢ. 1. Fifch. ad Well. p. 398. m., vel per fyn.- 
particip. praefente , f. per fyn. formulam fubít. cum praep. , in praefen- 
tia, ir. fub oculis ct iub adípectu, quod fere fequitur Vern. vet., re- 
Ípiciente Noftro ad pr. $. 2zax. et 2Qeg. , cum fit teftis, qui aliquid fcit, 
vidit, audivit, et videt auditque; et id de homine; ut contra de deo 
teile, praeter notitiam rerum, intelligimus adiunctam ei voluntatem 
iuvandi aut nocendi, praemiisque afficiendi aut poenis; unde et τοιοῦτος 
cum fubit. uzer., univerfe tam magnus ae praeftans, de hominequidem 
eft pro intelligens ac verus, fed de deo non tantum tam íciens et 
omniícius, fed et tam bonus et benignus, ut ap. Claud. fupra adiun- 
&um; fenfusque totius, erimus felices, fi fecerimus officium quifque 
fuum, quia facimus illud fub ocu!is et confcientia tam benigni numinis, 
quod nos et in terris amavit ante, et nunc in coelo amabit propter ne- 
ceffitudinem nobiscum priítinam. 

καὶ τὰ p.) Sch. modo in adv. Z;2e. cum Bg. , qui per Lat. equidem red- 
dit aut καὶ μὲν aut μὲν folum, fumens fuum pro et quidem f. pro. fimpl. 
quidem , cf. G. Th. et Schell. de ftylo p: 193. m., P. abeunte a pafl, et 
v. 2. fumente in fenfu vulgari, et propterea copulam intrudente, dum 
contra veríatur Bg. in dat. cum paíl., ut 1, 2, 9. e., capiens v. fimplici- 
ter pro gerere f. facere, nec modo propter adiunctum hic adv. ,. fed et 
ex ufu aliorum, quanquam non vetuftorum, fcriptorum , c£. Ind. Dion. 
Caf. ,,1) rem bene gerere in bello, 2) generatim, perficere'* (tacente 
hanc notionem Stp. Th. et L. Ern.) it. Zof. 2, 31, $. àieréAsce πόλεμου 
οὐδένα κατορϑωκὼς , nec iam bellum s//ur amplius gerebat , proprie, per- 
feveravit 4e//um nullum gerere, Í. deizde bellum nullum szquam 1. am- 
flus gelft, cum et fequatur, ἐπελθόντων δὲ Θαϊφάλων; — οὐ μόνον οὐκ 
ἀντετάξατο τούτο:ς, ἀλλὰ καὶ --- ἀγαπητῶς ἀποδρὰς διεσώθη.» ecap Íq. i. μεέ- 
vzc δὲ ὠπόλεμος ^., ut hic ap. Noítrum mox fq. fyn. προϑύμως ἐπιδείξασϑοι» 
cf. $. 19. 1. 

coQ.) Ad laudes Marci binas refpicit Nofter, de quibus rz, 4, 21. ye- 
ναῖον - τρατηγὸν — πατέρα χρητὸν» — ἀγαϑὸν βασιλέα. -- σώφρονα καὶ 
κόσμιον ἄρχοντα €tI, 2» 9. i. ὅσα — ἐκείνω πέπϑακτου ἀνδρεῖα καὶ σώφροναν 
τρατηγικὴν ἢ πολιτικὴν ἀρετὴν ἔχοντα, li σοφίαν h. 1. fümas pro peritia ad- 
miniítrandorum domi negotiorum publicorum, ut variecur cum illo 
πολιτικὴν ἀρετὴν», εἴ cum Iflis σώφρονα εἴ κόσμιον A., fi pro fapientia in 
rcliqua vivendi ratione. Tamen, quoniam pr. τὰ ze. vu. ἀνδρ. x. perti- 
nent ad folos milites, poffis etiam σοφῷ. intelligere peritiam militarem, 
f. Cic. p. leg. Man. c. το. m. fcientiam rei militaris in univerfum, nobis 
Kriegrwiffenfchaft , cum eo fenfu etiam Lat. fapientia ufarpetur, v. Ind, 
Ern. Amm. M..et Tac., nihil in hanc notionem tenente Stp. Th., qui 


v 


LIBER 1. CAP. V. A. V. C. 933. CHR. N. 180. 171 


,trylay τὴν ἀναφοραν ἔχει € rium. — militare — referuntur ; 
vira δ᾽ ἂν σὺν ἐμοὶ, Θασιλεὶ 24. quaecungue autem mecum, 


c) Ms. Ba. ἔχειν quod reGius effe mihi quidem videtur. Marr. vere, cum 
- án£. ἔχειν fit in Stp. cum Ox. Par. 2. et modo vitium operarum - a nobis 
dudum remotum ob ferieia orationis ec edd. rel, confenfum. 


in cg. , praeter notlonem pro imperatorio munere, exercitusque prae. 

feQura, f. munere ac dignitate ducis exercitus, (cf. Ind. R. Or. V. 4. et 

Dem., Xen. Cyr. Z. Ari. Kuft. Ael. V. h. Luc. Diod. S.2,25, 87. 28» 

$8. et Suid. 3, 380. €.) pro peritia στοῦ ςρατηγεῖν accipi poteft in loco 

Luc.* fine Ind. 1, 735. 1., ubi Gs. reddit cum Bg. per fubft. etadi., fere 

ut Ind. Xen. Cyr. Z. (cui add. 1, 6, 14.) ad fenfum cum P., unde partim 

Sch. sgubernationem , quae ducis bellici eft** et nititur fcientia et. arte 

exercitus in primis ducendi, regendi, locandi, quam Stp. cogitabat et 

ego h.l. quoque commodam duco , qua de v. pulcram Socratis difputa- 

tionem ap. Xen. Mem. 3, 1., ubi $. s. fq.. τὴν searwyías διδάσκειν , (pro 

quo Oyr. 1, 6, 14. τρατηγίαν διδάσκειν, fine artic.) Ind. Z. ,,ars imperato- 

ria* (unde dixerim Fe/aeerrezkuz[l,) ad Diod. S. 2,57. N. a.e. 30. e.fq. 

36. 1.79. p. 46. l. $4. cum ind. Dion. H. S. T. t., ficut non impedio, ft 

quis noftra per hendiad, explicet fapientem eius ducum, nobis Zzfüb. 

zusg; in hac regione particulam fe/icet libere 1ntrudente P., e quo par- 

tim formulam fg. Sch, in £x. zzibuztur illi* per privum v. reddit, cuti 

par Lat. eZ/cribi, hic Vern., quorum vetus, Zaó£ ibr mehrentheils — 

zuzufchbreiben , adiuncto adv. maiorem partem, f. maiori ex parte, Noftrt 

univerfe pronunciatum mollire voluit; cum fane imperatoribus in bello 

pugnisque non omnia tribui queant, fed aliquid etiam exercitui ac mi- 

litibus; qualia poétarum oratorumque in univerfum pronunciata fane 

non debemus nimis amplecti, ac fubtiliter capere, fed fere cum adiun- 
&ione quadam; ficut hic quoque fuppleveris alias eiusdem generis par». 
ticulas, v. g. aliquo pacto, in priniis, fimul; quemadmodum nec illud 

male fit a Vern., quod in formula noftra affumunt v. auxiliare, Lat. 4e- 
bere; cum et ufus ferat, ut, quae verba fimpliciter ponuntur et indi- 
cativo modo, ea egeant auxilio iftorum, quac adhibentur in coniuncti- 
vo refolvendo, ut, praeter pr. de/ere, etiam ve/le, it. peffe;; unde ἢ. l. 
pro adícribi , referri debent, f. adícribenda, rcferenda funt; quo v. pri- 
vo Bg. hic utitur forte ex Sb. Ind. hinc, ut fine auctore Stp. Th. 4,92. 
C. e. »dv. ἔχει πρὸς τοῦτο, refertur ad boc, ad hoc pertinet f. pectat'* 

Heyn. Epict. p. 11$. e. Íq. ,νών. ἔχει εἰς» pro ἀναφέρετου, εἰς, ἱροξίατ, per- 
tinet ad* fcd in textu p. 121. i. cum Bg., ubi et aliud formulae exem- 
plum affertur; quale et ap. Stp. 1. l. e Bud. C. 555. i. ubi l. 5. aliud, 

non praeterea mihi repertum, fed fubft. zv. fenfu phyfico in Ind. Geop.s 
at cum v. v. aliis in lud. Polb. Ern. Plur. Krg. et Gs. Chr. eodem fenfu 
tropico, pro re/at;uzc, quem e fcholis philotophorum populares duxe- 
rint fcriptores, ut et. e cathedris noftris vulgo dicunt. eize Beziehung 
baben, et fícb bezichen auf, de re quidem, cum de pert. aliter poftre- 
mum ufurpetur, fed in Bg. ὦ. Ih. cum Gr. ὠγαφέρω 112, 93. »ad An- 
tipatrum refertur , 1. ei adícribitur** in quo univerla lex ineft haec, ut 
v. éx. cum fubíl. aliquo fic in. periphrai verbi propinqui, in fubft. la- 
tentis, 


ὅσα) Variat Nofter primo hic pro pr. $. participii cum artic, enuncia- 


17» LIBERI. CAP.V. A.V.C.955. CHR. N. 1806. 


νέῳ, treoDUpuue ἐπιδείξησϑε d, imperatoreiuvene, alacriter fec 
»τούτωγ τὴν δόξαν císsoc τε Cerilir, iflorwn gloriam, fi- 

3 ^ 2 ÁZ » . * .*« € 
jdya97e καὶ ἀνδρείως ἀποί. deigue bonae eb fortitudinis 


d) ἐπιδείξησϑαι ---- ἀποίσεσϑα, B. Y. 5. cf. δ. 20. Íq. 


tione per fyn. aliam e verbi tempore finito cum proh. relat., dum Bg. ad 
ὅσ.» Ut 1, 2, 9. i., ubi tamen non fimul aderat ἄν, quod quia cum pron. 
ifto per Lat. euzque reddere folent, incertum fit, utrum ille fimiliter 
hic fecerit, an neglexerit, ubi e P. cüm Bg. etiam Vern. vet. in adi. véu 
de aetate, fed Vern. rec. de fucceffione, pro novus, mir mir, als euren 
neuen Kaifer, non male aífümto ὡς, rationem Bg. (quae potior ob $. ἴα.» 
aliaque de caufa, v. N. ad fq. τούτων) fequente etiam Spanh. de Pr. et 
U. n. 2, 374. €. ,jinde fa&tum, ἅτ cum aetatis intuitu, tum ad aliquod 
cum Marco parente adhuc fuperftite difcrimen, 2ugu[lus Iun. f. Iunior, 
di&us lesatur idem (Commodus) in fingulari numo, — quomodo fe 
ipfum Commodus ap. Herodi. 1. c. 11. in concione ad milites poft pa- 
rentis obitum vocat, συν ἐ. β. y. , mecum imperatore Zuniore** pro quo 
nunc poft obitum parentis, cum comparatio et comparativus gradus 
non amplius valeat, re&e pofitivum gradum premit Bg. Deinde vero 
Nofter variat maxime cum $. pr. Zjàg. szroe9. per fyn. formulam act. in 
στρ. ἐπιδ.» quia adv. ze. de militibus efr 1. 4. animofe;, noftrum mutig, 
j.cum animo, voluntate, cupiditeteque pugnandi; in quo cenfetur 
pars fortirudinis militaris, ut et in hoc, fi quis fine metu, dolore atque 
2egritudine pericula fubeat, fed contra hilariter et laeto lubentique ani- 
mo ; quod fignificat etiam adv, Gr. ec Bg.; ut pro pr. ἀνδρείως, totam 
univerfamque virtutem continenre, hic in ze. pars eius ponatur; quod 
pertinet ad artem variandae orationis ac commutandae , ut pars pro to- 
to, f forma pro genere, adhibeatur, et contra, qua de ratione utr. 
nihil eft in Ern. rhet. $. 378. fqq., nec ap. Schell. de ftylo p. 297. fqq. 
nifi p. 368. e. Nr. 9., cf. G. Th. ,,e/acer, φαιδρὸς » veó9uuoc, γενναῖος» 
(quod proprie eft Lat. fortis , ut γενναίως fortiter, v. L. Ern.) alacriter, 
φαιδρῶς, — alacre, προϑύμως, pro alacriter** Hef. 2, v030. m. ad noftrum 
adv. πριν ἱλχρῶξ, ubi Sch, reddit cum P. et fimul cum Bg., cuius Lat. 
habet et Stp. Th. aliunde, cf. Ind. Xen. Cyr. Z. et Bach., cum Arift 
Kuft. L. N. T. et Dem. 10, 26. 11, 20. etc. it. 182, 3. Diod. S. 2, 15,94 
cum Bg., cf. 24, 33. ''um v. iz;2. med. aperte Bg. e P. reddit per fyn. 
cuni illo Lat. ad pr. xzrog9., quo fenfu compares primo per analoviam 
Gr. cum ἐποδείκνυδθοη., V. Y, 4» 14., deinde, ne quis confufa putets 
(cf. Fifch. Plat. Ap. 5. p. 57. N. 3.) defcendas ad auctoritatem, ut di- 
ferte Bach. Xen. Ind. .»ἐπιδείκνυμιν facio'* ex Oec. 10, 1. bis, quae camen 
loca funt ambigua, ut vulgari notione converfa trum in ed. Th., tum 
ab Ind. Z., fed Xen. 'Avg. Mor. Ind. »»ἐπέδειξεν» -effzcit** e rep. Lac. rs 
2. €. ubi fic quoque Vs. Th. V. 2. p. $26., fed et Z. Ind. ,facere, 
reddere unde et ad med. haec vis traducatur, cuius generis locus, 
praeter Noftri hunc, fuerit Luc. 3, 316.1. 54. οὐ μεγάλα ἐπεδείξω καὶ τότε; 
nonne magrifca tum quoque opera ediZifli? pro non magnasres fecifli et 
tunc? fq. ἐκείνης τῆς πράξεως» 1t. Xen. Agef. 1, 37. i. πῶς οὐκ ἀξιεπαίνσα 
βασιλέως καὶ τοῦτ᾽ ἔργον ἐπεδείξατο; ad quem et Ind. Z. ,regis facinus 
£4d;** per idem cum Gs. v. Lat.» quod ett par illi facere, etfi G. Th. 


LIBER L. CAP. V. A. V. C. 9535. CHR. N. 180. 173 


seemOe 5 τότε f ἐν ἡμῖν νέον a5, auferetir; quodque in no- 
, ^ bed . H D ^ 
σεμνότητος πληρώσετε τῇ τῶν δὶς iuvenile. eft , — fupplebi- 


! [supuerégoov ἔργων ἀνδραγωϑθία!ξ tis. rebus — firenue. gereudis 5 


e) Hic, pro al. edd. commate, aut pun&o, ut Stp., potius colon Ox. r. 
cum Ms. Rg. eít, in eadem per fut. ferie. — f) τό,τε fic commate interpofigo 
edd. omnes hic, et tacite Mss., fed $. fq. folae B. 1. et Ox. 2. nobiscum fine 
commate et divifum , quo intervallo fatis cavemus , ut cum adv. τότε ne cen- 
"fundatur cum Vern, vet. δ. utr., non amplius de varietate hac. edd. monentes. 
g) Hic pun&um in Stp. et al, , fed colon nobiscum et Ms. Bg., v. N. 


formulam non ita exponit 397, 95. p. fq. 1. 38. 72., qui tamen et ipfe 
Ῥ- pr. 1. 6o. per agit explicat; utente loco Luc. ifto D'Orv. ad Ch. p. 
$95. i., ubi comparat Herodoti μεγάλα ποιεῖσϑοι.» et paulo poft μέγα τὶ 
xaroe9üco4, ptorfus in rem noftram ; tacentibus Stp. ΤῊ. etL. Erc. hanc 
pro fimpl. facere notionem, quae tamen, ut tertium argumentum pro 
ea accedat, idque philofophum, e principe elicitur facile, cum, quae 


' eflenduntur , indicantur, produntur in vulgus et publicum, fiant etiam 


et gerantur, ut, qui 4ec/zraztur , V. C. reges, et nominantur, quoqüe 
fiunt plerumque deinde; et, quod quarto veniat loco per analogiam 
Lat , quanquam G. Th, non eo fenfu protulit v. 4ec/arare, tamen id 
fecit de offendere v. e., etfi ex auctoribus fequioris aetatis, qui e Gr. 
hauferint, v. Lamprid. T. 1. p. 474. a. N. r. Salm. (non Caf.) et Capit. 
T.2.p. 30. N. 2., pro quibus adhibuerim Lat. 4effgzere, ap. G. Th. 
cum Gr. ἀποδεικνύειν et acc. rei ifta notione per meliores auctoritates. 
Caeterum hic Bg. e P. aor. coniunctivum reddit per fut. exactum , cum 
et in fq. habeant Gr. ipfum fut., cf. $.22., ut de fq. membro Exc., ubi 
libertatem P. etiam Sch. deferit, faciens cum Bg. in Zy., íed in δοξ. 
»γτινῶν ὧπ.» gloriam ex aliquibus referre, ἀπ. reportabitis glor. borum. 

τό τε ἐν) Bg. non habet rationem vocis esuy. Hic Politianum praetu- 
lerim Berglero. Senfus omnino hic, auctoritatem mihi addetis, qua, 
utpote iuvenis, careo, virtute veftra. Virtus miniftrorum Íaepe prin- 
cipibus conciliat auctoritatem, quae ipfis vel ob iuventutem eorum, vel 
alia de caufa dee(t. Leisn. 

De miniftris quidem principum non hic fermo eít, fed de militi- 
bus et exercitu. 'um non dixerim, fcribae culpa, an Bg. ipfius defit 
«afus ad Gr. esuy., qui fi in Ms. Bg. ab initio exítitit, fuerit abl., quem 
Lat. fupplere habet, ut Liv. remig:o naves fupplevit, cf. G. Th., et, pro 
reliqua Bg. feveritate, non tam P. auoritete, quam gravitate, quan- 
quam funt ad fenfum eadem, h. e. opinio de alterius praeftantia et 
magnitudine, nominatim de fapientia, honeílate, potentia et fortitu- 
dine, hincque orta reverentia ac timor, cumque videmur tanti, ut 
nemo audeat nos laedere, bello aggredi et laceflere; quod et nos cum 
Vern. vet. 44zfebez dicimus. Sed forte Bg. ipfe de induítria, cum fe 
hinc expedire aliter nequiret, cafum illum omifit; quod et prodat cius 
Lat. fupplehbitis, non fatis bene hic adhibitum, ut in- Exc. apparebit, 
dum Sch. tenet in praep. ,,ro ἐν ἡμ. noflrum (ne aliquo fubít., quod 
pron. de una perf. valet iterum , cf. $. 18., fed in) mA. cenciliabitis 
auctoriratem jwvemili aetati reóus ftrenue geféit* addito adi, ad Lat. P. 
mutat iítius poftrema, v. Exc. 


174 LIBERI. CAP.V. A. V: C. 933. CHR. N. 180. 


7 ^ 2 » e / a adu 
57078 βάξβαρον b, £y ἀρχή νέας 26. tum barbara gens, 2110 no- 

€ /Á/ Xx 1 3 D MER C E " 1 
»ἤγεμονίας κωλυϑθὲν *, οὔτε εἰς "Ul principatus repreffa, HeQue 

δ M " ΜΗ d E : : : 
»τὸ παρὸν κατωθαρσήσει, τῆς in praefens praeconfidentem fe 


h) Ms. Ba. et Vi. τὸ βάρβαρον δὲ A, ν.Ν. 1) Ms. Da. κολαοϑὲν, quod 
equidem alteri anteferrem. AMa;7. offerunt idem et Mss. rel. , v. N. ! 


τότε βαςβ ) 1n Ic&. Mss. primo commune eft hoc, quod τὲ mutatur 
in 32, ut alibi, in primis in $. et fententia nova, qualis hic cum nova 
conftru&tionc in verborum aliis perfonis, tranfitu facto a fecunda ad 
tertiam, fed proprium hic eft iilud δὲ fiinül loco motum fuo, quód iam 
ipfum Glofiatoris operam arguit, cum a vulg. ordine nimis difcedat 
lectio, haud dubie orta e marg., ubi quis pro τὲ pofuerat à?, ut melius 
in nova re perfonarumque mutatione; quod 3? recipiens alter, alio po- 
fuit loco; nifi et hoc fingas, τὲ aliquando ob pr. à fimile excidiífe, et 
propter feriem δὲ ab aliquo adiectum efle, per fe quidem con(iftens cuim 
pr. τὲ,» ut τὲ — δὲ ad fefe referantur, íed ut tamen vulg. τὲ —7àtueane 
tur Ms. Ve. et P. , unde Bg. in à 2. opprimit praep. , quae eít potius 
altera ratio 1» 10, 11. (cf. G. Th. 1122, 16.21.) etiam ap. Sch. in z., qui 
in praep. ,ab izi/o, (tertiam affert fyn. Gr. ἀπ᾿ ἀρχῆς, fed) y. prin» 
cipatus z0vi, de imperio Rom.* partim cum bg. e P., ut Stp. Th. 
aliunde, h.l. pro imperio civili f. in cives, cf. Ind Xen. Pol. Z., no- 
bis Regiment Í. Regierung , variante Noftro pro βασιλεία $.2., it. ἀρχιὴ 
δ. 19. e. (c£. 1, 4, 20. etc.) et quia hoc ipfum vocabulum hic alio fenfu 
pofuerat iam, | Caeterum Bg. ad τὲ Lat. z;m, pro copulativa et porro, 
vix ufürus eram hic, ne cui in mentem veniret 7/777, pro confecutiva 
et temporis £uzc, et in Gr. alia τότε lectio cum Vern. vet. 

κωλυϑ.) Melior videtur Codicis lectio κολασϑὲν ob id, quod fequitur 
δέει τῶν πεσ. Nam κωλύειν iuílo lenius, neque. δέος efhcere videtur, 
quod melius in κολάξειν conveniret. Caeterum Herodiano folennis lo- 
quendi forma eít τὸ βαρβ. pro οἱ βάρβαροι» quae quoque fupra in fine c. 
3. ac infra in fine c. 6. occurrit. Srrorp. T 

Ín τὸ βαρβ. Bg. eP., ut partim Sch. in v. xe. repreffa barbarorum 

zatio** quo in v. fane lapfus incidere librarii potuit, ut in affinibus fubft. 
κόλασις €t κώλυσις ap. Dion. H. S. T. 1. 719, 8., uttamen in le&. vulg; 
etiam P. cognitá forte, fenfus infit aut idem, aut commodus, cum 
κολάδειν fumatur pro coércere, cohibere, reprimere, (v. Stp. T. L. Ern. 
Ind. Mem. S. v: xoazsso. et Kypk. 2, 450.) aeque ac vulg. xoa. cf. Stp. Th. 
L. Ern.et N. T. Schw. , ut Lar. Bg. ap. G. Th. ,retro premere conantem - 
progredi f. erumpere** quod in hoftibus etiam fit cladibus noxisque in- 
ferendis, noftro zurück treibem. Sin κολαξ. dicas effe punire f. caftiga- 
re , noftrum züchzigen , fimiliter de hoitibus valens, pro malis afficere 
propter iniurias atque irruptiones: id fane per fe non eit vulg. κωλ.» 
fed tamen per adiunctum. Per Indd. quidem neutrum v, fic de hofíti- 
bus comparuit, potuitque Mss. lectio a Gloffatore effe ad fenfum iu- 
vandum. Stp. Th. 2, $29. B: xe. inhibeo, reprimo, Herodi. (3, 1t, 
6. c.) ubi exponi etiam poffet κολάζειν É. κολούειν" quo de fuo loco. 

xzra9zec.) Cum P. confentiens Bg. in formula εἰς τ. πον difcedit ab 
eodem in v, κάτι» ubi Stp. Th. fub aliis phrafibus e I. hinc, ut et Lex. - 
Baf., quod monet de rectione cum ,,gen., ut xaz«reAud; (a praep.pen- 
dente, cui et tribuit) cozzrarietatem!* ut alii, cf. Fab. Aefí. Hf, ubi 


T 


LIBERI. CAP.V. A.V. C. 933. CHR. N. 180. 175 


ἡλικίας καταφρονῆσαν, τά τε praebebit,aetatemnoflram afper- 


monetur de hac forma Attica, pro vulg. per ee, Weff. ad Diod. S. 2,23. 
1. ec N, 22., ubi τῆς τῶν Σπαρτιατῶν δυνάμεως pro copiis militaribus et 
exercitu capias, et adeo v. cum gen. perf., qualis cafus et ibi affertur, 
it. gen. rei, qui etiam ap. Nofítr. 6, 3, 10. τῶν ὑμετέρων ὁπλῶν καταϑαῤῥή- 
σας. καὶ τής Ῥωμαίων δόξης καταφρονήσας. fed Luc. 2, 243. l. 47. καταϑαῤ- 
£oUvrec τῷ τίχῳ» ἡμέλουν A. , fiducia verliculi, megligentius agebant, per 
fubít. (yn. abl. nudum converío particip., pro Lat. covfjff f. freti, ubi v. 
in bonam partem et cum dat. rei, et ipfo pendente a praep.» ut rurfus 
cum dar. perf. fed acc. rei ap. Zof. 4, 51.2. τούτῳ γὰρ πάντα ὁ βασιλεὺς 
xzrtÜ&QQti, τῶν ἄλλων ὀλιγωρῶν» huic emm princeps omzia credere , sec 
reliquos magzi acf?imare, immo omnia credeóst , concredebat, re//quos 
parum curans f. aeítimans, 4/os, aliorum meg/igens, iterum in partem 
meliorem, pro Lat. commirzere; qua notione non babet G. Th. Lat. 
Jjidere ac confidere, íed tamen noftra lingua vertrauen et anvertrauen, 
it. betrauen , peculiare hoc titulis principum virorum; ut ibi ὃ. pr. di- 
ferte, τῶν τὰς ἀρχὰς ἐπιτετραμμένων, €X dis autem, quibus erant com- 
miffi magifératus; tenente G. Lh. non Bg., fed fine Gr. ,praefidens, — 
valde fidens** ap. Niz. modo per cozfidezs explicatum, ut nefcias, quam 
vim fuo tribuerit Bg., aliis quoque in Gr. praep. aliquid quaerentibus, 
ut L. Ern. ,,x. in compof. notat — 5) valde, f. incendit fignificationem'* 
et Z. ad Vig. p.619. b. m. ,,6) augendi vim habet, κατελπίζειν, omnino 
fperare, — καταπιςεύειν ταῖς ἰδίαις δυνάμεσι, confidere, Polyb.** ex Ind. Ern., 
forte pro fimpl. fumentis, cum omiferit adv. augendi aliquod, ut Z. 
ipfe; hic ut fit v. noftrum in deteriorem partem adhibitum, er aut, pro 
fimpl. , audacter facere, audacem efle, animum et ípiritus fumere at- 
que oftendere, aut, cum vi illa intendendi, nimis eudacem cíle, (no- 
bis Mutb 1. Kübnbeit genug 5a£en,) contra nos, fuppleto pron. ἡμῶν, e 
pr. $. cafu alio ἡμῖν» aut ad redeundum in terras noftras, ad bellum re- 
petendum, ad iterum laceffendum, per Vs. hanc, éaróara gens i//a 
(Gerimnanorum etc. cf. 1, 3, 15. , articulo pro pron. et hic Íumto,) i» 
initio σου principatus repref/z, repulfa cum clade ac iactura, seque in 
praefens audax. erit, rel., etiam Bg. e P. ad fe relata οὔτε — τὲ fervante. 

| ἡλικ.) Deeft, vel relictum ett fubaudiendum ἡμετέρας. Steph. Re- 
lative di&um. | Refertur enim ad gen. illos νέας X». , atque idem eft, ac 
fi demonílrative dixiffet, τῆσδε τῆς wA. Í. τῆς ἡμετέρας wA. Syib. Longe 
melius Sylb. Beec/. Facile me adduxit Stp., ut cum co excidiffe ἡμετέ- 
φὰς vel ante, vel poft ἡλικ. crederem, quod ob litterarum fimilitudinem 
facile fieri potuit. Stroh. 

A P. (unde et Bg. pron. retinet,) venit Stp., ut alias, ad emen- 
dationem aut fupplementum, quod fane tutius, cum et Mss. taceant, 
et alibi Nofter opprimat pron. poffefI., etiam proxime in pr. νέας ἦγ.» 
ubi jd quoque fupplet Vern. rec., ignoranteStp. Th. neutrum hoc par- 
ticipii, (in quo hic ett caufae notio, prodita etiam a P. per liberus 
abl. fubít. fyn.) it, Lat. Bz., ap. G. Th. cum Gr. n., cf. fimile illud x 
Tim. 4, 12. et fupra 1, 4, 18. 1. ad ἐπιβ. 

τά τε) Pro his alius fcriptor dixiffet forte, et futuro cempore vere- 
bitur nos bello iterum aggredi, ex recordetione eorum, quae olim ex- 
perta eft incommoda in bello, nobiscum geito'* fed Notter brevius, ΩΣ 
fura formidabit, mala 1.1}. et incommoda, e bello novo fibi eventura ; 
fubintelle&o fubít, πράγματα, futuras fer, quae deinde. definiuntur 


- 


176 LIBERI. CAP. V. A.V. C. 933. CHR. N. 180; 


»μέλλοντα Φοβήσεται, δέει τῶν nata et futura formidabit, miu | 
»πεπειραμένων.“" Τοσαῦτα ὁ 27. experientia cognitorum. | 
Κόμμοδος εἰπὼν, καὶ μεγαλό- Haec Commodus locutus, 
Φροσ, I δωρεαῖς χρημάτων cum  magnifidis elaárgitioni- T 


k) Ia Ms. Da. poft zez. non clauditur verfus. Marr. quo de poítea non 


es 
amplius monemus. b) Ms. Ba. μεγαλφόν 30g. Xe- quod lego μεγαλοφρόνων δ, x. 
tum propter accentum, tum propter abbreviaturam. Marr. Ms. Vi, μεγαλοφρό- 
vas 9uo. x. V. N. 


ex orationis ferie, ut ἢ. l. in partem malam; aut fupplendo etiam bic 
Gr. illa μέρη τοῦ χρόνον f. καιροῦ, ut L. N. T. Krb. p. 386. e. cic τὸ μέλ- 
λον» pro ἐν τῷ μέλλοντι μέρε: τοῦ xpóyov, in futurum'* ut in Lat. hoc et 
Bg. cadet quoque fupplementum utriusque fuübíl., tempus et tempora, 
it. negotium et negotia; tacentibus , ut de Gr. utr. Stp. Th., ita de εἰ- 
lipfi L. Bof. Lindn. G. Th. Ind. Corn. N., Tac. et Suet., fed de re 
potius formulam utr. me reperiente ap. alios, cf. Ind. Xen. Pol. Z. τὰ 
ge. cum Bg., it. Dem. τὸ p. fine Vs., cui add. 506, ult. , et τὰ μ- 292, 5. 
- 293, 26. 506, 10., fed in periphrafi folenni cum inf. 394, 27. εἰ γὰρ ἣν 
ἅπασι πρόδηλα τὰ |» γενήσεσϑοι , quod v. et fuppleri licet in abfoluco illo 
fing. ac plur., eftque iterum ap. Tuc. πιὰ}, v. Ind. v. y. , ubi τὰ pg. 
redduntur rer futurae, cf. L. N. T. Schw. p.388. N., libertatem P. hic 
et in Íq. deferente etiam Sch. ,,9. metuet fuzura, — pafl. πὲπ feniato- 
vum; 1. experientia cognitorum mezu** e Sb. Ind., ut Bg. forte ,,k z., 
experientia nobis cogzita** ubi expleas aeque iftud πραγμάτων iterum, ac 
συμφορῶν δεινῶν, κακῶν» et In V. Q. cum dat. à. agnofcas non modo lu- 
fum verborum , cf. Exc. ad 1, 4, 7. i., fed et gratam negligentiam; pro 
quo fane popularius erat illud fupra Lat. expreffum, μνήμῃ τῶν v., fed 
ut leniatur res aliquo pacto, fi δέει. ut φόβος et ἐλπὶς alibi, fumas uni- 
verfe, pro cogitatione; quo et pr. μνήμῃ redit; non cognito mihi fimili 
quo, quanquam v. πειρ. paff. forma ac notione, cf. Stp. Th. Ind. Thuc. 
Ael. V. ἢ. Luc. et Abr. L. Arift. p. 289. m. , fed tamen de períT, tantum, 
nec de rebus, uthic, ubi et valeant Latt. paff. viciniora Gr., quam Sch., 
ad quae Nofter refpexerit, metu expertorum , compertorum, i. metu 
eorum, quae funt experta iis, idque in malam partem, nobis aus Furch£ 
vor dem, was empfunden, erlitten worden ; in quo particip. fupplebitur. 
non modo cum Sb. dat. pron. perf. αὐτοῖς Í. αὑτοῖς, lolennis in paff., 
fed quoque adv. aliquod temporis, ἤδη» πάλοῃ» πρότερον, quale quid et 
2 P. hic affurum. 


τοσαῦτα) Bg. eP. hic aliter, quam r, 4, t5., pro fimpl. ταῦτα. cf. ib. 
€um Ind. Xen. Cyr. Z. , adiLuc. 3; 355. N. 7. Suid. 3, 489. m. , cuius locus eft 
€ Soph. Ai. v. 441. , ubi Schol. eadem habet, cf, v. 791., ubi τοσαῦϑ᾽ ὃ 
μέντις si, lohnf. ze/is dixit vestes, Scal. Paec, ut iterum v. 842., at 
Prof. Vs. tantum, ut Iohnf. etiam v. 759., qui eft Suidae locus alter. 

μεγαλοφρ.) Sic fupra $. 2. (e., ubi v. Exc.) μεγαλόφρονι ἐπιδόσειν pro 
snagnifca, quafi videlicet haec magnificentia a magnanimitate proficifca- 
tur, aut eius fit comes. Stepb. Thuc. 2, 40. (122, 1.) οὐ πάσχοντες εὖ, 
᾽λλὰ δρῶντες κτώμεϑα τοὺς φίλους» Cf. Ovid. A. A. 3, 653. 14. munera, cre- 


LIBER L. CAP. V. A. V. C. 933. CHR. N. 18c.. 177 


μενος τὸ ςρατιωτικὸν, bus. adiunsiffet fibi animos 


mibi placant Jomizes rel. Huius libera2litatis Commodi memoria in 
mo ap. Choul. de relig. Rom. p. 27. Leisz. : 

Le&tio Ms. Ba., de Martini fententia, adi. μεγαλοφρόνων cum fubft. 
exu. copulans, per fe procedit, pro lareis f. multis pecuniis, fed du- 
»ito, an fimul cum altero fubít. 2e. , pro denis 1. zmuneribus largae pe- 
"uniae, quale quid modo memini in. noftrate lingua, .eiz Geíchenk vom 
ielem Ge/Ze, non vero in Lat. et Gr. , ubi nil reperi, nifi adi. aliquod 
* copiae genere cum fubit. δωρ., ut deinde cognofcetur; nec unquzin 
p. Nottr. adi, g. cum fubit. zezu. aut fimilis notionis occuirit. Quod 
utem Ms. Vi. praebet, videtur prodere idem Ms. Ba. compendium,. 
uod sliquis expedierit, fed contra ufum loquendi, qui non fert adi. 
ale fecundae declin., fed tertiae, quod repererim. |. E Noftri 8, 7, 19. 
σμὰς χρημάτων μεγαλοφρόνως αὐτοῖς ἐπαγγείλας forte in Ms. Ba. lecuone 
ater iftud adv., confufis facile, ut alibi, ὡς et cic f. e et o, ut tameu 
aihil praeflem ob adiunctum v. oix., Quod cum ifto adv. non faris bene 
convenit; ur nec e P. aliquid decerni licet. In vule. lect., quam Ms. 
e. cum edd. tuetur, bona cít fententia; ub: mireris, Dg. non reddi- 
iffe fcverius, magnificis f. magnis donis pecuniae, cuius fubft. ne Lati- 
nitatem quidem idoneam haber, v. G. Th., pro quo licuit ;zag»:s eroe 
rationibus pecuniarum, ex parte Cic., cf. ib., deferente P. etiam Sch., 

eterquam in v. oiz. formula ,3we. desit ivagnificis δὲ adiungere 24i- 
uem , ze. pecuniae largis dou. animos /fói fidos facere, cix. quum fidos 
bi fecilfet. a5. eorum pecunia** quo de v. cf. ad 1, 5$, 2. e., ubi et retigi- 
us Jee. χρημάτων» hic abfolvendo addentes, δωρ. cum gen. iftoautalio 
on efle ap. Stp. Th., fed per Indd. abíolute R. Or. V. 4. 6. 7. Dem. Kf. 
?an. Mor. (cui add. p. 20. e. 23. m.) Ael. V. b. Diod. S. et Polb. Ern., 
jum per notiones exquifitiores, pro gratia Thuc. cum Hefych., pre 
Idis, ut Lac. »unzus, Rsk. ad Polb.,^ tum in malam-partem Abr. ed 
εἰς, T. r., fed rurfus vulgari notione cüm pr. παρὰ Dcm. (cui add. 
61, 22. 462, 3. 59*, 6.) cum gen. perf., et quidem auctoris Soph. Ai. 
. 1051. cum L. N. T., ic. obiecti R. Or. V. 6. 7. lf. ec Dem., ubi unus 
ft locus cum gen. rei, fed fpecie tantum externa, cum in textu ipío 
64« 17. poft dug. recte comma edatur, ur ambiguus Diod. S. 2, 112, 35. 
f. We, rette δωρεὰν tuentem , qualis locus iam ap. Stp. Th. 1, 1002. 
.€., fed R. Or. V. 9. p. 483. i. »»ωρεὰς sic χρήματα » am Gelde, μεγῷ- 
$9 e V. 4. p. 86. e. eic xe. μ. δ.» qui locusInd. V. 8. p. $28. v. xe. re- 
etitus vertitur ,,Gefcbenke an. Gelde'* fed. Ind. v. εἰς p. 484. €. per Grr. 
odo, nec animadverfa illa praep. notione, nifi quod ib. ,νἄτεμοι εἷς τὰ 
ρήματα, quoad fortunas, et εἰς τὸ σῶμα» retire períonae fuae** unde 
wesa) εἰς xe. mumera per pecuniam, quoad pecuniam, per periphrafin 
t formulam ex praep. cum fubfl. valere poflunt et reddi aut Noftri illo 
en. Jwe. χρημάτων» 2üt adiectivo muera pecuniaria, quorum tamen 
». G. Th. nihil, nec in v. dosum. Equidem fufpicor, Noftrum hic ad 
rationem variandam ira per ambages clocutum effe Lat. Zonztivum et 
. ἐπίδοσιν ὅδ. 2. €., cum hzcc buius loci cum illius definitione, ib. 
ebita, conveniant, in eiusque notione infit tum δωρεὰ», tum χρημά- 
i» » ut de militibus e contextu paret , cf. Suid. 1, 623. m., et ad pe- 
iam Stp. Th. de δωρεὰν, pro adv., L. N. T. cum Ind. K. Or. V. 6. $. 
Dem. Dion. H. S. du 1. ! 

M 


78 LIBER I. CAP. VI. A. V. C. 935. CHR. N. 186. 


εἰς τὴν βασίλειον ἐπανῆλθεν militum, in aulam reverfus 


αὐλήν. eft. ] " 
Ὀλέγου μὲν οὖν τινος δι Equidem ad breve tem- 
| 
m) Stp. Sb. Lugd. et Bc, οὖν τινὸς, unde Ed. τίνος mendofe , cf. Poff. Synt. 
P» 346. 1., quo de accentu non amplius. monemus. 


t 


εἰς τὴν β.) De v. ἐπ. cf. 1, 6, τό. m., ubi Eg. eD., ut et in fubft, , ubi | 
Srp. Th. 1,624. D. ada; ap. Homeri poiteros 42/2, domus regia, f. 
regia, fine adieQione, domus principis. Herodianum obfervavi non 
αὐλὴν fimpl., fed βασίλειον αὐλὴν paffim dicere'** v. Ind., ubi et fyn. for- | 
muía e gen. peri. εἰς τὴν τοῦ βασιλέως à., quo loco et aliis intelligitur | 
imperatoris aula et fedes, quae fuit Romae, íed hic, quae extra Ro- 
mam, ut fit omnino domus ubique terrarum, ubi imperator habitat, 
etiam ad tempus modo aliquod ; variante Noftro proG. 14. τοῖς βασιλείοις». 
quod adi zmperatoriam e P. non fevere Dg. omittit, cf. Luc. 2, 7. l. 5. | 
ἐς τὰς βασιλείους αὐλὰς ν 11; aules regias , et cum fyn. adi. Eutr. Met. 9,2, 
3. Βαλβῖνος μὲν καὶ Dlowmísvoz ἐν ταῖς αὐλαῖς ἀνῃρέβϑησαν ταῖς (QuciAmaic, (pro 
quibus Nofter in eadem re s, κ᾿), 6. m. 13. e. τὰ βασίλεια, Íed $. 15., ut 
hic,| st ἃ. fine epitheto Fifch. Aefch. 3, 19. m. p. 44. 6. ἐν ᾧ βασίλεια 
Πλούτωνος οὐχ, ἥττω τῆς τοῦ Διὸς αὐλῆς» utr. fubft. copulato , ut fyn., et 
noftro fubit. pofito cum gen. perf. , ut ap. Hom.'03.3', 74. Ζηνὸς — αὐλὴν 
Vs. Cl. Jovis aula, fcd in N. lovis palatium, cf. Ind. Luc. et Iofeph., 
ubi et de domo Abrahami, ut pro villa Ind. Dion. H. S. T. 1., fed fen- 
fu antiquo Orph. Arift. Kuft. ec Dem., in univerfum autem Stp. Th. L. 
Ern. cum N. T., in primis Krb., quem et v. ad Hef. ἐργ. ν. 730. 1:732. 
cum Graev. L. ad ἢ. l., poft Caf. ad Ath, 2, 335. Per. ad Ael. V. ἢ. 3, 4. 
p. 205. N. 3. et 8, 7. p- 558. N. 5.» Cam. adSoph. p. 221. i. Ern. ad Hom. 
Ἶλ. ὦ, 161. 708. 0, 355. et Cl. ad οὗ. x, 376. N. ad Hef. it. Suid. 1, 
379. e., quo loco ufus et Valef. ad Harpocr. p. 59. a. e. , fed Suid. ib. 
καὶ αὐλὴ ἡ τοῦ βασιλέως οἰκία,» domus regias, tum de caufis notionis prc| 
domo Stp. Th. Giaev. ad Call. Di. v. 87. Krb. ad Hef. et L. N. T. 

day.) ln. hoc adi. Sch. ,breui tempore** per fyn. abl., cui par for| 
mula e praep. illa P. cum Bg., qui ex eodem opprimit pron. τιν.» forte 
de ratione horum, qui putant redundare τὶς poft et ante adi., cf. Bud| 
C. 77, 14. Stp. Th. 3, 1547. D., L. Ern. , ubi adeo dr. ,,eleganter redun 
dare* ur Ind. Arift. Kuft. ,,ap. Atticos aliquando redundare** Vig. p. 147 
Nr. rt. , 2d Luc. 1,2. N. 3. 744. N. g. , nominatim vero poft adi. e noj 
tione numeri 4. multitudinis Ind. Thuc. Lat. v. f/eonefm. et ad eundem [| 
$16. N. 10. $69. N. 28. cum Abr. Dil. p. 343. e. it. Fab. Aef. Hf. , quo 
contra vim tribuunt aliquam ifti pron. Ael. V. b. Fiích. Aefch., Z. aj 
Vig. p. 148. N. a. m. et ]nd. Xen. Cyr. ,,72; additum adie&tivis, in pri 
mis multitudinem fignificantibus, habet vim augendi, — oA(yor τινὲς 


perpauci** i. valde pauci, et fic iterum ib. ad 1, 4, 27. p.77. b. e. ej ἢ 
Xen. 'Avg., ubi er fic in Vs. 'Th., it. 1f. Ev. ,,7. haber vim augendi, «ἢ « 
4A. τινὲς, perpauci, admodum pauci*' quod poftr. repetirur ib. v. óA]] τ 
quae vis tamen adimitur in Thuc. ind. l.l. et in Add. p. 670. b. m. jj le 


266. ,,/rig cum ὀλίγος taepiffime ex lupervacuo ponitur ab Atticis* fub] (u 


jectis locis tribus, ubi τὴς efl ante id adi., ut ἄνδρες τέ τινες ἀὠπέϑαν, 1h 
αὐτῶν ὀλίγοι γ» quem ficum utr. et Lat, habent in fuo, cf. ἃ, Th.249, 1, di 


LIBER 1, CAP. VI. A. V. C. 933. CHR.N. 180. 179 


, 8&-* τῳ . - 
χρόνου πάντα ἐπράττετο τῇ pus omnia gerebatur confilio 
E , ) . . 
γνώμη TOV πατρώων Φίλων ^, paternorum amicorum, qui 
4 * 


n) Ms. Da. φίλων" e? A. lta et colon eft ib. mox poít συμβ. Marz. rius 
colon erat etiam in Ox. 

Íqq. »frer aliqui aut Quatuor , (quo loco utuntur ad Thuc. p. $69. N. 
28.) aliqua quinque folia, — eximapt tnum aliquem Zeem'* in quibus, 
ut et reliquis cum adi. numeralibus non profecto obtinet illa augendi 
vis, fed fimplex illa noftratium vocum ezZ/icfe, einige, e/z, quametin 
noftro adi, dA. ftatuo', ut Vern. rec. eise kurze Zeit, qui et habemus 
einige wenige Zeit ; rem fic me cogitante, ut copulentur duo adi., quo- 
rum τὶς teneac notionem univeriam, [ed ὀλ, magis definitam, unde 
Vern. vet. ,einige, «vewoP/ kurze, Zeit** pro qua Lat. οἰ etc. reftrin- 
gendi f. excipiendi particula fumas etiam Lat. fez, ciusdem notionis, 
aliquo, led brevi, tempore, aut illa definiencia magis Lat., a//ggo, et 
quidem brevi, tempore; e qua notione proprie praemitti debet zig, uc 
ante vidimus, quod deinde negligentia quaedam ac libertas in fcriben- 
do poítpofuit; quod et cadit in ultimum exemplum G. Th., ubi aZ- 
quem cogitabimus em univerfe, fed sam pro vnicum, f. tantum unum, 
non plures, cum excepuone adeo aliqua, quae et ipfa definit magis ; 
nihil de fyn. Lat. quidam et aliquot cum adi. aliquo tali praebentibus 
]ndd. ec G. Th., fcd flu&uante Hor. Turf. p. 88. i. et p. fq. m. de a/i- 
quis cum certus, etc. it. de quidam cum eodem aliisque adi. p. 895. e. 
'$98. e. et p. fd. m. , quanquam magis inclinat in emphafin, v. p. 88. m. 
Nr. 6. fq. $98. m. cum Ind. Corn. N., fed G. Th. in codem 38, 81.fqq. 
cum Schell. de itylo p. 56.1., (quem et c. in Lex: v.aZgzis g.) fq., ficue 
e P. jigitur breve faze ad tempus'* pro vi pron. nihil duxerim, cum ille 
aut libere addiderit adv., cf. 1, 1, 4. e. alibique, aur in eo refpexerit ad 
Gr. μὲν» ut G. Th. in illo v. i. comparat Lat. quidem; in Íqq. etiam 
abeunte P., unde Bg. iterum in v. éze. , (ubi Stp. Th, ignorat rectio- 
nem cum rei dát. f. abl. , quae. analogiam faltem Lat. habct) dum Sch. 
in yw. »τινὸς, aucforitate, 1. iuxta menrem alicuius** bene quidem in 
abl. per praep. refoluto, in primis ad noftratium rationem, a Vern. hic 
quoque adhibitam , fed ut in Gr. yy. , hic pro Let. fenteztia, recte Bg. 
dederit popularius, cf. r, 2, 8. cum Ind. Xen. Pol. Z., ubi etalio fenfu 
γνώμῃ Cum ποιεῖν τι, Íyn. noftro v. ze. 

τῶν T. φιλ.) Inter hos fuit Pompeianus, Lucillae fororis maritus $. 1r. 
et Pertinax 2, 1, 10... Dicendum autem erat πατρίων, fi Grammaticog 
audias, f. potius πατρικῶν, v. Ammon. et Inttp. ad Luc. 3, sr. fq. 
Leisn. 

Ibi p. $62. N. 76. e. nofter locus etiam affertur, cf. r, s, 4. €. 
Mox pro P. liberis, Sch. in πᾶν. à. παρῆσαν, (fic in ed. Bc. utr. Ind. per 
affine v. , cf. 1, 5, 4. e.) amici aílidui, foto iz ei aderant, συν. erant cum 
ipio zoto die'* vincente et hunc By. feverirate per propius Lat. in adi. z.., 
quod pro adv. ponitur, ut Lat. alia, sofurnus et permox , Gr. παννύχιος, 
noítro fimile, quoad compofitionem, in quibus e σῶν conflatis valet li- 
bera Vs. Sch., per adi. et fubft. in abl., vel cum praep. per totum dicm, 
(quam poftr. formulam , parem illi pr. abl. nudo et adv. , refpicit et G, 
"Th. eum Gr. n. »perdius , qui per diem (totum) aliquid agit, (f. ett ali. 
«ubi et cum aliquo,) ut perzox, qui per noétem (totam, quod re&ius 


180 LIBERI. CAP. VI. A. V. C. 932. CHR.N, 189. 


€ / ^ 3 ^v N ^. . - Y 
οἱ πανημέριοι συνήσειν αὐτῷ, τῶ perdii erant cam ipfo, opti- 
/ 2 vl P. - 
βέλτιςα συμβουλεύονδες, καὶ ma confilia fuggerentes, ac taa- 
τοσοῦτον ἐνδιδόντες χρόνον 5, tum —indulgentes temporis, 


o) Comma hoc in Ms. Ba., ut in edd, quibusdam, non item in Stp. etc. 


fimul exprimit in) ferzox , παννύχιος, totam noctem durens** fic afferens 
adeo terrium vertendi modum, per finpl. acc. temporis, ubi proprie 
ellipfis eft prioris praep., ut noflrum reddas etiem zo£tum die$; quos 
omnes modos adhibent Stp. Th. fub Lat. Bg. in Hom. "Ia. τ΄, 168. et 
Cl. Vs., it-in Hef. Zez. v. 396. Vs. et Ind., poft quae Stp. ,,utitur et 
Herodot. l. l. οἱ z. e. &. Polluct (1, 64.) eft πανημέριον 1. πανήμερον τὸ δὲ 
ὅλης ἡμέρας πραττόμενον“ ubi Poil. per praep. quoque refolvit; ecap. Stp. 
eft iterum depravatum Noftri nomen, etiam in Lex. Baf. , ubi ec ,,Hom. 
'oà. 04. 184. (Cl. V. toto die) i. e. διὰ πάσης ἡμ. Y. δὲ ὕλης wp. * cf. Ind. 
Ern. it. Orph. et Gs. ad hunc Arg, v. 1005... Call. Luc., praeter quem 
in nullo profaico noftruin reperi, Hef. 2, 851. m. Fifch. Praef. ad Well. 
Gr. ed. novifl. p. r1. m. et Palm. Ex. in 4. Gr. p. 479. m. ,,2er totam 
diem , fine ulla noctis parte. intelligi debet, (die populariter fumto nec 
mathematice, fed ib. Ind.) z. πλοῦς» diurna zavizatio* per fimpl., fine 
mày, aut hoc comprehenío 1àm in Lat. llo, cf. :nfra I, 17, 13. παννυχ»ο 

τὰ B. συμβ:} P. deterit etiam Sch, in g. optima conf. dare** cum Bg. 
per phrafin, ubi, v. Lat. affumto alio, Gr. v. mutatur in. fubft. affine, - 
cui adi. Gr. accommodatum eodem cafu, hic variante Noftro cum 1,4, 
9. per fyn. adi. , fed cum ᾧ. 14. ib. fine pron. cafu αὐτῷ, quia hic jam 
expreílus erat in membro priori, e quo repetendus, cf. torum ap. Dem. 
136, 3. τὸν τὰ B. — συμβουλεύονταν line lnd., cui add. 108, 4. 8. 26. 
X1O, 18. 

τοσοῦτον) Ad τος. fubaudi μόνον. Reis. idem monens ad Polb. p. 329. 
m. cum in aliis, tum in τοῦτο, led in no(tro adi. fimiliter Abr. ad Aefcb. 
2, 23. |. ο,ὐτοσοῦτο elt roc. μόνον“ quomodo capias et τοσαύτην infra 6, 4. 
11., qua de ellipfi nihil ap. L. Bof. p. 559., ut hic difevte etiam Vern. 
rec., zur 10 vieie Zeit, c£. Abr. Dil. Th. p. 661. m. , ut Bg. ratio, par- 
tim e P., in adi. cum gen., ctiam ad Luc. t, 204. ult. a Gs. adhibita, 
proprie alia Gr. eft, v. c. ap. Ael. V. h. 12, 44. p. 800.1. τοῦ Xe. τοσ.ῦ- 
vov, tantum femporir:, ubi füppleas μέρος f. διάτημα.» tacente L. Bof. ΕΠ. 
in utr. hoc fubit , ut de Lat. fpatium 1. imterva//sm expleudo ad Bg. 
etiam Lindn. Hor. Turf. et G. Th., qui ne babent quidem Bg. formu- 
lam, fed rectionem modo Hor. p. 1028. i. et Gs. v. fant. 718, e. p. fg. 1. 
et |. 23. it. v. zemp. 739, 45.» cf. de noítra formula L. N. T. cum Ind. 
Ael. V. h. ἢ 

ἐνδιδοντ.)} Alciphr. 3, 3. de foeneratore οὐδὲ εἰς ὥραν ἐνδιδούς. Leisn. p. 
280. i. , ubi Bg. Vs. neque in horam concedezs , ἐς, ταῦτας ortem et ufu- 
ram, fed ut hic potius quaeratur, quis v. ἐνδ. ufurparit cum fubít. xe., 
quod non deprehendi, nec ap. Stp. Th. (ubi nec Lat. Bg.) fed 1, 995.e. 
modo contrariam formulam tropicam »»ἐὰν ἐνδῷ καιρὸς, // tempus dederit 
f. permiferit** et aliam cum acc. rei Ind, Tbuc. Dem. Xen. Mor. 'Eaa. ec 
Cyr. it. Z., ubi pro fimpl. Jo)vo4, quod et ib. noílro v. fubítituitur, 
Arift. Kuít. Dion. Caf. Abr. Aut. Dil. Th. p. 297. e. Tim, L. R. p. 74. 
N.23., utalio fenfu Z. Xen. Bach. et Suid. r, 739. m. ἐνδώσειν» ὁρίσοι!» 


LIBER I. CAP. VI, A. V. C. 935. CHR. N. 180. 181 


, ^L Y * | 

ὅσον ἐνόμιζον αὐτάρκη πρὸς quantum putabant fufficiens 
P ^ , » — . -) . 

, σώφρονα τοῦ σωμῶτος ἐπιμέ- ad fobriam corporis curam. 

λείαν P. παρεισδύντες δέτινες 2, Sed , cum irrepfiflent aon 


p) In Ms. Da. hic pun&Qum efl. Marz. quod et nos felegimus cum edd. 


quibusdam et Ms. Bg., pro colo Stp. etc. , e μὲν et 2?, opinor, his δ. 5, inter 
fe relatis, cf, 1, 2, 9. fq. 


προστάξαι!» definire, praefcribere, imperare, καιρὸν δὲ τῆς διαβάσεως καὶ 
τόπον αὐτὸς ἐνδώσειν ἔφῳ» traiectus vero tempus et locum fe ipfis prae- 
feripturum elfe dixit, quod eít noftrum «engebezn , i. indicare, definire, 
et fimpl! Lar. Zare, pro conftituere, v. G. Th. :39, 35. , fed h 1. dare; 
pro concedere, permittere, nobis verffattem et vergommen, t. geben ; 
Sch. faciente in. &3. xe. 762; τιν indulgentes fempus ad a/iquid** fere 
cum Bg., ut sliunde Bud. C. 1229, i., quo in Lat. faltem fervatur praep. 


Gr. , ubi Ὁ. ΤῊ.» praeter Gr. n. υυ»συγχωρέῳ, xaeíóouou, — donare. con. , 


- quod elfidem cum 4zre, monens in pr. ἐν nihil devi in compof., quam 
ΟΖ, ed Vit. p. 593. b. m. Nr. 7. nec in noftro v. praeterit, fed alio in 1lo- 
(Ὁ ac contextu, qui hic requirit fupplementum aliquod, v. c. extra fo- 
"etatem et inftitutionem fuam, (quod latet in pr. σὲ 3. e. $.,) aut etiam 
aliud, e. g. ad alias res, praeter cogirationes et deliberationes de im- 
perio et rebus publ., quod eft fimul in pr. τὰ £. e. ; 
- ὅσ. ou. αὖτ.) ÍC. eivon , Cf. 1, $, 19. , P. deferente tum Bg., nomina- 
tii in Lat. ad v. vov. , (quod et ap. G. Th.) tum Sch., qui cum Bg. in 
αὖτ.» Íed in ,awQe. moderatam curam corporis* hic de re, pro non ni- 
mius, fed iuftus, legitimus, decens, confefftaneus non tantum vale- 
tudini fervandae , viribus corporis firmandis animoque reficiendo, fed 
etiam dignitati perfonae atque imperio, ut ne graviores curae ac res 
negligerentur prae cura ea corporis; quomodo iterum Sch. reddit cum 
Bg. in ἐπ.» fed in ,sog. corporis valetudini zuendae cura moderata'* fere 
cum P. liberius, tenente Stp. Th. tantum in ἐπ. ,,eduxzez; € Gal. eura- 
tio corporis** qui fenfus eft medicus, (qualis et in v. ἐπιμελεῖσϑοι , pro 
ϑεραπεύειν f. fanare, cf. ad Luc. 3, 368. N.74.) ut h.l. popularis, dum 
curatur, ut corpus fanum íit ac firmum robuftumque per honeftas ac libera- 
les exercitationes arque oblectationes; quam corporis curam cum inde a 
Socrate ap. Xen. Mem. 3, i2. commendaffent philofophi omnes, nunc 
Commodi amici fapientem volebant moderatamque, parvo tantum ad 
eam conceílo tempore, forte quod iam tunc in Commodo eminerct ftu- 
dium nimium oble&ationum , ab imperatoris perfona alienarum, 
παφεισὸ.) quidam , qui irrepferant. Sic hoc v. utitur Apoftolus ep. 
Jud. v. 4. παρεισέδυσαν — τινὲς A. Leisn. 
Ibi utitur h. l. etiam Pric. poft tria Plut. ,, quorum unus habet a&. 
€um εἰς τὴν πόλινν de reimproprieque, ὠργύρου καὶ χρυσοῦ δῆλος παρειφέδυ 
A.» fed duo med., fimiliter tropice ac dere, fed abfolute, ur reperitur 
phyíice cum praep. ap. Luc. 3, 96. 1.96., ubi mufca ἐλέφαντα λυπεῖ) ἐς 
τὰς ῥυτίδας αὐτοῦ παρειαδυομένη..» elephantem dolore afficit, intra rugas il- 
lius dum repit , tum de perf. in a&t. ap. lofeph., v. Kypk. 2, 453. 1., et 
ap. Call. ep. 46, 5. fubrepens, it. de reGeop. fubire, quibus ditandi Bud. 
C. 212, 41. et Stp. Th., qui non tenet med., fed «ἕξ, tantum hinc fine 


guod difcn cun et dare finpl., unde et L. Ern. reddit praezere, 


182 LIBER L CAP.VI. A. V. C. 955. CHR. N. 186. 
τῶν ἐπὶ τῆς αὐλῆς οἰκετῶν, διω- nulli ex aulico famulitio: cor- 


Vs., ubi abífo'ute ponitur, nec tamen phyfice, (quafi defit εἰς τὴν βασί- 
λειον αὐλὴν, Ob mox Íq. τινὲς τῶν ἐπὶ T. aA. clw., qui adeo iam in aula 
erant) fed tropice, pro, quum quidam ex aulae famulis feíe inlinuaffent 
in familiaritatem et animum eius, i, amorem eius et bencvolentiam 
adepti effent, cf. Krb. ad N. T. p. 409. e., reddenre Sch. »(Quum ir. 
repülfent palatii corruptores iuventutis, cf. lud. v. 4.* ubi, fecus ac 
Bg. et Leisn., retinet P. adv., cui fyn. illud Krb. . I. »fenfrm fcfe. ia- 
Jfinuabant , (praemiffo eciam) clam zrrepferazt*. qualem notionem fecun- 
dariam nefcio an Bg. cogitarit in fuo, ap. G. Th. ο,παρεισπίπτω, εἰσδίον 
uon, παρεισέρχομρι, latenter, more reptilium, ingredi* cum adv. c/am 
et v. Bg. fere omnibus Inttp, ad N. T. exponentibus noflirim v., nom 
item omnibus L. N. T. , quorum Fifch. fo/irrepferunr, ignotum G. Th., ut 
Schw. etiam modo per faórepere ; praeter quod ap. Kypk., tantum zrrepere, 
ut in L. Ern. , ficut ap. Bud. C. Stp. Th. et Lex. Baf. per alia Lar. fine 
aliquo adv.; illam tropicam formulam, quae eft in Krb. ,fallo intro- 
eundo et me infinuando* e Bud. et Stp. du&am, recte remoflente L. 
Ἔτη.» cum in v. fa//ere nihil fit, quam adv. illud clam f, fubdOle, cal- 
lide, qualia videas et a G. Th. adhibita in explicatis v. o/repere et fub- 
yep., et in Cl. Cic. v. /rrep.» unde ἢ. l. famuli paraverint fibi amorem 
Commodi c/zm, i. ut ipfe non id fentiret, aut amici eius non animad- 
verterent , quum famuli non id prae fe ferrent, aut ca//iZe, arte aliqua 
ufi, fimulanda, blandiendo, ad gratiam voluntatemque agendo ac lo- 
quendo; quales artes a Nofítro deinde narrantur; me putante contra, 
verbum hic effe i. q. εἰσδύνοι improprio fenfu, jut Lat. zrrepere et inff- 
mHsave, pro amorem alterius fibi parare ac cónfequi, fed pr. παρὰ nec 
neceffario, nec femper vim aliquam habere, cum 1) diferte cum eo v. 
dic adv. iftius notionis fecundariae , ut ap. Kypk. 1.1. eDios. L. λαϑραίως 
παρεισδὺς εἰς τὴν πατρίδα, quod rette vertit 7. patriam clanculum iw- 
στε" cum eJ. Menag. et adeo per fimpl. 2) alia fint v. v., fimiliter 
compofita, ubt eadem pr. παρὰ nec reddatur, nec quid fignificare pute- 
tur, ut in L. Ern. v. παρεισάγω. παρεισβάλλω, mzoeicépxcouo4, et Loesn. 
p- 252. m. »pro zztrare fimpliciter παρεισελϑεῖν ulurpatur** ad quem lo- 
cum N. T. pertinent Suidae 3, 48. e., cf. de pr. zzez, pro clam, (quae 
notio non obvia in Lexx., nifi in v. v. quibusdam, inde compofitis, ut 
L. Ern. v. zzezxovo ,) feparatim agentem Z. ad Vig. p. 632. b.e. Nr. 13. 
cum Ind. Dem, v. παραδηλοῦν et παραδῦνοι » ubi ,,Irrepere, clam, calli- 
de infinuare** quae notio poftr. adv. pendeat ab illa, cum παρὰ in coms 
pof. valet depravationem et peccatum , v. L. Ern. et Z. l. ]. p.631. b. 
Nr. 2), p. íq. Nr. ?). 
τινες τῶν) i. quidam aulicorum. Gr. etiam dr. à ἐπὶ τῇ αὐλῇ οἰκέτης 
Sic ὁ ἐπὶ τοῦ ἀφρώγματος, ap. Lyc. adv. Leocr. δ. 237. p. 197. (R. Or. V. 8. 
p. 672. carnifex,) à 2. τοῦ κοιτῶνος τοῦ βασιλέως , Cubicularius AG. 12, 20. 
v. et AG. 9, 27. (et L. N. T., nominatim Krb. v, ἐπὶ Nr. 1:,) it. Ach. 
Tat. 6. p. 391. à ἐ. τῶν δεσμῶν. Leisn. ' 
Sch. »»ἐπὶ officii f. diguitatis, oi & v. &. aulici* male fine cix., fed 
peius ἢ, 1, per notionem iftam, ubi modo eit fimplicis loci, In re!, Bg. 
e P., fupplendo iterum particip. ὄντων, quidam famulorum, Zn» aula ver- 
fantium, f. quidam famulorum, qui in aula erant, vivebant, habitabant, 
binc quidam aulae famulorum, quidam aulicorum famulorum, quos 


᾿ 


LOK aL a Pt, 


NL ϑήονθ...».: E M Lana f| IT 1o pate 


LIBER L CAP. VI. A. V. C. 9353. CHR. N. 18o. 183 


φϑείρειν ἐπειρῶντο νέον ἦϑος rumpere conabantur teneram 


quidem (non vero amicos imperatoris S. pr., forte et ipfos Lar. euicos 
appellandos, nobis Hofieute,) hic inteiligo, res domi viliores, vetles, cu- 
bicula, rel. curantes, (qui, cum faepius eífent ap. imperatorem, in- 
terdum et foli, facultatem fane habuerunt idoneam ad animum eius 
corrumpendum,) cum is ufus τοῦ οἰκέτης fit ap. Nofltr perpetuus. nec 
alter, pro amico regio, aliunde mihi notus; quanquam fcio, efle in- 
terdum honeftius leniorisque conditionis nomen ac latius, quam fervi 
et δούλου, cf. Stp. Th., qui et iam habet *uid. 3, 663. m., non coll. ad 
Hef. 2, 724. i. 726. i, Ind. Xen. Cyr. Z., par ut fit Lat. domefficus, 
v. G. Th., ap. quem fine Gr. ,famulit. — eu/icum Spart. appellacfamue 
los omnes Imperatoris** a cuius confiliariis infra $. 22. clare di(tinguuns 
tUr οἱ περὶ αὐτὸν ϑεράποντες » qui idem cum noftris, per variationem, ut 
et Suid. noflrum cix. explicabat 1. 1., cf. Hef. 1, 1699. m. ϑέραψ.  Sse&- 
vuv» οἰκέτης, δοῦλος, led L. N. T. Schw. p. 528. N. 1. ex h.l. ,irrepíe- 
runt eufez Íervi aZqui, aulae pzaepo/zti* nec reCtle vertens, nec rctte 
comparans ad locum N. T., ut et dubitari poteft, quod sd L. Bof. El. 
p.92 e.cenfetur pin οἰκέτης faepe δοῦλος füubaudiri** cum per fe (it fubft, 
διαφϑειρ.) Sch, in. ,,ve. iuvenilem zn4clem'* adi, hoc ducens e fubít. P., 
juvenis imperatoris iz4c/ezi, quod aliquem deducat eo, ut puter, illum 
habuiffe potius vécv, in gen., ad zc. relatum ; nifi memor fit libertatis 
iftius Intp. , qui forte neícivit, quomodo conciliaret νέον cum 43. , quo- 
synodo eadem res impedivit Vern., ut fimpl. redderent, 4es Jungeir 
Herrs, cum tainen haberemus fimiliter Zes zarte Gemütb f. Herz, quod 
elle 45., dictum in Exc. ad 1, 2, 6. , ut adi. νέσς cum Bg. Lat. etiam ap. 
Stp. Th. 2, 1028. G. c. aliunde, nihil fimile aflerentem ib. aut in 79.» 
quale quid tamen Ind. R. Or. V. 6. p. 849. i. τοὺς ἔτι νέους καὶ νέαις ταῖς 
διανείαις χρωμένους , ed. Marb. Lyf. p. 380. e. iwvenibus et iuvenili animo 
 ebfecundantibus , hac de vi v. ye. tacente Rsk. Ind. , qua nec opus, cum 
aeque procedat vulgari fenfu, pro habere; ur tamen et ἢ. l. reddas, ;u- 
venilem animum Zzmperazoris , i. non tam rudem, ignarum et rerum ufu 
carentem , quam credulum ct cereum , flexilem, mollem in omnes par- 
tes ac formas, it. proclivem ad vitia resque fuaves, quae et deinceps 
memorantur; quibus in animum Coimnmodo revocandis pingendisque cu- 
piditatem ei commovebant, ut a rebus feriis, gravioribus et moleftiori» 
bus avocaretur ad voluptates et vitia; quod hic dr. azzmum eius corrum 
pere» i. depravere, vitiofum reddere, malis implere et cogicacionibus, 
fententiis, iudiciis, et cupiditatibus motibusque; ut G. Th. ,,tenerio- 
re — animo, i. molliori, — anni emeri, L pueriles, (quod par illi pr. 
iuvenili: , nec tamen cum fubit. Bg. , quod ibi non eft diferte pro ani- 
mo, ut nec per Indd., pro quo tamen faepe ponitur, et hic a Bg. haud 
dubie, fed) corrumpo, φϑείρω, διαφ3.. — totum rumpere, vitiare** quae 
vis Latinae praep. et in Gr. per fe cadit, pro totum, plene perdere ac 
pravum reddere, fed ἢ. l. redundat, cf. 1, 4, 12. m: dy. , in primis ob 
358, 5. 6.» ficut et Lat. illud pro fimpl. depravare ponitur, fuficiens iu 
Gr. noftro vertendo, quanquam ex alia praep. compofitum, cum Lat. 
propius Zifperdere, ab ipfo Bg. in Gr. no(tro.1, 17, 8. e. adhibitum, non 
fic de animo ufurpetur, quanquam eodem ferens etad notionem fimpl., 
(cf. G. Th.) ut diferte Thom. M. p.230. fqq. διέφϑορεν, ἀντὶ τοῦ ἔφϑειξεν 
ef. Ind, Z. Xen. Cyr. et Bach. cum fyan. ψυχήν. 


184 LIBERIL CAP. VL. A. V.C.9533. CHR. N. 1386. ; 


/ [2 Ν ^ * ΄ . 
βασιλέως 4, ὅσοι τὲ κόλακες indolem imperatoris, quotquot 


4) Hic ia Ms. Ba. cslon, ut pundum in edd. A. et B., v. N. ' 

ὅσοι) Uno hi verbo peraféti dr. ab hoc ipfo etiam 5, 6, το. τὸ τῶν 
σαρασίτων πλῆθος, de His, quos circa fe habebat lulianus. Sreph,. Aliis ; 
dr. οἱ ἀμφὶ τὴν τράπεξαν, εἰ τραπέξης Φίλοι, et fic potius dicendi funt, 
Siroth. 

Srp. Th. 3, 118. F. i. ,,Philoftrr. saxa x2 παράσιτον, va) μάγειρον, 
καὶ τοὺς ἐκ τῆς τραπέζῃξ. Ατ Herodi. 1. 1. ὅς. --- Tg. (e P., ur Bg.) Cic. 
dicit, omnium menfarum affécía, (2, 312. C.) ap. Plut. funt αὐλικοὶ κόλακες, 
alentatores au//ci —  Vereres autem poétae τοὺς παρασίτους vocabant 
κόλακες". qui recteib. 7p. tropice capit, pro cibo ac potu, in menfa pofi» 
tis, epulis, coena, cf. Suic. Th. L. Ern. et N, Τὶς Ind. Polb. ἔτη.» 
Xen. Z. Cyr. et Bach., Ael, V. h., Plut. Krg., Rsk. ad Au&. Gr. V. r. 
iet ib. Diod. S. p. 89. m., reddente Sch, in »re. menfae adilatores , (fed 
in x. poft P.) Tales Dhocyl. v. 88. vocat cezzecexógovc'* v. $6. ed. Schier. 
μηδὲ Te. κύλωκας ποιεῖσϑο; ἑταίρους», neque menfipetas adulatores fac. [ρείά» 
les, mutante eriam Bg. formulam Gr. iterum. in fyn. ex adi. et fubft., 
fed in adi. non optimae Lat. eo feníu, quo Lat. tamen utuntur ct im 
Hom. "Ia. Ψ', 173. τραπεῶβξες κύνες, menfarii cames, fed 77, 69. τραπεφῆας 
συλαωροὺς, men[se alleclas iamitores , quae Lar. funt prioris explicatio, 
cf. Gat. Adv, Mifc. Pofth. p. $76. e. Hel 2, 1407. i, cum N. 4. ,,Hom. 
'O3. e^, 309. (fime Ind. Ern.) vg. κύνες, (Cl. menfales cazes,) Schol. οἱ zegt 

τὰς τραπέζας (yrs; mox Ób. τραρεφειὶξ» παράσιτος A. WM. 15). 1397. 1. ἐπὲν 
τραπεζίδιος, 0 παράσιτος, cum N.2. ,menfarum effe&a, — Belg. cem ta- 
fel- broedcr** nobis ein Tafelbruder ,, quo tamen hic non utar, . Suid. 3» 
497. i. et 1; 757. τιν unde forte ap. Gar. 1. 1. pro ἐντραπεδέτοῃ leg. ἔνε 
τραπεξίτοι, quod faltem analogiam cuim τρωπεφίτης habec, tum Ind. Piut. 
Krg. , γραπεδεὺς, icétator coenae** fed Gs. Chr. ,,meníae affecla, ab 
Hom. fumtum , qui caz/s nomen (adi. f, epitheton) fecit** quod forte et 
Noítro in mente fuit in formula fua, (non fic alibi tota reperta mihis) 
furtum tamen tegenti arte aliqua, dum pro τραπεδεὺς fumfit affine fubit. 
τρέπεξα, et, pro iflius cafu redo, obliquum τρωπέφης s cumque ezze- 
69:6, pro τραπεδεῖς » fübil. ibi pro adi. fit, ut in Lat, v. c. casis venator i 
videas, Noftri xea. ze. convenire, ac per fyn. formulam mutari potfe in 
κολ. τραπεφεῖς Í. τραπεξῇες» ct, quia vocab. κολ. eflet univerfum, fignifie 
cans interdum fimpl. adulatorem;, addito fubit. re. Noflrum voluifle fen- 
fam illius magis definire, et forte fimul innuiffe eius notionem pro pà» 
rafita; unde, opinor, tum falva erit dicendi ratio Noftri, tum nemini 
veniet in mentem correctionis in xc. τραπεφεῖς, cum, etfi lapfu in ἡ et 
εἰ feCili , le&io vuls. ad fententiam conveniat tamen. Α Luc. quidem 
1, 120. ]. 6. componuntur, ut fupra ap. Philoftr. saeaeírci καὶ κόλαξι — 
παραδοθησόμενος , parafizir, alfentatoribus — o^iiciendus. Nobis fuffece- 
rint hic Schmarótzer , f. nova quodammodo Tz/cbfebmeicbler et. Tafel- 
febineichler , i. affentatores coenae caufa, et qui propterea affentrantur, 
ut ad coenam vocentur, affenrando et adulando menfam coenamque pe- 
tunt; ferente G, Th. in Ba. aduA. Gr. n., fed in adi. modo τραπεζίτηϑ. 
De difin&ione, P. icerum diffolvit Noftri periodum acíeriem, polt 
Bac. inftituens novam rem, puncto affumto, et qvippe, pro nam, prae- 
millo; ut Bg. quoque videtur novare quid, dum τὲ poit dec omittit, 
reiezens ille 1d forte non ad. pr. τινὸς τῶν — ole, fed ad 1, καὶ » ubi τὸ 


ey, - 


͵ 


᾿ς LIBER I. CAP. VI. A. V. C. 955. CHR. N. 180. 185 


τραπέζης, καὶ τὸ &UQciucy menfarii adulatores erant, et 


sedundare fane poteft, quia τὲ — καὶ ponitur pro uno καὶ, unde Bg. 
- fumferir modo unum fübie&um , unos illos fervos, ante f. pott ὅσοι 1n- 
telligens voculam sempe, quafi famuli iiti, ut genus aliquod, per feqq. 
tantum gps magis et per fpecies aliquot. Mihi quidem ab illis 
famulis fi videntur, qui hoc membro pinguntur, et ὅσοι 72, ut I, 
4.1. m, adhiberi iterum in re alia et nova, feries ut fit tota haec, ut 
Noíter illa διαφϑ. — βασ., quac funt proprie copula et praedicatum» 
pofuerit in medio, utrinque autem fubiecta, pro, feZ corsumpere cona- 
dantur , f. corrumpebant £ezezum animum Zmperatoris quidam ?mfizuan- 
tes e aulicorum famulorum, qui que mezfar;; adulatores eremz, quod v. 
fubit. ez». hic opprellum, Bg. ftatim explevit, copulans ita impf. cum 
Íq. praef. uere., ut in Gr. iunguntur fqq. particip. temporis praef. cum 
pr. impf. ézc;e. 
v τὸ £03.) Obfervat A. Schottus Obf. h. 3, 12., Herodianum Demofthe- 
mis valde ftudiofum fuiffe, et inter alia etiam huuc locum adducit, imn 
00 (it eum imitatus. Nam Dem. in orat. illa, adeo a Cic. celebrata, s. 
. ἰφεῷ. ita loqui, «zv εὐδαιμονίαν τῇ "'yacgy xod τοῖς wig xÍsoic μετρεῖν. — X alibus 
fcil. hominibus iam ante deditus Commodus, nunc ad confuetudinem 
4xedit, v. Lampr. Comm. rt. et 2. e£ patris minilleria feriora. fn 6movits 
amicos fenes abiecit, ut paulo poft fequitur, ταῖς ὑποθήκαις xo) συμ- 
βουλίχις αὐτῶν χαέρειν εἰπὼν, valere ivíjes admonitionibus eorum et confríliss 
Xiph. Comm. pr. Boec/. Haec phrafis, a multis ufurpata, a Dem, fum- 
τὰ videtur Schotto Obf. ἢ. 3, 12. p. 142. Nam Dem. v. «. (BR. Or. V. r. 
P. 324. 1.24. τῇ γ. μετροῦντες x») τοῖς αἰσχ. τὴν s23. Sic Ach. Tat. t. τῇ 
τ. μετρεῖν τήν ἠδογήν. Aliter hanc phrain effert Alciphr. 2, 4. p. 258. (e.) 
ἐν τινὶ πράγματ, (ἐν ἐμοὶ xot τοῖς δρέμαδι) τὴν εὐδώιμ. κατατίϑεσϑομ «. (H2, V. 
ut qui Yn me et comoediis felicitatem ponas.) Hi funt, qui fe fomno, et 
conviviis, et deleCtationi natos arbirrantur, non laudi atque gloriae, 
ut Cic. p. Sext. c. 66. ait. Δεῖν». Falíam effe Cod. ls&ienem γάςριον 
iam ex loco Dem. Or. p. Cor. a Schotto allato patet. Certe imitatus 
e(t Herodi. illum, iisdem verbis dicentem τὴν e22. τῇ y. x. τ. aie x. μετρεῖν. 
Strot5. 

Cod4. le&io, quorum illa Ms. Be. vetuítam feriem oftendit iterum 
omnium unam, merum eft fcribae vitium, e prioris vocab. ον fyllaba, 
quae adhuc in mente haercbat, manu fcribente vel invito atque infcio 
domino, qualia quotidie fcribencbus eveniunt, quam rem, veluti fae 
cram aliquam, ftulritia fevera ac. fidelis reliquorum librariorum confer- 
vavit. Et quanquam eft vocab. rale γάφριον, (v. Hef. r, 804.1. , fufpectum 
illud Stp. Th., nec L. Ern. inemoratum,) ac fenfum habet aliquem for- 
te felicitar culofa, i. felicitas ventris gulaeque, edendi ac bibendi, f. in 
bis quaeíita: tamen hic orationis feries ct conitru&io non id fert, cum 
τὸ 128. unum fubft, hic non habeet locum, quia καὶ τοῖς aic. fclicarium 
tunc flet , ac καὶ» pro zt/am , 1. etiam adeo, non fenfum edat, fed con» 
tra requiratur adhuc alius dat., et adeo γαςρὺ» qui cafus et firmatur 19- 
co Dem., quem Nofler imitatus eít cum arte iterum, ut primo alium 
verborum ordinem inílitueret, deinde íubít, τὴν «9. commnutaret cum 
fyn, neutr. adi,, quod, ignotum Stp. Th. , ufurpat Thuc. p. 125. l. 87., 
ubi Schol. 54 εὐδαιμονία , tum Luc. t1, 460. 1. 96. et $4. 1. 67. καὶ πορφύρᾳ 
καὶ δυγατείᾳ μετρεῖ τὺ e02., purpura qwe et gofeutia Íclicitatem metitur, 


LU 


186 LIBERL CAP. VI. A. V. C. 9353. CHR. N. 180, 


γαςοὶ τ καὶ τοῖς αἰσχίξοις qui felicitatem ventre ac ob- 


r) τὸ εὐδαιμυνγάφτριον fic eft in Ms, Ba. Mart, fed in Ms, Ve. τὸ εὔδιῳμου 
gásqu) Üivifa, uc in Excp. Ms. Vi. γάτριον modo, v. N. 


moítro i.» quod pro aeftimare, diiudicare, exiítimare ten .CThz$, 
902. F. e. aliunde et e Dem. l. l., addens ,ut Cic. omnia, quae ad 
beatam vitam pertineant» (quae εἶ modo periphrafis fubít. Zeatitatem f. 
felicitatem) ventre meriri** cf. Bud. C. 353, 38. L. Ern. ec N. T. Rs. ad 
Polb. p. 160. m. Abr. L. Arif. p. 97. i., Poll. 6, 191. τὴν εὐδαιμονίαν με" 
ποεῖ κέρδει €t 3, 112. — μετρῶν χρήμασι, imitantibus et nofiratibus tro- 
pum in meffén , abmeffen sac5 rel. , cf. fine tropo Xen. Mem. S. 1,6, το. 
ἔοικας — τὴν εὐδαιμονίαν oloufvm τρυφήν καὶ πολυτέλειαν slyoy ^ ubl fubft. τὸ 
᾿εὔδ. et τὸν εὐδ. ceperim non tam philofophorum more, cf. Suid. 1, $33. 
e. it. p. Íg., quam pro fine bonorum, fummo bono, maxima voluptate 
ac fuavitate; reddente Sch. ,,yz«. ventre, voluptate gulae, felicitatem 
metiri** quo Lat. g4/ze, it. fevero Bg. (e P-) reddit aliunde Stp. Th. 1» 
$18. C. e., non tamen interpretatus, quid ita improprie yzs. fignrfica- 
xet, quod, cum xoiaíz fumtum proprie, vel de ventre ac parte corporis 
inferiori, vel de ventriculo, cf. ib. et Ind. Xen. Cyr. Z. , ut de ventri- 
culi cupiditate, v. Ern. Call. Cer. v. 89., fignificat deinde vel res, ci- 
bum et potum, quae in partes illas corporis defcendunt, vel cupidita- 
«em edendi bibendique, vel voluptatem ecibo ac potu, perceptam iftis 
partibus cum gula et palato, v. Fifch. de vit. L. N. T. Prol. 12. p. 7. 14. 
Ind. Ern. Hom. et Xen. cum Cyr. Mor. et Z., Ael. V. h. Plut. Hf. et 
Luc., e quo et illud huc pertinec 3, 233. 1. 26. μέτρον εὐδαιμονίας τὰς τῆς 
ψαςρὸς ἡδονὰς τιϑέμενοιγ, meníuram fe/icitatis (non voluptatis) in ventris 
voluptatibus co/locezt , c£. Ovid. Met. 15, 173. ne pietas fit via cupidi- 
ne ventis, ubi nofítrates, ex confuetudine Verf. N. T. Phil. 3, 19. it. 
ícriptorum Lat., ferunt feverum vocab.; Noftro hic quoque per peri- 
phrafin innuente, quos Gr. uno v. appellant yaségzc, cf. L. N. T. Ind. 
Hefi. Xen. Z. Bach. Hefy. Cup. Obf. 3, xo. i., f. γαςριδούλους, v. Munth, 
Ind., it. yasaeyovz , cf. Stp. Th. Ind. Fifch. Aefcb. cum Suid. er Hef. 
Sed gravior eft res in τοῖς aiex., ubi, tacente Stp. Th., fubintellizun- 
tur 10. πράγματα Í. ἔργα, ut diferte R. Or. V. 8. Ind. And., it. fimul 
cum τὰ x£AAsz V. 4. p. 950. m. , ut fint, de vulgari notione, res tur- 
piífimae, turpiffima facinora, ut Dem. locus aliquis redditur a Kuft. ad 
Hef. 1, 1200. N.21., quae univerfa notio hic non fatis commoda vide- 
tur, (quia Nofter tum dicturus erat va. τοῖς αἰσχροῖς ἄλλοις , aut faltem 
xaj τοῖς αἰσχίςοις ἄλλοις,) led potior Bg. vis atque interpretatio, partim 
e P. duca, ut zz zig. anguftiori fenfu (fint res ac voluptates obfcenae 
venereaeque , fermones, 1oci , geftus obífceni et illiberales, utque tan- 
gantur h. 1.7 qui t, 13, 16. e. dr. γελωτοπριοὶ καὶ τῶν elexísouv ὑποκριτοῦν 
i. hitriones ac mimi. De impuritate quidem et hominibus impuris in 
univerfum Dem. illud fupra accepit Kypk. 2, 318. m. eiusmodi homi- 
nes, voluptatibus mancipati, dicuntur — fe/icitatem ex ventre et » ebus 
turpiffimis mesenzes** fubie&o eriam e Dion. H. S, T. 1. 3325 1 1. οὖς — ὁρῶσε 
τῇ yasp) (hic cum artic. fine difcrimine) καὶ rai; αἰσχίφαις ἐδηκότας «30 
vxig, Qui ventri et turpiffimis volupt. vixerumt; in quibus locis, ubi 
γαςφὴρ praecedat, fubiectas deinde voluptates cupiditatesque non intel- 
ligi univerfas, íed praecipue illas impuras, fatis effeciffe videtur Kypk. 


ubi N. profert locum Dem., noftrum et alia fimilia, ac x cum v. 


LIBERI. CAP.VI. A. V. C. 955. CHR. Νὸ 18o. 187 


M € ΄ . M * | 
(ετροῦσιν, ὑπομιμνήσκοντες Í. 5, fcenis metiuntur, admonen- 


f) Ms. Ba. ézepíuveexov , quod Stp. reGius putabat. Marz. Sic et in Mss. 
el. cum edd. Ing., v. N. 


er loca, ibi prolata antea, quorum et eftLuc. 3, 675. 1. 3. , ut dehiftria- 
um mimorumque abícenitate v. Carpz. Parad. St. p. 155. Stp. ΤῊ. 2, 
41. B. i, ex Ovid. Trift. 2, 497. quid? /f fcripfiffem mimos, obícena ic- 
antes, et v. 515. feribere ff fas elt imitantes turpia münos; ubi turpia 
t obfcena inter Íe permutantur, ut et alibi £urpis et o/fcena fames, v. 
nd. Flor. Utque Noter l. 1. diferte dixit, 1n aula Commodi invaluiffe 
os homines, quod et de Heliogab. $, 7, 14. memorat: fic quoque de 
ommodi turpi voluptate habct 1, 13, 15., fed multo plura Lampr. gp. 
73. 478- €. 480. e. appellatus eff a mimis quafi obfiupratus , 487. 489. 6. 
or.Íq. 504. Hic interea cum Noftro ut dicturusuniverfe fim in noftra- 
e lingua die fchándlichíten Sze/er : fic e mea ratione quatuor Commodi 
orruptelae exiftenc, famuli, tum adulatores meníarii, fuam ilii cuticue 
am bene in menía curantes, domino ac regi tantum fermonibus blan- 
lis noxii, porro gulofi, voraces, potores, denique lafcivi, obíceni» 
impudici, qualis et ipfe Commodus, Lampr. 1. l. p. 500. i. e//azm puer ef 
gulofus ez impudicus /zzz. Adoleícens omue genus znfamavit bominum, 
quod erat fecum, et ab omnibus eff infamatus; quanquam et haec iniri 
poteft rario, ut duo tantum ponantur genera corruprelarum fumma, 
primum famulorum, alrerum parafitorum, qui deinde duplicis et ipfi 
fuerint formae, infervientcs gulae, et obícenis rebus dictisque eximii; 
in quo comparari poffunt ad :, 13, 16. m. dicta de parafitis pro ridiculo-- 
rum genere, qui etiam e turpibus rebus captare rifum folent; ut poteft 
in Gr. fubít. 72eze. haec notio fuiffe; quanquam Lat. G. Th. modo fic 
profert ,parafitut, παράξιτος, ἐπιτραπεζίδιος, qui aliorum menías et ci- 
baria fequitur, quique ad voluntatem eius, in cuius contubernio fit, 
omnia loquitur et facit, nihil repugnans, cibi et ventris gratia^ quod 
Lat. omnia etiam ad obfcena vagari poteft. 

ὑπομιμν.) ReCtius ὑπεμίμνησκον, ut in vet. Srepb. Perperam in Cod. 
legitur ὑπεμίμνησκον. Tota enim oratio pendet ab illo διαφϑείρειν &xei- 
eavro. Stroh. 

In Mss. noftris recurrit poitea quoque mutatio particip. in tempus 
finitum, plerumque in pluribus particip., qualis caufa hic ett, ubi fifin- 
gas, olim ὑπεμιμνήσκοντο in med. fuiffe: de more Mss. noílrorum act. 
ὑπεμίμνησκον fit glofema, mutans med. in aC, cx illo zo med. formae 
facile ze; orto, ut re alibi; unde le&io nova cohaereat cum pr. ὅσοι s 
et ἐπειρῶντο, ficut et quis, ad corrigendum inclinatior, propius veniat 
ad veftigia le&ionis vulg. per ὑπεμέμνησκόν 7c, divifis vocibus, quae co. 
aluerint e ferie Codd. ung, accedente ; littera forte ab aliquo librario, 
qui reperiffec fimul fcripta ὑπεμιμνησκοντεν quod ita ineptum inferiori- 
bus nominativis participp. aptaret per lectionem vulg. , quam deferuit 
et P., dux ille fortaffis iterum Stp. ad corrigendum. Cum Mss. noftri 
de manu infida fufpe&li finr: videtur manendum in vulg. leCt., cuius 
re&Ctionem Stroth. re&te demonttravit, cum et Bg. manferit in eadem, ec 
libertas reliqua in hac regione fidem adimatP., e quo v. reddit Sch. par- 
Uim ,admonentes illum deliciarum'* non quidem adv. iftius e vi fecunda- 
fi retinens, ut nec Bg. hic, cf. 1, 4» 14. i. , at e Gr. fervans particip., 
et fine crifi repetens coniecturam Stp., qui, in Lh. brevior, non niíi 


-- 


188 LIBERI. CAP. VL A. V. C: 933. CHR. N. 186. 
αὐτὸν τῆς ἐν Ῥώμῃ τρυφῆς 5, tes eum urbis deliciarum, tu 


t) Ms, Ba. hic colon, ut iterum mox poft 3/sy. 


/ 


ex Hom, habet conftruciionem cum acc. perf. et gen. rei, qualis iteru 
ap. Luc. 1, 736. 1.98. et Ind. Fab. Aef. Hf. ,' ubi tamen Vàr. L. per ac 
rei, cf. cum gen. perf. Ind. Diod. S., cum dupl. acc. et rei et perf? 
Dem. cum Xen. Cyr. Z., fed med. femel modo ap. Stp. Tb. ; non item 
paf, quod cum praep. et adv. ap. Ael. V. h. 8, 15. p. 557. i. in nobili 
1llo de Philippi modeítia, δεῖν αὑτὸν ὑπομιμνήσπκεσϑοι ὗπό τινος τῶν παίδων. 
ἕωθεν, ὅτι ἀνθρωπός iw) ὦ Quodam ex fervis quotidie boc fib mane τῇ ἢ 
suemoriam revocari, quod eflet bono, vel idem paff. in fenfu. med., inj 
primis in aor. 1., Ind. ib., Luc. et Fab. Aef. Hí., (quae profint ad Νὰ ἢ 


T.) R. Or. V. 4. 7. If. et Ant. s. And. Dem. Thuc. Fheophr. Fifch. 


τῆς ἐν Ῥ. rg.) Formula eít eadem cum illa $. pr. i. 1, 5, 11. e. it. 25. 
nifi quod hic cum praep. eft nomen loci proprium, qualia exempla) 
praebent Indd. ad fuperiorem locum v. à, ubi plerumque procedit ray 
tio vertendi illa, quae mutat praep. cumi fubít, in adi. , ut Sch. in ve4 
»£ 'P., deliciis Romani;* quo tamen vix h.l. utar propter ambiguitaz)j 
tem, cum latius id Lat. adi. fumi queat de orbe imperioque Romanos 
rum toto, nec anguíte de Roma urbe; unde fortaíüs Dg. e P. alteram 
delegit rationem per fubit. duo in rezimine, uttamen fubítitueret nomini 
proprio aliud nomen appellativum ; ubi feverior equidem fuiflem per Ras. 
mae deliciarum; prae qua Lat.fermonis paupertate in talibus urbium no- ἢ 
minibus felicior eft noíter, rationem Gr. affecuturus aiio ordine, dum. 
poftponar alteri fubft. praepoticionem cum fubft., de 4znebmlicbkeiten. 
1n Rom; tenente fubít. ze. Stp. Th. 1, 1594. F. e. pro deliciis, i.molli- | 
tie, luxu et delicata vita, fed H, i. ;,pro ipfis deliciis, (i. delicatis et | 
fuavibus rebus.) quae ad vitam illam pertinent** ex ἢ. l. hne Vs., hanc 
notionem non repetente L. Ern., fed modo primam quae et h.l. fuffi- 
ciat pro vita fuavi, nobis das Il/o//eben ; ut tamen Stephano favere videas | 
tur analogia tum Lat. in vocab. Bg. , (quod per fe ds. de animi, P 
ris ac fenfuum fuavitate, ied deinde etiam de grata re f. perf.) tumwGr. 
in voce ἡδονὴ», qua de fupra; uc per Lat. vo/sp£as etiam noftrum Gr. ze. 
reddit Gs. ad Luc. 1, $51.1. 3. it. 2, 807. l.60., quanquam alibi ab ea | 
diftinguitur diferte ib. 2, 421. Ll. 13., ut contra copulatur cum fyn. 4Ou- 
παϑείᾳ ap. Plut. Hf. 9, 6., quod vocab. et ipfum tamen a L. Ern. vira | 
voluptaria redditur , ut noftrum Gr. per Lat. Bg. alibi, etiam per /uxum 
et /uxuriam, v.1nd. Plut. laud, it. Krg. Acl. V. h. Luc. cum L. N. T, 
ficut de rebus iucundis capi poterit commode iterum ap. Luc. 1, 337. 
1.6. (ubi Gs. Zuxaria,) Diod. S. 1, 129.1. 76. (ubi e(t cum πλοῦτος» it. ap. If. Ev. 
e.) Eur. Cycl. v. 584., equo po&ta laudantur alia ad Moer. p.i407., qui male | 
cenfet , xag, ᾿Αττικῶς, τρυφή Ἕλληνες » cf. N. et Thom. M. p.915. m«| 
ut pater omnino latius, ad venerem etiam veftitumque, v. ad Ael. V. 
h. p. $74. N. 3. et ad Philam p. 62. e., etiam ad victum utriusque gene- 
ris, et res univerfas, unde fuaviter affici poteft animus et corpus, cf. | 
Hef, et Suid., ut ap. Noftr. certe fuaviratum talium quaedam partes | 
mox fequuntur, cf. ad externam fpeciem íimile N. T. 2 Petr. 2, 13. 
ἡδονὴν ἡγούμενοι τὴν ἐν ἡμέρᾳ τρυφὴν» in L.Fiích. et Krb. recte conver- | 
fum ,voluptatem puzanzes quotidianum ἐμά μη ubi ἡδονὴ 1. q. fupra τὰ 
εὔδαιμον» umma voluptas et unica. 


LIBER I. CAP. VI. A. V. C. 933. CHR. N.180. 189 


, ΄ X , P4 * , . - “4 a 

εὐματά τε καὶ ἀκούσματα quae vifu acauditu iucunda ibi 
, — , 

e va διηγούμενοι, τήν τε e(lent, enarrantes, tum co- 


Sez.) A P. difcedit ad v. 3iy., praeter Dg., cf. 1, 1, 11. , etiam Sch. 
recenfentes, 3. iucundos fcenicos ludos, ἀκ. auditu vif que zucundum, 
raefertim in ludis fcenicis** Bg. e P. inferenre adv. ioci ἐκεῖ, quod re- 
foicit pr. ἐν Ῥώμῃ» unde proprie reperendum erat pron. cum praep. ἐν 
jrg, cui par illud adv., utrinque ut requiratur particip. aliquod, v. c. 
a, quod et refolutum ap. Eg. videas, e P., fed ut iftorum Inttp. ra- 
onem quoque hinc arceffas, quod fubít. duo periphraíi per pron. re- 
t. cum y. fubit. et per fupinum verbi, in fubít. latentis, exprimant; 
bi tamen procedebant forte Lat. pmiva fpeAacula et auditiones, ut Stp. 
h. 1, 486. D. i. zx. τερπνὰν auditiones Zelecfaliles'* fine auctore, fore 
ex h. l., it. ap. Plut. Hf. 9, 28. ἀκούσμασιν ἢ ϑεάμασιν, five auditioni- 
5, five fpe&faculis; quanquam tenente G. Th. cantum ;,euditio, &xeca- 
i6» ἀκρόαμα» attus audiendi'* qui tamen et ipfe ap. Luc. 3, 604. l. 62. 
€ θαυμάσιον ἐκεῖνο ἀκουσμάτιον Geicov, mirabilem iiam euditiunculam mihi 
cine , et in Chr. Gr. Ind. ,.£x. eudztio , ut acroama** quo poítr. Lat. et 
ic quis utatur, ut ap. Ael. V. ἢ. 2, 13. p. 1οΙ. 6. ἄκουσμα ἔϑοξεν Zzws0» 
ἴδε αἱ NeQ£2z4 , bae itaque Neóulae viae ;//js acroama fuaviffrmum; qui- 
us in locis ἀκ. fumitur de re fimiliter, uthic, ic. alterum 9., quae co- 
ulantur'eodem íenfu ap. Xen. Mem. S. 2, t, 31. et cum adi. iterum 
dise; , quem iocum Ern. Cl. Cic. Ind. Gr. L. v. zx. etiam de re adhi- 
et, explicans** quidquid ad aures fuaviter deliniendas aut. oblectandas 
omparatum eft* quod procedit, ubi ἀκ. folum ftat, non item, ubi cum 
(di. Noftri aut fyn. illo eft Ael. et Xen., quod et cum ἀκρόαμα ap. Xen. 
ier. I, 14.» ubi opp. qudque S., c£. ib. Bach. Ern. Exc. 8. ad Suet. 
ug. c. 65. Hdb. ad Xen. p. 70. i. et Ind. Plur. Ht. v. zx. noftro, quod 
Ἐπί üuniverío, de oinni re, quae auditur, fama, rumore, ftrepiru v. 
nd. Fifch. Aefch. Xen. Pol. Z., ap. Luc. 1, 91. e. 2. 710. l. 43. Dion. 
. S.T. 1. 470, 46. 654, 23. 635» 26. Hef. 1, 198. e. £x. , Qus, fine N., 
t Ael. V. ἢ. 4, τς. p. i59. ἀκ. πεπαιδευμένα , dotis iermonibus &udien- 
i;, ubi 1. 4. ἀκροάσεις alias, fed de perf. ap. Noftr. 4, 6, 4. e. et Luc. 
» 2. 1. 8., ad quem forte reípicit Caf. ad Suet. Aug. c. 74. e., ut de 
onitate vocab. Moer. p. 6:. et Thom. M. p. 29., ut ἀκρόαμα cum 5. 
nfra ap. Noflr., fed de re R. Or. V. 3. 634, 5. V. 4. p. 953. e. , at de 
erf. lofeph, T. x. p. 924. fere e.» cf. Stp. T h., fed 3. de re quoque ap. 
ον E 437. 1.52., cf. p. 325. 1|. 58. 
τήν Ts 7.) Pro P, duobus fubít. in àz4. utitur Eg. tantum uno, fed illo 
e Lat. quidem fecundum G. Th., ut ap. Stp. Ph. modo ,j3. copia, 
bundantia, (fubietto tantum h.l, fic verío.) rez; omnium copiam 
tque aPundantiam'* fere cum P., quem referant Lac. Vss. omnium edd., 
raeter Ing. , quae fuícepere Lat. 5rp. e marg. , in Γῆ. praererea tenen- 
is γδαψιλὴς, — dapfilis, largus. (et fyn. alia,) Plut. δεῖπνον δαψελέξερον, 
pulum lautius er magis opiparum. Sed et homo /autus ἀρρε ατιῖς 
Ψιλῆς, — δαψιλῶς, large, — it. laute, opipare** cum Xen. loco, quem 
d. Era. Mem. S. fimiliter per poftrema Lac. reddit, uc L. ἔτη. quo- 
e per illud 4«p///is in adi., quod ap. Lvcophr. v. 779. et 957. pro 
In29gnus, ut ap. D'Arn. An. Cr. p. 55. pro multus, quae ad Call. Dcl. v. 
125. pro vuls. lectione non ufürpabat Ern., ubi adeo in malam partem, 
: Ind. Coesn,, Dion. H. S. T. utr. lofeph., Geop., Abr. L. Arift. p. 137. m., 


190 LIBER I. CAP. VI. A, V. C. 955. CHR. N. 1 8o. 


τῶν ἐπιτηδείων δαψίλειαν Xc-. piarufn dapfilitatem | enume- 


pro fplendidus ac liberalis ad Luc. 1, 452. b. m., πὲ adv. pro largite 
Xen. Cyr. Diod. S. et Abr. l. l., fed íubft. noftrum pro copia, ac tali 
pecpue »quae prolixa largitate ad utilitates aliorum diffundatur** ad 
uc. l. l. a. m., ubi e Diod. S. modo laudatur zr, 140, 62. τῶν δ᾽ ἐπιτηδείῳ 
ὡπάντων — πολλὴν εἶχον δαψ.ν Omnium praeterea retum copia — affati 
fuppetebat , cui add. ib. 43, 73. 3:4, $0. et T. 2. 5$, 89., tum ap. Thom 
M. p.601. μεγαλοψυχία, — 94 ἐν ταῖς μεταξδιδέσεσιν ἕτοιμος δαψ., ubi haud 
dubie pro animi affectione et Lar. ///erz/itas, ut vertitur ad Poll. 3» 118 
fed Suid. 1, $14. i. δαψιλέξωτος » πολυτελέτατος, fumtuofifimus, fp/endi 
dilfimus , tel. et δαψίλεια 4 ἡὶ πολυτέλεια , megnificentia, Δ.» at He. 1, 89$ 
e. cum Ρ. {4. 1. modo in vulgari notione, pro πολὺς etc., ut, quod 
D'Arn. 1. 1. ex Alciphr. 3, $5. p. 410. m. ποικιλίαν τῶν ὄψων δαψιλῆ vertit 
ciborum varietatem mu/tam , 1d ipfe Eg. vari^tateri opfoniorum dafp/t/er 
fervata fic iterum Gr. voce, quae et ap. G. Th per ,,abundans, largus, 
δαψίλεια Graece id valet, quod Lat. largitas, affluentia, — liberalitas, 
Je&us dapfilis , excellens ec fumtuofus, 4aef/fe, δαψιλῶς, abundanter 
Suet. Vefp. c. 9. (immo 19. τῇ.» ubi N. tacent;) Zaf/f/iter , i. opiparegg 
large, magnifice, fplendide, — laute. — /autus, λαμπρὸς ,» πολυτελὴξν 
Íplendidus, nitidus, delicatus, — Zaute, λαμπῥῶς» eleganter, — Zautitiag 
“πολυτέλεια , munditia eft, quae in veftitu et cibo fic, (etiam in omni 
fupellectili)) —  opipare; πολυτελῶς » abundanter.* Ex quibus omnibus; 
et quia Bg. adiunctum τῶν Zz;z. vertit, ut alias ὀαψίλεια vertitur, prope 
adducor, ut credam , eum ἢ. l. ὄχψ. aliter, quam vulgo et a P. capitu 
intellexiffe, ac vel de lautitia, i. elegantia et pulcritudine, vel de praes 
ftantia er excelientia; quae notiones continentur in ilia Suidae, pro 
magnificentia, quae forte eft princeps vis, utpote norationi proxima, 
cum videatur proprie effe, ubi quis 9azavz, lumrus facic, multumque | 
confumit, in quo eft magnificentia, quae εἴ coniuncta cum copia et 
ftudio rerum pulcrarum atque excellentium , it. cum liberalitate f. bene- 
ficentia magna; ut tamen de Bg. nihil praeftem , cum poflit peregrinam 
vocem δαψ. fervalle vulgari fenfu ob femel delectum Lat. ad τῶν &riT.5 | 
ne concurrezet copiavum abundantia, ut Íyn. alias; quae ambiguitas | 
tamen facile vitari poterat alio Lat. ad τῶν ἐπ.» v. c. meceffariosum 1. ne 
ce/frtatum , ut Sch. £r. εἰς τροφὰς (καὶ ποτὰ) neceffaria ad cibum (et poe! 
tum) 8. 5, 7. et abfolute (hinc) seceffarzarum rerum* immemor quidem | 
ilius ex 8. 5, 7. ἐπιτηδείων ἀφϑονίαν, (quod cum noftro compares pro 
vulgari τῆς àzj. nocione, maxime ex Hef. l. 1.) at bene refpiciens ad el- | 
lipfin fubit. χρημάτων, tacente L. Bof., ut fint τὰ iz res aptae, com- 
modae, utiles et neceffariae, vitae neceilitates omnes omnis generis, 
omniumque hominum, nec modo victus et amictus, fed et cultus ac 
quaecunque fupellex, interdum tamen in primis victus, in eoque inter- 
dum modo cibus, cibaria cuiuslibet generis, cf, Stp. Th. aliunde, L. 
Ern. et N. T. Fifch. ac Krb., cum Kypk. 2, 422., ubi cum gen. rei, τὰ 
ἐπ. τοῦ σώματος, led abfolute, cum f. fine Vs,, Indd. R. Or. V. 4. 6. 7« 
Jf. . And. Dem. Xen. omnes, Diod. S. Gs. Chr. Fifch. "Theophr. E 
femel fine artic. ec. cum adi. ἐλάχεφα ἐπ.» it. Aefch., ubi comparantu 
plena haec et adiuncta per praep., τὰ ἐπ. τὰ πρὸς τὴν δίαιταν» it. τὰ Te0€ | 
χὴν ToU σώματος ϑεραπείαν ἐπ.» it. cum adi. et fine artic. iterum, εἰ 4g 
πλείτων δέοιτο πρὸς TÉ σῶμά TE κοὴ τὴν δίχιταν ἐπιτηδείων, οἷ, eiusdem de 


LIBER I. CAP.VI. A. V. C. 933. CHR. N. 180, 191 
ταριϑμοῦντεςυ, διαβάλλοντές rantes , atque  vituperantes 


Ὁ) Hoc comma erat ia Ms. Ba. cum edd. A, al. et Ms. Bg., pro colo Stp. 
.rel. it. pun&o al. 


vic. L. N. T. Prol. t2. p. 12. fa., quibus add. per aliam praep. Ind. Xen. 
Gyr. Z. τὰ ἐσ. εἰς τὴν δίαιταν» 1. T huc. 495, 36. ὅσα περὶ τὸ σῶμα ἐς δίαι- 
vay ὑπῆρχεν ἐπ.» rebus, quotquot ad corporis vicum ac vcféitum eílent 
meceffariae, pro quae corpori ad vicum eílent necefjayia , et pro ἐς δίαιταν 
TOU σώματος per periphrafin gen. aut dat. eugaz;, ubi de militibus, ut 
duobus locis aliis Ind. , ubi reddunt cemmeatum , ct. Z. Xen. Pol. er Cyr. 
cum Dion. H.S. T. τ. et Suid. 1,836. m. ἐπ.» τὰ πρὸς τροφὴν ἁρμόδια, ut 
G. Th. 1239, 69. ,Ípeciatim copia, τροφὴν pro commeatu 4, annona'* 
fubiettis locis omnibus in plur., et de militibus maximam partem ; quas 
res dum hic enumerant homines, gulae ventrique dediti, τὰ ἐπ. acci- 
piam potiffimum de victu, ubi iidem homines quaerere potuerunt vel 
abundantiam in penuria quadam, vel lautitiam in cibo ac potu viliori 
nec ita iucundo; ut vel fic res de e. ὄχψ. maneat incerta e contextu, 
pofüintque hic quoque effe fubft. duo pro fubít. cum adi. , neceffitates 
copiofae f. lautae, it copiae multae f. lautae; faciente Sch. in ,,«. enu- 
merantes ; Jaudióus ferentes abuudantiam'* parum cum Bg. et P., quod 
v. ap. Stp. ΤῊ, in act. tantum e Plur. , aita quidem notione, fed camen 
et cum Lat. Bg., ap. G. Th. ,i£ze/9ué£s, numero ab initio ad finem, 
recenfere* quo poítr. Lat. et Stp. deinde utitur, fed L. Ern. quoque 
fimpl. Lat. z4mere, ut hic quoque capias, pro commemorare; quan- 
quam et alii inclinant ad nocionem fecundariam illam Gs. , pro comme- 
morare ex ordine, deinceps, per partes eundo, nobis £ererzüblen, e 
praep. . cf. Z. ad Vig. p. 619. b. m. Nr. 6) ,xarz augendi vim habet, — 
»αταλογίζεσθοι» enumerare, accurate recenfere** quorum primum modo 
eít in R. Or. Ind. V. 4., ut non aliunde novi, ut hic, cum acc. rei, 
fed cum pr. ἐν Ind. Dion. H. S. T. 1, cam Diod. S., tum paff. in L. N. 
T., quod Stp. modo tenet fenfu med., quo de v. Ind. Or. NK. V. 4. 
cum Bg., fed ad Luc. 1, 394. 1. Zinumerare, quod G. ΤῊ. ,,»διαριϑμοῦμοι» 
numerare.** s 
διαβάλλ.) Lego δέ. Reisk. "Tum fane oppofitio eft m»gis manifefta, 
ut, fervata vulg. τὲ copula, licet fubaudire particulam aliquam adver- 
Íantem, v. c. contra, pro δὲ contra vituperantes , quo venias eodem 
fine vi; ficut ne opus quidem eft 1ilo fupplemento, quia verus eff mos 
nettendi enunciationes quaslibet, eciam contrarias, per copulativas me- 
ras propriasque; et τὲ pro à? faepe pott μὲν ponitur , cf. 3, 13,,9. Z. ad 
"Vig. p. $29. b. e. Nr. i.) et Hoo. Op. p. 654. c. Nr.29., quod μὲν fáe- 
pe opprimitur, ut ἢ. 1. in pr. particip..vzej;zy., manente tum τὸ pro 22 
K tamen; ut quoque P. aZ Pec nihil innuit, quam meram copulam, cf, 
1, 2; 3., quem Vern. hic non fequuntur, inclinaptes ad Rsk., ac cum D. 
*amen periodum Noftri ac ferien diftrahunt, novam rem incipientes 
poft καταρ., ubi et edd. Bc. numerum novae $. habuere, a nobis paulo 
fup-rius ad ὑπομιμν. locatum ;. errante Sch. in. 92. wituperastes locum** 
adiuncto hoc, fed reddente cum Bg. fere e P., quod Let. (nobis fcel- 
den f, t«dz/n,) ap. G. Th. cum Grr. aL, ar cum Gr. n. in v. »cu/]po —, 
A*prehendere, contrarium cít verbo ausare'* nec Lat. Bg. tenente Stp. 


192 LIBER T. CAP. VI. A, V. C. 933. CHR. N. 186, 
τε πᾶσαν τὴν ἐπὶ ταῖς ὅχϑαις omnem in ripis Miri temis 


Th., fed tamen notionem in his 1, 675. B. e. pro ,;seneraliter crimi 
nari; inculpare, rel.** qui et, ut hie, cum acc. rei femel profert e Plu& 
D. e. fine Vs., cf. tamen Ind. R. Or. V. 4. cum Luc., ubi Gs. r, 680. 
1. 38. τὸ μὲν ἐλευϑέριον ἐπαινοῦντες, τὸ δουλοπρεπὲς δὲ διαβάλλοντες, in lau 
de libertatis, et fervi/ts humilitatis vitaperatione, Ael. V. h., ubi 2, 1g. 
p. 114: €. διέβαλε τὰ πολυτελῆ δεῖπνα, Vituberavit ; ut refpondcat proprie 
Lat. trazicere et traducere, (noftrum drcózieben et durchbechein,) male 
f. malum quid dicere de aliqua re f. perf., (unde copulatur ap. Dem. 
1023, 3. κακῶς γέ us ἐπιχειρήσειν λέγειν κοὶ διαβάλλειν πειράδεσϑοι.) atque 
adeo , ut h. Il. Vern., male pingere ac defcribere, ἤν falfo, f. vere, 
cuius generis quaedam fequuntur; ad perfpicuitatem addente Es. e P. 
in adi. particulam s, pro tanquam , Gr. óc, quae particula et alibi ap. 
Nottr. in hoc v. diferte adiuncta eft. | 


τὴν 231) Quod de Ifiri ripis dicitur, idem de patria fua praedicat He- 
fiodus. Sy/. — Videtur Commorlus tunc fuiffe in Pannonia fuperiore. 
Ergo l(tri appellatio in Danubium etiam ibi competit. Nullae autem 
hoc tempore 1n Pannonia vineae. Has enim Probus demum Gallos et 
Pannonios habere permiíit Eutr. 9, 11, (4.) Quid? fi hic xeucexy accie 
pias pro iilaetabilem , horrendam? v. Graev. ad Hef. p. 21. (m. v. 153. e.) 
Leisn. - ; "i. 
Videtur Sb. illud Hef. iey.v. 640. "Aexeu, χεῖμα κακῇ, ϑέρει ἀργαλέψν 
οὐδέ ποτ᾽ ἐσϑλῇ hüc traxi(Te violenter, cum nulla fimilitudo appareat: fed 
Leisn. difputat fua de Pannonia fecundum dicta ad r, 3, 2. i.,. ut de 
Danubii Ittrique finibus qui diffenfus fit, v. ap. Cell. in Not. Orb. A. T. 
1. p. 376. e. 14.» ubi Agathem. i "Isecs , ὃν μέχοις Οὐϊνδοβούνης πόλεως 
Δανούβιον καλοῦσιν adiuverit Leisn., τ omnino verum videatur, quod ib. 
p. 368. $. 25. fcribitur, Iftrum interdum latius acceptum nominatamque 
pro Danubio, quod in Nottrum etiam cadat, cuius ibi Cell. iniecit nul- 
Jam plane mentionem, cum tamen Noíter memoret Iíirum non modo 
fimpliciter, hic et $. 23. m. 4, 7, 2. 6, 7, 6., verum etiam fic, ut indi- 
cet eius aliquem fitum , curfum ac regiones, 2; 9, t. m. er mexime 6, 7» 
14., unde fortaffis et argumentum aliquod duci queat pro eo, quod h.l. 
dr. in ripis eius fluvii, 1. cerris, ad ripas ficis, tempeftas xeveex, cum . 
ibi $. τς. fit τοῦ δὲ χειμῶνος παγέντες ὑπὸ τοῦ κρύου:» ἴς. Ῥηνός TE κοι 
"Iceoe, qua de natura harum riparum etiam nihil ap. Cell., fed Sch. 
»lfler, ita dici coeptus Danubius ad Savi confluentem, (cf. G. Th. fime - 
Gr.) ὧρ. qualitatem £exporzr , quod agitur ad ripas Iítri* obfcure, ut P. 
libere, prae quibus Bg. et fevere et perfpicue magis, pro coeli aérisque 
. conítitutione , c£. G. Th., in quantum eít utilis 1. noxia ad terrae pro- 
ventum ac fru&tus, aut calida f. frigida, it. ferena f. pluvia et nebulo- 
ía; quo fenfu non tenet Stp. Th., nifi forte 4,786. G., ubi in plur. 
profertur; quanquam ibi de», videntur potius efle anni tempeftates f. 
tempora, (cf. D'Arn. An. Cr. p. 43. e. Abr. ad Aefch. 1, 109. Vig. p. 
159. Nr. 12. Ind. Fiích. Aefch. cum Xen. 'A;g. Mor.) quam noftrum, quo 
hic utar, WirerungÍ. Luft, Lat. coeli temperies, quomodo in fing. τεά σ΄ 
ditur Gr. etiam Ind. Xen. Pol. Z. et in plur. Herodr. e p.70. 1. 80.» ubi 
v. N., atque etiam in Vs. 73, 91., ut et capio Ael, V. h. 2, 17. p. »43* 
9, 16, p. 603. 1., c£. p. fq. N. 7. 2 


"LIBER I. CAP. VI. A. V. C. 935. CHR. N. 180. 193 


τοῦ Ἴσρου" ὥραν, μήτε ὀπώρες peflatem, ut neque pomorum. 
εὔφορον, κρυεράν τε Z5 καὶ feracem, frigidamque femper 
τυννεφῆ Y, ' Οὐ παύση δὲ, 4. εἰ nubilam. ^ oz defi- 


x) Ms. Ba. ὄχϑαις Ἴτρον 2. , fine attic. , quem tamen infra $.23. in eodem 
nomipe confervat, cuius inconítantiae plura funt exempla deinceps in eodem Ms. 
y) δυνεφῆ una v littera in A. B. I. L. B. 2. R., v. N., et colon hic inStp. rel. 


- μήτε) Hoc g. , fequente τὲ, (ubi Bg. e P. fevere,) i. q. fimpl. uj, ut 
zat. Bs. pro non, quo de fenfu tacent G. Th. 428, 72. fqq. er Hor. 
Turf. p.559. Nr. 11. Ern. ΟἹ, et Cic. Or. p. Quint. 1. et Tufc. rz, 4. f. 7. 
N. 17., nifi quod Ern. refolvit in δὲ zo» cum Cort. ad Sall. Iug. c. 1. e. 
Tum Sch., deferto P. ,,£z. locus, autumni fructibus ferax, εὐφ. tem- 
pus ferax pomorum, xe. frigoribus obnoxium tempus** at L. N. T. Schw. 
v. ὁπ. wcalumniantes omne zempus anni circa ripas Jflri, quippe mec 
ructuum ferax'* illud ὡς fuppletum exprimens per fyn. cum Bg., et ἐπ, 
quoque capiens univerfe, ut ad Luc. 2» 395. l. 99. Gs., qui et in Th. 
affert Bg. cum Gr. n. generale eft nomen omnium fructuum, qui ex arbori- 
bus efui apti proveniunt, f. mollium, f. durorum*'* quae definitio eft quoque 
ap. Stp. ΤῊ. aliunde et Foef. Oec. p. 277. b. e., nec tamen ap. hosaliquid pro 
uvis, cf. tamen Xen. Bach. cum Fifch. Anacr, p. 122. IN. 8. 144. b. N. 1o. , ad 
quas uvas refpexerit Leisn. fupra per fuas v/zea5; etfi mihi ignotum, quid 
hic querantur homines delicatuli, pomorum univerforum, an uvarum 
praecipue ac vini penuriam, cf. Luc. 2, 298. 6. τὸν φρουρὸν τῆς χρυσῆς 
ὀπώρας δράχοντα , cuftodem amrei δυιϊξια πηπὶ οὐ ΦΟΟΉΘΉΙ » per Lat. feverum, 
d poérticum, (cf. G. Th. $69, 83. »seurumzus, pro eius proventus 
Mart. — fenibus eaz£umnis, i, vino veteri**) L. N. T. Munth. p. 488. m. 
Loesn. p. 508. Caf. ad Ath. 1. 795. Ind. R. Or. V. 7. If. Dem. Geop. cum 
N. Suid, et Hef. κυρίως δὲ 5» ταφυλὴν», καταχρητικῶς δὲ καὶ ἐπὶ τῶν QAAGV 
ἐἐἰκροδρύων. Sed Stp. Th. ,»εὐφ. exponitur eriam ferex, fertilis; qua in 
figni. adiunctum alicubi habet cafum, videlicet gen. , ut illa Lat. inter- 
dum. Herodi, 1, r. (hinc fine Vs.) Sic ct alibi cumaliis gen.** quos 
tamen nec fubiicit, nec nos cum eo fubít. aliun, quam qui $. fq. e. ex» 
ftat, invenimus, fed abfolute in Ind. Gcop. et ap. Plut. Krg. $. 177. 
τὸν ἀγρὸν εὖφ. καὶ εὔκαρπον», it. cum pr. πρὸς Dion. H, S. T. 2. ec Longin; 
Mor., fed Bg. ap. G. Th. cum Gr. al. quod abundantem ex fe produ- 
cit fru&um, (at cum Gr. n.) fertilis, — 1. q. ferax'** quarum explicatio- 
num prior ducat ad Gr. εὖ, pro valde, ut fit εὐφ. quafi valde ferens, 
proferens, i. abunde; quanquam L. Ern. ab alia τοῦ εὖ notione ducit 
»4ui facile fert. DeniqueStp. Th. ,,ze. frigidus, algidus. Herodi, l. 1.« 
fine Vs.; addens deinde et Leisn. notionem cx Hom. 'o3. Y, 103. Hef. 
Theog. v. 657. et ἐργ. v. 152. , ut nec ego practerea novi, nifi ex po&- 
tis Orph. Ariít, Kuft. Theogn. v.708., ficut ec Luc. locus eft in carmi- 
ne; ut pertincat ad Noftri poética; tenente Suida 2, 383.1. modo affine 
κρυόεσσα , non coll. ad Hef. , ubi et κρυερὴν, ψυχρὰν, it. κρυερὸν Lcisn. 
fenfu, fed Bg. ap. G. Th. cum Gr. al., at »aigidas, weujdy, κρυόεις» 
frigidus. 

τ ewsQ.) De vitiofa Var. L. cf. Valck. Eur. Ph. v. 1319. €., ubi de 
perf. et improprie, cf. Stp. Th., ubi et de re ac phyfice j,colle&tas nu- 
bes habens, f. coactaset congregatas. Herodi. |. 1. ὥρα κρυερὰ κι €vyyeQc' 


E N 


1 7 J "^ 


194 LIBER L. OAP. VI. A. V. C. 953. CHR. N. 180. 
»ἔλεγον 2, ὦ δέσποτα, πηγνύ- mes, dicebant, domine, congt- 


2) In Ms. Ba. παύση δὲ ἔλεγον ὦ ὃ. defunt commata. Marr, fimiliter poft δὲ 
et ἐλ. nihil in A. cum B. 1. 


memoriter atque e P., cf. Poll. r, 113. c. àyo, nubibus οὐάμέξης » ad 
quae N. 21. noiter locus laudatur et νεφελώδης, mubilss, it. δυννέφελος, 
ehrubilus, quod et 6, r'0., tum Diod. S. T. 1. 349, 47. de Gallia ἐν ταῖῷ 
συννεφέσιν ἡμέραις. — κατὰ δὲ τὰς αἰϑρίας A., die nubilo, Íereno autem 
rel., ec per Lat. idem ad loca Ind. Geop., Hef 2, 1309. e. συννεφὲς» 
σκοτεινὸν», Cf. N. et Bg. ap. G. ΤῊ. ,,»νεφελώδης, nubibus tectum, caligi- 
noium, (nobis hic ewi/kirt, neblicht, trü£, de fimplicium genere, ut 
Bg., quod et in L. Eri., ut tamen feverius fit illud ad Poll. compofitum) 
obnubilus , ἐπινέφιοςς fine explic., fed Sch. fere cum P. γ,σ. anni tempus, 
quod perpetuis nubibus obtineretur.** ' 

οὐ z.) Sch. in z. cum Bg., qui eP. omittit δὲν folenne in orationum 
jnitiis, quo de R. Ind. Dem. p. 192. 1. ,,92 eleganter redundat in. ora- 
tione ftomachantis, rem mirantis una atque indienantis, τὸν δὲ Qáexavoy! 
τὸν δὲ ὄλεϑρον ""ς quae Gr., non item illam opinionem redundantiae , re- 
petit Z. ad Vig. p. 528. m. sexquifitus ufus pareiculae δὲ effe videtur, 
ubi ad indignationem fignificandam adhibetur** fed Hoog. Op. p. 248- 
e. Nr. 15. ubi vero plane in orationum principiis adhibetur: infert 
abruptam orationis formam , indicatque iram et indignationem dicen- 
tis, vehementiorque deprehenditur affettus, quando inrerrogationibus 
additu:z** denique Z. Ind. Xen. Cyr. Nr. 6& ,fervit interrogationi 5, 15 3.** 
ubi ἑώρακας δ᾽, ἔφυ» τὴν γυναῖκα, ὦ Κῦρε» ἥν με κελεύεις φυλάττειν; et Lh. 
Vs. V. 1. p. 262. 1. 6. vidifíz ne, inquit, rel. ipfa etiam non exprimit δὲ 
particulam, quam et in tali cauía equidem credo vim habere fuam pro- 
priam, ut fit adverfantis, obiicientis, vituperantis aliquid , fed leniter, 
quae fiunt fane plerumque cum ira et indignatione quadam; tenentibus 
quoque nofiracibus fic «er et uz, ut Hoog. lI. l. adhibet tum ez, tum 
et f. vero, quod poftr. comparat lolum Zeun. l. l., .hic ut reddatur 707 
vero. defrues , 1. non defines vero, eodem tertio loco, fed ila Vs. per e£ 
fit potius e Gr. καὶ, fimiliter ufurpato, cf. Xen. Mem. S. 1, 3, 11.» et 
de v. zzv. med. cum particip. pro inf. Stp. ΤῊ. Spanh. ad Arift. Plut. v. 
360., ad Luc. 3, 853. b. m. in Add. ad p. 86:., ubi et cum inf., con- 
trà Thom. M. p. 696. Loesn. p. 11:. i. Ind. Xen. Cyr. Z. cum Poff. Synt. 
et Dem. 43, 25. 49, 19. 82, I4. 99, 17. 109, 9. 218, 2. €tc. Sed maius 
eft illud ap. Vig. p. 195. i. 5íecunda perf. fut. indic. faepe pro impera- 
tivo ufurpatur** ad quae Hoos. N. 82. b. e, ,,habet hoc idioma magnam 
emphaíin , fi id fiat cum interrogatione. ]ta Herodi, l. 2. c. 1. (δ, 18.) 
οὐ παύσῃ — λέγων; non delines? 1. e. quin define dicere'* fed iterum Vig. 
p. 439. Nr. 3. »notandum eíl —— tertio, negationem, etiam cum inter- 
rogatione, ur plurimum aflirmare** ubi Hoog. N. ,,negativam quoque 
vim amittit adv. oz ,- cum fur. conítru&tum interrogative, redditurque 
vel quin, vel per imperativum** ubi modo e lur. 2!iquid fübiicitur. la 
quo de alio imperat. modo, in quem fut. pofhir mutari, nos quidem, 
concedimus; eílque illud zoz f. sonne defines δίδογε *. i. q. debes defi- 
nere bibere, f. non amplius debes bibere, ic. define bibere, ne amplius 
bibe, it. defines fane f. prote&o, quia funt, qui negativam cum interro- 
gatione explicent per enunciationem €oncrariam, i. affirmantem, idque 
vel fimpliciter, vel cum aliquo eiusmodi adv. e genere aiente; quam» 


LIBER I. CAP. VI. A.V. C. 953. CHR. N. 18o. 195 


»μενόν τε καὶ ὀρυττόμενον πίνων [atamet effo[Jam bibere aquam 2 
ὕδωρ; ἄλλοι δὲ ἀπολαύσου- 5. ΔῈ alü fruentur calidi 


3) In Ms. Da. hic non efft interrogandi fignum. Marr. Sed quid aliud? 
Modo in Par. duo punda, et in ἴδ, 1. comma, v. N 


quam hoc facile careas; in quibus nihil eft, quam vis leniter imperan- 
di, monendi, fuadendi, cohortandi ac corripiendi; nec in negativa 
.um-interrogatione per fe eft empaafis, fed alis eloquendi modas, 
quam oratione recta et aiente, interdum ille ranrum ad variandum per- 
tinens; nifi emphaíis illa quaeratur in eo, quod interrogatio aliquando 
adhibetur ad affectum indicandum, cf. Ern. rhet. δ. 359., eftque. cum 
animi commoti , 1. irafcentis, dolentis, indignantis; quod et. ἢ. l. pro- 
cedat, ubi aífentatores et delicatuli homines non tam. Commodi, quai 
fua caufa, fuerint in dolore, ira et indignatione ob miferam .huius re- 
gionis conditionem omniumque fuavitatum penuriam. . Similis ratio eft 
jn Lat. quiz cum imperat. f. finito modo, quod refolvi licet in princi- 
pem nouonem fuam, pro qui non, i. qvare non, cf. G. Th. 42, 59.» 
ubi deinde l. 64. ,,cum imperat. corripiendi f. imperandi vim babet** 
cf. Hor. Turf. p. 906. , quanquam de" poítr. dubitari poteft, cum ea vis 
jam (it in ipfo imperativo. 

ὦ àeez.) domine, qua voce Plin. iunior et Martial. honorant itidem 
imperarores. Sic autem et paulo poft ($. 12.) τέκνον καὶ 3eez. Stepb. 
Non modo hic adulatores dicunt Cominodum δεσπότην», Íed mox $. 12. 
Pompeianus eundem his verbis compellat, 7.5. 3. Vulgo negant aucto- 
xes, hanc eompellationem eífe tantae antiguitatis, v. Wolf. Cur. Phil. 
ad AGor. 2;, 26. Niger infra 2, 8, 6. ait, deos populo Rom, τὴν δεσπο- 
τείαν ἁπάντων tribuiffe. Plinius in ep. onibus Traianum Zomizam vo- 
cat. Leism. 

De hoc fubft, cum honoris caufa adhibetur, nihil Stp. ΤῊ.» ut 
tamen notio ifta infit in iflius illa, cum ,,3. dr., cuius dominio homi- 
nes aliqui, f. populus, f. regio parent** quo et referuntur loca N. T. 
v. c. Luc. 2, 29. ec Act. 4, 24. , ubi idem vocativus, íed fine ὦ excla- 
mandi, et de deo non eft merum honoris nomen, ἐξά fimul declarati 
in homines imperii fummi, quo redit ec ratio L. Schw., ubi c Iofeph. 
»AAAR GU, ὃ. ^, fedtu, deus bene fortallis, fi compares cum affini 
κύριε, cf. L. Krb. p. 361. m., ut de titulo Zomivi in numis imperatorum 
Spanh. .de Pr. et u. n. 2, 482. ir. G. Th. cum Gr. n. in Bg., qui e P. 
opprimic voculam illam exclamationis. 

Geurzop.) quid fit, faris clare intelligere ab ipfo Herodi. licet, qui 6, 
7; (16. e.) Rheni (et Iítri) aquam congelatam effodi fcribit fecuribus etc. 
Leisn. 

Tenet hinc utr. particip. Stp. Th. 2, 1479. F. m. et 3, 261. A. m. e 
P., at Sch. in dg. etiam Eg. ad πηγν.» quod ct ap. G. Th., ut alterum 
ad ce. cum Grr. al., e quibus fimul definiatur anni tempus, quo Com- 
modus cum exercitu in his terris verfatus fit, ur de hieme intelligatur. 

ἄλλοι) Intellizuntur omnes, qui non in Pannonia eranr fimul in bello, 
fcd manferant domi in Italia et Romae ; ubi libere quidem Bg., per or- 
dinem alium, fed re&ius, quam P., qui δὲ oppreffir, defertus aSch. in 
sy. fluento frigido, v.(. latice frigide tacente hinc Stp. Th., ubi 
Nofter videtur loqui de calidis fontibus ad ufum balncorum, et de tri- 


196 LIBER I. CAP. VI. A. V. C. 955. CHR. N. 180. 


b) In Ms. Ba. per errorem eít ἀπολαύτουσι», ac poft hoc v, (imul comma. 
Marr. 1n edd. alii hic errores, ἄλλος καὶ Ing. , τέϑερμῶν Stp., pro quo Mart. in 
fuo exemplo habuerit τεϑερμῶν uno accentu tantum, íed iunGis vocibus tamen, 
quas proinde e Ms. Ba. divifas nobiscum dedit. 


gidis ad potum, ut sZuz fit fyn. pr. πηγῶν» profonte et fontisaqua, quo 
fenfu etStp. affert e Plut. ναμάτων ϑερμῶν ἐκλείψεις, et quod e Plat. tropice 
»»Zu& τῶν λόγων, luxus ver borun'* id Moro ad Longin. p. 249. N. b. et p. fq. 
m. »νᾶμα A. fons eloquentiae** cf. Luc. 1, $01. 1. 70., fed 2,792. 1, 27. 41» 
q»ov, pro quo f. aqua fumferim ecBg.. in numero difcedentis, cf. cum 
eodem Lat. Ind. Xen. Pol. Z. et Geop. it. Fifch. ad Anacr. p. 144. a. N. το.» 
fed Dion. H. S. T. 1. 29, 37. ἔχει δὲ 4 γῆ κοὶ νάματα ϑερμῶν ὑδάτων, €d- 


dem terra babet aguarum calidarum fceturizines, ubi dr. deloco, unde . 


aqua et fontes fcarent, ut Suid. 2, 595. m. vzuz, ὕδωρ ποτὸν» (uod 1. 9» 
quorum. alterutrum explendum, nifi et excidit) τόπος xer&eevrog ναμᾶ- 
τιαίοις U2260:, leteX , aqua, quae potari poteit, /ocas, laticibus irrigumus, 
non coll.ad Hcf. 2, 652. cum N., utque Lat. dixerunt equae dulcis fons, 
cf. G. Th. in hoc fubít., cum Gr. n., etiam in Zaz., (quo fere poético 
ufus bg. ad variandum forte, nobis warme Quellen a4 frifches Brunz- 
"walfer , 1. fvifche Brunnen,) it. in v. frwor , eP. ,,uti aliqua re, cum vo- 
luptate** fed et fimpliciter, cf. Niz. cumIndd. Corn. N. , luit. Suet. Plin. 
Gs. ec Amm. Marc. 

ἀτμιδ.} Sch. ,νἀτμ. P. auris, quibus fo/a Italia ferax eff. Fortenotan- 
tur vapores balneorum, quibus frigora hyemis levantur, ut et ἀέρων» 
flatus 2&r75, quibus aeftus levantur, ἀὴρ — fo/a Italia dr. eíle ferax ἀέρων» 
flatibus a£ri;, h.e. auris cemperatioribus. Nifi forte ibi loquatur auctor 
de arte factis aéris commotionibus,' quibus in Italia aeftum folis levare 
folent** fed Stp. ΤῊ, ,,ἀτμὸς, flatus, halitus, vapor, fumus, — et ὠτ μη 
f. erui, idem ,nihil amplius, nifi quaedam ex Hef., quae plena funt 
1, 603. m., non coll. Suid. r, 372. m., necme reperiente, praeter Hef. 
Theog. v. $63. ἀτμῇ, haud dubie pro igne, fed Ind. Geop. cum Lat. 
balitus et vapor , in cuius loco primo eit i, q. pr. ἀτμὸς » tum ap. Diod. 
S. T. 1. 518,50. παχείας xo) δυσώδεις ἀτμίδας » crallae aurae tetri que 
odoris nebulae , fed L. N. T. Schw. in N. s2zui; refpondet Lat. vapor, — 
interdum non eít humor, caloris vehementia evectus, Germ. Dampf, 
Íed ipfe ardor et acílus, identidem per fe ipfe repercuffus. — Belle Cur- 
tius — Hinc igitur intellises Herodi. 4, 8, 19. ἀτμίδας, opp. νάμασε 
Ψυχροὶς, Ct τῇ wea xourez xo συννεφεῖν τ. eiusdem ἀτμίδας ϑυμιαμάτων 
1; 6, 4.“ ubi bene habet de Lat. vapore, pro calore, cf. G. Th., cum 
Gr. n., fed, praeter confuía Noftri loca, male opponit Zry. hic illi ᾧ- 
γάμ.» Quod porius ad pr. ewy. 9. refertur; ficut, fi ἀτμίδες h. 1. fint ca- 
lores, tamen opponuntur modo τῇ ὥρα xg., nec fimul τῇ evwejs, te- 
nente L. Ern. tantum Latt. Stp., fed hic non valente fenfu vulgari pre 
parriculis aqueis ec humidis, in altum fublatis, cum Italia eas non ha- 
beat fola, ied communes cum aliis terris; ut cogitem potius de vapo- 
ribus alius generis, v. c., qui exhalantur a plantis, arboribus, floribus, 
pomis, rel. , qui fane Italiae func fi non proprii, tamen plures, et ob 
fuavitatem fanitatemque ab hominibus illis delicatis potuerunt defiderari ; 


»CiP πηγῶν τε ϑερμῶν καὶ fontibus. et. frigidis laticibus, 
υΨυχροῦ νώματος, ἀτμίδων τὲ durisque εἰ cotlo, quat σε 


LIBER I. CAP. VI. A. V. C. 933. CHR. N. 180. 197 


καὶ ἀέρων, ὧν Ἰταλία μόνη mmia líalim foía praebet fam 


quanquam non videtur Nofter ita abfolute ἀτμίδας pofiturus fuiffe, fed 
adie&urus epitheton aliquod, ut εὐώδεις. [της accipio Zzu. cum Bg. 
e P. (ut iam verfum eft fupra ap. Diod., et quoque Hef. explicuit l. 1, 
svo5,) exiftimans , copulari a Noftro per copiam fyn. zz. cum zeg., au- 
za; cum aere, (quod poftr. hic iterum, ut alibi, per plur. exprimitur;) 
fic tamen, ut proprie zégec latius quid finc, et τμίδες anguílius, ἢ. e. 
&5e 1. ᾳ. pr- δ. ὥρα, acris totius conílitutio, fed ἀτμὶς aéris pars quae- 
dam, quoad movetur, quem venum dicimus, et in communi vira etiam 
fimpl. aérem, et utr. nobis Lufr und Witterung, quae et coniunguntur 
ap. geographos hodlie in parte terrae alicuius regionisque phyfica et natura- 
li defcribenda; ficut haec expofitio quoque cadit in Lat. Bg.coe/o; quod hic 
non utique fit corpus illud, ftellis aprum, fed aut aér, aut tempeftas, quo 
de utr. cf. G. Th., et, de aére fumtum, debeat effe ampliori feníu ad- 
hibitum, et i. q. tempellas, ut diítinguatur a fimul pofitis zuzis, qua ira 
voce G. Th. fic habet ,2ura» αὖρα, vvoz, (en iyn. iftius Zrjic!) lenis 
quidam aeris motus et fpiritus dulcior, ut Zephyri. — Interdum tamem 
vehementiorem motum, quem ventum vocamus , fignificat, — 4) aer 
norat* prorfus ut volumus, cf. Hef. 1, 619. m. evexv, πνοὴν λεπτὴν» €t 
eigo, πνοαὶ» €t Suid., non ib. coll., 1, 382. m. αὔραν, πνοὴν. auram, 
ventum, quo poftr. Gr. iidem exponunt l. l. fupra noftrum zzyi;, ut 
Lac. illud Bg. e Gr. ortum apparet per fe. | Caeterum fi tamen quis hic 
cum Schw. capiat ἐτμ. decaloribus; debeat is in rp. T. x. Zee. ftatuere 
hendiad., ut fit caZi/o aére, coelo , nobis avarme Luft, Witterung , ac 
referatur ad. pr. óe. xgvse.,. quanquam ad hanc figuram non defcendo; 
dum fingula verba licer interpretari. 
ὧν IrzM) Hic Bg. paulo liberius recedit a verbis. Leism. Sane fecu- 
tus eít Bg. nec P. nec Sch. in »ν»εὐφ. Jtalia ferax vaporua'* cuius adi. 
particulam εὖ exprefit per adi. fa/ubris, fed reliquam partem 4oe. pet 
verbum fyn. illi ferre, quod latet in illa terminatione adi., aíTumens 
praeterea adi. πάντων» ut oltenderet, fe articulum f. pron. ὧν non refer- 
re ad folum proximum Zse., fed ad reliqua praemifTa πηγῶν — ἀέρων» 
ubi, quoad illud adi., affumto v. fubít., reddam, quibus abundans ejf, 
quibus abundat, quae abunde habet, cf. δ. 3. e., vel, neglecto sj, qvae 
praebet, fert, habet Italia fo/a, i. folum, praecipue, cf. r, 4, t4. €.» 
cum et ἢ: 1. ifti homines dicant cum animi motu aliquo, et cupidi pa- 
triaeque nimis faventes; quo Noítri encomio de Italiae bonitate etiam 
utuntur ad Ael. V. ἢ. p. 605. i. a., ubi et Plin. locus eft, huc commo- 
dus, 2014 ea vitalis ac perennis falubritatis coeli temperies (ἀέρων) eff — 
£ot montium afflatus, (νοῶν, ὠτμίδων» i. venti, aurae, e montibus flan- 
tes, cf. G. Th. v. afflat., quae duo fupra quaerebamus,) — 205 omnium 
fontium que ubertas; e quo extr. fubít. mauear tamen hic ap. Noftrum 
vis propria adi. e$. , ut aurae illae, coelumque illud, quod Italia habet 
Íola et praecipue, intellizetur fic, auras eíle mitiores, ac coclum lenius 
calidiusque, nec ita immite et frigidum, ut in ripis Iftri; ad laudem 
forte Italiae etiam pertinentibus, quae infpicere non licuit, bis Leisn. 
.3n m. Ox. ον. Strab. VI. et Cluv. G. A. 1. 1. c.g. p. 33.fq.**. Reftat de 
interpunctione, ur pro punécto mero poft «à. fit melius punctum f. 
fignum exclamandi, fi fumatur ab ἄλλοι — εὖφ. enunciatio ironica, aut, 
quod malim, non modo poft «4. punctum interrogandi cum Ms. Ba. 


198 LIBER I. CAP.VI. A. V. C. 953. CHR. N. 180. 


»*UDopoc*. Τοιαῦτα δή τινωτῷ 6. lubria. —"lalia nempe ado» 
€ ᾽ὔ 2 - * 
μειρακίῳ ὑποτυπούμενοι, ἤγει- lefcenti adumbrantes, excita- 
» - X 3f * M . . 
ξον αὐτοῦ τάς ὀρέξεις εἰς τὴν banteiusappetitus ad volupta- 


c) In Mz. Ba. hic eft interrogandi fignum, at verfus non abruptus, fed 
continuatus. Mart. Pun&um interr. erat tantum in edd. Par, et Qx.,. v. N. 


(quia o:iatonis hanc partem facic fimilicrem priori, retinetque animi 
motuni eundem,) fed etiam pott ὕδωρ cclon f. punctüm in apice, quod 
cavebit, ut in altero Za. δὲ — membro ne repetatur e pr. negativa. οὖν 
fcd faciet quoque, ut fimplex enunciatio interrogatiVa e genere aiente 
cogitetur, a(fumta ad fummum particula Lat. illa z45$ , quae deinde et 
ipía, e fuperiori lege, mutabitur ad fenfum in negantem, v. c. tu de- 
bes definere bibere aquam rel. , fed alii non debent frui rel.,. fcil. non 
ita praeflantes ac digni, ut tu; quae comparatio iítorum oratorum fane 
excitare in Commodo tumido et arroganti aeque, ac molli delicacoque, 
debuic invidiam atque appetitionem rerum iftarum praedicatarum, ut 
fequitur. T eupde S 

τοιαῦτα — v.) ita defcribentes, ut propemodum oculis fübiicerent. 
Stepb. quae repetit fere Sch. poft. ,,praefigurantes animo eius calia** cf. 
I; 3. 1 1., Noftiro forte utente τῷ με;ρ.- hic potius pro nomine Commodi 
proprio f. pro pron. αὐτῷ, variandi caufa, cf. 1, $5, 1. e. it. infra $. το.» 
quain ut zefpiciat animum ingeniumque adolefcentium, in cupiditatibus 
fervidius, et ad fle&endum mollius. cf. $. 2». m. i2 

.3y:6.) Hinc Dio 72, 2. inter caufas, cur Commodus, pace cum bar- 
baris facta, redierit Romam, etiam hanc fuiffe fcribit, μιφσόπονος 34 ἦν» 
καὶ πρὸς τὰ: ἀφικὰς ῥαφτώνας ἠπείγετο. Leism. : 

. Sch., praeter jd, «4 aliquid zevere, incitare cum Bg. in 0g. 
modo ordine alio; nihil fimile ferente Stp. Th. in v. ἐπιϑ.» nec Notiri 
6; 1, 12, €., Íed in v. de. utr. locum, illum quidem eP., fed hunc fine 

's., ut nec prodeft illius difcrimen inter ce. et ἐπ,9.. fed Kypk. 2, 187. 
m: poft Rom. 13, 14. cupiditates non tantum vitia animi, fed et ipía 
fata exte;na, qualia κῶμοι, κοῖται, pí9o; alterum Noftri fic reddit 
»qutin adulatores cupiditates eius iam vigen£es ad turpes incitarent Zibi- 
dines'* hoc poftr. Lat. non bene dele&o, cum dicatur tantum dé animo, 
nec de factis et fceleribus, quae oriuntur e libidine ac cupiditate; rem 
me hic concipiente fic. Cum vulgari ratione dici potuiílet, ἤγειρον αὐτοῦ 
τὴν ἡδονῶν ἐπιθυμίαν», ἴ, ἐν αὐτῷ d. ἐν τῇ ψυχῇ αὐτοῦ ἤγειρον τὴν ἠδ. ἔπιϑ.» 
Í. ἥγειρην αὐτὸν εἰς τὴν 43. ἐπιϑί,) Nofter τὰς ὀρέξεις αὐτοῦ fimul expretiit 
pro animo f. voluptate, ubi eft appetendi vis et appetitio; unde or- 
tum illud P., aZe/efceutis animum vo/uptatum libidinibus iwcenderumt, 
cui par hoc, animum eius excitabant ad voluptatum cupiditatem, εξ 
hoc illa poítr. Gr. noftro, excitabant eum ad voluptatum cupiditatem; 
cu) proximum illud antea Gr., excitabant in animo eius f. in eo cupr- 
ditatem voluptatum; ut adeo αἱ δρέξεις latius fumanturac tanquam prius 
quid et totum, fed 4 ἐπι3. anguítius, et ut pofterius aliquid et pars 
quaedam animi voluntatisque. In quo non dicam, an Nofter reipexeric 
decreta philofophorum veterum, quorum aliqui δομᾶὴν et ὄρεξιν diutin- 
guebant, nominatimque Academici ac Peripatetici ὄρεξιν prioreu fume- 
bant, pro primo animi motu, fed £ouj» potteriorem, 1ecus ftatuencibus 


e 


LIBER I. CAP. VL A. V. C. 933. CHR. N. 180. 199 


ἡδονῶν ἐπιϑυμίαν. αἰφνιδίως 7. tumconcupifcentiam.  Re- 
δὲ “καλέσας τοὺς Φίλους, πο- penteitaque vocztis amicis defi- 
- ϑεῖν ἔλεγε τὴν πατρίδα". ὁμο- 8. derio fe teneri dicebat pa- 
λογεῖν δὲ τὰς αἰτίας τῆς αἰφνι- triae; fateri tamen caufas tam 
δίρυ ὁρμῆς αἰδούμενος, δεδιέναι repentini impetus veritus, fo- 


d) B. 1. δὲ καὶ x«A., inferto wai, forte e íq. fyllaba fimili. |. c) Comma 
hic in B. 2. L., fed colon in Ox. a. , quo pertineat Ms. Bg., v. N. 


Stoicis, cf. Heyn. Epit. i. et Gs. Hag. in erudit. univ. 2, 197.fq. , cum 
in populari oiatione, in primis ap. hiftoricos, iíta, ut et àz;9uuíz, pro- 
miícue ponantur, et ipíe Nofter 3, 13, 14. νεανίας, — εἰς πάσας ἡδονῶν 
ὀρέξεις ἀπλήτως ὁρμωμένους habeat, pro quo hic elt εἰς τὴν ἡδονῶν ἐπι.» 
cf. Luc. 2, 143. l. 56. [44. et Cic. p. leg. Man. c. 14. i. ἐέμη — non ab 
inttituto curfu devocavit “δ᾽ ad voluptatem ; tenente G. Th. Lar. bg. 
excit, et concup. cum Gr. n., at poftr. fine optimis auctoribus , ied ap- 
petit. line Gr., verum ,,appetentia , ὄρεξις, actus f. habitus apperendi.** 


aijw3.) In Ms. B2. poít i;aque et amicis a Leisn. additum erat. com. 
ma, quod potius omifi, cum in Gr. edd, ac P. Vss. nulum effet poft δὲ» 
ut adv. zi$v. etiam trahi poífet ad proximum v.xza., cum alioqui, com- 
znate poit δὲ facto, folum pertineret ad remotum v. ἐλ.» íicut pertine- 
bit tancum ad v. «z^. e Stp. diftinctione, refoluto particip. per cum f. 
poftquam, fed ad v. utr., refoluto eodem particip. per e? copulam; fe- 
rente C. Th. adv. Bg. cum Gr. n., quod ap. Stp. Th. fine auctore, cf. 
Ind. Thuc. Hef. er Suid.; reddente Sch. cum P. fimul et cum Bg., fed 
cum P. partim im κάλ. quum convocaílet eos* quod eit potius illud 
συγκαλέσας Y, 4, 1.» pro quo compof. tamen hic per fimpl. varietur; ταν 
nenteStp. Th. faltem notionem, cum explicet per arceffere, atque adeo 
pro vocare per alios, cf. 1, 2, 2. m., ducente Bg. e P. paff. et. in fq. 
"c9. (proprie hic fumto) formulam paff., fimul fuppleto pron. ἑαυτὸν» 
it. δὲ per 24, cf. T, 4, 14. , ut polt τὴν vare. in Ms. Bg. repertum feini- 
colon, fi ab ipfo eft, refpondeat colo Ox., quod feras in oppoficis δὲ 46 
piv, quod hic in pr. ἐλ. deeít; quanquam et edd. Baf. commo placebiz 
forte ali hic in uno eodemque fubiecto et eadem verborum rectione 
per nominativos particip., quorum mafc. per fyncfin cohaeret cum $. pr. 
meutr. τῷ 4g. ὁ 


' époA. δὲ) Bg. e P. primum. ín δὲν ap. G. Th. cum Grr. al. , fed cum Gr, 
n. op. in Lat. v, ex codem, ut et in adi. ai$v. affumto adv. οὕτως» 
pro quo fufficiebat capere artic. τῆς pro pron. ταύτης,» ut nec opus fup- 
plemento Sch. in. óeu. impetus redeundi repentini* fi hoc fubft. referas 
«d pr. $. v. ze9. ; in quo latet fubít. zó3cc , ifti fyn., cam et defiderium 
fit genus cupiditatis, pro qua eít ap. Srp. Th. aliunde, ut et v. i3. pro 
non audere f. nolle, quomodo hic ceperim, (ut noftratium μον fcbümen 
1. fcheuem,) et Bg. ctiam, ob fq. 3$3., eP., ap. G. Th. cum Gr. n, 
praeter quod Sch. etiam s a ata fateri* fyn., proprie prae cogitra- 
- cv É' aliorum iudicii nolle aliquid fateri, it. cum rubore, in ge- 
nis oborto. 


200 LIBER I. CAP. VI. A. V. C. 353. CHR. N. 180. 


προσεσοιεῖτο Í, μή vic ἐκεῖσε licitum fe  fimulabat, ' ne 
᾿προκαταλάβο, τὴν βασίλειον quis ilic occuparet ^ prin- 
évíay τῶν εὐπατριδῶν πλου- cipis domum ex patriciis 


f) Hoc comma fuit in Ms. Ba. cum edd, A. ct al. fed nihil inStp. rel, 


90:3. 79.) Cogitabat Commodus, ut Hiero ap. Xen. in Hier. 1, 12. οὔτε 
(οἱ τύραννοι) τὰ οἴκοι κέκτηντοι ἐχυρὰ , ὥςε ἄλλοις παρὰκαταϑεμένους ἀποδη- 
μεῖν. ,Φοβερὸν γὰφ» μὴ Gua τὲ ςερηϑῶσε τῆς ἀρχῆᾳ., κοὶ ἀδύνατοι γένωνται 
φιμωρηφασϑοι τοὺς ἀδικήσαντας. Leisn. , 

Nefciente Stp. ΤῊ. inf. δεδ., cf. Ind. Luc., P. partim Bg. deferit, 
v. primum reddens per phrafin, oppreffo v. fubft. effe, et affumto iterum 
pron. ἑαυτὸν, ap. G. Th, »inquietus et curis affectus** nec cum »e coni., 
cf. tamen luft. Ind. et ad ze. 1, 9, 13. de Bg., quod quia cum Gr. late 
patet, nec modo ad omnes corporis partes et actiones, ad vultum, 
oculos, frontem, fed quoque ad linguam orationemque, hic ceperim 
de extremis potiffimum, ut íit, fignificare ore ac verbis, dicere, fin- 
gere, nobis vorgezez ; quo de nihil ap. G. Th., cum Gr. n., fed Ind, 
Tac. ,fimulare meritum , i. iaCtare* f, profiteri, Corn. N. ,,//m. i. cau 
fam interponere* i. proferre ore ac dictis, ut Cl. Cic. ,fmulatio, no- 
inen, praetextus** et Amm. M. Ind. ;,pro accufatione.* In fq. apparet; 
vlc cohaerere cum remotiore gen. τῶν e2z.4 quem ita longe Nofter diftra- 
xerit ob orationem laeviorem, fequente Bg. ordinem hunc, non item 
P., unde tamen fumfit pr. ex iterum, cf, $. 2. 1., fuppletam et abaliis. | 
in tali gen. cum ie f. sic, cf. L. Bof. Ell. p. 488. €. 492. m. cum Fifch, 
ad Well. p. 309. ; neglectum a P. adv. ἐκ. fervante Sch. per Lat. ;//, fyn. 
ΒΡ.» quod aliunde ap. Stp. Th. femel, cf. L. N. T. cum 1nd, Fiich, 
Aefch., liberum relinquente me, quorfum trahas adv., ad fq. v. προν 
en ad pr. τὴς et fimul ad fq. fubít, τῶν εὖπ.» pro zic ἐκ. τῶν εὖπ.γ. ut fimi- 
le fit ili 2, 9, τς. οἱ ἐκεῖσε ἄνϑοωποι» fuppleto particip. ὄντων», quomodo 
fuum exemplum quoque explicat Stp. ΤῊ.» in v. zeox. fübiiciens locum 
hunc fine alia Vs. poft Lat. Bg., qui hic cum P. reddit, ut (impl. xaraA. 
I, 3, I1. €., tenente G. Th. cum Gr, n. »fraeoccupare, — ante occue 
pare* ex optima auctoritate, etiain phyfice, ut ἢ. 1.4. ubi vim habeat 
praep. fuam. * 1 

τὴν (xg. $«.) Uti alii fcriptores, ita faepiffime Eurip. hac v. utitur pro 

οἴκου VOCE , V. e. c. Alc. A. 3. fc. 2. Strot£. , : 
Qui refpicit forte v. 589.» fervante Bg. e P. omnia, (per fyn. tubft, 
duo,) fed Notlro variante cum s βασίλειος αὐλὴ {. οἰκία , qua in notione 
tenet Stp. Th., fed non cum epitheto Nofílro, nifi in adi. g. ex ἢ. 1. 
folo , ut et ego habui modo ex Ind. Polb. Ern. ,£síz τῆς δυναφείας», ledes 
amperii* cf. Hef. et Suid. ' nae 
σῶν εὖπ. πλουσ.) Forte καὶ πλουσ. Reisk, Pro quo lenius erat 4 πλιὸ» 
cum baec fyllaba facilius a fq. littera z periiffe poffet, et ipfe Noter 2, 
6, 8. diferte haberet, ὅσοι εὐπατρίδοι., ἢ ἔτι πλούσιοι, etiam fyn. εὐγενὴς 
€t εὖ γεγονὼς Cum πλουσίοις lemper diftin&e ponere, Tum ipfi Vern, 
hic copulam 4 interiiciunt, nefcio unde, cum et P. cum Mss, mane- 
ant in vulg., per fe fenfum aliquem edente, v. 1, 2, 3. m., fed G. Th. 
ferette cum Gr. n, Eg. ,,op., dives, rel.« at cumGir. al. in Lat. ad adv. 
zir., e P., cuius gradum deferic modo Bg. in óx., quo fine adi, Nofter 


LIBER I. CAP. VI. A. V. C. 933. CHR,N. 180. 301 


δίων, εἶϑ᾽ $, ὥσπερ ἐξ ὀχυρᾶς opulentis, dein quafi ex mu- 
ἀκροπόλεως, δύναμιν καὶ περι- nita arce conflatis copiis in- 
βολὴν συγκεοτήσας, ἐπιϑῆται ^ vaderet imperium. | Suppetit 
τῇ dex. αὐτάρκης δὲ δὲ ἥμος, 9.autem populo faeultas fubmi- 


6) Hic nullum comma in edd. et Ms. Bg. 8) Ms. Vi. ἐπιϑῇ τὰ mendofe, 
fed ἐπιϑεῖται in edd. A. B. cum Par. 1., v. N. : 


7, 1. 9. iterum utitur hac formula et finilitudine, (ignota Stp., ctiam 
nobis aliunde,) ibique improprie, puto, pro adv. aliquo f. fyn. ei for- 
mula aliqua, v. c. tuto, libere, fine impedimento, via ac ratione tu- 
tiffima, quae hic, ubi de hoftibus quibusdam fermo eít, euam valere 
poteft proprio fenfu, ere bellica du&o, ubi, arcibus occupatis, reli- 
qua urbs eo citius faciliusque expugnatur, et caeterae regiones occu- 
pantur tenenturque; unde et exponi licet pro cito ac facile, cf. de zxe. 
Hef. et Suid., arx urbis, fed per Bg. fimpl. etiam L. Ern., ap. G. Th. 
cum Gr. ἢ.» etiam in particip. »/z., pro adi., quo de Gr. v. Hef. cum 
Suid. (ubi ες Bg.) Ind, Xen. Z. Cyr. ac Bach. 

δύν. x. περ.) Forte καὶ πλούτου περ.» ut aliis loquitur locis. StepA. cuius 
medicina, durior nec neceílaria, ιν. ad 1, 2, 3. m., reddente Sch. in 
9. s. T. €. exercitum co///gerc'* partim e P., unde Bg. modo conftervat 
Lat. ad v. e. , contrahens et ipfe duo fubft. in unum, fed ut forte ce- 
perit fuum de copiis utr. , inilitaribus ac pecuniariis, pro fevero, exez- 
eitum et pecuniam. ἢ 

ἐπιϑῆτ.) Ali ἐπιϑεῖτοι » ex quo faCtum ἐπιϑεῖτο conveniret cum zeozz- 
ταλόβοι. Stepb. 

Mihi edd. indicativus videtur potius operarum vitium, quam ut 
excufem per enallagen modorum, quae et cít in vulg. coniun&ivo cum 
optat. rgox., iervante Sb. Ind. vulg. coniunct., ac laudante fimile Noftri 
Ὁ. 18. àedi£vau, μή Tic ἐκεῖ τοῖς πράγμασιν ἐπιϑήτολ» quae formula eft fyn. 
noftrae, qua de, practer illa ad 1, 3, 14. e. , add. Stp. Th. 5, 1498. 
C. i., fervante P. aliquàm vim med. , ut Gs, ad Luc. 2, 189. i. ἐπιϑέμε- 
^ τῇ à, Vindicate mihi imperio, ubi, ut hic, à. imperantis poteftas f. 

nitas. ' 
o $3) Particula δὲ hic et alibi pro γάρ. Steph. Hic δὲ eft caufalis, 
Sic ap. Hom. eadem vox ponitur "IA. «', 10$. et v. 56. (forte 57.) v. Wal- 
ther. An. hitt. p. 25. Sic Marc. 16, 8. Luc. 4,38. Matth. 23, 5. 2 Cor. 
1, 21. Thuc. τι p.23. Elsn. Obf. p. 200. Kuhn. ad Ael. V. h, 12, 8. (p. 
730. N. 5.) Raphel. ad Xen. p. 273., add. Luc. 12, 2. coll. Matth. 10, 26, 
et Marc. 4, 22. L. Bof. Exerc. p. 43. Leisn. 

De δὲ ap. Thuc. l. l. dubites, utrum Leisn. refpiciat |]. 93. πρότερον 
$», nam aste, anl. 96., cf. N. et in Schol. p. 600. ad p. 3. v. 3., Bg. 
fervante vim propriam, quae et ἢ, l. obtineat hactenus, ut tora enun- 
ciatio et ὃ, haec fumatur pro iudicio hiltrorici, quod et a Lerinis fit per 
adverfativam , fed fic, ut extrinfecus fere affumatur affeverandi vocula, 
v. c. lane f. vere, nobis i5 der That f. wirklich; ut tamen hiftoricum 
iudicium iftud maneac quoque in alrera τοῦ δὲ notione Stp., dui in Th. 
tenet eam 1, 913. D. e. tantum ex Hom., cf. Suid. r, $17. i. Schol, 
Thuc. L. Ern. cum N. T. Fifch. ec Kbs. Bud. C. 1298, σαν Vig. p. 537. 
Nr. 24. Dev. p. 105. Ν 19. a. i. Eaucr, Phil. p. 156. m. Hoog. Op. p. 


Pup ox wet LPS CE; x. 


203 LIBERI. CAP. VI. A. V. C, 933. CHR. N. 18e, 


χορηγῆσεμὶ πλῆϑος ἐπιλέκτων nillrandi magnum numerum 
νεανιῶν. τοιαῦτώ τίνα προῷα- το. dele&orumiuvenum, 'Ta- 
σιξομέιου τοῦ μειρωκίου, οἱ μὲν lia caufante adolefcente, caeteri 
ἄλλοι συνετώλησών τε τὴν quidem contratto ac demiffo 


i) Ms. Ba. ἐξιχορηγῆήσαι A» v. N. - 


250. fqq. Kypk. 2, τος. D'Arn. An. Cr. Ind., Abr. ad Aefch. T. utr. , ad 
Ἴδας, Ind. in N. cum Or. Bauer. p. 46. e. et Ind. , ad Luc. 2, 703. N. 
17. Fifch. ad Plar. Euthyphr. p. 12. N. 4. et ad Pal. p. $. N:c) e., ubi et 
laud. Schol. Eur., it. Indd. Herode. R. Or. V. 8. And. Arift. Kuft. cum 
SchoL, 1f. Ev., Xen. Cyr. et Pol. Z. cum N. p. 136. a. i. 206, a. δ. 2.» 
fine neceffitate ut tribuat Vern. vet. haec Commodo ipfi, qui modo ob- 
lique'hic loquitur. Tum Sch. in 52v populus, ut pluriinum de Roma- 
no, (hic certe, ubi fuppleas ᾧ ἐκεῖ e pr. ἐκεῖσε) a fenatu diítincto, azr. 
fuppetit populo* dux Bg., qui tamen addit fubít. facu/tas ad v. illud, 
ubi G. Th. ,in promtu eft, fufficit ec abundat fed et pro eff f. adeft ; 
unde formula Bg., pro Gr. adv. et v. ez oppreffo, fuerit i. 4. poteftas 
eft populo, f. populus potet, quod poítr. P. oblique tener, nobis ver- 
euügend 1. im Stande fzyn. 

xXcex7.) Ms. compot. pro fimpl., deinceps etiam ebvium, e gloffa eft 
sera, ne quis ἢ. 1, de vi propria cogitet, fed de improprzia, pro prae- 
bere, fuppeditare, nobis Zergeben f. /ieferr , fimpliciter ac fine notio- 
ne copiae hic vel ob adiun&tum fübft. za55., cf. Stp. ΤῊ. aliunde, fed 
et cum Eg. compo£., Xen. Mem. S. 3, 4, 3. N., Krb. Decr. ΒΕ. p. I. p. 
22., ut de Ms. compof. idem ad N. T. p. 305. m. Loesn. p. 330. m, 
T'ittm. de Veít. Gn. p. 133. fq. Bud. C. 1417., fedde fimpl. noftro etiam 
ind. R. Or. V. 4. 6. 7. 8. Lyc. Dem. (cui add. 153, 26.) Xen. 'Aug. Mor. 
«um Diod. S., ubi cum adv. ἀφθόνως» quo ct ipfo concidit illa empha- 
fs, Luc. Ael. V. h. Pluc. Hf. Gs. Chr., Geop. et Arift. Kufl., ut com- 
pof. modo in Ind. Dion. H. S. T. utr. et inL. N. T. Schw. N. vidimus, 
fed, praeter N. T., neminem, qui utr, fimul ufurparet, cf. Hef. 2; 
1561. χορηγεῖ), παρέχει, δίδωσιν, fine auctore, ap. Sch. ,,fuppeZitare co- 
plam iuvenum, fufficiens ef? populus* fed G. Th. in Bg. ,Zzoxoewyéus 
fubinde dare f. procurare, quod opus eft, (fed-et fimpl. dare) fuppedito, 
“ρρηγέω, luübminittrare, fuggerere* e P. fere Bg. reddente fubít. za. pez 
adi.er fubíL , ad fenfum, c£ Srp. Th. 5, 378. ἃ. ec., ut de ἐπελ. νεᾶν:» 
€ P., alibi. 

τοιαῦτα) E P. per omnia Bg., ut Stp. Th. fub Bg. ia v. ze. hinc fine 
alia Vs., cf. Ind. Thuc. Dem. (cui add. 277, 12. 379, 15. $541, 11. 898, 
6. 1177, ult.) Xen. Cyr. et Bach., fed Thuc. $9, 32. προυφασίζετο, fpe- 
ciofas caufas fingedat, ut Schol. αἰτίας προέτεινεν, quod procedit ibi, ubi 
abfolute ponitur, non item, ubi cum acc. rei, ut hic, qua in caufa 
jam Stp. 1. 1. fuafit privum aliquod v. Lat. , quorum Bg. (ap. G. Th. fine 
Gr. et explic., huc profutura) valet h. L proferre, aferre, praetexere, 
nobis vorgeben , vorbringen , vorfcbützen Í. vorwenden, i. talia quaedam 
pro caufa et per praetexrüm pzoferente adclefcente f. eo, cf. $. 6. 

συνεφαλ.) Naturalis difciplina docet, contracto peGori tziftitiam ,. [ae 
to εἴ amplo laetitiam ineífe, v. Cort. ad Sall. p. 251. (b.i.) Leism. 

Qui et in m. Ox. ,,Salm. ad Simplic. p. 63.* Sch. reddente in 5e. 


- E - 


LIBER I. CAP. VI. A. V. C. 955. CHR. N, 180. 203 
Ψυχὴν, καὶ σχυϑροωπεῖς ταὶς animo erant, moefloque vultu 


-€ontra&ti fuerunt pavore animi, f. defixi fuerunt metu, |. metu animi 
contrahi* partim e P,, quem et Bg. deferit, dupliciter reddendo, fe- 
Vere ac cum explic., nec tamen fervata conftructione in. paff. cum acc., 
ubi deeft pr. «272, quae formula eft et Lat. in multis v., aut faltem per 
Íyn. abl., ut verterim percu/ff. funt animum, cf. G. Th. 777, 87- 94. It. 
Qereulf, conturbati, 2uróatz funt anizio, v. ib. zuró. 8935 $4.9. quomo- 
do capio Gr. peff. extra tropum, pro triftem reddi, triflitia affici ecim- 
pleri, ncc aliud putans Bg. cogitaffe in fua formula 4emiffó animo effe, 
y. G. Th. in Bg. et v. Zemitto p. 77.» ubi l. 33. e Cic., eff igitar aegri- 
tudo epizig recens mali pracfentis, in quo demirti contrahi que animo 
recum eff? videatur ; unde et hic imiteris, coztzac?i funt ac demilfi asi- 
750, ut Stp. Th. 3; 1008. C. poft eundem Cic. locum cenfet ,,z. quoque 
poffe reddi demiz£i contrahi gue animo. (non legitimo ordine,) ut in res 
bus adveríis, dolore, triftitia, metu, (nec tamen cum exemplo aliquo, 
nec p. pr. , nifi H. e.) eve£aaovro; οὗτοι τὰς Φύσειςν natura aziuis lunt de- 
ze is** cf. ap. Longum zz; ψυχὰς συνετῴληδαν ὑπὸ λύττης» εχ Indicio Abr. 
Dil. Thuc. p.723. €., ubi non tantum cum praep. » quae alias eít cum 
paff. v. v. (ut plane conttare debeat. de fenfu pa, quod alii cum acc. 
tei pro med. f. a&t. accipiunt, dicentes, paff. fequi cafum fui a&.) fed et 
cum diferto adiuncto e genere affectuum, ut cum fimili adiuncto per 
Íyn. abl. φόβῳ πολλῷ συνεφέλλωντο ap. Wyttb. ad Plut. de fer. v. n. p»103. 
1. et cuim àdv. praeterea 2p. Zof. 3, 8, 6. m. δεινῶς ὃ Κωνφάντιος συνετάλη 
τῷ φϑόνῳ. gravi quadam invidia: correptus et Conflantius, ied cum mero 
abl. rei alius generis ib. 4, $0, 2. e. τοῖς γεγονέσι φυνετωαλμένος, 0b ea moce 
ftior fadus, qui locus memoriter modo, opinor, fic aífertur** τοῖς γεν 
γομένοις d.» ilis ca/fbus moeftior fa&us* a Wernsd. ad Philam p. 774 
ubi tamen de act. bene, ad poétae, ἐγὼ δὲ φρίττω συταλεὶς ὑπὸ τῆς iyu 
γίας», ego vero moeftus i» tanti zegoti? difcrimine comtremifco, pro ego vera 
borreo , contrx(tus demiffus que animo prae azgore, cf. cum 40]. aliquo 
f. abfolute Ind. Dion. H. S. T. σ᾿ animo conirabi, Polb. Ern. Diod. S. 
Plur. Krg. Bud. C. τοῦ, 15., fed per notioncs alias Dion. H. 1]. l. Luc. 
Geop. Arift. Kuft. Dem. Gem. Pleth. (cuius locum pofter. explicaflem, 
ut'prior.) Xen. Pol. Z. Abr. Dil. Th. p. 743. e. cum Aut. p.420.) tum 
nominatim de mortuis, L. Ern. et N. T. cum Alb. Gloff. p. 65. €. Krb. 
p. 176. e. Loesn. p. 177. m. Hef. 2, 1305. m., Pollux, inter v.v. timen- 
di, 5, 122. GuvéezAuoun , correptus fum, 3, 136. 6. συνεταλικένος » Unanimae 
1u5; immo exanimatus, ut noftro loco fufficiat nottratibus nieder gefchla- 
gen f. beflürzt werden in der See/e, im Gemütbe , im Herzen, 

σκυϑρωπ.) Demittere in terram vultum, f. capite demiffo terram in- 
tueri, non modo fignum pudoris, modeftiae ec verecundiae, fed etiam 
terroris ac triftitiae, Curt. 6, 9, t. (fq.) Cacf. b. G..1, 32, (2.) Tac. H. 
4» 74. (ubi nihil reperi,) Sen. ep. XI. (etiam cogitabundorum, v. Heyn. 
ad Virg. Aen. 7,249.) Hef. σκυϑρωπὸς, svyvég τὰς ὄψεις. Ei cognatus 
βλοσυρὸς, qui πᾶν ἐπισκύνιον κάτω ἕλκετοη , ὅσσε καλύπτων, tOtum fuper- 
cilium deorfum trahit, oculos opeiiens "IA. &', 126.» ubi v. Schol. et 
Theocr. ld. 24, 116. Leisz. 

Ap. Hef. potius eft 2, 1222. e. σκυϑρὸς, svyvic τὰς di. — σκυϑρωπὸς». 

ut ap. Suid. 3, 339. e. modo v. σκυϑρωπάδω, ct. Bif. ad Arift. Ly. v. 7. 
et Schol. ad Kan. v. 842., coll. Suid, l. 1, i. et Hef. 2, 1221.1. cum Hom. 


.204 LIBER Y. CAP. VI. A. V. C. 933. CHR. N; 180. 


ὄψεσιν εἰς γῆν ἔνευσαν. Πομ- vr.interram nutabant, Pom- 
πηϊανὸς δὲ, ὃς πρεσβύτατός τε" peianus autem, qui et aetate 
ἣν ἁπάντων, καὶ κατ᾽ ἐπίγα- reliquos anteibat, etaffinitate ei 
μίαν πεοσήκων αὐτῷ", (συνῴκει eratiun&tus, nam in matrimo- 


k) In Ms. Ba. ὃς ze. abeft, et pote(t abeffe, fi ab ipfo vocab. ze. paren- 
thefis incipiat. AMarz. v. N. 1) Signa parenthefis in Ms. Bia. defunt, ut in edd. 
A. cum B. 1. et Ms. Dig. , neceffaria tamen ob γὰρ intericdum , cumque oratio 
fuperior Trop. A. fufpendatur ad inferius v. £ex. 


"A. d , 113. , fed Sch. in. ,,es. moeffo vultu terram intuiti fuzt** partim 
cum P. libere copiofo, ubi adiunctum fubít. ox. facit, ut adi. ex., in 
quo ipfo id iam ineft, fumatur pro fimpl. σκυϑρὸς ac pro Lat. Bg. , dum 
Stp. Th. profert nec Bg. in ój., et. in cx. tantum fimile Noftri, fere 
cum P., 4, 3, 16. σχκυϑρωποὶς προφώποις ἐς y. ἔν.» ub! variat Nofter in 
praep. et fine artic. poít adi., (absque difcrimine hic addito,) it. per 
Íubft. fyn., cf. Poll. 4, 137. σκυϑρωποὶ ὀφϑαλμοὶ et Alciphr. p. 152.i. od 
πρέπει σκυϑρωποῖς tivo τοιούτοις ὄμμασι, m0m decet triftis δὲ tetricus ad- 
fpecus vales oculos, pro mom decet tzuces Í. tetricos eíle tales oculos, 
(quod poftr. Lat. adi. ap. G. Th. cum Gr. n.) ubi v. N. cum Ind, Xen. 
Cyr. Z. Fifch. Theophr., Thom. M. p. 143. N. 1. fq. Foef. Oec. L. Ern, 
et N. T., it. Krb. ad id p.23. e. Loesn. p. 21. e. Kypk. 1, 34. Hdb. ad 
Xen. p. 105. m. Abr. L. Ar. p. 140. m. 100., ubi fimilia, v. c. Qaíyg γὰ 
ἐσκυϑρωπακένοη τὲ κοὶ εἰς γῆν βλέπειν y ὡς τις συννοούμενος » (pro quo forre 
leg. τὴ, ut ante 1b. ὥσπερ τὶ συνυοουμένῳᾳ» cum ce Íq. adhaerere potuerit) . 
it. ἔνευσεν εἰς τὴν γῆν, cf. Stp. Th. 2, 1040. G. m. hinc mendofe cvves. 
τε εἰς τὴν jux. 2. € D., ut Bg. frequent. iterum pro primitivo ap. G. Th. 
cum Gr, al. nec de perf., cf. Sail. Car. 31, 7. demiffo vsu N. Cort. ec 
Curt. 6, 9, 1. rex, vultu praeferens dolorem, 4iu dimiílo 7» terram 
vuítu, et ad Suet. Tib. c. 62. e. incedebat — adZucfo fere vultu, Caf. N. 
οσχυϑῥωπὸς ὡς πλήϑει"" fed de vault. in aliam notionem, quam pro ocu- 
lis, ut hic, Cl. Cic. et Corr. ep. Cic. 12, 30, 8., at de v. sufare per 
Indd. nihil, quam pro inclinare f. propenderze, five phyfice, f. tropi- 
ce, nec de tota Bg. formula. 

ὃς reso.) Ms. et Martini rem non capio, cum non conftet, quid omif- 
fum fit, pron. ὃς» an τὸν quam copulam cum relato x» Bg. bene fervat 
e P., ut et ze. pro propiori, ef aetate maximus erat omnium , 1. reli- 
quorum omnium, fc, amicorum , φέλων» quod fubít., explendum iam 
in pr. δ. ἄλλοι, repeti decet e δ. 7.1. , aut eorum, qui aderant tum et 
ibi; quo finito fentu compof. ἐπ. convenit cum fimpl. πῶς» ut ecin illó 
pro reliqui omnes, v, Miíc. Obf, Amít, V. 10. p. 355. cum Valck. Eur, 
Ph. Schol. p. 765. N. b., fed' Sch. in ,11. Pomp. affinis Commodi lm- 
per. ut Sb. Ind. Lar.** fuit hic Claudius Pomp. Antiochenfis, genere 
non fatis nobili, a Marco bis coníul factus et filiae connubio honora- 
tus, ut Schott: adnorat'* fere e Capit. in Marco c. 20. e, p. 365. , cuius 
et mentio fit alibi per itum Tomum, v.Ind., cum nomine grandaevi 
et fenioris , cf. ad δ. 1. 1. ec ad Dion. Caf. 2, 1179. N. $. 23. 1204. N. 
€. τι. et 19. it. 1227. 

xaT ἐπιγ.) Sch. in ἐπ. et se. cum Bg., qui deficiens hoc in P. mem- 
brum e Stp. ed. emendata Vs. recepit; ordine cantum mütato, ut Sb. 


LIBER T CAP. VI. A. V, C 93 3. CHR. N. I 80, 205 
' - ; ? |; ^ »1 SON. | 1 1 Ug 
γὰρ τῇ πρεσβυτάτη τῶν ἀδελ- niohabebat natu maximam fo- 
Φῶν τοῦ Κομμόδου,) -, Ποϑεῖν 1.2: rorum Commodi, D efide- 
Ee y, ; , rio te quidem, inquit, o fifi e£ 
μὲν σε, tg ", τέκνον xou j τομὴ, 
» : domine, teneri patriae, minime 
7 "e : Κ΄ * . A 
»Ψέσ ποτα, τὴνπτατρίδα, εἰκός. wipamdam, Nam εἰ ipft rerum 


m) In Ms. Ba. ἔφη nec cornmatibus, nec () inclufum eft, uti nec vocativi 
confequentes. Marz. Parenthefis figna funt in Stp. rel., fed poft σὲ et ἔφη ni- 
*hil in A. al., quo de tacemus poft. 


Ind. v. x. hinc affinitate propinquus** itidem formulam Gr. e praep. cum 
fubít. vertens per abl. fyn. nudum , cum et in Lat. Bg. Zuz&us ufitata fit 
praep. a, v. G. Th. 1257, 77. 83., nihil ferente tale Stp. Th., cf. de 
fubit. ἐπ. Ind. Xen, Cyr. , R. Or. V. 6. Dem. Dion. H. S. T. 1. Diod. S., 
Abr. Dil. Th. p. 100. m. $19. e. Suid. 1, 1345. m., fed Noftri formula 
fine Vs. p.876. i. V. ἔτοη. et 3; 111. m. 7506, ὃ x. & συγγενὴς, ct. Hef. 
2, 957. m. et Ind. Dion. Caf. ἐν γένει αὐτοῖς x. &. πολλοὶ ἦσαν» ut de me. 
Hef. 2, 1045. m. προσήκοντες, συγγενεῖδ » line N. nec coll. Suid. 3, 199. i. 
προσήκων» GoTiwS » κατὰ γένος ἀγχιςτεύων» genere propinquus, cognatus , yy 
δὲ ὁ παῖς TQ. κατὰ γένος, puer autem gemere propinquus era£, rel. Bud. 
€. 769, 32. et Stp. ΤῊ. aliunde et 1, 1692. C. ,,Tséé — ἀ ροσῆκεν ὃ Τήρης τον 
οὐδὲν — ,. Íed additur frequenter dat. γένει», 1. (acc.) γένοῦ, , praecedente 
κατὰ“ quorum prior cafus dat. par noftrae formulae et Bg, abi. , pro 
quo et potius cenferi poteft, tum Dion, H. S. T, 1, 693, 12. ὀλίγοι μέν 
σινες xarà συγγένειαν ἢ φιλίαν προσήκοντες vpivs pauci, qui fcilicet genere 
«ut amicitia ceniuncli vobis funt , it. lofeph. 2, 199. «΄. 1. l. s. τῷ βασιλεῖ 
προσήκοντα κατὰ γένος, cuidam, regi genere propinquo , cf. cum folo dat. 
perf. Ind. Luc. et Dem. 119, 6., ap. quem et cum abl. γένει 8 14, 17. 870, 
8. 1017, 2. it. abfolute 118, ult. cum Ind. Xen. Z. Pol. et Cyr., ubi et 
«cum abl. φιλίᾳ , proferente L. Bof. Ell. p. 63. m. tantum haec ,,decít γέ- 
γος in προσήκοντες ,. Íc. γένει, propinqui, cógnati** fine illis ἐν γένει et 
κατὰ γένος» aeque explendis; comparante me Lat. a££izgere, quod ap. 
G. Th. cum íimili abl., v. c. fenguzze et affinitate, ut verterim hic x. à 
mg. &. y ÁC. 4» € pr. repetendum, affaitate eum aztingebat , et hinc li- 
bere, efünis ei erat; ut e prioribus patet, v. προσήκειν late patere, et 
ad omnes rationes, quibus ad aliquem quaíi accedas, pertineasque, ei 
par fis habendus, focius ac fimilis. 

συνῴκ.) Stp. Th. jsvvorxe?y dicuntur» qui connubio iun&i funt, ac de 
uxore ufitatius, pro nubere** poft quae unum exemplum Noftri aliunde 
de muliere, fed de viro add. Bud. C. 208, 42. Ind. Dem, (cui add. 327, 
25. $31, 7. 858, 2. 26. 871, 6. 17.) Xen. Cyr. et Pol. Z., Acl. V. h. Luc, 
Plut. Hf. cum Eutrop. et Zof. 4, 57, 3. íed de muliere ib. T, 39, 5. 4, 
41, 1. €. , ducente e P. partim Bg., pro cuius phrafi malim v. privum 
Stp.ante, nobis //ch vermühlen , qui non habemus, uc nec Lat., tro- 
pum Gr. honefle, In fq. τῇ ze. Bg. e P. fcverius, quam ante, εἴ de 
Lucilla, quae hic innuitur, cf. Exc. ad r, 2, 1. 
᾿ς, 7996») Refpicit $. 7. e., ubi eadem Vs, Bg., quae hic, ut pro $. 4. i. 
ὦ δεσπ. variat, Noíler fine exclam. particula, a Eg. eP. addita, non item 
a Sch. , qui in 5. vocat. pro blanda compcellatione, qua fenex iunio* 


s66 LIBER I CAP. VÍ. A. V; C. 953. CHR. N. 186. 
»καὶ γὼρ αὐτοὶ τῶν cios ὁμοίᾳ domeflicarum. omili drfiderio 
ἐπιθυμίᾳ ἑαλώκαμεν. ἀλλὰ Y3. capti fumus, — Sed, quat 


rem Imper. alloquitui** quo de noniine amoris ac blandirento fenis er- 


ga iuniorem nihil ap. Stp. Th. in z., fed obiter modo 3, 33. E. m. Y. 


&rz4 »uvenes a fenibus vocantur σαῖδες et vézva'* fine auctoritate, cf. 
Hom. '03. ν΄, 254. et L. N. T. Tum Sch. ;,Zqs, aor. 3., vel, fecundum 
aliquos, impf. Zsquit, dixit, aicóat , plerumque parenthefi inciufum, 
(ap. 5:zp. Th. 4; $1. F. cantim àür. , fed Be. e P. ap. G. Th. cum Gr. n.) 
six. verifimile** ubi Bg. e P. fed fine opprefío v. 22 nón habet Srp. Thi 
ac Dem. 153, 2., ut cum eo Ioró6, 8. 919, 2., cf. Suid. 2, 22. m. inter 
alia per εὔλογον» Tationi comvemiems, non coll. ad Hef. 1, 1104. m. (v: 
füpra ad 1, r, 10.) Ind. Xen. Z. Cyr. et Bach. 

xo) γὰρ) Dg. x»j retulit ad remotum pron. αὐτοὶ, non ád vicinius vé, 
quocum iunctum efficit Lat. ezezím, quod diferte hinc tenet Sch. in 
καὶ » pro fimpl. y&e, cf. r, 8, 8. m., ut de Bg. ratione eft Lat. e£iam f. 
etiáàm ádeo, quo tendunt P., 4zippe — nos qu»que, re&e intelligentis 
ai. prO ἡμεῖς, ut pro ἡμεῖς αὐτοὶ 5.ἢ. in j,z. nos;2/7* fenfu eodem, quia 
ad Bg. modum αὐτὸς quoque fignificat illud Lat. ezzem , f.adeo, 1. etiam 
adeo, cf. Cl. Cic. cum Schell. de ftylo p. 314. 1., quae ett illa emphá- 
fis, obfcure tributa a quibusdam ifti pron.; v. G. Th. 7223; 63: cum 
Ind. Corn. N. et Flor. it. Stp. Th. 1; 603. A. fqq., qui tamen habet tno- 
do cum pron. alio, ubi v. c. ἐκεῖνος αὑτὸς, ut Lat. ille zpfe f. is ipfe, ni- 
hil eft, quam 7//e etiem, aut aiv. Lat. prorf«s, noftrum eden; magis de- 
clarahtia; cf. Hor. Turf. p. 445. Nr.7. iqq. Tum Sch. in ,,àv cum 
adv.* e P. cum Bg., in formula ex artic. cum adv. per adi.; fuppleto 
fubft., cui et addendum particip. , τῶν οἴκοι ὄντων ἀραγμάτιονν cf. Stp. Th. 
aliunde; Ind: Luc., in primis 2, 216. e. τὰ oi. fuam patriam, bene ad 
fenfüm, ut et capio hic pro patria, i. folo, perfonis et rebus, ibi prae- 
Íentibus; Xen. Z. Cyr. et Pol. ; fed 'Aif. 1, 75 4. e. Dis in vicinia diver- 
fo fenfu, Τοῖς ci. de períonis, i. iis, qui in patria funt, cf. Ind. Mor., 
fed et de rebus, quae in patria funt , τῶν οἱ, ed. Th. V. 2. p. 47. rebus 
patriis; unde fuppleas potius fubít. χρήματα», ad perfonas etiam patens 

uodam modo; nifi tum ftatim explere malis ἀνθρώσους f. ἄνδρας» tacen- 
te L. Bof. Ell. A 

ép. ἐπ. €.) tenetur cwpidize. Sic, 13, 10. ς; 6, 4. Hoc ptaeteri- 
tum aét. paffive capiendum; ut proinde male Vechn. hellen, αν 1, 6. p. 79. 
fignificationem paff. huius v. act. ad plusqpf. re(ttingat. Leis. 

Praeter notionem praefentis, quam in hoc perf, exprimit Leisn., 
cum Sch. ,ten. cupizitatc** (liberius verfante P.) nón item Bg., de pall. 
fignificatione huiüs aCcl., maxime in perf. et aor., cf. Bud. C. 5, 45. Stp. 
Th., ad Luc. 3, 3o. N. 33. Abr. Dil. Th. p.691. e. it. ad Aefch. 2, 17. i. 
Vig. p. 176. , exemplum formulae ἐπι. &. non habenteStp., quanquam 
aliorum animi mnotuum, ut ἔρωτιγ qua analogia fuftineat fe Noflri haec, 
ut et Lat. Bg., qui et bene £z;3. de σσέϑῳ intellexit, cum refpiciatur pr. 
soSsiv , cf. 6. 2. e. 1t, Stp. Th. 1r, 1610. D. et E. m., tropoque remoto, 
defiderio captum effe f. teneri, eft i. q. detfiderium fentire, ec i. q. pr. v. 

rivum zo3;iv, pro quo hic per phrafin variatur; non tenentibus Bg. 
ilam G. Th. et Indd., fed íervante Sch. e P. adi. óg., quod, a Bg. 
emiífum, feverius flatim reftitui, TEE 


᾿ 
- 


co ταῖν: Lotta le i a ems 


LIBER I. CAP. VI, A. V. C. 953. CHR. N. 180, 207 


"fà ἐνταῦϑα, προὐργιαίτερα hic expedienda funt, cumpotio- 
ὄντα καὶ μᾶλλον ἐπείγοντα, rafint magisque urgeant, ar- 


. ck d.) Sch. ütrinque cum Bg., partim e D.-in fuppleto particip., 
non fólenni illo ὄντα, fed alio, v. c. πραττόμενα Í. πρακτέα, quod, cum 
fupplendo infuper fubft. πράγματα » facit'res, quae Pic agendae funt, et 
deinde liberum ΒΡ.» ab ellipíi fubít., v. c. smegoti2 , quae δὶς exp. f., πὲ 
fallor, pro noftro ezezda, aut exíequenda, 1. abíolvenda; nil profutu- 
ro G. Th., cuin ἀνύττω, κατανύω, rel., nobis £etreiben f. beendigen; et 
procedit quoque expletum γινόμενα, ves, quae δὲς geruntur, fíant, it., e 

-wvulgari ὄντα , res, quae δὲς funt so£is , noítratium 4/e Sachen f. Gefchat- 
te, die wir bier vor uns £aben, breviusque, die hiefigen 4ngelegenbeiten, 
Í. die Gefchafte Zier, opprimente Noftro illud poftr. particip. ob mox fq. 
ὄντα, fed Stp. Th. tacente formulam, ut L. Bof. ellipfin, cf. tamem 
Ind. If. Ev. περὶ τῶν ἐνθάδε γιγνομένων» ubi et mancum 5,0 ἐντ, βίας, haec 
vita ,* Ael, V. h. οἱ ἐντ.» fed Luc, πατρὶς καὶ £v. 

προὐργ.) Sch. ,zeeveyev, quod operae pretium eít, — quae priores 
partes agunt, f. magis e re funt** prius partim e P., unde Bg. nihil, 
quam particip. refolvit per fyn. caufalem,; noícente Stp. Th. noftrum 
comparativ. gradum modo in fing. et fub zeoveycv, cum Íípiritu fimul, 
ut Ind. Polb. Ern. et If, Pan. Mor. fed fub προυργιαῖος Dem. , etiam fine 
leni, utap.Stp., feparatim edentibus comparat. hunc, cum f. fine fpir., 
L. Ern. R. Or. V. 7. l£. Plut. Hf. et Thuc. , ubi fine leni, at cumeoin 
textu 234, 76. τὸ ἐχυτῶν ze. ἐποιήσαντον Íuac privatae potius, quam com- 
muni fociorum Íaluti comfulatfJent , pro fuam vem f. utilitatem potiorem 
babuiffent Í. duxiffent , Schol. προτιμότερον», cf. Hof. fine len? , fed cum 
eo Suid. (e quo corrigendus Bit. ad Aritt. Lyf. v. 20.) Bud. C. 1000. Ind. 
R. Or. V. 5. And. Dem. Dion. H. S. T. 1. Luc. Arift. Καί, it. Eg. ad 
eiusdem Plut. v. 623. in Harl. Chr. Gr. P., ad quemlocum in ed. Hemft. 
p.203. Schol. C. D'Orv. explicat τῶν ἀναγκαίων. ut ad Thuc. 248, 6o. 
Tl τῶν προὔργου Schol. τῶν σπουδαίων», cf. Barn. ad Eur. Hel. v. 1295. , quo- 
rum prius τῶν &vzyx. hic ap. Noítr. non procedat ob mox fq. μάλλ. &rery., 
copulante etiam Luc. t, 823. l. 85. &ve'yxaic» τι xod προύργου οἰέμενοζγ Ὡ8- 
ceffarium quid , et quod aZ rem facias, ubi τὴ me. capio, ut hic Lat. Dg., 
pro graviora, maioris momenti, quae non adhibet G. Th. in c. potis 
me quidem putante, τὶ ποοὔργου Ct πτρούργιαῖον cíle proprie, cum vett, 
Grammaticis, id, quod ante aliam rem fit agendum , f, anre alia omnia, 
quod prius, quam aliud, agendum; quod eít deinde 1j neceffarium, 
2) grave, momenti 2ücuius, 3) utile, bonum, corimodum, in quo eit 
fimul 4) operae pretium, i. habens laboris, ítudii, curae mercedem, 
praemium, fru&um, utilitatem, dignumque opera et labore; ut ne 
opus quidem purem hac notione, fed ei potius fubítituam 5) carum, 
gratum, optabile; cum videam aliquos, v. c. Stp. et Ern. L., €xpone- 
rc Lat. asiiquiws; quod eít tamen et ipfum illud prius, f. carius, f. 
maius, i. maioris momenti, praeítantiae atque utilitatis, cf. G. Th. 
376, 102. Niz. oue Indd. Cort. Cic. et Piin. ep. Liv. Fior. et luit. v, 
antiqu. 

μάᾶλλ. ἐπειγ.) ἐπικείμενα y ap. Luc. 11, $3. δεινῶς ἐνέχοντα. Leisn. Quie 
tantum huc accommodantur , «um ibi fit, ἤρξαντο οἱ γραμματεῖς — δεινῶς 
ἐνέχειν αὐτὸν, urgere verbis ac quaeftionibus, 1. quaeítiones cumulare, 
cumulate proponere ei, unam ex altera, cf, Ief, 1, 1235. m. ἐγέχει, — 


᾿ 


208 LIBER I. CAP. VI. A. V. C. 955. CHR. N. 18o; 


, Ἢ X& οὶ Mh TT ^ ἃ τὲ 
»ἐπέχει ἃ τὴν ἐπιθυμίαν. τῶν 14. tent cupiditatem. — dfi 
»μὲν yao ἐκεῖσε καὶ ὕτερον ἐπὶ quidem | vel. poftmodum | lon- 


n) Ms. Ba. ἐπέχει ^. , quod Stp. malebat. Marr. etiam (ic in Ms. Ve, cum 
edd. À.1. et B. I. , v. N. 


Byxeira) , fed 1069. m. ἔγκειτοι» Erixetrs) , quod ducat ad Leisn, primum, 
quo tamen non explicerim noítrum, a Stp. Th. t, 1:07. F. m. fine alia 
Vs. additum fub ,éx. pro urgzeo, impello* quae funt noítratium 4rin- 
gend, quod, cum Bg. azgens et fyn. premens, tropo temoto , valet i.q. 
neceífarium, cogens, íuadens, faciens, ut id exfequamur et abfolvae 
fnus, ut lud. Ael. V. ἢ. ,,ὑπὲρ τῶν ἐπειγόντων, de rebus urgentibus, ma- 
xime neceílariis* G. Th. in Bg. cum Gr. n. tenente ,,cogere, premere, 
impellere, (nec tamen deinde aliquid in rem noftram, nec) urgens, — 
ἐπείγωγ'" nobiscum explicante , quibus ramen faveat illud ib. deterioris 
faeculi, wurgentiori aCtioni sor ef? prandium praeferendum ; faciente me- 
cum hic Vern. vet., fed Sch. tere cum P. ,,2 zpcumbentia.* 
ἀπέχει) Malim ἐπέχει. Sic infra (1, 8,5.) μέχρι μὲν οὖν τινὸς ἐπεῖχε τὸν 
ψεανίσκον 4 τε τοῦ πατρὸς μνήμην A. Verum et ἀνέχει fcribi poteft, ur. di- 
cit paulo poft (hoc c. $. 23. m.) ἀνέχειν τὰς τῶν βαρβάρων ἐπιδρομάς. Stepb. 
Intelligis e Bg. interpretatione, quid fibi velit illud ἀπεχ.. niti cum Stp. 
legendum putavit izex. Leiss. Melior videtur Cod. lectio ἐπεχ. Strotb. 
Sch. in ,Zz. ebflimnent, prohibent, retraebunt haec cupiditatem'* 
Stp. tenerte in Th. nec hunc locum in vulg. zzex., nec fimilem, at Sb. 
Ind. poft vulg. le&. hinc ;,aptius ἐπ. in5ibet** ied Dref. de V. med. p. 
193. i., etiam e vulg. lect. cupiditati re/fFimus* fere cum P., quem 
neícias, quid in fuo habuerit, quanquam fententiam, huic loco con- 
venientem, exprefit, remota metaphora et profopopoeia , qua res, hic 
tranfigendae, faciunt, ut ZefiZeriwm hoc patriae, (τὴν pro ταύτην εἴ Emi. 
accipiendo iterum , ut δ. pr. e.) in animo iam ortum ac praefens, ob 
$. pr. ÉgA., opprimatur plane; aut certe contineatur coérceaturque , ne 
nimium fiat, et cupiditatem alceram hic manendi expellat; quae fen- 
tentia cadit non modo in Gr. ἐπεχ. et Lat. Sb., fed etiam forte in Lat. 
Bg. et Sch. atque in Gr. vulg., quo de nihil reperi, huc profuturum, 
v. Ind. Hom. Hef. Arift. Κι, Dion. H. S. T. 1. Kypk. 1, 193. Harl. 
Chr. Gr. P. p.6o. v. 33., nifi quod fubinde vertitur Lat. impedire, ubi 
G. Th. 994, 86. » religione zmpedifÉ , 1. detineri , arceri, (fed in hoc bg. 
ipfoi — συνέχειν» — proprie continere, (ne quid dilabatur ac fefe divi- 
dar, phyfice quidem, nobis zwfammen 5aíten, aut ne quid e fuo erum- 
pat loco,) cobzóeo, ἐπέχων» κατέχω» evyeíeya , fere i.q. contineo , Coér- 
Ceo, — cavere, ne praeter ius et rationem crefcat* in. n5i$. et probib., 
cum Grr. al., fed in v. coztzzeo iterum cum iftis ézex. et xarex., ut in 
Sch. fevero a£ffin. cum Gr. noftro, arin med.; ut et per hanc Lat. ana« 
logiam magis firmetur Stp. ἐπεχ.ν ficut quoque per crebram confufio- 
nem pr. ἀπὸ et £x, 1. litterarum a et e, ut camen me adhuc continuerim 
a Mss. novitate ob fidem eoruin dubiam , quae novitas vero reiiciat per 
fe alteram Stp. coniecturam in àvex. 
τῶν μὲν) Bg. e P. iervavit non γὰρ» cf. tamen r, 5, 17., fed formulam 
τῶν 65, converíam aliter» quam $. pr., per folum pron., pro rebus, 
bonis iftius regionis, urbis, patriae, domi, quae illic fus? patriis, ur» 
banis deliciis, €f, $. 3. 1. Sch. in rà» cum adv. — eius locireéus** bene 


LIBERI. CAP. VI A. V. C. 933. CHR .N. 186. 909 


»πλεςον αἰῶνα ἀπολαύσεις" giffmo tempore perfrueris : 
ἐκεῖ τὸ ὃ ἡ Ῥώμη, ὅπου ποτ᾽ ἂν ibique Roma eft, ubicungueim- 


9) Quae verba in () funt, exhibet Ms. Da. inter duplex colon, ac fimul 
commata poft ῥώμη et ἂν. Mart. Parentbe(in-ab ἐκεῖ — ἢ habebantStp. rel, áine 
neceífitate, ut πότ᾽ Ííic cum accentu A, al., v. N. 
innuente ellipfin fübft. πραγμάτων Í. χρημάτων. Tum Dg. eP, quoque vj 
per fyn., pro etf. etiam, ied feverrus, quam P., in 2s., quod Lat., 


Aagnorante Stp. Th., fert ὦ. Th. cum Gr, al., fed feverum Lat. pofferius 


cum Gr. n., at finc explic., cf. tamen Ind. Corn. N. et Amm. M., qui 
exponunt per poftea ec poft, quod et Sch. habet cum P. ZmpejTerum, re- . 
fpondente potius illi Gr. εἰς ὕξερον 1, 1, 4. e., fedin &. ,,za. z, diutiili- 
me, ai. /» diuturnum £empus** pro quibus Be. vicinius per formulam ἐγ ἢ. 
abl., (etiam in duratione temporis folennem,) pro feveris a4 f. ἐπ pluri- 
mum f£empus, quae et Lat. ufurpant; totam Gr. formulam nec Stp. Th. 


.tenente, nec me aliunde. 


&ro^.) Forte ὠπολαύσεις » καὶ νῦν 04 ἀπολαύεις. ἐκεῖσε γὰρ w T. Reis. 
Supplementum quidem prius non ferunt fuperiora $. at ira fed de cor- 
reCtione altera paulo poft, uc de Lat. Bg. ad zz. e P. cf. x, 7, 1. e. 

ἐκεῖ τε) [τὰ Mamertinus Genethl. Max. c. 12. ut 262 tunc fedes imperii 
videretur , quo uterque venerat imperator. ἔπ ap. Lucan. Lentulus 1. ς. 
(ν. 33. 144.) Nam vel Hypertoreae plauftrrum glaciale fab urfae, Vel pla- 
ga qua torrens, claufusque vaporibus axis Nec patitur noces, nec ini- 
quos crefcere foles, Si fortuna ferat , rerum!mos fumma fequetuz Impe- 
rium que comes. Tarpeia fede perufla Gallorum facibus, Veios que habi- 
tante Cami//o Mlic Roma fuit. Boec/. 

In fententiam hanc, praeter Leisn. in Progr., add. Thuc. 498, 3r. 
λογίζεσθε δὲ. ὅτι αὐτοί TE πόλις εὐθὺς ἐξὲγ ὅποι ἂν καϑέφοισϑεν quin etiam 
illud cogitate, vos ipfos, ubicunque confederet?s, ibi protinus vobis ipffs 
effe civitatem , et l. 37. μὴ ἄλλο τὶ ἡγησάμενος exacoc » ἢ 5) ἐν ᾧ ἀναγκασθῇ 
χωρίῳ pea on, τοῦτο δὲ πατρίδα Me] τεῖχος κρατήσας ἕξειν, nibil aliud 
unusquifque lecum ipfe reputans, miff, quocunque 7z loco pugxare co- 
actus fuerit , hunc, /f victoria potiatur , ec patriam et urbem fibi futu- 
rum; etLliv. 31, 24. e. quod ubi Philippus vidit, — cobortatus milites, 
ut y fe intuentes, pugnarent , fcirent que, ibi figna, ibi aciem effe debere, 
ubi rex effet. Tum parenthefin quidam editores hic fecerunt fortaffe, 
quod putarent, ad fe referri, utalibi, τῶν μὲν εἴ τὸν δὲν quod non eft nc- 
ceffarium , cum μὲν faepe tlec folitarium, uc modo refiringat..— Illud P. 
autem poteft liberum effe, ut parenthe(is adiuvetur, cuius index δὲ fo- 
lennis eft, aut, fi in fuo habuit, poreft fuiffe ortum e folita varictate, 
et aeque pro τὲ» ut alias, quae copula procedit quoque ex hac ferie. 
Commodus defiderabat patriam, h. e. Italiam et Romam cum deliciis 
utriusque. De deliciis quidem actum in pr. τῶν — ἀπολ. membro. 
Nunc ergo nominatim etiam de Roma, de fcde imperatoris, quae non 
eft in urbe illa, fed ubicunque imperator fit atque commoretur. Sic 
enim Roma h. l. capienda, non de bonis ac deliciis eius; ubi e P. fup- 
pletc Bg. v. fubft., 1ed Sch. cuin Bg. in ὅπ. ,,7. ἂν cum fubiun&t, uóicun- 
que , 7. ubicunque zzndem'** ut Ind. Ael. V. h. zo mozà, ubi tandem'* 

uam voculam, (a nobis editam fine accentu, cum illis, qui vocem in- 
xibilem, ubi apoftrophus fit, accentu privanr, Bg. potius reddens per 


^210  LIBERL, CAP. VI. A. V. C. 935. CHR. N. 180. 


, οὗ βασιλεὺς ἧ, τὸν δὲ πόλεμον 15, perator fuerit. Sedbellum 
»ἀτελῇ καταλιπεῖν, μετὰ τοῦ inchoatum relinquere, fenul in- 


Lat. cur que, retulerit.zv, ab aliis alias ifto Lat. redditum, fine vi ali- 
qua ad v. ἦν de fuo coniunctivum exprimens per fut. exactum , cf. 1, 1, 
DE AN P τ TTEA : 
τὸν δὲ πολ.) Sch. in »ἀτ. imperfecium bel. relinquere* in aor. per praef. 
ex P. cum liz., qui et inde 1n adi. (ap. ὦ. Th. per Gr. n. et Lat. Sch.) 
hic alicer, quam 1, 4, 8. et pro non finitum, cf. 1, 9, 22. i. Stp. Th. 
abuude, Ind. Thuc. cum Abr. Dil. p. 527. m. et Auct. p. 363. e. R. Or. 
V. 5. And. Xen. Hell. Mor., fed de perf. ct cum gen. rei Dion. H. S.- 
T. κι. ττ. Hef, 1, 598. 7., non coll. Suid. r, 368. m. 
μετὰ Lein. in m. Ox. ,, Áriílaen. p. 14.** ubi nec in ed. Pav. aliquid 
huc profuturum et ad formulam e pr. μ. cum gen., fequente tum xa, 
pro e£iam copulativo, tum adi. f. fubft. , qua de univerfe et obfcure Sch. 
jn ,p. interdum connect unum argumentum alreri* cum P. hinc, fed 
aliis Noftri locis fine Vs., quae eft multiplex, prima quidem fevera, 
praepofitione adhibira quadam et o4 illo fenfu, cuz indecoro e£iaz pe- 
riculofum ef? , quod v. fubít. expletum e P. fervat Bg., nobis ze/ff dem 
Unan[cávdizen Mt es auch gefübrüch, f., ex ordine huius loci, ubi inf. 
praemittitur, 7/7 nebít Z. Ur. auch gef. , cui par altera per praep. aliam, 
practer indecorum e£/am peric. eff , nobis απὸ dem ὕπαρ. rcl. , ubi 
apparet, prius àdi, neutr. cum artic. facere fubíl. , quod fecus eft in ra- 
tione Latt. hic Inttp., qui, convenientes in hoc, ut ponant adi. utrin- 
que, difcedunt deinde a (e, refolvente Bg. p. εἴ xoj in fimul — et, at- 
que adeo in duas copularivas, (quod fane procedit, fed planius etiam 
per alias, v. c. e£ — ez f. tum — tum; quanquam Bg. proprie fünt Gr. 
Gua — xj, quae et ap. Noftr. pro τὲ — καὶ ufurpantur) fed P. in fuis, 
praeter quam quod iadecorum videtur, etiam pericuiofum ef? , praeter co-- 
pulativas aliquas, affumente liberius v. Lar. videtur in primo membro, 
ut tamen iftius praeterquam quod — etiam accedat ad noítram illam ante 
rationem in fola pr. praeter , ficut ad Bg. accedit alia haec, cum p, — 
xj reddunt per Lat. zo» folum — fed etiam , ut, praeter Vern. hic, ap. 
'Thuc. 108, 86. γενόμενος μετὰ τοῦ ξυνετοῦ Xo) δυνατὸς » cum eilet vir non 
folum prudens, fed etiam potens, ic. 193, 21. δόξας εἶνου — μ. ἀξυνεσίας 
xol ἄδικος, mon [colum imperitus, fed eiiam iniuítus exzfiimatur ; ubi in 
membro primo fubit, diferrum, fed ap. Dem. fine Ind. 166, 16. εἰ μὲν 
οὖν μετὰ τοῦ πράττειν. ἃ προσήκειν xo] τὸ λαμβάνειν κατασκευάσεσϑε, ubi 
inf. non traCtabuntur, ut alibi, pro fubít., fed auc fic tervantur,. zgi- 
tuy f£ quidem noy modo facere, quae decet, Íed etiam accipere Znffitue- 
215. (Íc. pecuniam illam, τὸ ϑεωρεκὸν ἀργύριον, ut recte fupplet R. Ind. 
V. Azug.) aut per P. formulam unus inf. perit, // quidem igitur fraeter- 
quam, quod facitis, quae decet, etiam accipere isflitueris; quae poftr. 
ratio ibi melior. cum mox fequatur οὐ μόνον — ἀλλὰ xxj, quanquam ib. 
procedit quoque per e — er f. tum — tum , «f. ap. Nofir. 2, 10, 9, et ad 
1, 8, 12. €. V. ὑπεσχ. e Dem. g«zx cum gen. fubít., fed non fequente xoj, 
it. ap. Stp. Th. 2, $93. B. ,,I huc. γενομ. μ. 7. £. x. δι», ubi μι. exiitima- 
tur reddi etiam poíle praeter , utfit, qw/, praeter eam, qua praeditus 
fuit, prudenriam , fui; etiam pozenr. ἔσο non puto aptius reddi pofie 
Lat, quam wir prudens μαῖα et potens; quod interpretationis genus 
omnibus alus eiusmodi locis-adhibendum ceníeo'* fed cit modo affine 


, 


3 m 
LIBER L. CAP. VI. A. V. C 933. CHR. N. 186. at1 
»ὠπρεποῦς καὶ ἐπισφαλές. decorum. δέ  periculofum.— eff. 
»ϑάρσος γὰῤ ἐμβαλοῦμεν τοῖς ZIudaciam euim inticiemus bar- 


p) καὶ abeft in Par. (ad m, A. 2.) MS fane mendofe tancum in Par. 1. 


ili Bg.) nec novum, ut G. Th. 1270, go. ,iuxta.Zozi mali que —, h. e. 
aeque boni ac mali'** e Sall. lug., ubi Cort. tacet, fed zuxz2 — er eft i. 
q. noftrum δὲ — e£ f. tum — tum , et 1.q. privum uni mali que, ut mox 
db. fequicuz fyn. ffrenui et imóel/es; poteítque in formula noftra proce- 
dere tum illud Gg. eeqve — ac, tum, quod pottea adhibet, cum £uxzz 


femel explicat per zos minus: — quam; utomnino omnia hic obtine- . 


pünt, quae fünt e genere copulativo, five illo aàtiente, f. negante, it. 
Íolum praeterquam, (fine coniunctione 4u02,) quia eft par illi noftro 
graeter , ut G. Th. v. extr. agua vero frigida infufa, praeterquam ca- 
piti; etiam 1tomacho prodeff , 1. non tantum capiti, fed eriam, f. prae- 
t*erquam, quod capiti prodett, caet. in adi. ἀπρ. Stp. ΤῊ, non refpi- 
ciente hunc locum, (cf- Ind: Ael, V. h.) at incadi. ézie$. reddente 
» praeterquam , quod zudecorum elt ef] etiam pericuofum'* fere cum P., 
nifi quod; pro illius v. Lac. videzsr, afTumit v, fubit, cuius paupertati 
ibi add. Ind. Dem. et Geop. cum Hef. 1, 1392. i. ἐπισφαλὴς» βλαβερὸς» 
ἐπικίνδυνος, fine IN., nec coll. Suid. «, 834. e. cum Let. Bg. e P., ap. 
G. Th. cum Gr. illo Hef. poft. ν᾿ fed Bs. alrerüm sec. cum Gr. al., at 
y» indecorir, ᾿ὥπ ρ 2“ quod h.l. non convenienscum nomine, famaac vir- 
tute Rom, 2: τ. afferens turpitudinem, infamiam, iudicium fermonem- 
que iniqüum;-in quam partem v. aliquid in fqq., ubi et in pertem fe- 
undam de perieulo ac damno; ut argumento utr., cum rhetoribus 
du&to ab inhonefto f. curpi et noxio, Nofterutiturquoque 2; 5, 10. éeZre, 
μὴ πϑὲς τὸ νῦν ἀνόσιον καὶ ὕτερον ὑμῖν ἐπικίνδυνον ἢ A: , varians non modo in 
udi., fed ctiam im formula noftra, per σρὸς — xj exprefra, v.'ib. 
Sáec.) Formulaim tenet Stp. Th. tantum in fubft. ,,ex Hom. "ra. of, $47. 
ἂν μέν οἱ κραδίῃ θάρσος βάλεν (Cl.eius quidem cordi audaciam ipmmi/ft,) — et 
alibi 9. ἐνὶ σήϑεσσιν ἐνήκεν, (quod eft proprie Lat. illud prius Cl.) in me- 
taph. loquendi generibus, pro iniicio animo , immitto in animum, in- 
fpiro** f. inftillo, ut nobis hic Mutb — eizflffen; variance Noftro cum 
1,4; 11. €. 745 — ψυχ. ἐνέςαξαν, ut fyn. funt 9. ἐμπϑιεῖν Dion. H. S. T. 
Y. et 3. παρέχεφθοη Diod. S. , reddente Bg. e P. Lar., fed fevetius in 
tempore verbi cum Sch., qui in ,,9406c; , ϑάρσος εἴ ϑράςος, — audacio- 
fem aliquem reddere* 1,7), tropo remoto feverius, audaciam excitare in 
animis barbarorum , facere ita, ut in animis eorum exiílat audacia, et 
barbari fint audaces , belliserandique cupidi , cf, r, 4, 11. 6. it. 1,5, 26. 
m., quo refpicitur hic, ut 9. fumirur bonam in partem, pro animo mi- 
litum ac cupiditate pugnandi et belli gerendi, 1n qua notione, ut et 
alibi in ez, non ££, adhibendis fequitur Nofter Arricismum, ut putant, 
cf. Valck. ad Eur. Ph. p. 22. b. , ad Moer. p. 189. N. t. Thom. M. Ρ.434. 
dq. Fifch. Plat. Phaed. p. 248. Ν. 4.» fed de notione ac differentia a 
9eásoz Poll. 3, 134. Ammon. p.71. cuim N. 34. Schol. Eur. Med. v. 470. 
Barn. ad Éur. Alc. v. 604. Valck. ad Lar. Hipp. Diatr. p.99. c. cum Ind., 
it. ad Diod. S. r, 352. N.76. 2, 35. IN. 43.» ad Luc. 3, 94. N. 77. Paull. 
Leop. Em. ap. Grut. Lamp. 3, 169. m. Praef. ad Thuc. Duk. p. 2. m. 
Abr. ad Aeích. 2» 174. e. cum Ind. Fiích. Aeích. et Z. Xen. Cyr. et Dach. v. 
Sage. et 2e, Poll. 5, 125. 34geoc ,. 9áfées Hei. 1, 1681. m. 9éecos, καὶ 


r 


212 LIBER I. CAP. VI. A. V.C. 955. CHR. N. 180. 


»βαρβᾶροις, οὐκ ἐπανόδου πό- baris , non remeandi defiderium, 
URL Y ἊΝ E i: 
»9ov,. ἀλλά Quyg καὶ otoc fedfugam ct metum: mobis illis 


Sáb, Leu, A. it. ante 9ággoe , ϑάρσος, fel 1729, m. ; et G. Th. 
in Bg. fubft. in bonam partem fumitur** fine explic., nec cum v. Pg. 
inii, ubi cum Gr. n. et modo cum fimilibus fübft. affe&tuum, cf. 1191, 
101, et pen., Ind. Corn. N. ,7;/c. admirationem fui, eleganter, (nem- 
pe per tropum) pro 'xcitare'* luft. , ad Caef. b. G. 1, 46, 4. e. fTudium 
pugnandi meius exercitui /zic&um ef? , et 7, 55, 9. , ubi V.L. immittendi 
gloífema eft. ] 


τοῖς βαρβ.) Ut Dio tradit 72, 2. Íq., barbari illi fuere Marcomanni, 
Quadi, Burri, Dacae. Leisz. "v Ἂν 

ο ΟΕ 1,3, 12. e., et ad 7:9. hoc cap. $. 12., reddente Sch. fevere 
»ez. reditus** (cf. Stp. Th. aliuade et Ind. Luc.) fed cum P. per gerund. 
Bg., qui deinde de fuo addit pron. αὐτοῖς, ad cavendam ambiguitatem, 
ne imput. referatur ad s05/5, ita adiuvans fimul intelligentiam participii, 
cum Latini ponant pron. iíitud cum particip. aliquo pro enunciatione f. 
verbo finiti temporis cum pzon. relat. privo aut inftructo particula cau- 
fali, qui f. quippe .qui nobis fut zmputaiuri, i. quia illis: laudante Stp. 
Th. in v. z., quae Noftri funt, e Synef., fic veria ,fugiíle nos e£ per- 
territos fuiffe arbitrabantur, f. ἔαρ ΠΕ nos mctu perculfos arbitrabantur'* 
in poftr. fere cum P. , fed Sch. in γνῷ. «gam alicui Zmputare , w. aor. 2, 
iis, qui σὸς arguerunt Zzmiditatis* quod tempus etiam ante ap. Stp., 
nifi eit ibi operarum vitium pro fut., quod eft in P, , ec hievalere pote£t 
in aor., pro infinita eius vi, aeque ac Hg. praef., qui cum Sch, mani- 
feílo accipit v. x. pro fimpl. et melioris Lat. zrzóuere et. adferibere, quae 
vertendi ratio, non jterum mihi reperta, later tamen. in principe no- 
tione eius v. pro cogitare ac iudicare, fic, ut praep. regat cafum adiun- 
&um, valeatque fevere Lat. de, {, cozira et adverfus, in quibus et te- 
netur poteítas illa pr. κατὰ in malam partem, pro adv. Lot. sae ἴ. ini- 
γε; unde v. eft pro Lat. fefpicari, nobis arg'wübmem; Wut, in primus 
ubi abfolute ponitur, iterum pereunte praep., valet i. 4. fimpl. uo 
cf. Ind. Hf. Ev. v. e. c. 15. i., et de v. extra ufum fori, ut ἢ. 1., cum 
ace. rei et gen. perf. (praeter Srp. Th. ec L. Ern.) Bud, C. 7, 49. , ad Luc. 
3. 36. N. 84., cum foloacc. rei F'ifch. Plat. Euthy. p. 4. N. 3. Ind. Xen. Z. 
Cyr., (ubi et cum acc. particip., pro inf. et fimpl. cognofcere,) cum - 
gen. perf. tantum ib. Bach. et Fiích. The., cum gen. ret Diod. S. Luc, 
3, 610. l. 18. Ζοί. 5, 48, 6.; fed fenfu forenfi, abíolute Xen. Bach., cum 
gen. perf, et acc. rei, it. contra cum gen. rei et acc. perí. Bud. C. 7, 
37., ad Luc. 2, $5 t. N. 6., R. ad Lyf. Or. V. s. p. 33. N-78., ubi nog 
bene dubitatur, V. 6. 7. Ant. 8. And. et Din. it. Thuc., fimulque cum 
pr. κατὰ Diod. S., cum dat. perf, Abr. Dil. Th. p. 559.» de utr. fenfu 
fimul Vig. p. 26s. Sb. ad Dion. H. rz, 78. b. e. 703. v. 34. , ad Luc. 3, 117. N. 
$7. 314. N. :2.Ind. R. Or. V. 4.6. 7 K. 8. Lyc. Dem. Dion. H. S. T. 1. Luc., 
et ad fupplendum Ind. Dem. extra forum 312, 15. 473, 24. 845» 22. 888» 
$., fed in foro 427, ult. 430, 3. 740, 16. 746, 26. , cf. 753» 16., it. 
cum pr. ἐπὶ 430, 13. et cum ἐν 793, 8., fed Bg. ap. G: Th. non cum . 
τ acc. rei Gimili, fed cum explic. ad Plin. ep. ὅν 20. e.; ob fq. gen. alium 

omittence forte INoítro ad fubíl. δέος illa ἀφ᾽ ἑαυτῶν, metum fui, cf, 
1, 4» 1I. je εἰ : 


LIBERL CAP. VL A. V. C. 933. CHR. N. 180. 213 


nr. ᾿ - ; ε 
fus» καταγνοῦσι. καλὸν δέ 16. imputantibus. — Pulcrum 
»σοι, χειρωσαμένῳ πάντας auiem lbi fuerit, ubi omnes 
- 3 A € A ^ o» * . . . 

»αὐτοὺς, καὶ τὴν ὑπὸ τῇ &cwso illos victrir , et. fub fepten- 


καλὸν) Bg. e P. omnia, etiam in tempore v. fappleti, fut. exacto, pro 
erit, quafi detit εἴη» qualis ellipfis v. fubít. in hac formula cum dat. perf. 
habetur etiam ap. Xen. Cyr. Z. 5, 5, 26. e. (ubi opp. és? ταῦτα ἀτιμίαν 
Φέροντα,) it. ap. Dem., ubi et cum v. fubft. 189, 5. 47$. 17. $01, 22. 
$82» 25., ut fimul οὔτε — καλὸν, οὔτε πρέπον ὑμῖν 4595 18. €t καλ. ἢ πο. 
vie. 666, 1., cf. Ind. Thuc. ec N. T. Matth. 18, 8. 14., fed hic non cam 
honeftum, decorum, decens, dignum te tuaque perfona, quam hono- 
rieum , gloriofum , laudabile, v. Stp. Th. aliunde a2, 32. F. íqq. ind. 
Xen. Cyr. Z. L. N. T. et L. Bof. ad Gal. 4, 18. Kypk. r, 77. e. Suid. 2, 
231. e., G. Th. in Bg. cum Gr. n. ,,— quod placet** huic notioni fubii- 
€iente loca cum dat. perf., fed e noftra mente etiam ufurpante Sall, 
Cat. 3, 1., übi et, ut hic, feq. inf., tacente Cort., ut cum dat. perf. 
luft. 14, 4, 19., ubi Graev. N. p/orioffor , cf. Hor. od. 3, 2, 13. du/ce et 
decortim eft, pro patria mori, ubi non modo metaphr. ed. Delph. izcun- 
dum atque gloriofum eff , fed et in N. comparant Gr. noftrum e Tyrt., 
übi v. Klotz. p.7. e., ut omnino vocab. fermonis utr. eít per ie bonum, 
i. vel honettum, legique conveniens ac decens, vel utile et afferens bo- 
na omnis generis, atque adeo et fortunae illa externaque, honorem, 
gloriam , laudem, et denique ob utr. notionem hanc eriam placens, hic 
quidem oppofitum quodammodo illi pr. δ. &xeez. , unde et δὲ h. 1, pro 
contra f. contra autem, ut faepe Lat. Bg. et fya. feZ, quanquam, imn 
hanc notionem tacentibus G. Th. ec Hor. Turf. cum Grr. Lex. et Ind, 
fed in v. χεῖρ. Bg., fere cum P., cf. 1,3», 12., qui liberior ad pron. 
a$r., ubi Dg. vicinior, pro pron. demonftr. ἐκείνους f. τούτους,» cf. Stp. 
Th. aliunde 1, 602. e. Rs. ad Polb. p.216. i. cum Ind. Xen. Cyr. Z. 

τὴν ὑπὸ) Haec tanquam ex vulgari veterum Geographiae infcitia dicta 
intelligenda funt, adeoque nihil de mari Balthico f. Septentrionali ἢ. 1. 
cogitandum. $rrotP. 

CF. Leisn. ad 1, $, 19. e. , ubi et comparabat hunc locum per le&io- 
nem ὁρίσαντε, hauddubie ex Ox. 2., pendente dat. pr. χείρ. a praec. σοὶ 
fed hoc a pr. καλὸν» auc potius ab oppreffo v. fubft. εἴη» ficut vulg. acc. 
ée., quem et Ms. Ve. tenere videtur, poteft regi ab inf, àzz»., et ἃ 
Noftro pofitus effe de indntiria, ne 'ox«ezva ogíezvr: duo dat. ambigue 
concurrerent; unde cum inf. fint cafus duo diverfi fimul, dat. et acc., 
copulati illi per x2, f»d uc dcinde fequatur iterum, non participium in 
acc. vicino ac poíteriore, [τα in dat. remotiori et priori, nemoque ut 
offendatur, fi oratio fic a No(tro conftru&ta fit, καλὸν — σοὶ, χειρωσάμε- 
γον — καὶ δρίσαντα y ἔπαν. — ϑριαμβεύοντά τε κοὶ — ἀπάγαντα A, cum talis 
dat. et acc, quoque alibi fimul occurrat, cf. Eifch. ad Well. p. 331. e. 
Bach, ad Xen. Oec. 1, 4.. Krb. Decr. Ath. p. H. p. 409. m. fqq. et ap. 
Eur. Hec. v. 540. fq., ubi v. Schol. , ut rurfus procedunt omnes illi dat. 
cum inf, χειρωσαμένῳ — δρίσαντι — 9e. — ἀπαγ.» ct. Ern. ad Xen. Mem. 
S. 1, 1, 9. l'ifch. ec Bach. 1, |. it. Krb. 1. 1. p. 412. m. , ap. quos non eft 
fimile quid noftro, nifi fortaflis ap. Krb. ad N. T. p. 308. c. lofeph. T. 
1. p. 900. 1. Γάϊος ἐκπέμπει Ἰτετρώνιον, — κελεύων χειρὶ πολλῇ εἰσβάλλον- 
τι εἰς τὴν ᾿Ιουδαίσν,, εἰ μὲν ἑκόντες δέχοντοι » icZy αὐτοῦ ἀνδριάντα ἐν τῷ và 


το 


/ * - 


214 LÍBERI CAP.VI A. V.C.955. CHR. N. 180. 


»ἐρχὴν ᾿Ωκεανῷ  ceícarre, 9, ἐγίομο imperium. Qcegno. ter- 
οἐπανελθεῖν oixadst Θειαμ- minaveris, redire in urbem 
ἐβεύοντί τε, καὶ δεσμίους ἀπά- triunphauti ,' vin&osque αὖ- 


4) Ms. Da. Zx. ὁρίσαντι , ut cum χειρωσαμένῳ confpiret, et itidém ex καλὸν 
pendeat, uti confeqq. 9g. et ὥπαγ. Mart. Ox. δρίσαντι, Lei, 2d m. A. 2.» 
quae cum edd. rel. habet gíezvzz, utOx.2., fine omni N. fub textu, illurn dat., 
quem et praebet Ms. Vi., v. N.  r) Ms.:Ba. οἴκαδε, Sg. — αἰχμαλώτους 5 β. λ.» 


quorum prius comma pot οὐκ. quoque eít in edd. A. B, 2. al. , ut alterum poft 
six. modo [ἢ À., v, IN. 


τοῦ θεοῦ. εἰ 2 ἀγνωμοσύνῃ MowyTO, πολέμῳ κρατήσαντω τοῦτο ποιεῖν» 
ubi ab eodem v. κελεύων pendentia particip. diverfi cafus .eiggZa2ovr; — 
κρατύσαντα copulantur per 32, affinem noftrae xo; voculam: — Hic quan- 
quam omnino lapfus in finitione τι et τὰ facilis fuit: tamen, cum lectio 
vulc. fit doctior dificiliorque quam pro Gloflarore, feque iíto lofephi 
loco fuítinere pofiiz per antiptofin et cafuum enallagen;, f. tranfitum. ab 
uno caíu ad alterum , f. anacoluthon, nondum equidem reliquerim yul- 
gatum acc., quem nec ibi, nec h. ]; tentatum ab aliis vidi, nominatiin 
a Sb., qui tacet in Ind., ut noftrum locum non memorant Bud. C. 982, 
$. et Scp. Th. v. óg., nec fimile tenentes, quale tamen ap. Let., ut 
Virg. Aen. 5, 287. nafcetur. pulcra Troianus origine Caefar, laperium 
Oceano , famam 5π| terminet af]ris, quo uritur etiam Abr. ad Aefch. 2, 
154. i., ubi et e Plar. τὴν ἀρχὴν ὡρίσατο μέχρις Exv96», ad quod accedit 
h. ], D., et ex Ariflid. ,,Διβύης κολωνοῖς ταῦτα ὁρίζετοην A. €- TtpaTCUTM 
xs) τέλος ἔχει ut hic feníus fit, proterre imperium ,. potentiam f.'1m- 
perii fines usque ad Oc., et 1. 4. 1,5, 19. 6. τὴν Ῥωμαίων ἀρχὴν μέχρις 
᾽Ωκεανοῦ προάγειν, €t 1. q. 7, 2, 20. de Maximino, ὑποτάξειν τὰ μέχρι Qe 
Τερμανῶν ἔϑνη βάρβαρα, G. Th. in Bg. cum Gr. n. ,terminum f, nem 
imponere, finire** ferente eriam illud Virg. 762, 16., fed Sch. in s&. 
ad feprtentriones** ubi, fubaudito particip. οὖσαν», intelligemus domi- 
nium in terris feptentrionalibus, f, in terras fub coeli regione fepten- 
trionali, cf. 1, 2, 9. e. 1,4, 20. im. Us 

-Ezaw. oix.) Sch. in oiu. domum f. in patriam redire** re&e hoc poftr. 
ad fenfum, cf. δι 12., quocum liic variatur, ubi Eg. cum P., tenente 
Stp. Th. aliunde in v. Lat. Bg. 4, 905. E. m. 1, 1268. i. e Dem., fine 
Ind., c£. Abr. Dil. Th. p. 675. e. Ind. Acl. V. h., (ubi aor. redditur et- 
iam per praef. , uz bic a Latt. Intp.; Luc. cum L, N. T., in tropica qui» 


, dem v. notione ut ergutetur Stp. 1. 1. (cf. Ind. Dem. Xen. Bach., ad 


Hef. 1, 1312. Nz. 23. 14.) tacente eodem füper pr, 222, quae et hic τε- 
dundit, cum Zwex. quoque vertatur per Bg., ap. G. Th. cum Gr. n, 
ut Stp. v. oix. Iter profaicos nec Noílrum habet, nec Dem, (cuius Ind. 
add. 98, 25. , ubi prorfus, ut hic, iz. olx.) fed tacite e Suid. 2, 663. mn., 
non coll. ad Hefz2, 723. m. cf. Ind. Xen. Cyr. Z. Ἶ 
ϑριχμβ.) Quam effer magnificum triumpbare, experiundo didicerat 
Commodus. Nam antea cum patre M. Aurcl. in eodem curru trium- 
phaiat, ut Capir. in M. Ant, (c. 16.3. p. 349. et c. 17. ἦν p-354« m.) et 
Lampr. in Comm. (c. 3. m. p. 481. C. I2. p. 508: e.). et Eutr. 8, 6, 10. 
téflantur. "T'eíis eiusdem rei numus Monterchii 1, 20. Ex quo ritu 
triumphantium, liberos fuos currui fuo imponendi 9 egregie illuftracuc 
locus Z Cor. 2, 145. ]bi enim 2. nón cít victoriam largiri) fed in triumg- 


b " 
e» 


LIBERL.CAP. VL. A. V. C. 933. CHR. N. 180... 215 


sas ΄ Δ , - 
.oyerrexon αἰχμαλώτους βασι- ducenti captivos — reges εἰ 


»λεῖς τε καὶ f σατρώπας βαρ- fatrapas barbaros. — Pcr haec 


fj Hoc xa) abeft mendofe in Lugd. 


pho ducere, v. Zeib. fpeeim. Obf, in N. T. ex num. n. XII. p. 35. 
Leisn. 
Bg. e P., ut Stp. Th. aliunde, cf. Eutr. Met. it. ad Hef. 1, 1732. 
N. 19., non coll. Suid. 2, 206. m., ap. G. Th. cum Gr. n. inBg. , caus 
Ms. poft trizmpb. tenebat comma, ut edd., rette. opinor, ut ine com- 
mate poft oix. copulentur tria haec ἐπ. oix. 30.» fed cum fq. ἀπαγ. 1eli- 
Qua, ubi in Zesu. pauper Stp. Th., quod fic paífivo fenfu iterum ap. 
Soph. Ai. v. 299. de tauris, ubi i. q. pr. v. 296. συνδέτους — ταύρους» ad 
ad quod Schol. δεδεσμεμένους, ἰτ- de hominibus ap. Dion. ΕἸ. S. T. 1: et 
Fifch. Pal. , quo loco et ufus Abr. ad Aefch. 2. 45. e., ubi et feníu act, 
quale quid in affini δεσμώτης ap. Suid. 1, $27. 1. 9., «4 αὐτὸς ὃ δέσμιος, — 
x» ὁ δεσμῶν, A. Sed v. ázxy., Íolenne de praeda ac captivis in bcllo, 
11en ita notatum a Sip. Th., cf. Ind. Diod. S., hic eít a Noftro collo- 
catum intra duo adi. ad vinciendam orationem, ubi Bg. καὶ» fecus ac 
Ρ., opprimit ante αἶχμ.» quod forte per fe cepit, alfumto ὡς», pro ren- 
quam captrvos, quo de Stp. Th. magis philofophatur, quam narrat e 
icriptoribus, cf. Ind. Xen. Cyr. Z. cum Dem. (cui add. 86, 4.» ubi fq. 
plic., τοὺς mix. ὑμῶν, ὅσοι ἐν TG πολέμῳ ἑάλωσαν»; Mef. 1, 178. i.ine N., 
lel. 6, 8. p.336. 1. Θεαγένης δὲ ἀλητεύει, καὶ ταῦτα αἰχμάλωτος», ἢ τάχα 
χκοὶ δέσμιος. tenente G. Th. v. a/4uc. cum Gr. n., íed non cum ,,vin- 
us, δεδεμένος, (et tantum haec cum Gr. n. et δορύληπτος [ΠῚ captivus, — 
captus, — faepe fubítantive ponitur. — ceptivum ducere -aiquem in 
iriump5o* nihil huc edicentibus Indd., caeterum hic concurrentibus 
temporibus vartis, aor. utr. χείρ, — 6óg. — ἔπαν. cum praef. $e. — Zzay^ 
verum ut, praeter illum in£, quo dein N. pr., íua cuique tempori 
vis maneat. 
exrg. B.) Sch. ,,«. fatrapa, provinciae Perficae f. Parthicae praefectus, 
q. d. NEN. "3210, apparitor faciei regiae** fed L. Ern., brevius, quam 
Stp. Th. v inea provinciae, proprie Perficae* ut G. Th. cum Gr. 
n., recte urüiverfe, cf. Stp.'locum ex Ariftot., Suid. cum Heft. et Ind, 
Xen. Cyr. Z. it. Bach., cum ap. Noftr. fit non modo de Períis Parthis- 
que , fed hic etiam de Germanis,'quos facpe βαρβάρους dicit praecipue, 
v. ὁ. pr. et 1, 1, 5. e. , at hic maxime e conrextu definias ec adiuncto 
illo ὑπὸ τῇ ἄρκτῳ, quorum reges (cf. Tac. de mor, G. c.7. i. 11. m. 43. 
e.) potuerunt habere fub íe, quos praeficerent terris remotioribus; I" 
non per Noftri nomen, quod non reperi, tomen per przncipes, v. dac. 
I. l. c. tr. i. c. fq. e. 14. fq. m. it. principes regiorum atque pagorum Caef. 
b. G. 6,23, 5., Qui iidem cum fatrapis Noftri fuerint, cf. ind. Corn. N. 
»f2trapae, — quos alibi principes provinciarum, praefe&os, praetores vo- 
cari conítat* G. Th. tacente in v. princ. , ac modo cum Οτς. al. affe- 
rente hoc ἀρχηγὸς. quo kHef. et Lex. Mss. 2, 1158. 1, explicat. Gr. 
noftrum , quod praeterca ap. Diod. S. 1, 141. l. 8s. de Arbace, exreá- 
πᾶς ἐθνῶν xaSisáyroc , luos provinciis Íatrapas de/(guaret , cum gen. loci, 
quo de nihil ap. Stp. Th., fed aliunde £zeg. pro adi. , ut hic, quorfum 
profit forte hoc Cell; Not. O. a. 1, 359. f. 3. de Germania Transrbena- 
na »óarbara vero vel eadem mogna, vel maxima eius pars cít dicta, 


—— — — Hr— 


216 LIBERI. CAP. VI. A. V. C. 953. CHR. N. 180. 


»βάρους. τούτοις "ydo καὶ οἱπρὸ 17. enim el qui aute te vixe- 
000 Ῥωμαῖοι μεγάλοι τὲ καὶ run Romani, magni atque il- 
ἔνδοξοι γεγόνασι t. δεδιέναι δέ 18. luftres cvafere, l'ereri au» 


t) Ms. Ba. γεγόνασιν A. v. Ν᾿ 


/ 


quae nondum Romanae ditionis erat, neque Romanorum commercio ex« 
culta** cf. r, 2, 9..m. 

τούτοις) Ms. sw, pro etiam, hic ob pr. vocem fimilem omiffum, ut 
1, 3; 12., quo loco, ur hic, P. eo caruit quoquo, non item ἢ, l. Mss. 
rel.'ac Bg., qui pron. z. reddit fyn. formula, cf. 1, $, 24., hic forte e 
Sch., cf. N. 1q., ut de expleto οἱ z. e. 1, ὅν 13. m., longe abeunte P., 
Íed Sch. fere, ut ib. in »»οἑ tui antecelfores* pro Ais esim et Romani an- 
te £e, Í. aute te Rom.; poft quod nomen proprium in Ms. Bg. repertum 


comma procedic ex iilius formula Lat., ubi fubft. ponitur poft pron. re- 


lat., pro Romani, qui xel., cf. 1, 2, 5. 1. 

γεγόνασι) Ms. v ἔφελκ. , equente coníona, quale quid ibi iam t, 25 7.» 
ut jn Ms. Vi. 1, 2, 2, i. fuit, occurrit mox δ. 19. e., utin edd. 2, 15» 3.4 
quo de c£. Fifch. ad Well. p.64. m. Hf. ad Plut. p. 31. e., ubi dicit, id 
fic adhiberi /z fine fententiarum , Schurzfl. ad Long. p. 5. 15.6. 65.1. 67. 
c. Rs. ad Polb. p. 169. e., reddente Sch, in ,;y. evaferunt per haec 
magni* cum Bg. partim e P. per fyn. v.» cf. G. Th. 420, 92. »etiam 
perfonae eveunt , i. fiunt tales f. tales** carente hoc Lat. Stp. Th., ubt 
tamen 2, $31. e. jaliquis dr. γίνεσϑοι. μέγας ab Ariflot., i.e. evadere 
magnus, qui fibi magnam acquirit porentiam'* cui comparanti deinde 
alia Dem. non fuccurrebat eiusdem hoc in Ind. ,,zóy τρόπον» X οὗ μέγας 
véyavey , ubi fignif. iezvecz** nec illud e N. T. Matth. 2o, 26., pro quo 
V. 9- πρῶτος, cf. Marc. 10, 43. Luc. 1, 15. 32. 9, 48. , cui par Matth. 5, 
19. μέγας κληθήσεται » in his ut tamen dilTentiant Lexx., Íípecie faltem, 
reddentia, praeter clarus, celeber, nobilis, etiam cum Bg. ad fq. à3 
unde hic iungantur fyn., quorum prius explicetur a pofteriore; cum 
omnino ifta formula fit ambigua lateque patens in utr. fermone, ut 
magnus quis //t f. fat aut phyfice, pro longus, procerus, adultus, aut 
tropice, qui habet magnas res ac multas, in fe, vel extra, magnas do- 
tes animi, mentis, ingenii, notitias, cogitationes, fentus , cupidita- 
tes, motus, virtutes, vitia, qui facit magnas res, magni momenti, 


magnae utilitatis f. noxae, quae requirunt magnas caufas multasque, vis». 


res ingenii, corporis, fortunae, qui poffidet bona magna ct multa ex. 
terna ac fortunae, robur corporis, porentiam per fe f. alios, opes, af- 
Ícclas, amicos, milites, nobilitatem generis et maiorum, honorem, lo- 
cum, dignitatem, famam, nomen, gloriam et divitias, it. terras 1nagnas 
multasque, cf, Ern. rhet. $. 22. fqq. 26. 68. G. ih. in Bg. adi. et v. 
mesmitudo, et v. utr. Ind. Iuft. ec Caef. cum Xen. Cyr. Z., fed ad ii) 
praeter Stp. ΤΉ. aliunde cum Bg., et Suid. i; 738.m. fenfu philofophi- 
co, ap. Dem. fine Ind. 106,3. τούτων — ἔνιοι — γεγόνασι — ἐξ ἀνωνύμων 
ux) ἀδόξων ἔνδοξοι κοὶ γνώριμοι» A. Cf. l. 12. 149, 18. cum L. N. T., ap. 
G. Th. in Eg, ,,— clarus, nobilis et magui nominis, — g/oriofus, ἔνδοξος, — 
praeclarus, excellens, rel. cf. 1, 2, 3. m. λαμπρ. Niz. Ind. Liv. Corn. 
N. cum Cort. ad Sall. Iug. 5, 3., quod Bg. valde feverum eft ac vicinum 
Gr., cum habeat eandem praep., et δόξα, fp/endor, parum abt a /uce, 


ὧν Ὁ 


LIBERI. CAP. VL. A. V. C. 953. CHR. N 189. 217 


σε οὐ χρὴ, μή τις ἐκεῖ ταῖς iem ἐδ non oportet, ne quis tlic 
»πράγμασιν ἐπιϑῆται. οἵ τε rerum  adminifirationem inva- 
»γὰρ ἄριςοι τῆς βουλῆς " ἐν- dat. Nam εἰ optimi quique ex 
»ταῦϑα σύν σοι" ἥ τε ςρατίω- fenatu hic tecum. funt, et mi- 

v) Ms. Bas. βουλῆς, dvr. σὺν σοί" ἡ τε A. , quorum prius comma Ρᾳῇ β. etiam 


eft in edd. A. et al. , fed poít «à pun&um in A. cum B. 2., pro rel. commate 
cum Ms. Bg., ut σὺν σοὶ», accentu non reclinato , etiam in A. cum B. 


ut fit proprie, quod eít in luce, loco lucido ac claro, cf. Liv. praef. c. 
cum Cort. Cic. ep. 1, 9, 2. 

δεδ, — o) xe.) Bg. in δεὸ. fere cum P., fedSch., ut δ. $. i., quo fane 
haec refpiciunt, at in ,,x. opus eífl* pro P. formula fyn., c£. Bg. t, $, 
18., ap. G. Th., cum Gr. n. ,fere 1. 4. opus f. opera eft** c£. Schell. 
de ftylo, 

τοῖς πρ. ἐπι3.) Ante ἐσιϑέσϑου τῇ ἀρχᾷ.. Plato in Alc. rz. ἐπιϑέσϑοιυ τοῖξ 
ἐκεῖ πρέγμασιν , invadere imperium, imponere fe ipfum imperio, v.lad. 
Ael. V. h. Leisn. 

Refpicitur $. 8. e., ad quem locum iam a nobis eft comparatus hic, 
a Bg. e Stp. m. ad P. redditus, ut partim a Sch. ,,ze. remp. occupare f. 
énvadere, ἐπ. poíceret fibi fummam rerum* formulam ufurpatam me. 
reperiente dupliciter, primo univerfe, pro res aggredi, fufcipere, moliri, 
cf. Mifc. Obf. Nov. Amft. T. 6. p. 499. et ad Herodi. Gram. p. 236. N, 45. 
cum ind., deinde etiam peculiari fenfu, e notione τῶν ze. (cum, ut 
Lat. res, funt 1. 4. res publicae, i. negotia publ. f. imperium , cf. r, I, 
9.) Ind. Polb. Ern. Sep. Th. 3, 529. e., ubi et cum Bg. reddit duobus 
fubft., fed non in formula noítra; reddente Bg. cum P. in adv., ap. G. 
Th. cum Gr. n., quo variatur pro ἐκεῖσε $. $., unde ec ad μή τις fup- 
plenda, quae ibi expref/a. 

οἵ 7s) Bg. fere omnia e P., cf. alibi de τὲ γὰρ» cui h. 1. fubiicitur τὲ 
triplex aliud ; ut οἱ Z, τ- Q. funt i. a. 1, 2, 3. ἄνδρες τῆς συγκλ. Q. οἱ ἀρ.» 
ubi ad adi. ἀρ. expretfum eft fubít. ἄνδρες, hic deficiens, ubi contra Bg. 
e P. addit pron. quique, incertum, quo confilio, utrum uz par effet 
magis oratio, quia et in 14, δυν. — zZez, an liberius, de Lar. ratione, 
quae pron. illud addit tum noftro fuperlat., tum aliis, pro o»; cum 
pofitivo, b, l. omnes boni, cf. G. Th. et Schell. de ftylo, abeunte P. 
in adiuncto gen., ubi Sch. ;ze. optimi fesatzs, Q. optimi efenatu, (pec 
praep. refolvens fuperlat. cum gen., ut Bg., qui ptaeterca fere e D. 
Íupplet v. fubft.) cuv, cum, fimul cwm, atliítentiac'* quafi refpiciens 
uíum facrorum librorum, ubi Zeus dr. cu; aliquo effe, cui praefto eft ec 
auxiliatur, quod, qui praefentes funt ac prope, poffunt ac folent adiu- 
vare; cum ἢ, l. in σὺν {τ nihil, quam notio pracientiae et focietatis, et 
ut fenatores non finc Romae, fed hic ap. Commnoduin in caftris, eique 
potius faveant, quam alii, Romam invatüuro arque imperium. 

4 τε sg. 9.) Nofter refpicit ad $. 8. e., ubi nudum fübtl. 3v. , hic per 
variationem adiunctum habens adi. «»., quod aeque in illo fubít. fup- 
pleri poterat, ac moasuovea ap. L. Bof. Ell. p. 274. e., tacente Stp. Th. 
fermulam hanc, quae adhuc femel ap. Noítr., non vero alibi reperta 
mihi, ubi Noiter in animo habuerit Bg. phraíin, cognitam G. Th. v. 
uti. , ἦν Lac. militares copias, quod, tacente G. Th., v. sp. Amm. M., 


ὶ 
| 


18 LIBER L^ CAP. VI. A: V: C. 933. CHR. N. 186: 


ὑτικὴ δύναμις. παροῦσα ἃ πᾶ- ltaris manus prae[ens. univer- 
»€& Y, τῆς σῆς ἀρχῆς προασπί fa tuum imperium propuguat ; 
ζει ταμεϊα τε χρημάτων βα- x 9.aerariumque pecuniae prin- 


X) Ms. Ve. et Vi. δύναμις παρέ σου πᾶσα A., v. N., tum τῆς ἄρχ. fine exe 
in Par. I. meadoíe. y) Ms. ba. ταμιεῖζ τε — πάντα, ἢ τε A. , cuius de le&io- 
ne nova v. N., fed poft z, comma etiam in B. I. R. eft. 


nobis die Kriegsmacht cum Vern. vet. , mutato adi. cum fubft. in fyn. 
formulam e gen. duorum fubít., fed contractorum in fübft. unum, cf. 
1, 5, t I. e., quae fufficiant, cum non invenerim feverum militaris vis, 
et G. Th. 1050, 43. vis oui/tum*. notionem habeat aliam, nec Lat. plur. 
vires, quanquam pro copiis exercituque ufurpatus, (cf. P. Vs. δ. 8. e. 
ad δυναμ.) ponatur cum epitheto Bg., cf. Ind. Tac. et Iuft. cum Virg. 
Aen. 8, 687., ut nec αἴης ;i/itares opes, quo utitur Ern. rhet. $. 69. 
m., tenent G. Th. et Ind. Cort. Sail. Corn. N., Tac. et Cl. Cic. 

- παροῦσα) ReGe fic legitur in edd.,. pro quo tzanspofitis literis C. Ve. 
exhibet παρά σους — kiusdem transpofitionis plurima adfunt: exempla. 
Sic v. c. infra c. 12. pro ἀπεχϑῶς in Cod. eft &zex9., c. 14. παροινίς pro 
maezyoíz, C. 17. δράδοι τὶ φηάσωντες pro QSás» v) δράσαντες, 1. 2. C. 10. 


ἀνανδρίαν pro ἀδρανίαν, εἴ 1n Theocr. Id. 21, 39. in nonnullis exftat xz-- 


πέϑραϑον prO κατέδαρϑον, ac pari modo forfan v. 16. eiusdem ld. fcriptum 
εἰ ἄγρα pro 4 γὰρ. |ta quoque οἱ LXX. Gen. 24, 59.legerunt ΣΡ 
pro TiYD2ID. vertentes τὰ ὑπάρχοντα αὐτῆς. Plura congererenon opus 
e(t. Srrarb. ; 

Ur τῇ quibusdam hozum ap. Noftr. infra aliud quid, quam meram 
transpofitionem, effe apparebit fuo loco: fic ἢ. Il. mendofa eít fane Mss. 
Jectio , facile illa reperienda in litteris vulgatae maiusculis, quam tue- 
tur et Ms. Ba. tacite, et P. oblique in fuo corem, fyn. illi Ba. ; c£. 1,4, 
X4. Ll, ubi in eodem paiticip. aliter deliquit Ms., ut hic quidem debuif- 
fet faltem effe παρά co;, fubintelle&o particip.evez, Bg. Lat. ad zas. e P. 
etiam tenente Stp. Th. aliunde 3, 49. i. cum L. Ern. Nr. 3. , (ap. G. Th. 
»&mai, σύμπας, ὡπαξέπαξ, ὅλος, — in fing. 1. 4. totus, ut — univ. exerci- 
£us, — in plur. — omnes coniunctim*) fed in v. ze. Stp. nil , quam Bud. 
propriam vim et alium locum Noftri, ap. quem id femel ponitur abfo- 
lute, deinde cum rei aut perf. gen., pendentee praep. , ut fit 4e. πρὸ 
7. €. à., per Indd. modo cüm acc. perf., cf. Dion. Ἢ. S. T. 1. et Luc., 
Íed ap. Suid. 3, 175. e. nude προωσπίδομοι» γενικῇν defendo, protego, quo 
med. carent Lexx., ut Bg., e P., ap. G. Th. ,νὐπερασπίδως cum acc. rei 
dubium eft, pro quo affertur cum praep., v. c. pro falute alicuius pro- 
pugzare, ubi alterutra praep. redundat, fed h. |l. pugnare pro Commo- 
di imperio i. 4. poteftacem et digniratem imperatoriam puznando et ar- 
mis tueri ac confervare, cum infra aliter fumatur cum eodem gen. Zex. 

ταμεῖα) Stp. Th. 3, 124..F. m. ,,zzueioy dr. locus, in quo pecuniarum 
thefauri reponuntur, f. aerarium, .in quo quaeftor recondit accepta. — 
Herodi. l; 1. ταμιεῖς xoJQ.(e P., habens adeo, fecusac in ed., lectio- 
nem aliam illam Ms., ignorans idem fcripturam alteram in noftro quidem 
fubft., quanquam ad τωμείαν addit E. 1.) 154 puto, perperamh omitti'* 
quae tamen varietas alibi quoque occurrit, v. ad Thuc. p. 63. N.64., ad 
Diod. S. 2; 449. b. e. N.23. et Ind. Dion. Caf. Fifch. The. cum Xen. Pol. 


1 
ἶ 
Ἷ 
I 


non^ codi) Rmi 0 


, 
-* 


LIBER L'CAP.VL. A. V.C.934. CHR. N.189. 219 


ἡσιλῥιῶν ἐνταῦϑα rara ἥτε cipalis hic eff omme. - Patris 


᾿»τοῦ πατρὸς μνήμη αἰώνιόν σοι eliam memoria aeternam | ti- 
P ὄνριαν παρὰ τῶν bi idem atque benevolenti 
»πίσιν καὶ εὔνοιαν πάρα τῶν bi Jidem atgue benevolentiam 


(psg hs ! , 7 “ TOP 
»εἰδχομένων ἃ ἐβείβοωίωσε. “ apud fubietos oumes flabiliuit. 

2) Hic comma erat inutile in A. Stp. er al., it. tacite in Ms. Ba. a) In 
Ms. Βα. «. τῶν ἀρχομένων ἐβεβαίωσεν. nec fequitur nova fectio. Mart. Pro ἀρχόν- 
τῶν edd. oinnjum , in ἀρχομένων confentiunt etiam Mss. rel, , v, N., ut de Ms. 


Ba. v. ἐφελκ, iterum 6$. 17. e.» fcd pro παρὰ B. 1.περὴ mendo(um, 


Z.,.ap. Poll. 9, 44. ταμιεῖα » ἵνα τὰ χρήματα, led 1, 245. pro ταμιεῖον N. 
37- Ms. profert ταμεῖον, et utr. ap. Suid. 3,427. m. p.íq. 1. et Hef. 2, 
1343. m. e. p. fq. i. cum N. 14., ficut, quod N. 18. requiritur, zzpfov, 
per fimpl. vocalem, habet Sb. Ind., ubi et 52 τοῦ ταμιείου TgoESM4Xu Gs 
fifci pracf. — τῶν βαφιλικῶν ταμιείων φροντίδι ἐφεςὼς 7433 17. (€ Zof. 4, 14s 
1. imperaiorio filco przaefetfus,) contracte perfyncop. ταμείᾳ, quaeffura, — 
fic ταμεῖα βαφ. xo., ficus fz.** hinc cum alio adhuc loco Zof. 1, 13, 6. 
€. ὀφείλοντάς τι τοῖς βασιλικοῖς ταμείοις ». imperatorii fici debirores, cum 
eodem, ut nic, epitheto, etiam per numerum plur., non vero cum gen. 
aeu», qualis nec mihi praeterea repertus, nec ap. G. Th. , ubi nec Lat, 
Bg. in plur., fed modo ap. Sch. ,,2eraria principalis pecuriae, fiícus 
principalis in extr, e Sb. Ind. , at in ze. Eg. e P., ubi reddidiflem, fer- 
vato plur., fici que pecuziae principalis Aic funt omnes, ταμεῖον h. l. non 
intellisens de cella et camera, quam vocant, f. aedificio ac cubiculo, 
ubi pecünia reponitur fervaturque, fed univerfe de-loco ac re qualicun- 
que; pecuniae aílervandae apta, ut arca, capfa, vidulo, facculo lineo, 
nominatim de fíjco, fenfu antiquo ac Rom., ubi ἃ. Th. ,,xZerec ἁλιεψ- 
τριὸς , laccus plexilis. — In primis pecuniae fervandae, ferendae ctc, ad- 
hibebantur fifci. — Liéet intueri fífcos , 1n angulo iacentes, — pe/itisante 
fe cum gecuzia fifcis, — reperzebam, fifcos complures cum pecunia Sici- 
dienft etc, — Fifcus faccus eft publicus. — Hunc habent exactores, et in- 
eo inittunt debitum publicum, quod redditur regibus'** ut adco hic fint 
fifci pecuniae imperatoriae f. cum pecunia imp. omes, i. ex tota Italia 
er provinciis omnibus ad imperatorcin 4, quaeftorem miffi facci cum pe- 
cunia, imperatori debita, nobis φέρ Kaffen Kaifez/cber Gelder, utque 
Nofter per periphrafin innust Lat. illum fjfcu$r, et quod alii, v. c. ap. 
Stp. 1, 1, Plut. τὸ Καίσαρος ταμιεῖον, et Amun. M. 28, 1. p. 418. i. princi- 
pis aerarium, quod ap, G. Th. »οδχμόφιον, ταμεῖον. 4: d.'aerarium penu, 
pecunia publ., uno in loco condita, — pro loco et repofitorio publicae 
pecuniae. De z7zp/ici Romanorum aerario v. Man. ad Cic. Att. 7, 15.** 
quod nihil huc prodeft, cum pertineac ad tempora civitatis adhuc libe- 
rae, ut haec Noftri ad tempora imperatorum, uude adiiciuntur xe. βάσιν 
et fimul intelligitur, curam aerarii et. pecuniae publ, ap. imperatorem 
potius fuiffe, quam ap. priitini temporis magillratus, ut quaeftores et 
praetores, quos conítat, fub Caefaribus acrerii curam amififfe, qui, fi 
sdhuc eflent tamen, imperatori eranr toc addicti ejusque fifco, cf. 7, 4, 
4-, Ut in argumento oratoris ineft hoc, Commodo nihil timendum effe 
. 4b adveríario aliquo ,, cum pecunia omnis in poteftate et manibus fit, 
. unde adverfario nihil reliquuin ad belli ufus, 

zap..T. ἀρχόντων) Bg. legit ἀρχομένων, Ὁ. ἀρχόντων, Quia vertit pore- 


, 


| ——— CERE" 


"T- wv 


2360 LIBERI. CAP.VI. A. V. C. 955.. CHR. N. 186. 


Τοιαῦτο vie? εἰς προτροπὴν 20. 'Talia hortandi caufa, et 


b) Ms. Ba. τοιαῦτ᾽ ἄττα εἷς πρ. V. N. 


- 
- 


ates. Caeterum homines aliquando patrum memoriae aliquid dant, 
aliquando nihil. Ap. L4v. 2, 52. 'T. Menenius, filius, minus punitur, 
quia patris Avrippae favor baud dum exoleverat, et 4, 41.(e.) T. Quin- 
éfium omnes triéus abfolvunt, p»ofwiff que ei Cincinnati patris memo- 
ria Zicitur, et 25, 31. (m.) Marcellus boc tribuit nomini ac memoriae 
Archimedis, ut propinquos eius inquirat, et honorem iis auxiliumque 
praeftet... Quum Alexander M. "Thebas expugnaffet, et in reliquos The- 
banos fine difcrimine faeviret: folis Pindari penatibus eiusque familiae 
parci iuffit. — Sic Caefar, quum εἰ fe ad nunciüim Pompetarae cladis 
Athenienfes dedidient, pro folita fua eenerofitate in. gratiam eos rece- 
pic, quippe proavorum ipforum gloriam virtutemque in mentem revo- 
cans, viventibus ob mortuosfe percere praedicabat, Dio XLI. Contra ap. 
Liv. 31, 4. (21, 4 i) Pater. in Anribale minimum quidem, fed tamen 
aliquod somentuzm ad favorem conciliandum eff, et ap. Iuft. 38, 6, (6.) 
Romani cum" Mafihiffae zepeze bellum gerzmt adeo imexpiabile, ut me 
vi&um quidem memoriae ^atris donarent, quis etc. Leiss. C. Ven. ἀρ: 
χομένων. Definire vix audeo, utra fit verior lectio. Verum, fi quaera- 
tur, quaenam ex altera enata fit, ἀρχομένων» utpote primo intuticu fa- 
ciliorem le&ionem , iuniorem babendam effe cenfeo, Accedit ad con- 
firmandum ἀρχόντων tüm quod et alibi hac voce de magiffratibus et pri- 
moribus utitur Herodi. 1l. 4. c. 2. tum quod antea Commodus dixerat; 
δεβεένοι x μή τις — τῶν εὐπατριδῶν πλουςσίω. Strotb. 

Βα. ad Lat. fuum fuóie&fos cum feciffet tria illa puncta", , figna No- 
fae: fub textüm Vs. fuae fcripferac fic. ,,lego &exo9' vuv prO ἀρχόντων" VO- 
lens, opinor, ifta figura oftendere rationem modumque lectionis et 
emendationis, cum in c* facile μέ reperias; unde Leisn. fcripfit fub illa 
ibi figura difertum ἀρχομένων » ut in m. Ox. »f. ἐρχομένων" quam quidem 
coniecturam Βσ., firmaram a Ms., non dubitavi ftstim recipere, his 
addu&us?caufis, primo, quod de optimatibus illis et patriciis, quos 
Strothus refpicit, iam dixerat orator $. pr.; ut non videatur nunc eo- 
dem redire, fed ad aliud quid , atque adeo ad cives, parentes, fubiectos; 
qui uni adbuc reliqui erant in praefidiis et veluti fulcris imperii, Com- 
modo afferendi; pertinetque, opinor, quod ἢ. I. dicitur, potius ad $. 
9. αὐτάρκως δὲ ὁ δῆμος A. , ad populum Rom. , i. cives Romae potiffimum, 
deinde ctiam ad reliquos per Italiam et provincias, in quo populo uni- 
verfo, nominatimque Romae urbis, femper fuit ad imperium novans 
dum aut firmandum aliquod momentum, cf. r, 14, 13. 2; 2, 5. 106. 2r. 
Íqq. 2, 6, τ. fq. 18. €. 2, 7, 3. fqq. 2, 8, 9. fqq. Cui argumento, ere 
ac ferie petito, accedit alterum graviffimum ab ufu loquendi, quod vo- 
ces τῶν ἀρχομένων €t τῶν ἀρχόντων non funt fyn., ut eloffam hic fufpice- 
ris; nec οὗ ἄρχοντες dicuntur unquam , quod meminerim, pro oj Zexópue* 
z5; neque hi pro illis, fed femper οἱ ἄρχομ. paíf., ut οὗ ἄρχοντες atb.s 
re&eque Stp. Th. τ, τότ. D. m. »ἄρχομοι» pro Zexe, i. e. impero, im» 
perium obtineo, in vulg. Lexx. perperam ponitur** ut et L. Ern. iftam 
notionem omifit. Tum auctoritas P., (quem Sch. refert partim modo 
in zig. »fidem aet. tibi roforavit ap. duces*) nibilarguit, quam vetu- 
itum iam et in eius etiam Gr. Cod. pracfens vitium, quod, ex iftiusaut 
Sch. Lar., ne fenfum quidem commodum praebet, cum poreffates f. ma- 


—— 


LIBER L CAP.VI. A.V.C. 933. CHR.N. 180. 221 


καὶ τὴν πρὸς τοὶ κρείττονα 5 ὁρ- ut. ad meliora | impelleret, 
- €) Ms. Ba. κρείττω A. 7. N. 


giftratus civiles f. militares contineantur iam ín fuperioribus οἱ ἄφιφοι τ. 
Β. et καὶ sez. 9v. 7., qua tautologia quid opus, fi res expediri poteftali- 
ter? quod hic quidem fit corrigendo fane, fed tum leni ratione proba- 
bilique a du&u litterarum, rum idoneis de caufis, ac denique cum 
au&oritate et confenfu Mss., ut confidam, me er alios habiturum in, 
recepta novitate confentientes. [n reliquis Bg. e P. , tum τὲ reddendo 
fyn., cf. δ. 3. e., tum addendo adi. πάντων per fyn., quafi intra παρὰ 
τῶν exciderit, cum et in pr. membris fuerit — πάντα — x«aez, üt tamen 
et P. addiderit iterum τά adi. libere, et Nofter de induftria omittere 
potuerit, ut non plane neceffarium, cum et alias ab eo ponantur nude 
οἱ ἐρχόμενοι» ubi fimiliter omnes cives intell;guutur, quod fe:t quoque 
aliarum linguarum ufus; ficut etiam faepe in fqq. omittitur aliquid e 
prius pofitis. Tum v. gsg., ubi Eg., ut 1, 5, 19., hic, ob adiunctum 
αἴων: vertas fimpl. facere. f. reddere, et fumas propria vi aor., aut pro 
praef, inter caetera hic eadem tempora, fed z;s., ut 1,5, 24. e., et 
'eios. fenfu facrorum librorum, de certo tantum temporis fpatio, dum 
vivat.Commodus, qui ut patris memoriam ipfe depofuit brevi poft, cf. 
I, 8, 5.» fic ab ea non multum adiutus eit, potri diffimillimus et peffi- 
mus fucceffor, quanquam turgidus ac vanus, et propter patrem aeque, 
ac nobilitatem expettans civium militümque fidem atque benevolen- 
tiam, cf. 1, 5. 16. et 20., ob quae argumentum oratoris boc vim habe- 
re potuit in Commodi animo et iuvenili , nec acute fubtiliterque vi- 
dente ac cogitante. 

'πτοιαῦτα T.) Ms. lectio τοιαῦτ᾽ ὥττα minus vera fit et antiqua, quam 
gloffema, ubi exquifitius vulgari fubítituiczür, idque forte ad varian- 
dum, ne vulesta formula toties redeat, cf, $. 6., quanquam lectionem 
vulg. facile per lapfum librarii etiam reperiri liceat in plene fcripta Ms. 
ποιαῦτα ἅττα, quo de, pro τινὰν v. Hef Suid. ex Harpocr. p. 84. e. 
Thom. M. p. 123. l. 3. Ammon. p.26. e. Bud. C. 1151,9. 1358, 13. Stp. 
Th. Hoog. Op. p. 151. , ad Dev. p.74. N. 18... ad Vig. p. 36. b. e., ad 
Luc. 2, 337. N. 52. 346. N. 70. 418. N. 23. 3, 17. N. ji. et Ind. Xen. Cyr., 
tum Ms. formulam per apofirophum v. ap. Bud. C. 1358, 28. Hoog. Op. 


p. 151. Nr.2, m., fed plenam ad Thom. M. p. 123. N. 3. Luc. 2, 327. 


L 99. it. 1, 771. l. 41., ubi, puncto fa&o poft δικαφήριονγ legimus 
ποιὰῦτα ἄττα Cum Gs. talia fere, hic Bg. iterum ncgligente «rz, cf. 

6. et 10., fed Stp. Tb. in íq. ze. exhortatio, inciratio, impulfus, mo- 
nitis mixtus, Herodi. l. 1. τοσαῦτά τινα — siv., ad exhortandum «do- 
Jefcentem'* praeter lectionem aiiain e memoria in τοῦ. pro roi, vertente 
εἰς cum fubft., ut 1, 4, 4. m. Bg., cuius hic reddendi ratio eít quidem 
fyn. per particip. , fed liberior cum Lat. fubít. caufa, utStp. fubft. 24o» 
defe. venit e fubintellecto pron. αὐτοῦ, quod hic et in fq. ὅρμ. fane a(Tu- 
mas, relinquente P. eriam Sch. in 5e. aZ adhortationem 4i/cez;'* quod 
Íubít. videtur mox a Noflro explicari ec magis defniri, fecundum qui- 
dem Stp. explicftionem et Vs. ante , cf. L. Ern. et Ind. Polb. it. G. Th. 
»Portór, — verbis et orationc, ac fuadendo ad agendum impelleret* un- 
de et P. contraxerit omnia in unum v., ἢ. l. argumentis fupra propofi. 
tis efficere, ut ageret rem praefentem, bellumque períequeretur atque 
eomponcrct hic manendo , nec domum redeundo, c£, Hel, unde taci, 


222 LIBERI. CAP.VI. A. V. C..955.. CHR. N. 180. 


A € - A , 3 δυο Y . 
pav. à Πομπηΐανος sizdv, δὲέ- Pompeianus |locutus avertit. 


' M δίς A M δι 
τρεε πρὸς ὀλίγον τὸ μειράκιον. parumper adolefcentem. | Re- 


τα Βαυπε Stp. T'h., reddente Vern. vet., quafi fit πρὸς ἐντροπὴν», ad eum 
pudore afficiendum. 


óeu4») De voce ἑφμὴ multa Salm. ad Simplic. Leism. | Alia Ms. forma 


in τὰ xg. contracta, in hoc adi. fane ap. Notlr. frequentior eít, fed tamen 
et vulgata bis ap. eundem; unde meram hic gloflam agnofco per com- 
parationem librarii, et infra inclinantis in fyncopen illam , cf. 1, 10, τὸν 
1., paupere Stp. Th. er in hanc rem tacente, cf. Ind. Xen. Cyr. Z. Ael. 
V, ἢ. et Luc. , ut L. Bof. filenre de ellipfi τὰ πράγματα, utres meliores 
fint i. 4. δ. 13. res potiores, utiliores, bellum finiendum, hottes vincendi, 
repellendi, fubiiciendi, f. manfio hic, ut Sch. in /,,de. »ozum ad meliorat* 
deferto P. ad xe. , ubi vix placeat nottratibus aufs Jefsre, fed Vern. vet., 
aut auf eine beísre Seite zu lenken ; aliunde afferente Stp. Th. δρ. cum 
pr. πρὸς» fed agente Bg. hic in eig cum fubít. e. aliter, quam ante, et 
ut facimus in εἰς cum inf. aliquo, ut per τε refolvamus; ubi pro feve- 
rioribus, 12/72 quaedam 24 hortationem er in »e/oraf. meliorum [Ludium, 
(cf. G. ΤῊ. v. ffud. 579, 75. 144.) faltem pari rectione dediffem, 44 hor- 
tandum eum et ἐπ meliora Zmpe/lendum , ck. 1b. 995, 48. smpel/. — inci- 


tare, — ad confilia faepe refertur, — zmpe/lere atque borzarz* quae et 


hic coniunéta videas, ut fyn. 

διετφεψ.) In hoc v. Sb. Ind. Zivertit, tum Bud. C. 945, 22. ,,9. etiam 
diffuadeo, ut Zzoregézo , 1. potius ad erubefcendum deduco, erubefcere 
cogo. Herodi. τοιαῦτα c— xo4 τὴν εἰς (e memoria) rà xe. — διετρ. τὸ MEIQ 
ij. e. conatus eius reprefüt prae pudore et impetus ad voluptates con- 
fe&tandas alio: deflexit hincque Stp. Th, 3, 1623. E. ,,9. propemodum 
1. q. ἀπ.» averto , f. diffuadendo averto, dehortando avoco et abfiraho, 
nec non pudore iniecto deterreo, ut ap. Herodi. L1. 2. s. με» conatus 
adolefcentis reprefft inie&to pudore, nimirum εἰσών wa εἰς — ὄρμι» 
quare fubiungit, ai3. A** e P., practer notionem iilam fecundariam, 
quam et omittunt Sb. et Bg., (ubt avertzt eum explebitur his, 45 eo, 
quod cupiebat, a cupiditate domum redeundi, nobis davon abwenden, 
abbringen, shziebem,) fed repetit tamen L. Ern. cumalia 53) perfuadeo** 
quae redit eodem et tropum modo removet, cum perfüadeamus alteri 
aliquid, dum argumentis, menti admotis, avertimus a re quadam co- 
gitationem er voiuntatem ad rem aliam, efüicimusque, ut aliquis nolit 


εἰ agat, quod prius volebat; et contra velit agatque aliud; et quod nos: 


volumus 2c fuademus, cf. G, Th. in v. Ern., -ubi in Bg. eft fyn. zzo- 
πρέπω-. fed al. Gr, in 5b., quod fimilius Graeco, quoad praep., at non 
frequens in fignificationeact. , et modo per unum exemplum 228, 58- 
y divertit acies, i. avertit, abducit, (fed 130, 39.) erdwwm , fatalia dever- 
terc , i. impedire** quo poftr. redditur locus Polb. Ern, 5, 4. T. 1. p. $63. 
e. οἱ δὲ — νεανίσκους — διέτρεψαν,» τοῦ μὴ A. , ubi phyfice, Ind. avertere, 
quo inus cf. Ind. Xen. Bach. Z. Ael. V. h., et de med. Diod. S., ut 
de paff. Dem., fed Hef. 1, 988. e. διέτριψεν, κατέσχεν» pro quo, e ferie 
litterarum , etiam legi poteft διέτρεψεν», cui foli, opinor, congruit ex- 
plicatio Mia, Lar. cobibuit, 1 detinuit , a re aliqua, nobis eóbalten. f. 
zurück balten, cf. Kuft. de V. med. p. $4.1- cum Rs. Ann. ad Gr. A. V, 
1. ad Caf. D. p. 54. m. , quae notio latet in Bg., ut 1u eadem etiam alia 
pro deterrere f. abíterrere, qua de v. Rs. ad Polb. p. 363. i., ut de 14. 


Pec et catal " ^6 liit i 
am. ool lc aaO ———S LG —— - 


LIBER I. CAP. VI. A. V. C. 953. CHR. N. 1$6.. 223 


aider Dec γὼρ ἃ ὁ Κόμμοδος τὰ 21. veritus. enim Commo-. 
λεχϑέντα,, οὐδέν ve 8 οἷόστε f dus fenis diCta, nihilque ha- 


d) à» Mss. tres, v. N. e) e2Xtvri B.-2. L. Ox. et Pat. ,. operarum errore 
potius, credo, quam per correctionem, — f) οἷος τέ divifum in rel. edd. prae- 
ter Stp. cum Sb., quibuscum edimus femper iun&im, ne s? videatur copula. 


formula «e. àA. , Íc. χρόνον 1. μέρος τοῦ xeévev nihil ap. L. Bof. Ell. , fed : 
breviter modo ap. Stp. Th. 2, 1270. D. m. aZ breve zempus , : Herodi. 
l. 3. (3; 7, 20.) érevi temporis f/pario** cf. Abr. Dil. Eh. p.60. i. cum L. 
AN. T., fed Gs. ad Luc. 1, 61.1.92. zantisper, per fyn. adv. Bg, , tenen- 
tibus et Lat. fimilem ellipfin «4 éreve ap. Suet. Tib. c. 68. íed tamen 
alio fenfu, cf. G. Th. 648, 94. it. Exc. ad 1, 1, s. i. et de à eig. $. 
'6. et 10. ; 

αἰδ. γὰρ) Non plane contemnenda eít Cod. lectio 32; | recepta vero: 
paulo facilior. SrrorP. 

Cf. eandem Var. 1, 3, 15: , fed hic P. cectius ,,qui reveritur fenis 
di&a pro quippe qui, quia is, nam is; unde Bg. fervat gen. fubft., e 
fubintellecto pron. ὠὐτοῦ», 1. h. 1. αὐτῶ, ad paff. τὰ λεχϑ. relato, pro ὑπ᾽ 
αὐτοῦ Í. πρὸς d. , Cf. 1, 2, 5. 1. , fcd Sch. Jn »ναἰδι aor. 1. paf. fed fignif. 
atCtivae** cum Bg. e D., ut cum acc. rei Stp. Th. 1, 446: C. m. tantum 
ex Hom. "I4. ἐν 636. et /, $2., ubi Cl. cum Es., fed ad Luc. r, 680. 1. 
οὐδὲ τοὺς πολλοὺς ἐκείνους λόγους αἰδεσθεὶς » mibil veritus multas illas difpue 
tationes, übi poteít elle i. 4. curans; aejimans, reputans, refpiciens, 
(quomodo. et redditur cum acc. perf. ap. Hom. '03, χ΄, 312. et 344), fed 
etiam magni faciens, approbans, reputans pro veris, bonis, utilibus, 
prae pudore ac reverentia erga aliquem, ut hic, ut adeo di£tis alterius 
non repugnes verbis factisque, fed 11s obíecquare, quod et nos habemus, 
ut in Gellerti illo, verezre eine Befeb'e; icut omnino aliquis dr, αἰδεῖς- 
σϑαΐ τι» cum ob rem quandam aliquis facic f. omittit aliquid ,. prae re- 
iverentia, propter cogitationem de rei alicuius praettantia atque uctilita- 
te, inde perceptae f, percipiendae, et fic quoque αἰδεῖσϑαί. miya ,. ali- 
quem virum, 1. ob illum facere quid f. minus, prae reverentia , et co- 
gitata iftius fapientia, virtute, potentia , bonitate, cf. Caf. ad Capit. T. 
1. p. 336. b. m. N. 3. Ind. Xen. Z. Pol. et Cyr. Bud, C. 946, 50. p. fq.k 
39. Stp. Th. 1 1. e. it. Luc. 1, 318. Ll. 21. οὐκ αἰδεσϑεὶς, ὅτι A«, non veri- 
$us, nec cogitans, dum bic Vern. vet. fumit paíl.,' forte pro Lat. con- 
vinci, i. argui erroris, pro quo melius fic pafl. alio fenfus pro pudore 
affici ob errorem malaeque rei confcientiam ac molitionem,. hic adeo, 
pudore affectus , coattus pudefieri ob ditta eius, /«fc/ám£ durch, quor- 
fum redeunt diífputata ap. Stp. Th. l. 1. D. e. it. Ind. Luc, ογαϊδεῖσϑοη vk 
Τοιαῦτα,» pudore affici i» talibus ze£us'* quaíi omiífa pr. κατὰ, ctíi Gs. 
aliter 1, 254. 1; 21., mihi ut fufficiat bg., ap. ἃ, Th. cum Gr. n. et 
«ecc. rei, Ícd non fimili , nec per Indd. 
" οὐδέν Ts) Bg. fere cum P., pro qua dedi(fem faltem, sj£i/ que wa/ers 
probabiliter refpondere, cum ipfe Dg. alibi adhibeat valere, pro poffe, 
cf. de οἵόστε ὧν cum inf. pro illo Lat. f. potis effe, nobis vermügerd, im 
Stande feyn , Bud. C. 1373, 38. Stp. Th. Vig. p. t19. 504. i. Dev. P. 247. 
244. Hoog. Op. p. 1142. 1149. Nr.*3. L. N. T. Schw. p. g71. N. Ind. 
Xen. Ael. V. h. Eifch. Aeích. et Pal., 11. Ev. lhuc. Dem., cui add. 869, 
$« 8705 19. 933» 4. εἴς, it, 9805 27. no] οὐχ υἱόστε ὧν διαλῦσ of noílro par, 


224 LIBERI. CAP.VL. A V.C. 955. CHR. N. 186. 


4, 5» ; . ^ 

ὧν εὐλόγως ἐποκείνασϑαι, bens, quod rationi confenta- 
i 4 ^ 3 / ! . . 

τοὺς Φίλους ἀπεπέμψατο 8, neum refponderet, amicos di- 
, , / ) . - “1: * 

Qzcac , ἐκριβέτερον καϑ' mifit, dicens, diligentius fecum 

: ^ * . . M . 

αὑτὸν ἢ ἐπισκέψεσθαι | τὸ coníideraturum , quid facto 


£) Ms, Da. ἀπεπέμψατο" Φήσας. xg. — h) Par. I. wa3' aór,, unde Par. 2. 
€um Ox. κατ᾽ &ir., quafi correcturae in melius. — i) ἐπισκέψασϑα, Ms. Ba. et Vi. 
cum édd. A. B. Par. Ox. et Pat. , v. N. ; 


Suid. 2, 671,1., partim ex Harpocrat. p. 360. e. Hef. 2, 732. i. N. 17.» 
Íed Sch. ,,0f, cum τὲ et eig fign. pof/am etc. — quum non poffet** οὐδὲν 
pro οὐ fümto, et praef. pro impf., non tenente Stp. Th. v. ἐπ. cum 
aliquo adv., fed in εὖλ. ,,cum ratione, ita, ut rationi confentaneuin 
eft, Herodi. L 1. οὐδ. — οἷός τε (fic aliter, quam hic in ed.) ὧν A.** e P., 
cf. Thuc. 274, 28. Fifch. Pal. 1f. Pan. Mor. p. 18. e., ubi 14. δικαίως» 
cum Ind., ubi re&te comparatur μετὰ λόγου» quod eft illud Stp. primum, 
nobis mit Grunde, f. mit Grund der Wabrbeit , ut Ern. L. Latinis add. 
commode , nobis füg/icb, Ern. Polb. Ind. ,»γἐκ τῶν εὐλόγων, probabiliter' 
quo ab init. utebar; non ferente G. Th. adi. Bs. cum fubft. rationi, 
quae hic non tam eft facultas illa mentis, quam placita, peream cogni- 
ta atque probata, cf. Ern. Init. Metaph. $. 5o. m. et fupra 1, 1, 10. i. 
ad εἰκέτως Íyn. | 

τοὺς φίλ.) φίλοι h. 1. confiliari funt. Srretb. cf. 1, 4, τὸν ut Sch., de- 
ferto P. abítra&to, pro concreto, in ,,Zz. med. dimifit con/ffiarios* cum 
Bg. e P. in v., ubi Stp. Th. paff. voce (immo med.) aliquando capitür 
pro Zimitto a me, — Xen. Paed.** qui locus unus Stp. eít ib. 1, 4, 27.14 
ubi mox $. fq. habetur act, quod et pro med. in V. L. per gloílam ib. 
1, 3. €., quibus in locis vertitur in ed. ΓΗ. et Ind. Z. cum Stp. per a5 
fe» ad vim ined. exprimendam, cf. Kuft, de V. med. 1, 44. i. Bud. C. 
360, 37.» de perf. iterum Ind. Dion. H. S. T.2., fed de navibus Thuc 
ut ac, quoque cum e£ fe, in Vs. ad Arift. Plut. v. 12., fed in Bg. G. 
Th. permittere abire** nobis ezt/affen , f. potius voz fich /effen. 

φής. — ἐπισπεψ.) Hoc fut. primus induxit Stp. fine ulla N., forfan e 
P., quo de genere habui haec, 1) poft verba quaedam etiam alibi va- 
riare iítos inf. aor. et fut., idque a) per fe, ut Hoir. "IA. y^, 235. Call. 
Di ν. 5:2. Thuc. 252, ει. Krb. Decr. R. p. l. p. 120. m. 122. e. 139. 
b) ita, ut aor. fit fimul cum fur. Hom. "Ia. x^; 118. R. Or. V. 3. p. or. 
N. 34. Luc. 2, 628. Íq. N. ὅτι», porro II) fine varietate omni poni aor, 
pro fut. a? abfolute, v. Abr. ad Aefch. 1, 177. e. cum Κτθ. 1. 1l. p. 123. m. 
b) cum verbis quibusdam, idque ipfum dupliciter, A) fic, ut unus mo- 
do aor. inf. adfit, praeter ἀξιοῦν Luc. 1, $96. N.32. et μέλλειν D'Orv. 
Ch. p.3$. m., de quibus alibi, etiam curn ἀπειλεῖν Luc. r, 243. N. 11. 
Onol. p. $3. N. 2., cum δοκεῖν Krb. 1. ]. p. 122. m. e. , cum ἐλπίζειν ad 
Diod. S. 2, 294. fq. N. 6., cum νομίζειν ib. 1, 650. N. 28., cum οἴεσϑο 
Bud. C. 1323, 16. 32. R. Or. ς, 477. N.96. 818. N.7. Krb. 1.1. p. 121.e., 
it. cum aliis Mifc. Obf. Amft. 4, 286. íq. et Nov. 3, r. e. fqq. it. p. 55. 
Markl. ad Max. Tyr. p.686. Valck. ad Eur. Hipp. v. 1010. Loesn. p. 162. 
fg.,, nominatim vero polt φημὶ Diod. S. 1, 725. N. 20. 2,9. N. 93. R. 
Or. V. 5» 454. N. 19. Thuc. 332, 37. Kib. l.l. p. 120. e. fq. 122. e. Mifc. 
Obf. A. Noy. 3, 3. B) fic, ut aot. fit fimul cum fut. Bud. C. 1325,24. Íqqs 


*4 
LIBER LI. CAP. VI. A. V. C. 933. CHR. N. 180. 225 
πρακτέον. ἐγκειμένων δὲ τῶν 22. opus fit, Inflantibus au- 


M. Obf. A. Nov. 3, t. e.fqg. Abr. Dil. Th. p. 590. e. Krb. l.l. p. 119. e. fq. 
121. m. Hdb. ad Xen. p. 126. δ." 4. m. Z. ad. Vig. p. 203. b.e. Weil. ad 
Diod. S. 1, 712. N. 11. 2, 12. N. 55. 350. N. 32. Luc. 2, 628. b. e. N. 6t. 
917. N.87.,Brn. ad Xen. Mem. S. 3, 5, τ᾿ it. ad Hom. Ἰλ. δ, τότ. χ΄, 1204, ἡ 
et Schw. ad Onof. p. $3. N. 2. , 1n quibus Viri Dotcti varie fe seílerunt, 
aliis aor. eos reiicientibus ac tentantibus, nominatim Tayl ad i.Or.9, 
641. ad. 580, 12., aliis cuentibus, it. praeferentibus , atque fuadentibus, - 
ut recipiantur pro fut., ubi fuerint in edd. primis ac Mss., quibus et. 
mnes accedentes, in futura Herodiani ed. minore ftatim aor. recipiemus, 
cum; quanquam facili lapfu in. & et e litteris | tamen in tot locis tanto 
confeníu aberratum non videatur, et aor. fit doCtior quam pro librario. 
rum. omnium ingenio, fiatque verofimilius, fuc. fubflitutum effe pro 
aor. ex indole linguarum recentium ; negue obílat mihi hic. unus. Ms, 
Ve., qui, Excpt. tacentibus, cum Stp. 1n fut. confentiat; ficut aor,, 
per fuam naturam, cum fit tempus infinitum ; valere poteft etiam pro 
fut., in primis, cum pro praef. fumatur, fed hoc faepe pro fut. ; poft 
P. Lar. tenente Sch. ,,44c. fatus'** quem aor, ignorat Stp. Th. , non item 
Lat. Bg., ap. G. Th. cum Gr. n. - . an : 
ἀκφ.) Sch. in. ,νέαυτ, ap. fe conftderare , ἐπ. confideraturum effe fe. dili- 
gentius,. quid faCtu opus, me. quid agendum lit ,, confiderarc'*. ubi P. ne« 
gligentior, fed Bg. eciam fequitur afperum in pron., polt v. φησ. πεζοῖς 
íanium e Lat. ratione , ubi Stp. Th. ignorat ἄχρ., cf. tamen L. N. T. If. 
Ev. 2397, 38. et. Ael. V. h. 2, 4. p. 7$. e. ἠξίου δὲ τὸν Μελάνισσον, οὗ 
συγχωρῆσοι » ὑπὲρ τούτων Exe. διασκέψασθου», Grabat Melanippum s »£ fibi 
de his rebus penitius delióeragdi copiain daret, ubi, (praeter melius Dg. 
€ P., pro accuratius, i. diutius, non breviter ac leviter, fed maiori coe 
gitationum intentione , rem in omnes partes quafi vertendo et confide- 
rando, argumenteque in utr, partem ponderando,) fyn. v. 3zez. , Lat. 
difpicere , ap. G. Th. cum Gz. al., ut et Eg. hic, quod et Sb. Ind. e DP. 
tenet, cf. Luc. 1, 221. 1.61, ἐπίσκεψοη ἀκριβῶς» infpice diligenter, ubi 
phyfice, ut Ind. Dem. Fifch. The. Xen. Z. Cyr. et Bach., fed tropice, 
pro refpicere, fpectare, cogitare, atque adeo apperere ac ftudere Thuc. 
cum Schol. et R. Or. V. 6., fed, ut h.l, pro inquirere, cogitando 
cognefcere , diiudiceze , perpendere Fifch. Aeích. 2, 24. e. p. 24. i., red- 
undante e£ bic praep., fed Stp. Th. non teuente formulam x. Z., nifi 
4, IIITI. G. 1. »pper Íe (p. 4. 1), e.) καϑαυτὸν» pro x. ὦ. per Íe, íua fpom 
te f. feorfum'* quae formula, fane late patens, e contextu locorum fin- 
gulorum definienda efl, ut h, 1. fit fevere 2p fe, i. ap. animum fü'im, 
mente , aut etiam folum, in folitudine. feoríim ab aliis, i; γεηιοξες ar- 
bitris, ut Leisn. in m, Ox., cf. Ind. l'ifch. Aeích. cum Xen. Cyr. Z. x, 
e. Vig. p. 614. m. cum N., L. Bof. ad Act. 28, 16. p.91. Per. ad Ael. V. 
b. 3, 20. p. 256. b. N. 13. cui Ind. v. x. et Hef. 2, 102. i., fed alio fen- 
fu, pro domi fuae Fifch. The., quod non procedit hic, nifi fumas pro 
in diaeta interiore ; ut ad. primam notionem, de mente, etiam Bg. te- 
ferri videtur ap. G. ΤῊ, v. fui 634, 35. íqq. it. v, mecum 232, 49. Íqq.» 
fed noftrum illud apad. fe varie explicatum ji v. ep. 409, $a. Nr. 3. 44, 
ἄς. p. fq. 1.13. , cf. Cort. ad Sall, p. 1037. à. i. Cic. €p. 4» 5» 13. Ind, 
Suet. Tac. luft. et Corn. N. v. ἀρ.» tacente hic P., fed ad Íq. πὸ ze. ni- 
hil tenente $tp. Th. ; nii 43 1693. C. e. »,7 9&XTÉSS ; agendus , facien 
AN 


ij 


226 LIBER I. CAP. VL. A. V. C. 9553. CHR. N. 186- 


λ E] , eva - EUWADPURT ΩΝ 
περὶ αὐτὸν Θϑεραπόντωῶων, οὐκ- tem, quicirca ipfum erant; mi- 
/ Y E , » ἮΝ Mis - 5 
ἐτ μὲν TOi Quoc οὐδὲν niftris, haud amplius cum ami- 
- ΄ » / N a E : Jo 1 jJ ^ 
ἐκοινώσατο' ἐκπέωψας δὲ 23.cisquidem quidquam com- 
pt 


dus** et Sb. Ind. tantum e Suid. et in v. ἀνασκοπεῖν 70 ze.** e Zof. , ubi 
4» 53. e. confideranti ,- ψηλά agendum effet ,' cui add. 4, 13. e. σερὶ τοῦ rea 
κτέου ποινούμενος , ci? eis, quod agendum etat, communicat, quomodo et: 
redditur cum v. &zexézreado4, deliberare, ib. 1,60, 2. 4,21, 6., fed per 
La:. fübft. conf£fzum 3, 16, 2. e. , cf. Ael. V. h. 10, 11. e. Luc. 1, 307. l- 
97. 451.1.93. 869. 1.22. Suid. 3, 167. m. Dem. 130, 7. Ind. Fifch. Aefch., 
fed Luc. 1, 212. 1. 81. εἰσόέμεδϑα τότεν τί πρακτέον, fciemus tum, quid fatu. 


opus μὲν quae vertendi ratio accedit ad Bg. (noítratium linguae com-: 
1nodam) e Sall. Cat. 1, 6., uc in Gr. ibi eft formula Lat. Bg. 'et aliorum: 


fupra per pron. interrog., pro quo Nofter iunxit modo articulum cum 
vétbali;' Cf. afhine "Thuc. 296, 3. αὐτοὺς γιγνῴσκειν τὸ ποιητέον» 76 fcire, 
quid faciendum effet. DE AE 

iyxep.) Aliunde Stp. Th. habet Bg. e P. , pro inftanter, crebro, fem- 
per initigare ad reditum in patriam , fuadendo, commendatido, calum- 
niando, cf. $. 3. fqq. et $. 13. ad érs7y.; Mifc. Obf. A. Nov. 3, 3. Ind. 
Dem. et Thuc. Hef. 1, 1069. m., non coll. Suid. 1, 670. m, 741. m. , ap. 
G. Th. cum Grr. al., fed cum Gr. n. in v. Zveumóere, quo, noftratium 
anliegen einem , potius ufürus eram, cf. Niz. Cl. Cic. et Ind. Flor., tra- 
Gante P. formulam fq. pro οἱ 9:2. αὐτοῦ, ied Bg. fupplente ὄντων» cf. 
$.2., quanquam Lat. norünt quoque cliipticam Gr. rationem,;. v. ad 
Suet. Caef. c. 27. Burm. T.i. p. 66. a. m. et G. Th. v. eirca 910, 42. íqq., 
unde h.l fervetur, zz/lantibus autem miniflris circa eum, proferente 
Stp. Th. 3, 247. B. e. locum hunc fine Vs. (ubi expreffum fubft. 3&eaz., 
alibi àbfens, c£. 1, 2, 5. e. Dem. 521, 1t. 998, 13. Suid, 2, 186. e. Hef. 
ιν 1699. m. et fupra hoc cap. $. 2. 1.) fed e Vs. P. in v. 14. 2, 297. F., 
quod hic eít, tropo remoto, non amplius aliquid amicis indicare, quod. 
cogitarit cupiverit, decreverit, et cum iis, ad fe vocatis, communi- 
ter de rebus deliberare, ap. G. ΤᾺ. fine explic., cf. Niz. Cl. Cic. Cort. 
ep. Cic. r, 7, 6. Ind. Sail. et Suet. it. Hef. 2,295. e. cum N. et 1, 1143. 
e. , reCtionem Noftri in med. cum dat. perf. ec acc. rei Stp.l. l. tenente 
tautum e Chryf., nec me aliunde, fed cum folo acc. rei ex Ind. ἄς Or. 
V. 7. It. Dem. Xen. Pol. Z. Luc. et Furip.; ad Moer. p. 20. b. N. 1. e. 
ἅτ, cum gen. rei ex R. Or. V. 6., cf. N. pr. ad zeaxr. e Zof. 

ἔκπεμψ.) Notabilis eft huius loci explicatus ap. Caf. ad Suet. Claud. c. 
29. p. 782. (ed. Burm. T. 1.) v. infra 3, 5, (8) ubi βασιλικὰ yg. Leisn. 

Ad Suet. palam immutatos datorum. officiorum codicillos Caf. haec. 

»Principes enim officia deferebant, miffis traditisve codicillis. — Graeci 
interdum Lat. voce utuntur, et κωδικέλλους VOCant, — interdum zrivxi- 
δας. — Sozom. δέλτους vocat, — Cafliod. non femel cPartas , Suet. Zitze- 
vas, Symm. facras litteras. la accipienda vox γράμματα ap. Herodi. 


|. 1. c. 6. 2y&. — eg. οὐκ ἔτι (fic divifum) μὲν — ἐκοινώσωτονγ (lic per. 


comma) ἐκπ. — ἔξοδον. DoGiffimus Pol. interpretatur, Zi/zeras Romam 
si/Jas (datas) a Commodo: nos putamus, codicillos intelligi, quibus 
varia variis officia mandavit Commodus, cum exercitus fuos ordinaret, 


quos erat mox reli&urus* quod fane rectius, quam P., datas Romam . 


litteras, quibus ibi cum nullus ufus, et oftendunt mox fqq. hic τῆς ἐχϑ. 


aiu cdi 


ΒΕ 5.5. πῃ oo 


LIBER L CAP. VI. A. V. C. 953. CHR. N. 180. 227 


γράμματα΄, καὶ διανείμας, municavit; fed emilfis litteris, 
[3 EJ IN M P ^ . . n . 

οἷς ἐδοκίμασε, τῆς ὕχϑης τοῦ ac diftributa, ia quos vifum, 
"Ivgou τὴν πρόνοιαν, προστάξας orae lfri cura, datisque man- 


7. 'Ise. πϑον.» cf. α, Th. ,,coZicilli — extemporales tabellae, — verum 
etiam operofiores principum literae, ac diplomata adeo, quibus impe- 
rarent aliquid, f. conferrent officia* quo íenfu dr. Lat. etiam epz/?o/2, 
it. Jitterae , cf. ib. 383. 30. 107, 34. et ad Suet. Dom. c. 13 m. forma- 
lem epiflolam ; rem hic fentiente etiam Vern. Ver. in Mazifefle, pro 
quo fufficit Befeble, f. barbarum Or4re; nihil tenente Stp. Th. de hoc 
peculiari γραμμάτων genere, quod tamen reteias ad cius notionem fe- 
cundem 1, $61. D. e. ec ad Ern. L. tertiam ; ut nihil mihi liquet de ma- 
teria, in qua fcripta fuerint ifta imperata, cera, an charta, íed pofte- 
rioris generis aliquid v. infra 1, 17, 1. m., ur v. &z., Nofítro familiare 
et in talibus folenne, hinc ignotum Stp. Th. cum B2. tamen, ap. G. 
Th. cum Gr. n., non vero cum fubft. Eg., qui in fq. de fuo imitatur 
rationem contra&am, pro τούτοις, οὗς ἐδ.» aflumta pr. i5, pro inter, fed 
fervata etiam altera in v., quae hic non redundat, fed valet de diverfi- 
tate , pro tradere diverfis ac pluribus, cf. G. Th. cum Gr. n.Z. ad Vig. 
. p. $11. b. m., fine exemplo, ut necStp. Th. renet v. cum fubft. τὴν πρ.» 
ubi 2» 1080. D. e. dr. etiam patfive zeóvoiz τινὸς, cura, qua rei al:cui 
providetur; f. quae de re aliqua geritur, ut Herodi. l.:. καὶ ὃ. — ze.'* 
ut fit h.l. cura 1. adminittrazio rerum, quae in ripa illa gerendae erant, 
imperium in exercitum ejus loci, et turela eius ripae adverfus hoftes, 
animadverfioque, ne invadcrenr rurfus, uc a Noftro mox explicatur, no- 
bis Zie Beforgung ges U/ers, f. die Aufficht über das Ufer, cf.$. 3. e., 
pro Eg. e P. in íq. v. inc potius daturo, propius ad Gr. rectionem, 4i- 
bus vilum effet, 1. placuiffet, cf. 1, 5, 1. m., quae redeunt ad fevera, 7/5, 
quos probajfet , dignos, idoneos, peritos, iudicaffer, exploraffet, nof- 
fet ad eam rem; cf. N. T. 1 Cor. 16, 3. cum L. Krb., ind. Xen. 'A:jg. 
Mor: et Z. Pol. Cyr. Each. , Suid. 1, 562.1. 613. 1n. 679. e.Íq., non coll. 
ad Hef. τ, 956. e. 1018. 1. 
προστἄξ.) Sch. »guum praecepiffet 7//** negligente haec P., ut Bg. 
pron., ob abl. iam fumtum in particip., qui in formula fua haud dubie 
fequitur bonam Lar.; non intelligens imperata f. iuiTa, fed commiffla 
, megotia, nobis 71/?rag , v. ἃ. Th., non tenente Stp. Th. v. cum dar. 
perf., cf. tamen Luc. 2, 487. l.74. lud. Xen. ᾽Ανβ. Mor. ec Z. Cyr. ὃχ 3, 
3. 4. 1. cum Bach. , Dem. Fifch. The. et Pal. it. L. N. T., fervante me 
emittens — diflribuens — iniungens que ipf, led re redeunte eodem, fi 
Íumatur pro iubere f. imperare. Mox Sch. ,g.lítri accolarum, (ct. $. 
16. e.) iz. incurfus, excaríus, populandi caufa, ἂν, ce?rcere , inhibere, 
infultus* in v. cum Sb. Ind. /z^. (quod tcnec Stp. Th. aliunde,) íed 
Drcfig. de V. med, p. 171. i. coercere, continere, Herodi. — praecepit 
ipfs, ut barbarorum infulrus coercereni' íed Bg. ut 1, 5, 26. ad χωλ.» 
^ cf. Dem. Ind. ,cohibere, arcere, τοὺς ἐχϑροιςς Suid. 1, 502. m. ἄν.» 
ἀντὶ τοῦ ἐπέχειν, κωλύειν», inhibere, impedire, ἀνέχειν αὐτοῖς τὰς ἐπὶ τὸ 
πλεῖτον ὁρμὰς καὶ ἐκδρομὰς. reprimere iplorum ἐγερείμῦε et excarfiones, 
(quae refpicic Abr. Dil. Th. p. 644. m.) 205. i. ἀνεῖχεν, ἐκώλνεν, non Coll. 
ad Hef. 1, 373. i. , ficut ipfe Noiter 6, 4, 14. €. κωλύειν τὰς τῶν Q. ᾿ἐπιδρ.» 
ad variandum; quanquam proprie tropus eit hic alius, uc in Lat. foféi- 


y 


228 LIBERI. CAP. VI. A. V. C; 935. CHR. N. 180. 


τὲ αὐτοῖς, ἀνέχειν τὰς τῶν datis, ut reprimerent bar- 
βαρβάρων ἐπιδρομὲς, ἔπαγ- barorum incurfus, edicit pro- 
γέλλε; τὴν ἔξοδον. οἱ μὲν οὖν 24.fe€tionem, llli equidem 
διώκουν τὸ ἐγκεχειρισιμένα" οἱ adminiflrabant iniunQa: «αὶ 
καὶ οὐ πολλῷ χρόνῳ πλείσους etiam haud longo tempore plu- 
τῶν βαρβάρων ὅπλοις " ἐχειρώ- rimos barbarorum armis fub- 
σαντο, τοὺς δὲ | ἐπὶ μεγάλαις egerunt, quosdam magnis con- 


k) Deeft ὅπλ. in Ox. et Par. Leissy. ad m. A.2., vere (ane in Ox. utr, e 
Par. utr. , mendofa illa et alias. 1) Ms. Ba. τοὺς δὲ, — συντάξεσιν, i; Q. quae 
commata funt et in A. 


gere, cum, aliis incurrentibus, durant milites, manent, nec fugiunt, 
quo fit fimul, ut hoftes impediant et repellant; tenente in ἐπιὸρ. Stp. 
"Lh. 3, 1661. i. cum illo Noftri loco et hunc fine Vs., fed tamen cum 
Bg., ap. G. Th. cum Gr. n., quo de c£. Abr. Dil, Th. p.826.1. et Hef. 
I, 1350. m. 

ἔπαγγ.) Sch. hic izdicit ex Ind. Sb. at Bg. eP., ut Stp. Th. aliunde, 
fed hinc quoque Drefig. de V. med. p.272. 1. , etiam cum iílius adv. , a 
Bg. recte neglecto, cf. Abr. Dil. Th. p. 531. 1. 815. m. L. N. T. Bud. C. 
$27; 25. Ind. Thuc. Dem. Xen. Cyr. ec Hell. Mor., Luc. (cut add, 3, 
401. l. 9. denunciare,) Suid. 1,783. 1. ἐπ. τὴν ἐπὶ Ἰταλίαν ἐξ.» expeditio- 


nem zs [τ4]. z»Zicit , 799. 1. [44.γ non coll. ad Hef. zr, 1304. 1., ap. ἃ. 


ΤΠ. »,publice declarare, iubere, rel.** cf. 1, 5, 3. i., ut tamen dubites, 
quid h. 1. praep. valeat, feveriusque fit Lat. illud Gs. ad Luc. , in fubft. 
i£. reddentce aliunde Stp. Th. ec Sb. Ind. cum Bg., ad quam notionem 
et referas locum Ind. Dion. H. S. T. 1. primum et Luc. 2, 224. 1. 61i. 
3, 21. l.6., quanquam hic quoque reddetur exitus, difceffus, abitus, 
nobis 4ózug, íc. ex ἢ. 1. in patriam, ap. G. Th. Bg. cum Gr. al., fed 
cum ἢ. Gr. in exit. 

Qu.) Hic pro curare, exfequi, facere, ut ipfe Noíler variando expli- 
Càt 6, 8, 5. ὃ δὲ — ποιούμενος τὰ ἔγμεχ.» quo in loco contra Stp. Th. 4, 
451. . sobiens f. eZwznifirass cum omni diligentia negotia fibi com- 
miífa, f. demandata fibi munia** Ind. Sb. ,,7z £yx. commiffa* ut Luc. r, 
723.1.2. εὐγοίας πρὸς τὰ Eyx., amore quodam eorum, quae cemzif/a ipfi 
funt, qualem dar. hic αὐτοῖς fupplebat Stp. ec P., quocum Bg. in tq. adi. 
πόλον V. 1» 3» 9. m. εἴ Stp. Th. 4, 642. A. e.» ubi etiam ,,707 multo puff, 
it. paulo poft** fc. tempore, aílumtaque pr. ἐν» pro intra; tacente L. 
Bof. Ell. p. 494. fqq. ubi potius p. $07. i. di: ἐπὶ deeffe jin πολ. χρόνῳ» 
Eur. in Iph. A. v. 640.* fine Vs., quae ap. Barn. pof? longum £empus, 
ponente Sch. hunc locum fine Vs. poft 1, 1, 4. e. ἐν ὀλίγῳ xe. , pro quo, 
ad fenfum pari, variatur hic per negat. , ut adiuncto abl. ὅπλ. cum $. 16. 
privo χεὶρ.» Cf. 1» 3, 12. m. et &., Ícverius, quam P., reddente Bg. in 
TÀERS. τῶν λ.» et quam I, I, I. 1. | 

τοὺς δὲ) Secus, ac P., opprimit Dg. 22, utalii, v. c. Gs. ad Luc. τ, 
437. 1. 53-4 cf. 1, 3; 12. €. , ut de ἐσὶ μ. c. 1, 2, 2. e., tacente Stp. Th. 
Íuper ἐς $. ἐπαγ.» quale quid iterum 7, 8, 23. m. οὗς τοῖς OTÀ. κεχείρωται 
ἢ πείσας ἐς Q- καὶ συμμαχίαν ἐπῆκταν Ut yn. I, 3» 12. €. τοὺς μὲν πειθοῖ ἐξ 


LIBER 1. CAP. VI, A. V. C, 935. CHR. N. 189. 229 


Won ἐς Φιλίαν ἐπη- ditionibus in amicitiam allexe- 
γάγοντο, ῥᾶτα πείσαντες. runf, facillime perfuadentes. 
Φύσει yee τὸ βάρβαρον Φιλο- 25. Naturaenim barbari avidi 
χρήματον: καὶ, κινδύ νῶν κα- funt pecuniae: et pericula de- 
ταφρονήσωντες, ἢ δὲ ἐπιδρο- fpicientes, autper incurfionem 


συμμ. προσηγάγετο» faciente Sch. in adv. ᾧ. cum Bg. , non cum P., cui 
haec enunciatio molefta fuit, ut diffolveret Ícriem "Noftri, pro quo par- 
ticip. refolvas per dum f. copulam-er , v.c. e£ ita, per magnas itias con- 
ditiones, magnamque pecuniae vim, /s facillime id ρον [μα ν᾽ unt, 1, eos 
facillime eo perduxerunt , fupplendo adeo adv. οὕτω, ita Í. ea ratione; 
cum per íe Noítro fufBicere poruifler adv. δ... nifi pr. &r4y. fumas pro 
ftuduerunt f. tentarunt adducere, et facillime etiam eo induxerunt; 
quod ferat Lar. Bg. e//, etíiap. G. Th. , cum Gr. n. , fimpliciter explicatum 
»blanditiis attrahere f potius adducere atque invirare** cf. Stp. Th. r, 
77. P. í3., ubi, praeter pe/Zeerefyn. Bg, etis. ἐπῆγον, folicitabant** quod 
eít ftudere f. conari aliquem ad aliuid commovere, cf, Exc. ad r1, 1,5. 
m., cui Stp. ad v. 7&9. adde Luc. 2», 75..1. 8t. 

φύσει) Non foli barbari pecuniarum avidi, vel ipfo Herodiano tefte, 
qui 4375 - ἔχαιρον δὲ αὐτῷ, Caracallo , καὶ οἱ Ῥωμαίων σρατιῶτοῳ, μάλιξα 
μὲν διὰ τὰς τῶν χρημάτων ἐπιδόσειρ,, A. Neque idem ignorabat, Praeto- 
rianos, tum temporis itomanos , Iuliano vendidiffe imperium, et hanc 
eorum forditiem ab Illyricis militibus, ἢ. e. barbaris, caftigatam fuiffe 
(25 6, 6. fqq. 2, 13.) Livius, qui ct ipfe Gallis auri aviditàtem exprobrat 
21, 20. (e.) in Praef. (e. lib. 1.) de avaritia Romanorum fuae aetatis que- 
ritur. Praeterea quis nefcit, Romanos fere totum terrarum orbem ex- 
pilaffe ὃ De avaritia Romanorum v. Sall. Cat. 16, (3. fq.) Flor. 3; 12, 1r. 
et Ovid. Faft, 1, 19, 5. Quum Livio narranda funt; quae avaritiam mi- 
litum Rom. arguunt, ea aviditati ingenii humani tribuit 28» 23. (m.) 
Leisn. 

Res eadem eít, quae 1», 3, 15.» pecuniae avidos effe barbaros in 
primis, let nominatim Germanos, v. 6,7, 21. et Tac. de Mor. Germ, 
€.15.€. C, 2I.€,, ütQuc. (cf. 1, 4, 3.,) h.l. valde, f. pro- ratione animi 
naturali, non fatis culti artibus ac fapientia, ut pecuniae vanitatem 
ignoret, nec ei iuftum flatuere pretium queat, eamque magno contem- 
nere animo; non autem, ut Vern. vet., de /zaata quafi Germanis opum 
aviditate; ubiSch. ,,8. barbara zat/o, — natura averat** etin φιλ. cum Big, 
€ P., ut Stp. Th. aliunde , cf. Hef. cum Suid., fed cum Gr. n. G. Th. 
»4Varüs, — qui nimium cupidus eft pecunise* quod adv. fane in com- 
pofitis € φίλος faepe affumas, cf. Stp. et Ern. L. v. c. in φίλαύτας et φι- 
λοτοιοῦτος , quanquam interdum modo fimpliciter valent, ut fine eo adv. 
noftrum vocab. redditur Ind. Xen. Bach. 

.. καταῷρον.) Supra c. s. in fine ($. 26.) dixerat τὸ βάρβαρον καταφρονῆσαν. 
Sed cave ἢ. l. mutes. Namque eft enallage quaedam, in qua τὸ espa- 
γόμενον» ut aiunt, non τὸ ἑητὸν attenditur. Caeterum, quod ad rem, 
ab Herodi. h. 1, narratam, attinet, confirmatur ea ab Ael. Lainpr. in 
Comm. c. 3. $troi5. 

481. Pellum etiam , quod pater paene confecerat, veribus (legi. 
bus) pe? um «ZZicfus , vcmifit , ac Romam réverjus eff , uc de Germano, 


230 LIBER I. CAP. VI. A. V. C. 955. CHR. N: 180. 


m) A. δ᾽ ἐπ.» fed δι’ ἐπὶ δρομῆς Pat. epar. I., quae et omittit fq. πρὸς ε D. 2. 


rum magranimitate in contemnendis periculis v. Tac. de Mor. G. c. 14.» 
ubi ec c. e., πές arare aut expe&'are annum, tam facile ber[uaferis, quam 
vocare bofles ,| et. vulnera mereri, pigrum, quinimmo et imers videtur, 
fudore acquirere, quoz poffis fanguine parare, cf. fimile quid de Mauris 
infra 3, j, 6., et de illa enallage generis f. fynefi r, 5, 2. i. fq. , quan- 
quam h. 1. fimul ett enallage numeri f. fynthefis in collativo τὸ Q., pro 
οἱ βαρ. pre quo ᾧ. pr. variatur hic, v. 1, 3, 15. Sed ad fq. δό ἐπιὸρ. de 
re ap. Tac. l. I. nihil diferte, quae camen in laudatis poteft latere, v. c. 
in illo vocare bofles, quae Noftri formula cum affinibus ἐξ Erie. ,. it. ἐξ 
ξῷ.. dupliciter iamitür, proprie quidem de militibus et hoftibus, id- 
que ipfum triplici modo, vel in pugna, vel extra eam, ut hic, cum 
incuriio fit et invaíio in terras, agros, vicos, atque adeo urbes, vel de- 
nique in oppugnandis locis munitis, ut caftris, it. oppidis, quod poftr. 
genus maxime cadit in formulam ἐξ iQ., fed deinde tropice, quod in 
primis valet de ἐξ 2z:3e. , quo de ct. Stp. Th. 3, 1661. D., ubi p. pr. G- 
m. fyn. dat. f. abl. Pol. e Thuc. 270, 7. 5£zégopz , lubita Imcurffone, — 
ubi Schol.2E 25:35., δὲ αἰφνιδίας ἐφόδου. Sunt enim £z. et ἐφ. affinis 
fiznificationis, ideoque copulata (per copiam) ab Herodi. 1, 1. ,,hinc 
cum P. , quae repetit 2, 1172. D. m. v. ἐφ.» quo de cf. B. m. e Bud. C. 
1062, 15. et Schol. Thuc. 449, 35. 213, 87. Abr. Dil. p.348. e., ut fimi- 
le 3? ἐπ. Stp. 1. 1. e Dem. v. Ind. fine Vs.,.cf. Zof. 1, 29, 3. Mzexeuav- 
νῶν — ἐξ ἐφ. τὰ — χωρία λεηλατυύντων, Marcomannis per. irruptiones — 
loca populantibus, ied 2. 49, 2. 6. Σισχίαν ἑλὼν ἐξ ἐφ. κατέσκαψεν, Sifciam 
primo capzam impetu delevit , cf. Stp. |. 1. Bud. C. 1062, 24. Ind. Dion. 
S. T. τ. Suid. 1, 768. e. , fed Bg. Lat. ad ἐφ. ap. G. Th. modo per aucto- 
ritatem , Symm. ep.** quam aliam necindd. praebuere. 
τὸ κρειῶδ.) Alii dicunt fimpliciter βίος», aut τὰ ἐπιτήδεια, YC.. ἀφοριεὴ, 1t. 
τὰ πρὸς τὸν βίον χρήσιμα » ut Xen. Mem. S. 4, 3, 7. id quod ad Herodia- 
ni phrafin proxime accedit. Leisg. : 
Srp. Th. v. xe. non tenet cum pr. zece, nec ego aliunde, ut Nofter 
Ícripferic modo ex analogia vel Gr. illa Xen. , vel Lat. in Bg. , cf. Luc.2, 
439. 1.27. εἰκέτω τῇ ἀνάγκῃ τὸ xo.» cedat neceflitati utilitas, Dg. omit- 
xente e D. ad v. zoe. Lat. pron. δὲ, vim med. expreffurum, cf. Bud. C. 
448» 5. Stp. Th. L. Ern. Kuft. de V. med. p. 35. m. ,,ap. Herodi. — pa- 
vaut T. quaerunt fibi vicum" hinc e P. fere, ut pron. iftud recipr., in- 
terdum v. no(lro diferte additum, facir fane tum a&. fimpliciter, cf. Kult, 
1.1. p. 71. e. Dem. gs, 9. 21. (ubi tamen et fine ifto 399, 20.) Ind. Thuc. 
Acl. V. h. Xen. Z., Fifch. Th. et Aefch. , Luc., ubi Gs. vàrie reddit, 
qui-in Th. 8g. tenet cum zecezogídw, cui proprie refpondet ob praep. 
faciente Sch. in πρὸς cum Bg. sveceffarium ad vi£lum'** pro quo Lat. e P. 
ad Q. rctinct Bg. vulgare» nefcio, an eodem fenfu, qui h.l. fane liber 
er ambiguus , cf. Stp. ΤῊ. 1, 736. B. e Dem., ubi v. Ind., it. Ael. V. h. 
v. e. Fifch. Pal. Xen. Mor. ᾽λνβ. et Hell., Suid. 1, 433. e. Grut. Lamp. 
V. f. p.488. C. 3. Graev. L. Hef. p. 9, Cup. Obf. p. 124. Luc. 2, 710. N. 
40. et Caf, ad Ath. 2; 954. ARAS 


LIBER L.. CAP. Vi. A. X. C. 953. CHR.N.180. 251 


μεγάλων μισϑῶν τὴν εἰρήνην mercedibus pacem nundinan- 
ἀντικαταλλάσσονται. & περ 26. tur. Quod Commo- 
ὁ Κόωμοδος εἰδὼς, καὶ τὸ ἀμέ- dus fciens, εἰ fecuritatem 
δίμνον ὠνούμενος ^, ἀφειδῶς τε emens, nullisque parcens opi- 


n) ὥγομ. Ms. Ba. mendofe. 


pey. 1:65.) Hoc nomini Germanorum femel iterumque tanquam dede- 
tus exprobrztur, ut 6, 7, 21. Quafi vero non turpius effet, DM aut 
pacem redimere, quam pacem vendere. Le;z. 

De re quidem ap. T'ac. l. l. nihil, cum Bg. agente Sch. in uey., fed 
in οοὖντ. med. Forhinytaifs ubi Stp. Th. niodo haec I, 355. 1. iungitur 
εἴ gen. (rei, modi, pretii, ut ἢ. 1.) fine praep., pro mercari, ap. "Hee 
rodi.* 2, 6, 20. e Bud, C. 832 36.» cf. Ind. Dem. ,ad Diod. 1 $- N:76. 
'Loesn. p. 43. Poll. 3, 114... οὐκ ἀντικαταλλαττόμενος χρήματα ποῦ καλοῦ, 
bán auro non permutans, fed 4,43. τὸ μαϑήματα ἀντ. πρὸς ἀργύριον» 
quam praep. cum fyn. διαμείβεσϑοι affert Pofl. Synt. p. i15. i., ubi et 
noftrum v. cum pr. ὑπὲρ, ut cum ἀντὶ Ind. Dion. H. S. T. 1., fed ap. 
Noftr. 2, I3 12. ix ἀργυρίω UATRAMETT c3», €t 6, 7, 21. τὴν εἰρήνην &el 

tec Ῥωμαίους χρυσίου καπηλεύοντες» tum noftrum v. proprie de pecunia 
et meníarüs ap. Suid. 1, 223. i. e Dem. , ubi fine Ind. eft 376, 3. cf. 
*j'oup. ad Suid. P. τ. p. 45. ,. Lat. permutare ac commutare, nobis ver- 
zaufcben et veravechfcín , vel. , fed tropice h.l. vendere, dare, concede- 
re, non vero emere f. fibi parare, ob adiuntum p. p473. gen. , in plur. 
a Bz. feverius, quam r, 3» 5. €., retentum, quein cafum, ut ibi 2zi cum 
dat., traCtar per 2bl., qui et valet in Lat. nomine pretii, de quo Gr. v. 
Fifch. ad Well. p.313. et Poff. Synt. p. 113. e.; ut tamen hic pendeat 
vel a praep. in v., vel ab ellipfi cuiusdam praep., alias adiunCaae difer- 
te, v. Poff. 1. 1. p. τα. e. cum L. Bof. Ell. p. 466., ubi tamen filetur in 
v. ὑπὲρ p.540. et in v. ἐπὶ p. 504. e., quo de oppreffo ante dac. f. abl. 
pretii p. 509. e. , ad v. ἀντ. ambiguum delisente Bg. caute Lat. fimile; 
quanquam liberius et exquifitius, 'ap. G: Th. »2) emtionem, venditio- 
nem, quaeftumque adeo — notat, (i. emere, vendere, lucrari, acqui- 
rere fibi,) Capitol. — zuzdinatus eff , i. venditus, (Cl. Cic. cantum per 
emere, at Niz. per'* mercor, emo, cauponor** fed cum Gr. n.in) mer- 
cór, — modo emere, modo emendi f. vendendi caufa mercaturam exer- 
cere, (fed nihil fimile in) permuto, zvrzaxárzo s ἀμείβω» (fed 1668, 36.) 
commuto, — fidem (uam et religiorem pecunia commutarit, i. vendiderit'* 
ut huic Sch. Lat. fuerit hic locus. 

'& 7.) E P. omnia Bg., tum z. iterum negligens, tum pron. numerum 
mutans, denique particip. per praef., ut aliunde pauper Stp. Th., cf. 
L. N. T. Ind. Thuc. et 5b., ap. Dem. fine Ind. per fyn. pron. 268, 24, 
ταῦτα τοίνυν εἰδὼς. et ΡΝ 1; 552. 1. λέγε, ἅ περ εἰδὼς τυγ χάνεις y ΓΝ 
quae nofei. 

τὸ ἀμ. dv.) Initium buius 3gnaviae, an dedecoris, a Demitiano factum, 
.quem perftringit eo nomine panegyrifta Traiani 12, (2., quem locum et 
Leisn. in m." Ox, fienaraz,) accipimus ergo obfides non emimus , xec n 
gentibus damni; immenfis que muneribus pacifcimur , ut vicerimus ," ubi 
v. Lipf. N. Legenda eit egregia annotatio Caf. ad Hadr. Spart. p. 12.» 
in qua oftendit, quam facpe et: late nocuerit imperio Rom. imitatio ram 


232 LIBERI. CAP. VI. A. V. C. 933. CHR.N. 180. 


ἔχων χρημάτων, πάντα ἐδίδου bus, omnia dabat, quae pe 
Y , ͵ . 
τὰ αἰτούμενα. 0 tebantur. 


perniciofi exempli. lufiiniano hanc unam denique rationem fuiffe ho- 
ft:1m vepellendorum, adeoque non fine dedecore Períis imperium tri- 
butarium factum , Procopius paffim queritur. Boecl. Dicitur hic Com- 
modus τὸ ἐμ. ὠνεῖσϑι. Hoc, praeterquam, quod indecorum elt, etiam 
periculofum, nec fatis xutum eft, (δ. 15.) Re&e igitur Iuftinus impera- 
tor ad Sebochtem Perfarum legarum ap. Menandr. in Exc. de legat. p. 

116. ἡ φιλότης, χρήμασι βεβαιουμένῳ», οὔκ ἀγαϑή. αἰσχρὰ γὰς καὶ ἀνδραπα- 
δώδης, ὠνητή τε d τοιάδε, amicitia , pecuniis contracía, (ürmata,) baud 
probatur. ἀηγρὶς emim et fervilis eft, quippe quae prezio emta ef. Ap. 
eundem l2. p. 12:, B. Romani nolünt ὥσπερ ἀμέλει ὦνιόν vi χρῆμο 
σρίασϑου τὴν εἰρήνην. De pace, tributo a barbaris redemta, v. Henel. Ot. 
Vrat. c..25. p. 201. 144. Zeisn. 

Ad Spart. T. 1. p. 56. cum rege Roxolanorum, qui de imminutis ΠῚ» 
pendiis querebatur » cognito zegerío pacem cómpofuit , a.e, IN. x. GalL. 
s vetus malum :n Rom, imper 10, annuis muneribus gentium barbararun 
pacenrzedimere. — Peiniciofiffimum exemplum retinuere omnes dein- 
ceps principes in utroqueimperia. Sed confuluerunt exittimationi fuae 
Rom. imperatores, cum pex/£onem hanc ezzuam, quae verum erat-tri- 
butum; honettiore vocabulo /?Zipendium nominarunt, aut mtus, Herodi. 
συντάξεις“ quibus refpicit Noftri $. 24. e. ἐπὶ μεγάλαις συντάξεσιν, Ut ta- 
men dubites, utrum ibi et hic ferino fit de 2722s 1llis penfionibus ae 
muneribus, an de fimpiicibus , et femel tantum nunc folutis pecuniis, 
guarum nec mentio fit iterum deinceps per. reliquos. ap. Noftr. impera- 
tores, nili 6, 7; 21. fub Alexandro, fed rurfus, ut ἢ. 1., demuin ad belli 
fnem; ut intelligas utrobique etiam modo pecunize fummam certam, 
qualis hodie fere datur, cum bella finiuntur , ad fumtuscompenfandos, 
in beilo factos, quae fumma in pacis adeo conditionibus fcribi folet ac 
definiri, pactoque firmatur, et vel ftatim folvitur, vel, ἢ malor fit, 
per ceria tempora ; quae quidem pecunia αὐνταξ:ς dicetur, non, quia 
fingulis annis ex pacto datur, fed iam propterea, quia ab initio utrae- 
que partes de ea pacifcebantur, etiamfi femel datur; e Noftri formula 
tenente Stp. Th. 2 2, $56. A. m. tantum ,,neutro genere “Ὁ ἀμ: pro ἐμε- 
ριμνίῳ capitur, i. e. animus, curis folicitudinibusque liber, curis vacuus; 

. f. fecuritas, Herodi. 1, 1. — fecuritatem redimens** fere cum DP, , manen- 
re Bg. in fimpl. v. ut, tropo remoto , fit, pecunia fibi parans f. im- 
petrans, (ut Stp. v. ὧν. quibusdam locis reddendum fuadet;) fed τὸ e 
proprie fne. in primisque valeat de animi tranquillitate, cum nihil 
mali timeas ab hofte, fed deinde fortaffis, ut Lat. Bg., etiam de tran- 
quillirate externa et pace adeo, cuin hoftem habeas nullum, uit fit fyn. 
pr. εἰρήνης,» quae et ipfa fic dupliciter ufurpatur, cf. Ind, Xen. Cyr. Ζ.. 
quanquam fufficere poteft notio prior; nihil edentibus Indd., mifi adi, 
ἐμ... cognitum -quoque Stp. e Soph. Ai. v. 1225, fed ufurpatum in L. 
N. T. de perf, tum fubft. ἐμεριμνία ap. Iofeph, 2, 136. f. 2.6. cuim Suid. 
1, 137. m. , at verbum ct adv. ap. Moer. p.85. ct Thom. M. p.133. cum 
N. 6., ut omnis haec vocum fatnilia videatur aetatis effe recentioris ; cf. 


G. Th. in Dg. v. Lucan. — emizur que metus, — fpem pretio non emo, (fed ὁ 


cum (rr. al.) redinio, — profimpl. pofitum, — Cic. pacem /fbi fempiternam 
redimat atque ozium'* cf. Suid. 2, 737. €. , non coll, ad-Hef, 2, 1592.1* 


ΣΥΝ ἐν 


LIBER I. CAP. VII. A. V. C. 933. CHR. N. 180. 253 
a "Τῆς δὲ ἐξόδου διαγγελϑεῖ Profeione autem divul- 


"^ 

. ἀφειδ Sic iterum 2, 6, 16. Szepb. — Graeca fonant potius pecunia, cui 
gon parcebat ,. fecuritatem redimeret , pro P. pecunia, qua maxime abun- 
dabai. Fuiffe autem Commodum in donando liberalem ac largum, te- 
ítatur,. praeter Herodi,, etiam Dio, ἦν — καὶ φιλόδωρος A. $y/6. Attende 
ad ἀφ. x. ze. Quid hoc fit, folus B2. docet, pecuniis abuzdans, nec 
dis percent. ἀφειδὴς notat vel liberalifimum, vel feveriffimum. Seve- 
ium notat ap. Ael. V. h. 14, 34. , v. Periz. ad b.1. (p.977. N. 5.) et He- 

rodi. pluribus locis, quae Index dabic. Leisz. ἢ 
Sch. in v. ἐφ. plane cum Leisn. dupliciter, at Sb. Ind. v. ἐφ. »ÉX. 
ze. nu/li pecuniae parcems, — ἡλικίας, null? aetati parcens** hoc e 7,3, 7. 
€., quae vertendi ratio per adi. z4//;$, etiam a Bg, adhibita, non eftita 
Íeveri, ut Sb. ante in N., per fimpl. neg. , Qua ufus et Stp. Th. 4, 77. 
C. e. ad Noftri locum alterum, ante laud., deceptus idern a P. ib. D.e. 
ad haec 52$. ve. ἔχειν Herodi, et Synef. magnam pecuniarum copiam Pa 
bere, pecunia abundare. Nimirum q. d. habere tantum pecuniarum, ut 
nulla earum paríimonia fit aut e(Te debeat'* prae qua philofopha ratione 
verior eft haec zrammatica, quod adv. cum v. £x. (cf. τ, 3, 2.) ponitur 
pro adi. cum v. fabft. f. pro privo v. et adeo ἀφ. 2x. cum gen. reif. perf. 
1. q- ἀφειδῆ eivon Y. ἀφειδεῖν» 1. οὐ ires τινος» €t libere φείδεσϑαι μηϑε- 
γος.» non me reperiente iterum ἀπν, ἐφ. cum v. ἐχ., fed modo cum aliis 
v. , cf. Ind. Dern. Dion. H. Diod. S. Ael. V. h. Xen. Mor. cum Z. Cyr. 
et Pol., Plut. Krg., Gs. Chr., Abr L. Arift. p. 136.fq. Suid. t, 394. m., 
non coll, ad i, 637. e., tum feparatim de adi. c£, Ind. Call. Thuc cum 
Abr. Dil. Auct. p. 336. 1., fed de v. ἀφειδεῖν R. Or. V. 6. cuin Lüc., ec 
ad G. Th. v. parc. cüm neg. Ind. Suer. Corn. N. Cort. ad Sall. Cat. 14, 
6. et 25, 3., hic, tropo remoto, pecusiae non parcere Í. nul/i ut fit f- q. 
pecuniam plurimam impendere; in fqq. ἐδ' et a7. , deferto P., redden- 
te Eg. cum Sch., ubi ad aiz. fuppleas {08 χρήματα, pecunias, quae 
poftulabantur f£, praefcribebantur, fc. ab iis , barbaris; abeunte P. per 
totam $. a Gr., in primis, quoad participia, quae poffunt accipi omnia 
una eademque caufae notione, ac refolvi per quia f. cum, hocordine, 
ut tres cauíae praemittantur enunciationi principali huic, πάντα 23/9. τὰ 
&ir., niii hánc copüles cum Z περ à K. €i). , pro partibus principalibus, 
deinde in medió inreriicias reliqua duo participia, quod P. fecerit, ca- 
piens idem particip. a». pro fur. ac fupino, cui deinde formuiim fyn. 
per μὲ fubftituir, quod nec ipfum infolens eft, ut iungantur participia 
diverfze notionis ac temporis, £4» emturus fecuritatem, Í. μὲ emeret 
ecuritatem , tum quia non parcebat pecuniae ; ubi femper καὶ — τὲ pro 

τὲ χαὶ erit, utc alibi. : 

τῆς δ. ἐξ. &oyy.) In v. à. Bud. C. 848, 13. ,,3. etiam eft dentncio ec 
effero prodoque et edico, ut ap. Herodot. τῆς ἐξ 2.* quem crrórem im 
Noftri nomine corrigens Stp. Th. 1, 19. A, m. ,,Bud. 3. éxponic etiam 
denuncio, eflero, prodo. — à., ut ἐπαγγέλλω, pro edico f. indico, He- 
rodi. 1. 1.* notiones feparar, in poílr. forte refpiciens illa Noftri r, 6, 
23. ἐπαγγέλλει τὴν ἔξοδον, quod vertebant iisdem Lat., quorum iftud 
denunciare vidimus ad 1, 5, 3. παραγγέλλεινν ut hic noftrum fit, pró- 
£eCtione indicata, imperata, fc. ab co. Commodo ; quam notionem fir- 
mes ex εἶ. 1, 939. i. Jay yo, ἀπαγγέλλει, fine auctore, c£. fq, et 419. 
m. amayy64^u y Φανερὸν ποιῶν nudum ferente Suida r, $49. e. διαγγέλλων» 


* 


234 LIBERI. CAP. VII. A. V. C. 933. CHR. N. 180. 


σῆς, κίησις δὴ μεγίξη xeva- gata, motus fane maximus in- 
λαμβάνει và ςρατόπεδον: xai ceflit exercitum: ae omnes 
“πάντες αὐτῷ συναπελϑεῖν ἤϑε- cum ipfo proficifei volebant, 
λον, ὡς ἀπαλλαγεῖεν μὲν τῆς ἐν ut, foluti commoratione in 


denuncians , Zvt//zans, et L. Ern. ,,annuncio, 2) divulgo* quod Lat. Bg. 
ap. G. Th. ,,in vuleus efferre, plus etiam, quam velgare** ἴς, ad diver- 
105 f. omnes homines, h.l. milites, it. in omnes partes diverfasque, 
ut bic a Commodo indicatam imperatamque profectionem milites, al- 
ter alteri, noram fecerint, poftquam a ducibus et centurionibus acce- 
piffent; quam notionem; a Stp. l. l. pro prima fumtam, fed e folo Plut. 
firmatam ; (ut illam, cui noftrum locum fubiecerát, tantum e Liban.) 
non iterum edidere Indd., {εὐ aliam R. Or. V. 4. Dion. H. 5, T. i. Xen. 
'Avg. Mor. Ael. V. ἢ. cum L. N. 1.. ut ambisuus locus ctiam eft Dem. 
»70U φτρατηγοῦ — διωγγέλλοντος πρὸς ἅπαντάς, ὅτι, A.in Omnes partes die 
dere nuncios** pro quo Lat., etiam hic a P. ufurpato, Z. ad Vig. p. 571. 
b. m. Nr. 4. ,)nuncios in omnes partes mittere'** hanc notionem, tribue 
tam illi praep. , dubiam faciente adiuncto ib. diferte ze.zz., ubiifufüiciat 
Lat. denunciare. 
κίνησ.) Sch. in. ,}μ. commotio** fed Bc. e P. , ut Stp. Th. 2, 216. B. in 
xm.., Cum dr. sficut κίνημα» de tumultu reip. f. plebis, f. exercitus'* hic 
ut fit; de animo quidem, cupiditzs cum laetitia, (in quam partem mox 
aliquid fequitur explicandi ergo;) fed, extra animum, difcurfus militum 
per caítra ac concurfüs hilaris, ut rcm fibi invicem narrarent gratula- 
bundi, cf. Exc. ad t, 1, 5. m., hic e feníu τοῦ sezz., prout capias cum. 
P. aut Bg., (cf. 1, 5, τ. e.) pendente etiam notione v. xzz., pro occu- 
are, 3. venire, aut pro oriri, cf. 1, 3, 1. e.» tenente Stp. Th. tantum 
ὅν Bg., quocum particulam 5; fenfu βγη η41 verterat quoque Leisn. 
ad m. Dc. 2., ubi fuerit 1.4. ὡς εἰκὸς f. εἰκότως, cf. Stp. Th. 1, 965. E. m. 
Ἔτη. ad Xen. Mem. S. 1, 1,2. 1,5, 1. R. ad Dev. p. 108. N.27. Z. ad Vig. p. 
487. b. i. cum Ind. Xen. Cyr. it. Ηοοσ. Op. p. 296., ut tamen hic in 
apodofi eriam valeat eius alia notio, qua innuit confecutionem et tem- 
pus, eftque Lat. 5i um f. tum vero, f. tum quidem, et Gr. 224 f. τότε 
δὴ», cf. Stp. Th. r, 965. e. Abr. ad Aeích. 1, 187. m. Dev. I. l. et p. fq. 
N. 34. Hoo?. Op. p.294. m. Nr. 8. Z. ad Vig. p.483. a.i. cum Ind. Xen. 
Cyr. , ut Lat. zem in apodofi, pro tunc f. tum, v. Hor. Turf. p. 365. e. 
Íq. Nr.IV. 1., in qua notione Gr. vocis pro za;z latet etiam haec. . 
αὐτῷ 6.) Sch. deíerit neglizentiorem P. in ,,c. una cum-aliquo abire'* 
quod v., a Stp. Th. ignoratum, mihi innotuit tantum ap. Iofeph. 2, 
272., Ubi , pro textus αὐτῷ συναπολεῖν , cum co perderet, in V.L. 2) evv- 
uztA9si, etin Γ᾿. ἔτη. φῳσυναπέοχομαι» una abeo** habens certe analo- 
giam cum fyn. συνάπειμιν. συναποβαίνω», συνωπαίρω, cf. Acl. V. h. 12, 1. p. 
713.1. 3. 26. p. 277. e. cum Ind., ut ad Bg. cf. Corn. N., relato zavr. 
xeítritive de militibus et exercitu omni ad pr. τὸ sezz. per fynefin. 
2. ὡς ὠπαλλ.) Liberiorem P. deferit Sch. in3.et dz. ,Jiperarentur a com- 
ymoratione* ut Dg. ipfe liberius abit, non modo in μὲν cum δὲ mutato 
-jterum in participium , fed etiam in Lat. ad v. zz., ubi praciverit Stp. 
Th. aliunde ,liberor, folvor'* quo in v. praep. regat cafum adiunctum, 
quam alii in v. v. liberandi fupplent, cf. L: Bof. Ell. p. 468. 6.» cum alii 
dent iisdem v..v. genicvum fimpliciter, v. PoíT. Synt. p. 81. 1. 10j. e. 


ke o; 


, " 


LIBER 1. CAP. VII. A. V. C. 953. CHR. N, 180. 235 


τῇ πολεμίᾳ διατριβῆς, ὠπολαύ- ὨΟΙΉΪ folo, perfruerentur ur- 
σειαν δὲ τῆς 9 ἐν "Paus τρυφῆς. 2. banis deliciis. Poftquam 
| ἐπειδὴ δὲ διεφοίτησεν ἡ Φήμη, vero fama percrebuit, nuncii 
ἄγγελοίτε tov κηρύττοντες τὴν que venerunt, annunciantes 
τοῦ βασιλέως ἄφιξιν P, ὑπερή- principisadventum: valde lae- 
σϑη τὲ 6 Ῥωμαίων δῆμος, καὶ tatus eft populus Romanus, bo- 


o) B. 2. 22 ἐν e. fine artic., mendofe. p) Pro nihilo hic in Ms. Bg. de- 
dimus duo punGa, nobis folennia ia fine protafis, in Gr. etiam fzduri oling 
€olon, pro commate edd. omnium et tacite quoque Mss, 


Ind. Xen. 'A;g. Mor. cum Cyr. et Z. it. Pol. et Pach., ap. G. Th. cum 
Gr. n. in Lat. Sch., qui porro abfolute πολ.» fubaud.y; f. χώρα“ ubi. Bg. 
e P. fistim addit fubít. , feverior idem in fervata praep. , cf. Stp. Th. 4, 
1632. D. m. et 3, 459. C. e. (aliunde cum folo χώρα» fed Lat. P., it. 
bofficum, quod Z. Ind, Xen. Cyr. adhibet, ubi G. Th. fine fupplemerito 
fubít. fz/um, it. in Bg., cf. zr, 1, 5. e. ἡμεὸ. ec L. Bof. Ell. p. 386. 1. 65. e.) 
fed in fubit. 3. hinc fine Vs. fub Bg., ap. G. Th. cum Gr. n., quod h.l. 
habet praep. et re&ionem fur v., cf. Ind. Luc,, ad membrum fq. iterum 
libere agente P., ubi Sch. ,,fruerentur deliciis fed Bg. iterum , ut r, 
6, 14., Quo non vidi ab aliis redditum, ap. G. Th. υ»κκααταπολαύω, (ubi 
L. Ern. eciam cum Bg.) in torum frui, f. omnem fructum percipere* fed 
melius Niz. 5utor, potior** cf. Z. Ind. Xen. Cyr. et Bach., ut de Bg. e 
P. in formula τῆς ἐν Ῥ. re. ad 1, 6, 3. ! 

διεφοίτ. ἡ Q9.) fc. ult:a exercitum et Pannoniam, atque etiam per Ita« 
liam, ipfamque «deo in urbem Romam, forte per litteras, a militibus 
aliisque fcripres; quomodo capiendum ἢ. L ob $. 1. i. διαγγ.» Cf. 1, 4» 
19., in V. »x. reddente Sch. cum Dg., fcd Zyy. de perf. (cf. Ind. Z. Xen. 
Cyr. et Bach.) eum v. eodem tenente Stp. Th. e Xen. ,,9xoveí μοι ἄγγελοι» 
(ubi faltem fupplendum aliquid, v. c. εἰς zz» Ῥώμην. etiam ob fq. ὃ Ῥ. 3. 
fed in v. x4e., ubi Sch. praedicantes rem hanc nuncii'* 2, 199. G. m.) 
met. etiam pro vulgo et divulzo, ut Herodi. 1.* e DP. libero conftitura 
notione iterum , cuius Jocus ex Ariftoph. non eft in Kuft. Ind., fed Lat. 
3llud , it. denunciare, etiam ap. alios, cf. Ael. V. h., Kypk. t, 224. e. 
Loesn. p. 4. cum L. N. T. er Ern., fed Bg. ap. G. Th. ο»προσαγγέλλα» 
nuncio." Denique Sch. in ,,z$. reditum'** eP. fere, cf. ap. Dem., cum 
gen. perf, etiam , 1160, 6. τὸν ἐφ. τὴν τούτων» fine Ind., ubi 5,29. οἴκαδεν 
domum reZitus* Phil. in Flacc. p. 750. F. i. et ult. τῆς οἴκαδε ἀφ.» 
fuos reditum , — τὴν ἐυϑᾶϑε ἀφ.» hanc profectionem , fed ícverius ad Luc- 
Y, $6.1. 96. τῆς δεῦρο ἀφ., mei huc advenius , cum Ind. Ael. V. h., et 
Bg. ap. G. Th. cum Gr. n. 5 

ὑπερήσϑα) Pro P. liberiore, et longiori Stp. Tb. paff. fupra modum 
exbilaror* etc. aliunde, brevius L. Ern. cum £g. ,,4dmodum /eerer** mus 
tata pfacp. in adv. cf. Luc. 2, 93. 1. s. et Ind. Acl, V. h., ubi 14, 14. i. 
ὁ δὲ ὕ. τῇ κλήσει», dle vero valde vavifus cit i5vitatione, unde fimilem 
Caíum rei dat. f. abl. hic quoque fuppleas, vzvrg, cf. 1, 17, 6. i., ab- 
eunre P. in formula ὁ 'p. δ, ad notionem anguf(lam, (cf. paulo poft ad v. 
mareuc.) fed reddente Bg. e Lat. more» ubi cum fubft, pep. uon valet 
gen. ícverus Romanorum , cf. 1, 1, 8. 1. I 


336 LIBER I. CAP. VII. A. V. C. 933. CHR. N. 186, 


χρητὰς εἶχεν ἐλπίδας 4 νέου namque habebat fpem de iuye- 
2 4 , ws . - 
φυτοκρώτορος ἐπιδημίᾳ, 7&- nisimperatoris praefentia, pa- -— 
; 4 € ΄ . 414^ 
τρώξειν" τὸ μειράκιον ἡγούμενοι. triffare adolefcentem arbitran- - 


g) Hic comma fuit in edd. .omnibus,; et tacite quoque in Mss., v N. 
τὴ Sine iota fubfcr. fuit in ed. Stp. rel, 5 


xus. εἶχ. Ex.) Pro P. libertate, Sch. in v. εἶχ. cum Bg. , utStp. Th. 
ὁ. 596. G. m. ,xeusi ἐλπὶς ," bona fpes, Ariftoph. et per plur. χρηφαὶ 2ae 
σίδες op. Herodi.* fine loco per librum, cf, Luc. 2, 127. l. 81. cum P. 
gradu fummo in adi., fed 1, 4, 1:36. xe. εἶχον ἐπ᾿ ἐμοὶ τὰς ἐλπ.» bona te- - 
,nebantur Ze me fpe, et 3, 119. 1. 78. τὰς ἀγαθὰς ix. , bonas fpes, per 

umerum plur. eriam, cf. 1, 3, 2. , quod adi. zy. cum fubft, noftro ap. 
Dem. Ind. fine Vs., fed Z. Xen. Cyr. £az. »zya9Xe ἐμποιεῖν τινε, Ípem 
boni excitare zz alicuius animo'** non explicante formulam C. Th. in Bgs 
àdi. 626, 88. et in fubft. 517, 62., nec Cort. ad Sall. Iug. 44, 2., ubi et 
comparat Gr. xe. £Az. , fed Gs. modo 519, 9. habere fpem, 1. fperare** 
. €f. Cort. ep. Cic. 8» 11, 3., unde adi. mutandum fit in adv. Lat. Zeme, 
quae formula, nec ipfa expofita a Gs., Ind. Corn. N. et Cort. ep. C. 13, 
16, 1., fuerit, valde, certo, firmiter fperare, ἢ xe. daz. i. q. aliorum 
πολλὴ δῖ μεγάλη», οἷν Stp. Th, cum Ind. Luc., et xe. 1. 4. ὠγαϑὸς, pro 
cercus f. firmus, v. 1, $, 24. €. , aut potius, bene opinari ac cogitare de 
aliquo, et fore aliquem bonum, bonaque facturum, quod cum fa. 
surpoc. magis convenit. 

v. ἃ. ἐπιδ.) Fort. ἐπὶ τῇ νέου X. ἔπ. Alioqui erit dictum pro διὰ τὴν £z: 
δημίαν. Stepb. 

Cuius correCtio eft iterum e P., probata fortaffis et 'aBg., nifi hic 
addidit praep. e Lat. more, quae diferte adiuncta erat 2p. Luc. pr. N., 
Ícd h. 1. vix excidit a vicinitate; unde, tacentibus libris omnibus, ma- 
lim iftam Stp. alteram fequi rationem in explicato dat. f. abl. per praep., 
quo et forte pertinuit hic comma edd. , cf. t, 1, 9. 1.» ubi tamen potius 
fubintelligzam pr. ἐν, nobis Zey , quae probabilius elapfa poít az. ob ag 
Ífyllabam fimiliorem ; nifi quis, interiecto per parenthefin membro xa? 
Axe. εἶχ. ἐλπ.» pendere a pr. v. ὑπ. velit ve. αὖτ. £pià., quae rectio fuit 
fupra ap. Ael.; haefitanteSch. in adi. ,,ve. zwvenis {. novi imper.'* quo- 
rum prius e P. ampleCtitur Bg., ut alterum Vern. vet. , cf, 1, 5, 24., va- 
riante Noftro cum pr. gae. in αὖτ. et cam ἀφιξ. in ἐπιδι, pro adventu fi 
fumatur, cf. Ind. Z. Xen. Pol. Suic. Th. e Patr. modo, Stp. Th. aliun- 
de, qui iznorat Bg. e P. notionem, qua de cf, Caf. Exerc. Bar. p. 142. 
b. Ind. Dem. Kypk. 2, 88. i. Hef. 1, 1348. m. ἐν», παρουσία, (pro quo 
varietur cum I, 3, 13.) et fenfu utr. Mifc. Obf. A. N. 3; 25. 

πατρώφει") Pro πατρώδειν, quod quidam gatrz/fare interpretantur, P. 
aternis vettgiis Zz/iflere dicit, Steph. Lat. patri//are dicimus. Oxos. Qui 
credere potuere, pazernis eum vefl. perre&furum, (fic 1n P. edd. eft, non 
ut Stp.) fi verum eft, quod Lampr. in Comm. c. 1. (p. 474.) fcribit, eum 
aufpicium crudelitatis ap. Centumcellas dedifJe anno aetatis XI? — ἢ ve- 
rum eít, quod idem paulo ante (p. pr.) fcribit, e prima flatim pueritia 
durpis, improbus , crudelis, libidinofus etc.? cf. quae idem fcriptor c. 2. 
(p. 478. m.) teftatur. Etiam Dio initio vitae Commodi de eius indole 
ta verba fecit, ut ne patri quidem ipfi fpes effe potuerit, filium patris 


LIBERI. CAP. VIL. A V. C. 953. CHR. N. 180. 237 


ἀνύσας δὲ τὴν ὁδοπορίαν ὁ 3.tes. Cum autem confeciffet 


I fimilem fore. Sed haec forte πος Herodieno nota fuere, nec iis, quos 
tam beze de Commodo ait íperaffe. | Caererum Marklando Coniect. in Lyf. 
p. 607. offenfioni eft infinitivus praefentis cum syfowow. Putat dicen- 
dum, πατρώξειν ἂν τὸ p. X'y- DIO πατρώσειν. Sed et Herodianus fic 2, 6, 

4. τούτῳ) χαίρειν τοὺς ςρατιώτας. ἤλπιζον , €t alin, ut Luc. de Longaevis 
init. (3» 208. l. 10.) τοῦτο συμφέρειν νομίζων, In his illud av, vim δυνητικὴν 
habens, omiffum videtur. Leisz. 
. . De re et obie&tione conferri poffunt, quae in Commodum adhi- 
buimus fupra 1, 3, 11. e., ubi fufficit, credo, Noftrum diferte nomi- 
maíle antea τὸν Ῥώμ. δῆμον», quo nomine tenentur omnes cives, [ed et 
interdum plebs modo ac pars populi civiumque vilior et inferioris for- 
tis, infícia, indoCta, ad quos adeo notitia fcelerum Commoda; Pueri non- 
dum venerat, ac forte etiam de induftria, ne veniret, provifum. Tum 
de inf. praef, pro fat. v. 1, 4, 5. 1, 6, 21. 6., fed Bg. ad sy. ap. G. Ἔν 
cum Gr. n., ut Sch. in v. zarzz. plane cum Stp. in N., qui in Th. 3, 
95. B. redditur πατρώφω petrzfjfó, ex Plaut. et Ter. Herodi. ]. r.** e P. 
Vs. non alia, quam in N. Leisn., fine alia auctoritate, praeter Hef. et 
Suid. comparansque aliud illud πατριάδω, quo de p. fq. F. amplius. fed 
Sb. Ind. ex ἢ. 1. ,,pro mazo e de nore, cum aut fufpectum habet ali- 
quod vocab., aut etiam explicat, cuius Gr. illud ignorat Stp. cum L. 
E:n., ubi modo πατριάξω €t πατρῴξω»γ cum iota et Bg. Lat. it. ,,mores 
peternos imitor'* me reperiente praeterea ap. Suic. ΤῊ. ex Cyr. Alex. 
πατριάξζω;, €t ap. Hef. 2» 894. 1. zxresQovGo, , τὰ ToU πατρὸς φρονοῦφρω» 
fine N. nec coll. Suid. ;, 60. e. πασρώφοντα» A. et ap. G. Th. in Bg. 
πατριάξω, quod quis in vulg. noftro deprehendat, nifi contentus ἀξ 
au&toritate Hef. ac Suid. 

ἀνυσ.) Stp. Th. zr, 470. E. modo haec ,,Zweae πολλὴν ὁδὸν, quum viens 
lonvam confeciffet* íine auctore, íed 2, 1163. D. e. v. ó3orr. fimilem 
e Noitro locum unum affert cum Lat. codem compof., quocum 
fubít. non iterum inveni v. noftrum et affine ἐνύτειν , fcd cum fyn. fubft. 
ap. Acfí. Fab. 47, 1. ὁδοιπόρος, πολλὴν ἀνύσας δδὸν, cf. Luc. a2, 603. 1.196., 
rum Greg. de dial. $. 26. p.29. i. μάτην ἄρα τὴν δδὸν ἀνύτομεν, quod et ap. 
Xen. Cyr. Ind. Z. et cum τὴν πορείαν iter perficere** quo Lat. utuntur 
et alii in v. codem, v. [4ích. Aefch. ec L. Bot. Ell. p. 229. m., ut int 
ifta Lat. it. fupevare Gs. ad Luc. l.l, i. q. fie, abfolvere, quo Lat. 

. reddit Z. Ind. Xen. Dach. in ἄἀνυτ, — πλοῦν f^ nobis vollender , cf. Esc. ad 
J, 4» 12. m. ,. Í. i. q. Lat. er facere , quod et noítrates habent, Reife, 
Weg, machen f. phun , i. proficifci, cf. Suid. t, 236. m. Hef. τ, ^09. e. iq. 
1643. €. ἥνυσα » (Íc. ὁδὸν) πεπόρευμοιν fed ad Arift. Plut. v. 607. Schol. 
εἰνύω τὴν ὁδὸν, WTOI σπουδαίως βαδίδῳ, et Schol, C. D'Ortv. σχεύδειν τὴν 
πορείαν» Quac notio fecundaria non eft per fe in v. illo, (nec in:altero 
&via per aíperum, quanquam in lioc praecipue iftam quacrunt nonnulli, 
cf. Sip. Th. 1,1. 471. C. cum Suid. 1, 237. m.) fed fimplex abfolvendi, 
9b adiuncta interdum , quae celeritatem et feftinationem habent, ut h.l. 
μετὰ νεῶν. στ.» cf. 6, 7» 12. MC, πολλὼ τόχει 3,8, $- Ct TÉZISZ ap. Hom., 
v. Stp. 1h. 1. 1. , cuius fine au&ore itcrum δρόμον ἀνύειν v. ap. Aet. Fab. 
127, I. , ut ignotum iíli παννυχίδας ἀνύειν ep. Muf. ν. 525... tum &y., Ut 
Lat. conficere, pro perimere, praeter Stp., etiam ἀρ. Suid. 2, 64. i. Hel. 
I» 1643. e. N. 14. , utStp. 472. B.e. »»διανύειν τὴν ὁδὸν καὶ τὸν πλοῦν“ fine 


258 LIBER T. CAP.VII. A. V. C: 935. CHR. N. 18e. 


ANC ^ M . - B DTI REIS 
Κόμμοδος gera, νεωῶνικῆς σπου- iter Commodus iuvenili quo. . 
^ x A ^ 3 - 
δῆς, καὶ διαδραμὼν τῶς ἐν dam fervore, et curriculo per- 


euctore, ap. Hom. ἢ. in Merc. v. 337. πολὺν διὰ χῶρον ἀνύσξας» multum — 
fpatium emenías, it. Hef. ἔργ. ν. 63ς. πολὺν διὰ πόντον dw., tum Z. Ind. 
Xen. Cyr. ο»διανύτειν 630v, conficere iter* cf. ib. N, ad 1, 4, 28., quae 
monítrant, v. noftrum fimplex etiam modo per fimpl. Lat. Facere feve- 
rius reddi, quod et P, habuit, fed cum adv. 72/7i»sto , e quoründam illa 
emphaíi; praeterea íne comparante cum formula noítra illam Noftri 
ποιεῖσϑοι τὴν Ξορείαν» cf. N. 14... et Suid. 2, 657. m. cà. nudum cum Bg, - 
pro actu proficifcentis, 1: loco terraque, quae tiarificur. 5 
p. νεαν. ex.) magna celeritate. Τὸ νεανικὸν Gr. dicunt magnum, v. Ge- - 
vart. ad Stat, Silv. 1, 4. p.98. Force ipíe Herodi. ita explicandus 6,8, 7. 
Leisn. T ? 
Quo de ibi: fed hic Sch. partim e P. iuvenili //uzro'** unde Bg. 


non tantum in adi., fed et in addito pron. zióc, et abl. fyn:, cf. 1, 1, 7 


4. m., modo difcedens in:Lat.ad ez., quod cepérit pro Sch. ec cupidi- 
tate, V. I» 4; 7. m. , nec adeo Gr. pro celeritate ac feftinatione,: qua: dé 
vi cf. Stp. Th. 3, 945. D. 144. 947. B. m. L. N. T., Loesn. p. 92. m. (cui ad. 
p. ez. add. Phil. in Flacc. p.758. D. i. 760. D.i., ubi coniuncta Zzà τοῦ 
τρατοπέδου τάχει συντόνῳ μ. GT. ἀντεξελαυνόντων») Ind. Xen. 'AvQ. Mor. et 
Z. Cyr., it. alio fenfu Bach., capiente Bg. adi. γεαν. forre fic e pr. τὸ 
μειρ.» íed ut praeftet altera Leisn. notio; qua de v. Stp. ΤῊ, 2, 1036.B. - 
íqq. Caf. ad Ath. 2, 303. e. , ad Arift. Plur. v. 1138. Kutl. Hemtt. et Harl. 
Chr. P. p. 3or. e., ad Diod. S. 1, 119. a. N. 55., ad Luc. 3, 312. a. N. 
44. 419. b. e. N. 35. Mifc. Obf. Α. N. 6, 494. Vig. p. 113. e. , ubi ad 
»vsxwx3 σπουδὴ» acre fludium'* Z. addit per uncos ,,Herodi. 1, 7, 3.'* 
Loesn. p. 417. m. Ind. Dem. Polb. Ern. lut. Hf. Fitch. Pal. et ad eun- 
dem Prol. p. 47. Ael. V. h. Suid. 2, 603. m. , quo in adi. vertendo fae- 
pe peccatum, ut ap. Poll. 3, 120. (ubi ett inter alia adi. notionis pro la- 
boriofo et ftrenuo,) etiam in adv. afüini ap. Iofeph. v. Ind. et Ael. V. h. 
I4, 37. €., Quod re&ius vertit Zeun. 1. L, cf. ἘΠ ἢ. Prol. ]. L. p. 48. i. 
εἰ Foef. Oec. p.257. b. m., ubi er de adi. , quod de fluvio adeo, igiio- 
tum Stp. , ap. Poll. 3, 103. recte explicatur in Ind. Ael. V. h. er a Fifch. 
Prol. 1, 1. p. 47. 6.» c£. ap. G. Th. Bg. cum Gr. n., cui fyn. haec 6,4, $. 
μετὰ πολλῆς σπουδῆς ποιησάμενος τὴν πορείανγ €t 6, 7, 12. ἀνύφςας τὴν ὁδὸν 
μετὰ πολλ. σπ.» CÍ. Loesa. J. l. 

διαδραμ.) Sch. quum eurzic. pertranfifet ur£es, μ. intermedias** mü- 
tans formulam e praep. cum adi. in merum adi. διάμεσος s. interiacens, 
dum Bg. e P. retinet. et aíffumtum- adi. o»zes, force ut melius fervarti 
poffet formulae Gr. ordo, ubi proprie defit particip. e2ezc, interdum 
additum, ut 4, 15, 14. μεγάλου ὄντος TOU χώματος ἐν μ.» lt. ap. Dem. 41» 
24. ἄϑλα τοῦ πολέμου», κείμενα iy μ.» Cf. 84. 14. et ap. Noftr. 3, 6, 10.» 
afference Stp. ΤῊ. aliunde ἐν p. 2, 887. G. fqq., fed v. ὃ. reddente, ut 
Bg. e P. , aliunde, cum fimililoco Thuc. 114, 2. διαὃρ. δὲ τὸ τῶν Αϑηναίων 
«ρατόπεδον, cum que,per zedies Achenienfium copias curfu zranfiffet, ubi 
Schol ἀντὶ τοῦ, διὰ μέσου αὐτῶν δραμὼν», bic ut incelligantur urbes, quae 
fitae intra Pannoniam et Romam, per quas cito et properanter tranfit, 
fine commoratione ibi diuturniorr, nifi forte, ubi cum exercitu effec 
requiefcendum; fimilia habente G. Th. 238, 6r. fqq., quanquam tropi- 
ce »/» medio effe , f. stum et pofitum effe** (cf. Ind. Sall. Suet, Τὰς, Liv. 


LIBER I. CAP. VIL. A. V. C. 933. CHR. N. 180. 259 


: . : í ; 
μέσῳ. πόλεις, ὑποδεχϑείς τε tranfiet omnes in medio ur- 
πανταχοῦ βασιλικῶς, καὶ bes,exceptusque ubique regali- 
δήμοις ἑορτάζ οὐσιν ἐπιφανεὶς, ter, et populis, feftum diem a: 


2 δὰ M ς 
demaróc τὲ καὶ ποϑεινὸς gentibus, oblatus, gratus et 


&acw ὠῷϑη. ὡς δὲ πλησίον 4. optatus omnibus in confpe- 


τὴ Mendofa haec in Lu. &egraeows. ἑορτασονς. it. cum Par. et Ox, ὥσπατός 
gu. 7. 23 VR 4 ὅς ' ὶ A e 


Plin. Gs. et Amm. M.) tacente tamen de ellipfifubít., v.c. /;co, quam ad 
Gr. non neglexerunt ap. L. Bof: Ell. p. 334. i 52v μι» fc. τόπῳ" cui ταῖς ! 
men faepe fuübftituas melius Íyn. χωρίον, quo de filetur ib. p.338: e; 
quod convenit magis. in neutr. τὸ μέσον», cf. L. N. T. Krb., aut etiam - 
διάτημαν quo refpiciuntap. L. Bof. p. 85. m. , fedad nullam itetum ellipfin 
ap. Vig. p.107. a. m. fqq., tenente G. ΤῊ. in Stp. Lat. percurre Gr. n. 
ουϑιατρέχω , —' currendo pervenire f. cranfire adeo, — ecurzicsloe, quod vo- 
lunt effe adv. δρομαίως, curfim. — Scd appátet, pofle in his;omnibus 
ablativum a eurziculus 1. curriculum intellisi, (pró quo dixiilenr ; ."pro- 
prie elle abl. , fed deinde poni proadv., pro cito, properanter) cerfénr, 
δρσμάδην, currendo, 1; curfu. | Quae ducunt ad intellizendam Bg. ratio» 
nem in vertendo v. compof., quae eft in hoc, quod exprimit praep. per 
v. compof. , in quo vis praep. ineft, fed ipfum verbum per adv. notio- 
nis eiusdem cum verbo; ut tamen mihi fufecerit feverum illud per- 
currere. 

ὑποδεχϑ.) Adv. g. aliter, quam P., reddit quoque Sch. recie, cf.Stp. 
"Th. aliunde, Ind. Ael. V. h. Luc. Xen. Cyr., hic i. q. infra 4, 8, τό. 
ἐκεῖ ὑποὺ. πολυτελῶς» et dr. aliquis excipi αὖ aliquo , cuin venienti ei f. 
in adventu eius aliquid fit ab altero, hic, quod decet imperatorem, 
pracbendis:aedibus, fupellectili, victu pretiofo, faciendisque aliis, qui- 
bus declaratur fummus honor, imperium atque obíequium; tacente P. 
in altero adv. z. , ubi Sch. cum Bg., quod h.1. capitur reítrictive ac. re- 
lativé ad pr. πόλεις, pro in — urbibus, cf. Suid. cum Phor, Lex. 
ap. Fifch. in L. N. T., mihi vt videatur conflatum e πάντα có, pro κατὰ 
στάντα τύπον T. χωρία, e$, In omni loco ubi, inferta littera x, ut in aliis 
adv., aut otiofe, aut e partic. καὶ» quae, ut Lat. qwe, (cf. Hor. Turf. 
Ῥ. 3853- Nr. 8.) valeat pro vel f. etiam, fenfu infinito, quafi 7 quocun- 
οὕς Joco, εὖ, et pro uno Lat. uóicusque. Ad íqq. cf. Exc., hicuciamre- 
dticuerim e P. adi. zze;;, in Ms. Bg. omiffum, fcd a Sch. allatum quo- 
que in 5,793. optatus omnibus** ad re&ionem adiuvandam, nme trahere 
tur δὰ v. ὠφ9., ob quod omiferit D. alterum v. 2z«o. , addensidem libc- 
re adv. nimirum polt &cz. potius, quam ut δὴ pro v? habuerit. 

ὡς δὲ) Narrat hic et $. 10. auctor, quanto occurífu civium, et quanta 
laetitia ac florum fparfione in urbem deduttus Commodus fuerit. — Sed 
omittit narrare , quod triumphans urbem intrarit. ld teftantur Lampr. 
€. 3. (in Comm. , v. 1, 6, 16.) Eufeb. ad annum primum, ir. numus ap. 
Mediob. p.245. v. Fabr. ad Dion. p. 1204. Talis numus eft ap. Begcr. in 
Comm. p. 682. Leisn. í 

Triumphi mentio fit etiam ap. Heyn. Hiíl. 4, 1013. i., quo Nofter 

refpexerit ifto 14. δαφνηφόροι và καὶ m. ἔπ. a4, fed fane brevius , cf. 4» 


- 


240 LIBER I. CAP. VIL. A. V. €. 933. CHR. N. 180; 


ἐγένετο τῆς Ῥώμης, vc τε τ Camvenit, Cum autem prope 
Z σύγκλητος βουλὴ καὶ za» Romam effet, totus feoatus et 
δημεὶ,. ὅσοι τὴν Ῥώμην. κα- univerfus populus, . quotquot 
τῴκουν ἄνθρωποι, μὴ κατά- Romam incolebant homines, 
σχόντες αὐτῶν ", ὠλλ᾽ ἕκωτος non. continentes fefe, verum 
φϑάσα, ϑέλων, δαφνηφόροι quisque antevertere cupiens, 


t) Ms. Ba. πᾶσα τὸ Ut 1, 3, 9. m. , cf. contra I, 6; 19. i. u) αὖτ. per le- 
gem A. al. v. N. MEI" 


X, 5, ubi et falutatio fenatus, quae ipfa quoque hic tacetur, quanquam 


facta hauddubie, cum ec mox fenatus narretur obviam venifle. "Tum, 
P. deferto, Sch. in ,,z24e. adv. gradus compar, , a pofit. πέλας», prope, 
cum gen. Ῥ. ἐγ.» propius Romam vezir** in quo non praeivit Stp. Th. 
»7A« prope , idem cum πέλας, ἃ quo et originem traxit'* nec babens quid 
€ Noílro, nec de rectione cum dat., v. Mifc. Obf. A. N.3, 5. et Luc. αν 
304- l..54., fed tantum cum gen., cf. Dem. 117, ult. 293, 15. Ind. Ael. 
V..h. Xen. Cyr. Z. et Luc. , ubi et cum noftro v. y. 1, 56. 1.95. aA. ποὺ 
γενόμενος » iam propius acceffrffem » 820. 1. 30. κἀν mA. γένῃ τῆς εὐδαιμονίας, 
“νεῖ prope felicitatem venias, cf. 3, 571. l. 91... ubi compar. σληδιαίτε- 
ρον» refutans illum Sch., . prae quo rectius Bg. per pofit., cf. L. N. ΤῸ 
fed in vim illam v. £ysy. ap, Sch. et Gs. ad Luc. , delectam etiam ἢ. l. a 
"Vern, vet., nihil ap. Vig. , ampliter quanquam. de v. agentem, fed ap. 
Stp, Th. 1, 826. C., ad N. T. Obf. Krb. p. 147. m. Loesn. p. 114. e. 146. 
Ind. Fi. Aefch. et The. cum Z. Xen. Cyr. , poft Caf. ad Suet. Aug. c. 16., 
ubi et Lat. f/v;f/z, pro veniffe; quo an Bg. ípectarit, nefcio, difcedens 
a P. in fq. adi. zac. , ob fq. adv. z2:3., ubi Sch. ;,cum tocius populi f. 
militum frequentia fere cum Stp. Th., qui e Noílro plane tacet, etiam 
de Bg. ratione , quae fere cum P. facit adi. et fubit. ex adv., compofito 
e talibus, prorfus ut in. Vs. ad Zof. 3, 12, 4., cf. Ind. Xen. Hell. Mor. 


cum Z. Bach. Ael. V. ἢ. Luc. Dion. Caf, Suid. Hef. er Dem. , cui add. 


1346, 14. 1379, 22., Omitrente P. totum membrum 14. óc. — ἄνϑρ. 
pasen.) Bg. in afpero pron. facit partim cum P. libero, h.l. cum non 
continerent gaudium fuum ac defiderium videndi Commodi, nec cupi- 
ditatem hanc poffent opprimere usque ad. eius in urbem adventum , cf, 
1,4, 17. Mox!in v. Q3. Bg. fumfit Lat. e P., h. 1. phyfice, pro 
prius, quam alter, venire ad locum certum, ubi Commoduin fpe&aret, 
cf. Luc. r, 129. i. $9. βουλόμενος τὴν ἐπιῤῥοὴν, veluti praevenire féudens, 
(ut Sch. hic ad 3:4.) Stp. Th. aliunde, eum Bg., ap. G. Th. cum Gr. ἢ.» 
Ind. Xen. Gyr. Z. v. e. Suid. 3, 615. c. cum p.fq., cuius loco e Iofeph. 
' non ufi funt ad Thom. M. p. 895., nec coll. ad Hef. 2, 1503. e. 
δαφνηφόροι) Hic Sch., praeter Lat. P. , quoque cum altero Bg., ut ap. 
Stp. Th. /auriger , qui laurum, f. coronam e lauro geftat, laureatuts 
Herodi. l. r.* hinc fine Vs. alia, et tantum ex alio Noftri loco et Plut., 
de perf. quidem , non praeterea me id vocab. reperiente, et nefciente, 
ürgum cum Stp. intelligas de corollis e laureis ramis circa caput aut ma- 
nus, an de meris lauri ramis, manu geftatis, de quibus principi, peregre 
redeunti, praelatis, ad gaudium declarandum, quod fere efhciunt in 
animis 165 virides, cf. Boden. de ramo gentium religiefo p. 40., ubi ec 


dS 


* 


LIBER L CAP. VIL. A. V. C.953.. CHR. N. 180. 241 


(b καὶ πᾶντωα ἐπιφερόμενοι laurigeri et omnia fecum feren- 

dg , τότε ἀκμοίζοντα, ὡς tes florum genera, tum vigen- 
ἕκαξὸς οἵόστε " ἦν, πόῤῥω τῆς. tia, ut quisque poterat procul 
xi » οἷός τε fic divifam cum omnibus edd. in Stp., fecus ac I, 6, 21. m. 


hunc Noftri locum et alterum 8, 6, 10. e. laudat, ap. G. Th. cum Gr. n. 
Maurifer, — laurum ferens, — /auriger, — idem, (et v. Jaurus 48, 3.) 
hac vi&tores Delphis coronari, et ciumnphantes Romae'* nihil de po- 
puli lauro, nec v. /avreazus, nec ap. Spenh. ad Call., v. Ind. 
τ σάντα) Ad hoc adi. ufurpatum a P. adv. deferens Bg., aílumfit fubft, 
“γένη » mutato Gr. fubit. ἀνθ. in gen. , quae ratio convenitad fenium cum 
thac, omnis generis flores , calu Gr. fubit. fervato, fed, praeter adícitum 
quoque Bg. fubít,, expreiTo adi. z. una cum fubft. per gen,, ficut his par 
eit, ed poécicus magis, modus per adi. et fubft. omnigenos — flores, quod 
ap. G. Th. ,,zzvrociec » omnis generis me fervaturo leveruim omues — 
flores , c£. τ, 25 4,» addente autem Sch. aliquid ad P. in v. ,, ἐπ, confe- 
rentes flores hoaoris caufa'* quo compof. Lat. caret Stp. Th., fuper eo 
diílerens ad m. P., uc malit afferre, hoc etiam aliunde tenens in Th. 4, 
τος. F. e., qua pr. Lat. a4 redditur ἐπὶ quoque in aliis v. v., cf. Z. ad 
Vig. p. 609. e. Nr. 4., fed et per coz p. fq. a. m. Nr.6., noftrum Gr. te- 
nente G. Ih. tantum in Stp., fed Grr. al. in Bg. fimpL, qui ἢ. 1. vim 
med. bene reddit, utc alii, nominatim Sb. inferius, cf, Ind. Dion. Caf, 
ruríus abeunte P. in fq. , ubi Sch. γνἀκμ. maturos fleres** at Stp. L'h. aliun- 
de cum Bg., cf. Exc. ad 1, 3,3., ap. G. Th. cum Gr. n, et ,,viridem effe, 
(fed in hoc adi.) ?/azzas dicimus vi/iZes, quae nondum aruerunt, et in 
, vigore fuo funt'* 1, conditione optima adhuc, colore ac pulcritudine na- 
turali; nobis ut et hic fufficiat illud Z/üZezs. Caeterum Leisn. in m. Ox. 
» Voll. ad Caef. b. G. 8, $1.«* quem Caef. locum debimus totum. ,,Εχ- 
ceptus eff Caefaris adventus ab omnibus municipiis et coloniis incredibili 
honore atque amore. — Nihil relinquebatur, quod ad ornatum porta- 
rum, itinerum, locorum omnium, qua Caefar iturus crat, excogitari 
poffet. Cum liberis omnis mu/titudo obviam procedebat; hoftiae omni- 
bus locis immolabantur; tzicliniis ftratis fora templaque occupabantur, 
ut vel expeZatiffJimi viuinphi Zaetitia praecipi poflct. — Zzzta erat 2g1- 
ficentia ap. opulentiores, cupiditas ap. Pumiliores** ad cuius itisieyum V oll. 
N. »vult , fioribus et coronis conípería effe; quod olim pbpulus felebar, 
cum gaudio aliquem excepturus. — Et de Curione Tr. pl. ait Plur, 
eum , fuperato in fuílragziis Pompeio, florum conicttu plaufuque a ple- 
be exceptum eíle, xZxeivog μὲν ὡς νεγικηκὼς — sig τὸν δῆμον ἐξήλατο, κρότω 
καὶ βολαῖς σεφάνων:καὶ ἀνθῶν δεξάμενον αὐτόν. Addit autem à; γεν.» Ut 
oítendar» folitos vi/Zores eo honore affici... Nam nemo ignorat, folitos 
in Graecia athletas et olympionicas florum iattu coli; unde notae illae 
àv2oBoA(ag et φυλλόβολίας voces. NOn folis tamen athletis, fed et maxi- 
mo cuique duci id honoris habitum.**, E quibus non tantum firmántur 
aliquo patto, quae fupra diximus inelTe quaedam triumphi veftigia in 
- verbis Noftri, qui et hic modo fimpliciter rem eloquitur in z. ἐπιῷ. 2., 
-fine caufa aliqua, deinde δ. 11. dicturus, populum non ornatus ergo fc- 
cum attuliffe ac geítafle coronas et ferta e variis floribus, fed honoris 
gratia, ut iíta fpargerent per vias, fed et in ipfum Commodum, ut in 
vittorem ac ducem, e bello ad triumphum nunc redeuntem. 


Q 


242 LIBER I CAP. VIL. A. V. C. 933. CHR. N.188.- 


πόλεως ὑπήντων, ϑεασόμενοι ab urbe occurrebant, vifuri 


" 


ὡς ἑκας.) Malim ποῤῥωτάτω», ob praemiffum ὡς £x. ci. ἦν», quod fuper- 
lativum poftulst. Reish. 

Qui gràdus tamen hic eft contra libros omnes, et per-litteras vix 
exprimendus e le&t. vulg., fi extrema dices excidiife; ficut libere iterum 
veríatus fuerit P.,' eundem referens gradum cum Sch., qui tamen et 
cum Eg., in primisin v.s», nihil afferenteStp. Th. , quam 3,561. C. m. e, 
Plut. ηδίψας ἑχυτὸν ὡς δυνατὲν ἦν μάλιτω mOpeo τῆς ὁλκάδος» quoad eius fieri 
potuit /Jengiffme a mavi* ubi quoque ὡς àv. ἦν» (par noflro ὡς δὲ. 47,) 
cum pg. 7. , periphraftico fuperlat., pari Ks. nudo; cui addere poffum R. 
Qr. V. $. p. 27. €. παραλαβὼν δ᾽ ὡς οἷόν τε ἣν πλείφους, cf. Ind. Z. Xen. Cyr. 
v. τς C. m., ficut cum affini ὡς £w, ic. cum ὡς erra ap. INoftr. fimul eft 
adv. in fuperlat., ad quorum rationem liceat hic mente fupplere adv. 
μέάλιτα, quod certe in aliis defit, cf. ad Luc. 2, 861. 1, 30., quae tamen 
ellipfis ne ipfa quidem neceffaria fuerit, cum et Nofter in ác dero ad- 
1ungat pofiuvum , et illud praemiffum membrum ὡς £x. ci. ἦν poffit fu- 
perlativi locum obtinere, ut ὡς ἔνι», interdum folum ftat ap. Noíir., 
cumque pofitivus habeat fenfum commodum, dividendis enunciationi- 
bus invercendisque, et οὕτω addito, altera comparationis parte, in hanc 
ratioDem , ὑπήντων οὕτω πόῤῥω τῆς πολι», ὡς £X. οἱ. ἦν» denique cum et 
Lat. habeant adv. potitivi in fyn. formula, ἢ. e. in particula quam et v, 
golfe » quibus refpondent ὡς et oióCT€ tivou, CE. G. "Th. 18, 13. 14.. reli- 

uum curfum vitae, quam quidem poffum celeriter, perfiringam , it. dixi 
«fe pbilofopbia ipfa, quam breviter pozui; quorum in poftr. non bene ne- 

lexerat &is. comma poit ipfa, cüm, ut in Gr. noftro dixi, effer in utr. 
enunciatio plena; fupplentibus quibusdam in Gr. adv. z. cum gen. prae- 
pofitionem ἀπὸ, etiam expreflam hic a Dg. e Stp. 1. 1. C. 1., cf. L. Bof. 
Ell. p. 474. m.;, fine exemplo camen, ubi diferte alias adiiciatur, quod 
v. fine Ind. ap. Lyf. Rs. Or. V. 5. p. 124. l. ro. it. , ap. Poff. Call. p. 755. 
τῇ.» qui repetit gen. hinc, quod adverbia induant naturam praepofitio- 
nis, in Synt. p. 278.1. 280.e. 286. i; , ubi tamen redire poffis ad ellipfin 
illam, ut Gs. 1h. in Lac. Dg. cum Gr. n. ftatuit etiam talem, cum fine 
praep. cum abl. fübít. ponitur; recte Sch. fumente ,,zoA. in fpecie, Ro- 
mae, (qua de notione, tacente Stp. Th., v. infra, fed in v. iz.) eccur- 
vebant longiflime aó urbe przgcip? honoris caufa smorigeri** mendofe fic, 
edente ultimam vocem, pro /auz/ger?, wm in adiunttis fequente opi- 
nionem quorundam, qui intelligunt noftrum v. cum notione fecunda- 
ria illa Ponoris caufa, nec fimplici, quam temen potiorem ducit Stp. 
'Th., non huc fpectans, et folam: ponunt Bud. C. 964, 40. et L. Ern. 
cum Lar. ΒΡ... hic ut ftet abfolute et alibi ap. Noftr. it. Ind. Z. Xen. Cyr. 
loco primo et Bach. , ubi tamen facile fuppleveris pron. dat. αὐτῷ, quo 
et Sch. fpectabat in adiuncto fubit, ?7/sc;»;, totum hoc v. in a&. et med. 
tantum e Noftro proferentibus Sep. et Bud. , quo de Rs. cenfet in An. 
ad Gr. A. V. 1r. ad Caf. D. p. $8. m. effe ,verbum ufu tritum'* mihi 
cognitum modo fic, improprie de re cum dat. perf. ap. Long. Mor. 16, 
4.1. p. 114. €. κἀἐπειδήπερ ὑπήντα τῷ ῥήτορι», fed quoniam ei illud occur- 
sebat , ut; Lat. hoc, pro fuccurrebat, in mentem veniebat ac memoriam, 
Ind. ,,obiicere** forte fe addendo, tum proprie et phyfice de perf. cum. 
dar. perf. L. N. T. Ind. Z. Xen. Cyr., Fifch. Pal. 38, δ: » ubivariat cum. 
ὑπαντιάζειν , (quo de v. Ind. Xen. Z. Cyr., Luc. Iofeph. Hom. et Orph. 


^ 


LIBER 1. CAP. VII, A.V. C. 933. CHR. N. 189. 243 


τὸν νέον καὶ εὐγενῆ βασι- iuvenem et generofum princi- 
᾿ , ».X Ε M 

. λέα. ἐπόϑουν γὰρ αὐτὸν ἀλη- 5. pem.  Defiderabant enim 

“ϑεῖ ψυχῆς διωϑέσειγ, ἅτε παρ eum vera animi affectione, ut- 


y) Hic et poft ez. colon in Ms. Ba. , ut in αὐτοῖς leni confentiunt edd., 
tanquam in oratione hiítorici. 


3t. Theophr., ubi variat cum ὠπαντῶν», ut ap. Xen. Z. Cyr. 4, 2, t7. , it. 
cum praep. ap. Schol. T'huc. 127, 52., cf. ib. Ann. inSchol. p. 631. a. e. 
it. Schol. Hom. '03./, 184. μ΄. 74. , quo de fenfu grammatico v. Gs. Ind. 
Chr., cf. Hef. 2, 1451. m. 1446. 1. fine N. nec-coll.Suid. 3,$32.m. 550. 
m. , redundante et hic praep., ut in affini &zzvr.,. cf. Fifch. Praef. ad 
Well.-Gr. ed. noviff. p. 13. m. , tacente Z. ad Vig. p.652. fq. , fed infq. 
haefitante Sch. ad adi. jv. Zwvenem 1. novum imperat.'** quorum prius fe- 
quitur Bg. fere e P. , cf. $. 2. e., non tenente boc particip. 9. Stp. ΤῊ,» 
quod ap. G. ΤῊ, τη Bg., cf. Ind. Ael. V. ἢ, et Xen. Cyr. Z. Ὁ 

ἐποϑ.) Sch. in £z. amabent (e.P.) f. defer. illum, — £a. vero effe&u* 
in poftr. e $b. Ind. , dum P. deferit Bg., fere cum $tp. ad m. P,, red- 
dente in Th. 3, 1491. C. per Lat. Eg., additis his ον" τῆς ψυχῆς. διάϑεσις 
aliquando fpecialiter accipitur pro γνώμῃ f. διάνοιαι" ut ἢ. l. pro amore, 
favore, benevolentia; unde v. éro3. hic proprie fumendumi cum Bg., ec 
totum, defiderabant eum, cupiebant, ut ap. fe eílet, ex vero animi 
amore, ex vero.amore, f. quia eum vere atque ex animo amabant. néc 
fimulate, aus wahrer Neigung Í. Zunetgzung der Secle Í. des Hevzens cf. 
compofita fecum, uríyn., 4.7. $. οὐκ ἐξ ἀλχγϑοῦς μὲν διχϑέσεως», προσποωήτῳ 
δὲ εὐνοίᾳ καὶ τιμῇ ν Rs. ad Gr. A. V. 4. p. 173. m., ubi fimiliter eit fine 
: dubit. 4. » quod hic ádiectum non modo e Lat. ufu, fed et Gr., cf. Diod. 
S. 1, 57. l. 10. enimi Za/izum , pro quo e Pluc, habuimus fupra ad r, 5, 
A11. e. fyn. τῆς ἐν τῇ ψυχῇ Qix9éesuc , cum Lat. Bg. , ap. G. Th. ,,proamo- 
re, bonaque adeo et propitia affeCtione'** fed fine fubít. et gen. Βσ,» 

uem modo reperi in Ífyn. affe&us ib., nec alibi in ipfo Bg. fubit, a/- 
Aa. nifi huc referas locum 1n Cl. Cic., cf. Ind. Amm. M., at fine Ind. 
ap. luíl. 24. 3, 6. quos Ptolemaeus — ultza iodum verae aífleQtionis am- 
plexus, et Elef. 1, 942. m. διάϑεσις, σχήμαν ἀγάπην 1n poltr. fine N. ct 
exemplo. | 

ἅτε 7.) Sch. in Z cum Bg., quo Lar. et alii reddunt, it. illo quippe, 
(a P. adhibito hic ad pr. yae,) quod praefero , quia faltem aliquod pron. 
continet, et ap. G. Th. exhibetur cum Gr. noftro, et cum aliquo par- 
ticipio frequentius eft, quam qua£emus, Quo alii ruríus reddunt parti- 
culam Gr. ,. cf. Hoog. Op. p. 144. 144, et Z. ad Vig: p. 35. b. m., quiet 
in Xen. Cyr. Ind. cam parücip. refolvit nobiscum per caufalem quia, 
tenente Stp. Th. in yevv. fimiliter juncta, etfi metaph. 1, 838. C. m. ex 
locr. πόλεις», τὰς γεννησάσας καὶ ϑρεψάσας τοιούτους ἀνῦρας, Cl. 3, 1642. C. 
m. D. m., ut de re ac cauía amandi propterea 1, 4, $. i... refpiciente 
Noftro forte fuperius οὐκ ἐπείσακτον 1, 5, 13. m. ,. verum fequentia red. 
dentibus Sb. Ind. in ὧν, ,/29 indeie maioribus utque, vg. inde a tertio 
generis gradu'* fed Sch. v. 4x 4 tert. gen. gr.» ve. tertio gradu fBirpis, 
» &partim e P., per fyn. abl. nudum,) ἀν. retro ex tertio generarionis gra- 
du. Sic ἐπὸ προγόνων (ἄνωϑεν)», retro a maioribut'* non male fic compa- 
rato illo Noftri 2, 8, 3., ubi camen hon inodo alia eft praep. affinis, illi 


244 LIBER I. CAP. VIL. A. V. C. 935. CHR. N: 180; 


αὐτοῖς γεννηθέντα τὲ καὶ τρώ- pote apud ipfos natum et edu- 
Φέντα, καὶ ἄνωθεν ἐκ Tpryo- catum, et quia tertia iam flirpe 
víac * βασιλέα τὲ καὶ εὐπα- imperator ac patricius erat Ro- 
τρίδην ὄντα Ῥωμαίων. τὸ μὲν 6. manorum. Nam paternum 


z) Ms. Ba. τριγενείας, tamen fuper εἰ a fcriba Iota notatum eft, et fuper 
ε extat ügura, fimilis ei, cum hodie « facimus , quod utrumque arguit, fcri- 
bam fuiffe incertum ac dubium. Marr. De ambiguitate tali cf, Ij 3,1. €., ut 
de duplici vocali I, 4, 16. i. 


Lat. Bg. magis refpondens, fed etiam adv. 2v. pofipofitum, quod contra 
hic praemittitur, ubi Bg. e P. reddit per Lat. 7am, alioordinepofitum; 
pro quo maiim vicinius Sb. izde a , it. Sch. retro ex f, a». i. fi retro cas 
ad priorem aetatem; ubi Lat. ind» reddo noftrate ber ; nihil fimile in ἂν. 
tenente Stp. Th., fed tamen Ind. Dem. ,,40v;2dq οὗτος &v. ἐκ ἀνακείου, & 
vetufto nde, a prima aecate** inverfo quidem ordine, fed ad modum 
noftrum tamen, cf. Suid. 1, 217. e. ἄν. ἐκ τόπου, καὶ χρόνου, ram fignif. 
ex loco fuperiore, quaui a longo retro tempore, atStp. in e. hinc e P. poft 
haec** 7e. rertium Z£enus, ut nepos, Bud. ex Dem. (Ind. ,,e. Zas dritte 
Glied , πονηρὸς ἐκ oe. ἔξιν» nepos improbitate patremque avumque refert'* 
cum fyn. ex) Strab. »διὰ τριγονίας ἐκ πολιτῶν γεγονὼς , pronepos hominis 
civis* pro der ftirpem tertiam e civibus z«£4s, Poll. 8, 83. ᾿Αϑηναῖοι 
ἑματέρωϑεν ἐκ vg. ἃ fertia usque gemeratione, ut reddicur aliud fyn. ἐπὶ 
πριγονίανγ ad rertiam fgezerationem ap. Ael. V. h. 6, 13. i. cumlnd. v. ἄγω 
b. 1. €t 7e. , ubi et hic Noftri locus laudatur, ut Ael. ille etiam a Leisn. 
ad m. Ox., c£. Suid. 3, 502.1. vg. , ἡ τρίτη γενεὰ γ tertia generatio 1. pro- 
geuies , cum fyn. formula alia, i. per aliam praep., διαδεξάμενος ὥσπερ 
ἄλλο τὶ τοῦ πατρὸς, ἐς TQ. περέκεμπε τὸ ε 06 , iu autem oium , tan. 
quam iure hereditario & pa£re acceptum, ad tertiam «sque progeniem 
prepegavit; e quo loco Procop. et pr. Acl. agnofcas, vocabulum effe 
univerfum; ct pertinere ad lineam » quam dicunt, utramque, adícen- 
dentem ac deícendentem, ad maiores et minores f. pofteros, ut Lat; 
hic Bg., sp. G. Th. eciin s non vero cum Eg. formula; rem ipfam ex- 
ponente Noílro in fqq., ubi memorantur tres s flirpes, pater Ántoninus 
philofophus cum matre Fauílina, tum Antoninus pius cum Hadriano 
et denique Traianus; e quibus et ipfis Commodus hoc habuit, ut effet 
εὐπατρίδης» Cf. 1, 2, 3.1n., quocum vocab. hic eít gen. perf. "Peg. y a Bg. 
fervatus , fed nec Stp. Th. cognitus, nec mihi aliunde. 

τὸ μὲ») Parernum ei genus erat, Í. genus ei a parre patris erat, i. 
maTeaoy γένος , Í. τὸ μὲν ἐπὸ πατρὸς γένος. Nam πρὸς hic ett πὶ Í. ab. Sic 
3: 10, II. ὄντα δὲ πολίτ ἣν ἑχυτοῦ, ὡς μέν τινες ἔλεγον» πρὸς γένος αὐτῷ 
ὑπάρχοντα. quum cílet Severi municeps et confanguinitate propinquus. 
101 Sb. fufpicatur , legendum πρὸς γένους. Vulgo ergo Herodi, dicit ó 
ze T: “γένος ἐμοὶ ὑπάρχων, confanguineus meu. Sb. putat, dicendum effe, 
ὁ πρὸς γένους ἐμοὶ vr.» v. Vig. Ρ- 477: Leisn. 

De illo loco ibi. Hic primum in Ms. lect. αὐτοῦ, pro αὐτῷ, potcft 
effe librarii lapfus, variancibus et alibi o et cv, et diferte iftis pron, ap. 
Luc. 1, 207. 1. 70. , etiam ap. Noitr. infra 1n Ms. codem r, 14, 19. et in 
edd. 3, 15, 18. m. in r'on diffimili cauta; οἱ παῖδες αὐτῷ , ubi eft, ut ἢ. I., 
dat. cum fuübft. propinquorum, exqui(ite pro gen., quem et fcriba per 


LIBER I. CAP. VIL. A. V. C. 933. CHR.N. 180. 245 


M 1 ι » «ὦ 7 
7296 πᾶάτρος ὠυτω 3 “χενος à ΝΣ ἢ 
Le v o με) ^ quideni ei genus a fenatorii or- 


ἐκ τῶν τῆς συγκλήτου βουλῆς 
' a) Ms. Ba. αὐτοῦ v. N. ut et de commate po(t γένος in A. al. 


gloíffam fubftituerit; tenentibus Mss. rel. cum P. dat. vulg., qua de ca- 
fuum enallage cum fubtt. propinquitatis, it. alius ciiuscunque neceffitu- 
dinis, etiam modi univerfi, v. Lesbon. lib. poft Ammon. Valck. p. 181.» 
ubi audit Κολοφώνιον σχῆμα. A. Fabri ad Call. L. Pall. v. 136., ubi dr. 
εἴς maioris emphafeos, quae nulia eft, Per. cum Gron. ad Ael. V. h. 3» 
3.1. 3» 7- p. 482. N.2. cum Ind. v. Zaz., Heu(ing. diff. fuper Cod. Soph. 
Ms. p. 18. b. m. Abr. ad Acfch. r, 231. i. 656. i. cam Dil. Th. p. 354. i. 
49$. e. 649. e. ec AuCr. p. 240.i. Krb. ad N. T. p.79. e. it. in Lex. v. 
pfi0voysvge, qui ftatuit ellipfin participii alicuius, It. Or. V. 8. p. 419, et 
Ind. Dem. p. 308. i. Cyr. Xen. Z. v. Zat., cf. 1, 2, 2. €. 1, 4, 8. i., qua 
in caufa cum fupplere parzicip. v. fubít. foleant: eriam hic facias id per 
ὄν» ut plene fit, τὸ μ. y. πῷ. 7. αὐτῷ γένος ὃν, ἴ. τὸ μ. γὰρ γένος πρ. π- 
αὐτῷ óy, ham genus quidem, f. quoad genus quidem, quod ei erat a 
patre, f. a parte patris, prout τὸ γεν. eít aut nominativus, cohaerens 
cum inferiori ἦν, (quomodo accipiunt Bg. e P., er Hoog. ad Vig. p. 641. 
NN. 62., fic reddens »,zam paternum δὲ genus ex nobilibus fezatorzi or- 
dinis eza£**) aut acc., per ellipfin pr. xzzz, cf. L. Bof. p.512. e., pro 
χατὰ γὰρ TO μὲν A., Ut τὸ y. non pertineat ad v. 3v, fed hoc v. deftitua- 
tur legitimo fue nominativo αὐτὸς, hic repetendo e pr. $. i. αὐτὸν» rectio 
que fiat tota haec, αὐτὸς γὰρ: κατὰ τὸ μὲν πρὸς T. à. γένος, ἡν ἐκ τῶν λ.» 
ad quam rationem refpicientes forte editores quidam comma poft γεν, lo- 
carunt; ubi ἦν αὐτὸς ἐκ τῶν A. capiatur pro αὐτὸς ἦν εἷς Í. τὶς ἐκ T., qua 
de ellipfi τοῦ εἷς f. τὶς ante gen. nudum f. inftru&um aliqua praepofitio- 
ne, ut hic ix, cf. L. Gof. p. 108. m. 327. m. Krb. L. N. T. p. 199. e. Ind. 
Ael. V. h. v. genit. e., poít Stp. Th. r, 1158. B. , quae expofitio utr. ad 
fenfum eundem ferc redit, cf. Bud. C. 127, 24. 1384, 46. et inde Stp. 
"Th. 3. 87. G. m. 569. i. per fimile ex Aefch. Or. fine Ind. Rs. ἐκ τῶν 
γομάϑων Σκυϑῶν τὸ πρὸς μητρὸς γένος ὧν, Bg. ad Alciphr. 1, 19. e. Ρ.75-1- 
Vig. p.641. m. L. Eof. Ell. p.62. e. Fifch. ad Well. p. 391. 1. Ind. Dem, 
p- 648- e., cui add. $61, 15. 19. 1002, 19. 1063, 23., pro quibus 1]. 20. 
κατὰ τὸν πατέρα», — κατὰ τὴν μητέρα, 1066, τς. p. Íq. 1. 10. 12., fed μη- 
Ζέρωθεν 1068, 15. 22. 1070, 21. p.íq. l. 18., tum 1084, 11. componuns 
τὴν πρὸς ἀνδρῶν» — ἐκ γυναικῶν, ut l. 17. πρὸς ἀνδρῶν, — mg. γυναιξῶνν Cf, 
À. 20. et pen. it. Stp. Th. Ll. p. 35. i. et Phil. in Flacc. p.750. C. i.; 
huius formulae verfione pendente ex his 1) quod praep. πρ. hic eft pro 
ἀπὸ in gen. fubft., utc alias cum v. aliquo, ícverius reddenda a fatre, 
nobis vom Vater ber, cf. lifch. ad Well.1.1., deinde liberius, quoa2 
patrem , (quod ramen eft potius illud Dem. κατὰ 7. 7.) it. refpectu patris, 
Í.a parte patris, 2) quod totum τὸ ze. v. γένος continet formulam illam 
€ praep. cum fubft. intra articulum etaliud fub(t., quae redditur vel pez 
duo fubft. in regimine, vel per adi. cum fubít., quae poftr. ratio hic 
valet; unde illud paternum genus, et, intellecta pr. κατὰ, (qua derecte 
monitum ap. Vig. et L. Bof. L L) 4uoad paternum genus; cui deinde re- 
fpondet formula fyn. abl. pazermo genere; quanquam id fevere eft Gr. 
γένει, cf. 1, 6, 11. rh, 25. e.; quorum illud per adi. fervat Bg. eD., cuius 
utriusque fententiam in tote Noftri enunciarione, cum τὶ γεν. accipiunt 


M TT COMES RTT UTRIUS: 5. ui fos MT 1 mem ti e. 


/ 


246 LIBER I. CAP. VII. A. V. C, 9553. CHR. N. 186. 
ἐπισήμων ἥν, Φαυςῖνα δὲ " dinis primoribus erat: Faufli- 


b) Ms. Ba. φ. δ᾽ καὶ μ. et poft γεγένητο colon eft, uti poft οὗτα comma. Mart. 
De δ᾽ ef. I; 2; 2. IO. m., et de yeyeyy. per dupl. v, N. 


in nominativo, forte fuftineas per Lat. hanc analogiam ap. G. Th. in 
fubft. 795, 44. 144. , ducere genus ab e/iguo Virg. Aen. 6, 815. (ubi tamen 
inodo gezus qui ducis olympo , fine praep.) ducere primordia generis ex 
aliguo , (quera locum non reperi, tum l. 54.) oriundus ab Hercule genere 
paterzo* quod eít ad rationem noftram, qui vertilnus noftra , zam, pa- 
26) η0 quidem eius genere, ex fenatus primoribus ipfe eraty f, nam pa- 
terno quidem ei genere, rel. , fervato pron. dat., quem et Lat. habent 
pro gen. in fimilibus caufis, fed ut commata ifta in Lac. noflris poít zam 
ac genere fiant tum ad reCionem iuvandam , ut appareet; membrum effe 
per fe, pat. quid. ei ges. , (quo et pertinuerit comma poft ψεν. in edd. qui- 
busdam,) tum ob adiunctum a nobis expreffumque fimul aliud pron. iffe, 
quod Nofter noluerit bis ponere in vicinia, hic quidem , pro libertate, 
quanquam alibi fic fcribens, cf. 1, 8, 3. m., utque praeterea, quamcun- 
que loci huius explicandi rationem amplectaris, five Bg., five noftram, 
femper τὸ y. intellirendum videatur de períl., ac paterzum genus f. pa- 
terna familia de iis, unde pater Commodi progenitus per feriem f. li- 
neam illam adfcendentem , atque adeo de maioribus, qui ap. Capit. in 
Marco i. p. 287. f3. fic ponuntur, AM. z4a£orino — pater zinsius Verus, 
qui in praezura deceffit, avus Annius Verus, item. coz[ud et praefectus 
urbi, (ubi forte potius comma poft ;:ez collocandum, ut.cohaereane 
Annius Verus item, quia nempe et pater antea eodem noimine expreílus 
eit, quo et difficultas tollitur de cozfule, quoties fueric, v, N. Caf.) ad- 
fcitus in patricios a principibus Vefp. et Tito cenforibus, patruus An- 
nius Δύο conful, mater Domitia Calvilla, Calviíi Tulli bis cozfufes filia, 
froavus paternus 2dunius Verus praetorius ex Succubitano municipio ex 
Hifpania factus fenazer, proavus mafernus Catilius Severmg, bis comfud 
et praet, urbi, avia paterna Rupilia Fauffiga, Rupilii Boni confularis fi/ias 
Juereés e quibus fimul. intelligas Noftri haec; ἐκ τῶν τῆς €. β. ἐπισημῶων» 
uc fint viri illi praetorii et confulares , nobis die vornebmen des Rat&ess 
Qui inter fenatores gefferunr magiílrratus ac dignitates fuperiores; Bg. 
fequente D., fed Sch. in ,,&r. primoribus fenatus** ap. G, Th. primores 
non mtülrum a pns diítant, — ἄρισοιν pro optimatibus'* cf. r6, 13. m. et 
1,2, 3. 1, , ubi et expre(Tum fubft, z/3ezei, quod et h. 1. fuppleas, cf. Diod. S. 
1, 398.1. 87. ἀνὴρ — ἐκίσημος δὲ ἐρετὴνν vir Mluftris virzute, cum praep. adeo, 
quam,aut etiam κατὰ fuppleri licet in Herodt.2; 20. i. τινὲς ἐπίσημοι βούλεσϑοη 
γενέσϑοι σοφίην» quidam --- quum infignes vellent haberi fapientia, qui Vs, 
abl. refpondet illt elliptico acc. Gr. , rie quis corrigat per abl. σοφίῃ» quafi 
confufo Toca poftfer. et v littera, ut cum alia praep. in N. T. Rom 16,7, 
οἵ τινές εἶσιν ἐπ. ἐν τοῖς ἀποφτόλοις, ut abfolute in imalamque partem ib. 
Matth. 27, 6., cf. Lexx., quorum Schw. comparat quoque noftrum lo- 
cum e P., cf, adi. de re Ind. Geop. it. Hef. 1, 1383. 1. Suid. 3, 414. 1. v. 
«0x0 m., fine auctore, ὃ δὲ συχνοὺς τῶν ἐπισήμων τῆς βουλῇφ ἐφόνευσεν ille 
vero multos ex ilfufiyibus fenatoribus interfecit ; quod Lat. novit et Stp, 
Th., ut ec in/igzxi;, omnium proxime accedens ad noftrum Gr., quod ap. 
Q. Vh. modo in v. clarus Nr, 4. ! 


exvs.) De hac ci. Capit. in Ant, Pio c. το, i. p. 271. m. , in Marc. p« 


LIBER I. CAP, VIL. A: V. C933. CHR. N. 180. 247 


& r4 / / 

5 wm βασίλισσα 5/2" Ἢ δαίεπ mater imperatrix fuit, 

io, ϑυγάτηρ τὲ οὖσα ᾿Αντωνί- : 

- e29*, τοῦ Εὐσεβοῦς ἐπικληϑ ἐν- 
" ^N ! 6 » 

τες, καὶ Αδριανοῦ 4 ἔκγονος κα- 


cum filia effet Antonini, Pii 


cognominati, et Adriani neptis 


c) Ms. Ba. ἀντωνξου mendoíe, ut et A. cum B. d) "Una Fd. 'A3eg. per aípe- 
rum, qui per.fe non pravus, cf. Caf. ad Spart. Adr, T. 1. p. 5. b. e. 


289- 303.i. 310. 312. e. 360. Fauítinam, quondam Pii filiam, Marciuxo- 
vem, 366.385.389. fq. 404. , fed nihil ib. ad reliquam genealogiam eius 
ap. Noftr., quam neício, an iuvet ftemma, cx ed, Par. fubiectum. 
βασιλ. Moeris improbat hanc vocem, ut minus Atticam, Atticosque 
dixiflo βασίλειών aflirmat. Sed er Dem, habet βασίλισσα adv. Neaer. p. 
737. (Rs. 1370, 16.) Itaque Herodi. et infra 6, 1,20. ufurpat. Leiss. 
Contra. Moer. p.95. v. N. et ad Thom. M. p. 144. Poll. $, 90. e. 
D'Orv. Ch. p.445. m. v. 17. Abr. ad Aeích. τ, 217. m. Valck. ad Amm. 
p.29. N.40., ad Luc. 1, 92. 1.95: Krb: ad N. T. p. 34. i. Fifch. ad Well. 
p. 139. m. et Ind. Pal, tacente Ind. Xen. Oec. 9, 15. e., ac Stp. Th. 
tenente modo ,,β. regina'* ut Sch. una cum ,,regis uxor** fere cum P. 
fed Sb. Ind. cum ΒΡ.» accommodate ad rem Rom., quo fenfu G. Th. 
- gon affert illa Stp. ec Bg., fed tamen cum Gr. n. 
. γεγένητο) Ms. Ba. duplex ww poteft librarii lapfus effe, uc alibi variat 
pro » uno, cf. ap. Fifch. Pal. 5o, 2. e. p. 129. et Luc. 2, 223. l. 29.» 
quanquam fuerit quoque aut lectio vera, (fi confuíio inciderit, cf. Luc. 
LL, 1n primis per veterem Mss. fcripturam in fimpl. pro dupl.) aut 
gloffa, cum et Mss. rcl. tengant lect. vulg., et v. yívec3o4 vulgo redda- 
mus Lat. zefcí, poílitque a flacore fubftitutum effe v. magis perfpi- 
cuum, P. nihil edicente, fed Bg. in vulg. manente, ut Sch. feverius 
ctiam in tempore fuerat f. faa erzz quod plusqpf., Stp. Th. igno- 
tum, hic fine augmento fyllab. pofitum , plene habetur zysy. in T huc. 
ind. a v. γίνεσϑου , quo de pro nafci cf. Ind. Xen. Z. Cyr. ac Bach. cum 
$tp. Th., qui cum aliis affumeré videtur thema yevéous;, a quo deri- 
ventur noftrum tempus et alia, quae tamen et alii habent fub γίνεσϑοι 
f. γίγνεσϑ.», , cf. L. N. T. Ind. Thuc. lf. Ev. cum Fifch. ad Well. p. 252.» 
Suida per fe recte praecipiente I, 474. m. et 667. m., nobisquidem ma- 
nentibus in vulg., fed per hanc Vs., Fauflima vero mater eius (gen. 
αὐτοῦ explendo e pr.) et ipfa sata erat tanquam imperatrix (ὡς allumto, 
uanguam et carebimus,) 1. perfona imperatoria f. imperatoriae familiae, 
f. ex imperatoria familia, et in qua parens maioresque habuiffent digni- 
tatem imperatoriam ; quo tendunt et Vern. vet., et redic tandem Bg. 
qui bene quoque particip. οὖσα per caufalem refolvit, cum videatur INo- 
íter caufam reddere, quomodo Fauftina fuerit generis imperatori, id- 
que dupliciter, et per τὲ — xa), quas utr. particulas fervaffem hic ad 
perfpicuitatem maiorem in reddenda caufa dupl., in fq. v. iz. vertente 
Stp. Th. aliunde cum Bg., it. L. N. T., ut hic praep. habeat vim fuam 
augendi f. addendi, pro Lat. infuper, praeterea vocari, praeter aliud no- 
men, q. d. adnominari , quale quid in nobis in Zunamen ; fed G. Th. in 
Bg. cum Gr. al., at ,,cogmomen, ixíxaweic, nomen, alteri nomini gen- 
tis f. familiae adiunctum" cf, de Pii titulo Spanh. dePr. etu. n. 2, 434-. 
xyov.) Stp. 'Th. 5E. d, i. q. ἀπόγονος nec noftrum locum fubiiciens, 


448 LIBER I. CAP.VII. A. V. C. 953. CHR. N. 186. 


» ^ Vi es jr 5 . 
τὰ ϑηλυγονίαν. ἀνήνεγκε δὲ 7. femininigeneris ferie, Re- 
X / e » Ἂ τ: 
τὸ γένος αὕτη ἐπὶ Γραϊα- ferebat autem genus haec ad 
" , X. . 
voy πρόπαππον, —"yevouct μὲν "Traianum proavum. Genere 
teu € n d e - . . 
οὖν ὁ Κόμμοδος οὕτως εἶχε. quidem Commodus talis erat, 


e) Ms. Ba. αὐτὴ A. v. N. f) Leisn. ad m. Ox. 2. ,,Ald. yévov;** nempe 
cum meadofe habuiffent Ox. et Pat. ψένος e Par. utr, , et hae e B. 2. L. 


necalium, ubi proprie fit et de perf. ac fem. fexu, quem tamen fimul 
tenet [L. Ern., nec vero cum Lat. Bg., quod cum Sch. e P. aeque am- 
biguum, cum dicatur, ut Gr., non modo proprie de nepotibus, pro 
natis e filio filiave, fed et impropr., pro natis e fratre f. forore, cf. G. 
Th. (cum Gr. n. tantum in v. zépos,) ec Caf. ad Spart. Adrian. p. 23. a. 
N. r., quam ambiguitatem nefcio, an tollat P. ,,per zza£rem'* quo red- 
dit x. 9., ut Sb. Ind. v. ,,9. per maternam gezerationem* fed Sch. yx. 
fecundum. fürpem matergam, 9. materza generatio ffirpis** et Stp. Th. 
4,9. cognatio, i. propinquitas a matre, Herodi, 2. 'A3e. &. y. 5. Bud.* e 
quo forte numerum duxit pravum, nihil praeterea addens, fed dux L. 
Ern. ,,9. 2) cognatio a matre** quos omnes deferit Bg., vertendo uni- 
verfe, ad notationemque feverius, fed pr. x. per fyn. abl.; de 9. nihil 
amplius me nofcente per Indd., fed de ἐκγ. malc. D'Orv. Ch. p. 209. 
Oud. ad Thom. M. p. $849. N. 6. Ern. ad Call. p. 337. c. it. ad Hom.'o3. 
γ΄, 123. et V. s. p.81. N.285., Gs. ad Orph. p. 358. N. 2. Fifch. ad Pl. 
Soph. p. 52. N. 7. Mor. ad If. Pan. p. 43. N.e). , tum abfolute Ind. Xen. 
Z. Cyr., cum gen. perf. R. Or. V. 7. p. 214. €. , qui elt locus clafficus et 
pro definitione, cf. Gs. Chr., If. Ev. Hof Ly-. ap. quem er eít pro 
adi. v. 167. , ut cum pr. ἐκ v.899., cf. l. etad v. $80., cum ἀπὸ 
ap. Met. Eutr. 1, 4, 1.5 cum gen. rei Lyc. v. 480. it. Long. Mor. 44; 6. e. 
p.253. tL, de femina, ubi cum Lat. Bg., porro cum gen. perí. Lyc. v. 
520. Plut. Hf., ad Dion. Caf. 3, 993.» denique neutr. genere in Ííing. 
Dion. H. S. T. 1. 59, 20. ἔκγονον ἄῤῥεν in plur. Stp. Th., Hef. 1, 1129. 
1. 1065. e. N. 17. fq. , de hominibus, abfolute Xen. Z. Pol. et L. N. T., 
cum gen. perf. Dion. H. S., T. r, Orph. fragm. 1. v. 8. p. 357., it. de 
brutis Ael. V. h. 13, t. p. $838. e. Xen. 'Avf. Mor., et de rebus, vita ca- 
rentibus Call. L. Pall. v. 26. 

ἄνηνεγ.) In Ms. αὐτὴν, e folenni varietate, v. Luc. Ind. T. 3. in V. L., 
nihil definias e P. ac contextu, Sch. faciente in rel. cum Bg.,' partim 
e P., fed in ,,y. ab aliquo, ceu ftirpe, deícendere** e 5» 6, $., tropo 
remoto, pro ab aliquo elfe ortum per parentes ac maiores; tacentibus 
hinc Bud. C. 553; 34. et Stp. Th., fed me formulam áliunde tenente can- 
tum ad Herodt. p. 173. b. N. 38. prolatam fine auctore, ac fimile quid 
ap. Hocr. Nic. Or. 3. 10, 12. m. ed. Krt. τὴν φύσιν' (i. 4. Noftri và γεν. 
ut bene Wolf. in Vs.) xa πρὸς πατρὸς» καὶ πρὸς μητρὸς ἀνενεγκεῖν — εἰς 
Ἑὐαγόραν AQ, dt. ap. luil. 38, 7, 1. qui paternos zzai;ores Íüos a. Cyro —, 
maternos a Magno Alexandro — referat, qui funt τὸ γεν. , ut. pr. ditum ; 
wt fübít. zeoz., cum Lat. Bg. e P. prolatum a Stp. Ph. modo e Poll., re- 
seCtum ab Éuit., non item a Thom. M. p. $49.e., deprehendimus prae- 
terea in Ind. R, Or. V. 6. pater avi* quod ct in L. Ern. cum Bag. et ,,Gl. 
V. etiam az2vu5** fed G. ΤῊ. in Bg. cum Gr. n. ,,2vi paterni f. materni pater.'f 

γένους — εἶχε) Praeter Nottrr polyptoton in fubit, γεν.» fortuito, cre- 


| 
1 

] 

| 
| 
| 


LIBER I. CAP. VII. A. V. C. 933. CHR. Ν᾿ 180. 249 
“πρὸς δὲ τῇ τῆς ἡλικίῳς ὠκμῆ, 8. Ad aetatis autem florem id 


do, elapfum, cf. Exc: ad r, 2, 9. i, de μὲν οὖν formula, cum eft in clau- 
fula rei prioris ac tranfitu ad aliam, ubi, propter piv et δὲ relata, in 
primis in enunciatione prima breviori , fcverius poft eix. colon ftat , ἀξ 
numerus novae $. potius ad γένους locabitur aliquando; tenente Stp. 
TT h. 1, 1316. €. »νοὕτως εἶχε τοῦ γεν. Herodi., tale erat eius genus** me- 
anorirer hinc, ob artic. adiunctum et ordinem alium; in qua formula 
habemus non modo, ut alibi, adv. cum v. £x., fed etiam gen. rei , qut 
cum Dg. exprimi poteft per abl., manentibus rel., ut in v.éxy, cum adv.» 
mutando adv. ovz. in adi. a(fine et v. ἐχ. in v. fübll., γένους — 6 K. ovrog 
ἦν» ubi praeterea ítatuo ellipfin in gen., íupplens ἕνεκα f. χάριν» quod 
reddo h.l. per Lat. qu02d, ut fit i. 4. fupra πρὸς f. κατὰ, € quibus. de- 
inde facile fit abl. Bg., ficut ad v. ix. affumas quoque proa. recipr- 
ἑαυτὸν, cf. L. Bof. Ell. p. 102. e. 370. m. et Krb. L. N. 1. p. 273. m. INr. 
2.1., ut plenum fiat, γένους μὲν οὖν χάριν ὃ Ικομμ- οὕτως εἶχεν ἑαυτὸν» 
igitur, qued genus quidem, Commodus ite habuit fe; quod et ipfum 
babere f. babere fe cum adv. aliquo valet pro Lat. v. effe, cf. Ind. Flor. 
et Cort. ad Sall. Cat. 51, 20. lug. 54, 4. ad Cic. ep. 9, 9, 1. it. ad Suet. 
Caef. c..34. i. ed. Buzm. 1, 78. a. e. , qui nominativus noller ἃ K. adiun- 
&tus vetat, quo minus probetur ratio expediendae formulae ap. L. Bof. 
Ell. p. 3570. m., cum in gen. fuppletur fubil. χρῆμα», quod ad funimum 
procedit, ubi abeft nominativus perf., cum noftra ratio patere videa- 
tur ad omnia exempla, cf. ad Luc. 2, 552. N. so. cum noftro loco fine 
Vs., 650. N.43. 3, 424. N.20. Abr. L. Ar. p.142. m. 338. m., et cum 
Vs. aliqua Markl. ad Lyf. R. Or. 5, 665. m. Heuin, ad Plut, de p. educ. 
p. 8c. N.27. Vig. p. 242. e. Ind. Thuc. Ael. V. h. Fab. Aef. Xen. Hell. 
Mor. it. Cyr. Z., fed fine Ind. Dem. 178, 22. 1396, 4.» ubi Bg. Vs. fe- 
verior, quam Srp., quae tamen conimodior rationi Vern,, v.c. das war 
das Gefcblecht des Komm.; quo formula Gr. fic convertitur, ut e v. ex. 
fiat quoque v. fubít., fed e gen. ys». nominativus, etex adv. quoque ad- 
ie&ivum, fed accommodatum fexui huius nominativi, ac denique ex 
nominativo ὁ K. genitivus, γένος — τοῦ Ἰζομμόδου τοῦτο ἦν» ubifubit.'yey- 
iterum capiemus de maioribus, fed utriusque partis, paternae ἃς ma- 
ternae ; unde fententia fit liberior, tales maiores Commodus habuit, f. 
tales parentes cum rnaioribus; ficut eadem variecas in fubít. y. cafu 
quarto pro fecundo comparet ap. Xen. Cyr. 7; 55 56., ubi Z. recte tue- 
tur gen., quem locum ccperim ex illa ratione propofita, cum fis mori- 
bus, fenfibus ta/iéus, animo tali, etc. ; 

“πρὸς δὲ) P. fervat Bg. modo in fubit. utr. 2. et à. , feverior in praep., 
eodem tamen fenfu; ubi Stp. Th. 3, $72. Ε΄ m. tantuin fic. ze, praeter, 
ultra. "Lheophr. zeóc τῇ φύσει καὶ ἔϑες"“ quorum. primum Lat. hic eft 
ap. P., ut ap. Theophr. fimul quoque καὶ» pro etiam, neglectum a ΒΡ.» 
non item a P., pro quo ἔτι καὶ ap. Dem. 232, 17. , ut et privum xal, v. 
Ind.; it. Ael. V. h., ut in ratione inverfa ap. Xen. Cyr. Z. 2, 3, 10. e. 
ἀλλὰ καὶ ἡδὺ» πρὸς τῷ πεφυκένοη , licut formulu tota in πφὸς cum dat. rei, 
Íequente καὶ, fimilis eft illi in μετὰ 1, 6, 15. ubi feveritas in praep. in- 
duxerit Bg. ad diícedendum, verbo adhibito ac.pron. et particula sf» 
cum tamen (quanquam C. Th. v. «Z modo cum pron. afferente ifta no- 
tione $3, 27. sad Zéc , 1. praeter hoc**) eadem formula ufi fint Lat. , v. c. 
Amm. M. Ind. v. ad c..ad /egatorum preces negotiorum quoque — cura 


»- 


150 {ΠΡ ΕᾺῚῚ, CAP. VIL A7 V; 0.93.3. CHR. N. 186, 
καὶ τὴν viu ἦν dfe Oros, accedebat, ut effet fpecie egre- 


praefidi Zelata , — i. 4. praeter** ubi videas guógue, Gr. «4i, quo fine 
Liv. dixit Ind. Eru. v. σα a. m. 44 Faleriorum — proZitorem tertium 
transifugis documentum effet , (at b. i.) δε ο quoque £ozus ad caetera, i. 
fuper** in quo nihil eft, quam Amin. et Gr. ordo inverfus, 27 cum acc. 
poft, fed 44o4gue prius pofirum, — In 14. τῷ τ. 4a. £ bene Eg. ad noflra- 
tium rationem , ce B/utbe des Ziters; tangente formulam tantum Stp. 
Th. 1, 274. B. e. fine Vs. et auctoritate, nec docente, quid fit ἀκμὴ cum 
diferto gen. 44., cum iam p. pr. e. per [Ὁ verterit ,,£«u3, vigor aera- 
fis, etc.* ut L. Ern. sz. — flos aetatis" quaefane valebunt, cum ἀ. po- 
nitur abíolute, non item cum illo gen. fimul, ubi &. modo fuerit Lat. 
vigor 1. flos ,1. optimum , optima pars et conditio, ec $a. vel univerfe 
Lat. ac:a5, 1. tempus hominis, vcl praecipue zuventus f. edolefcentia, ut 
alibi, quae h. 1. latis definiri potett de Commodo, novendecim annos 
nato, aut non multum ulterius, cf. 1, 5», 1. e., cum alioqui ἀκμὴν de 
aetate adhibira, etiam latius pateat, ultra iuventutem , ad virilem aeta-: 
tem, cf, Ariílot. rexy. égr. 2, 14. ed. Cantabr. p.294. ult. et ed. Sturim. 
p.222. m. 432. m., ubi diferte ,dicitur etiam ἡ ἃ. τῆς 5A. flos a&fatis* 
1:4 fine auctore, cf. Gs. Chr., If. Ev. it.lofeph. 1,372. 1.2.1. τοὺς ἐν ἀ- 
TücYA.. quotquot zztegra erant aezate, Xen. Z. Cyr. ecPol. sz. τοῦ βίου» 
flos aetatis , adole[ceniia, 4. τοῦ σώματος, Vigor corporis, ae:atis flos! 
quod ec huc convenit, ubi fane de corpore Commodi ac corporis viri- 
bus optimis integrisque fermo eit, cf. Orph. h. 86, 7. er Ariít. Eccl. v. 
715., ut et ἀρ. ἃ, T'h. varie dr: formula Bg. v. utr. , fed ut maneat prin- 
ceps notio, fupra propofita, v. ἢ. 690, 98. cum Gr. al., fed cum Gr. n. 
179, 43. sLuer. fummum florem aetatis pezvezere, 1. ad fummum vigo- 
rem et ὠκμὴν pervenire'* cf. ib. 1, 556. ed. Creech. N. ,flos aetatis, 
ἀκμὴ , 1uftus perfectusque vigor** er v. f. Ind. Elor. Iuit. et Suet. Caé- 
terum comina poft ὠκμῇὴ poteit abeíle, fires aeftimatur e Lat. illa formu- 
la fimili et Gr. per μετὰ l1], quanquam Lat. praeter, ad fenfum Gr. 
«p. pár, habere comma folet. 
τὴν ὁΨ.) Sch. s4£. v. ὁ. ipeQatu dignus , τὸψ. fynecd. ἀξ. facie f. for- 
sa Ípettatd dignus* innuens oppreífam pr. κατὰ» quam formulam Bg. 
hic iterum per abl. exprimens, capit fuum Lat. fpecies haud dubie , ut G. 
'Th., de forma externa corporis, eaque tota, quatenus poteft fpectari 
oculisque aliorum obiicitur; unde feparatim h. 1. fubiiciuntur corpus ac 
facies ; nobis Geflatt f. Anfeben; tenente Stp. Th. Lat. Bg. aliunde v. 
V.» fed 1; 476. Ὁ. i. ,4£. fpectatu dignus, vifendus, ap. Luc. Herodi. 
Ll. 1. πρὸς — ἀκμῇ καὶ τ. ὃ. $v a£. Herode. lonice ufurpat z£iJéuroz** hinc 
adeo fine commate poft Zyu. , fecus acined., nec funile quid praeterea, 
(quale nec mihi repertum,) ubi fimul cum fubft. ij. fueric adi. 2£., ha- 
bens in fe ecextrema fua parte, in ϑεατ., affine quid illi fubft. àj., cum 
et hoc derivetur ab 2zrec9o4, fyn. cum themate ϑεῶσϑοι, ubi Bg. non 
fimpliciter 2£. reddit cum Lat. Srp. participio, fed et primam eius par- 
tem, at fic, ut feparatum adi. ἄξιος accommodet ad. pr. fübft. τ. àj., 
quafi fuerit ϑεωτὸς τὴν óU- ἀξίαν f. τῇ ὄψει ἀξίαν ubi ἄξιος, pro egregius f, 
excellens, praeftans, procedit, ut Lat. 4/gzss, íed proprie compofita 
ab ἄξιος vertuntur dupliciter, 1) fevere, ut id adi. feparatum accommo- 
detür ad praefentem perf. f. rem, fed verbale, fi quod adfit, ut fiat 
3) inf. vel fupinum, (et adeo hic ϑεατὸς in ϑεζσϑοι f. τοῦ ϑεαϑῆνοι» dignus 


PF 


" - 


LIBER I. CAP. VII. A. V. C. 933. CHR. N. 189, 251 
ὠματός τε συμμετρία καὶ giavifendus; cum in corporis 


be&ari , f. qui fpe&etur f. fpe&tatu) aut. b) ablativus alicuius fubft, affi- 
15... (v. c. dignus contemplatione.) aut c) participium fur, in Zus, (ue 
- Stp. vifendus) aut d) adi. f. verbale Lat., quod, per fuamfinitionem 
t ufum loquendi, in fe, acque ac fut. in Zus, habet notionem illam 
di. Lat. digmus et Gr. ἄξιος, ut L. Ern. »νἀξισϑ. fpe&fabilis** quod ap. G. 
7h. ,»υϑεατὸς, ἀξιοθέατος, ÍpeCtatione dignum et admiracione** cf. ὠξισφί- 
ἡτος» emabilis , Xen. Z. bach. , fed in Gr. ποίξγο ib. ecCyr. cum P. Vs, ; 
on me reperiente ilia Stp. in Ind. Luc. et Herodt. — 2) libere, per 
dd, quidem, et fic, utfola motio adi. ἄξιος exprimatur, ne2lecta reliqua 
'ocabuli parte, ut Fifch: Aefch, 5,0 ἐξιολογώτατοςν omnium princcps et mae 
imus** Gem. Pl. sZ£iacyoc, magnus, ingens** Xen. 'Avg. Mor. yprae- 
larus** Xen. Z. Ze τέκνα , bonae indolis liberi** fed Bach. 
ναξιος ϑεπέφατον CÓ :i;, maxime pulcrum et decorum corpus aípectu'* 
nde h.l. reddatur totum τὴν c. a£. dignus, qui fpectaretur, quoad f. 
»b fpeciem, alfumta pr.erz, (et quia hoc fit ob fpeciem egregiam, 
Forte Bs. libere fimul exprefieric fuum egregius ad íenfumque;) auc, ium-. 
Ὁ ἄξιοϑ. pro fimpl. egregius, eximius, praeftans, praeclarus, ic. pulcer 
t decorus, era; Ípecie egregius, L erat forma eximius ἵν pulcer , quae 
ofterior ratio per nominarivum adi. cum abl. fubft., folennis illa maxi- 
pocris, et adiuvanda in abl. per aliquam praep. e genere caufae f. 
odi, v. c. per, quoad , commutabitur cum fyn. abl. fubft. et adi. , eras 
cie egregia Í. pulcra, no(lratibus maxime commoda, zar er az 1. voss 
ieftalt febenswürdig , 1. von ichenswürdicer Geffalt, Í. fcbóün von «nfchen, 
. von Íchónem z4nfeben, it. ap. Lat. maxime cum fyn. gen. adi. et fubtl, 
vat formae praeflartis , Í. fpecie ; in quo refpicicndum bic in Vs. fimul 
ad íq. fubit. κέλλει», et propterea optima erunt illa, era£ pracftans fpecie, 
Í. erat praeftanti fpecie 1. pracflaniis [pecie , nobisque enfcha/ib 1. vor- 
srejflich von. Gefíalt , 1. von. vortretlichem zfnfeben, fowohl durch f. 
quegem — als rel., quia ἀξιαϑ. τὴν oq. regit. ctiam membra fqq., fic, uc 
cauía, quare fuerit egregius forma, reddatur duplex, idque per. duos 
dat. f. abl. e notione caufae f. inodi, qui cafus ct. ipfi refolvuntur: per 
Mlas antea praep., aut fervatur abl. nudus, aut idem inítruitur praepo- 
firione cum Bg., nobis az; unde fimul intelligitur, poft ἀξ, abetlIe potfe 
di(tinétionem , cum inde pendesut membra feqq. 
σώματος) Haec συμμετρία in formofis corporibus paffim laudatur. Nic, 
Gregor. 1. 10. de Logotheta Metochita, πάντα ToU «wp. σύμμετρα xfuTM- 
μεένος , ὥσπερ κανόνι καὶ «αϑμῇ τῆς φύσεως τελεσιουργησάσης αὐτῷ τήν TE ἡλι- 
κίαν ὁμοῦ πᾶσαν. καὶ αὖ ux) ἕκατα τῶν μελῶν καὶ μερῶν, (οὐνῃίβ corporir 
congruentia δαύξδης, quál per regulam ac normam za£ura tabricata ἡρβ 
fimul ef flaturam zotgm4, €t eiiam fingula menérorum ac partium.) 1n 
Iuliano imper. laudat Ammian, (25, 4. e. p. 343. 1.) a^ iplo capite usque 
tium Íummitates /ineamentorum rc£tam compagem. Suet.(Tib. c.68.i.) 
Tiberium fuiffe praedicat oz/5;^us (caeteris quoque) membris wsque ad 
-gmos pedes aequalem et congruentem. Haec Pric. ad Apul. Mil.2. p. 69. 
Leisn. | kjoc quidem ἀξ. seg. συμμ. confirinat Lamprid. , fed de co, quod 
addic Herodi. καὶ x. sg.» plane contrarium teítatur. En eius verba ex c. 
ἣν. fuit forma quidem corporis ifla, vultu imfubido, ut ebrioff folent. 


—— Ad quem locum p. 521. a. N. 1. Caf, ,,v. infub.) contrarium Herodi., 


252 LIBER I. CAP. VIL. A. V. C. 955. CHR. N. 180, 


, , » 3 . 
κώλλει προσώπου μετ ἀγ- congruo modo, tum pulcrii 


qui tribuit κάλλος ve. μ- ἀνδρός quibus refpondebimus, fcriptores huiu 
temporis fibi faepe repugnare, fcd Noftri fidem maiorem effe, aut come 
ponemus utrosque , tempora diftinzuendo, uc Nofter loquatur de Com. 
modi iuventute adhuc prima, ubi vultus nondum depravatus fuerit ebries 
ταῖς, qua deinde, ficut et aliis vitiis, faciem Commodus corruperit, ab 
initio pulcram, cf. c. τ. p. 473. 4 prima fZatim pueritia turpis, improbus 
crudelis, libidinofus, ore quoque pollutus e£ cozfirupatus fuit, quoad 
vocabula hic, e P. reddente in συμμ. Big. partim modo per fyn. phraíin; 
qualis et in L. Ern., fed ad Poll. 4, 167. proportio, tum ab Ind. Gcop. 
et Vs. ad Suid. 3, 396. m. in fubft. et adi. fervaris fymmetria et fymme- 
172, quae ap. ἃ. Th. cum Gr. n. debentur auctoribus non piane σεῖς 
ciendis in arte, ut et feverum ,,commeríus, « τρία, Íymmetriam 
fignificat, i. refpondentes fibi partium menfuras** libi. noftratibus qua- 
que artis quaedam funt Eéezmaaf! et Ver£xirnif', et popularia Rezef- 
anüffigkeit T. regebuzflizer Bau, Bildung, in μὲ Sch. comnparante tantum 
1, 6,14. 6.» ubi totum καλλ. πο. με z»3e. nihil videtur, quam virz/rs pul- 
critudo faciei, quae formula, plane Vernacula, tamen popularibus hic 
non in mentem venit, fed forte Berplero, qui voluerit tamen feverius 
reddere, ufus periphrafi ad fubft. zu2e. , cum non auderet uno vocab. 
Lat. virZitatis, quod adhiberi potuit obaliquam faltem auctoritatem ap. 
G. Th.; quanquam nec ab h. l. ziienum Lat. dizzites; quod etfi per fe 
iam videtur effe i. q. virilis pulcritudo, cf. ib. v. Nr. 1. e. Cl. Cic. εξ 
Ind. Xen. Bach. v. ὠξιοπρεπῆς » tamen et univerfe poteft capi de decore, 
maieftate, gravitate ac leveritate, quibus rebus aeftimazur fere illa viri- 
Iis in. facie iuvenili pulcritudo; quo et tendit P. ,,pulcra vzzz/is que 2.4- 
cies'* oftendentis vel fic per duo adi. , fe intellexiffe Gr. formulam, qua 
καλ. μ. ὦ. €lt pro κάλλος ἀνδρεῖον. et praep. cum fubft. pro adi., cf. 6. 6,» 
modo ut hic fit praep. cum fubft. poft aliud fubft. «za4., nec, ut in íu- 
perioribus, intra artic. et fubíl.; ubi tamen ett eadem vertendi ratio, 
per adi., ut ante dabam, vel fevera, cwm virilitaete, 4zgmiate; quae 
quidem formula rem non enunciat fimpliciter, fed cum adiuncüone 
quadem, vulgo limitatione et rcítrictione, ut in Commodo fuerit pul- 
critudo quidem, fed non illa fumma, qualis fere feminarum, at virilis 
tamen, quam in viris natis plerumque animadvertas ;. nihil tenenteStp. 
Th., nifi 2, 891. i. σώφρονες uer ἀνδρείας» quod ille re&e explicat, ubi 
formula noftra poft adi. eft, reddenda vel fevere, vel etiam per adv., 
fimiliterque intelligenda, ut fint quidem moderati, fed tamen etiam 
fimul fortes atque intrepidi; quia ibi fubit. z3e. eft fenfu morali f. mi- 
litari, fed ἢ. 1. phyfico; cui fimilior eft Theophr. Ch. 13» 1. 1. περιεργίας 
δόξειεν elvon προσπόιησίς τις λέγων καὶ πράξεων μετ᾽ εὐγοίας, quod verterim, — 


Jimulatio cum benevolentia, 1. benevola f. amica, fed deinde libere cum 


Caf. ad latus, aut Eifch. Ind. , c£. ap. G. Th. in Bg. fubft. ex Ovid. in ore gra- 
tus v/gor ; de Var. L. inzyag. aliunde iam monenteStp. Th. 1. 439. E. m., ita 
ut inclinarit in fimpl. ; cum Suid. 1, 189. i., inconítans tamen, cf. Z. 
ad Xen. Pol. p. 177. a. i., etiam hic per εἰ edens, übi Mss.tacite in hanc 
*cripturam confenriunt, quam et tuetur Kuft. adverfus Suidae obferva- 
tiunculam, aliis eandem non improbantibus; quanquam patroni. illius 
fimpl.; fibi etiam timere debent ab ἀνδριὰς, quoad litteras fimili gen. 
ἀνδρίας , €t, fi de more novorum hoc tempore editorum, fine accentu, 


XEIBER 1. CAP. VII. A. V. C: 933. CHR. N: 180. 255 
ρείας 8. ὀφϑαλμῶν τε γὰρ 9. dinefaciei cumvigore virili: 


p) ἀνδρίας edd. A. B. Par. Ox. et Pat., v. N. 
Wcribatuf, non difcernendo, nifi,per contextum; variantibus etiam edi» 
oribus ac libris, quos paucos; brevitatis caufa, infpexi, praeter L. Ern. 
ἐνδρεία» — ἀνδρία» i. 4. ἀνδρεία“ ap. Hef. r, 351. e. per ei fine Var., ic. 
p- Suid. τ, 188. e. Harpocr. p.39. m. Ael. V. ἢ. 8, 16. e., fed ut eet & 
ariet in Ind. Thuc. Dion. Caf., ubi bisper s;; fed faepius per:;, R. Or. 
. 8. And. per ;, fed ib. Lyc. per εἰν tum Ind. Dem. femper per ἡ 
tiam in textu τού, 28. 1403, 26. 1407, 25., contra per e I393, 7. 1408» 
. 1409, 14. cf. Ammon. p. 15. e. in textu et N.77. it. Abr. Dil. Th. 
u&. p.289. m. fq., fed cum crifi quadam We. ad Diod. S. 1, 506. b. 
. 63, ubi pro ; fuübftituitur e, Rz. ad Luc. 2, 274. b. N. 28. (ubi con- 
ra 1 praefertur e Stp. et Suid.) 3, 94.a. N. 71.» ubi dicitur, ὠνδρείαν in 
^fedd. libris inveniri multo frequentius, et ap. Herodi. ubique, p.232.a. 
WEN. r., ap. Herodi. plurimis jocis, p. 504. 8. IN. 94. , ἀνδρίαν frequentius 
"ÉHap. Luc., p.634. 2. N.30., ubiin textu εἰ fervatur, ir. Fifch. ad Plat, 
QWPhaed. p.174. N.4: 176. b. e. N. 2o., Mor. ad If. Fan. p. 105. N. e) p. 
Ὁ 218. Ν. 6). ubi in textu : editur, Find, Ev. p. 34. N.21. 34. N. 1., ubi, 
ἢ pro textus e, probatur ;, etiam in Ind. editum, fed a Schurzü. ad Long. 
f p. 14. e. toleratur utrumque; cf. D'Orv. Ch. p. 465. e. 524. m. 
- ὀφϑαλμ.) cf. tranquillum ferenumque voltum Augulti ap. Suet. 79. Boec/. 
| Euft. ad illud Hom. '63. π΄, (427.) οἱ δ᾽ ἡμῖν ἀἄρϑμιοι ἤσαν, ἄρϑμειοι, inquit, 
| ἤγουν φίλοι. Ergo h.l. cculorum amicae ez micantes faces. Alciphr. 3,67. 
| (i. p. 440.) puella dicitur ταῖς βολαῖς τῶν 699. ἀτρώπτουσα, acie oculorum 
| corufcans, et 3,1. (m. p.274. in.) ephebus quidarà τὼς βολὰς τῶν 099. 
xizy2wysc5 acie oculorum caerulea corsfcazs. Ariftaen, z, 1. (i. ]. 6.) dicit, 
fuam amicam εὐφόχως ἐπιτοξεύει» ταῖς τῶν ὀμμῴτων βολαῖς, laculari felis 
oculorum 7e/icióvs. Poll. 2, 4. ὀφθαλμοὶ λάμποντες, φωσῴφόροι., — μαρ- 
μάρυγὰς ἀφιέντες,» αἴγλην» αὐγὴν» (ec ad m. Ox. ,,O. M. V. 284. fq.** in- 
nuens forte Obf. Mifc. .A. V. 5. T. 2. p. 1. e. , ubi loca Alc. vertunt quo- 
que oculorum aciem, et ex Hom. 03. δ΄, 150. afieruntur ὀφθαλμῶν βο:αὶ, 
ubi Schol. βολαὶ, τὰ βλέμματα.) Leisn. ZeS9píos βολαὶ bene fi habent, íurit 
oculorum motus f. coniectus vo/u£ile; , verfatiles. Reisk. ὀῷ. d. g. oculi, 
ipfo motu quafi, benevolentiam portendebant. Suntenim d. β. ὁ. quod 
nos dicimus "wob/wollende, liebreiche B/icke: Male in Ven. legitur 
αἰϑκίνη. Sed faepius permutatae funt litterae ; et e... Sic ap. Euf. hift. 
eccl. 1. 3. c. 8$. in verbis Iofephi, ex huius l.7. c. 31. de b. Iud. allegatis, 
lezitur παφόντας pro zaíevrzc, quod eft ap. lof SzrorP. 

" In hoc loco ut procedamus ex ordine: primo obíervamus, Noftrum, 
quod praemiferat xA. ze. &. 4., videri nunc explicare ac demonftirare ; 
Tr hic fequitur illud τὲ yXe, adhibitum iam fupra aliquoties in 

ili caufa ec prioribus exponendis comprobandisque , quod Bg. omit- 
tens eP., factis modo duobus punctis, hanc Noílii partem cum prae. 
«ed. ne&tit aliquo pa&to; cum tamen hanc 6$. a pr. feparandam iuadeat 
vel γὰρ; ct alia verborum re&lio, tranfitusque a dat. συμμ. et καλλ. ad 
nominativum £A. et xoj. , in quibus deeft v. fubít. say cum pron. αὐτῷ 
$; αὐτοῦ. latens in 6. pr. ἦν, repetendo verbo plur. e pr. verbo fing. nu. 
meri; quod genus addendum obíervatis a Krb. Decr. R. p.l. p. zo. i.; 
utque γὰρ per fe capitur, primo loco cogitandum ia teclione: fic τὸ 


΄ 


254 LIBER. CAP. VIL. A- V. C. 953; CHR. N. 180: 
deOuías hai πυρώδεις (22- oculorum concordes ac mi 
b) Ms. Ve, ai2uízi A. , fed Ms. Βα. 89. τε yàg γλυκύτητες καὶ TUQ.9 V..N, 


zefertur iterum ad íq. τὲ aliud, etiam forte ad remotiffimum τὲ $. fq. [Ὁ 
feriesque videtur haec, ut ad. pu/eritudinem faciei, late fumtae, et fimul 
pro τοῖο capire et iis, quae ibi fünt, i. e. ad fpeciem, oculis animoque 
gratam, pertineant in univeríum oculi blandi, crinesque tum criípi, 
tum flavi, fed ad viri/ezn maxime pulcritudinem oculi ignei, tum cri- 
nes lavi, quatenus in fole Jucebant ad opinionem maieftatis divinae, ac 
denique lanugo , quia £sróa viros | Pbirtaeque decent im covpore .fetae 
Ovid. Met. 13, 8:0.» fed ignei oculi, quanquam non funt viris proprii, 
tamen augüftt quid, virilis ac magni putantur habere, cf. Lamprid. in 
Alex. Sev. T. 1. p. 9co. e. fuerunt multa e//a (igna, quibus principem 
buman: genevus effe conftarer, nimius ardor oculorum ,. et diutius intuen- 
tibus gravis, etc., ad quae Caf. N. 4. commendat Suet. Aug. c. 79. m. 
oculos habuit claros ac. mitidos, quibus eziam exiítimari. voleóat, της 
quiddam divini vigoris, rel. , ubi Torrent. bene comparat Virg. Aen. 1, 
$89. namque ipfa decoram Caefariem nato genitrix — et laetos oculis at- 
flarat Ponores, ubi v. Heyn., 1t. $, 648. divini ligna decoris, Ardentes 
que notate oculos rel. "Tum de Ms. Ven. vitio res eft aperta et 5trothi 
judicium rectum ; ur Ms. Ba. lectio haber glofam , quae vulg. cepit pro 
fubít., non repertum mihi hoc fenfu, fed vuigari, pro amicitia et con- 
cordia, cf. Stp. Th. fine auctore, L. Ern. et ad Hef. 1, $27. N. 6. , unde 
confítituendus augendusque Srp. in adi., afferens cum .L. Ern. modo 
fexum max., faltem communem, nec íem., qualis hic, cf. ad Herodt. 
p. $50. N. 4. eum Lex. Voc. Ion. p.723. et Ind,, tum de perf. abfolute 
ib. p. 550. J. 84. cum dat. perf. p. 695. 1. 30. Hom.'92. a^, 427. Theogn. 
v. 326. οὐ ποτ᾽ ἂν ἀλλήλοις agSpuoi , οὐδὲ φίλοι εἶεν» concordes, neque ami- 
εἰ, (ubi iuncta adi., ut fubit. ἀρϑμὸς cum Qiaíz. f. φιλότης ap. Hom. h. in 
Merc. v. $21. V. s. p. 62., Aefích. Prom. V. v. 191., ubi cf. Schol. utr., 
Fragm. Call. 199. p. 414. e) de re cum dat, perf. Lex. Herodt. l. l. 
»keSpí4, concors, amica, 9,36. (immo 37. e. p. 710. 1. 80. pacata.) 
ἄοϑμια, (neutr. plur.) fubft. vice fungitur 6, 83. eq? ἦν ἄρϑμια ἐς dAAM- 
λους. Concordia iuter eos era£'* p.475. 1. 67. cum praep. adeo, qualis et 
eít in affini fubít. φιλία» cf. Suid. 1, 330. 1. ὥρϑμια», φίλια» 7» amicas 
Hef. 1, $27. m. cf. N. 6., videturque hoc vocab. annumerandum poéti- 
cis Noftri, et efTe in hiftorico — poéticis, acfumendum h.l. fane pro adi. 
cum P. ec Bgz., non tamen fenfu ittorum, fed quem Stroth. vidit poít 
Leisn. et Sch. ,Z. apti, blandi, amicabiles oculorum iactus** a qua no- 
tione gloffa Ms. Ba. non longe abit; interpretationem Rsk. iflis forte 
non ferentibus, quae fuper notatione difputantur ad Hef. 1.1. N. 5. et 
p. 338. N. 26. , tenente autem 5b. Ind, lectionem vulg. fine dubitatio- 
ne ac Vs. in v. ec in v. Q., ubi et Qoaz) τῶν ὀμμάτων 6 lul. Caef. , fed 
Sch. οὐφϑ. oculorum iecus f. 3&tus, Q. ;/7us, radii oculorum, v. ignei oc. 
iaclus* Stp. Th. 1, 666. e. poft Noítri locum e P. y. ὁ. fine adiectione, 
poffumus reddere ad verbum conie&us oculorum, — Bud. autem ap. Hom, 
*o3. δ΄, 150. ὁ f. interpr. oculorum fulgorem et vegetam dciem** ubi Cl. 
Vs. ocul. /ac/us, cum Sch. bene per fimpl., non compof. Stp., quod 
tamen ap. Cs. ad Luc. 2, 490. e. ἱλαραὶ — στῶν ὀμμ. αἱ Q. 414. l. $2. 
ἐρϑὰς “- τὰς 7. ἐμμ. β. €t 448. 75. TvQAai e al τ, ép. f. ubi p.fq. a. e. 


I 
D 


ven "Dii ade t 


LIBER T. CAP. VII. A. V. C. 933. CHR. N. 180. 255 


Aa, κόμη à εφύσει ξανϑὴ cantes faces, comaque natura. 


^ 


N.75., praeter Álc. 3» 1., etiam. nofter locus affertur fine Vs. it, in 
Harl, Chr. Gr. P. p. rio. N. ad v. 8. Mofth. ὄμματα — φλογόεντα, c£. ib. 
p. 58. ad v. 18. fqq. sin oculis praecipua pulcrirudinis fedes babebarur'* 
denique Heliod. 7, 6. p. 363. e. ταῖς f. τῶν éQ9., pro quibus h. l. nulli 
artic., ubi Bz. e D. , tacente G. Th. ubique, fed in v. coni. βολὴν, (zv, 
€oniiciendi actus** c£. Hef. 2, 1116. e. &iz4, — βολὴν ^., non coll. Suid, 
3, 261. m., filente Stp. Th. in adi. z. de Bg. e P-, etiam.L. Ern., cum 
eugmento tamen ;,. λίϑος γ filex* quod eft, 1gnem continens mittens 
que, ur ἢ, l., fed Ind. Luc. συρωδὴς , hoc accentu, forte per typorum 
errorém, Gs. fervidif/ima pars afiri et f'uhnen magis ignitum , Arift. Av. 
v. 17444 ignea lovis fulgura, Diod. S. 1, το. l. 62. de aére, τὸ piv πυρῶ- 
δὲς αὐτοῦ λ.» cuius pars zgnea , ied Gs. Th. in Bg. mico, — de motü quo- 
vis celeri, tum ignis, tum aliarum rerum, — ocu// micant igne, (dein- 
de Bg. particip. per fe fine Gr., nec de oculis, cf. tamen Ind. Liv. et 
Amm. M. nobis funkelsd it. fchbimmernd,) igneus, πυρινὲς , — ignitus, πος 
ρώδης, A. candens et admodum calidus, (nec ramen de "oculis, fed in 
hocjiubft. 552, 36. ocu/i ignei ferpenzium , e Sen. Herc. T., quod ετ πος 
habemus in f/euz;i£, ut Latini praeterea ib. 435, 68.) ardere eft fulgorem 
et fplendorem emittere, (cf. 1.76. p. fq. l. 35.) ardentes oculi, 1. fulgen- 
tes, (in hoc) ocu// lucidum fv/zertes* nobis &/itzend , it. oculi mitentes, 
cf. 1b. in hoc, fed nullibi de oculis v. siziZus et c/ayus, quae fupra ap. 
Suct., cf. Cafp. Barth. Adv. l. 19. c. 14. p. 989. oculi ardentes — fignum 
aliquod divinirstis faciunt. Sic Tiberium ftatim a fomno vidiffe etiam 
3ntenebris oculis praegravantibus, notatSuert.1.3. ᾿ς, 68. Sicc/aros Com- 
modi eeulos pro indolis et formae decore fummo notat Herodi. l. 1. Am- 
mian. I. 26. de Gratiano: confurrecium efl dehinc 75 laudes maioris prin- 
cipis ez novelli zxime que pueri, quem ocu/orum flagrantior /ux com- 
mendabat** ed. Ern. 27, 6. e. p. 4c0. m. 

κόμη) Hoc idem utrumque laudat in Atalanta Acl. (V. h. 13, 1. p.845. 1.) 
ξανθὴ δὲ ἦν αὐτῆς καὶ κόμη» οὔ (τι ποῦ) πολυπραγμοσύνῃ (γυναικείᾳ») καὶ βαφαῖς 
(ἅμα) καὶ φαφμάκοις, ἀλλ᾽ ἦν φύσεως ἔργον ἡὶ χφοιά. Erancigitur Commodo 
crines fuo ingenio flex? , ut loquitur Petron., et, ur Apul. in Apol. ca- 
pillitium ad lenocintum decoris minime compofitum. Leisa. 

Ex ipfo Ael. loco difcimus quidem, hic quid fit φύσει, h.e. perfe, 
mec arte, fed per naturalem rationem, ftatim cum nativitate acceptam. 
Sed cum ibi fit non de utroque crinis genere, verum de unis capillis 
flavis: nefcio, an Leisn. in animo habuerit eiusdem hoc de Afpafia 12, 
1. p. 709. 6. ἦν δὲ καὶ τὴν κόμην ξανϑὴ καὶ οὔλη τὰς τρίχας ἠξέμα, corna vcro 
«rat illi flava capilli gze paululum erifpi. QCafp. Warth. Adv. l. $8. c. 17. 
p. 2759. 14. inter alia laudans flevsm colorem capillorum, i. qui aurum 
referat, ac rationem eius rei in optima temperie corperis ponens, quam 
erguat color talis, addit p. 2760. j,crifpiriem illam flavam in Comm. com- 
. mendat Herodi. l. 1. (fed ib. e.) Illud autem notandum, Romanis mori- 
bus matronis flavum capillum dedecori fuiffe, meretricibus aptum** fed 
vel fic maribus tamen decorum ; rcddente Sch. in 9. cum RBg., quod P. 
neglexerat, fed Stp. Th. tantum eLuc. r, 333. €. in x. cum Bg. , (cf. Suid, 
2; 342. m. , non coll. ad Hef. 2, 308. i.,) at 2, ri14. F. fub Bg. οἷς 
ξανθαὶ xóuo, ap. Herodi. (fine loco.) Caeterum e— £. κόμη 2d pulcritudi- 
nem multum facere exiflimata'* cf. Suid. 2, 641, e. Hef. 2; 699. m. Abr. 


256 LIBER TI. CAP. Vil. A. V. C. 933. CHR. N: 180. 


» : 3, - Ἢ ^. 
καὶ ovAmi, ὡς, εἴ ποτε Qor- flava et crifpa, ut, fi quando 
D'^E "7 » ΄ . L . j 
τῴη δὲ ἡλίου, τοσοῦτον ἐκλάμι- incederet in fole, emicaret 
πεῖν αὐτῷ πυροειδές τι, ὡς ei ignea quaedam fpecies, ut 


τ ἢ Hoc comma in A. et al., ut colon in Stp. rel, 1 


L. Ar. p. 38: fq. Luc. 1, 748.1. 16. ,. h. l. non rufus. f. ruber, ob fq..&v, 
Xe. íed Bg., quod ἃ, Th. cum. Gr. n. ,,f/av. — color , qualis auri, 
(goldgelb.) Hune colorem capillorum laudabant amatores in primis, 
fed et alii, it: in fq. Bg. czzfp. cüm Gr. ἢ.» cf. Suid. cum Hef. ec Ind, 
Geop. ir. Salm. ad Capit. Pertin, T. 1. p. $63. N. το, ubi, inter alia 
plexus capillus eft οὖλος 1, οὐλωθεὶς, — unde flexi ingenio fuo capi//.Pe- 
tronio, qui natura tales, non arte.'* : 
εἴ m. Qd.) Sch. in εἰ et z. cum Bg., abeunte D., fed nihil tenente Stp. 
TTh., quam 5$. fimpl. pro ire». (et 1, 973. F. e. in praep.) διὰ exereve, 
per cenebrás , in tenebris** hic cum gen. in v. motus ad locum, (fumto 
fole pro lumine eius ac radiis, per terram diíffufis, per quos adeo ince- 
das, cf, Schell. Lex. fo/ ,,ambulare in fole Cic.* Obf. Miíc. A. N. T. 6. 
p. 509., ad Hef. 1, 941. N. 14. cum L. N. T., tacente Vig. p. $66.e.) 
aut eciam de quiere in loco, cum Bg., fenfu eodem fere, .h. e. in lo- 
cis, fole colluftratis; in quam notionem coiparaverim v. ἔχειν cum 
διὰ μνήμης» it. ὃ. χειρὸς.» V. L. N. T. Schw. p.322. N. t. ct Ind. Acl. V. 
h. 7, 1. 6.» quod melius converfum, quam ad Luc. 3, 103. l. 92., cf. 
Ind. Z. Xen. Cyr. v. διὰ cum φόματος νυ non reperiente me alibi δι᾽ ZA. 
ec totam formulam 4$. ὃ. ἡλ.» et ap. G. Tb. 1n Bg. fubít. modo 472, 88. 
95. fricare in fole, it. procefférat — an folem, c£. v. in 1027, 37. €t v. ap- 
pricari init. ; 
T. ix4.) Hic comae igneam quandam fpeciem, emicuiffe ,. ait auctor. 
Sic in Veterum Catalcttis capi//ulis Flavus, lucentes, uz aurum szidum. 
Simillimus locus loieph. Ant. 8, (7, 3. e. T. 1. p. 449.) de iuvenibus, qui 
Salomonis currus conicenderuüt; g4xísag μὲν καϑειμένοι χαίτας» — ψῆγμα 
δὲ χρυσίου xaÜ' ἡμέραν αὐτῶν ἐπέσηϑον ταῖς κόμαις, ὡς είλβειν αὐτῶν τὰς 
κεφαλὰς, τῆς αὐγῆς τοῦ χρυσίου πρὸς τὸν ἥλιον οντανακλωμένηξ» ( promiffa 
caelarie comti , — Ad ^aec fcobem auream capillis quozizie tufpergebant, 
ita, ur capita ip//s radiarent, fu/gore auri ad. folem repercu(fos) v. plura. 
ap. Pric. ad Apul. Mil. 2. p. 83. Caufam, cur coma Commodi, 75 fole. 
ambulantis , (e P.) tantopere renideret et rutilaret, habes ap. Plin. (hift. 
n. Io, 20.) depavone, gemmanutes expandit co/ores, adverfo maxime fole, 
quia fic fulgentius radiant. Anacreon laudat in ode ad piCtorem (29, 3. 5-) 
in deliciis fuis λιπαρὰς κόμας — ἐς ἄκρον ἡλιώσας. Ltitn. i 
Ad quem locum v. Fifch. p.72., ubi N. 4. »»κόμαε ἡλιῶσαι funt co- 
mae aureae, flaventes, — flavae, — quae. euam ξανθαὶ dr.** deferenteSch. 
liberum P. in. exa. effulgere εἰ aliquid igneae formae, πυρ. ignea fpecies 
quaedam ex eo fplendefcit'* unde bg. forte, qui e P. omittit pron. mec., 
credo , ob fimul adiunctum τὴν quod cum τοσ. er fubft, iterum eft 7, 3, 7., 
ut cum aliis pron. f. adi. alibi; habentibus et noflratibus etwas fo f'euri- 
ges 1. dem Feuer übnliches, quo quippe utr. modo vertas Gr. ze. , cf. 
Stp. Th. et fupra zveu?. e Diod., qui Stp. non tenet v. àxa. cum dat. 
perf. , fed fub Lar. Bg. e Plat. ,,reífgovzsz ; ὥσπερ ay ἐκ πυρείων ἐκλάμψοι 


ποιήσαιμεν τὴν δικαιοσύνην" cum praep. adeo ix eadem, pro quo et v. habeat 


* 


"LIBER L^ CAP. VIL A.V. C. 933. CHR. N. 189. 957 


τοὺς μὲν οἴεσϑαι, piv, χρυ- quidam putarent, fcobem auri 


nudum gen., e praep. in v. pendentem, ut quis credat, hic pro vulg. 
dat. legendum αὐτοῦ» ut fit pro λάμπειν ἐξ αὐτοῦ, cum et in ὦ ct cu 
lapíus fuerit facilis, nec Latt. Bg. et Sch. it. Stp. elucerz, ap. G. Ph. 
habeant talem dat. perf. ; nifi excufecur aliis Lat. , ab ex compofitis, cf. 
ib. 460, 46. Puic excidit //ugua , quod i. 4. excidit ex f.ab eo, it. exz- 
mere alicui, quod eum angit 501, 15., cf. 1. 90. fqq.,. cum ambiguus-fit 
locus Ael. V. ἢ. 12, 1. p.723. e. καὶ ἔτι μᾶλλον τὰ τῇς ὥρας αὐτῇ 7906 
“σὸν ἐρατὴν ἐξέλαμψεν, magique eam venuftas p/fas effulaebat amitori, 
quae Vs. capit dat. exquiüte pro gen. αὐτῆς» Ut πρὸς 7. £g. pro dat. perf. 
1. obie&ti, reperiente me tantum id v. neutralirer, de pert. abfolute ib. 
13, I. p. 846., cum adv. et pr. ἐν cum dac, loci in N. T. Matth. 13, 43.4 
ded de re ap. Arift. Av. v. 1709., ubi i. 4. pr. limpl., Diod. S. 1, 67. 1. 
45. poft incenfum tabernaculum, ἄφνω — τοῦ πυρὸς ἐπλάμψαντος, igne 
fubito zzfismmecente, pro quo, non Lat. fecundum G. T'h., malim e/z- 
cente , collucente, cozfpicuo , ec Ind. Xen. Hell. Mor., fed Abr. Dil. ΤῊ. 
p. 39. e. e Phil, p.480. E. m. νεφέλη — προΐει τῆς πληθύος, ἡμέρας μὲν 
ἡλιοειδὲς ἐκλάμπουσα φέγγος. νύκτωρ δὲ φλογοειδὲς, praecedebar populum 
.mubes, — /[azri íplendore /wcezs interdiu, πο vero flammeo, immo 
fe/arem íplendorem effundens, emittens, edens, atque adeo act. fenfu 
cum acc. rei ec adv., quam rectionem, cognitam Stp. Th. 5, $89. E. m., 
nec ab h.l. alienam putes, fi v. exa. referatu? ad κόμη» non ad ze. cr, 
hoc feníu;.c0ma etat €i jlava —, ut es tantam affunderet ipli igneam 
quandam fpeciem , etc., ut pron. αὐτὴν repetatur e pr. κόμη, omiffum 
ob aliud αὐτῷ.» qui tum fit dat. ille obiecti ap. Ael., uc contra, e vul- 
gari notione huius v.£x4., 1n αὐτῷ explceas pr. &, faepe omiílam, .ne 
abforptam putes a pr. εἰν fyllaba fimili; unde plenum exiftat Lat., v. c. 
ingenium 7z eo e/ucet , cf. G. Th. 344» 44- 35. 46. Íqq.. it. v. eminere et 
enitere; tumque αὐτῷ erit pro-p capite e/15, pofira perfona tota, pro 
patte iftius quadam modo; ut zoe. eft, pro τοσοῦτο, cf. Hf. ad Plur. p. 
47. e. cum Stp. T'h. 3, 498. F. e., liberuique, velisne pro adi. capere; 
an pro adv., per ellipfia pr. κατά. 
ὡς τοὺς p.) Pro Pol. μα, s; euntem quidam Íícobe aurea putarent com- 
fpergi, Gr. fonaut, //c, ut quidam ei prodeunti auti fcobem infpergi puta- 
rent; quemadmodum Lamprid, quoque tradit, Commodum fuiffe ca. 
pilfo femper fucato, εἰ auri ramentis Mluminato. ὅν. Lampr. diferte 
a(ferit capi//um femp. fuc. et a. v. ilumtnatum, in Comm. c. 17. lta Verus 
tanium dicitur babui/? cuxam fleventiatm capillorum, ut capiti auri ramenta 
reípargeret , ψμὼ magis coa Miuminata flavefceret. Capit. Ver. 10. Boecl. 
Gl. rafamentum , δίνημα. — Aliae Gl. dezrime»ntum, ἀπότριμμαν v. Pric.ad 
Apul. Mil. 6. p.299.. Apud Diod. 5. 2, 95. (cd, WelT. 2, 50. T. 1. p. 164. 
l. 45.) ὁ χρυσὸς ix ψηγμάτων καϑεψόμενος , aurum, ex ramentis excodam, 
et χρυσὸς ἄπυρος, aurum apyrum, opponuntur. Aurum autem apyrum 
ít, quod ftatim erutum deprchenditur. || Ap. cundem 3, 125. (3, 45. c. 
[. 1. p. 213. 1.27.) ἄπ. χρυσὸς elt adroQuse. Less. 
"LO Qui et in m. Ox. ,,»crab. 1.3. p. 153. vocat ψήγμα ToU χρυσοῦ, V. 
Reine. V. L. p. 184. Hard. ad Plin. 33, 4. 16:8. Zcib. Achlet. σαραδ. p. 
79.* ad Lampr.. p. 521. dicente Caf. N, 3. ,,hoc falfum, ἢ Herodiano 
des, qui ut temcre iactatum rcfellit* fed ad Capit. p. 436. N. 1, inter 
lia yramenism-— dixerunt et fcóóezu, quod humi cadit, cum lima ἴ. 


F 


258 LIBERI. CAP. VIL A.V. C. 933. CHR. N. 18o. 
σοῦ προϊόντι " ἐπιπάσσεσϑαι, prodeunti infpergi, quidam 


k) Mss. tres προσιόντε v. N., tum poft ἐπιπ. comma in-una B. 2. L. cum 
Ms. Bg. re&e, cum et 14. inf. 43. a pr. ὡς pendeat; pro colo Stp. rel., it, 
pun&o A. ec al. : 


fcobina, fimilive inftrumento aliquid atteritur. — Huiusmodi ramenta 
Gr. appellant ψήγμωτα, ξέσματα, πρίσματα i. δινήματα. Herodi. de Comm. 
ὡς προϊόντι ἐπιπάσσεσϑοιμ» ^. Porto veteres cum magnam haberent curam 
fleventium capillorum, uti in eam rem medicamentis variis, caet.«* cum 
lofeph. loco illo etiam. 1n pugna quidein de re cum Lampr., plus | 
Noftro tribuendum fidei, aut coinponendus uterque fic, ut Nofter dixe- 
rit nodo, quid tum Commodus non faceret, iuvenis ac novus impe- 
rator, Romamque reverfus, 1ed Lampr. de tempp. et annis infecutis, 
ubi Commodus, quanquam ab initio abftinens ab illo fuco, tamen de- 
inde eum adamaret; quztiquam ex opinione quorundam et vulgi, et ex 
rumore falfo poruit oriri illa Lampridii narratio, tanquam de re vere 
facta; contra liberum P. hic faciente Sch. cum Baz. fere ubique, cf. Exc. 

προϊόντι) Rectius ica videtur, quam in Cod. προσιόντι. Caeterum 
Lampr., qui inter omnes, qui res Commodi fcripferunt, ipfi maxime 
infeníus videtur, de eo fcribit c. 17., eum fuiffe capz//o — z/uminato; 
quod iam Bc. ex illo notavit. Srrot5. 

Series requirit e, cum prodiret in publicum , (quo iam Sb. in N. pr. 
refpexit,) cum Notter non loquatur amplius de Commodi acceffu ad ur- 
bem et ad populum, fed in univerfum de iis, quae commendarint eum 
ad populi amorem , 1n eoque placuerint, aut comrnoverint admiratio- 
nem; illudque εἴ σ. ᾧ. ὃ. 5. latius profe&o pater, et ad alia tempora 
etiam, nec ad folum in urbem ingreifum ; unde nihil eft bic, quam fo- 
Jennis confuíio et Var. praep. πρὸ et πρὸς» qualis in Íyn. v. προελϑ. 1,5, 
4. » fed in noftro v. alibi, cf. Obf. Mifc. A. V. 5. T. 3. p. 62. et Nov. T. 3. 
Ρ-. 24. €.; 2d Thuc. p.266. N. 58., ad Polb, Ern. T. 1. p. 905. i., ad Luc. 
3, 284. uit. et Abr. L. Ar. p. 24. m., ut ad fenfum hic eft eadem res, 
quae 1n σσροελϑ. l. 1. , cum πφοϊένοη phyfice dicuntur perfonae magnae ex 
aedibus aulaque in publicum, plateam, templa, rel., quo de nihil ap. | 
Srp. Th., quam Noflri alius locus, eo pertinens, nec ad Luc. r, 33. N., 
nifi a.i. ,yreoi£vo, εἰς τὸ δημόσιον: quod adiunctum, ut etalia, v. c. εἰς 
σὸν δῆμον» dt. εἰς τὰ πλήϑη , per ellipfin expleveris in noftro v., quo de 
ad. Vig. p. 639. b. m. INr. 4. de σρὸ in compof. ,publice, palam, in 
publico loco, in publicum, in vulgus, — saiévon, in publicum prodi- 
"e** quam notionem impediat iltud aptea sic τὸ δημ. diferte adiunctum ; 
ut putem potius, σορὸν ut οὐ Lar. reípondens, 1n talibus valere feres f; 
exira, noiirum Zinaus , praecereaque ftatuam hic brevitatem et ellipfim, 
V. €. γῆς αὐλῆς l.TGU οἴκυυν etc., de quibus nihil ad L. Bof. Ell., ut ap. 
G. Th. in Bg. ,foras ire, in publicum, (fed nihil in rem noítram, at 
in v.) procedo, προβαίνω», σπροίημε (leg« σρόειμε) progredi, in publicum 
ire. — procedere propr. dr., qui pompa quapiam, (f. cum comitatu) pro- 
dic in publicum, (quod adiunttum cum et ipfum reperias ap. Lat., ut 
ib. 1. 83. e Liv. procedere in publicum , fufficiat quoque Gs. prius foras 
ire, cf. Ind. Suet. Burm. it. v. prodire, et in hoc Gs. 1.93. , ut in) pre- 
gredior, προίημεν (iterum E in publicum prodire, — pror edi, 
1. domo exire ad obeunda negotia quo fenfu et noftrates dicunt «s;- 


| 
| 
| 


OG 5. δος CU, αν A t 0099 “ὦ 


- 


Li 


LIBERI CAP.VIL A.V.C.933. CHR. N. 185. 259 


E. 


τοὺς δὲ ἐκϑειάζειν, λέγον- pro divinitate haberent, di: 
vac, αἴγλην TU οὐράνιον centes, iubar quaddam coe- 


gehen, it. ausfabren , cf. de Lat. procedere et proccfFozes facere Salm. ad 
Vulc. Gall. T. 1. p. 456. b. N. 7., ubi de imperatoribus explicat ,,quum 
jrenr aliquo** fc. ex aedibus fuis. 
τοὺς δὲ 2x9.) Hoc loco fuere, qui formam Commodi pro divinitate f. 
argumento divinitatis haberent. — lolerabilius quidem, non tamen vere 
omnino , iudicant, qui pulcricudinem corporis pro generolae tlirpis ec 
generis nobilis indicio accipiunt, v. Theocr. idyll. 25:38. fqq.; Eur. Ion. 
(v. 237. íqq.) De Mole Philo, (cf. Loesn. ad N. i. p. 187.) Heliod. 2, 
(34- m. p. 164. e.) it. 5, (18. e. p. 296. m.) et 7, (12. m. p. 373. 1:} V. Pric. 
ad Apul. p. 56. íq. Leisz. 

Divinitatem Commodi hic quidem plebs ponebant in capillis iítis 
rutilantibus et in 14. azy2z, cf. bxc. ex Hadrian. lun. , ut de v. ἐκϑ. fen- 
fu recte Stp. ad m. P., e quibus patet, huc reipicere eum in Th., cum 
Bud. C. 395, 12., qui etiam univerfe ,divinum effe exiftimare* uc L. 
Ern. ,,3) divinum habeo , valde admiror* ubi defit catus perf. f. rei, ec 
pron. a/iquem Í. aliquid; unde Sb. Ind. hinc ,249.íc. αὐτὸν, divinum 
praedicare. Sic 2, 4, 4. 1, 14, 10. 1, 11, 6.“ in quibus locis tamen elt 
cum acc. rei, quomodo et hic capi poteft, fupplendo zz, Íc.zuoosidéz 
τι», ut hoc habuerint pro divina re quadam, pro indicio et figno divini- 
tatis, unde apparerec, Commodum effe perfonam divinam aut certe 
praeítantiorem caeteris hominibus, ut quocum effec communicatum ali- 
quid divini, fplendor ille circa caput; ut redeat eodem; neutrum αὐτὸ 
manifefto refpiciente D., ut Sch. fere cum Sb. ,,4iviz. praed. aZiguis 
cum Bg. phraíis aeque, ac Gr., fit ambigua, et Z/viritas dicatur propr. 
de re, fed impropr., ut abiltractum pro concreto, de perf. ac deo, cf. 
Plin. Pan. 32, 3., tenente G. Th. Gr. n. in v. cozfecrare, íed Bud. ac 
Stp. tantum ex Appian. ec Plut. , nec mihi praeterea cognitum, nifi ex Hef. 
EF, 1133. 1. , ubi in N. ex Clem. Al., 1562. i. Nr. 17. 131g. e. it. ex Suid. 
4, 692. m. 792.m. $09. 1. et m., tum e patribus ap. Suic. Th., denique 
per lndd. de perf. cum acc. perf. ap. Luc. 2, 5 10. 1. 40. ἄνδρας ἐκϑειάσετε, 
viros confecrabitis , et ap. lofeph. 1, $99. f. 7. e. de Caio, ἐχϑειάζων αὐτὸν, 
femet deum faciem:, it. de perf. cum acc. rei ap. Long. Mor. 443 7. K. 
σλοῦτον — ἐκϑειάσαντες,, opes in «eorum numero Pahent , cf. Ind. 

αἴγλην) Sic ignis Aícanio, Laviniae, Servio Tullio, L. Marcio, Mafi- 
niffae, circum tempora fmndi, et crinem creditus lambere, futuram 
corum gloriam praeciniffe narratur, ut aic Gronov. Obf. 4, 3. p. 37. (ed. 
noftrae p. 542. €.) Lei». Hinc divorum (ítatuae radiis caput circumda- 
tum habebane; quo pertinet iftud Luc. in Tim. χρυσοῦν ἀναςτῆσου τὸν 
Τίμωνα, κεραυνὸν ἐν τῇ δεξιῷ ἔχοντα, καὶ ἀκτῖνας ἐπὶ τῇ κεφαλῇ. δέγοιῤ. 

P. negligentem adi. οὐρ, dcferuit Sch. in ,ναῖγλ. tulgorem coefeflem, 
radios, alicuius divipiratis indices, οὐρ. coe/effem τα τα τι" memorznte Stp. 
Th. in ziy. nihil fimile, nec Bg. aut P. Lat. , fed monente tantum ,eífe 

οὕς, vocab., ufurpatum tamen etin profa, ut ab Ariítide* ec ab Ael. 
.h. 13, 1. p. 845. e. de Atalanta, fulgor, Ind. fp/emdor, «uae funt 
tt. Stp., (repetica in L. Ern.) una cum for. et /umes, cf. Suid. et Hel. 

e auctoritate, ut nec aliunde habui cum epitheto og., fed cum aliis 

2 Hom. '0à. ζ΄, 4.5.» (cf. N. ad v. 43.) cc h. in Lun. v. 3. T. 5. p. 107. 
ἧς ἄπο αἴγλη γαῖαν ἐλίσσετο οὐρανόδεικτος , €x quo (f. qua) Iplendor terram 


, 


4 


260 LIBERI. CAP. VIL A. V.C. 933. CHR. N. 1o. 
Yo à 

περὶ τὴν κεφαλὴν ! συγγε- lefle circa verticem εἰ con- 

γενήσϑαι αὐτῷ ". ἰουλοί τε 10. genitum: lanugo etiam 

αὐτοῦ κατιόντες " ταῖς παρειαὶς eius demiíTa genis eas quafi flo- 


I) Mss. ires 7. 72 κεφαλῇ cvyy, V. N.. m) Hic comma in folis B. I., ut 
in Ms. Bg. data, v, N. n) Comma hic in A. b. Par. et Ox. v. N. 


ambit 2 coelo fufu:; non tenente G. Th. Lar. Dg. fubft. de capite ho- 
minum deorumve diferte; fed tamen ,,/u5ar non tantum de folisf.flel- 

-lae, fed etiam de cuiuscunque rei fplendore, (at v. gimóus 441, 7.) lu- 
anen illud, quod deorum capita tingit , (£. cingit) Gr. uxvíexoct* cf. Fabr. 
Bibliogr. Ant. p. 354. e. cum Cup. Obf. 5, 16.1. nimus — deorum f. ime 
perantium* pro his camen nullo exemplo fubiecto, quaieap. Plin. Pan. $2, 
I. rediatum cafa? , (ad, quae cf. Gs. N. ec Th., ubi ,divinitztem — in- 
dicat'* it. ad Treb. Poll. in Gall. c. 16. 1. T. o. p. 232. Caf. N. 1.) cui hoc 
Commodi exemplum accedat, faltem de plebis Rom. opinione, ubi adeo 
&ly^. οὖρ. de lumine ilio ac nimbo ceperim. 


περὶ τὴν) Loco quarti cafus in Cod. extat σ τῇ x. Nihil hac cafuum 
"permutatione frequentius ; ubitamen raro definiri poteft, quaenam lectio 
ab ipfo fcriptore profecta fit. δέχου, 


De pr. περὶ cum fubít. rei, ut loci, in verbis, motum f. quietem 


fiznificantibus, per dat. rei v. Well. Gramm. ed. Fifch. novifl. p. 250. m. 


cuf Ind. Luc. ec Dion. H. S. T. 1., per acc. rei Fifch. ad Well. p. 379. 
e. Poif. Synt. p. 259. e. Abr. Dil. Th. p. 621. e. L. N. T. Schw. p. 1074. 
b. i. et Krb. p.500. e. Nr. 9., Ind. R. Or, V. 4. Thuc. Xen. Gyr. Z., M; 
Ev., Ael. V. h., Fifch. Pal. ec Fab. Δεῖ, £if. , fed per cafum utr. Vig. 
p. 635. Stp. ἘΠ.» ubi et per gcn. 3, 246. A. c. it. Abr. Dil. Τῆς Auct. p. 
389. i. e., hic uc in Mss. efle poffit gloffema, quia Nofter et alibi cum 
dat. adhibet, aut quia v. evyy. non eft v. motus, fed quietis, cui me- 
Jius convenire videatur dat., ut tamen et lapíus 1nciderit icerum in y et 
Jota pottfcripto, ubi Sch. deferit P. ,. circa eaput γ᾽ e, congenitum ei 
eíle radium circa verziceis** quod Lat. 1ubít. e P. eenet Bg., fere poéti- 
cum; ubi G. T., pro capite, tacer, ucStp. Th. de v. evyyivee9oq fen- 
fu Bg., e P. aliquo patto, cf tamen L. Ern. ,$) fimul giguüor, con^ 
gignor* it. adeo L. Eaf. v. e. fimul nafcor** fed fine auctore, quem 
teneo Luc. 1,91. 1.88., ubi σίγμα et ra? queritur, ἀποςφεροῦν κε τῶν συγ- 
γεγενημένων μοὶ s privans 3e cognatis 2625) ut hic, de re cum dat. perf., 
quam re&Qionem novit quoque Stp., non irem notionem pro comedere, 
v. D'Arn. An. ad Gr. Scr. p, 150. πὶ... in qua compararim Lar. comeffe, 
quafi pro cz effe , cf. aliotfum Ind. Xen. Z. Bach. et Geop. it. Hef. 2, 
1286. m. er Suid. 3, 388. 1., hic ut vertas, cum eo natum, genitum 
eile, f. una cum eo; non tenenze G, Th. Lac. Bg. cum dat., fed ,,2075a- 
Ini, συγγενὴς » — συμφυὴς » quafi una nctüs, — cogzatum coelum zeli 
Qvid. i. una narum (cum tellure) in chao** unde excufes, cf. 992, 5, 
Íqq., ut, qui de nimbo Íícziptores egerunt laudati fupra ap. Fabric., 
non eos potui infpicere , an haberent, quibus ille nimbus. diceretur 
tributus cur nativitate; ut tamen Graeca hic vix aliter patiantur; nifi 
pr. σὺν traCtes, ut in συνεῖνρη 15 24 2. & » et v. accipias noftrum pro illo, 
nimóum circa caput adfuiile ej. Ad fq. $. cf. Exc. 


^ .pIBERL CAP.VIL. A. V. C, 533. CHR. N. 180. 261 


ἐπήνϑουν. τοιοῦτον. δὴ Osa- 11. ribus vefliebat. "Talem 
σώμενοι τὸν βασιλέα οἱ 'Pu- nempeconfpicati imperatorem 
μαῖοι, εὐφημίαις τὲ παντοδα- fauílis acclamationibus omni- 
παῖς καὶ φεφαάνων καὶ ἀνθέων φοηΐδ εἴ οτοπαγαπί florumque 


τοιοῦτον) Bg. in v. cum P. (h.l. pro tantum, i. tam praeftantem gene- 
ris antiquitate ac nobilitate et corporis forma, $. 4. e. — 9.) non item 
in 24, (quod iterum cum P. capimus potius,) fed cum eodem omittit 
τὶ 'P. , olim nobis reftituendum, ignorante Sep. Th. particip. fq. 3eze. 
et Lat. Bo., ap. 6. Th. cum Gr. al. compof, προσοράωγ quo tamen dee 
ponenti 2ilequitur tempus verbi Gr. 

εὐφημ.) Sch. in sz. fauflit omnibus acclantationibus'* deferit duo fubft. 
P., cum Bg. inde diffolvens fubít. hic, ut εὖ fiat adi., cuius adv. red- 
dendi rationem in compof. non tangit Stp. Th., fed L, Ern. , ut tamem 
non fufficiat, nec v. c. cadat in fubítantiva, inde compofita, ubi rectior 
e(t Vs. per adi. aliquod, ut tamen e contextu femper et adiuncto fübtt, 
judicandum fit, quale adi. deligi oporteat e notionibus iftius εὖ, utque 
in univerfum tunc fufficiat Lat. /ozus, latiflime et ipfum patens, etiam 
hic sd.Lat. Bg., pro felix f. profper; reddente Sb. Ind. aliunde fimpl. 
per Lat. ,2. acclamationes'** L. Ern. ad noftrum modum ex parte ,bo- 
num omen, — honorifica appellatio** fed Stp. Th. jfauíla acc/amatios 
paflim ap. Herodi. 1. 1. ἐ. 7. v. omnibus faufBis accl. excipzebant. — Sed 
et hifce in locis quaedam ei εὐλογίας fignificatio ineft. Qui enim fauftis 
accl. aliquem excipit profequiturque, eidem ec bene precatur* cf. Caf, 
ad Vulc. Gall. T. τ. p. 46:. b. e. N. s. fqq., ubi p. 468. a. i. ,,hae accla- 
mationes nihil aliud, nifi vota et laudationes erant. Pere autem ἃ vo- 
tii incipiebant'* ec ad Suet. Aug, c. 57. e. revercentem ex provincia 7075 
folum faw/His ominibus, fed c7 modulatis cermimibus profequebantur, 
idem ,»εὐφημίχις ν quam vocem h.l. per fau/la nomina Í. omina vertere 
poffis eodem fenfu'** ut ec h. 1. fuczinr clamores ac voces, quibus opta- 
rent vitam , adventum ct imperii fufceptionem adminiitrationemque fe- 
licem ac diuturnam, fed et laudarent nominarentque Commodi quae- 
dam bona ac dotes, in fuperioribus a Noftro inemoratas, cf. ad Capit. 
Max. et Balb. T'. 2. p. 155. m. Caf. N. 3,4. sfaufla , εὔφημα" quo fpettat 
G. Th. v«c., ubi et Bg. formula ex Sucr. Othon. c.6. e., fed in fubft. 
Bg. ἐπιφώνημα» cf. deritu hoc acclamandi ap. veteres Fabr. Bibliogr. Ant. 
p. 542. e.fq., qui laudati ibi an Noftri loca tetigerint , nefcio. 


παντοδαπ.) Leisn.in m. Ox. s,alibi πάσαις εὐῷ. , i.omnis generis. Sic vir 
bellorum omnium fer iti[/^mus Cic. p.1. Man. 43.“ δ.» c£ infra 2, 2, 21. 1, 13, 
13., ad quam notionem fane explicari debet in N. pr. omnibus Sch. et Stp., 
qui in Th. v. zzvroà. quoque cum Bg. aliunde, ap. G. ΤῊ. cum zavroioc, 
cf. δ. 4. ih. ad πάντα ἐπ. 2/94, pro quo hic variatur ponente Sch. ad 
omnia Noflri ,,0mnifartus , onus generis'* cf. Suid. 3, 31. m. παντοδαπὰ, 
παντοῖα, omsigena, p.Íq.«1. παντοίας ν — σοικίλης xal παντοδωπῆς» non 
«oll. zd Hef. 2,855. m. cum N. 6. ind. Xen. Z. Pol. ec ap. Dem. finc Ind, 
71, 19. 37$, 24- : 

Ξε ἀν.) Sparíio florum et coronarum folennis Romanis in honore ec 
benevolentia teftanda, add. 4, $, (19. e.) et 8, 7, (4. €.) it. Tac. 14. A. 
61, τ. Oaviae imagines geffant humcris, fpargunt oribus, forogue 


262 LIBERLI. CAP. VIL A. V. C. 933. CHR. N. 18o. 


βολαῖς ὑπεδέχοντο. ὡς δ᾽ τ. fparfionibus excipiebant. 
εἰς τὴν Ῥώμην εἰσήλασεν, εἰς Ut autem Romam  ingreffus 


ac tempio flatuunt , ubi v. Lipf. N. Apud Capit. in Marco (ς. 4. p. 304.) 
Salit ceronas Yaciunt n pau/vinar dei fuz , ubi v. Salm. δορί, ; 
Leisn. nou modo 1n m, Ox. laudarar quoque locum Tac. (ubi Ν, e. 
excitatur Noftri bicfine Vs., fed cum τοιοῦτον 3$ — 0722. , proày, per men- 
dum haud dubie,) fed etiam in m. Ing. fignarat. ,,Pafchal.* innuens Pa- 
Íchalii lib. de Coronis, quem et laudat Fabr. Bibliogr. Ant. p. 717. i., 
fed p.715. m. aliosde ritu fpargendi ores, in quibus non inveni T'ra&ta-- 
tum de phyllobolia f. florum et ramorum fparfione cum Diflert, Dieterici 
de Íparí. fiorum, opera Io. Nicolai editum duoden. Francof. 1693., 
quem in manibus habui, ubi, agens c. 6. de diftin&tione phylloboliae in 
publicam et privatam, dicit p. 40., priorem eífe, qua viae, per quas 
^onorandus ingre(Turus erat, floribus confpergebantür, ' ufus p. 42. e. 
Noftri teftimoniis, etiam ἢ. |. ,,ubi refert, Populum Rom: Commodi 
adventum in urbem Romam s2$.— dz. fas/fis omnimodis «cl, necnon 
coronarum florum que fparfionibus excepz//e** ubi tamen anguftius eftillud 
de vii: modo confperfis, cam etfparferint in perfonas ipfas in earum 
que currus, quale quid et hodie fit, et ipfe tangit p. 64. im. in phyllob. 
privata; ut omnino iile nón eft feverus (criptor, etiam c. 10. de eius ret 
cauía p.69. fqq., fed diligentior fubie&a Dieterici opella, ubi p. 128. 
diftinguir flores fertos ac folutos, quod et h. 1. animadvertitur, ubi 
“έφανοι Íünt coronae e floribus, f£. flores, in coronam coacti, ded &vS4 
lores foluti, non nexi; non me capiente noftra per hendiad., pro 
“εφάνων ky9siiy , coromarum florezrum, quanquam fimilia ib. affert p. 
130. e., cum res utr. vera fit, cf. p. 132.íqq. 154. i. ex h. 1., facens de 
caufa in hac quidem parte atque occafione, qua hic utimur, in princi 
pum adventu; quorfumi Cafp. Barth. Adv. 1.34. c. 9. e. p. 1562. »tori- 
bus ab antiquis ipargebatur, qui honore aliquo infigni ma&ari comme- 
ruerat, qua íparüone favor infignis declarabatur** fubiiciens locum ὁ 
Floro et Noftto, fed Stp. ΤῊ: 1,666. e. cum h. 1. e P. p. 443. D. e. et 3» 
13025. G. eriam tantum honoris caufa factum ait, fed ut caufa, quare flo- 
ribus iftis duplicis generis fecerint olim et adhuc faciant, mihi videatur 
non tam in odore faciendo et re fuavi ohiicienda ; quam quia in flori- 
bus eft aliquid lacti ac boni; ut adeo floribus ferendis fparzendisque 
non modo fignificecur animi quaedam laetitia ob alicuius praefentiam et 
felicem adventum, fed et illud, ut laeta ómnia; bona ac faufta in ali- 
quem velit coniiciantur eique tribuantur; in quo tribuendorum bono- 
rum ftudio ineft benevolentia, ut honor in eo, quod id fit €x opinio- 
ne ac cogitatione dignitatis, praeftantiae er virtutis alienae; in v. ὑπ. Ut 
fuppleatur pron. αὐτὸν», e pr. τὸν g., quod med. cum paff. $. 3. conve- 
nit'in fenfü, extra rropum, ut fir, in venientem aliquem adhibere ac- 
clamationes et fparfiones florum. GE iu ἀν, ὌΝ 
εἰς T. Ῥ.) h. e. vel curru, vel equo ingreffus eft, v. Per. ad Ael. V. h. 
1:2, $8. (1.) Sic Herodi. 4, 8, 20. Rediit Commodus: Romam illo ipfo 
anno U. C. 913., quo pater obierar. Lampr. c. 12. (in Comm. p.598. e.) 
Memoria huius adventus numo celebris eft ap. Mediob. p. 245. AD- 
VENT VS AVG. it, ap. Haverc. in Numopbyl. Chriftinae p. 124. Lei. 
Cf. ad Lampr. 1.1. Caf. N. 10. et p. 48t. Romam ut rediit, fubactore 
fuo Autero pofl fe ia curca locato , ità triumphavit , rel. it. Spanh. de Pr. 


"LIBER L CAP. VII. A. V. C. 355. CHR. N. 180. 263 
τε τοῦ Διὸς τὸ τέμενος καὶ eft, Iovis templo ac caeteris 


et u. n. 2, 621. i., ubi agitur de adventu imperatorum in eorum numis 
,,id nempe iuxta confuetum imperatorum morem factum eít, ut e pro- 
fe&ione in Italiam f. provincias reduces, aut in primo etiam eorum poft 
fufceptum imperium in urbem Romam adventu, non cum rhcda f. vehiculo, 
fed equo vecti, interdum etiam pedibus, eam ingrederenrur. Priusillud 
abunde evincunt — id genus equeftris πὶ urbem ingreffus, toties con- 
fignata in numis aliisque monumentis memoria, (ubi et exhibetur nu- 
mus, in quo imperator, equitans cum haíta, et mulier, praecedens cum 
Jauri ramufculo et cornu copiae, quae ifti f://c/as eft, et fequuntur tres 
milites ) — Alterum vero, ut nempe usque ad portas urbis equo vecti, 
pedibus tum eam introirent, ficut eos pedibus interdum ab urbe Roma 
profe&os, modo de Caracalla diximus, illuftre in Severo — exemplum 
narrat Dio 1.74. p. $39. πράξας δὲ ὃ Σεβῆρος ταῦτα. ἐς τὴν Ῥώμην ἐσήει»ν 
«quod hic eft Bg. e P. Lat. feverum,) καὶ μέχρι κὲν τῶν πυλῶν ἐπὶ τοῦ ἵππου 
καὶ ἐσθῆτι ἱππικὴ ἐλθὼν, ἐντεῦϑεν δὲ τὴν πολιτικὴν ἀλλαξάμενος καὶ βαδίσαςν 
δὲς rebus confeclis Severus Romam venit, equo quidem zn/rdens usque a4 
urbis portas , veíte equeflri amictus , inde urbana Zndutus f. togatus peZi- 
bur introiit. Cuius equidem po(tremi facti ea ratio fuiffe videtur, quod, 
ut de primo Severi in urbem adventu tradit Herodi. 2, 14, (4.) ; fenatus 
univerfus, ipfique proinde Coil, ad portas urbis euin confalutarent'* 
quod et cadit in Noftri fupra $. 4. i.; hic reddente Sch. v. ν»ν»εἰσηλ. in- 
travit. Romam*'* fed Sb. Ind. ,,equo inveCtus** ut Stp. Th. 1, 1169. c. 
»invehor, ingredior equo f. curru** e Bud. C. 1244, 45. aliunde, miht 
ut videatur in hoc v. deeffe fübft. aliquod, ὥρμα f.Zrxc;, qualem ellipfin 
ftataunr in fimpl. ἐλαύνειν, v. L. Bof. p.36. e. 156. m. 219. m., cum re- 
pererim plena haec ap. Dion. H. S. T. 1. 350, 17. κάπειδῃ πλησίον τῶν͵ 
πολεμίων ἐγένετο, πρῶτος εἰσελαύνει τὸν ἵππον, primus equum in advetíos — 
concitat , et Fab. Aef. 58, 2. ἐπεὶ δὲ καιρὸς ἐπέτη πολέμου», καὶ ὁ τρατιώτὴῆς 
ἔνοχλος ἀνέβη τὸν ἵππον, παενυταχέσε τοῦτον ἐλαύνων, καὶ δὴ καὶ μέσον τῶν 
πολεμίων εἰσήλασε, quo in v. lind. spxo-&ic μεσ. (re&te, non item) 1n me- 
dios hoftes zmve&lus ef* cum iu hoc v. ziz4A. repeti debeat e pr. τοῦτον» 
Íc. τὸν ἵππον, quoquo verfum eum acens, taudem et medios im bofles cun- 
dem ezi£ f. adegit , ied ap. Weff. Obf. Var. 2,4. p. 152. m. eDion. Caf. 
iQ ἵππους ἐσελάσοι» pro quo recte ille legit ἐφ᾽ Zzzcv , ut p.fq. e. ἐπὶ xé- 
λητος ἐς τὴν πόλιν ἐσήλασε, CQquO im urbem izveZus ef , ob quod adiun- 
&um hic faltem aílumas pron. ἑαυτὸν», cf. Abr. Dil. Th. p.673. e. cum 
L. Bof. Ell. p. 103. i. τος. i. in affinibus ἄγειν et βάλλειν, cf. Hef. 1, 
1118. m., quod non videtur pertinere ad Hom. in N. '03. x, 82. , ubi 
potius (cf. Obf. Mifc. A. V. 10. p. 306.) εἰσελᾷν ct ἐξελᾶν capiendum a&, 
ex ovili pecus ad pafcua agere, et iterum ex pafcuis in ftabulum cogere, 
de paíltoribus; ubi eriam fubit. ec cafus pecoris defit, ir. ib. p. fg. m. 
εἰσήλασεν, εἰσῆλθεν, iC. εἰσηλεῖν » εἰσάγειν, εἰσελαύνειν, non coll. Suid. 4, 
32. e. , fufliciente nobis h.1. ezzszie£en. 

τὸ τεμ.) Bg. e P., tenente Stp. Th. faltem notionem univerfam pro 
»delubro, fano, — Luc. γεώς τε &véswazv, καὶ τεμένη καϑιδρύετο, et de- 
lubra ftatuebantur** Gs. 3, 128. l.22. templa excitare er loca confecrari ; 
ubi fimiliter yezg cum rep. fed ut hoc ibi aliter capi queat, quam bic, 
übi i. q. 14. veg; , cf. ad Ael. V. h. 6, 1. p. 439. b. e. N. j. cum Ind. , ad 
Poll. 1, 6. N. 38.» Caf. ad Ath. a, 776. €., Duk. ad Thuc. p. 291. N. 77. 


464. LIBERI CAP. YIL A. V. €. 933. CHR. N. 199. 


τοὺς ἄλλους vec ἀνελθὼν, famis falutatis, flatimque Se- 


5 | , x “Ὁ 5 t . - 
εὐθὺς 73538 g'U'yxAuTo Xc4 τοῖς matul et 115. qui Romae re- 


€ 


p M " . » (18468 ἢ h t 
ἐν Ῥώμη weraAapodo:? cem. lidi fuerant, militibus gra- 
0) Ms. Schott. καταυλωϑεῖσι, Sylb. v. N. 


Rsk. ad Polb. p. 7:2. e. Ind. Dion. H. S. T. x. Fifch. Aefch. Xen. Hell: 
Mor. it. Cyr. cum ΖΦ et Pol, fed Ind. Sb: -,fanum cuin area'* ἀρ. Ὁ. 
Th. in Lat. Dg. zem»/ cum Grr. al. fed. yJfazim, τέμενος, vz0;'* ut Suid. 
3,445. €. τεμένην ναρὲ» ἱερὰν templa, detubra , it. Hef. 2, 1363, m. cum 
Ind. Dem., de acc. plur. νερὺς non bene, eptaor, dubirantibus ad Luc. 
3, 263. N:3. p. fq. N. 35. ignorante quidem eum Stp. Th., non tamen 
univerfam formam Atticam, cf. Mocr. p. 265. Herodi. Gramm. p. 439. 
Arift, ἂν: v.6ig. li 6trto fana, ut de fing. 1nd. Ael. V. h. Dfon. H. S. T. 


x. Fifch. Pal. et Ae! ch., ubi fyn. vez τῆς Ἥρας, 'Heaioy et τὸ Ἥραιον τέ- * 


bis » Hef,2, 674. 1. Suid. 2, 611. m., ut de Bg. ad. v. ἀν. fete e P: tro- 
pho Exc. adr, 2, 5. m.,. h.l. ob adiunctam pr. εἰς pro fimpl. Lat. zre; 


€f. 1,5, 4. m. aut adire, venire, convenire; ut capiendum quoque ap. 


Ael. V. h. 3,37. p: 294. |. 4... ubi gloffema eft V. L. συνελθόντες , quani 
quam per me vmm f quis cogitet vim praep, vulgarem de templis, edi- 
to loco fitis et de fcalis ante fores; tacente bic Nottro caufam, cur 
adierit Commodus templa , ut ΡΟΣ ἐν vel ad repetendum facrihicium 
fub initium imperii, jam in Pannonia factum, vel ob redirum i in urbem 
failvum, v. 1.5, 4. i 
; τοῖς ἐν P.) Lectio Ms. Sch. καταυλισϑεῖσεν quanquam in litteris vulga- 
tae reperienda, tamen videtur orta e glofla, nec e TP. aliquid de&nien- 
dum, nulhim in bac regione participium proferente, ubi ex utr. lectio- 


ne prz às flat pro. eic, Lat. ad, prope, zuxta, cum caltra Praetorianorun,. 


quos hic P. recte intelligit, ἃ Noítro per periphrafin indicatos, conftet 
᾿ extra Romam fuiffe; quanquam ἐν prop rje ettam valebit de ca Praetoria- 
norum pa: te y quae excubias egit 1n aula imperatoris in urbe adeo de- 
£ens; a quibus abi: Vern. vet.; intelligens urbis praefidium, quo de, 
diverfo illo a Practorianis, cf. Lipf. de magnit. Rom. Op. T. 3. p.27. 6. 
quibus militibus urbanis per fe non repugnat contextus, et quod agi- 
tur hic de fide in imperatorem, ad quam hi aeque, ac Praetoriani unis 
verfi, haud dubie sdftri&i, nuric eandem fervarant, cf. ad v. Schott, 
Diod. S. 1, $79. 1l. 42. et Xen. 'Ayp. Mor. 7» 5, 9. e: etap. Noftr. ἃ, δὶ 200 
fimilem Practorianorum periphrafin Tos. SgariiTdis y οἱ πρὸς τῇ Ῥωμαίων 
πόλει τρατόπ εδον εἶχον ὑπὸ τὸ καλούμενον ὄρος ᾿Αλβανὸν" ; equo loco et ipfo 
Ms. Sch. auctor hauferit , cum taceant Mss. rel., omifíIum a P. adv. ev9; 
reddente Sch. cum Bg., fed ,. reli&tis Romae militibus, ép. quum 
gratias ez//Jet** quam formulam et Dg. fervat, e P., it. Sep. Tb. .4ν 361. h 
hinc, aut ex 4, 4» 12. €, quem locum pofir. profert iolum v. eu. 2, 635- 
G. e Bud, C. D122, 49., etiam Abr, Dil. ΤῊ. p. $07. m., rem fic me con- 
cipiente , ut ὁμολογεῖν fag. fit propr., profiteri donum aliquod, f. fateri, 
fe accepiffe donum, aut daturum eíle id, ex snimo grato ac memori 
benehic; ;orum acceptorum, et in y., propr. adi. , defit fubft. ; v. C. δῶρα» 
in primis, fi formula adhiberüt de hominibus erga homigits fed quo- 
que ϑύμωτα f. ἱερεῖα y fi | erga deos, v. Ind. Gs. Chr. et L. Bof. Ell. p. (4. 
e. 150. m., fed, quoniam cum donis, quae aut pollicemur , - aut exiu- 


Ἢ 


L!BER 1. CAP. VHI. A. V. C. 933. CHR. N. 1806. 265. 


τιώταις χαρίτήριώ ὁμολογήσας tiis. aCis fervatae fidei, in 
τῆς Φυλαχϑείδης πίξεως, εἰς ; 
τὴν βασίλειον αὐλὴν ἀνεχώ- aulam Palatinam recefíit, 


enos?. — 
"ἢ Χρόνου βὲν οὖν τινος OA^yuv —— "Tempore equidem pauco- 


p) Ms. Ea. ἀνεχώρησεν cum v ἔφελκ. 2nte confonam , - v. t, 6, 19. 


bemus ex grato animo , fere coniuncta funt. verba, quibus teftificamur 
cbürinzimusque- ratum animum, qui fentiat ac intelligat, fibi bene 
factum effe, et eo laetetur, atque bene&ciorum auctori bene cupiat, in 
de fa&um eífe, ut zxae. fiinpliciter effert 1. 4. χάριτες f 47:5, et hine 
Gg. x. fateri gratias , Í. dicere, atque adeo 1.4. Bg.,. et infra 2,72, 6. δ. 
Θεοῖς χάξςιτας ὁμολογεῖν», Cf. Schol. ad Arift. Plut. v. 1055. e. 1198. et ad 
ν. 14. Hemfth. p. 475. b. Ind. Xen. Cyr. Luc. 3, 331. €., qui fueric 1o- 
CUS Stp. (xag. τροφῶν ἀποδιδόνοι τῇ πατρίδινγ reddere gratias patriae, no* 
mine educarión?:,) cum ibi de patria fermo fit, fed proprie tantum χάρι 
Te. ÀT., Ἴξ. αὐτῇ, τῇ πατρίδι» praemia pro alimentis rependere, xibi pr. 
l.81. ἀπονέμειν χάριν», tum Ind. Ael. V. h. y. θύειν, ubi potiora funt fubft 
illa ϑύματα Í. ἱερεῖα , cf. Vig. p: $0. ἃ. e. Hef 2, 1543. m. Suid. 3,657. m., 
etiam hic Nofiro brevius veríante, nec dicente, ubi gratias egerit Com: 
modus vel militibus, f. fenatui, ut Xiph. Sb. 374, 36. modo ἐλθὼν δὲ 
εἰς τὴν Ῥώμην, καὶ πρὸς τὴν γερουφίαν διαλεχϑεὶς, ὥλλα TÉ τινα ἀπελήρησει 
καί τι καὶ τδιοῦτον, poftquam Romam venit, orationem babuit in.fenatus 
in ea que /ieras nugas dixit, fed nibil deinceps de eratiis diferte. 
τῆς QvA.) Ea vis hic v. φυλάττειν, quae 8, 7.8. φυλάσσοντες ὅρκους (τὸν 
«ρατιωτικὸν ἔρκον,) €t ap. Eur. Ιου. v. 235. ἀξίων γεννητόρων ἄξια 494 
φυλάσσειν, dignos claris maloribus z:ores lervare.. Leisn. : . 
Eciam Sb. Ind. ex h.l, cum Βα, eD. reddit v.utr., non tenenteStp. 
Th. v. cum iübít. z;s., at notionem: illam pro Lat. fervzze, h.]. pro 
Confervare, retinere, non opprimere, ἢ σις. de animo fumitur, fed 
pro ποῦ violare, nec contra facere, fi de verbis et facramento militari, 
€f. 1, 5, 24. οὕ... G; Th. in v. Bg. 415, 57. fidem fervare, i. praeffare 
promiffum'* Dion. H. S. T. 1. lnd. τὴν πίςξιν Q. τοῖς δανείσασι, fidem ferv. 
ered., ᾧ. τὰς ὑποσχέσειζ" et fyn. infra ap. Noílr.7, 9, 7. Μαξιμίνῳ τηρεῖν 
σὴν πίτιν καὶ τὸν ὅρχονγ ubi ms. maxime ad animum refertur, íed óex. 
ad corpus et verba et ritum externum; illud Eur. quidem etram adhi- 
bente Kvpk. 1, 94.c., fed non loco iufto, cf. Krb. L. N. T. et Decr. 
Ath. p. H. p. 430. fq. ΤῊΝ 1 
εἰς τ. &-.) Ba. in Q. a. e P., cf. 1, 5, 27. €., fed in v. àv. feverius pro- 
prieque, pro rediit, viri recinente praep. fuam, cum et ante ibidem 
fuerit, cf. 1, $, 14., e Noftri tot locis fimilis nocionis.nullum tenente 
;Stp. Th., fed tamen notionem, pro ,redire, fe recipere, (ut D. hic) 
reverti variante Noflro pro 1, $, 27. €. εἰς z. Q. ἐπανῆλθεν αὐλὴν in ve 
fyn., fed in rel. alio ordinc. | 
| χρόνου — Toc) Subaudi ἐντὸς, aut hic vcn. cum rwy. erit conftruen- 
dus, ut τιμὴ χρόνου idem valeat, atque τιμὴν ἐπὶ χρόνον τιγὰ διατείγουσα. 
“Κεῖεῖ, ὶ 
Prior ratio eft potior, quam et Lat. lütp. uterque fequitur, ex- 


- 


- 


266. LIBER I CAP. VHE. A. V. C. 933. CHR. N. 18o. 


ἐτῶν ἃ τιμὴν πᾶσαν ὠπένεμε ᾿ rum annorum honorem o- 
" " μᾷ . ΄ : o. E. 
τοῖς πάτφωοις OiAocÍ, mav- mnemtribuebat paternis ami- 
αι τὰ Ey , /, . . j *11* ἁ 

τὰ TE. ἔπραττεν, εκείνοις ἃ cis, omniaque agebat, illis con- 


. 4) Comma hic A. al. cura Ms. lg., ne ad fq. τιμ. trahatur, v. N.  r) ak 
&nev. Leisn. in m. Ox. 2., quae cum focia habuit ἐπεν. ePar. mendofe. f) Hic 
colon in Ms. Ba. cim A. 1.», ut pundum in A. 2. t) δὲ B. r. R. mendofe, 
quanquam non per fe. Ὁ) D. r. L. cum Par. I. ἐκείνος, unde B, 1. R. ἐκεῖνος» 
quafi emendatiori accentu. ἢ t ^ 


pre(fo gen. Gr. per abl., qvem cafum utrumque temporis, in notione 
durationis, adiuvamus vulzo aliqua praep., [at.is, fed pro intra, et 
Gr. ἐπὶ» cf. L. Bof. Eli. p. $65. δ... fed fine Vs., (ubi Luc. funt 1, 3382. 
l. 99. et 386. 1. 60. Gs. etiam per ab'., fed 2, $32. 1.77. ἐπὶ juge ἡμέρας» 
in eundem diem, pro quo et valet Lat. 2//, noftrum awf, cf. Ind. Xen. 
Cyr. Z.) aut διὰ, cf. 1,4, 7. 18. et L. Bof. Ell. p. 475. ap. quem ne ha- 
betur quidem illud Rsk., quanquam de tempore diferte adhibicum, cf. 
Ind. Xenri. Pol. Z. et Stp. Th. z, 1201. G. m. qui et 4; 642. i. v. xe. ipfe 
talem gen. temporis reddit, ut volumus ,,Xen. ὀλέγου χρ- e«eésoi, intra 
breve tempus «4erz;'** non habens ib. fimile quid noítro, ubi fubft, xe. 
fit fimul! cum alio fubít. temporis, ut h. I. ἐτῶν, (ubi Sch. cum P. fedin 
Χο. noftrum locum fine Vs. fubiicit illi 1, ὅν 1. ὀλίγου qz. 0. τινος X2» 
quocum Noller variat non tantüm ordine fubft. et pron., fed et addito 
gen. ér., hbuicque accommodato adi. dA. , forte ut pr. formulam tempo- 
ris magis definiret;) nec in v. ἐσ, nec 2, 11. B. m.,. nifi ο»καιρῷ χειμῶ- 
yo;'* ut alio fenfu ap. Xen. Mem. S. 1, 4, 12. e. περιγράψαντες τοῦ ἕτοὺς 
&eivov, ΤῊ. Ν, 4. p. 48. ut certum anzi tempus eis praefcripferint, per 
Indd. nihil me reperiente, quam τριετῆ, τετραετῆ εἴς. χρόνον», v. Dion. 
H. S. T. 1. v. ἐστ.» neque in G. Th. et Lat. Indd., fed ap. Corn. N. 2, g. 
e. inverfam rationem , azzum mihi temporis des, rel., ubi nec in N. 
aliquid, nifi V. Le&., cf. de Bg. in τινὸς 1, 6,24.i., ubi et $. m. de 
Lat. temporis abl, per intra explicando in οὐ πολλῷ ΧΘ- 
' σιμὴν) Leisn. in m. Ox. 1 Petr. 3, 7. übi fane eadem formula, ad 
qvàm v. Kypk. 2, 434. e., nec tamen e Noftro, cuius unum modo lo- 
cum in v. tenuit Bud. C. 10:3, 33., unde Srp. Th., qui phrafin cum 
Lit. Bg. novit e Luc. (ubi eft 1, 260. 1. $6. fineInd., nifi v. Tipp. €. ; ubi 
et alius. adhuc,) it. ex 1f. Pan., ubi bis i, et e. fere, ed. Mor. p. 3. e. 
128. i., pro quo Dem. cum aliis Noftroque alibi νέμειν τιμὰς», per fimpl., 
quomodo reddunt Gr. compof. cum Ez. etiam alii, quia Lat. non dicunt 
atiribuere alicui Ponorem , ied tamen per alia compof., ut impertire et 
exhibere, ad fenfum paria, quorum prius adhibet Bud. l. L. et pofterius 
hic P., cf. fubí(L. zu. de principe erga cives etiam 1, 4, 7., hic mox fe- 
quente eius parte aliqua, dum Commodus amicorum fequitur. coníilia, 
quia approbat et pro bonis ac falubribus ca habet, in qua opinione ac 
cogitatione. boni, amicorumque fapientiac et prudentia honorem 
ponimus, cf. Suid. 1, 287. €. ὠπόνεμε, ἀπόδος, redde, ?ribue, fed Hel. τ, 
474. 1. ἀπονέμει» παρέχει. δίδωσιν», fine N. j 1 
πάντα) Sch. in v. 27e. gerebat om»ia'* in e. cum Bg. faciens, ubi, 
contrahenre P. duas enunciationes in unam, fed ad adi. z. explente 
fübft. πράγματα, explicabimus particip. per Lat. ita, ut uzerezur, ad omnia, 
illis confiliariis, illorumque confilio, f. per Zwn caufae modive, it. per 


LIBER I. CAP. VIII. A. V. C. 933. CHR. N. 189: 267 
; ! G ! 


συμβούλοις χρώμενος. ἐπεὶ 2. filiariis utens. — Poflquam 
δὲ τὴν πρόνοιαν ἐνεχείρισε τῆς vero imperii curam affum- 


copulam ef , cf. ad v. xo. cum dat. perf. duplici Stp. Th. 4, $87. G. e. p. 
4η. C. et Dem. fine Ind. 209, ult. et diferte 659, 14. 2v ἐμοὶ χρῆσϑε συμ- 
-βούλῳ , 1220, 15. τούτῳ χρώμενος σ., «οἷ. 617, 25: $1, 6., qua in formula 
licec fupplere ὡς ante fabtt. perf. aeque, ac facimus in v. boc ante fubít. 
rei, cf. Fifch. The. p. 9. a. e. tacente L. Bof. Ell. p. $65. fq. , cum P- 
liberius agente Vs. ad Ael. V. h. 12, 1. p. 712. 1. 4., cf. Ind. , fed cum 
Bz. fevere Gs. ad Luc. 2, 189. 1:43. , in quibus alusque locis v. xe. reti- 
net propriam notionem quodammodo, pro Lat. adhibere, non item alibi 
in eadem confiru&ctione, ut in Stp. xe. zw? φίλῳ f. 2x9eà , ubi fane ad 
Íeníum fubftiruas Lat. £4Zere f. experiri, cf. Iad. Xen. Cyr. Z. at rurfus 
alia notione ap. Luc.2, 11. 1.68. ἥσωσιν αὐτοῖς χρώμεθα. pro beroibus 
1105 zra/&amus, 1. reputamus, ἔτ gerimus nos crga eos, agimus cum 
ilis, ut cum her., c£, Ind. Xen. Cyr., quas cres notiones non habet 
Vig. p. 315. 154.» íed modo p. 317. a. m. aliam quártam, quae ib. fexco 
propofira eft loco ze. τινὶ λέγοντι, aliquem inducere Joquestem'* propr. 
adhibere, cf. Horr. Mifc. Cr. p. 10. m.,. hic quidem, dum cum evug£ov- 
λοις copulantur φίλοι, qui et ipfi funt alias conffliarii, moletijus nego- 
tium habentibus noftratibus, quam Gr. et Lat., qui in fubtt. φ. refpi- 
«iunt fimul vim eius propriam, fed cum adiuncto f. notione quadam fe- 
cundaria, ut fint amici, qui proprie dicuntur, h. e. amantes principis 
commodorumque eius, fed illi circa principem, a latere eius, et in mi- 
nifterium, auxilium ac confilium comparati, et tituli honeflioris re- 
rumque maiorum miniítri; unde nos facile hinc expediemus, fi fubtti- 
zuamus illud adiunctum, quod et ufus iam fufcepit, vertendo τοὺς Φ. 
die Mizifler, quos iaeculum verus minus barbare appellabat Ze Diener ; 
quae quidem pertinent potiffimum ad feveram vertendi rarionem quae 
retineat Gr. euyuf., ut concretum; quo mutato liberius in abítractum, 
ut fiat fuperius ,: 7//orum confilio utess: edam Φέλοιςν pro confiliar:i;, lo- 
cus in noítra lingua fuerit, fine tautologia inani. uod 
τὴν πσρον. ἕνεχ.) Exp. pof?quam imperii curam fibi commifft. Nam hicP. 
nimis fibi indulfit, Oxon. Ven. ἑαυτοῦ fine fenfu; nifi excidille creda. 
mus ἑτέροις poft ἑχυτοῦ. Tribus autem potiifimum rationibus adducor, 
ut id ad veritatem proxime accedere putem. Primum quia cota oratio- 
nis feries id requirere videtur. Namque πατρῴοις φίλοις, quorum antea 
confilio utebatur, opponuntur οὗ ἕτεροι, quibus poftea imperium tradi- 
dit. Forían dices, ;pfe iis opponitur. "At ftatim narratur, if/f impe- 
rium curae non fuitle, fed potius illud Perennio filiisque eius tradidif- 
Íe, quod aperte noílram fententiam confirmat. Deinde quia verbum 
acivum ἐγχειρίζειν melius convenit ad ἑτέροις, quam ad ἑαυτῷ, quod 
pofterius valde 1nufiratum foret: immo aílirinare aufim, id nullibi ob- 
vium efle; neque Herodianus, qui faepiffime hoc verbo utitur, alias 
fic dixit. Contra iisdem fere verbis utitur infra c. 9. (δ. 2.) oic υἱοῖς 
ἑαυτοῦ — Pyxuelas, πρόνοιαν τῶν Ἰλλυρικῶν «ρατευμάτων, €t ἢ», 2, (2.) Αἰμι- 


λιανὸς » ᾧ τὴν προν. ἐγκεχειρίχει , et palfim 1n alius locis, quibus addo lo- : 


cum Ael. V. h. 6, 1. ἑχυτοὺς ἐνεχείρισαν αὐτῶ, i1 quibus omnibus ferva- 
tur tranfitiva verbi a&ivi fignificatio. Si illud dicere voluiffer Herodia- 
nus, Commodum non amplius paternisamicis obfecutum, fuo arbitrio 
amperaffe: dicendum illi tuifiet , τὴν vg. τῆς ἀρχῆς ἐδέξατο vcl ἀνεδέξατο 


-.. 


a63. LIBER L CAP. VHT. A. Y. C. 953: CHR. N. 189. 


egxne ἑαυτῷ * , ἐπιτῆήσας fit fibi ipfi, praefe&to Prae- 
.X) Ms. Ua. v. dox. αὐτοῦ, Ms. Ve, v. d. éxvre?, at Ms. Vi. modo »,ἑαυτῶ —. 
ξαυτοῦ 4 v. N. ; Mem EACH 


Tt 
αὐτὸς , ut Infra 2, 3, (12) $2094 TE ἐγπεχειρισμένα- Denique quoque 
Pol. fic legit, uti ex illius verf. patet, ez dein totius imperii alis de- 
zmurdata. Quare non dubito, quin ἑτέροις in textum recipiendum fit. 
At hoc non íatis conftat, utrum loco eius tam £zvza, quam ἑαυτοῦ εἴπ 
ciendum, an ἑτέροις huic fuperaddendum fit. Sezoré. 

Ad tuendam fect. vetuítam haec videntür prodeffe. Primo fane di- 
cetur, ἑχυτῷ Oppont ilis pr. zzr6. φίλοις, Ut cries fit, non amplius 
Commodum adhiSuiffe confilia veterum illorum patris amicorum , fe 
fine 1is fotum reip. curam getille, ab initio quidem: Sed cum Peren- 
nius veniffet in eius familiaritatem: iile Commoduin nor inodo deduxit 
2b omni cüra negotiorum publ, ad mollitiem et delicias, fed etiam ad- 
cuxiffe potuit, ut paternos amicas fperneret, fibique vindicaret foli re- 
rum adminiftrationem , fpe fretus, fore, ut ita per Commodi ftuiti- 
tiam ignaviamque ad fe denique devolveret omnia, cum et $. 4. Nofter 
narret Perennu arres eiusinodi, quibus amicos illos Commodo reddide- 
rit odiofos ad necem usque. Sed dé v. £yz;, praeter dicla ad 1, ς» 9. δ.» 
haec modo cogbeovi, non habere Stp. Th. exemplum cum acc. rei et 
dac. perf. , nifi phyfico et proprio feríu, non autem improprio, ut bic, 
quanquam hoc improprio quacdam cum acc. rei folo , fine iilo dat. perf., 
quibus add. Ind. R. Or. V. 7. If. cum Dem. Ael. V. h. Sb. e Zof. 1, 49, 
5. ct Rs. ad Polb., tum haec fcribere D'Orv. ad Char. p.246. e. s&yxec 
etes» ct ἐγχειρισθῆνχι ν pro eriseder) €t πιτευϑήνοη, de rebus, ut ita dicam, 
non corporalibus, uti πρόνοιαν, ἐπιμέλειαν», puto prifcis: purioris Atti- 
cismi Au&oribus rarius ufurpari, ap. alios paffim* recte, cum illos τὸς 
rum acc. repercrim modo in 1nd. Dion. Caf., et praeterea v. éyx. cum 
acc. perf. 1n Ind, Xen. Cyr. et lofepl., cum dupl. cafu perf., et dat. et 
ácc. , in Ind. R. Or. V. 4. Xen. Bach. Z. ex Agef., Acl. V. h. Plut. Hf. 
Gem. Pieth., cum acc. perf. et dat..tei R. Or. V. 7, Ant. , ubi e fimul 
cum adv. , quale etiam de re, fed fine omni cafu ap. Xen. Oec. $, 10. e4. 
"ubi Vs. ed. ΓΗ, V. 4. p. 328. explet cafusrei ac perf. am, dequo Stro- 
'thus quaerebat, quanquam non extat ap. alios v. éyx. cum ace, rei et 
dat. perf. ifto pron. ἑχυτῷ . €t folus Noter hoc v. ita rexit, ec tantum 
bic, nec alibi iterum: tamen propter id folum lectio quaedam et rectio 
nondum videtur efie tentanda,. fed quaeritur hoc, an calis conttructio 
vitiofa fit, quoàd vel fenfum, vel ufum loquendi et analogiam. Igitur, 
nt vidimus , ap. alios effe cum noftro v. dat. perf, aliquem: ita et No- 
fter ei tribuit eiusmodi querdam dat,, pron. recipr. ézyra , qui primo 
'vitii nihil habet a fenfu, quia, five Noítri formulam reddas cum Ox. e 
Stp. ad m. P., five cum Bg., femper exiítit fenfus commodus, quiqug 
nitatur analogia linguarum et fimilibus formulis fcriprorum Lat. , 1n quie 
bus nemo quid vitiofi quaerit, ur recte dicatur a/ig9/5 committere fibi 
aliquid , f. affumere fibi aliquid, quia dicicur eiguis quid Αόὲ vindicare, 
avrogare, tribucre, imiumgere. Atqui haec paria funt nottro Gr. ἐγχ- 
"πὶ ἑαυτῷ. Deinde folenne eft Noftro, aGiva verba cum pron. recipr. po- 
nere pro med., cf. 1, 2, 5. m. Sed Thuc. in his 373, 80. ἀλλὰ καὶ Tovg 
"κινδύνους ἡμῶν ἕνεκα μξλλον ἡγούμεθ ἂν Pyxsiclaena924 αὐτοὺς ν᾿ med. feniu 
adnibet v. Pyxtiel2sc9s,, h. e. pro ἐγχειρίζειν ἑχυτοῖςν ut fit, pericula 


! 


LIBER 1. ὉΑΡ, VIII. A. V. C. 933. CHR. N. 180. 269 


Dr ' NE. 3... NL i A YT 
τὸϊς φρατοπέδοις Περέννιον, &v- torianis. Perennio ; homine 


- fibi Zemandare , imponere, iniungere, capere, i.e. tropo alio, pericu- 
Ja adire, obire, fuícipere; unde bene non modo Schol. ad v. 79. i. τὸν 
xíy2uyo» αὐτοὺς τὸν ὑπὲρ ἡμῶν ἀναδέξασϑο wycvus9z, Íed et Vs. ed. Ducks, 
imo vero exiitinamus ,. pfos noftri cawía eo facilius pericula fufcepturo:, 
bene etiam aor. reddens per fut., ubi eriam procedir praef. Sic, quod 
Strothus ad extremum requirebat, noftra formula, τὴν me. τῆς à. ἔνεχ- 
$xyrà , (quem ordinem legitimum Notter laevitatis erzo mutaric,) eadem 
erit cum illa, τὴν ve. τῆς &. ἀνεδέξατο 1. ἐδέξατο, quemadmodum ἐγζει- 
φίζες3.. τοὺς và. eft 1. 4. ἀναδέχεσϑοι τοὺς x3. Proinde Noftri dicendi 
ratio ad fententiam valebit pro his, iinperii curam fufcipere ipfum, im- 
perium fufcipere ipfum , imperare ipium ac folum et fine paternis ami- 
cis. .Quod quidem feciffe vere Commodum, faltem ab initio, ut fupra 
dicebam , et per tempus aliquod, oftendit illud, quod ftatim fequitur, 
ἐπιςήσας T. S0. Περέννιον, cum, praeücere aliquem alicui rei ac muneri, 
fit in parcibus imperii exercendi reique publ. adminiftiandae. [τὰ qui- 
dem remotis, opinor, dubitetionibus fuper h. l., petitis cum e rc ipía, 
tum e verbis ac phrafi , quae reliquae funt duae, a P. et Mss. obiectae, 
videnturhuiusmodi. Primo quidein P., nec Graece dottiffimus, nec fe- 
verus in vertendo , fed liberrimus í2epe; ac fenfum exprimens utcun- 
que, non fibi vindicet multum fidei auctoritatisque. Libertatem qui- 
dem eiusdem etiam hoc in loco arguac illud adi, zoziss. Àn «t hoc in 
Gr. olim fuiffe dicemus, aut Noilro deinde obtrudemus? Accedit. per 
vicinitatem litterarum non vüleri fimile vero, ἑτέροις excidille ; unde et 
ipfe Strothus fatebatur, locum ἐς ncicire, ubi reponendum. Quo 
autem P. a/i/: ducere quem poílit, pauio poft dicecur. Omitto prae- 
terea legem illam criticam , quae íencit, ut locum zligauem prius intere 
-pretando, qua: corrigendo, adiuvemus,; utque iuractus relinquatur, 
ubi fententia fic non abfurda, fed commoda. Qvam cuin effecerimus 
explicando: nec opus erit ἑτέροις addito. Altera dubitatio a Mss. noflris 
fane levifhina omnium eft. Nam primo varietas eorum in ἑαυτοῦ ct 
αὐτοῦ, (folennis illa, v. e. g. Luc. Ind. in V. L. v. £, ubi et illa in 
ἑαυτῷ €t ἑαυτοῦ, qualis in hoc ipfo Noftri loco,) orta eft e confufis (ibi 
fimilibus litteris ac vocalibus e et ev, in primis fine Iota," quod dee!fe 
conilar in Mss. antiquioribus, cf. 1, 7, 6. 9. m. Porro illo Mss. lectio, 
quod et Strothus ceníuit, plane abíürda eft, cum v. 277., etíi alias, 
ut fupra monítravimus, fine dat. perf. aliquo pofitum, eciam alibi ap. 
Noflz. , ubi dar. ille facile adiicà mente queat, e prioribusque repeti, 
tamen ἢ, l. requirac talem daz. perf, ut quisque fentit, nec Strochus 
negat, quod, €o dat. omiílo, ambiguitas oritur, ut nefcias, fitne füp- 
plendum ἑαυτῷ» an ἄλλοις Í. ἄλλω», quae fit fcribencis neglisentia fupiaa, 
€um ad fenfum in fupplemento utr. inultum interit; ut adeo hic pro- 
fecto opus habeamus quodam dat. perf. , non gen. Mss., in quo tamcn, 
inaxine in Ms. Da. αὐτοῦ. quaerere aliquis fuítineac illa, jam anre pofi- 
ta, ἄλλω 1 ἄλλοις νυ quod poílr. P. a/i/ prortus refpondet, ut credas, 
eum id in fuo habuille exemplo. Sed vel in hac tam blandiente con- 
àeQura, ec a litterarum: ductu. parum modo abeunte, tamen nihil εἰ 
veri fanique, fed non tantum violatio eadem legis fuperioris criticae, 
verum ct hoc incommodi, prino, quod a Notiro deinceps non memo- 
rantur αὐλὴν iique plures, fed modo unus iile Pecennius, fecundo, quod 


| j | : | 
470 LIBER I. CAP. Vill. A. V. C. 933. CHR. N. 180. 


δρα TÓ' μὲν γένος Ἰταλιώτην, quidem Italo, fed qui mili- 


iMlüd ἐπιτήσας ipfi tribuitur Commodo, adeoque dicuntur duo, a fe di-- 
vería, Commodum imperii curam ec íimul habuitfe et tradidiffe alteri; 
4:16 repugnant; πη quis dicat; Commodum praefeciífe per alios, ut: 
Lampr. in Comm. p. 491. i. graviora fer Cleandrum faci-zs, quam fece- 
rat per Perengem, et p.512. 1. agebantur que omn:;a per alios. — Per 
hanc aurem negligentiam, quum et annonam valtarent Zi, qui £unc remp. 
gerebant. Verum, ut haec poflunt ac debent iatelligi de tempore in- 
fecuto, cum, femel a Perennio et Cleandro corruptus Commodus, fefe. 
ignaviae dedilfet, cf. infra 1, 11, 15. e.: fic femper res redit ad hoc, qui 
fuerint illi alit, quos racec et Xipb., narrans, poft mortem Parerni, 
raefecti praetorio, flatim Perennium fucceffifle 377, 20. iqq. in iisque 
Ped τοῦ, Κομμόδον ἀδματηλαξίαις καὶ ἀδελγείαες ἐκδεδωκότος ἑαυτὸν, καὶ 
σῶν τῇ ἀρχῇ προσηκόντων οὐδὲν» ὡς εἰπεῖν, πράττοντος. ὃ Ππεφέννιος ἠναγκάδετο 
οὐχ ὕτι τὰ «φατιωτικὰ, ἀλλὰ καὶ τἄλλα διὰ χειρὸς ἔχειν» καὶ τοῦ κοινοῦ προςτα" 
σεῖν. liae vero difficultates non funt in lect. vulz., quam adeo ipía ilia 
commendat facilitas, ut interpretationem noflram fimilis locus ap. 
Lampr. p. 488. ?unc Perennis cunca fibimet vindicavit. Addo hoc, etiam 
in depravata Mss. lectione vulgatam elucere ac deprehendi tamen, le- 
gemque Grammaticorum efle, uc vulgata fervetur cum , ubi Mss, lectio 
fic corrupta, quod facile oftendit hic illius fenfus abfurdus. — Caccerum 
et ipfe Vern. ver, deferit P., propior noftrae expofitiont , pro cuius Vs. 
dixerimus potius, Ze Beforgung 4er Regierungsgefcháfte cb felbit an- 
emo[fen Y. zueignen, it. die Verwaltung des Reiches f. Staates , c£, 1,6, 23. 
ΤᾺ.» ut tamen τῆς zex. maneat hic pro negotiis et rebus gerendis in im- 
pe'io ac dignirate imperatoris; tacente G. Th. de bg. formula, fed Sch. 
fequente partim P. in. ,,zg. immpetii curam et moderationem demandare 
alicui , ἐγχ. commendavit curam zmperi , &. fibi. 
ἐπιτήσας) E P. in Latt. etiam Ba.; nominatim in v., ut alii, cf. Ind. 
Xen. Z. Pel. ec Cyr., it. Sb. e Zof. 1, 11, 3., quod Lat., ap. G. Th. 
cum Gr. n., aliunde etiam agnoícit Stp. Th., íed τὰ se. modo pro ἡ" 
exercitibus f. militibus, non aucem peculiari feníu, de militibus Prae- 
torianis, quo de tacer quoquef. Érn., non item Per. de Praetor. p. óór. 
1. 144. i. 233. m. 73. m. quoniam hi milites, minimum novem illia 
numero, in una caftra extra portam Viminalem fub Tiberio fuerant con- 
jun&i: inde fadum, ut 7s urbe Romana, (ἐν Ῥώμῃ fupra 1, 7, 12. m.) 
quando fimpliciter caf]ra memorantur, intelligantur. caffra Praetoria'* 
et, cum caitra locusque dicanrur pro hominibus, ibi verfantibus, hinc 
cafa Praetoria Í. caflrra limpl. 1. 4. exercitus f. milites Praetoriani; ubi 
lur. Gr. τὰ se. vel univeríe pro fing. capietur, vel ob amplitudinem; 
ficut Lat. czffra dicuntur pro uno tantum, ct acque caftra Praetoria, 
ac caflrum Praetorium ," cf. Per. l.l. p. 143. m. 543.1. 244. m. p. 16. e. 
549.» monens, in his fubtt. Lat. ac Gr. proprie efle ellipin vel adi. 
Praetoriunt. Praetoria, vel Praetorii f. Praetoriorum, cf. p. say.fqq. cum 
Krb. ad N. T. p. 266. m., variante Bg. in nomine hominis, qui hic a Noftro 
producitur, dum id exprimitnunc in declinatione fecunda, ut hic, nunc in 
tertia, rationem priorem fequente P. perpetuo, ut poíteriorem Lampr. in 
Comm. p.485. íqq., it. 5b. Ind. Lar., in Gr. autem cum Noítro faciente Xiph. 
377, 20. 144. et Dion. Caf. p. 1210., ubi ramen Vs. femper per terciam 
declinat. eloquitur ; qui quidem Perennius quomodo fe in animum infinua- 


LIBERI. CAP. VIII A. V.C. 933. CHR: N. 18o-. 271 
᾿φρατὶιωτιπὸν δ᾽ εἶναι δ υκοῦνῥα; teris haberetur, quo potiffi- 


. git Commodi, Nofter deinde memorat, per conceffam voluptatem ac vacui- 
tatem ab-omni labore; uc tamen ap. Commodum acceflerit forte et. co- 
gitatio potentiae, quam tenebat Praetettus Praetorjio, qua de re fubii- 
ciemus quacdam, profutura quoque ad alia Noftri loca, e Per. 1. l. p. 
$96. e. ,quibus ex omnibus liquet fauis illa paene infinita corum, qui 
Praetor. Cohortibus praeerant, porentia; unde et factum, ur tandein 
vix quisquam novus et novae familiae Imperator extiterit , nifi vel Prae- 
fectus ipfe, vel per Praefectos, et ut Imperatores haud facile quenquam 
iflhoc munere ornarint, nifi coniunctiffimum et fidiffimum fibi amicum, 
ne alius quisquam hac tanta poteflate adverfus fe abuteretur, aut ea 
fubnixus ad imperium adfpiraict, ut vel fic tamen fecerunt quam plu- 
rimi. Curam et ftudium id cavendi vide fis iu Commodo ap. Herodi. 1» 
9, (24.) Quia ergo tanta fuir pocentia in. fimplice iila Praetor. Cohors 
tium praefe&ura, et quia idciico Caefares ad eam non nifi fidiflimos 
fibi produxere, ac denique quia, quae volebant, omnia per eos potiifi- 
mum debuerunt in Urbe exíequi: nihil profecto mirum, fi eos quoque 
potiffimum adfumferint in longe praecipuos rerum fuarum Adminiítros 
et Confilierios , atque adeo illi Praet. Coh. Praefccti praefuerint fic tan- 
dem omnibus paene rebus, ad Imperatorem et Aulam peruünentibus(p. 
$32. 1.) Caeterum, quia Imperatores fummam fibi vindicabant in Rep. 
poteftatem , eam autem ac fe fimul tueri debebant per Milites Praeto- 
rianos: hinc fane factum, uc, qui illis Militibus praeeifet, maximam ap. 
Imperatorem , et ei fecundam in Urbe et imperio obtineret potentiain.'* 

τὸ p. γεν.) Bg. e P. omittic fubft. τὸ γεν.» in quo acc. primum conve- 
niunt de ellipfi pr. κατὰ, cf. L. Bof. p. 512. e. , non item defenfu ac Vs. 
Cum enim ille acc., five cum artic. , ut hic, five fine co, v. Gron. ad 
Herodr. N. p.54. b. e., occurrit cum nomine reeionis f. loci, ut h. l. 
*jra^. : ibi tum vertunt quidam pgezere, v. c. Gs. ἃ Luc. 2, 97. 1l. 5. , for- 
te pro gente, quae duo faepe miícentur, in primis ap. poctas, utidem 
Gs. diferte ib. p. 604. 1. 22. Καππαδόνην τὸ y., geüte Cappadotem , ine 
verfo ordine, fed Stp. Th. 1, 833. C. m. ,yy. exponitur etiam ma:io, 
Synef. Σύρος τὸ y., Syrus matione, Herodi. l. 1. (hinc, et tamen e P, 
h. e. cum Bg. neglecto τὸ 5.) Plut. τὸ y. i£ 'ne£ov πόλεως, Orci civi** 
quod, ob fq. praep. et nomen urbis, reddetur potius, pa£ria, f. quoad 
patriam ex Oreo urbe; qua de vi τοῦ γεν pro patria f. loco natali v. Ern. 
Call. h. in Jov. v. $. , qui tamen et ipfe tantum in Lex. tenet ,'y. — 
2) gens, natio* ut L. N. T. Krb. cum οΣυροφοίνισσα τῷ γένειγν Syro- 
phoeniifa genze'* at Fifch. p.231. e. ,;y. genus, gens, natio, — Κύπριος 
τὸ yy. , Cyprius genere'* cf. p. fq.i. Nr. 2; e), fed Schw. p. ago. a. im. 
»y. populus, natio, civitas qui dat. f. abl. eít proprie ille Lat, stp. 
abl., ad noftram formulam adhibitus, fane fyn., cf. 1, 7,6., etiam fine 
articulo occurrens ap. Ael. V. ἢ. 1, 34.1. ἀνὴρ γένει Mágàog, homo quidom 
genere Mardust, varians idem cum noftro acc. ap. Pal. Fifch. 6, 5. ubi 
Ind. τὸ y. Αρχκάδιος, natione, genere, rca: cf, Ind. l'ab. Aet; Ef, 
fed ap. Fifch. etiam κατὰ γένος Αἰθίοπες» per claflicum locum, ob difer- 
tam pracp., in prioribus oppreffam, qusle plenum non eft ap. L. Bof. 
L l., fed ap. Dem. fine Ind. etiam elliptica Noftri foriula 894. 2. ct 
ἄνδρα τὸ μὲν γ. Μεγαρέα, μετοικοῦντα δ᾽ ᾿Αϑήνγσι αἴριν 27.» ut ap. G. Th. 
v. genus nihil, quam pro gente, ar ap. Virg. Aen. 5, 285. Crejja genus 


' 


272 LIBERI. CAP. VIII. A. V. C. 933. CHR. N. 185. 
(διὸ καὶ μάλιτ αὐτὸν ἔπαφ- mum nomide eum praeeffe 


Bbolo£ , ubi Met. R. fecundum gezszs'* pro quo et fevere dicas 4uo22 
genus, cf. Ind. Corn. N. v. i. 5genere Graece , — fic vocatur , qui ge- 
nus quidem ex Graecis ducit, domo tamen et patria Graecus non ell* 
quae e(t vera explicatio ac proptia, ut primo fevereque, etiam cum no- 
mine loci, τὸ y. cum affinibus formulis valeat i.q. 1, 7, 6., etilla Vern. 
Utr. cz32» gebohrnen J/a//nmer, et ave/cher vou Geóurt ein ltal. aar, 
(recte fuppletum parucip. ὄντα refolventis,) qua cum netione coniuncta 
.eit altera pro gente ac natione, non tamen neceílario et femper fertia 
pro patria, quia v.c. aliquis habere poteít parentem Graecum, nec 
tamen ipfe natus effe in Graecia, fed alibi, ubi parentes, migrantes 
alio, eum genuerunt, quae demum eius fit patria; unde femper e con- 
textu res et notio reperienda, ut hic ex adiuncto Irza., in quo verten- 
do diffident hic Latt. Inttp., ut alii alibi, fed ut res fit eadem , quae 
I; 3, $. e. in Σικελιώτης» diftinguentibus aliis '"Irzaur4e ab Ἰταλὸς, aliis 
minus, quorum prioribus Ἰταλοὶ funt Italiae incolae antiqui, ac nati in 
Ptalia et ab Italis, fed 'Irzjizro, peregrini, in Italiam aiiunde profecti, 
et in Italia commorantes atque habitantes, c£. Khodig. Lect. Anc. i. 9. 
.26. e.. Salm. ad Scriptt. ἢ. aug. T. 1. p. 845. a. m. 2, 842. a. 1. Stp. 
Th. Ind. Fifch. Aefch. Suid. 2, 154. m. Ammon. p. 77. m. cum N., it. ad 
"Thom. M. p.792. b. e., Men. ad Diog. L. p.72. a. e. Weti. ad Diod. S. 
1, 483. b; m. Ν. 29. Hemfít. ad Luc. 1, 389. b. m. N. 97. ᾿Ἰταλιώτης Σκηπίων», 
]talus Sczpio, ad Dion. Caf. p. 1121. e., ubi Gr. noilrum cum P. hic red- 
ditur Ztalicus, quod propr. aliud Gr. eff, cf. Stp. Th. et G. Th., ubi 
Bo. cum Gr. n., quae utr. Latina Sch. tenet, íuntque et ipfa eadem, . 
e Caf. ad Spart. T. 1. p. τα}. b. m. burm, ad Suet. 1. 4. p.400. b. c. 
»Malici fusz origine [;44** (quo ipío Lat. abl. reddas noítrum τὸ y.) 
Catan. ad Plin. ep. 9, 33, 2. e. 1t. 6, 19, 6. in textu Πα ένα praedia, led τὰ 
argumento Zt2/a; ficut ap. Noflr. 2, 11, 7. et $. fq. promifcue ponuntur 
"Ir&uTo4 €t Ἰταλοὶ, quod ες agnofcit Caf. ad Spait, ]. 1., qui, ad itum 
locum refpiciens, fcribit Kali — confilio cati principis Auguíti, otio 
et pacis artibus dediti, parcius milicabant.* lam, cum de Perennii na- 
talibus nihil mihi innotuerit: ex ante diíputatis τὸ y. "«Irza. capiamus 
fic, ur fuerit natus in Italia a parentibus ]talis, 1. qui, nif; nati eflenc 
in ltalia, certe tum ibi habitarent ac commorarentur, cum fijius naíce- 
batur, et, de Burm. fententia, ut non Komae natus fuerit, nec a pa- 
rentibus, omae habicanribus, íed-extia urbem Komam. | Caecerum, 
ut plene formulam exponamus, addere placet baec, ex lnd, Ael. V. b. v. 
X. 2. €. »»ἱ κατὰ yfvog, gentiles, eiusdem gentis f. generis. homines** 
partim e Vs. ad latus 1, 14. €. , fed kifch. "Ehe. 1b. »»κατὼ y.» lingula- 
tim, — feparatim** ut ec in v. ye», quod rectum, de lege, cum praep. 
cum íubít. facit adv., fed ur feverius fic reneretiz et univerfe, quibus 
paria haec.is genere et ip uuiver[um, utque Filch. expofitio. pendear a 
notione alia fubit. yev. cum ponitur non pro re univerfa, quae lub fe 
habet multas, fibi fimiles, fed pro fpecie ac forina, quae comprehen- 
. ditur toto zliquo ac genere dialectico; tenente Stp. ΤῊ. 1, $33. D. e. 
tàntüm γυκ. γεν. feneratim, per generis complexum** cum Fiích. ratio 
vaieet etiam e Lat. ufu vocabuli gezeris, v, G. Th. 795, 75: 154... in 
quibus facile reperitur fenfus, quia non additur nomen regionis, ut 
fupra; Lat. Bg. ad ga, cD., nofcente etiam Stp. Th. 1» 439. C. m. 


à 


LIBER I. CAP. VIII. A. V. C. 935. CHR. N. 180. 273 


"qv ἐποίησε τῶν ςρατοπέδων,) voluit exercitibus, adolefcen- 


». fimpl. pro ἄνθρωπος» ut vir, pro homo* fed non íubüciente fimile 
-quid noftro , (ut nec G. Th.) ubi {δε cum fubít. gentis f. loci, praeter 
iftud ἄνδρες ᾿Αϑηναῖσε, 1n quo aut redundare putanc fubít. 4., aut va:iie 
reddunt, cum Bg., vel fevero Lat. vir, cf. L. N. T. Schw.ec Krb. cum 
Ind. Fifch. The. Aefch. ec Pal. it. Vs. Ael. V. h. per loca Ind. 

egar. — δοκ.) In seg. Bg. deferit P., quocum partim Stp. Th. 3, 1076. 
€.. »se. dr. etiam, qui rei militaris peritus eit, — Herodi. 1.1. — milita- 
ris dilciplinae peritum* modo gradum adi. tenens rcéctiorem, fed notio- 
nem ex eodem iterum conftiraens, quae tenetur quidem lege illa et ob- 
fervatione Grammaticorum, ut adi., in κος {. ικος finientia, innuant 
peritiam, artem, facultatem alicuiusrei, cf, Fifch. Praef. δὰ Well. Gr. ed, 
noviff. p. 11. e., fed a Stp. tamen firmata eft tantum ex ἢ. l. er Noftri 
alio, non mihi reperta praeterea, nifi in L. Ern. , ubi et altera haec Stp. 
1. l. G. m. ,,homo aliquis se. dr. ; qui militiae ftudet** bh. e. , credo, ía- 
vet, deditus eft, vitam remque militarem amat er tractat, quae notio, 
priori coniun&ta, nec ab ἢ. l. aliena, tamen quoque tacetur per Indd., 
ubi modo prima Stp. et L. Ern., pro eo, quod ad nuilites pertinet, iis 
conveniens eft f. folenne, R. Or. V. 4. Dem. Xen. Pol.Z. Dion. H. S. T. 
1. Luc. Plut. Hf. et Iofeph., c£. D'Orv. Ch. p.674. i. ec G. Th. in Bg. 
cum Gr. n., ubi ,Plaut. militaris 2ozmo** fine explic., etiam ibi in N., 
ut varie exponitur Hor. od. 1, 8» 5., fed Cort. ad Sall. Cat. 45, 2. ho- 
mines mi/itares ,,h. e. magnum militiae ufum habentes, exercitati in re- 
bus bellicis** quae iuventStp. notionem ad ἢ, l., ut tamen forte Nofter e 
Lat. hauferit; nihil in rem ac laudem Perenni ab hac parte tenente me 
€ Lampr. in Comm. p. 426. 144. et Xiph.. fed Anglis ap. Heyn. H. 4, 
1916. 1., ptaedicantibus hominem, utegregium belli ducem, e/zez vor- 
trefüiichen Fe/dberrn, íed nullo tete adhibito, forte e P. ducentibus, 
nobis ut fufficiat es. Kziegsmann, Kriegskundiger, Kriegsverffándizer ; 
in reliqua parte huius loci vi&o P. a Bg., qui vertit v. 3. act. per paff., 
de communi aliorum ratione, ut Srp, Th. 1, 1029. Α. m. ,,2. videor** 
fed non, ut hic, de perf. cum inf , quem Bg. opprimit, putancibus et 
aliis, redundare aut v. e/&,, aut etiam v. δοκεῖνγ quod modo periphra- 
fin faciat verbi, in inf. adiunCli, cum mclius illud (tatuant, in hac for- 
mula non femper efie quid incerti, nec opinionis tantum , ut nec eítin 
Lat. videri cum inf. , quod recte comparant, nec cquidem hic fperno, 
fed. qui miZtaris efle videretur, quod deinde de animo 1, 4." putaretur, 

exiflimaretur , quibus par Bg. , v. G. Th. 854, 26. fqq. Bud. C. 126, 44. 
275» 38. L. N. T. Schw. ec Krb. cum Obf. p. 319. e., Kypk. r, 181. 
246. 2, 274. m. Munth. p. 149. 6. Locsn. p. 327. Abr. ad Aefch. 2, 200. i. 
et Dil. Th. p. 123. m. 447. e. 652. i. Bg. ad Arift. Plut. v. 422. Hf. ad 
Plut. p. 26. Heya. ad Epi&. p. 136. m. Hdb. ad Xen. p.71. m. , ad Vig, 
Ρ. 3o5- N. 55. a. Ind. Ael. V. ἢ. v. e. Xen. Z. emnes cum Fifch. The. 
et Acfch. 

διὸ) Malim δι᾽ ὃ x. p. i. e. ob quam pctiffimum caufam.  Inclufi autem 
parenthefi ifta, ne curfum orationis interrumperent. Srepé. Sic Salm. 

mendat Achill. T. 1, 7. ad p. 421., pro διὸ παρῆν legendum monens 3/ 

7. Berglerus legit cum Stp. 3/ ὅ, Lei:z. 

Non opus pugna et correctione, cum fint eadem; et Stp. cft in- 
€onflans, nec memor fuorum in Th. 2, 1505. D. i. 2d, pro δι᾽, ὃ, 


8 


1 3 «NIS 
Y ) M 
- m 


274 LIBER I. CAP. VIII. A. V. C. 953. CHR. N. 180. 
τῇ τοῦ μειρωκίου ἀποχρώμενος tis abutens ifle aetate ᾿ fivit 


quamobrem , quocirca, proinde. It. διὸ καὶ et διὸ δὴ eadem fignificatio- 
ne* ut Sch. ,,3. coniun&. ex διὰ et δ, quapropter, qzamoórem.*  Nem- 

Xj, ortum e δὲ 2, ab initio fcribebatur quoque fic duabus vocibus, 
{ς΄ deinde tantum una, haud dubie e ferie Codd. omnium una, eftque 
adeo primo ac fcvere caufalis particula, ubi fuppleas fubft. vel αἴτιον, 


(cf. L. bof. Ell. p. 23. m., unde exiftir Lar. illud Scp. in N. οὗ quam 
caufam.) vel χρῆμα Í. πράγμα. unde Lac. alterum Stp. ac Sch. quam ob 
rem, quod, per íe dividendum, tamen vulgo fimiliter una voce fcribi- - 


tur ex eazdem Codd. coníuetudine, fine diicrimine fenfus; ut in rel. 


Lar. iftis quapropter et quocirca voces tanrum alio funt ordine, et in | 
primo etiam numerus 2lius, fed id hauddubie i. q. propter quae, et. 


pofterius quocirca potius Gir. καϑὸν pro καϑ' 9, ci. Exc. ad zr, 1, 5. i. et 
G. Tb. per illa Lat. omnia, quorum quazi6órez; habet Gr. noftrum, quod 


b. 1, etiam in notione caufae valet, et pro noílro deffwegen f. aveffwegen, 
, v 


quanquam baec funt proprie Gr. zeZvex« , pro τούτου Ew.» €t οὕνεκα,» Ut 
Lat. Pg., e'Stp. ad m. P., etfiliberius, tamen fyn., pro qua de caufa 
f. quare, cf. G. Th. 457, 4. 154.» quae notio manifetta eit, ubi Gr. itat 
poft diftin&ionem minimam f. comma, cum, poft maximam et punctum, 


etiam accipi poft pro Lat. zzzu7z, fenfu inferendi, (quanquam ct ibi | 


: ineft caufae notio quaedam.) aut pro particula Lat. aliqua ordinis et con- 
fecutionis, quam tertiam vim fumuat ob locum aliquem facrum, cf, L. 
Ern. et N. T. cum ind. Ern. Poib. Rs. An. ad eundem p. 180. 1. et Ind,, 


it. Hf. Plut. et Fab. Δεῖ, iz. Fitch. Aefch., ubi et διὸ, fequente xz), quo | 


de Stp. non bené, redundare putans, et hic in N. ac Vs. omittens cum 
Bg., pro etiam, cum fic διὸ καὶ Lat. vzZe ert, liberius converfum, fed fe- 
cundum fuperiora quem οὗ rem e£ , ut diferte ad Xen. Mem. S. t, 2, 20. i. 
habet Vs. ed. Th. V. 4. p. τό. m., fed male xz) poft διὸ reddit £antum Ind. 
Fab. Aef. Hf. v. κι. utin 24 49i δὴ» quare** quo et rendir fupra Stp., 
cum fit Lat. fropzerea igitar , cf. ib. 110,2. ct 93, 2. διὸ δὴ καὶ A. propterea 
igitur ez Í. eriam, cf. Hef. 1, 998. τῇ. did, διὰ τοῦτον fine N., ut Suid. z, 
$91. e. line explic. Sed Sch. in καὶ yg. ct maxime** videtur x. copulafle 
cum fq. gp.» ubi fit potius Lat. ve/ maxime, cf. Exc. ad 1, 1, 1. e. Filch. 


Ind. Pal. v. utr. cum Wy:tb. Plut. de fer. n. v. p. 12. οὖν ubi camen fine 


Vs., tacentibus Stp. Th. L. Ern. Vig. ec Hoog. Op., ut de Lat ve/ cum 
illo adv. aut adi. zmexzzus Hor. Turf. p. 1088. e. Nr. 18. ecInd. Ern. Liv., 
fed Corn. N. ,,ve/ maxima Zeus; ἐπιτατικῶς"ς quem locum una cum Cic, 
vel maxime G. Th. 937, 92. fubiicit his. οὐδέ pro eciam f. adeo, in in- 
crementi fignificatione* ut Niz. modo per etiam, cum locis, ubi valet 
pro eriam adeo ; quo fenfu quoque fumitur fotum Lat. efiam; quae vis 
tamen intendendi ab ἢ. Jl. aliena, ec melius καὶ per fe intelligendum ac 
pro fimpl. ezíam, ut μάλ.» cum Lat. mexize, pro praecipue; cenfenti- 
bus aliis, καὶ copulatum cum μαλ. redundare, ut Ind. Luc. v. ». »xe 
μάλα; maxime* e Gs., ut ad Het. 2, 108. in, N. 24. »Gl. V. καὶ gas, 
immo* refpiciente Sch. forte e£ cum fuperlar. in aliis adi, (cf. Hor. 


Turf. p. 286. i. Nr. 53.) quierin sic. pracfeclum praetorianis amilitibus,— - 
«ρωτοῦ 6, 9, 6.* bene baec comparass, at Stp. Th. n, $62. D. 1. ap. 


Herodi. ἐπ. τοῦ «eae? Í. τῶν searor. praefectus exercitibus, T. praet. prae- 
torii, ut P. alicubi vertit'* fine numeris locorum, quae funt 5, 5,21. ec 
LL, reddente Bg. τῶν «g. etiam univeríe, quale quid ap. Lampr. im 


| 
ΐ 


I 


- ΄ E 


LIBERI. CAP.VIIL. A. V. C. 933. CHR. N. 180. 279 
ἡλικίᾳ * ἐκεῖνος, εἴασεν αὐτὸν eum deliciis vacare ct cra- 


zy In Ms. Ba. poít 5a. eft pundum, et tum fcriptum | eft ἐκεῖνος δ᾽ suse» 

air. Mart. v. N. ^ 
Comm. c. 3. i. p. 480. m. filium Sz/vZ Iuliani, qui exercitibus praeerat, 
fed cum P. finite iam Sb. Ind. hinc »pracf. Praetorianarum Cobortiumt* 
non male Sch. fupplente nomen illud propr. , cf. $. hac init. et Per. de 
Praet. p. 144.1. 243: m. $49. e. $88. 1. 661.1., qui ec recte contendit, ap. 
Noftr. nullibi effe ἔπαρχον τῆς αὐλῆς p.76. €. 243.1. 247. 1. $81. €. 589. €, 
quemadmodum et addere poterat, ne effe quidem ἐπ. cum fubit. illis 
Stp. ap. antiquiflimos Gr., nec omnino ἐπ. per Indd., praerer Dem. 
Ubi tamen fulpectüm habetur, et modo veizáexe R. Or. V. 8. Lyc. et 
loleph., íed ap. Suid. 1, 789. i. ἔπαρχος πραιτωρίων cum de&nitionean- 
guitiori , fi non ec corrupta; ut Lampridius nunquam Perennium diferte 
nominar praef. praetorio, nifi femel oblique p. 491. 1. e£ 1n poreztia qui- 
dem C/eander Perenni fuccefferat , 1n pracfecfura vero Niger , fed Xiph. 
377, 20. τῶν δορυφόρων ἄρχοντα, ut Dio Caf. p. rati. 1. 67. fimpl. ἔπαρχον, 
qui eft praef. praet. etiam alibi, v. Per. l. l. p. 245. m., ut Lac. prae- 
fetus ib. p. 240. et Plin. Pan. 67, 8. , "ficut ἄρχων fimpl. ap. Noftr., fed 
Angl. Heyn. H. 4, τοῖς. e. Zer Befehlshaber 4er Practorifchen Leósache, 
pro quo fufficiat Zer Bef. der Kriegsbeere f. der Praetovianer; liberius 
agente Bo. in v. &zor., pro viciniori P., aut fevero f;z/z, cum et Lat. fic 

icant, ne unum quidem proferente Srp. Th. exemplum in v. z. cum 
acc. perf. dupl., quorum unus concretum habeat ex genere dignitatis f. 

uneris, cf. tamen Ind. Xen. Pol. Z. Fab. Aef, 52, 1. ec L, N. T. Krb, 
Ῥ- 536. 1. Nr. 14., quo in genere Schw. p. 1125. 8. i. et N. 1. non bené 
omparat med. huius v., quo de cf. Ind. Z. Xen. Bech. 

&roxeop.) Ad v. hoc (ubi Bg., e P., ap. G. Th. cum Gr. n.) v. Thuc, 
472. 45. et ad Οποί. p. 7o. N.4. in bonam partem, pro fimpl. xe., ut 
hic in malam , pro male uti, contra ius et íf25, cum damno aliorum, et 
ad utilitatem fuam, ec cum dat. rei ποίας, tropo remoto, propter 
Jaetatem alterius teneram male agere, et dum alter in actare.tenera nctcit, 
quid fit agendum, et ad vitia quaedam et ignaviam mollitiemque incli- 
παῖ; nihil tenente Stp. et G. Th., fed in rem confentiente Lampr. P. 
486. e. Perennis autem Commodi animum feríciens, invenit, quemad. 

odum ipfe potens eflec. Nam perfuafit Com;c-o, ut ipfe deliciis vacaret, 
Jidem wero l'erennis curis incumberet, quod Commodzs laetanter. accepit. 
Tum ἀς lectione Ms. nulla feries huius $. exiftat..— Si enim poft a. apo- 
ofis initium fiat cum δ᾽ illo novo: quanquam hoc δὲν ur Lat. vero in 
em caufa er apodofi, accipi poteft, tamen deinde laborant fuperiora, 
primis partici p. ATOXO. 5 quod non coit cum ἐνεχεῖρ. auc ἐπίξησ., quia 
a habent aliam perf., Commodum, nec cum r1s?:v. , qui eft alius ca- 
us, poftulans fimilem acc. ἀποχρώμενον. là quo etfi cogites lapfum, in 
dec €t ov f. c et » frequentem : tamen violentior illa omnis Ms. leclio vi- 
itur, credo, et colerabilior vulgata, cuius baec eítfenes, ut finis 
afis flatuatur poft Zzvra , quae εἰ Bg. ratio fuerit; ubi tamen £ziews. 
endum pro abfíoluto nominativo, loco gen. confeq., quos diferte 
"abl. fyn. refert Bg.; ubi ct illud folenne, ut ja participio, fic ab- 
pofito, defit caíus aliquis perfonae, v. c. αὐτὸς, unde pott ἑαυτῷ 
mnia rel. faciant apodoíin, cuius enunciatio principalis fit in εἴχσεν λιν 
ed fecundariae duae, ἐπιτησ. λ. et ἀποχρ. λιν Quàe, ex artificio periodi 

, b 


P. 


m Zu cr Ὁ ἀν. 


316 LIBERI. CAP. VIII. A, V, C. 933, CHR. N. 180, 
τρυφαὶς σχολάζοντα καὶ κραι- pulae, a que cura et impe- ] 


conficiendae, a Noitro re&e praemittuntur, ut enunciationes, conti- 
mentes περιτάσεις , 1 €. caufam ac modum, cum parenthefi ifta. Sin . 
protaín dicas in sezzoz. finiri: fumta eadem enunciatio εἴασ. A. pro 
principi, habeat praeeuntem adhuc illam ἀποχρ. A. , fed in protafi fuerint 
duae enunciationes, principalis, ἐπεὶ — ἐνεχ. A. , et fecundarja, ἐσιςησ. 
A., quod particip. tunc explicandum per ez copulam, quae et neceflaria 
eft, ubi per poffquam refolvas, ob iam praeced. ἐπεὶ eiusdem notionis. . 
Urrumvis placeat: apparet, lectionem et feriem vulg. fibi conftare, quam . 
auctoritate fua et P. adiuvat, quia pron. ἐκεῖνος etiam retulitad v. &zexe.. | 
quanquam ordinem Noftri deferens, (qui id pron. in fine pofuit cum - 
aliis, per inverfam enunciationem dialecticam, variandi caufa , opinor) | 
et praererea Noftri periodum divellens, omiffa item parenthefi ifta, 
quam Nofter de induítria adiecit, ut fcriptor pragmaticus, quem di. 
cunt, caufas rerum per iudicium inferens. 


Zonar. alio longe charactere commendatum habemus. Περέννιος ὁ τοῦ | 
δορυφορικοῦ ἄρχων, τοῦ Κομμόδου ὡρματηλασίαις καὶ ἀφελγίαις ἐσχολφκότος, | 
ἠναγκάξετο τά τε «ρατιωτικὰ καὶ τὰ τοῦ κοινοῦ διοικεῖν, εἴς. Cui fubinde fub-- 
texit διαγαγέντα τὴν ἀρχὴν ἀδωρότατά τε καὶ σωφρονέτατα. Oxon. Poteft 
ferri participium  exea&Qovrz, pro ἐΐασεν αὐτὸν σχολάζειν. Sufpicor 
tamen, hic infinitivum deeíle, e. c. ἀποῤῥαῚθυμεῖν, vel talem aliquem. 
Reisk. 

Similia Zonarae e Xiph. dedimus fupra $. 1, ad ivwxerg., qua- 
lem in re diílenfum non amplius.curamus , cf. mox N. Bc. et 
Fabr..ad Dion. Caf p. 1210. $. 56. Tum v. ἐᾷν cum particip. nec 
Srp. Th. novit, nec Ind. aliquis, ut tamen fimile quid haberem, cum 
acc. perf. dupl., quorum alter expreffus adieétivo, cui par particip., ap. | 
Hom. '03. λ΄, 109. τὰς εἰ μέν κ᾿ ἀσινέας ἑάας, bas 1i quidem illaefas /f2a5, | 
€f. μ΄, 137. et Soph. Ai. v. 1343. , tum Luc. 1, $01. i. fa τοῦτον οὐκ eig | 
μακρὰν γέλωτα ἡμῖν παρέξοντα, mitte Z/jum, qui nez longe poff rifum zo- | 
δὲς praebiturus ef? ; ubi adeo Gs. in mente comma facit poit τοῦτον» et. 
refolvit particip. per pron. , intelligens id heud dubie pro quippe qui f. | 
quia is; ut tamen et ibi fumas particip. pro inf.; quam rectionem vins 
dicet analogia aliorum v. v. fyn., ut περιορᾷν» περιϊδεῖν εἴ megiómT&G Sau» | 
de quibus diferte Poff. in Call. p. 239. m. »»περιορῶν, περιϊδεῖν, megimeG Dou | 
σὸν ὄχλον ὑβριξόμενον, linere populum iniuria affici. Nota autem, hic ge. 
pro ὑβρίξεσθον» inf. in particip. mutatum effe** uc Stp. Th. 2, 1422. B. 
qq. v. zsei:cg. cum eodem exemplo aliisque monet C. m. ,iungi — fre- 
quentiffimme participio, (D. m.) fed interdum, multo quidem rarius, 
infinitivo** quam utr. rectionem eriam profert v. eegiorz. . fed v. περιϊδ. 
modo cum particip., (cf. Ind. Xen. Cyr. Z.) quod pro inf. folenne fane 
in v. v.fenfuum, qualia illa funt proprie, ec maxime oculorum, fed 
tamen, quatenus improprie adhibentur, etiam affectuum, ad quae PolT, 
Synr. p. 209. 6.» coll. p. 198. 1.» refert quoque v. v. concedendi, per 
inittendi, finendi, ut in quibus haud dubie ett aliquid voluntatis e 
propenlionis, cum a//g2iZ dicamur /fzere, ubi non impedimus, (qu 
vix absque voluntate fieri poteft) ec ubi quid non plene quidem volu. 
inus, 154 tamea aliquo paQo, caufis adducti quibusdam; unde igv, an 


| 
εἴχσεν) Sic Lampr. perfuafit — incumberet, (v. N. pr.) Quem tamen ap. | 


. e ie mol 


LIBER L CAP. VIII. A. V. C. 933. CHR. N. 180. 277 


4 - : (d 3 
πάλαις 3, τῆς τε Φροντί ος καὶ "ἢ A 
Eo Zi. nim ἃ ; » $3. ratoris laboribus avoca- 
τῶν ᾿ασιλείων καμάτων QUT H- 

a) Hoc comma cum Es. al. fufcepimus, ob eandem adhuc con(tru&ionem, 
pro colo S:p. rel., it. punQo al., tolerantes iidem adbuc e Bc. ed. numerum 
f. novze , olim tollendum, 


mumeratum verbis affectuum, habere poteft participium, in talibus 
ufurpatum loco inf., nec h. l. fine Codd. tentari deber; cf. Lat. pati, 
tacente G. Th. , quod Virg. Aen. 7, 421. fq. adhibet fimul cum particip. 
et inf., fufos patiere /aóores et transferibi, ubi Heyn. pat. — fais 
Graece, pro effundi et transfcribi** nift putes, ib. omiffum v. fubit. e[fes 
cf. Ovid. Met. 12, 355. Haud χω utentem pugnae fucceffübus witra 
Theíea Demoleon; fubiiciente Srp. ΤῊ, v. exoa. (hic intra duo locatum 
fubít., aeque ad utr. pertinens) 3, 1210. F. e. hunc locum fine Vs, no- 
tioni faltem Lat. Bg., qui feverior, quam P., ut fit i. 4. ,,ftudere, de- 
ditum effe*« i, cogitare » amare, uti, cf. Ind. Dem. Xen. Mem. S. L. N. 
T. et Loesn. p. 580. i., ap. G. Th. cum Gr. n., nominante fupra Lampr. 
c fubít. duobus (iun&is irerum fecum 2, 7, 1.) modo unum Bg. cum v. 
eodem, vac. delic., ad quas, praeter illas ciborum ac potus, it. Ípecta- 
eulorum,; referas quoque Xiph. ὃς Zon. ὡρματηλασίας et alia, narrata 2 
Lampr. p. 487. fqq., etiam a Noftro deinceps. ! 


τῆς Tt Qe.) Sch. 54e. a cura reip. abducere, (cum Bg. affumta praep. 
alia, quae ian in v. ἀπ. regit adiunctum cafum, x. Q. Jaboribus, pro regnà 
adminifltratione fufceptis* 1n poítr. e P. partim, ducens, ur videtur, adi. 
8. cum Vern. vet. a fub/*. βασιλεέκν ut reddatur per fyn. gen. τῶν τῆς 
βασιλείας καμ... cf, 1, 9, 24. e. , cum derivarit contra Bg. a fubtt. βασιλεῦςο 
tandem eodem redeunte fententia, cf. 1, $, 4. |, fed fubít. τῆς φρ.» ut 
fupra ap. Lampr. in plur., pofito abfolute; hic pro rerum cogitatione 
Íola in mente, ob íg. καμ.» cf. 1, 3, 1., tum tenente Stp. Th. 1, 70. €. 
modo haec »interdum ἄπ. pro avoco, ut Lat. e^«sco. Thuc. l.2.(c.65- 
1.) καὶ ἀπὸ τῶν παρόντων δεινῶν ἀπάγειν τὴν γνώμην" animos que illorum à 
pratíentibus malis aóducere, cum diferta eadem Bg. ρσδερ.», fine quacum 
Noftro rexit Dem. 369, $. βουλόμενος δ᾽ ὑμᾶς ὡς ποῤῥωτάτω τῶν πεπραγμέ- 
νων ἀπάγειν», nifi gen. pendet ab adv., cf. 1, 7, 4. e. , tenente R. Ind. 
tantum cum pr. ἀπὸ itcrum , fed absque illa praeterea cum gen. rei f. 
perf. ap. Plut. Hí., cf. Suid. 1, 262. m. D'Orv. Ch. p. 537. e. cum Abr. 
Dil. Th. Ind., fed Sch. ,,cum gen. aóducebat a laboribus'* quo in Lat. fe» 
vero G. Th. cum Gr. n. non explicat tropum , fed in Bg. cum Grr. al. 
s quacunque ratione retrabere atque avertere** quae tamen modo funt 
alia tropica, ut non profutura illa ap. Gron. ad Liv. ep. 69. Niz. ecInd, 
Corn. N. cum Liv. Érn., cum extra tropum fit, facere, ut quis non 
fuícipiat curam et negotia imperii, ut negligat, omittat, non amet, non 
«ogitet ea, nec tantum fuadendo ac perfuadendo, ut Lampr. l.1., cau- 
fis proponendis, pravisque opinionibus fuggerendis, v. c. de rerum la- 
borumque moleitia, íed etiam miniftrandis rebus fuavibus et voluptati- 
bus efücere, uc quis animum illuc fle&at, cogitationes ac cupiditates, 
€f. 1, 3, 4., opprimente Bg. pron. acz. e P. et ob idem iam politum pr. 
$. e., cum tamen et alias frequens fit talis repetitio pron., v. Abr. ud 
Aeích. 2, 111. m. 5,4. m. 


278 LIBER I. CAP. VIIL. A. V. C. 933. CHR. N. 180. 


γεν αὐτὸν P, καὶ πᾶσαν τὴν vit, atque omnem admini- 
διοίκησιν τῆς ἐφγχῆς αὐτὸς ἀνε- fltationem imperii ipfe fufce- 
δέξατο -- πλούτου τὲ κρατή- 4. pit: opumque impotente 
τῷ “ ἐπιθυμίᾳ, καὶ τῶν μὲν cupiditate, atque acquifitorum | 


b) Ms. Ba. αὐτὸν᾿ πᾶσαν δὲ τὴν 3. , fed Ms, Vi. confentit tantum in poftre- | 
ma novitate, colon tenentibus poft αὖτ, etiam Ox., pun&Qum vero A. cum B, 
,$. R., v. N. c) Ὡὥοαιπιᾷ hic in A. al. v. N. d) Ms. Ba. ἀκροτάτῃ v. N. 


καὶ πῶσ.) Capit. (f. Lamprid.) Perennis autem — accepiz, (v. fupra) et^ 
paulo poft (p. 488.) Perennis cuncfa febivet vindicavit, quos voluit, im- | 
tevemüt, fpoliavit plurimos, ommia iuve fubuerrie ua ommem zm 
Jfnum contulit. Dio in diverfum abit, ftudioque hominis porius, quam 
veritatis, videtur duci, cum ait, igz2vi2 Commodi coaZum effe Peren- ὦ 
sem, ut rerum fummam iple admiriflraret, quod defcripfit, ut folet, || 
Zonaras. .Boec/. : 

Cf. ad $. pr. e. v, size. et i. v, iey., pro qua formula Nofter hic 
variat, non tenente Stp. Th. v. ἀνεὸ. cum acc. rei, fed tamen cum Lat, | 
Bg.. qui plane ut Sch., tota phraíi fortaflis du&a e Lat., cum, praeter || 
Suid. 1, 162. 1., repererim modo in Geop. y». ἐργασίαν. Tecipere'* et - 
Polb. Ern. ,»νἀν. πρζξιν, fufcipere zezotium'* fed ap. Luc. 2, $43. 1: 50. τὰ 
πᾶν ἐφ᾽ ἑαυτὸν ἀναδεχόμενος, i" fe recipiens omnia, quod adiunctum 
monítrat merum ad., etíi h. |. illa vis med. procedit, cf, Piuc. Krg., 
Íervante hic Bg. pron., ubi Sch. ,,4. pron. relat., fed ita, ut. plerum- 
que fimul connozet, quae ipfe, ab aliquo diítin&tus, agit f. patitur, ex - 
felber** quae oppofitio fane hic valet , íed ut praecedat quoque aliud - 
notione fimplici αὐτὸν, qualis diveríitás etiam fupra ap. Lampr. — ipíe: 
potezs.— ipie de/iciis vel. lam in rebus Mss. duabus, inter fe implica- 
tis, quoad interpuncüonem, primo quaeritur, quorfum pertineat tota | 
$9. 4., de ordine, a nobis conftituto, utrum ad priora adhuc, an adíqq. | 
Qui poft 4,3. ufurparunt diltinctionem maiorem, ut colon, ii fepara- 
runt a pr. illa zaovz. A. δ. 4. Sed, dum ibi poft ἐντισ. iterum diftin- | 
guebant magno figno, colo aut pun&o: illos dac. folirarios reliquerunt | 
et fufpenfos; nifi vel fic ad pr. referre voluerunt, Prae qua ratione | 
melior e(t haec, ut poft ὠνεδ. fiat colon aut punctum, et fic finiatur res | 
illa de laboribus ac negotiis imperii, fed, tractis dat. illis $. 4. i-adíqq.s | 
et commate fa&o poft Z;z;r., nova res et fententia inchoét de avaritia | 
in quam et conveniunt, quae fequuntur inde a τούς rs A., quae et ell 
Bg. ratio et Ms., qui.poft Zyriz. clare fert comma, fed tacite cum Stp. | 
colon poft Zysà.. Sed lectio nova Mss., cum in καὶ z£g. deletum καὶ mue 
tatur in δὲν recurrit infra 2, 2, 8. i.» fed eít cum ignora P. ac Ms. Ve., 
tum violenta Gloffatoris opera, ob transpofitum δὲν orta illa hinc, | 
quod vel καὶ ob fq. fimilem fyllabam ze excidiffet in Cod. aliquo, unde 
Jaboranti feriei fuccurrebatur, addito δὲ, vel pocius, quia Gloffatori non 
vifus effet Nofter diftinauere fatis res et perf. diverfas, quod per adver 
fantem δὲ folet fieri dilucidius. : 

&2paTáru) Ms. ἀκροτάτῃ, praeter nullum Iota fubfcr. de more, praee 
bet primo fexum alium adi., fem, pro communi, deinde vero fenfum 
cundem, quanquam a tropo alio, ut Lat. dr. fumma cupiditas, qua 
tamen notione tropica non reperi, cf. Stp. Th. ec Hef.-1, 296. e., nifi 


ΨΥ rit 


» i 


LIBER I. CAP. VIII, A. V. C. 933. CHR. N. 180. 279 
| ! 3 


προσκτωμένων ἀεὶ καταφρονή- quidem femper contemtu, non-. - 


ap. Gat. Adv. Mifc. p. 451. A. m. ex Ariftot. ,,2« τῆς ἀκροτάτης ἐλευϑερίας 
A. ex fumma ZiZertate**. videcurque minus effe glotfema, quam error 
oculorum in litterarum fimilitudine, cum, pzreoter Mss. rel.,. etam P. 
inexbaufla divitiarum /ftis, (unde Sch. partim in za. Zivir. cupiditas 
inexb.) videantur prodere lectionem vulg., quae et, de Bg. interpre- 
atione, multo exquiíitior, utpote habens tropum ac metaphoram , ubi 
rei, vita carenti, tribuitur a&io , ut Z;potezs fit cupiditas, quaefui nom 
eft potens et compos, quae fe non continct, ut v. c. mulier dr. impo 
tens, οἷ. G. Th. 1013, 21. cum ἀδύνατος et Íyn. ἀκρατής» quanquam de 
Dg. notione adhuc dubitari poteft, cum iíli adi. et verbali £ribuitur vis 
act, nec paff, in qua fola acquiefcit cum L. Ern. etiam Stp. Th. 2, 412. 
€., ubi ipfa ἐπιϑυμία dr. 2. ap. Herodi..sa. ἐ. ἐπ.» divitiarum eftraeni 
cupiditate, f.effraenata. [τὰ enim interpretando mihi videor melius 
vim vocabuli exprimere, quam, ut alii, medica cupiditate'* cuius: 
prima Latt. ap. G. Th. etiam tantum paff. explicantur, at illud affine 
εἰκρατὴς ap. Stp. Th. p.404. e. cum L. Ein. act. et pafl, fed cantum act. 
de re ac peif. , ap. Foef. Oec. p. 12. b. e. L. N. T. Krb. , ad Moer. p.25. 
N. 1. Ind. R. Or. V. 4. Fifch. Acích. Xen. Cyr. Z. Dion. H. S. T. 1. Ael. 
V. ἢ. cum Per. ad 5, 41. p. 179. b.e. Plut, Hf. ec Ari(t. Kuft. ex Ran. v. 
862., ubi ἄνθρωπον — ἔχοντ᾽ ἀχάλινον, ὠκρατὲς — sous, hominem — ore 
eflreni, incontinenti, ied Schol. μὴ χαλινωγωγούμενον» μηδὲ κρατούζενονᾳ 
paff. adeo, ut Hef. 1, 200. e. Zxearí. ἄπρακτα» ἀκράτητα , €t 181. m. 
ἀκάϑεκτον, ἀκατάσχετον» ἀκράτητον, quae pall. notio ec h.l. valere poteft ; 
Bg. verfante forte liberius, ut, eodem tropo, cupiditas, quae nonpote 
eit contineri ac domzri, uno Lat. Zzdomita , ít i.q. nimia, vehemens, 
it. Stp. immodica , cr fumma; ut vel fic Ms. lectio cum vulg. conveniat, 
ubi valebunt noftra züge//off, zaumloís, wzgezübmt, i. unbündig, Cf. 
de verbalibus in τὸς feníu utr. , act.et paff.» Abr. Dil. ΤῊ, p. $75. m. et ad 
Aefch. 2, 162. in. 181. e. 371. m. et Fifch, ad Well. p. 134. c., ied dere 
ipfa in contrariam partem Dion. Caf. p. 1211. 1.77. ἰδίᾳ μὲν οὐδὲν — πρὸς 
πλοῦτον περιεβάλετο, ἀλλὰ καὶ ἀδωρότατα καὶ σωφρονέξατα διήγαγε» unde 
haufit fupra Zon. ad $. 2. e. £ize. N. Ox. 
τῶν M. z0-) perpetuo comteztu. Haec figura dr. ὑφ᾽ ἕν» quam exem- 
plis illuftrat Sch. in Ind. Faber ad Eccl. v. 115. Schott. Obf. H. 1, 9. p 
12. Íq. 2, 42. p.89. Íq.  Nodis Cic. tz, 16. p. 296. 4. et c. 17. p. 296. Íq. 
Sic Nofter εὐθὺς φυγὴ 9, 1, 10. Lersn. 
Cf. fupra ad 1, 5, ς. c... fed Sch. in ἀεὶ x. femper coztemtu, h. e. 
perpetuo com. Videtur efe fyncheíis adv. cuin nom. f. ὑφ᾽ £y, cuius- 
modi in illo Virg. femper — deus ecl. τ. et I. 1. v. 124. Lucr. femper — 
florentis, Sic. Virg. l. 1. Aen. apte — malorum. Sic ap. Hom. 1A. β. 
ἀειμενέτης » fempiternuv* male mifcens illa, ubi adv. eft cum adi, f. par- 
ticip., cum figura ifta modo fic jn adv. cum fübtt,, ad Ariftoph. 1.1. di- 
ferte fcribente Fabro ,jita et ap. Herodi. eft ἀεὶ καταφρόνησις , perpetuus 
eontemtus** pro quo, cum in Ms. Bg. nihil plane reperiffem, haud dubie 
culpa fcribae , e P. ftatim reftitui adv, , cum cet Lat. haberent, utc Ter. 
gai «is femper Zenitas, ut et Sch. porro fervavic in fubfl, x. femper con- 
.temru Ponorur iam poffeforums ut avari folent, h. e. nihili pendens, quae 
iam acquifiverat** per P. explicans, (pro, non.moagna fatis nec fufficten- 
tia, led pauciora putans parta,) in v. c. faciens cum Ug. e Sb. Ind., 


28o LIBERI. CAP. VIII. A. V. C. 955. CHR. N. 180. 


cci, τῶν δ᾽ οὔπω παρόντων dum autem praefentium inex- 
ἐπλήτω ἀντιποιήσει 5, τούς τε plebili affe&atione, cum pa- 
πατρῴους Φίλους πρῶτος δια- ternos amicos primus crimi- 
βάλλειν ἡρξατο, παὶ, ὅσοι nari coepit, tum quotquot 


€) Comma hoc in Ms. Ba. cum ed. D. r. et in. , pro pundo Stp. rel, et 
colo al., v. N. 


immemor ellipfis fubft. χρημάτων f. κτημάτων. tacente L. Bof., utG. Th. 
in Bg., abíolute aeque pofito, ac Gr., cui tamen affine eft illud, Noss 
minor eff virtus, quam quaerere, parta zueri ; tenente Stp. Th, tantum 
med. 2, 470^ D. e. cum Lat. infuper acquiro, f. comparo* cumulata 
praepofitione, cum iam fit in Bg., cf. L. Ern. Ind. If. Év., ap. Luc. 2, 
393. l. 43. corcifiare , Diod. S. 1, 155. 1.75. adipifci » (i. q. 1. 70. κατεκτής- 


€zvzo,) Lhuc. 183, 72. fibi zeZiuzgere, Xen. Cyr. Z. 1, 5$ 8. R Ori. ν. 4... 


6. s. Lvc., fed V. 7. M. ἀεί zi zgogxrZe9o4, et Dem. ps5 πρὸς τοσούτοις 
αἰσχροῖς καὶ ἐπιορκίαν προφκτήσησϑεν cum eadem praep., non mihi reper- 
to alibi paff. , nifi eft ap. Poll. 4, 29., quem locum exíignaram olim fic 
nude, ut non cer:o nunc pofífem dicere, an et hic quaedam Lat. fub- 
eilet. Sed adv. Z9, quanquam, ut ante ap. Or. R. ΠῚ, copulari per fe 
poteft cum pr. v. ze. , tamen ἢ. l|. potius ad. fubit. 14. x. pertinere vi- 
detur, quia Nofter etiam alteri fubit. fq. zvr;x. deditadi. Zza., (ut iam 
priori 37:9. aliquod,) cui adi. par eft adv. cum fubft., unde membrorum 
exiftit coacinnitas, quam tamen Nofter hic noluit maximam, cum non 
ad.fe referantur Za et οὔπω, Íed οὔπω παρ. componantur cum nudo 
agogxr., cui adiungi debuit adv. 534, ilti οὔπω oppofitum, ubi τὰ οὕπω 
σαρόντα fünt pro vulgari τὰ ἀπόντα, abfestia, forte e Lyf. R. Or. V. 5. 
p. 433. 1. 8. τῶν μὲν παρόντων καταφρονῶν, τῶν δὲ ἀπόντων ἐπιϑυμῶν» pCT 
artem fententiam mutanre Noítro, fumtis loco participiorum fubftanti- 
vis, quorum ἀντισ. caretStp. Th., non item L. Ern. ftudium alicuius rei 
comparandae, vindicandae, tenendace** mihi tantum cognita notione uni- 
verfa, pro itudio , amore, cupiditate ap. lofepb. 1, 222. m., deinde 
praecipua ac foreníi ap. Dion. H.S. T. 1, 711, 43. , ubi eft cum gen. rei, 
ut hic, ubiSch. plane cum Bg., ap. G. Th. , vehemens ítudium, fed fere ni- 
mium*'* at h.l. pro fimpl. ftudio ac Gr. éri9ugíz, (nobis Verlangen, 
 Begierde, Bef]reben,) ob adiunctum ἀπλ.. quod G. Th. tenet inBg., paff, 
expofito ,,quod expleri non poteft** ur Latt. Stp. Th. aliunde funt pla- 
niora, nfariabilis et infaturabilis, cf. Hef. 1, 454. da24906 » ἀχόρταςος» 
in N. tantum e Proverb., cf. tamen Ind. Dem. Xen. Z. Cyr. et Bach, 
cum Geop. et infra t, 12, 11. m. ad à«oees. 
πρῶτος — we£.) Redundare hic v. Zey. cum inf., cf. 1» 3, 2. 6.., mon- 
ftrec adiunctum adi. ze., pro adv. pofitum, quod cum eodem v. 
ap. Dem. 1462, 24., ut ap. Thuc. 127, 53. adv. πρῶτον. €t Call, 
h. Di. v. 113. τὸ πρῶτον», tacente Stp. et 6. Th., cum tamen et Lat. 
habeant fic adi. et adv. cum v. coepit, it. fyn. prior, cf. Ter. Hec. 
Prol. alt. v. 25. et Plin. ep. 2, 14, 3. e. 7, 31, 7. €., ut de Bg. ad διαβ, 
aliter, quam r, 6; 3. m. , ap. G. Th. cum Gr. n., hic pro crimina ac vi- 
tia iis tribuete, de iis coníngere, et falío memorare, animum eorum, 
confilia et inftituta carpere, noxia et indigna Commodo vocare, odio- 
fa reddere ac fufpe&a; unde mox explicandi variandique cauía εἰς voy. 


LIBER I. CAP. VIII. A. V. C. 933. CHR. N. 180. 281 


πλούσιοί τε cav καὶ εὐγενεῖς, opulenti erant et nobiles, iftos 
4 ΣΝ τος ΄ Ed : f X. . Dot 

τούτους εἰς ὑποψίαν ἄγων f, τὸ in fufpicionem adducens, ado- 

- μειράκιον ἐφόβει, ὡς ἄν, αὐτοὺς lefcentem terrebat, ut illis 

διαχρησάμενος, ἀφορμὴν αὐτῷ interficlendis occafionem fibi 


. 8) Ms. Ba. ἄγων τὸ μειράκιον, ἐφόβε!. ὡς ἃ. commate (tulto, fed αἀϊπιηδίοης 
snaxima ante ὡς folenni, 


ἄγειν», reddente Sch. in ze. cum Bg. Sed in P. Vs. per edd, omnes ἠρξο 
comparet reddirum ;/z/£r/? , ut in v. ὑπ. Sch. :effans repetit, quod vix 
juvat G. Th. v. iz//ffo 1147, 19. et v. inflo 1156, 37., ut putem potius 
vitiatum ex ἐπ Ἐξ, quo Lat. et alii v. Gr. reddunt. 

πλόυσ. — x. εὖγ.) Variatur in iunctis his tum.per copulam, tum pef 
fyn., cum r, 6, κα.» cf. 1, 2, 3. m., libere verfante P., fed Sch. in ey, 
agente cum Dg., fed de re ac Perennis fzevitia confentiente Lampr. p. 
48$. cum N. Caf. 3. et p.490. 1. In fq. formula Bg. e P. capit Gr. v. &y, 

ro compof., per quod Lar. et explicat Stp. Th. 1, 6o. B., tenens idem 
E n totam fine au&ore, fed 2, 1390. E. e. affines per Lat. idem, 
cf. Poff. Call. p.634. e., pro, aliquem facere alicui fufpectum, et alteri 
excitare malam opinionem de aliquo, malique enimi et inimici; repee 
tiente me tantum fimilem formulam εἰς ὑπ. zz3íeweiw ap. R. Or. V. 6. it, 
V. &y. CUm εἷς εὔνοιαν aut fimilem rectionem , cf. V.4. in ὑπ. et ày. V. 8. 
And. et Din. cum Dem. Xen. Cyr. Z. et Diod. S,, ut ipfa Noíiri formu- 
la forte e Lat. fueric, cf. G. Th. in v. Bg. , mutanteP. reCionem Noftzi, 
etiam ad fq. ἐφ., unde partim Sch. ,perterrefaciebat eum'* quod Lat. e£ 
in Ind. Xen. Cyr. Z. et ap. Sp. Th. aliunde, non item Bg., ap. G. Th. 
cum Gr. n., cf. Dem. 129, 27. cum Ind. Ael. V. h., ut pro liberiore Ps 
ad διαχρ. Sch. ,,quum znterfecif/ét iMos** cum aliis Inttp., ct. Ind. Geop. 
Stp. Th., cuius locus e Thuc. eft inInd., non item alius p. 82. 1.» Bude 
C. 1057, ^8. Kuhn. ad Acl. V. ἢ. 3, 45. p.320. a. 1. N. 3., ut ad Thom. 
M. p.222. διαχρῶμοι τὸν δεῖναιν — κρεῖττον, ἢ φονεύω» IN. 6. ctiam hic No» 
ftri locus fine Vs. laudatur, Suid. 1, 581. i. nude, fed Hef. 1, 976. m. 
διαχρώμενοι, ἀναιροῦντες, cum N., [ed ante διαχρῆσϑοι » καταχρῆσϑοιμν 
quod ap. G. Th. etiam in z2u:? ,valde uti* non tamen ufurpato de 
perff., ut Gr. noftrum, quod, e notione pr. 4i, cum in compof. augete 
continuar, abfolvit, (cf. L. Ern. Nr. 14. fq. cum Z. ad Vig. p. $71. à. e. 
b. i. p. fq. a. m. Nr. 2. fq. et Nr. 7.) tit propr. uci valde, plane, omnino, 
cf. Ind. Xen. Cyr. Z., et fic abolere, tollere, removere e vita confpe&u 
gue, ut, eodem fenfu et ufu de perf. , viciniora Lat. a/fumere ac confu 
mere, ap. G. Th. cum Grr. al. 

ἄφορμ. αὐτῷ) P. αὐτῷ, quod fit pro saura, vidctur legiffe; alioqui δ 
rennius ipfi Commodo hanc occafionem praebuiile diceretur bona illo- 
rum diripiendi. Szeph. — Sive αὐτῷ legamus , f. αὐτῷ» parncipium δια 
&d Commodum, pron. αὐτῷ ad Perennem referetur aptius, ut ui 
16. infra. Sylb. 

Sch. ,pro ἀ, P. videtur legiffe &, ///;, nempe Perenni, non Com- 
modo, (et tamen in v. z.) praeberet ipfi occafronem** prius fere e Stpo, 
qui in Th. non tenet formulam παρέχειν τὶ ἑαυτῶ, nec mihi aliunde no- 
tam, fed forte ductam e Lac., cf. ἃ, Th. in v. Bg., tenentibus et no- 
ftratibus Μοῦ etwas verfchaffez, quibus par e confequenti P. v; ipíe 2e 


182 LIBER I. CAP. VIII. A. V. C. 933. CHR. N. 180, 


, Ν." τὰν Á/ € - 
παρφοσχοι 8. καὶ ἐξουσίαν ἀφ- praeberet ac poteflatem  ra- 
3 43 ΄ 


πάώζειν τὰ ἐκείνων κτήματα. piendi illorum bona.  Ali- 
/ S τ , " B á . Η 5 
μέχρι με) οὖν τίνος ἐπεῖχε τὸν $, quamdiu quidem cohibuit 


£) Ms. Ba. παράσχῃ v. N. 


Beret , ubi refert fane, fed Bg. clarius, pron. afperum Z., ad Perenniura 
relatum, ad quem et pertinebant pr. $o£. et z;., ficuc, nifi haec infe- 
riora pertinerent eodem, non videres, quorfum Nofter tàm multum gra- 
viterque de iítius hominis avariria diceret init. δ. xaevz. — dvrz., quo 
de homine non modo idem teitatur $. 16., fed et fupra Lampr. , ut, de 
Sb. fententia, vulg. hic omnium pron. &., pro altero Z , fupra habui- 
mus; ut tamen, perípicuitatis ergo, et ne quis in legendo teneatur in- 
certus , forte melius per afperum edatur. Nec mihi obfit, quod etiam 
Commodo tribuuntur avaritia, caedes acrapinae tum a Noftro deinceps; 
nominatim 1,17, 3. m., tum a Lampr. c.7. c. p.494. 513. 1.» cum non 
quaeratur , quid univerfe ac per fe áeri cogitarique poflit, ac per hifto- 
riam adeo verum fit, fed, quid feries loci cota poftulet. Ac quanquam 
διαχο. de Commodo capi poteft, ad pegas. relatum per fynefin, cf. t, 5, 
2. 1D.: tamen acque, cum per hiítoriae fidem, quam ante approbavi- 
mus, tum per fcriem orationis, ad Perennium pertinet, ut de quo ma- 
xime fermo inílirutus eft inde a $. 2., unde et Xze. melius cohaeret 
cum pr. zy. de eadem pcerf.; in quo participia diverforum temporum 
iterum concurrunt, praef. et aor., fed praef. pro eodem f. praeter. ; ficut 
Ms. modus alius 1n v. πάρ... coniunct. pro optat., deinceps recurrens, 
fuerit lapíus in litteris fimilibus fine Iota, cum faltem ὡς habeat modum 
utr., €f. I, 1, 1. m. ν. ὅσως et de ἀφ. I, 3» 15., fed de i£., h.l. pro iure 
Í. caufa, N. T. Io. t, 12. it. Stp. Th. 1, 1133. D. e. poteftas, — jus, — 
jnterdum cum inf. ἐξουσίαν δίδωμι λέγειν, — quod et i£. παρέχω dr.'* fine 
auctore; ubi oportuitadiici, poít hoc fubít. poni inf. vel cum artic. gen. 
vay, vel fine eo, ut hic, cf. Dem.625, 18. 739, 10. 747, 18. 763» ult. 775, 
αἷς. 807, 1x. et N. T. To. 1o, 18.» duoP. fubít. ad «r.|deferente Bg. et cum 
Sch. Lat. 2d v. zer. , quod Stp. Th. phyíico hoc fenfu non tenet ex pro- 
faico, cf. tamen Ind. Dem. cum Xen. Z. Cyr. et Pol. 

u£xei) En. hoc p. cum τιν. variat Nofter per imperfeCam formulam pro 
plenis $. x. et 1, 6, 1., fpe&ante huc Stp. Th. 2, 908. F. m. fine nume- 
ris cum P. (ut Βα.) fed de ellipfi fubft. χρόνου monente tantum D. e. in 
aliis, pro qua lougior eft illa μέρος τοῦ χρόνου in N. T. L. Krb., cf.Ind. 
Xen. Cyr. Z. cum L. Bof. p. 376. e. 378. in. Abr. Dil. Th. p. 60. i. su. 7. 
tam de loci, quam temporis fpatio** (ubi tamen non montt, fubít. à:4ss- 
μα Ífupplendum eííe ad notionem primam de loco,) Zof. 3, 18, 8. Dem. 
$93, 21. Suid. 2, 547.i. Hef 2, 589. i. μι» ἕως τινὸς. fine N., cum po- 
fuerit fuo more, ut, reperiens alicubi plenum p. τινὸς» modo g. daret 
cum expofitioue tamen iuíla , (cf. de i4 τούτου Stp. per aliam adhuc no- 
tionem ac de re fimpliciter Ind. Xen. Z. Pol. et Bach.) reddita formula 
eum P. etia: ad Vig. p.408. a. e. N. 94. hinc, fed cum Eg. v. &zex«4 
ubi Sch. deferit P. continebat eum in officio* fed Stp. Th, faltem. no- 
tionem habet, non item de re cum acc. perf., nec Bud. C. $86, e. nec 
Vig. p.610. b. m., cf. Hef. 1, 1333. m. ἔπεχεν κάτεχε, et Thom. M. p. 
341. it. 1, 6, 13. e., ἢ. 1. cohibere ac retinerc non tam a vitiis univerfe, 


-- 


. LIBER I. CAP. VIII. A. V. C. 933. CHR. N. 18ο, 283 


νεανίσκον ἥ τε τοῦ πατρὸς μνή- adolefzentem cum patris me- 
pn καὶ L πρὸς τοὺς Φίλους moria, tum amicorum reve- 
αἰδώς. ἀλλὰ γὰρ", ὥσπερ τι- rentia, Verum enimvero, quafi 
νὸς πονηρᾶς καὶ βασκάνου quadam maligna et invida for- 
τύχης εἰνατρεπούσης αὐτοῦ τὴν tuna fubvertente, quod in ipfo 


h) Hoc comma in B. 2. L. al., fed mox poft zux. comma ineptum ib. et 
ap. Stp. rel. : 


quam praecipue a caede; variante Noftro pro δ. pr. e. uapzx. per τὸν 
ysav., ubi Stp. Th. faltem cum Bg. , eP., cf. Caf. Exerc. Bar. 1. p. 113. b. 
'Fifch. Ind. Pal. Hef. 2, 661. fine N., it, 1, 3, 2. e., fed ad 5 τ᾿ 5. py. Is 
6, 19., tenente Sch. feverum in praep. et aid. ,,reverentia erga amicos** 
quam praep. cum {δ}. zi2. habet $tp. Th. 1,143. D. m. eSynef,, cf. ad 
Luc. 1, 826. b. N. 54, p. fqd. cumloco πος πο Vs., Ind. Epic. H. , mutante 
Bz. e P. formulam in fyn. gen., qui eft ap. Dem. 779, 28., cf. Stp. I. I. 
D. e. , fed Bg. fubit. ap. G. Th. cum Grr. al. et fyn. αἶϑος, fed cum Gr. 
n. in v. pudor et obfervantia, cf. Dem. 776, ult. Thuc. 56,94. cum 
Schol., Ind. Z. Xen. Cyr. Pol. ec Bach., hic metus ac fuga turpitudinis, 
palam admitcendae, ob iudicium iniquum aliorum, hic amicorum, fimul 
cum cogitatione eorum honellatis ac fapientiae; ad τοὺς φιλ. repetendo 
pron. αὐτοῦ, e pr. τοῦ sa7g.. ut refpondeat per variationem illis δ, pr. 
τοὺς πατρώους Q., Cf. δ. 1. m. 

ἀλλὰ y.) Primo in ἀλ. y. ponitur ratio, cur praecefferit μεχ. τιν. A. 
Deinde τύχη z. x. β. eit fa&um malum et ab invidia profetum, quod 
forte accidit. τύχη eft fatum fortuitum, | Nam poft hanc ipfam fenten- 
tiam narrat Herodi. facum forcuitum Lucillae, idque malum er ab invi- 
dia mulierculae profe&um. — Vel Auctor perz. x. &, τύχην intelligit Ne- 
mefin, numen illud felicibus omnibus timendum , de quo Salm. ad In- 
Ícripr. Herodis, Non enim dubitant gentiles, Fortunae reliquisque 
Diis, immo Iovi ipfi, malam invidiam tribuere, lupiter enim ab ipfo 
Hom. inducitur invidens hominum felicitaci *O3. λ΄, 435. $58. Ἰλ. &/, 270, 
(in quibus locis tamen cit modo ἤχϑῃηρε, eZ/t.) De deotum invidia que- 
relae ap. Acfch. in Perf. 93. 345. 362. 472. $15. 532. 720. 737.774. $22. 
$29. 812. Herodr. 3, 49. 112. 7, 10. 8, 109. Romanis fcriptoribus hoc 
efle folenne, ut infperata, er quorum caufae non funt manifeítae, tam 
mala, quam bona, Fortunae Urbis, P. R. et Principis etc. adfcribant, 
docet Gron. ad Liv. 6, 3o. (N. 4) Id vero ipfum et hic locus et alia He. 
rodiani confirmant , v. 2, 4, 11. et alibi, cf. Cort. ad Sall. p. 253. (b. m. 
N. 3. e.) Leiiv. 

Sch. in a4. ,'y. dein, (e P.) enimvero, — γὰρ poft ἀλλὰ videtur effe 
continuativum , (immo nibil eít utr., quam Lat. fed enim, v. alibi,) σον. 
maligna feézs 2, 4, 11. — β. Invia , falcinatrice foriuna , c. fortuna ma- 
ligna atgue invida fubvertrnte rectum Ingenium'** v. Exc. 

αὐτοῦ τὴν) Poft κοσμ. deeffe puto φύσιν. Steph. Poft vosu. Schottus in 
Ms. lacunam effe notat; deeffe auteri. φύσιν, γνώμηνν ψυχὴν, f. fimile 
fubít. 57/5.  Deeffe videtur φύφιν f. huiusmodi afiquid. Oxor. Aut ad 
χόσμ. addendum eft γνώμην» aut femininis fubfticaenda funt neutra, et 
leg. τὸ ἔτι σῶφρον sw. x. Rei;k, lntelligi poteft γνώμην. | Schottus lacunu- 


384 LIBERI. CAP. VIII. A. V. C. 933. CHR. N. 186. 


a " z ] . ' 

ἔτι σώφρονα καὶ Xóm tov), συν- adhuc erat fobrium ac mode- 
4 "κα ς : : δ 
ἔβη T) τοιοῦτο ". Λουκίλλα ! 6. ratum, evenit huiuscemodi 


1) Hic in Mss. et edd. nihil eft varietatis, nifi quod Ing. φύσιν habent poft 
- sog N. [ἰὼ Ms. Ba. συνέβη τί τοιοῦτον A, v. N. 1) Ms. Ba. λουκίλᾳ τὲ X» 
A. v. . 


lam ἢ. 1. in Ms. invenit: fed forfan haec librario tribuenda eit, quem 
offendebat elliptica haec loquendi forma, quique adeo aliquid omiffura 
putabat. Srrotb. 
Ad L. Bof. Ell. p. 359. m. in locis, ubi poft verba aut particip. aut 
adi, defit fubít. φύσιν. diferte nominatur ,Herodi. L1. c. 4. τὴν — x.'* 
fine Vs., quae ellipíis cum non fit infrequens: nimis cupide Ing. φύσιν 
in textum rapuerunt; et quanquam P. etiam id fubíl, aut in fuo Cod. 
habuit, aut, tacentibus fuper eo noíiris quoque Mss. , tantum fupple- 
vit: tamen videas, id diíplicuiffe Berg!ero, qui potius legerit ex his 
sliquid, αὐτοῦ τὸ ὃν ἔτι σῶφρόν τε καὶ κόσμιον, 1. ὃ αὐτῷ ἦν ez: φῶφρόν τε 
X. X» ἴ αὐτὸ τὸ ἐνὸν ἔτι σῶφρόν τε x. v. , nifi, vulgatam fervans, fupple- 
vit poft κασμ. fübít. μερίδα. et ad fenfum deinde modo reddidit; quod 
Gr. fuübfít., et alibi opprefíum, v. L. Bof. p. 193. fq., expleverim potius, 
ne φύσιν ac reliqua illa Sb. faciant fententiam ambiguam et fidei hiítori- 
εἰς repugnaprem , quafi Commodus nondum corruptum habuerit ani- 
inum, fed adhuc integrum , cum, praeter loca Lampr., fubinde prola- 
ta, cf. δ. 2. ἀποχρ.» vel ipfe Nofter tettatus fir eum 1am aliqua ex pars 
te fuiffe deprzvarum , ut $. 2. e. 1, 6, 3. 6., fitque feries ac feníus, ad- 
huc boni quid in Comm. fuiife antea, nec dum omnenui honeftatis fen- 
fum exítincium, dum v. c. ad aliquod tempus recordaretur patrem et 
eius amicos revereretur, ᾧ. 1, in quibus ineft veftigium aliquod animi, 
adhuc cogitantis de bono ac malo, et quaedam delicta timentis caven- 
tisque, verum deinde etiam hoc boni, quod in eo adhuc eflet, illam 
aliquam pudoris honeítatisque particulam et fcintillam, reftin&tam etiam 
fuiffe atque oppreffam; ficut tropice de animo μερὶς bene dicetur de re- 
bus, quae ibi funt, de fententiis, motibus ac cupiditatibus quibusdam 
moderatis et honellis, σωφρ. x. xozp., cf. 1, 2, 3. e. , quibuscum con- 
fiftunt, quae iam irrepíerant, pravae quaedam et immoderatae opinio- 
nes cupiditatesque, tum per experientiam, tum «t per decreta S. S.» 
cf. Rom. 7, 15. Ígq. 8, 4. 44. 
συν. 7) 7.) Ms. primum τέ cum hoc accentu inverfo, qui alias eft in- 
terrogantis pron., memini in Codd. aliis, fed obfcure, et alterum in 
neutro pron. στ. Cüm v jjeAx., Ut in τοσοῦτον I, 7, 9.» infra redit, fed 
per inconftantiam , dum v. c. pro τοιοῦτον rurfus noftri Codd. praebent 
τοιοῦτο 2, 5. 16., ut gloffam e comparatione agnofcas, [ed hic forte 
etiam aliam ex opinione formae Atticae, quae in illo per v ἐῷ. putatur, 
v. Fifch. ad Well. p.64. e. 138. m. Ind. Piut. Hf. et Luc. ibique 1, 555. 
N. 86. b.e. 738. N.40. 770. N. 8. 774. N. 5., cf. Ind. Dem., cui add, 
316, 12. 337. 13. 354» ρ. lt. τὶ τοιοῦτον ἔγκλψμα 60, 24. 67, 24. 113, 15. 
tum afline noftro συμβαίνει τὶ τοιοῦτον, οἷον ^. 38» 7.» Contra alio ordine 
σοιοῦτον Ti 10$, 3, 366, IO. 386, 19. 5344 22. $35» 19. €t τοιοῦτό τι 188» 
.23.», tum, quoad Vs., Ind. Fifch. Pal. cum fyn. v. sPyéveró τι τοιοῦτον» 
ves ita babet , — pro quo — dr. ἐγ. τοιοῦτόν τις Stp. Th. 3, 455. F. m. 
neutr, τοιοῦτο €t τοιοῦτον» — ct quemadmodum τοιόσδε τις dr. pro ze ets 


LIBER I. CAP. VIII. A. V. C. 933. CHR.N. 180, 285 
ἦν τῷ Κομμόδῳ πρεσβυτάτη quippaim., Lucilla erat Commo- 


vacante pron. ilio τὴς ; ita etiam τοιοῦτός τις DeC tamen fubiiciens P2] 
"cum neutro aliquo, neque v. τὴ p. 1543. D. fqq., errans idem in τὴς 
quali pleonaítico , quod hic Bg. expuimit , fecus ac alibi, fed ut fufficiae 
Lat. quid zale f. tale quid; ferente G. Th. quidpiam, ví, (hoc accen- 

») aliquantulum'* non vero fcripturam illam Ms. Bg. per duplexpp, ct. 
de fyllaba piam 1, 13, 14. e., fed de Eg. ad τοι. 1, $, 4. e. , noftratibus 
hic quidem, ubi narrandi quaíi quoddam fit exordium, f. res breviter 
proponitur ac nunciatur, potius utentibus illo Zefes f. folgendes, fine τὴ, 
quam fíevero etwas dergleichen, quomodo 7 τοι. redditur Ind. Plut. Hf. 
v. ri; m. alio in contextu, fed Sch. in v. e. ro. ita res accidit f» 
evenit* cum Bg. et P., cf. aliunde Stp. T'h: 1, 652. B. 44... ut Dem, 
Ind. add. συνέβη τὶ τοιοῦτον 1273, 11. et συμβέβηκε δὲ τοιοῦτόν mT/12385 25.5 
€f. 66, 16. 70, 4. 137» 5. 139, 19. , ap. G. Th. in v. Bg. cum Gr. n. et 
viciniore per praep. Gr. ὠποβαίνω et etiam Lat. contingere, et 1213, 91. 
pcontingit a//guid, συμβαίνει» γίνετρι , pro accidic.** n 

Aovx.) Caufam huius corfpirationis aliam refert Capit. (f. Lampr. in 
Comm. c. 4. i. p. 482.) ertidelis vita Commodi Quadratum er Lucillam com- 

ulit ad eius interfectionem confilia inire. Sed Herodiano nottro mos eft, 

interiores caufas indagare, cui ob id haud dubie praecipue in ralibus 
«redendum. Certe, cum Dio (Xiph. 375, 1.) diferte cradat, Lucillam 
οὐδὲ ἐπιεικετέραν, οὐδὲ σωφρονεςέρων τοῦ ἀδελφοῦ . neque moderstiorem , ne— 
que eontinentiorem fuiffe fratre: non e(t veri(imile, folam crudelitatem 
fratris ipfi eam mentem confiliumque inieciffe. Bocc/. 

Qui hic iterum fapit e Caf. ad Lampr. 1. 1. N. 2. ,,caufam huius con- 
Ípiratonis aliam affert Herodi: , qui omnia diligentiffime perfequitur** 
Anglis ap. Heyn. H. 4, 1014. Íq., cum et ipfi a Noftri partibus flarent, 
non in N.repreheníis. Ms. primum, A unum in nomine proprio, de 
more eius, cf. 1,2» 2. in. in κομοδ. , non mihi deprehenfum, necap. Lar., 
cf. Exc. ad 1, 2, 1., neque ap. Gr. , cf. Anton. ad fe ipf. 8, 35. i. cum N. 
Sed Ms. alterum, τὲ infertum, hic viriofe habet, cf. 1, 3, 13., et forte 
alieno loco € marg. fufceptum eft, cum quis Gloflator ponendum voluií- 
fct poft íq. zz aut αὕτη» nifi ortum e pr. fyllaba Az , cum faepe in Codd. 
vitiefe quid repetatur e pr. vocabuli line aut eodem aut fimili, in pri- 
mis per maiufcula elementa; quanquam, de folenni confufione, etiam. 
p:o zi fufpiceris δὲ fuifle ab initio, pro γὰρ, quod et ipfum in princi- 
pio narrationis procedat, et magis fortaífe, quam fi illud τὲ fuítineas, 
| ut Hebr. Ἵν v. c. ap. lobum init., et interdum Lat. δὲ f. 2zgue, cf. G. 
Th. $t1, t1. Íqq. ec 416, 13.fqq., ficut denique in ifto 7? latere poteft 
δὴ, pro /cilicet 1. igitur , quae ctiam confu(a effe poffunt a fimilitudine 
Brterarum. quadam; ut tamen, cum Mss. rel. et P. taceant, fem cr 
agnofcas Gloffatorem , qui forte offenfus fit eo, quod Nofter ita fimpli- 
€iter narrare inciperet et fine qua copula et particula. 

πφεσβ. παντ.) Reinef. ad oram libri (edit. Par. t.) corrigit illud πάν- 
σῶν» mutatque in πασῶν. Scd nihíl videtur mutandum effe, fi Herodia- 
nus hoc dicere voluit, Lucillam fuiffe maximam natu non modo foro- 
rum, fed et fratrum Commodi. An hic confltrüctio eft non "πρὸς τὸ 
ῥητὸν, Ícd πρὸς τὸ σημαινόμενον, de qua Kuft. ad Arift. Plut. v.291.? Huc 
pertinet Hor. forti///ma Tyndaridarum. Leisz. 

Per veritatem hiftoricam fane I ucilla fuit maxima natu fratrum ac 


, 


386 LIBER I. CAP. VIIL A. V. C. 933. CHR. N. 18o. 


πάντων ἀδελφή ". αὕτη πρό- do maximanatu foror. - Haec 
τερον Λουκίῳ Βήρω αὐτοκράτορι prius Lucii Veri imperátoris 
συνώκει, ὃν κοινωνὸν τῆς βασι- coniux fuerat, quem cum con- 
λείας Μάρκος ποιησάμενος, fortem imperii Marcus adfcivif- 
ἐκδούς τευ αὐτῷ τὴν ϑυγα- fetuptumque dediflet ei filiam, 


m) Hic colon in Stp. rel. — n) Ms. Βα. ἐκδοὺς δὲ εὐτῷ A. v. N, 


fororum Commodi, et omnino Marci liberorum, cf. Exc. ad τ, 5, Τῷ 
quem poftr. gen. παίδων quoque bic fuppleas, quod ipfum neceffe εἰν, 
ubi defcendes ad illam ífynthefin f. fynefin, cf. L. Bof. Ell. p. 257. i. et 
fupra 1, $, 2. m. et 3., quae hic enallage generis, ut etiam vocatur, : 
eiasmodi cft, cum gehus adi. difcrepat a genere adiuncti fubft. ec fimul 
vicini adi., quo de cf. ad Luc. 2, 132. b. 6... ubl ,pía πάντων φιλοσοφίαν 
pro παφῶν" ex 1, 582.2. N. 45., ubi a. e. aliud fimile Ienf. proferc, in- 
ter foloecismos referens; ut Nofítri formula eft ad fenfum eadem cum 
ila 1, 13, 2. ἡ πρεσβυτάτη τῶν Ἱζομμόδου ἀδελφῶν. a Bg. omiífo, ut alibi, 
€ P. adi. zzv7. 

αὕτη) Leisn, in Vol. aliquo ad h.]. fignarat modo Capitol. — et 
Dio —* cuius poftr. funt ap. Xiph. 363, 18. fed prioris p. 408. 425. e. 
317., ubi de Marco p. pr., pofl exceffum divi Pii — fratrem fbi partici- 
pem 7/2 imperio Zeffgnavit, quem Lucium Aurelium. Verum Commodum 
appellavit, Caefarem que atque /4uguf]um dixit, atque ex eo pariter. coe- 
perunt xemp. vegere, cf. p. 326. 406.Íq.,, ap. quem deinceps etiam fim- 
plic. audit. Verus, it. Lucius, it., ut ap. Noftr,, Lueius Verus p. 427. 
femel quidem, fed fere femper ap. Anglos Heyn. H. 4,991. íqq. cf. Xiph, 
1. 1. 8. 16. 40., at Sb. Ind. v. συν. ex b. |. ,,de femina maritata** cf. Dem, 
$41, p. et fupra r, 6, 11., e P. fumente Bg. aliud rempus. 


ὃν xor.) Stp. Th. 5, 298. B. fq. modo affert locurh Noftri e P. 2, 12, 5. 
e. fimilem, cuius formulam per v. med., (quo variat cuin aC. $. 2. m.) 
partim cognovi ex Ind. Xen. Cyr. Z. ,»π. xo». participem reddere** fed 
cum fyn. vv. ap. Zof. 4. 1, 4. ἑλέσϑοι xo. τῆς β.» imperii confortem fibi 
deligere, 1, 3071. αἱρεῖσθοι — τῆς ἀρχῆς 5.» imperii confortem faci?, 
quod feverum Lar. v. et hie procedebat, 3,1, 4. ἐλέσϑοι x. τῆς dex.» im- 
perii conf. deligere, ubi non ita bene, ut in loco primo, vis med. v. 
iftius expreffa, cf. Phil. in Flacc. p. 748. F. m. et ap. Noflr. $, 7, 10.e. 
έμενος αὐτὸν x. τῆς dex. εἴ 3» 9, I. κοινωνοὺς τῆς βασ. καὶ αὐτοκράτορας 
ἀποδείξας, et, praeter Lampr. ad NN. pr., etiam p.412. principatu etiam 
imperatoriae poteítatis indz/to: {δὶ que confortem feciz, quum 7//i foli 
fesatus deculiffer imperium; ubi noftrates fere Rezcbseehülfe, pro quo 
cum Vern. ver. Angli ap. Heyn. H. 4, 991. in. erzaznte ihn zy feinem. 
Mitregenten , fed Xiph. 363.1. Μάρκος — προφειλήφει ἐς κοινωνίαν τοῦ xgá- 
σοὺς εὐϑὺς τὸν — Λούκιον Βῆρον λ. 

ἐκδούς τε) Sch. fere cum P. ,quum σαί! εἰ i» matrimonium fi//am'* 
cÉ. 1,2, 3.1... ubi med., pro quo hic per act. iterum variatur, cf. Ind. 
Xen. Cyr., cum Bz. phrafi, et Angl. ap. Heyn. l. l. e Capit. .l. Tum 
Ms. ài pro 72, ut alibi, hic preebetur in mernbro fecundo; δὶ per fe 
ftare petet, quai μὲν omiílo in primo membro, ur tamen ad notionem 


- 


LIBER I. CAP. VIII, A. V.C. 953. CHR. N. 186. 287 
τέρα, δεσμὸν εὐνοίας ὀχυρώτα- vinculo benevolentiae firmif- 


fit idem cum vulg., quod cum Mss. rel. diferte refert P., faepe cum δὲ 
varians ac confufum , ficut, μὲν oimillo, eciam τὲ adfuit. 1, 6, 3. e. 
δεσμ.) Mss. ἐχυρ. aut glofla eft, aur lapfus librarii, variantibus iflis 

. adi, duobus et alibi, cf. ad Xen. Cyr. Z. 2, 4, 17. p. 229. a. €. , ubi recte 
pro fyn. habentur, et ad Thuc. p. 28. a. e. N. 6$. p.498. a. e. N. 43 
ubi tamen £z, praefertur, ut et fubít. ap. lofeph. 1, 275. f. 20. 1. 3. 1), 
quae omnia, una cum v. oxveovv, fine Var. alias occurrunt, v. Ind. Fifch. 
Aeích., Z. Xen. Cyr. Pol. et Bach., Dion. H. S. T. utr. Luc. ct Érn. 
Polb., cuius in Lex: 52x. pro ix.* ut Stp. Th. 52x. i. 4. àx.* nec e 
Noftro et pauperrimus, etiam in derivatis inde, cf. Suid. 2, 749. e. r, 
931. m. cum N. ,ν»ἐχυρῶς» alias ὁχ.““ Hef. 2,830. e. p. fq. 1. 1, 1565. m. 
cum N.7. »£xvece , quod idem, ac ἐκ.“ Sb. Ind. hinc ,,ὀὐχυρὸς 3:eu.* 
tantum in pGíitivo, aliunde tamen aíferens fuperlat., nihil ut teneat 
5τρ. Th. in 2. , hucvalens, ubi cceep. εὖν. videtur eíle Lac. vizcu/um cum gen. 
aliquo, ubi G. Th. cum Gr. n. ,, metaph. ad cossedendas amicitias vel 
tenaciífimum vizculum, — amicitiae, — vincla amoris ar(fif/nna, — omne 
iMlud, quo quid continetur ec coníervatur** praefidium," adiumentum, 
vulgo medium, res apta hic ad coníervandam benevolenti'hn mutuam, 
cf. Thom. M. p. 204. et Moer. p. 127. (per vanum difcrimen inter δεσμὸς 
€t δεσμὸν») phyfice, vel abfolüte vel cum gen.reif. peif. , L. N. T. Foeí. Oec. 
Ind. Hom. Orph.Soph., R. Or, V. 6. Dem. Ael. V. ἢ. Diod. S. Fifch. Pal., 
Fab. Aef. Hf., tropice vero, abfolute Orph. bh. 12, 4. Theogn. v. 459. 
cuia Cam. Schol, Gr., R. Or. V. 4. p.271. 1. 8. Demad. Θηβαῖοι — péyisoy 
εἶχον δεσμὸν τὴν τῶν Μακεδόνων φρουρὰν, V. 9. p. 685. e. Plut. Hf.ex 17, 8.» 
cum gen. rei f. perf. Orph. ἢ. 46, 5$. ὁ δ᾽ ἀνέδραμε δεσμὸς ἁπάντων, hic 
€unca ruentia fu/fft, Bacchus, immo £c vinclum (f ) δὶς omnium 
ebivit , i. tum vero ille circuivit, tanquam fulcrum omuium, i. ftator, 
confervator, et 86, 4. de morte, vix ἂν ixovgo φύσεως κεκρατημένα δεσ- 
μὰ, quando perrumpis maturae vivida c/auflra , imuno, quando natuiae 
fe/ves (extolves) firmiffima vizc/a, Long. Mor. 40, 1.6. p. 226. m. Plur. 
Hf. ex 19, 3. πειρατέον — τοὺς τῶν ἡδονῶν ἥττους — γάμῳ καταζεῦξαι. 
δεσμὸς γὰρ οὗτος τῆς νεότητος ἀσφαλέτατος, Ubi adolefcentes voluptatibus 
nimiis dediti funt, — animus appellendus ef! ad eos matriaionis vinculo 
colligandos; χη eft trsi/ffrmum iuventutis virculum, immo testandum, 
ftudendum ἐ voluptatibus οδηοχὶος — coniugio a//ipare. Vinculum 
enim hoc eff iuventutis frrzmiffonum; ubi eft retinaculum, frenum, impe- 
dimentum; quo fen/u et capio illud N. T. Marc. 7, 35. ἐλύϑη ὁ δεσμὸᾷ 
τῆς γλώσσης αὐτοῦ, felatum. eft vinculum linguae eiu:, i. remotum eft, 
quod linguam eius, loquelam, loquendi facultatem , coércebat et im- 
pediebat, ubi bene Luth., uc hic Vern. Tum Sch. ji. efnitatem 
cum a//guo faciens fertif//mum benevolentiae vinculum* cf, 1, 6, 11. it. 
de zeóc 1, 5$, ς.. NNoflro bis ponente v. zc. in non magno intervallo, 
per gratam negligentiam ct quandam fpeciem polyptoti, aut eadem no- 
tione, aut diverfa; ut prior! quidem ratione feverius, quam Bg. e P, 
reddas, "vinculum benev. firmiffimum affinitatem Mam cum eo fecit, quod 
€ft per inverfíam enunciationem pro afizitarem illam cum co fecit vinc. 
- den. firm. , (reddendo cum Bg. art. τὴν per pron.) i. effecit, ftuduit efi- 
cere, ut affinitas ita eílec vinculum benev. firm., f. affinitatem iftam 
sdhibuit pro praefidio optimo, certifíino confirmandae ac confervandae 


288 LIBER I. CAP. VIII. A. V. C. 933. CHR. N. 186. 


τὸν ὃ τὴν “πρὸς αὐτὸν ἐπιγαμίαν fimo hac affinitate fibi adflrin- 
ἐποιήσατο. ἀλλ᾽ ἐπεὶ συνείβη, 7. xerat. Sed poflquam evenit, 
τὸν Λούκιον τελευτῆσαι, μενόν- utLucius moreretur, manenti- 
Τῶν P τῇ Λουκίλλη τῶν τῆς bus adhuc Lucillae principa- 


D. o) Ms. Da. et Vi. àxvg. v. N. : p) uenovr. A. D. r. cnra B.2. R. operarum 
vitio. 4) Ms. Ba. τῶν βασι» omiffo τῆς artic. , ut τῶν contra in B.2. L. Par. 
Ox. et Pat. v. N. 


benev.; unde non opus fit legere δεσμὸν εὖν. ix. τῇ πρὸς αὐτὸν ἐπιγαμίᾳ 
ἔσοι.», quafi error iterum inciderit in y et Iota poftícr., hoc feníu, ia 
cum eo affinitate fecit , nexuit vinculum benev. firm., i. cropo τα ΟἿΣ, 
benevolentiam mutuam fecit firmiffimam, f. maxime firmavit; cum ad 
fententiam hanc redeat tandem lectio vüli.; etiam altera illa notio v. 
σοιεῖσϑοη pro putare, ut fit, 7//am cum eo affiniratem 9uravit vinculum, 
pracfidium benev, fervandae firmiff/mum et opümum; qua de notione v; 
Stp. Th. 3, 426. E. e. 428. A. m. íqd. D. m. fq. 431. D. m. p. 1q. B. m. 
€ Bud. C. 411, 42. (unde et Vig. p.281. m. Nr. 14.) lib. de V. med. p. 4t. 
zn. 407. m. Kypk. 1, 66. e. Ind. Xen. Cyr. Z., tacentibus L. Ern. et N. 
ad Thuc.l 1. ap. Kuft., quanquam ib. Vs. exprimit eam notionem, 
quam εἴ noílrates norunt, v. c. icP zmachbe mir das zur. Ebre, et h.l, ran- 
git oblique Vern. vet. i» Meynung Zaf: rel., tacente Capit. de re, non 
item. plane de difcordia Marcum inter ac Luc. Verum p. 343. fq. 426.1. 
428. 430. Íq. 433. , quanquam et in contrariam partem narrante p. 412, 
C. 4. 424. m. 427. e., unde Aneli ap. Heyn. H.4, 997. m. 

συν. τὸν A.) De morte Lucii (fic breviter nominati, v. N. ad $. pr. i.) 
Capit. varie tradidit p. 345. cum N. 347. 431. 433. 6. p. 14. i. 437. e.» 
unde Angli ap. Heyn. H. 4, 997. e.» reddente Bg. inf. poft v. e. per des, 
ut Stp. Th. alifüde 1, 652. C. i., cuius locum e Thuc. 24, 21. ignorat 
ind., ut Dem. haec 40, 7. 57, 12. V11, 14. 155, 11. 241, 6. 2455 16. 
281, ult. 1301, 1o. ult. 1303, 5. 12. rel. cf. L. N. T. Krb. , ubi etfevere 
redditur, fed in Schw. dicitur v. c. tum redundare, et ab aliis adeo At- 
tice, v. Mifc. Obf. A. V. το. p. 304. Fifch. ad Well. p. 342. i. , ad Plat. 
Phaed. p. 176. N. 14. et Ind. The., Z. ad Vig. p.297.a. e. it. ad Xen, 
Oec. 8, 15., in Ind. tamen reddens per adv., Munth. p. 277. e., cum 
Bg. deferente Sch. ad v. τελ. P., qui, plena formula uticur fyn., cf. G. 
ΤΉ. 767, 100. , pro quo et in fyn. Lat. 4efuzgi fimilis eft tum notio, 
tum ellipfis, monente Stp. Th. 3, 1383. e. ad Gr. v. de fubtt. omiffis 
βίον f. ξωὴν. ut de aliis alii, cf. L. Bof. Ell. p. $o. L. N. T. Krb. et Schw, 
jt. Ern., Vig. p. 604. i. Ind, Xen. Z. Cyr. et Dach., Ael. V. h. If. Ev. 
Fifch. Aefch. et Pal. cum Dem., cui add. abfolute fic etiam 1023, 8.20. 
1084, I1., fed et plene 1013, 8. τῷ μὲν Σόλωνι συνέβην, τελευτῆσοι τὸν βίον, 
1016, 21. 108359. etc. , comparantibus quibusdam rccte, ut feveriflimum, 
Lat. finire, pro mori , cf. G. Th. cum Gr. n., quanquam et in hoc fta- 
tui licet ellipfin fübít. v. c. vizam , fpiritum, azmam, diferte interdum 
additorum, v. G. Th. Nr. 1. Ind. Tac. Ern., ut de Gr. v. cum pr. ὑπὸ 
Gorttl. ad Plat. Phaed. p. 123. ic. ad Plat. Menex. p. 49. b. e. cum Ind Xen. 
Z. Pol, at de morte violenta ib. Bach., variante Noftro cum 1» 2, 1. 
μεταλλάττειν €t 1) 4» 18. &vamav. , nOn affequentibus hic noftratibus tro- 


pum Gr. ΔΗ ! 
uévoyr.) In hoc v. reddit Sch, cumBg., ate P. fervato libere adv. tem- 


LIBER 1. CAP. VIII. A. V. C. 935. CHR. N. 180. 289 


βασιλείας * συμβόλων ^, Mou- tus. infignibus, Pompeiano 


ry) B. 1. flaziíae , qua vocali non aliunde notavi, cf. I,4, 16. i. f) cvg- 
^ βουλίων Ms. Vi. mendofe. i 


poris , ubi Stp. Th. ufum v. de re cum dat. perf. ignorat, non vero no- 
tionem 2, 877. C. m. »"μένειν dicuntur, quae manent, nec r':antüur'** ec 
h. 1. alicui relinquuntur, (quo P. refpicit) nec adimuntur , quorum ufu 
nemini interdicitur, quibus cui porro uti licitum eft, cf. L. N. T. ex 
A&. 5$, 4. Aefch. Theb. v. 909. cum Schol. & et Abrefch. 2, 121., fed 
fine dat. illo Fab. Aef. 75, 2. ec Call. ἢ. Di. v.73., ubi et fimul εἰσέτι» 
ut zz; ap. Luc., tropum tenentibus etiam nofílratibus, etiam Lat , quan- 
quam tacente G. Th., non item Cl. Cic., tum ftaatibus gen. coníeq. hic, 
(ut alibi enunciarionibus e genere caufarum;) in oratione media, cum 
locandi eífe:.t proprie poft enunciationem primariam et apodoíin, atque 
adeo poWt i£e3. , uc refolvatur particip. per ita, ut f. dum, aut, fi ordo. 
Gr. fervetur, per ez copulam. Sed Ms. articulus hic omifflus ett vel lapfu - 
librarii ob vicinitatem fimilis fyllabae , (quod et cadit in edd. illas,) ve] 
ingenio ac comparatione aliorum locorum. aliusque formulae per unum 
modo in duobus fubít. articulum, quo de genere univerfo v. Exc. , non 
fibi conftante Ms,, et v.c. tolerante utrumque r, 15, 7. m., aut elterum 
quoque incrudente 1. 17, 2. e., ut nihil tribuamus ei in partem ütr.s 
five adimat artic., five aduciat , idque h.]. etiam ob Mss. rel. auctorita-- 
tem, in vulg. tacite manentium, ubi Stp. Th. (, 704. A. m., praeter P. 
hinc, fine numeris, cum Sch. et Bg. 9. σύμβολα f. βασιλικὰ e. , infignia 
imperii f. imperaroria'** it. Bud. C. $66, 3:.. qui fubiicic $. fq. etiam, 
forte explicandi caufa, ut (4. τιμαὶ lint genus univerium iterum, fed 
reliqua partes ac formae duae, tum ὁ gas: Je ἐν τοῖς 9., tum τὸ σῦρ 
mseor., comparante Sb. Ind. ad Zof. ,,z& e. τῆς &exsc, infignia 4, 45,2. 
e. magiítratus /z/igu., tria Noftri loca, hunc, 2,3, 5. e. 2, 8011. δ.» 
ut ad Lampr. p.941. a. N. 3. Salin. ,,/rgza heic funt vexilla, quae feílis 
diebus, in pompis ac follemnibus proceffübus, imperatoribus praefere- 
bantur, multo auro argentoque radiantia. Herodi. 1. 2. (2, 3, 5. €.) de 
Pertinace, — cum in íenatum deícenderec e palatio, non paífus eít 
ignem fibi anzeferri, nec vexil/a imperatoria ze//i. Ubi vides impera. 
ri, e palatio in curiam defcendenti, praelata cex///a, et a//a impera- 
; eM inKfgnia, quae e. βασιλικὰ appellat Herodi.; nec figua vexillaque 
eo tantum nomine pailim vocat, fed πυρὸς προπομπὴν» et reliquum re- 
giumn apparatum lib. 1. e. βασιλείας vocat, ἀλλ᾽ — ds). Quaenam illa οἷν 
Íent σύμβολα» poítea explicat: καὶ γὰρ — αὐτῆς. (n Pertinace vero g. 
βασιλικὰ. quae arto//untur , funt σελ ας Per fe ἢ. 1. τὰ σῆς f. e. «x 
formula illa duorum fubft. pro adi. et fubít, , funr eadem, quae illa al- 
terius loci τὰ βασιλικὰ c., et inuniverfum incelliguntur figna ec indicia, 
quibus agnof-atur regia f. imperatoria dignitas, conditio ac poteftas, 
cum in maribus, tum in feminis, fed, pro ratione aut temporum, aut 
locorum ac regionum, aut perfonarum , it. lexus, non uno capienda 
funt modo, ut v. c. ap. Etrufcos Dion, H. S. T. 1. 195, 33. e. τῆς ἡγεμο- 
vlac » οἷς ἐκόσμουν αὐτοὶ τοὺς σφετέρους βασιλεῖς, principatus i nfignia, qui- 
bus fuos reges ornare confaeverunt, quae fuerint, deinceps traditur e« p. 
Áq. 1.9. íq. σὺν τοῖς ἄλλοις κόσμοις βασιλικοῖς A. inter caetera regia infignia 
ac.ornamenta; ut poltea narratur , guae fuerint komanorum regum in- 
ignia; qualia haud dubie quaedam fueruntet priorum ante Tarquinium ; 


jl 


κ᾿ 


5 


: / 
29o LIBERI. CAP. VIII. A. V. C. 953. CHR. N. 180. 


πηϊανῷ ὁ πατὴρ αὐτὴν ἐξέδο- pater eam nuptum dedit. 


ut poft exactos reges 268, 22. τῶν παρασήμων», (quo Gr. explicat Bud. 1. l. 
no!lrum σύμβολον) ἃ τοῖς βασιλεῦσι πωραδέδοτοι , πολλῶν ὄντων» tam miu/tis 
regiis ἑηβσηῖς, quae et poft fequuntur , 269, 23. τὰ λοιπὰ τῆς βασιλικῆς 
ἐξουσίας c. , cum reliquis regiae poteftatis 27, 7115 57. tum ap. Liv. 1, 8. i. 
de Romulo, — /£ fe ipfe venerabilem infígsibus imperii feciffet, cum 


caetero habitu fe augufliorém, tum ziaxime, lictoribus duoZectm fumtis, ' 


fecit , cf. Íqq. et 30, 15. e. it. Flor. r, 5,6. pde fafces,— omnia denique 
decora et infignia, quibus zmperii dignitas eminet. Verum hic quaeri- 
tur de temporibus ferioribus, ubi imperatores Rom. haud dubie habue- 
runt, uude dignofcerentur a privatis, nec inodo vefles, le&ticas, cur- 
rus, nec modo corporis capitisque ornatum ac cultum gemmeum , nec 


modo fatellites , anteambulones, pedifequos, [ed ec alia, ut vexilla: 


fuperiora, it. ignem praelatum, it. fedem praecipuam in rheatris et in 
curia, denique adeo fafces laureatos, de quibus locus eft clafficus 7, 6, 
3.íq., ubi genus univerfum, πῶσα καὶ βασιλικὴ πομπὴν, explicatur tribus 
formis ac partibus, armatis quidem praecedentibus, tum virgis laurea- 
tis, denique igne praelato; ut alibi faepe purpura ec pallium purpu- 
reum memoratur, fed fedes in curia 2, 5, 8. e. 11. e. 17., tum currusf. lecti- 
ca pretiofior 5, 8, 13., quorum infignium quae ad feminas nominatim 
pertinuerint , quae effent e domo imperatoria, qualis hic Lucilla, non 
dixerim, praeter ea, quae Nofter mox ponit, de fella in theatris ac 
praelucente igne; nifi quod communia efie potuerunt eciam illa, famu- 
litium et comitatus, veftcus ec cultus, lectica et currus; quibus Lucil- 
la tum domi, tum inde prodiens, ac inter homines veríans reliquos, 
prae fe το τὶς imperatorium genus ortumque, in primis, cum nupfiffec 
Pompeiano, impari genere ac: dignitate, v. I, 6, I I., ad quam lenien« 
dam íortem pater fortaile gratificatus eft ei imperatoria illa infignia, quae 
ap. Amm. M. i7, 12, €. p. 123. c. confpicsae fortunae inffguie, indi 
sl. €. regia et 31, I2. in. p. 532. l. zPefatirz — ec principalis fortunae in- 
Jígnia caccéra — ambiiu moenium tenebantur; quae non tenet G. Th. in 
»mffne, παράσημον, σύμβολον, — iufgnióus atque infulis imperii, — 
maiora praeferunt f'afces ἐμ ac fecures dignitatis in/fenia,, quam poreffa- 
gis, — rex fedens cum parpura et fceptro ct iliis infignibus regiis — Liv. 
infignia Zmperii, i faíces, — qui Hieronem — eec veflis Pabitu, n 
elio ullo infigni differentes 2 caeteris civióus vidillent, confpexere pa 
puram ac diadema , ac fatellites armatos, quadrzgis que etiam alborum 
equorum interdum ex regia procedeztem!* tacens de infignibus imperan- 
tium ferioris aetatis, etiam de aliis infignibus imperatoriis, 1. impera- 
toris bellici ac ducis exercitus fummis, de quibus Lipf. de mil. Rom. e, 
12. Op. 1.3. p-95., ubi v. c. equum, certo modo orpatum** inter im- 
perii infignia — ponit'** P. non intelligentibus Vern., ubi dicamus 4jie 
kaiferlichen Ebrenzeicben f. Kennzeichen, 1. Ebrenz. des kai. Sramdes, 
cum, quae nos hodie per Germaniam ufurpanius Aeicesinffemien lemi- 
barbare, f. Reichbsk/einodien , quanquam eiüsdem ex partegeneris, tamen 
non fint huius loci, ubi Nofter fcribit peculiari ratione, ac partim ad 
analogiam Lat, ap. G. Th., fed et Gr. ap. Dion. H., cf. Hef. 2, 1293. e. 
fine-N. it. p; fq. cum Suid. 3, 395. e. 16. 

.Tloum -- i£.) Dioautem ap. Xiph. de Pompeiano, ni fallor, iuniore dicit : 
οὗτος μὲν ἐνεγγύητο τὴν ϑυγατέρα Λουκίλλης. Utrumque tamen verum effe 
poteft. Srroth. ; ᾿ δ 


Mie uni mdi Ὁ ὙΜΩο 


LIBER I. CAP. VIII. A. V. C. 933. CHR, N, 186. 291 


» - ͵ : € 4 4c . 
46'. οὐδὲν ἧτταν μέντοι " καὶ 0 S. Nihilo fecius tamen et 
, f, l ^ 
Κόμμοδος ἐφύλαττε Td * τι- Commodus confervabat hono- 


t) Ms. Ba. ὃ zar. ἔξεδ. αὐτὸν A. v. N. — u) μέν roi divifum in A. 2, al., v. 
Exc. ad 1, 2, 9. x) τὰς omittunt A. al. v. N. » ; 

Locus ed. Sb. eft 374, 44., ubi dr. Κλαύδιος Tlouzwizveg , et Commo- 
do infidiatus pugione, quo de ad $. το. íq., fed de noftro Pomp 15. mo- 
^ do 364,9. 3745 32., nec tamen de connubio iíto; hic iterum Nofiro 
variante in v. ἐξ med. pro a&. δ. pr., ubi alius Ms. Ba. ordo in pron. 
'aut v., non adiutus a Mss. rel., infraque rediens, e gloffa eit, nec 

laevitatem iuvat, vel fic hiatu aliquo relicto tamen. τ 
οὐδὲν ἦττι) Sch. in ,,903. nihilominus** praeter fyn. illud P., quod Bg. 
fervat meliore ordine, ied Stp. Th. 1, 1477. B. 1. recte comparat oz 
$77., Cüm οὐδὲν pro οὐ ponatur, cf. I, 5, 5. m. μηδὲν »r. , pro quo hic 
variatur, cf. Suid. 2, 729. e., fed Hef. 2, 854. m. o. ἡ.» μζλλον, in quo 
reperi e pr. debet οὐδὲν, quod plenum οὐδ. uZA. , Lat. so» magis Í. nibilo 
zagis, i.q. nihilo minus, (cf. G. Th. 174, 46. 439. 97. Ind. Corn, N. 
cum Cort. ad Sall. Cac. o, r. e.) quod valet pro affeverandi aliqua parti- 
cula, (v. c. aeque f. pariter, quae accedunr ad Gr. Suid.) sut. pro Gs. 
boc non 6/fZante, (noftro Zem uzgeacbtet ,) 1. 6. tamen, noftro Zoc^; un- 
de fq. μέντοι fumetur pro Lat. vero, (cf. 1, 2, 9.) et tota formula fic, ut 
afferatur aliquid, quanquam praecedente in contrariam partem alio, 
quod per fe impediunt ea, quae fequuntur; ut h.l. Pompeiani interior 
conditio et obitus Marci. videbantur Commodum adducere, ut forori 
non amplius permitteret honores prioris temporis imperarorios.  Tauen 
vero etig/ Commodus eosdem ei fervabat , quod Lat. ad ἐφυλ. fufficiebat, 
non ita libere agente Bg. quam P., fed ex eodem tamen ad στὰς zw., 
b. 1. extra animum, pro rebus externis et fignis honoris ac iniignibus 
illis $. pr., ficut formula tota hic, Q. cum acc. rei et dar. perf., par eít 
ifti ib. μένειν ad fenfum, ut P. quoque inrellexit, nifiquod difcrimen hic 
ett illud antecedentis ac confequentis, cum, cui honores fervancur aut 
fervat aliquis, ei demum manere honores dicantur, tenente G. ih, in 
v. ferv. cum Gr. n., modo 415, 69. integra omnia /onitati tuae di fer- 
varuürt , led in Bg. tantum rectionem fimilem, nec Stp. Th. quid tale, 
ubi fit pro, alicui quid relinquere nec adimere, cf. tamen ap. Luc. rz, 
$86. 1.85. τὸ σοὶ φυλαχϑῆνοη τὴν δίκην» tibi ut cognitio caufae fervavetur i 
uanquam ibi etiam effe poteft Lat. refezvare, nobis «ufbebalten 1. vor- 
ebalten , 1. alicui foli relinquere ac praecipue » nec alii iniungere et tra. 
dere, quo feníu v. cum perf. dat. et acc. 1b. 3, 435. 1. go. σοὶ ὃ ἀνοητὸς 
(ἐγὼ) ἐμαυτὸν Qu^&TTuv, tibi me fervan: homo izconfideratus, i. ap. te 
modo effe ac coenzre volui, non ap. alium. | Sed Stp. Th. 3, 1551. C. e. 
cum P. dedir ,,K. ἐφ, rue τῇ ἀδι"ς fine τὰς art. adeo, quem in ed. fua, 
tacentibus hic Excp. Mss., credas Stp. non de ingenio dediífe, fed ex 
.Cod. aliquo, ut exciderit conrra in Cod. eo, unde A. 1, du&ta, lapfu 
librarii, ob vicinitatem utrinque fimilem, nifi et eadem ex caufa in iíta 
ed. omiílus artic. operarum vitio; alioqui me nofcente fcriptorum ipfo- 
rum inconftantiam in artic. addendo f. opprimendo, cf., praeter fupe- 
riora quaedam, R. Or. V. 3. p. 196. e. N. 41. Fifch. Aefch. p. 97. 4, e. N.6. 
(cum Wolf. N. in Axioch. ed. Fifch. pr. p. 53. 1.) et ad Plat. Apol. p. 73. 
3. N, 30. it. ad Pbaed. p. 209. à. i, cum Gottl. p. 45.» ut cricico in ta- 


ν᾿ 


Eu 


292 LIBERI. CAP. VIII. A. V. C. 935. CHR. N. 186. 
μὲς τῇ ἀδελφῷ. καὶ γὰρ ἐπὶ rem forori. Nam et folio | 
τοῦ βασιλείου ϑρόνου κωϑῆςο imperatorio fedebat in thea. 
/... y) Colon hic in Stp. rel. 


libus locis verecunde fit verfandum, fed interpreti non argutandum in. 
notione ac vi aliqua, quod, praeter multos, nuper iterum accidit in | 
Schulz. Conie&t. in N. T. p. 32. e. 34. 38. 49.1. et ad Rom. 5, 13. in 4 
«p εἴ eg. alii nuperrime. 

xai'yxe) Sch. in καὶ hunc locum fine Vs. ponit poft illum 1, 6, 12. m., 
ubi Bz. quoque xa? poftponit, ut ἢ. J. e P., quafi refpondeat fq. xa 
Íocio, quomodo et alii faciunt, v. ap. Hom. 'IA. ὦ, 602. V. Cl. et Ern. 
ad Cail. ἢ. Di. v. $3.; cum procedat etiam fevero ordine, pro Lat. ez- 
enim, i.e. pro fimpl. γὰρ», c£. Stp. Th. 1, 817. A. aliunde, L. Ern. v. x. 
Nr. 15. Ind. Ael. V. ἢ. v. utr., Fifch. Aeích. v. x. e., If. Ev. Xen. Z. Pol. 
et Cyr., Fab. Aef. Hf. v. x. m. Abr. Dil. Th. p. 329.1. Hoog. Op. p. 560. 
Íqq. it. Hom. Ὀδ. β΄, 117. et G. ΤῊ. ,ezenim, coni. caulalis, καὶ γὰρ 
(fic potius, quam interie&o commate,) pro quia** 1. nam; ut ramen ad 
fenfum ἢ. 1. non fit difcriminis multum in ratione utr,, cum utrinque 
fequatur enunciario duplex, fed, de Bg. ratione, magis diftincta, dum 
copula et particula diftribuendi ac diftinguendi repetitur. 

ἐπὶ τ. B. 9e.) Verba ἐν τοῖς 9, abfunc a Ven., quae tamen vix abelfe 
poffunt. Sed multa paffim in eodem Cod. oinifla funt, quae in edd. le- 
guntur. Exhibet contra haud pauca, quae in edd. noflris male oiniffa 
funt. Strot. 

Hic non apparet caufa, cur tria illa vocab. fint omiffa, verum illud, 
plane non pofle abeffe, quia alias reliqua pars enunciationis, ἐπὶ τ. f. 
$e. «29. , non fit fatis circumfcripta ac definita, fed nimis vaga lateque 
patens, cum ἐπὶ τ. Q. 2e. federi pofüt varie ac iultis in locis, etiam 
domi; unde debtrit aliquid hic adiungi , quod et agnofcit P. , modo ille 
in numero fingulari diverfus, quem levere Br. dedit, et proprie etiam 
poffumus accipere, cum conftet, Romae fuifle plura loca taiia, 1n qui- 
bus lingulis imperatori cum familia datum locum praecipuum verofimile 
eft, (podium cogito f. fuggeítum in eo, v. G. Th, in v. oZ. er Lipf. de 
amphith. Op. T. 3. p. 26. m.) five hic intelligantur fcenica illa theatrai, 
7. amphitheatra, quo fenfu potlr. ponitur Gr. ap. Noftr. alibi, cf, Lipf. 
1.1. p. r3. fqq. cum Ind. Dion. Cof., vacente L, Ern. et Stp. T'h., qui x, 
1578. A. v. 2e. habet 5,3p. profanos fcript. frequenter reperitur βασίλειος. 
29.“ fine ullo exemplo ct au&lore, nihil etiam p.724. E. m. v. ., quam 
alium e Noftro locum, nec Strodtm. lib. ad Ammon. Spec. t. p. 9. m., 
reperiente me per Indd. fubft. 3». de diis ac regibus ap. Ael. V.h. Arift. 
Kuft. ec Luc. 1,471. 47. de Minoé, ἐτύγχανε — ἐπὶ 9e. τινὸς ὑψηλοῦ 
καθήμενος, qui in folio quodam fublimi fedzóat, ap. quem etuniverle pro 
fella ec de hominibus quibuscunque 2, 124. 1.90. 783. 1.83.85. 3» 54-l. 
ς7. 426. 1. $8. 91. , ubi a σκίμποδος diftinguitur, cf. Ind. Xen. Bach. Suid, 
2, 207.e. Hef. 1, 1735. e. ig. cum N., ubi laudatur Salm. in Tert. de 
pall. p. m. 174. e., quem «f. ad Spartian, T. 1. p.232. b. e. fqq., féd 
G. Th. ,tbronus, 9eóvog, Ícdes Í. folium, — fedes, θρόνος, — foliunn, 
βασιλικὸς ϑφόνος ἐμβατὴν, — pro fella regia* quo poftr. Lat, cum Gr. n., 
utitur Sch, e P., vertens cum eodem in v. »xé2yuot, — impf. x.** ubi 
Bg. per fimpl. cum Sb. Ind., tacente Stp. Th. de impf. hac forina fie 


»| 


M 


LIBER I. CAP. VIII, A.V. C. 933. CHR. N. 18e. 293. 


» ^» , ; ἢ A ^ . ᾿ E . * 
£y. τοῖς. ϑεάτροις *, καὶ τὸ πὺρ tris , €t ignis in pompa 
2) 1n Ms, Ba. verba ἐν τοῖς ϑεάτροις defunt. Mart. etiam in Mss. rel., v. N. 


augmento, praeter r, 1383. B. e. »in impf. dr. etiam ἐκάϑηντο. . Utitur 
autem eo Thuc., ut τῷ xa9£vra Dem.** cf. E. i. et ἃ. Or. V. :. 235, 22.» 
ubi in textu x£9wvro, led Ind. 2xz9., rurfus V. 9. p. 207. m. sxaS2vro —, 
ἀντὶ ToU ἐκάϑηντογ Wol£.** ubi Tayl. ,,καϑῆςο (κάλλιον), ἢ ἐκάϑητο A. 
"Thom. M.* cf. ad Dem. 285, a. καϑῆτο V. 9. p. 277. 1. »καϑῆτο Aug. 
Regg. — κάϑητο Cod. .'** et ad 300, 26. V.9. p.291.c. Harl. p. Cor. p. 
121. N. 75. 380. e. N. 47. 449. N.82., ad Thom. M. p. 485. a. N. 1. 
ubi et Noftri locus hic adhibitus, Suid. 2, 223. m. «295465924 καὶ 29750, 
dxa9:2cro , federe , — fedebat , fine χρήσει» non coll. ad Hef. 2, 105. m. 
Nr. 7., tum de v., quoad re&ionem, cum pr. ἐπὶ et triplici cafu, ἐπέ 
τινος, — τινὶ» — 71, Abr. Dil. ΤῊ. p. 398. m., ubi e Diod. S. fimile quid 
noítro, καϑίσαντος αὐτοῦ ἐπὶ τὸν βασιλικὸν 30.. €x 2, 211. l. 20. 25 regia i$ 
fella confederat , pro quo 1.23. 27. 43. fimpliciter 5e. , in Vs. tamen re- 
gia fella, it. cum Bg., porro v. x. tropico fenfu Ind. Z. Xen. Cyr. Pol. 
et Bach., fed ap. G. Th..in v. Bg. cum Gr. n. compof,, fed et cum 
fimpl. Zgo — touo4, pro quo fimpl. etiam noftrum v. valeat, etfi per 
fe pr. κατὰ poteft innuere motum phyfíicum e fuperiori ad inferius, no* 
bis Λε nieder fetzen, cf. Z. ad Vig. p. 619. a. 1. Nr.2., in quo fit Lat. 
defideo ec defido, quorum hoc poftr. modo ap. G. Th. fine Gr. fic dr; 
cf. in rem Spanh. de Pr. et ἃ. n. 2, 269. e. ,,illuítre huius rei — exem- 

lum in Lucilla obfervet Herodi., quae quum primo L. Vero, Marci 
in imperio Collezae, dein privato Pompeiano foret nupta, fe//az tamen 
Imperatoriam aliosque priores Auguftae bozores, Commodi indulgentia, 
retinuit. Unde quoque eadem mortua, inftar Auguítae, "confecrart 
meruit, ut ex eius numis cum folita Divae appellatione adhuc liquet.'* 

xxi τὸ πῦρ) De igni, auguftis praeferri folito; v. Turn. Adv. l. r. c. 29. 
$y/5. Egit de illis is/tgnibus Principatus Lipf. ad 1 A. Tac.7, 5. ignem 
etiam inter infignia imperatoriae maieftatis fuiffe vel praecipuum, unus 
ex antiquis, diveríis locis, docet nos Herodianus, inquit Caf. ad Ca- 
pit. Maximin. (T. 2. p.32. a. N. 4. e., allato Noftri loco 7, r, ar. e.) 
Addendus eft Pierius Hierogl. 1.46. tit. z//zgme auguflale. Congruebat 
huic fymbolo zgzis variis rationibus. Nam et divinitatem regalis impe- 
ri notgt; quippe cum, antiquiffimo Perfarum more, dei fymbolum 
ignis eflet; et claritatem faftigii dignitatisque regalis clariffima fignifi- 
catione indicat; et incomparabilem a&us regalis vim falubritatemque, 
ad inftar efficacis et benefici fideris, oftendit; et puram virtutem mo- 
remque regalem, purgatiffimi elementi charactere fignat; denique, quid- 
quid ad praecipuas imperii ἐξοχὰς vel ex philofophiae arcanis, vel ex re» 
verentiae et obfequii inventis afferri folet, comparatione ignis illuftra- 
ri poteft. Nec difconvenit τὸ μοναδικὸν folis, ad quem bieroglyphica 
veterum fapientia omnia de igne φιλοσοφήματα pariter ac νοήματα retulit, 
τῷ μοναρχικῷ τῆς βασιλείας. Et quod Perfae ἐς coelo lapfum ignem fin- 
xerunt, quain accommodatum eft ad divinam, a deoque datam, deique in 
terris vicariam regum maieítatem! De caetero non abfurde cogitaverit, 
2 crediderit, Romanos de occulto praecipuoque imperii pignore, i. e. 
de Veíta cogitaffe, cum ignem imperatoribus fuis aufpicii fingularis ac 
fatalis ergo, ut opinabantur de Veftali igne, praeferrent. Bozc/, — Prae- 
latus ignis olim habitus eft Imperatoriae maieífatis infigne ; quod Eurip, 


* 


294 LIBERI. CAP. VIII. A. V. C. 955. CHR. N. 186. 


πεοεπόμπευεν αὐτῆς. ἐπεὶ δὲ dA δ ὁ Poflea ve- 


a) Schott. m. f. προέπεμπεν minus rede, Ind. Sylb /^. elap(ulibrarii. Mox. 
poft az. colon in Stp. " 


Schol. in Phoen. videtur annotaffe. ἐχρῶντο οὖν» inquit , πατὰ Td à παλαιὸν 
&vz ga λπσιγκτῶν τοῖς πυρφόροις. οὗτοι δὲ ἦσαν ἱεροὶ ἼΑρεως» ἑκατέρας “ρατιᾶς 
“φοηγαύμενοι μετὰ λαμπάδος, ἣν ἀφιέντες εἰς τὸ μεταίχμιον, acicrum £c. in- 
terftiti 2m, ἀνεχώρουν à &xív2v7at. ἐσώζοντο ὃ δὲ πυρφόροι, εἰ καὶ πᾶντες ἀπώλοντος 
Unde natum eit proverbium ap. Zenob. cent. 5. pr. 34. ἐπὶ τῶν πανωλξ- 
Sela πεσόντων, οὐδὲ πυρφόρος ἐσώϑη. Prolixius haec differui , quoz!am 
non temcre alibi, quam in Herodiano occurrit hic mos, Libet etiam 
jubtexere 1 huius fymboli rationes ex Pier. Hier. Y divinitatem i imperii 
regalis, 2. faftigii claritatem , 3. efficaciam f. ἐνέργειαν» 4. puritatem. 
Qxos. Si Hadr. Turnebus non falicretur, 1. Adv. ^ 9. exfítimans, ignem 
ap. Hor. Sat. 1, 5, 34. Aufidio, tanquam fupra hu:ranam conditionem 
fe efierent et divino, effe praelatum: hic ritus, nempe ignis praelatio- 
ne aliquem honorandi, vetuítior effer, quam vulgo creditur. Nam etft 
Lipf. Exc. A. ad 1 An. et I. Nic. Loenfis IX. Miic. r3. ex M. Antonino 
et Herodi, docere volunt, huius inftituti ante Antoninórum tempora 
Romae nullum effe ve(tizium, eumque honorem imperetorum proprium 
fuiffe : Nihilo minus Turnebo magna doctorum pars fuffragantur, Lam- 
inus, T'orrentius, Pulmannus, Rutgerfius, Dacerius et Baxterus, v. ad 
Suet. Tib. 14. ed. Burm. p. 510, (T. t. b. ad μηδ regio iaffzgi.) Viden- 
tur autem imperatores Las infigae adfciville, imitaturi lovem, ur, cuius 
infignia reliqua, - fceptrum et aquilam, fibi vindicarant, etiam hoc, 
nempe ignem, quafifuülmen, fibi vindicarent. Hoc infigne Iovis vel 
praecipue ex fabula Semeles conftat ap. Ovid. Met. 3, 283. f3q., v. infra 
X» 16, (9. €.) 2, 5» ($. m.) Luifin, 3, 6. (immo 7, 6, 4. m.) legit αὐτῇ. Sed 
2» 3; (5. m-) ipfe Herodi. τὸ ze. genitivo iungit. Dempft. ad Rof. Ant, 
a nullo animadveríum fcribit, ignem impezatoribus praelatum in lucer- 
na. Ut aquilae, in fignis militzribus collocatae , Perfis in ufu fuere, et 
ab his ad Rom. tanfiere, ut oftendit Lipf. ad "Tac, Exc. ad A. 2, 17. 
(1, 7.) et Otto de tutela viar. 1, 6. p.129. ita a Perfis mos ignem prae- 
ferendi imperatoribus ad toin. pervenifle videtur, v. Spanh. de U. et P. 
Ν. T. τ. p. 171. Phil, Car. An. in Curt. 3. p.566. fq. In acie Darii Nu- 
minis loco, et religiofa cum primis pompa, praclatum fuifTe ignem fa- 
crum et aeternum , "auctor eft Curr. 3.3.9. Equidem Perfas ignem co- 
luiffe, paflim auctores teflantur, Strab. v. Plut. de prim. f£. Max. Tyr. 
dif. 3$. Apud Luc. formula extat, qua Perfas ufos effe ait, quoties 
ili igni pabulum aut hoftiam fubiicerent: Ede Domine Ignis. Hic 
ignis praeferebatur in caítris regi, quocunque ille expeditionem move- 
ret. Unde ap. Rom. imperatores mos detivacus, paucis interpretum ob- 
iervatus. Id quod numismata primum oftendunt vetera, in quibus ante 
faciem regis vel imperatoris Roin. flamma ardens confpicitur. Sunt de- 
inde aliquot loca animadverfa ap. Herodi. I. 1I. VIL , quae afzmant, in 
more pofitum fuiffe, ut ignis principibus praeferretur., De ritu ignem 
impcratoribus praeferendi- v. Fabr. ad Dion. 71. p. 1199. Leisn. 

Hic quidem nos nihil, nifi Ox. illa e Schol. 1, I. v. 1379- ed. Barn., 
fed ed. Valck. v. 1386., proríus videri ab h.l. aliena, nec ritu ex iito 
huc'trahi quid poffe, nift forte nomen zvegioor, quo infignire liceat 
homines, qui hoc tempore Auguftis 1 ignem praetulerint, Sed de tota re 


LIBERI. CAP. VIII. A. V. C. 955. CHR. N. 180. 295 


Κόμμοδος γυναῖκα ἠγάγετο, ro. quam Commodus | uxo« 
Κρισπίναν ovo, ἀνώγκη τὲ rem duxit, Crifpinam no- 


b) Comma hoc modo erat in B. 2. L. ut inox poft ἐγεν. nuilibi. — c) Ms, 
Ba. κρισπίνων τ᾿ dv. v. N. 


fubiecimus Exc. et fortaffis Eíchenbach. Dif, illud mirati, cum fuper 
hoc argumento | nihil deprehendebamus ap. Fabr. in Bibl, Anr., red- 
dente Sch. in fubft. π᾿ ,οἱσπὶς praeferebatur zp//, in fignum honoris im- 
perat. — 7p. praecedebat in pompa eam ignis** cum Bg., nifi ordinealio., 
γυναῖκ. wyzy.) E P. reddit Bg. non modo in adv, (ap. G. Th. cum Gr. 
n.) fed etiam in formula yvy. sy. cum aliis, neglecta vi med., forte ἃ 
"Lat. ratione, et quia reperitur etiam cum dat. perf. alienae, pro dare 
uxorem alicui, v.c. filio, cf. Bud. C. 510, 23. Sep. ΤῊ. rz, 63. G. íqq., 
qui vim med. retinet ,,matrimonio μὲ aliquam coziszgere** Obf. Mifc. 
A. T. 1o. p. 350. lib. de V. med. F. p. 33. 128. et W. p. 4. 317., ad 
Thom. M. p.6. N.4., ad Luc. 1, 793. a. e. 3, 421. N. 70. b. e. L. Bof. 
Ell. p. 76. m. 236. e. Z. ad Xen. Pol. p. 6. b. e. cum Jnd., recte ftatuen- 
ribus ellipfin εἰς oixov f. οἰκίαν , quibus add. ap. Herodt. 27, 88. γυναῖκα τα 
&ysdÜsa ἐς τὰ οἰκία,» uxorem duceret domum, quae et defunt in Lar. ΒΡ.» 
ubi et fupplert poteft dat. perf. /£4/, it. fyn. fecum f. ad fe; ut fit plene, 
uxorem ducere fecum in domum, f. ad fe in domum; ut in Gr. etiam re- 
quiras πρὸς γάμον» ahbi diferte adiunctum, quod propzie magis faciat 
Lar. i5 matrimonium Zuweere , it. quod adiungitur ap. Suid. 1, 25. n. Zye- 
TX μνητεύετοι» ἐπὶ γάμον λαμβάνει, uxorem ducit, 272 matrimonium 4ccí« 
pit; cf. Hef. 1, 1598. e. , ubi lego, syyvZros ὃ λαμβάνων. yero, com- 
matibus additis, unde noftrates //c2 eine Frau, Gemahlinn zebzer, cum 
non habeant propius, cf. in rera Capit. in Marco p.394. m. ἥλιο fuo 
Brutii Praefentis filiam iunxit , nuptiis celebratis exemplo przvatorum, 
ubi Caf, N. ,,Crifpinam, filiam viri confularis* cuius feminae non ite« 
rum mentio fit ib. nec ap. Lampr. in Comm.» fed ap. Xiph. 372, 18» 
γυναῖκα TU* υἱεῖ — Κρισπίναν συνῴκισεν, Crifpinam fiio iz matrimonium 
cóllcavit, qui et ipfe Marco rem tribuit, cum Nofter Commodo tri« 
buar, in qua pugna forte fic fuccurras, ut factum fit non diu ante mote 
tem Marci ct iicépthin a Commodo imperium, ac v. syzy. €t ἐγεν. Tue 
mamus pro plusqg., ne nunc demum Commodus fecerit. id 
Κρισπίν.) E qua tuliffs Commodum liberos, decet Sparh. ad Call. p. 
γῆς, Leism. Quem locum in ed. Ern. non reperi, ignarus idem, am. 
quis Ms. τ᾿ à. toleret pro à, iungendo cum nomine proprio pr. Ke. 
pro Lat. e£ quidem f. idgue, ut alias cum particip. καλούμενος, Cf. T, 25 2, 
m., in quam copulam cum P. hic nihil edat, crediderim potius, men- 
dum incidiffe in o et cy iterum, et Gloflatozem cogitaíle τὸ artic. et for- 
rüam contractam τοὔνομα, quae et ipfa recta eft poft nomen propr., cf. 
7; 1, 21. m., etalibi quoque variat, v. Fifch. Pal. 24, 3. p. 67. N. £), 
quanquam in contrariam partem, ut pro τὸ c». afleratur nudum c». , quale 
exemplum profert L. N. T. Schw. p.981. e. ex Diod. S., inverfi tamen 
ordinis , ,yyuy., ὃν. Zaglyav, mulierem, cui nomen cxat Zarinae** ubi de 
ellipfi pr. xzrx rece monet l.l. m. b. N-. 10. €., quzuquam non bene 
vertens, ncc fevere, fecundum , quoad, qua nomen, nec per fyn. abl. 
cum Bg. et Sch., tacente P. et L, Bof. de ellipfi p. $40, e. fqq. , ct LN. 
T. Fi. p.795. c. cam Ind. Ac). V.h. v. ἐν, 


296 LIBER I. CAP. VIII. A. V. C. 933. CHR. N. 186. ὶ 


ἐγένετο, τὴν προεδρίαν ὠπονέ- mine, ac nectífe fuit, pri- 
μεσϑαι τῇ τοῦ βασιλεύοντος * mum locum tribui principis 
γυναικὶ, δυσφόρως τοῦτο Φέ- uxori, aegre Id ferens Lucil- 
£ouca ἡ Λουκίλλωα, καὶ τὴν la, atque illius honorem. fui : 
ἐκείνης τιμὴν ἑαυτῆς ὕϊβριν νομί. contumeliam exiftimans; fuo 


d) Ms. Ba, 75 τοῦ βασιλέως γυν. v. N. 


ἀνάγκη) Bg. e P., tenente Stp. Th. modo fyn. 4. 22, neceffitas eff, 
pro necelfe efi** c£. Luc. 2, 181. l.9s. cum Ind. Thuc. et Dem., primam 
Stp. formulam neíciente G. Th., fed et noltratibus tenentibus, per 
Ífubft., quale et Bg. eft. : 

τῇ τοῦ (zc. y.) Ms. gloffema hic apertum in fubil. pro particip., ut 

4e P., cf 1,2, 1.9, fervante Sch. in v. gr. attrióni ei princ. doc. 
non tantum cum Bg. ΡΠ, fed e: Lat. compot. cf. $. τι m., forte ca- 
piente P. pro med., quo de nihil ap. Bud. C. Stp. Th. et per Indd., ut 
tamen habeat analogiam a primitivo yeg., etiam in mcd. ufitato, ubi 
Íuppleas pron. αὐτὴν» ut ὑπ᾿ αὐτῆς in pall., cognito aliundeStp., qui in 
fubit. xe. locum tenet noftrum fine Vs. ec Bz. Lar. e P., ct. Ind. Fifch. 
Aelch., Xen. Pol. Z., R. Or. V. 8. Din. et Dem., fed per fyn. cumlig. 
formulam ex edi. et fubít. fedes prima Stp. c Bud , ir. per alias Caf. Ex. 
Bar. 15. p. 270. b. Krb. Decr. R. p. L. p. 275. i. et Decr. Byz, p. 17. m. 
ius πρσεδρίας f. primi et primarii loci in theatris et fpectaculis'* Caf. ad 
T5. Char. F. ed. p. 7o. m. Schol, Ár. Equ. v. 572. , € quo haufit ΒΗ. ad 
Thesm. v.841. cum Suida 3 13 7. 1. Hef. 2, 1026. e. fine N., ut Schol. 
Eur. ad Or. v. 92. καὶ πρώτη 9:262, ap. l'oll. 4, 121. cum Stp. Lat., etiam 
in theatris , at 8, 133. primus accubitus , cf. N. 30. i : 

δυσφόρ. — Qe.) cf. Exc. ad 1,4, 7. i. de lufu quodam in affini adv. et 
V., et Stp. Th. 4, $4. E, m. 43. redditur et mo/efe , aegre, iniquo animo, 
(ut P. hic) praefertim, quum iungitur illi ipti v. φέρειν, ex quo factum eít, — 
ut ap. Herodi. (ex aliis Noftri locis folis, et p. $t. A. e,) Φ. cum advv.'* 
aliis fyn., fed cum noftro adv. ap. Foef. Oec. ex Hippocr. p. 155. 3. 6.» 
zt 2p. G. Th. fine explic. in formulis cum v. ferre, accipere, pati, led 
in adv. fyn. »accipere aliquid graviter, i. iniquo animo* 1. triti, irato, 
«um dolore, cf. v. ferre 633, 72. fqq., quod, ut Gr., per tropum 
didum, pro accipere, recipere, fufcipere in fe, tanquam onus, et hine 
ferre quafi et portare, extra rropum fumitur pro fentire, cf. Niz. Cl. 
Cic. v. c. Ind. Corn. N., it. v. accip. Niz. Cl. Cic. et G. Th. p. 53.1. , tenen- 
tibus et nobis 5/z/ nehmen, aufnehmen. ' 

τὴν ἐκεῖν.) Oxon. nihil, quam ex Lampr. illaad δ, 6.in N. Bc., cf. Dem. 
16,4. τὴν ἀκαιρίαν τὴν ἐκείνου καιρὸν ὑμέτερον νομίφαντας» reddente Bg. e Pa 
ut hic 2g. definiatur ex opp. rus. , pro re, qua laeditur honor ac digni- 
. τὰς» cf. 1, 3, 6., ut riz. quoque de fa&to externo et honoris figno ite- 
rum, cf. $. pr. i. Alterum hic eft in diftinguenda Noftri periodo ec 
conftituenda eius protafi, quae videtur fufpendi ab ἐπεὶ ad γυναικὶ, pott 
quae apodofis enunciatio principalis fit infra οὐδὲν — &vaxow. , praemitbs 
enunciationibus omnibus generis eiusdem, i. e. caufalibus, fed.uc 
"δυσῷ. — vou. reípiciat longius et ad $. fq. adeo, at τὸν μὲν — Kop. proprie 
tcferatur ad apodoíin illam principalem, cui pars illa praeponitur , cum 


| 
| 
j 
| 
| 
| 


LIBER 1. CAP. VIIL. A. V. C. 953. CHR. N. 180. 297 


i N c M LÀ d e. * * ] D 
é ουσα, τὸν μὲν ἑσυτῆς ἄνθρω * quidem | marito. Pompeiano, 
Πομπηϊανὸν εἰδυῖα ἀγαπῶντα cum [iret , ^ eum  dilige- 
P 2 ^w y TED 
TOV Κόμμοδον, οὐδὲν αὐτῷ περὶ re. Commodum , nihil de 


ἐπιθέσεως τῆς ἀρχῆς &yaxoi- occupando imperio communi- 
νοῦται f. Κοδράώτου δὲ, νεα- το. cat; Quadrati autem, 


Dod bio 3 : 
e) Ms. Da. ἄνδρα, τὸν mous. , inferto artic., ut alibi. | £) Hic colon in Stp. 
et al. , cum Ms. Bg., ob uiv et δὲ relata. g) Hoccommainduximus nos fimul 
cum fignis deinde parenthefis, ut melius cohaerecent cafus, ad fe pertinentes. 


ex ordine fequi debeat eam ; in quo et μὲν ftatim i)nnexum eft illi fecun- 
dariae enunciationi, proprie ad principalem iftam apodofin quoque per-. 
tinens; unde μὲν referas ad fq. $.1. 32, nifi μὲν velis abfolute ftare; ubi 
manebic quidem caufae illa enunciatio, 1n mediam coniecta orationem, 
fed exiítent participia cumulata fine copula, quae fit addenda faltem ia 
Vern. lingua, quae priora particip. folet per tempora finita refolvere, 
aut per caufalem particulam, qua Bg. eP. folvit participium extr., ut 
vitaret cencurfum illum participiorum àeuvXrey, pro qua ratione habec 
Vernacula et aliam, ut priora particip. refolvanrur per pron. relat. qui, 
fed poftremum per caufalem, interiecta tamen copula, fo zt Lucilla, 
«lie diefes δε] aufnahm , μηδ jener EPre für ;bre Befchimpfung Ae/t, 
und, avei/ fie aufite rel., referente Bg. manifefto participium extr. ad 
principalem apodofin illam, cui eam exarte intexuit, unde murata eius 
conftruétio in fq. τὸν μὲν £., ut haec regeret Bg. cum ultimo v. Zyocs 
omittens ita fq. pron. αὐτῷ, regensque Lat. cominusic. cum .dat. perí. 
pro meliori per praep., ut Sch. ;,communicat zi£i/ cum zpjo'* cf. G. Th. 
Ind. Iul. Caef. ec fupra 1,6, 22. e., nofcente Stp. Th. 1, 431. E. fqq. no- 
tionem Bg. in fubít. ἀν. aliunde, (cf. Ind. Ael. V. h. Ei. The: et Pal. Xen. 
Cyr. Z. cum L. N. T. , quorum Schw. p.114. N. hinc ,,maritum fuum'* 
pro quo fervarat P, feverum Lat., fic quoque folenne,) fed 1, 1111. D. 
m. in V. Zyaz. participium pro inf. tancum in med., ubi Sch. &emore 
fingulari amantem, pro amare, (qua notione fecundaria vix opus eft hic) 
$i). gnara, &z:2. 4e occupatione zmperz;* quo in fubft. tener Stp. ΤῊ. no- 
tionem pro affectatione f. invafione , f. infidiis, cf. Ern. Ind. Polb. cum 
Ann. Rs. p. 38. m. Sb. et Zof. 1, 11. ς. 4,6,6. €. 4,23, 10. m.» ubi cum 
diferto epitheto λαϑραίαις ἐτιϑέσεσι, h.l. conatus et cupiditas ad fe ra- 
piendi imperii, i. poteítatis ec dignitatis fummmae, ap. G. Th. fsltem 
eum fyn. regzu;m et 2yraznidem $406, 100. 103.5 ut ap. Stp. Th. ν. ἀνακ. 
modo per conftruttionem eandem , cf. Bud. C. 1045, 37., cum πφὲς fimul 
The. Ch..4, 1. in. cum Ind. ic. Dein. Dion. Caf. et Xen. Cyr. Z. 5,4445, 
ubi firaul cum fyn. xav, Xeu. Hell. M.,.ad Mocer. p. 20. N. 1. Suid. t, 
167. e. , variante. hic Noltro pro 1,6, 22. fipl. ταῖς φίλοις οὐδὲν ἐκοινώσατο. 
Koàe.) Lampr. tradit, s line conffiio l'arrutini aterni praetecti praet. 
haec accidiffe; de cuius commemorationis fide dubitat Caf,, cum nec 
-Herodianus mentionem eius hic faciat, ec Dio occidendi principis vo- 
luntatem omnino removeat a Paterno. DBeec/. 
Lampr. funt in Comm. p. 482. 14. crvdfe/is vitu Commodi Qnadratum 
et Lucillam compulit ad eius interfecuonem cozfília inire, mon line praef. 
du. Tarr. Pat. confilio, | Datum autem eft. megottum. peragendae necis 


258 LIBER I. CAP. VIII. A. V. C. 933. CHR. N, 186, 


»ίσκου εὐγενοῦς τινος καὶ 7 Ao9- cuiusdam adolefcentis nobilis 
σίου, (&Q' οὐ καὶ λανθανόνση etopulenti, cuius etiam clande- 


Claudio Pompeizro propinquo. — Pofl baec interfeC funt Pompeianus 
rimo et Quadratus, p. 484... Paternum autem et buius caedis aucorem, 
et — paratae necis Commodi coníciums — znterfecit , p. 489. e. occifus 
eit eo tempore etiam Claudius quaff a /atronibus, cuius filius cum pugione 
quondam σα Cominodum z;»gzeffur οἰ, sd quae Caf. N. 3. Paternum 
liberat a crimine, fed N. 5. ,,quem hic folo Claudii nomine defignat, is 
εἰ Ciaudius Pompcianus ille, cui poft Veri mortem nupfit Lucilla. 
Huius filium Claudium Pompeienum caedem hanc agpreffüum, cum 
Lampr. fcribic Dio, (er ad μοί. iila occifus eft Claudius) Claudius Pom- 
peianus, Lucillae maritus. Sed fallitur hic Lampr. Nam hic Commo- 
do fuit fuperítes.** "Tum Spartian. in Anton. Carac. p. 711. m. occidiz 
etiam Pompeianum , Marci zepozem , ex fi/ia natum ert ex Pompeiano , cui 
nupta fnerat Lucilla poft mortem Veri zmperetoris, — et ita quidem, z£ 
videretur z latronibus zzzerezmíus; quae extrema, cum er fupra adefient, 
re&te moverunt Caf., ut in N. fübiiceret. ,,Lampr. in Comm. occifus a 
latronibus. Loquitur Lampr. de Cl. Pompeiano, patre Pompeiani, cuius 
hic caedes narratur. Sed erroris manifettiffimi arguit Lampridium Dio, 
cui vifus poft necem Commodi Pompeianus ille; quem Lampridius a 
Commodo ícribit occifum.  Jpíe adeo Lampridius refellit fc 1n luliani 
vita, (p. 585. e.) fcribens, Claudium Porape:. a feceffu Tarracinenfi aluliano 
ad parcicipstum imperiti fuifle evocatum, quod gener imperatoris fuiffer.* 
Scilicet Pompeianus duplex eft, pater, maritus Lucillae, fed alter filius 
horum. De patre ap. Noítr. non fit poftea mentio ulla, fed e Dione 
conítat, vixiffe etiam adhuc poft occifum Commodum. Filium autem 
tradit Lampr. 1. l. primo, a Commodo occifum, fed Spartianus, five 
quisquis ille fcriptor eft, 1. 1, demum a Caracalla interfectum; quae ec 
ipfa fibi repugnant, non animadvertente Caf, qui intelligit de patre, 
cum de filio narret Spartianus, ut Lampr. l.l. primo, ubi et dr. propin- 
quus, a parte Commodi, opinor, cum fuerit filius Lucillae, fororis 
Commodi. Tum, fi hic Pompeianus fpopondit fibi ff/iam Lucillae, ut 
$. 7. e. Strothus e Xiph. protulit, et hinc forte Angli ap. Heyn. H. 4, . 
1014. m. /£e zog iz diefe Fer[chwórung den C4. Pompeianus, e» den Δὲ 
ihre Zochzer vertíprochen Pa£te etc., iponfionem inierit ille cum forore, 
qualis erzt non e patte Pompeiano, fed e Vero, priore Lucillae marito. 
Caeterum Bg. e P. ad Gr. Κοδράτης, fed Sb. Ind. »»Κκοδράτος, vife Κουασδρά- 
τος“ ubi babet Lar. Eg. e Xiph. , ubi Pal. Cod. κοδράτος et alibi quoque, 
cf. de cvy. cum x. S. 4. m. à 

ἐφ᾽ οὗ) Sch. non negligit cum P. particip. 5. latente f/upro, 3. tradu 
cebatur infamis fuper quo in v. Srp. Th. 1, 675. D. m. tenet locum 
hunc fine Vs., ubi Bg. liberior cum L. της ,»νδιαβεβλημένοι γ qui male 
audiunt** cf. Ind. Ael. V. h. ec'ad Diod. S. 1, 104. a. e. N. 1., pro quo 
fervaffera faltem pr. o^, nifi et infamiabatur , allecuturus pafl. pzo iftius 
phrafi formae a&t., fed ad particip. aay9., pro adi. pofitum, nihil te- 
nens aliunde, (uc nec Stp. Th. 2, 697. G. e.) nifi Lat. v. c. latentes ge- 
mitus , it. /atens dolor, ira, v. G. Th., reddente B». e P. fubít. e. duo- 
bus fubft. in regimine, ut Stp. Th. aliunde per adi. cum fubft. ,,confue- 
tudo vezerea* cum L. Ern. , pro quo fuffecerit alterutrum, aut feverius 
primum , quia e contextu ct adiun&to aa;2. notio iam patet, cf. G. Th. 


! 


, 


LIBER I. CAP. VIII .A. V. C. 933. CHR. N. 180. 299 


συνουσίᾳ διεβάλλετο,) “πεῖραν {πὰ confuetudine flapri male 
τῆς γνώμης λαμβάνουσα, περί audiebat, pertentans animum, 
τε τῆς συνεδρίας h χαλεπῶς fimul de flatione graviter que- 


Lh) Ms. Ba. συνεδρείας συνεχῶς £029. , fed Mss. rel. modo adv. συνεχῶς etiam; 
"gt Ing. pro συνεδρ. fufceperunt wgos?gíze cupidius, v. N. 


1290, 82. (ubi et P. e Suet. et Sall., ad quem cf. Cort. Cat. 31, 3:1. 
tenentibus et nos £ezmlichben , geheimen. Umgang, Suid. 3, 407. m. cf. v. 
4:507 307, 14.) qui nec in v. 244. explicat adv. Peze et τη ἰδ, at in poltr. 
189, 50. ,,male eudire, nempe crimina fua et dedecora'** non fatis apte 
2d omnia loca, ut h.l. pro eífe in malo rumore, etiamfi abíentem ac 
nihil audientem. 
πεῖραν) Sch., etiam dceferto P. ,.tentareanimum alicuius'* phrafin mu- 
tans in verbum privam , ut Bg. per fyn. compof. cum Stp. Th. aliunde 
3. 151. 1. , cf. G. Th. ad Stp. explorare: (cui add. Tac. An. 2, 12. i.) fed. 
in Bg. v. ydiligenter tentare, experiri' nec cum eius fubit., cf. tamen 
Tac. hift. 1, 25. m. ad pertentandos plurium anzmos, ubi recte Ern. N. 
Lic festare fimpl. defideratur* cf. de Gr. formula, fevere reddenda 
Lat. periculum, experimentum capere, f. liberius periculum facere, cum 
aliis gen. perf. f. rei Stp. Th. 2,554. c. L. N. T., in primis Schw., Ind. 
R. Or. V. 7. Hf. 8. Din. Dem.» cui add. 806, 24. 842, 22. (cui opp. 1l. 24- 
πεῖραν ἔχειν;) 864. 9. (cf. abfolute 783, 1. 1395, 3.) Xen. Z. Cyr. Bach. 
Mem: S., Ael: V. h., Fab. Aef. Hf, Ern. Polb, Luc. (ubi Gs. 4; ὅσος 
l. 97. experimentum capere, fed p. 163. 1. 31. experim. £a2ere,) Diod. S. 
(cui fimile Philon. ap. Abr. L. Ar. p. 289. m.) Liban. ep. p. 23. i. Kypk. 
25 404. 6... It. Íyn. λαμβάνειν διάπειραν Fifch. Th. ex 13, 2. €., (t. λαμβ, 
ἐμπειρίαν Plut. Kr., it. πεῖρ. ποιεῖσϑοιν quod propr. iftud pr. Lat. peric. 
facere , Hef. 2, 900. m. πεῖρ. ποιούμενος, πειράδων, fine N. etib. e. πειρᾷτοη» 
πεῖρ. λαμβάνει, πειράξει, Cf. p. fq. 1., ubi Ἐξ πειρή σοντριν διάπειραν λήψον-- 
τῶν» €t Suid. 3, 107. 1. πειρῶ», τὸ ἀπόπειραν ποιοῦμον, tento, perfeulun fa- 
cio, experior, it. l'huc. 221,72. σϑδόπειραν ποιδύμενοιν tevtarent, lcd o2, 63. 
τὸ γὰρ βραχὺ τοῦτοπᾶσαν ὑμῶν ἔχει τὸν βεβαίωσιν 20 πεῖδαν τῆς γνώμης» παῆε 
haec /evis res omze documencum veflrae conftantiae continet, pro omne 
documentum et experimentum anim veffr: f, [enteziiae , quo alterutro Lat, 
hic quoque reddas yy, it. voluntatis f. propenfionis, nobis Neigung, 
Gcelinnung, Gedankez, qui et ipfi potius formulam eloquimur privis v, 
v.» prüfen, erforfchen, ausforíchen ; ut íervari potuerit". Lac. vicinius, 
ap. G. Th. ,periclitor — 2) experiri, periculum facere, — Caef. quid in 
quoque eflet au/mi ac virtutis fuorum, peric/itaretur.* 
συνεδρίας) Forte προεδρίας, de primo loco fibi negato , f. de primo loco 
fibi erepto conquefta. Step^. ev». ferri potef:, ἢ queii Lucilla intelliga- 
tur. quod, cum antehac przizam tenuerit fcm, nunc re?'ciatur ad 
fecundam, e προέδρῳ lcilicet facta σύνεδρος. Syl. Mallet Stp. τὸ. . Sed ec 
€. rctineri poteft. Indigaastur enim Lucilla, fe in fzcundam fedem de- 
trudi, cui olim prima ceflerat, Oxos. Stp. inaliet ze. . Erudite Sb. — 
An-fimplicius eft, non in vocabulo, fed in re, querelae caufam invefti- 
gare? In e. confpicitur locus; extra quam nec ze. locum haber. Que- 
iebatur ergo de loco, quem in c. haberet , ubi et ze. et ὑφεδρία fpccta- 
tur. Boecl, de latione. ' Hoc eft τῆς 4... quod fruftra follicitat Stp., cae- 


800 LIBER I. CAP. VIII. A. V. C. 933. CHR. N. 180. 
ἀπωδύρετο, καὶ xav ὀλίγον fla εἴ. et paulatim adduxit 


teri non recte intelligunt. Dicam in Notis de aliis etiam, qualia iam 

tum muültra fe obtulere. Berg/. Non opus puto cum Sylburgio, Stepha- 
ni emendatione ze. At paulo difficilius eit, ftatuere de Codicis le&io- 
De συνεχῶς prO xaA. Iliud quidem elegantius ac ad τὸ eig. τ. γ- ^. me- 
lius convenire videtur. Nam qui tentandi animi alterius caufa queri- 
tur, ille potius freguenter , quam vehementer querelas effundit. Verum 
fi quaeratur, quaenam lectio inter fcribendum potius ex errore naíci 
potuerit: fatendum eft, praecedens ewvs3eíz facilius inducere potuiífe 
librarium , ut fcriberet συνεχ.» cum conca nihil oftendi poffit, ex que 
lectio gza. enata fit, quam etiam D. fervavit. Stroz. 

Quae caufae pofteriores, (ut a Mss. initium fiat,) idoneae funt, ut 
adv. novum συνεχ. putetur gloíffa, nec tamen iu(ta, cum in xza. ineíle 
poffit illud ev;sy., ac querelae frequentia quaedam et repetitio, non 
tamen id fiat proprie perque vocabuli notionem legitimam, cui potius 
fubiacet vehementia, i. modus magnus, gravis et acerbus, animi motus 
et impetus fortis, habens ilie dolorem, iram, odium, indignationem, 
harumque perturbationum eífecta, comites ac figna, vultum triftem, vo- 
cem fortiorem et lamentabilem, lacrymas, geítus corporis, maxime ca- 
pitis manuumque , miferabiles ; quae in mulieres cadunt, in primis in 
arrogantes aclaefas, nec faris affectas honoribus, qualis hic Lucilla; cf. 
Stp. Th. aliunde 4, 374. G. m. ,,z. item irate, acerbe, afpere** it. G. Th. 
in Eg. (partim e P.) ,cruciare graviter , i. multum , maxime, vehemen- 
ter** fjicut et gloffam agnofcas ab alia parte, per comparata affinia et fyn., 
v. c. Hef. 2, 3306. m. €. συνεχῶς, — πυκνῶς , 1079. m. πυκινὴν» — ἰσχυρὰν; 
συνεχῆ» CÉ p.fq.i. 1319. e. συχνὰ, mwkvk, συνεχῆ. πολλὰ, 1136. m. 
σφοδρὸν, — ἰσχυρὸν, χαλεπὸν, it Suid. 3, 414.1. συχνὴν», — πολλὴν γ xa 
συχνὸς ὁ πολὺς, CÉ.Íq. Alterum Ms. Ba. in συνεδρείας per duplicem, per- 
tinens ad inconítantiam eius reliquam, qua $. pr. m. προεδρίαν fimplici 
ταῦτ cum Mss. rel., deprehendimus in Ern. L. et Ind, Polb., ut femel 
vanetatem hanc ap. Aeích. R. Or. V. 3. p. 485. N. 68. »»συνεδρίως) Πρ. ye. 
προεδρίας“ quae confufio in praepp. hic admiffa; omnem rem dirimat, ut 
et alia correCtio περὶ τῆς νῦν ἕδρας, de praefenti fede; quibus artibus 
tamen non eit opus, cum lectio vulg. procedat vel fenfu Sb., (qui eít 
princeps-vocabuli, cum fedent fimul ac iuxta fe plures, et Lucilla h. I. 
ad laevam, nobis Ne£enfftz, vel, quo forte Bc. refpexit, quanquam 
obfcure, fenfu hoc, ut Gr. fit i. q. fimplex, ac pro fede locoque uni- 
verfe, nobis $7/z, Stelle, P/atz; ut Lucilla conquefta fit de 7//a fede, 
quam runc teneret, cum frater nupíiffet, i. e. non prima amplius, fed 
lecunda; unde iterum reditur adSb.,' fumto artic. τῆς pro pron., et 
notioni illi fimplici faventibus his, quod primo habet Suid. 3, 401. i. 
συνεδρία , 4 καϑέδρα, cathedra, eonfefus, tum Hef. 1, 1085. €- ἕδρα, — 
καϑέδρα, — καὶ συνέδρια, 1t. 2,1258. 1. «ἄξεις, — συνέδρα, 1t. 1302. m. συνέδρα, 
s «άσις. ἣν vU» ςατίωνα λέγουσι, ubi N. non affundit lucem; ut ex illo 
haufit Stp. Th. 1, 10$6. G. i. «,zuvéàez , Lat. voce ffatio ab Hef. reddi- 
tur, it. Gr. τάσις, ἔχ Xen. affertur, τῆς συνέδρας ἀποχωρεῖν“ locum bunc 
tacentibus indd. meis, ac tenente L. Ern. tantum ο,»συνέδρα, Ítatio mi- 
lirum** unde colligas, 1) non modo συνεδρίαν et συνέδραν eadem clle, 
nec dici tam de actu fedendi, quam etiam de re ac loco, fed etiam 2) 
ellc i.q. fimpl. ἕδραν et καϑέδραν, denique 3) eo refpexiffe Bg., clare qui- 


LIBER I. CAP. VIII. A. V. C. 933. CHR. N. 180. 301 
᾿ἀνέπεισε τὲν νεἀνίσκον ', ὀλέ- adolefeentem, — ut^ perhiciofe 
i) Hoc comma crat in B. 2. al. 


dem, per Lat. fuum, fed, fato occupante eum, fic, ut ipfe non in No- 
τὰ ampliori indicare poffet, quomodo caperet fuum Lat., quo de betie 
Leisn. in Progr., non id intelligi hic poffe ,,de locis publ,, ubi hoimni- 
nes convenirent negotii f. otii caufa nec ipfe camen edixit, qua porius 
notione accipiendum eflet. Cum habeat Ὁ. Th. ,,ffatio, — συνεδρίᾳ καὶ 
“ταρεὸρία, — locus, ubi ftatur* crediderim , Τρίππι Bg. expofiturum fuiffe 
Tuum Lat. pro loco ac fede in univerfum, ubi quis fter, fedeat, verfecur, 
cum, latiffime patere intellizique oportere, fuadeanc plura fcriptorum lo- 
ca, nominatim ille in Cl. Cic., et praeterea de fedendi notione etiam 
confentiatur ad Plin. ep. r, 13, 2., unde et convenit in. fuperiora Vet- 
nac. noflra, adhibente id Bg. forte propterea, quod fevera Lat. eflent 
ar&ioris notionis, ut ap. G. Th. ,,aífeffio, παρέδρευσις, affidendi attus, — 
confeffas , euveBoíz , συνέδριον , non confeflhio, fed homines, uno in loco 
confidentes** cf. ad Gr. noftrum c. R. Or. V. 4. cum Abr. ad Aefch. 1, 
33. i. € Prom. V. v. 491. cum Schol. utr., ecin Ms. fcripturam ἀφεδρέία 
'ap. Stp. Th. 1r, 1083. C. Suid. 1, 392. m. 550. m. 2, 68. 1. 13. cum L. 
Ern., ubi zecé2esíz et προεδρία, ut ap. Stp. p. 1086. D. e. cum ap. Suid. 
jg» 181. i. tantüm προεδρία.» fed ét zeses2esíz, quo de c£. L. Ern., (igno- 
rante Stp.) ubi er tantum ὑφεδρία , ut ap. Suid. 3, $69. i., fed Sch. in 
»«. de aequalitate fedis alicuius fecum obtentae conqueri, 1. affcffrone, 
ut Sb. Ind.) quod pari gradu fedeat; ita, ut non opus fit cum Stp. legete 
e. »qui in Th. v. ἀποῦνρ. non recte itatuit aliunde ,,lamentor, lamen- 
'ta effundo, graviter conquerer. Significahtius enim eft, quam fimpl, 22. 
Unde quidam vertunt Ze/amentor'** cuius emphafis rcfutatur vel ex h.1. 
et adiun&o adv. zz. iftius notionis, quae adeo non per fe infit in pr. 
ἀπὸ, etfi repetira in L. Ern., tamen et cum ,,ἀποδύῤοντοι, queruntur, 
Philox.* quod ap. G. Th. cum Gr. al., at et Pol. ,,corquezór — eiusdem 
eft cum fimpl. fuo fignificationis, nifi quod illam auzere videtur** ét 
'tamen etiam fubie&o loco Suet. Tiberio — violentius apud fe per epifto- 
lam copjwerenti, quod prorfus eft Gr. noftrum χαλεπώτερον, ut et iUi 
€95 nihil fignificet , inclinante Gs. faepe in emphaíin-e pr2ep., cf. in v. 
deflere, ubi tamen 'fubie&us locus, σγσυΐδες deflere querelis, quod nihil, 
quam graviter flere ac conqueri, it. cum Gr. n. »croloro — defleret« 
quod Gr. noftro vicinius ob praep. fyn., nec tamen eit plus, quam 
fimpl., cum et fuübiiciantur loca cum adv. — copiofe — dolentius d'eplo- 
are; ut in talibus praep. aeque nihil fit, ac in noftratium Íyllaba ^e, in 
v. v. ffcb beklagen, £efcbweren, quibus affequare vim med., quod, pro 
zxatione Lat. , fictantum notionis act., cf. Poll. 6,20:. Hef. ας 461.1. cum - 
N. et ád Aefch. Prom. v. 638. Schol., Ind. Dem. Dion. H. S. T. τ. Fab. 
Aef. Hf., Phil. in Flacc. p. 764. E. m., cum pr. zeó; ap. Luc. 1, £22. |. 
28. ταῦτα — LXWajecs πρός us , haec «p. me /amentabaris , (ut fupra ap. 
.Suet.) fed fine Iíd. 2, $34. 1. 24. deplérare, ec cum Nofhri pr. περὶ ap. 

lut. de difcr, ad. , ubi Ind. Gs. Chr. cum fletu-quevor, íedKro. ,,con- 
queri, lamentari* cf. Exc. ad 1, 4, 17. e;, adhibente Be. iterum fua 
Jrmul — δ᾿ , c£. 1, 6, τς. 1., fed hic in τὸ — καὶ, cf. Hor. Turf. p. 996. 
Nr. 9. cüm G. Th, 456, 19. fqq., ubi yporerat hic fémis/ plane omitti, 
falvo íenífu'** fane ut τὲ poterat hic, at Cort. ad Sall. lug. 64, 5. eriminoje 


302 LIBER 1. CAP. VIII. A. V. C. 933. CHR. N. 186. 


Soa βουλεύσασϑαι ἑαυτῷ τε" confuleret cum fibi ipfi, tum 


k) Ms. Ba. αὐτῶ τε A. Pertinet αὐτῷ ad Commodum, non ad ipfum iuve- 
nem. /Mart. v. N.. Sed B. Δ. τὲ fervato accentu, quém Ms. Ba. negligit hic, 


cf. I, 4» 7- 


fimul e? magnifice Ze 5cllo logui iam alibi diximus, Lat./£mul, ut Gr. . 
gi, ante δῇ ponere.** : 

κατ᾽ óAvy.) Formulam hanc, redditam cum Bg. e P.5 refert Sch. ad. | 
neutrum, dum Stp. Th. 2, 1270: G., per idem Lat. aliunde, nihil de- 
| fnit, huc forte rrahers fuperiota D. e. faepe omittitur διάςφημα, ut et 
x eovoc'* cf. ib. D. m; D.1., ut ap. L. Bof. Ell. in nudo ὀλίγον Íubaudiunt 
modo xecvey àiéguuz » modo χρόνον p. 85.1. 381.1. , ubi negatur, genici- 
vum χρόνον, polle fubintelligi, quod tamen fieri poteft, addito mente 
fubit. μέρος limul, quod et melius convenit, ubi adi. tale aliquod fumi 
tur in neutro fexu, cf. L. N. T. Krb. p. 320. Nr. 11. 434. e. Filcb. p. 738. 
j., fed tine fupplemento aliquo Ind. Ael. V. h. v. x., lí. Ev. v. x. e. 
Fifch. Aefch., Fab. Aef. Hf. et L. Ern. cum Stp., qua 1n formula ut 
|! praep. cum adi. facit adv., cf. L. Ern. v. x. 1. et ad Vig. p.615. b. e. 
Nr. 3., fic ineft notio 1) remporis, tum eius, quod durat, ubi reddi- 
tur ed exiguum Zezzpus , tum eius, quod fuccedit, ut ἢ: l., ubi valent 
illa Stp. Lat. , it. pedetentim ap. Vig. 1.1... quo et referatur L. Ern. pro- 
pemodum , i. e. intra f. poft exiguum tempus, quanquam in eo Lat. effe 
poteft etiam 2) modi notio, fuppleto x. dA. χρῆμα 1. μέρος τοῦ χρήματος, 
ut certius πὶ Gr. ineft. 3) notio intervalli f. fpatii,/ quoad locum, ubi 
fupplendum fubit. Záegga, er redditur Lat. paululum , cL. N. T., Het. 
2,203. C. κ' ὁλ.η κατὰ μικρὸν» fine N., fcd Suid. 2, 257. m. κατὰ τὸ xzg- 
πτερὸν» ἀντὶ TOU καρτερῶς, CÍ. 28O. n. 257. m. 259. I. 262.i. 266. in. 26g. 
i., fed G. Th. in Bg. κατὰ μικρὸν» κατὰ βραχὺ .. Íenüm, — pauluiuim, 
per intervalla, — paulslum , ἐπὶ μικρὸν, παρὰ quxgcv'* quod alio fenfu εἰν.» 
etíi per fe Gr. noítro vicinius, quod nulla formula Lar. et Vern. aíle- 
quitur plane, cum aliter dicatur a4 óreve , it. noitrum zn £&urzer , ck. 1, 
6,20. e. In 2. v. &vez. Bg. e P. ad fenfum univerfe reddit, uc incelli- 
gsrur non de verbis tantum, fed quoque de omnibus alis, quae 
Lucilla fecic, lacrymis et geílibus, ct Abr. Dil. Th. p. 258. 6.» 
nofcente Stp. Th. Lat. Bg. in v. et femel re&ionem cum inf, (a bg. 
e P. refolutum per ὥςτε») fed non monente in notionem, elle 
i.q. fimpl., cf. Ern. ad Xen. Mem. S. 1, 3, 6. e. cum Ind. et Lex., it. 
Z. Xen. Bach. , quanquam aliis contra nitentibus, v. Abr. 1. 1. p. 148. 1. 
164. m. Z. ad Vig. p. 559.a. e. Nr. 5. de ἀνὰ in compof. ,,auget, ut &va- 
mel» , perfuadere** quo Lar. et alii reddunt, etíi tacentes, quo fenfu, 
c£. L, N. T. cum Fifch. Pal. ec G. Th. v.e. saZducis me, ut tibi affen- 
tiar , i. mihi perfuades* fed ap. Arift. Av. v. 460. f. 439. τὴν σὴν γνώμην 
ἀναπείσας , animum ZzndaxifHi , (ubi pertinet minus ad 14. v. λέγε» quam 
ad pr. v. 4«s:6 Cf. IN. Beck., fed, ob quam quidem rem venias, animum 
tuum izducens, 1c. ad hoc ipfum , ut venires, f. ita ap. animum tuum 
conítituens, i. quam ob rem venire volueris f. conttitueris, dic audacte:» 
eonfidenter , 80. G. Th. 1077, 92. inducere animum, ΜΖ. i.f[ibi períua- 
dere** i. velle, conílituere, at) ib. Pac. v. 621. xZvézs:9gy — χφημᾶσινν 
corruptis — pecuzie, quod per aliam phra(in eft ib. Equ. v. 479.» fed ab- 
folute v. 6$. coll. Schol, íed h.l. facere, efficere, wt rel. cf. 1, 6) 


40. 24. ἣ 


ww 
« 


ΨΙΒΕΚῚ, CAP. VIII. A. V. C. 933.. CHR. N. 180. 303 


-“ v. . «- . 
"ποὶ πάσῃ τῇ συγκλήτῳ. σύνω- 11, univerfo Senatui. Coniu: 
μότας yag V ἐκεῖνος τῆς βου- rationis cnim focios ille na- 


1) Pro yàg in Par. I. 7" compendium, i. ziv, ineptum. 

ὄλεϑρ. βουλ.) In Ms. le&. nihil aznofco, quam folennem varietatem 
et confuíiorem in pron. aor. prO &vr., €t αὐτο prO éawyz., CÍ. δ. 2. 1. 
cuin de Cominodo eventus repugnet $. 12. e. íqq. , nec ea res Commodo 
noxia fuerit, fed potius homini iiti ac Senatui, cf. ib.; ut Martinus non 
tam fuam innuitle videatur fente'itiam , quam , ad quid librarius aliquis 
iliam le&t. referret; ficur in vulg. , quam cum Mss. rel. eciam P. agnofcit 
et Bg., eft, credo, aiiquid ex arte rhetorum et forma dicendi, quam 
inopimatum vocent et inexpectatum, ut Noíler dixerit, quid ille in fe 
fimul et Senatum flatueret, cum dicere debuerit, illum iniifíie confilium 
de Commodo interficiendo ; in quoecconfequens eít pro antecedenti; in 
Gr. formula 2a. β. verfato Bg. e P. aliter, quam in affini συμβουλεύειν fupra 
cum adi, neutr. , quod ἢ. I. in adv. convertit, etiam aliunde Stp. Th. 1,769. 
F., nihil omnino ferens e No(jro ec Dein, cf. Ind., ubi, ut etap. Stp., ha- 
betur quoque altera illa v. Q. ratio cum adv., c£. Ind. Thuc. Arift. Kutt. Luc, 
Fifch. Aeích. If. Ev. e p. 31. e. Xen. Z. Cyr. ec Pol., ubi er, ut h. ]., 
per neutr. plur. »Zegez, optime cozfufere** quod Lat. fane frequentius 
ufurpatur (ic cum adv., quam cum acc. rei, v. G. Th. cum Gr. n., ubi 
recte formula mutatur in aliam fyn., rationi nollratiium aptiorem, in 
adi. et fubft. cum alio v., ut ἢ. l. capere confilium noxium fibi et Sen., 
f. cap. confilium , quod fit noxium ecc. ; vim med., a Big. neglectam, 
tuente hinc etiam Dref. de V. med. p. 236. e. curn Vs. P., ubi agit de 
notione ,,Quando de uno dr., fignificatque feeum elioerare f. confulta- 
7t** cafu adiuncto ézvr. A. pendente non av. β.» fed ab adi. ὁλ. (quod et 
ap. ὦ. Th. in Bg.) ubi Sep. Th. modo adverbialiter Soph. ὀλέϑριον 
αἰκίξει, pro exitizliter, (ad quam rationem h. l. capias plur., per el- 
lipün pr. κατὰ et fubft. alicuius, πράγματα » βουλεύματα, συμβούλια s Cf. 
1; 4, 9., tacente L. Bof. Lll.) ex ΑἹ. v. 402... ubi Schol. Tricl. nugantur, 
Ut v. 810. τήνδ᾽ ἔξοδον Ὀλεϑρίαν A. vetera Schol., melius pro ϑάνατον ac- 
cipiente Schol. ined. ad v. 811. e., ec pro fubft. adeo, quod ignotum eft' 
L. Stp. ec Ern., at reliquum tamen adhuc in mavoAs99ía, e prioris loci 
Schol. haurienre Suid. :, 677. 1. 

συνωμότας) Aliter res narratur a Lampr. , quod notavit etiam Schot- 
tus. 545. . Multo rcétius in Cod. legitur τῆς ἐπιβουλῆς. Simili ratione 
ap. Euf. hiít. eccl. 2, 3. in fine 1n non nullis eft γῆς PiO zuwyse. . P. vero 
legiile βουλῆς, certo conítat, — Vertit enim, nter caeteros ienatorii or- 
dinis, atque eo nomine reprehenditur a Scheidio, qui id ipfum βουλὴ 
eonfilium reddere mavult. lisdem fcre verbis utitur Herodi. infra 4, 14» 
(4-) £i καὶ τῆς ἐπιβουλῆς τοῦ ᾿Αντωνίνον, Guvapsoroq. Sirorb, 

Sch. in συν. οηβουλῇς τινὰς, P. --- rcétius aliquos coniuratos confilii Y, 
8.11. ut 4, 14, 4. — βουλ. Videri poflet etiam in genere accipi βουλῆς 
pro confilio, 1, 8; 11. »Incipiamus ab illo altero Noftii loco, ubi nulla 
dep:chenditur varietas , fed Rsk. eo oflenditur, quanquam dubitandi 
"rap non fatis explicans, quem novit, uc opinor, hoc ipfum, quod 
ger gen- φής ἐπιβ. cum fubft. συνωμότης, quale exemplum, praeter Notiri 
ilud, non prowslit Stp. Th. 2, 1300. A. m. in v, «., ubi hacc modo** 
fed et cum gen. rei ap. Kierodi. 1,4. (üne Vs.s fed ante in 4. lolo) con. 


304 LIBER 1. CAP. VIII. A. V. C. 933. CHR. N. 180. 
λῆς " λαβών Twac τῶν Gus fenatorii ordinis quosdam 
m) Ms. Da. et Ve. τῆς ἐπιβουλῆς Δ.» V. N. et λαβὼν τινὰς Stp. rel. 


iuratus , — coniurationis focius f. particeps** ut L. Ern. et alii ap. fcripto- 
fes, ubi occurrit hoc vocab., cuius de bonitate ἃ compofitione e pr. 
σὺν non dubiratur, ut in aliis, cf. Poll. 6, 157. Ind. R. Or. V. 6. Thuc. 
V. ξυνωμ.., et in lioc et συνωμ. Arift. Kuft. (ap. quem exponitur a Schol, 
ad Equ. v. 257. et 450.) Luc. Suid. 2, 652. m. 3, 408. 1.» fed cum fyn, 
R. Or. V.2. p.1 13. l. rr. Δηά,, non converfum ab Ind. V. 8., c£ τοὺς 
ἑταίρους καὶ συνώμοτας κεκτημένοι ; Cf. V. $. p. 412. ult, , nihil praebenti- 
bus etiam Indd. in v. ἐπιβουλὴ, frequentiffime reperto, fed ap. Stp. Th. 
femel cantum e Noftro, quod quia per fe iam valere poteft coniuratio, 
cf. ad Ern. Polb. T.2. p. 826.1., et quia ca notio ctiam fimul latet, in 
fubít. συνωμ.: (unde a Bg. hic et a Stp. fupra redditur per fociur 1. par- 
ficeps cum 1íto fubit. ab(iraCti coniurationis): ne exiltac tautologia inanis, 
δυνωμ. tunc verti debeat per fimpl. Lat. foczus f. particeps, (prout reddas 
in Noftri loco illo adiun&um, οὐ καὶ τῇς ἐξ. τοῦ 'AyT. συνῶωμ. καὶ κοινωνοὶ 
ποῦ Μιακρίνου,) aut per Lat. aliud ap. luft. 1,9, 19. confcii fuere buius con- 
jurationis, — occultato /u£ vefte ferro, rel., quia notio vocabuli e con- 
textu et adiun&o alias quoque minuitur, ut maneat tancum una pars 
eius, et hic modo illa σύν», quae eft focieratis; unde iftud συνωμ. cum 
rig. referam ad Noftri peculiaria, cum nec e Lat. fimile quid cognovee 
rim, praeter G. Th. in coziuratus 1158, 82. e Claud. focii comiurati, 
quod fane mutes in gen. cogzura!ionis, quanquam íic deinde non affert 
Gs., fed modo in illo particip. f. adi. ,,interdum coniungitur cum gen. 
(perf.) coniuratus — Getarum, — coniurati , συγωμότοι» abiolute, pro iis, 
qui intér fe coniuraverunt, (nec deinde cum gen. aliquo, ut in Γαδ. 
tantum) coniurationis sz/zceps, — aucfores, — caput, (nec in v. confe, 
illud luíft., at 708, 79.) coniurationis parziceps.*. lam, ut inrerea, dum 
alii refellant, illum Noftri locum pro vero habeam: tamen ad noftrum 
hic nihil inde efficere aufim, quoniam primo ex illo ipfo loco fluxiífe 
potett Mss. lectio, per gloffam e comparatione, et ex marg. in textum, 
deinde, quanquam pr. ἐπὶ excidere potuit per fe, ut in aliis compof. in- 
terdum praep. quaedam elapfa eft, tamen hic a vicinitate fimilium ele* 
mentorum nihil adiuvarur ifla fufpicio , nec vidi alibi variare fubíh illa 
p. et ἐπιβ.. denique, ut P., qui interdum pro Cod. potett efle, con- 
fentit in vulg. lectione, ita haec commodam per fe fententiam habet, 
non, quomodo forte Gloffator voluerit, ut βουλὴ fit pro àz:g. , quo fen- 
fu non reperi, nec quomodo Sch., aut eodem fenfu, aut pro univerfo 
illo, quod in animo confulratur, volumus et in(tituimus, (quanquam 
hac notione fumitur Lat. coz///iwm,| fed ut h.l. accipiatur abílractum 
pro concreto, er de perfi. ac fenatoribus, cf. Exc. ad 1, 2, 3. i. Schol; 
Thuc. 241, 37. Hef. t, 750. m. cum Ind. Z. Xen. Pol., in quo vocab. va- 
riatur tantum pro $. pr. e. τῷ cvyza. it. δ. fq. m. et pro $. 14. σὴν e. gouA. 
Cumque Nofter vellec demonttrare , illum Quadratum perniciofa Senarut 
omni coón(ilia cepiffe, ufus propterea etiam γὰρ particula: quanquam €on- 
Suratio tribui poterat toti Senatui demum eíqq., maxime ob $. fg. m., ubi 
Quintjanus clamabat, ficam a Senatu venire, camen etiam bzcíam aliquid 
ineam rem ponitur, dum evulg.lectione Quadratus pactus eftfocios con. 
iurationis dliquos ε fenatoribus. |Cui argumento , :e;re ac ferie duélo, 


LIBERI CAP. VIIL A. V.C. 933. CHR. N. 180. 303 


ἐξεχόντων, ἀναπείϑεινεανίσκον primarios, perpulit adolefcen- 
; 3 » “Ὁ ; * ᾿ 

via ἃ, καὶ αὐτὸν ὄντα τῆς temquendam, εἰ ἰρίαπι fenato- 

βουλῆς, Κυϊντιανὸν 9 ὄνομα, rii ordinis, Quintianum nomi- 


n) Quae in () funt a καὶ — βουλῆς», fine huiusmodi fignis in Ms. Ba. ex- 
ftant. Àfart. etiam in A. al., nec opus eít parenthefi in conftcu&ione. conti- 
nua, quam nec Ms. Bg. habuit, — 0) Ms. Ba. κυντιανὸν», ut Par. 1., fed Ms, Ve, 
Κυντινιανὲν, aC Ms. Vi. Keivrivigyhy , etjine pundtis Κνιντιανγὸν A. B. et Pat. , v. N. 


accedat et hoc eiusdem generis, cum No(ter mox τινὰς τῶν i£sx. ponit, 
qui fi per fe fumantur, nec ut cohaercant συνωμ. τῆς β. τιν. τῶν if. TES 
adhuc ambigua manet nec fatis finita; et femcl modo fic abíolure ap. 
Noftr. ponitur, nec neceffario de fenatorio ordine, fed deinde iemper 
cum adiuncto quodam, et bis fere, ut hic, τοὺς ἐξ. τῆς συγκλ. £ova. 3, 
5, 4. 35 8y 13.» pro quo b. l. ordo eft. paulo turbatior, fed ille de in- 
duftria inflitutus in duplicibus genit., quibus interiiciuntur quaedam, 
pro fevero συν. τινὰς τῶν ἐξ. τῆς β.γ quem ordinem Bg. oftendit aliquo 
pacto, praemittens particip. Azg., et vidit quoque Vern. vet. eii. der 
vornehmften Rathsperfonen , pro einige der vornehmen des Ratbs, ut 
Angli ap. Heyn. H.4, 1014. m. wiele ardre vornehme Svenatoren, ubiSch. ἡ 
in ἐξ. fere cum Eg., fed fervato gen. cum pron. τιν.» pro iftius cafu eo- 
dem ,,primariorum Íenatorii oydinis* tenente Scp. Th. in hoc v, nihil e 
Noftro, nec tropicam adeo hanc notionem de perf., pro tenere digni- 
tatem, muncra, auctoritatem, potentiam maiorem, quam alii, cf. 1,7, 
6. τῶν τῆς συγκλ- βουλ. ἐπισήμων», pro quo hic variatur, et de v. phyfice 
ap. Dion. H. S. T. 2. Diod. S. Suid. 1, 769. m. Hef. 1, 1290. , ubi dein- 
de v. med. , iznoratum a Stp., c£. Bud. C. 1034, 28. Dion. H. S. T. r. 
Ἄς, 24. fed ed. Rsk. V. 1. 202, 13. cum en. perf., a praep. in v. pen- 
dente, quanquam ib. et ftatui poteft paíl., ur in affinibus Zxee9a« et 
ἔνεχ-» εἴ. Abr. L. Ar. p.280. e., et ap. G. Th. cum Gr. n. in v. ,,exise- 
ye — dr., qui caeteris eft altior, — eminens, ἐξέχων" cf. 352, 96. p. fq. 
1. 6. ez Corn. N. 12, 3, 3., ubi Ind. eminere — altius, — honoribus, 
potentia unde ἢ, l. fervaffem pro Bg.,' ap. G. Th. spopz/i primarium 
virum, h. e. primum inter populum etr veluti eminentiorem** fed Sch. 
in »Azg. quum accepi/fet confpirantes fecum** pro quo brevius Pi. per 
fyn., pro adipifci, (cf. Niz. cum G. Th. et Ind. Corn. N.) quam notio- 
nem íaitem tenet Stp. Th. 2, 555. C. m., ubi vero tantum cum acc. rei, 
quo de alibi, néc cum acc. perí., ut h. l., qua de re&tione v. Abr. ad 
Aeích. 2, 173. m., denique Sch. in v. £v. 4xpel/it , fibi adiungit eum** 
ubi Jg. per liberum tempus et prorfus cum D. ad $. pr. e., (pro quo aor. 
hic variatur per fyn. pracf) ap. G. Th. ,,νἀναγκάξωνγ inducere** quo de 
Lat. v. ib. 

καὶ αὐτὸν) Sch. in β, plane cum Stp. ad m. P., qui totum hoc mem- 
brum omiferat, fed in αὖτ. cum Bg., ut in óvr. »7. £., qui confsilii illius 
fuerai* ut Íupra; nec hic variante Noftro in iubit. Q., fed Bg. omitten- 
te particip. iterum, ut tamen inde fervet gen., quo de cum v. fubit. 
Gr. alibi. * 

Kviv.) Herodianum; ut folet, hic fequitur Amm. M. 29, 4. ubi ait, 
Commodum 7; amphitheatral cavez, cum adfuturur Ípe&aculis intzoi- 
vtt , à Quincliano ienatore iffiecitae cupidinis 4omine ad debilitatem pacne 


v 


306 LIBERI. CAP. VIII. A. V. C. 955. CHR. N. 180. 
προπετῆ δὲ καὶ ϑρασὺν P, ne, fed temerarium et auda- 


p) ϑαρσὺν B. 1. v. N. 


- vulneratum. At Lampr. et Dio Claudium Pompeienuti vocant, quos fe- 
quitur Zonaras.  Exiftimat ergo Henr. Valefius in Ann. ad | Marcell., 
Dionis Codices corruptos effe in hac parte, iisque deceptos Xiph. et 
caeteros. Etenim, inquit, Pempeiauus Commodi manus evafiffe dicitur 
ab ipfo Dione 1l. 73. et Pertinaci quoque fuperftes fuiffe l.78. et ad Capit. 
in Pert. Vita quoque et moribus fanctiflimus, planeque Commodi dif- 
fimilis fuiffe proditur ab iisdem. Itaque certum habeo, ap. Xiph. pro 
his verbis Κλαύδιος Ιπομπηϊανὸς ἐπεβούλευσε Ícribendum fuifle Kova2eáros 
ἐπεβ.. quod ex fqq. liquide confirmatur.  Subiicic enim Xiph., eum 
cum Lucilla ftupri confuecudinem habuiffe, eique Lucillae filiam de- 
Íponfam, eundem ob lafciviam Commodo carum fuifle, quocum ludere 
et vagari folebat. Quae emnia in Pompeiani quidem gravicatem zion ca- 
dunt, Quadrato vero optime conveniunt, ut docet Herodi. l.l. .,,Cae- 
terum Ámm. hunc eventum liberati Commodi cum fimilibus adícribit 
virtuti fíderum et geniturae, icut hodieque folent, qui providentiam 
nunquam rectis ocuíis inruentur. Boecl. Quem Herodianus Quintia- 
num dicit, Xiph. et Zon. Pompeianum dicunt. Verum par eft fufpicari; 
corruptos efle in hac parte Dion. Codices, praefertim, cum ap. ipfum 
Zon. legimus, omnes fere a Commodo interfeCtos, τοὺς τότε ἀνϑήσαντας 
ἄτερ Τιομπηϊανοῦ καὶ Βικτωρίνου καὶ περτίνακος. Qui tamen Zonaras, nefcio, 
ua factum incuria, paragrapba proxime fequente, id omne Pompeiano 
authore defignatum contendit, quod Quintiano nofter tribuit. Oxon. 
Quintianum et Herodianus ἢ. l. nominàt et Amm. 29, t. p. 550., ubi 
Val. v. Dio in Commodo narrat, ingredienti Commodo in amphithea- 
trum Claudium Pompeianum infidias paraffe, et in anguíto quodam in- 
troitu, porrecto ei gladio, Ecce, inquit, usc zibi mitnit Senatus. 
Lampr. c.4. eundem Cl. Pompei. nominat. Lei;». Cod. Ven. Κυντινεανόν. 
Huius viri nomen neque ab Herodi. , neque ab aliisfcriptoribus, praeter 
Amm. M. l.29. c. 4. commemoratur. Hunc tamen iam invenifle Κυϊντια- 
γὸν « conílat. Dio enim et Lampr. idem. quod h.1. de Quinciano narra- 
rur, Pompeiano tribuunt, qui tamen diverfus fuiíle videtur ab illo al- 
tero, cuius antea mentionem fecerat lHerodianus. Srzorb. j 
Amm. M. locus mihi eít 29, 1. p. 447. m. , fed Lampr. p. 483.1. ubt 
de Cl: Pompeiano loquitur, qai ingreflus «4 Commodum 4ef/rio gla- 
dio, quum faciendi porefZatem habuitfet, 7» haec veróa prorumpens, bunc 
tibi pugiorem Senatus mittit , detexit facinus fatuus, sec implevit, mu£- 
tis cum eo participantibus cau[am; ad quae Caf. N. 1. hoc tamen falfum. 
Non enim tentata caedes in palatio, fed in aditu Circi, ut fcribit Dio, 
erodi, (et p. pr. N. «.) ut mirer valde, aliter Herodianum tradere, qui, 
pro Cl. Pompei.,. Quintianum. quendam iuvenem fenatorem nominar. 
Amm. l.29. Herodianum fequitur, non Dionem. * E Not. ad Dion, 
Caf. p. 1:04. memini adhuc, pleno nomine illum hominem dici C/az- 
dium Vompeianum Quintianum, a quibusdam C/audittm Quintiarum, 4. 
tantum Poripeianum auc Quintianum ; unde facile orta [πὶ narrando dií- 
fenfio , verum et componenda, ut ibi etiam Notter conciliaturcum aliis 
fcriptoribus, et ex Anglis ap. Heyn. H.4, ror4. m. iam fupra ad $. 9. e. 
v. Io. vidimus , nominari CZ. Pempei., pro quo deinde bis fimpliciter 


LIBERI. CAP. VIIL A. V. C.933. CHR. N. 186. 307 
λαβόντα ἐγχειρίδιον ὑπὸ κόλ- cem, ut, fumitofub finum pu- 


ib. Pompeianus. Ad Zon., ubi vocatur Κλαύδιος ΠΙομπηϊανὸς» p.48. N. 5. 
tantum monetur de difcrepantia fcriptorum, et excitatur quoqueH. Val. 
ad. Marc., quem non licuit infpicere, nifi per Not. Bc., ut tamen eius 
emendatio videatur violentior. Tum Sb. Ind. Lat. ,,Quintianus , ap. 
Lampr. ett CJ. Pompei. , itemque fupra 374, 42.* ap. Xiph., quem locum 
fupra Leisn. dedit Lat. , ἐσιόντι δὲ αὐτῷ ἐς τὸ ϑέατρον τὸ κυνηγετικὸν KAzó- 
διος Πομπηϊανὸς ἐπεβούλευσε. Ξξίφος γάρ τι ἐν αὐτῇ τῇ τῆς εἰσόδου ςενοχωρίᾳ 
ἀνατείνας, "IBoU, EQw, τοῦτό σοι καὶ βουλὴ πέπομφεν. Denique de nomunis 
proprii fcriptura e Mss. ratione, nihil tenui fuper Veneta, fed fuper 
Ba. hoc, variari fic et alibi, v. c. Eutr. Met. 9, $, 5. Κυντίλλῳ» Quin- 
£illo, it. Zof. 1, 47, 1. et fq., fed Luc. 3, 208. 1. Kuivríaae, ubi v. Νὰ 
tum Eutr. M. 1, 15, τ. 6. Λούκιος Κύντιος ἹΚικιννάτος , L. Quintius Cinzin- 
eatus, it. 2, 1, 3. et Suid. 2, 399. 1, fed Dion. H. S. T. r. 610, 12 
Ἰζοϊντίον τοῦ καλουμένου Kixivvár ov, M. I1, 41.5 Íed pro Κοϊντελίου μηνὸς 
525, 31. menfis Quinti/is, elt 351, 29. μηνὶ Κυϊντιλίῳ λεγομένω, 

προχετ.) Nofter copulat haec iterum 2, $, 4., tanquam fyn. per co- 
pian, credo, ut nos verwegez und kü£z, et Latt. Bg. (deferto P.) ap. 
G. Th. cum Gr. n. ;4u4ax — fidentem fignificar aut temerarium, — 26- 
mexarii arque audaces homines, (cum Grr. al.) zemerariu:, — qui plus 
audet, I oportet, — £emerarium magis, quam audax conffium Liv. 
25. (fic fine cap. , nec eft in Indd. Ern. et Gron., quae fane per fe. di. 
ftinguas , ut zem. fic i.q. inconfideratum et incogitatum , fed audax, qui 
omnino audet aliquid cum periculo, cf. in fublít. au4Zec.) zemeriras et 
audacia Cic.* proprie ur fit ze. , five phyfice, five tropice, uthic, pro- 
nus, praeceps, et hinc properans nimis et inconfideratus, nec fatis δος: 
gitans ac deliberans anze actionem, cf. Stp. Th. 3, 326. E. hinc e P. 
fub ,,praeceps, 1. temerarius'* Foef Oec. p. 321. a. 1. L. Ern. et N. T. 
Ind. Xen. Hell. M. ec Pol. Z., Diod. S. e 2; 24. l. 6. et R. Or. V. 4. de 
re etiam fine Vs., de fubít. Ind. R. Or. V. 7. If. Dem. Polb. Ern., de 
adv. Dem. Xen. Z. Pol. et Bach. it. Cyr. Mor. et Z. cum Gs. Chr. et 
fimul de adi: Gat. ad Ant. t, 17. p. 31. a. E. i. 3,9. p. 85. a. e... de fubít. 
et adi. Suid. 3, 192. m., fed de adi. modo Hef. 2, 1039. i. σρυπετῆς» 
προπίπτων πρὸ τοῦ λογισμοῦ», lic potius fine commate ante pr. πρὸ cum 
Stp. Foef. L. N. T. Fifch. ec Z. Xen. Ind. Cyr., ut fit praeceps, proci- 
duus, pronus, ruens ad res ante cogitationem, ubi laudatus ,,Saim.in 
Spartian. p.41. e.'* mihi eft T. r. p. 146. N. a., cuius ,,Gloff. ze, pro- 
€ax, protervus, petulans profint G. Th. ,procax, αὐθάδης» ἱταμὸς» 
προπετὴς, — Drotervas , προπετῆς" cf. Suid, 1, 378. m. , non coll. ad Hef. 
1, ότι. ej fq. 1.,* fed ad 2, 82. 1, p. fq. i. 1398. e. cf. Suid. 2, 158: m. 
3, 484. ε.. Schol. Arift. Nub. v. 444., fed Hef. 2, 1022. m. προαλὴς» προ- 
πετὴς» πρόχειρος, quod pottr. ap. G. Th. in P. hic spromtus, ad agen- 
dum patiendumve expeditus** ut ad 9e. cf. Suid. 2, 203. e. 166. i. 34ρ- 
συνος, (cf. Ind. Hom. Ern.) τεϑαῤῥηκῶς, non coll. ad Hef. 1, 1681. e. 
Saeeic s Seze?s, τεϑαξῥηκὼς» fine N., fed Stp. Th. 1, 1501. E. ,»ϑαρσὺς — 
audax, — cgo rariffimum etle arbitror, (cf. Thuc. 497, 19. ἐλπὶς — ϑαρσεῖχ, 
V. L. ϑρασεία, cumSchol., Thom. M. p.436., fed 1, (506. E.e.) ϑρασὺς» 
audax, temerarius** aliunde, etiam e Dem. , quibus Ind. R. caret, ur et 
his 106, 22. p. fq, i., in L. Ern. ctiam cum Lat. illo protervus, quo al- 
terum ze. ante redditum , ut fic quoque fyn. fit, ia malam praererca 


508 LIBERT. CAP. VIII. A. V. C. 955. CHR. N. 180. 
ποὺ καιρὸν φυλάξαντα 4 xei gione, tempore 'obfervato et 


- 09). φυλώξοντα Ms. Ve., v. N. 


/ 


partem ; de perf. ac re, Hom. Hef. Soph. Ai. Lyc. et Muf., Ael. V. h. 
Plut. Hf. ec Krg., it. Luc. Gs. audax, íed íemel quoque zemeraríus 1, 
773: .;1., tum in partem bonam, (quanquam non repetente notio- 
nem hanc L. Ern. e. Stp.) Soph. Ai. v. 364. et Luc. 3,665. 1. 24., com- 
parante me Lat. ferox, etiam fic m partem utr. adhibitum, nec prae- 
terea reperiente alterum ed. Bs., ubi error operarum, ut variant iubít, 
Jeásoc ἃς Ságsoc, cf. 1, 6, 15. m. et ífunile quid ap.lofeph. 2, 16. f.34.1. 
ϑρασύς τε καὶ προπετὴς veuvíixc , iuvenis et audax ct temerarius, alio ordi- 
ne et per fubit. fyn.. : 

-Azxp. ἔγχειρ.) In notionem v. aeg., (ubi Bg. deferit P.) cf. Stp. Th. 2, 
554. B-, qui 4, 448- F. fq.» &yx., ev, τὸν parvus gladius, pugio, fica, 
Xen. Hell. 2. (Ind. M. pugio,) ἐγχειρίδια , — antea eadem ξιφίδις vocave- 
rat. — Fuiíle autem eiusmodi, quae ob brevitatem occultari facile pof- 
fent, oftendunt non pauci hi(toricorum; in quibus ὑπὸ κόλπου geítari 
dicuntur, f. ὑπὸ μάλης, (at fine exemplo.) Sed quamuis ἐγχ.. dinunu- 
tivi formam habeat: interdum tamen dr. iy. μικρὸν» pugio parvus* 
cuis reliqua deinde non funt collata ad Heí. 1, 1077. m., (ubi in N. 
»Cyr. L. Ms. iyy., ξέφος'“ ut p. fq. m. ἔγχος» ἐγχειρίδιον, εἴ 2, 704. € 
ξίφος , — ξιφίδιον, cf. Suid. 1, 676. m. 2, 647. m.) nec curata ad Poll. 2; 
154. ἐγχ. τὸ ξίφος, Cf. 10, 144. etc. , ut etiam ap. Noftr. ξίφος pro ξιφίδιον 
et pro noilro hic vocab. habebimus; non aliter, quam Stp., tenente L. 
Ern. ,2yz., ov, τὸς pro fubít. adeo tantum, nec pro adi., cf. tamen 
Heyn. ριξε, p. 210. €. »βιβλίον eyx. libellus; quem in manu habere fole- 
mus — In Ms. Hafn. erat ἐγχειρίδιος.  1ta intell. βίβλος“ it. L. Bof. Ell. 
p.48: 1. 264. e, 226. τῇ. s £íqoz lubaud. faepenumero in yx. ,. e. 5. ap. 
Herodi. τ, 8$, tr. 7, 4; 11.* non fuübie&o loco, ubi plene íic diceretur; 
quem tamen affert Stp. Th. 4, 449. i. e Simplic. ad Epict. ν᾿ cf. Hef. 1, 
. 1077. πὶ. ἐγχειρίδια, σκεύη, — καὶ τὰ ἐν χειρί. Tum formula ὑπὸ x. fimi- 
lis eft aliis, ubi cum verbo, motum in locum fignificante, quale bic λιν 
adiungitur pr. ὑπὸ cum gen. pro acc. , quem Bg. clare refert. et Nofter 
adhibet 3, 5, 11. e. μή τὶ φέροι 2. κόλπον, ubi propr. in v. $. quietis de- 
buit eíle gen. f. dat. cf. Stp. ΤῊ. 3, 1755. e. 5. μάλης — φέρνοιον fub 
ala, — peAore, (2, 315. B. 14. v.) x. finus, gremium. - Hom. — mai? ἐπὲ 
κόλπον ἔχουσ᾽ A. . Dicimur etiam ὑπὸ κόλπου ἔχεινν quod occulere volu- 
mus. — Quibus ex locis aliisque fimilibus repono ὑπὸ κόλπου pro 9. xoA- 
πον in ifto Herodi. loco 1. 3. (qui eít ille antea, tum 3, 1756. B. e.) affer- 
tur vero ὑπὸ et in motus fignif. ex Hom., pro praep. fu? , habente acc., 
ὑπὸ Τροίῃ λόχον ἤγομεν, fub Vrolam decebamns. — Sed fcribi debere potius 
Ὑροίην, docebo infra, (ib. C. e.) affertur et cum fignif. motus , ὑπὸ τοῖς 
᾿Αϑηναίοις γίγνεσϑοι» pro is poteftatem Atbenienfium venire, itidemque 
VQ αὐτῷ ποιεῖσϑοι Í. ποιεῖν, in potellatem fuam rezigere. — Tale eft ap. 
Dem. p. Cor. (ib. p. e.) ' At vero dat. (ὑπὸ habet) proacc., ut'IA. à, (p- 
1757. F.) ὑπὸ cum acc. et. dat. conítructionem permutat, — (A. m.) Ne- 
que enim illis affentior, qui ὑπὸ — pro εἰς f. iz accipi putant, nihilo 
magis, quam in hoc verfu '03. £ ὑπὸ Τροίην λοχ- ἡγ." ubi v. 469. ed. Ern. 
v. Tgoí;, et in V. L, V. Τροίην R.* fine crifi, at in Corrig. V. 4.5. Ρ» 37- 
a. Τὰ, »,v. Tgoí4/* quod tamen ego non fecerim, fecundum dicta de 77a 


LIBER I CAP.VHL A.V.C.933. CHR. N. 180. 509 


τόπον ἐπιτήδειον, ἐπιπεσεῖν τεῦ loco idoneo, invaderet Com- 
^ Ὶ ^ ge b . - . 
τῷ Κομμόδῳ καὶ Φονεῦσαιξ, τὸ modum εἰ occideret,  reli- 


τὴ B. 2. τὲ cum accentu, cf. δ. pr. e., ubi et de Ms. Ba., qui, tacentibus 
Excp., hic cum Stp. facit. — f) Hic colon in Stp. et al. it, punctum, fed Ms. 
Bg. nobiscum , qui et poft Aziz. et φησ. commata fecimus. 
ad τ, 4, 29., cum mibi non fit dubium, mifceri cafas in pr. ὑπὸ in vere 
bis, motum ac quietem fignificantibus; tacente Rsk. ad Der. fuperius 
ind: v. V. , fed 1n v. ποιεῖν p. 610. m. nihil novante, neque in N. V. το. 
p? 466., neque Tayl. V. 9. p. 211.e., cf. Suid. 3, 550. e. ὑπ᾽ st, m3 
σὸν ὄρϑρον, non coll. ad Hef. 2, 1466., it. quae de ἐπὶ di&ta ad 1, 4, 12. 
δ... cui fi tribujtur talis dat.: tribui aeque poteít noítrae pr. ὑπὸ. cf. 
Fifch. ad Well. p. 384. in., ut inde etiam pro vz2 cum acc. aliquid collie 
gas, cf. ib. p. 387. 389. p. 14. 1,, ut quoque a πρὸς cum gen. pro acc. ib, 
p.391. m. ct mox cum dar. pro acc., it. a παρὰ p. 394. íq., ut nimis 
properanter fupra Stp. tentarit in Noftri illo, quo de ibi, ut de Lac. {με 
cum abl. et acc. eadem notione cf. ἃ. Th. et Iud. Sall. Cort., !ul. C. et 
Amm. M., pro Sch. ,. /£s corporis* aeque ut fuppleatur gen. 2535706» 
ἱματίου, rel., qua de ellipfi nihil ap. L. Bof. p. 124. 14. 154.19q. 266. m. 
quanquam folenni ec Lat., cf. G. Th. cum Gr. n. y,//45, — in vefte 
— illud cavum, ex plicis ortum, quo capi, tegi, occultari aliquid 

otelt.* 1 

s xai. QuA.) Pro $v^4£2vrz Cod. male fitit φυλάξοντα. Strotb. Per folen- 
nem horum temporum barumique vocalium ac terminationum varietatem 
et confufionem in edd, e: Codd,, etiam noílris infra, hic cum Mss. rel. 
fervante P. etiam verbum vulg., refolvendum per 24, cum, poffquans 
obferva[fet, intra fubit. duo iterum locatum, cum pertineat ad utr. fubfLs 
ad quae et referendum adi. er., ubi Sch, cum Bg2., íed in ,,9. captata 
9ccaffone'* pro qua notione fubít. καρ. melior eft notio fimplex Bg. e P.» 
etiam ob adiunctum zez., in quibus copulatis ctiam Lat. zempus intelli- 
gimus modo fimpliciter, cf. Stp. T'h. modo 2, 10. Íq. 749624: τὸν xz6«» 
obfervant occafronem , (3, 1592. A €. τοὺς ἐπιτηδείσυς Tom. τηρεῖν»  idone& 
et accommoda obfíervare Joca'* fed, 44 229. D. m. 4.4. v. $. pro Lat, Bg. 
nonniíi cum fubft. νύκτα et ἡμέραν, e Bud. C. 1084, 10., cf. Ind. R. Or. 
V. 6. 7. καὶ And. Dem. Nr. 3. íq. Xen. 'Ayg. M. cum Z. Pol., Plut. Hf», 
D'Orv. Ch. p. 442. €. ad Luc. 3,487. b. m. N. g0., ad Thuc. 669..b. i 
reddente Ind. Dem. non per Vern. fatis leCta, pro Zeobachzen f. bemere 
ken, ut Gr. , remoto tropo, i. q. animadvertere, videre, (unde Vern. 
vet. abfehben, pro quo habemus et ezfeben,) cogizare, excogitare, eligere, 
it. expectare, quod D'Orv. 1. 1. maxime probabat, fed G. Th. in Bg. cum 
Gr. n. ,cuftodire aliquid oculis animoque, in modum fpeculatoris, ne 
nos filentio tacitoque praetereat** nec fine ufu ac commodo noflro, it. 
cum voluntate eo utendi et aliquid faciendi, fübie&ta Bg. formula oA. 
£emp. fine csplic., non vero cum fubit. altero Zzc., in quod convenit e 
fuperioribus Lat. maxime iftud excogitare et eligere, cf. Hef. 2, 1529. i. 
φυλάσσειν , ἐπιτηρεῖν» non coll. Suid. 3, 642. e. et Stp. Th. 1, 1217. c. in 
adi. tantum 5i. καιρὸς» Dem.* quod fine Ind. 196, 21., cf. Suid. αν 
835. e. et, quoadaliam notationem, L. Ern. v. ézir434c, quod cít ap.G. 
Th. in Stp. accommodus , uc Gr. n. in Bg. adi. , cum fubit, utr. et 4. — 
tempus , 1. accommodum.* 


310 LIBERI. CAP. VIII. A. V. C. 933. CHR. N. 180. 


Y , : «ὅς 
Aoma, ᾧησας, αὐτὸς κατορ- qua affirmans, fe re&a cu- 
, , , : l : . ! o» 
ϑώσεσθαιτ, χρημάτων ἐπιδό- raturum pecuniae largitione. 

c , ς l , ed “» - Εν 
cti. δ δ᾽υ ὑποςὰς ἐν τῇ τοῦ 12, Ille vero fubfiflens in 


t) κατορϑώσαοσα: Ms. Vi. eum edd, A. B. Par. Ox. et Pat., v.N. u) Com- 


ma hoc noftrum eft, ut magis pateat, à referri ad inferius ὑπεσχ,.», reliqua vero 
omnia intctlici. : : : v Ἧ Ue ^ 


ἐπιπεσ. — Qov. — xaroe9.) Obferva variationem temporum, per copu- 
lam iuünctorum. Less. 5 dos ὦ ᾿ 
Quo de pott... Hic Sch. in v. sr. adoriri* quod cum Hg. ap. Stp. 
Th. eft aliunde, no(lrum afferentibus locum fine Vs. ad Luc. 2, $47. b. 
m. N.ó2. et Kypk. 1, 155, qui huic v. tribuit zgmpezuzm quendam , for- 
fan e Stp. ,,impetum in eos faciunt'* uc ec P. fere hic, ct. Loesn. p.71. 
e. cum L. N. T. , opprimente Noftro in fq. à. pron. αὐτὸν, ob mox 18.» 
ubi Sch. in. ,,4. abfolute'* refpiciens omiffüm fübft. πράγματα, rel., τὰς 
cente L. Bof. Ell. ec Stp. Th. , ubi intelligas ea, quae pott caedem eve- 
nire póterant, turbam ac motus ap. populum et exercitum. Praetorià- 
nosque, ad quos praecipue pertinet, quod fequitur de pecuniis lar- 
giendis, ut ad imperium evehatur Lucilla, quae iftius fortuna ec con- 
ditio nova etiam referetur ad τὰ λιν ut et confpirantium falus atque fe- 
curitàs; in téxtum intrudente Vern. rec., quod in N. demum ptoferen- 
dum, δὲν dem Kriegsbeere durch ustheilung einer Summe Geldes aller 
Empórung vorzubeugen. Uv SERAIS S NOn ὶ 
φήσας) Leisn. fub Ox. κατορϑώφασϑοι fcripferat jf. κατορϑώσεσϑοι"" quod 
Stp. iterum fine omni N. induxit, ut t, 6,21. €. , übi eadem varietas inf. 
aor. et fut. poft v. φήσας, ied ut h. 1l. Mss. rel., tacencibus χορ.» wir 
deantur coníentire in fut. , quod Bg. e P. referc, unde fortaffe Stp. ite- 
zum duxerit, utr hic non, ut ibi, iudicium fit, fed aor. Ald. reftituen- 
dus olim, nifi fumatur, baufiffe Srp. e Ms., qui cum Mss. Da. ac Ve. 
«onfentiret.. Tum, quae teinpora Leisn. in N. antea copulabat, &ziz. — 
Qov. — xar., ca potius feparabuntur, ut fut. quidem pendeat a φησιν fed 
iili aor. a pr. v. ἀναπείϑει », neque eft una eademque notio iftorum inf., 


fed fuá cuiusque temporis, et nominatim aor. illa pro praef. ut Ald. 


κῶτ. aor. tamen pro fut., etiamíi per fe pro praef. capi poteft; conver- 
tente Bg. e P. pron. aiv. in ἑαυτὸν, e Lat. ranone cum inf. in v. qwe, 
ubi Gr. retinent nominativum, cf. Ern. Pulb. T. 1. p. 935. πὶ.» cum ΒΡ» 
partim e P., reddente Sch. in V. sx. reCtecuraturum 1. compeftturum eile 
veliqua'* per phrafin valde commodam noftraribus , gebürie beforgen, ca- 
piente me fic Bg. adv. pro decenter, et uc eit opus ac utile, cf GT hi; 
et procedunt hic notiones illae etiam, vulgaris pro fe/iziter exfecutu- 
rum, effé, aut altera pra fimpl effe&íurum, confecturum,  perfedu- 
yum efjé , quo extr. utitur diferte Sch. in àxi). , cf. 1, 5,23. , ignorante 
hanc vim med. trum Stp. et Ern. L., tum me ipfo aliunde, ut tamen 
habeat analogiam affinium ἐπανορθοῦν, 3:9. et &£oe9. , v. Stp. ct in nofiro 
v. aCt. per Bg. adv. cum Lart. v.fyr. ad Luc, 2, 837. l. 28. cum Ind. Fitch. 
Acích. et Plur. Krg. it. If. Pan. M., et de χρ. er. fupra 1,5, 2. e., ubi 
Bg. partim e P., nesligente v. φησι» ubi Bg. Lat. aliunde etiam notum 
Stp: Th. 4; 51. E. uhi ᾿ Ia do. 

eic) Hoc particip. tenet Sch. fub a&. Zoiswu, fed Stp. Th. fub med. 


! "als 
LIBER I. CAP. VIII. A. V. C. 935. CHR. N. 180. 311 


eu φιϑεώτρου εἰσόδω, (ζοφώ- amphitheatri aditu, tenebrico- 
δὴς δὲ αὕτη ", καὶ Axcto-Doi Y fus autem is erat, etiíle oc- 


x) Ms. Ba. αὔτῳ, διὸ καὶ 24s. — Caeterum verba non () , fed comrrate dupli- 
«i funt incluía. Afarz. Ms. Vi. modo διὸ καὶ A., fed parenthefis in B. 2. modo 
(f. ὃ. αὕτη)», at, quam dedimus, neceffariam illam in alia orationis re&tiones 
ap. Stp. rel., fed in quibusdam, ut A., nulla cum Ms. Bg. — z) λύσεοϑαι men- 
dofe Par. utr, , in qua 2, beatus Ern. fua quondam manu in Aye. correxit. 


1, 1797. C. i. E. i. F. e. et p. fq. F. m. pro γνκρυφίως ἵξαμαι — Luc. ἐν σκοτεινῷ 
ὑπ.’ e Bud. C. 686, 27. cf. Thom. M. p. 879. m. D'Orv. Ch. p. 55. m. 
ap. Luc. 3,62. 1. 77. adítans i» angulo zezeéricofo , non ergo per Stp. no- 
tionem , forte e pr. ὑπὸ, pro clam, ductam, cf. ad Vig. p. 652. b. m. 
Nr. 3. et Fifch. Ind. Pal., me quidem fine vi praep. (cf. Abr. L. Ar. p. 
288. e. R. ad Gem. Pl. p. 15. N. 9. Ind. Diod. S. et Long. Mor. (verten- 
te cum Bg., pro ftare, quo Lat. reddit Stp. l. L. 1798. D. v. med. ex 
Ariftot. et fub eodem verbo med. noftrum particip. Ind. Z. Xen. Cyr., 
non repetente L. Ern. eam vim, cf. tamen Suid. 3, $59. e. ὑποςὼς "- 
φημαίνει — val τὸ ὑπομείνας» fignificat etiam eum, qui in a/iquo loco fuó- 
flit , cum locis duobus 1doneis per Bg., it. ap. Luc. 1, 158. e., ap. G. 
Th. οὐφίσημι» — fubfiítere zs aliquo Joco, διατρίβειν, commorari! ali- 
quamdiu** cui Gr. act. malim fubiicere noftrum particip., cum propr. 
fit aor. 2. act., qui cum perf. et plusq. habet notionem ftandi f. confi- 
ftendi etiam in primitivo ac fimpl. /cwu, v. L. Ern., reddente Sch. v. 
ἄμφ. fere cum Stp. Th. fine auctoritate, per quod Nofter variat pro $. 
8. fimpl. Jexrg., quod et $. pr. m. ad Kvivr. e Xiph. dedimus, cf. Lipf. 
de amph. Op. T. 3. p. 8. e. ex Dion. Caf. , ,ϑέατρον xvvwysrixóv 0 xal 
&uqi9ézrQoy A.'* 13. m. e. p. fq. m. 15. i. 70 ϑέατρον τοῦ Ταύρου, lauri 
ampbitbeatrum'* 19.1. 23. m. 36. m. lofeph. 1, 766. l. 7. fq. 848. m. f. 2. 
τὸ ἄμῷ. τὸ ἐν Ἱεριχοῦντι, Hicrichuntis z/eatrum, Suid. 1,151. 1., fedap. 
Dion. H. S. T. i. 246524. τὸν ἀμφιϑέατρον ἱππόδρομον, circum ampbi- 
sbeatralem, fic bene per adt., cf. lad., ficuc in neutro noftro fubau- 
dias fubít. aliquod, χωρίον, σχῆμα» οἴκημα», οἰκοδόμημα», tacente L. Bof. 
EIL, fed in fq. fubít. εἰσ. Bg. e P. , ut Stp. Th. aliunde, it. Sb. Ind. ex 
7; 1L, 4. fimul cum Lat. porta, cf. Theophr. Ch. 21, 3.i., Ind. Fifch. 
introitus , (ubi G. Lh. Gr. n.) Luc. ingre(fus, et de domo femel Zenua 3; 
71. 1l.5., cf. Amm. M. fupra $. pr. m. et Anal. ap. Heyn.H. 4, 1014. m. 

ξοφώδης) Forte διὸ f. δὲ ὃ καὶ λησ. f. ὅϑεν καὶ λήσ. Stepb. Quid opus 
aeodi correctione ὃ Beec. Lege αὕτη, 5 καὶ λιν qua de caufa etiam etc. 

isk. 

Ad Lampr. p. 483. a. i. Caf. N. r. ,,Herodi. ἐν vj τοῦ ἃ. εἰσόδῳ" 
ξοφώδης δὲ αὕτη. τῷ καὶ λησ. ἠλπ. Sic Marcellinus* tacite ergo et ipfe 
corrigens , addito τῷ, pro propterea f. quapropter, quod, frequens ap. 
Hom. , tamen Stp. Th. femel modo inde attulit, ap. Hef. 2, 1439. N. 5. 
»Schol. Hom. Od. 4 458. τῷ x«) δι᾿ à ἄνες ut conveniat cum Stp. et Mss., 
etiam Rsk., quod non, uc illud Cafaub., a potis tantum ufurpatur, 
Íed a profaicis quoque, cf. Stp. Th. Ind. Luc. v. ὃς et Hoog. Op. p. 
1262, m., ubi tamen fenfu hoc illativo t: caufali reiicitur, (cf. ad Vig. 
Ρ. 31. b. e.) ficut p. 1256. i. τῷ profaicis negatur extra ufum cum inf, 
quorum iítud Rsk. quidem valde blanditur, ob fimplicitatem et quia ἡ 
littera una, ob priorem eandem, faele exciderit, in primis, fi (amatur, 


312 LIBERL CAP.VIIL A. V. C. 933. CHR. N. 180. 


ἤλπισε.) γυμνώσας τὸ ξιφίδιον, cultum fe fore fperabat, nu- 


fine accentu , fpiritu ac Iota, de more Codd. , fcripta fuiffe; quod non 
eít ita in novitate Mss, et Stp., quam vicinitas litterarum non pereme- 
rit, fed aliquis fufpicetut effe gloffema illius Rs,, cum et 3, 9, 11. pro 
σαύτῃ praebeant Codd. διὰ ταῦτα. "Atqui ἡ et ταύτῃ funt fyn. , etfi quis 
coniecturis indulgeat: illud ipfum ταύτῃ hic a pr. αὕτη finili extrulum 
putet, cum Nofter non abhorruerit a lufibus talibus in vocabb., qua- 
lem faciant in vicinia αὕτη, ταύτῃ καὶ 4. Sed in Adverfariis habui quo- 
«que, ad Dion. Caf. p. 1205. laudari Noftri ἐν τῇ — ξιφίδιον, e lect. qui- 
dem vulg., fed fic converfa ,,/;» amphitheatri aiti, quippe obfcuro locos 
uii occultum fe putabat fore, (additumque,) res ex amphitheatri ftru&tu- 
ra facile incelligitur.* Inquibus primo novum illud «4; indicat, lectum 
efle poít αὕτη fic, ut adderecur adv. aliquod oci, .Zv2z,. (quod. deinde 
ap. Luc, habebitur in fimili phrafr,) f. ὅπου, f. ἵνα, quod nan abhorret a 
vulg. καὶ, quod cum /yz et alibi videtur confufum, etin Vs. illa non 
comparet, quae deinde ducta eft e P. »quippe o^fcuro loco facile fe oc- 
«ultum Íperabat fore** ubi fimiliter καὶ deeft, porro oratio contracta, Íed 
quippe poteft iterum adduxiffe Stp. ad corrigendum , qui id. ceperit pro 
«auíali 4uza , unde ille fuum διὸ ctc. conflarit ; quanquam P. aeque poteft 
reddidifle fic vulg. δὲν pro γὰρ» ut 1, 13, 15. Certe, fi P. in fuo Gr. 
illud Mss. διὸ habuit, liberrime hic verfatus, (ut ec addendo adv. faci/e;) 
nihil ponderis addat lectioni Mss.» cum et Ms. Ven. difientiar, et lectio 
vuig. iuvari poffit futlinerique interpretando, quod er fecerit Bg., tan- 
tum fupplendis quibusdam, primo quidem verbo fubft. 4» poft αὑτὴν 
quod faepe opprimitur, dcinde poft καὶ pronomine αὐτὸς, quod iu pr. 
&vr4 alius fexus, etiam ex ufu loquendi, latet, fed et ipfum omittitur 
faepe a Noflro, cum aliud ett in vicinia et facile potcft intelligi. HgGte- 
nus bene Bg., nec tamen ut fatis fit, cum vel fic requiratur adhuc adv. 
loci, v. c. ἐκεῖ, Lat. 26], quod etiam fubinde abeft, cf. 1, 4, 1. m. L. Bof. 
Ell. p. 547. e. Καθ. L. N. T., ni(i e pr. αὕτη velis repetere fyn. formu- 
Jam e pron. cum praep., ἐν αὐτῇ , quale fupplementum et alibi neceffa- 
rium; unde fententia oritur commoda, etiamfi non fimul addideris 
propterea , íc. quia is aditus erat obfcurus; quanquam illud adv. cautale 
non raro explere alibi licet; unde vel fic Gloffatoris opera apparet, ut 
in Noftro hic eft nihil, quam brevitas quaedam in dicendo, et grata 
negligenria in quibusdam omittendis, quae fententiam loci magis defi- 
niant. lta etiam καὶ fervamus pro mera copula, cum, de ratione Mss. 
et emendantium , debeat ftare pro eziam, ut poft διὸ δ. 2. m. , quod forte 
Gloffator adhuc in recenti habuit memoria ; quo de καὶ tamen nec P. 
quid referebat; ut per haec omnia acquiefcas in lect. vulg., ubi prae- 
terea omiffum pron. αὐτὸς cum inf. poft v. 427. , quod» expreffum $. pr. 
€. ad φησ. Bg. füpplevit, fed converfum per ἐκεῖνος, fimul expleto pron. 
ἑαυτὸν e Ὁ. cum Sch. in λ.» ubi et fperavit fervat tempore fevero, cf. ad 
adi. ξοφ. Stp. Th. et ap. Iofeph. 1, 165. l. 9. cum ΡΟ, fed Poll. 1» 113. 
5» 109. cum Dg.. Suid. 2, 11. e., non coll. ad Hef. r, 1586. e., fed ap. 
Luc, 1, 616. 1, Z/92 λήσειν ἤλπισας» ubi putabas fubeundo 26 latere po[f, 
€t 2, 820. l. 1. ἔνα ἂν λήσειν — ἐλπίσωσιε»ν, ubi Zatendi fpem 2aócant , pro 
quo h.l. med., ubi Bs. e P. per pbrafin fyn., fed Stp. Th. aliunde 2, 
695. G. per fcverum /arere, i. nop animadverti et confpici, prius, quam 
velis, prodeas, aliquid agas; cf. Luc. ap. Stp. ex 1, 538. l. 46. alius 


- 


LIBER L CAP. VIII. A. V. C. 933. CHR. N. 189. 513 


ἐπελθών τε αἰφνιδίως τῷ dato pugione, agsreffusque 
Κομμόδῳ 2, καὶ μεγάλη Φωνη repente Commodum, cum 


z) Colon hic in Stp.et al. 4) Mss. tres u. βοῦ mp. , v. N. 


re&ionis, fed cum acc- perf. etiam ap. Plur. Krg., tum pro oblivifci 
Abr. ad Aefch. 1, 455. e, cum lib. de V. med. Woll. p. 244. m., fed de 
"notione utr. Suid. 2, 443. m. 737. e. it. Hef. 2, 467. €., rem ipfam non 
tangentibus Anglis ap. Heyn. H. 4, 1014. 

quise.) E P., praeter Bg. , eriam tacite Srp. Th. το 388. A. e. »nud. 
$2. i. e. evaginato** nihilque amplius, fed Fifch. Pal. 32, 2. m. τὸ ξίφος 
y. Ind. pro 7. debebat effe γυμνωσάμενος , quum Pezfeus fuum ρίας gla- 
dium Zefirinxerit'* ut fane Noíter alibi adhibuit fyn. ezázzeS» 1n med. 
cum ξιῷ.. cf. Poff. Call. p. 185. i. γνγυμνοῦν ξίφος 4 ξιφιὸδ. evaginare g/a- 
dium. — Herodi. y. 7. £. nudato f. evaczato gladiolo 1. pugione, — σπάειν 
Í. exXc2ov, ξίφος. itringere g/a/ram, (fübie&o tamen tantum formae med. 
loco hoc) Lycurg. τὸν uiv σπασάμενον τὸ ξίφος“ qui ett in R. Or. V.g. p. 
677. e., Íícd non re&e exícriptus e V. 4. p. 196. 1.7., me non amplius 
reperienre noftrum v., quod ap. G. Th. in Be. »gladios zuéare, pro 
diftringere* fed Noftro variante in £g. pro 6. pr. ?vxee- 

Ez:A9.) Sch. ,quum £rzaiffeét in eum, fuperveni(fet εὐ non tenente 
Stp. ἜΝ. v. cüm dar. vel perf., ug hic, vel rei f. loci, ut alibi, neque 
etiam cum adv. aliquo, fed haec modo ,,fine cafu eft eriam fupervenio, 
ex inopinato venio. — violentiae fignif. interdum inclufam habet, et fu- 
mitur pro Ze/Z/iter ingredior, rel.'* ubi forte refpicit Thuc. 4$7, 37. 
444... ubi faue de hoftibus in bello adhibetur ec abfolute et cum dat. 
perf., in Vs. venire adveríus et contra aliquem , repetente L. Ern. illam 
vim ,,de adventu inopinaco** quae dubitari potgft vel ex ἢ. l. ob difer- 
tum 2dv. fyn. ziQw., it. 6, 5. ς. ἀφυλάκτως καὶ ἀποοόπτως αὗτοῖξ 
ἐπελεύσεσϑοι , ficut, quanquam non pugnans de altera notione, ut vis ec 
violentia infir, optimum tamen exiítimo, in hoc v. etiam fuümere tan- 
tum partem illam utr., ut dicatur de amico f. ΠΟΙ animo, uc $. pr. e. 
ἐπιπιπτι. Quod ex h.l. et phraíi ἐπ. aiQy. nemo pro fubito invadere expli- 
cet, quafi Noftro variante per phraíin pro v. privo, cum illi v. quoque 
detur adv. iilud aig». , etiam aliud fyn. οὐ προσδοκῶσι 3, 3» 6-, cf. denoftro 
v. L. N. T., quorum Schw. aiicubt cum σι. Ind. Abr. Dil. Fh. Dem. 
Dion. H. S. 'T. 1. Polb. Ern. Luc. Fab. Aef, Hf. Ariit, Kuft. Fifch. Aefch. 
1f. Pan. M. (ubi add. p. 52, m. et f. 37. i. p.95.) ad Vig. p.609. b. e. ap. 
Hef. 1, 1336. fine N,, ec ap. G. Th. adv. Bg. cum Gr. n. d 

prey. 4.) Ven. goa. Saepe quoque in hac parte peccatum elt ἃ libra- 
riis, ut voces eiusdem fignificationis inter fe commutarent, ut fupra 
€. t. (δ. 11.) πέπρακτο! €t γέγονε, c. 4. (S. 6.) ἰδίας et γνησίες» infra c. 12. 
(δ. 5-) φϑορῶδες et φϑινῶδες, c. 13. (Ὁ. 5. 6.) τὴν πόλιν, €t τὴν Ῥώμην» C. 
15. (δ. 13.) πτωμάτων €t τωμάτων, l. 4. c. 7. (δ. 11.) ὀχήματος €t ὥρματος, 
ap. Hom. Od. 23, 172. ἦτορ et 3uucc , in Dion. ld. 1, 69. σιβὰς et φυλλάς. 
Dicere non audeo, utra h. 1. verior fit lectio. p. βοῇ adeft quoque infra 
l2. c. 13. (δ. 9.) Srrosé. 

Etiam 4, $, 17. et in plur. 5,2, 16., e quibus locis ducta eft hic Mss. 
le&io per glofíam e comparatione, et e marg., cum φωνὴ vocab. eflet 
πολύσημον» adeoque ambiguum, fed βοὴ clarius magisque definiens, 
quanquam et contia Suid. 1, 440. m. βοὴν» μάχη)», καὶ μεγάλην φωνὴν» 

, 


3:4. LIBERI. CAP. VIII. A. V. C. 933. CHR. N. to. 


᾿ 3 c X ^ , οὖν 

προείπῶν, ὑπὸ τῆς συγκλή- magna voce praedixiffet, a 
» Ὁ 5 / b * e . "4 

τοῦ αὐτῷ ἐπιπεπέμφϑαι ^, Senatu fe ei immiffum, percu- 


b) ἐπιπέμφϑαι Ms. Vi. cum edd. A. B. et Pat., operarum vitio, .z« omiffo 
9b vicinitatem ümilemn, et coloa hic in Stp. et al. ' 


quae expofitio nec ipfa per fe vera eft, cum ad βοὴ h. Ι. epitheton pey. 
detur, cf.íine Ind. ap. Dem. 1302, 11. μεγάλῃ τῇ $., interiecto artic., 
it. R. Or. If. V. 7. p. 153. 1. 8., ubilnd. modo ᾧ. g., Theophr. Ch. 4, 1. m. 
6, 3.1. ct 5., ubi Ind. tantum Q., it. ap. Luc., v. Ind. , ubi ettertia ra- 
tio, pofito adi. poft fubít., $5. μι, quae maxime in N. T. obtinet, v. 
Lexx., nominatim Schw. p. 1405. a. e. Íqq., ubi et plur. φωναῖς μεγ. € 
Luc.23,23., etiam quarta forma, eaque Hebr. in primis, cum pr. , ἔν 
Q. μ' Apoc. 14, 7. et 9., et femel Noftri ordine v. 15. ἐν μ᾿ q. ,. pro qui- 
bus fimpliciter φωνῇ Lyfias putatur a Rsk. dixiffe V. 5. p. 252. 1.5.» v. N. 
et Ind. V.6. ec ap. G. Th. in aci. 179, 56. magna voce confiteri, fictan- 
tum e Cic., cf. tamen ap. Virg. Aen. 5, 345. 7974 proclamat "v6ce, 
Noftri ordine, ubi adi. linguae utriusque eft 1. 4. fortis et clarus, quo- 
rum omnium nihil tenet Stp. Th., reiolvente Bg. particip. 7e. , ut alias, 
peremto «zi, fed Sch., deferto ., ,,4rze dicens m. v. — 

ὑπὸ τ. 4.) Male ap. Xiph. lego, ià3sv τοῦτό σοι 4 βουλὴ οὐ πέπομφεν. 
Strotb. i "M. 

Quod c2, iam in ed. Sb. 374, 44. uncis inclufum, in Notisque no- 
tatum, prorfus deletum eit in Dion. Caf. Reim. p. 1205. 1. 78., ubi in 
N. ad $. 23. ,funt etiam verba Lampr. c. 4.'* quae fupra dedimus ad $. 
pr. m. Kvivz., ad quem p. 483. a. N. 2. Caf.; haud dubie memoriter 
»Dio , τοῦτό qc: τὸ ξίφος ἡ B. z.'* quod dictum ipfum hominis, praeter 
Anglos ap. Heyn. H. 4, 1014. e., repetit hic P., exeoque Vern. 5 tamen 
ur recens retinuerit Noftri pat. ,— Zrefez Dolch wirZ dir ves dem Rm. 
Rath ü£erfandt , quo fenfu, fumto v. ix. de pugione, ad id v. repetetur 
pron. αὐτὸν, e pr. fubft. £:9/3. , ut et Sch. facit. ,miffum 7p/f effe gladium 
hoc adie&o fubít. innuens illüd pron., cum Bg. contra expleat pron. 
perf. ἑαυτὸν, ad hominem referens; fed ut prior ratio fit tum exquiti- 
tior a tropo et metaphora in re non vivente, (in pugione, qui propr. 
non mittitur eo fenfu, quo hic occurrit, nec ut vulgo homines ac epi- 
ítolae, fed fic, ut aliquis, miífus ab alio iuffuque eius, utatur pugione 
contra aliquem, ec dirigat eum in alterum,) tum conveniens cum morc 
fcriptorum elegantium, (qui, ut in proverbiis, cf. Ern. rhet. $. 163. fq., 
fic ec in di&is aliorum memorabilibus, cum nolunt tota repetere, tainen 
eodem refpicere folent, etiam aliter eloguendo, et reliquae orationi 
hiftoricae intexendo,) tum denique adiuvetur a mox fequentibus, ἐν ᾧ 
ἠσχολ. περὶ T. δειξ. τοῦ ÉiQ., quae videntur innuere id, uz oítenderit 
diutius püugionem, et verbis adiunctis τοῦτο τὸ ξίφος, tenente Stp. ΤῊ. 
ne paíf. quidem in v. ἐπ.» fed me e Dem. 738, 13. οὐκ ἀπὸ ταυτομάτου 
τὴν ὕβριν καὶ τὴν ὑπερηφανίαν ἐπελθεῖν Ανδροτίωνεγ, ἀλλ ὑπὸ τῆς ϑεοῦ Emi 
πεμφθεῖσαν, cf. Ind., quo in v. compof. uc Nofter quoque variare vo- 
luit pro fimpl, quodvox illa hominis habebat, fic dat. pendet a praep. 
(ut in pr. ἐπελϑ. et δ. pr. e. ezizee.) cum quadam enallage cafuum, ter- 
ti'que pro quarto, cf. I, 4, I2. c. atque etiam cum notione eadem de 
animo hoftili; quam reftionem recte premit Bg.; quanquam G, Th. pro- 


LIBER I. CAP. VIII. A. V. C. 955. CHR. N. 180. 515 


C) τρώσας hoc accentu in Bc.2. — d) Pro hoc commate omnium  edd., 
Leisn. ia m. Ox. voluit pan&um. — e) Stp. τῶ ?»z, operarum mendo, in meo 
zxemplo, fed εἰ in Excp. Ms. Ba. et Ve., unde τῶν rel. editarum ibi notatum. 


ferente eam tantum e poétis 987, $8. p. fq. 1. 28. et frequentius alteram 
tum praep. ec dat. perf. , cf. Ind. Tàc. Ern. 
' vede») De re, non dicam, unde repugnet Ammianus in illis ad $. pr. 
m. Kvivr., uf a4 debilitatem paese pugione va/seraretur. Sch. in «eg. 
»Q. prior va/gerazs. Q. occupata vulneratione* utrinque non recte op- 
primens neg., quae hic cum v. $3. , adiuncto inf., facit notionem ver- 
bi vulgarem, etiam expreffam a Bg., ut tamen mutaret inf. in gerund., 
quam rectionem G. Th. in v. non tenet, fed tamen fyn. per abl. fubft. 
peanticipare uno die, — anticipes 7:9 — Samii Lucumonis acuyien'** nec 
in affinibus v. anzevenire ct occupare, et, cum Gr. n., antevertere et 
praevenire, fed cum inf. etiam in v. occup. 546, 29. íqq., quam fane li- 
cet cum Sch. mutare , ut inf. fiat participium, fed 43. adi. prior, aur 
iyn. adv. prius, ic. aliud temporis, ftatim f. celeriter, cui par fyn. for- 
mula per abl. fubtt, cum praep. cum celeritate, ut fere Vern. vet., wi 
aller Bebendigkezt , cf. Ind. Xen. Z. Cyr. et de v. à. cum inf. f. parcicip. 
ΒΙ ad Ariít. Nub. v. 1387. et ad Luc. 3,429. 1. 53., ubi in Alciphr. 41. i. 
Ῥ- 362. m. Bg. prorfus negligit v. $94so4, ob praemiffum iam πρὶν, it. 2, 
$10. N. ex Álc. 3,3. €. p. 232. i., ubi Bg. per pris:, er pro μὴ à ἂν 
$9av. 4. potius edendum μηδ᾽ una voce et fine accentu, Lar. ze quidem, 
ut zeque f. nec , porro cum neg. o2, fed alia notione, Vig. p. 5:1. Nr. τς 
Bud. C. $52, i. et Stp. Th. 4, 134. F. e. p. fq: A. e., qui non tenet no- 
ftram rationem, nec 3, 1342. v. τιτρώσκω noftrum inf., nifi aliud azendo 
B. m., cf. Hef. 2, 1431. €. τρώσας » πλήξας» eti. τρωϑεὶς » πληγεὶς, fine 
N., cf. 1, 14$7. e. SU : 

ἐν à) Bg. e P., ad fenfum, reddita praep. cum artic. f. pron. per par- 
ticulam temporis, et ἢ, L, e ferie orationis, per illam temporis dü- 
rantis; ut alias reddi poteft per aliquam temporis univerfi, v. c. cum, - 
quando, ubi; ut tamen utrinque defit fübít. χρόνῳ», et plena fit for- 
mula ἐν ᾧ χρόνῳ» quae et habetur in Ind. Xen. Z. Pol. v. ἐν Nr. 4. cüm 
Lat. quamdiu, pro ἐν ἐκείνω χρόνω, ἐν ὦ, utque compares illud fupra ἐξ 
cV, tacentibus στρ. Th. ct ad Hef. 1, 1267; i. ἐν à, — ὅταν, non item 
Valck. ad Herodt. p. 203. a. N. 45. R. Or. V. 5. p. 467. N. 66, per Vs., 
fed de ellipfi (imul Schol. Thuc. 30, 47. cum Ind. v. iv m., Vig. p.588. 
Nr. tr. cum N., it. L. Bof. Ell. p. 332: m., cum fyn. iv ὅσῳ, quo de 
aliquid ap. Stp. Th. 3, 495. C. e. it. Ind. Xen. Z, Cyr. v. ii, ubi pla- 
ne refpondet noftrum izZem, e duabus conilatuin vocibus iisdem, quod 
plenum efferas jn dem Theile Ze Zeit, 4/ etc., uc in Gr. etiam exple- 
re licet μέρει τοῦ χρόνου, cf. Suid. 1, 782. 1. ὅω;, ἐν τοσούτῳ, i ὅσῳ, 
quamdiu, donec, quoad, rel., fed G. 'Th. Zum, ἐν ὅσω, adv. temporis 
coniun&i* fed cum Hor. Turf. et Indd. nihil de hoc, an Lat. fimiliter 
capiant fuum 7» quo, quod potius extra temporis notionem fumitur, ut 
Gr. noftrum etiam alibi, v. Vig. p.589. i., ut alibi de pr. ἐν pro Lar. 

Ira , quod et in hac formula obtinet. 

περὶ τὴν) Sch. in ,/ex. occupabatur circa prolationem verorum, — 3. 


416 LIBER I. CAP. VIII. A. V. C. 933. CHR. N. 180. 


X a" ^ N ^5 E 
Φορὰν ἡσιχολεῖτο [καὶ τὴν δεῖξιν occupatur atque in oftendendo 
ε f s. . a c i . 
τοῦ ξίϑους, cvAAzQS9 8s ὑπὸ gladio, comprehenfus a fatel- 


τῶν σωματοφυλάκων $ τοῦ litibus imperatoris, poenas 


, τι 2 c B - "κᾶ * 
βασιλέως, δίμην ἀνοίας ὑπέ- amentiae dedit: quippe qui 


f) Hic comma erat in edd., forte et in Mss. , tacentibus Excp., v. N, 
6) E Ms. Da. reum hoc voacab. notatum erat, eregione ftante Stp. ed. ewgariQuA.. — 
quo de vitio tacebatur in Excp. Mss, rel., forte qued ibi in ed, Stp. non id 
comnareret, cum et in meo exemplo fubobícura effet fcriptura, tamen ut e 
potiuz, quam ;, eluceret, e prelis haud dubie ortum continuis. 


cflenffoucm'* fed Stp. Th. 4. 116. C. ze. prolatio, pronünciatio.: Herodi. 
IJ. 1. ἐν — τῶν (reéte fic ibi) &. m. ἠσχ.ν» dem in verbis ilis proferendis 
occupatus ergt, ad verbum, du occupatus erat zz verborum ro/atz0- 
ze dux Bg. tripliciter, in fubit. per particip., deinde in praep. Lat., cf, 
I, 5, I. 1.5 denique jn artic. τὴν per pron., etiam 1am ad P. Vs. marg. ; 
c quo et ipfo aliquod duci queat argumentum pro fententia mea de No- 
itro, ad hominis orationem refpiciente ipfam; ut de fubít. ze. nihil re- 
perimus, nifi ap. rhetores, abfolute tamen modo, nec cum cafu ali- 
quo, utlhic, cf. Dion. H. S. T. 2. 177, 19. et Herm. «. ἐδ. ed. Sturm. | 
p.66. 1.9: 232. 1. 6., ut ap. Stp. v. &. modo e Dem. hoc feníu, fineInd., 
et v. à«f. non ib. hzc notione phyíica, tamen per Lat. Sch., quod ap. 
G. Th., fine Gr., fimiliter non εἰξ iíto fenfu, ut propterea Bg. alio 
fexert orationem , fed Stp.2, 1145. G. m. modo fic ,Plut. tamen 
ἔγχειρ. et ξίφος vocavit pugionem , — iidemque Herodi. ξίφος ὑποκόλπιου 
appellat /fcam'* qui adeo 1gnorat locum hunc clafficum pro illa notione, 
«um Nofter de una re eademque adhibeat $. pr. m. £yxeie., fed hac $. 1. 
và ξιφίδιον, et nunc, ad variandum modo, ξίφος fenfu diminutivi, ubi 
Bg. deferit P., haud dubie ipfe orationem co:mmutans, fed ut Lat. eius 
hoc fenfu non fit in Let. Indd. ac G. Th., ubi tamen cum Gr. n. 5,pro- 
letio — exemplorum.* | Caeterum a zeg? — £i$. omnia edidimus una ferie, 
eiccto poft sax. commate, non tantum quia v, id, intra fübít. duo col 
Jocatui, regit utruinque acc., Ícd etiam, ut magis pateret, poíterio- 
rem acc. pendere adhuc a pr. περὶ praep., quanquam interiecto v. 4ex., 
cf. 1, 4 1 i. m. 

σωματοφ.) Ibi Sch. »militibus, lmp. corpori tuendo adhibitis** modo 
primum Lat, vocab. tenuit e P., quem et Bg. deferit, cuius Lat. e G. 
'Th. cum Gr. δορυφόρος» (pro quo hic variatur cum 1, 2, $. €.) ap. Stp. 
ΤῊ. aliunde etiam , ct. Caf, ad Ath. 2, 467. e. Mauf. ad Plut. p. 168. Io- 
feph. r, 6027. f. ς. i. Diod. S. 2, 258. 1. 39. 52. 60. Hefych. et Per. de 
Praet. p. 125. e. 246. m. 603. e., fed ap. Stp. in v. συλλ. (ubr-Dg. e P.) 
;e apparet quidem palL, cf. tamen Phil. in Flacc. p. 762. E. e. Ind. Luc. 
et Fifch. Pal. cum L. N. T., ubi ex At. 23, 27. cum pr. s. etiam, cf. 
act. Xen. Cyr. Z. cum Bg., ap. G. Th. cum Gr. n. ,,torum Í-ümul ca- 
pere'* quae poftr. explic. in Gr. pr. σὺν cadat hic quidem, ubi fermo eft - 
de pluribus τῶν σ᾿, quifimul er una prehendant unum ; quanquam in Gr. 
et Lat. potell redundare praep., ut fimpl. Lat. prebendere etiam tenent 
Stp. Th. ες L. Ern. 

δίκην) Bg. e P., fed Stp. Th. 1, 1004. F. e. in à. fub Lat. Bg. »γ»δίκην f. 
δίκας διδόνοι, poenas dare, — dr. et τίνειν δίκην» it. δίκας ἔχειν» poenas 

P4 


TW 


LIBER I. CAP, VIII. A. V.C. 935. CHR. N.180. 317 


eyev hy ὃς προεῖστε τὸ βεβουλευ- r3. praediceret confilium po- 
UN Iw ^ E z . | 
μένον᾽ μάλλον, ἢ ἔδρασε | tius, quam exfequeretur, εἰς 


h) Ms, Ba. Pedes ὡς se. V. N., quod ibi comma duduma nobis fcriprum 
erat cum B. 1. pro colo Stp. rel. er puncto al, , cf. 6.6. m. i) Hic in Ms. Da. 
eft colon. Marz. etiam in Ox. I. cum Ed, at pundum in A, 


fulire, it. παρέχειν et vm£xen'* fine au&ore, at 1361. A. fq. aliunde et 
per Lat. fujiizere f. fubire poenam, it. per liberam Bg. formulam in alio 
v. et 2lio numero fubfít. , cf. Ind. Xen. 'AvQ. Cyr. et Pol. Z. v. à., ied IR. 
Or. V.4. v. ἀδίκημα €. it. V. ὑπ, ; cum Dem. v. i, Kypk. 2, 454. e. L. N. 
T. per feverum Juffizere, quod de peeza dixic Cic. , non explic. ὦ. Th.. 
cum Gr. n. 634; 46.,. nec Cl. Cic. et Niz. , ubi fortaílis tropus eft, pro 
faífcipere in fe et quafi ferre, hincque tolerare ac pati, et, per ante- 
cedens pro confequenti, quoque pro argui, accufar!, reum haberi, ut 
Ind. Xen. Bach. cum gen. ἀπάτης et ap. Dem. 74, ult. ,. cf. 398, 19. a5. 
431) 21.551, 12. 602, I2,, pro quo I. I6. δοῦνοι δίκην» quae propr. eit 
Be. formula , fed ap. Ael. V. h. 44 1.1. ζημιοῦσϑοι αὐτὸν παὶ ὑπέχειν δίκας 
«ἧς κακοξενίας , ut mulidetur ec poenas luat inbofpitalitatis , ubi plur. Lat. 
Bz. videes, reddente Ind. v. ὑπ. dare poenas, at v. )., poenam ferre, 
(quod er ipfum fuerit: pro auferre ct accipere,) ex 2, 4. p. 75. 6... ubi 
ὑπέχοι τὴν ὃ.» poenas dependeret, cf. ind. Xen. Cyr. M. v. à. ἔχειν, poe- 
nas da€'* fed. Z. v. £y. ,;poenam /uere** quod piopr. Lar. crimen éacere, 
in fe liabere ; quo et referatur Stp. ὑπ. αἰτίαν, Lac. fuftinere cevfamy, v. 
G. Th. in fubft, 815, 78. ,(uífpectum elle, crimine premi** cum et δίκῃ 
ap. Ern. L. fumatur pro iudicio et caufa, quibuscuin coniuncta eft poe- 
ra; pro vulgari interpretatione facientibus Thom. M. p. $70. ὑπέχω — 
καὶ τὸ δίδωμι», ὡς TO vm. δίκην» ubi N. yvz. à.) f. τιμωρίαν», poenam, do, 
Íubeo; fsjfiineo'* et Hef. 2, 1465. m. ὑπέχειν ὑπομένει, --- δίδρυσιν», in qui- 
bus modogfubintelligendus aliquis acc. δίκην f. τιμωρίαν non vero ad- 
dendus corrigendo, uc fic in N., ubi et γνυὐφέξε; δίκην» laet peenam , in. 
Gil.**. cf. 1483. €. et 1476. e. ὑποσχεῖν» ὑποβαλεῖν, OoUvou» ubi, quamvis 
invita N., legerim potius ὑπολαβεῖνν (quae duo [aepe confuía,) Lat. 
fafcipere et fübire, v. c, poenam; quanquam fubaudiri poteft ad Hef. 
priora etiam alius acc. ἀκοήν», cf. Suid. 3, $48. m. e. $62. ἵν», ct de fubtt. 
ἄν.» nobis Unfizn, (ap. Stp. Th. aliunde cum Bg., ap. C. Th. cum Gr. n,) 
Ind. Dem. et Thuc. cum Suid. 1, 235. e., non coll, ad Hel, 1, 386. e. 
cum N., quo adiuncto ad formulam rel. Nofler agit faltem ex analo- 
gia, ponens idem in fq. quafi explicationem, cum egerit ille fine men- 
te ac prudentia, quod ad conílium remque inítitutam non adhiberet. 
praeíidium (medium) iuftum et actionem ipfam; in quo eft pars quae- 
dam ftultitiae. Caeterum pro duobus punctis Ms. Bg. melius erit oiim 
comma, quod iam in Gr. placuit, quia feries orationis et. contlcuclio- 
nis nondum mutatur, et, quae ab ὃς fequuntur, ut caula, arctius cum 
pr. cohaerent. | 

ὃς ze.) Defcripfit ex Herodi. banc fententiam Lampr, in Comm. 4. 
detexit facinus fatuus, nec implevit. Ῥοῖτο illa verba, Hume tibi Sena- 
fus: pugionem mittit, fapiunr formulamf& [τὰ enim miles ille, qui Per- 
tinacem occidit ap. Dion. τοῦτο co rà ξίφος οἱ τφατιώτοι πεπόμφασι, V. 
Caf. ad Lampr. Boec/. (qui e Caf. p. 483. IN. 2. hauíit iterum, ubi ec N. 3. 
»Herodi,, quem faepe defcibunt fcriptores iili, πρὶ v. f. 12. ἢ 3g. 


4318 LIBERI. CAP. VIII. A. V: C. 933: CHR. N. 186; 


A Jui N k € ded £ ; 4 . » ΩΣ i 
παρέσχε τὲ " αὐτῶ l μὲν ficeretque, ut ipfe quidem 
k) Comma hic, it. poft sgoyv., poft 3» et προμ.», et colon poft £A. habuit 
Stp., aliis aliter diftinguentibus, v. N. 1) Sic per afperum di(zrte Ms. δα. 
tacite autem etiam Mss. rel, cum Stp. al., fed A. al. à?r. per lenem, v, N. 


cf. ad δ; pr. mi. ἐπισ, et δ. 1r. m. Kuiyr. Iri.) | Aut ὃς accipi debet pro δὴ 
ἣν, aut tacira cogitatione fubiiciendum eft, ut faepiffime talià funt in 
auctorum lectione fübiicienda , ἀνόητοξ γὰρ ἕν, ὃς A. Reisk. 

Multo facilior ac verior eft Bg. e Stp. ad m. P, ratio; quae pron. | 
ὃς. ut Lar. gui, fumit pro pron. cum caufali particula, quae valent i. 4: ' 
quia is, f. nam is; quo et tendit Ms. res; ut Gloffator ὥς pro ὅτε cepe- 
rit, qualis mutatio pron. ih ὡς et infra recurrit, ut tamen per fe lapfus 
interceflerit in o et ὡν, cf. Fifch. Plat; Apol, p.91. N. 2. et Phaed. p. 366. 
e., tacente Stp. Th. de oz illo fenfu, at G. Th. v. qu/ i., etíi non re- 
folvente per quippe qui, tamen notionem ponente ;,caufam indicare, — 
pro q«i fabtlitui pofle gvod cauíalem** ubi tamen adiici debuit fimul pron. 
aliquod perf. ego etc., aut demonftr. zs etc;, - cf. Hor. Turf. p. 857. Nri 
8. Ind. Corn. N. etSchell. de ftylo v. e. cum Cort. ad Sall. p. 941. N. 16; 
e. et 2d Cic. ep., non variante Noflro cum $. pr. m. in ze., ubi Sch; 
»ante dixit rem confuítam , quam fecit , — Q. confilio decretum** ubi Bg. 
e P. per fubft; , fed Stp.; qui ad m. P. fevere refolvit particip., in Th. 
aliunde tantüm r, 769. C. m. ,,7z β. — confulta, decreta, Bud.'* Com. 
1041, 19. j ignorante Ind. Dem. locum Stp., cf. 326, 21: et Arift. Eccl. 
v. 172. cónftlia , it. G. Th. cum Gr. n. sdeliberatus, — fübtt. i/i delibe- 
rata refpondent** P. deferente ΒΡ. in paa. (cf. 5tp. Th. aliunde 2, 775. B. 
m. p.íq. C. m., ap. G. Th. cum Gr. n., fed ec in P-) at ducente' in v. 
àje. eStp. ad m. P., qui in Th. tacet cum Bud. C. fimilem acc. fubtt. f. 
rei et Lat, Bg. , ap. G. Th. ,,exeq., &rirsaées ἀποπληρδόω, (unde intelirsi- 
tu illud Lampr. zmp/evit,) perficere, — dicta exequi, i. facere, quae di- 
xeras, (fed 485, 30.) Praetorem Zeereta eorum executurum'* qui v. fa- 
cere non explicat per Bg., quanquain faepe ita valens cum fubit. aliquo, 
quocum v. 3e. cf. ap. Thuc: s 

παρέσχε) Variante hic iterum pron. fpiritu, ut in eodem v. $. 4. e., 
praeítat h.l. afper, ob ἐκείνῳ oppofirum, in hanc Vs., paravit fibi qui- 
dem prehenfionem, i//i vero cautiozem ; e qua feveritate patebit et Gr. 
rectio, et noflra interpunctio, fine alio, quam poft ZA, , commate, quia 
cum v. vag. cohaerent fequentes tum dat. , tum inf., qui, ut ap. Lat., 
accipi poflunt pro fubft., quantumvis illi non muniti articulo, fed et 
adiuvari per particul. sse cum Bg. Quae arcla feries etiam eft in adiun-. | 
€is particip., ut non bene divellantur a fuis pronominum dat. , maxi- | 
me fic fola frantia, quae vel fine commatibus per particulam dum f. quia. | 
refolvi poterunt , quod forte editores fpectarunt fuis additis commari- 
bus. Duxit hic autem Bg. omnia e Stp. m. ad P., reddens v. παρ per 
Lat. eiusmodi, quod non modo particulam κα admitteret, fed et pro- 
nomen αὖτ. per lenem; unde et reliqui participiorum noininetivi fluxe- 
re; quae inttituiffe videtur Bg. in primis ob illos inf., qui, quanquam. 
mutati in fübít. ,, ramen non praebent idoneam Lat., quodcunque Lat. | 
v. fübftituacur illi Gr. v. πάρ. ubi Sep. Th. tenet nihil fimile, ut quis: | 
dicarur ;pfe fibi aZiquid παρέχειν, quae tamen formula non procul abett 
abilla $. 2. 1. £yxe;g. » habuique modo (cf. $. 4. e.) fimilem Gr. in v. cum inf. 
ap. Xen. Mem. S. 1, 4, 11. e. de pedibus , ej τὸ πορεύεσϑοη μόνον παρέχουδιν» 


LIBER 1. CAP. VIII. A. V. C. 933. CHR. N. 186. 519 


προγνωσϑθέντι ἁλῶναϊ, ἐκείνω praevifus deprehenderetur, ille 
δὲ προμαϑόντι φυλάξασϑαι. autem, ante certior fa&us, ca- 


'Th. V. 4. p. 47. qui hoc folum praebent. μὲ incedere pojfzt» fed e Lat. 
totam rectionem cum det. pron. et acc. rei in fyn. v. v., ap. Gi; Th. v. 
agerre 188, 66., adhibere 101,99. 103. , praebere, cuin Gr.n., 994; 193. 
p. 14. 1. 8. 12. 86. 88., prae[lare 102912. 15. 18. ubi diferte praeflat, i. 
efficit** cui add. Plin. Pan. 68: ς. 2emo hoc J£ non pra«ffat , cf. 48, 2. mma 
it. fuppeditare 663, 7. 9.» parare 701, 22. $8.5 ubi iterum paro , i. εἴς 
ficio* quo fupra vertebam hunc locum , ubi, prae caeteris, commoda 
etiam illa duo afferre ac prac//are, sílumto in primis fimul pron. de- 
"monftr., v. c., fraefBHitit fibi quidem hoc, ut cemprehenderetur , verum 
Mli, uz caveret //2;; pro quibus deinde liberius dicas, caufa f. au&or fuit 
fibi quidem, ut comprehenderctur f. ad prehendendum, fed illi, ut ca- 
Veret fibi, 1. ad cavendum fibi; ut Sch., partim e P., in v. ve. sacr. 
ἐλ.» audor fibi fuit ad capievdum'* in quo commodum fit noftrum. ver- 
urfachem, cum praep. etiam, fr fich, «aff — fiir jenen, af rel. 
προγνωσϑ.) Sch. in ze. οοαὐτῷ ante cognito f. depreben[o fibi, — ἐλ. capi, 
ut comprebenderetur** nihil me habente in Notatis eStp. Th. de particip., 
ut non tenuerit hunc locum, ubi paff. fumitur phyfice; ac de corporis 
oculis, quo fenfu non aliunde novi, fed de animo, cf.Ind. Dem. Xen. 
Z. Cyr. ecBach. cum L. N. T., fed ap. G. Th. cum Gr. n. ,praecognofco, — 
ante cognofcere, a quo fraecognitus Cic. (quo Lat. ufus Stp. in m. P., 
tum in Bg.) προορασϑεὶς, — praezefco, — ante nofcere* cum Gr. n. ite- 
rum , fed fine aliquo inde particip.; ubi nobis fit, Za er τοῦ δον gefchen, 
bemerket svirde; reddente me inf. Z4. Lat. comprehendi , qua notione et 
cepit Stp. in m. P. ,,uz — caperetur** incertum ut fit, an fimiliter acce- 
perit Bg., cuius Lat.;ap. G. Th. ,Zeprzebendo, φωράω » καταλαμβάνω, eft, 
quod dicunt, capere in ipfo facto, ita, ut nec fugere, nec infitiari 
poflit, (fed 99, 52. femel tantum) comprehendere, aílequi, ut curfu feram 
deprebendere** qua phyfica quidem notione hic Za. ceperiin, (ob adiun- 
&um zevyvw., in quo 1am ineft fimul altera pro φωραϑῇῆνοι») fed non eft 
ap. Stp. Th., nominatim de perf., nifi 1, 329. E., cf. Ind. Xen. Cyr. Z. 
Suid. 1, 124. 1. m. δός. m. 120. e. 126. m. Hef. 1,254. e. fineN., p. íg. m. 
€. 248. €. 246. m. 1058.1. 1627. m. e. , ubi et in alteram notionem v. ἥλων 
1t. 35 15314- i. QueaSsvo, , γνωσϑῆνοι»γ A, cf. Suid. 2, 46. m. 3, 629. ἃ, 
Sed in v. προμ. Sch. ei, qui anre didicit, inaudivit , f. cognovit rem 
aliquam** non iniuria haefitat, cum valere queat de omni fenfu, et in- 
terno, et externo, de animo etc oculis auribusque , ect Commodus non 
modo animadverterit videritque ficam, fed quoque audierit, fibi mitti 
ficam, fe fica peti; ut late patet fimpl. av. et dr. pro cognofcere quo- 
vis modo, ctiam extra fcholam, et aquovishomine; nihil tenente Stp. 
ΤῊ.» quam ,/e. ante difcere, Ati(t, Nub. προμαϑεῖν dej! Dacus v. 
963. carmen Zafcere docebat citbaroedus , perümpl., cum ibi procedat et 
vis praep. propria, quam agnofcens et L. Ern. addit illi Stp. »»προμαϑων» 
praedoctus, qui prius didicit** quibus paria Stp. illa ad m. P., mautante 
Bg. privum v. in phrafin, quae ap. G, Th. v. cert. e. p. 864. fine explic., 
cum fit certiorem aliquem facere 1. q. docere, indicare, aperire, notum 
facere, et certiorem fieri, 1. q. doceri, moneri de aliqua re, ic. cogao- 
fcere, comperire , Ícire ; hic ut fit nobis, 4a er vorher davon unterrich- 
tet , benachrichtigec avurde , i, es vorhet avw/ite, erfahren, gehiret batte; 


320 LIBER I. CAP. VIII. A. V.C. 953. CHR. ΝΟ S9. 


c N NN , X Z "p . 
«015 μὲν 01] πρωτή καὶ μεγίζη 14. veret. FHaecfeilicet prima ἢ 
3 ^ δ 2 21s 7^ * M .i 
αἰτία τῷ μειρακίῳ μίσους &yé- et maximacaufa odii adolefcen- 
j M V P - $i 
vero πρὸς τὴν Cwysurov 3ου- ti extitit adverfus Senatum : 


»! / 


/, 3 ^ N . . 5 
λήν " ἐτρωσὲ τε αὐτοῦ τὴν I5, fauciaruntque ipfius ani- 


- 


m Sic nobiscum Ox., pro punGo Stp. et al. it. duobus pun&is Par. 


in v. à. vim. med. negligente Bg. e P., non item ad eius marg. Stp., 
uem cf. in Lh. 4,:23c. C. m., e Bud. C. 1083, 28., L. N. T. Iud. Xen. 
Hell. M. cum Z. Pol. Mem. S. et Bach., Pifch. The. R. Or. V. 4. 6. 7. 
Ant. Dem. , (cui add. svAe(eisSon καὶ QuA. μὴ A. 732,3. 1C. 61, 17. 188, 20. 
112, 14. p. Íq. e. 124, $. οἵ 635 4. , Ubi forte palT.) lib. de V. med. p. 
499., ad Luc. 3, 437. N. 90. Suid. 1, 927. 1. et Schol. Thuc. 26, 8. it. p. 
433. N. 84. e., nobis μοῦ £üten, per med. vim quoque, 1. profpicere et 
impedire, ne fibi noceatur, periculumque ac damnum declinare; Noilro . 
hic fcribente cum concinnitate manifetta. oH 
αὕτη) Sch. in 2j sp. 3. equidem, quippe, nimitum** in poftr. ad fen- 
fum cum Bg., cf. Exc. ad 1,2, 9., deferto P., quocum in marg. rcd- 
dens Stp., iuo fe gladio iugulat, fic fcribens in Th. 2, 1617. F. m. st 
€os, qui Zgitur vertunt, ne audiendos quidem cenfeo'* cf. fine Ind. Dem. 
30, 8. p. 1q. 1.6. 15, 12. 27. $9, 6. , in Íqq. conturbante Noftro orationis 
ordinem quacunque potius de cauía, quam propter maiorem laevitarems 
quae er fuiffet in ordine vulgari aiv. μισ, ze. τ᾿ €... ἐγ. τῷ μι» adiuvante 
ordinem Bg., propius copulandis aáiz. uc. , tum ducente e P. Lat, in 
praep., (quara cum fubtt. μεσ. aliunde tenecStp. Th., non Ind. Dem. ex 
160, I3.) et in v. ἐγεν.» cf. 1, 1, 10. e., quod Stp. Th. nefcit de re cum 
dat. perf. et rei duplici nominativo, qui exquiátus efl, pro τοῦτο &y. 
&ir., quod neutrum, hic a Vern, vec. diferte adhibitum , alias habent 
Gr. et Lac, ut hodie noftratium etiam. elegantiores illum fexum. eun. 
dem in pron. Quod aurem idem Vern. adi. ey. per vorsebzifle reddit: 
agnofcit tale quid Stp. Th. 2, 839. B. in ,,xci τὸ uéyisov, et quod prae- - 
cipuum ef/* quod folemus etiam reddere Lat. graviffimum » nobis wicb- 
φρο, quae et ipfa dicuntur de coula, cum, de Bg. Vs. e P., primae 
quidem caufa odii fueric, quod ante nihil effet, unde odium fufcitare- 
tur, er ab hoc demum ícelere ac tempore odium exifteret, fedoraxema; 
quod ea res vehementiifime ad odium incitaret, ob maximam rem, vi- 
tam, quae in periculo "erst ; cum zzagn& habeatur ceufa ," in rhetoricis. 
ac moialibus, res, quae efficit, cogit aliquid neceílario, et propter quam 
vehementer impellimur ad aliquid , f. tenemur aliquid agere neceflfario; 
nihil ferente G. Th. in v. zagz. , fed in Bg. fubit. non explicante 812; 
49. 61., tum $39, 46. modo caufa grevi:, i. neceflaria, (nec id adi. 
exponente per zagms, nil l.58. in graves pavonum ereges, ied in) 
praecipuus — fumitur etiam pro magno** ed fine fubit. bg., intelligen- 
tibus vulgo nobis ceufem aliquam pr«ecipuam ν᾿ cum in pluribus rebus 
unam prae caeteris innuimus, ob quamaliquid fiat; unde hic ali&s quo- 
que caufas tumere debeamus in Commodt adverfus Senatum odio, quas 
equidem ignoro; quo et redit, fi quis ze. accipiat pro princeps f. pri- 
maria, cf. L. Ern., ut Lat. primus; unde deinde cum gsy., pro praeci- 
puus, iungetur per fyn. copiam; ficut e Bg. Lat. copulantur adi. diveiii 


. 


LIBER I. CAP. VIII. A. V. C. 933. CHR. N. 180. 321 


Ψυχὴν và λεχϑέντα' καὶ κοι- mum illa verba: et commu- 
γοὺς ^ ἐχϑροὺς πάντας 5 ἡγξῖ- nes hoftes omnes exiftimabat, 


n) λοιποὺς ἔχϑρ. Par. I., miro operarum vitio. 0) Schotti Ms. ἅπαντας, 
$ylb. cf. 1, 9; 1. 


dus, cum ze. per fe putetur effe fuperlativus, cf. 2, 14, 2., variante 
loftro in τὴν c. β. cum τ. e. $. 12. m. εἴ v. g. δ. ir. 
ἔτρωσε) Heliod. 6. ὥσπερ βέλει τῷ ῥήματι βληϑείς. Petron. fulminatus 
bác pronunciatione. Lei:z. 

Prioris locus eft mihi 7, 7. e. p.362. , fed alter ap. G. Th. in v. utr., 
ubi propiora habemus in v. vu/serare, cum Gr. n. ,,metaph. — quos 
ferro cru. idari oportebat, eos nondum voce vulnero,— aures gravior nun- 
cius vulnerat — bono proprio vulnerari, i.laedi* tacenribus N. ad Cic. 
1. 1. cum Niz., non item Clav. ,vu/serere, graviter offendere, laedere 
Catil. 1, 7. quorum mentes fenfus que vu/neras** Ind. Liv. Ern. 534,7. h. 
€. commovere** ad haec, — univerfis Zolor et indignatio eft, quum — 
virorum δος animos vu/nerave poffet: quid muliercularum cenfetis, quas 
etiam parva movent? quae eft explicatio, ut alia in illis do/er et iuZiz nae 
210; cum movere dicantur animum Í. bominem, quae ei excitant motum f. 
affe&tum, in utr. partem, gratum f. ingratum, fed hunc poftr. in primis, 
ut ibi dolorem, indignationem, iram; ficut vz/zus tropice dr. dedolore, 
cf. lad. Plin. ep. et G. Th., qui Lar. Bg. (cf. Ind. Amm. M.) cum Sch; 
e P., non in tali, quo hic, contextu affert, ut ramen de animo adhi- 
beatur etiam affine adi. ,,faucius, τρωσϑεὶς», (immo ze«3.) — vulneratus** 
nofcente Stp. Th. 3, 1342. E. m. ,,metaph. Herodi. 1. 1. eziium eius ver- 
ba illa fauciarunt, (partim e P., ut et in fq.) l. 5. (5. 8, 12.) ὑπὸ (86) 
φήμης τὰς ψυχὰς ἐτρώθησαν, animi eorum illo γιοῦ exulcerati erant 
quo in Lat. G. Th. ,,exu/cero, — per metaph. exafperare, exacerba:e, 
(et in hoc) — irritare, ad iracundiam provocare** c£. de vi alia tropica 
Gr. nollri , a Stp. ignorata, ad Hef. x, 1487. N. to., fervantetropum hic 
Vern. vet. falrem aliquo pacto, Z/e Worte batren ihm Zie aller empfina- 
lich/le Wunde gefcblazen, fed cum emphafi de magno ac vehementi do- 
lore, quale quid fupra in Cl. Ern., qui tamen in Lex. tantum ,,:; lae- 
do , damnum infero* ut ad N. T. Luc. 2, 35. meliora habet Grot. , quam 
Pric., fed Lexx. exponunr fine emphafi, ut Schw., fed cum ea Fiícb. et 
Krb. in v. ῥομφαία, ubi cf. Suic. Th., rem me fic tenente, ut, fi ver- 
bum ponatur fimpliciter, ur hic et in N, T., nihil fit, quam quod fujra 
dd Liv., fed, ubi accedat aliquid, tanquam adv., va/Ze, alte vu/re»are, 
tum demum fit i. 4. magnum, acerbum dolorem ciere, ur noftrum eisem 
eine groíse , tiefe Wunde fchblagen, in quibus emphafis non eft in v., 
fed in adv. εἰ adi.; P. deferente Sch. in. ,,Ψ. animum eius fauciarunt 
diffa** ubi negle&um gen. perf. fervat cum Bg., qui ex ilio reddit artic. 
iterum per pron., variante Nofltro in τὰ λεχϑ. (cf. 1,25 $.) cum ὅ. 12. 
τῶν (uu. 

κοινοὺς ἐχϑρ.) E P. reddunt Bg. et Stp. ad m., qui in Th. per omnia 
hinc tacet, ubi primo adi. zzv. , relatum ad pr. τὴν δ. β.» facit fynefin, 
(ut lateat ibi aliud fubít. βουλευτὰς. ἄς varietur cum $. ro. e. σάσῳ TM 
«vyxA.) "leinde plena formula e! , ἡγεῖτο» αὐτοὺς πάντας tivow bx p. xoi, 
quod adi. licet mutare in adv. aliquod Lat. , communizer, pariter, imul, 
et Gr. xo»£ , it. ὁμοίως » ut fit, exiflimavit , (ἷγ. fumto pro aor., qualis 


X 


422 LIBER I. CAP. ΨΙΠ. A. V. C. 933. CHR. N. 189. 


vo P, μεμνημένος ἀεὶ τῆς τοῦ memor femper aggrefforis il- 
ἐπιδρωμόντος φωνῆς. ὑπῆρξε τό, lius vocis, Erat δὺ- 


Ρ). Colon hic in Ms. Ba. , de more fuo ante participia. 


in pr. V. rg., etfi cum hoc aor. procedit etiam impf. Bg. et P.) ommes, Ὁ 
Íc. reliquos, (οἵ. Obf. Mifc. Amft. V. 10..p. 355.) fenazores elTe inimicos, 
fc. fuos f. fibi, 'fuppleto ad Zx9e. cafu pron. αὐτοῦ f. αὐτῷ.) emt, ἴς. 
cum uno illo, f. pariter f. aeque, ac ille f. alii cum eo coniurati; no- 
fcente G. Th. forimulam in adi. Bg. communs. cum Gr. n., non per plur., 
fed modo per fing., et fine explic. cum fubit. Zofiss fed ,,communis 
amicus , 1. idem aliorum aut plurium* f. aeque huius ac illius, per adv. 
nofigrum, it. per adi. f. pron., v. c. meus et tuus; ut communis bo[lis 
etiam interdum refolvetur per gen. illum Gs., i.e, multorum, etiam 
adeo omnium, fed neque ἢ. l., nec tum, ubi adi. σῶς adfit obliquo ca- 
fu, utap. Dem. 140, 1I. κοινὸς ἅπασιν ἐχθρὸς» 1. 1425,65. συμπάσης τῆς 
πόλεως κοινοὺς δεῖ γονέας τοὺς πένητας WysigJon, CÍ. 178» 23. 196, 10. 1098, 
8. ét. $61, 2. κοινῇ νῦν — πᾶσιν ὑπὲρ ἁπάντων ἐξὶ τιμωρήτέος ,. ὡς κοινὸς, 


- 


ἐχϑοὸς τῇ πολιτείᾳ CU 179. 1. κοινοὺς ἀλλήλοις ὄντας͵ φίλους y εἴ ap. Phil. in 
Fiacc. p. 750. À. m. κοινοὺς πολεμίους,» publicos Zoffes, it. luft. 9, 3, 6. 
communem. Pofiem putant cómmunmibus viribus fummovendum , et Sall. 
lug. $1, 1. Romanos — communes omnium hoftes effe, ubi v. N., fedfine 
explicat., quae eft aliqua in Ind. Corn. N. V PAP EC 
μεμνημ ) P. deferto, Bg. reddit primum particip. per fyn. adi., cf. ap. 
Hom. "IA. ὦ, 4. Vs. Cl., fed v. 9. fyn. μιμνησκόμενος, recerdans, ut tamen 
Bg. propius fic, quoad notationem, et ferendum, quia feverum Lat. 
memisens non eít fatis probum ap. G. Th. 249, i., ubi Bg. eft cum μνήμων» 
ut» quoad tempus, magis aptum. Lat. zecerdezus, cf. Stp. Th. tantum ex 
ilo Hom., Dem. fine Ind. 349, 3., εἴ cum acc. rei 236, 27. 320, ς.» 
Íed cum gen. rei 229, 4. 2485 4.. 322» 27- Suid. 2, 530. 1. Ind. Xen. Z. 
Pol. cum Eg., qui reddit alterum particip. ézióe. per fubft., ap. G, Th. 
fine Gr. et cum Lat. fequiori; tenente Stp. Th. notionem certe ypro. - 
irruere, impetum facere** quorum primum ἢ. 1. ap. P., fed Notiro va-. 
riante iterum modo pro 6. 12.1. ἐπελῶ. et $. r1. e. ézurec. , unde in fe-, 
vero Lot. ap. G. Th. ,,/ncurzo. ἐπισρέχωῳ» ἐμπίπτω;, contra aliquem cur- 
rere" i. celeriter ire, er ap. Hef. 1, 1350. 1. -ἐπιδρωμέτην» — ἐπήρχοντο, 
cf. iq. et. 1397, i. N.4., Íervante Dg. e P. tum artic. per pron. iterum, 
tum Lar. ad Φ.» pro diclo, oratione, verbis quibusdam, (variante No- 
ftro cum pr. τὰ λεχϑ. et δ. 12. τῶν ξημ.) qua de vi, tacente Stp. Th., Ifa. 
L. Era. ect N. T. Schw. p. 1405. a. m. Nr. 2. Acl. V. ἢ. 4,8. p- 347-.m., 
cum Ind., Dem. 293, 12. 391, 10., in plur., ut ap. Luc., ubi et per. 
fing. 1,69. e.,, ap. G. Th. cum Gr. n. 1102, 3. | 
óz5oi.) Sch. déferto etiam P. ,,re2ro αὐτῷ, babuit hoc** per. fyn. Lat» 
in quod vulgo mutamus v. fubit. cum dar. perf. 1, melius bic fervante id 
Be., fed mntaro tempore, forte ob 14. impt. evvsg., ubi noflratibus. 
etiam commoda formulo, adiicientibus praep. ad dat., var fürdem Per., 
fupplendo etism hic pron. ταῦτα f. τοῦτο, it. αὕτη», ad fq. fubft, relato, 
cf. δ. 14. i., quale quid agnofcas in D. zaz:a871 hanc occafsomem; tacen:e | 
talem ellipfin L. μον p. 337- €. ἴᾳ4.» quae hic eft in eo, quod catus 
unus omittitur e duobus, quos v. adiunctum regit, atque adeo alter. 
nominativus V. vzaex., per pron. demonílr. exprimendus, qualem ne-. 


| LIBER I. CAP. VIII. A. V. C. 933. CHR. N. 180. 323 


P4 ^ . 
δὲ xai Περεννίῳ πρόφασίς τε tem δὲ Perenni occafio δἱ- 
Υ (€ » 2 ) E : P, 5 . 
καὶ ὑπόθεσις αὐτάρκης. tX- que materia fufhciens, —Ex- 
M 2 ^ . " ᾿ τῷ 
κόπτειν yag ἀεὶ καὶ κολούειν 4 cidere enim femper et am- 


v. v9) Ms. Ba. κολούειν adv", quod pofterius αὐτὸν potius, quam αὐτῷ effe puto, 
Mart. Per edd. erat κωλύειν» fed in Ing. I. xoXóew , v. N. BONN 


minativum habet id v., ut fyn. verbo fubft. siv&y quam notionem cum 
rempore hoc noftro tenet aliunde Stp. Th. 1, 555. Ὁ. i. p.fq. i.; re re- 
deunte eodem, ἢ quis αὕτη fuppleat fic, ur refpiciat pr. $. fubft. qu». 
1n íq. προφ. Bg. aut e P., aut ex Stp. Th. 4, 1733. C. e. p. fq. C. e. 1qq. 
aliunde, cf. Thuc. 155,57. Zof. 3, 10, 6. 8. Ind. Dem. , cui multa adii- 
ci poflunt loca, Foef. Oec. ec L. brn., ubi adeo redditur per Lat. mare- 
via, quo Bg. exprimit fq, ὑπ.» ubi Sb. Ind. fundamentum, et hinc Sch. 
»fundamenium vei fufficiens, — uir. fuf. praetextus'* Íed hic fine fubit, 
ut nefcias, an προῷ. fic verterit, ficut ὑπ. h. 1. valebit eriam pro caufa, 
quomodo et vertunt alii, cf. L. Ern. Rs. ad Polb. p. 360. e. D'Orv. Cb. 
p. 387. m., fed et ze. Indd. Xen., ut Stp. ΤῊ. aliunde ,,77z. occafio, 
praecextus, i. e. zecexuua'* e Bud. C. 253; 40. 259, 21., videantur ut hic 
pon: per fyn. copiam, ficut ap. Phuc. 175, 34. προφάσεις καὶ αἰτίας, va- 
fionés ec canfas , et noftrates fimul GrunZ und Urfachbe, cf.Suid. 3, 555. 
i. ὑπ.» — airíz, it. 208. m. πρόσχημα, — πρόφασις ; €t Íq., non coll. ad 
Hef. 2, 1054. e-, qui 1062. l. πρόφασις, αἰτία. ἀφορμὴ, (quocum Stp. 
Th. comparat recte v. zesQ., cf. 1, 3, 15.) it. 1470. m. ὑποϑέσεις, — αἰτίου, 
veojásti; , led ap. .G. Th. in Bg. mater. cum Gr. n. 5,0mneillud, e quo 
aliquid fieri, formari, fingi, intelligitur, (non tamen dcinde pro caufa 
et re, propter quam faciat quis aliquid, ut ἢ. 1, capimus, fed in occaf. 
cum Gr. al., it. in) praetextus, — pro obtentu ponitur, quod Cic. per 
caufam — dicere folet. — o/tentus, —— fimili metaph., ut praetextus, — 
σρόφασις, — argumentum (v. e. 447, 60.) Umc9eaig, — tton ffne argumen- 
to maledicere, 1. fine materia et occafione'* ut nobis hic fufficiant. Vor- 
avand und Stoff. 

PuxoTT. — καὶ κωλύειν) Scribo κολούειν. Stepb. Bene. Ex Ariftot. fum- 
tum, cuius eít, τὸ τοὺς ὑπερέχοντας κολούειν, καὶ τοὺς φρονηματίας ἀναιρεῖνν 
4 polit. 11. Boecl. Probat by. coniecturam Stp. ec 5b., legendum effe 
putantium κολδύειν pro κωλύειν. Leisn. 

Qui et in m. A. 2. ec Ox. ,f. κολούειν“ ut Sb. Ind. v. κωλύειν volue- 
fat κολούειν bis ap. Noftr. , hic et 3, 11, 6. e., fed Sch. in κωλ. poft Lat. ' 
P. ,Stp. et Sb. fcribunt xoa. empurare'* nihil tenente Stp. Th. fuper no» 
Ítro loco in v. κωλ. 2, 529. B. i. , cf. 1, 5, 26., fed ,,«oAovo , amputo — 
it. imminuo. — Sicut vero Lat. dicunt zzminuere aliquem, f. potentiam 
et exi(timationem , f. fuperbiam: ita κολούειν, — Ariftot. Pol. ς." qui eft 
Bc. locus c. 11. p. 512. B., hic quidem ur vel contextus ec adiunctum v. 
ins. poítulet κολούειν» quod et fine auctoritate Ms. recepturus eram, cum 
alibi quoque confufa effent ifta v. v. duo, cf. Ind. Sb., Pierfon. Verifim. 
p. 37. 6.» ubi ex Dion. Caf. τό τε ὑπερέχον κολούειν,» καὶ τὸ ταπεινούμενον 
ἐξαίρειν» Fifch. Plat. Ap. ς. Ρ.97. Ν. 4. Ks. ad Polb. p. 152. m. , «f. quo- 
ad notionem et mendofam Var. L, xoavsw, prO: κολούειν, D'Arn. Spec. 
An. Crit. p. 60. e. ir. Lect. Gr. p. 87. m. Krb. ad Plut. p. 107.-€., ubi, 
efle καϑαίρειν lyn,, (ut fupra ap. Ariítot. componitur &yz;ge;v,) Ern. ad 


324 LIBERI. CAP. VIII. A. V. C. 933. CHR. N. 1o. 


ΓΕ: N e ; - E25 sik S. ὦ» 
αὐτῷ συνεβούλευεν τοὺς ὑπερ- putare ei fuadebat eminen- 
r) Ms. Ba, συνεβουλεύετο, fed ed. B. 1. R. συνεβούλευσεν v. N. 


Call. T. 1. p. 34. b. N.90o. et ad Hom. οὐ. ^, 319. Ind. Plut. Krg., ad 
Herodt. p. 422.e. de Thrafybulo, ἐχόλονε αἰεὶ, ὅκως τινὰ ἴδοι τῶν ἀξα χύων 
ὑπερέχοντα, detruncans identidem, ubi Valck. N. 77. etiam ex Ariftid.- 
affert Noftri formulam xoa. zov; ὑπ.» Thom. M. p. 543.» at Suid. 2, 339. 
€. x0AOUETOA 4 ἐμποδίζετοι y — ὑβριτὴν δῆμον κολούειν» ἀντὶ τοῦ ἐμποδίζειν» 
co&rcetur , reprimitur , — znjolentem populum coercerent , cf. fq. et Hef. 
2, 303. €. κολούειν» — κωλύει», ἐμποδίζει, cum Ν. 12. ex Hom. Ἰλ. 4, 370. 
(ubi Cl. e Schol. ἀκέφαλον --- ποιήσει,) ic. p. fq. cum N. 18. Schol. Hom, 
X0AcUEL . ταπεινοῖ, ἀφανίζει" 403. m. N.4. cuim Foef. Oec, p. 225.2. l.15., 
emendationi hic ut favere videantur etiam liberiora P. ,,neque eminere 
quempiam pateretur** quae ad fenfum finc illud Schol. Hom. ταπεινοῦν» 
ut ap. Stp. copulantur κολούσειν καὶ ταπεινώσεινν ut tamen P. utcunque 
modo fententiam reddiderit, ficuc Suid. et Hef. (quorum expotitio me 
non moveat,) cum, tropo remoto, hic cum acc. perf. fit potius, tollere 
ac necare, ob Íq. Zez. v. οὖσ. et pr. v. àxxoz7., ubiStp. modo notionem 
tenet de perf. ,,excido, — zo//ere e medio, — Bud.** C. 1254, 41. cf. L. 
N. T. Ind. Dem. Luc. et Dion. Caf., fed de re Xen. Cyr., alioque íen- 
fu de perf. Hell. M., ut fuerit in v. utr. tropus, ab una re ductus, a 
plantis f. arboribus, fed a divería parte et actione, cum e terra radici- 
tus evelluntur, aut in extremis et fuperioribus partibus fecantur, in qua 
poíteriori re facile in mentem alicui veniat, quo et Sch. refpexit in v. 
ix. videtur allufum ad confilium Tarquinii patris, quod filio dedir, 
decuffis baculo fummis papaverum capitibus Liv. 1, 54.“ tenente G. Th. 
in Bg. »excido, ἐκτέμνω» — qui numero civium excidit, quem rel. (fine 
explic., ut et in Stp.) excindo , ἀναιρέω» ἐκκόπτω, — evertere, delere, — 
gentem aliquam ferro — amputo, ἀποκόπτω"" non autem de perf., cf. τας 
inen ad Sall. Cort. p. 1077. 1.6. /£ adveríae partes eflent amputatae , it. 
Jnd. Flor. cum Amm. M., et de re ac Perenni in. hanc partem ad $. 4. 
m. καὶ ὅσοι λ. 
αὐτῷ συνεβ.) Ms. αὐτὸν confiftet, ἢ fumetur acc. cum inf, et v. συμβ. 
abíolute pofitum , fuadebat, eum excidere — eminentes, 1. fuadebac, ut 
is excideret eminentes ; ut tamen et lapíus incidere potuerit in oy €t c 
fine lota, ac fimiliter Ms. v. med. pepererint litterae τὸ in Íq. artic, 
quod, ἢ ἔοττε fluxerit ab ingenio librarii, hic fumi debeat pro att. et. 
confilium dare alteri, non vulgari notione, pro confilium fibi petere ab 
aliquo. v. Bud. C. 1041, 12. Stp. ΤῊ.» lib. de V. med. p. 95. m. 522. e. 
Ind, Xen. 'Avg. M. et Cyr. Z., ap. quos nihil eít de altera notione, con- 
tra quam non omnino pugnans, manco tamen in le&. vulg., firmata 
illa tacite etiam a Mss. rel., fed clarius a P. ; verfante in v. ὑπ᾿ Bg. feve- 
rius, quam in fyn. δι 11. i. τῶν ἐξεχ.» pro quo hic variatur, fed ut ab- 
folute fter, non univeríe capiendum, icd praecipuo fenfu f. relative, et 
cum fupplemento, v. c. inter eos, fenatores; qui fenfus hic e ferie ora- 
tionis manifeftus ,, et maxime e δ. 14., unde repertas τῆς βουλῆς» quod $. 
II. i. cum τῶν i£ex. erat; quanquam et licct modo fupplere pron. αὐτῶν 
e $. pr. m. πάντας» cf. de Lac. Bg. ib. e G. Th. cumGr. n. , ubi Stp. Th. 
utitur eodem Lat. tantum in phyfica notione, non item in tropica, quae 
hic valet, cf. L..N. T. cum Ktb. Obf. p.282. e. Ind. Dem. Xen. Hell. M. 
et Z. Pol. cum Cyr. Suid. 3, 549. e. 14. ec Hef. 2, 1459. i. De Baf. ed. 


Ὗ 


zz. 


Ac. ὡς ein 


LIBER L CAP.VIIL A. V.C. 933. CHR.N. 180. 325 


2 « 1 * 

ἔχοντας f, ὧν ἁρπάζων τὰς tes. — Quorum rapiens bo- 
€ ^v ^ , 1 . "iut. 

οὐσίας, pdea πλουσιώτατος na, facile ditiffimus evafit 

ἐγένετο τῶν κωϑ' αὐτὸν  av9ga- fuae actatis hominum. — FaCta 


f) Pro colo Stp. et rel., it. pun&o A. et al. cum Ms. Bg., erat comma 
in Bs. quibusdam et Dc. 2., cf. δ. 12. t) Ms. Ba. κατ᾽ air. v. N. 


aor. pro impf. redit res infra , quam non firmarim e P., libere redden- 
te, cum Mss. rel. et edd. priores taceant, fed magis credam vitium ope- 
rarum, quam ingenium editoris ob pr. idem tempus in v. ὑπῆρξε, quod 
tempus utr. fimul confiftit, maxime in diverfis enunciationibus. 

ὧν &ez-) In οὖσ. Bg. e P. , non cumSch. ,fubítantia, opes** forte quod 
primum vicinius non habet G. Th. (cum Gr. n.) per auctoritatem fatis 
probam, etíi ab aliis adhibitum, cf. Poll. 6, 196. L. Bof. Obf. M. p. 62. 
et Stp. Th., qui caret Bg. , cf. L. N. T. Ind. Dem. Fifch. The., Xen.Z. 
Pol. et Cyr. Schol. Thuc. p. 3. e., unde haufit Suid. 3,91. e., Hef.2, 
$21. €. oDcíz, — πλοῦτος,--- κτῆσις, 360. 6, κτῆσις, πλοῦτος, 1D. Ih. κτήματαν 
πάντα Tk ὑπάρχοντα, 4116 cadem cum τὰ ὄντα, ut haec i.q. 4 οὐσία γ quae 
ducunt ad variata a Noftro $. 4. i. πλούτου et ib.e. ἁρπάζειν τὰ ἐκείνων 
χτήματα, Cf. ib. i. et $. 2. e. in N. Ox., quomodo Perennem in re ipfa 

ent. 

" ῥᾷςα) In hoc adv. Sch. ,,cum alio fuperl. 5;.* e P., quocum facit et 
Bg. per fyn. Lat., fed uc dubites, iunxeritne adv. cum fuperl., an cum 
remoto v. ἐγεν.» ubi rantum habebit vulgarem fenfum, pro facili modo 
ac negotio, debauitque fervari Gr. gradus, neglectus forte de induftria, 
ut liberum effer, fi quis mallet cum fuperl. copulare, e Lat. ratione, 
per fenfum alium, ct. G. Th. 587, 35. veteres dicebant faci/e pro cer. 
to, — facile doctiffimum'* quo de nihil in: Cl. Cic., fed aliquid 2p: Cort. 
ad Sall. lug. p.700.a. e. 225.b., fed cum fuperl. aliud exemplum ap. Niz. 
fine explic., ut modo cum pofitivo ap. Hor. Turf. p. 322. Nr.2. e. et p. 
pr. »fine controverfia** cui addas Lat. baud dubie, et iftius Vern. advet- 
biis gar avob/ et *vo^/ liberioribus vicinius Gr. Zeicbt, eodem feníu; ta- 
cente Stp. Th. de fuperl. &. in tali conftru&tione ac notione, ut et de 
pofitivo ῥαδίως» nifi fic capias illud eius ,,é. facile, i. admodum, — ex 
l(aco, — ἀγρὸν, ταλάντου ῥᾳδίως £io* quod repetir Vig. p. 426. Nr. 14. 
fine N., fed Rs. Or. V. 7. Ind. p.586. e. reddit facile, fine cun&tatio- 
ne; — /eichbt, unter Brüders' praeterea me reperiente tantum hoc, 
comparaífe Fifch. ad Plat. Symp. p. 113. N.2. ὡς (ez πίνοιμεν, pro $àiew, 
Lat. faci/lime , i. libentiffime, cum voluptate fumma, (quo de v, G. Th., 
fed nihil ap. Stp.) et ap. Suid. 3, 257. e. gez» ῥαδίως , ^. ubi tamen Vs. 
facillime, etiam in fubie(to loco, &Z«a ὧν ἐπὶ τὴν πατρίδα ἐςράτευσεν (ubi 
legerim idv, f. ἣν, fuam;) it. ap. Hef. 2, 1099.1. ἑῷτα, ῥᾳδίως, ^. 1103. 1. 
ῥᾷτα, εὐχερῆ, εὔκολα, cf. mox (cov, et Ael. V. h. 2,24. p. 127. e. ῥᾷτα,--- 
rullo megotio, fed Ind. fevero-Lat., ut adeo, fi quis cum P. bic agat, 
debear enallazen gradus fumere ec fuperl. pro pofit., quanquam noftra- 
tes et fuperlarivum in iíta formula aífequi poffunt per illas periphrafes 
iftius gradus, ganz gewifs, ganz ficher, ganz ohne Streit der reichffe 
7el., f. per illud vicinius gar leicht, cui proximum illud Hor. T. var 
: *»5/, cum haec fint Lat. advv. va/ze et p/ane cuin alio pofitivo, cf. ad 
7Aeve. Stp. Th. e Xen. Symp. fine Indd. 4, 17. e. ir. 3, 13. m. πλουσιώτα- 


526 LIBERI. CAP.VIIL A. V.C. 933. CHR. N. 18o.- 


πῶν. γενομένης δ᾽ ἐξετάσεως 1T. auteminquifitione per Pe- 
διὰ Περεννίου ἀκειβετέρας, τήν rennem accuratiore , et fo- 
τε ἀδελφὴν ὁ Κόμμοδος διεχρή. rorem. Commodus — interfe- 
σατο" καὶ πάντας ἀφειδῶς, cit ,- et omnes citra dele- 


Ὁ) Comma hic erat per edd. et tacite etiam in Mss., ut clare in Ms. Pg» 
at poít. 9. in Bs. 1. R. al. v. N. 


vo; $i ἀνϑο.» cum. eodem gen. perf, fedv.fyn.; cum Bg. eP. fuum Lat. 
ad v. iy: haud dubie fumferic pro factus ett 1; fuit, cf. 1, 6, 17. €., hoc 
iv. ufus forte ad variandum, ob mox fq. iterum , ubi Noílro pelyptoton 
excidit, credo, fine cogitatione. Sed Ms. κατ᾽ αὖτ. in fimili caufa v. r, 4 
4s 18. m. (ubi D, ferebat lenem etiam, ut hic,) per fe quoque admitten- 
dum elit a v. ἐγ.» et repetitur a Sch. e P. in ày3e. , quanquam praemiffis 
,Gr. per afperum, quem Bg. refert. —— 
γενομ.) Sch. in v. hoc cum Bg., it. partim in sZxe. dipgentiori inq. 
Jaca, (fed partim cum P.) quaeflione diligenter /aóita'* in fubft. ἐξ.» 
ubi Scp. Th. etiam tacite inde et fine Vs. alia 1, 1285. F. e. peculiari 
dignit. quacfZio, i. e. criminis inquifitio, Bud. (forte inLex.) ex Herodi. 
γεν. δὲ ἐξ. àxg.'* per aliam lect. in δὲ pleno, memoriter, quo feníu fo- 
xeníi v. Ind. Dem. , (ut per fyn. Gr. fubít. ap. Phil. in Flacc. p. 757. B.i. 
ἐμφανεῖς ἐγένουτο. γενομένης δ᾽ ὅμως ἀκριβοῦς ἐρεύνης», nibilo minus accurate 
facta fezutatios?, cum polyptoto itidem , fed viciniore,) tum fenfu mi- 
itani,y in quo Stp. pauper, Indd. Xen. Mor. ac Z., at comparat. adi. 
xg.» ignotum Stp., v. R. Or. V. 6. περὶ ταύτης τῆς ἀρχῆς ἀκριβεφέραν τὴν ἡ 
δοκιμασίαν zorcig324 , iterum per fubft. fyn., ic. fuperlac. R. Or. V. 4. Dem. 
.cum L. N. T., fed de re ap. Lampr. modo p.483- m. po? aec interfecti 
funt Pompeianus primo et Quadratus ; dein — e£ Lucilla 7; exilium ex- 
4a, et p. 489. 1. ipfeautem Commodus Lucillam fororem, quum eam 
compreífiflet, occiZit , (ubi forte legendum comprendiffet, pro compre- 
Lendif/it, i. capi et in vincula coniici iufliffet;) fed ap. Angl. Heyn. H. 
4» 1014. e. Lucilla «uzde auf die Infel Capreae verwiefen, uzd. hernach 
dori auf i2res Bruders Befel/ heimlich: eror det , partim e Xiph. 375; 6. 
. 444.» cf. Dion. C. p. 1206. 1. 89. N. ad δ. 28. fqq. ᾿ 
διεχρήσ.) Sch. in hoc v. cum Bg., v. $. 4. e» deferta P., it. in ἀφ. — 
nemini parcendo** cf. 1, 6, 26. e. cum Leisn. Progr. et Stp. Th. 4, 77. 
, Ὁ. m. à. ita, ut non parcatur, non parcendo , ut πάντως ἀφ. κολάζειν 
Í. ἀναιρεῖν» ap. Herodi., nemini parcere, fed omnes interficere** quae 
non procedunt fic fine adv. aliquo, cum ita nihil vertatur, quam ad- | 
iunctum diferte adi. πάντας», pro quibus. mclius Bg. exprimit adv. per | 
, yn. formulam e praep. cum fubft., quam non tenet G. Th., fed pares 
933» 91. citra difZinc£ionem , et 68, 57. /éze ullo dele?u, quae late patent |. 
et ipae, fi nibil additur, quod definiat magis; uc in interficiendo ac 
puniendo nullus delectus, nullum difcrimen habeatur dignitatis, aeta- . 
tis, Íexusque, it. meriti ac culpae, et iubeantur interfici ac puniri | 
principes, viles, fenes, pueri, infantes, feminae cum maribus, fontes ἢ 
ecannoxii ; quale quid interdum diferte adiungitur, ut7, 3» 7. 6. ἡλικίας ο 
πὲ καὶ ἀξιώματος, ἀφειδῶς ἔχων ν non parcens u//, f, parcens nulli aetati et 
diguitait. ied h. 1. nobis obze Verfchouung , tandem. eodem redeuntibus 
Latc. in lndd. Xca. Cyr. ,ícvere, vehementer** ut hic quoque valebit 


LIBER L CAP. VIII. A. V. C. 955. CHR. N. 180. 327 


€ , , o 283 L4 | . * Z 
τούς τε Byrac ἐν τῇ συνωμοσίᾳ, Eum, cum focios coniuratio- 
καὶ τοὺς ἐφ᾽ οἵχις δῆ πότε * nis, tum cuieunque obnoxios 
διαβληϑέντας ὑποψίαι. ^ ^ fufpicioni, 


x) Ms. Ba. ἐφ᾽ οἱαισδήποτα cum edd. A. et Ing., fed οἵχις δήποτε B. 1. Par, 2.» 
tUm οἵκις δή ποτε Pac. I. Stp. rel., at vitiofe Bc. ἐφ᾽ οἵας — ὑποψίας, v.N, 


53llud G. Th, cum Grr. al. spromifcue, — fine difcrimine'** quod par Bg. 
Caeterum diftinguendi rationem fecuti fumus hanc, ut comma nullum 
iegregaret v. àeye. , in medio iterum locatum, fed contra aliquod com- 
ma poft 23. divelleret adi. πάντας» ut genus, a formis fqq., quas Bg. in» 
4juit melius, quam P., in τὲ er καὶ reddendo. 
τούς vé 6v.) Sch. in v. jóvr. revera exiffentes** indicans notionem v. 
tivo exquifitam, qua de alibi, fed hic forte non neceffariam, ubi tractat 
Bg. formuíam , qua/i fuerit τοὺς ὄντας ἐν τοῖς συνωμόταις, 1. τοὺς ὀντ. ἐκ τῶν 
᾿ευνωμοτῶν. qui effent zy coniuratis, ster coniuratos, ex coniuratis, de 
numero coziuratorum, et Íumto abftzacto e. pro concreto et perf.; pro 
quo manfurus eram in Gr. ratione e v. fubft. cum pr. à, cum, praeter 
noftrates, we/cbe mit zz der Verfchworung avarez, noffent eandem quo- 
que Lar., cf. G. Th. 645, 6o. Schell. de flylo p. 191. e. ind. Dion. H. S. 
"TL. 1. v. ἐν, Fifch. Aefch. v. εἰμὶ b. i. "Ehe. ib. i. Pal. ib. e. ac v. ἐν a. e. b. 
m. e., lf. Ev. v. εἰμ. b. i. Xen. Z. Pol. et Cyr, v. ἐν, Abr. Dil. Th. Auct. 
p. 405. m. Z. ad Vig. p.236. b. e. Bud. C. 3, 25. 81, 22. L. N. T. in V. 
εἶμ.» poft Stp. Th. 1, t13c. e., qui fimul aliquot oftendit modos eius 
formulae reddendae , qui modi pendent partim ex formula illa, ubi eft 
praep. cum fubíl. f. adi. , uz, pro loci cuiusque indole, f. perfpicuitatis 
ergo, vertatur l)fcvere, omnibus orationis partibus fervatis. modo 
ut participium fi adfit, ut h. L, refolvatur per pron. relat., qui ezan£ 
in coniuratione, ll)libere, idque 4) per adi., ut εὔρη ἐν πενίᾳ» c[Je im 
paupertate, per elfe pauperem, unde P., b) per fübfl., v. c. eivog ἐν vv- 
φαννίδι», in regno δ, per regem effe, c) per verbum, et id-ipfum vel 
privum , vel iunCtum , f. phrafi conftans, it. per δέξ, f. paff, tanquam 
ἂν δυγάμει &lvon , pet Quvzc Don , it. ἐν Dimvolz &ivou , per Quxvosig9os, COGiItares 
in mente habere, ἐν ἐσαγγελίᾳ εἶν.» pet εἰσαγγέλλεσϑο!» deferri; et ubi 
redditur v. εἶν. per Lar. verfari f. conftitutum effe: cum fint haec fyn. 
eum Lat. ef/?/, formula non tam refolvitur, quam commutatur; quae 
valent non modo tum, cum fermo ett de perf., uc h. E, fed etiam, ubi 
tes fübiicitur, quo de poftr. genere cf. Ind. Dein, v. & e, cum Fifch. Thes 
ut de fubit. z. , praeter Stp. aliunde, v. Ind. Thuc. et Arift. Kuft. v. £ 
ir. Diod. S. Abr. Dil. ΤΉ. p. 767. m. Suid. 5,652. e. 3, 407. €. Hef. 2, 
1314. m, Schol. Thuc. 366, 70. et Arift. Eq. v. 474... ut de re ac fociis 
coniurationis fupra e Lampr. 
τοὺς ἐφ᾽ A.) Scribo οἱαισδήποτε, ut οἱκισδὴ (1, 1o, 4.) Szepb. Et fic fane 
Ms. Pa. hic et ibi una voce; utramque fcripcuram aliunde afferenteSrp. 
"Th. 4, 1528. FP. i. 3; 454. 1., ubi quoque inclinat ad unam vocem »»οἷος 
δήποτε Í. οἱοσδήποτε, qualiscunque f. quilibet , — οἷον δή ποτε φάρμακον, 
f. potius οἱονδήποτε, quodlibet vezemum, (2, 1511. e.) 2wmors, aliquan- 
do, unquam, Xen. Paed. (fine Ind.) — δή ποτε, et εἰ δή ποτεν — pto at 
ποτε. Accijitur etiam pro tandem, ut τί δήποτε, quid tandem. | Sic οἷος 
*d4 mor οὖν, Í. δηποτοῦν, qualiscunque £asdew, — aug δηποτοῦν" fic varie 


328 LIBERT. CAP. IX. A. V. C. 955. CHR. N. 180. 


Ὁ δὲ Περέννιος, ἀποσκευα- —— Perennis autem , fublatis e 
z « c . - Y 
σάμενος πάντας Y, οὺς καὶ ὁ medio omnibus, quos Com- 


y) Ms. Ba. Ézavruc, 906 6 κομοδ., v. N. 


vel fcribentibus vel vertentibus etiam aliis, cf. Dev. p. tto. m. cum N. 
37. Hoog. Op. p. 304. e. 286. Nr. 6. e. ,»δήποτε — cunque* cum tamea 
nudum. ποτὲ fic quoque vertatur p. 1077. e., fed 108:. Nr. 14. gros 
δήποτ᾽ αἰτίᾳ, quacunque tandem caufa wasguam'* Vig, p. 485. Nr. 11. Bud. 
C. 1351, 20. Ind. v. δὴ f. z. Fifch. The. et Aefch., Fab. Aef. Hf. cum 
Hef. 2,1385. m. τί δήποτε.» διατί, fineN., quae noníuntíevera, fed ut 
quaevis particula exprimatur notione fua aliqua, et 1) poft εἰ per zem 
unquam, cf. Stp. et Hoog. Op. p. 364. e. 2) poft τί per tandem unquam, 
nobis dech. immer, et fic quoque 3) pott ὅςις ap. Hoog. ante, fed 4) poft 
οἷος etiam, aut per cugque tandem , cf. 1, 6 14. e., aut δὴ per οὖν et ποτὰ 
per unquam 1. tandem , nobis nun immer, 1. da immer, f.nur immer, non 
3tem, íi 24 et οὖν concurrant, ut ap. St. οἷος δή zer οὖν» quod reddo, 
qualiscunque tandem igitur, nobis demzs nun immer; ubi adeo non opus 
fit affumere figuram illam ἐκ παραλλήλου, cf. Exc.ad 1, 2, 9. i. et L. N. T., 
quorum Krb. ille locus ,Io. 5, 4. à δήπ. — νοσήματιγ, quocunque tandem 
snorbo** íimilis eft noftro, quia οἷος i. q. ὃς et contra; afterente etiam L. 
Ern. in. οἷος fcripturam illam δήποτε iun&arum particularum , qualis ecin 
δήποϑεν et δήπουϑεν ap. Hef. et Süid.; edente Sb. Ind. in pron. ex altero 
Noftri loco cízig24 , at Bud. C. 1351, 19. οἵχις 35 feparatim et cum ac- 
centu rectius; ora illa fcriptura in vocibus iun£tis e Codd. ferie omnium 
una; reddente Sch. in δ. 29 οἴχις δή m. quibuscunque £andem , (in z.) 
J5z., unquam randem'* fecusacP., quem ct Dg. deferuit, negligens alrer- 
miram particulam, cuius Lat. ap. G. Th. ,quicunques ὅτις, ὅσος, Omnis» 
qui (unquam f. tandem fuerit;) — pro qualiscunque** ubi Gr. ὁποστισοῦν, 
€f. 1, 3, 15. et Exc. ad 1, 1, $.i. Denique Sch. in. V. διαβ. wem) ὑπ.» 
delatos ob fufpiciones'* ubi Bg., deferto etiam P. , difcedit magis, quam 
$. 10. m., pro gui delati erazt, denunciati, accufati, cf. Krb. ad N. T. 
p.127. cum Kypk. 1,296. , et praep., ut 1,3, 15., ob qua/escunque tan- 
dem fwfpiciones , i. etiam parvas, leves, incertas, inanes, falfas; quo 
án fubít. ὅπ. Bg. e P. numerum murat; ut ebnoxius (ap. G. Th. fine Bg. 
fubít.) [ufpicioni quis dici videtur, in.quem ea cadit, et is, qui alteri 
fufpectus eft; quae adeo non affequuntur Gr., ubi in v. διαβ. affumas 
dat. perf. pron. αὐτῷ, alibi etiam ei adiunctum, e pr. nomine Κομμ. τὸς 
motiore, ut plenum fit, qui ob qualescumque tandem fufpiciones , quas 
alii de illis fovebant, quafi odiffent Commodum, ei 4. epud eum 4e/ati 
erant 25 aiiis, cf. Stp. Th. 1, 675. F. e. ad Herodt. p. 466. b. e* .N. &i1. 
Thuc. p. 574. a. N. 3. L. N. T. e Luc. 16, 1. οὗτος διεβλήθη αὐτῷ, Krb. 
»hic delatus eít ;p/£** fed Fifch. ,,/s delatus ef? apud eum'* in quam praep. 
fane perfpicuitatis caufa refolvi poteft dat. cum paff. , ut in hoc etiam 
fupplebitur praep. cum adi. aliquo, ὑπ᾽ ὥλλων f. ὑπό τινων. 

ἄποσκεν.) Ms. compof. adi. Zz. pro fimpl., praeter 1, 8, 15. m. , rc- 
eurrit tum alibi, v. Ind. Luc. V. L. et ad 1f. Ev. p. 10. N.5. it. ad Z. 
Xen. Cyr. p. 315. e., tum infra 2, 9, 18., fed et contra πάσης, pro vulg. 
&rad. , 6, 44 8. €., propter quam inconítantiam librarius non quaefiveric 
vim maiorem in compof. cum Stp. Th. 3, 54. D. aliunde, fed modo fe- 
eutus fit variationem, cum pr. cap. bis fimplex adfuifTet δ. 15. m. 17. m., 


LIBER I. CAP. IX, A. V. C. 553. CHR. N. 180. 329 
Κόμμοδ' ος ἡδεῖτο, καὶ ὅσοι 7&- modus reverebatur, et quot- 


nifi quis lapfum fufpicetur, quafi s littera a pr. e vel accefferit, vel ab- 
forpta; opprimente P. id adi., fervatum tamen eta Mss. rel. tacite, qui 
et in καὶ nihil novant, quod cum Ms. Ba. omittit iterum Bg. e P., cf. 1, 
2, 10::m., ut tamen in eo fervato duplex valeat fententia, ut fit vel 
etiam fimpliciter, quos, praeter alios, etjam Commodus reverebatur, cf. 
1, 8, 1. 5. i. (et de Bg. Lat. 1, 6, 21., in v. ai3. difcedentis a P.) vel ut 
xz) refpondeat fequenti xzi, pro tum — tum , fed loco motum fuo, pro 
καὶ οὺς — καὶ ὅσοι 2., Cf, 1,2, $. lum in v. ἀποσκ. Dg. e P. per phraíin 
Íyn., fere ut hi, Bud. C. 795, $0. ,, Herodi. voce paffiva uius eft, (for- 
ma paffivi pro med.) ὁ — ἀρχῇ. — Quod v. non modo amandare et ab- 
legare fignificat, ut in locis, proxime dictis, fed etiam Ze medio pror- 
fus to/lere et necare, ut ap. eundem (1, 17, 3.) &zoex. —, h.e. qovsuaows 
ut ib. fubdit (immo δ. τ. e. praemittit.) ὅσους χρὴ φονευϑήνοα. — Alibi (2, 


IO, 7. €.) dixit, — φόνῳ &msexsu&ezro' immo ἀπεσκευάσαντο, Ct ex illo. 


Stp. Th. 3, 840. F. m. ,,— Herodi, ὁ δὲ Περ. (fine commate) — alicubi 
dat. φόνῳ adiunxit, ad tollendam, ut credo, ambiguitatem** cf. Luc. 2, 
141. l. 7. σληγῇ μιᾷ δύο πονηροὺς ἀποσκευασάμενος, iciu uno malos amoli- 
tus 4u0, cum 14. καὶ φονεύσας — τῷ ξίφει, ubi N. »zz. ut Galli Zepecher, 
pro occidere, et nos affcbepen, (quod noftrum aZfchaffen non ita ἄτι» 
Íed werfchaffen et fortfcbaffen, qui et affequimur vim med. in μοῦ vom 
Halfe íchaffen , ven fich fcbeffen, wegíchaffen, entfernen, Lat. a ἔς re- 
movere.) Sic et Herodi. 7, 1, 7. — ac perfaepe alibi, quod ramen ple- 
nius effert 2, 10, 7. (et p.670. l. 23. cum Lat. eodem ap. Gs.) locutio fa- 
tis eft vulgata, pro e medio zo//ere aliquem, maxime Herodiano, qui 
aliquoties ita utitur, ut I, 17, 3. it. 7, 1, 7.“ quorum primum locum 
fic quoque reddit Dref. de V. med. p.200. e., cf. Krb. ad N. T. p. 242.64 
ubi e lof. 2, 6,2. e. T. 1. p.81. i. 22:3fer, μὴ κάκεῖνον ἀπεσχευασμένοι τοῦ 
γένους, veritus, ne eum (et illum, Beniaminem,) Ze medio fufZulerinte 
et ex familia de/everint, (quae extr. Lat. oftendunt rectionem verbi med. 
hic per paff. formam expreífi, cum gen. , a praep. in v., tum)ázeexevásSag 
γὰρ τοὺς ᾿Ιουδαίους δοκοῦντες Exav0:, fam, cum /fizguli exiftimarent, Ju- 
daeos e medio efle fublatos* e T.2. p.197. f.2. m., quem locum etiam 
pro med. capias, sam cum /inguli, Syri, exiflimarent , fe iam, poft 
€aedem continuam, Ze medio fvfPu/iff? Iudaeos, ubi V. L. kxoexsuvésaeSos 
gloffa fit, f. lapfus in finitionibus ae», et aexe3»4,, frequens et infra 
ap. Noitr.; quanquam alibi fane occurrit huius v. paff., cf. Loesn. p. 
224. m. L. N. T. Schw. p. 172. b. i. Woll. de V. med. p. 107. m., caete- 
ris de vi med. tacentibus, et ad fcafum inodo reddentibus, L. Ern. it. 
N. T. Fiích. er K:b. ir. Ind. Ern. Polb. ,,ἀχοσκενασάμενος ταῦτα, δὶς im- 
pedimentis 4mozi;* (per paf. formulam cum Ba.) lofeph., etiam fub 
a&., ad Diod. S. τ, 614. b. e. ec Miíc. Obf. A. V. 10. p. 347. €. »&. vox 
propria navigantibus, eiicere onera, 2) in genere abiicere, et 3)quo- 
eunque modo libero me eliquo, in med.* Suid. 1, 256. m. 295. 1. (quo 
Joco leviter immutato utitur Pric. ad N. T. AC 27, 19.) non coll. ad 
He(. 1, 441. e. 483., ut Bg. formula, quod Íciam, íemper fumitur pro 
Anterficere, cf. G, ΤῊ, v. £0/7. 811, 6. 46., ut noftraiium eus dem Wege 
füumin; quo quidem fenfu, non autem cum Bud. ac Srp., pre remo- 
eie ab auia et confuetudine coníiliisque, potius hic ceperim ob 1, 8, 4. 
Rm. 17., ubi de caede diferte agitur, utet r, 17; 3. , qui locus, huc rg- 


- 


35ὺ LIBERI CAP.IX. A. V. C..933. CHR. N. 180. 


τρώαν αὐτῷ εὔνοιαν ἐπεδείκνυν- quot paternam erga illum bene-: 


^ E] ἃ Á - . 
τὸ 2, τής τε ἐκεΐου σωτηρίας volentiam prae fc ferebant, cius- 


2). Ms. Ve. et Vi. ἐπιδείκνυνται λον. M, 


'fpiciens, τοὺς λοιποὺς πατρῴους φίλους A., monet, πάντας h.l. reftrictive 


intelligi, pro plerique, plerique omnes, maxima pars ct multi, quo de 
cf. Obf. Miíc. A. V. s. p. 31. V. 1o. p. 355. it. Mifc. Obf. Nov. T. 6. p. 
seo. Abr. Dil. Th. p. 453.e., ad Hef. 2,855. i. et L. N, T. Krb. p. 4909. 
m., ficut iterum, ut pr. cap. δ. e. m., idem adi. accipitur de genere 
quodam ac toto, quia fequuntur formae aliquot ac partes, 

iztàexv.) Male in Cod. ícriptum eít ἐπεδείκνυνται. Strotb. Cum Ms. 
Ba, maneat in vulg. impf, iunganturque impf. ἐδεῖτο et praef. ἐπεδεικν. 
per copulam καὶ in fumma vicinia etuna periodo: potlis fufpicarilaptum 
»on modo in augmenti lirteris ἐ et e, fed etiam in finitione τὸ ἃς zs 
quia eadem in periodo quidem, nec tamen copula quadam iatervenien- 
te, fimilem enallagzen temporum atque coniunctionem t, 6, 2. ἐπειρῶντο — 
μετροῦσιν » ut aliam eorundem temporum in diverfis periodis, tamen il- 
lis vicinioribus, reperias crebro, exinde ortam, quod ifta duo tempora, 
etiam fola pofita, promifcue ezdemque notione valent, cf. Vig. p.209. 
;m. cum N. 4. et Ern. ad Call. p. 124. b. , ut cum copula aliqua mox $. fq. 
1. ἐπεβούλευε — καὶ --- πείθει», it. 4,13, 5. ἐθάῤῥει — πείϑει 72 A. In. noftro 
autem leco deprehendimus una orationis coníltructionisque ferie, abs- 
que diftinctione magna, ἀποσκευασάμενας — oU; ἠδεῖτον καὶ ὅσα; — ἐπε- 
δείκνυντο, — εἶχον, ποιησάμενός τε — ἐπεβούλευε —, quo in v. demum 
fubfiftit quafi faperior nominativus ὃ Περ., tenens fübicéti locum, quod 
exornatum eft duabus enunciationibus principibus participiorum ἄποσκ, — 
«2:46. τε. Sed Bg. deferit P. non modo in καὶ ὅσοι, (quo variatur pro 
éco: T£, quod P. refpicit, 1,4, 1. m. r,6,2. m.) fed eriam in s. ey. , quo 
'de Rz. ad Luc. 3, $62. a. 1. οὔσοι v. — 2z:0., ubi paternus affedus non 
«deo, qualis patris defuncti, fed qualis patris effe folet, generaliter 
fignificatur** re pertinente ad adi. zzzg. quo de fupra, mea de fenten- 
tia ut Nolter variet pro πατρῷοι φίλοι 1, 8, 1. 4. m. et fq. m.» per peri- 
phraün, qui b. 1l. defcribuntur a rebus duabus, primum ab univerío ani- 
ino benevolo, coque magnum in modum fefe exferente, (quae eft illa 
paterna benevolentis,) deinde a parte eius, a cura falutis, quae iisdem 
amicis tribuebatur fuprà cum in confilio dando, tum in tempore legiti- 
rno ad corporis curam concedendo 1, 6, 1. 1, 8$, 1. e... nofcente Srp. ΤῊ, 
tantum haec 3, 95. E. ,,πατρικὴ εὔνοια, paterna demev., i. qualis efTe fo- 
let patris in liberos. At vero, quum dr. εὔνοια καβϑέπερ πατρικὴν tünc 
z. capitur fimpl. pro πατρὸς quae fünt diluta, ec verius eadem, ut 25 
1068. C. m. tenet modo ἐξὔνοιαν παρέχεσϑαι et ἀπονέμειν, immemor illius 
Dem. 228, 24. ἐμοὶ δ᾽ ἂν — εὔνοιαν ἐνδέδειχϑε, ἴα. fyn. καὶ νυνὶ παράσχεσϑεν 
"quod profit ad N. T. Ebr. 6, το. fq. et cum noftro eft i. 4. fimplex, ut 
'praep. 2x? nihil fic, quam 4e Lat. in Zeclarare et demonflrare, et be fyl- 
laba in noftris Zewezfez et bezeigen; ficut et alia cum ἐπὶ compofita per 
Lar. illam praep. redduntur, cf. L. Ern. ἐπιβόσκοιαι, ἐπιγεύομαι» ἐπιδακρύα» 
et G. Th. v. mov[!rare exponit etiam per compof. Zeclerare, quod.vici- 
"nius h. 1. adhibuiffem, ibi cum Grr. al., at per conftruttionem eandem, 
facere non potui, quin zb — voluntatem declararem meam, — /f locus 
ditus efl, ubi fua ftudia erga cives declaraffint , — benevolentiam zs 


LIBER I CAP.IX. A. V. C. 933. CHR. N. 180. 331 


προμήθειαν εἶχον *, ποιησώμε- quefalutiscuram habebant, fe- 
γός τε αὐτὸν" ἐπ᾽ ἐξουσίαν *, que in poteftatem conflituto, 


2) Ms. Ba. εἶχον" 2:42. colon de more, ante patticip. » ut pundum A. 
cum B. r.. b) αὑτὸν fic per aífperum in una Bc, 1.» v. N. c) Ms. Ba. ὑπ᾽ 
ἐξουσίαν, ut Stp. malebat. Marz. etiam Mss. rcl. , v. N. : 


aliquem declarare, qui primi loci dat. perf, (ut hic in Gr.;) non affer- 
tur ib. in affinibus Jemoz[/irare et offendere, quibus fingulis tribus par 
eít Bg. phrafis, cf. 1, 2, 9., fub Lat. 4emonfirare afferente Stp. Th. 1» 
929. E. 1964. modo ,,Xen. Paed. 4. φιλίαν ἐπ᾿". fine Vs. , quod fineZ. Ind. 
eft 4, 5» 11.1. ed. Tb, V. 1. p. 245. amicitiam Zec/aes, cf. Ind. Ael. V..h. 
et Luc., ubi et cum pr. πρὸς , (quae Bg. rectio et ipía adhibetur a No- 
ftto,) If. Ev. et Pan. M. p. 108.1. ἐπιδεδεῖχϑαεν pafT. pro med. , cum adv. 
et pr. ἐν, quae et ib. p.59. 6... fed phyüce in L. N. T., cf. Hef. 1, 
1247. m. ; : r 
τῆς τε) P. ita vertit, (atque ipfe illius zuezdae falutis cura fufcepta, 
zibil que non auctoritatis adeptus,) quafi legerit εἶχε et in 1q. αὐτὸν, non 
αὐτόν. Sed αὐτὸν retinere et ἐπ᾿ in ὑπ᾽ mutare malim, ut dicat, Peren- 
nium redegiffe Commodum in fuam poteftatem. $7ep5. Fortaffe αὐτὸν 
ἐπ᾿ ἐξουφίας, 1. €. ἐγκρατῆ τῆς ἐξ. , aut ἐξουσία in dat. Reisk. Male in Cod. 
a ἐξ. pro ἐπ᾿ ἐξ, Stroh. τ ᾿ | 
In plur. εἶχον, quem et agnofcit Memmius, poteft P. ve! utcunqu 
fenfum dediffe, vel e Cod. depravato heufiffe, cum o et ε faepe confufa 
fint, et per feriem totam fins. εἶχεν nequeat locum habere, quia non 
poflunt conciliari τῆς τε — εἶχεν, — ποιησάμενές τε — ἐπεβούλεωε, pro quo 
debuit eí[e τῆς τε — ἔχων. 1n Ms. Bg. autem cum deeflet tota enuncia- 
tio τῆς -- εἶχον, explevimus, ut Gracca liceret premere in duplici gen., 
non item in fubít. προμ. fevere exprimendo, cum in G. Th. non cílect 
formula, providentiam habere alicuius rei, quae cum Gr. i.q. v. privum 
providere, profpicere, curare, adiuvare, confulere, nec ib. pro cura 
in univerfum cum Gr. n. providentia, — prudentia providendi futura'f* 
tenente Stp. Th. tantum ,,7e. providentia, — προμήϑειαν ποιεῖσθαι, pro- 
videre, — προμήϑειαν λαβεῖν Eur.** in Phoen. v. 1475. , ubi πφομηϑίᾳ Schol, 
προνοίᾳ , Cum N. fuper fcriptura illa, ap. Stp. modo e Soph., v. Electr. 
v. 996., cum Schol., ut per εἰ v. 1042. 1367., cf. D'Orv. Ch. p. 406. 1. 
cum Well. ad Herodt. p. 213. N. 62. e., ubi ,,Fur. Hec. v. 755. λαβὼν 
προμηϑίαν, accipiens confeium , «f. Schol., uc Soph. locus in. Philo&. 
mihi eft v. 564., cf. Thuc. 274,53. cum Schol. et 423, 25., ied alio fen- 
fu Ind. Acl. V. h, cum Luc., cf. Suid. 3, 189. e. se., πρόνοια) providen- 
Zia, fine χρήσει» at Hef. 2, 1035. i. etiam ἐπιμέλεια» fine N , Quo fenfu 
Nofter hic finxerit formulam fuam ad fyn. πρόνοιαν ἔχειν, cui inInd, Dem. 
v. ze. add. 110,21. 484, 3. : 
ποιησ. — αὐτὸν) Scparatum hic primo dabimus aliorum fuper hoc loco 
cogitata, ut Bud. C. 414,25. ποιεῖ ὑφ᾽ ἑαυτὸν τὸ πράγμα, elt in potefta- 
tem {ι4π| redigere, poteffazis fuae facere, — Dem. ποιεῖσϑαι τὴν χώραν 
, 89. ἑαυτῷ dixit. — ποιεῖσθαι £ayróv ἐπ᾿ i£oveixv Herodi. in 1. à δὲ II. πόιη- 
, σάμενος αὑτὸν ἐπ᾽ dE.» ἐπ. 7. i. , 1. c. cum, fummotis aliis, in maximam 
Commodi gratiam infinuaffet, et »segmam potentiam fibi compara[fét, (qui 
tamen, agens de v. &zoexevéose Sa: p. 725. €. € Noftro edit,) σοιησέμενός 
τε αὐτὸν ἐπ᾿ ἐξ. (ct icerum 1462, 33.) xa9ísagas εἰς ἐξουσίαν. — Dicitur hoc 


532 LIBERL CAP.IX. A. V. C.955. CHR. N. 180. 
ἐπεβούλευε τῇ ἀρχῇ καὶ τοῖς 2. infidiabatur imperio: et 


δέ per izí. Herodi. 1. t. ποιησάμενος τε αὐτὸν ἐπ᾿ ἐξ. λ. (fine explic., nifi 

quod fubiicir,) ἐξουσίς enim et in bonam partem et in malam accipitur** 
*um Stp. Th. 3, 428. C. m. v. ποιεῖσθαι cum pr. £z), ut ποιεῖσϑαι ἑαυτὸν ἐπ᾿ 
δξουσίαν, pro compararefibimagram pot., ut quidem Bud. vertit in hoc He- 
rodi. loco, ὁ δὲ IT. , ποιησάμενος αὑτὸν ἐπ᾿ ἐξ., ἐπ. τ. à. 1. c. (cum Bud. reliquis 
ante, ex eoque caetera etiam ib. G. e. , nifiquod pro ἐφ᾽ ἑαυτῷ ap. Dem. ha- 
bet ὑφ ἑαυτῷ, at 1, 1213. V. ἐπὶ D. m. haec, fineomniauctore.)) At vero in 
ἐφ᾽ ἑαυτὸν ποιεῖσθαι» €t In ποιεῖσϑαι ἐπ᾿ ἐξουσίαν, aliisque huiusmodi, non 
utimur pr. 2d, fed vertimus, zz fuam poteftatem redigere, 0. fuae pote- 
flaris facere , de quibus v. in z. et :£.** quo in fubít. camen tacet. Sed 
Sb. Ind. v. ἐπ᾿ »»ἐξουσίαν ποιησάμενος αὐτὸν, pro ὑπ᾽ :£., €o in poteflatem 
fuam redac£o.** Denique Vig. p.280. Nr. 11. ,,zceic9o4 ὑφ᾽ ἑαυτὸν 1. ἐφ᾽ 
ξΞαυτῶ, in poteftatem reZizere (fuam), v. c. τὴν πόλιν, — τὸν ἄνδρα, (ad 

uae' N. 7.) Rarius pr. ἐπὶ a pron. reciproco aufertur, et additur fequen- 
εἰ fübít. cum acc. — Herodi. l. 1. c. 9. scie. ἑαυτὸν ἐπ᾿ ἐξουσίαν», quum 
πὲ vindicavérat aucforitaterz. Qualemcunque tamen differentiam v. c. 
9. f. 4. reg. 20. (ubi p.607. e. Nr. 20.) ix) cum v. ποιεῖσϑοη et pron. reci- 
proco eft, fibi vindicare, ufurpare, in poteftatem redigere, ut τὴν πόλιν 
3Q' ἑαυτὸν ποιήσασϑοι., urbem n poteflatem füam redigere. Nec diffimilis 
ufus eft cum acc. ἐξουσίαν. Nam, ἑαυτὸν ἐπ᾽ ἐξουσίαν ποιήσασϑοι elt 1. q. 
εἰς ἐξ. δ ἑαυτοῦ καϑίτχσϑοι» fummam poteftatem ufurpare, tam iutte, 
quam iniufte. Herodi. 1.1. de Perennio, ποίησ. τε αὐτὸν ἐπ᾽ ἔξουσ. , po- 
ξείξαεε yam ufurpata , f. fummam que poteflatem a[fecutus, (ad quae nihil 
in N., quam) c. 9. fub init. (tum p. 652.1.) ὑφ᾽ ἑχυτὸν ποιεῖσϑοι, fub ἴ, ἐπ 
pot. fuam redigere fic nude, ut Leisn. in m. Ox. ,,Vig. $04.'*. lam, uc 
ipfi nos fuper hoc loco differamus, caput crifeos ec expofitionis videtur 


εἴς duplex, primum quidem in pron., quod vulg. zone. αὐτὸν ἐπ’ ἐξ. 


vcl intelligetur fic, ut Perezzi; eum, Commodum , redegerit fub 1. in po- 


teítatem fuam , i. eum rexerit pro arbitrio, ab eo impetrarit, quidquid 


vellet, εἰ fuaferit omnia fic, ut Commodus nihil negaret nec repugna- 
ret, vel, de folenni varietate pro αὑτὸν, capietur cum Bag. de Perenni, 
ut is ἧς eonfHituerit in. poteflatem , 1. fibi arrogarit poteftatem, omnem 


fummamque poteítatem tenuerit, quo et P. tendit, et illud iam fupra - 


adhibitum Lampr. p. 487. i. Perennis — zzverit, quemadmodum 7pfe po- 
tens effet ; quae utraque explicztio non repusnat contextui, eítque in- 
nexa fibi , nec a fe diverfa, niíi ut antecedens et confequens; et altera 
Bg. convenit per variationem cum illa 1, 8, 3. πᾶσαν τὴν διοίκησιν τῆς 
ἀρχῆς αὐτὸς ἀνεδέξατο, poteítque Nofter eo refpicere, fi hic aor. accipia- 
tur pro plusq., utalibi, cum poteltatem μὠξ visdica[fet ; reddente Bg. 
proprie illud fupra Bud. καϑίςασϑοι εἷς ἐξουσίαν, cuius confequens eft 
atud P. 5121} non au&oritatis adeptus, i. auctoritatem omnem f. fummam, 
quem pannum, a P. affutum libere, (ad fenfum et ex aliis locis, ubi 
adi. diferte addituf, ut 2, 3, 16. πῶσαν τὴν ἐξ.» quanquam et fine eo ap. 
Noftrum ufurpatur de poteftate, quam imperator habet atque exercet, 
v. Ind.) refecuit recte Bg., cuius formulam nec tenet G. Th., nec con- 
Rlitui Í. conflHituere fe exponit per fieri f. fe facere; quo de tamen nemo 
dubitet. Sed, quod fecundo loco quaeritur de tota formula Gr., neu- 
trum aliunde habui, nec προιεῖσϑοη αὑτὸν ἐπ᾽ ἐξουσίαν, πες ποιεῖσϑαί τινὰ 
ἐπ᾿ ἐξουσίαν, fccurdum le&tionem vulg. αὐτὸν», per lenem; in qua poftr. 


᾿ 


LIBER I. CAP.IX. A. V. C. 933. CHR. N. 180. 333 
τε * υἱοῖς ἑαυτοῦ *, νεανίαις cum filis fuis, adolefcentibus 


d) re hoc deeít in B. 2. Ox. Par. 2. et Pac. v. N.— €) Ms. Ba. et Vi. 


αὐτοῦ V. N. 


fubintellisas aliud pron. perf., v. c. ἐπ᾿ ἐξ. αὐτοῦ, Í. ἐπὶ τὴν ἑαυτοῦ ἐξ.» 
nifi reperias id pron. in vi med. v. ποιεῖσϑϑη » cum redigere fibi aliquem 
in poteffatem nec Lat. dicatur, et, quod potius ufurpatur , redigere ali- 
quem (aliquid) zz poteftazem fuam, fiat e lege ac ratione reddendi Gr. 
verba med., ut adhibeamus tum Lat. pron. recipr. dativum Δ, it. aca. 
fe, aut poffeff. adi. fuus; unde haec formula Gr. faltem habeat analogiam. 
aliquam; ficut, cum Lat. non dicant fevera v. facere f. reddere cuai 
praep. quadam, v.c. facere aliquem (μό f, i» poteftatem fuam , fed cum. 
gen. rei ac pron. poffeff. , tanquam faeere aliquem , a/iquiz fuae poteffa- 
fis, reddetur illa Gr. potius z»f. fu^ poteftatem fuam aliquem redigere. 
Similiter non alibi comparuerunt aliae formulae illae, Gr. ὑπ᾽ ἐξουσίαν» 
ἐπ᾿ ἐξουσίας, ἐπ᾽ ἐξουσίᾳ cum v. ποιεῖσϑοη., (fed modo ap. Diod. S. 1, 6g. 
l. 80. τῆς Αἰγύπτου — πεσούσης ὑπὸ τὴν ἐξ. τῶν Περσῶν, redac?a fub impe- 
rium Perfarum 44egzypto; ubi tacent N. de V. L. memorabili ac lectione 
meliori ὑπὸ τῆς ἐξ.» qua de enallage cafuum in pr. iz? et ὑπὸ cf. fupra et 
cum nof(tro fubft. ἐξουσ. Abr. L. Ar. p. 137. €.) nec in Dem. Ind. v. zoi.. 
iila Bud. ac Stp., íed ap. Dem. 67, ts. πσάνϑ᾽ ὑφ᾽ ἑαυτῷ mo4cac924, cf. 
$6, p. 104, 16. 116, 12. etc. (ες, acl. ἕως Θετταλίαν ὑπὸ Φιλίππῳ ἐποίησαν 
241, p.) it. cum acc. pron. τὰ κατὰ τὴν Φωκίδα ὑφ᾽ ἑαυτοὺς πεποιημέγονς 
238, 26., cf. V. 9. p. 2t1.e. p. 14. m. l. 21. Harl. p. Cor. p. 136. N. 24. 
p.149. N. 3t. p. 144. N.43., et in bonam partem 300, 10. παῖδας καὶ 
γυναῖκας ἐφ᾽ ὑμῖν ποιήσαντες , Cf. Ind. R. v. ἐπὶ p. 339. m. , it. ap.1f. Ev. c.g. 
€. p.24. 1. τοὺς μὲν φίλους ταῖς εὐεργεσίαις ὑφ᾽ αὑτῷ ποιούμενος, Íq. Íyn. v. 
privo pro pr. phrafi τοὺς δ᾽ ἄλλους τῇ μεγαλοψυχίᾳ καταδουλούμενος, ct.Ind. 
v. 7. m. καὶ Vs. Wolf. 289, 17.» fed alio fentu Xen. Z. Pol. v. ποιεῖν »»ἔφ᾽ 
αὑτὸν ὑλαγμὸν» latratum canum zz Íe convertere'* ut nefíciam, unde íu- 
pra habuerit Vig., nifi forte e Bud., ποιεῖσθοι ἐφ᾽ ἑαυτῷ, quod videtur 
Stp. recte negare ap. Dem., nec habet in Th. 1, 1211. E. m., ni(i fic 
»iungitur ἐπὶ €t v. z. eftque ἐπί τινι πϑιεῖσϑου alicuius poteítati permittere, 
ap. Plut.'* afferens 3, 1757. D. m. ὑφ᾽ ἑαυτὸν 1l. ἑαυτοὺς zciie9os fine Vs. 
€ Xen. et Plat. Caeterum in Mss. ὑπ. pro ἐπ. fumterim non tam lapfum 
librarii in v et e, ut alibi, quam ingenium, ut, cum habuiílet αὐτὸν per 
lenem, non intelligens, quid figniticaret formula ἐς Perenni, capiens- 
que de Commodo adeo, putarit mendofum iz, etiam ex ufu aliorum, 
potius ὑπὸ cum fubft. ££. ponentium, quae praep. fane in αὐτὸν, de Com- 
modo acceprum, aeque convenic, cum fit i. 4. exi, pro eig, ut Lat. fub 
poteftatem 1. 4. 7 potef?atem ; non valente contra ὑπὸ de αὐτὸν, pro αὑτὸν, 
de Perenni; nihil ut fit novandum , cum vulg. lectio habeat, praeter p. 
auctoritatem , etiam fententiam commodarh. — Mox liberum D. deferit 
Bg. ad ἐπεβ. τ. &., cui affine modo tenet Stp. Th. 1,770. e. 1. τῇ τυραν- 
νίδι Plat^* fine Lat. Bg. fevero, quod in pr. tamen affert, ἂρ, G. Th. 
«um Gr. n., non item cum Bg. fubít., No(ítro variante cum σοῖς πρέγ- 
μασι ἐπιτίϑεσϑοι 1, 6, 18. et ib. ᾧ. 8. e. cum ἐπιτίϑεςϑου τῇ ἀρχῇ» Quam 
. ἀρίαπι formulam commuütatam videas hic $. 3. pro noítra, ubi ἄρχ ν᾿ 
ob pr. ἐξουσ.. modo eft honor, dignitas, nomen εἴ titulus imperatoris, 
iun&tis fic utrisque fubít., quanquam alio ordine, a3, 10. et a, 9, 14. 
ἀρχῇ) Adeo caeca eft tyrannorum faevitia, ὡς in ipfa fuípicandi afli- 


334 LIBER. CAP.IX. A. V. C.953. CHR. N.180. 
οὖσιν, ἐγχειρίσαι πείθει τὸν adhuc, mandari, fuadet Com« 


duitate et curiofitate nihil eorum fufpectee, quae fufpe&ari maxime des 
bebant. Omnes timet Commodus, praeter eum, cuius potentiam in- 
crefcentem , et immenfam opum vim , et infatiabilia vota vel unice de- 
buerat timere et poterat animadvertere. Sed boc in principe non ad- 
znodum callido minus fuit mirum: at callidifimum mortalium et fufpi- 
cionibus deditifhmum Tiberium fimili Zgasjía circa Seianum laboralfe, 
znonflri fimile eft. Nimirum tali fato punitur tyrannica illa fufpicandi 
smalignitas, ut intelligant, fe, cum centum oculis in omnes partes vi- 
gilaverint, illa parte, unde periculum imminebat, dormiviffe. oec. 

Nos hic potius quaeremus de diítin&ione polt ἀρχῇ» maxime ob fq. 
καὶ — πείϑει. quod oj cum v. hoc ze. praefentis rempotis fi nectitur 
«um pr. impf. zzeg. per diftindüionem minimam, facit illam temporum 
enallasen, qua de ad $. pr. m. ezeüezxy. Cum poft Zezg adhuc maneat 
eadem con(ítructio, per nominativum ὁ Περ. coepta, neque poft gex. fit 
alius'nominativus, unde pendeat v. πείϑει, fed hoc poflit adhuc ad. re-- 
inotum ὁ IIee. pertinere: fane comma poft Zex. locum obtinet cum enal« 
lage ifta, quam rurfus tollet diftinctio poft Zex. maior, hoc nixa, quod 
non modo omneslinguae, nominatim Lat. et Cicero adeo, periodum 
et enunciationem novam incipiünt a particula, quae illi Gr. xej par eft, 
fed etiam fic incipiunt tum, ubi deeft nominativus in nova enunciatio- 
ne etlatet in pr. nominativo; quod fit maxime in his linguis, quarum 
verba. non opus habent neceffario ac femper articulo f. pronomine, ut 
Gallica et Vern., fed quae poffunt verba nude proferre , ut Lat. et Gr., 
quae hic poft καὶ admittit pron. οὗτος, αὐτὸς, ἐκεῖνος, faepe illud fup- 
plendum; unde poft Zey. ftare poteft punctum aut colon, quod nos cum. 
Ms. fecimus, olim et facturi in Lat. Vs. 

καὶ τοῖς τε vL) Tribus locis his $, 2. 3. et rr. loquitur auctor de Pe- 
rennii fis in numero multitudinis. Eodem modo loqui de iisdeny 
pergit $. 16. Sed mox $. 17. 20: 21. 22. et 23. non nifi de sno filio: 
. mentionem facit. Ap. Lar. Zi£ez? fimpliciter dicuntur de una prole, v. 
Gell. 2, 12. Liberos habere, qui unum habeat fiium, probari poteft 
au&toritare ICtorum 1. non eft fine iib. et l. nam quem de V. S. Probari 
etiam poteft au&tcritate theologorum, qui ad Genefin obfervant, unam: 
quoque Jacobi filiam Ziceros. nuncupari, v. Auguft. de Civ. d. 16, 40." 
Cler. ad Gen. 21, 7. et 46, 6. Probari et poteft auctoricate grammati- 
corüm, quorum v. decreta ap. Serv. ad illud Virg. Aen. 1€, ($32.) gna- 
zi: parce f4ij. Exemplum ab hiftorico notat H. Μασ! ap. Nep. in 
Eum. 18,23, 5: N. 2. cf. ec Ind. Bof. v. 212.) v. Phil. Caroli Anim. in Gell. 
1.1. p. 139. | Sic Cic. Philipp. t, 1. (m. v. Abram. ib. et de Prov. Cf. c. 14. 
fere 6.) pacem dicit per //leres Antonii confirmatam. Unus tamen An- 
conii filius fignificatur, v. Manur. ad h. |. Caeterum nen folum Nepo- 
tismi reum fe fecit Perennius, ut h.]. teftarur Herodi., fed'et res, per 
alios duces bene geítas, filiis fuis tribuit, ἐπ filios fuos rera/iz, uc habet 
Lampr. in Comm. c. 6. Leisn. 

Lampr. locus p. 499. m. fic habet, eo tempore is Sarmaria rer bene 
geftas per eros duces Z» filium fwmwn Perennis referebat ; ubi nulla cft 
Var. L. et Caf. N. modo haec praeerat tum Illyricis exercitibus fiiius 

Lege Herodianum'* neque amplius ibi mentio iniicitur fami- 


Perennis. 3 pM uro ; : 
liae Perennis, niii paucis interic&tis, pof? inrerfe&'um Perennem eius que 


l 


. LIBERI. CAP. IX. A. V. C. 933. CHR. N. 180- 335 


"Képgucd ov πρόνοιαν f τῶν Ἰλλυ- modo curam Illyricorum.- ex- 
οἰκῶν ςφατευμάτωνϑ, αὐτός τε ercituum , tum ipfe plurimas 


f) Ms, Ba. τὴν προν. v. N.  g) Hoc comma erat et in B, I., pro colo ia 
$tp. rel. et puncto in.A. ct al. 


filium, fed ap. Xiph. 378, 1. diferte υἱεῖς So, unde fortaffe Angli ap. 
Heyn. H. 4, pe i. de Perenui, ward auf des Commodus Befebtiammt 
feizer Gemahlinn ung Schwefter uz zween feiner Sobne von den Solda- 
zen niedergemacht. | An feinen 3lte(ten Sobn, der die Armee 75 lllyriem 
unter ftch batte, —— fchricb der Kaifer, rel. , ad quae H. in N. nihil, quam 
Dion. Herodi. ec Lampr.** nec noraram, an 84 Dion. Caf. Reim. tuper 

hac re monitum, at de numeri ifta enallage in Lar. /iZezi eile ap. Man. 
ad Cic. p. 1. Man. c. 12. ct G. Th., fed repugnare Schell. de ftylo p. 129. 
m., quod cum fingulari careat, diverfum eít a Gr. noilro, cuius de illa 
notione nihil ap. Stp. Th. L. Ern. et Indd., fed de τὰ τέκνα fimili fenfu 
ap. Call. Del. v. 111., tacentibus N., non item Heyn. ad Virg. Aen. 8, 
379. "4tis ; tum de Mss. αὐτοῦ, pro ἑαυτοῦ, cf. fimile. 1,8, 10. €. , redeunte 
re et infra, fed Latt, Inttp. in aífpero hic, manentibus, ut τὲ». poft κοιᾷ 
finiliter locatum, v..3; 8. 10., quod, relatum ad 14. focium αὐτός T&s 
bene a bz. redditur, ut praebeat continuam temporum enallagen τὲ — 
πείϑει — αὐτός Te — ἤϑροιζεν, ubi certe nectitur praef. cum impf. per 
copulam aliquam, at praefente novo αὐτὸς numinativo, qui quanquam 
poít ee. per fe colon fert, tamen ib. comma mclius eft ob τὲ — τὲ» ad 
Íe relata; hauriente Bg. e.D. tum in Lat. ad fubit. νεῶν. (quod et ap. G. 
Th.) tum in adiecto. iterum adv. ἔτι... quod paiticipii οὖσ. locum quaft 
explere debuit; variante Noftro pro 1, 8, $. 1. in νεῶν., 400 de cf. Caf. 
Ex. Bar. 1. p.113. a, e. cum Kib. Decr. R. p. l. p. 166. e. ,,». dicuntur; 
qui annum vigefimum , quin trigefimum, egreffi funt'* quod et ex b. l. 
adiuvetur, ubi exercitus regendus datus eft haud dubie aetati provectio- 
zi, cf. Suid. 2, 603. 1., non coll. ad Hef. 2, 661. 1. à 

ἐγχειρ. 7.) Bg. deferit Ρ. in primi v. aC, pro eo deligens paff fine 
neceflitate, at e Lat, ratione exquifita, qua ponitur inf. paff. cum cer- 
tis v. v., in quibus ec Bg. f/vadere, quae rato. poterit addi ad Schell. 
de ftylo p. 342.1. Nr. 1.; noftrum locum adhibente Dref. de V. med. p. 
372. i. e P., fed omiílo inf. £jz., cuius culpa, neício, tum edicente 
Stp. Th. 3, 127. F. e. ,1nfinitivo iunctum πείϑω — optime. convenire 
cum v. perfuadet, iuncto. particulae u£ cum opr. aut fubi, — z. fuadleoy 
períuadere cono;** quo tamen fenfu Bg. non ceperit Lat., ut nec plene 
G. Th. 5, faadeo , — accommodatis. et fuavibus verbis conari aliquem in 
opinionem noftram traducere'* fed et vere aliquem traducere et cum ef. 
Íc&u, nec tantum in opinionem, fed ad voluntatem quoque noftram, 
ut b. 1. pro efficere ut, prorfus i. ἢ. compof. avaz. 1585 11.1. , pro quo 
per fimplex hic variatur. | 

πρόνοιαν) Additus a Ms. articulus, ut fupra, forte hic eft e loco affini 
1,6, 23. m., per glofíam e comparatione; Teddente Sb. lnd. hinc, 
praeter 8g. , etiam moderationem , cf. l, 1. et 1,8, 2.1., fed Noílro va- 
riante quodammodo cum $. pr. e. zeouy9., et in fq. cum 1, 6, 8. e. 
per ploniorem phrafin xe. Z9e., pro ea mox hic exquifitiorem 6. fq. 
t. rt il £t addente pron. αὐτὸς, ut clarius opponatur pr. illis 
Τρ wi. $. ] 


^ 


436 LIBERI. CAP. IX. A. V. C. 955. CHR. N. 18e. 


asa χεήματα " ἤϑροιζεν, εἰς opes colligebat, ut fcilicet lar- 
40 ἐπιδόσεσι λαμπραῖς ἀπο- gitionibus luculentis abaliena- 
qnoa τὸ ςρατιωτικόν. οἱ δὲ 3. ret milites. ἘΠῚ autem 
παῖδες αὐτοῦ λανϑάνοντες eius clanculum conflabant co- 
συνεκρότουν δύναμιν ', ὡς ἄν, pias, ut, ubi Perennis inter- 
τοῦ Περεννίου ᾿κατεργασαμέ- feciflet: Commodum ,  iava- 
you "τὸν Κόμμοδον, ἐπιϑεῖντοὶ derent imperium. . Innotue- 


h) Ms. Ba. πλεῖτα χρήμα fic vitiofe. i) Ms. Ba. δύναμιν" ὡς ἂν, A., ubi 
colon de more ante ác, et pun&um in A. 2.» fed comma poft ἂν nullibi pee 
edd., quo fufcepto covebatur tamen, ut ne ἂν τοῦ confiuerent in αὐτοῦ Ox. e B. r. 
k) πατεργασομένον A. al. mencofe, cf. 1, 4; 8. m. — I) Ms. Vi. ἐπιϑοῖντο, forte 


pro ἐπιϑήσοιντο. Loc. Novitatem fert et Ms, Ba., v. N. 


εἰς τὸ — dos.) Sch. in sig »»τ͵ὸ cum inf. defcribit gerund. in Zum f. 
caufam finalem , (per ise, ut Bg.» cf. 1, 6, 20. m.) ἐπ. ad defectionem 
*felicitare* pro quo Bg. e P. retinet v. privum, (etiam line neceffitate 
particulam fci4) cf. Bud. C. 655, e: 699, 8. Stp. Th. 1, 1751. G. m. p.fq. 
E. e., aliunde nec cum Bg., at in Ind. Xen. Cyr. Ζ (ap. G. Th. ex Nep. 
Ham. veris numeris 22, 2, 2. ?ofam abalienarunt Zfricam, ubi N. ,,ad 
defectionem impulerunt* cum Ind.) Suid, 1, 396. m., qui et monet de 
re&tione cum gen., pendentea praep.» fed hic omiffo pron. αὐτοῦ, quod, 
repetendum e pr. nomine τὸν Kopjs. remotior, ftatim explet P., tenen- 
te α. Th. ,Jargitio, δωρεὰ, (cf. 1, 5, 27.) — copiofa donatio, (e nota- 
cione quidem , fed et fimplex, uc h.l. ob adiunctum adi. azuze., ubi 
Ind. Dem. add. de re 173, 24.» qui eft locus clafficus, et 362, 17.) /wcu- 
lentus, — iplendens — magnum" fine Gr. et fubit, Bg., etiam affinibus, 
v. c. dono; variante Noflro in τὸ se. cum pr. τῶν sezreu , cf. 1, 4, 19. 

av. συνεκρ.) De v. evyxe. V. L. Bof. in An. ad Gr. au&t. p. 96. Leisn. 
ef. 1496, 8. e. it. Stp. Th. 2, 458. F. e. cum P., deinde vero cum Bg., 
quocum et affert redditum (hic e P.) λανϑ. p. 697. F. fqq. non tamen e 
loco, ubi particip. a. cum v. finito, ut hic, fed cantum, ubi v. a. aut 
abfolute ponitur, aut cum participio alius v. , cf. 1, 1, r. m. Hoog. ad Vig. 
p.n obom., qui et cum Stp. p.698. i. ufus 'huc. 43, 32. ἔκπλουν ποιεῖτοι 
λαϑὼν τὴν φυλακὴν τῶν ᾿Αϑηναίων, clam Athenienfium. prae/idio, ubi pro- 
prie regit acc. perf., quod fecus eft in hoc loco noftro, cui aptiora funt 
et fimilia ap. Fiích. Aefch. Luc. 1, 141. 1. 73. 624. l.s0., ap. quem $852. 
1. 3;. aliter reddendum eft, et i. q. pr. ἄγνωφος et ἄνευ τοῦ ἔνδοξον &ivod, 
cf. Hef. 5, 412. m. fine N., hic ut compares adv. λανθανόντως cum v.ali- 
quo alibi ap. Nottr., cf. de παιδ. plur. pro fing. δ. pr. i., etiam tacente 
hunc ufum Stp. Th. 

κατεργασ.) P. deferto, Sch. cum Bg. ut Stp. Th. t, 1236. Ὁ. m., fed 
ταῦτ e Noftri alio loco, qua de notione, a Bud. C. non memorata, 
cf. ap. Herodr. tt, 44. de Arione, ἀέίσας δὲν ὑπεδέκετο, ἑωὺτὸν κατεργά- 
σασθαι!» fe f/0i manus iMaturum, Ind. Gs. Chr. ,,zosfiio, h. e. interfi- 
€io* ubi med. cum difeito pron. récipr., quo fine ap. lofeph. t, 162. m. 
de Saule, ἀσϑενῇσοι κατεργάσασϑοι» infirmior facus eff, quam ut fe com- 
πονοῦν; ut dicatur in his locis de ils, qui fe ipfi occidunt, at hic, ut 
alia med., pro a&. fimpl., de eo, qui alium, ut et de iis, qui beftias, 


M 


« 


LIBER I. CAP. IX. A. V. C. 933. CHR, N. 186. 531 


τῇ ἀρχῇ. ἐγνώσϑη δ᾽ Ὁ ἡ imi 4. re autem. infidiae mira- 
4 A c A ET 

βουλὴ παραδόξῳ τρόπῳ. ἱερὸν bili. modo. — Ludos folennes 
ἀγῶνα τελοῦσι Ῥωμαῖοι (Ni ^ faciunt. Romani Iovi Capito- 


. m) δὲ plenum iterum in D. I. , cf. I, 2, IO. m. et contra I, 7, 6. m. n) δὼ 
fic fine pun&is in A. 2. et Dc. 1. 


ἡ ὦ 


ap. Xen. Cyr. 4, 6, 2. f.4., per Indd. cum ed. Th. V. I. p. 257. corficere, 
ubi 1. q. ante (Adv — κατοβάλλει τὴν ἄρχτον, €t L. q. fq. καταβέβληκα S502, 
cf. Poli. 9, 153. IN. 26., ad Hef. 2, i94. N. 23. (ubi laudatum locum N. 


- "T. Eph. 6, 13. etiam L. Krb., fecus ac alij, refert ad notionem noftri 
* Joci;) non coll. Suid.2, 278. m. 274. e., hic ut Kuil. rationem de V, ined. 


V. C. p.7.i. advoces in auxilium , 0t κατεργάφεσϑαί τινα fit, interüicere 
fibi aliquem per alterum, f. curare, iubere, fibi aliquem interfici ab 


"alio f. per alium; ferente G. Th. in Bg. et P. al. Οὔτ, at. confeus, 


κατειργασμένος, (fed cum Gr. al.) conficio, — totum facere, ut nihii fa- 
ciendum fuperíit, — in deftru&tione et interfeclione, et in partem ma- 
lam** uc in Gr. valeat praep. vis illa ad Vig. p.619. b. i. Nr. 5., cum 
κατὰ in compof. fignificat ,,confumtionem, amiílionem, perditionem«* 
f. remotionem et abolitionem, quae ct obtinet in noítratium jllis non 
omnium provinciarum, nec huius loci, eizes abthun, e/machez, be- 
machen , niedermachen, 1. facere cum aliquo in deteriorem partem, et 
fic, ut non amplius fuperfit, cf. fyn. διεργάξεσϑοι et ἐκπράττειν ap. Eur. 
Hec. v. 369. εἴ 515. , 

, ἐπιϑεῖντο) Mss. leio eft minus lapfus librarii in litreris, quam inge- 
nium et glofla ex alia verbi temporisque forma, quae putatur Attica, 
ut ramen et vulgata fit proba, fubitituentibus Mss. noftris et alibi vul- 


.garibus exquifitiora, cf. Fifch. ad Well. p. 227. e. et eandem V. L, ap. 


Xen. Cyr. Z. 8. 5“. 14. €. 8, 2, 3. m., rcfellente forina utraque legem 
Gramm. March. p.667. i., quafi verborum in μὲ aor. 2. med. et paff. non 
fint in ufu; ut et recte Sch. ,,med. aor. 5. opt.** nihil horum remporum 
tenente Stp. Th., fed Nofítro variante in v. fyn. cum Q. 1. e. ἐπεβ. τ. x. 

ἐγνώσθη) Aliter Dio 72, 9. fcilicet, a milicibus e Britannia accufatum 
Perennium machinationum contra Commodum. Lei:sz. 

Notaram modo locum e Xiph. 377, 20. fqq., quibuscum facit 
Lampr. p.492. m. , ubi Caf. N. 6. rcípicit non huc, fed ad Dion., quem 
er fequuntur Angli ap. Heyn. H. 4, 1016. i., tacentes quanquam, a quo 
fit accufatus; aor paulo rariorem eífe et notandum putante Gottl, in 
Obf. ad Dion. H. p.216. ACt, Erud. 1771, cxemplo eius allato adhuc e 


Xen. Oyr. quod Indd. non tenent, fed aliud Ael. V. ἢ. et Diod. S., cf, 


. N. T., et paff. univerfe de perf. cum praep. Xen. Z. Pol. cum Βα.» 
qui deferit pafl; P. per aC, ap. G. Ih. ,,notum fieri** ut h.l. de re eft 
Lar. detegi, quomodo fumitur et Lat. feverum cognofci , etfi G. Th. cum 
Gr. n. non ira explicat diferte. 
. ἱερὸν Xy.) Sch. in zy. i. ludos facros, — τελ. fac. i. celebrant** partim 
εὖ, utc Bz., cuius Lar. in v. rea. Stp. Th. non tener, fed, praeter Sch., 
juoque ,,ago, perago'* e Dud. C. $69, 15., qui l. 31. noflrum locum 
dne Vs. memoriter affert ἱ, ἀγ, A. x. Tc. Ῥωμ.», cf. pro celebrare Graev. 


- L. Hef. p.80.» Suid. 3, 443. 1. τελεῖν», ἐπιτελεῖν, quo compo. Noiler 


utitur ad variandum in (unili loco ac re infra, cf. N. fq. et Corf. Dill. 4. 


Y . 


338 LIBER I. CAP. IX. A. V. C. 955. CHR. N. 180. 


Καπετωλίῳ 9, ϑεώματά τε --- lino, ac fpe&acula rei muficae 


x o) Ms. Ds. καπετωλίω" S&zg. Caeterum Ms. leGio non difcrepat a Strp. 
Ma»t. nec Mss. rel. , fed inedd. Kaz. grandi elemento habuere B. I. R, οἱ.» et 
poft Kk. pondum A., in quibus poft ze comma fine lacuna, quae nec erat in 
Bal v N. 


Ason. p. 42. m. 97. e. IOI. m. 66.i. 105. m. , ap. quem et in re eadem 
ἄγειν p. 129. €. 1t. συντελεῖν p. 141.  reddente Bg. fübít. 4y. per numerum 
alium e P., ubi Stp. Th. aliunde 4, 266. C. i. Z. certamen , Judi folen- 
zes, Í.fimpl. /uzij (quibus repetitis 1, 97. F. i. addit p. e.) interdum 
autem per ἀγῶνας intelliguntur peculiariter ἀγῶνες cognominati ἱεροὶ , 1. 
certamina facra, quae quatuor erant, Neniaea, Pythia, Ifthmia, Olym- 
pia:*. Atqui ἢ. I. ap. Noftr. Romani ludi hoc epitheto infigniuntur, quo 
de G. Th. nihil in v. facer et /udus, at v. certamen $60» 6. — sInftituit 
facros celebri certamine ludos, Pythia — facri certaminis perperua mate- 
ria, Quint. — de ludis Capitolinis. Nempe facrum certamen et facra 
certamina, Gr. ratione dixit, ap. quos ἱεροὶ ἀγῶνες » 1. facra certamina, 
erant quatuor, rel.* quafi e Stp., quocum tum Gs., tum Leisn. ad L. 
Bof. Antiqu. Gr. p. 93. m, a) tacet denominationis huius caufam, quae 
mihi videtur haec, quia putabantur pertinere ad partem facrorum , reli- 
gionis ac cultus diviui, et quia numini cuidam, quale mox hic fubiici- 
tur, inftituebantur, eique erant facra, i. facrata et deftinata praecipue, 
in eiusque memoriam, honorem ac laudem fiebant, etiam forte, quia 
aufpicato ac ritibus facris adhibendis fiebant, cf, Ern. ad Hom. '03. &, 2. 
Caf. ad Athen. 2, 6. Suid. 2, 101. m. Stp. Th. 1, 1643. E. e. it. G. Th. v: 
facer, quod cum Gr. propterea interdum diferte ponitur cum dat. perf. 
ac numinis, quomodo tamen hic non rexerim, quafi /zg. , ad A? perti- 
nens, a Νοῆτο dimoveatur ordine locoque fuo propter laevitatem, quae 
quidem apparet hic: potius traxerim dat. Air ad v. vea. , de folenni ra- 
tione, ut fit dat. ille honoris, et Lat. in honorem lovis, non repugna- 
turus, fi quis /ee. fumat pro venerandus, auguílus, plenus dignitate ac 
maieftate, magnus, cum magna reverentia, pompa, folennitate fufceptus, 
c£. Stp. 1.1. C. 1. L. Ern. et Bg. ap. G. Th. cum Gr. n. fere i. 4. magni- 
ficus* Hef. 2, 26. i. et Nr. 16. p.fq. Nr. 3. 7. Suid. 2, 99.1. 102. m. , nec 
de Bg. certi quid ítatuens, utrum cum P. neglexerit adi. jeg., unum 
fubít. zy. cum Stp. fupra reddendo per adi. et fubit. , an verterit adi. Gr. 
fuo Lat.; manfuro,me in fevero Lat. ad /:g., cf. G. Tb. de formula 7u- 
dos — facere in v. utr. , fed non diferte pro inilituere aut celebrare. 
Ai Kx.) Stp. Th. 4, 1133. G. 1. »»[Εὠἀπετώλιος Ζεὺς, Capitolinus lupi- 
fer , ap. Pauf., a Rom. videlicet Capitolio, quod itidem Καπετώλιον no- 
minare folent Gr., littera ; verfa in εἰς cf. 7. 10, 5. et rem noftram ean- 
dem 3,8. 5. aliter expreíffam, ἐπιτελουμένου ἀγῶνος ToU τῶν ἹΚαπετωλίων» 
ubi Sb. Ind. reddit ,,ludos Capitolinos* et oj Καπετώλιοι videntur intel- 
ligi homines, in Capitolio habitantes, nominatim collegium, ad eos 
ludos celebrandos inflitutum, cf. Liv. 5, 50. et 52. m., ut ap. Noftr. $. 
Íq. diferte etiam ἱερεῖς producuntur, fed ad Suet. Dom. c. 4. inftituit e£ 
quinquennale certamez, Capitolino Jovi triplex, mu/fcum, equeítre, 
gymn:cum ed.Burm. T. 2. p.302. a. i. N. lof. Scal. ,capitolinus 270» a 
Gr. paffim vocatur. Kezezda;z et Καπετόλια“ ut ap, Corf. l. l. p. 106. m. 
et e. reperi Καπειτώλια, per duplicem, fed p. 136. e. in Inticript. τὸν 
ἀγῶνα τῶν μεγάλων Καπιτωλείων, fere ut ap. Noftr. l. 1., e quo epichete 


LIBER L CAP. IX. A. V. C. 955. CHR. N. "TN 339 


^ , &) £ 3 P4 . 
καὶ ἰσχύος παντῶ ὠϑροίζ &- etroboris omnia congregantur, 


elicias aliquid ad pr. N. sg. , pro μέγας, fed et hoc, ut ibi non accipias 
de perfonis , a nominativo οἱ Καπετώλιοι, Ícd de rebus, a nominar. τὰ 
Καπιτώλια » fubintelle&o fubft. γυμνάσματα, quod procedat fimul cum 

altero fübít. τὸν £y., ut ad L. Bot. Ant. Gr. profert Leisn. p. $1. m. d) 
e Luc. ,'yvuvzepézuv ἀγῶνες.“ Sed agonem Capitelisum , quo de Corf. ἢ. 
l. ex illa Infcript. agit p. fqq-, a /udis Capizolinis ditinguit Nieupoort. 
Antiq. p. 312. e., quo de difcrimine nihil euam ad Suer. l. l. c. r3. Ca- 
pitolino certamine, nec ap. G. Th. in ,,Capito/inus, Καπετωλῖνος, lupi- 
ter — , certamen — , ludi —. Juv. Capirtolinam quercum, ubi Inttp. In 
agone Capitolino citharoedi vi&ores coronam e quercu accipiebant, et 
poétae.— Flaccum Capitolini 4e collegio eiecerunt** ied rurfus ap. Roíin, 
Ant. p. 374. 1. ,,Practer hos vero Capitolizo: ludos, eriam alii. erant, 
qui fingulis quinque annis celebrabantur, iníftituti a Domitiano Imp., 
qui alio nomine agones Capitolini appellantur** quibus fubiicir auctorita- 
tem lof. Scal. ex Auf. Le&. ,,agones Capito/ini primum a Domitiano in- 
ftituti funt, — exemplo ludorum Olympicorum, (a quibus haeferit et 
ap. Roin. epitheton fupra ἱερόν.) In 115 agonibus omne genus artifices 
certabant, — citharoedi — ct poétae — et hiftriones. — Cave fis confun- 
das agonem Alóanum cum hoc Capitolino. Uterque enim inílitutus a Do- 
miriano. Sed nobilior Capitolinus. — Caeterum femper agon ipíe min- 
fit Romae , ut in eo poetae, rhetores aliarumque profeffionum homines 
coronarentur ab ipfo Imperatore. Neque puto aliunde poétarum laus . 
reatorum morem manafíle. — Sed in veteribus agonibus Capitolinis qui 
vicerant, corona et ramo lemniícatis aut torque. involutis donabantur, 
Nam qui fecundi erant, eorum coronae er palmae fi fine lemniícis eranc.** 

Addi liceat ex Erneftii τοῦ νῦν ἐν ἁγίοις Le&tionibus ad Antiqu. de ludis 
Capicolinis haec. ,,Magna horum ludorum fuit folennitas, Quales 
fuerint, quaeri folet; quod quidem ex tempore colligi poteft, Eoenim 
tempore Romani non nifi Circesfes ludos noverant.  Scenicorum origo 
traditur a Liv. demum 1l. 7. (c. 3.) Et gladiatorii funt multo recentiores.** 
De ludis Capitolinis recentioris aetatis ac modi a Noftro agi, liquet, 
opinor, cum ex temporis ratione, tum ex iis, quae deinceps memo- 
rantur, hac ipfa δ. θεάματα» h. e. fpectacula, edita tum in circo arena 
que, tum in fcena, v. N. fq. , fed $. 6. τὸ ϑέατρον, S. 7. τὴν σκηνὴν et 
hiftrio, philofophi babitu, ic. δ. s. ipfe Imperator, non modo fpecta- 
tor, fed et qui praemia proponat, et adeo, peracto certamine, dividat, 
denique folennitas magna $. hac extr. πόλιν πανηγ. et δ. 5. e. πληφωϑ' τοῦ 
9. ic. $. 8. οὐ πανηγ. A. 

S:zp.) Deeft genitivusante particulam καί. Step^. — Poft 9. ze defiderari 
τέχνης» σοςίας», vcl fimilem quempiam gen., cum efqq. eft perfpicuum, 
tum ex Suetonio. μούσης infra dicit auétor in narratione de ludis fzeculari- 
bus 3, 3», 16. Sy/^, De h.l. v. Sch. ind., in primis P. Faber Agon. 1, 15. 
Berglerus legit ϑεώματά τε μούσης καὶ ἰσχ. ^. Quae emendatio « confirma- 
tur loco ex 3, 8, 16. μούσης τὲ ὑποκριτὰς καὶ ἀνδρείας μιμητὰς μεταπεμψά- 
μενος » cf. 4. 6, ΓΣ (ἀϑλητοὴ δὲ καὶ ἡνίοχοι», ὑποκριτοῦ τε πάσης μούσης κοὶ 
ἐρχήφεως , πᾶν τε, ὅ περ ἐκεῖνος Or ἡδονῆς ἔσχε έαμα 5 ἄκουσμα, διεφϑείρε- 
79) εἴ $, 2, 9. (ὀρχητῶν τε ϑέαις καὶ πάσης μουσης κινήσεώς τε εὐρύϑμου 
ὑποκριταῖς σχολάςων.) Leiim. (Qui et in m. Ms. Bg. ,B. legit ϑεάματά 
Tt μούσης καὶ lex. Ob 3; 8, 16.'* at fub N. Ox., eStp. etSb. conflata, et 


340 LIBER I. CAP. IX. A. V. C. 933. CHR. N. 180. 


TU ou L : í . 
ται, ὡς εἰς βασιλίδα πόλιν utin urbem rerum dominam 


propterea cum N. Bc. omiffa. ,,Legendum videtur ϑεάματιά τε μούσης 
xo) τέχνης Ob p. 116. €t 157.» 1. 6. fpecimina rei muficae et roboris 
omnia etc. quae excitatae pag. refpiciunt ed. Ox. , ubi p. 116. ad 3,8, 
τό. in m. 5Fab. Agon. Meurf. Gr. Fer. p. 110. Carp. in Parad. St. p. 25. 
et infra rurfus ad N. 2. Ox. ,,Ex hoc emendo p. 20.* quae eft pagina: 
Ox. huius loci noftri, fed p. 157. ad 4, 8, 19. πάσης — μούσης δογανα A. 
nihil a Leisn. notatum. | Sed Sch. ο,»ϑεάματα 1, 9, 5. (e vetere diftinQtio- 
ne, quod Stp. et Sb. habent pro accuf., et conítruunt cum τελοῦσιν 
Ípectacula ceebramz. (At ubi illi fic rexifie et accepiffe fe dixerunt £) 
putatqueSb. (non et Stp. ?) pofthanc vocem (poft τὲ potius) decífe gen. 
aliquem, ut τέχνης f. coq. ex Suet. 86, 42. 123, 28. Í. μούφης ex Herod. 
3:8» τὸ. Sed fi legamus in nominativo, et conftruamus cum ἀθροιζ.» 
quomodo videtur et P. intellexifle, (et prudentes omnes intelligere ac 
conftruere debent:) non opus erit ifta crifi, (fatis confidenter!) eritque 
hic fenfus, fpecacula que et quaecunque robore corporis valent, con- 
fluunt, ut theatrica et gladiatores innuantur.*) Forte ἐφ᾽ à ϑεάματα 
τέχνης κοὶ ix. cius caufa fpe&acula etc. Reisk. (Haec coniiciuntur con- 
tra Mss. et P., nec funt neceflaria, ut nec Vern. hic fupplementa.) Lo- 
cum ita conítituendum efle puto, SeZuzrz Téxwwc τὲ xo) ἰσχ. m. ἀϑρ. ὡς 
εἰκὸς sig. A. Primum iam Stp. et Sb. animadverterunt, at deefle rex». 
1. σοφ. Í. μους. poft τε putarunr. Nefcio, quid fibi velit P. verfio, tez- 
2a bominum confluente muZtitudize, quantam par eit confluere ad tantae 
urbis ce/eóritazem. Tamen quoque fine illa emendatione locum expli- 
cari poffe, non inficior. Srro:P. 
Eco quidem credo, P. Veríionem, iam a Stp. ad m. reprehenfam, 
hic tantum prodere hoc, ut habuerit in fuo Cod. etiam lectionem vulg. ; 
unde cum fe non poffet expedire: dedit faltem aliquam fententiam; 
neque in eius Vs. quaefierim illud εἰκὸς. v. c. in per ef/; quippe quae 
latent fimul in fimpl. ὡς» quod h.l. eft i.q. Zre, Lat. st, pro utpote; 
ut fit hic brevitas dicendi, pro ἀϑροίξζετοι ἐκεῖν Íc. ἐν vg Ῥώμῃ {εἰς τὴν 
Ῥώμην, (quod nomen in. pr. Ῥωμαῖοι lateat;) ὡς εἷς v. Q.; quanquam ὡς 
εἷς poterit etiam fumi pro fimpl. eig, qua de forma Attica alibi, ubi ta- 
men delendum comma poft ἀϑροιξ. Verum, quomodo σὲ hic fimus.ca- 
rituri, non intellizo, nif! poft Kaz, pro colo, quod malim, ponamus 
punc&um, quod tamen nec P., nec Mss. produnt; et orirentur deinde 
enunciationes fingulae binae, quibus Nofter non ica delectatur, ut Sroi- 
ci fuis punctis, Sed gravior res eit in lacuna explenda, in qua fine 
Codd, fruítra defudabitur, cum non definiri queat ,. quot voces excide- 
rint et quarum rerum, quia varia certaminum gcnera, praeter Noftri 
loca illa et Suec. Dom. €. 4. fupra, afferunt fcriptores, idque vel duo; 
ut Arift. Plut. v. 1164. ἀγῶνας μουσικοὺς uo] γυμνικοὺς» Vt. Heliod, 1,22. p.75. 
1. Corf. l, 1. p. 141. e. ἱερὸς ἀγὼν — μουδικός τε κρὶ yvuy, et Dion. H.. in 
τέχνῃ T.2. 33, 14. οἱ δὲ ἀϑλητοὶ τῇ ῥώμῃ τῶν σωμώτων κοσμοῦσι τὴν πάνη- 
γυρὶν» κοὴν ὅσοι γὲ Oy Μουσῶν xod ᾿Απόλλωνος ὀπαβοὶ»ετῇ μουσικῇ τῇ παρ᾽ 
ἑωυτῶν, Cf.l. 44.íqq. vel tria, ted diverfi generis, Lyf. Or. R. V. $. p. 131. 
ἀγῶνες Tí9syro, — ῥώμης καὶ σοφίας xos πλούτου, (ΕΝ, et 1f; Pan. M. p. 5i. 
cum N.d., it. Thuc. 230, 38. éd ἐποιεῖτο — xo) ψυμνικὸς» xod μουςφικός 
Χορούς τε ἀνῆγον αἱ πόλεις, €t p. 14. 1. Μουσικῆς ἀγὼν A, tum Ptato ap. 
Hemíl. ad Ari(t. Plut. p. 453. a. ε. ἀγῶνας γυμνικοὺς xod ἱππικοὺς — καὶ 


LIBER. CAP. IX, A.V. C. 933. CHR. N. 180. 341 
MMC m ϑεατὴς δὲ 5. ludos et fefta celebrantem. 


Ioue s ares Diod. 5.5; I$O. I. 9. ἀγῶσι μουσικοῖς κοι ἱππικοῖς κοὶ γυμνικοῖξν 
certaminibus. zu/icis , equeftz zbus et gymnicis , cf. Add. ad calc. it. Ael. V. 
h. 2 2, 41. D. 172. m. ay iva μουσικῆς κοὴ ἱππικῶν κοὴ ἀϑλητῶν» pro quo? ἱππικὸν 
Hemtt. 1. !. ftatim dedit, denique plura lf. Ev. i. χοροῖς xal μουσικῇ , xod 
γυμνικοῖς ἀγῶσιν, — ἕσπων τὲ xod τριηρῶν ἀμίλλαις, ubi pese recte defendi- 
tur, vel denique pinza, ut Hoer. Pan. Mor. p. 32. e. ὡγῶνας ἰδεῖν, xod μὴ 
μόνον T novo καὶ ῥώμης» ἀλλὰ x24 λόγων. xod γνώμης s καὶ τῶν ἄλλων ἔργων 
ἁπάντων. dam) in iis, quae in Noftri loco adhuc falva funt, ν. ἀϑροίζεσϑοα 
Stp. ἘΠ, (ine au&ore fere habet pro paff. , ut ec hic- capit Sch. ,,conqui- 
runtur 05:4 Íc. ab iis, qui ludos illos edunt, facerdotibus, Impera- 
tore'etc., ut tamen et reddi liceat, pro med., fe congregare ac conve- 
nire, cui par ἢ.» urque ntrumque aptum fit ad ϑεαμ. pro perfonis, ef. 
1,6,3., ut de πόντον prO παντοῖα», Omnis generis, varia, I, 7, 4. m. 
Denique 9:25 ἰσχ. fuerint i.q. ἀϑλητοῦ füpra, certatores gymnici, noti 
que illi luctztores, curfores, pugiles, difci iaculatores ac faltu valentes; 
qui omnes oftendunt ῥώμην σωμάτων fupra, quae hic fimpl.?exes, cf. Ind. 
Xen. Cyr. Z. cum St». Th. aliunde, fed ap. Sch. iex. ,,rzyrx , P. vide- 
var intellexiffe de τ: ultitudine bominum. Ego, quaecumque vobore corpo- 
ris po//ert** quae cony eniunt cüm eiusdem fupra in N. Leisn., cuius e 
Carpz. 1. 1. nihil profacrit ad Sb. ec Bg., nifi quoad notionem in σοφὸς 
et σοφία p. 239. Íqq., (quae, fupra ap. Lyf. diferte pofita, eft i. 4. in 
N. ad Ifocr. παίδευσις» et alibi ap. Noftr. zzi3síz;) et: p. 47. e. Ael. V. h. 
8, 7. e. , ubi ad nuptias Alexandri M. ὠφίκοντο μουδουργ οὶ Xoj VTOKOITOA οὗ 
piv κωμῳδίας) οἱ δὲ τραγῳδίας, advenerunt πη οὶ et μηνὶ iones tam comoe- 
diae, quam frzegoedine. Sed fuper μοῦσα et Haven. proprie f. improprie; 
pro litterarum genere univerfo, it. de,certraminibus muficorum, aulocdo- 
zum, citharoedorzum rel. v. Stp. ΤῊ. Ind. Fifch. Aefch. ec Hf. Fab. Aef. it, 
Hef. 2, 625. N. 4. 8. Per.ad Acl, V. ἢν, 3, 38. p. 296. 298. it, 7,15. p. 500. N. 
3. Caf. ad Arift. E3. v. 133. Spanh. ad eiusdem Plut. v. 1164. Fabr. ad 
Sext. E. p. 356. N. E. Gori. ad Plar. Ph. P. 90. e. Lipf. ad Suer. Dom. c. 
4. Heyn. ad Virg. Ge. 3, 13. ct G. 13., ubi ramen nihil de certamine 
mufico, denique (fimul corollarii loco ad locum fimillimum if. Ev.) ap. 
Dion. Caf. p.208. . ἊΝ ἐν ϑεάτρω έαν X04 μουσικῆς κοὴ ἀγῶνος γυμνικοῦν 
xay τῷ ἱπποδρόμῳ κοὶ ἵππων eu. AA&Yy Xod ϑηρίων πολλῶν κρὴ παντοδαπῶν σφα- 
γὰς ἐποίωσε, Pompeius M., in N. Reim. ad Afcon. omnis generis ludis 
»intellige fcenicos et muícos, tum gymnicos, quibus nudi athletae 
fuctabancur deinde gladiarorios, praeterea Circenfes , quibus denique 
accedunt venationes er confcCtiones belluarum"** c quo Dion. loco for- 
taffis excufandus Bg. explicandusque, cum modo μούσης addidit, quia ec 
ap. Nofir. deinceps modo fit mentio theatri , cui Dio etiam tribuit tan- 
tum dio genera certaminum, ἐν 9. ϑέαν καὶ μουσ. (quod Bg. μούσης) καὶ 
ὠγῶνος "yvy. , quod Noftri ϑεαμ. Ie. 
βασιλ. 7-) De Roma ita denominata v. Spanh. de Pr. et U. N. p. (686. 

Ía. et 850. In Anthol. l 1. c. 70. in epigr. paff Lollii vocatur κόσμου" 
παντὸς ἄνασσα πόλιφ. ΔΡ. Dion. Perieg. v. 355. Ῥώμην --- Μητέρα παφάων 
πολίων ^. Verbum autem exe Iofepho amatum de B. I. 1, 17. p.754. 
et 758. Alias dr. βασίλισσα», it. βασίλειαν, x. Spanh. ad Arift, Ran, v 
386. Leisz. 

C£. 1, 7, 6. m. 4, 16, 4. e. ὃς de Romse illo cognomine Intrp. ad 


. 


342 LIBER I. CAP.IX. A. V. C. 943. CHR. N. 180. 


καὶ ὠϑλοϑέτης σὺν τοῖς λοι- Spe&tator autem et arbiter u- 


Virg. Aen. 1, 282. et Rut. lt. t, 47. regisa mundi Roma p.40. e. Alm. 
€d. 1, 1954. caput σγδὲς p. 55. e. 102. m., ubi Gl. Gr. L. ,νβασιλὶς πόλις, re- 
gina urós** p. 110. v. 79. p. 126. V. 194. qui dominas arces ,,Cur dominas ὃ 
Vel quia Roma terrarum domina, — vel quia ibi Zomizorum » i.e. Impe- 
ratoruin , fedes tunc temporis; qua etiam de caufa βασιλεύουσαν Ῥώμην — 
dixerunt Gr. fcriptores p. 177. e. ,Xiph. τὴν Ῥ. xo] βασιλίδα καὶ ἀϑάνα- 
στον ὀνομάσαντες" Grut. Lamp. T.2. p. 1192. ., cf. p. $02. i. 1405. e. T. 4. 
p.539. m. c. 35. T. 6. P. 2. p. 800. fqq. Fabr. ad Dion. Caf. p. 1192. δ. 18. 
et nuperrime Püttmanni Probab. I. Civ. l. 2. c. 21. p. 161. fqq., ubi prae- 
ter fummam capitis, Roma urbs regia, e Spanh. l.l, p. 161.e. ,,Impera- 
torum, βασιλέων a Gr. dictorum, exemplo Koma quoque, eorum 6465» 
βασιλίδος Y. βασιλευούσης πόλεως nomine, non ab Eufebio primum aliis- 
que illius et proximae aetatis fcriptoribus paffim dicta, fed pridem ante 
ab Herodiano, ac in praeclaris marmoribus* ubi huc refpicitur fic fine 
Gr. ac numeris, et vera cognominis f. potius epitheti caufa edita; ut. 
σ᾿» per formulam duorum fubft. pro fubít. et adi., fit i. 4. βασίλειος mó- 
λις, Lat. wrós regia f. imperatoria, i. ubi rex f. imperator Rom. habitat, 
et hinc princeps f. primaria, (die Haupzflzdt,) quorum prius recte Vern. 
vet. zz der Kaiferlichen Reftdenz fladt , et Sch. quoque ,,7. urbem zmpe- 
vatoriam, -- Q.regiam, Zmperatricem Orbis urbem'* in hoc pottr. e vul- 
gàr1 opinione tamen etiam fimul , in qua modo tropus eit, ut in fupe- 
rioribus ap. Rutil., quo remoto, remanent illa noftra adi.; tenente 
Stp. Th. tantum Gr. notionem ,g£. adiective, — βασιλίδες ἰσχάδες"“ cf. de 
perf. cum gen. loci Ael. V. h. it. D'Orv. Ch. p. 44$. m. Thom. M. p. 
144. βασιλὶς — xo) βασίλειος πόλις. line exemplo 1n N., et Suid. 1, 422. i. 
Sed in fq. adiuncto πᾶν. Sch. ,,civitatem , habentem ce/ebritatem'* ubi et 
Bg. deferit P., reddens v. privum phrafi, fed cum duplici fubft., fere 
ut Stp. Th. 4, 1584. E. »z. 1. 4. πανήγυριν ἄγω Í. συντελῷν feíftam pane- 
gyrin agito, /z/]um ludos ve panegyricos ce/eóro, ferior, Philo — Herodi. 
l. 1. εἰς — z.* fine Vs. alia; in quo Nofter quodam modo variat cum pr. 
áp. Z'y. T£^.. buic phrafi fubítituens v. privum, cui comparaverim v. 
ἑορτάζειν et ἑορτὴν ἄγειν, quae funt illud Stp. feriari, cf. Exc. ad 1, 7 3 
pendentque hic etiam omnia a fubft. affinis notione, qua de cf. ΤῊ. Stp. 
et L. Ern. Hef. 2,851. m. πανήγυρις, — ἑορτὴν cum N. ,,Hof. 2, 11. £ce- 
τὰς xoq πανηγύρεις“ quae et copulantur an. lofeph. 2, 335. m. εἴ τις ἑορτὴ 
πάτριος, ἡ πανήγυρις πάνδημος ἀγομένη δι’ ἔτους, ff quando patria feftivi- 
tas a£que aunua ceeóritas ab omzi populo ageretur, Xen. Cyr. Ind. ubi 
Mor. ,fyn. eit ἑορτὴκ it. Bach. Z. cum G. Th. v. pazegyris; hic quidem, 
ubi dr. πανηγυρίζειν urbs, 1. urbis incolae, ur fit, convenire in templa; 
theatra et domos, vacando a negotiis, er convivando hilariterque vi- 
vendo, non exclufis tamen hominibus, extra urbem, ruri et per ]ta- 
liam rel. degentibus, qui illuc eodem confilio convenerint. 

ϑεατὴς) P. deferic cum Bg. quoque Sch. in 3. et ἀϑλ., ubi Stp. Th. 
etiam ,,iudex et arbiter in Ícenicis certaminibus** aliunde, cf.cum inani 
difcririne in. ἀγωνοθέτης Suid. 1, 37. i. Hef. 1, 130. i. Ammon. p. 4. i. 
"Thom. M. p. (s. Moer. p.67., reddente Sch. in ,e/v, fimul cum'* per 
duo fyn. illis Bg. e P. De re, cum Imperatori quaedam hic partes tri- 
buuntur in ludis Capitolinis, id ius ab exemplo Domitiani repeti poreft, 
1ed et a Pontificatu maximo, quem inde ab Augutto conítat cum imperio 


"LIBER I. CAP. IX. A. V. C. 955. CHR. N. 189. 343 


ποῖς ἱερεῦσιν, οὺς ἐκ περιό- dorum unacum reliquis facer- 
δὼν χρόνου ἡ τάξις καλεῖ, ὁ dotibus, quos redeunte tempo- 
βασιλεὺς γίγνεται Ρ. κατελ- 6, re ordo poftulat, imperator 
ϑόντος δὴ τοῦ Κομόδου ἐπὶ ipfe fit. Cum itaque iviffct Com- 


p) Ms. Vi. yíversi v. 1, 17, 23. m. ad ἐπιγιγν. 


fammo coniunctum, qui habebat curam facrorum, quo et ludi pertine- 
bant. Sic Spanh. de Pr. et U. N. 2, 423.. agens de Pont. maximo εξ 
Auguftos Pontificis Max. munia ipfos obiiffe ;,,de Commodo aliquid no- 
tat Herodi. l. 1. c. 25... quod ad Pontificale cius munus refpicic, eum 
nempe ludos Iovis Capitolini fpectaffe in theatro, iisque praefediffe σὺν 
τ. À. leg. cum reliquis facerdotióus, fed qui ad hoc, ut addit, ex ordine 
illius a»2i tenebantur'* ut, ad Dion. Caf. p. 14. tota Noitri $. laudata, 
Valef. addit poft P. Vs. ,,mihi fic vertendus is locus videbatur; cum ía- 
cerdotibus, qui tum fuo ordine ad miniflerium obeundum wocantur** fub- 
iungens, Pontifices ac Sacerdotes ap. Rom. per vices miniftraffe, ac Ro- 
mae quidem, luliani Aug. acetate, per tres dies, fingulos Sacerdotes 
funttionem fuam obiiffe, quibus peractis flationem uam alteri tra- 
diderinr. 

οὗς ἐκ περ.) Sch. in. ,,2«, ex periodis temporz** liberius tractante Bg. 
ipfo formulam, reddendo perabl.confeq.; et mutando praep. cum fubft. 
in parcicip. , fed tenente Stp. Th. 2, 1177. B. m. ,7. capitur et pro cut- 
fü in orbem fa&o f. circulari. — lta dicuntur et temporum περίοδοι» — 
Plut. περιόδοις τισὶ χρόνων, certis temporum curriculis, Vhil. καιρῶν περιό- 
δοις» volventibus annis, et μακραῖς ἐνιαυτῶν v. , lorgis annorum circuiti 
$us, — Cic. ἐνιαυτῶν περίοδοι. annorum cozvezfieues , — er Herodi. ]. 1, 
e35 — καλεῖ“ fine Vs., quae fieri poteft ad pr. , cerzis temporum curricu- 
lis, circuitibus, cosvezffonióuws, quia pr. ἐκ cum fubft. reddi licet. per 
abl., ut ad Phil. lociim ib. agnofcitur ratio Bs., pro quibus procedet 
quoque fevera per praep. aliquam, accepta Gr. vel pro Lat. pof, vel 
pro κατὰ, Lat. fecundum, vcl pro διὰ f. ἀνὰ» Lat. per, ct. An- 
tOD. 5$, 13. €. $, 32. €. κατὰ περιόδους.» [ccundum periodos, — ftatis 
periodis; ad quae Gar. aflert p. 156. b. B, ο»κατὰ χρόνων! ποιὰς περιόδουεν 
per cezt05 temporum circuitus, — x. καιροὺς ν per temporum Uices, σα κατά 
τινας, 7. » per quosdam temporum ambitus** cum Lat. ex non habeont cum 
fubít. periedi, et noílrates etiam modo sacb eiuem gewiflen Zeitumlauf, 
in quo eft Gr. reditus in fe et in orbem aliquis, etiam a Eg. ípectatus, 
cf. Dud. C. $89. i., cuius ἐκ περιόδου e Polb. ignorat Ind. Ern., utStp. 
Th. íq. formulam Noftri οὖς 4 7. x., ubi Bg. e P. per liberum v. Lat., 
quod fit potius Gr. αἰτεῖ f. ἀπαιτεῖν quae et funt sp. G. ΤῊ. in Bg. for- 
mula fine explic., qui tropus (cf. zr, 1, 3. m.) ἢ. l. ordini ac feriei dat 
quaíi vocem aliquam, ut aliquem vocer, nominet, defiziat ai rem quan- 
dam obeundam, quo remoto, fenfus cit, qui ex ordine ac ferie (equun- 
tur, fibi fuccedunt fiuntque iudices atque arbitri; in ἴα. membro ad- 
dente P. particulam eriam, fed By. pronoinen αὐτὸς, ubi perinde, ca- 
piasne Gr. v. γιγν. pro effe, an cum Bg., cuius Lar. faepe pro effe va- 
let, cf. G. Th. 672, 94., tenente Stp. Th. εν 825. E. e. re&ioaein qui- 
dem cum duplici nominativo, noa tamen cuin fubit. , ut hic. 

-xarsAS.) Hoc v. Bg. accipit hic manifeíto pro fimpl,, nec peius Sch., 


^ 


/ 


544 LIBER I. CAP. IX. A. V. C. 933. CHR. N. 180. 


A , ES , WA ? . iqe ut 
τήν ἀκρόασιν τῶν ἐνδόξων modus ad audiendos nobiliores: 
ἀγτωνισῶν, καὶ αὐτοῦ μὲν προ- aCtores, cumque refediffet in 


καθίσαντος ἐν τῇ βασιλείω imperatoria fede, ^ comple-- 


ἕδρα, πληφυϑέντος δὲ τοῦ tumque effet theatrum, ad- 


deferto P. ,,quum venz//zt ad aufcultationem'* quo de fenfu cf. Abr. Dil. 
Th. p.497. m., tacentibus L. Ern. et Stp., fuper cuius loco ex Aefchyl. 
v. Abr. An. 1, 404. e., ut de v. pro redire ap. Bud. C. 46r, 30. $25, 13: 
Z. al Vig. p. 619, a. Nr. 3. cum Ind. Dem. lf. Ev. et Xen. Bach. Z. , re- 
tinente Bg. hic P. ad δὴ, non etiam in. formula (q. ἐπ. v. Zxe. , ubi Sch, 
»audiiionem fcenicorum certatorumr* fic recte zy. limitibus quibusdam 
circumícribens, ut Stp. Th. modo notionem habet** aétor fcenicus, lu- 
dio, hiitrio** cuius e Dem. locum alicer edit Rs. $20, 26. cf. Hei. 1, $0. i. 
&ycyisxb. οἱ ὑποκριταὶγ) cum N. ,Zcyaw enim etiam actionem fabulae in 
icena figniticat* quatenus eft ibi etiam certamen aliquod, cf. tropico 


Íeníu ap. Long. M. 35, 2. e. p. 202. i., fed ap. G. Th. in Bg. 5a. — - 


fabulae, hiftrio, jmoz2/73;* deferente Bg. gradum in adi., fed ecalcius P, 
καὶ αὐτοῦ) Dg. omittit, praeter μὲν, ad δὲ poít za. referendum, quo- 
que pron. e P. libere, hunc deferens cum Sch. in v. ze. ,,quum azze f. 
praefediffet in fella ymperator** ubi Scp. Th. ante coz/édeo, Hom. "Ia. β΄, 
(463.) — Herodi. L1. καὶ το ἕδρα, de fedensze in. imperatoria fella Com- 
modo'* fic oblique referens Vs. P.,-ubi nec Bg. aliquid aliud, quam 
funpl. et noftrum με siederfetzen; tenente G. Th. in Sch, viciniore 
»praefideo , — anceriore loco f. eciam in aditu loci federe, idque vel ho- 
noris caufa et direCtionis, vel etiam ad turelam et auxilium, (cum 
praep.) Suec. — eum mane prae aede lovis Capitolini paululum cura/ fella 
praefecit, (at fine praep.) Suet. — praefedic ez Attiacis /udis** ut po- 
tuerit ferva?e Bo. id Lat., cui ec Gr. refpondet in tropica notione, pro 
tueri praetidendo, cf. Rs. ad Polb. p. 118. m. et Ind. Ern. , adhibente 
Luc. t, 610. l. 15. illud Homer.; tacentibus N., fed ad med. Stp. per- 
tinente Suid. 3, 184. e., dum variat. Notler in fubít. cum 1, $8, 8. ἐσὲ 
ToU βασιέείου ϑρόυου καϑῆςτο ἐν τοῖς ϑεάτροις. ! 
πληροϑ.} Quaeritur hic primo de diftinctione, ut intelligatur, quor- 
üm rcferantur pg. τ. sx. , quae Stp. Fh. 3, 386. C. e. in v. za. e P. 
non fimul profert, trahente ea Dg. ad v. fq. /gup. , ut iam P., qui ta- 
men poft μετὰ aut habuerit in fuo, aut de fuo addiderit copulam, vel- 
ud 72, quati exciderit intra τὰ et πὰ íuniles fyllabas; ut tamen, cum 
Mss. taceant, No!ter iterum 'cumulare potuerit participia ; ubi. dubites, 
"quo loco periodi apodofin fecerit, utrum poft 3sezre., an poit i2guu.» 
ubi nos illam aliquam apedofin. cogitavimus, praefigentes inde novae $. 
numerum, e Bc.quidem ed., fed alio numero, cum ibi novum quid 
incipiat, et quod inaxime ad rem praefentem de infidiis patefactis per- 
tinet, reliquis, quae praecedunt, ad ipfam rem nihil admodum facien- 
tibus, fed magis ad ingenium fcriptoris in pingendo atque exornando, 
et ad fummum ad ludorum Capitolinorum celebritatem. | Sed in ea apo- 
doí, quam finxi, proprie enunciatio zeiv — σκηνῆς eft praemiffa, ut alias, 
€t verum initium ett in Zvie — £$4 enunciatione, quae et ipfa interiectis 
membris fufpenditur. Quibus adduéctus, fervavi comma Stp. poft Sezre.» 
ur rectio fieret μ. z. εὖκ. (0g. τῶν Ts ἐν ἀξ, ἐξ. καὶ A... pro quibus extre- 
mis fevera ratio fuadebat καὶ τῶν λοιπῶν» ὡς ἐκ. δ,» lo καὶ τῶν ἄλλων, ὡς λιν 


LIBERI, CAP.IX. A. V. C. 933. CHR. N. 180. 345 


, ᾿ N ΤΣ 3 , . ; 
Θϑράτρου 4, μετὰ πάσης εὐκος- modum decore et honoratio- 
μίας. τῶν τε ἐν ὠξιώσεσιν ribus in eximiis fedibus, εξ 
ἐξαιφέτοις. ἕδραις ^ καὶ, ὡς ut fingulis iniun&um fuerat, 


q) In Ms. Ea, hic comma deeít, et contra poft e2«. occurrit: Marz. In edd. 
poft 2iz7,. comma erat omnibus , at poft eix. modo in Lu. cum Ox. 2., v. N. 
r) Nuilum comma hicin Stp, rel., uc poít καὶ nullum ubique; fed polt 3vr, 
erat coinma modo in B. 2. L. al. v. Ν᾿ 


ez 
quorum tamen nullum vceftigium eft ap. P. et in vulgati textus vocabu- 
lis vicinis, quafi exciderint. Senfus quidem et illa oppoíita τῶν ἐν ἐξ. 
tale fupplementum requirunt, etiam, ubi fic orationem conformes xj 
$x4suv, ὡς ἃ.» cum ἕκατοι haud dubie fint alii, quam fuperiores oj ἐν ἐξ ο 
atque adeo videantur dittingui ordo plebeius ec fenarorius cum equeftri. 
Rem planam fecerit totius $. interpretatio haec paulo feverior; progreffà 
igicur Commodo ad auditionem celebrium , ilsirium actorum, er ipfo 
quidem praefidente zz imperatoria feZe, podio, f&catro autem repleto, 
€»: omni decore atque ordine 24z; honoratioribus zz eximiis fedibus, im 
o:rcheftrra ec quatuordecim , 7277 reliquis, plebeiis, ut fingulis imiunéfuns 
fuerat, /Joca:is, caet. Quibus cum convenit, fi quis per fummam di- 
cendi brevicatem poít ἑκας. moda fuppleat illa ὥλλοις f. λοιποῖς , quae τας" 
tio omnium optima, cum ifta adi. etiam polt alia adi. faepe oppriman- 
tur. Caeterum ap. ὦ. fh. Lat. Bg. ,,compleo, — totum implere* fed 
melius Niz. per fimpl. ,jumpleo.** 

μετὰ T. EÜw.) Sch. in íubít. ,,decore fedendi feu loco, pro cuiusque 
dignitate** in. extr. partim e D., fed in pr. obícure, pro quibus Bg. ra« 
tio eft quidem liberior, at fyn., quia praep. cum íub(t. redditur per adv. 
(sp. G. Th. cum εὐπρεπῶς» εὐκόσμως,) fed adi. xac. et ipfum mutatur in 
adv. ex numero augendi f. intendendi, quod, quanquam non ita expli- 
cante G. Th., eít i. q. Lat. va/e, quad cum adi. f. adv. facit periphra- 
fin fuperlativi , quem tenet Gr. formula, accepto πῶς pro fummus ; un- 
de fit fevere cum fummo decore, pro quo in Ν, pr. dabam etiam cum 
omni ozZin?, ad noltratium morem , z/£ f, in allez Ordzung, it. in f, mit 
der grbísten Qrdn., cui proximum Vern. vet. i» der fchónilen Ora. 
nihil tenence G. Th., quam, cum Gr. τάξις er al., nudum, abl. ordine 
615, 17., aut cum pr3cp., ex ordine Ll. 21. et 69... in ordize , 1. fecun- 
dum ordinem, (quae formulae nec hic ineptae, fed) Zecus, κόφμος» 
εὐκοσμία, — decentia, εὐκοσμία» — convenientia quacdam et pulcritudo, 
(cum uno hoc Cic.) veuz/lazez) atque ordinem , et, ut ita dicam, decene 
tiam'* quod vitarit Bz., ur novum, prolatum tamen etiam in Gr. nea 
Srp. Th. una cum zsZcfZia, e Bud. C. 1109, 5$2., quod ceperim, εὖ re- 
dundanre iterum, pro íimpl. κόσμος» ubiSuid. 2, 354. i. explicat, τάξις» 
ordo, non coll. ad Hef. 2, 327., quo Lat. redditur ec noí!rum partim in 
Ind. Z. Xen. Cyr., funtque nota Hom. Ἰλ. κ΄, 473. εὖ κατὰ κόσμον, ubi 
CI. in N. argutatur, it. '02. 5, 489. λίην — x. x , unde ap. Hef. 2, 171. 
€. κατὰ X., — ἐν τάξει, κατὰ τὸ δέον, κατὰ τὸ καϑήκον, quod decorum, qui 
ordo tenetur hic cercis locis ac fedibus, per leges definitis, quibus fedes 
bant Romae in theatris, mox hic fequente quadam explicatione. 

τῶν — i£ E.) Malim ἐν ἐξ, &. Reik. Sic fane Bg. quoque exprimit 
praep., quac po/fit pez 4e excidiffe ob pr. ἐν fyliabam (unilem ; ut camen 


$346 LIBER L CAP. IX. A. V. C. 955. CHR. N. 180. 


€ , ^ z t pA . "s . . 
ἑκάτοις διετέτακτο, ἱδρυμένων, collacatis; priusquam aliquid 
πρίν τελέγεσϑαι "πράττεσθαι 1. diceretur aut ageretur 


Nefter et de induftria omiferit praep. , ad variandum, cum iam ante ad. 
didi(fet, atque etiam Lat. opprimant eam in talibus loci nominibus, cf. 
G. Th. v. federe 366,33. fqq. ,. dante Sch. id ,,7z» — praeftantium offi- 
cii dignitate , — σὲ — praeitantiffimi, — ἀξ. ampla auctoritate praediti** 
fed Srp. Th. pauperrimo tantum haec ,νἀξ. i. q. ἀξίωμα, unde αἱ ἐν ἀξιώ- 
pari, €t οἱ iz ἀξιώσεως ldem funt, videlicet optimates f. magiftratus, 
(et p. pr. e.) ἀξίωμα, dignitas, — unde οὗ ἐν ἀξιώματι, ut et οἱ ἐπ᾿ ἀξιώσεως» 
et οἱ ἐπ᾽ ἀξίας, magillratus, qui honores gerunt, f. primates* fic fine 
au&ore omnia, et fine formula noítra, nec aliquid de ellipfi participii 
alicuius, qua de ap. L. Bof. p. 163. m. ;,uefuevoc, pofitus, — deeft — ia 
οἱ ἐν ἀξιώματιν, lub. κείμενο; f. ὄντες. (et p. 396. m. de av) — οἱ ἐν ἀξιώμαςι» 
fc. ὄντες, qui in dignitate fut con(Htuti, magiftratus* fine exemplo, nec 
fatis fevere in Lar. illo, quod pocius eft aliud Gr. ap. Noftr. 5, 2, 3. τῶν 
ἐν ἀξιώσει τινὶ — καϑετώτων, quo de v. nihil ib., ut tantum effe dignitate, 
fine praep., ap. G. Th., cum Gir. utr. Stp. fubít., cf. Cl. Cic. ,Zigni- 
£45, — pro magiftratu'** unde et reddas, qui funt in magiffratu f. bonore ; 
a quo fluxit Bg. ratio, per adi. reddentis articulum cum praep. et fubft., 
ut contra G. Th. ,,/onoratus, — qui in honore et pretio ett ap. aliquos** 
fed et in magiítratu f. munere publ.; ducente Bg. gradum fuum e con- 
fuetudine loquendi quotidiana, faltem non eum tenentibus G. Th. et 
Indd.; hic ut intelligantur Senatores et Equites Rom., cf. Suid. 1, 240. 
m. ἀξίωσιν» τιμὴν, dignitatem , bonorem, Thom. M. p.79. m. Abr. Dil. 
Th. p. 143. i. e. ic. Ind. Ael. V. ἢ, Sed in ἐξαιρ. Sch. plane cum ΒΡ.» 
ubi et ap. G. Th. Gr. n., cf. Stp. Th. Bud. C. 316, 18. Ind. Dem. (cui 
add. 319, 21. 1487, 26.) 1f. Pan. M. Xen. Pol, et Cyr. Dion. Gaf. et Thuc., 
(ubi eft cum accentu in ultima.) Phil. in Flacc. p. 760. B. m. Suid. 1, 763. 
m. Hef. r, 1270. m., hic pro peculiaris ac proprius, faltem de noftra- 
tium ratione, f. pro praecipuus, de Senatorio quidem ordine, ut fint 
fedes proxime podium f. arenam in orcheítra, at de equeitri; proxime 
orchellram , equeítria et quatuordecim gradus. 
ὡς ἑκας. δ.) Sch. in ,3. ordine digeftum erat'* fed Rs. ad Polb. p.96. i. 
υδισάττειν ufüurpavit Herodi. 1, 9. de fedibus theatricis, zAwe. — ϑεάτροψ 
μετὰ — ἐν ἀξιώσεσιν ἔξαιρ. — i2o., ut fuae cuique fedes ordini difpenfatae 
et attributae erazt'* praeter comma nullum pott 3. et nullam correctio- 
nem, intelligens adeo ἑκάςους ordines ilos tres Rom. civium, cum 
propter Nollri copulas τὲ — xai, quas dat uni verbo i2e., debeant po. 
tius a pr. τῶν ἐν ἀξ. diveríi effe ἕκατοι, et, cum de fenatorio et equeftri 
ordine iam dictum in illis τῶν ἐν z£., non iterum in £x. iidem cogitari, 
fed tantum terrius ordo plebeius, huiusque ordinis finguli homines, 
quibus fua fedendi loca definita; qua de re Lipf. Op. T. 3. deamphith. 
p.34. 1. de popu'aribus et cuneis plebeiis agens. ,,hi cunei certi certis 
adíignati , (cf. fqq. p. fq. e. 36. fq. 38. m.) difcrimen aliquod in ipfis po- 
pularibus, et, pro varia conditione plebis, varii adfeffus, (p. 39. fqq. 
afferens) /ocario:, — qui loca diffignabant — fua ordinibus** qui alias Ze- 
fígzatores di&i ; a quibus quidem ἢ. l. etiam fingulis de plebe, ubi fíe- 
derent, deünirum ctt, praefcriprum, imperatum ; quo redit et Bg. ,, cf. 
1, 6, 23. m. Stp. Th. 3, 1263. E. e. Bud. C. 897, e. L. N. T. cum Loesn. 
pP. 194. Krb. p. 200. c. et Decr. R. p. l. p. 351. m.!Ind. Thuc. Ael. V. ἢ. 


- 


LIBER I. CAP. IX. .A. V. C. 933. CHR. N. 180. 347 


ἐπὶ τῆς σκηνῆς, εἰνὴφ, Φιλοσό- in fcema, quidam pbilofophi 
Qou φέρων σχῆμαΐ, (βάκτρον geftans habitum, baculus enim 


f) Qnae hic figna () funt, in Ms, Ba. defiderantur, verbaque i(thaec non 
nifi commatibus funt incluía. A277. Signa parenthefis, hic neceffaria ob γὰρ 
particulam aliamque conítru&ionem, defunt modo in A. cum B. I. ac Ms. bg. 


cum Per. ad 2, 15. p. 110. N. 3., Xen. Asg. M. et Z. Cyr. et Bach. cum 
Eéf. 1, 969. e., noftrum locum adhibente etiam Schw. L. N. T. p. 346. 
N. 1. 72. τ. ϑεάτρου μετὰ 7. &. 2. , repleto theatro fpe&atoribus* cum rel. 
e P., libero etiam in íq. /2e. » ubi Sch. ,,iutfis federe in fellis refpicic 
vim v. paf. , cum adhibetur fic, ut alii noa violenter aliquid experjan- 
tur, Ícd tantum verbis ac fuadendo, ut, cum h. ἰ. locabantur, non 
prehenfi corpore in fedes truderentur, fed, moniti de fua fede, eam 
occuparenr, cf. Stp. Th. aliunde 1, 1092. F. ,,paff. federe iubeor, col- 
locor** it. me colloco, (fenfu med., quo de alibi,) i. confideo f. fedeo, 
quo Lat. redditur quoque in N. od Hef. 2, 22. m. ἱδρύετοι, καϑέζετοι» 
non tenente Stp. v. fic cum nudo dat. loci, fine pr. ἐν» ncc me per 
]ndd., fed in Bg. ap. G. Th. cum praep. iz et fine ea 1012, 96. »»καϑίζω» — 
ponere, locum aíhgnare cum 4115“ quod per fe rectum e notatione, 
nec ab ἢ. 1. alienum, tamen ut Bg. ceperit etiam pro fimpl., quod G. 
'Th. tenet modo cum praep. , qua fine tamen eít ap. Virg. Aen. 8, 176. 
viros Zocat ipfe fedi/i. 

᾿ς vel» τῇ Bg. e P. fic particulam, pro compof. πρὶ 2, neceífario ante 


inf. reddit, ut Stp. Th. aliunde, fed Sch. in .-. fecta theatrali** re- 
fpiciens alias vocabuli notiones, ut in re i . Rurfus Bg. e P. in 
ἀνὴρ. per pron. τὶς, tacente Stp. et L. Ern. ; kamen v. ad Call. p.13. 


b. e. cum Abr. ad Aeích. 2,71. 1. Ind. Z. Xen. Bach. et Ael. V. ἢ. v. e, 
it. Schw. L. N. T. p. 114.a. Nr. 5., fed in N. modo per exempla, ubi 
Gr. eft cum nomine aliquo proprio, (quo de genere alibi,) nec abfolute, 
ut hic, ubi et reddas Lat. £omo ic. bomo quidaw:, cf. Stp. 1, 430. C. m. 
cum Ind. Fifch. Ae. et Pal. Ἢ 

φιλ. Qeg. ex.) Philofophi habitum feftive defcribit Luc. in Tim. haud 
procul a fine. Srroz/. 

Pro quo loco 1, 169. fqq. comparaverim potius alia, ubi philofo- 
phis vel univerfis, vel Cynicis nominatim, tribuuntur eadem, quae hic, 
geítamina, ut 2, 391. i. ἕνα ἰδὼν Κυνικὸν, τρίβωνα μὲν καὶ πῆραν ἔχοντα, 
ἀντὶ δὲ τῆς βακτηρίας ὕπερον, pallium quidem Pbaóeréem ac peram, pro 
«lava autem p;//il/um, de Menippo Cynico t, 364. 6. ἰδοὺ 4 vea μοὶ — 
xj τὸ βάκτρον A. pera —, baculus , dc Peregrino 3, 340. €. ἕνα Διογένους — 
ζηλωτὴν — 1. 19. πήραν παρήρτητο, καὶ τὸ ξύλον ἐν τῇ χειρὶ ἦν» fufpenderat 
peram ez in maru fuftis erat , cf. p.347. 1. 70. 372. l. 11. ic. de Diogene 
1, 548. l. 29. τὸ ξύλον, clavam, p.íq. 1. 51. καὶ πήραν» $47. 1. οὗτος ὃ τὴν 
πήραν ἐξηρτημένος, ὁ ἐξωμίας, heus tu peram fufpezje, exíerte humerum» 
fed de philof»phis univerfe 1, 623. 1.47. ἕνα — κοὶ πήραν ἐξημμένον, xod 
ξύλον ἐν τῇ χειρὶ ὁρῶ ἔχοντα » peram aó humeris fufpenjum et clayam in 
manus habentem video, it. 2, 798. , ut et de dilciplina Socratica 1, 570. 
l. 7. πήρη —» βάκτρα»ν uttamen hic maxime unum de Cynicis produci 
credam ob adiunctum mox wpryvpye , quod capio pro Luc. fupra ὁ ἐξωμ.» 
ur philofophus ille, Zup/ici pallio u/us, dextrum bumerum nudum arque 
exeitum &abuerit , icd aevum duplicato pa/íii textu coopertum ac tecum, 


΄ 


$48 LIBERI CAP.IX. A. V. C. 955. CHR, Nr de; 


x ^ 9 ^ “Ἢ . . * . 
γορ ἦν αὐτῷ μετὰ veloce, ei erat in manibus feminu- 


^ 


quod fuit Cynicorum, cf. Salm. ad Tert. del'all. p. 255. m. 398. e. 403. 


1. p. fq. i. Per. ad Acl. V. h. 9,34. p. 628. ἃ. 6... quanquam ἐξωμὶς alias 
veftis comica in univerfum , c£. Gat. Adv. Mifc. p. 229. e. , ut de Cyni- 
eorum iftis infignibus etiam ap. Diog. L. 6, 13. e. de Antitthene, πρῶτος 
ἐδίπλωσε τὸν τρίβωνα. — βάκτρον τὲ ἀνέλαβε xo) πήραν, in quo deinde fe- 
eucus Diogenes ib. 6, 22. (6. zeif. διπλώσας πρῶτος, — πήραν τὲ ἐκομίσατο» 
ἔνϑα αὐτῷ τὰ σιτία 4v, — Quwrupiz δὲ ἐπηρείσατο, cf. p. 322. IN. 3. Monimus 
6, 33. Menedemrus 6, o2. e. ῥάβδος ἐν τῇ χειρὶ μειλίνη» virga zs manu fraxinea, 
c£. MarkL ad Max. 3. p. 664. ec Cic. Qu. Ταῖς. 1,43. m. f. 104.5. etfi alio- 
qui baculus, isque incurvus, in modum litui, etiam in ornatu hiftrio- 
num, cf. Carpz. P. St. p. τας. πὶ. 117, m. fq. cum Inttp. ad Suer. Ner. c. 
24., fed ut rem pro Cynico hic conficiat locus Alciphr. 3, 40. p. 360. 
ϑεασάμενος γὰρ ἕνα τουτωνὶ τῶν μεμῃνότων, οἷς διὰ τὸ μανιῶδες πάθος, τὴν 
λύτταν, κύνας ἀποκαλεῖν εἰώϑασιν, ὑπερέβαλε τῇ μιμήσει τῶν χαχῶν τὸν 
ἀρχηγέτην. καὶ ἔς,ν ἰδεῖν Siam ἀποτρόπαιον καὶ φοβερὸν», κόμην αὐκμηρᾶν, 
ἀνασείων » τὸ βλέμμα ἑτάαμος. ἡμίγυμνος ἐν τριβωνίω; πηρίδων ἐξηρτημένος, 
Xo4 ῥοπάλον. ἐξ ἀχράξας πεποιημένον. μετὰ χεῖρας ἔχων, ενυπέδητος, CUT US 
ἄπρακτος, ctn eni vidilfet quendam ex zf]is vejanis, quos propter rabio- 
fum Rlatum canes vocare fofest:. fuperavit imitandis malis ducem, et prae- 
bet [pe aculum abominabile «ec bovrendum, comam Í[qualidam quatiens, ad- 
fpecu truculentus , ieminudus iz palliolos peram exiguam fufpenfam bas 
bens, et clavam, ex piraítro aam, in manióus, diicalceatus , immün- 
dus illuvie, intratlabilis; ad quae Bg. in N. ,,Cvnicos acerbe perftringit. 
Multa his fimilia paffim ap. Luc.* nbi ipfum Noftri ἡμίγυμνος, non de 
more noftro intellisendum, nec cum Vern. vet. 22/5 eatblüfft, Í. recent. 
δα mackend, íed, ut fupra, dem z4rm, den rechten Arm, entblüfit 5 
quod fuffüciat: quanquam proprie fimul intelligitur Zexzer bumerus et 
dextri pe&oris co// que pars, uc conltrat eSalm. 1. 1. ec veteribus mo- 
numentis, v. c. ap. Mod&tefalc., fed ap. Stp. Th. fine au&ore, ct. Ind. 
Luc., ubi vulgari fenfu tamen , praeter 5, 46. l. 40. de ftatua, sufyvjsyou 
τὸν ἀναβολὴν, leminudam ami&u, ap. G. Th. cum Gr. n. (ine explic. 
φερ. €x.) Lenet Stp. Th. τ, 1327. B. hinc e P., quod Lar. £abitus 


cum Gr. ex. univerfe eft, quidquid aliquis habet in fe ac corpore fuo, 


fumiturque non modo de iis, quae amiciunturz atque induuntur, ut de 
pallio, tunica, rel., verum et de iis, quae corpori tum 1mponuntur, 
ut capiti pileus, tum fufpenduntur, ut pera, ir. pharetra, etc., tum 
denique tenentur in manibus, velut baculus; quae omnia ct nos cogi- 
tamus v, c. iz einem ScPüferbabit; cf. G. Th. e Virg. virginis os babi- 
ΣΠ que gerens, cui add. Iuv. 6, 267. coll. v. 255. fqg-, ap. Stp. Th. 4, 
$9. F. fyn. φορεῖν eum Bg. ex Arift. Plut. v. 992. 884. 1060. et Hom. "Ia. 
&, 238. ied de v. e». ad Luc. r, 11.2. N. το. Abr. L. Ar. p. 124. fqq. Indd, 
Xen. Z. , Dem. Ael. V. h. cum Schw. L. N. T. et Hef. 2, 1330. €. ex 
ἱματισμὸς» et Alciphr. 1, 34. ἢν p. 149. σχῆμα ἔχων wo βυβλίδιον μετὰ χεῖραξι 
philofophi Pa£itu praeditus, e librum i» manibus £emezs, cum N. fuper 
formula μα x., quam Sb. Ind. v. μ. reddit »in manibus 1. inter manus* 
unde Sch. in z., fimul cum maziéut, nudo abl., e P. partim; nihil ha- 
benre Stp. Th. 2, 894. E. fqq. et ne μετὰ quidem, pro Lat. 7, per fimi" 
lem caufam, ct 4, 418. D. m. modo yp. x. cum Latt. Sb. fenfu tropico, 
it. p. 415. E. m. ,,ex Hef. ἔχεν p. χερσὶ, babebat in manibus** cf. 2, 894* 


*, 


LIBER I. CAP. IX. A. V. C. 935. CHR. N. 180. 349 
᾿ ἡμιγύμνῳ τὲ αὐτῷ ἐκκρεμὴς * doque ipfi dependula pera, 
| t) ἐγκρεμ. Par, I. et ἔγκρεμ. Pat. v. N. 


C. e. D. e., qui plur. fubft. in ealibus ponitur pro fing. plerumque , ubi 
quidem fermo ett de infirumento ac corpore aliquo tenui levique, ut 
una teneri manu queat, cf. Graev. L. Hef. p. 35. 1. v. 321. cum Ern. ad 
Hom. "14. $^, $68.» cf. v. 565., ut diferte ufurpantur promiícue p. χεῖρα 
et μ. χεῖρας, Cf. Obf. M. A. V. 10. p.210. e. it. ap. Fab. Aef, 16, 2. , ubi 
Hí. gloíflema Cod. Goth. χεῖρα male praefert meliori p. χεῖρας » cui fyn. 
pr.& τῷ χειρὶ» Quod et fupra habuimus e Luc., ap. quem c£ 1, 40. l. $t. 
᾿ἐν χερσὶ βιβλίον ἔχοντα , ubi in N. recte comparantur διὰ χειρὸς 2x. et μετὰ 
χεῖρας Ex.» (cf. Bg. ad Alc. p. τος. e.) uc ib. 2, 365. 1. g. de Orpheo μετὰ 
χερσὶ ἔχων τὴν λύρηνγ in manibus habens /yranr, cf. Hom. 'Ia. à, 724. in- 
zer manus £enen:, quod ibi procedic de capite mortui Hectoris, fed de 
διὰ χειρὸς D'Orv. Ch. p. 123. i., qui p. 451. m. de ἐν χερσὶν ἔχειν f. eivoa 
.tropica notione agens, phyficam non tangit, ad extremum argutatus in 
articulo ἐν ταῖς χερδὶν» led de noftra formula Fifch. ad Well. p. 375. €» 
tum de £axre. Stp. Th., Eur. Phoen. v. 1711. 1542. cum N., it. Fur. 
"Troad. v. 276. Bacch, v. 363. Ion. v. 217. Herc, F. v. 108. Call. h. L. P. v. 
.327., praeter fuperiora e Diog. L. ec Luc. , cum Ind., Suid. 1» 411. 1. 
£s ῥάβδος, Paculus, cum Stp. loco ex Epigr., it. 2, 221. m., pro quo 
caeteris profaicis ufürpatur βακτηρία , cf. 1π' ^. Thuc. Xen. Pol. Z., 
Fifch. The. Ael. V. h. ,g. fcipie, quo uteb -ilofophi** ex 10, τύ.» 
ubi fermo de Cynicis Antifthene ac Diogc , Arii. Kuft. et Hef. 1, 
680. e. β.» ῥάβδος. 


αὐτῷ ἐκκφ.) Sch. in ex. fufpenfus humero peram, pendula Ze humero 
εἰ pera , — π᾿ pera fufpenfus** partim e P., ied utrinque conftruens adi. 
cum dar. perf., ut S$rp. Th. modo haec ,£xx. depezdens , fufpenfus 4e. 
Herodi. l. t. 9. — z5ez, (e P.) — pendulus et penfilis*: et L. Ern. tan- 
tum ,pendulus, Zepemdens** quibus addit Lex. Baf. pez/f/is Stp. et. »»ἐκ- 
z.pera, ab humeris íufpenfa, pendu/a'* (ine auCtore, quem, praeter 
Noitrum, non tenui, et modo adhuc ap. G. Th. ;pezdu/us, ἐκχρεμὴφςφν 
quod pendet, (fed Bg. fine Gr. et tantum ex) Apul. crimes cervice de- 
penduli, — penfilis, κρεματὸςν quidquid pendet'* ar Stp. fufpenfus cum Grr. 
al., it. v. dependere ; ad quorum rationem Nofter fortaífis hic fuum ver- 
bale finxit, quod tamen deferit folenncm in v. ἐκκρεμάω gen., a praep. 
in v. pendentem, quem non aufim hic reftütuere corrigendo ἡμιγὔμνου — 
αὐτοῦ, quali confuíis iterum litteris, fed porius rectionem cum dar. in 
compof. ab ἐκ fuftineam ex illo 1, 7» g. πὶ. ἐκλάμπειν αὐτῷ, cum libri 
mnes nihil mutent, fcd £yxosuj; Pat., quanquam conítruéctioni cum 
dar. magis favens, non habeat auctoritatem, confufis caeterum γ et x 
quoque alibi. Verum et licer funere, abfolute ftare hic adi. £xx6. , tàn- 
quam epitheton fubft. z., ad quod c pr. repetendum v. yv, ut cumula- 
.tum eft a Noftro pron. αὐτῷ, proferente Stp. Th. tantum πο pera, feccus,— 
ap. Athen. — Crates Cynicus Demetrium Phal. ἐπεῤῥάπισε τῇ πήρᾳ τῶν 
ἄρτων“ cf. Ammon. p. 112. τῇ. zxez, — δέρμα τὶ ὠρτοφόρον, ^. Thom. M, 
p. 699. Suid. 3, 111. m. Ariít. Nub. v. 920. cum Schol. et Plut. v. 298.» 
ap. G. Th. cum Gr. n. ypellis, a collo ad lumbos pendens, — Cum ba- 
culo pera que fenex , Mait. — de plilofopho.'* 


* 


5$0 LIBER TI. CAP. IX. A. V. C. 955. CHR. N. 186. 


πήρα,) εἰσδοαμὼν ", καὶ vac curriculo ingreffus, et flans 
iv μέση vn σκηνῇ, τῷ τε τῆς in media fcena, poftquam 
χειρὸς νεύματι τὸν δῆμον κατα- nutu manus populo filen- 
σιγώσας, ,Οὐ πανηγυρίζειν 8. tium imperaflet, Jon /u- 


* u) Comma hoc erat in A. al. 


εἰσδῥαμὼν) Sch. in hoc v. cum Bg., fervantes eP'. tantum adv. unum, 
cum alterum repez£e plane liberum eílet, cf. 1, 7, 3. i. , non praebenti- 
bus fane Indd. et G. Th. feverum Lat. ,/zeurrere, éxizeézsi'* eo fcnfu, 
quo hic utimur, pro celeriter aliquo ire f. venire; ubi tamen non in- 
commodum, etiam quoad praep. ,,accurrere, προστρέχειν, ἔπιτρ., ad 
aliquid f aliquem currere** fprecum foitaífis et ipium, quia non haberet 
participium praeteriti, quod Bg. aflecutus fuo, contra dans praefens in 
14. «., ut P., e quo Sch. magis ,,quum corffitiffet in fcena** prorfus non 
tenente Stp. Th. v. εἰσὸραμεῖν Y. εἰστεέχειν» Íed modo fubft. εἰσδρομὴ, et, 
ic2eouz , quod fine auctore prolatum v. ap. Thuc., utap. Hef. 1, 1455. e. 
ἐσὸραμύλιξον, εἴσδραμε, ubi in Ν. et εἰσέδραμε», ut in N. T. A&. 12, 14. 
εἰσδραμοῦσα, quo caret L. Stock. , non item rel., in Krb. »ptfi quam in- 
tro cicurrerat** agnofcente etiam v. L. Ern. ,,£ere£xa, incurro* mihi 
non praeterea repertum, hicque, ut in loco facro, ítans abfolute, cum 
Notler proprie dicere debuerit, εἰσὸσαμὼν elc τὴν σκηνὴν» κοὶ τὰς ἐν μέσῃ 
αὐτῇ » ἴ. εἰς μέφην τὴν σκ.» κοὴ τὰς ἐν αὐτῇ 1. ἐκεῖ. 

τῷ τε τῆς X. y.) Sch. in x. v. manus zutu filentium imperans, cf. A&or. 
21, 40. — xarac. quum /i/ere iuffiffet popu/um nutu manus'* cum Bg. ma- 
gis, quam cum P.; ad facrum locum, t. ib. ad 12, 17., adhibente no- 
ftrum Pric., (cf. Exc.) etiam Loesn, Ind. v. κατασείειν, fed fine Vs., it. 
Stp. Th. 3, 781.1. , ubi tamen p. pr. cum Bg. phrafi; tenente G. Th. in 
fubít. cum Gr. n. ,,fignum, quod fit capice f. fupcerciliis** de z;anu adeo 
nihil, ec me quoque modo fubft. Gr. v. ex Ael. V. ἢ, ecLuc. , qui mutus 
hic etiam eft in motu , ut in Gs. membris jllis. 

οὐ πανηγ.) Sch. ad P. ,,ludorum z£empzs tibi ef? ** modo addidit pron. 
dat., quo omiífo, Br. contra e D. fervavit in vocativo exclamationem, 
cf. 1,6, 12. i. , fupplens idem v. eei, ac v. παν. reddens hic una tantum 
phrafi pro duplici δ. 4. e., tenentibus fane Lat. zoz ef? mihi zempus, pro 
non habeo, fed uc ἢ. l. fic, non habes tempus opportunum, f. non de- 
bes tibi tempus fumere, non potes tibi concedere tempus, cf. G. Th. 
in fubít, 741, 71. ,cempus eff, ut eamus ad forum , i. commodum eft 
ubi Ms. cafus alius eft e lapífu in litteris, aut e gloffa per comparatio- 
nem, cum ap. Notftrum fit quoque formula καιρός 2s: fine det. pron. cum. 
acc. et inf , relato σὲ ad v. πᾶν.» mom eít tempus nunc, fe hic in cele- 
britrate verfari, f. effe in coetu magno ac frequentia, cui notioni uni« 
verfae, tanquam generi, fubfint mox fqq. duo, ípe&tacula et vacatio 
ab opere cum laetitia; quanquam et de Big. notione confiftunt fimul 9£z: 
xoj ἑορταὶ» cum ἐμείξ etiam fint nomen generis, quorum fpectacula f. lu- 
di theatrales funt fpecies; reddente Bg. x»; per fyn. τὲ e P., fed renente 
Stp. Th. v. 5. ir, 1508. F. cántum Noftri fimilem locum, ubi copulatur 
fubit. utr. fed alio ordine, ad variandum ,l. 2. (2, 8, 16. e.) ἑορταῖς καὶ 
ϑέαις ἐπιδοὺς ἑαυτὸν, feriis et fpeclaculis 1. /udis deditus, (ubi rette prae- 


LIBER I. CAP.IX. A. V. C. 933. CHR. N. 180. 351 


σοὶ X καιρὸς, ἔφη *, Κόμμοδε, dos celebrandi tempus, inquit, 
νῦν, οὐδὲ ϑέαις καὶ ἑορταῖς o Commode, munc efi, meque 
»σχολάζειν. ἐπίκειται γάρ σου 9. fpelaculis feflisque vacandi. 
»τοῖς αὐχέσι τὸ τοῦ Περεννίου Imminrt enim tuis cervicibus Per- 


. x) Ms. Vi. es v. N. y) In Ms.Ba. v. ἔφη neque inclufum (), neque com- 
matibus, neque etiam κόμοδε. Marr. cf. alibi. 


miferat,) ut fpecacula ap. Lat. crebro pro ludis, qui fpectantur** cf. Ind. 
Fifch. Th. et Xen. Pol. Z. 
ἐπίκειτου A.) Nota, pluralem ay. de uno dici. Sic fere 8, 6, 18. Di- 
citur haec vulgo enallage numeri. Etiam Poll. 2, 136. videtur αὐχένας in 
plur. pro fing. ponere. Petron. faepe cervices pro cervix c. 54. 91. et 
94. et Liv. 24, 8. (e.) Cic. in Vatin. c. 2. (i.) et Suet. Claud. 30. Τὸ cer- 
vices olim plurale tantum , ut fauces, et, ut Varro notat de L. L. Vil. 
p. 87. etc IX. p. 142. fub fin. I. , Hortenfius primus dixit cervix, cf. Dav. 
ad Hirt. de b. H. c. 20. p. 760. Sic ap. Liv. 22, 12. (e.) Hannibal lin- 
guis immodicus, nifi cum Gron. malis ibi /izgue. — Sic co//a pro collum 
eít ap. Stat. 1. Silv. de equo Domitiani. Sic xówror pro κόλπος Luc. 16, 
23. v. Voff. Inft. Or. P.2. 1.4. p. 14$. Scilicet Praefecti Praetorio gla- 
dius non pro te, Commode, «ít, íed in cuum iugulum magis tendit. 
Quemadmodum olim, ex ipía lege etiam decemvirali, ius gladii atque 
animadveríionis in caput cuiusque civium populus Rom. fibi in folidum 
vindicaverat, maximisque fuis Comitiis Centuriatis refervaverat: fic 
temporibus Imperatorum poteítas gladii in principatus proprietate, et 
inter ea adeo, quae principi refervata funt, ceníeri coepit. Aliis vero 
magiftratibus ea poteftas non nifi Principis bencficio competere potuit. 
Inter hos principem locum obtinebat l'raefeétus Praet., qui, ut gladium 
Imperaroribus praeferre folitus, teftante id Lampridio, fic ipfe quoque 
ad munus fuum traditione nudi gladii a Principe auctoratus, ac velut 
inveítitus fuit, ut Dio oftendit in Trai., v. Hencl. Otium Wrat. c. 23. 
p. 186. fq. Leisn. 
De plur. pro fing., praeter fuperiora fubinde, dum e Nottro colli- 
p in unum Exc. omnia exempla eius generis et enallazes, interea 
ic laudamus Fifch. Prol. 6. de Vit. L. N. T., ubi p. 20. e. quoque de 
Joco illo facro in κέλποις agitur, nunc manfuri in fubft. noftro, cuius 
de Lat. v. G. Th., ubi 866, 42. monetur ,,diu ante Hort. fingulari ufum 
εἰς Pacuv. et Lucr.* fed de Gr. ne femel quidem Stp. Th. attulit plur., 
nedum, ut moneret de ufu iftius pro fing. , quo de nec notaram, qui 
aliquid diceret; ur et bic forte fit aliquid de Latinitate, cum per Indd. 
Gr. modo editus fit fing., cf. Ammon. p. 27. Thom. M. p. 129. Hef. t, 
632. fine N.; tenente Stp. modo in v. ἐπικ. imminere, — metaph.** 
cum altero Noftri loco, a Leisn. producto, ubi Bg. e P., ap. G. Th. 
(ut et affine zmpendere,) cum Grr. al., et fine explic. in tropico fenfu, 
h.l. i. 4. prope effe, certe non nimis procul, ob fqq., cf. Thom. M. 
P. 341. ἐπίκειμοη 4. ἀντὶ TOU πλησίον τινὸς κεΐμο ; nobis hic fufficiente Zün- 
em — über, Íed me, fine docta illa Leisn. antiquitate, (qua de cf. ad 
ampr. in Comm. c.6. e. p. 492. N. Salm. et Caf.) intelligente gladium 
Perennis de fica, qua ille Commodum interficiendum voluerit, et to- 
tam formulam, tropo remoto, pro infidiatur tibi Perennis, tentat vim 


552 LIBER I. CAP. IX. A. V. C. 953. CHR: N, 180. 


ξίφος: καὶ, εἰ μὴ Φυλάξη Yo. emns gladius: ac mifi 
»πένδυνον 7, οὐκ ἐπαιωρούμενον, CGUErIS periculum non imptn- 
»ὐλλ᾽ ἤδη παρόντα, λήσεις dens fed. iam graejens, te nec 
»AmroAoUusvog?. αὐτός, TE γὰρ, Y1. opinantem exitium oppri- 


2) Hic nuliibi comma, nec in Ms. Bg. 4) Ms. Ba. non difcrepat. Marr. 
nec Mss. rel, aut edd,, v, N. : 


inferre per gladium et ficam ;; fed Noftro forte refpiciente ad illam: de 
Damocle ap. C:c. narratunculam Qu. Tufc. 5, 21. m. gladium, e Zacu- 
nari [cta equina aptum , demitti ivft , ut jmpenderer z/ius beati cervi- 
cibus, et ap. Hor. od. 3, 1, 17. Zefíri&us enfis cu fuper impia cervice 
gendet, rel,, quae loca ignorat G. ΤῊ. 

εἰ μὴ Qv.) Bg. e P., nifi quod i(ius particulam quzZem, ad membrum 
οὐκ £z2:. libere adiectam, reiecit; tenente formuíam qua. x. Stp. Th. 
aliunde 2, 297. G. m. cuín Latt. etiam Bg., accepto adeo med. pro mero 
aC. quoque, cf. 1, 8, 13. e., fed ib. 1, 217. 6. »»ἐπαίωρ. — Herodi. x;9. — 
παρ.» per. 207: impendens, fed iam praef., i.e. ἐπηρτημένον'“ hinc fine 
numeris, fere e Bud. C. 1173, 25., ubi tamen modo eit fimilis locus 
Syneí., proprie ut fit paf. , ficut et Stp. cum L. Ern. praemittit Lac. 
paff. cf. Suid. 1, 800. e. ézgueeiro , ἐκρέματο, fu/pen[us erat, pendebat ; 
ut fimplex expon:t Hef. 1, 1669. m. ἐωρεῖτο» £xe., cf. Suld. 2, 65.1. ut 
Stp. cum Bud. non male comparat aliud iliud Gr. ,' ap. Hef. 1, 1339. 1. 
ἐπηρτημένην , ἐπικειμένην), ἐπικρεμαμένην. non coll. Suid. r, got. per ea- 
dem Gr., in Vs. impeudentem , imminentem, quae ducunt ad pr. $. ezí- 
x&o|, pro quo hic Nofter variat, fic, ur priori enunciationi haec fub- 
Jiciantur per copiam et exergafiam, ubi aptum fit noítratium febweben — 
über, aflumendo ad participium utr. pronomine c e δ. pr., íed, propter 
Íq. 72e. oppofirum, latius paulo capiendo hic v. £zz;ee. quam pr. ἐπίκιν 
pro non [τὰ propinquum , non proximum, et τοῖο οὐκ &zzig. pro Don 
procu! abtens f. remorum ἢ CE. fid 3 e Le 

λήσεις πολ.) Scribo ὠκολόμενος. Stepb. Exp. incautus opprimeris. Hic 
enim in P. defideratur, ut et alibi faepius, interprecis fides. Oxon. 

Sch. in. 4. te Zzcautum f. nihil tele cogitantem, exztism óppriet, πα 
ἀπόλλυμι. — fut. 2. part. ἀπολούμενος, periturus. Stp. legic azeaop. in ' 
dor. 2. qui periit'* fumens Lat. ilia prima, ut partum Bg. quoque, e. 
Stp. ad m. [.; cum Stp. renta(fec , uc ec Leisn., iam ad 15 1, 1, m. lectio- 
nem vuls., íervatam ad Luc. 2, 265- b. N. 9. e. cum Vs. ,,imprudens 
perihis* habente Stp. Th. tantum haec 2, 698. B. m. »lfocr. — λήσοσσιν 
ἡμᾶς τοσοῦτοι γενόμενο; τὸ πλῆϑοςν latebit nos, tantum eoru effe numerum, 
(tot sumero tuitfe eos, ev D. e.) Plato, λήσετε διαφϑαρέντες, imprudenter per- 
jbitis* ied p. 1274. e. fqq. nullibi proferente fuum ἐπολόμενος, fed fub 
V. ἀπόλλω fut. ἀπολῶ et pafl. ,,ἀπολοῦμοι , perdar, perió0, — frequens — 
fut. temporis participium ἀπολούμενος , perituru:, (et poft varias Vs. alias 
p.íg.i) Reperitur autem alicubi et alio modo ufurpatum, videlicet 
tanquam participi naturam retinens, et praefentis temporis, non fut. 
(deinde F.) ἐξαπόλλυμι f. ἐξαπολλύω, — pall. ἐξαπόλλυμιιν, *- unde — ἐξα- 
πολέμενος““ Ícd fine auctore; ut tamen per fe bene habeat, cf. Fifch. ad 
Well. p.270. ε- 14. »»ὐλλύω, — med. part. aor. 2. οὐλομένην» (et in L. N 
T. p.289. 1.) ἀπρλλύω f. ἀπόλλυμεν πο med. aor. a, part. ἀπολόμενος ν qui 


uu 


͵ 


' LIBER I. ΘᾺΡ. ΙΧ. A. V. C. 933. CHR.N. 180. 353 


— ρένταῦϑα δύναμιν ἐπί σοι P καὶ mel. Nametipfe hic copias ad- 


ηχεήματα ad eit n C, οἵτε zai- ver[ustepecuniasque colligit, e 
»δὲς αὐτῶ ὁ τὴν Ἰλλυρριὴν σρα- filii eius Hlhjricos exercitus (οἱ 
τιον 9 ἀναπείθουσιν. εἰ δὲ μὴ citant. Quodfi non praeveuie : 


τ b) Ms. Ba. ἐπὶ σοὶ cf. I, 6, Ig. m. cum A. al. c) Hoc comma erat in Ps. 
al. pro punéto À, et colo Stp. rel., v. Ν. d) αὐτοῦ Lugd., v. N. | e) Οχὶ 2. 
$garíav pravo accentu. : 


, 


periit Luc. 11, $1. ,,et adeo Stp. conie&ura grammatice quidem re&ta 
fit, at hic non neceífaria, cum, ipío Stp. I. 1, ftatuente, vulg. fut. pro 
praef. fumatur; unde v. Azv9. copulabicur cum praef., ut alibi, non 
modo ap. Noftr., v. r, 1, 1. m., fed etiam ap. alios, cf. Xen. Bach. Lyt. 
Or. R. V. 5. p. 128, p. et Dein. 661, 6. λήσομεν — ποιοῦντες, CÉ. 759. po 
ap. quem tamen et cum perf. 345, 5. it. cum aor. t. 494) p. 930, Io. et 
cum aor. 2. 72, 15. 203, 9., cf. Ind.. Luc. cum Z Xen. Pol., ubi et 
cum praef., ut et in Ind. Cyr., qui aor. uterque in aliis quoque v, v. 
pro praef. valet, ab ipfoque Srp. l. L. in exemplo primo γενόμενοι per 
praef. redditur, fed ct adco, uc praef. , ufurparur pro fur. ; unde vel fic 
ad vulg. reditur, ubi fane etiam in aliis linguis feníus requirit fut. tem- 
pus; quod tamen non neceífario quaerendum in participio, cum iam 
adíit in v. a4c. , quod v. cum particip. perfpicuitatis ergo vertetur per 
adv. cum fut., v. c. £mopinanter , inopinate feribis , occideris, morieris, 
f. praeter expeCtationem ac fubico; ut et Stp. l.l. vertebat ante exem- 
plum alterum e Plat., cf. Suid. 2, 443. m. 44ec, ἀγνοήσεις ,» ignorabis, 
amprudens aliquid facies , (f. patieris,) λήσεις σεαυτὸν τὰς πόλεις ἐκκοκκίσας» 
imjrudens urbes zuas vaftas— reddes ; quanquam ibi eft v. cum acc. perf, 
ex Arift. Pac. v. 62., ubi v. Schol., nihil tenente Ὁ. Th., quam in v. 
epinans formulam Bg. e poéctis. 

αὗτός Te) Cum hoc τὲ referatur ad focium in o? 7e: melius poft ἀϑρ. 
fiat comma, cum et parricula γὰρ pertineat ad [4. membrum; unde fe- 
ries arctior fit, ipío fic diftinguente Bs. , qui interiectum zz) e P. ite- 
rum per τὲ fyn. reddit, ut relata illa magis appareant, nec per tertium 
et obícurentur; tacente Stp. Th. v. 49e. cum pr. zi, quae et h.l. cum 
dat. perf. pro acc., ut diferte r, 1a, $., b. l. pro κατὰ, cf. Stp. 1, 1210. 
F. m. fqq. et Hef. r, 1386. m. ἐπὶ σοὶ, κατὰ σοῦ, reddente Bg. eP., fed 
in xe. aliter, quam 6. 2. m. 

cf τε παιδ.) Neglectum a D. dat. pron. z. cum v. ἂν. iungit Sch. ,ffeZe- 
re laborant; foZcitant in partes eius exercitum'** dum Dig. regit cum pr. 
fubít, z., per exquificam rationem, pro gen., cf. r,7, 6., ut variarit 
Nofter pro $. 3. οἱ z. αὐτοῦ, unde forte lectio ed. Luzd. fluxit; nefcien- 
te me cum Stp. Th. talem dat., qui per fe ille commodi effe queat, in^ 
V. ἄναπ.. quo variatur pro $.2. e. £zosze», unde Bg. e P. fequitar no- 
tionem in malain partem, ap. G. Th. ,,animum a fide et firmitate atque 
conílantia abducere, et corrumpere adeo conari aliquem** argutante in 
hoc Lar. Stp. Th. 3, 127. i., nec comparance hoc Gr. comp. cum fimpl. 
πειϑ..» quod alibi diximus valere pro trahere in partes fuas, quocum con- 
iunctum eft aleerum, uc h.l, allicere ad deficiendum a Commodo ; mu-. 
tante Bg. etiam cum P. numerum in sg. , quo variat Nofter tum pro pr, 
ὃνν.», tum pro $.3. m. τῶν 'IAA. σρατευμ. 


Z. 


354 LIBERI. CAP.IX. A.V. C. 933. CHR. N. 18o. 


οφϑάσεις f, διαφϑείρη. “Ταῦτα 12, atum de de efl. Haec 
, 7 ^ 3, € , e 

εἰπόντος αὐτοῦ, εἴτε ὑπό τινος locuto illo, five forte quadam - 
δαιμονίου τύχης ἐπειχιϑέντος, divinitus compulfo, five id 


" f) Ms. Ba. φϑάξης Ve N. 


᾿φϑάςεις) Ms. φϑάσῃς iterum lapfus in litteris, aut gloffa, ut εἰ et εἰ μὴ 
ftec cum coniunctivo, ut alias, deinde non cum indicat. fut. , quod 
rectum tamen, cf. Ind. Xen. Z. Pol. et Cyr. ir. Bach., unde fumferit 
librarius fuum pro aor. f. fut. coniunct., quod faepe pro altero fut. in« - 
dicat. 2 librariis pofitum , c£, Eifch. ad Well. p. 174. m. 401. e., nihil 
ut definiatur e P. ,,7/// — praevenias* quod tum Ms. aor. fuerit, tum 
vulg. fut., cui praefens coniunct. interdum fubítituimus, cf. 1, $, 16,» 
in vulg. etiam cum Mss. rel. manente Dg. , quocum plane Sch. in fq. v. 
$sQS., ubiStp. Th. modo 4, 141. Ἐν e. ,,pallim ap. hiftoricos, et. no- 
minatim Thuc. Z»terficio, iidemque (ρα) διαφϑείρεσϑοη. interfici , it. 
fimpl. mori** fine loco ullo; quorum illud de act. tantum repetit L. Ern., 
fed de ρα, ea notione v. Ind. Xen. Bach. et ad Hef. r, 974. N. το. Schol. 
Hom. ,3:443£002:, διαφϑερεῖν ἀπολέσει“ unde pail. noftrum fit i. 4. $. pr. 
&monécSo,, per variationem , et compof. i. 4. fumpl., c£ L. Ern. οφϑείρο- 
f »-pereo** Hef. 2, 1503. m. φϑείρετου » — amóAAvre4, €t Contra Suid. 3, 
- 616. m. φϑεῖσθοη » διαφϑείρεσϑοη corrumpi» perdi, non coll. ad Hef. 2, . 
1304. €. Q9íc9oq, dAÉco4 » 1. €. periifJé , T, perire, pro ὀλέσϑοην nifi fic fta- 
tim corrigendum; pertinente Bg. phrafi vcl ad variandum, vel ad adiu- 
vandos noílrates ; unde et Vern. vet. , fo wird es gewifilicb um dich ge- 
than feys; pro quo tamen habemüs, fo ὁ du ver/obren; formulam Bg. 
non explicante G. ΤῊ, v. a&us 219, 34., nec Inttp. ad Ter., quae i. q. 
P. hic occia;/7 et δ. pr- perizfli, quanquam copulantur im motu animi 
operimu:. | ACumefl, — alum efl de me. — lam morior** cf. Weft. ad Ter. 
Ad. *,2,26. Denique Bg. libere in εἰ δὲν ubi vel εἰ modo reddiderit, 
vel fimul 32, quia folent quidam pron. relativ. vertere fimul. per partis 
culam adverfantem , v.c. qu£ per fed 15. 1s autem, ut et quod. per fo- 
lam partic. talem, cf. G. Th. 55, $5. cum Hor. Turf. p. 890. e. Nr. 30. 
et Schell. de ftylo,Ind. v. quoZ ante /£, nominatim p. 361.1. 441. e. it. v. 
qui e p. 289. i. 312. Nr. 5. etc. 
ὑπό Tw.) Sch. in ,,Swip. divina forze, cuv. forte quadam: divinitus huc: 

impulfus, ἐσ. impulfo forzc** partim e P. , ut Bg., qui tamen fuppletum 
ab illo adv. ὄπα, pro ad id f. ad eam rem, non reperit ,, ut Stp. Th. 1, 
897. 6.» non item 3, 1451. B. e. , qui nefcit v. iz. paíl. , pro impelli, fed. 
comparat ϑείην τύχην Herodoti 1, 896. 1., fed et ib. aliorum ,,7vxs Seígy 
forte quadam Ziviza, (quibus Lat. hic ufurus eram) τύχη ἐκ τοῦ ϑείου; — 
τύχη δαίμονος“ quae poilr funt fyn. et prior gen. periphrafticus idem 
cum adv. Bg., qui (cum Nofter in mente habuifííe videatur Lat. fimul 
divinum fatum, 1. deorum auCtoritatem ac voluntatem, cf. 1, $5 13. 1.) 
fequitur lectionem ap. Liv. r, 4. i. vulgatam, quam deferit Bauer. in Chr. 
et G. T'h. cum Gr. n. 720, 76, forte ,qgvadam , an «rvinitus, (ubi forte 
nilul, quam fortuito f. cafu, fed cum Gr. al.) — qwi ad i//a arma faro 
fumus mefc/o quo rezp. milero — compu//£** et in altero v. nihil, quam 
fententia profanorum fimilis o95, $3. e Cic. p. Mil. f eum «ii immor. 
tales /5 eam menzcm impuliffent, 4 rel. τ 


É ^ 


LIBERL CAP.IX. A.V.C. 933. CHR. N. 185. 355 


- € , 4 . * Rhe 
εἴτε καὶ τολμήσαντος, ἵνα Oéfa»'aufo homine, ut gloriam 
Ἢ . - 
ἄρηται S, πρότερον ἄγνος καὶ auferret, prius ignotus ct 
3 ^ 2, € 2 / - ὃ 4 
ἄσημος ὧν, εἴτε καὶ " ἐλπίσαν- obfcurus, five etiam fperan- 


g) Hic comma fuit in Ms. ba, cum A. al, pro coloStp. rel. ἢ) Ms. Da. 
εἴτε xm. , V. iN. : 


εἴτε x. τολμ.) Bg. e P. omnia, omiífo καὶ, pro etiam, tum addito pron. 
non tantum rei αὐτὸ f. τοῦτο, fed etiam perl. αὐτοῦ, quod tamen deinde 
iterum mutavit in fubft. aliud, cf. 1, 6, 21. 1., ut contra Lat. Pozo et 
vir ponuntur pro pron- demonftr., etiam Gr. ἀνὴρ et ἄνθρωπος infra; ad 
V. ToAp. üt fuppleas praeterea διὰ τοῦτον vel fimile quid caufale, ob fq, 
fy&, ante quod er Lat. faepe omittunt propzerea; deferente Bg. med. vim 
v. zig. , a P. oftenfam, fed vicinius reddente, cf. lib. de V. med., et 
formulam xenenre Stp. Th- tantum: t, 208. B. m. fineauctore, et E. cum 
Bg., cf. 1, 55 24. e. ad δοξ. rre éesa don y pro quo compof. variatur hic 
per fimpl., cf. Suid. 1, 308. 1. Zeze3o, dn ivéyuac oA. 4 λαβεῖν, repore 
tafle, accepif/^, non' coll. ad Hef. r, 512.1. et $26. 1. ἀρητοι, ἐπενέγκητοιν 
non aliunde me nofcente formulam Gr., nifi ex Lat. et affinibus fubit. 
ap. Stp. e poétis, unde δά 14. adi. Zyw. nihil notaram, cf. ad $. 3. i, 
λανϑ. e Luc. cum Ind, alio loco de perf., it. Fifch. The. ac L. N. T., ubi 
Sch. delerit P. ,,/zcogzitus , non celebris, Ze. non infignis vir quod 
pottr. affert Stp. Th. 3, 765. E. hinc fub ,,Ze. o/fecurus, 1. e. ignotus, 
ignobilis, qui infignis et praeclarus non eft** e P. dans notionem, nec 
alium locum de pcrf., cf. ramen Plut. Hf, 7, 19. cum N. et Ind., fed 
cum adiuncto ap. Abr. Dil. ΤῊ. p. 189. e. ;,Chzyf. οὕτως ἐν &c. καὶ ἐφα- 
yac'* ut Ind. Fifch. Pal. ,,Z/e cx Zc., non 7729645, i. nobiliffimus et 
clariffimus'* it. cum praep. ap. Eur. Herc. F. v. 349. Zv4e δ᾽ οὔτ᾽ dc. οὔτ᾽ 
ἐπὶ χϑονὶ, οὔτ᾽ ἐν θεοῖσι", vir hic non eft obfcuras, cf. Suic. Th. p. $45. e., 
ubi et Gl. ἐσ. ignobilis. — Aliae igsobilis, ἄγνωτος ν΄ ἐσ." fed Suid. τ, 
349. €. ἄσημον, τὸ δυσγενὲς, — κοὶ ἄσημος, ὃ Vysvzc, Cum Latt. priori- 
bus, non coll. ad Hef. t, 568. e. ὠσήμων, ἀφανῶν, ἀγνώφων, et 2, 808. €, 
oix ἄσημοι, ἐπιφανεῖς, de noftra ratione, nec per fuperlat. et emphafin e 
negativis; ut appareat, hic copulaci utr. per copiam fyn., nobis ss/e- 
bannt — unberübmt , ap. G. Th. $23, 3. 16. ,obícuri Zomines , i, iznobi- 
les, (etin hoc) ἄσημος , γώνυμος » incoguitus, (ubi ἄγνωτος,) ignotus, 
(ubi ἀγνὼς» ἀγνώριξος,) vilis.** 
εἴτε καὶ) Ms. omiffum x»;, pro etiam, ut alibi, at h.l.» in tripliciad 
fe relata particula εἴτε — εἴτε καὶ "-- εἴτε καὶν Tublato x24 fecundo, cum P., 
qui adeo, cum primum xoj ab eodem oppreffum habuerimus in N. Pre 
nudas dedit trcs εἴτεν quas et plures reperi fine zj, ut et bipas, cf. Ind. 
Xen. Pol. Z., ap. Dem. 432, 19. Aefch. Fifch. 2, 19. 1. L. N. T. Schw. ec 
Hooz. Op. p. 366. íqq., ubi p. 368. Nr.7. c Dern. εἴτε — εἴτε καὶ, in fe- 
cundo membro cum xoj tantum, quale quid er ap. Stp. r, 1103. A. m,, 
non mihi reperta iterum ratione huius loci, nifi infra ap. Noftr. fenícl, 
nec Ms. illa εἴτε — εἴτε κοὴ — εἴτε, per folum xo; in medio membro, uc 
tamen per fe procedat x»; duplex, in fecundo ac tertio membro, quod 
ec Mss. fervant rel., nihil ferente G. Th. in /z& et //ves at Hor, Turf. 
p. 1000. Íq. tantum //ve — five etiam, et //ve — ffve — five etiam, quae 
eft forma ΒΡ.» in v. i»z. tempore P. deferentis. 


356 LIBERI. CAP.IX. A. V. C. 933. CHR. N. 180. 


τος, ἀμοιβῆς μεγαλοδώρου te, praemium ingens ab 
παρὰ τοῦ βασιλέως τέύξε- imperatore fe confecuturum ; 
σϑαιΐ, ἀφασία τὸν Κόμμοδον ftuapor Commodum occupat: 
καταλαμβάνει *. καὶ πάντες 13. omnesque ut fufpicantes 


1) Ms. Β8, τεύξεοϑαι mag τοῦ βασιλέως A.» fed Ms, Vi. τεύξαοξαι παρὰ T. Fas 
fed poft τεύξεοσαι edd, omnium, erat colon in S:p. a1. , at pun&um in Bc. 2. 
k) Coion hic in Stp. et al. 


duoi. μεγ.) Bg. e P. peromnia, nifi quod de fuo explet iterum pron. 
ἑαυτὸν ad v. τ.» Tefpiciente huc, opinor, Stp. Th. 1, 391. E. in. Zu. 
compenfatio , retributio, in bonam et malam partem. — Α P. ap. Herodi. 
redditur etiam praemium fic modo fine numeris, ct. Ζοί. 4, 40, 9. e. 
τὰς παρὰ TOU βασιλεύοντος ἀμοιβὰς πφοςεδέχετο . αὖ imperatore praemia 
Quaedam expectabat , quo cum Lat. ett etiam in loco ap. Suid. 1, 145. m. 
ἀμ ϑαυμαςὴν ἐφέρετο, praemium admirabile confecuzus eff, non coll. ad 
Hel. 1, 279.1. 281. 1., non tenente Stp. adi. μ. de re, pro magnus, fcd 
1, 10902. A. e. fq. de perf. ac praeterea hoc "mom 6v, τὸν 
Íplendidum e£ masnificum muzus, v.l. ex Herodiano* quod non 
eít ap. Noftr., fed forte. du&um ex b. l, fumto duplici genitivo, 
quafi ἀμοιβὴ μεγαλοδώρου effec retributio 1. praemium magni Zoni Í. magnae 

multaeque pecuniae, pro ἀμοιβὴ μεγάλου δώρου, ut tamen neutrum "hoc 
pro fübít. non repererim, nifi in L. Baf. cum Stp. Lat. et auctorirate 
»a»pud Herod,* nec in L. Ern., fed adi. noftrum de perf. ap. Luc. et 
Arift. Kutt., comparans id adi., pro magnificus et magnus; (cui par Bg. 
e P.) cum μεγαλόφρων 1, 3. 2. 6.5.0 quod fimiliter a perf. ad rem transla- 
tum pb univerfo, pro μέγας; habente Stp. in v. z. 3, 1441. F. m, et 
p. fq. C. a&. cum pr. παρὰ et Lat. Bg., fed p. pr. G. i. fut. zev£. modo 
cum fyn. pr. ὑπὸ», quod eum noftra praep. iterum v. ap. Dem. 5.40, 4. 
$13. 17. coll. Ll. 10. fine Ind. et ap. Xen. Cyr. 1, 6, 10. m. p. 166. pen» 
cf. Z. ind. ct Hef. 2, 376. e. fine N., ct ap. G. Th. 1171, 75. v. confequi 
cum Gr. τυγχάνειν», fed per aliam explic., quam hic, pro accipere et 
impetrare. De Ms. aor. pro fut. cum v. &Az. habuimus alibi, fed ut 
hb. l|. cum P. etiam Mss. rcl. ma neant in fut., «c error modo in litteris 
inciderit ; ficut Ms. Da. alius ordo in v. ec inf. locato in medium, re- 
currens quoque deinceps, debetur librarii libidini ad laeviorem fortaffis - 
orationem , in vitato fic hiatu, 'et quia etiam alias ap. Gr. et Lat, ver- 
bum et inf. non folet claudere agmen, fed medius ire. , 


ἀφασία) Loquendi impotentia. Oxoz. S. Emp. Hyp. 1,20. 2, 16. Leiem. 
gi et fub N. Ox. ,,C. M. V. 110.* cf. ad Hef. 1, 636. e. , non coll.Suid; 

» 391. it. Schol. Ariít. 'Th. v. gir. cum Eif., ubi, P. deferto, Bg. cum 
Sch. et partim e Stp. Th. 4, 53. 1. ,,(tupor, quo vox et fermo interci- 
pitur, f. quum quis neícit, quid dicat. beiodi ἔχ. ἄ.-- κι haefitat, et 
neícit, quid dicat** ubi deide tantum loca e Noflro, niti illum e Plat. 
referas ad eandem notionem , qua de v. ad Hef. l.l. duo alia ex Eurip , 
ubi cum Bg. redditur in ed. Barn. lph. in A. v. 837. et Hel. v. 555: 
ἔκπληξιν — ἀἐφασίαν τὲ λιν admirationem et fluporem ; quorum prius ett 
quodammodo fyn., üt Stp. comparat recte Hom. ἐμφασίην quod Schol. 
exponit, ἀφασίᾳ, ἔκπληξις y ἀφωνίαγ Cf. Hef. 1, 292. i. et Suid. 1,148. m. 


^ 


, 


LIBERA. CAP. IX. A. V. C. 935. CHR. N. 180. 357 
ὑπώπτευον μὲν τὸ λεχϑέντα, quidem aliquid illa dicta acci- 
piebant, nec tamen, quafi 
crederent, prae fe ferebant, 
κελεύει δὲ αὐτὸν συλληφῷϑή- 14. Iubet autem eum com- 
ναι ὁ Περέννιος |, οἷα «δὲ μεμη- prehendi Perennius ut furio- 


, ^ 
πιτεύειν δὲ οὐ προςεποιοῦντο. 


I) Ms. Ba. περέννιος" οἵα δὲ ueu. , fed pun&um in A. cum B. 2. R. , uc nihil 
in B. r. R. cum Ms. Bs., v. N. 


ὑπώπτευον) E P. totam δ. hanc fumfitStp. Th. 2, 1391. F. m. (et nomie. 
natim) «ea di&ta fufpicabantur'** quae fevera, ut et haec fufpe&fabant illa 
dia, f. fufpe&a habebant, f. fufpec?za omnibus erazt, tamen fane fue- 
vint obfcuriora; ut Bg. re&e difcefferit; quanquam ad noftratium inge- 
nium valuerint potius haec, ;» dictis i///s , f. fuper 1114 Zia fufpicionem 
bauriebant, bey diefem Worten; quia h.l. ὑποπτεύειν τὶ eít, in re aliqua 
mali quid cogitare, f. de re ac fuper re, et fufcipere cogitationem malt 
fcelerisque cuiusdam, it. fecundum di&a illa opinari ac cogitare tacite, 
fecum aliquid mali imminere, f. putare, dicta illa minari et indicare 
"aliquid mali, fceleris, infidiarum, f. propter illa dicta cogitare, Peren- 
nem aliquid mali in Commodum moliri; quibus par illud G. Th. in v. 
Bg., cum Gr. n. occulta opinione aliquid malum putáre imminere** 
Commodo; cf. de Bg. in artic. τὰ cum particip. per pron., fere e P. 
1; 8, 15.» fed in καὶ per fyn. τὲ Bg. de fuo iterum ; ut zzv. h.l. reftricti- 
ve, qui pracfentes erant in theatro, praeter Commodum ac Perennem, 
f omnes reliqui, quo de fupra, quo redit P. caezer?, libere addentis 
: illud zo» de s:5i/o, i. non fine caufa, et μὲν cum δὲ mutantis in clario- 
res conceffivas ez// — tamen; unde Bg. partim, qui in fqq. eundem de- 
ferit e noftratium plane ratione, leviter immutato ordine Gr., quaft 
eílet, οὐ 7p. δὲ mis. l. οὐδὲ πρ. πις.» adhibens iterum formulam fuam Lat., 
cf. δ. 1. m. , accepto v. ze. pro indicare, declarare verbis ac vultu; ut 
pateat hic latius, quam r, 6, 8.; qua ratione Bg. fimul expreffit neg. οὖ» 
aliis Inctp. fere peremtam cum hoc v., cf. Stp. 3, 440. i. pro Ziffrmu- 
lare, (ut hic P.) dicunt μὴ ze.** e Bud. C. 405,23. , qui addit ,,dr. et 
cà πο. (1340, 19. 4.3.) μὴ ze. fimnulo non, h.e. diffimulo* quo Lat., it. 
per /Pulzre fime neg., reddunt etiam Vig. p. 442. 1., ad Thuc. p. 198. 
N.72. $73. N. 92. cum Abr. Dil. p. 215., lib. de V. med. W. p.37. F. p-- 
30. e. 443- m. »frequentiffimum eft hac notione in Herodiano* finelo- 
co, Ind. Ael. V. h. Fiích. The. ες Pal. it. Xen. Mor. 'A;g. cum Cyr. it. 
Z. et Pol. cum Bach., cum Bz. etiam, ut eclnd, Dion. Czf. crib. p.993. 
N. ad $. 99... fed cum neg. íine Ind. ap. Dem. 59, 26, 104» 4. 147» 14- 
'Thom. M. p. 753. Suid. 3, 197. 1. οὐ μὴν προζεποιή3:» ἐντὶ τοῦ ἐφανέρωσεν» 
ἐνεδείξατο, 204. e. Hef. 2, 1050. m. 1044. m. N.31., ficut in hoc v. cum 
inf. tota res poteft inverti, ut neg. videatur pertinere ad inf., 7e. δὲν 
οὗ σις., quod noftratibus aptiffimum, 4oech thaten ΜΡ, als avezm fie es 
nicht g/aubten , tamen et alterum habentibus, 4oc^ chaten μὲ nicht, als 
qpé5n. rcl. 
κελεύει) P. deferit Dg. tum ordine fevero, per nominativum in fine 
enunciationis et finitum v. in fronte, tum in fubfüituto nomine pro 
, pron. zr. , cf. δ, 12. 
οἷα δὲ) For. xod οἷα δὴ sept. Steph. Quam audaciíl;mam coniecturam, ab ifto 


! 
΄ 


REALE 1 NASA TE 

3538 LIBERI CAP.IX. A. V. C. 955. CHR. N. 180. 
νότα " καὶ ψευδὴ λέγοντα " fum ^ et vaniloquum, igni 
m) usuwy. fic fine Iota in B. 2. R, al. n) Comma hic abfuit modo in Daff, 


verbis Lat. datam ad m. P. , fed nonab Ing. probatam, repetiit Sch. fine crifi 
in v. 22, praemiffis ,,0j. δὲν ac pro** e P. , quem, ficut et Stp.rem, deferit Bg., 
aufus tamen copulam que interferere ante alterum inf., fublato δὲ, quafi e iq. 
dyllaba ue ortam effet, αι δὲ illo in δὴ cum Stp. mutato, pro fcz/Z/eez, nec ta- 
men in Vs, expreffo; certe ut pendeat comma in Ms. Bg. poft ey. a à? hoc 
ciccto, quod ille non animadvertit, pro τὲ hic flare, ut tamen iam 
oftenderat P. fuo ac, intra inf. utr. pofitum, ut rectio effec, ὁ δὲ ITee. 
XPA., αὐτὸν GUAA. Kod y οἷα μεμ. κ᾿ ψ. APy.» T. πάρ.» Quod noftrum καὶ He- 
rodianus cum δὲ commutavit, forte ob mox idem κοὶ poft teu. ; unde 
omnia videntur plana, et poft ey. comma fuüblatüm a nobis, ut magis 
appareret, δὲ cohaerere cum inf. fecundo; fuper οἷα hinc tacentibus 
Stp. ΤῊ, Bud. C. 1372, e. aliisque, ad t, 3, 5. laudatis, fed Sb. Ind. ex 
h. |. vertente ,,0/. δὴ» ve/uti'* qui adeo, ut alii, δὴ non reddeas, cf. ib. 
coniecturam Stp. ex parte ampletitur; ubi neceffario et xo; Stp. fufci- 
piendum fit, fi feries orationis atque conftructionis fibi conítare debeat, 
quia alioqui alter inf. fequitur per afyndeton, quo hic non opus, ut 
nec ifto δὴ poft ciz, quod folum occurrit faepe, eftque nihil, quam ex- 
quifitum neutrum plur., pro fing. οἷον. et utr. pro adv. aliquo, et 1. q. 
ἅτε, ὡς, Lat. qu4//, et Sb. illud, et Bg., rel., cf. 1,3, 5.» quibuscum 
additur participio hic etiam. Tum, fi illi poftponitur 34, aut δὲ etiam: 
€ contextu femper iudicandum eft, quid ifta fubiuntta fibi velint. "Nam 
ab initio quidem enunciationum, poft punttum, δ eric igitur, et δὲ 
adverf. euzem, íed in media oratione δὴ fcilicet , ot δὲ i. 4. copula τὲ i 
x2j, ut bic, Quem quafi canonem interpretandi qui adhibirurus eft in 
legendis fcriptoribus, is fenfum ubique reperiet commodum. | Sic ap. 
Herodt. 1, 61. p. 29. 1. 46., ubi, poit punctum, ab initio eft οἱ, δὲ παίδων 
A., non male vertitur veru quum , quia οἷ.» ut Lat. quippe, ut, w£potes 
mutari poteit in caufalem πη, cum, quia, in prunis, ubi ponitur 
cum particip., ut ib. quoque ; ubi et libere Lat. vertm praeponitur, pro 
feveris quum vero. Sed ib. 1, 66. p. 31. 6. oi. δὲ non bene Vs. ex qiüs 
pro μὲ vero, f. fed utpote, et 2, 28. p. 113. 1. 36., ubi eadem res, quae 
noftto loco, videtur efle, ut oi. δὲ fter ix oratione media , íi fumatur, 
κατωνοέειν habere poft fe primo ἐούσας particip. pro inf, deinde fimul 
etiam alium inf. μη àvac2»4, ubi adeo rece N. Valck. à? tuetur contra 
Gron., ubi Vs. quippe, íolum cix exprimens, fed Vig. p. 121. ex iito 
loco ;ox δὴ — utpote eutem** quod eit potius oí. 32, male etiam con- 
verfum ib. 1, 189. p. 89. 1. 35. , at recte 3, 25: p. 206. l. 52. fed ve/uti, ubi 
et οἷά re V. L., e cloila, ut pro οἱ, δὲ aliis in locis potius legendum ci 
δὴν» pro grpote fcilicet , cf. D'Orv. Ch. p. 461. m., quomoco intelligo ec 
loca Ind. Dion. H. S. T. 1. ct ap. Abr. L. Ar. p, 70.'e., cuius locus e 
Thuc. 8, 84. p. 555. l.2. 4 redditur, fed prior ὃ Xen. Cyr. in Ind. Mor. 
utpote, at in ed. ΤῊ. V. r. p. 17. »£ ,' ubi cum particip. ,. vertendum li- 
bere quia fcilicet , cf. de οἵα folo, fine δ, Thuc. a, s. p. roo. l. xit. Vs. 
quippe quod , pro fimpl. 7402, i. quia, fed de ciz, pro οἷον» cf, ad Luc. 
2,59. 1. 36., ad cuius locum v. Fitch. Anacr. 4 7p. 1208. 8. 

μεμῃν. A.) Sch. Ψ, ολέγειν, falfa dicere'* deferto P., unde, vel etiam 
e 5tp. ad m. P. ,/ mutet Bg. participia in adi., (ine neceffitate, fed tamen 


b 


: 


LigER L. CAP. IX, A. V. C. 933- CHR.N.189. 359 


Ud παραδοθῆναι. ὁ μὲν δὴ que tradi. lle itaque in- 
eucíeou παῤῥησίας τοιαύτην tempeflivae libertatis tales de- 
ὑπέσχε ium. οἱ μέντοι περὶ τς. ditpoenas, Quiverocirca 


in ροξτ. cum vicinitate quadam in compofitione et notatione; monente 
'Sitp. Th. aliunde 2, 768. e. re&e in notionem v. μαίνεσϑοι aliquando ac- 
cipi pro zagaQoovel , ficut et furere et infanireap.Lat., et tam de dictis, 
quam factis, ufurpari** ut ἢ. 1. fane eff, non compotem effe mentis co- 
gitationisque, ac neícire, quae loquaris et agas, et proinde loqui aegri 
Íomnia ac res vanas; unde ítatira fubiicitur jj. A. zrerdacia, falla Joguen- 
dem; non proferente Stp. 4, 716. e. i. neutrum fic fine articulo, fed cum 
eo tantum ;,,7à 4. λέγουσιν» ἢ 742494 qui in 144. ad Arift. Eq. v. 64. 
poterat uti illis Suid. 3, 702. e. γψευθῆ, ψευδῶς y καὶ i3 ὀνόματος , intere 
dum adverbialiter accipitur pro fa/fo, it. pro nomine (adi. f. fubft, 
«tiam) ponitur, et fignificat falfa Í. fidlat* ic. mendacia Τα, non coll. 
3d Hef. 2, 1576. i., copulante Noftro perf. usu. pro praef. cum praef. 
Asy., cf. Suid: 2, $29. e. μέμηνε» μαίνετοι » infanit, furit, ubi et finelo- 
ta, quod Stp. ΤῊ. fervat, fed variat etiam alibi, cf. Luc. 1, 225. 1. 3.» 
ap. quem tamen faepe editur cum Iota, v. Ind. et ap. Phil. in Flacc. p. 
751. F. m. τὸν μεμηνότα φυλλαβωῶν», illum infanum conicere im carcerem ; 
in fq. formula nihil ferente Stp. Th., nec G. Th. formulam Bg., ubi 
tantum in fubít. ,,Zzre ulmos igzi» i. imponere foco'** quod fimplex et 
Gr. habent, v. c. Dion. H. S. T. 1. 364, 40. τὸν xá&ezxa m. δοὺς.» caftris 
incenfis , ec 619, 2. , cf. Ind. v.s. , ubi factum id in rebus, ut ap. Noftrum 
Éepulcurae cauía fucceffores dicuntur imperatorum mortuorum παραδοῦ- 
wed τὸ σωμάτιον πυρὶ 3» 15, 16. 4) 13» 16., fed ap. Zof. 1, 65, 6. ty. — συλ- 
«λαβὼν — παραδέδωκε Φῶντα τῷ πυρὶ, cum artíc. fine difcrimine, quem comes 
prehenfum vivum igni ?raZigiz, Probus imperator eum, qui cum aliis 
-Aurelianum et Tacitum necarat; quo de íupplicio nihil ap. Fabr. im 
bibliogr.-ant. p.754. Ííqq., nec alibi de cauía, utrum fumtum de men- 
dace ac calumniatore, an univerfe de iis, qui graviflime peccaífent; 
tacentibus totam Noílii rem banc Anglis ap. Heyn. H. 4; 1015. et Lampr. 
Ρ. 488. Íqq. 

ó n. δὴ) Bg in δὴ aliter, quam 1,8, 14.» fed ad fenfum , ut $.6., de- 
ferto D,, cum t, 4, 18. ὁ μὲν οὖν variante Noftro, ubi Bg. μὲν reddebat, 
hic neglectum non Ícvere, cum opponatur in 14. oí gévroi, pro οἱ δὰ 
aliorum locorum. : 

' dxalgov v.) Leisn. in m. Ox. ,,O. M. V. ς, 20.** ad adi. ἀκ... ubi Sch. 
winterip. libertatis zicerdi* partim cum P., e quo Bg. reddiz mero fubtt., 
non item Stp. Ih. aliunde, nobis Freymüt/ig keit ,. cf. L. N. T. cum Hef. 
2, 885. e. fine N., ap. G. Th. in Bg. 75. 5. libertas fandi, παῤῥησία, — 
boc fenfu abfolute faepe Curr. Tac. luft, — parrPefa, dicendi libertas, 
(fine auctore, et in adi. cum Gr. n.) quod eft opportuno contrariuin** 
non opportunum , cf. Jnd. Xen. Cyr. cum Pol. Z., libere agente P. in 
ron., unde Bg. iterum in formula fq. 

οἱ μέντοι) Opprimente P. formulam, accommodato nomine proprio 
flatim ad fqq., cf. 1, 6, 22. , reddit Sch. in 5,01 x. αὐτὸν» fe&latores exas* 
Obícurius, fed profert L. N. T. Krb. p. 501. i. Nr. 13. haec ,,z7:0) — cir 
cumícribic perfonam f. nomen proprium, ut οὗ απ’. τὸν Kou. Commodu 

ἄρ. Herodianum** fine numeris quidem, fed ut haud dubie huc refpicia 


' * d Ü 
560 LIBERL CAP.IX. A.V. C. 935. CHR. N: 180. 


«τὸν Κόμμοδον, ὅσοι T& εὐνοεῖν ? Commodum erant, quive illius 
πεοσεποιοῦντο, καὶ πάλαι μὲν fe fludiofos videri volebant, 
οπεχϑῶς πρὸς τὸν Περέννιον cum et antca infenfo in Peren- 
διακείμενοι", (βαρὺς "ydo καὶ nem animo effent, (odiofus 


0), Ms. Da. εὐνοεῖν αὐτῷ vQostm. V. N. — p) In Ms, Ba. vetba βαρὺς — ὕβρεε 
tantum commatibus includuntur. 44arz. ut in A. cum B. I. L. 


tur, cum nullibi praeterea ap. Nollr. ita diferte cum τὸν Kepup. fit οἱ περὶ» 
caius vis illa exquifita vix h. 1. obtinet, in primis, quia omnia fqq. ec 
exrrema dizg. ἔπειρ. modo de plüribus valent; ut etcontra fumit vulgari 
rztione L, Schw, p. 1074.'e. interdum huiusmodi locutio fautores, io- 
€ios, comites, familiares denotat.. Herodi. 1, 9, 15. οἱ — προσεπ. qui 
€irca Commodum erant, et quicunque ftudium erga eum prae fe ferebant. 
Subint. ὄντες, ὑπάρχοντες, caet. diverfusa Bg. in ὃς. c2,ubi variatur pro $. 1. 
καὶ 07. Cf. 1, 6,2. m. , ut de Bg. in τὲ 1, 4, 19. m., fed cum Ba. etiam 
phraíi ufus ad v. edv. , it. explens pron. αὐτῷ, e P. quodammodo, quod 
a Ms. additum eft e gloffa, cum non modo taceant Mss. rel., fed nec 
cauía appareat in vicinitate litterarum , quare exciderit, ductum e lo- 
co, ad fenfum affini, &. r. m., vel ex indole linguarum, addentium 
hunc dat. perf., qui e pr. τὸν Kopp. facile repetetur; reddituro me bre- 
vius, quique bene ei velle JEznificabant , latius bic, quam $. 13. e., pa- 
tente v.e , praeterque verba ac vultum, quoque ad fa&a, | cf. $. 1. 

ἀἐπεχϑῶς ^.) Sch. in adv. ,,2. ἔχειν πρός τινα, infenfum elle alicui * re&e 
fic comparans fyn. formulam 1, t2, 11., fubiecto noftro loco fine Vs., 
at Stp. Th. in adv. modo ,,4z. ἔχων T. διακείμενος πρός τινά, qui odit, ex- 
ofus, perofusi** quod poftr. hic e(t P. liberius, pro feverioribus illis Sch., 
quia v. Jjxx. cum adv. tractatur, ut v. iy., per v. fubít. et affine adi, 
€tTe inimicum 'erga aliquem f. alicui, i. odille aliquem , et privum v. 
ἀπέχϑεσϑοι.», cf. L. Ern. Suid. rz, 259.1. ἀπεχϑής ἐχϑρὸς, et ἀπεχϑησόμε- 
νῦ5., ἀντὶ TOU ἐχϑρὸς γενησόμενος, non coll. ad Hel. 1,447. 1.9 fed totam 
formulam Noftri ap. Dion. H. S. T.1., ubi et altera Stp. z. &x. πρὸς As 
pro qua Dem. z. ἔχειν τινὲ, Lat. ut liceat fevere reddere, zzfenfe, inimi- 
€e, inuniciter zZverfes Perennem animati, cf, in hoc potlr. particip. 
cum Gr. n. G. Th. ,,^ofD// animo adverfus — principem animatus y UI- 
pian. — znale animztüs erga principem exercitus , Suet.** ubi fimilis illi 
Eg. abl. fubít, cum adi. , par ille per le adv., pro quo et per v. fubit. efferas, 
eife infenío animo. E 

βαρὺς A.) Dio tamen 72, r^. laudat, quod fuerit continentiflimus, et 
totum Commodo imperium praefüiterit, nifi quod Paterno fuerit caedis 
caula. Lezsn, 

De re ac diffenfu c£, t, 8,2. e.(q.: fed Sch. in 29. Zntolerendus fu- 
perbia'* ut Stp. Th. τ, 722. C. m. modo ,. etiam gravis, i.e. moleftus, 
odiofus, ut Herodi. 7.** quod adi. alibi ap. Nofítr. eft cum ἐπα χϑηὴς 
€t ὠπεχϑὴς» ut pro pr. formula zz. διακ. quodammodo hic varietur, cf. 
g. cum adiuncto etiam ap. Lüc. 1, 697. 1. 83. βαρὺς αἰτῶν σὺ xo4 ὀχληρὸς 
δοκεῖς » ff petas , gravis videris ac moleflus ,. fed abfolute. ap. Dem. Ind. 
9β. hoino protervia, infolentia, importunitate , arrogantia gravis** quae 
tamen adiuncta non infunt per fe in Gr. adi. , cum hic diferte addan- 
tur, fed ap. ἃ, Th. sgravis, βαρὺς, ἐπαχϑὴς» (in 144. modo pro mo- 


e 


-LIBERI. CAP.IX. A.V.C. 933. CHR. N. :8o. 561 


ἀφόρητος ἦν ὑπεροψία καὶ cnim etintolerabilis erat fuper- 


ὕβρει.) τότε 4 up εὔκαιρον bia et contumelia;) tunc occa- 
εχόντες, διαβάλλειν ἐπειρων- fionem opportunam na£ti, cri- 


q) Unae Ing. τότε δὲ «xig. v. N. 


-lefus, aut aliter, nec pro odiofus, quae ramen notio cum illa eft con- 
juncdla, at cum Gr. al) mo/efins, — odiofum ετ moleflum efl , — omnis 
evforantia odiofa ef? ^ tum “δία ingenii ztque. eloquentiae moleftiffrma, 
(ubi componuntur, ut fyn., it. cum Grr. al.) oZiofws, — qui moleítus eft, 
(4575 34- 40.) nihil oZieffus, nibil mo/eflis, — alterum eft gravius et odio- 
ffus* unde fervaífem Lar. feverius alterutrum ; tenente Stp. ἐφ. cum Lar. 
Pg. de re tantum, c£. Ind. Luc. et Dion. H. S. T. 1., fed de perf. abfo- 
jute Ael. V. h., cum dat. perf. Zof. 1, 6, 3. e. 1, 13,6. 1,20, 5.5 €t 

' fimul cum adiun&o fyn. ἀνεκτὸς Plut. de difcr. ad $. 382. fine Ind. Krg., 
(pro quo Dem. fine Ind. 578, 17. οὐ γάφ és: φορητὸς &y9gemoc,) led cum 
dat. rei f. modi, ut hic, Thuc. 312, 40., cf. Suid. 1, 397. m., non coll. 
ad Hef. 1, 646. e., fed ap. G. Th. in Bg. de perf. quidem, at non cum 
zbl.aliquo rei, ut nec in ,/ntolerandus, ἀφόρητος.» i. q. intolerabilis** 
fed cum tali abl. forte Ind. Tac. v. into/erantior; Noftro amante adi. cum 
hoc cafu , adiuvando illo per pr. ἐπὶ» cf. 1, 2, 3. e. λαμπρ.» uc de fubft. 
ὑπ΄» hic in malam partem , ap. Stp. Th. fub Lat. Bs. ,idem cum ὑὕπερη- 
φανίᾳ. Herodi. l|. 1. 8. — ὑβ e P., cf. Hef. 2, 1462. e. fine N., Dem. 

, 577. 17. cum adiuncto fyn. ὑπερηφανίας , ut cum aliis Luc. 1, 366. 1. 68. 
473- Ἀν 81., cf. p. 63. 1, et 61. l1. $6., fed cum praep. ap.Suid. 3, 545. e., 
ut bonam in parrem Ind. Dion. H. S. T. 1., ponente Noftro cum hoc 
quoque per copiam fyn. alterum vg., ubi Stp. Th. 3, 1713. G. 1. »£. y 
x. ἐφ. ἦν ὑπεροψία v») ὕβρις, luperbia eius et contumelia erat intoleranda' 
memoriter. 

τότε) For. τότε δὲ καιρ. , ut haec refpondeant illis καὶ πάλου μὲν ἀπεχϑ. 
Stepb. | Fa aemulacionis aulicae ars et confuetudo eft, ut cupide arri- 
piant occafiones premendi alter alterum, qui fibi femper mutuo immi- 
nenr. Éftiam cum abett fattus et fuperbia, quae Perennem exofum red- 
didit, ipía dignitatis aemulatio infeftos affectus ciet. Eundem ludum 
luit, accommodato plane ad hunc hiítorici locum exemplo, Craterus 
adverfus Philotam ap. Curt. 6, 8, (2.) Erat (is; Philotae ob aemulationem 
dignitatis adveríus. Ergo, cum audiret, reum agi Philotam criminis 
maieítatis, fuípectumque contumaciae jam pridem regi fuiffe, fciret, 
nom aliam premendi inimici occaffanem aptiorem futuram ratus , odio fuo 
pieratis praeferens fpeciem , (S. 4.) afperrime in. eum fententiam dixit 
(δ. ς. fqq.) Boecl. [ 
Properanter nimis et hic recipientibus Ing conieQturam Stp., haud 
dubie iterum ductam e P. ,,»2477 que opportunum tempus** ubi copula 
comparer, reCte non obfecutrus Bg. , ur feriem orationis adiuvaret, non 
modo refolvit fuperius particip. διακειμ. cum Stp. ad m. P., fed quoque 
χαὶ iud ante z4a»; recte intellexit pro er/2m , a Stp. 181 neglectum, et 
denique μὲν cum eodem ib. opprefit, innuens ita, opinor, μὲν pofitum 
efle abfolute, nec δὲ fequente , ut Lat. quidem, in primis poft adv. tem- 
poris, quale hic πέλοι, poft quod eft icerum μὲν 2, T, 16., ut adeo non 
opus fic 1llo Scp. δὲν quanquam id per fe hic ob fimiles litteras in. τότε 


V. 


56» LIBERI CAP.IX. A. V.C. 933. CHR, N. 18o. 


vo. ἐχρῆν τε ἅμω " τὸν Κόμ- τό. minari conabantur: opor- 
μόδον τὴν ἐπιβουλὴν ἐκφυγεῖν, tebatque fimul Commodum in- 
καὶ τὸν Περέννιον σὺν τοῖς fidias effugere , et Peren- 
παισὶ Í διολέσϑαι κακῶς. nem cum filis male perire, 


f) Mis. Ba. et Vi. ἐχρῆν τε ἄρα τὸν Κι.» Íed Ing. ἐχρὴν δὲ Rum A., v. N. 
fj Ms. Vi. zai) δισλέσωι xax, V. N. : tis 


potuerit excidere. Sed ad Noítri feriem perífpiciendam proderit infuper 
animadveztere non tantum plura iterum particip. hic, fine copula iun- 
€a, veram etiam polterius particip. ac membrum τότε — ἔχ. exquifite 
interiectum oration! mediae, cum proprie debuerit ftare poft 2ze:e. et in 
fine $. atque enunciationis, intellizendum illud cum pr. διώκειμ. cadem 
in notione caufae, fimilique refolvendum caufali, cum f. quia; reti- 
nente v. zx. vim fuam, quod Bg. e P. ad fenfum convertit cum Stp. ad 
m. P., qui ín Th. formulam £z. &z:e. modo affert 2, 10. E. e Thuc. fen- 
fu alio, ubi 1,42. p. 32. l. 11. de re; ut Lat. formula Bg. potius eft alia 
Gr., εὐ fyn., z. sóeciv, qua de infra; fupplente pron. αὐτὸν ad v. διαβ. 
P., non item Eg. aut Ms., cf. $. huius initio. . 

ἐχρῆν ^.) Malim zx. δὲ ὥμα A. Stepb. iterum e P., ubi et Mss. Zez 
comparet, fed quoque res alia τ ρα fcilicet zza futurumerat, utet Com. 
nodus iz/íZias evitaret , et Perennius etc.* e quibus legas ἐχρῆν δὲ Zex 
eua τὸν K. 2. , .cum illa duo e? — e£ clare referant Gr. ἅμα — κοὶ, icd 
b ἅμα facile exciderit fimile Zox , quod ap. Noflr. eft poft δὲ cum alibi, 
tum in fimilibus locis formulisque x, 16, 1. ἔδει δὲ Zea ποτὲ κρκεῖνον παύ- 
cac μεμμνότα» καὶ A. €t $4 3». 1. ἐχρῆν δὲ ἄρα Maxeivov — ἅμᾳ τῷ (m καὶ 
τὴν ὠρχὴν καταλῦσοι » quorum in primo xoj — καὶ refpondet nofiro ἅμα — 
xoj, ἃ bg. redditum, ut fyn. τὲ — xo 1, 8, 10. e. Sed τὲ ac δὲ faepe 
confufa; ut tamen zi pro δὲ valere poffit, cf. 1, 6, 3. 6,» aut etiam fug 
yi, ct P. verfatus effe libere, cum et Bg. toleret vulg. Sed Mss. Zea 
confifut cum utr. τὲ f. δὲν pro P. fci/cet , cf. Exc. ad 1, 2, 3. Stp. ΤῊ. t, 
.$08. E. m., e Bud. C. 1275, 27. Vig. p. 473. Nr.3. fq., ad Dev. p. 69. 
N. r. cum Éoog. Op. p. 113. Nr.10. fq., ac poft à? ap. Xen. Cyr. 1, 3, 8. 
i, ubi Z. Ind. redditur etiam £auZ dubie et fase, quae h, 1. etiam pro- 
cedunt; reddente Sch. in Zuz cum Bg. Sed ἐχρῆν» ut et fyn. ἔδει, per- 
tinet ad Noftri placitum de fato, cf. Stp. 4, 620. e. » fed et hoc fcien- 
dum e(t. ἐχρήν Í. χρῆν interdum pont pro fatale erat** fine auctoritate, 
ad Dion. Cat p. 392. l. 93., ubi ad ἔδει χὰρ, (quo et Nofter utitur 4, 12, 
$.,) prolatum ex App. χρῆν γὰρ» fed luper ἔδει iíto fenfu nihil ap. Stp., 
nec quid ap. G. Tb. in v. Zecez , oportet, fatum; ut tamen compares 
Liv. 1, 4. 1. debebatur fa£i*, cf. ap. Dem. fineInd. àxe. 162, 35. 2345 21. 
246, τ. 248, 2. 22. Íq. 392, 1., fed altera forma χρῆν 293, 10. 16. 326, 5. 
602, 4., Bg. deferente P. in v. ἐκῷ. tempore, fed totam formulam 
nefciente Stp. it. G. Th., ut Noíler fcripferit modo ad analogiam et 
nominatim ad Lat. Ind. Corn. N. effugere infidiantes /f£;. 

σὺν τοῖς παισὶ A.) Ms. v ἐφελκ. ante confonam, iam adfuit, fed praeterea 
confnfae finitiones e», et c3o4 aderunt infra, cf. δ. 11. e. v. δι, ad Hef. , P. de- 
lerente etiam Sch. in à. ,,med. interire, ' xzx. male Zn£erire* quod Lac, 
ut et Bg., eft e confequenti, cum fit proprie pal, ut redditur aliunde 
a Stp. Th. izterimi, ic. vicinius difperire ac difperdi, ubi modo in adv. 


ÉL 


ΠΟ LIBERL CAP.IX. A.V.C. 933. CHR. N. 18e. 365 


ἦλϑον γὰρ μετ᾽ οὐ πολὺ «ga- r7. Venerunt. enim non 
τιῶταί Tusc * λωώϑόντες τὸν multo poft milites quidam 
τοῦ Περεννίου παῖδα " καὶ vo- clam Perennis filio, ac numos 
μίσματα ἐκόμισαν, ἐκτετυπω- attulerunt, expreffam haben- 


t) Comma hic fuit in D. 2. al. τ} Hic colon in Ms, Ba., ut pun&um in 
B. i. j^ et B. 2i R. 1 ; : i e^ 


x. liabet cum eo affinia ἀπολέσθαι et ἀφολέσοι, e Dem., (ignorante Ind., 
ut et haec 87, ult. 99, 24. 315, 24. 580» 9. $33, ult.) fed ut nón expli- 
cuerit, quid tum adv. id fignificarec, at G. Th. 190, 8. zafe — ,,mori 
Plin. ep. 3, τό, (11.) i. difficulter, (fed fine explic. 1. $7.) male perdere, 
γκαχῶς cz0AÍco* it. in v. Bg. e Stp. ad m. P. 789, 100., comparante me 
dicta fuper κωκῶς ϑωνεῖν a Cup. Obf. 1, 8. p. 5. fqq. et fuper pc/ma morte 
2b Ert. ad lac. An. 2, 71. m. N. 4... ut. male perími 1. perire, de perf. 
ἃς morte didum, fit. mori non naturali modo, íed violento ac turpi, 
nec placide, fed acerba ratione, nec cum honore, fed turpirer ac foe- 
de, cum dedecore, nobis fc^zmpfich, fchmahlich sum bommen, in primis de 
perf. magni loci, ut hic, per gladium, laqueum, crucem, rel., ficut 
Perennis pater traditur violenter necatus, noctu capite ei abíciffo , S. 
Xg., 104 ec filius δ, 53, per aliquos occifus, cf, v. à. de re ap. Thuc, et 
Hel. 1, 999. in. fine N., reddente Dg. compof. per fimpl., fed G. Th. 
nifpere0, διαπόλλυμι,γ, Ma perire, ut res diffipetur in partes, (e nota- 
tione, fed deinde i, 4. fimpl.) perire, — na/e partum male difperit, 
Plaut. (ne explic., etiam in N., ubi adv. eft i. q. malo inhoneítoque 
modo, contra leges ethicas, cf. Abram. ad Cic. Or. Phil. 2, 27. i.) Zifper- 
3i, q. perii, f. actum eft de me, f. interii, (quae profunt δά δ. r1. e.) 
Mepereo, ἀπόλλυμον, παραπόλλυμοην Valde perire, (fed mox per fimpl.) de- 
perierunt z2ves» i.periezunt, — pro mori Cic.'* cf. Niz. , ut alterutri 
v. hic fuiffet locus. | Li 

μετ᾽ οὐ 7.) Bg. e P. fere, tacentibus de hac formula Stp. Th. L. Ern. 
et N. T. Fiích., non item Schw. p. 900. a. i. ταῖς. b.e. ,,paulo pof?'* 
et Krb. p. $41. i. uz. ὁ. 7. Íc. μέρος τοῦ xeovov, non adeo multo po/l** 
cum poílr et alia ftatui ellipfis, cf. 1, 8, to. e. et ad L. Bof. p. 84. m. 
διὰ πολὺ € Schol, Thuc. ,,2icesux χρόνου δηλονότι" ut pro noflro elt ap. 
Dem. fine Ind. 133, 27. μ. οὐ πολὺν χρόνον, ctiam ap. Ael. V. h. Ind. v. 
p.» ubi noftrum redditur cum Bg., fed Fifch. Pal. v. με΄ xeévoy, non 


. 4ta multo fo/A* addita particula zz, uc a Krb. ante adeo, pro Lat. eZ- 


modum Y. valde, noítroque, febr, eben, gar, cf. 1, 3, 8. m. ad πολλοῦ» 
Ind. Corn. N. e: Hor. Turf. p. 459. m., led ap. G. Th. ,uulto ,. πολλῷν 
so^7* cum formula Bg., fed fine an!madverfione, etiam in Corn. N. 
Ind., ubi et Gr. órdine, pofl non zuulto , ut ap. G. Th. in praep. e. pof? 
haud multo, ferc ut hic V.; tenentibus noftratibus plenum , sec? nicht 
wieler , langer Zeit , (cf. 1, 6, 34. Íyn. οὐ πολλῷ χρόνῳγ pro quo varia- 
tur hic,) fed et ellipticum quid, ufurpatum a Vern. rec., sicÀ£ lange 


E darauf , icil. Zeiz f. Zeiten. Pro Sch. 7,60 infcio* Bg. e P., cf. ad δ. 5.» 
- quo in A. cum acc. perf. manet eadem verrendi ratio per adv. f. praep. 


3llamlig., tjuae quoniam a fuo verbo, hic 5;2. , non folent divelli com- 
mate: melius poft τιν. comma omittitur. A 7 
yop. ἔκομ.) Dg. € P., at Stp. Th. in v. voz. hinc fine Vs., (cf. Z. Χεπ. 


, ^ ι , 


364 LIBERI CAP.IX. A. V. C. 953. CHR. N. 180. 


7 A 5 : “11 Li . 1 
μένα δ τὴν ἐκείνου εἰκόνα. tes ilius imaginem: cum 
, by ͵΄ E ᾽ 
λωϑόντες δὲ Y, καίτοιξΞ ἔπαρ- 18. que fcfelliffent , quan- 


" . x) Ms. Ba. etiam fic habet. Mart. etiam tacite Mss. rel,, cum edd. v. N, 
y) Hoc comma erat in B. 2. L. al. — 2) καί τοι divifum in A, 1. al., quo de 
non amplius monetur. : 


Cyr. et Pol.) fed 2, 319. G. in v. voy. non memor huius loci, ubi poni- 
tur abíolute, pro portare f. ferre fecum, in marfupio et manibus, cum 
demum $. fequencte exprimatur cafus perf. tertius, cui attulerint, cf. 
L. N. T. Ind. Xen. Cyr. et Dem., fed fine Ind. Ael. V. h. 2, 7. p.$2. m. 
3, 20. p. 285. 

ἐκτετυπωμ.) Vel àyrer. Stepb. nihil tamen novans in Th. v. voy. in N. 
pr., fed plane tacens in eix. et v. ν»»ἐχτυπόω, — exprimo, efüingo, (quod 
ne tenet quidem in paff., fed atfine) ἐντυπόων zmprimo, ut ἐντετύπωτοι 
οὐλὴν τῷ μηρῷ, Íemori cicatricem habet imprejJam'** íed Sb. Ind. hinc 
nix. pro ver." de mote, dubitans de lect. vule., aut explicans ean- 
dem, mihi ut repertum fic v. noftrum, praeter Poil. 9, 131., in adt. 
ap. Xen. Pol. Z. Dion. H. S. T. 2. et Dion. Caf., ubi et alterum vr, 
et inter alia hoc, τὸ νόμισμα, — ὅσον τὴν εἰκόνα αὐτοῦ ἐντετυπωμένην εἶχεν 
(quae eft illa formula Bg. ac Stp., in v. paff. cum acc. rei, per δυχι τέ 
v. babere ct participi! cafum accommodatum ad cafum adiuncti fubft.) fed 
ap. Suid. modo ἐκτυπὸῖ, ἐξομοιοῖ, ut Hef. tantum £vz. 1, 1264. e Íq., 
unde per fe rectum fit utr., et vulg. non tentandum fine Cod. ,; cum et 
Lat. B2. de imagine ufurpetur, frequentiusque altero v. zmprimere, cf. 
G. Th., et conítru&tio ftabiliri queat ex eodem altero, affumta praep. 
quadam, v. c. κατὰ f. διὰν ut dicatur quiZ impreffum per rem aliquam; 
1. re aliqua, (Virg. A. 5, 536. craterem impreilum /fgnzs,) f. a re aliqua, 
cum ei eft impreflum aliquid, f. aliquid. impreffum babere, atque adeo 
gumus impreffus aZicuius maginem, pro numus, cui impretfa eit imago; 
fed numus expreflus alicuius 2maginem, pro quoad f. fecundum imaginem, 
quod tamen erit i. 4. in quo eft expreffa imago, et redibit deinde ad 
prius, cui impreífa eft imago ; pro quibus fane Lar. dicitur potius sa- 
zuus alicuius Zmagzne etfe ffenatus 1. percutffus, quod polttr. hic P. habet, 
cf, G. Th., praeter v. zeneta Nr. 3. Íq. , in iftis v.; tenente Sch. in 
»£ix. imaginem zz nummis zmpreffam'* ubi G. Th. nihil, fed in v. moe. 
l. 1. typus f. forma, numis impreffa, — denarii duo — uza moneta zm- 
Qrel/* i. in materia f, maffa, rudi adhuc et vacua, a typo f. exemplo 
preffi percuffique, Tum pron. ἐκείνου haud dubie refertur ad proximum 
τὸν τοῦ Περ. v»zi0z , etfi nihil aliunde habeo in rem ipfam ac numos, ἃ 
Perennis fi!io percu(Tos fua imagine. 

λιϑόντες) Cum 1n Ms. Bg. cantum reperiffemus ,,cum que patefeciffent 
rcl.* ubi poft gue caetera ícriba omiferic: explevimus interpretationem, 
er, quia Bg. refolverzt participium , tenuimus eandem rationem, λα.» 
cum acc. perf. iterum, interpretati per Lar., quod fimiliter cum Gr. 
ponitur, pro latere, et cum acc. tali eciam, ubi a//gsis dicicur fallere 
f. latere a/iguem , cum facit aliquid infcio et clam aliquo; ut fenfus fit, 
cum id fecilTent infcio Perenni et clam ipfo, cum venilffent ab exercitu, 
in urbem, in aulam, ad Commodum, clam Perenni patre, ita, ut nihil 
Íentiret eius rei; quo et redit, fi quis, ut Bg. ipfe alibi, adhibeat ἕν 
διὰ δυοῖν in participiis, per copulam iunctis, a«9. x»j — 9s&., ubi, xj 


-ς 


LIBER I. CAP.IX. A.V.C.933. ΟΗΚ. N.:8o. 565 


ov ὄντα ἃ, τὸν llegéwviov, zai quam  PraefeCtus erat, Per- 
δείξαντες τῷ Κομμέδῳ τὰ vo- ennem, et oftendiffent Com- 
μίσματα, διδάξαντές τεῦ τῆς modo eos numos, ac patefe- 


᾿ 


, 3) Hic nullibi comma erat, v. N, b) Mss. tres δείξαντές τε A. V. N. , fed 
B. 1. R. διδάξαι, τά τε τῆς 4. rnendofe, 


copula omiíTa, e particip. a. fiet adv. λανϑανόντως — δείξαντες A.» per Lat. 
clam exprimendum hic, quia hoc regic cafum aliquem, qui hic cum a. 
adeít; unde habeas, cum vero, quanquam Vraefectus erat , Perenni pa- 
£ré cum offendiffintr Commodo numos eos» ac patefeciffent nfidias , 1. 
enm vero, quauquam Pr. erat, clam Per. patre. offendifféuz vel. , f. cum 
que, quanquam Pr. erat, clin Per. patre offendiffint rel. de ratione 
Βσ., fumentis iterum δὲ pro τὲ e P. yeor que zgzaro euam Perenuio* a 
quo libere additum e£/a$; niíi quis putet, eum habuiffe fimul in fuo 
Cod. x, quod ante fimile καίτοι exciderit, cum, Nofter interdum per 
δὲ κοὶ pergat, quanquam et per folum δὲν cf. 1, 3, 13. monítrante p. 
praeterea bene ordinem feverum, 225. δὲ τὸν IIeg. , καίτοι ἔπ. ὕνταν quema 
mutarit Nofter ob laevitactem, vel novitatis ftudio; unde ét omiferit : 
pron. αὐτὸν, quod ad τὸν Περ. requirebatur ob pr. aliam in ἐκείνου perfo- 
nam, ut effet 7pfum Perensem; quo et P. illa particula pertineat, fum- 
ta pro etiam adeo, cui par eit interdum illud noftrum pron. zpfum; ut 
P. libere addiderit; quanquam multo dilucidius erat, fi Nofter dediílet 
Τὸν Περ. τὸν πατέρα, Quod fupra fupplebam. — Tum Sch. ρκαίτοι — cum 
particip. ,,quo monet bene de reCtione, tacenribus Stp. ΤῊ. Bud. C. ες 
Hoog. Op., ubi tamen de καίτοι y? p. 614. Nr.16. hoc ufu, ficut de 
noítro ap. Dev. p. 186. 1., qualem rectionem habenc ec Lat, conceffivae, 
in quibus deinde refolvitur participium in v. finiti temporis. Sed Stp. 
1, 562. D. m. ponitur etiam interdum izex. fine adiunttione; et fic 
utitur Hcrodianus quoque, ubi P. interpr. £zaefeAuz; fine loco, cf. 1, 
8» 2. ΠῚ.» ubi et dictum, quanta ap. imperatorem effet Praefe&ti Praet. 
au&oritas et familiaritas, ut ifti femper adeffecz, ac velut a latere, ut 
nihil fiue €o fieret, ac nemo ad ipfum venirer, aut quid referret, nifi 
confcio et volente Praefecto illos quod et ex h.l. firmatur, ubi Noliri 
hoc, quenquam Pr. erat, valet j, q. tam familiaris, tam praefens et vi- 
cinus vigilque, ut omnia per eum fierent, et ad principem venirent, 
Nihilo fecius milites iti, quomodo adirent ipfum imperatorem, repe- 
rerunt, haud dubie per inimicos Perennis, quos Nofter fic re&e atque 
utiliter 6: 15. praemiferat, qui fuerint circa Commodum, abfente incér- 
dum Perenni, tanquam ad vefperam et ποΐξοπι, ubi domum ille abiiilet 
fuam, cum ipfi in aula perpetuo dcgerent, etiam no&tu, cf, 1, 6, 2. 
Denique Sch. in 252. quum vffendiffeut* fere nobiscum, quibus in red- 
dendo artic. per pron. praciverat P., ignorante Stp. v. ϑεικν. cum dat. 
peif., cf. Ind. Xen. Cyr. Z. 

᾿ διδάξ.) Perperam in Cod. fcriptum elt δείξαντες. Strotb.  Re&e, fed uc 
nefcias, fitne vitium e pr. v. repetito, quod adhuc in memoria recenti 
fuerit, cf. 4, 1, 7. m., an gloffa, quafi quis in marg. voluerit fenfum 
dócere ac comparare cum pr. v., quia fane διδάσκειν hic fumitur im. 
proprie, ut Lat. dorere, et pro δεικν. ,,oftendere , i. e. declararé, man. 
feftum facere'* ap. Stp. Th., qui in v. à3. tacet de hac notione cum L. 


- -- 


366 LIBERI CAP.IX. A. V. C. 933. CHR. N. 180. 


. 98 
*, ^ 3 ^ 5 . 5 . t 
ἐπιβουλῆς vu AerOavorra *, ciffent infidias latentes, ipfi 
3 M Ν 2) ΄ ΄ . 
&UT0, μὲν ἔτυχον μεγώλων quidem confecuti funt magna 
δωρεῶν. ἀγνοοῦντος δὲ ταῦτα 19. munera, ignoranti autem 


€) Ms. Ba. τὰ λανϑ, τῆς ἐπι v. N.— 


Ern. , cf. (praeter alia Ind. R. Or. V. 4. Dem. Ael. V. h. Xen. Bach. et Cyr. 
Z. Gs. Chr. Long. Mor. Fifch. Aefch. cum Pál., If. Ev., Abr. Aefch. T. 1. 
cum Dil. Th. ec Ariít. Kuft.) in Ind. Xen. Cyr. Z. et Fifch. The. ,,4:3. 
docere, de eo, qui narret aliis aliquid** quo et referas duo loca extr. 
Ind. Thuc:, quorum in primo Vs. diferte habet zarrare, cf. Abr. Dil. 
p.161. 1. et ad Thuc. 547, 21., ubi Vs. fervat Lat. feverum, quod G. 
ΤΕ. cum Gr. n. cognitionem dare** quocunque modo, etiam extra fcho- 
Jam, ut Sch. ,,quum faetefeci/fent* fcre cum Eg. , e P. partim, ap. G, 
'Th. ,detegere, manifeflare, palam facere, — Ppazefaciezdum mihi, h.e. 
declarandum'* quae et ipía fünt pr. zer. — Sed in Íq. τῆς ἐπ. τὰ 4. alius 
Ms. ordo eft Gloífatoris, ob laeviorem orationem, ut hiatus caveretur, 
fed a Nofítro fic inítitutus, opinor, non tam, quod novitatis itudio ite- 
rum difpliceret ordo vulgaris, quam potius, ne quater concurrerent 
τές τε τὰ τῆς lylabae, ab eadem incipientes littera;! nihil dante Stp. 
Th., fed Sch. £z. infidiarum £o£us ordo occz/tus, A. fzcreta infidiarum, zozum 
ordinem /azeztem* partim e P., quorum medium affequitur formulam 
Gr. aliquo patto, non tamen repertum ap. G. Th., fed fimile 545, 37. 
48. occulta zz/iiarum; refolvente Bg. formulam in cafus eosdem, ut fit. 
1. q. τὴν ἐπιβουλὴν λανϑάνουσαν, quod eft diferte 1ufra 4, 4, 6., quae for- 
mula e neutro participii plur. cum gen. fubít. fimilis eit illi e neutro 
adiectivi cüm gen. fubit. , v.c. τὸ πλεῖξον TOU ς«ρχτιωτικοῦ ly 135 4.ν.. hic ut 
Íuppleas Íubít. πράγματα i. μέρη» quaí cogites infidiarum rationes, 
msgisácsig, modum; tacente L. Bof. Lil., etiam ἃ, Th. ad iliud ante 
fimile, ubi explescur fubít. segotia , fed ib. modo in adi. $45, 24. nu/- 
lae íant occulriores infidiae, quam hae, quae latent Zn femulatione offrcii. 
αὐτοὶ) Noftro adhibente iterum pron. hoc, (ubi Sch. cum 3g.) ut op» 
ponat fequenti τοῦ I1eg. , fed variante cum $. 12. per v. a&t. et adiuncta fyn.s 
tenet Srp. Th. in fubít. tantum fimilem phrafin Mocr., ap. quem et 
in Paneg. init. οὕτω μεγάλων δωρ. ἠξίωσανν cf. ed. Mor. p.20. e. 33. m. p. 
Íq. i, , ubi Ind. 5,2. praemium** quae notio ct hic apte, cf. Ind. Evag. ex. 
13. i. et Dem., cut add. 8o, p. 
ἀγνοοῦντος) Atqui Zonaras aliam longe rationem affert Perennii inter-, 
fe&i Quippe cum tumultuantes in Britannia milites compefcere voluif- 
fet, nonnulli clam Romam profecti funt, quos Commodus ira excepilfe. 
dicitur, ^Q συςρατιῶτοι,, τί βουλόμενοι πάρετε; οἱ δὲν ἥκομεν, ἔφασαν, ἐπεὶ; 
«οἱ ἐπιβουλεύει; Περέννιος, €tc., quocum Lampr. σοπίξητις, Oxo. ᾿ 
Ad Lampr. p.490. m. locum , fupra $. 4. i. prolatum, nihil in N., 
- fed ad Dion. Cal. p. 1211. N. $. 57. e. ac 59. ,,quare haut fcio, an mul- 
tum, fidei hoc loco habendum fit Herodiano 1, 9., qui, hanc feditionem 
proríus tacens, longe diverfam interitus Perennis caufam narrat, quam 
pluribus ibi legi malim. — Peflime contra de Perenni fentiunt Lampri- 
dius et Herodianus; et difficile eft, utra in parte veritas confiítat, proe 
nupciare. — Quanquam vero Dionem hic falfum εἴς iudicat Paul. Voet 
in N. p. 110, tezen Herodianus non tantum omittere vera, fed et aílerre 


^ 


|^ —QIBERLI CAP.IX. A.V. C. 933. CHR. N. 186. 367 


ποῦ Περεννίον, μηδέν τε τὶ Ó haec Perénni, nec quid ta- 
“τοιοῦτον πεοσδεχομένου, νύκ- le expe&ctanti ,  no&u Com- 
τωρ ὁ Κόμμοδος πέμψας ὃ, madus per fubmiffos abfcin- 


d) Ms. Ba. καὶ μηδέν τε τοιοῦτ, fed lng. μηδέν τε τοιοῦτ. V. Ν, ε) Hoc com- 
sa erat in A. al. v. N. 


plürima inaudita videtur, quae, ἢ vera fuiffent, Dionem fugere non 
poterant, qui tunc iam rebus interfuit fenator, cact. Hic Bg. e P. 
mutat gen. confeq. in dat., pendentem a v.Íq. 47e7., ne opus fit in 
hoc v. explere dat. pron. perf. αὐτῷ. 
μηδέν 7s) Particula zi redundat, (cf. repugnantem Sch. fupra r, 5, s. 
m.) nifi Ícribas μηδέ τι τοι. Stepé. Primo Ms. τὲ copulam iu aliam xej 
- mutat, alio etiam loco pofitam violenter, ut infra aliquoties, cf. rz, 17, 
9. e. fed hic forte, quia durum vifum, copulari δέν τε τὶ ro: Íyllabas 
fimiles, in quo fecus egit Gloilator idem $. pr. ας; nift dicas, in aliquo 
Cod., cum τὲ excidiflet ob τὸ fimile, alium librarium copulam, hic ne- 
ceílariam , per xoj reftituife; nihil camen uc e P. definias, cum potue- 
rit τὲ» feverum Lat. qve, libere per ac reddere, ut Bg. δ. pr. m. Tum 
idem Ms. retinet τὸ cum μηδὲν» ab lag. praecipitanter e Stp. nutu reie- 
&um, non item a Sb. Ind., qui modo voluit feparari in μηδ᾽ £y — τ), cf. 
I, 5. $. m. ,. Ubi καὶ μηδέν 7: 47767, € quo forte per comparationem lectio 
Ms. fluxit; ubi et de Vs. in τὸ cum neg. μηδὲν, quod hic quoque fecuti 
*fumus, cum in Ms, Bg. iterum explenda eífent a μηδὲν — προσὸ., cf. 
prorfus fimilem locum 3, 1, 2., uttamen non pugnem, fi quis μηδὲν non 
pro fimpl. μὴ capiat, fed feverc, ac τὴ pro Lat. quidquam, et pro adv. 
aliquo, v. c. pane f. prorfus, ct. 1, 5» 3. m. , ad modum Lat. ni£i/ quid- 
fe. quod habet hic Sch. in zi, fed inu. nihil taZe'* deferto P., ni- 
il cenente Stp. Th., nifi 3, 1548. D. fqq. τὸ jn univerfum redundare, et 
ad 1, 1159. G. nominatim ,ut in οὐδέν τὰ μᾶλλον vacat zi, fic et alibi 
Íaepe οὐδέν τὶ pro οὐδὲν dicitur** qui in fq. v. ze. fub Lar. Bs. (qui vertit 
e P. aut e Sb. Ind. , ubi fimul fperans,) poft laudatum Bud. C. 727; l. 
miodo fic ,utitur autem et Hom. iíto v. hac in fignif.'* cf. Ind. Thuc. 
Xen. Bach. Z. Dion. H, S. T. 1. et Rs. ed. V. 2. 945, 3. οἷς οὐδὲν προσδεχο- 
μένοις y quos mibi/ tale expe&antes, L. N. T. Suid. 3, 195. e.» quo de 
miedio , pro act. fimpl. pofito, tacetur in lib. de V. med. 
πέμψας) Sic ἔξες femper Gr. loquuntur, ipfique tribuunt, qui aliquid 
per alium perficit. Eundem in modum de Herode dicitur Marth. 14, !O. 
xol πέμψας ἀπεκεφάλισε τὸν ᾿Ιωάννην ; ubi Grot. perperam Hebraismum in 
his verbis quaerit. 5776:2. 

In v. z. Stp. Th. 3, 196. modo fimilia haec affert E. m. ,,Xen. 
σέμψας — ἡρώτα λ. (fine Vs.) — Plut. πέμψας γὰρ ἔτει λ.» τηΐε, qui pete- 
reni, — ἴῃ quibus locis fubaudiendus relinquitur acc. πρέσβεις f. πρέσβυν"“ 
quod fane procedit ibi et aliis locis , fed non ubique, nec hic, pocius- 
que fubintelligetur pron. τινὰ f. τινὰς , pro loci ratione; quam ellipfin 
in noflro v. ac fyn. ἀποςείλας ftatuunc Krb. L. N. T. v. utr. Kypk. 1,73. 
m. et ap. L. Bof. p. 329. i., ut tamen fuppleant et elia fubit. Ρ- 12. €. 14. 
$1. e. Ind. Ael. V. ἢ. et Polb. Ern. cum Abr. ad Aeích. 1,561. 1. $63. m. 
et Dil. Th. p. 258.c. fq. it. D'Orv. Ch. p. st. e., ut fine aliqua. ellipti 
inonitum de plraíi ad Pluc. Hí. p. 134. €, ubi xoj μὲν πόμψας ἀγεῖλε τὸν 


368 LIBERL CAP.IX. A. V. C933. CHR. N. 18ó. 


ὠποτέμνει τὴν κεφαλῆν f, καὶ 
τὴν ταχίξην 8, ὅπως τὴν τῶν 
πραττομένων γνῶσιν QOdcu- ὁ Ἀπ τ ns 
σιν h, ἐκπέώπει τοὺς σορευσο- nirent, emittit, qui proficifean- 


20. dit caput: et a&utum 


ut geflornm famam praeve- 


f) Nihil hic in Ed., fed, pro colo Stp. rel. et pun&o al., re&ius in B. Τὰ 
comma, ob con(trudtionem continuam ; quapropter et olim numerus novae $, 
removebitur, —.g) A. I. τηνταχέσην «cum D. 2. K. , quae et nullum hic babent 
comm3, v. N.  h) Sic eíl etiam in Ms. Ba, Malebac Stp. φϑάσῃ, quod nefcio, 
an feiri pofüt ,. ni& ad Perennii filium pertineat. AMarz. v. N. 


Θεόκριτον, Qui Theocritum interfici “αν aeque libere, ac P. cum Jig., 
cuius formulam per particip. palf. v. Lat. compof. ct praep. non tenet 
G. Th., at sfubmirto , — Wnmittere, Ípeciatim clanculum — percufforest* 
procedente poít hoc particip. commate hic quidem etalibi, cum plena 
eft enunciatio, quod contra omictendu:n, ubi ftat folum, ut in loco: 
facro, at in Stp. e Plut. tolerabitur forte, ob yzeadiunctum. | Sed Sch. 
in ἀπ. ,jT. *. αὐτοῦ, ab[cindi curat capurz cius'** expleto etiam gen. pron. 
αὐτοῦ e pt. ITeg., culus auxiliari verbo par eft illud /s4et caput ebfein- 
dere Í, abfcindi ap. Vern. vet., qui et bene refolvit particip: per copu- 
lam , fceickze — einige 4s, und Zieff ihm den Kopf a/bauen, inclinans 
cum Bg. et P. ad ellipfin pron. plur. τινὰς, quo de bic non ita liquet, 
ut de Perennis filio Q. 23. , ubi fane plures memorantur, 1d negotii ex- 
fecuti: prorfus ignorante Stp. ΤῊ, formulam-zz. v. «., quaeeft ap. Fitch. 
Pak 32, 3. Ind. , amputare cap. ut e Xen. modo tenui alium, quam 
Stp. locum, in Praef. ad Thuc. ad p. 293. καταπέμψας ἀποτέμνει αὐτοῦ 
σὴν x., ubi cum aor, quoque, ut hic, copulatur praef. , c£. ap. Luc. Ind. 
ν, κι 1, 322. 1. 10. ὠποτεμῶν τὴν x. , abícilfo capite, $08. 1. 60. caput prae- 
eifum , it. $10. 1. 85. ec 2, 556. 1. 350. cum Suid. 3, 298. i., non coll. ad 
Hef. 1, 499. e. 

σὴν ταχιτ.) De fcriptura harum vocum, quoad copulantur, vel minus, 
nihil habeo, praeter dicta ad 1, 1, 1. e. de οὐχ s. 'redeunte re dein- 
ceps, etam in Ms. Ea. 2, 7, 5. e... ubi iungit, e vetere Codd. ferie 
omnium una, hic tacite dividens, inconftanter adeo, ut, quoad Vs., 
non P. liberum repetit Sch., qui, praeter caetera Lat,, récteper Πρ τ]. 
reddit cizt/fime et celerrine, quibus alii non fevere Lat. quam praefigunt, 
cum fic vercatur potius aliud Gr. ἢ f. ὡς c£;z;sz, cf. Ind. Fifch. The. ec 
Ael. V. h., fed cum ellipíi aliqua, nec camen definira Bud. C. 1363, 47- 
p. fq. 1. 19. e Dem. fine Ind. 235, 14. ic. Srp. Th. 3, 1273. E., led. ex- 
pleta pr. κατὰ Barl. ad Luc. T'im. p. 148. m., tum füppleco fubft. aliquo 
L. Ern. »íc. ἡμέραν f, ὥραν», quam prznzsm;, Philox. ecfutum Gl. V.** ut 
Ἐσ., ap. 6. Th. cum Gr. al. et per Lar. f/azzm, quod hic ap. P. cf. ad: 
Vig. p. r1. 4. et L. Bof. p.46. 1. per plena κατὰ τ. τ. τέχνην» f. βάδισιν» 
f. ὅδὸν, quod poítr. cum illo ὥραν ἢ. 1. commodum , ob fq. v, ἐκπέμπειν 
cf, Luc. 1, 144. l. 21. ec Suid. 3, 463. m. τ, v. ἐπίῤῥημα, ἀντὶ τοῦ ταχέως. 

φϑάσωσιν) Aptius effet φϑάσῃ. Szepb. qui hunc fing. potuit fane ad Per- 
ennis filium referre, ut Martinus purabat, fed ctiam ad Commodum, 
quod malim; commotus ille haud dubie a vicino ἐκπέμπει, quod ἐδ 
Commodo valetapeirte, inti numeros plur. φϑάσωσιν — τοὺς mopsugopíyovQ 
pofitum exquifito ordine, fed prope neceflario, cum tota enuncistio 


b 


Ζ 
LIBER I. CAP.IX. A. V. C. 955. CHR. N. 18σ. 369 


μένους᾽ ὀξυτέρῳ δρόμῳ, ἐπιτῆ- tur celerrimo curfu; et fu- 


1) Mss. tres πορευσομένους φήμης a. 3e. , v. N. fed πορευσαμ. ed. Lugd., ct. 
$. 3. m., et hic comma erat in folis Bc.: er anm. S 
' 
ὅπως — Q9ácuci non poffet ita commode locari paulo inferius, quia fe- 
verus ordo erat, καὶ τὴν TX. ÉXT. τοὺς πορ.--- ἀγνοοῦντι, ὅπως -- QOÁcasiy, 
quo ordine haec enunciauo longius removebatur, bene illa a Νοϊϊτο 
ijntertexta, etiam per formam aliam et particulam ὅπ. cum v. finiti tein- 
poris, quanquam ad fenfum par reliquis duobus particip. futuri tempo- 
ris, cumque potuiflet quoque fic expriml, τοὺς τὴν τῶν vezrr. yyec. 
Q9ácovrac, aC Caeter:s adiungi per copulam aliquam.  Verüm voluit 
Notter variare in modo caufarum explicandarum , idque ex artibus pe- 
riodi conftruendae, ubi non tantum caufa praemittitur, fed et in pluri- 
bus caulis ea, quae quafi maior eít ac princeps; unde huic loco facil- 
lime fic fuccurras, fi poít τὴν τάχ. inferas mente pron. τινὰς, ad quod 
φϑάσωσιν plur. numero refpiciát; quanquam ne opus quidem, quoniam 
in periodi ftructura mens fcribentis ftatim ab initio fpe&tat et cogitat 
omnia, quae infequuntur, eoque jam accommodat verba quaedam, ue 
hic φϑασωσ.» interiecto ἐκπέμπει alius numeri, cohaeret cum pluribus, 
demum poftea po(itis τοὺς πορεύσ. — τὲ àv;4c., ut facile careamus con- 
j$ectura Stp. ; reddente Sch. in v. $9; et rel. cum Bg., fere e P., etiam 
in τῶν ve. per perf., quia res refpicitur jam facta, caedes Perennis pa- 
tris, quae una exprimitur per plur., quia ante eam et in ea factae funt 
res plures; ut et hic fuppleas τῶν πραγμάτων, deferente Sch. in πορ. P. 
libera ,icuros, profecfuros, i47. emittit nuucios** ubi fupplec fubit., ab 
h. 1. alienum ; tenente Stp. Th: tantum fimile in v. zr. e Dem. ,,zide 
ποῦτο ποιήσοντας τρατιώτας ἐκπέμπειν" cum Vs. libera, cf. Ind. Rs.; for- 
mulam, cum pott verbum, f. eriam ante, ut in Dem.l. l., ponitur par- 
ticipium fut., refolvente Bg. de Lat. ratione per pron. cum v. finito 
praef. temporis, fed et coniunctivi modi , cf. 1, 4, δ. m. xvg. et G. Th. 
3n v. Bg. i. cuius e Cic. emittat aZ me Publius, qui o£frgzent, eft potius 
ad Att. 2, 12. 1., ubi N. tacent de ellipfi pron. 2//guos, ut Stp. Th. de 
fut. hoc in v. voe. , et L. N. T. Fifch. cum lib. de V. med. ! 
ὀξυτ. Bg.) Sic ἐξὺς pro celer 1, 15, 11. et 12. Anacr. od. 7, (4. ubi cf. 
N.- Filch.) διὰ δ᾽ ὀξέων μ᾽ Evavcov, per celeres z0rrentes, Hom. Ἰλ. &, 3 t2. 
ubi v. Schol. (et iam 864 γ΄, 374.) SicProv. 22,25. Amof. 2, 15. Ioel. 3, 4- 
Sic ap. medicos νόσοι ὀξεῖ! et χρόνιοι opponuntur, (cf. Foef. Oec p.275. 
b. e.) Ariftaen. 1, 5. (1. cf. Abr. L. p.26. e.) c£&o;, celeriter. Lei:z. (cf. 
Hef. 2, 765. e. m. fine N. it. p. fq. e., non coii. Suid. 2, 703. i. Stp. Th. 
2, 1347- D. fqq. L. N. T. cum Grot. ad Rom. 3, 15. Fzbr. ad S. Emp. p. 
157. N. p., ad Luc. 3, 345. N. 34. Ind. Xen. Z. Pol. et Cyr. it. ad 
Nottr. 2, 9, 2., fed in Bg. adi. ap. G. Th. Grr. al., fervanteSch, gradum 
»celeriori curfu.*) Bene in Ven. additur φήμης ante c£. , atque iita vox 
utique in textum recipienda eít, quam ctiam legitfe videtur Pol. $7roz5. 
Ego quidem non admodum nitar P., ut per totam (6. hanc libero, 
nec ordinem retinente, et quia iflius rumores famam que'* poteft. per- 
tinere ad foluin fubít. pr. γνωσ. , cum foleàt ille duobus fyn. unum fubft. 
"reddere, quam eius copiam hic negligens Bg., tamen Gr. γνωσ. fimili- 
ter reddit famam, ut Stp. in m. P. rumorem, five liberius, (ranquam 
fyn. et antecedens pro confeq., dum cognitio per famam rumoremque 
€ rebus comparatur,) five etiam fuípicatus, habuiffe P. in fuo φήμην 


Aa 


» 


—- 


« 


370 LIBER LCCAP.IX. A: V..0:933. CHR, N.188. - 


7 


vai το" δυνησομένους τῷ παιδὶ pervenire poflint flio. Per- 


^ ^ δι» "- € , ἃ e 2 ^ 
του Περεννίου, τὰ ἐπὶ τῆς Ῥώμης ennis, quid Romae contige- 
με: PA dx , » ΚΩ͂ . - n * LUN . 
ἀγνοουντι!, γράμματά τε Φιλι- rit, ignoranti, literis etiam 
) k) Ms. Ba. ἐπ. τὸ 2vv, cf. 1, 7, 4. I) Hic colon inStp. rel., aut pun&um 
ín al., fed comma in A. al. ez- Ms. Bg. | CU 


unum, fed reddidiffe duplici fibft., me quidem non tenente locum, ubi 
γνῶσις fit pro φήμην» aut duo haec varient, au: confufa putentur, fed 
moo illad, a Bg. 7, 5, 12. e. reddi γνῶσις fama zominis ,- cf. 2, 15. 3. 
ἀς a Noilro alibi adhiberi formulam τὴν φήμην QS&vw 4. quam refpexe- 
rit cum iz. forte etjam Ms. auctor, fi fumas, ad γνωσ. fuifle in- marg. 
φήμην icriptum ,. e gloífa per comparationem locorum Noftri, ubi qu. 
eíl.c cum v. 99... Íed-deinde alio loco in textum venifle, cum alioque 
caíu, quia vcl obfcura effet vocis fcriptura, (cum et alias y et e inter fe 
permutentur,) vel librarius putaret, illum gen. aptiorem efle compara- 
tivo o£., quem fi cum Bg. accepiífet pro fuperlar., (quo de alibi;) difü- 
cultas aberat, quae nova exiitere videtur in φήμης recepto , dum tauto- 
]osia eft fecundum Bg. Vs. in yvee. manifefla, (quanquam aliqua eriam 
in γνωσ. vuigari fenfu,) toleranda tamen illa, fi noftrorum Codd. fides 
minus fufpecta effet, cum alibi Nofter copiam eiusmodi amet, ac γνωσ. 
a φήμη per fe diverfa fit, j 

ἐπιτήνοι) Non dicam, fimpliciterne ceperit Bg. fuum Lat., an cum 
motione alia,, cf. 1, 4. 15. ad £zuzeg. , ap. Stp. Th. 1, 1764. D. ad med. 
àgiszue, quoque adhibitum aliunde, cf. Bud. C. 664, 15. , fed ad ect, 
(quo et Sch. noftrum lotum fine Vs. referc, ut alii,) ap. Ezn. L. ,infto, 
advenio, in primisrepente, ex improviío** qua cum acceciione reddunt 
et alii, c£. L. N. T. EF. ec Kr., Ind. Dem. Nr. 4. Abr.-Dil. Eh. p.780. 1. 
Rs. ad Polb. p. 119. €... cum Obf. Krb. p. 1560: e. 174: 1. Loesn. p. 128. à. 
376 m.4 ubi affertur ἔσις. cum diferto adv. ἐξαπιναίως», quod ,. ficut adi, 
uiQileg, cum eo v. copulatum in N. T., fecundariam iilam notionem 
refellit, quam aliam cf. in Rs. Or. V. 4. Ind., fed ambigua Latt. in L, 
N. T. Schw.» at ipfum Bg. per Indd. Dion. Caf. Fab, Δεῖ Hf. etf, Ev., 
cf, Fifch. ad Pal. p. 126. N.b) b. i., noltro quidem in loco valente: no- 
zione illa hoftils animi,. ut alibr in pr. ἐπὴν cf. 1,8, 12. et Hef. 1, 1390.1. 


; ; τς 3 C RR t i 
STIS VEM » φανῆνου » ἐπικηδει» ubi in IN. primum corrigitur 1n éz:iQmvijvods 


forte fine neceffitate, fed pro fecundo fuccurrebat mihi ἐφικέσϑοιν carens 
€e Stp. Th. particip. fut. in v. δὺν. 

χὰ ἐπὶ) Pro Sch. in τὰ ,£2.'». Romana'* Dg, aliter, quam 1,5, 18... € 
P., qui tamen feverius pluralem reddit, fuppleto particip,. quodam, 
γενόμενα, πραττόμενα , cum fane Nofter refpiciat pr. τῶν πραττομ. 1 

γοάμμωταγ Nove didum.  DiCtio fumra de falíis numis, fraudulenter 
cufis, sachgemacbten, ialfcthen Müzzem. Univerfe ποιεῖν de quacunque 
re ficta, conmiinenticia, adulterata, fuco et impofturis incruítata , uíur- 
patur. Reiponder Latino com»enzus. Reisk. 

Sine docta hac. neque ali3s mihi cognita notione, accepiflem v, 
ποιεῖν cum Bg. e Stp. ad m. P.» ur Lat. facere, pro componere, nobis 
aufíetzem, ct conficere, vezferiigen, atque adeo litteras 1. epiftolam 
mandare chartae, tabellis; ut pro fcribere Stp. Th. 3, 430. D. m. pro? 
ferc aliunde etiam in v. nudo; íed ib. F. cum dat. rei »poteít fümpl. 


^ 


- 
rl " 
/ n ς 


ἣν M 


LIBER 1. CAP. IX, A. V. C. 933. CHR. N. 180. 371 


- 


xd ποιήσας, καὶ μείζοσι Φήσας amanter fcriptis, et ad maio- 
^ | ; , 


reddi ferio , ut Ifocr.— τὴν παλινῳδίαν πεποιηκένοη“ε cum, praeter noflra- 
tium zzchen , quoque Lar. habeanc ap. G. Th. in fübft. 383, 70. Per 
ffeci ep//fo/am. ad Caefarem , 1. uberrime fcripti, (quod cepiffem pro 
impl., ut mox fq:) facere epzflv/asi , (uc in Cl. Cic. aliunde v. efc. extr. 
| per fimpl. illud exponitur, et Gs. v. effc. 315, 6$. 1dem fine explic. af- 
fert, fed in fubit. fyn. 166, 100. iterum módo, f/xres litteras econmficeze 
non fotsi; et p. 14. 1.) luft. 27, 2, (6. ad 24uziochum Aitteras facit cf. 
Cic. ad Att. 6, 5. e. 13, 26..e., ubi praec, zu litteras conficies, ad quod 
"Menut. in Comm. ,,dicit hoc, tuad me velint faepe ícribas'* quod ec 
. Apfuin prodit cogitationem emphaíeos, nec ibi quaerendae; unde h.1. 
"fervaturus eram feverum f24;s; quod paff. duxit By. ex eodem 5tp., ut 
et Lar. ad 72, non vero adi. q., pro quo adhibuit adv., quafi fumens 
Gr. in neutro plur., ne forte concurrerent finitiones tres eaedem, Zi. 
deris amicis fcriptis, tacente Stp. Th., ἢ. l. pro aptus ad amiciciam et 
benevolentiam declarandam, cf. Ind. Xen. Cyr. Z. , deferente Sch. libera 
P. in ,ye. litteras amicas fcribere, — moi. datis /tezis. 

"καὶ μεί2.) Ellipfis eft praep. &zi, ut patet ex 1, 2, 2. (ἐπὶ συντάξεσιν — 
᾿καλῶν.) €t 1, 6, 24. (ἐπὶ συντ. ἐς φιλίαν ἐπηγάγοντο.) Aliter haec narrantur 
'a Lampr. Sy... 

Leisn. ad m. Ox. voculam καὶ fubtus lineola fignans, adfcripferat 
pf. ἐπὶ" quae coniectura fpeciem habet aliquam, cum καὶ faepe deprava- 
"tum fit ex aliis vocibus, et nomigatim cum zzi confufum, v. Fifch. ad 
"The. p. 97..b. e. cum Ind. v. ézia2apg., non abhorrens aámodum in ele- 
mentis maiufculis; quo fublato, hic concurrant duo particip. fine co- 
pula, fic illa adiuvanda, ut pofterius φησ. putetur coniectum in mediam 
"Orationem , pro κελεύει ἥκειν, φήσας xaA. ἐπὶ uei. £m. , nihil ut deliniás 
^e P. liberrimo; nec e Bg., qui vel e Sb. eilipfin expleverit, vel legerit 
καὶ ἐπὶ pei. , quafi excideret praep. ob καὶ non diffimile, in primis, quia 
,accepit ἐπὶ alio, quam Sb., fenfu, pro eig, exquifita ratione illa, qua. 
ἐσὶ cum dat. eff pro acc. iterum, qui uterque cafus in v. xzà. cum àz? 
ufurpatur, cf. Krb. Decr. R. p.I. p.26. m., nofcente Stp. Th. tantum 
x. ἐπὶ cum acc., nec locum noílrum, ubi, de vulg. lectione, fervata a 
libris omnibus, v. xz. fit cum dat. nudo, quem tuearis per ellipfin illam 
Sb., etiam in aliis v. v. obfervatam, cf; L. Bof. p. 506. e. $ ro. m., etiam 
forte a P. adhibitam, quam et rcfert fere Sch. in ,,£Az. magna propofíta 
Ípe arceffére , (quae formula per perticip. par eft praepofitioni ἐπὶ, cf. 1, 
"2,2. €e., quo e loco cr Lat. P. arceffit huc Sch. in) x2. accire* ur camen 
potior mihi videatur Dg. ratio, etiam a Vern. vet. probata, cum per 
, ellipfin eiusJem praep. accepit dat, fic, ut faepe ap. Lat. occurrie, per 
pr. a4 explicaiidus, tenente G. Th. modo affine 1216, 33. (qq. invitare — 
3n bofpitium et bofpitio» quo fenfu capio et fq. poculis aliquem Znvitzre, 
cum Cort, ad Sall. p.991. a. e., cf. Vorít. ad luft r, 6, $., ficut cum 
"aliis Grr. v, iungitur dat. ille pro acc. cum pr. εἰς, ἐπὶν zeige, cf. Abr. ad 
AAeích. 2, 73. m. 153. i. et Dil. Th. p. 92. i. 822.1. et L. Ar. p. 21. m: 269. 
1: 307. 6. 332. €. Rs, ad Polb. p. 549. e. cum Krb. Decr. R. p.1. p.271. 1.» 
nihil tenente etiam Stp. Th. ad iz. €t μειζ. » ubi cum Vern, intelligi 

offunc dignirates reip. maiores et honores altiores; etfi funt proprie 

ΤΠ pes talium rerum maiorum; ubi deferic bg. e P. iterum plur.. (quem 
. retinet Sch. iu adi. ,»μ. fpebus'* ignorante hunc cafum G. Th.) feverior 


᾿ 


373 LIBERI. CAP.IX. A. V. C. 935. CHR. N. 185. 


T B ΄ , Y e * εἶ 
κωλεὶν ἐλπίσιν αὐτὸν, ἥκειν rem afüirmans fe vocare illum 
Bi Ld c ài , m ^x - . 
πελεύει. 0 0£, μῆτε τι" τῆς 21.Ípem, venire jubet, Ille 

- 3 p . . 
παρασκευῆς ww καὶ τῶν [2- autem cum neque quid parare- 
7 7 x ^ M e. ^ 
βουλευμένων, μῆτε 3i 79V κατῷ tur adhuc, neque quid conítitu- 


v». m) Edd, omnes habebant, etiam Mss., tacentibus Excp. , μήτε τῆς παραῦκ.» 
fed Ing. μήτέ τὶ τῆς παρ. V. N. 


ad 5x. , ubiP. ,,Romam rever£;* praeter expletuui nornen loci, notionem 
ad fenfum deligit, quam, tacente L. Stp. et Ern., permittit analogia 
affinis v.'£o:69»4, et diferte ponit Ind. Dem. 
μήτε τῆς παρασκ.) Scribo μήτέ τι τῆς παρ. Stepb. cui hic cum Ing. ob- 
fecutus, τὶ flatim fufcepi, invitis etiam Mss., reCtione ita fuadente, 
etiam altero mox μήτε τὶ τῶν A., cum hic pron. facile excideret ob pr. 
fimilem fyllabam; nihil docente P., liberrimo et hic, quam ifta, primo 
eum.habuiffe bis μήτε — μήτε» ne cui veniat in mentem legere μή τὶ τῆς 
παρ.» tum accepiile art. τῆς pro pron. , denique prae Bg. feverius ver- 
tifle fubít. παρ.» ied contra particip. τῶν βεβ. per fubit, ut 1, 8, 13- 
Cumque videretur obícurius P. Lat. paratus, (ap. G. Th. κατασκευὴν 
ipfe parandi actus, tum ea, quae parata funt) placuit Bg. primum quo- 
que fubít. vertere, ut fq. particip., (quae ratio per fe eft elegans, cum 
fubft. mutatur in affine verbum cum pron.) pro quibus feveriora erant, 
neque dum Y. zec dum quid eorum, quae pararentur e£ conttituta effent ; 
nihil ferente Stp. Th., quam e Bud. C. 806,9. 25. »»πναφασκενάξεσϑ, ver- 
bum effe fübornationis coitionisque improbandae, εἴ quae ad necem 
alicuius pertineat aut perniciem* unde h.l. fubít. παρ. in malam partem 
e contextu, cum parantur et fübornantur latenter, qui aliquem peri- 
mant, fumetur pro apparatione omni ac molitione ad aliquem occiden- 
dum , eaque cum rerum, (quod verbis declaratum et iuffum eft, quomo- 
do totum negotium exfequendum, ut, protect celerrime, et quaedam 
per fpeciem bonam de reditu iftius honoratiore, deferentes, certo loco 
ac tempore interimerenc,) tum perfonarum et hominum , ubi fimul abs- 
tiaftum pro concreto erit, et fignificabuntur ip(i percuffores fubmiffi 
inftru&ique, cf. Ind. Dem., priori fenfu ut dicatur pro infidiis univer- 
fe iisqüe clandeítinis, fuficiatque noftratibus z4»[alten f. Veran[lattung ; 
«ui adiungunrur σὰ βεβ.» quatenus illa priora ab imperatore erant decre- 
ta ac conítituta, et mente excogitata; ubi Bg. καὶ per neg. reddit, ad 
fenfum, cum praecefferit neg. alia, fed ut fic tria capita rerum confti- 
tuat, a Perenni filio ignoratarum, cum Nofler videatur duo tantum in- 
nuiffe, primum, quod contra filium directum, fed fecundum, quod de 
patre iam fa&um. Caeterum Bg. verfatus melius in zd , (quam Sch. 
ppartic. encl. aliquatenus, a/iude** quod poftr. plane ab h.l. alienum;) 
cum Stp. Th. aliunde, (qui tamen non profert polt neg. μήτε f. οὔτε, cf- 
Exc. ad 1, 2, 8. et Dem. fine Ind. 414, 7., ap. quem et polt οὐχ). 125, 2. 
375» 15. 3945 8.» ut poft οὐδὲν in Xen. Cyr. ind. Z.) tamen eandem retu- 
lit ad fubít. τῆς παρ.» unde fubiecit fuo verbo, ex ordine Gr., nifi for- 
te, huic ipfi ordini fidelior, tamen mente traxit ad neg, pr. g., quo 
proprie pertinebat, et cum hac fimul ad remotum v. εἰδώς, quo et pron. 
c) referendum; unde fuperius in Vs. ftatim cum neg. dabam Lat, dum, 
ef. ap. G. Th. Nr. 4. fine Cr. 1 


i , 
y. i 
P 7 : 


/. «LIBER IL CAP.IX. A. V.C. 933. CHR. N. 180. 575. 


* M ^ E . 
τὸν πατέρα εἰδὼς", τῶν τε ἀγ- tum effet, neque quidquam de 
γέλων εἰπόντων, ταῦτα 5. καὶ patre fciret, cumque nuncii di- 


n) In una Bc. 2. εἰδώς: fic per colon, quod et forte innui debuit per hanc 
€um commate accentus figuram εἰδώς, in Stp. Bc. 1. ecEd. , v. N. — o) Ms. Ba. 
εἰπόντων ταῦτα» καὶ λ.» nulio commate poít εἶπ.» ut in A. al. , v. N.. 


τῶν βεβουλ.) Poft βεβ. videtur ἑτοίμων ὄντων deeffe. Reisk. Secundum 
ἐλ, quae cxplicandi caufa diximus N. pr. et 1, 8» 13.» in talibus parti- 
cip. nihil deeft, quam fubft. πράγματα. cf. L. Bof. Ell. p. 289. e. 370. m. 
Mirum vero,- non vifum etaliquid deeffe in fq. τῶν x. 7. zzr., in qua 
formula, explenda illa yer πραγμάτων et γενομένων, et intelligenda de 
una re, cf. δ. pr. i., verfatur Bg. aliter, quam alibi, ut exprimat tan- 
tum praep. cum fubil., pro feycris, zec quid eorum , quae aca erant τὰ 
patron, cum patre, de patre , it. fine fupplemento adeo, sec quid z//o- 
rum inpairem; mutante P. praepofitionem cum fubit. in adi., fed par- 
ticipium, íupplendum ad art. zov, mutanre in fubít. ,pazerni cafus 
árnarus* non item Sch. in ,,4. corum, quae patri acciderunz non reéte 
dubirante Rs, ad Polb. p. 132. m. et 484.1. de pr. x. pro Lat. Z7, adver- 
füs, costra, cum acc., pro quo mavult gen., cf. Abr. ad Aefch. 1, 1c7. 
3n. 274. i. cum Dil. Th. p. 41. e. Fifch. ad Pal. 6, 3. e. p. 29. N. f), Ind. 
Z. Xen. Cyr. a. e. it. Bach. ex Ag. 2, 11. , tacente Vig. p.611. Nr. 2. 144- 
et 5rp. Th., nifi quod 2, 9o. E. i. affert e Bud, ο,τῶν κατ᾽ ἐμαυτόν τε 
προσϑεῖνοη , de me aliquid Zicere'* quae Bg. quoque Lat. praep. fubftitui 
ab Inttp. foler, uc fyn., illi feveriori, v. c. zz philofophos di&a, cf. 
CI. Εἷς. Caeterum ad Ael. V. h. 2, 28. e. p. 142. N. 7. i., ubi agitur de 
βουλ. paff. , fubiunguntur haec memoriter, credo, ,, Herodi. t, 9, 21. ὃ 
δὲ μήτε τῆς παρ., καὶ τῶν βεβ. τὶ εἶδ. ν neque eius, quod parabatur, segue 
eorum, qae decreta erant, quicquam fciens** quo ordine alio et brevi- 
tate fane non opus eít pronomine poft μήτε primo; quod fecus in lectio- 
ne vulg., ubi zi in potteriori merabro ftat, er ante zzv, non poft, nec 
fic, μήτε τῶν x. T. xaT. τὶ £12:; neque ex ordine totius lect. vulg. τὴ ad 
primum membrum rrahetur mente, fed, quia v? in altero membro di- 
ferte eft, vero(imile fit, et in primo id olim fuiffe; ut, ob eandem eius 
in membro altero praefentiam, nec valebit hic, quod alibi, ut in gen. 
"τῆς παρ. extrinfecus intelligatur τὴ, nec iuvabit noftracium formula vos 
, der Sache affén; quae, quanquam per ellipfin illam pronominis e£«as 
adiuta, tamen potius ducta dicetur e Lat. rectione v. fcire cum pr. 4e 
aliqua re, cf. G. Th., cuius pa:ticipium fezens cum gen., it.gzarus, nec 
ipfa huc in auxilium vocarim; etfi noftrum Gr. partieip. quoque Stp. 
"Dh. 1, 1110. e. cenet cum gen.. (ut Poff. Synt. p. 46. et 48. €. modo ad- 
ieCtiva nc£itiae per talem cafum;) quia hic ftatuit debeac duplex rectio 
unius v. ac particip., ec cum gen. τῆς λ., et fimul cum acc. ci τῶν A 
(quocum folo acc. Nofter alizs dat noftrum particip.) et illa rectio duplex, 
iuncta in eadem periodo, tanraque vicinia, vix excufetur per variatio- 
nis (tudium et fcribendi libertatem. 
τῶν τε &y'y.) lacente Stp. Lh. de fubft. zyy. cum v. εἶσ.» tenui modo 
Íyn. formulam e Xen. Cyr. Z. 2» 4, 1. i. ἦλϑε — ἄγγελος λέγων», ὕτι Ag 
pro quo hic additur acc. cum inf. , ^hihil referente P. , quam καὶ in etiam, 
pro quo Bg. ponit fyn., fed et reddit pro vulg. pron. affine rzvrx, quae 
«enfentur confuía interdum, v, Xen. Mem. S. 1, 2, 10. m. Fiích. Plat. 


374 LIBERI. CAP.IX. A. V. C. 933. CHR. N. 186. 


A » 5» ͵ L3 2 : 
τουπατερα ἐντετάλϑθαι ρήμασι, cerent, cadem et - des man- 


f 


Euthyphr. p. 17. N. 7. Phaed. p. 240. N.6. Soph. p. 58. N. το. Polit. p. 
126. N. 12. 144. N: 3. Parm. p. 248. N. 4. Symp. p. i89. N.8.; in quibus. 
locis plerumque ταυτὰ praelatum, cum feníus vidererur poícere aut Vs, 
Ficini, it. ad Onof. p. i27. N. 31., fed ad Euc. 2,60. i. κατὰ ταῦτά, fine 
V. L., a Gs. et inInd., v. x. redditur »cadem razione** ut, cum res pen- 
dezt a folis accentibus, quibus olim caruere Codd., contufionem fane 
concedam in mulüs locis, attamen hic nihil rentem, quia libri non .va- 
riant, ct vulg. dit quoque commodum fenfum, (ficuc noftrum Zas f. 
dieíes, fimiliter de priori ufurpatum, pro ἐκεῖνα » eum EE revocari 
ad fpes maiores,) et denique quia fimul adiinétum eft καὶ», ob quod et 
melior eft ditin&io Stp., fed Ms. comma pott τ. ineptum, quia fq. v. 
&vr. abfolute fter, re juiratque (Oen idem pron. ταῦτα Í. τοῦτον 
4.1}. ἥκειν δεῖν αὐτὸν . quae fere praebet P. liberrimus. 

ἐντετ. gujs-) le, ἀγφάφως. Opponuntur enim τὰ ῥήματα τοῖς γρέμμασι 
Strotb. 

.. Stp. Th. in v. ,,paff. quoque et med. vox itidem a&ive ufurpatur 
pro faciendum i iniungo , mandarum do, praecipio, iübeo. Herodi. 1. t. 
T. Ey. εἰπόντων ταῦτα, καὶ τ. T. bVT. é. , liaec patrem fuis ipffus verbis man- 
da[fé**. quae Vs. non admittit hanc Stp. aliam, quam in ed., diítin&io- 
nem, eandemque cum Ms. ; deferente P. eciam "Sc h. in v. ,pall. praecez 
τὲ haec veróis* fed Sb. Ind. ib. ,,inandaffe, — Ke efé* e Xiph. 
ec hinc, ubi fane tantum valet paff. pro med., adiun&um acc. perf? 
πὸν 7., Quam vim, a Srp. e folo Noftro ülida v. in lib. de V. med. 
P. p.534. e. Ind. Xen. Cyr. Z. et Luc.; it. nominstim de perf. L. N. T; 
cf. Hef. 1, 259.m. p. fq. 1. fine N. et Suid. 1, 755.1. CE ES ἴα. m. , fed, 
ticente Stp,, in g. Sch. j opponitur fcripto** nihil amplius, quód fubit: 
referas [ine ad γρώμμ. Íq. aut S. pr. , fed et ad vicinius v. 2z2s., non re- 
periente me, quis, praeter Noítrum, ira adhibuerit, prg ore, orete- - 
nus, oraliter, (Vern. vet. uindlch,) nec Lar. formulam B8. me tenente, 
nifi e G. Th. 633, 42., ubi Oreteitis explicat verbis, fine re, (εἴ πὶ 
fubit. 957, 75.) verbi: meis falutem ei ad/cribito, h. e. meo nominee cf. 
Ovid: ep. Her. 16, 71. ct tantum Dem. 1457; 18. οὕτω yx εἶπετῷ TT 
quod verterim verbis fus f. Ziferte, ut Rs. Ind. v. é. liberius per Vern. 
tantum, in quo Dem. artic -ülus fine difcrimine additus, at per plur. 
etiam, tamen alio fenfu , ap. Aefch. Rs. Or. V. 3. p. $90. 39. οἱόμενον»" 
ἐήμασι τοὺς νόμους ἀνχιφήσειν » c. ac Vulc. Gail. T'. 1. p. 463. a. N. 1: Salm." 
“ὙΠ verbo mandabo) ἐντέλλεσδ τὶ ῥήματι Gr. dicuntur; quod opp. τῷ émi c 
s£AA:0924, quod fcripto mandare fignificat** fubietto h. |, fed per verba 
depravata; reddant Sch. in ἐπ. ,,u. fcripfilfe ni5//* fere cum P. , aeque 
libere, ac Bg., qui exprimit inf. cantum per praep. et fubit. afüne, re- 
pe:ens mente e pr. verbum mard., pro feverioribus,. zi5i/ vero δεν γεν 
I. nibil vero mire per litteras V. eprdolaszt, aut in μηδ, pro impl. μὴν 
205 mifilfe epificlam ; iette monente Stp. Th. aliunde ,faepe ἐπ. (δῖ ο- 
lutc) dici pro ἐσ. γράμματα f. ἐπισολὰς, Quas formulas plenas: potuerat 
in pr., non tamen monens, poni pro fimpl.,- (quanquam' ec nos habe- 
mus compof. zufcb: 'cken, non item Lat. eodem fenfu edmittere,) cf. Per. 
ad Ael. V. h. 4, 18. i. it. 12, I. p.719. b. N. 45. cum Kuhn. ad t5, jr. i: 
et lad. ic. Luc. Xen. Cyr. et Hell. Mor., L. N. T. it. Obf. Kib. p. 226. E 
éum Decr. R. p. L. p. 69.1. Locsn. Ρ. 297. i. d bof, ΕἸ], P. 3: m. i18. e: 


"s 


Fe 


LIBER L. CAP. IX. A. V. C. 933. CHR.N. 180. 475 


μηδὲν δὲ ἐπεταλκέναι, τοῖς Da-. daffe verbis, nihil autem per 
εἰλείοις ἀρκούμενον γράμμα- epiftolam, imperatoriis conten- 
"mu P, πιξεύσας ὃ νεανίας, 22.tum litteris, credens ado- 


"ἀσχάλλων 4 μὲν καὶ δυσφο- lefcens, quamvis indignabun- 


-Ρ) Hoc comma erat in Ms. Ba, cum A. al., pro pun&o Bc. 2., quod de- 
pravatum e colo Stp. et ol., v. Ν. q) ἀσχώλων A. al. v. N. 


329. i. 290. e. Rs. Or. V. 3. p.267. pen., fed Dem. fine Ind. 1283, $. in 
epillolis, γράψας ἐπέταλκα, πρῶτον μὲν — δεύτεραν δ᾽ ὅτι A.» quodet ipfum 
admittit ellipin illam fubft., qualis in Lat. etiam zz/tzere lumetur, cf. 
' Lindn. p.85. m., tacentibus Cort. ad Sall. Cat. 32, 3. et G. ΤῊ: 391,94. 
»mittere, pro fcribere, Gr. more* quo Nofter hic quoque fic abfolute 
fcripferit, fed etiam, quia mox neceffarium magis fubit. γράμματα 3 

τοῖς Bac. kex. yo.) Eadem fyntaxis Alciphr, 3, $2. (p. 396. πη.) Zeim. 
Han« medii v. rectionem tenuit iam Stp. Th. tantum e Plur. et N. Τὸν 
ad quod v. Lexx. et Kypk. 2, 416. m., cf. ad Herodt. 7, t6. Zof. 1,3, 1-- 
Poll. κα, 7., cui fimile ap. Poíf. Synt.-p. 125. m., quem ctiam v. in Call. 
p. 55. i., Ind. Dion. H. S. T. 1. Fab. Aef. Hf. Eifch. Acfch. et cum inf. 
?p. Luc. 3, 618. 1.76., refolvente Stp. ad m. P. bene participium, fer- 
vatum a Bg., in cuius Ms. quod noa comparebat expreífum Gr. fubit. 
v£zy. , id reftitui, cum a fcriba omiffum effe poffet ob pr. verbum, fimie 
liter finiens, tum id offenderet P., quanquam per ie aeque abeffe 
potelt, ac Gr. d νεαν., quod cum ὁ δὲ in δ. initio fane non confiftit, nifi 
quod Nofter poft inferta illa, τῶν τε Zyy. — γράμμασι, noluit partci- 
pium z:ceuc. folitarium ftare, in primis ob faq. alia particip.; quod ut 
fit per aliquod ariantapodoton, aut potius datum quid amplius, quam 
neceffe erat; addito adhuc alio nominativo ad pt. iram ὁ δὲν fic in zie. 
deeft cafus aliquis pron., dat. quidem perf, huic v. folennis, τούτοιζῃ 
hominibus, vclecc. rei ταῦτα, res numciatas; ut, praeter iuncta diver- 
forum cafuum participia, εἰδὼς — τῶν τε ky. εἰπόντων, de quibus v. Exc., 
concurrunt pluta particip., et σις. quidem fine copula, quia praepofi- 
tum eft, cum poft ftare debuiffet fic fere, ὁ δὲ — εἰδὼς, τῶν τε ἂγ. εἶπ. — 
γράμμασι, ποιεῖτοι τὴν ἔξοδον» πιξευσ. A., Ubi P. scredidit videlicet ago- 
lfcens, et — ad reditum fe comparar'* bene quidem refolvit particip. 
σις. per copulam, fed fuam particulam viZeiicet addit libere, incertum; 
quo confilio, utrum innuens fic redirum ad priora, poft interiecta illa: 
plura; (quo fenfu et Gr. £j, ifti P. refpondens, eit folenne, hic vix 
€lapfum ante δ, ob pr. ὡς íyilabam,) aa copulans cum  vazv., quafi hoc 
fubít. ceperit per ellipfin iftius particulae ὥς, Lat. rezqua;m; utpote 
iuvenis videlicet, (cuius ingenium fert, ut facile credat, nec diffidat, 
nec fatis acute cernat provideve agat,) feu habuerit in fuo Cod. zi*. 
ὡς yex»., quaíi à vulg. ex ὥς ortum, utalibi. Eco reperi ap. Virg. A. 
9. $492—354. fimile quid 7; que — aud aliter iuvesis, ubi hoc fubft, : 
. pariter poft pron, ἐξ omiflum efle potuit, fed fubiangitur poft interiecta 
^ multa in reditu 2d rem. De diftinctione, etfi poft γρᾶμμ.» ut in. &ya* 
» κολούϑῳ aliquo, locum habuit colon, tamen felegimus modo comma, ut 
in eadem adhuc per nominativos conftru&ione, remoturi propterea olim 
et numerum novae $. 

ἀσχάλλων) Sch., deferto P., praeter dolens, diferte cum Bg. illo ad fq. 


376 LIBER TI. CAP. IX. A. V. C. 933. CHR. N. 180. 


φῶν , ὅτι δὴ ἀτελῆ κατέλιπε τὰ dus et aegre ferens, quod fcili- 
βεβουλευμένα, ὅμως ds f, ϑαῤ- cet ἱποοπ[ιπιπίαϊα relinqueret 
ῥῶν τῇ τοῦ πατρὸς ὡς ἔτι συν- confilia, tamen. fretus patris 
ἐτώσῃ δυνάμει, ποιξίται τὴν velut adhuc incolumi potentia, 
ἔξοδον. γενόμενον. δὲ αὐτὸν 23. profe&ionem  inflituit. 
: 


r Hoc comma fuit in Ms. Ra. cum cdd. rel. , fed nullum in Stp. al. 
f) Nullibi hoc comma fuit, v. N. 


Gr., tenente G. Th. ,2s4igz., δυσχολαίνων, indignans'* ut Stp. Th. 
alunde ,,fcribi — unico A, incertum, de induítria, — an ex errore** aut 
e more Mss., pro duplici faepe fimplicem ferenium , cf. Suid. 1, 364. i. 
ἃ. — λυπούμενος» A. 2, 82. m. Hef. 1,593. m. 1663. i. Tim. L. Pl. p. 97. 
Ind. Dem. et Xea. Pol. Z., ubi iterum redditur, ut a Bg. fq. v. δυσῷ.» 
quod hic per fyn. copiam iungitur, ut ap. Ael. V. h. aliud, cf. 1, 5, 5. 
ut 1, 6, 15. fuper adi. 14. àz., ubi Sch., iterum a P. difcedens j/mper- 
fla rcliquit cosfultata, — κατ. reliquit ynperteCta con/£lia'* led Stp. Th. 
»aiquid ἀτελὲς dr. a Thuc., quod ad exitum non perducicur. Sic ap. 
Herodi. ἀ. x. τ᾿ £.'* íed ap. G. Th. in Bg. fine Gr., tantumque ex Amm. 
M. et Auguítl.; in τὰ β. (per variationem cum 6. pr. τῶν f. modo in cafu) 


n 


refniciente Nottro ad rem $. 3. 

| (ues δὲ) Sch. sj. trames, — cu. δὲν idem'** eP. cum Bg., quafi δὲ non 
veferatur ad pr. μὲν, fed redundet; quo et tendit Scp. Th. 4» 1542. E, 
quauquam inveríuimn δ᾽ ὅμως fübiicit per Lat. az2amer, pro quibus reddi- 
inus ἢ, l. z2zem vero, quibus duobus fimul contra redditur non fevere 
unum óg., cf. L. N. T. Fifch., ut de Bg. ad 3286. e P. fupra, fed Stp. 
Th. 1,1792. e. «ισυνέςαμου , pro confloy σφονετῶσαν δύναμιν" fic e Noftro 
fine numeris cum P. (unde partim Bg. in 2v.) pro quo fervaffem Lat. 
conjlans, v. G. ΤῊ... ut evus£y», lit ἢ. 1. falvum effe, durare, permane- 
re, et, cum adv. zz;, nondum finiiffe, defiifle, ademtum effe, cf. Ind. 
Dion. Caf. et Dem., cui add. 129, 15.; tenente per fe praep. vim fuam, 
cf. Z Ind. Xen. Cyr. ,evvsswuévou , codem loco flare'** de equis 1b; qui- 
dem ac phyfice adhibitum, habentibus et noftratibus tropice fic, ποῦ 
beftehende Gewz/r, fed in Bg. ad ὡς ἃ, Th. cum Grr. al. , quod liberius 
et Stp. Th. 4, 799. G. i. novit aliunde, pro quo et hic fufficiebar fimpl. 
Lat. v7; alio declinante P., etiam in fyn. formulam per adi. in τοῦ π.» 
ubi deeft iterum pron. αὐτοῦ. Quoad diítinctionem, polt δὲ addito com- 
mate , voluimus conítructionem iuvare, ut og. aperte magis cum «ror. A. 
cohaereret; unde et patet, δὲ non fuo ftare loco, fed praeponi, pro 
θαῤῥῶν δὲ τῇ — δυνάμει. ὅμως ποιειτ. A. 
“φιεῖτρι T. ἐξ.) Ut ποιεῖσϑοι τὰς ἐφόδους 7, 2, 10. elt erumpere, m. λόγουξν 
6, 3, 5. loqui, z. ὁδοιπορίαν 3, 6, 22. iter facere, (proficifci, cf. 1, 2, 9. 
€t I, 7, 3.) p. ἑὁρπαγὴν 1, IO, 4. rapere, v. ἀπόπειραν, periclitari, (cf. Ind. 
€t 1, 8, 10. m.) fic z. ἐξ. h. ]. non eft, fe ad redicum comparare, (ut P. 

cum Sch.) fed potius exire. Le/sn. i 
Quem cf. et in Progr. , tenente Stp. Th. formulam aliunde 2, 1167. 
F. m. ,»ἐξ. ἐκ χώρης ποιοῦμοη » € rcgione exeo f. emigro* cum adiuncto, 
quod et ἢ. I. fuppleas, cum adhibetur de una perf., ut et, ubi fenfu mi- 
litari ac de exercitu, etiam adeo, ubi hoítili fenfu, cf. 1, 7, 1. 1. Ind. 


LIBER E. CAP. IX. .A. V. C. 933. CHR. N: 180. 377 


* ^ ͵7 7 ^ ᾿ ? PL - 
Jd κατὰ τὴν Ἰταλίαν, οἷς ToU- Cumautemveniffet in Italiam, 
j ΄ . .11- 
το ἐντέταλτο ἴ, διεχρήσαντο. quibus mandatum fuerat, illi 
-Ὁ ^N E 2 , u^ * Too Υ - 5 
τοιοῦτον μὲν δῆ τέλος ἐκείνους euminterficiunt. Hunc videli- 

» € Ν , ^ - “γτ- 

κατέλαβεν V. ὁ δὲ Kouucooc*, 24. cet exitum illi habuerunt. 


, 


^ 5 4 , 
δύο τοὺς ἐπάσχους καταςήσως, Commodus autem duos con- 


— t) Hic nullum comma in Stp. tel., v. N.  u) Hoc pun&um in edd. omni- 
bus, quanquàm in μὲν et δὲ ad fe relais, cf. ὁ. 18. ς, x) Modo in A. erat 
hoc comma. i 

? 


'Thuc. «um Abr. Dil. p. 349. m,, Xen. Cyr. Z, Dion. H. S. T. 1.» no- 
bis ἢ. 1, Reife, Rückreife, :5uz, pro aéreifen, 1. zurückreifen, it. die 
Reife antreten , unternehmen, az/le//eg, cum Bg., cuius v. Lac. nihil, 
quam faceres quanquam non fic explicante formulam in v. G. Th. ,jiter 
anflitwere'* 1154, 64. 

γενόμ.) Laudatur hic locus a Kypk. 1, 243. e. cum Vs. ,qgauza ille zs 
Iraliam pervenjffez* cf. Loesn. p. 114. e., fed cum Lat. fimpl. Bg. iam 
Sb. Ind. ez Sch. ,,quum veniíTet i» 1I1.** cf. Ind. Xen. Cyr. Z. v. x. i. Kypk. 
l.l. p. 369. L. N. T. et fupra 1,7, 4. i., fenfum faltem monftrante P. 
eundem, fed reiiciente Bg. pron. αὐτὸν in extremam partem et ad y. 
Juxe. ad maiorem perfpicuitatem , ob quam et fupplet alterum pron. 
in nominativo οὗτοι 4. ἐκεῖνοι) ante pron. relat. οἷς omiffum, contra op- 
primens pron. ad v. paff. Zyz. e D., quanquam hic id yidetur exquifite 
mutare in fubít. vegozium merum, pro confuüeriori per pron. demonftr. 
funül i segot., ut ea res, pro id, cf. de percultloribus 6$. 21. ac fimili 
nunciorum nezZotio 3, 5, $. 14. et 12. 

τοιοῦτον) E P. pron. reddir Bg. aliter, quam fupra, per fimpl. τοῦτον 
fed ab illo omiífa μ. 3. fere ut 1, 8, 14., uc formulam rcl. ex eodem, 
praeteritam a Stp. Th., qui 3,1370. D. i. modo fic e Noítro tangic 
»idem dicit, σελ. aliquem z., fine gen. (βίου f. ξωῆς,) ficut τελευτή“ quem 
gen.;fupplet Sb. Ind. ex ἢ. 1. in Vs. Lat. ;,&nem vitaeíortiti funt £a/em'* 
cf. 1, 2, 10. cum Fiích. Aeích. Ind. v. χρεῶν, fed Bg. formulam e Corn. 
N. ap. G. Th. in fubít. 484, 43., ubi et ex eodem, fa/em vitae exitum 
babuit , et l. 81. Sb. formula e Suet., nec deinceps propior Gr., nifi 
l. 62., quanquam alio (enfu , contigzt exitus, quem optamus; unde hic 
digas, £alis exitus 115 contigit f. obtigit» quae et ipfa adhibentur de rebus 
adveríis ac malis, nobis ez folcbes Ende Aat lie betroffen, it. exitusillos 
eccupavit f. oppref/t , quorum primum et G. Th. de morte tenet, uc 
utrumque accedit ad notionem inopini ac repentini cuiusdam, quod in 
hoc v. ftatuunt quidam, v. 1, 3, 1. e. i 

ὃύο τ. iz.) Cum poteftas Praefecti Praet. maxima fuerit, atque, ut Ma- 
crinus infra ap. Noftr. 5, 1, (3.) loquitur , οὐ πολώ τι ἐξουσίας καὶ δυνάμεως 
βασιλικῆς ἀποδέουσα ,» ὅπου γὲ καὶ αὐτὸς ὃ βασιλεὺς τοῖς ἐπάρχουσι τῶν ςρα- 
τοπέδων πεπίτευτοι.» non multum a principatu diftans, quippe cum zpfe im- 
perator Praefe/o Praet. Ííe committat: varia excogitata funt remedia, 
quibus redigeretur ad normam Ariftotelicam illa dignitas, lib. s. polit. 
X1. defcriptam, κοινὴ δὲ φυλακὴ πάσης μοναρχίας τὸ μηϑένα ποιεῖν ἕνα μέγαν, 
ἀλλ᾽ εἴπερ, πλείους. τηρήφουσι γὰρ ἀλλήλους , COmmunis omnis principatus 
eft ifla cautio, neminem unum magnum facere, fed plures. Gic enim inter 


318 LIBER Í. CAP.IX, A. V. C. 933. CHR.N. 18o.. 


ἐσφαλέςερον ὠήϑη Y, μὴ ἑνὶ flituens Praefe&os tutius pu- 
7145: -εὔειν τοσαύτην Wood ? tavit non uni credere tantam 


y) Hoc comma fait in B. 2. L. al. — 2) Hic colon in Stp. r£l., ut pun- 
Gum in al., pro rediore commate' ia Ms. Bg., ut in continua conttru&ione, 
cum y. ZAz. pendeat adhuc a pr. hominativo ὁ Kogu, Sed mox poft ajz. com- 

' ma re&e abíuic in B. 1. al. ac: Ms. Bg. S Ca a: 


Je obfervabunt. Ἐπ de Commodi quidem confilio Lampr. 6. (P- 491. i) 
mutabantur Praefecli Praet. per boras ac dies, Commodo peiora omnid, 
quam fecerat avte, faciente. Paulo poft(p. fa.) in Ebutiani locum Cleaz- 
der cum aliis duobus, quos zpfe delegerat, Praefectus efl faclus. Tunc 
que primum £res Praet et Pr. fuere. Conftantinus quatuor fecit , quo 
nomine Zof. eum arguit 1, 2, (33, 1.) Ac de duobus Praef. etiam in- 
fra in Noftro 3, 13, (1-) hábemus exemplum, ubi Severus itidem con- 
fpirationis occafione duos conitituit Pr aef. Idque confilium iam ab ini- 
tio Maecenss dederat ap. Dion. $2. et ΔἸ cutus executus erat Dion. 55., 
quod plerosque poítea obfervaffe , per feriem oftendir P. Faber Semettr. 
ET Quin etiam excogitatum creditur, ut togata potius virtute, quam 
militari illufires praeponerentur Praetorianis, "Quod Ulpiani exemplo de- 
claratur , ,ut rurfum fieret illud Ariítotelis , ἐὰν δ᾽ ὥρα τινὰ δέῃ ποιῆσρα 
μέγαν" μή TOi τό γε 4D6c Soncóv, quod/i omnino aliquem magnum 6for- 
fedt facere, non tamen 7: faciendus eft magnus, qui audaci ingenio prae- 
ditus fft. Ῥοίϊεα vocati funt Comites Aulicorum, ct tandem, circa Iufti- 
niàni tempora , Curopalatae, v. Nic. Aleman. Not: hift. ad Procop. arc. 
h. p.95. Βοεεί, lac. Guther. de off. d. A. 2, 4« Ρ- 337. fres, inquit, Prae- 
- fe&os Commodus fecit, qui primum uno contentus Perennio, illo oc- 
cifo» duos conítituic, poftea tres, tutius ratus, totam illam poteftatem 
non uni duntaxat credere, fed diffectam in partes imbecilliorem reddere 
contra przzcipem. — Simul provocat ad h.l. Herodi. Sed in eo de tri- 
bus nuila-mentio, nec in quoquam alio Herodi. loco, Similiter 3, 13, 
(1.) Severus legicur ὑπάρχοντας, δύο τῶν «ρατοπέδων €t 4, 12, (1.) Antoni- 
nus ézáexovrxc τοῦ φρατοπέδου δύο conílituiffe. Varie de his Praef. Pr. 
loquitur "Herodi. L. 1. c. ἃ. δ. 2. dici, Commodum £ziszez4 τοῖς φρατοπέ- 
io; Perennium. Paulo poft (ib.) ) eundem Perennium vocat ἔπαρχον τῶν 
πφατοπέδων. 1, 9, 18. vocat abfolute z ἔξαρχον. 1, 12, 8. dicit de Uleandro, 
τὴν τῶν «ρατῶν ἀρχὴν ἐγχειρισϑῆνοι. 3, 13, I. VOCat ὑπάρχοντας τῶν sezro- 
πέδων, niti ibi legendam Ema x. Nam fic loquit. Jráy 12, 1.» ubi Auden- 
tius et Macrinus dicuntur ἐσώρχοντες τοῦ ςρατοπέδου ὃ δύο. Et fic etiam 5, 
y, 3. lum 4» 12) 13. ( nobis 12 Je.) Macrinus dr. ἔπαρχος et 7, 6, 9. 
Vitalinus dr. τῶν ςοατοπέδων προετώς. luquirendum hic, an auctores ita 
loquentes femper de uno eodemque officio loquantur. Caeterum Con- 
ftanünus M. hunc magiftracum Praefecti Pr. in quatuor imperia difcerpfit; 
unum Orientis, alterum Hlyrict, tertium lraliae, quartum Galliarum 
conftiruens. . Quintum addiditcIuftinianus, Praetorii Africae Praefectum, 
v. Guther. 1. 1. Leiemm. ὦ 
Dio Caf, p. t211.fq. modo Cleandrum in pote(tate Perenni füccefille 
tradir, er nihil de duobus Praef., ubi v. N. ad $. 6o., fed nihil ad 
Lampr. C. 6. p. 490. €. in cuius foteztiae locam Cleandrum ex cubiculariis 
fabrogavit, nec p. fq. i., ut ap. Angl. Heyn. H. 4, 1016. m. modo, em 
l'erennis fz/gte Cleander sach , et in N. tantum ,Dio }.1. 9. 10. Herodi 


DEBER E. CAP. IX. A. V. C. 931. CHR. N. 180. 379 


πόισιϑεϊσαν ὃ δὲ αὐτὴν άσθενε- potentiam, divifam vero imbe- 
ἔφαν ἔσεσϑαι ἤλπισε πρὸς τῆν cilliorem futuram fperavit ad 
)ατίλειον ἐπιϑυμίαν. | . mperii appetitionem. 


»9. Lampr. ς. 6* Ad Noftri quidem locum hunc refpicere puto Per. 
Pract. p.597. m. sCuram et ftudium id czvendi v fis in Commodo 
ip. Herodi. r, 9.* ut ad rel. Leisn. cf. de zz. δ. 18. i. et t, ἃ, 32.1, τὰς 
sente Stp. ΤῈ, in numerali , (quod h. 1, exquifite, ut d adi., pofitum 
inte articulum fubit. ,. pro vulgaribus fiae artic. ante vel pott fubít. 3, 13, 
m5 12. {τὸ alii numerale poaunt medium , intra erric, et fubll.,. 
:. lo. ἃ; 4}: τὰς δύο ἡμέρες, coll: v. 40. δύο ἡμ- ν- αἱ variandum, it. Hom. 
10. γ΄, 299. τὰς πέντε νέας.) fed τ, 1763. B. c. ^» Ende cuc x&Jic usa Herodi., 
ubi non folum cozZizuere, fed et creare reddi poteit í fine numeris, quae 
Lar. £unt eadem , pro facere , qua notione frequens Gr. , cf, 1b. p. edo 
[8. Ind. Xen. Pol. Z. D'Orv. Ch. p. 466. in; L. NT. Hef:2, τοῦ. m. amid, 
δείκνυμι, ποιῶ» fine N., ut Nofter varians pe 1, 8, 2. m. αὐτὸν ἔπαρ- 
[xev ἐξοίησε, ubi et allata quaedam ad fq. τοσ. ἐξ, quod fine Ind. ap. | 
Dem. 6: $» 18.» irnvertente D. orationem Noftri i in ji we xar. Ct V. fint- 
to ὧπ., fed ignorante Stp. Th. gradum bunc adi. ἀσῷ.» ' cf. fine Ind. 
Xen. Cyr. 1,6, $., ut 1,6, 34. cum v. ZU quod fapplet hic P., 
unde Bz. fere omnia jn rel. , tenenteStp. Th. in v. σις. notionem ct by. 
aliunde, it. committere , quo G. Th. explicat Bg., h.1., tropo remoto, 
tribuere, tradere, cf. Ind. Xen. Bach. Ael. V. h. ec Polb. Een. Sed iu 
v. uce. Bg. e D. oditric pron., ubi Stp. Th. nihil, necG. Th., ne nobi- 
lidimum "quidem ; divifum i Ampenum cum ἴσους Caefar Pabct, hic, remoto 
tropo, eius dignitatis ἢ functiones, munia , negotia tradere duobus, par- 
tem uni, alteri partem, cf. I, 6 B. 

ἀσϑεν. — σφ.) Pro commatio jito “πρὸς τ᾿ β. ἐπ. infra 1, 12, 9. ufitatiore 
loquendi forma lésitur πρὸς βασιλείας ἐπιθυμίαν, et ruríum 2, 155 3» 
(ἐναύσματα εἰς βασιλείας ἐπιϑυμίαν.) Sylb. Num βασιλείας ὃ Reisk. 

Sb. Ind. in adi. Q. e. pro βασιλείας ἐπι3. (in hoc fubft. reddens,) cu- 

iditas mperard?* nihil tenente Stp. Th., fiec me aliquid, praeter ana- 
loiiaim ! übi adi. cum fübít. mutari poffunt in gen. fubit, ut 1, 8, 3. τῶν 
βασιλείων καμάτων non modo in τῶν βασιλέως καμ.» fed et in τῶν βασιλείας 
Xj.» It. 5, 7. 12. Ct I4, τῶν βασιλικῶν πράξεων ct τῶν βασιλείων πίφεωνν 
ubi P. diferte imperz digvitatés et imperii munia; quomodo et hic tece- 
ric Pg.; ut émetdatioré non opus firin tanto librorum confenfu, (quan- 
quam per fe incidere poruic lapfas i in finibus e» et zz, cum ct fingulae 
litterae confufae fiut o et αν It. v οἵ 4.) utque potius videatur hic eife 
quaedam Noftri novitas ac variatio in fcribendo, ducta fortaflis illa e 
po&tarum imitatione, quibus ifta dicendi forma eft familiaris; unde et Sch, 
In ἔπ. s. euprditatemi contra pr meipem, (e P. errante) invadendi principa- 
1um, quod 1, 12,9. 2, 15. 3. 3, 11, 2. dr. ἔπ, βασιλείας, — β, ἐπ. affeCtationem 
imper ii, Sb. pro βασιλείας pofitum εἴτ cenfet** fed Leisn. ad m. Ms. bg. no- 
itrum locum fic explicat ,,imbecilliorem futuram, quam ut adi imperii ap- 

petitionem accendere poffet'* pro quibus malim, potentiam minorem fore, 
$ àm, ut quis, ea praeditus, 4mperium appetat, et cum ea imperium con- 

qui fperec fummum; quia 443. de ἐξουσ. i. 4. parvus; Stp. Th. non 
 proferente g gradum hunc adi., ied re&ionem tamen cum pr. ze.» cf.Ind. 
Thuc, et ΟἿ Th. cum Gr. n., at non cum fubft. noftro, 


" 


480. LIBER. CAP. X. A. V. C. 933. CHR. N. 180. 


7 N » ἄν δ ] 
Χρόνου δὲ οὐ πολλοῦ δια- Tempore autem non longo 
΄ E Σ Y , n NE . t 
Ὑένομενου, ετέρα vic? ἐπτίϑουλή interpofito aliae quaedam infi- 
΄ M i SEN . - 5 ᾿ 
τοιαύτη κατῶ τὸ αὐτὸ P συνς- diae huiuscemodi coritra ipfum 


a) Ms. Ba. ér. τίς hoc accentu cum edd. A. r, et. E. 2. δὲν cf. p 8,9. e, ] 
b) Ms. Pa. habet etiam x. τὸ αὐτὸ per litterarum compendium. “24:2. Tacenti- 
bus Excp., quoque Mss. rel. faciunt cum edd., v, N., ut mox poft e. colon 


in Stp. rel. 


χρόνου) Sch., deferto P., in v. 2. quum znrerce[f/ffet tempus'* atStp. 
Th. modo ,3. interfum , ceo feníu, quo dr. fpatium aliquod cemporis πε 
zeyfuilé. Plut. ἐτῶν διακοσίων διαγεγονότων, ducentis annis imterlap/ss** 
quod Lat. cum pr. ec ipfum referens Gr. przep., tamen aliam verbi no- 
tionem habet, pro venire; quale eft quoque illud Sch. , cum cedere fit pro 
ire f. abire; unde habeas Zazzifcbez vergeben ; ficut procedit etiam Lar. 
praeterlabi, nobis vorüber gebex, i. elabi, noftrum verflief'en f. ver- 
gehen; quae Lat. propiora et apta praeíertim in reddendo particip. , cf. 
Ind. Dem. cum dat. rei, it. abfolute; ut hic ,,»δέκα ἐτῶν διαγεν., decen- 
nio zzteriecfo** Ael. V. ἢ. 2, 19. p.256. 1. τριῶν μηνῶν διώῶγεν..,. exacdi:, Ind. 
trimeftri e/apfo, L. Bof. Ell. p.82. i., L. N. T., quorum Schw. p. 326. 
b. i. ec N. e Dion. ἢ. habet cum pr. £zo, et noftrum locum fic conver- 
fum ,,quum non multum elapfum effet vemporis, a/iae infidiae compara- 
24ε funt** et p. 1431. b. e., ubi in N. comparatur modo illud Herodt. 
χρόνου δὲ οὐ πολλοῦ διελξόντοεν non multo tempore elapfo, cf. 1, 5, 1.» 
quocum Nofter hic variarit, ut ec per noftram formulam plenam cum 
. illa $. 17. hoc cap. imperítcéta μετ᾽ οὐ πολὺ. cf. Suid. t, 549. m. διαγεγονό- 
vog. παρελθόντος, praeteriti; tenente G. ΤῊ. Bg. y,4iebus aliquot inter- 
pofitis , (fine explic. cc eciam) Zzterfuerirut decem anni* fed non de tem- 
pore ac fine Gr. aliquo ilia alia v. v. znterlabi, elabi, raererlabi; it. 
antercedere, quo hic ufurus eram, zempere non multo zzzercedente, aut 
illo iszer/apfo, quod retinet tempus praeter., cf. de Bg. ad πολ. (fere 
e P.) 1, 6, 24. m. , qui hic τὴς cum adi. feverius reddit, quam r, 6, 1.» 
cf, Dem. 890, 18. ἑτέρα vig — ἐλπὶς», it. 85, 19., fed in τοι. e P., ut 
Xy $», $..& 

κατὰ τὸ αὐτὸ) Videtur P. κατὰ τοῦ αὐτοῦ legifTe. Stepb. immo κατ᾽ αὐτοῦ" 
f. κατ᾿ αὐτὸν, quia vertit ,aliae is illum iz/zZiae** nec aliud Bg. Vs. re- 
fert; et in Ms. compendio. alterutrum illorum latere poteft, ut inde 
le&tio vulg. nara effe, non conveniens huicloco ac contextui, cum fuma. 
tur tantum tripliciter, de eodem vel tempore, vel loco, vel modo, cf. 
Stp. Th. 4, 581. F. e. L. N. T.Schw. p.733. ἃ. m. etKrb. p. 320. Nr. III), 
Kypk. 2, 69. m. Munch. p. 248. e. cum L. Bof. Ell. p. 106. m., plane ut 
affinia eig τὸ αὐτὸ et ἐπὶ τὸ à., cf. Schw. 1.1. p. $27. b. i. Krb. p. 111. cum 
Obf. p. 170. e. Kypk. 2, 20. e. Munth. }. l. Loesn. p. 165. L. Bof. 1.1. p. 
389. m. Welff. ad Diod. S. 2,328. a. N. 73. Abr. Dil. Th. p. 535. 1. 661.1. 
Ind. Xen. Pol. Z. v. adr. et Hef. 2, 18$. κατὰ τὸ αὐτὸ, ὁμοῦ, quarum no- 
tionum, inquam, ab ἢ. l aliena eft per fe illa de loco, fed altera de 
tempore maxime ob pr. xe: οὐ 7. δι, €t tertia de modo ob íqq., e qui- 
bus apparet, infidias has in Commodum fuiffe alius modi ac generis, 
quam fuperiores; ut aberret Sch. in ,,x. fecundum 7Zem f. //mul** utque 
ftatim fuiffem novaturus le&ionem, re ita poftulante, ex Inttp. Lat., ἢ 


LIBERI. CAP.X. A. V. C. 935. CHR. N. 189. 381 


ἢ δκευάσϑη. “Μάτερνος ἣν 7:69, 2. ftru&aefuerunt, Maternus 
᾿σφατεώτης μὲν πρότερον “, πολ- eratquidam, miles quidem an- 
Àd δὲ καὶ δεινὰ τολμήσας, τήν tea, fed multa nefaria aufus, de- 
ἴτε τάξιν λιπὼν καὶ πείσας fertor etiam, quive alios impu- 
i ἑτέρους, ὠπὸ τῶν αὑτῶν: ἔργων lerat, uta fuis funQionibus una 


€) ἣν cie fetvato fic accentu Ox. cum Par. 5. d) Hic colon in Ms. Βα.» 
[ut pundum in A. cum B. 2. R., fed mox poft zeag. colon in Ox. — €) Sic per 
afperum in Stp. tel., fed per lenem αὖτ. in A. al. v. N. 


de cafu pron. una fuiffet res ac fimplex, cum finitiones οὐ et ey f. v et y 
faepe confundantur, fed et acc. procedat, cf. 1, 9, 21. m., fervantibus 
lectionem vulg. Bud. C. $09, 33. , fed modo per Vs. banc ,,altera ador- 
nata infiru&taque coniuratio** et Scp, Th. 3, $49. G. e. per eandem Vs., 
poft illa ab iis, qui vafa colligunt furtim, utpore aliena, non fua, — 
manaíle mihi verifimile eft eam fisnif. v. e., qua ponitur (in. med.) pro 
moliri, ftruere , adornare* cf.Ind. Dem. ut alibi de fimpl. Bg. , deligen- 
tis hoc, quia cum fubft. Lec. non dicuntur verba Lat. compof. cozff;ue- 
ve et inflruere, cf. G. Th., nec ib. illud Bud. «zorzare, quod ib. expli- 
catur per comparare, quo hic ufurus eram, ubi cum Gr. n. 1071, 76. 
diferte per C. Fabritium 7»//Zies Avito comparare, ap. nos zwfammenm 
richten, zuf. fchbmieden , Íed remotiora anrichtes, anttifcen , auzeddeln f. 
anjpinnen. 

moA^z) Bg. eP. contrahit π. καὶ 3. , fecusacfupra, frequentata a Dem. 
$20, 6. 316, 53. 342, 2. etc. , Ut πολλὰ δὲ x. ὃ. 343» 23. 597,27. it. 
τολμήματα --- τούτου 7. X. 0. $21, 8. εἴ ποιήσας P. X. T. $40» 14.» quod 
poteft efe noflri v. fyn. et explicatio, cf. 1, 3, 10. et t, 4. 4. de δ. , h.l. 
mala moraliter, legibusque repugnantia, Hef. 1, 906. i. δεινὸς, κακὸς» ap. 
G. Th. in Bg. .»ἀϑέμιτος, Íceleratus.** In 44. za£. A. Sch. fere cum P. 
»quum deferuitTet caf? ra'* tenente Stp. Th. formulam modo in fubft. 3, 
1255. (e Uud. C. $93, 10.) cf. 1258. D. e. 1260. ἃ. aliunde, cum Lat. 
Jflatio ic. focus. pugnandi, Yt. locum in acie. deferere | fed Sb. Ind. aliunde 
»ordines deferere** quae per fe procedunt omnia, fed ad Luc. 2, 93. 
l. 79. ὡς Aumev τὴν 7. , Ut [lationis füae defertor, cf. de formula, proprio 
1, improprio fenfu, R. Or. V. 4. et 3. p. 543. e. (ubi poterant uti Zof. s, 
3, 10. m. 5, 22, 6.) Dem., (cui add. 238, 3. 567; 26. et, prorfusut hic, 
568, 4.) Xen. Z. Cyr. et Pol., cum Diod. S. 1,466. 1. $7. τὴν ἐν τῷ πολέμῳ 
πάξιν οὐ καταλείψουσι, fuum Yn acie ordinem neutiquam delerere velit, er 
Acl. V. ἢ. 3, 14. e. in muro f. vallo et obfeífa urbe, cf. Ind,, et alio 
iterum modo 14, 49. p. 999. 1. cum N. et Ind., it. Suid. 2, 437. e. , non 
coll. ad Hef. 2, 443. m. , λειποτακτήσας » Qevyovy ἢ φυγὼν, Íed ad p. 495. 
€., reddente Bg. hic phran, ut alias participium privi v., per fubit. 
non optimae Lat. , cf. G. Th., ut de fuo rel. , τὲ» it. καὶ et v. meg. aor. 
per plusq., ap. G. Th. ,ad confilia faepe refertur* 1. ponitur pro con. 
filium dare, fuadere, perfuadere, cf. r, 8, 11. 1. 
᾿ς ἀπὸ τῶν avr.) Sch. in pron. et v. ,,una fecum aufugere a fuis operibus, 
| deferere exdinem'* quae Noílri adducunt me, ut pr. formulam a£. a. 
mon capiam cum Sb., (unde Sch. partim hic,) nec pro Stp. /eco in aci^, 
fed lauus, pro ftatione aliqua univerfa, ubi fimul aliquid operis bellici 


383 LiBERI. CAP.X. A: V. C933. CHR. N. 186. 


o ES iM ed Y E ^ na 
συναποδφαν. ὙΦ ᾧ δι) aufugerent, is magna manu fa- 
κακούργων ἐν ὀλίγω ἀθροίσας einoroforum brevitempore col-. 

f) Sine Iota inf. hunc tenucre A. al, 3. cf. r, 5, ὅ1. εἰ 


fafcipiendum ; ut in caftris, vallo, rel; tacente P. in fpiritum pror., 
qui afper hic igkem tutior, ne σῶν αὖτ. ambieuitacem afferat, pro 45 zis- 
dem iumtum, quia pron. αὐτὸν praemifio artic., parit Lat. ;dem , c£. vel 
Stp. ΤῊ. t, 603. F. e. 4, 581. Ἐν πὶ.» qui ditabirur Lar. Bz. in fübft. 2»y., 
habeiis fine Icco 8liqno Notionem,; quo noftra referas I, 1227. À. m. 
»»ἔργα — minitieriav ap. G. Th. finé- explic. et exemplo per plur., íéd, 
cui vocabulo hic queque locüs eft munia, eoyz , — obíequia, lege de- 
bita, et oficia, quae publice praetantur' afferente Stp. 4, go. D. is 
υδυναποῦράνοι; Una fugere, Aritcph.* quod nec Ind, ille tenet, nec 
alius, fed modo L. Ern. ὀυναποδράω, cum B8. leverjori, quoad praep. íe- | 
cundam; ut, quod στρ: 3, 1258. (ἡ. 1. v. λειποταξία obíervabat ,,ad id 
adiungi eezreíze ἀπόδρασιν" hoc quoque videas hic, ut cum pr. τὴν v. a. 
fit σύναξιν ficut in R. Or: Ind. V. 4. v. λείπ. et σαξ. comiictuntur τοῖς 
δραπέταις ποσὶ xo) λελοιπόσι τὴν ταξ. [ 
χεῖρα) Sch. partim. e P. in. xax. perdizorum , facinoroforum £urma'* 
fed Sb. Ind. v. »x. magnas copias* pro quibus Bg., e DP. partim etiam, 
feverior in x... ct. Stp. Th. 4, 419. C. fqq. ap. G. Th. 211, 40. i. q. 
multitudo auc numerus certehominumarmatrorum. V. Gl. manas, πλῆθος" 
quod íyn. per variationem eft $. fq.*i., cf. L. Ern. Nr. 4. et Suid, 3, 657. 
&. χεὶρ. — δύναμις» ἢ fumitur non Hebr. fenfu; fed Gr. expofitio. ifta, 
ro exercitu, v. 1, 95 11., ut Lat. 2s et vires, cf. 1, 6, 18.e. cum Stp. 
1:1. E. m, ubt etzdi. z. reddit, ut Bg.e P.(v. 1,2, 7 ) non item 3. 479 Ὁ. Πα.» 
nifi p. fq. G.alio fenfu, habens idem in fq. x2». modo Lat. Bg., ap. G. lh. cum 
Gr. n. ;,fceleftus, flagitiofus*: fed Suid. 2,228. 1. κακοῦργοι; οἱ An sols οἱ éveügsu- 
afidiatores, non coll. ad Hef, 2, 115. in. , qua« no- 
tio neculiaris neca fqq. mox aliena, Ut nec univerfa illa, nobis Bàfe- 
nvichte ; variante, Noftro in fq. ἐν ca. cum Σ I, 4. €. modo per interiectum 
verbum, cf. ad Bg. in dA. 1,8, 16: e. Quoad diftinclionem per hanc $., 
triplex ratio eít inita, quarum prima poft zeorse. pofuit diftin&ionem 
maiorem, quod in pi» et δὲ relatis faepe iam vidimus; unde, concür- 
icip. pluribus fine copula, ultimum à3e. in mediam oratio- 


rentibus partic 
mem collocatum habeas, proprie poit v. extr. &Ags. ponendum; ut al- 


tera poft 72244. ufa eft maiori 1tem diflin&ione, cum P., qui fimul rupit, 
ur alibi, Noitri periodum aliquam; in quo manet participiorum inodus 
idem, ὅς τὲ in τήν τε incipit, ut alias, novam enunciationem ; quo ef 
tendit Stp. in m. P. Sed tertia denique ratio Bg. videatur, cuius in 
Ms. polt aufug. comma erat, fequente ramen pron. Z5, quod in oratione 
media locum non obtinet, fed potius in fronte periodi, ut poft zoag. 
idem pron. ponit Scp. cum P. Verum Bs. aut libere veríatus fuerit, 
aut voluerit emendare fic, ur poft evvzz. excideret-pron. £c, (quod de- 
inde mutarit in οὗτος, de more poft punctum,) vel putaret pott euvzz. 
addendam copulam καὶ, aut τὲ poft χεῖραν uude oritur ratio, fimilis 14 
P. in pr. τήν τε» ubi, füblata τὲ copula, participium refolurum eft in 
pron. qai, fed hoc et ipfum in pron. ἐς demonilr. Qui toram Noftri 
honc 6. levet firnul, intelliget, non poffe omnia una ferie fuípendi, fed. — 
alicbi diftin&onem aliquam inducendam effe maiorem ; in quo minime - 


placet mihi Bg. ratio, quia elt violenta, fed magis, ut poit τολμ. fiat 


vu] malefici , latrones, 7 


- 


* 


χρόνῳ, τὸ μὲν περῶταϑ, xwuzic le£a, primo quidem in pagos 
5E XH ὠγφοὶς ἐπιτφέχων, ἐλή- et agros incurfans latrocinaba- 


΄ 


g) Hoc comma nos fecimus, quià aliquud mox poft ἐπιτρ. habuit Stp. cüm 
glis, v. N.. ur : y 


€olon aut pun&tum ; quod ct fieri poteft poft zz, ubi deiride ad sez. — 


προτεό. extrinfecus affumendum particip. ὧν ct pron.cvzes. Quidquid. 


placeat: faltem poft συναπ. apodofis inde ἃ χεῖρα fifhenda videtur. 
rk μὲν πρ. Stp. Th. 3, 567. |l. »eürz adverbialiter ponitur (plur: neutr.) 
pro (fing. πρῶτον) primum , (ut Sch. 1n artic. ad noftrum τὰ z.) Hom.—, 
"ubi redditur ci paiticula 22, (immo nihil, cum δὲ referatur porius ad pr. 
pi» qui deinde non profert exemplum cum formula f. particula quadam 
confecutiva, quo refpiciens Sch. in ze. τὰ Te. — fequente τὸ τελευταῖον — 
Ἐπ ὡς δὲ 6, 3» 14.** cui poflremo fyn. eft Noftri hic mox S. fq. ἐπεὶ δὲν 
"prorfus ur ap. Ael. V. h. 12, 51: p. 913. m. τὰ μὲν me. — ἐπεὶ δὲ A. pri- 
mun --5 poftquam vero, non ἧς μὲν opprimente Bg. , qui h. l. adhibet 
fing, non tam e P., duàm neceílario, quia in profa Lat. primes non 
ufurpant, fed poétae, cf. Heyn. ad Virg. Aen. 4, 166. cum G. Th. v.e. 
ubi primum, πρῶτον» πρῶτα» — Ícre feq. praeterea Í. deinde, — Won- 
nunquam tamen folum reperitur, uc nullae confecutivae particulae 165 
quantur** quod et hic eft, ut τὰ it. ze. non excipiat ἔχειτα δὲ, Íed modo 
δὲ», verum et hoc non relatum ad τὰ προ» fed tantum ad μὲν», addente 
prioribus Stp. 1: 1. haec.) 1n foluta quoque oratione dr. zz z8., et qui» 
dem potius, quam πρῶτα fine articulo** quomodo tamen ap. Lüc. a, g. 
1. 19. c£. 3,. 632. 1.67., tacente codem Stp. fuper eliipíi dupl, praep. ac 
fubít. in hac formula, non item L. Bof, p.202. i. ο»τὰ πριν prO κατὰ τὰ 
πο. μέρη τοῦ πρόνου“ ad quam rationem et in Lat. illo prima expleas, aZ 
prima zomezta temporis; filentibus G. Th. ac Lindn., cf. Suid. 3, 430. c. 
cum Hef. 2, 1067. e. Caeterum , reíoluto quidem perticipio per copu- 
lam, pertineat τὰ μ. ze. fimul ad illud v., fed, pofito commate pott 
iziTe., ad ἐλ. potius; ad quam regionem Sch. ,,zy. azér, extra urbem f. 
vicum fitus locus, — ἐπ. incmrfens in etros populandi caufa, — ἐλ. po- 
putabatur more latronis* tenente Stp. Th. in v. κωμ. aliunde Lat. D. et 
Dg. (ap. G. Th. utr. cum Gr. n.) cf. Ind. Xen. Cyr. Z. L. N. T. Caf. Ex. 


Dir. 2. p. 122. b. e. oppidulum fine muris* Suid. 2, 363. e. Hef. 2,398- 


1. m. cum N. ,L. Ms. χῶμοην, αἱ βρακχεῖχι πόλεις!“ it. Fifch. Prol. rg. de 
Vit L. N. T. p. ς. m., unde δ, fq. oppon. πόλεσι μεγίταις, nobis F/ecken 
1. Marktflecken , ut adiuncti. ἀγροὶ Dirfer, non merae terrae, quae con- 
feruntur, fed etiam fimul maximeque aedes ac villae, iis terris vicinae, 
quo fenfu caruit Stp. T'h., non item L. Ern., cf.Ind. Xen. Bach. Z., in 
V. ἐπ. repetenre B2. praep., cum hebeant Lar. illud v. cum eodem dat., 
c£. G. Th. cum ἐπιδράμομοι , fcd Stp. Eh. tenente ctiam aliunde Bg. ἔτος 
quent. cum Sb, Ind., cf. cum acc. loci vel fimul cum pr. ἐπὶ Polb. Ern. 
Abr. Dil. Th. p. 114. e. 492. e. D'Orv. Ch. p.573. c. Wetl; ad Diod. S. t, 
156. N. 26., ubi fimile πολλὴν τῆς ὁμόρου χώρος κατατρέχοντες λῃφεύουσιν, 
fcd tropice Ind. Dem. cum Xen. Bach., cf. Dion, Caf., tumiStp. Th. 2» 
654. E. 14. 5,257. 1. q. ληΐξομοιγ praedor, — praedas ago, — Herodi. 1. 1. 
κωμ, — ἐλ.» in 1/005 agros que fa&tis imcur/fonibus praedas agebat, Lh. c. 
ἐλεηλάτει» λείας ἡγαγεν 2,'* tacite e Suid. 1, 714. m. ἐληλξοντο, ἐλμξεύοντοι 
praedabantur, gopsíaéantur, (ut hic P.) non coll. ad Hef. 15 1175. ἰ. 


JLIBER IL CAP.X. A. V.C.953. CHR.N.180. 383 


s ^ 


/ 


484 LIBERI. CAP.X. A. V. C. 933. CHR. N. 186. 


ξευεν", ἐπεὶ δὲ πολλῶν χοη- 3.tür. Poftea vero quam mul- 
μάτων ἐγπῥατὴς ἐγένετο, iC ἐν tis opibus potitus fuit, maiorem 
τι πλῆϑος ἤϑροισε κακούρ- numerum congregavit facinoro- 
γῶν  μεγόλαις τὲ δωρεῶν forüm magnis munerum pro- 
ὑποσχέσεσι καὶ τῶν ἁλισπο- miílionibus etpraedae commu- 1 
μένων κοινωνίᾳ δ, ὡς μηκέτι nicatione: ut non amplius la- 
ληςῶν, ἀλλὰ xci! πολεμίων tronum, fed hoflium belligeran- 


b) Hoc colon Stp, re!. reliquimus pro pun&Go al., aut commate Ox. 2.» 
dum diírinQio reliqua conílituatur in prioribus. ἢ) Hic in Ms. Ba. colon, ut 
nullum comma in E. 1. R. al. et Ms. Bg. , guod et nos omifimus, pendentibus 
dat. fqq. arctius a pr. v. 93e. k) Pre colo Stp. rel., quo et fpe&tat Ms. Bg., 
, re&ius erat hic comma in A. et αἱ. ]) In Ms, Ba. deeft tam xà), quam ἔχειν» 
Mart. fed in Ms. Vi. modo καὶ deeft, v. N. T 


Exi. » Qiterádovro, cf. Schol. Thuc. 5,76. Ind. Dem. et Luc. cum Abr. 
Dil, Th. p. 825. €- λῃφείαις κατατρέχειν τὴν γῆν et Thuc. s, 81. ἔπράποντο 
melo Agesíuv c ve meoemisroyrec πόλεσιν ἀτειχίξοις , καὶ κατὰ κωμαις 
οἰκουμέναις , ἥρπαζον 2., ad quod poftr. Schol. ἐλήςξευον, fed G. Th. in Ba. 
cum Gr. n. ,latronum more praedari* fequente mox quadam explica- 
tione in τῶν ἁλισπομ. : 

ire) P. deferuic Bg. per omnia, fed Sch. in ,,2y. fa&us eff compos pe- 
euniarum , iyx. comp. £. elt pecuniae** tenente formulam Stp. Th. aliunde 
cum Bg. Lar. , fed eius loca Dem. et Luc. jgnorantibus Ind., cf. tamea 
Dem. 148. 5- 192, I7. pro quo 241, I9. ἐπειδὰν — Pys. — καταςῇ, cf. 1.15. 
20., Ael. V. h. Dion. Caf. et Xen. Bach. Z. In 1g. omittit Bg. iterum 
pron., ubi tamen et noófirates habent ezge noch grótlere Menge, (ut Sch. 
enultitudinem in adi. μ.} vel, de aliorum in *; emphafi, procedit Lat. 
multo maiorem mumerum f. copiam, cf. 1, 2, 7. , deierto P. in fqq.,  pla- 
' ne cum Bg. reddenteSch. in uey. et ὑπ.» quod fubft. copulat Nofter cum 
Jag. (Sch. »munerum po//icitatonibus**) forte peculiari ratione». cum nihil 
teneat Th. Stp. et Gs., fervante Bg. e P. ad τῶν za. fubft. et alium nu. . 
merum, fed Sch. ib. ,earum rer:m, quae cepiebanttr, h. e. praedae** 
bene explente fubft. χρημάτων», cf. 1,9, 21. i. et Suid. r, 114. e. 2, $6. 1.» 
non coll.ad Hef. 1, 235. m. 1625., hunc locum proferente Stp. 2, 298. 
D. m. v. xov. fine Vs. nec cum Lat. Bg., cf. 1, 5, 8. e. 

ác uxx-) 1n lectione Ms. Ba. manifeftum eft, quam vitiofe abfit v. 2x., 
ut iam aliquoties defideratum 1n Mss. καὶ» pro eziam f. etiam adeo, quod 
Noftro folenne poít neg., neglectum illud quidem etiam hic a Bg. e P., 
verum ut eorum (δ poflit valere pro fe e£iam, cf. 1, 3, t. m., quod 
minus fortaffis in mente habuic librarius, quam κοῦ excidit intra fyllabas 
non admodum diffimiles; ignorantibus Stp. Th. formulam Gr. et copu- 
Jationem illius pax. cum &a. xx], ut Lat. sor amp. íequente fed etiam f. 
{4 6. Th. et Hor. Turf , cum Indd. infpeQis, at, quam Sch. in μηκ: 
affert e P. πο»; iam, proferente Hor. T. p. 364. fq. Nr. 3. fqq. cum Latt, 
illis adverfativis, at frequentius cum fola fe; ad quam Lat. refpiciens 
librarius, forte κοὶ expulerit, "Tum in «casu. Bg. adiunxit aliquid. per- 
ípicuiratis caufa, f.fubil. expreflit per fubfl. et adi., partim praeeunte 
P., unde Sch. partim im j£x*. habere euAoritetem, h. e. cenferi** nihil 


᾿ ! 
, Lj 
^ 


LIBER 1. CAP. X. A. V. C. 933. CHR.N. 180. 58; 


ἔχειν ἀξώμα. πόλεσι" γὰς 4. tium haberent autoritatem, 
£ó μεγίξαις ἐπετίθεντο, καὶ, Urbes enim iam maximas in- 
τὸ ἐν αὐτοῖς δεσμωτήρια βία vadebant, in iisque carcercs 
ῥηγνύντες ^, τοὺς ἐφ᾽ oc per vim effripgentes, qui- 


m) Ms. Ba. et Vi. πόλεσί τε yàg A. V. N. n) ῥηγνῦντες hoc circumflexo A. 
abs. γέ Ὁ 
horum tenente Stp. Th., fed Leisn. in m. Ms. Bg. reddente ἀξ. eim, ut 
ad Thuc $, s. p. 322. 1. 55. νομέξων, ὑποὸδεετέρους sivo. οὐ τῷ πλήϑει, — 
ἀλλὰ τῷ ἀξιώματι, quod luos impares hofti putaret non zumero, ied digni- 
&ate ,, Schol. τῇ δυνάμει, et in Lac. Ba. eP. Cl. Cic. Nr. 27. »Qquaecungue 
et in quocunque genere vis uc tamen aeque hic proprie, ut Lar. Bg. 
ap. G. Th. cum Gr. n., valeat pro opinione de dignitate ac praeitantia, 
er nominatim de virtute bellica, et quarenus aliquem timemus ob po- 
tentiam, atque adeo in malam partein de cogitatione potentiae, peri- 
culique ac damni, inde futuri, cf. r, 4, 25., ut in bonam. ap. Thuc, 
387, 56. et Dem. 128, p. ἔχοντες — ἀξ. κάλλιξον» 1t. 130, 3. 8. , cf. in to- 
tam fententiam e contraria parte Liv. 3, 7. 1. deferta omnia — fortusa 
wrbis tutata efl, quae Volicis — praedonum potzus mentem, quam hc- 
ítiam Ze. Ὁ 
- πόλεσι) Mss. τὲ ante γὰρ infertum , ut 6, 8, 15. m., referatur ad Íq. 
— mweowy., ac poffit excidiffe ob fimilem pr. σε fyilabam, et latere in 
P. copulativa ,,quippe magzas etiam u;Zes** cum ille σὲ fic alibi reddat, 
qui tamen et libere quaedam addit, nominatim illud €t , V. I5 45 18. 
€-, ficut Mss. τὲ potelt efle a glofía per comparationem e fimili mox fq. 
πόλεσί τε ταὶς — xj A. , reddente Sch. cum Eg. fimul ec P. in v. ἐπ., fed 
errante in. ,,paff. imp£.** pro med., cf. 1, 3, 14. e., ir. Dref. de V. med. 
Ρ- 280, e., qui utitur hoc loco cum Vs. P., ut Mifc. Obf. N. A. V. 6. 
P. 499. 1. ad Xen. Eph. μείξ σιν ἡδὴ πράγμασιν ἐπιτίϑεσϑοι. οὐ γὰρ — 
αὔταρκες EVO x λῃςεύειν xaT ἀνὸρα », εἰ μὴ καὶ κώμαις καὶ πόλεσιν ἐπιβάλλοι» 
quod poltr. eft ποίϊγο fyn., ur et illud mox ᾧ. e. πόλεσι ἐπιένοη, cf. Bud. - 
C. 711, 8. »&£ziri9. lífocr. ἀντὶ τοῦ ἐμπίπτειν xo4 ἐπιένρα ufus eit, 1. e. ir- 
ruere'** verfante hic Bg. in. v. cum dat. loci aliter, quam $. 2. e., fed 
in 14. e P. mutante κοὶ in τὲ iterum, verum ἢ. l. e Lat. ratione lla, 
quae iitam voculam gue non ponit ftatim poít praep. ; unde tollitur qui- 
dem formula Gr. ex articulo cum praep. ac iubít. , ftans per cllipfia pate 
ticipii Zvzz, fed fenfus nihil amittit, cum idem oriatur ex fig. ordine, 
et articulus Gr. hic nihil valear; fervante Ba, e P. in dat. € potius abl. 
£- formulam fyn., cf. Stp. Th. 1, 731. D. 1. et Ind. Dem., qui nefcit 
Stp. locum in v. δεσμ.» uc Scp. non tenet in v. ῥηγν. hoc particip., nec 
aliquid fuper accentu, nec Lat. Pg, ap. G. Th. ,»διαῤῥήγνυμι, i. 4 
frangendo vi quadam er maximo impetu difrumpere, er fic aperire fed 
h. |. ob illum diferte adianctum abl. g. fine emphafi ifta, c£. Suid. 3 
256. €. ῥήγνυσκε» διέρῥησσεν dirumrebat , (non coll. ad Hef. 2, t 110. m.) 
fed 1, 527. 1, δεσμ.» ἡ φυλακὴ» cum Bg. Lac., ap. G. Th. cum Gr. n. 
τοὺς ἐφ᾽) Scribo. οἱαισδη x. Stepb. |n Cod. male fcribitur ἐλευϑέρων. 
ϑδιγοτό. De Stp. cf. 1, 8, 17. €. , ubi ct Βυά. C. hinc, ut de Ms. Ve. 
errore e pr. fnicione facile iudicium, it. de Ms. Βα. commate, ubi δεσμ. 
xeferatur ad pr. v. καϑὶ, non repertum mihi cum gen. c£. Bud, C. js, 


- 


386 LIBERT. CAP. X. A. V. C. 935. CHR. N. 180. 


δὴ 9 καϑθειρχϑέντας αἰτίαις buscunque incarceratos de 
δεσμῶν P ἐλευϑέρους ἀφιέντες, caufis vinculis eximentes im- 
ἄδειάν τε ὑπισχνούμενοι, εὐερ- punititemque pollicentes be- 
γεσίαις ἐς 4 τὴν συμμαχίαν neficiis in focietatem adfeifce- | 


o) Ms, Ba, οἱχισδὴ v. N. p) Ms. Da. air. δεσμῶν, 3A., fed Ms. Ve. air. 
δεσμῶν ἐλευθέρων ἀφ᾿ v. N. Tum poft aiz. comma fuit in edd,, non bene, cum 
accuíativus τοὺς x23. cohaereat cum ἀφ. 4) D. 1. eic cf. 1, 5, I. e. 


Ἂς. et inde Stp. Th., Ind. Dem., (cui add. 258, 21.) Luc. Fifch. Ae. et 
Pal., ubi 13, 1. καϑεῖρξε διά τινα αἰτίαν», quod 1. q. h.l. ἐπὴν» ut v. air. 
praeclare ib. redditur crimen, quomodo malim hic quoque capere, 
quam cum Bg. cc Leisn. ad m. Bc. 2. ,,00 quascunque casfas** it. Sch. 
qui et, defcrto P. libero , cum Bg. vertit tum οἱ.» tum v. καθ.» e Sb. 
Ind., ap. G. Th. (fine Gr.) dubiae Lat. , unde Sch. forte praemiferat i»- 
clufos , cf. Hef. 2, 103. m. cum N., fed adi. ἐλευϑ. cum gen. aliunde ap. 
Srp. Th. 1, 1177. e. liber f. liberatus** quorum primum et ap. G. Th. 
cum eodem cafu; ut fervarim, visculorum liberos Zimittezies, non con- 
trahens cum Bg. e P. in unum particip., cf. tropice ἐλευϑ. ἀφ. Ind. Xen. 
Pol. Z. et formulam Bg. pro liberare ap. G. Th. 5ot, 89., ubiet ,,coer- 
€£0, εἴργω.. συνείργων — carcere animalia —, coércitus, συνειργμένος, gza- 
vibus coércita vizc/is* quo propiori v. ufurus eram, ubi praep.aeque ni- 
hil valet, ac in Gr.x25., proferente Stp. Th. 1, 1363. e. v. ὑπ. cum acc. 
fine exemplo et p. 921. e. 5&3. zmpunizatem P. transfert ap. Herodi.** ex 
5$, 4, 19. , ubl tamen P. non ita reddit ; fed cantum hic, quocum lig. et 
alii, cf. Ind. Dem. it. ap. Thuc. 301, 3. 416, 38. 4t. Dion. Caf. p. 1089. 
1.33. Luc. 2, 150. b. N. 32. D'Orv. Ch. p. 93. m. Suid. 1, 50. i. Hef. 1,87. i. 
εὔεργ. — mQowy.) ReGe Sb. Praepofitiones πρὸς et πρὸ non rarenter in- 
ter [εἰς permutari, obfervet Do&iff. Fifch. ad Well p.75. et recte mo- 
net; πρυέγραψε pro zegozsye. legendum ap. Piut. in Cat. Cenf. Ῥ. 345. F. 
ex emendacione Val. Addo, eundem locum fic etfendatum a Reinef. 
in Annot. marginalibus et Preinsh. ad Curt. 10, 1, 2. Sic (ap. Noftr.) 
1, τό, 7. Stp. προσιούξης prO meeicus. vult. ct contra 5, 5.12. προϊων pro 
meoc. it. 2, 7, 4. it. 7, 3115. prO σρόσελϑ. alii legunt weosa9. it. 2, 6, 7. 
pro προσεκήφ. Stp. et Sb, aeosx. it. 6, 9, 12. Sb. vult σρὸὺ ὀλίγου pro πρὸς 
ὀλίγον. Leisn. Malim zeoewy., quanquam non oblitus fum corum, quae 
ad Dem. annotavi de zeeayeygz lenocinio meretricio et σροώγεσϑοι 1li- 
cere lenociniis. Rezsk. 4 
Sb. in Ind. v. seoczy. ftatim edidit. 2. ἐς τ. e. προσήγοντο. Sch. m. f.** 
poft Lat. aliorum locotum aZ/ungere ffi et pe//cere, quorum prior for- 
mula hic εἰ ἀρ. P-, quem Sch. deferit in εὖ. ,,προσάγειν τινὰ εἴς vi, benef. 
aliquem ad aliquid eZdcere, | meowy. adducebantur ben. ad armorum /fo- 
citiatem. Sb. re&ius cenfet legi zeoesy.** unde forte fic edebat ftatim 
antea jn εὖ.» ubi tamen peccatur in v. act. pro med. , ut déinde in Vs. 
per paff. , c£. de confufis quidem iftis praep... praeter dicta ad 1,4, 4, e. 
I, 5; 1. €., etiam ad Polb. T. 1. p. 914. in. ad 3 16. cumInd. v. eoa. e. 
Diod. S. 1,701. a. N.g7. Plut. Hf. p. 136. e. Onof. p. 67. N. et Krb. Obf. 
p. 214. , ficut προσαγ- act. et med. ,. qua hic valet notione, pro adduce- 
re, i, impellere, pellicere, fane dr. frequentius et magis perfpicue, οἷς 
1, 3, 12. €., ubi diferte τοὺς μὲν παιϑοὶ ἐς evi... προφηγάγετον ct adeo 


LIBER L; CAP. X. A; V: C.'935. CHR.N. 188. $95 


sreomyovro ".. πᾶσαν τέ ἴ πα- bant: perque omnem excuz- - 
τατρέχοντες τὴν Κελτῶν καὶ rentes. Gallorum et. Hifpano: 
᾿Ιβήρων χώραν, πόλεσί ve ταῖς rum regionem, urbesque maxi- 


τὴ Séhotti Ms. meeséyevro reQtius. δ γι. v. N. Séd p ft προηγ. colon' in A. 
2., comma in B. I., pundum in rel,,. quod e 5tp. reliquimus, quanquam ec 
illa alia procedebant. | f) Ms. Ba. πῶσαν κατατρ. v. N. - 


τ 0c 


fimilia funt: omnia 9. etiam dar. f. abl. modi ille z., cui h.l. refponder 
sisey., uttamen nondum hiccotrigom, cum Codd. mei non annuant, ec 
alibi quoque ezay.'pro mzeoczy. iumi pofle videatur, atque etiam iba 
-vertatur,.. v. Bud. C. $28, 44. íqq. p.íq. L.9. fqq. Stp. ΤᾺ, r, 84. Bia. 
Abr. Dil. Th. p.835. i. ec Ind. Dem. v. e., cur add. 108, 2. ; unde pec 
dixerim certo, quid Lat. Inttp. exprefferinz, adhibente Eg. fuum etiain 
l. L. , cf, Suid. 3, 183. 1., non ccll. ad Hef. 2, 1029. e. , cf. 1921. m. , te- 
.ente.Stp. Th. in e?egy. tantum notionem cum Lat. Be. (e P.) ap. G. Th. 
»»εὐεργέτημω » sümoum , ἀγαϑοποιίχκ quae et τρία funt ab(iraéta et: éanfa2e 
pro efrectis ,. cf. Iud. Xen. Hell. Mor. , refpiciente Noitro in hoc iisgy. 
non alia, quam priora, iam memorata, libertatem ex vinculis et a poc- 
na delictorum ,' quaft oppre(fo pron. ταύταις, quod non cogitans P., in- 
feruic copulam ,. manente Bg. cum libris omzibus in vulg. lect. 

zicáw Ts v.) lu omnem excutrentes —vegionem. Sic Luc. Herc. i. p. 366. 
Nam fic Lac. excurrere, nempe pro caítris egredi et in hoftium agros 
graílari Liv. 1, 15. (1.) Leism. 

Ap- Luc. 3, 83. |. 32. »uu/tas per occidentem gentes pevcurreret, te- 

nente Stp. Th. nihil, nec Lat. Bg. , quam ji. 4. ézizeéyo'* a quo diflin- 
guit D'Orv. Ch. p. 573. €. , cf. $. 2. e. ex Diod., et de noftro v. (quod, 
Ἢ, I. abfolute pofitum, haud dubie non eft fimpl. incurrere f; percur- 
rere, Íed fimal nocere, rapere, vaítare, incendere, ut deinde fequitur 
hic de incenfione ac rapina,) ad Luc. 1, 382.a.. N. 94. Xeu. Hell. Mor: p- 
211, e. cum Ind. ic. Dion. Caf, Zof. 3, 1,2. e. per. Pannoniam graf/2rf, 
Suid. t, 41. m. ἦγε κοὶ ἔφερεν» ἀντὶ τοῦ — κατέτρεχεν, — incuriionibus 
vajlabat , (fere uc hic P.) quo uti porerat D'Orv. 1; L, ir. 255. i. 'κατῶ- 
9έειν, κατατρέχειν , incurfionibus ἐπ εέσγε, quod v. re&e comparabac 
Mor. l.l, it. 273. m. 267. 1. κατατροχόντων, ληϊδομένων, πορϑούντων; D. 
' dq. 1, et 276. m. κατέτρεχεν» ἐπόρϑε:.» ἐληΐφετο, ἐδήου, incurfionibus ἐπ 
feflabat , populabarur, veflaba:, íed By. ap. G. Th. non cum acc. nudo, 
quale quid eíl, quanquam alio fenfu, ap.Suet. (αἰ δ. c. 18. e. T'uículum 
excucurriffet ; concurrentibus iterum hic diveríoruz: temporum verbis, 
praef. cum aor. xar. et ἐκίοντ.» it. mox ἐμπ. et πριουμ. inverío ordine; 
ded τὸ omiifo in Ms. ob fimilem fq. xz fyiiabam, cum hic copula requi- 
ratur, quia afyndeton alienuin, ec poft particip. plura adiicitug v. dvsy. 
Áiniti temporis, quo pertinet illud τὲ, fimulque.cum v. ifto ad pr. zeowy. 
nec tamen a P. exprefíum , fed potius δὲ f. δὴν in quo ille libere vería. 
tus fit; quanquam τὸ cum iílis.alibi confufum habuimus. 
- Ur» Ksaráv) Sch. sKéAzo4 5 ut Strabo Icribic. ΔΙ. Κελτοὶ), Celtae; Gal 
Jiae populi, a quibus tota Gallia Ke zz» χώρα, — ᾿βῆρος, Mferus f. Hitpa 
nus. "4g. x. Hifpania** e D. , fed neício, unde in potir. habeat iliaih Οἱ. 
formam , pro Ἴβηρ f. Ἴβηρες et Ἴβηξοι, cf. Scp. Th. aliande; Sup. Heo, 
P»:409-À1q. $uid.2,93.1. cuia G. Th. ex Cell. Noc. orbs anc, d. 1. pi-c&u 


588 LIBER I. CAP. X. A. V. C. 955, CHR. N. 180. 


ν᾿ , , M / 41 , 
μεγίξαις εἐπίοντες, καὶ ten mas invadentes, ac pertes quas- 
Ν , , ν NY M e. D» 
μὲν ἐμπιπράντες, vd δὲ λοιπὰ dam in iis accendentes, caetera 
ἑρπογῆς τ ποιούμενοι, «ve- autem in praedam vertentes, 


“Ὁ Plane fic etiam Ms. Da. Marz. etiam Mss. rel., tacentibus Excp., et 
edd., πιῇ quod Ing. ἁρπαγὴν. habent, v. N. 


qui p. 13r. i. quos Caefar indigenarum lingua Ce/tas, tertiam partem 
Gallorum, appellari dixit, id nominis Herodianus univerfistribuit, zZeav 
τῶν (memoriter) K. x. 'I. xaezv, (hoc accentu, ur Ing. 2.) omnem, di- 
cens, Ce/tarum et Hifpanorum regionem'* cf, Suid. 2, 294. m. Stp. Th. 
tacite ex Hef. 2, 226. 1. cum N. et 5b. [πάω Κελτοὶ, — Straboni Κελτίβη- 
eec& (quos hic aliquis inveniat, ἕν διὰ 3. fumens;) ubi et e Xiph. pro 


;Gérmanis, quomodo vertitur etiam ad Dion. Caf, p. 957. cf. Gs. If. in 


erudit. ed. Nicl. T.2. p. 20. e., ac de re ipfa ad Lampr. p. $15. et anie 
bellum defertorum coelum azfft Caf. N. 7. b. e. ,,bellum Zefertorum eft, 
quod excitavit Maternus, miliciae defertor:.— Defcribit illud bellum unus 
Herodi. Spartianus meminit in Pefcenn. Nigro.  Pefcenpnius Severo, eo 
zempere, quo Lagdunem[em provinciam regebat, amiciffmus fuit. .:Nam 
ipfe miffas erat ad compyezendendos defertores, qui innumeri Ga//ias cunc 
vexabant'* p. 646. m., übi N. tacent, fed Angli ap. Heyn. H. 4, 1017. 


.m., das folgende Ja5r (pro quo Nofter $. r. infinite cantum χρόνου c2 


πολ. διώγεν.) ereignete ftcb der. fo genannte Κορ der Ueberiüufer. Ein 
gemeiner Soldat Maternus , welcher durchgegangen war, ward in kurzer 


Zeit fo müchtig durch die grofse 4nzah andrer UeberJiufer und Rüuber, — 
dafs er einen groffez Theil vos Gallien ux4 Spanien ierfcbwermte und 


plünderte , ad quae nihil in. N., quam  ,,m) Herod. 1, 10, r1.* Τὴ fq. 
liberum P. deferit Sch. cum Bg, in v. Zzzcvr. » quod cum Lat. eodem cít 
ap. Stp. Th. aliunde; fed fine exemplo in phyfica notione cum dar. rei 
7. loci, ut hic, cf. tamen "Thuc. 461,23., ubi lnd. v. ἐπιὸν male reddi- 


tur, ad v. ἐπίημε relatum, ut in Ind. Xen. Bach., cum fit potius ab: 


ἔπειμιν cf. Dem. Xen. Cyr. Z. Dion. Caf. Suid. 1, $01. e. 968..1., non 
coll. ad Hef. 1, 1322. e. 1342. i. 1403. 1,1383. m. ἔπεισιν» —— ἐπιτϑέχει» 
pro quo $. 2. e. Nofter hic variat, etiam pro 6.1. &rez;9., ubi Be: codem 
Lat. reddit, ad 14. pce. verfans fic, uc fuppleat pron. τινὰν deinde práe- 
pofitionem cum pron. ἐν αὐταῖς» cf. S. init. , pro nudo pron. gen. αὐτῶν» 
quafi fuerit μέρη μὲν αὐτῶν, Íc. πῶν πόλεων, difcedens ita a Stp. ad m. P. 
liberioris, qui cum Vern. intellexit de totis oppidis incenfis , *nihil 


. dante Sch., quam οὐμπέμπρημι, ἐμπιπράω i ἐμπίπρημε, incendo" quod 
] Hu ? e mim ent 


Lat. eft ap. Stp. 11.,: non. item Bg., nec tria ifta chemata, fed in L. 
Ern., ut Ind. Dem. v. ἐμπεσράνοη cum ἐμπρήσας», quod potius e(t ab 


ἐμπρήϑω. | 


τὰ δὲ) Scribendum puto Zezary3» «oi. , ut intel. τὰ δὲ λοιπὰ dezá2ovret. 
Szepb. Leg. ἁρπαγήν: Oxon. Forte δ &groyzc ποι. Reisk. 

Leisn. ad. m. Ox. ,/Thuc. 85 62. habet ἁρπαγὴν soice9o5** fed Sb. Ind. 
in fubfi. ac v. retento vuls. gen. reddit «ἰὴ praedam vertentes, — 4iri- 
piextes* in primo plane cum Bg., fed in fecundo ad Stp. fenfum, qui 
in Th. neutram formulam tenet, quarum illa per acc. mihi etiam notata 
e Thuc. 541, $8.5 ubi redditur per Sb. privum v. ,.fed per alias phrafes 
410, 66. 460, 4. line Ind. , c£. Dref. lib. de V. med. p.423. €. et Leists 


LIBER I, CAP. X. A. V. C. 953. CHR. N. 180. 589. 


c bu ce XN ^ 
χύρουν, ὡς δὲ ταῦτα ἐδηλώϑη 5. recedebant. Utautem haec 
ET Y , . , 
τῷ Κομμόδῳ, μετὰ πάσης nunciatafünt Commodo, - ple- 
ὀργῆς τε καὶ ἀπειλῆς ἐπιτέλλει nus iracundiae et minarum epi- 


u) Ms. Ba. à 22.4. mendofe. 


Progr. ad r, 9, 22.; unde τὰ A: aliter debemus copere, quam pr. μέρη». 
er, fübintelle&o fubít. χρήματα» de rebus reliquis, quae in iftis urbibus 
rapi poterant, ad bellum ac vicum pertinentibus, pecuniis, frumento; 
mercibus, pecoribus, forte et perfonis iuvenibusque, ad militiam ido- 
neis; blandiente quidem Stp. emendatione primo ab ufu loquendi, 
(cum contra exemplum vulgatae leCtionis et v. ποιεῖσϑοη cum rei acc. et 
gen. mihi non fit oblatum,) deinde quia eft facillima et leniffima, nixa. 
illa errore folito in e et v, quod non cadit in illam Rs., quae δύ inferit 
duas litteras; quas ft vel maxime ftatuamus excidifle ob pr. σὰ finitio- 
nem: tamen formula eius tora non mihi eft cognita, quanquam forte 
exprimit illam ipfe Sb. in Lat. fua, zs praedam vertere, quae, nullibi a 
G, Th. memorata, nihil fic, quam priva v. v. praedari, rapere, diri- 
pere; ut vel fic exiftet fenfus idem per duram correctionem , qui per 
leniorem. Fuit, cum putabam, in gen. vulz. fuppleri poffe fubft. μέρος 
v Í. μέρος», üt fit, religua facientes praedae partem aliquam , comparáns 
runc non modo Lat. fecere cum gen., v. c. facere lucri zem, it. aequi 
boni gue aliquid; cf. G. Th., fed et Gr. v. ufum cum acc. rei ct gen. 
perf. ap. Xen. Ind. Bach. Z. v. e. »»ποιεῖσϑοι ἑαυτοῦ vi, fibi aliquid tan-- 
quam fuum vindicarc'** quae fola analogia fecic, ut nondum fcriberem 
Stp. emendationem, cum et Codd. nihil praeberent, tenens praeterea 
haec ad comparandum, Sall.Iug. 14, 11. m. regnum ezzs fceleris {μὲ prac- 
dam fecit, (ubi Corr. N. non refpicit ad Gr. formulam,) et Thuc. 571» 
33. καὶ τήν τε πόλιν κατέκαυσαν, Xo] τὰ ἐνόντα ἐξεπόρθησαν», €t wrüem in- 
cenderunt, ef res, quae in ea erant, Ziripueraunt. 

ἐδηλώθη) Defcrto P., in hoc v. Sch. habet Bg. poft ,,nunciatum eft* 
ad fenfum , non id Lat, tenenre Stp. ΤῊ.» nec exemplum unum verbi 
in pall., cf. L. N. T. , ubi fimul cum pr. περὶ» ut ap. If. in Ev. et Pan. 
Mor. p.45. m. 76. m., cf. Fifch. Ae. Thuc. Dem. Xen. Cyr. Z. et cum 
dat. perf. etiam in act. Fifch. Pal., verfato Bg. in formula e pr. μετὰ ali- 
ter hic, quam alibi, dum mutavit, fere e P., praep. in adi., fed op- 
prefür adi. z., nifi id quaeras in ipfo illo Lat. $/esus, quod cum gen. 
aut abl. non explicant Indd. confulti, fed ad Plin. ep. 2, 1, 7. plenus 
annic« Cacan. ,,fenex admodum'* et G. Th. femel cantum 916, 70. ,,ne- 
gotii plenus, i. valde occupatus* unde f/emus irae i.q. valde iratus f. 
fumme iratus; quae periphraíis fuperlativi continet notionem adi. o., 
pro fummus accepri, eltque i. 4. cum fumma r2; fercenteStp. Th. modo 
2, 1425. V. sper ὀργῆς, — Plat. — Larine diceretur potius per iram, quam 
eum ira^ quod ipium tamen v. ap. G. Th. in fubít, 1224» 91., ubi et 
Βα. ,vitium facile irafcentis'** fcd et fimpl, pro ira, ut ἢ, l.; in altero 
fubit. (1b. cum Gr. n.) mutante Dg. e P. numerum neceffario, nifi ver- 
tas per Ílyn. ib. ,,minatio, ἀπειλὴ, Gl. Gr.* fed in v. ἐπ. (ubi Stp. ΤῊ. 
tacet;) reddente Sch. feribit per epiffolas, (ac Vg. e P. aliter, quam r, 
9, 21. €.) ἔϑνος --- cum V. ἡγεῖσϑοι faepius exponitur a P. provincia, (fine 
loco, qualis notionis ct hic eft) 4y. ἐϑν, praefidibus** Bg. xetinente P. 


DL 


jjo' LIBER 1. CAP. X. A. V. C. 953. CHR. N.- 186. 


Tóc τῶν ἐθνῶν ἡγουμένοις, flolas mittit gentium re&ori-- 
bcoUMÁa» * ἐγκωλῶν ', καὶ bus, ignaviam eorum incre- 
κελεύει. ςρατὸν ἔπ᾽ αὐτοὺς: pahs: iubetque exercitum ad- 
ἀθροισθῆναι. μωϑόντες δὲ 6, verfus eos adunari, Illi 


x) Sic per Iota nobiscum in una Lu., cf. ad I, 1,9. e. y) Colon hic in 
Ms. Ba. , quo tendit Ms. Dg. , fed punctum in A. cum E. t. 


utrinque, et particip. per fubfl., pro ἡγεμὼν, quod, fimiliter, ut 
noftrum, a!ii etiam cum Sch. reddunt, it. procurator et praefecfus, cf. 
«af. Ex. Bar. i. p. 101. b. i. 104. a. δ: Kypk.:1, 222. Munth.:p. 4. m. 
Eoesn. p.3.;. roo.i. Καθ. p.61. 107. é. 228. e. 250. m. et Decr. R. p.I. 
p. 241. e. Eifch. Prol. 18. p. 17. m. 20. n. Ind. ΚΕ. Or. Diod. S. Eutr. Met. 
Xen. Pol. et Cyr. Z., cf. Suid. », 41. im. p. fq. m. 44. m. Hef. 1, 1599. 
p.dq. 1, 1601.e. Sed ad fg. £29. £y». explet Bg. in. íübft. cafum pron. 
αὐτῶν, cum et poffis fupplere dat. perf. αὐτοῖς, folennem in hoc v.cum 
per fe, tum fimul cum acc, rei , ut hic, pro quo interdum cet gen. rei 
adhibetur, v. Bud. C. 1, 30. Stp. Th. (qui ex Notiro filet,) L. N. T. Ind., 
Dem. (cui add. 59, 2, 79, t2. 16r, ult. 300, 14. 1126, 21.) Fiích. The. 
Xen. Z. Cyr. et Pach. , ad Thom. M. p. 261.13. N.2. ἐγκαλῶ, τὸ κατηγορῶ» 
Suid. 1,668. e. ἐγκαλῶ en ῥᾳϑυμίαν, focordize ve accufo, Het. 1,1067. e. 
fine N;, ap. G. Th. in lig. v. faltem. cum rectione fimili, arrogantiam 
alicuius Zucrepare, féd cüm'Gr. n. ,accu(are — znertiam , (fine explic. 
ec cum Gr. n. eciam) 2ncufo, — reprehendere** fed non cum acc. rei ac 
vitii, quocum illa v. v. valent i. q- dicere, fateri, fignificare, aliquem 
babere in fe ἢ comrhittere aliquod vitium, ut h. 1. focordiam;, et effe 
focordem, neslizentem, fusientem. laboris ac moleftiae,; non animad- 
verteré, quid fiat ab altis in terra quadam nihil agere," non cavere et 
impedire; tenente Stp. Th. 1, 1628. H. i. in £23. aliunde Lat. Bg. (e P.) 
2p. G. Th. cum Gr. n. svitium eft contrarium fortitudini, quo quis age 
£redienda prae formidine non aggreditur** f, fuga laboris ac moleftiae, 
cf. Exc. ad 1, 1, 9. e. 

καὶ κελεύε!) Vicinius, quam P., in copula Bg.: pro sezz. (quo de cf. 
Suid. 3, 38^. 1. non coll. ad Hef. 2, 1277. m:) variante Noflro: mox per 
2vv., qui locus clarus eft et quali clafficus, fed ad 49e. 1n Ms. Bg. ver- 
bum Lat. notante Leiso. per lineolam, fubtus ductam, quod tamen ἀρ. 
G. Th. cum autoritate ipfius Cic. 54/430, ἐνόω, in unum cogere, — ἀϑροίξω; 
4d450, congrezo, slomero, Gl. Gr. L.. ,cf. If. Pan. Mor. p.3r. m. 
&S ess yrwy τῶν Ἑλλήνων εἷς tv, P. deferente Sch. etiam ,,colligi exerci-. 
Pum'* fed Noftro variante iterum cum I, 9» 1T. δύναμιν ἐπί σοι — ἀϑροίζειν 
per cafum quoque poft praep. , non item mox $. fq. ^ : 

uzSóvrec) Contrahente P, orationem Noílri, (qui, cum fufficere po- 
tuerit, μαθόντες δὲ τοῦτο ἐκεῖνσιγ omillis δυν. v. ἐπ. eir. , fequitur fimpli- 
citatem in fcribendo, quae repetit quaedam, et variationem,) ponit bg. 
parücipium (22. alio et ordine et cafu; qua de abfoluta Lat. formula cf. 
G. Th. 995, $., inclinans eo, ut ponatur pro fubft., cum nihil fir, quam 
ellipfis pron., v. c. e», nnde pleni fiunt abl. confeq., tacente Lindn. p. 
73. L., non item Apià. Lex. Gramm. p. 76. m. v. audito: cf. de Gr. u. 
tropico hoc fenfu , etiam per Lat. Bg., Ind. Xen. Cyr. Z. Fifch. Pal. Ael. 
V. h. L. Ern. ec N. T., quorum Schw. bene addit Lat. audire ; ignorante 


4 


LIBERI. CAP. X. A. V. C. 933. CHR. N. 180. 391 


ἐκεῖνοι 2, δύναμιν ἀγειρομένην autem, cognito, copias con-. 


* , M e . . 
ἐπ᾿ αὐτοὺς, “τῶν μὲν χωρίων, jgregari adverfus fe, loca qui- 
' , 2 FA 3 

ἃ ἐπόρθουν, ὠπέζησαν 3, dem, quae vaftabant, defe- 
! ) ; 

λωθόντες δὲ, δια ταχείας P runt, clam autem compen- 


2) B. 2. L. cum Par. I. κεῖνοι poeticum, hic mendofe potius, quam vere, 
eum taceant libri rel. cf. Ind. Xen. Hell, Mor. , ponentibus nobis comma dein- 
ceps etiam poft verba fenfuum cum partip. pro inf. — a) Pro colo Stp. rel.' it. 
:pundo A. et al. , hic comma fuit in Bc. 2. cum Ms. Bg. rectius in conílructione 
continua. — b) Nibil hic variatur, niíi in diftinQionc fine momento ac D.2. L. 


ὥβάτουν inepto. 


Stp. Th. 5, 784. F. e. fq. Lat. Bg. et recüionem cum particip. pro inf. 
(quale exemplum ap. Suid. 2, 481. m.) fed in ἄγειρ. tenente Lat. Bg. 
aliunde, ap. G. Th. cum Gr. ἢ.» cf. Ind. Thuc. (fineStp.loco,) Ael. V. 
^h. Abr. Au&. p. 216. e. Krb. Decr. R. p. I. p. 266€. Suid. 1, 26. e. Hef. 1, 40. 
TD. ἀγείρας, ἀϑροίφας», unde apparet, baec, ur fyn., poni hic et $. pr., 
ubi lénis in pron. ἐπ᾿ aór., ad Herodianum relato fcriptorem, tolerabi- 
tur, a Bg. ob iilud cognito mutatus in afperum , qui non bene deferit 
in fq. Sch. , e P. partim, fub ,,φἀφίφημι, deceffertiit ex vegionibus* pro 
quo et feverius erat, /ocis quidem 4ecefferunz, it. abscefferunt, e Gr. 
re&ione, ut cafus a praep. etiam penderet, cf. ἃ. Th. Zecedezs — pro- 
vincia, fed cum Gr. n. jaPscedere, — i. q. recedere, (unde Gr. noftrum 
fit fyn. illi δ. 4. e. ἀνεχωρ.) f. discedere, — proprie (immo per abundan- 
tiam; iungitur abl. cum pr. e f. a^, (fed et fine ea, cum iam fit in v.) 
mon prius Thebani Sparta abcce[J//Jcmt* quod pollr. Lat. vicinius, quoad 
Pen , eft etiam, non item Bg., ap. Stp. Th. füb ἀφίφαμοη.» ied hon 
ocus aliquis in phyfica hac notione cum gen. , c£. Ind. Ael. V. h. Dem. 
"Fhuc. Xen. Z. Pol. et Cyr. cum Suid. r, 295. e. 396. m. et Hef. 1, 443- 
m. 486. i. cum N., femel modo refpiciente Stp. Th. in v. oc. ad 
Noítrura, cum Lat. Bg. fed 4, 663. E. e. »xweeíz, regiones, ut quidem 
P. in quodam Herodi. loco vertit** fine numeris huc, opinor, cum Sch. 
Ind. tantum tenear locum hunc noftrum, ubi ille (ic reddat Gr. plur., 
ut L. É:n. etiam fing. Sed ap. G. Th. in Bg. cum Gr. n., ubi Stp. non 
clare fatis monet, noftrum fubít., etfi habeat fpeciem diminutivi τοῦ 
χῶρος. tamen eíle i. 4. pzimitivum, et fimpliciter locum ac regionem 
quamvis, five ampliorem, f. anguítiorem, et adeo hic vel cum Vern. 
vet. Lieder , f. Gegenden, vel cum rec. S1idte, ut refpiciatur ad $. 4. 
πόλεσι. cf. Indd. Xen. Mor. et Z., quanquam in ampliorem notionem 
prodefle eriam poteft $. pr. τῶν ἐθνῶν. 

249. ὃ. διὰ rax.) Ad hanc lectionem alludit etiam P. Vs. per avia quae- 
sam compendia. Sed veris fortafle zezy. x. à. per afpera et invia ztine- 
ra rel. $y/5. Offendit illud za. Sylb., haud dubie quia ταχεῖα 63. vix 
recte iungitur cum 29. δ, Poíles et βαρείας legere. Bafil. Homil. 23. de 
latronibus, ταῖς ὁδοῖς ἐφεδρεύειν εἰώϑασι, καὶ, el εἴδωσί τι χωρίον περὶ αὐτὰς», 
W φάραγξι βαρείαις διεῤῥωγὸς , M φυτῶν πυκνότητι σύσκιον» εἰς τοῦτο κατδυό- 
μενοι À., ubi pro βαρείαις legendum duco βαϑείαχις. Apul, Mil. 1. p. 15. 
afperam et prolixam viam coniunxit. Leien. 

Sch. in ἀβ. ,,03. itineris adicu 4/frcilis, per avia füfcepri , — 63. per 
compendia itineris quaedam avia — 725. δοῦν ccleri via, per compendia 


» 


392 LIBER I. CAP. X- A. V. C. 953. CHR. N, 180. 


καὶ ὠβάτου ὁδοιπορίας, κατ᾽ diofo et avio itinere fepara- 


ὀλέγους εἰς τὴν Ἰταλίαν πάρε- tim. in Italiam irrepferunt, 


in fubft. poftr. Gr. errans, dum vulgatam led. cum Bg. exprimit etiam 
Stp. Th. bis tr, 636. G.1. v. £48. — pro δύσβατος. — Sic Herodi. in 
Commodo διὰ rax. — παρεδ, , i. e. per compendiaria et avia zt/zera, ut 
loquicur Sall. in lug. (54, 9.) zpfe — fequitur. no&urnis et aviis itneri- 
bus, (ct 3, 1275. F. m. v. τάχος.) At διὰ ταχέων», quod idem cum διὰ 
πάχους, pertinet ad ταχὺς, non ad τάχος, ut et διὰ ταχείας pertinet ad 
fem. ταχεῖς ν quanquam illud in v. 1. perperam in τάχος ponitur, huic 
autem novum fubít. fingitur, nimirum ταχείας, zz, ἡ celeritas, (ut ἴω. 
Bad. sTzxsíz, celeritas, διὰ ταχείας .. Celeriter'* ded 3, 16or, B. rantum) 
ap. Suid. (3, 497. e.) τραχεῖα ὁδὸς, via afpera ct faiebrofa** quod idem una 
cum δύσβατος καὶ πετρώδης ὁδὸς e Dem. Phal. profert 2, 1159. D. e., cf. 
Loesn. p. roo. e. ,,cleganter quidem τραχεῖα ὁδὸς ἀτ. ἐρήμη.  Philo— διὰ 
πραχείως καὶ ἀτριβοῦς ἐρήμης βαδίδοντες» afperam ec inviam lolitudinem iz- 
“τεὸς, , — fibi opponuntur ap. Phil. τραχεῖα ὅδὸς et λεωφόρος“ unde pro 
coniectura Sb. (nihil monentis in rel. vocabulis Ind., fed in 63. redden- 
tis hinc ,iter, via*) fit ufus loqueadi frequentior, ficut et lapfus faci- 
lis, variantque etiam ταχέως et τραχέως in ἢ. Or. V. 9. p. 37 t. mad I. 15. 
Contra vero lectionem vulg. fufunent, praeter confenfum librorum 
omnium, non modo illud, quod habet commodum fenfum, ac tandem 
eundem, 1ed quoque Lat. analogia, cum dixerit euam luft. 38, 9, 6. 
J'giemntem, — equitum celeitate, per compendiofos £ramites occupatum 
reirabit; unde nihil duin novavi, nifi ut reciperem commata poft δὲ et 
€&., ut particip., pro adv. iterum pofitum, ita que etiam a Late. Inttp. 
expreffum, magis cohaereret cum v. fuo zzee. Quod vero Leisn. ad 
m. Ox. ,£g£rev;** in acc. plur., id fluxerit e P. liberiori; quanquam et 
vidi, Ernettium in Par. 2. fi& in textu ad. vulg. caíamo alleviffe fibilan- 
tem, qui tamen iuvenis id cunc fecit, cum gen. fic etiam fupra ap. Phil., 
Íolennis item Noftro in pr. διὰ in phyfico fenfu ac motu, et a Bg. quo- 
que redditus per fyn. abl., cf. Suid. 1, 5. ὁδὸς ἄβατος.» καὶ ἀπόρευτος,, itet 
inviuwm, cum Hef. r, 14. m., fed Gs. Th. ,,2vius, per quod via non eft, 
ac proinde iri non poteft, certe non folet, Suet. — itinere avio, (quod 
..l. potius de actu et motu eundi, iter perloca, ubi non folet iri, 
quam de via f. loco, cf. 1, 7, 3., fed) invisus, δύσβατος» per quod iri 


non poteit, — invia via , — Liv. 21, 35. (i. in iugum Afpinum perventum | 


efl) per invia pleraque et errores, (1. ambages, quibus h.l. opponicur 
7'tx- 03. Iter celere ac breve;) compendiofus , λυσιτελὴς, utilis** nec dein- 
de per aliam notionem, nec cum loco luft. fuperiore. 
xaT óAry.) Paulatim, diverfis itineribus, difpeifi huc, illuc, ad urbem 
acceflere, diverfi Romam petiere. Leiss. 
Sch. in praep. ,diftributive, — paulatim, parvo numero 5, 4. ὃν 
(e Sb. Ind., tantum alió ordine, fed hinc) feorfim, alii ab aliis'* e P.» 
Ícd per aliud fyn. adv., memorante Stp. 'i'h. formulam modo in adi. et 
tantum e Nollro 2, 1269. G. e. »x. c. ap. Herodi. frequens eft, ut l. 5. 
(5; 4» 8.) pauci fingulis vicióus, et l. 2. (2, 9, 9. fine Vs.) Sic et paulo 
ante (2, 7, 10. fine loco ac Vs.) et 1. 6. (6,9, 5. e P. paulatim.) , Quibus 
quidem in locis cum ὀλίγοι fubaudiri poteft ἄνδρες, &ut aliquid aliud, 
quod maeis convenit'* fed Vig. p. 616. e. exiguo numero f. pauci fimul. 
Herodi. 1.5. (5, 4, 8.) paucorum funul. Αε Ll. 6. (6, 9, 5.) ufurpavit pro 


| 
LIBER I. .CAP.X. A. V/C935. CHR.N. τσ, $95 


^ ἡ , » I . A . 
δύοντο. καὶ περὶ βασιλείας ἤδη 7. Ac de regno iam maiori- 


/ 


κατ᾽ ὀλίγον, paulatim'* ad quod poftr. Hoog. N. recte repugnans;vertit ,pauci 
fimul* c£. T'huc. 234» 91. ὑπατήεσαν x. ὁ. rari clam abibant, Herodt. ἐν 
I13. 6. ἐκ δὲ τῶν συμμόχων ἐξελέγετο x. 0. , ex fociis auzem elegit difcernant, 
übi N. in notionem ac Vs. tacet, nec par,;eftt locus, 1b. comparztus ex 
2, 93. m? τῶν γὰρ o8» XroQpaívcus: κατ᾽ ὀλίγους τῶν x&yxeov, ova funden- 
tes i»/lar milii parvas, pro ἡπ αν patvorum mi/torum 1. parvi milii, cum 
1bix. ὁ. fit cum gen. , pro κατ᾽ ὀλίγους κέγχρους, €t cA. pro Lat. fervus, 
'€t pr. κατὰ in notione fimilitudinis, quae func fecus in noftra formula, 
exemplis etiam illuftrata 3 Weff. ad. Diod. S. 1, 464. b. N. 50., non 
tamen explicata ad. illud 1. 50. x. ὁ. συμπλοκὰς καὶ μάχας ποιούμενοι μικρὰς» 
paucorum comgrefju parvas- iszer ie pugnas velitando ciere; ubi quippe 
*€tiam, ur noitro loco, pr. κατὰ habet notionem illam diítributivam, cít 
que. fevere Lat. fecumdum f. per , et cum adi. nominatim mafc. gen. , ut 
ὀλίγους , Lat. vix aliter reddi poteit, quam ut fupra ab aliis, 1) adhibi- 
10 Lac. fubit. zumero, totaque formu!a mutanda in abl. fyn. 2) per Lat. 
2liquod adi., Graeco refpondens ad fenfum, et nominativo expreffum, 
ícd fimul etiam per quoddam adiunctum, quod referat illam diftributio- 
nem quandam totius in partes, ut Stp. pauci — fingulis vicibus, f. Vig. 
et Hoog. pauci /xu/, Í. hoc, pauci femper , nobis fers wenige, 3) per 
adv. aliquod Lat., fed quod teneat diftribuendi vim ac finitionem, fimul 
vero etiam de perf. valeat; unde mihi non fatisfaciunr illa 4) paulatim, 
quod finitionem illam quidem habet, non item adhibetur de perf. , fed 
tantum de re f. tempore ac modo, cf. G. Th. et 1,8, 10. e. b) Bg. hic 
adv., quod, ap. ὦ. Th. cum folo Gr. χωρὶς et fine explic., forte no- 
tionem períonae admittens, tamen a Gr. nimis recedit, quanquam re- 
diens tandem ad fententiam eandem; tacenre L. Dof. de ellipíi v. ἀνὴρ 
et ἄνθρωπος, quod aeque fuppleas; unde nobis fiat , /» awerigen Per- 
fonen /lets, Í. im weniger Mannfchaft zugleich, f. zufammen , 1. jedes 
Mal, Íí. magis perípicue ;s kleinen Haufen f. Parreyen; ut in Gr. 
Ífnbílituas etiam λόχους», ct Lat. reddas per azmina parva, aílecutus 
faltem praep. 


παρεδύουτο) Sch., deferto P. ,,clam irrepferunt in. It.* cum Bzg., fed 
ut ncícias, an adiunctum adv. pertineat ad pr. Aa49., quod hic facit, 
ut v. παραδ. debcat fumi in notione z»tranzi fimplici, ut L. Ern. quo- 
que rantum explicat Lar. istrejre, et ap. Bud. C. 212, 49. fqq. (qui 
tantüm Compaerat 29::625673»4, cum Loesn. p. 5or. c. it. Krb. p. 
409. €., a Bg. 1, 6, 2. redditum Lat., ut hic,) e Plat. λανϑάνει xaea- 
δυσμένη nihil effe poteft, quam c/am zntroiit , cf. Suid. 3, 30. e. cum 
eadem pr. sig, Íed Ind. Dem. οηπαραδῦνοα, irrepere, clam, callide 
infinuare.** 


καὶ περὶ £ze.) Sicut ap. Flor. Spartacus, aliquot e/atus vi&oriis, de 
invadenda wróe Romana deliberavit 3, 20, αι. Boecl. In hoc ergo ho- 
auncione non cupiditas, fcd tamen fortuna aliquo modo terminabatur. 
Sen. de Clem. 1, 1. facit avidos nimia felicitas; mec tam temperatae cupi- 
ditates funt unquam, ut in eo, qued contigit, defraaut. — Gradus a magnis 
ad maiora fit ; et fpes improbif/zmas complectuntur, infperata affecuti. Ta- 
lia Thuc. 4, 4» 4. it. 4, 12, 37. Diod. 19, 1. (T. 2. p. 317. 1. 13.) Hoc 
dem apparet ex Severi exemplo 2, 13; 1. Leiim. 


M 


394 LIBERL CAP.X. A. V. C. 953. CHR. N. 180. 


Ἢ , p. να ἐν ud Me Ἢ 
xai" μειζόνων πρωαγμώτων 0 busque rebus Maternus deli- 
/ ^ » ΄ ) M . 
Masevoc ἐϊουλεύετο. ἐπεὶ γοὶρ 8. berabat. Nam quandoqui- 
αὐτῷ" τὰ séomengeyUi-t* dem fua fa&a omni fpe ul. 


€) In Ms. Da. va) deeít. Marr. etiam in Ms, Ve., v. N. d) ]n una Lu. 
ebícurum erat, utrum fic cum rel. , an az. pcc alpesum, v. Ν, — €) mgosaeze. 
Ms. Vi. mendofe, ivy 


' woj ierGcy.) In. Cod. male hoc «2j abeft, Styor£5.  Re&e, docente id re 
τρία ienfuque ac P. , undeDg. mutat iterum copulam in affinem; habui- 
musque jam καὶ vitiofe omi/fum a Mss., cuius rei hic caufa non pàtet 
'€ vicinitate litterarum ;, ubi ftstui poteit deceov πρότερον, aut etiam moe 
do adiunctum liberum, refpiciens ad fuperiora, ut fint res gerendae 
1naioris momenti, quam prioris temporis latrocinium , atque adeo Ita- 
liae totius cum Roma ipía opprefho, fed βασ. iterum imperantis digni- 
tas, nomen ac poteílas; formulam Lat. non attingente G. Th. , fed Ind. 
Corn, N. in adi. e, nec tenente Stp. Th. quid, nifi v. βουλ. cum pr. 
περὶ, cf. Bud. C. 1040, 41. Ind, Dem. v.e. Thuc. v. i.e. 1f. Ev. Xen. Cyr. 
Z: et Luc, it. Thuc. p. 247. b. N. 16. cum Abr. Dil. p. 650., reddente 
Bg. univerfe, uc liberum fic, capiasne pro deliberare fecum, an cum 
alis, ut P. diferte ,.cum fuis** cf. Eifch. The., lib. de V. med. p.48. m. 
235. m. Gottl. Pl. Phaed. p. 134. i., tum fupra rz, $, 10. e. ac fimilem 
locum e Xen. hoc cap. ὃ. 4. i. ad &riri$ , fed ap. If. Ev. Fd. p. 32. m. 
οὐδὲ περὶ Κύπρουιμόνον δεδιοὺς, ὠλλὰ πολι περὶ μειζόνων» per cllipfin noftri 
fubit. , qua de nihil ap. L. Bof. ; 
ἐπεὶ — αὐτῷ) In plurium edd. hoc pron. αὐτῷ per lenem confentit P. 
»quando hactenus omnia illi fpeulterius proceffórant** Bg. nitente in afpes 
rum αὐτο, (ut reperitur etiam ὃ) 2, 2. cüm eodem v. meox., f. verius 
'cum v. ἤλπισεν, quod tale quid magis poítulat,) quia noluit cum P. negli- 
gere particip. προσ.» quod deinde rexit cum pron. z., etfi, de vulg. or- 
dine, cohaerebat cum re:noto ἦν zeoxy., quali feries effet τὰ αὐτῷ mec. 
et paff. cum dat. per£ , quae cum reddenda effent ee, φάθ ipfi ante acta 
e[fent , f. ea, quae ab ipfo adhuc gefta effent, f. ipffus faa: maluit ille, 
alio adhibito pron., extremam rationem fequi per fuübít., e noftratium 
maxime ingenio, omittens idem praep. in v., oítenfam tamen a P. in 
adv. ba/fen«s , quae et fervari poterat per haec, przus aCta, priora facta, 
aufas xefpiciente Sch. in ,,ze. res ante gef7ac**. ellipfin fubft. πράγματα, 
fed ignorante Stp. Th. proríus v. zeore. ; quod non modo habet analo- 
giam € «gozouiy, (aStp. nude pofito, cf. fine Ind. ap. Thuc. 175» 47. 
cum Abr. Dil. p. 286. m.) fed etiam, praeter L. Ern. ,,prius f. prior fa- 
cio* elt ap. Luc. 1, 84. 1. 20. τοῖς γὰρ προπεπραγμένοις' del τι μεῖζον 
seocri9iv , nam, cum prioribus iniurus zaiores femper addat , fimiliter 
abfolute pofitum, fed infra ap. Noftr. cum dat. perl, quo Bg. reipexe- 
rit, fed ut hanc rectionem impediat hic verborum ordo et praemiffus 
dat. pron., in altera rectione aut fequens, τὰ ve. αὐτῷ» aut locatus 1n- 
"tra articul; et v. τὰ «αὐτῷ v0. , CE. T, 3, 9. i. fq., unde et Sch. in προχ» 
Cay αὐτῷ p. ἐλπος re(te copulat dat. pron. cum hoc v., quod Stp. Th. 
aliunde tenet cum pron. eórg, non item cum v. fübít., quo de cum 
'particip. v. 7, 3, 12, e., reddente Bg. parciculam ἐπεὶ per Lat. planius qui- 
dem, pro caufali, quam P., (cum iftius fumi potuiffet etism. de tems 


LIBER I. CAP. X. A. V. C. 953. CHR. N. 180. 495 


uec ἐλπίδος μεῖζον ἦν r2o- teriüs ^procefferant, putavit 
wencarra, ὠήϑη, δεῖν, μέγα conveniens effe "magno ali- 


| δράσας, κατορθῶσαι, ἤ, quo edito facinore rem bene 
f£) Ms. Ba. μείξονος προχ.» fed Ms. Vi. Excp. modo )εμεῖξον — ueízoves* v. N, 
ore ,- cf. δ. 3. i. et G. Th.) fed tamen er nimium, quia eft potius 14: 
3r. ἐπεί περ ἴ. ἐπειδή περ. my. ; 
πάσ. ἐλξ. μεῖφ.) Le&tionem vulg. tuetur Ms. Ve. tacite, et Sch. ,,z 
utr. pro adv. uZ23sy, fecundum Sylb.** qui in Ind. ad vulg. addic ,,pro 
ZAAov'* tenente Stp. ΤῊ, tantum haec 2, 838. F.i.. μεῖζον adverbialiter 
'tiam poni annotetur pro f/ui. ut p. ἰσχύειν, Dem. et p. δύνασϑοι Ari- 
loph., $/:* polfe** nihil praebente ind. Comici, at Dem. tancum in v. 
c7. eX 1418; 10. , Ubi fq. $ , cui.add. 72,17. 432, 11. 502, 6.,: ubi cum 
zen, zliquo, ut hic, in quo convenit cum gZ2ov, et Lat. f/us et illo 
σι ει P., quae, per fe.adi., ufurpantur et ipfa pro adv., ut plur. μεέξῳ 
et σλείω»ν, cf. ad Luc. 2, 172. a. N. 73. 577.3. N.22. 901, b.e. 910.3, N. 
ὅτι, quanguam ibi primo in loco fuper μεῖζον dubitatur. Sed in Mss. 
le&ione latec aut vulg. peiZov ἦν, quaecontluxere in unum e vetere ferie 
bmnium una ,. et fimul.cum errore jn y εἴ o, it.y et c, aut adv. uerQévegs 
guo de cf, Stp. Th., Ind. Thuc. (cui add. 84, 33.) et Abr. Dil. p. 390. e. 
nu. pro πλέον, μᾶλλον it.Luc. 1,669. 1. 51. εὐτύχητο! eot σάντα τῆς εὐχῆς 
εἰξόνως feliciter 2/57 omnia « maiori quadam fortuna evenerunt, immo 
wcceffcf unt- tibi omnia voto ulterius, ubi V. L. ἐκ τύχης μείζονος , quam 
3s. in. Vs. exprimir fine necefütate, it. 2, 216.1. $4.5 ubi V. L. ἐπὶ μεῖζον 
e glofía eft, quam et h. |. fufpicor, Nam, erfi illud adv. μειξόγως hic 
confítitfic, ut v. fubít. ἦν opprefium praebeat perzicip. zeox. abfolute 
pofitum et in eilipfi, c£. 1, 3, 3. 1. ad 2:2:2e, tamen librarius explicarit 
vulg. per adv. illud, et perierit deinde s a pr. ὡς fimili, cum vulgatum 
fit difficilius eiusdemque naturae ac fignificationis; quae folent eile in- 
dicia gloffae; cf. de &xz. pro expectatione ἵν 3, 11. e., nobis üzer alles 
Erwartes, alle Erswarturc, nullibi proferente G. Th. formulam Bg., 
et fine Gr. in v. e. Nr. 5. 1079, 44. »proctdere, cit bene f. male cadere, 
accidere, cedere** immo, ut Gr. ac noítrattum voz Statten geben, e lo- 
co primo abire porro aliorfum , fed, tropo remoto, feliciter fieri, agi, 
h. |. ea, quae iníftituebantur et fuífcipiebantur, πὸ impedimento exfe- 
quebacur ille finiebatque et fine calamitate ac cafu adverfo et impune, 
defertio quidem, collectio manus, rapinae et in lraliam ingreilio. 
4494) Affe&us detperatae audaciae hoc charactere fignatur, cui con- 
fonant illa, quae 1.7. c. s. (δ. v. 14.) de iuvenibus Afris adverfus procu- 
ratorem Carthag. conípiratis craduntur, idemque de Senatore Rom, no- 
vos imperatores elizente l. eod. c. το. ($. 3.) venitque in partem mutuae 
declarationis Caefzrianum illud ,. aa ef? a/ea Suec. Caef. 33. Boecl. 
Sch. in 3g. uu. 71, invadens magnum aliquid * cum P. fere e Virg. 
Aen. 9, 1$6., formulam nefciente Stp. Th., expreífam a Bg. per paíf. 
abl. confeq. et affumto fubft. ad adi., forte eStp.ad m. P., v.c. πρᾶγμα, 
qua de ellipfi nihil L. Bof. p. 553. fqq., , hic uc intelligatur molitio ac 
conatus in imperio occupando per ingreffum in urbem ipfam ec caedem 
"Commodi; ci. de μ, τὸ pro admirabile quid ac memorandum** ad Luc. 
1, 3g. b. i., ubi 3, 367. b. m. ex h.l. nominativus Jgae. cum inf, affe- 


396 LIBERL CAP. X. A. V. C. 953. CHR. N. r80. 


ἐπεί περ ἅπαξ ἐν κινδύνῳ. gerere, aut poftquam femel in 
͵ l CA, 2 : : 
κουϑεις ἥκειν, μὴ ἀσήμως, μηδ᾽ periculo conftitutus effet, non 


5) Una voce ἐπειπ. omnes edd., v. Ν. h) καὶ μὴ Δ. B. I. L. mendofe E 
inferto, forte a pr. xe: fyilaba. | 


ritur, qui moverit Bg., ut ne feverius redderet, magnum quid facien- 
tem , quoniam non affequebatur Gr. tempus praeter.; tenente G. Th. 
307, 95. et 309; 8. formulam Bz. fine explic., ut Ind.'Suet, luft. et Liv. 
| Exn., fed Cl. Cic. ,ruinas edere, pro facere** cf. ad lul. C. b.-Gall. x, 
31, 12., unde facere hic facinus pro iufcipere et exfequi , c£. G. Th. in 
fubit. Bg. 589, 2. fq.; aliter agente Bg. in v. zar., quam I, 5, 19., ed- 
dito fubít. Lat. zem, cum Stp. Th. in locis quibusdam, etismque hic 
ad m. P., fed per plur.3 ut dubites tamen, ceperitne Bg. v. Gr. abfo- 
lute, an cum caíu quodam , quafi e pr. p. 7i repetito pron. τοῦτος quod 
par eft fubft. illi, v. Gort. ad Cic. ep. 1, 8. 2. et G. Th. in v. ger. 803, 
9. Íqq., pro agere. Certe fenfus hic eft, putavit, fe debere aliquid | 
magnum eudere e£ vel id exfequi ac finire et perficere feliciter , vel mi- | 
mus. Sic enim et ἢ, l. reíoivas particip. per copulam , quanquam et per | 
particulam Zu ; concurrente hicaor. duplicis notionis, proprie quidem | 
3ems., led praef. κατ. et Íg. τελ.. at verfante P. libere in addita ad 4| 
certe reftrictiva. 

ἐπεί περ) P. quando ap. G. ΤῊ. cum Grr. al., nec pro Bg., fed tantum 
de tempore cum interrogatione quadam, noftro uwezz, auc de caufa, | 
necaliter ap. Hor. T'urf., qua extrema notione et hic Lat. ceperit P. et Gr. | 
capi poterit, quo et tendunt Vern. ver. Za, et (Stp. Th. plane igno- | 
rante Gr.) haec aliorum, L. Ern. ,,quoniam, 4quazdoquidem'* qua poftr. | 
ufus Bg. in ᾧ: 1. ze), (pro quo fimpl. hic variatur per compof.) it. L. N. 
T. Fi. cum //guidem , quod et in Krb.5 cf. Fifch. Pal. Hoog. Op. p.406. 
e., Z. ad Vig. p.392. b. e. Nr.6., quorum ilia duo Lat. compofita funt 
fevera, quia exprimunt Gr. z?e Latino quidem, cf. 1, 1, $., ubi et | 
dictum, nos dividere, opprimente hic Bg. alteram particulam; (e P.) 
etiam aliis, cf. Hef. 1, 1300. e. ἐπειδήπερ, ἐπειδὴ» Rs. ad Dev. p: 139.» 
non item Z. ad Vig. p. 393. e. , pro quibus Lat. habent etiam quum qui- 
dem , v. Ὁ: Th. in quid. 39, 28., ubl ,fquidems, εἴγε» non caufalis, fed | 
conditionalis tantum, — quandoquidem , ὅπου — ἐπειδήπερ» caufalis, — 
poflquam , ἐπεὶ» ἐπειδὴ» — caufam quodammodo notat, non folam tem- | 
poris confecutionem , v. c. Ter. — per quoniam interpretatur Don.** in- 
certum ut fit tamen, utro hic fenfu ceperit bg., cum uterque h.l. va- | 
lere queat; in fq. Zz., quod P. neglexit, reddente Sch. omnino et fimul | 
cum Bg., fed adhibente Stp. Th. nullum e Noftri tot locis, ubi, ut Bg. i 
Lat. et noftratium eiz72/, non fumitur notione numerandi, fed tempo- | 
ris, ut fit fere i. 4. ab initio, cui vicina eft explicatio illa G. Th. in Bg. | 
cum Gr. n. 375, 79. »ab omni tempore**. cf. Suid, r, 246. m. ἐπειδὴ δὲ 
ἅπαξ A.. ἀντὶ τοῦ διόλου, ὁλοσχερῶς». prorfus, ommiszo, ubi,' praeter | 
ἐπειδὴ» affine nofiro, altera datur notio, quae agnoícitur, ut in Lat. 
Βσ. 4 G. Th., fic eta L. Ern. et N. T., adiuncta et fupra a Sch., íed 
nixa illa fortaffis notatione hac, ut (it ab Zac, et i. q. πάντως», redden- | 
te L. N. T. Schw. ,,iam, primum'* quorum poftr. convenit cum noitra 
interpretatione, fed primum, nobis fc5on f. fo fcbon, nec ab ἢ. 1, alie- | 
num; formulam fq. àv». x. tenente Stp. Th. aliunde 1, 1768. e., nec 


PF s 
í 


|| LIBER I. CAP.X. A.V. C. 933. CHR.N. 189. 397 


ἐδέξως τελευτῆσαι. ἐπεὶ δὲ 9. obfcure nec inglorie mori. 
ὑτῷ i uy τοσαύτην ὑπώφχειν Sed quoniam fibi: non efie 
óvapay ἡγεῖτο, ὡς ἐξ ἀντιτώ- tantasintelligebat vires, utcol- 
£46 ἰσοῤῥόπου καὶ Φανερᾶς lita acie paribus copiis et aper- 


i) In Par. 2. et In. 2. obfcurum, lenis, an afper, fed ὦ. per lenem clare 
n A. al., fed cum aípero in Stp. rel. , et tacite quoque in Mss. , v. N. 


men per feveriorem Lat. Bg., a G. Th. non prolatam, alio ten- 
ente P. $ 
μὴ dew.) In hoc adv. Bg. e P., fed cum Sch. in ἐδ.» ut Stp. Th. fine 
uctore, (cf. Ael. V. h.) qui in ze. fub Bg. hinc fine Vs., cf. Ind. Xen. 
ol.Z.ec Hef. 1, 568.le. p. 193. δ. , aon coll. Suid. 1,85.4., non tenente 
. Th. Lat. Βσ, ad ἐδ.» qui ad f4. cea. fere cum DP., ut in 14. aípero 
ron.Z., it. in 2v, difcedente Sch. in dz. habere Íe copias** ied va- 
riante Noftro ruríus in ἐπεὶ pro $. pr. ἐπ. 7:0, et in sy. pro «S. ib. per 
tropicum pro proprio. r . 
ἐξ ἄντις.) Sch. in ἔξ sévr. cominus, (in fübít. plane cum Bg., e P., 
^in adi.) ἐξ 4. je. συτῆνοι πρὸς τινῶν «equo Marte, co/f. acie alicui 
?/lere poffe** partim e P. , at Sb. Ind. v. ἄντ. cum adi. alio »,ὠντιῤῥόπδυ, 
arib. copiis collata acie** fic una ferie fine commate cum Bg. , ordine ran- 
tum alio, noflra n6n tenente Stp. Th., fed modo in fubft. »»ἐξ ἃ. x) 
δυςέδην ἀγωνίζεσθοι , pede collato et acie non aperza , ap. Herodi. (5,45 
7. e.) qui alibi ἐκ παρατάξεως ἀγωνιξ. pro eodem dixic, (cuius illa poftr. 
Lat. male habent per neg., cum proríus contra debeat effe, ut apparet 
vel ex h.l. et oppof. qz». ἐφ.» qui ib. habet íimile) ἤσην ἀντίςασιν, (lub 
notione fubft. pro) refi(tenria, obnixus, (fed 3, 677. F. e. in adi. nottro 
ie.) interdum reddi. etiam (fimpl.) eequalis et ar, et quidem: cum ap. 
alios, tum ap. Thuc. Sed Herodiano praefertim frequens eft ufus 
huius vocab. , qui dicit et lecééczoc ἀντίτασις, ut l.1* bincfine Vs., quae 
fane non poteft hic fevera eife, nec cum Lat. pr. per, (quanquam ἢ. 1. 
Gr. ἐξ fic de modo valet,) fed potius ἡ» acie, ut redditur fyn. illud ἐκ 
azexréttwge im Ind. Polb. Ern. in praep., quod Bud. C. 1062, 27. acie 
infirucia'* adiun&to particip. etiam, fed Sb. Ind. illud Stp. e Nottro 5,4, 
7. »acie certare** per nudum abl. edeo; unde auíim tamen vertere no- 
firam formulam totam acie par; C. iuffa, cum Quintil., (cf. G. Th. in adi. 
3267, 44., Ubi et l. 4o. praelio ivf/o e Liv. 39, 2. e.) fumens illud Lat. 
«cie de perf. et exercitu; quanquam Gr., proprie de actu uturpatutm, 
potcft etiam de modo accipi, ut Lar. ecies, cum ftant conrra milites , e 
rezione collocati, et re&ftunt nec cedunt, quae Lat. alias acies dr. 4i- 
vela ct divería, v. G. Th. in fubft. 73, 17. qq. , ap. quem non com- 
paret Ep, eo/l ac., ut non aliunde habui Noftri formulam, quae, de 
vulgari notione, fit nobis mit gleichem Widerffande, cf. de adi. iecez , 
praeter 1, 11, 5., Phil in Flacc. 757. D. 761. A. e. Ind. Dion. Caí. cum 
Xen. Bach., Bud. C. Foef. Oec. Hef. 1, 403. m. cum N.$. eti. &vríg Gom ov, 
eov , 2, 76. 1. ἰδόῤῥοπον., ἴσον, Suid. t, 229. e. 2, 152. €. — Sed. in Qàv. 
Sch. ,,manifeftó accefja hotlium** qui gen. e(t adiectus ex abundanti, uc 
a P. omiíla plane o. é$. , fimilem modo formulam exponente Stp. ΓΗ. 3, 
1172. D. c. ἐξ ἔφοϑου, quae hic valet per impetum , cum impetu, é»cid- 
fn, aggrefione in campo ac planitie, «f. Thuc. 360) 12. Suid, 1, 768. ὃ. 


Ἁ 


398 LIBER I. CAP. Χ. A. V. C. 933. CHR. N: 186. 


ἐφόδου σὺςῆναι πρὸς τὸν Κόμ- to Marte confligeret curn Com- 


piod ov, (τό τὲ yao πλῆϑος τοῦ το. modo (nam et numerofi- 


k) In Ms. Ba. () defunt, (ut in ed. A. al.) nec male. 7/;7z... Alit aliter pa- 
zenthüeln faciunt. Leism. Scilicet a τὸ — εὔνοιαν Stp. re. ,' rede, in yag inter- 
$e&o, parenthefis indice, fed B. τ. L. ítulté a τὸ — ὑπάρχον, fufcepturo me 
4lim colon hic, ur in fine protafis, fed numeruin, noyae- j. remoturo; 


᾿ ER j ' * . 
Bud. C. 1062, 15. Ind. Diod. S. 1, 291. l. gs. et fupra 1, 5, 25. à? ἐφ.» 
quocum Noíter ex perte variet, contra iloqüente Xen. Hier. τὸ, 6. i. 
“πολεμίων ἐφόδους κρυφαίας xo] ἐξαπιναίας, cf. Ind., fed Eg. tropicum ap. 


G. Lh. ,4Mars, — meton. — pro ipfo bello, (f. pugna) eperii capia. 


Marti: Nulla fuit, Ovid. Met. 13, 208.** ubi N. tacenr, fed iyn. dunt 
-«cies et praclja, et oppon. uráis 16 moenibus hotles Continuere diu, nom 
pugnando jn acie, 2c rantum clam erumpendo et invadendo;; in adi. 9. 
Stp. Th. 4, 15. E. e. ad. £x τοῦ φανεροῦ. aperte, (afferente e) Thuc. — 
στολέμιος μὲν οὐκ ὧν ἐκ τοῦ Q. — Xen. — ἐκ τοῦ δικαίου x»] Qu. τὴν. μάχην 
eroicicSo;C fine Vs. , in Hell. ed. Th. V. 3. p. 416. i. εχ aequo. et aperto 
poteitatem eis pugnandi faceret ,' quae videntur effe Lat. acie juffa aper- 
ta que , ubi fuppleas fubít. τρόπου, cf. L. Bof. Ell. p. 342., hic ut com- 
parem Liv. 1, 5. e. nec erat ad vim apertam par , et Noftri utraque red- 


dam, i» einer ordent/icben Schlacht, sn offenbarem zdagrife. Deri- - 


que 1n y. e. attulit Stp. Th. modo conftructionem eum eadem praep. 1» 
3793. B. m. e Thuc. 2, 7., verum pro fe coniungere ; alio fenfu et ami- 
€o, (cf. Ind. Xen. Z. Pol. et Bach. , ut inimico ib. Cyr.) cum h.l. fir de 
hoíle , pro coire ec congredi in pugna, quibus par Bg. Lat., ap. G. Th. 
sdimicare, fimul pugnare, praelio congredi** quam Notiri formulams 
non aliunde notatam, nefcio, an illuftrent hae, συνίτωσϑοι πόλεμον €t 
μάχην » c. Stp. 1.1. 1791. e. cum Bud. GC. 692, 30., ubi l. 47. ,,ponitur 
et pro confero, Macc. 1,2. συνετήσαντο πρὸς αὐτοὺς πόλεμον» pugnam 
«onjeruerüni* unde quis hic itacuac ellipün alterius. illorum fubit. ,. qua 
de nihil ap. L. Bof. ia iubit. utr. , ut e Lat. aeque nihil cognovi in v. 
eon[lare , ied ap. G. Th. ,,con/jflo, συνίφαμοιν — eit pugnae verbum, quod 
de iis dr., qui non fugiunt, fed firmo pede et ftabili veftigio hoitem 
excipiunt fimiliter abíiolute, ut fimpl. v. c. ap. Virg. Aen. 5, 414. δὲς 
magnum Z/cidez contra f/etit, ib. $60, 69..fine explic.,, ubi antecedens 
fuerit pro confequenti, ec pro pugnavit; patiturque et Noftri pr. 7222, 
ut fumatur pro cos£za5 Íicuc Nofter h.1. videcur περιφράφειν 1118 fua alia, 
συςαδὸν μάχεσϑοι», it. συτάδην μαχ'» ut,copulat quoque $, 4» 7. €. τὸ 
συξάδην καὶ ἐξ ἀντιςάσεως ἀγωνίξεσϑοηγ quomodo proprie habetur ib., non 
€x ordine Stp. fupra, cf. &s. ad Polb. p. 120. m. : 

τό τε y.) Ms. genitivus numeri alius er fing. in "Page. fuerit librarii 
lapíus e pr. τοῦ finitione, fed etingenium, variandi caufa per formulam 
aliam in adi. cum fubfl., quae, fimilisilli Eg. Lar., eit quoque ap. Gr., v. c. 
Dion. H. S. T. 1. $9, 17. τὸν Papzioy. δῆμον, ut noftra buius loci 159, 27- 
348, 34., led alia alius ordinis 237545. ὁ δῆμος Ῥωμαίων», at fine arciculo 
“Ῥωμαίων δῆμος 320, 33., Quae et occurrit ap. Nofir., ut alia haec cum 
dupl. artic. eoque cafus eiusdem ὁ δῆμος ὁ Ῥωμαίων» at rurfus alia. diverít 
caius ap. Polb. Ern. T. 1. p.29t. 1. τῷ δήμω τῶν Ῥωμβάξωνν quo de genere 
utr. οἱ, Krb. Decr. Byz. p. 13. 14. fed. argutantem in tripl. articulo Ht. 
Ind. ως, v. ὁ Nr. 6. 5einphaticam articuli geminationezm) obierva, τῶ 


» 
- 


LIBER L CAP. X. A. V. C. 933. CHR. N. 180. 9599. 


“Ῥωμαίων ' δήμου ἐλογίζετο ", tatem populi Romani reputa- 
εὔνοον ἔτι ἐῶ" Κομμόδῳ ὑπάφ- bat, cuius adhuc propenfa in 


) Ms. νι. τοῦ Ῥωμαίου b. v. N. — m) Ms. Βα. ἐλογίζετο εὔνουν ἔξι λιν fed 
Ms. Vi, modo »,ν»εὔνοον — ἔγνοουνες nullum comma tenentibus quoque Bc. 2. al. 
v. N.. n) Articulus τῷ deeft in. Ox. Baf, Lugd. Leisz. Equidem articulum 
de(ideravi modo in B. 2. Ox. cum Par. 2.,  elapíum forte ob pr. τε fyllabam, 


δόμῳ τῷ τῶν 'A9«2íoy'* quam emphaín nec ipfe explicuit, nec Vs. o- 
pulo — Aibenienfi, cf. 1,6, 9. ap. Noftr. de τε ἃς multitudine populi Rom. 
quo Lat. ad za. hic bg. noluir forte uti, ne quis de plebe caperet, hinc 
delapfus ad Lar. fequioris aetatis ap. G. 1h. fine Gr., qui exponit per 
Lat. rumerzus; reddente Sch. in ἐλογ. γιτοῦτογ animo veríabat Poc, (in med. 
re&ius fic cum Bg., quam P. in paíL) εὖν. αὐτῷ, vu/eus propenfae 72 
eum vo/untatis, (fere cumP. , qui tamen clarius 2«u. de plebe intellexic,) 
ὑπ. exiffens ipfi &enevelum** quorum fenfus a diftinctione poft ἐλ. pendet 
era particip. vx. , quod, fi pro inf. pofitum credas, ut poft v. fenfuum; 
facit, ut v. ἐλ. fit in dupl. reCtione, primo cum particip. f. inf., deinde 
cum acc. rei nudo, Íic ordinando verba, ἔλογ. τὸ vA. ToU P. ὃ. ὑπάρχον 
εὖν. ἐ. τ. Ko, τήν τε A, Cumque in verbis fenfuum ante particip. nobis- 
cum quidam ponere foleant coma, quidam vero non: nefcias, quo- 
modo auctores edd., comma poít ἐλ. ponentes, ceperint particip. ὑποῖ 
et forte propterea fignavit Leisan: in m. Ms. Bg. » ambiguitas in graeco.t* 
ubi e P. nihil definias, at Ds. oftendit clare, non fe conftruxiffe particip. 
$7. cum ἐλ., fed potius cum z243., dum reíolvic particip. de more per 
pron. quod Latine retulerit vel ad δήμεν vel ad 7242. tropo remoto, 
quo Noíler totum. membrum εὔν. — z. accommodavit ad z245., cum 
᾿ proprie ad gen. àv. pertineret, eodemque caíu efferendum effet. lam, 
et; ad fenfum quidem non multum intereft, quo modo fumas particip. 
ὑπ.: tamen melior videtur ratio Bg., cum ita 77243. 7. 'P. ὃ. maneat pars 
princeps, quam lectori Nofter fübiecerit propter prius αὐτῷ yj os. ὑπ. 
δον.» in quo et ipfo ineft notio multitudinis. Sic contra sZ, — ὑπ. fic 
modo fecuadarium membrum, quod cum per fe hic necefíario adiun- 
gendum erat, quia alias Commodo. infenfi populi multitudo vel maxi- 
ma nihil prodeffer, Maternoque nihil effet timendum, nec commento 
opus ac providentia, tum propterea addehatur, quoniam infra mutatus 
in Commodum populi animus commemorandus 1, 14, 13., unde ct hic 
diferre particula £z; adiungitür. Caeterum Bg. fervat P. in formula εὔνοόν 
ivt ὑπάρχειν, pro feveris, qti benevolus — erat f. quae benevola erat ; 
quae repudiarit Bg. , quod primum referrezur ad δημ.» fed. alterum ad 
"wa. et m"umtero/tatem remotius, cum tamen vicinius in popsli adeílez 
nomen. Poterat vitari omnis res, í1 7232. , ut alibi, convertebatur per 
Lat. swmeru:, quod dabzt deinde unum modo pron. gui, pro libidine 
4n quamcunque trabendum pertem. | In Ms. Ba. εὔνουν contractae formae 
poteft fubeíie error iu litteris o ec v, fed ec libido librarii, quippe cc 
alias in eam foririam inclinantis, cf. 1, 6, 20. m. ad xerrzr., nec tamcn 
«onfanter; ut Ms. Vi. vitium prodere poteft eandem Ms. Ba. formar, 
quac, etíü altera quoque recta eft, tamen potius adhibetur a Thuc. c« 
Dem.; cuius Ind. add. 263, 11. 2$5,21.26. 293, 17. 195,ulc., ap.quea 
et fuperiztivus, ignorus Stp. Th., ubi nihii e Noítro, et ad cius τὸ 
φύγουν lübít. auCtoricas in "Lhuc.lud., cf. mirabile illud Ael. V. ἃ. καὶ, τό, 


4oo LIBERI. CAP.X. A. V.C. 933. CHR. Ν᾿ 186; 


, ἃ à V ^ 4 

Xov", τὴν τε περὶ αὐτὸν τῶν Commodum . voluntas . erst, 
, 2 a Y . 

δορυφόρων εὐνοιᾶν,) TEX)" καὶ εἰ Praetorianorum benevolen- 


p.559. m., in Ind. per numeros depravatum ,. it. Hef. r, 1516. e. cum 
Suid. 1, 398. e. (4. z: 

τήν τε περὶ A.) Pro περὶ forte πρὸς leg. Reis. Varienr quidem illae 
praep- et alibi, v. c. ap. Luc. 1,664. 1. 55., fed et ibi per gloffam, quia 
seo; hac notione frequentior, ut cum Noftri fubit. εὔν. alia etiam fyn. 
εἰς Ind. Dem., (cui add. 68, 7. 33í£, 10. p. 14. 1. 3.) et δερ. Th. 2, 1067. 
e.Íq., qui tamen neque profert cum πρὸς, quo de alibi, neque cum 
spi, (quam Nolter et in aliis fubír. adhibet, ut ἐπιϑυμία et σπουδὴν no- 
ftro fyn.) tenens tamen notionem pro Lat. zz f. erga 3,249. C. m., c£. 
Ind. Xen. Hell. et Cyr. cum Dem., ubi bene v. e. , adhibetur περὶ for- 
mando gen.* quem cum fubft. sv». alias Nofter ponens, hic noluerit ob 
ambiguitatem in τήν τε αὐτοῦ τῶν 929. cv». , quod potuiflet efTe eriam, Cum- 
snodi in Praetorianos Pezevoleztia; omittente Bg. e P. prorfus περὶ αὖτ.» 
forte ne, converfum i2 eum, cum pr. iz Commodum brevi redeat inter- 
- vallo, quod vites tamen per fyn. aZverfus Í. erga; denique reddente 
Eg. fere. e P. τῶν δορ. aliter, quam fupra, fed ut Sb. 5, 4» 16. m., cf. 
Dion. Caf. p. 709. e. 

τέχνῃ; In utr. fubít. Bg. e P., aliunde tantum tenente Stp. Th. 3, 
1430. E. 1. dat. f. abl. τ΄ in malam partem ,pro calliditate et fraude, (it. 
cum adiuntto) Thuc. l.5. μήτε τι» μήτε μηχανῇ μηδεμιζν» pro quo paulo 
poft dicit ἀδόλως" $» 47. 1. 346, ςο. p. fq. l. 95. fraude vel machiratione, 
qui locus fimilis illi Dem. 747, 9. 1350, 17. cf. 1. 26. at 540, 25. τέχνας 
Kod σκήψεις et 704, τς. τέχναις κοὴ πανουργίαις s cf. 8ς9, 22. $70, 16. 7485 
37. 8388» 25. Ael. V. h. 12, 33. e. zechzis , D'Orv. Ch. p.659. e. et de σοφ. 
átidem pro calliditate et callido confilio Valck. ad Herodt. 2, 172., ut 
fint iyn., per copiam iuncta, nobis Liff und. Verfchblegenbeit , etiam fe- 
vere Kuzf?, ut Lat. Bg. cum Gr. n. ap. G. Th. 4275, — fraus, dolus, fa- 
piens confilium, (462, 63. it. p.fq. 1.68. 89.) dwizs artem rez, 1, aftuta 
«coniülia, — confilium (1179, 63.) pro callido invento, prudentia, arte'** 
cf. Ind. Corn. N., pro quo alibi Nofter per σοφίσματι variat; iníq., deferto 
P., cum Bg. faciente Sch. in v.zee. per phratin, uc aliis eciam, οἷν Abr. Dil. 
ΤΗ. p. 325.1. Stp. Eh. 1, 1135. D. poft victorem e(Ie** fubiecto b. I; Ind. 
Dem. (cui add. 24, ult.) Thuc. 95,83. ubi imiliter abíolute, ut hic, explendo 
gen. perf. ac pron. αὐτοῦ € pr. τὸν Kop. Íed per privum Lac. viciniusque 
fuperare Yndd. Z. Xen. Bach. et Pol., it. ad Suid. 3, 86. 1. περιέσεσϑει» 
περιγενήσεσϑαι» fuperaturum effé, cum p. iq. i. et Hef. 1, 924. m. περιέσσο- 
po — νιπήσω» 2. Sed Ms. aliud tempus, impf. pro aor. 1. (cf. 1, 1,3. e.) 
hic fuerit aut e lapfu in ὦ et e, infra etiam variantibus, aut ex ingenio 
librarii, ob pr. ἔλογ. idem impf., quod tamen cum aor. fimul fuit eciam 
1, $, t$. (4... ut 15 9, 1. e. fq. cum iisdem remporibus praefens, quale hic 
in u4x.» ubi additum a Ms. δὴ» haud dubie pro Lac. zgizur f. adeo, . ha- 
beas etiam in P. quocirca , cum ille foleat κοὶ copulam mutare in pron. 
relat., de Lar. ratione, pro e£ idcirco; ut illud καὶ δὴ etiam eft infra 2, 
5, $., e quo loco duxerit librarii ingenium illud 22, (quanquam per fe 
ob ἴω. ux fyllabam fimilem elapfum,) auc etiam ex indole linguarum re- 
centum, quae frequentius habent illam inferendi voculam; fed timili 
3n loco 3, 11, 7. e. quoque abeít, ubi Ms. nihil novat, fed ante xj eadem 
eít in diinguendo diveifitas, commate nobis dele&io, uc in coniuutüoüe 


LIBER I. .CAP. X. A. V: C. 933. CHR. N.186. 401 


σοφίῳ. ἤλπισε ο περιέσεσθαι, t iam) arte et confilig fperavit, 
καὶ wr aae τοιόνδε Tí P. fe faperiorem futurum, ac ma- 
ἦρος ἀσχῇ ἑκάφου ἔτους, ὡρις- 11. chinatur tale quid: Veris 


c) Ms. Ba. ἤλπιζε περιέτειϑαι » καὶ δὴ uxxX.» V, Ν,, fed ροῇ περ. inStp. fel. 
pun&um, fed comma in B. I. cum Ms. Bg. — p) τριόνδέ τε A: Stp. tel. τοϊόνδέ 
τ: B. 2. Re, CE 5», 4. e : 1 


continua ; ad quam rationem fubintelle&ta ifta 2f. οὖν particula, non opus 
eft cueri xj ita, quod faepe, ut Hebr. * copula, per Lar. igirur reddi 
poteft, cf. Abr. Dil. iTh. P. 37. m. 75$. m. Ind. Xen. Cyr. Z.a.e. »lervit σους 
clufionibus, καὶ πέμπουσι, quocirca mittunt, — κρκεῖνος, Mle zgitur, etc.** 
Sed Stp. Th. in v. μηχ- poft notionem ,,pro moliri; excogitare, firuere, 
(addit! ap. Herodi. i1, qui confpirantes aliquid machinantur, dicuntur 
1d μηχανῶσϑου" fine loco, ut fine Vs. in Ind. Dem., cui add. 219, 13.,* 
fed -um Vs. Xen. Z., et tota Noftri formula ap. Thuc, 266, 37. μηχανῶν: 
voa τοιόνδέ Ta , Puiusmod? fraudem moliuntur, 344. 83- μηχανῶτοι δὲ τοιόνδε 
, bui. fr. macbinatur , cf. 493,37. 407, 40. τοιόνδε T) ἐξετεχνήσαντο, Pii, 
2 excogitarunt, 418» $9. τοιόνδε τι οὖν — μηχανῶντοι», £ui. commentum: 
machinati fut, Luc. A, 320. I-75; pnyauETos τι τοϊόνδεν 1416 quid mac^;- 
natur, 247. l. 22. τοϊόνδε T! ἐτεχνήσατο 2. γι. commentus eff, εἰ Zof. 2, 
.$0» 3. ἕτερόν T: μηχανᾶτοη τοιόνδε» aliud quiddam huiusmodi emo/itur, 354» 
7.€. τοιόνδέ τι uw. bui. quiddam mo/. et 3, 5, 2. bui. q. mach? Paar, fed 
G. T^. cum Gr. n. in utr. v. hoc Lat. »macbinor, — 1 imaginari, cogitare, 
invenire per dolum, — molior — molem, i. grave quiddam et magnum 
incipere ec movere, μα opera molitur, h. e. tentat er conatur facere 
nobis ausdrpben, verfuchen, unter nehmen, 
ἦρος) TenetStp. Th. formam fubít. ye pro 52e aliunde, e profaicis etiam, 
(cf. Herodt. 1, 77. Thuc. 167, 11. Suid. 1, 746. e. 2, 75. 1... non coll. ad 
Hef. 1, 1651. e.) fed 1, 1291. D. e. 5Quum vero quotaz nis fignificare vo- 
]junt: dicunt ἀνὰ πῶν ἔτος, Í. a9 ἕχαςον ἔτος... S€d et ἔτους £xáecv εχ 
Herodoto pro eodem** forte ex ἢ, l., per errorem folennein in nomine 
proprio ; reddenre haec, a DP. negleQa, cum Bg. etiam Sb. Ind. v. ἔτ.» 
quae libera quidem eft Vs., at rationem aliquam. habens, fi voces Lat. 
dividas, cf. G. Th. v. quot 62, τ. fqq. pro ieveris queque anno, aut 
adeo cuiusvis anni, cum h.l, poft &ex. commate nullo locato , geniti- 
vus £x. àz. pendere poflc a pr. gen. , qui duplices gen. Noftro funt fami- 
liares, ut continui etiam in fq. &g.5p., quanquam et procedit abíolutus 
temporis gen., ut Bud. C. 1393., de Gr. cafibus temporis agens, cum 
fcripfiffec »dicere et per gen. , ut Lat. per abl.* 1. 50. fubiscir noflra ab 
je.— Ῥωμ. finc Vs., fed, commatibus adeo additis, Cor. Neap. ad Ovid. 
Faít. 4, 183. 9e. ἀρχῇ» ἐκ. ἔτους, dg. ἡμ.» Μητρὶ — τὸν pup. , qui et ad v... 
179. »pridie Nonas Apriles erant Megalefia fefta magnae matris ]Idaeac«* 
addens Liv. 1.29, et vet. Kalend. auctoritatem, quale et ap. Nieup. An. 
tig. ed. noviff. p. 455. e. , ubi in Martio menfe haec: 
» Martius 
g 25. k. A. 8. AcquinoGim vernum. δι) αγία Matris Deum Fifla. 
À 26. 7. Lamprid. Macrob. 
b 27. 6. Matris Drum. Amm. Marc. Herod. 
&£ δῇ. 5. Megalefia,  Vaizo 


Ce 


403 LIBERI. CAP. X. A.V. C. 933. CHR. N. 89 


μένης ἡμέρας, μητρὶ Θεῶν initio quotannis flato die matri- 
Aprilis 
d ς Nonae AMegalefa Matri Deum. Kal. Vet. Ovid. | 


d 1» Prid. Id. Magna Mater Romam zZZua. T. Liv. XXVHIL« fed 
ap. Nieup. p.197. m. »Feftum eius (Cybeies,) Megalefia dictum; cele- 
brabatur menfe Aprili ludis praecipue rini at Rof, Ant.^p. 336. m. 
»Hos ludos per fex dies, a pridie Nonas April. ad V Idus fuifle, fafti 
veteres demonftrant, (fubIecto Notlri loco fine Gr. e P., et p. fg. i.) Me- 
galeríes fÍcenici tantum*« fed Erncft. in Lect. fuper Antiqu. Rom. 5Di- 
camus, — iítos ludos primum prid. Id, Apr., deinde prid. Non. eius- 
dem menfis inftitutos fuiffe. — Dici — potefl, ab initio fuiffe ludos Cir- 
cenfes, quibus additi deinde eífent ícenici; quae ratio mihi maxime 
probatur.« E Noftri quidem deinceps narratis videantur illi ludi fimi- 
les:his, qui Gregoriani et feftum Gregori! aetate noltra appellantur, 
faltem quoad licentiam in perfonis fumendis et veftibus induendis, in 
quibus cr conveniunt cum Bacchanalibus illis temporis alius, vulgo Caz- 
zevale. In àe. sw. autem cum D. partim Bg., it. Sb. Ind. v. ég., qui 
tamen in fimili loco 6, 4, 3. »praefinita dies« fed Stp. Th. 5, 1469. C. 
m. »Zefmio, h. e. ftatuo, conftituo, ut Caef. dicit Zefimire diem. — Vall. 
ὧρ. ἡμέρα. definita, praeílituta, flata dies« cf. Bud. C. 673, 26., [ed 
totàm Noftri formulam ap. Schol. ad Call. Lav. P. v. τ.» c£ Heft. 2, 731. 
m. ὁρίζει, ἴτησιν» A., fed ap. G. Th. in Bg. »certus, ratus, conflanse it. 
conftitutus. ; 

μητρὶ 3.) Quam Phrygiam appellant et Magnam deam, ^a locis auteni 
Idaeam , Dindymenem, Pylenem, Peflinuntida, Cybelen ; Strabo, ln 
facris Phirygiis, quae Matris deum dicunt, per annos fingulos arbor 
pinea caeditur, et in media arbore fimulacrum iuvenis fübligatur, lul. 
Firm., vide, fi liber, plura ap. Arnob. l. $. Oxoz. 

Ad cuius m. Leisn. ;» Turrigeram, πσυργοφόρονν Prop. 4, 12. v. Meurf. 
Gr. Fer. p. 169. Feítum id Hilaria dictum, v. Salm. ad Vop. Aur. c. i. 
Macr. Sat. 1, 21. (it. ad calcem Ox,) Peítum Cybeles actum 1X Cal. Apr.; 
h. e. d. 24 Mart. Treb. Claud. 4., non confundendum cum ludis Me- 
galenfibus, attis d. 1» Apr. Primus dies dictus zes jazguinis, v. 'T'icb. 
C. 1. et Tert. Carm. ad Sen. n. 18., fecundus dies fHilaria Macr. Sat. 1, 
£1., tertius Reguittio Amm. 23, 3.» quartus Lavatio Aruob. V]l. Star. 
Silv..V, 1, 222. Val. Flacc. VIII, 239. Liv. 29, 3. Ovid. Fail. IV, 337. 
Lipf. ep. Mifc. cenc.IllI. n.75. Duobus ante id feftum diebus, pinus, 
facra huic deae arbor, caedebatur, at pridie tubiluítrium erat; luliam. 
Or. V. et vett. Calend. (it. in Vol. aliquo) Pompam, in honorem ma- 
tris deum celebratam eodem plane modo,| quo Herodianus, defcribit 
Apul. Mil. Xl. p. 260. fq. ed. Elm. et 243. ed. Pric., cf. du Choul de relig. 
Rom. p. 122. 144. Caeterum Thom. M. (p. 729.) »πομπὴ 5 ἐν ταῖς τῶν 
ϑεῶν πανηγύρεσιν πρόοδοςις cf. in nomen "C heophr. Ch. 21, 4. m. τῇ μὲ τῶν 
9., ubi Ind. v. p. ;mater Zeum, h. e. Rhea f. Tellusc« fed mater [daea 
Liv. 29, 13. m. zater r;agna Cic. de har. r. c. 13. e. ea 13. τῇ.» mater Zeo- 
vum, fed ap. Ov. Fait. 4, 179—372. varie, v. t&1. οἵ 35$. Berecyntbia, v. 182. 
Idaeae fefta Pareztis, v. 191. Dea — Cybeleia , v. 194. Dea Mayza, v. 
424. durrigeram — Deam, v.2$50. 259. 360. Mater, ubi Neap. N. 


UO 
' 


πομπὴν τελοῦσι Ῥωμαῖοι 4: deum pompam celebrant Ro. 


LIBERI. CAP.X. A.V. C. 933. CHR. N. 180. 403 


i 


᾿ ΄ TE Ὁ, IE" . . . . 
καὶ σαντῶ, 007 7 os 425216 mani: et omnia quae cuique 


πλούτου σύμβολα, πειμήλιοζ funt opulentiae fpecimina, (u- 
4) Comma hic in Stp. rel., ut punQum in Ox. et al. 


μήτηρ paffim ap. Gr. eft Cybeles, non addito τῶν ϑεῶν(ς v. 268. 317. 
Diva, v. 276. - Coelettum AMarrem, v. 319. genetrix fecunda Deorum, 
v. 322. 327. 358. 372. Dea, v. 368. Domina, cf. Virg. Aen. 6, 785. Bc- 
recyntia mater, cum N. Heyn. et ad 9, 82. Ipfa deum — genetrix Bere- 
cyntia, G. Th. v. mater, N:eup. l.l. p. 196. Rof. 1. 1. Fabric. bibl. Aut. 
p. 339. i. Zeib. Dif. Matr. Deum Sipyl., fed Stp. Th. 2, $23. D. m. 
aliunde, qui refpicit Orph. ἢ. 13, 8. aut 25, 1. aut ἢ. 26. indcripc. ec v. 1. 
Ícd Ariftoph. in Av. v. 737. f. 745.» ubi cf. Beck., ic. Ind. Kutt. v. pir. 
et Schól., it. ap. Hom. in hymnis nomine Ῥείη in Apoll. v. 93. p. 8. in 
lun. v. t. p-89., fed μήτηρ Ῥείη in Ven. v. 43. p. 68., fed Sch. in p. 53. 
Cybeiae« et in z. cum Bg. e P., cf. Exc. ad ἔν 8, 8. e., fed Stp. Th. 3, 


197. G. »yr. pompa , de ipectaculo apparatugue folenni in modum trium-. 


phi« et p. fq. B., poft Plut. finilem phrafin z. τελεῖν hinc e P,, cf. 
G. Th., Qai. ad Athen. 2, 316. e. »7. craductio f. transvectio per publ. 
urbis viasy a loco certo in certum locum, five cundem, five alium«c 
Cup. Obf. t, 12. p. 100. fq. Suid. 3, 150. m. , non coll. ad Hef. 2, 1003. e., 
hic nobis Umpgazz f. Aufzug, cf. Cl. Cic.. aut etiam litius pro £eez et 
πανήγυρις » cum Vern. vet. ; unde et H//27ia fupra fef/a, de quibus cf. 
Caf, ad Lampr. T. 1. p.951. N.6., ubi ct a Gr. quibusdam dicuntur di- 
ferte ἑορτὴ, ut a Noftro $.15.e., it. Salm. ad Vop. T.2. p. 415. a. cum 
noltris Gr. depravatis et cum diftinctione hac, ἠρ. ἀρχὴ £x. ἔτους, d. 
XE.» μ- A.CCÍ. de v. 762. 1, 9, 4. 1.,. ubi Stp. Th. 3, 1378. C. e. noftrum 
locum fine numeris et Vs. laudat alioque verborum ordine. | 

ὅσα) Bg. e P. retinet fuppletum v. à&i, non item feveriora ad z. £x. 
apud quemque, ubi cx. non, ut t, 9, 6. e., intellisuntur modo plebs, 
fed fimul reliqui duo populi Rom. ordines, ob adiuncta za. evug., qui- 
bus univerfis civibus opp. gzci4. , cum fuerit in more honcfílioribus nec 


dedecori, immo «t in officio ac relig;one, intere(Ie cali pompae, ut et. 


ipfae thenfae interdum ab iis ducerentur, cf. Liv. 5, 41. i. et Dion. H. 
S. T. 1. 475, 29., qui et 477; 31. in pompa ludorum Circenfium narrat, 
qui Silengds ac Satyros habitu retulerint, quae perfonae cum aliis in ple- 
beios potius conveniant, quam in ordines rel., in primis, cum Noiler 
deinde perhibeat diferte, non fuifTe dignitatem aliquaav eximiam, quin 
imitatione exprimerent, cf. de v. συμβ. 1, 8» 7.» ubi Sb. Ind. 5argu- 
menta f. indicia« ut Stp. ad m. P., tacens hinc in Th., fed G. Th. v. c. 
»fpecimen , — i, indicium« fed, cum za. c. fint multra ac varia, (cf. If. 
Ev. i. 377, 16. W. ai δαπάνοη — τοῦ T^. σημεῖον εἰσὶν,) hic definiri debent 
ex adiuncto τῆς 9. zeoz., füntque divitiarum indicia, quae in pompa 
ferri, pracferri potuerint, in corpore quidem veíles et ornatus, fcd, 
extra corpus, i. q. íq. κειμηλ., dequibus v. Stp. Th. aliunde 53es, aurum 
et ferrum reconditum, f, porius vafa, inde confecta, et fupellectilem, — 
craterem argenteum, — phlialam argenteam* | Foef. Oec. p. 202. a. e. 
Suid. 2, 396. m. , non coll. ad Hef. 2, 216. m. 261. e. Cang. Glolf. v. 
x^uxagg. L. Ern. et ad Hom. 'oà. β΄, 75. e; 537. pretiofa, (ut nos h. I. 


/ ΄ 


4 


404 LIBERI. CAP.X. A. V. C. 933. CHR. N. 18o. 


" x - 
; « ) “1: . 
τε βασιλέων, ὕλης τὲ ' * pellediliaque — imperatorum, 
τέχνης ϑαύματα, τῆς Θεοῦ naturae etartis miracula, deam 


f) Sic diferte in Ms. Ba., fed tacite etiam in Mss. rel., v. N. f) Lug. 
et Baí. male τοῦ 3. Leism. Sic íame in B. 2. L. Par. et Pat., e compendio or- 
tum , quod pravum typotheta fumebat e loculis, 


Koflhar keiten, fed et K/einodej) Schmid. ad Heliod. p.81. e. »dicunt et 
cimelia , ut in Gl. Phil.« unde fortaffis fervafTem, dum Bg. deferit cum 
| P. formulam fyn. ex adi. et fübft,, cum liberum adi., cf. ad Suet. Cal. 
39. i. ornamenta ef fupellectilem — quiZgquiZ inftrumenti vererzs aulae 
erat Caf. N. Capit. in M. Ant. c. r7. (m. p. 354.e.) as& onem ornamen- 
torum 7nperal;um fecit, vendiditque aurea pocula e£ cryftallina ee myr- 
rbina, vafa etiam regia, et veffem uxoriam fericam et auratam , gem- 
mas que etiam, 4545 multas iz repoftorio. Janchiore Adriani repereraie 
de Nerva additis e Dion. Caf. ρημάτων ἀποφῶν, πολλὰ μὲν ἱμάτια καὶ 
€xc04 , xol ἄργυρῶ, καὶ χρυσῷ, ἄλλα τὲ ἔπιπλα (Bg. δις,) καὶ ἐκ τῶν ἰδίων 
καὶ ἐκ τῶν βασιλικῶν ἀπέδοτο, cf. de Caligula ex eodem Dion. 925, 100. 
13. καὶ τὰ τῆς levare sche κειμήλια (Noflro κειμ. Quo.) τὰ κάλλιξα καὶ τι- 
μιώτατα μεταπεμψάμενος ἀπεκήρυξε. regni etiam cimelia , pulcherrima pa- 
riter et pretii maximi, curavit afferri ez emtoribus proffituit, cf. Ern. 
ad Suet. lI. 1., qui in N. explicat paulica ornamenta. 
ὕλης τὲ) Puto τε in ys mutari jesrteo ut haec per appofitionem di- 
cantur. Stepb. vertens hinc ad m. D. »divitiarum argumenta 1. indicia, 
aut divitias teflancia, Jüpellex que preriofe imperatorum, quae quidem 
f'opter materiae au£ artis miracula ante deam praeferri in pompa foeni 
ut Sb. Ind. ex ἢ. ἢ. »z« pro γείς de more fuo; non clare quidem adden- 
te Bg., fed cum P. forte tainen opprimenre, mente cogitatum, ut ali- 
bi; ficut fine eo appofitio fane in Lat. fieri folet, et faepe iftae Gr. duae 
voculae funt confuíae, cf. L'ifch, Plac. Soph. p. 87. N. 15. Pol. p. 103. 
N. 5. 108. N. 4. et Parm. p. 228. N. 1., ubi Srp. quoque fic corrigit; 
probante quidem Fifch., non tamen recipiente flatim, nec me hic, cum 
“πὲ καὶ capi queat pro τὲ wi, (ut habet hinc Salm. ad Vop. L 1. ante ad 
N. usre) ubi τὲ redundat ec in Vs. negligi poteft, quo de infra recut- 
ret; "quanquam non habui ufum alius Gr. fcriproris et modo e Lat., 
cum referuntur ad fe e? — 257, pro aut — aut f. uno aut, cf. Hor. Turf. 
p. 279. δ... unde accipimus P. jsnateriee aut erzii« feverius Gr. καὶ rcd- 
dentis, quam Bg. iterum per καὶ, quocum plane Sch. in vex». , hic ali- 
ter, quam $. pr. 6.» ;ufurpato, fcd 1unClhis utr. etiam ap. Luc. 2, 650. 
l. 43. ὡς ἂν ὕλης 9 T. ἔχῃ.» frout vel quantum ad materiam fe babent, vel 
quantum ad ariem, et D'Orv. Ch. p. 706. i. ὕλης τέχνης τὲ πολυτέλειαν» 
maturae er artis fretiof/ff/ mz, quod ipfum Lat., in Ms, Bg. repertum, erft 
vitium fcribae videri poterat, tamen nondum in D. feverum mutavi, 
cum Bg. libere poffet reddidiife, et de noftratium racicne, duo illa li- 
benter copulantium, ut diferte Vern. vet. σή Raritàten der Natur oder 
Kunfl , immo Se/tenbeiten 1. feverius Wunder , i.'res admirandae et magni 
faciendae ob materiam et artem; nibil tenente Stp. Th., fed G. T. 
cum Gr. n. ,»quidquid A ione afferre poteft« cf. Diod. 5. T3 30. 
l.24. τὸ 9 ἔργον τοῦτο — τῇ τέχνῃ ϑαυμαςὸν; καὶ vj τοῦ λίϑου φύσει δια- 
φέρον, Opts id 0 artem acnir endum, et J«xi natura exce/femr. | Sed Sb. 
Ind. in v. ae. a4eae fimulacro zm pompa grac//** recte intellecto fubít. 


LIBERI CAP. X. A. V. C. 33. CHR. N. 180. 405 


προπομπεύει. ἄνετός τε πᾶσι l2.inpompapraecedunt, Li- 
δέδοται ἐξουσία παντοδαπῆς beraque omnibus datur facul- 
παιδιᾶς: ἕκατός TE ', ὃ tas quovis modo ludendi, et 
Θούλεται σχῆμα, ὑποκρίνε- quisque, quam vult perfonam 
ται. οὐδ᾽ ἔτιν ἃ οὕτω μέγα ἢ fimulat: neque efttam magna 


t) Hic comma erat in B. 2. L. al., it. poft βουλ., fed tantum poft ex. in 
.À. cum B. 2. R., nullum vero poít τὸ», nec 8. nec ex. in Stp, rel., v. N. 
Ὁ) icy fic in Par. cum Qx. Ν ; 


τῆς 5., tacentibus Gs. et Stp, Th., qui modo in v. e. 3, 2or. F. fere 
itcrum ut ad m. P. »praeferri ane d. folent i2 p. folenzi.« 

ἄνετος) Sch. hic ,,laxa Zicentza, ἐξ. ie. libera Zaza εἰς quocum fübft. 
non tenui aliunde adi. ἄν... cf. Stp. Th. e Bud. C. p. 760.1. , Ind. Luc. et 
dc &2., pro concedere, Xen. Z. Pol. ec Cyr. cum L. N. T., tacente 
Stp. Th., (cciam Ind. Dem. ex 105, 20. 149, 4.) fed aliunde t, 1133. D. 
e. i£. cum gen. fubft. reddente per serund., ur Bg. hic e P., unde adi. 
z. aliter vertendum fuit, per abl., aífumto item fubft. alio, pro yzcul- 
£as cuiusvis Jufus f. Judi, Stp. Th. dante in fubft. z. 3, 19. D. i. noftra 
fine Vs., ap. G. Th. v. fac. cum Gr. n., fed non diferte pro poteftate 
et venia, ut hic valet, cf. Ind. Corn. N. et Salm. ἰ. 1. in N. pr. p. 415. 
a.e. N. 3. fine Vs. 

ὃ βουλ.) Ini v. ὑποκρ. Stp, Th. 2; 438. D. e. noftrum locum cum Vs, P. 
fubiecic his dr. et de hiftrionibus, perfozam slicutus Zmduentibus** cum 
hic non adhibeatur de hiftr., qui proprie dicuntur, fed e $. pr. m. de 
aliis hominibus quibusvis, maxime plebeiis, ubi Dg. Lat. , ductum for. 
taffis e Sch., feverius, quod h.l. iun&um cuin fubíl. e. eít 1,4. fu- 
mere fibi et eligere per fimulationem atque imitationem illorum hiítrio- 
num; unde fcquicur deinde τὸν μιμουμ., cf. Epitt. C. 17. 6. σὸν yàg τοῦτ᾽ 
Ker, τὸ δοθὲν ὑπικρίνασθο πρόσωπον καλῶς, ἐκλέξασϑοι δ᾽ αὐτὸ, ἄλλου, δος 
enim tuum efl, datam perforem bene «gere, eam auzem eligere, a/terius, 
it. Carpz. Par. St. p. 338. 1i. , ubi componuntur πρόσωπον ἀγάλάβῃ et 
ὑποκρίνετοι» ck. fqq. 1b. cum Ind. i. poft Lat. Zypocz. it. ad Luc. 3, 154. N. 
28. it. p. 858. b. i. Thom. M. p. 474. fcd G. ΤῊ. cum Gr. n. »A/cxandri 
vultum ftmulantia, i. referencia, (rcpracfentantia,) perfona, — facies fi&ti- 
tia, aut capitis potius totius immo ct corporis totius, etiam de vefte, 
ut hic, ob 14. zug. , ut hodie /Maskes et Domino, cf. 1, 9,7. Tum, e 
conítructione legitima, £z. τε v7. σχῆμα» ὃ QovA., valct fane diftinCtio 
ed. P. 2. L., fed exquifitior eft altera, cum íublt. ex. , a (uo v. ὑπ. di- 
yulfum , trahitur ad pr. v. Q., ct ita poft artic. f. pron. ὃ ponitur, pro- 

rie anre id pron. locandum, quain rectionem, ctiam Lat, notam, de- 
inceps fequumur. 

οὔδ᾽ ἐς.) Sch. in. sy. eximia, peculiaris, Z/gmitas, — ἀξ. amplum ma- 
gillratus offcium«* partim cum D. ec Bg., cf. 1,8, I1. i. 1,9, 6. c., pro 
quo hic per fyn. ἀξ. variatur, iunctus et adi. per fyn. copiam, nefcio, 
quo auctore et an ex analogia Lat. ap. ἃ. Th. 562, 34: fqq. eximium et 
precflans, — eximia ec praeclara, — bonos eximius et prope //ugularis. 
Sed in fqq. Sch., deferto ctiam P. γγάμφ. znduto iim alterius , lu- 
dicta hypocrifi, — ὑπ, aérz , cxiftit e/, (ttulte;) f. ἡ fua poteftate Paler, 


L| 


4906 LIBERI CAP.X. A.V. C. 933. CHR. N, 180. 
ἐξαίρετον ἀξίωμα, ὃ μὴ Tc- auteminens dignitas, cuius ha-- 


(quod valet 1. 4. privum Lat. poteff , et fyn. Jicet,. fed in or.) καὶ xg. 4, 
dudeudo perfonam aiguam verum .occu/tare, (ubi z. traxit ad fq. et ἕν 
διὰ ὃ. fumfit, ut et in) à. verztatem ludo /Ouulare et. eccultarect bene 
quidem in aor. per praef. cum B9. , qui haud dubie locum recte intel- 
lexit, ubi rectio patet haec, ut v. ὑπ. (ficut v. εἶναι cum Lat. ef/é,) pro 
licere f.licitam effe, iungatur cum dat. perf., fequente inf£., cf. Stp. 
Jh. 1, $56. 1. Bud, C. 180, 26. Vig. p. 301. e. Nr. 5. Ind. Thuc. Xen. Z. 
Pol. et Cyr. ex 4, 5, 31. e. cum Fifch. Acfch. , ubi tamen et fumetur pro 
contingere, cf. 1, 4, $.; ficut h. l. cum in£., ut Lat. εὐ et Zicere, per 
Lat. poff? reddetur, ac privum hic v. ὑπ. per variationein pro pr. phraft 
3:3. Hf.capietur. Sed v. zac. fumo hic cum acc. rei, regoque tantum 
ad pr. ἀξ.» ubi Bg. (e Stp. ad m. P.) pror. 2 non fevere exprimic, fed 
affumto fubft. ex. e pr., ad fenfum vere, ut recte vertit Gr. zzi&., quod 
hic 1. 4. pr. ozoxeívz2924, et 1. q. fq. μιμεῖσϑοι in quam notionem com- 
paro Lat. Bg. ap. G. Th. cum Gr. n. »Z:dere cum acc., — civem Lozums 
j-agere, fimulare, Cael. ad Cic. ep. 8, 9. pr.« tropo e fcena du&o, cf. 
Cl. Cic. et Cort. Ind. cum N. /uZit elt agit, verbum fcenicorum arti- 
ficun« nibil praebentibus Indd. Gr., cf. Z. Xen. Cyr. et Lüc., at Stp. 
Th. 3, 20. 1. παίξω παλαιτὴν, — Epit. — ago palaeftritam, — παῖξοι ap. 
Herod.«- forte hinc, ut ad Epict. 29, 3. i. Heyn. Ind. »gloff. ὑποκρίνετουςς 
plane, ut volumus. Iam porro participium ἄμ, a Noftro videtur ad- 
jectum ad σι εξ. magis definiendum, quod reddatur his fyn. , effümza per- 
fona aliqua. it. induta vefte fimili, it. per habitum ac perionam fimi- 
lem; it. 4nduenti fibi habitum fimilem, it. dum indutus eft fimili habi- 
tu, quem gerit is, qui eft in aliqua conftitutus dignitate; unde Bg. ra- 
tio in pron. ὃ ron bene procedit, fed facit taurologiam aliquam; ut con- 
tra participium eciam alibi per praep. cum fubít. reddimus; ne tenente 
. quidem Stp. "Th. id particip., (ap. Sb. Ind. converfum ex h. t. ami&us, 
palf. adeo; οτῇ et pro med. verti poteit, ut paulo ante facicbam, cf. 
lib. de V. med. p. r4. m. 164. i.) fed nofcenre aliunde formulam τῷ fovA. 
1, 765. F. »cuique volenti, Bud. interpr.« fic non bene redditum fimul 
tum Lat. cz/77e, quod demum eft noítrum παντὶ, diferte additum, ficut 
ad Vig. p.332. b. e. N. 9t. non res vertitur ὃ Q. »quivis, φηῤίῥειις 
quod modo tum procedit, per Vs. et fenfüm liberiorem, ubi ftat abfo- 
lute, quia, accedente zzvri, alterutrum negligendum ; melius veríato 
Dr, nifi quod participium refolvit per pron., et adhibuit iyn. Lat. 
pro euivis volent? , faciens tamen id propter alrerum adiunctum ἀμφ. 
partícip., ad perfpicuitarem, cum alias et Lat. habeant talia particip. 
junita in vicinia eodem cafu; vertenre cum Bud. etiam Ind. Deni.; cui 
add. 373, 20. $29, 17. 763, p.» et in primis 528, 26. ἅπαντι τῷ D. cum 
fyn. pron., quo-fine cf. ap. Aefch. Fifch. 2, 14. e. p. 18. e. fine Ind., it. 
Arift. Plut. v. 919. ubi fanior Schol. Cod. D'Orv. ὁ ϑέλων, quam alius; 
ci. Hemith, N. p. 317. b. 84. et v. 930. Denique formulam e. v. £A. 
ignorat Stp. "Th. cum aliis Indd., ubi Bg. e Stp. ad m, P. ordinem mu- 
tar fiae neceflitate, quod ceperim pro eodem cum mox Íq. τὸν ὄντα», ut- 
fit, celare fub veflitu illo veram perfonam, verum hominem, rem ve- 
ram, fe, qui vere erat; abftra&o pofito iterum pro concreto; prae- 
bente G. ΤῊ, tanfüm occulo, χρύπτω , — Occulto y κρύπτομαιἐς non item 
cum fubft Py. Caeterum, ut nulla eft confecutio temporum f. modi in 


£e. 


[4 


LIBERI CAP.X. A.V.C, 933. CHR. N. 180. 4097 


τὶ τῷ βουλομένω ἀμφιεσϑέν- bitut non liceat cuivis, cui li- 
T. * ὑπάρχει weite τε, καὶ beatinduto ludere etveritatem 
κρύψαι τὴν ἀλήθειαν Y, ὡς occultare: ita ut non facile fit 
μὴ ῥαδίως διαγνῶναι τόν τε dignofcere cum, qui revera 


: x) Hic fuit comma in B. 2. L. al., fed mox poft éz. colon in ÀA. r., pun- 
&um in A, 2,, fed comma in D. 1., quale et ροί τὸ modo in A. cum B. 2. L., 
v. N. y) Pro Stp. et al. colo ante ὡς, nos hic et poítea ponimus comma A. 
ἘΠῚ etu 


οὐδ᾽ ἔςιν — ὃ μὴ — ὑπάρχει, in quo v. coniun&ivus Zceat a Bg. recte ex- 
preffus: ica in conftructione difficultas eft, quod καὶ xe. τ. ἐλ. membrum 
non coit cum pr. ὃ 2z., et adeo hoc membrum íubie&um eít absque 
pron. rcl. f. artic. , quae latent tamen in iilo pr. 2, ut inde peta:ur alius 
caíus, nominatim dat/, καὶ e μὴ ὑπάρχει xg. T. &A., et quo non ceat: 
occulrare vezzzatem , 1. e? qua »e non Zic. rel., aut, quod aeque folenne 
eít, ut poft relat. pron. omittatur pron. demon(tr., καὶ τούτῳ κρ. τ. GA. 
εἴ eo f, ea ve, cui et par adv. καὶ οὕτως xo. τ. ἐλ. 

τῷ BovAcu.) Leisn. in m. Ox. et Vol. aliquo 5lege ὡς £ov.* intelli- 

ens forte , znduzo , ut ve/i?, Í. pro libidine, refpiciensque ad pr. £xasoc; 
ὃ βουλ. €x.» vxoxe. At tunc potius dicendum erat ὡς βούλετοι, cioe 
in finito tempore, non in particip.- ; 

ὠμφιεσβ.) Parcieipium pro inf. Res eadem eft, ac in noftris faitatio- 
nibus, quae dicuntur rza/queraden , in quibus vcl regum etiam perfonae 
induuntur. (in Chreít. Gr. p. 95. b. 1.) Srzoih. 
^ In quo equidem non video, unde pendere debeat deinde ille in£, 
a pr. V. βουλ.. ana ἴα. v. ὑπ.» quod iam habet fuos inf. σαιξ. τε x- xe; 
et fimul dat. illum perf., quem (quo forteStroth. fpectarit) non opus fit 
refolvere per copulam in inf. induere ct/udeze vel. , cum haud dubic fupra 
dicla fufficiant. 

ὡς μὴ 9.) Sch. in é&. cum Bg., -fed »52v-z, verum, μ. referentem in 
ludo alicuius perfonam , falfumt«t partim eP., dum Bg. ducit omiiia fere 
e Stp- m., primo ὡς cum inf. (pro ὥςε f. ie,  Nottro familiare, maxi- 
me in extremis periodis, Lat. fcvere s, pro quo finpl. ad dupl. parti- 
culam Lat. jam P. praeiverat per fyn., quibus pares eZzo, ut, cf. Stp. 
"Th. 4, $04. 1. Ind. Fifch. The. ec Pal., Xen. Z., ad Vig. p. 541. a. δ. 
poft Ηοος. Op. p. 1191. Nr.9. fqq., ubi ct Gr. propria οὕτω», ὡς A.) de- 
inde adv. £. mutatum in adi. effine neutr., affumto v. fubít., quafi in 
Gr. fuerit, ὡς μὴ ῥάδιον cive, διαγν..» forte dt fervari poffet act., nec 
opus cíTet fupplemento adhuc alio; cum fane formula ὡς διαγ. non pof- 
fit aliter reddi, quam his modis, 1) ut fuppleas pron. cic, quafi fit, ác 
Μ- 6- τινὰ διᾶγν. Δ.» ut non facile aliquis Zi7sofcat, 2) cum P., ut inf. 
mutetur in fecundam perf. praef., uz scs facile Zigrofeas; quod tamen 
redit ad pr., ut clarum in noftratium fo εἰσί man miche leicht wnzerfchei- 
det , ubi illud ztaz haud dubie ortum ex iubft. Mann, Gi. ze, quod 
pro τὶς a!ibi habuimus; vel denique 3) per palT. , et quidem per tertiam 
perf. praef., t son faci!e dignofcatur; quod et ipfum noflrates vcrtunt 
ad modum pr., cui et par alius hic per act. primamque perf. pracf., vf 
zon facile Zigmofcamus, it. adhibito v. auxiliari, s£ mo facile Zigzefcere 


pofíis, poffmus, potlit aliquis , it. ut non facile dignofci poffit : quer 


, 


498. LIBERI. CAP. X. A. V. C. 932. CHR. N. 19a. 


1; / ": . st . . 
ὄντα καὶ τὸν μιμούμενον, eft, et qui illum imitatur. 
ἔδοξε δὴ: τῷ Ματέρνῳ καὶ- 13. Vifum itaque Materno 


2) Ms. Βα. εἰ Vi. 2. δὴ καὶ τῷ M. v. N. 


omnium !modorum optimus et facillimus eft primus, dum non profert 
"Stp. Th. ὡς μὴ cum in£., cf. Xen. Cyr. Z. 4, 2, 13. e., quodque toog. 
ἘΠ. p. r190. Nr. 6. ftatuit. »fingularém in ὡς μὴ cum inf. aliquam eme 
phafin ét vehementiom maiorem, quam fimplex ὡς cauíale cum :ubiun- 
«tivo non affequatur« recte non repctit Z. ad Vig. p. 541. b m. N. 1. e, 
gum nihil tit diferiminis et modo libertas varietasque in fcribendo; cf. 
n. v. διαγ. Stp. "Th. cum Lat. Bg. , Suid. 1, 575. m., non coll. ad Hef. t; 
979. m. 939. c. Ind. "Thuc. Dem. Xen. Cyr. Z. cum Spanh. ad A:iit. Pl. 
V- 91. , Ubi ct pro fimpl, , cum h.l. valere queat praep., non fenfu qui- 
demillo Z. ad Vig. p. $71. b. Nr. 4.e., fed ut Lat.,Bg. ap. G. Th. cum Gr. 
1. »i. q. agnofcere inter alia, difcernere« f. noicere cum difcrimine, 
difinte. Denique Bg. ex eodem Stp. refolvit participia, in iccundo 
fimul fupplens aliad pron. αὐτὸν, a Leisn. in Ms. Bg. duabus lineolis 
iubtus notatum propterea, latens in pr. τὸν ὄντα , quafi fubít. aliquo; 
Ubi cum Stp. addit formulam abl, pro adv. re vera, aut capit pouus v. 
zia exquifito fenfu, pro vere effe, quem habet in primis in particip. 
cf. pauperem Stp. Th, i, 1131. D. e. Íq. Ind. Dem, v. m. Xen. Bach, 
Íed Hell. M. v. ὄντα, Vig. p. 359. Nr. 16. cum N. 24., cf. Exc. ad 1, t, 
$. 1, In quo reddendo paiticip., per fing. et plur. et omne genus, 
adhibetur Lat. t) adi. verus, nominatim in neutro vergm í. verd, pro 
Veritas, fed in mafc., ut hic, praeterea fubft. Lar. aliquod, v. c. Vera 
perlona. verus homo, ut τὸν ὄντα explices per ziv 22495 f. ἀληθινὸν, 1c. 
ἄνδρα Y. ἔνϑρωπον, aut 2) adhibetur, reíohito participio, affineadv, vere, 
aut fyn. formula per abl. fubft. ct adi. illa Bg., quam in eius Ms. δὰ 
voce repertam melius dividimus, ap. G. T'h. fine Gr. et explic. in fubit. 
173» ὅς, fqq. ,' tacente Stp. Th. notionem hanc in v. j;p., cum perti- 
nét, ut hic, modo ad veítitum, pro uti eadem vefte ac petíona, qua 
alius, cum ornatu, cültu et infignibus , v. c. confulis et Íenatoris, cf. 
1, 3» 7. et fimillimam Pergleiianae interpretationem totius loci huius, 
. quam dedit Agef, Mariscolli de perfonis in Graev. Th. T. 9. p. t120. e. Ἐς 
»In Megalenfibus. quoque, qui a die ante Nonas Apriles ufque ad V 
ldus, in Eonorem Matris máguáe, celebrantur, ait ἢ, τς Herod. , Jum- 
sam omnibus quovis ludendi modo conceffam //centiam, adeo , u£ unus- 
quifque, quaméunque vellec perfonam , repracíentaret , meque ulla effet 
tem magna aut eminens dignitas, cuius habitum πο; liceret ez, cui /u5i- 
tum fuilK:, induto Judere, ec veram Ípeciem occultare , ixa, «£ non fa- 
eile eflet eum, qui imitaretur , ab eo, qui revera eflec, agnofcere« 1n 
quibus extremis bg. verfatur feverius, cum, quoad v. διαγν.» per Lat 
€musdem praep., tum, quoad ordinem enunciationum , quem et negli- 
git tp. ad m. P. ] 
tóefs A.) Forte τοῦτον καιρὸν ἐπιτήδειον A. Reisk. At cafus quidem mu- 
titione non eftopus, cum nominativus cum inf. pro acc. fatis confetius fit, 
Cf. $. 8. m. cuin Büd, C. 1346, 24. 1466, 16. Vig. p.197. Nr. 2. cum 
N., 370. a. N. 52. e., Fiích. ad Well. p. 331, WelT, ad Herod. 1, 64. 
, ΡΟ 30- N. 98. b., Per. ad Ael. V. h. 13, 20. p. $83. b.e. Íq. 14, 18. p. 956. 
3. N. 2. cum Ind. v, zozinativ., D'O:v. Ch. p. 52. Ienf. Τὸ Luc. p. 70. m. 


» 


LIDER L CAP.X. A. V. C. 933. CHR. N. 180. 409 


45 ἢ , ΄ T , Y Y , T n 
εὸς ἐπιτήδειος εἶναι εἰς τὸ τὴν tempus hoc idoneum effe in- 
ἐπιβουλὴν λαϑεῖν. ἤλπισε 14. fidis celandis. — Speravit 
Y $7. ᾽ ἊΣ E Ἵ : " 
γάρ", αὐτός τε ἀναλαΐξων τὸ enun fore, üt, [i affumfif- 


8) Pro yàg in B. 1. R. μὲν fuit mendcfe, 


ad Luc. 2, 598. a. e. p. fq. b. e. 3, 25. e. N. το: 258. b. 1. N. 59. 366. a. 
ἽΝ. 24. Abr. ad Acfch. 1, 227. e., Hf. ad Plut. p. 71. Schw. ad Onof. p. 
115. N. r1, Krb. Decr. Ath. p. H. p. 411. e. Hdb. ad Xen. p. $3. i. Kypk. 
2, 73. 153. e. Ind. Xen, Z. Cyr. v. scminat. , Thuc. 93, 81. 96, 23. 12 Ὁ, 
ult. 156, 50. , ct de Lat., in primis poétarum, eadem con(tructione ad 
Ovid. Mer. 13, 141. Sed alterum pron. οὗτος fane et Bg. exprimit e P., 
1ξἃ »er fupplementum potius, cum Mss. taccant, quam ut anre f. poft 
καϊρὸς cxcidcrit, cui per fe affine cít litteris, cumque folest Nofter op- 
prunere pron. tale nominativi ec eiusdem cum íÍubít. cafus icxusque, 
aut ctizm alterum , neutro cxprimendum, τοῦτο, quod ad 6. 11. fubft. 
πομπὴν referatur per fynefin, cf. 1, 8, 16. Sed a Mss. xzi, pro eriam, 
additum hic primum, deinceps vero aliquoties, quanquam intra δὴ et 
τῷ excidere potuit a litterarum vicinitate quadam, tamen non eft ne- 
ceffarium, nec comparet in Ms, Ven. ec P., qui et neeligic 24, a Bg. 
recle converíum, retinente e P«formulam in εἰς cum inf. per dat. par- 
ticipii, pro fyn. formula per particulam dez f. Lat. ve, cf. 1, 9,2. e. , ue 
infidiae Zeterezt, (quod diferte Sch. habet in v. A.) occultae manerent, 
ignotae poffent efle, proque feveriori 2Z infidias ce/andas, ub. Gr. ra- 
tio et praep. faltem confervatur; tenente Stp. Th. nullum exemplum im 
pr. εἰς cum inf., (ut nec Indd., cf. tamen L. N. T. et Potf. Synt. p. 
169. €.) at in adi. ἐπ. inodo cum inf., cf. Ind. Luc. et Xen. Cyr. Z. 
ἤλπισε) Nifi ordinem mutcs. ut nominativos praeponas, remoto poft 
γὰρ commate: hic iterum eit inf. cum noininat. , et fimul jn. particip., 
ut $. 8. m. 2eze., quo manifeíte inclinat Pg. e P., fumens inde et 
auxiliare f. périphrafticum fere, ut, ex refolutum per £, conditionalem 
hic, puto, participium; quo facto, poft γὰρ re&e ftatuicur comma, in 
primis ob τὲ, poft αὖτ. locatum, quod pron., e P. omiífum, hic fervari 
debuit, oppofitum illis fq. τοὺς e. 4., quapropter et prima τὲ — καὶ ver- 
tiflez zum — tum, ut factum in fimili az. $. fq. e., intelligens prae- 
terea fubit. ez. iterum amplizer, nec modo de vetle, fed et de arinis, 
ob adiuncta degv$. €t aizuog., et mox fq. &xxe., ut Nofter alibi diferce 
Copulat v. ἀναλ. Cüm τὰ cz^z, quod v., ap. Luc. etiam cum fubit. ex. a 
Gs. redditum fufcipere et affumere, capio pro fimpl., cf. Ind. Xen. Hell. 
Mor., uríit, per varistionem ,- 1. ἃ. $. 12. tn. ἀμφιευν. et 1b. 1: Urbes 
quocum ib. ez ex Aritone productum, (cuius ἀναλ. πρόσωπον €t quoque 
ap, Luc.) ad íeníui rccte converium a P. cum Sch., qui et in v. ex. 
noftrum locum fine Vs. fübiicit ifti v. vaéxg. , babente Stp. Th. modo 2, 
$59. e. fimile ZA. χλαμύδαςς ad quod probar Lar. potius fuwmere et 
amicire, quam affvmere bud. C. 368, 7... cf. Suid. 1, 168. 1., ubi Kuft. 
cum Toup. neglexit Srp. 1 |. euendationem veram, ut credo, cf. de 
alio ib. fubiccto loco Fiich. Plac. T'hcaet. p. 156. Ν, 7., non fane profe- 
rente G. Th. in Eg. Lat. exempiunmi de habitu ac vefle, cf. tamen Tac. 
Ann. 14, 20. €. »/ — cacítus Bhihod: » et luft. 12, 3, 8. “μα αν habi- 
tum regum Perfaruih (1 diadeina — βάρη, ad quem locum Ind. bene 


τ 


410 LIBER I. CAP. Χ. A: V. C, 933. CHR. N. 180. 


ἢ —-—— T d ^ . " 
τῶν δορυφόρων σχῆμα, xx fet ftipatorum habitum, fuos- 
X 2" c "T 
τοὺς σὺν αὑτῷ Ὁ ὁπλίσας ^ que armaflet. fimili. moda, 
᾿ 4 : 


b) Ms. Ba. αὐτῷ ὁπλίσας ^. per lenem in pron. cum A. 3l., v. N.:. c) Sie 
vet, rede: ar in Ald. ed. et aliis male ὁπλίτας. Szepb. Οὐοά vitium apertum 
tenuere A.B. Par. I. et Pat. S7 τ 


' »pro quo mox fimplex adhibetur fumere« $. fq. amicos quoque fuot lon- 
gam veffem — fumere Iubet; proprie. nobis umnebmez, ut de pallii, fed 
deinde ctiam in univerfum incuere et. quovis modo corpori aptare, 
etiam de armis, ut de gladio ac cingulo; reddente Bg. e D. δορ. aliter, 
quam fupra, ap. ἃ. Th. tamen etiam cum Gr. n. ' 

τοὺς 6. αὖτ.) Pronominis afperum Bg. e P. refert iterum, etiam for- 
mulam in τοὺς e. per privum pron., deferens eundem in adv. ig. per 
formulam fyn. abl. ex fubft. ec adi. affini, etiam cum Sch. in v. ὅπλ. per 
piusq., quod v. hic anguftius capiendum, et modo de praebendis fu- 
inendisque haítis, ob pr. 2ce. et 14. z/xy., cf. Ind. Luc. et Xen. Pol. Z. 
Mox ad ἄναμ, libereP. numerum mutante, Sch. »poítquam fe immifcuif- 
fec multitudinit cum Dg. ex illo fupplet pron. perf. acc. ἑαυτὸν» in mul- 
tis V. V. aC. omiffum, c£. L. N. T. v. £zisgéQo , Ind. Fifch. The. v. κομίζω, 
Xen. Cyr. Z. v. £zvr. , Abr. Dil. Th. p. 763. e. Gs. ad Orph. 4. 185 27. p- 
346- »videntur media quadam fíiznificatione dici, adifeens fec incer- 
tum, quod Gr. ita reddiderit, zsezezc v. 27., àm v. 33. ὁμελήσας, ubi 
Vs. dilutus — immixtu:, per pal. , ut praemiffum diferte v. 27. μιγνύμε- 
yog, immixtus, quo ct inclinare videtur Z. ad Vig. p. 176. b. m., talia 
αι. ut pro paff. habeantur, quae ratio tamen exiítit demum e fuppleto 
pron. illo perf. f. reciproco, quod cum a&. par eft medio, in quod de- 
inde refolvi paffivum poteft, L. Bof. Ell. p. 171. fqq., ubi tamen non 
«lt noftrum v., fed p. 102. i. modo affine -ογσυμμίσγειν τινὶ » congredi cum 
aliquo« ex Ael. V. h. 3, 9. p.214. i., ubi tacent. N. ec Ind., cf. Gott. 
Par. Ph. p. 99. e., nofcente Stp. Th. tantum »»ἀναμιχϑέντες τῷ πλήϑειςς 
τῶν ἄλλων ap. Luc. τ, 610. l. 19. reliquorum turbae zmnmifii , 19. καὶ ASA. 
Szc:) ἐν τῇ ὁμοιότητι τῶν ἄλλων σχημάτων, δὲ latent Jemilitudine habitus 
reliquorum, ct. p.64. 1.τς. 1t. Sb. Ind. e Zof., mihi non repertum, fed 
aliud 5, 15, 3. ἀναμιγνύμενοι, íewiet adgregando, pro med. crattatum, Ind. 
Dem. et Fifch. Pal., fed plene ap. Luc. 1, 441. l. 15. οὐδ᾽ ἀνέμιξα ἐμαυτὸν 
τοῖς ἄλλοις» 26 àmmifcui quidem me caeteris, et 482. l. 62. ἀναμίξας ἐμ. 
τοῖς νεχροὶς», εὐϑὺυς εἷς καὶ αὐτὸς ἦν τῶν ἐχκκλησιωξῶν. 440, Immixtus amóri, 
tractatum pro paíf,, quod cum act. componitur ap. Plut. de difcr. ad. $. 
36. τῷ πυρῷ συμμέμικτοι», - ἡ κολακεία τῇ φιλίᾳ — ἑαυτὴν ἀναμιγνύουσα» 
fed per ellipfin pron. recipr. fimul ap. Stp. Th. 2, 935. D. et G. m. 
eX2Belz προσέμιξεν ἑχυτὸν, ad Chabriam Ííc applicuit , — αροφέμιξαν τῷ 
πείχει» τ συμμίγνυμεγ adiungo sue, (fine exemplo, nifi) — Θεαιτήτῳ 
'συνέμιξα διὰ λόγων, cum ΤΡ. verba feci« nihil praebente de ellipfi illa 
G. Th. in Bg., nec in v. mzfce., kic ut capiatur praep. aliter, quam in 
Ῥι. ἀἄναλ., proque Lat. is, cf. L. Ern., nobis ver f uster, quibus nom 
4mpar ib. fer ; quanquam et hic praep. poteit redundare, certe Lat. fim- 
plex eft eiusdem feníus; tacente Z. ad Vig.; cf. Stp. Th. 3, 379. D. e. 
in 7A. cum Lat. Dg. aliunde, ap. G. Th. cum Gir. al., (cf. Niz. cum 
Ind, Suet. ct Iuft.) it. τὰ Zaffaz. cum λογχαῖος , fed tantum de certo mi- 
litum genere, nec de honorifico hoc Imperatorum Rom., ap. Sch. 


s 


LIBERI. CAP.X. A.V.C. 933. CHR.N. 189. 411 


7 


Ν ^ , . "ud x; 
ἡμοίῳς, ἀναμίξας τὲ τῷ πλή- immifcuiffetque fe turbae ha- 
Oa τῶν αἰχμοφόρων, xo τῆς 


flatorum, ut pars pompae 
y D , : c f e d P 3 "m 
πομπῆς νομισθεὶς μέρος ἃ, μη- 


crederetur, nullo praecaven- 


εὐός τε προφυλαττομένου *, 
αἰφνιδίως ἐπιπεσῶν, τὸν Κόμ- t€). repente. unpetu fatto, 


d) Hoc peg. verbum abeífe a vet. cod. Schottus teftatur. $y/^. Nihil hic 
in Mss. et edd, variatur, v. N. εἰ Hoc comma decít modo in B. r. R. et In. 
2., v. N. . 


»haftam ferens, fstelles** Dc. reddente e P., it. Sb. Ind. et Stp. Th. 
- aliunde 5capitur pro ἴστε! το, eadem forma et eadem ratione, qua 
δορυφόρος. quocum hic variatur per locum clafficum. 

τῆς πομπ. voy. μερ.) lilud μέρος abeffe a Ms. Schottus teflatur, atque 
optime ἀρεῖς poffet , falvo manente fenfus eundemque in. modum di- 
ceretur 722 7. vou. , ut iupia ς. 8. (1, $, 11. m.) αὐτὸν, ὄντῳ τῆς βουλῆς» 
er infra c. 11. (1, Et, 11. €.) 4 τις τῆς ἙΞίας ἦν. Attamen verofimnilius cft, 
μέρος cffc cenuinam lect., excidiffe vero ob fq. μηδὲν. Stroth. 

Ut exciderit in. Ms. aliquo fubít. μέρος, illa fane caufa eft quaedam 
in voce fimilis inirii ac finis: fed, ut quis pro vera lectione habeat, mo- 
mentum itidem aliquod accedit a Mss. noftrorum et P. auctoritate, qui 
diferte cum Bg. exprimit illo Lat. , quod. Gr. vocabulo exacte refpon- 
det, cum, fi μερ, abfuiffet in eius exemplo, non forte illud ipfum Lat. 
pofüiffet, quia in verbis, cum gen. conílructis, intelligi poteft non 
tantum fubít, μερ..» (cf. L. Bof. Ell. p. 197. i., ubi tamen de v. noftro 
νοις. tacetur,) fed etiam adi. f. pron. εἷς (ut N. pr. ap. Luc.) et τὶς, quae 
ácque poterant exprimi per fua Lat. fevera «74s et aliquis, niíi diferte 
habebat fubít. use., quod et refert Sch. e P. partim jn. »vom. creditus 
pars eile pompae« hunc inf. v. fubít., non male expletum, fpernente 
Bg., ut feverius Gr. redderet; nihil edente G. Th. in Dg. v. auc fyn. 
exiflimo, puto, babeo, nec Poff. Synt. p.80. fqq. nec Stp, Th., nifi 2, 
$49. €. »ueg. reddi poteft nomine zumerus. Nam μερ. ἐφξὶ ponitur (pet 
liberam Vs.) proeff e numero, Y. unuse[l e numero. Herodi. 1. 1. ἄναμ. — 
μερ. (fic fine Vs.) "T'ale autem exemplum Bud. (C. 1082,23.) affert pee. 
γίνετοι καὶ αὐτὸς ἐκείνω τῆς πρόπομπίον τιμῆς. unus erat e mumeró. — Sic 
Lücin. — pars popa/i lugentis erq:* quae fevera ratio vertendi male 
contemta eit ab illis, et contra expreffum in Lat. illud Gr. εἶς, abeunte 
Bg. practerea in copulis, ct in prima quidem xa? e P. partim, per par- 
ticulam: μὲ reddita, fed alteram 77 prorfus negligente, 4046 proprie 
pertinet ad fq. particip. £rixze, , per feriem hanc, καὶ νομ. — ἐπιπεσῶν Tt, 
pro xoà voi. pee. xb, μηδὲν. 809. , αἶφν. ixv7., Quale 72, ad Íqq. pet- 
tinens, infra redibit; quanquam force hic non opus eft illo cius alio 
loco, fi poít π-φοῷ. fuftuleris.comma cum edd. quibusdam; oftendente 
P. in fuis »nu/l/o videlicet praecavenie* pro vi, potius δὴν quae et alibi 
confufa, ur tamen ille fuerit liber iterum, ut r, 9, 22. i. fed, τὲ 
ademta copula, participium Z£z;z. in mediam orationem conie&um fit, 
proprie poft 2:zz0. ponendum; P. deferenro Sch. in. med. sm. p. caven- 
te nemine* non item Bz., sp. G. Th. cum Gr. n., hic pro mero act, 
yalente, nec de Commodo, fcd dc aliis, qui non fibi, fed Commode 


413. LIBERI. CAP.X. A. V. C. 933. CHR. N. rgo. 


n ΔΓ} Ω * 
uod oy διαχρήσασϑαι f &AAx 15. Commodum  interficlat, 
^ 2 ΄ ΤΏ Li 
“προδοσίας γενομένης, καί τί- Sed proditione fada, quibus- 
^ A E i I. " à 
νων τῶν σὺν αὐτῶῖ προκοτελ- dam ex fociis eius prius ur- 
, 


f) Ms. Βα. fic diferte cum edd., v. N. — g) Sic per lenem omnes. edd., 
etiam Mss. tacite, v. N.- ; 


providerint, ne quid accideret ei, ap. Stp. Th, cum Βσ. aliunde, Xen. 
Mem. S. 2,7, 14. m. et Ind. Z. Pol., fed Bach. in alium ufum,. cf. de 
ἐπιπ. Cum aiv. I, 45 15. 

διωχρήσωασϑο,). Scilbo διαχρήσεσϑωι. Stepb. Praeter neceflitatem. | He- 
rodiano folenne eft, poít v. ἐλπίζειν, προσδοκῶν, δεῖσϑόι etc., aor. prO - 
fuüt. uti. SiC 1, 12,9. t, 16, :0. (ubi nihil) 2, 2, 9. Ubique tamen haec 
loca Stp. murat. Sic N. T. Luc. 2, 26. δ. 34. 23, 8. AC. 26, 7. Rom. 15; 
$4. Sic. Ael. V. ἢ. 14, 30. (ibi nihil , fed) 49. (p. 991. e.) 12, 1. (p.708. 
m.) et r3, 20. (p. 883.) Lezsz. Saepiffime aor. 1. infinitivus pro inf. fut. 
1. ufurpatur, praefertim ἂν práemuiflo. ReZ;£. 

Quae nimis circumfcribunt, cum res et enallage haec cadat etiam 
in aor. 2., cf. Acl. V. h. locuin poílr., atque etiam in verbis fine par- 
ticula ἄν, ut manendum fit in Leisn. decreto de aor. in univertum, 
(bactenus ramen conílituendo, ut aor. ponatur proprie tantum pro 
práef., quod deinde pro fut. ponitur, f. cum certis verbis aeque, ac 
fut,) qui et ad marg. Ox. »O. M. V. IV. p. 286.« e., ut ipfe notaram, 
et caftigari ibi Stp.. »,fedulam nimis dilizentiam« defendique contra eum. 
vulgatam noft:i loci lectionem, quae recte habet fecundum dicta ad 1, 6, 
21. €. 1, 8» 11. €., non bene adhibente Bg. hic praefens, quoad confe- 
cutionem temporum, cuim femel coepifer per praeterita; in quo dili- 
gentior P.; reddente Sch. »44 eum Zzterficiendum** forte quod putaflet, 
inf. pendere a pr. particip. éz;z., cum pertineat pótius ad remotius $. 
1. V. 427. , 1n quo non variarat Nofter cum $. 10. e., nifi ib. dans cum 
codem fut. inf. , quo refpiciens Stp. hic tentàrit aor. , a Noftro per va- 
tiationem adhibitum er pro libercate. 
| προδοσίας γεν.) Subil. hoc neque e Noftro, nec cum v. yo., protulit 
$cp. Th., cf. Ind. Dem. et fupra 1, 8, 17., deferto P., reddente Sch. 
cum Bg., ap. G. Th. in fubít. cum Gr. n., nóg item cum cius verbo, 
qui in 14. pron. αὖτ. lenem exprimit, admittente eum contextu et v.e. 
magis, quam 6. pr. i., fed P. referente nullum pron. ob Lar. in pafl., 
qui praeivit in formula τῶν c. 4. aliter, quam ib., reddenda, perque 
fubft,, ubi camen Bg. mutavit fponte gen. poitreriorem in fyn. formu- 
lam per praep., c£. 1, 6, 2. i. 8. m., negligens idem alteram pr. εἰς cum 
v., pro Z» urbem z2reffis , c£. ἃ. Th. et Sch. in pr. e. »oi e. d., qui 
ipfius partes fequuntur, f. comites, — ze. Pol. — Sed mihi videtur Íen- 
fus hic effe, quum aliqui ex il/is, qui cium ipfo erant , f. eius partes {ἐπ 
quebantur, prius m urbem vezerantt* errante fane P., cum σὰν d. retu- 
Jit ad fq. v. πέρι» non ad pr. artic. τῶν» ubi Sch. bene explebat particip. 
dyroy hocque refolvebat; ignorante Stp. Th. cum Indd. v. ze., non 
item L. Érn. »prior defcendo, praecedo, prius eo f. venio« faltem ad 
analogiam a Noftro factum. | Tum Sch. 5-4. abfolute, Romam« cf. 
Pci. de Praet. p. 39. »urbs Roma a Lat. ec Gr. fcriptoribus, qui fub 
imperio Rom, vixerunt, κατ᾽ ἐξοχην urbs et πόλις pallim appellatur, ut 


LIBER I. CAP. X. A. V. C. 933. CHR. N.180. 413 


X Rz . . E 
Oóveuy εἰς h τὴν πόλιν, καὶ τὴν bem ingrefís, qui et infi- 
3 : L : I E id. δ 
ἐπιβουλὴν κωτειπόντων", (ΦΘό- dias fhdicarunt, (indignatio 
νος γὰρ l αὐτοὺς εἰς τοῦτο παρ- enim eos ad hoc incitabat, fi 


, . h) sie in Par. I. deeft mendofe. ἢ) τὴν in Ox. cum Par. 5. abeft vitiofe. 
k) 1n. Ms. Ba. figna () abfüunt, et vezba habent modo commata, fart. Paren- 
theün nullam faciunt A. cum B. 1, , tum edd. rel. a $3. — ad (ae., fed ad 
Ésgr. B. 3. R. Par. 2. et Lu., v. N. 1) Ms. Ba. $3. yàg εἰς τοῦτο παρώξυνεν 
αὐτοὺς A. V. N. 


entea ap. Aegyptios Graecosque Alexandria. — Similiter Herodi. zr, 1o. 
tradit, latrones quosdam focios Meterni , qui Commodum occidere de- 
f'inarat , has illius infidias Commodo detexiffe, venientes ante eum εἰς T. 
“π.» h.e. Romam. Atque inde Gl. Philox. πόλις, μόνη Ῥώμη» urbs 
quo in. Lar. G. Eh. 1108. i. »z7£: proprie dicta cit Roma, per antono- 
mxnafiam , quum caetera dicantur oppida«* cf. Cort. ad Sall. Cat. 52, r5. 
Denique Bs., fere e P., hic in fecundo membro trium gen. confeq. 
opptimente xj copulam , at mox in tertio in Lat. e£i29 poftpofitum mu- 
tante, cum participium refolvif/er, fere uz $. 2. m., haud dubie, quod 
nollet uti particip. Lat. Zzd/canti^rs temporis praef., poít praerer. in- 
greffs , cum licuiffet reddere pcr deponens aliquod, v. c. profeffrs; nif 
quis refugeret ὁμοιοστέλευτον, quod tamen et in Gr. eft aliquod; fervante 
Sch. partitf Lat. D. »proden:;4::. detegentium zz/£Zjas* cf. pauperem 
Stp. Th. »deferre, accufare, (Suid. non coll. ad Hef. it. Poll. 4, 30. £»- 
cufare) — intetdum cum acc. rei, detegere, patefacere, (fine exemplo;) 
εἰ et (tantum cum dat. peri.) κάτειπέ μοι. Ariftoph., pro patefacito,: 
aperi ubi Kuft. Ind. »pro fimpl. £izi«* fed cum gen. perf. Ind. Dem. 
-sprodere, indicare seliquem« cum gen. rei l'ifch. Aefch. Xen. Mem. 8. 
et "Avg. Mor., ubi et cum praep., utet in Xen, Pol. Z., fed, ut hic, 
cum acc. rei Rs. Or. V. 6. ;enumerare, prodére verbis« fuum Bg. bene 
deligente, cum nihil videatur effe, quam alterum Lat: Zgieere, refpon- 
dens Gr. exactius. 

φϑόνος ^.) Alius Ms. ordo in reiecto poft verbum pronomine, nihil hic: 
orationis adiuvans laevitatem maiorem, librario placuerit vel quia alibi 
Nofter ponit pron. in enunciatione extrema, vel quia, cum ab initio 
omififfer pronomen, nolens deinde id perire, adhuc fubiunxit tamen; 
nihil edicente P., fed totum trupum perimente, períonis fumtis po- 
tius et concreto, non item Sch, »zazcitabat eos invidia ad bo»c« pro quo 
ad Bg. Lat. fubit. praeivit P., ap. ἃ. Th. »ira, (ut Sch. cum Gr, n.) 
odium« tenente Stp. Th. aliunde cum vulgari philofophorum definitio- 
ne, (qualis et ap. Schol. Arift. Pl. v. $7. ec Suid., non coll. Hef.) nec 
Lat. Bg., nec exemplum cum particula c, in qua fubftantivum fequicur 
fuum verbum, cf. ib, 4, 150. D. m. ubi tamen non monet, poni εἶ pro 
ὅτι, (ut Lar. Dg. , quanquam tacentibus G. Th. et Hor. T.) quocum 
Íyn. eit diferte Q2. ap. Luc. τ, 280. 1. 16. $04. l. 31. Sed in v. παρωξ.- 
aliunde Stp. Th. habet Bg. nec quid e Dem. (cuius Ind. add. 16, 7. 761, 
24. 182, 11.) cf. Z. Xen. Cyr. et Pol. cum Suid. 1, $4. m. παρορμᾷ» 
διεγείρειγ παροξύνει») CXéliat , Wopellie, zz//irat, non coll. ad Hef. 2, 884. 
€. , ap. G. Th. in Bg. cum Gr. n., fed in propioribus »exactro (fine Ga.) 
valde acuo, irrirare, incitare, — cuo, c£vv» , Incitare* pro quo fume. 
plici hic valet noftrum compof, et nihil praepoíicio, quam Lat. ex "ἴῃ, 


/ 


i 


414. LIBERL CAP.X. A. V. C. 933. CHR. N. 189. 


» ON » (c 7 ^ Jj | 
ὠξύνεν, εἰ δὴ πι ἐμελλὸν ἀντί effent ex latrone dominum 
m i lá » Δ ὺ - Ὁ r . . 
Ang oU ὃ £0 7:013) P ἐξειν Και βα- ipium habituri et regem) an- 


m) Ms. Ba. i34 ig, vitiofe, e ferie una omnium vetufta, unde àb initio 
«4, utin B. 2. R. εἰδὴγ, et hinc novitas altera, confüfis & et ».— n) Ms. Ba, 
δεσπότην ἕξειν fus.» fed Ms. Ve. δεσπότοεν ἕξειν Eus. , Ct Ms. Vi, ,,»δεσπότην — ca-. 
σπύτου““ v. IN. 


con, v.c. in cozcitare , (quanquam in hoc G. Th. cum Gr. n. et Suid. 
»»παρορμῶ. valde commovere«) et noftrum az in azreizez, pro quo ct 
eodem íenfu habemus funpl. rezze. 

εἰ δὴ ἐμ.) Singularis eft 1n h. 1l. Cod. aberratio ἀντὴ A. δεσπότου ἕξειν 
βασιλέα. Namque, ἢ Marernum iam δεσπότην elle fuum asnoviílent : 
quidni etiam imperatorem elfe paffi effent? 5z7o£h. 

Ms. Ve. quidem lectio habeat fenfum aliquem, fumendis duobus 

Τα δίς. 44225 δεσπότης pro adi. et fubft., et /arro dominus f, caput pro la- 
tro princeps 1. primus et latronum caput et dux; quam dignitatem, a 
principis ila in civitate et imperatoris Rom, utique difierentem, Ma-- 
terno focii haud dubie conceflerant fecundum ᾧ. 2. — 7. , invidentes tàmen 
fummum illud in tot homines terrasque imperium, ec nolentes adeo, ut 
princeps latronum fieret princeps civitatis; quae procedunt, non iccin 
lectio Ms. Ba. , quae non modo vulg. acc. δεῦπ. fervat, fed ΘΕ xoj, pro 
copula, tollit, uc alibi, verum hic intra duo fubít. , unde appofitio in- 
commoda meoque Íeníu durior exiítit, zzvidebast, quod pro latrone 
domintm illum ante fuum. Pabituri eflent. Zmperatorem; ad quam ratio- 
nem forfan nemo, perípicuitatis amans, ut Nofler, fcripicrit; ut de 
fertia Ms, Vi. le&ione non licet fatis iudicare, cum non plene excerpta 
fit, et nihil de καὶ obfervatum, utrum adeffet, an minus; quo abfente, 
convenit cum illa Ms. Ve., fed feivato, abfurdus eft sen. sez. , nifi καὶ 
capiatur pro e£iam, i. etiam adeo; quo ipfo tamen fententia Ms. Ve. τος 
dir. P. vero haec »// quidem eum non-pzo latrone iam, íed pro prin- 
cipe Pabituri foreni« deducant ad lect. aliam, ἀντὶ AgsoU δεσπότην. 
ἕξειν, fine illis xod βασιλέα, quafi hoc fubtt. βασ. in marg. fteterit, pro 
glotfa illius δεσπότην» et, cum in textum veniffet ac feci(Tet illam ap- 
pofitionem, καὶ infercum fit; unde lectio extiterit, quam hodie rene- 
mus. Eandem autem appofitionem quum alius non concoqueret: ad-- 
iuverit ille xem non xoj addito, fed mutato acc. δεσπ. in gen., qui. ca- 
fus tamen et per lapfum e pr. ev finitione fit ortus; unde deinde καὶ 
aliquis, pro mera accipiens copula, ut incommodum expulerit. Scd | 
contra P. valent haec, quod ille libere omiferit unum e fubft. duobus, 
per copiam fyn. jun&tis; quae eius libertas etiam comparet hic in niu- 
táta particula Zvzi ac tota enunciatione aiente in negantem et adverían- 
tem , 201; — fcd, quanquam eandem ad fenfum. — Vulgata lectio, prac- 
terquam , quod facillima eft, ab eoque ipfo iam commendabilis, babet 
etiam hoc, ut propter illam copiam non modo fit elezantior, fed et 
Noitri confuetudini ingenioque accommodatior; ut equidem acquiefeam 
in ea; ubi Sch. in »££. habituros effe pro prircipe, h. c. ufuros, (diffi 
ciliori exquifitoque v. planius explicans, at in 2.) εἰ δὴ» 1) quidem« ct 
hoc e P., qui fic reddere potuerit folum εἰν cum ct ap. eundem fit Lac. 
jam, qucd referat illud δὴ» in notione temporis. Sed fi hoc δὴ fum/t 
pro Lat. fci/ieet , cui par iftud qai4ez ; ut fane capietur, de iore Noii 


LIBERI. CAP.X. A. V.C. 935. CHR. N. 180. 415 


σιλέα,) πρὶν ἐλϑεῖν ο τὴν fog. tequam feftus dies adeffet, et 
τὴν, «αὐτός τε 0 Μάτερνος cuÀ- ipfe Maternus comprehenfus; 
ληφιϑεὶς ? τὴν κεφαλὴν ἐπε- capite mulétatus eff, et con- 
τβήϑη, καὶ οἱ συνωμόται ἀξίας iurationis focii dignas dede- 
ὑπέσχον. δίκας. ὁ δὲ Kóu- 16. runt poenas.  Commo- 


0) Ms. Ba. ἐλϑεῖν εἰς τὴν &. v. N. p) Hic comma in A. al, cum Ms. Bg. 


κ 

ἄς delicüs, ponentis δὴ poft particulas certas hoc fenfu: tum ille libere 
iam addidit; opprimente Bg. iterum iftud δὴν fed vertente zyz? liberiuss 
cf. 1, 3, 7. (fumta fortafüs pr. ex pro poft, cf. G. Lh. 447, 41. ígg.) 
tum fupplente fere e P. pron. αὐτὸν ad v. £&., quod ita accipit acc. perf. 
duplicem , (tenente Stp. Th. hanc rectionem tantum in notione tropica 
1, 1316. B. e, E. in) J£ ipfum effent. habituri. domizum;, 1. tanquam do- 
minum , ὡς fuppleto; unde ertum eft P. fro prizcipe, non autem hinc; 
quaíi Gr. ἀντὶ fic per Lat. pro reddiderit; quae res patet quoque ex 
noiltratium ratione, quibus hic iilae particulae ὡς et zanquam atiumen- 
dae, vel fyn. praep. zz, v.c. f7att eimes Rózéers ihn a/s f. zu einem Re- 
genten, Landesherrn sns4 Kailer baben avürdez; quo in fubit. extremo. 
βασ-. reddit Bg. iterum univeríe, nec fenfu Korn., a quo, ut magis bo- 
norem ac dignitatem continente, differt pr. 9eez., ut pertinens ad 
poteftatem, cf. 1, 6, 4. et 12. 


mely 229.) P. cum Mss. rcl. confentit in vulg., non in Ms. Ba. lgctio- 
ne, per quam haec pertineant ad Maternum, fz/nsquaem ille venirez 
Romam aZ diem feffam; ubi membrum hoc praemiifum fit fine cafu 
perfonae , qui coniectus fucrit 13 fq. membrum, ut faepe ap. poétas, 
prolzeiv τὸν Μάτερνον ἐλϑεῖν A., fenfu quidem tandem eodem redeunte, 
at aeque e pr. cj repetita lyllaba, cum errore in y et c, faepe, confufis. 
Bg. quidein fervat omnia antiquae lectionis e P., cf. de cius Lat. 1; 5, 
3. ad igz,, quod ignorat Stp. Th, ita tropice de die ἃς tempore, cf. 
tamen L. N. T., maxime Fifch. p. 417. m. fub a. extr. s79v ἕορτ. τὴν 
ἐρχομένην“ et Schw. p. 1443. b. e. 576. b. πὶ... fed fine Ν, et auctoritate 
profanorum fcriptorum , ut et ap. ἃ. Th. modo 1983, 77. venit fumma, 
dies e£ ineluCtabile fezpus; variante Noflro cum 1, 9, 19. e. per ordi- 
nem in τὴν κεῷ. d., quam paíl. formulam tenet Stp. Th. aliunde fine, 
Vs., quae fimilis illi Bg. (tacente ἃ. Th.) eft ap. Luc. 3, 130. 1. 71. 
ἀπετέτμητο ἂν τὴν κι, Capite flexus rel, cf. 270. 1. 96. 1. $. 2, $17. l. 
33. cum Ind. Xen.. Cyr., ellipfin pr. κατὰ» quam hic etiam in paff, 
cum acc. rei flatuam, filente L. Bof. p. 510. e. fqq., in primis $13. i. 
$17. e. p. Íq. m., cf. Po. Call. p. 212. e.|fq. 433. m. et ad Bg. fq. 1, 
8, 11. Íq. €. 1, 9, 14. e., fed ad z£. 1, 5, 20. c. cum Suid, 1, 238. m. 
ἄξιον ἐπὶ τοῦ δικαίου τέταντοι , id, quod Wítum cf?, et G. Th. »γάξιος, δί-. 
κάιος, -- qui meretur« . de peif. quidem, at de re, paff. vi; pro meritus, 
debitus, quod quis meruit, cf. in fubft. 926, $6. 61. 91. 97. p. fq. 1: 16. 
poenas — de/itas, — meritas, — iuffas — dare Jue e, 937» 87. poenam 
nullam fuo. dignam fcelere fufcepit , et in adi. Dg. 170, 32. «ui Ind. 
Amm. M, ct Cort. ad Sall, Cac. 51, $8. $5» 6. 


416  LIBERIE. CAP. X. A.V. C. 933. CHR. N. 180. 


podoc, ϑύσας τὲ τῇ ϑεῷ 4 dus autem cum facrificaffet - 
καὶ χαριςήρις ὁμολογήσας, deae, gratiasque egiffet, fe- 
τὴν ἑορτὴν ἐπετέλει ", παρέ- flum celebrabat: profequeba- 
πεμπέ τε τὴν ϑεὸν χαίρων * turque deam exultans | ac 
καὶ 5 σωτήρια ToU βασιλέως confervationem — imperatoris. 


4) Ms. Vi, τῷ 9. y. N. εἰ δ. 1t, 6. τὴ Ms. Ba. colon, ut Ms. Bs. , fed pun- 
"&umA.al. f) Nihil hic in Ms, Bg., v. N. t) καὶ vitiofe omittit B. 2. R. 


* 9ve. τῇ 3.) In Ms. novitate agnofco tantum lapfum in «4 et o, cunt 
lectio vulg. non modo oítendatur, praeter Mss. rel., a P. (quanquam 
nomen ad fq. membrum demum reiiciente,) fed etiam convenientior fit 
feriei, quod in füperioribus actum eft de certa divinitate δ. 11. i. et e, 
(non de infnira, qua de, fecundum Ms. le&ionem, ap. genti'es quo- 
que ufurpata, infra occurret, de Cybele quidem, et quia ab hac $. 
Nofter videtur fibi tranfitum parare ad fq. capitis de eadem dea epifo- 
dium, quod non apte toti hiftoriae corpori innexum fic, nifi hic eius. 
mentio iniiciatur, ec denique quia mox redir τὴν 9sóv , ut cap. fq. ini- 
tio, in qua vicinitate durum fuerit, diverfa intellizere numina; nofcen- 
te Stp. Th. aliunde re£ionem v. 3vs. cum dat. perf., qua de cf. Abr. ad 
Aeích. 1, 376. e. L. N. T. et Suid. 2, 209. e. 214. i. et G. Th. in Bg. 
cum Gr. n. Ad fq. x. óp. fumes aut pron. αὐτῇ e pr. τῇ 9., aut hunc 
3pfum dat. locatum intra duo verba, cum proprie ponendus fuiffet. vel. 
ente Jvc. vel poft ὅμ., unde poft ϑεῶ comma Stp. et al. removimus. 
τὴν £ogr.) E P. variat Bg. in hoc fubft. reddendo cum δ. pr., cf. 1, o, 
$., fed 1n v. ἐπ- vertit e Stp. ad m, P., qui in Th. 3, 1383. C. »pro 
celebro, licut et τελῷ. (pro quo fimpl. hie variatur per compof. cum $. 
XI.1., Cf. 1, $4 4. 1, ὃς 4. m.) ea fignif., qua dr. celebrare ludos f. 
feftum« fine anctore; in fq. v. παρ.» deferto P. etiam, reddente Sch. 
»dcam in pompa Zedecebat** fere cum Stp. ad m. P., qui tamen et ipfe 
habet Bg. feverius in ΤῊ. 3, 206. D. m., fubiecto E. etiam h.1. fine Vs., 
cf. D'Orv. Ch. p.417. m. 494. e. ad Luc. 3, 399. b. e. H. Epict.25, 3. m. 
Krb. Decr. Ath. p. H. p. 397. Ind. Dem. Suid. 2,36. 1. , ubi praep. Gr. 
fignificat »propizquitatem et iuxta, παράπ. comitari, ad latus ire* Z. ad 
Vig. p. 632. m. Nr. 4. fine exemplo; 1n quo fufficit univerla illa parti- 
cula iuxta Í. propter, deinde intelligenda definite maezis in locis fingu- 
lis, pro prae , f. ad Jatus, f. pof? ; ut tamen hic non ceito dixerim, quo 
Joco imperator iverir.. Denique Bg. in yazig. (ap. G. Th. cum Grr. αἱ.» 
nec pio fimpl. gaudere f. laetari, tenente Stp. Th. aliunde boc par- 
ticip. cum v. finiti temporis, cf. 1, 5, 8.) e Stp. ad m. P., ubi errat 
Stp. in cafu perf. ,. cum x. pertineat ad Commodum, paulo ante diterte 
nominatum, non vero ad populum, de quo agitur demum membro íq. 
Caeterum τὲ copulam, pott z«g. in Ms. Bg. omiílam, flatim reflitui e 
P., 15a poftulante ferie. 
σωτήρια) Pol. — Sylb. /udeba? pro falvte Imperatoris. Herodi. 4,4» 12. 
de Antopino ῥίψας ἑαυτὸν elg γῆν, ὡμολόγει: τὲ grosse y ἔϑυέ TE σωτήριων 
procid*ns humi gratias agebat, vorzs quali pro falute fufceptis, 1. potius 
w^f; vota pro falute fufcepta perfo/vens. Vriorem Herodi. locum cum 
rta Gr. Fer. Vi. p. 259. de feíto acceperim, fed non polleriorem. 


LIBER I. CAP. x A. V. C: 933. CHR. N. 189. 417 


ὁ duoc μετὰ τῆς ἑορτῆς " populus una cum fc(lo cele- 
ἐπανηγύρις £, brabat. 


u) "3i Da, u. τὴν ἑορτὴν às. , v. N. 


Sic autem sc WA l. €. »σωτήρια Sicyonii celebrabant in memoriam ur- 
bis, ab Arato tyrannide vindicatae. — Verte hic cum Mauf. ad Plut. de 
.flum. Ziberalia ob fslutem datam. Alia erant, de quibus Polyb. h. 4s 
(49. €- T. 1. p. 523. 1.) πρὸς αὐτὸν — εἰς σωτ. μηδένα πεπομφένου, (ad fe — 
Soreriorum Íolenne agitantem,) nempe facis et felta ob falutem data. 
Talia (unc, de quibus Plur. in Galba, ἔϑυσε GUT. xe) παρεσκεύασε Anu 
sexy. ἑςίασιν, Herodi. 710. κοὶ c. — ἐπ. Luc. in Herm. c. τήμερον ἄξων, 
(1,831. 1. 37. falutis recaperatae feftum Zzem hodie acfurus ffm.). Et oc- 
currunt paflim ap. Au&ores.« — Ad haec Meurf. ita Reinef. ad marg. 
Plut. l. de flumin. p.89. de lapide Clitori in Indo, ὃν κόσμου χάριν vi 
ἐγχώριοι φοροῦσιν ἐν σωτηρίοις,» ut docet Ariítor. l. de flum. [τὰ quidem 
legit Maus. Turnebus vocem Gr. Soteri;s retinuit. At inepta eft emen- 
datio Maus. Legendum enim eft ἐν ὠταρίοις , in auriculit. Denique So- 
teria Indorum feftum fuiffe, aliunde probari oportuit.«  Soteria fem- 
per funt facriicia, non munera. Hinc Gr. dicunt gwr. θύειν, v. Spanh. 
ep. τ ad Morell. p. 9. Leufchner. de foftris p. 3:5. fq. De foteriis, ἢ. e. 
votis-et facrificiis, pro impetrata MM amicorumque falute factis, 
v. Gevart. ad Stat. Silv. 1, 4. p. 92. Scalig. 3, 103. Poéc. Herodi. 4, 4, 
12., ubi ipíe Imperator pro Édluser vitaque fcrvata vota folvit. Leisz. 

. Ind. σωτ. /ud. pro falute Imp.« quod compendium non cum 
Leisn. explicem , fed per fubit. /uo:, ut Sb. non fimul reddiderit v. 
σανηγ... fed modo Gr. fubft. ewz., quanquam fimiliter Sch. in adi. σωτή- 
gue. »pl. σωτήρια — mzvwy- τοῦ Q. (e P. et) Sb. ludere pro íal, Imp.« pro 
quo Bg. Lat., valde aptum ad noftratium rationem, foyer te feine Erret- 
£usg, non tenet Stp. Th. 3, 1221. D. 5s. τὰν Íc. iso, facra f. fefta, 
quae agitantur in honorem σωτηρίων 9:dy, nimirum ob datam falutem, 
(ubie&o loco Noftri e P., ubi pott yaig. comma haber, aliter , quam hic 
in ed., ut ib. E. e. fupplet aliud fubit.) fic illa fuperiora eer. dicentur 
ούματα Í. facrificia, quae diis fiunt ob datam fa'urem« unde L. Ern, 5s. 
τὰ, c. lego. SUpzra« fed hoc poftr. modoap. L. Eot, Ell. p. 145. e. »7X δι» 
ἧς. ϑυμ. facrificia, pro falurec fed ap. α. Th. v. Zibexa/ia non eo fenfu, 
quo in N. Leisrn., er (ine Gr. »foteria, twice — &tam vota f. facri- 
ficia perfoluta pro falute amici« eut principum, utLeisn. recte addcbat 
fupra hinc, ubi v. adiunctum zz. non poteft habere notionem vulga- 
rem, cui camen Stp. Th. 4, 1584. E. e. no'lrum locum fubncit fine Vs. 
et omiílo cafu ez. , ob quem cum Bg. pro fimpl. ceicbrare fumferim, e 
P. partim; tenente Stp. l.l. v. 1n. pai. tantum cum caíu rei, fed edi- 
cente haec Vig. p. 5o. Nr. 8. fine auttoritace ct reprehenfione in. N. 
»nomina quaedam neutra mulcirudinis numero fere ἐλλειπτικῶς ufurpan- 
tur, ac potifimum cum fqq. verbis tunguatur — πανηγυρίζειν, conventu 
publico aliquid celebrare, — τὰ cuv. i. €, ca, quae pro falute recuperan- 
.da 1. recuperata fiunt, — τὰ e. z2»., recupcratam f. confervatum 14 τι- 
tem publica folennique laetitia celebrare* quorum prius in notionem 
V. πᾶνε» pro celebrare in conventu publico, non plane ipréverum; " xe- : 
percis praecerea his modo, cum acc. perf. ap. Luc. 2, 695. i... ϑεοὺς νομί- 
ζοντες Xo πανηγυρίζοντες», Qui deos clTe puzent ac eclebrent, (cum Bg. timpl., 


Dd 


' m" ἔ 
ios 


2 


418 LIBERI CAP.XL A.V.C.933. CHR. N.189. - 


Θρησκεύουσι δὲ * μάλιτα Colunt autem praecipue 


, 


xj B. 1. pro δὲ habent yàg, v. N. 


fed alio fenfu, pro praedicare, iactare, profreri, effe dicere, proprie 
et in primis palam et in celebritate, frequentia et praefentia aliorum; 
in templis, in pompa) ib. de re p.455. 1.48. πᾶς δὲ γέλωξν κἂν περίεργος 
2, πανηγυείζειν doxei, Cum rifus omnis , etiamf? forte nimius, ad eclcóra- 
1j0hem pertinere videatur , f. partem fefti; facri, conventus conílituere, 
ibi ufurpari poffe, lieitus effe, fed de perf. rurfus, ar tropice ap. Ael, 
V. h. pro obiectare fe; v. Ind. De Ms. autem alio caíu poft praep., 
non h. l. commodum eft μ. cum acc. in vulgari notione, pro Lat. foff, 
(cf. Stp. Th. 2, $55. C. e. E. e. cum Fiich. ad Well. p. 374. €.) quia vero- 
fimile fit; populum non difluliffe tantae rei gaudium, fed cum pracferi- 
ti copulaífe, et eodem die, quo proprie infidiae ftru&ae effent exequen- 
dae, laerarum efie de iis vitatis, maxime, cum Nofter ita nude polue- 
rit, nec cum adiuncto aliquo , v. c. cerfervetzozem imperatoris populus 
celebrabat pof? feftum peculiari dre; unde h. l. p. cum acc. de tempore 
fuerit in Ms. pro Lat. zzter £.zutra, (cf. Fifch. 1.1. p. 375. 1. Stp. Th. 
l. 1. p. 896. Obf. M. A. V. 10. p. 73. i, ad N. T. Marc. 8; 31. inttp., 
Lexx. et Obf. Kypk. 1, 142. Munth. p. 97. i. Krb. p.87. Loésn. p. 78. 
e., ad Vig. p. 620.) vel pro Lat. czz4, (pro quo Bg. compof.,. ut alibi 
in fyn. ev») cf. Horrei Mifc. Crit. p. 15$. unde res redeat ad librarii 
vel lapfum in 2 et v, ut alias, vel ad gloíísam, ut ille noverit: potius 
quartum cafum hac notione, quam fecundum , quem tamen cum Indd. 
ignorat Stp. 'Th., forte obtinendum ex his ap. Thuc. 431, 25. àxSecv Pl 
φίλον μετὰ καιροῦ γίγνεσθον inimicum vel amicum opportune fieri, i. e. 
cum témpore, pro tempore ac temporum ratione, quomodo et capio 
Schol. ἐν καιρῷ» 1. σὺν x. , iC. 5215 93. μετὰ καιροῦ ὑποχωρῆσοι», ad tempus 
cedzre, quam Vs., eodem feníu, ac in pr., acceptam, tolerarim equi- 
dem, culpatam ab Abr. Dil; p. 75 r. m. 


Sexewszcue:) Memorabilis egreflio haec eft de dea Peffinuntia, multo- 
rum nominum variaeque commendationis ap. veteres, quorum loca, ad 
hiftoriam deae facientia, pleraque collecta reperics ap. Gebhart. Elmen- 
horft. Obf. ad Arnob, fin. et Commentar. ad Minuc. p. το. itemque Ger. 
Volf. in theol. gentil. l, 2. c. $1. Boecl. 

Praeter di&a ad τ, ro, τε.» cf. G.: Th. v. Cylele, Cybele, Vefla, 
quam pro eadem habet, fecusatque alii; deferto P. , reddente Sch. cum 
Bg. v. 9e., non repertum per Indd. Gr. vetuíliores, fed modo ap. 
Suid. 2, 205. c., non coll ad Hef. 1, 1095. e. 1731. m. et Stp. Th. 1. 
1594. A. e. fub Bg. »Herodi. 1. 1. 5e. γὰρ — "Pep. cum alia adeo le- 
&ione iila edd. Baf., quee ἢ. 1. potius fit vitium operarum, quam. core 
rigentis, cum P. cum Mss. teneat vuig.; etíi alib1 quoque variant ifta 
duo, etiam per Nofirum, qui δὲν ut Lat. Bg. € P., ufurpat in conti- 
nuatione et tranfitu ad rem novam, cf. 1, 4, t4., fed 1, $, 4. 6, I, 10, 
10.e€. ad τήνδε» harcce, ubi Bg. δὲ negligit cum S$tp. Th. 2, 1155. C. 
e., liberior in pr. i£, pro fevera Lar., cf. Ind. Xen. Cyr. Z.a. e. et 
G. Th. it. ap. Luc. 2, 79. l.24. ἤρξατο δὲ ἐξ &ir. τοιαύτ', » cOepit autem 
ex caufa ta// , magis ex ordine Gr., quam Bg., cuius Lat. ad pron. s. 
non eít ap. Sip. 1h. 


τ 


, 


- 


:;0» hes 
* 5 
^ 


: * LIBER T. CAP. XL A.V.C. 93 3. CHR. N.1 $9. 419 


am Θεὸν τήνδε Ῥωμαῖοι * ἐξ deam hanc Romani ifla. de 


αἰτίας τοιαύτης, ὡς opio, πώ- caufa, τὲ ex hiftoria accepi- 
ρειλήφεμεν" ἧς ἐπιμνησθῆναι mus, quam commemorare vi- 
» £ uM . € L4 * : - 
ἔδοξε διὰ τὴν. mag Ἑλλήνων. fum eft, quia Graecorum qui- 

1 


y) Comma hi: in B. 2. L. al. et Chr, Stroth., quae et mox poft szeu?. 
"acit colon cum Stp. er al.,; pro rel. ccommate cum Ms: Bg. , v. N, : wm. 


1 


ὡς is. m.) E P. formulam Bg. reddit, ignoratam a Stp. Th., et a me 
aliunde; ut Nofter forte refpexerit Lat. v. Bg. accipere cum abl. rei nu- 
do , v. c. fama ct auditione ,, cf. G. Th. $2, $0., ad quam rationem [1- 
cuiller Bg. feverius reddere fine praep., a qua in Gr. v. pendet ille Gr. 
dat. f. abi., unde conficiatur per hi(toriam, a^ f. ex hift. accipere, i. nar- 
ratione, libris aliorum, cognoviffe, cf. 1, 1,4. | Mox gen. ἧς cüm per- 
tineret non ad propius fubit. /s., fed ad aiz. remotius: toleravimus poft 
aae. Stp. diftincduonem maiorem, non repugnaturi, fi quis, ad vitan- 
dam-ambiguiratem , parenthefis fignis ὡς — πάρειλ. malit includere; jn 
ἐδ, Sch. »abíolute fine cafu (pronominis ἐμοὶ tertio, cum Ijig., deferto 
P. , cf. 1, 10, 13.1.) ἐπιμνάομοι paff.* fenfu med., cum Bg. e F., utaliun- 
de Stp. Th., ubi cum gen. tantum e Chryf., fed cum pr. πέρ) e Xen. 
Cyr. fine Ind, cf. 1, 6, 12. e. , pro quo mox ἔλεξε. it. 1, 4, 27. cum ger. 
(ubi in N. Z. explicatur pr. £z) per ἔτι) it. 1, 6, 12. cum dat. perf., fe- 
cundum quidem cafum verbis memoriae fimpliciter tribuenre Poff. Synt. 
p. $9. €. 101. c. ,/ qui tamen pendear in fimplicibus verbis taiibus a 
praep. quadam fupplenda, cf. L. Ecf. ΕἸ]. p. 527. (quia diferte additur in- 
terdum, ut illa 722;,) fed in compoíitis etiam a praep. in verbo, ut in 
noftro, ubi pr. ἐπὶ in Vs. nihil valeat, ct. Fi. Praef. ad Well. Gr. ed; 
noviff. p. 13., fed in Eg. Let. ap. G. Th. »in memoriam reducere 
(aliis) — narrando, fcribendo« er fimpl. mentionem facere, narrare; 
differentiam ftatuente L. Ern. hanc γ5νἐπιμιμνήσκομοι ,» Cum gen., recor- 
dor, memini , 2) cum acc. mentionem faciott "quae h.l. faltem non va- 
leat, fubiictente ib. Ern. etiam noftrum inf. fne Vs., ad quod thema 
inclinat quoque Fi. ad Well. p. 269. m., fcd Stp. ΤῊ. ad iliud Sch., cf. 
Poft. Call. p. 427. m. (cuius locum e Dem. iznorzat Ind. Rs.) et ad fq. 
Notti fubft. £y». Ind. Sb. e Zof. et Dem. ic. Thuc. 544. 84 διὰ τὴν ἀλ- 
λήλων ἄγν. propter mutuam zgzorationem, ubi Schol. διὰ τὸ ἀγνοεῖν, e quo 
inf. conficitur illa Bg. Vs., fere e P., ubi praepofitio redditur pet con- 
iun&tionem affinis notionis, i. e. caufzlem, fcd fubilantivum per ver- 
bum finitimum, v. c. ψαΐσ — igaoratur , aut per phrafin, fyn. cum ver- 
bo privo, qualis eft ilia Pg., pro feveris, propzer cius apud Graecorum 
quosdam igsorationem; quac premunt Graeca, praeter affumtum gen. 
pron. αὐτῆς » in pr. ἧς f, τοιαύτης latentem, (quod fupplementum prac- 
feram illi Sch. in »Ez2. ignorantia rerum Ros.«*) cum ponar Nofter pro 
vulgari διὰ τὴν “Ἑλλήνων τινῶν ἂγν. exquifitius cafus ἀϊνετίος Ἑλλήνων τεδὶνν 
(ad variandum etiàm ordinem cum 1», 6, 2. i. praemiffo gen. , pro zie- 
Ἔλλ.) deinde pro fubft. cum gen. perf. mero, τὴν Ἑλλήνων &yv., potius 
fübít. cum praep. τὴν παρ᾽ 'EA. vie. &yv. , quae praep. cum fubtt. nihil fa- 
cit, quam peiiphrafin gen., cf. Ind. Xen. Cyr. v. z. b. 1, 


* 


NU ed Ἢ 
420. LIBER I. CAP. XI. A. V. C. 933. CHR. N. 180." ^ 


E 7 N A5 . 
τισὶν ἀγνωσίαν. αὐτὸ μὲν τὸ 2. busdam ignotaefl. Ipfum 
» ᾿ by (€ 7 B * Á 
ἄγαλμα διοπετὲς 5, wc λέγου- quidem fimulaérum coelitus 
MM 4 Ba. διιπετὲς modo, fed Ms. Ve. διϊπετὲς εἶναι λέγουσιν A. et Ms. vi. 
᾿»»διοπετὲς — ὡς διϊπετὲς 6ew* nihil variantibus edd., praeter δισπ, miagno ele- 
mento in B. I. R. 


αὐτὸ p. τὸ Ey.) Íc. τῆς ϑεοῦ.  Fingebatur autem de pluribus deorum 
fimulacris, coelitus delapfa effe, ita, ut quoque fimpliciter diceretur 
τὸ διοπετὲς pro τὸ ἄγαλμα, Cf. AC. 19, 35. Chr. Strotb. 
Hic, de noftra ratione, fupplendum modo pron. αὐτῆς e pr. fubft. 
vi» 9. δι pr. i., tenente Sch. in »zy. ilatua« praeter Bg. e P., non 
jtem noitrum locum Stp. Th., unde tamen notio vocabuli conftituatur 
atque amplietur,  Quodfi enim hoc deae iftius fimulacrum fuit lapis, 
ut Liv. tradit, cf. Exc.: confiias, zy. efle deorum fimulacrum univer- 
fum, etiam fine forma ea, quam 1 flatua.cogiramus; nifi quis dicat, 
Livium univerfo lapidis nomine expreffifle ftatuam; quae cum lapidea 
eit: proprio quodam modo a Gr. Grammaticis quibusdam Zy. vocatur, 
cf. ad Ammon. p. 99. Valck. ib. p. 169. Ind. Xen. Bach. et Pol. Z. , Ruhnk. 
ad Tim. Gl. p. 3. b. m. e Suid. r,20. e. et Pind. Neg. ἐν 125. Vs. Heyn. 
p. $6.65 nihil docente Ovid. in Exc. jn hanc rem, fed aliquid Neap. 
ad v. 340., ut pro rudi lapide comparari poterit Noftri inferius 5, 3, 10. 
Íq. Phoenicum numen. A ΤᾺ 
διοσπετὲς) Ut h. 1. fimulacrum Matris deum Peffinuntium dr, διοπ. ἡ ita 
ab Eur. Iph. in T. v. 977. fimulacrum Palladis itidem 3ioz. ὥγαλμα dr. 
(delapfam coelo ffaruan,) v. Pauf. 1, 26. et Spanh. 2d Call. p. $73. (in L. Pall. 
v. 39. ed. Ern. T. 2. p. 650. 6.) Similiter Dianae Ephefiae fimulacrum 
coelitus delapfum paííiim poetarum praeconiis aliorumque auctorum ce- 
lebratur, immo ab ipío facro fcriptore Luca- ACt. 19, 35. v. Spanh. ad 
Call. p.289. (in Dian. v. 278. p. 340. i.) Sic Fmefae fuiffe lapidem 2icze- 
vij, ipfe autor noíter tradit 5, 3, 11. Omnia vero 2r7:72, quae puta- 
bantur magna erant in veneratione, (ac pro diis fere ipfis et inftar deo- 
rum, cf. Spanb. ad Call. in L. Pall. v. 52. p. 667. 1) Hinc ap. Rom. Pomi- 
ces de coelo Zelapfos dici crediderim homines vencrabilcs et admiratio- 
ne dignos; v. Intrp. ad Iuvenel. 2, 40. (cum G. Th. v. cae/um 684, 44- 
Íqq. 38. fqq. it. v. Ze/aler.) Leisa. (qui et ad m, Ox. Eur: Rhef. v. 502. 
(ubi modo ἄγ. Palladium,) Iph. in 'T. v. 1292. (ubi σεμνὸν βρέτας, vene- 
randam /lazuam,) v. 1359. (ubi Eavoy, deae fZatuam,) v. 1384. (ubi T δ᾽ 
οὐρανοῦ πέσημαν τῆς Διὸς κόρης Ayanum, func autem quae de coelo cecidit 
deae Jovis filiae fZatita,) Apollod. IIl. Ovid. Faft. 6, 421. 427. (creditur 
armiferae Ífigmum coekfle Minervae Urs in l/iscae deüiluiffe iuga. — 
Aetherlam fervate deam, δὰ quorum primum locum Neap.«* hoc fignum 
vetuítas credidit nulla mortali elaboratum induftria. Inde di&um 3wre- 
σές. -- Quonomine donata ab eadem fimulacra anriquiffima, quorumve 
auctores incogniti, ur illud Dianae Ephefiae, quod Gr. quoque 3roz., 
uia forte χειροποίητον») Per. ad Ael. V. ἢ. 5, 15.«* ubi tantum de Pal- 
ladio.) Cod. δι πετὲς εἶνοι λέγουσιν. | Mihi quidem διοπετὲς tive; λέγουδιν 
legendum cíle videtur, Orationis enim feriem τὸ eive, defiderare magis 
puto, praefertim particulas μὲν et δὲ, quanquam etiam às) fubintelligi 
poteíl Forma 2zz. vetuftioribus gr. folennior eft: recentiores autem 
alteram δισκ. amant. Sic eítinfra l. 5. c. 3. ec Act. 19, 35. Sicuti quam- 


- 


M e 
i avari 


" ' E 
» * j- 


LIBER I. CAP. XI, A. V. C. 9353. CHR: N. 180. 421 
σιν" οὔτε δὲ τὴν ὕλην " delapfüm aiunt: neque autem - 


3) In Lu. deeft tetum hoc membrum οὔτε — ὕλην» fed in. Ox. cum Par. 2. 
deeft δὲ modo, vitiofe. , 


plurima praeclara fabrefa&a ap. vetuftifimos dicebuntur ἔργα Ἡφάιςου, 
' àta illuftriora deum fimulacra appellabantur διπετῆ. Homerus quoque 
amnes et aves &uzerézc; appellat Il. 17, 263. et ἢ. in Ven. 4. StrotP. 
ldem; cum in Ghrett. flatim in. textu. edendum curalílet. δισπετὲς 
aive, λέγουσιν» in N. fubiecit haec. Sic recte legi puto. — Atqui, utab 
hoc incipiam, illa Ms. lectio merum eft glofíema, ductum forzafíis e δ. 
4. in. vel e loco fimili $, 3, 11. m. et e. διοπετῇ αὐτὸν tivow σεμνολογοῦ- 
σιν, — ἀνέργαφον &ivea ϑέλουσινν quomodo fane ct alii (criptores in tali 
caufa loquugtur, ut Dion. H.S. T. 1. 130, 21. ἐν δὲ ταῖς πέλταις — μίαν &ivod 
λέγουσι διοπετῆν inter has peítas — unam dicunt delapfam coelitus , ubi 
l. 35$. pro explic. ἐξ ὧν — ὑπολαβεῖν Ῥωμαίους ϑεόπειμεστον εἴνοι τὸ ὅπλον» € 
Quibus coniecifle Romanos, hoc ancile divinitus «4 fe millum effe. Ec 
qnanguam Bg. vertit fimiliter, omiffo tantum, ut faepe, inf. effe: 
tamen libere fic egerit, ut alias; nifi et ícriba ΜΕ omifit; cüm, praeter 
Ms. Ba., etiam P. exprimat vulg. lectionem, per fe optimam et fine 
vitio, quoad vel verba, vel fententiam, vel íeriem orationis, atque 
praeterea nixam non modo analogia iliius ὡς φασι ap. Nollrum et alios, 
v. c. Ael, V. ἢ. το, 6. p. 652., fed etiam ipío loquendi ufu ,. quia aliun- 
de producetur ad ᾧ. 4. m. illud ipfum óc aey. , quo variat Nofter cum $. 
$. 144. λόγος et λέγουσιν» ut de more iterum oppreflit v. fubít: ἐφὶ ad 
&ioz., cuius alteram fcripturam iam novit Stp. Th. 553ioz: f. iz. ; a Iove 
delapfus* cum loco Eur. et noílro breviter indicato," cf. Hef. 1, 993. 1. 
980. e. cum N,, ap. quem et Jj. p. 1001. €. ἐξ οὐρανοῦ ἐρχόμενον» A 
ad quae in N. fuppeditatur Eur. Iph. in T. v.87. Λαβεῖν v ἄγαλμα ϑεᾶς, 
ὃ φάσιν ξνϑάδε Εὶς τούσδε ναοὺς οὐρανοῦ πεσεῖν ὥπο, J(atuam , ubi Barn., 
comparato loco illo facro 5»τὸ διοπετὲς ab Eur. circumnlocutione exprimi- 
tur. — Eft idem àrz. rcl.« ni(i quod hoc magis poéticum, cf. ad Luc. 2, 
253. N. 26. 466. e. 254. 1. 52. in carmine Ἴτροιο διηπετέος ποταμοῖο, litri 
lapfis divinitus wndis, ubi V. L. àuz. e gloíla, illam per ἡ fcripturam 
ignorantibus Stp. Th. ec L. Ern. cum Het. ec Suid., quem cf. 1, $84. 1. 
602. m., ut de omzzr. Siber. in. lken. chef. theol. philol. 'f'. 2. Palm. 
Exerc. in Auct. Gr. p.736. e. L. Bof. Eil. p. ro. fqq. cum noftro loco e 
Ῥ,, Inttp. ad locum N. Y., quorum θεῖς, refpicit quoque huc fine Vs.; 
L. N. T., quorum Schw, p. 368. Ν. noftrum locum e vulg. lett. tamen 
vertit fere cum Bg. »pfum igitur mulacrum coclitus aiunt dimiTum efféce 
ubi illud igitur eít e P. , qui forte μὲν cepit cum aliis pro οὖν Ἵ. μὲν οὖν» 
feverius verfante Bg. in μὲν — δὲ ad fe relatis, fenfu aut copulandi, aut 
diftinguendi, quod malim; ut etiam perípicue inagis ufitatiusque diftin- 
guent quidem — fed neque — neque —., pro Bg. autem, quod, ad quidem 
relatum , ignorant G. ΤῊ, ec Hor. Turf. d 
; οὔτε δὲ τὴν VA.) Stru&urae lex nominativi cafu poftulat ἡ ὕλη f. τὰ τῆς 
ὕλης» 3ut In ἃςς, τὴν va. Infoleus eft praepofitionis ellipfis. ὅγώ. Materia 
omnino nota, fi lapidem fuifle conflabat, v. Liv. 29, 11. Leism. Nefício, 
quid doctitiumo Sylburgio acciderit, difficultatis aliquid in acc. τὴν va. 
.quaerenti, qui certe neque ab ἐπ.» neque ab ἐγν: pendere poteft. El. 
lipíis vero praepofitionis minime infolita eft, Errat vero Herodi. fcri- 
bens, fimulacrum hoc τὴν dA. οὐκ ἐγν. fuiffe. Diferte enim lapidem fuiffe 


e 


Ἀ 


423 LIBER I. CAP. XI. A. V. C. 953. CHR. N. 180: 


spe xo 
ούτε, τεχνιτῶν b ὅσις ORE quoad materiam neque artifi- 
ἐγνωσμένον *; οὔτε V QS Oy cum quis fecerit jnofcitur,neque 


7 ; 

b) Sic diferte Ms. Ba. et Vi. cum Ox. »., pro rel. τεχνητ, ut comma hic 
habent A. B. zr, cum B. 2. L. , quae fola fert mok poít ἐπ. comma nóbiscum, 
ut £c τὶς divifum B. 2. L. al., v. N. ec δ. 11. 6. c) B.a2. éyvecpévay mendofe, 


Liv. teftatur BL Strotb. Sb. putat, ftru&turae legem poftulare nominati- 
vum καὶ ὕλη f. τὰ τῆς vA. At commode intelligitur κατὰ» εἴ ἐγν. primo 
loco refertur ad Zyzapa, in Chr. Jdem. 


- 


Quae recte contra Sb. monentur; ut de ellipfi illius pr. κατὰ plane: 


nulla eft dubitatio, 'quam adeo perfpicuitatis caufa ftatim exprimit: Bg., 
monftrans idem praeclare totius loci fehtentiam ac rettionem, fed, pro 
evero notum eff , fere e P. habens praef. pro perf. ad yy. , quod, man- 
cum iterum íuo' v. finito eg2,. hic eft in rectionejdupl., prinio referen- 
dum ad pr. fubft. &y.; quod et Strothus vidit, fed deinde pofitum ab- 
folute , pro οὔτε δὲ ἐγνωσμένον Pl αὐτὸ κατὰ τὴν ὕλην» οὔτε ἐγνωσμένον 
ἐςίν Tu, ὅςτις τεχνιτῶν ἐποίησεν αὐτὸ, τὸ ἄγαλμα» quorum duplex pron. 
ἀὐτὸ» bis oppreffum, repeti oportet non tam e pr. fubít. Z» Ὁ quam 
᾿ἀπὸ κοινοῦ , Cut 1pfum praecefferit ; quanquam et, fublata diftin&tione 
Thaiori poft λεγ.» commate autem in eius locum repofito, et ὡς asy. in 
parenthefi Íumto , illa pr. αὐτὸ τὸ ἀγ. ad fqq. et ad ἐγν. regi poterunt. 
: τεχνητῶν) Scribendum eft τεχνιτῶν, uti exítac in illà Herodiani ed, 
quae elt in. V. 2. Var. Hift. Rom. fcriptorum, ab H. Steph. quatuor 
Vol. 1568. oCtonis editorum. ^ τεχνιτῶν exftat quoque infra l. 3. c. 4. et 
i €. 4. In Chr. noftra typographi errore. inepto exttar τεχνίτων. 
froth. 


' Qui ibi edidituna ferie οὔτε τεχνιτῶν ὅςις ἐποίησεν ἔγν.» fuübie&is his. 


's»Sic veram lectionem refütuiflepuro.  Stp. Bc. et, ut videtur, God. Ve. 


Τεχνητῶν mole. Lugd. τεχνισῶνος quod non reperi in mea Lugd. fed iam 
in Sb. Ind. ex h. l. »rexvüro, pro τεχνῖτονςς qua poftr. feripcura eft ap. 
Poll. Suid. 3; 457. m. Dem. Xen. Bach. εὖ Pol. Z., Fifch. The. Ael. V. h. 


/ Dion. H. S. T. 1. Diod. S. cum Luc. et tantum in L. Ern. et 5tp. , un- 


de iam ante, quam Mss. acceffiflet auctoritas, veram fcripturam dedi, 


€t praeterca commata poit οὔτε εξ ἐπ. 7, ut enunciatio τεχν. ὃς. ἐπ. per 
Íe flàret , ac gen. rex». facilius mente locari poft ós. poflet, quae vera 
eft hüius loci vedtio, premente Bg. ordinem Gr., cum et Lat, norint, 
poftponentes fübítantivo pronomen relat., quod praemitti debet;. qui 

quidem ordo delectus a Noftro videtur ad orationis laevitatem, hic con- 
incus Sch. tenente »»τεχνιτὴς » etr, quod tamen rdtum, ἐεχνήτηξη 
faber, artifex, ὅςὶς τεχνιτῶν» (fic prorfus-in utr. Bc. ed, poft nominati- 
vuin.in accentu. mendofüm,) quicuuque zrzficum* de moreillorum, qui 


vis per οὐχ reddunt, faciente bg. in fimpl. Lat. pron. ( Gr. fumto 


tantum pro τίς, et peremto primo ὃς pron.) cum P. , non item in liber- 
tate rel. 

"ere Vevs.) Aliud legit, aut faltem interpretatur P: (neque:flane ho- 
minum manibus creditur factum.) Stepb. . P. vertit, pane hominum ma- 
7" hon fadum. 'Bg. interpretatio videtur verior. Humana manu factum 


- fimulacrum ; auctor negat co ipfo , quod διοπετὲς vocat, Si Politianum 


fequare-: bis ἀφείη Herodianus ait. Leiss, Male haec verrit P. —, cum 
poiius reddeuda eflent, seque tangi αὖ homine fas eff, Id enim cum 


, “ καὶ 
A x 


LIBER 1. CAP. XI. A. V. C. 935. CHR. N. 180. 423 


χειρὸς ἐνθρωπίνης. τοῦτο δὲ 3. tangendum manu hominis, 


[ 


vocis ἄψαντος diis requirit , etiam in Thuc. I. 4e obvius, ubi ait» ὕδωρ 
T£, 0 ἦν ἄψαυτον σφίσιν πλὴν πρὸς τὰ ἱερὰ κέφνιβι χρῆσϑοι» tum etiam ex 
eo faciliime comprehenditur, quare fit οὐκ ἐγν. τὴν v4. Politianum fe- 
cutus eít Dethardingus, homo gr. fermonis plane inícius, immo qui 
ne oculo quidem unquam infpexiffe videtur gr. Herodiani textum. De 
gen. χεῖρ. non eít, quod cum Srp. dubitemus, utrum conveniat. Com- 
mode ὑπὸ intelligi poteft, $trot£ó. — Minime rccte P. et Dethard. verte- 
runt. — Si id inrclligi voluiffer Herodianus: inepte illud fcripíiffet, 
οὔτε τεχνίτων ὃς. ἐποίησεν Py» Νοῖτα vero interpretatio (Ind. was 5e- 
rübrt werden arf) primum confirmari poteft ex loco Thuc. —; dein- 
de quoque ex ea facillime comprehenditur, quomodo τὸ &y. fit οὐκ £yv. 
σὴν (A. At nimium credulus nugatur et in hoc et in tota nacratiore He- 
rodianus. Namque Livius apeite teftatur, lapidem fuiffe. — Caeterum 
miror, Stephanum de gen. y. dubitare, utrum conveniat. Commode 
vel ὑπὸ incelligi , vel, quod magis placet, dici poteft, ψαυςὸν fequi na- 
turam v. dzoo y quod gen. requirit, ficut Zcreua.  Eiusmodo σύνταξις 
notiffima eit ap- gr. μι Chr. Jem. 

Sch. in 5». fimulacrum, quod tangere “τε: humana manu , f. ut P.«c 
fcd-Stp. Th. 4, 693. i. 5j. tactus, conta&tus, it. quem tangere licet Ἢ 
contingere. Herodi. l. 1. — neque £ecum humana mau 1. e. neque ho- 
minum manibus creditur fadum, ut quidem P. vertit. Sed fortaffe 
fisnificat, quad tangere non Ziceaz. Utrolibet modo reddatur, non vi-, 
detur convenire genitivus, praefertim non adiutus aliqua praepofitione.t 
De P. quidem vix aliter pronuncies, quam, eum erraffe, ut alibi, et 
hic forte e Noftri 5, 3, 10., cum Vss. eius fic habeant omnes, ctiam 
Antw. illa; etí per fe quis operarum errorem in litteris f et £ reperiat, 
"gam ex zacum fit ortum; quem fenfum perfecli fane atcribuas illi 
verbali 4. proprie quilem, ut fecit Vern. vet. , οὐ es jemals von mexfcb- 
licher Hand betaflei worden ἡ, patiturque tum contextus, tum cet ana- 
logia a contrario, Hef. t, 665. e. ᾿ἄψαυτον, — ἀψηλάφητον, quod Zj. tamen 
et apfüm vim habct itera a Ba. tributam noítro y. , ut non fit intell1- 
zendum de praeter., fed de fur. "quafi , et, ut verbalia in τέος, de co, 

quod licet et oporter, ut L. Ern. »zi. intacus, 2) non tanzendus, — 
y. qui ta&us eft 2) qui rangi pozef/ in quo ipfo ec ineft, quem 1. quod 
tangi /icet ; Ind. Thuc. »z|. attrc&tare sefas« e Vs. loci, depravaris nu- 
meris indicati, quem iain Stn. 1.1. adhibuit, 4. 97. e. f. 296,95. aquam 
etiam, quam ,μόξ Thebanis attreffare nefas efft, cf. Poll. t, 9. 3, 4t. 
cum N. $9., ubi Zijzvsev καὶ ἀψαυτούμενον. (quo ρα, caret Stp. Th.) de 
adyto, pede non adeundo, ut in ὥψαυςφον ap. Hef. 1. 1. erat ZreoeméAasovs, 
ad quod non spprépinquamdam. Haec de fenfu: fed, quoad rectionem, 
Suid. 3, 7co. e. ψαύέι, yevini, &zrsiro,, (non coli. ad Hef. 2, 1574 m.) 
ubi tamen fubiiciuntur loca modo cum dat. rei ac loci, non item cum 
gen., quam efrunionms Kuttero ib. fufpe&tam, fuftinet Srp. Th. 
tantum jt2, quod habet v. Ψ. improprio fenfu cum gen. rei f perf., et 
phyfico cum gen. rciloci ve et abl. infrumenti ac modi, neque adeo, 
ut h, l|. eit, cum gen. ihflrumenti, χειρὸςν nec in derivatis inde, ut 
ἐσιψαύειν. fed 4» 409. D. fqq. poft Hoin. «eif. χερσὶ £A£62o4 et &xTi4 x 
- €. dicit, gen. huius fubíL χειρὸς dativi officio ap. hunc poétam in- 
terdum iunz!, vcluti "IA. w; $15. γέροντα χειρὸς. &víc4., (fenem mana pre- 


; & T 
* 


424 LIBER I. CAP. XI. A. V. C. 933. CHR. N, 180. 


d X2 713 » “ ND τ ! E 
πάλαι μὲν ἐξ οὐρανοῦ κατε- Hioc igitur olim coelitus de-- 


νεχιϑήγαι λόγος ἃ εἰς Tiv * τῆς latum. dicitur in quendam 


-ἦ 7 ^ r^ , n2 f Ὺ * . 
sits χῶρον" Πεσσινοὺς δὲ Phrygiae locum, cui nomen | 


d) Comma hic modo in Chr. Str. fuit, v.N. e) Ms. Ba. εἴς τινας τῆς 9. 
xilger depravato pron., e fq. (initione in $e. ; fed colon cum Stp. Sb. et Ed., 
pro pando A. et al., fed commate rel. cum Ms. Bg., v. N. ἢ) Ms. Ba. 
φπεσηγοῦς, MS, Vi. micuv. , fed Ing. Πεσιν. ,. v. N, 


henfum erexit) et 'O3. ξ΄, 319. χεῖρ. ἀνατήσας» (manu fablevatum.) Tti- 
demque χειρὸς ἑλὼν pro χειρὶ ap. eum legiífe [εἰς quo de nihil Ind. Ern., 
fed ut futhiciant illa pr. Hom. duo, et a poético ufu genitivus venerit 
ad profaicos, maxime hiítoricos; cui cafur tamen fane fuccurras et per 
elipfin alicuius praep., quae ec in aliis paf. folennis, nec modo illius 
ὑπὸ, CÍ. τ, 3, 1. i. 3. e. Poff. Synt. P. 269. e. L. Bof, Ell. p. 541. e. Fifch. 
ad. Well. p. 399. e. Hoog. ad Vig. p. 649.a. e. N. 83. Abr. Dil. Th. p: 246. 
à. cum Auct. p. 233. 1. ct Ern. ad Xen, Mem. 8. 3, 5, 7. N. 9.. fed forte 
quoque harum διὰ f. ἐκ» qua de poítr. ap. L. Bof. 1. 1. p. 488. 1. »σψαμβά- 
γεσϑολ» κρατεῖν — τῆς χειρὸς, 1.68. Ex τῆς ΤΩΣ quanquam in his ercaliis, ut 
ἐπιλαβέσϑοι» v. Ind. Luc. v. χειθ. 1.5 εἴ in ὥατέσθαι χειρὸς ap: Eom. "Ia, 
τῶν», $08.. proprie alius fenfus eft, ec gen. non initrumenti » Íed obiecti ; 
unde L. N. T. Krb. v. z. i. recte vertit »xexr4026 τῆς X.» apprehen- 
dens manum** cf. Poíf. Synt. p. 105. 6. Caeterum Bg. in x. Zy2g. iterum 
per fyn. formulam duorum fubft. in regimine , fere e P. 

^ quWrO A.) Sch. in »aoy. fübaudi 2&1, fertur, (e Sb. Ind. )aiunt, — xar. 
demilJüm ete coelitus deferto hic P., e quo Bg. fumit primo δὲ pro n 
deinde omittit μὲν poft adv. z., ut-1,9, 15. 1., porro formulam ἐξ οὖρ.» 


praep. cum fubit, reddit per fyn. adv., (ap. ὦ. Th. (ine Gr. δὲ auétorita- . 


te vetuíta,) denique formulam ellipticam in fubít, Aoy. commutat cuim v: 
privo fyn., fed viciniore, quam P. et 5b., qui alibi feverius. reddit, 
fama efl, quod et hic fervaffem , ut ipfe Bg. adhiber $. 5. e., qua 
de Gr. formula nihil Stp. Th., fed Bud, C, 236, 3o. et Vig. p. 193. €- 
Nr. 8., quanquam fine auctoritate, quae ap. Bud. 1. 1. inodo ex Gregor. 
etc Iul., cf. tamen Herodr. 7, 198. 'N. $1. 54. cum inf. et cum vel fine v. 
fubft.; ad δ. pr. diez. refpiciente Notiro per phrafin hic ἐξ ove. x. et mox 
Íyn. πεσεῖν ἐξ o9g. , fed Scp. Th. tenente in v. xer. tantum Lat. Bg., ubi 
praep. valet. vel nihil, vel illud Lat. deor fun , ut nobis vom Himmel 


berab; quod v. cum habeat íecum pr.:ei;, non diíinximus poft λογ. ἢ 


quia alioqui etiam ante A. comma faciendum. | Sed 5b. Ind. hinc reddit 
»x* locus, ager« poftr, e P., ut Bg. (ap. G. Th. cum Gr. n.) Stp. Th. 
tantum tenec ex Axiocho , cf. Fifch. Ind. Luc. Xen. Z. Pol. Cyr. et Bach. 
cum Suid. 3, 683. i. x. , ὃ vózoz, non coll. ad Hef. 2, 1571. L 4.» TÓTOCS 
ὠγφὸς, — χωρίον, quorum illud Suid. Nofíter inox per várationem adhi- 
bet, ut Hef. pofir. δι 5. m., incertum, utrum omnia haec univeríe, an 
pro urbe, cf. 1, 10, 6. 

Πεφοινοῦς) Potius fcribendum Πεσιν.» unico e, ex hac ipa μηρία. 
Stepó. ]n Exc. v. Amm. M, locum , fignatum a Leisn. ad im, Ox. , ut et 
»Hoiften, ad Steph. p. 252.«€ ed. Berkei. p. 637. m. Πεσσινοῦς » πόλις Γα- 
λατίας » aco τινος Τάλλου IleegivoUvTOG. — τὸ ἐδινικὸν Πεςσινούντιος » bh- 
"4i, — a Galla quadam Peffenunte , — gentile Pefpnuntius, ad quae N. 


— om ioi αι. a. 


"- 


LIBER L CAP. XL A. V. C. 935. CHR. N. 180, 425 


» » "995 £e , . 
ὄνομα αὐτῷ δ: τὴν δὲ προση- Peíflinunti, (hoc autem no- 


g) Hic comma in P. 2. L. al. , ut Ms. Bg. cum fignis parenthefis in fqq.» 
fed pun&tum in rel.; v. N. 


»»Πεσσηνοῦς) Salm. ad Sol. p. 926. — ἀπό τιν. r.) v. Herodi., qui nominis 
originem aliter defcribit. — rIieeemovvzic) v. Boch. geog. p. 17. rel.« fed 
Sb. Ind. Lat. »Pe/£zus f. Peffruus Phrygiae, pro e Pai, C. 645, τό. habet 
ILe:. per«, contra nominis etymologiam, ab Herodi. expofiram* eZof. 
I, 28, I., ubi ed. Cell, Πεσιγοῦντος,  Pefenuztem fine V. L. et N., quam 
per « fcripturam repetit Rhodig. L. A. 1.28. c. 9. p. 1558. A. íq., fed per 
e fumpl., ut, praeter Vs. P. hic et fqq. editur quoque ap. Dion. Caf. 
p. 6. e... ubi l. 64. fimulacrum fic traditur, τρίπηχυ ξύλινον ἐξ οὐρανοῦ 
καταπεσὸν ἐν Τπεσινοῦντι τῆς Φρυγίας, ὅϑεν — τὸν τόπον xi4Szv Qual, ap. 
D:od. S. 3, 59. T. 1., praeter p. 229. 1. περὶ μὲν οὖν μητρὸς ϑεῶν A. , "e 
matre Zeum, ad 1, 10, 11. pertinens, eciam 228, 98. H1 textu ἐν Πισινοῦντε 
γῆς 5o. , in Pe/fnunte Phrygiae urbe, fed V. L. seed. Kufcb. Peffin. Pogg. 
(ec in. N.) ἐν Tues. habebis et Ecl, 2. 1. 36., fed Πεσιν. aut Πεσσιν.γ. ut 
Ῥοσο, legiffe viderur, praeftat, v.— T'zetz. in Lycophr. v. 355.«* unde 
modo haec damus. Φερεκύδης δὲ Παλλάδια λέγει τὰ ἀχειροποίητα μορφώ-- 
ματῶν καὶ πᾶν τὸ ἐξ οὐρανοῦ πρὸς γῆν παλλόμενον. κοὶ τὸ Παλλάδιον δὲ τῆς 
᾿Αϑηνῶς τοιοῦτο ἦν», τρίπηχυ ξυλ. — Qaslu, (ut ante ad-Dion.) ἕτερος δέ 
τὶς ἱξορικὸς οὕτω λέγει τὸν τόπον κληθῆνοι ἀπὸ τοῦ πολλοὺς ἐκδὶ πεσεῖν ἐν τῷ 
συμβολῇ τοῦ πολέμου», ὁπότε διῶ τὴν ἁρπαγὴν Γανυμήδους ἐμάχοντο Τάνταλος ὦ 
densus Τανυμήδους καὶ Ἤλος 0 ὠδελῷός. Τωάννηφ δὲ ὃ ᾿Αντιοχεὺς οὐκ ἐξ ovg. 
λέγει πεσεῖν τὸ Παλλάδιον, [Ασιον δέ τινα φιλόσοφον μαθηματικὸν τοῦτο ποιῆ- 
€»; A, cf. eundem ad v. 362. íq., ubi Meurf., adhibita Vs. P. e ποίῖσο 
loco, intelligit Palladium, fed ap. Diod. S. altero loco 2, 537. 1. 54. fine 
V. L. ἐκ Πισινοῦντος τῆς 99., ex Phrygiae urbe Pe/ffnunte, ap. Suid. 3, 102. 
m. Πεσσινοῦντος, πόλεως», Peffnuntis, rel. Y18. i. Πισινοῦς, πόλις, καὶ 
Πισινοῦντα, ϑηλυκὸν, xo4 Πισινουνταῖος, ὃ πολίτης», Deffimus, rcl., ubi N. 
Kuft. »fcribe Πεσσινοῦς et caet.« nimis properanter, nec de media parte 
bene ftatuens ; ubi legendum Πισινουντίᾳ » quo fem. intelligitur dea ipfa 
Cybele, «tiam fic abfolute dicta ap. Lat., cf. G. Th. »Peffrsus, nse- 
σινοῦς , emporium Phrygiae, — Pe/fnuntia, dea Cybcle« it. Car. Steph. 
Diction. hift. , etfi ap. iNoftr. femper occurrit plene, v. c. δ. 8. τὴν Πεσσ. 
ϑεὸν, Cl. Cic. Ind. Geogr. Pe//nos rel., Cell, Noc. O. A. T. 1. p. 155. " 
»Pffinus, — Pauf. fcripiit eciam Πεσινοῦς . fimpl. e, uc Plin., at Strabo, 
Pcolem., Herodi, Amm. Πεσσινοῦς, Peffnas, littera seminata; quae 
utique fcriptura vera eít, quia in nummis ap. Harduin. Πεσσινουντίων. — 
Clara fuit antiquo fano Deae Magnae f. Cybeles, cuius fimulacrum in- 
de Romani Pun. H. beilo expetierunt.. Herodi. |l. 1. c. ΧΙ, αὐτὸ τὸ ἄγ. 
διοπετὲς»γ ὡς λέγουσιν. — τοῦτο δὲ — x9Qov' llécauvoug δὲ ὅν. αὐτῷ" τὴν δὲ --- 
6Q92vw, ipfum {ϊπγα στα πὶ coeZitus , ut ajunt, demilum eff. — Yama eff, 
hoc quosdam de coe/o de(erri im locum quendam Phrygiae, cui nomen 
Peff;nunti e(t a cafu fémulacri de coelo, quod primum ibidem vifum fit. 
Amm. Marc, — Alii, quod Iierodianus, quem fequitur Marcellinus, 
fupplet, a pugna Ili Phrygis ec T'antali Lydi co loco commiffa, dictam 
putant, διὰ τὸ ἑκατέρωθεν πεσεῖν ἱκανοὺς». quod multi utraque parte ceci- 
difrnt. Sed utraque 1atio fabulofa eít et nihili facienda.« — Quae nobis 
profunt multipliciter, Nam primo, quoad [cripturam , ledio vulg. ita- 


p 


426 LIBER 1. CAP. XI. A. V. C. 953. CHR. N. 180. 


Á ^ M ΄ 2 ^ E : 

γορίαν λαβεῖν vov τόπον ἐκ τοῦ men accepiffe locum 4 ἀ6-᾿ 
» , , 2 - 

πεσόντας ὠγάλμωτος ἐξ οὐρα- lapfo coelitus fimulacro) at- 


bilitur; ut corrupta effe poteft illa Mss., δὲ vel s e s; (Tice. pro Πες- 
ei.) vel tantum in vocalibus 4 et ;, fi fumatur fimplex fuiffe in Codd., de 
more, pro dupl. ec; nec vocali Mss. illi » faveat G. Th. »Peffznusc fic 
cum linea impofita, ad longam indicandam fyllabam, quod vitium 
operarum fuerit, cum brevem iliam mediam olftendat Ricciolus. Dein- . 
de, ur Noftri $. 2. 1. ὡς Aey. fevere a Cell. vertuntur: fic poít zwe. ct 
αὖτ. habes dittin&ionem noftram, colon utrinque, pro quo tamen olim 
fumemus duo commata una cum fignis parenthefis, quod fic orationis 
feries optime demonftratur, cum caeteri inf. quoque pendeant e fupe- 
riori λόγος ἐξὶ, quantumvis aliter rem. ac. parenthefin inítituente Eg., 
qui et in potlr. formula IIsec. δὲ ὄν. d. (ubi iterum deficit v. 25s) e P. 
cuin Cell. utitur exquifita ratione, in cafu nominis proprii, ad pron. , 
accommodando, cf. n 2, 2. 1., ec fimul δὲ cum pron. a. mutando in 
alind pron. relat. Caeterum Sch. »rrec. Peffzus, aser Phrygiae, fic 
di&us, quod eo ἔπεσεν, cecidit, coe/ítus, ut fabula ferc,. fimulacrum 
Cybelds. Unde Stp. colligit; potius fcribendum fuiffe Ττεσὶν.ἐς 

τὴν δὲ z0.) Sch. in »e. nomen accepifie z re aliqua, — A. som. acc. oc- 


cafione a/iícuids rcl, — ix, €x, occafione« quae notio praepofitionis 


mihi non innotuit, nec Lat. ex nifi huc trabas G. Th. 446, 3. Íqq., ut 
ramen fufficiat altera, pro ὠπὸν ut Lat. ex pro a dr.; ficut tolerarim zz, 
pro διὰ, in notione caufae, ut Lat. ex pro propter adhibetur, ct. $. 1. ; 
deferente Bg. in rel. P.$* praeter Lat. ad 7?., ut fupra, fed Stp. Τὰ. 
tenente tantum 4, 0723. €. »e. ἔχειν ἀπό τινος, appellationem Az/ere 
ab a/ij4», pro denominatum εἰς ab aliquo« quae eft illa praep. Bg. e: 
P., Latinis quidem fane frequentior, ut tamen et norint alteram, cf. 
G. Th. v. zomen 455, 98. €t V. capio 745, 28. » Caef. b. G. t, £z 13. 
g. quare, xe committeret , ut i; locus, ubi confiitiffent;) ex calamitate 
populi Kom. e? internecione exercitus nomen caperet, 1. denominareturc« 
pro quo fimpl. v. fevero ad 22g. dedit bz. compof. , e Sch. forte. 

ἐκ τοῦ πεσ.) Si ὀφϑέντος lcribas: cohserebit hoc participium cum pr. 
πεσ. Steph. Noi! probat Iz. coniefturam Stp., quam proponit et Barn. 
ad Eur, Bacch, v. ς 8.» qui et xzj omittit ante πρῶτ.» quod tamen Stp. 
loco non movet. Quo admifio, fuperfedert hac emendatione omnino 
poteft. Leisz. Verba haec zaj πρωτ. ΞΞ ὀφ5. iungenda funt his, quae 
praecedebant, κατεν. λογ. εἰς — mg.» Mta ut inf. eos. pendeat ἃ V. Aoy. 
et V. Ilegc. — οὐρανοῦ tanquam parenthelis uncinis includenda fint. 
Stroth. 
Haec parenthefis ratio prorfus et Bg. eft, quam nemini invideo, 
credens tamen, brevioris iftius parenthefis, fuperiori N. propofitae, 
inodum, a IIeez. — αὐτῷ, rcCtius excludere inf. λαβ.» qui a pz. Acy. ἐξὶ 
pendet, nou item inf. 429., qui non ett tentandus; ut καὶ omiffum eft 
potius operarum culpa, quam voluntate Barn. , |. l. ad ἐν σόλεέ Φρυγῶν» 
urbi Prygzum, fic habentis »Pcflinuntem , urbem Phrygiae, notat, de 
qua Liv. I. 29. Herodi. l. t. αὐτὸ — A:zeris, (ut fupra in V. L.) ὡς λέγου- 
€: — τεχνιτῶν ὕςις ἐποίησεν ἔγν.» — xavtv. λόγος εἰς χῶρον. legs. — αὐτῷ, 
πὴν — τὸν τότον, — ἐξ οὔρ. πρ. ἐκ. ὀφ3, Lego ὀφθέντος. “ς  lamdico, pen- 
dere inf. ὁφ9. a pr. ἐκ, ad hanc rationem oratione. conftruenda, τὸν 
δὲ τόπον λαβεῖν τὴν προσηγ- ἐπ τοῦ iy. ἐξ Ug. πεσόντος , κο (TOU) πρωτ- ἔκ. 


LIBER I. CAP. ΧΙ. A. V. C. 933. CHR. N. 180. 421 ^ 


γοῦ P καὶ πρῶτον ἐκεῖσε epos. que primum ibi apparuiffe. , 
€ Ἂν Li € e (d * * " 
war ὡς δὲ παρ᾽ ἑτέροις εὕ- 4. Ut autem apud alios in- 


h) Omnium edd, et tacite etiam Mss. comina hic fuftulimus, v. N. 


d$9., ubi primo: formula azB. τὴν προσηγ. ἐκ duplex adiunCctum habet, 
dubft. τοῦ £y. et inf. 099. , qui par eit fubft., five articulus adfic, five 
"abfr, qui hiclatere 1n pr. τοῦ poteit ac fieri totius rectio ἐκ τοῦ — 022., 
ibi deinde pr. ἔκ f. ἐκ τοῦ regit inf., interiectis aliis orationis partibus, 
Cf. 1, 4, E1., pro ἐκ τοῦ ἀγ. — κοὶ ἐκ τοῦ 0QS. ἐκ. mp. , 1n qua poftr. parte 
Nofter omiferit pr. ix, ne ter in vicinia repereretur; quaeré&io ut magis 
apparerer: comma poft? cZg. omifimus, totam rationem , jn inf. ὀφ9. a 
nobis inflitutam, reperientes quoquein Vs. Stp. ad m. P. »570men — ex eo, 
«quod ceciderit fimulacrum , 1/7 que primum fuerit confpecium« ubi mani- 
|. $c'to nobiscum copulat duo haec, quae Bg. ec Stroth. divellunt, cum 
fint ibi omnia füb una reétione ac formula ex eoy quod , quae alias pro- 
prieque valet in praep. cum inf., cf. Ind. Xen. Cyr. Z. v. ἐκ a.e, Nr. 3. 
qn., pro feveris, momen cepille' — e lapfo coe/itus fimulacro e£ ex οὐ, 
quod primum ibl comparujé:. ln quo Nofter fane poterat primam ' 
'fcripliife rantüim partem, locum cepifle nomen e fimulacro, coelitus de- 
lapío, fed addidit et alteram, ibi ctiam primo confpectum effe id fimula- 
crum, non quo ad nomen loci urbisque 2iiquid afierret vel ad. nota- 
tionem, verum quia funul coniunétum erac, et ingenio feraci copiofo 
que, quale Noftri, fimul fuccurrebat. Tum, íi quis forte in prima 
parte adv. loci ἐκεῖσε, 101, (pro quo mox fq. $. per ἐκεῖ variatur, cf. m, 
6, 3. 18. requirit: id e fq. peretür; ut contra licuiflce Noftro id in pri- 
iam collocare partem, ,c in fecunda omittere; reddente Sch. cum Bg. 
jn v. ec. , fed Vern. vet. ftülte fübiriciente in. N. » Pefznus von νοῦς tmd. 
σίστεινις pro à πεσεῖν cum finitione fübíft. in cu;, unde proprie liabeas 
z:7::995, Quod ducat ad fuperius G. Th. per longam fyllabam, t ad 
: Mss. πεσηνοῦς » cui propinquum Eurip. σέσημα ct poét. πέσφημα. — Caete- 
'rum in, Ms. Bg. poft Zz/epfo erant tria illa puné&ta ."., indiciüm futurae 
Notae, cuius nihil ett fub textu repertum. 
ὡς δὲ) His verbis duasicaufas reddit Herodi., cur bellum inter reges Ly- 
diae et Troadis ortum fuerit. Aliienim, inquit, id ortum fcribunt περὶ ὁδῶν» 
vel potius ὅσων» alii ob raptum Ganymedis, Solus Herodi. tradere prio- 
rem caufam videtur, quae non inprobabilis eft, propterea quod Phry- 
gia Lydiae &(t finitima, et idcireo de figi^ws inter utriusque populi re- 
ges lis oriri facile potuit. Quod ad. alreram. caufam attincc: eandem 
'tangunr, praeter Herodi., Fuit. ad Ἰλ. XX. p. 1230. l. 20. αὶ δὲ τοῦ Γανυ- 
piov: ὡφπαγὴ ἄωρον αἰνίττετρη τοῦ παιδὸς ϑάνατον, A. τινὲς δέ φασιν, ἀπὸ 
τοῦ ταντέλου αὐτὸν ὡρπαγήνκιν κοὴὶ ἐν κυνηγεσίω πεσεῖνν κοὶ ταφῆνοη ἐν τῷ 
μυσίῳ ὀλύμπῳ. οἱ δὲ ἱτοροῦςιν, ὑπὸ τοῦ Μίνωος apex ion n» τὸν τῆς Zezayisc 
τόπον Zen yw) κληϑήνου. φασὶ δὲ καὶ, ὅτι βιαζόμενος κατέκρήμνιδεν ἑαυτὸν, τῷ δὲ 
"πατρὶ ἐπέμφϑη πλάσμαγ ὅτι ϑύελλα καὶ νέφος ὑφήρπασεν αὐτὸν οἰνοχόον τῷ 
A. Diferte ait, Ganymedem raptum a Ἑ απταίο, Euf. in Ghron, fcri- 
bit, regem Trocm bellum intuliffe Tancalo, qui filium Ganymedem 
rapuiffer, idque tradere poctam Phanoclem. Qua in narratione Dha- 
nocli cum Herodiano convenit, praeterquam, quod Troém ponit pro 
"Mo filio. Sed Tros fuit pater lii, Aflaraci et Ganymedis, cf. Diod. S. 
IV. Pauf. Corinth. T'roca íuille patrem iitorum, probat Meziriac ad 


Ν 


428 LIBER I. CAP. ΧΙ. A. V. C. 933. ΟΗᾺ.Ν. 180, 


eue, Ἴλῳ τῷ Φρυγὶ καὶ venimus: llo Phrygi ac Tan- 
TarraAo τῷ Λυδῷ | πόλεμον talo Lydo bellum ibi geftum 


1) Aó3$ Bc. vitiofe, v. N. 


epift. Didus et Cenones et Paridis T. 2. p. 142. etc. Etiam de loco 
rapt! Gaeymedis. diffentiunt Strabo et Athen. Prior l. 3. ait, oftendi 
illis ὡρπάγειον in confinio Cyziceni et Priapeni agri, pofterior l. 3. 
apud Chslcidenfes. Suidas longe aliter raptum illum nerrat ex Phano- 
cle, v. Ἴλιον 2, 113.) Porro Echemenes Ganymcedem. a Minoé raptum 
tradit ap. Athen. XIII. Lezsz. 

Hic: nos quaeramus de verbis, ubi liberum P. deferic partim Sch. 
in V. »éueg. comperimus ap. alios Íícriptores« non male expleto fubit. evy- 
γραφέσι, reddente Bg. e Stp. ad m. P., qui in Th. formulam ignorat, 
nec mihi aliunde notatam, niíie Liv. 3, 23. e. eodem amo defciffe An- 
£iates , ap. flerosque auctores invenio, quem locum tenec quoque G. Th. 


in Bg. cum Gr. n., it. quem. Tarenzum venille, reperio; quae funt ver» 


.ba folennia ap. hiftoricos et fcriptores, pro cognofcere ac legere, ut 
Gr. per variationem 1. q. $. 1. /sog. zze. 

"IAe) 'O Ἴλος οὗτος δὲ υἱὸς εἷς τοῦ Teeoz ὑπῆρχε», Tzetzes Chil. 4, 962. 
ef. Hom. Il. zo, 230. 44. Srroth. 

C£. Inrtp. ad Virg. Ge. 3, 35. et alios, ic. Theocr. Id. »6, 75. fimili 
cum epitheto, δϑι,φρυγὸς ἡρίον Ἴλου» ubi fepulcrum eff Phrygii Μὲ, fed 
inverío ordine. 

Tayr. τῷ A.) Scribi debet ultima circumflexa, ut in corp. fcript. ΗΠ, 
Rom. 'Tantalum Lydum fuifle, inrer omnes conítat; quare falli vide- 
tur Orofius, quando eum regem Phrygioru', appellat; et Sophoclem 
reprehendit Tzetzes, quod Phrygium eum fecifiet. | Verba huius le- 
guntur Chil. 5, 444. íqq. Παῖς τῆς Πλουτοῦς ἦν TávraAec, καὶ Τμώλου 
βασιλέως A. lbidem pluribus legi potctt de Tantali peccato et poena 
narratio, Sophoclis verfus, quem allegzt Tzetzes, exftat in Ai. Pl. v. 


1315. Euripides vero non T'noli, fed lovis filium appellat Iph.in Aul, 


v. 504. et Or. v. 5., ubi pofteros eius enarrat, Διὸς meQuxae ὡς λέγουσι» 
τάνταλος A. εἴ ulterius in. Iph. in Taur. flatim ab init. Hyginus Tanta- 
lum lovis et Plutones filium appellat ἔν 155., in quo corrigi debet f. 82. 
Plytones. Cum his confentit 5chol. Hom. — Poena Tantali, cuius me- 
minerat Eurip. l. ., varie narratur, — Cum Eurip. confentit Plato in 
Crat. p. 2. 262. Lucr. 3, 994. et Cic. de án. et Tufc. 4.'4. Homerus 
vero Od. Xl. v. 581. dicit, eum fitientem, aquam, quae ad mentum 
eius furgebat, bibere non potuiffe, nequc capere fructus, capici illius 
impendentés, quem fequitur Luc. in Tim. et aiibi, cf, Pind. Ol. 1. Hor. 
Serm. 1. Ovid, Met. 4, 6. Athen. 6, 6. Max. Tyr. diff. 4. p. $4. Orof. 
1. 1. c. 12. et Suid., qui utramque poenam iungit. | Ab hoc diftinguen- 
dus eft Tantalus iunior, Thyettis αἰ ας, illius Tantali pronepos, unus 
ex lis, quos Atreus occidit, atque fratri ad comedendum appofuit, cf. 
Hyg. £244. Tantali nomen eile qua/i ταλάντατον Plato. vult: ap. Εἰ. 
Praep. Ev. l. 12. €. 6. p. 518. Multa de eo proverbia habentur, in qui- 
bus notuin illud τὰ Ταντάλου τάλαντα τανταλίξζετοη . Quod allegatur ab 
Apoftolio et Suida, v. L'ifch. ad ἔτ. 5o. Anacr. p. 278. ac Erafm. Ch. rz. 
c. 6, 22., ubi tamen effertur male ταλαντιῷ, Τανταλίφεφσϑομ reddendum 
efie videtur fantalico more ufarpari. Srrot£. 


} 


τὰ n 
qe ERERRRRUTP ANT Mn ENTSATU. CEP 


[d 


"-" v X NO * 
3 xe : 
ί ᾿ ᾿ 


 LIBERI CAP. XI. A. V. C. 935. CHR. N.180. 429 
xs γενέσθαι λέγουσιν, οἱ 


ὃν περὶ ὁδῶν “, οἱ δὲ περὶ 


i 


dicunt, . alii de limitibus, 


* 


k) In Mss. et edd. nihil variatur, v. N. 


Qui, cum in Chr. edidifet . τῷ A/35, fubiecit in N. »forfan me- 
lius Avófo. ' In Lugd. circumfle&titur in ultima.« Priori accentu in pe- 
nult. etiam erat in Sch. »Avàce, Lydus, qui eft ex Lydia, regione Aífiae 
minoris, Αὔδῳ T.« pro quo circumflexus eft ap. alios, v. c. Hetodt, 4, 
$3. et Ind. Luc., ap. quos et AvZ:; Herodt. 4, $., in quod non opus 
eft vulg. reliquarum edd. omnium, et tacite etiam Mss., corrigere, ut 
de Tantalo cf. Suid. 3, 428. e. 414. ubi dr. eev£, fed ap. Sch. »T. Ly- 
diae rex, aliis Corinthi, cui cum [lo Phryge pugna fuit vel de vie, vel 
bb raptum Ganymedis« ut a Strotho ex Eur. opportune prolatum ὡς λεγ-.» 
ut Zicunt ; ad δ. 2. profuturum. Tum Sch. in. »yev. fuiffe be//umc ded 
E P. plane in aca. pugzam retinet, quomodo cum Vern. vet. nos etiam 
capimus, fenfu anguftiori ac de parte tantum belli, quod proprie dr., 
cf. Stp. Th. et 1, 1, 5. m. Exc., P. deferente Bg. ad γεν... pro illo Sch. 
aut fatum e//é , tenente G. Th. re&ionem cum dat. perf., ignoratam a 
Stp. Th., qui tamen habet 1, 2:5. E. m. »Arill. γέγονας ἀληθῶς» ὡς λέ- 
(Qui , αλούσιος: « e Plut. v. 345. , ubi et. v. 337. 44. λόγος y ἦν» ὡς 
νὴρ ψεγένητοι πλούσιος, Quae ct ipfa profünt ad $. 2. et 3., quanquam 
ἍΠ10 ibi pofita fenfu , nec hiftorico, ut ap. Nofir. 

περὶ ὁδῶν) Hanc le&t. agnofcit etiam P. Vs. »de viz.« — Sed verifimi- 
lior If. Cafaub.-conieQtura, qui Adnort. ad Strab. l. 1. ὅρων f. ὁρίων ma- 
vult, (non ὁρῶν. ut erat ap. Sch. v. dà.) ut certamen fuerit de fizibus Í. 
limitibus, ficut infra 4, 14, 14. Sy/^. Probat ergo Bg. coniecturam Fabri 
ad Phaedr. 2, 20., legentis ὅρων pro ὁδῶν. ldem ante Fabrum monuerat 
Caf. ad Strab. 1. t, fub fin, p. 45. 1. 10., ubi Strabo caufam reddit, cur 
faepe de quibusdam locis finibusque orta fuerit controverfia. Meziriac 
hanc emendationem , nec Fabro nec Caf. laudato, profert ad Ovid. Her. 
I. 2. p.333. Nec negandum, frequentius de fmibur, quam viis, bella 
et lites exiftere, v.s» praeter 4, 14: 14., etiam Sen. de Brev. v. c. 3. 
Greg. l. X. οἱ περὶ γῆς ὅρων πρὸς ἀλλήλρυς μαχόμενοι, Pric. ad Apul. Mil. 
IX. p. $63... Sed nihilo minus lezuntur etiam et contentiones et caedes 
ortae de viz, v. Diod. S. 4,66. p. 266. (ed. Well. 4, 64: T. 1. 308, 9. fqq. 
Σ μὲν Λάϊος ὑπερηφάνως ἐκχωρεῖν τῆς ὁδοῦ προσέταττεν. ὃ δ᾽ Οἰδίπους deyi- 
᾿ϑεὶς ἀπέκτεινε τὸν Λέϊον A.) it. Eur. Ion. v. 635. (οὐδέ μ᾽ ἐξέπληξ᾽ δδοῦ πονη- 
Mig οὐδεὶς, meque me decurbavir ze via improbus quisquam.) | Scriptura ho- 
"um verborüm nimis diftans non adeo 'proclivem inütationem admittit. 
Deinde credo, publicae le£tioni fuum et optimum ez neceflarium ineffe 
enfum. Sic D'Orv. ad Ch. p. £64. de alia re. Less. (qui et ad m. Ox. 
PE. ὅρων», de finibus* cf. δ. 1. ad sóp., ut de F. emendatione et N. ad 
^haedr. monuit etiam Bc. in ed. 1662. in extr. F. epiftola.) Caf. et cum 
Ὁ Mezir. Comin. in. ep. Ovid. legendum putat ὅρων aut δρίων. " Non 
nale. Finitima enim Phrygiae Lydia εἴ, At ipía urbs Pefüinus, ad 
juam pugna il!a fata dr., ft Ptolemaco^fides eft, ad Paphlasoniae fines 
ita crat, atque fic ab Lydiae terminis longe diftabat. Recepta le&io 
ta explicari poteft, üt dicamus, idem illis eveniffe, quod Oedipo et 
-0, de quibus v. Eur./Phoen. v. 37. fqq., neutrum fcil. alteri, in via 
bviam fa&o , cedere voluille, atque ita pugnam int& eos ortam eflc. 


, z LI , i E z l T J 
- Aeuc πέρι. ξενιξόμενος οὖν πωρὰ τὸν Tgox o Μίνως» — wol τὸν Γανυμήδην 


t 


430 LIBERA. CAP. XL A; V/C.9533. CHR.N.180, 


476 Τανυμήδους͵ ἐφπαγης V ali dev raptu Ganymedis à 


1) Pro pundo rel. edd., hic interea dedimus colon, quo et Ms. Bg. ten) 
dit; quanquam comma E. 2. L, redtius erat cb continuum adhuc in fq. infini- 
tivum, 4 , 


Sed tum in fingulari namero legendum effet z. (207 , quae mutatio non 
expeditior forec illa altera in ὅρων. — Caererum litterae àete quoque per: 
snutatae funr in Bion. ld. 1, 18., ubi in Aid. exítat ὠδύφαντο pro aeveav- 
qo. Stroih. 
Qui eadem fere fubiecit in N. ad Chr., fervata Icctione vulg. ubi 
in maiufículis Mss. litteris A cc P non iultum diíiant a fe; ut per 16 
coniuíae queant efle. Nec tamen cum. Bg. quis tuto.faciar, qui mani- 
felto deferit vulg., cum P. et Mss, nil novent, et. pro vulg; per fe nod | 
abfurda,, etiam hoc aliquis afferre poflit, quod bella fint. orta de viis 
an per eas merces et alia devehi liceret, nec in univerfum quid cerca 
confter de Ili ac Tantali caufa; ficuc illa dubitatio e geographia non ha- 
bet magnum momentum cum de finibus terrarum potuerint belligerare, 
nec tamen neceffario ut pugnam inirent in ipfis illis finibus controveríis, 
Íed alio in loco proculque a finibus; cf. Luc. 1, $14. 1. 78. τοὺς μὲν yàg | 
περὶ τῶν ὅρων διαφερομένους opo» ὅσοι εἰσὶ, iam de fimióus litigantium vides 
quantus fit numerus. ; A : 
περὶ τῆς lav.) Veterum de Ganymedis raptu fabulae inter fe minime 
conveniunt. Namque non nulli eum a Tantalo raptum dicunt, in qui- 
bus eft, praeter Herodianum , -Euft. ad I. 20. 14. v.234. et Orof. I. 1, ς: 
12., alii ab Minog, Cretae rege, ur Echemenes in Cret, ap. Athen. l. 13: | 
et Suid. in Μίνως» cuius prolixae narrationis partem, eorum in gratiam, 
quibus Suidas ad manus non eft, apponam. ᾿Αφικόμενος ἐς τὴν ᾿Ασίαν, 
xa) ἀκούων κλέος μέγα ἐν Φρυγίᾳ τοῦ τε Τρωὸς τῆς Τροίας βασιλέως κοι τῶν 
“ταίδων αὐτοῦ. ἤἦλϑεν εἰς πόλιν Δάρδανον, ἐν ἢ ὠκει ὃ Tod. ἦσαν δ᾽ αὐτῷ 
cosi παῖδες , Ἴλλος » (fic lane et in ed. Kull. et ramen in Vs. Iíus, ut ape 
Hom. "I4. 9; 232. "1206) ᾿Ασσάρακος , Γανυμήδης, «οὗ δὴ μέγιστον ἦν ὄνομα κάλ- 


c D 


θεασάμενος, ἔρωτ: αὐτοῦ ἔσχετο. ἐγκελευσάμενος δὲ τοῖς Κρησὶν. ἁρπάσας 
πὸν παῖδα, ἐνέϑετο εἰς τὴν ναῦν xoà ἀπέπλει. ὁ δὲ τόπος ἐκλήϑη ἁρπαγίξ: 
Jdem etiam Strabo l. 3. et Steph. Byz. teflantur. 'O δὲ παῖς κατ᾿ εὐπέτειαν 
ὑπὸ τῆς λύπης ἑαυτὲν ξίφει διειργάσατο . xo) αὐτὸν ὁ Μίνως ἐν τῷ ναῷ ἔϑαψεν. 1 
ἐξ οὗ δὴ καὶ λέγετοι Γανυμήδης μετὰ Διὸς ὑπέοχειν. Alia vero eiusdem Sui- 
dae narratio exítat fub ν. Ἴλιον, (— κατὰ δὲ τήν Φρυγῶν χώραν Teu» δ᾽ 
πατὴρ Ἴλου, fic h. l. et in. Vs., xoj Γανυμήδους, ἐβασίλευσεν ^ xoj μετὰ 
τινα χροίνον) GmÉSEIAS τὸν υἱὸν αὐτοῦ Τανυμἤδην, τὸν ἀγαπώμενον ὑπ᾿ αὐτοῦ 
σφέδρα ; ϑυσίαν ἐπάγειν xo) δῶρα τῷ Εὐρῶπι An (Kuit. Εὐρωπαΐωῳν Iovi Euro- 
paco) ὑπὸρ εὐχαριςίας» δεδωκὼς αὐτῷ ἄνδρας ν΄. vouízag οὖν ὃ Τάνταλος» oTt 
κατάσκοπος ἐπέμφθη. τῆς αὐτοῦ βασιλείας, ἐκράτησεν αὐτὸν» πρὶν ἢ KXT&AA- 
Qe τὸ ἱερόν" xen μαϑὼν τὴν αἰτίαν, ἐϑεράπευσεν. ὃ δὲ μικρὸν διωτρίψαξν xod 
νόσῳ σπιεσϑεὶς , ἐτελέυτα. λυπηϑεὶς δὲ ὁ Τάνταλος, αὐτὸν μὲν ἔϑηκεν ἐν 
σορῷ. --- οἱ δὲ ποιητοὶ ὡρπαγῆνοη τὸν Γανυμήδην ὑπὸ τοῦ Διὸς ἔγραψαν, τὸ ἐξὼ ὃ 
χοῦ ϑανάτου μυϑολογήσωντες. Sed hoc alias τοῖς τοῦ ᾿Απόλλωνος ἀγανοῖς. 
βελέεσσι cribui folebac, Alii denique Ganymedem ab ipfo love, ut etia; | 
ex adductis Suidae locis apparet, raptum eífe dicebant:' modum vcro | 
alii aliter narrabant, de quo mox plura. 5/ro:5. Non opus eft omnes de 

raptu Ganymedis fabulas referre. Nonnulli eum a Iove raptum dicaüt,- 


LIBER I.CAP. XI. A. V. C; 933. CHR. N. 180; 431 


ἰσοῤῥόπου δὲ ἐπὶ πολὺ τῆς μά- 5. cumque anceps diu effet 


Au&or eft Hom. Il. 20, 219. fqq. adde Apoll. Rh. Arg. 1.3. v. 115. Hyg. 
Post. Attron. 1; 2. c. 16. Luc. Dial. lup. et Gan. Hor. l. 4. Od. 4. Ovid; 
Met: το, 157. Pind. Ol. 10. et innumeros alios, Suidas in v. Μιν. eum 
ab hoc rege raptum dicit. Ar Euft. ad l. 2c. H. refert; eum a Taotalo, 
Lydiae rege, ob inüignem pulcritudinem raprum e(fe, Hinc certamen 
ortum e(t, ut non nulli quidem volunt, inter Troém, patrem Gany- 
medis, ec Tancalum, ut alii narrant, inter hunc et lum, fratrem Ga- 
nymedis, a quibus, quum neuter dimittere eum vellet, Jaceratus eft, 
In Chr. Z7Z:m. f t 
Nobis non placet eddere, niíi Diod. S. 1, 318. e. fqq. Xen, Symp. 8; 
3o. Hom. "Ia. 9, 234. Ovid. ep. Her. 16, 197. Cic. Tufc.Qu. r. c. 26. e 
ubi eriam aliis diis, praeter Iovem, raptus tribuitur ille, Virg. Aen. r, 
28. 5, 252. Íqq. Cafp. Barth. Adv. l.24. C. 12. p. 1195. cum Grut. Lamp. 
T. 1. p. 501. C. 98., ubi poft huius loci Vs. P. $. 3—6. haec. Si fuper 
hac fabula fententias diverías expetis: lege Pulgent. in l mythok 
"T ranfeuntur ec parerga Herodiani haec verba, nomen ex .€2 clade loco 
effe impofi:um. Scito enim, locum, ex quo raptus, ut ait fabula, vel 
laceratus , ut tradit hiftrorià ; fuit Catamitus, Zerpagzum nominari, a v. 
Gr. Parpazo, quod figni. rapio.« — Quae fi eo valent, ut Nofrum. re- 
prehendant: non is dixit, Pefinunrem a raptu iilo nominatum, feda 
Japfís ibi, ἢ. e. occifis in pugna hominibus, et raptum iftum modo nar- 
rat, ut adiunctam iili cladi bcilicae rem , uc $. pr. aliud. quid Nofter 
addebat; reddente Sch. in »r«w. Gas., nomen[|propruim, a love 
rapti, ut fabula fert.« - 
icoféom.) Variante Noflro in fubíl. pax. cum ὅν, pr. za2ep., fed Sch. 
vertente in yc». facta pugnat fequitur in adi. ig. Bg. forte Stp. Th. 3, 
677. e., qui poft noftra e P. »,ubi tamen non minus commode, ut opi- 
nor, ic. jj. poflit quis reddere, azcipitem pugnam« cum proprie, fecun- 
dum dida ad 1, 10, 9. m., tropo remoto, pugna ὅτ aequalis et Mars 
aequus » quando/neutra pars cedit ac vincit, fed utraque adhuc pugnat 
pari modo , paribus animis atque viribus; quo fit fane pugna azcejs , i. 
dubia, cum nefícitur, uter hoftium vicerit f, victurus fit ceffurusque ; 
ut Verfio fit illa a confequenti, cf. Thuc. 6$, 18. (fic) non, uc in Ind.) 
Xo) μάχης γενομένης ἰδ. πρὸς ἹΚορινϑίους y. εἰ pugna eequo Marte cum Corin- 
thiis commiffa, ied 492, 30. ic. τῆς ναυμαχίας καϑεφηκυίας, dum savale 
praelium 2^ illis ancipiti Marte committeretur , ubi Schol. ἰσυπαλοῦς, ied 
Diod.:S. 2, 46. pen. ic. ἦν ἡ μάχη», in aequiliório pugna erat, cf. Ind.; 
tacente G. Th.an v. prae/ium ct vertemen, ut v. b^gna tantum tenente 
»exitus incerti pugnarum , Mars que communis, (et v. Mars, pro ipfo 
bello f. pugna, íine explic.) aeguo Marte contendere , — anceps Mars, 
plus quam dubio M., — pugzatum incerto M. (220, 3.) Mars communis. 
Hoc dicto incertum ac varium belli evenrum notabant veteres, (in: Bg. 
adi; Nr. 5.) dubias, incertus, ad utrumque eventum indifferens, — cer- 
tamen. — Marte ancipiti bellum geflum cíi« Ind. luit. anceps cez£amen, 
dh. e. dubium, — aequo Marte uzrizgque difceffum, ἢ, e. pari forcuna bel- 
li« cf. Heyn. ad Vicg. Acn. 7, 540. V. L. et Liv. 9, 12. m. /ux p«gnae 
initium fuit, quam aliquamdiu aeguam — lregellani fuffinuerunt , quod 
Lar. cum Gr. noftro, e turopo, a libra defumto, reddiderim, δ die 
Schlacht lang gleich 1. οὗπε Ausfchlag war f. Mich; formulam ἐπὶ πολὺν 


E 


/ 


432 LIBER. CAP. ΧΙ. A. V. C: 933. CHR. N. 189. 


- 


/ dd d Ἧ / 3 E74 J - 

ane γενομένης, ἑκατέρωθεν σπτε- pugna ufrinque multos ceci- 
M € Y EN Ν Maki Eo 
σεὶν ixayoUC, xe τὴν συμῴοραν difie, atque hunc cafum no- 


hic valentem de tempore, eoque continuo, reddente Bg. e P. et iam 
Sb. Ind, v. zo4., íed aliunde cum Eg, etiam Stp. Th. 1, 1213. F. m. 
breviter, fed 3. 482. C. pluribus, cum ellipfi 53i£ewuz χοόνουςς eSchol, 
Thuc. tine Ind., quo forte refpicit Ind. L. Bot. Ell. 5222 e. fc. izswuact 
ubi p. $1. fq. plane tacerur; ut formula tangitur modo, fine auctoreac 
fupplementro, ad Vig. p.609. a. m., at cum alio μέρος τοῦ χρόνου afiercur 
in L. N. T. Schw. p. 527. a. cum. 5 Herodi; 1, 13, $. et 3, 14, 6: it. Krb. 
v. T. p. 541. 1. Nr. 4. 6... fled in L. Ern. modo per fcripturam aliam ἔπε 
πολὺ, tum fine ell;pfi Ind. Xen Z. Pol. v.g. a. e: 5. z. valde, (de mo- 
do adeo, ubi apus fic alio füpplemento, v.c. μέγεθος, f. fimpl. μέρος, et 
cum articulo) ἐ. τὸ z. plerumque, (de tempore quiiem, fed alio, quam 
hic, et in partes quafi divilo, ut in illo ὡς τὸ z. et ὡς & τὸ z. cf Xen. 
Bach. Z. v. & e., tum in Cyr. ib.) i. z. longe« de modo f. fpatio, cf. ib. 
N.ad 5$, 4, 45. et 8, 8, 5. it. Fifch. Aefch, v. à. e. et v. z. m., ubi πολ 
fic folum fine praep. eodem fenfu, fed Ind. Epi&t. H. »£&ziz. multum ec 
-diu* haud dubie pro diverfis locis excitatis, quia, fi ifta duo coniungun- . 
tür, artum eft i. q. faepe “ἃς frequenter, cf. G. Th. , ur Kypk. 2; 145. 
e. rantum ex Epic. c. 41. j., ubi ed. H. divifum à. z. Ziz, fed 33; 14. i. 
jeeguenter , de cempore iterum illo sp. Xen. Z. , fed ἐπιπ. ἐπικινεῖσϑοι 
33, 10. m. diuturniore commotione; pro quo ib.i. τὸ πολὺγ faepe, à. 4. 
iftud pr. frequenter , ubi iterum fine praep., fed cum artic. ; comparan- 
te me Lat. ap. G. Th. v. e. vale multum, ícil. sempus, i. diu, it. plenum 
ad multuh zempus f. temporis, it. ad multum Zici, cf. Cort. ad Sall. lug. 
2, 2. €t (: Th. v. a4 86, 69., it. Zn longum v. in 1024, 3. etadi. 120, 58. 
3t. v. durare 292, 56., qu!a Gr. πολὺς, de tempore, 4. q. longus, cf. 
alibi. !n fq. membro Bg. deferit ordinem fere e P. , ad. cuius zx. Lat. 
cum Bg. addit Sch. 5056 utraque parte, acie, πέσ. cecidiffé, in praelio«« 
ad fenfum hic quidem adiuncto non' male hoc, fed ur diferte addatur 
alibi, cf. Stp. "Eh. 3, 310. G. »ec. ἐν τῇ κμάχῃκς ec L. N. T. Schw. p. 1095. 
N. pen. nec modo dicatur de iis, qui in pugna procidunt, pereunt; 
' interficiuntur, verüm etiam, extra pugnam, univerfe omnique modo, 
(ut et Lat. Bg., v. G. Th. 672, 48. Ind. Corn. N. luft. Amm. M, cuim 
'Tac. Ern.) cf. Xen. !nd. Cyr. Z. et L. N. T. rel., ubi et de animanti- 
bus, utavibus, e Marth. 10, 29., de corpore hominum Ebr. 3, 17.» ἐς 
Ῥειῖ, non modo, ut hic, abíolute r Cor. ro, 8. Apoc. 17, 10.» fed 
etiam cum dat. inftrumenti, scuzr: μαξαίρας Luc. 21, 24., ut cum alio 
adiuncto ἐν τῷ ποταμῷ Ind. Xen. Bach. Z., tuin Hef. 2, 963. e. σίπτωσιν 
φονεὔωντοη. fine N, et Luc. 2, 295. 1. $5. it. 3, 449. 1. 44. 70AAW ἂν — 
ἔπεσον», multi pevierant, cf. Ind., ubi fyn. adi. cum noftro j«., qua de 
notione (ap. Hg. fere e P.) cf. Scp. ΤῊ. 1, 1688. B. Hef. 2, 35. m. ἱκανὴν» — 
πολλὴν. fine N. cum L.-N. T., ied per Indd. de re tantum alioque fen- 
1, dum Nofter ipfe variat I, 12, 19. πολλῶν ἐκ. zrz7T., quem folum ἰο- 
cum tenet Stp. Th. in adv., quo de v. Ind. Thuc. cum Cyr. Xen. Z. ct 
Hef. i, (125. e. , ubi in ἑκάτερϑεν, ἑκατέρωθεν τῶν δύο μερῶν, ante τῶν ex- 
ciderit pr. 2x, ob priorem ἐν Íyllabam, uc deinde legatur, .commate [ἢ - 
teriecto, £z., £x... ἐκ τῶν ὃ. p. 
xo], τὴν συμῷ.) lam fupra dictum eft, a Strabone etSteph. Byz. raptum 
hunc Harpagis prope Cyzicum factum commemorari, * Chalcidientes 


" 


- E F E x ". 
^ . LIBER I. CAP. XI. A. V. C. 9553. CHR. N. 180. 433 


2 : * " rris 1 ? / ᾽ τῇ ο * 3 
ὄνομα Ἃ δοῦναι τῷ χόρίω, £v92 men dediffeloco. ^ Ubi etiam 
καὶ τὸν Γανύ ήδην n ὡρπασϑέν- Ganymedem raptum difpa- 
τὰ ἀφανῆ γενέσθαι λόγος 9, ruiffe fama eft, dum utrin- 

H , 


ἀνϑελκόντων αὐτὸν τοῦ ἀδελ- que trahunt ipfum frater et 


'm) In Ms, Ba. ὄνομα dee(t. Marz. mendofe. — n) Ms, Ba. γαννυμ. v. N., fed. 
mox polt Zez. nullum comma nobiscum fecit modo B. 1. R. — o) Hic colon in. 
Ms. Ba. . p) Ms. Da. αὐτῷ τοῦ 23.9 v. N. 


vero eum apud fe facinm affirmabant, tefte Athen. 1,13. Virgilius Aen. 
45, 252. et Luc. dial. lov. et Gan. eum a monte Ida, oves paícentem; 
raptum narrant, ÓrretZ. 
Diximus iam (upra, nondum hic de raptu agi, fed tantum de cauía 
bis Peffinuntis appellatae» €t τὴν συμῷ. modo refpicere proximum ἐκ." 
gig. íx., €t nomipatim v. πεσεῖν. a quo Πεσσινοῦς Nofter derivat, ficut $; 
3. a πεσόντος » fed utrinque de opinione Ícriprorum quorundam ; quam 
effe veram Herodiani ac loci huius fententiam, arguit et hoc, quod 
de raptu Ganymedis mox feparatim narratur, fed non quoad locum ma 
xime, verum quoad res alias, et in primis quoad modum; ut appare- 
bit quoque ex iis, quae poit dicentur; hic reddente Sch. in à. »nomen 
zmpofuiffe fere cum D., ut Bg. {π᾿ artic. τὴ per pron., «cuius Lar. ad 
συμῷ. non tener Stp. Th., fed L. Ern., ut ap. G. Th. in v. 455, 9o. δὲ 
fubit, 241, 9. formula Bg. tota, de re ac cum dar. ret, ex qua analogia 
Nofter hic fctipferit,- nefciente 1llam me aliunde et plane Stp. Th., cf. 
ad χωρ. $. 3. n. et 1, 10, 6. ᾿" ; : 
Zf;9z) Bg. per Lar. fuum e P. voluit haud dubie fenfum voculae Gr. 
definire, ut hic eífet pro ;/ f. £c, quod Sch, praemifit, de loco, cum 
ifta Lat. alia dicerentur etiam dé temporc, pro tunc, ut Gr. et feverum 
Lat. i»de , cf, Stp. Th. ec G. Th. cum Gr. n. , qui vero non profert Bg. 
pro ibi, ut camen faepe adhibetur; non fequente Es. ad ἀφ. y. Stp. in 
m. P., quem recte culpat etiam in Th. 4, 16. F., ipfe ib. p. 14. C. m. 
rgprehendens Lat. Bg. v., ut vix fatis Lat., quod, cum Gs. in Th. 
19noraflet, tamen quoque alicubi in Encyclop. ufurpavit, cf. Hef. ry 
635. cum N., Ind. Thuc. Dem. Xen. Z. Cyr. et Bach., Luc. ec Ael. V. 
h. t, 15. p.22. m. ἀφανεῖς ἐκ τοῦ χώρου αἱ περιφερσὶ γίνονται! , évane(cunt ex 
eo loco celunibze , ícd Ind. »non amplius confpicientur« ut ἢ. l. nom . 
amplius vifum effe, cf. $. 3. de λογ. (ad quod Bg. feverior hic eDP.et in 
notationem noininis propri Τὰν. ap. Xen. Symp. 85 30. e v. γάνυτοι €t 
μήδεα, 1. ἥδετοι et βουλεύματα , quod v. cum etiam fcribatur per dupl. 
νυ». forte reípexir illuc Gloffator Ms, Ba. , cf. Stp. Th. Luc. 5, 486. l. 47. 
Suid. 1, 467. e., non coll. ad Hef. 1, 804. Denique ad Flor. 3, 19, 12.. 
ac 56 de duce quidem fupplicium exigi potuit, quamvis in manus. venerit. 
uippe dum circa deprebendendun, eum multitudo contendit , inter xixan- 
tium mazus$ praeda /acerata εἰ, Noftri non in mentem venit Freins- 
hemio, haec in N. fubiicienti, | »5imile in Plut. mibi letum memiai de 
quodam formofo puero, duarum partium aianibus, dum utrinque tra- 
litur, dilraclo. Actcon ei nomen £uit « 
ἄνθελχ,) Lciso. m m. Ox. »8uiccr in ày2oax4€* ubi camen non fit men- 
tio nofiri v., in quo fere cum P. aliunde Stp. Th. »contra traho, 7s 
diverfum trabo, ad me vicillim traho cf, abfolute 4. cum praep,, it. 


Ee 


E LIBER I. CAP. ΧΙ. A. V. C, 933. CHR.N, 189. 


᾿ Φοῦ καὶ τοῦ ἐραφοῦ. ἀφανοῦς 6. amator: cumautem difpa- 
|. 9B γενομένου τοῦ σώματος͵ ἐκ- - ruiffet corpus, divinitate do- 


proprie et tropice , Ind. Thuc. Fifch. Aefch. Luc., it. ap. Gem. Ll, rj 18. 
P- 38. e. Onof r, 12 .' Dion. H. S. T. 1.171, ulc, de Fufetio ἀνθελκόμενος ὑφ᾽ 
ἑκατέρας ἐπὶ τἀναντία: a nitentibus nn contraria , ied ed. Rs. V. 1-502, 12. 
ab ucrisque gis 1n contrarias partes zra&us, ubi, ob adiuncta diferta, 
redle redditur | per fimpl., fed hic a Bg. fic, ut praep. feparata mutetur 
in adv., quod fane infit in illis Stp.; de ἀντὶ in compof. fuper hac vi 
tacentibus L. Ern. et Z. ad Vig., cf. Hef. 1, 3578. m. fine N.. Sedin Ms. 
. Ba. alio. pron. cafu fuerit error iterum in oy et e, cum teneant cafam 
vuls. Mss. rel. ac P., et in novo αὐτῷ {. αὐτῷ durior fit fynthefis, pro 
plur. αὐτοῖς» ob plur. v. à9. , nec cognitus mihi aut Stp. Th. dat. hic 
perf. curn v., reddendus ille ad fe , et denique magis neceflarius acc. 
vulg.; refpiciente Sch. in. £g. paederafte, amatore mafculo« notionem 
in malam partem , aliunde notam Scp. Th., hic ut defit gen. perf. αὐτοῦ. 


τοῦ ἀδελφ.) Euf. in Chron. refert, ob raptum Ganymedis certamen 
ortum eíie inter patrem huius, Troem, et lantalum. Neque in defig. 
nando Ganymedis patre conftantes funt veteres. Homerus eum loco 
fupra allegato filium Trois dixerat: Hyginus vero eundem f.224. Affa- 
raci, f. 271. autem Érichthonii filium, appellat. |Aratus Pbaen. Troili 
et Cillirhoés. Porro Tzetzes ad Lyc. eum tratrem Laomedontis, atque 
ita filium lli, Lucianus vero in Charid. filium Dardani dicit, nili gene- 
ratim progeniem huius effe fignificare voluerit. Quo melius haec intel- 
ligantur, addam ítemma Dardani ex Hom. 


lupiter 
Dardanus 
"a Eichthonius 
Tros 
MM MÀ MÀ 
Ilus Affaracus Ganymedes 
: A aa 
Tithonus Priamus Lampus etc, Anchifes 
He&or T'roilus Paris ^ Aie 


Sirorb. 
De Nofiri fententia, in qua hic acquieíco, in «3. Ius et in ie, — 
Tantalus innuitur, cf. Luc, 3, 6223. 1.28. T zet2. ad Lyc.» praeter ila 


ad $8.3 . m. ad Πεσδ.» ubi diferte, ὁπότε διὰ id τὴν ἁρπαγὴν Τανυμήδους Üeá- 
xavro * 'TévT2A08 ὃ ἐρατὴς Tavuu ἤδους καὶ Ἴλος 6 ἐδελφὸς 9 etiam v. 29., ubi. 
in pofteris Dardani non nomiparur Ganymedes , ied ad v. 1232. Teac? 
γεννῷ λον», ᾿Ασδσώρακον κοὶ DavyxOWw» ὃν μευϑικῶς à Ζεὺς ἀφαρπάξεεν λ. i 
v. 1305., fed rurius omirütur Ganymedes in maioribus Aencae ap.- 
Dion. H. S. T. x. so, 41. , quanquam ibi non neceflario requiritur, cuur 
r;odo tangatur lineo, Aeneam maxime attingens; unde et de llo nihil. 
, b. ; ut ap. Tzetz. nihil mihi deprehenfum de Ganymede, fratre Laome- 


LIBER I. CAP. XL A. V. C. 933. CHR. N. 180. 435 


ϑειασϑῆναι τὸ πώϑος τοῦ μει- natum cafum. adolefcentis abi- 


uiid 
dontis, nec in Car. Stp. DiGion. hift. , fed in Lex. mythol. Schwab. p. 
1Ij7. ὃς SM TEL. 
ἄφαν.) Sch. »no2 apparente amplius corpore, inconfpicuo fa4o« de- 
ferens P., ut Bg. ciusdem que in δὲ» cf. 1, 9, 18., quod hic etiam pro 
yg valeat. 
ἔχϑειασϑ.) id, quod adolefcenti acciderat, divinitus contigiffe, fabu- 
lofe eífe traditum , tanquam a love raptus foret, 1. ita id divinicus con- 
tigiffe credicum, ut haec opinio locum fabulae de Iovis raptu dederit, 
ut xoj fit pro δηλονότι f. ἤγουν. Steph. 
Qui haec dedit ad m. P. et Gr., tacens in Th., non item Bud. C, 
390, 18. »ix9. δὲ τὸ v. T. μ. εἰς Διὸς dez. wo μῦϑον», ad lovis raptum et 
fabulam xelatum c/fé* cum libera lect. memoriter; reddente 5b. Ind., 
"Ut 1, 7, 9. €. »divinum praedicare«* quod vetat adiuncta hic pr. ἐς» ha- 
bens illa brevitatem in dicendo et colorem poéticum, ubi fane non valet 
fevera Vs., fed affumi debet aliud v., ut Bg. inílituit, reddens v. pri- 
vum iterum phrafi, idque per particip., pro inf. cum copuia e£, v, c. 
divinitate donatum 6072 et aíiiffe» tum ufus v. auxiliari aliquo act., pro 
paff., veluti, cafum illum pro divino a/iguo habitum effe ac mutatum iu 
fabulam, atque adeo iz Iovis raptum, 1. diis effe adfcriptum et attribu- 
tum; ut t2men Βσ. ratio in v. affumto a noftra non difcrepec fenfu, 
quae noftra modo popularius v. adhibet, pro exquifito, cf. G. Th. 14, 
14. »abire in zem aliquam , pro in eam rem tranfire, mutari, redigi 
(c£. 1, 1, 5. 1., nobis hic, zz» eine Fa/d eingekleidet avezdez,) ubi non 
«comparet Bg. phrafis, divinitate aliquid donare f. aliquem, quae , analo- 
giam certe habens, nihil aliud eft, quam, de perf., deum facere ali- 
quem , fed de re , ut hic, aliquid facere divinum, dicere, a deo fattum, 
deo tribuere, pro facto div. habere ac precdicare; τὸ 743. cum Bg. 
aliunde reddente Srp. Th., in quo variatur cum $. pr. τὴν συμῷ.» et 
articultim 72 per pron. licet verti, fed cum Bg. inclinat Stp. in N. in 
£y διὰ 2., affumens non modo ad μυϑ. articulum viv, per pron. expref- 
fum , fed etiam praepofitionem περὶ, vel faciens duplices gen. ἐς μ. τῆς 
A. ἁρπαγῆς» per praep. adiutos; quibus vix opus, fi καὶ fumatur feníu 
explicandi, pro idque f. ec quidem, f. arque adeo, (quo et redit Stp. 
$llud pro fcilicet f. hoc eít,) c£. 1, 1, $. Stp. Th. 4» 1115. E. m. Graev, 
L. Hef. p. 35. 1n. Hoóog. Op. p. 552. i. Nr. 10. p. fq. Nr. 13. Find. If. 
Ev. p. 8$. N. 23. cum Ind., ubi ct per illud ezgue edeo, quo equidem li- 
benter utor, quia zz; fic fua vi retinetur, et adeo , pro Lat. 72ztuz, tan- 
tum pro fuppleinento*haberi poteft; quod et cadit in iliud ρα quidem ; 
cum omniiio in omnibus linguis copula c£ ita capiatur, ut poffis inter- 
dum explere aliquam particulam talem, v. c. adco, ic. quidem , 1. pron. 
4d, ut exiltat c£ 74, et hinc fyn. iue ; ficut in A. Zez. apparet, fubft. 
poftr. non dici paff., fed act., quod et Bg. refpexerit in fuo, ignorante 
14 Stp. Th., (nou tamen notionem pro »ipía rapiendi actione« ap. G. 
"Th, cum Gr. al. ec fine explic., at cum Gr. n. rapzura, fed cum loco 
tantum dubiae let.) nec tenente cum gen. perf. , qualis hic, fed modo 
cum σοῦ, rei, nec tamen e N. Τ᾽ cc Ind. Xen. Cyr. Z.; delerente Sch. 
per omnia P. 5343. divinis honoribus affecfam elle calamitatem ct fabu- 
lam celebratam, — z. calamitatem, quam paítus eít adulefcentulus lle, 
i» deum relaiam efó,-— à;— p. dn fabulam werii, (quod accedit ad 


436 LIBER I. CAP. XI. A. V. C. 933. CHR. N- 186. 


7 , mw Ww. - » δ E 
ρακίου ἐς μῦϑον V καὶ Διος iffe in fabulam illam de Iovis 
ἁρπαγήν. ἐν δὲϊ TO προειρη- T. raptione. ἴῃ hoc, quem 


É 2 
4) In Ms. Ba. hic erct colon, ut in edd. omnibus comma, a nobis fubla- 
tum, v. N. r) Ms. Bà. iv δὴ τῷ A. , fed Bc. 2, ἐπὶ δὲ 4. , v. N. 
| v 

noftrum fupra, fed in) μ. fabulae occafionem dare, ez. raptum, quo 
lupiter rapuit Canymedem* quo et ipfo vim act. fubit innuic; in totam 
fententiam ur compares Liv. 1, 4. e. inde /cczz fabulae ac miraculo Za£am. 
Διὸς zez.) De modo, quo Ganymedes a Iove fuüblatus fit, haud mi- 
nor ett ap. vett. éiverfitas. Homerus raptum eius generatim diis tribüit 
11. 20, 233., hymno in Ven. vero v. 203. lovi ipfi. Quocum conífentic 
Apoll. Rh. Arg. l|. 3. v. τὰς. ec Tuft. Mart. Ap. 1. p. m. 38. Nonuulli 
eum per aquilam Jovis raptum effe dicunt, in quibus eft Hor.1. 4. Od. 4. 
Arar. Phaen. fr. p. m. 174. Hyg. Poer. aítron. 1. 2. denique Ach. Tat. 
]. 2. c. 37., qui raptum eius quafi depingit. Legi merentur, quae ad 
h.l: de pi&orum inzeniis et vitiis Saim. ec Cl. Boden. annotarunt. 
Aliter hacc explicat Fulg. Mythol. 1. 2. haud procul a fine. Dicit nimi- 
rum; lovem regem in fignis bellicis fibi aquilam auream fecifíe , ficuti 
Romanorum quoque hoc fignum fuerit, Ganymedem vero bellando, 
his fignis praccuntibus, rapuiffe. Alii denique Iovem ipfum fub forma 
aquilae rapuiffe hunc puerum affirmant; ut Ovid. Met. 10, 155. et Luc. 
dial. lov. ez Gan. , Turpem ac fceleitam fuiffe caufam, quae lovem ad 
rapiendum Ganymedem impulerit,. plurimorum veterum fententia fuit. 
Hinc Eur. Or. v. 1394. Γανυμήδεος ἱπποσύνω Διὸς εὔνέτα.  Mittam Luc. l.l. 
Serv. et Don. ad Virg. Acn. rz, 238: Mart. ep. Xl, 44. Xenophon Symp. 
füb fin. tamen honeftiorem fingit caufam. Demonftrare conatur ex Hom. 

nomen Ganymedis effe idem ac ἡἑυγνώμων. Stroth. 
Cf. ad δ. pr. i. et 4. e. , ubi ecalium ex Hom. dedimus locum, et fuper 
fa e Cic. Tuíc. qui rem tangit ib. 4; 33. f. 71. cum Gierig. ad Ovid. 

et. IO, 143. 

ἐν δὲ) Ms. δὴ» pro zgitur haud dubie, ut fignificetur, Noftrum redire 
ad $. 3., poft epifodium quoddam et parenthefin aliquam; qua in caufa 
tamen et δὲ valet, cf. r, 3, 5. et Abr. Dil. ΤῊ. p.7$0. m., prorfus ta- 
cente Br. e P., fed participium refolveure fic, ut artic. fit pro pron.» 
et quafi fevere reddendum iz illo praedo PcfJ-, cum aliis itidem adhibi- 
to act. ec fimpl., cf. Wolf. If. Ev. 286, sa. τῶν me. borum, quae dixi- 
HUS, it. 295, p.» fed p. pr. 1. 46. τοῖς zg. 115» quae fupra diximus , et ed, 
Find. p:20. i. 1.3. p. 32. pen. 36. i. !. 2. Guar. p. 11. e. ex his, quae dicta 
funt, i. p. 19. m. , feverius per paíf. , fed p. 21. e. ee, quae diximus, 
ubi non dixerim cum editore p. 32. N. 20. 36. N. 14., eum in Cod. ha- 
buiffe fimpl, £g., fed porius, libere vertiffe ac de more Lat. elegantio- 
ris, quae non utitur illo v. fevero fraez/cere ea notione, ut fit i, ἢ. 
fupra dicere, de loco, fed potius de tempore, cf. G. Th. cum Gr. n. et 
»praedidius, m2ojóu3922, pro fupra f. peulo ante dicto* tantum e Vellei. 
et Quinul., quibus add. Ind. Amm. M. Plin. ep. 10, 15, 2. € u£. ante 
praedixi, ubi i.q. fimpl., ob adiunCtam particulam, et ad Suet. Aug. 
€. 90. €; in quo equidem mitior fim; quanquam et vitari potelt, reu- 
denda praep. feparitim per adv., v.c. im ante dido Í. prius, cf. Xen. 
Mem. S. 2, 1, 23. i. σὴ πρόσϑεν ῥηθεῖσαν, illam, de ὦ prius dximus, 


ed. Th. V. 4. p. 75, tenente Stp. Th. modo r1, 1149. F, € »zecseá, — 


| 
| 


LIBER I; CAP.XI. A. V. C. 933. CHR. N. r86.: 437 


μένω Πεσσινοῦντι f πάλαι μὲν diximus, Peffinunte olim qui- 

Φρύγες aevyiac ov ἐπὶ τῶ * πο- dem Pbiyges Orgia colebant 
guys egy" 4 8 

H 


Ms. Ba. πέσεν. et Ing. rises. o cf. $.,.3. m, et hic comma fuit per; edd., 
etiam in Chr. Str. — t) Ms. Ba. ἐπὶ mor. , v. N. 


4a uas rà ; - 
mgoseuxs, — prius f.ante dixit, et meceígszo45 ante didum efl non 
item participium noftrum, cf. 1155. E. et 4, 1719. D., quocum fumfi- 
mus in nd. thema προερέων ut.L. Ern. ic. N. T. Fifch. ec Καθ... pro 
aliorum σροῤῥέῳ» ut L. N. T. Schw. Ind. Luc. et Xen. Cyr. Z., it. Sch. 
»ante. dictoc fub particip. maíc. generis, quod e D. fervat by. in. Lat. 
nomine urbis, ubi G. Th. modo affert fem, ,. fed pro mafc. difertum.ca- 
nonem Gramm. March. p. 198. i., nec tamen addica caufa, quae fuerit 
in ellipfi fubít. alicuius, ut τόπος f. χῶρος, unde exillat appolitio ». fo- 
lennis illa etiam in fimili Rea 57s, tacente L. Bof. et Pofl. Synt. p. 
iir.e. Denique ed. Bc. zz? cribuerim podus lapfut operarum, quam 
corre&ioni; quanquam vulg. ἐν fane hic pro ἐπὶ cum nomine loci (cf. r, 
7, 12. m.) capiendum, ob mox fq. difercum £z? τῷ zez., ut Galli non 
in urbe, ícd ad eam extraque fua babucrinr iolennia in. cainpo certo ad 
&ipam fluminis; ut hie apud nos fit, ante uibem in campo, Lli(trae flu- 
mini vicino, cum avem, in acre fufpenfam ;. globulis petunt. 

Πεσσιν.) Galatiae urbem fuiffe l'volem. ec Steph. Byz. tcetlantur;, et 
Strabo 1, 12. Πεσσινοῦς δ᾽ ἔςιν ἐμπορεῖον τῶν ταῦτῃ ueyÍsuv, ἱερὸν ἔχον τῆς 
μητρὸς τῶν ϑεῶν.» σεβασμοῦ μεγάλου τυγχάνον, ^. ct. Amm. Marc. ]. 22. c. 
22., ubi quoque commemorat, fe tuper adventu &imulacri Cybeles in 
Italiam pauca cum eliis, huic materige congruentibus, funt verba ipfius, 
in actibus Commodi principis dieefile per exceflum. Szotb. 

Practer allata ad $. 3. m., illam dubitationem ,. cui terrae fit affig- 
nanda Peffinus urbs, Phrygiae, an Galatiae, fuftulerint di&ta a Cell. χη 
Not. o. ant. T. 1. p. 147. m., pendeatque omnis illa fcriprorum. diverfi. 
tas ἃ temporum ditcerimine, ut quondam fucrit Phrygiae, fcd deinde 
S E In 742. μὲν hic Dg. fcverior, quam $. 3. m., relato μὲν ad δὲ 

T1 

&e'ylac.) Proprie ὀργιάξειν cit Bacchi facra celebrare, fed deinde quo- 
que myfleria caeterorum deorum. Szro15. í 

Stp. Th. 5orgia f. facra perago, ὄργια τελῶ» — Wt. τελῶ Διονύσῳ 
Hef. — Sine cafu autem (dat. nominis) Herodi, l. 1. ὠργ. — F2. , orgia 
peragebant* pro qua formula Eg. adhibet aliam e P., non illam difcrte 
reperiendam in G. Th., fed tamen per analogiam in v. 1019, 67. Íqq. 
caerimonias colere — fefla, — facra Mufarum, baud dubie pro illo Stp. 
€t obíervare; repetente Gs, notationem, propoíitam in v. 67/4, ad 
Luc. 3, 595. N. 95., cf. alias ap. Harpocr. p.265. v. eeyeev.,  Stp. Th. 
Bud. C. 503, 30.» L. Ern. Foef. Occ. p. 279.a. ). Heyn. ad Virg. Ge. 4» 
$21. »0*gi4, Quo nomine omnia facra enthuliaftica ec myftica appella» . 
bant: Hef. 2, 771. m. cum N., Suid. 2,708. e. cuin p. fq. 1., ut hic 
de í2cris Cybeles intelligendum eít e contextu et fqq. Gallis, eius deae 
Ía.c-dotibus, et quia conflat, eandem a Phrygibus, qui et h. 1. diferte 
memorantur, 1n primis culram, cf. Heyn. Hiit. T.2. p. 108. fq. , cum 
ine imagna fimilitudo fuerit inter Cybeles ac Bacchi orgia, cf. Barn. ad 
Eu. Bacch. v. $$. cum Dion. H. S. T. 1. $0, 16. Íqq. ἐν τοῖς ὕρεσινν ἃ νῦν 
Ἰδαια — λέγετοη. ἔνϑα μητρὶ ϑεῶν ἱεσὸν ἱδρυσάμενος, ὕργιώ vod τελετὰς κατ- 


» 


438 LIBER I. CAP. XI. A. V. €. 953. CHR: N. 180. 


'ταμῷ Γάλλῳ παραῤῥέοντι Ὁ, ad fluvium Gallum  praeter- 
PENSA α- MA / , : M isufu 
ap οὐ τὴν ἐπωνυμίαν Φερούσιν fluentem: a quo etiam nomen 


T ὑπ᾿ 


"EN I 


^ -u) Ric punQum in A., us duo in Ms. Rig. - 
ssWezTO. ἃ καὶ εἰς τόδε χρόνου διαμένουσιν ἐν πάσῃ Φρυγίχ . A. mylteria ef 
dacra ἡπίξλεηλε, fed ed. Rs. V. 1. 156, 4. inverío ordine fac. et zryff. , it. 
rurfus Sb. 91, 17. fqq., er loco picturáe , “ἢ quis aveat fcire, quomodo 
Phryges ac Galli facrum iftud celebrarint, Luc. de Syriá dea, quar 3, 
461. €. ait proxime zccedere ad Rheam , (quam eandém cum Cybele pu- 
tant, cf. fupra G^ r1: 1.) c. 49. fq. p. 485-19. . ἑωρτέων δὲ πασέων, τῶν οἵδᾶ» 
ἐεεέγίτην τοῦ εἴχρος ἀρχομένου ἐπιτέλουσι--- ἐν ξητῖσι δὲ ἡμέρῃσι, (ck. I; 19, If; 
ἤρος ἀρχῇ —' τελοῦσι — ὡρισμένης ἡμέρας) — Γάλλοι — τελὸῦςι τὰ ὄργια, 3» 
uod a Noflro hic exprimitur privo v., fed in Montetalconii Antiqu, 
εὐ. Vern. p. utt. e. tvorauf die Ga//i die fv genannten Ortiafeyerlich £e- 
£eéb"^; pro quibus mihi hic'placuerit peripicuitatis caufa, Zas eft der 
€ybele Zegeben f. Yeyern, cf. Klaufing DaGyl. p. 9. m.fqq. Mrd ie 
ἐπὶ τῷ 7.) Strabo 1. XI. et Stp. Byz., in quo verba γάλλος ποταμὸς eus 
ψέας οἱ περίοιεοι προμαϑίδαν ττοταμογαλληνοὶ ita emendanda puto προπάλοῃ 
*9xv, aut, quod magis placet, ὠνομάσθησαν. StróLb. E 
De Ms. articulo omiffo iterum hic facile iudices, quam potuerit ob 
utramque vicinitatem, fed maxime ob fq. zo fyllabam, excidere. Sch, 
»F. G., nomen propr. fluvii Phrygiae, cf. Voff. theol. Gent. l. 1. c. 20. 
p. 155.* cf. Cell. Not. o. a. T. 1. p.155. m., ubi e Stràáb. τοῦ Πεισινοῦν" 
vec, fed p. fq. i- Nr. 3. Gallus, a quo nomen traxere Matris deu fa- 
cerdotes.. Et Herodi. l. r, c. tt. ἐν τῷ πεσσ. πάλοι 30. — παραῤῥ.--- ἱερω- 
pévo, Peffinunte Pbryges olim orgia colebant a4 Gallum flsvium, qui 
graererfiuit urbem, ὦ quo evirati deae facerdotes ceggomizantur. — De 
amae Gallo ergo cum Strab. facimus: Plinium, Herodi. et Ovid. defe- 
rendos efle cenfemus; nifi olim Peífinuntius amnis etiam Gallus voca- 
tus fuit, er Strabo de eo tantum loquitur, qui-fua id nomen aetate fe- 
rebat«€ Suid. 1, 466. i. ad Ovid. Faft. 4, 363. fqq. N. it. Car. Stp. in - 
Diclion. hif, G. Th., 'Onuphr. P. in Graev. Th. T. g. p. 367. N. 3. et 
Not.ad Stp. Byz. Sed ap. Heyn. Hift. T. 2. p. 199. m. Galli dicuntur 
nominati »voz dem Fluffe Ga/lus , der «durch Peffinus gieng cu! ret, 1n 
N. non reprebenfae, videatur repusnare h.l. v. zzezee. vulgari norio- 
ne, qua, tacente P., (cf. Alb. Gl. N. T. p.170.) exprimit Bg. cum Sch., 
ut eidem fubiicit hunc locum fine Vs. Stp. Th. 3, 690. B., qui tamen 
€t D. »interduo, ut humor, penetrans male adílrictam rimam« unde 
fortaflis clicias quid pro Anglorum opinione; ut tamen non repetat 
hanc notionem L., Ern.. fed addat aliam pro »elabi, excidere« quae fit 
eadem cum illa Srp. et apta huius loco; uz et G. Th. cumGr. n. »Prae- 
2erfíuo, ultra f. iuxta fluere, — per metaph. pro elabi, pertrantirec* ni- 
hil ut mihi innotuerit e geographicis in. partem alterutram. Mox Sch, 
Jn »x. 2 quo Zemominantur , (ct. δ. 3. τὴν προσψγαρ. 2a. , quocum -—— 
tur ex parte! ex. cognomen «2 aliquo gerere« quod vicinius, quam Dg., 
et noftrum fbren; quanquam habent Lat. ctiam feverum momen fee, 
cf. G. Th. 635, 91, somen iníani ferre, i. vocari infanum**. ex Hor. 
€P. 1, 6, 15., ubi poteft efTe pro compof. auferre, quod etiam noftra- 
tes tenent, einen Namen davon £rügez, i. ἢ. accipere, tandem eodem 
rediens, cf. Ind. Suct. , tenente Stp. Th. nibi), quam Lat. Bg. in fubit. 


LIBER 1. CAP.XL A.V.C. 933. CHR. N. 186. 439 
ei τῇ O49 τομίαι * ἱερωμένοι. habent evirati deae facerdotes. 
x) Me. Ba. τιμία v. N. 


ὅσ.» ut fit pro fimpl., et pez variationem i. 4. $. 5. m. ὄνομα, cf. ad 
Arniít. Plut. v. 116g: Schol. C. D'Orv. Suid. 1, 846. e. 2z., ὀγόματα» ad 
Herodr. N. Gron, p. $6. b. 1. Luc. 3, 452. i. Thuc. 167, 6. Ind. Dem. 
(cui add. 270, 27.) et Z. ad Vig. p. 610. 3. i., fed Ind. Xen. Bach. pro 
vulgari notione et cognomine, quod et hic procedit, et facerdotes illi 
ferunt, praercr hoc facerdotii. 

᾿ οἱ τῇ 5. τ΄ i.) v. Neap. ad Ovid. Faft. 4, 361. et ipfe Ovid. (ib.) Apul. 
Metam. VIII. Spencer. p. 555. €t $57. Quomodo Gallis virilia amputa- 
rentur, tradunt lattp. ad Min. Fel. c. 24. (δ. 6.) Zeisn. (etiam ib. c. 21. 
€. 11. fq. it. Luc. 3, 486. 1.69. fqq. , ubi et ὄργια zoiéuvzo4, celebrant 
€rfia4, etc) Galli enim dicebantur, atque antiftes eorum archigallus, 
Fün.h.n.L5. c. 32. Famiza funt inea, praeter tam dicia, Sangarium 
et Gallus, & quo zomem traxcre matris deum facerdotes. Stp. Byz. καὶ 
ὅτι τὸν Τάλλον χοὶ τὴν Ἄττιν ἀποκόψοι τὰ αἰδοῖχ. Ko τῆν μὲν Γάλλον ἐλϑεῖν 
ἐπὶ τὸν τύραν σοταμὲν, καὶ οἰκῆσο!» κοὴ τὸν ποταμὸν Γάλλον καλέσοι. ᾿Απὸ 
κείνου γὰρ τοὺς τεμνομένους τὰ αἰδοῖα Γάλλου: καλοῦσι. Ovid. Faft. 1. 4. 
Cur igitur Οα]ος, qui fe excidere, vocamus? caet. Etym. M. Τέλλος ὃ 
τῇ μητρὶ ϑεῶν ὀργιδόμενος (forte GgyixQ.) ὃ ἄλλος τὶς γενόμενος uod μεταβάλ- 
λων τήν φύσιν ἐξ ἀνδρῶν. [Καὶ οὔτε ἀνὴρ ὧν, οὔτε γυνὴ. Ἐξετέμνοντο γὰρ ol 
σελούμενοι τῇ Je ἢ ἀπὸ Γάλλου ποταμοῦ τῆς Φρυγίας, παρ᾽ ὃν ἐτελοῦντο. 
cf. Plin. h. n. 1. 35. c. 12. fub fin... Cum | furore agerentur Galli: σαλατὲ 
dicebantur, ut Jaccbazi dicitur. Varro ap. Nonium. v. Salm. Plin. Ex. 
€. 52. p. 765. Strabo l. 12. p.851. Alm. οἱ δ᾽ ἱερεῖς τὸ παλαιὸν μὲν δυνάταε 
viis ἤσαν» ἱερωσύνην καρπούμενοι μεγάλην" νυνὶ δὲ τούτων μὲν αἱ τιμοὶ πολὺ 
μεμείωγτου. Strotb. Galli enim dicti funt, et, qui illis praeerat, archi- 
gallus. Videantur de his et toto Cybeles cultu Antiquitatum fcriptores, 
im Chr. 77e». 

,. Nofter quidem igitur a fluvio nomen corum derivat cum aliis, cf, 
Ovid. 1.1. Feft. in v. et G. Th., tacente de Cybeles facerdotibus huius 
nominis Fabr. Bibl. Aur. p. 636. i., cf. Heyn. hift, T. 2. p. 109. fq. ad 
Hef. 1, 797, m. lofeph. Ant. 1. T. 1. p.248. b. i. N. x) fq. cum Suid. αν 
466. i., ubi in ῥήσει quadam editur ΤΠ σσινοῦντος, Pelfenunte , et 3, 206. 1. 
v. vg05459. cum N. Kuít., Dion. H. S. T. 1. οἵ, 21. Liv. 38, 18. τῇ. 37» 
9. e. Inttp. ad Tuv. fat. 6, 511. 4. ec Montef. Ant. Tab. 43. £f. 2., red- 
dente Sch. 5». caflrasus* praeter P., quod Bg.fervat, expreffo fubft. 
per particip., fed contra participio /eg. per fubit., cui propterea dedit 
gen. pro dat. Gr., pendente a particip., ut proprie fit, evirati, deae 
facrati, cf. Stp. Th. 3, 1397. A. m. »Herodi. lr. οἱ — ἱερώμενοι , (alio 
hoc accentu, quam in ed.) cvirati matris deum facerdotes , (Suid. 3, 485. 
i., fed ap. Hef. 2, 1399. e. nihil, quam rectum zopíz, unde lectio Ms. 
depravata oriebatur, una cum alio errore in extrema fyllaba, cf. L. Ern. 
et Ind. Dem., tum i, 1649. G. m.) Herodi. 1. 1. loquens de Gallis fa- 
cerdotibus, ἀφ᾽ ev — ἱερωμένο;, deac feri. — Bud. ísgupévoy τῷ es ap. 
Herodi. efTe tradit non tolum fzerum deo , ícd etiam facerdotem ; in qua 
tamen fignif, frequentius eft ἱερώμενος ab iee&cuo,(€ ap. Bud. C. 1142, 19. 
fine numeris 5 Herodi. τῷ 9. ἱερωμένον pro facerdote dixit et pro eo, quud 
deo facrum cft quod, de perf, adhibitum, potelt effe fyn., quanquam 


410 LIBER 1, CAP. XI. A. V. C. 933: CHR. N..180« 


b. € » Y 4 
ἐπεὶ δὲ Ῥωμαίων ηὔξατο τὰ 8, Cum autem res Romanos 
πρώγματω, φασὶν, αὐτοὺς χρη- rum crefcerent, aiuntipfisora- 


contra non omne, quod deo facrum, etiam facerdos elt; Sch, tenente 
»υἱερόομοι , ραῇ; ἱερωμένοι vou. ϑεξς, e P. , ut Bg., ne allacó quidem alte- 
ro themate, E Stp. Th. t, 1650. D. e. »isgéouoi, facerdos fum. δ 
Bud. C. (l. I. 1.. 27.) iegois3»4 quoque in eadem fignif. accipi tradit«* fed. 
E. Ern. poít PR Lat. γίερώμενος, facerdos, ἱερωμένην» femina facerdoscc, 
ut ad Herodt. p.271. a. N. 78. »facerdos ἱερώμενος οἵ ἱερωμένη dicebatur, 
dei deaeve facerdos ἑεῤρσϑθοη Seu* [ed ad Thuc. 318, 6. ἡγησάμενοι 
(αὖτ οὐς) — ἱερῶσϑοι, quod exiflimaren: , ipfos.deo etfe confecratos, V. L.- 
itezc2o, et in N. praelatum e Thom. M. p. 459. fq. et ex ufu fermonis, 

Gr. , ap. vet. SLE EER ubi »fsecgc3o, dicantur ea, quae confecranttur,. 
ut ἀνχϑήματα, fed dsgZa ou qui lacerdotio funguntur «cum 5chol. Thuc., 
Y. L faciente Suid. 2, 103. ' cf. 98,i. ec Hef. 3,35. i. 30,1. L. Ern. »γζερόω; — 
íigdeSo;, facratum, facrum efle, ἱερωμένος δεῶ, deo facer, facer fed. 
ind. Dion. Caf. »γἑερόομοη» facerdotio fungor, — ἑερωμένην τῇ Esíg «€ quo. 
1n particip. feminini fexus tamen dübitabitür Ícemper, a quo derivetur. 
themate , It. utrum fit praef. , an perf., c£, Hef. 2, 29. €. ἱερωμένην ἱερα- 
τεύουσα, fine N. 

ἐπεὶ λ.) Loquendi genus Lat. admodum familiare: cum res romana. 
crevilfet. Siret. Loquendi ς genus Livio aliisque Lat. admodum familia. 
xe : cum r. 7. cr.» in Chr. /em. Lits 

'Totam formulam Noftrum e Lat. duxiffe , in primis e Liv. 1, 9. m. 
crediderim, cum nec mihi aliunde cognita fit, et plane ignorata Stp. 
Th., qui in v. pafl. adhibet 9g. Lat. act, in fubft. paüperior modoque 
tenens 3, 529. ( 1}. »τὰ τῶν “Ἑλληνῶν, mee. ap. Dem. fortunas Grae- 
ciae, — res Graeciae — flatum rexum Graeciae quae non. fic diferte in. 
Dem. Ind., et ap, ἅλις, aliter explicant ur ab Abr. Dil. p. 119. e. »per 
periphrafin, pro οἱ "Eaawwz« h.l τὰ πρὶ, ut Lat.res, pro dominium, 
imperium, (unde mox per veriationem τὴν ἀρχὴν») f. pro potentia, c^ 
1, IO, 7. Ind. Polb. Ern. ex 4, 77. i. T. t. k: $41. m.» ubi ec Vs. zmpe- 
zium , Ind. Dem. et G. Th. 174, 5t. p. fq. l.17., fubiecto uno Liv. »res. 
Romaza erat fuperior ; — de praelio« ex 2, $1. i., nec in v, Rom. allato | 
exemplo, ubi Bg. eílet feverior formula per gen., quam non iterum. 
inveni, at alteram per adi. praeterea in Ind. Liv. Ern. cum Flor. , fed Sall. 
Cat. 6, 3. poftquam res eorum, ciuzsus, moribus, 2g7 7s auta, fats profpera' 
Jatisque potens viZebatur, ubi Cort. adhibet e Liv. 1, 9. m., cui add: ib. 
1.4 qui Sall. locus valere patei pro explicatione, quoad v. y2£., ubiDg.. 

e P. fine neceílitate deferit Gr., pro aucae effent f. auzefcerent, ct. Cort. 
l. l ex Ean., qvi rem Romanam Latium que augeícere vo/tis; nobis hic. 
Íuffciente Zas &emeine ilefes der Rzmer. 

φασὶν ἃ. xe.) "Libros Sibyllinos id monuiffe, fcribit Sil. 17, 2. Flor. ep. - 
29. Aur, Vitt. de V. Ill. c. 46. et Liv. 29, το. fed Pythium Apollinem 
Val. M.8, 15, 3. qui forte defendi potelt e Liv. l.l. et ig. cap. Leisn. 
Nimirum per libros Sib. Liv. 1. l., in Chr. Szroth. 

Licet utrumque coniungere, cum carmen librorum Sib. effet ob- 
Ícurius, coníultum fuiife Apollinem, cf. Ovid. Faft. 4, 255.f9q. , cuius 
Roma potens opibus affine eft notiris pr. ἐπεὶ Ῥωμ. ηὐξ. v. m8. i deferto P., 
reddentibus Sch. in »xeáe pafl, — oracuio proditum etle ἐρ εις fed Bg. 
eSb, Ind., tenente Stp. Th. 44 585. G.. praeter phrann aliam Lat. 


LIBER Ll. CAP. XI, A. V.,C. 933: CHR. N.180- 441. 


Ouen, μενεῖν Y τε τὴν ἀρχὴν culorefponfum cffe, manfurum 


p Ms. Ba. μένειν τὲ λ. ut A. P. Par. et Ox. v. N. Fd 


etiam. hunc locum fine Vs., cf. Plut..de fer. v. n. Wytib, p.69. 1, , ubi. 
ct mox τὸ xe4€92», quo Stp. uti poterat; nec vidco difficulratem, fi. 
cum Srp-.,. L. Ern. er Z. ad Vig. p. 317. a. 1. fumamus atl. xeée , pro. 
oraculum edo f. ^sefperiden, cf. Suid. 3, 690. €. Hel. 2, 1563. 4. p.1q. e. 
cuius. mox χρησϑήσεσοι» χρυ διμεύσειν non ufus Stp. p. 579. F. 14... quod 
pertinet ad notionem propriam , pro cominodare, cf. Exc. e Liv. 29, 10. 
m. zefponfum oraculo ediium. 
μενεῖν) Ergo Peflinuntia.dea inter pezora imperii Rom. Alio confilio 
deam eandem Roma: advectam fuifle , fcribic Sil. I7, Ícilicet Hoflis 
ut iufoniis difcederet advena teris. Quocum convenit Flor. in. ep. 29. 
Iaceo mater deportata eft Romam a Peffununze ,, oppido Pzygiae, carmi- 
ne 4g liis 5/4. invento, pe/iü ltalia aenigenem hoítem $2o/ffe ,. i mater 
Idaea.Zeporzata Romam effet. Content Liv. ipfe 29, 10. (m.) Leism. 
Liv. 29, 10. giuipatenm 40. tenipore veceus veligio invaferat, invento catmi- 
ne. in Jibris Sif. ( propter crebrius eo anao de coelo lepidatam injpedlis :) 
quandocunque (Gron.,. fed Ern. quandoque) boflis alienigena terrae Ita- 
Itáe bellum: intuliffez, ewm, pelli Italia vincique po[fe» fi mater [data a Pef- 
nante Rowan eZvedla efjer- Strotb. | 
,Utrimnque.et hic £oniungas, fed ut prima ponatur caufa in jen 
marris auxilio contra hoftem pracfentem et ad beilum Pun. 2. fi: ndum, 
quo reipiciunt omnia, guae ap. Liv. fequuntur IB χρώς. ubi etSil,, De 
V. L. μένειν praef cum fut. ἡ προχ. fere eadem res cít,, quac in aor. cum 
fut. 1, 6,.21,e., ad quam rationem novimus 1) in univerfum praef. pro 
fut..in certis v. v., per fe pofitis, v. €. ey. ἀἄπειμεχ φείχῳ ν»- Tcl., cum 
V. L. ap. Hom. '1a4. x5 418.» fed fine V..L..etiam, c£, ind. Arift. Kuft. 
Ael.-V. h. Xen. Pol. Z. v. fraefess , Moer. p. 16. Mifc. Q. A. V. 3.. p- 
Z59., ad Thuc. p. 125. b. N.99., ad Ael. V. A 1,16. p. 24. N. 5. c. Bach. 
ad-Xen. Symp. 1, 15. m, Krb. Decr. R. p.I. p. 123. m. Fifch. Pracf. ad 
Well, Gr. ed. noviff, p. 6. m., Z. ad Vig.-p. 207. 2) prsef. pro fur. poft 
v. v. quacdam f. cum v. v. quibusdam , quae fut. fecum habent aut. ha« 
bere poilunt, v. C. Quui, ἐπαγγέλλω, ἀπειλῶ», rel., quibus adeo adiun- 
citur inf. praef. pro fut, cum V. L. ap. Fifch. lhe. p. 14. a. m. ,. fed. 
ime. V. L. ad R. Or... V. s. P. 448. €. N. 4., ad Thuc. p.197. b. N..63., 
ad Diod. S. 1,723. b. N. 38. 2, 9. N.92. 337. a. N. 48. Milc. O. A. V. 3. 
p-55. Krb. Decz..l. 1, Z. ad Vig. 1.1. Bach. ad Xen. Occ. 6, 11. c. Rs. ad 
Polb, p. 92. 1. 3) pracf. fimul cum fut. Ἢ (3c TRI copula aliquas 
cum V, L. Hom. "i4. ς΄, 323., at ine V. Li R. Or. V p.826. N. 30.» ἡ 
ad Thuc. 124. b, IN. 99. Mifc. O..A. V. 3. p. 9. v we δι lobe 
16. P. 24. N. 5., Abr. ad Aefch, r, 463. Dil. Th. p. 207. e. 744. e. Auct. 
p.274. e. it. Le&t. Ar. p. 346. v. 56. κ᾿ Ern. ad Call. p. 43. N. 14. it. ad 
Hom. "1a. ἡ, 333. (add. 9 4.44. 'Qd. γ΄, 428. Íq.) Fitch. Praef. ad W. Gr, 
1. l. ic. ad Acích. p. 105. 3. N. 3x. id Plac. Uhaed, p. 28x. N. 6. 301. N. 9.. 
-Kib. Decr. R. p. 1. p. 119. e. Hdb. ad Xen. p. 126. $. 4., ut adeo h. I. 
per fe praef. μεν. cum fur. sg. confiftere queat, fed res tamen non fit 
certa faris, cum a folo accentuum diícrimine pendeat, in quibus, cum 
, olim abeíTent a Codd., íacile lapfus accideric po(tea adiicientibus, fal- 
tem et varietas, δὶς quidem, cum ἔχορ, taceant, facientibus Mss. rel. 


ὶ 


442 LIBERI. CAP. ΧΙ. A. V. C. 9353. CHR. N.18o. 


N / ^ B . ὸ 
xci εἰς μέγα προχωρήσειν, εἰ imperium etad fummum pro- 


cum fut., quod Bg. tenet e P., unde et Stp. tacite iterum ediderit, 
ignorans in Th. formulam, cf. ad v. uev. de re irerum 1, 8, 7. m., ubi 
fimul expreffus dat. perf, qui hic aroz; e pr. eodem repetatur, ut in 
14. membro αὐτὴν e pr. zex., nih! hoc fubíl. in medio pofitum er intra 
v. v. duo, mente referendum ad utr.; unde et poft ἀρχ. comma qua- 
zundam edd. fuftulimus; tenente Stp. ΤῊ. 4, 678. F. e Noftro fine nu- 
inerís »2p. eundem ἀρχὴ 1. e. imperium εἶτ, εἰς p. προχωρεῖν, ubi reddi 
poteft augeri, (forte e P. hic, qui tamen addidit fimul aZ fummum, cum. 
3g. alio in gradu, ut 2, $34. D. m. modo) μέγα interdum cum gen., ut 
ap. Thuc. 5. £x) μέγα ἰσχύος cum v. 429«v€ fine Vs. et Ind., ubi contra 
€X 4, 117. €. 305, 85. ἐπὶ μεῖδον χωρήσαντος αὐτοῦ, /f ipfe maiores pro- 
greílus feciffer, et I, 1 18. 1. 75573: αὐτοὶ ἐ. péya ἐχώρησαν δυνάμεως, Ἰρῇ 
ip magnam pozentiam ρτὸν οἴει funt , quod iterum 297, 24. it. ap. Acl, V. 
Ἦν :, 19. c. 4 τῶν Βακχειαδῶν — ἀρχὴ» ἐπὶ μέγα δυνάμεως προελβδοῦσδᾳ 
Eacchiadarum zmperium, quuin 2edfummum potentiae gradum perveniffét, 
it. Luc. 2, 260. 1. δυνώμενος vi. ἐμοῦ 8. μ. προαχϑῆνοι παρ αὐτῷ, cum βολῆς 
a mein magnum gradum ap. iplum provebi , ec 233. l.41. εἴτα ϑουμάξειξν 
si à. μι 3094 τὸ χρητήριον. deiade miraris, fi ad magnam gloriam eletuns 
eft oraculum , ubi explevere fubft. κλέος et'g49e0), pro quo et procedit 


Zoo f. vulgare μέρος, quod «nodo in ἐπὶ πολὺ δε. ὁ, σῶν fupplet L. bot: 


Ell. p. 195. m., quaic fubft. eciam affumendum, ubi formulam accipias 
pro adv., ut Suid. 1, 8.30. m. £m μέγα, ἐπίῤῥημα, ἀντὶ τοῦ μεγάλως, Vale 
de, vehementer ,: οἱ, &. je. ἀρϑέντος αὐτοῖς τοῦ ὀνόματος, τῆς Ασίας ἐπῆρχον, 
qui, cum nominis Z//orum fama valde creviflet, “4146 "Imperium obtinue- 
sunt, Cf. L. Ern. v. ἐπὶ e. Nr. 4t. »additum adieCtivis auget, ut 2. μέγαν 
calde** quod non [τὰ eft, fed ut pr. ἐπὶ fignificet tum etiam nihil, quam 
Kat.ig, etutrumque demum 2. p. Lat. /» magzgums pro particula ali» 
qua augendi heberi queat, ἐπ ΗΠ. ad Vig. p. 609. a. e., cui adeo par elt 
Noftri εἰς p, nullibi praereréa mihi repertum, fed per analogiam ad 
jilud alterum ec factum ἐξ excufandum , uc h. f. cum v. se. reddam Lat. 
Jonge , longius, Zongi//me, quem lummum gradum tenuerit Bg. , forte 
memor, fumi adi. μέγας pofirivum interdum pro fupeslat., cf. L. N. T. 
Krb. v.e. p. 334. Nr. 3. et Fifch. p.z11. m. »fummus, — per hebr.« fed 
ut fine hoc forte et enaliage gradus pof. pro iuperl. obtineat locum; cf. 
eundem ad W'cll. p. 352. m: et contra Hef. 2, 555. m. μεγέξην» μεγάλην» 
et μέγιτος, μέγας, flue N., quod genus Latinis maxime frequens, ubi 
snaximus et fummis faepe pro pof. megrgas, in primis poétis, nomina« 
tim Virg., etfi racente G. T'h., ap. quem v. i» 1027, 61. »i» fummum 
evadere Liv. $, 47. i.« phyfice, ut v. ad p. 88. e. e4 fummum modo ex- 
ponit, quoad refiringic, nobis «ufs ὀδοῤιἐθ f. Püchflens, quorum prius 
tamen, ut Lat. et Gr.,. de gradu etiam capimus, v. c. Cic. Qn. Tufc. 
2,2. m. f. $. oratorum laus — venit ad fummum, et Hor. ep. 2, 1, 334 
venimus aZ fümrum ferzanae rcl., cum gen. , ut fupra inGr., cf. Tac. 
hift. 2, 75. c. it. Ann. t4, 54. €., nihil tenence Lindh. fuper ellipfi in 
Bg. formula, ubi affumas aeque greZum ac culmen; unde hic imperium 
, procedere a4 fuzimum Í./onge etc. dicetur, tropo remoto, pro valde 
erefcere f. augeri ac late extendi, in plurimas terras ac gentes; cf. 1, 9, 
4. €. ad Romam , coput orbis terrarum, reginam dominamque, quae et 
h. 1. rcfpiciuntur. 


"E i ; 1 P. 
LIBER LI. CAP. ΧΙ. A. V. C. 933. CHR. N. 180. 443 


ι : Y : T. : | 
τὴν Τεσσινουντίαν * Θεὸν μετα- ceffarum, fi Peffinuntiam deam 
c , ^ | δ " 
“ἔγεινεν ὡς αὐτοὺς 3. Ζέμψαν: 9. transferrent ad fe, ΜΟιΠ15 
$^ / , , ^ 'a* . á 
τες GE b πρέσβεις εἰς Φρύγας, ergo legatisin Phrygiam, fimu- 


τ 2) Ms. B1. eec. et Ing. desi. cf. 6. pr. i. 2) Ms. Vi ογῶς — ei; v. N. 
ut et de leni proa.'ommium. 8) Lugd. δὴ v. N.. c) Msi Ba. ἐς Qg. v.N. 
"εἴ τὴν Iee7) v. de hac dea Apul. Mil. XL p.242. Eam Apul, p. 255: 
deam mutinominem vocat. Le?sn. f PN TULIT 

C£. δ. 3. m. et 1, 16, 11. , iterum fequente Dg. e P. ad pron. αὖτ. afpe- 
rum, utérLat. in v. ., ap.Stp. Th.alitide, eriam hac motione phyfica, 
c£, Xen. Cyr. Z. abfolute, fed cum praepp. ap. Luc. 1, 259. 1. 3. ec Geop. 
Ind., fed improprie curn praep. Ael. V. h; 9, 4. e. Diod. S. 2, 458. 1.93. 

Hef. 2, $81. 1. in N. tantum e N. T., cf. Lexx., pro aliorum pr. εἰς e£ 
ἐτὶ adBibente Noftro hic eodem πη psrriculam ὡς cum acc. perf, 
quam notionem per gloffam innuere voluit auctor Ms. Vi. in fuo eis, 
cu: e2zndem particulam adiuvare foledntr cl'ipfi alicuius praep., iftius 
τρία εἰς f. fyn.£z, it. ἐπὶ et zece, quae et difcite adfunt interdum fimul, 
etiam cum acc, rei ac locorum, cf. Indd. Xen. Mor. et Z., Herodt. Dem. 
'Fhuc. ad textum et N., Arift, Kuft. Ael. V. h. Luc. Fifch. Aefch. Find. 
]t. Ev, cum Stp. ΤῊ 4; $69. F. fq. 15. B. m. L. Ern. Nr. 7. Hef. 2, 
1597. l. ὥς, — πρὸς, We N., Greg. de dial. δ. 33. p. 32. Them. M. p. 
935.m. ὥς» — ἀντὴ τῆς εἰς προϑέδεως, Dud. C. 1541, 39. Dev. p. 363. e. 
lig. p- $49. e. Nr. 16. L. Bof. Ell. p. 534. m. Hoogz. Op. p.1206.e. Mifc. 
O. A. V. 4. p.zog. V. 5. T.3. p. 56. et Nov; T. 3. p. 10. e. Krb. Decr. R. 
p..l. p.277. 394. m. Hdb. ad Xen. p. 100., ad Thuc. p.329. N. 5. 352. 
N.£43., sd Herodt. p. 169. N.26. Frn: ad Xen. Mem. S. 2, 7, 3»: N. b. 
Dg. ad Alc. τ. 28. i. p. 114, e. Valck. ad Eur. Phoen. v. 1409. Beck. ad 
Eur. Hipp. p. t6. Klotz. ad Tyrt. p. st. m. et Harl. Chr, βοῦς, p. 146. v. 
7... mire fenriente Schw. in L. N. T., fed Sch. »ufurpatur et pro praep.«€ 
fed nilla nominata Gr., 'et fubie&tis modo Latt. Be. e P., cf. per loca 
quacdam infighia, et ubi cüm praep. àlia componitur, Luc. 2, 789. 1. 
21. " Téer^ec) ὡς τοὺς Τίγαντας in Tuartarum ad Gigamtes, it. 3, 
696. 1. 83. 
πέμψαντες, De hac Peffinuntia dea Romam advecta, praeter laudatos, 
cf, Arnob. VII. Witf, Aegypt. p. 117. Zeiss. Romani, confuito ora» 
culo, M. Valerium Laevinum,. confularem,' M. Caecilium Metellum, 
praetorinin, Ser. Sulpirtium Galbam, aedilium, C. Tremelium Flac- 
cum et M, Valerium l'alconem, quaeftorios, Pergamum ad regem At- 
talum mittebant, qui 25 co fimulacriimn deae peterent, tefte codem Liv. 
1. [c 11. Attali reges enim magno famtu ceimplum lyuius deae exítru- 
xerant atgne exornaverant, ur Strabo l. l. norat: χατεαχεύαςοι ὃ ὑπὸ 
τῶν ᾿Ατταλιχῶν βασιλέων ἱερεπρεπῶς τὸ τέμενοζν ναῷ τε καὶ Somic λευκολίϑοις᾽ 
ἐπιφανὲς δ᾽ ἐποίησαν Ῥωμαῖοι τὸ depóv, ἀφίδρυμα ἐνθένδε τῆς ϑεοῦ μεταπεμ.- 
Ψψάμενοι, κατὰ τοὺς τῆς Σιβύλλης χρησμούς. SITOfb. 

De Liv. cf. Exc., ut alibi de Bg. in 23 per 33, quod nefcio, unde 
ed. Lugd. hauferir; plane nihil hic dante P., e quo-Bg. formulam εἰς 
$e. e nomine gentis mutat in terrae, v. 1, 2» t., fervante Vern. vet. ra- 
tionem Gr., quae et Lat. procedit, Lorr. Inttp. ducentibus fuam for- 
taffis e Liv. /egatos — Peifinuntem i» Phrygiam deduxit, íed Stp. Th 


- 


444 LIBER L. CAP. XL. A. V4, 935. CHR. N. 1 8o. 


ΟΣ ἢ 3) Mc ^N . 
τὸ φγώλμω ἥτουν. ετυχουν 0€ lacrumpetebant. Facile autem 
ε / d . / Ka τὰ . 
ῥαδίως γ,συγγϑενείαν προβαλ- compotes fa&ti funt, conían- 


d) Sine Totá $43. in À. cum B, I., v. N. 


tenente tantum 3, 196. E. V. 1n ν. »cel; Πέρσας ἔπεμπε, ἐξ Perfiam man- 
davit quo Noflri pleno in v. zsuz. cum ífubil.:ze, non ufi funt ad L. 
Bof. Ell. p. 290. e., cf. 1, 9, 19. e.,' ut 1, 5, 1.e. de Ms. à pro εἰς» hic 
ut forte lenius. vifum fit Gloffatori ,, quam εἰς ν΄ ΟὉ pr. finitionem ean- 
dem; variante Noftro pro $. pr. e. óc. cf. ad v.gz. Spanh. Arift. Ran. v. 
490... Abr.:ad Acfcb. 1, 246. e. L. N. T. Ind. R. Or. V. 4. Eifch, Pal. 
Xen. Cyr. Z. Hf. Fab. Aef. cum Step. Th. aliunde, ubi cum acc. perf. 
{πιὰ}. ut hic pron. αὐτοὺς e pr. ég. fuppleas. . ἮΝ 

ἔτυχον) Tradita eft Idaca Mater Roinanis per Attalum regem Afiae, 
Elor. ep. 29. et Liv. 29, tr. De illa àutem confanguinitate Ovid, Faft. 
41272... Ad. quem locum Neapoiis coniicit, ob hauc confanguimnitacem . 
ultimum Attálum, cognomento Philoinetoia, nuilo relicto ex fuis fu- 
perftite,.héredes nominafíe Romanos. | Strabo XHI. p.429. l. 50. Leism. 
iNon tam, huius caufa, fed porius ab Attalo, propter coeptam. iem cum 
eo Romanorum amicitiam , ad commune 2dverius Philippum bellum; 
confecuti funt. Szrot?. /Potius mediante Attalo coníecuti funt, in Chr. 
Idem.: ,Ymmo vero οὖν f. δὴ pro δὲ leg. Reik... " ΠῚ ; 

De re, utrufnque copulem icerum, cum reos auctores habeant ; 
fed δὲ falvum elt et ex indole antiqua in-fcribendo, ubi omnes enun- 
ciationes aut plures deinceps per δὲ copulantur; quod fecus in récentio- 
ribus linguis. fcriptoribusque; unde er P, aliorfum cogitavit; feverita- 
tem tenente Bg. in hac quidem parre, non item in ordine, nec in v. 
TUyX. » Quod privum. per phrafin , eamque paff. formae, reddit forfan e 
Liv., pro feveriori illo ap. Stroth. cozjecuzi fant, f. obtinuerunt , 1. impe- 
travunt, ubi defidercs pron. aürov, e pr. fub(t. Zy., manente Bg. e P. 
in-fevero ad gg3., ubi Sch. latim, ad feníum et e coníequente, dum 
íine multis precibus, fine excufatione.et vario praetextu ad negandum 
recufandumque rem nacti funr, fed idem Sch. fine Iota, ut in V. Γι.» 
quae deinde redit, tacenze 5tp. Th. in hanc, partem , etam de Lat. Bg. 
ad fubít. συγγ. (ap. ἃ. ὙΠ. cum Gr. n.) fed notionem faltem tenente 1, 
698. 1. in v. me. »eadem mecaph., qua Lar. eórezdo et praetendo, pro 
praetexo* e Bud. C. 63:1, 44.,. qui 1. 49. rectionem cuin acc. rei refert 
ad notionem aliam pro pree me féró, quae.tameu conveniat ad fenfum, 
cf. 1,9, 13. €., ut nec differt illa.l, 14. pro cito f. alfego, ck. Stp. l.l, 
697. D. e Dem. 518» 23. fine Ind., ubi tamen habere poteft aliam fen- 
tentiam, ut in Ind. Xen. Cyr. Z., cf. Vs. ed. Harl. pro, Cor. p. 242. i, 
D'Orv. Ch. p.6o24,i.,. Ind. Sb. (qui hinc cunrBg., deferto P.) R. Or. 
V. 4. cum V. 3. p? 397. e. 6ot. e. et V. 1r. An. ad Caf. Dion. p. 12. m. 
1, 47. Suid. 3, 176. i., cuius προτεινεμένους» ἃ Rs. ap. Dem. 341, t. fer- 
vatum, videtur gloilà ex 1456, 17., L. Ern. »in med. — 2) proiicio, 
(mihi f. in ufum meum,j clypeum fcil. — regendi corporis caufa; unde — 
$) practendo, obrendo, praetexo — 9) commemoro, in ore femper 
habeo« f.fimpl in ore fero, 1. prac me fero, profiteor, profero, etiam 
fcripto, ut noitra vorfcbützen 1. voravenden , pro vorgeben f. voróriuven, 
cf. Herodt. τοι, 76. Ind. Xen. "Avg. Mor. et Cyr. cum Bach. , R. Or. V. 
7. Π 8. And. et Din. ic, Dem. , fed ap. G. Th. in Bg. cum Gr. n. in att. 


og 


EIBERT. CAP. XL A.V. C. 933. CHR. N. 180. 445 
λόμενοι , καὶ τὴν dr Αἰνείου * guinitatem praetendentcs, ΠῚ 
τοῦ Φρυγὸς εἰς αὐτοὺς διαδο- inde ab Aenea Phryge füccef- 
yav'atraAFyovreé. κομισϑὲν rO.fionemin ipfosrecenfentes. 


e) Aivíou B.2. Ox. cum Par. 2. inendofe.'' ^ 
pro obtendo et praetexo, — etiam ad veram caufam fignificandam , (ut 
h. 1. forte etiam,) faci ignorationem praetezdere, i. allegare, proferrece 
fed in obzendo etiam cum Gr. n. med., quo de tantum obiter in Libb. de 
V. med. 1, 44. 1. : ᾿ 
σὴν ἀπ᾿) Sch. υγἀπὸ cum gen. notat — generis ortum ab aliquo ; — 
Aiy. — viri Phrygii, — x. dictitantes fucceffronem« cui fubft. dat Nofter 
duplicem praep. , ubi et defit particip. οὖσαν ct gen. τοῦ γένους, alibi di- 
ἥξεις adiunctus, 1») 2, 3. m. 2, 3, 9. m. , ubi füniliter affinitas illa cum 
Aenea de uno, ut hic de toto populo; verfante Bg. fevere, praeter ór- 
dinem mutatum in εἰς αὖτ.» (ubi aeque, ac $. pr. e., procedebar Lat. 
pron. perf. reciprocüm;) et practer additum ize, quod, cum pr. a fimul 
pofitum , quid fic, non explicanc G, Th. v. e. et Hor. Turf. p. 423. m.; 
ni(i quod dicit 5/;4e ad tempus rcferri« er Gs. praemittit locis quibus- 
dam »inde , pro deindc«* nefcio, an pro 4eisceps, in continuation?s 
ferie et ordine; ut Niz. ἔπε explic. cantum affert. deinceps inde multi 
ubi fit pro ab eo , five tempore, five homine; nihil etiam profuturis 
huc Indd. Ern. Liv. et Amm. M., ubi et »zde temporibus pzifer:c ubi 
pro fimpl. pr. 2, refutatque fententiam Hor. T., cum diferte adíit no- 
men Zemporum; de quibus non íolis dici, monftraverit vel hic Bg. cum 
perf; ut flatuerim, znde, fi folum tftet, (fine praep., et cum abl, aliquo 
fubli., valere i. q. praep. a f. a?, fin cum iisdem praepp., efle noftrum 
T0 — ber, it. V02 — a7, de re et perf. folenne, it. voz — auf de τὰ 
tantum valens; quod et procedit, ἢ in illis locis, ubi folum ftat, εἰς 
lipíin füraas iftarum praepp., cf. t, 7, 5. m. ad Zva3., tenente Stp, Thi 
ad v. κατ. 1n med. tantum Lat. Bg., per quod variatur pro καταριϑμεῖν ἵν 
6, 3. m-5 unde fortaffis. ap. Hef. 2, 173. m. καταλέξας, — καταῤῥυϑμήσας, 
legas καταριϑμησας,». cf. Suid. 2, 257. e. Ael. V. h. 12, 31. 1. R. Or, V. 6. 
et Bud. C. p. 926., hic ut fir; generis fui feriem ab Aenca inde enar- 
rare, ac demonf(lrare, fe ab Aenea ortos effe, idque per feriem longam 
t zeneratioues fingulas; quale quid propofitum fuit ét Livio i, 1— 3., 
fed ut δ... omne pondus fuerit in nomine τοῦ $e., quod et Lat. prae- 
dicant; v. c. Prop. 4» 1, 2. Phrygem Aeneam, cf, G. Th. v. 4er. , ubt 
etc cum Sch. fyn. PZzyeius e Virg. Aen. »12, 579.«* ubi nihil, nec in 
Ind. Heyn., íed tantum ib. v. 75. Phrygio zyrasmo, et v. 99. femivirt 
Phrygis cum V. L. Phrygi/, quae func eadem cum iftis 4ezeas Troianus, 
Jvoius et Tros, cf. G. Dh. 1. l. et Heyn. Ind. ir. v.723. et 166. Aeneas, 
Romanae fütpis origo, c£. Exc. ad Ovid. v. 250. 
κομισϑὲν) Quinque Romanorum naves quinqueremes aderant. Sfr047. 
€f. Liv. 29, 11. 1i., fed 1n una tamen harum modo deportatum illud 
funulacruin , cf. Liv, 1, 14. m. , cuius verbis Lat. «portar: et ad; orta: i 
29, 11. m., ut vicinioribus, etiam hic jocus erat,, quanquam σοι μοι», 
fed et ümpl. portari, cf. 1, 9, 17. m., pro Bg.» partim. e P., qui tuum 
€ Liv, l. 1. duxezit,. quum. Romain deam devexrffent, praeeunte Stp. ih. 
2, 319. F. 1. aliunde 5x. porto, (cro, vehg« quod pollr, fane huic !oce 


446 LIBER I .CAP. XL A. V. C. 933: CHR. N. 180. 


C TES M Vox N n ᾿ς 
δὲ ἐπὶ νεὼς τὸ ἄγαλμα, καὶ VeQum autem navi fimula- 
n , l2 M , " " 1 s 
“γενομένον ἐν ταῖς τοῦ Θύμβει- crum et delatum ad oftia Ti- 
4 4 cS c amp E D Tm . δ ρας 
δὸς ἐκβολαῖς ἡ, (ταύταις, "yag. beris: ( his enim vice por- 


f) In Ms. Ja. figna() defunt, ubi modo commata flant. Marr.  Parenthefis 
figna, hic iterum necefíatia, ob yàg et redionem verborum aliam, abíunt 
modo in Α. cum B. I., ut poft "Pug. comma eít modo in A. 


aptum, cum proprie de πάν! dicacut, cf G. Th., etiam cum praep. ib. 
jn fubit. 403, 96. zum in zis navibus Dzagoeram vehi crederent; e P. 
mittente Biz. praep., fed Sch. etiam bunc locum fubiiciente: notiónii 
»in, fuper loco« ct. 1,8, 8. m.et de praep. ἐν cum gen., pro dat. ,' in quie- 
te, Stp- fh. Ind. Dem. cum Xen. Z. Pol. ac Cyr., fed de gen. νεώς At- 
fico, ut putatur, Stp. 2, 997. e. fine Ind. Thuc. et Dem. ex 894, tt. 
27. etc. Greg. de dial. $. 24. p. 27. Moer. p. 265. Suid. 2, 611. m. Hef. 
2, 674. 1. 
ysvous:. ^.) Ab Herodi. et Θύμβρις dr., ut h.l, et Θύβρις $, 8, 19. 
Straboni eit τέβερις V. p. 160. In Rucil. v. 180. Zy47is editur. Leisn. 
Etiam Sch. fimul 56282 f. Θύμβοις, Tyberis* quo denomine alibi 
magis neceílario; notante Leisn. ad ἐκβ. inin. Ox. 55A, de mundo p. 45.« 
ubi Sb. Ind. hinc reddit cum Bg. , fed Stp. Th. 1, 677. F. m. fine nume- 
ris P. ap., Herodi. interpr. fauces quod fit h.l. et 4, 9, 17. , fed 6,5, 
τ τ egre[fos , cf. Bud. C. 6co, e. Iad. Thuc. cum Ern. Polb. Hef. 1; 
1128. N.24., et ap. G. Th. cum Gr. n. Virg. Tiberina v/fza« quae eft 
formula per adi. noftrae fynonymica; ducente By. partim e DP. Lat. ad v. 
ψεν.» Ut fit pro venire, cf. $. 3. i. et 1, 9, 23. 1. , quocum variatur in 
praep. ἐν» pro εἰς, cf. Stp. Th. 1, 826. D. e. E. m., cuius locus primus 
patitur tamen vulgarem notioflem , et hic non incommodam , cum effec 
3n ἴ, adefJet, qui deinde tacet in pr. ἐν cum verbis, motum ad locum ha- 
bentibus, qua de v. Suid. 1,735. m. 758. e. 733. i. Hef. 1, 1209. N. 9. 
3266. N.26., ad Thuc. p. 454. Ν᾽ $4. cum Abr. Dil. p. 4316. m. Per. ad 
Ael. V. h. 4, 18. 1. Ern. ad Xen. Mem. S. 5, 2, 3. e. Vig. p. 587. e. Krb. 
L. N. T. v. dex. p. 259. Nr. 5. et v. ἐν p. 220. e. Nr. 20 p. fq. i. Nr. 4. Ind. 
Ael. V. h. v. εἰς €. it. V. ἐν in. ex t, 16.e. p. 26. 1. et in hac quoqueLuc. 
1. Xen. Z. Pol. i. cum Cyr. e. Nr. 5. 
ταύταις) Severior Sch. in v. »ixe. utebantur feucibus pro portubuscc 
fervara praeporitione, quam Bg. e P. mutat in 451]. fübít. fyn., ap. ὃς 
ΤΗ. modo 5loco, tanquam: (cf. Hor. A. P. v. 104.) qui nec tenet quid- 
in v. u£i et pro, ut Stp. Th, novit formulam totam inodo in v. ϑυμίαμα 
1, 1626. C. m. e Diofc., fed v. χρ. 4, 588. G. tancum cum fyn. óc, οἷ 
Ind. Xen. Z. Cyr. , quibus par aliorum formula in v. xe. cum pr. eic, (et 
noftratibus nota,) it. cum dat. f. abl. nudo, cf. 1, 8, t. e.. e quibus Lat. 
ufurpant has, Sall. lug. 31, 23. fociis vef?ris veluti boflióus, hoftibus pro 
fociis utuntur, coniunctis fimul duabus, e praep. et particula vesti, 
Gr. ὡς. cf. Cort. e Ter. Andr. Pr. v. 14., ubi Wefth. e Cic. Off. 5, 14. 
licere uti Canio — , ut fuis, quod eft feverum illud Gr. ὡς, cf, ad Sall. 
lug. 6t, 3. corum perfidia pro armis uti para? , Cort. »pro armis eft loco 
armorum« fed ap. Thuc. 469, 52. ἀντὶ λιμένος κλείξοῦ, portus conclufi 
lóco, et in rem Cell. Not. o. a. T. 1. p. 5o4. m. f. 4. »Tiberis'— gemino 
c//io infra urbem T yrrheno mari infunditur, (p. 634. m. f. 359. 14.) a4 


, 


LIBER 1. CAP. ΧΙ. A: V. C. 933. CHR. N. 180. 447 


vri λιμένων ἐχρῶντο Ῥωμαῖοι.) tuum utebantur Romani) flitit 
» -" : T e ? -- E . 
ἔστησε S ϑέια δυνάμει τὸ σκά- divina virtute lembus, Diu 


8) Ms. Ba. icy δὲ ϑείᾳ λ.» fed in ed. Ing. δείᾳ à. v. N. 


oftia defeendimus Tibetina, quae semina fwzt. — Divifum — flumen 
dextro alveo portum Romanum perfiuit, finiftro Oftiam — praerterlabi- 
tur. — Portu hoc prifcos Romanos ufos effe, fed natura facto, non eft, 
quod dubitemus etc.«* qui non refpicit huc, nec poftea profert aliquid 
'jn fententiam Burm. ad Ovid. v. 291. (cf. Exc.j, quafi eo tempore unum 
modo Tiberis fuerit oftium, contra quam ες hic Noftri locus fit, nifr 
quis plur. ἐκβ. et aig. pro fing. fumat. 

ἔφησε) D. interpretatur, (confe(tim Ziviza quadam vi navigium fubffi- 
ài) quafi legerit ἔξ. Sed tum praecedere deberet κομισϑέντος δὲ τοῦ 
ἀγάλματος et γενομένου ^. Stepb. De navis miraculo ifto meminit er Val. 
Max. l. 5. c. 4. et Aur. Vict. in V. Hl. c. 46. 35/7. Nihil de hac re com- 
memorat Livius. Srrotb. : 

De re quidem ap. Val. M. potius eft f. 6. Veftalis aliud factum, et 
$, 1$, 3. modo de Scip. Nalica, fed ep. Liv. 29, 14. e. obfcure tamem 
aliquid, C/zsdiae Quintae inf£zre εἰς somes, tel. y cf, Exc. , fed clare ap. 
Ovid. Sil. ec Vict., cf. ib., e quorum narratione navis haeferit in limo, 
fed foluta fit a Claudia, quo fatto demum Scipio cum nave venerit, 
qua deam acciperet; qua ratione nec Livius repugnet; quanquam nec 
Silii modus difplicet, uc, pcítauam deam accepiffet Scipio nave, hae- 
ferit deinde navis. Sed alrerum de le&ctione haüd paulo gravius; ubi 
primo Eg. fequitur P. aperte, cum nominativus /emhus ; (G. T'h. "»λέμ- 
βος. navicula brevis et velocifiuna*) faciat, ut v. /firi? fit i. q. conttitit, 
Íftetit, non amplius cucurrit et motus et; cf. G. Th. v. Δ 462,78. íqq. 
»fiftunt ames , i. ftant f. fituntur, non praefluunt. Pompon. Sab. ex- 
ponit //uzr, íabaud. fuos curfus« f. potius pron. fe; unde fit paff. 
Jffluntur; quia a&. cum pron. recipr. mutari poteft in pafL; e qua Vs. 
Ííane requiruntur in prioribus genitivi confeq., ut Stp. vidit, immemor 
tamen tum, dari etiam nominativos abíolutos,'pro iftis gen. confeq. 
valentes, quo de genere enallazes f. antiptofis tetizimus 1, 8, 2.i. ad 
Σπιτήσας particip. folum, quod hic fuerit cum fabft. fimul, quo de utro- 
que v. Kuft. ad Suid. 2, 29. N. 5. ec ad Arift. Plut. v.277. Per. ad Ael. V, 
h. 2, 11. 1. 15, 18. p. 672. ΝΥ. 3. cum Ind. v. zomizat. , Abr. ad Aefch. t, 
170: €., ad Luc. 3, 420. b. fq. ὅτι. N. 35. Valck. ad Eur. Phoen. v. 293.» 
«ἃ Xen. Ern. Mem. S. r, 3, 2. 2, 2, 5. cum Pach. Oec. 17,2. e. et Symp. 
8, 34. Koen. ad Greg. p. 33. N. 6o. Hoog. ad Vir. p. 339. N..15. Fifch. 
ed Well, p. 316. e. Ind. Z. Xen. Cyr. et Bach. v. sominzat. Verum huic 
interpretationi videtur adverfari obfervario illa in L. Ern. et N. T. Krb., 
cum v. 74g neutralem habet figuificationem, pro ftare ac Íubfiftere, 
tantum iri perf., plusq. et aor. 2., fed activam, pro ftatuere, locare, 
fiftere, modo in rel. temporibus, praef, impf., fut. et gor. 1., qui 
€um ἢ. L extet in vulg., efücit, ut χόμισϑ. τὸ ἂγ. fumatur pro nomina- 
tivo legitimo et τὸ σχαῷ. pro acc., ad hunc fenfum , /fmulacrum , in na- 
vi veifum , ficit navem, i. cohibuit, ut Sch. aor. τ. fubítitic navis, P., 
qui, ut Scp4purat, ἰςρῖτ ἔφη, — Re&ius ex ufu huius temporis, ffizit mavin 

. quem feníum eriam contextus fuadet* tacenre Stp. in v. ie. cum hinc, tun 
e temporum illius v. notione iulta, qui tamen ec ipfe in m. P. ftacuic 


448 LIBER L CAP. XL A. V. C. 933. CHR.N. 189. 


ΣΕ Κα WIM EON FEN T : 4 
Qoc. ἐπὶ πολὺ" δὲ πάνδη- 11. autem uuiverfis Roma: 


Ἢ 
-—* " 


r , , / ᾽ν ἃ 
h) ἐπιπολὺ fic una voce hic in edd. omnibus, etiam Chr. Stroth. , it. Mss., 
cum taceant Excp.. fecus ac δ. 5. 4., v. IN. * πᾷ ; í H 


* EI 


aor. t. Vim acl. »4divize quadam. vi fecit ,, ur fabfiiteret, navigzumt forte 
refpiciens i23 in Th. 1, 1732: C. e. »ἵξημεν» Jiflo —.in alteza fignif,, qua 
dr. a/iquis πίετε curfurs (rei f. perf.) unde et inhibeo f. reprimo reddi- 
tur — Cumque (tacente Sb. Ind. ubique) nec. mihi aliunde quid de aor, 
1. notione neutral: con(tet, idem vero tempus e vulgari fignificatione 
commodam edat fententiam, inprimis, ad dat. f. abl. modi 3. δυν, af- 
fumro aliquo pron. poífe(f. , v. c. ϑείᾳ ἑαυτοῦ Qv». divima vi fua : nons 
dum equidem lectionem vulg, dimiferim, de lc&. Ms. haec habens: 
Primo ibi vox vulgata comparet divifa in duas; quae res, ut et contra- 
ria, cum duae voces cosluere in unam, faepe accidit, quia in Cod. 
omnia una fcribebantur ferie ,. ac deinde, quae feparanda effenr, pen- 
debat a librariorum opera, et vel flultitia, vel prudentia, quae inter- 
dum non íuiüciebat, ubi litterarum quaedam fimilitudo poítet decipe- 
re; ut h. L pro ἔφησε facile 254 δὲ ortum fics cuius novitatis fenfus fa- 
cilis eft, quoad verbum, cum aor. 2. ἔτ habeat vim illam neutralem,. 
pro ftecit , coníiitit, non ulterius proce(bt, hacfit loco ac cohibitus eft 
lembus; quae eit adeo ipía lectio Dg. ec P., cuius infuper adv. corfezim 
aliquis videat in Ms. 22, fi ile inteipres pro eo habuerit in fuo 25, fae- 
pe cum δὲ confufum, quod z, 7, 1. 1. reddit per fyn. repente, forte 25 
pro adv. temporis fumens 2421, quod G. Th. diferte explicat. »ftatim, 
mox, confeftim.«  Urque ibi, fic ἢ. 1. δὴ fuerit in apodofi aliqua polt 
particip., ac fecerit, ut pr. xopieS. τὸ &y. accipiamus pro gen. confeq., 
quales ibi diferte .in τῆς δὲ ἐξ. Gwyy. E quo ἔςξη δὴ fluxille ἔζη δὲ MS. 
potuit, five per lapfum, ἔνε ῆς, quod eílent alicui librario mole(tae 
Íyllabae tot eiusdein íoni ἔςη δὴ θείᾳ ὃυν.» quanquam et contra δὴ potuit 
oriri e 32, cum, ficut δὴ in apodofi et poft parenthefin valet Lac. zgztur, 
Í. zum vero ἴ, 2um , ut Lat. am, cf. 1, 7, 1. 1.4 Ata €t δὲν, ut Lat. vero, 
pro iisdem accipi queat, cf. Bud. C. 1300, 37. Stp. Th. 1, 915. D. m. 
Abr. Dil. Th. p. 780. m. Koen. ad Gr. p. 33- N. 58. e. Dev. p. 100. m. 
Vig. p.527. Nr.25. Ern. ad Hom. "pa. ἦν». 148.,. quancumvis renitente 
Hoos. in Op. p. 253. m. fqg., ut de Lac. vero Hor. Turf. p. 454. 1. e 
'Ter.. ubi N..tacent, alioríum inclinante G. Th. cum Corr. ad Sall. Car., 
v. Ind., at de Lat. zz. et :taque Ind. Corn. N. Cort. Sall. Cl. Cic. ec 
Hor. Turf. p. 333. Nr. 4. E quibus patet, opinor, cum ambigua res fit. 
Ms. Ba. et P., fed Mss. rel. maneant in lectione vulg., Critico nihil 
hic licere, nifi ut novam in Nota fubiiciat. Politianum quidem adiu- 
verint, fed et deceperint, praeter Vict., (v. ad $. fq.) etiam poétae in 
Exc., Ovid, v. 300. 303. it. Sil. v. 24. nominatim fu//7/£it ;. tenente recte 
Stp. Th. in ex. »generalius navigium , (ut P.) navis cum Nofter po- 
nat pro eo $. i. νεὼς, ὅ. 14. 1. τὴν ναῦν» it. deinde καὶ ναῦς», δ. 12. e. τῆς 
ved; , πιοχ τὸ cx. iterum, fed $. t3. κα ναῦς ruríus , ut Lat. fcriptores cum 
Liv. vevez ufurpant hic, cf. ad Stp. in fyn. σκάφη Suid. 3, 326. m. 
Hef. 2, 1204. m. 1403. m. Phil. in Flacc. p. 759. C. m. σκάφους cum P., 
fed D. m. 3 ναῦς. 

im) πολὺ) Sch. in praep. poft divifum à. »pro quo et una voce uri-, 
tür I, UP, 11. et 3, 15, 5. quafi vero Herodiano debeatur haec fcriptu-. 
τὰ, nec potius librarius, cf.$. 3. Stp. Th. 3, 482. C. fqq. et Praef. ad 


 LIBERI. CAP.XIL A.V.C.935. CHR.N. 180. 449 


^ € M ^ , . Σ “ 
que τῶν Ῥωμαίων τὴν γαῦν ἐῷ- nis navem trahentibus, re- 
E 4 bd . RU A nd 
ελκόντων, ἀντεχούσης τῆς tinente limo, non prius na- 


Thuc. ad 328, 83. »veterior fcriptura, opinor, ἐπὶ z.« fed de noftro 
more 1, 1, 1. €. ad οὐχ zx. 

πανδημεὶ) Refpoufum erat ab Apolline, ut, qui vir optimus in civita- 
te effer, deam acciperet. P. Corn. Scipio, Cn. filius, optimus iudicatur. 
Is , ut Liv. ait l. l. c. 14. cum omnitus matronis Ofliam obviam ire deae 
julfas , eamque de nave accipere , rel. Srrotb. 
. Huc maxime pertinent, praeter Gr. D'od, S., 1n Exc. data, etiam 
eiusdem Liv. l.l. paulo poít, omi effufa civitate o/viom, et deinde 
populus frequens, ex Ovid. v. 293. Exc. poeticum, emni: eques mixtaque 
gravis cum, plebe fezatus ; verfante Bg. aliter hic, quam 1,7, 4., ut adv. 
παν. in adi. mutet, ad feq. cafum nominis accommodatum ,  expreflo 
tantum adi. πῶς», Íed neglecto fubit. δῆμος» cf. Xen. Hell. Mor. et Stp. 
"Th. τ, 972. C. i., tum Sch. in 52$. attrahentibus 22v; ad eam promo- 
vendam*«* quo compof. Lat. redditur etiam ap. Poll. 1, 124. e. Bud. C. 
434» 27. Stp. Ih. 1, 1194. D. aliunde, Ael. V. h. 1, 7. m. p. 12... ubi 
Ind. cum Bg. e P., (fed omiíTo adv., libere addito,) ut Hef. 1, 1543. m. 
ἐφέλκυσον, ἕλκυσον, line N,, ap. G. Th. in Sch. cum Gr. n, »ad fe tra- 
herc* h.l. verfus fe elimo; quale adiun&um diferte habet in Geop. 
med. ἐφελκόμενον sic ἑαυτὸν in fe ipfam attrabens. ; 

&wrexave.) retinente //jmo. Eandem caufam, cur navis ftaret immota, 
Ovid, FaíL, 4, 299. profert. (v. Exc.) Aur. Vict. de V. Ill. c. 46. (Í. 50. v. ib.) 
repente, inquit, ἐπ alto /Tetit. Quae vox in a/zo nempe augere Schotto 
miraculum videtur. 7 4/to eft enim in profundo falis loco. Suet. Tib. 
2. et vado Tiberino exzraxi;z. Sed Schottus ait: quid mirum, fi in va- 
do ífteterit. Liv. 29, 14. 1n o/Z/o «mnis Z;éerini id. accidilTe tradic,. uc 
Herodianus, ubi vadum fuiffe quis credat? Adde, adverfo flumine id 
accidiffe. Neapolis ad Ovid. 1, 1. ait, hiftoricos id defe&ui oíiii Ti- 
berini tribuere. Sediin his videtur auctor nofter effe. Is igitur Schot- 
tum nibil adiuvat. Sed ad Schotti crifin infirmandam nihil aptius loco 
Strabon. ex l. 5. p. m. 160. "nsiz, πόλις ἀλίμενος», διὰ τὴν πρόσχωσιν, ἣν 
6 τίβερις παρασκευάζει, πληρούμενος ἐκ πολλῶν ποταμῶν. παρακινδύγως μὲν 
οὖν ogulQovros μετέωρα ἐν τῷ σάλῳ τὰ ναυκλήρια», οἴς. Offíia, urbs impor- 
auofa ob aggeflionem limi, quac ft a Tiberi, multis impleto amnibus. — Ita. 
que non fine periculo naves fublimes in aqua flu(fuazt, ad quem locum v, 
tameu Caf. p. yr. Burm. ad Rutil. 131. Ovidiss, inquit, de oftiis, quae 
fubierat navis, Cybelen advehens, egerat v.291. Nunc vero fubierac 
jam adverfas 'TThybridis aquas, et ad vadum liinofum pervenerat, quo 
navem ftantem et haerentem protraxerant. Ettunc demum Claudia ex- 
pedit navem, ct trahit usque ad fluxum, qui non poteft o///a dici, 
Nam longius iam adverfo flumine procefférat. — Haec obfervatio oppofi- 
ta cít Caitlalioni. — Vide igitur et lege, Sil 14, 24. Leirm. 

Suct. et Rutil. loca v. in Exc. Res ipfa vix videtur fatis dirimi 
poffe, ct Aur, Victor erraffe, remque auxiffe fupra fidem. — Sch. jrefi- 
" ftente //s»* quod membrum omifit P., ubi ad v. ἀντ. expleas cafum 
pron. αὐτὴν» € pr. τὴν ναῦν, ap. G. Th. in fubft. Bg. noftrum Gr. ;4, 
quo de c£. Ind. Luc. et Xen. Dach. cum Suid. 2, 115. e. 1, 442. m. , non 
«oll. ad Hcf. 2, 45. m. 

ἀνέδραμε) Ms. finpl, pro compof., ut alias, librario debetur vel pcr 


Ff 


450 LIBERI CAP.XI. A. V. €. 935. CHR. N. 180. 


NA ΕἾ ,ὔ « ^s bod Rs 
ἰλύος, 00 πρότερον ἡ ναῦς ἄνε- vigium Tübve&um eft; quam 
1 ^ N «7 2 
δραμε., πεὶν ἢ τὴν ἱέρειαν facerdos ἄξας adduceretur, 
^M - c ᾿ : : 
ἐνεχιϑῆναι k ζῆς Θεοῦ, ἥτις ! quae Veflalis erat. Hanc 
[| 


i) Ms. Ba. $ ναῦς £9ozué à. v. N. — k) Ms. Da. dvaz3. v. N. 1l) Sic una 
hic voce per edd. omnes, fecus ac $. 2. m. 


omiffas primas litteras, ob pr. fi fimiles, vel per gloffam; reddente Sch. 
»recurnt, redit, ἡ v. navis permota eff« in poftr. fere cum P., quem 
ct Bv. delerit, b quod palf. fervat, ap: G. ΤῊ. »furfum vehere 1. ad- 
vehere, (f. fumpl. vehere,) — /eviíss biremibus flumine adverfo fub- 
vecium , — Íubvchere saves amne coztzaz70* cenente Stp. ΤῊ, inodo no- 
tionem pro »rectrrere, j. retrorfum currere quae hic fufficit, fi fen- 
fus eit, e limo navis retracta e(t, atque adco inter retrabendum retro 
ivit, f$. 1ᾳ. e 

ποὶν ἢ ἊΨ ἱερ.) Haec virgo Claudia vocatur Ovid. Ponto 1, 2, 143. 
Suec. Tib. 2. Plin. 7, 35» ad quem locum Harduinus ait, hanc femi- 
mam V aleciüm vocari Diodoro in Tcp p. 382. Velílalem fuille, di- 
cunt etiam Aur. Vict. de V. Ill. c. 46. Sidon. Apoll. Carm, 24, 41. et 
alii, quos Savaro ibi laüdat. Ali virginem fimpliciter vocant, alii ma- 
tronam, alii mulierculam, v. Drakb. ad Sil. 17, 33. fq. Less. | 

" Cf Exc, fed uc de nomine mulieris rem incertam purem manfu- 
ram , ut ct illam V. L.in verbo, cum in Ms. à2x3. alio compof., ut alibi, 
'Japfus efle poilit in litteris; vel gloffema, vel ec vera Noftri Íectio, pro- 
"ferente Stp. Th. 1, 67- ἃ. i. v. ἀνάγειν tantum ex aliorum fententia pro 
Lat. edducere, a Eg. hic diferte pofito, ut a Sch. v. Φερ. e. "donec ea 
adduceretur «nec repetente hanc notionem L. Ern., cum tamen fic red- 
datur non tantum in L. N. T. Fifch. et lxrb., fed etiam in Ind. Xen. Cyr. 
Z. et ap. Abr. Dil. Th. P. $:3., (ΚΕ alio fenfu de nave Ind. Xen. Bach. 
Contra in vulg. eve. : deri vato »," ut vulgo fit, a Stp. ΤῊΣ Eve. 
a φέφεσϑοι» per ἐνέγκω ν nihil ib. p. 80. c. fimile profertur, ct p. fq. E. 
notlo v. Qégsi», pro pom Lat. effer7£, inodo de re, nec de perf. , ut. 
hic, ubi debeat fane φέρεσϑου 2d fenfum eile i. q. Bg. , ac pro apportari, 
v. c. in lcética, f. advehi, ut curfu, cum Stp- ad m. P., i. univerfe ar- 
ceffi, uberi venire, quo ΤῊΝ P.,"ut φέρειν 5. pro Lat. φάω δ affer- 
tur in L. N. T. Fifch, p. r116. e. de per, etiam a&t Lat. efferre ap. G. 
'Ih., cum et ρα! extet in Ind. ἜΝ Ern. ex 2, 36. e., ubi T. Atinius, 
in forum ad confules lectica adfertnr, aegrotus, pro quo mox «catus in 
curiam; per quam analogiam lectio vulg. fe tueatur adhuc, a Bg. for- 
taflis expreffa per affinc Lit. ob perfpicuitatem ec Lar. iftius ufum fre- 
quentiorem ; nifi ct ipfe legit cum Ms. corrigens, quanquam fine N. 
et figno futurae N. folenni, Ego quidem, ut vulg. v. ducere foleo ab 
Mlo ἐνέγκω», fic non repugao, fi quis fümat thenia ἐμφέρειν cum Ind. 
Xen. Cyr-Z., ubi ἐνεγκῶν in textu. Caeterum Sch. in »γἱέρ. facerdos 
fcmina« fed Bg. fimpliciter e P., non tenente Stp. Th. hoc fübít. cum 
accentu noftro, fed cum Micko: in penult. , cf. ad Poll. -1, 14. N. 93. 
Thom. M. p. 470. Moer. p. τοι. Herodian. es p.458. i. Thuc. p. 316. 
N. 16. Luc. 3, 298. N./32. R. Or. V. 5$. p. 252. Suid. 2,93. ge Ind. Fifch. 
Acích. et Pal. cum Luc. et Dem., fed de πρότερον — πρὶν καὶ ad 1, 14, g. 
, ἥτις 7.) Forte ὅτις xo] τῆς 'E., quae eadem Veflae quoque facerdos erat. 


| 
| 
! 
| 


4 


LIBER L'CAP. XL Αἰ V/C.933. OHR. N^185. 451. 


τῆς Ἑςίας um, ταύτην ἔδει 12. oportebat virginem - ma^ 
E y CT 225 - 3 ku τοξ j x. : "- is 
jT) Ms. Ra. ἑτίέας ὧν ταύτης. ὃν ἔδει λ., Ms. Ve. τῆς Ἑτίας ἣν ταύτης. ^07 

ἥδε A., ied Ms. Vi. Ἑτίας ταύτης" ὃς ἔδει Δ. V- N^. ἡ 


t 
5 κα 


Reik. Jam ad^ Chreít. notavi, fufpecta mihi effe verba ἥτις τὶ "p: 
quae fcholium effe: puto. -Simile tamen huic loquendi generi illud οἷς 
ap.'Palaeph. c.49» (S. 2.) ἐπαινεῖ τὸν ἀνθθωπον καὶ S:004 ᾿Αφροδίτην λέγόυ ες 
τὴν ϑεόν, ἦν. vero tihil de Veftali,. neque de nave, pcr eai -atcrátio 
fiarrat, fed medo dicit: γε νηῶν prinores rel -Strotb:  Sulpe&a miM 
videntur verba 77 τ ἦν, ficuti articulus τὴν ante fsg., qui vel abeflv 
debebat] vel το τὸ legi τινά. Vorfan. Herodianus "mátrem deum cont 
fundit cum Ν εἶα, - quod faepe factum eft: ec deinde aliquis, qui ^id 
animadverteret, addidit ἥτις — ἦν. Liv. certe nihil de Veftali narrat; 
neque'de navi, per banc attracta, fed marros4m modo commemorat 
Cisudiam Quiatam, quae fimulacrum illud. e navi- acceperit 29, t4 
Quodaminodo fimilis huic noltro locis Palaeph. adeft c, 49. — ἴῃ Chr. 
Juehn. τας | "Histo i Hn 


Primo, cum haec verba fint, praeter edd. non modo in Mss.; τὰ 
cetitibus Exep!, fed eciam in D: donec Veflalis facerdos adeffét :** non 
videntur éiicienda,"-fi commodam edsnt fententiam, quae deinde e 
 Rsk. conie&tura, x2; intrudentis, (quod P. non refert) vix procedit, cum 
exiftae, addutam etfe:facerdotem ΤΕΣ deae ;' puta Cybeles,^ quae facez- 
"dos δὲ ἢ fmi! eflet- Με πο facerdos; quae repugnanc hiftoriae et anci- 
quitatibüs;, * ctmaleae Cybeles, «at in Phrygia ,- fic Rotbae non fuerint 
facerdocés, «mifi Galli:ac Phrygii, cf. libros fuperartigg. et diferte Dior, 
H. S. Τοῦ: 91; το. fqq. ficut'Livii illa 29, 14. e. , "8b facérdotióus deam 
accepit, videntür eo perrinere, ut facerdotes Cybeles, Gaili, e Uhry- 
gia fimul cum dea profe&i Rómam, in manus veluti cum tradiditfent 
eam Scipioni, Roim4áe inde ab eo tempore manferint atque fuíteneaet 
fintz cum contra neque tum deae Cybeles facerdos fémina Romae fucrit, 

wia primum eo deportatra eft acque adícita, neque etiam poítea Vefta- 
Is iffemoretar, quae fiiiul fueric facerdos deae Cybeles; quanquam no- 
vi, Vetlalium fuiffe aliquam curam in. affervando Palladio ec Ancilibus, 
quae'pignora' imperir coeio delapfa credébsnrur, ür Cybeles illud fimu- 
Tacrum fupra düoque ᾧ. 8. m. ad μενεῖν a Leisn. pisnoribus iftis annume- 
racam. Cumque Veftales diu iam date Cybelen in tirbe efTent ct cürath 
haberent tütefomque: arcanorum talium: forre proprer id ipfum dd eam 
aliquam id fritinicris delatum eft, ut arceffita deam, ΠῚ limo haereatcrh, 
folveret-atque-exciperet. Nam Veltslem aliquam id feciffe; cum ali 
dicunt , tum Noti dec verba cláre demonftranr, undécunque illehanc 
fuam-duxerit (enteicifh. ^ Nempe τὴν feg. , 4T. 7. 'E. ἦν, Noíter peram. 
bases dixit, pro brevi ὕρην fégiixy τῆς 'Es., ut bis eft alibi infra; cuius 
periphratis ratio eft hae&;ut pro gen., qui eít cum fubft., fumatur pron. rela- 
tivum: et v. lubfti,  idquecum gen. con(lruitur, ducta illa eLar., cum v. 
€: dixeric Cic. ΓΟ Οἱ. t, 44. m. f. τὸς. corpus, quod fuerat Hecvris, 
p'o corpus Hectoris; cui generi fimile illud et, cum pro fubft. ec di. 
ponitur fubit. quidem etiam, fed adi. anne&irur verbo fubit, et prono. 
mini relat.,. fed. codem cafu; in quam rem v. aliquid in Ern. Khcr. y. 
356. εἰ, cum v.'&, proumor fummus, dicas amor, qui eff { (c fummis; 
cf. Xen, Cyr, Z. 1,6, 10. i. ἱπτίκὸν δέ «o, 0 περ κσάτιξον, ἃ. d. €. ἱππικόν σοὺ 


452 LIBERI CAP. ΧΙ. A. V. C. 953. CHR. N. 180; 


| E » ἧς , . . 
παρϑενεύεσϑαι n. αἰτίαν 029. nere, crimen autem flupri fu(li- 


n) Colon hic in Ox. cum Par. 2., fed comma inrel; , et tacite quoque ia 
Mss., ur clare in Ms. Bg., v. N. “0) Solae Ing. δὲ, fed δὴ rel.,' etiam Mss. 
adeo,,tacentibus Excp., v. N. : vis 


κράτιςον, unde fluxit hicP. 5 Veftalis fzcerdos« qui , ordine inverfo, pro 
E us Vejialis , mutavit genitivim fubít. f. nominis propri in.adi. 
affine, et adeo f/acezdos Veftae, iubít. duo in regimine in adiectivum et fubft. ; 
ficut contra G. Th. v, flemez 682, 40. »Zia/is, — qui Dionis efte fubit. 
et adi. per periphraün illam explicat. Sed P. per illam brevitatem fuam 
oppreílit fimul gen. τῆς θεοῦ, quem Noter a fuo fubft. τὴν ize. divulíit 
non modo propter vincturam orationis, fcd, pro libertate fcribendi et 
fua abundantia quadam, adiecit etiam, cum latices co:mimode poílet; ut 
in addito articulo, τὴν ad cg. aeque nori haerendum, ac in altero τῆς ad 
ϑεοῦ, cum in hoc.genere nibil certi fit; fed in genitivo τῆς "Es. proprie- 
e pr. τὴν isp. repeti debet. ἑέφεια, nominativus, "ut Rsk. bene intellexit, 
At modus Bs. .€ Stp. ad m. P. ductus, liberior eft, mutans ille quidem 
gen. fubft. f. nominis proprii etiam in adi. affi; ied retinens idcm 
pron. relat. et v. fubit. , quanquam. ab hac.parte extrema vicinior; cf. 
de eius τὴς» polt 4 opprefío, $. 2. m., praeeunte Stp. Th. 2, 1503. D. i, 
") τις» quac« fic divifis vocibus, fed incon(tanter, cum ib. antca et 
mox iterum copulet, cf. Bud. C. 77, 36., in quo hon fim ego feverion; 
quanquam hic foleo reddere τὶς per Lar. quidezi , fenfu reftringendi, ut - 
4 τιᾷ fit i. 4. alias 7 γε ἴ. ἥ περ f. Hom. 4e. Neque opusfuerit, ad Jg, 
rationem corrigere ἥ τις 'Esiàe xw, Quafi articulus τῆς δ pr. me fimili re- 
petitus fit, cum e | Iettione vulg. idem fenfus elici queat interpretandi 
praefidio i illo.mitiori.' In Palaeph. quidsm loco nihil adiumenti video, 
cum ibi fit tancum repetitio {δῆ καὶ 3:0. — χὴν ϑεὸν, loco cuius poftre- | 
mi proprie poni debuit pron. τήν. quo de genere, etiam in libris fa- | 
cris obvio ; cf. Markl. ad Max, T'yr. p. 672., ferente Sch. modo aliquid | 
NES Es. Veltae deae« ut Sip. Th. aliunde, c£. Ind. Xen. Cyr-Z, 55. 

ταύτην) Cod. Ve. i inepte ἑσίως ἐν ταύτην. ς ἔδει. Strotb../ 1n Cod. Ve. | | 
eft — inepte, niíi forte legendum ὡς, Nam haec particula anox-ab eor | 
dem abeít; in Chr. ZZem. 

. Mss. res milit fic, habere videtur, ut primo,. cum proximum ὡς. ab- 
eflet, aliquis id. in marg. poíuerit, quod deinde, vitiatum in ὃς» cons 
fufis e eto, ut faepe; in textum venit, cum prius ellet τῆς 'Esiec ἦν 
σαύτης ἔδει A. line diftinctione, e ferie. Mss. vetufta, ac confufis yet e | 
ut alibi, in pron. ταύτης» quod cum fenfu careret, aliquis pron. ἣν addidit; | 
non curans, quid. tum id zar; fignificarer, quanquam fortaffis videns, ex-| 
terna fpecie ad pr. gen. 'Ezíze referri ; nifi ταύτης lumebat , pro ἐκείνης , ut | 
Lat. i//ss, pro notae ac celebris; quod tomen hié nemo requirat, cum| 
le&io vulg. er fe fit optima, et a P. quoque fetvata, conveniens cum 
Noftri more, tio: rincipia enunciationum cum pron. demonfirat. ponit, 
idque fine 34 f. οὖν il llariva uou quarum poftremam aliquis quae- 
fiverit etiam in -Mss. ἣν €t ὃς. cuius tamen in P, nullum eft veftigiuis 
qui libere orationem Noftri feu contraxit, fed et addidit adv., reten- 
tum illud a Sch. ἐπι. »»π. virginitatem perpetuo fervare fed a Bg. (quo- 
cum Sch. in ν. 5&3. op. banc, »** alio tantum ordine) fevere fpretum, cum 
nec per fe in v. Gr. ineflec, et alibi tale quid. diferte adiunctum reperi. 
' retur, cf. 5, 6 3. €. μέχρι τέλους τοῦ βίου vag9., unde P. hauferit, nihil 


3. s D. a ὡς δ, 


——— - 


— ——— 


LIBER I. CAP. ΧΙ. A. CV. 953. CHR. N. 180. 453 
δια ϑορᾶς εἶχεν P. ὡς u£A- nebat. "Tanquam fubitura igi- 


p) Ms. Ba. 3423. εἶχε. géAM 7m δὲ A., Ms. δε, nás μελλ. — μελλ. δὲ fed 
Ms. Vi. »γεῖχεν — εἶχεν. — ὡς deecíl« LA N. 


tenente Stp. Th., quam Bg. phrafin, fed huc refpiciente Bud. C. 967,4. 
|» per hanc Grr. noftrorum ícripturam ac lectionem "ἐπιπολὺ — ἀνέδραμε 
vend — τῆς ϑεοῦ ἥτις — ἦν. ταύτην — παρϑενεύεσθοι.. miriav δὴ διας. — 
 Kadditis,) zze9. ἀντὶ τοῦ παρϑενεύειν dixit, ut ex fqq. apparet. σαρϑενεύω 
enim fic dr. , ut ϑαλαμεύω, in t5alamo plurimum verfor* quod non faris. 
«apio, nifi hactenus, quod med. pro act. pofitum ; er, fi noftrum v. Gr. 
cum illo 32a. comparetur, tunc debeat quis noítrum non a fubít. παρϑένος 
dcrivare cum Stp. "Th. et L. Ern., íed a παρϑενωῶν, conclavi virginum j 
unde fortafüs eiicias vim med. illam, ut fit, íe continere ct manere im 
virginum conclavi; in quo tamen ufus loquendi defuerit; quanquam ad 
Kur. Phoen. v. 1631. zac9evszov , fac officia virginis, Schol. Valck. p. 
450. diferte, m., ἀντὶ τοῦ ἐν τῷ παρϑενῶνε μένε, qui idem camen p.783. €. 
φαρϑένο! δίαχγεν et p.755. V. 1271. παρϑενεύειν τὸ ἐν παρϑενίᾳ διάγεινν unde 
Stp. tacite haufir, ςξ Ind. Dion. Caf. , fed Dion. H. S. T. τ. 127, 33. de 
Veftalibus, poft exa(tum annum trigefimum non nubentibus, xae3évoc 
μένουσι παρὰ τῇ ϑεῷ μέχρι ϑανάτου, quod tamen huc non plane convenit, 
ubi potius v. noftrum dr. moraliter et pro caítitacem virginis fervare ac 
fe, ut virsinem ca'tam, pro quo deinde, per quandam variationem, εἰ 
παρθένος εἴη xe ἀγνὴν Wut hinc παρϑενεύεσϑαι cXplices, παρϑένον εἶνσχ' 
αἰτίαν δὴ A.) For. gir. δὲ διαφϑ. Stepb. Si δὴ in fq. periodum transfe- 
ratur, €t ex eadem δὲ huc traducatur: aptior crit orationis cohaerentia, 
2 Forte αὖτ. δὲ ὅδε φϑορᾶς εἶχεν. Reisk. Cauíam fufpicionis et malae 
mae Ovid. reddit Faft. 4, 309. ((qq. v. Exc.) Lactant. 2, 7. (de orig. 
error. ὅ. 12. m. ed. Cell.) Claudiam ferunt, quae femper impadica effet 
ΝΜ ob z£mies corporis cu/tus etc. Similia v. ap. Liv. 4, 44. et 8. 15. 
eism. 

Ad le&tionem quidem conftituendam nihil hic pracfidii eft in Mss. 
ac P., fed in Bg., qui Stp. δὲ clare oftendit, quod nec dubitavi ftatim 
edere, cum fcirein, ií(ta duo faepe confuía , fenfusque fic pofcerec, qui 
in vulg. 24 nullus eft, quocunque accipias modo, contra in δὲ commo- 
dus, Íive propria e notione, five illa copulandi; eftque hic iterum 
exemplum vetuítae in fcribendo rationis, enunciationes fingulas per δὲ 
iungentis; unde poft 7255. non ita bona ett diftin&tio minima, a Bg. 
quoque adhibita, ur maxima, quam et feci; quanquam, fi quis ig meme 
bro pr. 7zvr. &. παρϑ. allumat μὲν extrinfecus, faepe ante δὲ oppreffum, 
etiam comma aut colon locum habet. Sed Rsk. emendatio ingeniofa 
quidem efl, nec tamen neceífaria, cam primo pron. 43s, pro αὕτη, quod 
finxcerit Rs. e fyliabis δία potius mente tantum e pr. ταύτην alius cafus 
repeti queat, deinde compof, fubft. 2/63. acquc recte habeat, acfimpL, 
c£. Stp. Th. 53. — interdum ad eam corrumpendi fignific. pertiner, qua 
xum verbo pro f/uprare convenit, ut ap. Herodi, de quadam, aiz. 54 3, 
ix.« (ic fine alia et au&oritate et Vs,, quam explet L. Ecn. 552) ftupra- 
tio, vitiatio«* quae Lar., ap. G. Th. fine Gr. et explic., pocius videu- 
tur habere vim act., quam pafl, quae b. 1. in Gr. obtinet, curá cor- 
rupta efl quaedam, vitiata, ítuprata; cuius generis Mocionisque voce 


454. LIBER T. CAP. XI. A-V5C: 933: CHR. N. 186. 


λουτα δὲ κριϑήσεσϑαι, das. tur iudicium ,. fuppléx petit a: 


dum Lar. carcrent: delecit Be. vulgarius , ap. G. ΤῊ, suoiysíz ,. coitus 
venereus cum perf. , quae eo ipfo corrumpitur, virgine, vidua, marita: 
ta, imaret ut in fubietis locis non latis evidens exemplum de femina, 
quae cum mare rem habeat, . nifi fortatfe ap. Ulaut. Amph. 3, 2, 2. tame. 
Jibi avirà argutam meo; pro quo Lac. fuccurrat alicui et hoc, quo ipfe, 
Victor in re noftra ufus, v. Exc., ap. Gs. nizceflus, ἄγος» συνουσία». 
βδελυφὰ » quafinon caftum et pudicum, — coitus, quo laeditur — reli- 
gio, ut in Vettali& fubiectis etiam locis, δὲ videatur dici de fem. ac, 
pafl. fenfu , ut. Liv, ep. 63., cf. ad Nieupoort. p. 351, e. Íq. IN. n), quo-, 
rum Gs. Gr. poftr. forte vitiarum e(t, pro 3saveíz , c£. L. Ern. Suid. t5, 
426. m. Hef. i, 974. 1. διαφορῶς, ἔχϑρας» βδελυρίας, unde fiat duplex 
gloíffa, 3:zeeZa, ἔχϑρας., ct διαφθορᾶς, βδελυρίας, cum hoc interpreta 
mentum certe non conveniat in vulg. 101 διαφορῶς» et. ifta duo alibi quo- 
que fint confufa , v. Rsk. ad Polb. p.754. m. et Heum. ad Plut. de lib. 
educ. p. 54. m. à. etiam ap. Herodi 1, 11, 12. figaif. corzupzionem vir- 
giniratis* quae Lar. fuut hic planeap.Sch. in2., ut Ind. Dem: modo noe, 
vitde navi, cum et ibi extetfenfuact, cum gen. perf. 1113, 17. γυναικὸς δ.» 
cf. 1135, 18. « Tum Sch, in. sai. falfo arguebatur violatae virginitatisy — 
εἶχ. habebat carfam** quam feveram formulam nec G. Th. tener, nec hic 
probo, íed fubft. zie. 2liam, notionem: Bg., cf. Srp. Th.3, 2315. D. i. 
in v. , fed breviter modo »airz. ἔχων accufor, (ablegans.ad fub(t. p.247«.- 
e. fqq.) air. culpa, crimen, — cum. gen. (rei) ut air. ἔσχε τοῦ πολέμου». 
Plut. cslpam belli fzfHisut , culpatus tuit ob bellum. — air. ἔχειν, dr. d 
qui.accufatur rei alicuius nomine, — five.mcerito , five immerito, — iz. 
ἔχειν paff. fumitur, pro accufor« fere cum, Bud. C. 1, 15. p. fg. 1. 24. 
1459» 31-, ubi comparat cum zlz. ὑπέχειν, quod eft fevere Lat. Bg. , cui 
refpondet ex parte δίκην óey. lupras ut faepe ponitur 2x. pro compof, 
aliquo, et nominatim pro ὑπεχ., cf.Z. lud. Xen. Cyr. v. e. f. b. i, , ut 
tamen foitzffe propius Lat. erzzen babere accedat ad Gr. formulam, qua 
e cum gen. rei, fenfü vel forenfi, vel univerfo, cf. Ind. Dem. 'huc. 
Xen. Mem. S., Dach. "Avg. Mor. et Cyr. Z. cum, Fifch. Aefch. , Herodt. 
er Luc., it. Caf. ad Athen. 2, 639. Valck. ad Herodt. p. 492. N. 94- 
D'Orv. Ch. p. 468.1. v. 6.) Loesn, p.45. m. Kypk. t, 139. i., qui bene 
mouet, αὖτ.» ut Lat. erzmenms dici »cuius aliquis accufetur, non vero, | 
cuius convictus fit ufus loco illuftri Dem. , ignoto Ind., 628, 27.» c£. 
d hom.|M. p.20. eiri», — αἱ μέμψεις, íed G. Th. in Bg. cum Grr. al. et. 
1286, 71..1gq. de Lat. crimen babere pauciora, nec illa," quae iunt ap. 
aute laudatos; nobis ut fufficiat dez Vorwurf zer Buhlfchaft &a/en, ^... 
ὡς μελλ.) Perperam óe abeft a Cod, Ve., licet falvo. fenfu abetfe poffit. | 
Smrozb. Hoc ipfum cum quis in marg. notáffet, ὡς cum parcicip. redun-| 
dare et abeíffe poffe: alius ttatim id omitit, aut ille ipfe, qui fic cogi-. 
tarat, et hinc 1n εἶχε ortum » ἐφελκ.ν ob tunc Íq. in psa. confonam, in 
qua tainen alias v idem Mss. noítris toleratur, cf. 1, 7, 12. e. ac de ὡς 
cum particip., per varias Virorum DoCtorum fententias , Dev. p- 365. e, 
Vig. p. 320. 542. Hoog. Op. p. 1176. Nr. 13. Abr. ad Aefcb. 1, 336. m, 
2, p. eadem e,, Rs. Or. V. 5. p.900. m., ad Luc. r, 394. N. 98.» ad He: 
rodt. p. 480. N. 2t; Schw. ad Onof. p. 4r. N. 4., Kypk. 2, 251. m. Loes M 
P. 483. Krb. p. 403. cum L. N. T. p. 748. Nr. s. Ind, Ael. V. h. Fitch: 
The., Z. Xen. Cyr. et Bách. it. Koen. ad Greg. p. 31. N. 55. b. e. οἷν 


P bh - 
vw ; 
^ 3 ^ 


LIBER 1. CAP.XL A.V.C.935. CHR.N. 189. 455 


πεύει τὸν δῆμον 4, ἐπιτρέψαι populo, ut committerent Pef- 


α) Comma-hoc fnit modo in Chr. Stroth. et Ms. B. 


horum plerisque zanquam f. velut? , ab Inttp. faepe liberaliter addita, in 
Vs. locum non inveniunt& non obícquente Dg., et recte, cum il!a Lat,, 
it..ut feverius, potius libere ab Inttp. opprimantur, et Lat. quoque ha- 
beant illa cum particip., cf., tacente C. Th., camen Ind. Tac. ec Hor. 
Turf. p. 1041. Nr. 9. cum perf. »tanquam lcyphum furatus, (preemrffis,) 
zanguam poft verba, pro quoz« quo exemplo caret Ind. L, fed in Ern. 
Amm. M. cum praef. »ut.abundat« mequidem capiente rales particulas, 
ut Z. in Gr. Ind. l. l, in notione caufae, ct «s? pro urpore f. quippe, 
ac deinde refolvente per quia f. fimilem caufalem et parcicipium in cem- 
pus finium ; ut fit ἢ. 1., quia erat iudicanda , f. cum effec iudicanda, 
1. cum deberet iudicari, fc. femel, deinde, certo aliquo die, nobis δ 
aber fo ihr, f. über fie, das Urtheil fo//te sefprochen wwerdez , 1. datie fo//te 
verurtheilet avezZez, ut Stroth. Ind. Chr. v. μελλ. ex Δεῖ. Fab. καὶ δ᾽ &vie- 
psic9os μέλλουσα, ἐδεῖτο »da fie getüdtet werden fol//te** fere eodem rc- 
deunte, fi quis ὡς cum particip. capiat de confilio et pro Lat. v finali; 
Gr. je, cum Markl. ad Lyf. l.1., z£ autem isZicaretur , ut de fe iudi- 
cari, iudicium fieri poffet; ad pr. rationem, quae mibi videtur potior, 
accedente Sch. in óc, ubi noftrum locum fubiicit prolatis ad r, 9, 22.e., 
fed in »p. xe. damnanda« periphrafi in v. p. cum inf. refoluta in privum 
fur. particip. κριϑησομένη , fed , quoad fenfum , cum P. , ignorante Stp. 
Tb. infnitivum hunc v. xe., cf. tamen Ind. Dem. et 729, 5. περὶ τῶν. 
μελλόντων xQ. dt. 722, 24., €t Stp. 2, 425. C. wm, pro κατακρίνων 
damno« male fequentibus Vern. hic P., cum μελλ. reddebat Lat. s»eruens, 
fine ufu loquendi, fed formulam Bg. , delectam forte ad confervandum 
aliquo pacto participzum Gr., tenente G. (Uh. 1250, 15. 595, 17. fine 
explic.; cum fubire iudicium fit nihil, quam judicium, fententiam iudi- 
«um, pati, experiri, cognofcere, audire, et J. 4. iudicari. — Caeterum; 
et hic P. orationem contrahente, reddit Eg. δὲ per δὴ», ut alibi, nec 
forte ad Sb, voluntatem corrigens, qua nocone ne opus, quidem , fi δὲ 
Aterum. fumitur enunciationes copulare more antiquo. 
. ἑκετεύει) In hoc v. Sch., praeter Lat. o^fzcrare, adhibet cum Bg. e P, 
phraíün, ut aliunde Stp. Th. affinem cum tolenni, ap. G. Th. cum Gr. n. 
»fupplicare , — humiliter et cum reverentia flexis genibus, precari«* cf. 
Suid. 2, 110. e. Thom. M. p. 160. et p. íÍqd., εἴ cum in£. iterum Z. Ind. 
Xen. Cyr. , fed fine Ind. Dem. $34, 2., cum praep. 842, 7. et 1341, ult. 
πόλλ᾽ ἐμοῦ δεηϑέντος, καὶ τοῦτον ἱκετεύσαντος πρὸς τῶν γονάτων» quam praep. 
vitiofe omittit Ind. p. 649. i., cum aco rei Thuc. 127, 60. cum N.; de 
re ut anquiri poffit, cur Veftalis rogarit populum, nec potius l'ontifices, 
qui habuere notionem, iudicium ac ius fupplicii in talibus caufis et cri- 
minibus , cf. Dion, H. S. T. t. 127, 39. p. 1. 1. 18. 200,5. 556,26. $97, 
,29. it. Liv. 4, 44. e. Poflumia, virgo Veflalts, de inceflu caufam Zixit, 
€rimine i9noxia, rel. $, 15. m. 22, $7. 1. duae Veffafes —, ftupri comper- 
446, (en ipfum Pg. ct de fcmina clare!) — L. Cantilius —, qui cum Flo- 
sonia ltuprum fecerat , rel. 28, 11. m. et Lipf. de Vefta et Veftal, Op. 
T. 3. p. 43. e. fqq... quibus in locis non fit mentio populi eiusve iudi- 
cii, fed, recentiori tempore, Imperatorum Rom., (ut ap. Sucr, Dom, 
€. $. m, inccíta Vzflalium virginum — vare ac fewere cobreuit, et Plin, ep. 


- 


456 -LIBERI. CAP.XL A.V.C.9533. CHR. N. 180. 


£z ξ e d! A Ὶ eO . . ἌΓ, . ὰ 1 
τῇ llecaweuvria" Θεῷ τὴν πρί. finuntiae deae illud iudicium." . 
^ 


ci ^ xci, λυσαμένη τὴν Atque cum .folviffet zonam, 


Y) In Ms. Da. hic erat, ut in Stp. Marz. fed in Ing. reciv. , ut fupra, cf. 
δ. 8. ε. fj Ms, Bg. pun&um hic etiam in A. et al. 


4» 11, $. Íqq. , fcd tanquam Pontificum maximorum, ut diferte Plin. ib. 
δι 6. Ponurificis maximi Zzre,) porro Praefecti urbi, cf. Lipf. 1.1. p. 46. 
m., cum NNoítn aetate debuermt etiam populi in hac re partes fuiffe 
quaedam, forte quod inceftus Veftalium pertineret ad iudicia publice, 
v. Nieupoort. p. 151. i: , quibus vindicabantur crimina publica, quae vel 
adverfus remp. fuerant commiffa, vel reip. falutem laedere videbantur, 
cf. Heinecc. Ant. Rom. P. 2. p. 314, e. Nr. 4. et Cl. Cic, v. ceufa p. 368- 
m., cum inceftus talis falutem reip. laeferit, i. civrum omnium, quod 
€o deorum ira ac poena excitari credebatur, cf. Dion. H. IL. 1. 556, 18. 
597, 16. s 


ἐπιτρέψοι) Bg. adhibet de fuo artic. τὴν pro pron., fed e P. fynefin in 
verhó piur. numeri, ad fubft. fins. τὸν ὄχμ. relato, cum formulam totam 
cum Stp. ΤῊ. 3, 1627. E. 1, ex ἢ. l. fub. 5i. committo, ij. permitto( 
quam Gr. ita plenam non iterum tenul, fed fine cafu rei acc. τὴν xe» €o- 
dem fenfu, cf. Stp. 1l. |. Bud. C. 199, 29. Ind. Xen. Mem. S. Bach. et 
Pol. Z. cum Dem. Thuc., cui add. 23, 37. ad p.337. N. 48. Suid. 1,839- 
1., qua de ellipfi nihil ap. L. Bof. p. 171. e.» ut tamen defendi queat ille 
acc. adiun&tus a fimili τὴν 2íztzzv, cf. in hoc fubít. Ind. Dem. it. K. Or. 
V.6. , nihil proferente G. Th. in v. v. perm. et comm. , ubi modo 1654,74. 
s»committere eft tradere, ἐπιτρέπει», (fed in fubit. 422, 11.) fenatui Zise- 
zum arbitrium de fe permitterent, (quae phrafis eft ex parce hic P., fed 
rurfus nihil in v. fententia ct iudicium, quam 1250, 11.) permittere omnia 
3udicio a/zerius* cf. tamen ap. luft. 1, 10, 3. plenam P. phrafin et 11, 
12, 4. regni aritria victori permittere , ii. Suec. Dom. c. ἃ. m. et Cal, 
€. 14. ba ut ad hanc Lat. analogiam Nofter fcripferit. 


λυσαμένη) Zona f. cingulo a Claudia traCtam navem, etiam tradunt . 
Aur. Vict. de V. Hl. c. 46. Hieron. ap. Hard. ad Plin. 7, 35. it. La&t, Inf. 
2,7. (immo de orig. err., cf. fupra $. i. ad gir.) Alii id fune factum 
fcribunt, Sil: 17, 41. Propert. 4, 11, 51. Ovid, Faft. 4; 325., alii crine, 
Sid. Ap. carm. 24, v. 41. Íq. Leism. ^ 

Diffenfum cgo quidem non componam, qui in poétis probàbilis, 
multa miraculi maioris caufa fingentibus. Propertii mihi erant 4, 12, 5 1- 
Vel tu , quae zardam movifü fuze Cybellam, Claudia, turritae rara mie 
niflra deae; dante Sch. in. »a. quum ea recinxiflet zomam, — δ. Avtv* 
fat. P., fcd in poftr. Gr. negle&tum med., ubi Stp. Th, non plene 
praecipit de formula, cum h. 1. virgo Vettalis fimpliciter fibi ipía cin- 
gulum folvat, non iílis de caufis, quas ille memorot, fed in univerfum, 
urque zona utatur ad rem aliquam, ad eem navi innectendan, navem 
que trahendam, valente adco hic quoque vi med., a Bg. e P. deferta, 
cum aliis Inttp., non modo in iisloci, ubi mas id in femina facit, 
(cum ibi tamen etiam refpicias illud ἐπ ufum fuum;) verum et, ubi feimi- 
na id facit fibi, cf. lib. de V. med. Fifch. p. 15. m. W., p. 8. Call. in 
Tov. v.21. in Del. v. 209. in Di. v. 14. ον, ad Muf, v. 272. , ubi de ritu 
folvendac zonae exponunt, fed Noílri immemores. 


- 


LIBER T. CAP. ΧΙ. A. V. C. 935. CHR. N. 180. 457 


3 MN ^ , 5 . ' * -- 
᾿ ζώνην, ἐπαφῆκε τῇ πρύρα immifit eam prorae navigii, 
τῆς νεῶς, προσευξζαμένη τ, εἰ precata, ut, ἢ virgo fit et 
παρϑένος. εἴη καὶ ὡγνὴ, Tt οαἴα, pareret navis, —Fa- 


t) In Ms. Da. hic colon. 


ἐπαφῆκε) Forte ijZzre vel izzoz747:, innexult, Z/igavit, et in fq. 
“προπροξευξαμένη. Reisk. 

Quorum nihil eft neceffarium; primam partem, in P. Vs. vetufta 
non comparentem, at in ed. Stp. cxp!letam, dante Bag. aliter tamen, ac 
fere cum 1o. Hartung. ap. Gruc, Lamp. T.2. p.732. 1. Nr. 10. »zonam 
recinxit et immifit prorae navir« quibus Bg. addidit modo pron. αὐτήν 
e pr. fubít. eov. , reddente Sch. in v. bis compof. sinecit zonam pro- 
vae ubi Stp. Th. modo novit rectionem et Lat. Bf, pro quo Gs. ap. 
Luc. non bene fortaffis adhibet emztere, tenens in Th. »mmitto éviquas 
ἐφίχμιν ἐμβάλλων» (quod eft Sch. Lat.) ἐπαφίσμι, (fed non per conftructio- 
nem eandem cum dat, rei f. loci, quam habet fane Lat. Sch. ib. 1119, 
95.) particulam fpongiae iniicere naribus, 1. immitteref€ cf. Ind. Geop. 
cum-Hef. fine auctoritate 1, 1317. m. ézzQzxév, — ἐπέδωκεν». quod fit 
Let. indere, ap. G. Th. cum Gr. al., fed reCtione eadem, etiam expo- 
fitum per Bg. Lat.; ut vel fic exiftac fenfus, quem Rs. voluit; redden- 
te etiam Sch, in »e. prorze zavis« fed afferente Stp. Th. (cuius locum 
€ Thuc. ignorat Ind.) cum fimili gen. e Plut. τὰς 7e. τῶν ve&v, qui inter- 
dum abeft, cf. Ind. Luc. cum L. N. T., quo de nihil in L. Bof. Ell, 
ut ap. G. Tb. cum Gr. n. etiam modo abíolute, cf. Suid. 3, 217. m. 
non coll, ad Hef. 2, 1067. m. , ct Schol. Lycophr. v. 286., cuius nota- 
tionem Sc». ignorat; hoc e Noftri loco ut pr. $. m. καὶ ναῦς ἀνέδραμε for- 
te clarius explicetur magisque definiatur. Nempe retro ire navis dr, 
primo, dum redit, qua venit via, deinde, cum puppis praeit, fequente 
prora, et denique, cum re&a navis, praeeunte prora, fertur ac trahi. 
tur adverfo flumine, quod poftr. conveniet illi loco, cum hic facerdos 
trada:ur prorae illigaffe zonam, navemque fic traxiile; uc de fluvio ad- 
verfo teitantur Ovid. v. 298. et Sil: v. 44. 14. in Exc. Tum reddit Bg. - 
V. προσευχ- per fimpl. , ut aliunde Stp. Th. per omnia loca, cum L. Ern. 
ac N. T., Ind. Xen. Hell. Mor. et Cyr. Z. it. Gs. 2d Luc., quod εἰ h.l. 
fufficit, cum faepe praep. πρὸς redundet, at Rsk. illa πρὸ tam fubintel- 
lisi queat, quam latere in tempore 2307., ncc oftendatur a P., cuius 
»clare freczta* non reprchenfum a Stp. in :n. ,. ct a Sch, repetitum, 
quanquam et praemifTo Lat. Pg., fit hauttum forcaffis eSuet., v.$. 11.1. 
Exc., cum illud adv. nullo nitatur fundamento ec ufu loquendi, fed pr. 
πρὸς in v. noftro per fe valere poffit Lat. izfvper, nec tamen fic ufurpe- 
tur; renente G. Th. in Bg. et v. orare, piscrer Grr. al., etiam fimpl. 
εὔχεςϑ."» fed in »adoro, “προσνυνέω» πρφοσεύχομοι» — ore ad f. ap. ali- 
quem uti, — Apul. populum fic adorat, 1. alloquitur. [τ Gr, noftrum 
proprie, vim retinente praep. fuam , etiam fucrit, ad aliquem loqui et 
preces facere, fed deinde fimpl. precari, ut Lat. illud, quo quidem adeo 
uti liceat. in, Gr. noftro fevere reddendo, er cuius pro funpl. notione 
claffieus locus eft ap. Ovid. Met. 14, 366. coll. v. 405. 

εἰ παρϑεν.) Sch. »virgo intemerata« per hendiad., fine neceflitate et 
fecus, ac P. et Dg., nionentcStp. Th. cautum in adi, 1, 127. H. et p. fq. 


/ 


459 LIBER CAP. XL A. V. C. 933. CHR. N. 180. 


σϑῆναι τὸ σκάφος. ῥαδίως 


I ur AME ; 13. cile autem appli 
δὲ au E Ε ζώνης ἐξηφτημένης, : ppaceem 
u) Hic noft:um eff comma, ut poft ἐξ, nullum in Stp. et al., fed po(t 
&xe^, pun&um in A. rel., it. Chr. Str. ez Ms. Bg. 
B. e. »fic ap. Hom. Diana dr. ἀγνήν utpote virgo, — et Proferpina, 
(aliam ob caufam, fed in 492.) Luc. τὴν ϑυγατέρα ἁρπάσας» παρϑένον 
οὖσαν» διέφϑειρε, — ponitur hic «oS. et pro vezws et pro ὥφϑαρτος, pro 
juvenca.er incorrupta* quo pottr. fentu Nofter h. l. fuümens, fubiecit 
ftatim explicandi ergo adi. zyv., cf. G. Th. cum Gr. n. in utr., fed ia 
fubit. nomen ordinarie ftatus f. conditionis mulieris, virum nondum 
paffae, — interdum aetatis potius, quam inviolati corporisc Sil. v. 31. 
39. Ovid. v. 307. 321. 323. 14. in Exc. cum. Hef. 1, $6. e. ἁγνὴ» καϑαρὰ 
xo4 ἀμίαντος ἡ παρϑένος, ubi N. »pro y forte hic rectius y παρϑι legitur.— 
Nifi Dianam refpexerit, cuius hoc epithetoh '03. &, 123.« fed et Vettae 
ac Veilalium, cf. Heinf. ad Ovid, v. 296., unde et virtutem hanc dotem- 
que iactat Aemilia ap. Dion. H. ed. Rs. V. 1. p. 382. l. 10. ψυχὴν ἔχουσα 
καϑαρὰν wo, σῶμα ἁγνὸν, quae Notter hic univerfo adi. eloquitur. | Cae- 
terum Bg. iterum neglexit temporum coníecuuonem, pro effet, cum 
lemel in praeteritis coepiffet. 
πεισϑῆνον) Fort. fcriptum fuit eec35vo4, tit moveretur savigium, quod 
immobile redditum erat. Srep^. ut quaff exorari fe fineret zavigium. Stp. 
σεισϑ. Oxon. Vulgata recte habet. Rezs&. 

Quam et Sb. Ind. retinet cum Lat. o/fegui, et Abr. Dil. Th. p.631. e. 
»οὑπακούσετοι » Cedendi notione pofitum, pro εἴκειν, üt — meí9ee924 ad- 
bibuiffe videtur Herodi. — avez. — σκάφος, τἰδὶ non audiam Sylb. cor- 
rigentem ceg9.« pro Stp., cuius coniecturam fine crifi repetit Sch. poft 
»7. navim oó£emperare 1. obfequi progrediendumt« mendoíe, puto, pro 
ad progrediendum ; ut illa Oxon. funt. parcim e Stp. ad m. P., addito 
tantum q74//, ad molliendam metaphoram de navi, in quam nihil ap. 
Stp. Th., et pafl. modo cum Latt. Sch. et aliis fyn., at L. Ern. »»xe(39, — 
primitiva fignificatio v. eft vincio, adítringo loro, et fic fune religatum, 
quo volo, duco. — Hinc (pal) πείϑομοι» patior me, veluti conttrictum 
vinculis, duci er agi, quo alter vult quae videantur prorfus in locum 
nofirum dicta, ubi,adeo propria ec phytica vi Noíter ufurparit, pro ut 
navis, zona» religata, duceretur, loco mota, a Veítali, quo volebat; 
in quam norionem praeterea habui nihil, quam Suid. 3, 108. m. πείσμα- 
τὰ, τὰ ἀγκύρεια σχοινία , παρὰ τὸ πείϑεσϑοι δὲ αὐτῶν τὴν ναῦν» Ttdentes f. 
funes, quibus ancorae a//igauzur , fic dictis, quoz eorum ope fiat, ut na- 
vis zautis quafi pareat, qualia funt et ap. Euft. , de indicio Stp, 3, 132. 6.» 
tum forte ap. Xen. Cyr. Z. 4, 3. 9. de equis, χαλινοὶ » οἷς meÍ9oyro4 , ed. 
Th. V.r. p. 229. m. fraena, quibus σα parendum ad/uefíunt ,. fed Ind. 
utr. »regi fraeni:« ubi Mor. comparat facrum locum lac. 3, 3., quem 
unum tenet L. N. T. Krb., at non converfum, p. 496. m. Nr. 5. e. fub 
Stp. Lat., fed Grot. ex Hebr. intelicftum, comparante Pric. inter rel. 
et »Sen. de navi, gubernaculo parens e£ confentiens vezto« in quo Bg. 
Lat. G. Th. cum Gr. n. (cf. δ. 10.0.) »translate dr. zavis vento parere« 
fine explic., pro pati le ferri, duci, quo venti volunt ac flant; qua via 
reditür eodem, rropica quidem v. fumcta vi, (a P. ftatim mutata in libe- 
riorem,) quocum conterri licet illud Ind. Xen. Cyr. Z.' »émse9o4 pro 


F 


LIBER L, CAP. ΧΙ. A. V. C. 933. CHR. N. 180. 459 


ἡ vàUc ἠκολούθησεν: ὁμοῦ, na, navis fecuta eft, — Simul- 


πείϑεσθοι(ς unde πιοχ ap. Noftr. fyn. 9 ναῦς ἠκολουϑ.» quo tropo alio ga- 
vis dr. fequi etiam, cum patitur fe moveri loco ac duci , et adeu movert 
τ poteft, movetur, trahitur, ubi, tacente Srp. Th. irerum, e P. fereBg. 
| S2 Sch. »fectita efl ttabentem*  tropum retinent, in quo forte eit ali- 
quid Lor., ur et.Lat. fcriptores de re noftra fervant in Exc. , qualia lo- 
ca ignoret G. Th. 
: ῥαδίως — ἔξηρτημ.) Leg. ἐξηρτημένη 4 ναῦς A. Reisk, Adv. ez3. iüngen- 
. dum τῷ vx6^. in Chr. Szrotb. 
Rette de adv.,. quod univerfe, fed et nominatim boc noftrum fae- 
pea Noftro ambigue ponitur, ut ad propius verbum pertinere videa- 
tür, cum famen referatur ad remotum, cf. I, $, 10. , cuius rectionem 
adiuvimus nos, commate pofito poít δὲ et 2£4ez., fed alia ratione fimul 
adiuvit ctiam Stp. ad m. P., dum articulum in ἡ ναῦς» per pron. ex- 
preffum, praemifir, retinens idem ib. lectionem vulg. in gen. illis con- 
feq., quos bene refolvit, ut et P. refert, quanquam alio traducta ora- 
tione; ubi res non babec difficultatem , fi mente praeponantur illi gen., 
τῆς δὲ Cay. ἐξ., 623. λιν unde tamen non oritur illa vinCtura perpetua 
verborum, quam Nofíter affecutus cít, illis gen. intertexendis, quos 
eosdem nos feparavimus, ut membrum peculiare , pofiuis ilis comma- 
tibus, fed cum Dg. rectius, , quam P., retinuit Sch. in. »Qov. zona «/- 
ligata* etiterum dub ἐξαρτέω. quod Lat., ut et fyn. ezmeere, non 
jtem. Bg., tenet Stp. Th. e Bud. C. 1034, 13.,. non vero exempluin, 
ubi.abfolute ftet, ut hic, fed cum gen., e praep. in v. pendente, quem 
Rsk. fpectat, ec Stp. Th. "aliunde recte vertit, feparata praepoficione, 
per Lac. pezdere 3b, ex; ut tamen fane in aliis formulis huius v. non 
femper baec ratio fevera poflit obrinere, fed alia Lat. formula debeat 
fubíititui, cf. Ind. Dem. Thuc. Xen. Cyr. Thom. M. p. 327. cum N., 
Suid. 1, 762. e. 772. e., ubi et ἐξίρτα, ἐξήπτεν, (unde variet hic Nofter 

cum pr. v. ida ) et cum alia fimul praep., τὰ γράμματα τὰ βασιλικὰ ἀπὸ 
τῶν ἀνδριάντων ἐξήρταν, litteras regias tlatuis eppendebar , icd abfolute 2, 
734. m. V. ὀσχοῷ.» non coll. ad Het. 1, 1276. m. 1293. €. j unde, quan- 
quam e pr. gen. ζων. et finitione lapfus per fe jn v. i$. accidere potuit, 
cum tamen fenfus e.le&ione vulg. exiftat idem, liberumque fit Ícriptoris 
qua velit uti ratione, nihil invitis libris novandum, et ad fummum e 
pr. fubft. τὸ ex. repetendum pron. αὐτοῦ. 

τὸ ivzg'y,) Non abs re credere videor, legendum à ἐνεργὲς A. Tan. Fab. 

τὸ &zey. Herodiano adferit lenf. ad Amor. Luc. p. 417., ubi ἐναργὲς 
δεῖγμα.» fignum manifefJum. τὸ iv. £c 3. eft nanifeflum. deae Peflinun- 
tiae numen, quae precanti Claudiae annuerity v. Hoin. "IA. Z, 136. '03: x 
201. Ὁ. M.4, 452. Plat. Alc.i. p. 118. Sext. Emp. Hyp. 2, 1. 3, 8. ct 30. 
adv. Math. t, 4. lenf. L: Luc. 2, 22. p.29s., ad m. Ox. Leiss. Re&eP. 

Vertit: mazifcfíam numinis Zignitatem. Herodia inus ita in ncutro ge- 
nere loqui. amat, ut infra €»i12. (o 12, 11.) τὸ ἀκόρετον τῆς ἐπιϑυμίας. 
Sic dicit' τὸ βάφβαρον» τὸ εὔδαιμον» τὸ ἀμέριμνον, τὸ τρατιωτικὸν, τὸ φϑινῶ- 
Big, τὸ χρειῶδες» κι A. δίγορό. , s 
— 4, Ad Luc. 2, 416. b. e. haec funt... 5 Vox haec évag "ὃς hic commode 
etiam aíferenda eít Herodiano, RO. quem L1. c. t1. in digreffione de dea 
Peffin., ubi, quum narratum eflct, quemadmodum navis, qua dea fue- 
rit ve&a , in Tiberi amni adzacrens, afola virgine Veftali Claudia foluta, 


460 LIBERI CAP.XI A.V. C. g53. CHR. N. 180. 
δὲ τὸ ἐναργὲς τῆς Θεοῦ καὶ que manifeflum numen deae 


pertraheretur Romam , additur, ὁμὸν — τῆς IIzeg9. P. ἐθαύμασαν. Tan. 
Faber in epitt., noviflimae Herodi, editioni praefixa, reponit ἐνεργές. 
at fruftra. Quemadmodum ap. Lüc. iy. 3. eft fenum manifeftum: ita. ap. 
Herodi. τὸ ἐν. τῆς 9. eft. qua// manifeftum deae PeíT. zsmez, quae pre- 
canti Claudiae annuerit, et fequi rovata, fccuta fit. Hiltroria eít eciam 
ex Liv. et Suet. in Tib. nota. Sic de deo Glycone dixerat etiam fupra 
c. 13. Pfeudornantis (p. 221. l. 9^.) civitatem accepturam eífe ἐφωργῇ τὸν 
ϑεὸν (beatam urbem praedicat, quse praefextem iam [latini dcum fajceptus 
ra effot) — Recte contra Fabrum 2dieris τὸ ἐν. τῆς ϑεσῦ. Hom. (locis iis- 
dem, quae ante ap. Leisn., at cum ipfis Grr. ec Scholl.) - Dii deaeve, 
qui quaeve figna mariifefta dabant fuae efficaciae, praefentes Lat. appel- 
labantur, etc.« Igitur primo confufa quidem ifta duo vel eife vel putata, 
it. variare fecum, v. Gat. ad Ant. i, 17. m. p. 33. a. À. m. Fabr. ad Sext. 
Emp. p. 222. N. 1.) Caf. ad Polb. 'T. 1. p.726. i., cum Rsk. p. 221. m, 
ad Ael. V. h. 14, 46. e. R. Or. V. 5. p. 192. e. V. 6. p. 171. N. 28. Alb. 
Gl. N. T. p. 138. e. it. ad Hef. 1, 1214. N. 16. ἐναργῆ», δῆλα.» φανέραι 
βέβαια. kcQaMi. ubi extrema duo bene habent, et iyn. funt, ut Lat. 
argumenta v. c. firma et certa, i. evidentia, clara, cf. 1, 5,24. m. , non 
coll. Suid, τ, 734. m. Poll. ind. ec Dem., ubi copulatur cum σαφὴς et 
φανερὸς» it. 70, 21. 376, 13. 538, 5. Phil. in Flacc. p. 763. EF. 1.» Stp. Th. 
e Luc. fine Ind. 3, 150. 1. οἱ φανέντα ἐναργῆ τὸν 90v, fibi apparuiffe manie 
feftum Zeum, cui add. P. 393. 1. 34. ἐγρηγορότι ἐναργὲς συγγενόμενος, vigi- 
Janti praefens o//atus, quo de Lat., etiam fupra ab aliis adhibito, v. G. 
Th. 1034. 59. et Heyn. ad Virg. Ecl. 1, 42. ic. Ge. 1, 10.; unde hic τὰ 
iv. τῆς 3. interpretor praefentiam deae, cum τὸ &.fit pro fubit. 4 ἐνάργειαῃ 
et Lat. non habeant fubft. ab adi. mazifeflus, fed hoc cum praefens fic 
fyn.; unde porro b.1, vertemus Praefentei deam, praefens sumen, quod 
per illi Bg., duobus fubít. pro edi. cum fubtt. iterum pofitis; cumque 
praefentia deorum non fit nuda et otioía: reddemus denique hic efzca- 
«iam, potentiam Zeae, et hinc iterum effcacem, potentem deam; ut fen- 
fus fit, admirati funt, i. agnoverunt, fenfcrunt cum admiratione, ftu- 
pore reverentiaque, deam οὔ praefentem atque efficacem, deam fe 
manifeítaffe ec fuam praefentiam, eíficaciam, potentiam, benevolens 
tiam; quo et ducit ipfe Bg., reddens neutrum adi. cum articulo f. fub- 
flantivüm non, uralias, per fimplex adi., fed, ur formulam Gr. refe- 
rat, per adi. et fübft. fimul, cf, .G. Th. »quafi nutus dei ac poteítas, — 
maieftas , (486, 20.) Z// movent zimen , i. vim fuam declarant, — 2: 4525 
ffi» numine, 1. manifefto deorum iudicio, (forte iz4icio,) et quafi nutu, 
quo fignificent, Virg. Aen. 11, 233.« ubi v. Heyn., cf. luft. 44; 47 
ubi pro nutu dei, i. voluntate, cuius fignum et effe&tus eft oculorum 
nutus, etiam pro cura providentiaque dei, it. Ind. Corn. N., fed ἢ. ἐς 
Lar. Bg. eftfimpl. pro vi ac poteftate: ob adiunctum iam gen. τῆς 3.» “δά 
G. Th. cum Gr. n. »aZmiror, mirari vehementer, magni faceret fed 
et pro ftupere, ut Gr. pro ἐκπλήττεσϑοι, et ϑαῦμα pro ἔκπληξις, C. Ey X0, 
10. €., 1. e. non tantum cogitare magnum quid et ignotum inopinatum 
que, fed etiam valde commoveri in utramque partem, fentire, pati 
motum aliquem in animo affe&tumque vehementiorem, ut nefcias, quid 
coritare ac dicere debeas, cf. Hef. 1, 1147. e. ἐκπλαγεὶς, ϑαυμάσας» it. 
1145. m. Suid. 1, 693. m. Abr. Dil. Th. p. 310. m. L. N. T. v. ϑαυμ. et 


LIBERI. ΟΑΡ. ΧΙ. A.V.C. 933. CHR. N. 180. 46r 


τὸ σεμνὸν τῆς "aeOtvoU Ῥω- et fanClitatem — virginis. Ro- 
μαῖοι * ἐθαύμασαν. τοσαῦ- 14. mani admirati funt. Haec 
«a μὲν δὴ τῆς Πεσσινουντίας Υ, hattenus de Pefünuntià. dea 


x) In Ms. Ba, 'Psg. deeft. Mart. v. N.— y) In Ms. Pav. τῆς πεσιν. fcribi- 
tur, et ϑεοῦ abeíl, Marr. 1n Ms. Vi. ϑεοῦ deeft. Loc. cf. $. 12, ec N. it. deing. 


Ilec;v. aC περὶ τῆς Δ. 


ϑαμβεῖσϑοι , τοβάςεπτς Stp. Th. 1, 1513. F. τ. cum Gs. magni facere, i. e. 
magno modo ,. magnifice cogitare, et hinc valde laetari de re f. perf, 
atque adeo amare; quo et ipío rediturad pr. dicta et principem v. ϑαυμ, 
notionem, pro contemplari ac cognofcere , qua de v. Hef. τ, 1683. m. 
Abr. l.i. p. 309. e, unde ct illa ducitur fuperior, pro agnoícere cum 
admiratione, et alia, pro laudare ac praedicare, (quae nec ab h.1. alie- 
nà,) etiam ifia, pro abfurdum quid iudicare 1 indignari, reprehendo, 
quae quippe omnia fequuntur contemplationem cognitionemque, cf. 
Abr. 1l. 1. L. Ern. ,, Loesn. p. 326. 1. Kypk. T. utr. cum Indd. Xen. Z. 

"πὸ esp») k €. caflitatem f. pudicitiam, virginis. Alciphr. 3, $8. γῶᾶμε- 
ταῖς ἐπιχλήροις πρέπει ὃ σεμνὸς βίος, muptas dotatas decet. calta vita. De 
probata. per miraculum quoddam innocentia et virginitate v. Huet. Al- 
net. Quaeft. p. 174. Íq. Lei;n. 

. Ap. Alc. p. 420. 1, Dg. verterat, cefam «tque ÍíanCtam vitam, de- 

ferens hic P. , perfe ut τὸ c.» pro ἡ σεμνότης iterum, fit omnis hone- 
fias, cf. 1,2; 6.3, led, deinde; e contextu, ut.hic, de virgine et 
omnino de femina, i.q. cailitas, cf. Hel 2, 1169. σεμνὴν τιμία, σώφρων, 
quod.extr, , uc fyn., copulatur cum nofiro ap. Ael. V. h. 13, 1. p. 842. 
m;; quo de tacet Stp. Th., habens modo υ»»ὸὺ e. fubít.,' pro ipfa maie- 
ftate« ut G. Th. in Bg. »innocentia, — caílitas& nec vero de femina; 
«f. tamen Ind. Tac, Ern, ut in fub(t. τῆς 7409. hic eft. fimplex notia, 
de ítatu ac conditione, cf. δ. pr. e., quanquam per fe procedit illa vet. 
Vern. peculiaris ,. de virgine Veftzli, ut Lat. quoque fimpl. virgo vfur- 
patur, cf, G. Th. Nr.2. ec Lipf. 1. l. , nominatim p.28. 144.» qui p. 34» 
affert etiam plene σὰς 'Ecidóze παρϑένους, ut proprie in. fübít. τῆς 5. ftatui 
pofiit elpfis , qua. de. nihil ap. L. Bof. ec Stp. Th., ficut ap. Dion. H, 
S. T.x. eaedem dicuntür παρθένοι 126, 19. 127, 11. $56, 26. αἱ ἱεραὶ m. 
46, 11. 199, 44. &i 7. αἱ ἱεραὶ 1295 2. ul. f. κόρου 62, 23. et αἱ ἱεροποιοὶ 7r. 
597: 30., cf. infra 1, 14, 8. Τοῖα vero narratio i(lius miraculi, (non 
ditlimilis li de. Tuccia) quam et notaram ες ap. Feneftell. de facer- 
dor, Rom. c. 12., pertinet ad [fuperílicionem gentilem, cum Last, I. 1. 
amcrito deridendam. : 
- Ῥωμαῖοι) Poterat hoe nomen fane abeífe, nec tamen nocet adiectum, 
ut magis definiens, cum et, practer rcl. Mss. tacite, teneat P. clare, nec 
fit hic idonea caufa, cur exciderit, a vicinitate, nifi quod forte libra- 
rio moleftum fuerit, cum ftatim recurreret; quanquam in eadem vicinia 
bis cít fupra $. 10. fq. nihil ibi novante homine ac Ms. 

'"TogzU7a — τῆς) Puto deefle περὶ ante τῆς. Stepb. Sch. modo in »Ἱεσσ. 
Peíl. Zeze , Cybeles, conítruitur cum 7es., ut non opus fit cum stp. 
fupplere zegi** quae tamen rectio illius pron. cum gen. non reperta eft, 
nili quod Lac. D2., e P., cf. 1, 4, 15., fimiliter conftruitur, c£. 1, »6. 
€. àd zgox. et G. Th. 896, 54. oc litcerularum exaravi, quod reíolvimus 


4623 LIBER TI. CAP. ΧΙ A. V. C. 935. CHR. N..18o. 


3 ^ E oui c "Y 9 ^ , I 
ϑεοῦ Φιλοτιμότέρον ἱπορείσιϑω; ambitiofius commemorata fun 


᾿ . A 5 


vulgo in cafus eosdem, /as litcerulas exaravi; per ellipfin alicuius fubft. 
v. €. negotium f. fruftum; quae Gr. fint χρῆμα, τμῆμα, It. μέρος ; cuius plur, 
μέρη cum faepe debciar, v. L. Bot. Ell. p. 201. e. f49., hic Lat. ὅσος Pe!l. 
deae fint pro hae res ac rationes deae PefL,. f. ed deam Pell? peitinen- 
tcs; quo tendit Vern. réc. ἀὴρ Uimílinde vos der Peff Gürris,''dé 
noítratium more dans gen. per praep.; quanquam in Lar. hegat elliptiii 
talem fubít. pezotiun Lindn. p. i03.,. melius putans, ii dicatur, effe in 
bis Graecisióum et adi. neutr. fl&té. pro fübüt., “δ ἐπ inclina Poff. 
Synt., cf; 1, 3, 6. e., culus τοσοῦταν μανίας -étli iütarbporelt àn roead Tw 
μανίαν, tamen hoc non fiat ἢ. l.-per τοσαύτην τὴν Τιεσσ! 9... ut: alia iucs 
currenduim hic fic ratione, ν Ἔξ αὐ dicas, pendere séf? τῆς II. 9. ab'els 
lipi praep. f: particulae χάριν, 22:2, "et 3pfius Stp-zsgi, quae ellipiis 
conípicua eftap. Abr. Dil. 'Th. p. 121. ἐς  ξ 1. m. it.ad Aefch. 4, a5. e. »ag 
"οὖν ταῦτα x») μόνα τῶν byDeuTuy txburv χέψεῖν : pro περὶ τῶν z;* qui lá 
cus valde blanditur ob affinia et ptoón. 72774 et v. λέγ; cf.pi12$. m. 273i 
i. 430. 1. ad p. 257L- Bof. Ell. p.527. fqq. ic, ad-Vig. p.819. b. e. Nr. 4. 
242. N. 55. 635.3. 1.; fecundüim qüáe properanter nimis Ing. arripuerinc 
coniecturam Stp., cum et Mss. taeeanc; quanquam eP., praeter libere 
rimum illud adv. Pacenus, etiam Βα. refert praepofiuonem , quae hic 
per vicinitatem vix periit, nifi in δὴ lateat, ck. N. fq., quod cum μὲν 
"Bg. omittit € P., cf. τὶ 8; r3.,"tenénte Stp. Th. aliünde cum Lat. Bg. 
W. íscg. cum acc. rei^et pr. zegr, ut contra in Mss. 9:9 amilfo fubit. mas 
gis apparet caufa a vicinis z;zc pr. litteris, cum ec P:recineat clare, fed 
Ms. Ve. tacite; quanquam per fe Πεσσ. abfolute procedic, cf. $. 3. m^» 
'φιλοτιμ.) Sch. haec PaUenis prolixius Ferroffe; quam decuit , narrata 
fufiiciast« partimeP., quem Bg. fevere deferit, forfan eStp. Th. 3, 1553 
B. e. »Pol. 9. reddidit proZixisvs ap. eundem 1. 1. hoc in doco, τ. μὲ δὴ 
regi τῆς ΤΙ. 9. Q. iscezíaDu. — Sic certe φιλοτι μοῦσα Dud: exp. etiam fra» 
Jixe largior. Sed crediderim tamen; réttius reddi polfe 181 ambitioffus, 
quo dicicur módo ambiriofa diligentia, etc. (ubi eciam lectio alia per pr. 
περὶ intrutam οὶ ut/p. pr. G. m. adv.) Q;aczí(eez ; ambiciofec cui additi. 
Ern. fo/Hicite , fed'L7 Baf. »liberaliter, copioie  —atribitiófec« malo'owe 
dine, cum ἃ tropo porius fit primo ambrtiole, per/ambicionem- et'hor 
soris ftudimm, deindé (impl. ftudiófe, "cuar ttudió j"ecrtstim ? et lind 
per adiunctum ac confequens,. dilisenter, accurate, data opera, it. làz- 
miter, copiofe, ámpliter, ec [ἢ fioflro comparácivó emp/ius, cui par P», 
it. diligentius f..accutatius, cf. Ind. Polb. Ern. , -Xen& Bach. Ael. V. f», 
10. Ἐν. Obf. M. A. V. i. p. 392. Abr. E. Ar. p. 4*. wi. Diod. S. T. 1.^19, 
2. Suid. 3, 611. e., non coll. ad Hef. 2, 1510. i. fine INt, fed de Dat, 
Bg., ita univerfé accepto; dubitare üt videatur G. "Ph.éum Gr. n.; c£. 
CI. Cic. Ind. Corn. N. cum Gron. ad Liv. 45, 36: e59 ^ i 
ἱςορείςϑω) Fortaffe congruenciusicogué3o, narrdta Πρ δ, tempore prae- 
ter. 5y/ó. Ρ. deferit etiam Sch. in vulg. js. »roc. αὐτῆς Q. ; prodita fut- 
ficiunto zazta de ea prolixius forzaffe, quam Zecuir* quoque Bg. refe- 
fente perf. Sb., ut fane facilis fuit laplus in e; er 4, quanquam nibil hic 
defin^xi poreít e P. filentio, racenribus etiom Mss., et pofito alibi quo- 
que praef. pro per£., contraque, ac me tantum haec nofcenre, Herodt. 
251. 25. τοσαῦτα μὲν ϑυωμάτων πέῤι εἰρήσθω» baenus de rhymiamatis 
di&tumJ/r, (e quo loco, cum zoe. μὲν ponatur folum fine δὴν  pofíis in 


cT ὦ.» 


- " -QIBERI. CAP. ΧΙ. A. V. C. 933. CHR. N. 180. 463 


οὐκ ἄχαριν ἕξοντα γνῶσιν τοῖς to, non iniucundam allatura 
τὼ Ῥωμαίων οὐκ " ἀκριβοῦσιν. fcientiam iis, qui res Romanas 


3 
! z) In Ms. Ba. cix abeft. 11277. etiam in Mss. rel., v. N. 


hoc quaerere compendium pr. σερὶ ad noftrum locum, ut aliquis id per 
δὴ legerit, cum et alibi μὲν 25 copulata fciret;) Plut. Hf. 1, 3. e. xoi περὶ 
μὲν τῆς γενέσεως τοσαῦτα εἰρήσϑω μοὶ» atque baec quidem de generatione 
(mibi) di&a funto, fed Ael. V. h. 3, 1. e. ὑπὲρ μὲν οὖν τῶν — Τεμπῶν καὶ 
ἐμοὶ νῦν Té. εἰρήδϑω., de Tempibus Zgizur — etiam sibi commemorata 
baec. hucusque funto , at 2, 41. e, εὖ δὲ χϑὴ xa γυναικῶν μνημονεῦον -- 
εἰρήσϑω δὲ οὖν wo) περὶ τούτων» Quodii mulieres ctiam memorare oportet, 
dicatur igitur σέλα de ῥὶς; ubi fine V. L. perf. eft pro praef. f. fut., ut 
porro praef. pro fut. ap. Luc. 2, 462. l.8t. τοῦτο μέν σοι ἄλλως isopsía dun» 
atque 7//u quidem φής tibi referatur, quod Gr., proprie de geozgra- 
phis adhibitum, a Noilro ufurpatur femper fenfu hiftorico, atqueadeo 
improprie, pro narrare, cf, Stp. Th. Bud. C. 1205, e. L. Ern, et N. T., 
ind. Ael. V. ἢ. Polb. Ern. Luc. Fifch. Pal., Abr. ad Aeífch. 1, 207. e. 
Krb. ad N. T. p. 319. m. Loesn. p. 326. €. Kypk.2,273., ad Vig. p. 189. 
b. πε Thom. M. p.476. Hef. 2, 78. e. Suid. 2, 154. e., tum ap. Ael. V. 
h. 13, 1. €. xoj ὑπὲρ τῆς Αταλέντης τοσαῦτα, δὲ de Ztalanta tantum δέν 
ubi V. L. καὶ ὑπὲρ μὲν τῆς 4. ton Ípernenda quidem, cum μὲν abforptum 
«fle poflit a pr. περι, nec ramen neceffaria, cum et fine- μὲν | procedat, 
quod ex aliis locis per gloffavs affucum fit, fed Ind/v. vec: €. »ut Lar. 
et de Atalanta zaztum , íc. dictum efto f. habeo, quod dicamt* qua de el- 
lipti nihil ap. L. Bof., fzd ad Vis. p.609. b. mi. 5 τοφοῦτό,. tantum, . 
balenus.  Ariflot. — περὶ μὲν οὖν τῆς Λακεδαιμονίων πολιτείας ἐπὶ ποσοῦτα 
εἰρήσθω» arque haec quidem de Lacedaemonibrum vep. ba&fenus ditta: fun- 
10* cuius μὲν οὖν Ífyn. eft noftro μὲν δὴ, ied utibi praep. περὶ iterum 
compareat, ut ante ap. Ael. ὑπὲρ νη. alia cum μὲν οὖν. 

οὖκ ἄχαρ.) Sch. , in y». dubiiciens noftrum locum illis r, 19 4. m., red- 
dit »zz. in fuavem , ingratam motitiam, ££. habitura sotiriam, h. e. 
cognoícenda« Bg. fequente D., cf. 1, 2, 9. m. , cum et Lar. norint fot- 
mulam feveram, a G. Th. inv. utr. non explicazam, unde hauferit Nofter, 
quia nec Stp. Th. tenet , fifaeterquam in adi. zz. cum Latt. Sch. et Bg.- 
»ex Herodi. οὐκ ἄχαρις γνῶςιςις cf. Per. ad Ael. V. h. 14, 9. p.933. N. r., 
ad Herodt. p.625. N.74. Suid. 1, 401. i., non coll, ad Hef. 1, 656. &xaeàe, 
292:20v, fine N., pro quibus forte legendum ἄχαρις, λυπηρὸς, variante: 
Noiltro cum 1, 1, 4. m. in adi., a quo pendet dat. τοῖς àx»., di(tractus 
ile ob orationis laevitatem , ur, v. ££. flante in medio, ordo Noftri 
aclior 'omni reliquo deprehendetur inutantibus. 

» $^ 3 " [; wy 

τοῖς τὰ Ῥωμ. οὐκ ἀκρ.) Cod. Ῥωμαίων &xe., omillo cox. Duplex eit v. 
&xe. i'gnificotus. l'zimum enim notat accurate cire, f. ἀκριβῶς εἰδένοϊ, 
ubi illud ipfe explicat Xen. Cyr, 1. r. c.3: Acque eo quidem fenfu fae- 
pifime occurrit. Deinde norat etiam accuratius in aliquid inquirere. 
Atqne fi hoc fenfu in noflro loco accipiendum effet: οὐκ utique ρος 
deUeret. Cui enim bono narraffet Herodianus hanc hiftoriam iis, qui. 
bus res Romanorum curae non eflent? Verum, cum ἀκρ. inquirere in 
aliquid denotat, aliter conitruitur, nempe cum praep. megi, utap. Ari- 
ftot. de gen. anim. ἀκριβῶ περὶ τὰς διαφορὰς χρωμάτων. Priori itàque fen- 
Íu h.l. accipiendum eft ; atque ita οὐκ abelle nop poteft, quod excidit 


^ 


464 LIBERI. CAP. XI. A. V. C. 933. CHR. N. 180. 
ὁ δὲ Κύμμοδος, ἐκφυγὼν τὴν 15. minus cognitas habent. 


ob fq. ἀκ. Paulo fufius hoc XI cap. tuvenumi noftrorum in gratiam, qui 
illud legunt in Chr. noftra , perfecuti fumus. 527022. οὐκ abeit a C. Ven. 
ex incuria, quia fg. zx, vel eciam librarius «e. intellexit de accuratiori in 
"χες Romanorum inquifitione. Tuncutiqueabeífe deberet. in Chr. Jdem. 
Notiones v. recte conittuit L. Ern. , cum Stp. Th. omnia mifcuifler, 
ubi t, 302. B. i. ex h.l. »sroig— οὐκ àxg., qui res Romanorum non exacfe 
cognitas Paócni«t et praeterea e Bud. C. 1122, 6. exemplum, pro inqui- 
rere, cum acc. rei, quale illud etiam nobilit&mum L. N. T. , ubi vf. {4. 
explicatur per ἀκριβῶς ἐξετάζειν περὶ A., Quae praep. non facit difcrimen 
notionis, ut pec In aliis v. v. 2. in quibus pariter conitru&tio utraque ad 
fenfum convenit; neque contra res Mss. dirimi poteft é contextu huius 
$., ded potius e &. 1. e., δ᾽ Nofter profeffus, fe memoraturum ren 
iliam διὰ τὸν παρ᾿ Ἑλλήνων τισὶν ἀγνωσίαν» quo hic refpicit ac redit ; übi 
funplex ignoratio, qualis et eile poteit jn Dg. e P. formula, miss ac- 
cepto pro fimpl. non, cf. G. Th., ubi tamen et 716, 29. 5 minus fcis, 
4. non fatis nofti*« quod i. 4. non accurate, quo ct tendit Sch. in nudo 
-s»ixe. i5, qui res Romanas probe cognitas Pa£ent* unde Bg. phrafis paff., 
reífoluta in act, erit vel mon feciunt, vel non accurate fciunt ;. qui Dg. fal- 
tem tuetur vulg. οὐκ. quod fane exciderit vel ob fq. £x, vel ob pr. ov 
fimilem fyllabam, cf. de notione v. Ind. Dion. Caf. Dion..H. S. T. utr., 
Ael. V. h. Xen. Mem. S. et Cyr. cum Bach. Z. , ubi ἀκριβοῦν i. q. alibi 
ἀκριβῶς εἰδένοι.» fed Ind. Luc. duo memorabilia foca ob adiunctum adv., 
quo fit,. ut fit 1. 4. fumpl. εἰδένδη » 1, 390. Ι.γό. κινδυνεύω τὴν δὲ πάνυ ἠκρι- 
οβωκένοι » periculum ett, ne alteram simis etiam ca/feam, (nifi quis capiat 
pro eo, quod praecedit l.68. τὴν ἐναντίαν αὐτῇ πάνυ ἀκριβῶς ejóz, Oppo- 
fitam ΖΔ artem (va/Ze) accurate που) et 2, 672. l. 63. τοὺς λόγους πάνυ 
' yxgíQuxe τοὺς Στωϊκσὺς , Tàtiones Srorcorum plane perZidicit , cf. ap. Suid. 
1, 92. e. ἀκριβωϑήσετοι.» ἀκριβῶς μελετηϑήσετοι » accurate confederabitür, 
ex Arift. Eccl. v. 162., ubi Sch. z. μελετήσετοη e Suida corrigendum, fi 
non ítet med. pro paí., tum v. 274. cum acc. rei alia notione, in Vs. 
bene expreíla e pr. περιδεῖσϑε» i. Ran. v. 1551. , quo augebirur Stp. I.I. 
Ὁ, m. Εν i,, ubi fine auctore finile, quorfum faciat Hef. 1, 1617. m. fine 
N., et mox zxeíQaro, ἀκφιβῶς ἤδει γ leníu adeo med., qui non eít ap. 
Stp., nec obíervatus in N., ubi tamen loca N. T. nobiscum expofita, 
ad quae Suic. Th. p. 166. e. íq., praeter pafl., etiam de med. alium pro- 
fert locum , εἴ e Theodor. fimilem noftro, τοὺς δὲ τὴν τέχνην οὐκ ἀκρι- 
βοῦντας, εο5 vero, qui “γ:δς Íuas gom accu:ate fezemt. Tum τὰ Ῥωμ», 
fcil. πράγματα , tacente L. Bof. Ell. p. 283. fqq. , aiüiter, quam $. $., et 
vertuntur a bg. e P., et quoque intelliguntur, de iníticutis àc ritibus, 
uemadmodum alibi de rebus geftis, ut ap. Lit., cf. Ind. Corn. N. Liv. 
"['ac. et Iuft., quanquam et ἢ. 1. non reprehendam de hiftoria Rom., i. 
rerum, domi belloque geftarum , notitia atque narratione, — Caeterum, 
quia fequebatur res plane alia, et ut epilodium hoc totum fepara- 
tim ftarec, melius hic claudebatur caput hoc, quanquam μὲν et δὲ fe- 
fereípicientibus; unde et in Stp. aliisque edd. poit Zxg. nova fe&tio in- 
fticuta eft. TU HEN : 
ixQvy. τὴν) In Bg. Ms. nihil diflin&ionis deprehenfum eft perregionem 
hanc, ut Lat. eius ad iq. € P. (ap. G. Th. cum fzgere) ignorat Stp. 
'Th. , variante Noftro cum 1, 9, 16. per ordinem alium. 


"P. 
Lj 1 - 


LIBER 1. ;CAP. ΧΙ, A. V. C. ο16.. CHR/N. 187. 465 


Maszéerau. ἐπιβουλὴν, πλείονί Commodusautem evitatis Ma- 
qe περὶ αὑτὸν ἐχοῆτο Φρουρᾷ, terni infidiis maiori fe cufto- 
xai σπανίως τοῖς δήμοις ἐπε- dia muniebat, ctraro in publi- 
Φαίνετοῦ, τὰ πλεῖςα ἐν προ- cum. prodibat,. plerumque in 


a) Ms. Ba. αὐτὸν per lenem cumBDs, 1. it. Dc. 2., v. N.. b) In Ms. Ba. co- 
lon hic ec mox poft 3:279. : 1 


πλείονι — Qe.) Sic de ftipatoribus et cuftodibus corporis loquitur He- 
rodianus. Hinc t, 4, 10. additur φρουρὰ δορυφόρων. Sic 2, 13, 16. et 4, 
9, 12. Sic Sall. b. Cat. 14, 1. circum le flipatorum catervas babere, ubi 
v. Cort. Leisn. 

Secundus quidem e Noftro locus non huc pertineat, fed alia in Ind., 
ut de primo ibi dictum, nomine Qe. hic aperte ftante de perf., eriam 
in extr. ifto Noftri. loco, ubi et περὶ ἑαυτὸν affine nofiro pron., variandi 
caufa; referente Bz. iterum afperum e P., unde et mutata eít tota for- 
mula Gr., cum etiam procedat fevera, maiori circa fe utebatur cufeodia, 
ad fenfum par illi per v. ἔχειν 4» 9, 12- ἧς εἶχε φρουρᾶς περὶ ἑαυτὸν, te. 
nente G. Th. modo »cuffodiae , δορυφόροι, pro cuftodibus, — munire ali- 
quem locum cu/PoZiis* cf. tamen Liv. 22, 37. m. milite «tque equite — 
non uti populum Rom., ut Stp. Th. aliunde 3, 484. B. m. za. cum Βυ.» 
h. 1. de numero, ut magnus pro multus, et contra, tacente G. Ih., cf. 

;Jnd. Xen. Cyr. Z., hic reC&te ad feníum Vern. fPürkere Leibwache ,- ad 
Sall. 1. l. omnium f/agiziortm atque facinorum circum fe, tanquam fZipa- 
tórum , catervas babebat ,' tenente Cort. »circum fe). Sic loquuntur de 
ftipatoribus et proximis quibusque, (allato etiam Nottri ἢ, l., fed cuin 
περι RVTOV (B ine fpiritu ect accentibus, et ad :6, 4. circum fe praefidia 
amicorum atque clientium occulte Pabebat,) circ. fe) frequenter de regum 
comitibus. — A Gr. petitum effe, vel ex Cic. —. coniicias, ubi oí z. 
αὐτὸν, Caefariani* Corrad. qui circuz ipfum Θ᾽ ΦΉΣ , ut Cl. Cic., addito 
»ipíius familiares cf. Ind. Corn. N. Liv. Ern. in praep. et fupra t, 6, 22. 

σπανίως) Bg. alio ordine tantum e P., cf. 1, 7, 3. e. it. G. Th. 1161, 
19. npublicum , Τα ἐξ, — pro confpe&u publico, — prozire in publ.« «cf; 
Sucr. Ner. c. 51. e. Plin. Pan. 26, 1. 24, 3. Corn. N.7, 3, 5. , ut fit ellipíis 
fubft. vel illius Gs. copfpetum ,- vel /ocum, cf. Lindn. p. $0..m. 85. e. et 
ap. Lampr. in Comm. c. 5. p. 486. poff baec Cominodus uuzquam | facile 
is publicum procc/]t , ubi de repugnantia quadam cum Noftro cf. N. 6. 
Οὐδέ, cum Grr. noflris ct z. αὑτὸν aípero, omaem renr transmittentibus 
Anglis ap. Heyn. Hift. 4, 1017. fq. 

Tk πλέῖςα) Sch. in artic. plurimum , íed in 841, »»r. z. abfolàre f. adv. 
f. fynecd. maiorem vitae partem; ut Stp. Th. abunde ;maiori ex parte« 

noftris grüfiten Theils , etiam de tempore ufurpantibus, cf. in ellipfin L. 
Iof. p. 204. e., fed, quoad Vs., Ind. Xen. Cyr. Z. cum Bg., e P., fed 
Ael. V. h. v. πλέον cum Stp. u£ plurimum , quod eít Gr. aliud, v c. ὡς 
er2sizov, Í. illud ap. Suid. 3, 430. 6. τὰ πολλὰν ἀντὶ ToU ὡς ἐπὶ τὸ πολὶ, 
ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖτον, faepe , plerumque , ut plurimum , et ap. Thuc. 219, το. 
ὡς τὰ πλείω, plerumque, quod ap. G. Th. »adv. ἐπὶ τὸ z2sis0v, ὡς ἐπὶ τὸ 
πλεῖφον.» τὰ πλεῖτα , ere Ícmper« non memorata ellipfi fubft. tempus , di, 
ἀπ certis locis, fpatium, ic. intervallum , cf. Liv. 4559. i., in Ern. Ind. 
»fubflanrive« qui cum gen. ibi, íed ut fit proprie adi. adiuvandum 

Gg 


Ἂ 


466 LIBER T. CAP. XI. A. V. C. 94c. CHR. N. 187. 


astíoc καὶ τοῖς ἀπωτέρω * τῆς fuburbanis et remotioribus ab 


$^ ^ 5 » - *- 
πόλεως βασιλικοῖς κτήμασι urbe. principalibus | praediis 
i 
.— €) ποτ. Bs. Par. et Pat., v. N. - 


| praeterea per praep. aliquam, v. c. zz, f. aZ, f. per, ut fieri poffit adv. 
e lege folenni, cf. G. Th. v. plerique 917, 80. Cort. ad Sall. lag. $4, 9., 
tacente etiam Lindn., qui modo p. 132. m. explet fparium tempo: is ad v. 
plurimum , ubi G. Th. »adv. z2&isov, h. e. permultum, — faepius, fre- 
quenter« ut in Gr. fupplebitur pr. illa xi, it. xxrx, quanquam et fine 
hac ellipfi Gr. noftrum procedit, cf. N. fq. ad Zizzg. , tenente Stp. Th. 
in ze. Lat. Bg., e P., cf, Suid. 3, 2575. e. Het. 2, 1022. e. et ap. ἃ. Th. 
cum Gr. n. »fuburbanus, — fubit. f. elliptice, omiflo nom. praedium 
cf. Lindn. p. 117. m., quam cllipfin, tacente L. Bof., fumas et in Gr., 
V. C. τόποις, χωρίοις, οἴκοις» οἰκήμασι» Yt. κτήμασι. quod Nofter mox ad 
βασ. addit, et forte ad noftrum hic ze. limul pertinet, ut manifeíte tunc 
fit adi. 
τοῖς &zwTte.) Formulam Gr., ex adv. gradus comparativi intra articu- 
lum et genitivum loci, tractamus proprie fic, ut ad artic. fumatur ali- 
quod particip., tum, fervato adv. Lat. eiusdem gradus, ad fenfum pari, 
deligarur quaedam praepofitio Lat., notionem habens Graecae praep. 
eius, unde formatus eft comparativus, tanquam hic, fuppleto particip. 
v. {δῆ οὖσι, eoque refoluto per pron., praediis, quae longius a? urbe 
aberant, Í. longius urbe aberant, quod Lat. v. compof., hic neceffarium, 
(quia fimpl. v. effe non ufurpatur ifta rectione;) tenet praepofitionem, 
quae in Gr. adv. eft; ut non opus fit, feparatim eam poni; ficut ex- 
plere licet etiam particip. ἐπέχουσι et ἀφετῶσι, quae longius urbe f. αὖ 
urbe Ziflabamt; qua ratione fervatur vis comparativi prop;?4, a P. ne- 
glecta in praediis procul 4^ πρώ, nefcio, an propterea, quod et alibi 
comparativus eít pro pofirivo; quem deferens bg., formulam reddit, 
fere ut in adv. intra artic. cc fubít., atque adeo per adi. f. particip., ei 
par» fed addita praepofitione illa, ex Gr. adv. fumta; cui congruit ex 
parte Sch., et ipfe P. deferens »zz. adv. cum gen. 7. »., remotius a^ 
urbe //tum« expleto fimul alio particip. κειμένοις, tenente Stp. Th. tan- 
tum haec 4, $12. E. m. »Zzózsgoc, Jonginquus, et ἀποτέρωνγ longius, ut 
ἀποτέρω τῆς πόλεως, longius ab urbe, (fine auctore.) lta v. l., ,ied per- 
peram. Pero enim baec fcribenda funt, Zzezéíge, Ut ἀπωτάτω; (fed 
1, 493. €.) ἀπώτερος, remotior, (hic melius per Lat. comparativum, quam. 
ante per pofitivum, hanc poftr. fcripturam et Vs. tenente tantum L. 


Ern.) et ἀπώτατος , remotf]ymus». quibus ufitatiora funt adv. ἀπωτέδα et. 


ἀπωτάτω, magis procul, ec maxime procul. — Acích. (Or. Rs. V. 3. p. $35- 
i. fine Ind.) οἷς ἦσαν ἀπωτέρω οἱ κίνδυνοι, a quibus pericula longius aderant. 
Sic ἐπωτάτω δειλίας ὃ τρόπος, longiffüime a6 ignavia e£funt hi mores, (f. 
remotiffmi funt ab ign.) Quae advv., cum nom. per arricul. coniuncta, 
nominum (adie&ivorum ) vim habent, ut οἱ ἀπωτέρω φίλοι ap. Suid. 
»1, 303. I. Zzer., πόῤῥων μακρὰν. longe, procul, ὑπὲρ τῶν ἀπ. φίλων, 
amicorum procu! diffitorum gratia, e Soph. Oed. Tyr. v. 137. ed. Iohnf. 

ro remotioribus azicis, cf. ib. Schol. vet., unde Suidas haufit, omitfo 
ὑπὲρ altero ante αὐτοῦ ἐμοῦ, Cf. 1, 4, 11. e., qui diferte p. 298. l. ἀπωτά- 
TU y ποῤῥωτάτω, διὰ TOU ὦ LER AOU , long iffrme, fed Het. I, 507. ἀπωτάτω, 
μακφὰν. εἴ ἀπωτέρω, πόῤῥω gradu neglecto etiam, ut hic P., cf. ib. Ni, 


(d » 


LIBER L, CAP. XI. A. V. C. 940. CHR. N, 187. 467 
διατρίβων, καὶ ἑαυτὸν Órxa- commorans, atque a iurisdi&lio- 


ubi V. L. kzer. et ἄπωτι. ctiam ap. Luc. Ind. in N. e 25, $71. e., 
cf. Ind. Dem., cui add. 1070, 23. ec G. Th. »/ongiut, ποῤῥωτέρω, 
ἀπωτέρωςς ied non fine praep. 45 quam Gr. in noítro adv. dicemus 
regere adiunctum gen., v. Fifch. ad Well. p. 151. m., aut adver- 
bio loci dabimus caíum eundem, cf. ib. p. 346. m. et Poff. Synt. 
p. 28.3.1. 286. i., fed uc extrinfecus arceffatur pr. ἀπὸν ut fupra ad 
πόῤῥω 1, 7, 4. €- Sed Sch. in »xz. praediis imperatori; delerit V. adi. 
fecusacEs., cuius Lat. in fubft. aliunde tenetStp. Th., ur Sb. Ind. ex 2, 
4» 13. m. et 2, 6, 5., illuftrans ex h.l. et 2, 4, 12., ubi βασιλέως κτῆμα» 
per variationem in gen. fubít., pro noftro adi., quo de cf. L. N. T. 
cum Kypk. 1, 365. m. Krb. p. 144. m. it. ad Luc. 2, 302. N.6., fed de 
xr. Ind. θεπι. et Xen. Z. Cyr. et Bach. cum L. N. T. Abr. Dil. Τῇ, p. 
34.e. Suid. 2, 383. m., non coll. ad Hef. 2, 359. e. Nr. 12., ut per hoc 
adiunctum accipias aut eadem cum prioribus fuburbana imperatoris prae- 
dia, (definita 1lla hoc membro dilucidius, etiamque per poíteíionem, 
cum in priori tantum a loco nominata finr,) aut diverfa plane, nec am- 
plius fita in finibus fuburbii, quod fi longiffimum cog:tetur (cf. Lipf. de 
magn Rom. Op. T. 3. p. 113. e.) poffis acquiefcere in prima ratione , cf. 
cap. fq. δ. 12. Sed in v. 3. Sch. »tempus coníumens in praedir € partim 
e P. »plerumque temporis iz füburb. — cozfumere* quorum ille per el- 
lipfin explet acc. χρόνον, fed hic genitivum eiusdem fubit. τὰ πλ. — τοῦ 
χρόνου, cum Latini non dixerint abfolute iftud v. Lat., quoad produnt 
Indd, et G. T'h., ubi Bg. cum Gr. n., quo de Stp. Th. 3, 1333. E. »2. 
(phyfice) attero, abfumo, confumo, — it. (improprie) aliquis dr. ὃ. τὸν 
βίον aliqua in re f. alicubi, i. e. aetatem er vitae tempus térere, — con- 
terere. — Herodi. l. 3. (3, 13, 2.) ὁ δὲ Σεβήρος (pro textus αὐτὸς δὲ) τὰ 
wAtism ToU βίου διέτριβεν ἐν τοῖς βασιλικοῖς προατείοις , plurimum zz fubur- 
banis agizabat , (e V.) bonam vitae Juae parcem ferebat in fuburb. — Sed 
plerumque omittunt acc. βίον Í. χρόνονγ ac neutraliter hoc v. ufurpant 


-- 


Ὁ commoror, immoror, agito, dego, tempus tero in — 5»quae poftr. ᾿ 


de ellipíi non fatis accurate praecipiuntur, cum in illo Noftri τὰ za. τοῦ 
β. ὃ. potius omittatur plur. fübít. μέρη» ut ipfe Stp. in Vs. exprimit, ec 
ad $. noftrae τὰ πλεῖτα eadem affumi queanr, ur plene fit, τὰ πλ. τοῦ β. 
pégn » ficut etiam in v. à., abfolute pofito, non reste accufativus modo 
χρόνος, nec βίον fuppletur ad L. Bof. Ell. p. 5o. fqq. et 380., cf. L. N. 
T. Schw. et Καθ. cum PoiT, Call. p. 312. 6. 457. 734. m. , ubi et fimile 
illi ap. Noflr. τὰ v. τοῦ B. à., per adi. cum gen. c. Plat. μεϑ'᾽ ὑμῶν συχνὸν 
διέτριψε τοῦ βίου», vobiscum magnam "vitae partem arzrivit, (ap. 5ep, Th. 
1. 1. »g- ἡμῶν — nobiscum — conirivit*) ubi fimiliter in Vs. explet fing. 
fubít. μέρος, quanquam, íi συχνὸν fumatur non pro neutro, fed pro 
maíc., etiam procedit fubintelligi τὸν χρόνον, fed 1n Herodt. 11, 29. τὸν 
πολλὸν TOU χρόνου διατρίβοντα παρὰ Ylegutyóga , quum permultum  zemporis 
triviffet ap. Periandrum, ob maíc. τὸν πολλ. cum gen. potius fupplendum 
μερισμὸν, 1. 4. μέρος, cf. L. Érn., tum Hef. 1, 971. m. διατρίβει. διάγει» 
παρέλκει ἐπὶ πολὺν χρόνον» quod extr. pertinet ad notionem v. pro difter- 
re, ducere, extrahere, ut 938. e. διέτριψεν» κατέσχεν» fine N., perti- 
net ad aliam pro remorari, retardare, retinere, cf. L. Ern. et Stp. 3, 
1334. G. m. fqq., «t ad N. Hef. add. Hom. '0à. β΄, 204. 265. 404.» ubi 
cum gen. rei, tacente Stp., cuius rectioni cum particip. add. Ind. Xen. 


7 


463 LIBERI. CAP. ΧΙ. A. V. C. 941. CHR, N. 188. 


ςηρίων ἀπείργων καὶ βάσιλι- ne abflinens et ab imperatoris 
κῶν πράξεων. fun&tionibus, 
Συνέβη δὲ d κατ᾽ ἐκεῖνο κα Contigit autem per illud 


d) Poft 3? et xig. nihil in edd., et tacite quoque in Mss., v. N. 


Cyr. Z., non tenente G. Th. illud Lat. Poff. attereze de tempore, fed 
módo Stp. duo cozterere ac terere, quae tamen nec ipía abíolute di- 
cuntur, v. C. fJezumque, plurimum, zerere, féd potius cum fubft. ali- 
quo; ut liceat fane fiberius vertere per Lat. bg., aut aliquod 5tp. — 
ἑαυτὸν às.) In medio locatum v., converíum a Bg. e P. liberrime, li- 
cuit eodein Lat. aí(fequi, quoad pron. er etiam fine praep., cf. G. Th. 
32, 15. »abflineo, — ponitur vel adiecto fe, vel omillo, vel cum praep., 
vel fine ea, (quia 1am eít in v., ut in Gr., a qua utrinque pendent ca- 
íus adiuncti,) a^flizere — a zegotiis, 1. nulla negtta tractarec* ignoran- 
te Stp. Th. hunc ufum v. tropicum cum Bud. C. 381, 31. L. Ern. et Baf.; 
ubi tamen v.e. »zeíeyouos ξένου, Plato inLegg. , a peregrino abffineot 
quod ducit ad Noítri rationem, ponentis act. cum pron. recipr.. pro 
med., cf. r, δ, 2., nihil me reperiente, quam alia ap. Poil. Synt. p. 94. 
m. et Call. p. 18. m. cum Ind. Dem. et Z. Xen. Bach., phyfico tropico 
ve fenfu, per reCtionem eandem, fed cum facic alius in alium id, nec 
fimile quid in. Lat. azcere et aóarcere, quo fevero, vix probo, cf. ἃ. 
'Th., nofítrum v. redditur in Ind. Dion. H. S. 1. 1., reddente Sch. in 
»79. actu zmperatorio 1. funciionibus imper. abflinens* partim cum P. et 
Bs. e Sb. Ind. »ze. £g. aus, f. fantliozes* quorum primum hic in fing. 
adhibuit P., er aliunde Stp. ἢ. 3, 526., fed Bg. fuum iam r, 10, 2. m. 
ad ἐργ.» qui alterum ad δὲκ. dat e P. liberrimes pro z7iótzali, ubi ap. G. 
Th. eft Gr. n., f. ;udiciis, quod ib. non,.eit de loco, ut «amen faepe 
dr. , ec, quod fciam, Gr. noftrum femper tantum, cf. Stp. ΤῊ.» e No- 
ftro filens, Ind. Dem. Xen. Z. Pol. Luc., ubi et t, 393. 1. 71. ἀπολιπεὶν 
τὰ δικατήριαν velitis iudicii: , quae formula par noitrae ad fenfum, cum 
h.l. fit, tiopo remoto, cum 2. i, q. nou adiie, non frequentare, fed 
cum zé. non fufcipere; ut adeo unum v. fit fenfu dupl. pofitum cum 
diverfis fubít. , quibus tamen ct unum fufficiat Lat. seg/igere; ficut toti 
formulae refpondet illa 1, 8, 3. τῶν βασιλείων παμάτων ἀπῆγεν αὐτὸν, ctin 
poftr. «oj Qac. ze. deeft adi. ἔλλων f. λοιπῶν», quia et in pr. à. eft pars 
unperatorii muneris et laboris, copulanre duo haec alibi Noftro, cf. 3, 
10, 3. δικάξων — xoj τὰ πολιτικὰ διοικῶνν 35 13s 2. €t 3, 14» 17. C. δικάσον- 


ῃ , * - , - 
Τῷ o4 τὰ λοιπὰ διοικησοντα συλιτικὰ τῆς ἀρχῖς. 


Συνέβη) la conítructione huius v. cum inf. etfi per fe liberum eft ad - 


Íenfumque perinde, po!l 22, an xz;e., ditlinguas; tamen Inttp. Lat. 
ambo id faciunt hicipoit xz;gp., propter μὴ fuum ; quanquam in Ms. Bg. 
nihil commatis fuit ibi, quod reftitummus; omittentibus Vern. hic v. Gr., 
Cf. 1, 8, 5. €. 7. ., unde iis ad íqq.' referenda fuit formula sar. dx. x., 
ubi Sch. e Sb. Ind. in pron. »illo zempore«* in quo pron, P. etiam Bag. 
deferit, nihil nofcente Stp. Th., quam pr. x. de tempore 2, 87. F. m. 
G. m., in formulis aliis, ut »x. νόσον, tempore morói« ubi adeo incli- 
nat in partem illam negligentiorem et abl., ur Sch. , cf. L. Bof. Ell. p. 
200. e. Bud. C. 1475, 13. íqq., ubi dubitanrer Lat. i4 zemporis reddit 
»xaz' ἐκεῖνο τοῦ xaigov*. quem diverfum cafum et gen. non bene deferuit 


mc n 


LIBER 1. CAP. XII. A. V. C. 941. CHR. N. 188. 469 
£2) λοιμώδη 5 νόσον κατασχεῖν tempus, ut peflilens morbus 


€) Xp. À. 2, cum B, 1.5» v. N. 


Bs., feverus alioqui in exprimenda aliqua praep., cui pares aliae 4, 
circa, fecundum id temperis, qualis praep. afíumenda quoque in Bud. 
formula Lat., cf. G. Th. 1231, 3. in pron. »id aetatis, in ca aetate, — 
id temporis fic nude, Cort. 2d Cic. ep, 6, 21,6. it. Iul. Caef. b. Hifp. 5, r, 
it.4. €t 12, 3. ubi vera lectio eft ;Zem temporis, fed V. L. rel. omnes e 
gloffa, iZ tempus , eodem tempore, per id tempus, per idem zempus, fed 
Lindn. p. 139. i. »id Ziei etc. i. circa f. usque ad hoc tempus diei« pro 

uo in formulis ;Z zempozis €t idem temporis fupplendum potius {δ Ὁ, aliud, 
bhatium , momentum, £uzéum, quae noftrates eciam habent in Zeitraum 
εἰ Zeitpunct , uc in Gr. explemus fubít. μέρος, ubi Noiter, pro libertate, 
omifit artic. τοῦ ante fubit. x., quem fine caufa requirunt Grammatici 
vet. quidam, cf. ad Thom. M. p. 502. et Praef. ad Thuc. ***** 2, m., 
ap. quem 448, $5. ἔτυχε δὲ κατὰ τοῦτο καιροῦ ἐλθὼν», forte autem id tem- 
oris eo venit, it. Abr. Dil. p. 728. »utroque modo faepe loquuntur 
recentiores, ut xzr ἐκ. x. Marcell. — Eufeb. — Socrat. — Sozom. — 
Addit fere femper articulum — Agath., urSocr. — Eufeb.« ecuius hift, 
eccl. ed. Read. T. 1. p. 223. 1. 5. habui zzz. ἐκ. κ᾿ ca zempefiate, p.77. 1.33- 
xeT αὐτὸ τοῦ *., per idem zezpus, quod eft potius Gr. κατὰ τὸ αὐτὸ τοῦ 
x.» T. κατὰ τὸν αὐτὸν καιρὸνγν quanquam et αὐτὸς line articulo videtur in- 
terdum effe 1, 4. Lat. iZez , cf. δ. 7. 1, 10, 1. e. 2, 6, 12. et nofiro fyn. 
ap. Palaeph. 41, 6. κατὰ — τὸν καιρὸν τοῦτον» Ind. »hoc zempore« it. κατ᾽ 
ἐκεῖνον τὸν χρόνον Í. καιρὸν Poft. Call. p. 693. m. 

λοιμώδη voc.) Peftilentiae huius meminit etiam Galen. in libris de 
fimpl, medic. poteftate, ut adnotat Memmius. $y/7. 

Dio Caf. p. 1215. 1. 20.fqq., tradens, graviffimam fuiffe, ponit poft 
mortem Cleandri, cf. N. ib. ad &. 51.» fed Angli ap. Heyn. Hift. 4, 1018. 
i. poft Materni interitum, eise türchterliche Seuche 4er fch£e dieíes und 
die /eyden foleenden Jahre zu Rem, quibus N. nihil repugnat, habens 
modo ;»Herod. 1, 12. Dio 1. ἐν 14. e.« tacente Lainpr. ia Comm. De 
confufis λιμὸς €t λοιμὸς et inde derivatis, praeter illud nobile oraculum 
ap. Thuc. 1323, 19., cf. ib. 127,56. Call. Di. v. 125. et ad Hef. 2, 495. m. 
N. 10. , reddente Sch. in. »a. pefHilentez morbum cccspare« ctiam de- 
Íerto P., fed Nofítro adhibente pro privo fubft. λοιμὸς periphrafin ex 
841. cum fubfl., allatam a Sep. Th. 4; 1388. e. cantum e Plut. cum aliis; 

, . “ ^ y 
λοιμώδης φϑορὰ»γ it. λοιμιπὴ διαφϑορὼὰγ, quibus add. Diod. S. λοιμικὴ νόσος Ts 
151. l.21. 325. l. 29. 486. l.45. 517. 1.37. Vs. peflis , aut με lentia, fed 
398. 1.63. 50g. l.a2. λοιμικὴν περίτασιν» pefilextis morbi comtagia, pro 
quibus eft aezóg 286. 1. 42. 325.1. 26. 610. L6, , tum Ael. V. h. 6, 10. €. 
κατὰ τὴν νόσον τὴν δημοσίαν τοῦ λοιμοῦ ἀπέϑανον, comsuumi ilo peflilentiae 
morbo obierunt , ubi habetur formula fyn. noftrae, i. e. pro adi. e: fubft. 
duplex fubit. ia regimine, ob fimul pofitum adi. 727 24v. , fed Dion. H. 
S. T. 1. 116,28. καϑ᾿ ὃν χρόνον ἔκαμνεν M Ῥωμαίων πόλις ὑπὸ νάσου Aci gs 
cum Roma peffilezti morbo laboraret , per fyn. ποίξτο adi., mox ὑπ τῆς 
συμφορᾶς, ila Jue, et 597, 21. νόφος ἐνέσκηψεν εἰς τὰς γυναῖκαφ» καλουμένη 
λοιμικηῈγ pefH/entia invalit mulieres, ic. Ind. Geop. λοιμικ κατάφασις, con- 
fücutio peflilentialis; λοιμικη νόσος, peflilentia , et λοιμικῷ πάϑει, ied per 
numeros pravos, pro 13, 13; I. véeu λοιμώδει, peftilenri moróo, et τὰς 


410 LIBER L .CAP. XII. A. V. C. o41. CHR. N. 188. 


τὴν Ἰταλίαν: μάλιτω δὲ τὸ occuparetltaliam : fed maxime 


€ ΄ / . . ec uM 
πάϑος τῇ f Ῥωμαίων πόλει ilud malum in Romana civita- 
f) Solae Ing. ἐν τῷ "P. v. N. 


λσιμώδεις νόσους, peftilentes moróor, cum Noftro, ut Dio Caf. p. g. 1.25., 
it. alii, cf, Hemfít. ad Arift. Plut. v. 179. p. ὅτ. b. m., cf. Suid. 2, 454. 
m. , ubi et de λοιμὸς tropico fenfu, ap. Stp. ΤῊ. fine auctoritate, quam 
v. Ind. Dem., tum Hef. 2, 495. N. 16., fed adi. Bg. ap. G. Th. cum Gr. 
2., non vero cum eius fubít.; ut in v. zzz. ap. Stp. 1, 1344. E. »x. te- 
neo. occupo, ut λοιμώδης νόσος , 1. 6. peftilentia, ab Herodi. l. s. dr. x. 
T. Iz.« et Zeun..Ann. ad Anacr. p.29. e. »x. occupare, vexare. SicHe- 
rodiano dr. λοιμώθης vos. κατέσχε τ. τις fed Diod. S. 1,325.1. 26. λοιμοῦ 
τὴν Ἑλλάδα κατέχοντος , Cum totam pef?is Graeciam popularetttr , fed fine 
Vs, ap. κα. Or. V.s. Ind. And. p. 5o1.i. »xaréexs κληδῶν», ÍC. τὴν πόλιν» 
ἴ, κατὰ τὴν 20A.« et Lyc. p. 667.1. φλὸξ πολεμία κατέχει τὴν zy, it. Hef. 
2,178. €. κατασχεῖν, XAXTAMOXTEiV, 199. €. κατέχειν» κρατεῖν, συνέχειν» 
quae et ipfa tropica funt, ut Lat. haec ap. Abr. Dil. ΤῊ. p. 460. m. »in- 
Sruere, urgere, incumbere aur inítare« it. Lac. bg. e P., quod (cf. G. 
ΠΗ.) interdum capitur pro invadere, 1. advenire, ac, tropo remoto, 
pro oriri, effe incipere in Italia, vel pro tenere, i. e. durare per cem- 
pus aliquod in Italiae oppidis ac vicis, et inter incolas eius; cf. z, 3, 1. 
νῦσος καταλαμβάνει, ubi Dg. eodem Lat. ufus, it. Suid. 3, 197. m. et pro- 
pius Lat. ap. G. Fh. »oPtzneo, ἐπέχω, κρατέω, — noCtem obtinuit ca/igo, 
pro occupare« cum ἔχειν faepe fit Lat. zenere. 

μάλιςα — τῇ P.) For. ἐν τῇ P. m. Stepb. 4 Ῥ. πόλις dt. κατ᾽ ἐξοχὴν de Ro- 
mà. Deinde z493. h. l. eft morbus f. calamitas quaevis, Sic Ael. V. h. 
5, 19. (€.) manus mutilata vocatur záJocc (Vs. cladem, quam erat pajfus,) 
€t 5$, 20. (e.) faines (Vs. czlamitatis.) Frequenter τὸ πάσχειν veriatur 
circa dolorifica, et faepe ponitur pro κακόν τε πάσχειν.  lNotat etiam 
mortem ipfam. Generatim eft affici, et ad laeta aeque pertinet, ac ad 
trifia. Hinc Ariítor. Eundem. 6, 7. circa fin. πάϑος fubdividit in. 43. «oq 
λυπηρὸν» in iucundum et doloriticum. Leisn. 

E P. obliquo ut corrigit forfan Stp., fic fervat Bg. etiam praepofi- 
tionem, non tam, opinor, quaíi exciderit ob. pr. oz fyllabam, quam 
perípicuicatis caufa, cum praep. defit ante nomina loci faepe in fermo- 
ne utr. (unde properanter nimis Ing. fufceperunt eam e Stp. nutu,) cf. 
1, 9, 6. e. ξδο. L. Bof. Ell. p. 494. fqq. Stofch. Muf. Crit. T. 1. p. 137. €. 
et in v. is Ind. Amm. M. Suet. Flor. Tac., ad Iul. Caef. b. Gall. 6, 13; 1. 
ct Cort. ad Sall. Ind. v. ἐπ: e., reddente Bg. iterum artic. τὸ per pron. 
deíuo, ut íubít. 223. fic univerfe cum Ind. Dion. Caf., non item Stp. 
'Th., qui camen aliunde tener notionem illam in utr. partem, etiam iítam 
pro morbo in corpore, cf, Foef. Oec., quae ec ἢ. l. valeat, ut fit 1. 4 
ΡΥ. νόσος. pervariationem, e quo definiri debet notio vocabuli univerfi, 
et quale fit malum, c£. Thuc. 132, 14. de peíte, τοιούτῳ πάϑειν morbum, 
fed 1, 17. τῷ κακῷ», malo, ut in Noftri τῇ P. z. periphrafin, ad varian- 
dum eum I, II, ἐς. τῆς πόλεως Ct 1, 9, 20. €. τῆς Ῥώμης», Ν. pr. ad λοιμ. 
et. Ν. 14. ad πανταχ. e Dion. H., ubi er alia formula afünis καὶ πόλις M Ῥω- 
μαίων, Romana respublica Sb. T. 1. 746, 8}.» negligente G. Th. formu- 
lam Bg., quae cum dicatur vario fenfu, (cum pro loco atque oppido, 
ut hic Bg. ceperit, tuin pro iure civitatis, v. Ind. Corn. N. Suet. et Cort 


| 


LIBER I. CAP. XII. A. V. C, 941. CHR. N, 188; 471 


» E , , 5 B 
ἤκμασεν, ἅτε πολυανθρώπῳ te viguit, utpote populofa 
Plin. ep. v. Rom., etiam forte pro rep. tota, ut Gr., nobis der Rómi- 
fche 5:54:.) ego quidem hic adhibuerim rationem fyn. per adi. cum 
fubfít., Remaenam urbem cum Liv. t, 4. e. 1, 16. m. cf. e Flor. fupra t, 
10, 7. i. N. Bc. cum Ind. Corn. N. Sail. ec luft., quae tamen vel fic fen- 
fu quodam praecipuo de Roma dr. fane, et par eft ad fenfum illi Sch. 
»urói Romae« at liberiori , cum nomini proprio populi fuübítituitur no- 
nen proprium loci, eodemque cafu cum nomine loci appellativo, per 
appofitionem ,. cf. G. Th. v. R. 225, 54. | 
ἅτε πολ.) Scribendum eft, ut iu Cod. exítat οὔσῃ φύσει κοὶ v. Primum 
enim, illud φύσει facillime poft οὔσῃ excidere poterat, praefertim fi li- 
teris maioribus fcriptum eflet orcHI erCEr. Deinde ipfa ratio hoc φύσεε 
requirit. Opponitur enim hominum multitudo, quae fuapte natura 
Romae erat, illis, qui undique ad hanc urbem confluerent. Denique 
Herodianus etiam infra 1.7. c. 4. fic locutus eit, φύσει γὰρ πολυάνθρωπος 
οὖσα ἡ Λιβύη. Strotb. 

Bona funt haec argumenta, et-fere eadem cum noftris in iis, quae 
olim ad ἢ. l. fcripfimus, primo, contextum et oppofitionem 1d vocabu- 
lum requirere, et τοὺς zavrzz. , folitarium alioqui in vulg. leCtione, per 
illud Mss. φύσει magis adiuvari, it. concinnitatem , relatis ad fe fic pa- 
ribus, adverbio πάντ. et abl. fubít. Φ., quod praeterea ob οὔσῃ fimile 
potuerit facile omitti , .c£, N. T. Gal, 4, 8. ed. Kopp. , tum effe timiliter 
ap. Noftr. 7, 4, 8. Φ. fimul cum adi. πολ. et particip. οὖσαν denique ean- 
dem' le&. Mss. quoque exprimi a P. in illo per fe, quem, quanquam 
alias liberiorem, non videri tamen hic fua id fponte pofiturum fuiffe, 
nifi habuiffet in fuo exemplo etiam Q., ad fententiam bene redditum» 
cf, G. Th. in praep. 772, 23. »per fe, — íua natura«* cui par, a Gs. ne- 
gle&um, iz fe, quod hic ver. Vern. ex illo P. fequitur; quae formulae 
omnes, hic de urbe pofitae, valeant i. q. fine alio refpe&u, it. non ba- 
bita ratione rerum aliarum, ut advenarum, cf. G. Tb. v. fui 639, 28. 
»per fe — excludit — relationem quamcunque*« vel pro fua contlitutione 
ac conditione naturali, interna, propria, praecipua, i. magnitudine et 
amplitudine , it. principatu, et quia eft urbs regia et princeps, jt. le- 
gibus, moribus, inftitucis fuis, omniumque rerum, ad bene commo- 
deque vivendum pertinentium, abundantia. | Quibus de caufis fane ab- 
fuit parum, quin reciperem lectionem Mss. , nifi contra cogitaíTem haec, 
primo, Mss, noílros de glofía fufpectos effe, et e tali emendeto Cod. 
etiam haurire, ut alibi, potuiffe P., tum illud Φ. ex ifto ipfo altero 
Noftri loco per gloffam et comparationem e marg. in textui fortaffis 
effe receptum , porro in altero loco q. et οὖσα diftra&ta, diverfoque ex- 
preffa cafu, hic in vicinia cum ftent, auribus non effe ita mollia ob 
ὁμοιοτέλευτον, (quanquam contra afferri queant exempla lufus eiusmodi 
in verbis ap. Noftr.,) praeterea copciunitatem non ubique urgendam effe, 
er id φ. faltem mente fuppleri poffe, nec fumme necetfarium effe, cum 
et Bg. fine eo verterit, utr tamen hic fine Mss. potuerit fecurus effe et 
putare, P.egiffe libere, at, animadverfa Mss. Icctione et confpiratione 
cum P., eandem forte comprobare. In qua ambiguitate ac dubitatione 
nondum potui novitatem admittere, olim certe in N. et V, L. repeten- 
dam, fed iam porro curare reliqua, primo, melius P. referre dues co- 
pulativas e£ — e£ pro una in τὲ — καὶ Bg. iterum, qui deinde feverior is 


112 LIBERIL CAP. XI A. V. C. 941. CHR; N. 188. 


4 »j ΄ » . 2v o5 

τὲ οὐση 8, καὶ τοὺς πανταχό- et undique advenas excipien-. 
Wc Y i ^ E E B 

ϑὲν ὑποθεχοβένη. πολλή τε 2. te: magnusque fuit inter- 


g) Ms. Ba. οὔσης Qíser "καὶ A. , etiam. Mss. rel., fed fine diítin&ione poft: 

φύσεε o v. N. $-.l nua S 
edis ! Vi d 2 ; 

particip. jzo3., e P. praeterea retinens Lat. ad ἅτε, ut r,7, $., quod et 
h. 4. refolvimus per:auia ez erat — e£ rel., non tenente Stp. Ih. in adi. 
2eA, Dg. Lat., ap. G. ΤῊ. fine Gr. et bona auctoritate, ut propterea 
idem ad Luc. aliter reddiderit, ut L. Ern. cum Ind. Fifch.. Pal; per. exe. 
quifitius ce/eóris, fed cum Big. tamen alit quoque, v. ap. Poll. 2, 5. Dion. 
H. S. T.i. 427; 28. Zof. 5,20, 8. cf. Ind. Thuc. (cuiadd.20, 97.) Dem. 
Xen. 'Asg. Mor. cum Pol. Z , Polb. Ern. Dion. Caf. et ap. Phil. in Elacc. 
po762. B. e. βίασοι κατὰ τὴν πόλιν πολυάνθρωποι» junt per urbem fodalicia 
fiurima, immo coetus celebres, freguentes, e multis conftanres homini- 
bus, lociis, membris; h.l. refpicierite Bg. ad vec. Vern. vo/kreich , cf. 


Íyn. ap. Arift. Av. v. 1313. πολυάνορα τάνδε πόλιν», populofam hancce urbem. 


ubi bene Beck., et de re ac civium Romae muititudine Lipf. de magn. 


Kom. Op. T.3. p. 37. fqq. 113. e. fqq. cum Dion. H. S. T. 1. 89, 16. et. 


ib. Ind. Lat. v.cezfus. 


τοὺς παντ.) Variante Noftro cum πάντοϑεν 1, 2, 2. m. per fyn. adv., id 
refert P. oblique »advenas, zoto orbe confluentes per abl. fubít. fyn. 


fimulque fuppletum in articulo.nude pofito participium aliquod et prae-' 


terea etiam fubft. aliud, quod folum Bg. retinet, dum v. C. ἐσήλυδας fa- 
ne eft i. q. participium P., unde tamen hic ellipfin fic expleas, τοὺς z. 
ἀφικνουμένους 1. ἥκοντας ἀνθρώπους T. 213025 , tacente L. Bot. Ell. p. 3431. e 
pro quibus brevius feivem Pbomizes undique 1. undique homines excipien- 
25. led noftrates fequentur liberiora haec, bomiges omnis ἡδεῖ), terrae, 
zegionis, i. e. Menfchben f. Leute von allen Gegenden , Lündern , mutato 
adv. in genitivum affinis adi. et fubit; formulam Noftri, non aliunde 
mihi cognitam, dcefendente faltem analogia illorum τοῖς ὕφερον fupra, of 
z^», εἴς... cf. de re ac peregrinis Romae incolis Lipf. 1. lin N. pr., 
Dion. H. S. T. 1. 185,7. ἀκούων δὲ περὶ Ῥωμαίων πόλεως, ὅτι πάντας ἄσμέ- 
νῶς ὑποδεχομένη τοὺς ξένους A.. «udito que, Romam omnes exteros liben- 
ter excipere, Caf, ad Athen. T.2. p. $1. Snationum omnium, Romano 


imperio fübiaceatium, — inquilini fuere Romac« et ad Suet. Caef. c. 39.1. 


»Romae magna copia erat hominum ex omnibus imperii Rom. provin- 
cust Grur. Lamp. T. ». p. 1405. e. Inttp. ad Rut, lt. 1, 63. et 66. it. 


Alex. Donati de urbe R. in Graev. Th. T. 3. p. $36.e, E. it. ad Athen. 


1:1. fuper Romam ἐπιτομὴν τῆς οἰκουμένης Cal. 2, 51. 


πολλή vs) Sch. in sy. ftrages fala ef! , contigit, — Q9. flrages ma- 
gna fac/a eit bominum et pecorum peftilentia« deferto in v. ἐγ. P., unde 
Bg. omittit iterum pron. zio, retinens idem vulg. σὲ» pra eius δὴν ef, 
I, IO, 4. m. ad πᾶσ. vs, et de fimili phraíi, ignorata Stp. Th., ap. Dem. 
fine Ind. 85, τι. φϑορὰ δὲ τῶν Ἑλλήνων τοσαύτῃ γέγονεν, et de pelte etiem, 
ap. Phuc. 127, $5. οὐ μέντοι τοσοῦτός γε λοιμὸς , οὐδὲ ῳϑορὰ οὕτως ἀνθρώ- 
σῶν οὐδαμοῦ ἐμνημονεύετο γενέσϑο!, Veruntamen neque £amta peltilentia, 
negue tot bominum intcritus ufpiam accidiffe zemorabantur, pro quo Lat, 
iyn. illi Sch., hic eciad procedit Lat. oriri f. exiffere, c£. Stp. 1,826. i. 
B. 1.,- qui et in $5. aliunde tenet Lat. Bg. et P. , (cf. ad Thuc. 461, 25. 


— 


—— o. 2 due nec d 


PIU. 


JBER I. CAP. ΧΠ. A. V. C. 941. CHR. N. 188. 475 


lie tblior osito ara Pary oi. δὼ 

τίς ^ Qagga ἐγένετο vr ;VY'?" itus iumentorum fimul et ho- 
er L1 ) e € " 
QUA καὶ ἀνθρώπων. TOTE ἃ 
Κόμμοδος, συμβουλευσάντων᾽ 
lies -“ Ὁ » -" E uU 
QUTO. τινῶν k ἰατρῶν, εἰς τῆν 

, Li » Β΄. a 
Λαύρεντον ἀνεχώρησεν. εὐψυ- 3. dicis, Laurentum rcceffit, 


: 


minum. Τυπὶ Οουποάας, 


fuadentibus ei quibusdam me- 


h) Noftram hic et deinceps fine monito fequimur rationem in accentu, 
pro Stp..7:AAM τέ τις €t alia aliarum edd. — 1) Ms. θα. συμβουλενόντων A-, v. N. 
k) Servavi hunc Stp. accentum, cur nihil reperitfem ia libellis Grammat. con- 
ira, nec de altera ratione Ox. αὐτῶ τένων, 


Abr. Dil. p. 267. e. »pro ia&ura et amifione« Hef. 2; 1505. m.) it. in v. 
τπτοζ. »ut boves, equi, muli« ir. aíint et cameli, cf. Hef. 2, 1470. i. 
Suid. 3,554. e. Ind. Fifch. The. et Pal. it. Xen. Z., refpiciente Sch. 
»neutr. (u^;rzium pecorum f. iumentorum* ellipín fubft. alicuius, xrz- 
γος, ζῶον, Sefuum, v. L. Bof. p. 172. e. 130. 6.» non item p. 144. e., L. 
ΙΝ. T., quorum Schw. in N. »Herodianus faepe, v.g. l. t. c. t2. 1. 2., 
ἀνθρώπους €t ὑποξύγια Inter fe opponit. Ergo ὑπκοξ. videntur efle ad por- 
tandum et ad vehendum adhibita cum Nofter tantum hic et 8, 1, 9. 
opponat ZvJewzcy; , unde fortafüs latius fumas pro univerfis animalibus 
brutis,:cf. L. Krb. 1. 1. et in fimili caufa Liv. 3, 6. 1, grave tempus et 
forte annus pe(tilens erat utbi eg7/s que, sec hominibus magis, quam 
pecori, .cum Bg. autem (ap. G. Th. cum Gr. n.) ad Acl. V, ἢ. 9, 3, p. 
$7 1. m. 12, 37. p. 783. 1. Thuc. 463, 2., fed Loves 461, 37., ubi dittin- 
guuntur πρόβατα εἰ ἵπποι, cf. de re Xiph. Sb. 380, 25. διφχέλιοι πολλάκις 
ἡμέρας μιᾶς ἐν τῇ Ῥώμῃ ἐτελεύτησαν», €t ἅμα καὶ €adem in vicinia, igno- 
rante Stp. Th., ap. Dem. 212, 23. 214. 9. 

τότε ὁ K.) Forte τότε οὖν ὃ K. Reisk. Saneex indole linguarum recen- 
tium, ut diferte hic Vern. rec. da/er, verum ἢ. 1. contra Mss. et P. 
ufumque Noftri et aliorum Gr., omittentium οὖν et 24," quorum altere 
utrum idem Rsk. fubinde intrudit ap. Dem. v.c. 71, 28. »z (οὖν) Curei- 
Tt ;« ubi faltem delegiffem 37, ut magis probabiliter videretur ob iimi- 


les fyllabas utrinque excidere, etiam per fe in hoc Noftri loco, quiet - 


alibi diferte τότε δὴ ab initio pofuit. Sed Ms. aliud tempus, praef. pro 
aor., recurrens deinde aliquoties, cf. $. 12. e., hic cum aor. gvex. per 
íe confiftens, forte ductum eft e $. 4. 1. fq.,. referente P. cum Mss. rel. 
vempus vulg., at novum.Bg. cum Sch. libere, cf, Ael. V. h. 9, t0. p. 
$88. 1. συμβουλευόντων αὐτῷ ἰατρῶν εἷς τὸ Λύκειον μέτοικῆφοι , quum medici 
fuaderent ei, ut. rel. 

εἰς T4» A292.) Latii oppidum. Strotb, ut Sch. »urbs Latii, afylvis lau- 
reis ità di&ta« cf, Cell. Not. o. ant. T. τ. p.656. c., ubi et 5 Commodus, 
ut peftilentiam evaderet, quod Herodianus 1l. 1. c. 12. refert, εἰς τ. A. dv. 
Laurentum feceffit. Nomen a lauretis eft, quia τὸ xwe. κατασ. ὃ. ἄλσιν 
regio fy/vis e lauru opaca ef! , quod ib. Herodi. adiccit** e P. in v. ἄνεχ.» 
quos deferit Bg. , fumens tortafiis notione G. Th., cum Gr. n. 53) pro 

ifcedos** quo et pertinet L. Ern. »4) fecedo, in otium, folitudinem« 
quo in v. cf. Gs. et r, t0, 6. m. Zz«s. 1t, 1, 3, 13. eum Ind. Plin. ep. Gs. 
et Suer., qui filent cum aliis Indd. de Bg. eo fenfu, ut fumferit com- 
pof. pro fimpl., ct cedere pro ire, abire, cf. Cort. ad Cic. ep. Ind. et 


, 


474 LIBER I. CAP. XII. A. V. C. 941. CHR. N. 188. 


/ Y A Z Á 
P H £ ; 1 7 Ἢ LI . . - . 
XPRRI yag! vo χωρίον καὶ Frigidior enim ille locus et 
μεγίτοις κατάσκιον δαφνηφό- maximis umbrofus lauretis, 


1) Ms. Ba. εὖψ. γὰρ ὃν τὸ xus Ms. Ve. ἐμψ. γὰρ ὃν τὸ x. , fed Ms. Vi. tàn- 
tum »»γὰρ — γὰρ ὃν A.'* v. N., ponentibus nobis poít x«g. nullum comma cum: 


Ms. Bg. 


' fuper fyllaba re, in verbis otiofa, ad Sall. Iug. 4, 9. e., ut faepe Gr. ἀνὰ, 
nobis hic eztwezchbez, tacente Stp. Th. hanc notionem. 

εὐψυχ.) Forte τὸ χωρίον 0» καὶ ^. Reish. Legendum, ut ett in Cod. γὰρ 
ἂν τὸ χωρ. δέγοϊῥ. , 

Stp. Th. modo in »»εύψυχη,4» 1ucundo et falubri expofitus frigori, f. 
etiam fimpl. frigidus," fed peculiariter ea fignif., qua dicimus, aeílate 
locum aliquem elfe frigidum. Herodi. l. 6. — l. τ. εὖψ. — Zac. , frigidior 
4ocus ile eff iylvis que e /auro permultis opacus* partim e P,, ad cuius 
marg. hic omittit v. fubit. e/?, affumtum haud dubie modo libere, fere 
e P., quem fequitur Bg. primum in Lat. adi. , tum in artic. τὸ per pron., 
denique in Lat. fubft. y., fed 1dem regit totum locum, ut quiíque rexe- 
rit, primo legens fine Mss. ac Rsk. fupplemento, τὸ γὰρ x., εὖψ. καὶ 
κατ. — dAG., — ἐδόκει tivo σωτήριον A., ubl princeps eft notio τὸ xwe«s 
exquifite pofita intra duo adi, et attributa, quae, pro participiis tracta- 
ta, per fe adiuvari refolvique poffünt, affumto extrinfecus particip. ὃν» 
quo tamen ne opus quidem eft, cum et noílrates dicant, emm «iefer 
kühle 424 durch gro/fe Lorbeerwálder fcPaztigte Ort febien rel.; intru- 
dentibus Mss. nottris et alibi idem particip., cf. 2, 12, 6., fed hic eo 
loco, unde minus, quam in illo Rsk., exciderit, ademto cy facilius a 
pr. ov, quam a pr. ze, quanquam id ia maiufculis litteris vel fic conce- 
dam in Codd. minus fufpectis de gloffacorts manu; nihil iuvante P. per 
libertatem folitam »quod frigidisr ea regio fit fy/vis que — opaca« ubi. 
quidem comparet v. fubit., fed et γὰρ τὸ xe. mutatum in ὅτι τὸ xee. 
caufalem alius generis, cumque vel ittius Cod. potuerit e correctis effe, 
et le&io vulg. per fe fenfum edat commodum, per interpretandi prae- 
fidium, h. e. per re&ionem legitimam ac faltem fuppletum in adi. par-- 
ticipium ὃν. qua de eliipfi tamen non aliunde habui, qui moneret, ut 
nec de Gr. adi. e2j., e Noflro rantum etiam a Stp. laudato, cüm eo 
que in L. Ern. explicato, quod pro fimpl. fane valeat, cum et alibi εὖ 
in compof. redundet, moxque fequens adi. σωτήρ. faciat tautologiam 
quandam, fi εὖ. capiatur jn prima illa Stp. notione et e notatione, 
pro Pabeus frigus falubre; mifi accipias pro habens frigus facile, i.lene, 
non ita vehemens; quod redeat ad Stp. Paóezs frigus iucundum; quan- 
quam illa lenitas et per fe ineíle poteft in comparativo, ut Jzgidior fit 
i. q. non nihil frigidus, magis frigidus, fed non multum, quam Roma 
urbs; quo de coclo huius loci ac temperie aeris nihil cenui, praeter 
Noftri teftimonium hoc, fed nota medicorum praecepta de frigore, in 
talibus morbis falubri, quod et in nemoribus naturale; unde mox fq. 
δαφν. ἀλσ., quo cum dat. f. abl, per praep. aliquam explicando, velur 
οὐ, copulabitur adi. sy. , depravatum in Ms. Ve. 

μεγίξοις A.) Credebatur laurus efficax adverfum venena. Inde iaCatum, 
ut, qui fe tutum approbare vellet, δαφνίνην diceret φέρω βακτηρίαν» i.c. 
laureum gefto baculum. Creditur et laurus faniratem conciliare; quo 
argumento lauri folia ineuntibus magiítratum Kal. Ian. a populo daban- 


LIBER I. CAP. XII. A. V. C. 941. CHR. N. 188. 475 


enc ἄλσεσιν T, (ὅθεν xai τὸ (unde et nomen loco,) fa- 


m) Ms. Ba. ἄλσεσιν" 03. fed mox poft xog. non eft diftin&io. Mar. Paren- 
thefin, neceffariam illam, etiam in Ais. Bg. repertam, non habent A. et D. 


tur cum ifchadibus.  Libuit haec ex Coel. Rhodis. 5, 7. adfcribere. 
Utrumque enim huc pertinet, de veneno et de fanitate. [Inter reme- 
dia veneni etiam Plinio memoratur laurus 22, 8. et 8, 27. Boec/. 

E Nottri fententia, opinor; locus hic falubris eft vifus dupliciter, 
ob frigus aliquod mite et ob laureta ac lauros, quam fecundam caufam 
deinde amplius expofuit in πρὸς τὴν A., priori breviter tantum propofi- 
t3; in adi. κατ. cum P. reddente Stp. ad m., etiam aliunde in Th. et 
fimul cum Bg., cf. de Gr. noítro adi. notione act. f. paf, etiam per 
eandem , ut hic, rectionem cum dat. f. abl., praeter Stp. ex Herodt. finé 
Ind., et Hef. ey. v. $11. f. $13. cum T'zetz., etiam Poll. 1, 329. Eur. 
Phoen. v.657. cum Schol., Hef. 3, 185. 1.» laudante N. Aefchyl. Suppl. 
v. 350. , ubi v. Schol. et add. v. 359. , equo explicabitur v. 349. cf. v. 337. et 
197. , 410 uti ad v. 349. poterat Pavus pro fua fententia, haud dubie vera, ut 
h. 1. eit, habens umbras ob lauros, et hinc frigus etiam aliquod ; red- 
dente Sch. in Zae,, praeter P., etiam zemoribus , (quorum neutrum ap. 
Stp. Th., fed poftr. etiam in L. Ern., ut in Sb. Ind. aliunde /ycus, quod 
cum pr. zez. ap. G. Th. cum Gr. n., cf. Ind. Poll, Suid. 1, 126.1., non coll. 
ad Hef. r, 249. m.) fed in 3. laurigeris memoribus« ut Stp. Th. 4, 709. e. 
»ap. Herodi. l. . Laurentum ex eo nominatum dr., quod effet χωρίον» 
μεγ. — A6. , lauriferis lucis, nemoribus, laurum fereztióus* ubi monen- 
dum erat fimul, hic de loco ac fylva aliter, quam de perf. fupra 1,7, 4- 
m., dici et fere, ut de terra, pro eo, quod lauros fert, 1. profert, pro- 
ducit, f. tenet, habet, nec in manibus, fed in folo fuo; qua notione 
non tenui ex alio fcriptore Gr., fed tamen Lat. analogiam ap. G. Th. 
cum Gr. n. »Jeurifer, — laurum ferens, Plin. — Zauriferam tellurem 
illam« re&e ad fenfum exprimente Bg. in 3. zac. periphrafin Noftri per 
adi, et fubft. pro voce una vulgarique L. Ern. »3zQvàv, /euretim, locus, 
coníitus lauris« ut Stp. Th. 4, 711. i. additis »»δαφνηφόρον χωρίον, δαφνο- 
σκιον ἄλσος“ cf. Virg. Aen. 6, 658. odoratum leuri nemus et G. Tb.v. Jeu- 
vetum, qui caret nomine urbis Zaurenti, quo de Car. Stp. Dittion. Hitt. 
movo »Laur., Latii urbs, Plin.« ap. Dion. H. Aeesvrov , v. Sb. Ind. Lat. 
T. τ.» et ad 35, 36., ubi Strab. Λαύρεντον cum Noflro, fed nihil de lau- 
reto et nomine hinc, verum aliquid ad Virg. Aen. 7, 59. ap. Heyn. im 
Exc., cf. ad $. pr. e. ex Cell. 

ὅ3εν) Non facis appareat ratio Graeco le&ori, cur Leurentum dicatur, 
nili addas , δάφνην ap. Lat. effe aadeov, ad m. Ms. Bg. Leiss. Nempea 
Lat. /auru:. Forfan ex glofía venerunt haec veiba. 5£70:^. 

Gloilam quidem hic non fufpicor dari, tum propter librorum con- 
fenfum, qui omnes hanc particulam referunt, tum quia et alibi Nofter 
cuin aliis hiftoricis tales notationes locorum , tanquam ftellulas, inferits 

€f. 1, τι, 3. m. 7.imn. Sed ap. Dref. de V. med, p. 316. e. » Herodi. r, t2, 
3. ὅϑεν, δαφν. ἀλσ.» Xe) — χωρ.» unde etiam regioni , Laurento fcil. in. 
ditum nomen* c P. per fupplementum hoc liberrimum , cum modo defit 
v. fubít, 4, ufurpato hoc Nottri loco proptezea, ut oftenderetur, adv. 
loci 2. poni interdum pro pron. relat. cum praep. , atque adeo pro ex 
quibus Í. a quibus, fc. laurecis, qui plur. praecefferat; ut non bene Sch. 


416 LIBER I. CAP. ΧΕ A. V. C. 941, CHR. N, 188. 


᾽ ^ / ΄ 

ονομῶ TO) χωρίω,) σωτήριαν Ὁ à ib ed 

at Et. X es) v 9. . lubris effe videbatur: atque 

&ivet ἐδόκει, ποὶ πος τήν τοῦ TAE T “ἃ 
31587. $ aeris " 1 "eilite cA 

ἀέρος Φ Sed) ἀντέχειν ἐλέγε- eris corruptiont re re di 


n) Ms. Ve. σωτήριον A., Ms, Vi. σωτέριον A., in edd, omnibus σωυντήριον; 
quod fortaífs et in Ms. Da. fuit, cum tacuerint Excp., v. N. 


yunde, a quo« poftr. hoc e P. cum Stp. ad m. fervarit, quanquam per 
ε di&um univerfe, de perf. et re, fed una tantum, per ellipfin fubft. 
bomine aut sec0:0, qua de tacent G. Th. , (cxplicans modo de perf.) ee 
Kindn., cf. Schell. de ftylo ind. , nihil de Gr. in hanc notionem zíferen- 
te Stp. Τῇ. fed Noftro cum 1, 1:, 5. m. variante pro nudo fubft. ἐν. per 
articulum hic additum fine difcrimine. 


συντήριον) Quid fit x. evvzserv? quae formationis fpecies, ut a-euy- 


χηρέω fiat συντήριος" ld cerce nec dicium, nec pictum, nec fictum un- 

uam fuit, nifi apud neício auos inale conciliatos di&ionariorum rha- 
píodos. Haud dubie legi debet σῳτήριον. Fab. Melius fortaffe corvo. 
Infolentior enim eft ifLiusmodi formatio a τηρέω. Oxon. | Apparet, Bergle- 
xo probari Fabri. emendationem. Lei:z. (etiam ad'm. Ms. Bg. σωτήριον 
adícribens.) "Lege eerwe. Reisk. Cod. confirmat Sb. ec Fabri coniettu- 
yam corse. atque fic utique lezendum. Siro£5. 

Sb. Ind. »»υντήριος, fort. rectius ewzwo.« Stp. Th. 3, 1465. B. »ev»- 
ve. reperitur pro συντηρητικὸς , ut. ap. Herodi. L1. eap. — ἐλέγετο, (ine 
Vs.) Sed videndum, ne fcribendum fit σωτηρ. — Nam valde mihi 
fufpe&um eft, praefertim, quum nulla eius zeneris derivata fint a τηρέωςς 
tum L. Baf.'fic ftelte »svvr4e. confervan:. Herodi. de Laurento loquens, 
$9. — ἐδόκει. unde et conflans loco momen, a lautis fcil.« fedSch. »svvr. 
regio , fa/uti confervandae ;40nea, (e Stp. ad m. P.) Sb. tamen coniicit 
legendum ecer.« fine crifi, quae hic eft facillima et certifma, ut vel 
fine Cod. fic hed:e quisque fit editurus, ut fecit, cum in vulg. defit et 
ufus aliorum, fed lapfus pateat in wv pro oo f. w , ut et de Ms. Vi. s pro 
45» ficut de repofito ewz. fufficiunt Stp. Th. L. N. T. et Ind. Xen. Pol.Z., 
ut L. Ern. eciam cum Lac. Bg. , ap. G. Th. sóyieivóc, ewz4euióqc quod 
praebet praeítatque falutem, in primis fanitatem; unde aér ,» cibus " lo- 
eus fa/ubres dicunturt* quo Lar. praciverit Bg. etiam Sch. in »£a. fere- 
batur regio eífe falubris, — ἀτρ, infeciionem, pettilentiam« deferens ita 
liberrimum P., cf. 1, t, 5. e. , dum profert Stp. Th. t, 1337. C. fub dvr. 
cum Lat. Dv. locum hunc fine Vs., noa vero exemplum aliud cum pr. 
πρὸς» quod eadem notione cum acc. rei, ut hic, aut cum*acc. perf. , v. 
ap. Fifch. Pal. Luc. Plut. Krg. et Geop., qua rectióne frequentior eft al- 
tera fine praep. cum dat., a Bg. deiecta, ut et ap. Lat. folennior, fed 
in primis noftratium rationi commoda , cf. G. Th. cum Gr. n. e Cic, 
181, 35. contra veritatem r'e/fflere et repugnare, propter quam 1ta bo- 
nam au&boritatem fervaturus eram Gr. tectionem plene, cf. cum fimili 
abl.modi, ut hic s2a3. ^., Ind. Thuc., h.l., tropo remoto, de loco, 
pro cavere, impedire, facere, ut ibi aér ne corrumpatur, quo fup- 
plemento, v. c. τοῦ ἀέρος, τοῦ ἐκεῖ ὄντος, Opus fit, ut aéris corruptio: 
intellisatur finite, et illius tantum regionis, nec aér omnis, fed 
eertus. 


D 


LIBER I. CAP. XII. A. V. C. 941. CHR. N. 188. 477 
το ? εὐωδία τὲ τῆς τῶν δαφνῶν cebatur, et odore exhalatio- 


o) In edd. et Ms. Bg. hic comma fuit, praeter punctum E.2. R., nobis 
fon dantibus diftin&tionem , ut dat. fqq. cohaereant magis cum pr. inf. yz. 


εὐωδία.) Sch. in hoc fragrantir, fed 53. laurorutn odores Laurenti 
coptagioni γε μη, — ἀπ. exbalationis odoris Javrorum** praeeunce P. 
ad Vs. εὐωδ. fimplicem , cum Lat. non babeant propius fubft., nifi fua- 
veolentia , noftrum Woblgeruch, ap. ἃ. ΤῊ. finejGr. et tantum e Sidon, 
cuius notionem tamen et concinct Lat. Bg. , (quanauam Gs. diferte mo- 
net tantum de malo odore 558, 39., cf. Ind. Flor. et Suet. Cal. c. 27. e.) 
it. illud Sch., primum, adhibitum etiam a Stp. Th. cum h.l. (ine Vs. , ct. L. 
N. T. Hef. cum N. e Poll. ec Suid. 1, goo. 1. Ind. Ael. V. h. Xen. Bach. 
et Diod. S. 1, 95. 1.36. p. 214.1. 55. 59.64. 78. odorum auras, 238.1 41.5 
fed 1. 47. τὴν ἐ. προσηνεξάτην» fragrantiazzirifice, nobis der füfsette "3 οδέ- 
geruch, cf.1.20, et 34., fed p. 41. i. πόμα» λειπόμενον οὐ πολὺ τῆς περὶ 
(V. Ε. κατὰ e gloífa) σὸν οἶνον εὐωδίας» potus, οὐοιῖίς. ac faporis iucandi- 
£gte vino non multum vedezs, immo potus, cecens non multum bono 
edori f. fapori vini, cum 101 εὐωδ. fic cum praep. in periphrafi gen., pro 
τῆς τοῦ οἴνου εὐωδίας, qui gen. duplex ap. Nofir. hic in τῆς 7. 9. àT., ἃ 
Eg.fervatus, nobis fiat melius per praep., v. c. Zurcb den Geruch vos 
der Adusdünfiung der Lorbeerbaume, tenence Stp. Th. 4, 94. F. e. in &z. 
poft Lat. Bg. (cum tacuiffet P.) capitur etiam pro íuaveolentia et odo- 
re grato. Herodi. εὐωδία (fic iterum , ut ante in εὐωδ.» fine lota fubfcr.) 
vs — “ὃ. ex. Haec ex Bud. Caererum videndum ett, annon ibi zz. figni- 
ficet fimpl. exbalationis. Nai fi exponatur juaveoleztiae, quod ett εὐω- 
δίας , tum εὐωδία τῆς ἀπ. quid fibi volet ** nihil fane. Neuter inipexic 
hunc locum, (vel ob nominativum «22. etiam ap. Dud. C. 229, 20.) ubi 
videatur efIe quaedam abundantia et {πες εὐωδία τῶν àzQv. , redden- 
tibus tamen Stp. ad m. P. »fuavitate odoris, qui e lauris efflsretur«* et 
Sb. Ind. »&z. fragrantia, quam emittunt /eur;« refoluto gen. ἀπ. per 
pron. relat. ac verbum finitum, fubítantivo affine, quam interpretandi 
rationem, mihi quidem potius in participiis notam, quain in gen. duo- 
rum fübft. in regimine, (ni(i quod Ern. ὁ μακαρέτης adhibet in ἰ ect. ad 
lo. 1, 23. φωνὴ βοῶντος »praeco, qui denuzciat*) nefcio, an leniat haec, 
fragrantia, quae eff 1. oritur ex laurorum exbalatione , {, brevior , fa- 
grantia ex laurorum exbalatione ; ubi gen, adiuvatur de folenni lege per 
aliquam praep., quod accedit ad noftra Vern. fupra; nihil iuvante G. 
"Th. in fubft. illis odor et fragr., nec forte per illud. »exbaZatione: τοῖς 
rae, i. tenues fpiritus, qui per aeftum maximum, terra diffuía, exha- 
lantur4 et furfum in aérem feruntur* cum et odcres fint tales Ípiricus, 
rerumque odoriferarum particulae fubüiles, ex illis rebus cffuentcs, 
quae cum fenfum cient iucundum naresque fuaviter afficiunt, pajilas 
earum nervcas blande feriendo, sja2ís dicuntur; quod Gr. fubfl. hic, 
fumta Gs. explicatione, debeas accipere pro mero feníu olfaciendi. 
Voluit Nofler, ut credo, non fcribere fimplici ac vulgari ifto modo, 
quem monf(lrabam ante, εὐωδίᾳ τῶν δαφνῶν, íed fimul ephylticorum prae- 
ceptis referre rationem , qua exifterent odores, quae eit haud dubie in 
exhalatione ; unde redimus ad pr. noflra, odor, qui fit exbalatione lau- 
lorum; cui deinde ad fenfum par fuerit Stp. et Sb. odor, quem eaha- 
lant;.effiant, cmitrunt lauri; de Gr. ἀπ. tenente me adhuc Μία can- 


- Ἣν: 


478 LIBER I. CAP. XII. A. V. C. 941. CHR. N. 188. 


2 ἣν Βα ex δὲ Ν . . 
ἀποφορᾶς καὶ τῆς τῶν δενόφων nis laurorum et iucunda um- 


tum, Ind. Geop. ἀπ. οἴνου, odoris fragrantiam vis, fed ἀπ. ὀξυμέλιτος, 
odorem , et fic quoque fimpl, ex alio ib. loco, fed aiio per Lat. &«s/ius, 
jt. ap. Dion. H. S. T. 1, 677,22. ἐχκκυμαινομένων γὰρ τῶν σωμάτων. βαρεῖχ 
Xo) δυσώδης προσπίπτουσα καὶ τοῖς ἔτι ἐῤῥωμένοις ἡ τοῦ πνεύματος ἀπεφορὰ, 
aam eiectus σό unda cadaveribus, gravis znde ac foetidas (vel) ad vaien- 
tes (adhuc , Íc. ἀνθρώποις ν 1. potius σώμασι, etiam edeo δὰ valentia. ad- 
huc córpora) delatus Palitus, immo ncidezs a&ris vapor, cum sv. fit i.q. 
ante ap. Noftr. ἀέρος» mox, ib. fequente fyn. &rozíz τῆς ὀσμῆς, taediofus 
oedov, íed Hef. 1, 496. m. ἀποφορὰν, ὀσμὴν cum N., quam notionem, 
iguotam Lexicis, cum principe facile concilies, ut adiuntctum, fimili- 
ter illam in. L. Ern. 57) graveolentia« quam et Bud. cum Stp. l. 1. po- 
nunt, firmandam e Lat. odore fupra ap. Suet., cf. Hef. 1, 603. m. &z- 
güc, — πνοὴν (ap. Dion. H. ante πνεῦμα» v. fupra ad 1, 6, 5. m.) — ἀνάδοσις» 
(i. q. nottrum ἀποῷ.) it. fqq. et 323. €. 

τῆς τῶν 0ev0g.) ReCtius Schott. ταῖς τῶν ὃ. ἠδείαις σκιαῖς. Sylb. Scrib. 
ταῖς — ἡδείαις. σκίαις, (hoc accentu iterum, utin V. L.) Aliter iufta 
conftru&tionis lege ad εὐωδίῳ referri debet. — Ecquis vero fenfu adeo fub- 
tili, uc etiam umbras fubodoretur? Oxoz. Berglerus legendum puta- 
vit τῇ — ἡδείᾳ σκιᾷ. ReGe. Nam quis fenfu adeo fubtili, inquit Oxo- 
nienlis editor, ut etiam umbras fubodoretur? Quod ad rem ipfam at- 
tinet, in hac fere fententia etiam Alexis ap. Athen. 15, 10. p. 687. D. 
ὑγείας μέφος μέγιστον ὀὁμὰς ἐγκεφάλῳ χρητὰς ποιεῖν. Leisn. (qui et in m. Ms. 
Bg. »legit ergo Bg. τῇ — ἡδείᾳ axig*) Forte xj τῇ τῶν ὃ. ἡδείᾳ exi, aut 
Xo) ταῖς T. ὃ. ἡἠδείαχις σκιαῖς» aut potius xoj ψυχρότητι τῆς τῶν ὃ. ἡδείας 
σκιᾶς. Reisk. Placet Schotti emendatio ταῖς — ἡδείαις σκιαῖς; namque 
recepta lectio inepta eft, Szro£^. 

Lectionem primo vulg., fervatam quoque a Sch. cum Lat. »arbo- 
rum umbrae amoenae« e l.. »;pfarum amoenitate gmórarum* fane non 
admittit haec caufa, quia gen. τῆς — ἡδείας exige debeat regi d pr. εὐωδίαν 
et hinc exiítat odore — iucundae umórae , qui fenfus abfurdus eft, cum 
umbra non edat odorem, quomodo potius debebant Oxon. colligere et 
eloqui. Sed deinde quid Bg. legerit, nimis palam eft, viditque Leisn. 
Tum, fi P. non mutaret interdum libere numeros fubflantivorum: ex 
illis eius verbis efficerem Schotti pluralem , qui tamen mihi non ita pla- 
cet, ut Bg. fingularis, quia hic propius accedit ad Jitteras lectionis 
vulg., et fic in τῆς — ἡδείας σκιᾶς nihil eft mutandum, praeter litteras 
unas extremas, 2 in ἐν» quae faepe confufae funt, in primis cum Iota in 
Codd. effet poft fcriptum; unde vix mihi temperare potui, quin Bg. 
Je&ionem ftatim fcriberem, a qua modo hic abítinui, non item inInd., 
ob P. et quia non conftabar, an non Schottus pracbcrer fua e Cod. quo- 
dam, quae tum fane pondus habeant aliquod; quanquam femper ad- 
huc vicinitas et fimilitudo maior litterarum in Bg. coniectura pius vale- 
re poteft, fi fumas, librarium in Schotti Cod. non rete legifle, etfi 
viderit acure, requiri aliquem abl. e contextu, phyficaque ratione ac 
le&ionis vulg. abfurditate; ut adeo, dum accedat auctoritas Mss., eo- 
rumque fide digniffimorum, conie£turae Bg. ac Schotti modo in N. fint 
fcribendae, fenfusque tenendus hic, /oecus dicebatur a&ris corrmptioni 
refiftere ez odore ex£alatiónis laurorum, ez earundem aróorum iucunda 
umbra, «tque adeo frigore, cum umbra coaiuntto; quo de frigore cum 


-. 


LIBER I. CAP. ΧΙ, A. V. C. 941. CHR. N. 188. 479 
ἡδείας σκιᾶς». ἀλλὰ καὶ οἱ 4. bra. Quin etiam in ur-' 
p) Nihil hic variatur, nifi per mendofum exía; B. 2. L, Par. 2. et Ox., v. N. 


Nofter iam δ. init. dixiffet: nolens bis idem dicere, pro eo antecedens 
ac caufam modo hic pofuit, ad variandum; unde violentior altera res 
Rsk. concidit in addito fubit. 4vye. , quanquam hoc affumto concinni- 
tas maior oritur, non illa tamen ubique urgenda ; a qua ipfa h.l. venit. 
fubft. additum a Noftro τῶν δένδρων, pro pron. αὐτῶν» quem gen. omifit 
vel ipfe Bg. eP., vel fcriba eius, reítituendum aliquando nobis fic, 5a- 
rum arborum iucunda umóra, capiendo articulo τῶν iterum pro pron, 
quia τ. ὃ. non univerfe hic valet, fed finite ac de certis tantum, quae 
piaeceíferunt, de τῶν 2zQvdv, illud fubft. Lat. etiam oftendente Stp. in 
m. P., qui in Th. inodo fimile quid tenet 3, 865. D. m. e Xen. »ai τῶν 
δένδρων wo) αἱ τῶν πετρῶν GYio4 » arborum zupium que umbrae , f. umbrae, 
quas arbores rupesque faciunt* ficut dixeris, adiectivum 73. non tam 
poético more ornatusque caufa, ut pingeretur ac fenfibus quid perci- 
piendum deretur, adiectum effe, quam hoc confilio, ut indicarecur ef- 
fectus pro caufa et confequens pro antecedente, ut fuavis smóra effet 
pro levi, non magna, non írizidilima; cum nimium frigus putetur et 
hodie nocere in talibus morbis, ut in variolis. 

ἀλλὰ καὶ) In his particulis Big. liberior e Stp. m. ad P. cum multis, cf. 
Stp. Th. 1, 336. C. 1. Ind. Xen. Z. Cyr. v. z. e., L. N. T. Krb. p. 36. 
Nr. 3. Kypk. 2, 310. m. Hoog. Op. p. 40. m., qui tamen et feveritatem 
ibi fequitur, etiam e Lat. ufu; quam formulam, non praemiffis οὐ μό- 
yov, ut concedo interdum adhiberi, ubi minori maius quid addatur: fic 
vis eius pendet omnis a vocula xoj, quae tum ponitur pro e£iam adeo, 
fed aeque pro fimpl. ezia;m; facitque nihil aliud, quam ut orationem 
continuer et priori addat aliquid qualecunque, valens modo pro fimpl. 
Lat. praete?ea; quomodo ἢ. l. capio, per noftratium aer auch; incli- 
nante G. Th. in Bg. ad vulgarem opinionem particula maius quiddam 
his, quae praecedunt, annectendi« fed abeunte P. hic et in iq., ubi 
Sch., pro mero [ubft. 7zco/ae in v. οἵ» rectius in praep. ponit »urbis 
incolae* addito gen. loci, fed ad formulam ex artic. nudo cum 
praep. et fubft. exprimit modo füuppletum fubít. ἄνϑρωποι, tacente L. ' 
Bof. Ell. p. 31. e., etiam Stp. Th. v. πολ... nifi quod a, 87. E. in prox 
tenet notionem Bg., (cf. ind. Z. Xen. Bach.) per quam praeterea affu- 
mendum hic particip. ὄντες, γινόμενοιν κατοικοῦντες, οἰκοῦντες, quae duo 
poftr. refpexit quoque Stp. ad m. P., et commodiora funt in pr. x. pro 
Lat. per, quibus folenne, Zaóitare per urbem, de multis hominibus et 
in urbis locis diverfis; unde liberius Sch. illud eft, dum participium, 
| quod fuppletum erat, mutat in fubft. afüne, cf. $. 1. ς., fed praépofi- 
tionem cum fubft. in genitivum; ut aeque liberum eft hoc, cives f. ho- 
mines ὠγόαηπὶς unde deinde folitarium quorundam καρ, it. oppidani, 
noítrum die Stidter; quae forma per adi. commodior eft, ubi diferrum 
fubft. fimul adiungitur, ut οἱ x. πολ. 7xuío4 , Quaeftores urbani, v. Krb. 
Decr. R. p.l. p.239. 435. Ind. Sb., Dion. H. T. 1. v. xe. et Fifch. Pal. 
v.x.€.; tenentibus noftraribus tum iliud Sch. «ἦε Eipwobner der Staat, 
tum inde contrattum Zie Sradt/eute, tum vicinius Dg. 4ie Leute i» der 
Stadt, tum denique per ellipfin eandem 4e in Zer Stadr; intelligc;te 
Vern. vet. non Laurentum, fed Romam cum Sch, in πολιν (quo forte 


480 LIBER I. CAP. Xii. A, V. C. 941. "CHR. N. 188. 


f £X , ^ * : . Y 

κατὰ τὴν πόλιν, κελευόντων τῶν be homines iubentibus me- 
^: , , » ’ὔ " e. E » 

ἰατρῶν, μύρου ÜvdssaTou τὰς dicis unguento fragrantiflimo - 
» 1 Á^ X X * b , 1 

4E ὀσῴρησέις καὶ τὰ ὠτῶ £/é- nares atque aures opplebant, 


d - 
πίμπλασαν 4, ϑυμιάμασί τε fuffimentisque / et — aromatis 
4) Ms. Ba. ἐνεπίπλασαν, [πὰ Ms. Vi. ἐμπίπλαάσαν, v. N. 


pertinuit etiam honor ed. Baf. in elemento maiufculo, cf. τ, τὸν τς.) 
ubi faltus fic maior a ὅν t. ad 6$. 3., cum potius, hac in ᾧ. coepta mar. 
ratione de Laurento eiusque lauretis; pergere hie de eadem videarur 
TNotter; quo er P. tendant 5545eci7ca in:pfz quoque zróe« ubi libere 
&diunétum pron. diftinguat urbem ipfam eandem ab eius lauretis. 
κελευόντων) lm hoc v: Stp: Th. 2, 112. e. tenet notionem, huc aptam 
»x. hortor, invito ad aliquid agendum** ut non fumatur δεσποτικῶδν, pra 
imperio, íed φιλικῶς, ac de i15, qui leniter quid et blande tantum 1ua- 
dent, nec tamen hinc, vel per fiinilem locum de medicis, quibus et 
Lat. tribuunt eadem notione verba quaedam fua, praeter Bg., etiam 
imperare ac praecipere ,. pro praefcribere, nobis vererdnez, ct. G. Th. 
cum Ind. Xen. Hell. Mor.; variante tantum Noftro cum ᾧ. 2. m. συμ- 
fov^sve., etiam alio tempore; aliorfum flectente orationem P. cum 5tp. 
ad m., hoc eít, ad (yn. formulam, mutatis gen. f, abl. conteq. in duo 
fubít. in regimine cum praep. fimul, de noftratium ratione, auf Befehl, 
Verordrung der 4derzte. Sed in fq. u. a3. Bg. cum P., ut εὖ iterum 
lateat ad fenfum in Lat. vocabulo, cf. $. pr. fubft. «243. , nofcente Stp. 
"Th. non gradum hunc adi., íed Bg., ap. G: Th. »2Q«»v, — ungu. fra- 
grantifmum, Apul. (fed in fubít., cum Gr. n.) comuniftio diverforum 
odorum, addito oleo aut balfamo, auc aliquo pingui, ad ungenda cor- 
pora, deliciarum et luxuriae caufa inventa« Íed et pro medicina, ut 
hic; unde nec epitheton f. adi. £223. otiofum, fed pro optimo capien- 
dum et efficaciífino, cf. Heyn. ad Virg. Ge. 4, 279. HemtL. ad Ar. Plut. 
p- 275. m. e. Ind. Geop. «εὖ. oivoz , odoratif]um s ied Diod, S. t; 214. 1. 
69. κομιδούσης γὰρ τῆς αὔρης τὴν Greco) (1. q. δ. pr. Noftri ἀπσφορᾶς) τῶν 
φὐωδεςώτων., dum enim evaporantes f'gggranti[Jenorum germinum fpiritus 
aurae transportanz, ut de μυρ. FoefTOec. cum L. N. T. Ind. Geop. et 
Xen. Bach. Tum in ὀσφρ. Bg. e P., ut Ind. Sb. et Stp. ad m. P. et in 
"Th. »óe$.—- "ares, eodem modo, quo ἀκοαὶ aures. Herodi. l. 1. ἀλλὰ — 
&verium^.* nibil amplius, ne locum quidem N. T. 1 Cor. 12, 17., ubi 
vulgo, etiam Lexx., interpretantur de feníu olfaciendi, cum aeque pro 
. inftrumento et mernbro accipi, fimul cum zzo4, poflit, ob adiunctum 
ὀφϑαλμὸς , quod alioqui et ipfum erit pro fentu, ficut οὖς alibi, quo de 
cf. Stp. Th., tum Fab. Áef. 5!, 2. καταμανθάνω, ὅτι οὐ μόνον ὕψεως ésé- 
£n704 QAAE xo] xoc, κοὶ ὀσφρήσεως , aeque ambigue, nec per Indd. re- 
peto loco clariori; quanquam iuvat analogia in ὠκρόασις fupra; fed ap. 
Ariftot. faepe ἐσφρ. tantum de fenfu, ied zares potius éiveg Í. μυκτῆφες. 
ἐνεσιμαλ.) In Ms. Vi. lectione minus agnofco illam in augmento negli- 
pum » Quam errorem librarii in j et ve, per maiufculas litteras faci- 
em, fed in Ms. Ba, magis gloffema vel mollioris auris, vel e compara- 
tione aliorum fcriptorum, ut tamen utraque forma fitrecta, cum etíine 
£g.» cf. ad Luc. in eadem V. L. 2, 405. N. 66. 425. N. οἵ. 820. N. 3. Suid 
3» 117. €. 1, 726.1. $24. m. 2, 36. τὴ. 3, 115. €. 226. 6. lud. Z. Xen. Pol 


j Sons δὰ ν 
" LIBER 1. "CAP. XII. A: V. C. 941. CHR.N.188. 48x 


καὶ ἀρώμωσι συνεχῶς ἐχρῶν- affidue utebantur: affirmanz 
. 40, Φασκόντων τινῶν ἴ, τὴν 5. tibus quibusdam, odorem 
εὐωδίαν Φϑάσασαν ἐμπιρ- anficipantem implere meatus 
πλάναιϊ τοὺς πόρους τῶν αἰσιϑή- fenfuum, ἃς prohibere re- 


^: τὴ Ms. Ba. ϑυμιάματά τε καὶ &gpurk c. ἔχρ.», v. N., fed poft 2xo. colon in 

Stp. rel. , ut pun&um in al. ubi et numerus novae $. incommodus e Dc. ed. 
olim removendus.. f) Hocaccentu per edd. omnes, tacite etiam in Mss. , quo 
de iterum nihil in libeilis Grammat. , cf. $. 2. e. ; fed comrna hic erat in B. 2. 
L. al.; fed mox pofl $3. modo in A. al. v. N. t) Ms. Ba. et Vi. ἐμπιπλάνχε 
cum ed. Pat., cf. $, pr. e. fed ἐμπιπλᾶναι hoc accentu in A. al, 


et Bach.'cum Stp. Th., qui tamen aliunde tantum affert aor. 1. ἐνεπί- 
mAxezv, Cum gen. etiam, (cf. PolT. Synt. p. $0. e. 90.i.,) non vero cum 
Lat. Bg., e P., (quod tantum tenet in fqq. vzoz. ct xe7zz. cum L. Ern.) 
ap. ὦ. Th. »circum quaque implere f. maxime«* fed et fimpl., ut vel 
fubiectus oftendit locus T'er. Z;c7ymis opplet os totum //2i; vertente Sb. 
Ind. aliunde repZere aeque recte, fed, Íecus ac Bg. e D., tenente Sch. 
rectius tempus opjderunt. 


ϑυμιάιμασι — ἐχρ.) Cum hoc v. cafum quartum Ms. Bs., tecengibus 
Excp. reliquorum Mss., habeo iterum potius pro errore I e: εἴ zz fyl- 
Jabis, quam ut defendam loco fufpecto ap. Stp. Th. 4, $95. D. , autana- 
logia Lat: ap. G. ΤῊ. v. uz. 1., ubi tamen non eft cum adiun&is fubtt, 
aut affinibus , pro loco ac cempore varie inrellizendum,. pro adhibere ad 
condiendos cibos f. homines, 1t. tanquam ornamentum er infiene geftare 
in capite, tum, in re divina, pro incendere, fed hic, in morbo ac pra 
medicina, ferre fecum , ut in ore, ad mandendum, it. ad olfaciendum 
in marfupiis, myrothecis, linteis, et denique incendere ad fumum fa- 
ciendum, prout ceperis fuübft. duo, quorum utrumque hic videtur pofi- 
tum per fyn. copiam , quanquam in fe diverfum; ut ze. fint odores, res 
bene olentes, herbae, plantae, flores, fructus, arborum cortices par- 
tesque refectae , 7/774 vulgo, it. grana, eriam interdum confecla inde olea 
et unguenta, vcrum hic, quia iam praemiffum gue. c£263., odores in univer- 
fum, et 324p. odores iidem, quacenus incenduntur ac cremantur, cf, Stp. Th. 
in v. utr, cum Bg. e P. (ap. G. Th. cum Gr. n.) L. N. T. Tim. Flat. p. 
105. cum N. Suid. 1, 355. m. 2, 210. m. Hef. 1, 1740.i. m. 1752.i, 1739. 
Δ. 1741. m. Foef. Oec. Thom. M. p. 460. cum N., Diod. S. t, 71. 1. 9r. 
cum Bg., fed cum fervato Gr. noinine ex Herodt. fupra ad i, 1 1, 14. ad 
isog., ap. G. Th. fine Gr. tbymiama, — incenfum« proprie, ut v. 9 ύεινν 
pro fuffire et odoramenta incendere, cf. ante laudatos cum Ind. Geop., 
Caí. ad Athen. 2, 939. Gracv. L. Hef. p. 36. m. Schol. Ariít. Plat. v. 137., 
hic Rüuebwerk und Gewürze f. Specereyes; íequente Bg. in adv. etiam 
P., pro fevero contigenier , ap. G. Th. cum Grr. al., fed fine Gr. 5coz- 
zivmue, pro aflidue« mon tenente Stp. Th. in fq. v. Qaex. Lat. Be., 
(cf. L. N. T. Schw.) nec inf. hunc épgz., fed affinem ἀποπιμπλάνοι ut 
Gramm. March. p. 687. e. σ:πλένοι», lecuris forfan edd. circumfiexum 
«ontractae in && formae, in quam rem nihil memini in. libellis 
Grammat. 

τοὺς 76$.) Bg. e P. cum ipfo Stp. Th. hinc 3, 164. G. m., qui tacet in 


Hh 


482 LIBERI. CAP. XII. A. V. C. 941. 'CHR.N. 188. 


, /, LI . * b δὰ 
σέων, καὶ" κωλύειν δέχεσθαι ceptionem tabifici aris, aut, 


u) τε αἴοϑ. mendofe B, 2- L. Par. I. et Pat, x) In Ms. Ba. καὶ abeft. Mart. 
v. N. 


αἶσ3.» capiendo vcl late, de omnibus fenfuum inftrumentis,. vel angu. 
fte, de naribus et auribus tantum, fumto articulo τῶν pro pron. cum 
vet. i Vern. die zarten Ocffnüngen diefer Singen, uc refpiciantur δ. pr. τάς 
τε ἐσῷρ. *. T. ὦτα, Quomodo ap. Xen. M. S. 1, 4, 6. e. τῶν αἰσϑύήσεων 
potius referam ad pr. ib. ὀφθαλμῶν κοὶ ῥινῶν» quam ad folum extr/ ῥὲν.» 
nec h.l. nares tantum, ob adiunctam τὴν εὐωδίαν» cum, e definitione ad 
$. 3. 6.» rerum fpiritus tenues pervadant etiam aurium meatum, quod 
et de ore ac faucibus dicas, etiam de oculis; ut tamen capiam magis 
proptie τοὺς zog. cum gen. τῶν αἶσϑ. de naribus.et auribus; ufurpante de 
naribus etiam Ariftotele tum abfolute Probl. f. 10. T. 2. p. 888. D. τοὺς 
π.» δὲ ὧν τὸ πνεῦμα καὶ ὀσμὴ εἰσέρχετου meatus, per quos ipiritus odor 
que faeunt, Íed cum gen. de hift. animal. 1, 913. B. τοὺς 7. τοὺς τῆς 
écQescsoc, foramina odorandi, quibus opponit μυκτῆρας» Opinor, ut 
partes externas, cf. I, 1140. À. m. τοὺς μὲν πα. ἔχει τῶν μυκτήρων, fora- 
mina quidem narium Pa/ezt, ad quam analogiam faltem Noter dixerit 
T. 700. Cuin zic3. , quod de'parte corporis humani et inftrumento fen- 
tiendi non tenet Stp. Th., nec G. Th. Lar. Bs. cum fubfl. zeazus, ubi 
modo dicuntur πόροι in corpore* qui fuerint potius recentis Vern, die 


Scbweifilüchber , ab h.l. alieni. 


καὶ sm.) Mis. Ba. κοὶ » omiffum iam alibi, cum Mss. rel. tacuerint, hic 
excidere potuit ob fq. fyllabam fimilem xo, ut tamen Ms. ratio fpeciem 
habeat aliquam , fi participium pr. Q9. non per fefumas, fed regere inf. 
ἔμπ.», quam conflru&ionem aliunde novit Stp. Th. 4, 134. F., cf. Xen. 
Cyr. Z. Ind. ec N., ut feries fit, Φ. τινῶν» τὴν εὐωδ.» QJ. ἐμπ. T. v. T. 
aic9., κωλύειν A.» dicentibus quibusdam, odorez, dum prius impleat mea- 
 zus fenfuum, probibere zel., ubi quippe eadem eft v. $9. cum inf. inter- 
pretatio, quae cum particip., h. e. per adv., (ut Sch. odorem prius 
amplentem«) fed et fenfus idem, qui in vulg. lectione; nihil iuvante P., 
cum omnia mifceat, eiusque copulandi ratio per zeque — er poflit re- 
ferre Gr. κοὶ — ἢν quia ille et alibi 5. per e? vertit, et in segue admit- 
zaut latet ez probibeant. Verum particulae illae ipfae Gr., a Noftro hic 
fecum copulatae, pupugerint Glotfatorem, ad xz; tollendum; non con- 
€oquentem καὶ cum 5, qui tamen non animadvertit, diverfa hic poni, 
ad quae 4 pertinet, nec xj tam ad $ referri, quam ad pr. membrum et 
inf. iyz., fervante Sch. e Gr. inf. 3. in xoa. »probibere recipere acrem« 
fed Eg. eum mutanre in fubft., valde commode ad noftratium rationem, 
et plane cum vet. Vern., unde tamen debuit cafum adiunctum fubftan- 
tivi τὸ Q9. mutare, idque ipfum praeterea cum P. in adi., cum noluiffet 
2 Gr. difcedere per particulam Lat., probibere , wt rel. f. quo minus , ve- 
ferens idem haud dubie v. 2:x., pro med. acceptum, cum P. etiam quo- 
dammodo, ad pr. zóeovc, de quibus, tropo remoto, eft, facere, ut ne 
penetrer; (quod dedic fiatim Vern. rec.;) quanquam nec paff. 3e. abfur- 
dum, fubintelle&to ὑπ᾿ αὐτοῖς fc. τοῖς πόροις» probibere, ut recipiatur a8 


iis rel. 


LIBERI. CAP.XIL A. V.C. 941. CHR.N. 188. 483 


τὸ Φϑινῶδες Y τοῦ ἀέρος, ἢ, εἰ fi etiam quid ante incide- 
καί τι προερπέσοι, κατεργά- rit, id conficere vi potio- 

, ΄ὕ A . “1... » 
ζεσϑαι δυνάμει κρείττονι, πλὴν 6. ri. — Attamen nihilo mi- 


y) Mss. tres τὸ φϑυρῶδες τοῦ ἃ.» V. N, 


τὸ φϑινῶδ.) Cod. τὸ φϑορῶδες : quae lectio vera effe videtur, quanquam 
haud fatis fciam, an alicubi occurrat haec vox, v. quae notavimus fupra 
€. 8. ad pey. Quz. Stroth. 

Quae 1bi $. 12. im. dicta funt a nobis de gloffa ac fyn. fubfítituto, 
valebunt et hic, tum ex ufu loquendi, tum per comparaconem P., 
quem partim refert Bg., it. Sch. »$3. talificam vim aeris, peftilentisc 
"quae videntur potius refpicere le&ionem vulg., cf. Stp. Th. aliunde ac 

inodo de perf. 543. qui iam phthifi correptus eft, — tabidus, qui tabe 
conficitur* quae repetit L. Ern., tanquam diverfae notionis, Foef. 
Oec. p.393. 8. m., ubi, interalia »»φϑινῶδες — interdum φϑίσιν ipfam 
indicat, — τουτέοισιν ἔῤῥεπεν ἡ φύσις ἐπὶ τὸ Q9. , 115 natura ad tabem prom- 
te comparata erat*& pro inclinabat Í. propen[a erat, fed ap. Poll. 5, 109. 
φϑινῶδες χωρίον, 'de re adeo, per adi. Lat. corruptus redditur; prorfus 
non reperto mihi contra Mss. vocabulo, fed ap. G. ΤῊ. »tabes, $96», 
φϑίσιε, morbus, — etiam vis corrumpendi putrefaciendique, — fabzficus, 
φϑοροποιὸς, φϑισικὸς» quod tabem inducit, — aer fabificus, peftilens, 
infe&io aéris, Lucan.« quae et ipía finr non contra lectionem vulg., 
ua Nofter variat cum 6$. 3. m. τὴν τοῦ ἀέρος φϑορὰνγ unde Gloffator po- 
uerit in marg. fuum τὸ $29og. , in primis; cum $2». , proprie aliud quid 
fisnificans, homini videretur ambiguum, qua opera eius tamen non 
opus eft e contextu, cumque vel ipfi Lat. z24em dicant interdum de 
pefte, cf. Ind. Tac. et Cort. ad Sall. Cat. c. 36. e., unde iterum lectio- 
nem vulg. ftabilias, fevere redditurus hic za£em aris, quo et, praeter 
δ. 3. m. fpeciem externam aliam ab ordine locoque fubftantivorum di- 
verfo , variatio exiflic in fententia, dum hic pettilentis corruptique aé- 
ris ponitur adiunctum f. effectus, quod habet vim illam corrumpendi pu- 
trefaciendique. 
εἰ κοή Ti ze.) Deferto P., cum Bg. prope Sch. in 57e. 7i, in nares 
(maxime, fcd et per reliquos meatus fenfuum in ftomachum 2c corpus, 
fupplendo potius εἰς αὐτοὺς, Íc. τοὺς πορ.) zabifici aris ante inciderit a/;- 
quid« refpiciens fic per adiunctum gen. ellipfin pron. αὐτοῦ», repetendi 
€ pr. τοῦ Q9. τοῦ Àeg., ct ad τὶ a Noftro omiífi, ficut mox αὐτὸ oppri- 
mitur ad 14. v. κατ.» ubi Bg. exprimit, fumens id v. ron cum D. pro 
paff.; fed in med., per feriem hanc, σὴν εὐωδ.- — ἐμπ. — καὶ κωλ. --- ἢ 
xzrspy:, fluCuante Sch. in 5xe. /o»ge maiori vi fragrantiae fuperari, — 
xar. fuperare vi znaiori acrem peflilentem, — δον. vi medica maiori« non 
afferente Stp. Th. v. κατ. de re, cf. tamen Foecf. Oec. p. 199. a. m., 
quanquam alio fenfu, ac forte ut r,9, 3. m., cum hic, cum acc. rei, 
tropo amoto, fuerit i. 4. opprimere, confumere, adimere, vimque eius 
et noxam tollere, inpedire; quomodo et Bg. fumitur, cf. G, Th., in 
primis v. e. 1134, 7., ubi contra nihil de Bg. adi. pro Sch. e P. maiori 
Í. fortiori, (cf. tamen Ind, Liv. Ern., Iuít. er Cort, Sall.) ut nec Bg, Lar. 
in adi. novit Stp. Th., qui in δυν. 1, 1057. C. e. »Xen. τὰς δυνάμεις τῶν 
φυομένων ix τῆς γῆς“ male ponit fub notione pro medicamento, cum 


- 


; 484 LIBERT. CAP. XI. A. V. C. 941. CHR. N. 188... 


^N - € , D x AT * ΕΠ Ü . . 
οὐδὲν ἥττον ἡνοσὸς ἐπὶ πλεέίςον nus morbus plurimum viguit 
» nf , , E 2 P 
ἤκμασε, πολλῆς ἀνθρώπων magnusque fuit homfnum in- 

x ͵ ΄ N A . : 
Φϑορᾶς γενομένης * πάντων τὲ teritus omniumque beftiarum 


z) Hic folia Lugd. non habet comma, v. N. - 


fit ibi nihil, quam hic, 1. vis, vires, quas odores a natura deoque ha- 
bent; in adiuntto gen. fragrantiae re&e oftendente Sch. fupra, ellipfin 
^d jew. effe pron., quod et expreffit vet. Vern., ut h.l. fumatur pron. 
"nsratum ἑαυτοῦ. relatum ad pr. τὴν εὐωδ.., pro κρείττονι τῇ ἑαυτῆς δυνά- 
oos. {μα v poriort, .et. I, 11, IO. e. Caeterum εἰ καὶ reddit Bo. fevere 
icy ied ut Lar. id ignoret G. Th. cum Hor. Turf., it. Stp. Th.1, 1102. 
Aes CIs Es I33^LEA- 
πλὴν οὐδ. 477.) Per variationem hoc nihil cft, quam οὐδὲν ἦτ. μέντοι X 
4. $., ubi et de Lar. dictum Bg. , fervante P. faltem fyn. privum, cf. 
Bud. C. 1457, 21. et L. Ern., qui cum Stp. Th. πλὴν rete vertit per 
priva »ftd, verum, zamez« quae et hic valent, ubi non refpiciam re- 
mota illa $. 1. fubft., Italiam et Romam, fed proximam narrationem de 
urbe Laurento et de providentia incolarum eius, ob adiuncta mox πὸλ- 
λῆς A.. quae, cum conveniant cum $. 2. i. , tautologiam faciant inanem, 
nifi de calamitate alia, atque adeo Laurentina inteliigantur. lníqq.P. 
deferit Bg. in v. zxg. (cf. $. r. m.) oppreífam ab illo reddens cum Sch. 
formulam ἐ. za. , qua de Stp. ΤῊ, 3, 486. E. m. »dr. et de tempore, pro 
in longiflimum femporis fpatium (quaíi fuppleto διώξημα τοῦ χρόνου f. μέῤος) 
f. diutiffime« fine auctoritate, ut et ap. L. Bof. Ell. p. $5.1. , ubiet fine 
Vs., cf. 1, I1, 5. et 15. m., me quidem reddente Lar. 7» /ozgi/]mum, fed 
per Vern. ezf. fehr /ange Zeiz f. febr lang. Mox e P. tum Eg. refolvit 
participium gen. confg. per copulam, (non irem Sch. facto Zmzeritus* 
ubi et refolvas per particulas 772, 1:22) tum reddunt partim Sch. »peco- 
rum, zzter homines Pabitantium« et Stp. Th. in »c. animantium, quae 
inter hom. agitant'*. pro feveris, animantium, hominibus conver fantium, 
cf. G. Th., ut fervetur reCiio Gr, , ubi praepofitio in. adi. regit cafum | 
adiun&ti fubft., ut alias in verbis; unde, fifeparatur, utin his, fic in adi. 
praepofitio, fevera fiunt et haec, cum hominibus £abitanzium, verfan- 
tium, viventium; cui praepofitioni deinde fubíltituetur liberius illa P., 
vetante Lat. proba feveriffhimum cobe£itantium, etfi eft id in Ind. Eutr. 
Cell. ex I, 1, 3.6.» ut tamen vel fic ellipfin hic ftatuas participii ὄντων 
Í. γενομένων. εἴ. Dion. H. S. T. 1. 14, 8. σύνοικοι γίνοντοη τοῖς Αβοριγῖσιν 
recepti funt ab Aborisinibus, pro cum 115. babitabant, Ind. R. Or. V. 8. 
Din. et Lyc. Xen. Bach. Abr. ad Aefch. T. 1. D'Orv. Ch., fed, praeter 
alium fenfum in L. Ern., cum gen. loci ap. Thuc. 275, 86. ξυνοίκους 
μιῶς χώρας» eiusdem regionis incolae , ubi et 150, 36. in illa peftilentia de 
canibus péremtis, διὰ τὸ ξυνδιαιτῶσϑοι» propter cozfuetudizem, quam cum. 
hominibus 2a/e£azt , quos ipfos canes refpexerit Nofler hic in fuis πάν- 
vv Φώων, quibus amplius quid indicat, quam $. 2. 1. per ὑπο... nifi hoc, 
-ut ibi dKtum, latius fumatur; liberrime hic reddente Bg. ac per merum 
adi., non repertum mibi fic per Indd., nifi ap. G. Th. 749; 35- »pecus 
fera, ad differentiam 4omefzieae pecudis, (fed in Bg. modo) damefHici, 
ἂϊ ex eadem domo funt er nobiscum habitant.« | Caeterum de diftin- 
dione, comma melius fiet poft-fubít, 2. , ut adi. c. tractetur pro particip. 


LIBER L- CAP. XIL A. V. C. 942. CHR. N. 189. 485 


, Ar ^ : 
é ὥων τοὶς ἀνθρώποις συνοίκων. domeflicarum. | Oppreffit au- 
ἈΝ » Ἁ * 
UT EG YE QR xav αὐτὸ καὶ λι- T. tem. eodem tempore €t 


2) Ms. Ba. ὑπ. δὲ καὶ κατ᾿ à. verum καὶ deeft ante 344. Marr. fed in Ecpt. 
Ms. Vi. modo ,,«4) dee(t** v. N. 


quam poít γεν.» quod particip., interie&tum iterum genitivis fubft. ἄνϑρ. 
et &., non bene divellitur commate, cum pertineat ad fubít. utr., quan- 
quam haec proprie pendent a fubit. $3., per ordinem hunc γεν. πολλ. 
$9.98. A4. , quem Nofter deferuit non tam ob laevitatem, quam ut vi- 
taret iuncta in vicinia adi. duo γεν. et zcAA., tum vocabula crebra, in av 
finientia, repetens idem potius fubít. τοῖς zv29. , pro pron. αὐτοῖς, per 
fimplicitatem aliquam et negligentiam gratam, cum polyptoto quodam 
fortuito. ; Ἢ 
ὑπέσχε) Non dubito, quin fcriptum fuerit ἐπέσχε. Paulo ante (δ. 1.) 
verbo κατασχεῖν hunc etiam ufum dedit. Szep?.. Scrib. ἐπεσχ. Oxon. 

Sb. Ind. »iz. pro ἐπ.» tenuit, occupavit«* de more fuo, fed Sch. 
fere cum P. »oppre///t civitatem fames. Stp. tamen et Sb. malunt legere 
ir.« fine crifi, quae hic fane inclinet ad corrigendum, cum iítae praep. 
fiat confufae crebro, et in ipfis v. v. his, cf. ad Call. Ern. T. 1. p. 156. 
b. m. v. 5t., cumque ufum loquendi non videatur habere vulg. zz. , fed 
alterum potius, ut ap. Polb. 3, 113. e. T. 1. p. 418. σημείων δὲ κοὴ τερά: 
τῶν πᾶν μὲν ἱερὸν, πᾶσα δ᾽ ἦν οἰκία πλήρηο᾽ ἐξ ὧν εὖχοὶ xo) ϑυσίου, ϑεῶν ixt- 
T4pla, xcd δεήσεις ἐπεῖχον τὴν πόλιν» ΟὔΠ76Σ igitur vota concipere, vem divi- 
nam facere, diis immortalibus fupplicia ac preces agitare , led Ind. υγϑυ- 
eloq ἐπ. τ. T. Obtipcbant« et Diod. S. 1, 398. 1.63. τὴν δ᾽ ἀντιπέραν τῶν 
νήσων κατ᾽ ἐκείνους τοὺς καιροὺς ξυνέβη — κατασχεῖν ἀτυχίας, — xo] λοιμοῦ 
κατάτασίς ἐπεῖχε τὰς πόλεις), 41 οὐμείηοης , infulis ὀέίτε adverfa fum cala- 
mitatibus premebastsr, ctfé[lilestia civitates pezvaflabat ; ubi componi- 
tur V. κατασχ.» quod hic ;omparat Stp., in Th. tacens, necfimilequid 
afferens, at L. Ba. v. e. tic. »óz. occupo, opprimo« fine auCore et 
exemplo, quod Lat. poftr. adhibet hic Bg. e P., ut primum ad 6, 5, 22. 
m. συμφορὰ — Ῥωμαίους ἐπέσχε» Quod Gr. ile fortafüs er h. |. voluit 
cum Stp., cuius κάτασχ' quoque verterat per Lat. occupare hoc cap. S. 
1., ubi quae dicta lunt, valebunt etiam in vulg. ὑπ, ut fevere fic illud 
Lat. o/zinere; quo cum fupra reddat Ern. quoque &rex.: hactenus fen- 
fus veniat idem. | An tamen zz. poffit habere notionem illam, aut aliam 
coniun&am, quam vulzo tribuimus, affinibus ἐπέχ. et κάτεχ.» pro occu- 
pare et opprimere, i. e. invadere et tenere; quae extr. notio omnium 
proxima elt illi principi pro habere? Hoc effecerim fic, ut fumam, dz. 
e(Te i. 4. limpl. 2y., redundante praep., ut alibi; unde accipiamus for- 
mulam eandem, quam facit 27, de re cum acc. perf. f. rei 1, 3, 8., etiam 
Lat. ufurpatam, Aa£uit fames civitatem, pro tenuit , 1. e. , tropo remo- 
to, fuit ibi, cf. G, Th. $54» 9. Ind. Fior. Tuft. ec Cort. ad Sall.lug. 2, 3. 
At. ad Cic. ep. 7, 29, 2. et Suid. 3, 548. c. ὑπέχοντος, κρατοῦντος, luttinen- 
tis, £ezentis; ubi tamen {δι εξ ἃς locus Comici phyficam. inonflrat. no- 
tionem. Sed alteram notionem pro invadere petierim € L. Ern. pz. 
3) fubeo«* quod ap. G. Th. cum Grr. al. $95, $5. fqq. »pro fuccedere, 
paulatim venire , — fubeunt morbi, i. adveniunt, — fopor furtim fubit 
Κεῖ Jumina, i. latenter ingreditur oculos«* ubi, ob adiunctum adv., ett 
pro limpl. ingredi, et adeo ἢ, l. fuiit civitatem fames etiam i, q. ingredi 


- 


486 LIBERI. CAP. ΧΠ. A.V. C.942. CHR. N. 189. 


M M ^ 5» » rd os 
μὸς τήν πόλιν ἐξ αἰτίας τοιαύ- fames civitatem hae de cau- 


f. invadere, f. inceffere, quae diferte de fame dicuntur ap. Ε. Th., tropo 
queremoto pro oriri ibi; cf. pro veniendi notione illud Valck. ad Eur. 
Hippol. p. 320.a. B.e. 5 Philemon ὑσεξέσχεν, exceff't e vita et forcaflis 
ctiam Xen. Cyr. 7, 5, 44. ed. Th. V. 1. p. 445.1. 3. εἰ οὖν τις ταύτοις ὑφέξει 
ἑαυτὸν, itaque ff quis Mtis fe fummittere ve/it, cf. Indd., nobis fich her- 
unter 42/tez zu einem , Lat. fe demittere, ir. defcendere, quafi delabi, 
devenire ; quibus ut augebitur Stp. Th., fic nefcio, quid allarura fint 
pro vulg. Sed Bg. ap. G. Th. cum Gr. al. »fubito fupervenire, — penu- 
ria vicus opprimit eure cf. Hor. Serm. 1, 1, 98. fq. cum Gs. N. »in- 
cauti ex improvifo opprimuntur« Cl. Cic. ες Corr. ad ep. Ind. , it. Iuft, 
Corn. N. et Liv., ubi Gron. 30, το. etiam exponit per fupervenire; e 
quibus in neutram let, aliquid decernas; quanquam Leisn. fcripfit ad m. 
Ms. Bg. »videtur legiffe ἐπ. cum Stp.« j 

xaT αὐτὸ) Pol. (je et fames eodem tempore civitatem opprefferaz) | 
χατὰ ταυτὸγ E0des temp., legit. Sy/5. 

Qui ec in Ind. v. Z. extr. »prozzrkrayr), eodem ter; p.« unde Sch. 
in pron. »x. z., eodem £emp. Sb. putat dici pro x. razró** fic cum leni 
fimul, fed T'oup. Emend. in Suid. P. 3. p. 53. m. »»x. αὐτὸ eft fimul, eo- 
dem zemp. Herodi. 1.37. ἐπέσχε δὲ x. ἃ. «.« cum P. Vs., fed, fine ullo 
monito , fimul per aliam le&t. in v. ἐπ... tum L. Bof. Ell. p. 379. 1. »x. &. 
Íc. χρόνου, Herodi. 1, 12; 7., quod fuppletur ib. δ. 1.« fed fine Vs., ut 
neícias, utrum acceperit proprie, pro fecundum Í. ad id tempus, quod 
dr. univeríe ac infinite, an pro κατὰ τὸ αὐτὸ Í. x. ταυτὸ, quod magis fini- 
te dr. et de certo qiodam ac propiori rvinpore, ut noflratium zu diefer 
Zeit , et zu eben Aiefer Z., f. iufl, gera Ne um dieíe Z., ut tamen utrae- 

«ue notiones fecum fint coniunctae, et rsítrum pro altero fumi queat 
non modo philofopham per rationem, fed stiam ex ufu quodam loquen. 
di, cum αὐτὸς adhibeatur pro ὁ αὐτὸς, et kar. idem, Toupio quidem 
proferente tantum fimul locum in eandem notionem e Poll , non mihi 
repertum, et Hef. 1, 813. e. v. γενεὰ, qui locus clarus eft, cf. N. τό.» 
ubi quoque redditur ;,uno eodem que £emp.« L. Ern. Nr. s. Sep. Th. t, 
605. F. e. Ind. Dem. et Abr. Dil. Th. cum Au&.; quo er ducunt alia, uc 
ap. Loesn. Obf. p. 166.1. copulata »óuo?— ἐπ᾿ αὐτὸ, fimul, — una* coll. 
ἐπὶ τὸ αὐτὸ, R. Or. V. 6. Ind. v. αὐτοῦ, Suid. 1, 385. m. αὐτόετες, σῦν, 
αὐτῷ τῷ ἔτει, eodein axzo, non coll ad Hef. 1, 624. m,, ubi et mox 
αὔτοϑι, — i» αὐτῷ τῷ τόπῳ, Quo uti poterat Tayl. ad Lyf. l.l. , cf. p.630. 
Th. αὐτοῦ, — αὐτόϑι, porto ubi αὐτὸς eft cum dat,, ut αὐτός τινε, quod 
omnes vertunt Lar. Jem cum rcl., fed Hef. 2, 187. €. κατ᾽ αὐτὸ, οἷον 
ὁμονοοῦσιν, fine N., pertinet ad aliam forinulae notionem de modo ac 
ratione, v. C. idem lentire, 1. codem modo; ut et fumitur affine κατὰ 
πὸ αὐτὸ, V. I, 10, τ. et Thuc. 356,ult. , quod de tempore redditur etiam 
per abl. fyn. in Ael. V. h. v. x. a. e., fed feverius in Luc. Ind. ib. b. e. 
»fub idem tempus cf. δ, Y. κατ᾽ ἐκεῖνο καιροῦ γ pro quo Noíter hic variare 
poteft, c vulgari quidem τοῦ αὖτ. notione, cum faepe pro ἐκεῖνος valeat ; 
quam tamen et Bg. deferit e P., forte et Angli ap. Heyn. Hift 4, 1018. 
m., zugleich ward die Stadt ver einer febreck/ichen Hungersnoch gep/agt, 
bene reddito fic fubft. ju. , cf. G. Th. in Bg. cum Gr. n. »edendi cupi- 
ditas, vel defectus cibi adeo, quod interdum fingulorum incommodum 
eft, interdum publica calamitas« fi quidem fermo ít de tota vel terra, 


- LIBER I. CAP. Xi. A. V. C. g42. CHR. N. 189. 487 


. τῆς. Kad góc τιξῆν, τὸ μὲν 8. fa. — Cleandererat quidam 
γένος ODgu£ , τῶν δημοσία genere quidem Phryx, ex iis, 
εἰωθότων ὑπὰ κήρυκι πιπρώ- qui publice folent per praeco- 


vel urbe, ut hic, quo de difcrimine tacet Stp. Th. Sed Bg. praeterea 
tenet χρῇ» pro etiam, íuo loco, quem ez P. mutat, ut ante vidimus, 
praeponendo cum Ms. Ba., in quo quidem fententia eft eadem et laevi- 
tas, nonitem fuavitas in pronunciando per vicinas xoj κατ᾽ Íyllabas, fed 
praeterea non lapfus fcribae, verum aperta violentia , cum fit transpofi- 
ta vocula, quae tamen fervsta racite in Ms. Ve.; unde, cum et in Ms. 
Vi. defit, fufpicetur aliquis, eam, ex aliquo Ms. falvo notatam im 
marg., veniífe in Ms. Ba. alieno loco , idque propterea, quod alibi poft 
δὲ taret ap. Noftr. ab initio enunciationum etin traníitu ad rem novamgz 
etfi tum quoque δὲ folum alias habemus; e P. ducente Bg. reliqua, cf. 
I, II, I. ΠῚ. 1, 9, 23. €. , me vero τὴν 722. , ut $. 1. fupra, cumSch. ca- 
piente in fenfu praecipuo de Roma, cum omnia fqq. eo referantur. 
Κλέανδρος) De huius hominis impotentia et importuniffimis facinoribue 
omnino v. Lampr. in Comm. c.6. (p. 490.) et Xiph. Boec/. Ἧ 
Xiph. S. 378» 37. R. p. 1212. ἐπράϑη μετὰ τῶν ὁμοδούλων, μεϑ᾽ ὧν καὶ 
ἀκϑοφορήσων i2 τὴν Ῥώμην ἐκεκόμιςο. χρόνου δὲ προϊόντος οὕτως ηὐξήϑην ὦτα 
κριὴ τοῦ Κομμόδου προκοιτῇσοι» A. fervus inter fervos venundatus, uma cume 
dis, ut baiulus efJet ,| Romam deductus eft. — Progrediente vero tempore us- 
que 27:9 eft auctus, ut cubicularius Commodi factus fit, fed ad Lampr. Ll. 
im cuia:, Perennis, potentiae locum Cleandrum ex cubiculariis fuérogavits. 
Caf. N. b. e. sPhryx origine et quondam Romae de catafta emtus, et 
inter regios fervos diu verfatus« ut Sch. 5,C/. Phryx, primum manci- 
-pium, poft praefectus cubiculi et militum Commodi.« 
πὸ μὲν y. 6g.) Phrygibus alioquia timiditas efle infita fertur, Hanc 
Cicander hic non prodir. Lezsm. 
De Phrygibus, perditiffimis mancipiis, praeter N. zd Ovid. ep. Her. 
16, 197., cf. maxime Hottom. ad Cic. Or. p. S. R. Am. c. 32. 1. et Luc. 
15 362. Ííq. N. 17,, quo utroque loco huc refpicitur, fed ad Luc. cum 
Grr. fine Vs. et commate poft ἦν et Φρ.» quod et in Ms. Bg. deeft poft 
quidam, non item poft P&ryx; unde incertum eft, an Bg. rexerit gen. 
TG; A. àd pr. τὶς, et alibi remotum a fuo cafu ct per interie&a quaedam 
diremtum, et a Bg. etiam , ut hic, e P., per praep. ex adiutum, quod 
pron., commatibus, quac dedimus, fervotis, e pr. repeti poteft. Sed 
in à»&. , ubi Bg. etiam e D. , per idem Lat. breviter fic modo Stp. Th. 
1, 975. E. m. »adv., cui opp. iàíz, '"I'huc. et Dem.« at Scb. praeterea 
»in loco publico* refpiciens ellipfes cum praep., turn fubit, , cum hicet 
alibi fit »pro ἐν 2. x«ez«* L. Bof. EJL.p. 387. m. cum Lat. Sch. poftremis, 
fed fine au&oritate , ct. L. N. T. Schw. ec Krb. cum Ind. Dem., fed fine 
fupplemento L. Ern. εἰ N, T. Fifch. Indd. Thuc. Xen. If. Pan. Mor. Fifch. 
"The. et Aeích., Ael V. h. Luc, Gs. Chr. Vig. p. ς 6. a. m.» ap. Ὁ. T h.in 
Bg. «um Gr.'n.. »in con(pec&tu populi, etc,, (fed non cum y. vezZi, at 
An). foleo , εἴωϑαςς perf. pro praef. , utStp. Th. 1, 1096. G. m., fed et cum 
Lat. confuevi , fcd Sch. folitorum., 1a 144. Bg. cum P. partim, non te- 
nente Stp. Th., in mulcds quanquam κηρύκων cenerthus,, hunc locum de 
nofirae aetatis proclamatore ac praccone in rcbus vendendis ec 2u&tio- 
mem faciente, ut G. ΤῊ, defcribit cum Gr, n., ubi et »fübiicere fuó 


.488 LIBER L CAP.XIL A.V. C. 942. CHR. N. 189. — 


J 3xw . » λον - : 
ἔσκεσϑαι Ῥ' οἰκέτης δὲ βασι- nem vendi: fed qui in impera- 
M ΄ ΄ ^ " 
λιπὸς γενόμενος, συναυξηϑείς toria domo fervus fa&tus, cum 
“Ὁ - ΤᾺ , ». c) fr s 
τε τῷ Κομμόδω, sic τοσοῦ- accreviflet cum Commodo, in 
τὸν ὑπ᾿ αὐτοῦ τιμῆς καὶ ἐξου- tantum ab ipfo honoris. et 


b) Hic pungum in A. et al., comima in Stp. rel., fed colon ia Ox. cum 
"^Ms. Bg., quod placuit, v. N. 


praecone fortunas, — vendere a//quid per praeconem« quam utr. praep. 
"adhibet Valck. ad Herodt. ἐγ 194. p. 92 fq. N. ss. ad Gr. ὐπὸ κήρυκος 1. 
κηρύκι qoAci.C qui dat. f. abl. eft fyn. cum illo zen., per enallagen cafus, 
cf. Srp. Th. 3, 1756. e. Abr. Dil. Th. n. 30t:;m. cum Au. p. 315. m. it. 
ad Aefch. 1, 163. e. Fifch. ad Well. p. 397. 6. Luc. 679.1. 1.3. ὃ. μεγαλοφόνῳ à 
κ' ἀπημπολῇσθουν lub vocali praccone ven//£i, fedInd. Dem. v. κήρυκος za- 
"λοῦσι Τὰ xopk, fine Vs., at ap. Diog. L. 9,52. p. $40. b. e. »praecone 
adbibito, per praec. ut ad Thuc. 6,33. 1. εὐχὰς — ὅν κήρυκος ἐποιοῦντο» 
per praeconis vocem vota zuncuparumt, fed Ind. v. V. »praeconis vücets 
cui feverior fit Vs, per fub, quod, pro Lat: coram; réferas ad notionem 
praefentiae, curae, operae; quo et tendit Lat. B2. , cf. 1, 5,22. €. 

οἰκέτης) Vox haec, quae hic additur nomini 27. ,- omitti videtur Ioann. 
4. 46. €t 49. ἡν τις £., erat quidem aulicus, f. minifler regius, aliquis 
de aula regis, Palatinus. Lesz. 

Ibi quidem aliter alii ellipfin inftituunt, cf. Kypk. r, 365. Krb.L. et 

L. Bof. p. 550. e. ; fed ut, fumta hac Leisn., veniatur in partes Krb. in 
Obf. p. 144. m. de famulo, quo de ei». maniféfto hic.capitur, cf. 1, 6,2. 
Stp. Th. 2, 1219. G. e. cum P., e quo fere Bg. dedit adi. g. per peri- 
phraíin e' praep. cum adi. et fübft. , ut Vern. rec., cam procedar et feve- 
xum Sch. sZmperatoyrius fervus fa&ucc« libere P. verfante in aíffümto pron. 
οὗτος, et omiilo δὲ, fed lig. opprimenre copulam τὲ (ob refolutum par- 
zic)p. yev. , cf. 1, 10, 2.) polt v. συν. , ubiSch. partim cum P, »qui eum ipfo 
accrevi/Tct f. adoleviffet«* ut Stp. ΤῊ. fub συνενξάνομοι tacite e P. fine Vs. 
alia er tantum hinc, fed Sb. Ind. 5una fuccrevit« cf. act. de re f. perf., 
jt. cum eadem rectioae aut aliter Indd. Xen. Z. et Polb. Ern., fed palf. 
auc med. de re, cum conftruttione eadem vel abfolure, it. phyfice f. cro- 
pice» L. N. T. Ind. Dem. et Dion. Ἢ: S. T. 2. fine Vs;, acap. lf. Ev. W. 
ed. egt, e. ZyBg) δὲ γενομένω ταῦτά τε πάντα συνηυξήϑηγ κοὶ A.. cum vero 
«dolevi/t, et baec uaa ereverunt onmia, rel. , ubi comma poft γεν. bene 
Find. ed. p. 13. e. foftulit, qui in Ind. »evav£zv. augeri, crefcere« fine 
praep. aliqua, per thema idem cum Stp. Th., qui tamen et συναύξω po- 
nit, feverius haec diftinguentibus L. N. T. et Ern., uübi et υγσυναύξει» 
concrefcit&* quae Lat. omnia ap. G. Tb. cum τ. 2l., et modo 5coa/i- 
fü, cvyZEí49 81; fed alio fenfu, ur, pro Bg. compof., quo et ufus Amm. 
M. de perf. ac phyfice, fufficiat fimpl. crefcere, adiuntta pr. cum, ut no- 
bis aufaacbfem.  Caererum δὲ huius membri non tam ad. prius μὲν pet- 
tinec, quàm ad fqq. δὲν, quibus de vetufta ratione; copulantur enuncia- 
tiones deinceps, per colon a nobis iun&ae, cum ad unam perfonam rc- 
Ípiciant, et'$. rr. demum fequantur nova ad fe relata. μὲν et δέ. 

εἰς roe.) Libere a P. addieum adv. deferit et Sch., fervans rel. partim 
cum Bg. »ze. prove&us efl ab eo eo bonoris, — oc. fubft. cum gen. »ufur- 
pantibus in V. xg. idem Lar. aliunde Sb. Ind. cum:.Stp. Th., non item 


. LIBERT. CAP. XII A. V.C. 942. CHR. N. 189. 480 


σίάς προήχϑη, ὡς τὴν τε“ τοῦ au&toritatis prove&tus eft, ut et 
ματος Φρουράν, καὶ τῆν corporis cuftodia, et cubiculi 
τοῦ ϑαλάμου ἐξουσίαν, τήν cura et militum praefectura 


c) In B. 1. defunt τήν re — ἐξουτίαν, eflque feries contra & τήν ze τῶν σρατ',» 
ut typothetae obfuerit τήν τε duplex, qui, in τήν τε primo incipiens, pergeret 
ftatim ad τῶν sgez. | 
d , 


, 


Bud. C. 529, 19., ap. G. Th. cum Gr. n. »producere, metaph. —— aZ 
' dignitatem, — ab eo in corfulare proveQus fa/Egium** fine explic., pro 
tribuere, cf. Ind. Amm. M., f'!in. Gs. luft. »ex gregario mi/ite, pro 
evehere, promovere« Suet. eZ honores, — a4 potentiam — ex intima 
fortu»ma; in quibus protpp. et adiunctis moncat in Gr. praep. nihil, 
quam illud in v. προελθεῖν et προϊένου Lat. foras, it. in confpettum aiio- 
rum, et noftratium Zervor ziehen τῶν quod Lát. protrabere feverum 
"non reperi hoc contextu, fed producere, quo ufurus eram, ap. G. Th. 
10931. 62. »produc. a//guem , i. promovere hominem et in medium ho- 
norifice proferre« cf. Ind. Liv. Cl. Cic. ec Cort. ad ep. it. Iul. C. b. G. 
7» 39, τ. quem ex humili /oco ad fupzmam dignitatem produxerat, ut lc- 
gendam videtur fecundum ilia ad Suec. Claud. c.4.i. , ubi et Gr. προάγειν 
diferte eomparatur, ec urrumque in hoc genere cenfetur proprium »ubt 
agitur de hominibus fufcipiendis ex vira domettica ad publ, disnitatem«c 
illa ὑπ᾿ Z., ad v. fq. re. pertinentia, Noftro divellente, interietiis aliis, 
ob [2evitatem, cf. de εἰ ρ΄ ad εἰς roe. 1, 3, 6. v. u:xe., unde concidit 
illa notio fubítantivi ap. Sch. fup:a. 

τήν τε T. ewi. Q.) Viliffimis hominibus faepe imperatores mali prae- 
fetturzin praetori? detulerunt, Tiscllino Nero, Tac. r. Ann. (145 51.e.) 
'Cleandro Commodus h.l., Futychiano faltatori Elazabalus, Lampr. in 
Elag. (c. 12. i. T. 1. p. 818.) ec Herodi. 5, 7, 12. (c., ubi v. N.) Si im- 
peratores ifti feciffent, quod legitur l. unic. D. de off. praef. praec. , ut 
Ícil. ob fingülarem induítriam, exp!oreta eorum fide et gravitare, ad 
huius officii magnitudinem adhibuiílent bonos viros: tunc experti etiam 
fuiffent, non eos aliter judicaturos fuiffe, pro fapicntia er luce diguita- 
tis fuze, quam ipfi forent iudicacuri. — lac. Guther. de Off. dom. Aug. 
2, 2. p. 321. male putat, valde falfum fuiffe principem illum, quisquis 
fuerit. — Leisy. 

Sch. cum Bg. eT. etiam partim in »9. e. ἐγχειριδϑεὶς » qui regii 
corporis; cuftodiam «e5tnet* quod fubít., hic de re ec actione curaque 
€uftodiendi, ignorat Sep. Th., ut tocam fit i. q. fieri fatellicear ec unum 
€ fatellitibus, et hos Nofter per circuicum eloquecur, pro r, $, t2. €. 
σωματοφυλάκων γ qui Jam ipfe honor quidem ciat et militiae genus hone- 
ftus, cf. 2, 1 3, 4. €. 5, 4,19. 6. et inprimis 4,7, 4. €. τοῦ σώματος ἑαυτὸν 
ᾧρφδυροὺς ποιήσκοϑοι, ut tàmien non cogicemus , Cleandrum factum effe 
tune gregarium vilemque ex his milirein, fed ducem aliquem, noftro 
Tore, primi, fecundi loci,; Romano autem tribunum f. centurionem. 
Sed in 9. Sch. ,. praeter Eo. e P. officium cubicularii« non male ca- 
piens ἐξ. fic de officio et dignitate , quibuscuin poteftas coniuncta eft 

aedam, ut et eura; quod extr. refpexerit Bg. ; quanquam et procedit 
olicentia, venia, fscultate ac iure; ut fit adeo $4 ἐξ. v. 3. cubiculi 
adeundi ibique verfaadi ec miniftrandi copia f. dignitas, ettotum mem- 


490 LIBER L' CAP. XII. A. V. C. 942. CHR: N. 189. 


ΕῚ 


^. ^ δι A . “ 
τε τῶν ςρατῶν ^ coyz» ἐγχει- ipfi mandaretur. Prae opu- 


d) Ms. Ba. et Ve. «gzrierzv, etiam Ms. Vi., quanquam fic mendofe 5sez- 
φιοτῶν v. N. 


brum i. 4. fieri cubicularium , non illum Kammerdiener, famulum vilio- 
* xis fortis, fed Vern. vet. Kanmerberrgs, quo fpectet et Sb. Ind. »cubi- 
culo praefectusc& et Nofíler alibi aliis formulis, cum dicit τὸν τοῦ 3. 
προεςῶτα 1, 16, 12., τοῦ D. φύλακα V, 17,13. €t τοὺς τοῦ βασιλικοῦ S. QUAX- 
x25 3, I2, 2., de duobus imperaroribus, de patre ac filio, loquens, quem 
gen. adi. hic e contextu facile fubaudias, ut huius poit. loci eft memor 
xantum Stp. Th. 1, 1497. G. m. »regii (imperatori) z5a/ami f. cubiculi 
euflades«* quam dignitatem fuiffe diverfam ab illa praefectura praetorii, 
declarant haec Noftri 1, 16, 12. μεταπεμψάμενος Λαῖτον τὸν ἔπαρχον τῶν 
Semromíluv, Ἔκλεκτόν τε τὸν τοῦ 3αλ. προετῶτω,, €tiam Lampr., cf. N.íq., 
fed G. Th. in Bg. cu^. cum Grr. al. et »cubzcularius, — qui in cubiculo 
"iniftrat« nontamen fervus ec famulus illevilistantum, fed etilluítrior 
nobiliorque perfona; quae addidiffem ob fubiectum e Capit. locum, in- 
fra proferendum, etiam Suet. e Dom. c. 17. Sazurius decurio cubicula- 
riorum, ubi N. »cubiculerium, quem πρόκοιτου vocant. — Zecurtonem — 
cubicularioram vocat, qui, ad militiae fimilitudinem, parti alicui cubi- 
culariorum praefuit& ut videantur e militibus Praetorianis ii eubiculariz 
di&ti, qui ante cubiculum imperatoris excubtas et vigilias agerent, qui. 
Ὁ bus aliquis dux et decurio, rel. praefuerit, qualis et tum Cleander. 
τήν Ts τῶν se.) Pracferendam cenfeo Cod. le&ionem ςρατιωτῶν » quam 
quoque P. legiffe videcur. Stror. 
' Etiam inde Bg. cum Sch.;, poreítque in Mss. le&icne latere vulgata, 
íumto ícribendi compendio, íed et aeque fubeffe Gloffatoris opera, 
;quum habeat fenfum; commodum vulgata, fervata etiam a Stp. Th. 3, 
1064. Α. e. »Herodi. l. τ. ὡς τὴν τῶν se. &. ἔγχ.» ita ut exercituum zegen- 
dorum munus e committeretur, 224 u£ militum praefe&ura εἰ credere- 
£u0r* qui dubius tamen, cum dupliciter verterit, et in poftr. cum P., 
verum ut rectior fit prior Vs., et οἱ sezra; 1. 4. τὰ φρὰτόπεδξ 1, 825 
fenfu anguítiori de cohortibus Praetorianis, totumque membrum hic, 
fieri Praefectum Praetorio; quo redit et Mss. lectio, cum etiam oí sea- 
τπιῶτοι Íic fimpl. et angu(te de militibus Praetorianis dicantur ap. Noftr., 
qui pro iis hic variat; ut tamen hoc fyn. τοὺς sezzo?c non aliunde hoc 
feníu tenuerim , quod cum fubít, ἀρχὴ reddas per me fevere cum Stp. 
exercituum praefecturam , Y. exercituum Praetoriorum ; qui in Th. non 
habet in Z. Bg. e P., ac in v. iyx. aliunde rectionem paff. huius cum acc. 
rei ec muneris, fed modo cum nominativo perf., qui h. l. mutandus in 
acc., ob orationem obliquam ab ác, pro ese, ut fuppleatur pron. αὐτὸν» 
a Bg. ftatim adiunctum, ut a Srp. paulo ante, per re&uihique dat., e 
Lar. rectione, cf. Ind. Bud. C. Luc. lofeph. e T. 1. p. 412. l. 3. p. 297. 
f. 6. m. τῶν πόλεων ἀρχὰς ἐγκεχειρισμένους , quibus urbium coramif/ae eranc 
praefeclurae, θα, Call. p. 258. m. D'Orv. Ch. p.246. e., quirecte com- 
parat πιφευϑῆνοι» «εξ. Obf. Krb. p.273. 1. ᾿Αριόχω τῷ τὴν ἐπὶ τῶν σωμάτο- 
φυλάκων τοῦ βασιλέως ἀρχὴν πεπιφευμένω » Ariocho , cui commiflum era 
imperium 7» regis fatel/ites, Kypk. 2, 215. et Dion, Caf, p. 1350. 1. 18, 
pendente acc. illo cum paff. aut a pr. κατὰ oppreffa, (quo de nihil L. 
bof. Ell. p. $17. e. fqq.) aut ab alia lege ap. Poff, Synt. p. 139. i., ut 


"LIBER I. CAP. Xil. A. V. C. 942. CHR. N. 189. 491 


^ € A - φΦ 
φισιϑῆναι ὑπὸ δὲ πλούτου 9. lentia autem et luxu !mpul- 
καὶ τρυφῆς ἀνεπείσιϑη * καὶ fus eft etiam ad imperii cu- 


e) Ms. Ba. τρυφῆς, ἀνεπλήοϑη A. , fed comma poít zg. etiam in A. cum B. 2. 
R. v. N. 


»retineant paffim eum acc., quom habet ὅς quae tamen nec 
ipfa multum adiuvet i interprétationem formulae buius, ubi potius, per- 
Ípicuitatis caufa, cafus perf. mutabitur in dat. et rei 1n nominstivum, 
nec profuturo multum L. Ern. »paíl. ἐγχειρίζοιμου », im manus accipis 
quanquam hoc accedit ad Bg. v. privam, Quo de alibi, cf. de re ac duo- 
bus Cleandri honoribus, cubiculi quidem et praetorii praefectura, Lampr. 
in Comm. €. 6. p. 450. c. Íqq. 
ὑπὸ ὃ. v.) Sic ap. Liv. 22, 26. (1.) C. Terent. Varroni, qui loco hu- 
mili et fordido natus erat, pecunia, a patre γε δα, animos ad [pem libe- 
valiori: fortunae fecit. Eadem fententia eft Thuc. 3, 45. 1. $.. Leisn. 

Ib. p. 196., fed de divitiis noflri hominis ap. Dion. Caf. p. t213. 
ἐντήσατο πλεῖστα τῶν πώποτε TQOXObruv λ.» Ícverius agente Bg. in praep. 
cum pafl; auam P., unde fervat Lat. ad fubtt. ze., ap. G. Th. ΠΟΣΊΝ 
ἀεωτία, faperftuitas et nimia profufio, fumtuofior cibi E veftitus et alia- 
rum rerum cura« f. amor, qui cum omni mollitie, vitaeque delicatae 
; ufu ac confuetudine, (qua de Gr. re. dicitur,) poteft fane aliquem im- 
pellere ad affectandum imperium, jn quo quippe rerum iftarum perci- 
piendarum copia porro amplior datur; ucramen potius ἢ. l. ze. mihi fit 
faítus et arrosantia, quo de nihil Stp. ΤῊ. habet, fed L. Ern. ᾿ ct. ad 
Ael. V. b. 1, 19. p. 3e. N. 5: it. 9, 4. p. 574. N. 3. €t 14, 30.1. ὑπὸ τρυ- 
φῆς ἐν τοῖς ἀνθρώπων ὅροις οὐκ vElou διαμένειν y prae nimio fattu zo/uit invra 
bominum 5$nes permanere, ut Cleander hic intra privati hoininis, cf.Ind. 
er Suid. 3, 524. 1. τρυφὴ, ἀντὶ τοῦ ἀλαζονεία. quanquam Vs. Judibrium, 
pro petulantia et actionibus iniuriis, qua de notione v. Wernsd. ad Phi- 
lam p. 62. e. cum Kuft. Ind. Ari(t., in cuius loco ap. Suid. e Ran. v. 21. 
mollities nulto ftultius , ut Luc. 5, 621. l. 88. ἐμβαλεῖν γὰρ ἂν αὐτὸν εἰς 
πλείω τρυφὴν» cum magis i//um frangat deliciis, quoque reddo, coniicere: 
enim laudes iftae poffins eum i» maiorem fa(lum, i. in €o excitare, f. cum 
reddere arrogantiorem , ic. ap. Dem. in Ind. fine Vs. 1946, 14. τοσαύτῳς 
τουφῆς pesos οὗτός is;, non pugnaturus de Arift. Plut. v. 819. ὑπὸ τρυφῆξςν 
deliciarum gratia , cf. Plut. de fer. n. v. Wyttb. p. 55.c. ct de diic;. ad. 
$. 64. de Alcibiade ap. Tiffaphernem copulantur τρυφῇ xo] ἀβρότητι κριὴ 
ἐλαξονείᾳ χρώμενος» fed. ap. Diod. S. 1, 129. l. 76. τῶν ἄλλων ὡπάντων 
“γεδὲν τῶν πρὸς τρυφὴν xo πλοῦτον διατεινόντων» caeteroyum fere 023 81MM, 
quae ad delicias e£ divitias pertinent , de Indiae bons , cf. p.423. l. 65. 
εἴ 447. " $7. et ap. H. Ev. e. 300, 24. καὶ μόνος «οὶ πρῶτος τῶν ἐν τυραννίδι 
κοὶ πλούτω Vo) τρυφαῖς ἔντων» A. ΕΓ folum et primum eorum, qui regia dighi- 
tate praediti, opibus et dcliciis circumfluunt, Ind. Fd. »voluptatces:* Wol- 
fio non rece illa τῶν ἐν 7ve. tractante, tanquam membrum peculiare in- 
teriettum ; cum tria bominum eorundem finr, per rcCtionem hanc, τῶν 
ὄντονν ἐν τυ. X. "TÀ. 9 τῷ. 

sivezefa94) In Ms. dvezaue94 nihil fucrit, quam error in Jirteris ze, et 
724 maiuículis; neque lufficir mihi G. Th. 1007, 89. »urós deinde im- 
pletur. Liv. 4, 30. (m. Ind, tacente Ern.) 1, contagione inficitur, ἀναπίμ- 
TT, Ut loquitur Thuc. »quafi binc fit ἢ, L.infeclus eft, corruptus, 


Li 


492 LIBER I. CAP. XII. A. V. C. 942.. CHR. N. 189. . 
x 


4 . " cn - 
πρὸς βασιλείας ἐπιθυμίαν. ἡ. pidinem: ' ae. colligens opes 
, SN / x : : d: 
ἀϑροίζῳν δὲ χρήματα, καὶ et plurimum frumenti coc- 
σίτου πλεῖςον * συνωνούμενος mens atque concludens, fpe- 


f) Hic pun&um per edd., pro quo cum Ms. Bg. placuit nobis colon ite- 


.rfum, ob ci&a in N. et conílantiae ergo, cum-Stp; in pr. membri fiae ad ἔγχε 


id pofuitfer quoque, pro puün&o A. et al. — g) Ms. Ba. καὶ πλεῖτον cízoy A. , fed 
Ms. Vi. σῖτον πλεῖστον A.» V. N. 


cum Gr. et Lat. hoc ita tropice de perf. non meminerim, teneatque 
vulg. cum Mss. rel. etiam P. »divitiae illum zz//isabant** quae ipfa me- 
taphora Noftri placebit, cosnita etiam nobis in v. Z2exredez , etiam in 
Lat. fevero; ut non deferuitfem cum Bg., cuius Lar. plane exprimit hic 
Vern.rec. , dumSch. partim. e P. »/2fEigatus efL a diviriis* quiregitv. cum 

τ. ὑπὸ. Íiumente Bg. eam íeparatim , quocum et faciat comma quarun- 
dam edd. poít ze., redeunte re tandem eodem, fed tenente Stp. Th. 
faltem notionem in v. zv. 3, 136. D., etiam cum Eg., additis »fsponi 
Thuc. Schol. per zzí9euo;€ recte per fimpl., addens diferte περιζτῃ ἡ ἀνὰ, 
92, 37.» cf. fupra 1, 8, io. e. cum Ind. Gs. Chr., Abr. Dil. ec Auct., ubi 
p. 260. e. act. de re, ut hic paíf., quo de cf. Ind. Thuc., ubi er re&io 
Íyn. per abl. rei f. modi, fed cum pr. ὑπὸ et gen. perf. R. Or. V. 6., 
cum acc. rei V. 3. p. 657. 1., cum inf. Arift. Kuft., ap. G. Th. 835, 68. 
»miti den(itate. perfuaf2, i. paulatim. inducta medicamentis« fed non 
cum pr. «aZ, niíi l. 43. opinione zoz folum , fed etiam 24 veritatem /f0i 
aliquid perfzadere; quod tamen fic potius pro cum veritate f. ex verita- 
te, ex vero, pro adv. vere, Í.certo, Í. plane, ex oppofito maxime 
opinione; tacentibus etiam Indd. Lar., cf. in ἐπ. 8zs. 1,9, 24. et Zof. 1, 
18. 5. εἰς ἐπ. Q. ἐτράπη» ad imperii fe convertit effe&ationem. 

&SeoíQuy δὲ) Bg. iterum per τὲ» ad fenfum bene, fed P. per δὴ in fuo 
quocirca, cf. de re Lampr. in Comm. c. 6. m. p. 491. m. venditae que 
omnes provinciae, Omnia Cleander pecunia veuditabat , et Dio Caf. p. 
I2I3- ἠργυρολόγει zavra oS ey. A. 

σίτου πλεῖφον) Ea forma ufurpatum, qua t, 13, 12. εἰς τὸ μέγιξον ὕψους. 
Sylb. nec tainen plane finiliter, cum hic in neutro adi. abit. articulus, 
cuius generis utriusque exempla dedimus in jad. v. za. et in Exc., de- 
ficiente hic fub(t. ad adi. μέρος f. πλῆϑος. quod utrumque Nofter alias 
diferte addit, v. Ind., tacente L, Bof. Ell. p. 267. e.fq., etiam 194. m. 
Íqq., nifi quod p.197. e. plenum affertur exemplum, fcd utroque Noftri 
loco mutante Ms. Ba. auctore formam exquifitiorem illam cafuum diver- 
forum in vulgarem eiusdem cafus, qui tamen et in hanc partem incon- 
ftans, interdum exqui(itam fervat, interdum et intrudit; quae funt 
Gloffatoris potius, quam fcribae lapfus in v et v, ubi librarius potuit 
etiam velle fenfum adiuvare, ut ne caperemus a fubít. neutr. σῖτον f. σὶ- 
τος, led a maíc., quo de difcrimine monuit Stp. Th. »6i7oc, συν à, fru- 
mentum, — fed neutr. Zerov, βρῶμα, τροφὴν» A.« tacens de medico fen- 
fu, (cf. Foef. Oec. p. 342. fq. Suid. 3, 323. i. Indd. Xen. Z. et Geop.) ic. 
fuper accentu , quo de nec ipfe quid memini, ni(i quod Hef. 2, 1195. m. 
σίτα in plur., et hinc in L. N. T. Fifch., fed eire 1n Schw., Ern. Stp. 
Th. et Suid. 1, 322. m. p. fq. m., ap. G. Th. »frumentum, σῖτος, 2. fed 
ap. Angl. Heyn. Hift. 4, 1018. m. weil Cleander — unter der Hand a/fes 


ES c 


LIBER I. CAP. XI. A. V. C. 942. CHR. N. 180. 493 


“καὶ ὠποκλείων͵ ἤλπιζε, προσά- rabat, fe adiunCturum fibi ple- 
: E Y . ^ * 
ξασϑαι h τόν τε δῆμον xai τὸ bem atque exercitum, fi prius 


h) Ms. Ba. et Vi. προσάξεοϑαι v. N. 


Gctraide aufgekanft hatte, um den Preis deffellen zu erbüben etc., cum 
Vern. vet. fic univerfe, fed recens finice Kors; de quo non pugnem, 
in formula Bg. e PD., expreffa alio, quam in Gr., ordine, fupplens fubtt. 
Lat. zumerum , tacentibus de ellipfi hac Lindn. et G. Th., ubi ad fq. v. 
Bg. cezm. cum Gr. n. »emere plura f. fimul, — frsmentum, Quintil.« 
fed Stp. Th. 4, 784. B. »e. (med.) ce£mo, Herodi. l. 1. xoj e. — ἐπ. plu- 
rimum frumenti co£mezs et recondens, — et συνεωνημένος pro eo, qui coé- 
mit« quod perf. paff. fenfu med. v. ap. Dem., fed aor. in paff. notione 
cum adv. ap. Dion. H. S. T. 1. 678. 13. σῖτος —, ὁ uiv πλείων δημοσίᾳ 
€v/oywOec , frumentum, partim ex aerario co&mtqum , Ííed med.cum praep. 
$835» 42. πέμπουσι τοὺς συνωνησομένους σῖτον ἐκ τῶν σύνεγγυς τόπων μετὰ πολ- 
λῶν χρημάτων, cum multis pecuniis 252 propinqua /ccg dimiferunt, gui 
" frumehita co£&merent , immo miferugt, qui co€merent frumentum e pro- 
ginquis locis cum multis pec. , cf. Luc. 3, 99. 1. 3., valente praep. per no- 
tionem, a Gs. propofitam, de modo quidem, pro plura fimul emere et 
uno tempore, in unum locum, undique, nobis zzfammen kaufen, fed 
de focietate, pro emere cum alio fimul ap. Theophr. Ch. 2, 4. i. cum 
Ind.*Fifch. ec Gs. Chr. Ad 1q. v. ἀποκλ. a P. eriam difcedic Scp. fupra, 
qui in Th. nihil fimile profert, nec Lat. 2g., per fe aliud Gr. reddentis 
ap. Palaeph. 28, 3. in. evyxasíev εἷς αὐτὸν (τὸν τόπον) ἰχϑύας, ubi, tacente 
Ind., valet quoque Lar. zzc/udere, et nottra verfcblieffen et einfcblieffen, 
cum in noftro v. vim praep. fumam iftam ep. Vig. p. $65. a. e., ubi 
»&r) in compof. fignificat feparationem, — ἀποτίϑεσϑοι , ad futuros ufus 
reponere« ut ἢ. l. σῖτον ἃ.» íicuti 6,9,7. τὰ χρήματα ἀποκλείειν, fit clau- 
dere er includere aliquo loco, ut ferventur et ufibus aliorum fubtra- 
hantur, atque 2deo condere, recondere, reponere, confervare, refer- 
vare; quo fenfa pofuit afüne Nofter 4, 4, 18. e. χρήματα, — ὅσα — ὃ 
Σεβήῆρος ἡϑροισέ τε wj κατέκλεισεν ἐξ ἀλλοτρίων συμφορῶν: quo de ct. Salm. 
ad Tert. de pall. p. 176. e. fqg. Call. Ern. T. τ. p. 344. a. , ad Luc. 1, 127. 
e, ad Hef. 2, 170. e. N. 29. G. Th. v. catac//flus, Ííed de noftro v. Ind. 
Geop. Luc. 1, 122. i. Orph. ἢ. 22, 6. Ael. V. ἢ. 14, 22. p. 960. e. Dem. 
1359. 5.» ubi Ind. cum P. formula, Loesn. p. 104. i., non tenentibus 
Lat. hic feverum ab[c/udere, fed modo affinia, quorum G. Th. tenuit 
Bg. cum Grr. al., nec cum fimili loco , it. illud P. et fec/udere ac reclu- 
vere, quod poftr. non fit incommodum hic e loco Pallad. , prolato ib., 
cf. Ind. Amm. M., quo de Gs. non recle dubitat, an fit pro fimpl. c/au- 
dere, quod et ipfum h. l. adhibeas, fecundum baec ib. »«pes innume- - 
ras claudit, 1. dives apum eft, — ez//s claufus, i. recónditus« ut hoc 
fimplici etiam reddunt compofita κατακλ. et συγκλ. Caeterum h.l. etiam 
Cleander dr. ipfe coémere ac fecludere, um per alios facit. 

λα. προσάξασϑο.) Scribo προσάξεσϑο,. Stepb. cui re&e hic Ing. non ob- 
fequuntur, nibil quoque novante Sb. Ind., fed reddente pe//icere, dum 
€ontra ad Luc. 1, 793. b. c. Rz. affert flatim noftra per fut. fine monito 
ullo, fed rurfus tuentur vulg. aor, Mifc. Obf. A. V. 4. p.286. e. it. Wefi. 
ad Diod. S, 2, 255. N.6., quod tempus et rectum eft, cf. r, 10, i4. Ὁ: 
ad jme. , et tacite fervat Ms. Ve. contra Mss. reliquorum aut gloffema, 


494 LIBERI. CAP. XII. A. V. C. 942. CHR. N. 185. 
σρατόπεδον, εἰ, πρῶτον ἐν ad penuriam copiarum eos re- 


(cf. 1, 6, 21. e. , ubi pro fut. pracbebat Ms. Ba. aor.) aut errorem libra- 
rii in e et ἂν ut alibi; ducente Stp. iterum e P., quocum et fimul cum 
Sb. reddit Latine quidem Sch. » adiungere /// f. pe/Picere voluntates po- 
puli. P. ec Stp. legunt σροσαξεσθ. in fut.* quod tamen de P. non prae- 


ftem, cum is, ut erBg., more Lar. liberius reddere potuerit, bene idem. 


ad fenfum in δημ- perfona intelligens animum cius benevolentiamque, 


feverus etiam ià.v1 med, exprimenda cum Bg., qui modo addit pron. re. " 


cipr. ἑαυτὸν, fed reddit per Lat. Sb. etiam 2, 10, 1., ut Ind. Xen. Hell. 
Mor., non,explicantibus formulam Bg. (nobis a» fich ziesen) G. Th. et 
N. ad Suet, et Sall., fed Ind. Corn. N. »conciliare, in familiaritatem 
et amicitiam adfcifcere« 1. fibi amicum et benevolum reddere, cf. 1,3; 
2. e. Bud. C. 527, 3. et Stp. Th. 1, 86. C. m., faciente Bg. cum P. in 
fa. δῆμ.» nefcio, an cum difcrimine ac pro populi parte vilior, cf. G. 
'Dh. cum Gr. n., fed et in v. pepul, Stp. Th. 1, 968. e. it. L. Ern., 
difcrepante etiam Vern, vet, Zas Vo/k, a recentis den Pbel; quo fenfu 
angufto fane intelligi potelt hic et fqq., etiam cap. 14.» ubi adeo $. 4. i. 
ἃ δῆμος Ῥωμαίων fic capietur, quae formula cum adiuncto gen. , (et a P. 
hic libere addito,) alias plerumque ufurpatur in partem honefliorem; 
parens tamen per fe aeque late, comprehendensque partem utramque. 
si, πρῶτον) Zonaras frumenti penuriam Cleandro non adícribit. ziro- 
δείας ^. Oxon. 
Quae Zonarae, nobis alibi data, funt e Dion. Caf. p. 1213., ad 
quae Fabric. potius Noftrum probat, cf. Lampr. in Comm. c. 14. p. 512. 


cum N. 2. Caf., qui recte rem componere videtur; feguente Sch. in v. 


x. magis Bg. »quum reZegi//?? populum «4 penur. seceffaviorum* in adi. 
zeor. no(tro loco fubiecto illi 1, 11, 3. e. , cum hic fenfus fit alius, ubi 
Bg. e P., non tenente id Stp. Th. (nec G. Th. cum Gr. n., cf. tamen 
L. N. T. Ind. Herodr. ΕΠ ἢν Aefch. 1f. Ev. Ael. V. h. Abr. ad Aefch. T. 
τ. cum Dil. Th. D'Orv. Ch. p.457. m. Valck. ad Fur. Hipp. p. 269. b. e., 
ad Vig. p.66. a. e.) fed 3, 910. D. m. »& ez. καϑισάνοι, ad penur. et in- 
opiam redigere, Herodi. |. 1. ἐν ez. 7. i. x. (et 1, 1768. D. m. Íqq.) xa- 
Φίξημι cum pr. εἰς commodius vertitur redigere, — et in iftis dicendi for- 
mulis, καϑιξάνοη εἰς σπάνιν A. redigere ad inopiam, — nec vero cum εἰς 
zantum, led ct cum ἐν iungitur« fine exemplo tamen noftro, et tantum 
eDem., quod non habet Ind., fed fine Vs, cum utr. pracp. et affini 
χρημάτων ἐν σπ. αὐτὸν καταφήσειν» Ut Βα. formula proprie refpondeat illi 
cum sig, Cui par faepe pr. ἐν» habentibus Lat. et rectionem duplicem, 
v. C. ponere in men[am et in men(ía, ct feverum coz[ituere cum pr. in ac 


fimili cafu, non tamen cum fubíl. utr. Stp. Lat., v. Cl. Cic. v. e. it. G: Th. 


ubi, »red. καϑιφῶ, — ad Znopiam« fine explic., it. in N. ad T'er., Ind. 
luít. Suet. Corn. N., jcf. Flor. et Iul. C., hic ut fit 1. q. fimpl. agere, 
pro pellere, iacere, coniicere, ruere, trudere, nobis ffürzem, it. po- 
nere, nobis verfetzem, it. ducere, adducere, nobis /ringen, fed, tro- 
pis his remotis omnibus, facere, ut quis fit in penuria rerum necefíTa- 
riarum, ut quis non habeat res neceílarias, non omnes quidem, fed 
»naxime frumentum , ad quod hic maxime refpicitur , et alibi Gr. τὰ ἐπ. 


faepe tantum reftringenda ac revocanda, cf. 1, 6, 3. m., ubi Bg. fimili- 


ter; proferente Stp. Th. 1, 1218. D. m. modo affine Xen. τῶν ἐπ. ἔνδειαν 
c£ tamen Noftri ipfum ap. Thuc. fine Ind, 131, 88. σπάνει τῶν &., verum 


LIBER I. CAP. XII. A. V. C: 942. CHR. N. 189. 495 
σπάνει τῶν ἐπιτηδείων xcTa- degifiet, deinde  largitioni- 


neceffarz penuzia , cum P. hic, it. ap. Iofeph. 1,480. l. 10. ver. nec. zm- 
opia, ubi mox oppon. cum fyn. 5 τῶν ἀναγκαίων εὐπορία, it. ap. Diod, S. 
3, 398. l. 62. annonae caritas, led p. ς το. l. 2. et 2, 22. 1.16. τῇ ez. τῶν 
ἀναγκαίων, commeatus zzopia, — neceflariorum 726f/2, cf. de v. ez. Ind. 
R. Or. V. 6. Xen. Mem. S. Dion. H. S. T. 5. Diod. S. (ubi et fyn. eza- 
viz et σπανιότης γ ap. Stp. Th. fine auctore) Phil. in Flacc. p. 753. B. m. 
1f. Pan. Mor. p.25. i. (ubi mox à) ἔνδειαν τῶν καϑ' sufgay,) et p.94. €. 
(ubi mox opp. δ ἀφϑονίαν,) Suid. 3, 361. m. ez., ἔνδεια , raritas, pemu- 
riz, non coll. ad Hef. 2, 1241. cum N. 5L. Ms. σπανίαν explic. ez 
quam formam ad Dion. H. S. T. 1. 198, 11. τῇ σπάνῃ τῶν &r., inopia 
commeatus, Sb., etíi tacens in N., tamen in Ind. per fuum »pro ezZ- 
γεις dubiamreddere videtur, fcd agnofcit etiam L. Ern. , quanquam per, 
felapíus ibi, utalias, in εἴ εἰ incidere potuit. 


ἐπιδόφεσι) Tacentibus Mss. reliquis et P., (qui adv. repenze iterum ad- 
dit Ἰἰρῴε, lectionem Ms. Ba. aliam, inferto adv. ἔπειτ᾽ (pro ἔπειτα,) re- 
fert diferte quoque Bg., ambabus illam excepturus forte, fi vidiffec ob» 


latam, hoc praetexens, credo, ur potuerit excidiffe a fimili 14. ἐπιὸ. 
initio, pro quo, quia facit adv. hoc cum fubft. illo ὁμσιοτέλευτον aliquod; 
poffit aliquis fufpicari, olim fuifle εἶτ᾿ 27:3., auribus mollius, pro quo. 
Glolffator in marg. pofuerit ἔπειτ᾽, unde deinde venerit in textum; quae 
confecutio in πρῶτον — εἶτ᾿ a Noftro adeo ufurpata 2, 1, 22. e., etiam 
aliis, cf. r, 10, 2. e. , ubi tamen habuimus. τὰ πρῶτα fine confequente 
particula temporis ordinis ve; quod et in huius loci fyn. πρῶτον cadat 5 
ut Bg. libere adiecerit adv., fed Nofter omiferit, cum nefciant id P. 
cum Mss. rel., poflitque falvo fenfu abeffe, uc faepe folum ett zearov 
cum affinibus, cf. Ind. Fifch. ec Pal. cum Xen. Cyr. Z. it. Dem. 1272, 5., 
ut Lat. 750 ap. Hor. Turf. p.769. e. it. primum ib. p.754. e. G. Th. 
1061, 91. et Inttp. ad Cic. ep. 2, 9, 1., ut contra Lat, fz£;e deeft, fe- 
quente ;zox , cf. Ind. Tac. ex Ann. 4, 41. m. ; unde lectio Ms. fufpccta 
maneat de gloffa e comparatione locorum aliorum , five zewr. capias pro 
ante oinnia, cf. Xen. Ind. Cyr. Z., (quomodo et Lat. primum fumicur,) 
five cum Bg., qui et, fecus ac P., in tempus finitum reíolvit partici- 
pium κατ.» quo fervato in Vs., fentias, copulam abeffe quire, ubi or- 
dinem mutes, ac quae nunc exquifite in medio pofita efít enunciatio, 
πρῶτον — κατατήσως, eandem ad poflrema colloces, εἰ ixi). λαμπραῖς 
προσαγάγοιτον πρῶτον A., ff alliceret,. cum primo — redegiffet; ubi ta- 
men Noítro obftitit alia pars, fimul ponenda, Za. ποϑ. v. ye. , quae hoc 
in ordine non bene demum fequebatur, at praemiíla, etiam ante fe re- 
quirebat πρῶτον — xzrac., de lege parcium, in periodo copulandarum, 
cf. Ern. rhet, δ. 370., cum e penuria demum fequatur deíiderium ifta. 
rum necefüratum , illudque fit prius adeo, hoc vero pofterius; in quo 
ut Dg. explet libere pron. αὐτοὺς ad v. xarzs., fic copulat particip. ἐλ. 
cum zo9. τ. xe. ; Íed ἐπιὸ. λαμπρ. cum remoto v. zeoezy., € P. fere, fed 
Ms. contra za. refert ad pr. àzià. A. ,. at o9. τ. xe. ad προσαγ.. Íeníus ut 
oriatur utrinque aliquis, pendens fane ille ex arbitrio dittinguendi, cum 
antiquitus Mss. caruerint ditinctionibus, et ap. Noflr. faepe occurrant 
ita ambigue pofitae orationis partes, fed uc tamea de ufu Noftri potior 
fit Βσ, ratio cum Stp. ed. ex t, 5, 2. e. ueyeaódeow ἐπιδόσει οἰκειώφητοιν 
Me 05 9) 2. €. εἷς τὸ ἐπιδύδεφι λάμπρ. ἀποεήσοη τὸ στρατιωτικὸν CC. T, 6, 13. C. 


496 LIBER L CAP. XII. A. V. C. 942. CHR.N. 189; 


΄ 


. » Á, ^ . - B ^ 
φήσας V, ἐπιδόσεσι λαμπραῖς, bus magnis, captos indigen- 
c , ΄ -ὦ, £N . 5 
ἁλόντας πόϑω τοῦ χρειώδους tia rerum necefíariarum, al- 
"4 ΄ N . : 
“προσωγαγοιτο ke pie yim oy δὲ 10, liceret. Idem cum ma- 
i * T -ε aos " Ἢ ἯΙ . 
“γυμνάσιον κατασκευῶσας ^, Xxinum gymnafium exílruxif- 
À 
1) Ms. Ba. κατατήσας, ἔπειτ᾽ ἐπιδ. λαμπραῖς ἁλόντας, - 7. T. Xe. 70-5 fed in 
edd. poft κατ. comma ubique fuit, praeter D. T.,. at ἔπ. λαμπραῖς ἁλῶντας, πὸ 
T. XQ. 7g; in Δ. B. Par. et Pat., quae tamen ἁλόντας hoc accentu habuit cum 
rel., tum és. λαμπραῖς, ἁλίντας, m09, A, Ox. , Íed ἐπ. λαμπραῖς, ἁλόντας ποϑ. A. 


Ed., v. N. k) Colen hic iterum fecimus, pro pun&o edd., v. fupra. 
1) Ms. Ba. κατασκευάσας καὶ λουτρ. V. NN. 


ἐπιϑυμία ἑχλώκαμεν Cui fubft. eft fyn. hic zc5., ubi P. plane negligens, 
fed Bs. liberrimus, aut exquifitior ex- Cic. ap. G. Th. »/zZigeztia eít 
libido incxplebilis cum et poétis folennia fint indizere et egere o cu- 
pere ac defiderare, propter coniunctionem, | cf. ib. 324, 44. pr eges 
foris, 1. non eft, quod quaeras foris« fecus ac 1.» manente Scb. in fe- 
vero »ZA. captos Zef/deris* íed formulam Noftri non tenentibus Stp. 
Th. ες Indd., ubi modo fyn. ἔχειν πόϑον Xen. Cyr. Z. it. Plut. Hf. 20, 8. 
ψυχῇ ἑλοῦσα πόϑον, [umm pertuía gaudio, Immo corde capiens amorenrs 
i. fufcipiens, habens, fentiens, et Hef. Zez. v. 41. veis γὰρ κραδίην πό- 
Soc αἴνυτο ποιμένα λαῶν, talefiquidem corde defiderium (re&e per abl. fyn., 
pro κατὰ κραδίην) ceperat pallorem populorum. | Ad τοῦ xg. (ubi P. aut negli- 
gens, aut contraclior) variat Nollez pro pr. τῶν ezir43. , quocum et íen- 
fu anguítiori capiendum, cf. r, 6, 25. m. , uc ἢ. ]. ézz2. largitio frumen- 
ti, fed non tantum populo facta, verum et militi, nominatim Praeto- 
riano, qui intelligitur per τὸ sgaz. , iterum per variationem pro $. pr. e. 
τῶν sear., οἴ. Stp. Th. 1, 997. F. m. υγφιλοτιμία, — erogatio, publice 
fa&ta, quae et ἐπίδοσις dr., ut donativum et congierium, quae Azuzeo) 
Σαιδόσεις xo) μεγαλόφρονες dicuntur ab Herodi.« (fine loco e Bud. C. 1197, 
44.) fed faltem Lat. Bg. 1, 86. C. in v. σριν ubi Noíter in vicinia non 
variat, Cf. 1, 6, 24. e. ad ezzy. 

péyisoy δὲ γυμνασ.) Gymnafia enim etiam balnea compledi folebant, v. 
Potter. Archaeol. Gr. 1. 1. Stro:5. 

Ad quam rationem nofter locus inteliigi debeat fic, ut exftru&ti ma- 
ximi amplilimique gymnafii partem aliquam et conclavia quaedam per- 
miferit in ufum balnei, cum alioqui et fic capi queat, ur aedificium, ex- 
ftructum nomine gymuaíii, et proprie ad corpora iuvenilia ibi exercen- 
da, deinde, cum ufus fic ferrer et neceíficas , pro balneo iis concefferit, 
ut gratiam ab iis iniret: quomodo et credo accepiffe Bg., qui e P. fer- 
vavit pron. αὐτὸς Í. ὃ αὐτὸς, Cf. $. 8. 1., hic tamen negligens 22, (a P. 
pro τὲ expreffum per quoque, ut alibi. per. ez/472,) fed ad fubít. a. affu- 
mens ὡς Í. εἰς, quibus ad fenfum par praepofitio eius, cf. r, 8, 1. e. r, 
II, IO. 6. ad xe. et Ὁ. Th. 1072, 27. »pro, — vices notat, ut dvi), loco 
f. in locum, — fro monfílro accepit, 1. tanquam monftrum« ut affumi 
poterit pron. αὐτὸ ad v. ἂν.» ubi P. liberior, fed Sch. »permifit Zs bal- 
neum publ. — y. μ. gymnafium maximttm, palaeftram, locum exercendis 
corporibus, exzzuxit* hoc Latino deferens ettam P., quod, ap. G. Th. 
cum Gr. n., aliunde tenet Stp. Th., qui in altero v. a&. ἀν. nihil hue 
pertinens, nifi forte 1, 1655. A. m. pro relinquo, fed in pal. ctiam Lat. 


LIBER L CAP. ΧΗ. A. V. C 942. CHR. N. 189: 497 
λουτρὸν δηωόσιον ἀνῆκεν αὐτῶς. fet, pro balneo publico con- 


Sch. ac Bg. p. 1657. C. , cf. G. Th. in Bg. cum Girr. al. 1095, 72., fed in 
Sch. cum Gr. n. 312, 6., de utr. praep. ut nihil fit ad Vig. 1n compofi- 
tis in hanc quidem partem et notionem , nift p. 559. à. e. »xx — ligni- 
ficare 1) reiectionem, retro, dilationem, ut — ἀνεένσηςς. cf. camen Ind. 
Xen. Cyr. Z. ex 4,6, 3. ]am Ms. καὶ » infertum iterum pro mera copu- 
Ja," hoc ordine fenfum edat hunc, γυμν. x») Aeyrg. Ow. xaTZTX. , ἀνῆκεν 
αὐτοῖς » ÍC. αὐτὸ Í. αὐτὰ, quod fortereperias in P. »zdem gymnaium 9405 
que maximum exaeZficaverat , publicatis e£/am balneis, s; eo moda po- 
pulum Zzzeéfcarer& qui, adhibendo particip. pot'us in parte poftrema, 
quam pr., mutavit xz; copulam in alterum etam , fic, ut duo δημ. ἀἄνηκ. 
confiuerent in unum v. puóZicatis , oppretfo pron. αὐτοῖς ob fumtum.abl. 
confq. Verum fic accipiamus duplex opus, a Cleandro exítruétum, quo 
de, nifi cum Strotho intelligatur, nihil liquet, Anglis ap. Heyn. Hift. 
4; 101$. m. omnem rem praeterinittentibus, fed reliquis inodo de unis 
balneis ac thermis fcribentibus, Dion. Caf. p. 1213. cum N. et Lampr. 
in Coinm. c. 17. p. 521. cum N.6. Caf., huc quidem refpicieptis, verum 
non in rem noftram, ubi, ut tantum in uno imaneatur opere, etiam de 
Ms. lectione, fortaífe prodeft Noftri confuetudo, quae per copiam ponit 
duofyn., quorum alterum altero explicatür, etiam, ubialterutrum eft no- 
men proprium et foienne magis, cf. 1, 3, 7., unde comma tollendum 
pott κατ, et potius locandum pott wu. , fic, ut v. zzz. locatum fit in me- 
dio ec intra duo fubít.; in quam fententiam haec habeo, e Dion. Caf. 
721, 86. in vita Auguíti de Agrippa, τὸ πυριατήριον (fudatorium) τὸ Azxa- 
γικὸν κατεσκεύασε. Λακωνικὸν γὰρ TO γυμνάσιον, ἐπειδήπερ οἱ Λακεδαιμόνιοι 
γυμνοῦσϑοή τε ἐν τῷ τότε χρόνῳ κοι λίπα ἀσκεῖν μᾶλλον ἐδόκουν, (πη"δίαγὶ cor- 
pora er inungi e/e0,) ézex&»see , unde γυμνάσιον de bolneo etiam dici 
queat, a nudo quoque ibi corpore; ficut Ind. ex ifto loco yup. fimpli- 
citer reddebat »thermae, fudatorium« tum ap. G. Th. in gymz. cum 
Gr.n., poít vulgarem notationem, modo ex Plin. ep. 2, 17, 7., ubi 
Catan. ed. Cort. »novimus, publicas etiam balneas gymnafia dici; quare 
Suidas unctuaria et lavacra appellate i, $01. e. γυμνάσια, ἀλειπτήρια, καὶ 
βαλανεῖα» ἢ λουτρὰ, palaeflrae, loca, in quibus athlerae fe ungebanr, f. 
balnea, ἴ. lavacra , ad quae in N. racetur, ut et ad Hef. 1, $65. e., fed 
Canzg. Gloff. »yuuváeiy , balneum publicum, (Notlri λουτρὸν 244 ,) inque 
nudantur corpora, (etiam e noftra norarione fupra.; Chron Alex, an. 11. 
Valent., ἐπὶ τούτων τῶν ὑπάτων ἐνεκαινίσϑη τὸ γυμνάσιον Καρωφιανοά — Ther- 
mas (σγομίαπας vocat Marcell. (fed ib. Append.) Eudemus in L. Ms γυμ- 
γάσια, ἀλειπτήρια» 4 βαλανεῖα » * λουτρὰ, W ἱππικὰ» 4 κυνήγια. Herodi. I, 
1. μεγ. δὲ γ. χατασκευάσας. A. ὃ. ἐν. αὐτοῖς. Atta S. Meletii n. 2 oí μὲν 
παραμένοντες ἐν τῷ δημοσίῳ λουτρῷ τῷ ἐπιλεγομένῳ Γυμνασίω, etc.« ubi non 
tantum Νοιῖγὶ ipla Gr. δημ. λ. pro explicatione iterum, fed adeo etiam 
e vulg. lectione fine Ms. καὶ hic locus ita exponitur, quod non proce- 
dit, quia tautologia oritur, cf. ib. in Parte Lat. »£ymmaffum, ther- 
mae.« ]Jgitur iudico equidem, aut Noftrum ipfum ab initio fic dediffe, 
ut Ms. habet, (clapfo xz! ob fyllabam pr. σᾶς non diffimillimam, feu 
€iecto a librario, cum locum non intellexiifec, hincque ductos effe rel. 
Mss., hic vulgatam tenentes lectionem,) aut aliquem Gloffatorem, re- 
fpicientem. illam recentioris temporis notionem τοῦ γυμνάσιον, addidifTe 
«aj» ac P. cenuiffc talem Cod., qui cum Ms, Ba. et alibi confentit, fed 


Ii 


498 LIBERI. CAP. XII. A. V. C. 942. CHR. N. 189. 


dX tj M d , . . 

ὁ μὲν οὖν οὕτω τὸν δῆμον ἐδε- Y1.ceílitipfis. Tlle quidem fic 
λέαζεν. οἱ δὲ Ρωμαῖοι, ἀπεχ- populum inefcabat. Αε Ro- 
M M M 3» νεῷ, - 5 - . 
Que" ἔχοντες πρὸς αὐτὸν, καὶ mani, infenfi eidem, et illo- 


m) Ms.Ve. ἐπαχϑῶς v.N. 


tamen, quia vulgata le&io commodum faciat fententiam, nibil critico 
licere, niíi ut altera Ms. porro in V. L. aut N. afleratur; cf. in rem 
Alex. Donati de urbe R. in Graev. Th. 1.3. p. $44. A. »in proxiina re- 
gione portae Capenae thermae Severianae ec Commodianae. De Com- 
modianis — Lampr. ec Herodi.«* cum P. Vs., íed de ovre. Ind. Xen. Z. 
Bach. et Pol. cum Caf. ad Vulcat. Gallic. T. 2. p. 454. 2. , ut de yup». 
Cano. L 1. in Parr. Lat., Suid. l.l. Ind. Ael. V. ἢ. Fifch. The. et Pal., 
nociones me fic con(tituente , ut, de loco acceptum , fit locus, ubi nu- 
di homines verfantur vel agunt aliquid, five exercendi, five lavandi 
corporis caufa, fed tropice, ubi convenitur docendi difcendive gratia, 
ad animum maxime exercendum; tum G. Th. —/evacrum, λουτρὸν bal- 
neum, (et in hoc) βαλανεῖον ; Aovrgóv, — balneae , δημοβαλανεῖον, Mq: pr.» 
Íed magis publicae funt, quam privatae* ut Nofter in fuis iyu. A. peri. 
phraün adhibuerit pro hoc Gs. Gr. uno, Lexicis ignoto. 

ἐδελέαζεν) In hoc v. Stp. Th. aliunde tenet Lat. Bg. it. Z/cere, cf.Ind. 
Geop. Dem. et L. N. T. cum Obf. Loesn. et Kypk. it. Hef. 1, o1 1. m. 
fine N., cf. ib. δελεάζει, ἐξαπατᾷ» et Íq. , non coll. Suid. 1, $20. e. 16.» 
ap. G. Th.in Bg. cum Gr. n. »translatio a pifcibus et avibus, quae proprie 
inefcari dicuntur, ἢ. e. oblata efca decipi, z///c/0, ἐπάγω, OsAsáC y — 
fere i. q. pellicere« uc Nofter hic pro pr. zeocay. tantum variet per tro- 
pum alium, et nobis cognitum in azÁóderz, quo tropo remoto, hic eft, 
ftudere ad fe trahere et amicum fibi facere; reddenre Bg. e P. τὸν δῆμ. 
aliter, fed eodem fenfu, quam $. 9. m., e quo loco τὸ sezzózs3oy hic 
non fimul 'cum plebe repetitur ob δ. 12. e. fqq., et quod Cleander, ut 


PraefectusUraet. , inagis in pore(tate militeshabuit. Sed ad fq. Ῥωμ. mifere.. 


pauper Stp. Th. 3, 732. C. fub Ῥώμη »unde Ῥωμαῖος, Romanus, paílu 
ap. hiftoricos« nihil praeterea, cum dicatur vario fenfu , latiori quidem, 
de civibus imperii Rom., tum anguftori, de incolis Romae urbis, de- 
nique anguíüffimo, ut hic, de parte tantum aliqua iftorum incolarum, 
eaque viliori atque inferiori, per variationem pro pr. ὃ δῆμος» ut et G. 
Th. cum Gr. n. modo »Romazus,— qui e Roma cít, vel Romam in- 
habitat .« 

ἀπεχϑῶς ^. Hinc natum eft proverbium, zzvi/for Cleandro, quod eft 
ap. Amm. M. 1. :6. p. 312. Lindb. In Cod. perperam exftat ézax9., v. N. 
ad c. 6. v. παροῦσα. Strotb. 

Ap. Amm. 26, 6. p. 371. m. de Petronio, zzvi//or Cleandro, quem 
agentem fa? Imperatore Cozrmodo praefecturam, fuóleta vecordia ditver- 
fas legimus vexa[fe fortunas, {εἰ de V. L. cf. Pierf. Verif. p. 67. e., ad 
Luc. 3, 397. 1. 29. et ad Onof. p. 111. N. 4., hic uc lapfus inciderit iteruin 
in e €t e, cum ἐπαχϑ. non tam ob fenfum ab h.l. alienum fit, cf. 1, 9» 
I$. m., quàm ob rectionem et adiun&ta πρὸς et ἔχειν», quae formula re- 
Íponder ilii aiteri 1. [., ut recte comparat utramque Stp. Th, r, 1313. D. 
Tm. »Zx.invife, odiofe; unde à. ἔχων Í. διακείμενος πρός wa, qui Odit, 
exofus, perofíus, (fine auctore, habens modo haec p. 1316. E. fqq.) ἔχω 


LIBER I. CAP. ΧΙ. A. V. C. 942. CHR. Ν᾽ 189. 499 


τῶν δεινῶν τὰς αἰτίας εἰς ἐκεῖνον rum malorum caufas in illum 
ἀναφέροντες, μισοῦντες ἃ αὐτοῦ conferentes, perofi eius in- 
τὸ ἀκόρετογ τῆς TOU “πλούτου expiebilem divitiarum cupidi- 


n) Ms, Ba. μισοῦντες τὲ αὖτ. v. N. 


cum adv. — inrerdum verbo fubít. reddendum, (et adv. mutandum in 
adi. affine, fed praererea, ut praepofitio, ἢ qua addita, commutetur 
cum dat. perf.) — εὐνοϊκῶς πρός ec, — lum tibi benevolus, — ἐχϑρῶς ze. 
σε ^.* ut By. e D. fccic, omiffo quanquam particip. ὄντες, V. C. exifIen- 
£es; pro quo tamen propius ad Gr. eit, ;z/ef/ in eum, cf. Niz. et G. 
Th., ícd ap. Dem. modo affine 61,25. ἔχουσι μὲν &z. » ἔτι δὲ ἐχϑροτέρως 
σχήσουσιν, iupplente Ind, cafum pron. ἡμῖν» pro quo fingas et e Noftro 
fupplementum πρὸς ἡμῶς ν copulato ibi fyn., ut ap. Hef. 1, 417. m. Zzex- 
ϑῶς, ἐχϑοωδῶς» cf. N., nihil fignificante praep. etiam in adv., fed to- 
tam formulam et rectionem tenente Dion. H. S. T. 1. 731, 20. τοῖς ἀκ. 
ἐσχηκόσι πρὸς τὸ δημοτικὸν, i15, qui plebi infenfi fuifnt, ck. Fab. Aet 93, 
1. et Ind. Hí. v. 2x. it. ad Vig. p. 243. b. 1. N. Hoog. de v. ἔχ. »pro dar. 
invenies quandoque acc. cum praep. zece, Herodi. l. 1. c. 12. ἀ. à. z. 2. 
infenfizp/£« in pron. feverius, quam Beg. de fuo, fumens z. pro ὁ αὐτὲς, 
aut forte varians inodo propter mox fyn. ἐκεῖνον. ! 

τῶν δὲιν.) et Morum zualorum caufam iz eum cozferentes.. Iam autem 
de fame, non de peltilentia, eft fermo; — ad m. P. Srep^. Pol. pro Gr. 
ilis Latina iita nobis dedit, ac totius caufam peltilentiae 77 eum confe- 
rentes, quum tamen de peftilentia iam non agatur, fed de fame;— in 
Exam. Intp. P. Zdem. 

Contra quae Bc. aufus eft nihil in Anim. in Exam. illud, cum nimis 
aperta eflent; mutantibus iam errorem Vern., non tameu ita fevere, ut 
Bg., qui e Stp. recte vertit iterum artic. τῶν per pron., ut et (imul fubít, 
δεῖν.» ubiSch. »calamizatum* Ícd cum Dg. etiam in v. Zvzg. , cuius praep. 
verterim non tam per Lat. coz, quam re, cf. Stp. Th. 4, 91. i., et r, 
246. C. e Bud. C. 553, $0. nz». τὴν air. ἐπ᾿ ἄλλον, referre et reiicereczi- 
men in alium, (p. e.) culpam 7» aliquem cozferre, — αἰτίαν ἐπιφέρεινς 
cf. p. fq. D., pendente fenfu fubit. z/z., utrum vulgaris pro caufa va- 
leat, an foreníis pro erZmine, e contextu femper, ut hic egen. τῶν àev., 
ubi tamen et procedit notio iliaStp. pro ἡμέρα, nobis Scbu/d , fcd G. Eh. 
in Bg. v. 1129, 13. »quum t caufam conferret, i. reiiceret, illum 
in caufa cffe dicerent, (l. 38.) 255 me conferre omnem i//oram temporum 
culpan*t fed in v. referre, zum Gr. n., cum neutro illo fubit., cf ta- 
men Tac. Ann. 4, 57.1. caufam aó/fceffus 'ad. Seiani artes retuli; ífed ut 
frequentius fane fic Lat. Bg. v. una cum illo zransferre, cf. G. Th. ec 
Poll. Call. p. 299. e. , nobis fcéieben auf einen. 

μισοῦντες) Omnia Cleander pecunia veuditabat. Lampr. Oxon. cf. $.9., 
ut alibi infertum a Ms. in participiis pluribus τὸν quod hic etiam P. re- 
- ferc in fuo /£uz/; quo de pro copula alibi habuimus; unde periodi ge- 
nus aliquod in participiis habeat protaíin duarum enunciationum , per 
τὲ copulararum, ut apodofis in τὰ μ. ze. incipiar, cum, de lectione vulg , 
protaíüs finiat in ἀναφ., fed apodofis, τὰ μ. πρ. λιν praemiílam habeac 
aliam enunciationem , (s. — £x;9. , quae ratio et folennis eít Noftro, et 
in periodi flruendae artificio exquifitior; Noftro, cum antea univeríe 


$00 LIBER I. CAP. XII. A. V. C. 942. CHR. N. 189. 
| ἐπιθυμίας, τὰ μὲν πρῶτα CPP totem : prius quidem in the- 


o) Hic pundum in Lu. et Lc. 1. depravatum e colo Stp. al. cum Ms. Bg. 
pro rel. commate reQiori, v. N. — p) Mss. ttes ἔν τε Sezz. συνισώμενοι, καὶ κατὰ 
7A., per edd. variante tantum diflin&ione, ut fit comma poft e. et za, in Bs. 
2. L. al. , fed modo poti sA. in rel., ut nihil in Ma. Dg. 


dixiffet Zz. £y. ve. αὐτὸν, nunc finite magis pergente, addita odii inimi- 
citiacque caufa, cum per fe in verbis tantum varier, nifi quod ibi uti- 
tur phrafi, fed hic privo v., cum iiti formulae fubftitui queant fingula 
haec v. ἀπέχϑεσϑοη €t &mex9évea9o4, ubi Suid. 1, 259. i. — ὠπεχϑάνοντο, 
ἐμισοῦντο, odiofi eramz, pafl. accepto, cum et active valeat, ct. L. Ern. 
et Stp. ΤῊ. 1, 13:13. EF. γώπηχϑάνοντο πρὸς τὴν ἡγεμονίαν, infenff erant 
imperic« ubi adeo cum v. eadem praep., quae 101 ap. Nofir. in phrafi, 
non coll. Suid. ad Hef. 1, 446. e., ubi et p. 14. 1. fimilia et affine zzex- 
Saípev, μισῶν», Cf. p. 451. m. et iterum non coll. Suid. l.]. p.265.i , qua 
definiendi magis cura Nofter tautologiae cavir, in collocandis idem ora- 
tionis partibus eleganter praemittens pron. ao., propter rum laevita- 
tem, cum alios mox gen., cosque duplices; P.deferente etiam Sch. in. zx. 
infatiabilitatem concupifcentiae, — ἐπ. divitiarum cupiditatis inexplebi- 
lis animus, (hoc fubft. ut explicet pron. a2r., de perf. dictum tota, cum 
de parte cogitandum fit eius, atque adeo de animo ac voluntate,) p. 
Qepofr avaritiam quod Lat., cum Eg. e P. fervatum, valde comnmoduim 
eft ad retinendum particip., fed iznoratüm aStp. Th., ap. G. Th. »γδυσμι- 
σητὸς,» qui magno odio aliquem profequitur, (fed tum h. 1. ap. Bg. pro 
fimpl. pofitum , fenfu act., pro eo, qui odit, tum et ib. in locis fub- 
iects, de paff. notione, his) es;z tanto mags perofus Zo, (ubi, propter 
adiunctum adv., nihil, quam odiofus, redundante illa per vocula, ut 
noftrum ver in verbaf£, et l.q.)exofus» μισούμενος, aCt., qui odio ha- 
bet, (non ergo zz2720, fed i. 4. fimpl. qui odit,) paff. (quo Gr. illud 
praefixum maxime pertinet,) pro odiofo« etiam fimpliciter adeo, cf.Ind. 
luft. 5exofus, act. pro co, qui odic* tenente Stp. ΤῊ, in zx. etiam Lat. 
Bg. aliunde, nec fimile quid, quale nec ipfe habui, fed fine χρήσει e 
Suid. 1, 88. 1. Zx., ἀπλήφρωτος, inexplebilis , non coll. ad Hef. 1, 197. m., 
Óed ap. G. ΤῊ. in Bg. »4xascoc, — Cic. omnia rabide appetentem cun 
inexplebili cupiaztaze, — inexpletus , dz2seoroc, — buflum , 1. anfatiabile, 
(et in hoc, cum Gr. n.) — cupiditas zzfaziabilis veri videndi , — infatu- 
vabilis« cum Gr. n., ubi adeo alterutro feverjori ufurus eram; variante 
Noftro iterum pro 1, 8» 4. πλούτου ἀκρατήτῳ ἐπιϑυμίᾳ , per fyn. verbale, 
et hic cum artic. ad za. fine difcrimine, et pro illo fq. ib. azassa ντι- 
σοιήσειν quod eft Bg. potius, ibi eciam adhibitum. 

τὰ μ. πρῶτα) Dg. e P., ut in fyn. πρῶτον ᾧ. 9. 6.» etiam fine neceffita- 
te, cf. 1, 10, 2. €., verum hic fequente στὸ rsA. , ubiSch. 57:4. cum ar- 
tic. rà adv. poflremo , tandem« quae relata fibi non tenet Stp. Th. , 1ς4 
modo 3, 1388. Ε΄ »7zA. et τὸ c. aut etiam vore. coniunCtim«* cum Lat. 
iisdem, nec de ellipfi monens, ut nec L. Bof. p. 380. e:,. cuius fubtt. 
χρόνον cadit modo in mafc. noftri adi., σὸν ve4., non tamen ib. pofitum, 
íed tantum nudum τελ.» cum in neutro obtineat commune illud μέρος 
TOU χρόνου, una cum praep. aliqua, zv, εἰς» κατὰν unde vertit Ind. Acl. 
V. h. »ad extremum** ex 9, 8. e. mea. δὲν £andem , cf. Fifch. Pal. ect Xen. 
Cyr. Z. ec ad Vig. p. 142. b. m., in quibus locis ftat abfolute, uc (ine lud. 


LIBER 1. CAP. XII. A. V. C. 942. CHR. N. 189. 5ot 


! , M 2€ " . 
ϑεάτροις συνισώμενοι κατά atris confillentes confertim 


ap. Dem. 606, 5., fed, ut hic ap. Noflr., cum zo; copula 329, 11. 396, 
13. 419, 25. 425, 2. 25. etc., cf. Luc. 1, 29. i. tum inter. poffrema , fed 
relata ec praecedente alia particula ap. Dem. 365,25. πρότερον --- xoj TÓ T, 
ut etiam in plur., (quo de Stp. l. 1. dubitabat) praeter abíolutum Thuc. 
208, $1. noviffume, it. Dem. 127, 19. 30$, I4., etiam in relatione, εξ 
quidem fimplici 20, 2. τοὺς μὲν πρότερον συμμάχους ---, Θετταλοὺς δὲ νῦν 
τὰ τελευταῖχ λ.», 49,26. et ult. τὸν παρελθόντα χρόνον —, τὰ τελ. δ᾽ Me» 
113, 21. 23. πρώην —, xod τὰ 78A. , Íed duplici 403, 17. 20. 22. τὸ μὲν ἐξ 
Kezüc —35 μετὰ TXxUTÉ δὲ — , τὰ T. δ᾽ A., qua quidem in defcriptione po- 
fteriori nemo dubitat, poft duo alia quod fequatur, iure id dici poffre- 
"mum, uttamen et, ubi unum modo práeccflt, et πρῶτον f. τὰ μὲν πρῶ- 
τα. id, quod deinde ponitur, poffremum fit, quia nihil tale amplius 
narratur et numeratur, ut h. l. et ap. Lat. quoque, v. Ern. Ind. Liv. v. 
poflremo , it. in denique, quanquam repugnante Schell. de ftylo, cf. Hor. 
Turf. p. 771. Nr. 5. Ind. Corn. N. Flor. luft. et Cort. ad Sall. p. 945. ἃ. 
e., etiam G. Th. , (qui tacet in Bg. e Sch.) »pofiremum, — adv. fuperl. — 
Dicitur pro eodem et poffremo, (it. in extremo et extremumy ubiss0; t1.) 
«um praepp. fubftantive extremum et extrema ponuntut , — a5 extremo 
sarrare incipiam , — 2d extremum — ufürpatur adv. pro tandem, ulti- 
mo, poítremoó«* ubi non op'is eft illa vi fubftantivi, fed modo ellipft 
fubft. zempore, negotio, loco , tacénte Lindn., non item Ind. Corn. N. 
v. extr., C£. G. Th. 1070, 8. in adi. »locó u/timo, Scribon. i. tandemt 
fed nihil iterum in z/imum et u/timo, de quibus nihil etiam ap. Linda, 
cf. ad Gr. δεύτατος Hom. "IA. 7^, st. 'O3. &, 286. ap. Hef. 1, 922. m. 2suz.s 
ὕςατος, ἔσχατος» [£9 ὃν οὐκ ἕξι ἕτερος, fere nobiscum fupra, quanquam 
.L. Ern. aliam ingrediente viam et notationem e Suid. fere 1, $28. Π1.» 
abeunte P. in relatis fuis prius quidem — 4eiz, cf. ap. Dem. fine Ind. 
fyn. particip. 1259, 1. x» τὸ μὲν πρῶτον καλῶς ἔλεγον. τελευτῶντες δὲ A. 
et 390, 8. τὸ μὲν ze. — μετὰ ταῦτα δὲ —, τελευτῶντος δὲ λ.. tum vanum 
cenforem Thom. M. p.838- οἱ κοινοὶ τελευταῖον λέγουσι» ἴτ. Suid. fine 
χρήσει 3» 443. 1. ; ut noftro loco, quia xoj ante τὸ 7e. pofitum εἰ nec 
Ícriptum τὸ eA. δὲν liquet, prius μὲν intra τὰ πρῶτα ftare folitarium; 
Bg. omittente 2» e P. ,. quod potuiffent illi aeque exprimere, ἃς μὲν» 
quanquam redundans. ἡ ROM ΣΟ S 
ἐν Sexrg. συνις.) IHlluftre documentum negligentiae librariorum in omit- 
tendis iis fyllabis, quae vel ratione du&us literarum, vel foni, fequen- 
tibus fimiles funt, et hic locus exhibet, qui in Ven. multo rectius fic 
exillit ἔν τε 9, e. καὶ κατὰ TA. Strotb. 
οὖ Lex quidem illa in librarios vera eft per fe; ac faepe τὲ et xoj ob 
vicinitatem fimilem periit: fed hic'in P. nulla comparet copula, quan- 
quam illo in reliquis etiàm huius regionis liberiore. E Mss. ratione 72, 
ad particip. evws. refereridum , refpiciat ad x»j ante τὸ τελ. et fimul ad 
remotius particip. àzc49., cum non cocat cum vicino v, finiti modi syoe., 
(quia potius hoc ordine verba debeant locata effe, τὰ μ. πρῶτα», ἐν 3εά- 
τροις GUVISÁILEVOL XT πλήθη, κακῶς TE wYy08- » xo4 — ἐβόων,) nec cum proxi- 
mo καὶ Mss. ante χατὰ 7A., quia hoc x. zA. nude ftat, fine verbo ali. 
quo; quanquam fíine τὲ poflit habere viià aliquam xo4,. pro vel idque, 
vel etiam Í. eciam adeo, aut, pro mera copula fumcum, fimul cum κατὰ 
TA. referri, remoto commate, ad proximum xzx. wy. et ad focium καὶ 


$02 LIBER L CAP. XII. A. V. C. 942. CHR. N. 189. 


^ HP , , en 5 . ᾿ * 
πλήϑη, κακῶς ἠγόρευον 9, καὶ maledidia in eum dicebant: 
M E" "r4 , . 
τὸ τελευταῖον, διώγοντος ἐν poflremo, agente in fubur- 


4) Hic pun&um in A. et al., fed colon in Stp. reI. cum Ms. Bg., v. N. 


ante τὸ τελ ΟἿ patiens laboris fit cogitationisque, intelliget tricas 
αἴας novae lectionis atque difficultates, quas et augentizZ p. πρῶτα et τὸ 
7£A. ad Íe relata; ut tolerem quidem καὶ. ied credam, τὲ ortum e com- 
pendio articuli τοῖς, vel ex y2, faepe cum τὲ confufo, et ap. Noftr. ali- 
bi quoque intra praep. et lubít. locato; quanquam alias hoc etiam libra- 
ris accidit, ut bis quaedam fcriberent et eíq. vocabulo fyllabam ; quod 
tamen hic in vicinia bis factum fingi debeat, et τὲ ex 9e, fed κοὶ ex xx 
f. κατ. In συνις. Dg. e Sch. , neglecta vi med., ut a Stp. Th. aliunde, 
qui nec habet cum Bg. Lat.,' fed e Thuc. fine Ind. 156, 64., ubi Schol. 
ad fenfum συναϑροιξόμενοι, (ut Stp. congregari, i. congregare fe! cf. eun- 
dem ad 2, 7. it. ad Arift. Equ. v. 359. Suid. 3, 405. m. Thom. M. p. 824. 
l. 6. eviíszTo4 , ἀντὶ τοῦ συνέρχεται, etiam ad fenfum modo , Indd. Dem. 
et Xen. Mor, et Z , tacentibus lib. de V. med. , proprie notione phyfi- 
cà, ut hic, fe una /7/?ere, locare cum aliis, Δ zufammen Jffel/en , et 
proinde convenire, coire, zu[ammen treten, zuf. kommen, beyfammen 
Jieben, quod poftr. eft Bs., (ap. G. ΤῊ. cum Gr. n.) fed hinc in malam 
partem, ut hic quoque, de iis, qui feditiofe coniurstique fe congre- 
gant, cf. Bud. C. et Stp.; qui in Th. 3, 379. C. reddit hinc fq. formulam 
κατὰ 7A. e P. cum Bg., non habens aliunde fimile, nec 2, 88. F. in pr. 
»., Cum ydiftributioni adhibetur, ut Lat. pr. per« unde hic verterim 
per agmina , 1. in alobos, nobls in Menge, in Haufen , in Rotten, fed li- 
bere Haufenweife, Rottemweife , cf. Vig. p. 616. Nr. 8. »x. πλῆϑος » 1. q. 
ἀϑρόοι uno verbo, frequentes« ut fing. hic etiam vertitur ap. Dion. H. S. 
TT. τ. 415, 32. , fed 1.39. magna catevva , fed Ind. frequenti numero, ut 
afhine Thuc. 13,8. τριήρεις περί τε Σικελίαν τοῖς τυράννοις ἐς πλῆϑος ἐγένοντο 
xoj Κερκυραίοις, magna £riremium copia fuit ec tyrasnis ἴῃ Sicilia et 
Corcyraeis, immo £riremes magna fuerunt copia tyrannis rcl., noftrum 
antea, i» Menge , extra diftributionem , in fola modi notione , fed ap. L. 
Bof. p. 516. i. mancum »Exod. 8, 24. ἐγένετο ἡὶ κυνόμυια πλῆϑος» pro κατὰ 
$A., cum ziltitudize, magno numero«* ut noftrum Volks die Menge ; ad 
quorum analogiam faltem ufurparit Nofter fuam formulam in plur.; te- 
nente G. ΤῊ. in Bg. adv. modo ἀθρόως», quae ct ipfa extra. diftributio- 
nem capi poffunt pro denfe, magno numero, ut adi. affine cozfertus, v. 
Ind. Flor. ac luft. : 
xax. 4yoe.) Be. phrafin commutat cum alia, affumto etiam e pr. pron. 
&iro) calu eiusdem quarto αὐτὸν», qui folenois eft in hac formula, cf. 
Stp. Th. Poll. 8, 8, 3. PoltT. Call. p.208. i. Ind. Luc. Ael. V. h. R. Or. V. 4. 
it. Ve 3. p.6c. N. 16., ubi fortaffis ftatuirur difcrimen vanum, fed ap. 
: Dem. memorabilis cafus fimul 5Zy τις ἀγορεύῃ τινὰ κακῶς τὰ ψευδῆν fi quis 
elium probris iis que ementitis, profciderit* ubi, et racentibus N., σὰ 
Y.. neutr. adi. plur., eít pro adv. et pro φησί dicere alicui fa/fo f. per 
mendacium, cf. G. ΤῊ: »ma/edico, καπηγορέω A«€ referente P. »identi- 
dem zraducebant« ut libere addiderit hoc adv., aut pr. κατὰ mA. fic in- 
tellexerit, ad hoc membrum trahens, dum Sch. in ἀγορεύειν »τιγὰ κῶκ. 
alicui in foro, publice, maledicere, obtrectare« quae vis propria e no- 
tatione et hic procedit, fed et feverum íine cafu mae dicere.. : Caeterum 


au—————- 


» 


— LIBER I. CAP. XII. A. V. C. 942. CHR. N. 189. 503 


προατείῳ τοῦ Κομμόδου, ἐπελ- banis Commodo , agerefíi uni- 
ϑόντες πανδημεὶ" ἐβόων, καὶ verfi vociferabantur, et Cle- 
TOV Κλέανδρον εἰς ϑάνατον andrum ad necem depofce- 
ἥτουν. ταραχῆς δ᾽ οὔσης περὶ I2. bant. Τυπηίέα autem 


r) Comma hic in Bc. 2., fed πανδημεὶ). fic cum pundo in A., v. N. 


poft woe. pofui modo diftin&ionem minimam, trahendo nominatiyum 
illum ab init. $. οἱ Ῥωμαῖοι etiam ad fqq. nunc adhuc. 

διάγοντος) Sch. in {001}. feverior in numero 572 fuburbano arere« fed 
Bg. proríus e P. ; variante No(tro pro 1, 11, 15. e. ἐν weozssíoi διχτρίβων, 
fed Stp. Th. diligentius veríanre in hoc v. , quam ibi, 1, 72. B. »poni- 
tur ὃ. et fine cafu (rei, τὸν βίον, αἰῶνα » xeóvow,) pro degere, — vivere, — 
ec generaliter pro veríari, ut Lat. dicunt agere in a/iquo oco, Herodi. 
1.1. κοᾷ τὸ T:A.— Kop.€ ubi tacite e P. duxit Lat. formulam, ut Sb. Ind. 
»agens, 4egezs« quod pottr. feverius et Gr. vicinius, cf. L. Bof. Ell. p. 
50. i. fimul cum Lat. peragere, L. N. T., Kypk. 2, 380. m. » ori δ.» 
vitam agzere« Indd. Xen. Mor. et Z. cum Dem. per variam ellipfin cum 
pravis numeris, pro 143, I$8., cui add. 96, 18., fed plene 1122, 15. (qui 
locus aliter in Ind.) 1355, 4. ubi Rs. praepofitioni tribuit vim aliquam; 
ut Z. ad Vig. p. 571. a. m., cf. p. 182. ἃ. e. , cum videatur Stp., com- 
parans Lat. fimpl. egere, nihil tribuere, Thom. M. p.212. διάγων, τὸ δια- 
τρίβω, cum N. et Het, 1,939. i., ubi in N. laud. Salm. ad Spart. T. 1. 
p. 149. b. e. »3. χρόνον, tempus £ranfmgere« aeque bono Lat., ac £redu- 
cere, led tantum cum acc. aliquo ufitatis, nec abfolute fic, ut Sb, illis; 
nihil fimile tenentibus noftris. Tum in fq. v. ἐπ. Sch. quum concur- 
riffent** deerit etiam P. adv. repente, et illam vim fecundariam verbi, 
quod adiuvabizur per pron. αὐτῷ, e pr. fubft. zeozs., ut fit; cum dat. lo- 
€i, ut alibi ap. Noftr., ignorantibus hanc rectionem Stp. Th. et Indd., 
quam defenderim ab analogia cum dar. perf, (nifi hunc fumat aliquis 
hic, repetito 22-5 e pr. nomine τοῦ Kou ) tum a fimplicis conítructio- 
ne ap. Abr. Dil. Th. p. 631. m. »»ἔρχεσθοη ἐπὶ ϑύραιςςς in quam noítrum 
compof, refolvi poteft, per enallagen cafus, in dat. pro acc., a praep. 
pendente; cf. 1, 11, 11. ad fq. w2»5., relatum ad οἱ Ῥωμ. remotius $. 
2... ubi Bg. e P. , fed, hoc deferto, Lat.ad v.2g.ap. Stp. Th.aliunde, fed 
ap. G. Fh. cum Grr. al. , verum 5c/amo, κράζω, βοάω, vociferari.« — Cae- 
terum omifi equidem comma poft z2y3. , cuin ambiguum eflet, fed et 
perinde, quoríum id adv. trahendum, ad pr., an ad fq. v. 

εἰς 9zv. gr.) Omnia Bg. e P. , in fubít. etv., quod Gr. fimpl. pro com- 
pof. aliquo Lat. occurrit etiam alibi, v. N. T. L. Krb. et Obf. p. 117. i. 
Loesn. p. 118. i., etin hoc contextu 1n primis pro ἐξαιτεῖν», tacente Stp, 
ΤΉ. per omnia, etiam affine 6, 9, 6. ἤτουν πρὸς ἀναίρεσιν, ἴτ. 1, 135 6. πρὸς 
Td» Üuw. ἐχδώσεις οἰκέτην», Ct.$. 84 13. €. τοὺς αἰτίους συλλαμβάνεσθοι πρὸς 
τιμωρίχν, et tenente tantum 1, 241. G.. »»ἐξαιτῷ ἐπὶ τιμωρίᾳ , expofco ad 
poenam , ut ἐξ. εἰς βάσανον, exp. ad quaeflionem. | Sed frequentiffimus eft 
V. ἐξαιτεῖν ufus fine adiectione, pro expofcere ad poenam , ut et Lat. in- 
terdum expofcere 1. depofcere , (e Bud, C. 53, 45.,. qui addit, ele haec 
»i- q. dedendum peterc« tum p. 1566. A. in.) dicunt etiam σῳλλαμβάνειν 
ἐπὶ ϑανάτωςς fine Vs., quam pollr.formulam in v. 22v. tenent Ini. Luc. et 
Diod. S., ubi et ex 1, 430. 1.56. τοὺς αἰτίους — ἐξύτει m056 τὴν τιμωρίαν» 


;04 LIBERI. CAP. XII. A. V. C. 942. CHR. N. 189. 


b! ΄ ^ » ΄ | ^ ͵ 
τὸ προώφειον, τοῦ τε Κομμο- orto circa fuburbanum, et 


iq. 1.73. τοῦ δ᾽ ὄχλου συνδραμόντος ἐπὶ τὰ βασίλεια, κοὶ μετὰ κραυγῆς ἔξαι- 
τοῦντος ἐπὶ Tuiwelzy (V. L. τιμωρίᾳ veriori, v. N.) τὸν Θεμιςοκλέα », dla 
(multitudo) concurfu in regiam facto, magxis clamoribus (ut hic P.) ad 
meritas T^emifloclem poenas Jepofcit, quo de cf. Ind. Fiích. Pal. et ad 
N. T. Luc. 22, 31. Inttp. Lexx. et Obf. Krb. p. 137. e. , ubi et e lof. A. 
$5 2, 9. T. t. p. 285. e. ecc τιμωρίαν αἰτοῦντες τοὺς δράσαντας, ad poenam 
eos poflularent, qui perpetrarant, Íícd in Ν. eos dari ad iupplicia Ze- 
pefcente:* ubi adeo , etfi cum alia praep. fyn., habemus Noilri fimplex, 
praeterea non fic repertum , fed compof. ἐξ. adhuc in Ind. R. Or. V. 7. 
If. et Ant. abfolute, ubi haud dubie eliipfis eft illorum, quae vidimus 
varia adiuncta, racentibus N. et L. Bof., ficut ec in hac Noftri aliorum 
que plena formula videtur effe brevitas in dicendo, pro iliis 1n N. ad 
loteph., et pro pofcere, ut fibi dedatur aliquis ad fupplicium, de eo 
fumendum, et ad eum necandum; tenente G. Th. fübit. Bs. cum Gr. 
al. »mors f. caedes, quae ferro fit, aüt alia vi, (cf. de Gr. noftro in 
hanc notionem violentam Ind. Xen. Cyr. Z., ied fine verbo huius loci 
aliquo, ut nec in v. mors, at) depofco, iEzirfo » vehementer (aut íimpl. 
etiam) pofcere — aliquem ad fupplicium, — in poenam foederis rupti , (it. 
abfolute) auorem culpae Jepofcunt , (it. cum dat. rei, qui par alteri for- 
mulae per praep.) morti depofcere, pro ad mortem. Refertur autem 
depofcendi v. frequenter ad fupplicium, (abfolute quidem pofitum, non 
item, ubi iam adíunt diferte, quae vidimus ; unde nec fubie&urus eram 
canoni huic illud) Tac. Ann. t, 23. Zww centurionem ;//a morti Ze- 
pofcit, — expofco, ἐξαιτέω, multum et cum inftantia f. obnixe, (f. etiam 
fimpl.) pofcere, — ad expofcendos eos τη! funt, (fic abiolute tantum, 
fed 856, 47.) fervi in quaeflionem peti poffunt. (et 966,65.) pofci in cer- 


auctores 24 fupplicium depofcit , 446. l. v1. ad fuppl. expofcerent, fed p. 


zamen'* nihilque in v. poena, fupplicium, poflu/o, fed cf., (praeter Virg. - 


A. 8, 495. regem ad fupplicium praefenti Marte repofcunt,) v. depofcere 
Jnd. Suet. Cl. Cic. ;altera ze depofcere putabatur, ἴς. δὰ mortem, ut 
ie interficeret« ut diferte Iul. Caef. b. C. 3, 110, 5. hi regum amicos ad 
mortem depojcere, fed Ind. Corn. N.. sexpofcere aliquem , i. petere, ut 
tradatur, dedatur. — Sic expofcitur publice Themiflocles , 1c. ad íuppli- 
ciim, πρὸς τιμωρίαν» ut in ca re loquitur Diod. S. 2, 8, 5.« ad quem 
Corn. locum Gebh. in N. »expofcere eft ἐξαιτεῖν ἐπὶ τιμωρία , rel.« it. Cl. 
Cic. 5490s populus pofcit, intell. ad fupplicium« fuper quibus omnibus 
nihil de ellipíi ap. Lindn., ut potuit Bg. hic tenere fimplex Lat., nec 
venit in mentem popularibus zuz Tode Peraus fordern, wer/langen; 
quomodo honefte imiter Noftrum, qui verecunde non ipfas plebeculae 
voces dedit, clamantis in publico v. c. prodi, peffime; moriendum; 
tradite peffimum, uttrucidemus, Caeterum difcrimen liceac obíervare 
adhuc illud , formulas iftas ufurpari non modo, ut hic, a plebe, in pla- 
tea. er cum concurfü, verum etiam mitiori modo, per legatos ac publi- 
ce, perius et legem; unde in reddendo quaedam exiítit etiam cautio 
2tque mitigatio , et in polteriori genere fufficit eizem abfordern, ver/an- 
&en, dafs er ausgehándige, ausge/iefert averde, etc. 

ταραχῆς) Sch. In υγοῦσ. quum effet tumultus fed in exe. cum P. fere 
Stp. Th. »quum fuburbanum tumultu completum effcrc difcedente etiam 
Hg., fed ad vicinius fyn. γενομένης» quod illo Lat. alibi vertit, in ufum 


J| 


LIBERI. CAP.XIL A.V.C. 942. CHR.N.189. 505 


δου ἐν τοῖς ἀνακεχωρημόσι τό- Commodo in feceflibus vo- 
zou ἡδοναῖς σχολάζοντος, luptatibus vacante atque igno- 
γνοοῦντός τεῖ τὰ ϑουλλούμε- rante tumultum, (quandoqui- 


f) Ms. Ba. ἦγν. 7? , ut alibi, praeterea in fq. nihil novans, nec rel, Mss., 
nec edd., nit D. I. R. ἀγν. ze 39., ἴδε τὰ», mendofe ob pr. τε fimile omiffe. 


fane interpretum ad alia loca; non tenente Stp. Th. v. eiva; cum pr. περὶ» 
cf. Dem. 276, 20. et fine Ind. 379, ult. Diod. S. 1, 21. 1. ταραχοὶ — ἐγί- 
voyro κατὰ τὴν πόλιν» tumultus urbem corzipere, N. T. Marc. 13, 8. Phil. 
in Flacc. p. 760. C. e. ϑορύβου δ᾽ ὄντος κατὰ τὴν πόλιν, pofiquam tumultus 
im urbe ortus eff, quod ipfum Bg. etiam Vern. vet. hic fert, cum et fe- 
verum nobis eífet; non fatis dante G. Th. inBg. eD. »zum., ϑόρυβος;-- 
2) ftrepitus cachinnantium« fed et alius aliorumque; ut h.l. clamantium et 
difcurrentium. Infq. ἄνακεχ. Bg. e Sb. Ind. reddit particip. f. adi. cum fubft. 
per unum fubft, affine verbol, Icf. Stp. ΤῊ. 4, 673. E. γνἀνακεχωρηκὼς To- 
ποςν penetrale, /ocys, qui eff in receffu,' uc ait Bud. Herodi. l. 1: τοῦ τα 
K. — ex. Ego exittimo, poffe etiam exponi ex Virg. Jocum , qui eff in 
feceff4 , (quae eft modo pugna de verbo, cum utrumque Lat. eodem fen- 
fu dicatur, fed pottr. frequentius, cf. $. 2. e., hic pofico Gr. dé re, ut 
. 10. ap. Theophr.) οὐκ ἐν τῇ πρὸς ϑάλατταν χώρᾳ, kAA ἐν τῇ ἀνακεχωρηκυίᾳ“- 
a mari remotiore, et fita in terra firma, qui eft ibi quafi terminus, ἃ 
quo incipias ire f. fpe&are ac cogitare, cum noftro loco cogitatione op- 
ponatur Roma urbs, a qua remotus fuerit locus, übi Commodus tunc 
vivebat; neque hic, ut ibi, pr. ἀνὰ valet retro; íed aut nihil, aut Lat. 
fe fyllaba, pro a^s, variatque Nofter modo cum illis 1, 11, 15. e. τὰ 
πλεῖςτα ἐν — τοῖς ἀπωτέρω τῆς πόλεως βασιλικοῖς κτήμασι διατρίβων» €t ὃ ἀνακ- 
τόπος locus eft, ab alio fecedens, rémotus, femotus, fecretus; quomo- 
do ec Virg. illud Aen. 1, 159. ef? in feceffa longo Jecus, tacentibus N., 
intellexit G. Th. in: Bg. fubft.; hic ut concipiamus nobis fuburbanum 
longius, in cuius locis ac villis, ab urbe remotioribus, degerit Com- 
modus , plebe tantum tumultuante circa prima fuburbani loca, propter 
mox Íq. ἀγνοοῦντος A., unde τόποι b. 1.» ut alibi χωρίων quanquam infini- 
te expreífía, fint tamen certa quaedam loca, atque adeo βασιλικὰ κτήμα- 
τα, CÉ. G. Th. 115, 68. »loca, δῆμοι, κῶμοι » CIC. Att. 7, 3. p. 673. ubi 
Graev. N. »»δῆμοι autem /oca dicuntur , quia Lat. /c« funt κῶμον» κατοι- 
xí» v χῶροι, χωρία. — Potelt etiam efle Jocus f. κώμην, quae iplendore ae- 
dium praeítantiffimas urbes aequiparat« cf. ad cropicum v. ἄναχ. Suid. 
1, 165. e. Ind. Dion. H. S. T. 2. Polb. ec Abr. Dil. Th., formulam fq. 
cx. 4). non tenente me aliunde, nec Th. Stp. ec Gs., fed in fubft. vo- 
Juptatibus — indulgere et deditum effe, ad quae Nofter refpexerit, aut in 
v. vac. ad affinia, v. c. choris epulis que. 

ἀγνοοῦντος) INon fatis hoc expreffit D., quae gererentur. Potius tumul- 
tum, Vern. Lürm, haec vox fignificat. ϑρυλλούμενον proprie id eft, quod 
in multorum ore eft, de quo multus fermo eft, hinc celebre, divulga- 
tum, erüchtigt. Stroth. 

Bene hactenus: fed deficit tertium, ut hinc fignificet tumultum ς 
nec fuffiicere videtur, quod ad $. i. diximus, tumultum elle ftrepicum 
clamantium, nec, fi quis reddat fufurrum e quibusdam ap. Stp. Th. t, 
1580. B. íq., (qui ex h.l. cum Sb. Ind. tacet;) quia ap. G. Th. »fufurrus, 


506 LIBERT. CAP. XII. A. V. C. 942. CHR. N. 189. 
να, ἐπεί περ᾽ ὁ Κλέωνδρος ἀγ- dem Cleander nunciari ei, 


...£) In Ms. Da. pro () fignis ab 4x. — αὐτῷ (unt commata. Marz. — In edd. hic 
res eft fere, ut femper, parenthefis nulla in A. al., quae et nobis difplicnir, 
it ἐπεί περ divifum in B. 1. R, nobiscum, cf. fupra. 


Ψιϑυρισμὸς, eft parvum et furimiffum murmur —, hominum loquentium« 
cf. Hef. 2, 1578. e.» non coll. Suid. 3, 705. m., ubi et ψιϑυρίφει,--- δια- 
βάλλει, — wo, λόγος ψίϑυρος, ὃ διάβολος. unde fortallis exprimas, τὰ Je. 
eíle calumnias et maledicta in Cleandrum ; quo et tendat in marg. B. f. 
R. adícriptum rumores, ubi G. ΤῊ. »rumor, ϑρέος, φήμη, fermoin po- 
pulo fine certo auctore, in bonum f. malum, de re recenti difperíusct 
íed Hef. 1, 1736. i. Sezov, σκληρὰν φωνὴν, it. ϑροῦς, (contracte, nihil ut 
mutandum fir, cf. Ind. Xen. Hell. Mor. ec Cyr. Z.) ϑόρυβοξ. 4., non 
. coll. Suid. 2, 207. e. ϑρόος x»; ϑροῦς, — ϑόρυβος, tumultus, frepizus, cf. 
fubiecta loca; unde forían aliquid eliciatur. pro lec. vulo., it. ex his, 
Hef. 1, 1737. 1. ϑρυλλεῖ, ταράσσει, ὀχλεῖν Mt. ϑρύλλημα», ἄσημοι Quyo) , εἴ 
Ἰρύλλοι, ψιϑυρισμοὶ, ὁμιλίοι!ν cum N. et Suid. 2, 208. ϑρυάλλεῖν λαλεῖ» 
xvxd» loquitur, mWcet, fufurrat, ϑρυχλλίξω, duSvelQu ,' fufurro , et m. 
ϑρύλλος., Ψιϑυρισμὸς» fufurrus,-— αὶ γὰρ τῶν βαρβάρων ἐγχείρησις ϑρύλλον 
οὐκ ἐπενόησεν ἡμῖν» barbaris enim nos aggrediencibus, ze ininimus quidem 
tumultus zztex nos eff ortus; ubi vulg. ἐπένοησ. fit, in animum induxit, 
3niecit, inftillavit, pro óarbarortm enim aggreffo , i. impetus, zumul- 
Xum, motum, 27702 excitavit s05is, f.in nobis; nifi potius lezendum 
Sveroíuecy , cf. fupra ap. Noltr. 1, 4, 11. e.; ficut alius ibi fq. locus non 
ἘΠῚ in Vs., καὶ πολὺς ἐγίνετο τῶν ἁλισκομένων 6 ϑρύλλος γ 1. et multus erat, 
oriebatur , captivorum tumultus ; cul fuübtt. par fit h. 1. τὸ ϑουλλούμενον», 
particip. neutr. cum artic. pofitum pro αν, ut alias, fed hicin plur., 
€odem fenfu; ut tamen requiram loquendi ufum et exemplum ap. alios 
«Gr. in verbo, quod reperi modo act. ap. Arift. Kuft., Dem. Fifch. Pal. 
et lofeph. , fed paff, ap. Dem. Fifch. Aefch. Ael. V. h. Polb. ec Diod. S., qui- 
bus add. Poll. 6, 307. et Dem. 30, 21. 566, 12., ubi fyn. fimul ϑρυλλήσει 
xo φήσει, οἵ in loco Ind. 390, 5. πολλὰ λέγοντος ἐμοῦ κοὶ ϑρυλλοῦντος ἀεὶ; 
ubi proderunt Lat. Ern. L. ἡηομέσατθ et Fi. Pal. ἐπ ore Pabere; iecundum 
quam notionem vulgarem redditurus fim et ἢ. 1., quae iactabantur, íe- 
rebantur de Cleandro, dicebantur in Cleandrum , cíTe auctorem calami- 
tatum omnium $. pr. i., proferebantur in eum opprobria et maledicla, 
(ib. $. m.) clamabantur de caede eius, $. pr. e., ut Sch. 54uee vulgo 
daclabanturc it. per fabft. illud zumores, quo fenfu et infra ett fing. τὸ 
᾿ϑρυλλούμονον 5, 8» 11. » ubi praecedit fyn. διεσκέδασε — φήμην. — lam por- 
ro, P. decipiat aliquem ad corrigendum ex 2, 12, 3. τοῦ Ισυλιανοῦ TX 
πραττόμενα ἀγνοοῦντος, niti meminerit, illum omnia conrraxiffe in pau- 
ciora et ex Íqq. τῶν πραττομένων, quae fi habuiffec: puraffem in efus Vs. 
modo vitium irrepfifle, pro quae fererentur, i. difleminarentur, cf. GG. 
Th. Denique Leisn. ad Ox. m. »f. ϑορυβούμενα, (et ad m. Ms. Bg.) le- 
git Jeevgovusva* quae, quanquam habentia fpeciem, nec litteris multum 
avulz.abeuntibus, tamen equidem non praeftem, cum primo Bg. potuerit 
etiam cum Strotho intellexiffe, deinde, etíi τὰ ϑορυβούμενα pro τὸν 9óev- 
βον valere queat, et pro pr. ταρα χὴν per variationem, tamen non habeam 
'rale quid aliunde, fed modo v. paff. ap. Stp. Foef. Oec. Ind. R. Or. V. 4. 
Acl. V. h. Lons. Mor. cum Poll. 8, 152. Iofeph. 1, 896. m. Thuc. 458. 1., 


LIBER I. CAP. XII. A. V. C. g42. CHR. N. 189. $07 


γίλλεσϑαίτευ τῶν πραττομέ- quid ageretur, prohibuerat,) 
u) al. ri. Leisn. ad m. Ox. 2., quae cum Ed. habuit τε mendofe. 


fed med. Xen. Cyr. Z. Dem. Thuc. cum L. N. T., fed act. Aritt. Kuft., 
R. Or. V. 8. Lyc. Xen. Bach. Dion. H. S. T. 1. Diod. S. ubi v. ad r, 
$4. N. 58. , cf. univerfe Dref. de V. med. ρ. 287. 144. Cum vuigaca lectio 
íenfum edat aliquem , Mss. aucem taceant: nunc quidem non novo quid, 
etfi olim in partes Leisn. inclinatior. 

ἐπεί περ) Hic Bg. in zie plane de no(tra voluntate, cf. $. 1. e. t, 10, 
$., deferens P. etiam in rel., ad rectionem adiuvandam adiuncto ftatim 
ad v. &yy. pronomine zZr., (quod Nofter ad extrema coniecit ob laevis 
tatem, cum ante vel poft v. Zyy. fatturum fuiflet hiatum aliquem;) cum 
mutato pron. τὴ cum gen. in aliud pronomen, cf. I, 9, 21. , tamen 
ut fervarit plusq. pro impf. f. aor. 2. exa. e P., cuius Lat. , dervatum 
a Sch. partim per caveba£, aeque, ac Bg. et Gr., late patet, ad facta, 
v, c. cuftodibus collocatis» vel ad verba, pro interdicere, cf. 1,255. m., 
abeunte P. in fq. τοῦ 2yu., cf. δ. 11.1. , ubi Bg. sec inducat neminem, quafi 
legerit οὐδὲ, cum adiunctum v. Lat. fecum habere foleat 766, pro fimpl. non, 
(ct..G. ΤῊ. 594, 11. 31. »nec opinanter , ἀπροσδοκήτως. it. 4115 20. Íqq. 
37. cum Cort. ad Cic. ep., non afferente Stp. Th. v. σροσὃ. cum neg. od, 
cf. tamen Ind. Luc. et Lat. Bg. in Fifch. L. N. T.) cumque Nofter timi- 
liter adverbium ai$v. , ad aliud verbum pertinens, iungat fic fine copula 
cum particip. vel gen. confeq., vel alius cafus, e. g. accufativi, iisque 
cafibus praemiflis, aut, ut hic, poftpofitis, cf. 1, 10, 14. e. 2,553. 7» 4» 
12., quod et fieri poteft fine tautologia, cum diverfae tamen fint notio- 
nes et adverbii, et adiunctarum ubique formularum. Tum in fq. v. 
ἐπιῷ. Sch. plane cum Eg., quoad tempus, ut in Lat. cum P. ctiam, fed 
non reCte praemiffis »palf. praef.« pro med., quo de tamen nihil in lib. 
de V. med., fed fimiliter Stp. Th. 4, 28. E. e. γα, — Xen. (Cyr. 1, 6, 
43. m.) xo] εἴ γε δή σοι κατὰ κέρας οἱ πολέμιοι ἐπιφανεῖενν ubi Bud. vertit, 
ff. bofles repente apparuerint, (ut Z. Ind. »in con[pecfum prodire fubito, 
ex improvifo* qui tamen in N. rectius comparat inox ib. fq. εἴ ec; — οὗ 
za. Qaveiey, quod fimplex manifeíto docet, in pr. compof. nihil valere 
praepofitionem.) Plane autem confentit haec Bud. interpretatio cum 
P., quam dat i(ti Herodi. loco 1. 3. (3,7, 9.) —— Nam hic ἐπιῷ. ille reddit 
epparuiffe extemplo.  Herodianus tamen alicubi αἰφνιδίως, quod extemplo, 
1. pocius repente fignificat, huic verbo adiunxit, £ed, nec illo adv, con- 
tentus , addidit οὐ me. τοῦ 2. , ubi D. ἐπιφ, vertit eruperuzt. [dem tamen 
alibi hanc vim praepofitioni ἐπὶ non tribuit in fua interpretacione.« 
Quorum illa Stp. huc manifetto pertinent, ubi difertum adv. aiv. fa- 
cit, ut pr. ἐπὶ non poffit effe repenze, excemplo, fubi;0, nec etiam im. 
epinato, propter difertum ec ipfum eZ ze. 7. 9., utque mihil fignificet, 
quam Lat. 24 vcl i», (quorum prius eit in Lat. apparere,) ct noftrum er 
in erzfcheinen , ec ad fummum , illum mocum in locum et in rem prae- 
fentem, cf. 1,7. 3. e. et Z. ad Vig. p. 610. a. m. Nr. 5., fed Ὁ, Th. in 
Βα. »cum impetu exire, — erupit in He&ora , 1. invafit, — erumpere, 
pro repente digredi a propofito, rel., (per fimpl. illud invadere, it. ag- 
gredi et adoriri, explicantibus Cl. Cic. et Ind. Liv. it. Tac., fed) pro- 
7umpo,-— cum impetu prodire«* qua fecundaria vi an Pg. ceperit, in- 
certum , cf. Z. ad Vig. p. 609. m. »iz! in compof. fignificat impetum 
hoftilem , contra« fed fine noftro v. Gr;; cogitantibus noítracibus in 


508 LIBERI. CAP. XII. A. V. C. 942. CHR. N. 189: 


P4 


νων ἐκώλυεν αὐτῷ, αἰφνιδίως, οὐ repente nec opinante popu- 
προσδοκῶντος τοῦ; δήμου, ἐπι- 
φαίνονται ὡπλισμένοι, κελεύ- 
σαντος Y τοῦ Κλεάνδρου. σάν- Y3. Cleandri, cun&ique prin- 
τες * δὲ οἱ | Bac ἴλειοι ἱππεῖς τούς cipis equites obvios iaculis pe- 


lo erumpunt armati iufíu 


x) Hic nihil in 510.» al. et Ms. Dg., pto commate rel. nobiscum, v. N. 
y) Mss. tres κελεύοντος A. v. Ν᾿ 2) Ms. Ba. Κλεώνδρου, πάντες οἱ β. ἱππεῖς. καὶ 
πούς τε ἔντ. | lta ἱππεῖς ad pr. ὧπλισμ. trahitur. /7Mar£. Etiam in ἔχορτ. Mss. ret. 
πάντες οἱ β. ἱππεῖς καὶ τούς τε ἐντ., V. N. 


illis Pervor brechem et aushrechen , (quae refpondent iítis Lat. Gs. duo- 
bus;) non femper celeritate m et vim, fed forte in Jeraus platzen, de di- 
centibus. 

κελεύσαντος) Cod. minus rete κελεύοντος. Strotb. Res eít eadem in 
temporé v, alio et praef. pro aor. 1.50 quae $. 2. m. συμβουλευσ.. ubi Bg. 
feverior, quam hic e P., per fyn. formulam ablativi duorum fubft. , cf, 
δ. 4. 1. (quo per comparationem refpexerit Gloffator,) unde et comma 
poft fuum armati omiierit, quod comma in Gr. melius eft, cum fint 
gen. confeq., fervati ad Luc. τ, 120. 1.99. xo ταῦτα ἐμοῦ κελεύσαντος, H6 
praefertim zu£ente, ubi Gs. deferic quo queiteimpes legitimum, .e Lat. 
ratione. 

“πάντες δὲ) Forte ἐπιόντες δὲ A. Reisk. Concinnius, transpofita τὲ», le- 
gerimus τοὺς ἐντυγχ. ἔβαλλόν τε xo4 ἐτ. Sylb. Peffime haec in editis le- 
guntur atque diítinguuntur: lcétio quidem Cod. vera eft, a quo abeft 
δὲ poít πάντες, et qui contra καὶ addit polt ἱππεῖς ; at de dallo ib ni- 
hil monet Zanettus.  Noftro quidem iudicio ;z. pertinet ad ᾧπλισμ.» at- 
que hunc in modum legendum ac diftinguendum eft, ὡπλισμένοι κελ. 7. 
Ἰζλέάνδρου, πάντες οἱ β. ἱππεῖς » xo] τούς τε A. [τὰ quoque P. legiffe appa- 
ret. Strotb. « 

E P. quidem his »repente extra omnium expeCationem armati equi- 
tes principis eruperunt, C/eandri iuffu proruentes obvium quemque ac 
vilnerantesc libertas, ut alibi, apparet tüm in omilfo πάντες, tum in 
mutato verborum modo, delectis pro finito participiis, quae effecerunt, 
ut δὲ omitteret, in primis, íi id cum Bg. pro τὲ copula acciperet. Am 
Reiskius ex eiusdem P. prorzeztes repererit fuum, non dicam.  Perti- 
net illud P. alio, ut deinde videbimus. | Mihi quidem coniectura Its. 
non omnino difplicet, ut quae a viilg. lectionis litteris non multum ab- 
horrec, commendabilis eadem ab ufu ap. Noftr. frequenti, faciensque 
fententiam commodam, ta, ut pr. ἐπιφ. univerfe fümatur, ;pro appare- 
re, confpici, fe confpiciéndum praebere ac prodire, fed ἐπιένοι finite, 
et ut corfequens, pro invadere, irruere in homines. — Nec tamen reie- 
cerim vulg. le&ionem, etiam a Bg. expreffam, in qua nihil difficultatis 
eft et abfurdi, fi ᾧσλισμ. capiuntur, ut Lat. Bg., pro militibus, fenfu 
univerífo, ut, tanquam genus, complectatur id vocab. etiam equites, qui 
mox diferte οἱ Q. iz. nominantur, ut pars et fpecies; qualia copulata 
faepe videas; ficut ftatim poft Nofter iterum ponit modo ὡπλισμένους» 
modo ἱππεῖς» €t tamen de unis iisdemque, ut τὸν δῆμον et πεζοὺς de una 
plebe; et nihil hic Nofter, quam ut variet; ficur in fqq. ὃ. 14. memo- 


LIBER I. CAP. XII. A. C. V. 942. CHR. N. 189. 509 


τε ἐντυγχάνοντας ἔβαλλον καὶ tebant ac vulnerabant. Ῥο- 


rantur δ δῷμος εἴ ξςρατιῶτου» (qui funt et 1pfi univerfu 
ἵπποι €t ἱππεῖς» led G. 15. foli ἱππεῖς» etiam ᾧ. íq. e., ἃ p. τοῦ πλήη- 
Sev; tum ὅ. 18. foli rurfus ἵπποι, et$. fq. ἱππεῖς oppoliti σῷ δήμῳ et τοῖς 
τῆς πόλεως πεζοὶς τρατιώταις , porro cap. 14. ᾧ. 4. 1. ὅ τε δῆμος Ῥωμαίων καὶ 
πὸ πλεῖςον τοῦ ςρατιωτικοῦ Iterum univerfe, it. ᾧ. 14. τόν τε δῆμον καὶ τὸ 
«ρατιωτικὸν» Íed mox à δῆμος Cum πἂν τὸ ἱππικὸν τάγμα. qui iunt noftzà 
loci πάντες οἱ Q. ἱππεῖς, denique $. 10. ἑκάτεροι πολεμοῦντες deinde expli- 
cantür οἱ μὲν τρατιῶτοη €t ὁ δὲ δῆμος» iterum univerfe. Sed praeterea, 
cum $. 14. videantur diftingui alii fub nomine τῶν ςρατιωτῶν» alii τῶν 
ἑππέων» etiam h. l. poflint accipi pro diverfis ὡπλίισμ. et οἱ β. ἱπ.» ut ὧπλ- 
et $. I4. οἱ ςρατιώτοη lint pedites in univerfum, vel praecipuo nomine 
Praetoriani; in quo iuvabit tum locus e Lipf. infra ad $. 19. e., tum δὲ 
accepiffe non modo cum Bz., ied quoque pro eziamz , aut porro, prae- 
terea, infuper, ut P. et Bg. fubinde reddunt; ne tenente quidem Stp. 
Th. participium ὥπλισμ.., et in v. τρατιώτης eciam tantum vulgaria, quo- 
rum priores ὥπλισμ. capiantur pro fubít. et pro ézairo;, ubi Stp. »ézaf- 
TW, aYmatus, — etiam miles armatus, — de gravis armaturae milite, — 
ac faepe ponitur ad differentiam ἱππέως,» τοξότου, πελταςφοῦςς cf. Indd. 
Xen. Z., atque adeo de pedite, íi opp. ἱππεῖς» (quanquam et equites 
novimus gravis armaturae, fcówere Reiterey,) qu«s notiones an habeat 
etiam seaz;wr4;, ut non univerfe ponatur pro milite, fed praecipue pro 
pedite et gravis armaturae milite, non equidem dubito; quanquam in 
cam rem, tacentibusIndd., nihil proferre poffum, quam analogiam Lat. 
fermonis, qui fert fuum zi/es ec milites pro pedite, cf. Ienf. L. Luc. p. 
329.m., G. Th. Cl. Cic. cum Ind. Liv. ec lul. Caef. Sic ergo vulg. 
lectio explicata, cur repudiari debeat ac tentari, nondum video, cum 
in primis Mss. res, 1) inducens unum modo militum genus, equites, 
non profit ad $. 14. ὑπὸ τῶν ςτρατιωτῶν» (nifi hos pro equitibus et ipfos 
ceperis; cf. Salm. ad Vop. Aur. T. 2. p. 497. a.) 2) nimis fit violenta, 
tum in δὲ eie&o , tum in xo inferto; quae mihi fic videntur contigiíle, 
ut aliquis ad δὲ vulg., pro τὲ fumtum, in marg. explicandi caufa adde- 
ret καὶ» fed alius, non id intelligens, alio loco, poítíz., intruderet, 
δὲ expulfo; quod genus et alibi attulimus; quanquam et fingi poteft, 
propter δὲ» forte omiífum a fimili pr. τες fyllaba, cum feries fine copula 
non conítaret , «o; infertum efle. Quidquid acciderit: cum vulg. futti- 
neri queat interpretando, fcd noftri Mss. de gloffis ac correctione fufpecti 
fint aliunde, femper verecunde in le&ionibus eorum ftatuendum ett at- 
que verfandum. Reítat Sb. dubitatio, et ipfa violentiae molettiam ha- 
bens, neque neceffaria, cum τὲ lenius fingi in γὲ poflit, propter cre- 
bram utriusque confufionem, aut {ες non íuo loco, et, quánquam prae- 
miílum, pertineat ad fíqq., quo de gencre utr. v. alibi, ut rcliqua, ad 
fenfum pertinentia, feparatim deinceps, verum hic modo adhuc G. Th. 
in Dg. exmatus, cum Gr, n. armis indutus, — 2) fubtt. interdum po- 
nuntur e»mafi« fine explic., nec de ellipfi cogitans, cf. Lindn., Cort. 
ad Sall. Car. 27, 2. Ind. Amm. M. Suet. et Corn. N., fed pro militibus 
ad Jul Caef. b. G. 5, 49, 1. et Liv. Ind. Ern, »armatis corpus circum- 
Πρ, 1. facelliribus armatis« quod utr. fubít. Lindn. fimul cum fuo ad- 
hibere poterar; ut e po(tr. fortaífis aliquid clicias pro ὥπλισμ. de farelli- 
tibus ἃς Praccorianis, ut seazievor- 


510 LIBER I. CAP. XII. A. V. C. 942: CHR. N. 189. 


ἀτίτρωσκον. ὁ δὲ δῆμος οὐδὲ * pulus autem ne quidem op- 


, - “ὦ 4, »/ . 
eis qvo τε ἥν, «w7Ao ponere fe valebat, ut inermes 


a) Ms. Ba? οὐδ᾽ ἀντ. v. N. 

e! βασ. i7.) Bg. e P. in adi. per fubítantivi genitivum, ut alibi, fed de 
ze et quinam fuerint hi equites, qui dicuntur principis f. imperatoris f. 
ámperacorii, in Ind. ed. Bc. Lat. fic »equites Principis, fc. praetoriani« 
ut Angl. ap. Heyn. Hift. 4, 1018. e. fo ezregte das Volk avir lich. vider 
Kieandern dujflauf, Íchlug die praetorifchen Reuzer in. Zie Flucht, die er 
£u Hülfe geruffen batte , S. 19. e Lipf., Inttp. ad luv. Sat. 10,95. et in- 
fra 5, 6, 20. e. Tum Bg. in fqq. e P. ad &z., (cf. 1, 2, 5. e.) et ad ig., 
ubi Stp. Th. ne tenet quidem impf. koc, at r, 664. B. notionem ex 
Hom. »iv κονίαις βαλεῖν», im pulverem prozncere quam P. hic delegit 
cum Sch. (qui partim cum Βσ.» quoad particip.) »proruebant oóviostc 
ap. G. Ph. »proruo , prolicere, facere, ut aliquid cadat* hic humi pro- 
fternere, quo de tamen fequitur demum $. fq., ut Bg. fumferit melius 
alteram vim, per phraíin, perfpicuitatis cauía; de iaculis quidem no- 
minatim etiam intellizente aliunde ὅτρ. l.l. p. 663. H. , ubi nohis fufficit 
fehieffen , et Lat. feverius Zacu/ari, i.privum pezere, c£. Stp. l. 1. 

ὙΠ οὐδὲ ἀντ.) Schotti Ms. οὐδὲν ἄντ.» ut fit nulla ex parte f. nullo modo. 
$y/6. Legendum eft cum Ms. Sch. οὐδὲν ἀντ. Stroth. 

Primo Ms. Da. res in apoftropho negativae cum fimili inconftantia 
deinceps occurrit, ut in δ᾽ ct δὲν qui Ms. deinde tuetur, cum Mss. rel. 
tacite, vuleatam, etiam a Eg. redditam, it. ἃ P. »zeque fcilicet popu- 
ἡμεῖς cuius negativam pro Bz. alibi habuimus, fed fciZicet videzur potius 
δὴν quam 22, in prioribus prodere, uc alias, et de Ms. Sch. οὐδὲν», pro 
xaT οὐδὲν 1, 3, 10. 6.» fed 1, 1, $. e. de οὐδὲ in notione Bg. , veriantibus 
iftis vocibus duabus etiam alibi, cf. Ind, Luc. in Var. L. v. οὐδὲ «ubi et 
altera Var. οὐδ᾽) it. in. N. v. οὐδὲ c., íed fenfu redituro tandem eodem 
cum v. ἄντ.» ubi Lat. Bg. (deíerto P.) non tenet δῖρ. Th. , cf. Luc. r, 
248. l. 18. cum L. N. T., in quorum Καθ. »eit vox e re atbletica (cer- 
te militari, v. eiusd. Obf. p. 320. e.) petita. — AG. 6, το. xoq 02x. ἴσχυον 
εἰντιτῆνο! τῇ σοφίᾳ , εἴ ποῖ; poterant re///Jere (ut Sch. hic) f. contradicere 
fapientiae** quod οὐκ iex. cít par noftro οὐχ οἷόστε ἦν, et potius illud ΒΡ.» 
qui in fq. confervat feverius, quam P., iynefis genus illud f. fyntheiis 
e colle&tivis, cum fing. à àzu. componitur cum plur., hic in adi., ubi 
jfuppleas particip. ὄντες, aflumente Bg., ad notítratium perípicuitatem, 
extrinfecus non modo particulam ὡς ad adi., fed et fuum sempe, oppri- 
mente autem eodem pr. Gr, πρὸς» pro coz£ra , quam Lat. praep. tamen 
G. Th. in v. Bg. oppon. tenet 599, 22., ut Gr. cum v, ἀντ. Stp. Th. mo« 
do in med,; Noftro componente oppofita cum aliis fcriptoribus, v. c. 
fine Ind. ap. Xen. Cyr. Z. 1, 6, 15. ὡπλισμένοις ἀόπλους et. Luc. 2, too, l. 
64. διὰ μάχης ἐλϑεῖν αὑτοῖς, ἅτε οὖσιν ἀνόπλοις ἀυτούς γε ὡπλισμένους, pugna 
«uii Mis congredi, inermibus gempe nos, qui arma 5babenus ; (ubi cum 
Bg. fuppletum δὴ» et in Gr. plena ratio, in ἅτε, pro óc, et in οὖσιν, 
unde in noftro loco ad fenfum vertas, quia erant Zgermes,) it. Liv. 1,28. 
m. ad baec Albana pubes , 3nermis a5 armatis fepza, et 9, 5. m. ; edente 
Sb. Ind. etiam hinc adi. per hanc cum ν ícriptura, notatam aliunde a 
$tp. Th. paupere, cf. Jnd. Luc., (ubi et de re, σώματα ἄνοπλα,) add. 2, 
156. 1. 86. Acl. V. h. Xen. Bach, Dion. H. S. T. 1. Diod. S. 2, go. l. 25. 


LIBER I. CAP. XII. A. V. C. 942. CHR. N. 189. 511- 


πεὸς ὡπλισμένους καὶ πεζοὶ nempe armatis et pedeílres 
πρὸς ἱππεῖς. τροπῆς δὲ γενομέ- equitibus, — Quare in fu- 
νης, ἔφευγον P. εἰς τήν πόλιν, gam verfi petunt urbem. 
ἐφϑείρετο δὲ ὁ δῆμος 96 οὐ μόνον I4. Peribat autem populus 
DaAAZusvog" ὑπὸ τῶν ςρατίω- non tantum iaculis militum, 


b) Mss. Ve. ac Vi. ἔφυγον A. v. N. c) Comma hoc modo erat in B. 2. L. 
d) Mss. Ve. ac Vi. βαλλόμενοι — πατούμενοι ---- ὠϑούμενοι A.» V. IN, 


Onof. f.2. p. 49. f. 7. e. p. 126.f. 8. ib. Iofeph. 2,285. m. , fedaliunde quo- 
que Sb. Ind., una cum alrero zezac; e Dion. Caf., ubi cf. 676, 20. 
1039, 79. cum Ind. Xen. Pol. et Cyr. Z., quod utr. ap. G. Th. iu Βα.» : 
Íed »pedezfler, πεζιπὸς, i.q. pedes« ut Sch. hic »pedites« fecus ac Bg. e P. 

τροπῆς δὲ γεν.) Leg. ve. ov» γεν. Reisb. ut 1,11, 9. i. corrigens fine 
caufa; quanquam Bg. e P. quoque δὴ potius exprimit iterum, deferens 
eundem in formula ce. γεν.» ob 14. difertum v.e2., ubi faltem dedi(fem, 
vertentes autem terga, fugiebant, Í. verfís aut. tergis, fugiebant, cf. Stp. 
Th. 3, 1616. F. 44. »ap. Thuc, multis in locis, τροπῆς γεν.» ut et sp. 
Herodi. l. 1. 7e. δὲ ysv.,- ἔφυγον εἰς ^.« fine Vs., fed cum le&ience al., 
(ut ap. Pofl. Call. p. 216. e.) qua de poft; edente Ind. Thuc. modo in v. 
y/yv. exemplum ex 295, 46. ἄρτι τῆς e. γιγνομ.ν il/is dudum i» fugam 
conver/is , ubi cum artic. fine difcrimine, cf. Luc. fine Ind. 2, 84. 1. 44. 
ἔφυγον ἐπικλίναντες —. τῆς δὲ τρ. λαμπρᾶς γεν.» inclinata acie fugerunt —. 
Cum effufe iam fugerent, ubi v. ἔφυγ. praemiffum, pro Noftri poftpofi- 
to, fed tormnulam verfurus eram, faa autem fuga effufa, ut Liv. per 
hoc adi. dixit, cf. G. Th. ec de Gr. fubít. Suid. 3, 508. e. Abr. Dil. 
Th. p.263. i. et cum v. ποιεῖν aut ποιήσασϑοη Ind. Luc. Dion. H. S. T. 1. 
Diod. S. 19 57. l. 48. cum Gem. PI. 

ἔφευγον) Perperam in Cod. legitur ἔφυγον. Strotb. Quae novitas, etiam 
fupra in Stp. ΤῊ. prolata memoriter iterum , bic in alio tempore, aor. 
2., pro impf., recurrens deinde, ut contraria quoque in eodem v., 
$Qswyov, pro ἔφυγον, fuerit aut e lapfu librarii in litteris, aut ex inge- 
nio, ob pr. γεν. idem tempus infinitum, quod tamen cum impf. etiam 
alibi habemus, c£. Xen. Cyr. Z. 1, 4, 20. e., dante Bg. tertium aliquod 
fyn. tempus, praefens, e P. quidem, fed deferto in Lat. , pro fe con- 
ferre et ire, cf. G. Th. v.e., ubi camen quis ad plenam notionem v. Gr. 
requirat aliquod adv., v. c. celeriter, cf. ib., cum Gr. n. »fugio, — 
cum curfu et celeritate (quae formulae e praep. cum íubít. pares funt 
moíilro adv.) abire et recedere. 

ἐφθείρετο δὲ) Iterum hic Nofter copulat enunciationes deinceps per δὲ, 
quod rurfus P. reddit pro 72, addens fimul libere adv. 292, non tam de 
loco, quam de tempore, pro co tempore f. ca occafione, liberior idem 
in rel. huius regionis, e quo partim Sch. »populus »eci dabatur« fed 
Stp. Th. 4, 139. B. e. »paíf. $9. interimor, interficior. Herodi. L i.« 
hinc fine Vs. 41., nec per Bg. liberius e confequenti, quo et alii utun- 
tüz, cf. I'huc. 502, 32. Acl. V. h.$, 11. p. $47. Abr. ad Aeích, 1, 207. m. 
Hef. 2, 1503. m., variante Noflro per fimpl. pro compof. 1, 9, 11.€., cf. 
hoc cap. $.18. Sed in íq. £z. Sch. »ui proiternitur, ferro conficitur ἃ 
militibus partim € P., quos deferit Dg., reddicis pazticip. duobus pri. 


512 LIBERI. CAP. XII. A. V.C. 942. CHR. N. 189. 


^ δὲ , € N y ? . 
τῶν, οὐὸς πατούμενος ὑπὸ nec folummodo conculcatione 
€ c 2 Y N c M . 
τῶν ἵππων, ἀλλὰ καὶ ὑπὸ * equorum, verurn etiam confer- 
^ ΄ 3 ^ X. . - 
τοῦ πλήϑους ὠθούμενος: καὶ ta turba confliCtatus: equitum 


e) Ms. Ba. ἀλλ᾽ ὑπό τε 24. V. N, Mox poít Z3. pro al. commate aut pun- 
€o, melius in Stp. rel. erat colon cum Ms. δ.» ob confítru&ionem in fq. 
membro aliam. 


snis deinceps per fola fubft., in verbis latentia, credo, propter ultimum 
fuum Lat. in particip. «Soup. , ut fuflecerit tamen et hic petitus , f. zacus 
Jis petitus, ut δ. pr. i., c£. Ind. Xen: Cyr. Z., ne habente quidem Stp. 
'Th. paff. v. huius notione iíía, quo fervato, et αἰνὰ erat praep. , cf. de 
σῶν se. V. pr. 1. 
οὐδὲ war.) Etiam hic intelligitur μόνον. Stepb. Sch. partim e P. in 
avraT. proculcatus ab equis. Stp. cendet, ὠπὸ κοινοῦ repetendum qzóvevt* 
quod et Bg. diferte facic in fuo compof., ap. G. ΤῊ. fine Gr. adv. ut 
zantummodo, i.q. folum, — tantummodo, μόνον, μόνως. 1. q. tantum, 
1. folum, ied cum vehementia« immo fine empbafi, ac modo per illam 
ἐκ παραλλήλου figuram , ut noítratium zur a/fein, cf. Niz. meliora et íimi- 
le quid Stp. 1, 1, 3. m. ad zoo. , ut poflit οὐδὲ comparari cum illa ra- 
tione, ubi in c2, fequente ἀλλὰ xoj, deelt μόνον, quo de cf. ad Thuc. 
p.292. N.25. a. e. cum Abr. Dil. p. 154. e. ὟΝ εἴ. ad Diod. S. 1,7. Ν. 73- 
b. e. 141. b. e. Valck. ad Eur. Phoen. p. 5or. b. Rs. ad Polb. p. 329. Íqq. 
Jnd. Dem. Bauer. Philol. p. 180. m. p. fq. L. Bot. Ell. p. 559. , ap. quos 
"tamen funt modo duae enunciationes, íecus ac hic, ubi tertia 1, media 
per οὐδὲ interiicitur inter οὐ μύνον €t ἀλλὰ xoj, quo de genere nihil ap. 
alios reperi, nec per Lat. Indd. G. Th. et Hor. Turf., ubi nec de nodo, 
folum , £av£um , in dupl. illa enunciatione omiffis, fed in Cl. Cic. etInd. 
Suer. Burm. et Corr, ep. Cic., ut tamen et οὐδὲ poflis capere pro fimpl. 
copulativa poft negationem, pro e£ aut w//, quo de v. ind. noftr. cum 
Fiich. Aefch., ut de Lat. zec Ern. Liv., tacente Stp. Th., qui in v. 
zar. cum Lat. cakare etiam tenet compof. co»c/care , quo Bg. refpicit, 
cf. paff. cum praep. noftra L. N. T. Ind. Luc. Fab. Aef. Hf. et Arifi. Kult, 
(quo pertinet haud dubie Suid. 3, 59. €.) cum Xen. Bach., fed ap. G. Th. 
»conculco , συμπατέων, 1. q. calcare, nifi quod com auget, (continuum 
.quid ac cocum innuens, ut noílrum zerzreze2, nifi et vacat, fed cum 
Gr. n.) cao, proprie pede f. calce comprimere (ac comminuere,) — 
propr. de equo« quod et ἢ. 1. valet. 
ὑπὸ τοῦ mA. u9.) Sch. »paíl. 49. trufus Y. confliiatus conferta turbat 
quae extr. e P. fervat Bg., ut et paff. Lat. , pro praep. fubftituens fimul 
formulam ἔν. abl. nudi, ac fubít. reddens iterum per adi, ec fubft.; te- 
nente Stp. Th. noftrum locum fine Vs. fub 549. crudo, pello, impello, 
rel.« fed G. Th. Lar. Bg. fine explic., ut Niz. Ind. Suer. Amm. M, et 
.Plin. ep., fed cum aliqua ΟἹ, Cic. Ind. Corn. N. cum Tac. et Don. ad 
'Ter. Andr. 1, 1, 66., e quibus pateat, notione phyfica, qua Gs. caret, 
hic dici, pro tundi ab aliquo, et ad aliquem, pelli, premi aliqua cor- 
poris parte, vel uc progrediaris et pergas, vel ut, praeceps actus, pro- 
fternaris, vel inter alios, ut ípiritüs ac vita deficiat; quae duo poftr. 
maxime hic collisuntur e pr. ἐφϑειρ.., cf. Valck. ad Herodt. p.564. N. 66. 
Hef. 2, 1585. m. , uon coll. Suid. 2, 753. e. Ind. £ud. C. Dem. Xen. Bach. 


PS ζ΄ 9 T d ' 


LIBER I. CAP. XII. A. V. C. 942. CHR. N. 189. 513 
ὑπὸ Oy ἱππέων, ἐπάλληλοι quoque incurfu aliis fuper alios 


f) Mss. Ba.,et Ve. ὑπὸ τ. ἱππέων ἐπ᾽ ἀλλήλους πίπτοντες. μέχρι A., fed Ms. 
Vi. modo ἐπ᾿ ἀλλήλους A. , tum pro ὑπὸ in Bc. περὸγ et poft sz. nihil ubigue, 
at poít 4x7. comma in Α, al., v. N. 


et Cyr. Z. cum Fifch. The., Polb. Ern. Luc. et ap. Zof.2; 48, 2. e. ὑπὸ 
ἑαυτῶν ὠθούμενος x») τῶν ἐναντίων, partim a^ Íe ip//c, partim a^ hoftibus 
impulfi , ut de rel. ὑπὸ τ. zA. deinde; hic Ms. omittente iterum xoj, pro 
etiam , polt ἀλλὰ» ut 1, 10,3. e. ; fed ut hic pro eo videatur τὲ reponi ; 
in quo, ut et ἀλλ᾽ cum apoftropho, violentia quidem apparet, fed zà, 
quanquam cum íq. καὶ confiftens, tamen non bene copulat hanc enun- 
ciationem cum fq., non modo propter diverfos numeros, ὠϑούμενος — 
σίπτουτες — ἀπέλοντο, Íed etiam , quia fic enunciatio ὑπὸ τοῦ TA. ὠϑουμ.- 
 dirimitur a pr. ἐφϑειρ. 6 2wu. , quae principalis enunciatio, e iectione vuig., 
tresadiunctas babet alias, participiis expreífas, ad modum iftius univerfi 
interitus indicandum per partes ac feparatim; poit quae fequitur enun- 
ciatio nova, modum eundem exprimens alia conítructione, καὶ πολλοὶ 
ἀπώλοντο ὑπὸ T. ἱππέων, ἐπαλλ. πιπτον Ubi refpondent fibi ἐπωλ. et ἐφϑειρ.» 
qui bonus eft ordo, cum in Ms. ratione copulentur infuper ὑπὸ τ᾿ z229. 
et πολλοὶ non ita bene, tum Noitri tollatur concinnitas, maritfeita jlla im 
advv. οὗ μόνον — οὐδὲ — ἀλλὰ xo4 , deinde in participp., it.in praep. , (quae 
ὑπὸ quater hic una in periodo repetitur, per finplicitatem íciibendi,) 
denique in fuübft. omnibus cum artic. , qui τοῦ poítremus in Ms. periini- 
tur; ubi fortaffis et error intideric in τὲ et τοῦ iterum; unde, cum τὲ 
non fimul admitteret pr. xo/, hoc καὶ ab aliquo librario fuerit delerum. 
ὠϑούμενοςὶ Praeferenda eft Cod. lectio, 293. δὲ ὁ δῆμος οὐ μον. βαλλέμε- 
yo: V. T. $9. οὐδὲ πατούμενοι U. τ. ἱπ. ἀλλὰ καὶ V. TOÀ πλ. ὠθούμενοι, καὶ περὶ 
τῶν ἱπ. ἐπ᾿ ἀλλήλους πίπτοντες. Ῥίαπο omiílo πολλοὶ ἀπώλοντο. Tres po- 
tiffimum rationes me commoverunt, ut ita flatuerem. — l/iima eít, quia 
nemo fingularem, fi adfuiffet, in plaralem, tanquam difficiliorem lectio- 
nem, inutaífet: contra potius infcitja librarii putabat, δῆμος requirere 
fingularem βαλλόμενος. et cum poítrema huius commatis ἐπ᾿ ἀλλήλους vel 
ἐπάλληλοι πιπτ. luapte natura in fingularem transformari non pollent, 
' ideo addidit πολ)οὶ ἀπωλ.» ut fuo iudicio cobaereret aptius oratio. Al- 
tera ratio eft, quia Politianum quoque fic legzifle apparer, qui δήμος recte 
vertit multi. lta enim in hac conítructione femper reddendum eít; at- 
que idem eft, ac πλῆϑος 1. πολλοί. Tertia denique, quia huius fynthé- 
feos plura exempla ap. Herodi, adfunt, uc fupra c. 6. (1, 6, 25.) τὸ βάρ- 
βαρον καταφρονήσαντες et C. 7. (15 7. 2.) ὃ δῆμος — ἡγούμενοι, l.a. C. 11. Im 
fine (. 14.) 4 δὲ σύγκλητος.» οὐκ ἀγνοοῦντες — d4QíQovr».  Euam aliis 
fcriptoribus familiaris eít eadem enallage, praefertim Homero, cuius 
illuítre exemplum adeft Il. 2, 278. ὡς φάσαν καὶ πληϑύς. Oinitto alios, ne 
multus fim in re noriffima. Srzoih. 

Ab extremis ut incipiam: haec fynthe(íis unde hic orta fit, quaeri- 
tur, ab Herodi. ipfo, an ab librarii vel ingenio, vel lapfu. De ipto 
quidem fcriprore nemo pracíliterit tunc, ubi Mss. variant, ut hic. δὶς 
vero res aeftimanda e(t vel! efide Mss. , vel aliunde. Atqui fides noftro. 
rum Mss. nimis fufpe&ta elt, eorumque gloífemata iubinde manifeila, 
Hinc illud x2222) ἀπώλ. aeque alius omiferir, vel inter fcribendum, quan- 
quam hic non eít caufa confpicua, vel de induflria, non concilians illa 


Kk 


* 


1 


514 LIBER I. CAP. XII. A. V. C. 942. CHR. N. 189. 


Σ , * . . 
πίπτοντες, πολλοὶ ἀπώλοντοξ. cadentibus , multi peribant, 


g) In Ms. Vi. πολ. ἀπωλ. deeft. Loc. v. N. 


cum pr. ij9ze., putansque tautologiam aliquam, quae nulla eft, fed 
potius varietas et fimplicitas grata narrandi, Verum praeterea fynthefis 
illa potuit orra effe aliunde, 1n extremis participiorum ἐγ δὶς e con- 
fufo c ec ;, ur alias; unde vel fine cogitatione extiterit illa pulcritudo ; 
quam tamen et Gloflatori haCtenus tribueris, ut ad pr. $. ὄξμος — ἄνο- 
mac — πεξοὶ conlinxetit. Sed P. conrurbavit hic omnia, ut eius aucto- 
ritas effe nulla queat, in primis, cum neglexerit, quod Mss. fervant; 
ξπαλλ. TUTTO, Ut tamien, quafi per tranfennam, vctus lectio ex eius Vs. 
eluceat, dum, nifi illud zzaa. later fimul 1n corflifabantur, tamen 
vulg. πολλοὶ reperiri poteft in pezmu/t, in quo tamen et ipfo libertas eft, 
non tantum a pex , pro valde, ied etiam inde, quod adi, iftud ab extre- 
mis ad prima periodi initia translatum eft. Nam, quo minus ille red- 
diderit fubft. 2 δῆμος, in principio ftans, ifto permu/ti, praeter Sch. , non 
ita repetentem in Ind., fuadent haec alia, quod ille per totum Herodi. 
non fic reddit, neque per Stroth. fimpl. s»v/z;, tum quod non memini 
ὃ δῆμος, pro πλῇϑος Í. πολλοὶ, fic fimpliciter ec fine relatione et oppofi- 
to; cum per fe, quoad notionem, lane conveniant ifta tria vocabule, 
fed, ut Lat. ?/eós, populus, μων, etc., dicantur in partem deterio- 
rem alius generis, cf. Exc. ad 1, 1, 1. n. eig τὸν πολὺν ὅμιλον, Ut COntra 
hic fimpliciter narratur ὁ δῆμος», ut pars civium inferior, et oppofita 
modo hoítili milizum^parti ; ut tzceam, illud perz;a/£z, in omnibus P. 
ἄγος. per edd. repertum, non dici eodem feníu ac Stroth. z/ti. Por- 
ro, fi membrum σολλοὶ ἄπωλ. mala librarii fide eiiciebatur, id fieri po- 
tuit ab infcitia, et quod πολλοὺ non videretur confiítere cum pr. ὑπὸ 
ποῦ πλήϑους formula, quam Stp. Th. non tenet, at Ind. T buc. ex 35, 12. 
ὑπό TE T. VÀ. κοὶ ὄχλου τῶν νεῶν» cum prae multitudine turba que nayium, 
gum rel., per feveram Vs., ubi poftremum per copiam priori iunctum ; 
pro quo Ind. Dem. affert fyn. διὰ τὸ πλῆϑος , abfolute ftans, ut noftrum 
hic; quanquam er ibi e pr. repeti potett gen. fimilis T'huc. αὐτῶν, ficut 
h. l. zc? € remoto fubft. à δζμος , quocum ipfo bene confiftit, ut dica- 
tur populus — trufus prae multitudine, propter multitudinem fuam ec 
magnum numerum, quo convenerat 6. 17. e. ac nunc retro properabat ; 
quae multitudo magna ac denfa, Bg. conferta, cf. δι 11. m. , femper fibi 
in talibus periculis obíiet, fe premit, urget, trudit cum noxa, facit 
que, ut multi pereant, cf. 7, 9, 18. Verum , ut fupra diximus, Íepa- 
rata func iita, et πολλοὶ modo ad extremam Nottri partem referuntur, ut 
ad fuperius 299. illa ὑπὸ τ. A. 69. Unde ab illis Mss. novis nondum 
moveor ad reiiciendam lectionem vulg., ubi P. ifta ὑπὸ τῶν ἵππων negli. 
genrer reddidit equites; nifi typothetae vitium eft, pro equi, propaga- 
tum deinceps, fed iam a Vern. vet. emendatum; ficucStrothus fervarat 
adhuc e.Bc. depravatum περὶ pro ὑπὸ cum Sch. in pr. meg? nimm. πίπτειν» 
equi;uwm incuríu confiic/ari e quibus partim P. fervat Bg. libere iterum 
pro praep. cum fubft.. formulam íyn. abl. nudi, quia Zmc. eg. perire cit 
1.4. per equites perire, dum incurrunt et invadunt, pro fevero a^ 
equitibus perdi, perimi, interfici; quam rectionem v. ἀπ᾿ paff. cum pr. 
ὑπὸ habec Stp. Th. 2, 1275.1. femel e Xen. fine Vs., cf. Dem. fine Ind. 
31, 22. 84, 14. 121, 6. 219, I0. Ind. Luc. ter, ubi Gs. etiam cum Bg. 


͵ 


LIBER I. CAP. XII. A. V. C. 942. CHR. N. 189. 515 


go € NE | c Σ H ͵ ; 
μέχει μὲν οὖν τῶν τῆς Ῥώμης 15. Equidem ufque ad Rómae 
. ΄ (€ c ΘΒ . * ἑ / 
πσυλων ἀκωλύτως οἱ TTE G portas citra impedimentum 


ν 
per fyn. abl. , 3, 450. 1.75. et 1, 232. e., fed p. 503. 1.79. ὑφ᾽ ὧν κα ἀπο- 
λεῖτρι » per quae etiam pelfumibit ; 1n quam pr. διὰ fyn. fane mutari poteft 
noilia in talibus formulis, cf. Abr. Dil. Th. p. 491. e. ouae et diierte 
cum v. noftro ap. Acl. V. ἢ. 4,5. p. 337. διὰ γὰρ αὐτοὺς ἀπολομένου, guum 
enim Zpforum caufa periif[et, (quae Vs. capit tamen eandem in notione 
cauíae, cum proprie in paflivis et formula noílra fumatur in nodone 
auctoris,) cf. Stp. I. I. L. IN. T. Fifch. »1 Cor. το, 9. ὑπὸ τῶν ὀφέων ἀἁπώ- 
Aoyró , « lerpentibus ferierum:* G. Th. in hoc v. Lat. 739, 61. ct in v. 
interire, cum Ind. Sall. Cort. et Suet. Burm. »perire, interfici, — ex 
vulnere« tacentibus N., nobis ez der J/unde flerben, quod Gr ἐκ, no- 
ftro ὑπὸ fyn., tenente Sch. modo »ferierunt.« Sed Bg. in xoj ante v. 
τῶν ἱππέων mutat tum ordinem, tum fenfum, quafi non fit pro copula, 
quae proprie dr., fed pro ezzz, quod eft ap. G. Th. in Βρ., fed non 
pro e£ fimpl. copula, ut nec per Indd., fed forte ap. Hor. l'urf. p. 938. 
1. Nr. 3- »periodos icem connettit« poft diftinttionem quidem maiorem 
aliquam, et ab initio novae enunciationis; qua in caufa non repugi;:o, 
fi quis h. l. καὶ pro erzam capiat, cf. G. Th. in hac v. et L. N. T. Krb..- 
p. 310. Nr. 4.14. k. Hom, 'O3. ἅν 301. , ut fimiliter in fronte $. δ. enun- 
ciationumque τὲ et δὰ per ez/am fubinde reddic Bg., et P. δὲ per guvgue 
$. 10. 1. Etfi igicur valet hic quoque punctum; poít quod etiam iimpl. 
xoj, Ut Lat. et copula, orationem continuat: tamen colon melius hic 
fit in ar&iori fentenuarum ferie ; unde et in πολλοὶ fupplebitur pron., 
ad δ δηήμος relatum , αὐτοῦ, {, αὐτῶν, utad collectivum. Mox nihil fimile 
fert Stp. Th. in σιστ. cum adi. ἐπ. et hoc tantum ex alio loco Noftri, 
Philon. et Alctphr. 1,23. p. 92. 1.3. χιὼν — ἐπάλληλος Qteouévu, nix crebra 
cadens, quo Lat. vertitur etiam ad lofeph. 2,285. f. 6. e., fed «/f/zuus 
ib. p. 318. e., ut cum Bg. ad Luc. 1, 495. 1., cf. Bud. C. 836, 41. Ind. 
Long!n. Mor. et Polb. Ern., ad quem Rs. tantum protulit loca Polb., 
Luc. l. |. ec Dion. Hal., ubi v. Ind. S. T. 1. cum Dion. Caf, non repe- 
triente me ap. vetu&iores, fed adhuc ap. Suid. fine ῥήσει 1, 786. m. et 
Hef. 1, 1309. m. fine auctoritate in Ν᾽, hic ut Var, L. per Mss. noftros 
"tantum glofía fic, cf. r, 1, $. m., profutura illz quidem ad Vs.; ut ad 
intelligentiam vocabuli hoc proderit, fi adi. pro adv. ἐπαλλήλως cogite- 
tur; mutante denique Bg. caíum parucipii fine neceffitate, iecus ac Sch. 
in »izzA^ frequentes , alii fuper alios cadentes.« 
μέχρι 2.) Stp. Th. in adv. ἀκ. »fine impedimento, — Herodi. l. t. μέχρις 
τῶν T. P. 7. — διωκ. fine t//o impedimento perfeguuti ufque a4 urbis por- 
2a:€ praeter lectionem aliam in pexe. e memoria, omiífisque μὲν οὖν» 
plane cum P., adiuncto pron. u//e, unde partim et Bg. per fyn. cum 
adv. formulam e praep. cum fubíl., a quibus longius abit Sch. nullo 
probibente 1. impediente« ut ad fenfum Ind. Geop. facile, cf. Dion. H. S. 
T. 1. cum L. N. 1, 2flecuto Bg. per formulam fyn. e praep. cum abl. 
in particip. διωκ. tempus quidem Gr. praefens, pro P. ac Stp. praeter., 
fed faciente multis illis in Ms. repertis commatibus ambiguani rectionem 
adverbii ἀκ.» quod porius ad proximum v. dox. pertinet, quam ad re- 
motum Zzvyze., iam fuo adv. inftruttum; nofcente Stp. Th. tantum unum 
e Noftro locum in v. à. »perfequor, — propr. fugientem« ur hic, cf. 
Suid. 1, 606.1. 839. 1. Hel. 1, 1013, e, Thom. M. p. 244. Scliol. Arift. 


516 LIBER I. CAP. XII. A. V. C. 942. CHR. N. 189. 


διώκοντες", τοὺς ἐμπίπτοντας equites in perfequendo, obla- 
, ^e , , c “οὖς » 
ἐφειδῶς ἀνήρουν. ἐπεὶ δὲ οἱ 16, tos, nihil parcendo, intet£- 


b) Hic noftrum e(t comma, ut contra poft ἐμπ. in edd., praeter B. 1. R. 
Ox. Par, 2. et Ed., fed poft àvzg. colon in 5tp, Sb. et Ed. , in μὲν εἰ δὲ relatis. 


Kuft. Ind. loco extr., Abr. ad Aefch. 1,81. 214. 428. e. cum Dil. Thuc. 
p. 812. e. D'Arn. ípec. An. Cr. p. 37. m. N. T. L. et Obf. Krb. Loesn. 
Kypk. T. utr., Vig. p,227. cum N., ad Luc. 1, 821. N. 46. 2,898. N. 
80. Ind. Dem. Thuc. Xen., Fifch. The. et Pal., variante Noflro in fq. 
ποὺς ἐμπ. pro ᾧ. 13. τοὺς &vrvy xov. , ut bene haec duo v. comparat aliun- 
de Pol. Call. p. 465. m., ubi Bg. paff. Lar. ignorat Stp. Tn., tenens 
modo fyn. 3, 316. E. »interdum fine cafu ἐμπίπτων, pro occurrente f. 
obvio. Herodi. l. 3. (3, 9, 19.) πάντα τὸν ἐμπίπτοντα ἐφόνευον, quicunque 
obvius factus effet , 1. quicunque zz ipfos zucid/ffet, (quem folum locum 
vertit Sch. obvium, torte incidentem.«) | Utitur vero hoc v. in iffa figni- 
ficatione et absque illo nomine« ἴς, adieCtivo πάντα f. πάντας, cf. Ind. 
noftrum cum Ind. Dion. Caf., it. ad Luc. 2, 537. b. N.98., qui locus 
profuerit illi Amm. M. Ind. , ut izcidentes fint ibi , qui inciderunt in vin- 
cula et carcerem, qua de notione verbi noftri cf-ad Hef. 7, 1200. e. Ind. 
Dem. et R. Or. V. 8. Din. cum Aefch. ep. Samm., ubi eft plena formula, 
de ellipfi tacente L. Bof., cf. Ind. Xen. Cyr. Z. 

ἀφειδῶς kp.) Umnes , qui im eos inciderunt, interficiebant, zu//i par- 
centes. Stepb. contra P., qui omiferat adv., quo de cum verbo fimili 
cf. 1, 8, 17. m., ubi et producta Stp. Th. 4, 77. C. e. ratio cum noítro 
v., tacentis e Nofítro 1, 187. B. m., afferentisque tantum e Plut. »Zv. e 
medio tollere, i. interficere« ad quam notionem retuleris fine Ind. ap. 
Dem. 69, 24., ubi fq. οὖς δ᾽ ἀπώλεσεν λ.» repertam mihi tantum adhuc ap. Acl. 
V. h. Palaeph. ec Luc., ubi Ind. cenet non fub ἀναιρέων fed fub ἀναίρω, quod 
Stp. ΤῊ. modo phyfice novit, cf. L. Ern. et N. T. Hef. 1, 329. m. ἀναιρῶν 
φονεύων, 358. m. 362. m. 376. m. , non coll. Suid. 1, 191. i. 203. m. 207. i. 
"Thom. M. p. 66. [4. cum N. e Platonis auctoritate, cf. de perf. R. Or. 
V. κα. Din. ἀνελεῖν ἐκ τῆς πολιτείας τὰ τοιαῦτα ϑηρία, εἴ de re Fifch. Aefch. 
2, 28. €. p. 26. 1. εἰ γοῦν ἡμῖν τοῦτο ἐκ μέσου ἀνωιρεϑείην, ubi plena illa Stp.' 
Lat. formula, ut Gr. v. per fe fit in ellipfi, tacente L. Bof., ac fevere 
refpondear Lat. f/«f?o//ere, quod tamen ap. G. Th. non eft pro interfice- 
re, etíi huc ducic illud fyf/uziz, aílignatum alii verbo zo/fere, fed forte 
iniurla, cf. $11, 6. íqq., ad aliam ellipfin fpectante L. N. T. Fi. p. 46. e. 
»tollere caede« fed ad euphemismum Schw. p. 90. e. in N. cum noftro 
loco fine Vs. ac per numerum pravum in$. Caeterum de Bg. ratione irf" 
adv. ἐφ. exprimendo dubites, utrum zi^// ceperit pro non, ut alibi, an 
rexerit ad v. Lat. parc., per acc. antiquum, cf. G. Th. in hoc v. et ia 
zib. 439, 6. fq. 1t. Chr. Gr. v. ἀφ. 

ἐπεὶ) De hoc £., quieícente demum in inferiori v. ἔβαλλον, cf. ad δ. fq. 
i., alio id torquente P., unde Bg. fervat in v. pev. tempus et Lat. com- 
po!., (ignotum Stp. Th.) ducens fua in fq. κατ. e Sch. »praefens ma/um«* 
deferto P., dum huc refpicit Stp. Th. fine Vs. 2,571. F. e. (cf. 1,5, 4. m. 
et Leisn. ad à, 15, 5. 1.) fed aliunde edicit rette t, 229. B. »»α᾽σϑάνομοι — 
et αἰσϑέομοι — interdum de iis, quae aurium fenfu percipiuntur, pro 
audio« ied non plene, cum valeat et de oculis, ac pro videre, ut ἢ. l. 


fimul, cf. Abr. ad Acfeh. 1, 64. i, cum Dil, Th. p. 491. m. Iud. Fiích. Pal: 
a 


* 


LIBER I. CAP. Xil. A. V. C. 942. CHR. N. 189. 517 


iv τῇ πόλει usiyayrec, αἰσϑό- ciebant. Poftquam vero, qui in 
μενοι τὸ κατειληφὸς πάϑος, urbe remanferant, percepto 
ἐποκλείσαντες τὰς τῶν οἷ- praefenti malo, occlufis ae- 
κιῶν εἰσόδους, εἰς τε Tc. δω- dium foribus, cüm in teta 
μάτια 1 ἀναβάντες ΒΚ, λίϑοις ad(cendiffent , lapidibus ἃς 
καὶ κεράμοις ἔβαλλον τοὺς ἱπ- tegulis petebant equites: ifti 


i) Mss. Ve. ac Vi. δώματα ν-Ν, ἴ) Ms. Ba. ἀναβαίνοντες v. N. 


Xen. Mor. 'A;g. et Cyr. it. Hef. 1, 1661, m. cum N. , 172. e. fine N. et 
Schol. ad Thuc. 447, 50., uc hic fufficiat Lat. aliquod latius patens et 
ad fenfum varium univerfumque , ut Bg. f. aliud, cf. Ind. Xen. Cyr. Z., 
nobis vernebmen, it. erfabresn, et in Íq. fübít. «49. Unfall f. Unglück, 
quod Gr. latius capiendum e $. 13. fq., de fuga, vulneribus ac caede, 
ubi D. deferit Bz., ut in 144. etiam Sch. in »oix. domuum :azu2s« Lat. 
vero Eg. ad zz. tenet aliunde etiam Stp. Th. »z. pro fimpl. κλείω; — ap. 
Ariftoph., ut Z. τὰς ϑύρας, (fine Ind. Kuft., cf. L. N. T. cum Abr. Dil. 
Th. p. 451. m., non habens contra Bg. in fuübft. εἰσοδι, fed modo) aedium 
quoque veftibula et ianuae, per quas intratur, ab Ariftoph. εἴσοδοι di- 
cuntur« iterum fine Ind., ut incertum fit mihi, ponaturne ibi cum gen. 
loci, (c£. 1, 3, 12. i.) an abfolute, ut ap. Luc. 3, 71. 1. 5. cum Lat. Sch., 
ficut adiuves gen. per affümcam praep., v.c. àix, cf, G. Th. ylittoris 
aditum, i. acceffum ad littus, (quae praep. deinde additur in locis fub- 
ie&lis quibusdam, ut cum Girr. al.) foris — eít ianua, — aedes, — flabaut 
ad fores aedis eius. 

δωμάτια) Minus τεῦς in Cod. δώματα. Stroib. v. Exc. , fed hic modo 
illud, infra 7, 12, 12. m. contra pro δώματα Ms. Ve. habere δωμάπιβο 
Sed Ms. Ba. tempus aliud, iterum praef. pro aor. 1., v. δ. 12., fimul 
€um aor. |. μειναντ. — Zz0xA&G., fuerit a fcribae arbitrio aut errore. in 
compendio, manente in vulg. P., unde Bg. fervat tempus et refolvit 
particip., füblato τὲ, cf. $. 8. m., reddente Sch. cum Bg., non vero 
tenente Stp. Th. v. ἐναβ. cum pr. eig, ur tamen e(t quoque phyfica no- 
tione ap. Hom. '03. γ΄, 483. ; Dem. et in L. N. T., fed tropicaap. Polb., 
ubi et cum ἐκ , ut cum ἀπὸ ap. Diod. S., cf. L. N. T., et cum κατὰ ap. 
Thuc., quibus dicabitur Stp. Th., ut ad plura alia ex Indd. Xen. , Arift. 
Kuít. Abr. Dil. Th. et Rs. ad Polb., converfum, quoad praep., cum 
Stp. per Bg. f. confcendere in Fifch. Pal. ec E. N. T. it. Krb., fed per Bg. 
folam Luc. Dion. H. S. T. r. Fab. Aef. Hf. , ut per folum confc. Xen. 
"Av£. er Plut, Krg., et per efcendere Xen. Hell, ec L. N. T. Schw., ut 
cum pr. εἰς mancar etiam in noftrare lingua /inauf fteigen auf vis prae- 
pofitioni ZvX illa, qua »in compof. fignificat elevationem« Z.ad Vig. p. 
$59. a. 6. Nr. r., etfi poteft aliquis aeque in notionem fimpl, niti, cum 
eodem fenfu dicamus /leigen auf. 

λίϑοις) Similiter plebs 7, 10, 10. lapidibus milites inceffit. Curt. 8. 
vocat hunc infeftae concionis morem. — Virg. Aen. t, 151. Jamque fa- 
ces et faxa volant. Furor arma miuiflrat. Plura Pric, ad Apul. Mil. HI. 
p. 121. Leisp. . 

Curt. funt 7, 2, 1. infefla concio vix inbiberi potuit , quin protinus 

fuo moreíaxa is eum iaceret. ied Noftri l. l.. λίϑους xoa ξύλα ἐπεφέροντον 


518 LIBER L. CAP. XII. A, V. C. 942. CHR. N. 189. 


cfc οἱ δὲ ἔπασχον, d περ 17. autem patiebantur, quae 
» M ἊΣ - * 

^, οὐδενὸς μὲν fecerant, nemine quidem cum 

αὐτοῖς συτοίδην μαχομένου, τοῦ ipfis pugnante, fed. omni 


I) Pro pun&o hic rel. edd,, colon noftrum eft quoque in Ox. 5. cum Ms. 
Dg. m) Ms.Ba, hic habet pun&um, ante particip. gen. coníq., utalias colon. 


3t. $. 13. e., verum iterum, ut hic, 7. 12, 12. οἱ ὄχλοι — ,. ἀναπηδῶντεξ 
sip τὰ δώματα, τῷ τε κεράμῳ βάλλοντες αὐτοὺς xal λίϑων βολαῖς λ.. ad 
quem locum fervamus dicenda hic de xsg., ubi Stp. Th. huc refpicit fine 
Vs. fub Lat. Bg. eP. , tenens in v. β. modo formulam »jjacalari aliquem 
faxt, — β. τινὰ λίϑῳςς pro quo Lat. propiori adhibet ib. etiam aliud P, 

οἱ δὲ) Hac δὲ parricula, mirum eft, neminem offenfum hic effe, in 
primis poft. pr. ze, poftquod illa comparet h.l. primum, fed deinceps 
aliquoties; reddente Bg. b. 1. ut 2, 3, 7., fed 2, 10, 8. zum vero, pra 
quo folenne eft quoque privum vero, non item Lar. auzez, fecundum 
G. Th. Hor. Turf. et Indd., qua ratione cavetur iftud in ἐπεὶ anantapo- 
doton, quo de alibi; obfervante Sch. in artic. 5γοΐ δὲν illi eszem ,. non 


antecedente oj uiy« quae hic fuppleri ad pr. v. igzaa. poffunt ob iz. 


praemiffum, fed referente P. iterum 24, at in reliquis etiam liberrimo ; 
oppofita πάσχειν et δρᾷν aliunde Stp. ΤῊ. nofcente, cum fimili fententia 
e Xen. et ex oracülo, quod profert Suid. 1, 648. e. αἴ κε πάϑοι, τά X 
ἔρεξε, δίκη δ᾽ ἰϑεῖα γένοιτο, /f patiatur, quae fecit, ;ufliffrimam luet poe- 
zam; ubi Vs. δὲ in apodofi negligit, fed ;' alterum reípondet τῷ zie 
in noftro loco, ubi fenfus eft, equites nunc mala paífos efle ac damna; 
qualia ante intulerant, lacfos, vulneratos, necatos forte etiam, cf. δ. 
€., ut prius plebem; poreftque, quod de πάσχειν 1, 4, 12. m. dictum, 
etiam ad v. δρᾶν affumi extrinfecus adi. κακὸν» f. adv. κακῶς», ded hic, 
propter adiunctum Z zee, (ad quod in pr. membro deeft pron. ταῦτα f. 
ταυτὰ»γ, Cf.DoÍf. Call. p. 180. m.) potius adi. plur. κακὰν perquam ellipfin 
v. δρᾷν alibi quoque ponitur pro mala f. male facere, ut Las. Bg., cf. 
Cup. Obf. 1, 9.i. p. 63. c. Z. ad Vig. p.273. b. e. Schol. Eur. Med. v. 289. 
3nd. Dion. H. S. T. 1. R. Or. V.7. Ant. et Dem., ur contra pro bene 
facere ib. V. 8. Lyc., ficut praeterea hic fumetur brevitas in dicendo ec 
el!ipfis praep. cum pron., pro plenis ἔπασχ. ταυτὰ πρὸς d. ὑπ᾿ αὐτῶν», ἅ 
περ δεδρ. αὐτοὺς, cf, cap.fq. $. 4. m., hoc plusq. per ἐσὰν er fimplex 
autmencum ignorante Stp. Th., «ct. Ifocr. Or. 3. Nic. ed. Krt, 13; 5. 
τοὺς μὲν γὰρ εἶκος τοιαῦτα παϑεῖν, cia "TED αὐτοὶ ποιοῦςι. ᾿ : 
οὐδενὸς — uz.) Sch. modo in pax. »συς. decertante manibus partim 
e P., a quo diícedens Bs, , formulam reddit fic, ut adv., mutatum in 
pr. σὺν» quae ibi latet, accommoder ad pr. pron. ar., f. ut adv. mutet 
in meram pr. σὺν, tenente Stp. Th. tantum haec »»συξαδὸν et συςάδην 
adv. funt, fignificantia cominus, ut συταδὸν μάχεσϑοι 1. συτάδην, comi- 
nus pugnare« fine auctore, fortaffis e Bud. C. 697, 23., ubi e Nollro, 
prius nominato, fine numeris »ap. cundem eusá2wy καὶ συταδὸν μάχεσθαι 
elt cominus pugnare, et differt τοῦ διὰ δοράτων(ς quae poftr. non fatis ac- 
curara funt, ut alibi videbimus, na&i formulam Noftri ap. Abr. ad 
Aefch. r, 17. m. fine auctore, quem tenemus in Dion. H. S. T. t. 579, 
30. cum explic. et oppofito ,, evsz2ww μὲν καὶ £x χειρῶν οὐκέτι μαχόμενοι» 
πρόσωθεν δὲ βάλλοντες ἀϑρόοι λόγχαις καὶ χέρμασιν mom iam, Wf dnte, CO- 


, 


LIBER L CAP. ΧΗ, A. V. C. 942. CHR. N. 189. 519 


δὲ πλήϑους ἐξ ἀσφαλοῦς ἤδη multitudine ex tuto iam in 
βάλλοντος αὐτούς. τιτρωσκό- ipfos iaculante; ἴλας! feili- 


n) Ms. Ve. ἐπ᾿ ásQ. v. N.. Mox poft air. ab edd, omnium pundo diícedit 
modo Ms. Bg. , 


minus Zsvadentes , fcd e longinquo certatim petentes Zanceir , faxis alize 
que γε γε δες, ic, Polb. Ern. 3, 73. e. οἱ δ᾽ — ἐμάχοντο c., comminus 
decertavit, (cum Memuim. hic ad P. Vs.) Ind. 5c. p. conferta acie pugna- 
ze* ubi praecedit fyn. μέχεσϑαι τοῖς κατὰ πρόσωπον οὐκ εἴων», üt dimicare 
cum ex adverfo pugnantius non frmmerentur, ied lofeph.2, 152. 1. 2. e. 
οὔτε τοὺς ἄνωθεν βάλλοντας ἐμύνασβου ῥάδιον ἦν, οὔτε τοὺς d. μαχομένους 
ὑπομένειν, meque ex a/to (e turri arcis) ferientes facile ulcifci, zegue co» 
minus pugnantes fuftinere poterant, cf. 193. e. f. 5., ubi oppon. in pr. 
ex urbe telis pugnantes, at adv. noftrum cum alio v. 293,1. c. 18. e. per 
liberam Vs.; noitra formula ut fit fevere eadem cum illa e Dem. fine 
Ind. ap. Rs. ad Polb. p. 122. e. »cuszvzec ἐγωνίζοντο, agmine facio, con» 
globati Zimicaóant, quafi unus vir, oinnesc« quod redeat ad illud Lat, 
ante in Ind. Ern., quo de fupra, ut et reddi potett coz//fZendo et flanda 
cum a/ii:, fc. fociis, commilitonibus, ac noftrae partis hominibus, nom 
vero cum boítibus; quos fi quis in hac formula fpettat, ut Bg. fecit 
haud dubie: accipit pr. ez» aliam notionem, aut faltem partem, a qua 
intueamur rem et formulam, quia vel ἧς ftamus cum alio, fed e regio- 
ne; unde redderur per fuperius ad Polb. Lat. ex adverfo pugnare, ete. 
comparabitur cum po&ticis illis Hef. t, 395. m. ἄντην, ἐξεναντίας » ἐναντίον» 
φανερῶς, €t 390. €. ἄντα, ἐξεναντίας » κατὰ πρόσωπον, Quod diferte fuic 
fupra ap. Polb., cf. Hom. Ἰλ. /, 686., ficut etiam , quia ftatio tunc fe- 
re cum hofte propinqua eít, adv. c. verti licet Lat. prope 1.in propinquo, 
ut hic Vern. vet. i5 der Nie, fed et diferte Schol. Thuc. 50r, 72. 
γξυςαδὸν) ἤγουν ἐκ τοῦ m247ío/* etiam per illud Lar. Stp. , quod ap. G. Th. 
»60minus, ἐγγύθεν, συτάδην» ita prope, ut manus conferi pofünt« quod 
et P. fpe&tat, er faltem externa fpecie fimile eft noftro Gr., quoad praep. 
eandem, quia haud dubie du&um elt e cum mazu ; (unde et melius fcri- 
bitur comminus;) ut ἢ, l. totum (tum ὁ fq. oppofito, tum econtextu, 6 
$. pr.e., ubi in te&is et ete&tispugnant) valet i.q. non in platea, tan- 
quam in campo, íe opponere atque pugnare. 

τοῦ δὲ πλη3.) Cod. male ἐπ’ Ze$a^. Siroib. Per gloffema modo ex alio 
Noftri loco 3, 14, 10., nifi et e lapfu in litteris, icd ut vulg., etiam a 
P. agnitum, (unde et Bg. cum Sch. »z. neutr. pro fubft. ex c. Zacere, g. 
iaculante, dimicante ex 2.) iterum infra fit, it. fyn. 3, 4, 11. e. ax. ἄσφα- 
λοῦς τοῦ τόπου» plene quidem cum fubft., hic omiílo, unde non eft pro 
fubít., de Sch. opinione ante;;cf. L. Bof. Ell. p. 332. 6. etStp. Th. in adi. 
ubi noftrum fine Vs, et au&toritate alia, qualis ap. Dion. H. S. T. 1. 107, 
21. ἐκ ToU ἀσφ. 404 τὸν πόλεμον διέφερον, iam in £uto bellum frabebant, 
cum artic. fine difcrimine, Ind. v. ἐκ »tuto* pcr fyn. adv. (quod habeas 
proprie pro abl. adi., perellipfin fubít. eco, tacentibus G. Th. et Lindn.) 
It. 13, 42. ἐκ τοῦ ἀσφαλετέρον ἤδη A. tutius am, cum Noftri adeo adv. 
temporis ctiam, c£. fimile illi Ms. ἐν ἀσφαλεῖ R. Or. V. 8. And,, fed ap. 
Thuc. cuin artic. ἐν τῷ ἀσῷ.» cui proprie refpondet illud Lar. i» tuto, 
quod modo tenet G. Th. in adi. e., cf. Ind. Ter, Corn. N. Liv. Plin. 
Amm. Μ,, fed Suet. formulam Bg., de cuius Lat. ad v. Q., cf. δ. 13.1; 


- 


$20 LIBER I. CAP. XII. A. V. C. 942. CHR. N. 189. 


᾽ὕ m ' H Ἢ . 
μένοι τοίνυν καὶ μή Φεροντες 9, cet et non durantes in fu- 
I.P M N , , ( $ ij | εἰ ᾿ 
ες P Φυγῆν ετραπηήσῶν. πολλοί 18, gam verfi funt, — Multi 


0) Ms. Vi. δέροντες mendofe. — p) Ms. Da. εἰς q. v. N.. 


Íed adi. πᾶς ad fubit, za. e P. iterum additum, non item ap. Sch. »xa. 
plebe«* quo refpicit cum Noftro per variationem ad $. 14. i. à δῆμος, c. 
$. t2. €. quanquam proprie hic innuuntur modo $. pr. οἱ ἐν τῇ 7. uisa 
pars plebis totius. 

τιτρωσκόμενοι) Hoc particip. (ubi Sch., praeter vs/serati, affert e P. 
cum Bg. fyn. adi.) non tenet Srp. Th., nec v. $. pro perferre, quomo- 
do hic capiendum, nifi cum fubit, πόνους et δίψος, cf. Ind. Dem., nec 

er Lac. Bg., ap. G. Th. 292, 22. 26. 5 durare /aborem , i. futinere« ubi 
Sch. »tolerartes vulnerari« fuppleto proximo τὸ τιτρώσκεσϑοι, et vel fic 
innuens omiílam pron. αὐτὸ, ut tota formula, s07 ferentes 24, et iftum 
vulnerum dolorem, fit i. q. nolentes f. non valentes id perferre, tan- 
quam moleftum et ingratum aut indignum, atque adeo de corpore et 
animo, ub: maxime dr. pro indignantes et irati propterea. — Verum par- 
ticulam τοῖν. cum Bg. non vertit Stp. ΤῊ. Bud. ΟΣ 1287, 14. Hoog. Op. 
p. 1162., necquisquam per Lexx. etIndd. Ifocr. Mor. et Find., Fifch. Aefch. 
et Pal., Xen. 'A;g. Mem. S. et Pol. Z. Ael. V. h. Diod.S. Fab. Aef. ec Plut, 
Hf. Abr. Auctar. Hef. 2, 1398. i. Suid. 5, $14. m., fed modo Vig. p.556. i. 
»eft i.q. δὰ» utique, viZelice£* repugnante tamen Hoog. in N., non 
item Reusin. ad Dev. p.355. e. N., ut Bg. videatut, fatto poft αὖτ. co- 
lo, hic in ze. demum ftlatuilTe apodofin poít fuperius ἐπεὶ δ. 16. 1., et 
illud δὲ δ. hac ini. cum toto fuo membro medium interieciffe, cum ta- 
men eius Lat. {ἡ}. non ita in apodofi repererim ap. G. Th. Hor. Turf. 
CI. Cic. Ind. Cort. Sall, et ep. Cic. ic, Flor., at Gr. τοῖν. fic poft paren- 
thefin ap. If. P2n. Mor. p. 32. 1. 1. coll. c. 12. i., verum haud dubie pro 
Lat. ;gitur, quo Lat. redditur modo noftrae voculae pars νὸν poítrema, 
ut in aliis compof. particulis folet alterutra pars tantum verti, in noitra 
que poteft concedi illa Vig. notio pro s:gue, i.Íane, profetto, fi in 
vertendo refpicias modo primam iílius partem vài, cogirante P. etiam 
poíteriorem tantum in fuo quocirca, et binc Sch. »r. coni. illativa, quo- 
circa, Igitur, quare«* qua poteítate fane convenit cum δὴν fed hac fum- 
xa pro οὖν», poteftqde cum his accipi pofitum hic in apodofi ac reditu ad 
yem priorem, $. init. coeptam de equitibus, qui quodammodo deferti 
erant, adiuncts gen. confeq. de plebis pugna quadam ac vindicta, nec 
tamen omnino, additis bis in vicinia pron. αὐτοῖς — αὐτούς. Similiter 
in apodofi τοῖν. fumetur , ut Lat. vero, ac Gr. 22, pro quo videas no- 
ftram particulam accipi per jndd. |l. , quanquam Hoog. in Op. renitente, 
Sed fi δὲ illud $. i, nobiscum accipiatur: τοῖν. hic, pro Zgitur, per fe ftat, 
incipiens aliam rem ct periodum, quam etiam olim nos hic novam per 
numerum novum inchoabimus. ; 

ἐς Quy. ére.) Ut contra ἐς pro εἰς fupra, fic deinceps quoque Ms. εἰς 
pro ἐς habemus, hic ut Gloffatori moleíta fuerit eadem prioris particip. 
ες finitio , quam fimilitudinem tamen Nofter non refugit; faciente Sch. 
cum P. inq., fed in rel. cum Bg.» attenente Stp. Th. inv. ge. a&. et paff. 
3, 1613. B. t615. A. e. C. 1. »exercitus zeézég2o4 dr., prove. εἰς Φ.. i5 
fugam vert ἴ, converti. — Herodi. addidit ἐς φ. 1. 1. virg. — ἔτρ. in f. funt 
converfr, (fed 44 129. e. modo) 45 Φ. ὁρμᾶν», it. εἰς Q. καϑίτασϑοη , in f. Ie 


" 
- 


YIBER I. CAP. XH, A. V. C. 942. CHR. Ν 189. 521 


δὲ αὐτῶν du DOsízorro 3 ὑπό τε autem ipforum peribant la- 

4) Ms. Ba. διεφϑείροντδ', ὑπό τε τῆς T. A. σ, βολῆς οἱ ἵπποι κυλινδούμενοι τοῖς δ. 
iz ὧλ.» e qua leGione vera ledtio facile apparebit. 327;. — Nihil praebentibus 
Excp. rel. Mss., in edd. poft .2,/493. nihil, fed poft-goa. colon erat in Stp. et 
al. cum Ms. Bg., pro pun&o al., v. N. ks 


dare — verti« Íine au&ore, cf. a&. ap. L. Bof. Ell. p. 357. m., fed τρέ- 
πεσϑοη abfolute hac vi, in med., Xen. Bach. ic. Mor. 'A;g. et Hell., tum 
εἰς φ. τρέπειν Eutr. Met. 4, 2, 6. e. Dion. Caf., tum Iofeph. r, 481. €. εἰς 
Q. ἐχώρησαν, Diod. S. 2, 414. 1. 30. 35. πρὸς Q- ὥρμησαν», εἴ τὸ πλεῖον μέρος 
τῆς δυνάμεως Te. Q. ὡρμημένον, Cf. 70. 1.94.» 1t. Fab. Aef. $6, 2. πρ. Q. ἐκ- 
φέρομοι;. Ind. 52 f. r20« (quo in Lat. tenet forinulam G. Th., íed nihil 
in v. efferor et feror,) e quibus Gr., ir. e fyn. poético Hom. φύγαδ᾽ 
ἔτραπεν ἵππους, CÍ. Ind. Ern., tueatur fe Nofter, reípiciens tamen for- 
taffis et Lat. aliquam, cf. G. Th. 1232. i., zm f. comverf£, fiae explic., 
cf. Ind. Liv., íed cum Gr. n. in Bg. »in f. vertere aliquem, 1. cogere, 
ut fugiat, (terza vertat, f. pectus et fic fugiat, f. ad fugiendum, et fu- 
gam capeffendam,) — in f. verft, — bofles verfi fuga Virg. Ge. 3, 12. »ubi 
quanrvis sepe fuga veríos Z/le egerit bofZes ola R. interpr. (tacentibus N.) 
»(aepe ille converterit in fugam hoftes pulfos« ut abl. fuga, confiruen- 
dus cum verfos, par fic ifti formulae e praep. cum fübit. 7; fugam, aut 
etiam per fugam , i. fugiendo, quia, fi quis fugere vult, ec dum fugit, 
idem fe vertit, ac totum 7» fugam veríos egerit fit quidem pro privo 
fugarit, fed eger;z proprie valeat, vel pro abigere, i. loco movere, vel 
pro infequi currebtem, ut agere et agitare /epores, quod ipfum fit, per- 
petuo iis e loco movendis uno in alterum , cf. de Bg. formula Ind.Tuft., 
uhi extr. locus eft 39, 2, 6., it. ad Hirt. de b. Afr. 17, 2. e., fed ind. 
Liv. ec Amm. M. Ern. »vez// in pedes, i. fugati* et Flor. »/z fugam 
gutare, — exercitus in fugam , fc. fe coniicit.« 

πολλοὶ — αὐτῶν) De rettione adi. πολ. cum gen. tacet, praeter Sch., 
etiam Stp. Th., (ut in Lar. Bg. G. Th.) dum Poff. Synr. refert ad adi, 
quae partitionem f. collectionem fignificanr, diferte etiam πολλοὶ p. 45. i. 
Nr. 4., non iterum refpiciens ellipfin praep., v.c. ἀπὸ f. ἐκ. quarum in 
prima tacetur ad L. Bof. p. 472. í3.,, fed in poftrema aliquid in hanc 
rem habetur p. 492. m., cf. L. N. T. Schw. p. 1137. a. i. cum Kirb. 
V. πολ. 1. : 

ὑπό T£) Vocula τε vel aliquid deeffe oftendit, vel redundar. Szep^. Pro 
τὲ malim yi, /f ob mibil aliud, faltim 05 continuos faxorum coniecfus. 
Mox oí δὲ ἵπποι malim τέ. Reisk. lllud τε poft ὑπὸ eliminandum videtur, 
ΠῚ pro οἱ δὲ ἵπ. magis placeat καὶ oi ἱπ. Strotb. 

Leniífima inedicina Reisk. eft in ὑπό τε, ut γὲ pro 7? legatur, fen- 
fu reitringendi fumtum et pro Lat. fa/tem f. certe, faepe his duobus cori- 
fufis, ac Noftro γὲ poft praep. eciam alibi ponente, v. c. 5$, 4,2. €., cf. 
fupra hoc cap. $. 11. m. ἐν 9ezze., ni(i vulg. τὲ tucàáris acceptum expli- 
candi fenfu, pro Lat. ;Zjue f. et quidem, cf. Hoog. Op. p- 1140. 144. 
Z. ad Vig. p.504.i. et infra 2, 6, 13. m. , in quo compares Lat. que, ifti 
τὲ refpondens , cf. Ind. Liv. et Tac., filente Cort. ad Sall. lug. 62, 9. e. 
multis magnis que praefídiis ; qua ratione τὲ non redundat, quo Stp. in- 
clinat etiam in aliis Th. 4, 105. F. fq. , cum aliis, v. D'Orv. Ch. p. 419. 6. 
it. ieich. ad Gem. PI. p. $2. m. N. à.,. rectius contra nitentibus Hooz. 


522 LIBERI. CAP. XIL. A. V. C. 942. CHR. N. 189. 
τῆς τῶν λίθων συνεχοῦς βολῆς" pidum affiduo iaQdu: ac e- 


cum Ζ. 1.1. Hic quidem τὲ ad fq. δὲ non videtur referri, tum quiaiam 
alia δὲ copula praecedit, tum quia diverfa funt fubiecta, αὐτῶν 5 equi- 
tum, cf.$. 16. e., et oi ἵπποι. Sed le&tio Ms. primo violenta eft, in 
à? eiecto, ut alibi, quod iam faepe.pro copula τὲ habuimus, (a Bg. etiam 
hic ira converíum,) et ut ne&tens deinceps enunciationes plures, ct. $. 

14.» quo ipfo perimirur ingenium Rsk. et Stroth., in hanc fententiam 
ac feriem , equites interemtos effe, idque per lapidum affiduuin 1attum, 
(hoc unum repetente Noftro e$. τά. e., non item fimul κεράμους , ob 
fequentem de lapidibus noxiis narrationem, et quia talis noxa non erat 
ἃ tegulis, quiete jacentibus ob corporis formaeque fuae latitudinem, 
magisque conculcatis ab equo, quam promotis ac provolutis,) fed et 
equos ipfos exitiabiles fuiffe equitibus, nec modo cives ac lapides e te- 
€éus, dum equites excuterent, qui proinde, humi iacentes, conculcati 
cum vulnere aut nece ipía, ut plebs $. 14. Deinde in lectione Ms. ab- 
furdus eft nominativus κυλινδούμενοι, pro quo faitem fic conftituenda fit 
leCi0, πολ. δὲ διώφϑ., ὑπό τε T. T. A. G. βολῆς οἱ ἵππαι», κυλενδουμένοις Δ. 3 
multi au£ez eorum ferimebantur, prae que lapidum continzo iattu equi, 
per devolutos lapides zscedentes, lapfabant et feífores excutiebant; ubi 
tamen primum membrum, zo4.— 3ie$3. , commate fic a fqq. feparatum, 
de equitibus brevius eft et infinitum, nullo indicato modo, quo peri- 
merentur, cum diligentes fcriptores libenter eum modum definiant, ut 
Nofter iam fecerat $. 14. de plebe, per v. ἐῴϑειρ. cum participiis , pro 
quo fimpl. hic per compof. variat et per finsulare membrum ὑπὸ τῆς τ. A. 
€. βολ..» ubi praep. cum fubft. .Par eft participio. Contra, hoc membro 
cum Ms. ad fqq. tratto, per δὲ eiectum, in eadem enunciatione bis fit 
mentio lapidum, et ipfe lapidum. continuus iactus; tanquam actio, non 
bene datur pro caufa, quare equi lapfarint et equites excufferinr, cum 
debuerit potius fic cogitari ac fcribi , oi T& ἵπποι» βεβλημένοις καὶ κυλινδουμές-. 
voi; τοῖς λιϑ. CL RNC , A. €t equi, per ia&los ac devolutos lapides 2nce- 
denies, vel. Quae molettiae non funt in lectione vulg., τὲ aut nobis- 
cum fervato intellectoque, aut in y? mutato, quod fane praefero , quia 
fic unum membrum magis manet in πολ. — βολῆς. nec commate διεῷϑ. 

divellitur a feqq. , ut opus fit in Lat. zque f. ez quidem; quanquam utro- 
que fenfu pr. πολ, — διεῷϑ. definitur magis. In quo quid placuerit 
Eerglero , non dicam, nifi, hoc apparere , eum ὑπὸ — βολῆς membrum 
ad fuperiora retuliffe, fed eundem yà, fi pro acumine fuo divinaric hic, 
tamen per Lat. quidem, pro faltem , non expreffiffe, ut nec alibi, cf. αν, 
1o,11.e€./A.72 A. Sed P. fequitur aperte textum vulg., nifi quod et τὲ 
aut y? opprimit, et deinde in membro altero οἱ δὲ 4. non folum ordi- 
nem mutat, fed quoque 33, pro zàacceptum, refert in repetito fuo 
multi, qua quippe anaphora fcriptores utuncur non tantum in animo 
commoto, 164 et extra eum interdum pro fimpl. copula et, ut hic In- 
terpres ille, qui et, propter mutatum ordinem, Gr. οὗ iz. alio exprimit 
cafu; unde non opus fit fingere lectionem eius aliam, πολλοὶ δὲ ἵπποι λιν 
quafi ob pr. βαλῆς fi fimilem vocem exciderit To0AÀ, remanente fola c: fyl- 
laba, fpiritu munita deinde a librario; unde in Noftro ipfo exiftat ana- 
phora, in fe per legem priorem non culpanda, Haec ad crifin. Sed 

in 2,eQ9. cum pr. ὑπὸ Bg. fere e P. perimit praep., fuo Lat. ad v. 2/93. 

bcne lectorem revocans ad $. 14. e. Ero. , pro quo et ipfo hic variatur; 

E] 


LIBER I. CAP. XII. A. V. C. 942. CHR. N. 189. 525 


ἱ δὲ ἵπποι, κυλινὰ ὀυμένοις * qui per devolutos lapides 
r) B. r. R, κυλινδομ., v. N.. Mox poft ixi. comma deeft in Stp. et al. 


tenente Stp. Th. aliunde v. δ. in paíf. cum noftra praep., et in fubít. zr, 
666. e. Lat. eadem cum Bag. e P. »»λ. βολὴν Herodi. lapidum zess 1. con- 
ieQus, — et in plur. A. βολαῖς, ap. eundem« ex aliis adeo Noftri locis, 
ut in adi. e. Latt. P. et Bg., quod huius ep. G. Th. »frequens, couti- 
nuus« fed non cum fubft. Bg., poít quod Gr. goa. , cum arétior Íeries 
effet cum prioribus, potius vifum eft colon; quanquam nec punctum 
ibi malum, cf. $. 14. e. ᾿ 

χκυλινδουμένοις) Pro κυλυδεῖσδοι dr. etiam καλινδεῖσϑαι» v. Rz. ad Luc. de 
luétu c. 12. T. 2. p. 927. Et in v. ἐχιβαίνειν ufitatior genitivus, ut &xig. 
ἡλικίας I, 3, 2. it. ἵππου 4» 7, 11. εἴς. Sed et dativus eidem interdum 
apponitur, v. D'Orv. Ch. p. 172. Leis. 

A quo extr. ut incipiamus: ad Ch. 1. 1, m. ἵππῳ ἐπέβη s;ufitatius eft 
ἵππου ἐπιβήνου. — Sed ita et Ach. Tat. — ἐπιβὰς ἵππων. qui mox ἐπεβῆνοιαᾳ 
ἵππονςς tribus adeo cafibus obtinentibus in hoc v., ob eius praep., cuius 
eandem variationem alibi habuimus, cf. Stp. Th., fed nominatim de 
dat. L. N. T., in primis Schw., Ind. Xen. Cyr. Ael. V. h. Dion. H. S. 
T. r. Fifch. The., Luc., Plur. Krg., Fab. Aef. Hf , Abr. Dil. Th. p. 
473. m. e Polb. fine Ind., Poff. Synt. p. 146. m. eDiod. Sic,, cf.Ind. et 
Sb. ex h. I. et Zof., fed de acc. Abr. ad Aefch. 1r, 360. m. Valck. Eur. 
Hipp. p.285. 2. C. m., at de utr. caíu, dat. ec acc., Krb. Decr. R. p.I. 
p. 26. m. Hemft. ad Luc. 1, 272. a. e. , it. cum praep. εἰς f. zi, ad ulum 
N. T., praeter Stp. Th. et Poff. Call. p. 467. c., cf. Ind. Dem. Ael. 
V. h. Diod. 5: et Z. ad Vig. p. 610. a. m. Nr. 6., ad qualem praep. re- 
Ípexerit Bg., aliam cogitante P. xizzer devolutos Zapi4es* caius in fen- 
fu ceperit fuam quoque Sch. »euntes fub JepiZibus* non tenentibus fane 
Lat. verbum Bg. cum dat. f. abl., fecundum G. Th., ubi modo cum Dg. 
praep. 1036, 74. 83. et cum acc. loci 81. 90., fediníyi., praeterquam 
cum praep. ingredi — intra fmmes, — per fcezam 1114,68. 75., etiam cum 
loci tantum abl, campo , 41. cf. 64., it. cum acc. co//es 49. Cf. 43., cum 
h.l. fit cum dat. f. abl. reifimplicis; opprimente id v. P., quem deinde fe- 
quuntur Bg. et Stp. Th. 2, 494. D. íub :υκυλίνδομου f. κολινδούμοιν volvor, 
volutgr. — Sic ap. Herodi. l. 1. οἱ δὲ Zzz5 κυλινδομένοις — ἄπωϑ.» equi 
inter Zevolutos lapides fa/lente veftigio Japfasani* quae eft prorfus Vs. 
P., praeter nominativum equi , ubi, praeter Lar. v. compof., memori- 
ter tenet formam Gr. verbi aliam cum Βα ed. , quam depravarint ope- 
rae folenni errore in o et cy, alteram hinc formam recinente Rz. ad Luc. 
I. I. N. 27. b. fine Vs,, fed et »γχυλινδουμ. λίϑοιςς fine artic. ,' neglizen- 
ter quidem, cf. 1b. 1, 301. 1. 4. Diod. S. 1, 185. 1.7. Ind. Xen.'Asg. Mor, 
ied tropice Bud. C. 1161,23. Dion. H. S. T.2., pro quo ib. T. t. καλ.» 
qua de V.L. cf. Fifch. Plat. Phaed. p. 211. b.e. 216. a, e. Theaet. p. 149. 
8. N. 7., hic ut fit ad fenfum perinde, fi quis pro med. reddat, ut ap. 
Diod. 1, 1., per fe volvere, cf. Stp. 1, ]. F., fi quidem equi hic lapía- 
bant, dum incedebant per lapides, qui, ur corpora rotunda, non fir- 
mirer iacebant, fed facile fe finebant loco moveri ac fe volvebant im- 
pulfi, cum in paff. fupplemento egeas, v. c. a pedibus, cf. Suid. 2, 392. 
e., non coll. ad Hef, 2, 373. i. p. 14. m. noftrum v. tenente G. Th. 
tantum in vo/vere. j 
3 


424 LIBER L CAP. XIL A. V. C. 942. CHR.N. 189. - 


τοῖς λίθοις ἐπιβαίνοντες, ὠλί, incedentes fallente — vefligio 
κ , 7 

σϑαινον ἴ καὶ τοὺς ἐπιβάτας lapfabant atque feffores ex- 

ἀπωϑθοῦντο. πολλῶν δὲ ἑκα- τῷ. cutiebant. Multis au- 


f) Stp. ὠλίοϑχινον. Leisn. in marg. A. 2., quae habet ὠλίοϑανον fine Iota 
dE I. Bs. Ox. Par. 2., monente etiam Sb. Ind. ,,A, et Baf. ed. dAíc9ayovst 
v, . 


ὠλίσϑαινον) Hoc impf. fimul cum praef. 2z;g. confiftit cum fq. ἅἄπωϑ., 
five habeatur impf., íive aor. 2., cui potlr. tempori congruit V.L. gaí- 
9272; , Clare aor. 2., quo utr. rempore locupletabis libellos Grammat. ec 
Stp. Lh., qui pauper et modo per Latt. haec »/a/or, prolabor, cado, 
ut videlicet aliquis labitur f. cadit in loco lubrico« e Muf. v. 95. , ubi 
tropice de re, ut ap. Callim. Dion. H. S. T. 2. s. συνϑ. óvou. ed. Upt. p. 
192. l. $., ubi pro ὀλισϑαίνουσα τῆς ἀκοῖς lezendum τῇ ἀκοῇ, ex errore in 
ς et lota poft fcripto, Lat. reddendum auribus illabens, Ariftaen. 1, τό. 
€. p.43. m. 108. i. cum Suid. 2, 755. i. et Luc. 3, 639. 1.74. Jabare, fed 
medico fenfu ap. Foef. Oec. p. 273. ἃ. m., tum tropice de perf. cum pr. 
εἰς f. ἐπὶ ap. Longin. Mor. ec Dion. H. S. T. τος denique phyfice de perf. 
f. animante Xen. 'Asg. Mor. »de lubrico delabi« ed. Th. V. 2. p. 182. l. 
$., ut non vacillent , ubi fermo de utribus, cf. Poll. 9, 121.e. labi, 4e- 
labi de utr, Hemít. ad Aritt. Plur. p. 430. a., tum Ael. V. h. 12, 46. i. 


6 μὲν ἵππος κατὰ TOU τέλματος gd ]zwev, equus quidem ἐδ in Zuzo eft col-- 


Japfus, cum fimili V. L. et in N. 5in coezo faüblidens co//apfus eff de 
equo, per fluvium ferente Dionyfium, fed cum Bg. eD. per phraíin Ind. 
Fab. Aef. Hf. »vulgo /a£or , cado, re&ius vero vefZHgio fallor, in lubri- 
co pedem figere non poffum, e veftügio, a reCto ítatu dimoveor, ὀλισϑή- 
φὰς ὡς κατέπεσεν, in lubrico fal/ente veitigio z£ collapfus ef?« qui locus 
cum alio adhuc proprie pertinet ad thema ὀλισϑέω», quo de v. Ind. Hom. 
Ern. Arift. Kuft. Diod. S. ir. Ariítaen. 1, 9. i. p. 21. 1, 6. , ut ad Stp. pau- 
perem de fubft, ἐλίσϑημα cf. Ind. Plut. .de difcr. adul. Gs. Chr. et Kre., 
jt. lofeph. ex t, 776. l. το. f. 3. e. cum Foef. l. l., mifcente Hf. I. I. the- 
inaza cum aliis, re&ius feparata a Stp. et L. Ern., ubi in noítro »labor, 
lapfo, labefio, Gl. V.:* quae Lat. priva inrerdum fuffciunt, ut ἢ. l., 
unde et Sb. Ind. modo per /apfabant, cf. Hef. 2, 742. m. 1589. i. ὥδισϑεν, 
ἐσφάλη» A. fine N., quod ipium interpretameutum praecedit ap. Ari- 
ftoph. I. . , tenente G. Th. s/abor, σφάλλομεν ὀλισϑαίνω, ὀλισϑέω, ὀκλάφω, 
(quo de ροίξγ. v. infra ap. Noftr.) — lapfo, ὀλισϑαίνωγ πταίω, apáAAousn 
frequenter vacillare, et lapfum minari& nobis h. l. , praeter illa ambo- 
rum Vern., etiam giten, ic. flürzen. 

zs ἐπιβ. ἀπωϑ.) Leisn. in m. Ox. »Kufter. p. 74.« refpiciens ad lib, 
de V. med. 1,45. p. 55. m: »Herodi. t; 12, 18. οἱ ἵπποι τοὺς ἐπ. ἀπ.» equi 
feffores excutiebani* quo loco noftro utitur ille ib., ut oítendat, adhi- 
beri med. pro mero act., cum tamen vim fuam med., vindicatam eidem 
1, 44.1. p. 53.» etiam Dref. p. 210. et Cl. ap. Woll. p. 250. m., hic quo. 
que retinere poffit per Lat. a fe removere f. deiicere e fuo tergo, (nobis 
von fich averfes, quibus tamen fane folenniora priva a/uerfen Í. ab- 
Jehmeiffen, teneute Bg. e P. Lat. modo, fed Sch. ;med. impf. equi fef- 
fores faos excutiebant« flu&uante Scp. Th., et pro a£t. etiam proferen- 
te 4, 767. i- »detrudo, deiicio, deturbo. — Sic eguus (non eques) fcílo- 


v 


LIBER I. CAP. XII. A. V. C. 942. CHR. N. 189. 525 


ἱτέρωϑεν πιπτόντων, ἐπεβοήϑουν tem utrinque cadentibus, fup- 


rem dr. ἀπωθεῖν» quum eum deiicit f. etiam excutit. Herodi. οἱ δὲ ἔπ» 
ποὺς ἐπ. km.« fic fine numeris ac Vs. fubiecto noftro med., tacente et Bud. 
C. 4$1, 11. verbi ufum hunc de equo, quem nec ipfe amplius cognovi, 
fed a&t. ap. Dem. Xen. Pol. Z., Ael. V. h., Soph. Ai. v. 446. Lyc. v. 
225. Suid. 1, 303. m., cum gen. loci, a praep. pendente, Hom. Ὀὸ. β΄, 
130., cf. Ind. Ern., quae reCtio eft et in paff. , v. Ind. Arift. Kutt. , He- 
rodt. cum N., Diod. S. ex 1, 686. l. 6. Hef. 1, 507. m. N. 7. 644. Suid. t, 
30i. m. e., ex Soph. Ai. v. 1038.» it. fenfu nautico Mifc. Obf. N. T. 6. 
p. 496., fed med. proprie f. tropice Ind. Hom. Ariít. Kuft. Thuc. cui, 
Abr. Dil. et Au&. ir. Bauer. Or., R. Or. V. 7. Ant. 8. And., Xen. Cyr. 
et Bach. Z., Dion. H. S. T. τ. Luc. Fab. Aef. Hf. N. T. L. et Kypk. T. 
2. Phil. in Flacc. p.750. l. 4. Hef. 1, 448. i. 507. m. N. 5., porro per Vs. 
cum ied. quadam vi Ind. Dem., fed contra Abr. Ariítaen. p. t43. i.s 
ut de fubít. ἐπιβ., praeter fenfum rüfticum f. domefticum, ignotum Stp. 
et Ern. L., de afino Ind. GeOp., it. nauticum Dem., cui add, 922, 13. 
1216, 6. 13. 1217, 2. etc., R. Or. V. 6. Thuc. cum N. p. 405. b. e. it. 
Schol. ad 226, 65. Xen. Hell. Mor. Dion. H. 5. T. utr., Diod. S., Thom. 
M. p.347. cum N., Harp. p. 156. i. Ammon. p. 17. m. cum N., Suid. 1, 
803. m. Hef. 1, 1342. i. N. 19. in noftram noconem fimul »ap. fzcros 
fcriptores eft nuncius, f. is, qui equo vehitur, — reliquis ἀναβάτης di- 
Qus«* non habente Stp. Lat. Βσ., fed tamen notionem e Greg., cui fa- 
vet quoque ib. v. izig4zwe ex Hom. '03. σ΄, 262. ἵππων — ἐπιβήτορας» 
equorum comfcezfores, cf. Ind. Dion. Caf. ec Poll. 1, 209. afcezjor, íed 
Sb. Ind. hinc cum Bg., ut et Sch. , tum L. Ern. »epibata, vector, fc. 
in navi«* et equo, quae addit in v. ἐπιβήτωρ. cuius de vi tropica cf. 
D'Orv. Ch. p. 746. i., tenente G. Th. in v. zfc. nihil Gr. ac notionis 
noftrae, fed plane non cozfc. et infc. (quod tamen Stp. dicebat etle ap. 
Lamprid., ubi Ind. filet) at in v. epi^, cum Gr. πῆρ fed cum al. in Bg., 
nec diferte de poteftate noftra, qua camen eft ap. Suet. Caef. c. 6r. sec 
patientem (equum) fefloris a/rerius primus efcendit, ubi Ind. »feffor, 
eques«* quod noftratibus commodum fzisez Reiter , cf. Ind. Corn. N. et 
G. Th. v. veMor cum Gr. n. m? 

πολλῶν) Totum hoc membrum, praeter unum δὲ, omittente P., fed 
Sch. reddente in v. zuzr. »cadentibus in clade zu/ti«« at 5Stp. Th. in £x. . 
»Herodi. |. Y. zc. ἐκ. z. mu/tis utrinque eccumbentihbu:«* hoc Lat. potius 
dedimus pro uadique, reperto in Ms. Pg., haud dubie fcribae vitio, cf. 
1, 11» 5. m. , intelligentes plebem et equites maxime e prioribus, inde 
a$. 15.e. In fq. v. ἐπεβ. P. (unde Bg. fervat phrafin) addit »fuppetias — 
raptim zu/erunt« adv., quaerens fortafíis aliquam emphafin in praep. , re. 
petente Stp. Th. fub »ad auxilium ferendum [upervenio, (ex T*,uc,, 
ubi tamen femel reddit fimpl.) auxilium ferre&« quorum locorum Thuc. 
nullus eft in Ind., fed alii duo cum phrafibus Lat. fyn. fubfidio venire 
et opem ferre, ct adeo fine emphafi iterum , cf. ad Luc. 2, $4. ] 42., fed 
ap. Diod. S. 2, 70. 1.96. fuccurrere, ut 1, 493. l. 59. opitulari, quibus 
privis funt fyn. aliae aliorum formulae ap. Dion. H. S. 'T. 1. 189,29. opi- 
tulatum 776, ap. Polb. T. i. p. 56. m. fuppetias ire, fed cum praep. ap. 
Jofeph. 3, 268. c. πρὸς δὲ τοὺς ἀγχαφεύγοντας εἰς τὴν ὥκραν ἐπέβοηϑει, πᾶσαν 
εἰσαγαγὼν τὴν δύναμιν, CODtra — cum toto f/utim. exercitu zbat , ubi dc- 
cuit adiicere Βα. fubit, cf. Ind. Dion. Caí., fcd L. Ern. »infuper amxi- 


526 LIBERI. CAP. XII. A. V. C. 942. CHR. N. 185. 


» N* ia d ωυ ΄ T4 1 
τῷ σήμῳ καὶ οἱ τής πόλεως πε- petias ferebant populo urba 
(di ςρατιῶται " μίσει τῶν iz- ni pedites odio equitum. 
πέων. 


t) Corama bic nullum fuit modo in E. t. et Ms. Bg. nobiscum. 


lior , praeter alios fubvenio« quae notio fecundaria, reperienda fane in 
praep.; valeat quoque hic, etiam cum xj, (a Big. oppreffo, non item 
a P., unde olim reftituctur, fed loco πιο, e quo dimoverat P.) ut ple- 
bi profuerint tecta et lapides cum tegulis, fcd praeterea nunc etiam pe- 
dites urbis, cf. Suid. 1, 814. 1., non coll. ad Hef. 1, 1360. e. fq., ubi 
tamen compof. ἐπιξουρῆσοι Etc. etiam per fimpl. redditur βοηθεῖν, non ex- 
plicante G. Th. in Bg. fuppet. formulas cum v. ferreec ire. MoxSch. in 
τ. odio, quo fibi νη erant« paitim P., forte voluit innuere vim 
fubít. acivam, quae brevius adiuvatur per praep. aliquam in gen. ob- 
ied, erga, adverfus, in, cf. 1, 1, 3. fürtmulam oí τ. z. s. sg. brevius, 
quam P., , exprimente Βσ. per fyn. adi., fed tenente Stp. Th. »πεξ. αἰτ- 
quando, Ííed raro, fi bene memini, additur eezziro4, ut ab Herodi. 
]. 1. ix:Q. — ἱππ.ς fine Vs., tacente L. Bof. Ell. p. 311. et v. ze., me 
vero tantum haec reperiente, ap. Diod. S. 2, 28. 1.46. πρὸς τοὺς 7. $z- 
λαγγίτας » Vs. ἴῃ N. »ad pedefizis Phalangis milites qui iidem 1l. 46. 
πρὸς τοὺς π.. Ud pedites, ec l. 35. καὶ τῶν ΕΣ φάλαγξ, pedettris Pba- 
4anx , etiam 1.42. fimpl. πρὸς T?» φάλαγγα, cum Phalanges oppofita l. 40. 
τὸ τῶν ἱππέων — σύφτημα « ut hic componuntur τῶν íz7.5 cf. ᾧ. 13. €., 
propter quem locum, ubi πεζοὶ dicebantur plebis multicudo, INoíter hic 
diítinguendi cauía addiderit cezz., reddituris noítratibus Zie Sratfo/da- 
zen.zu Fwfie , ut intelligantur milites urbis praeíidiarii de quibus Lipf. 
in de magnit. Rom. Op. T. 3. p.25. m. f33. »copiae urbanae, ut princi- 
pem in ea (urbe) tu Burnt et ut ipfam urbem. — Principis cuítodiae 
triplex miles fuit, Praetoriani, Evocati, Batavi. — Batavi, equites pe- 
ditesque, — ut minimum mille equites. Pedites eciam olim ad mille, 
(quod duplex genus profit ad $. 12. e. fq.) — Alter nunc miles in urbe 
et pro urbe duplex ett, urbanae et vigilum cohortes. De prioribus Dio 
οἱ τῆς πόλεως Φρουροὶ λ. urbis cuftodes fex millia; — quarum officium 
praecipuum, tueri urbem, i. motus aut turbas plebis coércere« quae 
adeo et h.]. fatistecerint officio fuo, fed tarde fatis; tacente Lipíio, tue- 
rintne foli pedites, an equites desig nec huc rcfpiciente ,- ubi locus 
eít claflicus de peditatu urbanarum cohortium, ex oppof. τῶν iz7., cf, 
infra 3, 13, 10. 2, 10, 3.e., tum ad fupplendum aut comparandum Xiph. 
Sb. 379,28. ἱπποδρομίας τὶς ἦν. — πλῆθός τι παιδίων εἷς τὸν ἱππόδφομον εἰσέ- 
δράμε s 555 κοὴ ὃ δῆμος παραλαβὼν αὐτὰ» οὐδὲν ὃ τι οὐκ ἐξέκραγε' καὶ τὸ τέλος 
καταπηδήσας» ὥρμησε πρὸς τὸν Κομμοδον , ἐν τῷ Κυὶϊντιλίω ἀτείω s meoa- 
sein. ὄντις » πολλὰ μὲν ἐκείνῳ κώγα αϑὰ ἐπευχόμενος s πολλὰ δὲ καὶ κατὰ τοῦ 
Ἰιλεώνδρου χατγαρώμενος. καὶ ὃς φρατιώτας τινὰς ἐπ᾿ αϑτοὺς ἔπεμψεν καὶ ἔτρω- 
σάν τινὰς καὶ ἄπ ρέκτειναν., οὐ μέντοι καὶ ἀνείρχϑη, διὰ τοῦτο ὃ δῆμος s ἀλλὰ τῷ 
τε πλήϑει σφῶν καὶ τῇ τῶν δορυφόρων ἰσχύϊ ϑαῤῥήσας, (qui δορυφόροι» Prac- 
torni, fuerint Noitr! οἱ τῆς πόλεως πεζοὶ ςρατιῶτοι.» iuit fortaílis 1n 
praeíidium urbis ex cohortibus Practorianis, ec, ut pedites, inimici equi- 
tübus, quanquam bi cquites et ipfi fuerinc ex Praetorianis, cum faepe 
unius eiusdemque exercitus ac domini imperatorisque pedites cum equi- 


LIBER I. CAP. XIII A.V. 


Ὄντος δὲ πολέμου ἐμφυλίου, 
ἄλλος μὲν οὐδεὶς ὠγγεῖλαι τὰ 
πραττόμενα τῷ Κομμόδῳ ἐβού- 
λετοῦ δέει τῆς Κλεάνδρου ἐξου- 
σίας. ἡ δὲ πρεσβυτάτη τῶν 
Κομμόδου ἀδελφῶν κ, (Φαδίλ. 
λα ἦν ὄνομα αὐτῇ,) εἰσὶ ga- 


Ὁ) Mss. Ve. ac Vi. ?£cvAsóezo v. N, 


C. 942. CHR. N: 189. $27 


Cum itaque bellum civile 
effet, alius quidem nemo nun- 
ciare, quae gererentur, Cor- 


modo volebat metu Cleandri 


2. potentiae: [fed maxima 
natu Commodi ferorum, Fa- 
dila nomine, cum accurrif- 


x) In Ms. B2, nec figna () fani nec 


commata,. Marz. ln edd, figna parenthefis abfunt modo in A. cum B. 1. 


tibus exerceant odia atque inimicitias,) ἐπὶ μᾶλλον ἠπείχϑη. πλησιαξόντων 
δὲ αὐτῶν τῷ [(ομμόδω ,» καὶ μηϑενὸς οἱ μηνύοντος τὸ γιγνόμενον » Maexía ἐκείνη 
αὶ τοῦ Κουχδράτου ἐσήγγειλε τὸ πραττόμενον, Quo de poítr. mox capite 14. 

οὐδεὶς ἀγγ.) Nota genus aíflentatorum, qui, ne aegre principi fiat, ve- 
rum provinciarum , rerum, ftatum ilíi occultant, et civium querelas ad 
aures eius pervenire non finunt. lta vero efficiunt, ut princeps malis, 
quae incognita ei funt, mederi nequeat, er cuncta in peius ruere, per- 
gant. Quamobrem occultatores ifti caufa calamitatum publ. quodammo- 
do dici poffunt et propterea re&te plectuntur. Zeisz. 

Bg. e P., praeter δὲ per δὴ iterum, fervat rel. fere omnia, ubi inf. 
&yy. ne tenet quidem Scp. Th., cf. tamen Ind. Dem. Thuc. cum Abr. 
Dil. et Fiích. Aefch. 3, 19. i. 

ἐβούλετο) Cod. male ἐβουλεύετο. Strotb. Varietzs eadem deinceps re- 
dit, etiam in partem contrariam, ut alibi, cf. ad Diod. S. 1, 646. b. e. 
N. 9t. 766. a. N. 10. , ad Herodt. p. 78. b. N. r1. 143. a. N. 55. 476. b. 
N. xoo., Fiích. ad Plat. Crit. p. 126. b. N.28. ic. ad Ael. V. ἢ. 2, 28. p- 
142. 4. N. 7. et R. Or. V. 3. p. 594. a. e., fed ut h.l. vulg. lectionem vin- 
dicet tum fenfus, tum, praeter Ms. Ea. tacite, eriam P. oblique, de 
cuius Lat, G. Th. v. e. 526, 14. »audere, pro pofle f. velle.« 

Φαδίλλα; Xiph. (cf. 1, 12, 19. e.) a Marcia, pellice Quadrati, rem ad 
Commodum delatam ícribit.. Idem, qui occafioncm huius tumultus, 
ipfamque feriem paulo aliter ediíferit. Sed ες interitum Cleandri ex 
alia caufa repetit Lampr. c. 7. Nil znirum. Nam, cum toc concurre- 
rent in uno homine flagitia, quae omni tempore curmulabat, vel in itla, 
vel in illa conferri cauíam interitus, nec novum, nec abfurdum ett. 
Boecl. Narrat Xiph., rem Commodo delatam a Marcia pellice. Porro 
Cleandri interitum. aliunde repetit Lampr., ob interfectum fc. Anto- 
nium, fi&is in illum criminibus. Sed in uno homine tot flagitiorum 
confeníus hiftoricorum diffidiis caufam dedic. Oxos. Num φΦλακέλλα» 


Fiaccillaa? Reisk. Dicitur πρεσβυτάτη » nimirum poít mortem. Lucillae, 
* 


quae erat natu maxima. χοῦ. 

Ad Lampr. p. 492. Caf. N. "γὰρ. Xiph. et Herodi. caufa caedis Clean- 
diilonze diverfa, et lonze quidem probabilior* uc ad Dion. Caf. p. 1214. de 
Marcia Fabricius conciliare ftudet Noítrum, fed Rsk. — Flaccillam non no- 
vi, at folam Fadillam, cf. Exc. ad 1, 2; 1., qua de valeat íane Strothi fenten- 
tia, quai et olii in Adverfariis fcripferam, ut àunc, pott morrem Lucillae, 
€f. 1, 8, 6.) et inter foro:zes, adbuc fuperítices, fuerit natu maxuma, qui 


' 


$28 LIBERI CAP. XIIL A.V. C.942. CHR. N.189. 


μοῦσα πρὸς τὸν βασιλέων, (pe- fet ad imperatorem , ^ ( faci- 
δία δὲ ἡ εἴσοδος αὐτῇ καὶ ἀκώ- lis autem aditus ei et lici- 
λυτος͵ ἅτε ἀδελφῇ 4) λυσαμένη tus , utpote forori,) capil- 
τὲς τρίχας, ῥίψασώά τε εἰς τὴν. lo paffo, proieCa humi, ni- 


y) In. Ms. Ba, iterum nulla () figna δἀΐιης, 2245. ut in edd. A. et B. 
2) Ms. Ba. ἀδελφή" fic, v. N. 


ufus et hodie obtinet, ut filia v. c. natu dicatur maxima, Ze S/reffe, de 
ea, quae inter filias maxima fit natu eas, quae domi ap. parentes nunc 
adhuc degunt, nec dum nupfere; manente in vetere nomine cum Mss. 
eciam D., unde Big. formulam c. ἦν àv. Z.; mutatam fervat in breviorem, 
in qua fane non opus parenthefi, feverior ex eodem in fq. sigàg., quam 
1, 9, 7., tacente Stp. Th. de loco hoc praecipuo, ubi v. cuam praep. 
alia fimul, quarum altera εἰς » pro in f. intro, de loco valet, fupplendo 
illo mente, v.c. in diaetam, Íed altera de perf., pro Lat. Bg., cuius 
prima in v. tamen etiam ducat ad compof. pro fimpl., quia fequitur alia 
Íyn., tenentibus noflratibus utrumque /7zein zu ec bin zu. In Íq. εἰσοδ.ν 
de actione hic, nihil quoque Stp., niíi forte per haec Lat. »ingreifus, 
introitus nec per Noítri epitheta, ac modo in adi. ἀκ. 2, 530. 1 per 
haec e memoria 5 Herodi. l. 2. ῥὶ δὲ εἰσοὺ, — zx. , nec accellu probibeboatur, 
(liberius, quam in alio ante e Luc. loco hoc,) zx. 5 ἔξοδος» liber exitus, 
et qui nullis impedimentis prohibetur«* ubi 1, 129. 1. 23. facilis exitus, 
quod Lac. nec ipfum hic admuttic difertum ῥα.» cui fane Nofter per co- 
piam fyn. iunxerit zx., ubi dediffem aut Stp. Z/ler, aut vicinius »ch. 
“0107; impeditus zz£ro/tus« feparata neeativa; tenente G. Th. modo pri- 
mum adi. cum fubit. Bg. , qui in fq. ἅτε deferic P., c£. τ, 7,5. Sed Ms. 
in 4à. nominativus , quafi pertinens ad pr. particip. eieàg., non ad pro- 
pius pron. αὐτῇ» merum fuerit fcribae vitium, orrum a lota nullo in 
Codd, fübícripto, quia Zre, oppreífo οὔσῃ, refertur modo ad proxima. 

λυσαμένη T. re.) kt foluri crines, et diltracti et vulíi indicium doloris, 
v. Hef. in v. Zzeázic , Au&. libri fapient. 19, 3. Esdr. 9, 3. Barth. ad Stat. 
M. Silv. x. p. 188. fq. Le::z. 

Stp. Th. modo 2, 747. C. m. »wem τρίχας f. τὴν κόμην» folvere cri- 
zes.f. comam, (fc. alii, fine auctore;) unde ap. Herodi. 1n media voce, 
λυσ. T. Te, quod ibi redditur (a P.) particip. paff. fo/uzis crinibusce 
etiam a Bg., íed per numerum ac v. Lar. non ita feverum, pro quo 
ufurus eram illo P., ut viciniori; hic etiam valente vi med. , μὲ f. fuos 
folvere capillos, cf. lib. de V. med. p. 15. m., non tamen cuni nofiro 
fubft., quam formulam mode novi e Lar., íed quaedam ad Gr. fubft. 
ufum, v. ap. Fifch. The., Luc. L. N. T. Abr. Dil. Th. p. 143. m. Spanh. 
ad Call, h. in Cer. v. 5. T. 2. p. 745. m. τὰς ἐν τῇ κεφαλῇ vg. (per peri- 
phrafin, pro gen. τῆς κεφαλῆς, quae ellipfis plena eft v. c. in N. T. 
Matth, 19, 30., ubi et altera forma Noftri manca, cf. Lexx., tacente 
L. Bof. p. 164., fed quafi ad ellipfin refpiciente Bg. in fuo, ap. G. Th. 
cum Gr. n. »quafi capitis pilus« ) et p. fq. e. fimul »folutis et paffis 
crinibus« fine Gr., de iisque in luctu ap. Fabric. Bibl. antiq. p. 848. m., 
fed ap. Hef. 1. 1. 2, 1152. nihil, quam διαῤῥηξαμένη τὸν σάραπιν» καὶ τὰς 
rg. καϑειμένῃ , ut G. Th. in Bg. v. »capillus peffas, i. refolutus ac. fpar- 
fus, (cf. ad Ter. Phorm. 1,2, 56. et in Bg. fubit. 742, 9-) refoluta capies, 


* 
, 


LIBER I. CAP. Xlil, A. V. C. 942. CHR. N. 189. 529 
γῆν ἑαυτὴν, οὐδὲν ἄλλ᾽, 3 πέν- hil. nifi lugubre prae fe fe- 


a) Ms. Ba. et Vi, οὐδὲν ἄλλο 5 A., fed ἀλλ᾽ (ine accentu in edd. Bs. al., ut 
poft ἄλλ᾽ noftrum εἰ comma , v. N. 


quae eft illa forma antea ap. Hef.) pro refolutis capillis, (in fyn. fubft. 
cum Gr. n. etiam 1288, 25.) crinem 4e more fo/utae, 1. moeftitiae hoc 
ipfo indicio, quod eum folverant, (et in hoc v. Lat. cum Gr. λύω 484» 
αι. nodo afferens crinem folvere, tacens in particip. fo/utus, in v. rejot- 
v0 cum ἀναλύω iterum tantum tenens acc. crzzes, fed in Miricip) cene 
refoluta pue//a, 1. quae refolvit comas«* et in hoc fubft. modo fpa: fa 
1034, 2. it. folvere comas l. 28., pt faltem ad analogiam Lat. Nofter 
Ícripferit. 
ῥίψασά c) Omnia Bg. eP. fervat, copulam τὲ abie&tam , tum a& cum 
pron. recipr. per paf, porro, praeter compof. Lat., etiam abl. fyn. in 
praep. cum fübít. εἰς τ. y., non ita fevere, ut 1. 6, 10. €., pro quo εἰς 
y. hic variatur cum artic. fine difcrimine, cf. Stp. Th. 3, 712. D. »ícien- 
dum eít, poíle reddi ῥίπτειν 1. ῥιπτεῖν verbo proffernere, ut ap. Herodi. 
δίπτειν εἰς γ.» profternere Pumi; ubi tamen et v. pzoiicere retinere pof- 
íumus* qui et habet in prior. conítruCtionem cum pr. εἰς et pron. recipr. 
ex Herodt. lI, 3o. de Arione, ἑέψοη ἐς τὴν ϑάλασσαν £evróv , Íeíe in mare 
jeciffe, et Thuc. 129, 4. in. aquas gelidas le conücerent , cf Ind. Dem. 
Fiích. Ae. ec Pal. cum Luc, Ael. V. ἢ. Xen. Z. Bach., L. N. T. cum L at. 
Bg., ap. G. Th. »potro iacere, (f. fimpl.) fe ad pedes, humilitatis fignum, 
(ut hic; fed non cum fubfít.) /umi , xau» gen. (f. abl.) vice adverbii«* 
aut formulae e praep. cum fubft. 5 £umum, ut pro abl. manifeíto eft in 
verbis, quietem in loco fignificantibus, -wéere v. c. bumi , i. in humo; 
fumentibus ellipfin Lindn. p. 131. e. ecIan. Lex. 
οὐδὲν ἀλλ) Mss. plenum ἄλλο nil eft, nifi gloffema, ut magis perfpi- 
cue innuatur adi., quod et oftenditur 1n illis edd., ubi habetur cum 
accentu, quod Sch. etiam hinc profert in ἄλλος »per apoftroph. ζλλ᾽ 9» 
aliud , quam, (in ἥν» ex aliis locis) ὠλλ᾽ », niii, praecerquam, excepto, 
(ut in ἀλλὰ extr.) πὴ quod, praet., exc. Aliud tamen ett ἄλλ᾽ 4, quod 
legitur 1, 13, 2., quod eft pro ἄλλο, x, aliud, quani tenente Stp. Th. 
tantum 1, 1327. v. ex. Íub Pabitus, A. e. »Herodi. l. 1. οὐδ. ἄλλο ἢ s. 
€x. ὃ. (e P. cum alia le&. illa Mss. , e memoria, fed 341. B.) Hocautem 
genus loquendi, οὐδὲν ἄλλο *, absque interrogatione, efferunt et ali- 
ter, — interdum ἄλλο πλὴν» pro ἄλλο ἢν» quicquam πὴ, (quae ratio eít 
ap. Noftr. quoque, tum 337. e.) 4^ ἥν nifi, praeterquam, — οὐδὲν i5&- 
λοντες ἐπάινεῖν», AA ἢ τὸν πλοῦτον» nihil —, πὶ —. it. poft ἄλλος, Xen. 
τίνες ἄλλοι —4, ἀλλ᾽ ἢ —. Luc. autem fine ἄλλο, fcribBens, οὐδὲν γὰρ ἀλλ᾽ 
ἢ το, nibil aliud, quam, — Suid. ἀλλ᾽ αὶ ait, non folum pro εἰ μὴ , 1. πὴ» 
fed et pro 1 fimpl. poni* r, 109. l., tum ad Vig. p. 460. b. N.75. »aAX 
ἢ... li praecedat aliqua vcl negatio, vel interrogatio, redditur qua f. 
nif. — Aefchin, μηδὲν ἀλλ᾽ 4 — nihil zi/f. — Sic ZA ἢν praecedente οὐδὲν, 
denotat 2/5; aliud , quam. — Nonnunquam; praeced. negatione, coim- 
mode redditur prorfus, plene. — Herodi. |. 1. C. 13. οὐδὲν ἀλλ᾽ καὶ 0. ez. δ.» 
nihil 2//u4, quam /ucus babitum , offender, 1. plane lugubrem babitum, 
^ Hoog. (fed Z. p. fq. b. e. Nr. 3.) faepiffime ἐλλ᾽ ἢ nil eft, nifi ἄλλο, ἢ, 
et ira fortaffe rectius feceris, fi fcripferis ec diftinxeris ἀλλ᾽. αὶ A« — Ego 
quidem rem ita concipio, 1) fi praecedat negat. οὐδὲν neutr. generis, 


Li 


M ^3 


$30 LIBER L CAP. XIII. A, V. C. 942. CHR. N. 189. 
ϑους σχῆμα δείξασα, Σὺ μὲν, 5. rens , Tu quidem, in- 


tum ἀλλ᾽ καὶ fcribi poffe explicarique per ἄλλο 4, it. interdum , fi οὐ etox 
praemittantur, verum 2) ἐλλ᾽ 4 cum Suida neceffirio exponendum elle 
per εἰ μὴ f. 4, fi praecedat aliud genus adiectivi ἄλλος, quam neutrum, 
ut ap. Stp. maíc. ἄλλοι et ἄλλον, etiam "in iftis ib. F. i.,. cum- »dr. pro 
eodem πλὴν ἀλλ᾽ ἢ“ quae, quanquam propoíita fine aliquo loco, haud 
τ dubie funt 1. ἢ. πλὴν εἰ μὴ» 1. πλὴν ἐὰν μὴν d. πλὴν ἂν μὴ 3 386. E. m. fqq., 
it. interdum ,. fi praeeat o2 f. οὐκ, ut 1, 337. F. i. slfocr. δόξαν καλὴν οὖχ 
οἷόντεγ, ἀλλ᾽ ἡ τοὺς διενεγκόντας χτήσασϑοι, ΡΙῸ ἄλλους οὔχ οἷόντε, ἀλλ᾽ 4 
A.«* ubi ille percepit quidem fententiam, non item veram rationem, 
quae eft in ZAa' ἢ» pro εἰ μὴ accipiendo , et οὐχ — εἰ μὴ» ut Lat. so» — 
nifi , pro tantum, hoc fenfu, famam bonam non /icet, nil excellentibus, 
acquirere /f/i , f. non poffunt, nifi excellentes, fibi acquirere, f. tantum 
potfunt excellentes fibi acquirere; ubi Suidae ratio e(t aperta, quae et 
alibi commoda, ut infra 4, 15, 15. οὐκ ἄλλως τον ἀλλ᾽ 3, in quo fumere 
alioqui debeas pleonasmum , ut Z. ad Vig. p. 462. b. m., commoda et 
alibi, cf. ib. p. 461. a. m. p. fq. a. e. in Plat. τίνος λ.» 1t. ad Dem. 45, 13., 
cf. Ind. v. ἀλλὰ e., Rs. ad Dev. p.27. b., L. N. T.. Abr. ad Aeích. τὸ 
3c0. cum Dil. Th. p.751. e., ubi adeo »reítituo Zaa' 4 pro edito ἄλλο 4 
Pauf.« D'Orv. Ch. p. 198. i. Valck. Eur. Hipp. p. 264. b. 1. Hemft. Luc. 
1, 457. b. N. 26., ubi tamen fortaffs lesendum ἀλλ᾽ ἡ, Lat. a£ certe; 
quae duo et alibi confufa, Dev. p. 25. fqq., ubi p. 27. m. aliud exem- 
plum füperioris ἄλλως — ax καὶ εχ If. Pan. Mor. p. 6. e., tum Hoog. Op. 
p. 32. 1061. Nr.7. Ind. Arift. Καί! et Diod. S., ut alterum quarundam 
hic edd. ἐλλ᾽ καὶ ad fenfum conveniat, in primis diftinCtione adiutum hac, 
οὐδὲν, ἀλλ᾽ ἢ v. σχήμα, Out, nil, nifi Jugubrem habitum, offendens ; 
ficut contra lectio rel. edd. feverius interpungetur, ut iam fecimus par- 
tim ,' commaáte poft ἄλλ᾽ fufcepto, quod et recte flabit pott ex. fic, οὐδὲν 
ἄλλ᾽, ἢ τ. σχῆμα, δειξ.γ, nullum aZium habitum, quam lugubrem , ofen- 
dens; quae ut funr ad fenfum eadem, fic et mihi quidem dilucidiora, 
quam iftud Hoog. fupra adv., quorum ünum eft diferteap.P., quem de- 
ferit Bg. ira, ut, pro duobus fubít. Gr.; ponat unum modo adi., fed 
id in neutro genere, accommodate ad pr. neutrum οὐδὲν,» utque porro; 
pro v. Gr. privo, phrafin referat illam iuam , fortaffis e Sch. v. ex. in v. 
ἔχω »6x. π- δεικνύεινν babitum lugubrem prae fe ferre« interprecante ας 
'Th. v. »£ 444» 24-. »nibil aliud sif Philumenam vo/o, — i. quam f. prae- 
terquam , (et v. zibi/ 438, 102.) “11 sniff — pro nihil aliud niti f. tantum- 
modo, (par illud noflro fupra ad Ifocr. £azzum , cf. 1, 12, 14.1., ecl. 23.) 
nibil aliud quam , ΠΝ quadam fignificat fere 1. 4. ranctummodo. — Sic 
nibil aipiius quam (l. 53.) οὐδέ praeterquam vigi/atum efl , i. nihil aliud 
actum, nifi vigilatum eft« f. nifi ut vigilaretur, qua ellipft verbi facere 
f. agere, ut Gr. δρᾷν ποιεῖν (cf. infra 2, 10, 12. e.) hic non opus, quafi 
fingas, οὐδὲν ἄλλο ποιοῦσα ἢ --- Due. , T. οὐδὲν δρώσασα, dAX ἢ A. Sed quod 
fupra Scp. v. ex. nolirum locum iub Lat. fevero 5aitus tenuit: ambi- 
guum eít, nec capio hic de veítitu et pro πένθιμον ex. , veltem Jugubrem, 
ap. Poll. 2, 29. N. 46., ad quam formam fyn. ex adi, cum fubft, refolvir 
P. duo fubit. in regimine »:» lugubrem Pasitunt* ut et Vern. vet., uo 
pracb mit klüglichen Ge&ürden, ied cum hoc intelligo Juguéres corporis 
gefius , lenfu rhecorum ac lato, ut Fadilla oftenderit luctum moeftitiam 
que fronte, oculis, capite inclinato ac démiffo, manibus complicatis 


LIBER I. CAP. XIII, A. V. €. 942. CHR. N. 189. 531 


ἔφη, ὦ βασιλεῦ, μένων ἐπὶ quit, o princeps, in otio de: 
€ ^ 7 . 

ἡσυχία, τῶν πραττομένων geny, Omnium, quae gerun- 
E] ΕΣ / . 

»»ἐγνοία ἐσχάτῳ P κωθέφηκας lur, ignarus, exíremo con- 


b) Modo Ing. ἐν ἐσχ.» fed in rel, edd. poít ἀγν. comma, it. pott xiv). in B, ἢ 
2. L.; fed colon in B. 1. R. a!. , etiam adeoinSb., pro pun&oStp.etrel., ν.Ν. 


fublatisque , voce trifti , etiam lacrymis, utque nil, nifi haecinfe often- 

derit, rantumque hacc, nec fimul aliquid laeti; ad quam fpeciem lugu- 

brem proprie et priora referuntur, crines foluti ac deiectus in folo et 

ante fratris pedes atque genua, Caeterum P. copulam ez expreffitin hoc - 
membro , quae non videtur excidiffe in Gr. » quaíi fueric οὐδέν τ᾽ Za! As 

fed ita omiífa eft a Noftro, ut $. 2. totius veluti protafis effet a^ καὶ δὲ — 

ἑαυτὴν. in qua, fubiectum καὶ ze. τῶν K. ἐδ. eft, cum rribus exornationi- 

bus adiunCüsque, εἰσδραμοῦσα — λυσαμένη — ῥίψασα τε A., Íed dcinde 

apodofis ab οὐδὲν A.» fic tamen; ut in v. ἔφη conlileret ac requiciceret 

mentis cogitatio, praemilo οὐδὲν — δείξασα membro per particip. novum 
fine copula. Proprie quidem per ᾧ. 2. totam una modo eft enunciatio, 
ἡ δὲ ze. T. Kop. ἀδ. ἔφην cuius fubiectum fufpenditur ac dilatatur per cria 
membra fecundaria, quae monílravimus, fed attriburum cum copula 
dialectica ἔφη» pro ἦν QXexez, habet ante fe quoque membrum οὐδὲν — 
δείξασα, quanquam feVere Φαδίλλα erat fubiectum verum, eique adiun- 
€tum οἱ ze. 7. Kop. ἀϑ. 


σὺ μὲν) Similis locus Apul. Mil. V. p.99. tu quidem felix, et ipfa tan- 
gi mali ignorantia beata ,. fedes. incuviofa periculi tui: mos autem, quae 
pervigili cura vebus tuis excubamus, cladibus tuis mifere cruciamur, vel. 
Leisn. : 

Sch. in praep. &. »5. qwiete« per fyn. adv., tenente Stp. Th. no- 
tionem noftrae praep. pro Lat. Bg. τ, 1210. B. p. fq. B. , iimulque phraíia 
Ὁ. e Dem. ἐπὶ τούτοις μένειν», et fimilem tropicam 2; 877. B. e. ex Ifocr., 
non item Lar. Bg., ut 1, 1480. €. γγήσ. otium. — Sic ἐν sc. διατρίβειν (ap. 
Noftr. 2, 5, 3. per fyn. praep.) et μένειν ἐπὶ zc. ap. Herodi.&« e P., fine 
numeris, nec aliunde; nec me habente, nifi ad v. μεν. cum pr. ἐπὶ et 
dat. notata L. N. T. Ind. Dem. et Dion. H. S. T. r., ubi et 419, 3. με- 
γητέον ἐφ᾽ ἡσυχίας», per lyn. cafum quidem, at alio iterum fenfu, pro 
filere, nec refpondere, cum h.l. fic, femper effe in feceffibus ic fine 
negotiis publ., cf. r, 12, 12. et ad Gr. ze. L. N. T. cum Hef., formu- 
Jam etiam noftris tenentibus, 27); Rue f. Zn der R. bleiben, ficut iervat- 
fem etiam Lat. feverum manere, ap. G. Th. modo cum Bg. praep., ied 
non cüm fubít.,' ubi cum Gr. n. vacatio a labore, — con/rdere in otio, — 
it. vivere, (cf. Ind. Corn. N. Cort. ep. Cic. 2, 17, 8. et Niz.) ego, διάγω, 
(fyn. illi pr. διατφίβειν,) degere ex aegno cum a/iquibus , i. vivere.*  5ed 
ad fq. τῶν ze. zy». ct. fimile Dem, 986, 17. ἄγνοιαν τῶν πεπραγμένων, ni- 
hil habente Stp. Th., quam zyy. cum gen., ubi vertiffem zgseratione 
torum , Í. certe eorum , quae gerun'ur, pro quibus Bg. libere affumit 
€ P. iterum adi, πάντων» et ex eodem, pro abl. fubit. , fervat fyn. nomi- 
nàátivuim affinis adiectivi; nobiscum fere reddente Per. ad Ael. V. ἢ. 5, 17. 
p. 431. b. N. 4. €. 5 Herodi. 1, 13. Zyy. τ. 7e. ignoratione eorum, quae 
Jium*« quo relpexerit Leisn. in m. Ox. »Per. ad Ael. 5, 17. p. 358.« 


552 LIBERI. CAP. XII. A. V. C. 942. CHR. N. 189. 
κινδύνῳ. ἡμεῖς δὲ, τὸ σὸν γέ- flitutus es in periculo: mos aue 


᾿ς ἐσχάτω xz9. x5.) Scribo ἐν ex. A. Stepb. Sane Herodianus alias addit 
(in hoc v.; praepof. 3, 8, 6. ἐν ue'yísai δέει καϑετῶτες» verfantes in metu. 
Sic 1, 10, 8. it. $, 4, 5. Sed nec illud negandum, amultris praep. omit- 
ti, v. Acl. V. b. 1, 12. Sylb. ad Paufan. in Praefat. ad Leé&t. it. Obf. Mifc. 
V. 3. p: 419. Leisn. 
Ad Ael. l. 1. p. 222. b. N. 8. »videtur per ellipfin omiffum 2v, quod 
Gr. auctoribus non infolens. | Paufan. xarészes ταῖς πόλεσιν prO ἐν τ. or. — 
Haec rraepofitionis ellipfis in primis Attica, v. Serv. ad Aen. 1. Kubz.t 
in Ind. hanc ellipfin non repecens, nec aliquis in noftro quidem verbo 
ad L. Bot. p. 498. e. fqq., quibus, praeter illa ad 1, 12, 1. m., addeInd. 
Herodt. v. ἔχειν €... Verum hic quaerimus tantum de v. aut noftro, aut 
aliquo, ei ad fenfum affini, quale fine pr. ἐν nullum affertur aliud, prae- 
"rer noftrum hoc, in Mifc. Obf. L 1... πες ap. Stp. Th. 1, 1768. e., ubi 
modo duo habet cum pr. ἐν e Xen. , quibus plura licet addere, v. L. N. 
TT. Schw. Kypk. 2, 337. e. Ind. Thuc. R. Or. V. 6. v. e. 7. Ant. 8. And, 
Dion. H. S. T. 1. If. Ev. Polb. Ern. Dem., cui add. x. ἐν κινδύνῳ 115,ult. 
4714 27. 1185, ἃ. 1296, 12., fed cum aliisfubíl. 151,9. 207, 21. 677, 1 t. 
jt. 469, 24. 471, ult. 1188,4. 1199, 9., ap. quem et fyn. εἶνου ἐν κινδύνῳ 
144,8. 287, 26. it. κατέξησων eic κίνδυνον $01, t$.. cf. Ind. ν. εἰς» it. R.Or. 
V. 4. 6. 7. If. er Ant. $. And. et Lyc. it. Thuc. lf. Mor, et Find., Xen., 
Dion. H. S. T. utr. Diod. S, Polb. Ern., Plut. Hf. et Krg., Acl. V. h. 
Fifch. Ae., Fab. Aef. Hf. Abr. Dil. Th. cum Au&., Kypk. 2,84.e. Rs. 
ad Polb. p. 121. fq. L. N. T. ec Suid.2, 224. m. , porro cum ἐκ Ind. Mor. 
1C, cf. f.43. e. p. 131., cum ἐπὶ Dem: R. Or. V. 7. Ant., If. Ev. Xen. Pol. 
Z. Dion. H. S. T. utr. Arift. Kuft. cum L. N. T. et Piar. Policic. p. 128. 
e., Cum meg? Suid. 2, 224. m., cum πρὸς ἢ. Or. V. 7. If. et Ant. Polb. 
Ern. Kypk. 2, 85.1., cum ὑπὲρ L. N. T. et Suid. 2, 265. mm. , cum μέχρι 
Kypk. 1. l., ubi et cum διὰ p. 387. m., tum fimul cum ἐν et εἰς Bg. ad Alc. 
1, 26.1. p. 103. e. it. ap. Bud. C. 668; 38. fqq., cum eig, ἐπὶ» ἐκ et ἀπὸ 
ib. 659, 31. e Xen. Mem. S. 1: 29 9. m., cf. 672, 15.42. Íqq.. 678. 19. 30.» 
ap. quos omnes ne unum quidem reperi exemplum noftri v. fine pr. ἐν» 
quo de Stp. Th. 2, 207. C. e. poft locum Noftri ex 1, 10, 8. e. »paulo 
poft (ine praep., fed quam defiderari exiftimo, ez. x. x.« deinceps non 
fimile quid proferens, fed modo noftrum v. cum pr. ei; et fyn. eiyo, cum 
ἐν» tacente fuper h.l. Ind. Sb., et in v. noftro tantum tenente alia loca 
cum pr. sc, tum Sch. in fubft, x. , poft illum e Noftro locum priorem 
ἐν xoà. x29. diferte fic fcribente 5er fine praep.« ex h.l. , ubi pro ellipfi 
praepolitionis ἐν taciat tum fuperior Paufan. locus, tum analogia affinium 
ac fyn. verborum, e quo genere in Graecis quidem habui modo v. γί- 
y£6So4 ap. Hom. 'Ia. 4/, 626. πάντες ἀπὴν ἐγένοντο σιωπῇ» 0mnes obmutue- 
runt /Z/entio, e qua Cl. Vs. nemo fapiat, (maxime cum et taceant No- 
tae,; ut quoque ex illa ad eadem Gr. γ΄, 95. omnes taciti faci funtJf/en- 
£io , ad quem locum Clavis Schaufelb. etiam modo haec habet »àx. ἐγ. δ. 
fuerunt zac:z, conticuere« utquae fenfum univerfum quacunque ratio- 
ne docenr, non irem formulae intelligentiam, ut ap. Suid. ipfum nil, 
nl 1,53. e. ἀκὴν, ἡσύχως, quiete , et ap. Hef. 1, 190. m. ἀκὴν» ἡσυχίαν, 
fine N. , led mox ἀκὴν ἐγ. e. , ἀντὶ τοῦ, ἥσυχοι καὶ ἐκπλαγεῖς » ἢ ἀχανεῖς» 
ubi N. affert haec Schol. ἐπ’ ἄκρας ἡσυχίας ἐγένοντο. ἀκὴ γὰρ καλεῖτοι 4 
é$*rw;, Quibuscum poterant comparari ap. Heí. p. pr. m.» unde ἀκὴν, 


LIBER I. CAP. XIII. A. V. C. 942. CHR. N. 189. 533 
,Voc, ὅσον οὐδέπεω ἀπολλούμε- te, fanguis tuur, iamiam per- 


per fe accufativum , fubintelleQa pr. «zr, capio pro adv. cum Suida, 
. fed per Schol. notionem, et, aífümta pr. ἐν f. ἐπὶ ad dat. σιωπῇ» verto 
£n felentio faerunt fumme, ad fummum , fummo modo, f. plane, (fi com- 
pares fyn. ἀκμὴν» cf. L. N. T. Krb. cc Fi. cum L. Bof. Ell. p. $14.) quod 
adv. deinde mutari poteít in adi., ut fiat, fwmmo in /Aentio fuerunt, 
quae funt illa ipfa Schol., monftrantis etiam pr. ἐπὴν, fyn. noftrae ἐν, pro 
quibus denique, liberius adhibito privo v., habemus, p7orfas conticue- 
re, ffluere; quae omnia firmaverim per fyn. formulam ap. Eur. Hec. v. 
532. ubi vulgo editur σίγα πᾶς ἔτω λεὼς» cum debeat legi, etiam e lege 
Schol, σιγῶν 1. σιγῇν pro ἐν σιγῇ» im fflentio omnis etto populus 1. exer- 
citus, quod i.q. pr. et 4. privum v. /fleat Í. /feto omnis exercitus. 
Verum e Lat, non utar illo manere promi[h:, pro in promiffis, cf. G. 
"Th. 200, 85. fqq. , ubi explicat »ftare promiffis* quod et ipfum fuffra- 
getur nofiro v., cum quoque fit pro ftare in promiflis, quanquam nihil 
in hanc partem exponente Gs. in hoc v. Selizam potius haec tantum, 
1) fyn. v. effe, quo de ib. 643, 9. fqq. »ponitur faepe cum abl. fine 
praep. — εἴα 4o/ere, gloria, periculo, etc. v. Gron. ad Liv. 2, 22. pr.«* 
ubi laudatur Cic. ep. tam. 4, 15., ubi non eft V. L. ap. Ern. V. 3. p. 103. 
e. et Cort. p. 199. N. 3. diferte deeft 75« it. 271. N. tz. 839. N.2. Ind. 
Córn. N. v. per£cul. et Lindn. p. 207.e. fq. 2) ipfum hic Bg. v. Lar. , ubiG. 
Th. cum Gr. n. 1192, 76. »yn aliquo munere aliquem conffituere, — ec 
omiffa praep. Cic. ep. fam. 15, 4. maxima apud rezem auCtoritate — con- 

itui* qui locus per edd. habetur fine V.L.et N.; deutr.tacente etiam 
ΟἹ. Cic. Per quam analogiam duplicem, Gr. ac Lat., procedit v. no- 
ftzum Gr. etiam fine pr. ἐν» nec dumrepudio le&ionem vulg., cum Mss. 
quoque tueantur tacite, quanquam ὃ, exprimit praep., ethinc forte Bg. 
fed diverfis locis, ille quidem (unde iterum hauferit Stp.) ante zz. , fe 
hic ante x52. , quae fedes utraque ut e(t commoda, (fed extrema exqui- 
fitior, dum praep. locatur infra adi. et fubít., immo et dignior oratore 
a numero oratorio, multo illo graviori, xz9£suxzc ἐν κινδύνῳ,) fic fane pe- 
riculofa per fe ad elabendum ob vel fq. fyllabam ez, vel praeced. zc, at- 
que propterea etiam critico ad deligendum difücilior, et eiusmodi adeo, 
ut rem intactam relinquat, nec ingenio indulgeat quaeratve, quid effe 
potuerit aut fcribi ab aliquo, fed: inventis fruatur, lectionem adiuvans 
bona fide, potius interpretando, quam corrigendo. ^Caererum de tro- 
pico adi. Lat. et Gr. cf. alibi, quod cum fubít. x;/3. non tenet Stp. Th. 
nec Dem. Ind.,; ap. quem tamen faepe fic, 287,27. 100, 25. 135, 21. 
405, I$. 150, 24., pro quo p. fq. l. 2. τῶν μεγίφων κινδύνων», quem locum 
imitatur Luc. 2, 831, 13., ubi cf. 608,1. 36. Quoad vero diftin&ctionem 
poft xà. , punctum quidem in μὲν et δὲ relatis ferimus in periodo lon- 
giort, ut hic in membris brevibus fufficit colon, pro quo tamen, ob 
eandem utrinque conftructionem in nominetivis, melius olim fa&uri 
fumus comma, quod omnium edd. poft ἀγν. jam fuftulimus. 

ἡμεῖς) Sch. in γγγεν. cognatio, confanguinitas« fed Bg. e P., ut et 
hinc Stp. Th. 1, $833. B. i., nullam notionis claffem indicans, fed ha- 
bens tamen Sch. illam, ubi abftra&tum eft pro concreto, quo refpiciens 
reddit Sb. Jnd. »confanguinei tui« cf. Ind. Dion. Cat. et Dem., ubi 
»cognati collaterales« fed alibi tamen etiam de linea illa defcendente ib. 
121,uk. 122, 10. 268, 14., ubi τῷ σῷ yéve Schol, & ad Aefth. fept. c. 


534 LIBER I. CAP. XIII. A. V. C. 942. CHR. N. 189. 
»9a*. οἴχεται δέ σοι ove δῆμος 4... ibimus. — Aum: eft de 


c) Ms. Ba. ἀπολούμεϑα A. ut et Sb. ed., v. N. d) Ms. Vi. 8, τι fic men- 
dofe, fed Ms. Ba. ὅτε 3vu. fic vicine, fublato cemmate, quod edd. interiectum 
habebant$,; τε δήμ., v. N. 


Th. v.695. cum R. ad Polb, p.165. m., ubi recte, dici five de uno tan- 
tüm, f. de pluribus, ut hic de fororibus, adhuc fuperititibus, cf. Lampr. 
in Comm. p. 498., utalias quoque de linea altera adícendente, cf. fupra 
3, 2, 3. m., quo feníu lato dr. et Gr. αἷμα, quod per τὸ γένος explicat 
Suid. 1, 650. m. 1t. Hef. 1, 158. cum N., cf. ad N. T. Lexx. et Krb. Obf. 
p. 232. e., ubi (imiliter, pro αἵματος, mox γένους, Loesn. p.214. Kypk. 
2, 89. e. cum Suid. 1, 392. 1. et G. Th. 290, 76. »/anguis , i1. progenies, 
firps, cognatio, — nomina fanguinis, 1. sffinitatis f. confanguinkatis, 
ut pater, frater, foror, etc.« jn Lat. fevero gezzs habens quidem de 
dupl. illa linea, anteriori ac pofteriori, (cf. Heyn. ad Virg. Aen. 6, 500.) 
non item de collaterali ,/ nec Indd., ut forte propterea mutarit Bg. 

ὅσον — ἀπολ.) Sic in fuperioribus edd. ícriptum, errore ambiguo. 
Quod edidi ἐπολούμεϑα, eam ítrutturae formam habet, qua mox $. 6. 
ἐσόμενον óc. οὐδ.  Potelt tamen et ἐπολλύμεϑα legi, ut mox itidem praef. 
tempore fequitur οἴχετου. P. praeter. tenipore legile videtur ἀπωλόμεϑαν 
occidimus, $y/4. Sic mox $. 6. Vide de hoc modo loquendi Ael. V. h. 
12, 57. et Per. ib. it. Vig. p. 1013. Lein. 

Sch. ;,med. ἀπολλουμ. — ita etiam legitur in ed. Heinr. Petri et Stp., 
fed emendatur a Sb. ἀπόλουμ.» peribimus , ut fit 1. pl. fut. 1. ind. ficut 
eriam legitur 7, $, 14., vel ὠπολλυμ.» perimus, ut fit 1. pl. praef. ind. 
ldem putat, P. legifle Zzu2op. , 1. pl. aor.2. ind., quia vertit occidimus 
jn praeter.« in v, ὅσ. retinens vulg., et in rel. reddens cum P., cuius 
Lat. me quidem non movet, cum ambiguum fit, et aeque praef. νυ pro 
quo etiam praeter, iltud accipicur , quanquam tacente in hanc rem G. 
Th., non item in Bg., ubi 789, 97. »perii, i. actum de me eft, infelix 
fum«* quod praef. deinde pro fut. et in hac caufa, ut alias, ponitur, cf.' 
1, 9, 10. €. , übi ad λήσεις ὠπολούμενος P. quoque occidiflj; unde et hic 
potuerit, ut alibi, habuiífe novam Ms. lectionem, haud dubie veram, 
errore tantum incidente in AA et A, quod fut. olim a nobis recipietur, 
€um nunc quidem impediat aliquo pacto reliqua Sb. coniectura in praef., 
quae criticum feverum continere debet in vulg. quanquam hic ftulta, 
nec analogiam babente legemve grammaticam , nec reperta alibi, ut ap. 
Stp. Th. modo ia v. ὅσ. 3, 497..E. m. »Herodi. 1.1. 4. — ἐπολούμεϑαν 
modo non iam Í. mox peribimus , (qui memoriter iterum ponit aliam le&t., 
cum Ms. confpirantem, et deinde legem hanc.) ὅσ." οὕπω Í. ὅσ. οὐδέπω» 
aut dc. οὐκ 4254, praeíenti iunctum aut praeterito, fignificare tantum "01s 
propemodum, fere Í. ferme, at futuro jam iam, quam primum, mox« 
quae et ipfa lex pro^ illi Ms. le&ioni novae, ut et eventa prioris ca- 
pitis, resque adeo ipfa, cum de praeterita re hic non agat Fadilla, et 
de periculo fuperioris temporis, quale cum fratre nullum experta eft, 
fed cantum de re ac periculo futuri temporis, quod clarum vel e$. 6. e., 
ut de prioris temporis re ac clade demum $. fq. dicic, de populi quidem 
calamitate, qua de cap. pr. actum, fed tamen etiam, ni tumulrus coht- 
beatur, de alia porro futura; quanquam ex iíto oix. non bene pro prae- 
íznti altero in v. ἀπολλύμεθα argumentum ducit Sb., cum ibi et lateat 


DES ! 
: LIBER I. CAP. ΧΗΣ. A. V. C. 942. CHR. N. 189. 535 


»Ῥωμαίων καὶ τὸ πλεῖτον τοῦ populo Romano, atium eft de 


quid pro praeterita populi clade, ut deinde videbimus; legente fortaffis 
et Bg. cum Ms. futurum, quocum adhibetur quoque alibi ὅσ. c22. cum 
affinibus particulis, (cf. Bud. C. 1401, 19. 1490, 34., ad Luc. τ, 6go. 
N. $0. , ubi Nofter laudatur fimpliciter ac fine loco aliquo, íed 2. 76. 
N. 58. excitatur hinc $. 6. e. fine Vs., it. p. 777. b. e. fq.) porro cum 
praef. , v. Ind. Xen. Hell. Mor., ad Ael. V. ἢ. 12, 57. p.$21. a. N.t., 
ad Gem. Pl. p. 88. N.p.; it. cum praef. et fut. Dev. p. 261. cum N. , bg. 
ad Alc. r, 10. p. 36. e. D'Orv. Ch. p.658.íq. Hoog. Op. p. 1279. €. it. 
158r. Nr. 15., cf. Stp. l. l., ut de fut. ac praeter. Vig. p. 128. Íq. Nr. 13. 
cum N., non confentientibus aliis de Vs. formulae, nec me pugnante, 
qui tamen feverum puro zz»£um , quantum z0zdwm , nobis fo febr, als 
niemals, in Gr. ut fit ellipfis illius τόσον » quorum folum quautum non- 
dum, exa&e refpondens Gr., non agnofcunt G. Th. et Indd., ut Ífuffi- 
ciat proxime accedens zazzum noz; in primis cum quantum, pro tantum, 
habeat Ind. Cort. Plin. ep.; tenente G. Th. 718, 62. in tant. zon in ex«, 
plicatione eriam-P. propemodum , (prae quo laudavit Leisn. in Progr. il- 
Jud Bg.) fed deinde ib. 67. Gr. al. μόνον οὐχὶ, quod fane vicinius ett illa 
Lat., íed fine Gr. 949, $t. »am iam, 1. repente, mox« cf. Suid. 2, 
722. e. Hef, 2, τος. i. Ind. Polb. Ern., fed de ὅσ. cix 424, it. ὃς. ἤδη» 
quae propiora íunt iíli Bz., cf. Barn. ad Eur. Hec. v. 143. cum ἃ. ad 
Polb. p. 81. m. 

οἴχετο) In hoc v. Sch. »populus deferit te, factum eft de populo £u0,— 
m. plurima pars exercitus* ducente Bg. plura e P., non modo ad vix. 
Lat. cum tempore alio, perf. pro praef., cf. 1, 9, 11. e. ad διαφϑ.» fed 
etiam omiíTum 22, (quod hic pro copula et in continuatione fumendum 
pro Lat. praeterea) porro rationem in τὲ — καὶ ex parte, (cum neglexe- 
rit, nec male, iítius e£iaz, pro xj fervans modo anaphoram illam, hic. 
quidem in oratione habituram pondus aliquod ex animo dicentis com- 
moto, quanquam per fe manifcfto e(t pro copula, uc r, 12, 18. m.) de- 
nique oppreílum dat. pron. , qui poterat fervari cum aliis, v. c. ad Dion. 
H, 5. T. 1. 513, 10. olx. — Μάρτιος ὑμῖν», periit vobis Marcius , Luc. 2, 
928. 1. οἴχῃ μοὶ xod τέϑνηκας Δ.» ffc ne abis mibi ez mortuus es, ecut ipfe 
fecit Bz. ad Alc. r, 38. p. 172. e. in hoc eodem Luc. migrafli mihi e vita 
et mort. es, Íed et ib. libere addit pron., cum abfuiffec in Gr. e Synef, 
ὃ τρίτος — οἴχετοι τῶν διέων, tertius nobis filiorum deceffit, et Reich. ad - 
Gem. Pl. p. 107. e. οὗ δὴ οἰχομένου in IN. »oixec9os Íício, interdum pro 
mori, interfici, ap. fcriptores occurrere, fed tamen extra poéctas non 
adeo frequenter, neque ap. optimos, (cf. tamen Exc.) Herodi. r, 13. 
eix. σοι ὅτε δημ. 2. , periit tibi populus, o Caefar, a&um eít 4e populo 
£uo** in poftr. plane cum Sch. mutans dat. illum in aliud pron. potfe(T., 
ad fubit. 244. accommodatum , quoad cafum, quae ratio commoda ett ad 
intelligendum, ut ne dat. ille putetur redundare, fed velfic oftendac 
notionem dominii, pofleffionis, peculii; quanquam hic quoque valere 
poteft iila contraria ufui, f. incommodi, pro in damnum tuum; quem 
dat. hic rerineas melius ob fimul adiunctum nominis proprii gen. Ῥωμ » 
quo de cf. 1, 12, 9. m., ficur pro Lat. perziz, (a Bg. non adhibitum for- 
te, quod iam in pr. ἀπολ. adhib.rer,) procedebat fyn. aliquod, 45//5, 
obiit, interiit , cf. Exc., et in Gr. verbi vim pro perf. Z. ad Xen. Cyr. 
$» 4» 11. €., fupplente Bg. porro, partim e P., ad fq. τὸ m. 7. «2. fubit. 


556 LIBERI. CAP. XIII. A. V. C. 942. CHR. N. 189. 


»υσφατιωτικοῦ. ἃ δὲ πρὸς μηδε- maiore parte militum: et, quae 
»"c βαρβάρων πείσεσϑαι a nullo barbarorum mos po[fu- 
»προσεδοκῶμεν, ταῦτα δρῶσιν rorexptilabamus, ea.nobir do- 
"tas οἱ οἰκέτωι **. καὶ οὃς μά- mefüci faciunt; etin quos ma- 


€) Mss. Ba. et Vi. ei οἰκεῖσε A.) v. N. 


μέρος. pro fevero plurimum exercitus, cf. v, 12, 9. m., ubi Bg. mutat de 
fuo gradum, fuperlat. in comparat., etiam numerum iterum, in quo, 
fecundum r, 12, 13. et 19., intelligimus equites imperatoris et cohortes 
urbanas » Íed τὸ z2. non fevere, fed oratorie, et in motu dicentis, rem 
2ugentis ad animum Commodi concitandum et confilia remediaque ac- 
celeranda. Caeterum, ut in Ms. ὅτε comparet iterum feries Codd. con- 
tinu2, fic poft cezz., ut et ante ciz., locum per fe habet diítinctio ma- 
xima vel minor in δὲ» iterum nectente aliquoties enunciationes, cf. r, 
12, 14. 18. 

ἃ δὲ) Βα. e P. in δὲ per τὲ, fed Sch. υμηὃ. cum gen.« tacenze Poff. 
Synt, tamen ad adi,, quae partitionem fignificant, referente affine 
οὐδεὶς p. 43. e. , ubi et praep. defit, ἀπὸ f. ἐκ» filente etiam L. Bof, Ell., 
Cf. 1, 2, 4. e. it. L. N. T. Schw. p.913. a. m., ut G. Th. v. z4// modo 
cum gen., fed v. zemo etiam cum pr. ex, non tenente Stp. Th. impf. 
hoc v. zg., cf. N. T. Ad. 28, 6., at aliunde v. zaex. cum pr: πρὸς, pro 
ὑπὸ, 3, 60. F. e. p. fq. E. e., cf. Ind. Dion. H. S. T. x. cum Poff. Synt. 
Ῥ- 151. 1, et cum fyn. ἐκ ap. Eur. Hec. v. 252. et Stp. ib. p. 62. A. e.; 
qualem recionem non profert G. Th. in v. Bg., nec in affini perpeti, 
cf. tamen in Bg. Ind. luft. ec Niz., pereuute in v. vi med. hic iterum, 
fed eodem accipiendo manifefto in malam partem, ut tamen ad Z fup- 
pleas δεινὰ f. κακὰ. quae et alibi exprimuntur in v. cum ὑπὸ», cf. Poff. 
Call. p. 527. m. p. fq. e. cum Ind, Xen. Cyr. Z., unde et recte Sch. hinc 
fine Vs. in 53e. facio , 420, tam de bono, quam de malo« quod pottr. 
hic ex opp. z&s. intelliaitur, cf. 1, 12; 17., et de v. 2e. rectione cum 
dupl. δος,» perf. ac rei, Stp. Th. r, 1947. e. Bud. C. 373, 29. 416, 28. 
Poll. Call. p. 189. m. et Synt. p. 134. m. fq. it. Ind. Luc. Diod. S. Aeích. 
ep. Samm, Ael. V. ἢ. et ad Thom. M. p. 252., ubi et cum dat. perf., v. 
D. Orv. Ch. p. 191. e. Abr. Dil. Th. R. Or. V. 8. Din. Ind. v. ποιεῖν » cum 
Poff. Synt. p. 136. i., fed Call. p. 188. e. 

οἱ οἰκέτου) Mss. οἱ οἰκεῖοι merum eft gloffema, forte per comparationem 
du&tum e $. 13. m., cf, Hef. 2, 723. e. cum p. fq. i. et fupra 1, 6,2. 1., ur 
ap. Suid. 2, 663. m. ad οἰκεῖος eft idem Lat. , quo hic Bg. utitur, cum Stp. 
Th. 2, 1219. EF: p. fq. C., non hinc tamen, ubi plur. eft iterum de uno, 
cf. δ. 6. m. et t, 9, 2., et βαρβ. ex opp. cix. funt peregrini, alieni, nom 
pertinentes ad domum et aulam, nec, quo Vern. fpectant, contra con- 
textum , opinor, de hominibus feris moribus. Mox in v. eZwey. profert 
Srp. Th. modo rcttionem cum acc. perf. et eodem tempore ex Arift. 
Plut. v. 836., ubi contraria habetur fententia, cU; τέως Εὐηργέτησα ὃεο- 
μένους» ἕξειν φίλους A., cf. Ind. Kuft., tacentibus Indd. de adv. aliquo, 
praeter Plut. Krg. cum cvroc, cf. cum acc. perf. folo Xen, Cyr. Z., Fab. 
Ael. ΗΓ, R. Or. V.6., et fine Ind. ap. Dem. 467, 13., ubi ec cum acc. 
adi. f. rei μεγάλα 94, ult. 85, 15. 87, 3. 1534 6., etiam ap. Diod. S., ubi 
quoque cuz) zoAAz, €f. Poil. Synt. p. 135. m. et Call. p. 190. fq. cuin 


LIBER I. CAP. XIII. A. V. C. 942. CHR. N, 189. 5531 
: 


Aura, εὐηργέτησας, τούτους xima contulfli beneficia , tos 
»ἐχϑιοὺς ἔχεις. Κλέανδρος ἐπὶ ς. inümicos habes. — Cleander 
s 76. τόν τε δῆμον καὶ τὸ ςρατιω- adverfus ie δὲ populum εἰ mi- 


f) Ms. Vi, ἔπεισε τὸν ὃυμ.; fed in edd. ἐπὶ σὲ his accentibus nobiscum, ut 
poft ὧπλ. pun&um in A. ec al., v. N. 


Stp. Th. 1, 230. G. ex uno Xen. ;;Paed. 8. (fineIndd.) μεγάλα ἀντὶ μι- 
κρῶν εὖ... magna pro parvis conferre Peneficia* quae accedunt ad Bg. e 
P., unde quis coniiciat potius μέγεξα, in litteris non adeo difcrepans et 
par illi cum artic. Ind. Fab. Aef. Hf. et Dem. 493, 27. εὖ. τὰ péyisa , Ut 
tamen tum Nofter potuerit per fe fumereadv. uza., pro praecipuef, po- 
tilimum , (unde dediffem, guias potiflimum Zezefecift , f.affine, qui- 
£us maxime profai/I;,) tum Bg. libere egere ob Lat. e P. phrafin, mu- 
tans adv. in adi., et hoc accommodans 14 fubít. affine in v. Gr., nihil 
fimile praebentibus G. Th. et Indd., fed liberius addente P. in 14. mem- 
bro adi. »eos primos inimicos Pabes* quum voluerit efficere maiorem 
concinnitatem, et ut priori adv. aliquid refponderet in fecundo mem- 
bro hoc, quod adi. πρώτους ne quis putet 0b fimile pron. zcv7. excidiffe, 
€avebit tum libertas iftius reliqua, maxime in adiungendis adi., tum ne- 
glizentia quaedam fcribendi, ap. Noflrum in hanc partem obvia, ut in 
compari membrum aliquod impar fit quodammodo; ficutob eandem rem 
atque licentiam in fcribendo non effinxerim e P. multo maiorem fimili- 
tudinem cum primo membro per hoc alterum, τούτους μάλιφω ἐχϑρ. ἔχ.» 
quanquam fimiliter Ter. íociavit Lat, zaxime, (cf. Ad. 3, 4, $6. $8. et 
, Ph. 2, 1, 11.) cum non appareat caufa per vicinitatem litterarum , quare 
id adv. exciderit. 

ἐπὶ σὲ) Cod. le&ionem cum Ill. 4 Locella veram puto. SrrotP. qui liaec 
modo in N. pofuit fub Excp. e Cod. Vi., ubi e regione vulg. le&ionis 
erat a Loc. nihil fipgnatum, praeter data in V. L., ad quae animadver- 
tas duo, primum e vetere Mss. ferie omnium una coaluiffe voces binas 
ἐπισε; Quod , carens fenfu, librarius mutarit in ἔπεισεν cum et alibi con- - 
fundcrentur, et εἰν tum, quod eít alterum in nova lect. , extruferit ille 
copulam τὲ poft τὸν» cum ifto v. ἔπεισε non confiftenrem, utpote loco 
pofitam alieno, cum οἶδ deberet, Κλέανδρύς τε ἔπεισε τὸν δημ.» f. KA. 
ἔπεισέ τε τὸν δημ. lllud novimus, cum Mss. noftri τὲ opprimuüt ante καὶ 
membri fq., ec fimiliter libertatem P., ap. quem illa prior copula non 
comparet; ur ab eius confenfu nihil elicistur pro movirate, cum eclectio- 
ni vulg., a Bg. per Latt. P. quogue 'relatae, faveant rel. Mss., fed nova 
contra Ms. Vi. lectio, Κλ. ἔπεισε τὸν 04. , Cleander populum pelfexit, i. 
in fuas partes traxit, fibi faventes amicosque fecit, repugnet hifloriae 
ac Noftri fuperioribus 1, 12, 11. fqq. ubi Cleander plebem potius ba- 
bet advcerfam 1101 et inimicam; ut manferim in leGione vulg., ubi pri. 
mo fumam vim aliquam in nomine Ka., ita nude pofito ac fine particu- 
la quadam, aut γὰρ» aut δὴν pro Lat. fci/ieet , quae adiunCtae, videan- 
tur orationem non ita incitatam fecifle, quia afyndeti genus et brevi- 
tas talis, ut animi eft commoti, fic fortius ferit. Tum in accentu fer- 
vato in ἐπὶ e? et nominatim in pron. non foieo quaerere emphafin, quod 
faciunt quidam, relinquens etiam accentum in cali genere , ut reperio, 
mec retrahens, cf. Grammat. March. p. 1011, fq. et Well. p. 72. e. fq., 


538 LIBER T. CAP. XIII. A. V. C. 942. CHR. N. 189. 


X e , ae . * * 
»τικὸν ὥπλισεν" ἐκ δὲ δια, Φόρου {πος armavit: atque diverfo ac 
x5 / ^ . x " δ v. « 
οη"αὶ ἐναντίας γνώμης, οἱ μὲν, contrario confilio, ali odio 
μισοῦντες αὐτὸν, ὁ δῆμος S, οἱ CUIm projequenies, (nempe po- 


... g) In Ms. Ba. neque ὃ 3«z., neque πῶν v. iy. v.Ílant in parenthefi. Et 
quid? An forte utrumque fit gloffema, textui infertum? AMazz. Qum fignis 
itis parentheíis, praeter Mss. rel. tacite, funt illa in edd. , praeter A.al., ut 
cum iis modo alterum πῶν τ. i. τ. in Ed. , v. N. 


(noviff. ed. Fifch. p. 55. m.) Poff. Synt. p. 344. m. Vig. p.669.fqq., dum 
variat Nofter pro ἐπί coi 1, 9, t1. per alium cafum , fed Stp. Th. 2, 1370. 
€. »ἐπί σε — ὧπλ.. contra te armavit e memoria profert alium accen- 
tüm, quam in ed., ut Dref. de V. med. p. 358. 1. € D. , unde et v. ὧπλ. 
reddit, hic phyfice capiendum quidem, nec tamen fine tropo, pro fa- 
Cere, ut arma capiant, et iubere etiam, quoad milites , cf. 1, 12, 12. 6.» 
ad quos non pertinet fimul pr. iz? cà, quod cadit tantum in τὸν δημ.» 
plebem, quanquam nec haec proprie geíferat arma et adhibuerat, íed 
modo lapides ac tegulas, cf. c. pr. $. 13. 16. e., quae tamen fic late di- 
cuntur arma, quatenus defendunt laeduntque, ut arma, quae fevere 
vocamus; ut porro eadem plebs non proprie contra Commodum conci- 
tata erat et pugnaverat, femina iterum augente rem, ut füpra $. pr. ad 
πὸ zA&5., led mox $. fq. mentem explicante fuam, fieri poffe, ut ma- 
lum, intra plebem ac milites nunc fubíiítens, latius deinde Íerpat, et 
ad ipfum adeo Commodum, quia, tumultu continuato, nec tradito Cle- 
andro, Commodus videbatur confentire in noxam plebis, et ita contra 
eam pugnare fimul, et irritare eandem ad feditionem; qua explicandi 
cautione adiuta leGio vulg. confiftet , opinor, ubi v. ὁπλιῷ.» cum praep. 

uadam a Stp. productum e Noftro folo, cf. cum Íyn. πρὸς etiam in 
Fifch. Ind. Pal., fed ap. G. Th. in Bg. cum Gr. n. »Cic. mazus, quas 
iufHius in Lepidi perniciem armaffet, (ut.hicézi «à, in tuam perniciem,) — 
regem amare adverfus Rozanos, Nep.(Ind. »ad arma initigare«) — ar- 
savit eum fpes, i. commovit ad accipienda arma.« 

ἐκ δὲ 0a o.) Deferto P., etiam Sch. in. 5&y. contraria fententia, yv. fen- 
tentia animi Zifcrepante* dum Bg. exhibet τὲ iterum, pro δὲ, íéd non 
praep., qui fuum Lar. ad y». (ap. Stp. Th. quoque aliunde, ut ap. α, Th. 
cum Gr. n.) ceperit pro. noílratium z44//£chz, ad mentem f. intelligen- 
tiam referens, quatenus ibi cogitatio quaedam obveríatur, res et caufa, 
quae impellit ad aliquid; etfi Lat. id patet interdum etiam ad animum 
ac voluntatem, valens pro decreto et noftro Ezrfcb/uf/; ut Gr., aeque 
late patens, hic uno noftrorum Ge/£zuzg reddi poterit, ut fimul teneat 
animi motus et affe&us, qui mox ponuntur atque explicantur in parti- 
eipiis, notione cauíae fumendis, quorum in poílr., (ubi e pr. repete- 
tur pron. αὐτὸν») Stp. Th. 3, 1014. C. fub »s. generaliter pro diligo f. 
amo, — Herodi. l. 1. οἱ μὲν μισ. αὐτὸν, ὃ δῆμος. οἱ δὲ stOy., m. T. i. τ΄» 
11, quibus invifus eff; populus: 2}, quibus carus, totus equefter ordo; (partim 
€ P., cumalia, quam in ed., diftin&ione, fed extremis male inteliectis, de 
-quibus modo p. 1254. 6.) τ᾿ cohors, /egio, ut Bud. vertit. Idem tamen, ficuc 
et P. ap. Herodi. non femel, τὸ ἱπ. v. vertit equeftrem ordinem« fine locis, 
quae nofter Ind. difpofuit, ut h.l. arctiori fenfu, quem et Bg. vidit, 
fint tantum οἱ βασιλ. ἱππεῖς I, 12, 13. et fimpl. ἱππεῖς ib. δ. 14. 6. 15. m. 


7 à M 31 


LIBER I. CAP.XII, A.V. C. 942. CHR. N. 189. 539 


δὲ, σέργοντες, πᾶν τὸ ἱππικὸν pulus;) alii amore, (tota vide- 
»τάγμα, ἐν ὅπλοις εἰσὶ, καὶ licet equitum cohors,) im ar- 
υφϑείροντες ἀλλήλους, ἐμφύ- mis funt: ac fe invicem confi- 


: ΄ 

16. e. 19. e., reddente Sch. per cundem errorem in v. γγΐπ. ordo f. acies 
equeftris« fed Bs: re&te' per fyn. foziiulam e duobus fubíl., qui prae- 
terea duo participia contrahit in unam Lat. phrafin, ad fecundum par- 
ticip. ponens modo fubft., quod in Gr. v. latet, fed ipfum v. Lat. e pr. 
repetens mente, pro quibus licuit fic, αἰέν perofi ezm , alzi amantes 
eum, Í.ftudiofi eius, cf. 1. 12, 11. mn. Caeterum poit οὗ μὲν et oí δὲν 
relata ad fe , utraque fecimus commata, cum Stp. fecilfer zmodo unum 
poít μὲν. quia utrinque erat eadem caufa, ut participia per ἴθ caperens 
tur in notione cauíae, refolvenda mente íaltem per particulam caufa- 
lem aliquam, fed οἱ μὲν et σἱ δὲ traherentur ad extrema ἐν ὅπλ. εἰσὶ » in 
primis, ob interpofita ifta bina ὁ δῆμος e€ πᾶν v. íz. 7. , quae fervavit Bg. 
in Vs., additis modo utrinque particulis explicandi illis e Scp. m. ad P., 
qui fane illa non refert; unde aliquis credat, eum nec habuiffe in Cod. 
Íuo , acceffifle vero ab aliquo librario in alio Cod., e quo deinde fcripfe- 
rint alii, cum et bina diffidentium nomina, prolata init. huius $. ec $. 
pr. per fe fuficere poffent; ut tamen, nunc adiuncta, nihil noceant, 
Íed faciant ad maiorem perípicuitatem, maxime in Commodo, omnium 
- rerum ignaro , 6$. 3. m. et c. pr. δ. 12., et quia hic alia res eft, quam 
ante, ubi narratur per nomina appellativa diferta, at h. l. per univerfa 
participia et relata oí μὲν et o£ δὲ, quae, per fe ambigua, requirant ad- 
1un&ta illa non quidem ap. le&ores, qui e pr. poffunt iíta fibi definire at- 
que explicare, fed ap. Commodum tamen, extra rerum actus noritias 
que verfanrem ; unde illa cum aliis editoribus toleravi, quanquam fine 
fignis parentheíis. Sed íq. formulam ἐν óz2. εἰ. profert Stp. Th. 2, 1367. 
B. m. femel tantum e Noftri 4, 14, 19., cf. Luc. 2, 123. l. 22. & τοὺς 6. 
ἦμεν», im a. fuimus, cum artic. fine difcrimine, ut fine Ind. ap. Dem. 
287, 12., ubi et fyn. τὰ ὅπλα εἶχον ἐν ταῖς χερσὶν ἀεὶ, it. alia ap. Luc. 2, 
906. l. 97. οἵους εἰκὸς σὺν o. £eea ou , quales futuros effe armatos probabile 
fit, ut vicinior ap. Stp. l. 1. e » Thuc. ἐν 6. γενέσϑοη.» in a. effe, 1. ar- 
matum effe« per fyn. Lat. , c£. 1,5, t1. 6.» cui par illa, qua fumitur fine 
pr. ἐν aliud v. Lat. cum abl., v. c. σγητῖς funt induzi , cf. Stp. Th. 1, 1200. 
E. G. Th. v. i» 1022, 100. »in ezfz, i. cum enfe« ir. 1027, 101. Cl.Cic. 
v. i» e. Hor. Turf. p. 412. e. Ind. For. v. iz, Cort. ad Sall. Cat. 37, 6. 
cum p.950. N.13. Salm. ad Treb. Poll. T. 2. p. 348. b. e. Ind. Xen. Z. 
Bach., Graev. L. Hef. p.92. v. 231. Hemít. ad Ar. Plut. p. 479. a. e., ad 
N. T. Loesn. p.25. e. Krb. p. 26. cum Lex. p.224. 1. Nr.Z) it. ad Luc. 
1, 835. a. N. 87. ἄλλοι ἔρωτες παίφουσιν ἐν τοῖς ὁπ. τοῦ Λλεξάνδρου,. Cupidi- 
nes alii ufus agunt 2 armis Afexandri, cüm N. »poterat abeífe ày« non 
item, fi fuppleas particip. ὄντες, fed ib. p. $3. b. e. 2, 593. b. N. 26. in 
ellipfi pr. ἐν equidem facilior fim, τοιαύτῃ ἐσθῆτι ϑεώμενος, quod tali veffe 
ludos fpeZaret. : 

φϑείροντες) P. deferto in hoc v., ufurpat Bg. fuum Lat., utalibi, val- 
de commodum ad noítratium m/edermacbesn, aucturumque Stp. ΤῊ,» 
cuius Latina non hic procedunt, fcd foitaífis etiam feverum perdere, cf. 
G. Th. 703, 105. p. 14. l. 5., quo et explicatur Bg. 1130, 83., cf. l. 93. 
Sed ad íq. habet Stp. Th, medo in adi, »«p. cundem ἐ. αἷμα , quod et ap. 


$40 LIBERI. CAP. XIII. A. V. C. 942. CHR. N. 189. 


- [7 Y € 7 . "orf H 
sAíu αἵματος τὴν Ῥώμην ^ cientes, civili fanguine Romam 
, , p.t / H H 
»ἐπλήρωσαν. τὰ ὃ εκωτέφρου 6. impleverunt. Utriusque au- 
» ^ V € - * E edi . 
sTeU πλήϑους δεινὰ ἡμᾷς tem mulütudinit mala nos etiam 
, 5» E N . - 

»προσλήψεται, εἰ μή τήν ταχίς occupabunt, nifi quam primum 


h) Ms. Ba. τὴν πόλιν ἐπλ. Inferius iterum occurrit in Ms, etiam τὴν Ῥώμην, 
etin marg. flot: yeá$e τὴν πόλιν. Forte Ῥώμην falfum eft. Marz. Hic qui- 
dem in Mss. rel. etiam praebetur τὴν πύλιν A. v. N. 


alios, atque adeo ap. Ap. Rhod.« fine Vs. et numeris refpiciens tantum 
ad Noftri 2,713, 16., c£. ad Poll. 8, 110. e. N. 38. ». αἱ. eft fanguis ci- 
vium, qui fub unam tribum fubat&ti; et in genere dein fanguinem, bel- 
lo civili fufum, notat, five fuerint in unatribu, five non» hic proprie 
ac phyfice, e contextu fuperiori et ob adiunctum v. 2za., ut ap. Flor. 

» 2. €, de Iul. Caef. /fz i/fe, qui zerrarum orbem civili fanguine zmple- 
verat, tandem pfe fanguine fuo curiam zmplevit, it. Cort. ad Sall. p. 
940. i., nihil tenente G. Th., quam in fubít. Bg. 289, 29. 44. »me- 
taph. fanguine civium exercere imperium , Curt. (fine explic., etiam ib. 
in N., fed in adi. 950, 52.) civilis fanguis, Lucr. i. bella civilia, f. ci- 
vium interfeCtiones« ut ad Vell. P. 2, 3, 3. δος initium zz urbe Roma ci- 
vilis fanguinis, in N. »i e. belli, per metonym.« cum Ind., pro quo 
fufficiebat Lat. caedes, qua notione tropica ettam noftrum locum accipit 
Wyttb. ad Plut. de f. num. v. p.31. m. »(ic quoque Herodi. i. 1. 93. — 
ἐπλ. τ-- αἷμα laepius caedes vocatur, v. D'Or. Ch. p. 374.« m. p. íq. i. 
Ind. Iuít. (tacente G. Th.) Abr. ad Aefch. 1, 481. e., ad N. T. Krb. p. 73. 
Loesn. p. 64. ec Lexx., quorum Schw. p. 24.e. »Herodi. το 13. — civium 
caede Romam zmpleverunt ut Sch. »fíanguine civi//, (e P.) i. e. caedi- 
bus civium« quo fenfu v. xa. etiam tropice fumendum, tropoque re- 
moto, pro ieyá2ecS24, (quod et alias Nofter de φόνος adhiber,) nec ta- 
men fimpliciter, fed per urbis partem iuftam , ac multis in locis Romae 
patrare civium caedes, ut, de notione phyfica, civium fanguinem fundere 
per urbem hic et illic; cf. in v. iz;p/. G. ΤῊ. Ind. Liv. luit. et Cort. ad Cic. ep., 
cum Phil. in Flacc. p.752. D. i. ὥπασαν — τὴν οἰκουμένην ἐμφυλίων πολέμων 
ἐπλήρωσεν» totum orbem replevit belüs civilibus, quo ipio v. Lar. nihil 
exponit G. Th. 

τὴν Ῥώμην) Cod. le&io πόλιν vera e(t, recepta ingenio librarii tribuen- 
da. Srrotb. Locus alter Martini eft 2, 14, 1., referente P. ec hic vulg., 
quam non repudio, cum Mss. illa queat effe gloffema e comparatione 
priorum, ubi fic praecipue πόλις de Roma fuit aliquoties, cumque va- 
riare Nofter hic potuerit, ut 1, 12, I3. €. τὴν πόλιν» δ. 1$. τῆς Ῥώμης et 
$. fq. iterum ἐν τῇ πόλει. 

τὰ )'— προσλ.) Forte προκαταλήψεται!. Reisk. P. deferit partim Bg., ut 
et Sch. in »z2. utriusque, plebis et militum, (equitum imperatoris, ut 
δι pr) ὃ. mala , calamitates 75. nos recident , ze. apprebendent nos mala« 
quod Lat. ap. G. Th. »»ἐπιλαμβάνω, — metaph. — «5i veniet Jibido nau- 
Ícandi eum que apprebendet« ignorante Stp. Th. hoc med., quod alio 
fenfu v. in L. N. T. ect Obf. Krb. cum Loesn., Abr.Dil. Th. D'Orv. Ch., 
R. Or. V. 6. 7. If. Polb. Ern., ubi et a&., quo de cf. Rs. ad eundem, 
D'Orv. l.l. Diod. S. Dem. Xen. "Avg. Mor. et Cyr. Z. cum Suid. 3, 198. 
1, ap. quos nihil fimile noftro, ni(i quod inverfa ratione aliquis dr. 


LIBER I. CAP. XII. A. V. C. 942. CHR. N. 189. 541 
em! πρὸς τὸν" ϑάνατον ἐκδώ- περὶ dedideris improbum famu- 


i) v»vrax. una iterum voce in A. I., v. 1, 9, 20. k) In Ms. Ba. τὸν deeft, 
Mart. v. N, 


σροσλαμβάνειν τὶ xaxov». V. Luc. 1, 147. |. 68. R. Or. V. 4, Epit. c. 22. e. 
p- 64. m. Abr. Dil. Th., etiam fic in fimpl. 2apg. Arift. Kuft. Z. Xen. Cyr. 
et Bach. cum Stp. Th. 2, 555. 4. m. , eciam in med. Luc. Ind. v.e. , Uty 
quemadmodum íupra vidimus utr., cum τὶς λαμβάνει οἶκτον», €t οἶκτος 
λαμβάνει τινὰ, Íic ἢ. l. compares quoque zig τὰ δειγὰ προσλαμβάνετοι » εἴ 
τὰ ὃ. ze. τινὰ» idque ita, ut pr. πρὸς nihil valeat, fed fit modo compof. 
pro fimpl., quod proríus eandem habet et re&ionem et notionem, quam 
hic contextus requirit, in illo N. T. 1. Cor. 10, 13. σειρασμὸς ὑμᾶς ox 
εἴληφεν, in L. Fi. p. 656. m. fub i)invadere, irruere, occupare« cui 
poítr. Krb. p. 363. m. addit »7)capio« liberrime reddenteSchw. p. 830. 
4. m., nec in N. bene comparante Plut. 5γ»ἐπιϑυμία σὲ — ἔλαβεν, tecupi- 
ditas cepit qui eít verbi ufus alius, tropicusque et ipfe, fed tantum 
pertinens ad animum eiusque motus, qualia loca etiam L. Fi. ac Krb. 
fub eosdem numeros pofuere, modo propterea, credo, quod Latt. con- 
venirent in ea, quorum unum adhibet Bg. hic quoque, ut füpra 1, 3; 1. 
ad v. xera2zpg., pro quo compof. faepe timpl. λάμβ. ufurpatur, ut illud 
καταλ. fere de malis, iisque externis ac corporis, etiam cum noftro hic 
Gr. δειν. ap. Noftrum; unde non opus fit Rsk. conie&tura, ab una qui- 
dem parte, cum v. xzzz^. iam in fimpl, λαμβ. infit, ut nec ab altera, 
quoad praep., cum zecxar. hic non det commodum fenfum, nifi fi, uc 
Lat. par fraeoccupare pro occupare, fumatur pro xzrzA., cumque pr. 
πρὸς vulg. omnium librorum fententiam faciat bonam, fumta pro Lat. rae- 
aerea, infuper, adhaec, (noflrrum dazw;) five iun&a ftatim verbo, ut hic ubi- 
que editur, five feparata av., quo et fpeCtaric Bg. in fuo eziam , quod ad 
lenfum iítis adv. refpondet, ut ipfe Rsk.in Dem. Ind. noftrum v. zeocaxpg. 
reddit non modo zzfuper accipere, fed etiam adeo 5,270gte— accipere« quod 
plane par illi Bg. » utStp. Th. v. σροσλαμβ. 1. »accipere praeterea« fine 
exemplo, it. L. Ern. Alioqui, fi Bg. fumfit compof. pro fimpl., ut fae- 
pe» dicendus eft fuppleviffe particulam illam, alibi tamen etiam prae- 
pofitionem, a v. divulfam, per adv. exprimens, et noftram in v. noftro 
a&. fimiliter 1, 3, 3. m. infuper accipere; ad quam rationem poftr. erit 
h.l., tropo remoto, iíla mala, quae utrisque iam evenerunt, etiam f. 
3nfuper nobis evenient, et τὰ ὃ. 1. 4. 1, 12, 16. τὸ κατειληφὸς πάϑος, prae- 
ter hoftilem impetum , quoque vulnera et caedes ; unde mox fq. ὀλέϑρου. 
Caeterum , quod Grot. ad iocum N. T. illum adhibet Lat., etiam quo- 
dammodo favet lectioni vulg. ex his Plin. ep. 8, 17, 4. i. quos excelbaiti- 
bus zeris illa tempeffas non deprehendit , ubi Gs. in N. explicat »oppri- 
znere, tanquam in decipula« et 8, 14, 3. reZwa libertas rudes nos et 
3mperitos deprebendit »notare oppreffum inopinato et captum** quae rc- 
ducunt ad v. καταλ. vim fecundariam, qua de alibi, et ad noítratium er- 
greifen. ln 14. τὴν za. Bg. e P. cum L. Ern. et Stp. aliunde, cf. 1, 9, 
' 20., ap. G. Th. fine Gr. »valde cito, (quae eft periphrafis fuperlat. Gr.) — 
antelligitur poffum f. potef? , aut fimile verbumt fed etiam fübít. zempus ct 
praep. aliqua, v. c. eZ, tacente Lindn., cf. 1, 7, 4. e... 
* A] 4 . - { 

- πρὸς τὸν 22v.) Transpofitus videtur articulus; mallera πρὸς Jav. ἐπὸ, τὸν 
στον, oin. Stroih, 


542 LIBER I. CAP. XIII. A. V. C. 942. CHR. N. 189. 


ν MEER : A . ἢ . * a * . 
ATENTO NUR ὀλεϑ $99 hmi, guitantae cladis illis iam 
»Τοσούτου ! voic μὲν αἰτίον χη ὁ : 

»γεγονότα, ἡμὲν δὲ ἐσόμενον ὅσον fui, uobis mox futurus eff 


1) Ms. Ba. ὃλ. ros. αἴτιον» καὶ τοίτοις μὲν αὔτιον ἤδη γεγ.»γ ὑἡμ. A., quae le&io- 
mihi anteferenda videtur. A/ar;. quae et erat in Mss. rcl., v. N., fed ὑμῖν in 
B. 1. vitiofe. ; 


' to modo fcribere Nofter fane potuit, verum et, ur nunc fcripfit 
fecundum Mss. rel., quorum Bav. et alibi tentat articulum, per varia- 
tionem additum hic fine difcrimine, ut dr. zeóc τιμωρίαν et πρ. τὴν τιμ. ad 
1, 12, t i. e. , quo Gloifator refpexic; P. deferente Sch. in 5»zg. zeci ali- 
quem Zere« ut Bg. in adi. alio ?radu , ap. G. Th. cum Gr. n., fed Stp. 
"Th. proferente rantum r, 994. E. e. in v. »dedo, (abfolute, fed et cum 
adiuncto quodam, ut) ἐπὶ βασάνῳ, (ap. Dem.) ficur et ἐξαιτεῖνες quod 
noítti v. correlatum, ut vocant, etiam Nofler fpectat in [fuis εἰς 9ay. 
αἰτεῖν l.l., tenente Ind. Dem. noftrum v. modo abfolute, quibus add. 
848: 26. 855, 26., pro quo l. 21. παραδοῦνοη »-- βασανίζειν, cf. 852, 10.» 
Íed cum adiuncto » ut int., ἐκὸ. βασανίφειν 850, 3.. pro quo privum zz- 
eaàoUvo, 1. 23., cf. 856, 2. 11., it. cum praep., εἰς βασάνους ἐκδ. 874» 12.5 
pro quo παρεδίδουν οἰκέτην εἰς βάσανον 871, 10., cf. ad N. T. Att. 2, 23. 
Krb. Obf. p. «70.1. e Iof. 1, 684. i. ὡς o2x ἐκδώσει τοῖς ἐχϑροῖς ἱκέτην» nom 
effe inimicis zraditurum, rel., cum dat. perf. , fed cum praep. p. 576. l. 
12. τοὺς ὑπὸ τοῦ — πρὸς ἀπώλειαν ἐκδοϑέντας, ab ilo ad exitium proditas, 
cui refertur paulo ante l. 9. τὴν Ἐσϑῆρα — me. ἀἄπωλ. αἰτησάμενος, Efthe- 
rem pof?ulando ad necem , cf. Phil. in Flacc. p. 750. i. et Loesn. p. 171. 
ἐπ᾿ ὀλέϑρω — ἐκδώσει, tradet , — ἐπ᾿ ἀνερέσει, dedendi funr ad. fupplicium; 
fumenre hic Ez. fyn. dat., pro praep. cum fubft., quum et hanc rectio- 
nem habeant Lat, cf, G. ΤῊ. 87, 73. »44 cum fuo cafu — pro dat. po- 
nitur, — ad cerzificem te dabo, (carnifici, cf. 1, 12, t1. e. et in v. Bg. 
cum Gr. n. 38, 97.) dare, — e dede mortz, — neci, — ad fupplicium« cf. 
in fubít. hoc et in Bg., it. in v. zradere i. et 1091, 96. e Virg. «4 mor- 
tem // te prodiderim ; e quibus adiunctis fupplebitur noftrum v., ubi ftat 
abíolute, tacenre L. Bof. Ell., refpondente nofítratium eraus geben f. 
auslefern, cf. Krb. l. l.; hic ut fumas dat. τῷ δήμῳ extrinfecus, laten- 
tem in pr. éxaT. τοῦ 72:3. , led expreflum $. 9. 

ἐλέϑρου Toc.) Cod. plenius, GA. roc. αἴτιον A., quod verum putarem, 
nifi vchementer difpliceret repetitum αἴτιον quare fic lezendum cenfeo, 
QA. TOG. αἴτιον. κοὶ τούτοις μὲν ἤδη γεγ. A. 9IYOLD. : 
Nihil hic in Mss. effe, quam Kiloffatoris manum et operam, tria 
maxime produnt, primo illud ipfum repetirum αἴτιον, quod orationem 
facit vehementer /anguidam; cum brevicas lectionis vulg. bene conve- 
niat animo mulieris commoto, tum pron. τούτοις, pro artic. τοῖς, quem 
nemo credat ex illo ortum, fed contra illud ex hoc, de more gloffae, 
quae exponit articulum per pron. demonítr., non hoc per illud, cf. Hef. 
2, 1308. Ll. τοῖς, τούτοις, line N. ac loco, v. Hom.'02./, 490. , denique 
P. hic feveritas, vulgatum referens totum, practer μὲν et. δὲ omiífa, et 
αἴτιον reiectum ad membrum pofítr., et adv. ie. οὐδ. praemiffum verbo 
ἐσομ.. quibus accedere quartum poteft hoc, quod nónapparet, quomo- 
do lectio vulg. tota, brevior illa, fit orta e longiori Mss., it. quintum 


LIBER I. CAP. XIII. A. V. C. 942. CHR. N.189. 545 


οὐδέπω... Τοιαῦτά τινὰ εἰ- auclor. "Talia quaedam cum 
ποῦσα ^, ἑηξ αμένη τὲ τὴν £797- locuta effet, veftemque fibi 
τά, καὶ τῶν παρόντων τινὲς, difcidillet, etiam ex iis, qui ade- 


m) Ms. Ba. imo/ez mendofe. 


illud, effe in lc&ione vulg. maiorem orationis et laevitatem, (cum con- 
train Mss. τοσούτου αἴτιον xj faciant tum hiatum, tum confonantium 
concurfum,) et concinnitatem per omnia, praeter alium locum adver- 
biorum, pofito 724 quidem ante v. yey.» fed ἐσ. οὐδ. poft v. ἐσομ., quae 
loca mutavit libereP., echinc Bg., obfecutus idem in rel. omifífis et tra- — 
le&o zir., fcd partim Stp. Th. in 52A. Herodi. l. 1, ὁλ. — £e., qui tanti 

exitii et cladis autor illis lam fuit, mox futurus nobis eff« et Hoog. ad 

Vig. p. 128. N. 84. »tant: exitii. //is iam facum auctorem, no5is vero 

jam iam futurum , (non item in Op. p. 1280. m.) exitii “δὲς quidem iam 
rel.« muliere hic quidem minus oratorie dicente de nece ac iactura tan- 
t2, cf. 1, 12, 14. Íqg., tamque multorum utriusque turbae, ἕκατ, τ. 7249. 

$.hacinit., quo refertur τοῖς μὲν per fynefis genus aliquod, ad fingularem 
fubit, collectivi adhibens pluralem pron. f. articuli, fed in da. variante No- 

ftro cum φϑορὰ 1, 12,2. 6. m. , cf. ib. e Khuc. et Hef. una cum 2, 739. 

e. it. Suid. 2, 677. i., tum ferente Stp. Th. in aiz. cum Bg. »interdum 
ponitur cum dat. perf. , ut "Ia. /,€ 164., ubi ramen cafus ille potius 
pendet a v. ἐσσὶ», ut ἢ. l. a v. ey. et ἐσομ. ; tenente G. Th. al. Grr. in v. 
-móx et »clades»— caedes.  — 

τοιαῦτα) Abfolutae ftru£turae forma ufitatior per gen. εἰπούσης» — ῥηξα- 

μένης τελ. Aliter haec a Lampr. narrantur. Sy/j.  l'oteít tamen. et vul- 
gs ferri. Boecl... Non modo genitivi ziz. eu£., quos Sb. volebat, non 

unt necelfarii, fed omnino huic loco non conveniunt. Namque érá» 
φαξαν nOn ad τινὲς τῶν παρόντων folum refertur, fed etiam, et quidem 
maxime ad Fadillam, adeoque genitivi confq. forent contra linguae na- 
turam ac ingenium. Sfroth. 

De Lampr. quidem cf. ad $.2.i., fed de Sb. coniectura dicetur fimul 
poft ad lectiones fqq. Mss. 

ἑηξαμένη) Apud omnes gentes in veftimento confciffo eft fignificatio 
Juctus, v. Barch. ad Stat. Th. 1, 593. p. 194. et 9, 354. p. 99t. it. Cell. ad 
Curt. 3, 11, 35. Leisn. 

Cf. quos laudat Fabr. Bibl. ant. p. $64. £. XL, in quibus et eft ali- 
cuius Wichbmannsbaufen Difl, de laceratione vettium, ap. Hebr. ufitara, 
ubi (nam erar in manibus) c.2. de lac. veft., ad alias gentes propagata, 
Ρ- 42. e. Noftri locus per Grr. depravara, e: cum hoc peccato, quod re- 
fertur ad caput, quo »in Graeciam pottea hic quoque ritus penetrarit, 
id quod — Hiftoricorum Graecorum monumenta adprime evincanf& cum 
pertineat potius ad feq. 6. demum de Romanis; fequente P. partim Sch. 
1n »$. med. quum ícidiflet veffez** re&ius Bg exprimente vim med., 
(qua de nihil in lib. de V. med. et Stp. Th.) fed per Lat. compof, ut 
contra alii per fimplex alia Gr. compof., cf. ad N. T. Loesn. p. 62. e. 
»»τὰς ἐσηῆτας περιῤῥηξάμενος, dciffis vefHibus, — v. ἐ. δια ὀῤηξάντας, velt. feifusem 
fed alii diligentius ap. Kib. p. 60., ubi abfolute e loi. 1, 499. περιῤῥηξα- 
μένη.» dijcifja vete fua, quo loco (ct. ipfo bene converfo ad vim med. 
fervandam, cf. 6. 4. i, ad olx.) uti poterant ad L. Bof. Lll. p. 125. m., 


544 LIBER L. CAP. XIII. A. V. C. 942. CHR.N. 189. 


c7 : ^ p »* and . - . Ἢ 
ϑαρῤῥήσαντες " τοὺς τῆς ἐδελζῆς rant, nonnulli, freti fororis im- 
^ / :d Y x^ - . 
τοῦ βασιλέως λόγοις, τὸν Κόμ- peratoris verbis, Commodum 


n) Ms. Βα. τινὲς ἐϑάῤῥησαν σοῖς — λόγοις», καὶ τὸν veu. Prae. Si εἰποῦσα et ῥπξ. 
fumas tanquam neminativos abíolutos, et καὶ ante τῶν παρ. prO efizm f. vel: 
fenfus Ms. eit valde aptus. Marz. 1n Excp. Ms. Ve. modo ἐθάῤῥησαν — καὶ — 
&rag., fed Ms. Vi. ἐθάῤῥησαν γὰρ καὶ τὸν Κομμ., v. N. 


re&e monente ib. Καθ. »iftam veftium fciffionem ita intellizendam, ut 
eam veftimentorum partem, qua pectus tegitur, lacerariot, nudumque 
adeo pectus ottenderint& ut hodie, maxime feminae, etiam honeítae, 
cf. Aelch. Perf. v. 1065. πέπλον δ᾽ ἔρεικε κολπίαν ἀκμῇ χερῶν» peplum autem 
dirumpe //zsofum vigore manuum, immo pe&orale et quod ad finum et 
peus eft, fic capiendo κολσίας fubft. pro adi., cf. L. Ern., ignorante 
Stp. Th., et ad v. 468. ῥήξας δὲ πέπλους. laceraus autem veffimenta, 
Schol. διασχίσας δὲ τὰ ἱμάτια ἑαυτοῦ. qui ita per med. exponit rette a&, 
«€t ipfum fic in hoc genere folenne, fed G. Th. in Bs. »36zíQu, — zz- 
σαῤῥήγνυμι, Ve[lem, — amicus fine peculiari explic., nec in illo Sch. 311, 
4. 19. et in fubít. Bg. 995, 25. ab[cifJa planxi mea pe&tora veffe, it. 1.36. 
difcindere veffem, 1q. ire m longis veffióu:, et fimul zre fcifla vefte, 
(quod profit ad $. 5. m. in Luc. ἐν ὅπλ. de omiffa pr. zj it. l. 49. fq. et v. 
£unica $91, 12. 20. v. Jacerare 11, 88. et Janiare 26, 48. 
θαῤῥήσαντες) Legitur etiam ἐθώῤῥησαν γὰρ τοῖς — λόγοις, quae notis 
parenthefis includenda effent. Srepé. — Cod. ἐθάῤὝῥησων — xo) — ire. , mi- 
zus recte, ut videtur. Srroib, 
Caufam Martinus addidit, quare non improbaret lectionem Ms. Ba., 
«um Ve. confpirantem, quae fane fic procedit, ut quoque illa Stp., 
quae jn Ms. Vi. comparet partim, dum ifta Stp. habet cum finito tem- 
pore i3. quoque caufalem γὰρ» fed Vi. praeterea xoj ante τὸν Kopp. , ubi, 
. fumta parenthefi, cuius index γὰρ eít, fenfus fuerit hic, za//z quaedam 
Jocuta, fcindens que /£); veítem, er praefentium quidam (freti enim erant 
fororis imperatoris veróis f. dictis) guogue Commodum turóabant; ubi 
adeo fecundum xo; ante τὸν Kou. pro eziam Ííumi oportet ob primum 
xoj ante τῶν z«e., vi propria et pro mera copula ftans; ficut er partici- 
pia εἶσ. et ῥηξ. relinquuntur in legitima rectione fua er pro nominativis 
Íolennibus. Videntur autem novitates hae Mss, fic ortae, non tam, 
uod librarius violenter mutaret participium im tempus finitum, ex arte 
id refolvendo ac poftponendo copulam xaj δῆτε τὸν Kouu., quam potius 
ita, quod, cum aliquis omififfet fyllabam ez, five fortuito, ob fq. τοῖς» 
five de induftria, ad cavendum concurfum fyllabarum trium τὲς τοῖς τῆς» 
ab eadem coníona incipientium, (qualia Noíter camen non refugit, cf. 
X, 3; 6.1. 1, 6, 2. e.) alius librarius, ne feries laboraret, aíffigeret augmen- 
tum in fronte verbi, fed er illud καὶ ante τὸν Kopu. Poft haec alius ad- 
diderit γὰρ» vel per liberam fapientiam, vel fyllabam τὲς» per compen- 
dium fcripram, ἔς expediens. Iam P. verfatus eit hic libere iterum, 
non folum omiffo pron. τινὰ. fed et proximo τὲ, tum mutato particip. 
ἐξ. in finitum verbum, ob quam caufam deinde (praeter τινὲς commu- 
tatum cum πολλοὶ) retinet καὶ ante τῶν cag. pro mera copula per fyn. que, 
fed oftendit praeterea voculam item, quafi habuerit fecutidum xoj cum 
Ms. Vi., denique tamen contra Mss. fervat particip. age. per fyn. phra- 
fin, liberior xurfus in τῆς &?. 7. Que. — Reítat Bg., qui, fervans lectionem 


LIBER IL CAP. XIII. A. V. C. 942. CHR. N. 189. 545 


uadoy ἐτώσαξαν. ἐκπλαγεὶς 8.perturbabant, Territus au- 
-Qi? ἐκεῖνος, τόν τεῦ ἐπικείμενον tumille, periculumque impen- 


o) Ín Ox. δὲ abeít mendofe. — p) Ms. Ba. τὸν &xix. A. v. N. 


vulg., tamen καὶ fumit pro e/iam f. praeterea; unde debuit priora par- 
ticipp- eir. et ἔχξ. cum Sb. accipere pro: nominacivis abfoluris f. gen. 
"eoníq., quod manifeítum eft hinc, quia illa participp. retolvit per par- 
'ticulan cz. Ego quidem, quoniam vulgata lectio facit fententiam ean- 
dem cum Mss., nec orra eft ex illis M:s., fed horum potius e vuigata, 
.fervans eandem, perque nominativos parücipiorum illorum legit:mos 
.accipiens, fuppleo ad haec participp. pronomen αὕτη. edidique poft 
"miyic comma , nullibi per edd. repertum, fumens itidem xaj pro copula 
mera, ut fic nominativi αὕτη et τινὲς habeant fua quisque adiuncta par- 
ticipia, er tanquam fubicca logica cum fuis adiunctis referantur ad v. 
"érag., tanquam copulam dialecticam cum attributo, pro ἧσαν ταράσσον- 
τες» in hanc rationem, llla, talia quaedam locuta, fcindensque fibi 
veitem, et praefentium quidam , freti fororis imperatoris dictis, Com- 
"modum zurbabant; quo in v. ér. Bg. e P. tempus retiner, fed Sch. fe- 
verum zerritarunt, cf. v. 9225. cum abl. rei ap. Luc. 1, 856. 1. 13. fed 
cum dar. perf. Poff. Sync. p. 120.i. 143. m. Abr. L. Arift. p. 2. e. cum Ind. 
Fab. Aef. et fupra 1, r, 2. ubi Bg. vertit praef. , ut hicaor. 
᾿ς ἐκπλαγεὶς) Hic elt iteruin illain Exc. ad δ, 4. i. monftrata repetitio ver- 
borum fyn. in vicinia, cum pro particip. ἐκπλ. futfeciffec alii. fcriprori 
"fortaffe tantum | parüicula quaedam, ut ὅθεν, διὸ» rel., quod verbum, 
abfolute pofitum, adiuverim hic fuppleco dat. f. abl. pron. τούτοις». non 
dd tenente Stp. Th. per Lat. Bg. fimpl. cum L. Ern., fed modo' per 
"compof., nec tamen per P. expavefa4us, quod ap. G. Th. fine Gr., 
fed affine »expaveo, — expaveico, — terreri, (per fimpl. fic etiam expli- 
catum , et cum Gr. al., ut et Bg., et praeterea) ferritus, φοβηϑεὶς, --α 
"territus animi, pro animo corturbatus«* ex quo ipfo apparet noiirum 
'fyn. cum pr. $. zze., etiam adeo cum mox fq. φοβηϑεὶς » (ic tamen, ut 
Ρτ. ἐχπλ. univerfe ponatur, pro concuti animo et terrore affici fubita 
'que triftitia, fed zog. finite, ac pro affici timore er rriftitia cum cogita- 
tione, qua fine plerumque cít τὸ ἐκπλήττεσθαι et terror, faltem ab {π|- 
τῖο ; ad Gr. praep. vicinius accedette cum illo P. etiam exzerrztus, ap. 
.G. Th. cum ἐχπεφεβημένος , nobis erfebrecken, 1. q. impl., fed »conffer- 
'Ho, ἐκπλήττω, tCrrere, (ut Stp. Th. »àbcrazysez, confiernata** tum) 
'percello, πλήττω, (quod in Gr. noftro adhibent quoque Stp. L. Ern. et 
ἽΝ. T., ubi ct o/fupefcere et obflupefieri, cf. Abr. ad Aefch. 1, 193. e. iit. 
Jiupere Loesn. p. 113. e.) o£ffupeo f. obflupefco, ἐκπλήσσομοιν 1.4. ftuperein- 
cipio, — olfispefacio , ἐκπλήττω, animo conílernare, (fed Niz. per 
fimpl. ftupeo et (tupefco, ec cum Gr. fyn.) perterreo, καταπλήττων valde 
"terrere (aut fimpl.) perterritus , xavzz233,951;*. cf. de noftro v. Thom. M. 
Ῥ. 286. cum Hef. 1, 1148. m. fq. 
" vé τε ἐπικειμ.) Ms. τὲ omiffum, ut alias, hic procedat, facta apodofi 
dhuius per participia periodi ftatim a τὸν ;rx., non demum poft φοβ.» 
"hocque toto membro pro caufa praemiílo, ut prorafis modo fit ἐκπλ. — 
"ixeivo;, Íed apodofis vera pera. τὸν KA. ,. φοβ. τὸν ἐπικ. , quomodo et P. 
habuerit »is expavefacfus, cum iam nom ur impeudens, fed uc praefens 
periculum formidaret , acciri ad ἰς Cleandrum propere Zuíez« ubi ec δὲ 


Mm 


2 Y E] 74’ 2 M ; 
κίνδυνον οὐ μέλλοντα, ἀλλῶ 3 dens, non ut futurum, fed ut 


546 LIBERI. CAP.XIII. A. V. C. 942. CHR. N. 189. | 
παρόντα ἤδη Φοβηϑεὶς, μετα- praefens iam formidans, ar- | 


q) ἀλλ᾽ 3 A. B. et Pat., v. Ni; 


omiffum videas, fervanteBg., praeter zà, etiam participium ézik., quod, 
a Noitro adiectum per redundantiam, retinet tamen euain Sch. »immi- 
nens feric., xw. impendens, z05 ut futurum, íed a? praefens formi- 
. dans* ubi Bg. adv. sow o rectoque. loco , confervat, fecus ac P., cthinüc 
Srp. Th. 2, 166. E. m. nimm. pro imminere metaphorice, Herodi. 1. τ. 
τὸν τὲ — βέλλοντα ἄλλ᾽ παρ: ἡ. Q.5 ian impendens er incumbens cervici 
Íuae periculum f. ἐπαιωρούμενον» ut alibi dicic 1; 9» 10. » qui locus, si 
μὴ φυλάξῃ κίνδυνον, οὐκ ἐπαιωρούμενον, ἀλλ᾽ 424 παδόντα; non [atis accu- 
rare comparatur, cum iblfint duo tantum membra, et xij. fimpliciter | 
cum duobus adiunctis, quorum pr. oUx ἐπαχίωρ. refpondet noftro hic οὖ 
μελλ.» quanquam et ibi praecedit ézízerroq γάρ δου τοῖς αὐχέσι τὸ τοῦ [τε 
ῥεννίου ξίφος. » quo e loco, ut et alio 8, 6, 10., pofhs fane cum Stp. hic - 
fupplere τοῖς αὐτοῦ 1. αὑτοῦ αὐχέσι, fed et brevius pron. αὐτῷ f. αὑτῷ» 1. | 
ἐκείνῳ» e pr. ἐκεῖνος, Cf. 7, 5. 13.» ubi $. 11. aliquid fimile noftro, δύο κινπ | 
δύνων προκειμένων y τοῦ μὲν “παρόντος, τοῦ δὲ μέλλοντος , mélius hic etiam. ; 
verfante Vern. vet; pro quo tamen malim Ze er Ze über zm fchweben- ! 
de Gefabr nicht e/s entfernt, fonderm als fcbom gegenwaártig f'ürchtete, 
affumendo fane ὡς, cf. Zof. I» 39, I. ct Stp. Th. 2, 208. C. Plut. xh 
y0y ἐκ χεφαλῆς ἐπικείμενον τῶ αὐτοκράτορι» imperatoris capiti imminere fe. 
viculum« libere verfo adiuncto ἐκ κεφ. nec alibi explicato, projupraca-. 
put 1. in capite y quo de ἐκ pro vcf. Z.ad Vig. p. $83. m. ec Ind. Cyr. Xen 
v. 2. e. Nr. 4. it. Cic. Cat. 2, 5. poenas aut inflare i jam f/agze, aut cerfe | 
jam appropinquare. Scd in ἀλλὰ mirum eft confentire Mss., tacentibus | 
Excp., quod vereor, ne Stp. induxerit, non fatis attentus tum inter | 
prela, cum et fupra in Th. dederit exquilicius ἀλλ᾽ 5, ab editoribus rel. 
ante fe monfiratum , ad quod valde inclino pro fimpl. adverf. fe, cf. $. 
2. e., quam vim cum nollet agnofcere Hoog. in Op. p. 36. Nr. 12., tor- | 
quebat fe in locis duobus Arift. Pac. v. 475- . et N. T. Lüc. 12, 51.» ubi, | 
pro ἀλλὰ iumtum, facilem edit fententiam, ubi ec, ut hic, negativa 
praecedit, cf. L. Schw. p.61. b. e. 641. b. m, Nr. 3. e. Fi. p. 471.i. Krb. | 
279. m., ut σλὴν ἀλλ᾽ 4 Íumferim pro σλὴν ἀλλὰ, (quod alibi pro fimpl. 
ἀλλὰ habemus,) v. Dev. p. 26.c. ex Ariftot. , quanquam in illo loco ad 
alteram notionem pro z/// inclinat Vig. p. 460. m. Nr. 9. e., cf. Z. ib. p. ' 
462. a. 1., fed Stp. Th. 5, 74. D. m. σγφοβοῦμοι 5. — formido, — cum acc. 
rel, τίνα κίνδυνον φοβηθεὶς Mocr.« qui catus clare clamat contra Sch., qui | 
noftrum locum renebat jfub »pafl.« cum et alia paff. ponantur pro med. 
cf. lib. de V. med. Hef. 2,|952. i. e. Suid, 3, 104. e. 621. €., nonverenegan- | 
te στρ. ufum huius med. ac notionis ap. poétas, cf. Soph. Ai. v. 227. 251. 
σπεφόβημοῃ s metuo, cum Schol. εὐλωβοῦμοη» bene perf. per praef., ut ἢ. l. 
sor. Bg. , qui in Lat. e P., ap. G. Th. cum Grr. al., fed cum noftro in ὦ 
ἌΡ ΤΩΣ — malum expectare cum perturbatione animi« fed, cum diferte | 
additur quid tale, ut ἢ. ]. periculum, cogitare, fibi fingere, putare, (quo - 
Vern. vet. refpicit) cum animi motu ac fenfu trifti nec iucundo tamen 
fimul, cf. Exc. ad 1, 3, 11. e. 


a deine pm 


1 


v u - K- « Li 3 - 
i 
, 


LIBER L CAP. Xl. A. V. C. 942. CHR. N. 189-547 


: 

πέμπεται τὸν Κλέανδρον, οὐδὲν ceffit Cleandrum nihil | qui- 
΄ .ἂ 7 € 7 , * , . 4 

μέντοι " εἰδότα τῶν ἀπηήγγελ- dem fcientem, quid renuncia- 


1) Ms. Vi. μέν τι εἰδ.» fed μέν ro; divifum in edd. A. al. v. N. 


μεταπέμπετο)) Rete Bg. deferit in boc v. P. ap. G. Th. »μεταπέμπω, 
facere (f. iubere,) ut quis veniat, f. vocare, (it. jubere, quem vocan- 
dum eíle, ec 4:9; 41.) ad adhortationes et preces refertur in illo Cic.«c 
unde recte Ind. Xen. Hell. Mor. υμεταπέμπεσϑο!, hortasi, ut veniatc 
quia univerfe dr. uerumque v., Lat. et Gr., et pio facere, ut quis ve- 
niat, vel pro impero fevero,- vel leni ratione, hortatu ac precibus; te- 
nente Stp. Th. 3. 205. C. e. Lat. i/g. ec notionem med., fed nihil e No- 
ftro, nec ὁ Thuc., ubi v. Ind., nec e Dem., cuius Ind. add. 284, 25. 
299, 26. 895, 12., cf. Bud. C, Xen. Mem. S. etBach., Fifch. Pal. et Luc. 
cuim L. N. T. et Ern., ubi videtur curari vis med. , ficut per vocare ad 
dfe 1. arceffire ad fz in Ind. Xen. Cyr. Z. et Ael. V. Β. cum Vs. ad 9, 25. 
p. 615., led ad Luc. 1, 384. 1.21. ἐπειδὴ μετεπέμπετο» ubi zie domum ar- 
ce[fcbat, quod tamen diferce additur ab Ael. V. ἢ. 1i, 17. p. 743. e. οἴκα. 
δὲ μεταπέμψασϑου τὴν ἄνθρωπον, ff tantum ea in fuam domum a; ceffcvet, 
pro quo procedit domum ad f», cf. G. Th. in fubit. 258, 95. fqq., lib. de 
V. med. Fi. p. 23. m. 519. e. W. p. 23.e. 263. m. cum N.; Suid. 2,540.e. ᾿ 
(ad cuius particip. cf. Scp. 1.1. Ind. Xen. Hell. Mor. cum Dion. H. S. 
T. 1.) Hef. 2, 585 1. Schol, Eur. Hec. v. 504. ad poéticum πέμψαντος — 
μέτα» it. Cod. D'Orv. ad Arift. Plur. Hemft. p. 209. b. e. Abr. Dil. Th. et 
de ac. eiusdem L. Arift. p. 153. m. , ad Thom. M. p.615, Moer. p.256. 
Bg. ad Alc. 1, 28. p. 114., fed de praep. in hoc v. Z.ad Vig. p. 620. b. m., 
valente hic i. q. πρὸς f. εἰς, quanquam redundare eam putat Kuft, de V. 
med. l. ]., fimile quid habentibus noftris in zae5 einem fcZicken, quod 
fit 1. q. Lat. 247, facitque, ut credam, etiam in hoc v. med. a praep. in 
v. pendere acc. adiunctum , pro zeuz. μετὰ A. , (ut ante in act. ap. Fur.) 
quod ἢ, 1. fiat in cubiculum imperatoris interius e diaeta f. domo vicinia, 
cf. $. 2. et cap. pr. $. 15. 

οὐδὲν μέντοι) Forte οὐδὲν μέν zu sid. Reisk. Quod fane refert P. uihil 
dum cer£i Ícientem, fed tamen« qui tamen et libere egerit, ut in μὲν 
oppreffo; nihil me fciente de confufiszei et πῶ» (quanquam litterae non 
abhorrent multum a fe;) fed de τοὶ ac τὴ, cf. Valck. Eur. Phoen. p. 166. 
b. m. Ind. Luc. V. L., Fi. Plar. Apol. p. 83.3. e. Soph. p. 8.3. €. , unde 
Ms. ducat ad οὐδέν τι, Nottro familiare, qui et faepe pron. zi; longius a 
fuo gen. removet, ut hic fit οὐδὲν μέν τὶ εἶδ. τῶν ἀπ.» quo quis forfan exi- 
ftimet quoque Bg. rendere, cum refolverit particip. τῶν ἀπ. non per 
pron. relat., fed per interrog., v. C, ut 1, 12, 12. in. ἀγγέλλεφϑο τι. τῶϑ 
πραττομένων», munciari, quid ageretur, fed ut tamen Bg. idem, cum et 
taceant Mss. rel., nobiscum manere potuerit in vulg. , faltem μέντοι fu- 
mens pro fimpl. μὲν», ut Ind. Xen. Cyr. Mor. »y. pro piv, fequente δὲ 
2, 4» 2.* ubi ed. ΤῊ. V. τ. p. 127. e? — c?, utHoog. Op. p.68s$.e reve- 
ra tum — tum, fervata fimul notione in τοὶ afürmandi, tacente Z. ad 
"Vig. p. 523. a. m. Nr. r., ic. in Ind., at ceniente in N. ad Xen. locum 
»uévroi) Ms. fimpl. μὲν» non male* cum mera fic gloffa, ut alibi, v. Fi. 
Plat. Phaed. p. 154. b. m. 156.2. N. 4. 227. b. m. N.6., quam vim pro 
fimpl. μὲν adiuvet analogia particularum aliarum , e duabus vocibus coin- 
pofitarum, e quibus alterutra modo cogitatur ac redditur; quod ipfum 


548 LIBER I. CAP. XIII. A. V. C. 942. CHR. N. 189. 
μένων, οἰόμενον δέ, ἐλϑόντα 9. tum fit, fed fufpicantem: 


in noftra.facit Z. per Indd., ut Bach. jg. pro δὲ, praeced. uiv» it. in 
Mem. 5., cu: add. 2, 8, 1. et 4, 7, 4. , quo in poilr. loco xo; ταύτης μέν- 
σοι fueric 2t pro μὲν, aut i.q. moX xo; ταῦτα δὲ 2., ut pro adverfativa 
valeat mera, quia zo? ita Capitür, uc etiam gy, pro uz» acceptum , Lat. 
fed 1. ta ien; quo refpexerit Sch., in μὲν noftrum locum fine Vs. fubii- 
ciens illi 1, $, $.» dum noftram particulam non explicat pro iiinpl. μὲν L. 
Ern. in hac v. e., nec huc fpe&tat Stp. Th., fed poit Lat. privas ad- 
verl., fed, verum, zamez , rel., modo 2, 1621. G. in Arift. Nub. v. 786. 
alios reddere quidem , ie malle simirum, ubi Vs. ed. Kutt. negligit, ta- 
centibus ib. N. et Schol., ic. Vig. p. 52:. fq. ecHoog. Op. , fed L. N. T. 
Schw. p $91. b. m. »p. 2) quidem cum ἀλλὰ lo. 12, 42. 1. cum δὲ Iac. 2, 
&.€ in quibus difcrepant L. Fi. p. 718. 1. Kib. p. 387. e. cum Hoog. Op. 
p. 689. m. Nr. 1. e. , ut de lac. quidem loco decernam nihil, fed de 10.» 
cuius ὅμως μέντοι copulatum non aliter occurrit ap. alios, quam pro ad- 
verf , vel fimpl., vel dupl. Lat., cf. 1, 8, 8... ut poffum addere μέντ᾽ et 
ἀλλὰ relata ap. Plac. Phaed. p. τος. m. , ubi tamen μέντοι fignificare poffit 
aeque fane, ac quidem ; ut noftro loco, pro δὲ acceprum , cum fq. alio 
à? confiftet e vetutta copulandarum enunciationum ratione, nobis Zer 
aber nichts wvsfte, doch vermutbete ; quod Noftri δὲ potitum hicin clau- 
Íula ac fine fententiae enuncistionisque» ubi Lat. fyn. £amez folenne, 
etiam noltratium Zoc? et dennoch, orationis reliquae rectione ac ferie fc- 
rente, cf. Stp. Th. 2, 1615. C. i. μὲν et δὲ ita rciatum, fed 1, 913. C. m. 
modo δὲ fic finiens fine praeced. μὲν», tamen etiam cum neg. μη — 22, ubi 
in compararo Cic. z07 meum rmonimentum, — monimenium vero Senatus, 
praeter adverf. in medium coniectam, ut a Bg. e P., deett relativa pri- 
ma quidem, ut Gr. μὲν ap. Hoog. Op. p.245. Nr. 5. e., quanquam ecibi 
in utroque meinbro peculiare verbum eit, (quo uno abfente, for- 
mulae genus oritur aliud, cf. infra 8, 6, 3.) ut ἢ. l. μ. et δὲ fuum 
quodque verbum habet, cf. Dem. r11, 25. 288, 8. 885» 1. VIg. p. $18. 
Nr. 7. M. Obf. A. Nov. T. 3. p. 18. e. »faepius ita Herodi.« unde ta- 
men nefciebam amplius, an exempla fubiicerentur, qualiain Lat. vero fic 
claudente nontenet Hor. Turf. ες G. Th. , quitale quid profert in v. auzem 
etzamen, at non praecedente quiZem, cf. Hor. Turf. p. 901. e. 1033. Nr. 
4. et Cort. ad Sall. Car. 61, 3. cum Ind. et ad Cic. ep. 12, 23. 6. In rel. 
P. deferit Sch. etiam in. »&z. zunciatorum, — clou. — Opp. εἶδ.» certo 
feientem« quam fecundariam notionem, partim e P., recte Bg. negligit, 
Íervans contra ex eodem Lar. ad zz., quae vertiffem , .sib;/ — eorum, 
quae renunciata effent , intelligens cum Sch. et Stp. Th. , e Nottro plane 
tacente »Zz. pro ἀγγέλλων» ut Lat. azauncio et renuncio, pro nuncio« quo- 
rum Bg. non adhibet L. Ern., fed alii tamen, cf. Ind. Xen. Z. Cyr. et 
Bach.. (qui Z. ad Vig. p. $65. a. e. filet,) Fi. The. Aefch. et ad Well. p. 
351. m. γγάπὸ — in compof. — Lar. re« Harl. ad Dem. p. Cor. p. 17$. 
cum Tayl., fed Ind. Dem. add. t1, 19. 29, 20., Polb. Ern. Suid. 1, 262. 
m. ΤῸΝ. T., ap. G. Th. cum Gr. n, »referre, quid actum fit€ quod 
ruríus Lat. pro narrare v. ib. 112,66. 70. p.íq. l. 12.» fupplendo non tan- 
tum pron. perf. αὐτῷ, à Κομμόδῳ. e remoto pr. ἐκεῖνος, fed et ὑπ᾿ ZA- 
λων Í. ὑπὸ τινῶν, a Fadilla ec domeflicis, cf. $. pr., fed ad alterum v. Stp. 
'Th. 2, 1259. A. m. »interdum οἵῳ — commodius redditur Jufpicor , (uc 
Bg., partim e P. at D. m.) Herodi. 1. 1. οὐδὲν μέν τοι εἶδ. — δὲν nihil zam 


LR ΕΟ —ERRETPR 


1 


"LIBER L CAP. XII. A. V. C. 943. CHR. N: 189. 549 


δ᾽ αὐτὸν συλληφϑῆναι κε- cumque veniffet, comprehendi 
X i] , . - 
λεύει τ, τὴν κεφαλὴν ὠποτε- eum imperat, etcaputeius am- 
A LÀ 5» ΄ 
μῶν, δόρατί τε " ἐπιμήκει putatum, bhaflaque oblonga 


f) Mss. Ba. et Vi, ἐλθόντα οὖν αὖτ V. Ν, t) Hic proStp. rel. pun&o, fuit 
in Ox. 2. colon, fed in B. 1, et Ed. comma, re&ius inredione eadem. — n) Ms. 
Ba. δόρατ; iria. v. N. 


certi fcientem, fed aliquid tamen epinantem imperatori rezunciatum, f. 
fufpectantem , ut P. vertit cum alia le&. f. fcriptura, quam in ed., in 
μέντοι», etiam liberiori eius Vs., fed, praeter δὲ recte ad ientum, par- 
tim e P., non modo fuppleto pron. zi, quod afüirmativum latet in pr. 
oppofito neg. οὐδὲν. verum etiam converío cioz. per vulgare Lat. , quod 
et procedit, et diferte a G. Th. per Bg. exponitur, quorfum etiam re- 
fpiciebam fupra per nottrum verr,uthen , pro cogitare, in mentre fibi fin- 
gere; poft quem Notlri locum Stp. refpicit ad Hom. "IA. & $6:. (ubi et 
Cl. Vs. cum Bg.) et ad Hef. 2, 722. m. (ubi et oiecjy — ὑπολαμβάνεις, quod 
fine N. pertinet ad Hom. l. l., ut p.736. 1. ad & 55$. Cl. Vs. iterum 
cum Bg.) it. ad '03. £, 339. 9 τι ὀϊσσάμενος , ubi Cl. Vs. iterum /fve quid 
fufpicatus, et in N. Var. L. ἥτοι, cf. 'O2. 4, 323., ad quod v. Hef. 2, 733- 
e. cum N. 

ἐλθόντα δ᾽ adr.) Mss. οὖν pro δ᾽ e gloffa eft, in textum e marg. recepta, 
ut alibi 34 pro δὲ eadem notione, extrufo vetere δ᾽. quod Bg. e P. pro . 
τὲ iterum cepit, reddenre Sch. partim cum P. in 5e. Zuset comprehen- 
di eum** ut Big., qui non ita fevere mutat ordinem in pron., ob refo!u- 
tum particip., fed recte vertit c. per praef. ex adiun&to e. , tenente G. 
Th. ad Bg. modo in fübtt. 255, 33. »caput — amputatum Sen. Again. 
902. cf. 1, 10, 15. €. 1, 9, 19. e., fupplente Bg. e P. pron. αὐτοῦ ad 
T. κεφ. 

δόρατί rs) In hoc τὸν ἃ Ms. omiffo, eadem, quae $. pr. 1, res eft, 
quoad feriem, τὰ ut hic excidere potuerit etiom ob pr. fyllabam fimi- 
lem, tum per Bg. Lat. agnofcat etiam P., qui libere neglexit adi., non 
item Sch. 53. conto afXzere caput, ἐπ. longae /aflae, ἐγκ.» quum prae- 
Jixiffet caput Pbaflae dante Stp. ΤῊ. »éz. obongus f. fublongus, — P. ap. 
Herodi. reddit praeloggus, it. procerus* fine loco, fed repetente L. Ern. 
omnia Lat., practer fecundum , me vero reperiente, practer Noftri ési- 
μηκέφερον 1, 1, 6., de tempore, Bg. /ongius, rantum adhuc de menfura 
corporea ap. Geop. σῖτον τὸν ἐπ. triticum obonggum, ct de fpatio f. inter- 
vallo ap. Luc. 2, 910. i. ὅςις &riupusov ἐξέλϑοι, quis longiffime progreffus, 
qui Gs. in Chr. Ind. etiam modo /orgus reddit, (e Schol. Thuc. 84, 97.» 
unde fimul haufit Suidas 3, 340. e. , ubi Vs. Jigznum — oblongum, defcy- 
tala,) fed in Th. tenet fub Bz. ἐπιμηκῆὴς» hoc accentu, forte depravato, 
tum in pr. o? nihil in hanc parrem, nifi huc referas, cum in compof. 
vult fignificare »interdtim eugmenta, ut occa/Zfefco, τοῖς ficut L. Ern. in 
praep. Gr. e. »in compof. notare — intenfionem« fine exemplo, nihil 
tenente etiam Z. ad Vig. p.609. b. m., ut non repugnem, fi quis reddat 
praep. hic per Lat. adv. va/de, quo redir illa Lat. pr. prae, aut redun- 
dare iterum putet, nihil etiam habente Stp. 'Th., quam »»καταπήγνυμε, 
defigo, depango is, unde parricip.« quod hic habemus, fed L. Bat. 
»lizo, configo , praefigo , unde ὁ ἐγκαταπήξας» qui fnfixit« quod unum 


$50 LIBERL CAP.XIII. A. V. C. 942. CHR. N. 189. 


ἐγκάταπη (Pac, ἐκπέμπει τεο- praefixum, mittit iucundum et 
πνὸν καὶ ποϑεινὸν. τῷ ΝΣ optatum populo fpe&aculum. 

e M 
Ofaua. ἔφη γάρ οὕτω τὸ το, Sedatum enim hoc pa&o 


Lat. tenet L. Ern., etiam Vs. ΟἹ, ap. Hom. '03. λ΄, 97. ξίφος κσυλεῷ ἐγτ 
κατέπηξ. gladium vaginae izfixit , qui unus locus, cum cadem rectione 
«t dat., pendente e praep,, mihi repertus, facit prope, ut referam hoc 
v, in Noftri poéticis, ap. G. Th. in Bg. »vreeswywe , ante figere, — ar- 
Tid preefgere puppibus, Virg. — capita in baflis , idem. « 

ἐκπέμπει) Inter arces placandae multitudinis i irritatae, atrocium rerum 
miniftros auctoresque obiicere indignantium irae, ac odiis ipforum in- 
yifa capira condonare.  Pijacula irae dedere Livio eft 6, 21. ficut alibi 4, 


Ede ira Manutius irae populi frumentarijos obiicit. Frequentius interim | 


kc rannicis flagiciis ex piandis accommodatur id confilium τ᾿ ficut alias 
oitendimus. Boecl. 

Additum hic iterum D. adv., reliquamque libertatem eiusdem de- 
feiit Bg. , cuius Lat. fimpl. in v. adhibet aliunde etiam Stp. ΤῊ, 3, 204. 
D. e., ut σοῦ. cum dat. perf. ib. p. 422. B. tantum e Noflro hinc fine 
Vs, cf. Arift. Ran, v. δ4. et fupra 1, 753.6. ; fevere nihil fupplente Bg., 
nec ad v. ἐκπ pron. αὐτὴν, e pr. τὴν κεφαλ. γ nec ὧδ) pro tanquam, ad 9. 

ἔς.) Series hic et'caufa adhibitae particulae γὰρ eft in $. pr. e. brevi- 
tate quadam per epitheta cum fübít., cum proprie ibi dicendum fuerit; 
emittit caput id populo , et id fuit ei fpectaculum iucundum et opta* 
tum, adeo, ut placaret animum iramque; eodem redeunte, fi quis el- 
lipfin totius enunciationis ad γὰρ fumat, (v. c. eanque rem populo gra- 
tam fuiffe, eventus docuit. Nani rel., vel iz quo bene fecit ac pruden- 
ter , f. quod eius fa&tum falutare füit.— Nam rel. , cf. Ern. ad Xen. Mem. 
S. 2, 6, 15. , Bach. Ind. in N., Z. Oyr. et ad Vig. p. 447. a. N- 4t. 481. 


qe.) eodemque, fi yzeaccCipiatur pro o2y, quo de v. 1, $, 17.1. propter. 


difficultatem banc aliquam omittentibus particulam yag P. 'cum Vern,, 
non item Bg., cuius Lat., ut et Íyn. 2am, habet eosdem ufus, c£ Hoog. 
ad Vis. p. 480. b. e. it. in Op. p. 187. c. fq. 196. m. G. Th. et Hor. Turf. 
p.257. Nr. 3. 533. 1., per τὸ 2a. ,réfpiciente Noltro ad $. τ. 0A. ἐμφυλ.» 
unde hic mox fq. πολεμβ., fed y. ἔφη cum D., ut Bg., reddente etiam par- 
tim Stp. Th. αν 1733. A. e. pico redditur aliquo compofito a féflo, — 


confrffo , i. e. quiefco, — Herodi. 2. — δεῖν. , ita confHitit , quievit , feda-. 
tum fuit& f. faP/Litit, quod Lat. in v. /s4ju adhibet L. N. P. Krb. p. 304. 


m. Nr.2., in notione quidem phyfica, de perf. ac re, ur fanguine Luc. 
8, 44., ubi Loesn. p. 1t3. m. quaedam etiam in tropica collegit, cf. G. 
Th. 616, 6. »ingenium qze meis ΧΩ omne nalis, i. repreilum eft, — 
fubfiftunt epes Romanorum «pud eas gentes, 1. non ultra progrediuntur« 
ut equidem fubfifto in aliquo fimpl. Lat., in iito /Zizit, cf. t, i1, 15v e. 
(quanquam G. Th. non id tempus ptofert in v. //ffere tropice de re;) et 
adeo in Petit , c£. ib. 560, 26. »flare dr. homo f. res, cuius progreffio- 
ncs hnpediuntur, — 205dunm ruentis 7/77 fatum fPerit, (p. fq. 1. 51. y prae- 
lia /Lau£ mihi cum domina zwca , 1. non exercemus praelia« amplius , ut 
h. 1l. tumultus, bellum, praelium /ezit, i. defiit; non amplius progret- 
fum eft exercitumque , non amplius duravit f. fuit ; univerfe hoc po- 
nente bic Noftro ac per tropem, fed mox finite proprieque ac per co- 
pii explicante, noftris autem tenentibus modo fuum Jieben phyáce, 


LIBER L CAP.XHIL. A. V.C. g42. CHR. N; 189. $51 


n εὖ o» ^ ὲ , . 
δεινὸν, καὶ ἑκάτεροι πολεμοῦν- malum fuit, et utrinque di- 
τες X ἐπαύσεντο, οἱ μὲν &oc- micare defierunt: milites qui- 


, 


^ 3 » , - 
τίωται, ὠνηρήμενον ἰδόντες, dem, quod occifum viderent, 
€ pev 3 ; ΟὟ " ^ - 
ὑπὲρ QU ἐμώχαντο, δέει Y τῆς pro quo pugnabant, formi- 


x) Hic comma A. Stp. rel. et Ms. Bg. fu(tulimus, ut mox poft ἐπαυσ. et 
ἐμαχ.» pro Stp. rel. colo, it. puncto al., deleeimus modo commata quarun- 
dam edd. y) M. Ba. δέει τὲ τῆς — ὀργῆς» [ed Ms. Ve, ac Vi. δέει; τε τῆς A. , et 
poft 2e. colon in Stp. etc. v. iN. 


ut de horologio, fed tropice etiam /Z/le fTebes , et fyn. geffillet averden 
f. frcb füllen , ad quae Bz. refpexerit in fuo» ap. G. Th. »fedo, παύω, — 
de(íinere facere aliquid , — Ze//um inteftinum ec domefticum — fezerur«t 
fine explic. In fq. ἑκατ. Dg. e P. libere mutat adi. in adv., ut Sch. in 
formulam aliam 5utraque pars variante Noftro cum δ. 6. ἑκατ. τοῦ 7249.4 
e quo loco et $. 5. οἱ τρατ. hic funt anguíto iterum feníu equites impe- 
ratorii, aut e ᾧ. 4. fimul cohortes urbanae, cf. 1, 12, 13. et fineInd. ap. 
Dem. fimile 72, 25. ἐζαύξασϑε πολεμοῦντες, qua In formula v.a. cum par- 
eicip. (cf. 1,6, 4.) non memini Inttp. eteditoresinteriicere comma, quod 
nec procedit in Lat., ubi paraücip. refolvitur in inf., ficut pott 2zauc. 
aeque bona diíftin&tio minima in rectione adhuc eadem; deferente P. fe- 
riem Noftri, adiuncta particula caufali , per quam fyn. deinde Βσ, refol- 
vit particip. ἰδ. etiam, fevere omittens prom. demonílrat. ἐκεῖνον, ante 
relat. oí ; ad z:ge., quod G. Th. quoque fert in Lat. Bg. , fed hoc Stp. 
'Th. tantum in a&. 1, 137. £., non item 189. E. m. in paff., quod no- 
tione noftra profertur modo femel e Phil., cf. 1, 12, 15. e. 
ὑπὲρ) In hac praep. Sch. cum Bg., deferto P. Lat. ad ἐμ... quod aliun« 
de tenet Stp. Th. , etiam cum noftra praep. 2,815. C. de perf. fine aucto- 
τὸν» fed de re fine Ind. Xen. Cyr., ubi v. Z. in praep., c£ Poff. Call. p. 
183. 1. etiam hoc medio valente pro act., nec me capiente decreta fuper 
eo in lib. de V. med. ΕἸ. p. 51. f. 40. fq. p: 329. e. W. p. 69., necílatuen- 
te difcrimen inter paz. €t πολεμεῖν» quocum hic variatur, cum et íimilg | 
notione dicatür σολ, dz. τινὸς» Cf. Stp. 3; 461. D. m. etPoft. Call. p. 1gr. 
τῇ.» quae utr. verba habenc eandem fyn. pr. περὶ», tenenteStp. ib. p. 1742. 
E. c. 1η4. "ὑπὲρ σοῦ poíle reddi interdum non íoluin pro te, f. nomine 
tuo , fed etiam tua caufa f, in gratiam tuam, — pro caufa tua, f. propter 
te«* quae pertinent modo ad ὑπ. cum gen. perf., ubi pugnatur pro ali- 
quo ad eum tuendum ac defendendum, ut fervet aut vitam, aut digni- 
tatem, aut reliqua bona et iura; ut hic pugnarunc maxime de vita Cle» 
andri, cui populus infidiabatur, ad mortem et fupplicium depofcens; 
cf. 1, 12, 11. €., cum contra in vs. cum gen. rei pugnetur de re vel de- 
fendenda, retinenda confervandaque, vel confequenda. 
᾿ δέει) Fort, xj δέει. Stepb. Si hoc probamus: legendum erit ctiam ἀνμτ 
ρημένον τ᾽ ἰδόντες. Reisk. Reus in Cod. exílat δέει vs τῆς λ. Nam cum 
excidiffe τε ob fq. τῆς apparet, tum quoque fine hac particula male co- 
haeret oratio. Strotb. — 

Poffit étiam tertia caufa repeti e P. iram 4ueque irmperatoris fore 
midabani* cuius vocula quoque iterum induxerit Stp. ad corrigendum, 
et fane prodat copulam aliquam, qua Lat. ille alibi τὲ reddit, v.5,4, 5. €, 
idem tainen liberior cum alias, tum in rel huius $., ubi nec Bg. copu- 


552 LIBER I. CAP. XIII. A. V. C. 942. CHR. N. 189. 


^ / 3 “Ἢ - - - 
τοῦ βασιλέως ὀργῆς. συνίε- dantes imperatoris iram. (In- 
ῃ N "x Av " Ε 
σαν" yag, ἐξηπατῆσθαι, καὶ telligebant. enim fe deceptos 


z) In Ms. Da. defunt figna () a συνίεσαν — τετολμηκέναι ,. et. pro συνίεσαν eft 
συνήεσαν. Mart. Parenthefis figaa abfunt modo in A. cum DB. 1.» ut poft yàg 
comma eft noftrum , v. N. 


lam agnofcit, membrum hoc ablativi cum gen. murans in fyn. formulam: 
e particip. afinis verbi, (fere cum P. et ut $. 3. m. τῶν mreerr. ἀγνοίᾳ per 
2di., par partricipio,) in cuius Ms. non repertum comma reítituimus iam 
polt pugzaóas:, cum membrum δέει — dey. pertineat ad fuperius v. ἐπαυσ.» 
huc demum a Noftro locatum de induttria, obíq. enunciationem, quae 
caufam continet huius membri, praemiflo altero j3ovr. ἂν. A. membro 
impliciter, quod refolvetur vel in notione temporis per particulam pof?- 
gram, vel etiam per caufalem, quo poftr. fenfu concurrent bina mem- 
ora e notione caufarum, fine copula quadam confiílentia per afyndeton 
populare, fed ut malim ;3. fumere im temporis et ordinis notione; un- 
de non opus eft copula aliqua ad δέει. quod folet Nofter per fe ponere; 
fine alia caufa, cf. δὲ 1. e. 1, 3, 13. €. 2, $, 15. 1. 2, 13, 8. (Cf. Zof. 4, 41s 
2. m. ὃ. τῆς βασιλέως ὀργῆς » metu irae principis, hic cumaltero etiam ar- 
ticulo fine difcrimine, nefciente Stp. Th. óey. cum gen., cf. L. N. T. 
cum Ind. Dem. et Luc.) quanquam alibi duas profert caufas etiam duplici 
ratione ac membro, pet participium et per abl. fubit. , cf. 3, 2, το. m. 
móSa —, μένοντες A. Sed et Mss. alias τὲ intrudunt, maxime in parti- 
cipis pluribus, quorum loco habuerit Gloffator id membrum cum Bg. 

συνίεσαν) Ms. συνήεσαν. per fe pravum, deducar ad συνίεεσαν, cum forma 
Urraque ezzy et ecezv etiam alibi variet, ac Suidas habeat haec 2, 40$. m. evv- 
Ἴεισαν, ἐγίνωσκον; ^. cogriofcebant. znze//igebaut, non coll. ad Π εἴ. 2, 1308. e. 
Ῥ.14.1.» ficut ab Zizz» εἴ ἦσαν analogiam quoque habeant συνήϊσαν f. συνῇσαν» 
quod pofítr. proxime ad litteras le&ionis vulg. accedit, ur contracta haec for- 
ma euam infra occurrit, fed συνήεσαν cum lota, ifti Ms. ignoto, ap. Suid. 
1.1. p. 404. m. explicatum συνῆλθον» conveneruzt, ab h.l. alienum: ett, 
nihil tale tenente Stp. Th., ted modo Lat. Pg. (ap. G. Th. cumGr. n.) 
et I, 1672. E. quoad rectionem cum inf. ap. Herodi.« fine loco, qui 
nec novit tertiam impf. formam ap. Schrevel. ec L. Ern. P. 2. p. 285. e. 
ϑυσυνίουν, intelligebant, — contr. pro evvíeoy, a v. συνιέωςς quo de themate 
habet Stp. ib. G., ubi et quarta eft forma poética »£oviov, tanquam ἃ 
ξυνίω(ς cf. Schrev. cum L. N. T., in primis Fi., uc Noftri formam τος 
peri tantum ap. Luc., quo de loco alibi, fed praeterea in L. Baf. seviífe- 
€2y , Commercio ufi funt, zntellexerunt, $yeumayt feparatim et fine exem- 
plo, et ap. Schrev. γγξύνιον, pro £uvícvv , quod pra £ví4e2v** quae quin- 
τὰ forma, et ipfa pro Ms, illa ducens ad ev/íqezv non cft mihi reperta. 
Sed. parenthefis mihi non ftatuitur hic, tum quod γὰρ non femper eft in- 
dex iftius, tum quia res pendere videtur a μὲν et δὲν ad fe relatis faepe 
fic, ut μὲν habeat fententiam abfolutam et τελείαν ειγμὴν» contra δὲ» 
longe remotum, novam incipiat et fententiam et reCtionem, cf. 1, 5, 1 T., 
ut h. i. cam pr. ἐπαύδξαντο. οἱ μὲν φρατιῶτοιγ plane non congruunt pofte- 
riora haec, ὃ δὲ δῆμος wex0gego , A. lta, quae interponuntur ἃ Noftro, 
συνίεσαν — τετολμηκένοη ,» cum non fabfnt illis οἱ μὲν cgxrifros, fed fe- 
quentibus ἰδόντες A. et δέει A. , ab his non bene feparantur, cum fint cau 
ía eorum, addita in. narratione inilructa. 


, 


err MS DRRDE UR ZLCILILLÜREB E LELÍeII LDÍUL LELLÓ)LLÉLLDÉCLL] LÜLLZÓLGPÍQu PLLÜJÓ!(Ó D DDDÓÓ 


LIDER I. CAP. XIIL A. V: C. 945. CHR. N. 189. 553 


Td δρασϑέντα παρὼ γνώμην fuiffe et facinora illa contra il- 
) ^ , c ^N v ' 

αὐτοῦ τετολμηκέναι. 0 δὲ lius fententiam aufos.)  Po- 

δῆμος κεκόρεςο, τιμωρίαν πα- pulus autem fatiatus erat, μοί: 


ἐξηπατῆσϑι) Ἐ στρ. ΤῊ. ἴῃ hoc v. nihil mihi notatum fuit, fed, tacen- 
te Sb. Ind. , P. fumir perfonas diverías, ut i£. peroneat ad Commodum, 
(quo et refert Sch. »paff 4eceptum cf/i«) fuppletis pron., tum nudo, 
tum alio cum praep., αὐτὸν. τὸν ἹΚόμμοδον, i47. vv αὐτοῦ, τοῦ Ἰ(λεάνδρσυ» 
ied reliqua pertineant ad milites, de quibus folis totam hanc enuncia- 
tionem capiens Bg. cum Memm., praebet fententiam. perfpicuam , af. 
fumendo rantum ad inf. ἐξηπ. et fq. zer. pronomine recipr. ἑαυτοὺς, cf. 
de v. ἐξαπ. act. cum notatione. quadam Ind. Hefiod. et L. N. T. Schw. 
cum Fi., fed fimpliciter Theogn. Fifch. Aefch. Xen. Cyr. Z. , R. Or. V. 8. 
Din. Ael. V. h. Dion. Caf., et fimul! cum paff. Thuc. cum Abr. Dil., 
Diod. S. ,- Luc. Fab. Aef. Hf. R. Or. V. 7. Ant. et Dem. , quo utr. edicit, 
cfle 1.9. fimpl., fine Vs., fed de med. ap. Plut. de difcr. ad. Ind. Krg. 
et Gs, Chr., fed de pa(l. tropice cum praep. Xen. Z. Bach., tum ap. 
Luc. 1, 757. l. 20. πειρώμενος , εἰ ἐξαπατώμενος συνίημι» tentans, decipine 
me feztiam, exquifite in v. ec. cam nominativo participii pro acc. et inf., 
ad quam rationem Nofter fcripturus erat fic, ut non deciperet, συνίε- 
σάν γὰρ ἐξηπατημένοι καὶ τὰ δρασϑέντα --- τετολμηκότες,. Cf. Hef. 1, 1275. 1. 
1293. 1. Suid. 1, 772. τῇ, ex Schol. Ar. ad Vefp. v. 12832., et fine Ind. ap. 
Dem. act. 105, 3. 6. 114, I. 148, 15. 19., fed paff. 105, 13. 114, 3. 148» 
26., de praep. nihil me reperiente ad Vig. p. $84., fed credentre etiam, 
eam redundare, ac refpondere illi Lat. Ze in Big. v., ap. G. Th. cum 
Gr. n. et fimul fimpl. ἀπατάω, hic ut decepti fint, quibus falfa ec men- 
dacia erant dicta a Cleandro, iubere imperatorem Commodum, ut con- 
tra populum prodeant; ponente Noftro in fd. membro rem, nondum 
fupra narratam fimul 1, 12, 12., de more fcriptorum, cum uno tantum 
loco referunt aliquid et infra demum rel. , ne bis narrent idem ; ubi Bg. eU. 
in yv., cf. totam Noftri formulam 5. yy. e Thuc. ap. Abr. Dil. p. 572.€. 
cum Auct. p. 370. i. et Luc. 1, 60. 1.74. π- γν. praeter animi fententiam, 
et lofeph. 1, 832. 1.13. 7. γ. τὴν αὐτοῦ, iniuffu fuo, per exquifitiorem 
rationem 1n articulo poft fubft., 1.4 per ordinem Noftri, quoad pron., 
quem. mutat Bg. e P., fed alio fenfu ap. Theogn. v. $43., liberius ver- 
íante iterum P. in rel. hic, ubi Sch. »aufos effe /zZa« fed clarius Bg., 
etiam per artic. pro pron., nihil tenenre Stp. Th., nifi 1, 1048. A. m. 
» palT. 2926254, fieri; unde δεδρασμένος(ς cf. in bonam partem Luc. 2, 581. 
l]. 45. et Fab. Aef. Hf. 78$, 2., ícd 71, 4. in malam, ut hic, unde Sb. Ind. 
reddit perpetraza, variante No(tro pro. pr. τὸ δεινὸν et pro mox fq. τὰ 
δεινὰ» ut in utroque τὰ 8e. 7eroAu. per fq. τὰ δεινὰ ὀράσαντος, de Bg. ra- 
tione ut fupplenda fint pron. haec, ad ἐξηπ. quidem gen. cum praep. ,. ὑπ᾽ 
αὐτοῦ, τοῦ Κλεάνδρου, {εὐ ad τὰ 3g. vel fimile ὑφ᾽ ἑαυτῶν vcl modoillud 
ddtivi perf. αὑτοῖς » in paff. folennis, pro quibus Nofter adhibuit modo 
unum pron. αὐτοῦ, relatum ad pr. σοῦ βασιλ. 

ὁ δὲ δῆμος xexoe.) In v. vex. Sch. cum Bg. ec P. finul, fed Stp. Th. 2, 
108. D. »»κορέννυσθον dicimur etiam , quum nobis fatis fit, f. quum cu- 
pidiras noftra acquiefcir. | | Herodi. l. 1. 6023.» , τιμωρίας m. τοῦ δεινὰ 0g. €1A. 
(praerer alias lect. , de quibus deinde, cum P. Vs., e quo et notionem 
iterum con(lituit partim , poft) κορένγυμι f. κορέω fatio, faturo, exfatio« 


554 LIBERI. CAP. XIII. A. V. €. 942. CHR. N. 189. 
gà τοῦ τὰ δεινὰ * δράσαντος quam poenas ab au&ore ma- 
aj τοῦ δειυδ δρας. A. B. Per. 1. et Dat. , v. N. 


quae G. Th. »exfatio, κορέννυμι» de q. fatigre. Liv. Pop. Rom. ze mor- 
te quidem P. Scipionis exfat/ari, — Sil. corda exfatiata cruore , — exfatu- 
y0, κορευνύω, μορέων 1. Q. faturare, — exfaturare axzmum elicuius fupplz- 
cio, — fatio, χορέννυμι» -- ut faturare, — explere et dare, quod fatis 
fit, — cor, cupiditatem , ram odium, — fatiatus — cruore Zoffium,— 
jatiato Antonio, poena fita, Vell. — faturo, πορέω, explere,— exMe- 
«i animo: invidorum , f/acawi odia improborum, íaturavi etiam perfidiam 
groditorum, — ff fanguine z/us odium /fazuraveritis, ($26, 36.) ut me 
unum exf/eazt, i. mihi fatis faciant, mea defideria perficiant, (l. $4.) 
animum alicui explere, pro fatistacere« cf. 1.97., et Ind. Tac. explere 
ultione fe et fazguize, Amm. M., et Iuft, faturaré fe fuppliciis e/iguo- 
yum ,-— Íatiatus caede animus, cozquievir** ut, tropo remoto , a//quis 
dicatur faziari, i. animus eius, cum non modo cupiditas univerfa op- 
primitur, nec amplius fentitur, fed etiam varia eius genera, grata ct in- 
grata, ut ἢ. L maxime voluntas et deíiderium vindi&ae, ira et odium ; 
atque adeo hic populus fatiatus erzz, dum nihil amplius defidersbat, non 
amplius fovebat iram, odium et cupiditatem ultionis, dum erat conten- 
tus, fedatus, placatus, (nobis war befriedigt «worderz,) fed et fatmrus. 
erat bellandi ac tumultuandi cupiditaze, dum non ampíius volueret bel- 
Ium tumultumque commovere, fed quiefcere extra eriam , animo quies- 
€ente, quia fimul reipicitur ad pr. ἑκάτεροι zoAsu. ἐπαύσαντο, Cf. de v. Gr, 
fenfu phyfico Ind. Luc. Ael. V. h. Orph. Phocyll. Arift. Kuft., fed tropi- 
€o, de corpore, ut oculis, Orph., ore Abr. ad Aefch. 1, 657. m. at 
248. i. de manibus e Lycophr., cui fimile Ind. Amm. Marc., de animo 
autem ap. Abr. 1. 1. poftr., Luc. Hom., maxime Ἰλ. X5 427.08. x 499. 


£', a8. 46. d, $9., it. cum gen. πολέμον Arift. Pac. v. 1283. et Hom. Ἰλ. //, 
635, tum pro abundare f. largirer donatum effe f. act. largiter donare 
c£, Stp. Th.ex Hef. ey. v. 33. Fheogn. v. 229. L. N. T. Hef. 2, 317. 6.» 
hic ut forte fit quaedam Lat. in v. pofito abfolute ac de perf. ipfa, ut 
fupra ap. Vell; , ubi et fequitur fozmula e particip., ut hic, ad quae Stp. 
ΤῊ. nil babet, quam 2, 554. Α. e. »2zpg. alicubi potius redditur v. fz- 
mere, ut Dem. a. δίκην» fum. poezas, (fed 3, 1574. F.) dr. aliquis ab ali- 
quo a. τιμωρίανις fine Vs., at mox cum libera ex Antiph., qui locus non 
eft in R. Or. Ind. V. 7., fed e Lyc. V. 4. p. 186. 1. 7. et V.8., ct. Diod. 
S. 1, 391. 1. 6. τιμωρίαν ὑπὲρ τὸν ἀξίαν λαβόντα παρὰ τοῦ λειφϑέντας . cum 
zequo maiorem de vicio (capto) poenam fumfiffet ,, Po(T. Call. p.434. e. 1t. 
infza ad δ. 12. m. ἀνθσωπ. €t λ. δίκην ap. Dem. fine Ind. 19, 4. 79, ult. 147,7. 
162, 2. 26., ubi mox pro phrafi hac eft v. privum τιμωρήσασϑοι» 179, 26. 
fed Suid. 2, 407. i. fine exemplo λαβεῖν τιμωρίαν y. ἐκδικηϑῆνοι y Jumere poe- 
nas, 4/cifci, quo loco una cum Noftri hoc utitur Abr. Dil. Th. p. 204. m. 
fine Vs., cf. 3, 477.1., non coll. ad Hef. 2, 1399. i. et Ind. Xen. Cyr.Z., 
ap. Ὁ. Th. in Bs. fubít. cum Gr. n. »capere peesam in boflem, bh. e. 
hoftem afficere fupplicio, (i. q. in hofte f. ab ec de hofte, cf. v. cap. 745 
49. » fed rurfus in v. poen. p. fq. 1. g4. cum v. Bg. et in hoc 648, 88. finé 
explic., at 1, 99.) fupplicium funere, i. punire et cum pr. de aliquo de- 
inde, cf. v. fappzic. 671, 39. et Ind. Liv. »de captivis, (quod attinet ad 
captivos, f. refpe&ta captivorum, nobis weger,) fuse fortunae a quoque 


* 


—Ér— —o . 


PET WERT 


ETT. 


»- 


LIBER Í. CAP. XHI. A. V. C. 942. CHR. N. 189. 555 
εἰληφώς. προσανεῖλον δὲ καὶ rr.lorum fumferat, ^ "Truci- 


fumtum fupplicium ες it. v. fum. et fapplic. Corn. N. Flor. Tac. Suet. 
Curt. cum 4, 6, 29. e. Vell. Inl. Caef. b. G. 1,31, 5., quae formulae ca- 
piuntur non eadem notione de ns, qui magiftratus funt, ubi proprie in- 
telliguntu£, et pro punire, íed dé iis, qui non fant magittrátus, ur hic 
de plebe, tantum pro flagitare ec eficere, ut ab aliquo poena fumatur, 
er ut aliquis ab alio puniatur; ut tamen plebs, quatenus auctor eft poe- 
nae, per alium exigendac, dicatur fimul aliquem punivilTe ; quo fenfu 
fortaíffis er dici queat per formulam Lat. aceipere poenam , quam G. Th. 
in fubft. 926, 66. non explicat, fed in v. 51,69. »accipe poezas , 1.fume 
poenas« atque adeo pro fimpl. cape. Sed quod fupra eStp. Th. vidimus 
plur. τιμωρίας , (quem et Bg., fecus ac P., libere iterum delegit) in eo 
fir maior venia lapfae memoriae, quam in altero ib. τοῦ δεινὰ ὃρασ. fine 
altero τὰ articulo, qüem in ed. addiderit Stp. fine monito ullo, defer- 
tis edd. prioribus; ut tamen Mss. tacite faventes habeat, et in A. per 
operarum lapfum exciderit ob pr. zeZ, Noítro quidem ufurpante fing. 
δεινὸν etiam fine articulo, fed plur. τὰ ὃ. cum articulo frequentius, un- 
de, fi A. e Mss. duxereleCtionem, jpfe variarit Nofter, qui et hic, ut $. 6., 
τὰ ὃ. codem fenfu varians ponit plur. pro fing. τὸ δειν. initio noftrae $4 
negligente hic τὰ à. P., unde Bg. τοῦ 3g. fervat, pro a^ ec, qui 7f/a mala 
patrarzt, fumendo articulo τὰ, üt ante ad τὰ δρασϑ.» et 1, 12, t1. 1.» 
nobis Genug:buung von dem, der diefes Unheil verurfachbet ,' crhalten 
batte , feu Strafe — genommen, re&e camen vel fic capiente Bg. v. δρᾷν 
fenfu univerío, ex adiuncto iam malo τὰ ὃ.) cum exor fit, quicunque 
aliquid facic, c£ G. Th. . 

. προσανεῖλον) B9. iterum reddit praep. feparztim et per adv., fed alio 
ordine, quám $. 6. i. et Stp. Th. »infuper occido. Herodi. l 1. z(. — 
K».« fine alia Vs. et auctoritate in hanc quidem notionem, nec miht 
aliunde cognitam ; verum aliam ex Ind. Dem. , quam e Plut. affert Stp., 
cuius aliam adhuc e Thuc. ignorat Ind., tenenteL. Ern. etiam P., quod 
Sch. retinet »praeter patrem, etiam filios contrucidarunt* pro fimpl., 
(credo, ob illud praeter, ad πρὸς refpiciens,) ut Niz. melius, quam G. 
'Th., c£., in fimpl. £rucido etiam , Ind. Suet. Iul. C. Amm. M. etLiv., at 
in rem Lampr. in Comm. c. 7. p. 493. i. plebi 47 poenam dozatus eff ; 
quum etiam Apolauftus, 24/7 que /iberti aulici pariter interemti funt ; ad 
quae N. tacent, ut tamen indc forraffis ducas aliquid non modo ad 
Noftri $. 4. e. of οἰκέτου» in plur. accipiendum proprie, fed etiam ad δ. 
noftrae fequentes πάντας, ὅσους 59. ἐκείνω φίλους λιν» ut aulici liberti. in- 
zeremti hint pariter, qui Cleandro faverent ac iuvarent eum in rebus 
fuperioribus; nec ad 14. δύο ^. nofcenre me aliquid, nifi quod fequitur 
ap. Lamprid. C/eander inter caetera ctiam concubinas eius conflupravit, 
de quibus βέλος fufcepit, qui pofl eius interitum cum macribus igzeremti 
funt ; ad quae Cal. N. modo »de caede filiorum Cleandri parcius et He- 
rodianus et Dio«* e quo p. 1214. notaram adhuc, fantum unum 
ibi Cleandri filium memorari, et hoc cum Noitro conciliare in N. Fabri- 
cium, fed, qua ratione, non amplius tencbam, pracbens modo hic ad- 
huc quaedam Xiph. Sb. 326, 3. , ad Noftri priora et fqq. profutura, ubi, 
re Commodo indicata per Marciam, pergit, xj à ΚΚόμμοδος οὕτως ἔδεισεν, — 
ὥςε müriuz wu» τὸν Ἰ(λέανδρον wo) τὸ παιδίον αὐτοῦ --- σφαγήνοη κελεῦσομ. καὶ 
τὸ μὲν παιδίον προσουδίσθη καὶ διεφθάρη, τὸ δὲ τοῦ Ἐλεάύδρου σῶμα παραλα- 


He 


556 LIBERI CAP. XIIL A. V. C. 942. CHR. N. 189. 


τοὺς arcae τοῦ | Κλεάνόφου ὃ, θ darunt autem infuper et filios 


(δύο δὲ ἦσαν ἄῤῥενες αὐτῷ, Cleandri, (duo autem ογδηξ,) 
πάντας τὲ, ὅσους “ἥδεσαν ἐ ἐκεί: omnesque, quos Íciebant ei 
νῷ Φίλους, διεχρήσαντο 4 cU- amicos, interfecerunt: ἃς tra- 
goviéc τετὰ σώματα, καὶ πᾶ- hentes cadavera, omnique con- 


b) In Ms. Ba. iterum () abfunt, verba tamen ut (tent incIufa colis. 7Marf. 
Signa parenthefis defunt modo in A. et B. — c) Errore cypographico in Bc. ed/ 
(utr.) legitur dat. ὅσοις — φίλοις. Srrotb. ut aliud vitium πάντας in Ms. Vi. 
d) Hic pun&um erat in Stp. et al. 


βόντες οἱ Ῥωμαῖοι ἔσυραν xod ἠκίσαντο, xej τὸν κεφαλὴν αὐτοῦ διὰ πάσης τῆς 
σόλεως ἐπὶ τοῦ κοντοῦ “εριμνεγ ARV xod τινᾶς X24 ἄλλους τῶν μέγα em αὐτοῦ 
δυναμένων ἐφόνευσαν» {εἰ Angl. ap. Heyn. Hift. 4, 1019. i. eine Gemah- 
linn, fezze Kinder, u24 die meiflen feiner Getreuez wurden. zu g/eicber 
Zeit ummrebracht, ihre Kórper, nebít Zem feinigen, auf das fchimpjlich- 
ffe gemiftbandelt , durch Zie Strafsen gefchleppt , "und endlich in das üffent- 
Jiche Kloak geworfen, ad quae in N. modo ;,Herodi. 1, 12, 13. Lampr. 
g. cf. 14. Dio l.l. 13. 14.€ qui Anoli cum Xiph. etiam de Cleandri cor- 
pore memorant , a Commodo fimul populo tradito, quod permitrant fe- 
quentia τὰ σώματα plura ap. Noftrum , qui adeo iterum hic modo narra- 
rit aliquid, lupra vero nondum, ubi de capite folo 8. 9., ut dere prae- 
cipua ad plebem fedandam; quod adeo capnt primo traditum fit, dein- 
de vero etiam corporis truncus; retinente 5ch. e P. fyn. »6. »»αὐτῷ, ha- 
bebat fed liberius Bg. omittente non tantum cum P. pronomen, fed 
de fuo etiam.fubít. Zee. , ab ifto fervatum per formulam aliam, quod 
licuit reddi mares, fi pr. eai. cum P. /iferos vertebat, cf. 1, 2, 1. In íq. 
neglexit P. v. $3. , ubi Sch. fine Vs. »&83&i 1, suus, ἘΞ plusq. Attic.«* 
fed ad Luc. 3, 418- a.€. ὅσοι ἤδεισαν, Quotquot eorum zt0razt »ap. Herodi. 
vero I, I3, I f. ἤδεσαν. quod nec improbare aufim, quia, ut in aliis, 
urraque terminatio locum habere poteft, five plusq. dicas, f. ab anti- 
quo aor. ἤδεσα., qui certe formaret ἤδεσαν, quem tamen in ufa effe non 
credo« tantum tenente Stp. Th. 1, 1111. F. »23«y in plusq. pro (impf, 
ut hic Bg.) fciebam , f. noram, (quod tamen per fe eít plusq.) Apud 
Apoll. autem pro ἤδεσαν, feiebant, eft 435€ formam utr., per fe rectam, 
et in aliis v. ap. Noiir. obviam, proferente F'ifch. ad Well. P. 257. mo 
et ex Ifocr. etiam noítram, cf. Dem. fine !nd. 125, 5. Xoj ταῦτ᾽ ἤδεσαν 
Gerrit, at Suid. 2, 44. e. fine exemplo , ἤδεσαν», ἔγνωσαν», noverant, εἴ 
8c. 1. ἦσαν, ἤϑεισαν, ἐγίνωσκον» noverant, fciebant , non coll. ad Hef. 1, 
1653. 1., tacente etiam Stp. de con(tru&ione cum dupl. acc., (ubi defit 
imf. sy», aut particip. ὄντας ,» pro inf.) fed 4, 152. D. habente in Qu. 
»in foluta oratione faepius ut fubíl. ponitur, et quidem cum artic. f. 
absque illo. — Dr. etiam φίλος αὐτῷ et $. zórou« fed ut cum gen. magis 
fit pro fubft., quam cur dat., ficut arciculus abeft femper, quum ὅσος 
f. ὃς adeft, uc ἢ. L, ubi P. opprimit v. διεχφ.» ob pr. fyn.seosa». , quod 
et per fe fufficiebat , non item Noítro , copiam fettanti, et nolenti co- 
pulare diveríos fus φίλους , σύροντες A. 

σύροντες) De immanitate in cadavera faeviendi et ARE de more 
trahendi cadavera, multa congeffit Barth. ad Stat. Th. 5, 234. p. 132. fg. 


LIBER I. CAP. XHI. A. V. C 942. CHR. N. 189. 557 
T ὕβριν ἐνυβρίσαντες *, τέλος tumelia afficientes, poftremo 
e) Pun&um hic in A. al. 


ne ipfo hoc Herodiani loco praetermiifo, cui adde alia infra 5, 8, 18. ec 
7, 7. 6. Leisn. 
Alia cf. in noftro Ind. in v. eve. , ubi Stp. Th. 3, 1139. B. e. fub Lar. 
Bg. Gáne Vs. alia, et per aliam diftinctionem, »Herodi. l. 1. e. τὶ cop. 
X. 7. 0. ἐνυβρίσαντες T&A. — ἔρρ. it. 1. 5. — et]. 7. lüdem ap. Ael. Lampr. 
populus cenzinuis acclamationibus uer Commodi cadaver unco trahi ec 
in cloacas comiici* quae non funt ap. Lampr., fed omnia alia, et tan- 
tum formulae, ad rem perdanentes, c. 17. p. 521. Íqq. corpus unco zra- 
Bere, it. fimpl. zra£ere, ut Gr. hic, fine cafu illo inítrumenti, quo- 
cum v. ec ap. Suet. aliquoties, fed femel modo ap. ἃ. Th. cum Gr. n. 
$31, 52.» ur 57. fimpl. »tra&tus pez urbem puZ/ice, — de Vitellio« ex 
Eutr. 7, 12,6. , ubi Metaphr. utitur aliis Gr. , uc nec hic de unco cogites 
neceflario, fed aliter, cf. Ind. Luc. L. N. T. et Loesn. p. 196. m. cum 
Hef. 2, 1318. i. σύρων, ἕλκων, fine N., notionem tenenteStp. Th. faltem 
in fubít. σωμ. et Lac. Bg. e D., fed 3, x13. G. m. aliquis ὕβριν ὑβρίζειν 
Í. ἐνυβρ. dr. — Herodi. 1.1. evezvréc τε T. σιν» x. 7. 9. ἐν.) tracta per ur- 
beni cadavera, er contumeliolifime Za4it4 , (e P.) contumeliis (omnibus) 
affecía, (cum alia lect. in eve., ut p. 1719. E. m.) l. x. evezvrég τε τ. €^ 
X. T. V. ἔνυβρ., 75A. — εἰς ὀχ. (fic fine artic.) &ge., sula nom contumelia 
affecta, f. ut P. vertit —« qui fubít. Zge. et adi. z. mutarat in adv., ec 
quidem in fuperlat., ob notionem adi. z. pro fummus f. omnis generis, 
quo et tendit Stp. su//a 205, par idem fevero Bg., a Sch. fervato in 
»»ένυβρ. quum 6» contum. affeci/fent« quaerente Stp. in phrafitge vget- 
ζειν emphafin , ut Poff. Call. p. 475. e., qui tamen re£ius nullam agnoícit 
in Sync. p. 129. i., cf. Bud. C. 1452.1. Fi. ad Well. p. 325. e. L. Bof. Ell. 
p. 3: m., ad Luc. 2, 241. N.78. 667.a. 843. N. 26. 3, 191. N. 5. Tayl. 
γί. R. Or. V.6. p.918. Hdb. ad Xen. p. 167. e. , ut hic e pr. fubft, awjz. 
fuppicas pron. αὐτοῖς, qui dac. rei additur alibi ap. Nofítr., cf. Dion. Caf. 
173» 71. Luc. 2,144. 1.78. , fed cum dat. perf. Ael. V. h.9, g. p. $81. m. 
illudere, 1a, 49. V. libidinofe zra&are, Arift. Thesm. v. 726. infaitare ec 
Diod. S. 2, 612. l. zo. cum omni contumeliae genere iis infultaret, ied 
abfolute quoque ap. Eur. Electr. v. 68., ut cum acc. perf. et cum pr. εἰς 
Kib. ad N. T. p.331. 6. cum Stp. 1. 1. G., hic ut ὕβριν intelligam de 
ictibus per contos, enfes, lapides, it. lutum iniectum, cum diftinguan- 
τὰν eve. €t λελωβ., quae alias et ipfa referuntur ad ὕβριν, ut ap. Hef. r, 
1265. m. ἐνυβρίξων» ἐκπλήττων»ν fine N., videtur pertinere ad contume- 
liam in verbis, cf. p. 1376. m. et Suid. 3, 524.1., fed Noftri formulam 
partim ap. Plut. Hf. 14, 14. παντοίως πᾶσαν ὑβ. αὐτοῦ κατασκεδαννύντος, ' 
quum nullo zo» genere contumeliae ipfum affceret , immo omnem conzu- 
meltam n ipjum effundente plane f. prorfus, pendente cafu pron. αὐτοῦ 
.€ praep. in v., ac legendo πάντως. nifi, vulg. παντοίως pro eodem f. Lar. 
omni :nodo fervato, πᾶσ. reddas /ummam it. ap. Luc. 1, 649. 1. y. a. ὕβριν 
ὑσερπεπαικότα , contumeliam omnem fupergreffa , fed ὕβριν ἑρρίφειν 1. pafl. 
ὑβρίξεσϑοι ap. Dem. Ind., cui add. 614, 16., Arift. Kuil. Eur. Herc. F. v. 
Z2 iniuriis affcere, Ael. V. b. 6, t. p. 441. e. exercere infolentiam, xum 
ὕβρισμα vQelósy Xen. Pol. Z. et Dion. H. S. T. 1. it. ὑβρίφειν VBgisucve ad 
hom. M. p.$64.2. i, ad quam analogiam Nofter hic egerit per v. 


558. LIDERL CAP.XIHL A V.C. 942. CHR. N. 189. 


/ f » M » . . 
λελωβημένους * εἰς τοὺς ὀχε- mutilata in cloacas abiece 


f) Ms. Ve. λελωβημένῳ A.» V. N, 


compof., ut ne fit fufpicio, quzfi e pr. ἐν fyllaba repetita fit & corruptas 
quae deinde in v. unum coaluerit. 
τέλος) Sch. »interdum eft adv.« reddens cum Bg. e D., ut Sb. Ind. 
tandem , fed Stp. Th. aliunde 3, 1370. D. in. »przepofitionibus iunétum 
vocab. το reddizur pet adv. — Nam εἰς τ. eft pof/remo, — piro quo affertur et 
πρὸς vo τ. e lat. Saepe vero ct τ. di. fine adiectione (praepofitionis;) 
it. 7. δὲν nec non τὸ δὲ v. pro tandem ; f. ad poítremuni, f. in fumma; 
ic. καὶ v. Soph. τέλος ϑάνδιμι καὶ αὐτὸς, tandem, f. ad poftr. f. ad extre- 
inum. At cum gen. πάντων e Dlàt., c. δὲ τῶν πάντων, ad extremum 
omniuri , pott omhia« in qüibüs' primo eft falfum illud, δὲ et καὶ ibi va- 
lere nihil, deinde adiiciendum erát, in altero; cum vea. ponatur abío- 
lute, ellipán effe praep. priorum vel aliarutn, üc κατὰ, v. ad Vig. p. 142. 
a. €. ; ubi et vo; vertitur, cf. Thuc, 1, το. c., fecus ac Ind. Fab. Acf. 
Hf., ubi eft eriam, it. Lü£. 1, 550. 1.77.» fed δὲ ap. Soph. Ai. v. 1038; 
Iohnf. tesdemgue, melius quidem, quam Hoer. za2477, ubi Schol. στελὴ 
κατὰ τὸ τ.» ἐπιῤρηματικῶς(ς quatenus affumta praepofitio cum fubft, facit 
adv., cf. L. Bof. Eil. p. 483. €. 515. rà. Ind. Xen. Mem. S. Ern., qui in 
Lex. Nr. 11) de ellipfi tacens, δὲ etiam opprimit, cf. Z. Xen. Cyr. et 
Dach. it. Luc. 1, 9.1.93. et p.148. 1. 92., fed cum ellipfi pr. εἰς L. IN. T. 
Κιθϑ. p.672. m. Nr. 1. e. it. Abr. Dil. Th. p. $27. per plena πρὸς Τὸ T. et 
se. τὰ τέλην led nudum mea. per εις liberas tandem, etc. ic. ellipti- 
cam, a4 extremum etc. Ind. Dion. H. S. T. 1. Diod. S. et 1, 616. l. 4. 
| 618. 1.70. 2, 237. 1. 55. Acl. V. h. et 160, 16. i. 12, 22. p.751. in.:et Luc. 
1, 670. i., tum finc Ind. ap. Dem. 159, 12. τέλος δὲ 4. , non praeceden- 
te alia telativa, quae et hic in noflro zz. abeít, porro fyn. cum gem. 
ep. Plat. Phaed. p. 241. l. 6. τελευταῖον δὲ πάντων 2., nóílris etiam foien- 
ne in zz aller Zezzz,, qui et habent illa Gr. sz ezéichb et endich aber, 
quorum prius Stp. ne recte quidem firmat e Soph. Ai. v. 391. τέλος Sur. 
καὐτὸς » ubi xój, prO e£iam, pertinet potius dd pron. αὖτ... ut recte ce- 
perunt VerfT. Hoer. et lohnf., regióws prius perditis, deinde e£ ipfe mo- 
riar, ubi libere verfum τελ.» cf. 1, 12, 11. m. ad τὰ μὲν zeürz, ubi et 
dedimus e G. Th. a4 extremum , (cui paria ad poffremum etad ultimum) 
ubi Gs. ablesat ad praep. 88, 1t. »ad extzemum rel. , adv. funt modo or- 
dinis, pro denique f. poftremo, modo temporis, pro tandem** quam 
legem potius fic digeílifem , eífe modo ordinis, modo temporis, pro 
den., poftr., tandem, coniunélis his adv. fyn., reperiens praeterea ib. 
tantum in fubíft. 670, 23« ad /rmem , alio fenfu tamen , nec pro 7» fize et 
Gr. ἐπὶ ξέλει,. noftrisque zu Ende, f. am, beym, Ende, nihil etiam prae- 
bentibus Indd., fed me comparante Lat. 77 fumma , in fummam , ad fum- 
mam, c£. Ind. luít. ex 13, 8. 8. 20, 3» 8. 37; 1, 8.» G. Th. v. fumma c., 
it. ad Cic. ad Att. 15, i. 1. Cl. Cic. Niz. , Corr. ad ep. Cic. et Plin. , ubi 
numerus medius eft p. 353. b. in. N. 3.» Ind. Suet. in v. utr.,. it. v. ad; 
ubi er v. Ind. Flor. 
λελωβημένους) Cod. λελωβημένα. Prius errantis ob multa vicina voca- 
bula in ς exeuntia, poflerius corrigentis librarii videtur. Vix dici potett, 
utra fit vera? Melior fine dubio λελωβημένα eft. Per enallagen quoque 
λελωβημένους admitti poteft, - Refertur enim ad Ko£ar?gov Xo παῖδας 


» 


LIBER L.-CAP. ΧΠῚ A. V. C. 942. CHR. N. 189. $59 


φοὺς ἔῤῥιψαν Φέροντες ὅ, ποιού- 12. runt. "Talem fcilicet 


€) Mss. Ba. et Vi. εἰς v. ὄχ. φέροντες ἔξῥιψαν. v. N. 


(etiam πάντας — φίλους.) | Sed minus placet hoc loquendi genus, 
Srrotb. : ; 

Leisn. in m. Ox. »pto λελωβὴμένα , (et in m. Ms. Bg.) Gr. λελωβή- 
ἱένους, quanquam referendum videtur ad σώμοταςς haud dubie nihil, nift 
ut moneret de fyneli f. fyntheí(i, quam ipíe Strothus flatuit ad 1, 6, ἧς: 
v0 βάρβαρον — καταφρονήσαντες » lt. 1 12, 14. €., culüs figutae ut iftud 
genus eft folenne, ita et hoc huius loci, cum ad fubít. neutr. piur. re- 
fertur adi. f. patticipium mafc., ut hic nomini σώμαξα mente fübítitua- 
tur ἀνθρώπους , Cf. 1, 5, 3. €., quibus add. e Vig. p. 59. m. Mattb. 28, 19. 
μαϑητεύσατε πάντα τὰ £904, βαπτίφοντες αὐτοὺς“ λιν» Well. ad Diod. S. 2, 
341. b. N.43. Fi. ad Well. p. 3co. m., ficut valeat b. l. lex illà, non 
modo, ut futiineat fe lectio vulg. per confenfum pluriuii librorum, et 
edd. et fcriptorum, verum et maxime, cum quaeritur; utía lectio ex 
altera potuerit oriri, ut diflicilior abhorrensque quodammodo a loci fe- 
rie ac compage reliqua praeferatur, fed altera lectio facilior pró gloffa 
babeatur, quae doceat, quomodo fcribi potuerit debueritve fecundum 
leges Grammaticorum vulgares; nec eft credibile, aliquem librarium illi 
λελωβημένα Tabftituifle λελωβημένους , cum natio illa perfpicuitatern magis 
adiuvare foleat, quam impedire, nec, cum fententia fit commoda in 
le&ione vulg., opus eit fufpicari, finitionem ovg in participio natam effe - 

.efinitioneinÍqq. τοὺς ὀχετούξ, aut in prioribus ex ἐς ct o; neé movet me 
,eius figurae vefligia nulla coriparere in Lat. Inttp. ; qui et alias liberius 
verfantur, cum et Lat. teneant hoc genus ΘΠ ρος in fexu, ut Curt. 
-xduo millia crucibus affxi , et cobtra Liv. 28, 29. e. de iis, qui fecuri erant 
percuffi 2754:inde de medio ozzes , ad quae G. Th. in v. zr. $29, 88. 
»interíeQu vel cadavera potius corum, de quibus — fapplicium fumtuin 
fuerat* quod et ipfum demonítrat, homines ac petí. pro corporibus 
corum cogitari ;; quale quid et dudum monuere in Hom. init. πολλὰς — 
ψυχὰς — αὐτοὺς A. ubi CL N. γ»αὐτοὺς, corpora ipforum, τες cf. Heyn. 
ad Virg. Aen. 6, 362.; ut denique IcCtio Ms. eíle poteft gloffa alterius 
generis, cum per comparationem refpicitur alius Noftri locus, qui eft 
$5 8» 18. σώματα —. & περ — λοβηθέντα, ad quem Gloffator correxerit 
noftrum hic, qui adeo falvus manere potcít, produ&us et ita à Stp. Th. 
o2. pafl. Herodi. l. 1. σύροντές (per hanc nunc in praefenti lect.) re 7. c ,— 
bug.» T. A. εἰς τοὺς — Φερ... ubl ex Bud. (Com. 490, e.) poffumus red- 
dere omi contumelia effe4/o:s« qua Vs, enecatur totum pr. membrum 
πᾶσ. vog. ἔνυβρ.ν et, fi vel maxime omittatur adi. omni , tamen exiítit 
tautologia quaedam in fumma vicinia, 6i contumelia eficientes, con- 
tumcelia afj ecfos abiecerunt , rel.; unde deferit B7, rccte P., qui decepit 
illos fuo contumeliofiffime babita, liberior idem in aea. , quod aut negle- 
xit, aut, contratla oratione, in iílo fuo dedic fimul, quia tunc modo . 
ilius memor effet notionis, pofitae quoque a L. Ern, γγλελωβημένος, con- 
tumelia afjec/us, (ubi tamen et fubiecta ftatim cft altera Dg.) depravatus, 
enutilatusit quam et Stp. novit, et in prioribus pofuit. »ap. Herodt. £xv- 
τὸν λωβάτοι λώβην ἄνήκεσονν de co, qui ita mutilat fibi faciem, ut eam 
omnino dedecoret ac foedec f. deformet« de Zopyro 3, 154. p.275» 275 
unde quaedam erant addenda, ibi explicandi caufa Ícquentia, &zorapav 


» - 


560 LIBERI CAP. ΧΙΠ. A. V. C. 942. CHR. N. 189. 
τῳ h μὲν δὴ τέλει Κλέανδρός τε exitumdi Cleander cum fuis 
h) Ms. Ba. τούτῳ u. X.» v. N. 


(yàg ἑωῦτοῦ τὴν ῥῖνα, καὶ τὰ ὦτα A., quanquam in Noftri cadaveribiis ver- 
bum lacius patet, nec íolas ad faciei iftas partes, ícd et ad alia corporis 
membra, manus, braclia, virilia, pedes, c£ G. Th. in Bg. e Curt. 5, 
$» I4. €t 9» 2, 19. , ad cuius locum pr. cf. ib. $. 6. ec pi&turam quandam, 
huc apram, ap. Amm. M. 14, 7. e. p. 20. m. “ον que coziunifos per ampla 
fpatia civitatis acri vaptavere diícurfu. am que artuum ec membrorum 
divulfá cómpage , fuperfcandentes cezpora mortuorum, σώ ultimam zram- 
cata deformitatem , veut exjazurati, mox abiccerunr in flumen , fed de 
Gr. v. Hef. 2, 449. m. $14. in. fqq. , non coll. Suid. 1, 253. m. (ex Schol. 
Soph. Ai. v. 217.) 216. e. 2, 462. m., Schol. Hom. ad 'o3. ψ', τς. Foef. 
Oec. p. :38. b. i. Lex. Ion. ad Herodt. p. 15.a. m. Ind. Fi. Aefch., Poib. 
Ern., Xen. Avg. Mor. et Pol. Z. it. Herodt. cum Arift. Kuít., fed fine 
Vs. Hom. R, Or. V. 6. Dion. H. S. T. i. ec Luc., cum Ei. ad Plat. Crit. 
p- 121. N. 3. Phocyll. v. 34. et lofeph. 1, 498. m. 1. 2. e. 
sig τοὺς óx.) Stp. ΤῊ. 2, 1571. C. fqq. cx. canalis, aquaedu&tus. — 
Herodianus vero ὀχετοὺς Romae vocat, quas Lac. fcriptores c/eacas« fed non 
hinc; ut de hoc vocabuli ap. Noftrum ufu habui nihil ex aliis Rom. hi- 
Ítoriae fcriptoribus Gr., fed, praeter Xen. Mem. S. et Bach., ic cum 
gen. ὕδατος ap. Geop. vulgari fenfu, alias modo appeliaciones, ap. Dion. 
Ἢ. S. T. τ. 200, 20. de Tarqu. Prifco ἤρξατο — τοὺς ὑπονόμους ὀρύττειν» 
coepit cloacas fodere, it. 677, 17. πολλοὺς — ἐν τοῖς ὑπονόμοις τῶν Ξενωπῶν 
φέροντες ἐῤῥίπτουν τῶν ἀπογινομένων», multos e defunctis zz angiportuum 
cloacas fubrerraneas proiiciebant , (quo de cf. Stp. ΤῊ, cum Hef. 2, 1473. 
m., ubi N. refpicit Suid. 3, 558. 1. ὑπόνομος, ὀχετὸς.. A.) fed de eodem 
Tarqu. ap. Met. Eutr. 1, 5, 4. τείχη τὲ ἐδείματο καὶ τὰς ὑδρορόας, ἥγοὺν 
ἀμάρας. muros fecit et c/oacas, quorum pr. ap. Sep. Ph. cum Lar. Bg., 
fed non fenfu Rom., (nec ap. Suid. 3, $26. e.; et poftr. cum Lat. eodem 
fine exemplo, quod v. ap. lofeph. 2, 363. m. cum eodem Lat., nec ta- 
men Rom. fenfu, cf. Hef. 1, 262. i. m. 2, 1445. i. N. 3., non coll. Suid. 
1, 133. L., qui nihil iuvac in noflro fuübft. 2, 748. m. nec Hef. 2, 4.38.» 
nec in illis Gr. ap. ἃ. Th. in Bg. eD., ut nullis Gr. ufus Lipf. de magnit. 
Rom. 3, 12. Op. T. 5. p. 161. fqq., fed in íq. v. 2e. Sch. reddit cum Bg., 
(partim e P., quod Lat. compof., fupra adhibitum ab Amm. M., non 
tenet Stp. Th. in act.; fed illad antea in Vs. ad Dion. H ) at in 5». 
ferentes cadavera refpiciens omiffum pron. αὐτὰ, nec negligens, ut 
Bg. e P., hoc v. , quod duo Mss. loco movent, per operam Gloffatoris, 
ordinem monftrantis legitimum; qui erar fupra ap. Dion. H., nec feren- 
tis i(tud dsseoy πρότερον, cuim fit tamen folenne, ut participium poftpo- 
natur, quod in Vs. praeponas ac refolvas, hic ftans phyíice proprieque, 
reddendum cum Sch. , 75 clo. ferentes, portantes, a/zecerant, f. in clo. abie- 
cerunt de/ata, etfic cogitandum, ut corpora plebeii ad magnum fpacium 
per urbem traxerinr, truferint uncis; contis, fed, cum prope abeffent a cloa- 
€is, (noftratium ScA/eufen,) in manus, brachia, humeros fublata, per paílus 
aliquot portantes, deiecerint; quanquam nec ab ἢ. l. alieniflima ett tropica 
illa vis participii qee. , quadealibi; uc in τοὺς ὀχ. pluralis valebit proprie, 
"non tam ob diverfa cadavera, quam quia e diveríisaedibus, ubi vivi habi- 
talfent, per diverfas plateas cratti funt ad cloacas varias proximasque. 


- 
P d 


LIBER I. CAP.XIIL A.V. C. 942. CHR. N. 189. 561 
καὶ oi περὶ αὐτὸν ἐχρήσαντο, habuit, dum quafi data ope- 


τοιούτῳ) Ms. τούτῳ fit lapfus f. gloffa, variantibus iftis pron. et alibi, 
v. ap. Luc. 2, 744. i. et contra infra pró τούτῳ dante Ms. Ba. τοιούτῳ 3, 
4, 15. cum eodem fubít., qui tamen alibi nihil ncvat in noílra formula, 
cf. 1, 9, 23. e., ad quae alia Gr. Dg. utitur quoque his Lat. fuis, defer- 
to P., cum Sch. fere in sz. finem fatorum f. vitae Pabere« tenente Stp. 
Th. 3, 1370. D., ubi de Noftro loquitur »idem dicit, aliquem corra 
T χρήσασϑοην (íüneloco ac Vs., fed 4, $90. G. e.) ut βίῳ xeüe9o,'fic 
viciffim véAe xe. dicunt; ubi ineptius etiam fuerit interpretari mor£e utz. 
Herodi. 1.6. (6, 1, 1.) ὁποίῳ μὲν δὴ τ. ᾿Αντωνῖνος £xoxexro, quae P. vertit, 
quem igitur habuerit finem vitae. Zintonizus.  Poflimus alioqui interpre- 
tari etiam , quem vitae finem fortitus fit, f. quis vitae finis contigerit 
Antonino, aut etiam fimplicius, quis Antonino finis vitae fuerit f. quis 
exitus. — Sic ὅπ. 7. £ye. perinde, ac fi dictum effet, ὅπως ἐτελεύτησεςς et 
adeo h.l. οὕτω — ἐτελεύτησαν», mutando phraíün in privum v., ubi Stp. 
cum P. explet ad fubit. z. genitivum βίου f. £c, cf. l. l. ec 1, 2, ἴθ.» 
non ilie bene emendans Lat. P. ^a/e»e, quod magis refpondet noitro 
Gr., quam reliqua cum formulis fuis, dürior idem in Lat. πε morte, 
quod, ut et feverum £i fine, exzty, quanquam per Indd. er G. Th. non 
repertum , tamen nec per fe ineptum fit, nec per analogiam Gr. ufum 
que loquendi, cum Latini, acque ac Gr., fuum verbum illud etiam de 
malis adhibeant; ficut nec verear bic imitari per Lat. vr f2:0 , quod, 
tacente G. Th., ufurpat, etíi alio fenfu, Virg. Aen. 6, $46. melioribus 
utere. fzti5, huic fübtt. tum daturus notionem illam obviam pro morte; 
ut ad Corn. N. 5, 1, 1. afferunt Herodoti »xoj τοιούτω μόρῳ ἐχρήσατο ὃ 
παῖς» €t talem vitae exitum habuic puer* ex 1, 117. 6. p. 59, 73. ubl Vs, 
ak£qué bac morte def'un&ns eft puer..— Atqui μόρος Ποῖ, 2, 621. e. — ϑάνα- 
τος. μοῖρα τοῦ βίου, €t faepe redditur farum, v. c. ap. Hom."Ia. ὦν» 85.» 
praeter Ind. Dion. Caf, γγχρῆσϑον de rebus etiam malis, — 9aváro€« et 
Hemtt. ad Ern. Call. in Di. v. 69. »tic βίῳ xeze9o4 fimpl., vitam degere, 
τέλει τοῦ βίου χρήσασϑοι» vicam finire, Epiphan.« me non reperiente 
formulam nollram 1. fimilem , fed v. xe. cum fübft, virtutum f. vitiorum 
in L. N. T. Ind. ἃ. Or. V. 6., If. Ev., Ael. V. h., et cum aliis in par- 
tem utr. ἰδ, Or. V. 4. 7. If, Dem. Polb. Urn. If. Pan. Mor. Xen. Pol. Z. 
Diod. S. Fab. Aef. Hf., Call. Loesn., Fi. The. v. oixovouíz , it. per fub- 
ftituta. Lat. alia, uz pari Stp. l. 1. $38. E. , experiri Valck. Eur. Hipp. p. 
201. a. B., habere Stp. 1. 1. D. m. e Bud. C. 358, 47., quorum nihil eft 
ap. Vig. p. 315. fqq., fed 31:8. a. e. »efle, ubi in Vs, non reddatur, ut 
in νόμῳ xe.« quod tamen et Lat. ufürpant, ct facileconverticur in fyn. 
legem fequi f. obfervarc, cf. Stp. l. 1. $90. i., quanquam et alia notio- 
ne ell in R. Or. V.7. Ant. , qui ad V. 8. And. p. 525. e. uti potcrat Hef. 
2, 15654. C. Xofa9o4, nzuxác2o4, line N. Mox membrum c? κοι — αὐτὸν» 
a P. plane neglectum , tractat Bg. aliter, quam aiibi, primo reddens 
duas copulas τὲ xoj, pro una xaj, per fyn. Lat. praep. cum, (prorfas ut 
. Vern. rec., Cleander mit feinen AAnbüngern, ubi nobis ct nebf! folenne,) 
deinde formulam e praep. intra articulum er pron. exprimens per adi, 
f. pron. μοι, fecutus in hoc, de Lat. ratione, aliud Gr. pron. αὐτὸν 
per 2fperum; ut ad fententiam h.l. requiratur non modo coinmune iltud 
aliis e περὶ formulae generibus participium ὄντες, fed etiam fubit, epr. δ.» 
Wt παῖδες ἃς φίλοι, in quo diverfus erat locus 1, 9, 15,1. , aliud ille fubit. 


Nn 


᾿ 


| 


$62 LIBERI. CAP. XIII. A. V. C. 942. CHR. N. 189. 


' 


^ 


. 7 5 € » ^ . . 
Φιλοτιμησαμένης ', ὡς ἂν τις ra, ut ita dicam, huma- 
i) Ms. Ve. φιλοτιμουμένης A. v. N. 


admittens, cf. Xen. Hell. ed. Th. V. 3. p. 137. i. f. 3; 1, 20. m. αὐτὸς δὲ 
€)» τοῖς περὶ αὐτὸν» ipfe cum fuis, quae eít proprie Bg. ratio, fed 154. i. 
Í. 3, 2. 21. m. ὑπὸ τοῦ Λυσίππου xoi τῶν περὶ à., 4 Lyfippo et militibus 
eius, Ind. v. z. 1f. Ev. Acl. V. h. Luc. cum Dem. 999, 24., hic ut fufi- 
ciat noflratibus Bg., quo de nihil in G. Th. 
φιλοτιμησαμένης) die meníchliche Nazur that cb, fo zu fagen, etauas 
darauf z« gut, 4ae/f ffe zeigte, etc... Sic Xen. Mem. S. 2,9, 3. εἰσὶν —, di 
σάνυ ἂν φιλοτιμηϑοῖενγ φίλῳ σοὶ χρῆσϑοι. Leisn. Cod. φιλοτιμουμένης, quae 
le&io genuina viderur. Non video enim, cur quis φελοτιμησ. muraflet, 
fi adtuiffet. Quantum vero àd alteram, induci poterat librarius a v. 
ἐχρήσαντο, quae praecedit, ut φιλοτιμουμ. in idem tempus mutaret. $tzot/. 
Cod. aliud tempus, praef. pro aor. t. , iam aliquoties a Mss. obla- 
tum e/t, etiam inter plura aor. tempora, qualia hic ἔχρησ. — δεῖξοι — 
&e», — ξίψοι ν quocum et aliud incedit praef. 3/vzro;, e quo diíplicuerit 
alicui librario aor. φιλοτ., ut illi praeíenti id aptaret. | Sic enim. contra 
quis opponat, in primis, cum et Mss. rel. et P. perfiftant im vulg., cui 
nec nocer praefens ipfius Bg. , Zum — vu/t, qui et ipfe liberior eft in 
talibus alibi, ut hic in reddendo privo v. per phraíin, deferco P., cuius 
adverbio abiriofius refpondet, credo, formula Bs. per abl., in qua G. 
Th. in fubíl. 586, 76. ablegat ad v. 241, 98. »0p. data, i. de induftria, 
eonfilio« cf. 2455 93. et fyn. 39, 28. v. deditus ; tacentibus Cl. Cic. Niz. 
N. ad Plin. ep. 7, 12, 6. et ad Plaut, fed ad Ter. Eun. 5, 2, 2. Wíth. 
»dedita op.) ftudio et navata opera« quorum priori abl. nudo par eft adv. 
udiofe, et huic P. am^itiofe, quo de fuprá; noftrum locum e P. affe- 
rente Dref. de V. med. p. 495. i., tacenre Bud. C. 1196,u3. et Stp. Th. 
3, 1559. B. fqq., qui Xen. illud Leisn. verfum: habet B. m. »funt hic, 
qui magnopere ve//ert (velint) teamico 5€ melius, quam in ed. Th. V. 
4. p- 125. m., etiam recte, praeter principem v. notionem, ponit fecun- 
dam illam univerfam, quae et hic valet »ambitiofius f. obnixe conten- 
dere, mazno ftudio conari et anniti« πὸ εἴ redeunt aliorum in hanc 
partem Vss., Bud. C. 1197, 10. Dref. l. 1. p. 492. m. L. N. T. et Ern., 
Foef. Oec., Obf. ad Polb. Ern. T. 1. p. 748. m., ad Ael. V. ἢ. 3, 1. p. 194. 
a. N. 10. 9, 9. p. 587. N.7. 9, 29. p. 620. N. 7. cum Ind., Mor. sd If. 
Pan. p. 31. e., Krb. Decr. Ath. p. H. p. 433. 1. et ad N. T. p. 301. m. 


Loesn. p. 268. m. Kypk. 2, 139. m. Munth. p. 313. e., Indd. Xen. Mor. 1 


'Asg. et Hell. cum Z. Pol. Mem. S. et Bach., 1f. Ev. Dion. H. S. T. 2., 
fed fine Vs. Arift. Kutt, Diod. S. Luc. R. Or. V. 6. 8. Lyc. Dem. , cui add. 
174, 6. 241, 15., tum act, isnoratum a Stp., v. in lofeph Ind., fed 
Hef. 2, 1509. e. fine N., nec coll. Suid. 3, 6t1. m. φιλοτιμείτου — σπου" 
δάδει, magno (t'udio conatur , cui formulae refpondent priva aliorum Lart., 
certare Ind. Ael. V. h., ambire Caf. ad Suer. Caef. c. 19. i., quod et ap. 
G. Th. cum Gr. n., ut nobis fufficiunt etiam aerteifern et βού beeifern. 
Caeterum Leisn. ad m. Ox. »1 Thef. 4, 11. Voff. ad Caef. b. G. 1, 14.«€ 
quo de poftr. loco deinde. In fq. interiecto membro Bg. partim deferit 
P., ubi cum Nottro plane fcribit Diod. S., cf. infra 4,5,6., dum nihil 
tenet Stp. Th. 1, 1221. C. fqq. in v. εἶπ.» fed modo G. »óc ἔπος εἰπεῖνν 
ut ita dicam, (ut Gs. ad Luc. 1, 813. 1.49., it. ὡς εἰπεῖν 179. l. 30. 652. 


MS uo - 


LIBER 1. CAP. XIII. A.V. C.942. CHR. N. 189. 563 
εἴποι", τῆς ἀγϑρωπίνης, Φύσεως na natura in uno vult oflen- 


., K) In Ms. Ba. figna () defunt iterum. Marr. etiam in A: al., includenti- 
bus reliquis (ὡς — εἴποι)» forte quod in media ftant enunciatione, quam nolue- 
rint divellere per commata nobiscum et B. 5. L.al. et Ed,, quae et cum Pat, 
mox poít$us. comma tenent. — 1) In Ms. Vi. ἄνϑρ. dceít. Loc. ut erat etiam in 
Mss. rel. modo τῆς Qvs.. v. N. 


1.18. 2, $11. 1.73. it. ad Thuc. 484, 12., fedStp. 4, 206. Ind. F. m. 803. E. 
Íqq.) adhibetur praeterea ὡς aliis etiam locis, quibus particula uz a Lat. — 
Herodi. l. 1. 9. (ὡς — εἴποι) 7. à. Q. , ubi P. à. Z. v. si. vertit, u£ ita 
dixerim, (fubiiciens modo fimile, praeter ordinem alium, e Gregor. ὡς 
ἂν εἴσοι τὶς» fed fine Vs., qua de difputat p. 816. F. fqq., tum verbum 
reddens cum P. et Bg. cempore fimul, tum ὡς fenfu fimilitudinis, etiam 
per Lat. iftorum, vcl alio fenfu, pro /;«, magis inclinans tamen mecum 
ad prius, vertensque etiam) quo loqui modo quis poffit, — fi quidem par- 
ticula ἄν porentialem fuam vim hic retinere exiítimetur& a Bg. iterum 
negle&tam e P., quorum formula, a G. Tb. ignorata, liberior eft in af- 
Ífumto Lat. t2, et in τὴς εἴποι tertiae perf. mutáto in primam perí.; 
quanquam alibi zi; exponi poteít per pron. primae perf, it. fecundae, cf. 
Vig. p. 148. Nr. 13. 
τῆς Lv9euz. Q.) Abelt ἀνϑρ. a Cod., et fatendum eit, illud aliquo mo- 
do glofíam fapere: tamen, quoniam ob pr. τῆς excidiile potuit, elimi- 
nare e textu non audeo. Szrorzh. à 
Hoc adi. fervare D. , atque adeo Codicem eius aliquem, patet, non 
jtem , utrum exciderit lapfu librarii, quem Stroth. ponit, an eiectum fit 
de induílria a Gloílatore, qui vel fenfum hic iftius ignoratet, vel alia 
aliorum loca compararet, ubi decít; tenente Stp. Th. in adi. tantum 5». 
φύσις ap. Plat. Aum. nature. A Cic. etiam exponitur Puma generis nae 
fura, et Quei» E. ἔχειν, hominem effet ac tacente in fubfl., ut tamen 
notiones ac definitiones tradat, quae huc profint, non diffimiles illis ap; 
Foef. Oec. p.403. 8.» etiam ap. G. Th., ubi tamen non explicat fubft. 
cum epitheto noílro, fed ad Hor. A. p. v. 353., cf. Plat. Phaed. p. 204. 
l. 3. affine τῇ τῶν ἀνθρώπων φύσει» fed noftra Gr. e vulg. le&. etiam ap.1f. 
Pan. Mor. p.62. l. $. Pheophr. Ch. prooem. $.2.1., Ind. Pumanum inge- 
nium, ap. Atheu. fupra r, 3, 5. e ad ἐϑηρ. N. Leisn., it. ad Thom. M. p. 
74., quorum locorum nullus eft in Ind. Luc. R. Or. V. 7. Ant. et Dem., 
ubi tamen 1411, 14., cf. lofeph. 1, 293. f. 3. l. 4. et affinisadi. ap. Thuc. 
196, 22. τῆς ἀνθρωπείας Φ.» hum. matura, 1t. 129, ult., quibus omnibus 
in locis bumana natura dr. pro re et eo, quod inhomine eft f, ic, fimulac 
natus eft ortusque, et quod naturale homini atque infirum, it. de ho- 
mine toto cum fuis partibus, rebus, propriis, tota inítitutione ac cone 
ditione, five aliunde acceptis, (v.c. a deo, parentibus et magiltris,) five 
partis a nobis arte, labore, .confuetudine; quibus utimur magis in ethis 
ca et alibi, quam hic, ubi reliqua adiuncta defiderant quandam perf, 
aut certe viin ifuus; ut credam, ANofirum ἢ. l. humanam naturam ce- 
piffe, ficuc alii capiuüt naturam ac qve; fimpliciter et fine epitheto ali- 
g- pro auctore humanae naturae, hominum rerumque humanarum, 
ive.deo, f. providentia, f. forcuna; cuius notionis fundum eríi nofi 
reperi: tamen eiusdem caufa videtur haec, quod natura et φύσις», fic ab- 
folute ufurpata, cet quanquam latius accepta de rebus omnibus, quae 


564 LIBER L. CAP. XIII. A. V. C. 943. CHR. N. 189. 


ἐν ἑνὶ δ εἶξαι, ὅτι ἐκ τῆς ἐσχάτης dere, quod ex ultima humili- 
εὐτελείας εἰς τὸ μεγιςον ὕψους πι tate ad fupremum faftigium 


. m) Ms. Ba. ὕψος v. N. : 


funt, corporibusque phyficis, tamen maxime ad homines refertur, at- 
que adeo tacite cogitatur humana, quam Noltter diferte nominavit ; cf, 
ad Iul. Caef. b. G. 1, 14, 5. cozfueffe — deos immortales, quo gravius bo- 
mines ex commutatione verum doleant, quos pro [celere eorum ulcifci ve- 
Jint , bis fecundiores interdum ves, et diuiuyniorem impunitatem concedere, 
Voff. in N. »eleganter fane Herodi. i in Coinm. τοιούτῳ — εἰς τὸ μεγ. ὕψος 
ἄροη» — 073 , Diod. S. — ἀλλ᾽ οἴμοι τὸ δαιμόνιον A. intelligens adeo hic 
In τῆς à. Q. deos immortales et τὸ óeizoy. , quod non prodidit Diod. Ind., 
fed paginam, noftrae rei commodam , 2: 457.» ubi l.25. ἐπισημήναιτ᾽ ἄν 
τις — τὴν εἰς τὰ τέκνα γενομένην τιμωρίαν οἷον τῆς ϑείας προνοΐας,. notaveris 
fumtum 4ivina providentia de filus Jupplicium , l. 34. τῆς τύχης ὥσπερ 

ἐπίτηδες ἐπιδεικνυμένης τὴν ἰδίαν ὃ δύναμιν. ἐπὶ τῶν ἀπηλπισμένων » quo ipfo for- 
1uza veluc Zata opera, quas wires inov ebus defper ΤΙΣ habeat , teflatum 
fecit , l. 38- φανεφῶς ἐπεσημῇ / va TO τὸ δαιμόνιον, ὡς διὰ TV εἰς τοῦτον παρα- 
γομίαν τῶν ὕςερον αὐτῷ γεγενημένων τὸ ϑεῖον ἐπιςῆ σοι!» manifefto oflendit deus, 
quod , » οὐ perpetratum in bomiuem illum fcelus , numen; quae deinceps ili 
contigerunt, dijpen[ari it, v. N. et 1.44. ὃ ϑεὸὲς — διπλῆν ἔλαβε παρ᾽ αὐτοῦ 
σὴν κόλασιν, deus geminas ab eo poenas reperivit, quorum poitr. pertinet 
ad Noftri $. 10. e., fed ad noftrum locum illa τῆς TUX. ἐπίδεικ..» 1. Q. 
Ππιρὶ. δεῖξοι γ εἴ ἐπίτηδες 1. 4. Bg. data op. ; tum-Corn: N.7, T, 1? "Alcib.; 
in boc natura, quid cilicere poffit videtur experta, Ind. »ponitur heic 
natura tanquam effectrix rerum, etc.« Ind, Liv. cum epit. L :8. m. quae- 
rente deinde fortuna, uf magnum afiusque cafus exemplum Zg Regulo 
proderetur; in quam forcunam » in primis ut nos Chrifiiani homines in- 
celligimus , cadunt fane ifta Noftri mox, et evebere et deprimere, quam 
in fententiam nihil colligo, cf. G. Th. v. fortun. 723, 99.1q. , refpiciente 
huc Nofítro etiam in $. e. τύχης ῥοπὴ», ied non tenente Stp. Th. rectio- 
nem v. δειξ. cum praep. et coniunctione, cf. Ind. Dem. et Ael. V. h., ut 
Bg. cum 4404 etiam ante ad Diod. S.,' non item ap. Hor. Turf. p. 891- 
m. Íq. et G. ΤῊ,» qui poftr. adeo contra pugnare videtur v. χαρά ς 8, 15. 
25., nec in fqq. exemplum in Eg. v. profert, ur nec Indd., religiofior 
hic ut fuerit P., non item in fq. t£27., übi Stp. 'Th. non tenet Bv. Lat., 
fed L. Ecn., et G. Th. »»χαπεινότηξ, contrarium altitudinis, — 2) ignobi- 
litas, paupertas« ἢ, l. de hominis ftatu, loco ac conditione vili, tenul, 
infima, cum quis eft fuitque fervus et. mancipium, cf. αν 12, 8. et de 
Gr. fubít. Hef. 1, 1534.1. fine N. , Schol. Thuc. 121, 78. (cum Gr. illoap. 
G. Th.) lofeph. t, 293. f. 4. m., fed in bonam partem Ind. R. Or. V. 6. 
Xen. Bach. et Gs. Chr. , ut de adi. alibi, ap. G. Th. cum Gr. ἢ.» nobis 
die üuffer(le, tieffte Niedrigkeit» infra 7, 1, 3. 6. ἐξ εὖτ. τῆς 8e x. , varia- 
tum ordine exquifitiori », per articulum cum adi, poít fubíl. , fed 3, 10, 12. 
ἐκ μικρᾶς nol εὐτελοῦς τύχης y per fyn. fubít. et adi. , propius ad P. ra- 
tionem. 

εἰς τὸ μέγις. vij.) Structurae huius exemplum notatum etiam pauloante 
I, 12, 9. (m. σίτου zAtisov.) $y/b. Malim ὕψος. Reisk. 

Ms. mutat de more cafum diveríum in eundem ad formam vulsa- 

rem pro exquifitiori, quam mireris hic a Rs. tentatam, ut in N. pr. ἃ 


LIBER 1. CAP. XII. A. V. C. 942. CHR. N.189. 565 


dea ^, καὶ πάλιν τὸν εἰρϑέντω tollere, et rurfus, fublatos ab- 
* » εὐ ὦ ^ - . . 
ῥίψαι ὀλίγη καὶ ἀνέλπιτος δύ- üicere exiguum et infperatum 


n) Cum Iota ἄραι A. «ἷ., fed mox ἄρϑ, (ine eo in omnibus edd., et tacite 
quoque Mss., v. N. 


Tul. Caef. in textu ftatim mutatam, etiam in Vs. Bg. e P., it. Sch. »y. 
Íubft. (e vulgari ratione, ubi tamen potior eilipfis fubít. , non tam μέρος» 
quam βάϑρον 1. μέτρον» cf. τ, 3, 6. €. 1, 11, 8» m.) vi. ad faff. fuprem. 
evebere sliquem, (ubi mutat paff. P. in act. et eiusdem fuppletum fubit. 
bomizem forte in illud fyn. pron., cf. 1, 8. 2. 1, 9, 12.1., proquibus fuf- 
ficiat repetere pron. αὐτὸν e pr. £2, quanquam in hoc etiam latet fyn. 
TX) ρου.» attollere aliquem ad fummam diezitatemt tropo fic remoto 
non male, cf. de re ipfa 1, 12, 8., edente nobiscum Stp. Th. v. ἄρ. fine 
Iora t, 207. D. e. fq. F. m. 209. A. e. 14.. (diffentientibus fuper eo et 
Grainmaticis et editoribus aliis , v. Gramm. March. p. 53:. Nr. 4. ecInd. 
Plut. Hf.) fed in adv. παλ. tantum tenente notionem sjpro vice verfa, — 
e contrario, — zuríus«* quod Bg. maluit pio P. rurfum, aíferente Sch. 
utrumque, fed omittente adv. Ze» , a P. libere adiunCtum, in. »e. de- 
turbare eveZum ad faítigium honoris« a quibus difcedit Bz. non modo 
in δι» v. δ. pr. e., fed etiam in zcv Ze3., cuius numerum Leisnerus in 
Ms. Bg. corrcétum voluit, fuper os fcripto um; quein non lapíui fcribee 
tribuo, fed ipíi Bg. , ut fic dederit plur., ob mox easdem in s finitio- 
nes, et quia numerus ifte valet etiam de uno, ut fupra ἐπ fubíi. qui- 
busdam, quae enallage fuerit hic in particip., quem et dixeris tranfi- 
rum a fing. £z ad plur., cf. Luc. 1, 237. e. ἀράμενος σεν ῥίψω ἐπὶ κεφαλὴν 
ἐκ τοῦ οὐρανοῦ. fublatum 26 proiiciam praecipitem in caput € coeío; ad 
quain rationem et hic e pr. ὕψ. fuppleas ἐξ αὐτοῦ, fumto hic v. cropice, 
pro privare dignitate, honore, contraque afficere contumelia et miíc- 
ria, ap. G. Th. in v. cum Gr. n. et Claud. illo , £o//untur in a/tum, ut 
Japfu graviore zuazt, nec vero abíolute, ut tamen accipi poteft illud, 
Cacfarein Jaudandum et tollendum , (cf. 10. 811, 11. Cl; Cic. et ad huius 
ep. fam. 11, 20, 2. e, Inttp., maxime Manut.) et facile fuppleri iftud 7» 
altum , ut in Gr. ἐς αὐτὸ, e pr. ὑψ.» cf. 1, 6, 4. 1n. , tum ib. in Bg. abc. 
nihil, quod huc faciat, [εἰ in 542//c20, — aliquem honore, — 4&iici de 
grada, i. dignitate& non autem abfolute, cf. in fententiam ap. Dion. 
H. S. T. t. 156, 38. ἐξάρας» κατέβαλε λ. Caeterum it Ms. Bg. comma, 
poft adv. repertum, cavet, ne quis illud ad proximum particip. regat, 
quanquam fenfu dante iam , za. pertinere ad reinotum fq. v. &y. 
ὀλίγη 2.) Adeo verum illud Dem. Olyntk. 2. p. 7. C. (K. Or. V. t. 24 


13.) μεγάλη γὰφ ῥοπὴ, μᾶλλον δὲ τὸ ὅλον, καὶ τύχῃ παρὰ πάντ᾽ ἐτὶ τὰ τῶν Lv- 


οϑρώπων πράγματα ,, inulcum 77 fortuna momenti eít, ac ea potius fola is 


cunétis mortalium rebus dominatur , (magnum ezim momentum , porius 
vero onme, eít fortuna per omnia bominum ncgotia.) Adco verum Virg. 
(EcL 9, $.) fors omnia verfat, et Sall. (lug. 102, 9.) bumanarta rerum 
pleraque fortuna regit. De murabilitate fortunae Pric. ad Apul. p. 17. 


. Pertinet huc in. primis Philo 1. ὅτι πῶς ὁ σπουδ. ἐλευ. — τὰ πάντα σάλῳ 


A f- , ^5 [4 : , * 
καὶ κλυύόῤδωνι “πραγμάτων διαφερόμενα “σπρος ἀνίφους ροπᾶς ταλαντευει. Leisn. 
Dem. locum, repeticum 156, 10. cum levi mutatione, notaram cum 


. Ind, et ipíe, deferente P. eciam Sch. in zox., fervato v. àv». cum Βσ.» 
ed Stp. Th. tacente etiam in fubit, &., quo de cf. Suic, Thef., Hef. 


566 LIBER T. CAP. XIII. A. V. C. 943. CHR. N. 190. 
νάται 9 τύχης ῥοπή. ὁ δὲ t3.pofltfortunae momentum. 
0) In Ms. Vi, δύναται deeft. Loc. ἀγα, forte ob fq. fimile τυχ. 


Suid. Ind. Orph. Arift. Kuft. Thuc., If. Pan. Mor., Polb: Ern. Diod. S. 
Dion. H. S. T. utr. Plur. Hf. ec Krg.,. lofeph. et Gatak. Ant., porro 
cum epitheto quodam, μικρὰ» Íyn. noftro adi., Xen. Cyr., fed alio ap. 
Zof. 1, 2, 1. ϑείᾳ τον g., it. 3, 4, 13., praeterea cum gen. fubit. ib. 2,39; 


2. τῇ τῆς νεοτητος δι, led καιροῦ ap. Dtod. S. 1, $59. 1. 57. et Phil. in 


Ffacc. p.765. B. e., denique cum fubft. noftro ap. Luc. 3, 678. m. Ep- 


14, d. τ. ῥυπαῖς» fortunae z;otz; , et fimul cum epitheto p. 519. L.62. τῇ 
σαραδόξω g.Tüo T., Mec opinata fortunae zzc/inatioze, (quod par eft no- 
Ítro Z;saz., quod cum illo Luc. copulatur quoque ap.Stp. Th. 1, 1198. 
E. 1.) ctum ap. Diod. S. 1,561. l. 14. εἷς καιρὸς ko) βραχεῖα ῥοπὴ Tux. T«- 
πεινοῖ πολλάκις τοὺς ὑπερηφάνους, una faepe occafro, et exiguum fortunae 
momeurum fuperbiflinorum £ominum infolentiam evertit, immo deprimit — 
fuperbos, quod adi. fyn. eft nofiro ὀλίγη» fed ap. G. Th. in Bg. fubft. 
cum Gr. n. »Cic. de leg. Agr. 2, 79. (89. c. 29. m.) vectigalia per/evi fae- 
pe momento foxtunae, anclinatione temporis pendere, (321. 98. fub no- 
tione l. 68.) rei, quae movendi vim habct — magnum pondus — effica- 
€iam« fed nihil in v. ferr., nec in N. ad Cic. I L. et Cl., ubi tamen 
»mom. — caula« cf. Ind. Liv., fed de fortuna quodammodo ap. Iul. Caef. 
b. Civ. 3, 78. t. fed fortuna, quae plurimum potefl cum in reliquis rebus, 
ium praecipue im bello, parvis momentis magoas rerum commutationes 
eficit , εἰ luft. 5, 4, 12. e, fieret que cum eo mira quaedam fortunae ἔπος 
74122; ut noftro in loco zvx. δι, ob adiuntia epitheta, fit res ac caufa, 
quae adeft, accidit, fuübminiftratur, permittitur a fortuna, providencia, 
deo, cafus forczunae tum fecundus, tum adverfus; quum Cleandrum e 
conditione viliffima ad meliorem fuftulerit hoc, quod Romae vendere- 
tur, in aulam principis fervus venirer et cum eo accrefceret 1, 12, 8.» 
fed contra eundem Cleandrum de ftatu deiecerit cupiditas regni, anno- 
mae caritas, avaritia, odium, tumultus interitusque civium, tum Fadil- 
lae; odium, timor, audax animus, oratio vehemens, aliorum in aula 
odium et invidia, Commodique ipfius metus; quorum omnium quae- 
dam in fe funt parva, nec Cleandro expectata; unde hic nolim ἑοπὴν 
accipere pro Lat. »uzus, ut redditur ap. Zof. 3, 45 13. , (ap. G. Th. cum 
Gr. n.) qui faepe tribuitur fortunae ac deo, pro arbitrio ac voluntate, 
cf. Suid. 3, 522. m. τύχη, Οὐκ ἀνθρώπων βουλαῖς» ἀλλὰ τῇ ἐκ ϑεοῦ. ἑοπῇ 
πρυταγεύετοι τὰ ἀνθρώπεια" ὃ δὲ τύχην καλεὶν εἰώϑασιν ἄνθρωποι, fOrtuna. 
Non hominum conhliis, fed dei nutu (bene fic in periphraitico gen. per 
praep.,. pro τῇ ϑεοῦ g., quod i. q. fupra ap. Zof. per fyn. formulam ex 
561. 9eíz ῥοπῇ») res humanae guéerzantur ; quod homines fortunam voca- 
re confaeverunt ; cui nutui magis convenit adiunctum àvsaz., quam ὀλιγ- 
Caeterum Leisn, ad m. Ox, »,4. de mundo p. 277.* quod non potui 
confulere, fed loca ΟἹ. Cic. Ind. Gr. v. 5γδ. momentum, znclinatío* ex 
ad Att. 16, 5. e. miagna ῥοπὴ ad proficifcendum cuis litteris, ubi N. Corr. 
»impulfio, momentum. — Arift. in Vefp. ἔχετοη ῥοπὰς», ἀντὶ ToU μέγα xgás 
τος et G. Th. v. forz. 723, 25. ib. 8, 4. i. cuius forttinae nos, quantum 
bumano conft!io effici poterit , motum ratione quadam gubernabimus, ta- 
centibus ibi N., hic ut noítrdtibus, praeter 4usfcblag, e tropo proprio, 
quo dealibi, commoda fuerint Bewegung, Stoís, Druck, magis, quam drieé 


LIBER L. CAP. XIII. A. V. C. 943. CHR. N. 190. 567 


Κόμμοδος, δεδιὼς μὲν τὴν τοῦ Commodus autem, veritus li- 
δήμου κίνησιν, μή Ti καὶ περὶ Cet populi motum, ne quid 


1, Wink, tenente G. Th. in Bg. particip. Gr. al., fed noftrum in »in- 
Jperabilis, — quod fperati vix poterat«t non vero "fubit. fimile. 

δεδιὼς μὲν) Hoc μὲν Bg. e P. tametfr veddit per fyn. //cer, qua de no- 
tione nihil ap. G. Τῇ.» íed ap. Hor. Turf. p. 479. íqq. cum Schell. de 
ftylo p. 155. m., ut deGr. nihil ap. Stp. Th. et Vig.. fed forte ap. Dev. 
p. 205. m. e., dum ei tribuit vim concedendi, ut, íine praecepto qui- 
dem aliquo, Hoog. in Op. p. 658. Nr. 8. reddit μὲν --- δὲν quantumlibet τα 
Tamen, et quamvis — tamén, fed Nr. 14. etiam /icet — tamen , cf. p.íq. 
ex Ariflid. iimiliter, ut hic, in relatis μὲν — ὅμως δὲν quamvis — temen, 
quae et Bg. habet fupra in fimili 1, 9» 22. ἀσχάλλων μὲν — ὅμ δὲ ϑαῤῥῶν 
λιν» quanquam et Lat, habent cum participiis fua quidem — tamen 4. fed 
tamen ἴ, verum tamen, cf. G. Th. ec Hor. Turf. p. 0s. Nr. 9. e.fq. et 132.» 
ubi nihil eft de mutando illo cum quamvis etc., nec eft neceíle, cum 
idem iníit fcvero Lat. quidem y et Gr. By, c£. Schell. I. 1. p. 72. m., ecfi 
mihi quidem profururum in zie cum particip. Si enim μὲν ita vertere 
licet: etiam «ie fimiliter ; et fi zie tum redditur quamvi:, rel.: eriam zie ett 
Íyn. noftro μὲν» cuius relatum 6j. δὲ retulerim potius ad v. extr. ἐπανήλ- 
9:» finiti temporis, ut omnia rel. interiiciantur, quam ad vicinius par- 
tiCcip. κατελϑ.. quod malim refolvere per pof/guasm;, quam pet er. copu- 
lam, qua quidem fumta , res redit eodem tamen, et ad brevitatem quan- 
dam in formula illa, ubi μὲν cum participio habet adiunctum unum mo- 
do verbum finiti temporis , quod proprie bis ponendum eit, aut falrem 
ante ὕμ. δὲρι V4 €» δεδιὼς μὲν ἐπωνῆλϑεν » ἐπανῆλϑε δὲ ὅμως, àut δεὸ. μὲν κα- 
τῆλϑεν κατῆλθε, δὲ Op. 9 κοὴ ὑπεδέχετο — —5 xo ἐπανῆλθεν A, ἃς proprie a 
μὲν cum particip. verbum finiti temporis petendum eít e iq. verbo et 
membro; quod et cadit.in alias cum vocula μὲν 0r ationis partes, in pri- 
mo membro locatas, ut in Hoog. l. l. exemplis, ubi ὑπ᾽ ἀνάγκης μὲν» 
ὅμως δὲ ἐμήδιθον praepofitio cuin Γαδ, par eft adv., quod ib. diferte in 
μόλις μὲν» ἐπείϑετο δ᾽ οὖν ὅμως ^. quomodo et h.l. participium 2e. et 
Lat. izuens ,' commutari poteit cum fyn. adv. zmize Í, abl. cum. praep., 
(um timore ; ut Zubens dr. ,pro lubenter et cum voluptate. 

μή τι x.) Scribo περὶ αὐτόν. Steph. Cod. αὐτὸν, qua varietate nihil frequen- 
tius. Strotb, Τὸ νεωτερίζειν eft turbas et feditionem ciere. Sic Lat, zovas 
res ufürpant in zovis rcbus fPudere, novarum rerum cupidus. (Novae res 
funt feditio er turbae, mutatio ftatus praefentis, v. L. Bof. An. ad Gr. 
auct. p. 86. Leisn. 

Qui et in m. Ox. »Vi. $28. «c refpiciens ad. Vig. p. 634. Nr. 4. , ubide 
“περὶ »fignilicat etiam circa f.eontra. Herodi. in Comm. àe3. — vewr. » 1. €. 
m. αὐτὸν» metuens, ne quid (ct) circa fe f. contra (e novi moliretur** ad 
quae in N. adduntur modo numeri hinc, fed Sb. Ind. v. v. pro z. αὐτὸν: 
de more, exponens f. corrigens, ut Abr. Dil. Th. p. 345. m., qui ta- 
roen retractat emendationem in Auctar. p. 339. e., demonttrans in aliis 
quoque v. v. cafum utr. , fecundum et quarcum, poft pr. πον quibus add. 
affine καινοτομεῖν π. τινὸς €t 7. τὶ ap. Plat, Phaed. p. 169. N.9., ubi Fifch. 
recte tuetur gen. tentatum; habente Stp. Th. nihil, quam notionem pr. 
s. illam Vig. cum acc. perf. 3, 249. C. fÍq., fed non in v. fimili, et p. 341: 
cum gen. (nihil memorante de acc, fimul) E. m.» Thuc. l. 2. μηδὲν εώ- 
τερον ποιεῖν περὶ τῶν- ἀνὸρῶνγ (fine Vs, , quaeibi 2,6.1. 101, 41. ne quid nov) 


568 LIBER I. CAP. XIII. A. V. C. 945. CHR. N. 19o. 
αὐτοῦ P νεωτερίσειεγ, ὅμως δὲ 4, etiam in fe novi moliretur, ta- 


p) Ms. Ba, 7. αὐτὸ quod et αὐτὸν legi poteft, Mart. Et fic diferte in Mss. 


rel. z. αὐτὸν A.; v. Ν. q) Noftrum hic comma, negle&um illud etiam in Ms. 
Boo. v. N; 


᾿ 


flatuerent in. "Thebanos, fed 2, 1029. e. fq.) νεωτεροπσιέωγ, res novas 7.0- 
lior, — i. 4. νεωτερίξω et καινοτομέω, — Thuc. l1. μὴ σφῶν πέρι νεωτερίδειν, 
1. 4. νεώτερα ποιεῖν. — Herodi. l. 1. δεδ. — sr. αὑτοῦ vewr. , ne quid fortaffe 
popu/us coztra [6 quoque novi moliretur* e P. fere, fed per lect. aliam 
in Ípiritu pron. afpero, quem Bg. e P. fervat, de Lat. ratione; unde 
Mss. res fuerit lapfus in litteris, vel ingenium et gloffa per comparatio- 
nem, cf. Bud. C., Ind. Dem. per unum locum γεωτερίδυ! δέ v: κοὶ ιν 
πρὸς vuZc , fine Vs., cui add. 166, 10. cum folo acc. rei 1 pron. zi, fed 


1154, 24. ὡς οὐδὲν ἂν νεωτερίσαντος περὶ TZ, quae reCio et ap. Thuc. 144». 


32., ut cum ze2c 64. 71. cum Schol., it. 286, 81., fed cum ἐς 268, 14.» 
pro quo l. 16. μηδὲν περὶ σφῶς νεώτερον βουλεύσειν, ne quidquam de prifHino 
Íuae civitatis ftatu Znnovarent , cum ap. Zof. 1, 13, 1. fqq. τὰ ςτρατεύμα- 
τὰ — πρὸς ἀπόςασιν ἐξηρέϑιςο. τραπέντα δὲ εἰς νεωτερισμὸν, --- τὰ νεωτερισϑέν- 
τα μαϑὼν., exercitus aZ defectionem zrritabatur; ideo que ad ftudium 
rerum novarum cozvezff, — rerum novatarum accepto 9uncio, 1,18, 5. €. 
εἰς τὸ νεωτερίξειν ἐπιῤῥεπεῖς, ad res novas propeníos, pro quo ὅ. 7. ὡς ἂν ἥ 
«ρατιὼ — ἀναταίη πρὸς ςάσιν, ut exercitus ad feditionem [6 commoveret, it. 
1, 20, $. €. et 1, 25, 3. εἰς δέος καταξτὰς (pro qua phrafi Nofter ufus privo 
v. δεδιὼς , ut et interpr. intellexit) μή ποτέ τινες τῶν elc τὰ πράγματα νεώ- 
πτερίξειν εἰωθότων, veritus, ne, qui rerum novarum ftudiis adveti, tum 
ap. Phil. in Flacc. p.752. F. i. εἰς τὰς προσευχὰς κοὶ τὰ πάτρια νεωτερίζον- 
vc, /f quid movaretur circa profeuchbas et ritus patrios, proquo p. fq. C. 
i. £94 πάτρια κινεῖν» patrios ritus aztiquare , cf: Suid. 2, 612a. i. ec Hef. 2, 
674. 1, reddente Bg. pr. z. per fyn. fupra εἰς, deferto P., a quo tenet 
ad v. vewr. phrafin, ubi, affumto v. Lat, alio, mutat adi. comparativi 
gradus, in Gr. v. latens, in pofitivum, nec in cafum quartum, fed in 
Íecundum, a pron. τὸ pendentem, ut tamen quid — πουὶ fit pro uno 
acc. quid — novum, et fic redeat fyn. formula Thuc. fupra μηδὲν νεώτερον 
ποιεῖν» Íed negligente P. prius fübít.. κιν.. übi Sch. »popult molitionem 
novarum ;'ezuzi* ad fenfum non male, cum Nofter fane videatur hoc 
fubft. per fq. formulam quodammodo explicare, (ut fupra ap. Thuc. con- 
iuncta νεωτερίδειν €t κινεῖν») ut tamen copia haec non pariat tautologiam 
que ac confequens, ut populus, concurrens iterum undique, concur- 
fuque facto, tumultu ac feditione, imperium novaturus videretur Com- 
modo, novumque imperatorem et alium, quam fe, ele&urus; retinen- 
te Bg. sdeo duplicem reCtionem v. δεδιος » pofiti non modo cum acc. rei 
κίνησιν, fed etiam cum particula μὴν, idque fine copula quadam; in quo 
praefat, fubintellexiffe 33, pro Lat. fci/icet, poft μὴ» quam putaffe, à» 
intra fimilia μή τε excidiffe, aut τὲ copulam ante z fimile; cum et Lat. 
habeant aliquid tale ap. G. Th. 276, 97. 102. in v. » Ter. Eun. 3, 5, 6t. 
nunc mefu0 fratrem, ne intus f/jj, — metuo Z/um mibi, ne— Plaut. Afin. 
1, I, 98.« ad quae N. tacent, ut et ad fimilia Ter. Eun. 5, 2, 16. 5, 9, 
$0. et Phorm. 3,2, 6., it. in v. zmeo, ((ilente G. Th.,) ad Ter. Eun. t, 
?; 80., ubi tamen illa v, habent modo acc. perf. , fequente particula me, 


inanem, quia ftant fecum univerfum quid et magis finirum, antecedens : 


LIBER I. CAP. XIII. A. V. C. 943. ΟΗΚ.Ν. 190. 569 


παρορμησάντων αὐτὸν τῶν οἱ- men incitantibus amicis, re- 
r U, 4 4 : 
κείων, κατελθὼν ἐς" τὸ ἄς verfus in urbem; laetis ac- 
μετὰ πάσης εὐφημίας τὲ καὶ RN ; 
clamationibus et comitatu po- 

παραπομπῆς τοῦ δήμου ὑπο- 


δεχϑεὶς, εἰς τὴν βασίλειον £g. puliexceptus, in aulam princi- 


τὴ Ms, Da. εἰς τ. 4. , ut alibi, non patente hic mutationis caufa. 


et alia ratio valet, cum cafus fubftantivi conftruitur ad verbum membri 
primi, proprie ille pertinens et coniiciendus in fecundum membrum, 
mutandusque i in cafum, quem poftremum verbum requirit , pro metuo, 
ne frater. intus ΔῈ , etc., ut facimus vulgo in illo, sevi te, qui | fes, pro 
novi, qui ru fis; ed quam rationem Nofter inodo dicere potuit, δεδιὼς 
τὸν Ü4uov, μὴ ^., Cum jn eius accufativo rei δεδ. τὴν T. δ. xv. non "obti- 
neat illa Trong cui in fimili rectione fundus fuerit Hom. 'oà. β΄, 66, 
ϑεῶν δ᾽ ὑποδείσατε μῆνιν» My τι μεταςρέψωσιν ἀγασσάμενοι κακὰ ἔργα, deo- 
vum vero timete iram, zequid rependant iati propter mala facinora; ubi 
pariter filent N., et comparari licet v. δείδειν cuin acc. rei 1; pronominis 
τοῦτο, €t Lat. timeo id, ze, quo de alib; nihil tenente Stp. Th., quam 
2, 216. 1. füb. γγκιν. de tumultu — plebis, — Herodi, 1. t. δεὸ, raid. LIS 
T. X. 7r. αὐτοῦ γεωτ. (fine Vs., fed per lectiones alias in omiffo artiC. τὴν 
et fpiritu pron.) Sic Greg. ὁρῶν τὴν τοῦ δήμου xiv. ἐπ᾿ αὐτὸν, A. Videns in 
fe motum fopz/i« nec praebentibus quid Indd. Lat. in v. £zeo et metuv. 

ὕμως δὲ) Poft δὲ figendum eft comma. Idem eft, ac fi dixiffet, δεδιὼς 
μὲν κατῆλθε, «ὐνηλϑ: δὲ ὅμως, πρὶ εὕτω κατελθὼν A. Reisk. 

Quae funt partim in noíriram rationem, ad μὲν ante propofitam, 
ctiam quoad comma poft δὲν, a nobis iam fixum, cf. ad óu. 1, 9, 22. Τῇ.» 
omittenre Bg. e P. irerum pron. a27., fecus ac Sch. »amicis fuadentibus 
ei, (in v. Lat. cum DP.) vel, ut Sb. (Ind.) inftigantibus eum* quae Lat. 
utr., ap. G. Th. cum Gr. n., aliunde etiam tenuit Stp. ΤῊ.» “πον 
δας eciam. fumpl. Portor* (cf. Ind. Luc. cum Xen. Z. Cyr. ec Bach. 
Suid. 3, 54. m., non coll. ad Hef. 2, 884. e.) in v. eix. , quanquam diris 
e Noflro, non tamen huc ÍpeCtans, ubi Bg. eF. reddit, incertum, quo 
fenfu, de confiliariis , an domellicis miniftris, cum et capere poflis de 
propinquis, quam notionem tenet Stp. etiam, atque adeo de Commo- 
di fororibus, vel una etiam tantum, valente plur. euam hic pro fing., 
cf. $. 2. et 4. Sed in fq. κατελϑ. Bg. partim e P., cf. 1, 9, 6., tacente 
hinc Stp. Th., etiam in fubft. z«., "ubi bene Sch. »urbczm, Romam« cf. 
1, 12, 7. ct Dem. εἰς ἀ. 238, 16. cf. 1.7. 379, p. , fed et cum artic. εἰς τὸ 
&. 299, ult. Tum in μετὰ m. A. bg... ut alibi, per fyn abl. nudum, et 
in omifTo adi. zze. etiam e D., qui in »ac laetis accl.« .pon tat prodit 
copulam aliquam , tanquam τὲ exciderit intra μετα πᾶσ.» cf. 1, 9, 6. ΠῚ.» 
quarn fic dedit, quia refolvit pr. particip. κατ᾿ in verbi tempus finitum, 
cum in Gr. ftent iterum duo particip. fine copula; teuente Stp. Th. mo- 
do in fubft. zzezz. Lat. cum Sb. Ind. »dedu&tio pop.* tum Bg. eP., cf. 
Dem. Ind., cui add. 1212, 21. p. fq. I. 11. Hef. 2, 858. i. fine exemplo 
in N., Caf. ad Ath. 2, $96. »deduclio vel honoris, (ut hic,) vel praefi- 
dii caufa« Lac. utr. ferente G. Th. cum Gir. al., fed in Bg. »multitu- 
do comitum, — magno com. venire, — cum magno com. ingredi , Cic.« 


370 LIBER I. CAP. XIII. A. V. C. 943. CHR. N. 190. 


^ 33 iy m t 
νῆλθϑεν αὐλήν. πειρωϑθεὶς ἴ δὲ 14. palem rediit. — Expertus 
^ E ΕΣ Á * fol 
τοσούτων κινδύνων, ἀπίτφως autem tanta pericula, d:fiden- 

/ - E δα 
προσεῷερετο πᾶσιν *, ὠἀΦειθως ter agebat cum omnibus, fine 


f) Sic Stp. Sb. Lu. In. et Bc., fed cum fibilante segac9. A. rel., v. N. 
t) Ms. Ba. hic colon fert, ante particip, iterum. 


unde praep. retineri poterat a Bg., qui in fq. eD. partim formulam εἰς 
v. B. ἐπ. à. mutat in fyn. ex adi, cum fubft., cf. i, 5,27. 6. 

πειραϑεὶςὶ Ab edd. prioribus, iterum faventibus tacite Mss., difcedit 
Stp., ne habens quidem varietatem hanc (qua de v. ad 1, 5, 14. m.) in 
Th., ubi modo Lat. Bg. et rectio no(lra cum gen. 3, 156. A. íq., nec 
tamen cum gen. x»3., qui eft ap. Aef. Fab. 64,5. , ubi Ind, male »$izee. 
sivüvvouz* cui fyn. phrafis 102, 3. εἰς κινδύνους περιπίπτειν, ut P. alia hic, 
(libere addentis etiam formulam ex 7//o,) potius in tropo manenre Bg., 
noítratibus etiam noto in erfaPren, pro quo cum fubit. Gefa£rez , ob 
ὁμοιοτέλευτον, in poéfi commodius, hic melius illud Vern. rec. azsffeben ; 
nifi prius fubít. commutarint cum fyn. Gefübz/ichkeiten ; habente G. Th. 
tantum in v. Ds. 521, 103. e Lucan. expertus — pericula mi//e, fine ex- 
plic., cf. cum gen. κακῶν Ind. R. Or. V. 6. et Dem., fed cum aliis tali- 
bus D'Orv. Ch. Eutr. Ael. V. h., ut de utr. forma participii Luc. et P huc., 
ubi fimilis V. L. 411, 99., ubi cf. N.; in adi., quoad notionem, difce- 
dente Bg. a P. ot, quod dr. de nuinero ac multitudine femper, ur al^ 
terum maxime de gravitate et magnitudine, fed tamen etiam in feníu 
prioris; notionem obícure tantum innuente Stp. Th. 3, 498. e, fq. »plur. 
τοσοῦτοι, fanti, — tot, interdum etiam 205 tanti que& quod lane tuciffi- 
mum; hic ut intelligamus pericula multa et varia, a populo et Cleandro 
cap. hoc et pr., a Materno c. 10., a Perenni c. 9. et a Quadrato c. 8. $. 
10. fqq., quae fimul et magna ac gravia, ut quae impenderunt vitae 
atque imperio, ap. Angl. in Heyn. Hift. 4, 1019. m. wegen der veríchie- 
denen Ver[cbuwórungen, rel. commemoratis deinde etiam aliquot in- 
terfectis. | 

ἀπίτως ze.) Adeo quidem, ut finxiffe etiam quandam contra fe contu- 
vationem dicatur, quo multos occideret, Lampr. (1n Comm. c. 8. p. 495. 1.) 
Boecl. Admodum familiaris Herodiano eft huius v. ufus. Sic paílim ap. 
eum obvium eít Z9/pec, ἀφειδῶς » ἀνάνδρως» βιαίως, ῥαϑύμως poa ioca o4 
τινι. Strotb. 

Liberiorem P. deferit etiam Sb. Ind. in adv. »nemini freóat« te- 
nente Stp. ΤΉ. faleem rectionem et formulam 82. agere cum e/iqs0, qua 
iterum neglipitur vis med., fervata rurfusinaliis ib., ut /e gerere, prae 
flare, it. τὰ Sb. Ind. aliunde fe alicui praezere; in quibus delegerim 
fimul aliquam Lat. praep.,  refpondentem Gr., quanquam a v. fepara- 
tam, uterga 1. adverfus, cf. ad Vig. p. 647. b. 1., et e noflris £s. be- 
tragen gegen; etíi fine pron. recipr. non incommodum vezfabren gegen 
einen, cf. Bud. C. lib. de. V. med., ad N. T. Lexx. cum Obf. ad Ebr. 12, 
7. L. Bof. p. 254. Kypk. 2,409. e. Munth. p.453. et Loesn., it. ad Diod, 
S. 1, 296. N. 99. Luc. 2, 197. N. 13., Ind. R. Or. V. 4. 6. Dem. Xen. 
Mor. et Z. Ael. V. hé Dion. H. 5. T. utr. Dion. Caf. Pluc. de diícr. ad, 
. «um Gs. Chr. Luc. ec Onof., it. Dem. 105, 18. 149, 2. 15159. 447» 14. 
$651 13. 688; p.» fed cum alio πρὸς fimul 1255, 10., tum Thuc. 1nd. àn 


- 


2 


LIBER I. CAP. XIII. A. V. C. 943. CHR. N. 130. .571 
4 


- ? EE (d δ . . - 
τε Φονεύων, καὶ πάσαις δια- veniaoccidens, et omnibus ca- 
ΓΕ y , ; , S δ 
βολαῖς ῥαδίως πιτεύωνα, μηδέ lumauiüis facile credens, nec 
, m L rs 
viva, προσίεμενος τῶν λογου quenquam admittens ex hone- 


u) Ms. Ba. miseóuv* μὴ δέ τινὰ A. , ut po(t πις. punctum in A. 2., quae et 
«cum Ííocia, ir. Bs. al. dividit negativam íuniliter, fed hic fine lucro. , 


Schol., qui per ὁμιλεῖν explicat, et 374, 27. τοῖς κρείσσοσι καλῶς προσφέ- 
govro4, πρὸς δὲ τοὺς ἥσδους μέτριοί εἶσιν erga fuperiores recte fe ge- 
runt, ef jnferioribus fe moderaros praelemt, Ííunt verba fyn., ut fe- 
eundi membri formula verfa εἰς, quomodo redditur alias illa. primi 
noftra, quae adeo mutari poteft in v. fubit. cum praep. er adi. affine, 
tivo, ἀἄπιτον πρὸς πάντας, commode quidem ad noftratium rationem, 721 5- 
trauifchb feyn gegen; ficut, quod Ind. Gs. Cnr. ponit »quaft in aliquem 
ferri& per fé^bonum, quoad notationem, fed deítitutum auétoritate 
Lat., ut et hoc per vinr med., 7» a/iquem fe ferre; ut nec aliorum of 
ferre fe alicui videtur noftram notiouem tenere, quanquam in hoc v. ap. 
G. Th. eft Gr. noftrum et explicandi caufa fubiectum Lat. ex/ibere, (quo 
Stp. Th. etiam in noftro v. ufus,) fed in Dg. adv. cum Gr. n. ib. e Liv. 
miramini, cur diffidenter — egeri?, quod Gr. adv. cum noftro v. qui 
aliis daret, non habui, adhibente, credo, Noftro pro aliorum privo 
v. ἀπιςεῖν formulam fyn. In fgq. Bg. ad ἀφ. ov. deterit libertatem P. et 
fuam alibi Vs., tacente Stp. Th. etiam in adi. πᾶς» (quod ἢ. l. pro ve- 
rus, falfus, et a quocunque profe&us, etiam a non fide digno;) fed in 
fübft. 3izg. re&e illud lfocr. σὰς à. non vertente ca/umnias , ob adiunctum 
WVeuisiz, verum accufationes, ubi debuitaddere, utv.3iafáaAsm, ita deri, 
vatum inde fubft. eíe generis univerfi, ac fignificare omnem rumorem, 
famam, omnia dicta aliorum de aliis, in partem utr., cf. Krb. ad N. T. 
p.127. m. , ubi fimile Iofeph. aes crimina fa/fa* bene redditum ; 
tenente G. ΤῊ. cum Gr. n. Lat. Bg. fubit. cantum de malo et falfo fer- 
mone, fed non repetente L. Ern. eStp. illud Bg., fed aliud hoc (ap. G. 
Tb. cum Gr. n. etiam): »erzminatio, — accufatio, — Cic. eriminatio falfa«* 
«ui adeo aeque hic locus eft, ac fuperiori ad lofeph., cf. Ind, Dem., et 
ad Gr. adv. &23., (ἢ. l. ftatim, fine cogitatione multa ct inveflizatione, 
fine argumentis documentisque multis ac magnis,) ap. G. Th. 586,90. € 
Plaut. Rud. s, 3, το. iffbuc facile son credo £i), fine explic., ut et ia 
N., it. ad Ter. Hec. 1, 1, 4. 5, 4 29. ᾿ 
μηδέ τινα) Rumpentem P. periodum Noftri et liberiorem in copulando 
deferit Bg., dum Stp. Th. 3, 1546. G. fq. τὴς habet modo per Lat. a/iquis 
et quispiam , et cum neg. uy fine Vs. , ut G. Th.i»quispiam, — &viogy (fed 
Bg., fine Gr., explicatum per) aliquem f. unumquemliber, — et ponitur 
faepe cum nezativis« fine explic., at Schcil. de ftylo p. 280. e. 287. m. 
Nr. 9. »nec ullus í. nec quisquam pro et nemo« unde variet Nofter pro 
xo οὐδένα Y, 44 21.5 Cf. 1b. δ. zo. 10., filenre G. Th. plane de finitione 
quam, nec exponente piam, in tenebris palpante Hor. Turf. p. 913. €. . 
ac p. fq. m., me quidem fic exiftimante, habuiffe iftas finitiones ab 1ni- 
tio notionem aliquam , v. c. pro proríus, f. omnino , f. cunque, et ean- 


"dem cum Gr. σὖν, ur refponderent illis quicunque et quilibet , (quo Gs. 


ante refpexerit in fuo compof.) quae notio deinde perierit, in primis, f 
talia. poft negativas adhibita; quanquam et tum forte quis vim €oruim 


*, 


$72 LIBERI. CAP. XIII. 'A. V. C. 943. CHR. N. 19o. 
ἀξίων * ἀλλὰ τῆς μὲν περὶ τὸ 15. floribus: verum ab ho- 


x) Hic pro colo $tp. rel., et pun&o al., potius eft comma A. I. et rel., 
ut incommodus numerus novae $., v. N. 


tueatut, v. c. und szemaz2, wer ez auch «will f. f/f , vel und gar niemand, 
ganz niemand; in Gr. quidem ut h.l. nulla fit emphafis, fed τὴς ἃ fuo gen. 
divulfüm adlaevitatem. In fq. v. ze., deferto P., facit Bg. cumSb. Ind. 
aliunde, it. Stp. Th. 1, 1672.1. 5γπρ. admitto, — at multo ufitatior eft 
vox paíf. ze.« vi tamen med., quam, tacentibus lib. de V. med., re- 
Ípexit P. «liquam in liberiore quanquam formula, pro feveris aliorum . 
ad fe admittere , aditum ad fe permittere, cf. ed Luc. 1,550. N. 74. , ubi 
temen mox iterum cum Bg. vis iila necligitur, ut,a Gs. ad textum, cf. 
Ael. V. h. 9, 3. i., qualia loca verbi de perf. in notione phyfica, igno- 
ta Stp., v. ib. in Ind. et Dem. Xen. Mor. cum Z., Luc. Arift. Kuft. Abr. 
Dil. Th. p. $30. Suid. 3, 197. i. 199. m. 2, 207. m. Hef. 2, 1047. 1. , fed G. 
"Th. in Bg. cum Gr. n. med. »facere f. pati, ut aliquid accedat, adeat. 
'Tum in τῶν A. ἀξ. difcedic Bg. a D. liberiori, fed et ipfe iterum a Gr. in 
gradu adi., etiam in adi. cum fubft. per folum adi., utalii; tenente Stp. 
ΤΉ. tantum in adi. 1, 475. i. F. m. ἀξίᾳ A. πόλις e Thuc. fine Vs. et Ind., 
fed in fubft. 2» 623. D. m. 5γλ. ἀξ.» q. d. fermone dignus, mentione, me- 
moratu, (et hinc pro privo) meztora^ilis, quod et compof. (una voce) 
ἀξιόλογος, Polyb.— Thuc. l.6.« fine Indd. iterum, utque ducas fortaffis 
formulam etiam ab alia notione, cum λόγος eft i.q. cogitatio, f. ratio, 
caufa, refpeCtus, ut a. ἀξ. dicatur dignus, cuius habeatur ratio, refpe- 
€us, cura, quem.refpicias, cogites, cures, magni facias, atque adeo 
magni faciendus, propter qualemcunque virtutem ac praeftantiam, et 
proinde praeftans; quo et ipfe fpectat Stp. Th. p. 625. G. 632. B. »à£c- 
λογος, — dr. etiam de homine, pro non fpernendus, qui eft alicuius pre- 
til,e lhuc. ὅσοι αὐτῶν 494v ae iae qui maximi fiebanr*« quibus 
fere repetitis 1, 477.1. addit L. Ern. »Philox. honeftus, egregius«« cum 
Lat. Bg. adeo, capientis, opinor, pro virtutis ftudiofis, e P., quem et 
Sch. deferit in ^. »venerabilis, dignus, cuius ratio habeatur, (nobis- 
cum partim, fed in adi. hinc) egregzorum« cf. Weff. ad Diod.S. 1, 5. 1.96. 
τοὺς ἀγαϑδοὺς ἄνδρας ἀξίους λόγου προσαγορεύομεν, viros D0n05 ἃ. A« h.e. fer- 
mone dignos, eppellitamus, Luc. 1, $58. i. A. ἄξιοι, digni, quorum ratio 
babeatur , fcd 2, $62. 1.49. πολλοῦ A. ἄξιος, Vir commemorabilt, cui addi- 
diffem iz primis f. multo f. longe, ob adi. πολιν sut quod libere adiicitur 
3, 620. 1. 54. οἱ δὲ ^. &., commemoratione auem digni praeter caeteros, 
cf. 478. l. 58. Ind. Ael. V. h. Fi. Aefch., Xen. Mor. et Z. Abr. Dil. Th. 
p. 423. m. Suid. 1,237. e. 2, 455. €. p. Íq. 1. λέγου ruxsiv, ἀντὶ ToU ἐπαίνου» 
laudem confegui; ad quam notionem inclinat quoque Ind. Ael. V. ἢ. v. 
λογ. med. , latentem illam in altera pro commemoratione, nec aL. Ern. 
agnitam , aliter etam Suidae locum explicante Ind, Dem. v. A. p. 491. m. 
Nr. 6., it. ex parte Vs. ad Harpocr. p.233. i., ut noítrates pro loco red- 
dept merkwiürzdig , denkwiürdig, etiam liberius rechzfchaffen, et avürdig 
fimpl. de perf. maxime, ut Lat. Zigssus pro bono et Diod. ἐγαϑὸς alibi. 
Caeterum e Xen. Mem. 5. 4, $, 9. e., ubi ἀξισλόγως explicatur mox per 
ἀξίως μνήμης, potior videtur Stp. fupra notatio, et in L. Ern. etiam ha- 
betur fimpl. "»ἀξισλογώτατος, digniffrmus, Philox.« uc in Vs. pereat una vox. 

ἀλλὰ) Graphica defcriptio corruptifimae aulae, cuius foribus, vice 


a 


LIBER I. CAP. XIII. A. V. C. 943. CHR. N. 190. 513 


καλὲ σπουδῆς ἀπῆγεν ἑαυτόν, neftatis quidem fludiis abduce- 


. ἐδεδούλωντο δὲ πᾶσαν αὐτοῦ bate ipfum, fubiugabant au- 


y) Ms. Ra. ἑαυτόν" δεδονλ. , in qua poflrema novitate confentit modo Ms. 
Vi., ferentibus edd. variam hic diftin&ionem , colon quoque Ox. 2., fed com- 
ma S$tp. rel., et pun&um al., v. N. 


elogii, dignum erat infcribi, exeaz (ex) aula, Ou; volet effe 5onus. Herodi. 
nofter, ut paflim, mirifice et feliciter χαρακτῆρα πολιτικὸν exprimit in 
eiusmodi deícriptionibus, cf. elegantiffimam φαντασίαν, qua Dio Pruf. 
Chryfoít. Or. 1. de regno regiam 1. aulam tyrannidis figurst. Boec/. 

Hoc ἀλλὰ non, ut alias, refertur ad pr. negat. 422 , quia illa neg. 
eft cum particip. ; fed ad fq. verbum finiti temporis Zzwy. ἑαυτ. , etfimul 
ad pr. verbum tale zecce?., unde, abíente nominativo novo, cohaeret 
oratio melius per comma poít ἀξίων» removendusque olim novae $. nu- 
merus, fed poft Zzwy. £avz., quia fequitur nova rectio, cafusque alius, 
et tranfitus a perf. ad rem, faltem obtinet colon, delectum nobis, fed 
tamen et punctum, quanquam μὲν et δὲ ad fe relatis, ut et poft ἀξίων» 
fi pren. αὐτὸς extrinfecus fumatur ad zzwy. &. quam formulam, a Sch. 
fere cum Bg. redditam, deferto P. »abducebat fe a /7udi0* necStp. Th. 
novit, nec ego aliunde, nixam fortaffis aliqua Lat. , cf. G. Th. 1n Bg. 
v. cum Gr. n. 12, 67. 44. fine explic., feab angorióus et molefiiis, — ab 
Ítudio abducere, at fimilem illi 1, 11, 15. e. ὠπείργειν ézvrov et 1, 8, g. m. 
ἀπῆγεν αὐτὸν, quoad reCionem quidem cum gen., fed diverfam, qua 
notionem, ut intelligatur fere ficut t, 3, 3. e. 14. rerum bonarum, ho- 


" neftarum, magnarum, imperatore dignarum, cogitationenmi et amorem 


omittere, opprimere, nec cocitare tales res, nec velle et amare, nec 
tractare ac füfcipere; cum nihil impediat, quo minus τὰ καλὰ fic ampli- 
ter capiamus, cf. ad Vig. p.98. N. 3o. Ind. Polb. Ern. ec Dem. 295, 16., 
adaibente Bg. formulam aliam in τῆς περὶ ^., et gen. pro praep. cum 
fubít., non ita fevere, ut alibi 3, 13, 4. et 1, 6, 20. i., fed numerum 
alium e P., unde tenuit omnia Stp. Th. 3, 946. C. e., cuius exemplis 


iu ez. cum pr. περὶ add. Dem. 90, 10. 469; 13. 341, 1. 534, 13. 688, 9. 


ἐδεδούλωντο) Leisn. ad m. Ox. »attive. Sic lo. t, 32. A€&t. 8, 14. Luc. 
Hermot. 724c0« ubi 1, 830. N. 12.« plusq. paff. formae in hoc v. active 
valer, veluti τεϑέαμοι, vidi, Ev. lo. 1, 32. δέδεκτο » accepit, AG. 8, 14. 
Sunt enim haec verba deponentia. Sic Herodi. 1, 13, 15. ἐδεδουλῶντο 


a&ive ponit, (ifto quidem accentu, fed 2,99. N. 50.e. poft eandem rem . 
de praeter. paíf., active pofitis,) ut Herodi. 1, 11. ἐδεδσύλωντο — ἠδ.» dub» 


jugabaut emmem eius animam aliae ex aliis voluptate: íed hinc e P. ap. 
Drei. de V. med. p. 248. i. , ut de lege p. pr. m. paffivum fevere reddas hic 
pro med. fubiecerant , fuübiugarant /fói, cf. 1, 3, 12. m. ad &yezew. , te- 
nente Sch. in v. »paíl. — prefferant fervitio gravif;mo voluptates ami- 
mum** tempus legitimum, fed e P. impf. Bg., cuius Lat. v. ap. G. Th. 
»debellare et Zmper io fuo fubiicere« fed non per optimam Lat., nec de 
voluptatibus, nec in v. fu/iicere, ncc huc reípicientibus Bud. C. 457, 5. 
et Stp. Th., qui modo renct Bs. Lat., nec aliquid de med. vi, quae 
tenerur iterum in N. ad Thom. M. p.249. a. m., cf. ad Diod. S. 1, 255. 
N. 29. Ind. Dion. Caf. Dion. H. S. T. utr. cum Thuc. , it. Hef t, 1026. m. 
fine N., fed dc act. et pafl. Ind. Xen. Z. Cyr. et Bach., ur de augmento 
fimpl. f. duplici, (in quo genere et alibi noftri Mss. iunt inconílantes,) 


$74 LIBER L. CAP. XIII. A. V. C. 943. CHR. N. 190. 
τὴν ψυχὴν νύκτωρ 327 καὶ μεϑ᾽ tem eius animum no&u et in- 


z) Ms. Ba. νύκτωρ xa) μεϑημ. quae verba commatibus ircluduntur. Mar?. 
v. N. 


Obf. M. Amft. V. 4. p.289. et Fi. ad Well, p. 185. m. ex Ael. V. h. 3, 19. 
p. 255. a. N. 11., cf. ib. 13, 11. i, et 2, 14. p. 168. i. de Xerxe δεδούλωτο 
magráym , καὶ ἐϑαύμαξε τὸ δένδρον. fervivit platano, et (eam) arborem co- 
luit, ubi N. modo fimile habet δεδούλωτοι», Íed etiam tropice; quo tro- 
po hic remoto de voluptatibus, (quibus aeque Lat., ac Gr., tribuunt 
imperium , dominatum fervitutemque,) remanet hoc, voluptates corpo- 
ris ica. vehementes fuiffe; ut Commodus non poffet iis refiftere; nec 
eas opprimere ac fibi negare, íed cogeretur eàs et cozitare, et appetere 
arque ufurpare, nec poílet regere amplius et continere ad rationis fa- 
pientiaeque praecepta facultatem animi utr., mentem ac voluntatem, 
eamque a voluptatibus cogitandis appetendisque avocare; quae eft Noftri 
πἄσα ἀ. ἡ ψυχὴν» ubiadi., pro totus, olim reítituendum in Bg., omit- 
tente id iterum e P., qui contra addiderat ad pr. $. e. ez. cun&is libere, 
fed hic δὲ per quippe reddit, pro γὰρ fumens, non quidem contra con- 
textum , fed uc pr. μὲν tum ftet folitarium , et poít ἑαυτ. punctum requi- 
ratur, quod erc in Lar. P. comparet. 

vi«rue) Ms. res utr. iam adfuit, τὲ extrufum ante καὶ vicinum, et μεϑ᾽ 
si. formula, una voce fcripta, quam fic modo reperi ap. D'Orv. Ch. p. 
"412. m. , fed prorfus ut hic copulata utr. ap. Zof. $, 2152. v. τὲ Xaj 4.9 
interdiu noQu que, etap. Gat. ad Ant. p. 72. b. E. fine Vs., fed inverfo ordi- 


ne ap. Diod. S. 2, 346. Ι. 36. μ. ἡ. τὲ κε v. , tam de noce, quam ie, c£. Stp. ' 


Th. pauca inv. »zo&u, Hel. ἐργ. οὐδέποτ᾽ ἡμαρ — » οὐδέ τι v. Plut. — Et 
“ὃ v. Epigramm. zo&urnusc ap. Hef. v. 175. «ie aut go&e, ubi Mofchop. 
κατ᾽ ἦμαρ, — κατὰ τὴν νύκτα ; led in Plut. locis adv. v. eft abfoluce pofi- 
tum, ut ap. Dem. 535, 1. 1319, 12. Fi. Pal. 41, 3. Luc. 1, 374. 1.71. de 
s0&fe, íed 2, 220. 1. 76. nocfu, it. 3,25. 1.94. 350. 1. 28. Soph. At. v. 1075. 
Ind. Xen. Cyr. Z. Suid. 2,638.e. fine exemplo ν.» διὰ τῆς νυκτὸς», niu, 
Hef. 2, 691. i. νι» νυκτὸς, in N. tantum e LXX., tum Stp. Th. 1, 1458. 
E. e. modo »g. ἡ. interdiu , (led 2, 896. B. m.) is. fignificationem tempo- 
ris habet et quum iungitur acc. ἐμ, (quae lex vana cit, quia diferte tem- 
pus, ut ἡμέρα» adiungitur, fed potius ftatim ponenda erat Lat. praep., 
qua tunc Gr. deberet exprimi, nec fimpl. ac libere tantum erat verten- 
dum) p. ἡ.» interdiu , — Dem. — Arift, Pluto« v. 931., ubi fimiliter red- 
ditur, et iterum abfolute ponitur, ut ap. Dem. l. l. it. $26, 21. 1267, 
21. Charit. p. 73. 1. 17. Luc. 1, 60. e. zz inultum Ziem , 2, 810. 1. 18. z2- 
gerdiu , quod Bg. habet et Sch. in sy. , fed in μ. e. »204e die que* fere 
cum P., per fyn. abl. nudum pro adv., ut Bg. so ap. G. Th. non ett 
feparatim , fed modo in v. zox 475, 62. »pro notte, (at cum Gr. n) in- 
ferdiu, i. die, f. per diem, (f. incer dien,) f. dum dies eft, cui opp. 
socu.« Tum alteram rationem, quam et Gloilator Ms. compararit, 
novimus e Zof. $, 20, 5. v. xod μ' ἡ.» interdiu noctu que, Luc.1, 127. l. 
83. zoc£u et interdiu , (cum Bg. , qui, de more, exprimit non dupl. co- 


pulam, fed fimpl.) 746. l. 35. no&es ac dies, 3, 103. 1.91. die parzter ae - 


soclu , quod propius nollro Gr. τὲ xaJ, at ruríus alio ordine Phil. p. s. κ- 
v». ap. Loesn. ad N. T. p.74. c. 79. m. Praeterea Nollri utraque funt per 
fe ac fine copula diveríisque in membris ap. Dem. 735; p. et p. fq. 1. Luc. 


" ἂν - ΄ 


N H 
LIBER L CAP. XIII. A. V. C. 945. CHR. N. 190. 575. 
ἡμέρων ἐπάλληλοι καὶ ἀκόλα- terdiü continuae flagitiofaeque 


3. το. 1. 66.68. Ael. V. h. 3, t1. i. cf. Suid. 2, $37. €. v.g. Porro eadem 
aiicer fecum copulata habet xo; v. xo; μ- ἡ. Anton. 3, 4. €. p. 72. e. ibi 
que Gat. N. e Polb., et nocíu et iuterdin, Luc. 1,153. e., fed Alciphr. 
2, 4. p. 252. m. zo&e die que, tum ordine alio καὶ μ. 9. x. y. et interdiu et 
πράξει ap Kypk. rz, 142. m., it. per copulas alias 7 v. » μ. ἡ. R. Or. V. 5. 
peors3- 1.4... fed v. καὶ μ. ἡ. Eur. Bacch. v. 485. nodu, an interdiu, tum 
οὔτε μ. ἡ.» οὔτε v. Plut. de difcr. a. δ. 199. e. , ubi V. L. νυκτὸς gloffema 
eit, c£. Hef. fupra, it. o2 v., οὐ μ. ἡ. Ariltaen. 15 24. p. $9. m., (cf. Abr. 
L. p. 150. m.) fed ed. Pav. p. 153.1. 6. nou atque interdiu. Porro alter- 
utrum Noftri, fed timful ab altera parte cum aliquo fyn., ap. Heliod. 1, 15, 
p.54. 1.3. νύκτα τὲ κοὶ usS' 4p. , ubi in acc, primo defit eadem praep. us- 
τὰν quae elt expreffa in fecundo membro, aut ἀνὰ, f. διὰ» ied Phil. ap, 
Kvpk. l.l. p. e. p. ἡ. xa) νύκτα» interdiu et nocfu, ubi prior praep. poteft 
regere et fecundum acc. y». , tum Ael. V. ἢ. 13, 16. p. 877. m. xj νύκταν 
xo) | ἡ.» diu noctu que, it. Dem. ap. Bg. ad Arift. Plut. v. 931. p. 9. , τὴν 
δὲ νύχτα. interdiu, noctu autez, cum artic. fine difcrimine, it. Poff. Call. 
p. [0.1 ec ad Vig. p. 620. N. :i3., praeter Ael. 1. l., converfum modes 
atque Z/e$, e Plut. »xaj νυκτὸς —3; xo4 u. ἡ.» nottu —, et die fequenti, — 
Plat. οὔτε γυκτὸς τον οὔτε μ. 4.,. neque aou» neque zterdiu, (ubi defit 
pred, 1. mox expreila,) xoJ m. 4.5» xo) διὰ νυκτὸς. nocfes atque Zies* fed 
ap. Munth. Ρ- 97. - e Diod. S. »συνεχῶς xo; p. ἡ... tau] δι ὅλης τῆς νυκτον 
continenter , et per diei» et per nocens quod roig poteft ad N. T, 
Marc. $, ς. διαπαντὸς νυκτὸς xo4 ἡμέρας, quo de recte Loesn. p.74. e. 5jal- 
terum altero explicari€* fed ut pr. à. fir univerfum et infinitum, | a€ rel. 
adiuncla finita, fimul cum figura illa ἐκ παραλλήλου, fine copula, quae 
in Diod. pr. adicitur; rurfus ap. Eur. Dacch. v.469: νύκτωρ, ἢ κατ᾽ (pu 
A«, nüclu, an intebdiu, cum N., porro fimul cum artic. Luc. 1,649. l. g. 
ἔγὼ τὰ μεϑ᾽ vu. μὲν οὐκ ciów — ἃ δὲ τῶν νυκτῶν ἐποίει» diurna eius facinora. — 
mon novi: quae vero noCtibus fecerit, 3, 188.6. si δὲ μὴ» ἐν νυκτί γε xod 
σὺν σκότω" τὸ δὲ μεϑ᾽ ἡμ., ἄπαγε. κομιδῇ ἄγριον, ff vero mimus boc pores, 
certe noctu et in zeneóris fac , quae facis: interdiu πη, apage, mimis 
fervm cfl; in quibus fuppleas v. πεποιημένα et ποιεῖν, { fubtt. πράγματα 
et reZypuz, it. 118. 1. 47. οἷος μέν σου ὁ μεϑ᾽ wu. βίος» — ὅποῖρι δὲ νύκτες» 
quais lt diurna vita tua, — quae nues; ubi alia ruríus eit ratio, et ex- 
plendum.particip. per cafuin adiuncti fubít., v. c. βεβιωμένος, cf. Pol. 
Call. p. 733. m. p. 4.1. Unde fatis epparet bonitas noitrae formulae 
contra Thom. M. p. 631., ubi v. N. et Schw. Onof. p. 35. N. 17., ut 
' de pr. μετὰ, pro Lat. ἐπε», intra, per f. zn, praeter illa ad Noflri 1, 10, 
16. e., c£, maxime in noftram formulam Schol. Arift. Plut. v. 931. (unde 
Suid. 2, 519. m.) Bg. ad Alc. I. 1. p. 252. e. D'Orv. Ch. p. 412. ΕἸ. δὰ Well. 
p.375. Loesu. p. 79.1., qui p.74. e. bene comparat xa3' ἡμέραν » quan- 
quam contra Rs. ad Polb. p. 76. 1. »jz. ἡ. elt Ze die, zurterdis , xa9' ἡ. eit 
quotidie« quod difcrimen non e(t perperuum, cf. ad Thom. M. p. 63r. 
b. e. e Theophr. — αὐτῇ γὰρ τῆς νυκτὸς 02st μᾶλλον, καὶ Xa9' wu. s pro quo 
quippe vidimus fupra νυκτὸς fine arcic. timul cum ge3' x. , ut ap. Diod, 
S. 2, 22. 1. &. προσκαρτεροῦντες τοῖς κινδύνοις συνεχῶς, Xod XxO^ «4. , καὶ γυκο 
τὸς, diem limul ac noctem in certamine perdarantes, ubi irerum praece- 
, dit adv. συν.» fequente καὶ copula duplici, in Vs. forte per fimul exprefe 
fum, aut non bene neglectum, "c in V. L. 


» 


576 LIBER I. CAP. XII. A. V. C. 943. CHR. N. 19o. 
go, σώματος ἃ ἡδοναί. καὶ 16, corporis voluptates. at- 


2) In Ms, Ba. x. ἡδοναί. abeft σώματος. Mart. 1n Ms. Vi. cup. decl. Loc. 
et in Excp. Ms. Ve. ,,x2i ἀκ. sYwaft v. N., ut poft 43. in B. comma, pro rel. 
punéo, quod et alibi ante xai habemus, et hic in Ms. Bg., fequente elemen- 
to brevi. 


ἐπάλληλοι Tacente in hoc adi, Ms. Ba., fecus ac r, 12 » I4. €., fed 
omirtente P. copulam xa4, (forte ob ἜΚ » qua exprimit hoc adi., 
laudatam a Stp. Dh. »éz. plur. numero, crebri, frequentes, alii fuper 
alios, f alii ex aliis, ut P. eleganter vertit in Herodi. 1.1. 23:3. — 42.— 
Poffumus etiam, ut opinor, interpretari aliae alias excipientes f. aliae 
aliis ífuccedentes«) adhibet Bg. brevius Lat., a Stp. ib. in pr. etiam propofi- 
tum, ap. G. Th. cum Grr. as] nec cum Bg. fubít. , fed 1095, 97. per- 
petua — voluptas, et 679, 89. flagitiofae libidines, fine explic., fed ap. 
Niz. »foedus, turpis ad quae univerfa nefcio utrum Bg. refpexerit, an 
ad illa, quae proprie cogitantur in fubft. Lar. affini fl2gi£io ut fit prae- 
fertim crapula, impudicitia et venus infignis, cf. G. Th. ec Cort. ad Sall. 
Cat. 23, 1., ob quas res fane in primis male audit Commodus; tenente 
L. Ern. etiam Bg., non item Stp., qui, e Noftro plane tacens in ZxoA, 
id ampliter tractat de perf., maxime pro intemperans i in cibo ac venere, 
Íed parcius de rebus, ubi 5Z«. γλῶσσα, de effreni lingua* quod, non 
repetitum a L. Ern., afüine eít P. effrezae corporis voL., hic pro immo- 
deratus et nimius cf. 1, $, 4.» pro effrenis de iuvenibus accipiente Gr. 
etiam Ind. Gs. Chr., quod τμ rebus inveni tantuin ap. Foc. Oec. p: 12. 
a. m. it. Longin. 44, 7. Mor. p. 256. m. cuin fyn. τῷ ὠμέτρω πλούτῳ x» 
ἐκ. , immodicas opes ,-ut Ind. immezfíae, pro quo ib. paulo, ante σλοῦτον 
ἀόρισον, immenfas opes, it. ap. Ariít. Lyf. v. 399. dxcAzs ἄσματα» cau- 
tiones impudicas , quo fenfu eít ct ap. Schol. ib. Plut. v. rogo. , qui red- 
dit αἰσχρὸς, ἐναίσχυντος cf. Thom. M. p. 520. i., fed in notiones rel. 
Suid. 1, 87. 1. Hef. rab. i. Bud. C. 1512, 6. Ind. Xen. Mem.S. Ael. V. h. 
Luc. Plur. Krg. Arift. Καί, uc ἢ. l. magis inclinem ad voluptates il- 
las türpes et 'obfcoenas, cf. in hoc poftz. Lat, adi. ap. G. Th. ec N. 
mox 10. 
σώματος ἠδ.) VOX σωμ. non legitur in Cod., quam tamen, licet fal- 
va fententia a contextu abelle poffit, ab Herodi. profectam puto. 577045. 
Etiam P., ut in N. pr. vidimus, aguofcit illum gen. σῶμ.» qui hic 
adiun&tus magis definit, quanquam per fe Gr. 101 ^43. etiam abfolute 
fumitur de corpore, ut librarius, comparans huncufum, deleverit gen., 
cum non appareat in vicinia, unde exciderit, cf. ΓΝ, T. et G. "Eh. 
ubi et-cum noftro gen. 1096, 48. fed fyn. fimul ap. Sp. Th. D 1436. C. 
»Ariftot. αἱ σωματικοὶ ἡδονὴ» pro quo Plato αἱ κατὰ τὸ σῶμα x2. RA 
Xen. αἱ περὶ τὸ σ. 4O., Mt. αἱ τοῦ φωμ. ἠδ. « fine librorum numeris, pro 
quo poftr. Nofter dixit fine artic. omni, ut Aefch. Fi. 2, 39. e. p. 32- 1. 
τὰ πρὸς ἡδονὰς τὰς διὰ τοῦ σωμ., Quae ct ipía formula, ficut priores, 
periphraftica eft pro gen. Noitri, qui vel fic firmatur, vel pro adi. coz- 
porales ap. G. Th. e "Sen. , ut inteiligamus fuavitates, quae fentiuntur 
1n corpore, cumque corpore ac membris eius et fenfibus percipiuntur, 
et ab animo per corpus eiusque fenfus ac membra, ex auribus, oculis, 
gula et venerc. 


LIBER L CAP. XIII. A. V. C. 943. CHR. N. 190. 577 
σώφρων μὲν πᾶς, καὶ παιδείας quefrugiquidem quisquis effet, 


xe) σώφρων ^.) Caufam legas ap. Plin. Pan. 68, (3.) 4 zma/o principe 
tanquam [ucce]fór timetur , quisquis elt dignior , v. Schw. ad c. 69. p. 337. 
155. 

Sch. »z. omnis, quilibet, e. quem probitas z//uffrat** fere cum P. 
»neminem que »0n — quemcunque — Z/firaret« unde er Bg. duxit fuam 
rationem in vertendo adi. z. per pron. interrog. et v. fübít. ὅςις — 5», 
quod fane utrumque inrelligas per omnis f. quisque, ut folum ὅςις cv» f. 
ósigody reddas per Bg., cf.Stp. ΤῊ. 2, 1504. B. m., qui aliunde 4, 202. 
E. c. diferte reddit »vir frugi« ap. G. Th. v. fruges 746, $7. modo pro 
utilis, fed h.l. a Bg. potius acceptum pro illo ib. »f7uga/i«, — homo 
frugi, in primis temperans, — probus et honeftus« quae Lat. er ipía func 
ap. Stp. 1. 1., ic. caftus ec pudicus; quorum quid h.1. valeat, non certo 
definiam , ut ramen , (nifi quis capiat Gr. pro fapiens in univerfum, ob 
mox ἔπ. παιδείας, copulando genus ac formam,) inclinem magis ad illa 
probus f. honeftus, quo et fpectat P. in abítracto fuo 9ro5ita:, ut Nofter 
ad pr. $. i. τὰ καλὰ, varians vel fic quodammodo cum δ. 14. τῶν λόγοω 
ἀξίων , quánquam proximum $. pr. e. ἀκολ. admittit quoque Stp. tempe- 
rans, ut caítus etiam Íq. τῶν αἶσχ. ὑπ. 

παιδείας) Cod. inepte κἂν ἐπὶ μετρίω9, nifi aliud lateat, quod vero haud 
abíimile eft. Porro in Dat. cod. ac Vol.Il. Script. Hift. Rom. vitiofe ex- 
ftat μεμημένος. Stroth. 

Hoc poítr. fi ibi eft nec potius μεμνημ.» ut in Baff. no(tris, aeque 
vitiofum fit, cum non repererim particip. paíl. a ue f. μαίομοη»ν ubt 
per fe fenfus eífe debeat, /itteras vel mediocriter appetens 1. amans, τος 
lerabilior ille, quam in altero uepyazu. , velmediocritez litterarum memor, 
- in quo facillimus erat lapfus in ν et v, depreheníus etiam ap. Luc. r, 
485. 1. 49. b) ec Schol. Arift. Plut. v. 846., tenente Sb. Ind. tantum haec 
»γμεμυημ. etiam Ald. ed. At Baf. μεμνημ.«ς fed Stp. Th. modo 5, 9o7. B. 
5. modice, i. e. parum. Herodi. l. 1. oj €. — κἂν i. μεμυημένος, T. à. ἐδ. 
(e P. cum alia, quam hic in ed, , diftinctione poít μεμ., 164 ib. 1653. G. 
'€. in v. g. paff. modo fic,) faepe cum acc. (rei.) ut ὄργια μεμύητοι. ---ἰ Da- 
imnaíc. aucem dixit (cum praep.) ἐκ τῆς ϑείας μεμνημένος γραφῆς, a facris 
literis hoc edoc/us, — Latius autem excenditur huius v. fignificatio, et a 
facris ad alia transfertur, — μυεΐσϑοη τὰ ipurixk* fine Vs., cf. Hf. ad 
Plur. p. 124. e. cum Sch. »»μνέω», doceo facra, facris zsitio, etin venere 
inflituo. Paff. — vel mediocriter intlitutus /izteris, (fed in fubit. a.) 
De loco παιδ. x. u. p. dubitatur, fitne gen. fing., an plur. acc. Politia- 
nus videtur accepiíTe in gen. fing., quem Zrfczp/ima nulla z/lffraret. Ἐξ 
certe frequentius fingularicer (fubít. z.) reperitur hoc feníu; neque un- 
quám eo utitur Noíter pluraliter, Obítat tamen conftructio. μυεῖσϑοι 
enim faepius cum acc., neque fortafíis uípiam cum gen. coniiruitur. 
Quae res videtur caufam dedilTe diveríae lectioni usuvup. c quam caufam 
equidem non intelligo, fed hoc, liberiorem fuifle Ὁ. in numero etiam 
hic, et in fuo v. i//uffrare vcl fenfum deditfe qualemcunque, vel, cum 
habuiffet illud μεμνημ. etiam in fuo Gr., deceptum effe potuiffe, ut paff. 
acciperet pro μνημονευόμενος , memoratus, celebratus, mobilitatus; nif 
quid et aliud in animo habuit, ut 4, 3, ς. προσιέμενος τοὺς ἐπὶ παιδείᾳ 
ἐπαινουμένους. Tum, quanquam fubít. παιὸ. adhibuit Nofter hoc feníu 
per fing. alibi, ut alii, (cf. 1, j; 4. e. it. Ind. R. Or. V. 4. 6. Dem, Xen. 


Oo 


SEN 
578 LIBERI, CAP.XIIL A. V. 6.943. CHR.N.19o. - 
κἂν μετρίως μεμυημένος P τῆς ac eruditione vel mediocriter - 


b) Ms. Da. κἂν ἐπιμετρίως μεμνημένος, fed Mss. Ve. ac Vi. modo ,,«àv ἐπὶ us- 
TQíu:** ut in edd. κἂν fic fine lota habuerunt A. ol. , fed μεμνημ. etiam B. 2. Par, 
et Ed., tum poft μεμ. nihil ubique, ut et poft ada. et émif., v. N. 


Z., Luc.Longin., Eutr, Plut. Hf. et Aefch. ep. S., ubi »παιδείας τὰ μέτρια 
Φροντῖσοι , operam ded:/Je mediocriter docrinae« ubi ad τ᾿ μ. deeft pr. κατὰ» 
ec toza forinula pro adv.,) tamen h.l. aeque potuit uti numero plur., tum 
variandi caufa, tum auctoritate Ael. V. ἢ. 12,50. p. 810. ὅτι μὴ ἐσπου- 
δασμένως περὶ παιδείας εἶχον» docfrinas non diligenter eos curaffe, ubi for- 
muía ἔχειν περί τι fatis demonttrat eum numerum, qui et habet analo- 
giam Lat. non modo in Lat. iftius Vs. , cf. G. Th. et Cl. Cic. v. e., fed 
et adeo in Bg. bic fubft. , ubi G. Th. cum Gr. n. »plur. erudiziones ali- 
quoties dixit Vitr.€ | Sed v. μυεῖσϑοι , praeter Suid. 2, 530. 6. 537.e.- 
Het. 2, 572.1. 628. m. et Schol. Aritt. l. L., cognovi modo fic, abfolute . 
poíitum f. cum acc. rei ap. Arift. Kuft, Luc. Fi. Aefch. et Th. , ic. Suic. Th. 
ubi noftrum particip. μ. in V. Gl. Zm£utus, ied cum dat. rei ap. D'Arn. L. Gr. 
p. 179. €., It. cum pr. ἐν in L. N. T. et Dref. de V. med. p. 351. fq., 
quorum ille acc. rei eft cum paíT., ut in Lat. fyn. nec tropico, qui do&us 
erat 1. edocfas; tenente G. Th. in Dg. fevero tantum sjzi£i0, μυέων τελέων 
facris imbuere, — ítudins znitiari, — initiatus, (fine Gr.) metaph. Plin. ep. 
$» 15, 8. — literis Znitiatus, — vix primis quidem apicitus fufhcienter zni- — 
ziaius« fine explic., ut ad Plin. I. Ll. tantum Catan. exponit per zzfZitu- 
£us , led me non habente íimiliora noftro ap. Lat., verum adhuc e Zof. 
$» τῷ, 8. de Valentino παιδείας μετρίως ἡμμένος, bomo mediocriter erudi- . 
tus, immo Zocrina med. tincus laltem , (cf. Bud. C. 1483, 41. ec G. ΤῊ.» 
i. q. imbutus,) cum proprie, ab Zzrou»;, pro tango f.atungo, fumto 
paíf. pro med., fuerit, qui tezigiz , attigit, docrinam, in quo v. folen- 
nis eft gen. cf. Poff. Call. p. 75.1. 123. e. 5$68.e. Sed Sch. in adv. »x. μ(- 
faltem mediocriter, — xav, — pro καὶ ἐὰν» quamvis, modo, ve/« cuius de 
fcriptura lis ec varietas nota eft, in medio relinquenda mihi, cf. Stp. 
Th. Dev. p. 197. Vig. p. 509. e. Hoog. Op. p.617., ad Luc. 2, 347. N. 87- 
$70. N. 77. L. Ern. et N. T. Ind. Hf. Fab. Aef, et Plut., Fi. Aefch., 1f. Ὁ 
Ev., Xen. Z. Cyr. v. xs; e., Ael. V. ἢ. Luc., fed Hef. 2, 134. m. κἀν» : 
καὶ δὴ» ἄν, ἀλλὰ» fine N., quorum medium ἂν oítendit, fumfiffe illum | 
κἂν pro fimpl. εἰ, (quod, ut Lat. /, ponitur pro etfi,) autrequirit, ut € | 
pr. repetatur mente καὶ ν ur fiat καὶ 4v, in quae, (praeter xoj ἐν.) refol- 
vunt alii, reddentes cum P. aut Bg. etiam, cf. κἀν pere. ap. Dem. 1393; | 
I4. et pro eo xj p. 1408, ult., quod Ind. add. ]am novitas Mss. pro- 
prie una tantum eft, non differens, nifi fcriptura iun&ta er divifa, fed | 


4 


ut in neutra fit aliquid fani, verum lateant ibi vel ἐπὶ μετρίοις. (ap. Stp. | 
Th. 2, 906. H. » Thuc. l4. οὐκ ἐ. μι» pro conditionibus non. moderatis« | 
fortailis ex 4, 22.e. 1.252, 77. οὔτε τοὺς ᾿Αϑηναίους É. μ. ποιήσοντας , neque - 
Athenienfes zoZerate íe gefluros, quo adv. fyn. redditur formulae praep. - 
cum adi. etiam ab Ind., non ta&a tamen ellipíi fubít. συντάξεσι» quo 
deat Vs. illa Stp., f. ἤϑεσι, quomodo in fing. τὸ μέτριον explet L. Bof. | 
Ell. p. 131. e., f. τρόποις » Lat. moderato modo,) vel ἐπὶ μετρίῳ, (quod, - 
ortum modo per errorem in Iota poítfcripto et c littera iterum, habet | 
faltem analogiam multam, cf. Vig. p. 6or. m. N. 71. 606. i., et ἐπὶ ματαίῳ ^ 
ap. LXX Exod. 20, 7. Deut. 5; 11., fed cum prioritamen nihil eít, quam 


à 


Sur 


LIBER I. CAP. XIII. A. V. C. 943. CHR. N. 190. 579 
αὐλῆς, ὡς ἐπίβουλος, ἐδιώκετο" initiatus, ex aula ut infidiator 


gloffa, vocabulo privo ac vulgari formulam fubftituens exquifitiorem,). 
ναὶ κἀν εἴ τι μετρίως, (ex εἴτι, vicine fcripto per feriem veruftstis unam, 
facile nato 2zi,) auod continet exquifitum xz» εἰ, pro fimpl. zzv, cf. Srp. 
Th. 2, 8. F. fÍqd- Dev. p. 198. m. Vig. p. στὸ, e. cum N. et Hoog. Op. p. 
624. €., ac τὶ poft εἰ, ut ap. Lat. qu; poit f, quo de, ur er poft μὴ εἴς,» 
it. poft zum , variant fententiae incérpretum, vel redundare putantium, 
vel vim tenere quandam, cf. Hor. Turf. p. 647.e. 868. e. G. Th. v. quiZ 
e. 38, 60., in numgtuid tacens, Cort. ad Cic. ep. 4, 1, τος; nihil habente 
de Gr. Stp. Th. in τὴ et εἰν nifi in potlr. r, 1102. E. e. exemplum fine 
Vs., cf. tamen Abr. Dil. Th. p.73. m. 59r. e. L. N. T. Kib. p. τοι. e. 
Schw. p. 407. a. e. Ind. Fi. Pal. v. εἰ e. it. v. zig e., ubi et v. Ind. Xen. 
Z. Cyr. et Ael. V. h. et Vs. ad 12, 64. p.$13. e., necrecte et (ine delectu 
agente Kypk. 1, 250. m.; ut, fi, τὴ polt εἰ nihil fumatur fignificare , ad 
coniecturam hanc tertiam magis inclinem, in primis, cum εἴ τε aliquis 
librarius, non concilians cum pr. xzv, mutare potuerit in ἐπὶ, e qua 
le&ione ftulta utcunque fefe P. expedierit, ἢ tamen habuit, fervato ran- 
tum xz», liberior in rel.; ut ex eiusdem 5u//a — 4ijciplina« nihil certi 
hauíerim pro zi etiam praefente in eius Ms., quafi zi copularit cum gen. 
παιδι» ut Lat. quid difciplinae , pro aliqua difciplina, cui illud P. par; 
tenentibus e Ἢ pron. τὴ cum adv. quoque in etwas mitselmzffe, f. 
etus mitt. , quod redit ad quorundam Lat. forte, quo τὶ poít εἰ μὴ red- 
dunt, cf. L. N. T. Schw. l. L, aliorum autem Gr. exemplum fimile me^ 
ignorante, übi τὶ poft κἀν εἶ», ic. ubi καὶ fimul cum κἀν iunctum 

τῆς αὖλ. — £x.) Pro ἐξεδίωκ. Reik. Pofltque vider!, ob fimile ἐδ 
excidiffe pr. ££, a qua pendeat adiunctus gen., nifi bunc petere liceat 
ex altera pr. 4k, cnm etiam alibi re&tio haec reperiatur, cf. Abr. ad 
Aeích. 1, 428. e. Stp. Th. 1, 1027. E. fq. Hom. 50d. σ΄, 8. voce paff. (fed 
wi med., ut et Cl. Vs., eriam in fq.) 1]. φ΄, 602.«* Suid. 1,606. m. διώκω 
σὲ, ἐλαύνω σὲ. τὸ δὲ κατηγορῶ» γενικῇ » quod tamen et ip ΠΟΙ τᾶ Π0 notio- 
nem pareat ; ubi fortaffis et ftatuatur ellipfis praep. alicuius, ἀπὸ» διὰ, ἐκρ 
quam fumit in fyn. L. Bof. p. 470. m. 475. €. 489.i., ut certum eít, in 
noítro v. nihil valere praep. cum acc. rei, cf, Ind. Xen. Cyr. et Bach., 
Poff. Synt. p. 96. m. 117. e. cuin Call. Ind., ir. cam aliis adiunctis, ut 
ap. D'Arn. An. Cr. p. 37. m. »γὕς με διώκεις Οἴκοϑεν εἰς πολλοὺς 4i9 éuv ὀάρους, 
quae me. pellis e domo ad iuvenum trequentes coctus in Bg. ur. dubites, 
ucrum divulferit praep. a v., an eam extrinfecus fumferit, ut alibi; te- 
nente Sch. compof. aliquod Lar. »exigeóatur aula, f«bmovebatur* quo 
extr. cum praep. dederac P. neminem gae non a5 lumine — fubmovehbai« 
übi Bg. potuit fequi per vicinius au/a — expe/ebatur; tenente Stp. Th. 
modo in ἐπιβ. geudie. Xen. Paed. t. (fine Ind.) Herodi. 4.« ex idem 
Lat. modo L. Ern., fed Bg. quoque Gs. ad Luc. 1, 14$. 1. 89., ap. quem 
et fuperl. ἐπιβουλότατος 292. l.838., cf. de perf. Ind. Dion. Caf., fed ap. 
G. Th. cum Gr. n. 5 Nep. — imperii Zz/AZiator* quo fenfu et ceperit in 
N. ad $. i. Leisn. id fuübít., capiendum fortaffis et univerfe cum Hef rz, 
1344. 1. ἐπ., ἐχϑρὸς , in N. tantum ex LXX. De diftinctione pott ἐδιωκ.ν 
colon fert faneíq. alius numerus, fed tamen et comma iden; adhuc. no- 
minativus ye. , quod Lat. Pg., e P., aliunde quoque Stp. ΤῊ, tenct, 
cf. Ind. Xen. Bach. Poll. 7, 190. 9, 148. N. 77. »qui, dum di&eriis atque 
figuris perftcingic, aliis rifum facit* cum loco noftro fine Vs., ad Dion, 


580 LIBERI. CAP. XIII. A. V. C. 943. CHR. N. 190. 


^8 ^ 5» Á 
γελωτοποιοὶ δὲ xoi τῶν αἰσχί. pellebatur; feurraeveroet tur- 
€ τ an PN . . E 5 . 
«e» ὑποκριταὶ εἶχον αὐτὸν piffuma imitantes mimi habe- 


Caf. p. 829. »mimi planipedes«* ad Suet. Tib. ς. 62. N. Caf. »copreae 
funt homines βωμολόχοι, γελωτοποιφὶ et Ícurrae« Carpz. Par. Stoi. p. 45. 
e. Nr. 5. » morus 1. ziori0 , γελωτδποιθδςις 1t. p. $4. 1., ubi et Gl. V. Lar. 
Β΄. cum Gr. noftro, etiam inde ap. G. Th. 5qui rifum ab audientibus 
captant, non habita verecundiae ratione aut dignitatis, — etiam, qui 

eftu et imitatione, ut mimi et geíticulatores, rifum movere conati 
funt« quibuscum comparo hos, qui ap. Buleng. de theatro in Graev. Th. 
T. 9. p.905. €. »»γελοῖοιγ Ícurrae, genus mimorum, (et p.ífq. e.) Ad 
ridiculos proxime accedunt parafiti; quos et βωμολόχους ct γελοίους Gr. 
appellant«& cf, N. fq. et 1, 6, 2. m. 

τῶν αἰσχίφων) Poterat pro aiex. ὑπ. dicere σαντόμιμοι. Sed vox Gr. non 
eft παντόμιμος ,) Immo, Luciano tefle, Italica; id quippe diferte afferit 
Luc. in l. de faltat. Nec ea ufi fuere, nifi qui recentiores func, ut Zof. 
in hirt. et Tulian. in fuo Mifopogone. Hoc enim aliquando fieri certum 
eít, ut duae voces, ex quibus tertia aliqua componitur, Graecae fint, 
cum tamen compofitae Graecae non fint. Piscerza, ne longe exempla 
petantur, Graecam habet originem, a πίνειν κίρνα , et tamen nullus in 
terra Graecia illam vocem ufurpavit. T. Fz/. 

Luc. eft 2, 304. 1. 44. , ut Zof. 1, 6, 2. ἥ τε γὰρ παντόμιμος ὄρχησις ἐν 
ἐκείνοις εἰσήχϑη τοῖς χρόνοις, οὕπω πρότερον οὖσα, Dam e£ pantomimorum 
[ἰιατῖογ prius zncegnita, temporibus zis in vfu effe coepit, immo Z//is 
jnducta eft zempozibss, cum aztee nondum fuiffe? ; ubi adeo pro adi. eft, 
nec pro fubít. ec de perf., quo refpiciat Stp. Th. 2, 941. D.e., c£, Suid, 
2, 730. c. Carpz. l. l. p. 86. $4. m. 70.i., e cuius aliis, ut p. 69. 81.e. 38. 
14. $2. 57.1. N.1) 63. 155.fqq., etiam ἢ. I. fimpliciter intelliguntur hi- 
ftriones ct mim , quos explicandi caufa Bz. interiicit fic fine uncis, quos 
2libi adhibuit in tali caufa, cf. r, 16, 2. e., quia in id hominum genus 
omne, uttuüm comparatum erat, cadit obícoenitas et imitatio rerum 
turpiffimarum obfcoenarumque, cf. r, 6, 2. e. , adiungente hic eos No- 
firo five tanquam diverfos a pr., five pro iisdem et ad explicandum, ut 
ap. Alcipbr. 3; $5. €. p. 414. μῖμοι γελοίων, hiftrioncs ridicularii, cf. Carpz. 
l. 1. p.84. i., fed ut, fumto difcrimine, priores quidem fint, qui rifum 
dictis geítibusque captant tantum in aula, nobis Zfofzarrep, it. Pofen- 
veiffer , {. Gr. vicinius LufEzgmacher , fed poíteriores in fcena, ex eaque 
du&ti ad menfas et confuetudinem; nihil edicente Lampr. in Comm., 
nift c. 10. p. sor. habuit zz deliciis Pomznes appellatos mominibus verendo- 
rum uzriusque fexus, 2d quae Caf. comparat Capit. in Pertin. c. 7. p. $45.» 
iní(rumentum omne aulae Commodianae vendente, fcurras turpiffimo- 
rum z0/minum dedecora praeferertes, ubi N. x. »Dio fic, κοπρίας τινὰς 
o4 γελωτοποιοὺς , αἴσχιτα μὲν τὰ εἴδη» αἰσχίω δὲ ὀνόματαςς κρὶ τὰ ἐπιτηδεύ- 
ματα ἔχοντας, aliquor adulatores δὲ fcurras, quibus facies quidem defor- 
mes, led zomina et izfHtuta vitae multo erant turpif ma, Xiph.389, 13. 
ed. Sb., qui ib. v. ad marg., ut noti funt /currae mimarii, it. mimici 
feurrae, qui et fimpl. mimari, cf. ad Capit. 1, 430. i. 2, 28. i. $29. 14. 
cum N.; refpiciente Sch. in. aie. rerum zurpz//marum (ellipfin fubit, 
cf. τ, 6, 2. e., fed cum Bg. partim e P. in) iz. repraefentantes furpi/f/mac* 
mutato fubít. in particip., cf. Epi&l. c. 17.1. cum Ind. , it. Dem., cui 
add. 401, 16. 418, 6. Acl. V.h. Luc. et Carpz. l.l. p. go. 332. €. , it. Stp. 


eem 


LIBER 1. CAP.XIH, A. V. C. 945. CHR. N. 199. 581 


ὑποχείριον. ἑομάτων δὲ quo- YT. bantipfum fubic&um. In 

Xsíac καὶ ϑηρίων ἐξ rwsu- aurigando etiam et cum beftiis 

σεως μάχας ἐπαιδεύετο ^, τῶν cominus decertando inílitueba- 
, 


c) Colon hic Stp..-et αἱ.» it. punQum, pro rel, comumate, v. N. 


Th. v. μῖμος » ubi et uíuove γελοίων fine Vs. e Greg. etDem. (ubi quoque 
fine Vs.) fed ap. G. Th. mimus, ὑποκριτὴς» μίμος » (quae funt etiam cum 
eodem accentu ib. v. £if?rio,) — pantomimus, vavrüp:ipocg** de perí. tan- 
tum. Sed Stp. Th. in 52zoz. metaph. ap. Herodi. l. 1. γελ. — ὑπ.» eum 
Jfói additum £a£ebant. 1τὰ enim malo, quam qua/f add. Pa. cum P. 
Sed et obzoxium fortafiis interpretari hic poffimus** in P. Latt. manente 
Sch., praeter praemiffum fubft. aliud. ;5hiítriones 244. quafi //5; eum Pa5.« 
fed in v. £i. cum Stp. omittente iflius voculam qua/£, etiam Bg. recte, 
quia non opus tropum hic ita mitigare; tenente G. Th. Bg. cum Gr. al., 
nec fimul cum v. Zz/ere, nec Stp. »o5zoxius, — quidquid alteri fub- 
ie&um, — pro obediente et morigero« quae et h.l. valent, pro poffe 
alicui perfuadere orania, et efficere, ut alter obediat faciatque, quidquid 
velis; variante Nofítro pro privis verbis $. pr. e. 3ovaciezcSo, et fuperio- 
τί χειρώσασϑον» per phrafin, ubi fu&iectum babere i. q. fubiecifTe fibi, cf. 
G. Th. v. δαό. 855, 10. »habere cognitum, i. noviffecc f. cognoviffe , de 
re quidem, cf. p.fq. 1. 67.76. $57, 21. 104. p. fq. l. 11. 8.59» 38. 103. etc. 
Cort. ad Cic. ep. Ind. et ad Sall. Cat. 23, 4. lug. 94, 3. » tenente Stp. 
Th. in v. ἔχ. pauca fimilia per particip. et adi. 1, 1316. B. e, E. m,, fed 
in v. ὅπ. totam Noftri formulam phyfice ac proprie e Thuc. fine Ind, 
cf. Dion. H. S. T. r. 168. 34., fedtropice, ut hic, ap. Luc. 3, 311. ]. 19. 
ἐπείπερ ἔμαϑες ὑποχείριον ἔχων μὲν ubi lenfilli, me tibi obzoxium, cf. ad 
hoc adi. Ind. Xen. Z. et Suid. 3, 564. m., cuius dz.y — δούλους» fervos, 
noftratibus hic etiam commodum, Aatzen ibn zum Sclaven , pro bg. ios 
fich unterworfen; quanquam diftinguitur ap. Luc. 2, 240. l. 74. ὡς vzc- 
χειρίους ν καὶ μονονουχὶ δούλους — ἔχοι τοὺς πεπομφότας, μὲ obnoxios et tan- 
μα non feivos fíói retinerct eos, qui miferamt, ut noftrum fit, minus 
ac lenius. 


ἁρμάτων) Idem infra 1.4. ς. 3. in fine de Caracalla narratur. Szrorb. fed 
de Commodo diferte ap. Lampr. c.2. p. 479. equos curules fibi compara- 
vit. Aurigae babitu currus rexit , ad quae Caf. b. m. N. 1. »uon publi- 
«e tamen, niíiforte no&u, luna filente, fed domi, prodire in publi- 
cüm, cum maxime vellet, non aufus. Dio —« p. 1217. l.92. f. Xiph. 
381, 38.» tum ap. Lampr. c.8. p. 496.i. cum N. Caf., it. ap. Onuphr. P. 
de lud. Circ. in Graev. Th. T. 9. p. 125. , inter reliquos imperatores, qut 
aurigandi ftudium habuerint, etiam de Commodo hinc fine Gr. et Vs. et 
. p. 102. N. 56. sPrafinae fa&ioni favit Commodus et Halagabalus, Xiph. 
tefte, (1. L) Venetae Anton. Caracalla« Sch. reddente in »Zepu. artem 
,aurigandi eZocebatur* fed Bg. e P. ducente tum Lat. ad τὲ iterum , tum 
duo fubft. per unum particip. cum affumta praep.; habente tantum Srp. 
dn »4»., — conttruitur interdum etiam cum gen., et fimpl. ponitur (tunc) 
pro agitatio, gubernatio, moderatio. Herodi. ], 1. ὦ, 4». curruum agi- 
fationec« e Noflro cantum, praeter quem nec ipfc aliunde habui, ut 
tamen faveat notio affinis v. ἡνιοχεῖν», aeque pofiti pro fimpl. moderari f, 


» 


582 LIBERT. CAP. XIII. A. V. C. 943. CHR. N. 190. 


y 


μὲν κολάκων εἰς ἀνδρείας δόξαν tur: adulatoribus quidem haec 
"OD de MS. in fortitudinis fpeciem cele- 
UDPHPTOUFTQU: "RIDES ἘΠΕ brantibus, ipfo autemindécen- 


d) Ms. Βα. hic Habet modo comma nobiseum; ut et edd. al., pro colo 
Stp. rel., fed Ms. Ve. ac Vi. ἀνυμνούντων Δλ., ν΄ N. 


agitare, cf. Stp. Th. ες Hef. τ, 1641. e. fine N., fcd ap. G. Th. »auri- 
E06, ἡνιοχέω, currum regere, — erigatio, ἡνιοχείχςς fine explic. 

ϑηρίων ἐξ &vris.) 1. e. cominus beftias ferro excipere. Srrotb. cf. 1, τὸ» 
9. m. , ubi formulam quoque explicuimus per unum adv., quod hic Bg. 
de fuo adhibet, tenens pro fubít. uy. iterum parricip., partim e P., 
quem deferit Sch: in. »p. pugnas, cum Lefliis cominus nitas, ἄντ. — 
Exe pugnae,-guae cominus fiunt cum feris utrinque explens aliquod 
particip., ut γινομένας , cf. ap. Buleng. de Venat. Circi in Graev. Th. T. 
9. p. 802. »qui cominus pugnarent, excipere apros, contra leonem fare 
dicuntur. Gr. vocant i£ ἀντ, μάχεσϑο», in loco plano cum belluis pugnas 
te, συφάδην μάχεσθϑοι» Herod. et 1, 13, 17. xo 9. — iz. y. difcebat Com- 
modus 2 /oco plano contra Jeonem flare, (et p. 806. C. fq.) Commodus 
ap. Herod. i£ ἀντ. p. Zr. , erudiebatur , ut contra beftias flaret. ἐξ &vr- 
&yevíóse3o, dicuntur duces, qui inítructa acie collatis fignis cum hofte 
pugnant. zyrisávon eft refiltere, contra beftias ftare, venabulo irruentes 
excipere, (poft quae er de P. Vs. fic modo iudicatum,) non omnino be- 
ne« ponente Stp. lh..in fubft. Zvr. fine Vs. ac numeris e Noftro i£ 
ἄντ. μ. ϑηρίων ἐπ. (alio ordine, fed praeterea tantum in) ϑηρίονν fera, bel- 
jua, i. q. 25e«* fic bene monente tacite de diminvutivo pro primitivo, 
fed 1n fubft. z4». nefeiente mecum exemplum cum gen., adiuvando illo 
iterum per praep- cum Bg. ac Sch., pro quorum σὺν procedit et zecc, 
Lat. cozira, iolennis eadem in affini v. u&xsc9o4 , fequente Sch. parum 
P. modo in, »»ἐπ. exercebatur in pugnis quoad Lat. in v., nonitem eius- 
dem libere adiunt&iam formulam fupra modum pro adv. , fpretam re&e 
etiam a Bg., cui dux forte Sch. in affumra praep. ad particip., tenente 
G. Th. Bg. Lat. in v. cum Gr. n., ubi Stp. Th. »z. inftituor, deceor, 
dequiturque confiructiones activae vocis« atque adeo pafl. eft cum acc. 
rei, ut ap. Lat. Zóceor et edoceor, (quorum alterutro hic ufus eram,) 
fortafhs etiam ob oppreffam pr. κατὰ, cf. Poff. Call. p. 339. i. et Synt. 
p. 138. i. tacente Stp. plane e Noftro, atque etiam de vi med., et hic 
valitura, pro finere fe inftitui, qua de cf. lib. de V. med. ap. Woll. p. 
247., fed de pafl. in aliam rectionem et notionem Ind. Xen. Mem. S. et 
Pol. Z. 

τῶν μὲν — ὑμν.) Rectius in Cod, fcriptum eit αὐτὰ ἐνυμν. Strotb. Quod 
habuimus compof. pro fimpl. in Ms. Ba. alius verbi jam τς 6, 9., id hic 
comparet primum in Mss. rel., tenente novitatem στρ. Th. ex uno Luc. . 
3» 590. 1. decaztatur , quod Lat. cum aliis eft quoque ap. Stp., cui add. 
Dion. H. S. T. 2. 34, 32., ubi in μέϑοδος γαμηλίων — ὑμνεῖν τὲ vod ἀνυμνεῖν ' 
τὸν γάμον plus fane εἴ, quam pr. fimpl., pro quo eriam effe queac in 
noítro loco , ut quoque Lat. illud explicatur ap. ἃ. Th. 17; 82. cum Grr, | 
al., nihil iuvante rem novam P. et Ms. Ba. , ut e gloffa fit, exquifitius | 
quid fubüituente; etfi per fein compolf. primae fyllabae praepofitronüm - 
faepe perierunt; ducente Ug. Lat: eP, , in reliquis liberiore, fed Sch.iu 


τ 


| LIBERI. CAP. ΧΠῚ. A. V. C. 943. CHR. N. 190. 583 


πέςερον μετιόντος 9, ἢ βασιλεῖ tius tra&ante, quam imperatori 
σώφρονι ἥρμοζεν. modefto conveniebat. 


e) Hoc comma fuit modo in A. et B. . 


»sig — pro virtute aliquid /audare, — Zu». adulatoribus celebrantibus ea 
*? fortitudinis gJerioffs operióus«* quo in v. Stp. Th. »in profa fimpl. 
pro praedico, celebro, 4ecesto,— laudo. Herodi. 1. t. τῶν — αὐτὸν dp». 
cum P., unde et aliam tenet le&ionem in pron. negligenter, fed rectius 
reddit pr. εἷς 1, 1156. G. e. fq. in verbis laudis f. vituperauonis per Lat. 
οὗ, cf. Bud. C. 1463, 16. Vig. p. 573. i. L. Bof. Obf. Mifc. p. 50. Abr. 
ad. Aefch. 1, 663. m. et Dil. Th. p.795. e., Fi. ad Well. p. 364. i., ad 
Luc. 1, 580. b. c. 2, 502. b. e. L. N. T. Schw. p. 419. N. r. Ind. Dem. 
Nr.'2. Ael. V. h. e: Luc. v. e., apud quos femper poft εἰς eft fubft. de 
ES duplici rerum iftarum , quod h.l. fecus eft, ubi fimul aliud δόξαν 
abemus, capiendum vel cum D. pro g/oriam , vel cum E: cf. 1, 1, 3- 
e., per aliquam in dicendo brevitatem , ut praedicabant ifta per gloriam 
ac laudem fortitudinis Í. οὐ gloriam fortitudinis fic, quia f, quafi habe- 
rent afferrentque laudem et famam fortitudinis, fed praeZicabant ita 2m 
fpeciem fortitudinis, i. 4. per fpeciem, fub fpecie, quia fpeciem habe- 
rent fortitudinis, tanquam per talia cerneretur, cognofceretur, oftende- 
retur fortitudo quaedam, in contemnendis fubeundisque periculis, la- 
boribus ac moleftiis, in exferendo animo intrepido et declaranda laboris 
patientia; non proferente G. Th. fimilem formulam totam per illa Stp. ' 
Lat. verba, fed modo Es. i» fpeciem f. per fpeciem cum gen., in fubit. 
hoc 508, 100. fqq., tum i022, 36. iíta zunquam in cu/pam , fed i» lau- 
dem Zicuntur, in praep. hac et p. fq. l. 31. » gloriam zeferebantur, it. 
l. $9. et in praep. 87, 2. aZ fpeciem Zonoris; hic ut in pron. αὐτὰν Íum- 
to cum Bg. pro demonfttr. ἐκεῖνα , relatoque ad pr. duo tubtt. ἐν. εἴ μαχ- 
fexus fem., fit genus fynefis, quae neutrum fuübiungit; ífupplendo 
“πράγματα T. ἔργα , led ut in xoa. refpiciantur tum alii aulici, tum maxt- 
me $. pr. yea. et τῶν aidz. vx. Quoad vero diftinctionem polt éxaid. 
genitivi confeq. particip., refolvendi commode per 2:4) vt, nihil requi- 
runt, quam comma, quod et pott zy». valet in continuatis gen. confeq. 
per μὲν et δὲ relata. 
τοῦ δὲ d. μετ.) indecentius perfequente. μοτιένοι τὴ» traGaref. perfequi 
aliquod ftudium. Sic Xen. Mem. S. 4, 2, 9. Ánacr. 6, 15. Hom. Il. ν΄, 
298. Auctor de mundo non longe ab init. (in m. Ox. 5A. de m. p. 16.«) 
χὴν τῶν μεγίφων Isopíav usriélon, maximarum rerum cognitionem confearT. 
ΤΉ: dial. 2., ubi male Cler. in Ind. μετίεσϑοι habet pro μετιένοι» 
6117. 
.... C£. ib. Fifch Ind. et Stp. Th. »eo poft, — perfequor, ut dr. vena- 
tor μ. feras, (Poll. $, το. e. inter v. v. venationis cum Lat. fu£fequi , "it. 
60. 85.) metaph. utLat. perfequor, μ, τὴν σοφίαν Xen. Sed P. ap. Herodi. 
p. Cum acc, rei vertit etiam £ra/are« (ine numeris, unde etBg. fervat, 
et Sch. partim ». αὐτὰ», trad. f. perfequente ea fIudia« rette repetens 
pron. e pr., in cuius Lat- extr. maneo , er ipfo tropico, aflini ac com- 
of., qualia et noftra sachgeben et nachlángen , quae cum fyn. confe&ari, 
it. fe&ari et fequi , tropo remoto, funt i. q. appetere, amare, cf. Stp. 
ad m. P., it. agere, fufcipere, exercere, Bud. C. 131» 21. Ind. Xen. 
Mem. S. Bach. Pol. Z. et Mor. Hcll., Dion. Caf. Poll. g, g. cum Schol. Arift, 


584 LIBER I. CAP. XIV. A. V. C. 944. CHR. Ν τοι. 


Ἐγένοντο δέ τινες xav — Exflitere eatempeflate etiam 
ἐκεῖνο καιροῦ καὶ διοσημίαι f. quaedam in coelo prodigia, 


f) Ms. Ba. et Vi. διοσημεῖαι. v. N, 


Plut. v.88., ubi pro zz» ἀρετὴν y. mox ἐφίεσϑοι τῆς &o. et in pr. ἀρετὴν 
ἀσκεῖν, G. Th. per omnia illa, etiam Bg., cum Grr. al. it. in obire, 
quod faepe pro agere et fufcipere dr., fed cum Gr. noftro in v. ambire Nr. 2., 
cf. Poff. Call. p. 367. i. et infra 3, 13, 3. fyn. σπσυδάξειν περί τι» ubi et 
reliqua fimul, quae mox fequuntur; non novante Bg., quod videatur, 
εὐτοῦ pro τοῦ, led tantum capiente hunc articulum, abíolure pofitum ac 
fine fubít., pro pron. τούτου, et hoc deinde mutante in alrerum αὐτοῦ» 
relatis ad fe τῶν μὲν — τοῦ δὲν ad fpeciem iisdem, 164 ut in potiremo 
ποῦ defit fubft. Κομμόδου, longe petendum et e δ. 13. i., poft quod erant 
mera pron. αὐτὸν 1b. m.s αὐτοῦ $. 15. m. et αὐτὸν S. pr. e., pro quibus 
variatur hic per τοῦ, non tenente Stp. Th. in v. Zeg. tropicam notio- 
nem cum dat. perf., (c£. PofT. Call. Ind. Dem. Xen. Cyr. et Pol. Z. Luc. L. 
N. T. Schw., lib. de V. med. Woll. p. 103. Suid. 1, 333. e. p. fq. m. 2» 76. m. 
Hel. 1, $ 41. m. 1655, m.) fedaliunde, cum L. Ern., Lat. Bg., quod, pro- 
prie aliud Gr. προσήκειν f. καϑήκεινν, in tropo hoc prope neceffarium. Sed 
1n Ms. Bg. omiffum adi. code. reítituimus e P., pro eo, qui modum te- 
net in rebus ralibus leviculis, non iis utens frequentius, neslectisque 
gravioribus; quo et redit altera notio pro fapiente f. prudente, delecta 
a Vern. vet. 


ἐγένοντο — διοσ.) Comprehendunt 3wewuís prodigia omnia, et quid- . 


- quid fuleur, tonitru et id genus alia, portendunt. Zeisz. 
: Qui et ad hoc fubft. in m. Ox. »»Ὁ. M. V.Iv. p. 73. fg.« quas non 
potui confulere, fed Stp. Th. "γδισσημεία f. διοσημία, fignum alove, pro- 
dizioía tempeftas, — P. ap. Herodi.-àroesqueízs interpr. prodigia« fine nu- 
meris huc refpiciendo, cum alia tamen lectione ac fcriptura per e, al- 
tera per fimpl. litteram femel deinde fübiecta ex Arift. Ach. v. 170., in 
quam inclinat quoque lung. ad Poll. 8, 124. N. 64., repertam etap. Suid. 
1,603. offentum, cum formisaliquot, ἀςραπῆς, πρητῆρος», κεραυνοῦ, σκηπτοῦν 
διάττοντος ἀςέφος , e quo deinde corrigi debet Schol. 1.1. τὰς Διὸς ἡμέρας 
in τὰς διοσημείας, quo non cogitabat Kuít. in Ν. unus Ms. Par. habec 
per εἰς quod et in Ind. Dion. Caf. ec ap. Diod. S. 1,363. 1. 15. (ubi V.L. 
Θεοσημείας, fed in. N. ex Hef. 1, 1291.1. N. 2. δισσημείων,) tum ad p. 133. 
l. 60. Διὸς σημεσιῶν αὐτῷ γεγονυιῶν» prodigiis lovis admonitus, V.L. διοση- 
pie , €t N. »fufpicor fcripliffe Diod. Διὸς σημείων aut διοσημειῶν» quibus 
vocabulis terrae motum, tonitru, gravem et fubitam tempeítarem, (ven- 
tum,) procellofum imbrem et id genus prodigia defcribere adfueverunt« 
cum loco Plut. ὕδατι, καὶ βρονταῖς, xoj διοσημείαις ἄλλαις » tenente L. Ern. 
icripturam utr. cum aliis Lar, fed Spanh. ad Call. h. in Iov. v.69. etiam 
notionem »pro bono f. profpero omine. — Nota alioquin διοσημεῖα pro 
prognofticis f. fignis futurorum, quae a Iove fcil. f. e coelo defumun- 
tur* quam formam neutrius fexus tamen dubiam facit Iung. 1. l., nec 
L. Ern. e Poll. repetit; ad norationem fimul refpiciente Bg. e P., dum 
reddit tribus vocibus, fubílantivo et praep. cum alio fubít. fyn., cum 
ila i» coelo fint pro adi. coelefPia f. pro gen. fubít. coe/j, quod i. 4. alio- 
rum Zovis, pofiti faepe pro coelo f. a&re, (ut ap. Horat. manet fz2 Iove 
Jrigidu) unde et fubftituas prodigia in acre f. aéris; quanquam melius 


- LIBER I. CAP. XIV. A. V. C. 944. CHR. N. 191. 585 


, N c € 5 - . 

ἀτέρες γὰρ ἡμέριοι συνεχῶς Stelleenim per diem perpetuo 
ἐβλέποντο, ἕτεροί τε εἰς μῆ- conípiciebantur, quaedamque 
κος κεχαλασμένοι, ὡς ἐν exiisin longum produ&ie, ita 


hic illud Jovis, cum Nofter, de more profanorum hiftroricorum aliorum, 
fubiiciat deinceps etiam talia fige triftra ec futurcrum malorum, ut ha- 
bebantur a fuperftitione temporum illorum , $. 3. 11., a numine divino 
miffa ac permiffa, per iram et poenam ob Commodi fcelera δ. 13. , non 
tantum in coelo et aere, ítellas diurnas ac cometas $. 1., fed et in ter- 
ra, monítrofa animalia $. 2. , tum terrae motum , fulmen et incendium 
templi Pacis $.4., qualia comprehenduntur non modo illo Lat. bz. fubft., 
verum etiam aliis illis, ofTento ac monfiro, cf. G. Th. it. Cic. de divin. t, 
93.1. c. 42. m. et de nat. de. 2, 14. 1. c. $. m. Caeterum Bg. duxit e P. 
tum Lat. iterum ad v. éyev., tum δὲ omiffum, (quod ἢ. 1. iterum eft in 
tranfitu ad alias res,) tum ordinem alium in τινὲς ac χοῦ. (quod hic fane 
mirum locum obtinet, pofitum in erunciatione fere extrema;) tum de- 
nique in libere reddita formula κατ᾽ zx. x., cf. t, 12, 1. 

&cíess y. ἡμεφ.) pro δὲ ἡμέρας. Frequensantimeria. Leiss. Cuius ἤσαν 
rae exemplum fupra 1, 6, 1. m. fuit in adi. πάνημ. de perf., ut b.1. dere, 
ubi ad rationem Leisn., per praep. et fubft., eP. adi. reddit Bg. , etiam 
Sch. partim in. »&s. ft. p. d. apparebant, ἐμ. diurnae , p. d. appar.« fed Sb. 

' Ind. per fyn, adv. zz£erdiu, ut et in Lat. v. fZe//ae »interdiu vifee, quae- 
dam etiam in media regione aéris pendentes«* quibus reliquis deinde 
utemur; nihil ut profit ad adi. Gr. Hef. r, 1631. m. íq., fed ad formu- 
lam explicandam haec fyn. ap. Suid. 1, $9.1. Zusewz ζῶα, Tk πᾶσι φαινό- 
μενα καϑ' ἡμέραν», diurna animalia, quae ab omnibus interdiu cernuntur, 
quod adi. v. ap. Xen. Cyr., ut noftrum fimul in Bach. Ind., noícente 
Stp. Th. paff. v. ga. tantum e Luc., nec cum Bg., ap. G. Th. »cerfpi- 
ci , — praep. auger — fignificationem« e noratione quidem, non autem 
ex ufu, qui et fert pro fimpl., nec tenente Stp. in adv. e. Bg., h.l. 
per multos dies deinceps, aut diverfis diebus, interiecto temporis inter- 
vallo quodam, fubinde, crebro, cf. de ftellis divrnis fine omine vel 
Ebert. phyf. per epiftol. 1, 90., tacente Lampr. et Xiph. 

ἕτεροι) Cometam περιφράξζει. Lamnpr. 16. czinita ftella apparuit , ubi 
de pluribus prodigiis, zmperio eius et publice et privatim fatlis. Boecl. 
Crinita ft. eppar. Lampr., quem pariter et Zonar. confule de caeteris 
prodigiis. Oxon. 

Leisn. ad m. Ox. fupra £r. adfcripfit ἔνισι, et ad m. Ms, Bg. »quid 
numerus multitudinis? Forte leg. si τε εἷς μ. κεχαλασμένος ^. Lampr. c. 
16. et Zon. de uno loquuntur« quo fenfu et hic explicari pluralis queat, 
ut de una tantum valcat ítella; quanquam de diflenfu non laboro, cf. 
Lampr. p. $15. prodigia eius imperto et p.er priv. baec fata funt , crinita 
ftella apparuit,— coelum σῆμ, et repentina caligo et tenebra in circo — 
oborta etc. , fed nihil de Noftri reliquis, demde fequentibus, ubi illud 
imperio eius e(t aut abl., pro fub eiusimperio, f. co imperante, aut dat., 
pro in eius imperium, de imperio eius brevi futuro et mox finiendo, 
quod cometae quidem putati funt indicia imperancibus infaufta et mor- 
tem eorum praefignificare, quo Noiler refpexerit quoque, cf. ad ᾧ. 4. m. 
V. πυρὸς, €t Suet. Claud. c.46.1. pracíagia mortis erus praecipua fuerunt, 
exortus crisitac ftellae, quem cometen vocazz, Ner. c. 36.1. cum N. ct 


Tt 


$86 LIBER [. CAP. XIV. À. V. C. 944. CHR.N. r91, 


tY 


/ 3/7 7 Ω - Il - 
μέσῳ ἀξρε κρέμασθαι S. δο- ut in medio-aére fufpenfae vi- 
8) κρεμᾶςϑα, Ms, Ba,, v. N. 


Vefp. c. 23. e. it. Amm. M. 3o, 5. e., ad Sext. Emp. p.36. N. y, de Iul. 
Caef. ffel/a evinita Suet. c.$8. , ap. Ovid: Met. 15, 849. flammiterum que 
trahens fpatiofo limite crinem Stella micat , fed ad Lampr. L1. Caf: b. m. 
N. ς. modo ;;Herodianus quoque, inter alia prodigia, iftud primo lo- 
€o recenfet, verum aliter paulo narrat, ἂς. — ἕτεροί τε — 3ox.«* non cr- 
go ἕτεροι tentans , quod et agnofcit P. cum Bg. oblique et per fyn. guae- 
dams quod, in relatione quidem pofitum, cum in pr. ἂς. poflit fubin- 
telligi τινὲς, valebit pro e/ize, quo fenfu aliunde Stp. Th. 1, 1237. D. 
1i. »interdum éz. pro ἄλλος, et in plur. et in fing.« libere fupplente 
Bg., etiam e D., gen. αὐτῶν, (quem habet alibi ér.) explicatum per 
praep. ἐξ αὐτῶν, Cf. 1, 2, 2. 1., tum ex codem fubfít. t5». fervante per 
fyn. adi. neutrum, cf. Stp. Th. in v. »»χαλασϑῆνοι εἰς μι» €x Alex. Aphr. —. 
25 lonsum exzezdi, ut ap. Hetodi. l. 1. ἂς. — 3ox.« cum P., it. Luc. 2» 
909. l. 55. €t 65. ἐς p. , in Jozzitudinem:, fed et femel cum Bg., quod ap. 
G. Th. in praep. 1024, 3. »coztinuo Ípiritu £rabitur in Jozgum, de cantu 
lufciniae, (ubi fupple fubft. zempus, ut h.l. fpatium f. tracdum , fed in 
fubít. modo) confulere m Jongitudinem, (at in Bg. v.) prod. in longum du- 
cere (quafi hoc iam per fe iniit in praep., cum tamen fubiiciatur cum adv. 
diferto) longius produxir« fed in Stp. extendere in procerizatem et pugnam 
z5 longum fpativm, quod diferte expreffum fubft. ibi de tempore valet; 
cogitante hic Noítro, at dixi, de intervallo loci ac continua aéris re- 
gione, decaudaque cometarum, quos eloquitur ita periphrafi, non quod 


proprium privumque vocab. κομήτης improbarit, credo, fed quod ambi- 


guum id nomen, nec fatis perífpicuum, cum e multis cometarum gene- 
ribus maxime voluerit innuere illud caudatorum, et hodiein vulgus ma- 
gis adfpectu terribile, quos alii aliter videntur appellaffe, cf. Stp. Th. 
v. xop. €t G. Th. cum loco Apul. »/fativa Jux eff, quam fferigmon Gr. 
vocant, fine curfu iugi, fed prolixa /ux , ftellae que fluor ez ignitus 2) - 
guor, qui cum latius quatitur cometes vocatur , (ut de Plin. explicatio- 
ne huc pertinere videntur,) easdez breviores et in mucronem faitigiatas 
xipbias vocavere, — pogonias, quibus zzferzore ex parte in fpeciem barbae 
lozgae promittitur 7752€ cf. Gs. Chr. Plin. p. 49. fqq. ibique e Manil. p. 
si. m. In fq. non cum P. opprimit Bg. praep., pro qua Noftri vulgari 
copulatione adi. et fubft. exquifitior eft per articulum interiectum ap. 
Luc. 2,86. l. 12. ἀνατήσοι ἐν μ. τῷ ἃ. eam flatuant. ig medio aere, cf. R. 
Or. V. s. p. 415. e. ap. Dinarch. περὶ τὸν αὐτὸν δὲ χρόνον καὶ ἐν τῷ iggü 
μεϑ᾽ ἡμέραν» ἡλίου τ᾽ ἐξέχοντος, κοὶ οὔσης αἰϑρίας, ἀτὴρ ἐπί τινα χρόνον ἐγέ- 
vero ἐκφανὴς, ubi, quod male habuit Rs. ἐν τῷ ἱερῷ, vel reddendum fu- 
pra templum, vel potius corruptum ex ἐν τῷ ἀέρι», fed μεϑ᾽ sg. fimile 
noflro in pr. ἡμέρισι ,. ut ibi diurna ftella defcribatur, etiam ob adiuncta. . 

κρέμασϑου) Forma Ms. alia xesuZeS:4, pendens alibrarii arbitrio et ve- 
tuíla accentuum in Mss. abfentia, eít contracti thematis, cogniti etiam 
Srp. Th., plusque altero, quae et forte altera librario caufa γ»κρεμάω» — 
paff.— penZeo. — At xoéumpo, —« eodem fenfü, unde Sb. Ind. hinc 
»xeéuas9o4, pendere* ied Sch. »κρεμάω, paff. — ftellas fufpenfas effe, 
pendere in a&reé, — ἃ κρέμαμοηγ, pendeo«* aliter alis ftatuentibus, et 
Grammaticis libellis , v. Weller. Ind. anomalorum, etLexicis N. T. , cf. 


N 


LIBER TI. CAP. XIV, A. V. C. 944. CHR.N. 191. 587 


]-usv, ῶά ve^ παντοῖα, καὶ 2, derentur. Praeterea anima- 


Σ 


h) Ms. Ba. ξῶᾳ τὲ ^. 


4. 
Hf. 2, 143. e. , fine N. nec coll. Suid. 2, 372. e., e quo tamen corrigen- 
dus Hef., dum refpiciunt Hom. "ra. ἡ, 853. cf. Stp. 2; 418. E. cum Pofl. 
Call., noítra reddente fupra Sb. Ind. ad v. ἡμερ. feverius, quam Dg. e P., 
ap. G. Th. cum κρεμάω. ; 

Φῷά rc) E P. omnia Bg., primo τὲ iterum, per aliumque ordinem, 
por:o adi. z. per fyn. formulam adi. cum fubft., (pro qua affines modo 
funt ap. Stp. Th. 3, 54. B. fq. »»π΄ omzigenus , (quo de alibi,) — z. σιτίαν 
cibaria omnis generis* per quam formulam modo alterius cafus explica- 
tur illa Bg. a G. Th. in fubít. 795, p.,. fed ut cum Lindn. taceat de el- 
lipfi praep. per , fecundum, qu024,) tum omiffum xj, quafi per hendiad 
hic in adi. cum parricip., ut alibi in duobus particip., cum et adicéti- 
vum par fit participio; quanquam ἢ. 1. καὶ capi poteft fenfu explicandi, 
pro eaque, idque, et quidem f. atque adeo , fi πάντ. alio fenfu capitur, 
quo de mox; ícribente Leisn. ad τὴν £. Φ. (5. 74e. in m. Ox. unum Lat. 
»moP[lra* non male; quanquam et fqq. pertinent eodem fimul, cf. G. 
"Th. »cffentum , τέρας») — omne contra naturam cuiusque rei genitum 
fa&umque, — quoties quid contra naturam nalcitur, rribus manibus for- 
te aut pedibus, aut qua alia parte corporis, quae naturae contraria eft, — 
monflrum , végzz, aliquid praeter naturam editum f. procreatum, — quod 

-praeter naturam aut deficit, autexcedit« Stp. Th. 3, 768. E, m. σημεῖον 
€t 1410. €. τέρας; Ammon. p. 135. Suid. 3, 448. e. τέρας, παράπλασμα, 
παρὰ Quem τεχϑὲνγ monftrum, ZZ quod praeter naturam genitum eft, it. 
Íq. et τεράςια , σημεῖᾳ , — Τὰ γενόμέγα (γεννώμενα) βρέφη κράσει ϑηρίων (u- 
egiíov) σὲ xo4 ἀνϑρωπίνων σωμάτων TtQásix ἐδόκει» monttrofa, prodieia, — 
dnfantes ob ferinorum et bumanorum corporum mxtionem monftrofi vi- 
debantur; quae Nofter duplici ratione defcribit deinde et explicat, quo- 
ad formam et membra; reddente Sch. v. φυσ. €. υγῷ. $. €. p. 74e. anima- 
lia prodigiofa, ax. figuris corporis monflrofrs, ἀλλ. prodigioffs fig. corpa- 
rum** cum P,, unde Bg. in féveris τὴν — μὴ 72e. , tum in alio numero ad 
cx.» (quod ἢ. !. late patet ad totumque corpus, ob adiun&tum gen. cop.» 
aeque ad sy. pertidentem , ac ad μερ., unde non bene P. praepotuit 
hunc gen. in prinum membrum,) denique in τὰ — xj, praebente Stp. 
Th. modo notiones tum in v. ze. pro confervare, retinere, nec muta- 
re 3, 1463. D, m. fq. , tum in fubít. quc. 4, 273. C. m. 14. »»ἀντὶ τῆς 
ἕξεως, de partium ftru&tura compofitioneque« (fed C, ΤῊ. rantum for- 
mulam contrariam , saturam — cónnutare, tum in adi. »zAa. ufus eft 
hoc vocabulo, licet alioqui fit ποιτικώτερον Xen. quoque, (cf. Ind. Z. 
Cyr.) Xenophontem vero in ufurpanda voce ifla imitatus eft Herodi. prae- 
fertim« cum.loco noftro e P., nec cum Lac. Bg., ap. G, Th. »quod eft 
aliorum* ut h.l. aliorum animalium, cf. Ind. Luc. Diod. S. Hef. t, 241. 
i. fine N. nec coll. Suid. 1, 120.1. ὠλλοδαπὰ» ξένα, παντοῖα, peregrind, 
emnigena; e quo poftr. capientur priora Noftri φῶα πάντ. fic, ut fint ani- 
mantia, non uno ac fimplici conílantia corpore fuo, fed partim pere- 
grino et alieno ;, ac membris omni ex genere, tum fuis, tum aliorum 
animantium ; unde καὶ manebit vulgari fenfu, vel explicativo illo fupra, |. 
etíi fubiiciuntur fqq. explicandi cauía, et A263. ad variandum cum zzvr. ; 
tenente rurfus Scp- Th. aliunde modo notionem 2, 849. D. e. pp. τοῦ σωμ. 


588 LIBERI. CAP. XIV. A. V. C. 944. CHR. N. 19r. 


€ Ll , X ^ 
τὴν ἑαυτῶν Φυσιν μὴ τηφουν- 


ταὶ, σχήμασί τε ἀλλοδα- 
X 


^ / Ld 
70i6 καὶ pigeons Gg GULOTOG 


Ε] ? ΄ , 
ανωρμόςοις, πολλάκις ὠπε- 


κυήϑη ΚΒ. μέγιςον ὃς δεινὸν | 


Τὰ omne genus, fuam naturam 
non fervantia cum figura aliena, 
tum membris corporis incon- 
grüentibus, faepe edita funt. 


3. Maximum autem malum, 


1) sege)vrz A.2. vitio infigni. — k) Ms. Ba. et Vi. ἀπεκυήϑησαν. τὸ μι, fed 
Ms. Vc. ἀπεκυήϑησαν. τὸ u. v. IN. l) Ms. Ba. et Vi. δεινὸν, ὃ καὶ τὸν 720. , fed 
pof δεῖν. comua ell taptum in Pat. ed, ac Ms. Bg. v. N. 


pars coyporis, membrum« (pro quo Nofter hic fine artic.,) fed in adi, 
&yzeu. modo zíhine zscongruus , cf. Suid. t, 179. m. cum Ind. Xen. Mem. 
S., ap. G. Th. cum Gr. n., hic deformis, nullam rationem f. propor- 
zionem habens cum reliquo corpore ac caeteris membris, diffimilis quoad 
formam ct magnitudinem. 
&xixv494) Ven. ἐπεκυήϑησαν. Τὸ g.. Árticulum adeffe debere, caete- 
rum autem eam lectionem, quae fingularem exhibet, veram puto. SzrotP. 
Rem novam dividentes, hic modo agemus de v.zz., cuius plur. cum 
fubft. neutr. plur. £gz Atticus eft er ipfe, cf. ad Luc. 2, 900. fq. N. 51. 
$q. 955. N.56. p.íq. N.80., ad Diod. S. i, 337. N.85. Abr. ad Aeích. r, 
134. m. v.715. cum Dil. Th. p.670. e. D'Orv. Ch. p. 578. i. Fi. ad Well. 
φ. 306. i. ad Xen. Hdb. p. 177. e. cum Z. ad Pol. p. 199. b. δ. 6. it. Cyr. 
p. 620. a. m. et Ind. Mem. S. v. zeutz., in qua V..L. fere inclinant eo, 
it veriorem magisque A:ticim putent plur., nec tamen audent in tex- 
tum recipere, me quidem in talibus nihil vel novante, vel praeoptante, 
«um rario utr. in ufu fuiffe videatur, et mutatio deberi librariis, pro 
varia cauía fapientiave alterurrum deligentibus numerum; reddente Sch. 
sedita funt in lucem animalia monítrota« fed Stp. Th. »paff. parior, is 
Iucem eZor. — Poteft et edor dici fine adiectione. — Herodi. Gà rezz- 
ποῖχ peg. TOU σωμ. ἐν. ἀπις cum alia le&ione in adiecto artic. τοῦ, et fine 
Vs. al., per privum v. illud clam refpiciens P., unde Bag. recinet, ap.G. 
Th. fine Gr. 308, 20. p.fq. l. 4. οἱ lucem edis, i. natus* quo Lat. 
ufus Bg. fupra 1, 5» 14., hic ut fit rectio duplex, a Stp. obfcure often- 
fa, per nomineativum fubft. ζῶα cum adi. z2vz., (cui par etiam adiun- 
Gum particip. μὴ 742. τὴν &. Φ. .) fed et fimul cum dat. f. abl. modi, exu. 
et ueg. , ubi fuppleas pr. σὺν, tacentibus de hac ellipfi L. Bof, et Lindn., 
Íed afferente G. Th. rationem utr. 394, 93. za[ci equinis pedibus e Plin. 
4» 13. m. , fed p. fq. 1. 9. e Plaut. satus cum virtutibus; ut tamen for- 
taffis aeque dicas, fubít. &zz habere duplex adiunctum et duplicem re- 
€&tionem cafumque, nominativum quidem adiectivi parisque participit, 
fed et ablativum modi. 
píyisoy) Mss. tota le&tio haec fit, τὸ μεγ. δὲ δεινὸν, ὃ καὶ A.» Ubi τὸν 
pro τοῦτο, et poft δειν. fuppletum v, fubft. ἦν, faciat fententiam talem, 
boc vero maximum malum erat, quod cum in praefens dolebat zempus, 
tum ἐπ futurum — £uzbabat; 1n quo, praeter à? poft vocem fecundam a 
principio, ut alibi, comparabitur formula illa nobiliffima, ubi poft fubft., 
V.C. σημεῖον δὲ, it. poft adi. , ut δῆλον δὲν ctiam poft verba, e. g. ἐδήλωσε δὲν 
fequitur fimplex γὰρ caufalis, vel cum neg. οὔτε γὰρ, ut mox ap. Notlr. $. 4., 
e qua ratione tamen non neceffario requiritur artic. τὸν quem quis putet 


LIBER I. CAP. XIV. A. V. C. 944. CHR. N. 191. 589 


» , » , - 
^ καὶ τὸν παρόντα καιρὸν ἐλύ- cum in praefens doloremattu- 


€ finitione σὰν ortum , aut a $4 zffini expulfum ; ut tamen , quantumvis 
exquifita, Mss. lectio videatur librarii effe, ob incrufum ὃ, quod vix a 
pr. ov exciderit, cum vulg. quoque fenfum commodum edar, {1 extrinfe- 
cus fumas pron. τοῦτο», Ut 1, $, 16. 1, 10, 13. 1., ubi fimiliter fuccedic 
enunciatio per γὰρ caufalem, cumque P. referat nibil, quam vulg., e 
quo Pg. confervat tria, primo Lat. ad καὶ --- xod, tum v. ἐλ. per pbrafin, 
idque abfolute ac fine aliquo cafu perf. quarto, (quem v. Gr. habere fo- 
lec, ut fuppleas-v. c. τοὺς ἀνθρώπους ; 1. τοὺς Ῥωμαίους, 1. € Íq. inembro 
πάντας.) denique τὸν z. xzie. converíum non modo per folum adi., fed 
etiam adeo cum praep., quae Lat. formula refpondetaliis Gr. cum praep. 
εἰς τὸ παρὸν ἴ. πρὸς τ. παρὸν», aut faltem requirit hic in τὸν σ. x. eilipfir 
praep., v. c. ἀνὰ f. κατὰ , quarum poftr. eft modo ap. L. Bof. in fubft. 
κάιρ. et affini χρόνον p. $14.c. Íqd., ut non opus fit fufpicari, in Gr. fuiffe 
κοὶ κατὰ τὸν T. X. , QUaÍi pr. κατὰ exciderit ob pr. καὶ fimile, aut in hoc 
xo4 lateat illa praep., et ipfe D. dederit libere modo duplicem copulam; 
unde hoc membrum mnagis par fit alteri fq. πρὸς τὸ μέλλον, e quo ipfo ta- 
men membro fuerit ducta res Ὁ. omnis, per ftudium concinnitatis, quam 
cum alibi Nofter negligit, tum maxime in illo τὸ μέλλον. quod fine 
Ífubft. aliquo ponit, fecus ac pr. τὸν παρ. και.» quod fortafhis et fine el- 
lipíi capias, A regendis verbis , δεινὸν ἔλυπ. τὸν 7. s., Ut τὸν v. x. pendeat 
8 v. ἐλ. hoc fenfu, malum hoc reddidit trifle tempus praefems, ficut Sch., 
quanquam in xa:e. cum P., tamen reddit in ἐλ. »35yóv. καιρὸν,» dolore 
affecit calamitas ?empu;« quocum conferas ap. G. Th. »eontriflo, κατας 
λυπέω, triftem reddere, metaph. — inverfum conzriflat aquarius anzum 
Hor. Sat. 1, 1, 36.« ubi Lambin. ;tralatio a re animata ad inanimam, 
Avzsi« ipfum Noftri v. comparans; ut fic accipiamus ícribendi genus ἢ.}. 
exquifitius elegantiusque atropo, quo remoto, tamen fenfus exiítat idem 
cum Bg. , qui praeterea difcedit a P., utpartim Sch. in »»δειν.» proíubft., 
aefas, malum, maximum** recte ftatuens de adi., quod pro fubft. oíten- 
dit additum adi. μέγ.» et hic fine artic. τὸ, ucalias cum eo, v. 1» 13. 10. 
'qua e comparatione per gloffam etiam Mss. le&io nata fir; tacente Stp. 
"Th. etiam in fq. pr. πρὸς 3,572. €., (ubi tractat oppof. »»πρ. τὸ παρὸν» int 
pm) in V. μελλ. ne habente quidem formulam per neutr, quae in 
ing. hic fimiliter intelligitur ac fuppletur, ut in plur. t, 5, 26. e., de 
que re f. tempore, cf, L. N. T. Krb. et Schw. p. 588. Ind. Dem., cui 
add. $06, ult. 277, 7. 2785 27. 410, 26., ad Vig. p.259. b.e. Eur. Phoen. 
v. 1315. cum Schol., tacente L. Bof. Ell. Sed hoc membrum copulant . 
cum proximo verbo Vern. vet. et Sch. in οἷων. »re. τὸ p. xe. omine f. 
augurio 72 futurum stezs, (et fine Vs. in xe.) συμβ. ze. T p.« deferto 
ita P., qui, in rel. liberior, rectius retulit ad remotum v. zze. cum Bg., 
qui propterea et participium videtur rcfolvere, et perípicuitatis caufa 
aífumit pron. αὐτῷ» ac v. xe., fic habens duplicem fuum dat. f. abl. rei, 
pe: fyn. Lac. reddit, unum dat. fubftantivi adiuvans fuppleto ác, cf. 1, 
1I, 10. e. , übi etiam tetigimus v. e. cum pr. σὸς», 'quo de cf. Abr. Dil. 
"Th. p. 179. i, et Ind. Luc. v.'m., quae rectio deceperit Vern. illum ac 
Sch., tenente tantum Stp. Th. in. oiu». auipicium, augurium, omen, — 
fauftum, — contra Herodi. l. 1. πρὸς — izzg.« cum P., necdeindealiun- 
de, quam ex Dion. Caf. , in cuius Ind. faepius reperi, perquelIndd. vc- 
terum inodo οἷωνὸς €t ὄρνις , fed nofüum fubit. iterum ap. Eur. Phoen. 


b 


490 LIBER T. CAP. XIV. A. V. C. 944. CHR. N. 191, 


Y A M / , . 
got, καὶ πρὸς τὸ μέλλον " lit, tum in futurum eos, qui 
οἰωνίσματι ? καὶ Qai συμ- id ut omen et malum aufpi- 

, / ΄ » ΄ . . ᾷ 
βόλῳ χρωμένους πάντας ἐτώ- cium acciperent, omnes pertur- 


m) Hic et mox poft χρωμ. comma fuit in A. , fed tantum hicin Bs. 2.2l., ut 
tantum poít xe. in B. 1. L., v. N. — n) eicwsg. vitium notamus modo propter 
numerum fequacem A. B. 2. Per. et Pat. 


V. 846. οἰωνίσματ᾽ ὀρνίϑων μαϑῶὼν, auguria avium, pro quo v. $65. οἱωνὸς» 
Valck. oziez , fed Barn. éouum ffgnum , ut Schol. ἀγαθὸν σημεῖον» et alius 
fimpl. σημεῖον» at Oreit. v. 786. οἰωνὸς » emen , Schol. χαλεπὸν τεκμήριον 
πρὸς τὸν προκείμενον ἡμῖν ἀγῶνα» Cum pr. zecc ergo etiam; diífcedente Bg. 
3n rel. a P. , ubi adi. eius pro infauftus f. infelix, ut Gr. h. Ll, et adeo Q. 
e. pro fizno et indicio rei futurae malae, triftis ac noxiae, f. pro re, quae 
oftendat et pracfignificet, aliam rem futuram effe, quae damnum aliquod 
inferat. In quo Srp. ante non bene fecit, cum pr. cia. hic angufto ac- 
cepit fenfu ac de malo omine, cum, fequente diferte $. e., rautologia 
exi(tat inanis; ut pr. oigy. debeat potius univerfe capi, et hic iterum per 
copiam iungantur genus ac fpecies, et pr. univerfum afq. magis definia- 
cur, nobis Vorbedeutung und éófes Zeichen f. Anzeigen; quanquam per 
fe fyn. funt cov. et δ.» cf. Bud. C. 866, 39. »s. etiam omen fignificat xo4 
οἰώνισμας- Suid. 2, 715. e. ὄρνις, — τὸ σύμβολον, € Schol. Arift. Pluc. v. 63. 
(ad quem cf. Bg. et Duk. in Harl. Chr.) fed 3, 396. m. e., οἰώνισμα y qM- 
μεῖον, εἰ Hef. 2, 1294. m. δ.» δημεῖον, — ἑρισμὸς, quod poflr. , fine N. re- 
li&um , forte depravatum ex οἰωνὸς» ut mox Íq. σύμβολος, οἰωνὸς. cf. Suid. 
1. 1. et Dion. H. S. T. τ. 150, 41. ἃ οἱ γεινάμενοι πρὸς οἰωνοῦ λαβόντες ἄγα- 
Sou καὶ πόλει καὶ οἴκω τῷ σφετέρῳ», Quam parentes, w£ faufto domui patriae 
que natam omine rel., quae proprie eft Bg. formula, fed ap. Phil. in Flacc. 
p.749.E. €. τοὺς μὲν γὰρ εὔνους xoi μάλιφςαᾳ φίλους ὑφεωρᾶτο xo) διωθεῖτον 
“τοῖς δ ἐξ ἀρχῆς ἀνομολογηϑεῖσιν ἐχθροῖς ἐσπένδετο, καὶ συμβόλοις περὶ πάντων 
ξχρῆτο, ut enim quisque fui; ei coniunGi]|mus, tulpectus repellebatur, 
eos vere , quos prius pro cozfe/J/; inimicis &abuerat, conciliatos adbibe- 
bat omnibus cozfultationibus, ymmo zam benevolos e? maxime 24;n"icos 
fufpectabat e£ a fe repellebat, feZ hoftibus a zmi£zo confeffis cozciliaba- 
fur, et de omnibus ze/us, ut — utebatur, ubi Intp. videtur legifle συμ- 
βούλοις, de folenni in e et cy confufione, quod nec plane improbem, 
quanquam fortaífis, ob pr. v. tropicum ἐσπενὸ. » continuato tropo, fuuie- 
tur vulg. ibi. abíiractum pro concreto de aufpice, 1. duce, auctore, fua- 
fore, confiliatio, cf. G. Th., ubi »omern, οἰωνὸς», οἰώνισμα, —— id a pleris- 
que i2 omen magni terroris acceptum, — au/picium s οἱωνισμὸς, οἰώνισμαι, — 
augurium, οἰωνισμος», — accipere, 1. ad fe applicare, ut accipere omen, 
(f. ἢ. 1. ap. Bg. 1.4. iudicare, interpretari, habere, putare, cf. in v. ac- 
cip. 53, 1. 33. 59. et v. interpret. Y191, 44. $5-) malus, κακὸς. QavAcG, 1. 
infelix, mala ales tacens in v. ufi et ufurpare, quorum alrerutrum hic 
adhibuerim , ut a//7s4 re uti omine fit, cogitare, putare, eam rem effe 
fignificationem alius futurae, et deinde etiam appellare, dicere, com- 
memorare, iactare pro tali; P. deferente Dg. in zavr., (hic de folis Ro- 
manis, quod ad numerum meliorem et laeviratem locatum eft pott v. 
xeu.» poít quod non difplicet mihi comma, ut nec fimul alterum polt 
WáAA., Ut recio iuvetur magis; cf. de re ac fuperftitiene iterum $. 11. 


LIBER I. CAP. XIV. A. V. C. 944. CHR. N. 191. 591 


à Ww 2 H 2 . " . 
ραξεν 9. οὔτὲ γὰρ ὄμβρου 4. bavit. Neque enimimbre 
προυπάρξαντος, οὔτε νεφῶν praecedente, neque nubibus 


ϑροισιϑέντων, σεισμοῦ δὲ ὁλί΄ colle&is, fed tantum terrae mo- 


0) Ms. Ba, comma hic habuit vitiofum. 


et Buleng. in Graev. Th. T. $. p.506. , ubi, agens de incendio prodigio- 
fo, p. 4. B. etiam huc refpicit modo fic Herod. 1.« 

ὄμβρου) Sch. in hoc fubít. »imbre eztecedente** et quoque in v. se. 
deferit P. alium numerum cum B$., cuius Lat. ad v. ze. tenet aliunde 
Stp. Th., etiam in fubít., cum alio Lat. ?/;viz, quo explicatur Bg. ap. 
G. Th. cum Gr. n., hanc folam me nofcenre notionem iftius fubft. Gr. 
cf. Hef. 2, 748. m. e. 1445. e. N. 12. L. N. T. Ind. Hom. Hef. Orph. Call. 
Herodt. Xen. Bach. Fi. Aefch. Luc. Geop. cum Ariít. Nub. v. 337. 376. 
coll. v. pr. et Dion. H. S. T. 1. 611, 23., ut h.l. ad incendium et ignem 
proferendum valeat imber ac pluvia modo, quatenus comitatur tem- 
peftatem coeli, tonitru et fulmen, fed ut tamen libentius hic accipiam 
de univerfa tempeítate, i. vento ac tonitru, fi ufus fcriptorum annuat ; 
in quam rem forte profint Lat. haec, cum ad Orph. ἢ. 18, 5. ὄμβρους 
Vs. reddit »;móos, quo de G. Th. »repentina et praeceps aeris pertur- 
batio, denfa (f. atra) nubes, et ex ca pluvia« cf. Heyn. ad Virg. Aen. 2, 
616. 3, $87- it. v. 1938.» pro quo /m^er v. 193. it. 8» 392. et 354. , quo 
poftr. loco tamen zimói etiam fint tonitru et tempeftas, ut ib. 6, $90. 
et 594., ubi ad zmmani turbine Heyn. »pro fulmine, ut folent nimbi, 
turbines, procellae cum eo effe coniunctae pro vento quidem ut G. 
Th. etiam exponat simum 440,99., qui et »procella, atAAm » χειμὼν» 
vehementior quidam venti impetus, nec ita durans, — Plin. flazus vagi 
et ruentes torrentium modo, tonitrua et fulgura edunt, (cient, exci- 
tant, per coactas concuífasque nubes,) maiore vero i/lari pondere —, f$ 
ruperint zu5em , procellam gzgzunt , rel. — de tempeítace terreftri eft ap. 
Liv.« 1, e. de vento vchementi , in aére inferiori ac cerrae propiori, fine 
tonitru aéris fuperioris, cuius Gs. poítremum Gr. habetur de Romulo ap. 
Dion. H. S. T. 1. 118, 27. χειμῶνος καταῤῥαγέντος. nimbo vebemente cum 
fragore coelitus effufo, cf. Liv. 1, 16., ied Eutrop. 1, t, 4. orta fubito 
tempe[late, Met. χειμὼν 4., nec reperiente me, aquo Nofler duxerit for- 
mulam fq. νεῷ. z2e., ubi Sch. etiam deferit P. »veQ. nubibus coacis, ἀϑρ. 
congregatis su5.« nihil tenente Srp. Th. , quam in v. Bg. Lat. , ubi G. 
(Th. 1010, 102. et ult. ic. in fübít. cum Gr. n. 478, 61. co//efae ex alto 
nubes foedam glomerant zempe[Zatem atris imbribus e Virg., ct. N.fq. ad 
ex477. et exemplum recentiffimae experientiae fimile, quod Ephemeri- 
des Lipf. huius anni LXXXIV particula CVI. p. $89. fic retulere »Das 
Dovf Züberiz wurde am 25 diefes, Nachmittags nach drey Ubr, von einem 
Wetterftrahl aus ezzer hellen Wolke, ohne Regem und mePrere vorber- 
gebende oder folgende Donner betroffen, xel.« 

σεισμοῦ) Altera προσγ. le&io hic eft e folenni in pr. σρὸ et πρὸς con- 
fufione, ut vel fenfus fuadet, cum nihil praecefferit, ad quod terrae 
motus accederet , ac poít quod ille fierer; tenente vulg. cum Mss. red. 
etiam P. oblique per contrattamque orationem et copiam Noitri in unum 
1nodo verbum pr. zecüz., unde libere additum reftringendi adv. £ezzum 
Bg. fervat fine neccflitate, non item Sch. »quum ξέν ας motus anreceffu- 


$92 LIBER I. CAP. XIV. A. V. C 944. CHR. N. 191. - 


γου προγενομένου * γῆς, εἴτε tu exiguo prius fa&o, five ful- 
σκηπτοῦ νύκτωρ κατενεχιθέν- mine notu delapfo, five 
τος, εἴτε καὶ πυρός ποθὲν 4 etiam igni aliunde ex illo 


p) προσγεν. Ms. Ba. cum ed.':A. B. Par. I. et Pat., v, N. q) πυρὸς 7032» 
his accentibus Stp. Sb. al., fed rel. nobiscum, v. N. 


fei** tenens eP. cum Bg. alium ordinem in vicinis φεισμ. εἰ γῆς . a Noftro 
divulfis vel ob laevitatem, vel ut variaret participium zeoy. in loco, nec 
ftaret 1n membro extremo, ut in enunciatis rel., proferente Stp. Th. 
modo affine in e. »»γενομένου ap. Thuc. et Xen. « fed alia Lat. in v. zegoy., 
cf, Ind. Geop. et Luc. 3» 360. l.19. e. πρότερον μεγάλου γενομένου,  THOLV 
celluris σσσπο cum agita ante fa&o, ubi adi. μεγ. fit vehemens, ut no- 
ftrum oppof. A. levis, cum terra concutitur nutatque tenuiter, ac fic, 
ut motus non duret diutius nec fit concinuus, et alia corpora fupra ter- 
ram non admodum fentiant, nec moveantur valde, nec corruant fran- 
ganturve, cf. ad Bg. formulam G. Th. in íubtt. utr. 345» 81. et 765. 1. 
Jachus nunciatur Birrghr motus Zorribilis; cogitante me in Gr. yz; extre- 
mam partem protafis in periodo Noftri per participia, fed, praemiíüs, 
qui fequuntur, genitivis confeq., veram apodofin demum in zZy — xa- 
7:94. Tum credo, Íq. ex. v. xxr. pertinere ad fuperiora duo de imbre 
ac nubibus, non ad terrae motum; quanquam alias nota funt fulmina 
quaedam inferna, quum e terra furfum exfiliunt i ignes, cf. G. Th. v. fum. 
61, 16., quae polfunt ac folent exiftere in terrae vehementibus morti- 
bus et illis chafmaciis, cum hiatus telluris fcinduntur; quibus obítanc 
hic pr. e. ὀλιγ. et quoque v. κατεν., ubi Stp. Th. nec tenet Lat. Bg., 
(quocum Sch. plane,) fed in cx. Lat. P. depravata »Herodi. l. 1. e. v. », 
mocfurni caus fulminis ubi Sch. »fulmine Zecidezte« non ferente G. 
Th. formulam Bg , fed in fubít., cum Gr. n. etiam, modo ;jignis, ex- 
citatus e nubibus« cum et furgar, ur dictum, e terra, cí. de Gr. cz. 
Ind. Dem. cum Hef.,2, 1208. e., non coll. coniectura Kuft. ad Suid. 3, 
329. m. cum locis his, σκηπτοὶ κατηνέχϑησαν, fulmina coelitus defcenden- 
Zia, €t νέφη συνέδραμε» xoj ὑετοὶ πολλοὶ xod σζηπτοὶ κατώλισϑον» coelo zu- 
bibus obducto, multae pluviae e£ fulmina deciderunt , qui rectus naturae 
ordo, a Noftro $. i. defertus per Zseeov πρότερον, tueatur ibi fubit. ὄμβρον 
notione vulgari. Caeterum Leisn. in m. Ox. ad v. ex. »» Δ. de mundo 
p. 120. 

συρός o9.) In adv. accentu variant fententiae, encliticam aliis putan- 
tibus, aliis minus, cf. Gramm. Well. ed. Fi. novifl. p. 54. m. March. p. 
1003.e. DPoff. Synt. p. 344. m. Nr. 4. et ad Vig. p. 669. e., inconílanter 
agente Stp. Th. aliunde, nec proferente Lat. Bg., ut nec L. Ern., ap. 
G. Th. cum Grr. al., etiam in vulgari salicunde ; — ex aliquo loco«c 
quod tenet quoque Sch. ed. Bc. 1., at Bc. 2. diferre Bg., in cuius Ms. 
aliquis fimilem librarii fufpicetur lapfum ; etíi fortaffis. utrumque tan- 
dem ad notionem redeat eandem; hic ut opponatur coelum 1. aer, can- 
quam alius locus, lacens fimul ip pr, membro cx. xar., et alius contra 
fit templi ipfius folum, vel vicinum circumcirca; ubi, ne Nofler re- 
pugnet libi in pr. e. dary. πρὸ y.» fic adiuves, uc alibi et exrra. templi - 
regionem motus terrae fuerit modo levis, fed in vicinia templi vehe- 
mentior et cum hiatu adco, unde ignis emanaret; aliter rem tradente 


, 


- LIBER L. CAP. XIV. A. V. C. g44. CHR. N. 191. “593 


ἐκ τοῦ σεισμοῦ διαῤῥυέντος, terrae motu emanante, ἴο- 
πᾶν τὸ τῆς Εἰρήνης τέμενος tum Pacis templum combu- 


Xiph. 385, p. πρὸ δὲ τῆς τοῦ Kopuidov τελευτῆς σημεῖα τάδε ἐγένετο, --- πῦρ 
τε vixrup ἀοϑὲν ἐξ δικίας τινὸς , κοὴὶ εἰς τὸ Εἰρηναῖον ἐμπεσὸν. τὰς ἀποϑήκας 
τῶν τε Αἰγυπτίων κοὶ τῶν Αὐῤῥαβίων φορτίων ἐπενείματο, ad quein jocum in 
Dion. Caf. p. 1224. 1. 8. nefcio amplius, an et quomodo Fabr. N. ad ὅ, 
161. conciliarit Noítrum, qui e terrae motu ignem repctit, ibi non me- 
morato, fed qui, fi vehemens fumatur fuiffe, domum, tempio vicinam 
everrerit; unde incendium oriri poffet; fupplente hic Bg., partim e P., 
fubít. γῆς» (quo omiffo Nofter hic variat pro pr. pleno, cf. t, τὲ 5. e.) 
fed εἰ reddente arciculum τοῦ per pron., in quo illud. P. liberius »in 
ipfo terrarum moti« neminem decipiat ad. fufpicandum αὐτοῦ, cum et 
numerum ille mutarit libere, et difceíferic in pr. ix, ubi Bg. fevera, pro 
per f. propter, ut Gr. pro διὰ caufali, arguit, eum ἐκ τ. e. per fe ce- 
piffe, copulato v. διωῤῥ. modo cum 763. nec fimul cum ἐκ v. e., ut ta- 
men Sch. fecit in 3. »-. ix σι» effluente, elapío, f. exzrzro ione e ter- 
rae motu. j: 

διαῤῥυέντος) Melius, ni fallor, et verius διαῤῥαγέντος. Fab. | Faber mal- 
let διαῤῥαγ. igne evumpezte. Nam, quae fluere dicuntur, ea natura fua 
deorium feruntur. Sed, ut fluida dicuntur erumpere: ita ignea dicun- 
tur luere. De igne non raro adhibentur verba, flüxus fignificationem 
habentia. Ap. Call. h. in Di. 118. φάος Aic &rosZQove: κεραυνοὶ, lucem 
deflillant f. fundunt lovis fulmina. Lucr. ait, folem fundere radios per 
opaca demorum , v. An. EF. ad Call. 1. I. it. Schreiter ad Sacram. diff. 2. 
p. 69. δ. το. et 21,144. Vertas ergo efuente igne. Lezsp. Non opus eft 
F. emendatione διαῤῥαγ. | Caeterum Dio ap. Xiph. diferte dicit, πῦρ τε — 
&uxéc., quod Herodianus fe nefcire faretur. Srzor/. 

Recte cuemur vulg., praeter Mss. et edd. au&toritatem, etiam e - 
tropo, per ufum loquendi de igne iatis confirmato, quo de ad Call. J. f. 
cf. etiam Spanh. cum Ern., qui in Init. rhet. $. 321. i. ad Catulli, zeegis 
fub atus flamma Zimaenat, praeclare fübiicit igni propter celeritatem. 
motus ac tranfitus τὸ fluere propemodum proprie tribui« tacente G. Th. 
v. ignis , at in.v. flam. habente tantum 683, 99. fundit zerza egettas flam- 
sas c Sil., fed in hoc v. 764, $8. 66. 5a motu illo naturali liquidorum, 
fundi dicuntur, quaecunque dilabuntur, difiipantur, late fparguntur, etc. 
funditur fulgor /ucis in digitos, Plin. (et 693, 26. $4.) fluere dicuntur li- 
quida omnia non modo, fed quaecunque motu ita facili et velut lubri- 
«o moventur. — 7g7/; dr. fluere, v. Cerd. ad Virg. Aen. 3, 572. et I. 
Gron. ad Gell. 17, 10., (rum nihil in v. mazare et Bg. it.) dimano, 
διαῤῥέω, — diffluo, διαῤῥνέωςς in quo v. Gr. Stp. Th. nihil tenct, quam 
Lat. Ziffluo quod et modo in 2iz2féo , a quo aur ab inufitato διαῤ δεύω 
mavult deduci noftrum particip., íecus ac £L. ἔτη... diíffidentibus etiam 
aliis, cf. Fi. ad Well. p.276. m. fub δέω spalf. part. aor. 2. sieevévregt* 
Ind. Dion. Caf. Luc. Arift. Kuft, διαῤῥεῖν cum textus Vefp. v. τα γε, διεῤ- 
ῥνηκένου ; nihil profuturis Hef. 1, 964. e. necSuid. 1, $65.1., fed Sch. fub 
»»διαῤῥέω f. διαῤῥύωγ, paff. aor. 2.« quod poftr. Gr. in ed. Bc. utr. vitiatum 
ex illo Stp. διαῤῥυέω, aut ab alio δύω themate, quo de cf. Stp. Th. 3, 
633. P. e. cum L. Ern., hic ut ítec pal. pro med., fuper praep. tacente 
Z. ad Vig. 

“ἂν τὸ ^.) Damna huius incendii recenfet Xiph. circa finem Commodi. 


Pp 


594 LIBERI. CAP. XIV. A. V. C. 944. CHR. N. tgr. 


κατεφλέχϑη, μέγιξον καὶ κάλ- flum εἴ; quod maximum et 


Boecl Ἑὶϊρηναῖον Xiph., qui circa fin. Comm. damnorum, quibus popu- 
Jum Rom. ittud affecerat incendium, fufiorem exhibet ὑποτύπωσιν. Oxon. 
Huius Pacis rempli meminit Piin. Suet. Dio , Procop. Pauf. Xiph. Ioteph. 
Geli. Alimian., cf. Fabr. ad Dion. 66. p. 1088. Leisz. 
Eius templi non diferte meminit Fabr. in Bibl. ant. p. 403. m. fqq., 

fed forte, qui ibi.laudantur, cf. Lipf. de magnit. Rom. Opp. T. 3. p. 
137. e. Íaq. Pancir. defcript. urb. Rom. in. Graev. Th. T. 3. p. 401. B. 
hinc e P. Vs., p. 735. C. fq., .ad Dion. Caf. l. 1. N. ad $. 89. ec Spanh. 
de pr. et u. n. 1, 648. m. »quo loco baud reticeri debet opus tota urbe 
Roma, ut de eo Herodi. ], 1. c. 14., maximum atque pulcerrimum, Pa- 
cis nempe templum, foro proximum, — inter Commodi — numos a me 
Romae olim vifum, ac proinde nec dum incendio, quod mox, tette 
Herodi. l. 1. fub illo Imperatore contigic, dirutum, rel.« fed de v. ze. 
et Bg. e D. fupra 1, 7, 12., tum Sch. xig. Pacis deae templum« quam 
brevem litteram hic etiam tulere A. al., tacente Stp. Th., nonitem Gs. 
740, 49. »npaX, εἰρήνη» culta ab antiquis. — Templum Pacis Romae fuit 
magnificentiffimum , rel.« cf. a Seelen in Mifc. P. t. Comment. XV. de 
Dea pace p. 314. hinc etiam. Sed Stp. Th. in v. κατ. poft act. cum Bg. 
et »exuro Í. etiam penitus uro« tantuin affert paiT. e Suid. 3, 244.1, ut 
L. Ern. »palf. Zef/agre* ap. Thuc. 4, 133. 1. 14. καταφλεχϑέντα » confla- 
gravint, praeced. lyn. à vede τῆς Ἥρας — κατεκαύθη», templum lunonis 
crematum efl, Ind. Luc. et Ael. V. h. , ubi fimiliter adiunctum adi. zzv 
forte non cogitari finit in praep. illud Stp. adv. pez/zus; melior ut fit 
notio iftius praep., cum ad Vig. p.619. b. i. Nr. 5. dr. in compol. figni- 
ficare »confumtionem*« fitque Gr. v., ut noflra verérenzen, abbrennen, 
aveg brennen, urere, incendere, url, incendi fic, ut pereat res, abíu- 
matur, nec fit amplius in aliquo loco, cf. Palm. Exerc. p.211. e. , quae- 
rence etiam G. Th. aliquid amplius; quam fimplicis notionem ,. in Lat. 
Bg., cum Grr. al., it. in exar. et »deflagro, καταφλέγομοι!» —, vehemen- 
ter comburi, — Danae Epbefíae templum deflagravit* affequente Bg. in 
fuo paífivum Gr. , eciam $. 7. et 9. i., at deferente id modo 5, 6, 7. m. (qui 
locus cum illis huius cap. 9. 7. i. et 11. e. propter ναὸς adhibitum pro ex- 
plicatione fuerit in ep.) fed Sch. difcedente a P. tantum $. 7. per com- 
cremata, quod et ipfum ap. G. Th. cum Gr. al. »cremare totum« No- 
ftri hunc locum imitato Zof. in. Maxent. 2, 13, I. κατὰ δὲ τὴν Ῥώμην ἐκπε- 
σόντος πυρὸς εἴτε ἐξ ἀέρος» εἴτε ἐκ γῆςν (τοῦτο γὰρ ἄδηλον,). ὃ τῆς Τύχης 
ἐφλέχϑη ναῦς. Romae zuzc orto igne, incertum ex a&re, an e terra , zezu- 
fium Fortunae corflagravit, ubi Sb. N. »legi etiam poteft ἐμπεσ. z//apfo«c 
fine caufa, ut libere hic P. addit formulam adv. 4e zmprovijo. 

μέγιξον) Praeter participium refolutum, Bg. e P. liberis retinet modo 
affumtum adi. πάντων» per yn. Lat. , in Gr. ut defit part. ὄντων ad ἐν z. 
er., Cf. Lipf. l. l. p. 138. e. »grande fuit et longitudo trecentos pedes at- 
tigit, latitudo ducentos. — Lac caufa merito Herodianus id appellat 
pry — ἔργ.» max. et pule. omnium iz urbe operum. — Additque, dirifh- 
mum item fuzfe, ornamentis «tri et argent? excultum , (fubiiciens e lo- 
feph. de Vefpaf. ] Pofl zriumpbos — [latuit templum facere Paci, fecit 
que cito admodum, et pulcrius melius que omni opinione perfecit. Maguis 
enim opibus in banc rem ufus, et przfcorum euam praeclara omnia. adbi- 
4ens, picturis ez flatuis pucerrimis adornavit. Omnia enim i» boc iem- 


LIBER I. CAP. XIV. A. V.C. g44. CHR. N. 191. 59; 


, ^ *, lod * . * . 

Augoy γενομενον των. ἐν τῆ pulcerrimum fuit omnium in 
SN , 1 

πόλει ἔργων. πλουσιώτατοντ urbe operum. — Opulentiffi- 

a ^ ε - do E , x à : 

δὲ ἥν πάᾶντων (ερων δι ἀσῷα- mum etiam erat omnium tem- 


r) Ms. Vi. πλουσιώτατον. ἕκαφτος δὲ καὶ ἃ εἶχεν ἐκεῖϑεν Omiífis intermediis, ut 
in Ven. Loc. fed Ms. Ve. Exc. ἔργων πλουσιώτατον. "Exasoc A , denique Ms. Da. 
πλουτιώτατόν TE ἦν» καὶ πολλὴν περὶ αὐτὸ τὴν πίφξιν εἶχον Duuuios αἰδῶ τε καὶ σέβας. 
καὶ ἕκατος A., tum in edd, poít ἀσῷ. nihil in Ox, cum Par. 2. v. N. 


plum collata et difpoffta funt, ob quae bomines, videndi cupiditate, antea 
per totum orbem vagabantur.  Pofuit ethice Iudaeorum zemp/o vaía advea, 
in 75 £i placeus. — et Plin. confonat, qui paffim pulcerrima aut rariffi- 
ma operum adnotat fuiffe in remplo Pacis. — Quod — refero, ut tritlius 
damnum cognofcatur, quod factum eít cempli huius incendio fub Com- 
modo. Tunc enim, ὃς Herodi. refert, /evi terrae morfu praevio, /fve 
i&u fulmini: , five igne e terra exípirante, fubito et improvi/o totum con- 
flagravit, itemque porticus et totus eius ambitus: ;z4/o Íane augurio, 
ur tunc Romani haud vane interpretaban:ur, periifIe fibi Pacem« cf. [o- 
feph. 2,415. €. 7,7. τέμενος Εἰρήνης» — Ὑραφῇ τε xod wAxsiKoiG ἔργοις — κατο 
εκόσμησε, — ἀνέϑηκε δ᾽ ἐνταῦϑα xo] τὰ ἐκ τοῦ ἱεροῦ τῶν ᾿Ιουδαίων χρυσὰ wx- 
τασκευάσματα. 

ἔργων) H. 1. ἔργα funt opera f. aedificia publica, v. Valef. Emend. p. 
53. Leism. qui et jn m. Ox. »aeZficiorum« cum Sch. plane, feveritacem 
Bg. obfervante, fere e P., cum et Lat. habeant, cf. ἃ. Th. , qui femel 
modo notionem hanc refpicit 606, 68., Cl. Cic. Ind. Flor. , praeter ind. 
Xen. Z. Cyr. , nihil tale praebentibus rel., nec ad Vig. p. 86. fqq. , nec 
Stp. Th., nifi referas eo 1, 1227. C. e. de operibus quidem militaribus, 
in quibus et aedificia fuere, ut turres, mufculi, teftudines, vineae, cf. 
Lipí. de magn. Rom. T. 3. p. 103. i. Cort. ad Sall. Iug. 57, 1. cum Ind. 
Corn. N., quam notionem nimis coércet G. Th. 1.1. 1.47. ad ;muni- 
tionum militarium omne genus«* cum ab his diftinguantur interdum 
opera, v. Ind. Iul. C., fed L. Ern, diferte 53) aedificium« non tangens 
militarem illam notionem, quam cum civili etiam noítrates fuo I'erk 
tribuunt. 

πλουσιώτατον) Mss. res fervabimus ad fqq., manfuri hic in Bg., cuius 
Lar. ad adi. z4., iterum e P., etiam ap. G. Th. cum Gr. ἢ.» opulen- 
zum — templum 4onis e Virg., fed 22, pro τὸν ut alibi, pro fyn. Lipf. in 
N. pr. i£ezi ; ac P. idem, quod adi. exquifite cantum ad. fubft. Lat. £em- 
$/um relatum, pro fuapl. etiam, c£. Hor. Turf. p. 378. 6.» quae notio et 
valet in. illis iZemque f. et idem, ubi emphalin vulgo reperiunt, cf. ib. 
374. €. G. Th. 958, 68. Cort. ad Sall. lug. 14, 11. et diferte Ind. Corn. 
N. »idem — copulae vicem praeítat elegzanter« cum Schell. de itylo; per- 
tinente adi. πάντ. modo ad proxima pr. τῶν ἐν τῇ 7.5» fed variante Noiítro 
jn ἱερ. pro pr. 7sa., tum Sch. »γἱερὸς, — íubil. pro zemiplo** forratüis in- 
nuente ellipfin, in neutr. v. C. χωρίον, οἴκημα, δῶμα, «εἴ, L. N T.Schw. 
p. 689. b.i. L. Bof. p. 233.1. 99. m., fed dante Bg. in fevere reddita for- 
mula δέ ἀσφ. duo fubft. pro uno, hic quidem ob ambiguitatem Gr. vocis, 
(quam rationem fequuntur et a!iiInttp. , uc duas fimul explicationes po- 
nant, v. c. Thalem. ad N. T. Io. 3, at. e.) afferente Stp. Th. aliunde no- 
tionem utr,, quaaüquam cum Lat. alio 3, 1173.» fed p.fq.i, modo mani- 


596 LIBER I. CAP. XIV. A, V. C. 944. CHR. N. τοι. 


ΕἸ , , * 
λείαν, ἀναθήμασι κεκοσμῆ- plorum, propter firmitatem et 
^ Ne ΄ - ᾿ E 
μένων f χῥυσου TE καί ἀργυροῦ. fecuritatem donariis, ornatum 


f) κεκοσμημένον Lu. cum Bc. 2.» v. N. 


tiomemi;, ut Sch. hic, fed G. Th. tantum in fecundo cum Gr. n., verum 
de animo tantum , nec de loco, quo de tamen ib. eír aifine adi, fzcurus, 

κεκοσμημένων) Congruentius κεκοσμημέναν, ornatum. Sy/^. Leg. κεκοσμητ 
μένον. Oxon. δὲ h.l. yàe, ut faepe. Keisb. De more pecunias in tempiis 
fecuritatis caufa deponendi v. Gell. 3, 9. Keuch. ad Nep. Ariftid. 3. Schott. 
ad Nep. Ánnib. 9. Brod. Mifc. 4, 17. (ἀρ. Grut. L. V.2. p. 519. m. ubi 
modo Herodi. l. t.«) Cic. de legg. 2, 16. (ubi et Noftrum univerfe re- 
fpicit Turneb., cf. eius Op. T. 3. p. 154. e.) Quintil. 7, 3. Leiss.  Muita 
íunt circa hunc locum obfervanda. Primum in Ven. poft σλουσ. punctum 
pofitum eit, atque caetera omnia a δὲ — ἀργύφου defunt. Quo cafu hoc 
fatum fit, ut omitterentur, nefcio: genuina tamen effe certo mibi con- 
fat. Deinde verba δι᾿ ἀσῷ. àva9. neque a librariis, male dittinguenti- 
bus, neque a Pol, egregie (que) munitum reddente, neque a Scheid. 
munitionem vertente, neque a Sylb., κεκοσμημένων mutare cupiente, ne- 
que a Boecl., hos omnes non catligante, intellecta videntur. Romanos 
cum merces, tum alias res prétiofas, in templa deorum, maioris fecu- 
ritatis caufa, ut ibi affervarentur, comportaffe, tam ex h.l., quam ex 
Xiph. patet. Namque aperte dicit Herodi., £x. ἃ εἰχ. ἐκ. i256. , et Xiph. 
σῦο τὰς ἀποϑήκας — ἐπενείματο. Atque haec ἀναϑήματα non fuiffe dona, 
deae dicata, fed privatorum potius bona, ibi depofita, ex eo apparet, 
quod addit Herodi. , τὸ πῦρ πολλοὺς Ex πλουσ. πεν ἐπ. Vox ἀνάθημα, quae 
generatim id, quod fepoíitum eft, quodque loco fuo moveri fas non 
eít, decepit Viros doctos, de donis deorum cozicantes. δ ἀσφ. igitur 
nihil aliud eft, quam fecuritatis caufa. Porro patet ex his, locum ali- 
ter diftinguendum eífe, quam vulgo in edd. et quidem fic, ga. δὲ ἦν 
σ. ἱερῶν, Or ἀσῷ. ἀν. κεκοσμημένων A. Scndus eft, plura fana κειμελέσις» 
fecuritatis caufa ibi fepofitis, ornata fuiffe, plurima vero comportata 
fuiffe in aedem pacis. Denique hinc patet, Sylburgium κεκοσμημένων 
perperam mucare voluiffe in κεκοσμημένον. Stroib. : 

De pecunia rebusque aliis in templo repoíitis propter fecuritatem 
cf. Spanh. de pr. et u. n. 1, 717. e. Alex. Donat. de urbe Rom. in Graev. 
ΤῊ. T.3. p. 668. E. , ad Iuv. Sat. 14, 260. Corn. N. 3, 3, 1. N.9. 23,9, 3- 
N. 5.5. ad Thuc. 1»; 96. p. 63. b. N. 4. et Voet. ad ἢ. L, quem et laudat 
Fabr. in Bibl. ant. p. 410. m., ubi agit de donariis, deo in templa miflis; 
five ponerentur, f. flatuerentur, f. etiam fufpenderentur, quo fenfu Gr. 
ἄναϑ. praecipue dr., cf. Bud. C. 698, 48. hincqueStp. Th. aliunde, Suic. 
Th. L. N. T., in primis Schw. , Kypk. 1, 316., ad Luc. r, 780. ἃ. N. 50. 
Ind. Ael. V. h. ec Xen. Cyr. Z., de quibus et hic aliquis capiat non mo- 
do propter locum lofeph., fupra laud. ad peyis., fed etiam ob folenne 
cum iis v. xexaap., cf. Suic. Th. p.272. m. et L. N. T. Schw. p.89. a. i- 
ec N. , quod verbum vix cadat in pecunias, merces resque aliorum pri- 
vatas, nii improprie fumtum pro inítru&us, continens, fervans, cufto- 
diens; ad quem facrum veluti fenfum pertineat quoque ἐναϑήμασι adiuu- 
€tum χρυσοῦ τε καὶ dpgyveov, ubi duo fubít. pro adi. et fübtt. ἀν. χρυσοῖς ve 
κοὶ ἀργυροῖς ponuntur , ut diferte formulam Gr. iterum commutat Bg. e 
Stp. ad m. P., quae, de vafis, uteníilibus cimeliisque privatorum intel- 


- 


LIBER 1. CAP. XIV. A. V. C. 944. CHR. N. 191. 597 


á ; 4 . 5,auteisetarcenteis. Quisque 
ἕκατος δὲ, d εἶχεν, ἐκεῖσε ΠΑ MESES Ond 
: enim ilic thefaurum conde- 


le&a, debeant eo ducere, ut talia non tantum in templis repofita fint 
fecuritatis ergo , fed etiam ad utendum, ut quibusdam temporibus pro- 
ducerentur ac proponerentur ad fpcctandum, f. omnino non inclufa im 
templis facellisque fervarentur, fed in menfis, aris, parietibus pofita 
ταις fufpenfa; in quam rem nihil habeo, nifi locum Noftri r, 16, i v. 
ubi in pompa Matris deum fequuntur talia; ut tamen incertum fit, un- 
de produc , utrum e templo, an e domibus cum civium, tum impe- 
ratoris; quo fenfu etiam aptum fit v. xexoeu. , proprie acceptum. Sed 
donaria illa facra etiam admittit fq. δὲ poít £xesoc , pro τὲ fumtum, boc 
fenfu, Zizif//ámum erat omnium templorum , quippe ornatum donariis au- 
reis e? arcenteis; ef practerea quisque, quae Paberet, ibl reponebat ; ubt 
enunciationes fint per copulam iun&ae, vetufto more, quas aliquis ho- 
die fic dederit, ditiffimum erat non modo danariis, fed ctiam propterea, 
quia quisque fuas res ac facultates ibi reponebat; in quo fane melius eft 
Sb. neutrum κεκοσμημένον fing., exprefum adeo in Vs. a Stp. in m. P. 
cum Bg. e P., quod particip. teneat notionem caufae, ac per ἅτε Í. ὡς» 
Lar. utpote f. quippe, adiuvetur, ut dedimus ante, tendente eodem Stp- 
in m.P. Tum ἐσῷ.. recte a Strotho intelle&um , feverius autem a 
Eg. redditum, quoad praep., non repugnat, ad priora tractum, maxime, 
fi praeponatur omnibus, fropter fecuritatem. vero ditiffimum ert rcl. ; 
ut Romeni donaria in 1d templum libentius miferint, quam inalia, quia 
firmifsmum erat, in primisque fecurum, ut dora non effent ita facile 
expofira furto ac rapinis. Qui autem tueri vult vulg. gen. xexogg. ,. 18 
deber fic regere, omuium vero templerum , quae ornata effent. donariis 
aureis et argenteis, hoc erat ditiffimum propter fecuritatem; e£ praeterea 
etiam quisque, quae haferet , eo condebat , aut fic, omnium vero templo- 
rum, orzatorum inftru&orumque utenfilibus privatorum, hoc era? di- 
tiflimum, propter Íecuritatem. — Ouirque enim ,. quae baberet , €o recon- 
debat. In quo extremo fumi explicatio debet, ut ne tautologia exiftat 
inanis, fi 2vz9. fic accipiantur de non facris rebus, οὐδὲ fane capiendum 
cum Rs, ac Be., e fyn. guippeP., qui a le&ione vulg. difcedit ita, quod 
poft 223. oftendit copulam τὲ, quae, 'ut facile exciderit intra fyllabas 
σι et κε fimiles, fic neutrum Sb. κεκοσμ. neceffarium faciat; ut tamen P. 
liberior et hic effe potuerit, ob δ deq. in peculiare membrum mutatum 
per parricip., ficut adiunctum adv. egregie, it. adi. multo — auro et 
argento libertatem eius reliquam fatis declarant. | Porro etiam in Ms. 
Bs poft templorum iam fuic diferce diftin&io, qua δ σῷ. referretur ad 
Ígq., (icut haec ap. Lipf. ad Tac. Ann. 1, 8. i. »more — Romanorum, 
qui paCtiones. foedera, tcítamenta, pecunias etiam deponebant in tem- 
plis, er faepiffime in ifto Veftae, quod religione primum. — Dixiet pe- 
cunias in templis deponi folere; quod verum adeo, ut quidam omnes 
fortunas in iis haberent, quati cuítodia certa. — Herodi. l. 1. de templo 
Pacis, quod exuftum fub Coinmodo, σλουσ. δὲ ἦν π. ἱερῶν, δι᾿ ἀσφάλειαν" 
ἕκαστος δὲ -- ἐποίησεν. INec inirum, quia milite haec cempla cuftodiebaa- 
tur* qui Lipf. adeo et ipfe 3/ eq. a pr. feiungit, ut tamen eodem re- 
ferri queat, de more corum, qui talia inembra, per praep. et fub. 
contormata, commate feparant, quanquam ad pr. referentes, ut fupia 
vidimus aliquoties etiam in affini dat. ,. v. c. δέει I, 135 I0, Im. it, τῷ ἐμπειρὶ» 


598 LIBERI. CAP. XIV. A. V. C. o44. CHR. N. τοι. 


ἐθησαυρίζετο, ἀλλὰ τὸ πῦρ bat. Sed ignis de nofle illa 
ἐκ τῆς νυκτὸς πολλοὺς ἐκ πλοῦυ- multos ex divitibus pauperes fe- 


I,1,9. Enimvero quid faciemus de Mss. le&ionibus? In Ms. Ve. qui- 
dem librarius per incuriam. omiferit illa plura forte ob δὲ duplex, ut, 
verium unum aut duo tranfiens, poít πλουσ. ftatim in £xasoc pergeret. 
Verum ita copulatum ἔργων «Acus, primo laborat ferie cum prioribus, 
quae copulam dederant aliquam , ut xaj πλουσ, f. πλουσιώτατόν τε- de- . 
inde babet nihil, quam documentum Codicis, fcripti fine diftinctione 
omni ac per feriem continuam; inquam lectionem ftultam incidens ali- 
quis- librarius fagacior, fupplendo finxit illa Ms. Ba., murato fimul δὲ 
poft £x. violenter in xoj, cf. t1, 12, 13. ., quod ipfum, praeter P. filen- 
tiom, arguit effe gloffema et fupplementum, cuitribuerem aliquid, íi fic 
haberet, move. δὲ ἦν πάντ. ἱερῶν 04 ἀσφάλειαν, καὶ πολλὴν περὶ αὐτὸ" τὴν 
πίςιν εἶχον Ῥωμαῖοι αἰδώ τε καὶ σέβας» δι’ ὃ καὶ ἦν ἀναϑ. κεκοσμημένον χρ- Te 
x. ἀργύρου. Ex. δὲ 2. , opulentiff/ymum que erat omnium templorum propter 
decuritatem ,. e£ multam erga id fie, fiduciam, Aabebant Komani ze- 
"werentiam que ac pietatem ; quapropter et erat. donariis ornatum rel. 
quanquam vel fic carere hic poteramus illis αἰδώ v. x. esg. , in remque 
praefentem fufficit lectio vulg., contra quam denique Ms. Ve. duo fert 
peculiaria,' primo poft,3? infertum xoj , (pro etiem, ut alibi, fed hic e 
marg. , ubi pro vulg. δὲ itabat per gloffam , e quo imarg. hic librarius po- 
fuit in textum alio loco, alio autem rurfus ille opifex Ms. Ba.) deinde 
aliud adv. fyn. ἐκεῖϑεν, ex gloffa iterum, varians cum vulg. ἐκεῖσε eciam 
infra r, 17, 4. €., quorum illius xoj nullum eft ap. D. veihigium, nec 
quid in tota le&ione vulg. moleftum, quam iftud 3? ze$., quod, quan- 
quam olim fufpectum mihi de gloffa, pofita illa ab aliquo 1n. marg. ad 
xus. — i94s., tamen nunc tolero, cum ert illo loco P. teneat id, quan- 
quam oblique, ut monítravimus fupra. De pecunia quidem xe. et ey. 
NNoiler iterum ufurpat 2, 6, 11., nefciente Step. Th., non item L. Ern. 
Ultimam autem Noftri paitem liberrime traCtat Bg., pron. et v. ἃ eix. 
mutando in fubft. remotius fyn., pro viciniori P. f2as divitias, cum non 
habeant Lat., qualia noítrates Hae et Habfeligkeiten , ad v. Gr. propius 
accedentia; ut tamen fevera oftenderimus fupra, etiam a Sch. ufurpata 
in 5χϑησ. quaft in tbefaurvm ibi congerebat , quae babebat* cum quibus- 
dam e P., ur Stp. Th. ib. »in theíauris recondo, f. fimpl. recondo et 
aífervo , veluti chefaurum, Herodi, l. 1. £xac. — £39. , univerfi ferme fuas 
2///c divitias qua/f i» thefaurum congerebant« in adv. modo a P. (libero et 
hic iterum in adiundis aliis) difcedens ad Bg. et cum eo negligens vim 
med., cezdebar //ói , in fuos polt ufus, i//c f. illuc» quod utrumque 
ferunt verba, notionem ponendi habentia, cf.Ind. Xen. Cyr. Z. Geop. 
L. N. T., íed Bud. C. 470, 28. hinc fine Vs. et cum vitiofo »Zxzsoz 03.«€ 


. ἐκ τῆς v.) Graece ita dici non poteit.  Legebam μιῶς voxr. ΝΜ εἰ unica, 
inquit, noce ignis ex fummis opibus ad inopiam multos redegit. Lo- 
cum Senecae in rem huic germanam piget referre. Fa. Sed non vide- 
tur effe emendatio neceflaria , quanquam fic habeas ἐντέϑετον — μιᾶς vux- 
τὸς πολλούς. Nam ἐκ eft διὰ, et ἐκ v. v. eit per noctem f. noctu, v. Vig. 
Leism. Forte πῦρ ἐκείνης νυκτ. Reisk. ἐκ v. v. adverbialiter dr., atque eit 
1. 6. voxroe , ut infra c. 15. (1, 1$, 13. c.) ἐπὶ σχολής. Fabro vero vide- 
batur, ita Graece dici non poffe. 527015. 


- 


J LiDERI. CAP. XIV. A. V. C. 944. CHR. N, 191. 599 


δίων πένητας ἐποίησεν *.. ὅϑεν cit. Unde deplorabant commu- 


t) Colon hic in Stp. al. 


Ad Vig. refpicitur forte p. $82.e., ubi margo habet »i» pro διὰ» 
(fed texcus,) vel per folum abl. explicatur, vel pro διὰ ufurpatur« quae 
praeceptio fic potius conítituenda, ut ἐκ ponatur pro διὰ», et vertatur 
vel per folum abl. fubft., vel per abl. cum praep., vel per praep. cum 
acc. fübft., vel per adv., nec ib. erat pr. ix cum nomine temporis, 
juále hic, ubi reddetur »o4e, de moe, per socem {. nou, quorum 
ecundum, proxime accedens ad Gr., quoad praep., rccte adhibetur a 
Bg., fed Sch. »ix, ex , voce, h.e. per noctem, (hoc e P., iterumque 
in vuxr.) per mof. f. ab ca nocfe, ut fit nota termini temporis, a quo 
pauperes fa&i funt« argurius, fed Fi. ad Well. p. 357. i. »£x adverbiali« 
ter cum fuo nomine redditur, ἐκ ν᾿, nocu« ex hoc ipfo loco, at fine 
auctore Srp. ΤῊ. r, 1161. G. pott ἐκ» pro διὰ »éx v. vel abl. soe, f. adv. 
z0/fu reddi poteft: fed Horatius Graecorum imitatione dixit Ze socze€ 
refpiciens forte illud ,. uz zugulent. bomines, fursunt 4e notte Zatrones, 
quod folum in fubft. profert G. Th. 475, 50.» cf. in praep. 11, 14. fqq. 
Lambin. ad Hor. ep. 1, 2, 32. cum Metaphr. R., Stp. ΤῊ. 2, 1099. F. e. 
Ind. Xen. Cyr. cum Z. N. ad 1, 4, 2. 6. p. $1.a. i. Theogn. v.460., hie 
ut fit i. 4. in nocte, aut, cum Bg. fumto artic, pro pron., in illa nocte; 
unde lis. emendatione non opus, (cum idem fenfus fit in vulg., quam 
et libezius P. per zo^fem prodit) ut necFabri, quamamplexi funt Vern. 
ambo, cum bona fit fententia in vulg. ; eodem redeunte, fi quiszx, pro 
διὰ, de caufa, pro Lat. o^, fumat, quia nox erat; quia tum tenebrae, 
it. ftupor ac torpor e fomno, incendium magis noxium facere folent ; 
eti quoque interdiu res eadem accidit, ut nuper in Gerano inceudio; 
cf. Ind. Luc. υντῆς v., per xo&emt« ex 1, 211. 1.59. noe, Íed νυκτὸς fine 
Vs. ex 3, 94. 1.63. »océu, it. fine Iad. 2, $38. 1.24. τῆς v., ubimox l. 27. 
τῆς μὲν γὰρ ἡμέρας, — εἰς δὲ τὴν νύκτα , interdiu enim, noCtu autem, quod, 
nefciente Stp., fuerit Lat. aZ πούόξερ;, quam formulam, proinnocte, nom 
tenet G. Th., ut Gr. eft i.q. Stp. Th. l L ἀνὰ νύκτα et ἐν νυκτὶ , proSe- 
necae loco, quem a Fabro produ&um cupiviffem, habente me Diod, S. 
1, 39. ἰ. 46. ἐπέτεινε δὲ τὸ μέγεϑος τῆς συμφορᾶς ὃ wzipóc. οὐ γὰρ ἡμέρας 
συνέβη ysvéaDou τὸν σεισμὸν, ἂν ἢ δυνατὸν ἦν, τοὺς κινδυνεύοντας βοηϑεῖν ἑαυ- 
τοῖς. ἀλλὰ, νυκτὸς πάϑους συμβάντος, --- οἱ ἔνϑρωποι διά τε τὸ σκότος κοὴ τὸ 
τῆς περιτάσεως ἀπροσδόκητον κοὶ παράδοξον ἀδυνάτως εἶχον ἀντιλαμβάνεσϑρη τῆς 
σωτηρίας, — per diem — no/fu rel.; et, quod dicebam, non omne mo- 
mentum effe in no&is cempore ad Noftri fententiam, (quae eft ex illo 
ap. rherores νοημάτων genere, v. Ern. rhet. δ. 151.) ipfe Nofter de diurno 
incendio habet 7, 12, 14. μέγιςον μέρος τῆς πόλεως τὸ πῦρ ἐνεμήϑη» ὡς πολ- 
λοῖὺς μὲν ἐκ πλουσίων Todice, πένητας, leviter mutata fententia, in ordine 
vocum ac rectione per inf., ubi ad πολλ. σεν. momentum eft in praemiffis 
μεγ. μεφ. τής πολιν üt hic partim in pr. éxz«og λ.» cf. de ν. ποιεῖν cum acc. 
perf. dupl. et praep. noftra R. Or. V.6. e V. ς. p. 676. 1. οὐχ οἱ ἂν πλείτους 
“πολίτας ποιῶσιν, — AAX οἱ ἂν ix πλειόνων ἐλάττους , 1. Dem. ἐκ πτωχῶν πλού- 
σιοι γεγόνασιν, εἴ CUm πολλοὶ quoque 36, 19. 106, 5. 149, 19. 270, ult. 1313, 
8. 1459,20., hic ut, tropo remoto, periucendium multi e divitibus pau- 
peres facti dicantur; quod melius, credo, quam Sch. péx, ex uno alterum 
facere , i. mutare in alterum,« ; 


6oo LIBER 1. CAP. XIV. A. V. C. 944. CHR. N. τοῦ. 
ὠλοφύροντο κοινὴ μὲν πάντες niter quidem omnes publica, 


ὅϑεν) Hanc voculam ad fenfum capiente D. de caufa, feverius Bg. red- 
dit, ex eodem retinens Lat. ad v. dA., cf. Exc. ad 1, 4, 17. 6. cum Stp. 
Th. aliunde 2, 1683. E. m. (ap. G. Th. j— ὠποδύρομου, -- lugeo, ὀλοφύφομνηκα 
unde variet Nofter. cum 1, 8, 10. e.) fed 297. A. Íq. »xomz , (cum bg.) 
Herodi. 1. 1. | hinc fine Vs. al. et exemplo alio in x. cum adi. πάντες) 1n- 
terdum fubauditum habens fübíl. y;zpa« cf. p. 295. i. et Dem. 8175 8.» 
ubi ad fe referuntur x. πάντες et ἕκατον, ut 1055, 2. x. qr. €t οὗτοι μόνοι» 
fed folum κ. z. $33, 6., ut Xen. Cyr. Z. $, 3, 22., tenente G. Th. in Bg., 
cum xowvec, modo to66, 66. communiter omnia cómp/e&ar fine explic. e 
Liv. 39, 17. e., ubi in pr oppon. /zg«la, fine Ind., ferente praeterea 
modo Niz. aurium iudicium promifcue et comniuviter omnibus 2 nvatzra 
datum, nibil vero Indd. , fed comparante G. Th l.l. cumadv. illo for- 
mulam 1.30. i2 commtuze, (ut et Stp. Th. reddiderat noítrum Gr.) quod 
l. 35. 22 comm. omnes exterrebantur e Tac. hid. t, 25, 3... quod Ern. 
Ind. exponit »pari et communi de caufa« huc non apte, ob pr. ὅϑεν» 
ut nec Sch. »x. publice, (e P.) uriverfis, opp. £xzsoc« quod potius re- 
fertur ad πέντες, et hoc tautologiam parit cum uziverfés , per fe vitiofo 
praeterea, pro usrverf£m Í, univerfe, f. univeifi; me quidem captente 
Gr. x. et Lat. Bg. cum adi. πάντες et ones pro Lat. particula /mu/, no- 
bis a//e gemeinlcbaftlich f. zugleich f. zufamment. insgefammt , quod fit fupe- 
rius Lat. im comzuuze, et Vern. vet. contractum allefammt , non plane 
improbando Vern. rec. a//e überbaupr, Lat. omnes univerfe f. in univer jum, 
fed ut potius comparem πάντες ὁμοίως , et Lat. omne: pariter , de quibus 
alibi, ec intellizam s. de civibus Romae tum iis, qui aliquid perdide- 
rant, tum reliquis omnibus, qui nihil fuarum facultatum amiferant; 
ferente nullum lota fub x. L. Ern., cum tamen fit dat. adi. fem. per 
ellipfin fubít., qua de nihil ib. , fed cum Stp. ep. L. Bof. p. 68. 6.» unde 
Ἐς l. x. γνώμῃ fit communi, pari animo ac fenfu; pro quo et fuppleas 
ψυχῇ, it. φωνῇ, fed et μερίδι et ὁδῶ, unde redeas ad Lat. per ratioze 1. 
zodo, it. pariter, et Gr. ὁμοίως, cf. Ind. Z.Xen. Cyr. Dach. ect Mem. 5.» 
in Íq. τὰ δημ. thagis confentientibus ad ellipfin fubft, χρήματα cf. L. Bof. 
p- 374. m., quanquam aeque procedit κτήματα, ac in τὰ ἑφυτοῦ p. 172. 
1m,, cui affine mox Noftri τὰ z., deferto P. reddente Sch. 53. opp. i3. 
publica bona, (in £evr.) τὰ ἰδ. Z. fua ϑυ οργία bona, (in i3.) adr. ( Bc. 2.» 
at τ. αὖτ.) fua privata bonas opp. κοινὰ καὶ δημ.“ς fed Stp. Th. 1,975. C. 
23. pué/icus , cui opp. ἴδιος ν — Herodi. 1. 1. (hinc fine Vs, ac cum vitio- 
Ío &xzsoy ,. ied 1107. G. fq.) i3. proprius, fuus, — interdum cum prono- 
minis gen. , ut ἰδίων αὐτῶν πολιτείαν» — in qua fignif. τῷ ἴδιος faepe opp- 
κοινὸς 1. δημοσιν ut Lat. proprius et communis , it. privatus et publ.« dine 
h. L., ubi zx 3. funt aedificia et ornamenta templi cum pecuniis, mer- 
cibus aliorum, fed τὰ i2. tantum pecuniae ac merces, in templo repofi- 
tae, nifi et aedificia cum fupelle&tile vicinorum, de quibus proprie de- 
mum $. fq. aeitur, et Zep/orare bona aliena ac fua i. q.. plorare ob bona 
erepra aliis fibique, ob jacturam bonorum alienorum ac fuorum, quo 
rcdit liberum P., unde fezvavic Bg. adv. privatim, quo ifte reddebat τὰ 
i$. potius, quam τὰ z. , ob pron. difertum fimul fuam autem quisque 
privatim Zeplorabantt* quod afperum prodat in Cod. eius; ut de Bg. du- 
bites, quare retinuerit adv. illud, utrum modo, ut aliquid refponderer 
^ Pre xong, an veitens fic τὰ ἐδ. et avr. per duplex pron. , inquo non opus, 


' LIBER I. CAP. XIV. A. V. C. g44. CHR. N. 191. 601 


€ Y " . . 
τοὶ δημέσια, ἕκαςος δὲ τὰ ἴδια quisque autem privatim fua 
αὑτοῦ υ. καταφΦλέξαν δὲ τὸ 6. ipfius. Cum autem combuf- 
^ 9 , . . 
πῦρ τόν TE νεῶν καὶ πάντα filet ignis et templum et 


Ὁ) αὐτοῦ per lenem Ms. Ba. et Vi. cum edd. Es. 2. al., v. N. 


fufpicari iftius coniecturam aliam i3íz, cum Nofter non ubique feCtetur 
compar, fed alterutram parrem, proprie refpondenrem priori, negligat; 
etfi habet G. Th. adv. »priv. ióía, ἰδίως, vulgo particulariter, f. in par- 
ticulari , (Vernaculorum hic, i55 £ejondere et infonder beit,) 1. fpecialiter«e 
nec tamen cum reliquis Bg., fed in v. quisg. 51, 92. ut cuique privatim 
aliquid iuris adverfus fingulos erat , e Liv. 2, 44. m. , ubiGron. protert 
aliud exemplum in 7v. cum quisgue, Íícd íyn. feparatim cum eodem 
pron. G. Th. et Hor. Turf. p. 921. Nr.9. feparatim íibi quisque, ubi et 
ordo Gr. in praemiffo pron. £x. p. 919. Nr.2. cum N. et p. fq. Nr. 5., cf. 
91$. Nr. 1: 920.Íq. et Schell. de ftylo p. 2co. m. Nr. 3. 
χαταφλέξαν) Liberum P. deferit quoque Sch. »ubi copfumfrt ignis tem- 
phim, πὺρ — κατ. νεὼν ἐπεν. κοὶ ἄλλα. ignis comóuf?o templo δον με et 
aliat tenente Stp. Th. 3, 618. E. G. m. inodo συρὶ — καταφλέξαι,» εἴ πῦρ 
cum affinibus φλέγ ειν ἐπιφλέγ ει» νέμετου», Φλεγέϑει:, ied nibil G. Th. nifi g64, 
65. peredit ce/er ignis Afermam et p. 35. e. domos abfum(it Zncendium, Sed 
ad περιβ. Leisn. in m. Ox. 5Periz. ad Ael. 12, 35. Ὁ. M. V. IV. 355. et 
Gesn. Lex. v. peri£o/us« ex Obf. illis Mifc. A. me tenente in Adverfariis 
€ p. l. »zeoígo2ov licet interpretariagii portionem aliquam, muro mace- 
riave cinttam et feclufam, v. Hef. in ceixíow* 2, 1359. 1., qui ες cf. p. 
921. fine N. nec coll. Suid. 3, 83. 1. Ζερίβολος ὃ τῆς νηὸς.» ambitus, Í. 
feptum navis, fine N. et tacente Toupio, ubi malim 6 τοῦ vzaZ f. τοῦ ved, 
cf. Poll. 1, 10., cuius fübft. κύκλος etiam ib. poft ὁ excideric, quo et ex- 
plicatur noftrum περ. a Schol. Thuc. 107, 60., ubi et de muro eftl. 53. 
it. 595 97. (ubi pr. τὰ τείχη" ib. l. 11. 61, 87. 179, 97.» ut ad p.291. N. 
76. f. 77. e. depravate proferuntur Ammon. p.73. ἱερὰ.» τούς τε περ. τῶν 
yzdy, cum diferto adeo gen. ; reddente Sb. Ind. fepea et cancellos e Iul. 
τῶν ἱερῶν — περιβόλων» Cf. ad Herodt. p.500. b. N. 76., ad Heliod. Schm. 
p. 163. e. Abr. Dil. Th, p.458. m. Valck. Eur. Phoer. p. 384.b., ubi ex 
Eur. Hel. v.1546. »»περίβολον νεωφρίωνγ navium fepzum« de portu» quippe 
interdum cincto muris, quo neício an quis tueatur illa ap. Suid., cf. 
ap Eur. de fepimento fepulcrorum Troad. v. 1141. cum N. Barn., de 
muro fimpl. ap. Dion. Caf. 1680, 27. Poll. 9, 7. 10, 183. e. cum N. 78.» 
de aedificio et aedibus Phil in Flacc. p. 752. €. οὐκ ἔχοντες ἱεροὺς περι- 
βόλους, non habentes facra /oca, (forteproíeuchas, quae praecedunt proxi- 
me et D. l. 3.) at p. 760. F. m. φερόμενοι πόλεως xod τῶν lv πόλει δημοσίων 
x2) ἰδιωτικῶν περιβ.» pti? (orbati) urbe ez urbanis aedificiis cum privatis, 
tum publicis, Ind. R. Or. V. 8. Lyc. Ael, V. h. Luc. Diod. S. ex 1, τις. 
1. 15., cui add. 2, 400. 1.80. 535. 1.60., Geop. Iofeph. cum Obf. Krb. 
p 167.i, bud. C. et Stp. Th., quem pauperrimum in Latt. locupletat L. 
irn. cf. G. Th. cum Gr. n. in Bg. etiam, it. fupra $. 4. m. ad μεγις. €. 
Lipf. et 1, 12, 16. c., hic ut fint aedificia circa templum vel facra, et ad 
id pertinenbsa, vel alia civium, nobis Ze» Temp. und a//e Gebàude um- 
ber, 1. feverius cum Vern. ver., qui gen. αὐτοῦ fupplet cum Bg., ut 
Sch. oblique »-. templi ambéitum« tacente P.,. cf. de νεῶν per variatio- 


602 LIBERI. CAP. XIV. A. V. C. 944. CHR. N. 191. 


τὸν περίβολον ὁ, ἐπενεμήθϑη omnem eius ambitum, depaffus 

καὶ τὸ πλεῖτα τῆς πόλεως καὶ etiam eftpleraque urbis et pul- 
3 e d : : - 

κάλλιξα Epya. ὅτε παὶ τῆς T. cerrima opera, ^ Quo tem- 


x) Ms. Ba. περίβολον ἐπενεμήϑη" καὶ A, fed περίβολον ἐπενεμήϑῳ » καὶ A. B. 2, 
L. eum Pat., v. N. 


nem $. 4, m. ad rep. Tum diftin&io Mss. et edd. non poft z:e., fed 
poft ἐπεν.» procederet, fi particip. xzr. ufürparetur abfolute ac fine cafu 
quo et pro epicheto, v.c. abíumens f. edax, et καὶ poit ἐπεν. fumeretur 
pro copula mera, non pro e£/am, quod tamen et refert P. in fuo guo- 
que, tum fic cum Mss. rel. retinens vulg., tum refoluto particip. xzr.s 
negligentior ad v. ἐπ., quo de cf. Bud. C. 1025, 8. »»ἐπ. depafcor , ab- 
fumo, populor, quod Herodi. de incendio, Thuc. de peíte dixit« un- 
de Stp. Th. fub illo Lat. primo hinc fine Vs. al., cf. L. Ern. fub- a&t., 
fed ind. Dion. Caf. fub med., it. Sb. hinc, cum Bg., ap. G. Th. »4e- 
pafco. νέμω, pafcendo abfumere« non vero de igne, quo de, nonaliun- 
de tenente Stp., cf. tamen fupra ad Q. 4. m. πυρὸς ^. et Zof. 5, 24, 1t. 
χοῦ πυρὸς ταίνυν ἐπινεμηϑέντος ἅπαν τὸ τέμενος, Igitur πολ templum gziver- 
fum ab igne fuiffet abfumtum , ut Sch. »med. depafcit, abfumit 7, 2, 7. 
quo utr. tropo remoto, remanet notio collendi, removendi de folo ac 
confpe&u; variante Nofiro per copiam pro pr. xzz., cf. δ. 4. m, (nobis 
hic verbrennen — vevzebren,) ap. Thuc. 133, 34. de peíte, cum Bg., v. 
Schol., ad Hef. t, 1326. N. 21. »Herodt. 5, 101. τὸ πῦρ ἐπενέμετο τὸ dc 
ἅπαν. [τὰ paffim. 42$, 51. αὐτίκα ἀπ᾿ οἰκίης ἐς οἰκίην Ἰὸν τὸ πῦρ» bz. T. à. 
εἶπ.» repente ignis ab domo in domum progreffus zotazm urbem ab^fum/tt, 
ded mox τὰ περιέσχατα νεμομένου τοῦ πυφὸς, valtante iam extrema zmcendio, 
cf. Ind. Geop. cum Lat. veíci, pro quali fimpl. valet tum Bg., tum τ.» 
«cum notio auferendi ac minuendi, alias tribui folita iftis praep., (cf. G. 
"Th. Ze 13, το. et L. Ern. v. ἐπὶ e.) iam fit inv. 1pío; tenente nihil Z. ad 
Vig. p. 699. m.íqq., fed P. deferente Bg. in rel., ubi intelligemus aedi- 
ficia, a Pacis templo remotiora, ob 6. 14. memoratum Veftae templum, 
quod, fecundum effigiem antiquae Romae ap. Koeler. in defcript. orb. 
ant. Tab. 15. m. ad finiftram a templo Pacis, fub via facra, quae et $. 8, 
nominatur, longius abeft, cf. Angl. ap. Heyn. Hift. 4, 1020. i: 

ὅτε) Reddente Ba. adv. iterum per fyn. abl. fubit, tenet Stp. Th. 2, 
1511. i. modo Latc. vulgaria 444740 et quum, (ut Sch. alio ordine, ) at 
nihil de ufu, qui hic obtinet, ut ab initio enunciationis, poft punctum, 
ὅτα ponatur pro τότε, quale quid eft in pron. ὃς» pro αὐτὸς, et in Lat. 
pron. rel. uz, it. in Bg., pro eo tempore, aliisque Lat. formulis, e pron. 
relat. conftantibus, ut guo magis f. mius, ad orationem magis copulan- 
dam, cf. Gr. noftrum, pro tunc, ap. Xiph. 391, 37. in Vs. per fyn. δίς; 
ur adeo non opus Leisn. ad m. Ox. »f. τότες — Mox Bg. libere omifit 
ὑπὸ τοῦ πυρ.. partim e P., non item Sch. in v. »templo comcremato ab 
iscne« cui affine fine praep. ap. ἃ. Th. »concremare — igni, it. fumo — 
eombureretur* de re et incendio huius templi non fortetacentibus, qui 
laudantur a Fabr. in Bibl. ant. p. 338. e., nec Lipf. in fyntagm. de Ve- 
fta etc. Op. T. 3. , (cf. ad Noftr. mox ὅτε zer.) ubi de fitu eius p. 9. e., 
quae convenjunt cum Koeler. tabula. 


LIBERI. CAP. XIV. A. V. C. 944. CHR. N. 19r. 663 


"Ecíac τοῦνεω καταφλεχϑέντος pore ctiam εἶδα. templo 

Ἱπὸ τοῦ πυρὸς Y, γυμνωϑθὲν combufto, dete& i 

ὑπὸ τοῦ πυρὸς ", γύμνωσεν comoulto, detectum apparuit 

89s τὸ τῆς Παλλάδος ἄγωλ- Palladium, (quod et colunt 
a / / N , . 

pat, a céQoucí TE καὶ X2U7z 100- et occultant Romani, ) ad- 


y) Ms. Ba. ὑπὸ zug. (ine articulo. Mart. ut faepe. — z) Ms. Ba. ἔγαλμα" 8$— 
jauaTu, A., fed Ms. Ve. κηρύττουσι, mendofe, ut Ox. 2. Sovz7. , quae cum i. τὰ 
omittir e Par., viticfe; ferentibus figna parentheíis Stp. et rel. cum Ms. Bg. 
vi N. 


ψυμνωθὲν) Forte γυμν. hic eft peplo fpoliatum f. nudatum. Simulacra 
eid peplis velabantur, Aefchyl fept. c. Theb. v. 101. et ibi Schol, 
eism. 
Deferto P. iterum, Sch. υγ- nudum, «fertum confpectum eft PaI- 
Jad., d$Q9. confpe&tum efi Pall. , alias occultari folitums* cf. ad pauperem 
Stp. Th. in y. paff. Abr. Dil. Th. p.546. m. R. Or. V. 8. Lyc. Dion. H. 
S. T. 1. Diod. S., ap. G. Th. ,,— denudare et aperire, — deteus, — pro 
nudo« et fuper re poft. 
τὸ τῆς Τῖαλλ. ἀγ.) Memorabilis de Palladio locus. Adeundi Alex. ab 
Al. g. d. 5, 12. Freinsh. ad Flor. 1,2, 3. et Coel. Rhod. 28, 6. Boec/.. Pal- 
ladium et dii penates, Troia avecti, fatale pignus imperii colebantur, 
ad quod nulli hominum, nifi Veftalibus et Pontificibus adire fas erat. 
Al. ab Al. L. 1. Oxon. De Palladio multa Mezir. ad Ovid. Heroid. v; et 
Hard. ad Plin. 32, 7. p. 532. Leisz. Eundem in modum infra l. 5. c. 6. 
dicit, τῆς Παλλ. τὸ &v., ὃ κρυπτὸν x»] ἀόρατον δεβ. Pup. Male igitur ju 
Cod. legitur »4evrz. v. de Polladiol. Lipf. de Vetta et Veflal, c. 9. Szro£^. 
De Palladio, praeter Camer. hor. fubcef. cent. r. c. 60., cL. Spanh- 
ad Call. ἢ. Lav. P. in titulum, (ubi dr. Pallas,) it. ad v. 1. et 39., ubi 
Eur. Παλλάδος σεμνὸν βρέτας, Palladis venerandum Jfmulacrum, cum effi- 
gie, (quae et ap. Monref. in ant.) ut ad v. $*. de occulto eius cultus 
it. v. fq., ubi et de peplo, quo involutum erat, ne conípicererur, im 
primis ubi foras er extra aedem educendum, it. in fignis ec numis anti- 
quis non vifi nudum, cf. ad v. 78. 81. ic. G. Th. in Bg. e P. »ϑαλλά- 
διον, parvula Pallas, — Romae in templo Veitae síTervatum eft, ut pignus 
itmperii* ad Ov. Faft. 6, 421. Neap., cf. v. 445.» Lipf. l. l. p. 29. m. 
ubi ex Eutt. τὰ τῆς TI. εἴδωλα Παλλάδια τοῖς παλαιοῖς ὀνομάφοντοη ,. €t p. 33«/ 
effigies e numis; ut Nofter iterum periphra(i utatur pro privo {00}. rixA- 
λάδιον. quod ufurpat Dion. H. S. T. 1. 55, 16. 4$. p. fa. 1.2. 11., et 
modo novit Stp. Th., cuius loca funt Suid. 3, 4. m. er Schol. Ariít. Ach. 
v. 546. , ut in v. es. 3, 749. B. 14. nili!, quam Herodianum quoque effe 
in iis, qui ufi fint act., cf. Ind. Xen. Z. Bach. et Mem. S., ubi P. libe- 
re addit adv., ex eoque fere Bg.Ííevere reddit duo v., pro quo quis 
reperiat hic hendiad. in duoBus v., per copulam iun&tis, quorum pollre- 
imum reddatur per adv., guoZz colunt c/am f. occulto modo; quo et fpe- 
&at Nofter in altero loco 5, 6, 7., ubi, praeter aliam formulam ct ra- 
tionem in articulis, cuique fubftantivo datis, non fimul, ut hic, prae- 
mittendis, mutàt v. κρύπτουσι in adi. cum alio adiuncto, in hanc fen- 
tentiam, quod colunt , led frc, uc occultum ftt nec videndum, 1. fic, ut 
id occultent, nec confpiciendum praebeant; nifi ibi eft re&tio exquifita, 
cum poft pron. relat. ponitur adi., reczahendum illud ad fubít. pr., pro 


604 LIBERI. CAP. XIV. A. V. C. g44. CHR. N. t9r.. 


σι Ῥωμαῖοι, κπομισϑὲν ἀπὸ veltum ex Troia, ut fama 
Á/ c ΄ e “Μ - * 

Τροίας, ὡς λόγος: ὅτεπρῶτον efl: quando primum etiam, 
X ' ^ EIAS 3-23 . . . 

καὶ μετο τὴν aT Ἰλίου εἰς lra- poflquam ex llio in Italiam 


3) Ms. Ba. ἀ. Τροίας ὡς λόγος" ὅτι mQur., [εἰ ὅ τε fic divifum in A. 2., ot 
(ὡς λόγος) fic cum parenthefi et ine commate poft Tg. inStp. et al., ut mox pott 
4$. comma in edd. omnibus, praeter B. I., v. N. 


τῆς IL τὸ Ly. xg. κοὶ keg., ὃ c. D.; hic ut fit κρύπτειν pro tegere velo et 
capía, claudere loco aliquo, penetrali ac penu, cf. Lampr. in Heliog. 
c. 6. T. r. p. $02. m., nec dare confpiciendum, ne rapiatur cum iactura 
fortunae omnis, fed maxime imperii fummi ac per orbem terrarum to- 
tum, qua ex caufa dictum videtur pignus imperii. Caeterum parenthe- | 
fin fuftulimus , quia à — κομισϑὲν copulari poteft, ut in altero Noftri 2 
κρυπτὸν — atQ.'P., cum, parenthefi fumta, participia yugy.— κομ, ftent 
fine copula... In fq. membro dclegic Bg. de fuo praepofitionem fyn., fed 
e P. Lat. ad v. xou., ubi et ap. Stp. Th. aliunde, qui non ponit in v. Te. 
binas notiones, ut fumatur tum de urbe, ut Lat. vocabulum , (quomo- 
do tamen hic non procedit, ob mox 14. difertum Ἰλ.) tum, utSchb., de 
»regione Áfiae minoris, cuius metropolis ilium« quo fenfu ett fane fre- 
quenter ap. Hom.; deferente P. hic Bg. in formula ὡς 4., per feveram 
Vs., quam, etiam füppleto v. fubft. , tenet Stp. Th. 2, 623. C. m. cum 
noftro loco fine Vs. al. fed cum diverfa diítin&tione Herodi. 1l. rz. x. à. 
Τροίας» ὡς A.* cf. Bud. C. 236, 31. 1389, 41. L. Bof. Ell. p. 419. m. 429. e. 
Ind. Ael. V. h. et Luc. v. a. i. ec fupra 1, 11, 2. 

ὅτε πρῶτον) Ergo Herodianus eorum eít partis, qui Ilio Romam ad- 
vectum Palladium fuiffe fcribunt, quorum eft et Ov. Faft. 6, 435. Sed 
et aliae urbes fuere, quae idem Palladium fibi vindicarent, veluti La- 
vinium , Luceria et Siris, Strab. VI. p. 182. — Dicir ergo Herodi., Pal- 
ladium nunc primum confpectum ab mortalibus fuiffe, peplo nudatum: 
at, quum Merellus illud raperet, videtur peplo fuiffe. veftirum et ob- 
tectum. Hinc Sen. Exc. Contr. IV, 2. p. 359. babes, Vefla, duplex Pon- 
οὐ πεῖς tul meritum: lervavit facra, nec viZit. Quo loco iilud πές viZit 
a dupl. caufa effe poteft. Aut enim Palladium ita velatum erat, ut vi- 
dere 1d ipfum non poffet: aut Metellus in ipfo ingreffu in templum vi 
agnis fubito excoecatus eft. — Infra $5, 6, 7. Herodi. dicit hoc tantum, 
Palladium ante Elagabulum non fuiffe motum, nifi quum templum Veftae 
arderet. Ergo erroris fufpicione poteft Herodi. liberari, quam ei Neap. 
conatur adferre, ad Ov. Βα. 6,437. obfervans, Herodianum in hoc labi, 
quod incendium Veílae fub Commodo primum, non fecundum putarit, 
cum dicat exprefle, Palladium, ex quo in Italiam advectum, hac vice 
tantum morta!i oculo vifum. — Scilicet Veftae templum iam femelantea 
A. U. C. DXII. Q. Lutatio et A. Manlio ΟΠ, arferat, ut ex Ov. Faft. l1, 
Val. M. 1, 4. Plin. 7, 43. conítat. "T'um vero Metellus Pontif, Max. Pal- 
laiium ex aede Veítae rapuerat, Loc vero ab Herodi. fuiffe ignora- 
tum, cvidenter apparet ex 5, 6, 7., ubi ait, Palladium fede motum 
fuiffe nonnifi bis, primum, quum Veftse templum conflagrarit, deinde 
ab Elagabalo. Less. Forte λόγος. τοῦτο τότε πρῶτον μετὰ A. Reisk. Le. 
gendum videtur aut à, τε πρῶτον μετὰ y aUt ὃ τότε X0. μετὰ» AUC xoy τότε 
T8. μετὰ A. Dtrotb. 


LIBER I. CAP.XIV. A. V. C. 944. CHR. N. tg. 605. 


λίαν ἄφιξιν εἶδον οἱ καϑ' ἡμᾶς pervenit, id viderunt noftri 


Neapolis quidem l.l. Noftri locum inde ab ἐσξεν. dedit fic, xou. à. 
Ἰροίας, ὡς λόγος, ὁ TE TQUT. καὶ μ. τῆς — ἄφιξιν, — ἀνϑρ., fed Lipf. in 
ἔγπεασπι. l. p. 30. fq. haec. »Itaque nec impune Metello fuit vidiffe, uc 
jervaret. Plin. Metellus orbam. luminibus exegit feneCutem , amiffis iycen- 
dio, cum Palladium taperet ex aede Vef?ae. — ita Herodianus ut prodi- 
giofam rem narrar |l. 1., quod Commodi imperio Vz//ge templum arfe- 
7it. et nudum vifum Κρ Palladium, 44o2 Romani ez colunt maxime et 
celant: vifum, dico, zunc primum fof? allatum a£ Z/io in Italiam. Le- 
gas'et haercas. Ergone tunc primum? Atqui et a Metello Pont. zeprum 
ex incendio, et confpectum una dicas, — unde enim oculi aliter amiffi ? — 
etin Dione fcriptum, füb Auguíto Veffam αὐτῆς ec Virgines Palladium 
extuliffe, ac pofui/Je in domo Jugufii. Sed dicere licet ac credere, ma- 
dub non vifum, quod in Herodi erat, fed velamento fuo f. feria ob- 
 du&um.« Quae videntur fufficere ad rem, etiam ad fuperius γυμνωϑὲν» 
quod eft adeo fine peplo f; velamento, fed et fine feria f. dolio, ut Lipf. 
in prioribus interpretatur, h. e. cifta, capía, theca, operculo, cf. Lampr. 
1. 1. in N. pr. ex Heliog. Tuin, quoad lectionem et diftin&ionem, hie 
coníftituendsm, nihil novavitEg., fervans ὅτε, pro adv.temporis, quod 
Lat. ap. Οἱ Th. cum Gr. n.; unde poft λογ. diftinétio debet fieri maior, 
faltem colon; quo et rendit Ms. Bg., qui nec xoj removet, pro etiam 
aliter hic, quam $. i. locatum, pott vocem fecundam a principio. Sic 
et ipfe P. faveat le&ioni vulg., ὅτε pro eodem temporis adv., in fyn. 
πότε mutatum, per fum vertens, cf.G. i.» fed καὶ, libere praemiffum, 
per meram copulam 54c tum primum« quod, ad fenfum quidem, nec 
a Bg., nec a vulg. leione, multum abit, in qua nihil e(t, quam quae- 
dam Noftri fimplicitas vetufta er grata negligentia illa in vocabulo eodem 
bis in vicinia ufurpando, ac bis in fronte enunciarionis , quam ut ne 
prorfus fimiliter inciperet per duplex ὅτε καὶ. variavit hic in loco illius 
x», cum ille alter repetitusque fitus per ὅτε xoj neminem offeníurus 
fuiller; omnesque hoc fecundum ὅτε xo, fi Noftro placuiffet, intel- 
Icéturi fuiffent, reddendo cum fuperiori Bg. quo tempore eriam, quod 
eft i. 9. eo tempore etiam, ut hoc 1, q. et tunc f. P. ac zu» , qui propter 
fuum hoc Lar. non putandus ett aliter legiffe, fed ac cepiffe pro etiam, 
ut fyn. et pro eodem occurrit ab initio fententize. Unde quaevis core 
rc&o non eft neceffaria; quarum tertia Strothi eft ipfa P. libertas, fed 
Rs. violentiffima, tum ob καὶ eie&tum, tum ob intrufum pron., quod 
per fe extrinfecus fuppleri poteft, quanquam et a Βα. diferte expreffumy 
perípicuitatis caufa , et alio, quam Rs., loco. De Ms. ὅτι vitiofo ab s 
et : confufione facile iudicium; ut A. 2. ὅ ze divifüm, per merum ope: 
rarum vitium , quanquam Strotho favens, non requirit aliquis fecun- 
dum explicationem, a nobis propofitam, In rel. mutet Ps. e P. formu- 
lam praep. cum fubft. μετὰ τὴν ἀφ. in enunciationem fyn. plenam, e con- 
iunctione et v. affini coníftantem, ubi P. Lar. in verbo eft vicinius, quo- 
2d praep. in fubft., cuius Lat. Sch. aZvzztum fumerem porius, quam 
Lipf,fupra, in fevera Vs., cf. cum εἰς, (ut ap. Stp. aliunde,) ap. H. Ev. 
Fd. p.28. 1. $., cum Ind. Luc. Dem. , cui add. 1162, 6. et Phil. in Flacc, 
p.759. F.i. ct p.e., dante Bg. iterum liberam praep. pro ἀπὸ, cf. G. 
Th. cum Gr. n. Achivi itz profe&i fust ab //o, fedap. Dion. H. S. T. τ. 
125, 37. ἐξ Ἰλίον, ab Πρ, acque libere; quorum nihil ap. Stp. Th. , íed 


606 LIBER T. CAP. XIV. A. V. C. 944. CHR. N. gr. 


ἄνϑρωποι. ἁρπάσασωι γὰρ 8. homines. Abreptum enim 


modo poética fyn. Ἰλιόφι et Ἰλιόϑεν, refpiciente Noftro in v. εἰδ. prius 
«$94, unde P. 1isdem Lat. reddic, negligentior in formula adiuncta ob 
omiffum pron., quo folo vertit contra Bg., de more quorundam , c£. 1, 
4» 18. m, et Stp. Th. aliunde 2, 87. e. fq. it. 90. F. 336 x. ἡμᾶς: pro à 
ἡμέτερος, nofler** pro quo altera forma per fubit. temporis fimul hic eft 
in Vs. P. emendata 545 hominibus zoffrae actatii* cf. 1, $, τό. e. 
derácuco) ln fubft. τὸ £y. licuit et hicarticulum, pro pron. acceptum, 
fimu! addere, quod folum iine fuübtl. dat P., íervatus a Bg. per partici- 
pii paff. modo in v., quod cum Gr. videtur folenne fuiíie in boc gene- 
re, cum id fimulacrum celeriter avideque capiebatur, ac rapide aufere- 
batur e loco fuo, eripiebaturque flammis et periculo; unde Lipf. fupra 
in N. pr. plene »reptum ex iacendio, (led et ap. eundem Plin.) Mere//us 
cum 2a//adium raperet ex aede Vef!ae« fed et (impliciter de eodem Ov. 
Faft. 6, 445. pignora — fug? — rapienda mans, v. 453. dixit, et irrupit. 
Fadum dea rapta proóavit, Portificisque fui munere tuta. fuit, ut ad v. 
143. Neap. affert e Val. M. znfequente no&u aedes Veffae arit; quo in- 
eendio Metellus zzzer ipíos igmes raptum Pa//adium incolume fervavit, 
et ad v. 365. vidimus I/iacae tránsferti pzgnora Veitae Sede e Plut. τὸ δὲ 
πῦρ τῆς EsízG αἱ παρϑένοι μετὰ τῶν ἱερῶν Gpmaadqusvou ἔφυγον, ubi, praeter 
τῶν ἱερῶν, ut Lat. fecra, de fimulacro, v. med. pro Noftri a&., fupe 
plendo ibi αὐτὰ, ic. τὰ ἱερὰ» cum ea rapuiffent, ied Lipf. l.l. p. 28. e. 
»cum templum o/m arderec, L. Mezellus Pontif. , trepidantibus Virgini- 
bus, irrupiffe zz ardens penezzale dicitur, ez facra e flammis evipuiff« e 
Gr. Dion. H. S. T. 1. 126,32. τὸ συμβὰν περὶ τὴν ἔμπρησιν τοῦ ἱεροῦ, quod 
in aedis incendio contigit. ἐμπρησϑέντος γὰρ τοῦ τεμένους», (Variando ctiam 
pro pr.) καὶ τῶν παρϑένων φευγουσῶν ἐκ τοῦ πυρὸς, τῶν ἱεροφαντῶν τις — 
“Μέτελλος, — παρεκινδύνευσεν εἰς τὰ καιόμενα βιάφσασϑοι » καὶ καταλειφϑένται 
ὑπὸ τῶν παρϑένων ἁρπάσας ἱερὰ διέσωσεν ἐκ τοῦ πυρὸς » facra que — e tlam- 
mis eripait; nihil talium cenente 5tp. Th., nec quid e Νοῆτο, fed 
tantum »z.rapio, corripio, Luc. ἀρπασάμενος τὰ ró$a  Correpto arcu& 
cf. lad. Xen. Mor, 'Av?., fed Z. Cyr. et Pol., ap. G. Th. cum Gr. n. 
»*ap.— per vim f, cum feftinatione, f. cum furore trahere, evellere, 
auferre, (fed Bs. cum Grr. al.) quafi raptu (raptim) et violenter alicunde 
auferre, f. vi eripere« fed nihil in rem noftram, ubi vicinius Bg. no- 
ftrarium ez£reiffen. Sed infq. Sch. γγίερ. Veffales virgines facerdotes« de- 
ferto P., unde Bg. non tantum fubft. duo in adi. cum fubft. mutat, fed 
etiam omittit fubft. £ee., fimiliter additum a Dion. H. S. T. 1. 126, 3. 
τῆς Ἑ:ςίας. οὐδὲ ἱέρειας ἔταξεν αὐτῆς παρθένους, Veltae , mec virgines ei fa. 
cerdotes in/Hituif, cf. per iimiles aliasve appellationes ib. 62, 21. 32. 125» 
$. 8. 34. Íq.. 127, 15. 200, I. 4. $56, 26. Íq. et lüpra 1, 11, It. €, 13.€.; 
tacente Stp. Th., nifi quod fubtt. z. 4, 1607. e. alicubi explicat per adi., 
quod- hic profit ad noftratium die iungtràulichen Pri-fTerinnen der Veffa; 
quali adi. ec alibi ex 101}. duobus, €odem caíiu copulatis, unum reddi- 
tur; erfi per fe in hoc dicendi genere fumetur appofitió, refolvenda de 
miore per pron. relat. et v. fubft. , Veftae facerdotes, quae funt virgines 
adhuc, nec nuptae et caítae; nihil praebente G. Th., quam Veffulis, 
Veftales, virgo, (quo de fupra,) et facerdotes Veflales, ied Lipf. 1.1. prae- 
terea virgines, quas Veflales vocant p. 8. m. e Plut. fine Gr., it. virgo 
Veflalis p. 15. €». Veflae facerdotes p. 17. €« 45. € τι Vefladis antifles p. 


LIBER I. CAP. XIV. A. V. C. 944. CHR. N. 191. 607 


τὸ ἄγαλμα αἱ τῆς Ἑςίας ἱέξειαι fimulacrum Veflales virgines 

παρϑένοι, διῶ μέσης τῆς ἱερᾶς per mediam facram viam in 

ὁδοῦ εἰς τὴν τοῦ βασιλέως αὐλὴν imperatoris aulam transtule- 
΄ à / S δὲ 

μετεκόμισαν. κατεφλέχϑη 06 9. runt, — Combuflae autem 


23.e., porro e Dion. Caf. ταῖς ἀξιπαφϑένοις, Virainibus Veffae p. 15.i. 37. 
m., tum 34. i. et m. e Suid. τὰς Ἑς,ἄδας παρϑένους,. Virgines Veffales, 
fed 37. i. e Sozom. τὰς 'Esizrixxg m299., Virgines Veflales, quae íunt 
proprie Bg. ac prioris explicatio, cuin Ἑςιὰς levere fit fubft. ,. cf. 1, 11, 
13. e. Tum deíq. vis Romae facra, e D., praeter iila ad $. 6. e., cf. 
G. Th. in adi. 255, 42. Rhodig. L. A. l. το. c. 12. p. 636. C., Caf. ad Ath. 
2,469.€., quae non procul a Vetta, Lipf. 1. 1. p. 15.1. ,- ad Dion. Caf. 
p. 1974. , Al. Donati de urbe R. in Graev. Th. T. 3. p.673. B.» ubi hic 
locus excitatur e D., tacente Stp. Th. in adi., fed in fubit, memorante 
tantum 2, 1159. E. m. »γίερὰ ὁδὸς, ap. Pauf. — τὴς fzcrz, quae Eleufinem 
ferebat« nihil autem de ufu adi. μεσ...» quod, utLat. Bg. e P., non capitur 
fubtilitate mathematica, fed tantum craffe, ut medium fit, quod non eft ex- 
tra rem et locum eiusque extremitates, fed intra, quavisin parte, etiain 
ftatim pott principia, cf. 1,5, 3- ad πεδι G. ΤῊ. 257, 101. p. fq. I.25.íqq. 
Corr. ad Sall. Cat. 6o, ς. Ind. Liv. Fior. et lut. , ut ad fenfum nihil re- 
ferat, fi omittas adi, cum Dion. Caf. 1. l. διὰ τῆς ἱερᾶς 69., quanquam ες 
re&e retinetur, cf. Ael. V. h. 5, 5. p. 494. m. , et in quibusdam oppidis 
definitur lapidibus certis latioribusque media ipía pars plateae intra ur- 
bem et aedes, qua de platea hic Gr. ὁδὸς cogitabitur, et fine difcrimi- 
ne no(tratium Strafje f. Weg. 
εἰς τὴν 7.) Iterumjfub Caracalla in aulam deferebatur fimulacrum hoc 
teíte Herodi. l5. c. 6. μὴ κινηϑὲν λ. Strotb. , 
Locus iam fupra indicatus eft ex 5$, 6, 7., fed fub Heliogabalo; hiec 
monente Sch. in v. »g. frmulacrum tranft. per viam im auJ.« per adiectum 
fubft. de fupplendo pron. αὐτὸ, qui in Lat. cum Bg. e P. cum Stp. Th. 
»p. pro transporto f. transfero in ἢ. l. ap. Herodi. 1. 1. zz. — p. , in 
aulam regiam traz/].«* cf. Ind. Geop. cum Luc. 1, 132. i. efferre; et Exc. 
ad 1, 13; 4. i, ut med. ap. Dem. Ind., fed cum Grr. al. e G. Th. alibi 
Lat. Dg.» pro cuius formula fevera e P. ad εἰς τ. τ. Q. à. uíus Stp. ante 
Ífyn. illa ex adi. cur fubíl. τὴν βασίλειον &., pro qua hic variatur, cf. t, 
13; 13. €- 
κατεφλέχϑη) Concinnius καὶ ἄλλα A. €t alia plurima. $y//. Qualis or- 
do er auctori Mss. placuit, fortaffüs ob hiatum in καὶ ἐλ. leniorem, in 
diverfis vocalibus, quam in littera eadem; ut tamen nimium hoc fit 
faitidium, cum et v.c. τὰ ἄλλα feramus. Sed altera res Ms., . in addito 
καὶ» ut alibi, pro copula, hic dupliciter aliquem decipiat, quod primo 
id x»j ante fimilem xzA. fyllabam excidere potuerit, et deinde id etiam 
oítendat P. in »mu/tae praeterea pulcerrimae que urbis partes cov buflaec 
qui tamen et libere egerit, ut in rel. hic. reddendo δὲ ad fenfum, ne- 
gligendo xz, pro etiam , adícendendo gradum alium in adi. za. , fcd ma» 
xime omittendo adi. ἄλλα, forte de Lat. ratione, per quam adi. αὐέως 
faepe opprimitür, quod recentiores linguae habent cum adi. fimul aliquo 
inultitudinis, reítirutum tamen hic iam in emendata Vs. P., qui cum 
Gloílatore reípexerit ad $. 6. e. , ubi fane funt cadem eodemque ordine, 
mif quod hic praeterea adeft ἄλλα», quo ipfo addendo variarit Noftcr, 


608 LIBERI. CAP. XIV. A. V. C. 944. CHR. N. tgr. - 


^ ^ x ^ ΄ - - . 5 
καὶ πλεέϊς« ἄλλα τῆς πόλεως funtetiam plurimae aliae urbis. 
μερη κάλλιςφα. ἱκανῶν TE partes pulcerrimae, Multisque 

A 


b) Ms. Ba. ἄλλα πλεῖτα τῆς 7. μέρη καὶ κάλλιτα. fed Ms. Vi. modo ἄλλα πλεῖτα 
ἀῆς λ.., V. N. 


fedetomitrendo κοι» cum er, hoc fa&o, non vitium committeret tribus adi. 
iungendis cum fubít. uno, quae tamen arte funt difpofita, er, ne concurre- 
rent, ante fubft, duo za. za. , poft antem unum xza., rem hanc etiam tole- 
rante Bg., íed libere diftrahente δὲ xoj per interiectum v. fubít. ,. cm et 
habeant Lat. in vicinia autern; etiam , it. vero etiam, cf. QG. ΤῊ. in v. eti. 
418, ult. p.fq. 1.68., quartum hic repetito v. ». poft δ. 7. 6. 4. per fim- 
plicitratem, cf. de re ac partibus illis aliis urbis fimul combu(tis Xiph. 1.1. 
et Angl. ap. Heyn. Hift. 4, 1020. m. 
ἱκανῶν) lanis depafcebat. lgni adícribi folent, quae funt hominum, 
vita, mors, languor, paítus, cibus, v. Barth. sd Stat. T'h.6, $47. T. 3. 
p.346. et Th. 9, 103. p. 9579. Timorem iam ignibus adícribit Stat. Th. 
II, 146., diffenfum 12, 423., vitam 424., animam IO; I 11. , laffitudinem 
6, 234. Lei:sm. 
In v. éxsQ. variat Nofter pro ᾧ, 6. m. ἐπεν., ubi ex Herodr. dedimus 
ἀπ᾿ οἰκίης ἐς οἰκίην ἰὸν τὸ πῦρ», limile noftro πάντα ἐπιὸν τὸ π.» iumto ver- 
ΒΟ», cuius praep. regeret cafum adiunctum, pro Τὸν ἐπὶ πάντα, quod i. q. 
illius ἐς» tacente Stp. Th., eriam de Lat. Bg. e P., ap. G. Th. cum Grr. 
al., nec de igne, nec Srp. afüne percurrere, nec Sch. hoc »ignis »va- 
dens, omnia dep.« fic pofiro commare, πάντα ad fq. tracto v. £zc9., ubi 
Stp. Th. »in paíf. (med. fenfu) pro depaíco, abfumo. Herodi Lr. z. 
ἐπιὼν (fic mendofe) τ. 7. 2z.« (ine Vs. al. , Lar. illud Bg. adhibente etiam 
Sb. Ind. ad act. , quod Gr. nec Stp. aliunde mecum tenuit, nec adi. /x« 
cum fubít. ἡμ.» cf. tamen L. N. T. ec Ind. Fi. Pal. , ut in πάντα re(tricti- 
vo fupplendum fuübít. οἰκήματα cum χρήμασι» et pron. αὐτὰ ad v. ἐπεβ.» 
ut invería lit enunciatio, ac rectio, τὸ πῦρ, πάντα ἐπιὸν» ἐπεβ.» quo re- 
dit et comma ed. A., retinente Bg. tempora divería iterum, impf. ἐπεβ. 
cum aor. àzzuc., cf. Dion. Caf. 1224, 17. οὐδὲ γὰρ κατασβεσϑήνοι dySeu- 
αίνῃ χειρὶ ἠδυνήϑη, καίτοι παμπόλλων μὲν ἰδιωτῶν, παμπόλλων δὲ ςτρατιωτῶν ὑδφο- 
φορούντων» — ἀλλ᾽ ἐπειδὴ πάντα » ὅσα κατέσχε» διέφϑειρεν, ἐξαναλωθὲν ἐπαύ- 
σατο, quo in v.Stp. Th. 3, τος. A. e. »pro quicícere, in ea figni£., 
qua dixit Virg. f/ewmam quiewiffe Aen. 6,&« 226., comparans παυσατο φλὸξ 
Hom. Ἰλ. Ψ» 228. ceífavit flamma, quem locum non vidi collatum ad 
Virg. iftud, fed v. 251. ὅσσον ἐπὶ φλὸξ ἦλθεν, quantum flamma pervaferat, 
quod idem cum Noftri ἐπιὸν, ut et pr. Dion. ὅσα κατέσχεν (uae OCCU- 
paverat. invaferat , tenente G. Th. nihil in Bg. fubft. et v. cum Gr. n. 
fed in Stp. fubft, praeter 684, 3. percurrit :zaZer agilis flgzmma, etiam 
1.6. illud Virg. er in v. quiefc. 41 $. cum Gr. n. pro »limpl. definere« c£; 
de πρὶν 3 poít zeor., pro íimpl. 5». (quoniam ad r, 1:, 11. tacuimus,) 
Stp. Eh. 3, 552. G. e. p.fq. D., (qui pauperior nec tenet zeor. — σρὴν € 
Xen. Cyr. Z. 5, 2, 9. €., nec inverío ordine σρὸν — meoz. ib. 2, 2, 10. 6.» 
at cum neg. unum ex Antiph., quod verius ap. ΟΠ. Call. p. 144. m. e 
Lyc. R. Or. V.4. p.227. l.2.) Ael. V. h. 1, 21. p. 37.1. 1, 15. p. 20. m. 5, 
6. p. 405. 5» 18. p. 432. Luc. 2, 586. l1. 47. et οὖ ze. — πρὶν οὗ Dem. 217, 
17., €t, ut Sch. »ze cum indiczt. πρὶν ἡ xzrégxev, (fic pro Gr. noftro 
ined. Bc. utr.) priusquam cobibuiffent* ita cum indicac. praeteriti tem- 


» 
! 


LIBER I. CAP. XIV. A. V. C. 944. CHR. N. 191; 669 


ἡμερῶν πάντα ἐπιὸν τὸ πῦρ “ diebus omnia perwagatus ignis 
ἐπεβόσκετο, οὐδὲ πρότερον depafcebatur; neque prius cef- 
ἐπαύσατο, πρὶν ἢ κατενεχϑέν- favit, quam  delapfi imbres 
τες ὄμβροι" ἐπέσχον αὐτοῦ τὴν inhibuerunt eius impetum. 


c € Y mw 2 "^ 
ὁρμήν. ὅϑεν καὶ TO πᾶν tg- το, Unde εἰ tota res divi- 


c) Hic comma in A., fed poft 27:8. pro Stp. rel. colo, it. pun&o A.caet., 
melius comma Bs. et Ed., in redione adhuc eadem, et fubít. τὸ πῦρ quoquead 
ἔπαυσ. pertinente. — d) Ms. Ba. et Vi. οἱ óg. cum artic., ut alias, 


poris etiam, praecedente fyn. μὴ xeor., Hoog. Op. p. 1095. Nr. 9., Z.ad 
Vig. p. 429. e. cum Dev. p. 324. €. In {4. κατεν. cum $. 4. m. non variat 
Nofter, nifi in adiun&tis, P. liberum deferente Sch. partim »repezte de- 
lapfi móres, (retenta notione fecundaria fine neceffitate,) 2p. imbres ze- 
fente delapíi extinxerunt vim ignis, ἐπ. cobibuerunt. imbres imcendium, 
h. e. extinxerunt, ὄρμ. imbres zmpetum ignis cobibutrunt* ad quod cei. 
etiam Leisn. in m. Ms. Eg. fcripferat »vz5«* quod 1.4. Eg., (aStp. Th. 
aliunde cognitum folum,) ut per id etiam explicat G. ΤῊ. 1047,28. cf.l, 38. 
50.» fed in Bg. cum Gir. n. 1003, 82. inhibere zmpetum e Sen. Med.,, 
non tamen de igne, cui tribuant et noílrates 447/2//, cum ignis incendit 
res et pergit incendere ; ut refpiciatur ad pr. ἐπιὸν» ct. G. Th. inBg. »in- 
vaí;io 1. acceífio cum tumultu, certe cum vehermentia«* cum P. facienri- 
bus Anglis ap. Heyn. Hift. 4, 1020. m. 

49:,) Re&e forta(Ie hunc locum cepit Bg., fed fenfum obfcurius ex- 
preffit. Malim, tota res divinitus acciditle exiftimata eft, tota res ad 
deos au&ores relata. ἐκϑειάξω divinitus aliquid contigifle dico f. credo, 
ad deos refero auctores. Hanc effe vim verbi 2«9. , non poteris dubita 
re, ubi, quae fequuntur, legeris, z;sev. 4. — Sic videtur vox exponen- 
da 1, 7,9. 2, 4, 4. t, I1, 6. Sic ap. Ach. Tat. VII. p. 457. pro ἐπιδειαφόν.- 
τῶν legerim zx9ezd. Sic Schw. ad Theophr. Ch. c. 16. $. 5. pro ἐκδύσα- 
€3», legendum putat ἐκϑειάσασθοι. Leisn. 

De Theophr. loco v. Fifch. N. p. 118. a. m. cum Ind. v. i&2., ut 
idem Leisn. in m. Ms. Bg. »divinitus accidiíle credita eft«* quae formu- 
la cum illis pr. longior, ad fenfum eadem e(t cum Bg. breviore, et Ver- 
fioni, ad latus ponendae, proptereaaptiore, s nobis tra&tata ad r, 11,6. 
m., ducente Sch. hic e P. partim »imputata ef? dis res fed Bud. C. 
395; 1. » Herodi. de templo Pacis exuito fulmine, ὅϑεν — ἐξεϑ. unde res 
tota 77; religionem :ra/a eff pro quo Stp. Th. 1, 1535. F. e. »de tem- 

lo Pac. ex. fulm. et pluvia extincto incendio, 69. — i£. in rel. tracium 
ef/« per multo difficiliorem reddentibus phrafin vocabulum Gr., quod 
iverfe a Bg. enunciatum excufat [σὰς hic palmarius, ubi per fubiun&ta 
uaedam explicatur, idque per gen. confeq., quorum participium in 
ali caufa refolvitur non ram caufali particula, quam modi, v. c. gt, 
obis indem. Mox Sch. tria vocabula in »xzig. per idem zempus, (non 
evere reddit, cf. $. 1., neglecta a P. et Da. , vertentibus modo formu- 
m adiunctem, ut ipfefecit in adv. »eius aet. bominesc at in artic.) οἱ τιν 
i tunc vivebant 3,8, 18.* ubi fic fine fubft., hicexpreífo, fane ellipfis 
alicuius particip., ζῶντες, ὄντες, γινόμενοι, tacente Stp. Th, etiam in 
ttic. 2, 1151. À. e, , ubi tractat hanc formulam, in qua temporis adver- 


Qq 


' aetatis eius 2omines, (a quo diverfum eft illud v. g. £uzc temporis rex; 


"tum, quanquam videri poteft effe gloffemas cum plur. conveniat magis 


610 LIBER I CAP. XIV, A. V. C. 944. CHR.N. 191: 


, - ΄ . P 
γον ἐξεϑειάσιϑθη 5, σιτευόντων nitate donata: credentibus 
κατ᾽ ἐκεῖνο, καιροῦ τῶν. Τότε ejus aetatis hominibus, | vo- 
. 3 ΄, e ΄ ^ E 
εὐνϑρώπων, ὅτι γνώμη Sta» luntate ac virtute deorum et 


. €) In Ms. Ba. hic colon iterum ante gen. confq. cum Ms. Bg. 


bium intra artic. et fubit. facit fevere adiectivum, a noftratibus expri- 
mendum per Ze damaligen Mezfchben , vel , ubi Latini non poffunt aífe- 
qui, ut hic, non habentes adi. αἴης et quod adverbio refpondeat, ex: 
pri oicur per formülam fyn., acque adeo per fubft. aliquod temporis et 
pronomen demontirativum, locum adie&tivi cenens, et adverbio par no- 
tioge, idque vel per abl., ut ez aetate, vel per gen. cum Bz., etfi pro- 
prie eft alia formula οἱ κατ᾽. ἐκεῖνο καιροῦ ἄνθρωποι, et prope illa δ. 7. e. ol 
x29" ἡμῶς ἄνϑρωποι; cf. Ind. Fi. Pal. γγοΐ v. 4/99. , aetas //z, οἱ v. ἀνδριαντοπαιοὶς 
fiatuar ii Mus aezazisc Luc. 3, $46: 1.36. οὐδενὶ τῶν τότε», neminem illius 
4et., led 2, 477. 1l. 7. ᾿Αϑηναίων 94 τ. πολιτεία, AAtbenienfium, quae fum 
erat, respublica , per additum refolutumque particip. οὖσα» ad quam ra- 
tionem et hic reddetur, creZenzibus hominibus, gu; tum erant 1. vivebant i 
ubi cum adiunctum adv. τότε iamin pt. κατ᾽ zx. x. eflet fimul: Inttp. Lac. vix 
aliter potuerunt, quam contrahere orationem in unum modo, ut tamen 
mihi tufpectum fic illud κατ᾽ i. v. , ac veniffe putetur e $. 1. , cum quis 
ad τῶν τότε ἃ. comparaílec id in marg., explicandi caufa, unde in tex- 
tum receptum fimul, nec videatur procedere per illam ἐκ παραλλήλου 
figuram, íed facere tautologiam inanem aeque, ac ἢ quis dicat v. c. tune 


quia non adeft fimul pron. e£ss, quod-fupra dicebam par efle illi adv. 
temporis, et porro facere tautologiam tamen, etiamíi mente traxeri$ 
κατ᾿ ἐκ. ox propius ad v. pr. sue. , ut in futura editione faltem inclufurus 
fim uucis iftud κατ᾽ ἐκ. x. In N. T. quidem Marc. 2; 20. xe) τόξε νηφεύ- 
σουσιν ἐν ἐκείναις ταῖς ἡμέραις non vidi aliquid monitum, et in ed. Griesb. 
4nodo variare ἐν ἐκείνῃ τῇ Xu£ez, qui fing. adeo ib. receptus eft in tex 


formulae Hebr., fed. utraque phrafis Gr. ad fenfum cum pr. τότε, quod 
et folum ett ap. Matth. 9, t5. 
γνώμῃ) Hoc membrum explicar fimul fuperius τὸ zv £eyov, ut adfcripfe- 
rint divinae volunrati ac vi, potentiae, efficaciae, tum ignis incendii 

ue initium et ortum, tum finem et oppreffionem, it. motum terrae 
crie s iattum, fed er imbres, coelo delapfos; in qua cogitatione 
et fententia novimus hodie ineffe quid veri, (dum 1n rebus, quamvis na- 
turalibus, íane cogitatur deus, ut caufa princeps, eiusque providentia, 
interceíflio atque gubernatio,) fed et cernitur quaedam fuperítitio » quod 
imbres ea tantuin de caufa demiffi habentur, ut ignis opprimatur, quafi 
non per fe defiturus, abíumtis omnibus, quod fupra melius additum ap- 
Dion. Caf., cuius iliud porius pro divino quo valeat, quod ignis faeviit 
tamdiu, ac concra omnem hominum operam; in verbis quidem negli- 
gente P. fubít, 2w., nec retlirutum in eius Vs. emendata, nec a Sch. re- 
latum, ub: Bg. ap. G. Th. cum Gr. n., non quidem de perf. pro vi ac 
potentia, ar de re tamen 1045, I2. »difciplinae vzrtus, Scrib. i. poten. 
tia qui, duéto Lar. ad pr. γν. e P., (a Sb. Ind. redditum ;;deo volens 
te, divina providentia«) ordinem mutat fubítantivorum , (cum teneant 


LIBER I. CAP. XIV. A. V. C. 944. CHR. N. τοῖς 611 


καὶ δυνάμει ἤρξατό τε τὸ πῦρ initium et finem  babuiffe 

καὶ ἐπαύσατο. συνεβάλλον- 11. ignem. Coniiiebant 
/ ; m , : ἃ ἃς " 

τοῦ δὲ τινες ἐκ τῶν κατειληζό- autem aliqui ex iis, quae acci- 


f) Ms. Vi. συνεβάλλετο δέ τινος ἐκ A. mendofe, per confufas et finitiones et 
litteras. . s , 


et Lat. (latitem gen. intra duo fübft., qui pertineat ad fübít. utrumque, 
praemittendus ille aut poí(tponentlus utrique.) fed denique pro verbis 
duobus adhibet phrafin unam cum duobus fubít, affinibus, mutato et hic 
in τὸ πῦρ ordine, pro P. (libere adiicientis iterum fuum feiZieer) privis v; 
v., unde Sch. partim »inchoavit zzcendium et deffit* quibus etiam fub- 
ftituas haec, er coepiffe 7z»em et defriffe f. finiif/ee, quo in extr. v. i. G. 
Th. 671, 35. »Quint. quo ex genere coeperis cranslationis , δος definas. 
Multi enim, quum initium 2 tempeftate fumferist, incendio — fimiunt, — 
coepio, ἄρχομοι, — melius coepif]i, quam deftnis, (quo in v. cf. 113, 30., 
ubi l. 15.) Ze/fnere et incipere contraria« quo 'n v., ut et inP.zsc/. , utr. 
cum Gr. n., cf. 1044, 85. 1040, 80. 87.» fed formulam Bg. in fubft. utr. 
fine explic., ut ap. Stp. Th. oppofita Noftri verba etiam t, 557. F. πὶ 
fed per rectionem aliam. Poft haec potuimus fimile quid addere ex 
epheme'idibus Lipf. 1784. partic. 155., p. $835. b. In den Pontinifchen 
Sümpfen bat fich (man weiff nicbt , durch avas für einen Zufall) ein groffes 
auisgetrockuetes. Moor entzündet, avelches über zebutaufend Morgen ange- 
baute: Feld. mit allen darnuf [lebenden Früchten — in Flammen gefetzt, 
obne daff es mit aller angexwandtez Miübe mürlichb cewefen avüre, die bren- 
nende Erde — zu lüfchen; bis endlich der Himmel fich 4er ungliicklichem 
Einwobner erbarmte, uzZ durch eize» Platzregen 4as leiftete, τοῖς viele 
taufend Men[cbenbünde nicht zu Stande bringen konnten ,* cf. Virg. Aen. 
$1 654. fqq. ' 
συνεβάλλοντο) E Bg. Vs. hic quaerere libet , quaenam acciderint, unde 
haec coniicerent? An iam antea cemplum Pacis confumtum ignibus bel- 
Jum portendit? Cuius rei quis eft teftis? Templum Pacis incenfum di- 
cit fignum eífe habitum bellorum. | Quid hoc eft aliud, quam cemplum 
Pacis combuftum locum dediffe coniecturae eorum, qui dicerent, bel- 
]um impendere? Dele ergo pr. ἐκ. .dele comma poft xazea.,. expone: 
coniiciebant aliqui, confumtionem f. deítructionem tetnpli efTe fignum 
bellorum quae füpervenerunr. Sic legit Pol., aut certe legendum pu- 
tavit, quia vertit, 7///us aetatis »mortales — portendi óe//a , quae fuzt 
deinceps ixfeeuta; confumto Pacis templo, imterpretabantur. Verbum 
καταλᾶμβ. ἃ Gr. poni, ubi fermo eft de periculis ec cafibus, repente ali- 
cui et inopinato fupervenientibus, docer T. Hemfít. ὁ πάνυ ad Luc. T. t. 
. 16, Atque hanc ipíam ei poteftatem pluribus locis fubiicit Herodi. 
τρίς. velut I, $, 5. 1,12, 6. ct 2, 11, 6. Iam antiquiilimus porro auctor 
Herodt. docet 6,27.» magnas civitatum calamitates fignis fere praenun- 
ciari, v. Cort. ad Sall. Cat. 3o, 2». . Caeterum eodem fenfu act. συμβ. ob- 
vium » ut Ael. V. h. zi, t1. ἢ κοὶ ἀμφότερον ἔσεσϑ) συμβάλωσιν λ. Leism. 
! Qui, in Progr. v. κωταλ. aliter explicans , cf. 1, 3, 1. e., quoque ir 
. m. Ox. »r? ἐκ delet per fpeciofam coniecturam inde, quod ἐκ e pr. 
fimili ες fyllaba per fe poflit effe repetitum, nec cum praep. ea v. συμβ. 
compareat ap. alios Gr. ,. cf. Stp. Th. Bud. C. , ad N. T. L. ec Obf, , ad 


612 LIBERI CAP. XIV. A. V. C. 944. CHR. N. 191. 


των 5, πολέμων σημεῖον εἶνω derant, bellorum fignum effe 
^v uA 2 ΄ . * T 
τὴν τοῦ νεὼ τῆς Εἰρήνης ὠπώ- templi Pacis confumtionem. 


g) Ms. Ba. et Vi. καταλαβόντων Ἀ.. fed poft κατειληφ, nullum commain edd. 
A. al., fed poft πολ. demum comma in B. 2. L. al., v. N. 


Luc. 3, 209. N. 5. a.e. , ad Call. h. in Del. v. 190. Vig. p. 287. m., Indd. 
plures et Suid. 3, 394. e., ut tamen fulftineant lectionem rectionemque 
vulg., praeter Sch. sx τούτων, coniicieb. ex bis* et Sb. Ind. per Lat. 
cónieclare, quoque Mss. eum edd. , it. Bg. et Lat. analogia, (cf. G. ΤῊ. 
cum Gr. n. ex oraculo cozzicere,) ac fortaffis haec explicatio , ut τῶν κα- 
τειλ. lumatur univerfe, fuppleto fubít. πραγμάτων Í. δεινῶν et κακῶν», in 
quibus fane bella erant, quae proinde mox fuübiiciuntur definiendi cau- 
ía; fi quidem de futuro accipiamus tempore, adiuvantes per fuppletum 
adv. aliquod, v. c. ex iis, quae poftea accideruzt; cum foleant homines 
ex eventis demum coliigere quaedam ec intelligere praegreífa, atque . 
haec interpretari e confecutris; unde h. 1l. e bellis, deinde fecutis, fin- 
gebant fibi, ia&uram templi Pacis fuiffe indicium, fore, ut pax quoque 
interiret, et bella illa orirentur; atque adeo τῶν xara. fint fyn. cum fq. 
$. τὰ ἄκολ.» re fententiaque bis allata eadem, fed diverfo modo loquen- 
di et ab alia parte. Verum Bg., reddens τῶν κατείλ. per plusq£., vide- 
tur non cepiíle de futuro cempore, fed de praeterito, ut ex iis, quae 
acciderant zz» et adbuc, (Íupplendis et hic adv. talibus,) coniecerint, 
bella inftare, et quia Pacis templum interiiffet, pacem quoque defitu- 
ram; unde collegerint non, ut ante, priora e pofterioribus, fed , mu- 
tata ratione, pofíteriora e prioribus. Et íi Herodianus fcripfifler, ut 
modo fcribebamus nos: plana res erat, Sed ille, e le&ioneetinterpun- 
&ione quidem Stp., ufus eft redundantia quadam, ut quoque $. 14.» 
addendo τὴν τοῦ v. τ. Eig. &xo., perípicuitatis ergo, opinor, et ut in- 
nueret, quid fibi vellet per ifta τῶν κατειλ.» quae, expreffa numero plur., 
de una re tamen illa (umenda funt modo , ac de templiiaCtura, cum ea res 
una complexa fit fimul res alias, fecum copulatas, eoque pertinentes 
fimul, terrae motum, fulmen, incendium. [τὰ dicetur P., utcunque 
tantum vertiíTe, ac liberior fuiffe iterum, ficut maxime in expleto adv. 
temporis, quanquam cum Ms. Ve. fervans vulg. perf. in xar&a., pro 
quo Mss. rel. Gloflator affert aor. 2. » fenfu quidem eodem, fed non tam 
per lapfum in litteris, quam ad variandum, ut ne $. 13; idem redeat 
tempus , ubi tamen negligentiam hanc quandam, f. potius fimplicitatemy 
in eodem vocab. ufurpando, mitigavit Nofter addendo fubft. δεινῶν, red- 
iens idem per hanc ᾧ. ad $. 3., ubi, variata quanquam fententia, dixe- 
rat, malum aliquod, templum incenfum Pacis, habuiffe quosdam pro 
omine futuri temporis malique, et adeo e priori re collegiffe aliam pofte- 
riorem; (unde fimul firmecur Pg. ratio ες lectio vulg.;) ibi quidem uni- 
verfe re propofita, fed hic nominatis bellis, tum, pro συμβόλῳ ib. , ad 
varizndum hic adhibito fyn. σημεῖον» ubi Sch. partim e P. »portenta 
bellorum , (obícurior iile in) ἐκ, — ex, figno praefagiente, £m. coníum- 
tjonem /e79//, ione fattam«* ferente G. ΤῊ. tantum Gr. noftrum cum 
mendo in »perditio. ἀπολειαίς Íed Stp. ΤῊ. modo e N. T., cf. L. Schw. 
Loesn. p. $8. m. Obf. M. A. T. 3. p.28. Ind. Geop. Suid. t, 303. i. cum 
Zoi. 4, 24, 5. e. de perí., ac de re quoque 2, 49, 1. τὴν τῶν πόλεων Xm.» 
urbium iz£erii& , (ut 5b. lad. hic) 3, 29s 1.e. 3» 32» 9. Caeterum com- 


LIBER I. CAP. XIV. A. V. C. 944. CHR. N. 191. 615 


λείαν. τὰ γοῦν ἀκολουθήσαν- 12. Sane quae fecuta funt, 
va h, ὡς ἐν τοῖς ἑζῆς᾽ ἐροῦμεν, ut deinceps dicemus, even- 


h) Ms. Da. ἀκολουϑήσαντα iv τοῖς ἑξῆς ἐροῦμεν. ἐκ b τῆς dmt]. — Preüsayro, 
σολλῶν A. ita verba iunguntur, Marr. Sed in Excp. Ms. Vi. tantum ἐπιτώσαντο, 
et per edd. (ὡς — ἐροῦμεν) (ic in parenthe(i, praeter A. et B., v. N. i) é£8c 
per lenem in:una mendoía Par. 1.» v. N. s 


ma quarundam edd. poft πολεμ. requirit, ut in ew. affumatur pron. 
αὐτῶν, Íecundum hanc feriem, «e. τιν. ἐκ τ. x. πολ.» τὴν T. y. 7. Elg. ἀπ- 
&lysa σημ. αὐτῶν, Coniiciebant quidem e confecutis bellis, znterizum tem- 
pli fuiffe (nf. εἶν. praef. fumto pro perf., ut alibi,) fignum eorum; quae 
difinctio reducat ad Vs. P., reddatque fententiam planiorem, quam 
fupra dedimus. 
τὰ γοῦν kxoA.) Ms. Vi. fimplex eft lectio, plur. ν. ἐπιςώσαντό cum neu- 
tro plur. τὰ àxoA., ut fupra, fed Ms. Ba. multiplex, omiílo ὥς, puncto 
poft Ze. pofito, addito δὲν» et mutato etiam numero v. exis. , asd hanc 
fententiam , quae faltem fecuta funt, deinceps Zicemus. — Ex eventu autem. 
praecedeus omen comprobarunt , [01], οἱ τότε ἄνθρωποι f. τινὲς .«. qui nomie 
nativi mafc. fexus repetendi fint e ὅδ. 10. ad v. éziseszvro, cum hoc non 
amplius cohaereat cum proximo neutro τὰ ἀκολ. poft periodum Noftri di- 
vulfam ita, ut manifeíla fit vis manusque librarii, cui molefta fuerit 
Noftri quaedam et hic redundantia, quae addidit ἐκ τῆς ἀποβ., quibus 
facile careamus, fic orationem fingentes, fz/tem quae fecuta funt et eve- 
nere, uf deinde dicemus, praecedens omen comprobarunt; quo et ten- 
dunt P. squam Zeinceps famam verum eventus comprobavit ubi, praee 
ter alia omiffa, et in fronte orationem nexam aliter perque pron., 
depreh. in rerum eventu: modo alterutrum, τὰ àxoA., aut ἀποβάσεωξν 
quae Nofter copulavit per copiam et ut fyn. quaedam ; nec differuntea, 
quae fecuta funt ab eventis f, eventu , ni(i alio tropo ac dicendi genere; 
ut tamen Nofter cum arte quadam et fpecie fubiecerit ἐκ τῆς ἀπ.» primo 
poft parenthefin quafi aliquam et interiecta ὡς — 2g. deinde aliter elo- 
quendo variandoque in particip. τὰ ἀκολ. cum fubft. τῆς ἀπ.» fic, ut, ad» 
hibita praepofitione, videretur prodere caufam f. modum; quae perite 
Bg. et fervavit omnia et fua ratione adiuvit; quo de poft; hic ut adii- 
ciamus modo, diftinctionem Ms. Ba, minimam polt zz;s. facile pravam 
zgnofci prae pun&o, et particulam γοῦν neglexiffe D., ubi Sch. »certe, 
equidem« e Stp. Th., qui nec e Noftro quid babet, nec Lat. Β΄.» ap. 
G. Th. »zà ὄντι, adv.alleverandi, velcerte cum fiducia quadam conce- 
dendi« in fqq. ut modo fubftituat Lat. quidem aut omnino, fedin Gr. in- 
fint tantum hae notiones, e fingulis vocibus, unde componitur, pen- 
dentes, 1) feverae, pro quidem, íenfu reftringendi, cui par Lat. certe 
f. faltem, in y2, fed pro zgitur, in οὖν, latentes, 2)liberiores, cum red- 
ditur per caufalem aliquam, quippe f. nam , quae ex ovy exprimatur, vel 
cum redditur, ut hic a Bs., quae notio teneatur in 2, pro δὴ accepto, 
fed hic non requiratur, cum et apta fic princeps illa pro fa/tem , nobis 
«venig[lens, cf., praeter Sep. 'Th., Dev. p. 96. m. Vig. p.476. m. Hoog. 
Op. p. 232. Abr. Dil. Th. p. 698. c. , ad Luc. 3, 403. N. 50. Ind. Xen., 
Fi. Aefch. ec Pal., Ael. V. h. cum Hef. 1, 853.c. fine N., faciente Sch. 
in ἀκολ. cum Bg. et cum P. event. rer., ícd nihil habente Stp. Th. ib. 
nec 1, 1148. e. no(lram perf. ie. fub themate eodem cum Sch. »γεἴξων — 


*. 


614 LIBER I. CAP. XIV. A. V. C. 944. CHR. N. 191: 


Ὁ n" » , 1 m 
ἐπ τῆς ἀποβάσεως τὴν προῦ-«(ὰ fuo praecedens omen 
πάρχρυσαν φήμην ἐπισώσατο. comprobarunt, ^ Multis ita- 


. dicemus fo/fea , h.e. ego referam fequentibus verbis libri, (bene quidem, 
quoad fenfum plur. illius, fed in τοῖς) ἐξ, fequentibus, (et fepararim in) 
££. adv. deinceps, cum artic. τὰ ££. fequentia in libro«* quibus hic non 
utar, ob jam pr. fyn. τὰ ZxoA.; ignorante Stp. T'h. formulam hanc iu 
artic. plur. neutr., non item Lat. Bg., ap. G. Th. cum mero Gr. n. ἑξῆς» 
quo de cf. Ind. Dem. Xen. Z. Pol. Luc. Hef, 1, 1293. e. ἐξ.» ἐφεξῆον line 
N. nec coll. Suid, 1,773. 1., fed per variam ellipfin L. Bof. p. $11.e..L. N. 
T. et Ern., ut, dum meliora cognovero, accipiam et ipie, eile fubft. 
££) feriem f. ordinem, ab Zyse9o4, proxime fequi, cobaerere, (afperum 
defendente etiam fubít. ἕξεις ab eodem v. ἔχειν lenis fpiritus,) tum decffe 
pr. ἐπὶ f. κατὰ, quae diferta in γῆ; ἐφεξῆς et ἀαϑεξής coniunctis, quae 
foluta monílrant praepofitionem et fübít., e qua formula oritur deinde 
alud, ut fumi pro adv. queat; in quo comparo Lat. ex orZize, cui par 
abl. nudus ordize, it. fyn. formula Lat. Gs. ad Luc. 1, 344. l. 91. ἐφεξῆς» 
per ordizem, cf. Heyn. ad Virg. À. 5,773. Sed ub: articulus aliquis 
praemittitur: facile quidem fupplementum fuerit in artic. fem. fexus, 
ut ap. Stp. »77 ἑξῆς» fub. ἡμέρᾳ, ACt. 25, 17. die feguente, (qui in pr.) 
ὁ :£/c, qui ordine fequitur , (de fupplemento tacet, ac) τὰ ἑξῆς τῆς ὁδοῦ» 
pro s ἑξῆς 020; reCte quidem exponit ad fenfum , fed non fufficienter, 
«um debuerit affumere pro ellipfi (δῇ. μέρος. Sic, quod ait L. Bof. Ell. 
p.182. m. »deeít λόγος — in illo Scholiaftarum τὸ ££5c, pro ferie oratio- 
sis 1. ordine , ubi fuppl. τοῦ λόγου» ut fit τὸ ££. τοῦ A., quod iplum in- 
terdum edditur« ab una quidem procedit parte, fed non docet tamen, 
quid defit in artic. neutr. σὸν ubi, donec melius fuccurrat, expleverim 
non odo fubít., fed et particip. aliquod , uc fiat τὸ ἑξῆς ἑπόμενον μέρος 
"coU λόγου, Ícil. 2&2 τοῦτον aut etiam tantum τὸ ἑξῆς λεγόμενον, it. τὸ ἑξῆς 
σύνταγμα ἴ, σύφτημα , ficut h.]. in Noftri plur. fuppleas λόγοις f. βιβλίοις , 1. 
μέξεσι τῆς πραγματείας 1. τῶν λόγων, ut zm partibus operis 1. bifloriarum 
xeinceps Zicemus, et adeo fimul ἑπομένοις, tt inis, quae deinceps fequen- 
tur, Zicemus; cf. Noftri formulam ap. Schol. Arift. Plut. ad v. 5. e. ΗΠ. 
ed. p. 11., ap. quem ct p. 75. m. ἧς £zgc, pro quo pr. l.6. μεϑ᾽ ἥν» et p. 
$2.1. τὰ ἐφεξῆς. cf. p. pr. 1.7. et ad Hom. Ὀδ. β΄, 108. Schol. σσιητικὴ 
οἰκονομία εἰς τὰ ἑξῆς» quoad ferzem , Í. per feriem , ubi fimiliter valent ex- 
pleta ἑπόμενα, Asyoutvm, πεποιημένα:  Oaeterum ad faperiora illa P. libex 
antra eventus et comprobavit in Vs.-emendata illius ap. Stp. interiecta funt 
w(u£t poftea Zicemus)* unde a P. adv. deinceps libero adiectum | appareat, . 
ut $. pr. ad xazaa., quafi toto hoc membro ab eo omiffo; ficut paren- 
thefis figna cum Ms. Bg. et edd. quibusdam recte reiecerimus. MENS 
ix τῆς ἀπ.) Sic φήμη pro omine-Xen. Mem. S. 1, t, 3. 1625. Ibi qui- 
dem, quia eft fimul cum cievoic καὶ συμβόλοις, poteft proprie valere, ut 
Lat. omen, de iis fignis, quae ore ac fando fiunt, cf. Hindb. p. 3. i. 
Schütz, ed. noviff. append. p. 175. it. rel. Indd. Xen. et Stp. Th., ut 
contra, quod et vidit Leisn. in Progr. , hic univerfe capietur, variaute 
Noflro pro $. pr. σημεῖον et $. 3. m. οἷων. ac συμβ.» ficut Lat. Bg., cf. G. 
Th., qua Lat. analogia fuftinebit fe ἢ. 1. Gr. noftrum, non alibi reper- | 
tum ea notione; ut tamen et propriam quis hic teneat, qua hoinines 
dixerint ac iaCtarint inter fe, templi interitum portendere quid mali 
bellumque. Quod vero Leisn, putabat in Progr., cepille P. φήμην pro 


- HIBER L GAP. XIV. A. V. C. 944. CHR, Ν 191. 615 


πολλῶν δὴ καὶ δεινῶν συνεχῶς 13. que malis afüdue oc- 
κατειληφότων τὴν πόλιν, οὐκέ- cupantibus civitatem , non 


fama yerum τς mecum potius gen. yerum ad fubft. alterum evertur trahens 
Sch., perfe reddit Q. »famam compro/. ἐπ. comprob. haec ex fequenti eventu 
praecedentem famapt qua omiíía praep., addit contra Bg. in ἀποβ. 
pron. poífeff., perfpicuitatis caufa; noftra fic proferente Bud. C. 159, 
ἃς. »ràk y. ἀκολ..» ix Tic — Eris.» certe quidem, quae deinde fecuta funt 
famae praecedentis fidem fecerunt, f. famáe praecedenti fidem effruxeruntte 
quae, praeter fublatum poft àxca. comma , repetit Stp. Th. 3, 146. Α. m. 
non habens mecum praeterea v. zie. cum pr. ix, ut nec G. Th. in Bg. e 
P. »undique f. valde probare, (f. fimpl., ut hic, pro firmare, vera fa- 
cere ac credibilia, nobis iterum /eff£zgen, beftárken, Jekrüftigen, nec 
jn Stp. approbare, fed tamen in fyn. 1137, 10.) confirmare — ex rationi- 
bus a//qui2, Lucr., (et in fubft. cüm Gr. n. 426, 45. 60. 76.73.) eventus 
rerum, qui accidertnt , Cic. (fimili redundantia, cum fuffecerit eventus 
rerum, quae eft P. fupra re&io,) probari ex eventu, Cic. Att. 9, $.« ed. 
Graev. T.2. p. 27. m. confilia ex eventu, som ex volentate a plerisque 
probari folen , ubi N. comparat Ovid. — careat fucce/;bus , opio, Quis. 
quis 45 eventu faa probanda putat, per affhinem praep., cf. G. Th. in 
hoc v. 1077; 16.fqq., quibus, de Vern. ratione, fubítituas etiam Lat. 
fcr; unde faltem analogia Lat. exiftit, et Bg. potuit-cum Sch. fervare 
p:2ep., tenente Stp. Th. modo Lat. Bs. in zzeg.. cf. Luc. 3, 244. . 89. 
R. Or. V. 4. p.64. m. l. 14. πῶς οὖν 4 φήμη τότε οὖσα δοκεῖ ὑμῖν ἀποβήνοι» 
Ind.V. 8. 470. m. »amofaíve ἡ Q- , omen famae pervulgatae abit in exitums 
eventum forticur,« et Virg. A. 5,522. fq. δὲς oculis fubitum obiicitur magno 
que futurum Aügurio mozflrum. Docuit pof? exitus ingen:. 
πολλῶν) Quali ferme connexione et fententia Suet. in Ner. 39. z»te- 
ce[fevunt tantis ex principe malis probrisque quaedam et fortuita, Unde 
"maleditla et convitia bominum mox irritata, ficut in noftro exemplo. Boec/. 
Hi mores funt plebis, ut illum fummo odio profequatur, a quo fibi 
praeíentia impendeant incommoda, íi vel maxime antca amarunt. Talis 
plebs ap. Sall. Cat. 48, 1. Leiss. rr 


Ibi Cort. huc refpicit modo per numeros, ut fine Vs. Bud. C. 733, 
26. » Her. πολ. -- πολ.» peílem et famem fignificans, quibus urbs afflicta 
erat, (fed et belium illud urbanum, it. proximum incendium, ubi agit 
de v.) κατέλαβέ με τὸ πρᾶγμα τοῦτο, Tnihi hoc contingit, mihi accidit** 
fed Stp. Th. 2, $71. D. m. »x. invado, corripio, inceífo. Her. L t. s. 
δὲ κ' ὃ. €. καταλαβόντων T. v. cum alia iterum lectione dupl., (cf. $. 1r. 
in V. L. Ms.) deierente Bg. hic etiam P. cum in rel., tum in δὴ fervato 
€ fentenria noítra, pro iftius δὲν fed in πολλ. cum sj faciente, uralibi, 
cf. Dem. 918, 18. καὶ τριῶν ἤδη καιρῶν κατειληφότων τὴν T.» denique fcri- 
bente Leisn. in m. Ox. »dee(fe videtur fubft.« non quidem e Bg. ratio- 
ne, que δεινῶν füumit pro fubít., fed e P., qui in gradu adi. liberior 
iterum, non item in καὶ per fyn. »plurimis maximis que incommodita- 
tióu: laborante civitate* cuius fübftantivo Lat. fubftiruas Gr. κακῶν, aut 
potius, quo Nofter mox variat, συμφορῶν» unde fane δεῖν. pro adi. et Lat. 
magnu: capiendum , ut,' fi pro Lat. mais capiatur, fuffciant fuppleta 


illa fubít. univerfa πραγμάτων Í. χρημάτων. 


V 


616 LIBER I. CAP. XIV. A. V. C. 944. CHR. N. 19x; 


1 ro e nd , . 
T. ^ ὁ Ῥωμαίων δῆμος μετ᾽ amplius populus Romanus ae- 


235-4 Y 4 r4 . . . 

εὐνοίας τὸν Ἱκόμμοδον ἐπέβλε- quis oculis Commodum adfpi- 
, A Vx M » ἐν . 

πενὶ, ἀλλὰ καὶ τὰς αἰτίας ciebat; verum caufas quoque 


k) οὐκ 2 divifum fic in B, r., v. N. [) Pun&umhicin B.2, R., fedco- 
lon in Ox. cum Ms. Bg., v. N. 


. A 

οὔκέτ.)͵ De V. L. et divifa in οὐκ ἔτι fcripfhira novit quid Stp. ΤῊ. 2, 
1529. C. e. fine exemplo, at cum eo 1, 1290. e. ex Luc. 1, 780. l. 39.» 
übi dividitur fine V. E., ap. Gs. zoz iam, ut h.l. P., cf. 1,6,22. et Sch. 
»interdum et divife 2, 10, 8. e.« quae quidem fcriptura prima fuit haud 
dubie, ut altera cum tempore nata, fortaífise Codd. ferieuna, ut etiam 
fuperítes tum, cum interiiciuutur quaedam, ut ap. Stp. ex Thuc., cf. 
L. N. T. Schw. p. 1002. b. i. 1005. ἃ. e. Καθ, et Fi. p. 17. i. cum Ind., 
Íed L. Ern. tantum una voce; ut fine fenfus difcrimine a critico ferve- 
tur, quaecunque reperta fit loco quovis. Tum ad ὁ Ῥ. ὃ. fenfum angu- 
ftiorem fpe&at P. »u/titudo, qui in formula μετ᾽ εὖν. vicinior per adv., 
quam Bg. per abl. nudum fubít. et adi., tacente Th. Stp. et Gs., qui 
1n fübfíl. 552, g5. ed/picere aequis ocu//s e Virg. Aen. 4, 372. et in adi. 
160, 64. fine explic. fubiicit Nr. 5. 1. 44. his »aliae formulae, in quibus 
aequus ad mores et animum pertinet, quem (p. pr. e. Nr. 3.) indicare 
volunt — mitem, benignum adeo et faventem« unde ocz/j quidem aequé 
per tropum fint benigni, faventes, benevoli, proprie vero recti, nec 
limi, obliqui et transverfi, quales funt invidentium, irafcentium nec 
faventium; quomodo et Virg. illud capiendum, nec cum Metaphr. R. 
με; et habent quoque nottrates τὴ gleichen 4ugez, pro güzffigez, cui 
propius Vern. vet. γηὲξ günitigem B/icke; nihil e Noftro tenente Stp. Th. 
in v. ἐπ. nec Lat. Bg. e P., cf. Ind. Luc. ct L. N. T., quorum Ktb. 
»refpicio, ocu/;s benignis refpicio, — Luc. t, 48. — benigno vultu refpe- 
xir* de deo quidem cum effe&u et adiuncto, pro bene facere, bona 
tribuere qualiacunque, fed ibi honorem humili perfonae. 

ἀλλὰ) Scilicet fupra omnia incommoda et prodigia maximum erat ipfe 
princeps prodigium; ficut Xiph., cum de ingenti ilia peftilentia memo- 
ra(let, fubiicit, ἦν δὲ dm&vraw νοσημάτων xoq κακουργημάτων χαλεπώτερος 
Ῥωμαίοις ὃ Κόμμοδος, (380, 32. quae fola repetit Oxon. ex hac N.) Quo 
referemus etiam illam Procopii de concurfu et continuatione publicorum 
inalorum ἐπίκρισιν» ex arcana hift. p.94. μηκυνομένου δὲ κακοῦ, πᾶσιν ἐκμὲ- 
μαϑηκένοι τῷ ἔργῳ ξυνέβη» ὅτι δὴ τοῖς ἀνθρώποις Ev ἄπειρον μὲν καὶ πονηρία 
φύεσϑοι εἴωϑε. μαϑήσει δὲ τὠνντρογεγενημένων ἐκτρεφομένη», xo] τῇ τῆς πᾶ: 
φουσίας ἐξουσίᾳ ἐς τοσόνδε ἀεὶ ἐξικνεῖσθοι δοκεῖν ἐς ὅσον δύνατου καὶ τῶν βλαπτο- 
μένων ταϑμᾶσϑοι δόξα, ffc vero publicis grave[centibus malis, periculo com- 
pertum efl, mullis εἰρη ον δὲ certis terminis bumanam improbitatem ; 
quae ff maiorum exemplo coalefcat, atque dignitatis licentia in fubditorum 
perniciem exeratur , quo tandem poffis evadere , nonnifi affictorum aerum- 
mis perpendi queat. Boecl. 

Mss. ὠλλεπαλλήλων Gloffatoris videtur, ad commutandam orationem, 
cum ob viciniam vix exciderit αλλ fyllaba; ut nec reperi, mifi ap. Hef. 
I, 239.€. ἐλλεπάλληλα, συνεχῆ» line N., et ap. Stp. Th. e οι. »«2a. 
creber , pro ἐπάλληλοςις cui Lat. addit L. Ern, adhuc Bg., quo de alibi 
plane id adi. Gr. negligeute P., at Sch. reddente, ut 1, 13, 15. €. »alius 


MS : | 
LIBER I. CAP. XIV. A. V. C. 944. CHR. N. 191. 617 


τῶν ἐπαλλήλων συμφορῶν continuarum calamitatum in 

, , Σ , ETE . * 

εἰς τοὺς ἐκείνου ἀκρίτους Qovouc ilius caedes, indicta caufa 
M Li X ^ Á ay * ΄ - 

καὶ vd λοιπὰ τοῦ βίου ἀνέφε- patratas, etreliqua vitae cri 


m) Ms, Ba. et Vi. τῶν ἀλλεπαλλήλων συμῷ.) V. N.» fed ἐπ᾿ ἀλλήλ. in A.Es. 
et Par., ut alibi. ᾿ 


ex alio, (ad quod, f. affine a/ius fuper a/iun, recentior aetas iftud Mss. 
fabricavit, fed in) c. calamitatum frequentium caufas referre in« deler- 
to P. etiam in numero mutato fubft. c.; tenente Stp. Th. 1, 336. i. ZA. 
κοὶ aut »praecedente οὐ μόνον Í. μὴ μόνον » f. οὐχ Gri, (sut) in principio 
orationis, pro qui» etiam** nec adeo, ubi, ut hic, praeit οὐκέτε, et in 
media oratione, poft comma, quod in eadem hic adhuc reCtione me- 
lius, quam quarundam edd. alia diítin&io maior, quae requirit novum 
extrinfecus nominativum αὐτὸς , reddente Pg. divellendo, fere cum Stp. 
ad m. P., qui fuum feZ ceperit, ut alibi, pro fed eziam , cf. 1, 12, 14. 
ἀκρίτους) temeraria eius homicidia Í. inconfiderata. | Ni refpicit ad 
eos, qui fupplicio indi&la caufz afficiebantur; quod et inconíiderate ac 
temerarie ab eo fiebat. Szepb. Memmius iniuffas caedes vertit. γώ. 

Ut et Sch. in. q., fed in »Zxe. iniquas, iudicio gom decretas, cate 
des** deferens adeo et ipfe P. ;iniuftos a/Zus** in quem proprie directa 
erant illa Stp., tenentis in Th. nihil, quam femel plur. $. ex alio Noftri 
loco, et 2, 429. e. »Zxe. iniudicatus, indemnatus« cum notionibus rel. 
ante in N., e Bud. C. 41, 9., fed non cum noftro fubít., quod habui 
modo e Zof. 1, 13, 7. de Maximino, ἤδη δὲ καὶ εἰς φόνους à. ἐχώρει χρη- 
μάτων éxi3uuiz tandem, indiCta caufa, propter pecuniae cupiditatem, σα 
caedes progredicbatur , cf. Ind. Fi. Aefch. υγὔκριτον ϑάνατον κατεχειροτά- 
vaqenv, indicia caufa capitis damzarunt* ut et vercunt de perf., it. adv. 
ἀκρίτως » cu) proprie refpondet formula Bg. per abl., pro ícveriori caeZes 
fine iuZicio, ut Lampr. in. Comm. p. 490. i. de temporibus Perennis, 
multi fenatores ffne iudicio izteremti; quanquam id proprie eft illud Zof. 
(alibi proferendum) δίχα κρίσεως φονεύειν, at proximum tamen nofítros 
hodie μπε iudiciali inquifftione ; quae formulae omnes requirunt fane, 
uc ad fuhít. aíffumatur participium cum Bg. , cuius formulam cenet G. Th. 
in v. ἐπα, cum explic., cf. Liv. 3, 13. m. ac de re caedibusque Commoe 
di Lampr. p.495.i. $13. m, et Xiph.376, 38. Sed Mss. ἀνέφερον plur. 
cum fing. ὁ "Pup. δῆμος,» per fynthefin in nomine colle&ctivo procedens, 
ur Martinus recte iudicabat, pott Mss. pun&um , reperiatur etiam in P. 
»fed referre omnes rel. in primis, cum etr alium praemiferit numerum 
»multitudo — ad(picere« ut tamen et libere ille egerit, eoque ipfo, quod 
adi. omnes iterum addit, et error in e et o inciderit, aut vis librarii, in 
ἀλλὰ x») haerentis, quod fic, puncto iilo fa&to, in fronte enunciationis 
effe voluerit. In rel. defertum P. a Sch. 5. vitae deli£a** Bg. fequitur 
in fubíl. utr., cuius Lat. ad ἐμ. non tenet Step. Th., nec cum gen. z. Q., 
ut ego tantum affinem conftructionem in Thuc. Ind. γνώμης ἁμάρτημα» 
et fimile quid ap. ἃ, Th. Lat. serratum, — Cic. nullum ob £0ttus vitae 
non dicam vitium, Íed erratum unde Nofter duxerit, nobis Vergebungen 
1. Febler des Lebens, i. c. pravae actiones, cominiffae in vita, f vivendi 
agendique rationes perverfae, et alege abhorrentes; ut ipfum plebis 
iudicium , quod credebat, imperantis vicam fcelcítam publice puniri, et 


619 LIBER L. CAP. XIV. A. V. C. 945.- CHR. N. 192. 


€ n »NN M . . 
ρεν ἁμαρτήματα. οὐδὲ γὼρ τά. mina referebat. Neque 
Ξ ; , ͵΄ E e ETE ^ ὁ 
ἐλάνθανε τὸ πραττόμενα TEZW- enim latebant illius. facinora 

, , , 3r IN MAN p» 1 
τας 9* ἀλλ οὐδὲ αὐτὸς λανϑέ- quenquam, immo nec ipfe la- 


n) Ms. Ba. ἀνέφερον, quod ferri poteft in Ms., quoniam poft ἐπεβλ. eft 
pun&um. Marr. v. N. ^ o) Hic in al, comma, ut in Ms. Bg. S » 


per calamitates publicas ac civitatis, quanquam non omnino verum, 
tamen fatis vetuftum eft, nobilicatum vel illo Hor. ep. t, 2, 14. quidquid 
delirant reges, pleCtuntur civi. I d uw ὰ 
᾿ οὐδὲ) Nam primum flagitiis et fceleribus velamenta quaerumz eiusmodi 
tyranni, ficut exemplo Neronis oftendit Tac. 13 A. 47, t. pottea, *émel 
evulgatus pudor. mon fatietatem , [ed incitamentum affert, ap. eundem 14 
A. 14, 5. £fcuntque flagitia et infamia (1b. 14, vs. m., ubi fq. pofiremo 
ipfe ícenam izfcéndit,) quod mox cap. fq. (ap. No(tr. τ, 15, 15.) Commo- 
di, tlieatrum gladiatorio ritu ingreíffi, infania amplius declarat. Nero- 
nis infania, Commodi turpitudini per omnes fiagitii gradus &vríseoQoc elt 
ideoque hic a nobis producta, egregium fcil. par, princeps hiítrio et gla- 
diator. Boecl. | * | 
Supplens Bg. in τὰ πο. dativum pronominis αὐτῷ, folennem in paff. 
debuit deinde abire in genitivum, fatto fubít. e particip., fere cum P. 
»fcelera bominis fubitituente ifti pron. iterum fubít. perf. , fed in rel. 
difcedente nimis, fecus ac Sch. »Jazebast haec omses* quodfeverum in 
gayr., hic cum v. Zazere non faciens bonam Lat., ob praemiílam neg. 
οὐδὲ», commutat Bg. perite cum fyn., ubi numerus fane alius erat deli- 
gendus; plane negligente Stp. ΤῊ. ufum formulasque adi. x. cum neg. 
mon item L. N. T. Schw. p. 1002. ἃ. m. 1057. b. e. multoque, amplius 
Kb. p. 490. m. Nt. 4. , illuc redeunte re, ut neg. fimplex cf. μὴ cum adi. 
w., live praemiffo, f. poftpofiro, 1n mafc. quidem genere, in quo hie 
nemus, reddatur per Gr. οὐδεὶς. fed Lat. vemo, nullus, won ullus, 
non quisquam, Íed compof. οὐδὲ f. μηδὲ cum eodem adi. v. per Lat. sec 
f£. neque ullus, it. tec f. neque quisquam, hocque etiam in plur. πάντες... 
Sed praeterea, ubi γὰρ fimul adeft, fumto οὐδὲ pro c2, (ut Lat, seque et 
gec ante enim, Cf. 1,5, 6. et Schell. de ítylo p.290. e. 280. e. 237. m. 
Nr. 9.) eadem ratio valebit; quae in finpl. c2, ur ἢ. l. sem neminem — 
nam zullum —, nam zoz latebant u//um, — nam 2o lat. quenquam; quae 
deinde iterum modo de civibus ac populo Rom. capiuntur. ἡ . 
ἀλλ᾽ οὐδὲ) Bg. in A. e P. fevere reddit, fed ambigue, cum poffis intel- 
ligere, vec ipfe zgnotus effe í. manere volebat , fcil. talia faciendo, vel 
seque ipfe ea, facinora, zgnota elle volebat ; quo poftr. fenfu cepere hic 
Vern., fupplero pron. αὐτὰ e pr. τὰ vearr., quod pron. Nofter oppreffe- 
rit ob alterum magis neceffarium αὐτὸς poft οὐδὲν, pro ne quidem; quam 
rationem poftr. et ipfe praefero , quia folennius eft No(tro tale fupplemen- 
tum ; afference nihil Stp. T'h., quam 2, 697. F. e. fimile quid 5a. lateo, celo,— 
Ifocr. Ev. οὐδ᾽ αὐτὸς λαϑεῖν ἐξήτησεν ne 7pfe quidem clam tulit« Wolf. 294; 17. 
nc ipfe quidem dibooalare ffnduir fed Find. p. 31. c. 11. i. Ind. v. Qyz. et 4 
5556 ipfe quidem id alios celare ffuduit f. voluit*« fuppleto non tantum pron. 
τοῦτοί. ταῦτα, fedetadi. ἄλλους cafum pronominis, qui, folennis in v.A., et 
hic valeat per affumtum acrovc, ad pr. z&vrac referendo ; feverius agcnte Bg. 
in οὐδὲ, quam in ἀλλὰ» ubi facit cum aliis, cf. Stp. Th. 1, 335.1. »immo 
vere* Dev. p. $. 1. cum N., Vig. p. 460. i. Nr. 8. Hoog.Op. p. 14. m. L. 


Χ 
] 


P— ———" 


LIBER I. CAP. XIV. A. V. C. 945: CHR. N. 192. 619 


ve. ἤϑελεν  ,- ἃ δὲ πράττων tere volebat, verum; in qui- 
οἴκοι διεβάλλετο, ταῦτα καὶ busdomi patrandis male audie- 
δημοσία δεῖξαι ἐτόλμησεν. εἰς 15. bat, haec et publice oftenta- 
τοσοῦτόν TE «μανίας καὶ παροι- re Sdn eft. Ac eo ufque infa- 


p) Ms. Da. ἤϑελε. καὶ ἃ δὲ TQ fed Ms. Vi. modo x4) ἃ δὲ A. ut in edd. 


pun&um in suis "m - colon in od v.N. 4) iem Ba. εἰς τ τοσοῦτον oes μᾶν.» 
ν. Ν. 


N. T. Fi. p.75. e.g) et Krb. p. 36.i. Nr. 3, 5dAX οὐδὲ A. immo v» nie uident 


2p. G. Th. »cum vehementia quadam corrigentis et augentis ea; quae- 


praecefferunt, ut quin et potius quam vim. ut in Lat. non nego, fic 
b. |. in Gr. non neceffariam puto, tum poft οὐδὲν ad quod ZaX referri 
poteft, ut adverfativa fimplex, tum quia augendi vis iam in adiunctis 
οὐδὲ altero cum αὐτὸς adeft. 

- & δὲ) Mss. καὶ νυ pro copula additum, non habet caufam, unde exci- 
derit, fed fufpicionem de gloffa, ut: quis ad δὲ in marg. id addiderit, 
unde in textum venit fimul cum priftino δὲ, quod refertur (variando pro 
pr- Ax) ad praec. οὐδὲν, et in hoc latens c, quanquam per fe καὶ — δὲν 
Lat. et vero, fimiliter diremtum uno vocabulo, infra habebimus; ut in 
vulg. cum Ms. Ve. manet etiam P., quem pattim deferit Sch. in. me. 
patranss δ. cum infamia ferebatur facere« mutato iftius sos fne benein 
fimpl. fyn. cum, et particip. in in£., ubi Bg., reddito v. 3. itezumr per 
phrafin fuam , adiungit pr. &r, et alibi cum hoc v. ap. Noftr. occurren- 
tem, cui deaique accommodat cafum pron. à et participii, expreffi per 
paff. fut. ,. pro feverioribus, verum, quae ; facere domi ferebatur, dice- 
batur; culpabatur ; ; non aliunde cognita mihi rectione v. 2. cum particip. Ἢ 
fed tamen affinium ἐγγέλλομοι et ἐλέγχομοι 5. V, Pofl. Synt. p. 200. e. , itt 
Call. tacens , etiam de ila, quae iumta elliph, huc profit, in N. T. 
Luc. 16, r. οὗτος. διεβλήθη αὐτῷ ὡς διασκορπίζων » cf. πον H. S. T. x. 
it. Stp. Th., qui nec ipfe rectionem novit noftram, nec in cix. oppofi- 
tum δὴμ. » pro quo ad t, 13, 17. i.e Dione protulimus cum eodem illud. 
fyn. ἐν τῷ δημοσίῳ y cf. Luc. 2: 769. l. 87. ἑώρων — τὰ γιγνόμενα γ xoj οὐ τὰ 
ἐν ὑπαίϑρῳ μόνον, ἀλλὰ xod y ὁπόσα οἴκοι ἔπραττον. οἰόμενοι λανϑάνειν, video 
eorum facinora,| seque ea fo/um , quae [a5 divo fierent , ied quae domi 
etiam, cum latere Íe putarent; ubi manifeílo fupplet Gs. in v. extr. A. 
pron. perf. αὑτοὺς, quanquam et ibi αὐτὰ procedit; faciente Sch. hic in 
"γέτολμ. haud veritus efr ad fenfum partimque cum P., unde Bg. in Lat. 
ad 5s£., ap. G. Th. »íacpe Í. cum affectu f. affectatione adeo; glorian- 
di caufa oftendere« e vi vulgari frequentativi, fed ut hoc quoque, ut 
alia, pro primitivo tantum valeat, οἵ, Ind. Tac. Ern. »pro oítendere«c 
Suet. Cort. Sall. et Píin. cum luft. ,30, 1, 6. et Virg: Aen. 6, 678. 85 477- 
tum ap. Lampr. i in Comm. p. 514. i. babuit — morem, sf omnia, quae tur- 
piter, quae impune, quae crudeliter , re gladiatories. quae lenonice 
Jaceret , a€is urbis indi iuberet. 


- εἰς τοσοῦτον) Re&ius i in Cod. legitur παρανοίας, v. N.ad c. 6. ν. παροῦδφα. 
Strotb. 

; Qui innuit 1, 6, 19. e., ubi inter exempla transpofiti itionis eriam 
ayragoníz pro παρανοία(ς ut Leisn. in m. Ms. Bg. »f. παρανοίας, (eadem 
que in m, Ox, eum) v. B. Antiqu. p. 168.«* cum in Mss, nihil fit, quam 


kl 


620 LIBER I. CAP. XIV. A. V. C. 945. CHR. N. 192; 


víac Y προυχώρησεν, ὡς σπρῶ- niaeetpetulantiae proceffit, ut 
voy μὲν τὴν πατρῴαν προση- primo quidem paternum co- 


τ) Ms. Ve, ac Vi. παρωνοίως v, N. 5 ut et de προυχ. fic fine leni nobiscum in 
B. ^. L. et Pat. 1 


gloffa, ut e fqq. apparebit; reddente Bg. id fubít. e P. (ap. G. Th. 
»»ἀσέλγεια» effrenatio 1mmodica ad quodlibet vitium«) ut Stp. Th. quoque 
hinc, cum Bud. C. 97, 42. 1511,49., cf.ap. Dem. 124, 24. εἰς τοῦτο ἀφῖχϑε 
μωρίας αὶ παρανοίας, quo non moveor, cum ib. fit quoque 424; 23. το- 
σαύτης μανίας Xoj παροινίας ἐνέπλησε λ.» prorfus ut hic, quein locum cum 
alio 403, 8. non tenet Ind. , (nec in v. πσωροινεῖν haec 992, 25. 1262, 2. 
1486, 11.) in loco poítr. repudiante etiam Rs. recte V. L. παρανοίας V. 9. 
Ῥ. 468. m. 11. p. 828. m., cf. de fubít. ac v. L. Ern. et N. T. Schw. p. 
1054. N. , Suic. Th. Ind. Xen. Bach., 'Avg. Mor. et Pol. Z., Luc. Dion, 
H. S. T.2. Diod. S. Iofeph. Zof., Vis. p. 181.1. ad N. T. Krb. p. 352.e. 
Loesn. p. 396. (ubi locus Phil., et nobis notatus, in Flacc. p.762. C. 1.) 
Kypk. 2, 355. e., ad Luc. 2,657. b. 3, 439. b. e. Caf. ad Ath. 2,738. »non 
eft amentia, ne temulentia quidem, aut vinofitas, verum ex temulentia 
maícens ὕβρις». petulantia et iniuria€« unde ap. Noítr. cum ὕβρις copula- 
tur alibi; quemadmodum hie valeat pro amentiae genere ac fyn. prioris 
guy. , ut diferte etiam L. Ern. poít extr. Caf. »infania Gl. V.* unde non 
male hic Vern., cf. Thom. M, p. 693. cum N., Suid. 3, 55. e. zaeav:9w, — 
ἀντὶ τοῦ μετὰ μέϑης ἠλέγχϑη» μετὰ μανίας, et mox copulata παρῴώνησεν — 
κοὶ ἐξεμάνη» cum p. fq. m. παροινίας » ὕβρεις » petulantiam, Hel. 2, $83. €. 
Poll. 6, 21. proprie, visi ffudium , fed 8, 79. inter vocabula ὕβρεως, ubi 
non bene redditum visolentia, et 8,89., ubiin textu et Ms. eft παράνοια,» 
v. N. 21., fed 5tp. Th. in uz. cum Lat. Bg. »pro dictis aut factis ve- 
cordibus et infanis, — Herodi. l. 1. εἰς — «eoóx.« fine Vs., cf. Phil. in 
Flacc. p. 762. E. e. Hef. 2, 537. e. Suid. 2, 492. m. , ap. G. Th. in Bg. cum 
Gr. n. it. in »furor, — infania* eum comparatis776,9. fwrore atque de- 
mentia, et in v. amertia 293, 14. furorem et izx[aniam, quo aliquo ufu- 
rus eram potius pro Bg. in zae. ut in noftra lingua. Unftmz und Referey 
í. Wabnwiiz, accipiens utr. de animi impetu ac motu immoderato, qui 
agit contra rationem, decorum ac dignitatem, tum ex aliis caufis, ctum 
ec ex ebrietate, proprie in Commodum cadente, qua de opportune Suid. 
1.1. "Ouweoc εἰς τὴν αὐτὴν πλάξιγγα τῇ μανία τὴν μέϑην Tí9wews, Homerus 
ebrietatem e£ infaniam z» eadem /ance collocat, qui ecin v. Kop. 1. fervat 
vulg. magow., unde hic modo Vs. damus, eo dementiae /P»u4 atque in- 
folentiae pregre/Jas eff , non fevere, quanquam per fe copulari potiunt, 
ut ap. G. Th. v. eo 371, 46. e Plin. eo infolentiae f'urorzs que proce[fit, 
quod Lat. poftr. e D: fervat. Bg. , cf. 1, 3, 6.e., retinente Stp. Th. in v. 
ze. fpiritum lenem aliunde, quem nos negligimus, cum nec fit in fore 
ma v. non contra&ta προεχώρησενν cf. Thuc. τ, 32.1. f. 25, ὅς.» fed cum 
leni tamen iterum 7, 37. f. 469, 22., et de forma contracta, ut magis 
Attica, fed foluta, a librariis profecta, ib. l.l. pr. in N., Ern. ad Xen. Mem. 
S. 2» 9, 5. m. N.9. et Moer. p. 302. cum N. Denique contra Ms. δὲ tue- 
tur vulg. τὲ cum Mss. rel. etiam P. eo que vecordige, feverior, quam Bg.» 
hoc Lat. et ordine. ' 

πρῶτον) Gr. generalius fonant, paternam appellationem, eoque referri vi. 


LIBER I. CAP. XIV. A. V. C. 945. CHR. N. 192. 621 


γορίαν παραιτήσασϑαι 5, ἀντὶ gnomenrepudiaret, pro Com: 
δὲ Κομμόδου καὶ Μάρκου υἱοῦ modo autem ac Marci fiio 
Ἡρακλέω τὲ καὶ Διὸς υἱὸν Herculem et Iovis flium 


d 
' f) Colon hic in Ms, Ba. cum ed, Pat. , ut pun&um in A. al, v. N. 


dentur, quae fequuntur, Commodus Marci filius, f. L. Aurel. Comm. 
Antoninus. $y/j. 

Quae, proprie in P. dire&ta, pertinent (imul ad Bg. in fubft, ze., 
quocum et Sch. facit, non tenente Stp. Th. Lar. Bg., quo de alibi, fed 
modo illud Sb., it. s»o»;ez , quod et ipfum hic fuficiat; Noftro fane mox 
explicante τὴν z. ze., íed duplicicer, per Κομμ.ν ad quod 'He. refertur; 
deinde per M, vi, quo refpicit A. vj., cum nomen patris (proquo gen. 
hic adi. πατρ. tac) fuerit plenum Marc, zdelius 44urel. zAnton. ap. Freyer. 
in Hift. univ., fed ap. Capitol. Marcus 44ntoninus, aut alterutrum modo, 
ut πες ib. Commodus nominatur pater, quod nomen tamen gefferit, cum 
et fratrem appellaret Luc. 44ur. Verum Commodum T.1. p. 316., ubiec 
Caf. b. N. 3. agit de 44ntonini nomine f. cognomine, etiam de Marc. 44n- 
f05., et de eius aliis nominibus Salm. ib. p. 289. fq. , cf. 307. e. ap. ipfum 
Capit., qui de cognomine eius, quod proprie dicatur, nihil, quam p. 
325. drmeniaci et Parthici, ut vulgare philofopbi negatur ei a Caf. et 
Salm. p.286. fq. , cf. Heyn. Hift. V. 4. p. 98$. e. Tum πρῶτον iterum 
hic non habet relatum ἔπειτα etc. ,. fed fequitur modo $. fq. 72, ficut μὲν 
dixeris flare folirarium, f. ad proximum δὲ referri, ut tamen loco fit rno- 
tum íuo, pro πρῶτον τὴν πατρ. μὲν 79. » proferente e P. cum Dg. etiam Stp. 
Th. hinc quaedam v. παρ. 1, 243. F. e., fed noftra liberrime Bud. C. 1456. i. 
»Áttice z. repudiare, vitare, averfarique, Herodi. εἰς voe. δὲ uv. προῦχιν 
ὡς τὴν πατρώαν (fic ine lota) yg. 2., ἀντὶ τοῦ pae. vi., 5e. καλέσας aur. 
cf. L. N. T. cum Obf. Krb. Loesn. Kypk. T. 1, Ind. Dern. (cui add. 308, 
25.) Thuc. Xen. 'Avg. Mor. Ael. V. h. Luc. Dion. Caf. Thom, M. p.633. 
Suid. 3, 43. m. fq. 50. m. e. Dref. de V. med. p. 362. m. , de vi med. tamen 
filens, ut pro mero a&, habuerit, fed alio fenfu ac pro fimpl. Ind. Xen. 
Z. Mem. S., ap. G. Th. »4eprecor , — παραιτοῦμοιι γ» — periculum, avere 
fari, — quafi deteftor f. exfecror, — abominor, (unde hic forte id fer. 
vaveris, fed Bg.) recufare, refpuere, aípernari« quibus tropis remotis, 
hic de zomine tuerit non uti, riolle adhibere, odiííe, contemnere, vel 
etiam interdicere, vetare adhiberi ab aliis in fe nominando, ut a fena- 
tu, ex oppof. deinde κελεύσας xaAcicSos. 

Ἡρακλέα) Lampr. 8. et 9. Commodum Herculem et Deum fenatus ap- 
pelavit, et poftea accepit flatuas in. Herculis habitu , eique immolatum 
4 ut Deo, et fubinde, c/avanon fo/um leones i» vette muliebri et pelle 

eonina, fed etiam multos bomines afflixit. Hinc menfis September Her- 
cules, et Idus Herculeae Octobris dictae, et caetera eiusdem vanitatis, 
de quibus mox in Herodi. fequitur. Caeterum habitus ille Herculis 
Apollodoro defcribitur 1. 2. bibl. xoj χειρωσάμενος τὲν λέοντα, τὴν μὲν δορὰν 
ἠμφιάσατο, τῷ χάσματι δὲ ἐχρήσατο κόρυϑι, cum fubegiffet Hercuies leonem 
Cithaeroneum, pe/lem eius induit, vidluque loco gaíeae ufus efl. Notum 
hinc epitheton Herculis λεοντοφόνον. Reges ergo Macedoniae cum ab 
Hercule genus fuum repetant, διὸ xaj ἀντὶ ταινίας», xo φέμματος καὶ πορ- 
Qvgag βασιλικῆς τῷ δέφματι τῆς κεφαλῆς τοῦ λέοντος ἑαντοὺς ταιγιοῦσιγ Wo 


622 LIBER L CAP. XIV.-A. V. C. 945. CHR. N. 193. 
αὑτὸντ κελεῦσαι " xaAig d as. fe iuberet vocari. Depofito 


t) air. per lenem A. 2l., v. Ν.. wu) Ms. Ba, κελεέσας etiam habet. Mart. 
tacite etiam Ass. rel., ut edd. omnes, v. N. 


LH] 
ξέμμα τοῦτο 1») κόσμον ἡγοῦνται» X52 ὑπὲ πάντα λίϑαν, ideo pro vedimicule, 
et corona, et regia purpura leonini capitis exuvie [e redimiunt , aque boc 
geftamen coronam et oynatuxi effe cenfent, eoque magis, quam pretiofis dde 
pilis et unionibus fe decoravi putant. Sunt hzec verba Conftantini Por- 
phyrogen. 1.2. de them. in th. 2. Maced., ubi numinum Alexandri, tali 
forma conípicuum , teítimonii loco affert, de quo v. eruditam Fed. Mo- 
relli annotationem. De Commodo adde Athen. 1. 12. Boec/, — Appella- 
tus εἴς etiam Romanus Hercules, quod feras Lanuvii in amphitheatro 
occidillet, Lampr. Oxos. | Athen. 12; 9. p. 537. hoc nomine Commodum 
cum Alexandro M. confert, qui modo Ammonis filium repraeíenta:e, 
modo Dianam, modo Mercurium, modo denique Hercuiem voluit, 
Sed addit Athen. τέ οὖν ϑαυμαςὸνγ si xoj xa9' ἡμᾶς Κόμμοδος ὃ αὐτοκράτωρ 
ἐπὶ τῶν ὀχημάτων παρακείμενον. εἶχε τὸ Ἡράκλειον ῥόπαλον, ὑπεςσωμένης αὐτῷ 
λεοντῆς», καὶ Ἡρακλῆς καλείσϑοι ἤϑελενγ Αλεξάνθρου τοῦ ᾿Αριξοτελικοῦ τοσού- 
ποις αὐτὸν ἀφομοιοῦντος ϑεοῖςν ἅταρ τῇ καὶ ᾿Αρτέμιδι; quid igitur miram, f$ 
Commodus imperator apad nos (etiam noltra aetate; in curru appofitam. 
babuit clavam Herculeam , fubftrata 75// leonis pel/e, et Herculem vo«ari fe 
voluit, cum Alexander, Ariftotelis praeceptis ambutus, fe ipfum illis (208) 
diis affrmilaverit , atque adeo etiam Dianae? Quid Plutarchus de Com- 
modi facinore iudicaturus fuiffet, nefcio: at Alexandri illud facinus pro- 
pe laudat, de Fort. vel virt, Al. or. 1. p. 332. 4. Caeterum, quod hic 
Commodus Herculem [e iubet appellari, /eogis pelJem fibi fuéflernit, 
inanu clavam geítat, etc., id et numus declarat ap. Choul. de relig. vet. 
Rom. p. 165 [4. 163.íq. Leisn. 

Lampr. funt p. 495. m. p.fq. e. 498. ut ap. Xiph. 380, 41. ἑαυτῷ δὲ 
ἄλλας τὲ παμπόλλας ἐπωνυμίας», xo τὴν Ἡρακλέους ἀπήνεγκεν multa enim 
cognomina fibi fumfit Commodus, fed praeiertim Hercuiis. 

κελεύσας παλεῖσϑ9.) Scribo κελεῦσοη. Stepb. Quae emendatio ita eft hic 
certa, ut vel contra libros omnes receperim inf., cum et Bg. cum P, re» 
ferret hanc ;ectionem, etc fenius eandem requireiet feriesque, ὡς quippe 
fuperiori hon tantum regente proximum inf. xzeziz. , fed et bunc remo- 
tum xsa., non item alterum xz4., qui pendet potius a pr. xe2., quales 
dupl. inf. nec per fe habent ingrati quid a finitione fimili, et occurrunt 
ap. alios, etiam infra 6, 6, 1I. €., íicut contra particip. vulg. κελ. nom 
habet, unde pendeat, cum requirat tempus aliquod verbi finirum, quale 
non eít in Íqq.. nec in pr. zov. , cuius formula εἰς ros. , ὡς non poteft. 
regimen fuum proferre modo usque ad zzez;7., quia fic res eadem, de 
qua pergitur deinde, nomen quidem Commodi , divellitur ; quod et fit 
multo magis diftinctione illa, librorum maiori ; unde fimiliter vulg. par» 
ticipium xeA. non accipit e íqq. verbum finiti temporis, cui innitatur: 
fed im v. xaA. finit res prima de nominibus, poft quam narratur alia de 
cuitu ac veítitu; ut adeo prior res tota fic copulanda, quod fit tantum 
fic, ut adíit inf. xsa.,, vidente id iam Vern. vet. , qui δὲ coniungit cum 
χελ., led per τὲ reddit e P., regente fimiliter, ut volumus; at peccan- 
te rantüum in remporum inconítantia »uüt — repudiaren, — ἃς iufferistt ἡ 
quod Bg. correxit perite, lapfu quidem in; et tum facili, cum Íolenni, 


, 
- 


LIBER L CAP.X!V. A.V. C. 945. CHR. N. 192. 625 
ἀποδυσάμενός τε τὸ Ῥωμαίον 16. etiam Romanorum ét im- 


et variantibus noftri verbi temporibus his etiam ap. Theophr, Ch. 15, r. 
τῇ.» ubi quoque funt inf. dupl., íed non ita vicini, κελεῦσφι αὐτὸς kva- 
δέξασϑοι» ubi pr. alius nominativus iftud particip. xsa. protulerit, cum 
pendeat igf.a pr. o/oz, ubi etiam ambigitur de fpiritu pronominis, quem 
afperum hic Bg. e P. refert ob v. x:4., fane rectius deLat. ratione. De 
re quidem et Commodi nominibus pluribus cf. Dion. Caf. p. 1215. , ubà 
N. ad $6.85. profertur etiam hic locus ab ἐντὶ — aA. , cum vulg. particip. 
xt^., ut a Spành. de pr. ec u. n. 2, 493. i. »de Herculis nomine adítruunt 
itidem — tum Herodi. Ἧς. — αὖτ. κελεύσας xaa., Herculemíe et lovis filium 
iufüt eppellari, (e P. fere, nifi quod copulam er adiccit, per edd. P. 
nale omiffam, etiam in Antw.) Quod luculentius firmant obvii etiame 
num- huius Commodi numi ac lapides antiqui« fubiectis numis duobus, 
ubi Herculis nomen ect Commodus nadus cum clava et pelle leonina, 
qui in illa nominum. veítiumque infania forte imitatus. eit Caligulam, - 
cf. Dion. C. p. 93t. : : 
ἀποδυσάμενος) Depoftte que Romanorum cultu, qui regius erat f. impe- 
vatcrius , 1.6. qui reges decebat f. imperatores. ὅσο. Pofisetiam unius» 
modi forma legere, τὸ Ῥωμαῖον xo Q. €xy., Romanum pariter ez Impera- 
torium Pabitum Í. cultum. Infra tamen t, 15, 15. eodem fere modo, τὸν 
εὐγενὴ xod Ῥωμαίων βασιλέα », nubilem ilum virum ec Romanorum Impera- 
torem. $y/5. L3 & 
Vel pofterior Noftri locus oftendat, nihil hic tentandum effe, cum, alio 
quanquam ordiae, ibi quoque fit fubft, in dupl. re&tione ,' fimul uti habeat 
gen. fubítantivi et alium cafum adiectivi, accommodatum princip. fubftanti- 
vo, quorum generum duorum loquendi quodque per fealiasoccurrens, hic 
copulatur, quia convenit, ad fententiam , cum τὸ Ῥωμαίων ey. lit i- q. τὸ 
Ῥωμαῖον € y.» lervaute Bg. e P. formam Gr. dupl. , cum er Lat. habeant, cf. 
Cort. ad Sall. Cat.18, 4. edolefcens nobilis, — [ummae audaciae, lug.70, 2.955» 
3. 1. (in Ind. nominans eza//agen in partitus,) et ad Cic. €p. 2, 13, I. 12; 
10, 2. 13» 10, 8. et infra ed Noflr. 2, 15, 1. m. 7,7,2. m., ficut nec opus 
1atione Stp., Ὁ P. fere ducta, quae redit ad hendiad. f, appofitionem, 
mutato xej in pron. rel. cum v. fubft, ; quia ponuntur duo plane diver- 
fa, τὸ P. ex.» velis, qua Romani utebantür, oppofita illi Gr., quae 
Herculis fuit, fed τὸ fac. ex. veftitus Zmperatorius , i. quem imperatores 
Rom. gerere foliti, infra aliquoties nominatus, vel fimpl. xazpvc; f. zAae 
pee, vel cum epitheto, ut 3, 7, B. e. τὴν χλαμύδα τὴν βασίλειον, Ct 4,7» 
5. τὴν “Ῥωμαϊκὴν ἐποϑέμενος χλαμύδα, cui oppon. ἠμφιέννυτο τὰ Γερμανῶν 
σεριβληματαν ἔν T6 χλαμύσινν αἷς εἰώϑασιν, ἀργύρῳ πεποικιλμέναις y ἑωρῶτο, 
ut h.l, oppon. mox ὠμφιέννυτο ὡλουργεῖς κοὶ χρυσοῦφεϊς, ροτοτατηϊις fuffi- 
«ere aliquo pa&o unum τὸ "P. ey., quod et Suidas modo habct in Κομμ:» 
converfum libere, 4epo/ito cultu Romano et regio, quae extr. aliquis ex 
h.1. Noítri addia't, ubi xo) βασ. adiiciuntur ad explicandum et definren- 
dum magis, quia de imperatore fermo eft, eiusque veítitusa reliquorum 
civium ac privatorum Rom. babitu diverfus; omirrente rurfus P. extre- 
ma καὶ βασ.» unde Sch. modo fubít. tenet in 5)β. cultum regium opi- 
nor e Stp. N., qui in Th. nil profert, quam Íyn. »yrà» βασίλειον Qégov- 
πες πορφύραν» (CX 45 1, 6., quae et alibi occurrit, c£ 1, $» 14. C.) Ut et 
par cum íÍyn. epitheto τῆς βασιλικῆς πορφύρας T, τόν 8. m. 6, 8, 10. ς., οἴ, 
of. $ 43i 3. €« βαφιρικὴν ἐφϑῆτα y. unperatoriam ve/fem , fed in fubit. €x. 


624 LIBER I. CAP. XIV. A. V. C. 945. CHR. N. 192. 


καὶ βασίλειον σχῆμα, Asovrz* peratorio habitu, leonis pel- 
ὑπεςρώννυτο Y, καὶ ῥόπαλον lem fubílernebat, et clavam 


x) λεοντὴν hoc accentu A, 2. B. etPat., v. N. y) Ms.Ba. ómaeegóvyvro* καὶ 
Bom. — φέρειν, ἀμφ. A, nihil ut variet cum Mss, rel., nifiin diftin&ione, pro 
edd. commate poít ózecg. , fed poft φέρειν edd. omnium (praeter Φέρει Par. 2.) 
pun&um etiam tenent A. al., ac colon Ed., quo neício, an fpectet in Ms. Bg. 
pun&um,; íequente littera parva, v. N. 


I, 1327. C.) cultus j Herodi. 7. ἤδη φέρων βαξιλέως ὕνομα καὶ σχήμαςς cum 
P., e quo et notionem conítituit ibi 7, 6, 1. m., ubi adeo formula fyn. | 
per gen: fubít. βασιλέως, cui per hic adi. βασίλειον, ubi, praeter vefti- 
tum, intellizatur etiam ornatus, tanquam corona et gemmae, ut 5, 4, 
I2. m. ἐποῤῥίψας τὸ χλαμύδιον, xe εἴ τί σχ. βασιλικὸν περιέκειτονγ Ubi ite- 
rum aliud adi. fyn., deferente Bg. ruríum P. ἴῃ τὲν non item in particip. 
paíl, ad v. Zzo3. , quod affert Stp. Th. tantum tropice »exuo, i. depono, 
excutio a me, non fufcipio« fed vel (ic refpiciens vim med;, qua de 
nihil in lib. de V. med., niti ap. Woll.alio fenfu, cf. Ind. Ael. V. ἢ. et Luc. 
Asovr. ὑπεςρ.) Agnoicit etiam Pol, Vs., /essis pellem fu/flerneret, et 
Suidae Collectanea. Alioqui. convenientiüs fortaffis £rege. ,. nf/lerneba- 
gur Íí.inflernebat le. Sy/). 
Qui in Ind.-more fuo pro ézese. infTeznebat fe fed Sch. paff. ὑπ. 
A. fubiternebat //i ieonis pe//em. Steph. (fic pro Sb.) congruentius fort. 
ἔπεςρ. infi. fe (ine crifi, fed paff. tacite cum Sb. tractans pro med. , quo 
et tendit Bg. act. e P., de med. vi tacentibus lib. de V. med., cumque 
L. Ern. etiam Stp. Th., qui, non huc fpeCtans, praeter exempla duo 
paíf., reddit act. cum Bg., afferens 3, 1058. D. e. fqq. loca, ubi compof. 
hoc pro fimpl. accipias, redundante adeo pr. ὑπὸ, quae lectionis vulg. 
vindicandae ratio prima eft, ut altera per auCtoritatem Suid., v. N. fq., 
ec Athen. fupra in N. Leisn. $. pr. e. ad 'Hg., ubi fimiliter paff. fenfu, 
ob dat. perf. adiectum , (quanquam et hic eft fubinde cum med.) ὑπεςρω- 
μένης αὐτῷ λέοντῆς, quo loco, etfi, ut verum fateor, non tutiffimo, quia de 
cu:ru et fede in curru intelligi potett, tamen eft etiam ufus Fabr. ad Dion. C. 
p. 1218. ἡ λεοντῇ τό τε ῥόπαλον ἔν τε ταῖς ὁδοῖς προεφέρετο αὐτοῦ, κοὶ Ev τοῖς 
ϑεάτροις ἐπὶ δίφρου ἐπιχρύσου, εἴτεπαρήει» εἴτε κοὴ ἀπήει, ἐτίϑετο, Xiph. 382, 9. 
pellis quidem Zeonis clava que geftabantur a»£e eum, cum i£er faceret, 2m 
theatris autem , five adeffet iple praefens, f. abeffet , in fella aurea collo- 
cabastur; ad quae cemparantur haec Noflri, et e numis iterum firmane 
tur, fed e le&. vulg. quoque, quam porro fic adiuves, ut ὑπὸ fit i. 4. 
ἐπὶ, tum per Lat. analogiam in fg? pro 1n f. fuper, cf. ad Virg. Ecl. τς 
46. et G. Th. v. fubmitrere, tum per caufam hanc, quod, quae fubtler- 
nuntur, i. fubter quasdam res fternuntur, certa ratione et ab alia parte 
Ípectata, dici etiam poflunt infterni, imponi, apponi: ut comparave- 
rim ὑπενὸύεσϑοη» ὑπένδυμα €t ὑπενδύτηςγ» quae proprie interula eft, fed, 
ubi fola indurür, pro ἐπενδύτα fuperaria, cf. Rsk. Anrhol. Gr. p. 41. e. 
cum Ern. ad Xen. Mem. 8. 1, 6, 2. e. et ap. Call. ἢ. in Ap. v. 63. κεραοὺς 
πέριξ ὑπεβάλλετο τοίχους, parietes corneos fubiecit, ubi ἐπεβ. et Ms. ha- 
bet, et Arnald. corrigit, er Loesn. Ind. fere praeferr, gloffam. me 
2gnoícente, ac retinente vulg. pro aZiecit, in primis ob πέριξ adiun- 
&um; utap. Polb. T.1. p.883. 1. ὄρος ὑπόκειτοι bene Caf. »ad propin- 
quitatem refert« intelligens, credo, pro adiacet, iuxta fitus eft, tacente 


LIBER I. "CAP. XIV. A. V.C. 945. CHR; N. 192. 625 


μετὼ χεῖρας Φέρειν, auri in manibus geflab:t, indue- 


Ind., et.ap. Hom. δ. 4, 130. ὑπὸ λῖτᾳ πετάσεας, ftragulo /z5ffrato, ce- 
perim pro inftrato, impofito, ftrato ; nihil ferente G, Th. in Eg., quod 
profic, fed in v. »infferno, ἐπισρωννύω, — pelle leonis iz/fergor , V irg. 
Aen. 2, 722.«' ad quae Heyn. confert Hom. "Ia. κ΄, 335. ἕσσατο δ᾽ ὄκτο- 
63εν δινὸν — λύκοιο», induit que exzerius pellem /upi; qui fenfus íane et 
h.l. noftro eile debet; nec mihi notum eft, pelles eiusmodi fub alia vefte 
indutas effe, íed fupra eam femper; quod et hodie fit; etí! fcio rufti- 
.€os, qui nunc fupra birfütam velítem, e pellibus animantium coníutam, 
induant aliam veftem lineam , (Kittel;) ad quem morem ti Commodus 
tamen pelli fimplici fubligatae fuperinduit veftem aliam: proprie fiime- 
tur v. vz., cf. Poll. 4, $9. N. 32. vméseuro ἄρκτου δορὰ, καὶ λεοντῆν ἐπέβλη- 
zo, urfinam fusflernebat pellem; et leontina. Zzdsebatur, de Herodoro 
Megarenfi, (ubi nihil monetur, poteftque intelligi proprie de cubili,) 
€t ad Ael. V. ἢ. 9, 24. e. , bic quidem ut cum med. per fe, íed cum paff. 
| ftet, uc alibi, acc. fubft. e notione veftimenti aeovr. , ubi Sch. -»λεοντέη, 
'et contr. λεοντῆν Íub. δορὰ, leonina pe//zs, A. ὑπ. inftar Herculisc fere 
«um Stp. Th. 4, 13169. A. e. ubi et »Herodi. l. t. ὠποῦ. τε — σχῆμα, A. 
ἔπεςρ.» x. e. — ἔφερεν, Herculis more« cum duabus lcét. aliis, memori 
ter, opinor, cuius locus e Suid. eft 2, 424. m., ubi et mox definitio, 
«f. Poli. $, 16., (qui locus profuerit ad Hef. 2, 449. e.) et 4, 1:5. , fed 
Palm. Ex. in A. Gr. p. 191. in. »acovz? , leonis fpolium cum iubis et pi- 
Ais« tamen retinente etiam L. Ern. accentum circumflexum una cum el- 
lipfi illa Sch., cf. L. Bof. p. 91.e., quod fubít. e P. ítatim expler Bg., 
Íed per formulam fyn. e gen. fubfl., ut nec G. Th. j;eonirzs, Acóvrzigcc 
affert fine fubít,, quo (ine tamen redditur ad Ariftoph. er Luc. 1, $48- 
l. 28. 30. 600. 1. 3. 2,285. 1. 34. 3; 164. 1. 59., ubi p. 384. e. etiam edi- 
tur alio illo accentu τὴν 2sovrz», leonina pe//e, etiam ap. Schol., fed r, 
4$6. 1.7. λεοντῇ , leonina pe//is, V. L. »acovr4, pro more veterum edd. 
Eadem alibi variatio, (et $48. l. 28. λεοντῆν, leonivam, V. ἵ,.) λεοντὴν 
B. 1. quo accentu hoc nominum genus in vetuftis libris ec edd. f2epe in- 
fignitur& ubil. 29. τὸ ξύλον, clava, de Hercule, pro aliorum ibi loco- 
rum noíltro, quod nunc fequitur. 
ῥόπαλον) ἫἩ ρακλέους ῥοπάλῳ παίων ἀπέκτεινεν Zonar. Oxos. Non pof- 
funt;haec cohaerere, nili fcribas φέρων. Stepb. — Pro φέρειν aut φέρων le- 
endum, aut ἔφερεν. $y/b. Utique cum Stp. et Sb. reponendum ett 
ἔφερεν», nili οἷος intelligi poffe putes. δ γον, 

Leisn. in textu Ox. v. φέρειν litteram εἰ induxit, ὦ fupra Ícripto, ut 
innueret, fibi quoque videri legendum φέρων» exprimente Bz., fere cum 
P., ἔφερεν illud Scp. , cum καὶ reddiderit per copulam meram, quod, pro 
etiam acceptum, ferat particip. φέρων» quae fuerit medicina lenitíima, 
nec multum a litteris lectionis vulg. abiens, cum alterum ἔφερεν habeat 
quidem fpeciem ab ey ct εἰν f. ε et e; confufis, ut alias, cf. D Orv. Ch. 
p-669. €.» íed temen etiam requirat, ut ílatuatur omiíTum e augmen- 
tum, ob pr. c litteram, non admodum diffimilem; quo conceffo, licet 
quoque fingere, olim fuiíle ἐφέρετο, cum quod extrema ero a finitione 
vulg. εἰν non procul abfit» tum quia ap. Suid. in Kopp. babeatur λεοντῆν 
ὑπεςρώννυτο, καὶ ῥόπαλον ἐπεφέρετο, [conis exuviis Vice itragulae ve/Zis ute- 
batur, ef clavam ge//abat , ubi, practer vulg. ézsse., non bene in Vs. 
redditum, v. ἐπεῷ. putabitur gloíla noftrorum p. xag. ἐφέρετο, qua de 
formula fupra, ut v. φέρεσϑοη in. ined. exempla habet Stp. Th. 4, 83. i, 


Rr 


626 LIBERI. CAP. XIV. A. V. C. 945. CHR. N. 192. 


, € -Ὁ LI " 
ἔννυτό τε ὠὡλουργέεὶς καὶ χρυ- baturque purpureis et auro 


coUQdc Σ ἐσθῆτας ἃ, ὡς εἶναι! intextis veftibus:, ita, ut ef- 


Z) Χρυσαῦφ. D. 2. cum Par, I. mendofe. — à) Hic, ante àccum inf, inclaufula 
et iudicio fcriptoris, punctum fezt Ms. Ba. , ut alibi colon, quo tendit Ms. Bg. 


quanquam non phyfico fenfu, quo tamen tolerarim, cf. Ind. Xen. Z. 
Cyr. et Bach., cui addiderim Mem. S. 3, 14, 1., ut tamen hic inclinem 
potius ad φέρων et καὶ, pro etam, cum pro copula mera non id admite 
tat participium, quia hoc tum ad fqq. referendum, quo non pertinet; 
cum ibi agatur de alio veítitu et repugnet τὲ ibi, cum verbo finiti tem- 
poris pofitum; P. deferente Bg. tantum in praep. et numero p. xemg., 
fed Stp. Th. tenente in δ. modo Bg. Lat., ap. G. Th. cum Gr, n., quo 
de cf. Ind. Luc. Xen. Ael. V. h. Fi. Pal. Diod. S. Fab. Aef. Hf. cum Hef. 
2, I121. m., non coll. Suid. 3, 264. m. 

ἀμφιέννυτο) Cum augmento fupra 6. i. ad τὸ Ῥωμ. protulimus ex 4,7, 
ς. ἐμῷ.» quae comparat etiam Sch., non item Stp. Th., qui modo 1, 
1379. G. »Herodi. !. 1. ἀμφ. — àc3., purpureas /fój atque aureas veftes 
circumdabet* cum P. fere, expreffa vi med., cf. lib. de V. med. ed. Fi. 
et W. per induere fe, cui par bg. paff. , negligente eam Sb. Ind. ex al- 
tero Nottri loco per zsZsebat, cf. Ind. Xen. Bach. et Cyr. Z., Luc. 
Dion. H. Fab. Aef. Hf., L. N. T. Suid. 1, 151.1., ap. G. Th. cum Gr. n. 
In fqq. Bg. e P., fed Sch. in »za. ex &ag, mare, et ἔργον» 0pus, quia ex 
conchae marinae fanguine fit qualem notationem et Stp. Th. fert, 
fuper colore dubitans cum aliis, cf. Suid. 1, 123. i. 867. m. 3,81. m. , non 
coll. ad Hef. 1, 248. m. N. 21. 23. Poll. 4, 120. e. cum N. $2. Thom. M. 
p. 38. Moer. p. $6., ad Ael. V. ἢ. 12, 32. p. 772. N. 5. , ad Dion. Caf, p. 
$81. fere cum Ruben. de re veft. in Graev, Th. T.6. p. 959. 1., Bg. ad 
Arift. Plut. v. 1200. Caf. ad Ath. 1, 783. D'Arn. An. Cr. p. 234. m. Grut. 


Lamp. T.4. p. 352. e. Well. ad Diod. S. 2, 535.a. N. 34. , tum ap. Met. ' 


Eutr. 12, 1. Zof. τ, 60. 4. ᾿Αντιόχω περιϑέντες ἁλουργὲς ἱμάτιον», quum An- 
tiocho veffem purpuream znzeciffent , quod folenne in factis cum vi qua- 
dam imperatoribus, etiam ap. Noflr. 2, 8. 10. τὴν βασίλειον πορφύραν περι- 


βαλόντες » 6, 8, το. €. πορφύραν ἐπιβαλόντες βασιλικὴν» 7» $» 7. χλαμύδι mop- - 


φυρᾷ περιβάλλουσι, ubi pallium intelligitur illud imperatorium, quod aut 
totum purpura tincum fuit, aut certe purpuram praetextam babuit, 
nec fuit ridiculum, fed folenne, ut h.l. contra za. ἐσϑ. capio de toga f. 
ftola, fuper quam induerit Commodus alio tempore βασίλειον exputo 


pallium imperatoris purpureum, fed nunc pro eo leoninam; quae toga - 


cum et ipía effer Romanorum, τὸ Ῥωμαίων σχῆμα», neque adeo per fe 
τ gidicula, tamen ridicula facta fuerit, quod eflet zaeueyzs €t χρυσοὐφὴς» 


et maxime pofterioris generis; quem ornatum ἢ. 1. Nofter muliebrem - 


vocat, ut barbarum externumque infra 5, 3, 12. de Heliogabalo, προήεε 
σχήματι βαρβάρῳ, χιτῶνας χρυσοῦφεϊῖς xo) ἁλουργεῖς » χειριδωτοὺς xod ποδή- 
ρεις ἀνεδωσμένος , Cf. 5, 5, 6.» ubi σολή εἴ ἐσθὴς profe invicem ponuntur, 
et $. 9. fq. oppon. καὶ Ῥωμαίων «024 €t βάρβαρον iftud σχῆμα. De chlamy- 
de quidem et pallio imperatorio, quin purpureum fueric fimpliciter, 


nec auro diftin&um argentoque, dubitari nequit ex 4, 7, 5. de Caracalla - 


et Germanis, quibus potius talis ornatus tribuitur; ut, ibi de pallio 
tantum fermonem effe, apparet e fq. cap. e. , ubi idem Caracalla depo- 


fuiife dr., (quod profecto de toga non cogitandum,) ἐλθὼν εἰς τὸ "AAs£&ve | 


ógov μνῆμαγ τὴν χλαμύδα, ἣν ἔφερεν ὡλουργῇ γ — περιελὼν ἑαυτοῦ», ἐπέϑηκε 


din " — 


a mE 


« 


1 


| 


- 


| 


- 


LIBER I. CAP.XIV. A. V.C. 945. CHR. N. 192. 627 


καταγέλαςον αὐτὸν P, καὶ ὑΦ᾽ fet deridiculus, dum uno ha- 
ἑνὶ σχήματι ϑηλειῶν πολυ- bitu feminarum luxum et 
b) Ms..a. et Vi, αὐτὸν ὑφ᾽ ἑν) σχήματι, καὶ ϑηλειῶν πολ. Δ. V. N. 


τῇ ἐκείνου σορῷ», CÉ. $, 4, 13. de Macrino in fuga, qui dr. ἀποῤῥίψας τὸ 
χλαμύδιον, retenta tamen toga, fuper quam induit fimul $. íq. ἐσϑῆτα 
dàowrogizyv , pallii genus aliquod et ipfum. Quanquam, quod Nofter di- 
cit, ridiculum Commodum effe faCtum veftitu, non id forte pertinet ad 
fingulas vefles purpureas auroque diftin&tas, fed tantum eo, quod rales 
fimul cum leonina geflerit, cf. fqq., et ad Dion. C. p. 1218., cum No- 
ftri locus laudatus effet, additum »fericas tamen pariter intellize« quod 
: etiam muliebrem firmat luxum, hic a Noftro cactum, ut in Hcliogabalo 
5» 5$» 8.» et de Commodo ap. Laimpr. p.509. e. ta , ut eius tumorem per 
Íericas ve/fes populus Rom. agnofceret ; ad quae Caf. N. 7. b. e. Dio ta- 
men et dalmaticatum et fericatum fuiffe vifum fcribit, non in publico, 
fed domi a falutantibus, ἐνέδυσε — χιτῶνα χειριδωτὸν» σηρικὸνγ λευκὸν» 
Qi&xevacy* cf. Xiph. 382, 2. 5. fqq., quo et refpicit Ferrar. de re veit. in 
Graev. Th. T. 6. p.861. C. »S1 ergo imperatorum Rom. chlamys pur- 
purea fuit: cur Dio, Commodi habitum notans, ait, ipfum ingreífum 
effe theatrum purpurea tunica indutum auro infperfa, accepta fimili 
chlamyde more Graeco? εἰσιωῶν, χιτῶνα ὁλοπόρφυρον χρυσῷ κατάπατον, χλα- 
μύδα τὲ ὁμοίαν τὸν Ἑλληνικὸν τρόπον λαμβάνων. Herodi. l. τ. idem narrans, 
ἀμῷ. ὧλ. — ἐσϑ. ^. Non ergo chlamys purpurea, fed tunica chlamys 
que ferica purpurea auro infpería f. variegata probro daraeít. Hae chía- 
mydes Graecanicae dictae — auro diftin&ae.« — E quo Xiph. loco pofir. 
notler hic accipiat lucem, tum quod χιτῶνα memorat, fed et fimul χλα- 
μύδα, (unde patet fententia noftra fuperior de ἐσϑ. pro toga, quae pro- 
prie χιτὼν dr.) tum quod δλοπόρφυρον poteft etiam h.l. innui per Zaevey., 
(ut toga tota fuerit infecta purpura, nec alba, et tantum in ora fimbria 
que purpuram praetexram habens; in quam polir. notionem inclinat 
maxime Weff, l. 1.) denique quod χρυσῷ κατάπαςον, Íicut et pr. ib. διά- 
χρυσὸν», pertinet ad noflrum χρυσ.» ubi Sep. Th. aliunde habet Bg., cf. 
Diod. S. 1,367. 1. 29. μίτρας — χρυσοῦφεῖϊςν mitras ex auro contextas, cui 
par χρυδόπατος €t χρυσῷ κατάτικτος, cui intexta acuve picta figna, figu- 
rae, clavi ex filis aureis, cf. Salm, ad Lampr. T. 1. p.978. b. e., ubi et 
uterque Xiph. locus explicatur, fed aliter àieyo. , quo in v. tamen v. L. 
Ern., cf. Dion. H. S. T. 1. 268, 26. τὰς &Aoveyciz κοὶ χρυσοσήμους ἀμπεχό- 
yac, purpureas auzo intertextas ?ra4£eas, quorum primum Gr. etiam eft 
ap. G. Th. in Bg., ut fq. xzrzy. quoque, cf. 1, 3, 9. €. , quo in meme 
bro Bg. omittit pron. αὖτ. iterum , ut P, nimium obit. 
καὶ ὑφ᾽} Pro καὶ aptius leges ἅτε, velut. Nifi forte deefle aliquid exi- 
ftimandum cfl. $y/^. καὶ convenientius flaret pone σχήματι. Reisk, 
Quem ordinem et Mss. praebent; unde membra exiftunt magis et 
, aequalia et diftin&la, καὶ 94A. πολ. — xod xg. iex. , ubi participium paga. 
reíolvi licet per particulam caufae f. modi, v. c. wtpote, quippe, dum, 
quarum mediam diferte refert P., vel libere additam, nobiscum refol- 
vendo participium, vel habens pro xaj vulg. iftud Sb. ἅτε, aut afline 
quod aliud, ὡς f. οἵα, quae oinnia fane non longe difcedunt a figura lit- 
terarum vulgati καὶ» faepe fufpetti de inendo, ctiam ap.Noftr. Sed Bg., 
etalibi xo; reddens fuo Lat., quanquam in alia caufa, 3, 7, 19. 4., quid 
h.l fecerit, non certo dicam, magis tamen, refolville participium, 


628 LIBER I. CAP. XIV. A. V. C. 945. CHR. N. 192, 


€ P4 A ^ " 2 c ! 
τέλειων. καὶ "gov ἰσχυν μιμοὺῦ- heroum virtutem — imitatur. 
es NS e . EM " 
μενον. τοιοῦτος μὲν δὴ" προίων 17. 'Valis fcilicet prodiens 
€) Sch. Ms. μέντοι minus apte. $y/o. v. N. 


prorfus deleto x»j, quod violeatius, cum nec e pr. finitione τὸν inani- 
ter repetitum videatur xj; quod duplex, praeter illud gazppe, ottendit 
P., unde vix habuerit in fuo Cod. aliquam ex prioribus iliis particulis, 
cum et poit σχημ. reneat καὶ utrumque cum Mss. duobus, quorum unus 
Ve., dum fervat x»j vulgato loco, fufpicionem iniiciat, aliquardo intra 
c7. €t 944. elapfum xoj, ob fyllabas ez: et 3zA non difiimiles, er aliquem 
librarium in marg. notaíffe xo/ ex Cod. alio, fed alium 1d pofuiffe in tex- 
tu, quo nunc eft loco, ubi fane non-commodam edit fententiam, nec 
valens pro etam f. etiam adeo Í. Lat. ve/, nec fic, ut enunciationes iun- 
Gae fint per xo], fed hoc accipiatur pro alia parricula, in primis caufali, 
aut tanquam redundans, utintrazoave etaliudadi., necíic, ut a fcripto- 
re ipfo praemiffum pro copulativa f. diitributiva particula putetur alio 
loco, quanquam fevere debuerit poft exsp. demum locari; quale genus 
hyperbati convenientius fit alii auctorl, Thucydidi quidem poé&us ve; 
quorum exemplo qui tueatur le&ionem vulg. hic, leniffimus fuerit cri- 
ticus; cum videatur mihi quoque aut accipienda Mss. le&io, aut xej 
cum Bg. delendum, ut non fit obfervata bic a Noftro concinnitas, alibz 
quoque eadem negle&a, at Mss. res ab ingenio librari profe&ta, iftam 
quaerentis concinnitatem ; unde , cum res adhuc dubia effer ec anceps, 
nunc quidem nihil aliud potui edere. In rel. praep. 222 , a Eg. e P. op- 

reffa, non item a Sch. »tub 245it4* (nihil tale cenente G. Eh.) vale- 
bic pro in, cum, per, (ut fupra habuimus f£ et iz armis,) fed σχ. pa- 
tebit et hic latius, practerque veftes, quoque ad arma et illud ῥόπαλον 
μετὰ χεῖρ.» quo forte refpicit Sch. »»aPifu veitium et corporis* peccan- 
te Bg., fecus ac P., in temporum confecutione Lat., dum poft impf. 
effet ponit praef. zmitatur, pro eodem tempore zzmitabatur; cum in Gr. 
duo pracfentia ftent pro imp£f.; non ferente Stp. ΤῊ. in fubft. πολ. Lat. 
Bg., (cuo et reddit ind. Ael. V. h., cf. Thuc. Dem. Xen. Mem. S. Luc. 
et Suid. 3, 148. i.) e P., ut partim Sch. »/zxum in veftibus feminarum 
nihil eciam tenente Stp. Th. in ϑηλι vel e Nofiro, vel de ellipfi fubit. 
γυνὴ. cf. L. Bof. p. 76. i., fed, praeter Lat. Bz., modo cum . artic. »4 
S4Acix , femina quo fine cf. Ind. Luc. L. N. T. Dem. 1067,2. Xen. Mem. 
$.2, 1, 4. €., tum Sch. in ig. »g. Pol. heroum viriutem; ubi tamen 
potius de Virtute corporis 1. robore heroico, quam animi, Ífermo eft, 
(ramen etiam fic retinente Bg., cum Lat. dicatur illa notione utr., cf. 
G. Th. cum Gr. n., non hoc Lat. tenente Stp. Th.) se. Peros, de viris 
fortibus defuncis« pro qua definitione pleniorem dar Srp. Th. aliunde, 
convenientem et Herculi, qui unus omnium maxime innuitur hic per 
pluz., cf. Ind. Xen. Cyr. Z. cum Suid. 2, 77. m. 79. m. et Hef, 1, 1659. m. e. 
it. G. Th., ut Ages.  Marifcolli de Perfonis in Graev. ΤῊ. T. 9. p. 1130. 
D., agens de iis, qui, feminarum habitu induti, procefferint ;quae 
omnia lectori capido abunde fuppeditabunt Diod. S, — Herodi.« fic fine 
numeris ac loco huc fpectat, fedet forte ad Heliog. 5,5, 7. Caeterum ap. 
Beg. 2, 680. habentur nui hi, quintus quidem, L. Ael. Aurel. Comm. Aug. 
P. Fel. cum capite Commodi, quod tectum leonina pelle, fed in altera parte 
Inícript. Herculi Romano 4457. cum arcu, clava et pharetra, fed fextus, Ael. 
Aurel. Coram. et iterum caput, teu leon. pelle, at in altera parte Infcript. 


LIBER I. CAP.XIV, A. V.C. 945. CHR. N. 192. 62g 


ἐφαίνετο. ἤλλαξε δὲ καὶ τῶν confpicicbatur. ^ Mutavit au- 


Herculi Romano Zugu. S. C., quae verba clava fecat media, denique fepti- 
mus, L. Ael. Aurel. Comm. Aug. P. Fel. ec caput Commodi, hedera revin- 
&um, fed in altera parte Hercu/ Romano ug. ectropaeum, cui manum im- 
ponit Hercules, cumi clava et pelleleon.adttans. Tum ib. p. iq. ett numus 
fecundus, infcriprus Jupiter exfuperartifimus, qui putatur effe ipfe Com- 
modus, et forfan pertinet ad Noftri $. fq. 

τοιοῦτος) Telis, quum prodibat, confpiciebatur, i.e. tali habitu in 
publicum prodibat. Srep/. 

Immo et, tali babitu confpiciendum fe praebebat, quum prodiret, 

qua formula altera utitur aliunde Stp. Th. v. φ.» liberius agente fane P., 
etiam addito adv., unde fervat Dg. fyn. in 24, pro quo Ms. τοὶ librarii 
fit lapfus, f. gloffa& acceptum fenfu affirmandi; unde redeas ad δὴ pro 
Lar. Bg., ut G. Th. »zempe, μέντοι(ς et Hoog. Op. p. 211. m. Nr. t2. 
»yág va: vix differt a γὰρ 57«* fenfu quidem affeverandi, quo de ibi agi- 
tur; ut zc; notione altera adverfante facit Lat. hic 2lius ordinis, fed ta- 
lis quidem, í. negle&o μὲν, folum £2/is vero; familiare uc fit Noftro μὲν 
24 in clauíula et traníitu ad alia, ubi 34 pro Lat. igitur capio, quo fen- 
fu τοὶ nondum certo fcio, cf. 1, 13, 8. ad μέντοι, it. Ty 16, 5. 

ἤλλαξε) Mrn/fum annuorum zomina. Intelligit autem fortaffe menfium 
totius anni. Alioqui fupervacaneum illud éwzyc. nobis videri queat. 
Stepb. Poflumus etiam reddere mez/£um anniver(ariorum, i. e. quotan- 
nis in orbem recurrentium, qua de ré v. Dionis Epitomen et Acl. Lampr., 
qui meníium nomina recenfent. $y//. Lampr. ri. mezfes quoque in ho- 
norem eius pro 44ugu/io Commodum, ro Septembri Herculem, pro 
O-!obri kwviGum , pro Novembri Exuperatorium, pro Decemzi Amazo- 
nium, ex figno ipfius adulatores vocabant. Xiph.ita numerat, Amazo- 
nium, Invictum, Felicem, Pium, Lucium, Aelium, Aurelium, Com- 
modum, Auguítum, Herculem, Romanum, Superantem. Atque hanc 
enumerationem veram cenfet Cl. Salm. in N. ad Lampr. , quem ex Xiph. 
corrigit, ut feries ita fibi invicem refpondeat, ᾿Αμαξόνισς, lanuarius; 
᾿Ανέκῃτος», Febr., Eórvx 4c, Marc, Εὐσεβής, Apr., Λούκιος, Mai., Αἴλιος, Iur 
Αὐρήλιος, lul., Κόμμοδος, Aug., Αὔγουςτος, Sept., Ἡράπλειος, OCt., Ῥωμαῖος» 
Nov., Ὑσεραίρων, Dec. Etiam fub Nerone huius infaniae exempla habemus. 
Ap. Tac. τό, 12. ftudio adulantium fenatorum smez//s, qui Aprilem eun- 
dem que Neroneum feguebatur , Maius Claudii, lunius Germanici voca- 
bulis »staztur. Et Domitianus, pof] duos triumpbos ,| Germanici cogno- 
mine affumto, Septembrem rezfem et O&obrem ex appellationibus fuis 
Germanicum Domitianum que zrantmominavit , quod altero [ufcepiffet im- 
perium, altero natus effet, Suet. Dom.13. Scilicet canta fuit horum ho- 
minum ambitio, ut cuperent omzia nova et de fuo somine di&a, tam- 
quam fs propterea Principatum accepiffent, ut movam rebus faciem induce- 
rent. Vide, quae Procopii arcana hiít, p. 49. de talibus propofitis tra- 
dit, et Nic. Alemannus explicat in N. p. eadem. Boec.. Quorum feries 
ita fe habet, ᾿Αμαφόνιος, lanuarius, et fic deinceps. Quanquam ordi- 
nem hunc interturbat Cafaubonus, et Commodianum annum a primo 

raenomine, Lucio ἔς,» aufpicari contendit. Dioni et Zonárae fecum 
1n hoc calculo magis convenit. Qxoz. Hic Herodianus teftis cít, Com- 
modum meníium nomina mutaífe, ac pro vetuítis appellationibus nova: de . 
fuis cognominibus impofuiffe. Panziroll. Thef. Var. L. 11,95.íq. Lei». 

Ad Lamprz. p. 505. Caf. N. »menfíium omnium fuiffe mutata nomina, 


630 LIBER I. CAP. XIV. A. V. C. 945. CHR. N. 192. 


^ ^ Áo 3 pa ΄ 
ἐνιαυσιωίων ἃ μηνῶν τὰ ὀνόμα- tem ct menfium anni nomi- 
[74 N » ^ - * . 
τῶ, ὅσω μὲν ἀρχαῖα * κατα- πᾶ, antiquis abrogatis, ο- 
, ιν ^ e ^ e. ue 
λύσας, πάντας δὲ ταῖς ἑαυτοῦ mnesque a fui ipfius cogno- 


d) Ms. Da. et Vi. ἐνιχυσίων ,. fed ἐνιαυσιέων mendofe A. cum B. 1., v. N. 
e) Nihil hic diftindionis ubique, fed poft κατ. comma per edd., ubi in Ms. Ea. 


colon, it. poft iv». , ubi et colon in Sb. cum Ms. Bg. pro commate B, I. Stp. 
rel., fed punGo al. i 


conflat inter Dion. et Herodi.: fed quod hic addit, f/erasque appella- 
tiones 24 Herculem refpexiffe , refellit Dio, qui ipfas appeliationes no- 
vas recenfet foius e veceribus. Sunt autem iftae (ed. R. p. 1215. ἴ. et 
Sb. 381, 2. οἱ μῆνες ἀπ᾿ αὐτοῦ πέντες ἐπεκλήθησαν, ust καταριϑμεῖσϑοι 
αὐτοὺς οὕτως, ᾿Αμαδόνιος, A.) Ex iftis duodecim nominibus quatuor funt 
tantum, quae polünt εἰς Ἡρακλέα &vzoéese9s4, ut loquitur Herodi., 
seáxAsoc, ὑπεραίρων» ἀμαδένιος, ἀνίκητος. . Reliqua omnia partim propria 
Commodo, partim omnibus imperatoribus folennia funt* quae fere re- 
petuntur ad Dion. l. l. in N. δ. 88. fq. et 91., cf. Sb. ad p. 1436. e. ib., 
unde Zonaras haufit; Noftro quidem, dum αἱ πλεῖστοι de paucis tantum, 
atque adeo quatuor, adhibet, excufando forte fic, quod et 6. Th. 
»plerique, οἱ xaszo, nonnulli« explicat, et L. Ern. in affini πολὺς difer- 
te edicit »oí πολλοὶ — 3) interdum de perpaucis reperitur«* tacente Stp. 
Th., etiam in v. ya4., cf. Ind. Dem. et Luc., P. deferente etiam Sch., 
"qui ib. zzmutavi?, ícd in y. cum Bg., ut cum Stp. acSb. in adi. à. , ubi 
pauperrimus Sep. Th. »i.q. ἐνιαύσιος(ς cf. Dion. H. S. T. 1. Geop. Eutr. 
Met. 1, 9, 3. et ap. Suid. fine χρήσει 1, 747.1. cum Lat. Sch. utr., quo 
et redditur ap. Stp. Th. alterum, hic a Mss. produ&um, e lapfu, f. 
emendatione, (íi edd. illud mendofum in Ced. aliquo fuiffe fumas, un- 


de aliquis peritior « vocalem expunxerit;) f. e glofía, idque per compa- . 


rationem ex alio Noftri loco 1, 16, 7.e., aut propterea, quod ἐνιαύσιος 
εἴςε tum frequentius, tum auctoritatis vetuitioris, v. Ind. Dem. Xen. Z. 
Pcl. ec Bach. cum Stp. Th., ubi »Theophr. κατὰ τὰς ἐνιαυσίους ὥρας, 
certis anni zemporióus, ut v. l. interpr.« et Bg. hic, mutato adi. ἴῃ νη. 
gen. fubít., accommodatius ad Vern. rationem, quae et parem fert 
aliam fyn., 4je Menathe im Jahre; opprimente P. adi. hoc, nec tenente 
G. Th. illa Lat. cum fubít. sens, quo sdiuncto, quanquam non admo- 
dum neceffario, Nofter definit tantum magis; ut debuit Stp. pro zen- 
fibus totius azz? argumentum d'cere potius tum e fq. mox addito πάν- 
720, tum et e Xiph. l. L., ubi diferte erat πάντες A. ; X 

ὅσα) Turbante Noílro ordinem, (pro καταλύσας μὲν, ὅσα ἀρχαῖα, ἴς. ἦν» 
praemiffae enunciationi fecundariae copulando μὲν ν᾿ quod pertinebat ad 
particip. zzv., ut 02, ifti relatum, ftat cum altero particip. ovop.,) non 
poteft (ane comma locari in primo membro poft ἀρχ.» ubi ratio P. mul- 
to liberior, quam Bg., qui modo μὲν omittit, et, δὲ murato in fyn. τὲ» 
fervat faltem aliquo pacto participium, fumtis abl. confq., et pron. cum 
adi., f. truncam enunciationem e pronom. cum adi. vertendo per folum 
adi., pro feveris, quae quidem antiqua a£rogans; ubi et Sch. vicinior 
»4ex. antiqua zomiza, x. quum abroga[fet nomina menfium« adiecto hoc 
gen. refpictens ellipfin pron. αὐτῶν» € pr. μηνῶν» nihil tenente Stp. Th. 
πὶ V. xzr., nec Lat. Bg. , quod h.l. pro removere, nolle, vetare, ut am- 
plius adhibeantur in calendario ac fcriptis. In fq. Leisn. ad marg. Ms. 


Bg. »a fuis per fimpl. pron. pro dupl. Bg. , qui in rel. deferitP., prae- - 


LIBERI. CAP. XIV. A. V. C. 945. CHR. N. 192. 631 


, E) T € «τὰ - 
“προσηγορίαις ὀνομάσας, ὧν αἱ minibus nominans: quorum 
πλέςαι εἰς Ἡρακλέα δῆϑεν *, pleraque in Herculem fcilicet 


ὡς ἀνδρειότατον, ἀνεφέροντο. ut fortifímum  referebantur, 
f) Hoc comma, it, poft 233g. , nobiscum faciebant Bs, 2. al. v. N. 


ter Lot. ad meoesy., valens hic tum proprie et pro ΒΡ.» tum pro fimpl. 
ον τα, fecundum fuperiora e Xiph., ubi meníium appellationes novae 
quatuor per vera Commodi nomina, Lucius, Ael., Aurel., Commodus, 
fed reliquae per Commodi cognomina, quatuor praemiíla, quatuor alia 
fubiun&a; ron tenente G. Th. in Bg. v. sominare formulam cum pr. 2 
fed P. Ze et yn. ex, nec Stp. Th. in Gr. v. ὀνομαξ. recionem hanc cum 
zbl., nec mihi aliunde cognitam, nifi e Lat. »omine appellare , cf. G. 
Th. it. Virg. Aen. 1, 530. cognomine Zicere, fed cum ix, cf. L. N. Τὸ 
it. cum διὰ. v. Ind, Diod. S. , ut cum ὠπὸν e Bg. ratione, ap. Stp., cf. 
Cenfor. de die nat. 22, 17. poffea vero multi Principes nomina quaedam 
senffum immutaverunt, fuis nuncupando zominibus, (quam fyn. cum 
Noftri formula tenet G. Th. in v. hoc cum Gr. n.) quo2 aut ipft pofi mo- 
dur; mutaverumt, aut poft obitum eorum illa nomina pri[Hina fuis veddita 
menfibus fuerunt; quod poftr. et Commodo accidit haud dubie, quan- 
quam de eo poítea tacentibus Noftro ac Xiph. 

εἰς "Hezx^.) Formulam v. in paff. aliunde affert Stp. 'Th., ubi Bg. de- 
ferit praep. P., feverior idem in ordine particulae à49., ubi Sch. ponit 
Eg. e P., fubiiciens »et ironice* cum aliis Noftri locis, ut adeo hic 


- eeperit extra ironiam, tenente Stp. Th. notionem utr. non e Noftro, 


nec cum praecepto quodam, unde conftet, utra notio per loca fingula 


obtineat; in quam rem dederim haec. Cum ironia habeat quid contra- 


rii ac negationis: δῆθεν, per ironiam fumtum , valet »de eo, quod fe- 
cus fe habet«* ut Ind. Dion. C. praecipit, f. de eo, quod non ita fe ha- 
bet, ut aliquis fcribit; unde h.l. fenfus fit, ad Herculem quaedam non 
eíTe relata nec refpexi[e;.quod tamen falfum, cum nomina menfium 
aliquot €o fpeCtarint vere; neque adeo hic illi particulae Gr. ac Lat. 
fubítitui pofTunt v. c. minime, f. quod non eít ita, f. quod non fe ita 
habet, f. quod fecus eft, f. quod falfum eít, nec illas fi diis placet, fi 
credere licet, fi quis vult credere; quae quippe funt omnia dicentis 
cum ironia, dubitantis, negantis, nihil certo enunciantis. Contra h. l. 
valent, quae aiunt, v. c. fane, haud dubie, verofimiliter, manifefto, 
it. ut credibile e(t, ut inteiligi poteft, ut credo, it. quod tenendum ctt 
ac fciendum; unde pervenimus ed ipfum illud Lat. Bg., pro fcire licet, 
v. c. hic, ut cuique fcire licet, ut quisque fcire ec cognofcere poteft, 
vel me non monente; e quibus apparet, hic non effe ironiam aliquam, 
fed fzriptorem per iftam particulam faum interponere iudicium fimplici- 
τεῦ. Sin quis putet, Noítrum id fic facere, ut Commodum rideat, tra- 
ducat et culpet; quod fane ironiae genus eft quoddam: tum fubttituat 
haec, e. g., quod erat ridiculum, ftultum, ineptum, quod tamen ab- 
Ófurdum erat, non confentaneum , cum Commodus ab Hercule nimis 
diftaret; cf, G. ΤῊ. in Bg. , fed deGr. noftro Suid. i, 535. e. Hef. 1,925. 
1... ubi et ὡς às2ov,. par illi Gs. Th. δηλαδὴ, Ind. Xen. Cyr. Z., Abr. Dil. 
Th. p. 342. et L. Arift. p.77. , Dev. p. 112. Hoog. Op. p. 309.fq., Z. ad 
Vig. p. 484. à. m. , it. ap. Thuc. 266, 40. quar ἵτ, Ζοί, 2, 42, 5. utcciam 


642 LIBER I. CAP. XIV. A. V. C. 94$. CHR. N. 192. 


: , ’ , « ^g . * 

ἔςησε δὲ καὶ ἀνδειάντας αὑτοῦ τῷ, Collocavit etiam flatuas 
-“ 7 2. 3 A . . 

κατὼ πᾶσαν τὴν πόλιν P, ἀλλα libi per omnem urbem: quin 


S g) αὖτ. per lenem in Ms. Ba, etVi. cum edd. Bc. etOx., v. N. h) Com- 
ma hoc nobiscum habuere D. I. al., pto Stp. rel. colo, it. pun&o al. v. N. 


ap. Bg. irfra, it.Ind. Luc. ex 1,774.i. , ubi tamen eft fimul cum ὡς prae- 
miffo, ut p. 24. 1. perinde ut , íed 2, 245. 1. 83. in Vs. neglectum, ut ab 
aliis alibi , quafi redundans, cum ibi valere poffit Lat. sz //mulabat, fin- 
gebat, et alibi, ur fizgebatur , dicebatur, praezexeóatur; quae redeunt 
ad illa Abr. 1. i., it. pro fpecie, quoad praetextum, etc. 1n adiun&to 
ὡς ἀνὸρ.» (quem gradum ignorat Stp. T'h., cf. Hef. 1, 351. e. Suid. 1, 
183.'€., ubi forte poft ἄφοβος excidit οὐχ») fuppleveris tum particip. eve 
σαν quippe qui erat, f. quia erat fortiflimus, íc. fuo tempore, tum 
gen. pron. αὐτῶν, e fuperiori τῶν ἡρώων. Sed nomina Commodi ac men- 
iium ad Hercuiem referebantur fic, tropo remoto, ut continerent re» 
'vocarentque in memoriam civibus aut ipfum Herculem cum fomine eius, 
ut Ἡράκλειος, aut iftius facta et fortitudinem, ut ὑπεραίρωνν ἀνίκητος et 
Αμαφόνιος. Ἴ 

ἔςησε δὲ) Hoc δὲ an Bg. iterum omiferit eD. »quin //a242s quoque ΩΣ 
tota uzóe poni z£/];1* non dicam, cum iftius quiz fumi queat pro praes 
Ζεγέα; Quo feniu δὲ notum eft, fed non tenet G. Th. illud P., e quo 
certe Bz. fervar pron.,. non modo quoad fpiritum, (qui afper cum v. 
ἐς. melius fane convenit) fed etiam quoad id mutatum eft in aliud, re- 
lato cafu eius non ad fubít. Zv3e. , pro fuas, fedad v. ἐξ: , ubi Sch. per /fa- 
zuit aeque deferit Bg., ac P., cf. Sep. Th. 1, 1752. C. et p. pr. Ὁ. m., 
Dref. de V. med. p.291, m. hinc cum αὖτ. per lenem et e Vs. P., nec 
monens quid contra Noftri rationem inacl., pro quo quis forte medium 
expectet, cf. Kuft. ib. p. 18. i. 62. f.53. it. Woll. p. $4. e., ut tamen ex- 
cuferur Nofter, quod non fibi modo ítatuas pofuit ille, fed etiam fimul 
aliis populoque, et ob adiunctum gen. pron. αὖτ.» quem, fecundum 
prius dida, non tentem e Latr. Inttp. in zoza exquificum dat. , cum li- 
bere egeric P. etiam in rel., ut in formula fyn. per abl. ad «ar. 7. 7. πολ.» 
ad Bg. refpiciente etiam Sch. in »x. — per locum« de diverfis locis in. 
urbe Roma, quod et arguit adi. z., pro tota, cf. in rem Dion. C. p. 
1216. ὠνδριάντες αὑτοῦ παμπληϑεῖς ἐν Ἡρακλέος σχήματι ἔφησαν, Xiph. 381» 
20. pleraeque //atsae habitu Hercu/is ei collocatae fuzt, immo, ffatzas eius 
compiures in Herculis habitu ffatuertmt, íc. fenatus et populus, iuffu 
Commodi, opinor; fecundum Εἴ.» quae et aftert Caf. ad Lampr. acce- 
£i ftatuas i5 Herculis Pabitu p.496. b. N. 8., quo nefcio, an quis malit 
trahere Nótlri haec, tum per lenem in pron. , ffatuit vero et ftatuas eius, 
ἧς. Herculis, tum de Stp. ed. , pofuiz vero ez flatuas fuas f. fbi , Íc. Hier- 
culis habitu. In íq. membro liberum P. deferit etiam Sch. in dA. »&. imo; 
atqui, fed et, quin p.— a. p. quin, imo« unde Bg. cum aliis libere 
ZA. u.s pro ef vero, per figuram ἐκ παραλλήλου copulatis, fed deinde va- 
lentibus, ut Lat. ilis, pro fimpl. adverfativa, ut, fervante xo; vim fuam 
pro eziam, comparetur cum G$. 13. 1n. ἀλλὰ x»j quocum hic variet Notler, 
cf. Bud. C. 1267, 51. Stp. Th. 1, 336. F. m., Dev. p. 30. e. Hoog. ad 
Vig. p.460. a. N. 74. et Op. p. 44. €. L. Ern. Ind. Xen. Cyr. Z. , Fi. Aeích.,- 
Fd. lfocr. Ev., et de μὴν pro Lat. vero Bud. C. 1296, 7. Stp. Th. Dev. 
Hoog. Op., Z. ad Vig. Indd. Fi. et Z. Xen. 1. 1. it. Bach., Ael. V. h. Gs, 


^ 


* 


LIBER I. CAP. XIV. A.V. C. 945. CHR. N. 192. 633 


, X — mv ^ * - 
μὴν καὶ ἀντικρὺ τοῦ τῆηςσυγηλη- et e regione curiae unam, 
τοῦ συνεδρίου τόξον᾽ ὁιηγκυλη- quae. arcum contenderet, 


i) Ms. Ba. τόξον μετὰ βέλων ἔτησε, v. N. 


Chr. cum Dem. 71, 15. 77, ult. fine.Ind. , fed G. Th. »quin etiam, ἔτι δὲν 
ἀλλὰ μὴν, xod μὴν» Xel, particula, maius quiddam his, quae praecedunt; 
anne&endi«* nec tamen explicans per Lat. aliud, íed Niz. per haec in- 
ter alia »atque etiam , — praeterea« etjam per P. illud antea gsiz , (quo 
de cf. Ind. Corn. N. ec Hor. Turf. p. 910. m.) ut ZA. us», pro δὲ fimpl, 
fumtum, pollit effe 1, q. praeterea f. adhuc, et adeo Za. p. κοὶ i. q. pr. 
δὲ xo4, per variationem ; ut ap. Gs. Th. melius fine commate legetur καὶ 
μὴν καὶ» cf. Hoos. Op. p.44. e. fq. et Vig. p.s13. m. Ντ. 19. γγκοὴ p. κοι» 
quin e?iamt* quod Lat. equidem interpretor per praeterea etam, et etiam, 
fed etiam. 

. ἀντικρὺ) e regione curiae. Dicitur et ἀντικρὺς, ut μέχρις et μέχρι» it. 
aS; et αὖϑ, etc. Euft. ad Ἰλ. «. p. 399. 1. 12. et Ψ. p. 1444. 1. 52. Leisz. 

De hac voce, fine notatione, per notionem modo, it. cum aliquo 
difcrimine aut fine eo in v et 7, v. Schol. Thuc. 100, $8. Suid. 1, 223. 
e, Íqd. Hef. 1, 399. e. p. fq. m. Ammon. p. 17. i. cum N., L. Tim. R. p.26. 
Vig, p. 373.1. F1. ad Plat. Symp. p.202. a. L. N. T., Stp. Th. cum nullo 
loco e profaicis, praeter N. l., ut nec in ἀπαντικρὺ e Dem. 133» 22. 
Ind. Xen, Cyr. Z., deferente P. etiam Sch. 52x adverfo, ereg. cur. ev. 
τ. «. curia Romana« tenente Stp. Th. notionem in δυνεὃρ. pro loco »in 
quem conveniunt fenatores« ec Lat. Dg., non item hunc locum cum 
gen. τῆς c. , ied alterum e Noflro cum íyn. gen. τῆς βουλῆς , cum quibus 
adiunétis non aliunde notaram, cf. L. N. 1. et Ind. Xen. Hell. Mor. ic. 
Hef. 2, 1302. m. cum N., ap. ἃ. Th. cum βουλευτήριον» quod Scp. Th." 
comparabat. 

τόξον) P. et Bg. haec referunt ad fiatuam. ReGe. Laudatur a Lexx. 
Athenaci locus, ubi legitur ἔρως κεραυνὸν ἠγκυλημένος» 1. 6. manu tenens 
fulmen, quaíi iam vibraturus, v. Ποῖ, in διηγκυλίσϑου. Leisn. 

Sch. »re£. arcum contentum: , paíl. 3. arcum, ad iaculandum conten- 
tum. Pol. accepit aCtive, fubaudito ἀνδριάντα, ítatuam, quae arcum com- 
1enderet« quae funt ipfa Bg. eP., unde quoque ap. Stp. Th. "»»διαγκυλέω, — 
additis acc. τόξον, a. Herodi. l. t. de Comm. ἀντικρὺ — συνεδρίου ἔφησεν 
ἀνδριάντα Tof. ὃ... quippe qui vellet fuas εἰκόνας φόβον kxtineiv , flatuam 
pro curia (tatuit, quae arcum contenderet* qui explet fubft. àv3e. fing. e 
pr. plur., ut Bg. c P. pron. τινὰ f. £z, quod potius fumo, quam ut 
correxerit , quaíi excideret τινὰ ante 3i4y Íyllabain, f. ἕνα ante avr;x. aut 
intra ενον Ct &QcyA.; per quam rationem participium paílivi v., ab utr. 
Intp. refolutum, accipit vim med., et ítatua, res inanima, actionem 
geítumque perfonae, ut dirzexerit arcum, 1, cenuerit arcum directum ac 
contentum adverfus curiam , tanquam fagittam arcu iamiam emiffura ; in 
quo illud eZverfus curiam e pr. repetendum; niíi ftatim fic regendum 
διηγκ. ἀντικρὺ τοῦ A., Íerente G. Th. fine explic. e Virg. Aen. 5, 513. 
* quod rem noítram ítatuaeque geítum aperce oftendat, 725 dudum arcu 
contenta parato Tela zenens, íc. manu, iagittam unam, pofitam dire- 
€amque in arcu tenfo; quia fic, ex adiunéto f. coníequenti, conzemzus 
de telis et fagittis dr. nec modo, ut G. Th. in fubft. Bg. cum Gr. n. 
»arcus contentus , i. tenfus« nobiscum intelligencibus locum hunc etiam 


654 LIBER I. CAP. XIV. A. V. C. 945. CHR.N. 192. 


,ὔ , ^ M NY * e. F- Ξ : 
μένον. ἐβούλετο ydo δὴ καὶ 19. Volebat nimirum et ima- 


X , , € ^ ^ » * * - 
τάς εἰκόνως αὐτῷ ὃ Φόβον ὠπεῖι- gines fuas terrorem minari. 


k) Ms. Ba, εἰκόνας αὐτοῦ φοβερωτάτας εἶναι καὶ ἐκπληκτικὲς , fed Ms. Vi. modo 
&ir3 per lenem cum edd, A. al., v. N. 


Vern., pro feverioribus, "velc5e den Bogen awf f. gegen. daíflclbe richtete 
f. gerichtet bielt, cf. de Gr. v. Indd. Xen. 'Ay8., Schol. ad Luc. 2, 637. 
1. 64. Hef..1, 990. i. Suid. t, 58:1. €. 799. m. ἐπηγκ. 746. 1. ἐνηγκυλωμένοι»ν 
zncurvati, InteDti , parati» — τὰ τόξα ἐνηγκυλωμένα φέροντες, arcus inten- 
tos ferre ,. ἀντὶ τοῦ ἐντεταμένα , ηὐτρεπισμένα, quae, in Vs. neglecta, aut 
non re&te loco pofita, a Valef. ad Harp. in N. Mauf. p. 135. a. e. ver. 
tuntur, proóe tenfi arcus, cf. ad Diod.S. 1, 663. 1. Sed Ms. res meram 
habet Gloffatoris fapientiam; quae moneat lectores, primo e pr. repe- 
tendum v. ἐφήσ. (quo tamen ne opus quidem, commate poit πόλιν no- 
biscum locato,! deinde qua notione accipiendum fubít. zc£. , quodutne 
pro fagitta, fed pro arcu, fumeremus, debuit efficere pannus ille affutus 
μετὰ βέλων» ἔνε potius βελῶν f. βελέων» cf. Z. ad Xen. Cyr. 3. 3» 58. et 
7o. it. Hef. 2, 1401. fine N., fed etiam, ut ne cogitaremus folum arcum, 
fed fimul fagittam , ei iimpolitam ; quod tamen per fe hic intelligebatur, 
primum e re ipía, cum abfurdus eflet arcus nudus, etiam intenfus di- 
reCctusque, tum et e contextu et e fq. $., quia ítatuae eius debebant 
metum incutere, quod noh fiebat arcu mero, fed intento, fagitta in- 
ftructo atque dire&o. | Librarii quidem operam arguit etiam tum P. cum 
Mss. rel. filentium, tum manifeffa violentia, cum non appareat caufa 
et vicinitas, unde per. β. exciderint. 

- &govA. 'y- δὴ) In hac 34 particula Sch. ;»nam fane« qua aífeverandi no- 
tione, (cui par za» profecfo Í. utique,) Nofter iterum inferit fuum ali- 
quod iudicium, ut confirmet prius dicta, ubi fubftituas etiam haec, v. 
c. probabiliter, 1t. quod verum f. certum eft, it. ut credibile eft de ani- 
mo eius crudeli et. in fenatum inimico, cf. Hoog. ad Vig. p. 477. a. e. 
it. in Op. p.205. e. fqq. , non item, p. 193. i. ex Eur. El. v. 82. ubiet Vs. 
Barh. aliter, zamque — iam, δὴ Íumens de tempore, fed Hom. "Ia. s 
172. Cl.etiam euim fane; reddentibus aliis cum Bg., ut δὴ fit fci/icet, ! 
vel eodem affizmandi fenfu , cf. $. 17. e. ad 223cy , vel explicandi notio- 
ne, fed γὰρ negligatur, quod contra folum aliqui reddunt, δὴ omiffo, 
utrurfus, quod peílimum eft, alii neutram particulam interpretantur, cf. 
ad Thuc. 8, 37. Xen. Mem. S. r, 2, 14. ed. T'h., Ariít. Lyf. v. 557. Ael. 
V. h. 4, 28. 1. Herodt. 132, 92. 18. Stp. Th. 1,966. E. fq. 817. i. Bud. C. 
1272, IO. , ut et P. hic nihil referr, quam xo, et libere copulat $. hanc 
cum pr. per z£ , cf. fine explic. Ind. TP'huc. Ael. V. h. Fab. Aef. Hf., Fi. 
Pal. v. 34 et ad Plat. Ap. S. p.94. a. e. 

τὰς, tix. αὑτῷ) Elegans αὐτῷ eft: poteft tamen et αὑτοῦ legi, cafu gen. 
Sy/^. Non quaeritur, qui legi pofiit, fi non modo bonus, fed et ele- 
gans eft vülgatus dat., quo de cum fubít., etiam per eandem V. L., ali- 
bi; variante hic tantum Noftro pro $. pr. gen. ἀνδρ. avrov, fed referente 
Bg. pronominis afperum ob v. ig. In rel. le&ione Ms. Ia. manifetta, fi 
qua alia, eft Gloffatoris opera, fenfum formulae φοβ. ἀπειλ. explicantis 
per v. fubít, et duplex adi., primo vicinius, deinde liberius fyn., tenen- 
te Stp. Th. tantum phrafes fyn. 4, 73. C. e. E. i. φόβον παρέχειν et φόβους 
πέμπειν , if. 3, 196. e.,. cf. fupra 1, 4, 11. e. φόβον — ταῖς E» ἀρχομένων 


LIBER I. CAP. XIV. A. V. C. 945. CHR. N. 192, 635 


λεῖν. τὸν μὲν οὖν ἀνδριάντα ! Equidem flatuam illam poft 
3 M . . . 
μετοὶ τὴν ἐκείνου τελευτὴν καϑ- cius obitum demolitus fena- 


1) Ms, Ba. ταῦτα μὲν οὖν πάντα μετὰ λ. v. N. 


ψυχαῖς ἐντέξειν», quo et redeunt Sch. in. »z. imagines i//as prae fe ferre 
terrores, o. imagines metum prae íe fezre* qui e P. modo retinet for- 
mulam verbi , non iteni duo fubít., íefe invicem explicantia, fed ut al- 
rerum € v. zz. ductum fit, potius per libertatem folennem, quam e 
confpiratione cum Ms. Ba. ; feverius agente Bg., fed ad fententiam ean- 
dem, pro incutere terrorem per minas f. fpeciem minantem ac terribi- 
lem; praebente G. Th. in v. Bg. e. »promittere, — prae fe ferre, iacta- 
re«* ex Hor. ep. 1, 8, 3. , ubi Lamb. »eadem eft interdum v. ἀπειλεῖν ap. 
"Gr. fignificatio* quod non aliunde habui cum fubit. $., capiendo illo 
de motu animi ac fenfu triíli, quo cogitantur imnala futura, vel etiam de 
re ipfa terribili, mala, periculofa, de malis, periculis, damnis, cf. alibi. 
Sed Sch. in »six. imagizes — pictas male, cum, ut di&um  -Notter 
varians intelligat ezsdem cum ᾧ. pr. ài2e., qua de notione, pro ílarua; 
diferte quidem nihil tenet Stp. Th., fed tamen per exemplum ex Aefch. 
Or. αὐτῷ χαλκῆν εἰκόνα sa946:69»,, ct. Ind. If. Ev. et Sb., qui et ipfe 
haec duo fubít. inter fe comparat, ut G. Th. in B2. cum Gr. n. »fre- 
quens eit de ftatuis.« 728 τ 
τὸν μὲν οὖν ἀνδρ.) Ts fcilicet plerumque exitus fplendoris illius afcititii, 
quem tyranni iuo nomini publice induunt, cum pailim ftatuas fuas, 
tanquam deorum fimulacra, proítituunt. Nimirum, // iudicium po[lero- 
rum in odium vertit: pro fepulcris fpernuntur Tac. 4 A. 38» 3. firageque 
et ruina publico raudio litare folent Plin. Pan. $2, (4.) de Domitiani exem- 
ple. Add. Suet. Dom. 23. Xiph. Neron. Boec/. 
Res Ms. iterum debetvr ingenio Gloffatoris, non ferentis tranfitum 
a pr. plur. εἰκόνας ad fing. hic Z72e., nec intelligentis, Noftrum poft fen- 
tentiam, ἐβουλ. — ἀπειλεῖν» € genere νοημάτων illo ap. rhetores, redire 
ad principem rem de ftatua ilia ante curiam, eriam ignorantis illud, 
quod fieri folet in talibus pronunciatis, ut univerfum cenus aliquod no- 
minemus, quod in plur. quoque inett, quanquam proprie unam modo 
rem reípicientes praecipue, Cogitabimus tantum in illa δ: pr. fentencia 
Noftri quandam quafi parenthefn: et res difhcultatem habebit nullam, 
fed contra librarii violentia veluti manibus deprehendi poterit; manen- 
τε cum Mss. rel. etiam P. in vulg., ac Bg. criam fuo in more, tum quo- 
ad μὲν ὁ. , tum quoad artic. σὸν pcr pron., quod poftr. monítrarat quo- 
que P. in fuo quam, pro hanc; quomodo poft punctum in principio πος 
vae periodi et enunciationis murare folemus; unde neino in P. reperiet 
Ms. pron. ταῦτα , cum ille nec alteru:m πάντα referat, fed in fuo pron. 
libere egeric, ut in aliis per hanc $. additis, defertus et a Sch. in »xa9. 
fublata /?atza* pro quo fyn. abl. feverior Bg. per deponens fuum affe- 
cutus eft tempus Gr. praeteritum, ap. G. Th. »diruere, deiicere, — ffa- 
£425 Cic.« ἢ, l. fenstus iuffic deiici, (ut mox ftatui)) humi profternere, 
frangere, in partes comminuere, cf. Plin. 1.1. (quae Bc. poterat addere,) 
duvabat illidere (7/o fuperbiffimos vu/tus, inftare ferzo, faevire fecuribus 
rel., et de Gr. v. Ind. Xen. Cyr. Z. Dem. Hef. 2, 103. €. 100. in. Suid. 
2, 220. e. Stp. Th. aliunde, nec cum Lat. Bg., fed per fimile tamen ex 
Antiph. fine Ind. Rs. »74» εἰκένα αὐτοῦ ἐξ ἀκροπόλεως καϑελόντες , quum 


656 LIBER I. CAP. XV. A. V. C. 945. CHR. N. 192. 


ἑλοῦσα ἡ σύγκλητος, Ἔλευ- tus, Libertatis imaginem re- 


ερίας Eixóva, id σύσωτο ?. pofuit. 
Ὁ δὲ Κόμμοδος, μηκέτι xa- Commodus autem, non 


τέχων ἑαυτοῦ", δημοσία ϑέας amplius fe continens; publice 
, € 4 / ^ . " [1^ 
ἐπετέλεσεν, ὑποσχόμενος, τῶ fpeClacula nunciavit, pollici- 


m) Ms. Ba. et Vi. ἵδρυσεν. v. N. — n) Ms. Ba. ἑαυτὸν» fed |eadem manus 
infra notavit, poffe etiam eife ἑωυτοῦ. Mart. v. N. 


deturbaffent** e Bud. C. 937, 14., cf. Zof. 4, 41, τ. €. τοὺς ἀνδριάντας 
αὐτοῦ — αἰσχρῶς καϑελόντες, ipfius fPatuis foede deiecfis, fed mitiori fen- 
íu, quo »itatuam καϑελεῖν i$ dicitur, qui, eraío priori titulo, alium 
zeponit«* v. Mifc. ΟΡ" A. Nov. T. 5. p. 467. 

"EAcuS- eix. ide.) Mss. aC. pro rmned., ut alibi, e gloffa cft, non modo, 
ut vis med. perire hic oftendatur, fed et per comparationem aliorum, 
qui fic in act. utuntur, quanquam plures in med., de ítatuis quidem, 
cf. Stp. Th. »a&. colloco, (ut Sch., deferto P. »collocavit zzaginem«) 
it. flatuo, (quafi hoc non fit 1. q. pr. Lar.) Herodot. 82:53. six. 29. fine 
Vs. al. et hinc per depravatum nomen Noítri , Suid. 2, 97. m., non coll. 
ad Hef. 2, 22. m. Ind. R. Or. V. 4.8. Lyc. (add. Dem. 256, 25.) Ariít. 
Kuft. Ei. Aefch. et The. , Ael. V. h. Diod. S. Ilofeph. Gs. Chr. Orph. et 
Call., fed Bg. compof. pro fimpl. iterum, cf. Niz. »repono, — colloco«* 
vel pro ponere in locum alterius, quo fpectat P. per adiuncta »pro ea— 
sepofuit* melius reddente, quam iupra, Sch. γγεῖκ. flatuam, ἐλ, nom. 
propr. deae Rom.« qua de, ut perf. et ftatua, nihil Stp. Th., fed 
Montef. Antiqu. ed. Vern. p. 93. 1.39. imag. 3. , cf. G. Th. v.e., qui et 
v.i. cum Gr. n. »ertas, — oppon. fervituti, — metui« quibus fe libe- 
ratum, illa ftatua poíita, fenatus fignificabat. 

κατέχων c.) Ms. alius cum v. cafus, per fe procedens, cf. 1, 4, 17., hic 
fuerit minus gloffema, quam lapfus in v et ν litteris; faciente Sch. cum 
P. fimul et cum Bg., qui ceperit e Sb. Ind. alio ordine, h. l. cum non 
amplius poffet opprimere cupiditatem palam oftendendae artis, cf. 1» 
7» 4. m. ; 

δήμοσ. S. ἐπ.) Unde Bg. nunciavit? ϑέας ἐπιτελεῖν non eft munciare ἴρε- 
€tacula, fed edere. Nempe pro ἐπετέλεσεν legendum putat ἐπήγγειλεν üt 
Herodiaaus loquitur 2, 11, 1. {τὴν εἰς τὴν Ῥώμην ἔξοδον ἐπήγγειλε.) Et 
hoc v. utique hic eít aptius. Pol. etiam tc videtur legiíle. Leisz. 
. EP. »edere profef/4s* nihil equidem aufim efficere pro ifta con- 
je&ura, qui forre utcunque fe hinc expediverit. 'Tacente Sb. Ind., 
modo in S. refert Sch. υγἐπχιτελεῖν, Íp.edere« quo Lat. reddit Stp. Th. 
aliunde etiam formulam illam 3, 1383. D. e., fed 1, 1508. E. e. »»ϑέα dr. 
id ipfum, quod fpe&tatur f. videtur, i. 4. ϑέαμα. Herodi. l. rz. ipe. 3. 
ix.» publica Ípe&acula edzZi;i«* cum le&ione vulg., pro qua Leisn. iterum 
in m. Ox. »f. ἐπήγγειλε,», denttnciavit, ut 2, 11, 1.« quod tamen a litte- 
ris vulg. nimis abeat; ut coniecerim olim ἐπέτελλεν, ubi fyllaba se facile 
orta ex una Alittera, aut ἐπέτειλεν, imperabat f. imperavit, quomodo 
reddit hoc v. femel Stp. Th. 3, 1368. F. i. , quod Lat., pro indicere ac 
denunciare, frequens eft cum acc. rei, quanquam non diferte exponen- 
te fic G. Th., fed Suid. 1; 835. c. ἐπιτέλλετοι» παραγγέλλει», imperat, 


΄ ΄ 


: ET . ἢ 
LIBER I. CAP. XV. A. V. C. 945. CHR. N. 132. 637 


τε ϑηρίῳ πάντα ἰδίᾳ χειρὶ κα- tus, fe ct feras omnes fua 
^ ^ , ^N d - 
TOXTEVEIV ὃ, καὶ τοῖς ἀνόρφειο- mauu occifurum, et cum for- 
tsi - ; Ld YT 5 E : 
τάτοις τῶν νεανιῶν μονομώχη- tiimisiuyenum fingulari cer- 


0) Ms. Ba. xzzaxzsií/s$ , fed eadem prima manus obfervat, prius e; poffe 
etiam e(le e, Caeterum in Ms. po(t hoc vocab. eft colon, /farz. In A. chm B. 
. 2. R. fuit κατακτένειν, quod pote(t vitium efe pro fut. vel praef, quod tem- 
pus poftr. et habent B. 2. L. Par. et Ox., v. Ν, 


mandat, cf. p. fq. i., non coll. ad Hef. 1, 1394. 1. 1396. m. 1331.m., 
ubi iterum explicatur per illud Suid., quod fupra habuimus de lis, qui 
aliquid edicunt ac denunciant, ut aep. Hom. "O2. 4, 327. ósov , ὃν ἐπε-- 
τείλατο τιάλλας , reditum, quem indixit Pa//as; quibuscum comparabam 
etiam ἐντέλλειν, quo exponitur ἐπιτέλλειν», v. C. Hef. 1, 1394. 1- íqq., ut 
1260.1. iyTÉAASTO4, παραγγέλλειν Cf. 1233. 6.» fed Leisn. v. ap. Suid. 1, 
783. 1. ἐπαγγέλλει; — ἐντέλλεται! » €t 799. 1. ἐπήγγειλαν —— ἀντὶ τοῦ παρήγ- 
ytiAz , cf. lupra 1, 6, 23. 6.5 ficur ec in his comparandis monftratur mihi 
ad Moer. p. 136. b. i. itud Hom. 'O2. λ΄, 621. ὁ δέ ue: ἐπετέλλετ᾽ kÉS s oucs 
idle vero mibi graves imperabat /a/ores; ubi adeo iplum Lat. noflrucn íu. 
perius, et in Gr. med. coníirudio eadem cum acc. rel, praeter dac, 
perf.; fecundum quae lectorum iudicio permittimus, utram coniectu- 
rain probent magis, Leisn., an noftram, cum lectio vulg. nO'n videatur 
procedere hic per ufum loquendi perpetuum, ct audacius Jegatur e P. 
ilis ἐπιτελέσε;ν ἔπήγγειλεν» quali hoc Leisn. v. exciderit. Εχ illa vero 
nova Ba. lectione, cum Lat. deszncievit, (quod compof. prae 5g. fim- 
plici malim,) adv. wu. hic fuerit, in publico loco afixo libello, f. pu- 
blico libello, qui ad omnes perícriptus, it. pro omnibus f. omni popu- 
lo; ut Stp. ante pu//rca , nifi operarum eft vitium, t2;nen liberum ha- 
beri debet nec fubiicere aliam lectionem δημοσίχον quzfi lora poftícriptum 
εἴς int confufa iterum. Caeterum ludos bos Dio C. diligenter ac per 
fingulos dies perfequitur, ipíc, ut ait, praefens , p. 1218. fqq. et Xiph. 
382, 14. 199. ] 
τῷ τε 24g.) Propter hoc ítudium feras iaculis confodiendi nimium 
Amm. M. 31, 10. p.638. cum; Comr,odo comparat Gratianum imperato- 
rem. Lei:z. 
Locus eít ed. Ern. p. 527. e. guia perimere zaculis plurimas feras fpe- 
€ante covfueverat populo, e? centum /eozes in. aziphitbeatraii circulo 
fimul emifTos telorzm vario genere, nullo geminato vulnere coztruncavits 
ut ap. Lampr. in Comm. c, 12. c. p. $09. m. ferarura euzem diverfarum 
man ἴα occidit multa millia, ita, uz elephantos occideret , (cf. c. fq. P. 
510. fq.) e£ baec fecit faepe ípe&tante populo Rom., ub: N. »praeter Dion. 
et Herodi. narrat et πη. M. 1, 31.« fed ad c.$. p. 495. appellatus eft 
etiam Romanus Hercules, quod feras Lapuvii in amphitheatro occidiilet. 
Krat enim haec illi confuetudo, ut domi beftias inierfceret , IN. ille vero 
et publice, Dio« P. 1217. et Xiph. 381, 43. ϑηρία μέντοι koAAR μὲν οἴκαι 
ἀπέσφαξε» πολλὰ δὲ κοὶ ἐν τῷ δημοσίω. . xo] μέντοι καὶ ἐμονομάχει, οἴκοι μὲν, 
442€ X4 φονεύειν τινὰ, — ἐν δὲ τῶ κοινῷ ἄνεν σιδήρου, xo) ἄνεν αἵματος ἀνθρω- 
πείου», € quibus Nofílri hic χάντα, a Bg. e P. fevere redditum ἧς vul- 
ari notione accipias, {ϊ reftrictive valeat de iis, quae tum productae 
unt et cmiliae, feris, fed et icerurm pro omnis generis; ne tenente 


/638 LIBER I. CAP. XV, A. V. C. 945. CHR. N. 192. 


σειν. διαδραμούσης δὲ τῆς 2. famine depugnaturum. Di- 
Quac, συνέϑεον ἔκ τε τῆς ΡἼτα- vulgata igitur fama, concurre- 
λίας πάσης καὶ τῶν ὁμόρων bant ex Italia omni et finitimis 
ἐθνῶν, Sencóusva^, ἃ μὴ πρό- gentibus, fpeClaturi, quae 
τερον μήτε ἑωράκεσαν , μήτε prius nec viderant, nec fando 


) In Ms. Ba. τῆς attic. abeft. Mazz. v. N. . q) Comma hoc in- Ms. Ba. 
£ede, [εὰ nullibi per edd. τὴ Ms. Ba. ἑωράκεισαν A. v. N 


quidem Stp. Th. illud ὑποσχομ. tempus, fed 55x. izterficio. Sedhoccome 
pof. postarum eft potius, quam aliorum fcriptorumt fubiecto uno ran- 
tum e Xen. loco; ut fane per Indd. reperi modo ap.Luc. in poéticis lo- 
cis, et femel ap. Ael. V. h. in profa, cf. Hef. 2, 172. m. 195. 1. Sed 
Ms. praef. cum fut. ovo. per fe confiilit aeque, ἃς poteft effe librarii 
Japfus, cum Mss. rel. maneant in vulg. fut. , ad quod Leisn. in m. Ox. 
ον. Obf. M. T.4. p. 286.« quas non conferre potui, fed de re ac vena. - 
tionibus Commodi laudare etiam Onuphr. P. 1n Graev. Th. T. 9. p. 400. 
A. »Herodi. l. 1.« ut Stp. Th. in fq. v. μον. fingulari certamine pugno, 
(ut L. Ern., fere cum Bg. e P.) Plut. — Et de gladiatoribus ap. Herodi:« 
nihil amplius, cf. Bud. C. 1176, 25. Ind. Ael. V. h. ec Luc., argutante 
iterum G. Th. in Be. »pugnare vehementer, pugnam decretoriam« cum 
εἴ itet pro fimpl., cf. Niz., et ad Noftri cafus diverfos, e P. quoque 
fervatos a Bg., illud Hor. Sat. 1, 1, 100. fortifima 7yndaeridarum, quo 
G. Th. caret. 

διαδραμ.) Aliorfum P. abeunte, oppreffa plane vocula δὲν (quam Bg. 
per δὶ iterum fumit fine neceffitate;) fed Sch. vicinius reddente, quam 
Bg. »quum difcurriffet fama« habet Stp. Th. in v., (quod eiusdem tro- 
pi cum διαϑέειν et διαφοιτᾶν de φήμῃ per variationem ufurpat Notter,) 3, 
1657. €. 59. δὲ φήμης» didita et vulgata fama, f. quum rumor ifte evaga- 
tus eflet ubi, praeter aliam le&ionem in omifífo τῆς artic. , tamen hunc 
ipfum artic. videtur reddere non male per pron., (ctfi, eo neglecto, 
fuppleri etiam poteft aliquis gen., ut τούτου, πράγματος, Y. τούτων», πρᾶγ- 
μάτων,) comparans in ᾧ. 4, $5. F. m. inter alias Lar. formulas etiam Curt. 
fama urbes difcurrit , (unde forte Sch.) non item afferens Gr. noftram, 
(nec mihi aliunde noratam.) nec Lat. Bg., quo de alibi, ap. ἃ, Th. cum 
Bg. fubft., fed non feverius percurrere, quod ad διαϑέειν in non diffimili 
ze adhibet Ind. Xen. Bach., cf. 1, 4, 19.1. Mox oii/Tus in Ms. articus 
lus iterum eft, fed hic fortaffis ob pr.-7i fimile, per lapfum, f. per inge- 
nium Oloffatoris, ob alia Noftri loca fine eodem; tenente Stp. Th. v. 
«v9. aliunde cum Bg. e P., cf. Ind. Luc. cum Suid. 3, 401. i., ubi εἰν 
lipfin fumas fubít. ἄνθρωποι, tacente L. Bof. Verum Sch. in 5p. com» 
germinus« et fimul cum Bg. e P., ur Stp. Th. aliunde, cf. Zof. 3, 6, 2. 
Ind. Dem., (cüi add. 1c, 21. 197, 2. 326, 11.) Xen. Z. Cyr. et Pol. 
Schol. Thuc. 7, 30. , unde, tacente Kuít., haufit Suid. 3, 207. m. , cf. 2, 
692. i., non coll. ed Hef. 3, 755.1. fine N., ap. G. Th. cum Gr. n. in 
Bg. it. Sch. et cosfizis , quo alterutro, ut viciniore, ufurus eram, in 
29». intelligens terras provinciasque, ut alibi. Tum, omittente P. v. 
Seng. , pro Sch. vifurz, aliter reddic Bg., quam 1,7, 4. €., varians mox 
cum Noftro in cezv, dum iterum Ὁ. Th. cum Gr. n. ergutatur. »faepe f. 


LIBER I. CAP. XV. A.V. C. 945. CHR. N. 192. 630 


Y 7 - . . 
ἠκηκόεισαν. καὶ y46 δι;γγέλ- 3, 2udiverant. Etenim nuacia- 
, ^ Lo Hi » - E 
λετο αὐτοῦ τῆς χειρὸς τὸ εὐςο- batur, quam eius manus effet 
: αἴ ὧς 7 
χον, καὶ ὅτι ἔμελεν ἢ αὐτῷ certa, etquod operam daret, ut 


ΓῺ Ms. Ba. ἔμελλον», ut D. I. cum Lu. ἔμελλεν», mendofe, v. I, 2, 4. 


fixe intueri« pro fimpl. melius exponente Niz., Nofílro autem in vici- 
nia adhibente formam in finitione plusq. fimul utramque, ad variandum, 
et quia alterutra in quibusdam v.'ufitatior, ut ap. Xen. Cyr. Z. 15 4,23. 
i.in eadem periodo nec maximo intervallo εἰςφήκεισαν et εἰώϑεσαν, quae 
nefciens f. non cogitans Gloffator, in Ms, mutavit priorem ; quanquam 
in e et εἰ lapfus facilis etiam erat, cf. Fi. ad Well. p. 83. i. 196.e., igno- 
rante talia Stp. Th., ubi tamen formula Bg. e D. aliunde 1, 284. e. 5&. 
fando audio, fando accipio«* quam notionem non repetit L. Ern. , cum 
non diverfa íit a privo v. Sch. audiverart , cf. idem tempus cum eodem 
augmento in Luc. Ind. et G. Th. v. farZus »ne quidem fando auditum 
€f, i. alio dicente« f. dici f. narrari, f. per narrationem, cf. Heyn. ad 
Virg. Aen. 2, 81. , qua quidem explicatione diítinguas auditionem alius 
generis, v. c. ap. oratorein e fuggeftu; innuente Noftro non tam pugnam 
cum feris, quam cum gladiatoribus, quam et $. 15. in imperatore de- 
plorat Nofter. ; 

καὶ y&o) Egregia defcriptio τῆς εὐφξοχίας f. εὐχερίας, aliquoties hoc cap. 
repetita, qualis illa ap. Curt. 7, 5; 41. de Catene, namque i$ adeo certo 
idu deflinata feriebat, ut aves quoque exciperet. Quanquam potius huc 
facit Cambyfis infania ap. Herodt. in Thal. (3, 35. p. 212.) ubi itidem fa- 
gittandi arte omzibus omnino bominibus vult praeflare, crudeli fpecimi- 
ne edito in Prexafpis filio. Beec/. 

Ad definitionem quidem rei artisque pertinent $. 7. fq. 13. e., fed 
ad variationem ac copiam 6. 10. τὸ evsoxov τῆς χειρὲς αὐτοῦ» per ordi. 
nem modo alium, tum fyn. εὐχειρία $. 4. 6.» εὐτοξία ὅ. 5. €., tÜsoyía $. 
14.c. it. copulata εὐφοχία τὲ xe, εὐχειρίχ ,, quorum primum εὐςοχία par 
eit noftro hic, ap. Sch. »£. certitudo mass in iaculando ad fcopum, x. 
cerita 7a474; 2d iasculandum« in poftr. partim e P. cum Bg., expreífis 
fubít. per formulam fyn. ex adi. cum fübít., fed particula £4 in fubft, 
mutata in adi. fyn., ut bonus hic fit i. 4. certus; ferente G, Th. tan- 
tum $853, 11. fqq. et 56. »certa fag/tta, quae non aberrat a ícopo« fed 
in fubft. locum Quintil. me reperiente 4, $, 14. μὲ certa manus uno telo 

offit e//e contenta, incertae p/ura (pargenda funt, cum Stp. Th. 1, 991. 

- »T2 εὖς, dexteritas attingendi fcopum, i.q. εὐςοχία. Herodi. l, t. (ex 
$. 10.) pro quo ib. dicit non folum sdsozíz, fed etiam εὐτοξία, (quiadeo 
recte illa inter fe comparat nobiscum, — edsczíz , dexteritas in iaculan- 
do, certa manus in mittendis fagittis« cui add, tropico feníu Poil. 6, 
205. 9, 160. Plut. de diícr. ad. $. 393. e. Dion. H. S. T. 2. 30, 36. χειρῶνσ΄ 
εὐτοχίας, de piCtoribus ac toreutis, (ed. Upt. p.240. 1. 5. fe/ices manuum 
fuccejfus,) ic. 153, 29. cum praep. τὸ περὶ τὴν εὕρεσιν τοῦ συγγραφέως tüsa- 
xov, de Thuc., it. Ind. Longin. Lycophr. v. τ τῆ. eiséza βολῇ τύψσοι» 
“6710 iacu ferire, Xen. Ζ. Pol. p. 151. $. 14. τὸ ἀκόντιον εὐξοχώτατον, cum 
Ind., it. Luc. fine Ind. 3, 77. 1. 94. 269. 1.75. ᾿Αρμενίους xo T'aeSuzíouc, — 
μάχιμα φῦλα, καὶ τὴν τοξικὴν εὔζοχαν fagittis bene co//ineantes , Diod. S. 
1, 192. 1. 38. de Aethiopibus, ϑανματοὶ ταῖς εὐτοχίαις ἄγδρες γίνοντοι y im 


646 LIBERI. CAP. XV. A; V. C. 945. CHR. N, 192. 


E v4 ^ ΄ AES ΄ , 5 
εἰκοντίζοντι Aot TOP SU yst n iaculum fagittamque mittens ne 
7 oe 5 5 
7r TOÀ8W. g'UVZC aV TOI 4.2berraret, Erant enimcum 
Á , YN 6 € - * hd ! 
δεύοντες αὐτὸν Παρθυαίων οἱ ipfo, qui docebant, Parthorum 


facittarios »;72e certicudinis evadunt, praec. τοῖς ἐπιτυ χοῦσι, Ícopum tam- 
gestibus, et 344. 1. 17. de Ballearibus, κατὰ δὲ τὴν svsoxíav οὕτως ἀκριβεῖς 
εἰσιν» ὥςε πατὰ τὸ πλεῖτον μὴ ἁμαρτάνειν τοῦ προκειμένου σκοποῦ, €f tam cer- 
£0 iactus Zirigunt, rel., cum quadam explic., quaiiset hic ap. Noftr. fe- 
quitur; reddente Eg. in καὶ y. feverius, quam P., etiam in v. διη 77. 
re&ione duplici cum acc. rei et cum particula ὅτε, dum aíiumit in pri- 
ma parte particulam gaz; cuim v. fubft., fed pott Lat. v. zuzc. dat ite- 
rum coniunction. φησ, Ííine optima Lat., quam ne tenet quidem G. 
"Eh., ubi melius erat ἀν pro quomodo, poít dicendi et alia v. v. fo- 
Jenne; quam rem notans Leisn. etiam ad Ms. Bg. , corrigebat in »eum— 
dare« partim cum P. reddente Sch. Ziceóatur vulgot fed fimplex Bg. 
aliunde etiam adhibente Stp. T'h., verum cum notione fecundaria qua- 
dam, cf. 1,7, 1. Tum in 14. v. μέλειν cum inf. nudo fine τοῦ artic, 
alias adiuncto, pro cafu rei fecundo , quem hoc v. regit, verfatur Bg. 
melius, quam in eiusdem v. cafu perf. tertio, ubi fere cum P. mu:at 
participia in duo fübft. , dans utrisque unum v. Lat., cum proprie par- 
ticipia refolvi debeant per Lat. particulam Zuz, quando, f, poflintque 
propius reddi per gerund., Z«cu/ando et facittando; nec procedit, quod 
cenfet Sch. 54x. pro inf. (nii voluit ita innuere gerundium, quod fit 
verofimile ex eius his in) μ. operam dabat , ut iaculando non aberraret a 
Ícopo« hic dux Bg. in folvendo inf. per dsz aeque, ac in Lat. phrafi; 
nil tenente Stp. Th., quam re&ionem 2, 859. A. B. m., (cuius locus e 
Soph. eft in Ai. v. 711., cf. Poft. Call. p.231. i.e) fed 1, 272. D. e Xen. 
juncta v. v. ax. et τοξ. (cf. Xen. Cyr. Z. 1,25 8. e.) tum 3. 1599. D. e. poit 
fimilem Lat. phrafin et gr. ἔνε. »affinia σταίεξιν. éuaerávew €t ἀτυχεῖν(ς 
de fagitterio fine euctore noftrum v. zr., ubi Sch. »aberrare zaculando 
a fcopo* adhibens Lat. compof. cum Bg., ap. G. T'h. cum Orr. al., nec 
de re noftra, quam phyíicam Gr. v. notionem, fimulque tropicam, non 
habui aliunde, cf. L. N. T., in primis Schw., Ind. R. Or. V. &. Lyc. 
Dem. (cui add. 156, s.) Thuc. Herodt. Xen. Cyr., Poib. lofeph. Luc. 
Diod. S. Dion. Caí. Zof. 3, 1, 7. Abr. Dil. Th. p. 123. e. 598. m. 8.21 6ς 
Poff. Call. p. 463. m. Suid. r, 848. e. 3, 221. e. Hef. t, 1409. i. 3, 1069. I. 

συνῆσαν) Dg. difcedens 1n δὲν pro γὰρ fumto, a P., qui pro τὲ cepit 
cui eodem ad v. e. explet pron. αὐτῷ, divulía praep., cf. 1, 6, 1. m3 
in parricip. z., a P. neglecto, pro Sch. simbuentes ewm, arre iaculan- 
di« non male verfatus refolvendo, pro liberioribus, v.c. ad eum docen- 
dum, f. tanquam magiftri; ineunte No(íIro contrariam rationem, ut, pro 
duobus.pron., quae danda erant fingulis verbis, in primo id prom. 
omiíerit.. De Parthorum quidem arte ac laude in hanc partém, praeter 
illud e Diod. in N. pr., et ad Dion. Caf. p. 234., cf. infra 4, 10,7. € 
sivo, Τιαρϑυαίοις τὴν διὰ τόξων. εὔτοχον ἐμπειρίαν, €t de nomine Sb. Ind. 
ο»παρϑυαῖοι, Par:bi 138. 4. (Xiph.) itidemque in Dionis Epitome, He- 
xodi. et Zof. paffim, iidem etiam Πάρϑοι 140, 37.43. more Lat.* cf. ad 
Luc. 3» 21:8. b. N.97. e. Suid. 3, 53. i. Stp. Byz. p.628. &- Zof. τ, 18, 4. fqq, 
fed ap. G. Th. modo s Part, Παρϑίαν — fagititferi Catull.« tum Sch. 
pro liberrimo P. 3e. fub. τέχνηνν. Parthi, fagittariam arzem accurate 


.LIBER I. CAP. XV. A. V.C: 945. CHR. N. 192. 641 


καὶ Μαυ- peritiffimi artis fagittariae, et 

ger Mauritanorum in iaculando 
€ , 3» t. : 2 

ξουσίων οἱ ὠκοντίζ em ἀρίξοι praeflaatifimi: quos ommes 


τοξικὴν ὠκριβοῦντες, 


t) Hoc colon fuit in Stp. rel,, pro al. pun&o aut commate, v, N. 


genentesc€ fed in ἀκρ. cum By. plane, mutato particip. in adi, fic, ur la- 
tens in v.adverbium accurate exprimeretur per fuperlar. , fuppleto etiam 
ftatim fubít., ad adi. zc£. oltenfo etiam a Sch., cf. L. Bof. Eil. p. 32,.i. 
»» ToÉ. , ars iaculandi* ex h.l, fed Stp. Th. 3, 1589. D.e. »»rc£. τέχνη» 
(cum Bg.) quae fine adiectione fubítantivi frequentius dr. zo£ , Pluc. — 
et Herodi. l. 1. II. — κοὴ Mzve. οἱ àxovziszi ἄρ. (iine Vs. fed cum lectione 
al. memoriter, tum 1, 102. B. m.; dr. aliquis artem quampiam Zxzzfogy, 
pro exacte callere, exacte peritus (peritifhmus) eius effe, — Herodi. de 
Comm. συν. δὲ αὐτῷ οἱ τοξικὴν &e.« iterum per lect.al., notionem perfectio- 
nis in v., qua de alibi, exigente hic contextu et fq. oppof. f. rela- 
to οἱ ἀφ. 
—. Μαυρουσίων) Ad Maurufiorum iaculatorum praeitantiam pertinet, quod 
in odis canit. Hor. (1, 22: 2.) ποῦ; eget Mauri iaculis nec arcu, Turn. Adv. 
1. 17. c. 5. $y5. "e 

Horum infra mentio pluries iniicitur, etiam ut ἀκοντιςῶν, unde in 
N. pr. duéta eft Stp. ifta le&io, qui nihil de iis tradit in Th., retinenti- 
bus Mauruffvs Sb. Ind. Lat. et Rhod. L. A. 1. 1$. c. 28. p. 1037. B. E., 
ap. G. Th. cum Gr. n., ut in v. Mauri fimul cum Gr. Mzzeo; unde Sch. 
»Maveovc. Maurus, qui eft ex Mauritania, regione Atricae« ex h.l. re- 
tinens D., cf. Sall. Iug. 18, 7. 144. Suid. 2, $10. m. Luc. 1, 219. e. Μασ. 
σινίσσας Μαυρουσίων βασιλεὺς, Maurorum, ap. quem et Μαῦφοι, Mauri, 2, 
36. 1. «κα. 66. p. íq. 1.84. 35. Ll. $9., Stp. Byz. p. $41. m. et Cell. n. o. a. 
2,928.€., qui omnes, ut et Car. Srp. in Diction. ir. G. Th., ignorant 
Lat. Bg., notum vel ex illo, s» Mez, si Moriz, ni Mauritani, »i Magd. 
Sed Sch. in. »»ἀκ. iaculando oprzzmi, praeftanciffimi i2culatores« quod poftlr. 
reperum mihi etiam in D. Vs. emendata ap. Stp., unde Bz hauferit 
adi., cf. Stp. Th. »»ἀρ. — ap. Thuc. cum inf. l.3. Zeis £zar&e92, , ma- 
xime idonci , qui fa//amini* ex 3, 38. Í. 189, &o., ubi dr. alio icnfu, et 
Vs. ad latus etiam debuit efle libera, faci//ime vobis imponi ffmitis, 
propter ambiguitatem in fevero, maxime idonei Í. facillimi ad Fallendum 
ubi aeque intelligas adi. 4//25, cum tamen ibi dicatur paff., non act., 
et Ze. de animo ac moribus fimplicibus, fed contra hic de corpore, cf. 
Pofl. Synt. p. 163. m.,. fuffciente hic ratione Fg. et Sch. cum gerund. 
nudo 1. infiructo a praep., cum feverior ratio per inf. in Lac. propria fit 
poétis, cf. G. Th. v. /onus 627, 40. In íq. P. »42os ille £277 ollen- 
dit fuppleram particulam adverfantem , ut μέντοι, δὲν ὅμως», quam fene 
fus quidem aliquo pacto requirit, at pron. iam continere poteft, ut ap. 
Lat., fic pofitum faepe pott diítin&lionem inaiorem f. minorem in me- 
diaque oratione, ut hic hat per.comma quarundam edd. ; libere aszente 
P. etiam in addito adv. in v. ὑπ.» quod et Sch. fervat, deferens in rel, 
»longe íuperab. omnes artificio zeculandi* cf. Ind. Xen. Cyr. Z., fed fine 
Ind. Dem. 117», 25., ap. ὦ. ΓΒ. cum Gr. n., huc fpe&tante Stp. Th. tan- 
tum in »:/x. manuum dexteritas f. agilitas. Herodi. 1.1. οἷς — ὑπ. 
ldem in alio eiusdem libzi loco εὐςοχίαν et ez. copulavit, (cf, ad δ. 2.) 


, Sf 


642 LIBERI. CAP. XV. A. V. C. 945. CHR. N: 192. 


oUc πείντας εὐχειρίᾳ ὑπερέβαλ- manus certitudine fuperabat. 
λεν, ἐπεὶ δὲ κατέλαβον " αἱ 5. Cum autem adeffent fpe&ta- 
τῆς ϑέως ἡμέραι, τὸ μὲν ἀμ- culorum dies, ^amphithea- 
Φιϑέατρον πεπλήρωτο Σ' τῷ trum completum fuit: Οοπι- 
δὲ Κομμόδῳ περίδρομος " κύκλῳ modo autem pergula circum- ' 


wu) κατέβαλεν Βι 1. R. mendofe, per folennem confufionem. — x) Pro colo 
hoc Stp. rel. , in al. pun&um aut comma. — y) Ms. Ba. περίμετρος κύκλῳ xmrt- 
σκεύατο" dg A. VIN k 


Quidam zx. interpr. etiam certam manum: at ifta interpretatio nomini 
εὐτοχία magis convenit« ut tamen, deferro P. , (quem Sch. partim fervat 
»artificio zanus, recta ad fcopum collimantis«) fic reddiderit Bg. , recte, 
cum e contextu nihil aliud fignificee, Nofterque modo varier, ut Bg. pro 
δ. pr. per fyn. formulam e fubít. duobus, ad P. rationem, cf. Ind. Poll. 
Suid. 1, 917. i. (ubi p. pr. e. εὐχέρεια , per íe idem, non item ufu,) Hef. 
I, 1538. i. Weff. ad Diod. S. 1, 5$9.a. Ν. 83. 6$58.b. N.27. 2, 349. b. N. 
12. Rs. ad Polb. p.550.e. cum Ind. it. Luc. E , 
κατέλαβον) quum adveni[Jen? fpeCtaculi dies. κατ. hic eft ἔρχεσϑοι f. πα- 
eaylyec9oy. — Sic 1, 12, 16. αἰσϑόμενοι τὸ κατειληφὸς πάϑος», quum intellexif- 
fent malum, quod advenit, i.e. praefens. Sic fere 1, 17, 22. xara2z- 
βούσῃ &ex» ubi tempus veniffet, it. τ, $, 5. καὶ ἐπὶ τοῖς καταλαβοῦσιν kXyw- 
δῶν», moeror ex eo, quod accidit, it. 7, 2, 18. χειμῶνος ἤδη καταλαμβάνον- 
705, adventante 7am fÍ.appetente bieme, — Sic vox xar. videtur efle acci- 
pienda in teftamento Ariílotelis ap. Diog. L. 5, 12. p. 275. l. r. El- 
lipticam effe locutionem, facile patet ex 1 Thef. 5$, 4. yz καὶ ἡμέρα ὑμᾶς 
ὡς κλέπτης καταλάβᾳ. Leism. ^ 
Ad Diog. v. Caf. et Men., fed de v. Leisn. etiam ad r, 3, 1: e. it. in 
Progr. ad ἢ. l., qui et in m. Ox. »ell.« refpiciens ellipfin, eredo, pro- 
nominis perf. , qualis hic fit αὐτοὺς, fc. τοὺς ἀνθρώπους ἴ. τοὺς Ῥωμαίους», 
ubi tamen v. non habeat notionem veniendi , fed capiendi, occupandi, 
opprimendi, deprehendendi, me quidem ellipfin illam nemini inviden- 
te, fed manente in notione pro fimpl. venire, in quam locus hic eft 
clafficus, ut et agnofcunt Bud. C. 783, 38. »ponitur et pro advenit, 
perfonaliter. Herodi. ἐπεὶ — ἡμ.» 1. e. fpectaculorum verg diebus« [1- 
berrimo fenfu, fed Stp. Th. 2, $72. B. »x. pro advenio, ut ap. Herodi.« 
hincfine Vs. al., it. Sb. Ind. , unde Sch. in »5p. Ziesfpectaculi advenerunt 
x. adfuerunt dies fp.«* in poftr. e P. fere, uc Bg. per fyn., cf.alibi; noftrum 
locum adhibente etiam Abr. Dil. Th. p. 187. m. pro appetere et appro- 
pinquare, quae tandem eodem redeunt, fed Stp. Th. 1, 1508. D. m. 53. 
interdum pro fpe&atione ludorum. — Herodi. ἐπεὶ s. A... dies fpeCtatio- 
nis Zuderum , quibus ludos populus fpectare folet& ut tamen et fufficiat 
notio Bud. et Sch. e P., cuius numerum iterum deferit Bg. In fq. de 
amphitheatro firmavit quoque Amm. M. fupra $. 1. m. , ubi Bg. eP. op- 
primit μὲν iterum, non item fimul 32, deferens tempus Gr. in zeza., 
quod cum augmento ἐσ. v. in Dem. Ind., ignorante Stp. Th. noítram 
formam. ὡ 
περίδρομος) Pol. retinet Gr., Bg. reddit pergulam, de qua v. Scalig. 
ad Aufon. 11, 12. p. 117. fq. Leisn. περ. circuitus circa aedes et maxime 


: ! A 
« LIBER T. CAP. XV. A. V. C, 945. CHR. N^ 192. 643 


κατεσκεύαςο, ὡς μὴ, CUsd- circa aedificata fuerat, ut ne; 
δὴν τοῖς Ougíng. μαχόμενος, cominus €um befliis pugnans, 


2) Ms. Vi. μὴ δὲ eur. ,. V. N., fed hic nihil in edd., at poft wax. comma 
in unis A. 


circa turres, quarum fingula faepe tabulata περίδρομον habebant, ut cir- 
cumiri poffent. Nos eize Ga//erie, cf. Salm. Plin. Ex: c. 54. p. $57. 
Srrotb. 1 

Illud P. non tenet G. Th., ubi Bg. »soz, locus apertus, a multis 
Jateribus aérem excipiens, aliquando extra parietem porrectus, et modo 
tectus, modo fub dio expofitus« quae latius patentia, etiam ad noltra 
Warte, Alan, Erker, non bic cogitanda, ut deinde agnoícetur, fed 
Stp. Th. »locus, circularis figurae, in quo circumcurri poteft, ut ap. 
Herodi. l. t. τῷ — κινδ. , ubi Pol. —. Circum Lat. vocare poilis« quod nec 
ipfum hic fufficit, in primis quod circus etiam poffit effe humi ac in folos 
cum h.l. fit ftru&ura in altum erecta, nixaque ac. fulta quibusdam co- 
lumnis, conftans ex lorica orbicula:i f£; cancellis ac. clatris, ferreis aut 
ligneis, «um tabulis f. afferibus, in quibus ir! potuit, it. fortaffe cum 
tecto aliquo, conta pluviam ac folem, idque intra fpatium amphithea. 
tri et in medio amphlutheatro, ad hanc figuram, 


* 


quae forte innuitur his ap. Dion. C. p. 1218. 50.395, 15. Zeszov; ἐχατὸν 
αὐτὸς μόνον ἄνωθεν ὠπὸ τῆς περιβολῆς τῆς κρηπῖδος ἀκοντίζων. —— διείληπτο γὰρ 
τὸ θέατρον πᾶν συμπήκτοις τισὶ διαμέτροις, τὴν TE ςέγην περίδρομον ἔχουσιν 
xoj διχῆ τέμνουσι ἄλληλα», ἵν “ἐξ ὀλίγου πανταχόϑεν τετραχῆ τὰ ϑηρία μεμε- 
ρισμένα ἑᾷον ἀκοντίξζητου » Centum wrjos de fuperiore loco iaculis confecit. 
Erat enim Zivifum theatrum omne, connexis quibusdam diametris, tecum . 
habentibus, circum quod inambulari poterat, ac fefe &ifariam fecantibus, 
quo facilius ex angnfio loco &el/uae divifae in partes quatuor iaculis zrari- 
cerentur ,' ad qüae ex Reim. ed. modo habui ex N. $. 11r. Herodi. r, 1$, 
4. peridromum tantum nominat. Sed ex Dione intelligendus ett perie- 
dromus, qui commeatum per medium fimul praeberet« qualis et appa- 
ret in figura noftra, cum diametris et quatuor regionibus, in quibus i£ 
ὀλίγου, Íc. τόπου f. διατήματος . ex anguitiori fpatio, quam ad extremita- 
tem amphitheatri internam , quatuor beítiarum portiones confodi pote- 
rant; intelligente me Jb. τῆς κρηπῖδος fenfu architeCtonico et pro fyn. 
cum τὴν «£y4v , de pegmate quodam fixo f. contignatione fublicia, fic 
' vertendo iítum locum , urfos centum pfe folus defuper e lorica crepidi- 
nis confecit iaculis. — Interceptum enim erat amphitheatrum totum come 
pacis quibusdam 4iametris, tum contiznationem habentibus rotundam, 
circularem , f. in qua circumcurri poterat, (pro adi. fumto meeí3eojzov,) 
1m bifariam fe i»vicem iecantibus, st ex angu/?o ipatio wndique diviía 


644 LIBER I. CAP. XV. A. V. C. g45.' CHR. N. 193. 


E B hus ds - Ph 
κινδυνεύοι ἃ, ἄνωθεν δὲ καὶ ἐξ periclitaretur, verum füperne 
ἀσφαλοῦς ἀκοντίζων, εὐτο- ἃς detutoloco tela iaciens,, ar- 

΄ ^ ^5 8 ΄ E. * ὁ * --- 
ξίας Ὁ μᾶλλον, ἢ ἀνδρείας πταρέ- tis potius, quam fortitudinis 


a) Ms. Ea. colon cum À.2., ut Ραηΐζαπι A.1. cum B. — b) Ms. Ba. ee- 
ξείας — ἀνδρίας MD V.N. : 


in quatuor partes animantia facilius £raitcerentur. iaculis, cf. de wegidg. 
Ind. Xen. Z. Pol. et Cyr. cum Suid. 3, 84. m. p.íq. et Hef. 2, 923. 1. et 
921. 1. πεοίβολοιν — περίδρομοι», e quo illic περιβολῆς fere 1. q. περίδρομοςν 
pro fübít. accipiendo, quibus par Ms. gloffa περίμετρος , quo de c£. Stp. 
Th. per Lat. am/itus et circuitus, quae et funt ap. ἃ. Th. in v. perzme- 
irus, et Hef 2, 9:8. m. περίμετρον, — εὔκυκλον» pro adi. , v. iN., perfpi* 
euitaris cauf? Noítro adiicience fubít. κύκλῳ, quod iam aliquo pacto ine- 
rat in pr. see. , ap. Sch. »in orbem« e P. (liberius etiam hic verfante 
et ordinem turbante,) quod monftrac fimul ellipfin pr. £v, cf. L. Bof. p. 
494. e., cui e Nollro infra exemplum plenae formulae adiici poteft, Stp. 
"Th. 2, 498. E. G. fqq. (qui non habet fq. plusq. κατ.» fed tamen Lat. Bg. 
fimpl.) Bg. ad Arift. Piut. v. 679. lud. Dem. (cui add. 41, 14. 42, ult.) 
Luc. Xen. Cyr. Z. cum Phil. in Flacc. p. 75 t. F. 1. 754. D. 1. 759. €. 764. e; 
circa , ut Ind. Ael. V. h., per fyn. adv. cum Bg. 

ὡς μὴ) Ms. μὴ δὲ. ortum aut e lapfuac repetita δὲ fyllaba e fq. cv, aut 
per arbitrium ingeniumque librarii, variaturi, ut ne $. $. recurreret idem 
ὡς u; cum prodant fimplicem neg. P. ec Mss. rel., (in quibus alioqui 
δὲ perierit ob fq. fimilem ev fyllabam,). divifum de more vetufto, pro- 
prieque acceptum pro copulante, f.pro fimpl. neg., per feconfiftit cum 
44. δὲ. ut, e pr. raiione, referuntur ad fe Lat. sec — fed, it. neque — 
fed, c£. G. Th. v. zec 411, 56., quanquam modo ab initio enunciatio- 
nis, fed, ut hic, etiam in oratione media, Hor. Turf. p. 561.1. tacen- 
te Stp. Th., it. in rel. hic, (ubi Bg. e P.) fed in v. κιῤὸ. cüm Bg. Lat» 
ap. G. Th. cum Gr. n. »in periculo verfari« f.in periculum venire mor- 
fus beftiarum , vulneris, mortis, it. in adv. fq. Bg., qui cum P. etiam 
δὲ capit transponitque, et in formula ἐξ ἀσφ. fupplet ftatim ellipfin fubft., 
fecus ac 1, 12, 17. m. , phrafin etiam adhibet in v. ἐκ.» pro Sch. »iacu- 
lans , àv. faperne , € fuperiori loco** fed Stp. Th. 3, 1172. B. m. inagQ. 
idem l. 1. ὠνωϑ. καὶ — dx. , füuperne ec de /oco tuto fela iaciens« e P. par- 
tim, δὲ in Gr. omiffo, quanquam verfo, cf. Suid. 1, 87. e. ἀκοντίζων 
ἀκόντιον βάλλω» iacufor» ut Buleng. de Venatione Circ. in Graev, Th. T. 
9. p. 502. »»περιδρ. — ei ambitus i» orbem exfira(fus erat, ne (cum P. li- 
berius, cf. 1, 1, r. m. ὅπως μὴ) cominus czm beltiis Pugnans , periclicare- 
tur, e füperiore aurem loco jaculebatur in tu£o*€ deferit Noftri rectionem 
in particip. dxovr. , forte poft x». punctum cum edd. quibusdam fumens 
periodumque novam inde ab Zve3., quae ratio tamen non procedit ob 
optar. zzesy. eundem, qui in pr. membro x»3., ac pendentem adhuc a 
pr. ὥς. pro ese, unde et restius poft κινὸ. comma. 

εὐτοξίας) Forte εὐξοχίας. Stepb. — Hic auctor dicit, Commodum iacu- 
landi ootius fcientiam oftentaffé, quain fortitudinem. | Videntur cum 
his pugnare, quae fub finem huius libri (1, 17, 27.) dicit, Καὶ dicendum 
quoque ze fortitudine ef? Commodi, »ein boc quidem cuiquam s praefer- 
tim 7» deítinandis 4V;£u;, conceílurus eff. Sed Herodianum excufave« 


hj 


uy 
 LIBERI. CAP. XV. A. V. C. g45, CHR. N. 192. 645 


- 


. xao δεῖξιν. ἐλάφους μὲν οὖν 6. praeberet fpecimen. Equi- 
καὶ ὃ ορκάδας, ὅσα τὲ κεράσ- dem cervos et capreas, etquae- 


rim facile ex cap. 15. δ. 14. ubi dicit, Zaculandi eius ícientiam ap. plebem 
fuiffe quandam graziem emeritam, Leisz. 

Forte fic potius tollitur repugnantia, quod in enunciationibus huius- 
modi per μῶλλον — , altera pars non plàne negatur, fed quoque con- 
ceditur et ftabilitur, quanquam prima praefertur maiorque ceníetur; ut 
Nofter iterum adhibet inopinatum illud, interiiciens iudicium fuum nar- 
rationis feriei, cum lectores nihil expectent, quam haec, Commodo ex- 
ftru&um fuiffe fuggeftum cum lorica, ut ne jn pugna cum bettiis peris 
culum fubiret, fed, e tuto iaculans, artis fpeciem ederet, pro quibus 
Nofter rem eloquitur comparando; e P. partim ducentibus tum Sch. in 
»s?r. fcientia bene iaculandi arvcu« tum Stp. Th. 5iaculandi peritia et 
dexteritas« fine auctore, it. in L. Baf. , quem nec ego habui aliunde, ut 
tamen feram vocabulum, etiam a L. Ern. allatum, per analogiam alios 
rum ita oet fubít., et tanquam peculiare aliquod Noftri, ad 
variandum pro illis fupra fubft. $. 3. τὸ es. δ. 4. e2xeig. , etfi per vocabus 
lum formae ac fpeciei hic, quam Sch. ante diferte exprimebat illo ade 
iuncto fubít. arcu, nec modo ex notatione, fed quoque fecundum $. 3. 
τοξ. et Íq. τοξικ. it. δι t1., quanquam per litteras conie&tura Stp. proba- 
bilis eft, non illa tamen adiuta a Mss., ubi mire fcriptura occurrit utrae 
que in vicinia, qualis et in vulg. le&ione eft, forte ut diverfa in plusq. 
forma δ. 3.6.» ducente Bg. fuum Lat. forte e P. artificio ad $. 4. e. εὐχεισ 
eíz, ubi tamen redditur inodo adv, εὖ, f. notio fubitantivorum, in (a et 
εία finienrium , quae putantur tenere facultatem et artem , quae h.l. e 
fuperioribus fane intelligi facile poteft; etíi per fe ratio vertendi eít lt- 
berior, pro artis feeirtariae f. fagittandi ; faciente Sch. in rel. cum et 
Bg. et P., qui formulam παρ. δειξ. ad fenfum mutárat in privum v. offen- 
£are, ut Gr. fit i.q. δεῖξιν ποιεῖσϑου et δεῖξοη » pro quo poftr. 1, 14, 14. δ. 
Nofter variarit; tenente Stp. Th. modo 57, fignit. act. — τεκμήφια , af- 
ferre f. proferre argumenta, (cf. Bud. C. 406, 26. lib. de V. med., Ind. 
Abr. Dil. Th. et Auct. Xen. Z. Ael. V. h. Luc. cum L. N. T. Vig. et Am- 
mon. p. 108., fed) δειξ. oftenfio f. potius oftentatio. "Herodi. 1. εὐτοξ. — 
δειξ. (cum P.) it. indicium f. argumentum, ut ap. eundem l. 2. δεῖξιν xo4 
πίςιν eüvoízc** nihil amplius, nec bene conítituendo e P. notionem, cum 
et hic locus nofter pertinere videatur ad poíteriorem, ut δειξ. fit pro do- 
cumento, et 1.4. Noftri ib. adiun&tum, ficut in N. T. παρέχειν 7ísiy huc 
comparari licet, nec Bg. hic fubit. eft aliud quid, ap. G. Th. cum Gr. 
im(beryaum, íed modo cum v. v. affinibus adhibere ac dare, et rurfus ap. 
Stp, Th. "γἠπόδειξις , fpecimen, ut ἐπ. δοῦνου.», fpec. dare f. edere, (et p. pr. 
€.) ἀπ. ποιξῖσϑι, demonttrare, declarare, — δεῖγμα, indicium, documen- 
tum , fhecimen, 8. ἐξενηνόχαμεν, fpecimen praebuinus, — ἐπίθειγμα, indi- 
cium , documentum, — ἐπίδειξις, — fpecimen, — ἐπ. ποιεῖσϑοι τῆς σοφίας, fa- 
gieutiam oftentare , fapientiae fpecimen ederec* it. ap. Dion. H. T. S. 2. 40, 
39. δεῖγμα τῆς ἀρετῆς τῆς ἑαυτοῦ παρέσχε», Ind. »fpecimen praeberc« ad 
quss Lormulas Nofter conformarit fuam, ΟΠ altunde mihi cognitam, 
ied iubit. 3e£. cf. Suid. 1, 534. i. et Salm. de foen. tr. p. 547., in quo 
fiipl. fubit. , pro aliorum aliquo compof., fuerit peculiare quid Nottri, 
adhibentis et v. δεῖξαι pro ἐπιδι» unde non fufpicandum, pe. cx f. ἐπὶ 
hic excidiffe. ^ e 


΄ 


646 LIBERL CAP.XV. Α. V.C. 945. CHR. N. τ92: 


Φόρω, πλὴν ταύρων, συνϑέων vis cornigera, praeter tauros, 

αὐτοῖς καὶ καταδιώκων ἔβαλ- currens pariter cum ipfis et in- 
᾽ὔ 37 d V . . - 

Asc, φϑαάνων τὲ αὐτῶν. τὸν fequens percutiebat,etiam prae- 


C) ἔβαλε A. B, Par. I. et Ed., v. N, 


ἔλαφ. p.) Hoc μὲν ὁ. Dg. iterum fuo modo reddit, ubi μὲν refertur ad 
δ. e. λέοντας δὲ 4. , fenfu diftinguendi, et coyretinet munus fuumin prin- 
cipio demonftrationis , narrationis et exemplorum; cf. ad 3oex. Suid. 1, 
619.1. Luc. 2, 414. b. N. $9. et Ind. Xen. Z. Cyr., ap. G. Th. cum Gr. 
n., etiam in P., quem liberum in fq. ὅσ. relinquit Bg., liber et ipfe, 
fed ut eius alius ordo ac pronominis inverfio nitatur aliqua analogia in- 
ter Gr. óc. et Lat. quivis, quod, ficut quicunque, valet pro omnis, et 
pro. fevero quotquot cum v, fubft., hic omiffo, ut ὅσα ἦν, quotquot erapt, 
reddi liceat uno orinia, cf.G. Th. et Hor. Turf. , qui quotquot dies euat, 
it. quotquot annis, explicant per /fngulis diebus et annis, quod eft i. q. 
omnibus, in adi. wee. e D. ducente Bg. Lat. (ap. G. Th. cum Gr. n.) ut 
omnia Stp. Th., fed folo e Noftro, cf. Poll. 5, 76. N. ad Hef. 2,232. m. 
et Ind. Luc., innuente Sch. ;,cors. animalia« ellipfin alicuius fubft., 
θηρία,» e δ. pr. m., f. dia , quod paulo poit exprimitur , tacente L. Bof, 
p- 130. 144.» cf. ad fq. πλὴν», (ap. G. Th. quoque in Ba. e P.) Hoog. Op. 
ΤΟΝ. T. Ind. Xen. Z. Pol. ac Cyr., fed fine 1nd. Dem. 391, 4. 576; 3^ 
ἅς, cum norninativb 407, 18. Ind. Xen. Z. Bach. et Suid. 2, 736. m., ut 
Lat. ap. G. Th., fervante e P. ad v. συνϑ. Bg. adv. quidem4 fed Sch. 
cum Bg. etiam praepofitionem , pro 422 cum, quibusalibi folum σὺν red- 
dit, cacentibus G. Th. Cl. Cic. Niz. ect Hor. Turf., cf. Ind. Iuft. et Cort. 
ad Sall. lug. 68, 2., cum fevere fit Gr. aliud ἅμα σὺν, nefcienteStp. Th. 
rectionem v. cum dat., fed in Iq. v. xar. innuente iterum Sch. »infe- 
quens beftias, ἐβ. impeteóa: damas« repetendum effe pron. αὐτὰ e pr. al- 
terius cafus, fed ἃ. ΤῊ. tenente »perctt. — pro interficere« at nihil in 
V. iacio0 cum Gr. n., ut notionem faltem Stp. Th. 1, 663. e. »»βάλλω cà» 
ferio, figo, faucio«* cf. Ind. Xen. Z, Cyr., ubi fumas et ellipfin fubft. 
πόξῳ Y. ἀκοντίῳ» interdum additi diferte, v. L. Bof. p. 47. m. 179. e. ac 
fupra r, 12, 13., quanquam hic quoque capietur fimplex pro compof., 
comperato καταβάλλειν et Lat. eicere, quae folennia de beftiis, cum 
profternuntur, vulnere accepto letali, quod mox Nofter adiungit, et 
ob quod maneas etiam in univerfo illo ferire, it. petere, quo fpectabat 
P. Caeterum, quoniam tacite confpirant Mss. in impf£., non id Stp. 
hic fuopte ingenio induxerit forte ob fq. κατήκιν quocum et coníiílit aor. 
aliarum edd. , variante utr. tempore in boc v. etiam infra. 

φϑάνων) Bg. in τὲ et καὶ» ut alibi, deferens etiam in v. Q3. P., quem 
partim fervat Scb. in 59e. praeveaiens* ap. G. Th. in Bg. fine Gr. »prae- 
terire , praecedere, antevertere, — ve/Tigia cervae, (fed in fubft. 1330, 
49- $9.) praeterire Zos curfu, — fuperare canem σαν [είς ἢ, 1. velocius cur- 
rens, quam befítia, ut, ante eius frontem ac pectus femper ftans, vul- 
neraret; quod, ut ec priora, inde ab ἐλαῷ. — ἀναιρῶν, Commodus fe- 
cerit. non in illa lorica editiore, fed in arena et folo, cf. Xiph. 382; 37. 
ἐν μὲν οὖν τῇ πρώτῃ ἡμέρᾳ ταῦτ᾽ ἐγένετο᾽ ἐν δὲ ταῖς ἄλλαις τοτὲ μὲν βοτὰν 
κάτω ἐς τὸ τοῦ κύκλου ἔδαφος καταβαίνων ἄνωθεν, --- κατέκοπτε», καὶ τίγριν | 
ἔσφαξεν — xa ἐλέφαντα», Dis igitur rebus primo die confecis, xeliquis die- | 


LIBERT CAP.XV. A. V. C. 94. CHR. N, 19a... 647 


δρόμον, καὶ πληγαῖς καιρίοις Vertens eorum curfum ictibus 
que letalibus interficiens; leo- 
3 pner o nyst- ." mes autem et pantheras, et 

ἄλεις, ὅσα τὸ ζῶα γενναῖα, quaevis animantia fortia, cur- 


» - xUZ FIN 
ἀναιρῶν 5, λέοντας δὲ καὶ παρ- 


d) καιρίαις Ms. Ba., v. N. e) Hic colon inStp. rel. , aut pun&um in al., 
fed comma in Ms. Ba. , quod et nobis placuit in continua adhuc re&ione, nee 
dum novo intercedente nominativo, qui demum mox poft xzrzx. 


$us defcendit de fuperiore rco in folum theatri, man[uetasque. befHias oca 
cidit , tigrimque et elepbantum interfesit , hic ut proprie requiras adv. iftud 
κώτῳ Í. κάτωθεν , etiam ob mox fq. ἄνωθεν», e quo priores particulas ex- 
pleas potius, (cum et alibi tales relativae defint, et alterutra modo di- 
Áerte exprimatur, quam ut corrigas, συνϑέων αὐτοῖς κάτῳ καὶ κατ. λο ἴα 
συνῶ. αὖτ. κοὶ κάτω διώκων 82. , cum nihil tale fubiiciant Mss. et P. 

πληγαῖς x.) Leisn. in m. Ox. »Zofim. 4, 44.«* ubi $. 1. e. ἀνάγκη πασᾶφ 
τὰ κοινὰ πλήττεσϑοι καιρίαις mA. ἀμφοτέρωθεν, nece[fario (prarfus f. plane) 
zemp. in δὲς utrimque mis plagas accipere; tropice adeo, ut hic phyfi- 
ce ac modo infinite, fed $. fq. e. magis finite perque fyn. τραῦμα — 
SayerwQogoy , it. δ. 8. 6. ἅμα τὲ τρῶὥσοι καὶ φονεῦσοι! Sch. faciente in zyaige 
plane cum Bg., fed Stp. Th., praeter re&ctionem fimilem e Plut. m v. 
ἀναιρεῖν τινα μιᾷ πληγῇ» in adi. hinc cum P., cf. Suid. 2, 236. e. Hef.2, 
110.m, Foef. Oec. p. 183. b. i. M. Obf. A. Nov. T. 1. p. 64. Leop. Em. ὅν 
5. ἀρ. Grut. L. V. 3. p. go. fq. , ubi quoque P. Vs. hinc affertur, εἴ 6 
Bud. C. 15co, 32, (qui Noftrum refpicit fine numeris ac Vs.) monetur 
»ap. Herodi. καὶρ. efTe communis generis« quod Ms. Ba. Gloffator igiio- 
rans, Í. comparans alia aliorum loca, tentat in femininum, ut alibi, 
cum aliis librariis, c£. Valck. Eur. Ph. v. 1440., ut de adi. praetereaInd. 
Xen. Z. Pol. et Cyr., ubi et v. in za. 

AsovT. — παρὸ.) In. poítr. fubit. faltem habet στρ. Th. Lat. Dz., e P. 
ap. 6. Th. modo cum πανϑὴρ» fed »pardalis, πάρδαλις, alio nomine 
qantberatt/ ubi modo in P. »»obiles — ferae fed fine explic., hic, quae 
non fugiunt ac timent, fed flant, fe opponunt, habentque animum 
pugnandi, invadendi ac laedendi; quae et ipfa animalium diítin&tio re- 
quirebat in prioribus imbelles timidasque feras, ubi tamen tantum op- 
pon. κεφ.» et ex bac parte poíteriori cogitari debent iterum fimul illa 
contraria; deferto P. in ὅσα τὲ» faciente Bg., ut $.i., fed Noftro bic 
adiungente fubft. 2. exquifito ordine poft pron., pro OZ& τε, ὅφα γενν.ν 
fc. ἦν, cf. Xen. Cyr. Z. 1, 4, 7. ec Plin. Pan. 81, 2. certare cum fugaci- 
&us feris curfu , cum audacibus robore, cum callidis a/z, alia in caufa, 
it. Ovid. Met. 10, 537—551. | Caeterum ap. Beg. t, 125. fq. ad gemmam, 
ubi Commodus laculator, pantheram interficiens, hucrefpicitur e Vs. P, 
fed ap. Land. p. 135. laudatur. modo.» Herodi. 1. 1.« ad Commodi vena- 
tionem, ubi numus, in quo eques cum pugione f. iaculo, et fub equo 


leo, cum Infcript. Zzuguflitrpot. fed Subfcript. SC, tum in altera parte cla- 
va, quam circum func haec: — Hercul. 

Roman. 

Augu, 

5..0, 


648 LIDERI. CAP.XV. A. V. C. g4s. CHR. N. 192. 


περιϑέων “ἄνωθεν κατηκόντιζεν, rens in orbem fuperne iaculis 
οὐδὲ τις εἶδεν ἀκόντιον δεύτερον, 1. conficiebat, neque quisquam 
οὐδὲ τραῦμα ἄλλο, πλὴν τοῦ vidit telum fecundum, nec vul- 
ϑανατηφόρου. ἅμα γὰρ τῇ nusaliud,nifiletiferum, Simul 


et p. fq. habetur Vs. P. ex 1, 15, 1. fqq... In fq. Bg. e P. omnia, praeter 
aliam phrafin in v. κατ᾿, íed Stp. Th. in 5». circumcurro, in orbem 
curio. Herodi. ]. 1. λέσντάς τε καὶ — κατ. (cum P. Vs., in qua tamen 
omiíit vero, quod refert vulg. δὲν pto quo τὲ ille memoriter affert, ac 
v. tantum e Noilro, quod v. in Luc. Ind., fed fine Ind. ap. Xen. Mem, 
S. 2, 1, 10. tüm sp. Hef. 2, 923. m. fine N., fed) κατ. iaculis confodio, 
telis, miffilibus« folo e Noftri alio et Greg. loco, cf.Ind. Dem. fine Vs., 
fed Xen. Hell. Mor. 5, 2, 3. e. cum ed. Th. V. 3. p. I4 1. m. κατηκοντίσϑη- 
σὰν» jaculis confeCti fuevunt, praec. ἠκόντιδον καὶ πολλοὺς — κατέβαλλον; 
juculando multos ffernebant, quae eit explicatio; ut praepofitio teneat 
vim aliquam, et iliam pro deorfum et humi, nobis siederfcbieffen, cf. 
ad Vig. p. 619. a.i. Nr.2,, fed non in v. noflro, quod fine χρήσει ap. 
Suid, 2, 236. 6. x. σὲ, ἐπὶ πολέμου, μετὰ αἰτιατικῆς, iaculis te conficio, fed 
tropice p. 279. i. τῆς Λυσίου ψυχῆς κατηκόντισε. Cum gen., e praep. fimi- 
rum : .edverfus Lyfiae animam iaculum direxit, cf. G. Th. 1132, 69. et 

ἰώ 

cji τις) Pro vulgari, non bis telum coniecit in unam feram, primo 
àberrante, fed uno primoque telo et ictu proftravit, nec vulneravit in- 
utiliter ac levirer, fed femper, ftatim, primo i&u ac telo in loco peris 
culofiffimo, cf, Amm. M. ad δ. τ. m., libere agente DP. in copulanda hac 
6., fed Sch. in sZx. iaculum , telum, (P.) 3. tel. fecundum, fecunda vice 
repetendum« f. repetitum, tenente G. Th. 732. 77. fecunda tela. alio 
fenfu ex Ovid. Met. 3, 307., cf. v. 305. , nihil vero fimile in fyn. fubit. 
fbiculum ct in Sch., in quo utr. eit Gr. n., quo de cf. Hef. t, 197. i. et 
Ind. Xen. Z. Pol. "Tum Sch. in ἐλ. υ»δδδέ τι ἄλλο, neque a//um;« T PS 
7i; per aliud genus reperens pron., fine neceffitate, dum Bg. reddit e 
P. ctiam in fq. πλὴν» non huc fpe&tante Stp. Th. t, 341. C. ec 3, 387.1» 
ubi de πλὴν poft ἄλλο, pro ἄλλο, 4 et modo per Lat. quam, cf. Hoog. 
Op. p. 1061. m. L. N. T. cum Ind. Dem., ut de Lat. praeter, poft a/ius, 
(pro Bg. auc Stp. illo Lat.) etizm pott neg., qualis hic quoque, CI. Cic. 
cum Graev. ad Cic, p. leg. Man. c. 23. m., tacentibus G. Th. ec Hor. 
Tutrf., fed de adi. 92y., (quod /etalis reddunt, ut fyn. pr. δ. καὶρ.) L. 
N. T; Kypk..2, 425.m. Poll. s, 132. et Ind. Luc.; in Bg., e P., tenen- 
te G. Th. nullum Gr., at noítrum in feveriore zor?ifer, etiam cum 
fubft. vulzus. 

ἅμα γὰρ) Articulum alterum τοῦ malim abeífe. Reisk. Qua vero de 
caufa? Nec offendit aures Gr. concurfus fyllabarum fimilium, et ufus elt 
frequens iftius formulae, ut intra artic. et fubít. ponatur aliad fubft. 
«uim artic. fuo; ad ἅμα cum dat. fubft. rei aeque libere hic verfante P.; 
ἃς 1, 5, 14. m. per inverfum fere ordinem, ubi Stp. Th. tenet modo fyn. 
-Bg. (qui explevit pr. eow) una cum et pariter cum, cf. L. Bof. Ell. p.539. 
m. Vig. p. 369. 623.a. i. N. 20. PofT. Synt. p. 307. m. L. N. T. Ind. Fab. Ael. 
Hf., Polb. Ern., Fi. The, Ael. V. h., cum Bg., Xen. Z. Pol. et Cyr., fed fine 
Vs. Thuc., ut (ine Ind. ap. Dem. 284, 27. Phil. in Flacc. p. 749. E. m. 
760. E. m. Suid. t, 129. c. Hef. 1, 257. Cort. Sall. Iug. 68, 2. Lindn. Ell. 


- 


LIBER I. CAP.XV. A. V. C. 945. CHR. N. 192. 649 


τοῦ ζώου ὁρμῇ! κατά τεῦ με- enim cum ferae primo impetu 

τώπου, ἢ κατὰ καρδίας ἔφερε vel in fronte, vel in corde in- 
A , : Y δέ ἢ b id ' 

τὴν πληγήν 9 καὶ οὐδέποτε h ferebat ichum. et nunquam 


f) Ms. Ba. κατά γε μετώπου καὶ κατὰ καρδίαν 0Q., v. N. 56) Hic in Ms. Bg. 
iterum pun&um cum elemento parvo in fq. voce. — h) E regione Stp. ed. καὶ 
οὔδεπ. erant in Excp. e Ms. Ba. οὐδέποτ᾽ ἐς cxow., fed οὐδέ v. in À. cum B. I. ΕΚ.» 
ut οὐ δέ π. in P. I. L., v. N. 


p. 194. m. G. Th. in v. pariter e., íed 449, 95. »fimul, pro cum, (im- 
mo potius per ellipfin huius praep. demum) regit abl. — Sic fuum Zux 
Gr. cum dat. copulare folent« faciente Sch. in fubít. &. cum Bg., (cuius 
Lat. ad δρμ. h.1. i. q. incurfus,) fed Stp. Th. plane cum P. 2, 1446. E. per 
haec μα --- κατά rc — malo x. τοῦ — μετ, — πλίς quo de mox, compa- 
ratis etiam e Noílro τὰς πρώτας ὁρμὰς» ad quam rationem addit bg. li- 
bere adi. hic, fortaffis e P. illo s primum rel. 

- wzr& Ts) Fort. κατὰ τοῦ μετ. Stepb. Delendum τὲ», aut leg. κατὰ τοῦ μιν 
ἢ κατὰ τῆς καρὸ. Reisk. 

Stp. Th. v. σληγ. 3, 392. D. ap. Herodi. φέρειν τὴν za.» vtilnus in- 
ferre, vulnerare Í. fauciare, ut vertit Pol. l. 1. ἅμα — κατὰ τοῦ uer. — 
πληγήν" καὶ ὁ. — ἐσχις [ic ftatim edito o2, quod, una cum illis Rs., 
violentius eft, quam Ms. y?, multam habens commendationem tum a 
feníu , pro reftringente f. definiente Lat. quidem, tum ab ufu, quippe et 
alibi pofitum ap. Noftr. poft praep., tum denique a perpetua confufione 
maiuscularum litterarum T et T, nihil tamen ut monitret in hanc parti- 
culam P. et hinc Bg., fed uterque potius aliam le&., καὶ κατὰ — καὶ κατὰ —, 
bis pofita diftin&iva, quafi prior exciderit ab ultima eadem in praeced. 
fubít. ὁρμῇ littera, ac τὲ inaniter a librario fit ortum e pr. τᾶν f. eíq. ue 
fimilibus, quod τὲ nefcio, an quis fuftentet fic, ut referatur ad fq. 4» 
pro duplici 4 — 5, cf. 1, 10, 11.e., cum h.l. repetatur pr, κατὰ, rectio- 
que Gr. potius requirat κατά τε μετ.» ἢ xzgà., nec repererim que — aut, 
Íed modo δὲ — aut; (icut in Ms. ille acc. καρδίαν prodit errorem, in c ety 
folennem, potius, quam exemplum verbi cum praep. eadem in caíu di- 
verfo ac fenfu eodem, cum, íi Glofíator de induftria quid in cafu mu- 
taturus erat, dediífet idem in pr. μέτωπον, qui acc. cum verbo motus, 
quale hic qce. , multo frequentior, quam gen., quem in pr. xzzX, igno- 
ratum a Stp. Th., v. ap. Fi. ad Well, p. 370. 1.» cf, quae de ἐπὶ et ὑπὸ 
fupra diximus; fervante Bg. e P. Lat. ad pr. κατὰ» (quod potius eít aliud 
Gr. ἐπὶ μετώπου. cf. Ind. Z. Xen. Cyr.) non item in formula ἐφ. τ. zA4 
ad quam Stp. Th. l. l. p. pr. E. fqq., praeter comparata za. ἐμβάλλειν et 
καταφέρειν» (quae fint potius Bg. compof.) affert e Plut. κατὰ τοῦ αὐχένος 
πληγὴν κατήνεγκεν», pro quo Nofter dat fimplex v., per fe id valicurum 
fane pro compo. , ut Stp. I. 1. Lat. Bg. ipfe proponit, it. 4, 8t. F. e. »9. in- 
fero, Hef. véneuov'* e θεᾶς, Herc. v. 150., tropum tenentibus et noftra- 
tibus in e/ze Wunde, einen Schufs £eybringen; quem foluturus, utar 
potius feveriori aliquo v. privo Lat. , ;cere, percutere, ferire; variante 
Noftro per phrafin pro $. pr. m. privo v. ἔβαλλε, fed nihil praebente 6. 
Th. in v. ferre, nec pro inferre, fed pro afferre, cf. 636, 13., ut mo- 
do in Bg. cum fübfít. vz/zus, ec in hoc fabít. ferre raftrorum vulnera 
alio fenfu, ut et tancum Stp. formulas, non item noftram, prodidere 
Indd. Dem. Luc. Dion, H. Died. S. et Xen. Z. Pol. 


650 LIBER I. CAP. XV. A. V. C945. CHR. N. 1923. 


P M 3, 5 - »NM »? , . » 
σκοπὸν ἄλλον ἔσχεν, οὐδὲ ἐπ᾽ fcopum alium tenuit, neque 

E / a A.» , ^ . . - 

ἄλλο μέρος ἥλϑετο ἀκόντιον τοῦ in aliam pervenit partem cor- 


€ Y [74 ἈΝ ^, * LI LI 
σώματος, ὡς μὴ ἅμω τὲ Te9- poris iaculum, quin fimul et 


^: A OY . 
σαι καὶ Qossug aj. . τῷ 6$ παᾶν- 9. vulneraretet occideret. Un- 


ij Hic in Bg. Vs. dedimus comma edd. omnium, cum nihil fuiffet ibt. 


κοὶ οὐδεπ.) In. le&ione Ms. primo dubium eft, an καὶ omiffum; quo 
fa&o, Gloílator ceperit particulam pro οὐδέ ποτε; dividendo, cf. 1, 4» 
x2. €., ubi ille.» intrudebat, hic fecus faciens, pro inconftantia fua. 
'Tum ἐς exoz. poteít effe librarii error, (e pr. ε et cíq. littera ut confla- 
retur ἐς per feriem vetuítam Mss. omnium unam; et quoque per fcriptu- 
ram fimplicium odo , unde c duplicandum putarit;) vel Gloffatoris in- 
genium, fingentis compar aliquod in praep..cum fubít., ut refponde- 
rent fibi ἐς σκοπ. et ἐπ᾿ ἀλ. p. , ubiacceperit v. ἐσχ.ν ut alibi eft, -nomi- 
natim ap. Hom.s pro zenui£, phyfica notione, regens id fimul ad fq. 
fubit. τὸ àkxo-., hoc fenfu, seque unquam Z//e iaculum zenuit Í. direxit 
in ícopum «fium; Íervante P. cum Mss. rel. etiam lectionem vulg., ubi 
v. iex, pertinet ad Commodum folum, repetendo pron. αὐτὸς», quod in- 
de a $. s. omiffum in pluribus deinceps verbis; fed Sch. »ex. habuit 
feopum ,. h. e. ufus eít fcopo« quafi facilius fit hoc P. f. magis foleune ; 
neutram formulam tenente G. Th., nec illam Bg., in cuius v. ib. mo- 
do funt affinia. δ. fgem et propofitum, fine explic., ubi v. Lat. tro- 
pice f. proprie de perf. fumitur pro proponere fibi aliquid, fumere, eli. 
cere , ad feriendum et affequendum, velle ferire, collineare aliquo, cf. 
Ind. Corn. N., etiam in v. propofit., ícd de re ac iaculo, (íi forte Big. 
v. iex. quoque retulerit ad fq. fubít. τὸ Zxovr.) pro. dirigi aliquo, tans 
uam ad fcopum; valituro pott 224. commate aeque ac colo, fed hoc 
colo fane feverius, fi, quod fit et alibi, copulantur in vicinia et brevi» 
bus in membris diverfa, perfona et res, f. enunciatio e perf. oppreílo 
ron. αὐτὸς. cum enunciatione e re f. abítracto; nihil ferenteStp. T h.s 
nifi formulam tropico fenfu de perf. 3, 830. e. it. Bud. C. 466, 38.5 cf. 
cum feveris Lat. Anton. phil. 2, 7. e. cum Gat. ad 2; 16. p. 55. b. D. e. 
proprie; it. ad 10, 37. p. 315. a. C. Ind. Xen. Bach. cum Z. Cyr. et Luc. 
mutante ΒΡ.» fere e P., ordinem in poíteriore membro, ut propius fta- 
rent use. τοῦ σωμ.. divulfa a Noftro, incertum, laevitatis, an numeri 
cauía, etiam forte, ut modo vulgaris ordo dialecticorum evitaretur, 
- quanquam et ipfe fat laevis, οὐδὲ τὸ ἀκ. ἦλθ. ἐπ᾿ àA. p. T. δ.» difcedente 
Eg. in praep. a D., fed nihil tenentibus Th. Stp. et Gs. de tropo in 
τὸ kx. 429.» (ut nec me aliunde;) fed alium Stp. in m. P., quo remoto, 
jaculum dicetur vezire, cum emiffum cadit alicubi. In fq. membro, de- 
ferto P. , ad huius marg. Stp. plane fequitur Bg., particulas ὡς μὴ red- 
dens per unam fyn., ap. G. Th. »ózac μὴν — ut non« dum ἅμα. τὲ, 
fequente καὴ intervallo, novit Stp. Th. 1, 379. F. Íq., at non per Bg. 
formulam, cf. fine Ind. Dem. 167, 20. 217» 25. 219, 21., ficut in duo- 
bus inf. cum copula καὶ fumas hendiad., pro ut non vulneraret letali- 
ver, f. vulnus letale inferret, ac Noftri enunciata mutes in haec paria, 
et fi quando alio collineavit et iaculum venit, quam in frontem et 
pe&us, fub quo cor, tamen femper ille letali modo vulneravit. 


τὰ δὲ) Forte τὰ δὲ Qa πανταχ. y2g. Reisk. In quem ordinem redegit - 


- 


LIBER I. CAP. XV. A. V. C. 945. CHR. N. 192. 651 


ταχόϑεν ξῶα ἠϑροίζετο αὐτῷ. dique autem animalia conqui- 
τότε γοῦν εἰδομεν, ὅσα ἐν γρα- rebanturipfi. "Tuncergo vidi- 
φαῖς ἐθαυμάζομεν 5. ἀπό mus, quae in pi&uris miraba- 


H 


k) In Ms. Ba. hic erat comma pravum. 


Bg., fere e P., Noftri formulam, (qua de fupra in eodem adv.) tur- 
bantis legitimum fitum iterum non lacvitatisergo, fed pro libidine; ubi 
Bg. e P. reddit v. 493e., non item omittit dat. pron. in paff., qui non 
tam fit auCtoris, pro ὑπ᾽ αὐτοῦ, f. iuffu eius, quam commodi et pro in 
ufum eius, qui erat in necando; nec hunc locum tenente Stp. Th., nec 
Lar. Bg., ap. G. Th. »svés7éo , fimul, f. ex pluribus locis, certe dili 
genter quaerere et inveftigare« fere cum Niz., hic quidem, ob adiun- 
&um adv. illud, modo pro //mz/ et in unum locum, nobis zufamzets 
brimgen; non tenentibus omnino Lat, femper fimplicia, quae refpons 
deant Graecis, ut cogantur Inttp. defcendere ad compof., fed per no- 
tationem convenient Lat. acervare et cumtlare, quo fpeCat Vern. vet. 
Püvfg herbey £rimgen; quae notio ineft etiam in iilis voculis Lat. /7mu£ 
€t coz; unde, praeter Bg., tolerabuntur quoque haec Lat. co//ipere et 
" cegere. Caeterum hic potius, ut inre alia, pofuimus novae $. nume- 
rum, quam cum Ec. in Íq. τότε demum. 
τότε 'y.) Idem eft, ac fi dixiffet, ὅσα πρότερον ἐν ye. i9. Rezsk. Sic etP. 
»ac tum primum vidimus, qzaec antea 15 pi&t. mir.« fuppletis utroque 
in membro adv. temporis, quae Nofter faepe omittit, cum hic e pr. 
τότε facile cogites in altero membro contrarium adv. Rs., ficut in primo 
membro ad plenam fententiam concinnitatemque requiras v. c. vere, f. 
fpecie naturali et viva, φύσειγ τῷ ὄντι, Cüvra, etc.» e fq. ἐν ye.; feve- 
rius reddente Bg. γοῦν» cf. Stp. Th. 4,694. G. p. fq. B. e. Ind. Thuc. Xen, 
Pol. Z. et quos alibi laudzvimus, fed fupplente Sch. demum in v. ϑαυμ. 
»mirab. azfe animalia iz pi.« fubít. éZx e pr., cum iam in pr. v. eia. 
fuppleri poffit τούτων», τῶν Cuav, τινὰν ὅσα ^,, tum ponente Bg. fuum 
Lat. v. pro admirari, ap. G. Th. cum Gr. n. »de re aliqua commoveri, 
tanquam incognita et magna« ubi in fubít. non diferte pro tabula picta 
f. fgura, quam notionem, praeter pauca Stp. Th. , v. ap. Caf. ad Ath. 
2, 347. €. cum Ind. Ael. V. h. Mox in τὲ omiífo Bg. iterum e P., aquo 
cum Sch. difcedit in praep. et nominibus propriis, quae ille tamen recte 
intellexerat de terris populorum, quo de non cogitat in Ài3. Stp. ΤῊ,» 
tacens plane de '1j3. Sed deinde in εἴ τε fupplebimus cafum fubft. Φῶον 
Í. Φώων e contextu, quia de his modo fermo eít, quae fubít. latent in 
pr. aut fq. ζῶα $. e., deferente Bg. illud P. fyn. qwizgui2, fupra traCta- 
tum, et per fe cum (τ. par illi $. 6. ὅσος» pro quo Noller variarit; ad 
Íq. μεσ. e P. non modo repetente Bg. praepofitionem zz2, bic, inter- 
de&tis pluribus, totaque adeo enunciatione, regentem inferiora, fed 
etiam reddente τὲ, quanquam alio ordine, pro Lat. et/em, omiflaque 
iliius alia copula ques; ubi illaSch. »j. de plaga merid.«* innuere volue- 
rit Stp. Th. per haec meridies, refpondens feprentrioni« aliunde, cf. 
.L. N. T. Ind. Luc. et Hef. 2, 576. e., intelligente me' in τῆς ἀρκτ. "y. 
Germaniam, ut alibi ap. Noítr., fed, cum Romanis μεσ. tit Africa, for- 
te-etiam India, (cf.in hoc v. G. Th.) nefciente, cur Nofter poft 1,2. 
xo, Ai, iterum pofuerit use.» cum Aethiopes etiam fint Africae populi; 


653 LIBERI. CAP.XV.- Á. V. C. g45. CHR. N. 19a. 


τε γὰρ Ἰνδῶν καὶ Αἰϑιόπων, mur. Nam ab Indis ac Ae- 
εἴ Ti πρότερον ἄγνωςον ἦν, με- thiopibus, fi quid prius igno- 
tum effet, a meridie item. et 
eptentrionali terra, animalia 
omne genus oflendens Roma- 
μαίοις ἔδειξε πὶ τὸ δ᾽ εὔςο- τος nisoccidit, Certitudinem 


σημϑβρίας τὲ καὶ τῆς ἀδκτώας! 
ἡμβρίας ἧς ἀῤκτῴας 


γῆς ζῶα πάντα Φονεύων Ῥῶ- 


3 D Praeter dovz. itetum in edd. fine lota, cf. L 2, 9. m., poft γῆς comma 
fuit in folis A., [ed poft φον, nullum modo in Ox. Par.2. Pat. et Ed,, v. N. 
T») ἐπέδειξε Mss. tres, v. N. 


fifi velimus copulari partem terrae ac totam regionem, et in μεσ. affu- 
mere adi. λοπῆς ν ut nec fufücit, credo, fic Noftrum adiuvare, ut in pr. 
pofuerit populos, at hic regionem, per copiam. 


φῶα — ἔδειξε) Rettiusin Ven. ἐπέδειξε. Strotb. Nihil hic iterum, quam 
gloíla in compof. pro fimpl., quo fupra $. s. e. Noftrum diximus fere 
uti pro aliquo 2!iorum compof., qui iftud Ms. ne ufürpat quidem in act. 
ut noftrum v. per compof. etiam explicant Hef. 1, 923. m. δεικνύμενος — 
ἐπιδεικν.», et Suid. 1» 678. m. ἔδειξεν, ὑπεὸ.» nec hic vicinitate noxia, ut 
pr. ἐπὶ exciderit; forraflis etiam P. referente vulg. in Lat. Bg., quod 
h. l. pro confpicienda praebere, Romanorum oculis fubiicere; in quo 
refpicitur ad pr. eieg., et ordo legitimus mutatur a Noftro, praepofita 
enunciatione per particip., fi comma poft φον. fumes, ni(i refolvas cum 
P. particip. per copulam; etfi melius nihil fit poft φον., hocque particip. 
in notione modi, quazfiin parenthefi, adiunctum putatur; unde et com- 
ma po!t γῆς abeíffe poterit, et v. ἐδειξ. etiam melius cohaerebit cuin. pr. 
remoto ἀπὸ T/3. et rel. gen. , in qua formula ἔδειξ. Qi ἀπὸ 1v. A. pro- 

rie brevitas eft ec ellipfis particip. ὄντα » προσαγόμενα s ἀϑροιξόμενα , ut 
in ζῶα, relato ad pr. εἴ τι — ἦν, fynthefis quaedam numeri, nominatim 
hic tranfitus a fing. ad plur., quacunque de cauía praeponente Noftro 
membrum illud εἰ — ἦν» locandum proprie in fronte enunciationis ante 
ἀπὲ ^., aut etiam poft πάντα, qua in pofteriore regione id etiam P, oftez- 
dit, invertente Eg. tantum extrema v. in δεικνύων — ἐφόνευσε. quo non 
opus eit de noítra ratione fuperiori, fed P. plane opprimente adi. πάντα, 
quod Bg. vertit, ut fyn. παντοῖα I, 14, 2., variante Noftro hic tantum 
in fubít. eoque íine artic. pro $. 1. m. τὰ ϑηρία πάντα. led horum ani- 
mantium aliqua iam memorante $. 6., cui unum addit praeterea $. 11.» 
tribuentibus leones ac pantheras, praerer Syriam, in primis Africae 
Gesnero in Th. v. pardal/is, Plin. h. n. 8, 16. Herodt. 4, 191. fq. f. 36$, 
97., ubi, praeter πάνθηρες l. 9., etiam capreae δορκάδες 1.3. ,. (Noftro $. 
6. i. δορκάδες») et ftruthi fubterranei seod96? κατάγαισι l.11., cf.ap. Noftr. 
δ, 11., cumque Plin. tradat l.]., Romae vifos leones efTe aliquoties, et 
c. Íq. e. pantheras etam: Noftri illa εἴ 7; πρότερον yv. ἦν tantum vale- 
"bunt de hominibus aetatis eius, qua vivebat. Caeterum Nofter quas- 
dam modo beítias, per hos ludos occifas a Commodo memoravit, cf. 
Oifel. in thef. fele&. num. antiq. p. 393. e. ad numum Commodi cum 
Infcr. munificentia Aug. vel. »cernicur elephas reticulatus f. lorica indu- 
tus, ad munificentiam Commodi in ludis exhibendis indicandam, (ec 


LIBERI. CAP.XV. A. V. C 945. CHR. N. 192: 653 


^ ἄν ou P4 1 on 
χον τῆς χειρὸς. αὐτοῦ πάντες autem manus eius omnes-ob- 
, , V kf . 
ἐξεπλήττοντο. λαβὼν οὖν πο- τα. flupefcebant, ὅδης fumtis 
7 T ς , *5 Ὁ 1 T 
v5? βέλη, ὧν αἱ ἀκμαὶ ἦσαν aliquandotclis, quorum cufpi- 


n) Ms. Ba. λαβ. οὖν ἐπίκτηταᾳ βέλη λι» V. Ν.» {εὰ ποτὲ ὥς fervato accentu - 
Stp. Sb. Lu. In. Ec, et Ed. ) 


p. f3. e. ubi laudaffet Capit. et Xiph. de elephabte, a Commodo perlu- 
dos interfecto , addit) videantur porro Lampr. et Herodi.« 

τὸ δ᾽ süsox.) Praeter τὸ εὖς. τ. x. 5 οἷ. $. 3. 1., et πάντ. de iis modo, 
qui fpectaculo interfuere, v. ifeza., in med. ignoratum a Stp, ΤῊ.» 
reCte Sch. cepit »à. 7. τοῦτον admirabantur omses rem hanc« cf. 1, 11, 
13.e. L. N. T. Eifch. Hef. 1, 1747.6. 1284. m. locumque memorabilem 
N. T. Luc.9, 43., ubi mox fq. ϑαυμάφειν, ad quem L. Schw. e Philoftr. 
etiam cum Sch. reddit, Diod. S. 1, 13. 1. 35. Luc. 3,204. l. 3o. Ael. V. h. 
14, 47. p. 995. 1. (cum Big., fere e D.) fequente τεϑηπῶς, vebementer ad- 
mirari, it. ϑαυμᾶξει A., ubi Ind. ellipfin ftatuit pr. διὰ» quafi fit paff., 
quod nemini invideo, cf. L. N. Z. Schw. ec Ind. Xen. Cyr. Z., verfan- 
te P. per totam $. liberrime, 

λαβὼν A.) Ms. pro ποτὲ adi, ἐπίκτητα» tanquam epitheton ad Qéas, fue- 
rit hic exte7za, peregrina, aliunde quaefita, e terrisque peregrinis, 
quibus telis ufus fit Commodus vel propter magiftros peregrinos, forte 
talia afferentes, $. 4.» vel in univerfum, quia peregrina tela, ut et ar- 
cus eiusmodi, quarundam terrarum atque urbium , ob praettantiam ce- 
Jebrarentur, etiam forte ob miram quandam ípeciem, quális mox me- 
moratur, . novicatem admirationemque haberent ap. plebem, et; quia 
etiam animantia produtta peregrina, ut omnia nunc nova effent; qua 
de notione adi. cf. S$tp. Th. Hef. 1, 1362. m. et Valck. ad Ammon. p.84. 
IN. 8.» ut tamen cum Mss, rel. taceat quoque P., «qui potius, curn iis» 
dem tacite, vulg. ποτὲ clare profert, quod dixeris excidere in Ms. po- 
zuiffe, fi poft ἐπέκτητα ftaret , ec hoc adi. rurfus in Mss. aliisomi(fum effe, 
quia non intelligeretur a librariis, ἃ quibus tamen id aeque profectum 
fit, ut removeretur ποτὲ, in $. $. 144. iterum repetitum;  deferto P., 
fequente Big. potius 5ch. partum in. ». fumtis in manus fagittis« fed per 
Lat. ad o2» forte decepturo aliquem, ut putet, eum γοῦν legiffe, quod 
fimiliter reddebat 1, 14, 12., cum et a vocis pr. littera extrema v, fi 
maiuícula fumatur; facile y perire potuiffe videatur, nifi meminerit, ét 
alios ita libere vulgatum reddere, cf. Stp. ΤῊ, 4, 1565. 1, 5o exponi- 
tur etiam cere, quidem, utique, ut γοῦν», (quae vero non repetuntur 
a L. Ern.) Ind. Fi. Dh. »zAA' οὖν, at faze« Per. ad Ael. V, ἢ. 3» 32: p. 
285. b. e. Hoog. Op. p. $1. 10:4. fq., tacente l'. in banc partem, fed 
Noítro certae Commodi manus exemplum fubiiciente , atque adeo nar. 
rante ac demonítrante; quo feníu aeque valet οὖν, cf. $. 9. 


ὧν αἱ dx.) Diofcorides quoque folium plantae cuiusdam μηνοειδὲς appel- 
Yat. Videtur autem figura fagittarum*haec 9——X& — fuiffe. Srrorp. 


Aut etiam D——&&. curvae fic in dimidium circulum cufpidis, quae 
notationi magis convenir, cf. Stp. Th. »Herodi. L t. β. ὧν αἱ dual ue. p. 
fpicula lunatae cufpidi;* cum lectione alia, forte tamen e vitio .opera- 
rum, cum P. íerc, ut Bg., L. Ern. Suid. 2,554. i4. non coll. ad Hef, 


- 


654 LIBERT. CAP. XV. A. V. C. 945. CHR. N. 1392. - 


μηνοειδεὶς, ταῖς Μαυρουσίαις des erant lunatae, Mauritanis 
e2ou9óic, ὀξύτατα Φερομέναις firuthionibus, qui celerrime fz- 


2, $95. i. fine N., Poll. 4, 157. falcata /un4, ut nobis Ache/fórmig , Ind. 
Dion. Caf., et Sch. »íagittae, quióus cufpides /uzatae, in formam lunae 
«ornicularae* ap. G. Th. modo »xzujóc;, curvatus« ut Sb. Ind. in »z. 
eufpis iaculi* cf, ad Luc. 1, 655. b.e. Bg. ad Ar. Plut. v. 256. Ind. If. Ev. 
Diod. S. Suid. 1, 86. 1., non coll. ad Hef. 1, 194. e. fine N., ufum huius 
figurae fagitta;um intelligente quovis, ur fecent colla, ut fq. 
ταῖς Mave. sg.) Celeritatem ftruthis pedum tribuit hic et remigium ala- 
rum. Explicat utrumque Plin. 16, r. avium grandiff/mi et paene beflia- 
yum generis firuthiocameli zJf/ici vel 4erbiopici, altitudinem equizis, 
infidentis equo , excedunt, cc/eritate, videtur in quarto cafu legendum; 
vincunt, ad boc demum Zatis pennis, sf currentem aZiuvent ; - caetero 
son funt volucres , nec a teira zo/luntur. Adde Strab. 16. de ftruthopha- 
gis et praefertim Diod. S. 1.2. Pertinet huc locus Plauti in Perf. 2, 2. 
ubi, cum Toxilus dixiffet, vole curriculo, refporidet Paegnium, zffuc 
marinus paífer pez circum folez. Quippe ftruthiocamelum Feftus inter- 
pretatur pafferem marinum , (et ad Plauc. 1. 1. v. 17. N. Par. »ftruthioca- 
melus. [τὰ vo/at Ícil., celeriter currit , ut a terra fe non tollat, fed 
"alarum paflis velis una currens remigec«) Quem Turnebus 16 Adv. c. 
22. ideo ita dictum arbitratur, quod ex Africa in Italiam mari advehere- 
tur. Adeundi funt Ornithologi Gesn. et Ulyffes Aldrovandus. Boec/. 


Vitruv. 8. t. Maursfía, quam noftri Mauritaniam appellant. ΕΠ. οὐ 


Μαυρούσιοι, oUg wo] Maveovc οἱ Ῥωμαῖοι ἔλεγον. Strab. VII. — Pafferem ma- 
rinum efle Μαυρουσίαν seov96v, oftendit Scalig. Le&. Auíon. », 7. p. 
πος. f. ftruthiocamelum f. eegovSícy διαπόντιον, quod fcil. effec peregrinus 
et ultramarinus, v. Volf. Infl. Or. 4, $. p. 36. iq. Inttp. ad Petron. c. 137. 
Ariftoteli de Part. Anim. 4, 14. eft ὃ ςρουϑὸς ὁ ΔΛιβυκὸς , Paufaniae Boet. 
fimpliciter sgov92; , et fic paffer Lat. Ael. H. A. 14, 7. seov9éc μεγάλη» 
ijt. 9, 58. 11, 27. 4» 37. Lei:m. 

Qui et ad m. Ox. 5Plin. 10; 1. t1, 37.« Noftri locum comparanti- 
bus Caf. ad Capit. Gord. c. 3. e. 2, 82. ftruthiones Maur, et buleng. de 
Ven. c. in Graev. ΤῊ. T. 9. p. 778. e. E. 14. »ftruthiocameli f. ftruthio- 
nes in circo exhibiti funt Herodi. de Comm. — Pa[fer fimpl. dr. ftrathio 
7. paffer marinus« cf. Sb. Ind. υ»ερουϑὸς a Commodo truncatus capite, — 
1. e. ftruthocamelus, ut docet Lipf. ep. quaett. 4, 9., fic 415, 18.« e Xiph. 
in Severo, πάνθηρεςν λέοντες, seovSo), pantherae, (leones,) f?rutbiones, 


fed Sch. »ftruthis Maurzufiis* Poll. r, 138. (ὃ utbius, Stp. Th. aliunde, 


Bochart. Hier. P. 2. |. 2. c. 14. p. 221. »ftruthionem — appellari — ab 
Herodi. Μαυρούσιονες fed femin. hic per libros omnes, ad Herodr. 4, 175. 
P. 313. N. 73. ad Diod. S. t, 162. 1. 62. cf. 1.73. 3t. 194, 4. τρέχει πάν- 
τῶν QxvTzToy, velocif]Àme omnium currit, ad Hef. 2, 1280. e. ad Dion. 
Caf. p. 1221. ad δ. 138., tum noftrartium nuper auctores libelli , qui in- 
fcribitur Neue Mannigfaltigkeiten 1 Iabrg. 2 V. p. 365.e. Plin. Chr. Gs., 
qui dicit, recentioribus nominari f?rutbione:m , nec hoc Lat. habet in 
Th., (cf. tamen infra ad ᾧ. 13. ὑπογ. e Vopisc.) fed »ffrutbos {, fürutbus, 
«ρουϑὸς, Graecis paffer eft. Hinc — ffIrutbiocamelus, — maxima avium 
cum locis Plin., ut in v. paffer cum Fefti, Plaut. et Turn. Mox Sch. 
»ó£. o€yfime ferrz, φ. ftruthis, quae celerrime ferebantur* partim cum 
P. et eciam Dg., ubi q. pro fe ferre, fe movere, moveri, i, currere, ut 


“ἰώ 


» 


^ 
- 


LIBERI.CAP.XV. A. V.C.g4$. CHR. Ni 192: δος 


καὶ ποδῶν τάχει καὶ κολπώσει 5 runtur et pedum. velocifate et 
πτερῶν, ἐπαφιεὶς τὸ βέλη κατ᾽ finuandis alis, intorqueurs tela 
ἄκρου τοῦ τραχήλου, ἐκαρατό- in fupremum collum, capita 


E 


0) 'Ms. Βα. κομπώσει. v. N. 


ante ap. Diod., tacente G. Th. 636, 22. 8451 fed fq. fubit. zz». etiam in 


Bs. Τάτ." 
» . * . D '»4 
κολπώσει TT.) |. €. curvatione in finum. Srroz5. Sch. sfinuatione 2/4» 


um; quae, inftar velorum, in finus quafi curvantur, ad celerrimum 


curfum. promovendum*« fed Stp. Th. 5inuauo,' in finum colle&io, 
fpecialiter de ea finuatione, qua vela in curvos finus. obliquantur, ut 
venti flatibus pateant. Unde metaph. κόλπῶσις πτερῶν ap. Fyerodi. de re- 
migio et velificatione alarum, qua in finus quafi curvantrir et obliquan- 
tur, |. t: ταῖς — zree., alis quaff in curvos finus pejLs« cui fyn. eft Bg. 
formula in fubft. duobus per particip. cum fübft., forte propter non ía- 
tis bonam Lac. in fubft. Sch., cf. G. Th. »incurvatio, Fulgent. cornicu- 
Jata lunae /£nuatio, (nec multo meliori auctoritate ) finvamen, — idem, 
Jinuamine iubter fubduttus concóae in fpeciewi« q'iod oftendat formam 
alarum ftruthi, conchae fimilem, finuofam , cavam poft expanfionem ac 
fublacionem , fed uc h.l. forte fic fimul agitatio et motas alarum, in for- 
mam iítam conformatarum ; ficut et aliae aves, galiinae v. c. anferesque, 
ubi currunt f, volanc, expanfas alas tenent ac movent, cf, Diod. S LL 
poftr. ].15. μάλιςα $5 ὅταν κατ᾽ ἀνέμου πνοὰς ἐξαίρῃ τὰς πτέρυγας, ὑπεξάγει, 
καϑαπερεί τις ναῦς ἰςιοδρομοῦσα, maxime.crue fecumdo ventorum flatu alas 
zollens, ceu mavis extentis concitata velis, procurrit, etl. 18. ὅταν δ᾽ ἐν 
γηνεμίᾳ διώκητοη, ταχὺ συνιδρουσῶν τῶν πτερύγων, ἀδυνατεῖ χρήσωσϑοη τοῖς 
πῆς φύσεως προτερήμασι, wo ῥᾳδίως χαταλάμβανόμενον dolexsTou, 41 CH 
filente vento infeltratur, a/is fubito defe/J/s , praefidio //a naturae uti ne- 
quit, feZ curfu facile fuperatus capitur; nefcientibus Lexx. novitatem 
Ms., quae potius librarii lapfus fuerit in 4 ec μ maiufculis litteris, quam 
gloffa, quafi phyfice accepto vocabulo, pro iactatione et agitatione, 
nobis das Scbwingen, ficut affine, fed tropicum, ap. Suid. 2, 344. m. 
κόμπος, — ἔπαρσις, laCtontia, faf/us; fed Noftro.concinnitatem hic per 
compar molliente ab ordine cafuum inverfo, tum in fq. v. 2z. rectionem 
cum dat. non tenente hinc Stp. 'Th., cf. 1,11, 12. m. , nec Lat. bg. eP; 
fed Sch. smmittens tela fecundum fummam cervicem , ἄκρος» gen. neutr. 
pro fubft. xta fummitatem co//i« qui fane dubitare poterat, utrum eflet 
adi. ante artic, fubít,, an pro fubíl. in regimine, quod aliunde agnofcit 
Stp. Th., cf. Thuc. 6, 97. e. 1. 44, 18. Ael. V. ἢ. t, 10. p. 14. 12, 1, P. 
715. e. Ind. Xen. Cyr. Z. et Geop., et de ellipfi fubít. μέρος L. Bof. p. 
196. i. cum L. N. T. Schw. et Krb., fed in v. ixze. per phrafin Bg. e 
P. aliunde Stp. Th. quoque, me id v. renente tantum ex Ind. lIofeph., 


.; Suid. 2, 242. e. fine χρήσει et Hef. 2, 146. e. cum N., ubi dr. vox proba, 


variante Noftro cum τὴν κεφαλὴν ἀποτεμεῖν 4, 13, 9. m, et iterum omite 
tente pron. αὐτὰς € pr. seovJ. , rem vero breviter tantum attingente Xiph, 
384. 6. ςρουϑὲν ἀποκτείνας, o4 τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ ἀποτεμὼν y abfciffoó capi- 
te firutbocameli, quem occiderat; ubi Íq. τὸ ξίφος ἡματωμένον, gladius 
cruentus, pertinet forte potius ad pugnam eodem tempore cum: gla. 
diatoribus, t 


A] 


656 LIBERI. CAP. XV. A. V. C. 945. CHR. N. 192. 


μει, ὡς", τῶν κεφαλῶν ἀφηρη- amputabat, ita, ut capite pri- 
μένας, ὁρμῇ τοῦ βέλους ἔτι περι- vati, impetu teli adhuc difcur- 
Ov αὐτὰς, ὡς μηδὲν πωϑού- rerent, quafi nihil ipfis accidif- 
σᾶς. παρδάλεως δέποτε ὀξυ- 12. fet. Cumque panthera ali- 
τάτῳ δρόμῳ τὸν ἐκκαλούμενον quando velociffimo curfu eum, 


p) Με. Ba. ὡς καὶ τῶν xeQ. ἀφηρημένων igu. , fed Ms. Vi. ὡς καὶ τῶν xeQ. ἀφηρη- 
μένων καὶ ὁρμὴ τοῦ β.» ut fine Iota in &Qwg. etiam in ed, Bc. ,. v. N. 


ὡς τῶν κεφ.) Mss. res, praeter mendum in καὶ ceus apertum, duplex eft, 
tina in addito xo; iterum, pro ez/ez, etiam adeo, haud dubie ab inge- 
nio librarii, volentis ita rém augere diferte, cum per fe poflit fubin- 
telligzi, et, praeter Ms. Ve., nec P. oftendat, habens tamen in abl. 
coníq. (nifi et hic liberius verfatus) rem Mss. alteram, genitivos confq., 
qui vero etiam orti fint e pr. finitione ay, vel per vim librarii, ob mox 
4η. cafum eundem αὐτὰς — παϑ.» quod pron. cum vulg. ἀφ. confiílic, fi 
transpofitum fumas, pro ὡς αὐτὰς, τῶν x. ἀφῃρημένας » A, ubi paff. ha- 
bet íolennem fuum gen., regente fic et Sch. »privatas capitióus y. xeQ. 
firuthi, capitibus truncatae« deferente Bg. pluralem P., fed tacenteStp. 
'Th. tum Lat. Be., tum rectionem, ut et Poft. in Synt. et Call., ubi 
3modo fyn. p. 644.1. γγξερείσϑρη τῆς κεφαλῆς, privari capite« fed diferte 
Abr. ad Aefch. 2, 116. m. ἀφαιρείσϑοι τῆς δορᾶς , λ.. cf. Luc. 1, 337. 1. 3- 
AAel, V. ἢ. 14, 1. p. 927. cum Ind., it. Dem. p. 145. m. Nr. 2. Suid. rz, 
392. m. Hef. 1, 643. m. fine N., ap. quos iota fervatum, cf. Gramm. 
March. p. 531. Nr. 4., quae non recte ad folum impf. id refert. 

óeuz) Malim ῥύμῃ. Reisk. At funt fyn., cf. Hef. 2, 1126. i. et Foef. 
Oec , nec audiendus Suid. 3, 270. m. ῥύμη, δρμὴ βιαίαν violentus zm- 
etus, motus celer, cum repugnet fubiectus locus, τοσαύτη Tig ῥύμην 
tanto /mpetu, cf. Schol. Ar. Eccl. v. 2., centante ab alia parte Leisn. ad 
m. Ox., ad ce. v. β. dum fignabat ;male (íed ec fimul fupra zog 8.) δρό- 
pov« ut maluerit deug To? δρόμου, quod, quanquam per íe procedens, 
tamen eft contra libros acP., ut nec probabilis lapfus in fubit. utr., fed 

uoque teli vis impulfusque iam promovit corpus avis; agente l. iterum 
liberius in dat. f. abl. mutato in fyn. formulam e fubit. cum pron. relat. 
et v. fubít., quam rationem alii mutant modo in particulam ro, cf. 
Apin. Lex. p. 45s. b. e. Nr. 11. et Cort. ad Cic. ep. 4» $» 15. 7 25 25 
fed in abl. quoque Schell. Lex. p,2311.1. Nr. 3., tum in v. Íq. περ. igno- 
rat Stp. Th. Lat. Bg , ap. G. 1h, »in diverfías partes, huc, illuc, cur» 
rere« f. h. l., ut noítrum Aerum laufen, partim ad rectam lineam, ab 
initio, deinde partim finiflrorfum, partim dextrorfum, ur gallinae, v. 
€., morti proximae, poít ictum. | Mox P. deferit quoque Sch. in za3. 
op. nondum vereratas* etiam. fenfum modo praebente Stp. in m. P., 
qui nihil tale habet in Th., 'cf. tamen Fab. Aef. Hf. 144, 2. €. ὅτε ἐκ 
λύκον ςόματος — ἐξῇρες κάραν σῷαν» μηδὲν παϑοῦσανν lnd. i//aejum, pro 
nihil mali paffos, nec vulnus, nec mortem; et fevere, adhuc nihil paf- 
fos, cf. G. Th. ex Ovid. Her. ep. 17» 26. excepto redii pa/Ja timore miii, 
ubi N. filenr; ponente Bg. iterum pron. αὖτ. alio loco, ut $. 4.» et $. 
fq. δὲ réddente iterum per zà, forte e P., ubi de panchezae celeritate 
aliunde nibil habui, cf. 1, 9, 20. m. 


bx ^ 


LIBER I, CAP. XV. A. V. C. 945. CHR. N, 192. 657 


καταλαβούσης, φΦϑάσας τῷ quiin arenam evocatus fuerat, 

ἀκοντίῳ μέλλουσαν δήξα- comprehendilfet, occupans ia- 
3 - M . 3 

€ 92,3, τὴν piv ὠπέκτεινε, τὸν culo iamiam morfuram, hane 


4) Ms. Βα. S£ec9as A. v. N. 


τὸν ἐκκαλούμενον) Quid hac voce fignificetur, neque Pol., nec Sylb., 
pec Scheid. intellexiffe videntur. llle enim vertit eZaum ad pugnam. 
At ὁ ἐκκαλούμενος nihil áliud eft, quam evocatus. Erant vero evocati fa- 
tellites et cubicularii Imperatorum, de quibus Suet. in Galba c. 10. Ze- 
egit et eque[lris ordinis iuvenes, qui manente annulorum aureorum ufu 
evocati appellarentur , excubiasque civca cubiculum fuum, "vice militum 
agerent. Alias ii quoque, qui confectis ftipendiis iam dimiffi, ad mili- 
tiam rurfus evocabantur, ita dicebantur. Ex illis fuiffe puto Bafilidem 
iftum, quem Eufeb. H. Eccl. 1.6. c. 5. ἕνα τῶν ἐν φρατείαις ἀναφερομένων 
appellat. Hegefippus Lat. vocabulum retinuit, et ὁ iovóxzroc dixit, ap. 
Euf. H. E. i. c. :o. ubi màle nonnulli Codd. et Edd. i«zroc, peflimeque 
in Rufino librarius pro fuo ingenio fcripfit revocatus. Nicephorus vero 
H. E. 3. c. 10. recte exhibet ἠουόκατος. Notum eít, evocatorum mini- 
fterium circa arceflendos ac puniendos fontes occupatum fuiffe, ut paffim 
ex Euf. et aliis patet... Quare non dubito, quin zxzza. h.l. evocatus red- 
dendum fit. S£ro£5. ; 

Sch. »zxx. P. ρα, eductum, ad bugnam , Sb. act. provocantem« cum 
per edd. P. repererim modo ;edu&um quendam in aregam* unde et Bg. 
retinet quaedam, refpiciens, puto, ad morem Rom., cum aliquis fce- 
leratus, poenae loco, f. etiam mercede conductus, pugnare debuit cum 
feris , et ab eo, cui id negorii datum, evocatus eft in arenam e loco vi- 
cino; quales homines vocati Zeffiarii, Gr. ϑηριομάχοι, cf. ad Suet. Claud. 
€. 34.» unde Commodus, pugnans nunc ipfe cum beftiis, fimul pro- 
duxerit eiusmodi beftiarium, ficut, praeter fe, alios quoque iuflit pugna- 
re per hos ludos, cf. Xiph. 3$3, 13. Strothi quidem rationem ita iuves, 
ut Commodus non folus in arena fueric, (non amplius quippe nunc cur- 
rens in fuggeftu illo,) fed cum fatellitibus et cubiculariis, qui miniftra- 
rent v.c. arcum, fagittas, iacula, tum hinc, quod Nofter et alia duxit 
e Latinitate eius aetatis, non addita definitione quadam , in quibus vo- 
cabulis fuerit quoque evocatus ita notione, quam non praeteriit G. 
Th., memorans et tertiam, qua de cf. Ind. Script. Hift. aug. T. 2., cf. 
de v. xzraA., hic pro aflequi ac prope veniffe, 1, 3, 1. e., ubi Sch. 
»comprekben[o eo.« 

φϑάσας ^.) ita ferire maturavit, — ut hanc occideret. | Ad verbum, 
jaculo praeverten:. Vile P. Leop. Emend. l. 5. c. 5. Sy//. 

Ibi vero in Grut. L. T3. p. 91.i. nihil Leop., quam »miror, cur 
ΤΡ. verterit, 24 opportuno vz/szere confecutus ef/& nec meliorem affe- 
rens Vs., in qua liberior P. iterum, fed Sch. quum praevenifjét mor- 
fum /acu/o« ignorante Stp. ΤῊ, banc Noftri rectionem in v. $3. phyfice 
fumto cum rei acc. et abl., quam v. ap. Dem. Ind., quanquam et hic 
Lat. quid fubfic, ubi Gr. refolvas per adv. aliquod, ut prus, rel., aut 
etiam fimul cum v. quodam, v.g. prius feriens zgcw/e, caet. Ad fq. δηξ. 

Or. cum v. μελλ. in fut. Ms, potett videri laptus librarii folennis in « ec 
1, lcd et, multoque magis, ingenium, vel e locis aliis, ubi v. i occur- 


Tt 


658 LIBERI CAP. XV. A. V. C. 945. CHR. N. 192. 


δὲ ipócaro', Φϑάσας τῇ τοῦ quidem occidit, illum autemli- 


, , E ^ ^ 295 * " 
ὃ ὅρατος αἰχμή τῆν τῶν ὀδοντων beravit, praeveniens haítae cu- 


ἀκμήν. λεόντων δέ ποτε ἐξ 1.3. fpide dentium aciem. Leo- 
ὑπογαίων ἑκατὸν ἀναῤῥιζ)ϑέν- nes etiam aliquando ex fubter- 

, " , , " p.» . 
των, ἰσαρίϑμοιξς ἀκοντίοις πάν- raneis centum fubimiffos toti- 


τὴ Ms. Ba. τὸν δ᾽ ἐῤῥύσατο, Q3. ; fed colon in Stp. et al. 


ric cum fut., cf. t, 11, 12., vel inde, quod cum aliis dubitarit de v. y. 
cum aor., quod tempus, aeque ac praef, , praeterfut., hodieconfectum 
eit, v. Obf. M. A. V. 3. p. 426. contra Stp., hic quidem tacentem,. it. 
Nov. T. 3. p. 3., ad Ael. V. h. 3,27. p.279. N. 3. D'Orv. Ch. p. 38. m. 
Abr. Dil. Th. p. 558. m. ad Thom. M. p. 6c7. N. 4. Fifch. ad Plat. Ap. 
Socr. p.73. N. 32., ut cum praef. ad Call. in Ap. v. 14., non bene fub- 
ftituto fur. pro aor. ap. Lyf. R. Or. V. 5. p. 234. 1. , fuadente Tayl.; ficut 
v. pz. cum inf. aor. fine ἂν (quo de ipfo etiam dubitabatur) vel hic locus 
vincit; ducente Bg. Lat. adv. e P., (de quo nihil ap. Stp. Th.) ut par- 


« tim Sch. in. à. mordere, /eziare, ut pantherae folent« ap, G. Th. cum 


Gr. n, »dentibus laedere et corripere* cf. Stp. Th. aliunde, Ind. Luc. 
et Ael. V. h., fed tropice Xen. Cyr. cum L. N. T., et fenfu utr. Xen. 
Bach. Mox, ut Ms. apoftrophum in δ᾽ alibi vidimus, ita Bg. fimul cum 
τὴν et τὸν exprimit, fecus atque alibi, relata μὲν εἴτ δὲ», deferens P. in v. 
y., quorum unum Stp. Th. recte capit »zz. pro fimpl. κτείνωςς quod , 
fimul cum noftro compof. eft 1n Eg. ap. G. Th., ut ap. Suid. 1, 273. 1. 
ἀπ.» φονεύω, pro quo $. 9. e. et $. 1. e. xzraxr. variatur hic, non afferen- 
te Stp. Th. in v. éío Bg. Lat. , quod tamen in eius loco e Soph. Ai. v. 
1293. habet Vs. ed. Iohnf., er G. Th. cum »γ»ῥύομοι» &evouou* ct. L. N. T. 
In fq. nihil tentat Rsk. , cf. δ. 7., fed Notter v. $3., proxime iam adhi- 
bitum, modo ornat adiunctis, variando non tantum in fubft. τοῦ δορ.» 
pro pr. τῷ &x., fed et in fubít. zix., pro $. pr. i. ἀκμὴ» recte etiam ad- 
dente Markl. ad Max. T'yr. p.656., »ubi lufum hiftorici notabis in voci- 
bus αἰχμῷ et xxiv quo de lufu nos alibi, cf. de aix. Poll. r, 136. et 
Suid. τ. 664. e., non coll. ad Hef. 1, 178. m., ut hic quoque v. $3. licet 
refolvere in prius percutiens rel, : 
ἐξ ὕπογ. — ἀναῤῥ.) Verbum fufpectum. Num ἅμα ἀφεϑέντων ξ centum 
leonibus timul emzfFis e caveis, quibus inclufi fuerant. Reisk. 
Speciem haec emendatio habet per Amm. M. locum fupra ad $. 1. 
m., centum leones fimul emiffós, ut tamen Nofter illud ἅμα 1. ὁμοῦ omi- 
ferit fubintelligendum, ficut Dio Caf. p. 1218., cf. fupra $. 5. m. ad ἡ 
σεριδρ.. quod, praeter libros omnes, nec in P. comparet ; ut Noíter pro. 
libertate fua potuit aliter rem efferre, ufus v. Gr. ἀναῤῥίπτεσθϑοι f. ἀναῤ- 
emréic9o, vel fenfu paf. , (pro eiici f. proiici, fc. ab aliis, uc miniftris, 
1. e. emitti, finere exire cum vi, impetu ac velocirate,) vel paff. pro 
aned., i. fe eiicere, proiicere, proruere, prodire ferociter rabideque, 
nobis Pervor [lürzen, f ficb hervor flürzes; quam lectionis vulg. inter- 
pretationem fuftinent oblique etiam Bg., (ap. G. ΤῊ. explicatum per 
deiicere 605, 23. fed 32 per immittere, in quo, etiam adhibite infra a 
Vopisc., 987, 90. 98. »immittere fe i» medios £offes, i. irruere et fefe. 
prorumpere«) et P. , quem partim retinetSch. »eduCUs, eieis, cavea - 


᾿ 


LIBER I. CAP.XV. A. V. C. 945. CHR. N. 192. 659 
τας ἀπέκτεινεν! ὡς, ἐπὶ πολὺ τ demiaculis omnes occidit: ita, 


f) Hic colon in Stp. et 3l., cf. $. IT, e., ubi et Ms, Bg. comma tenuit 
re&ius, quam hic pun&um, pro quo faltem duo fecimus, ut erant I, 14, 16. m. 
t) Ms. Ba. ἐπιπολὺ v. N. 


quorum primum P. ap. G. Th. exponitur quoque per emittere; non te- 
nente Stp. Th. v. in paff. phyfice, nec cum Bg. in aCt., fed inter alia 
cum furfum proiicio, quod repetit L. Ern. recte fine adv., cum pr. ἀνὰ 
etiam in hoc v. redundet, aut certe valeat potius Lat. pro f. ex; unde 
hic recte adhiberi poterunt i!la compof. Lat. e/;c, emitti, efferri, fed 
et jpía pro fimpl., ut Gr. cum diferta h.l, pr. ££, mihi repertum phy- 
fice tantum ap. Dion. H. S. T. 1. et Luc. 2, 909. e. ἐκεῖνο ἄνω ἀναῤῥιπτοῦ- 
σιν εἰς τὸν ἀέρα, illud furfum ia&ant in a&rem, bene per fimpl., ob adv. 
fimul fyn., fed ap. Thom. M. p. 783. ῥιπτοῦμοι » τὸ μετὰ σφοδρότητος» 
cum Ν. 4. e Schol. Soph. , quam notionem violentiae, impetus celerita- 
tisque non pertinaciter teneam in noftro Gr. aut prioribus Lat., cu 
v. c. Gr. ἐκβάλλειν et Lat. ezicere faepe dicantur pro fimpl. exire es. 
— finere ac dimittere f. emittere. Sed ad z. Leisn. in m. Ox. »male Burm. 
ad Petr. p. $10. v. Stp. Th. 1, 803. Salm. ad Solin. p. 849. Grut. p. MCXIV, 
3. Fabr. ad Sext. Emp. p. 340.« quorum confulere potui modo Stp. 1. J. 
E. "γὑπόγαιος » fubterraneus. Herodi. l. 1. As. — &v.«* cum P,, nec prae- 
terea aliunde, ut Sb. Ind. plane neglectum, ap. Sch. »ex fubterraneis, 
Ἧς. fotfis, ἢ. e. caveis* quae explicatio partim e P. ducta eft, ut in adi. 
non male fupplerum fubit., v. c. ὀρυγμάτων» βέϑρων, τάφρων, σπηλαίων» 
quanquam et fufficiunt χωρίων Í.oix4uárev, cf. L. Bof. ΕἸ]. p. 234. e., 
ubi non affertur plenum exemplum , quod eft ap. Herodt. 148, ult., cf. 
N. it. 369, 9. ad Poll. $, 150. N. 78. Suid. 3, 552. e. fine χρήσει, fed ad 
Hef. 2, 1468. i. N. 17. tantum e LXX. ap. G. Th. inodo cum ὑπόγειος, 
ut fine Gr. aliquo ap. Lipf. de amphith. Op. T. 3. p. 19. m. »camerae 
quaedam et fpecus fubterranei, ad cuftodiam et receptum ferarum, (p. 
Íq.) de fpecubus quidem f. cryptis , (med.) caveas ferreas exiltructas, per 
quas beítiae iztromitterentur in arenam, (p. 21. 1.) atque ex his caveis 
cum impetu quodam emirtebantur in arenam, — Vopisc. — in Probo, zm- 
mi[f; deinde per omnes aditus ftruchiones mi//e, mille cervi, mille apri, 
(p. fq. €.) in caveis, quarum loco invenerunt antra quaedam coéuntia ec 
deéuntia, quae velut e terra ezzitzerent fubito feras , (p.23. m. e Dion. 
Caf. f. Xiph. 415, 14. Íqq. in Severo de receptaculo ferarum, in navis 
Ípeciem conftructo in theatro,) — ἀνέϑορον — λέοντες ^. exliliebant /eozescc 
ut p. 28. in amphitheatri effigie etiam comparent ὑπόγαια , quae fic Lat. 
quoque proferuntur ad Hef. l. l., c£. G. Th. et alio fenfu ap. Spart. in 
Adrian. T. 1. p. 87. cum N., ut T.2. p. 674. eft locus Vopifc. ad4idit 
alia die in amphitheatro una miflione ceztum iubatos /^ones, — qui omnes — 
interemti funt , — neque erat beítiarum zmperus ille, qui etfe e caveis 
egredientibus fo/ez , ubi v. N. p. fq. a. e. de difcrimine inter cavos illos 
fubrerraneos et caveas ;»non folum caveae ferreae continendis ac conclu. 
dendis feris in amphichearro habebantur, fed etiam cavi fpeluzcae que 
bypogaeae , ad hanc rem factae. — Forra(le etiam, priusquam inde exirent, 
irritabantur, ut maiore cum ferocia et impetu exilirent; quod haud fa. 
.€ile fieri poterat in cavis ec Zypegaezs illis* immo tamen fieri poterat 
v. c. fame aliisve rebus, et in Commodi his ludis fa&tum videtur, (i vim 


66o LIBER I. CAP. XV. A. V. C. 945. CHR. N. 192. 


/ ^ , Li * . . d . 
κειμένων τῶν πτωμάτων ἃ, δέ ut, diu iacentibus cadaveribus 
RU nd X X ^ ΄ kf j 
αὐτὸ τοῦτο ἐπὶ σχολῆς * πῶᾶν- eofine, per otium omnes eanu- 


Ὁ) Ms. Ve. ac Vi. 7. σωμάτων 2. , fed poft πτωμ. nullum comma fuit modo 
in B. 1. R., at nullum poft τοῦτο ubique, v. N. χ)ὴ σὺν σχολῆς Par. I. infcite, 


illam. v. &vaéé. violentam teneas; ubi non bene adhibuerit P. illam vo- 
cem cavea , nifi univerfe acceptam cum Buleng. de Venat. C. in Gr. Th. 
T.9. p. 770. E. fq. »aliae fuere caveae ferreae aut lapideae in ipfa arena 
amphitheatri fub ipfis gradibus et caveis, quae et cryptae, Herodi. 
ὑπόγαια | τις mutante Bg. iterum δὲ in 2, e P. item, a quo et fervat 
mutatos gen. confq. in acc., pendentes a v. ἀπεχτ. (in quo Nofter cum 
δ. pr. m. non variat;) it. Lat. ad ig., forte de praecepto Stp. Th. »πα- 
mero fa», — plur. vero numero fignif. zotidem« aliunde, cf.Ind. Call. 
Luc. Ael. V. h. et Geop. , ap. G. Th. »τοσοῦτοι, par numerus f. aequa- 
lis.« Μοχ ad ἐπὶ v. xep. liberum P., neglecto ἐ, σ. (quo de v. ad rz, rr, 
II., etiam quoad fcripturam Ms.) additoque contra abl. fuo ordine, recte 
deferuit Bg., ut Sch. in v. x. 

τῶν πτωμ.) Ven. perperam σωμάτων, facili librarii errore. Pari modo 
Matth. 14, 12. pro recepta lect. σῶμα reponendum eft ex vetufliflimis et 
optimis Codd. πτῶμα» v. N. ad 1, $; 12: m. ey. Φ. Strorh. 

Librarii lapfus fit, an gloffa, incertum eft, at planum, confpirare 
hic cum Mss. etiam P., unde Sch. retinuit in zz. , habensin xe. feve- 
rius Bg. cum Sb. Ind. »cadavera caeforum« tacente Stp. Th. hinc, non 
item de σῶμα eiusdem notionis 3, 1212. F., cf. L. N. T., quorumSchw. 
laudat etiam Noftri loca per numeros tantum, ad Hef. 2, 1335. m. Suid. 
3, 353. m- 225.€., ad Thom. M. p. 765. it. Loesn. ad N. T. p. 55. 146. 
e. , ubi et de V. L. recte ftatuitur, cf. 1, 13, 11. m. τὰ eap. , 6 quo per 
comparationem orta fit Mss. lectio, proillo hic Noftro variante. 

δ αὐτὸ T.) Praeter dicta in Progr. , illud addo, comma mutandum effe 
delendumque, quod eít poft zzug., ponendumque poft τοῦτο, ut fit, 
gr, diu Zacentibus cadaveribus Panc ipfam ob caufam, quia fc. diu iace- 
bant, omnes, quibiis otium effét, numerarent. Lezsz. huius ipfiusreigra- | 
tia, qiio poffet, quicunque vellet, ipfe fpectare et dinumerare et leo- 
nes et vulnera et tela. Reisk. 

Diftin&ionem quidem illam aliam clare Bg. demonflrat in fua, ta. 
cite probatam et a Rsk., quae mihi quoque potior videtur, ut δι’ d. τ᾿ 
ad pr. trahantur, et totum membrum ἐπὶ — τοῦτο a Noftro praemittatur, 
proprie ponendum poft ἀκοντ. demum et finem enunciationis alterius ; 
ut tamen reliquerim diftin&ionem vulg. , non tam ob Mss., tacite con- 
fentientes , quia dittinctiones olim non habuere, quam quod tandem res 
eodem redit; negligente P. formulam à/ Z. ., fed Bg. reddente libe. 
rius, cum debuerit faltem eo ipfo fize, addito pron. altero, uc Leisn. 
et Rsk., (quod non redundat, fed magis definit, ut noftra ;z eben Zer 
Abficht , f. aus eben der Urfache, t. eben defwegen, quod vicinius eft 
Gr. e notatione, «wegen eben dejfez,) it. Sch. in. ». propter hoc ipfum«c 
e Lat. quidem ordine, cf. G« Th. v. ipfe 1223, 97. íqq. et Hor. Turf. p. 
445. Nr.7. fqq., ubi Nr.8. etiam Gr. ordo »in ipfo illo ma/o** tacente 
Stp. Th., et Ind. Dem. illud à! αὐτό γε τοῦτο 264, 14., fupplente fubft. 
χρῆμα L. N. T. Krb. p. 111. 1. »dc αὐτὸ 7., huius ipffus rei caufa«* fed 
αἴτιον L. Bof. Ell. p. 22. in. ». quibus refpondeant illa Lat. ergumentum, 


- 


LIBER I. CAP. XV. A. V. C. 945. CHR. N. 192. 66r 


τας ἀριϑμῆσαι Y, xa μηδὲν merarent, nec ullum viderent 

ἰδεῖν περιττὸν ὠκόντιον. μέ- 14.fuperfluum iaculum. Hac- 
, X . , « 

χει μὲν * τούτων, εἰ καὶ βα- tenus quidemx etfi ab ἱπιρεγδίοτ᾽ 


Ὺ) B. 2. L. Par. 1. et Pat, ἀριϑμεΐοϑαι, fed D. 2. R. hinc depravatum ἀριϑμέ- 
εϑαι», ex ἀριϑμῆοϑαι A. cum B. 1., v. Ν. 2) Ms. Ve. ac Vi. μέχρε μὲν οὖν vovr. 
v, N., poft rovz. autem nihil erat modo in b. I. ἢ, et Ms. Bg. 


negotium , coz/£lium, it. Bg., filente Lindn., fed ad 2x ex. liberum P. 
deferente Pg. e Sb. Ind. auc Memm., fine hoc Lat. tenente formulam 
hanc Stp. Th. ex Aefch., quod ignorat Ind. Rs., etiam illa ;ap. Dem. 
485, 20. 708. 5. 758. 22. yn. κατὰ σχολὴν» quod proprie Bg. eft Lat. 
cum noítrum fit potius zz ozio, et i.q. ἐν σχολᾷ ap. Stp., cf. ad Vig. p. 
$96.23. N. 49. et Ind. Luc., tenente G. Th. tantum {δῆ cum pr. 22: 

kei9uges) Ad V. L. duces fuere Ald. , ubi modo confufae ab operis 
finitiones eo et c3o4, unde deinde z pro 4 ortum, per vel lapfum, vel 
ingenium; Íc:iibente Leisn. non tantum in Ox. fupra vulg. illud B. 2. L., 
fed fupra μηδὲν etiam μηδένα, unde in paff. illo πάντας pertineat iterum, 
ut ante cim zzexz. , ad leones; in quo fimul exiftat fynefis genus, quo 
mafc. πάντας, praecedente fubít. neutr. z7«u. , fumendum pro πάντα; re- 
fpiciat aliud fubft. λέοντας e $. i., ficut ἰδεῖν», fubito traníitu facto a paff. 
ad act., ftans folitarium, requirat cafum perf. aliquem, v. c. τινὰν aut 
Leisn. μηδένα» quibus omnibus non opus ett in vulg. Stp. a&t., et ft πάν- 
τὰς refcramus ad perfonas , fpe&tatores ludorum, f. alios, qui voluerint 
id facere; quo fpe&Gant etLeisn. cum Rsk. adiunctiones; ut tamen prae- 
terea cum Bg. extrinfecus fumendum fit pron. αὐτὰ», e pr. πτωμ. 1. &xov- 
Tíuc, regente fua P. tantum ad vicinius πτώμ. »ifa — lacentibus corpo- 
ribus, ut numerari — fingula poffént« unde et elicias illam paff. lectio- 
nem , qui tamen liberior fuerit, ut in aliis per hanc $., etíi quoque fa- 
cit cum eo Memm., non item Sch. »e. sumerarc& tenente Stp. Th. 
»γἀριϑμοῦμοι fignif. etiam aCt., pro &ei9ug » ap. Thuc. — ut docet Bud.« 
C. 431, 14. , quo nefcio an quis uti hic velit, tanquam fecutum Noftra 
iterum. Thuc., cf. Ind., in quo tamen le&ionem Ald. in perf. fine 
augmento, pro ἠριϑμῆσϑοι. excufare debeas per aor, ἐριϑμήσαςϑον ap. 
Bud. l.l. Mox ratio Bg. in xo4 cum neg. pron. inverfa eft pro μηδέ 7: 
tenente G. Th. formulam Bg. in v. s//«s cum Gr. τὶς». fed habentibus 
Lat. etiam fevera Gr., quibus variat Nofter quodaminodo pro ᾧ. 7. οὐδὲ 
τις. In fq. zeerr. Stp. Th. aliunde habet Lat. fupezvecaneus, quod cum 
illo P. melioris ett Lat., quam Bg., fecundum G. Th.; ubi fine Gr., 
fed duo rel, cum Gr. n., quo de cf. Ind. Xen. Z., refpiciente Noftra 
fimul ad pr. ἰσαρ. Zxovr., cf. Stp. Th. 3, 25 1. 1. »περισσὺς ἀριϑμὸς, ime 
par numerus ut h.l. non funt plura iacula, quam cadavera, nec plura, 
quam centum, quodvis in cadavere adhuc infixum, nullum praeterea 
humi iacens. Caeterum in πάντας » pertinente etiam ad hoc membrum, 
«um κοὶ μηδ. valebunt dicta ad 1, 14, 14. 

μέχρι μ- τ.) Cod. re&e addit οὖν, quod utique in textum recipiendum 
eft. Srrotb. Similiter ad Luc. t, 433. e. cum pro μὲν Cod. habuiffet μὲν 
οὖν, editor addidit quod non fperno« et Rsk. ad Polb. p. 154. i. »quod 
non repudiem« ct in Obf, M. A. V. το. p. 215. ad μὲν Abr. voluit eívad- 
di, etiam in Noftri locis quibusdam, retractans idem inL. Arift. p. 142. 


662 LIBER I. CAP. XV. A. V. C. 945, CHR. N. 192, 


^ Ν ͵ « . . . 
σιλείας Td πραττόμενα ἦν τὶα ἀϊσηϊεδέο, quae fiebant,erant 
ἀλλότρια, “πλὴν ἐνδρείας καὶ aliena, tamen fortitudinis et pe- 
εὐτοχίας παρὰ τοῖς δημώδε- ritiae iaculandi apud plebeios 


m., tuitusque μὲν folum, fed contra μὲν οὖν in Au. Dil. Th. p.2$7.e., 
cum Olearius e Cod. privum μὲν praetuliífet; qualis varietas et ap. Thuc. 
208, 78. et in affini 48, 93. μέχρι uiv οὖν τοῦδε A., hactenus igitur, ubi 
| V. L. γοῦν deeft Ar.« quo de nihil in N., tacite ut in hanc legem con- 
fentiatur, nihil cricico in tali caufa mutandum effe, fed ftandum in re- 
pertis, cum varietas videatur tantum e gloffa effe et comparatione alia- 
rum locorum, in quibus vel μὲν folum fuerit, vel μὲν οὖν, f. Ífyn. δὴ εἴς.» 
quae οὖν et δὴ in tranfitu ad alia et claufulis faepe opprimuntur, cf. r, 
12, 2. m., tum Herodt. 3, 52. μέχρι μὲν ὧν τούτου, V. L. τούτων, buc 
usque igitur, lf. Pan. ed. Mor. p.72. m. c. 29. i. et W. 88. e. i. μὲν οὖν 
πούτων, οἶδ᾽ A. bafenus equidem fcio, Polb. T. 2. p. 274. €. καὶ e. Δ. οὖν 
φούτωνγ et hactenus guidem, Ind. »quoad haec agebantur« et Luc. r7. e. 
Ee μ. δὴ τούτων γελάσιμα — τὰ εἰρημένα, baldenus quidem, quae dixi, γὴν 
dicula funt , Xen. Cyr. Z. 1, 2, 8. e. μέχρι μὲν δὴ δξ — ἐτῶν, fedin media 
oratione ib. 6, 1, 11. ἐγὼ δ᾽ — μ. p. τοῦδε ἐπαινῶ A. ed. Eh. V. t. p. 344. 
l. 6. ego vero hactenus /audo, ubi Z. Ind. »fc. χρόνου, adhuc« fed ib. 
Vettig. 4, 21. e. οὐκοῦν μ. μὲν τούτου , ed. Th. V. a. p. 609. atque Paezus, 
pro gitur hactenus quidem , inverfo adeo ordine, cf. Ind. Z. Pol., fed 
Sb. Ind. υγμὲν pro μὲν οὖν f. μὲν 33** de more obícuro, e Xiph. ec Noftri 
quibusdam locis fubiectis, quorum in uno inferius corrivir. Sed e P. 
»hactenus gi;ur* non certum eít, eum cum Mss. in fuo habuitfe etiam 
φύν , quia tum μὲν omifit, tum hoc ipfum μὲν per Lat. zgzzur vertit füpra 
1,11,2., tacente Stp. Th. Noftri formulam hanc, ec babente tantum 
2, 908. C. fq. fyn. 54. τοῦδεν eatenus, — et cum adv., ut μέχρις ἐνταῦϑας 
huc usgue, ad hunc usque locum, Ze/Zens:« quae et modo funt ap. Vig. 
p.404. Nr.6., ubi nec illa Xen. Z. Bach. μ. piv τούτου, εἴ μ. μὲν δὴ τού- 
vov, bacenus, nec Xen. Mem. S. 4, 7, 2. μ- μὲν τούτου, — ἕως», nec Cyr. 
1, 4, 21. D. μ. γὰρ τοσούτου, ὁπότε À.. Ubi Ind, »íC. διατήματος , ad hoc 
usque intervallum« ut in Noftri aliorumque gen. pron. τούτων varie ex- 
pleveris, (tacente L. Bof. Ell.) τόπων. 1. χρόνων et χαιρῶν., it. πραγμά- 
zov, hic ut μὲν non referatur ad proximum πλὴν, (quod refpondet po- 
tius priori εἰ xej) fed ad $. 1. 1. δὲ, tenente G. Th. »ba&enus, usx. 
«οῦὔδείς fed non fimul cum Lat. quidem , nec Hor. Turf., fed εἰ woj ver- 
tente Bg, aliter, quam 1, 12, $. cum Sch., ap. G. ΤῊ. cum καίτοι, feve- 
re quidem aliud Gr. xaj &, c£. Stp. Th. 1, 1102. A. c., fed Sch. in. »daa. 
sliena αὖ officio regio opéra« ubi, deferto P., notionem βασίλ. ponit 
contra loquendi ufum, qui potius fert Bg. cum Stp. ad m. P., cuius 
concretum pro abftracto nec ipfum improbes; ducente Bg. e P. faltem 
tempus in τὰ «e. , fed Lat. ad ἀλλ... ubi Stp. Th. »a. alienum, i. abhor- 
rens, non confentaneum* immo indecens, indignum, cf. Ind. Deni.j 
cui add.:228, 12., Z. Xen. Cyr., ap. ἃ. Th. cum Gr. n. 254, II. 56. et 
Lampr. in Comm. c. 1. p. 473. iem in Lis artifex, quae ffationis impera- 
toriae so» erant , ut calices fimgeret , faltaret, cantaret , fibilaret; ΠΩ 
ram denique er gladiatorem fe perfectum o[lenderet , rel. n 
πλὴν ἀνδρ.) tamen- apud vulgus a//guam , fortitudinis ergo et periiiae 
iaculandi gratiam emerebautur. Stepb, 


- 


LIBER L CAP.XV. A. V. C. 945. CHR. N. 192. 663 


"ew εἶχέ" τινα χάριν. ἐπεὶ δὲ Y 5, emerebantur aliquam gra- 
καὶ γύμνὸς sic τὸ ἀμφιϑέατρον tiam. Poftquam vero nudus am- 


3) Sic nobiscum Ms. Ba. et edd. A. al. fed εἶχε τινὰ Stp. Sb. Lu. Bc. 


Qui in gen. videatur expleviífe ἕνεκα, aut modo ad fenfum reddi- 
diffe formulam, cum fortitudinis gratiam Pabere nihil fit, quam placere 
f. probari ob fortitudinem et fortitudinis cauía; quo et redit liberior ra- 
tio P., unde partim Bg. et Sch. in »x. grat. fort. emer. apud ipíoste 
quam Lat. formulam non tenet G. Th., fed modo »emereor, — plane 
mmercere, et merito fuo impetrare, (fed et fimpl. impetrare ac confequi 
et in fubft. Bg. 833, 75.) libelli, — quamvis iam gratiam novitatis exte- 
rint, 1. non amplius placeant novitate , (f. ob novitatem et proprie fua» 
yitatem amiferint, tacentibus N. ad Plin. ep. 1, 2, 6. it. ad Quintil. 4,5» 
4.» fed in v. Zab. 857, 59.) rami apii zz condimentis peculiarem gratiam 
babent , i. iucundi funt« ut potuerit Bg. feverius verfari hic, ubi for- 
mula proprie valet, fuavitatem continere f. efficere et excitare, cf. de 
Lat. fübít. Ind. Amm. M. et de Za/ere et Gr. ix. ifta notione alibi, fed 
de fübít. x. Dem. 1407» 21. 1419, 16. Luc. 2, 397. 1. 6. , tenente Stp. Th. 
tantum 4, 350. Á. e. »invenitur ἔχειν χάριν» fequente etiam gen. ret, 
ut, quum fcribit Herodi. l. 1. μ. g. τούτον εἰ — εἶχέ v. x. , quae P. ità 
yertit, —. At ego maluiffen, coniungendo ea, quaein Gr. fermone 
coniuncta fint, reddere, gratiem ob fortitudinem emerebantur. Nam 
gratiam fortitudinis vix pofle dici crediderim, (ubi, praeter aliam, quam 
in ed., diítin&ionem pott τουτ, et accentus rationem in τινῶν religiofior 
eft in Lat. fubit. cum gen., quem re&e non fugit Bg. ex analogia Lat., 
unde Nofter finxerit totam formulam, non aliunde mihi notatam, fed 
€x 3» 991. Ὁ. e.) σλὴν — εἶχέ τ. x. praeterquam quod fortitudinis e£ dexte- 
ritatis iz deftinandis iZi£us Ípecimina edebat , popularem etia: quandam 

vatiam libi conciltarat , (per Vs. plane a contextu alienam, de Commo- 
do cum incellexiifet et de perf. , non de rebus et τὰ zearrop. » cf. de e25. 
6. 3. tum) δημ. plebeius, popularis. Herodi. l. t. πλὴν — εἶχέ 7. x.* fine 
Vs. et au&torirate aliorum, tenente Sch. jabfolute, — apud f/e/cios f. 
plebem« fenfum quidem, fed nihil de ellipfi fubft., ut Sb. Ind. modo 
»0í δημώδεις, Plebst* nec L. Bof. , ut in plur. hoc vel neutr. gen., vel 
mafc., fuppleam z249ze, cf. 1, 4, 19. m. , it. ὄχλσις f. ἀνθρώποις, (quod 
proximum ad Lat. £ozines plebeios, quanquam nec hoc plenum afferente 
G. Th., nec quid de ellipfi in adi. p/eez., necLindn.) cf. ὁ δημότης ὄχλος» 
(ubi fubft. δημ. pro adi, quod par notlro,) et δημοτικοὶ ap. Dion. H. S. T. τ. 
íed plenum δημοτικοὶ ἄνϑρωποι R. Or. V. 4. ec Dem. Ind., variante No- 
ftro pro fq. aut füperior' à δῆμος, it. ταῖς δήμοις , Cf. de noflro adi. Ind, 
Ael. V. h. Luc. Suid. et Hef., fed de re ac fententia ad $. 5. c.—— 
ἐπεὶ ὃ. x.) Omitrit Bg. iterum xaj, pro erm, 1, etiam adeo, nefcio, 
an eP. verum ubi iam, quod extremum refpiciat καὶν aut libere, ut alias, 
accefleric ; fumente me γυμν. fenfu anguítiori, quo de nihil ap. Stp. ΤῊ.» 
fed in L. Ern. et N. T. Schw. et Krb., quem cf. cum Graev. ad Hef. ἐργ. 
v. 389. 1. 392., it. Klotz. T'yrt. p. 20. e. Harl. Chr. P. G. Th. Ind. Ern. 
Liv. de eo, qui non habet omnes veftes, quas plerumque folet, fed 
aliquas tantum, nec exteriores, atinteriores, et h.l. tum propter in- 
ferius aigyíso σχήματι, tum quia Dio Caf. p. 1217. e. tradit diferte, eum 
femper aliqua vefte indutum prodiiffe, five in amphitheatrum, f. in thea- 


664 LIBER I. CAP.XV. A. V. C. 945. CHR. N. 192. - 


eiczAOev, om Aa i ἀναλαβὼν b phitheatrum ingreffus efl, ar- 
5 7 Y E * * 
ἐμονομάχει, τότε“ σκυϑρωπὸν misquefumtis, ut gladiator de- 


b) Ms. Da. ὅπλα τὲ λαβὼν ig. , v. N. 5 fed poft ἄναλ, comma in A. etal. cum 
Ms. Bg. — c) Ms. Ba. τοῦτο τὸ ex. εἶδεν ὃ ἥλιος Sézug A. , fed poft ϑεαμ. nihil in 
A.2. et B. τ.» at comma in B. 2. L. 31., pun&um in B. 2. R., fed in rel. colon 
. cum Ms. Bg., v. N. 


trum ; ut adeo depofuerit hic imperatorias veftes, easque exteriores, fed 
fumferic gladiatoriás, i. tunicam, f. vettem interiorem, breviorem ac fine 
manicis , cf. Lipf. Saturn. Serm. L. 2. Op. T. 3. p.78. e. 96.fq. 102. » 10, 
, Commodum, ut fecutorem, adornans, facit eum prodiiíle ἐν τῷ χιτῶνι 
-3e4 ἀνυπόδετον, Ón tunica et difcalceatum«t ap. Xiph, 382. 13., ubi pro- 
prie haec, ἐν τῷ τοῦ Ἑρμοῦ σχήματι εἰσήει τὲ εἰς τὸ ϑέατρον, κοὶ ὠποῤῥίψας 
τὰ ἄλλα» οὕτως ἐν τῷ χιτ. ἀνυπόδετος ἔργου εἴχετο, habitu Merctürii introi- 
. bat 79 theatrum, a£iedis que caeteris, quae ferebat, praeter £umicam, 
nudis peZiéus ad rem gerendam aggrediebatur ,, quae modo pertinent ad 
pugnam cum animalibus, nárratam deinde, at de fecutore demum ib. e. 
at. 384, 33. , ubi l. 21. εἰς τὸ Sézreov εἰσελϑεῖν, venire in theatrum , et l. 
. Mq. εἰσιόντες εἰς τὸ 9., theatrum ingredi, cum Bg. e P. omiffa praep., fed 
feverius in primo loco, ut Sch. »ingre[fus eft in —« cf. 1, 10, 15., Stp. 
Th.'aliunde cum Bg., quem v. fuper hac rectione ad Arift. Plut. v. 237. 
it. L. N. T. Z. Xen. Cyr. Ind. ex 1, 2, 12. et 5, 3, 17. cum N., ubi in V. 
L. fimpl. Zeyee2, nihil quam gloffema, quale eft et hic mox in fq. v. 
ἄναλ. Ms. fimpl, ubi etiam Bg. dat fimpl. tancum e P., non bene per 
pron. refolvente Sch. 5,2ui manibus fumftt arma cuim melius fit refolvi 
hic per Lat. poffguam f. copulam, pro quibus verbis, ita copulatis, no- 
flrates dicant, mit den Waffen in der Hand, cf. Stp. Th. 2, $60. A. m. 
σγαναλαβεῖν ἕπλα, non folum pro refumere arma, (vim fuam retinente 
praep. pro Lat. ;zezum,) fed interdum (vacante eadem) fimpl. pro fumere 
arma, capere a. (ne auGQore, etiam p. pr. e.) ἀν. fümo, in manus fumo«* — 
quo Sch. refpexit, fed 1367. D. m. in fübft. δ. modo breviter, cf. L. N. 
T. Kypk.2, 302. e. Loesn: p. 348. m. Ind. Dion. H. S. T. x. Xen. Cyr. Z., 
. Zof. 4, 49, 5. ἀναλαβὼν τὰ δὶ» fumtis armis, cum artic. fine difcrimine, 
Luc. 3:77. €. cum Bg., Hef. 1, 358. m. ἀνειληφύτων» λαβόντων» quocum 
fimpl; variat Nofter mox et δ. 11.1. , tacente Stp. Th. in v. μον. etiam for- 
mulam Bg., quae habet v. compof. et fuübft. cum particula modi, quafi 
muütes in óc μονομάχος ἐμαχεῖτο, ad Vern. rationem, deferto P., cf. δ. 1. 
€. it. Xiph. 383, 3. 6., ut inrelligemus plur. 4. proprie, de variis ar- 
mis, gladio, clypeo et galea fecutorum, cf. Lampr. in Comm. c. t5. p. 
$13. €. gladiatoria funifft arma, panno purpureo zudos humeros advelans, 
(quo non pertineat Noftri ante γυμνὸς,) cum N. Caf. »per glad. arma 
cape hic armaturam fecurorum, cf, Dion. et Victor.« qui de Caef. 17, 4. 
ut gladiatores, fpecie depugnandi, crebro trucidaret , fed in Epit. 17, 5. 
in tantum depravatus, ur gladiatoriis armis faepiffime ἡ; amphitheatre 
eimicaverit, et ad Lampr. p. «19. galea cius δὲς per porzam Libitinenfem 
elata efl Caf. N. e Dion. τὸ κράνος αὐτοῦ, cf. Xiph. 384; 24. et Lipf. LI. p. 
76. m. ex eodem 382.€. »χρῆτο τῇ ὁπλίσει τῇ τοῦ Σεκούτωρος καλουμένου» 
(et ib. e.) c/ypeum adiungit Dio —, idem et za/eam, quae communis gla- 
diatoribus plerisque« it. gladium, τὴν μὲν ἀσπίδα, — τὸ δὲ ξίφος τὸ ξύλινον, 
et de galea iterum 333, t2. 


LIBER I. CAP. XV. A. V. C. 945. CHR.N. 192. 665 


die δῆμος ϑέαμα, τὸν pugnabat: tunc trifte vidit po- 

pulus fpe&aculum : illum gene- 
rofum et Romanorum impera- 
; : Toy 1. torem, poft tantas vi&£torias pa- 
τε X04 προγόνων, OUX ἐπί rentis et maiorum, non ad- 


, ^ ς 7 
εὐγενῆ καὶ ^ Ῥωμαίων βασιλέα, 


M 


ti ^ / 
μετὰ τοσαῦστα T£0oT7 euet σῶτρος 


d) Ms. Ba. τὸν εὐγενῆ jug. V. N. 


τότε) Ms. res prima in fubft. ἥλιος du&a fuerit e loco fimili 1, 5, 15., 
aliena hic in narratione fimpl., cum ibi recla fit, in oratione non tenuis 
generis, fed fublimioris, quod furgere poteft ad formam poéticam, 
qualis eft in illa phrafi ; praeter Mss. rel., etiam P. fervante vulg., aui ta- 
men in fecunda re Ms. confentiat per haec »fum vero ἐγ ἐδ Kom. popu- 
lo fpe&acu/um id vifum , nobiliffimum Zmperatorem« ubi comparet pron. 
τοῦτο, Íed et adv. vero; quae ducant ad lett. hanc, τότε δὲ τὸ ex. A5 
ubi à? in apodofi, ut alibi, et τὸ pro τοῦτον quod ipfum fluxeric ex illo 
τὸ per glofíam, fi in Ms. aliquo divifum erat τό ve, ut in ed. Pat. , quod 
τὲ deinde aliquis removerit, ut hic incommodum, contra alius 1n δὲ 
mutarit, et alius rurfum fimul ad τότε addiderit; quanquam et ab ulti- 
ma eius τε fyllaba id δὲ exciderit; íicur Ms. τουτότο in illo τοτεδετο ma. 
iufcularum litterarum latere poteft, per feriem vetuílam ficfcriptis omni- 
bus, at P. libere iterum egiífe; procedente lect. vulg. per fe, tum per 
Mss. rel. fuftentata et facillima, equa ap. Stp. Th. nihil, quam adi. cum 
Lat. Bg. e P. et. 1, 1507. E.e. in fubít. fimile quid e Xen. στοῦ πάντων 
xéísou ϑεάματος ἀϑέατος ei, non vidifli rem omnium iucundiffimam, fpe- 
&aculum omnium iucundifimum« cf.Luc. 2,154. 1.49. τὸ δὲ μηδὲν τοιοῦτφ 
9. ἰδεῖν, nullum £2/e fpeCtaculum videre, quam formulam G. Th. igno- 
rat, non item adi. cum Gr. n., deferto P., faciente Sch. cum Bg. in 9. 
fp. tr. vidit , in verbo εἰδ. ter non variante Noftro, cf. δ. 13. e. 7.i., fed 
populi indignationem in hac re prodente Dione Caf. p. 1220. e. f. Xiph. 
381, 3o., denique fcribente Leisn. in Ox. fupra 3. »dele colon« bene, 
Íed ut pro eo tantum ponatur comma, quippe in continua oratione et 
appofitione, per Lat. fci/icet explenda, ubi Ms. omittit xo/, pro copula, 
iterum, fed hic in formula illa, cum fubít. βασ. habet fecum et adi. e2y. 
et gen. fuübít. Ῥωμ.», qui par adi., cf. 1, 14, 16., ubi modo per variatio- 
nem alius ordo, τὸ Ῥωμαίων xo] βασίλειον σχῆμα, qua eleCtione duo in- 
dignabatur populus Rom., (fumendo ὁ à;u. amplo fenfu et honeíto, 
etiam de fenatoribus, cf. Xiph. in N. pr.) quod talia faceret trum vir ctam 
generofus, 1. habens patrem ac proavosilluífires, (qui utrique mox hic me- 
morantur;) cf. 1, 7, s. e.fqq., tum in primis imperator Romanus, qui 
pro maximo tunc ac fummo habebatur , atque adeo infra faítizium tan- 
tum delabi videbatur et agere, defcendens ad res et homines viles, tot 
capitum et regnorum dominus; unde et poflea profertur 'Puozzíov ἀρχὴ 
€t ἀξίωμα» ut res utraque fumma; quae duo argumenta tri(litiam in- 
dignationemque maiorem commovere poterant, quam una modo res 
Ms. et caufa, quod talia inftitueret. Romanorum imperator generofus, 
quocum tamen et P. facit, in illis fupra zo£i/;/J. imper., praeter gradum 
adi. altiorem , omittens gen. 'Pag. , puto, quod ante iam in ὃ δῆμος de- 
dit »Remane populo« quac libertas fufpe&tum eum reddar ; ficut in noftre 


666 LIBER I CAP.XV. A. V. C/945. CHR. N. 192, 


" ej " 
βαρβάρους ὅπλα λαμβάνοντα verfus barbaros arma capere 
Z V ^c » ^ p - 5 
gau, n Ῥωμαίων ἀρχῇ militaria, et Romanorum im- 

/ 7 : δὲ - . . 
πρέποντα, καϑυβρίζοντα δὲ perio convenientia, fed conta- 
Y Σ 557 , ᾽ V . - s 
TO ἀξίωμα αἰσχίτω καὶ με- minare dignitatem fuam tur- 
7 , € x κωφὰ ν Ἵ 
μιασμένῳ σχήματι. ὁ μὲν I6.pifífimo foediffimoque habi- 


membro cum Ms. orationem contraxilfe poteft, fumta figura illa ἕν διὰ 
δυοῖν, cum nihil in vulg. (a Bg. etiam fervata,) infit vitii et plus ponderis, 
jaltem plus evidentiae, fi quis eciam eadem illa duo reperire velit in 
P^. ac Ms., cui tamen Mss. rel. non favent, ut καὶ exciderit intra litte- 
ras fimiles. Mox in adi. voc. íenfum dederat P. pro ievero Bg. Lat. , fed 
Sitp. Th. ia »reoz. additur interdum gen., qui non de victo, fed de vi- 
€tore dr., et quidem frequenrius. Herodi. l. 1. μετὰ — zeoy , poft tot 
£ropaéa, 8 patre et maioribus excitata, (cum P. Vs., ied nulla 4.14 
autoritate, ec mox) z£riumpbos Herodianus nonnumquam τρόπαια etiam 
nominat fine aliquo loco, haud dubie e P. ita conttituta notione, qui 
hic fane fic verterat,. cf. G. Th. »rópaeum, τρόπαιον, ViCoria, (ut cum 
Gr. n. etiam in) zai. — patres, avi etc.« cf. Stp. Th. cum Hef, et Ind, 
Xen. Z. Pol. 

ἰβαφβάρους) Pol. ϑηρία legiffe videtur. Vertit enim Ze/zar. Male. Strotb, 
Iatn Stp. in m. P. Vs. er Sb. in N. correxerunt errorem D. aut etiam ope- 
rarum; tenente Stp. Th. in adi. se. i. fub. »»militaris, xz se. Herodi. 
1. τις nec aliunde, nec G. Th., hic, oppofita illis antea gladiatoriis; 
quae in bello fert miles imperatorque, militiam fecutus, divería forte 
Tnateria ac forma, cf. Ael. V. h. /Ind. per pravos numeros v. A.) 3, 43- 
πὰ o. λαβόντων ἐπ᾿ ἀλλήλους, quum adverfus ile imvicem arma caperent, 
snutante Bg. 4 feverum D. iterum in copulativam, (ine neceffitate magna, 
cum, praeter priora arma, militibus omnibus communia, cogitare liceat 
diverfa, non modo fceptrum v.c., fed et quoad formam et ornatum, . 
ut picta, auroque et argento diítin&cta, quae decuerint ac. prodiderint 
imperatorem Romanum, quo fenfu hic iterum Ῥωμ. ἀρχὴ» per variatio- 
nem, ut $. pr.i. βασιλεία, capietur, aut de dignitate, fi variat cum fq. 
ἀξ.» tenente Stp. ΤῊ. aliunde ad adi. zees. Bg. Lat. Ἰή ífg. 32, ad pr. 
οὐκ relato, pro ἀλλὰ, cf. 1,2, 6., recte ordinem oftendit Bg. e P., qui 
tamen non bene poft οὐκ cogitavit μὲν, quaíi ad id referretur δὲ, cum 
re&tio effet, τὸν βαδιλ.» οὐκ — λαμβ. ὅπλα» καϑ. δὲ 4., in quo v.xa9. Lat. 
Bg.» e P., non eft ap. Stp. Th., ubi hic locus fine Vs. 3, 1721. 1., fed 


sp. Bud. C. 398, 37. fub »dedecore afficere, — καϑυβρίξων τὸ — gxup. 


memoriter ita hinc, qui recte comparabat καταισχύνειν, pro quo I, 3, 6. m. 
variat Nofter, fimiliter redundante praep., cf. cum acc. rei ap. Dion. 
Caf. et Luc;, fed cum acc. perf. ap. Eur. in Heracl. v. 458. Mox ad τὸ 
ἀξ. addit Bg. pron. poffefT. τὸ ἑαυτοῦ libere, ut P. aliud epitheton, qua 
non opus, cum iam fermo fit de fumma civitatis perfona, nec per fe 
fübft. Gr. valeat de fumma dignitate, quia alibi adiungitur diferte tum 
adi. πᾶν», tum gen. τοῦ βασιλέως, Cf. I, 10, 3.e., tenente Stp. Th. hinc 
modo r, 1327. B. e. »huc pertinet ex. , quod redditur cu/tus,. Herodi. — 
xx9. — cx.* cum Vs. P., e quo iterum notionem conftituit, ut Sch. 
»cultu corporis turpz/].« qui, addito fubft. , non affundic lucem maio- 
rem, cum h.l. iterum latius videatur dici de veftitu et armis gladiatoris 


LIBER I. CAP. XV. A. V. C. 945. CHR. N. 192. 667 


οὖν μονομωχῶν * ῥαδίως τῶν ἀν- tu. — Ille quidem dimicans fa- 
ταγωνιτῶν περιεγένετο f, καὶ μέ- cile compares fuperabat, nec 
xg τραυμάτων προεχώρει *, ultra vulnera procedebat, ce- 


e) Hic nullum comma in D. τ. R. Stp. rel. et Ms. Bg. Mox ja5. fine lota 
in fola Stp. — f) Ms. Ba. περιεγίνετο cum ed, Ing., v. Ν. g) Ms. Ba. πρου- 
χώρει v. N. - 


et fecutoris; ut Stp. Th. 2, 930. D. m. modo fcit »μ. profano, unde με- 
ιᾳσμένος e Thuc. profaezatus« ubi Bg. e P. per adi. fuperlativi gradus, 
orte ob adiunctum eundem στα πὶ in ziex., dum et alibi cum fuperlat. 
copulatur pofitivus, ut hic fyn. cum hoc difcrimine fortaflis, ut aiex. 
pe:rtineat ad mores f. moralitatem internam, proindecorus, fed μεμ. ad 
externam fpeciem , oculis difplicentem et 2nimo, pro foedus, exfíecra- 
bilis, fordidus, forfan et fanguine pollutus, cf. Hef. cum Foef. Oec., 
et G. Th. »£urpis, αἰσχρὸς, δυφειδὴς». ἀσχήμων, deforme, contrarium 
pulcro, — foedus, δυσιδὴς, μιαρὸς, deforme, — execrandum« et de re gla- 
'" diatorumque foeditate atque ignominia Nieup. Ant, R. p. 300. m. cum 
N. Lipf. Saturn. ferm. 1. 2. Op. T. 3. p. 66. e. fqq. 102. m. e Tertull. de 
Pall., ad quem v. Saálin. p. 473. 
poveri) Bg.in boc v. e P. cum Vi&tor., cf. δ. pr.i., modo exprimens 
verbum unamque et extremam partem ac notionem τοῦ μάχεσϑοι» íecus 
ac Sch., . qui fimul alteram et primam refpicit »4zmicans fingulari certa- 
snine* cf. δ. 1. e., fenfu monfltrante ipfo , fequens adv. é23. non perti- 
nere ad pr. v., fed ad pollr. zegiey.,. unde commate poft povoy. non ad- 
imodum opus fuerit. Caeterum Bg. in μὲν οὖν libere icerum, ut et P. 
e2à. mseiey.) Scribo segieyfyero, ut fequitur προεχώρει. Stepb. Quae 
forte caufa et Gloffatorem Ms. movit, ut pro aor. 2. daret impf. , quod 
et P. refert, et hinc fortaffis etiam Bg. , nifi hiccum Ing. indulfit volun- 
rati Stp., cum nulla fit Ms. auctoritas propter inconftantiam, fequentis 
quippe contrariam partem alibi, cf. 1, 12, 13. e., cumque álias quoque 
tempus utr. fecum copuletur, tum potuerit P. cum Bg. icerum libere ver- 
fari, ac in Ms. aeque poffint efle confufae litterae ε et ; ut alibi, faepe 
eriam variantibus γινόμενος €t tysvo. , ut tamen nihil tentare debeas, cf. 
1f. Ev. Find. p. 11. N. 14., ubi recte. 5»x4j iungit diverfa tempora«* ma- 
nente Sch. in vulg. fuperavit, fed tenente Stp. Th. rectionem v. aliun- 
de, verum modo per Lar. »fum fuperior, vinco« nec habente L. Ern. 
Lat. Bg., ap. G. Th. cum Gr. ἢ.» at Ind. Xen. Z,, cf. Dem., cui add. 
399, 16., Hef. 2, 921.1, cum N., ut Stp. Th. nec in fubft. à. refpicit ad 
Bg. Lat. partim e P., ut Sch. »compares ἔπος in certamine {ὁ op- 
grs fuperavit* cum libere addito pron., cf. Hef. 1, 390. e. fine 
N., nec coll. Suid. 1, 218. m. Ind, Xen. Z., ap. G. Th. non de re 
noftra, tamen »de focio cuiusvis rei, — aZverfariws, &vraywwsaüg* quo 
Lat. ufus Z. l.l. Denique eas. b.l. (ine multa arte et opera, fine longa 
ac pertinaci pugna, cum nemo diutius et acriter refifteret, prae timore, 
ne capitale effet, praeque reverentia perfonae, unde fqq. adduntur 
ὑπεικ. rel. 
μέχρι τρ.) Íc. μόνον. Leisn. Quae ellipfis procedit, cf. 1, 6, 1. m., vi- 
deturque etiam fpectata a P., (qui libere addit £emez,) unde partim Bg., 
adhibita negativa formula fyn., cum gos uítza vulnera procedere nihil fit, 


668 LIBERI. CAP. XV. A. V. C. 945. CHR. N. 192. 


e 2 , Ἀν ΩΝ a E » nus 
ὑπεικόντων ἁπάντων, καὶ TOV dentibus ei omnibus, et im- 
A , V , . 
βασιλέα, ou " τὸν μονομώχον peratorem, non gladiatorem 


h) Sic etiam Ms. Ba. Mart. etiam tacite Mss. rel., fed τὸν βασιλέα τὸν μον. 
dw. una fic ferie, fine commate ac fine οὐ, A. B. Par, I, et Pat., ut rel. cum 
οὐ, fed absque commate, v. N. 


quam, modo usque ad vulnera pugnare, et eo usquetantum, donec vul- 
neraveris vel leviter, nec usque ad caedem, ut G. Th. diferte v. sos 
462, 26. »"05n ultra, quam, pro tantum« habente Stp. Th. tantum 4, 
678. F. e. »ap. Herodi. dr. aliquis ze. μ. rg. in h.l. 1. r. de Comm. ὅ -- 
erepieyévero* καὶ — ἁπάντων, καὶ τὸν βασιλέα τὸν μ. ἐν. (cum P. it. alia di- 
functione et lect. , qua de pott, et modo 2, 909. B.e. in affini) ἄχρι τοῦ 
πορϑμέως, usque ad porzitorem , f. non ulterius, quam ad port. Et à. 
τραυμάτων, 4d vulnera urguet fine auctore; nec me tenente, nifi haec 
ex Obf. M. A. Nov. T.6. p. 947. »ἄχρι τραύματος προχωρεῖ τὸ πρᾶγμαν 
it. μέχρι ϑανάτου τιτρώσκειν», Mt. ἐγγὺς ϑανάτου τραυματίαν τρῶδοι, εἴ μέχρι 
Θανάτου μάχεσϑογκς ap. Acl. V. h. 12, 38. p. 784. €. μονομαχοῦσι — ἄχρι 
νίκης » o) μέχρι ϑανάτου, certant usque ad vi/Zoriam, non usque ad mor- 
fem, et N. T. Ebr. 12, 4. οὔπω μέχρις αἵματος ἀντικατέτητε A., ad quem 
locum modo Loesn. p. 447. habet e Phil. »Zxe: καὶ ψυχῆς ἐπιβουλευόμενος» 
usque ad vitae periculum petitus znffdiis* ignoratum a L. Krb. et Schw.» 
ubi modo ad alium p. 911. b. m. in N. ex Athen. »swísavro μονομαχή- 
eovrec μέχρι Sav&rov* in re ut Nofter iterum videatur pugnare cum Dio- 
ne Cal. p. 1217. e. (cf. fupra ad $. 1.) 1219. cum N. ad $. 120. 123. Xiph. 
382, e. fq. et l. 11., quia ibi memorantur modo gladius ligneus ac rudis, 
cf. Lipf. Sat. Serm. l. r. p. 5o.1. Lampr. p.488. cum N. r. $16.e.  Caete- 
rum in Ms. forma verbi ze. contra&a eft gloffa vel ex aliis Noftri locis, 
vel ex opinione Articismi , cf. 1, 14, ᾿ς. Mox adi. zz. iterum arcte ca- 
piendum ac modo de praefentibus perf. , de gladiaroribus et adverfariis, 
ut refpiciantur pr. τῶν &vrzy., e quo expleas pron. αὐτῶν, ut fupplet - 
Bg. e pr. à piv pron. αὐτῷ ad v. ore. , ubi per fimpl. iterum deferit P. 
liberum, afferente Stp. Th. id Lat. aliunde, quod G. Th. habet contra 
etiam cum Gr. compof. »»εἴκω, ὑπείκωςς tropum in aliquot formulis recte 
explicans 823, 8&1. 146... ut fit h.l. de(iftere agere, pugnare, repugnare, 
f. non amplius pugnare ac refiftere, et fateri fe victum, fed alterum 
vi&orem, cf. Ind. Dem. Xen. Luc. Suid. 3, 549. m., non coll, ad Hef. 
2, 1454. m. , Qui et 33, e. ἴκοντες, pro eixovrez, exponit per compof. ὑπά- 
κούοντες , 1t. 1, 1103. 6. ante Nr. 14. Íqq., cf. Suid. 2, 22. m. 

τὸν βασιλ.) Voculam οὐ, ex vet. Cod. additam, agnofcit et P., licet 
non vertat, Zmperatorem , non gladiatorem, íed imperatorem potius, 
quam £/aZiatorem rel. Stepb,  ReGe a Stp. οὐ effe additum, et ipfa fen- 
tentia docet, et confirmat fimilis in. Caio locus fupra 251, 13. Sy//. 
Illud οὐ in quibusdam Codd. deeft.  Poteft etiam falva fententia abeffe. 
Etiam 7, 1, 16. ὃ δὲ Μάγνος ἐλέγετο ςρατιωτῶν οὐκ ὀλίγους . ἀλλὰ τοὺς ἐξο- 
“χωτάτους A. movet illud οὐκ Stp., et pro eo μὲν fubítituit. Re&e. Sunt 
et caufae, cur eidem Stp. 6, 7, 1. polt ἐν εἰρήνῃ excidi(Te τὸ o? vifum fue- 
rit. Frequens eít error librorum in hac voce,  Excidit haec negandi 
particula haud dubie ap. Plut. in Pelop. p. 289. l.4. Φερεκύδην τὲ τὸν σοφὸν 
ὑπὸ Λακεδαιμονίων ἀναιρεϑέντα. Nam Φερεκύδης ὃ σοφὸς 1l. ὁ ϑεόλογος phthei- 
riafi periit morbo, uc ipfe Plut, tradit inSylla p. 474. Ap.eundem Plut. 


LIBER I. CAP. XV. A. V. C. 945. CHR. N. 192. 669 


, , asd V - 3 
᾿ννοούντων. εἰς τοσοῦτον δὲ I T.agnofcentibus, Eo usque 
προεχώρησε μανίας, ὡς μηκέ- autem  proceffüt infaniae, ut 
i * . 
li QoóAsc9e μηδὲ τὴν βασί nec amplius vellet imperata- 
in eodem Pel. p. 297. B. οὐκ εἰς τὸν "Ολυμπον ἀναβήσῃ , pro οὐκ fcribendum 
effe videtur οὕτως. Leiss. Non neceffe eft, ut addatur hoc o. Facilis 
enim eft nihilominus fententia: egnoícebant hunc gladiatorem regem 
efle, cui cedendum fit. Srror/. I 
Primo Stp. habuit in Th. fine οὐ fupra in N. ad μέχρι ve., fed 2, 
grz.e. V. μον. » Herodi. 1.1. xej τὸν βασιλέα οὐ τὸν p. ἔνν.» Íedl particula 
eg. in vulg. ed. omiífa eft« fine Vs., tacens in v. &»., ut bic locus af- 
fertur ad Dion. Caf. p. 1220. in N. ad $. 129. etiam cum cà, fed fine eo 
iterum a Cafp. Barth. Adv. 1.25. c. 8. p. 1230. 1. »hodie, fi qui ab siiis 
fuperantur, manu data victores agnofcunt. Traditur, veteres idem con- 
ueviffe, ap. Herodi. l. τ. ó— àv. qui e P. tantum elic?t ritum, de quo 
n Gr. nihil eft; ficut et dubites de caufa, quam ille putat, cur dara fit 
anus, quae non tam fignum eft victoriae, quam pacis atque amicitiae 
eftaurandae; fed laudatus a Sb. locuse Xiph. xej τέλος ἔς τε τὴν γῆν κατα 
ἔπεσε, AopíTig , καὶ χαμοὴ κείμενος ἱκέτευσεν» ὡς we4 τὸν ῥήτορα αὐτοῦ μᾶλ- 
ν», καὶ τὸν Καίσαρα φοβούμενος, qu«/f Caium oratorem magis, quam Cacía- 
Írem timeret, pro quo loco, (depravato bis, pro óc ἂν f. ὡσὰν 1. ὡσανεὶ», 
cum ὡς κἂν εἰ dubium fit ap. Stp. Th., et.zóv ῥήτορα αὐτὸν μᾶλλον A. , nifl 
in pron. latet nomen Γάϊον, Caium,) poterant e Noftro colligi multo me- 
iora loca, ut 6, 4, 20. e. ῥύεσϑοη γὰρ αὐτοῖς τὰ σώματα, οὗ μάχεσϑοη ἀγα- 
τὸν ἦν» idt. 4, 13: 15. συςρατιώτην γὰρ κοὶ κοινωνὸν τοῦ βίου, ἀλλ᾽ οὐκ 
᾿ ἄρχοντα ῴοντο ἐποβεβληκένοη » et maxime 2, 4» 1. €. σεμνὸν κοὶ ἥπιον ἄρχοντα 
καὶ πατέρα, οὐ βασιλέα ἕξειν ἐλπίξοντες, Quae analogia ipfius ícriptoris fa- 
ne poteft hic valere, cum Mss. confentiant clare, fed P., inítar Codi- 
cis, oblique, cuius potius, quam, reperiendum in illo Xiph. μᾶλλον, ἣν 
ad fenfum par eft negativae, cui et fubititui queant enunciationes hae 
inverfae , minus cogitantibus g/adiatorem, quam imperatorem, 1.non tam 
cog. g/ad. , quam imp. Sed in Ald. lectione, five ducta e Cod. aliquo, 
five orta per operas, cum οὐ faepe exciderit, femper agnofcas errorem 
felicem, et qui nihil fenfui nocuerit, cum procedar per fe, imperatorem 
nunc eff? fodalem fuum «c gladiatorem, cozitantibus. Tamen, quoniam 
nondum innotuit Ms., habens illam Ald. lectionem, manferim in le&tio- 
ne Mss. noftrorum, cum erc ipfa fit commoda, ubi pro Bs. Lat. ad v. éy. 
e P., feverius illud cogitare, ap. G. Th. cum Gr. n. ec aStp. Th. etiam 
adhibitum aliunde, pro reputare ac perpendere, eíle imperatorem, qui 
pugnet, non gladiatorem proprie; ficut et οὖ capias pro οὐδὲ et pro iilo 
alterius loci ἀλλ᾽ οὐκ» ut Lat. 507; pro nec f. fed non f. non vero, cf. 
Hor. Turf. p. 605. m., et fimile per ordinem alium infra ad $. fq. ὑπο- 
yea. e Capit. satum Commodum g/adiatorem, non principem, et7» 1, 5. 
οὐκ εἰς τὴν παροῦσαν αὐτὴν τύχην ἀφορῶσιν, ἀλλ᾽ εἰς τὰ τῆς γενέσεως εὐτελᾷ 
σπάργανα. Mox, ετίϊ variante Nofttro in v. προεχ. forma cum 1, 14, 15., 
nec cum pr. προεχώρει» tamen non Ms. Glofistor variar, quod incon- 
ftantiam eius arguit, et quam fidem mereatur nullam, fpe&tante hucStp. 
Th. 4, 673. G. e P., liberiore iterum in δὲν per τὲ reddito, unde par- 
tim Sch. »prove/zus eff eo injaniae.« 
"4g μηκέτι) Merito ;nfaniam hanc vocat Herodi, Nam nec cogitavit 


670 LIBER 1. CAP. XV. A; V. C. 945, CHR.N, 192, 


AE 19 ᾿ EM s 4 ^ M Y ME Sous i S33. É E 
iig goce nci ἜΑ ΥΕΣ riam aulam habitare, fed mi- 
μετοικι δ᾽ ϑῆναι k ἐβούλετο εἰς 4 
τὸ τῶν μονομάχων καταγώ- Brare in gladiatorum diver: 


1) Ms. Ba. et Vi. fac. οἰκεῖν £., fed poll olx. comma Ms. Bg. fuit etiam i8 - 


A. cum B. ᾽ν, pro pun&o al. et colo Stp. rel., v. N. — k) Ms. Ba. μετοικιοϑῆναε 
Ti ig. V. N; 


homo vecors de arte ac invento prudentiáe monarchicae, quo Auguftus 
olim fedem principalis maieftatis, ut fic dicam, in palatio confectáve- 
rat, ap. Dion. 53.» nec omen translationis veritus eft, nec turpitudi- 
nem loci, et per haec materiam rumoribus et odiis infeftiffimis cooritu- 
ram exhorruit. Quid huic amentiae digne comparari poteft , praeter il- 
Ium Caligulae furorem, qui etiam in aliam urbem transferre fedem iin- 
perii moliens, propofuerat, 44ntium; deinde Alexandriam: commigrare, 
interemto prius utriusque ordinis efetif]mo quoque, Suet. Cal. 49. Boec/. 
In neg. uxx. — μηδὲ Bg., reddens iterum unam modo, μηδὲ praepo- 
nit, cum £z: ftatim copulatum, alio abeunteP., qui non videtur iuvare 
inf. Ms., reiectum intra adi. et fubft., ut 1,9, 12. e , alium ipfe often- 
dens ordinem, et fervatus a Bg. partim in v. Que. ἐς. 
ἀλλὰ y.) Ms. τὲ fuerit ab initio 22, quod pro za. ye ftaret in. marg., 
ut gloffa, fed deinde corruptum venerit in textum, retentis fimul za. y.; 
per fenfum nullum, nifi referas ad fq. $. δὲν fic inftituta re&ione, ἐλ. yy. 
ἐβούλετό τε usTouR. -— ἑαυτ. δὲ — προδέταξεν fedenim et voluit — et iufft xel., 
quanquam et otiofe tepetitum fit e pr. «, fyllaba; oftendente P. cantum 
copulam »2af4:se — migrare znfZtueret« libere quidem, et hoc uno ver- 
bo Noftri gratam negligentiam et polyptoton , fortuito elapfum, in gov- 
λεσϑοη — ἐβούλετο, perimente , unde et Bg. unum feverius Lac. ve//ez ad- 
hibuit, fecutus fenfum in Za. ry. , (fecus, ac Sch. in fuo ezenmvero, quod 
falrem propius, v. 1, 8» 5. m.) fed P. etiam in fimpl, Lat. ad v. μετ. cum 
Stp. Th. aliunde 2, 1230. D. paff. transferor et migrare cogor, aut 
(med. fenfu, ut hic,) migro« cf. Bud. C. 278, 39. et Ind. Luc., ubi idem 
inf. cum eodem Lat. , in Vs. Gs., fed Ael. V. h. Zemigrare, quod ap. 
G. Th. cum Gr. n., ut Bg. cum folis compof. »zzovaíe , ἀποικίξζωςς ct. 
L. N. T., quorum Krb. adhibet etiam noftrum locum fine Vs., et dere 
Lampr. p. 480. gladiatoribus comvixit, $08. 1. gladiatorum eriam certa- 
men fubtit, et nomina gladiatorum recepit eo gaudio, quaft acciperet trium- 
phalia. Ludum femper ivereffus eff , et, quoties ingrederetur, publicis 
monumentis indi iuffit ; ad quae Caf, utitur Noftri loco fine Vs., fed Dio 
Caí. p. 1222. €. τὸν οἶκον τὸν πρῶτον παρ᾽ αὐτοῖς, ὡς wed εἷς ἐξ αὐτῶν ὧν» 
εἶχεν ubi ce//am melius habet Vs., quam ad Xiph. 335-35., addente Caf. 
ad Lampr. 1, 1. 5lege Dion. , qui ἐμάν vocat τὸ χωρίον, ἐν ᾧ οἱ μονομάχοε 
σρέφοντολ, (Xiph. 3.34» 34- 0 Η7.,, in quo gladiatores a/untur.) Herodi. 
etiam alibi faeptus μον, xzray.« et Lipf. Sat. ferm. l. t. p. 44., pottquam 
dixiffer, locüm nominari etiam /udum gladiatorium , (ut hic eft in P.) 
pergit fic »Gr. κατ. μον. appellat Herodi., quaíi dicas Ziverforium domi- 
ciliumque. De Comm., εἰς Tce., inquit , zeoex. t. , ὡς μηκ. f. Bac. £s. 
οἰκεῖν, XA. 'Yy- μ. ἐβ. μον. κατ. (fic memoriter.) 1. e. eo dementiae vezit, ut 
jam nec aulam et palatium inhabitare vellet, fed migrare conftitueret 7» 
ludum g/adiatorium. Qjiam eandem monti illius infaniam etiam Lampr. 


^, tf eratis 


LIRER I. CAP. XV, A. V. C. 945. CHR. N. 192. 671 


yix. . ἑαυτὸν δὲ οὐκέτι Hed- 18.Íorium, 86 ipfumautetn. 
/ 2 N ἕω ; t 
πλέα, ἀλλὰ τῶν μονομαχούν- non amplius Herculem, fed ex 
*uv ἐνδόξου τινὸς προτετελευ- gladiatoribuscelebris cuiusdam 
τηκότος ! ὀνόματι καλεῖσϑαι olim defun&li nomine appellari. 
προσέταξε. τοῦ δὲ μεγίξου 19. impeiavit. Maximo autem 


1) Ms. Ba. πρφυτετελευτηκύτος 93, ὄνομ. ut Ms, Vi.) qui fine commate poft 
δὲ» Vi N. 


et Xiph. adnotarunt, (fed modo, ut fupra dedimus.) Suid. μονομαχοτρο- 
φεῖον dicit* 2, 573. i. cum Lat. illis ad Xiph., non fpectante ad Noítri | 
ufum Stp. Th. εἰ L. Ern.,' fed modo ad vulgarem, tamen cum Lat. Bg., 
ap. G. Th. cum Gr. n., quo de cf. Ind. Luc. Xen. Z. Pol. Ael; V. h. Poil. 
3» 59. Thom. M. p. οἵ. Mocer. p.241. cum N. et Hef. 2, 165. i., ut de 
ludo illo gladiat. ad Dion. Caf. I. 1. N. ad $. 147. cum Salm. ad Lampr. 
Heliog. T. 1. p. 860. a. e. ; 
ἑαυτὸν) Zppellatus efl fane inter caetera triumphalia zsomzra fexcenties 
vicies Palus primus fecutorum. Lampr. Quem locum, Dione licet fuf- 
fragante, ita immutandum cenfet Salm. , ut legi debeat Πρωτόπαλος, qui 
eit is, cuius fors in gladiatorio munere primo exit. Oxoz. 
Lampr. funt p. 5$15;, ubi Caf. N. 4. b. »Palus hic ille eft nobilis 
gladiator, πῤοτετελευτηκῶς ait Herodi., cuius nomen affumíit Commo- 
dus« quo et tendit Lipf. 1.1. p. 76. m., etiam N. ad Dion. Caf.l.1., con- 
tra quae pugnat Salm. 1l. |., nobis rem in medio relinquentibus , fed va- 
riante hic Noftro in neg. ox. , etiam in particip. τῶν μον. pro $. pr. fubft., 
in Quod propterea mutat Bg., partim e D., qui liberior in gradu adi. 
à). , ut Sch. ib. gladiatorum so£z/rf//mus« Ífeverior in gen.; ad v. zeor. 
non tenente Stp. Th. auctorem, (qualem nec ipfe alium πον») nec Lat. 
Bg., ubi Sch. praeter P. »prius zorzui* ur nullum extat ap. P. vefíti- 
gium novitatis in Mss., qui, addendo 32, faciunt membrum aliud, pofi- 
to poít τιν. commate, ut δὲ fter fine μὲν praecedente, cf. 1, 8, 11. m. 
γεανίσκον Tiv, — προπετῆ δὲ κοὴ Seaavv , fed ut nec δὲ excidifTe videatur ob 
| pr. τος fyllabam, ec modo Gloflatori diíplicuiffe ille gen. continuus et 
3llud afyndeton 1n adi. duobus fimul cum particip., quod refolvendo 
cum P. lenius fit; ecfi omnes linguae ac fcriptores habent talia, etiam 
profaici, nec foli poetae. In fq. formula cv. x. et v. ze. ut variat Nofter 
cum 1, I4, 15. €. it. $. 17. m. , ita Sch. etiam deferit P. libertatem in. y. 
siomine alicuius vocari« tenente Sto. Th. 2, 1322. F. m. utuntur et dat. 
ὧν. Cum v. καλεῖσθοι vel fyn.« fine auctore in noftro v. , quod fic novi 
tantum e N. T. Luc. 1, 61. cf. L. Schw. »»ὃς xaatire τῷ ὀν. τούτω.» quific 
eppelletur** cum artic. fine difcrimine, cf. Ind. Dem. v. ὀν. e., fed G. 
ΤῊ. in Pg. v. cum Gr. al. formulam Lat., cui par et propior Graecae - 
illa Virg. A. tt, 542. infantem matris vocavit nomine, ignota G. Th. im 
v.'v0v., ubi modo eft alio fenfu 1105. 53. 
τοῦ δὲ μι) Lampr. Comm.c. 17. Coloffi autem caput Zemftt, quod Neroni 
effet, ac fuum zmpofuit ; ad quae verba Caf. norat, Fa/fum effe. Fuerat 
quidem aliquando, fed iam non erat, verum folis; idque ex hoc Herodi. 
loco probat. De coloffo illo, Neronis effigiem gerente, v. Suec. Ner. 
3v, quem Hadrianus loco movit, et pof? Neronis vwitums wi antea 


672 LIBER I. CAP. XV. A. V. C. 945. CHR. N. 192. 


3 € /— 4142 P - C 
ὠγάλματος κολοσσιαίου, 0 ili fimulacro coloffeo, quod 
σερ σέβουσι "Poyuzici, εἰκόνα Romanis venerabile eft, folis 


dicatus fuerat , foli confecravit, tefte Spartiano in Hadr. 19., quem er- 
roris ob id arceffir Caf., a Vefpafiano iam factum, quod Hadriano ibi 
tribuitur, contendens. Equidem Xiph. (S. 322, 16.) ὅ τε κολοσσὸς ὠνομᾶς- 
μένος ἐν τῇ ἱερᾷ 00d iógu9w. φασὶ δὲν αὐτὸν τό τε ὕψος ἑκατὸν ποδῶν» xoj 
40 εἶδος οἱ μὲν τὸ τοῦ Νέρωνος, οἱ δὲ τὸ τοῦ Τίτου ἔχειν» coloffus,. quem vo- 
cabant , facra via collocatus efl. Dicunt autem, altitudinem eius effe pe- 
dum C, — Suet. CXX —, figuram alii quidem Neronis, alii autem Tii 
babere a[Jérunt. Qui locus optime pro Spartiano accipi poteft ; add. Suet. 
Vefp. 1$. Boecl, Colofli autem — impofuit, et titulum move folito fub- 
feripft , Lampr., ut merito exiftimet Caf., tollendam negativam parti- 
culam o2y , proxime fequentem. Oxox.  Coloflos vocant moles ítatua- 
rum, turribus pares. Plin. 34, 7. Schol. Iuven. 8, 230. Inde opera iu- 

«gentia colofficotera dicuntur, Vitruv. 10, 4. Tali mole fe poni curabant 
infani imperatores. Plin. 35, 7. Lampr. Alex. 28. Suet. Ner. 3:. Vefp- 
23. De coloffo Neronis, a Zenodoro facto, Plin. 34, 7. Zenocorus peft- 
quam fatis ibi , in civitate Galliae Arvernis, artem approbaverat, Romam 
accitus efl a Nerone ,. ubi deflinatum iMlius principis iimulacrum coloffum 
fecit, qui dicatus fo/is venerationi eff. Forte a Vefpaf. imper. dicatus 
folis venerationi eft. Xiph. LXVI. p.752. A. fic: Vejpaffano fextum et 
Tito quartum confulibus templum Pacis dedicatum efl, et coloffus facra via 
collocatus. Imago Neronis erat, vel Titi, ut abaliis traditum eft. "Titus 
ícil. hunc coloflum, cum aurea domo, incendio haufíta, compagibus 
laxatis, reftituit ἢ eiusdem domus atrio, five parte, a veftibulo diver- 
fa ec magis interiore, v. Martial. 1, 2. et ibi Intp. Huius caput deni- 
que demfit, quod Neronis etlet, ac fuum impofuit Commodus imper., 
ἢ Lampridio 17. fides eft habenda. Sed errare videtur Lampr., quum 
Commodi tempore non Neronis fuiffe ille coloffus videatur, fed folis, 
uti ex ἢ. 1. Herodi. apparet, v. Pitifc. ad Suet. Ner. Claud. c. 31. cf. 
Fabric. ad Dion. ἰ. 66. p. 1088. fq. Leisz. 

In rem cf. Grat. Lamp. T. 6. P. 2. p. 929. fq. Pancir. defcr. urb. Rom. 
ap. Graev. Th. T. 3. p. 403. B. fqq. et Famian. ib. T. 4. p. 1036. e. Dion. 
Caf. p. 1222. N. ad $. 14$. F'abr. Bibl. Anc. p. 332. e., Caf. et Salm. ad 
Spart. Adr. T. 1. p. 181. fq. it. Ael. Ver. p.241. a. e. b. e. cum Stp. Th, 
Luc. Ind. in- Not. Hef. Suid. G. Th. et Chr. Plin. "Tum ad Dion. I. 1. 
a Reim. locus Noftri affertur cantum per numeros, fed cum Gr. ad Lampr. 
in Comm. p. 522. in Caf. N. b. e. »»οῦ psy. ay. x.» ὅπ. G. Ῥ.» εἰκ. Φέρον 
'HA. 7. κ' αν, (2. ἐς fed ap. Dion. l. 1. poftr. f. Xiph. 384, 37. τοῦ κολοσ- 
σοῦ τὴν κεφαλὴν ἀποτεμὼν», xo4 ἑτέραν ἑαυτοῦ ἀντιϑεὶςν eum abfcif/ó coloff 
capite, lui capitis imaginem repofuiffe, ubi non modo eadem formula 
τὴν X. &z. , (Bg. e P.) fed et τοῦ xoa. privum fubft., a Noftro expreffum 
per periphrafin, ap. Sch. »coloffaei maximi /£zulacri* fervato, fecus 
ac P., fimul adi. uey., recte, quod funt copulata fyn., quorum polte- 
riori definitur magis prius, per fcripturam Lar., quae proprie pertinet 
ad aliud Gr. κολοσσαῖος, quod una cum κολοσσικὸς et κολόσσειοςν (Bg. eP.) 
tenet Stp. Th., non item noítrum, vocali inferta ;, ut eft tamen ap. 
Diod. S. et Luc., ubi contra non habetur, quod inde Stp. profert xo- 
λοσσαῖος » Varians cum nofiro ib. 2, 740. 1. 26., a Gs. converfum cum 
Sch., fed ap. Diod. S. 1, 459. l. 22. weAecciaiey ἀνδριάντα ν llatuam, «d 


LIBER L CAP. XV. AV; C: 945: CHR. N: 192. 613 


: 3x : - ; Us EN b Teen "eM γεν 4 TIT inn ^1 
Φέρον τὸ ἡλίου, τὴν κεφαλὴν do^ effigiem gérens; capite deimito, 
τεμῶν, ἱδρύσατο ἑαυτοῦ, ὑπο: fuum impofuit, fubfcripfitque 
γράψας ἱτῇ βάσει " οὐχ ἃς in bafi , non quos. folent 


m) Baf. φέρων Leisn. Sic modo B.2. E. cum Pat, mendofe. ἢ) Hic com- 
ina fuit in A. al. cum Ms, Dg., v, N, 


'coloffi altitudinem , ad Spart. Acl. Ver. T. 1. p. 241. b. e. Salm. ycolof. 
feae flatuae xoncaeizio, Gr.«* quae Bg. fcriptura eft etiam ad Suet. Cal. 355 
Burm. T. 1. p. 669. prolata, una cum Sch., quam ignorat G. Th.; ubi 
modo »co/offeus , κολόσσειος , in modum f. formam coloffi« fervante Bg. 
ποῦ prO τούτου € D., qui liber in δὲν it. in fq. formula à z. c. Ῥ.; fequen- 
te Bg., non item Sch., qui »s. co/unt* ut 1, 14, 7. m. , cenentéStp. Th. 
tantum affine v. Lat. vezerari, quod ap. G. Th. cum céfoges. 

εἰκόνα Φέρ. »^.) Ordo pofcit φέροντος. Sed ferri poteft φέρον, et referri 
ad ὅπερ» et exponi, quod colunt Romani ideo; quia folis effigiem gerit. 
Leisn. 

Qui ec in Ox. fupra φέρον fcripferat φέροντος, recte idem ftatuens de 
rectione, ut pendeat vulg. φεῤ. a proximo v..ceg. et pron., ubi camen 
et aliter rem expedias, non fumto particip. in notione caufíae, fed fenfu 
narrandi f. n. ut participium , ficut alibi adi., cui par, itet poft 
pron., cum proprie debeat praemitti, in primis remoto poft Paz. com- 
mate; rem me tenente fic, ut coloffi caput fuerit radiatum, etíic ha- 
büerit fimilitudinem cum fole; quod eft Gr. φέρειν εἰκόνα 42. , ut hoc i. q. 
privum v. &x£vous. fimilem effe; proprie ut fuppleas κατὰ τὴν κεφαλὴν» 
quoad cepuz, oppreífa a Noftro propter mox ad:uncti; unde Sch. 59. 
fimulacrum, fa&um ad funilitudinem folis* nihil ferente Stp. Th. , quam 
Lat. Eg. in fubft. cix., fed in v. 9. modo 4, 81. F. m. »aflerre f. profer- 
re — εἰκόνας et míssic* ex Ariftot. , fenfu rhetorico, fed nec me in no- 
ftram notionem habente quid, praeter Lac. analogiam ap. C. T'h. in v. 

635.1. »Plaut. 5uius illic, óc illius Zod7e fert Zmaginem, i. perfonam ge- 
rit, (fed in v. Bg. 802, ὅτ. et p.fq. 1.67.) formam geri; imago, — pater- 
nam ipeciem gerunt« ut Bg. pocuerit illo pr. fevero v. uti pro P., unde 
reliqua fervat et in /2e. €. ordinem alium; ubi Nofter non dixit tantum 
improprie. fuum caput zmpofui//é Commodum, pro imaginem fui capitis, 
(ut fupra in Vs. ad Xiph. bene ad fenfum erat,) fed enam brevius, cum 
e fevera ratione debuerit efle ἱδρ. τὴν £avz. cim artic., ut ante e Xiph. 
dedimus ἑτέραν ἑαυτοῦ ἀντιϑεὶς, ἴῃ quo, quanquam τὴν ob pr. τὸ fylla- 
bam excidere potuit, vel fingi licet, olia fuifle ὥὄρυσε τὴν Zar. tamen, 

7 tacentibus libris, potius e pr. repetam artic. zzv, f.totum τὴν xsQ.  fic- 

ut praeterea explebitur v.c. ἀντ᾽ αὐτῆς, quo refpicit Xiph. illud ἀντιϑεὶς, 
et Vern. vet. diferte, bene idem intelligens v. /2e. per Lat. ig/ere, quo 
in Gr. Lat. Bg. (e P. et Lampr- l. 1.) ignorat Stp. Th. 

ὑπογράψας) Lampr. r7. contra: £i/w/uwm more folito fubfcripfit, ἐξα uf 
illum g/adiatorium (et) effeminatum non praetermitteret. In eundem fen- 
Ííum Xiph. e Dione fcribit. Unde Caf. probabiliter exiftimat, coajces 
Herodi. corruptos effe , tollendamque negativam οὐχ, ut cuim caeteris con- 
gruat. Alias illa infcriptio , mi//e gladiatorum vidoris, firmatur loco 
Lampr. in Comm. 12. refertur in Jibros (litteras) tantum palmarum TÍa- 
diatoriarum confeci , vel vilis retiariis, vel φρο , uc mi/le contin ge- 


Uu 


674 LIBER I. CAP. XV. A. V. C. 945. CHR. N. 192. 


εἰώϑασι 9 βασιλικὰς καὶ 7a- imperatorios ac paternos ti- 
'πρώους προσηγορίας, ἀντὶ δὲ tulos, verum pro Germani 
Γερμανικοῦ ? μονομάχους 4 χι- co, Mille gladiatorum vi&o- 
λίους νικήσαντος. ris. 


o) Al. eiáSaei. Leisu, in m. Ox. 2. , quae fola habuit εἰώϑασε mendofum. 
p) Nullum comma fuit bic modo in B. I, R., v. N. 4) Ms. Ba. μονομάχουν 
«iA. v. N. 


ret. Boecl. Si vel maxime Lampr. et Xiph. particulam negandi, quam 
omittunt, addidiffent: tamen loco eliminanda effet, tota orationis fe- 
rie id requirente. Primum enim illud δὲν quod fequitur, hoc fatis in- 
nuit. Deinde quoque inepte diceretur, eum fe ἀντὶ Γερμανικοῦ appel- 
laffe νικήσαντα. Quare enim pro Germanico? Nam fi reliqui foliti ti- 
tuli omnes deeffent, poterat quoque pro Sarmatico aut Britannico ita 
dici. Porro εἰώϑασ, mihi fufpectum eft. Mallem igitur pro οὐχ ἃς eia- 
Sac: legere τὰς εἰωθότας. Caeterum titulos Commodi Xiph. (381, 12.) ita 
refert: Αὐτοκράτωρ, Καῖσαρ, Λούκιος, Αἴλιος, Αὐρήλιος » Κόμμοδος», Αὐψου- 
εοξ. Εὐσεβὴς» EUTVX9C 4 Σαρματικὸς , Γερμανικὸς , Μέγιςος γ Βρεττανικὸς, 
Εἰρηνοποιὸς τῆς οἰκουμένης » ᾿Ανίκητος » Ῥωμαῖος Ἡρακλῆς » ᾿Αρχιερεὺς » IlaTXe 
Πατρίδος. Strotb. 
Ad Lampr. l.l. p. 523. Caf. N. a. emenda Herodi. codices, hac par-. 
te corruptos, ὑπογράψας τῇ βάτει οὐχ ἃς εἰώϑασι Q. x. a. mT6., ἀντὶ δὲ Γ.» 
px. v. Negat, ticulum more folito fubfcriptum, quod affirmat tamen 
cum Lampr. etiam Dio Caf. (p. 1222. Xiph. 384; 39.) ἐπέγραψε πρὸς τοῖς 
δηλωθεῖσιν αὐτοῦ ἐπωνύμοις κοΐ τοῦτο» (Πρωτόπαλος csxovTOQmy , ἀριξερὸς μό- 
γος νικήσας δωδεκάκις » οἴμοι» χίλίσυς, praeter fupra dica πιοτηῖπα ita in- 
Ícripfifle, primus pugnator znter fecutores , qu: folus πῆγα manu vicit 
bominum, ut opinor, duodecim mi//iz.) Tolle ergo negationem ac Ícri- 
be, ὑ. 7. β. αὐτοῦ ἃς εἰἶωϑ. Hoc vulc Herodi., baíi coloffi omnes titulos ᾿ 
fuiffe fubfcripros a Commodo, quos vel eius pater ufurpaffet, vel im- 
eratores caeteri, illo excepto , Germazicus, cuius loco fcripfic, Vi&Zor 
mille g/adiatorumt€ contra quae nihil protulit Salm., fed Cal. iterum ib. 
p. 509. b. N. 4. »auctor eft Herodi., Commodum bati Coloffi, cui caput 
fuum impofuerat, pro imperatoris titulis hunc fubfcripfiffe, ior mille 
gladiatorum. Dio ita referteius bafis citulum , μον. vix. δωδεκάκις οἴμοι χιλ- 
]ta quidem Xiph. codices: fed absque ullo dubio perperam. "Vox enim 
Σωδεκάκις vel penitus inducenda, vel fcribendum, ut ap. Herodi., wx. 
μονομάχους » οἴμοι xi. cf. in numerum illum Capit. in M. Anton. c. t9. 
Ρ. 361. quod quum effe fa&um: folutum quidem amorem, natum vero Com- 
modum g/adiatorem efle, mor principem, 4v mille prope pugnas publi- 
ce populo infpe&ante gZadiatortas imperator exbibuit. lam noíter locus 
hic, ubi nec libri variant, et P. referr quoque vulg. cum Bg. , videcur 
interpretando fic adiuvari poffe, ut relativae οὐχ — δὲν fevere acceptae, 
edant fententiam hanc, Commodum iuffiffe, ut non fubfcriberentur illi 
tituli, quos alii imperatores et parer eius adhibuiffent in monumentis, 
fed, v. c. pro ifto Germanici titulo, hunc gladiatorum mille Vi&or; in 
quo credo, Noftrum voluiffe aliquod exemplum afferre qualecunque; 
ubi liberum Noftro erat, qualem imperatoris titulum proterre vellet; 
unde e pluribus felegit potiflimum Germanici titulum, qui et ipfe Com 


LIBER I. CAP. XVI. A. V. C. 945. CHR. N. 192. 675 


Ἔδει δὲ ἄρα ποτὲ κἀκεῖνον ^ Oportebatergoaliquando et 
παύσασϑαι μεμηνότα, καὶ τὴν illum definere infanire, et Ro- 


r) Sine lota A. cum B. 1. , ut in fq. uev. Ox. I., cf. 1, 9, 14. 

modi erat, ut vidimus ap. Xiph., cf. Lampr. c. 11. e. p. 508. m., ficut 
plur. ὡς — veoewy. fumetur, ut 1, 14, 19. 1,, adhibitus de univerfo ge- 
nere, etíi tantum una res cogiranda, pro non aliquem titulum cx illis 
imperatoriis et paternis fubícribi jufht; nihil ut curem repugnantiam 
Noftri cum aliis folennem, nec libertatem D. in »zoz quos confueffet«c 
(ut habent edd. omnes, praeter Bc. 9. cozfuefJent,) ad Commodum rela- 
to v. si«9., quod pertinet non tam ad pr. Ῥωμαῖοι, quam ad cafum ali- 
quem latentem , v. c. oí βασιλεῖς» habetque praeterea ellipfin inf. vzo- 
γράφειν e pr. particip., ubi 5b. Ind, »pro ἐπιγράψας inductus forteillo 
Dion. l.l. ἐπέγραψε, variantibus quidem per fe pr. ὑπὸ et ἐπὶ confufisque 
alibi, nominatim etiam in noftro v. ap. Ael. V. ἢ. 13, 42. p.9t8. b. N. s. ec 
Luc. 2, 227. L 23. , fed hic cum libris omnibus oftendente D. vulg., at- 
que eriam Lampr. l.1., cf. Thuc. 352, 77. , fed ad Stp. Th. in fubtt. gzc. 
fine au&ore Luc. 3, 47. l. 62. cum Ind. Geop., ut Bg. e P. ap. G. Th. 
Nr. 4. »titu/i, — honorificae illae appellationes et laudes in infcriptio- 
nibus ftatuarum« cum ec fuffeciffet nominibus f. cognominibus, ab ^oc 
fubít. pendente etiam gen. fqq. Γερμ. et wx4c., quod particip. iterum Bg. 
e P. murat in fubít., omittente Noítro duo pron., αὐτοῦ ad zer, e pr. 
ἀγαλμ.» εἴ ταύτας ante ἃς, poft quod pron. relat. iterum ftat fubft. cum 
adi, dupl., pro o (zc. x. v. 7e.» ἃς $iu9.; in Noftrj ordine (ubi et neg. 
οὐχ ponitur poft v. vzoye. et proxime anre pron. relat.; ut alibi, pro 
οὐχ ὑπογρφ. ^.) ut ponendum fit comma non ram cum edd. quibusdam et 
Ms. Ba. pott βάσει», quam poft cz, etiam poft eizS., fi quis nolit illud 
exquifitum genus in fubft., poít pron. pofito; ficut comma poft Γερμο 
omitti poteit, et error in Ms. uovop. manifeítus eft, five ut littera ; mu- 
tata fit in comma, five, cum c periiffet cafu, maxime ob pr. finitionem 
ov fimilem, ut alius librarius, commate adiuncto, re&tionem innuerit, 
τ et quid copulandum effet; in qua ratione fenfus per fe quidem ineft 
aliquis» fed ab h.l. alienus. 

Ἔδει) Sic fupra ἐχρῆν τὸν Περέννιον διολέσϑοη κακῶς. Stepb. 1, 9, 16. , ubi 
v., etiam dicta in ἄρα, quod Baz. e P. negligit forte, (íi δὲ per δὴ red- 
dic, ut alibi, quod P. potius refert in fuo caeterum) non item Sch. sadv. 
cum aliis particulis iungi folet, ut ποτὲ, sfique, tandem a/iquanaoct 
quae notiones utr, funt etiam ap. ibi laudatos, fluctuante Stp. Th. 1» 
507. F. fqq. in δὲ cum Zea, nec huc fpeCtante, tamen ὥρα per Lat, ergo 
etiam exponente; quod fi Bg. fecutus fit: contra δὲ oppreffit, pro feve- 
ris, fed oportebat weique f. fane. Mox in μεμῃν. (quod, ἢ. l. improprie 
fumtum, ad facta pertinet turpia et indecora, eftque indecore ac tur. 
piter agere, ct. 1,9, 14.) Sch. ad fuum, e P. partim, vecordem debuit 
addere v. effe, deferens P. in »rve. imperium, verfars fub zyrannidexc 
ubi Stp. Th. »tyrannidem patior, tyranno [ubie&us fum et pareo, — 
Herodi. l. 1. &. δ᾽ ἄρα ποτὲ παυσ. τὴν P. à. τις praeter aliam le&. in δ᾽ 
cum apoftropho, e P. Vs., quam Bg. fervat, reddito v. σαυσ. per du- 
plex Lac. v. , at. et. paff. fimul, 4/inere et /iberari, fed altero v. τυρ. per 
fubit. affine, reddentibus aliis aliter, cf. Ind. Dem. (cui add. 117. 
ult. 506; 21.) et Z. Xen. Bach., fed Dion. H. S. üne Ind. T.2. 161, 23. 


^ 


676 LIBER I. CAP. XVI. A. V. €. 945. CHR. N. 192. 


, M / di . δ 
Ῥωμαίων ἀρχῆν τυραννουμένην. manum imperium tyrannide 
/ N p ^ , 4 . . * B 
νέου μὲν f yag ἔτους τῆς ἐπιού- liberari. — Noviautem anni fe- 


f) μὴν Par. et Ox. vitiofe. 


Thuc. 14, 50. Graeciae , quae tyrannide preffa fuerat , Luc; 2, 143. 1. 66. 
et p. {4.(0ὕδὲ in N. nofter locus tangitur,) it. 873. 1.93. Zzlt&esiarum ur- 
bem , tyrannide opprefJam , quam alterutram phrafin hic adhibuiíTem, ubi 
τὴν P. ἀρχ. capiemus neceffario de civibus Rom., in quos qualis tyran- 
nus fuerit Commodus , minus e Noflro intelligitur, cf. r, 8, 16. 4. r, 
, 1j, 14. I I4s 13. €. I; I7, I. 6. Íqq., etiam tyrannus diferte nominatus 
2, 1, 19. cf. 2, 2, 5. Íqq. , quam e Lampr. capp. extr. et p. $26. e. faevior 
Domitiano , impurior Neroze, cuius dictum in Claudium Nofter refpexe- 
rit 2p. Suet. Ner. c. 33. 1. morari eum inter Pomines defufle — iocabatur, 
cf, ἃ. Th. moror; μαίνειν , infanire.c 
νέου) Enorme illud anacoluthum fi volemus evitare: poterit locus hic 
ita concipi: νέον μὲν γὰρ ἔτος τῆς ἐπιούδης ἔμελλεν ἡμέρας εἰσιέν υ Í. ἄρ χεσϑοι. 
e£gous: δὲ ταύτην ἑορτῇ in dat. Ῥωμ.», proximo die novus annus erat inicu- 
rus. Romani autem £uzc diem /udis celebrant feffivis, Huic μὲν refpon- 
det δὲ $. 7. Reisk. 

Longe melior ratio eft in ellipfi jlla, quam et vidit Bg., ut ad v. 
iusA^. finiti temporis affumatur inf, e pr. ille ipfe παύσασϑοι» aut fut. 
Leisn. in m. Ox.. »fc. zadecc9»4« aut praef. zade09o4 ,— ubi v. ἐμελ. eft 
pro Lat. oportebat , ut Sch. reddit, f. Zebebat , cf. ad Luc. 1, 854. b. e, 
quod fyn. illi pr. ἔδεε. et folenne cum aor., quibuscum cenvenit ad fen- 
fum Bg. formula periphraftica, unde pateat, eum cum Leisn. explevile 
fut., cf. de ellipfi ifta Bud. C. 1549, 44. Stp. Th. 2,871. F. e. Vig. p. 255. 
R. Or. V. 9. p. 370. m. 1. 23. fq. ad Luc. 1, 448. b. Hith. ad Ar. Pl. v. 
1103. , ad Thuc. p. 490.2. N. 40. f. 7, 69. Dach.ad Xen. Oec. 18, 1. Fifch. 
ad Plat. Phaed. p. 199. a. 1. , it. Thuc. 66, 3o. f. τ) 103. it.202, 30. ἵν 3» 5 5.» 
ap. quem et ad v. eA. repetendus eft inf. aliquis e fq. v., cf. Schol. ad 
87, 83. f. 1,134. 1t. 4545 20. 1. 7, 15. , fevere ut fufficiat Lac. Sch.,, cum 
et habeant Lat. eandem ellipfin, cf. G. Th. 596, 22., agente Bg. hic in 
pi» γὰρ aliter, quam alibi, fed in τῆς ἐπ. perípicue, fecus ac Sch. »fe- 
quentis Ziei* pro quo gen. fane requirebatur cemporis cafus, Latinis fo- 
lennis, etiam ut re&tio appareret, cum in gen. duplici a poftremo hoc 
pendeat prior, per ordinem inverfum; nihil tenente Stp. ΓΗ. e Noítro 
1, 1139. E. in »£& poft venio, fuüccedo, fequor, (infequor,) ἐπιοῦσω 
ἡμέρα, Synef. pro exafZinus dies per liberam Vs. ettam, qui nec novit 
alteram formam ellipticam, cum folum ponitur particip. cum artic., “ 
ἐπιοῦσα, cf. L. Bof. p. 135. e. (at fine exemplo plenae formulae,) Thom. 
M. p. 352. a. N. 1. (ubi etiam hiclocus memoratur,) Herodi. Gr. p. 472. 
Hef. 1, 1373. m. 1608. e. Foef. Oec. p. 141. a. m. L. N. T., Munth. p. 
480. m. cum Olear. ad Matth., Palm. Ex. in A, Gr. p. 669.i. Stolberg. 
de barb. rel. p. 235. Leisn. in Progr., Ind. Thuc. ἣν Sapa: nocfem, 
quod feverius, quam fimplex Lat. in Ind, Xen. Z. Pol. et Cyr., non in- 
telligzentibus hic Vern., nec valentibus etiam noílratibus hic fevere 
reddere, ut brevitas quidem fervetur, fed modo des T«g nach 4em 
neuen Jg£re, «f. de ellipfi praep. alicuius ad gen. hunc temporis 
1) 45 1$. ' 


LI 


LIBER I. CAP. XVI. A. V. C. 945. CHR. N. 192. 677 


ec ἔμελλεν ἡμέρας. σέβουσί 2.cunda dieeratdefiturus. Co- 
τε τὴν ἑορτὴν Ῥωμαῖοι, εἰς ϑεὸν lunt vero hoc feftum Romani, 
οεἰρχαιότωτονῖ τῆς Ἰταλίας &mi- ad deum vetuftifhmum, Italiae 


t) Hic fuit comma in B.2. L. ai. quod requirat etiam aliud comma poft 
Pv. , ubi modo habuit Ms, Bg., v. N. 


εέβουσι) Videtur voluiffe haec esf. re, nifi potius lesendum erg. δὲν 
et quae fequuntur, per parenthefin ponere, fed, haec longius produ- 
cens, in anantapodoton incidiffe. Ideoque, tanquam ἀπ᾿ ἄλλης ἀρχῆς» 
fubiungitur (δ. 6.) ταύτης δὲ τῆς ἑσρτῆς προϊούσης» etc. Stepb. De cohae- 
rentia longae iftius periodi dictum fupra ad 1, 3, 2. Planius et fimpli- 
cius haec exponuntur in Dionis epitome, δ γώ. : y 
,Xiph. funt haec 384; 31. ὁ γὰρ Κόμμοδος ἐβούλετο ὕπατός τε ἅμα καὶ 
φεκούτωρ ἐν τῇ νουμηνίᾳ Ex τοῦ χωρίου, By ᾧ οἱ μονομάχοι τρέφοντοιν προελϑεῖνν 
flatuerat Commodus ;pfe kalendis ex eo Joco, im quo gladiatores aluntury 
üna εἰ Conful ez Secutor exire, et |. ult. ἐν γοῦν τῇ τελευταίᾳ τοῦ ἔτους 
ἡμέρᾳ . ἐν τῇ vuxTb, τῶν ἀνθρώπων ἀσχολίαν περὶ τὴν ἑορτὴν ἐχόντων» Qágua- 
κον διὰ τῆς Μαρκίας ἐν κρέασι βοείοις αὐτῷ ἔδωκαν, Itaque pof!remo die aunt, 
cum ζογηέπος in eo die feflo celebrando effent occupati, venenum ei zocié 
per Marciam dant i» carnibus éovinis, ut Lampr. c. 17. p. $20. fqq. 
etiam tantum de confpiratione ac nece Commodi tradit, nec, ut Nofter, 
per epifodium de fefto die duplici, uno Saturni f. Saturnalium, altero 
fani, it. de rebus, ad Saturnum Ianumque pertinentibus, quae, repe. 
titae ex antiquitatibus Rom., hinc ad $. 7. tráctantur ita, ut corpori hi- 
ftoriae reliquo intexantur artificiofe, vix ut divellas, nec opus fit paren- 
thefis aut anantapodoti cogitatione; ficut, tacente cum Mss. etiam P. 
aliorfumque fleCente orationem , apparet, legere Bg. cum Stp. pro τὰ 
potius δὲ. quod ut faepe cum illo contufum, ita ἢ, I. fane aptiuse(t, ac 
Noftro folenne in epifodiis, v. 1, 11, 1., ut et ipfe potius ad hoc incli- 
nem, nec fulcire aufim vulg. τὲ», nifi vetufta copulandi enunciationes 
ratione; in τὴν ἕσρτ., quo refpicitur pr. νέον ἔτος, reddente Bg. artic. τὴν 
per pron. iterum fere c P., fed tacente Stp. ΤῊ. in v. σεβ. de dieeoque 
fefto, hilari, folenni, ubi pro magni facere, magna cum veneratione 
ac religione, opinione , pompa, magnificentia celebrare atque obferva- 
re; unde eius cultus et opinionis quaedam explicatio mox fequitur et 
δ. 7., fervanre Bg. e P. Lat. ad dex. , fed noa tenente Stp. Th. fuperla- 
tivum, nec formulam &vz$. de noftra re, ubi, repetendo pron. αὐτὴν € 
pr. τὴν &ogr. , veferze feftum a4 deum fuerit, deo id tribuere, ut au&ori, 
ac credere, eum id inftituiffe primum, nec modo voluiffe, ut dies hic. 
! primus effet, fed ctiam docuiffe, guae eo die agenda, qui ritus facri 
obeundi; quo de novr anni inftituto die videtur loqui Ovid. Faft. 1, 149. 
164.» fed de rebus, turn peragendis, v. 165. íqq., cf. Nieup. Ant. R. p. 
192.m., ubi lanus etiam a»;quijf//mus nominatur Zeorum cum teítibus, 
non tamen Noftro, nec luv. Sat. 6, 393., cf. G. Th. v. Jzsus» quod no- 
men proprium Bg. inferit e P., perfpicuitatis tantum ergo, cf. 1, 13, 16. 
€., etiam alio loco, poft ἐπιχ.ν non poft εἰς, ut ille; e quibus locis 
quanquam potuit ob vicinitatem litterarum excidere, tamen id, cum et 
Mss. taceant, non in ipfo textu fuifTe olim, exittimos fed Noftrum omi- 
fiffe, quod contextus fatis moneret, delano fermonem effe , obadiuncte 


678 LIBER I. CAP. XVI. A. V. €. 945. CHR. N. 192, 


τ xt , , N . 

χώριον ναφέροντες. Φασὶ 3. patrium, (Ianum;) referen- 
Yya2, αὐτου" καὶ Κρόνον, uso tcs. Aiunt enim eius et Satur- 
Auc ἐκβληθέντω τῆς ἀρχῆς, num ipfum, cum 6 Ἰονε pulfus 


Ὁ) Ms. Ba. φασὶ yàg αὐτὸν καὶ Kg. v. N. 


maxime 2. dex. et τῆς "Ir. ἐπιχ.» ubi Stp. Th. 4, 667. C. m. fub »indige. 
n8; — patrius. — Sic ap. Herodi. εἰς 9. — àveq.« fine alia Vs., quo Lat. 
g. redditur etiam ad Poll. 3, $1. at ap. G. Th. »dl patri fine ex- 
plic., cf. Abr. ad Aeích. 1, 113. m. Ind. Xen. Heyn. ad Virg. Aen. $, 314» 
üt ít deus, in aliqua terra cultus inde ab initio et in primis, et binc 
proprius, quomodo hic reddas, ob adiunctum gen. loci Iz, (ut aliud 
tale eft ap. Xen. Cyr. Z. 1, 4, 25, τὰ ἐν Πέρσαις ἐπιχώρια,) quem gen. fi fic 
copulas: procedunt commata poft duo adi. Zex. et &xyix., in quo poftr. 
€xpleveris particip. ὄντα » quanquam et iungere zx. licet cum pr. 9svs 
ubi deinde fint duo adi. fine copula, ut ap. poétas faepe, careamusque 
omni commate, cf. in rem Spanh. de,Pr. et τι, n. 1, 465. e. »antiquiffi 
mis Saliorum carminibus lanum patrem cani folitum deorum deum, ob- 
fervat Macrob, Set. 1, 9. hoc eft, quaíi deorum primum et vetutliilimum, 
ficurille ab Herodi. vocatur.c ^ —— 2 A ws DAE à 
Q«s1) In Ms. pron. cafu alio αὐτὸν pro αὐτοῦ nihil habemus, quam er- 
xorem, folennem in ν et y, aut ingenium librarii, non ferentis geniti- 
vum, ita longe femotum a fuo fubft. ξεν... cum neceffarius hic fit gen., 
(quia γεν. ξεν, ambigue ftat fine eo,) et oftendatur cum Mss. rel. etiam a 
P., uride retinet Bg. additum libere pron. aliud /pfzm; ut non propterea 
confingam novam let. αὐτοῦ xo; Ke. αὐτὸν, quanquam et alibi xj αὐτὸς 
copulatur, nec lufus in polyptoto et acumine a pron. diverfi fenfus a 
Noftro alienus; cum et alias pateat libertas P., et in fimpl. κοι». pra. 
etiam adeo, iam vis fit fuficiens, (propter quam pron. a P. accefferit,) 
€t34 αὐτὸς nihil, quam καὶ ifta notione, cf. 1, 6, 12. m. 1, 9.55.8. Tum, 
P. deferto, Bg. ad v. φ. e Sch., qui in »ixga. expulfum Zmperio* pro 
quo Íevero tenet Bg. e P.; ferente G. Th. illa Lat. omnia, etiam Bg., 
fine praep., fed Stp. ΤῊ. 1, 677. A. modo 5. eiicio, expe/lp, ἐκβ. ix τῆς 
&. lfocr.* cam eadem praep. fimul, cf. Ind. Dem, Ael. V. h. et If. Εν.» 
ubiéxg., abfolute pofitum, redditur »regno privatum expellere« quod 
ibi procedit per contextum, cum h.l. adiun&us fit gen. ille τῆς &. , qui 
valens de terris, fedibus finibusque imperii, et de loco, ubi aliquis im- 
perium habet, qualis et hic de coelo cogitandus, faciet, ut v. ἐκβ. fu- 
matur phyfice, at tropice, pro privari et eripi, (i de dignitate aut 
potéftate; refolvente Eg. e P. Vs. correa pofterius particip. cum alio 
ordine adiunctorum εἰς y., in quibus particip., hic iterum cuinulatis 
non excidit τὲ copula poít κατελϑ. aut καὶ ante 1d, ob fimiles litteras, fed 
moda poftr. membrum xaz. εἰς y., cum in fine enunciationis poft cv. 
locandum effet e diale&ica ratione; coniectum eft in mediam orationem 
per artificium conficiendae periodi, quia tempore prius erat; tenente 
Sip. Th. I, 1270. E. υκε defcendo, Herodi. l.1. φασὶ — £sv.«€ tantum e 
oftri auctoritate ,- cf. L, N. T. Ind. Thuc. Luc. et Ael.'V. h. pez pra- 
VOS numeros, pro 4,25. p. 387. i. 7igzere, led h.l. venire deorfum, de- 
venire, cf. Z. ad Vig. p. 619. a.i. Nr.2., ap. G. Th. cum Gr. n., it. in 
fq. Bg. fubft. 5ofp., quod habet Stp. ΤῊ. s, 1117. C. m., fed iterum fine 


LIBER 1. CAP. XVI. A. V. C. 945. CHR. N. 192. 679 


κατελϑόντα sic γῆν, γενέσϑαι regno in terram defcendiffet, 
ξένον κα, δεδιότα δὲ τὴν τοῦ 4. faC&tumfuiffe hofpitem: ter- 
παιδὸς δυναςείαν, παρ αὐτῷ ritumque filii dominatu apud 
πρυπτόμενον λαϑεῖν Y. ὅϑεν ipfumin occultolatuifle: unde 
καὶ τὸ ὄνομα δοϑῆνω, τῷ χώρῳ et nomen inditum fuiffe regio- 
τῆς Ἰταλίαςξ, Λάτιόν τε κλη- ni Italiae: Latiumque voca- 


x) Hic comma ia B. 2, L. cum Ox., {εὰ colon in B. r. R. et Ed. cum Ms. Bg. 
Ὁ) Hic comma in B. 1. cum Ing., fed colon in Ed. et Ms. Bg. — z) Colon hic 
in Stp. rel. cum Ms. Bg., fed hinc vitiofius punQum in Bc., in continua ad« 
huc re&ionec. 


. Vs. sHerodi. l.1. φασὶ --- ξεν quod, hic paff. füumtum, pro hofpitio 
exceptus, ct tanquam fubít, cum per [e íit adi,, admittit ellipfiu 
ΩΝ ἀνὴρ ἴ. ἄνϑρωπος , cf. L. N. T. Schw., tacente L. Bof. etInd. Xen. 
Pol. Z. 
δεδιότα δὲ) Pro quo Bg. τὲ iterum aeque fortaffis eft e P. ac Stp. πὶ.» to- 
tum hoc membrum opprimente P., et modo τοῦ παιδ. cum pr. Διὸς fta- 
tim iungente, ubi Bg. deferit Sch. mezuentez etStp. m. , mutans act. in 
. paff. cum abl., fed Stp. Th. in δυν. etiam ignorat Lat, Bg. , ap. G. Th. 
»imperium velut in fervos« et durum ac faevum, ut hic, 1. q. τυραννὴξν 
qui fenfus melior, quam alter Stp. in m. P., ficut δὲ pro yàe-ab ἢ. 1, 
non alienum. — Sed ad fq. membrum, etiam a P. corruptum, Sch. »xe- 
pafl. occultentem ἴς ap. Mum /atuiffe , 2. latuiffe occultatum ἀρ. ἐρίηρες 
(quod accedit ad Stp. m. , mutante Bg. participium xe. in adi. cum praep.» 
qua formula, pari alicui adi. nudo, ut occu/tum , quanquam et hoc pro- 
prie eft particip. a v. occu/ere,) refpexerit noftra, μοῦ. zm verborgenen 
auf balten, Y. fich verborgen eufbalten, c£. Exc. ad 1, 1, 1. m. eG. Th. in 
v. Jat. cum adiuncto Bg. aut fimili, quo Nofter fpe&tat fortaffis cum re- 
dundantia eadem, adiungens v. Az9. maxime, ut muniret fibi viam ad 
Íqq. et etymologiam fubieCtam , ubi ad v. 363. Sch. deferit Bg. e P. »im- 
pofitum effe nomenc quod ett potius aliud Gr. illud N. T. Marc. 3, 16.1q.» 
ap. Schw. L. p. 982. b. € "»ἐπέϑηκε A. indidit Simonicognomen Petri« tur- 
Íus per Bg., ap. G. Th. »i&zí94u;, — imponere, — s0mez alicui« fine 
alia explic., haud dubie pro fimpl., cf. 1, 11, 5. m. , ubi δ. 3. m. fubft. 
v. χωρ. Bg. cum Lat. al., quod hic e Sch. et ignotum Stp. Th. , ubi de- 
aeg artic. τῷ per prom. ἡ regioni, ubi Saturnus tum ap. lanum la- 
tuiffet. 
Aárioy) Putabat igitur, Latium a λανθάνειν» vel potius a Lat. /atere ita 
appellatum effe. Szrot5. 

Sic Sch. »Aer. Latium, regio Italiae, cuius caput Roma, fic dicta, 
quod Saturnus ibí latuerit* fere cum P., cf. Car. Sep. Dict. Hift,, qui 
laudat Ovid. l. x. Faft.« ubi v. 235. 1864. Hac ego Satur»um memini 
tellure receptum. | Coe/itibus regnis, a5 love pulfus erat. — Inde diu geniz 
manfit Sg;ur»ia nomen. Dia quoque ef? Latium ferra, latente deó, 
ubi cacent N., fed ad Dion. H. S. T. 1. p. 772. e. in Orig. gentis Rom. 
laudatur Virg. Aen. 8, 321., ubi Primus ab aethereo wvemit Saturnus 
e/ympo, Arma lovis fugiens, er regnis exu ademtis. 175 — Latium que 
vocari Maluit , his quoniam latuiffet zutus in oris, ubi R. metaphr. i» hac 


ágo LIBER L. CAP. XVI. A. V. C. 945. CHR. N. 192. 


οϑῆνω,, ἐπὸ τῆς Ἑλλάδος Φωνῆς tum, a Graeca vocein vernacu- 
“εἰς τὴν ἃ ἐπιχώριον παραχιϑέν. lam fa&a eius derivatione. 
διὰ ταῦτά vor καὶ μέχρι νῦν 5. Proptereaergo usque adhuc 


a) Ms. Vi. εἰς τὸ ἐπιχ. mendofe, 


-regione, ct N. »Latium Italiam appellavit, quod in ea contra filii infi- 
dias latuiffet** cf. G. Th. v. La£/um cum Varronis alia notatione, qua- 
yum püorem modo, lNofliri immemor, repetit Cell. in Not. orb. ant. 1, 
63c.e. Nieup. Ant. E. p. 194. m. Lud. Carr. in Emend. 2, 18. ap. Grüt. 
"amp. T. 3. P.3. p. 182. e. cum Cyprian. de idol. vaniz. 1, 2. p. 1.51.1.» 
tacente prorfus Stp. Byz., fed brevius iterum agente P., (ubi Sch. xa. 
»appellatum eíffe« repetendo pron. τοῦτον Ε pr. τῷ x.) planeque negli- 
gente membrum fq. ἀπὸ ^., ubi Sch. in Ἔλ. et Φ. cum Bg., deferto Stp. 
:an m., qui in Th. »'EA. 5, adi. interdum pro Ἑλληνικὴν — ut quum di- 
.€unt Ἑλλάὲφ φωνὴν» (fine au&ore et Vs., ut 4, 301. C. fqq. in $. fub Lat. 
vox nihil, at p. 15. A. m.) à. lingua, ut dr. lingua Graeca, (modo cuu 
Gr. his) Aeích. ἑλληνίζων τῷ Q. Sic et ap. Herodi.« fine loco; tandem 
vt redeat eodem, fi cuin Stp. reddas e Gr. fezzoze, quanquam hoc ett 
anagis perfpicuum , ne Bg. fumatur pro Lat. vocabulo, cf, de $. Ind. Xen. 
Z. Pol. et Mem. S., fed de formula tota Luc. 1, 381. 1. 84. 2, 76. 1.484 
, ap. quem et vn. 107. 1.94. Ἑλληνικὴ Q-4 Gxaeca /ingua, et fine Ind. 139. 
Y. 67. Ἑλλάδα Q., per liberam Vs., fine artic., absque dilcrimine, quo 
loco uíus Fi. ad Well. p. 297. m., de enallage agens »quilitatis, quum 
fubit. pro adi. ponitur, τὴν 'E. Q., linguam Graeczin* cum artic. tamen 
ipprofezens, cf. Zof. 4, 36, 2. εἰ πρὸς τὴν E. qp. 9 προσυγορίᾳ μετενεχϑείην f£ 
vox z/)baec Graecam in lin. treasferatur , pro quo Dion. H. S. T. 1. 53, 
31. xz2' 'EA. γλῶσσαν, Graeci fua /ingga, quod fubft. fupplent ad N. T. 
Apoc. 9, 11. ἐν τῇ Ἑλληνικῇ L. Schw. et Krb. cum L. Bof. Ell. p. 68. 1.» 
ubi ecaliud genus 574v Ἑλλήνων συνιῶφινν Graecam inielligunt ubi tamen 
aeque fuppleas noftrum fubít., faciente Sch. cum ΒΡ. 1Π᾿ »éz. vernacula 
"ocem** forte e Stp. Th. 4, 667. D. »Luc. φωνῇ 7$ ἐπιχωρίοι , fermone 
vern.Í. lingua vers.* quod fine Ind. eit 3, 82. l. 2. Ga// iua Jingua ,. cf. 
Eud. C. 106. e., ap. G. Th. fine Gr. »vernacula puzatio, i. q. Italicat* 
ut hic, f. Romaaa ac Lat., deferente Sch. denique Stp. m. in v. »z. 
2101) 7; traductum 4 Graeca voce in verg.« οἴ, Ind. Sb. infra ad 5, 7» 5. 
fed tenente Stp. Th. modo notionem 1», 80, ἢ: »pro deZuwcere, i. 
derivare, ea figni, qua ufurpant grammatici« a Bg. per phrafin fyn. 
expreffa, etiam alio participii cafu, it. petito pron. αὐτὸ e pr. Azz., cum 
xefpiciat Sch. potius fübít. fuperius ὄνομα; quorum modus Bg. feverior 
εἴ, ut tamen vel fic in Azz. affumendum fit fubít. aliquod, aut Sch,, 
aut Lat. vocabuluzi , nobis zndem diefer Name, diefes Wort, aus der Gr. 
Sprache i» die vazerlünd/icbe ΜῈ abgeleitet , übertragen auordem, ut fit 
3. q- Zof. μεταγ- et fenfus, dum f. ita, ut e Gr. aayS fei f. potius χαϑεῖν 
xnutgretur primum in. Lat. v. Jatere, et hinc in fubit. Latzum deflectere- 
tur, alia finitione adhibenda, et quibusdam addendis litteris in voca- 
bulo extremo, quae proprie eft Graecorum et Grammaticorum | fzra- 
$^. cf.Ind. Xen. Pol. ec Cyr. Z. 

. διὰ ταῦτα) Deferto P. , iterum Bg. baec vertit cum Sch. in v. οὗτος 6.» 
ut Stp. (Th. fine au&ore r, 981. G. 25 1556. D., nec cum fupplemento 


LIBER I. CAP. XVE, A.V. €. 945. CHR. N. 192. 681 
᾿Ιταλιῶται τῷ μὲν Κρόνια b Itali Saturnalia quidem. prius 
b) Ms. Ba, κρόγεια v. N. 


fubft., nec ap. L. Bof. Ell., qui tamen eo devenire poterat per fuum 
afüne fing. »3. τοῦτο», Íub.airw* p. 22., quanquam aeque fupplebitur 
πρᾶγμα, cf. G. Th. in Bg. »διὰ τοῦτο, — ob eam caufam& qui nec ipfe 
cogitat de ellipfi, nec Lindn., ubi valent Lat. negotia f.momenta , (vul- 
go motiva,) ut Lat. Bg. melius quoque dividetur; tenenteSch. τοι, par 
tic. encl., aliis voculis ornatus fere gratia tantum annecti folita, à. 7. 7. 
quocirca , Í. equidem propterea* in pr. e P., qui nihil reddit, quam pr. 
«δι ., ut Sch: haurit illud de arnatu e Bud. C. 1271, 22., fed illam vim 
.deminuendi f, coercendi pro equzdez , i. quidem, e Dev. p. 342. 6.» dum 
Stp. Th. 4, 118. inclinat'ad Bud. C., fed Hoog. Op. p. 1152. íqq. ftatuit 
-3nodo duplicem notionem, affirmandi alreram, pro fane f. re vera, alte- 
ram illativam, pro »ob hanc rem, ideo, quare« quaeLat., proprie fuin- 
ta, in noftrum locum non cadunt ob pr. difertum διὰ v. , féd tauen pro 
Lat. igitur 1. itaque, quae funt fyn. illi Bg.; ap. G. Th. »ovw τοιγαροῦνν 
vory&ero in quam notionem comparaverim illud obvium. διὰ ταῦτα τοί- 
yv» Í. οὖν, et proderunt, quae ia iftis Gs. compof. funt ap. Suid. 3, 5 14. 
in. et Hef. 2, 1397.e. it, in L. Stp. Ern. et Ν. Τὸ, ut et μέντοιν quod pro 
οὖν, ftare videtur interdum, cf. Xen. Cyr. Z. 1, 4, 9. i. et e. , unde nec 
opus fit fufpicari, legiffe Bg. 34, quae duo alibi variare vidimus; ficut 
* et ἢ. l. fufficiunt vulrzares notiones illae, de quibus in Exc. ad 1, 2, 9.1., 
adverfandi quidem ct affirmandi , cf. totam Nottri forinulam ap. Ael. V. 
ἢ.» Ind. »7. partic. expletiva, ὃ. v.v. propterea* fed in Vs. 2, 41. p. 177. 
m. quam ob cau[azm , at 4, 20. p. 376. propterea faze, et 135 44. p. 923. €- 
x») ὃ. T. τ. af que 1deo eziam, utin ἐγώ τοῖν Ind. Xen. Cyr. Z. per equi 
dem reddito, aeque valet Lat. ego vero. Sed infq. καὶ y. v. Bg. opprimit 
iterum 4j, pro finpl. ezizm, et pro fevero etiam usque ad?uc, f. usque 
adhuc etiam, ut plene noftrates quoque habent auc? bis 1622: ; ferente 
G. Th. tantum »usque, pu. — usque adbuc, — adbuc , μ. τούτου,--- ad hoc 
rempus** fed Sch. in γυμ. etiam susc, νῦν», — ctiam zac, usque in prae- 
lentem diem« quorum prius eft e P. , ap. G. Th. cum fyn. eram»um fine 
Grr. 419, 34. fqq. expofitum per ;»usque nunc, usque ad id tempus& etc. 
íed Stp. T'h. modo in μ. 2, 908. E. »p. ro? νῦνν ÍC. χρόνου», q.d. usque. 
ad tempus , quod nunc eft, (pra p. τοῦ νῦν ὄντος xo.) p. Iungitur et advet- 
biis, ut p. νῦν f. vu ,, Dem. pro μ. τοῦ voy, (fineind., ubi necaffine hoc 
iri xod νῦν» 480 de infra, fed Stp, rurfus p. 1678. D.) p. τοῦ νῦν, usque ad hoc 
rempus* quod folum habet Vig.-p. 408. Nr. 6. et Ind, Fi. Pal. 5j T. v, 
usque adhuc, (fed in v. νῦν) wa4 νῦν», etiam nünc« ut Ind. Diod: S. καὶ 
νῦν ἔτι CX 1, 13. L. 82. nunc quoque , at 231. 1.8. p. τοῦ νῦν, hodieque, cf. 
L. N. T. in ἄχρις f. ἕως τοῦ yov, quo fine articulo Noftri rationem, non 
amplius zepertam , defendat ramen analogia Lat. in &:Qgue spurc. —— 
πατῇ ἢ Pro hoc P. legit Ῥωμαῖοι », quia fcilicet mox fequitur 'Irza. 
ἔϑει. Sylb. ». 

.. An haec caufa fit, non dicam , cum ibi plane nihil exprefferit ille, 
€ quo Sch. retinet in '1., fed et partim. in Ke. Saturnalia , feltum Sa- 
turni, quod ente initium anni celebratur« fatis infinite, at ap. G. Th. 
cum Gr. n. »facra anciquiffima ap. Rom., decembri menfe— per dies ab 
uno ad feptem. diverío tempore celebrata, memoriam referebant illius 


682 LIBER I. CAP. XVI. A. V. C. 945. CHR. N. 192, 
προεορτάζουσι" ϑεῷ τῷ λαϑόν- celebrant deo. qui latue- 


c) Ms. Ba. wgecográfous," ϑεῶ δὲ τῷ λαχόντι τήνδε, τοῦ À., fed Ms. Vi. mo- 
do Sed 52 τῷ λαχόντι», at Ms. Ve. tantum λαχόντε cum edd. A. B. Par, 1., tum 
poft Azx. in A. cum B. 2. L. comma, fed in rel. Bss. pun&um, ut duo pun&Ga 
in Par., at poft 243. colon in Ox. et Ed. , in quibus et honorifice τῷ Aa. per 
elementum grande, v. N. : Y N qs ya: 


temporis, quo Saturnus, in regni focietatem a Jano receptus, felicem 
et quafi auream aetatem Italiae populis, (qui funt Noftri hic Ἰταλιῶτοιν 
cf. alibi) praettitit. Igitur vacabant a labore omni, convivia agitabant, 
dona miffitabant, rel.« cf. δ. 7. ect Nieup. Ant. R. p. 195. m. »feftum Sa- 
zurnalia — celebrabatur meníe Decembri, per quinque f. feptem dies, 
rel.* ubi inter laudatos in N. non eft Lipf., a Gs. adhibitus, Op. T. 3. 
Sat. ferm., ubi p. 10. c. 12. m. de nomine, p. 15. 44, de numero die- 
rum, cf. deSaturnalibus libellus academicus Ge. Theoph. Boerneri, . Lipf. 
1751. 4.» ubi c. 2. p. 12. fqq. »detempore, hisferiis dicato« quod opti. 
me oftendet Kalendar. Roin. ap. Nieup. l.l. p. 464. 
ἐν December 
A 17 16. Saturnalia incipiunt, et per tres dies durant, quibus addun- 
tur Szgi/laria , quae feptem dies complent. Macr. 

18 15. 

19 14. Opalia et Saturnalia. Macr. Vatr. 

20 13. 
21 12. Zngeronalia 

22 II. Feriae Larib. Drcetae, Macr. Compitalia 

23 10. Feriae lovis. Larentinalia , caet. 

24 9. luvenalis dies VIII Saturn. additus. Suet. 
Ὡς 34. 
20.195 

22.6. 

28 ς. 

29. 4. 

30 3. December. Saturno Sacer. : 

bo 3r Pridie. Unde intelligitur non tantum hoc, Saturnalia duraffe ad 
fummum usque ad IX Kal. Ian. f. XXIV Decembr., quem diem fequuntur 
modo feptem dies usque ad ipfum novum annum, fed et illud, quo fen- 
fu capiendum Noftri v. zeosogr,, nec de proximis et ultimis plane die- 
bus menfis Dec. et ante novum annum, fed paulo latius; quanquam 
dubitatio mihi eft quaedam, cur in illo Kalendar. pott 44 24 9., qui finis 
erat Saturnalium, poftque nudos dies ^—f, redeat deinde g 30 3. cum 
ilis Satuxno Sacer, quae et ipía poffint accipi de Saturnalibus, et fic; 
quafi alio tempore celebrata fint a XVII ad XXIV Dec., alio autem tan- 
tum XXX illo die et forte adhuc fequente XXXL , unde anguftius fume- 
tur Noítri v. zeozoer. , prorfus ignoratum a Stp. Th., et a me repertum 
modo in L. Ern. cum Lat. a»nte f. prius ago diem feftum« ubi Bg. e P. 
per verbum fimplicis notionis , cf. 1, 7, 3. e. , fed de fuo fervat dat. perf, 
qui e(t honoris, et pro in honorem eius dei, qui latuerat. Deniquein 
Ms, fcripturam iam Sb. Ind. »Kecveíore, Saturnalibus, per εἰ etiam Pal. 
438» 23. (Xiph.) ufitatius Kecvie«« quo modo nos deprehendimus tantum, 
praeter |. l. ap. Lipf. p. 10.,. etiam ap. Stp. Th. aliunde, Rubnk. T. L. 


"80.6 6 sg meftag 


LIBER I. CAP. XVI. A. V. C. 945. CHR. N. 192. 685 


M δὲ "9 , Xd. . $t: sid 
τι, τήν ó£ T0U £TOUG CLP)" (6g0- rat, anni autem. initium 
μηνίαν ἄγουσι τῷ τῆς Ἰταλίας facrum agitant Italiae deo. 
ἔϑει. διπρόσωπον δὲ αὐτοῦ 6. Bifrons autem eius colloca- 


d) Hic comma habuere B. 2. e, v. N. 


p.2. a. N. 4. Poll. r, 37. Suid. 2, 379. i. Hef. 2,353. m. cum N. 9. Dion. 
Caf. p.957. |l. 13. Luc. 1, 696. 1.69. et 2, 723. 1. 88. 

ϑεῷ T. λαϑόντι) In. aliorum. edd, male λαχόντι. Stepb. Male in Ven. 
a«x.» Quod et Scheid. in nonnullis Codd. exflare, norat. Simili errore 
ap. É£uf. H. E. l. 3. c. 6. exftat χεῖρας pro ϑύρας, quod elt ap. lof. B. Iud. 
1. 6. c. 27. Stroth. ; : ι 
ες Sch. »4., ei, qui latuit. Male in quibusdam Codd. 2»ax.** credo, 
e Stp. tantum N., pro huius eZ. ponens CodZ., quos nullos Mss. ille 
adhibuit, quorum Ven. le&io potett habere lapfum in litteris 9 et 7 fin- 
gulis, e maiufcula in primis forma, fed in Mss. rel. aliae funt fimul 
Fes, ác, praeter diftinctionem pcít zeoscez., quoque δὲ infertum , et 
τήνδε una voce copulatum cum novaque interpunctione, qua fublata ec 
poítZex. pofita, exittat haec fententia, eo autem ei, qui forz;zus eft 
illud anni initium , lacrum agitant Italo zzere; ubi v. λαγχάνειν cum acc, 
rei fuerit tropicce, ut alias, et qui forritus ef? anni initium pro cui affigna- 
tum ànni initium f. facrum eft, qui adeptus eft hoc, ut primus anni dies 
celebraretur in eius honorem; quod cum $. 2. et mox fq. confiftit. per 
copiam quandam in narrando: fed moleftiffimum eft τήνδε»), non habens 
commodum fenfum, nifi pro fimpl. artic. τὴν», (fine notione quaj) f. pro 
Lac. 26, de re quadam priori, nota, praefenti; ut fit, anni initium, 
quo de hic f. nunc agitur, utque referatur ad $. 1. e. γέου ἔτους. Verum, 
quoniam lectio vulg. fententiam habet nec abfurdam, ut deinde pate- 
bic, et faciliorem minusque impeditam: nihil hic reperio, quam Glof- 
fatoris ingenium, qui, cum deprehendiífet primo aex. vitiofum, dein 
de τήνδε fic copulatum e vetuíta ferie, adiuturus textum laborantem, 
diftinxerit poft zeosoer. , et δὲ inferuerit, ut alibi; in quo δὲ nec latere 
puto 24, pro Lat. fci/jce, quanquam alias haec duo confunduntur, 
Quafi fuerit, zeosoerácous: , ϑεῷ δὴ τῷ λαϑόντε» τὴν 08. quod à? poltre- 
imum agnofcit P., non irem veteris le&ionis omnid, ut ϑεῷ 7. a., vel 
quia in fuo exemplo habuit azx., unde fe non poffet expedire, vel quia 
noluiz repetere ob 6. 4. i., cum fane hic in Noftro fit iterum quae- 
dam narrandi fimplicitas, quae priora repetit, cum aliqua variatio- 
ne tamen. 

τῷ τῆς lr.£94) immo vero ϑεῷ, Reisb, Legendum puto ϑεῷ pro ἔϑεις 
Tam praecedens 2:4 τῷ 223., quam fequens διπρόσωπον αὐτοῦ τὸ ἄγαλμᾳ 
id requirere videtur. Stroh, ὁ 

Etiam Leisn. in. m. Ox. ϑεῷ adícripfit, etad Ms. Bg. »pro τῷ 7. "1r. 

324 legit τ. 7. 'I. ϑεῷςς praeter ea, quae in Progr. dixig, fere cum Strothi 
caufa pofteriore, quam et feparatim in m. Ox. notarat. »illud αὐτοῦ quor- 
Íum referas? Haud dubie ad aliquam pr. perfonam , non illam remo- 
| tam ϑεῷ τῷ 229., qua de hic non amplius fermo poteft effe e le&ione 
vulg.» et quia repugnant antiquitates et hiftoria, quae anni initium non 
Saturno tribuunt, fed lano, qui et mox clare innuitur, et, cum varia- 
tione quadam iterum pro $. a. ϑεὸν ἀρχ. τῆς 17. xix » pluribus defigna- 


- 


684 LIBER I. CAP. XVI. A. V. C. 945. ΘΗΚ. N. 192. 
ἵδρυται τὸ ἄγαλμα ς, ἐπειδὴ εἰς tum eft fimulacrum, quia 
€) Ms. Bi. et Vi. αὐτοῦ τὸ dy. Dqurai* ἐπ. v. N. | 


tus, hic breviter fignificatur per emendationem iftam τῷ τ. "Ir. $ed, cuiu 
litterae maiufculae eEa! fane non multum difcrepant a vulg. EGEI, αὐ ἡ 
quam conie&uram deducunt et illa P. $. fq. »eft gue eius dei biceps zma4' 
σοῖς ubi ille potuit orationem contraxiffe, ut alibi, et illuc transtuliffe i 
fubft. 5:2, pro quo tamen aliquando coniiciebam potius ἔδει, cum EAEI 
fic magnis elementis vicinius vulgato EGEI videretur; in quam rem com- 
e Mo duas τοῦ ἕδος notiones, primo cum eft delubrum f,aedes. Nam, 

t Lat. Ze/uórum pro deo ipfo dr. , locusque pro perf., quae in eo loco 
eft, cf. G. Th., ficut coelum pro deo: fic ἕδος, proprie locus numinis]! 
ac fimulacri divini, videbatur dici poffe de perf. et deo ipfo, variandi|' 
caufa. Tum, quemadmodum ex eodem G. Th. Ze/sózwz ponitur pro]! 
fimulacro dei, quod in loco aliquo habetur: ita ἕδος, pro fimulacro ac- 
ceptum, purabam ufurpatum a Noftro pro deo ipfo, per tropum et me- 
tonymiam illam fübie&i f. adiun&i, maximeque figni pro re f perf figna- 
ta; ut contra dez adhibetur pro eiusdem fimülacro, cf. v. c. Virg. Aen, 
Y, 446. ibique Heyn. et Luc. 3,485. e. περιενείκαντες τὰ ἱρὰ περὶ τὰ δένδϑεα» 
circumlatis cirea arbores Ziis, ubi Gs. N. »ἱρὰ funt figna ipfa, antiqua| 
rcligione facrata, dii quafi ipfi, rel.«* bene comparans Lat. facra, et in| 
(Th. v. e. 256, 25. de fimulacris intelligens. Sed ifti analogiae non mul-|' 
tum tribuebam, cum non reperirem difertum exemplum, ubi ἕδος pro| 
deo, nec notionem i(tam ab aliis propofitam, cf. Stp. Th. L. Ern. Suid. 
Hef. Thom. M. p.265. Ruhnk. T. L. p.67. cum Mor. Ind. Xen. Hell. et 
ad If. Pan. p. τις. N. r. it. Sb. Ind. , magisque et ipfe inclinabam in par- 
tes Bg. , aliter legentis haud dubie, quanquam Sb. in N. per haec »Gr. 
fonant, ore Ótalico concelebrant* nihil novabat, leviter modo corri- 
gens P., qui in hac regione prodit vulg. 29e, unde in illis fq. $. libere 
addiderit Ze; praebente Sch. modo in »ér. anni imitium quod teítum 
Rom. Zex. principium 2777, novum annum, Zy. celebrant fefjum ,. ice. 
dies feftus, ftato menfe celebratus, — i. ἄγειν τὴν τοῦ ir. &. initium anni 
concelebrare« fere cum P., fed Stp. Th. 2, 921. B. υγΐερομ. dies menfis, 
3n qua fettum aliquod celebratur, — eriam generaliter pro die fefto, — 
Herodi. l. 1. κοῦ pex. — me. 3. τῷ λαχόντι, τὴν δὲ — ἔϑει(ς fine Vs. cum 
le&. alia, qui r, 61. i. v. ἄγειν non tenet per Lat. Bg., (fed per ce/ePrare 
et agere,) nec cum fubft. noftro ice.» in hoc ipfo tacens iterum p. 1647. 
B., dum Bg. hic iterum utitur frequent., pro fimpl. illo Stp., opinor, 
ap. G. Th. non explicata formula 226, 45. 44. (nec perfpicue ad Ter. 
Heaut. 4; 4 11. a Wh.) nec 215,24. feffos dies anniverfarios agunt, 
quod h.l. cum Gr. Noftri valet pro Stp. iíto celebrare f. obfervare, cf. 
Hith. ad Ar. Pl. p. 202. b. N. 74, Ind, Xen. Cyr. Z. Ael. V. h. Abr. Dil, 
Th. p. 533.1, et i. 4. fupra τελεῖν Í. ἐπιτελεῖν, cf. Hef. 1, 64. m. ἄγουσι» "αὶ 
ἐπιτελοῦσιν» fine N. nec coll. Suid. r, 35. m. 2, 42. m. ἦγεν ν ἐτέλει», γυμ- 
νικοὺς ἀγῶνας ἦγεν,» certamina gymnica celebravit, cf. 1, 9, 4, et i. q. 
ap. Stp. Th. l. l. »γποιήσασαν ἱερομηνίων. quae feffos dies influit quo 


fenfu univerfo et Bg. cepit hic feg. , cf. Suid. 2, 101. i. Hel. Ruhnk. T 


οἱ 


L. p. 108. Poll. r, 32. N. 56. ad Thuc. p. 202. N. 45. et Addend. p. 672. 
8.1, ad p. 350. cum Abr. Dil. p. 333. m. et D'Orv. Ch. p. 515. m. »hic 
ἑορτὴςς bene, ut Nofter variet modo cum $.2. i. 7.1.» quocum fubft. eft 


LIBER I. CAP. XVI. A.V. C. 945. CHR. N. 192. 685 


ὑτὸν ἦ ὁ ἐνιαυτὸς ἄρχεταί τε ipfo annus incipit et defi- 


f) Ms. Ba. αὐτὸ 6 ἐν. v. N. 


etiam ap. Lue. 3, 169. l. $5. ἐν £cerg κοὶ fee. feffo. die atque facro, plane 
jicum Bg., Ind. Dion. Caf , ubi non male per Lat. feriae, it. 954» 91. 1535 
45 3. 76. et fine Ind. ap. Dem. 5254 5. 18. 710, 2. 9. 715, 22. et per Noftri 
ilformulam 709, 16. ἁπάντων ἀγόντων iep. , Íq. 1. 19. τῆς ἑορτῆς ec 1. ult. some. 
jíeg., ap. G. ΤῊ: »facrum, — fubit. vel (adi.) intellecto nom. opus (f. ne- 
|gotium , de qua ellipfi nihil Lindn.) quidquid peragitur aut efficitur — 
j1n honorem dei, (quae tamen norio hic ap. Noflr. eft iterum in adiuncto 
dat. perf.) Frequens in primis eft de facrificiis et cultu externo«* quae 
j'talibus feftis diebus peraguntur, Noftro hic non feparatim tangente fa- 
jlcrificia, epulas, ludos ac ferias, (ut quae perfe iam inerant in ἑορτῇ et 
jfefto die;) fed δ. 7. alios ritus quosdam; etfi de Bg. Lat. dubiteri poteft, 
|utrum ceperit pro fubít., an pro adi., quod pertineat ad pr. fubft. zzi- 
jzium, ut ap. G. Th. 255, $5. »facra celebritas ef? ,. vel quum facrificia 
diis offeruntur, vel quum dies divinis epulationibus celebratur, vel quum 
ludi in honorem aguntur deorum, vel quum feriae obfervantur« unde 
|Macrum anni initium fit, in quo facrae res illae funt; me quidem fumea- 
|te hic in Gr. τὴν τοῦ £r. &ex. acc. in ellipfi pr. κατὰν &vx, λ.» pro fub 
anni aufpicium , it. ad f. per anni initium ; quo et reífpicere videtur 
comma in edd. poft &ex., cf. L. Bof. p. 514. e. cum N.ad Vig. p. 612. 8.1.» 
unde Bg. facrum pro fubft. erit, etiam, ubi Lat. ?272quam iuppleas, cui - 
refpondens ὡς íi ad Gr. íeg. expleatur: in membro pr. ellipfi illa non 
pus fuerit. 
διπρόσωπον) Mss. alius ordo, in v. ad extrema reiecto, nihil prodeft ad 
laevitatem , fed modo ad rectionem ac fitum viciniorem pron. z. cum fuo 
fubít., glofía ut appareat; notante Leisn. in Ox. fua non modo fupra 
«τοῦ nomen Ἰανοῦ, fed et in marg. ;Minuc. Fel. p. 206.«* ed. Cell, 
p.75.i. lanus vero frontes duas geítat, quafi et averfus incedat, ubi N. 
filec, utet in fübie&to ib. lib. Cyprian. de 1dol. vanit. 1,4. p. 151. Hunes 
| Saturnum, fwrgetum hofpitio Janus excepit, de cuius momine — menfis 
Januarius inftitutus eft. /pfe bifrons exprimitur, quod, is medio con- 
ítitucus, anzum incipientem pariter et recedentem ÍpeCtare videatur ; 
quae caufa fere cüm Noftri illa in fqq. convenir, aiiis aliam reddentibus, 
| ef. Nieup. A. R. p.93. et Ovid. Faft. 1, 65. éceps, (quod hic ap. B.) it. v. 
230., ied v. $9. &iformi:, poft quae fequuntur caufae; etiam v. 133.íqq. 
it. Fabr. Bibl. Anr. p. 343. et G. Th. v. /azus, ubi in Bg. 5qui geminam 
| frontem ac faciem habet« de lano tantum e Virg., cf. Ind. Luc., Noftri 
toram hanc $. tenente Stp. Th. 2, 1403. E. per Lar. P., qui in rel. libe- 
[ rior, fed Sch. in »i3e. co/locatum eff 1. flat fimulacrum« quorum Bg. Lat. 
| novit Stp. Th., non item paff. de ftatua, cf. Ind. Thuc., hicut fit opus 
fupplemento, v. c. in templo, cf. Nieup. I. l. »in quo templo ftstua 
«ius crat bifrons.« Sed Sch. in »&z. quandoquidem , ut , quod« eP. re- - 
| tànet medium Lat., ne nofcente quidem Stp. Th. notionem illam Bg. 
caufalem, quanquam certam vel c fimpl. ἐπεὶ» cui acceffit 3j, pro Lat. 
fcilicet 1. nempe, quo non refpicit Hoog. Op. p.411. Nr. 6,, ur nec 
Stp. Th. rectionem in v. utr. cum pr. εἰς, in quam rem ten;bam inodé 
] € Xiph. 385. 11. ἐς αὐτὸν 4 οἰκία ἐπαύσατο, im qua domus principatum 


aif, immo in que ἦν cum quo domus fri d δε), pro dupl. preep. P. 


686 LIBER I. CAP. XVI. A. V. C. 945. CHR. N, 192. 


καὶ παύεται 5, ταύτης δὲ τῆς 7. nit. Hoc feffo- proce- 
ἑορτῆς προϊούσης P, ἐν n μώλισα dente, in quo potiffimum Ro- 


g) παύσεται D. 4. mendofe, — bh) Ms. Ba. προσιδὺσ. quod Stp. malébat, fed 
δὴ non item. AMarz. la Ms, Vi. etiam zgosicuz. cum ed, Ing. , v. N: ) 


dante Bg. ubam. modo, confentaneam utrique v., at proprie aliam Gr. 
ἐν αὑτῷ; CÉ. τ, 14, 10. e., nihil praebente G. Th., quam in v. cum Gr. 
n. 1040, 87. luv. expe&andus erit, qui “τος inchoet azsus; ut nec eig, 
pro Lar. per, hic alienum , quo redit P. pr. 4, ut fit; annum per eum 
aperiri et claudi, cf. Ovid. Faft. 1, 118., primam partem intelligendo 
fic, ut in eius honorem incipiat annüs, et cum nomine ipfius, ob 
Januarium menfem, fed fecundam partem , ut annus finitus fic cum eo- 
dem, forte quod ultimum anni diem íequeretur primus dies novi anni, 
lano.facratus; ut nec certo fcio, an huc pertineat eius infigne; clavis 
in manibus; et nomen C/zfrus 1. Cluffvas, aliter explicante G. Th. - De- 
nique in Ms. pton. alius fexus αὐτὸ, ad pr. fubtt. ἄγ. relatos potius 
fuerit lapfus in o et 6» quam mos recens, cum in templis ante fimulacra 
annum et finiunt et incipiunt cultu divino, precibus, caet. 
ταύτης — προϊούσης ) Scribendum puto προσιούσης. Sed et ταύτης δὴν 
quam τ. δὲν malim, quum igitur fefius bic dies adventaret , etc. Stepb. 
Schotti Ms. σροσιουσ.» accedente, inttante. Sy/5. 
Leisn. in matz. Ms. Bg. »omittit 2:«* fane nom bene, exprimente 
P. iterum δή», unde Stp. tacite hauferit, fed Sch., deferto P., in v. 
»die feíto ineunte. Stp. mavult zegoéive.« dum Obf. M. A. Nov. T. 3. 
. 24. €., cum dixiffent, multis locis variare et confufa effe v. ifta, ta- 
men fluctuare deinde videntur, et utrumque pro eodem habere, cum 
dicatur v. C. »»)f προΐει et προσιούσης τῆς ἑσπέρας» quod nec ipfum vie 
deri reprobum, quia fic legamus quoque in Herodi.* prolato nunc hoc 
loco e Stp. προσισυσ.», qui tamen nihil efficit, cum et leCtio variet, et 
femper adhuc ambigi queat, an non difcrimen fit ac diverfus fenfus ifta- 
rum formularum, aliorfum tendente D. , ac Leisn. ad 1, 10, 4. m. seowy- 
inciinante ad Stp., dum Bg. exprimit vulg., incertum, qua notione, 
nihil etiam explicante G. Th. v. Z4fes 159, 43. et in v. 1079, 31. 144. it. 
60., nec N. ad Virg. Aen. 3; 356. iam que 4ies alter que dies procefjit, 
ubi R. mer. 247, ut ad Sall. lug. 21, 2. ubi plerumque notus proceffrt 
Cort. »abiit, exactum eft, — Virg. (1. 1.) i. exactus eft** fed Ind. Corn. 
N. »cum iem nox proceffffet , i. prove&ta eiTet« et in N. ad 16, 3, 3. 
modo comparatur τῆς γυκτὸς προϊούσης line anctore. Omnino, cum Zies, 
nox, zempus dr. procedere, remoto tropo, (qui ductus ab animalibus, 
quum ab uno locó ad alium eunt ac gradiuntur porro longiusque, et fic 
abeunt ac tranfeünt,) tum intelligimus v. c. diem vel plane praeteriiíle 
et finiifíe, vel tantum ex parte, ἃς durare f. continuare fic, ut pergat 
ad medium aut finem, f. ut fic tum medius dies zut prope vefpera. 
Sed quoniam procedere ac prodire dicuntur etiam vel bruta, vel bomi- 
nes, nominatum reges, dum e loco domoque veniunt in lucem, in 
publicum ac confpectum aliorum: hinc ceca diem procedere dicas, 
quum prorumpit , oritur, incipit, confpicitur, it. advenit, accedit, 
ingruit, it. imminet, initat; unde Gr. προϊένοη et zeociévey conveniant 
quodammodo , vereaturque criticus, qui lenis fit ac modettus , aliquid 
tentare in talibus, íed debeat camen in dubia vel lect, , vel notione con» 


LIBER I. CAP. XVI. A. V. C. 945. CHR. N. 192. 687 
“Ῥωμαῖοι δεξιοῦνταί ce ἀλλή- mani beaigne fe invicem exei* 


i) Ms. Ba. δεξιοῦντες ἀλλ. καὶ προσαγθρεύοντες A. , quorum ultimum medo ἔχ- 
hibet Ms. Vi., v. N. 


fulere contextum atque hiftoriam fimul; duod praéfidium et hic valuerit, 
ubi non modo ταῦτ. τ. écer. capiendum de novo anno et die ipfius pri- 
7o, fed ante omnia etiam conítituendum, quo die Commodus voluerit 
in ludum gladiatorium abire, ex eoque in publicum prodire, ac quo 
die fir interfe&us. In quam rem Angli ap. Heyn. Hift. T. 4. p. 1021. e, 
befchlofl er , am erffen Tage des folgenden Iabres als Confu/ und zugéeich 
als Fechter zu erfcheinen , et p. fq. m. in marg., er ^vird ermordet den 
XXXI Dec. n. Chr. G. 192. quae firmari poflunt tum e Xiph. 1.], ad $. 
2. iL, tum e Noftri 2, 2, 3., ubi caedes Commodi et electio Pertinacis 
fic confe&a traditur, ἤδη δὲ xaj τὸ πλεῖτον τῆς νυκτὸς TOUXEXUPYNXt(, xod 
τῆς ἑορτῆς ἐνετώσης, πρὸ ἡμέρας πάντα ἐπράττετο, unde adeo Commodus 
inrerfe&tus ante novum annum εἴ τῆς £. ἐγεξώσης , € quo hic noftrum 
ταύτης T. E. προϊούσης faltem pro σροσιουσ. explicari debet, nec feftus dies 
anni novi iam coepifIe poteft aut continuafle, ut hoc cap. δ. 8. πότων 
ἑορταζόντων, reliquis civibus iam id feftum celebrantibus, ὁ Κόριμοδος 
ἐβουλεύετο, {τἀτιετατ, decreverat, οὖς ἐκ τῆς βασιλείου, ὡς ἔϑοςν 7 ροελϑεῖν 
οἰκίας y ἀλλ᾽ ἐκ τοῦ τῶν μονομάχων καταγωγίου; poftquam ibi pernoctaffet δ. 
12., inde προελευσόμενος ἐπὶ τὰς ϑυσίας τῆς ἱερομηνίας » (quod iubíft. valec 
iterum pro τῆς ἑσρτῆς,) ut ille adeo in ludum abire voluerit uicimo die 
Decembris, quod tamen impedivit caedes, eo die inflru&la, ad véfpe. 
ram et fub noCtem primam fortaffe, in qua deinde reliqua fiebant, quae 
a Noftro narrantur libro fq. $. 2. 144., dum δ. 12. πρὸς τὸν Περτίναχαν 
γυκτὸς ἀκμαεδούσης, πάντων τὲ ὕπνῳ κατειλημμένων» ἀφικνοῦντοη ὃ Λαῖτος Xo4 
Ἔκλεκτος, quos ea nocte Commodus volebat interfici rt, 17, 1. 9. una 
cum Marcia, quae $. 13. cea, ἔφην ποίαν μέλλομεν παννωχέδειν ἑορτὴν, quod 
feftum soe bac celebraturi fumus, quae diem novi anni praeceffir; unde 
apparet, feftum illud non coepiffe demum. cum luce diei primi illius, 
Íed iam praecederte no&te, cf. Xiph. l.l. ἐν τῇ νυκτὶ, T&v ἀνθρώπων ke xo- 
λίαν περὶ τὴν ἑορτὴν ἔχόντων», et Cort. ad Sail. Cat. 18, 5. »alioquin 10]- 
lemne erat, diebus feitis partem notis, quae diem praecedebat, im- 
pendere« ut ec hodie fit in. terris quibusdam, fed 2p. Romanos forte 
propterea, quia diem totum numerabant a media nocte. Quibus con- 
füruris, manet, quod ante dicebamus, hic ταύτης τ. £cer. σροϊούσης fü- 
mendum pro προσιούσης ,; dum feítum hoc appropinquabat, tum quoad 
notis partem , qua id anticiparum, rum qua diei lucem, quo pertinent 
fupertora Noflri τῆς £ogr. ἐνετώσμς, πρὸ ἡμέρας ^. , ubi Noiter loquitur e 
populari ratione er de principio fefti, ubi maior populi pars plenoque 
ritu id celebrabat, cum notte pauciores id facerent; ante quod matuti- 
num certe tempus Commodus eft interfectus fecundum priora. Verum 
lunc iniicitur difüicultas ad Noftri $. 1. e., ubi νέου ἔτους τῆς ἐπιούσης ἡμέ- 
ρας, fecunda die novi anni ille traditur defiiffe infanire et civitas perpeti 
tyrannidem. Ad quod non credo fufficere, eum, qui ante novum an- 
num defietit vivere, etiam defiif[e novo anno ipfo eiusque die fecunda, 
nec illud, imperatorem novum conftitutum eíle demum ifta die, qui 
leniori imperio oftenderit, tyrannidem defiiffe, cum Pertinax le&us (it 
probatusque Senatui, populo exereicibusque adhuc nocte illa 2, 2» 2. 144. 


688 LIBER I. CAP. XVI A. V. C. 945. CHR.N. 195i 


j SIX JN : : τ 
λοὺς καὶ προσωγορευουσὶ, vo- piunt et falutant, numismatis 
μισμάτων τὲ ἀντιδόσεσι καὶ κοι- que ultro citroque datis etcom: 


c.fq. δ. r. cum Vi&or. de Caef. 17, το, Fortaílis licet illa fié interpres 
tari, ποῦ apei adveniente die , ut fit novi anni dies pro novoannoipío, 
quod et hoflrares habenc in Zer Tag 4es neuen Jahres et der Neuiabrsa 
£ag, €t ἐπιούσης i. q. ἐνετώσης » quod patitur ufüs iftius v., cf. ibi lau- 
datos, et ad noftrum hic locum Diod. S. 5, 199. 1.56. προϊούσης δὲ τῆς 
ἡμέρας, die hinc progrediente, cum N., . fed ap. Poll. 15 66. seociouca 
ἡμέρα, it. Ind. Xen. Z. Pol. et Cyr. cum Hef. a, 1031. i. προίετοι , — 
προσέρχετοί, Ct ID. πρόϊεμοη, παρέρχομόι, 1t. 1047. TO. προσιοῦσαν παρερχομένη" 

ἐν £A.) Quae de Saturno er lano hoc cap. memorantur; | paffim obvia 
funt. De votis ftrenisque, principio anni invicem ex mutuae comitatis 
ofücio ufitatiss vel folus in 1 Fail. (v. 175. fqq.) Ovid. rem expediat. 
Nobis obiter libet annotare antiquitatem ftrenarum, quam Symmach, 
1. 10. ep. 28. ab ezottu paene tirbis Romae repetit, loco memorabili, ad 
quem omnino v, Fr. ]1ureto notata. Boecl. Nimirum benigne fe invicem 
excipiunt cum nuncupando vota, tum conferendo dona. | Controverfiam 
habet, quo die vota pro imperio et principenuncuparentur, v. Schwarz. 
ad Plin. Pan. 67, 3. Leisn. 

Qui et in Vol. aliquo notarat locum s»Panciroll. Var. L. 2, 264. p. 
432.«* non hic dandum, cum fit longior, et teneat res easdem, vota et 
munera, de quibus cf. Nieup. A. R. p. 192. m. 277. m. Fabr. Bibi. ant. 
p. 461. e. 628. e. Gs. ad Plin. 1. l. et in Th. v. votum 1160,20. ct v.ffre- 
na. Sed idem Leisn. explicarat v. às£. e Bg., qui, pro privo v. ufus 
iterum phraíi, id tropico fenfu capit, incertum tamen, utrüm pro ex- 
cipere ap. fe ac domi fuae convivio, an generaliter pro amicum animum 
declarare occurrenti alicui et ad fe venienti, cui generi fubíint fpecies 
quaedam, deinceps pofitae; nihil tenente G. Th. , quod profit huc, nec 
Stp. Th. formulam ΒΡ.» fed fluctuante Sch., partim e P. (qui libere 
omifit adv. ua.) »dextras alter ater? porrigunt, z2vicem fe colunt« cuius 
prior notio phyfica, non omnino ab ἢ. l. aliena, habeat rem diverfam 
a rel. fÍqq., ut in le&ione Mss. nimis maenifeíto. deprehenditur manus 
Gloílatoris violenta, non ferentis cumulata ita finiti temporis verba, 
et quandam inducentis elegantiam per participia, idque aut per fe, aut 
cum depravatum inveniffet textum ,. δεξιοῦντες ἀλλ. xoq προσάγορευουσιν 
confufis τοι et τες finitionibus, ac τὲ ob pr. τες omiffo; unde laborante 
ferie, etiam alterum v. ze. mutatum in particip.j me quidem a&. δεξ- 
plane non reperiente, cf. Exc. ad 1, 2, 5. m., et Stp. Th. 1, 30. e. in 
ze. nHerodi. δεξιοῦσϑοι et ze. copulat l. 1. et 2.« fub Lac. Bg. , ap. ἃ. Th. 
»heráQous| » προσαγορεύω. δεξιοῦμοι (unde fortaffis illa Stp. animadver- 
fio, quaíi copulentur affinia et fyn.) — alloqui, — bene precari* et 
omnis generis bona optare» ut hodie, fupplente me in hoc v. non tam 
e fd. αὐτοὺς » quam e pr. £AAxA. , ut hic acc. pron. ftet intra duo y., ad- 
iunétus quidem priori, fed ec ad poftremum pertinens. ' 

νομισμάτων) Sch. smummorum donis mutuis, à. muneribus snumismatum, — 
quae alter alteri mittit* quorum extrema funt fere e D. liberiori, fed 
prius fervalfem , vel hoc mumismatum donatione murua, pro Bg; fgionee 
quae mutat unum fubft. in particip. cum phrafi; ne tenente quidem5tp. 
ΤΉ. in àvr. notionem banc, ubi tractes praepofitionem, ut εὖ 1n com- 


pof, per adi, reddendo ,. quod ante. dedimus cum Sch.; quo de nibil 


/ 


LIBER I. CAP. XVI. A. V.C. 94s. CHR. N. 192. 689 


^ Lr , ^ * . 
νωνίᾳ τῶν γῆς καὶ ϑαλάττης municatione terrae marisque 
εἶδεν ᾽ € A . . 
κωλῶν εὐφραίνουσιν αὐτοὺς 5, bonorumfefe exhilarant, magi- 


, ZN . v e 
ἀρχαί τε ἐπώνυμοι τότε | flratusetiam, quorum nomini- 


k) In Ms. Ba. aizeàc, poft quod aeque ac fq. ?zav. etiam colon e(t. ÀMfarf. 
Illud az. per lenem etiam habent Ms. Vi. cum edd. A. al., ut poft id comma 
edd. omnes, v. N. ||) Nihil V. L., praeter τό τε divifum in B. I. cum Par., 
v. N. 


etiam in L. Ern. et ad Vig., fed G. Th. v. e. »u/tro, — loci adv. in for- 
mula utro citro que, δεῦρο κἀκεῖσε. hinc atque illinc, f. utrinque« pri- 
mo phyfice, fed deinde etiam tropice pro adv. aliquo modi, ut z/zruo, 
Ad membrum {4., a P. omiffum, Bg. in xo. cum Sb. Ind. fed cuin Sch. 
in rel. , ubi τὰ καλὰ (unt res bonae, falubres, fructus, efculenta, ferte 
etiam poculenta, vinum, appofitum domi, f. miffum per lagenas, quo 
| de poftr. genere nihil ap. Ovid., nec de miarinis, quales pifces et oftreae, 
fed modo de terreitribus Faft. 1, 185. fqq., ubi Neap. N. »anni novi 
initio amici fuis mella, palmulas et caricas mitlitabant« qui et de pecu. 
nia ad v. 189. et ad v. 176, totum producit Noí!ri locum »γταύτης — 
προϊούφης, — avrovc;* qui-fpiritus afper hic potior ad fententiam planam 
prae Mss. leni, variante Noflro tantum pro pr. ἄλληλ.» quod refert Sch. 
clare in. »»εῦφρ. oble&lant alter alterum mutuis donis* cf. de αὑτοῦ Í. ἑαυτοῦ 
illa notione pro za24A. (tacente Stp. T'h. et L. Ern.) Obf. M. A. V. 10. 
p.209., ad Luc. 2, 98. N. 50., ubi laud. Thuc. 253, 55. ἑαυτοῖς limili- 
ter V. L. αὐτοῖς , Suid. 1, δός. e. coll. p. 110. e. ἀλλήλων, ἀντὶ τοῦ ἑαυτῶν», 
it. 667. e. qui folus locus coll. ad Hef. t, 10;9. m. N. rr. ec L. N. T. 
| Kib. v. ézvz. p. 184., non explicante G. Th. fic diferte Bg. pron., fimili 
tamen notione ufurpatum, fed modo 551. η. fe fimplex* fed tenente 
Stp. Th. in v. εὐφρ. modo Lat. Bg., ap.G. Th. »paulo plus, quam fim- 
plex* immo plane idem, cf. Niz. cum L. N. T. et Indd. Xen. 

ἀρχαί v. ἐπ.) et magiflratus eponymi tum primum Ponorificam et am- 
nuam purpuram znZuunt. Sunt autem eponymi magiftratus Confules, et 
πορφύρα eorum, i.e. purpura, eft 4 περιπόρφυρος, praetexta δζορζ. Con- 
fules, quorum nomina illo anno faitis Ur, cdd Oxou. τὸ ἀρχαὶ 
notare magiftratus et ap. optimos auctores Gr., et eciamap. facros fcripto- 
res, e. g. Tit. 5, 1. ec alibi, rralatitium eft. Ze:z. 

Quem et v. in Progr., ubi laud. Weff. Obf. ;»,Graecis cum de rebus 
Rom. íiermo eft, ἐπώνυμος ἀρχὴ confulatum ordinarium notat« qui adeo 
«ex, proprie capit, de digmtate f. poteftate, ut Lat. imperium con(ulare, 
ied improprie et abítratum pro concreto, h.e. pro ἄρχοντες, Stp. et Dg., 
qut iterum inrerferit explicationem, fed addita hic etiam particula ex- 
plicandi fimul, i» ἐπων. petiphrafin adhibens, deferto P., ut Stp. Th. 
tener notionem in fing. ac plur. in »z. magiftratus* non item ep:the- 
ton Noftri ἐἔπων., nec affine ἐνιαύσιοι ap. Dion. H. Sb. T. 1. 119, e. ma- 
giftratus au»ui, de perf. , ut de re 177, 24. τὴν ἐνιαύσιον οἰρχὴν, cf. Ind. 
et Dem. (cui add. 264, pen. 266, 2. 400, 26. 403, 20. 419, 24. 80, 3. 
τοὺς iv ταῖς ἀρχαῖς ὄντας, pro quo 1.18. τῶν ἀρχόντων et l. 21. ταῖς ἀρχαῖς» 
cf. ρ. 4. 1. 1.4.) Plut. Hf. p. 152. m. N. 11. L. N. Τ' εὐ Ind. Xen. Z. Cyr. 
et Pol., fed τ ἀρχὴ abfolute de confulatu ap. Dion. H, ed. Rsk. V. 2. 
983» 13. V. 3. 1784» 13. magifiratus, quod Lat. quoque de Confulibus ' 


Xx 


| 69e ΠΕΡῚ. CAP. XVI. A. V. C. 945. CHR. N. 192. 


á M ' » " ' ΄ ζ 
πρῶτον τὴν ἔνδοξον καὶ ἐνιαύ: bus annus fienatur, nempe con- 


ufurpatur ,: cf. Cort. ad Sall. Cat. 29, 3., ut rurfus Stp. Th. in adi. &rov, 
2, 1331.1. »Herodi. l. 1. Z. — sse. , 1. e. confules que ?um primum Zm- 
Jígnesi et anmuam praetexcam 224uumt , h. e. τὴν meguróeQugov fere cum 
P. e Bud. C. 205, 12., cf. Grut. Lamp. 1. z. p. 533. ὁ. Cam. ad Soph. Ai. 
V. 436. p. 28. 1. Val. ad Polb. T. 3. p. 161. ad 42, 2.6. Stanl. ad Aeích. 
Sept. c. Th. v. r38., ad Luc. 1, 310.a. e. 2,897. N.27. 29. Well. ad Diod. 
S. 1, 23. b. e, 113. b.e. Abr. L. Ar. p. 70. m. Krb. Decr. Rom. p. Iud. p. 
203. m. 345.i. Poll. 8, 89. N. 26. Suid. et Hef. cum N., L. Ern., Ind. 
Polb. ec Fi. The.; quorum noftrum locum refpicit Hemft. ad Luc. l. 1l. 
»2. τε ἐπ. Confules« ut cum Bg. fere reddir Krb. I. 1. de cuius nomine 
annus fignabatur« noftratibus non aílecuturis brevitatem Gr., nifi per 
P. aut per Zie regierenden Bürgemeifier, praeter Krb. 1, 1. » etiam Nieup. 
A. R. p.72. e. in documentis ampliffimae dignitatis referente hoc; ut 
»2nnus a Coff. denominaretur« cf. Rofin. p. 697. e. , denique hoc quo- 
que Noftri loco praebente argumentum pro duratione iítius honoris, 
quem deíüíffe demum ex inftituco luftiniani a. Ὁ. C. 1292. 1. N. C. 541. 
cenfent. 

πότε πρωτ.) Feftis Saturni diebus fervatum eft, magiftratus purpuram 
induere, reliquos in veíte candida diem concelebrare, Alex. ab Alex. 
1. 2. c. 22. ubi de Saturnalibus, (de quibus tamen hic non amplius fer- 
mo eft) fi libet, plura. Oxos. De more Kal. Ianuariis confulatum in- 
eundi, et fafces pridie Kal, lan. accipiendi etc. v. Cort. ad Sall. Cat. 
18, $. Lezin. 

Mihi hic quaerendum de τότε, quomodo cum pr. ἐν 2 confiftat. Ut 
nunc quidem habet lectio ac diftinGio : fumi debet anantapodoton auc 
parenthefis ab ἐρχαὶ --- περιτ.» ut tamen τὲ potius corrigatur in δὲ, fo- 
lennem parenthefis indicem, denique τότε copulandum non ad fq. v. 
wrgrr., led ad pr. dex. &rev., pro comfules tunc remporis, eius anni, per 
ordinem inverfum ac fine articulo, pro a τότε ἀρ. ἐπ. f. ἀρχ. τε ἐπ: ab 
πότε, quorum pofterius, fi quis ad corrigendum inclinet, feie commen- 
dat eo, quod αἱ facile excidit ob pr. vocabuli finitionem o, ficut nec 

. incommodum fic legere τό ys πρῶτον, cum faepe confüía fint τὲ et γὲ» 
tum, de ferie vetuíta, τοῦτα coaluerint, denique ap. Noftrum y? ufita- 
tum fit poft artíc. fenfu reftringendi, pro Lat. quidem, ut 4, 3, 4. xo) τό 
γε πλεῖτον μέρος, Cf. Dem. 17, 6. τοῖς γε σώφροσι» Ut τό γε πρῶτον fuerit . 
1, q. τὸ μὲν πρῶτον fine confecutione 6, 3, 11. εἴ πρῶτον μὲν, cf, Fab. Aef. 
Hf. 104,3. Si Ms. aeque poít zegir., ac poít αὑτοὺς, colon dediffet: 
fufpicarer, eum parenthefin voluiífe iterum per cola; ut per duo puncta 
eandem potuit innuiíffe Stp. ad m. P., in cuius Vs. apparet 7? fevere 
redditum, fed plane non τότε, a Bg. contra fervatum cum $rp. et Sch. 
fine Vs., dum in adi. &3c£. deferitur P. a Stp. ec Bg. , ap. G. Th. non 
de vefte ac purpura, ubi íit celebris f. notabilis ob magnificentiam et 
praeftantiam , atque hinc magnificus, praeftens; huc fpeCante tantum 
Stp. Th. in v. éuzve. per Lat. eadem, quae in N. pr. ad éxes., ubi et 
habet haec Sch. vocabula »anriver[ariam, folennem purpsram« in poftr. 
e P., cui faveat fyn. cero; ap. G. Th. » h. 1., quod quotannis produ- 
citur, fumitur, geritur, et per annum unum quibusdam diebus feftis,: 
non forte diebus aliis fingulis; ut Stp. Th. in v. zoeQ. hinc repetit inodo 
P., fupra re&e intelligens de prae/exta, qua de cf. Rofin. p. 140. e; 


LIBER L CAP. XVI. A. V. C. g45. CHR. N. 192. 691 


fules, tunc primum ivclytamiil- 
lam et annuam purpuram in- 
πάντων ἑορτας ὄντων, ὁ Κόμ- 8. duunt: omnibus fef!um ce- 
puodoc ἐβουλεύετο", οὐκ ἐκ τῆς lebrantibus, Commodus ftatuit, 


cioy πορφύραν περιτίθενται 9, 


m) Comma hoc in Α. cum B. t., colon in Stp. rel., fed pun&um in al., 
v. N. n) Mss. tres ἐβούλετο, οὐκ λιν Íed poft 4g. comma in Par. al. et Ms. 
Bg., v. N. 
697. e. Nieup. A. R. p.70. m. (tacens p. 366. e.) hanc olim quidem ante 
deos penates primo magifítratus fui die fumebant, poftea vero ex cemplo 
lovis Capit., ubi publicitus fervabztur« Capir. in Gord. c.4. T. 2. p.82. 
€. Lampr, in 5ev. T. τ. p. 971. m. Ruben. de re veft. 1n Graev. Th. T. 6. 
p.996., ap. Dion. H. S. T. 1. 268, 31. λευκὴν ἐσθῆτα περιπόρφυρον», uma 
' «um praetexta cazd;da , f. potius a/bam 1. candidam cogam cum purpureo 
Jimbo. Sed in περιτ. a Bg. non premitur P. vis med., quam novic etiam 
Stp. Th. 3, 150$. C., etfi fubiecto h. l. tantum per Lat. fuper:ora ad 
izwy.iterum, fuppreífo pron., cf. Bud. C. 721, e. hinc fine Vs. (cuius 
locus e Luc. προσωπεῖον περιϑέμενος 1, 140. l. $8. aptata. mihi perfona,) 
.. Woll. de Verb. med. p. 108. i. e Diod. S. 1, 492. 1.95. , cf. 2, 445. 1. 30. 
διάδημα περιέϑετο, diadema fibi impofuit, ^el. V. ἢ. 12, 1. p. 719. m. (ab- 
folute,. fed mox πῶς — τολμήσω — περιϑέσϑοη αὑτῇ. quomodo auffm mihi 
circumdare, qui dac, pro ἐμαυτῇ» exquiiitior eft cum med., quam V.L. 
αὐτὴ,) et de acc. cum palf. per eliipfin pr. κατὰ L. N. T. Krb. p. $01. e. 
V. περιβάλλομου , vel per aliam caufam ap. l'off. Synt. p. 138. m. , tacente 
L. Boi., nec imitcante Bg. rationem Lat. in v. v. pafl. vefZesd;, ap. G. 
Th. fine animadver(ione 1580,6:. galeam zzZuitur, p.ig.l.51., cf. Hef. 
2, 933. m. 925. e. fine N. nec coll. Suid 1, $87. e. Denique Bg. in artic. 
τὴν iterum per pron. , fed hic alio ordine ac poft adi. primum. 
πάντων £oer.) Forte πάντων ov» &oer. Reisk. Quod οὖν, additum. ut Lat. 
igitur, poít parentheiin, quanquam excidere potuit ob pr. ων fimilem 
yllabam, tamen nec a Mss. aut P. agnofcirur, nec omnino requiritur 
de more Noflri aliorumque, cum in apodofi, quae vera eft in v. ἐβουλ.» 
praemittitur enunciatio alia adhuc per gen. parricip. coníq.; ur ex iis, 
quae ad $. pr. i. προΐουφ. diíputata in cempus necati Commodi, hic »ar- 
ticip. praef. fumendum pro fut., wi f. f£ feltum a&uri evant Í. effent; Ὁ 
neque adeo opus emendatione ἑσρτασόντων, quafi e ec à confufa, ut alibi, 
«um et D. oítendat vuig., er praef. pro fur. faepe ponatur, cf.de bg. in 
V. Exc. ad τ, 7, 3.c. et alibi de πάντ. pro Romanis tolis. 
ἐβουλεύετο) Agnoícit etiam P. Vs. /Aztuit. Sed non minus apte lege- 
mus ἐβουλετο, ut in Dion. epit. (Rm. ed. p. 122:., fed Sb. Xiph. v. ad 
$. 2n.) praelertim, cum Herodi. ipfe paulo poft $. το. dicat, τὴν ἀπρεπῆ 
βούλησιν αὐτοῦ. $y/b. Xiph. vo/ebat Calendis lanuariis comfu/ pariter e£ 
Íecucor e ludo g/aZiatorum prodire; quippe primam ἂρ. gladiatores demum 
(oecum f. cellam, cf. t, τς, 17. m. ad. ἀλλὰ) tanquam fi ejt ex. ipforum 
mumero unus, habebat. Bceecl. Rectius ἐβουλεύετο, quam ἐβούλετο, quae 
elt Codicis lectio. Szzorb. ͵ 
..EtiamLeisn. in m. Ox. fcripfit ἐβούλετο, fed in m. Ms. Bg. ἐβουλεύετο, 
illud e 5b. forte, fed per hoc innuens, quid legerit Bg. , qui fane e P. 
exprefüt vulg., Noílro variante, opinor, pro 1, 15, 17. μετοικισϑῆνοαῃ 


602 LIBER I. CAP. XVI. A. V. C. o4s. CHR. N. 193. 


βασιλείου, ὡς ἔϑος, πφρφοελ- non ex imperatoriis, ut mos 
Qv οἰκίας, ἀλλ᾽ ἐκ τοῦ τῶν erat, prodire aedibus, verur 
μονομοίχων καταγωγίου ^, ἀντὶ ex gladiatorum diverforio, ac 
δὲ τῆς εὐπαρύφου καὶ βασι- pro texturae honeflae impera- 


o) Hic, pro colo Ed. et pun&o al., rectius comma in Stp. et rel., cum 
ἔβουλ. regat et inferius v. ὀφ8. 


ἐβούλετο εἰς τὸ τῶν μονομάχων καταγώγιον» ad quae et Gloffator refpexerit, 
€f. r, 17, 3. in. , alibi etiam variantibus his v., cf. 1, 13 1. e., 1ε4 hic, 
ut ad fenfum parum interfit; quanquam per fe diverfa funt, et βούλεσθαι 
quidem velle quid univerfe ac primo quafi impetu, nec firmiter, con- 
ftanter, pertinaciterque, fed βουλεύεσϑοη velle quid poft cogitationem 
et deliberationem , atque adeo certo ac tenaciter, cf. G. Th. »/fatuo, — 
ad animum refertur, in quantum poft deliberationem confiftit, cum ftat 
fententia, er non amplius flu&uat« et illa βούλησις δ. 10. quoque eft de- 
liberatum confilium certumque propofitum, et i.q. δ, 9. τὴν γνώμην αὐτοῦν 
pw faepe decretum valet, poíluntque comparari βούλημα et βουλὴν fic 

e decreto accepta, cf. L. N. T. et Hef. 1, 750. m. βουλὴ», γνώμη», ϑέλη- 
pz, utSb. etiam in Ind. »pro go/aes2o4« unde Sch. »ffatuebat, — ubi 
tamen Sb. exponit ἐβούλετοςς aut corrigit, e P., exprimente Bg. non 
modo aor. 2. , pro Sch. impf., fed etiam numerum alium in βασ. oix 
quo variat Nofter pro 1, 15, 17. m. τὴν «c. £síay, tenenteStp. Th. tan- 
tum formulam fyn. »γπροέρ χεσϑοι τῆς οἰκίας» domo prodire* pro qua No- 
fter hic aliam pr. ἐκ adiungit, ut forte Dion. H. S. T. 1. 483, 14. , recte 
Íervatam a Bg. e P., cf. G. Th. cum Gr. n. »foras ire, in publicum« 
ut Sch. e P. in ze. »oix. prod. in publ. (negletta praep. tamen Gr., 
quae forte alibi in v. ze. cum gen. deficit, cf. L. Bof. Ell. p. 437. 
489.. ubi tamen non eít fimile v, nec noítrum, cf. 1, 7, 9. προϊόντι» 
pro quo variatur hic plene, adiun&tis τῆς β. cix. , at in) κατ. ludo f. con- 
tubernio gladiatorum« deferto partim P. (cf. 1, 15, 17. e.) unde ad à; 
i19. Bg. explet v. fubít., quo fine habetur etiam ap. Luc. 3, 287. l. 15.» 
filente Stp. Th. 

ἀντὶ δὲ) Bg. τὲ Iterum e P.,. quem deferit tum in fq. τῆς — z., adiun- 
gens fubftantivo diverfi cafus adiectiva, gen. et abl., cf. 1, 14, 16., tum 
per Lat. in adi. s2z. ; ubi Sch. »praetexta e/eganti limbo purpurac minus 
cum P., quam cum Stp. Th. »veftis εὖπ. dr., quae — purpureo et ele- 
ganti limbo praetexta eft, qualem Romae gerebant praetextati et lati- 
clavii (magiftratus, equites, et imperator hic ipfe) Herodi. l. 1. ig. ἀντὶ — 
m.» ὅπλᾳ Q. 009. T. 'P.€ cum P. et fic libere cum aliaque poft σορῷ. di- 
íftin&ione; variantibus aliis quoque in reddendo adi., ap. Alciphr. 3, 
42. i. de perf.; fplendide veflitus, Yt. ap. Poll. 4, 148. fed de re ac vefte7, 
46. Dese intertexta, praerextata, Suid. 1, 901. e. εὐπάρυφα, εὐκατέργαζα» 
ἢ πλούσια, pulcro limbo praetexta, eleganter confeta , 1. fplendida , etc. 
Hef. 1, 1519. m. szágvQe , καλῶς ὑφασμένα , cum N., fed Well. ad Diod. 
S. 1, 492. N. 95. υπαρυφὴ limbus f. clavus eft, vefti adtextus. ἐσθής 
σαρυφασμένη Í. παρυφὴῆς tunica eit clavis diftincta« et hinc εὐπάρυφος pro- 
prie laticlavia, latos clavos habens, cf. Cup. Obf. 5, 12. p.226.m., qui 
1n fqq. negat, dici pro fplendidus et elegans f. pulcer in univerfum ; in 
quo fim lenior cum N. ad Hef., ut nec Bg. aliter intelligendum, cf. G. 


LIDERI. CAP. XVI. A. V. C. 545. GHR. N. 192. 693 


^ , e . 
λιφῆς πορφύρας P 6mÀa τὲ toriaque purpura arma geftans 
αὐτὸς Φέρων, καὶ συμπροῖόν- comitantibus caeteris gladiato- 
τῶν τῶν λοιπῶν. μονομάχων ribus, in confpe&um fe da- 


p) Comma hic defuit in Srp. rel. can Ms. Bg., cf. 1, 15, 19. e. 


Th. »forma Ponefla , i, decora et egregia» unde variet Nofter quodam- 
modo cum €. pr. e. ἔνδοξον — voeo. ,; ut pro huius δ, βασίλειος ad οἰκίας 
hic per βασιλικὸς, cf. 1, 14, 16. et qui h. l. de limbo cogitet, etiam in- 
telliget [atum ne εὖ redundet, cum ifta coniuncta fuerint in veftibus 
quibusdam, ut in trabea, cui tribuunt clavos coccineos et limbum pur- 
pureum, five hoc, ut habuerit ftamen album f. coccineum, at fubtemen 
purpureum cum limbo purpureo, ἐξ fupra 1, 14, 16. z1ovey. Nieup. A. R. p. 
368. δ. 1. e. Ind. Dion. H.S. T. t. v. τήβεννα, it. 35 1, 36. moeQueze φοινικοπα- 
evQov; — τηβένναξ , palmatis e purpura *e7/s, de equitibus; unde et hic 
€ozites de tunica palmata, quae ec ipía purpurea fuit cum clavis aureis 
palmi latitudine f. quatuor digitorum, cf. Nieup. p. 370. e. et ad Dion. 
Caf. p. 1357. N. ad $. 36. »veíte triumphali, h.e. purpurea toga picta 
Í. auro intexta et tunica palmata ufus — conful.— Ea vel maximeImpe- 
ratori et Coníuli, praefertim folennibus et feftivis diebus, competebat. 
Nam, ut togae pictae tunicaeque palmatse , omnia denique decora et 
infignia, quibus imperii dignitas eminet, iam a Tarq. Prifci aetate, 
fumtae funt, — ita fequentium temporum Imperatores eündem habitum 
resium renovarunt, certe, quoties Coníules effent, fumferunt. De 
Alexandro Severo Lampr. c. 460. (T. 1. p. 971. m.) praetextam ef pictam 
$0cam nunquam, zi coníul, accepit. Nam, ut ait Àufon. Grat. AC. 
pro Confulatu p. 543. z/7e habitur (palmatae veftis) ut in pace confulis {βι 
fic n victoria triumpLartis. Maxime vero eo utebantur in facris, in lu- 
dis et folennibus diebus. Unde Herodianus r1, 16, 7.fq. indignum Com- 
modi facinus exagitat, quod Kalendis lan., cum coníueviffent coníules, 
annum aperientes, τὴν ἐνδοξ. x. ἐ. m. ἔνδύεσϑο,» (memoriter, pro σεριτές: 
$5354.) ipfe coníul ἀντὶ τῆς ἐ. x. B. π. gladiatoris habitu indutus prodire 
voluerit. jam, cum περιπόρφυρος, praetexta, omnino a triumphali di- 
ftin&a fic, quae ὁλοπόρφυρος χρυσόπαςος erat, rel.« | Cumque adeo sz. 
πορζύρα etiam Confulum effet: hinc diferiminis caufa Nofter addiderit 
κοῦ βασι. in quibus liceat etiam hendiad. fumere, ut Vern. vet. fecit, 
omifo x», quod interiiciunt Gr. et Lat. inter duo adi., ubi hodie 
omittimus, 

ὅπλα) Forte aut ὅπλα τὲ αὐτῶν Q., aut ὅπλα τὲ αὐτὸς αὐτῶν Q. Reisk. 
Cuin nec Mss., nec P. quid novent: illud pron. αὐτῶν potius füppleam 
€ pr. uovop. , ficut, cum purpura et arma tantum comparentur, extrin- 
fecus quoque affumo σχῆμα φὐτῶν, ve(titum eorum, quafi fitóraa τὲ wo) σχῆμα 
αὐτῶν À., Quod utr. 1, 15,15.i. ete. copulatum, Nofítro ponente tantum 
unam partem, ut et $. 13, e. ὡς Ῥωμαίοις ἔνοπλος ὀφϑείη», (cui adi. refpon- 
det hic per variationem phraíis διτλα φέρων,) cum et in pr; ἀντὶ τῆς — 
zoe9. lateat fimul veftitus alius contrariusque ac gladiatoriug, ei talem 
diferte cribuat Commodo Xiph. l. l. ad $.2. Tum in αὐτὸς ν quanquam 
concedi poteft lapfus in oc et ων finitionibus, manferim tamen ita, quod 
Nofter videatur noluiffe folum ponere particíp. φερ. poft plura interiecto 
inde a principe ὁ Kou, ἐβουλ. parte, ac faepe id pron. addatur fine ne- 


694 LIBERIL CAP XVI. A. V. C. 945. CHR. N. 192. 


^ ^ ^ € , ^ . 

οφιϑῆναι τοῖς Ρωμαίοις. ἐπεὶ 9. re Romanis. Cum au- 
AN δὶ , Ε ^ , - 

δὲ τὴν γνώμην αὕτου ταύτην tem confilium hoc fuum retu- 
3 P, : T d «ἃ . - 

ἀνήνεγκε πρὸς Μαρκίαν ?, ἣν liílet ad Marciam, quam ha- 


q) In Ms. Ba. figna () ab 3v — πυρὸς defunt. 7Marz. etiam in A. al. et Ms. 
Bg.; V. N. 


ccfhtate fumma; unde et opprelfferint Lat. Inttp., qui et negligunt co- 
pilas τὲ -- xj, quarum ratio eft haec, ut cum illa parte primaria, à 
Kopp. ἐβουλεύετο cum inf, προελϑεῖν» iungatur alter inf. ΓΕΠΊΟΤΙΟΥ per par- 
ticulam δὲ» copulandi fenfu, in ἀντὶ δὲ A. (quem fenfum recte tenet Bg. 
e P.) et alteri huic enunciationi δὲ — ó$$. τῆς Pup. intertexantur duo 
membra diverfae formae ac rectionis , unum per participii nominativum 
ó φέρων, (qui nominativus, et alias cum inf. folennis, referatur hic 
fimul ad pr. nominativum δ Κομμ. ἐβουλ.) alterum per gen. confq συμπρ. — 
govop. qui refolvendi particulis; ut conitituerit Commodus confpicien- 
dum fe priebere Romanis tum ita, ut arma gladiatorum veítitumque 
geítaret, tum fic, ut fimul cum eo prodirent e ludo reliqui g gla adiato- 
res; ubi ad v. συμπρ. duplex adhibui fupplementum, e pr. αὐτὸς prono- 
men αὐτῷ» pto προϊόντων σὺν αὐτῷ, et € pr. illud ipfum ἐκ τοῦ v. μον. κα- 
vay.» Cf. δ. 12, et Sch. υσυμπρ. una cum ipfo prodeuntibus& reddita praep. 
per dupl. vocem , ut alibi Bg., qui h.l. fere cum P. adhibet privum v., 
conunens notionem compofiti Gr., ap. G. Th. faitem cum Gr. fimilis 
praep. συνακολουϑέω. reddente Stp. Th. aliunde cum L. Ern. »fimul 
procedo f. progredior« nec aíferente id phyfice ac de perf., quod nec 
nos aliunde habemus , variante Noflro- hic fimul pro pr. προελϑ., fed 
ufurpante Bg. in v. φερ. iterum fuumLar., hiceSch., et foimulam pro- 
ducente Stp. Th. in fubft. 2, 1367. E. aliunde, in quam cf. fyn. φορεῖν 
Hom. Ind. et eum fyn. τεύχεα "lA. x^ 441. et G. Th. in v., qui in fubft. 
1189, 86. »are fe alicui in con[pe um , 1. videndum fe exhtbere« tenen- 
te Bg. in o$3. P. prae. melius, quam Sch. »n conf». venille Romanis.« 

ἐπ) Periodus aliquantum perturbata eft, et parenthe: videlicet, et 
triplicata relativi ufurpatione, eaque ipía figurata , quippe quod Íecun- 
do in loco pro copula καὶ, tertio 1n loco pro cognato pron. αὕτη relati- 
vo (demonftrativo) fit pofitum. Sylb. 

In fecundo. quidem 5 οὐδὲν afíumenda eft copula xaJ, fecundum re- 
centiorum linguarum indolem, cum et Lat. habeanc copulatum ita bis 
fuum pron. qui relat. fine copula: fed de tertio ἢ μαϑοῦσα deliberabam 
adhuc, annon potius legendum 5 fine accentu, quod et ipfum pro αὕτη 
accipicur, ut mox $. fq., quod, copulatum cum v. ἐλιπ. finiti tempo- 
ris, faciat initium apodofis , praemiffa adhuc enunciatione uad. — αὐτοῦ, 
unde non opus eft parenthefi aut anantapodoto, quod faue alias oritur 
per ἐπεὶ et 5 tertium vulg., quod pron., de Sb. fententia, pro αὕτη, tan- 
tum procedit pott dittin&tionem maiorem , nec tum, ubi praecedit par- 
ticula periodi compofitae ac confecutivae, qualis ἐπεὶ», fed in periodo 
fimplici f. enunciatione fingulari , e de τὴν γνωμ. ad $. pr. i. et alibi de 
pron. αὐτοῦ (hic fine V. L.) pro αὖτ.» quem aíperum e P. refert iterum 
Eg., liber in ordine alrerius pron. ταῦτ. 

ἀνήνεγκε) quia habitabat ἐ ἐν ὑπερώῳ, Leisn. in m. Ox. , refpiciens pr. ἀνὰ 
in fenfu phylico, pro ἄνω» qua (ine antiquitate docta ceperim cum Bg. 


LIBER L CAP.XVI. A. V. C. 945. CHR. N. 192. 695 


- ^ ^ . . 
11 εἶχε τῶν παλλωκίδων * τιμίω: bebat concubinam σατὶ ππιδηι, 
΄ «ἃ 3*7 , ^" . . " 
τάτην, 4 οὐδὲν Ti ὠπεῖχε "ya- quaeve nihil diflabat a nupta 
M “ ^ 2 X ΄ . . 
μετῆς “γυναικὸς y. MM πάντα uxore, fed cui omnia praefta- 


1) παλλακιδῶν MS. Ba. mendofo accentu. 


e P., it. Sch. »retulit confil. fuum ad ipfam , h.e. expofuic ei... Sb. com- 
municayit cum ea* qui inlnd. praemiferat quoquef". formulam, reten- 
tam ab ipfo 5tp. Th. 4, 435. H.. pávevéysza, refero, pro renuncio, f. de- 
fero. HeroJi. — χὴν yv. — δή αρτίαν, ad Martiam rezu/iz« fub themate, 
Quod et nobis placebat :, 7, 7., fed depravato nomine feminae, (qua de 
cf. ad Dion. Caf. p. 1206. N. ad δ. 31. Lampr. p. 520. Martia concubina 
eius , et Vict. epit, 17, 6.) duum nihil contra habet p. 91. in v. ἄναφερ.» 
utique uc praepofitio, Liz, se, et Gr. , proprie 1, q. εἰς. redundet hic, 
ob adiunctam πρὸς, cf. Dion. Caf. 774, 21. γνώμην ἐς τὴν βουλὴν ἐσέφερον» 
pro quo Nofter infra ἄναφερ. πρὸς τὴν σύγκλητον» Ind. Poib. Ern. »zvzé- 
τῷ δήμῳ, περί τινος, ferre. 2d populumc icd Krb. Decr. R. p. I. p. 243. €- 
»γἀνενέγκωσι», ut hoc decretum pezferatur ad Quaeftores urbanos*tt et ap. 
Phil. in Flacc. p. 759. D. e. τοῦτα γὰρ ἐβούλετο τὸ ἀπόῤῥητον ἀνενεγκεῖν, cum 
boc enim volebaz Íecretum commuzicare, nobis h.l. anóringen 1. binter- 
eyingen , cf. 1, 13, 8. e. ad ἀπηγγελμ. ad Bg. e G. Th. 

ἣν εἶχε) Sic Vefpafianus Caenidem libertam Zaóuit etiam imperator 
paene zu/?ae. uxoris Joco ,' Suet. 3, 4. ubi v. Marcil. Leiss. 

Sch. in v. z;p. , praeter P. longinquum, attulit et e Sb. Ind, »maxi-. 
zo in pretio et carifimam Pabebat* quod poftr. ec Pg. fequitur, mutans 
in tota formula Gr. modo diverfum genitivum in eundem acc., fine ne- 
ceffitate, dum pendet gen. a fuperlat. adi. , adiuvandus per Lat. pr. ἐπ ον 
cf. Exc. e Suid. er G. Th. in adi. Bg. cum Gr. n. 779, 14. 17. q«az ego 
animo egregie caram (quae eft periphrafis fuperlat. Bg.) pro uxore Pabuerim, 
fine explic,, quae.eít aliqua in affini p. pr. 1. 95. quem tibi carum cfle 
gaudeo unde h.l. quae ei erat cariffima inter concubinas, f. quam inter 
conc. maxime amabat , cf. Kypk. 1,72. e Dion. H., ubi S. T. r. 630,39. 
»γτίμιον αὐτὸν εἶχον», Mum £z pretio. Pabebazt, (nobis «vert^ haben enez, 
per ellipfin, pro zg eizem Wertbe, errans inv. ἔχ.» cum vult, efle per fe 
1. 4.) aeftimzre , reputare, iz pretio Pbabere« cum hoc poftr. infit demum 
in adi. τίμιος Í. ἔντιμος, nec in illis, nec in his, ὡς προφήτην αὐτὸν εἶχον» 
et παῖδ᾽ ἔχω σ᾽ iuis, fit aliud, quam putare f. reputare; quo et nofltra- 
tes refpiciunt in fyn. eise2 werth Palten, cf. Xen. Cyr. v. ἐχ. a. e. it. N. 
T. A&. 20, 24., ad fuperlativum noítri adi. cum gen. aliunde fupplente 
L. Bof. Elf. praepofitionem £x, fed Stp. Th. nihil tale afferente, 
et paupere in fubít. zza4., cf. Ind. Xen. Cyr. Z. , ap. G. Th. in Bg. cum 
Gr. 3l., fed cum fyn. παλλακὴ in »pal/ace f. pallaca, — concubina, — 
pellex, — mulier concubina, — proprie quidem eius, qui aliam habet 
luftam uxorem« ut Commodus, in quem et plu-. propre convenit, cf. 
Lampr. p.437. bac igitur Jege vivens ipfe cum trecentis concubinis, qua; 
ex matconarum meretricumque delectu ad formae fpeciem conciliaverat. | 

ἢ οὐδ.) Bg. primo καὶ addit, ut fupra cenfebam, fed alio ordine ac fuo 
more, per ve reddens, deinde pron..z) poft adi. et neg. opprimit, de- 
ique in v. zz, feparat praep. , fed Sch. in οὐδ. »r:, nihil quicquam, (tri 
buens hic vim aliquam i(ti τὶν pro proríus, fed in) ax. vibil diflex ebat a^ 


696 LIBERI. CAP. XVI. A, V. C. 945. CHR. N. 193. 


ὑπῆρχεν, ὅσα Σεβαςτῇ, πλὴν bantur, quae et Auguflae, prae- 


τοῦ πυρὸς 5, 5 μωϑοῦσα τ τὴν ter ignem: haec, intelledia. 


παράλογον οὕτω καὶ ὠπρεπῇ tam abfurdo turpique eius con- 


f) Qjae edd. parenthefis figna habuerunt, iis hic nihil diflin&ionis, at 
«omma B. 1.,; pun&tum A, al., fed colon Qx. et Ed. τὴ παϑοῦσα A. 2. mendofe, 


uxore, uxoris loco habebatur , nihil eret ea inferior« in poftr. eSb.Ind., 
in medio fere cum P., fedin primo alio ordine cum Stp. Th. r, 1338. F. 
»4 — γυν.» 1.6. quae nihil e^ uxore Zifferehat , (ícd p. 814. i.) yaperds 
uxor, (etiam cum γυνή, fed fine Vs. et animadverfione, utrum íubtt., 
an adi., tum p. $x9. E. e.) γαμετὴ γυνὴ , pro yvy fimpl.« dum melius ins 
nuit adi. Sch. »legitima nxore« fed clarius Bg. ad notationem, cf. L. Bof. 
Ell. p. 75. m. Hf. ad PJut. p. 145. e. , huc refpiciens, et aliunde cum Bg; 
reddens, L. N. T. Krb. v. ἀδελφὴ» Ind. Dion. H. S. T. utr. it. T. 1. 271; 
26. et ed. Rsk. V. 1. 287, 15. coll. 1.3. 7.9. p. 289. 1.6. V. 2. $25, 12. Luc. 
D'Orv. Ch. p.238.i. Zof. p.235. e. Diod. S. t, 305. 1. 95. ad Vig. p. 147. 
b. m. N. 11., ubi Noftri haec redduntur cum Stp., yap. oppreflo, quod, 
pro fübft. acceptum, faciet duo fubíl. pro adi. cum fubft., ut γυνὴ fit 
1n appofitione, cf. ad Diod, S. 1, 124. N. 51. , ficuc babemus, quanquam alio 
accentu, γαμέτης — ϑυγατρὸς» cf. Ind. Xen. Cyr. In fq. membro perite fup- 
plet Bg. pron. à e pr.cafusalius, quo fpectat Sch. im sd. m. αὐτῇ, tribueban- 
zur T. deferebantur ciomnes bonores, f. habebat eos« partim e P. cteSb. Ind. 


»tribui, deferri« pro cui omnia eramt, quae omnia habebat, omnibus : 


fruebatur, cf. 1, 4, s. et alibi de Bg., tenente Stp. Fh. nihil, quam 
»Eeg. Augufta, (ut Sb. Ind.) uxor Augufti, 1.e. Caefaris (et Imperatoris, 
atque adco imperatrix) ap. Strab. et Herodi.« fine loco, cf. G. Th. 5475 
99. , retinente libere Bg. eU. additam poftea particulam xo, pro etam, 
omiílam alibi, ubi diferte aderat, cf. 1, 2, $ 
πλὴν T. 5.) Vel deeífe, vel relictum effe fubaudiendum προπομπεύοντοςν 
aliudve eiusdem fignif. vccabulum, fufpicor. $zep^. gnis enim tanquam 
infigne praeferebatur coniusi imperatoris, ut patet ex cap. 8. Stroz. 
Locus, ad quem et Ox. refpexere, fuit 1, $, 8. e., ubi tamen de 
Commodi forore tantum eft fermo, ut Stp. crifis aliena, quoad corri- 
git; con(entiente, qua fupplementum, etiam Sch. in »zue. in pompa 
praelati.& Mox patet, cepiífle Bg. 4 pro αὕτη» fed non, quatenus ita 
ceperit, cf. ὁ. i. ad ἐπεὶ» qui e P. ad ua9., tenente Stp. T'h. tantum 2, 
784. F. e. »u. intelligo, percipio, animadverto« h.l. pro audire, cf. 
alibi. Idem Bg. in fqq. e P., praeter reftitutum pron. ἀν, et alio ordine 
pofitum, ut et adv., quod a Noftro datum intra duo adi. ob laevita- 
tem, f. pro libidine, fed ex ufu tamen aliorum, cf. Dem. $56, 2r. 
£ctAyue οὕτω καὶ βίαιος, it. 87$» 1., ut omnino in hoc adv. collocando 
libertas fuit ap. Gr. et variatio, animadverfa eciam a Sb. Ind., ut flaret 
ante, οὕτως ὠμῶς», poll, συνεχῷς οὕτως » intra adi. et füb(t,, μεψίφοις οὕτωφ 
πϑάγμασι» quanquam hoc quoque referri poteft ad noftri loci ordinem, 
pott adi. aliquod, cf. Hom. "rA. à, 726. Dem. 269, 15, coll. 21, it. 83354- 
coll.10. it, 296, r., ut Lat. adeo, c£. G. Th. 97, 63.» tacente Stp. Th. 
de Gr. poftpofito, qui in adi. hinc e P. cum Bg., cf. Suid. 3, 33. 6. 
Schol. Thuc. $3, 74. 1513, 69. 462, $9. Hef. 2; 865. i. Ind. Dem. Xen. Zz. 
Pol. et Geop., pendente Vs. a notione Gr. λόγου, pro cogitatione auc 


ratione, undc rationi non confentaneus, hodie itrationalis, cf. 1,6, 21. im. . 


LIBERI. CAP. XVI. A. V. C. 94s. CHR. N. 192. 697 


βούλησιν αὐτοῦ, τὰ πρῶτα α filo, primum orabat, et ad 
ἐλιπώρει, καὶ προσπίπτουσῳ ἢ genua accidens lacrymabunda 
μενὸὰὼὶ δακρύων ἐδεῖτο, μήτε τὴν τοσαθαῖ, ut neque Romanum 


Ὁ) Ms. Ba. τὰπρῶτα et praeterea cum Mss. tel. κατελιπάρε! A. V. Ν,, τὴ Hic 
aullum comma modo in À. cum B. I., ut mox poft ἐδ. nullum in Stp. rel. 


et h.l. a perfona et dignitate abhorrens, et fyn. fq. ἀπρ.» ubi Bg. e P., 
fed etiam ap. Stp. Th. aliunde »indignum et turpe« qui in βούλ. nec 
Let.fert Ba. , iterum e P., cf. $. 8.1. cum Ind. Thuc. Abr. Dil. et Bauer. 
Or., Luc. V. L. et N. it. Dem., fed Sch. »voluntatem.« 

τὰ πρῶτα) Forte τὰ πρῶτα μὲν ἐλ. et fic quoque δ. 13. ei δ᾽ fuer. μὲν xod 
m. A. Reisk. Re&ius in Cod. κατελιπάρει. δέγοιῥ, 

. Ms. Ba. res prima in iunctis vocibus alibi folennis, cf. 1, t, 1. e. ad 
οὐχ sx., Íed fine accentu in artic., qui hic fervatus ib. demonftrat ite- 
rum veterum Cod. feriem unam, ut altera res eiusdem cum Mss. rel., 
in compof. pro fimpl., eft e gloffa, cf. Gs. ad Luc. , fluctuanteStp. Th. 
in compof. et tribuente vim aliquam praepo(itioni, ut augeat, pro val- 
de f. conftanter, fed Bg. e P., fecus ac Sch. per fuppéicabat, iortaffis 
etiam cum emphaft, ap. G. Th. »fapplico, ἱκετεύων προσλιπαρέω» humi- 
liter et cum reverentia flexis genibus, precari, (fed in Bg. cum Grr. al.) — 
videtur vehementius effe, quam rogare, — et plerumque vehementius 
defiderium notarc«* ut in Gr. (quo de v. 3, τς, 9. m.) pron. αὐτὸν 8 pr. 
alius cafus repetendum. Sed Rsk. non funt neceffaria, cum et libri cum 
P. taceant, et μὲν faepe defit, fequente δὲ, ac τὰ xe. ponatur etiam fine 
μὲν, Cf. Ael. V. h. 2, 30. i., ut fyn. τὸ πρῶτον ap. Hef. ἐργ. v. 289., ubi 
limiliter fq. fyn. ἐπὴν 32, fupplente Bg. e P. ad v. προσπ. piura illa πρὸς 
τὰ γόνατα Y. τοῖς yéwus:, quae et interdum adduntur, ut quoque dar. 
perf, (qualis ἢ. l. fit αὐτῷ e pr. αὐτοῦ») it. πρὸς τοὺς πόδας» de quibus 
fupplementis vel omnibus, vel partim, tacent Bud. C. 740, 22. Stp. Th. 
er L. Bof. Ell., non item Kypk. 1, 156. m., cum fimili loco Diod. S. 
μετὰ Baxg. τοῖς ἑκάφου γόνασιν, cf. L. N. T., quorum Scliw. huc refpicit 
fine Vs., Munth. p. 143. Ind, Diod. 5., Dion. H. S. T. τ. Xen. Mor. 
Hell. ec Z. Cyr., elliptia eandem e Lat. non tenente G. Th., fed ple- 
num Bg., (cum Gr. n.) ubi dubius fis, quo retulerit μ. àxxe., copulan- 
dum cum pr. v., ut ap. Diod. , aut cum íq., (unde in edd. quibusdam 
comma poft ze.) ut P., a quo difcedens Pg., formulam e praep. cum 
fubít. reddit per adi. f. particip., ap. G. Th. cum Jaxgux£ev , ubi tamen 
et in fübft. 14, 17. e Cic. ὅσες ita multis cum lacrymis Jóqueóatur ; unde 
Ífervaffem cum Gs. ad Luc. 2, 87. i. ec L. N. T. Fi. ac Schw., ubi et li- 
berum P. e Plat. s». πολλῶν 8. , multis cum /acr.* ct. (yn. ap. Xen. Cyr, 
Z. 1, 4» 26. i. fine Ind. φὺν πολλοῖς δακρύοις ὠποχωρῆσοι» οἵ μ- ὃ. etiam ap, 
Lib. ep. p. 8. e. 

μήτε τὴν) Bg. e P., ut Sep. Th. 3, 1721. i. »Herodi, l. 1. de forore 
Commodi, τὰ πρ. ἐλ.» x. ze. μετὰ — 8). , grs — xu2.K cum errore in 
perfona, εἴ alia di(tin&ione duplici, nulla quidem poft zeccz., fed ali- 
qua poft ἐδ.» cf. 1, 15, 15, e. Mox ad μονομ. καὶ ὠπεγν. in. Ms. Bg. non 
comparuit copula, unde hendiad. oriatur aut appofitio, gladiatoribus, 
iilis perditis hominibus, f. qui effent homines perditi, forte tantum 
ipfius fcribae tribuenda, cum et P. referat «»j, quem deícric in rel. 


698 LIBER I. CAP. XVI. A. V. C. 945. CHR. N. 193. 


« , M δέ . ἢ . . 
Ῥωμαίων ἀρχὴν καϑθϑυϑρίσαι, imperium contumelia afficeret, 
79 € V , , . . 

μηϑ᾽, ἑαυτὸν ἐπιδόντα μονο- neque fe ipfum. committendo 


P4 X » / 3 . . * s m 
μάχοις καὶ ὠπεγνωσμένοις ay- gladiatoribus perditis homini- 
ϑρώποις, κινδυνεῦσω . ἐπεὶ 11, bus periclitaretur, | Sed 


^ , 4 - 12 I. 
δὲ, πολλὰ ixzitcuG A", οὐκ cum diu fupplicando eius com- 


y) Hiec colon in Stp. rel. 2) Hoccomma cum fuiffet in B. I. L., etiam in 
pr: δὲ alterum adiunximus. 


liberioribus; tenente Stp. ΤῊ. aliunde t, 997. C. Latt. viciniora 52. ἐμαυτὸν» 
fne trado f. dedo alicui f. alicuius poteílati* cf. ad Luc. 2, 613. ἃ. 6.» 
h.l. ire ad gladiatores, inrer eos efle per no&tem, cum iis dormire $. 
12. , ubi-et fufhcic Lat. Zaxe fe σέ σαν ut cum compof. comparat. quo- 
que fimplex Vig. p. 179. b. i. » Eur. Ph. (v. 12.) ὁ δ᾽ ἡδονῇ δοὺς, qui dedi- 
tur eit voluptati ubi proprie deeft pron. ἑαυτὸν.» cf. Schol. ec Vs. Barn. 
ille vero dans fe vol., cui act. cum pron. refpondet libere illud ραν Lat., 
cf. Hom. "IA. f, 148. (ubi 1. q. pr. δώσω») Hoog. ad Vig. p. 602. b.e. et L. 
Ern. diferte mpl. Zc«« LE. N. T. cum Ind, Xen. Cyr. Z., nihil me te- 
nente e Stp. Th. fuper Zzcyy., fed e Bud. C. 363, e. modo notionem 
»»ὐπογενώσκω» delpero, — unde νοσοῦντας ἐπεγνωσμένους dicunt pro deplo- 
vatis ut hic P. fimul cum illo Bg., cf. Rsk. ad Polb. p. τότ. e. Ind. 
Dem. Xen. Mor. Hell, Dion. H. S. T. utr. Luc. Geop. Suid. 1, 250. e. 
271. i. Hef. 1,457. €. 431. m. 433. 1. ut dicantur Zzeyyasuévoi repudiati, 
reie&i, relicti, duniffi, neglecti, cogitationeaut factoipío, quos nonamplius 
curamus, de quibus nihil boni, vel phyfici, vel moralis, amplius cogi- 
tamus ac fperamus, quos putamus peritüros, infelices ac peífimos, et 
in quaevis fcelera audaces promtosque, atque adeo ad ipfam imperato- 
ris caedem, cf. Cic. Qu. Tufc. 2, 17. f. 41.1. gladiatores, aut perditi 
bomines, aut barbari, rel. 

ἐπεὶ) Eg. e P. nihil fervat, quam alium in δὲ ordinem, utSch. in. ix. 
fupplicando diu nibil profecit* modo phrahia ultimam, dux Bg. in rel. 
duobus; variante Noflro cum 6. pr. &uz., ut Suid. explicat per zaSixs- 
πεύειν, CÍ. 3, 1$, 9. ; iD πολ. ddi.,' per adv. reddito temporis, eiusque 
continui ac durantis, procedente notione per analogiam, cum et fing. 
goA9, (cui par plur. in neutris, cf. Bud. C. 386, i.) fic dicatur in for- 
mula plena ἐπὶ πολὺν cuius praepofitio poteft expleri hic in plur., ut in 
won) interdum deeft, ν 1, 11, 5. et Xen. Ind. Gyr. Ζ. »»πολλὰ συνεῖνοι 
$i, multum effe cum a/iquo« ubi tamen et plenum feceris κατὰ πολλὰ 
πράγματα, M- κατὰ πολλὰ τοῦ χρόνου. pégw dum alii in plur. hoc ponunt 
alias notiones, primo temporis, fed eius quafi interrupti, pro Lat. fae- 
fe» frequenter, plerumque et ut. plurimum , ubi et cum artic. τὰ z. repe- 
ritur, cf. 1, Ir, 15. m. ad τὰ πλεῖτα e Suid., cum Ind. Xen. 1. I. ,. dein- 
de modi, pro Lar. ve/de, i. muitis modis, Ind. Xen. ].l. L. Ern, et, N. 
T. Schw. et Fi, fed indicata ellipfi pr. κατὰ Scp. Th. 3,483. B. cumInd. 
Ael. V. h., denique fimul cum ellipfi alicuius fubft., ut μέρη, L. N. T. 
Krb. p. $41. m. plur, πολλὰν multum, va/de, pro κατὰ m. μέρηγ--- 
“παρεκάλει αὐτὸν m. » rogabat. eum multum« τς, ῥήματα L. Bol. Ell. p. 297. 
e.Íqq. 299. m. »7. λισσόμενοι, plene κατὰ z. δι» uti Virg. Aen. 9, 24. 
maíts dcos orausc ut Stp. l. l. comparabat aliud eiusdem 11, 471. 2u/;a 


' 


LIBERI. CAP. XVI. A. V. C. 945: CHR. N. 193. 699 
ἐτύγχανεν αὐτοῦ, ἡ μὲν δα- posfieri non poflet, ipfa quidem 


fe iucufat , ubi Serv. »pro multum. Et eft Gr. figura cf. 4, 395. cum 
N. Heyn., quae non tenet G. Th., fed 353, 25. »mu/ta, i. multa ver- 
ba, — mu/ta, pro multum, nomen (adi.) pro adv. re/uc/ans multa Virg, 
Ge, 4, 301.« ubi cf. Heyn. etServ. cum R. metaphr., quae ad, hzud zes/- 
1a moratus, Dat dextram iuveni Aen. 1,610. habet 5702 expectans diu- 
:ius* quod iuvet Bg., tenente G. Th. in v. zzs/rum modo p.fq. l. 38. 41. 
»vivam tecum mu/tuny (fc. tempus, f. fpatium temporis,) i. frequenter, — 
multum, pro valde« quafi fectmdum multuin sod*m, pro quo frequen- 
tius za/tis zodis , cf. Cort. ad Cic. ep. 3, 3, 2. et ad Sall. Cat. 237,3: 45$ 
4. cum Serv. ad Virg. Aen. 5, 869. it. Ind. Corn. N. Lindn. Ell. p. 145. 
m. et ad Hef. 2, 994. m. N. 16. πολλὰ, πολλαχῆ, — πυκνῶς» συνεχῶς » add. 
'Qà. γί, 264. 267. 293.» fed Suid. 3, 141. e. πολλὸν, ὡς ἐπιτοπλξεῖφον, mul- 
tum, ut plurimum, — τὸ δὲ πολλὸν — μέμφετο, plerumque vero repreben- 
debat, ubi in Suidae Interpretamento apperet praep., fupra fuppleta; 
hic ut πολ. ceperim aeque pro valde, fervarurus idem faltem Lat. fing. 
multum , cf. Dem. 1343» p. πόλλ᾽ ἐμοῦ δεηϑέντος, κοὶ τοῦσον ἱκετεύσαντος 
πρὸς τῶν γονάτων» (quem acc. perf. pron. et h.l. fuppleas,) 107,2. 299; $. 
Luc. 1, 692. 1. 81. xo4 εἴ γε μὴ πολλὰ δεηϑῆνοι αὐτοῦ», et nili multum depre- 
carus effet , 278. l. 81. 7. ἱκετεύοντι , multum fupplicanti , Xen. Cyr. 7, ὃν 
5. Z. Ya. i. et Th. V. 1. p. 425. 5 δὲν τροφὸς» πολλὰ ἱκετεύουξα , μη ποιεῖν 
τοῦτο, ἐπεὶ οὐδὲν ἦνυε, — ἐκάϑητο κλαίουσα, nutrix multis eam precata fup- 
pliciter, se facinus id perpetraret, quum mi^il proficeret, /Jacrymans 
adjedit. Caeterum ad Hef. 1.1, πολλὰ χαίρειν φράσας, ap. Suid. 3, 138.1. 
longum valere iubens, cf. G. ΤῊ. »/oxgum, adv. longo tempore, (Íeve- 
rius per 1. ad longum £empus, cf. 1, 14, 1. m.) Virg. ecl. 3,79. longum — 
vale, vale inquit ubi Serv. »ut zorvam clamat, pro adv. nomen pofuit«€ 
fed R. met. »diu, dixit, vale, vale ;»»Burm. vero cum: Heyn. comparat 
μακρὰ χαῖρε, quod aeque explendum per εἰς f. κατὰ μέρη χρόνου μακρὰν 
eítque 1. g. πολλὰ ap. Hef., et utr. i. 4. aeternum, f. in aeternum, fermn- 
per. Tum ad fq. membrum Sch. in v. ér. e. Sb. Ind. »fleebat eum pre- 
cibux* quod aeque, ac P., liberius converfum, nifi ec male intellectum, 
peritius a Bg. redditur, ut pron. Z. non pertineat ad perf. Commodi, fed 
ad rem, quae hic quidem a Nof(tro tacetur, ante iam prolata, ut ne con- 
ramingret imperium Rom., nec fe periculo virae exponeret, inter gla- 
diatores verfando; quae, per fe duo, ad unum revocari poffunt hoc, 
ut ne faceret ille, quod in animo habebatac volebat; ut faepe pron. de- 
mon(trativum numeri fing. fübiicitur pluribus rebus propofitis per omnes 
linguas, uc no(tratium es, valens pro efes, ut hic ἐς pro τούτου f. ἐκεί- 
vou, deque aliquo priori, quo de actum; etíi fupplebitur quoque à /xé- 
vtuc  exprimente Bg. v. zwyx. per phrafin, ut Stp. Th. aliunde 3, 1441. 
E. m. »r. τινὸς» metaph. inde (a ícopo, qui phyfice dr.) qui aliquid con- 
fequitur, alicuius compos fit** quo de Lar. non fatis perífpicue tradit G. 
Th., cum aliquis compos fit f. fiat alicuius rei, ut voti, tum, ubi con- 
fequitur, obtinet, impetrat, adipifcitur, hic quidem, φα. aber, o 
ffe gleich viel, fehr flebete, es nicht erhielt, ez/angte. Denique fq. ar- 
ticulum 5, pro pron. demonítr. αὕτη pofitum, mutat Bg. in fyn. αὐτὴ 
iterum, fecutus ad v. zz. feveriratem et antiquam Lat, cf, G. Th. 113, 
100. »deffflo, ἐφίσημι» — defrftere ab aliquo, i.fecedere, Plaut. — a£s te defiflie, 
i. recedit** abit, cf. Stp. Th. 1, 1752. D. τῇ, »»ἀφίφαμοην abfcedo, fecedo, — 


1oo LIBERI. CAP. XVI. A. V. C. 945. CHR. N. 193. 


κρύουζω ἀπέφη ". ὁ δὲ Κόμμο- 
doc, μεταπεμψάμενος Λαῦῖτον b, 
τὸν ἔπαρχον τῶν ςρατοπέδων, 
"ExAsxTÓv9 τε, τὸν τοῦ ϑαλά- 
μού προεξῶτα ἃ, ἐκέλευεν, 
αὑτῷ * παρασκευασϑῆναι, ὡς 
δον τ ν νη κως MUN 
διανυκτερεύσων ἐν τῷ τῶν μο- 


a) Colon hic in Stp. et Sb. cum Ms. Dg. 


1 2. lacrymansdeflitit —Com- 
modus autem cum arcefífivif- 
fet Laetum  praefe&um  exer- 
citibus e£ Ele&um cubiculi 
cuflodem, iubebat fibi appa- 
rarj, ut qui effet pernoGtaturus 
in gladiatorum diverforio, at- 


b) Ms. Da. λαῖτον τὶ τὸν A. fed 


Ms. Vi. Aafróv τε τὸν A. , et poft Aave. comma erat in B. 2. al., v, Ν. c) àx- 
Ἀέκτόν τε hoc uno accentu tantum in B.2. L., v. Ν᾿ d) Mss. tres sgusaxóra 
v. N. €) Ms. Vi. αὐτῷ per lenem cuiu A, al. v. N. 


Herodi. l. 1. ἡ τα Zz.« íine Vs. alia, fed Sch. in a&. »»ὠφέξημε» aor. 2. 
ἐἀπέφη, difcefft« e P., fed cumStp. etiam L. Ern., ubi ct diferte »Zz£sy, 
deflitit, Philox.« c£ L. N. T. Krb. cum »Zzéss ἀπ᾿ αὐτοῦ, γερο! ab 
eo* quae et hic fuppleas, (cf. Ind. Xen. Cyr. Z.) faltem gen. pron. αὐτοῦ, 
cf. 1, 10, 6. m., variante Noftro in particip. et privo v. à. cum pr. $. m. 
formula μετὰ 3uxoe., ut diferte Suid. 1, $06. i. δακρυόεντα , μετὰ ὃ.», la- 
erymoía, cf.Hef. 1, 879. m. : 
 —Aumiroy)) Mss. τὲ infertum, ut alibi, hic procedit, fequente alio τὲς 
pro τὲ — κοὶ ν ut tamen cum Ms. Ve. manest in vulg. etiam P., quem 
deferens Bg. in μετ.» Íervat tamen.in τὸν ἐπ. T. se., Cf. 1, 8, 2. m. et 
Lampr. p. 515. Laetus praef. praet. fed p.520. Quintus .Ae/ius (al. 44emi- 
lius) Laetus praefecfus , abfolute, ut alibi, tum in Pertinac. c. 4. p. 538- 
Laetus fracf. praet. οὐ Ele&us eubicularius, cf. ib. p. $59. at in Ant. Ca- 
rac, c. 5. p. 711.1. Laetus fimpliciter, ue deinde ap. Noftr., it. E/eus p. 
$62., cf. Xiph. 334,28. pen. 386,21. εἴς.» ubi fecundi nomen etiam te- 
net accentum noftrum, quem ed. B. 5, L. iterum r, 17, 2. 9. 14. et 2, 
, 6. in ultima praebet, ut magis vitiatum ἐκλέκτος 2, 2, I 1., tenente 
rq ΤῊ. tantum verbalia ἐκλεκτὸς et ἔκλεκταγ quorum poítremum L. Ern. 
non repetit. mS 
τὸν ToU DA. me.) Vide, an idem fit ὃ τοῦ 5. meocsug, qui ó ἐπὶ κοιτῶνος 
A&. 12, 20. Lei. Cod. Ven. perperam προεφτηκότα. Stroth. | 
1n Mss. le&ione nihil eft, quam gloffa, Atticam, ut cenfent, for- 
mam mutans in vulgarem, quam ignoratStp. Th., fed Poff. Call. p. $46. 
i. habet fine auctore, cf. camen lad. Xen. Pol. Z. cum Lat. praefe&us, 
in textu fine V. L. et abfolute, ut hic, (quod et ipfum nefcit Srp. T'h.) 
cum gen., cf. L. N. T., in primis Krb., ut Schw. »»πρσετηπῶς» Dor. 
προεξακως» lon. προεφαὼς», et contr. meoesac« at Sch. in 9. »cubiculariust 
Bg. retinente P. remotius, pro vicinioribus, aut illo Zeun. aut hoc prae- 
pofétus ,. c£. 1, 12, 8. e. et de Leisn. ad 1, 6, c. : 
αὑτῷ) Leg. αὐτῶ, in duali, //es duos?-Reis&. Atquo fenfu tum capie- 
tur v. zae.? Ad Dion. Caf. p. 1222. N.ad δ. 147. »hic Commodus parari 
fibi cellam iuffit, ex qua mane prodiret quam cum iam ibi habuerit 
propriam, cf. ad τ, 15, 17. m. uerox., non potuit nunc demum illa pa- 
rari , ni(i ut le&us ibi fterneretur; unde Leisn. ad m. Ms. Bg. »apparari, 
fc. le&dtum« vere haud dubie ellipfin innuens cum L. Bof. p. 176. c. »in 


1 
ἰϑυσίας τῆς ἱερομηνίας €, ὡς armatum fe oflenderet; Illive- 
ἱ [Ρωμαίοις vow Aoc ὀφιϑείη. οἱ 13. ro fupplices orabant et 
δ᾽ ^ ἱκέτευον καὶ πείϑειν &T&- perfuadere conabantur, ne 


/ 


LIBERI. CAP.XVL A.V.C'g45. CHR. N. 192. 701 


νομάχων παταγωγίῷ, xdxs- queinde proceffurus àd facrifi- 
Oy f προελευσόμενος ἐπὶ τὰς candum fefto die;; ut Romanis 


f) Sinelotain A. al. v. N. — g) Pro commate hoc omnium edd., alitee 


(modo Ms. Bg. hic et mox poft Q3. δὴ) Ms. Da. oi 53, ix. cf. I, 2, 10, 


phrafi sesvydery ἑαυτῷ , lupple κλίνην» it. in παρᾶσκ. ap. Herodi. — Poteft 
etiam Íubaudiri λέκτρον f. λέχος. Sic ap. Lat. interdum /ecus fubauditur. 
Plin. ep. 7, 27, 7. iubet /Zerzi fibi prima domus parte, fc. lecum ubi v. 
N., tacente Lindn. et G. Th. in hoc v. et Bg. cum Gr. n., ubi modo 
»apparatur , imperf. Ter. Eun. 3, 5, 35. dum apparatur, — loquitur de 
balneo** quod ipfum fubtt. expleri poteft ib., ut et /ecus, at in v. perá- 
ve extr. alia ellipfis erit, cf. Heyn. ad Virg. Aen.2, t21., utin Gr. no- 
ftro L. Bof. Ell. p. 8o. m., lib. de V. med. Woll. p. 43. e. L. N. T. Schw. 
et Fi. ad A&t. 10, το.» tum in affini ἑτοιμάξειν L. Bof. 1.1. p. 225.1. Pric. 
ad N. T. Luc. 9, 52. cum L. Fi. et Krb., cf. Marc. 14, 15. et L. Bof. l. I. 
p. 58. e. ap. Luc. 2, 575. 1.66. τῷ παιδὶ ἔξω ὑπέφρωτογ, puero ftxatum extra 
ianuam erat, ubi, tacentibus N., etiam fuppleas «fv , rel., ut ap.Stp. 
ΤῊ. 3, 822. F. modo »παρεσκεύαςο, tanquam imperíonaliter pofitum, Thuc. 
ἐπειδὴ αὐτοῖς παρι(ς fine Ind., at Sch. 5».π. αὐτῷ, iubch, ad dormiendum pa- 
rari //ói« quod fupplementum et ipfum requirit fuübft. /e£/gzm , ut eius 
Lat. pron. arguit vitium operarum in Gr. per lenem, quod etinrel. edd. 
et Ms. inciderit, cum Mss. rel, confentiant quoque in afpero; undenec 
opus eít Rsk., ubi paff. fit accipiendum vi med., noflratibus forte hie 
imitaturis ellipfin, 4aff für zb» zubereitet, zurecht gemacht avürde. In 
Íq. óc cum particip., ubi P. aliorfum abit, formula Bs. per particulam 
cum pron. relat. par eft illi Lat. quzPpe qui , cf. G. Th. v. uz 1118. 36. 
cum Hor. Turf. p. 1133. Nr. 12. 857. a. e., cf. ad v. διαν. Hefy. Ind. Diod. 
S. ec L. N. T. cum Eg. Lat. 

κάκεῖ3εν) Hoc in adv. Stp. ΤῊ.» retento lota, refpicit modo ad N. T., 
cuius Lex. Fi. tantum cum Iota edit, ut in affinibus iítius Ind. Aefch. ac 
Pal., ralibus prorfus carente L. Ern. , cf. 1, 13, 16., fed P. libere addi- 
tum adv, temporis recte refpuente Bg., at inde fervante formulam fyn. 
in ἐπὶ τ. 9yc., mutato fubíL in participium , unde gen. τῆς ἱερ.γ a D. 
negle&us, quoque mutandus erat, nifi hunc per fe ceperit ac pro cafu 
temporis fecundo, quem εἴ alibi fexto reddidit, cf. δ. 5.6. 7.1., ut de 
re facrificiisque hoc fefto vel imperatorum, vel confulum; quorum per- 
fonam tum agebat Commodus, Ovid. Faft. 1, 75. fqq. 127. fqq. 17 t.Íqq. 
Nieup. A. R. p.74. fq. ubi in N. laudatur Lampr. in Hel, c. 15. T. 1. p. 
$22. denique Κα], Iaz. noluit eum confobrino procedere, ad quae N. Caf. 
»loquitur hic de proceffu Kal. Ian. in curiam et capitolium, qua de re 
Plin. in Pan. et alii multi« unde fupplementa fumemus ad Noftri brevi- 
tatem in v. ze., quo partim variatur cum $. 8. e. συμπροῖοντ., ubi et 
di&um de variatis ad 14. membrum, cf. Stp. Th. in adi, iy. , addens 
»pro quo 1. 7. (7, t, 1$.) dicit ἐν ὅπλοις. ey. cf. Ind. Luc. Dion. Caf. «t 
Poll. 4, 96. N. 91. 


rd 
᾿ 


joa ΤΠΠΒΕΚῚ. CAP. XVII. A, V. C. 945. CHR. N. 192. 


εῶντο μηδὲν ἀνάξιον τῆς βασι- quid. indignum imperio fa- 
λείας ποιεῖν. ceret, 

- Ὁ δὲ Κόμμοδος dry 4AAsw, ^ AtCommodus indignabun- 
τοὺς μὲν ὠπεπέμψατο", αὐτὸς dus, illos quidem dimifit, ipfe 
δὲ ἐπανελθὼν εἰς τὸ δωμάτιον, autem reverfus in cubiculum, 
ac! δὴ καϑευδήσων, (καὶ γὰρ" tanquam fcilicet dormiturus, 
μεσημβείας εἰώϑει τοῦτο ποι- (etenim meridie folebat id face- 
εἶν.) λαβὼν γραμματεῖον τού- re) fumto in manus libello eius 


1) A. B. 1. L. B. 2. R. ἀσχάλων, cf. 1, 9, 22. k) Ms. Ea. ἀπεπέμψατο" 
αὐτὸς 9 ἐπ. cf. 1, 16, 13. et I, 15, I2. 6.» fed pun&um poft ἀπ. in A. al, 
1) Ms. Ba. à δὴ viticfe, cf. 1, 9, 22. m) In Ms, Ba. figna (Ὁ) defunt, Afazr. 
etiam in A. cum E. rz, 


"el δ᾽ íxsr.) Stp. ad m. P. fequitur Bg. modo in Lat. ad z&5. et partim 
ad τῆς Q. , quo variat Nofter pro $. 8. m. τὴν "Peg. ἀρχὴν» Cf. 1, 15» I4. 
βασιλείας — ἀλλότρια, pro quo hic cum artic. fine difcrimine, fumente P. 
1terum abttractum pro concreto , quem Bg. deferit in v. /«., nec hic, nec 


ad πειϑ. fupplens pron. αὐτόν. 


si; τὸ δωμ!) Bg. e P., ap. G. Th. cumGrr. al., ubi potius, quod Sch. 
addebat »comclave, — Jap&riov* quo variat Nofter. pro ᾧ. 7. εἰς τὸν $22., 
cf. Exc. ad 1, 12, 16. e., faciente Sch. cum Bg. in δὴ et v. xa39., quod 
particip. ignorat Stp. Th., tenente G. Th. Lat. bg. cum Gr. n., ubi 
perit praep., nihil praecipiente Z. ad Vig., cf. eius Ind. Xen. Bach. cum 
L. N. T. et Hef. 2, 104. m., mifcente reliqua P., unde Sch. (qui in 
σομεσ. de parte diei« cf. Luc. 2, 77. 1. 67.) modo retinet tempus plusq. in 
»7. facere δος folitus erazc ad ν, εἰ... cEL. N. T. Schw. ec Fi.,. fed Krb. 
per impf. cum Bg. fub themate ἔϑω», ubi Stp. Th. cum L. Ern. id tem- 
pus ignorans, habet tamen fimile quid fine auctore 5/432 7. 7. quae 
adiuncta expleveris in v. abfolute pofito, cf. Ind. Xen. Cyr. Z.  Caete- 
rum pron. αὐτὸς in pr. cum ὃ Κομμ. adiectum eft modo opponendi caufa 
ob τοὺς μὲν» cum per fe potuiffer abefTe. 
λαβων) Lotus hic Noftri locus a A29. — φονευϑ. laudatur ad Dion. Caf. 
p. 1114. N. ad $. 92. cum commate poft γραμμ.» quod non procedit, fed 
poft δὴν, quod, pro fc/icet, negligit Bg. iterum e P., aliorfum abeunte, 
unde ille fervat modo Lat. ad 2z8., cf. τ, 15, τα. At στρ. Th. canrum 
2, 1556. C. »Xen. τούτων τῶν ἀνδρῶν, ἐφ᾽ οἷς A. €x eo numero hominum, 
qui« loco diffimili tamen, cum in noftro merum fit pron. τοῦτ. fine iubtt. 
et deficiat pron. τὴν a quo pendet gen. τοῦτ.» non ut τὴ pro δὴ legendum 
fit, cf. $. $., ubi eriam exquititum eft hoc, ut pron. demonftr. τοῦτ. 
ponatur, fequente particip. aut adi. cum artic. praemiífo, qui adiunctus 
facit, ut proprie redundet iftud pron., cf. fine Ind. Dem. 240. 6. διὰ 
TOUruv τῶν ἐν ταῖς πρεςβείαις μισϑωσάντων ἑαυτοὺς, it. 96, 3. 23. et Mor. 
]f. Pan. p. 11. N. e), ubi »»πούτους TipZo Dos, τοὺς ὄντα ει, cum cominate 
adeo, ut ap, If. Areop. ed. W. 217, 18. pro αὐτοὺς ἐλευϑέρως τεϑραμμένους 
legerim αὐτοὺς τοὺς ἐλ. 7. » facile elapfo artic. ob pr. hnitionem eandem, 
tum Dem. in iffini 207, ult. τῶνδ᾽ ἐγὼ τῶν A. , fed 210, 17. τῶνδε. τῶν A4 
cum commate iterum, et cum δὴ Ind. Ael. V. ἢ. et 1, 3o. p. 56. it. 13,2. 


LIBER I. CAP. XVIL'A. V. C. 94s. CHR. N. 192. 203 
vuv? δὴ τῶν ἐκ Φιλύρας εἰς generis, qui de tilia fubtiliter 


n) Ms. Ba. ψραμματεῖον, τοῦτο δὴ A., utcomma po? yg. etiam in A., at poft 
35 in. B. 2. L. , ec ih B, 1. τοῦτον δὴ A. v. N. 


p.853. e. it. ad 2, 12. p. 95. N. 4. ct 2, 29. p. 143. N.2. e., qua in for- 
mula Bz. ratio retinet gen., et !pfa admitrens eilipfin Lat. pron. 4/7490, 
Íed privum pron. exprimit per γῇ. formulam, pro libello eo f. tali, cf. 
G. Th. v. zs 1232, 17. p. fq. l. 36. ec v. gen. 769, 5.5» ubi et eodem gene- 
re pozioGes, per alium cafum fextumque ac per cllipfin praep. ex f. 4e, 
P cf 1. 14, 2. ad σαντο, unde facile eít iudicium de lett. Ms. et ed. Baf.; 
in qua vitium operarum τούτον COrTOXit quis per accentum recliorem, 
non infpecto ipfo Gr. exemplari, ubi-haud dubie fuit τούτων», ex quo e 
eto Confufa, ctiam in Ms., ubi tameü et ingenium librarii explicarit 
formulam difficiliorem, cafu diverfo in eundem mutato. : 
vexup. — ἐκ Q.) Vide prolixe diflerentem de talibus ΟἹ. Salm. ad Vo- 
piíc: Firmum, a pag. 444. Turn. Adv. 28, 33. Ad rem totam infigne 
exemplum tam fatalium libellorum pertinet ex hitt. Calig. ap. Suet. 49. 
Boecl. Poftea fcribi coeprum in tenuioribus arborum philyris, quae in- 
tet ipfam corticem et arboris lionum funt, et Lat. //ózz dicuntur. Pan- 
ciroll. c. de chaic. inv. 1. 2. Oxóz. — Pro eo Aelian. dicit φιλύριον Var. h. 
I4, 12. Suid. Qíavex, εἰθος δένδρου, ἔχον φλοιὸν βίβλῳ παπύρῳ ὅμοιον. 
Srrotb. 
Sic Leisn. in m. Ox. 50. M. V. 18. 174. Per. ad Ael. 14, 12. p. 883.« 
quorum poftr. locum Ael. et Noftri 5, 11, 18. fqq. adícripferat b. Ern. ad 
marg. Par. etiam, fed illum ex Obf. M. Α. ipfe notarum cum his »Dion. 
Caf. p.766. E. σανίδιον φιλύρινον δίϑυρον» cum quibus Herodi. eft compa- 
. randus τ. c. 17.« ut Dion. locum in N. pr. indicaviinus, ubi et exemn- 

plum fimile Domitiani et pufionis eius, et in N. agitur de more fcriben- 
| di in tzbulis f. afferculis, praefertim tiljaceis, ut ap. Grut. Lamp. V. 1. 
p.85. Politianus, de philyra agens, eamque cííe eandem cum tilia, — 
tuniculas etiam quasdam ex libro ipío tiliae arboris, vel ad eius imira- 
tionem factas, quibus fierent — libelli, Gr. vocabulo peculiariter ap- 
pellatas philyras, — pag. extr. fubiicit »quín Herodianus etiam — libro: 
ipfo hiítoriae primo mentionem /isel/ifacit , e philyra tezui//za ucroques- 
verfum exp/icabili« fed fine Gr., quae vitiata in τούτον €t &xrvyp. ap. Cafp. 
Barth. Adv. 1.35. c. 19. p. 1623.1. »philyra autem facti libri ica fcite com. 
pingebantur , ut effent replicabiles, Herod. I. t; A29. —« cf. de philyra 
Fabr. Bibl. ant. p. 953. m. et Periz. 1.1. p.946. a. e. »praevaluit, ur in 
tabellis fcriberetur, quae ex tilia erant formatae. — Herodi. 1, 17. A. 
γραμματεῖον; τούτων A. lumens zabel/am ex-eo geriere tabellarum, quae ex 
tilia 77 tenues /aminas funt formatae* in cutus locis Salm. ad Tert; de 
pall. p. 209. fqq. et ad Vopifc. T. 2. p. 696. b. e. fqq. non huc refpicitur, 
ubi Sch. in 5o. libellus factus de philyra f. tilia (e Memm. fere) ἢ. e. 
membrana tenui inter corticem er lignum tiljae, — ix, ex, de materia, 
ex qua quid fit& in quam praepofitionis notionem, tacente Srp. Th. , cf. 
Fifch. Well. Gramm, ed. noviff. p. 239. e. Poff. Synt. p. 107. m. L. N. T. 
Fi. p. 367.1. et Krb. p. 501. e. Nr. 4., comparanre Sb. Ind. v, γραμμάτιον 
cum noítro loco altum e Xiph. 377, 6. de Coinmodo etiam, δώδεκα yeajsp 
iX, οἷά γε £n φιλύρας ποιεῖτοη» 'uodecim tabulas, quales ex zi/ia fieri Jotent, 


fed ap. Suid, 2, 499.1. 4uod. zale//as , quales ex philyra f. fc^» cf. Exc. 


1o4 LIBER I. CAP. XVII. A. V. C. 945. CHR. N. 193. 


, , / τ , i í 
ρὸν χήμενων, ta aA perpoliti funt et iterata plica- 
λω τὲ ἀνάκλάσει eu Dovipo- 

Se, ἐπτυγμένων, γράφει p, tura utrinque plicati, fcribit, 


o) In Ms. Ba, verba 272434. — ἐπτυγμένων defiderantur. Mart. etiam in Mss. 
rel., v. N. p) Comima hoc fuit modo in B. i. R. et D. 2. L.,. ut mox poft 
ον. in B, r. , fed colon in Ed. cum Ms. Bg. 


εἷς ez.) Poft 4e. caetera omnia, quae fere εἶχον efficiebant, negli- 
gentia librarii ab homoeoteleutis ἡσκημένων et ἐπτυγμένων inducti, defunt 
1n Cod. Ven. Caeterum mens horum verborum, vel me non monente, - 
a quovis facillime perfpicietur. Szzo:. 

De Mss. quidem lacuna iudicium re&um eft, tenente Sch. in 52. 
tenuitatem , fu^zilitatem cabellae dolatae, — ss. tabellis tiliae £epuiffrme 
edolatis« e P. fummum gradum adv. fine neccflitate, at cum Bz. recte 
explicante formulam e praep. cum fubtt. εἰς ^., peradv., qua de aliunde 
Stp. Th., it. de notione v. »Zex. elaboro, concinno, elaborate concin- 
no« οἷ, δα Luc. 2, 400. N. 60. 3, 477. N. 17. ad Herodt. 2, 130. f. p. 166. 
Ν. 89. Abr. ad Aefch. 1, 179. m. Trill. Obf, Cr. p. 244. Koen. ad Greg. 
p.254. N. 53. Suid. 1, 351. m. 2, 81. m. Hef. 1, 573. 1. 1661. e, , adhibi- 
turo me potius qu laborati fuat, autSch. in v. »eiz adaliquid elaborar 
pro Bg. , qui forte fpeCtavic illa Per. ad Ael. pr. N. l. tabellae iftae etiam 
Ícalpendo et radendo poliebantur«* cf. de Maufoli monumento ap. Luc. 
1, 430. 1. 43. οὐδὲ οὕτως ἐς κάλλος ἐξησκημένον» neque zta in fpeciem ele- 
gantillimam expoZitum. 

ἐπαλλήλῳ) lurn. Adv. 1.28. c. 32. e Lat. fcriptoribus interpretatur ta- 
bellas duplices: fed fuiffe tamen et quadruplices et Quin pup t docet. 
10. Sy/. Hic locus eft de libello plicatili , zruxría f. πτυκτῷ βιβλίῳ», üt 
zlii vocant, v. C. G. Schwarz. de Ornam. libr. praecipue diff. de libris 
plicatilibus δ. 1 r1. fq. et de Ornam. Cod. $. 1. 12. etc. ᾿Ανακλάσει ἐπτυγμέ- 
γώ yexupzreiz funt tabellae plicaüles. ἀνακλᾷν hic non eft frangere, fed 
furfum attoliendo convellere et educere, it. in altum tollere, furfum 
fle&tere et inflectere, v. Rz. ad Luc. de Gymn. c.7. T.2. p.886.fq. De 
tabellis hujusmodi duplicibus, quae et diprycha, (it. diplomata,) quae 
confiftunt duobus foliis, quae complicantur, v. Obf. M. V. 2. p. 28. ca- 
piendus videtur Ovid. A. 1, 12, 27. Leisz. 

Ad quem Ovid. v. Inttp. it. Salm. ad Tert. de pall. p. 371. m. et ad 
Vopifc. 1. 1. p. 702. a. m, aliter in libris ex membrána: nam ex multi- 
plicibus rabellis et foliis conftruebantur et compingebantur, haud fecus. 
2c noítri libri hodie iolenr, qui ex multis conítant foliis, aliis fuper alia 
ftructis et inter fe compactis. — Sic et pugillares componi folebant ex. 
pluribus tabellis, quae στυχίᾳ dicunt Gr.« G. Th. v. diptycba et diplo- 
7,4... it. Fabr. Bibl. ant. Ind. cum Hef., ut ad Luc. l.l. ρ. 387. 8. tum de 
v. ἀν. agitur, tum nofter locus fimiliter cum Leisn. exponitur, fed ap. 
Sch. »iz. veflexione voluminis, cuius alia pars alteri continuo involvi- 
tur, — ἀν. veflexione , de libello, in utramque partem replicabili. Tales 
tabulas duplices exponit Turn. l.28. Adv. c. 33. — éz7. libellorum, qui 
replicari poíTunt in utramque partem« dtm Stp. Th. in fubft. ἀν. 2,223. 
E. m. fub Lar. Sch, tenet hunc locum e P., it. in v. ἐστ. 3, 592. G. et p. 
Íq. C, πὶ, nzrvrríov,. Hef. στυκτὸν βιβλίον.  EFlerodi. vocat γραμματεῖον 


LIBER I. CAP. XVil. A. V.C. 945. CHR. N. r92a. 705 


ὅσους xg τῆς νυκτὸς Φονευϑη- quos oporteat^illa no&te oc- 


vat ὧν πρώτη μὲ ἐν ἦν Μαρκία d: 2. cidi: quorum prima erat 
εἴποντό δὲ Λαῖΐτές τε : καὶ Marcia, fequentes Laetus et 
2, 5 1 "d Y . 

Ἔκλεκτος, ἐπὶ δὲ τούτοις πολὺ Ele£tus, poít hos ingens nu- 


σπλῆϑος τῶν f συγλκήτου πρώ- merus ex primoribus fena- 
* 


4) Comma hic in Stp. rel., pro pun&o in A, et al,, pro quo colon pla- 
cuit nobis in xerbo εἶσ. alius numeri, — r) Ms. Da. λαῖτος 7? , ut alibi, fed mox 
poít Ἔκλ. re&um comma in una B. r. R., pro culo Stp. rel. et pundo A. et al, 
1) Mss. Ba. et Vi. τῶν τῆς συγκλ. V. N. 


ré) ἐπτυγμένων, (fic fine numeris hinc.) Infra πτυχίον (p. 594. C. m.) li- 
bellus f. codicillus plicatilis, pugillares plicatiles« cf. Exc. 

γράφει) In hoc v. Sch. »confcribit, in libroc e P., qui et ipfe fup- 
plebzt »1n ec £y αὐτῶν unde bg. refert artic. fq. τῆς per pron. , it. teme 
pus praef. nn ev. , difcedens in ἐσ. et coniunctivo pott v. yg. cum prof. 
ifto óe., quae confecutio temporum in Lat. modo obtinet, concurren- 
tibus hic iterum variis temporibus fimul, aor. 2. et praef. , λαβὼν — 
γράφει, cf. de re ac nocte illa 1, 16,7. Mox negligit Bg. μὲν et δὲ, (quod 
pottr. fervarat P. aliquo pacto;) mur2ns v. εἶπ. finiti temporis in partici- 
piun, ut conveniat ad pr. yy, errante Sch. in. »síz. fequebantur. alios 
feriitos in libro« cum, fupplendo pron. αὐτήν , unam Marciam intelli- 
gere debeamus , quam reliqui fequebantur, 1. 6. poft quam, in fronte et 
initio fcripram, caetcri deinceps fcripti erant; tradente Dion. Caf. p. 
12232. l. 40. fa. f. Xiph. 334, 42. tum nihil de libello, tum rem paulo 
aliter, quafi Laetus Electusque inádiati fint Commodo aliis de caufis, nec 
propter libellum (tum ; ut de morte Cominodi difcrepant fcriptores etiam 
im rel, minutiis, ut appellantur ad Dion. Caf. p. 1223.» quem etfequun- 
tur Angli ap. Heyn. Hift. 4, 1922. 1. 

ἐπὶ) lteéte ss pofl bos. Hoc neceífarium ob fqq. Sic Luc, in A(ino 
p. 589. FE. 2. ubi Rz. plura, Zeiss. 

Ibi b. e. . »addo Herodi. r, 17, 2;, ubi neceffario quoque ἐπὶ vcvr. 
valet pof? Por de peif. adeo accepto pron., ut ec P., quam notionem 
iftius formulae neglexit Vig. p. 602. Nr.13., memorans modo illam de 
re, pro Lar. pr fica V. praeter ^uo quarum priorem et Srp. Th, tantum co- 
gnovit I, 1212. E. cum illa alia de conditione, cf. ad iftam de re Acl. 
V. h. 12, t. p.722. N. 50. Luc. 2,87. N.70. 3, 21. b. e. D'Orv. Ch. p. 298. 
i. Fi. ad. Well. p. 385. m. cum Ind. Pal. v. ἐ. (ubi et alia »£. τ. Zvxta€ 
side quidem;) Z. Xen. Mem. S. Hef. 1,1396. e. fine N., fedad illam 
huius loci de períf., quia eaedem praecetlerunt, Ind, Dion. H. S. T. t 
& e. Xen. Hell. Mor. a.e. Z. Pol. b. m. et Cyr. ib., ut et hic fumi polle 
enallage cafuum, etiam hoc, v. ἕπεσϑ. hic habere fecum pr ἐπὴν ur Ind. 
Xen. Cyr. Z. (cui add. et cum quarto cafu ἐπί Τίνα T, 4. 2j. )et ap Hom. 
'08.4, 373. β΄, 197. cum gen. pert. ἔεδνα, — ὅσσα ἔοικε φίλης ἐπὶ παιδὸς ἕπεσϑοι» 
' dotem, quantam par elt caram filiam comitar?, ubi N. filentde re&iooe, 
nihil fimile tenente Stp. Th., nec in ἐπιέπεσϑου f. ἐφέπεσϑοι» quod habec 
modo cum dar., cf. Ind. Xen. Cyr. Z. (add, 1, 4, 20.) pro quo per tm«fin 
ap. Hom. effe poteit, cf. ἑπακολονθεῖν, Ícd ctiam cum dat. falp ; δὲ hic 
emittente Bg. e iP. 

Yy 


106 LiBER L. CAP. XVII. A. V.C. 945. CHR.N. 192. 


L M ^ M : . Ξ 
τευόντων. τούς μὲν "yZe TE£tG- 3. tus,  lNam feniores qui- 


πολὺ 74.) Concinnius geminato articulo legemus τῶν τῆς e. ve. Sylb. 
quo et Glofiator Mss. tendit, inconttans in hoc genere, cf. 1, $,7. m.» 
ut et recta eft forma lectionis vulg. , in quam adeo unius articuli alte- 
ram e duplici tentabat 1, 15, 7. m. , faciente bg. cum P. modo in πολ. πλι» 
fed tacite etiam Stp. Th. 3, 5$68.i. in v. ze. »cum gen. perf. συγκλήτου 
πρωτεύειν , plurimum auctoritatis in fenatu obtinere f. prae ceteris fena- 
toribus auctoritate valere« fine auctore, ct. Ind. Dem. Xen. Z. Cyr. et 
Bach. Luc. et L. N. T., ut de Lat. By. adi. pro particip. ebbi, variante 
Nottro cum r, $, rU. τῆς βουλῆς — τινας τῶν ἐξεχόντων et 6. τ6. m. 1t. 1,2, 3. 
ἀνδράσι τῆς συγκλήτου βουλῆς τοῖς ἀρίφοις » ἃς cogitante fenatores non mo- d 
do eminentes honoribus, fed et virtutibusac divitiis, quo et ducunt fqq. 

τοὺς μὲν 'y.) In Ald. ed. et aliis male λοιπὸν Ícriptum eft, Szepz. Hoc 
λοιπὸν non male ibi fcriptum, fi adverbialiter pro deinceps f. in Ííumma, 
accipiatur, quomodo cum a Dione fiequentiflime ufurpatur, tum a Po- 
lyb., ut fenfus fit, fzuiores ewim atque in fumma euné/os amicos pater- 
nos amoliri volebat. Verri tamen et λοιποὺς poteit, fi praemictatur arti 
culus, ut cum alibi paffim, tum infra $. 9. e. 5y/ó. Hi funt Cl. Pom- 
peianus I, 6, 11. Pertinax 2, 1,9. Vi&torinus Praefectus urbi Dio 72, 4. 
Didius etiam Iulianus Sparrian. in lul. c. 2. (j. T. το p. 574. m. , quo ta- 
men loco non adinodum nitar.) Sall. Cat. 7, 2. regibus £oni, quam mali, 
fufpectiores funt, femperque bis aliena visius fórmidolofa ef? , ubi v. Cort. 
Poffis:hic cum Plin. Pan. 68, (3) d'cere, quum a ato pr. incipe tanquam 
fucccfor timeatur , quisquis efi diguior » quom fit memo non digtiors omnes 
£imentur, quum eller nemo non paternorum amicorum dignior, omnes 
a Commodo timebantur. Tac. A. 14, 13. (e.) fe Nero ip omnes Zibidines 
effudit, quas male cog£rcitas qualiscumque matris revtrentia tavdaverat, 
Éandem ob caufam οἱ παῖδες τοὺς πατέρας Quv'ycusi, φρονοῦντας ἄριτα αὐτοῖς» 
ap. Arift. Plut. v. 577. Leiim, 

De amicis quidem illis cf. τ, 6, 11.2, 1, το.» fed de V. L., tenet 
vulgatam lect. bg., at P. prorfas nil hil, per libertatem, ctiam in τῶ huius 
wegionis admifain, ut, dum Mss. accedant, hoc modo decerni queat, 
aiticulum, quem Sb. requirat, lam eííe, in pr. τοὺς piv, qui pertinet 
non magis ad proximum adi, 79. quam ad rel., quamvis interiecta co- 
pula κοὶν c£ r, 16, 10. τὴν παράλογον οὕτω κοὶ ἀπρεπῇ βούλησιν», it. S. 7.6. 
15. τὴν ἔνδοξον xo ἐνιαύσιον πορφύραν» fecenre Stp. 1 ἢ. iilud λοισὸν ex h.1, 
eciam 3, 840. G, m. in v. &zocx., ubi altera V. L. in fut. pro aor. cum v, 
49:A. habet contra fe. difertum canonem Thomae M., qui cum edixiffet 
p- 1$9. icéov δὲ, ὅτι τὸ Boy Acn μετὰ παρωχημένου xo] ἐνετῶτος μόνον τίϑετσιν 
οὐδέποτε δὲ μετὰ μέλλοντος » Jeiendum vero, verbum βούλομοη cum praeteri- 
to ac praefenti tantur; poni, nunquam auzez cum foruro, (quae Drakenb. 
in N. non intellexit, haec apponens »íi non ia futuro ufurpatürs) pergit 
p. Íq., ὡσαύτως καὶ τὸ ϑέλω xar ἐθέλω, quae nemo in N. rcfuravit, ut 
nec Stp. Th. attulit id v. cum fur., fed modo cum praef., aut perf., 
aut aor, , quae duo praereritj remporis pro praef. ponuntur, ut hic aor. 
a Dg. e P. redditur; unde error potius fit in finitionibus s5324 et ac3ay 
f. in e et a, variante Noftro tum in 59. cum fq. igcva.,. (ut in hoc pro 
ἐβουλεύετο τ, 16, 8. , pro quibus duobus verbis dat P. modo unum) tum 
pro 6. 1. φονευϑ. hic per ἀπόσκ.» quo de v. 1,9, 1. , ut lig. ap. G. Th. cum 
Gr. n. »amo/ri dicuntur ea, quae fummoventur et teiluntur € medio, 


- 


LIBER E. CAP.XVII. A. V.C. 945. CHR. N. 192. 707 


βυτέρους καὶ λοιποὺς τ πα- 
τρώους Φίλους ἀποσπκευάώσα- 
σϑαι "πάντας ἤϑελεν, αἰδούμε- 
νος ἔχειν αἰσχρῶν gy ! σεμινοὺς 
ἐπόπτας Χ' τῶν 0g πλουσίω 
τὰς οὐσίας χαρίσατϑαι ἐβού- 


dem et reliquos paternos ami- 
cos amoliri cun&os volebat, 
verens habere turpium faci- 
norum honeítos infpeclores ; 


divitum autem bona donare 


AsTo μερίσαι 42" εἰς τοὺς gea- 
τιώτας καὶ τοὺς "^ μονομαχοῦν- 
τας, τοὺς μὲν, 
αὐτὸν͵ τοὺς δὲ, ἵνω τέρποιεν, 


cupiebat ἃς diftribuere militi- 


ἵνα Φυλάττοιεν bus et gladiatoribus, illis, ut 


cuftodirent ipfum, his, utob- 


t) λοιπὸν A. B.etPer. T. v. N..— u) ἀποσκευάσεοϑαι A.B. Par. I. et at. v. N. 
x) Hoc colon fuit in D. 1. R. Stp. cum Ms, Bg., pro commate Lu. et pun&to al, 
v. Ν᾿ y) Ms. Ba. μερίταί τε alio àccentu; quam alibi. — z) Miss. Ba. et Vi. 
καὶ μόν V. IN. 


(ut hic P. , fed ib, cum acc. perf. tantum e) Curt. 8, 5, 17. prius ab ocu- 
lis mortalium amo//ta natura ef? , íc. Herculem Bacchumque; (ubi Cell. 
N. sprius mors eos a confpe&tu hominum abttulit«) eusc/us, univerfus, 
(hic P.) omnis« quod adi., ἢ. l. capiendum de iis, quiadhuc fuperfunt, 
cf. 1, 9, 1., Nofter ad laeviratem a rel. adi. feiunxit.— 

αἰδούμενος) Adhibitas cv//odes vitae fuae honeitiores ferre non potuit. 
Lamprid. Oxoz. 

Pro quo loco in Comm. c.2. p. 478. m., proprie pertinente ad pa- 
tris adhuc vivi aetatem , aptior eft forte ib. c. 3. p. 480. patris minifferia 
fubmovit ; amicos fenes a/ecit ; P. deferente Sch. in. υγαἰδ, veritus, eru- 
beícens, (cf. r, 6, 3.) e. graves f. boneflos infpe&ores, (ut Bg., qui ex- 
opp. pr. elexe. notionem rette definit;) &z. ?z/p., cenfores operum« quo 
in fubít. liberrimum P. totum exhibet Scp. Th. fub Lar. fpeczator, ap. G. 
Th. cum Gr. n., et quoque fub Bg. , quod ib. cum Gr. al. nec in uni- , 
vería notione, qua hic fumitur, pro eo, qui animadvertit, obíetvat, 
videt, reftis eft; ad v. y. ut decfíle poffit pron. τινὰς. vel, fi des ei 
duplicern acc. perf. etiam αὐτοὺς, quo tendat P. ἡ ον μη, quem et deferit Sch. 
in Íq. v. peg. , cum Bg. reddens, nifi quod ex eodem mutant formulam 
v. cum praep. in dar., cum et Lat. habeant cum pr. iz, pto inter, cf. 
G. Th. 222, 4t. v. Zivido 230. $8. 30. et v. part/or 710, 44. (ut in pario 
cum Gr. n. faltem cum fyn. z2ze7,) quam rectionem renet Stp. Th. mo- 
do in paf., huc fpettans in v. xag. 4» 359. E. e. fine Vs. et cum com- 
mate poft ἐβουλ.», fub Lat. di/ergior, tacite retento e P., unde Bs. in 
τοὺς jov. Cf. I, 15, 18., hic locus ut fit quafi clafficus de particip. pro 
Íubtt,, quia copulatur cum pr. alio fubft. τοὺς se , quos iterum capio 
angufto fenfu de Praetorianis ob fq. yz φυλ. 4., ut Mss. lectio inomitfo 
artic. ante fecundum fubtt. a Gloflatore eít, refpiciente ad alteram for- 
mam $. i., ubi Sb. tentabat in contrariam partem. In fq. opprimit Bg. 
μὲν et à? fortaffis e P., qui in. pron. ez. per Lat. fe refpicit v. ἐβουλ.» 
cum ín vulg. omnium librorum leni iudicium Nofler interponac fuum, 
quod et Sch. fervat 1n. »4. defenderent zpfum , v. oble&tarent eumt« in 


τοβ LIBERI. CAP.XVIL A, V. C. 945. CHR. N. 192. 


, Ὧν ^ ͵ . 
y2 Vac δὴ γραμματεῖον, τί- 4. leCarent. Cum fcripfiffet 
; » j τ, ^ : "NIME, 
3ησιν ἐπὶ τοῦ σκήφποθος P, οἰη- ergo libellum, ponit in le&o; 
Ξ ; 


5 
p * ^ P Lp Ea , » , s. « 2 . 
"eig, μηθένα ἐκειεν" εἰσελευ- ratus, neminem illuc introi- 


3) 3 Ms. Ba. v. Ν. b) σκήμποδος À. hic et $. 7, e. meudofe, cf. I5 45 I. €. 
c) Mas. tres ἐκεῖσε v. N. Γ 


boc extr. explens pron. non male, ficut ad σοὺς μὲν ετἰτοὺς 33e pr. repete- 
tür pr. εἰς» aut cadem dicetur regere haec interiectis 2iiis, ut alibi. 
γράψας) Pro Ms. à? oftendit P. potius vulg. δὲ per fuum Zgifer, fyn. 
ilii 8g., quocum, P. deferto , fere Sch. in »7g. quum Acriptiflee /id.« 
quod v., íumtum pro intcibere, i. (cribendo impleze, nobis Zefchrei- 
bez, faciet, uc fubít. γραμμ. capiatur iterum, ut S. I. m., de inatezia illa 
tiliacea, at de eo, quod in libello fignatur, f.de fcriptura, et pro γραφὴ 
$- 9. (quomodo et uíurpantur Lat. Ziée//us cc éver , v. G. Th., ut con- 
tra etiain Z/f£erae de materia, in qua fcribuntur,) fi v. ge. limpliciter 
fumitur; ut Certe γραμμ. de materia accipiendum fimui ob fq. mox v. 
zi$. ubi Sch. partun e P. libellum deposit fupra Ze&alum € expleto fic 
pron. αὐτὸν in pr. ἐπὶ fübiiciens noftrum locuin illi 1,8, 8, m. , cum hic 
fit alia ratio , et gen. potius pro acc., quauquar in v. ponezzi etiam ob-. 
tinet abl. Dg., cuius Lac. ad v. 0/55. e l'. «ἢ αν t, 2. 
ἐκεῖϑεν) Fort. ἐκεῖσε. S1epó. — Faber ad Acl. V. ἢ. 14» 33. (p. 975-) Ges- 
nero nil caufae fuiffe. putat, cur ἐκεῖϑεν 1n ἐκεῖσε mutandum putaret. 
Nam et ap. Herodi, occurrere ἐκεῖϑεν pro. ?//|uc, et ap. alios, ut οἴκοθεν 
pro'oke:.  Fortafle ap. Ael. legendum ἐκεῖθ, Í. ἐκεῖ τε f. ἐκεῖτ᾽ Í. ἐκεῖθ, 
mutato τ in 2 ob fq. afpiratam, — Caeterum ἐκεῖ ct 2:19: etiam notat Z//ucs 
v. (ibid.) 2, 13. p. 102. Leisz. Melius in Cod. exílac ἐκεῖσε. S4ros5. 
Lapíus in lixteris ac fyllabis.in. Mss. cogitari poteft) fi, ἐκεῖθεν pro 
ἐκεῖσε lare hic, non cificimus tam ufu, quam analogia. Scilicet ap. Ael. 
à. I. eit V. L., neque adeo certum quid; et cum Perizonius iftum Íocuin 
tuetur e foio Noftri hoc loco, (interpretatus fic, ra£us, nemiaem ἐδ, 
in cubiculum , zstrozuxum ;) aeque dubium elt, quia et hic Mss. aliter 
legunt, guibus per fe parum fidei a ime tribuitur, quia aliunde fatis 
conftat, eíle a librariis corrattos, ct habere gioiTas, quo et haec illorum 
lectio referri poteít, cum vulgata fit difficilior; etfi Stp. Th. novit mo- 
do duas adv. vulg. notiones, pro Z/ise et Μη quae et habentur in L. 
N. T. Krb., uc prior tancum in L. Ern. et ap. Thom. M. p.316., nec 
iuvat quid Suid. 1, 69:. i. aut lad. aliquis in notionem pro Z/we et pro 
adv. in locuin. Unde reliqua eít ranrum analogia cum Gr., tum Lat., 
er lex haec univerfa, duéta illa ex ufu fcriptoruin, qua edifitur, adver- 
bia loci inrer fe miíceri, et advv, de loco poni interdum pro advv. in 
loco, interdum pro advv. in locui; quam legem et fcriplit Kypk. 15 
126. e., adlübiris exemplis, v.c. ὅϑεν pro ὅπου», cum L. N. 1. Fi. ac Krb, 
quibus add. οἴκφϑεν pro οἴκοι ad Luc. 3, 510. N. 29., ἔνδοϑεν pro ἔνδοϑι ib. 
y. 377.2. €. 633. b. e. (fed pro foras Ind., quanquam tortaffis prior no- 
tio teneri poteft cum Vs. ed. Th. Xen. V. 1. p.275. i.) αὐτόϑεν pro αὐτοῦ 
Ruhnk. ad. Xen. M. S. p.232.e., ἐκεῖσε» proprie i///e, pro z//uc, ap.Stp. 
Th. t, 1165. D.e. Ind. Fi. Aefch. Thom. M, p.282. cum N. et Rsk. ad 
Anthol. Not. p. 186.1. , qui ap. Aeích. Or. V. 3. p.686. 1. 12. pro éxsies 
recepit V. L. ἐκεῖϑεν celerius, non item Sammet. p. 78. 1. 6., Ut tacea- , 


LIBER I, CAP.XVII, A.V.C. 945. CHR.N. 192, 769 


σεσϑαι. ἦν δὲ καὶ “ παιδίον S.turum. —Frat autem pufio 
πάνυ νήπιον 5 τούτων δὴ τῶν quidam «ἀπιοάτιπι parvulus, ex 


d) Ms. Ba. 27 3? παιδὶ v. N. e) Hic comma fuit in edd. cmnibus, fed 
pun&um in D.2. R. v. N. 


mus de eie», ἔξω. rel. Onodfi hsec commutatio refta eft: etiam ἐκεῖ- 
9εν contra valebit pro ἐκεῖσε» i. ///uc , cum et utr. ponatur pro 2-2, h.e. 
ibi, fed haec faepe fint pro ://vc, ficut Lat. eodem non tantum. adhibetur 
pro ad eundem locum, [τἀ etiam pro in loco aliquo f. pro ibidem, ct. 
G. Th. et t, 14, 5. 1. , ubi Ms. pro ἐκεῖσε contra ἐχεῖδεν volebat; noncer- 
to definiente me, quid Bg. fecutus fit, cum tacuerit. in N. , quanquam 
notabat Lcisn. in m. Ms. Big. γγέκεῖϑεν pro exei. quafi Bg. fervarir vulg. ; 
quam adeo Ing. dederunt contra Stp., ur et Sch. in adv. cum £ar. Bo. 
(ap. G. Th. cum Gr. al. ἐκεῖσε,) fed forteílis eU. obliguo fyn. ad f2« ac 
in V. γγείσελθ. introiturum eo« quo in v. non tenet 5tp. 1h. Lar. Bg. e 
P., ap. ὦ. Th. cum Gr. n. 
x» δὲ) Lampr. c. 9. breviter comple&itur, quae hic fufe memorantur, 
multos praeterea paraverat zzterimcre, quod pex parvulum quendam pro- 
ditum eft, qui tabulam e cubiculo eicit, in χης occidendorum eraz: 
nomina fcripta, Porro de talibus puerulis, 1n aula verfari folitis, no- 
tabilis eft locus in Suet. Aug. 83. /z2c^at, Auguftus, cur: pueris zzinutiz, 
quos facie et zarrulitate amabiles uzdique conquirebat, praecipue Afauros 
et $jros, ubi v. Caf. notata. Boecl. — T1zifoy T1 τῶν ψιϑύρων» οἷα αἱ γυναῖ- 
χες γυμνὰ, ὡς σλύήϑει, &Svp9u7»4 τρέφουσι. Dio 1. $8. de nuptiis Liviae ec 
Augufti loquens. Oxor. | Forte tales funt 7/2571 Mii ap. Phaedr. 4, 4, (22.) 
v. Gud. p.81. et Palmer. ad Luc. pro merc£cond. p. 482.fq.— Tales Sy- 
barirarum illi pufiones, de quibus Athen. XII, 3. ἐτεχωφιάξειν δὲ παρ᾿ 
&)r0oic διὰ τὴν τρυφὴν ἀνϑρωπάριχ μικρὰν X») τοὺς σποππίουξ, ὥς φησιν ὃ Τί- 
ων» τοὺς καλουμένους παρά TiTi: είλπωνχῃ. Leisn. Forte ἧν δέ v: παιδίον λ. 
Reist. 
Primo in Ms, Ba. omiffum sj, pro etiam, de ufa Noftri pott δὲ in 
£ranfitu ad alia, fe tueatur per Mss. rel. , quanquam nec P. novit, nec 
hinc Bz., et quanquam poteft per fe faciie ortum eile e fq. fimili v» 
fyllaba, ob quam tamen exciderir aeque. Tum Rsk. 2, είς blandiens 
e loco Dion. Caf., laudatoab Oxon. , non opushabemus, fecundum dicta 
ad $. 1. m. , quod Bg. libere lupplet eD. auctStp. m., ex eodem adiuváns 
gen. per praep. cum Per. αἱ Acl. 1. 1. i5., ut ad Dion. Caf. l.l. (ubi pro- 
prie Gr. funt haec, παιδίον τὶ τῶν γυμνῶν τῶν 449., pufio quidax; ex eo 
genere, 44i nudi fnt ec gar;21/i,) in. N. habentur plura de pueris iftis, 
eum loco noítro, per comma poft 47. etiam, quod alienum, c£. ad δ. 
1. m.; huc refpiciente quoque Caf. ad Lamopr. l.l. p. 496. b. N. το. et ad 
Suet. l. ., unde Oxon. haulere, poít qoe ille fic; Quod ait Dio nu- 
dos folitos haberi, ἱπτε σα nudos a vefie. Nam alias multo auro gem- 
misque exornabantur. !leroji. in Comm. ἦν — νήπιον, τούτον — κεχσστ 
μημένον, (ita mendofe,) οἵ; — τρις er ad Luc. 1, 706. N.a. e. Palmer. (cuius 
cf. Exerc. in Aut. Gr. p.543. m.) »üic autem inrellizendi ratio eft, quod 
Romani divites et luxuriantes pueros, pulcritudine et corporis mollitie 
infignes, (etiam garrulitate, ut ap. Dion. l.l.) trimulos vel quadrimos, 
auro et gemmis ornatos , habebenr in deliciis, qualis erat ille Philocom- 
modus, Imper. Commodo percarus, de quo Herodi. in Comm. ἦν δὲ 


710 LIBERT. CAP. XVII. A. V. C. 945. CHR. N. 192. . 


γυμνῶν μὲν ἐσθῆτος, χρυσῷ ilisnimirum, qui veflitu qui- 
δὲ f καὶ λίϑοις πολυτίμοις καΞ dem nudi, fed auro etlapidibus 
κοσμημένων t oi ἀεὶ χαίρουσι pretiofis funt ornati, quibus 


f) Ms. Ba. et Vi. χρυσῷ τε καὶ A4. v. Ν. g) Ms. Ba. κεκοσμημένων " cix ἀεὶ 
X. ῥωμαῖοι ouQ., Quorum habetetiam extrema Ms, Ve. oix ἀεὶ x. Ῥωμαῖοε τρυῷ.» 
etiam Ms. Vi., fed cum '?uzaí»s fic mendofo accentu, v. N. 


mui. T. νήπιον» TOUT. — vg., €rat atitem puerulus velde fimplex ex iis, qui 
nudi μη vefte auro et gemmis ornati, quibus dele&antur Roman; luxui 
dediti« fine xo) adco etiam, fed maleconverfo adi. vyz., quod cum fubft. 
noftro diminutivo, iterum occurrens iníra, non aliunde tenui, fed e 
Dem. 1362, 5. παιδίον μιχρῦν» et Luc. 3, 6. l. ἐς. uxe& τινα ποιδία, parvos 
eoe as puerulos, quo Lat. fubíf, non item Dg. (ap. G. fh. cum Gr. 

n. »parvus puer«) babet Stp. ΤῊ. aliunde, ir. 2, 1671. C. m. in adi. mo- 
do παῖς κομιδῇ νήπιος » fine auctore et M s. ac Lat. Bg. cf. Hef. 2, 677. e. p. 
14. 1. fine N. vziz, μικρὰ παιδίων — νήπιον» μικρὸν, A. nec coll. Suid. 2, 
618. i. , omittente P. adv. T. fed contra addente aliud iterum 2dv. tem- 
poris ἔτι, Íecrvatum a Sch. in sz, admodum adhuc izfans, (non item 
1n) 9253. puo infans admodum. 


 ψυμνῶν A.) Vide, an leg. ἐσθῆτα. Leism. forte cogitans ellipfin κατὰν 
quae rectio, quanquam Iolennis j in Lat., v.c. nsdas pedes, cf. G. Th. 
481, 94- faq. (pro quoad pedes, quo de nihil ib., nec ap. Lindn.) tamen 
in Gr. adi. mihi non innotuit, fed potius cum eo gen. , cf. Poff, Cill. 
et Synt. Stp. Th. I, 897. F.m. j»iungitur gen., ut γυμνὸς ἐσθῆτος, He- 
rodi.« fine numeris er folo e Noftro, Poli. 2,26. et Diod. S. r, 3 1.24. 
ψυμνοὺς μὲν ἐσθῆτος ὅν: τὰς» veflibus nófidüm amici, pro quo melius Bg., 
nec expleto particip. ὄντων» Ted alio ordinc e P. (qui libere addiderat adi. 
jtvrites) forte ut fumi pofiit ellipiis praep., v. c. ἀπὸν qualis in fyn. adi, 
indigeutige et vacuitatis, cf. L. Bof. p. 472. e. p. íg.m.,. cum Lat. ha- 
beant quoque nudas a »e quadam, cf.G. Th. Caeterum Leisn. ad m. Ox. 
»Marcil. ad Suet. Dom. c. 17. p. 105.«* quem non licuit infpicere, nec 
ib. in ed. Burm. repercam, quod buc pertineat, fed c. 4. de pufione, 


(quo de ad $. 1. m. yezuzzr.) ubi tacenc N., non item ad Aug. 1.l. in 
N. pr. Bc., cf. luv. Sat. 6, 35. fq. 


χρυσῷ) Mss. τὲ vitiofum eft hic et efolenni confufione, cum δὲν etiam 
a P. agnitum, requirat pr. μὲν», in quibus ad fe relatis, ut diftinguane 
modo aut copulent, feverior Bg., quam D., etiam in λιϑ. zca., ubi et 


Sch. »pretiofiffimis gemis reddens πολὺ per fuperlat., quod redit ad - 


aliortim rationem e periparaflico fuperlat,, valde pretiofus, multi, magni 
pretii, cf. L. N. T. et ad Luc. 2, 651. pen., tenente Stp. Th. aliunde 
cum L. Ern. etiam Bg., ap. G. Th. cum fimpl, τίμιος» Cf. $,/2, 10., cum 
vquod εἰ multi pretii«* ut Bg. non plane illud πολὺ neglexerit, cum in- 
fit iam in notione Lar., (unde fuperlat. Lat. dcbeat cogitari pro, quod 
eít maximi pretii) cf. Poll. 9, 49. egzegiss; ferente Sch. praeterea in 
»Xe. indus, a3. gemmis praeftantiflimis ornatum*€ fed Stp. Th. 2, 
391, E. m. in v. κοσμ. »xe. καὶ A. πολ. κεκοσμημένος fic hinc fine Vs., 
fed nihil in xe., quod h. l. de auro fufo confiatoque ac de ornamentis 
ex Quro , annulis, ar nil collaribus, de quibus poftr. nominatim ap. 


LIBER I. CAP. XVII. A. V. C. 945. CHR. N. 192. 711 


t ^ € 
Ῥωμαίων oi τρυφῶντες. ὑπερ- 6. femper gaudent Romano- 
΄ M ΕΣ ς-.» 7 * . 1 . L 
ἡγάπα δὲ αὐτὸ " ὁ Κόμμοδος, rum delicatiores. Nimis autem 
c ^N , M 
ὡς cuyacvdsuüsw πολλείκις" diligebat eum Commodus, ut 


h) Ms. Pa. ὃ κόμοδος αὐτὸ Ἀ., fed Ms. Vi. δὲ ὃ Κόμοδος αὐτὸ ὡς συγκαϑεύδον M: 
ν. Ν, ss 


. Luc. r, 705. e., ut lapides illos pretiofiffimos cozitabimus fimul in or- 
namentis illis, fed et in capite ac crinibus per acus. 

οἷς ^.) Male Cod. οἵα; neq"e audiendus idem, exhibens Ῥωμαίοι revo. 
pro multo elegantiore edd. lectione, Strer/. 

In primo Mss. οἵα pro οἷς lapfus fit in litteris a €t e potius, quam 
ingenium librarii, noícentis ufum v. za:e. cum acc. , quo de v. Stp. Th. 
4» 319. E. m. p. fq. B., Ind. Dem., et hinc forte ap. Luc. 2,553. 1.27., 
cf. PoíT. Call. cum vitiofo ταῦτα pro ταὺυτὲ p. 325. m. et L. Bof. Ell. p. 
477. €. ex Hom. Ἰλ. f, 77., ubi Bg. fevere e Stp. ad m. P., qui fenfum 
modo dedit per phrafin, pro delectari, amare, f. folere adhibere, cf, 
Stp. Th. l. l. 319. F. fq., ut in Mss. reliqua funt e zloffa, cum in for- 
mulam vulgarem et cafum eundem (omiffo item artic., ni exciderit. ob 
fimilem pr. fyllabam in Ῥωμαξο:,) mutatur exquifitior formula caífuum di- 
verforum, habens hic medium artic. ante particip., idque per fexum 
maíc., cf. I, 12, 9. m. eir. za. Οἵ 1, 13, 12. €. p. vj. , ubi pro particip. c 
P. fumtum adi. Bg. evexit ad gradum iterum altiorem, non item Gs. ad 
Luc. t, 706. τρυφόντων πλουσίων, delicatorum divitum, tacente Sep. Th. 
de talibus et e Noftro, c£. Ind. Xen. Pol. Z., ízd G. Th. "γτρυφερδξ, 
égeóc, cum nominis epitheton eft, mollem, deliciis deditum notat, — 
luxui deditus« nobis 4/e Weicb/isge, Wollüfllinge wu»ter den Rümerz, 
1. divites, qui opes impenderint ad luxuriam ec magnificentiam , (unde 
ornamenta illa,) fed et voluptatem fenfumque iucundum petentes in 
fpectanda forma corporis, et audienda garrulitate ac leporibus, item in 
tempore ad lufum cum pufionibus perdendo. 

ὑπερηγάπα) Mss. primo alius ordo nihil ad laevitatem prodeft, vel fic 
hiatu inanente, quem Noter cum optimis non refugit: fed Ms. Vi. res 
peculiaris in ὡς cum particip. haber errore: in fnitione εἰν et ον f. in o 
et e, quia ὡς in illa re&tione non efficit hic fententiam commodam, cum 
«a formula caufam edere foleat, ut vertas, nimis diligebat eum, quippe 
cum eo dormientem faepe, Í. quia is cum Commodo dormiebat faepe; 
quae non funt nexa fecum: atin vulg. ὡς cum inf., pro des f. οὕτως, 
ὡς » melior feries ac notio modi, etr cum Mss. rel. etiam confenfus P. in 
ita, ut, pro quibus duobus Pg. adhibet fevere unum, fed ex eodem 
eriam expletum pron. αὐτῷ, divulía a v. praepofitione, ut Sch. partiin 
»ut cum illo eubaret* tenente Stp. Th. tantum 4, 69. D. »condormio, 
una dormio« fine exemp!o, ut L. Ern. »fimul, una dormio, concumbo« 
ap. G. Th. cum Gr. n. »condorinio, — fimul dormire«* cum auctoritate 
non plane contemnenda, fed ad Luc. r, 241. e. una cubaut, et 3, 284. 
1. 32. no&u cu ipfo eubuifHi. — Sed in v. ἑπεραγ. deferto D. etiam Sch. 
»puerulum fupra modum di/;zebar« et Sb. Ind. »fupra caeteros amo f. 
vehementer« tum Stp. Th. »i. q. pr. ἀμφαγαπάω. (deamo, valde amo,) 
ap. poét., Herodi. l. 1. ὑπ. — Kop.« fine Vs., ap. Poll. 5, 113. perdiligo, 
quod ignorat G. Th., ubi modo »4am?, ὑπερφιλέω, valde amare qui 


712 LIBER L CAP.XVIIL. A. V. C. 945. CHR.N. 19 2. 


Φιλοκόμμοδός | τε ἐκαλεῖτο, cumeo dormiret faepe: acPhi- 
δεικνυούσης καὶ τῆς προσηγο- locormmodus vocabatur, indi- 
ρίας τὴν ςοργὴν τὴν εἰς τὸν παὶ- cante ctiam nomine amorem 
δα τοῦ βασιλέως. τὸ δὴ παι- 7.principiserga puerum. — Et 
díov τοῦτο, ἄλλως ὠϑθύρον l, ecce pufioifte, cum forte ludi- 


1) Ms. Ba. φιλοκόμοδος de more. Kk) In Ms. Ba. καὶ abeft. Marr. v. N. 
1) Ms. Ba. ἄϑνρον wgoraSóveee δὲ τοῦ wsu.s Wt accentu illo in &3vg. etiam in edd. 
Δ... Ῥαν, τ. et Pat., v.s ON. 


ad Luc. 3, 312. 1.62. nimis illum aman: , fere cumDg., mutata praepo- 
fiione in adv., at 2, $35, 47. vebementez illam amans, cum Sb. et L. 
E:zn., fed i, 242. 1. 92. οὖς μάλισα ὑπερηγάπησαν quos maxime fupra cae- 
teros Zi/exi, cf. Ind. Dem. cum Z. ad Vig. p. 648. b. e., fed de Sch. ra- 
tone converfa alia ap. Bud. C. 397, τό. et fupra 1, 7, 2. m. 

Φιλοκομμ.) Etiam Spauh. de pr. et Ὁ. n. t, 525.1. refpicit ad hoc Noftri 
nomen, firmaturus nomen Herodis Φιλσκλαυδίσυ, Or. fervante Bg. e P. 
cum:'Sch., qui addit »cosznomen infantis, a Comm. Imp. impenfe aina- 
ti«* innuens fic notationem, et notionem ut fumatur feafu paíi. , etfi aL:ss 
quoque in alteram partem et active talia compofita valent, v. c. puer, 
qui Commodum amabat; in Iq. v. 4a. a P. difcedente Er., qui omil- 
fum a Ms. καὶ iterum, ut δ. pr. i., fed hinc fiae caufa probabili a vici- 
nitate, refert clare, pro eziem jam 1. vel, at oblique P. »/pjo indicante 
nomine amorem pr.* cum hoc pron. ponatur pro etiam adco et pro illis 
antea pofitis; fecus, ac P., fervante etiam Sch. ilia Gr. εἰς rv s. in 
»seey. amorem erga puerumt« ut et Stp. Th. 3, τοῖς. C. »2eneraliter, de 
quovis amoris affe&u, ut ap. Herodi. 1.1. 4a. — gae. , ipfo indicante ἡ 
somine amorem pr. erga fuerumt« fed folo e Noftro cum Hef. 2, 1275. 1. 
fine N., cf. Ind. Diod. S$., variante Noítro in τὸν z. cum ὅν pr. et mox 
Íq. iterum z2;2. diminutivo per primitivum, ut proinde fint, eadem, ied 
ordinem mutante Bg. cum Stp. 1n gen. τοῦ Q., qui a Noftro diítractus a 
fübft. τὴν τ. fortafíis ob laevitatem , pro τὴν τοῦ B. s. sig A., addente No- 
ftro alterum artic. τὴν etiam poft fubít., cf. Vig. p. 2.1. 20. m. Ind. Ael. 
V.h. v. 4 ec ó, Plur. Hf. v. à Nr.6. L. N. T. F., qui videntur empha- 
fin ftatuere in eo repetito, h.l. redituram eo, ut alterum τὴν ftet pro 
pron. ἐκείνην» quo forte tendit et Sch. 572» poflpofitum nomini, — eum 
amorem erga filiam** (cum ftulta Vs. hac in poftr., etiam, ἢ mendum 
inciderit, pro fium,) melius aliis fimplicem elegantiam f. variationem 
fumentibus in hoc gencre, cf. Ind. Fi. Acfch. v. ὃ i. et The. a. e. Fab. 
Aef. Hf. et diferte lí. Ev. Fd. repetitur poft nomina, ita, ut nil notet« 
quiain dum diferre fimul adiicitur pron. ἐκεῖνος, ut inlad. Hf. Flut. v. 
é Nr. 2. -. ὃ Κράτης ἐκεῖνος ὁ παλαιὸς 7, 13.» ubi Vs. p. 46. m. :bene tan- 
tum, entiquus ille Crates, cf, Xen. Cyr. Z. 1, 45 24. €. 

τὸ δὴ παιδ.) P. reddit δὴ per itaque, prorfus de noftra ratione, fed Bg. 
miro modo per Lat. parriculam excitandi, praemiffa fimul copula ez, 
Quorum ut poftremum eft liberrimum, fic prius conveniens aliorum ra- 
tion), qui er ipfi flatuunt ,. δὴ effe παρακελευτικὸν, Vig. p. 48$. 1. Nr. 9. 
P. fq. b.e. Z. ex Hoog. Op. p.282. L. N. T. Krb. p. 156. m. Nr. 3. ec ΕἸ. 
P: 288.m. Nr. 3., ut tàuen vice poft φέρεν (in quo proprie, utíyn. cum 


, 


LIBER I. CAP.XVII.-A. V. C. 945. CHR. N. 192; 715 


προελθόντος τοῦ Κομμόδου ἐπὶ bundus, egreffo Commodo ad 
τὼ συνήϑη λουτρά τε καὶ κραι- confueta balnea ct crapulas, in 
πάλας, εἰσδραμὸν "^ εἰς τὸν cubiculum fe conieciffet, ut 


m) εἰσδραμὼν Bc. a. v. N. 


ἄγεν, et Lac. age, illa vis ineft) aliter δὴ a quibusdam capiatur , v. Dev. 
p. 108.4. Stp. Th. 1, 965. F. e. ex Bud. C. 1293, 17., fed G, Th. »*cce, — 
repentinum aliquid infperatumve fignificans. — Sic in conrinuanda enu- 
meratione« f. in coptinuata narratione, in primis fane in re inopinata, 
üt faepe ap. Virg. ubi folemus reddere Lar. zum f. tunc, noftro de, quod 
et alibi cum Gr. δὴ comparo, fed per fe eft 1. 4. dasn f. σ΄ τόση, hicin- 
«ommodum ; ut maneam in P. fenfu; femel tantum Lat. igitur explican- 
te G. Th. 963, 26. per Lat. zzz. Sedadv. fq. Bg. e P. cepit haud dubie 
pro fortuito f. cafu, nobis von obngef ábr, ap. G. Th. »rvxiv, h.e. cafu«e 
quam notionem ac Vs., praeter Ind. Acl. V. h. Dem. et Dion. Caf., non 
vidi, cf. Stp. T'h. Suid. Hef. L. Tim. Pl. p. 143. Ind. Luc. in N. et 1, 488. 
N.24. Thuc. cum Abr. Dil. ec ad Aefch. 1, 455. m., Fi. Aefch., lKsm. 
ad Dev. p.42.a. et Z. ad Vig. p. 368., ut tamen ca infic in illa pro te- 
mere et inconfulto, ec in Hef. ὡς ἔτυχεν. cf. G. Th. jjfemere, — cafuc 
quanquam nec hic incommoda vulgaris. pro 2as, alio modo, nobis for/?, 
«f. Z. Ind. Xen. Cyr. , h.l. in primis alia ex cauía, alio confilio. Sic 
Bg. e P. etiam fq. 42., (ap. G. ΓΗ. »zaídav, ludens«) quo de Stp. Th. 
1, 1614. E. v. ἄϑυρος »falífo in vule. Lexx. profertur ex Herodi. παιδίον 
&9vgov, cum accentu in antepen., quati nomen adi. , er exponitur ex P. 
paer /udibund«s. Neque enim ἄϑυρον is lecir, ncc legi debet, fed ἀϑύρον 
acuta penult., paerticip. ab ἀϑύρω, (ub! p. 1618. C.) ludo, — Bud. — ap. 
Herodi. z. ἀϑύοφον exponit puer temere Judibundus: a P. p. /ud., fine illo 
adv.« recte, fed ut Bud., fo:te in Lex.; adiecerit prius Gr. adv. ἀλλ.» 
cf. Suid. 1, 75. 1., non coll. Hef. 1, 132. m. e., ubi tamen femel , ἀϑυ- 
σγέμος., ὡς ἔτυχε χοώμενος τοῖς νόμοις ν bine N., quod recte exponunt L. 
“ιν. et Stp. L1. p. fq.i,, qui et bene cenfet, libere fic ab Hef. explica- 
tum effe ec ad fenfum; cf. Ind. Ael. V. h. 
προελθόντος) Deferto P., etiam Sch. γπρ. progre(Joó eo ad balnea, ^. ad 
confueta balnea precederect cf. 1, 16, S., infertum a Ms. δὲ, üt alibi in 
particip. pluribus, non agnofcente P., ac procedente le&ione vule. ex 
arte periodi faciendae, Cum praemittitur, quod tempore prius eft, et 
adeo membrum ze. — xe. , et, quoad reCtionem, praeponi poteft 
particip. εἰσὸρ. ^. , quo et fpectat Bg., ex co refoluto praemittens parti- 
culam fuam ante adv. ἀλλ.» quae ratio commoda eft quoque ad inferius 
particip. ZveAop., ubi ne putetur decffe copula aliqua, membrum εἰσὸρ. — 
εἰώϑεν quafi per parenthefin fumetur. 
xeará^2c) Proprie quidem κραιπάλη eft dolor capitis quafi vibrans ex 
nimio potu. Sed hic et alibi, e. g. $.22. (cf. Exc. ad t, 3; 3. e.) xeai- 
cá», dicuntut ea, quae crapulam efficiunt, f. efculenta, f. potulenta. 
Aleiphr. 3, 24. (p. 330.1. e Vs. Bg.) ἡ γατὴρ τῆς κραιπάλης ἐμαίμπλατοην 
venter crapula impletur. ^ Sermo ibi de carnibus capiinis, quibus imple- 
wit paftor ventrem. Leiss; | 
εἰσδραμον) V. L. potius error eft operarum, quam illa enallage gene- 
"Yis.in.particip. maíc. pro neutro, ad παιδίον pr. relato, tbi mente fub- 


714 LIBER I. CAP.XVIL. A. V. C. 945. CHR. N. 192. 


ϑώλαμον,. d "- εἰώϑει, τὸ folebat, libellum, in le&o iz 
"6e eov, ἐστὶ τοῦ CUT O- 
δὸς" κείμενον, ἐνελόμενον, ἵνω 
δὴ παίζειν ἔχοι, πρόεισε τοῦ 
οἴκου. κατὰ δέτινα 5 δαίμονα 8. foras. Quadamautemfor- 


centem, fuflulit, ut fcilicet |! 
haberet ad ludendum, et exit 


n) ex«uz. À., cf. δ. 4. ὁ) Ms. Vi. viva γεναδαίμονκ evvívra. Sic invenia 
in Schedis ill. a Loceila. $zrotb, v. N. 


fütuas zziz, quinquem fic habet quoque Sch. Ind. in utr. ed. Bc., ubi 
Bg. phrafis valet pro fe conferre celeriter; quod eft in curfu, cf. 1,9, 7. 
e., G. Th. tacente, ut Stp. Th. in 924., qui locus eit clafficus, cum 
Nofter variet cum $. 1. εἰς τὸ Jap. , ut ec variaturin ces. si. cum I, 16, 8. 
ὡς ἔϑος , xeddente Ug. iterum , ut δ. εν m. , defertoP., (qui totum omi. 
íerat membrum 14.272 τ. ex. xcp. , ubi Sch. »libellum, zeceztem füpra 
dJeciulum«) etiam in 1q. vea. ,. ubi Stp. Tb. 1, 187. F. faltem notionem 
tenet et Lac. Bg. cf. L. N. T. Loesn. Obf. p. 137.1. Ind. Xen. cum Ael. 
V. ἢ. Fi. The. et Pal., reddente Sch. in δὴ cum Bg., fed. »»παιῷ. baberet, 
quicum /uz//taret, ày. pollet Juderc« re(ticuto fic v. dy. , quod P. oppref- 
fit» fere cum Sb. Ind. »aberet , quo /uderet** ubi proprie opus fir ali- 
quo fupplemento, v. c. σὺν αὐτῷ, quod et clarius P. refpicit, quam Sb., 
ur quoque Bg, aliud fupplemeutum, ss f. sig σὸ iu v. 2x. cum inf., 
ficut tertium accedere poteft pron. τὴ» ne quis putet, excidille ob fimile 
vicinum, pro ἕνα δή τί παιῷ. àx., variante Notlro in said. cum $. i. ἀϑυρ.» 
et mox quoque in πρύεεσε pro προελϑ. ib. , ubiSch. in »oix. edomo exit« 
deferto P., fed non toto a Bg., c£. Stp. Th. 1, 1140. E. m, hinc fine Vs, 
et Lat. Bg., pro quo fervaffem e£ exic domo, faltem aeZe , cum hoc ρος 
tius etiam Lat. habeant pro parte domus f. pro diaeta; variante quippe 
et hic Noflro pro pr. 923., cf. Exc. ád 1, 12, 16. e. " 

κατὰ) Forie fortuna. δαίμων eft fortuna, f. bona, f. mala. Pind. Ifthbm, 
€ g. 4. δαίμων &isco, fortuna incognita. Leism. 

Quo de loco cf. ed. Heyn. p.368. l. 6o. et Vs. p. rox. Hic in Ms, 
prima parte eft nihil, quam lapfus fcribae in repetitis yevx e.pr. τινὰν nifi 
hoc e marg. pro iilo depravato γενα fimul in textui eft receptum, in quo 
et comparet iterum vetrs feries Codd. eadem; reddente in x. Bg. e ἢ, 
fed Sch. in δ. prorfus cum Leisn. e Sb. Ind., quod, uua cum Bg., ha- 
bet Stp. T'h. aliunde 1, 895. E. e., caius € Luc. elt 1, 966. 1.47. x. à. 
divinitus , nobis durch einen Glückszufall, it. fimpl. durch einen Zufall, 
Lat. cafu quodam, it. fortuito , cf. ad Herodt. p. 275. N. 11. Bud. C. 1366, 
8. Ind. Ael. V. h. v. i. Dion. H. S. T. t. v. «. t. (cui add. 202,45. 550,6.) 
Dem. v. ἀπὸ 8) p.91.e., it. v. utr. κατὰ τύχην τινὰ καὶ δαίμονα, (per figu 
ram illam ἐξ παραλλήλου 1unéta, ut Stp. 1h. l. l. cenfet, f. potius ut fyn. 
»et forte per hendiad. pro Noflri 1, 9, 12. ὑπό τινος δαιμονίου τύχης») Fab. 
Aef. Hf. v. x. e. it, V. T. »κατά τινὰ τύχην y (praemiffis pro lege, praep.) 
x. a Lat. non exprimi in hoc« volens, opinor, totam formulam reddi 
per fyn. abl., et de v. àzig. Schmid. ad. Heliod. p. 12. N.20., reddente 
Sch. v. συν. e P. cum »Sylb. (Ind.) pro συνανταςς. in qua eius brevitate 
nec hic fcias, utrum voluerit corrigi, an modo patl: explicari per med, 


f, a(&, quo pertineat quoqe Ms, impf. in aCt. ; quod alibi noltri Mss. fub- 


LIBERI, CAP.XVII. A. V. C. 945. CHR.N. 192, 715 


συνήντηται τῇ Μαρκίῳ, 7023, te obvius faQus eft Marciae. 
(καὶ αὐτὴν γὰρ ἔςεργε τὸ παι 5lla vero (nam et ipfa amabat 
δίον,) περιπτύξασα καὶ Φιλοῦ- puerulum) complexa ac deofcu- 
σὰ, TO γραμματεῖον εἰφαιρεῖ- lans, libellum ei adimit, veri- 
ται, δεδοικυΐω 031, μή τι τῶν ta fcilicet, ne quid neceffa- 


p) Colon hic in Stp. et Sb. 4) In Ms. Da. figna () defunt, et verba in- 
cluduntur modo commatibus. Mzrz. ut in A., fed in rel, edd. nihil utrinque 
cum fignis. τὸ αὕτη in Ox. v. N. f) In Ms. Ba. δὴ abcít, Marr. etiam in 
Ms.Vi;v.N. 


füituunt pro imed., quanquam et lapfus inciderit, abforpta eg finitione 
ob fq. fyllabam fimilem, et 4-et « confufo per elementa maiuícula; ut 
παρῇ. ductum efle poteft e fq. 2«., er in vulg. per fe recte copulantur va- 
'ria tempora, praeí. zeceis:, perf. συνηντ. et impf. £s., Dec hodie dubi- 
tatur de v. c. in med., ut et alijs compof., ab ἀντάω Í. Zvze derivatis, 
cf. Stp. ΤῊ. »evvavráo ; occurro, obvius fio, (per Bg. phrafin, ut mox 
per P. tacite;) et συναντῶμοι, voce palT. pro eodem, | Herodi, 1.1. «a2 — ^ 
τῇ M. vd παιδίονςς e P., fed tancum e INoflro, ut et Bud. C. 965, 6., εἴς 
tamen Abr. L. Ar. p. 63. e. D'Orv. Ch. p. 620.1. Rsk. ad l'olb. p. 84. m. 
Ind. Hom. .et Call. cum Eur. lon. v. 831. et Suid. 3, 399. e. , ut Latine 
quidem redundet praep., quanquam ab ea cafus pendet adiunctus. 

xoj ἃ. γὰρ) In pcrenthefi quidem hic καὶ γὰρ iterum, ut $. 1. m. , fed 
divulfum,; Eg. reddit fic iterum, ut non cahaereant ittae particulae duae 
pro una γὰρ, fed xoj pertineat ad pron., ncc ít pro copula mera, fed 
pro eziam , haud dubie e fyn. P. »etiam zpfa* cf. Xen. Cyr. Z. 1,4,27. 
m., tenente G. Th. in Bg. fubft. modo παιδάριον, fed obvia alibi quo- 
que-V. L. in pron., at hic vitiofa ob pr. s eiusdem fenfus. 

περιπτύξασα) Ach. Tat. 1. περιπτυξάμενός μὲ πολλὰ κατεφίλει. Alter aCti- 
vo, alter med. utitur. Lezsz. 

Bg. e ?., de a&. tacente Stp. Th. in hanc notionem, prolato tan- 

tum med. cum fimili Leisn. loco, cf. tamen Abr. Dil, T'h. p. $62. e. 
D'Orv. Ch. p. 346. m. v. 19. Luc. 1,212. 1.79. emp/exabor, ic. Exc.ad 1, 4, 
12. e. , fed de ined. Ind. Xen, Cyr. Z. Suid. 3, 94. m.,. non coll. ad Hef. 
2, 934.1. , fed act. ib. m, fine exemplo, nec coll.Suid, 1.1. p. 85.6. , ap; 
G. Th. »fimul f, totum brachiis includere« fed in Lat. ad Suid. circeum- 
pleéfor cum Gr. n. a&., at fine explic., libere addente P. adv. temporis 
πρότερον. 

φιλοῦσα) Inter φιλ. et τὸ excidiffe puto αὐτὸ, quod refertur ad σαιδίον. 
Sirotb. Nos hoc pron., nec aPP. agnitum, modo fupplemus, adhibente 
Lat. compof. Bg. e P, etiam Gs. ad Luc. l.l. in N. pr., fed Stp. Th. ali- 
unde tantum fimpl. Lat.,. quod ap. G. Th. etiam cum compof. fimul 
»γφιλέω , καταφιλέωςς cf. Indd. Xen. L. N. T. Fi. et Krb. cum ellipfi, qua 
de nihil ap. L. Bof, ut ap. Xen. Cyr. Z. 1, 4, 27. i. cum adiuncto τῷ 
sáuzri, et mox fine eo ad variandum, quo refpexerit L. Krb,, etiam hic 
copulato praef. cempore cum pr. aor., defertoque P., (partim etiam a 
Sch. ad v. fq. »ἀφ. aufert /ibe//um«*) addeute Ba. pron. αὐτῷ, ubi non 
habet Lat. id Stp. ΤῊ. cf, Indd, Xen. cum L. N. T. ec Hef. 1,634. 1. fine Ν᾿, 
᾿ δεδοικυῖα.} 1n. Mss. omiflum δὴ iterum, non oftendit quidem P,, fed 


- 


- 


716 LIBER IL. CAP.XVIL A. V. C. 945. CHR. Ν. 192. 


ἀνωγκαίων, ὑπὸνηπιότητος, &- rium, prae infantia infcius, lu- 
γυοοῦν, ποῖζον διαφϑείρη. dendo perderet. Cum au- 
γνωρίσασα 6: τὴν τοῦ ἃ Κομ- 9. tem cognoviffet Commo- 
μόδου χέϊρα, ταύτη "αὶ μῶλλον di manum, tanto magis fe- 
ἐσπούδαζε " διεξελθεῖν τὴν ítnavit percurrere —feriptu- 


t) δὴ Bc. ed. v. N.— u) Ms. Ba. et Vi. τὴν κομ, 2.5 V. 18»7.m. 1) Ms. 
Ba. ἐσπούδασε cum B. i. v. N. 


cum Ms. Ve. quoque Bg., elapfum haud dubie ob fq. μὴ fimile, cum et 
alibi fit ap. Noítr. poft verba quaedam; difcedente Bg. in fq. τὴ τῶν ἂν.» 
diverfum cafum mutando in eundem, fecus ac P. , unde Sch. partim, it. 
eStp. m. in »Zz». fcriptorum 1, rerum neceffariarum, graviorum« fuppleto 
fubít. γραφῶν ct πραγμάτων, cf. L. Bof. Ell. p. 289.e. fine exemplo, forte 
huc refpiciente Srp. Ἢ. per errorem in nomine propr. r, 420. D. e. 
»quidam ap. Herodotumn τὰ ἄν. expofaerunt res graves et ferias quae 
funt et in L. Baf., at nihil in Herodr. Ind., ut eadem fere fine auctore 
ap. Foef. Oec. v. ἀνάγκη e. p. 28. b. c., non male comparantem τὰ σπου" 
δαῖα» de quibus alibi, cf. (praeter Ind. Xen. Mem. S. alio fenfu;) Ind. 
Luc., ubi feme! et Gs. numerum cum lig. mutat, it. Dem. 13f, 2. καὶ 
σπουδαῖα νομίξων κοὶ ἀναγκαῖα τῇ πόλει». Ut copulantur ap. Cic., quod mihi 
omnium eílet maximum maximeque aece[larism, cf. G. Th. in Bg.i., ubt 
in fq. fub&. e P. ουγπιέη, aetas puerilis& cf. Luc, 1, 180. 1.45. per fyn. 
praep. διὰ νηπιότήτα φρενῶν, ob infantiam mentis, reddenteBy.ex eodem 
P. fq. particip. Z7. per adi. (h. |. cum nefciret, quid effer. quod tene- 
ret in manibus, ac quocum luderet;) fed, pro P. libere addito adv. ἔσως. 
et omiffo particip. zz;c., hoc reCe magisque perfípicue per gerund., 
pofitis a Noftri etiam hic vicine participiis, ut δ. pr. e.; ad v. διωῷφϑ. 
nefciente Stp. Th. Lat. Bg., h.l, ut noítrum verderóen, pro difcindere 
f. delere, ut non amplius legi poffet ac utile effe, f. conculcare pedi. 
bus in luto. 
γνωρίσασα) De V. L. Dc. ed.» etfi ad marg. fcripfit Leisn. Lat. sempe, 
tamen eít merum operarum vitium, cum,. praeter edd. rel. et Mss, 
etiam P. agnofcat vuiz. per obliquum fuum 4eiz, δὲ accepto pro conti- 
nuandi particu!la ec pro Lat. praeterea, melius fervante Bg. notionem 
vulgarem, defe;to P. etiam ad v. yv., etiam partim a Sch. »uae quum 
agnoviffet , x. feripturam alicuius agnofcere« quod P. Lot. etiam aliunde 
ap. Sb. Ind. et Stp. Th., cf. Ind. Dem. Luc. L. N. T. Loesn. p. 96. εἰ 
Suid. 1, 489. 1.» γν.» γινώσκω, copsofe?, quod cum Gr. n. ap. Ὁ. Th., 
fed alio fenfu Hef. 1,843. e. cum 1nd. Xen. Pol. Z., notionem tenente 
Stp. Th. 4, 41$. F. m. fübft. »z2e, de hominis fcriptura f. chirographo«e 
cum Lat. exemplis, quae partim ap. G. Th. 211, 7t., cf. Suid, 3, 666. e, 
^ χεῖρα, τὸ χειρόγραῴονν feripturam, ubi Hyperidis locum e Stp, poterae 
i addere Kutt. in N. 
κι zav74) In toto hoc membro liberrimum P. deferit etiam Sch. in v. οὗτος 
P'a. caufaliter, ea ratione, i7eo* ex Ind, Sb., pro feveris Lat. Aoc f. eo, 
€ ut potius eodem fexu, ut ap. Stp. Th. aliunde, ea f. Pac, quae fuper- 
nC ... jn compof. Lot. eatenus et bacfenus, atque etiam fola, maxime ap. 
f, aC ias, per elliptin fubít, Sch, rarzione, it. caufa f. via, quo de poftr. tan. 


LIBER I. CAP. XVII. A. V. C. 945. CHR. N. 192. 717 


] γραφήν. ἐπεὶ δὲ εὗρεν αὐτὸ Υ ram. ΑΕ ubi comperit, illum 


p. N Xt i . 
aya va ogor, ROLE go CT GO efle mortiferum 31 τ ^ VAR 
y) Mss. Ba. et Vi. αὐτὴν y. N. 


tum eft ap. Lindn. er G. Th. v. /: 1232, $7., qui πὶ illis compof. filet, 
etiam in 0, quanquzz recte explicans , fine Gr. et 856, 7. »50c, abl. 
pro propter hoc« ubi deüit fubti, μην confilio, argumento 1. negotio, cf. 
Hor. Turf. p. 267.1. 246. m. 331. m. et fupra t, r5, 13. m., ad Gr. qui- 

em varie iupplentibus L, Ern. L. Bof. ΕἸ. ec Dev, p. 338. e., fed varie 
reddentibus Schol. Th. 15$, 68. Schol. Arift. Plut. v. 572. ed. H(th. p. 
174. a. Suid. 3, 436. e., non coll. ad Hef. 2,1353. e. cum N., Bud. C, 
Hindb. ad X. p.49. δ. 3. cum Indd. Xea. Z. Ael. V. h. et fine Ind. ap. 
Dem. 24, 12. in media oratione, ut hic, ubi Bg. quoque liberior tum in 
xoj, pro etiam f. adhuc, omif'o iterum ante zZaaev, Cf. 1, 3, 8. , tum 
in pron., in quo Lat. ap. G. Fh. nihil, quod ;juvet, at 896, 8. »boc, 
protanto, 1fequente quo** ficut alias δὶς it. ἐγ. ponitur pro tantus f. 
tam magnus, cf. Schell. de f'ylo p. 3:12.e., ec co faepe cum me«gzs pro 
tanto ;- ut noftretium deflo f. um detto me£r fuerit pro deff avegen ,. Lat. 
ea propzer , par ii um 1o viel mcór; cum Bg. faciente etiam Ind. Ael. V. 
h. v. μάλα »»οαλύτῃ μᾶλλον ἡδίων ἔσο» τ το μησὶν luavis erit« fed Vs, boc 
Íuavior 671}. "Tum Ms. in ἐσπουδ. tempus aliud, aor. pro impt., eft vcl 
ingenium librarii, ut magis conveniat cum pr. γνώρισι» vellapfus, ut 
operarum jn ed. Baf.; cum P. partum reddente στρ. ih. 3, 949. C. m. 
Herodi, 1.1. y». — ἐσπούδασε 2. mavis fatagebac ^ gere, f maiori legen- 
4 cupiditace ZZzebazur« cum alia itérum lect. ec per Latt., etiam im 
praemitfis, quae valent modo pro t(tudere f. cupere, aut Bz., deferto P. 
etiam ἃ 5ch. in 14. »perlegere feripzuramt iterum e. Sb. Ind., fed Stp. 
"ph. 1, 1269. A. e. »pro lego 2p. Herodi. L 1. 2. m. y9.* nihil ampliuss 
nifi in pz. quoque Lat. Bg., habentibus et nobis tropum in durchbrzeben 
et durchlauf?2, pro deinceps legere unaque ferie, er h.l. oculisac men- 
te, uc alias ore et oratione, cf. Ind. Dem. cum ὅδ, 12. Luc. Ael. V. h. 
Dion. H. 8, T. 2., fed, ut hic, de fcripto ac libello, pro percurrere 
lesendo, f. Sch. (ap. G. ΤῊ. »perleg. τελέως ἀναγινώσκειν, διεξέρχομοι» 8, 
principio ad finein usque legere, — fcripta pezfeg?, Ovid «) non habuit 
aliunde, at analogiam aflinium, practer Que£ifvog. et à. λόγῳ Xen. Bach. 
εἰ Mem, S., ubi et noftrum v. 4,6, 1. , etiam ἔρχεσϑοι et διέρχεσϑουν cui 
noftrum eft fyn., cf. Loesn. p. 5o. m. D'Orv. Ch. p. 694. m. v. 8. Dion. 
H. S. T.2. 125,19. 31, 9. 5. συνϑ. ἐν, ed. Upt. p. 242. L iq. βιβλίον διερχό- 
μεθα» librum percurrimus, Z.ad Vig. p, 572. a. e, Nr. 7. γχδιὰ in comp. 
auget, óuíif;«, accurate expescre* quod Gr. et eít ap. ἃ, Th. im 
Lat. Dy. 

αὐτὸ) Mss. pron. αὐτὴν», ad proximum fubft. τὴν γραφ. relatum, gloffa 
eft mera librarii, lypefin innuentis, aut non intelligenus, quae refpicit 
ad remctius fubft. 6. pr. in. 72 γραμματεῖον, latens fünul in τὴν γραῷ.» 
clare fic (latuente eriam Bg., fed alio abeunte P., quocum tamen red- 
dit voculam ἐπεὶ, (ignorante hoc Lar. Stp. Th., ap. G. Th. recte pec 
pofIquam, de tempore, explicatum 93 t, 35.) fed v. ἐνρ. e Stp. m. ad P. 
liberum, qui 5tp. et in Th. τ, 1397. G. notionein honc aliunde tenec 
»comperio» reperio«* ap. G. "Th. »invenire, deprehendeicc fcil. mente 
et oculis, dumque legit fcriptum, v.c. hos iubco intcrficiendos hac 


718 LIBER I. CAP.XVII. A. V. C. 945. CHR. N. 192; 


, /, z / ^£ " . 
αὐτήν T8* μέλλουσαν τεϑγήξε- omnes cum ἴ morituram, 
κῶς a Ny -L 
σϑω, Adisóvss ^ xai Ἔκλεκ- Laetumque. et Eled&um, tum 
bic , 2: 
τον P ἐπακολουθήσοντας"“", τῶν cacterorum tantum - caedem 


z) Solae Ing. αὐτήν ye μέλλουσαν ϑνήξεοϑαι v, N. a) Ms. Ba. azirev τὲ A. 
b) Q»ae funt ab accuf. hoc "Eza. usque ad alterum, qui eff eiusdem nominis 
(f. 11.), defunt in praeced, ed,, praeterquam in mea. Srepb. 1f Aldina hic 
omnis defunr, quae ab hoc verbo "EzA. usque ad μεταπέμπεται ($. 11.) leguntur. 
Male. Nam Marcia Ele&um-modo arzcefir, non Laetum, quippe cui Ele&us 
fabellas mittit ($. 14.) Leisz. Nempe in A. B. et Par. I. feries eft haec, τεϑνή- 
ἄεοϑαι, Λαϊτόντε, καὶ "Ἐκλεκτὸον μεταπέμπεται» tsciente faltum typotheta ob ean- 
dem vocem "Ex^., cum et P. fervarit omnia aeque, ac Mss., et res contextus 
que requirat omiila. €) Ms. Vi. ἐπακολουϑήσαντας vitiocfe hic, confuíis e et « 
erum. . 


noGe, cf. δ. r. e., in quo v. fenfuum (omnium, hic de interno et ex- 
terno ilio oculorum imazime, ut alias quoque de aurium fenfu et pro 
audire, cf. N. Το io. 11, 17.) cum aec. rei duplici explet Bg. inf. e par- 
ticipio, quod fecum habere folet, etiam in loco illo facro, fed hic a 
Noftro oppreíPin ; ne quis putet, participium ὃν eum voluiffe addi, quaft 
elapfum poít ἢ πιο πὶ finitioncim 1n adi. 92v., ubi Stp. Th. falcem novit 
Lat. Bg., ap. G. Th. cum Gr. n., h. l. mortem deinde demum afferens, 
fed nunc modo indicans. ln íq.Sch. »762, ordinis, z. δ, prae omnibus, 
f. fe primam (hoc poitr. e P.) zz. mafc. f. neutr., prae omsibus, h.e. in 
prunis dubiraus adco, de perf. dicatur, an de re, pro ante omnia, 
quod mihi magis placer, cum perfonae mox demum fequantur diferte 
que, etfi Bg. 1i5clinante quoque in alteram partem, cf. Dem. 343, 26. 
L. N. T. Schw. ct kro. v. z., ubi tamen nihil de ellipfi, ut nec ap. L, 
Wof., v. C. πραγμάτων, ἴ. ἀνδρῶν εἴ ἀνθρώπων. à 

αὐτήν τε μ.) Forre αὐτὴν γὲ u5AA. — Λαῖσον δὲ καὶ Ἔκλ. Stepb. Nihil 
opus hac emendatione. BorcA. 

Praeter Srp. 52, dederunt Ing. etiam vitiofum ϑνηήξεσθοη fine τὰ 
augmento, quia videbant, credo, id ibi feparatum ve 3v. cum ed. Bc. 
ac Pat., putabantque, Stp. voluiife id vs fimul fublatum, cuius fufpi- 
«io inanis eft, five τὲ vulg. poít αὐτὴν cum Bg. referas ad σὲ remorius 
poít τῶν — Auz., five etiam, potiusque, ad proximum τὸ polt Aarr. 
nemine hic haefituro, qui teneat, verbum εύρ.. regere plures deinceps 
QCC.. — αὐτὸ -- αὐτὴν r£ — Aairüy Ts — τῶν i-i φόνον, tuin, in membro 
xoj πρὸ ὧπ. repetendum effe e pr. verbum εὗρ.» quanquam et fine hoc 
procedit καὶ, quod maxime videtur fuiffe moleftum Stp., fed alibi quo- 
que praemiflum polt fc habet alias copulas τὲ — z2, a Bg. bene hic red- 
ditas, cf. 1, 9, 2., ut illud mireris, tenta(le Stp. non potius αὐτὴν in 
αὑτὴν per afperum cum P. ec Ey. ob illud v. évg., quocum tamen etiam 
lenis procedit fecundum alibi dicta; ad v. fq. μ. τεϑν. P. etiam deferente 
Sch. »"ox morituram ἐόςς. fed ignorante hunc inf. Stp. Th. 1, 1564. B. 
T. »τεθνήξομοι » moriar f. Zamia:a moriar* praeter adv. Ífyn. illi Sch. 
adiunctum, c£ r, 15, 12. n. , rccte ftatuente cum eodem paulo poft fu- 
turum, reiecto aliorum ficto v. τεϑνήσκομρα , quo de cf. ad Thom. M. p. 
835. it. Gatak. ad Ánt. p. 54. a. D. fqq.," ubi et. 524 ce2vz£n , iamiam 
moriturus es cum diferto adv. illo, quod adeo non per ἐς inüt 1n ifto 
tempore, it. p. 99. b. ulc., ubi iterum tale quod adiunctum, cf. p. 


LIBER I. CAP. XVII. A. V.C. 945. CHR.N. 192. 719 


τε λοιπῶν τοιοῦτον “ Φόνον, &y- futuram, eiulato editu, fe- 
oup acc xe) ἑαυτήν τε ὁ cumque fic locuta: — Euge, 


d) In Ms. Ra. τοσοῦτον Q. fed eadem manus notavit, poffe etiam τοιοῦτον 
effe. Marz, v. N. ε) Ms. Da. et Vi. καὶ x28. ἑαυτὸν eim. v. N. 


129. a. D. e. Ind. Acl. V. h. Luc. lofeph. T. 2. p. 248. f. s. e. et Ηοοσ. 
Op. p. 196. m. 

ἐπακολου3) Hoc participium , a P. oblique monftratum, fed clare aStp. 
in m. P., et hinc a Sch. fervatum »fuifecuturos, in ordine«* cur omife- 
rit Bg., nefcio , reltituturus id olim, 1gBRotum item Stp. Th. fub »fub- 
fequor, f. fimpl. fequor* quibus repetitis in. L. Ern. non additur Lat. 
vicinius, quoad praepof., ;z/eguor, ut nec tropico feníu o/feguor, cf. 
Ind. Dem. Xen. Z. Pol, ec L. N. T., quorum Schw. huc refpicit cum 
Vs. P., ut et h.l. fuppleas pron. αὐτῷ & pr. αὐτήν. : 

τῶν T£) Ms. res ia pron. redit ad lapfüm, in c et z frequentem, aut 
ad ingenium librarii ec gloifam ex zli:s Noftri locis, ubi zoe. cum fubft. 
Q. et ὥλεϑρος, ut per fe utrunque adi. , quoad fententiam, hic et alibi 
convenit, ficut Lat. taZis et 7avz4:s, quo poítr. reddit Bg. eP., fedStp. 


ΤΉ. molo zcc., noftrum zeccr. nofcens tantum de modo, nec de nu- 


^ 


mero, neutrum vero cum fubit. qov. , ubi v. Ind. Luc. , ut ad V. L. ib. 
Ind. in Not. v. zoe., libere addente Bg. e P. participium ἐσόμενον, cum 
proprie hic cafus pendeat a pr. v. éve. ; ut ditum. Sed Mss. ratio in fq. 
zembro, τὲ mutato in xo/, ut I, 9, 19. , hic forte pertinet ad laevita- 
tem ; agente D. liberius, non modo in addendo ταῦτα f. 743e, (unde Bg. 
adv. οὕτως.) fed etiam in mutanda ferie orationis, dum xz5' £zv-. iungit 
cum pr. verbo, et, omiíla copula 72, ponit finitum tempus, fecus ac 
Bg.; rem me tenente fic, ut oratio Marciae brevis $. 10. per paren- 
thefin quafi capiatur, et participia, hic praemifíía, nitantur finito v. 
perzz. $. 11. , fic, ut poft parenthefin redeat particip. εἰποῦσα, fed cum 
pron. ταῦτα alio; unde poftea Bg. inquam; quae ratio cavet anacolu- 
thon, etiam hoc, ut poft εὖγε ne fit extrinfecus affumendum v. ἔφης 
cf. L. Bof. Ell. p. 459. m. Hdb. ad Xen. p. 42. $. 4. 93. δ. 5. cum Ind. 
Xen. Cyr. Z., quod hic fiat alioqui poft affine εἰποῦσα, cuius generis 
exemplum tamen non habui; dcíerto P. ad v. Zvcg., reddente Sch. 
»quum ea in eiulatum prorypif//t« cui formulae par Bg., ap. G. Th. 
modo in v. partim expofita 307, 85. edere c/amorem, fub emittere, (pro 
quo ad Vern. tationem melius Lat. exeradere,) ct. Stp. Th., tacite e 
P., fine auctore, Suid. 1, 236. i. 218. 1., non coll. ad Hef. s, 387. i. 
fine N., it. Polb. 4, 54. T. r. p. 509. e., ut praepofitio refpondeac ifti 
P. ingemufeere, vel his, e pectore furfum in aérem proferens gemi- 
tum f. eiulatum; ficuc Sch. fervat ordinem in xa9. £. cum εἰσ. »quum 
fecum confufurza/Jé1€ tacente 5tp. Th. ctiam in affini ap. Aef. Fab. Hf. 
129, 4. ταῦτα xa) ἑαυτὸν λέγοντος τοῦ κυνὸς, quo de Ind. modG in x. 
»apud, cum, — fecum, (ubi praec. βρῶν ἐν τῇ καρδίᾳ , ex Hebr. fere, de 
quo Ind. tantum in fg.) fecum, animo« quae funt pro cogitare, cum 
hoc, ap. bomines certe, fiar cum verbis, cf. L. N. T. v. ἔπω et xag3. 
it. 1, 6, 21. e. fupra, cum Abr. Dil. Th. Au&. p. 385. m. fineVs., ac Luc. 
3; 96. 1. 21. pro fe, quod potius illud fv/a, cf. ad Noftr. 1. I. 


720 LIBER 1. CAP.XVII. A. V. C. 945. CHR.N. 1923. 


εἰποῦσα, »Εὐγεῖ, ὦ 3 Κόμμοδε! to. Commode, haeccine prae- 
»ταῦτα 8 χριξιξήριο εὐνοίας τὲ mia bentvolentiae ct. amoris, 


f) Hic comma erzt folis in Bc. etPat,, fed aberat poft Κομμ. modo in Stp. 
et Sb. v. N.. g) Ms. Da. et Vi. ταῦτα γὰρ xagis. V. N. 


εὖγε, ὦ K.) Bg. e D. omittit iterum exclamationem, reddente Sch. 
»e"r2. cum vocat. exprobrantis beneficia« fed Stp. Th. 1, 1297. Ε΄ rede, 
rectc dene, adv. laudantis et approbanus { affentientis. εὖγε ὦ πάνδοφε. — 
εὖγε, οὕτω ποιεῖ "re. — εὖγε. ἄξια ταῦτα ὠνήσω. Scio tamen, neque hic, 
neque illic diiingui poft 4. in vulgatis editionibus: fed ego ex aliis locis 
diftinguenduin effe colligo« hic tamen in fua edit. non interpungens, 
ubi nos comrm;a fecimus ante vocar., poftque hunc exclamandi punctum, 
cum poírt Κομμ. finiztur fententia, ec &. non cohaereat cum ífqq., fed 
pott Κομμ. de^t Miqnod V., üt ποιεῖς Í. ἐποίπσας » quale et diferte δέοι 
interdu um, v. Ind. Luc. et Stp. l.i. H. »eZye Χερσίας ἐποίησε μεησϑ εὶς ταῦ 
οἴκου, bere σεῖς Che: /fas, quod menine: τς ubi tantum poft ν, ἐπ. COm- 
ma ponendum, quod abefle oportet in pr. illo εὖγε, οὕτω ποιεῖτε, (ut 
et editur ap. Luc. 1,337. 1.6.) fi v. per praef. reddatur, beme fic facitis, 
fed adeile, ἢ per imperat. cum Gs. , eges ita zrflHituite, quod et melius 
ob fq. quoque imperat. , ut alterum Stp. ib. p. 342. 1.55. fic editur, εὖγε» 
e. ^.» euge, vi/ iffa quidem prctio fum/tfH , ubi tamen potius fit pun- 
€um Stp., qui], H. »i1nterdum cum gen, , ut ap. Luc. εὖγε τῆς πφοαι- 
φέσεως(ς ubi vut reddi Lat. ma(fe , quod et ipfum. iungatur cum gen. 
qui locus eft ib. 1,548. 1. 33. laudo Εν ΘΟ δα, ad fenfum quidem, fed 

ut 1bi fic eliiptis du Pen non modo i!la verbi, fed et particulae alicuius, 
unde pendezt dtl, DIO svys ποιεῖς γ τῆς A6 ἕνεκα Í. χάριν bene fane f. 
quidem Íz. facis, c:0ad propefrtuzm; unde ibi poít & comma locandum; 
nec id à, cum 2c. flat per ἔτ; tacente. L. Bof. Ell. et Z. ad Vig. p. 356. 
ex Hoog. Op. p.423. 4... ubi Plat. γγεῦγ᾽ ἐποίησας» ἀναμνήσας μὲν τεΐΐδ 
mihi zz ge lam revoceffie fimile eít 1llt Stp. ἐν Xees. £r. , pv. , ubi ille 
re&e refolverat particip.; ad quam rationem et in Plst. verferis, bene 
quidem, fecifü, quod f. cum mi£z ia mcm. vevoc. , ct. Theophr. Char. 7, 1. e. 
εὖγε» ὅτι μὲ Ev deed facium bene, quod mihi zz zem. revoc. , pro quo 
Lat. (Gr. πεποίηταί ei {. ὑπὸ σοῦ,) nobiscum potius ἐποίησας fupplet Ind. 
Fifch. v. εὖ m. »rcdie fecus quod mibi rem revoc. in mem.« non me 
opprimente 72, [εἰ reddente per Lat. quidem, vel fane, ut h.L, ubi 
eit ironice potitum pro fcilicct, (nofirum frey/cl, et totum vorzrefflicb 
freylicb, f. f-hü; : f. d. awobl fr. ! fcil. 2aff du gstban d. tbufl du) et pro 
male f. turpiter fane, fenfu conciario, e natura ironiae, quam notio- 
nem, ut fit ridentis, improbantis et reprehendentis, innuit forte Sip. 
l.l. p. fg. i. jinfutcantis, sp. LXX.« cf. L. Ern. Nr.2. Suid. r, 882. m. 
Hef. 1, 1493. 1m. N. 3., ubi in L. Ms, C. pro λέγει δὲ «oj ἐπ᾿ εἰρωνείας ἰδ. 
gendum forte eSuida AéyeTon Xo; ἐπ᾿ A. , G. T h, cum Gr. n. »euge, interiectio 
laudantis, f. exulrantis et aflentientis, ' congratulantis, — aliter, quaii ob- 
ftupefcentis vox« fed ex ambiguae le&ionis loco ap. Plaut. , cf. v. euzepaes 
divifüro me porius aliquando Gr. in voces duas. 

ταῦτα xag.) Mss. yLe, ob fimilem fyllabam fq. xae. facile elapfum, 
commodum facit fentuai, non hic cauíale, fed affetlus animique com- 
moti, maxime in interrogatione, quod non bene tum redundare cea- 
fetur, v. Bud. C. 1308, 14. Stp. Th. 1, $17. D. e. Ind. Fa. Aef. Hf., at 
recte intelligunt L. N. T. Schw. p.270. N. Ind. Fi, Theophr, et Acl. V. ἃ, 


LIBERÍ. CAP.XVIL A.V. C. 945. .CHR. N. 192. 721 


»καὶ sopyüc, Udessc τε καὶ tontuméliae item εἰ petulan- 
»παροινίας τῆς σῆς, ἧς ἐτῶν V tiae tuge, tot ammis a me to- 


h) Ms. Ba. ἧς τοσοῦτον ἀνεσχέμην ; quod interrogandi pun&um eft modo in 
Ox. et Ed. cum Ms. Bg., ut comma in lic, , at fimplex gun&tum in rel. 


»in ironia f. indignatione« Dev. p. 85. m. Vig. p. 478. cum N. Hoog., 
qui et in Op. v. p. 194. fqq. 197. e. fqq. , comparans Lat. sam p. 201. 6.» 
(quo de cf. G. Th. 390, 44. 87. fqq. cum Hor. Turf. p. 534-1.) fed cacens 
de ezim , ubi G. Th. 365, 9. inclinat ad redundanciam, forte tenente P. 
etiam per Bg. 5aeccize , (quod ap. G. Th. fine Gr. et per za4/is modo: per 
Lat. se encliticam multis reddentibus Gr. γὰρ. cf. Bud. C. 1368, 20. 32. Vig. 
p- 479. i. Hoog. Op p. sot. Nr. 5. p. fq. Nr. 6. L. N. T. Fi. p. 228.e. »quae- 
fo» — ne; vero, aucfimile« v. c. tanZem, aliorfum cendente L. Krb. p. 136. m. 
Nr. 7. et Z. ad Vig. p. 447.2. N.41. it. Hoog. ib. p.479. et in Op. p. 920. 
m., cf. tamen p. 922. m. Nr. 6. et Z. ad Xen. Cyr. p. 109. b. et Ind. 
Jam, se fyllaba detracta, remanens 5zecci, pro haecce , ad Noftri ταῦτα 
per fe nimium fuerit et potius Gr. ταυταὶ f. rzvrzyl, CÍ.1, $, 4. 6. τοιᾶδε, 
ut P. in hoc pron. libere egerit, fed Mss. γὰρ ex eodem, per illa priora 
de se, poftea forre reftituendum. — Caeterum ταῦτα plür., pro fing. τοῦ- 
το, εἴ de uno illo, quod interfici eam voluit, valens, accommodatus eft 
ad fq. fubft. xze., cf. 7, 8; 14. 

χαρσήρα) Videntur excidiffe verba τῆς ἐμῆς. Leisn. — Ad eve. adde τῆς 

5c. Reisk. 
μ Mente ροτίας; quam in textu, cum libri taceant et P. quoque, et 
talia pron. poffe. faepe omittantur in utr. fermone, etiam in oppof. 
τῆς σῆς», exprimenre etiam Stp. ad m. P. pron. meae, non item Bg., 
cuius notio in fübít. zze., e P. ducta, pendet ab illa v. xxeíóecSo, pro 
donare, latens in illa Stp. Th. et L. Ern. »x. munus, quod datur gra- 
tiae caufa«* ut tamen hic etiam maneas in vulgari pro gratiis f. eratià 
cum Stp. ad m. P., quod noftrates quoque habent, 7/7 das Zey Dank fr 
rel., tantum P. explenre v. fubft., ut ad x«e. hic modo ellipfis fubft. 
δῶρα valet, cf. 1, 7, 12.; in fecundo τὸ iterum libere agente Bg., ad 
cuius Ms. marg. Leisn. »f. temulentiae« cf. 1, 14, 15., hic ut cum vgg. 
accipias univerfe, fed e fqq. aeque vi propria, ficut ad Luc. 3, 429. b. e. 
(ubi in rextü proprie eft) poft Lat. Vs. temu/entiam nofter hic locus lau- 
datur, ubi fubftantivo articulus cum adi. τῆς e. fimplex eft datus per νᾶ- 
riationem pro duplici $. 6. e. 

ἧς ἔτ.) Ms. res, pro £z. roc. afferentis tantum τοσοῦτον, credatur fic 
orta, cum, omiflo fubft. ἐτῶν, relictum τοσούτων abfurdum aliquis cor- 
rexerit, cf. δ. 1. m. ad τούτων, fubintelligens χρόνον Í. μέρος τοῦ χρόνου 
cum pr. κατὰ qua de eliipíi nihil ap. Sep. Th. 1, 499. G. m. et L. Bof, 
ur ramen dederimus ad 1, 6, 1. e. Ael. τοῦ χρόνου τοσοῦτον, ad quam for- 
mam refpiciens aliquis librarius, ab initio etiam fcripferit in. marg. aut 
textu ἐτῶν τοσοῦτον, unde deinde folum remanferit ros., muütante ΒΡ. 
res P. in breviora et cafum temporis fyn , fed Noftri formulam in pron. 
relat. cum v. finiti temporis act. f. med. in aliam e particip. paff. fyn., 
cum contra alias participium in iftam formulam refolvatur, non hic ne- 
ceffariam , ut nec Stp. aliàm ad m. P. per particulam temporis , pro quas 
tot 47ni«, annos fuffimui; poft Lat. Bg. , ap. G. Th. cum Gr. n., affc- 
rente Stp. Th. rantum e Nottro et Synef. rectionem v. cüm gen. rei f. 


2 1. 


.122 LIBERI. CAP.XVII. A. V. C. 945. CHR. N. 192. 


»τοσούτων ἠνεσχόμην; «AX οὐ leratae ὃ Sed. haud impune 

3 7 , Ω *. . / ᾿ . 
»καταπροίξη ὶ αὐτὸς μεθύων illuferis, ipfe temulentus, | in 
ονηφΦούσης γυναικός.“ Ταῦτα τι. fobriam mulierem. — Flaec, 


i) Sine Iota fübfcr. in Ec. al., ut poft ar. comma in Ox. al., at in Ms. 
Bg. alia commata , v. N. 


perf., qua de, hic a Sch. fumta, cf. Luc. t, 96. 1. 43. L. N. T. Kypk.2, 
93. m. et Loesn. Ind., quorum loca e Dem. ignorat Ind., ut et haec 755, 
ας 990, 21. 614, 17. τὰς ὕβρεις ἐνέσχεσϑε τὰς τούτου, qualem acc. rei, (οὔ 
vium et in Ind. Xen. Cyr. Z. , ubi et acc. perí., ut in Pol. v. cum par- 
ticip., cf. Bach. et Mem. S.) quoque ftatuas, fi legitimum ἣν fuerit ac- 
commodatum ad cafum prioris membri per enallagen, cf. Vig. p. 32. i. 
cum N. et Fi. ad Well. p. 304. e. . De diítinCtione poft svecx. quam nos, 
etiam ante Ms. auctoritatem, dederamus, res confecta eít, cum contex- 
tus doceat, a ταῦτα inde ad vveeg. fermonem effe in interrogationes, 
cuius adeo et fignum adeffe debet. 
ἀλλ᾽ c? X.) Leisn. ad m. Ox. »Schol. ad Arift. Eq. 433.* Sch. »med. 
ὁ. x. y. Sb. non praevenies, tu ebrius, fobriam mulierem. | Pol,.— Verbum 
in comininationibus ufitatum ita in fut. Gr. fcriptoribus, quum negare 
volunt, impune progreffurum fufceptum negotium adverfus aliquem«* 
in quo notionem quidem ac rem videas, non item brevitatem in inter- 
- pretando, quam tenuit Bg. in formula fua, ap. G. Th. »decipere et 
circumvenire veluti ludendo, — Ter. Eun. 5, 4. e. 22 se impune 77 nos 
illuferis* agente Stp. in m. P. plenius, quam in Th. aliunde, cf. L. Ern. 
Nr. 4. »οὐ χαταπροίξει pro οὐ καταπροίξῃν haud impune feceris* per quae 
Lat. ut te expedias in rectione cum gen:, a praep. in v. pendente, . auc 
mutabis gen. in dat., v. c. Jaud imp. feceris mulieri mibi rel., aut cum 
Stp. in m. P. adhibebis Lat. praepof. adverfus feveram , utfyn. Bg., cuius 
ratio non modo quoad notationem , (quae refpicit cum L. Ern. »xarx 
προῖκα, gratis, impunce*) fed etiam quoad Lat. v. ec fenfum convenit 
cum veteribus Grammaticis, Schol. Arift, Nub. v. 1242. Equ. 1. 1. Vefp. 
v. 1387. Thesm. v. 573. , qui modo ad Vefp. v. 1357. tacuit, Thom. M. 
p. 506., ubi N. 5. »Ar. Nub. οὔτοι ἐμοῦ x. nequaquam impaze me i//ufe- 
vis* Hef. 2, 181. cum N. Suid. 5, 262. e. fqq. Greg. de dial. p. 252., 
Spanh. ad Ar. N. et Caf. ad Eq., ad Herodt. As£. p. 175. b«1. Vocab. Ion. 
p. 14. ἃ. 6. it. 3, 36. €. N. 93. ubi » Ar. Vefp. v. 1387. Dg. κε non zmpune 
illuferis Myrtiae* $, τος. IN. 15... 7. 17. N. 55. ad Moer. p. 275. b. m. 
Toup. ad Suid. P. 2. p. 76. e. et Hf. ad Plut. p. 119. c., in quibus et in- 
venias de fcriptura fine punctis diaeret. et Attica per s; finitione pro 
communi hic, etiam a Mss. tacite probata, ubi fenfus, non (ine poena 
decipies me, dum dicis fingisque, me a te amari, nec tamen me amas, 
ita de me ftatuens, meque iubens occidendam; libere quidem, at non 
male adhibente Bg. fut. coniunctivi f. exactum, urpote in comminatio- 
ne fere-a Lat. ufürpatum , quod addiderim praeceptis Schell. de ftylo p. 
171., nec male intelligente. Sch. »à. in 2 perf. tu zpfe« (quanquam non 
hic eít fevera oppoficio, non fequente à4ov,) quod pron. , a P. oblique 
etiam ad v. x, relatum, Bg. traxit ad fq. particip., quod ap. G. Th. in 
Lat. e/rius, ut ib. v. mulier nihil pro concubina, nec in Gr. ap. Stp. 
Th., qui modo in v. v«Q. (proprie hic valente ex oppof.) cenet fimiliter 


LIBERL CAP.XVII. A. V. C. 945. CHR. N. 192. 723 


εἰποῦσα, τὸν Ἔκλεκτον pera- inquam, locuta EleQum ar- 
πέμπεται . k, (ἔϑος δὲ ἣν αὐτῷ 12. ceílit, (ufitatum autem ei 
προσιέναι, ἅτε τοῦ ϑαλάμου erat accedere, utpote cubicu- 


K) Ms. Ba. μεταπέμπεται. ἴϑος δ᾽ εἶχεν αὖτῷ προσιέναι» ἅτε 7. S. φύλαξ. ἔτι---- 
διεβάλλετο. ὃ. λ., fed Ms.. Ve. ἔϑος δὲ εἶχεν αὐτῷ πρ.». ἅτε - φύλαξ, ἔτι λ.. quo- 
cum et Ms. Vi, facit, üt ramen poft φυλ. nihil diftindtionis attulerir et δ᾽ cum 
Ms. Ba., non habentibus figna parenthelis quoque A. al., fed poít uer. it. QvA. 
€t διεβ. variante diftinQtione in edd., v. N. 


«opulata 2, 1056. D. 1605. E. m., cf. Dem. $38; τό. coll, l. rr. et Suid. 
2, 520. m. , non coll. ad Hef. 2, 559. 1. it. Cic. Cat. 2, 5. zn/fdiar: ebrios 
fobriis.. Mox de Bg. fupplemento per Lat. /242am v. $. 9. 6.» Jervante 
P. vim med. v. uer. 

ἔϑος A. δῇ Ven. ἔϑος δὲ εἶχεν αὐτῇ προσιένου», & τε τοῦ 3. φύλαξ, atque mox 
aübeit αὐτοῦ. Verum neutra harum lectionum. vera videtur, fed potius 
; legendum aut ἔϑος δὲ εἶχεν αὐτῷ προσιένον, ὦ τε τοῦ sd φύλακι», aut ἔϑος 
233 4v αὐτῷ» προσιένρη αὐτῇ » ἅτε À., aut ἔϑος δὲ ἦν αὐτῇ TQ.) ὦ TE τῷ A. 
Strotb. 

Quarum emendationum prima ἔϑος δὲ εἶχεν αὐτῷ me. ^. non videtur 
habere Graecitatem et fenfum , huic loco ac contextui aptam, cum di- 
catur abfolure et fine dar. perf. vel fic, ut Lat. γος babet , pró mos ett 
f. moris f. in more, vel de perf., ut 2Zguis dicatur ἔϑος ἔχειν, pro in 
more habere, f. folere, übi requiritur nominativus perf. ,' ut hic αὐτὸς, 
cum de Electo clara fit res, nec ad Marciam ἔϑος ἦν trahendum éum P. 
(qui tamen errorem adiuvit additis libere quibusdam,, quia, fi* ipfa ac- 
cedebat ad Electum, non | opus erat dici in pr., τὸν 'ExA. usrz7., unde 
mec Sch. repetit, fed v. ἦν »γαὐτῷ 29., folebat* refoluta recte formula 
in v. privum , ut a Bg. in formulam fyh. e particip. f. adi. ,. pro feveris, 
sos erat e, 1. in more habebat, fc. Ele&us, ad quem dativus &. refpi- 
cit. Reliqua Strothi duo ad unum redeunt cum Mss., quos, praeter 
diffenfum in δὲ et δ᾽ folennem, videas confencire in lectione, quae, fic 
di(tincta, £9. δὲ εἶχεν» αὐτῇ TE ἅτε — φύλαξ, fenfum hunc facit, fup- 
pleto in i$. εἶχ. pronomine αὐτὸς, Íc. Electus, zorem habebat z//e, eam 
adire, ut cubicularius , .qui fenfus eft idem cum lect. vulg., fic diftincta 
expletaque, £2. ἦν αὐτῷ, αὐτῇ προσ. » ἅτε --- φύλακι γ mos erat i)/f, Electos 
eam adire, ut cubiculari i0, ubi Nofter oppretfit pron. fem. ob pr., de- 
inde enunciationem ἅτε — QUA. Íc. ὄντι, pro libertate poftpofuic, nom 
innexuit, i9. ὃ. d. αὐτῷ, ἅτε T. 3. Φ.» προσιένοη αὐτῇ » nec fic ordinavit, 
προσιένοι δὲ 09. ἦν αὐτῷ, ἅτε-- QuA., ubi cafus iie poftrremus erat. pro- 
pior priori, qui, ut nunc editur, diremtus eft parum, fed duobus in- 
teriectis αὐτῇ 7e. ille Mss. nominativus φύλαξ, ortus, ut puto, fic, quod 
aliquis librarius in marg. notaret αὐτῇ, intelligens, id in v. re. deeffe, 
fed ftultior alius caperet ita, ac fi margo moneret, pro αὐτῷ legendum 
αὐτῇ, quod adeo receptum , αὐτῷ extrufo f. correcto ; cumque ἔϑος δὲ ἦν 
αὐτῇ TP.» ἅτε — φύλακι» videretur abfardum: dativus Qva. mutabatur 
án nominativum, 'et fimul in εἶχ. vulgatum '$ ἦν. forte cum fpeciem ha- 
buiffec illius sev, quod cum ἦν etiam alibi confuíum , ut quoque cum 
3», cf. Luc. Ind. Var. Lf primis , quia in Mss. olim aberat accen- 
tus; unde manet le£tio vulg., variante Noftro in v. a^. Φ. cum 1, 16, 1a 


224 LIBERI. CAP. XVII. A. V. C. 945. CHR.N. 193. 


QuAamx ἔτι TB καὶ ἐπὶ συνου-" li cuftodi: atque etiam ob con- 
cía αὐτοῦ διεβάλλετο.) dou. luetudinem ftupri cum ipfo 
NAT haec male audiebat:) cumque 
13. dediffeteilibellum, //ide, 
inquit, cuiusmodi fumus hac 
ονυχίζειν ἑορτήν! “ Ὁ δὲ " 4, nolfe. celebraturi feftum. 
Ἔκλεκτος, ἀναγνούς τε καὶ EleGus autem, cum legiffet, ex- 


ca di τὸ γραμματεῖον, z Oea, 


/ 
»ἔφη, ποίαν μέλλομεν ". παν- 


D Ms.Ba. 33 v. N. — m) μέλομεν Edinb. cf. 1, 15, 3. Mox póll fer. no- 
ftrum εἴς exclamandi pun&um pro fimplici edd, et Ms. Bg. — n) Ms. Βα. ὁ δ᾽ ἔκλ. 
cum A.al., contra $. 2I. in eadem caufa δὲ plene omnes edd., etiam Mss, 
cf. $. I2. 3 


τὸν τοῦ D. zeossru , fedihuc fpectante Stp. Th. 4, 235. E. e. fine Vs., 
at 1, 1497. G. m. tenente tantum Herodi. l.3. (3, 12, 2. τοὺς) τοῦ βασι- 
λικοῦ 9. φύλακας, regii (imperatori) 15alami Í. cubiculi cuffoges«* quod 
epitheton et hic fuppleas. | 

ετι τὲ) Bg. e P. negligit ἔτι», pro praeterea, cf. 1, 3, 8... huc cogitan- 
te Stp. ΤῊ. cantum 1, 1137. B. e. fine Vs. fub »c. confuetudo venereatt 
ut Sch. »ítupri caufa«* per fyn. formulam, partim e P., ut Bg.; fecus 
ac 1, 8, 10. i. , reddito hic fubft. cum gen. perf. a2z., ut fit in v. affini 
συνεῖνοη cum dat. , fi divellitur praepoficio; pro quo etiam adhibeas illud 
interpretandi praefidium , quod adiuvat gen. cum fubít. per praep., quae 
hic e contextu fuerit fane illa Bg., etiam de noftratium ratione, s"er- 
Jaubtem Umgange m? rel.; fupplente Bg. praeterea, etiam e Vern. mo- 
do, et perfpicuitatis caufa, ad v. Jie. pronomen αὐτὴ f. «v4, qui no- 
minativus a: Noftro'omiffus eft, quantumvis neceffarius ob perfonam in 
pr. diverfam. Mox pro 3? etiam alibi habuimus Ms. 33, pro οὖν, et Bg. 
7i e P., qui et fupplet quid ad v. 3. (fervante partim Sch. »guum ea de- 
diffet in manum /ise//um«) ut Bg. pron. αὐτῷ. 

ὅρα ^.) In hoc v. Sch. j»vide, animo** pro cogita et perpende ex his, 
quae fcripta vides, fed et fimul tamen phyfice de oculis, quibus legit, 
pro vide legendo, vide aclegeinlibello hoc. Tum Bg. eP. in fq. addit 
pron. Zac, reddens Gr. v. adeo cum abl., qui in v. latet, neglecta no- 
tione adi. zzv» quam Vs., hic fane commodam, retinet e P. quoque 
Stp. Th. 2, 1106. D. m. »cum acc. (rei) ἣν eundem 1. 1. π. p. π. &.* 
qualem cafum iam in pr. produxit ex Ar. Nub. v. 1065. οὐδ᾽ ἡδὺς ἐν τοῖς 
seupaci τὴν νύκτα παννυχίξειν, meque fuavis (ellet) per totam mo&em in 
Jecio , (ic in Vs. negle&o v. aliquo Lat., pro zeqwe fuavis ad totam ποξξ. 
in le&o tranfggendam , cf. Hef. 2, 852. €. παννυχίη» δέ ὅλης τῆς νυχτὸς», at 
σαννυ χὶς» ἑορτή γυκτερινὴν fimpliciter quoque, ut in L. Ern. »zavvvxídw, — 
Gl. Vet. Jucubro, — παναγία , purificatie, — πανάγιος . fanéius, — παναγὶςν 
dies facra* Palm. Ex. in A. Gr. p. 479. m. ec Ind. »γπαννύχιος πλοῦς», no- 
€turna »avigatio* quod non eft in L. Ern., fed praeterea υγπαννυχίδεςν 
excubiae — Gl. V.« cf. Ind. Luc. in med. huius v. et in rem huius lo- 
€i fupra 1, 16, 7., non tenente Stp. Th. pron. σοι. hac emphaíi in malam 
partem, pro quam triíte, funeftum feftum, ubi Bg. e P., pro feveriori 
Sch. qualem. 


————————Á 


LIBERI. CAP. XVIL. A. V. C. 945. CHR. N. 192. 725 


ἐκπλαγεὶς 9, (ἦν δὲ τὸ γένος pavefaQbus (erat autem Ae- 

LA y / “ P , E 
Αἰγύπτιος, τολμησαΐτε ἅμα gyptius, ad audendum fimul 
καὶ δρᾷσω,, ϑυμῷ τε δουλεῦ- que peragendum, et ad fervien- 


0) Ms. Ba. jxaAzyec, ἦν A. pertinet ad parenthefin, cuius nullum fignum 
etiam modo in A. cum B. t., ubi et comma, ut in Ed,, pro colo Stp. cet al. 
p) In Ms. Ba. ἅμα deeft, Marz. v. N. 


ἀναγνούς) Bg. mire, oppreffis τὲ καὶ copulis vicinis, refolvit primum 
particip. cum Sch. quum /egiffet, libellum« quod fupplementum τη-- 
nuit pron. αὐτὸ, e pr. repetendum, fed a P. diferte additum, ut ad 
ἐκπλ. explebitut iterum τούτῳ ἢ, ἐπὶ τούτῳ. Mox ἦν 4. laudantur ad Dion. 
Caf. 2, 1222. fic convería »eret genere quidem Aegyptius, bomo nom 
minus audax, quam promtus ad agendum, eft irae ferviens partim cum 
P., in primis in τὸ γεν.» quod, neglectum a Bg. olimque reftituendum, 
melius Sch. dedit »setione« cf. alibi, patriam quidem huius hominis 
non nominante Lampr. 


τολμῇσον) Omiffum a Ms. ὅμα fane nec P. oftendit, poteítque ad fen- 
tentiam abeffe, fed habet tamen ufum et Noftri et aliorum, v. 1, 12») 2.» 
ubi Bg, feverior, hic per fuum /ému/gue (quod , pro e£ £zmul, pertinet ad 
Íqq., cf. G. Th. 450, 8. 19. et Hor. Turf. p. 995. e.) negligens τὲ e P., 
ut appofitio exitlat, quale quid fecerat in x»; 1, 16, 10. e., quanquam 
proprie in v. ἦν deeit pron. αὐτὸς, cui deinde a Noftro dantur duo mem- 
bra, primum adi. Aiy., fed alterum particip. seq. , ifti par, quod copu- 
lat illud τὸ poft zoag., non vero hunc inf. τολμ. cum 44. καὶ 3e. ; huc 
fpectante Hf. ad Plut. p. 113. N. 14. e. fine Vs., ubi modo illuftrat Gr. 
formulam et re&ionem v. σε. cum inf., comparato Lat. sau; cum Stp. 
Th. 4, 265. G. e. , quod cum inf. nefcit G. Th. ut anguftius eít 395, 12. 
»?4tus faepe indicat i.q. natura aptus ad aliquid« cum sa£us dicatur 
aliquis v. c. hic audere Í. ad audendum, cui hoc eft naturale et ingeni- 
tum, qui hoc habet cum nativitate, per parentes, per naturam f. in- 
genium, noftris Nature/] et Temperament, qui inclinat et propenfus eft 
€o a natura, per impetum naturalem, nec demum doctrina, arte et 
coníuetudine, nec perfuafus et coactus, fed per fe et fponte , cf. Dem. 
fine Ind. 100, 5. 135, $., ad Vig. p.313. a. m. Heyn. Epi&t. 31, 3. p. 110. 
e. Fi. Plat. Phaed. p. 206. b. m. Indd. Xen. Z. Suid. 3, τος. i., redden- 
te Sch. ;,uatura promtus ad iracundiam, (per abl. fimul cum adi., fere 
ut Bg., etiam in), 9. fervire jrae* cf. G. Th. in Bg. fubft. 1226, 10. 
»fervire iracundiae , pro obfequi« non opprimere eam, nec poffe op- 
primere, cf. in v. ferv. 418,46. L. N. T. Schw. p. 379. a.e. N. »8. fer- 
vio , i. e. plane deditus fum, — Herodi. — 3. à. s. irae per naturam 4edi- 
14: Noftri zeQ. mutato in folum abl. fyn. φύσει » unde adiunctus inf. à. 
reddi debuit per tempus verbi finitum; hinc e P. reddente Stp. Th. 3, 
1584. D. et 1, 1045. C. m. in v. δουλ. (quo de cf. Ind. Z. Xen. Pol.) 
Íed in v. 2g. tacente de Lar. Bg., hic dele&to ad perfpicuitatem, pro 
perficere, (ut G. Th. explicat) et pro exfequi, i. abfolvere et ad 
finem perducere, ex opp. reaw, quod h. l. tantum inchoare ct 
fufcipere. 


/ 


726 LIBERI. CAP.XVIL A.V. €. 945. CHR. N. 192. 


σαι πεφυκὼς 5) κατασημῆνα- dum iracundiae natura factus,) 
μενος" οὖν τὸ γραμματεῖον, did. ob(ignatum libellum per quen- 
τινος τῶν ἑαυτω "ric Oy ἀναγνω- dam fibi fidum legendum 
σιϑησόμενον πέμπει τῷ Λαίΐτῳ. mittit Laeto. — Qui etipfe per- 
ὁ δὲ, καὶ αὐτὸς ταραχϑεὶς, Y5.turbatusvenitad Marciam, 
εὐφικνεῖται πεὸς Μαρκίαν, ὡς tanquam fcilicet una delibera- 
δὴ συσκειψόμενος αὐτόϊς f περὶ turus qumipfis de iis, quae prin- 


q) Hoc comma fuit in A,, procolo Ed, et pun&o Stp. et al. v. N. r) Sine 
Jota fubfcr. κατασημην. i0. A. cum B. I., v. N, f) Ms. lia. αὐτοῖς habet etiam, 
ac pertinet ad Marciam non folam, (ed etiam ad EleQdum, Marr, 1a Excp. rel, 
Mss, nihil notatum; quam evexejsgtvoc ,. v. N 


κατασαμῃν.) Otiofa hic eft ifta particula εὖν. Stepb. Immo, ut Lat. Zi. 
zur, poít parenthefin ade(t, ur fignum reditus ad rem praefentem et 
priorem, cf. ad Thuc. 3, 95. N. 59. Hindb. ad Xen. p. r2. Indd. Z. Xen. 
Hoog. Op. p. 10c9. Nr. 2. fqq. , non bene opprimente eam Bg. e P. f. 
Stp. N., cf. G. Th. v. gitur Nr. 2. cum Hor. T. p. 383. Nr. 4., dum 
Stp. Th. in v. xzr., tenens Lat. Bg. (e P., ut partim Sch. »qwum ob- 
fignallet Z/ze//um« ap. G. Th. cum Gr. n.) edit cum Iota fubfcr. (ας Z. in 
Xen. Cyr., non item Mor. in Hell.) denique pro fimpl. capit, cum G. 
"Th. haec in Bg. »figni impreffione occludere et ab alienis oculis mani- 
busve tueri« ducere queant ad pr. xzzz, cum in compof. ad Vig. p. 618. 
b. e. sügnificat contra« quafi dicas (ignare contra alios, quale quid in 
moítratium ver/£ege/n , non irem in altero zuffege/m et beffege/n, cf. Hef. 
2, 154. m. fine N., at cum Iota. Mox cafum diverfum τινὸς τῶν Δ. in 
eundem murat Bg. e P., in adi. σις. nihil e Noítro tenente Stp. Th. de 
ἘΠ nec cum dat. perf. 3, 145. B. m. in aliam notionem, v. ind. Ael. 

. h. ex 3, 18. e. Z. Xen. Cyr. et Bach. it. L. N. T. , quorum Fifch. magis 
diftinguit notionem paff. et act., quae hic valet de eo, qui fidem fervat 
ac promiífam taciturnitatem, rem fibi concreditam uni narrans, ad caete- 
ros tacens, quomodo dr. et abfolute, v.Ind Fi. Pal. et Xen. Z. l.l, — 
cuius locus ex 5, 4, I. m. πέμπει τινὼ τῶν ἑαυτοῦ πιφςῶν A. aliam reCtionem — 
babet, gen. pendente a z;s., pro fubít. fumto, quod et noítrates no- 
runt, ezmen leinee Vertzautezn , etiam Lat., cf. G. Th. v. felisi. et 1.935 
ubi et cum tertio cafu I. 91.» quem modo profert in Bg., ut in utr. v. 
Gr. noftrum, ἴῃ ἴῃ. v. πεμσ. Sch. »mittit libellum« monftrat iterum pron. 
αὐτὸ, 6 pr.repetendum, tacente Stp. Th. ufum eius v. cum particip. 
(ubi Bg. e P.) pro inf. per use f. εἰς τὸ 2., cf. ad Vig. p. 335.2. i. 213. à. 
N.7. Ind. Z. Xen. Pol. et Cyr., nefciente Ind. Dem. locum PofT. Call. ' 
p.541. m. 


6 δὲ) Bg. haec duo iterum reddit folo pron. e P., huc fpeGante 
Stp. Th. 3, 1244. G. e. fine Vs., et commatibus poft δὲ et vag.» fed 
Noftro variante A pr. ἐκπλ.», cÉ 1,3, 5.» et ad ἀφ. ducente By. 
Lat. e Sch., cf. Stp. Th. 1, 1683. D. m., ad Vig. p.579. a, e. Ind. Xen.. 
Z. Pol, et Cyr., Suid. r, 396. i., non coll. ad Hef. 1, 644. m. 


ὡς — αὐτοῖς) Scribo αὐτῇ. $rzp5. Plurale αὐτοῖς refpicit Marciam et 


΄ 


LIBERI CAP.XVIL A.V. C.945. CHR. N. 192. 727 


» ι e : 
ὧν ἐκέλευσεν ὁ βασιλεύς, καὶ cepsimperaverat, de que gla- 
τοῦ τῶν μενομάώχων κατάγω- diatorum diverforio. —Simu- 
γίου. προσποιησάμενος δὲ, 16. lantesautem, fe, quod il- 
. x t , Α 4 . E 
περὶ τῶν ἐκεώῳ διαφερόντων lius interfit, confultare, pa&o 
σκέπτεσϑαι, συντίθενται, confentiunt, prius ac potius ali- 


Ele&um, quos confultandi gratia conveniffe, manifeftum eft 6 pr. 5y/5. 
Cod. male συσκεψαμ., neque opus eft Stp. emendatione. Srrot^. 

Pro vulg. αὐτοῖς re&e Sb. et Mart. caufam adiunxerunt, et in Mss. 
€vex. nihil eff, quam error folennis in z et o, cum fut. requirat res 
ipfa, quae nondum praeteriit, fed, adhuc futura, in fqq. demum per- 
aszitur, ubi, P. defcendente ad fyn. Lat. fupinum, cf. 1, 4, 8. m. xvf., 
manet Bg. in fevero particip. , etiam Sch. »confultaturus cum ip/£s de« 
hoc v. plane non tenente Stp. Th., at L. Ern. tamen, per Lat. Sch., 
nec mihi aliunde notatum. Mox Bg., praeter defertam rel, P. liberta- 


tem, ad τοῦ A. repetit perfpicue pr. zsg, quae huc fane pertinet poft- 


interiecta iterum quaedam, cf. de re, quae refpicitur, 1, 16, 12. 

προσποιηφ.) Hoc v., ubi Bg. e P. iterum fupplet pron., pertinet ad 
fermones, quos habuerint, íi forte fervus quis diaetam intraret alius, 
praerer illum ante fidifmum, rei verae confcium; P. liberum deferen- 
te etiam Sch. in διχῷ. et ex. »confultare Ze iis, quae profunt ei. Sb. 
quae ip/fus intereft curari«* unde Bg. partim, cuius et Sch. Lat. adhi- 
bent et alii, cf. Stp. Th. 4, 95. G. p. fq. D. fqq. e Bud. C. 564, 2j. 
Ind. Polb., pro quo vicinius ett Lat. refert, E Bud. et Stp. l.l. F., 
fed in aliam notionem Indd. Xen. Z. Ael. V. ἢ. Dem. L. N. T. cum 
Suic. Th. et Suid. 1, 570. τ.» non coll. ad Hef. 1, 973. e. Schol. Thuc. 
193, 10. 12. Kypk. T. 2. et Fi. Aefch., tum G. Th. in Bg. fine Gr. 1195; 
59. »interef! , pro utile eít, (fed 114, 95.) refert, διαφέρει, utile εἴς 
hodie femibarbare, gie ihn istere[prten, pro angiengen 1. betrüfen; te- 
nente Bg. praef., copulatum hic cum pr. aor., fed in numero pronomi- 
nis nece(fario difcedente ob Lat. v., cuius Lat. ad v. ex. modo novit 
Stp. Th. et re&ionem cum pr. περὶ» cf. 1, 8. 10. 6. QovAeus. , quo Gr. 
explicat noftrum Schol. Thuc. 69, $9. , ubi Vs. defpicere, pro difpicere, 
quo viciniore et Stp. Th. ufus; variante Noftro cum $. pr. compof. per 
ímmphl, ubi fuppleas μετ᾽ ἀλλέλων Í. σὺν ἀλλήλοις,» cf. Ind. Xen. Mor. 
Hell. et Z. 

€wri9.) Appriie declarat hanc ὑπόϑεσιν defperationis f. irritatae gra- 
viore metu audaciae, illud Ariftotelicum $ polit. 3. (non procul ab in. 
p. m- 488. E. m.) τασιάξουσι — κοὶ οἱ μέλληντες ἀδικεῖσϑοι.» βουλόμενο; Q9 &- 
€» 5 πρὶν ἀδικηϑήνομ » moliuntur ves novas infurguntque etiam ii, qui me- 
guunt iniuriam , praevenire [cilicet eain, quam expecfare aut tolerare cu- 
pientes. Boec/. c 

Sch. »pactum ineunt« poft P., quod fervat quoque Stp. Th. 3, 

1513. E. fqq. » Herodi. l. 1. e. Q. τι — 7.« fic fine accentu in pron., cf. 
]nd. Polb. cum npe fimili illi Bg., Bud. C. 723, 27. Caf. ad Ath. 
2, 961. e. N. T. Obf. Krb. p. 134. ic. Lexx. (quorum Schw. in N. habet 
»»ξυνϑέσϑο ἀλλήλοις, confentiant inter fe« quem cafum et hic fuppleas,) 
lib. de V. med. Fi. p. 474. e. $0.e. Ind. Xen. Mor. Hell. et Z. cum Hef. 2, 
1302. m. N.25. et Thom. M. p. 825. | 


228 LIBERI. CAP. XVII. A. V. C. 945. CHR. N. 192. 
φϑάσαι ᾿ τὶ δρώσαντες, ἢ quid faciendum, quam patien- 


ὃ Ms. Ra. δρᾶσαί τι φϑάσαντες, Ve. δράτα: τὶ φϑάσαντες, Vi. ράσα; τι φϑάσαν- 
τος Ἀ.», Ut φϑᾶσαι in A. al., quae et habent pron. reflexo accentu, φϑῶῷσαΐ Tis 
at nobiscum 3tp. et al., fed Q3ásaí τε Ox. cum Par. 2. et φϑεῖσαι pravum B. I. 
Tox N 


φϑάσοι) For. fcripfit μᾶλλον, καὶ παϑ. Stepb. In ifto loquendi genere, 
$3. — 729. incluía eft fignificatio adverbit πρότερον. deo iliud addere 
non eft neceffe. Idem enim eft, ac íi dixiffet, πρότερον ϑράσοι τὶ, καὶ παϑ.» 
ut cum ex aliis locis eft perfpicuum, tum ex j, 2, 1c. (φϑάσωσί τι κακὸν 
παϑεῖν, καὶ ὁράσωσιν αὐτοί.) δγ ὁ. Steph. citra caufam τὸ μξλλον infarcire 
ftudec. Boecl. Non raro μᾶλλον omittitur, ut neceffe nil fir, hoc addi. 
Sed pro οὐδὲ melim οὐ γὰρ A. Reisk. — Retius (ic legitur, quam in Cod. 
δράσου τι φϑάσαντες. Facilis tamen erat error. Strot£. 

Sch. »3e. 4 7. facere potius, quam pati malum, — $» interdum fub- 
intelligitur μῶλλον, — $9. δὲ καὶ 7. potius occupandum effé, quam fatien- 
dum , v. Poff. Synt. Gr. p. 31. (extr.) ut non opus fit Stp. crifi, quod et 
in eo notavit Sb.« rum Rz. ad Luc. 2, 730. b. m., agens de ellipíi τοῦ 
μξλλον ante καὶ »ad quam non ettendiffe videtur Interpres Herodi. t, t7, 
X6., dum haec verba, e. Φ. τι 3e. αὶ m. reddit —, cum deberet, comfüi- 
auunt al/quid audere potius , quam ati, f. maluerunt praevenire, quam 
praeveniri* ubi prior Vs. fimilis eft illi Sch., neglecto v. $3. et-fupple- 
to contra adv. uzAaov, pro quibus fervans Bg. v. $3., reíolvit in adv. 
temporis 5745, adiuncto alio adv. fyn. (cf. G. Th. 1068, 4$.) perfpicui- 
tatis caufa, cf. Bud. C. 550, 37. Stp. Th., Ern. L. et ad Xen. M. S. 3, 
X11, 1. e. cum Ind., Vig. p. 310. fqq., ad Luc. r, 566. N. 6. 2,509. b fq. 
3» 254. N. 30. 378. N. 88. 419. N. 27. 429. N.53., ad Arift. Plut. v. 485. 
Kuft. cum Bg. ad v. 875. et 1134. Duk., Harl. ad Dem. p. Cor. p. 138. 
ἽΝ. 29. Gottl. ad Plat. Phd. p.83., Herodi. Gramm. poft Moer. p. 452. 
Thom. M. p.893. Schol. Eur. Orefít. v. 934. et Alc. v. 662. it. Valck. ad 
Phoen. v.982. Ind. Dem. Xen. Z., quo reípexerit Sb. in pronunciato 
fuo, quod planius fic dederim, v. $9. reddi poffe per πρότερον, in quod 
et mox diferte motabat, etiam in Ind. »$9áeaí τε 9exe. 1. πρότερον δρά- 
«»4* ad quod et Noiítro καὶ refertur, quocum occurrit v. $9. alibi, cf. 
Herodt. 6, 108. 1.73. quo loco utitur Z. ad Xen. Cyr. p. 140. a. m. ex 
Hoog. ad Vig. p. 311. b. e., ubi legem datam fic mutarim , ut v. $9. , fe- 
quente 4, valeat 1. 4. Gr. πρότερον et Lat. prius de tempore, fed parti- 
cipium adiunctum commutetur cum v. temporis finiti, fitque- ibi adco 
QSalyrs prius et καὶ quam, et utrumque illud deinde loco contracti prius- 
quam , Ícd totus ille locus, prius enim faepe capiamini, quam aliquis 
noflrum audiat; ubi et y cum inf., ut πρὶν et πρὶν 4, quae et ipfa func 
interdum cum v. $5., cf. Bud. C. 550. e. fine Vs, e Plut. £994 ye τελευ- 
τῆσοι» πρὶν 4 παρ᾽ ἐμοῦ χάριν ἀξίαν τῆς φιλίας ἀπολαβεῖν, ubi, praecedente 
V. ἐφ.» eb πρὶν $ pro fimpl. 4, prius enim mortuusef?, quam a me dignam 
emicitia gratiam acciperet , cf. Stp. ΤῊ. 4, 134. F., ubi poit 93. folum 
πρὶν» fimiliter pro καὶ it. Dem. 1379, 6. Xen. Cyr. Z. p. 3:7. 1.4. 685. €. 
254. m. , et πρόσϑεν ἔφϑασας ἐλθὼν. πρὶν A., ubi cum à$9. eft προσϑεν et 
wg, pro fimpl. 4, it. ἔφϑησαν ἐκπεσόντες πρότερον ἐκ τῆς VWGov, 4 cd 
ἵλεων γενέσϑοι τὸν ϑεὸνν pro fuperiori πρὶν 5 , ut ap. Dem. 70, 15. ἐὰν μὴ 
πρότερος φ)άσῃ ποιήσας maíc. pro neutro adiunctum, fed folum, ct. »tp. 


LIBERI. CAP. XVII. A. V. C. 945. CHR.N. 193. 728 
παϑεῖν ", οὐδὲ καιρὸν εἶναι dum; neque locum effe cun&a- 


Ὁ) Hic colon in Stp. al. , (ed punüum In. et Α., quae οὐ δὲ non nihil di- 
vidunt, v. N. 


1.1. E. m. e Bud. C. $56, 40. cx Athen. περὶ δὲ Καλλίου φϑάνομεν κοι πρότερον 
εἰπόντες, ubiilliftatuane, v. QS. redundare; proquo quis aeque cenfeat, 
πρότερον», it. πρόσϑεν et πρὶν abundare, et efle hic quoque figuram.illam 
aliquam ἐκ παραλλήλου»γ cf. in ordinem alium Xen. Cyr. Z. p. 271. €. ἄν 
γὰρ φϑάσωμεν, πρὶν τοὺς πολεμίους συλλεγῆνοι , ἀναβάντες,» ubi Vs. ed. Th. 
V. 1. p. 162. €. recte, som f£ montes prius, quam Aoffes fe colligant, afcen- 
derimus; inclinante etiam Memm. ad nollram rationem, quocum plane 
verümus , corfdituunt , componunt, ris: quid facere, quam pari, fine 
ellipfi adeo illa τοῦ μᾶλλον, quae alibi vera et neceffaria ante ἢ, tacente 
Stp. Th., cf. Vig. p. 404. Nr. 5. 398. a. e. L. Bof. Ell. p. $55. e. ad Luc. 
2, 26. N. 42. 631. N.20. ad Diod. S. 1, 412. N. 28. D'Orv. Ch. p.538. m. 
Rs. Or. V. s. p.383. N. 5$. Tum Mss. rem primam in diverfo accentu 
pron. non tango, fed de inf., quem utr. profert Stp. Th., fed 3e&eoq 
fine auctore, et δρῶσοι tantum ex alio Noftri loco, cum quo circumflexo 
editur fine V. L. ap. Thuc. it. Ael. V. h. 5, 17. e. 2, 16. e., ut δράσοῳ 
ap. Luc. 1, 243.1. Hef. 1, 1030. m., fed rurfus 2ezees ap. Suid. 1, 627. m., 
tacentibus in partem utr. libellis Grammat., it. Vig. p. 664. fqq., etiam 
de edd. $94sc»4, quod hoc accentu tenet Stp. Th. 4, 134. A. m. B. e, 
«f. Ind. Thuc. in Schol. et 4, 121.e. 1. 3. fine V. L., it. Diod. S. ex 2, 
27. 1.69. Luc, ex 1, 129. 1.17. Ael. V. ἢ. ex 7, 8. e. Altera autem Mss. 
le&io nova in mutatis verborum modis, in fe bona illa, nihil eit, quam 
gloffa, cum fit ad fenfum eadem cum vulg., quia participium $3. , prae- 
veniendo, et ipfum eft pro illo adv. prius, cumque praeterea vulgata 
inulto maiorem habeat difficultatem, quam et P. videtur reddidiffe, dum 
prope convenit cum Bg., quanquam prior v. $5. refolvit in abud adv. 
temporis quamprimum , pro valde cito ap. G. Th. , f. ftatim, mox, iam- 
iam, quae notio ab h.l. aliena ob adiunctum 4, cui ut fuccurreret ille, 
etiam primum membrum 7i 3e. debuit munire alio 7, quod recte ad Luc, 
reprcheafum vidimus. Caeterum Mss. novitas orta videtur e compara- 
tione aliorum infra locorum, ubi v. δρᾷν et πασχ. magis manifefte com- 
ponuntur eodem tempore, ut in Mss. δράσοη €t παϑεῖν. quod utr. recte 
Sch. cepit in malam partem, fuppleto κακὸν, quod diferre ap. Ael. l. I. 
pofílr. βούλομωι μᾶλλόν τι ὑφ᾽ ὑμῶν παϑεῖν κακὸν αὐτὸς, M αὐτός Ti ὑμᾶς καὶ 
κῶς àg&go4, malo « vobis eccipere malum , quam ipíe vobis malum 4are, 
fed hic ut fumatur utr. v. de caede, ac 3e. pro interficere, fed 742. pro 
interfici ac mori. 

οὐδὲ) Huc fervata Reiskii coniectura ad pr. N., pro οὐδὲ volentis οὐ γὰρ» 
non babet rationem idoneam, tum quod contra libros fic, cum quia le- 
viori medicina eandem fententiam efficere licet, dividendo cum Ald. vo- 
«abulo in e2 δὲν unde δὲ pro γὰρ fumi poffit, ut alibi; quanquam nihil 
εἴ opus eo deícendere, cum o232, e notione vulgari, habeat commodum 
Íenfum , etiam a P. oblique otítenfum, afyndeto facto et neg. particula 
mutara in pron. neg. affine μηδένα, pro quibus manfit Bg. in particula, 
ad quam e pr. v. συντι9. aliud v. petendum, ibi latens, v. c. οἴοντρω f. να: 
μίξφουσι, refolvendo item negativam in δὲ οὐ f. τὲ o2, ef cenfent, mom 
tempus effe cunctandi au; differendi; unde, cum inf. hic εἶν. pendeat ad- 


139 LIBERI CAP.XVIL A.V. C. 945. CHR. N, 192. 


μελλήσεως ἢ ἀναβολῆς. ὠρέσπκει Y7.tioniautdilationi, Placet 
δὴ, δοῦναι Φάρμακον δηλητή- igitur dare venenum Com- 
εἰον τῷ Κομμόδῳ". ὑπέσχετο δ᾽ modo. Quod fe facile da- 
αὐτὸ * βᾷτα δώσειν ἡ Μαρκίῳ. turam recepit Marcia, —So- 
εἰώϑει γὰρ αὐτὴ κερναναΐτε καὶ lebat enim ipfa mifcere et 


x) B. 2. L. δὴ omittit, commate praemiffo poft 242. , fed δὲ Lu., v. N. 
y) Comma hic in B. t. R. al., fed colon inStp. rel. — z) Ms. Ba. αὐτῷ ῥῶταᾳ «s 
íed adv. hoc fine lota fubícr. etiam A. 2., cf. 1, 3, 15. e., v. N. 


huc a pr. v. evr., rectius poft παϑ. comma fit; tenente Bg. Lat. ad xzig. 
e P. (ut Stp. Th. 2, 10. F. e, tantum alia in notione, ap. ἃ. Th. t14, 
26. 83. nutzumque locis utile, τ. íuo loco, tempore* quo fenfu et ca- 
piendum, tacentibus N., ap. Ter. Eun. r, 2, 46. interea oci, 1. tempo- 
ris, quod i. 4. ib. pr. fimpl. 7zzerea,) dele&tum, opinor, hic, ut, pro 
no(ítris ante gerundiis, fervarentur fubítantiva, fed vel fic cafu mutan- 
do, cf. de μελλ. Ariftaen. p. 77. 1. 4. Alciphr. p. 86.i. Suid. 2, 524. €. (non 
coll. ad Hef.) fed de &vag. 1, 158. e. cum Ind. Thuc. R. Or. V. 7. lf. Dem. 
Luc. Ael. V. ἢ. Dion. H. S. T. 1. Dion. Caf. Epict. Rs. ad Polb, p. 130. 
m. cum L. N. T. : VER 
^ ἀρέσκει) Var. L. in δὴ alibi obvia, fed ut δὲ hic etiam P. referat, quem 
deferit Bg. etiam in v. £e., cf. 1, 5, 1. m. ἔδοξε, quocum hic variatur, ubi 
forte Lat. quaedam, cum Indd. taceant de hoc ufu, ucStp. Th. cumL. 
Ern. Mox opprimit Bg. e P. δηλ.» cuius notiones Stp. Th., non huc 
fpeCans, male difponit, cum proprie fit adi., quod, abfolute pofitum, 
habet ellipfin fubft. φ.. hic expreffi, cf. L. Bof. Ell. p. 353. m., bene con- 
verfum per Lat. zocivum ap. Stp. Fh. L. Ern. et Poll. 5, 132. cf. Ind. 
Geop. Valck. ad Amm. p. 222. Foef. Oec. Suid. r, 537.i. Hef. 1, 926. e, 
N. 31. ubi lofeph. 2, 86. f. το. m. δηλητηρίων φαρμάκων, venenatis medica- 
tenentis, Íed Stp. Th. 4, 43. A. e. »dr. etiam δηλ. Q., quae duo nomina 
plerumque copulantur ab Herodi. , ut l. 1. ἀρ. δὴ — Kou.« fine Vs. 
ὑπεσχ.) Ms. rem alius cafus in pron. αὐτῷ pro αὐτὸ» non tam e lapfu 
librarii, quam ingenio, ortam hinc, quod e marg., ubi ftabat fupple- 
menti caufa, in textum veniret, extrufoaut correcto vetere, non agnofcit 
P. (cum e pr. τῷ Καμ. facile queat reperiri pron. cafus ille tertius,) nec 
Dg., qui tamen inde fufcepit δὲ cum pron. 4., mutatum icerum in pron, . 
relat., it. Lat. ad v. ὑπ... ubi Sch. 5» fe recepit« refpicit vim med, 
«uam tacet Stp. Th., ut et Bg. Lat. (ap. Ὁ. Th, fine Gr. gr, 5. 20. 
»fimpl. promittere*) quocum Vs. ad Ael. V. ἢ. 10, 2. p. 645. i., qui 
Bg. idem e P. iterum gradum adv. 7. non afcendit fummum, h.l. fine 
impedimento, opera, arte et fufpicione multa; fequente Noftro ordi- 
nem fuum laevitatis ergo, à Bg. leviter immutatum, ob δὲ αὖτ. alio 
fexum. 
 xupvaval) Bg. € P. cum Sch. »»uevéa et κίρνημι "πὶ xievZvoq , al. xrevdvon 
«ὀσινι ut Stp. Th. fine Vs. »»κιρνάῳ (ap. G. Th. in Bg.) i. 4. χεράω», dr. 
etiam xíevuii, — Herodi. 1. 1. εἰ. — κιρνάνοι τε — ποῦ. (alio igitur accentu, 
uam hic in edit., etiam 4, 156. C. e.) Paulo poft vero κεράσαι id vocat« 
.Íq. e... qui 2, 132. B. fqq. κεράννυμε rel. affert tum pro infundo, tum 
proprie pro illo Bz. (quod urrumque valeat hic, cf. Hef. 2; 267. i.) fed 


LIBERI. CAP.XVII. A. V. C.945. CHR. N. 193. 731 


* ’ M L4 , « . 

διδόναι τὴν πρώτην πόσιν, ὡς offerre primum poculum, ut 
e / $5 / "^ i i. Eit 

ἥδιον πίοι παρ ἐρωμένης. ἐλ- 18. fuavius biberet ab amica. 
ϑόντι δὲ αὐτῷ ἀπὸ τοῦ λουτροῦ, Redeunti igitur a balnco in- 
ἐμβαλοῦσα ἃ εἰς κύλικα τοῦ ieCumin calicem venenum vi- 
Φαρμείκου, ci) τὲ κερέσωασα noque miíltum fragranti por. 


2) Ms. Ba. et Vi. ἐμβαλοῦσά τε εἰς x. τὸ φάρμακον, fcd folus porro Ms. Ba. 
za) οἴνῳ x:Q. V. N. : 


in fq. v. 23. Bg. Lar. e D. hinc fervat 1, 988. G. cum aliis rurfus accen- 
tibus κιρνῶναί ve, ut hic in ed. , ferens fubft. zoe. hac notione, (pro σόμα 
ct eo, quod bibitur, ut Bg. e P. fumitur quoque ap. G. Th. cum Gr. 
al, at cum nof(tro contra in Sch. poro) tantum ex Hom. cf. Ind. Luc., 
L. N, T. Hef. 2, τοῖο. m. Foef. Oec. p. 316, b. e. »de vini potione« 
ut h.l. etiam, cf. $. 14. οἴνῳ à. In adi, πρωτ. autem tacite intelligimus, 
alia pocula fecuta effe, quae forte famuli porrigerent; fervante Bg. ad 
1q. 53. et ig. P., non item Sch. siZentius, (1. maiori cum voluptate, cf. 
1nd. Xen. Cyr. Z.) ig. emata* ubi Stcp.. Th. τ, 1225. C. τῇ. »νἐρωμένην 
emafía* (ignotum G. Th.) modo ex Athen., cf. 4,963. H. Bud. C. 1202, 
34. Poll. 3, 71. D'Orv. Ch. p.27. m. Ind. Sb., Ael. V. h., Fi. 'Fhe. et 
Aefch. Suid. 1, 862. i., non coll. ad Hef. 1, 1453. e., variante Noftro 
quadam ratione cum I, 16, 9. τῶν zzAAzx.» €t V. zy, adhibente per el- 
lipfin quandam, non male expletamja D., v. c. αὐτὴν, τὴν πόδιν», διδομεένην» 
φοχομένην», λαμβανομένην.. T. λαμβάνων T. λαβὼν. fi daretur, fi acciperet, f. 
quia; quo fpectat P. s cum particip.; tantum haec ferente G. Th. v. 
bib. 606, $6. Darius negavit, unquam fe bibifle iucundius, et, gratius ex 
ipfo fonte bibuntur equae , fed v. a 2, 3o. quitus ego a tali viro conten- 
tus eram, Íc. profectis, cf. l.60. it. 4, 7. Íq. cum lege 2, 49. »a pería- 
nis iungirür, a quibus quocunque modo aliquid proficifci indicatur« 
nihil tenente Stp. Tb., nifi v. si». cum praep. ἐκ et ἀπὸ 2, 301, C. e. ac 
quod 3, 36. F. et p. íq, B. in formulis quibusdam cum παρὰ aliquod par- 
ucip. vult fubintelligi. Mox Bg. omnia cum P., in omiffo pron., in δὲ 
per δὰ» et in v. iex. per illud compof., qua de notione, tacentibus Stp. 
Tb. et L. Ern., tamen ς L. N. T. cum Ind. Fi. Pal. et Xen. Cyr. Z. 
ἐμβαλ. ^.) τὸ φαρμ. et venenatum et falubre medicamentum notat. 
Herodianus tamen femper addit δηλητάριον et in hoc cap. ct alibi. Leiss. 
Ex Ind, noftro cognofcetuz ufus fubtl. huius ap. Noftrum, qui hoc 
cap. tantum addit δηλ. $. pr., non item $. 23. et 25., quod adi., ubi $. 
in malam partem fumitur econtextu, uthic, fupplendum, aut aliud etiam 
adi., cf, Stp. Th. 4, 42. G. m. fqq. Praeterea hic in gen, τοῦ $. deeft 
pron. σὴ f. plena cum fubít, formula haec zi μέρος, autifta cum praep. τὶ 
ἐκ τοῦ Q., cf. Parn. ad Eur. Bacch. v. 451. et Cycl. v. 397. Gron. ad Polb. 
T. 1. p. gor. Markl. ad Lyf. R. Or. V. 5. p. t14, m. Abr. Dil. Th. p. 382. 
Weff. ad Diod. S. 1, 17. N. 33. Bach. ad Xen, Agef. 1, 22. c. Koen. ad 
Grez. p. 5o.fq. N.88. L. N. T. Krb. v. si c. cum Ind. Xen. Cyr. Z. et L. 
Bof. Ell. p. 327. 197. m. 199., unde Sch. sug. quum ca in calicem 4e 
. veneno inieciffet , (fc. aliquid f. aliquam partem, ut diferte in v. xyA.) 
in cal. immittere a//quid de veuepo** tacente hincStp. Th., praeterquam 
2, 132. E. e. γγχκεράγνυμιγ mifceo, ea fignif. qua equam vino mifcere di- 


132 LIBERL CAP.XVII. A. y. C. 945. CHR.N. 192. 


εὐώδει, δίδωσιν b. ὁ δ᾽ ὡς το. rigit. At ille veluti con- 
συνήϑη Φιλοτησίαν, μετὰ πολ- fuetum benevolentiae poculum 
λὰ λουτρὰ καὶ γυμνάσια ταὶ poft multa lavacra et exercita- 


b) Mss. tres δίδωσι πιεῖν. ὁ δ᾽ λ. v. N. 


cimur, i.immifcere. Herodi. l. t. ἐμβ.--- εὖ.«ς cumP. Vs., malede aqua, 
cum de veneno fermo fit, et e pr. τοῦ $. repetendum pron. αὐτὸν ut 
bene Sch. fub eodem themate »quum vino ifcui//et venenum« defe- 
rente Bg. in adi. εὖ. gradum D., cf. 1, 12, 4. m. et id cum fubft. οὖν. ap. 
Geop. ind., ad Thom. M. p. 73. Luc. 1, 360. N. 69. et Heyn. ad Virg. 
Ge. 4; 279., aliorfum abeunte Bg. tum in participp., partim e P., tum 
ex eodem in gen. illo partitionis; in quo cuin fevere hic verfari non 
liceat: tamen aliquid iftius faltem retinuerim per veneni quid, f. Sch. prius, 
quod et nos habemus, «warf, that vom Gifte is den Kelcb. Sed in Mss. 
novitate varia nihil eft, praeter gloffam, quae primo formulam exquifi- 
tam mutat in vulgarem et gen. in acc. τὸ Q. (e quo non neceffario te- 
nuerit eundem cafum P., qui libere egerit cum Bg.) deinde violenter 
non modo τὲ inferit iterum in particip., fed et íq. τὲ vulg. in καὶ mu- 
tat, Ut pro privo τὲ exiftat z2— καὶ, quorum nihil comparet ap. P., qui 
1nodo liberior in oratione contracta omiffoque particip. àsg., equo non 
colligam, eum non habuifle vulg. τὲ copulam; quanquam haec, elapía 
in Cod. quadam ob fq. fimilem xe fyllabam, potuit librarium aliquem 
inducere ad explendas copulativas. Caeterum Herodianus in perturba- 
tiore ordine, interieCtis participiorum norminativis, qui proprie pote- 
rant praemitti, refpexerit in praepofito dat. 243. 4. hoc, ut ad $. pr. per- 
fonam Commodi eandem magis conveniret oratio; quanquam et cauía 
quaedam repetatur ex ordine periodi faciendae et reditus Commodiani, 
tempore praecedentis. 

δίδωσιν) Ven. addit πιεῖν, ex ingenio librarii puto. Srroth. ReGe, cum 
violentia appareat, abie&o y ἐῴφελκ., et nihil tale ap. D., fed et vulg. 
fine ifto inf. procedat ex ufu Lat., etfi babet is quoque cum inf. illo, 
cf. G. Th. v. dare 235, 77. 1qq. p. fq. l. 44. fgq. et v. δέδεγε 606, 68., etiam ipfe 
Gr. , cf. N. ad $. 20. εἰς ὑπν. e Luc.; de re ac modo veneni dati difcrepante 
Xiph. cf. 1, 16, 2. f. Dion. Caf. p. 1223. 1.60., Noftrum fecutis Anglis ap. 
Heyn. Hift. 4, 1022. , narrante univerfe Lampr. p. $20. c. 17. i. eévenenum 
dederunt, ed Vict. ep. 17, 6. huic Marcia egreílo e balneo veneni poculum 
ebiulit rel. 

ὡς συν. Qux.) Stp. ad m. P. interpretatur Qua. fere, ut in Th. 4, 156. C. 
cum P. Vs. et commate poft 24e. , cf. Poll. 6, 3o. Suid. 3, 611.i. , non 
coll. ad Hef. 2, 1509. e. Schol. Ar. Ach. vy. 982. it. Lyf. v. 203. (undeSuidas 
haufit, quem et v. p. 192. e.) Gat. ad Ant. 11,13. ad Dion. Caf. p. 877. po- 
cula amicitiae, (ferecum Bg., noftratibus placiturum Freundfchbaftsrrunk,) 
R. Or. V. 9. p. 404. cum Ind. Dem., Fi. ad Plat. Phd. p. 213. N. 4. Schm. 
ad Heliod. p. 195. N.43. L. Bof. Ell. p. 280., aliis aliter inftituentibus 
eam ellipfin, v. Ind. Ael. V. h. Luc. lofeph. cum Boerner. Dif. de Sa- 
turn. p.27. m., hic ut pro fubft. ftet, ob adi. vicinum, nec tam pro ca- 
lice, quam pro potu, ob fq. ἔπιεν, quod tamen etiam folenne de κύλιξ 
et ποτήριον, cf. L. N. T. Mox feverior Bg. etiam in pr. μ.» et Ms. ar- 
ticulus alter, quanquam excidere potuit, ob fq. 54 fyllabam fimilem, 
tamen et gloffa fuerit per comparationem ex I, 15, I.1D. et $. m., cum 


LIBER I. CAP.XVII. A. V. C. 945. CHR.N. 132. 733 


πρὸς ϑηρία * διψῶν, ἔπιεν tiones cum feris fitiens, bibit 
ἀναισϑήτως, εὐϑέως δὲ κάρος 20. ita, ut nihil fentiret. Sta- 
ἐπέπεσεν αὐτῷ “- εἰς ὕπνον tim autem fopor inva(it eum, 


c) Ms. Ba, τὰ πρὸς τὰ 9e. v. N. — d) Pun&um in A. et Lu., fed nihil 
in Ing. 1. 


in locis rel. Nofter cum eo fubft. articulum non dederit, cf. 7, $8, 11. m. 
et ad γυμν. Ind. Xen. Pol. Z. (ubi add. L. 12, 6. i. et e.) it. Mem. S., de- 
ferente P. etiam Sch. »exercitia, quae fiunt venando feras« fuppleto 
partic. γενόμενα, oltendente etiam Bg., ut P. in oratione quanquam ob- 
liqua, comma poft à«y., fecus ac Stp. fupra, quae diverfitas ad fenten- 
tiam nihil nocet. ; 

ἀναισϑητ.) ita ebibit, uc nihil fentiret, i. e. ut alium, quam confue- 
tum guftum effe, non fenciret. Srep^. vel ut nullum fubeffe dolum fen- 
tiret. 5/5. 

Sch. poft P. ;nullo veneni fenfu« ad fententiam bene, f. fic, ur 
nihil de veneno fentiret, f. non fentiret, venenum admixtum efTe, fed 
uno verbo modo ap. nos uzbemerkt Í. unvermerkt , ac vicinius Lat. fine 
fenfu, nihil fentiens, nihil fentiendo, quorum medium vicinum eft Bg. 
€ Stp. ad m. P. et proprie Gr. μηδὲν αἰσϑόμενος , cum participium refol- 
vamus per illas Bg. particulas, quo ienfu Gr. adv. forte pertinet ad 
Nottri peculiaria, qui non videtur fumfiífe tropica cum P. notione, qua 
augendus Stp. Th. e Thuc. r, 82. i. 

κάρος) Exat ergo venenum καρηβαρικὸν ποτὸν», καρηβαρία Poll. 2, 4. Leisn. 
Stp. Th. »íopor cum gravedine. — Ap. caer. fcriptores invenitur gene- 
raliter pro fopor, ut etiam Pol. vertit in ifto Herodi. loco l. 1. $23. — 
αὐτῶν --- kw7.* qui de P. errat; ut de fomno hic gravi altoque;, (quo- 
modo Foef. Oec. aliunde explicat et Lar. Bg. G. 1h.) non capi finunt 
illa $. 23. ἐπ᾿ ὀλίγον — ἡσύχασε», Íed de vchementi cupiditate dormiendi 
f. propeníione ad fomnum, cum languore corporis, maxime capitis, a 
quo nomen habet, cf. Poll. 4, 184. cum N. 45. Suid. 2, 246. e., non 
coll. ad Hef. 2, 152, i. et m., unde fequitur quaedam mox hic ex- 
plicatio. 

εἷς vr») Ms. 7?, in χοῦ mutatum, cf. δ. 9. e. , ipfe P. videtur habuiffe, 
nifi libere egit, ut bis cf. 1, 9, 19., ut Progr. Leisn. de fenfu totius 
formulae, 1n qua nihil video difficultatis , fed modo fimplicitatem illam 
vetuflam , quae repetit fimilia in vicinia, cum varietate tamen in elo- 

uendo; ut fit ad fomnum cieri, irritari, concitari, propendere in 
dria: fentire propenfionem ad dormiendum, fintque contra nimia 
P., tacente Stp. Th., etiam G. Th. in v. £rahi et ferzi, quae fimplicia 
pro Gr. c«ompof. non verear adhibere, comparans Luc. 1, 293. i. ubi 
Cyclops loquitur , ὁ ᾽Οδυσσεὺς δίδωσί μοι πιεῖν, φάρμακόν τι Ey xéues — τέ- 
Acc δὲ ἐς ὕπνον κατεσπάσϑην, denique i» fomnum devolutus fum, quae 
phrafis, (per Lat. ec ipía ignota G. Th.) ut aliae, v. c. eic ὕπνον κατα- 
Qégsc3o4, aeque de eo capi poflunt, quiincipit dormire, fed paulo pott 
iterum evigilat, et de primo veluti nifu ad fomnum, eciam illa Bg. 
(a G. Th. non expofita in v. utr.) quia fequitur οἰηθεὶς», quod, cogita- 
tionem et confcientiam fui oflendens, facit, ut eig vzv. x. iumatur de 
levi fomno et eius initio tantum; unde et fubiicitur &vez., permittere 
fe fomno, (quo fpectat P.) nec amplius zefiftere, fed pergere dormire 


154 LIBERI. CAP.XVII. A.V. C. 945. CHR. N. 192. 


τὸς καϑελκόμενος, ὑπὸ xaud- fomnoque gravatus, ex laffitudi- 
τουΐ dram ye οἰηϑεὶς, ἀνεπαύ- ne id fibi sccidere ratus, re- 
c&To. ὁ δὲ "ἘἜκλεκτὸς καὶ 21. quievit. EleQus autem 
Magzía, πάντας ἀποτῆνωι κε- et Marcia cuncbos abfiflere 


e) Mss. Ba. et Vi. sx) εἰς ὕπνον x&2, v. Ν. f) καμάτων Dc. et Pat, v. N. 


nobis einfcb/afen, Lat. obdormifcere, ap. G. Th. cim Gr. al. , fed cum no- 
ftro in Bg., per dormire expofito, qua de notione Gr. v. cf. Abr. Dil. 
'Fh., lib. de V. med. cum 1nd. Xen. Mor; Hell. ac Z. Cyr., quod hic 
fecetit Commodus ftatim in grabato f. fella ad menfam in diaetaque 
communi, vel ut dormitrum ierit in vicinum cubiculum, quo cogirare 
videtur P. $. 24. e. it. Angli ap: Heyn; Hifl. 4, 1022. 1. 46d begab γε bey 
Seite rel. 

ὑπὸ καμ.) For. τοῦτο ὑπὸ s. Stepb. e P. iterum, unde et Bg: pron. ad- 
dit, opinor, modo fupplendo, forraffis etiam e $. 22., cum Nofter 
vatiate potuerit, tum opprimendo pron., tum exprimendo, in primis 
tacentibus Mss., cum alibi a Noftro id omittarur, ubi neceffarium vide» 
tur, nec caufa hic locusve appareat, unde exciderit; faciente Bg. in pr. 
ὑπὸ cum P., ut Sch. in fubft. 5γύ. xapgárov* fic per gen. fing. in Bc, ed. 
utr., ut opérarum tnado vitium fuerit pluralis ille in V. L.; in notione 
a P. difcedente Bg., etiam Sb. Ind. j»laffitudo e labore« tacente hine 
Stp. Th., non item de notione pro fatigatione, cf. Hef. fine N., ut 
Sch. inv. πάξχειν »vmyoy v. x. affici fomno ex [ebore pronomen αὐτὸν 
fupplente, relatum ad fubft. íz»., cum, neutro αὐτὸ expleto, refpicia- 
tur ad totum τὸ εἰς Vt. &a9£2xss9c,, ut eodem redeac tandem, fed tamen 
aliquod neutrum in hac formula uficatum fit, cf. Scp. Th. 3, 62. E. e. fqq. 
»γπάσχω rovro, boc mihi accidit , rel« (cum B2 , partim e P.) fed G. m. 
tantum cum pr. διὰ, Bud. C. 109, e. Vig. p. 271. m. Nr. το. Poff. Call. 

-I9T. €. 212. m. 327. m. et Synt. p. 151. fqQ;, ubi ec cum ἐκ, (proprie 
illa Bg.) ad Luc. 2, 610. b. 741. N. 59. Kl. Tyrt. p. 46. i. Gottl. ad PI. 
Phd. p. 117. e. L. N. T. cum Ind. Fab. Acf. Hf. ex 32, 3. Fi. The. Xen. 
Mor. 'Asg. et Z. Cyr. cum Mem. S., Ael. V. h. Luc. (cui add. 2, 459. 
]. 9.) cum ὑπὸ Phil. in Flacc. p. 763. i. et fine Ind. ap. Dem. 52, 21. 58, 
I7. 118, 23. , fequenteexplicatione, 276,4. 280,22. $14, p. 940, 26, εἴς.» 
fed ap. Lat. Gron. Obf. t, 14. p. 91. m., cf. fupra r, 13, 4. m. ; iterum 
hic enunciatione ὑπὸ — ois9. cum pr. particip. fine copula pofita, cum 
exquifite in medium coniecta fit caufa, pettinens proprie poft v. &vez., 
poffitque aliquis putare, prius illud Ms. xzj e marg. alienum in locum, 
τὲ remoto, veniffe, huc proprie referendum, cum Gloffator iterum non 
concoqueret participia cumulata, hic quoque diverforum temporum. 

πάντας) Qui tum aderant in diaeta et ad meníam, comites e balneo ac 
venatione, etiam domeftici quidam; τ δὰ àxo« quoque fuppleas (cf. r, 
16, 1I. e.) pron. αὐτοῦ, ab eo, f. adv. loci ἐκεῖϑεν, ἐντεῦϑεν», it. ἐξ οἴκου» 
nobis abgeben f. abtreten; modo ad fq. fpectante 5tp. Th. 2, 1232. B. m. 
»ap. Herodi. in quibusdam locis τὰ oix. P. vertit domwn fuamt* ut ἢ. ]., 
ubi Sch. in v. ἀπ. cum Bg. fine pron. illo P., cf. Krb. ad N T. p. 14t., 
et de fupplemento fubft. οἰκήματα L. Bof. Ell. p. 234., cf. Luc. 2, 58$. 
}, go. 1nd. Acl. V. h, ec fupra 1, 6, 16. m. e Suid. et Hef, ad ἐπανελθεῖν 


T 


LIBER I. CAP.XVIL. A. V. C. 945. CHR. N,192. 735 


᾿λεύσαντες, εἰς τεῦ va. οἰκεῖα iubentes et domum. abire, 
ἀπιέναι, ἡσυχίαν δὴ παρε- quietem fcilicet faciebant ei, 
σκεύαζον αὐτῷ. εἰώϑει δὲ καὶ 22. Solebast autem et «alias 
ἐπὶ ἄλλων τοῦτο πάσχειν ὁ id accidere Cormmodo ex cra- 
Κόμμοδος ὑπὸ κραιπάλης. ToÀ- pula.. Cum enim faepius 


£) εἰς ΤῈ cut accentu Ox. r. al, 
1 

wikxis, pro quo ex parte variatur hic, ap. G. Th. in Bg. 258; 9t. fqq. 
οἰκένδε. Mox 24, neglectum a P., reftituit Dg., hic iu ironia pofitum, 
€ contextu, et quia contra eorum confilium erat, aliudque prorfus age- 
batur; ut reddas per fimulationem, f. ut fimulabant, cf. fupra 259», quo- 
cum et comparat hoc fenfu Stp: Th. tz, 966. C. m. aliunde, cf. Thuc. 
Schol. cum Abr. Dil. p. 428. e. it. Lect. Ar. p.77. Vig. p.485.e. Nr. 13. 
Hoog. Op. p. 29$. Ind. Dion. Caf. »de fi&a fpecie, quafi, ícilicet« et 
fine Ind. Dem. $66, 37., ut tamen non pforfus reiiciam notionem al- 
teram, qua iudicium Nofter interponat e: caufam veram, pro u£ vero- 
Jemile erat, f. ut facile intelligitur, quo per quietem venenum magis 
exfereret vim fuam; liberum P. deferente Sch. etiám ad fq. 57e. re- 
motis expergefaCturis, compardábant ei quietem, — 5e. finere aliquem dor- 
mientem quiefcere« f, facere ac curare, utfilehrium fic etftrepitus nul- 
lus in vicinia alicuius dormientis, εἴ adeo, per dar. commodi ἀν, para. 
bant filentium per folitudinem in eius gratiam, ut dormire pergeret; 
fed Stp. Th. 1, t48$0. G. e. »27. quies, in fignif, fomni. Herodi. rz. - 
4c. — αὐτῷ. Alibi autem hac in fignif. legere me non memini« nec L. 
. Ern. repetente hanc notionem, nec me reperiente, üt forte e Lar. illo 
Bg. ducta fit, fi quis praeoptat notioni vulgati, cf. Thuc. cum Schol. 
R. Or. V, 4. 6. Dem., Herodt. Ael. V. h. Ifocr. Ev., Fi. Aefch. Luc. 
Diod. S. Plut. Krg. Fab. Aef. Hf. Dion. H.^S. T. 1. Hef. et L. N. T., 
tenente Stp. Th. modo Bg. Let. 3, $22. G. fqq., ap. Ὁ. Th. $78, $4. € 
Liv. donec quietem ;pfe timor cireumfpicientibus aquam feciffet, it. »Lucr. 
quietem /zfeffam alicui facere, i.impedirealiquem, ne fecurus dormiar.« 

ἐπὶ ἀλλ.) For. ἄλλων δείπνων Tovr. 7. Stepb. . Videtur fupplendum χρό- 
ws». Ap. Dion. 66, 25. ἐπὶ μὲν τοῖς ἄλλοις vertitur Uccafrone caeterorum. - 
Leism. Forte à ἀλ. καιρῶν ovr. z. aut ἐπιεικῶς τοῦτ. πα. Reisk. 

Leisn. ad m. Ox. »aliis occafionibus« ut Sch. in. »»ἀλλ. zn aliis oc- 
caf., alies* in hoc poftr. cum Bg. e P., per adv. reddita formula, qui 
rati funt forfan et ipfi, fupplendum alterutrum illud fubit., Leisn. aut 
Rsk., cf. G. Th. 5»alio- tempore« tacente L. Bof. Ell. et Stp. Th. in 
&A^., qui modo 1, 1209. E. 5. ;», ut Dem. in Ol. 2. ἐπὶ πολλῶν — ἐν 
τοῖς παροῦσι πράγμασι. Nam per ἐν dicit, quod dixerat per ézi«* recte fic 
comparans, taciteque in pr. ἐ. z. explens fubít. πραγμάτων, fine Rsk. 
Ind., qui tantum in pr. ἐπὶ p. 337. m. »t. τῶν ἄλλων, aliis /» rebus, lo- 
cis, temporibus« cum artic., fine difcrimine, ap. quem et plene 50, ulr. 
ἐπ᾿ αὐτῶν τῶν καιρῶν. Cf. Fi. Aefch. Ind. in ἐπ. i., ut non opus fit conii- 
cere ἔτ, ἄλλως. quod propius ad Bg., quo de, cum fupplemento, (ne- 
glecto a G. Th. ec Lindn.) v. ad Ter. Andr. 3, 2, 49. Don. et Wíth.; Ὁ. 
deferente Bg. in xe. et zzex. pro facere, quo de v. laud. ad 6. pr. e. it. 
ad Luc. 2, 73. N. 57. nizezá/26y) et facere et pari fimul copiprchendit 


736 LIBER I. CAP.XVIL. A. V. C. 945. CHR. N. 195: 


λάκις γὰρ λουσάμενος h καὶ lotus in balneis, faepius ci- 
πολλάκις ἐσθίων, οὐδένα καὶ- bum caperet, nullum tempus 


.h) Comma hic deeít in Stp, rel., v, N. 


hoc v. , v. Herodi. 1, 17, 22. ((ine Gr. et Vs., fed p. 196. a.i.) Herodi. 
I, 17, 22. $i. — xg., quod ibi facere re&te vertitur, quia femnum capere, 
quieti fe dare, intelligitur, ubi aeque implicita eít faciendi atque pa- 
tiendi facultas« eodem redeunte Bg., ut fomno opprimeretur et dor- 
mire inciperet inter coenam, ad menfam, f. cogeretur abire cubitum, 
fomno urgente; unde praefentes tum Commodi fautores nihil de alia 
cauía et veneno fufpicabantur, fed fomnum obrepfiffe ex folito et pro- 
pter folitam eius ebrietatem, cf. Suer. Claud. c.8. quoties off cibum 


addormi[ceret ,| quod ei fere accidebat , rel. ect fupra 1, 3, 3. e., ubi et. 


proprium Bg. ἐκ xe. dedimus. ; i 
λουσαμ.) For. λουόμενος. Srepb. cui hoc e P. iterum fine caufa placuit, 
cum faepe fint fimul participia diverfi temporis, cf. δ. 20., unde Bg. 
recte ἐσϑ. quoque per praet. exprimit, fed per phrafin fere cum Stp. ad 
m. P., omiffo iterum xaj, pro etiam, quia Aeve. non refolvit, ut ἐσϑ.» 
Íed per fe cepit; nifi libere contraxerit orationem, quamvis xo; pro 
copula accepto, ut P. quoque fecit, etfi liberius reddens, addito altero 
xoj,; haec duo in ἢ τ καὶ mutans; quae fententia per fe eft commoda 
quia faepe /avabatur et edebat, et tolerat comma quarundam edd. po 
aevs., quod contra omittendum, fi καὶ fumitur non pro copula inera et 
participium utrumque diverfa notione, λουσ, temporis, fed ἐσθ. caufae, 
quia enim, poffquam faepe /avaffet, etiam faepe edebat ; quo ÍpeCtat Stp. 
in m. P., liberius camen ec ipfe reddens πολ. Aovc. , mutato adv. in affine 
adi. et verbo in affine fubíl., refpiciens ad $. 19. μετὰ πολλὰ λουτρὰ, fen- 
1 tandem redituro eodem, ut crebris lavacris et prandiis fibi ademerit 
tempus le2itimum ac certum aliquod dormiendi, quia poft prandium, 
ubi dormire poterat interdiu, (ut faciebat etiam interdum ᾧ. 1.) ftatim 
ivit in balneum , fed hinc. non dormitum, verum ad epulas iterum, quia 
per balneum ventriculus iterum levatus erat ec vacuus factus cupidusque 
novi cibi, et fic quoque noctu haud dubie; unde obruebatur a fomno 
per reliqua tempora et inter prandendum coenandumque, cf. de re 
Lampr. p. 504. /avebat per diem fepties atque oCties, et in /p//s balneis 


edebat, cum N. et Ns. An. ad Gr. fcr. V. i. e. ad Xiph. p. 153. e. fq. v. 46.. 


(e quo deinde ad $. 24. i. locum damus, huc quoque facturum) tum de 
ἐσϑίειν pro edere ac bibere fimul, (quomodo hic capiendum videtur e $. 
Íq. τροφῆς ἅμα ποτῷ A.) Fi. de vit. L. N. T. Pr. 12. p. 6. fÍqq., tacente 
Stp. Th., qui in v. A. nihil de Bg. fupplemento, et »lavor f. lavo met 
fic tantum foluto paff. per med. , nec diferte affumto medio, nec allató 
hoc aor., cf. lib. de V. med. L. N. T. Krb., adLuc, 2,713. N. rr. cum 
Fi. Ind, The. , fed G. Th. 46, e. »»λελουμένος, lavacus« nec diferte pro 
«o, qui fe lavic. 

οὐδένα) Sch. »Àw. requiem, Íomnum« quam notionem, (a Stp. Th. 
allatam fine au&oritate, fed ex anaiogia« ut et Lat. quietem appellarunt 


Ííomnum*« hic neceffariam e contextu, cum varier Nofter cum $. pr. 


ἡσυχία et ὕπνος,) firmaverit affine v. $. 20. e., nihil de Lat. Bg. ferente in 
hunc fenfum G. Th. cum Gr. n.; ut forteLar. quid eít etiam in pr. εἰς» 
recta illa cum v. ὧρ. f. fübít. x«ip., ic. in v. ἔχ. cum hoc fubít. , quaetota 


LIBER I. CAP. XVII. A. V. C. g49- CHR. N. 192. 757 


gu. c^ , , r1 d z * L 
gà» εἶχεν εἰς ἀνάπαυσιν ὥρις- habuit ad requiem definitum, 
, E 2 2! Y E L É ὅτῳ 
μένον, ἐπαλλήλοις ᾿ καὶ ói&- dum continuis et multiplici- 
1) ec etiam ἐπ᾿ ἀλλήλοις» it. ἀλλ᾽ ἐπ᾽ ἀλλήλοις : ego ex tribus his voci- 
bus lubenter unam facerem ἀλλεπαλλήλοις. Srepb. In Ms. Da. ὡρισμένον" 4AAX 
ἀλλεπαλλήλο:ς A. Íed Ms. Ve. et Vi. tantum excrema habent ὠλλὰ ὠλλεπ., íed 


ἀλλ᾽ ix ἀλλήλῳς edd. A. 4], cum commate poft ágisu,, fed cum colo Ox. et - 
Ed., v. N. 


formula, a G. Th. negle&a, bene firmatur a Wfíth. ad Ter. Andr. r, 2» 
17., mutanda in fyn. e gen. fubft. f. gerund. , tempus quietis f. quiefcen- 
di; ficut gza ad falutem ap. G. Th. in praep. 89, $9. explicari poffunc 
per figoa falutis, et conrra via falutis per via ad falutem, cf. fupra r, 
3,.2., ut non opus fir ellpü ifta Don. ad Ter. Andr. 3, 2, 2. Sed cum 
εἰς ἀν. ad v. óg. conftruitur: quanquam G. Th. in Bg. particip. tacenre, 
excufabitur tamen e fyn. Zeffinatus et conflifutus; uique e. , ut Lat. bg. 
et //atus , erit pro certus et immutabilis, [fi ad fubit. xoig. regas: (ic, íi 
copules iy. óg., exiftit, quod 1, 13, 16. tra&iavimus, ἢ, e. aliquod v. 
privum, tanquam definiiffe, conftituiffe tempus ad quietem f, dormien- 
dum; tenente Stp. Th. 2, 1469. C. m. modo in v. ce. Lat. Bg. et paff. 
cum fyn. ὥρα», cf. Diod. S. t, $0. e. ὡρισμένοις καιροῖς,» certis temporibus, 
ec Dem. 282, 20. πρὸς τὸ βουλεύσασϑοι δοῦνοι χρόνον τῇ πόλει» Cf. 1, 10, T E. 

ἐπαλλήλοις) Cod. monítrole ἀλλὰ ἀλλεπαλλήλοις ,χ, in quo tamen latet 
vera lectio ἀλλ᾽ ἔπαλλ. Strotb. 

Leisn. in m. Ms. Bg. dum — tenetur »non legit ergo ἀλλ᾽ cum Stp.« 
τεῦς, nec adveríativam ἀλλὰ admittit feries orationis, Acysáusvo; — 
ἐσθίων, — εἶχεν, -- συνεχόμενος —35 εἷς πὰ ἐϑούλευεν ; quod pron. αἷς fi ab- 
eflet: bene ἀλλ᾽» cohaerens cum ἐδουλ.ν» refponderet negativae οὐδένα, 
quod non fit in Mss. lec, ubi ἀλλ᾽ cum particip. evvez. folum ftat et 
fine relativa quadam , ἢ, e. negativa; quam feriein modo illa ellipfis v.- 
1008. ἦν cum particip. excufet; nec P. firmante fztis illud Mss. ἀλλὼ, 
quia ille infuper periodum habet diílolutam cum caufali ezezim, quae 

enerir e particip. refoluto, pro quis Í.bg. fyn. Zum poft punctum; 

uanquam Lat. ezezzg , pro fedenim f. fed acceptum, v. G. Th., mon- 
trare poteft illam Mss. adverfativam , fed cum eadem a ferie difficultate, 
uam P. fublaturus ütcunque, periodum folverit, quae, de vulg. lect, 
ic tenebitur, ut princeps enunciatio, v. εἶχεν cum fuis adiunctis — ὧρ.ο 
it utrinque inflructa participiis e genere caufarum, praemiífis quidem 
ino ἐσθ.» vel duobus λσυσ. καὶ ie3. , fed poftpofico altero συνεχ.» quia 
ongius erat membrum hoc, et, per- novum membrum αἷς — 3eya. ad- 
unétum , divellebat nimis principalem iftam enunciationem. Quae fe- 
ies cum fit elegans Noftroque familiaris, etiam fine copula quadam in 
oftremo participio: potius exiflimem , iflud Mss. ἀλλ᾽ veniffe vel a vi- 
kiofa repetitione fyllabae, vel e marg., cum ad ἐπαλλ. eliquis noraffet 
bi ἀλλ᾽, volens innuere, in aliis effe Mss. una voce ἀλλεπαλλ.», quod, 

n fimili caufa 1, 14, 13. m. a Mss. praebitum, tractavimus pro gloífa re- 
"entioris Graecitatis, cuius fententiae nos nec hic poenitet, cum Aid., 
Jdem vocabulum h.!. tenentes diferte» tamen et ipfae ductae effe pofiint 
Cod., per Gloífatorem corrupto; Noílro quidem refpiciente ad 1, 13, 

ς. e. cuin variatione quadam, tum omiífo hic fubit, σώματος ad. 53ov., 
um adiuncto alio adi. jag. , ubi Sch. deferit P. gradum alium »diverfis, 


Aaa 


438 LIBERI. CAP. XVII. A. V. C. 945. CHR. N. 192. 


Φόροις συνεχόμενος ἡδοναῖς, αἷς bus tenetur voluptatibus, qui- 
δὴ καταλαβούση ὥρα καὶ bus felicet, ut tempus ferebat, 


- E E L * *, $5392 . . . ^ Z 
ἄκων ἐδούλευεν B. ἐπ᾽ ὀλίγον 23.etiam invitus ferviebat, Ali- 
- , ij τ Van 1 * ) : 1 ; 1 i 

μὲν οὖν ἡσύχασε " περὶ gOp4x- quantisper quidem quievit, fed 


NS Y / €. ir , ! 
χον 0€ καὶ κοιλίαν τοῦ Qaeua- cum ad ftomachum et alvum 


k) ἔδούλευδξεν B. Y. R. efolenni confafione. 1) Comma hic Ms. Bg. fuit 
etiam in B. I. R. αἱ.» ut pun&um in A. rel. 


variis vo/upz. (quorum primum etiam aliunde ap. Stp. Th., non item 
Bg.) συνεχ. qui confiringebatur vo/uptazióus* diverfus a Bg. per rempus 
et compof. , cf. 1, 4, 19. e. κατειχ.» quocum hic Nofter variat et com- 
parat Stp. ΤῊ. quoque r, 1356. C.e. aliunde, adhibens Eig. in fimilibus 
animi cupiditatibus, cf, Suid. 3, 403. €. σι» κρατούμενος, qui detinetur, 
(quod Lat. f. Zzflizetur etiam bic malim,) non coll. ad Hef. 2, 1306. e. 
ante Nr. 31. L. N. T. Ind. Acl. V. ἢ. Xen. Bach. Fab. Aef. Hi. Dem. et 
'Thuc. v. ξυνεχ.» 84 Luc. 3, 48. IN. 90, (ubi comparatur fimpl. 466304, 
quod eft Bg.) Rsk. ad Polb. p. 13. m. D'Orv. Ch. p.216. m. v. r. qui ar- 
gutetur in praep., fed re(le etiam confert κάτεχ.» ut Abr. Dil. Th. 

, 227. €. 22] 
n αἷς A.) Re&e explicuit Leisn. ad 1, 15, 5. formulam κατ. ὥραν eílque 
hic locus etiam claíficus pro notione v. fimplici et Lat. venire f. adveni- 
xe , (cf. Stp. Th. 2, 572. B.) ut mirum fit, Bg. liberrime hic vertere, pro 
adveniente , veniente £empore eo, quod cuique voluptati et oblectationi 
definitum erat, cum tamen et Stp. ad m. P. praeluxerit, et Sch. per 
»incidente zemporec* huc fpeCante Stp. Th. tantum 1, 1045. ὦ. raiz κα ὃ. 
συλεύειν» pro infervire et indulgere volupt., dixit Herodi., et ante 
eum Xen.« cf. L. N. T. Kypk. 2, 2380. m. Suic. Th. p. 955. e. Nr. 2. 1., 
formulam Bs. tenente G. Th. in fero 637; 12. 44. fine explicat., quae 
ἢ. 1. ut tempus fecum ferebat, dabar, offerebat, fed alibi, permittebat, 
it. poftulabat, cf, Wíth. ad Ter. Andr. 1, 2, 17. et Niz. v. ferre, ut in 
rem Epict. 29, 2. γυμνάδεσϑοι αρὸς ἀνάγκην» ἐν ὥρῳ τεταγμένῃ. ex necefli- 
tate exerceri, conftituta δον; fumente me δὴ», a P. neglectum; pro in- 
terpofita Noftri fententia, propriaque notione Bg. Lat., ut taeduerit 
eum quarundam voluptatum propter crebriorem ufum, quas modo ra- 
rior commendat luv. Sat. 11. c. 

ἐπ’ ὁλ.) Bg. deferit P., praeter p. ó, etiam in formula ἐπ. ὁ.» ubi Sch. 
»paulum« uc G. Th. in Bg. fyn. Gr. nóAbyoy xeóvoy* cui Stp. Th. 2, 1270. 
B., per paulisper reddito , addit 5A. ἐπὶ χρόνον, exiguo fempore«* ple- 
nam formulam, fi in adi. Noftri fumas mafc.; cum, neutro fumto, exe 
pleantur illa alia in 9A. cum κατὰ et πρὸς fupra, tacente L. Bof. Ell. , cf. 
Foef. Oec. p. 144. b.i., ad Vig. p.609.a. m. Abr. Dil. Th. p. 60. i. »aZ 
breve zempus« L. N. T. inadi., ubi tertiaratio, neutrum ὀλίγον abfolute 
pofitum, fine omni adiuncto, eadern tamen vi, ec in Schw. cum Lat. Bg. 
Tum Sch. »5c. requievit, vel ipfe fomno, vel vis veneni, quae non 
operata eít« in poítr. errans, cum Nolter variet modo pro $. 20. e. 
ἀνεπαν.» Qua de notione, pro dormire, nihil ap. Stp. et Ern. L., nec. 
per Indd,, ut et hic Lat. quid {δεῖς poffit. 

περὶ soy.) Differentiam, quae eft souxov et κοιλίας» accipeex loco Plut. - 


LIBER L. CAP.XVIL A. V. C, 945. CHR. N. 192. 739 


^ p τς » X fi . fi ( d 
κοῦ γενομένου, ἐλέγγος ve auvoy venenum ie inlinuaüet: ver- 


» , T n E] , * € , 
Sympof. VII, 1. p.700. εἴ περ εἰς κοιλίαν ἐχώρει διὰ copánzoU mv τὸ πινόμε- 
γον» ff omnis potus per fPomachbum in venirem, alvum, 4efcenderet. Poll. 


FS L4 IS - f, τὸ A ὃ 3 , 
2,202. 0 δὲ ςοἰχος E'yZelTOAM μὲν EVOC.ZEV Τῇ eaxt) κατατείνεε δὲ εἰς 7TyEUJZ0VX. 


ὀνομάφετ» δὲ κοὶ οἰσοφάγος. — ἔνϑα δὲ τῇ κοιλίᾳ φυνάπτει, καλεῖτοη τοῦτο 
μέγα τόμα 'κοιλίας , ilomachus vero iuter fcapulos iacet, ΕΣ ad puimonem 
praetenditur. — .Nominaturgue ctiam gula. — Ubi vero ventrem. contingit 
ea pars, magnum ven£ris os nominatur. ldem 2, 168. τὸ δὲ ἀπὸ ségvov 
ἐπ᾿ αἰδοῖᾳ κατὼ τὸν κενεῶνα » κοιλία καλεῖτοι xo] yasz0 » pars a pecíore ad 
pudenda usque iuxta zozam alvus vocatur et veter. Latini eandem dif- 
ferentiam duarum vocum obfervant, Plin. 2, 37. Cic. de N. D. 2, 135. 
Celf. 4, 1. etfi faepe promifcue ponant ftomachum et ventriculum. Le;sz. 
P. fequitur Bg., cuius v., tacente G. Th , phyfice hic valet pro 
penetrare et venire, quo fenfu Gr. v. etiam alibi habuimus, procedens 
quoque in vulgari notione, cus effet eZ, ignorante Stp. Th. id hac qui- 
dem vi cum Noftri praep., cuius formulam totam, non aliunde mihi 
cogniram , ,excufet fyn. eivo4 περί τε infra, fumente me sop. h.l. pro ori- 
ficio ventriculi aut ipfo ventriculo, quatenus alterum fubft. «oia. capie- 
tur vel proprie, uc fupra ap. Poll., vel de ventriculo ipfo, qua de no- 
tione nihil ap. Stp., fed ap. Ern. L. Foef. Oec. p. 2310. a. 1., quem et 
cf. in sop. p» 354. b. m. cum p. fq.i. fqq. Hef. 2, 1274. i. N. 22. L. N. T. 
V. γατὴρ», «οι. €t xoi4. Ky pk. 2, 363. m. Gat. ad Anc. 10, 31.e. 35. Schol. 
Ἴδας, 2, 49. 1. 91., unde haufit Suid. 3, 378. m., non monente Kult, 
ap. G. Th. v. “έν. pro ventriculo 279, 19. 34. 38. cf. Aur. Vit. $. fq. e. 
in N. Boecl. ad Zxv., copulante forfan Noítro utrumque fubít. per fyn. 
copiam. 
iary.) E Sch. deferit Bg. in v. x. P. »vert. occupat zpjum*«* fed in fubít. 
e P. cum Bg. etiam Sb. Ind. , cf. Stp. Th. cum L. Ern., ad Poll. 2, 4r. 
4» 184. Foef, Oec. p. 171. b. m. fere ut G. Th. cum Gr. ἃ.» D'Arn. L. 
Gr. p. 73. m. ad Moer. p. 196. Ind. Bud. C. et Luc. cum Hef. 2, 43. 1. 
Suid. 2, 114. e. e Schol. Ar. Ach. v. 531. 1216., ut monuit Kufl.,. non 
jtem ad p. 24. m. Mox ad v. é&z;y. Ms. fcriptura et varietas etiam eft ad 
Thuc. 2, 49. 1. 90. et Luc. 2, 74. N.88. et faepe obvia in fimpl., fic, ut 
yvy». cenfeatur commune, fed γεν. Acticum, nec tamen aliquid videatur 
tentandum quovis loco, v. ad Luc. 2, 527. N. 48. 3. 452. N.7. 454. N. 
74. 483. N. 99. Valck. ad Eür. Ph. v. 743. 1396., ad Moer. p. 10$. Ern. 
ad Hom. "1a. v, 169. R. Or. V. 3. p. 171. N. 45. Fi. ad Well. p. 252. e. 
Kl. ad. Tyrt. p. t4. m. Harl. Chr. P. p. 21. e. ic. Dem. p. Cor. p. 213. N. 
$7., cum, ex uno Dem. appareat, utramque ícripturam in ufu fuiffe, 
nifi in quibusdam temporibus ac modis unam tantum, ut in γίγνηται» ἡ 
γίγνησϑε. γίγνοιτο et γίγνοιντο. Reo hic etiam tftabunt loco, :quae lll. 
a Locella de Cod. Vi. ad 1, 5, 19. e. cenfuit. »Monere fubit hoc loco, 
formas antiquiores f. Atticas, quae in vulgata inveniuntur, mutatas εἴα 
faepe in Ms. in recentiores, ut v.c. yívojo4 pro vyzy».« cf. 1, 9, 5. e. it. 
de Lat. Bg. ad Thuc. l.l. ad Vig. p. 609. b. m. Nr. 2. Ind. Xen. Z. Cyr. et 
Mem. S. cum Stp. Th., poft Lat. Bg. edam recte ponente fimpl. feguz, 
non it. L. Ern., ubi aeque rectum Lat. isfequi , h.l., (ut noftrum erfe/- 
gem) tropice pro oriri poftea, infuper, fuper priorem vertiginem, cf. 
ad Luc. ]. primo, et de fubít. ἐμ. (ap. Stp. ΤῊ. fine auctore, at cum Lat. 
Bg. e P. ap. G. Th. cum Gr. n:) Ind. Luc. Foef. Oec. p. 124. b. e. Suid. t, 


e , 


140 LIBER I. CAP. XVII. A. V. C. 945. CHR. N. 192. 


καταλαμβάνει, ἔμετός τεπολὺς figo eum occupavit vomitus 
ἐπιγίγνεται V, ἢ τῆς προργκει- que multus fubfequitur: five 
μένης τροφῆς ἅμα ποτῷ πολλῷ cibo, qui inerat cum largo 
᾿ἐξωϑθούσης τὸ φάρμακον ", ἢ potu, expellente venenum: 
διὰ τὸ προλαμβανόμενον, ὅ περ five propter prius acceptum, 


m) Ms. Ba. ἐπιγίνεται. v. Ν. n) Colon hic inStp. rel. cum Ms. Dg., ubi 
tamen et poft /u^fequ. fuit v. N. 


723. i., deferente Sch. in adi. s. liberum P. adv, pott Ds. Lat. per co- 
piofss, pro quo hic valeat quoque fortis et vehemens, cf. Abr. Dil. Th. 
p. 783. m. Suid. 3, 147. m. Stp. Th. 3, 480. G. m. L. Ern. et N. T. 
Krb. p. $41. i. Nr. 3. Ind. Dion. Caf. et Dem. 1024, 3. , 

τῆς προεγκ.) Vino plenos venenum difücilius transmittere, indicat 
Liv. 26, 14. impletae ciZis vino que venae minus efficacem i» inaturarda 
")o0rie vim, veneni fccerunt. Leisz. 

P. deferit partim Sch. in. »ze. cibo «nte largiter fumo, f.ante im 
ventriculo offzo* in poítr. innuens fubft. pr. so. f. xoa. , omiffo pron. 
αὐτῷ ἴ. αὐτῇ , pendente a pr. ἐν in v. , fervans idem pr. πρὸν a Bg. ne- 
glectam , cf. Stp. Th. 4, 1707. A. m., cum Hef. 2, 1026. e. fine N. προῦπάρ- 
xtv, L. Ern. Suid. 3, 180. e. , non praeterea cognito mihi v., tacente 
Stp. Th. in adi. πολ. de Lar. Bg.; fed tenente Sb. Ind. vulg. ποτῷ fub 
»mT0T0:, — potu mu/zo* quafi reculerit ad maíc., nec potius ad neutr., 
cf. ad Luc. 2, 89. N.68. 721. N. 43., ut, quoad accentum, ad Diod. S. 
2, 460. N.74. cum Ind. Z. Xen. Pol. et Geop., at pro zero P. f. vino 
fupra ad $. 17. e. soc. , tenente Stp. Th. in v. ἐξ. tantum Bg. L. (ap. G. 
Th. cum Gr. n., it. in exerzdere, quo hic utar propter noítrates,) cf. 
Ind. Xen. Z. Cyr.; in fq. ἄμα fevere verfante Bg. pro fimul cum, et no- 
ftro nef? , hic pro καὶ copula et pro xoj ποτοῦ πολλοῦ λιν» quod P. fequi- 
tur, ut venenum extruferit res utraque, cibus et potus largus, qui ante 
venenum acceptum in ventriculo erac; unde in Bg. Vs. poft gerat com- 
ma cogitandum , ne fenfus ac feries turbetur, quod fit ec in edd., quae 
poít φαρμ. maiori utuncur diftinCtione, cum exquifita hic fit ratio, ad 
variandum illa pertinens, ubi poft enunciationem ἐμ. 7, &zvy. afferuntur 
caufae duplices, una per gen. confq. f. participium, tenens notionem 
caufae, fed altera per pr. διὰ eiusdem notionis; unde comma tantum etiam 
polt qgaeu. requiritur; in quo caufarum reddendarum genere feverior eft 
Bg., quam P. 

τὸ προλαμβ.) Cum regum vita multis fit expofita periculis, neque un- 
quam ferme defint fcelerati, qui infidias fanctifmis capitibus ítruant: 
varia inventa funt munimenta regiae falutis, inter quae etiam praegufta- 
tio, a Perfis, v. docti. Briflon de regno Perf. , ad Romanos, iam fub 
Augufto, translata, ficut notavit olim Lipf. ad r2 A. Tac. fin. Hinc 
etiam antidotorum ufus ab Herodi. annotatur, cuius antiqua confuetu- 
do paflim ap. reges. De Mithridate Iuftin. 37, 2, 6. ax£idota faepius 
bibit, et ita fe adverfus infidias exquifitis tutioribus remediis flagnavit, ut 
ne volens quidem feuex veneno mort potuerit. Caeterum ficuc principibus 
ipfis ufitata, ica cyrannis in alio fufpetta antidora; unde Caligula Z77e- 
vium fratrem vepeute immiffó tribuno militum interemit , quod antidotum 


LIBERI. CAP.XVIL. A.V. C.g45. CHR. N. 192. 741 


εἰώθασι βασιλεῖς ἑκάφοτεπρὸ quod folent principes fem- 

πάσης τροφῆς λαμβάνειν; κώ- per ante quemque cibum acci- 
P4 e X . . 

λυμῳ ὃ ἡλητηρίων. πλὴν ἄλλω, 24. pere, remedium veneni. 


V 


oboluiffet, quafi ad praecavenda venena fua fumtum, cum tamen ἐς propter 
affiduam et ingravejcentem tuf medicameuto ufus effet Suet. 53. Nam 
et in alios ufus, quam adverium venena, interdum adhiberi ancidota, 
notum eit, five etiam alia medicamenta antidoti nomine vocari, ficut 
in Spartiani Hadriano 23. — Verus accepto largius antidoto, ingravefcente 
valetudine perij/? dicitur, ubi Caf antidotum pro acriore cathartico po- 
ni obíervat. Boec/. Faciebat id etiam M. Antoninus philofoph., fed, ut 
Dio ait 71, 6., quod effet infirmo ftomachoetpe&ore. Decoet Galen. 
περὶ τοῦ προγινώσκειν 1.3. Cpp. p. 460. l. 21. et περὶ τῆς 24e. πρὸς Πισ. 
T.2. p. 457. 1. 55. Moscil. principibus fumere ante cibum medicamen- 
ta contra venenum , v. Tac. An. 14, 3. et ibi Inttp. Tiberium fratrem, 
Dio vocat Drufi F. Tib. Imp. N. 1. 59., izteremit Caligula, quod «ntido- 
zum obol. rel. Suet. Cal. 23. Lezsm. 

Praeter juv. Sat. 14, 255. — J£ vis aliam decerpere ficum Atque alias 
tracare rofas: medicamen babendum efl , Sorbere ante cibum quoz de- 
beat e£ pater et rex , et illum locum de M. Anton. ap. Xiph. Sb. 365, 
31., etiam de Claudio ib. 265, e. habetur, ap. Dion. Caf. p. 973. l. 45- 
ὡς δὲ ἐκεῖνος οὐδὲν ὑπὸ τοῦ οἴνου, ὃν πολὺν ἀεί ποτε ἔπινενγ κοὶ ὑπὸ τῆς ἄλλης 
διαίτης , 5 πρὸς φυλακὴν σφῶν οἱ αὐτοκράτορες χρῶντοι, κακοῦσϑοι δύνατο, 
ubi in τῆς ἀλ. δ. non folos praeguítatores intelligam, fed eriam antidota, 
et οἱ adroxg. ,-qui Noftro βασιλεῖς funt hic, ubi, praeter explicationem, 
agnofcas quoque repetitionem illam quorundam in vicinia cum quadam 
variatione tamen; non tenente v. Azug. Stp. Th. notione hac phyfica, 
cf. Krb. Plur. de aud. p. p. 102. m., fed P. deferente etiam Sch. in »zeoA- 
medicamentum, azfe cibum «(fumtum, (quod Lar., ut et fimpl. fumere, 
it. Bg., pro edere v. ap. G. ΤῊ. et ad 1, 4, 12., ut Gr. aapf. ap. Foef. 
Oec. p.225.a. m. v. λαβὴ» quod et valet de zeea., etfi utr. Gr. hic etiam 
pro bibere poteft accipi,) ἐκ. //sgulis vicibus, femper, (quod adv., a P. 
oppreffum, ap. Stp. Th. aliunde quoque cum Bzg., cf. L. N. T. et fine 
Ind. Dem. 95, 16. 98, 18.) ze. ante omnem cium, reges folent alexi- 
pharmacum capere« ubi adeo πρὸ πᾶσ. rg. feverius, quam a D., ferva- 
tur, quod nec Bg. videtur neglexiffe; unde, cum in Ms. eius abfuiffent, 
culpa fcribae, opinor, ftatim reítituimus ; notante praercrea Leisn. in m. 
Ox. ad κωλ. δηλ. υγἀντίδοτον(ς non male, ut periphrafi Nofter fit ufus, 
manente Srp. Th. 2, 529. C.e. in P. fineDg. Lat., cf. noítra fine Vs. ap. 
Abr. Dil. ΤῊ. p. 703.1. it. Auct. p. 263. e. Suid. 2, 365.1. Ind. Luc. Dion. 
H. S. T. 1. fimul cum fyn. ἐμπόδιον et Thuc. cum Bg., qui numerum 
mutat in 2yA., ubi Stp. Th. r, 967. E. hinc fine Vs. ec commatibus poft 
700A. €t λαμβ. 

“πλὴν ἀλλὰ) Nove di&um, pro illo ufitatiore c μὴν ἀλλὰ. Reisk. Immo 
et alibi particulae hae duae ponuntur poft parentheíin quafi et epifo- 
dium; in reditu ad priora, etiam cum proxime dicta relinquimus nec 
amplius inquirimus, fed ad propofita pergimus ac properamus, ut fimpl. 
πλὴν» cui par ad fenfum compofita noftra, ficut Lat. a£ vero , it. verum 

enim vero his fimpl. fed et P. caeterum, pro fed utcunque f. quidquid fit ; 
* t noftratium aóer dem fey auch, "wie ihm "wo/le, pro quibus et valent 


142 LIBERL CAP.XVIÍ. A.V. C. φᾷς. CHR. N. 192. 


, 
d 


πολλοῦ γε ὄντος τοῦ ἐμέτου 9, Certe cum nimia effet vomi- 
Φοβηϑέντες, μὴ, πᾶν ἐξεμέσως tio, veriti, ne, ubi omne evo- 
TO φάρμακον, ἀνανήνψη, καὶ muiífet venenum, fefe collige- 
πάντες ἀπόλωνται, νεανίαν τι- ret, etomnes ipfi perirent: ado- 


o) Mss, Ba. et Vi. τοῦ ἐμ. ὄντος A. v. N, 


una dec f. aber, cf. Stp. Th. pauper, e Bud. C. 1457, 27. Vig. p. 460. 
Nr. 9. Dev. p. 319. Hoog. Op. p. 1065. faq. cumInd. Luc., cui add. i, 203. 
]. 29., quorum nemo reddit cum Bg., ap. G. Th. cum Grr. al., ubi nec 
noftra notione; ut Bg. forte folum γὲ reddiderit, ut Sch. »quidem cer- 
te, fa/temt** cuius primum Lat. , pro fci/icet fumtum, hic aeque valebit, 
opprimente P. particulam h.l. iftam, ubi ad zea. Lst. Bg. non profert 
Stp. T'h., fed ad fubft., et in verbo ad finem coniecto a Mss. Gtoffato- 
re, forte cum ante omifiíler, nihil ad laevitatem lucramur. Mox ad φσβ. 
1n rem Xiph. 385, 3. f. Dio C. p. 1223. l. 62. ἐπεὶ δ᾽ οὐκ ἠδυνήθη παφαχφῆ- 
μα ὑπὸ τε TOU οἴνου, ὑπό TE τῶν λουτρῶν» οἷς ἀεὶ ἀπλήτως ἐχρῆτο, φϑαρῆνου» 
ἀλλὰ κοὶ ἐξήμεσέ τι, κἀκ τηύτου ὑποπτήσας αὐτὸ, ἠπείλει τινὰ γ quocum 
Angli ap. Heyn. Hift. 4, 1022. m., fed et deinde fimul cum Noftro, Zie 
, Verfcinoornen beforeten, er müchte dem Gift wegbrechen und davon 
kommen , vcl. , teneute Stp. Th. fine exemplo zz. evomo, pro ἐμέω» 
fed addita fignificationis vehemenria er compofitione« i. ex praep., quae 
tamen emphaíis nulla eft, nec repetita in L. Ern., ut Big. ap. G. Th. 
cum Gr. n. etiam tantum jyextra vomere« cf. Niz. cum Ind. Luc. et 
Dion. Caf., reddente Bg. v. ἀν. e P., ut Sch. praeterea. »fobriusfieret« 
fed Stp. Th. modo 2, 1096. F. e. »acTQ ix μέϑης ἀνανηφων» tanquam ex 
viuolentia Í. ebrietate me recol/igens, Luc.« ex ας 828. l. 89. reftpifcent, 
cf. Ind. Geop. cum D'Orv. Ch. p. 234. e. 430. e. Caf. ad Ath. 2, 209. Gat. 
ad Ant. 6, 31. L. N. T., quorum Schw. iítud Luc. reddit »44 me 7e- 
diens quod, noílratibus aeque notum in wieder zu fich kommen, ac Bg. 
Íyn. Λε erbolen, tenente G. Th. modo τοῖο, 66. »fe ex lomno-coligere, 
i. ad plenam vigiliam redire« quo de fomno, per venenum iniecto, hic 
etiam capias non minus, quam de ebrietate , cf. $. íq., deferente Sch. 
liberum P. in v. »Zr. occiderentur«* ubi Bg., deferens adv. P. ἅμα, ad- 
dit pron., ita fimul zzvr. reltringens ad paucos, qui pracíentes erant et 
circa Commodum nunc quidem et ante, cum bibi/Tec potum illum; quo 
Íumto cum male fe habere ftatim fenfiffet, íane fufpicio cadere potuit 
in tres illos, quos et fpectant Angli fupra in primis; non item bene 
poft zzoa. claudente Bg. apodofin, cum membrum breve, per particip. 
φοβ. expreffum , nullibi ita quiefcat, fed pendeat quaíi medium, neu- 
tram ad partem pertinens, nec ad pr., nec adíqq., cum contra, fi cum 
ἐμέτου epodofis aliqua finiatur, cogitatis tantum duobus punctis, dicas, 
principali πείθουσιν A. enunciationi praemiífam eífe aliam illam e genere 
caufarum qof. A., unde placuit comma poft zà. dax, quia pertinet ad 
remotum v. z&J., interiectis rel. praemiffisque ex arte periodi facien- 
dae; quanquam in Gr. feries manet per commata tantum ob partici- 
pia Inera. ^ 
veavíoy) "Talis eft Homero "Tax. ὃ τῆς ἥβης ἄνϑος ἔχων. ὅτε κράτος ésl 
μέγισον, (quod non reperi, fed fimile quid "14. v, 484.) Diodoro S. a. 
νέος τῇ ἡλικίᾳ ὠκμάξων, xe τῷ σώματι εὐρωννὼς, Latinis iffUenis Vegeto cor- 


LIBER 1. CAP. XVII. A. V. C. 94s. CHR. N. 192... 743 


M » ΄ X . 
| yaz?, ὀνόματι Νάρκισσον, γεν- lefcentem. quendam nomine 
-2 A f Fi - 
veiov τεῖ καὶ ἀκμαςὴν 6 sé Narciffum fortem ac vegetum 
, ΄ A -/ P. E ὁ 
ϑονσίιν, εἰσελϑόντω τὸν Kou- follicitant, utingreffus Com- 


p) Mss. Ba. et Vi. νέον τινὰ A. , fed Ve. νέαν τινὰ Δ. v. N. — q) Mss. Ba. et 
ΨΙ. ὄνομα Nagx. V. N. τὸ Ms. Da. γενναῖον τὲ A.  Í) Ms. Ve. ἀκμητὴν vitiofe 
aeque ac Ed. ἐχματὴν» v. N. Mox poft πειϑ. comma fuit modo in B. r, R. 


pore Virg. (A. 2, 638.) is cui integer aevi Sanguis adefl, folidaeque fuo 
flant robore vires. Leism. Ven. male νέαν et mox ἀκμηξὴν pro axpas. 
Strotb. | 
Leisn. in m. Ox. ad D. Vs. »robuíto er aetate florent. Reinef. 
V. L. p. 374.* Nominis quidem νεῶν. compendium dixeris peperiffe pri- 
mno vitiofum Ms. Ven. νέων, deinde gloífam fagacioris librarii illam Mss. 
rel. νέον» quo et noítrum explicat Suid. 2,603. i., ex qua tamen gloffa 
etiam error in o et a inciderit, cum quis pro alterius νέον legeret male 
νέαν, in quo vix credam latere acc. veZyz a tertiae. declinationis nomi- 
' nativo vez, cf. Stp. Th. 2, τοῦς. F., ut ad ὀνομ. aliud gloffema Mss. per . 
alium cafum, quartum quidem, ex ellipfi pr. xzrz, in textum venire 
potuit e marg., ubi hic cafus adícriptus e comparatis Noftri locis fupra, 
aut per fapientiam librarii, ut variaretur pro 1, 15, I8., aut quod pu- 
taret, frequentiorem ac magis Gr. effe quartum cafum, cum et dar. fit 
tamen cognitus aliis fcriptoribus bonis, tacente Stp. Th., cf. Ind. Fi. 
Pal. (cuius poftr. locus ett 35, 3.) L. N. T. Schw. p. 983. a. m. , ubi fia- 
tuitur ellipíis participii καλούμενος » ignota L. Bof.; redeunte in γενν. Bg. 
forte ad P., pro intrepidus, nihil timens, nullumque periculum, de 
animo adeo acceptum, ut fq. adi, de corpore, quo de tamen fimul, 
per fyn. copiam, vel ab alia parte fpectatum, γενν. dicatur pro validus, 
vires habens ac robur, cf. Vict. N. fq. et Stp. Th. 1, 838.1. , qui p. pr- 
noftrum locum fic prolatum, νεῶν. γενν. xod. ἀκμαξφὴν;» habet fub. »genero- 
fés5 1. ftrenuus« quod Lat, utr. (ap. G. Tn. cum Grr. n., fed pofir. cum 
his »fortis, celer, — et ad res gerendas promtus*«) de animo ac corpore 
dr., ut Gr. γεὺν. omnino pro excellenti, magnoque in fuo genere, cf. 
Caf. ad Ath. 2, 930. e., idque etiám in partem utr., cf. Suid. 1, 472. 1. 
Hef. 1, 916. 6. Ind. Schol. Thuc. cum Abr. Dil., Xen. Fi. Kefch. Dion. 
H. S. T. 1. Longin. Mor. (5. Chr. Gr. Plur. Hf. et Krg. 

&xuzsw») Suidas ἀμάτην habet, locum hune (ine auttoris nomine et 
absque interpretatione citans. Sed quidnam fibieo vocabulo velit, non 
video, nec vulg. lectio mutatione opus habet. — Nifi forte γυμνατὴν ali- 
quis malit, ex Dion. epitome. $y//. dupaeus, vigens aetate ac viribus, — 
pro eo γυμναφτῆς 385,7. 1n Gr. Ind. /Zem. | Suidas, qui ifta defcribit, hinc 
corrigendus, cum ὠμάφην pro Zxuasuy ponit. Lampr. etP/eten; nominat, 
cum quo exerceri folebat Commodus.  Xiph. Narcif? nomen addir. In 
ferie autem procurati exitii ipfa variant, (cf. ad $. 13.) Lampr. vesenum 
ei datum afferit; quod cum minus operaretur , ita enim loquitur, {ἐγ 475 
gulatum athletae opera. Dio, venenum ei per Marciam in carnibus bo- 
vin's datum; cumque non ílatim poffet interire, ob temulentiam et 
crebrum ba!lnearum ufum, — priorem caufam explicabit etiam exemplum 
Claudii ap. Xiph. er Suet. Cl. 44. — adeoque iam inciperet fufpicari ct 
minari, iniffum effe Narciffumn , qui lavantem interimeret. Aur, Vict. in 

I 


744 LIBERI. CAP. XVII. A. V. C. 945. CHR. N. 193. 


SLT 
μοδὸν ὠποπνίξαι " μεγάλω δώ- modum ftrangularet, magna 
σεν ἔπαϑλα ὑποσχόμενοι. ἴς daturos praemia polliciti. 


t) Hic colon in Stp. rel., v. N. 


V 


Caef. c. 17. ($.8.) refert, vi veneni fruffrata per cibum, quo fe cafu re- 
beverat, cum tamen lvi dolorem caujaretur , auctore medico, principe 
faclionis , in palae[lram perrexiffe , ibi per miniftrum uzgendi, nam for- 
te i$ quoque e confilio erat , faucibus, quaft arte. exercita , brachiorum 
modo validius preffs, expiraffe. Quem locum corrigit et explicat Cl. 
Salm. ad Lampr. Comm. prope finem. Epitome Vi&oris (17, 7.) ad ex- 
tremum ab immiffo validiflimo pa/aeffrita, compreflis faucibus expiravit. 
Bsecl. 

Videtur Suidas σωμάσκην leziffe. Reisb. Quod quidem, quanquam 
per fe in litteris non adinodum difcrepans, tamen non admittit elemen- 
torum feries et locus ap. Suid. t, 133.€. ὠμάτης. Πείϑουσιν ἄνδρα γενναῖόν 
τε Woq ἀμάφην εἰσελθόντα ἀποπνίξοι τὸν Κόμμοδον, ὄνομα Νάρκισσον» Vs. 
ἀμάφης.  Perfuadent viro ffrenuo et robuflo, nomine Narciffo, ut ingreffus 
Commodum ffranzulet , ubi Kult. in N. »ap. Herodi. recte legitur ὠκμα- 
σὴν» i. e. robuftum, valentem , vcl aetate florentem , quae vox huic loco 
reftituenda eít) ut iam dudum ante monuerunt Srp. in Lex. Gr. et Rei- 
nef. V. L. 3. p. 474.«* . Ad quae nihil Toup., forte quod eífent aperra 
nimis; ut ifta pertinent ad Noílrrum haud dubie, a cuius verbis non 
diícrepant, nifi per ordinem et formulam in ὄνομα, quam Mss. Gloffa- 
tor fupra illinc forte duxit. Tum Xiph. 385, 7. f. Dion. C. p. 1223. l.65. 
locus eft hic, ἸΝάρκισσόν τινα γυμνατὴν ἔπεμψαν αὐτῷ, κοὶ δὲ ἐκείνου λουόμε- 
νον αὐτὸν ἀπέπνιξαν, Narciffum athletam ad-eum iaterficiendum mittunt, 
lavanterique eius opera fuffocant, ad quae ed. Reim. δ. 154. N. eft de 
Commodo extra palatium fttangulato, it. ad Lampr. p. $20. Caf. a. N. 3. 
et e. Salm., e quo ec Vict. nondum tamen equidem vulgatam hic No- 
ftri lediionem tentarim in ψυμναφὴν», non tam ob litteras diverías, quam 
quia manet fenfus homoque idem, modo a diveríis partibus fpectatus ; 
Stp. ΤῊ. 4, 372. G. recte corrigente Suidam ex h.l. fine Vs., ut et t, 
276.1. fub γγἀκμηϑῆς, filrenuss, validus, voóuflus, Herodi νεανίσκον γενν. — 
7::3.€ € P. tacite conítituta notione , cum alia lect, in fubít. e memoria, 
fed et fine alia au&oritate, quam nec nos novimts; ut forte fit in No- 
ftri peculiaribus, tolerandum ex affini ἀκμαῖος, quocum et Stp. compa- 
rabat, quia cum Suida etiam Mss. hic fervant, et in Ms. Ve. tantum 
error in. litteris z et ἡ incidit, ap. G. Th. in Bg. cum »axuZQav, (cf. 
Ind. Xen. Z. Pol.) quod — fanum, et ob id ipfum agile, alacre, rel.« 
Sed contra Lat. Bg. την. z&9., quod alibi ad ἀναπειϑ. habuimus, aliunde 
pugnat Stp. Th. 5, 127. A. e., necid adhibente L. Ern. fed illud D. feverius, 
Qui, negleCto v. εἰσελϑ., addit contra »in cubiculo« quo.de loco v. ad 
$..20., hic ut fufficiat expleviffe ἐκεῖ f. πρὸς αὐτὸν» ec, ubi erat Commo- 
dus, reddente Bg. in v. &zozv. e P., etiam aliunde Stp. Th. cum loco 
fimillimo »Xen. Hell. 3. εἰσελθὼν ἀπ. αὐτὴν λέγετοικς 3, t, 11. e. ed. ΤῊ... 
V. 3. p. 132. ingreffus «4 eam , fuffocando xel., ap. G. Th. in Bg. cum Gr. 
n. »ftringendo gulam f. alia compretfione necare« fed prius hic, fecundum 
Vict. fupra et ipium Noftrum δ. fq. iterum redundante praep., cum et fim- 
plex iisdem Lat. reddat Stp. cum L. Ern., cf. Ind. Xen. Z. Cyr., et paff. tropí- 
cc de re Ind. Geop. ut alibi de Bg. negligentia in temporum confecutione, 

í 


"LIBERI. ἔκ: XVIL A. V. C. 945. CHR. N. 193. 745 


ὁ 03", εἰσδραμώὼν, παρειμένον 25. Qui intro fe coniiciens, 
αὐτὸν ὑπὸ τοῦ φαφσμόκου καὶ debilitatum ipfum veneno et 
μθέϑης, ἀποσφίγξας τὸν τρώ- ebrietate, conítridto guttare 
χῆλον, Φονεύει. τοιούτῳ μὲν 26. interficit. — "Talem exi- 
τέλει X βίου ὁ o Κόμμοδος ἐ EX £fi- tum vitae Commodus habuit, 


u) Ms. Ba, ὁ δ᾽ εἶσδρ. x) Mss. Ba. et Vi. τέλε; τοῦ βίου λ. v. N. 


hic in impf. pott praef. partim eP., quem deferit etiam Sch. in. 52. Zaturos 
etfe mercedem, ἐπ. praemia fe da?uros eile polhiciti ubi opprimitur a Noftro 
iterum dat. αὐτῷ ad ν. δωσ.. fedStp. Th. £z. 1. 4. ἄϑλον,--- Zeneraliter pro 
quovis praemio f. mercede Herodi. 1.1. v. τινα iv. N. y- — am. y μ.--- ὑπ e 
cum alius dittinctionibus, fed meliori commate pott ὦ ἀποπν.» quia a v. 
πειϑ. adhuc pendet inferius vzosz., at porro fine alia Vs., e P. iterum 
conítituta notione tacite, et fine aucloritate alia , cf. Suid. t, 785.1. Sb. 
Ind. e Zoí. Cell. ς, 37, 9. e. Diod. S. et D'Orv. Ch. p. 294. m. , übi et, 
ignorante Stp. et L. Ern., in partem deteriorem, pro poena et damno, 
ut Lat. P. et Eg. at de proprio fenfu in ludis gymnicis Poll. 3, 145. 

ὁ δὲ) Totam hanc $. negleQam a P., dedi in Stp. ed. reltitutam, par- 
tim modo inde reddit Βσ.» verfatus in à δὲ et in v. εἰσὸρ.» ut alibi fere, 
varians in exprimenda praep. Gr., dum Ind. Sb. noítrum locum compa- 
rat cum Zof. 3, 7, 3. παρειμένους μέϑῃ καὶ ὕπνω» ubi temulentia e£ fomno 
2471 confopiti Zacebant , cum íyn. retüone per abl, quam utr. aliunde 
novit Stp. Th. 1, 1669. C. 14. per viciniora Let. ec its etiam refolutus 
fomno, cf. Bud. C. 763,.. Weff. ad Diod. S. 1, 193. N. 71. (cum Bg.) L. 
N. T. cum Obf. Krb. p. 392. Loesn. p. 449. ÀAlb. Gloff. p. 134. e. Suid. 
3» 48. m., non coll. ad Hef. 2; $75. 1., non tenentibus tropum nof'rati- 
bus, ut füufficiat entkriftee erjoblafres. 


ὑπὸ) Aut ὑπό τε Q. καὶ g., aüt ὑπὸ τοῦ Q. καὶ τῆς μ. leg. Reisk. finene- 
ceilitate, cum fint ap. Noftr. exempla tum illa, ubi ante fubft. diverfi 
fexus vel nullus articalus, vel diverfus pro fexu, tum huiusgeneris no- 
ftri, cum eít in fubít. fexus diver modo unus zrticulus, primo tan- 
tum fubtt. datus, ubi Mss. etiam interdum tentant, addendo et εἴτετο, 
cf. Exc. Mox in ἀποσῷ. manifeíta eft variatio pro ὅ. pr. v. Zzzzv. privo 
per phrafn, quae fimul illud explicat et magis definit, ap. Sch. »guum 
adfirinxiflet co//umec fed i in ze. cum Dg., cuius Lat. in hoc (δῇ. nefcit 
Stp. Th., qui in v. zz. non bene dubius eft, an vacet praepofitio; bene 
etiam L. Ern. ponente fimul fimplex Lat., pro quo et valet B7. et pro 
comprimere, cf. Niz., fed G. Th. »»ἐπισφίγγω, ftringendo et premen- 
do fibi propius admovere« utin Bg. fubít. modo vizcire guttura alicuius, 
qualem gen. perf. etiam in Gr. hic fuppleas per pron. αὐτοῦ e pr. αὖτ. 


τοιούτῳ) Mss. articulus additus eft per gloffam e comparatione cum 
Noilri aliis aliorumve locis, v. Ind. Dem. et Luc., fed ap. Stp. Th. 3, 
1370. C. m. »invenitur et τέλος βίου f. ζωῆς» pro &ne vitae« at fubiecto 
loco tantum cum artic. utroque τῷ 7. zov β. ex Aeích, Fifch., nec illo 
N. T. ζωῆς τελ.» cf. Lexx., ftante μὲν», a Bg. e P. oppreífo, iterum fine 
δὲ relativo, Mox ad Qze. de re ac numeris annorum v. ad Dion. C. 
1223. N. ad δ. 155.» ap. Anglos Heyn. Hift. 4, 1022. e. it, Excerpta ex Euf. 


146 LIBERI CAP. XVII. A. V. C. g4s. CHR. N. 192. 


. ΄ὔ 3 ΄ . 1 " 
cavo, βασιλεύσας ἔτη τρισκαΐ- cumimperaffet annos tredec 
M A € V . . 
δεκα μετα τὴν τοῦ πῶτρος τε- polt parentis. obitum, cu 


/ 


1 , ͵΄ € V L 
λευτήνΥ, εὐγενέτατος τε τῶν πρὸ generolifimus omnium ant 
y) Colon hic in Stp. al., fed vitiatum iade pun&um in Bc. 


Hift. eccl., ap. Sch. »imperio furZus«* per phrafin, quae fyn. illi P. 
ut Srp. Th. in re. modo 5Herodot.«* forte pro Noftri nomine, cum iítiu 
Ind. edat nihil, fed Luc. et Sb. ex Eutr. Met. 2, 16, ς. una cum ignorata ἢ" 
Stp. fcriptura alia rgeíexzíaszz, cf. ad Thuc. p. 24. N. 20. et 215. N. 6g 
Rs. Or. V. 6. 7. lf. et fine Ind. "14. x, 495. 


jriscipen vocari in lapide 2ntiquo ap. Gruter.« quod alterum monu- 


ἔχρ. et BxciAsus. it. in Íq. G. e. v. κατῃσχ.» eit quaedam ipfius Commo- 
di aCio, ad quam afper referatur, fervatus idem a Sch. in £avr. et yev. 
»eorum, qui ente Íe fuerunt non etiam oppreilo v. γεν.» ut a Bg.eP., 
pro quo licuit etiam gezer. este fe viventium Í. natorum imper., ut pro 
afpero fit aliquid etiam in fq. «29 £zvr., ubi in Gr. quidem libris non 
eft diffenfus, íed P. lenem retert cum Sch. in ézvz., qui tamen in z3e. 
τ. καϑ' αὑτὸν», eius aetatis bominum« ePD. in Lat., at in Gr. adeo tenet 
Ms. affine pron., (a Bg. et P. 1, 4, 18. m. per lenem redditum;) fervans 
contra iterum ézyr. in zz24., ubi v? copulam etiam P. agnoicit, fed 
fubit. καλ. omitriz cum Bg. etiam Srp. Th. 3, 539. 1. »s£ze. Herodi. cum, 
dar. (f. abl.) l. 1. x. τῶν καϑ᾿ αὐτὸν &. &. omnium uae aet. bom. form.«* pet 
aliam iterum lectionem et in pron. 2fpero cum Bg., in cuius adi. G. Th. 
»formofiflimus aetatis fuae Alcibiades Nep. 7, 1, 2.« ubi N. comparat 
»Diod. 1. 13. ἦν δὲ τὴν ὄψιν καϑ᾿ ὑπερβολὴν εὐπρεπὴς(ς e 13, 68. Í. 1, $95- 
l. 10. cum Vs.liberrima ad lacus, ubi ett fuperlativus per fyn. periphrafin, 
(x. Z4. pofito pro adv. va/Ze pulcer erat,) et pro noftro abl. fynonymi- 
cus acc. elliptice, facie, quoad faciem , fed et Noftri rectio ib. 2, 34. f. 
1, 147. l. $5. ταύτην τῷ τε κάλλει γενέσϑοι πασῶν εὐπρεπεφάτην., Xo) A« IGI 
pulcritudine prae omnibus emissi//fé; per quam Vs. nemo erudiatur ad - 
notionem adi., in primis adiuncto fubft. κι, quod ib. cum artic. fine | 
difcrimine. Scilicet εὐπρεπὴς per norationem et compofitionem eft val. - 
de decens f. decorus, aut, neglecto εὖ, fimpliciter decens ac decorus; 
et hinc pulcer, fpeciofus, honeflus, idque abíolute pofitum, fed de 
re cum dat. perf. , v. C. εὐπρεπές τι ϑεῷ, priori fenfu, decorum f£ valde 
decorum deo dignumque, at de perf. cum abl. rei, aut acc. illo ellipti- 
co, tantum Lat. eximius f, egrevius, et adeo cum fubft. xzaa. egregius 
ob pulczitudizem í. ap. G. Th. in fubít. 714, 30. »tgrezius forma iuve- 
zii« ec hinc iu fuperl. ve/de egregius pulcrituzize, ec per liberam Vs. ad 


! 


LIBER I. CAP. XVII. A. V. C 945. CHR. N. 192. 747 


τὐτοῦ Σ γενομένων 3ἰσιλέων, fe imperatorum, tum  aeta- 
«ἄλλει τὲ " τῶν xaO ἑαυτὸν P tis fuae hominum formofiffi- 
ἀνθρώπων εὐπρεπέτατος “, εἰ 27. mus: quod fi quid de 
δέ τι δεῖ καὶ περὶ ἀνδρείας fortitudine etiam dicendum, 


z) Ms. Ba. et Vi. αὖτ. qui lenis eft quoque in edd., etiam in Sb. fed afper 
idin Stp. al.; v. N. — a) Ms. Vi. xéaAe omiffo τε. Loc. fed Ms. Ba. diferte τὲ πα 
bet, v. N. b) Ms. Ba. xa αὑτὸν. v. N.— c) Ms. Ba. εὐπρεπέτατος. αὐταρκέ- 
ξατός τε συμμετρίᾳ σώματος. εἶ δέ τι A. , €tiam Mss, rel., fed hi fire di(tin&ione 
poít «-e,, ubi comma fuit in folis In. 2. et Bc. 2. pro rel. pun&to et Ms. Bg. 
«olo, v. N. 


" fenfumque uno vocabulo pa/cerrimus, quo redit Bg., cf. G. Th. inadi. 
911, 35. »forma οποία» h.e. decora ex egregia« e Ter. Andr. 1, 1,95. 
ubi Wíth. »bereffa, h. e. decora, pulcra* ct de Gr. Stp. Th. aliunde, 
L. Ern., εὖ quoque oppreífo, Suid. er Hef. (etiam in adv.) L. N. T... 
Moer. p.149. Thom. M. p. 392. Ind. Schol. fhuc., Sb. e Xiph., Dem. 
Xen. Mein. S. Mor. 'Asg. (cuius.locus e N. T. adiuvatur fimili ap. R. Cr. 
V. 4.) it. Z. Pol. (cuius primus locus laborat numeris, et in fecundo 
praecedit κάλλιςοι,) P]ut. Krg. cum Gs. Chr. Gr., Luc. cum i, 316. N.9;. 
Abr. Auct, Dil. Th. p. 381. m. «t Valck. ad Eur. Ph. v. 171. 


εὐπρεπ.) ReGtiffime addit Cod. αὐταῤκέτατός Te συμμετρίᾳ σώμετος, 
quod omiffum negligentia librariorum, quos decepit τὸ ἑμοιστέλευτον — 
arco in vocibus εὐπρεπέφατος et σώματος, utiquc in textum recipiendum 
eft. Stroh. | 
Speciem haec habent, cum et alibi ab eadem £&nium fimilitudine in 
Mss. no(lris omiffa fint quaedam, ec hic cogitzri queat verfus totus, 
quem iíta nova expleverint, ficut Graecitas iftorum procedit, non mo- 
do per συμμ. eap. , quod, alio quanquam ordine, σωμ. συμμ.» ap.ipfum 
Noftr. eit 1, 7, $. m., fed et per adicctivi cum notionem, tum rectio- 
nem, qualis eft ap. Thuc. (unde Nofter mutuatur faepe,) 2, 36. {, 110, 4. 
τὴν “πόλιν τοῖς πᾶσι παρεσκενάσαμεν καὶ ἐς πόλεμον καὶ ἐς εἰρήνην αὐταρχεςξάτην» 
urbem que rebus omnibus, et ad 5e//um et «d pacem pertinentibus, in- 
fiructiffümam 4c ornatitimam zeddidimus, cf. Stp. Th., ut fit h, l. is- 
ffruciifimss que fymmetrie corporis, i. fumma corporis praeditus fym- 
metria parriumque corporis omnium ; quorum tamen primo nihil com- 
paret ap. P. (contra quem hoc modo affera:, etiam illius exemplum f. 
Cod., unde verterit, corruptum fuiffe.) Deinde iíta ex illo Noftri lo- 
co ipfo per gloífam orta fuerint, cum putaret librarius aliquis, partem 
illam de fymmetria corporis ad plenam Commodi laudem hic quoque 
requiri; quod fecus eft, cum faepe omittatur pars aliqua e rebus alibi 
propofitis; ficut ibi funt, quae hic tacenrur; et poílremo Íymmetria 
illa iam aliquo pa&o in univerfa hic pulcritudine continetur. 


εἶ δέ τΞ Hunc locum non cepere, qui poft εὐπρ. diftin&tionem fecere 
maxinam, ur nec Dg., minorem faciens, er e P. εἰ δὲ reddens per Lat. 
quo4 ff, quae particula, fuümta pro fimplici f, requirit femper,ante fe 
punctum, cf. Ern. rher. $. 305. e., quod pun&um ab ἢ, 1, alienum eft, 
cum adi. ἥττων ita divellatur apr., nominatim ἃ V. 2yeys., quocum co- 
haeret aeque, aC εὖπρ. €t εὖγεν., participio ὧν five fupplendo, five mi- 
nus, fic quidem, ut δὲ hic iit non tam edverfativa, quam pro τὲ copu- 


L4 
"- " 
- 


748 LIRERI. CAP. XVII. A. V. C. 945. CHR. N. 192. 
εἰπεῖν, οὐδενὸς ἥττων ἃ εὐτοχίᾳ nulli fecundus peritia iaculandi 
d) Με, Βα. ἥττω, eis. quod comma erat. quoque in A. cum B. 1. L. v. N. 


la iterum, debeatque proprie ante εἰ cogitari, 4c, ἢ quid decet δὲ de 
fortitudine eius dicere; ubi ej, ut Lat. /£, eít pro fi tamen, fialias, fi 
quidem, in reftringendo, excuífando, dubitando; quo et δεῖν h.l. pro 
χρὰν pertinet, valens non Sch. oporzct , fed i. 4, confentaneum eft et 
dignum decorumque, in laudibus imperatoris ac regnantis, et quia non 
vera illa fortitudo fuit in animantibus defigendis; quae refpiciunr ad r, 
15, 14. , unde Leisn. in m. Ox. haec pugnant cum c. 15. p. 37.«« qua 
de pugna ib., recte hic etiam Bg. exprimente pron. zi, fecus ac P,, cum 
hic non redundet, fed cohaereat cum v. εἶπ.» cf. de εἰ δὲ fimili s, 2, 5. i. 
$, 1, 6. m. Dem. 1415, 4. εἰ δὲ δεῖ μὴ παλαιὰ λέγοντας διατρίβειν , et 330» 
16. καὶ μὴν (Lat. et vero, fyn. noftro 32, atque adeo in fronte pofitum, 
"quod iu δὲ non cadit) εἰ καὶ τοῦτ᾽ ἄρα δεῖ με εἰπεῖν A., it. lfocr. Nicocl. 
Or. 3. 3, 10. 7, 8. ed. Krt., tum de εἶν pro εἴ γε f. εἴ περ, obfcure Ind. 
Ael. V. h. 5»εἴ τι χρὴ πιφεύειν, formula dubitantis de rei geftae veriratec« 
fine Vs. ex 12, 64. p. $33. 6.» £ credere par ef? , cui add. ib. 2,21. p. 
122. m. εἰ δέ τι κοὶ ἐγὼ viov ἐπαίω, fed li quid et ego de moribus intelligo, 
et 13, I. p.843. €. εἴ τι μὴ λυπεῖν. t non moleffum eff ; tum εἰ 33, reddi- 
tum per 4504/£ , (ut melius editur ac fcribitur, ubi ponitur pro fimpl. /$ 
conditionali, cum recte dividatur, ubi eít pro hoc fi f. fi hoc) v. L. 
Ern. v. e Nr. 5. Dev. p. 121.1. Vig. p. 493. m. Nr. 7., fed aliterInd. Xen. 
Z. Pol., ut tamen ibi δὲ poflit vim propriam fervare adverf., at fane εἰ, 
ob íq. ὅμως , pro etfi, ut Lat. //, capi. Caeterum ante εἰ noftrum hic 
clim numerus novae $. removebitur, ur una periodus magis appareat, 
"ubi adeo triplex laus eft, generis f. nobilitatis, pulcrae formae ac forti- 
tudinis alicuius , cum eaque copulatae artis in iaculando; in quibus 
partibus laudum tribus tres etiam Nofter copulas adhibet τὲ — τὲ — 2i; 
ufus in elogio non male polyfyndeto, ad copiam indicandam; quarum 
copularum potius prima et fecunda fimul zbeífe poteít, quam íola fe- 
cunda rà poft κάλλει» ubi ergo in Ms. Vi. vitiofe deett, elapía forfan ob 
pr. λει Íyllabam. 
οὐδενὸς) Partim e P. modo Sch. in. £r. «2s. conceffurus nulli i» arte 
2aculandi« fed in sy. ut 1, 15,4. 6.50 ubí dedimus ec Stp. Th. quaedam, 
huc pertinentia, coniunctis hic fubft. illis per fyn. copiam, verum cum 
difcrimine quodam tamen, quatenus mens et corpus, oculus manusque 
iuum faciunt iudicium et oficium, fed partim e P. etiam Stp. 3, 99r. 
G. m. »74//o inferior 7» deítinandis iZibus, (at fine Vs. 1, 1477. D. e. 
poft) 4«c. inferior* quod Lat. ap. G. Th. cum Gr. n., at fine explicat, 
etiam ap. Niz., non:'item ap. Cort. ad Cic. ep. 7, 3, 20. Ind. Iutt. Corn. 
N. et lul, Caef., ubi Zezerior et infirmior gloíffae funt, ut praecepta Stp. 
fuper reCtione ἔς potius conítituenda, ut ἥττων εἰμὶ dicatur cum acc. 
rel, τοῦτο, fubaudita pr. κατὰ» it. cum dat. rei, τούτω» Í. potius abl., 
qui par eft iili pr. cum praep. f. fine ifta, ut h. Ll eriam, it. cum inf. 
aliquo, quibus add, ὅττ. cum gen. perf. fimul per omnes illas formulas 
priores, etiam cum gen. rei, cf. Suid. 2, 83. m. Hef. 1, 1662. m. N. 
27. 1665. m. poft N. 4. Schol. C, D'Orv. ad Arift, Plut. v. 945. (per 
χείρων explicans) fcd ad v. 363. Bg. cum Ind. Kuit., it. Sb, Thuc. Xen- 


LIDERI. CAP. XVII. A. V. C. 945. CHR. N. 192. 249 
/ 


, , x * 1 * 
B καὶ εὐχειρίᾳ *, εἰ μὴ τὴν ae dexteritate manus: nifi, 
τούτων εὐμοιρίαν αἰσχροὶς ἔπι- quam his rebus na&tus fuerat 


e) Comma hoc erat in A. al, ícd colon in rel. et; Ms. Bg., v. N. 


or. et Z., Ael. V. h. Luc. Plut. Hf. it. Fi. Pal. et Aefch., ubi bene 
edditur per parricip. Lat. vicu:, quocum comparantes, cum et adiecti- 
a participio fint paria, veniamus forfan ad caufam, cur regat δος gen., 
uos tribuunt quidem etiam ei L, Ern. et Poil. Call, p.725. e., fed non 
ddita ratione, quam putem hanc effe, quod defit pr. ὑπὸ, ficut in v. 
&c9»,, v. L. Bof. Ell. p.541. e., cuius participio ἡσσώμενος fübftitui 
oteft noftrum adi., ut fit proprie h.l. « nemine viZzs, fuperacus peri- 
ia rel., cf. alibi de Bg. Lat. it. de » confufo cum commzte in Ms. per 
itium fcribae, quod comma nec per reCtionem ediectivi 4z. procedir. 
εἰ μὴ) Divulfa Noftri a P. periodo, cepit is parciculas has pro fe ta- 
»5 cf. L. N. T., utLat. πὸ interdum videtur effe pro fez, v. G. Th, 
444» 78. Íqq. , eodemque Lat. et Gr. ἀλλὰ reddit εἰ μὴ etiam Hoog. Op. 
Ρ. 354. €. Nr. 6. Íqq., quocum p. pr. Nr.2. capiecur pro Lat. dunmizndo 
$05, quod magis convenit ad reclionem iftarum particularum Pun dd 
vel aor., praefente zv, í.abíente, ut hic, pro plusqpf. coniun&ivi, 
quam Bg. recte tenuit cum rel. Lac. fere omnibus e Stp. ad m. P., non 
item Sch., deferto P. saor. 1. conzaminavit vicam foedt//. flud. sip. feli- 
citatem bonorum naturae et corporis ubi addideris ez foztuzae, qualis 
eít nobilitas, ut Stp. Th. 4, 979. F. »fe/icitas , — itidem accipiendum 
hoc Herodi. l. τ. 623. — εὐχειρίᾳ , (fic meliori diftin&ione, quam in ed.) 
εἰ —z. lbi enim εὐμοιρίαν vocat animi et ingenii dores, divinitus ei 
concefífas« immo, quae bona dicebam modo, εὐγενες. — κάλλει — εὖπρ. -- 
οὐδ. zT. ts. — κοὶ εὖχ.» Quse funt in pron. ecórgv, propter quem gen. 
abit Bg. cum Stp. in m. P. ita longe a Gr., ubi exquifitum eft hoc, uc 
pron. f. adi. iitud refpiciat plura fubit. ; lacentia in adiediivis pr., ran- 
quam εὐγένειαν, εὐπρέπειαν Ct ὑπερβολὴν τῆς tÜsoyíag A., propter quen 
eundem gen. (quia Bg. fubft. non dicitur cum aliquo gen. fecundum G. 
Sh.) εὖμ. reddetur potius per fyn. Lat. profperitatem , quod ib. in tali 
reCione profertur; quanquam hic valet etiam illa obfervatio, Graecos 
dare fubítancivis cafum fecundum, qui Lat. non ufurpetur, fed refol- 
vendus fit per abl. cum praep. quadam; unde fiat h.l. felicitatem in re- 
bus his, in hoc genere, fübintellecto fubit. χρημάτων» quam et ipfam 
rationem habent Gr., ut Thuc. 1, 120.1.76,23. τῇ κατὰ πέλεμον εὐτυχίᾳ» 
felici bellorum fucceffa; pro feveriori Lat, fortuna £e//i; e qua formula 
deinde rurfus efhicias aliam fyn. per adi. , nec ipfam hic incommodam, 
V. Cé/ryv ταύτην εὖμ. Í, ταύτην τὴν £p.» prO ἐκείνην, Miam felicitatem ; per 
quam quidem rationem liceat fubit. eg. capere cumStp. de bonis; ficuc 
in pr. ratione et cum gen. melius fumetur de fortunae providentiaeque 
favore ac benevolenyia, it. de commoditate, praeítantia, (praeroga:t- 
và,) quae forte divinitusque contigit; unde non neceffe fit, εὖμ. expii- 
care de laude ac gloria, quae fere comitatur bova illa, f. de profpera 
et fecunda fama ob tales res f. cx iftis rebus bonisque; quanquam pe: 
Íc compares aiiud Gr. εὐγμερία, quod et ipíum habet notionem iftain, 
cum proprie fit felicitas f. profperitas, cf. 5tp. et Ern. L., cuius notio- 


Q 


150 LIBERI. CAP. XVII.. A. V. C. 945. SRM 192. 


τηδεύμασι κατήσχυνεν, ὡς felicitatem , foediflimis ftudiis | 
προείρηται ἢ. contaminaflet, ficut dictum eft. | 


f) In Ms, Ba. libto fic fiuito verfus non expletur. Cum pag. fq. incipit || 
liber fecundus. Mare. ldem fit in edd. , fed ut fubfcriptum teneant maiufculis || 
elementis Α. f. Hou2izvoy τῆς tera Μάρκον βασιλειῶς βιβλίον mrQurov, fed B. 2. TeAus, | 
vitiofe ita, ut aliter Lug. Θελὸς βίβλιου πρωτοῦ. 


nis tamen in noftro fubit. non aliunde habui exemplum; ut manferim | 
in vulgari notione, qua de v. Suid. 1, 897. m. εὐμοιρία,, εὐκληρία, feli- 
citas, "Plut. Hf. Ind. cum eodem Lat. er abfolute, fed cum gen. ap. Luc. ἢ 
2, 307. 1.29. φωνῆς εὐβοιρίαν, vocis oblefationem,. quo fcnfa Scp. Th. 
ditabitur, fi tamen eft neceffarius, cum aeque reddas vocis jonitatem, 
3. bonam naturam, quae laret in fenfu ifto vulgari ; fervante Bg. e P. 
iterum gradum alium adi., ctiam Lat. rel., nominatim in v. zg., "cf. r, dj 
futu fed Sch. »4t ante zz lioro dium eff« qui in ὡς e P. — 
pro Bz. compof., quod tamen ap. G. Th. cum Gr. n. 


" Ei 
EXCVRSVS, AD LIBRVM E. 


I, I, I. med. 


— ὅπως μὴ» σιωπήσαντες » λάϑοιεν εἷς τὸν πολὺν ὅμιλον ἀριϑμούμενοι. 


(3; verborum az5.&e. ambiguitatem agnofcebant Interpretes, ad cam 
tollendam inierunt viam ac rationem diverfam. | Harum prima eít, 
oe qua v. Azy2. cum particip. ponitur ita, ut nullo commate divelli de- 
beat ab eo, fed ar&iflime cum eo cohaereat. Et tum varie reddi et fo- 
let et poteft, prout res ac locus fuaferint, atque adeo r) per adv. ali- 
"quod, ut /s£emzer, clam, inopinato, improviío, imprudenter, it. fez- 
Jim, 2) per formulam , adv. parem, tanquam per zmprudentiam , ubi ett 
fubtt. cum praep. , cui par fubit. in abl. fine praep.; .v. c. imprudentia, 
3) per adi., ut Zgzarus, infcius, imprudens, it. sec opinus; quod genus 
a primo non eft nimis diverfum, cum adi. ftent faepe pro adv., in pri- 
inis ap. poétas, 4) per verbum aliquod, velut /gzorare, et non apimad- 
vertere, it. 2071 fenttre; qui modus poítremus, etii Graeco fimilior, (quia 
mutatur modo particip. in inf.) continensque perinde, ac reliqui modi 
priores, notionem Graeci v. impropriam, (ubi à., uc Lat. Zezere, dr. 
de rebus aut perf., quae func clam nobis, ignotae, occultae,) non is 
tamen faepius adhibetur in vertenda Gr. illa formula, fed potius aliquis 
e caeteris, v. Stp. ΤῊ. 2, 697. ἢ. 14. cum L. N.'1., it. Ind. Thuc. Dem. 
Xen. Mor. et Z., Fi. Aeich., lfocr. Ev. Diod. S. Luc. Plut. Krg. Fa. Aef. 
"Hf, tum Obf. Bud. C. 851, 9. et 1262. Vig. p.252. cum N., L. Bof. ad 
N. T. Hebr. 13, 3. Tayl. ad Lyf. Or. Rsk. V. 5. p. 128.e. R. ad Luc. 2, 
265. N.9. Gottl. ad Pl. Ph. p. 115. m. et Harl. Chr, P. p. 14. v. 59. 
Iam, ad hunc modum fi quisiexplicare velit locum no(trum: dican- 
mur fcriptores quidam eruditionis glozigim aeteznam appetiviffe, uf ze» ' 
Jf taciiffent, clam, znopinate, caet. numerarentuz in plurima tg9óa; quod 
fateor mihi non probari, ut nec probatum eít Leisnero, quanquam uni- 
veríe tantum pronuncianti »fic Herodianum non videri id accipi vo-' 
luiffe« nec adiecta fui fenfus aliqua caufa, quam in eo effe exiflimo, 
quod ea explicandi ratio repugnet contextui, cum, qui in prioribus di- 
cantur fcripfiffe, ut doctrinae laudem immortalem fibi compararent, pro 
do&isque adeo haberentur, et, in horum numero pofiti, ap. poiteros 
praedicarentur, cum, inquam, iidem, fi contra tacuiffent, nihilque 
fcripfiffenr, debuerint certo fcire, fe per tale filentium venire in. ceu- 
fum indoctorum, neque id clam ipfis aut improvifo acciderit. 

Porro, cum ipfe Dg. non explicarit, quomodo acciperet hucque 
transferret illud Epicuri, ut cenfent, 2449s βιώσας: nec equidem dixc- 
rim, an ille acquieturus erat Leisneri explicatione ad remque pracíen- 
tem accommodatione. Proverbium id magis videntur refpexiffe, quam 
interpretati effe poétae duo Lat., Ovid. Trift. 3, 4, 25. — £eze qui /a- 
fuit, bene vixit, et Hor. ep. 1, 17, 10. nec vixi? male, q4i natus moriens 
que fefellit. Erasmus quidem in Adag. Chil. 2. Cent. 10. Nr. 50. negat, 
id ed verbum commode reddi poffe; ut netcio, quomodo Plutarchus in : 
commentario fuper hac fententia eiusque Interpres expofuerit; necSui- 
das 2, 409. m. 1d explicat, nii! per χρῆσιν alicuius fcriptoris, fed ib. Verf. 
in occulto v/ve; quae vertendi ratio in v, a. par eft fuperius propoficis, 


153 ^ . . EXCVRSVS AD LIBR.(1. 


quia praep. cum adi. verti poteft 1) per aJi., ut, cum dicatur res effe 
11 incerto, Íit 1. 4. res eft incerta, atque adeo illud 7z occulto vive i.q. 
occultus , ignotus vive, 2) per adv., utfupra praep. cum fubft., et hinc 
i» occulto vive per occulte, clam vive; unde redeamus ad priorem rc- 
pugnantiam ; ficuc nec iuvamur alio Noftri loco 1, 9, 10., ad quem 
Stp. cum Leisn. refpexic, cum fimiliter explicari poffit ae debeat, ut ibi 
videbitur. 

Aliam exponendi rationem habemus propofitam a folo Stp. Qui 
cum in textu Gr. ipío poft A22. nullum locaflet comma: id in N. tacens 
pofuit, at monens »pofle ctiam A43. cum ἀρ. non iungi«* quod aliter 
fieri nequit, nifi commate poít A23. fatto vel diferte, vel mente. 181 


tum psrticip. ἀρ, refolvicur de more; cumque hoc poffet modo fieri va- 


rjo: tamen Stp. maluit 1d facere per gwippe qui, atque adeo per pron. 
reiat. cum particula, quae notionein continet caufae, per particip. fane 
non raro expreffae. Et quoniam illud gsippe gui, ficut et fimplex gui, 
valet 1. 4. quia 11, quanquam Ο, T'h. in hanc rem tacente: fententia hinc 
exiltet, quosdam res antiquas fcribere inflituif/e, eruditionis gloria fem- 
piterna indu&tos, sf se, //tacuillent, igsor eflent, 4uia i im vulgo 
numerarentur Í. annumerandi effent. Enimvero neício, an quis caufam 
hanc expeétet hic. 

Sed Stephano quafi duce veniamus ad aliam huius loci interpreta- 
tionem, quae eft in hoc, ut, commate pott 225. aífumto, fequens enun- 
ciatio cum v. AzS. ὃς copulata cogiterur, ut vel diverfa ponantur, vel 
alterum altero explicetur, et utrinque fere idem dicatur monflreturque, 
Íed tantum ab alia parte, idque per copiam illam elegantem, qua res 
eadem exprimitur bis, primum privo v., deinde phraíi; ubi licet parti- 
cip. per e? copulam reíolvi, st ne, //tacuiílent, Z7»0£i effent, er in 
»magna turba numerarentur ; quam rationem, 1am fupra in N. propofitam, 
et commendabilem vel a facilitate fua, non modo Vern. vetus etiam vis 
dit, fed quoqueDg. Veríio patitur, cuius illud particip. pariter, ut fecimus, 
refolvere queas. 

Sed de v. λανϑ., (ubi Bg. feverus, ut et fervato particip. aliquo, de 
lege interpretandi, quae iubet, in loco ambiguo texcus univeríam te- 
neri formam , et fcriptoris veftigia premi,) Stp. f'h. non videtur habere 
de perf. , quo fenfu in N. recte cepit, nifi huc referas 2, 698. Εἰ, 5a. di- 
cuntur, quorum nomen obícurum eft« qui ignoti funt f. manent, ex 

ritid. tantum, ut G. ΤῊ. cum Gr. n. modo 1n occulto efíle« i. oc- 
cultum effe, nihil habens in tropicam partem noílram, nec interpreta- 
tus loca cum adiunctis his 36, 36. fqq. /atere in occulto , in teneóris, ubi 
fit i.q. fimpl. effe, f. politum elTe, f. iacere; ut ct in Niz. quae in Ziu- 
turna obícuritate /gzuerunt, nec afferens rectionem fimilem cum particip. 
ex Amm. Marc. πὶ lateant /4 centantes, — ne lateret affecfass, praeterito 
etiam hoc Plauti Trin. 3,2, 37. Et poffremo, nijf me aufcultas, atque 
boc, ut dico, facis, Tute pone te latebi; facile, me Inveniar te bonor , ln 
occulto iaccbis, cum te maxime clarum voles ; ubi diferte, quodante com- 
parabam, zs oc. iec., et hoc i.q. pr. pone te /at., 1. pott te; quafi du- 
plex perfona fit homo, dum fibi ipfe obílat nocetque, cf.ib. Par. et 
Gron. Obf. 4, 3. p. $45. e. ed. Plattn., five potius noftrae. 

"Tum in forma loquendi ἀρ. εἰς ^. negligentior bg. , non folum in v. 
compof. Lat., fed et cum alia rectione, nec per praep., nifi fi innexam 
verbo dicas, quod cum dat. fane valet i. q. v. cum abl., quali nos uli, 
pro quo faltem licuit Bg. e Cic. illo in N. cum praep. reddere, 75 grege 


EXCVRSVS-AD. LIBR. I. 153 


annum., ubi v. eft pro f fimpl. neceffario, ob aliam praep. , diferte adiun-. 
Gam; ut et Sch. sumerarz — inter elt vicinius, T Lat. praep. quoque 
τ. εἰς faepe redditur, cf G. Th., ubi tamen nihil ia totam Noftri for- 
inulam, quae peculiaris εἰ πε, cum mecStp. Th. teneat, fed modore&tio- 
nem v. ze. cum pr. εἰς 1, $66. E. c. Íq. e Gregor. (unde faltem ad analo- 
giam probetur.) at 2, 1397. B. e. modo Philo κοὶ à πολὺς ἐμ. τῶν ἀπὰ 
τῆς τοᾶς φιλοσόφων, Ubi Bud. ac pleraque Stoicorum mu/titudo, (melius, 
quam ap. Phil. ipfum 728. C. m. in Verf. Stoicorum turba p5fophborum, 
fine adi.» tum 3, 479. D. m.) ap. Hom. πουλὺς ὁμ. '03. 5 εἴ e quae funt 
p n 109. ἕσπετο m. ὃ, fequebatur ingens turba, et ρ΄, 67. τῶν μὲν — ἐλεύετ 2 
πουλὺν dE borum quidem deciirabat magnum coeftam , quibus add."IA. x, 
$17. Ἴρώων κατεδύσατο πουλὺν Gies Troianorum ingreffus ef] ingentem 
exercitum , et e, 462. ἐπαΐξασκε πολὺν καϑ' Gs. irruebat confer "tam per fur- 
bam , it. Pind. Nep. ζ΄, 35. p.284. ed. Heyn. τυφλὸν δ᾽ ἔχει ἥτορ ὅμιλος 
ἀνδρῶν à πλεῖςος, Veri. p. 77. e. dum cóecum cor habet multitudo hominum 
maximas. quibus in locis formula, five abfolute pofita , five cum gen. 
perf., adhibetur fenfu univerfo etc honorifico , et bene adi. πολ. reddi- 
tur per Lat. z;agzus , (ut e Liv. 1 in N, productum iam , zgza hominum 
gurba,) quo fine adi. Ind. Sb. 52 àu., vs/gus* e Xiph. 242, 4. , ubi pro- 
prie καὶ αὐτὸς ὁ Gp. y plebs que (Ipfa,) oppon. in pr. γερουσία, fenatus, et 
adeo de parte populi et civium Romae urbis, peculiari ahguftoque fen- 
fus quo et Lat. multitudo dr, Verum hic ap. Noftruin c 0 7. jg. » (ubi Bg. 
liberius in adi., ut Sch. in N., haud dubie pro communis, cf. G. Th.) 
aliter fumitur et in malam partem, ficut nobis der srofse, m meifte , ge- 
meine Haufe , pro turba ignobili, yili , imperita, indc&ta, ignara, pro 
ingentis ec. hominibus vilibus atque indo&tis, quales magna pars eorum; 
unde formula itta duxit oríginem. et. notionem, reperta . ?mihi praeterea 
ap. Luc. 2» 923. l.17. à μὲν δὴ 7. 6p. y οὗς ἰδιώτας οἱ σοφοὶ καλοῦσιν, Vulgus 
igitur promifcuum , (cum B2. etiam;) quos ZZiotas appellant doti , ,quos 
p. 926. l. 1. dicit τοις πολλοὺς, UuiZW;, at I, $95. I. 85. φύσει τοιοῦτόν. esty 
ὁ T. λεὼς», tale dugenium. eft vulgi , pro quo l.76. τὰ πλήϑη ἐνάπείϑων, 
per juadeat multicudini » ut rel., etl 28. μισεῖσδι,, πρὸς τῶν πολλῶν ἤδη 
πεποίηκεν αὐτούς τε ἡμᾶς καὶ 62, 1m Odium et πος ipfos et ze, philofophiam, 
adduxit, omaiíhs ills ze. v. z0A4., apud wwizus, ap. dhees, f. feverius, 
fecit ,. ut odio baberemur a pluribus , υπρ- accepto pro ὑπὸ , utalibi, fed 
2514. 1. 33- ἣν μὴ τὸν συρφετὸν xo] τὸν πολὺν δῆμον ἐπινοήσαις,» // non faé- 
cem populi ez plebem cagzres, omiffo i iterum adi., ut fupra ap. Phil, 
tum Dion..H. 5. δυνϑ. ὃν. Sb. 2, 9. 1. 29. ὁ παντοδαπὸς κοὴ ἄμουξος ὄχλοξ, 
ed. Upt. p. 73. m- confufa Zozznum multitudo ef turba 2gcondita, pro 
turba promiícua ez expers ziuíae , mufarum , muficae i. rei litterariae, 
litterarum , atque adeo indocia , pro quo mox ὑπὸ τοῦ πλήϑουςγ a plebe, 
et εἴ τὶς κελεύσειε τὸν ἰδιώτην χούτων τὶ — αὐτὸν ποιῆσοι» aliquem ex multt- 
£udine imperitum J£ quis iuberez, uc ipfe idem £entaret , f. f f quis Yuberet 
ignavum horum quid ipfum facere, ut ἰδίωτ. fit i.q. pr. Zucvc. quan- 
quam. hic angufliori Íeníu, pro expers artis muficac, quae proprie dr., 
ob fubie&um citharoedi ct tibicinis exemplum, denique Hfocr. OI 
Nicocl. ed. Krm. 5, 5. φέρεσϑοι μετὰ πλήϑους, μὴ γιγνωσκόμενος, ὑποῖος τίς 
ésiy, per liberam Vs. ap. Wolf. 42, 29. Quibus adiici poffunt, quae fubtt. 
abíolute er fine adi. quodam etiam in £ontemtum et partem dereriorem 
ufurpantur, ut ap. Noftrum $, 3, 8. ὁ δὲ — δῆμος —». &TE ὄχλος», et ap, 
Thuc., qui locus notus eftStp. Th. , non item Ind., 2, 65. i. ὅ περ φιλει 
ὅμιλος, id quod vulgus facere folet , it. hoc ipfum Lat. et alia , grex, e 


Bbb 


/ " 7 
154 EXCVRSVS AD LIBR. L 


C. »in contentum dr. — ego 7» grege exzumerez« it. multitudo , (utno- 
ftrum dié Menge) v. G. Th. 354, $6. íq. er Ind. Corn. N. cum Liv. Ern.; 
ác. ἐωγός ap. Hor. Sat. 1, 10, 73. et Quint. r, 2, 15. e. ita nunquam 6722 
mmus in zuxba, in quem locum G. ΤῊ. 892, 15. »fum in £., i. unus e mul- 
tis, homo vulgaris quorfum forte et pertinent 9/eós et popa/us, quan- 
quam in his tacente G. T'h., quae omnia imitantur noftratium der Hau- 
fen, der Póbel, das Volk, cf. Hef. 2, 749. i. 751. i., non coll. Suid: 
2, 690. m. 
ROB Re 
— ἐπεμελήθησαν φράσεώς τε xo] tÜQuvlaz. J 

Qui fcribere aliquid aut dicere inftituunt, aur etiam diiudicare fcripta 
aliorum ac dicta, ii refpicere debent atque curare, e difciplina quidem 
veterum rhetorum, vel duo tantum, fententiam et verba, vel tria, res; 
elocutionem atque compofitionem, vel denique plura,. c£. Hermog. s 
25. ed. Sturm. p.10. e. 14. m. 16.i, Herodianus igitur, cum quosdam 
fcriptores dixiffet parum folicitos fuiffe de rebus, quas traderent, vi- 
deatur in loco praefenti reliqua tangere, iftisque fcriptoribus tribuere 
aut curam verborum (f. elocutionis) et compofitionis fonorae, autetiam 
fimpliciter diligentiam ftudiumque elocutionis fonorae, bene compofi- 
tae ac fuavis, prout ifta Gr. fumantur vel feparatim, vel iunétia per 
hendiad. 

Horum φράσεως quidem vocabulum, a Stp. Th. fine exemplo pro- 
latum, non modo grammaticis, quod ille ait, ufurpatur, fed etiam 
gaxime rhetoribus, ut Long. z. o., v. Ind. Mor., ubi cum Bg. reddi. 
tur, Demetr. a. zeu. ed. Fifch. p. 14. f. 17. m. et frequentiffime Dion. H. 
p. συνϑ. ὃν.» tacentibus etíi Ind. Sb. et Upr., cf. ed. Sb.2, 82, 30. 34. 39. 
94» 39. 127» 1}. 26. 128, 18. 31. 130,31.» ubi φράσις τῶν ὀνομάτων, 131, 
$.22. 134» 3.» pro quo λέξις eít 1l 13. et λόγος l. 19., et, opinor, διώ- 
Asxre; 184» 31. lt. 166, 31., ut ap. Ariftocel. et Hermog. non memini 
Qe&e;c, [ed potius λέξις» quod ut varie capitur, nec modo de fingulis 
verbis, fed et de formulis dicendi, atque adeo de totis membris enun- 
ciatisque, v. Sturm. ad Arift. rhet. p. 349. €. 354. e.: fic etiam dici vide- 
tur φράσις , cui utr. exacte refpondet Lar. Bg., et ipfum illo fenfu tri- 
plici ufitatum, cf; G. Th., Cl. Cic. et Sturm. ad Hermog. z. ἰδ. p. 25. 
'€e., ut noftrum 9e. Stp. ΤῊ. recte vertit e/ocutio, etiam Voff. in rhet. 2, 
23. 1.» definiens fic »qgzae non veróe modo, fed etiam διάνοιαν Y. fenten- 
'2iam refpiciat«* contra ufum rhetorum fuperiorum , qui perpetuo diftin- 

unt Qe. f. λέξιν a διανοίᾳ aliisque, huic fyn.; nifi quod etiam Herm. 
dta late accipit ἔκφρασιν 1.1. p. 70. m. , aliasanguftius adhibens v. ἐκφράφειν 
ib. p.230. m. Certe hic ap. Noftrum Ge. dr. tantum de verbis, elocu- 
tione et oratione externa, ut Bg. Lat. et fq. εὐφωνία,, qua de hic potiffi- 
inuin quaeritur. "n 


Vocabulum id, praeter grammaticos, ct ipfum rhetoribus frequen- | 


tatum, e notatione quidem fuerit fuavitas aut vocis» aut foni, aut ver- 
borum, cum φωνὴ haec omnia fignificet, cf. vel unum Dion. H. l. 1. 


, ed. Upr., v.c. de fono p. 94. m. 98. i., de voce p. 100.i. 114. m. 156. m. | 
et de verbis p. 82. m. ,' pro quo ὄνομα p. 88. e. , cf. p. 168. e. et de tribus | 


fimul Ρ. 90.» ubi praeterea φωναὶ, à ψόφοις diftinétae, tribuuntur modo 


vocalibus. Quarum notionum h.1. fola habeat locum ifta, qua sq. elt | 


fuavitas foni, ἃ verbis editi, cum de voce loquentis, pronunciantis, le- 
gentis minus hic cogitandum videatur ob adiunctum φράσεως f. verbo- 
rum, Cumque percac interdum aliqua in compofitis notio: sé. poflit 


. 


: 


᾿ 
' 


ictu uA NUR aM. «ὦ uu 


EXCVRSVS AD LIBR. I. 755 


etiam capi pro faavitate in univerfum, fi vertas modo so, in primis, ubi 
Noítri haec per hendiad. exponas; unde ipfi nos fupra e/ocutiozem fua- 
vem dedimus, duobus fubít. mutatis in fubít. cum adi.; quae utr. ratio, 
fed prior tamen clarius, apparebit ex iis, quae fuper εὐῷ. nunc dicen- 
tur fecundum veteres rhetores, e quibus notio eruetur paulo amplior, 
quam ap. Inttp. in N. 
Omnino veterum , quos habui, rhetorum nemo definit eam P ar-: 
te et fevere, fed tantum oblique. Demetrius.quidem z. ἑρμ. p. 32. e. f. 
48. δυσφωνίαν συνθέσεως 2 afperitarem conipofri tiomis , oitendic ex HA Hom. 
Αἴας à ὁ μέγας αἰὲν iQ Ἕκτορι χαλκοκορυτῇ » fic, ut infit in vocabulis Αἴας, 
αἰὲν €t χαλκ.» quorum priora duo efficiant fonum ingratum per vocales 
vicinas et concurrentes, o4cum ὦ et e, fed pofterius | per xo fyllabam re- 
petitam; ut recte cepit etiam Voll. in rhet. 2» 441. i. 453. Nr. g.; unde 
contrariam εὖφ. elicias, ut fit fonus fuavis vel e fyllabis lenioribus , nec 
ita quafi latrantibus, vel a vocalibus non continuis, fed mixtis confo- 
nantibus; quae utr. ratio pertinet modo ad fingula vocabula, Íyllabas 
que cum litteris eorum; ut ib. in íqq. λειότης xo4 τὸ εὐήκοον», lü&VOF Ct 
iucundum auribus quod ef, it. ῥᾷον καὶ ἥδιον, facilius et fuavius, quoque 
indicant illam εὖ.» cf. p. 44. 1. 69. fq., ubi redditur fuavitas vecis, fed 
εὐφωνότερόν ἐςι, fuaviorem vocem babet, immo μαι vius cft, ut rectius mox 
εὐφωνότερα, fuaviora , fed 1. 1. f. 68. e. diferte εὐφωνίαν — τὴν γινομένην ἔκ 
᾿ πῆς συγκρούσεως » Íc. φωνηέντων, ut adiectum erat fect. i., vocis dulcedine, 
quae oritur ex concur[u, quae referenda ad plura vocabula, intez fe co- 
pulata, ut fit in oratione laevi vinctaque, ubi fyllabis in extremis cave- 
tur vocalium concurfus, cf. p. 160. f. 322. , ut contra p. 100. f. 177. s2Q. 
quaedam fítatuitur in confonantibus y et 4. Sed Dion. H. l. 1. ed, Upt. 
p.82. cum dixiffet, non omnes partes dictionis et vocabuli folere a na- 
tura fimiliter afficere auditum f. aures, fed fonos quosdam eius vel ob- 
le&tare, vel offendere, cet fuaves elfe ingratosve, idque non modo 
propter litterarum naturam, quibus conftet vocabulum, verum etiam 
ob fyllabarum copulationem, addit deinde, ad iucundam auditu red- 
dendam orationem et di&ionem relinqui hoc, ut inifcendo κακαφώνοις 
εὔφωνα , fonora male fonantibus occultemus afperitatem quarundam lit- 
terarum et fyllabarum, et p. 86. ταῦτ᾽ YET Avon φυλάττειν ἐν τῷ συν- 
ϑέσει τὸν ,νμέλλοντα διαϑήσειν τὴν ἀκοὴν ἡδέως, τὰ εὐμελή καὶ εὔρνϑμα καὶ 
εὔφωνα ὀνόματα, ἐφ᾽ d) γλυκαίνετοή τε xod μαλάττετοι Xo4 τὸ ὅλον οἰκείως 
Pueri ero 4 αἴσϑησις ; ταῦτα ἀλλήλοις συναρμέττειν , 4 τὰ μὴ τοιαύτην ἔχον- 
τὰ φύσιν ἐγκαταπλέκειν τὲ καὴ συνυφαίνειν τοῖς δυναμένοις αὐτὴν (τὴν αἴσϑησι») 
»“οητεύειν y dise ὑπὸ τῆς ἐκείνων χάριτος ἐπισκοτείσθοη τὴν τούτων αὐδίανν 
quae, quoniam Interpretem i in partibus male habuerunt, videntem τᾶν 
men hoc, τὴν 2is3. hic efle audiendi fenfum , auditum f. aures, et i.q. 
pr. τὴν ἀκοὴν» fic reddemus, ὄαδς puto oportere obfervare in compofrtione 
cum, qui aures velit fuaviter afficere, canora et numerofa et fonora ver- 
ba, a quibus delinitur et mulcetur e omnino Zucunzde afficitur auditus, 
haec, z7gsam, oportere μϊ invicem coagmentave, aut, quae talem ud- 
f£uram non babeant , implicare atque imnecfere iis, quae poflint eum, audi- 
tum, mujcere, ut ab illorum gratta obfcuretur borum infuavitas; quod 
deinde oítendit in vocalibus p. 94. m. 144.» ubi ,Φωνὴν ἡδίστην ^. fonum {μά - 
vi///mum , non Intp. vocem , τῶν μακρῶν εὐφωνότατον. τὸ & λιν inter longas 
a fonantiffrma , τῶν δὲ βραχέων οὐδέτερον μὲν εὔηχον» ἧττον δὲ δυσηχὲς τὸ 0» 
brevium vero neutra fonora eff , o tamen eft minus abfona, immo mizus 
iniucunda , it. in femivocalibus p.96. e. fqq., in duplicibus et mutis de- 


e 


156 EXCVRSVS AD LIBR. I 


x 


inde, ut de fyllabis p. 108. e., ubi $uvo; foni, aut voces, i. vocabula, 
cf. p. 114. e. et de laevi iunctura verborum p.194.e. de "T'huc. εὔφωνον 
male redditur rozuzgum, íed bene p. aoo. 1. εὔφωνα — ὀνόματα, fonora, fed 
p. 238.e. εἰ xo Δημοσθένει φροντὶς εὐφωνίας τὲ καὶ ἐμμελείας ἐγένετο γ ἢ et 
Demoflbeni curae fuit eerantia verborum et zumerofa coucinzitas , male, 
cumie: hic «2$. fit fongs fuavir, íed e numero et numerofa compofitio- 
ne, de quibus ibi agitur, ut p. 58.1. de compof(itione membrorum sdso- 
píz», quiddam vórzsdiws, intelligo pro εὔφωνία » et pro pr. εὐέπεις €t 
χάρις» vel ex opp. ἄχαρι». cf. p. 70. de iis, quae fuavem et pulcrzm clo- 
cutionem faciunt, ubi pro τὸ πσιϑανὸν forte legenduin τὸ περιττὸν, quod 
fere 1.4. pr. ὥραν» Cf. p. 27. N.24. et ed. Sb. 2, 85, 15. τὴν εὐφομίαν — 
«ἧς λέξεων pro quo 1. ς. αἱ χάριτες αἱ τῆς λέξεωςγ fed 95, 10. τὴν εὖφο!- 
va» — μουσικὴν, quae eft εὐφ. fonusque fuavis ex oratione vincta laevi 
que, ut 178, 30. alia in periodo e membris paribus et concinnitate, mox 
1. 35- χάρις et 1. 43. ἥδιον ἀκουσϑῆήνοι! , Cf. 186, 24. Íqq. p. fq. 1. 18. fqq. pro 
loco claííico, καὶ δὲ γλαφυρὰ (ὡρμονία) — τὴν εὐφωνίαν ϑηρωμένη ποὶ τὴν εὐμέ- 
λειῶν, utíane legendum ex 30, 32., ubi fimiliter cum so. eft, ἐξ αὐτῶν 
δὲ τὸ 409, aurium animique cvo/zprarem; poft quae et aliae funt soa- 
γίας periphrafes, ut 190, 11. fqq. ἐν ταῖς τρισὶ περιόδοις ταύταις τὰ μὲν ἄλλα 
ὀνόματα εὐφώνως τὲ σύγκειποη xo, ἡδέως, τῷ δσυγκεῖσϑοι σφόδρα λείως », (Ut 
quidem fuppleverim,) xo) μαλακὰς αὐτῶν εἶνοη τὰς ἁρμονίας A- : 
Unde totum εὐφωνέας 2mbitum defignem ita, ut complectatur fuavi- 
tatem vel univerfam , vel maxime foni e litteris ac fyllabis, porro evo- 
cabulis aut privis, aut iun&is, it. e membris componendis, periodo 
/fruenda, concinnitate ac numero, cf. Ern. rhet. 6. 304. i. 364-367. 395. 
χε, Voff. rhet. 2, 440. e. Íq. 444. Íq. 450. 453. Nr. 9. 477. 481. €. 485. Nr. 
3.7. 494. €. 496. m. et e. “Οὗ. in. 408. m. 

De Crefollio quidem, libro abfente, nihil liquebat, fed Bg. ratio 
erat obícura. 
ἘΣ 5r 
— di πρὸς ἔχϑρων ἢ μῖσος τυράννων κολαϊζείαν τὲ ἢ τιμὴν βασιλέων A. 

Pr. πρὸς cum fubft. rei, ubi fermo eft de modo f. caufa et fine, verti 
Lat. poteit varia ratione, qua de non univerfe praecipi videtur poffe, 
"hifi fic fortaffe, ut primo per Lar. aliquam exprimatur praep., eamque 
proximam, 44 et i7, quae fimilem habent notionem in formulis non- 
nullis, et forte e Gr. , ad Graecorumque imitationem ; quibus ad fenfum 
refpondent aliae, per, ob, propter ; omnes 1156, cum cafum regant eundem 
cum Graeca, eam formulam propius referentes, quam alia illa ex, quod 
cafum mutat. ! 
Qui quidem modus varius reddendae pr. πρὸς valet ap. Noftrum, 
praeter hunc locum, etiam 2, 15, 14. et 4; 12, 7. Interdum autem prae- 
flat, unam illarum Lat. praecipue adhibere, ut 3, 7, 8. ὡς δέ τινες ἱςόρη- 
σάν, οὗ πο. χάριν, LAAE προ. ἀληϑειᾶν λέγοντες , ubi Lat. ad commodiffima 
fit; quanquam ad fenfum etiam ibi bonae illae fecundum f. pro, in pri- 
mis de Vern. more; ficut de Lat. pofterius ze. àa. quoque verteris per 
adv. vere, aut adi. vere; quod et procedat in ifto 4, 12, 7. ὑποπτεύων δ᾽ 
αὐτοὺς», ὡς οὐ τἀληθῆ αὐτῷ, ἀλλὰ πρ. κολακείαν ϑεσπίξοντας , Δ.» ubi we. 
,κολ. licet ad fenfum interpretari fa/fo f. falfa , it. fief. fi&ta , ob pr. τἀλ.» 
quod adi. aut adv. ibi componitur cum formula noítra e praep. cum 
fuübít., quae et alibi pro adv. aut adi. ponitur. 
, [τὰ Bud. C. 1386, 16. ze. ὀργὴν reddit adv. irecuzde, fed l. t$. we. 
ἔχϑραν, inimico animo , qui abl. nudus alias fubfticuitur pro adv., tum 


EXCVRSVS AD LIBR. I. 151 


l. 14. c2, ἐπήρειαν κοὶ χάριν, odio vel gratia ἐν), cum et fubít. cum par- 
ticip. fit par pr. abl. nudo, vel habenti comitem praep. aliquam, v. c. ex 
gratia, rg. Quae tamen omnia funt liberiora, ut et hoc, cum 1. 4. ze. 
χάριν expOnit »&vr) τοῦ χάριτος Evexz , lt. «d emerendam graziam« ut 
Vig. p.643. Nr.9. ad gratiara eblandiendam ; praeter quos formulam ex- 
poiuerupt Stp. Th. 3, $73. 1.» maxime fuadens Lat. per, (Bg. hic, 
D'Otv. Ch. p. 554. v. 104. Abr. Dil. Th. p. 320. e. re&te comparans ze. ὀργὴν 
cum ὑπ᾿ óeyzz, et p. 667. e., ut h.l. Vern. vet. eus Hzff, dum P. in his 
»privatis Zaipicitiir tyrannorum que odio prove&i« praeter libere addi- 
tum adi., refpicit Bud. fupra rationem per particip. cum abl. fubít.; te- 
nente Ind. Dem. in fubíl. cantum ἅπαντα ve. ἡδονὴν Cs7o0v7:;, (quod ob 
Íq. χαλεπὰ etiam vertas per adi. fuavia f. iucunda,) et τούτων — ἃ μέν isi 
“Ὁ. ἠδ. A-, iq. ὃ δὲ πῶσιν ἐνοχλεῖ», ubi fimiliter, praeter vicinius , χήρα vo- 
luptati εἰ, reddamus, 4v0o4 gratum ef/; quorum prior locus, itidem 
-fine Vert. , erat ib. v. ze. cum acc. Nr. 1.) fub Lat. aZ, quibus add. 51,8. 
mp. 5). δημηγορεῖν» Íq. κἡὶ τῶν λόγων χάρις» it. 14195 I1. 16. €t 34» 15. ἡ Ev 
τῷ λέγειν χαρ.» tum 98, 13. m. xà. ἀκούειν» it. III, 16., ubi ἰ. 20. opp. 
χωρὶς κολακείας ἀκούεινγ DOIIO 3775 I4. Φιλίππῳ τὶ ποιῶσοι μὴ πρ. ἠδ.» COll, 
1. το. μηδὲν ἐναντίον A, tum ad Ind. locura ve. χάριν δημηγορεῖν 29,17. add. 
44: 26. m. x. λέγειν» It. 106, ult. ec 107, 3., fed 127, 11. 7. X. εἰπεῖν, pro 
quo mox xaeícsaSo, , ic. 1, 17... cf. 1.20., praeterea 900, 11. 7e. &xSeau 
abfolute, íed 90, 2. cum opp. v. χάριν» quae Wolf. V. 9. p. 75. i. recte 
explicat n2; ἔχϑραν καὶ x. — ἔχϑρας αὶ χάριτος fvewa* ut Bud. fupra et di- 
ferte 275» 3. πρ. & 4 φιλονεικέας ἰδίας ἕνεχ᾽» inter fe componuntur, fedío- 
litarium ítat 58, 19. οὐδεμιᾶς ἕνεκα — £x Sene, ^., tum. 389 26. οὔκ ἂν οὕτως 
οὔτ᾽ ἐκείνου mp. χέριν. ovr ἐμοῦ πρ."ἀπέχϑειαν ἠκούσατεγ n0n iia ud)fjetis 
illum quidem , ut favorem erga eum conciperetis , se vero, t odium 75 
me fufciperetis, ad fenfum quidem, ubi fevera fint Lat. a4 f. is, aut 
€um favore — odio, qua et ipía Lat. praep. interdum Gr. interpreteris, 
denique 291, IO. τὰ πρὸ τούτων tig ἔχϑοαν od μῖσος κοὶ ὠπιτίαν τῶν πόλεων 
ὑπηγμένων ὑπὸ τούτων» ubi paria quidem funt copulata fubít., ut noftro 
loco, fed εἰς non videtur No(iri ze2;, verum hic potius fenfus, cum 
antea civitates ad imimicitiam et odium et dijzdepiiem erga mos ab ifWis 
addu&ae effezz?, tum Phil. in Flacc. 759.i. de Augufto et f'iberio, τότε 
γὰρ κοινοὺς παρέχοντες ἑαυτοὺς δικατὰς , ἐξ ἴσου wo] τῶν κατηγόρων Xo4 τῶν 
ἀπολογουμένων ἀκροώμενοι, μηδενὸς ἀκρίτου προκαταγινώσκειν ἀξιοῦντες, ἐβρά- 
βενον οὔτε T8. ἔχϑραν, οὔτε πρ. χάριν, ἀλλὰ πρὸς τὴν φύσιν τῆς ἀληϑείας: 
τὰ δόξαντα εἴν! δίκαια » func enim aequos fe praebendo iudices , et auditis 
examinatis 4ue partibus, 4e nemine zmiudicato ferebant fententiam , nec 
i» gratiam sec odium pronusciando, fed quod iuítum videretur, pro 
feverioribus his, 2»7c enim communes f. communiter Íe praebendo iudices, 
ex aequo Í. pariter et aceufantes et defesdentes fefe andiendo, neminem in- 
iudicatum frz/ss condemnare Jffatuentes f. volentes , tribuebant cuique, 
neque pez odium, seque per gratiam, Íed pro ratione veritatis, pro vera 
rerum natura, quae iufta e/Je-viderentur ν cf. Krg. Plut. δ. 276. cum N. 
et $. 291. it. ze. χαρ. λαλεῖν Cic. l. 1. de fin. aZ volupcatem Jogui , Niz. 
Ρ- 1479. i., Ind. Polb. v. χαρ.» Suid. 34 195. m. me. βίαν, βιαίως, ἀναγκα- 
sixüs, per vim , violenter , explicans adeo formulam per adv. , fed Hef. 
2, 1054. τῇ. σῷ. χάριν» mp. τέρψιν» ubi N. »piorum vota füccedunt ipfis 
προ χάρι» €X animo , in gratiam , Pind.« qui locus in Verf. noviff, p. 16. 
e. perficitur autem Zaec divinatio i» gratiam frecum piorum Aomimum; 
ubi Od, 10, 16. p. 74. €. ózz τὲ κοινὸν λόγον φίλων τίσομεν ἐς χάριν; Verl. 


758 EXCVRSVS AD LIBER. I. 


D. 21. e. e? quo deducium nos communem utbi bymnum iucundam ad gra- 
tiam perío/vemus? ubi ἐς y. 1.4. πρὸς x.» fed hoc fenfu, opinor, per iu- 
cundam gratiarum acfionem , Í. cum iucunda gratiarum aCtione, f. ex iu- 
cunda animi gratitudine. 

. Praeterea ad noftrum locum quaeritur de interpunctione; ubi ap. 
Bg. quidem commata reperi tantum poft zyramnorum et venerationem, 
non item deinde polt regum aut priv. bominum ; unde quis coniiciat, Bg. 
inftituere hic novam diftinguendi rationem eriam in Gr. textu, ut, com- 
mate pofito poft τιμὴν» ifti acc. priores trahantur omnes ad unum rye. 
gen.; quibus contraria eft interpunctio quarundam edd., qua comma fic 
poft Bac. et ià., ut (it una pars o? πρὸς — τυράννων , fed altera xoa. — ἰδέω- 
σῶν» ad quam et P. reddidit, quanquam oratione inverfa, ig. €t xoa. 
loco dimotis füo, et diverfo etiam modo expreffis, i» laudes — a//en- 
gationibus effufr, atque adeo altero pro caufa habito, fenfum, opinor, 
ille fecutus magis qualemcunque, quam lectionem aliam, veluti xoaz- 
κείᾳ τὲ εἰς τιμὴν A., Qua pereat Noftri concinnitas in pari accufativorum, 
a πρὸς pendentium. lam, cum utroque in modo, vetere ac novo, cue. 
in prima parte ftet folitarium, et deinde ei opponantur tres gen. illi 
fav. — πολ. et ἰδ: ne id fiat, malim hunc locum ita capere, ur ifti 
ACC. κολ. τὲ 9 ijs. tantum traie&i fint, proprie cohaerentes cum pr. cafi- 
bus eiusdem generis 249. 5 jus., utque fic etiam gen. rue. cumifociis 
deinceps copuletur. . Traiectio quidem talis, alibi etiam obvia, hicforte 
a Noftri elegantia venerit, ne fimiles cafus fimul plures concurrerent. 
Nunc, ut in loco ambiguo, diftin&ionem Stp. fervare debuimus, pro 
noftra coniectura atque etiam Bs. novitate habentes confentientem etiam 
Vern. Verf., e Dano confectam. 

Sequitur de vi vocis τύραννος h. l. , cum conítet, dupliciter fumi, 
Y) in: malam partem , non de a) eo folum, qui in libera rep. malis ar- 
tibus, vi ac freude, invitisque civibus reliquis ad fummum imperium 
pervenerit, verum etiam b) de hoc, qui, fummam rerum adeptus legi- 
time, per hereditatem aut electionem , tamen feverius imperet atque 
crudelius, 1!) in bonam partem et univerfe de terrae civiratisque prin- 


cipe ac domiao, cf. de priori Hef^ 2, 1435. i. et Xen. Bach. Z. , ubiopp. , 


ἰδιωτῶν» íed de poftr. Stp. Th. 3, 1697. F. Hoer. ad Soph. Ai. v. 760. 
Schurzfl. An. ad Long. z. ὑψ. p. 43. 1. Ammon. p. 138. i. Suid. 3, 518. 
cum N. 3. Arift. Schol. ad Ach. v. 61. fine Ind. Kuft. » qui ib. comparat 
Schol. Thuc. (qui tamen 1, 13. de τυραννὶς agit, diftinguens a βασιλεία», 
ut Socrates in Mem. Xen., v. Ind. Z., et Schol. β. ad Aefch. Prom. V. 
v. 10. Spanh. ad Arift. Plut. v. 124., ubi locus 'Tragici eft ib. v. 222.) et 
NNub. v. 564. Gatak. Adv. Mifc. Pofth. p. 173. D. e. Indd. Harl. Chr. Poét., 
Ael. V. h. Ifocr. Ev. Xen. 'Avg. Mor. et Z. Pol., ubi copulat βασιλέας — 
τυράννους — σατράπας » cf. Longin. l. 1. 17, 1. p. 118.1. , ut fecum βασιλεῖς 
xoj αὐτοκράτορας, Oppofitosque ῥῆγας affert Beckius in ep. ad Zonar. p. 
27. m. et p. fq. m., fed porro coniunguntur τυραννίδες xoj βασιλεῖοη in Ceb. 
tab. c. 7. e., fed ap. Phil. in Flacc. 758. e. τὴν ἐπιμέλειων xod προτασίαν εἰς 
δυνατείαν xo4 τυραννίδα μεϑαρμοσάμενοι, Qui poteftatem Jegitimam in zyran- 
nicam potentiam verzevazz?, per hendiad., pro fevenis, qui curam et 
praefecfuram f. adminiftrationem zz dominatum er tyrannidem zranstu/e- 
"unt. lgitur hic Bg. cum P. feverum Lat. adhibuit, períe quidem aeque 
late patens, fed a fcriptoribus tamen acceptum magis in deteriorem 
partem, ut h.l. quoque ceperim ob adiuncta ἔχϑραν ἢ μῖσος » quae po- 
tius cadunt in tyrannos malo fenfu; unde βασιλεῖς coutra hic boni ac 


| 
! 
| 
1 


EXCVRSVS AD LIBER. EL 159 


legitimi prisezpes, quo uno Lat. fubít. reddit h.l. P., fed Eg. regum, 
motione, opinor, univerfa et latiori, pro adminiftrante rempl. cum ho- 
nore fummo, ut etiam pertinere queat ad imperatores Romanos, de 
quibus adhibet alibi Bg. deinceps, cf. ad Luc. 2, 386. N. 14. et Spanh. 
de Pr. et u. n. T. 2. p. 397. fq. »neque — Herodianus —, qui optimus 
fcriptor a magno Cafaubono dici meruit, aliis, quam βασιλέως et βασι- 
“λείας nominibus, Romanos Imperatores ac Romanum Imperium vocare 
confuevit. Sic σῷ βασιλεύοντι Μάρκῳ, imperanti f. Imperatori Marco ; alibi 
Ἑασίλειος oixog , domus Imperatoris Í.Adugu[ta , βασιλικοὶ τιμοὴ» Ponores 1. 
ntuli huperatorii ab eodem tribuuntur.« Si quis vero τυράννων etiam 
hic in bonam partem fumere velit:.cum βασιλέων copulabuntur per fyn. 
copiam. Ap. Dem. quidem fine Ind. 72, 2. βασιλεὺς ve woj τύραννος 
ἅπας ἐχϑρὸς ἐλευϑερίᾳ κοὶ νόμοις ἐναντίος in malam aeque valere poteft, uc 
24; 7. 71; 9. Íq. et 26., cf. Eran. Phil. poft Ammon. p. 173. e. 

Tum contra fing. πόλεως inter reliquos plur. nihil novarim, cum 
libris omnibus placeat, et alias quoque inter fe iungantur fubít. diverfi 
numeri, etiam tum, ubi fübft., difcedens in numero a reliquis, per fe 
alibi ufurpatur eodem cum illis numero, cf, Hindb. ad Xen. p. 115. $. 7» 
cumque h.l. pofita fübft. comparentur ap. alios varie, per plur. xa σό- 
λεὼν καὶ ἰδιωτῶν ap. D huc. 1,92. et 124. 2, 64. 3, IO. €t 82.» tum per 
fing. πόλει xoj ἰδιώτῃ Ib. 1, 144. 4, 61. €t 114. 5, 4I.» fed et diverfo nu- 
mero ib. 2, 65. τοῖς ἰδιώταις — τῇ πόλειγ, Cf. Stp. Th. 1, 1642. B. 4. Abr. 
Dil. Th. p. 126: e. Weff. ad Diod. S. 2, 417. N. 35. Obf. Mifc. Amtt. Vi 3e 
p.148.. ubi haec. Si πόλις opponatur ἰδιώτῃ, valere ἰδιώτην i. 4. tvm 
ἄνδρα ἰδίᾳ. Parem rationem effe, quando in plur. ἐδιῶτοη opponantur 


“πόλεσιν; — in qua itru&ura minus commode ἐδιώτως exponi cives.« Unde 


zecte hic Bg. e P. privatos bomines reddit, (qui tamen referuntur fimul 
ad pr. βασιλέων,) at in πολ.» e P, iterum, ambiguo Lat., quale et Gr. 
eit, accipientibus Vern. arctiori fenfu , de urbe fingulari, cum et intel" 


ligijqueat latiori, de corpore quafi urbium et focietate, uni parentium, 
nobis Srzazen, it. de liberis rebus publ., maxime, quia fermo hic eft 


de hiftoricis veteribus, quorum maior pars maius quod opus complectun- 
tur animo atque calamo, quam urbium fingularum res geftas, quemade 
modum pauci extitere, qui, Plutarchi et Cornelii Nep. more, facta mo- 
resque virerum fingulorum traderent, quae potius memorata funt et 
tractata fimul in totius populi hiftoria, cf. Stp. Th. 3, 469. D. fq. et Rs. 
Or. V. 3. p. 391. 144. 

Similis diffenfus eft Vern. utriusque in v. ἰδιωτῶν», ubi peius eft ve- 
teris Landesleute, quam recentis Privarperfonen; ficut omnino, quid fit 
ijuir4c, cum multa fignificet, femper diiudicandum eft e contextu, h. e. 
vel oppofito, vel adiun&tis aliis, c£. Ern. de ufu gloff, can. 6. et Lex» 
it. L. N. T. Fifch., et per plures notiones fimul Stp. Th. Foef. Oec. 
Suic. Th. L. N. T. Schw. et Krb., Fabr. ad Sext. Emp. p. 728. N. H. 
Spanh. ad Ar. Ran. v. 460. Ind. Xen. Bach. Mor. Zeun. it. Hef. cum N. 
Schol. Epi&. p.241. et Dem. Rs. Or. V. 2. p. 837. 6.» cui fimilia Suidas 
habet, quorum alter ex altero forte conítituendus, fi non, ut intra 
ἐδιώτας λέγει inferatur δὲ e Suida, tamen ut ap. hunc ex illo poft zeea- 
γωγὴν addatur ἴδιος, ἰδιώτης , it. poft Aéyero, adhuc ponatur καὶ, abfum- 
tum a pr. zo; fimili; ut Suidas etiam melius ad locum Arift. adiicit ἐν 
βατράχοις, ubi cf. v. 460. et 918., ubi pro Schol. δύο lego, τινὲς ἐν τῷ 
eoi ἰδιώταις τὸ 0 τιϑέασιν» A., 1. €. litteram o, per compendium, pro 
obelum, quod erat fignum criticum; fed per fingulas quasdam notiones, 


769 EXCVRSVS' AD LIBR. I. 


pro privatus Schol. Thuc. 4, 2. Ind. Xen. Mem. S. Rs. Or. V.9. p. 426 
1. V. 10. p. 467. m. Harl. Dem. pro Cor. p. 19$. e. N. 48. p. 146. N. 47 
lenf. L. Luc. p.590. e., pro plebeius Caf. ad Ath. T. 2. p. 95. e. , quod 
tamen negare videtur Rsk. 1.1., pro civis L. Bof. ad Io. 1, 11. p. 56. e. 
it. Obf. Mifc. Amft. V. 10. p.9., ubi dicitur, a πολίτης diftingui , quod 
forte adiuvat Thuc. 2, 8... ubi v. N. it. Schol. ad 2, 65., quanquam cuim 
Duk. ed. Verf. bic locus etiam referri poteft ad notionem pr. pro privà- 
tus, denique pro ignarus et imperitus Gaták. ad Anr. p. 12. a. F. íq. 
qui tamen ad p. 193. b. A. errare videtur, ex illa: oppofitorum lege, ad 
Luc. 1, 484. N. 5. P $51. N.86. p. 808. N. 33- p. 825. N.7., tum 2, 673. 
N.6$. lenf. L. L. l. l. Alb. Gl. N. T. p. 135. N.26. Ktb. Obf. ad N. T. 
p. 312. e. it. Epict, Heyn. p. 127. N. ad δ. 6., me quidem fic ftatuente, 
effe primo fubítantivum, et pro adi. cum fubít. poni, utalia fubít. , tum; 
ortum ex ἴδιος, habere cum hoc communes notiones maxime duas, ut 
valeat 1) proprius f. peculiaris, oppofitus alieno, et quidquid alicuius 
eít certi tancum, nec alterius; unde Hef. 2, 21. m. ἴδιος, ἰδιώτης, εἴ, 
Suid. 2, 95. 1.;. quorfum et refero Arift. 1. 1. i5. 9:075, proprios deos, 
quos cclit unus aliquis, nec alii fimul; a quo et dr. de familia, (ut fit 
1. 4ᾳ. dome(ticus et propinguus, Schol, ὃ πρὸς γένος ἴδιος,) aut de urbe et 
civitate ut, ξένω oppofitus, fit civis f. faltem inquilinus, 2) folus f. fin- 
gularis; unde dr. a) de te, ut ap. Palaeph. c. 37. clava Herculis, quae 
lola eft, i. foliis nudwta ec priváta, cf. Ind. b) de perf., fi ett fine mu- 
nere ac dignitate, er hinc faepe in nullo pretio, vilis et contemta, fed 
in srege ac plebe, plebeia, vulgaris, vel quoad locum et ordinem, vel 
quoad ingenium , animum, fenfum, mores, notitias, cf. Rsk. Au. ad 
Gr. auct. V. 1. ad Dion. Caf. p. 37. €. 171. e. it. βίος ἰδ ap. Scp. Th. et 
Schol. Epi&. 1.1. à μεμονωμένοξ, (ut Lat. privatus i. q. orbatus, folus, de- 
relictus,) it. cum opponitur magiftratibus, h. e. iis, qui gerunt munus 
publ, ubi, pro varia munerum natura aut reip. forma, Lar. varie ex- 
primitur, ur, fumino magiftratui ac regi univerfe oppolitus, valeat pri- 
vatus, fed praecipue urbano, fit civis, et militari, vilis gregariusque 
miles. Quando autem ididra, civitatibus totis opponuntur: funt homi- 
nes finguli f. fingulares, ab eadem manifefto notione; 'cum foli cogi- 
rentur ac feparati a reliquo velut corpore civitatis f. civium; a quo et 
derivo, quum oppofiti militibus, dicuntur pro civibus f. plebeiis, ut 
ap. Xiph. in fine Commodi, cf. infra ad 1, 14» 9.; ficut deuique, quod 
ij. pro rudis, ignarus, rel., ex hoc eodem altero; cum quis ett folus, 
in folitudine remotusque ab aliis hominibus, unde quid cognofcere poffit 
ac difcere; ubi interdum opponitur jis, qui funt parati a litteris, arti- 
bus, uíu experentiaque, fed interdum eft fine manifefta relatione qua- 
dam, et intcrdum cum aliquo adiun&o rei, .per cáfum vel gen. , ut τῶν 
τοιούτων», it. τοῦ ἔργου, Vel dat. f. abl. v.c. τῷ λόγῳ» velacc., tanquam 
i». τὴν φωνὴν» ubi ellipfis eft praepofitionum, diferte interdum addita- 
tum, κατὰ» περὶ Ct ὡς πρὸς) cf. fupra laudatos. 


I, T; 3. €. - 

— εὐτελῆ καὶ μικρὰ ἔργα λόγων ἀρετῇ δόξῃ παρέδωκωνγ τῆς dAwDtiu; 
μείζον:. bus 
Super huius loci extremis placet incipere, ubi Stp. in Praef. in 
Examen Interpr. Pol. pro fupra veri frdem fuftulerunt vult reddi fupra ve- 
ruin fuffulerunt, etin Lh.2, 837. E. υγμείδων ἀληθείας, mmalor veritate, 
f. vero, f. fide ver£í, (quanquam extremum hoc mox reiiciens, pracfe- 


EXCVRSVS AD LIBR. L - 161 


Yensque Verf. noftri loci hanc;) ferilendi artificio res tenues atque humie 
les ip opinionem vero maiorem edduxerszi. Sed quia durior haec alia 
que huiusmodi ad verbum interpretatio videri poffit: facius fortaffefore, 
ifta aut fimili paulo liberiore ct faciliore uti, ferbendi artificio effecerunt, 
ut res z//ae maiores creditae fiut, quam re vera f'uerini.« — Quae contra 
Stp. pro P. oppofuit Boecl. in Animadv. in Exam. Verf. P. , nihil eficiunt, - 
fed pro Stp. eriam aliquid haec Leisneri, e Vol. diverfo fumta.  »Stp. 
€orrigit haec recte. Differunt omnino zzaiora vero et maiora veri fide. 
1114 funt falfa, haec incredibilia quidem, vera ramen effe poffunt. Quod 
' Phaedra crimen in Hippolytum conferebat, id erat maius vero, fed non 
eiat maius fide veri. Comparetur haec Herodiani locutio cumilla Ovid. , 
Trift. 5, 6, 42. vero elt zoflhra querela zizor. Nam eodem modo- δόξα 

ἀληθείας μείξων verti poffit gloria vero maior , f. τὸ vero fiv pro aequo, f. 

pro veritate. Priori fenfu fuerit gloria iufto maior. — Verum proiuftum; 

ἐληϑὲς ,» ἀλήϑειώ pro iu(tum, paffim, v, Cort. ad Sall. Cat. 35. p. 212. — 

"δόξα dA. pu. elt δόξα μείδων, ἡ iw, maior, quam revera ef. Sic Xen. 

Oec. 19, 2. exponit. Aliter accepiffe locum videtur Bg. et legifTe zeov- 

δωκαν, quum vertat, viles ef parvas res virtute orationis. cum Ípecie ve- 

ritatem fuüperante fradiderunt; quanquam non eft negandum, etiam 

προδιδόνοι interdum abfolute poni pro tradere pofteritati f. prodere me- 

moriae. Mihi locus videtur etiam fic accipi poffe, vies et parvas ves 

dicendi arte famae zraZiderazt iufto maiori, h. €. eas res vero magnifi- 

centius praedicarunt. Luc. Qu. H. C. f. c. tz. ὠναπλώττων ἔργα μείζω τῆς 

ἐληϑείας.«- ; 

τς Ap. Xen. l. l. inter fe permutantur haec, — ὅπως λευκοτέρα ἔτι 

δοκοίη eivou Ὁ 4 ἣν», -- ὅπως ἐρυϑροτέρα φαίνοιτο τῆς ἀληϑείας, — 

ὅπως μείδων δοκοίη εἶνοι» ἢ ἐπεφύκει», A. Cd. Th. V.I. p.341. t? can- 

didior etam videretur, quam ellec, — uz , quam effet veapfe , rubicundior. 
appareret, — s? procerior, quam cífet « natura, videretur, in quibus 

media formula eft fimilis noftrae, quae prorfus ap. Luc. 1.1. 2, r7. 1. 87. 

opera jmreret vero maiora, pro quibus feveris, (cf. Ovid. Heroid. 16, 

143. minor eft tua gloria vero, quae in fqq. explicantur, Met. 1, 215i 

minor fuit ipfa infamia vero, Tac. An. 4, 21. m. quod, ut atrocius vero, 

iramifjum, et Hift..2, 70. m. fua quisque facta extollentes, falfa, vera, aut 

idiora vero mifcebant , ad quae v. Ind. v. ver. et Cort. ad Sall. lug. 105, 

3. €. et Cat. $1, 11., ut ad P. ver fidem, praeter G. Th. 655, 91., etiam 

cx Ovid. Heroid. 16, 6c. cum N.) quia Lat. neutrum hoc pro fübil. valet, 

Eg. voluir potius fenfum modo reférre, ut cum perfpicuitate omnein 

diíceptationem dirimerec, fumto particip. pro Gr. adi., in quam formu- 

lam nihil ap. G, Th. 

Sed menuíífe Bs. in vulg. le&ione, coniecerim primo binc, quod 
adhibuit Lar. radere potius, quam proZere, (quod magis refpondet Gr. 
Leisn. zeodid2v», , eftque Latinis frequens in tali contextu, de hiftoricis 
et fcribentibus,) deinde, quod Gr. Leisn. non dr., quod fciam, hoc 
fenfu hiftorico; quanquam memini, in propria nocione deproditoribus 
ufurpari παραδιδόνοη», cf. vel L. N. T. Krb. Obf. p. 65. m. Stp. Th. r, 
998. F., ubi et Lat. zradere eadem vi, cf. G. Th. 826. e. Nr. 4. 1.99. fqq. 
Tam porro Bg. primo v. ze. accipit abfolute et (ine cafu aliquo, et pro 
Lat. tradere, de fcriptore, pro narrare et memorare; (in quo eum iam 
Leisn. excuíavit, refpiciens forte ad Sep. Th. L 1. E., ubi videntur talia 
exempla eíffe, cf. Ind. Xen. Z. Cyr., ut haec notio v. etiam fuflineri 
poteit per analogiam Lat. , v. G. Th. 1. 1. Nr.a. l. 57. fqq.) deinde δόξῃ 


162 : EXCVRSVS AD LIBR. 1. 


reddit non wt dat., fed ut abl., quem; ut alibi, refolvit per praep., 
quafi fit in Gr. cy δόξῃ, (ut v. c. Tac. in Agr. c. 10. 1. (ea) rertm de 
tradentur , 1. cum fide, et hinc pro adv. fyn. fideliter, cf. G. Th. 654, 
13.) denique δόξα vertit Lat. fpecies, quod firmes eStp. Th. 1, 1033. Ὁ. 1i. 
et Ind. Xen. Z. Cyr. it. Acl. V. h., ut fpecies, veritatem fuperans, fit 
modus ac forma rerum geftarum, quae obiicitur animis audientium et 
legentium, non vera, íed falfa et maior, quam veritas ipfa patitur, et 
rerum natura vera, et tota Eg. formula, res viles et parvas narrare fic, 
ut videantur ac putentur maiores, quam vere fint fuerintque, maioris 
momenti, utilitatis, artis, fapientiae, virtutis, fortitudinis, utque no- 
minatim tyrannorum illorum male audientium facta quaedam , non illa 
mala, fed tamen parva in 1e, fcriptores nimis auxerint e locis magnitu- 
dinis ap. rhetores, et contra malefeCta, πιῇ plane tacuerint, faltem ex- 
tenuarint, excufarint, aliter interpretati in partemque honhefliorem, cf. 
Ern. rhet. δ. 114. 

At Stp. explicstio tenetur his, ut primo δόξα fumatur vulgari no- 
tione, ἐς opinione et cogitatione, deinde δόξῃ iungatur cum v. se. 
p;ioque der. illo obie&i , qualem fane v. habere folet, cf. Stp. Th. 1. l. 
D.íqg., in hanc fententiam , ;raZzre res vies ac parvas opinioni a/ie- 
rum maiori veritate Í. vero; e qua fevera Verf. exiftat ambiguitas in vi- 
cinitate vocabulorum maiori et veritate, ut neícias, ífitne maiori dat., 
an abl., et quorfum referatur, ad pr. opinioni, an ad fq. veritaze; quod 
et cadit in Dg. rationem, fi quis Gr. fevere reddat, vi/es e£ parvas res— 
cum Ípecie, veritate maiorl, tradere; quae caufa fuerit, cur ille liberius 
hicverteret; ficut etipfeStp. fupra feveritatem hic deferendam fuadebat, 
at pro formula, ;radere res opinioni aliorum, adhibebat hanc, res in 
op. edducere, it. efficere, ut res creditae μπὲ; quafi effent pares; nihil 
fuper Gr. habens praeterea, nec firmans ab analogia, Gr. aut Lat.; 
quam cum nec ipfe haberem: peculiare quid Noftri relinquebam 115» 
qui Stp. probarent, et brevitatem aliquam in dicendo, ut £rzZere quid 
opinioni eífet, tradere ac narrare ita, ut opinio oriatur in animo de 
aliqua re. Forte Stp.cogitabat quoque dat. pro praep. cum fubft. εἰς 3c£zv. 

Ego vero practerea cogitabam de alia loci huius explicatione, ut δόξα 
eífet Lar. fama 1. g/ovia, (quae notio fatis firmata eit a Stp. ΤῊ. r, 1033. 
€.» in primis ex Ifocr. Pan. ed. Mor. p. 133. e. Wolf. 116, 24. habetque 
eoniunctionem cum propria, ut Lat. ap. G. Th. 593; 102. »trabere opi- 
nionem ziag56m ex compofriione, 1. famam« cf. Caf. ad Adrian. c. 4. T. 
1. p. 43 b. m. N. r. Cort. ad Cic. ep. 16, 21, 3. et Sall. decl. p. 1058. b. 
e. Ind. Suet. Ern., iuft. ex 23, 1, I2. 25,2, 7. 31,6, 10. 41, 4» 7- 44» 3» 
2. Liv. et Corn. N.) et tota Gr. formula facta ad Lat., ut ap. G. Th. 
$98, 22. »Curt. 6, 3; 6. egregium opus pofteritati fatmae que ftraderis, 
(fine explic., nec prolatam in v. £raZ., ubi nec exponuntur, memoriae 
pofteris tradere, — monumentis £raditur, — res geflas carminibus fra- 
dere, nec 250, 37. fermonem — memoriae prodamus, fed xo92, 25.) pro- 
dere — pro fcribere, quod pofteri legant, quafi dare po(leris« et 1. q. 
tradere, cf. Cl. Cic. 1nd. Iuít. Oud. ad Caeí. b. G. 5, 12, 1., ut priores 
formulae funt eaedem cum his, (mutando dat. in praep. cum fubft.) 
tradere f. prodere ad. memoriam, i. ad recordandum et tenendum in 
mente, cf. Gron. Obf. 1, 12. e. p. 82., quanquam aliorfum abeunte G. 
Th. J. |. extr. L 15. et 24. Cl. Cic. v. roc. etInd. Corn. N., vel ad me- 
morandum, i. narrandum; ut pofteri de re aliqua dicant, et memoria 
fit i. 4. mentio, commemoratio, narratio, cf, G. ΤῊ. 249,53. et p. 14. 


Ψ» 


di ^ua - 


EXCVRSVS 'AD LIBR. I. 163 
l. 8c., ubi Corn. N. 33; 8, ^. e. in Ind, pro fama, cf. Cort. ad Sall. lug. 


4» I.» et abl. ille memoria proditum cít i. q. per famam, narrationem, 
vulgo traditionem, propagatum elit, vel etiam per hiftoriam, per libros 
Ícriptos, cf. Cort. l. l. et G. Th. 250, 81. Íqq., et hinc illud fuperius 
Curt. i.q. ad pofteritatem et ad famam. | Quibus Lat. phrafibus pares funt 
hae Gr., ut Diod. S. 1, 253. 1. 3o. de Hercule, τῷ μὲν γὰρ μεγέϑει τῶν 
κατεργασϑέντων ὁμολογουμένως οὗτος παφαδέδοτοι πάντας τοὺς ἐξ αἰῶνος ὑπεοξ- 
eoa τῇ μνήμῃ παραδοθέντας γ Omnium enim "ves geftas , quascungsue per 
emaues mundi aezates memoria bominum complexa eít, ^ic unus amptu- 
dine fua longe exceflifle praedicatur , immo zam magnitudine quidem re- 
zum geftarum unanimiter, f. omnium confeflione, δὲς £raditur omnes 
omni ex aevo {. ab omniaetate fapera[f? memoriae zraditos ; ubi pr. «23. 
abfolutum, pro narratur, ut Lat. £reditur, deinde etfená videas per for- 
mulam 77 My. πάρ.» quae ib. 2, 160. l. 18. de Alexandro, ὑπερβάλετο τῷ 
μεγέϑει τῶν ἔργων πάντας τοὺς ἐξ αἴων. τῷ μν. παραδεδομένους βασιλεῖς » ope- 
rum fuorum magnitudine — reges omnes, quotquor ab omnium Íaeculo- 
rum zemoria celebrantur, Jugereiit, tum, praeter l. 25. et 28.» ib. Es 
253. 1. 18. Πολύμνιαν δὲ (φασὶν ὠνομάσϑου 1l. $.) ἀπὸ τοῦ διὰ πολλῆς ὑμν ἥσεως 
ἐπιφανεῖς κατασκευάζειν τοὺς διὰ τῶν ποιημάτων ἀπ “ϑανατιζομένους τῇῷ δόξῃ» 
Polymnia, (sint , 1nde nominatur.) quod immortali per carmina gloriae 
transícripti, zu/ra hymnorum decantatione illuftres reddantur, immo ab 
€o, quod per mu/tam hymnorum 4ecaztationem illuftres faciat carmini- 
bus. immortali Í. aeternae famae traditos, cf. N. ib. Unde in noftro lo- 
(ὁ ἔργα παραδιδόνοη τῇ δόξῃ fuerit, res tradere famae 1. gloriae, f. ad fa- 
mam, fermonem, gloriam, i. e. eas narrare ita, ut de iis exiftat fama, 
fermo, gloria, f. ut memorentur, celebrentur, et totum Noftri, viles 
et parvas ves famae f. gloriae tradere, vero maiori f. veritatem fuperauti, 
1. 4. narrare fic, ut fama, fermo, gloria de iis exiffat, maior vero, ut 
que memorentur ac praedicentur magis, quam vera earum natura requi- 
rit, magis, quam merentur; quo profit fuperius Ovid. g/oria vero mator 
"Εἴ infamia vero minor. | 
Quicunque modus explicandi huius loci placuerit: ad fenfum qui. 
dem conveniant iila Noftri 2, 15) I4. διηγήσομοι., οὐδὲν οὔτε πρὸς χάριν εἰς 
ὕψος ἐξαίρων» A. Sed ἔργα» ut et Lat. Bg. e P., intellizentur res, domi 
militiaeque geftae, fortia faCta, inítituta civilia ec actiones vitae fi ingu- 
lae; licuitque fervare Lat. feverius opera, cf. G. Th. cum Gr. n., ad 
Caef. b. Civ. 1, 32, 8. e. Liv. 1, 2. e. 1, 16. i. Ind. Flor., tenente Stp. 
'Th. in hoc v. modo notionem et Lat. Bg., fed 3, 1384. G. γγεύτ. vilis, — 
tenuis. — De re dicium ab Herodi. , diu Ahuas habet μικρὸς aliquoties, 
(ex aliis locis Noftri, quem plane non refpicit in alteroadi., ubi2,936. 
E.) μικρὸν dr. etiam , quod εἴ parvi pretii f. momenti« ur hic copulen- 
tur fyn. per copiam, (cf. G. Th., in Bg. adi. poítr. 714, 35. cum Gr. ἢ.» 
at cum Grr. αἱ. in primo, ut et in P., ubi754, 14. e Cic. in minimis te- 
nuiffimis ze rebus /2/i,) fed forte cum hoc difcrimine, ut εὖτ, ἔργα fint, 
quibus nihil f. parum pretii et honoris ftatuitur et tribuitur, de quibus 
non magnifice lentitur , nec multum boni commodique putatur neffe, 
Íed μ. ἐν» quae requirunt non multas et magnas vires omnis generis, in- 
genii, corporis, fortunae, quaeque non babent eíiecta magna etc multa, 
cf. Ern. rhet. $. 22. fqq. 
Reftat iudicium de le&ione tum Mss., tum Strothi. Pro vulg. qui- 
dem ftat P. , λόγων ἀρετῇ, fic copulatum, bene ad fenfum exprimens, 
feribendi artificio, etiam pisgis e Gr. ordine, quem Bg. :mnutaric ob fq. 


i 


164 EXCVRSVS AD LIBR, I. 


in fua alium abl. , exa&ius tamen Gr. elocutus, etiam e Lat. ufu, qui 
habet v. c. dicendi virtutem , i. formae virtutem , cf. G.'Th. 1045, 42.50. 
it. orationis virtutes l. 45., ubi virtutem cogitamus omnem bonitatem, 
praeftantiam » pukcritudinem, perfectionem, cf. ib. 1.37. fqq. et Cort. 
ad Sall. lug. 4, 2. p. 422. a. m. , ut in Gr., cf. Stp. Th. rz, $15. Ε΄ aliun- 
de, Per. ad Ael. V. h. 10, 22. Mor. Ifocr. P. p. 78. N. i), Klotz. Tyrt. 
p. 69. Harl. Chr. Gr. P. p. ς. Vs. 5. et ad Dem. p. Cor. p. 157. N.89., it. 
Indd. Ael. V. h., Xen. Z. Cyr. ec Mem. S., Plut. Hf. Diod. S. et Luc., 
deferente Bg. numerum in aoy., quod-curm ze. ctiam accipias pro fubít. 
cum adi., üt fit, oratio excellens, pulcra, rel, nec modo cura illa $. 
I. €. φράσεώς τε x») εὐφωνίας, fed et fimul rerum fententiarumque , et 
maxime, cum dicas copiofe et ornate de rebus tenuibus, ut fiant ac vi- 
deantur magnae, Noftro δύναμις λόγων 7, 5$, 10. , ut Luc. 2,27. 1L. 53. alio 
ordine A. Oy. dicendi facz/tas , Ρ- $6. 1. 75- ἡ τῆς ἑρμηνείας 1 ἰσχὺς » elo- 
quendi i facultas, et mox τῆς ῥητορείας δεινότης y Vis 9: "atorias p.66. l. 85. 
ἢ τῶν AOy. δεινότης , vis dicezdi, Ael. V. h. 13, t. λόγων τὲ ἐμπειρία xod. 
*íy;4, orationis peritia et ars. In qua explicatione e lectione vulg. cum 
inüit fententia commoda : : tum nulla eít in illa Mss.; ut nunc habet ; 
unde Str. eam | corrigit in εὐτελῆ ἔργα λόγῳ ἀρετῶν δόξῃ παρέδωκαν» ut co- 
puletur ἀρ. δόξῃ.» fed λόγῳ per fetítet. lam, utin Mss. ἀρετῶν ortum vi- 
detur e pr. λόγων finitione fimili, quae, adhuc in mente praefens, in 
calamum fcribentis fe clam infinuarit, qualia quotidie fcribentibus eve- 
niunc mule, et infra redeunt aliquoties: ita ad. Strothi rationem con«- 


cedi poteft, λόγω € λόγων fieri potuiíle , cum faepe ῳ et «v finitiones - 


confundantur ob lota, ab initio et in Mss. poítícriptum, non íub- 
Ícriptum , et fimilitudinem ; et y litterarum; cuius generis exempla quo- 
que deinceps habebimus. Tum in λόγῳ nihil reprehendas , cum poíhit 
capi pro eloquentia, cf. Exc. ad 1, 3, 12.e. v. πειϑοῖ eLuc., etLat. ora- 
210 ponatur etiam pro oratione copioía et diferta, multaque difputatione. 
Verum ἀρετῶν δὺ dur etfi per fe confiftit pro opio virtutur, c£. Ind. Corn. 
N., ut παραδιδόνοι ko. δόξῃ fit, tradere res ita, ut opinio virtutum .de 
iis exiftat, f. ita narrare de rebus, ut appáreat credaturque, eas eífe 
honeílas et in numcro virtutum: tamen haec fententia non videtur con- 
venire contextui et adiun&tis pr. eic. x»j μι &.  cüm non res vileset par- 
vae narrentur fic, ut videantur virtutes, fed potius componantur vitia 
cum virtutibus, ut, quae vitia creduntur, excuíando leniusque inter- 
pretando exiítimentur virtutes, cumque conferri inter fe foleant res te- 
nues ac magnae, non res tenues et virtutes. 
]ra manentes in le&ione antiqua, adiungimus ad fententiam Noftri 
- oca aliorum affinia, quorum quaedam i in partibus pertinent et ad fupe- 
riora, e Graecis Thuc. 1, 21. ὡς ποιητοιὶ ὑμνήκασι περὶ αὐτῶν, ἐπὶ τὸ pe 
ζον κοσμοῦντες, et poft, oi παρόντες τοῖς ἔργοις οὗ τευτὰ περὶ τῶν αὐτῶν ἔλε- 
γον. ἀλλ᾽ ὡς ἑκατέρων τὴς εὐνοίας ἢ μνήμης ἔχοι, Dion. H. Sb. T. 1., prae- 
ter 4, 32 - faq. » etiam 6; 12. ὃς οὐχὶ κολακείας χάριν "d ) ταύτην ἀπέκλινα τὴν 
σραγματείανν ἀλλὰ τῆς ἀληϑείας xoi τοῦ δικαίου προνοούμενος ; A. lofeph. Ant. 
ες prooem. T. t. p. 1. τινὲς μὲν γὰρ» ἐπιδεικνύμενοι λόγων δεινότητα s κοὶ τὴν 
ἀπ᾿ αὐτῆς ϑηρώμενοι δόξαν», ἐπὶ τοῦτο τῆς παιδείας τὸ μέρος δομῶσιν s ἄλλοι 
82, χάριν ἐκείνοις φέϑοντες » περὶ ὧν τὴν ἀναγραφὴν εὖνοι συμβέβηκε» A. Εἴ in 
Bell. I. prooem. quo. p. 47. ἐπειδὴ τὸν Ἰουδαίων πρὸς Ῥωμαίους πύλεμον — οἱ 
μὲν οὐ παρατυχόντες τοῖς πράγμαςιν» ἀλλ᾽ ἀκοῇ συλλέγοντες εἰκαῖα Xod ἀσύμ- 
Quy διιγήματα ᾽ σοφιτιπῶς ἀναγράφουσιν s σὲ αραγενόμενοι. δὲ ἢ κολακείᾳ τῇ 
πρὸς Ῥωμαίους» X μίσει τῷ πρὸς τουδαίους κωταψεύδοντοι τῶν πραγμάτων» ct, 


* 


XCVRSVS AD LIBR. I. 165 


p. fq. f.2.e. et f. fq. βούλοντοι γὰρ μεγάλους μὲν τοὺς Ῥωμαίσυς ἀποδεικνύειν, 

καταβώλλουσι δὲ Lr) τὰ Ἰουδαίων κοὶ ταπεινοῦσιν» Ct Luc. 2, 9. 1. 47. τοὺς 

μὲν οἰχείους ἐς ὕψος ἐπαίροντες, τοὺς πολεμίους δὲ πέῤα τοῦ μετρίου καταρ- 

ξίστοντες, icf. p. 20. 1. 47. et p. 35.1.40. 148. τὰ μικρότατα πάνυ Aera καὶ 

φιλοπόνως ἑςμηνεύσουσιν ἐμβραξϊύνοντες ν minima quaeque copiofe admodum 

ftudiofe que enarrant, Jis que is lis immorantur, p. 50, 1. ἐπεὶ ὅμοιος tSo4 

φοῖς φαύλοις δικαφαῖς , πρὸς χάριν ἢ πρὸς ἀπέχϑειαν ἐπὶ μισϑῷ δικάξουσιν, πα 

ad grazie; aur ad inimicitias mercede ius dicentibus , p. $9. 1.20. ἥκισα 

πρὸς χάριν αὶ ἀπέχϑειαν ἀφαιρήσειν ἡ προσθήσειν τοῖς γεγονόσι. münbue ad 

gratiam vel odii caufa fabtrabere quidquam rebus geftis vel. adicere , cf. 
p: 53-1. et p. Íq. 148. τοιοῦτος οὖν μοι ὁ συγγραφεὺς ἔξω, — ἀληϑείως Qi- 

Aot, — οὐ μίσει» οὐδὲ φιλίᾳ νέμων, p. G1. l. 71. ὁποίας ἂν δέξητοι τὰς μορφὰς 

σῶν ἔργων», τοιαῦτα xo) δεικνύτω αὐτὰ» QUales acceperit operum fpecies, ta- 

les etiam ias offendat, et p. 69.1.35. χρὴ τοίνυν κοὶ τὴν ἱφορίαν οὕτω 

yeáqse9o, σὺν τῷ ἀληθεῖ μᾶλλον ποὺς τὴν μέλλφυσαν ἐλπίδα ; $4 περ σὺν χολα- 

weg πρὸς τὸ ἡδὺ τοῖς νῦν ἐπαινουμένοις» — cum veri ftudio petius 2d. fpeni tu- 
turam, quam cum adulatione ad fuavitatem ex praefenii laude capiendam, 

feu ad fuavitatem et voluptatem eorum , qui nuuc /audantur ἡ ut de perf. 

potius, quam de rebus, accipiatur, idque ob pr. e. xo»... et quia faci- 

"lior folenniorque re&io adi. ἠδ. cum dat. perf, quam Gs. illa e Lat. more 
cum abl, affumta praep., fed e Lat. Liv. praet. i. fcri?endi exte. ruders 

veru[latem. fuperaturos , Sall. Cac. 3, 2. faa! di&tis exaequanda , quae 

Weif. ad Diod. S. 1, 253. N. 33. comparat cum his, τὸν λόγον ἐξισῶσοιᾳ 

"roig τηλικούτοις ἔργοις, lac. An. 1, 1. zemporibus Augufli dicendis nou de- 
fuere decora ingenia, donec, glicente adulatione, deterrerentur. 125 
berii Calique ves, florentibus ipfis, ob metum falf2e, poflquam occidevant, 

recentibus oZi/s compofitae funt. — Inde con/iium mibi, pauca — tradere — 

fine ira et /?udio , et Hift. 1, 1. prioris aevi annos multi auctores vetule- 

yunt,— pari eloquentia ac libertate: poitquam óe//attm ap. AGium —, 

enagna illa ingenia ceffere. Simul veritas pluribus mozis infra&ta, — δὲς 

dine allentandi, ast odio adverfus dominantes, — zzcorruptam fidem pro- 

felis nec amore quisquam et fine odio Zicendus ef? ,' ec in Aaric. c. t. ce- 
Jeberrimus quisque ingenio ad prodendam virtutis memoriam fine gratia auc 

ambitione, bonae rtasutum con[cientiae pretio ducebatur, et c. YO. quae 

priores zendum comperta, eloquentia percoluere, rerzm fide tradentur. 

In contrariam partem de oratoribus quibusdam Dem. 178, 4. περὶ 

γὰρ πραγμάτων ἐπιχειροῦντες λέγειν; ὧν οὐδ᾽ ἂν εἷς ἀξίως ἐφικέσϑοη δύναιτο τῷ 

λόγω, αὐτοὶ μὲν τοῦ δοκεῖν εὖ λέγειν δόξαν ἐκφέροντοι, τὴν ὃ ἐκείνων (τῶν προ- 

“γγόνων) ἀρετὴν ἐλάττω τῆς ὑπειλημμένης παρὰ τοῖς ἀκούουσι φαίνεσϑοη ποιοῦσιν, 

quae verto, 5sam 4e rebus (eorum, maiorum) cefzis iníticuentes Zicere, 

quas-zec unus digze ailequi poffr oratione, ;p/ff quidem feriam «sfe- 

runt, confequuntur, Pazc, ut videantur, putentur, eme cixiffe, at fa- 

ciunt tamen, ur iflorum virtus apud audientes videatur minor iam com. 

cepta animo, f, minor, quam &oncepta iam eít animo atque cogitata, 

cf. R. Or. V.9. p. 118., ubi Wolf. recte cepit, fed V. το. p. 375. Rsk. 

non bene dubitat de δοκεῖν et δόξαν, diverfa notione iun&is in vicinia. 


T$ Y," Rp. 
3: ᾿Εγὼ δ᾽ iscelzy o? παρ᾽ ἄλλων ἀποδεξάμενος ἀἄγνωςόν τε κοὶ ἀμάδτυρον, 
ὑσο yExgZ δὲ τῇ — μνήμῃ» — ηϑροισὰ ἐς συγγραφὴν» A. 
- . De particip. ἀποδεξ., cum Rsk. corrigit in ὑποῦ, aut παραδι, prius 
quidem lenius eft, cum et alibi praep. a. et 9. f. vocales zet v confufac 


166 EXCVRSVS AD LIBR, I. 


fine, fed neutrum neceffarium, cum, preeter Mss., in vulg. manfiile 
videatur et P., unde Bg. Lar. tenuit zcczpsre; magis illi Gr. vulg. re- 
Ípondens, quod praeterea aeque, ac Rsk. duo, aptum eft contextui 
huic, parque iftis vcl notione, vel re&ione. 

Ac de tropica v. zzoà. notione, cum dr. de animo, vel pro intell;- 
gere, (ut Lat. accipere, capere, percipere,) vel pro affentiri f. credere, 
vel pro probare magnique facere, aut de corpore eiusque parte aliqua, 
ut ore ac lingua, pro laudare f. commendare, v. Schol. Thuc. ad 6, 29. 
fine Ind. ed. Duk. sd Schol, Suid. Thom. M. p. 9r. Bud. C. 789, i. Stp. 
"Th. 1, 956. E. Rs. Or. V. 5. p. 768.e. Abr. ad Aeích. 1,603. m. Krb. Obf- 
p. 253. €. 349. €. it. Decr. Ath. p. 433. m. et L. N. T. cum Schw. et Kyp&. 
2, 351. €. Ind. Fi. Aefch. Thuc. Dion. H. S. T.2. Xen. Mem. 5.» ubi et 
affinis pro fequi alicuius difciplinam, quia probes eum, Polb., ubi rur- 
fus alia pro expectare, quae et erat in Ind. Dion. H. S. T. 1., ur , re- 
ie&a quamvis leCione illa in ed. Rs. p. 913. N. τ... fervataque Verf. ve- 
tere partim, tamen vetus lectio ftabiliri poffet per analogiam verborum 
ἀναδεχ. €t προσδεχ.» Cum et pro vzéyseSe,, ibi probato, accipi liceret 
ἀποδεχ.» ut Lat. recipere, ficut dvaüey. et ὑποδεχ.» quod poílr. cum 
ὑπισχνεῖσϑοι gloffemate variat ib. p.907. N.l., cf. Rs. ad p. 1280. ad 913.» 
ubi tamen non zzoex. , fed 7703. iíti placuit, et tacitum plane de illa 
Var. L., et alibi obvia, uc infra dicetur, et, quod ad Thuc. 8, 8r. p. 
$54. N. 58. affertur ἀποδεχ. pro fpondere f. fideiubere, id vero vitium 
operarum puto pro Zvzàex. , ut vel laudatiib. in hanc rem teftes edicunt ; 
ficut contra Rs. Or. V. 11. p. 1059. m. non recte pro £zo3. mavult ao2. 
Sed phyfica v. noftri notio ap. Stp. l.l. videtur firmata tantum exemplo 
uno Hom. IA. & 95.» pro quo eft fimpl. 2:z. ib. v. 20. 23. 112. 377.» 
quorfum pertineat Hef. 1, 431. m., cum Stp. locus e Luc. 2, 14. 1. 41. 
habeat hodie fine omni Var. πραδεχ.» qui locus non eít in Ind., fed 
alia duo 3, 457. 1. 39. et 483. 1. 76., quae utr., ap. Gs. Z» sf4m recepti 
funt et fimpl. recepti funt, pertinent ad tropicam notionem, cum fefti 
folennesque dies, it. facerdotes probantur, eliguntur, conftituuntur, quan. 
quam et phyticum quid intercedit, dum iu urbem rerramve aliunde admit- 
tuntur et arceíffuntur, ut ap. Diod.S. 1,22. 1. 2. , fed 2,435. 1.79. ὑπῆρχεν 
ἀποδεδεγμένος εἰς τὴν πόλινν de phyfica ob adiuncta εἰς τ. s. , cf. L. N. T. 
et Loesn. Obf. p. 112. e.» qui et ipfe ad vzc3cex. inclinat, cum tamen 
et Lat. accipere et excipere ufurpentur de hofpitibus, quo in loco facro 
forte eít cupide, libenter accipere f. excipere, cf. Rs. loco paulo poit 
liudando. 

lam harum poteftatum hic ap. Noftrum fola nec tropica, nec phy- 
fica mihi quidem probatur, cum fermo fit de hiítoria, h.c.re, quae 
non manu teneri capique poteíl, nifí, quatenus res, quae eveuere, facta 
et dicta, it. vifa, audira er narrata, libris ícriptisque prodita extant, 
cumque et pro nocitia rerum geítarum fumatur, quae et ipfa fubiecta eft 
menti, nifi, quoad haurirur corporis feníibus, oculorumque autaurium ; 
ut adeo ἢ. 1. ceníeam elfe fignificationem mixtam et phyficotropicam, et 
Nofter hiftoriam non acceperit ab aliis, diícens et cognofcens legendo 
in libris, nec hauriens audiendo ex aliorum narratione ac fermone, fed 
aliunde, i. fuo ipfius fenfu, fuis oculis res percipiens et auribus, fuo 
quodam ufu atque experientia in muneribus, quibus fundus, publicis, 
1, 2, 10. €t 2, 15, 12. In quam notionem protuerint difpurata ab ipfo 
Rs. in An, ad Gr. auct. V. 4. p.97. e., cum fenfu quidem metaphorico 
inter alia interpretatur. »5magno cum gaudio - arripere dictum alterius, 


——————————«————HÓÀ CÓ 


EXCVRSVS AD LIBR. 1. 161 


it. propofita ample&i« ic. in Dem. Ind. ad locum, ἡ νῦν οἴετοί μὲ τυχόν- 
σα τῶν δικαίων παρ ὑμῶν ὠποδέξεσϑ.,» ad fpeciem noftro fimilem, ubi ta- 
men σ. ὕμ. pertinere poteft etiam ad pr. τὺχ.» ficut in ipfo textu editur 
map ὑμῖν» et pro ἀπ. in Var. L. V. 11. p. 1274. reperitur υποδέξασϑοι, 
qua de nihil monitum , cum, ut praeteream aor. pro fut., heud dubie 
pofterius fit gloffema ex ufu frequentior , cf. Thuc. 6, 55. p. 411. 1. 79. 
et 5, 83. p. 366. 1. 66., ad quem Abr. Dil. p. 552. m. tamen in vze2. in- 
clinat, cf. ad Hef. 1, 459. N. 3... ficut, fi vel maxime ap. Dem. regas ver- 
ba fic, ut formula exiítat τυγχάνειν τινὸς παρά τινι» (quo cum dar. 1098, 
10. reperitur fane,) tamen idem eft fenfus, et contra quoque cum gen. 
habetur eadem praep. non modo ap. Noftrum, fed et ib. $49. 4.. no- 
firumque v. dxo3., par illi ad fenfum, hinc quoque tuetur fuam rettio- 
nem, utet e fyn. λαμβάνειν τὶ παρά "ioc ap. Noítrum frequenti. 
Succedit quaeftio fuper ὑπὸ νεαρῷ — py. duplex, prima de loco iftius 
membri, pertineathe ad pr., an ad pofteriora; quod e vulg. inter- 
pun&ione non definias. Ad pr. ἧς. refert P. et Leisn., fuppleto partici- 
pio quodam per hanc feriem , ἐγὼ δ᾽, ἱςορίαν cà — ἀμάςτυρον 5 ὑπὸ — μνή- 
μῃ (οὔσαν;) μετὰ — ἤϑροισα (αὐτὴν) ἐς συγγ. Sed Bg., retinens ordinem, 
nec fupplens participium, commate íaltem cogitato poft /sce., fed di- 
ferte expreffo poft uyzux ; aeque incertam rem relinquit; ut Ms. Ba. ra- 
tio, fublato commate poft μνήμῃ, fed locato contra poft zxe;g. . manit- 
feíto trahit ad pr. Ego quidem, facto commate poft /sog. , et fuppleco 
pron. αὐτὴν poít ézo2:£., fumo principem enunciationem £yg δ᾽ isccíz» 
59g. ἐς συγγρ. μετὰ — ἀκρ.» cui fubfint membra duo, fibi oppofita per 
οὔ εἰ δὲ, fic, ut enunciationi, per participium exprceílae ὠποδεξ. (αὐτὰὴν,) — 
&p&ezugoy , refpondeat altera enuaciztio per praep. cum fubft. ὑπὸ v. — 
μνήμῃ» quae adeo potius cohaeret cum fq. 52e2:ez A. hac ferie, Ego vero 
Bifloriam , non ab aliis accipiens Mdlama, tesquam ignotam e£ teftibus ca- 
sentem, collegi, fed fub recezt? le&urorum zmuemoria, quod ὡς fuppletum 
ad illa adi. ἀγν. 7. x. ἀμ. oftendit et Vern. vet. 
' . Porro iftius partis ὑπὸ y. — uv. tum fenfum, tum copulationem cum 
formula $496. ἐς σ.» fufpicor impuliffe Reiskium ad corrigendum; in 
quo, tacente Stp. Th., ὑπὸ cum dat. perf. f. rei innuit praefentiam rei 
1. perf. adiun&ae, f. comitatum, focietatem , ductum , aufpicium, ver- 
titurque, praeter feverum Lat. f, libere per Lat. coram , cf. 1,5, 22.» 
vel per aliam praep., cf. r, 12, 8. et ad Luc. 1, 355. N. 92. it. Abr. ad 
Aefch. 1, 163. et ad Arift. p. 212., fed etiam per fyn. fubít., it. per par- 
ticip. f. abl. confeq., cf. ad Luc. l.1., unde hic feceris, zecezi eius, hi- 
ftoriae, adhuc exiítente, praefente, Je&urorum memoria, quafi Gr. fit, 
ye. οὔσῃ τῇ — uy.» 1. νεαρῶς οὔσης τῆς — μνήμης» €x quibus porro formu- 
lam, tanquam participium, refolvi licet per easdem, ut jn pr. ὠποδεξ.» 
particulas, ut accipias, quae fupra ftetui, membra, Ego vero hiítoriam 
collegi, non dum f. non ita, ut ab aliis acciperem eam, fed dum f. ita, 
ut éflet eius adhuc recens le&turorum memoria; ubi spparet, ad τῷ p». 
extrinfecus arceffi iterum pron. αὐτῆς» € pr. ice. remotiori, Noftrumque 
per hanc periodum bis pron. fem. αὐτὴ oppreffiffe, et, cum formula, uc 
nunc eft in libris omnibus, fententiam edat commodam, nitaturque 
tiam ufu loquendi et analogia Gr. et Lat. linguae, non opus effe, ut 
tentetur, in primis, cum HKsk. coniectura habeat fenfum eundein, 
| Sed cum Bg. ὑπὸ Lat. ex vertit: non equidem negem, banc vim ei 
praep. cum dat. effe per fe polle, cf. ad Vig. p.651. N.95., et conveni- 
re cum v. 542g. et bg. Lat. An vero tota formula, «o//igere Bbifforiar 


168 -EXCVRSVS AD LIBR. 1 


ex recenti legentium memoria, fit perfpicua, et vero etiam ex ufu lo. 
quendi petita, id quidem icnoro, nibil repeiiens in G. Th., fed modo 
ap. Hor. Turf. ex pro in, p. 301. e. Nr. 2. fq. , ad quamrationem illi Gr. ὑπὸ 
Ífubftituas quoque aliam pr. ἐν, (pro qua illa faepe ponitur, cf. Hef. 2, 
148.4. €., üt ap. Suid. 3, 558. i. inter fe permutantur ὑπὸ παντὶ λίϑῳ €t ἐν 
m. λιν Ubi nofiratium Zey folenne,) it. σὺν» ut ap. Suid. 3, 553. m. ὑπὸ 
δακρύοις » σὺν 3., nollrum auzfer; in quibus tamen femper eadem, quae 
fupra, manet vis. 


Caeterum adi. veze. de memoria, quanquam ap. Gr. alios non reper- 
tum, tamen a Lat. analogia procedat, tacente Stp. Th., cf. Ind. Xen. 
Z. Pol. ec Cyr., it. Dion. H. S. T. 2. p. 195, 16. ἅτε νεωρῶς οὔσης ἔτ; τῆς 
ἕξεως. ubi adiunctum adv. temporis, ut fupra nobis in Verf. libere, 
fed et a P.,. tum ap. Luc. 3, 393. 1.37. οἷον αὐτὸν οἱ Φωγράφοι παρὰ Tav 
ληρούντων ποιητῶν παραδεξάμενοι ἐπιδείκνυντοι, , qualem pictores a nugacibus 
Quétis accepcum offendunt , ubi fyn. particip. cum Bg. e P. convertitur. 


y, τύ d. 

᾿ Ἐξ οὗ περ A. 

De zie particula primo quaeritur, utrum feparanda fit a praeceden- 
te voce, an cum ea coniungenda; quod poftr. facere multi folent etiam 
in aliis encliticis, nec tamen omnibus, fed nos, reli&o cuique fuo fen- 
fu ac more, non facimus, praeterquam in paucis, ut καίπερ €t ὥσπερ- 
Alterum eft de fenfu et notione iftius voculae, quam Bg. quidem ap. 
Noftrum aut plane non reddit, ut hic, aut per Lat. quZem , 1n ἐπεί πε 
I, I2, I2. m. 3ν 13» 3. m. quandoquidem, et in οἵ se 7, 9, 14. m. qut gui- 
dem; íicut alit eandem vel putant vacare, non reddentes adeo, vel ver- 
tunt varie, cf. Stp. Th. 2, 1678. G. et 4. Ind. 1634. A. it. L. N. T. et 
Ern. , it. Ind, Fi. Aefch. v. ὃς et ib. Fa. Aef. Hf. et lf. Ev. et coz. , fed 
Xen. Cyr. Z. in z., tum Obf. Cl. ad Hom. '14. ὦ, $08. 587., qui ob- 
Ícuram notionem eius in animo tenet, nec uno Lat. vocabulo reddit, 
Dev. p.316. Hoog. Op. p. 1041. fqq. et hinc Z. ad Vig. p. 428. fq. 

Equidem eam nec redundare credo, necin omnibus interpretor cum 
Hoog. , quam hic ei vim μειωτικὴν negat, eandem ego tribuens huic maxime - 
et pro principe, fic, ut in hac notione teneantur caeterae, utque zie 
in univerfum minuat vel reftringendo, diftinguendo, excipiendo, ;vel 
per contemtum quafi, arrogantiam, fiduciam et negligentiam aliarum 
rerum ac perf.; quarum notionem priorem exprimere foleo per Lat. 
quidem, Íed poíteriorem non ubique per Lat. cusque, íed interdum 
etiam per Lat. »;;40 , noftrum zur, porro per Lat. igztur, ut et per Lat. 
tandem; quanquam hoc poftr. libere tantum adhiberi cenfeo. Sed Lat. 
quidem hic accipio fenfu reftringendi fic, ut alia Lat., fcüicet f. sempe, 
it. faltem aut certe , ei fubftitur queant, tanquam fyn., et ad fenfum ac 
perípicuitatem maiorem. Severum autem prius quidem aio ubique va- 
lere in reddenda zie, praeterquam, ubi flet poft pron. ὅςις et ὅσος et 
forte cum aliis quibusdam particulis; ficut in zig cum particip. co 
dimus, ur, pro illo fevero Lat. quidezi, adhibeantur perfpicuitatis i.d 
Lat. coniunctiones ez/j, quanquam, quamvis, rel., it. fyn. verbum Zicer 
ut tamen haec Lat., quibus in arte vim concedendi vulgo. damus, ha- 
beant illum ipfum, quem hic quaerimus, ufum reftringendi, diftinguen- 
di excipiendique. δὲς 


j| 


oS EXCVRSVS AD LIBR. I. 769 


LEÉM : 
πολέμων ἐμφυλίων τὲ xo] ξένων λ. ἐθνῶν τε κινήσεις λ. ] 

Nomine ἐμφυλίων ipfe Nofter infignivit bella quaedam et certamina, 
ut 1, 12, 12. Íqq., coll. r, 13, r. 5. et 10., de pugna in urbe equitum 
Cleandri cum plebe ac peditatu urbano, it. 7, 7, 8., coll. $. 5.íqq., de 
civibus, in urbe cives necaptibus, et 7, 11. et fq. cap. 1. coll. 7, 11, 13. 
et 7, 12, 20., de Praetorianorum cum plebe certamine, quod 2, t, t.e. 
dr. 4 ἐν Ῥώμῃ τῶν sexTiwTé» πρὸς τὸν δῆμον διαφορά. Sed fine illo titulo 
diferto eodem referas et alia, ut rem inter Iulianum et Severum a2, 11. 
fq., coll. 2, r1, 17. fqq., bellum Severi cum Nigro 3, 2. fqq., it. cum 
Albino, imperii focio 3, 5, 3. fqq. quo de duplici bello 3, 9, r. m. dr. 
Severus βουλόμενος δόξαν ἄρασϑου νίκης μὴ μόνον ἐμφυλίου τὲ κοὶ κατὰ Ῥωμαὶ- 
κῶν τρωτοπέδων , CÍ. 3, 15, 6., tum inter Macrinum et Heliogabalum 5, 
3; 25. Íqq. , it. Alexandrum inter ec Maximinum 6, 8, 13. fqq., ic. Car- 
thaginenfium in procuratorem Rom. feditionem 7, 4, 2.f3q., coll. δ. 13. 
et $. m., it. Capelliani, Mauritaniae procuratoris, bellum cum Gor- 
diano 7, 9. et Maximini cum ltalis et Maximo 7, 12. fqq., ut Zof. 1, 8, 
2., de Severo cuin dixiffet, παρελθόντων δὲ εἷς τὴν αὐτὴν ἀρχὴν ᾿Αλβίνου 
κοι Νίγρου , πόλεμοι συνέξησαν αὐτοῖς οὐκ ὀλίγοι πρὸς ἀλλήλους ἐμφύλιοι. 

Dubitatio eft, an eo pertineant quoque haec, Materni latrocinium 
et infidiae in Commodum 1, 10., Praetoriaznorum caedes illae nefariae, 
Pertinacis 2, 5, 3. fqq. , (quo de Nofter adhibet ἐμφυλίω aix: 2, 5, 9. €. 
2, 9, τι. εἴ 2, 13, 16. m.) et Maximi Balbinique 8, 8, 6. fqq., it. illud 
Caracallae 4, 6, 10. fqq. , cum exercitus invaíit cives , auriga irrifo, cui 
ipfe faviffet, et eiusdem laniena Alexandrina 4, 9., it. Aquileiae op- 
pugnatio per Maximini exercitum 8, 6. : 

Severi autem cum Brirannis quibusdam barbaris bellum 3, r4. quo 
minus huc traham, impediunt illa 3, 15, 6. οὔτε ἐμφύλια κατ᾽ ἐχϑρῶν, 
οὔτε ξένα κατὰ βαρβάρων τοσαῦτά Ti; πρὸ αὐτοῦ ἤγειρε τρόπαια, ubl ἐμφ. x. 
ἔχϑο. videntur refpicere lulianum , Nigrum et Albinum, cf. 3, 7, 16. e. 
et 19., fed £. x. β, etiam Britannos, qui barbàri nominantur quoque 3, 


fic cogito, Romanis tum nondum paruiffe totam Britanniam, cuius in- 
«οἶδε adhuc liberi vicinos in eadem infula, Romanis iam fubieCtos, in- 
vaferinr atque vexarint, quod querebatur 3, 14, 2. ad Severum Britan- 
niae praefectus, tamen ib. dicens, τασιάξειν τοὺς ἐκεῖ βαρβάρους, quod 
s. verbum fane alias ufurpatur de civium parte, obfequium ei negante, qui 
amperium in eostenet, ut φάσις, ἡ ἐμφύλιος μάχη» πόλεμος δὲ, ὁ τῶν ἀλλοτρίωνν 
ap. Suid. 3, 369. i. cum Schol. T'huc. 1, 2. p. 3.1. 39., quanquam v. sae;ad. la- 
tius interdum videtur fumi, et pro bellum univerfum excitare ac gerere, cf. 
Diod.S. r, 309.1. 66. Arift. Eq.v.537. εἰ Dem. 444, 3. , utap. Noftrum 3, I4, 
17. m. Severus diferte narratur τὸν l'éray— καταλιπὼν ἐν τῷ ὑπὸ Ῥωμαίους ἔϑνει»ν 
in provinciae Britanniae parte ea, quae fub Romanis erat, τὸν δὲ ᾿Αντωνῖνον 
xpaAup uv, ἐπὶ τοὺς βαρβάρους ἠπείγετο, tum ᾧ. 18. memorantur τὰ προβεβλη- 
ἕνα ῥεύματά τε ww) χώματα τῆς Ῥωμαίων ἀρχῆς» quod fuerit Romanum im- 
erium ex parte, i. fines Romanorum ac terrae in Britannia , 5 flu- 
ii aggeresque oppofiti profuerinr contra impetum hoftilem nondum ami- 
orum fubiectorumque imperio in illa infula, denique 3, 15, 12. dr. à 
᾿Αντωνῖνος — σπειδάμενος πρὸς τοὺς βαρβάρους, δούς τε εἰρήνην, τά τε πιτὰ Andy, 
uod non cadat in cerram , in provinciae formam iam ante redactam. 
Itaque hoc quidem Severi bellum potius annumero externis, quae 
ic opponuntur, et praeterea ap. Noftrum funt haec, Commodi bellum, 


Lo 


14, 2. 1I. €. 18. €. 3, 15, 2., (cf. Caef. G. 4, 24, 1. it. 32, 2.) quia rem - 


- 


|) 


119 EXCVRSVS AD LIBR. I 


a patre reli&um, cum barbaris, i. Germanis, nominatim Marcomannis, 
Hermunduris, rel. 1, 6, 23. fqq., tum Severi cum regibus Atrenorum, 
Parthorum, caet. 3, 9., qui et ipfi nominantur barbari ib. $. 19., porro 
Caracallae cum Parthis iisdem bellum, immo latrocinium 4, 10. fq., it. 
Macrini cum iisdem 4, 15., deinde Alexandri cum Perfis 6, 2. fqq. , ic. 
cum Germanis 6, 7, 6. fqq., denique Maximini cum iisdem 7, 1, 13. et 
16. it. 7, 2. 

Atque his rebus utrisque convenit nomen πολέμου, a Noflro adhi- 
bitum, cum dicatur non tantum de bello, quod eximie nominamus pro- 
prieque, verum et de belli aliqua parte, etque adeo de pugna et certa- 
mine, cf. Caf. ad Polb. T. 1. p. 794. et Klotz, Tyrt. p. 109. m. 

Eni:mwero, ab his quomodo difierant ftatim infequentes ἐθνῶν xig 
σεις» quaeritur. Leisnerus quidem, in Progr. huc refpiciens per haec 

» »quot — memorat — gentes excitas fedibus fuis« vertit partira eP, , qui 
ramen in loco fimili 3, 7, 17. m. habet, quae hic Bg. Formula illa. eft 
Liv. 32, t2. fere in., nota partim G. Th. v. exc. 462, 99.5 ubi Philippus 
xex in fuga per TTheffaliam pomineg, qui fequi. poffeut , fedibus excibat, 
oppida zzcendeat , rel., i. iubebat f. cogebat homines, ut aedes ac pa- 
trias relinquerent, alio venturi; unde geztes, fedibus excitae fuerint, 
quae iuffae f. coa&ae relinquere domos, urbes terrasque, ut alio irent 
atque migrarent, fed alio fenfu ib. s, 8. m., ubi Capenates atque Fa- 
lifci, — Etruriae populi, Romana ceffra adorti funt, tngentemque terro- 
sem intuere; quia Etruriam omnem excitam fedibus magna mole ade[fe 
Romani crediderunt ,| 1c. ap. Curt. 3, 2, 12. δῆς tanti apparatus exercitus ; 
ες tot gentium et totius Orientis excita fedibus fuis moles, finitimis 
poteft ejfe terribilis; ubi exciri fedibus fuis dicuntur, qui ab aliis follici- 
fantur et rogantur, ut e domibus, urbe ac patria abeant, tanquam fo- 
cii in bello, et inde egrediuntur ad bellum gerendum atque infereu- 
dum; quod et fimpl. Lar. excítarz, moveri, commoveri dr. et Gr. κινεῖς 
€9»,, et hinc fubft. »zozus et κίνησις, fuerit concurfus ad arma , vexilla, 
duces, et, fi res ita fert, etiam difceffus e terris fuis in alienas belli ge- 
rendi caufa, et in tumultu, feditione ac defectione, cf. Stp. Th. 2, 215. 
e. fq. et Cort. Sall. Cat. 42, x. e. IP 

Jam, quoniam in prioribus memorata funt a Noftro bella tum civi- 
Yia, tum externa: ne exiítat tautologia inanis, hic alia intelligere tene- 
mur, ab iisque diverfa, five bella, proprie di&a, five genera horum, 
tumultus, feditiones, defectiones; ad quorum notitiam perveniemus, 
fpero, du&u veluti adiuncti vocabuli ἐθνῶν» cum nequeant fignificare 
hic univerfos populos, nec etiam externos f. non Romanos fuperiores, 
neque ipfum populum Rom., cum fic redeatur ad bella civilia, cumque 
populus Rom. poftea non dicatur plures motus civiffe, fed narretur mo- 
do feditio eius illa, 10, 9. fqq. qua fenatui, duos creanti imperatores, 
vi reftitit, et altera, quae videatur I, 12, 12. 154. in Cleandrum , im- 
plicata fit bello civili, et r, 13, 13. vocetur καὶ τοῦ δήμου κίνησις,» non 
iJ9ydv, quod fubít. inde capiam hic de provinciis Rom. , earumque in- 
colis, quo fenfu ἔϑνος et £94 faepe occurrit deinde ap. Noftrum et alios | 
Romanae hiítoriae fcriptores, cf. ad Dion. C. ιν 703. l. 67. cum Ind. et 
ad Zon. p. 48. b. 1. ) 

Tales autem ἐϑνῶν xieeig Romanarumque provinciarum atque ho- 
minum, ibi degentium, motus, fufcitati in primis ab iis, qui aut male 
crudeliterque in provinciis magiítratum adminiflrabanr, aut imperium 
Rom. appetebant, invadebant et ad fe rapere inítitucbant, aNotlro dein- 


EXCVRSVS AD LIBR. I. 2C 


eeps commemorantur, primus eorum, qui cum Nigro faciebant con- 
tra Iulianum , ubi 2» 7; 6. Íq. Niger Συρίας ἡγεῖτο πάσης — τοῦ Φοινίκων 
ἔϑνους » εἴ ᾧ. 12. 14. ἀνεπτόηντο πάντες --- φύσει τὲ κοῦφον τὸ Σύρων £9vac, ἐς 
καινοτομίαν τε τῶν καϑετώτων ἐπιτήδειον, quae provincia cum fefe Nigro 
adiungebat 2, 8, 1.— 12.5 Tüarratuür deinde $. 13. διπταμένη J φήμη hutus 
rei, πάντα ἐπῆλθεν ἔϑνη». ὅσα τὴν ἀντικειμένην ἤπειρον τῇ Εὐρώπῃ κατοικεῖν 
cuius Afiae gentes poftea et ipfae, quatenus parebant Romanis, opinor, 
ad Nigrum defecerunt, cf. ib. et 2, 14, 14. 3, 7, 19. m. Secundum 
autem motum ponimus, cum adverfus Nigrum lulianumque Severus fol- 
licitavit hominum animos ad Íe deligendum imperatorem Rom. 2, 9, 1. 
διηγγέλλετο τὰ πραττόμενα εἴς τε Τμαίονας xo Ἰλλυριοὺς ps ἡγεῖτο Τιαιόνων 
σάντων Σεβῆρος » Ἐξ Κ, 3. 9. 16., fed δ. 17. διέπεμψε κοὶ εἰς τὰ γειτνιῶντα 
ἔϑνη καὶ πρὸς iras τοὺς ἄρχοντας τῶν UT. ἄρχτῷ Ῥωμαίσις δουλευόντων ἐϑ- 
γῶν, A., accedentibus exercitibus lllyricis 2, 10, 1. 2, 14, I2. €: 2; 15, IO, 
Contra haec Niger, quem tertium morum ἐθνῶν feceris, cum relciffet 
3i 19*2.5 ct ipfe δ. 3. διέπεμπε κατὰ ἔϑνη πρὸς τοὺς ἡγουμένους, utrique de- 
inde, Νῖστο ac Severo, faventibus urbibus quibusdam 33:2, 17- Íq. et 
9» 3; 3: Qui quidem motus fecundus ac tertius, five tu malis accipere 
unum modo, omnium fuit maximus. Deinde intervallo nullus extitit, 
usque ád Maximinum ; qui immani crudelitate patientiam omnium exer- 
cuit 7, 3.» ubi $. το. pergitur, ἐς ὅσον μὲν οὖν τοὺς καϑ' ἕνα TaUTE ἔπράτ- 
σετο, κοὰ μέχρις οἰκείων ἔμενεν 4 συμφορὰ . οὐ πᾶνν τὶ τοῖς δήμοις τῶν πόλεων 
αὶ τοῖς ἔϑνεσι διέφερε» quo in loco plebs urbium Italiae opponitur, credo, 
provinciali. Iam idem cum eo progreífus effet, ut vim manumque ἴῃ" 
ferret etiam rebus facris ac publicis 7) 3» 12. Íqq.: tum vero res alio 
fpe&tavit, dum $. I$. ὅ περ xod μάλιςαᾳ τοὺς δήμους ἐλύπησε» adeo, ut fefe 
opponerent. Ἐντεῦϑεν δὴ «oj μάλιξα κατά τε πόλεις Italiae, vaj κατὰ ἔϑνη 
διοίδαινον τῶν ὄχλων αἱ ψυχοὶ» qui nuncii erant maiorum uerum, motuum 
ac turbarum caufaeque tales 7, 4, I. εἰς μῖσος xoj ἀπόφασιν τοὺς ὄχλους 
παρώξυναν» ut tamen nemo adhuc palam quid auderet, donec $.2. σρῶ- 
TOi ὕπλα ἐκίνησαν, ἔς TE ἀπύξασιν — ὥρμησαν ΛΙβ βυες. lnterfectoi igitur pro- 
curatore tom. $. 3. 14.» ele&toque Gordiano 7, $., zZv δὴ $. 19. τὸ Λιβύων 
ἔϑνος εὐθέως ἐδεδόνητο. Romam autem a Gordiano litteris miffis 7, 6, 6., 
interemtoque Vitaliano per τὸν ταμίαν τοῦ ἔϑνους δ. 11.244-, cum Romae 
oriuntur curbae ingentes 7,7» H. Íqq., tum αὶ σύγκλητος — φόβῳ τοῦ v Mae 
μίνου πάντα ἔπραττεν εἰς τὸ ἀποςτῆσοι αὐτοῦ τὰ ἔθνη, ubi et D. pravincias 
reddit, miflisque legatis ac litteris ad praefides earum, rogabat τοὺς 
ἡγουμένσυξ» συναίρεσϑοι τῇ κοινῇ πατρίδι, — τὰ 9 ἔϑνη velis Sus Ῥωμαίοιςν 
A., Quo fatto οἱ masivo: — τὰ ἔϑνη ἀποτήσαντες ῥαδίως, μίσει τῆς Μαξιμίνον 
τυραννίδος» - προσέϑεντο Ῥωμαίοις. Dum vero Maximinus cum exercitu 
in Italiam movet: in Libya Capellianus quidam, ei amicus, alium con- 
citat motum , quod Gordianus, imperator factus, miífo fucceffore, eum . 
τοῦ ἔϑνους ἐξελϑεῖν ἐκέλευσεν 7, 9, 6. e. Ἡγεῖτο δὲ Μαυρουσίων τῶν ὑπὸ Pa- 
μαίοις $. 2. Νομάδων δὲ καλουμένων. τὸ δὲ ἔϑνος τρατοπέδοις πέφρακτο A. 
Capelliano igitur cum fuis bellum fufcipiente contra Gordianum, quem 
Libyes et ipfi Carthaginenfes cuentur $. 7. 164.» in una eademque pro- 
vincia populi Rom. pugnant gentes duae populares pro diverfis impera- 
toribus. Qui motus paulo poft fedatur, vitto mortuoque Gordiano : 
fed Maximino, verfus Italiam Romamque nitenti, fortiter reíiftir Aqui- 
leia 8, 2, 3. fqq. , quem non habeo ἐθνῶν motum, cum fuerit Italiae urbs 
1114 85» 4. 24.» ut nec, quae Romani contra Maximinum inftituerunt g, 
$, 10. Íqq. Ad id tempus $. 15. φβμοη -— ἐδίδοντο , ὅτι πᾶς ὃ δῆμος ὁ Ῥω- 


bea: EXCVRSVS AD LIBR. L 


μαίων ἐν ὕὅσλοις εἴη. Ἰταλία τὲ χᾶσω συμπεπνεύκοι, πάντα τὲ ἔϑνη Ἰλλυρικὰ 
καὶ βάρβαρα» τάτε ὑπ᾽ ἀνατολαῖς xo) μεσημβρίαις “ρατὸν ἀν εἶροι A-, qui mo- 
τις novus futurus fuiflet. Verum rumor erat inanis, tametfi ille mole- 
ftus militibus et ipfi Maximino exitiabilis $. 16.íqq., quo peremto, exer- 
cituque eius Aquileienfibus conciliato $, 6. et Romanis etiam $. 13. , exurbe 
Roma ig τὰ ἔϑνη ἄγγελοι κοι κήρυκες δαφνηφόροι διεπέμποντο $. 18. e., nec des 
inde a Noftro ἐθνῶν κινήσεις memorantur. f 
Horum autem motuum giavifiimi fuerunt ifti fub Maximino et poft 
Pertinacem interemtum fub Nigro Severoque; at levior hie, quem Al- 
binus Brirannus Severo excitavit 3, 7., quam rem, cum fuprá annüme- 
rarim bellis civilibus, tamen et fimul in .hanc claffem referre placet. 
Nam Severus quum in Britanniam cum exercitu veniffer: Albinus 3,7, 2. 
ἔσεμψεν εἰς πάντα τὰ γειτνιῶντα ἔϑνη» τοῖς τε ἡγουμένοις ἐπέξειλε, xovuaTE 
σε πέμπειν κοὴ τροφὰς τῷ τρατῷ λ. Sed, quamvis fortiter Albino cum fuis 
pugnante $. 8.; tamen vi&tor ftetit Severus, cuius cum fuperioribus 
ξϑνῶν κινήσεσι nec ille motus fub Maximino comparari queat, recteque 
pronunciarit Nofter 3, 7, 17. univerfe de Severo » ὡς μηδὲν ταῖς Σεβήροῦν 
μάχαις ἢ νίκαις παραβάλλεσϑοι» — μῆτε ἐϑνῶν κινήσεσιν» qui ad pugnas et 
vi&orias fuas, imperiumque occupandum tot provinciarum gentes íolli- 
citavit, domibus et patria fua excivit, ut ad fe venirent et ad íocia ar- 
ma, aut faltem effecit, ut, ceptis armis, proipío domi pugnarent resque 
ipfius adiuvarent, cum Niger, quanquam adeptus, qui faverent opem 
ue promitterent, pauciores tamen belli focios expertus fit, quod aut 
nollet fibi eos adeffe , aut illi vani effent promiffores 2, 8; 12. íqq., aut 
ipfe etiam inertia et ftultitia füa multos negligeret δ. 16. fqq., ficut ex 
2, 145 14. hihil conficitur, nifi favifle ei Afiam , non autem vere auxilia 
mififfe. Cum audiffet, a Severo Romam effe iam occupatam, bellumque 
: fibi inftare: tum demum de exercitu parando cogitavit 3, 1, 2. fg. Cum 


que Severo res ita profpere omnes cveniffenr: videntur multi, ante Ni». 


gro faventes, metu efle perterriti, nihilque pro eo egiffe, ut de rege 
Armeniorum xlarum eít ex 3, 1, 4., quemadmodum etiam arte Severus 
quosdam Nigro eripuerit , in fuas partes alliciens, ut in ÁAemiliano, 
Afiae praefide, fufpicio eft 3, 2. , et denique res Nigri adveríae animos 
haud paucorum mutarint; cf.3,2, 13. ὡς διέδραμε φήμη τῆς Σεβήρου vísies 
ad Cyzicum , εὔϑυς ἐν πᾶσι τοῖς ἔϑνεσιν ἐκείνοις τάσις xoq διάφορος γνώμη ἐνέ- 
πεσε ταῖς πόλεσι. lum, Nigrianis alia pugna victis futisque 3, 2, 19., 
et eorum ad Taurum montem munitione imbrium impetu diruta, ut 
iterum effec fugiendum 3, 3., Niger, ultimas quafi colligens vires, at- 
que adeo exercitum quidem magnum et alacrem , fed imperitum 3, 4, 1. 
íqq., ad Ifficum vi&us $. 4. Íqq., et deinde occifus eft $. r4. Poft quae 
$terum terruit haud dubie alios Severus, fuppliciis fumtis in Nigri ami- 
cis δ. τό. Sed Severiani exercitus nümerus etíi certo iniri nequit: ta- 
men id conftat, numerofum fuiffe 2, 11, 12. m. 2, 14, 13. et conttitifle 
Pannoniis, lllyricis, ltalis et aliis copiis 2, 9, 1. 17. 2 10, 1. 14. 2 
14, 12. Íq. 
^ i, I5 8. e. 
πρότερον ἢ σπανίως » 9 μή9᾽ ὅλως μνημονευϑένταξ. 

De μήϑ᾽ ὅλως» praeter notionem et Verf., quaeritur maxime de 
fcriptura. In qua primum eft illud, utrum duo facienda fint vocabula, 
an unum; quorum neutrum aliis obtrudo, faciens et hic cum iis, qui 
feparatim fcribunt. Una quidem voce reperi fine χρήσει ap. Suid. 2, $50. 
i. μηδόλως » ἐπίῤῥημαν nullo modo, ut affine ib. p. 733.1. οὐδόλως, οὐδαμῶς 

, 


EXCVRSVS AD LIBR. I. 113 


nullo modo, sequaquam, ir. ap. Stp. Th. utrumque, fed non inL. Ern., 
at ap. Hef. modo haec per diverfam fcripturam 2, 390. m. et 806.1. μηδο- 
τιοῦν — μηδαπλῶς — οὐδ᾽ ὁτιοῦν» quae in L. Ern. eduntur una tantur voce. 
In quibus etiam animadvertere licet, quod alterum de littera quaeritur, 
dum lenis ὃ praebetür, et recte, e contractis μηδὲ et ὅλ.» ut contra μήϑ᾽ 
dA., fa&um e μήτε ὅλ.» pro 7 littera tenui, afperatam requirit ob fq. 
afperum, de vulgari Grammaticorum praeceptione. Unde fimul tertium 
diiudicabitur in le&ionem Bc.2. u42' , ubi vitiumoperarum à pro 5 fume- 
tur; nec accentus is valet, cum ortum fit e μηδὲν voce indeclinabili, 
nec accentum reclinante; quod fecus in u9' , e μήτε fatto, quod eit 
per fe iam eiusdem accentus. Quae quidem levia, ut videntur, tamen 
ἃ perfona fever! editoris ac critici non abhorrent. 

Sed dabimus etiam maius quid quarto loco, an μηδὲ et μήτε inter fe 
commutentur. lgitur μηδὲ et οὐδὲν ut Lat. seque et »ec, poni pro μὴ et: 
οὐ neg.fimpl., et in noftrae formulae fimilibus illis μηδ᾽ ὅλ, €t οὐδ᾽ GA. 
quoque, vix dubites, cf.Stp. Th. in v. v. 1.1. i. 2,912. 1. 4; 1562. E. fq. 
ubi, pro οὐδ᾽ ἀρχὴν» plane on, alibi eft ἀρχὴν μὴ» omnino zog, quae 
poftr. funt ipfa hic Bg., ficut pro Lat, ze quidemm ufurpantur cum μηδὲν» 
tum οὐδὲν v. Stp. Th. 2, 1537. F. fq. p. 911. H..et 4» 1447. E it. Hoog. 
Op. p: 753. Nr. 8. p.982. Nr. 10. fqq. , quo fenfu μηδ᾽ ὅλ. et οὐδ᾽ ὅλ. lit Lat. 
ne omnino quidem , f. Stp. ad m. P. hic se u//o quidem modo, et utrum» 
que idem, nobisque fevere zich einmal ü/erbaupt , f. überb. n. einm., 1. 
gar nicht θέση. lam μήτε fimiliter effe Lat. τό quidem, quanquam Stp. 
Th. 2; 912. 1. afferat fine auctoritate, tamen equidem non dubitaverim; 
cum fic adhibeatur quoque affine οὔτε, v. Hoog. Op: p.984. Nr. 14. et 
οὐχ» V. C. ap. Call. lov. v. 89., ubi Verf. Ern. ftatim fic exprimit, it. 
Lat. seque, cf. G. Th. 428, $5. et Oud. ad Caef. p. 697. N. r., it. Lat. 
nec, cf. G. Th. 411, 65. et Hor. Turf. p. 556. Nr. 5.5. üt pire» pro μὴ 
fimpl., tacente Stp., v. ap. Abr. Dil. Th. p. 612. m., quod et firmes per 
Lat. analogiam in sec et aeque pro fimpl. zo2, cf. G. ΤῊ. 411, 20. 1qq. 
428» 70. et Hor. Turf, p. 564. Nr.23. Ut adeo μηδὲ et μήτε fic idem, ac 
perinde, utram litteram , 2, an 9, hic fequaris, ut tamen prior videa- 
tur effe ufitatior, cum Stp. nullum habuerit exemplum pofterioris in no- 
ftra formula, et ap. Dem. fit οὐδ᾽ ὅλ. 121, 4. et μηδ᾽ A. 720, 5. 1000, 10.» 
Íed femel modo μήϑ9᾽ ὅλ. 728, 19. et οὔϑ᾽ ὅλ. 1431, 26., ubi tamen íem- 
per praecedit relativa fimilis negans μήτε f. οὔτε, quod hic ap. Noftrum 
fecus eft, ubi μήϑ᾽ folitarium. ^ Nec memineram amplius, an μήϑ᾽ ὅλ. 
effet etiam ia Mifc, Obf, Amft. V. το. p. 361., quem locum univerfe 
fisnaram in Ind. ad v.24., cum hoe Sext. Emp. ed. Fabr. p. 491. N. 
n., οὐδ᾽ ὅλ. ἔςου τὴν ἀρχὴν ὑπάρχον» ubi οὐδ᾽ ὅλ. (imul cum τὴν à. quod 
ipfum pro ὅλ. füpra adhibitum vidimus, fed quomodo in Verf. expref- 
fum, aut in N. conciliatum effet, nec ipfum amplius fciebam, fed illud; 
faepe folere poni adv. fecum fyn., per figuram ἐκ παραλλήλου. 

Illud addere potui , Schol. Thuc. ad 3, 79. p.215. 1.72. οὐδὲν μᾶλλον 
habere οὐδ᾽ ὅλ.» quem locuin etiam laudat Stp. Th. 2, 775. e. cum Reusm. 
ad Dev. p.289. N. 53., tum eundem Schol. tacere ad fimilem locum 2; 
70. p. 142. l. 32., fed utr. loco Verf. ed. Duk. reddere nibilo magis, it. 
Stp. l. l. et οὐδέν τε μῶλλον Bud. C. 1317, 42., quod, Reusm. l. 1, bene 
monente , Schol. Eur. Hec. v. $17. explicat οὐδαμῶς, quomodo οὐδόλως 
exponit Suidas, qui et 3, 142. m. πολλοῦ γε κοκὶ δεῖ reddit per οὐδὲ ὅλως, 
multum abeft, sullo prorfus modo, ut Hef. 2,982. e. idem per οὐδ᾽ dA. , ied 
Ρ- 995. i. πολλὰ χρὴ» per οὐδαμῷςγ quae adeo omnia fuerinc fyn., ut 


114 EXCVRSVS AD LIBR. I. 


nec aliud fignificare videtur Lat. »i2i/o magis, quam minime f. prorfus 
non, fi quidem ftec folum. | Verum, fi fequitur relativa alia, v.c. quam, 
Í. quam f^: tum commodius reddetur per aeque mizus,- cf. Hor. Turf. 
p. $92. Nr. 34. et G. Th. v. si. 439, 95. fqq. Deinde vero liberius οὐδὲν 
μᾶλλον pro fimpl. οὐ fane poteft accipi, cf. ad Thuc. p. 142. b. N. 31. e. 
p.214.b. N. 71. e. Sed eiusdem Schol. ad 5, 15. p. 327. l. $2. οὕπως 
ἤϑελον, nondum volebant, habuit οὐδὲ ὅλ. 49., quo de cf. Exc. ad 1,2, 8. 


I, I, 7. 
Εἰσὶ δ᾽» d), μέχρι προσηγορίας xod τιμῆς ἐφημέρου μόνης ἐλθόντες, εὖ- 
Sínc κατελύϑησαν. 

Facilia funt, quae hic de vocabulis addi a me poffunt ; quorum pri-- 
mum eft de ἐφήμερος, quod Schol. Bur. Ph. 1.1. Valck. p. 211. difeite 
exponit πρόσκαιρος, it. Suid. 1, 922.i., cf. Hef, 1, 1549. i. cum N., Gat. 
ad Ant. p. 122. a. G. 132. b. A. et 271. b. F., noftrum locum Stp. Th. 
fine Vs. referente ad notionem »pro diarius, unicum diem durans« quae 
zb ἢ, l. aliena et contra hiitoriam, ut recte monuit Leisn. , qui et ad 
fenfum bene vertit éum Duk. ed. locum Thuc., cuius alius, noftro fimi- - 
lior, εἰ 1, 13. i. οἱ ᾿Αϑηναίων τύραννοι — ὑπὸ Λακεδαιμονίων κατελύϑησαν, 
Athenienfium £yraz205 Lacedaemonii feflulerunz, it. Xen. Cyr. 1. ὅσοι. 
τυραννεῖν ἐπιχειρήσαντες , οἱ μὲν αὐτῶν vaj ταχὺ πάμπαν κατελύϑησαν, Δ. ed. 
"Ph. Ν. τ. p. 1. quot zmperio fint deie&, quem locum imitatus Nofter vi- 
detur Stephano in Th. 5, 756. D., ubi modo Latt. P, fubiiciuntur, fed 
v. x. cum Bg. etiam reddic, ct. L. Ern. ec N. T. Krb. , it. Ind. Dem. v. i., 
verum aliter Bud. C. 1571, t4. aliunde, Ind. Ael. V. ἢ. Xen. "Avg. ec 
Cyr., L. N. T. Schw. Ind. Diod. S. Xen. Pol, Z. Abr. Dil. Th. p. 8. 1.» 
add. Luc. 2, 737. 1.72. Schol. ad L.70. Thuc. 249, 95. et Phil. in Flacc. 
766.1. κατελύϑησάν τινες, per Flaccum, privati homines, tacente Vs. 
Ec quidem ap. Noílrum in v. fuppleas e pz. τιμῆς pron. αὐτῆς,» quem 
gen. habet v. et alias, cf. Z. Ind. Xen. Cyr. Luc. l.l. et Stp., ut fuetit, 
privati funt eo, honore iterum, quomodo forte P. accepit, Verfioni- 
bus Dg. et Leisn. (ubi v. abfolute fumitur, nec intelle&o illo pron.) 
«odem redeuntibus; et quia, cum honore, etiam vita privati funt: 
verteris quoque, peremti funt, interfeGti, rel., cf, Suid. 2, 258. e. Hef. 
2, 175. th. cum N.4. p. 103. i. cum N. 2., (quocum cf. Suid. 1.1, p. 221r. 
1n.) p. 100. m. Nr. 23. p. 169.i. Nr. 5. cum N., ut de μέχρι cum v. aliquo, 
tacente Stp., cf. Abr. Dil. Th. p. 804. i., quam formulam Latt. Inttp. 
everterunt, ubi tamen Bg. verecundior, quam P., pro his, 44; cum 
ad , 1. usque ad — tantum perveniffent. 

Enimvero graviora fint magisque impedita, quae ad rem ipfam per- 
tinent, ut intelligatur, qui imperatores hac $. a Noftro innuantur. 
Is cum iam dixerit $. pr. de brevi quorundam imperio: confentàáneum 
eft, non idem hic repeti; et aliud quid memorari, et minus eo, quod 
antea diCium, vel μόνης adiunctum moneat. Rem, ut mihi fingo, pro- 
ponam. QCum Nofter $. pr. expofuerit de imperio quorundam duplicis 
generis ac temporis, ec longiori, et breviori: hic fequi videtur de ter- 
tio quodam genere, de aliorum imperio breviffimo ; ut τιμὴ ἐφήμερος non 
fit in univerfum brevis temporis honor et dignitas imperatoria, (cum 
1d iam $. pr. adfuerit in πρόσκαιρον τὴν δυναφείαν,) fed debuerit effe honor 
breviffimi temporis, et velut unius diei, duransvelutiad diem f. in diem. 
Itaque intelligo hic iterum particulam ὡς ante adi., et τιμὴ iQ. fit honor 
velut unius diei, i. breviffius f. minimi temporis. 


EXCVRSVS AD LIBR. I. 715 


Tum, fi imperatorum, a Noftro fcriptorum, feriem, ad 6$. 5. m. 
propofitam, accommodaread hancet pr. $. debeamus: iniis nonlaboran- 
dum, qui ἐπιμηκέφερον ἔσχον τὴν ἀρχὴν» ut eo reterantur Commodus, Se- 
verus et Alexander. Sed maior difficultas mihi quidem oblata eft in iis, 


| qui πρόσκαιρον τὴν δυνατείαν ἔσχον, brevern principatum , érevis temporis 


dominatum , et maxima in his, qui hac $. 7. dicuntur ad appellationem 
et honorem velut unius diei tantum progrefi, atque adco imperaffe 
omnium breviffime, faltem brevius iis, qui $. pr. iam breve imperium 
tenuiffe narrantur. Nam primo, ut magnitudo , fic brevitas cenfetur 
in iis rebus atque notionibus, quae nonnifi per comparationem intelli- 
guntur, neque abfolute ac per fe, fed adhibitis rebus aiiis ec confide- 
ratis, quae tanquam menfura funt, cf. Ern. rhet. $. 35. et 418. Dein- 
de ex illa ipfa ferie et quafi tabula patet non modo hoc, iftorum impe- 
ratorum in regnando brevitatem diverfam effe ac variam, eiusque bre- 
vitatis ipfius quasdam veluti claffes conftitui oportere, fed etiam illud, 
εἰἴς in iisdem imperatoribus etiam aliquos, de quorum imperii duratio- 
ne ac tempore nibil! dicatur, aut faltem nihil certi defniatur vel ap. 
Nofítrum, vel ap. alios, quos quidem ego habuerim.  T'amen faciemus 
periculum, ab iís initiuza capientes, quos modo diximus temporis in- 
finiti aut non fatis certi. 

In his primus eft Niger, qui faltem plures, quam duos, menfes im- 
perarit.. Àn totum annum , mihi non liquet. Spartiznus quidem de eo 
in hanc partem attulit nihil, quam c. 2.i. T. 1. p. 634. e., cum iam oc- 
εἴξας effet lulianus, et Albinus etiam in Gallia fumfiffer nomen impe- 
ratoris, ab exercitibus Syriacis appellatum effe imperatorem. —Arqut 
factum id effe, viyente adhuc Iuliano, perhibet cum Noftro 2, 7, 5. íqq. 
etiam Capit. in Alb. c. 1. i. 1,1. p. 683. , ubi uno eodemque tempore Iulia- 
nus a fenatu Rom., Severus in Illyrico, Niger in Oriente, Albinus in 
Gallia, imperatores appellati effe dicuntur. Getam vero Sparr. l.l. c. t. 
i. p. 734. Íq. refert, prius rebus humanis exemtum eíle, quam cum 
fratre teneret imperium, cum Nofter fcribat, non folum Severi patris 
iam focium imperii fuiffe et negotiorum publicorum 13, 14, 17., fed etiam 
poít mortem parentis cum fratre remp. adminiftraffe, ac quaedam impe- 
ratoris obiifle munia 3, 15, 15. 4, 1, 8. 4» 3; 1- 4» 4» t- Ad quam ra- 
tionem Getae imperium audeamus circumfcribere faltein mentium fpa- 
tio, duorum aut unius. De Gordiano patre ac filio Capitolinum 
falfum effe volunt, cum refere c. 16. e. T. 2. p. 1or., imperaffe as- 
πὸ uno, menfibus fex, pro quo fcribunt ib. N. 3. Caf. wze menfe, die- 
bus fex , íed Gatterez. in Enchirid. hift. univ. T. 1. p. 330. i. vix men- 
fe ano. 

Sequuntur tres Noítro Caefares dicti, Albinus, Diadumenus, Ma- 
crini filius, et Maximinus filius f. iunior, cf. 2, 15, $. 5» 4, 24. €t 8» 4» 
25. m., non autem Imperatores, quos tamen fic alii vocant, quo de 
infra. Hic non de titulo quaeritur, fed de tempore imperii, quod Al- 
bino quidem tribuamus duorum annorurm, aut ultra, at Diadumeno an- 
ni unius cum duobus fere meníibus e Lamprid. c. g. 1, T. 1. p. 787. et 
Capitol. in Macrin. c. 8. m. ib. p. 758. m., cui tamen Gatter, l.l, p. 827- 
1. Vix aumum tribuit, ut Aur. Vict. ep. c.22. Macrino cum Diadumeno 
menfes quaguordecim. Denique Maximino filio cum patre damus imperii 
ennos tres, fecundum Noflrum et Aur. V. l.l. c.25. 1. : 

Dicendum eft etiam de illo Quartino, quo de ap. Noftrum 7, 1, 2r, 
Íqq., qui poft mortem Alexandri Severi ab Osrhoénis militibus dicitur 


116 EXCVRSVS- AD LIBR. I. b ds 


raptus effe non modo dux, fed etiam ad imperium, at no&e fübito, 
αἰφνιδίως, interfectus; quae Noftri valde infibita funt ; ut et ibi eft fim» 
pliciter νύκτωρ. non qua noCte, non eadem nocte. Eundem hominem 
alii vocant Tycum, aut Titum, narrantque imperaffe fex men/fóus, cf. 
Capit. in Maxim. duob. c. 17. T.2. p. 31. cum N.4. Caf. Aliis autem ne 
numeratur quidem in Rom, imperatoribus. —— : ; : 
Quodíi iam omnium horum conftituendus fit ordo: tum 1) longio- 
ris imperii erunt, ut dixi, Commodus, Severus et Alexander, fed 1) 
brevis imperii claffes aliquot, ut in claffe fit 1) alia Caracalla, fex an- 
norum, 2) alia Heliogabalus ec Maximinus uterque, trium annorum, 
3) alia Albinus, duorum annorum, 4) alia Macrinus cum Diadum. , it; 
Maximus cum Ba!bino, unius anni, et ultra, 4) alia Niger, m menüum 
plurium, quam duorum, it. Quartinus, fex menfium , 6) alia Iulianus; 
meníum duorum, Pertinax, duorum etiam, fed non plenorum, et 
Geta unius et ultra, denique 7) alia Gordiani duo, unius menfis. ; 
Tum iftorum aliqui Romae vixerunt, Commodus, Pertinax, lulia- 
nus, Severus, Caracalla cum Geta, Heliogabalus ; Alexander, er Maxi- 
mus cum Dalbino, aliqui autem extra Romam, non eam occupantes, 
Niger 2, 8, 17. 2, 14, I. 3 1, 2., Albinüs 2, 15» I. Íqq. 3. 5, 4. Í9q. 3* 
7: 16., Macrinus cum Diadum. 5$, 2, 6. 5, 4, 20. Íqq., Maximini duo 7; 
2, 19. 7» 3» 9. 7» 7» 4. 75 8, 12.Íqq. 19.21. , 1naxime 25. it, 7, 12, 18. Íqq. 
8» 1» 1.186. 3, 5, 10. fqq. 20. fqq. , Quartinus 1.1. füpra, Gordianus pater 
Ἔσ filius 7, 6, 1. fqq. 9. 21. 7,9, 9.20.fqg. Exiis igitur, qui Romam ve- 
nerunt, ad $.7. rerulerim certo Pertinacem , et fubobfcure Geram, fed 
ex his, qui urbem non viderunt, Gordianos illos, quorum pater No- 
ftro. dicitur ἐν εἶκον, Qeeiaslag τελευτήσας 7, 9» 22., quale quid de alio 
nullo; ut ad hunc maxime δ. 7. fpectare videatur. ἢ ? 

. Tilud reliquum eft, an Nofter hic res diverfas cogitarit, ut alii mo. 
do appellati fint imperatores, alii rurfus tantum brevitlimi temporis ho- 
norem adepti. Prioris quidem generis difertum exemplum et teftimo- 
nium non elt ap. Noftrum , nec, qüod legerim, ap.alios. Si quis eo 
referre velit illos fuperiores Caefares, imperatorumque filios, qui, cum 
patribus fimul interfecti, nomen Caefaris modo nacti funr, nec deinde 
ipfi foli imperium: videtur obítare Albinus, nec numerari poffe auc in 
illa claffe tertia, quo retulimus ante, aut in $. 7, Quod que, Caracalla 


. v t Φ : ἢ 
occifo, exercitus Adventum elegit imperatorem 4» 14, 3. » atque adeo 


forte et falutavit imperatorem appellavitque, fed is tamen non manfit 
imperator, ut ib. exponitur: id huc non pertineat, quia ipfe Adventus 
éum honorem recufavit propter fenium, nec eft de medio fublatus vi 
atque interemtus, quod ramen Nofter G. 7. addebat. "Similiter fi quis 
intelligat cantum de filiis imperatorum Caefaribus, nominatim Diadu- 
meno et Mzximino: in eos cadit quidem poftremum illud, ut de medio 
fublati fint vitaque privati cum tegno, non item εὐθέως et riu ἐφήμερος;, 
de noítra quidem expofitione et regni temporum fupra ratione et claffe. 
Adeoque Nofter ibi potius unam modo rem tétigeric, et utraque for- 
mula unum hot complexus fit, fuiffe, qui breviffime imperarent, refpi- 
ciens maxime» quod dicebam, ad Gordianum. To M e ena 
.— Bergleri autem appe//at;o non videtur alia; quam nomen et titulus, 
quod eius Lar. exacte Gr. zgoewy. refpondet, ap. Stp. Th. ferefine aucto- 
nitate, ct. Ind. Dem. , cui add. 629, 6. E Noftro autem huc in primis 
Reiner 6, 1, 20., ubi fimiliter abfolute ponitur et (ine gen. aliquo 
dignitatis imperatoriae; pro quo alibi eít ὄνομα», fed nunquam per fe; 


EXCVRSVS AD LIBR. L aqu 


| verum eum gen. vel perf., ut 7, 6; τ. m. ὁ Τορδιωνὸς — ἤδη Φέφων βάσις 
| λέως ἔνομα καὶ σχῆμα, Vel rei, üt6, I» 2. τὸ σχῆμα xo) TO Ov. τῆς βασιλείας 
| ixsíva περιέκεισο. Alexandro notflro, et 7,9, 6. iv τῷ τῆς fac. γενόμενος 
| ὀνόματι, Gordianus, εἴ 7, 10; 12. e. , ubi populus Rom. sZíovv, Τοῦ Foe 
διανοῦ γένους βασιλέα αἱρεϑήνουν τὸ τε τῆς αὐτοκρατορικῆς ἀρχῆς ὄνομα ἐκείνω 
τῷ οἴκε; καὶ ὀνόματι μεῖνοι , ubi gen. réi additur quoque adi, Talis igitur 
gen.aliquis etiam hic in fuübít. zeosuy. fubintelligi poteit, quod nobis 
fuerit Ernensuzg, Namen, 7i;/; ut Gr. etiam latius poteí: patere; ne- 
que ad {οἷος imperatores, fed quoque ad Caefares illos. Nam, etfi 
προσαγορεύειν» Ut εἴ ἀνειπεῖν» ap. Noftrum de imperatoribus tantum ad- 
hibetur: tamen ἀποδεικνύειν de utr. genere Noíter ufurpat, quod, five 
reddas deíignare, (f. creare et facere cim Stp. Th. 1, 927. D., eodem 
redeat; ficuc de Caefaribus Noítro folenne eft v. ποιεῖν,» cf. Hef. 2, 1045.1. 
προσηγορία, ὀνομασία, Mt. 1040, C. προσαγοφεύει, ἀσπάξετωι» εἴ mOX προς- 
ἄγορευουδι, καλοῦσι», it. Suld. 3, 198. e. it. 1, 204. m. ἀνεῖπεν » ἀνηγόρευσὲνν 
quo v. et ipío Nofter utitur de imperatore et de Augufto f. zegzsg, at 
de Caefzre nunquam, cf. Beck. ep. ad locum Zon. p. 18. e. * 1 
Caeterum ad Theogn. v. 63. ἀλλὰ δόκει μὲν πῶσιν ἀπὸ γλώσσης φίλος 
εἶναι! , fed videaris quidem omnibus lingua amicus effe, Seber. Ind. v. ἀπὸ 
y. Q. habet --μέχρι προσηγορίας Anthol. 1, 85, 6. verbotenus amicusc ubi. 
adeo noílra formula aljo fenfu, pro nomine tenus f. fecundum nomen . 
modo, fed Sb. Ind. e Zof. 5, 1, 1. τῆς δὲ τῶν ὅλων ἀρχῆς εἰς ᾿Αρκάδιον xod 
'ονώριον περιξάσης , ἄχρι μὲν ὀνόματος ἐδόκουν ἔχειν τὸ Κράτος, καὶ δὲ πᾶσα τῆς 
ἀρχῆς δύναμις 9v» κατὰ μὲν TWy ἑώαν, παρὰ Ῥουφίνων, κατὰ δὲ τὴν ἑσπέραν» 
ἐν τῇ Στελέχωνος γνώμῃ» nomine guidem tenus ;d obtinefe vide£aniur. 


-Éj 9." 
Οἱ δὲ κομιδᾷ νέοι, ῥαϑυμότερον βιώσαντες » πολλὰ ἐκαινοτόμησαν. 

De κομιδῇ cum quaeritür ,'an in ultima littera habeac Iota: Stp. T., 
ubi ipfe cum eo edidiffet, ac fine eo fcriptum inveniri monuiffet, rectius 
ait fübfcribi Iota »quum Euft. a dat. κομιδῇ fieri tradat, et eiusdem for- 
mae elle cum σπουδῆς ^ Quae catía eft bona quidem, ab analogia illa 
ducta, qualis et in ἡσυχῇ aliisque: fed et dici oportuit, neceffario ac fe- 
vere lota sddendum efle, quia talia per fe funt dativi fubftantivorum f. 
potius 2bl,, qui, ut Lat, deinde liberius pro adv. et habentur et red- 
duntur, cf. L. Ern. Tim. L. Plat. p. 118. cum N: Hef. 2, 308.e. cum N. 
24.» ubi explicatur σὺν κομιδῇ , cum cura, accurate, allumta praep. non 
male, íed deinde e L. Ms. addicur κομιδῆ, πάμπαν, τελείως γ», ἐπιμέλειαν 
pro quo fcribendum ἐπεμελείχ , qui dac. f. abl. nudus par eft illt pr. σὺν 
ἐπιμελείᾳ. qua de notione cf. Stp. Th., a qua poirro venit altera .pro 
plane, omnino, proríus, it. admodum f. valde, in quam cf. Suid. 2, 
343» 1. Schol, Ar. Plut. ν. 534. 14. 839. 1087: Ammon. p. 83. cum N. 1., 
fine lora id edente etiam Kuft. ap. Arift. 1l. 1. ec Ind., it. Dem., in cuius 
textu inconítanter editur, et femel modo fine lota, cf. 15, 17. 24. 63», 
22. 186, 9. 324, 2. 539, 24. 551, 7., fed cum adi. Noftri modoque per 
ordinem εἴ numerum alium $40, I$. χαντάτασιν ἔρημος — xod νέος κομ.» 
ubi prius adv. eft fyn., ut tota formula; h. e. adv. cum adi. pofitivi gra- 
dus, facit periphrafin fuperlat: , cf. Fi. ad Well. p. 153. m. ex h.l. etiam, 
—. "Tum fuper zdi. ῥζϑυμος primo etiam de Iota quaeritur fub prima 
Íyllaba, ubi h. 1. omnes edd. id neglisunt, infra in fubft. &aSupíac να" 
riantes, ut et fit in aliis fcriptoribus, cf. Luc. Ind. et rz, 106. 1l. 51.,. 
huc. Dem. et Diod. S., pendente re a notatione, qua de v. Stp. Th., 


t 


-ς 


713 τς  EXCVRSVS AD LIBR. L 


etiam a L. Ern. probata, ut fit; sex. ῥῴδιος et ϑυμὸς, — ὁ περὶ vx Pul 
ϑυμοὸν ἔχων, cuius animus facilia confectatur, at difficilia, adeoque la- 
borem omnem vitat* quorfum tendunt et partim Hef. 2, 1096. e. ῥάϑυμος, 
ὁ μὴ πουητικὸς, ἀλλὰ ἔκλυτος. ἄλλοι ἐπὶ τοῦ μεγάλου ϑυμοῦ κέχραντοι τῇ 
λέξει, quae ratip pertineat ad oz pro OX f. μέγα. qua de notione, nibil 
tenui, ἐξά ex £x alia vocabula. compofita vel fimpliciter explicari, ut 
ῥαδινὸς ap. Suid. 3, 249. €. , vel.fic, ut refpiceretur ad adi. zv, utap. 


' Hef. 2, 1095. €. ῥαδινὸν» εὐκίνητον» A., cf. Stp. Th., ut contra éx pro 


ῥάδιον firmatur ad Hef. !. l. p. 1093. N. 11., cenfente Stp. Th., potius 
£2 fic cum Iota et accentu fcribendum, ut L. Ern., dici pro gai et eai, 
quod pofítr. explicatur ap. Hef. LL. p. 1097. i. Qaisov, ῥαδίως y cf. ib. N. 4. 
lam, etíi quoque. in ῥῴδιος varietas eadem infra occurrit, ut Iota edd. 
addant vel demant, tamen, fi ex eft pro illis Ezn. ». rectius in noftro adi. 
ῥαϑυμ. fcribetur lota, ut et in éc3iog hodie quidem edendo ac fcribendo, 
cum eodem confentiunt. 

Sed notionem adi. 623. principem agnofcimus illam Stp. , unde altera 
facile ducitur pro defes, fegnis, ignavus, 1. laborem moleftiamque fu- 
giens; unde et alia pro negligens f. incuriofus, cf. Suid. 3, 250. e. éa- 
ϑυμεῖν, — và ἀργεῖν, — παρὰ τὸ ῥᾷτα τῷ ϑυμῷ διδόνοι!» 1. €. ἐνδιδόνοην indul- 
gere, dedere fe, cedere, obíequi animo fuo et voluntati, cupiditati; 
affe&ubus et motibus, quae alia notatio non plane reiicietda, cf. 14.» 
non coll. ad Hef. 2, 1096. e. cum N. 24. Thom. M. p. 771., coll. Suid. 
2, 636. m. et Hef. 2, 696.1., unde fiz quoque pro tardus f. lentus, de 
animo, ad cogitandum et deliberandum non celer; quae vis tamen et 
in illa pro fegnis latet; quo feníu fortaffis ec Hef. 1. l. fubft. interpreta- 
tur κατήφειαν» ab effe&u f. adiuncto, quia triftitia habet aliquam in co- 
gitando, deliberando agendoque tarditatem et difücuitatem, cf. ib. p. 
203. e., ut eiusdem p. 1282. m. συγνὸν» ἀργὸν, nondum emendarim in 
ἄγριον, V. N. 27. , ut ῥαϑυμία pro luxuria (tacente Stp. ΤῊ.» v. ap. Per. 
ad Ael. Ν. ΚΕ. 9, 9.e. et 12, 30., qui veri funt numeri), confirmabitur e 
Suid. fupra v. ῥᾳθυμεῖν, cum mollirties et ignavia ducat ad luxuriam, 
profufionem ec voluptatem; quod jubít., e priori notatione, nobis 
Leicht/ffum y wt adi. Jeichtfinvig, quod nec ab h.l. alienum; quanquam 
procedit ec illud z4c2ffig f. forg/os, quomodo, P. alio nitente, capio 
et Bg., fevere Gr. illud ap. Hef. ἔκλυτος, ied ap. Lat. etiam pro negli- 
gens acceptum, cf. G. Th., ut &. reípiciat pr. opp. éz«zeAéssgov, nar- 
rante Noftro et culpante talem in rep. adminiftranda animum in Com- 
modo 1, 8, 3. 1, 11, 15. €. I, I2, I2. I, 15, 3. in Caracalla 3, 15, 2. 4,7; 
2.Íqq. (quanquam hic tamen rem militarem curavit et militaris videri 
maxime voluit 4, 3, 8$. 4» 12, 4. ID. 4, 7; 8. m. fqq., quo et retulerim 
illum Alexandri Achillisque bonorem 4, 8.) fed in Heliogabalo non qui- 
dem diferte, àt fiinul ita, dum commemorat iítius choreas et facrificia 
$4 ὅ,τ. 5, 7, 8. €. it, aurigationem $, ὅν 23., (quam et profert de Com 
modo 1, 13» 17. it. 1, t5, et de Caracalla 3, 10, 4. e. 4» 75 2. €. 4» MI, 1$. 
4» 12, 11. fqq.) nifi huc trahas illa 5, 7, 2. [4,» cf. Dem. 112, 2. τῆς £a. 
ϑυμίας — xod τῆς, ἀμελείας it. 133». 12. 9 Qasuvy x. ῥαϑυμία», (quorum de 
differentia v. aliquid ap. Stp. Th. 1, 1608. E. fq.) et 158. 10. διὰ μαλακί- 
a» ἢ &a9. j ; 

Tum ad v. καινοτομεῖν εἰ fub(L, καινοτομίαν cF. Bud, C. 1186,31. Stp. 
Th. aliunde et Suic., it. Suid. 2, 286. m. καινοτομεῖ, — καινουργεῖγ A. ex 
Arift. Eccl. v.532., cf. v. 580. Vefp. v. 871. it. Hef. 2, 109. m. xaivora- 
μῆσοη.» καινὸν ποιῆσοι ν» Cum Ν, et p. 1363. N. 14. ad Luc. 3. p. 11. N. το. 


EXCVRSVS AD LIBR, f. 119 
Ind. Z. Xen. Pol., ubi Dg. melius, quam D., fenfum dedit, qui eft 


ic, ut adolefcentes imperatores multa fecezint, quae alii ante eos non 
Cere, maxime in malam partem , utque fuperiores vicerit A) volupta- 
» Commodus 1, 6, 2. Íqq. 1, 8, 2. e. 1, 12, 12. 1, 13, 15. 1» 17,22. He- 
ogabalus 5, 5, 7. $5 6, 3. fqq. ec 24. it. 5, δ, 5 2. et Caracalla.3, 10, 4. 3» 
3» 3., tum B) crudelitate, faevitia et caedibus Commodus r, 13, 14. 
, 149 1j. 6, 18. fq. 1, 17, 1, Íqq., Caracalla in patrem 3, 15, 4. 9., in 
atrem $. 10. e. 4, 1, 2. Íq. 4» 3» 2. 4» 4, 3.146.» in reliquos 315, 8. Íq. 
64 X. iqq., fingulis adeo no&ibus δ. 8., in Alexendrinam iuventutem 
» 9.» in Parthos 4, 10. fq., Heliogabalus 5, 6, 1. 5,7, 11. 4» ὃν 15.» 
orro C) vefania quadam , SRulipn et itudio rerum indecentium, gb im- 
eratorumque períona et dignitate alienarum, Commodus quidem favore 
urrarum et mimorum I, δὲ 2. I, I3, 16. , it. gladiatorum, ut et cum 
is palam in amphitheatro congrederetur, et ap. eos habitaturus eflet t, 
$» 1$- Íqq. ^ 1, 16, 8. 12. it. imitatione Herculis r, 14, 15. fqq. fed Ca- 
acalla ftudio magiae 4, 12, 5.ν Heliogabalus ardore facerdotii 5: 93:5 
7. 5, 6, 15. Íqq. et in muneribus publ. indigne conferendis 5; 7, 12. Íqq., 
uanquam Molíler et de fenioribus talia nova et infolita narrar; ut Iuija- 
i, Praetorianos pecunia primum corrumpentis 2, 6, 21.» Severi, mul- 
a militibus concedentis , quibus militaris feveritas ac modeftia concidit 
» 8, 8. fqq. et Maximini, omnium faeviffimi 7» 1, 2. Íqq. 7, 3.» ut bonam 
n partem nova numero pauca, nec forte nifi in Pertinace 2, 4. et Alexans 
τὸ 6, 1, 14. Íqq. et 6, 9, 13. fqq. 

Iuventus autem imperatorum Noftri ettam hinc aeftimabitur, quod 
ommodus dr. imperium accepiífe anno aetatis XIX, fed amififle XXXI, 
t et Caracalla, natus XXIV annos, cum id fuíciperec, fed Heliogaba- 
us, id adeptus XIV aetatis, iam XVIII iterum reliquiffe; Nolilro. quie 
em Commodi iuventutem memorante tantum infinite 1, $, I. 24. íqq. 
1, 6, 2. IO. 2C. 1, 7, 4. €. 8. 10., etiam Caracallae 3, 10, 1.€. 4.9. 35 1t4 
15. ji 12» 25. 3» 145 4. 17. 3» 15» 7. 4» 1 2. it. Heliogabali $, 3. 13. 18- 
$1 51 1, m. , fed huius tamen etiam finite $, 3, 7. €. ὅν 7» 7. €. , in qui- 
bus indignis imperio iuvenibus excipi debet unus omnium digniflimus 
Alexarider $5 7» 9- $5 85 3. 6, 1, 2.Íqq. 6, 9, 13. Íqq. , cuius iuventutem 
Nofter definit $, 3, 7. e. 45) 7. 7. €.» fed et univerfe ponit 5, ὃν 20. m. 
6, 1, 11. Íq. 6. 9, 9., cui forte accetfuri erant Geta et Gordianus 4, 3, 4- 
Íqq. 7. 10, 1. e., nifi caede fuiffenc occupati, Contra fenum indigni 
erunt, lulianus, cui Nofter ῥαϑυμίαν tribuit 2, 7, I. im. et fenium uni- 
verfe 2, 12, tr., alii vero LVII aetatis annum, Severus, quem alii 
regnum iniiíTe dicunt natum fere XLVII annos, fed mortuum anno acta- 
tis LXV et ultra, pro quibus ap. Noftrum modo fenectus eius memora- 
τ 2, I5 7. m. 3, 11», I. 15. 3; 145 4. €- 2», I5» 1. 4. 9., fed de iis, qui 
cxtra Romam vixerunt, Macrinus, quem volunt impetraffe imperium 
habentem LIIl annos, quo de Nofter modo prodit, ipfum a fe quidem 
declinaffe ῥαθϑυμίαν $, 1, 5. €., fed vere tamen laboraífe ito morbo ac 
vitio 4, 2, 9. e. 45» 4. 4. m. 5» 5» 3. et, quamvis fe fuamque vitam lau- 
darit ipfe 5, 1, 3.fqq., tamen mollius vixiffe delicatiusque 4, 12, 3. fq. 
$2, 7. 44. 5, 3» 1., in Maximini fenectutem Noílro tantum LOG 
Ícribente 6, 8, 2. fqq. 9. e. 7, r, 14. m., aliis autem plane nihil, at Ni- 
gro ap. No(lrum exprobrata ῥᾳθυμίᾳ 2, 8, τό. 2, 9» 3.9. 2, 12, 4. €. 3 145 
II. 3.» 4, 15. €t de eius aetare allatis modo his, ἦν τὴν ἡλικίαν ἤδη μετρίως 
προβεβηκὼς 2, 7, 8.» ut lenitate eiusdem laudata ib, δ. 14. €t 2, 8,2. 15. 8.» 
denique Albini actate fic tantum commemorata, ut fuerit τὴν ἡλικίαν ἔτε 


189 " EXCVRSVS AD LIBR. I 


ἀκμάξων 2» Y5, 7.» ubi opponitur Severo feni, fed moribus ac vita non 
commendaris ib. $.2. 3, $. 4. 3» 7, 1.» ubi eius ézSvpíz tangitur, ut tà- 
men quoque dc eodem 3, 5, 5. ἡροῦντο — οἱ εὐπατρίδοῳ ἐκεῖνον μᾶλλον ἄρ- 

χονταν ἅτε -- χρητὸν τὸ ἦϑος εἶνοη λεγόμενον: ι * : cud 


I; 2; I. fqq. . 

Marci imperatoris res fcripfere Capitolinus, Aurel. Victor bift. mifc. 
Orofius 7, τς. Xiphilinus, Zonaras, Suidas v. Μάρκος, Excerpta Peirefc. 5 
ex Dionis LXXL Ariftides orat. 9. T. τ. et ipfe Marcus in δωδεκαβίβλῳ. ἢ 
Inter recenritiorés egregium libellum de vita Marci fcripfit fummus vir ἢ 

Conrad. Rittershufius, cui citulüm fécit Speculum principis civiliter boni, | 
ec ante hunc Antonius Guevara, Hifpanus, in'Horologio principum, 
{εὰ licentiee novo genere, £i&a narratione ad ideám perfe&i imperii 
adornatum exhibuit. |Cum enim Marcus omnibus omnizo virtutibus ffu- 
duiflé, opzimeque ommium, qui unquam principatum tenuerunt , creditus | 
Jet imperaffe, notante Xiph., adeo, ut sec adulatio vidéatur talem po- 
£ui/e coshngere, iudicio Capitolini in Vero r1. (e. T. r. p. 438.) in primis 
idoneus vifus eft, qui in exeinplum virtutis imperatoriae commendares 
tur, cuique etiam ea tribuerentur, quae hiftoria diferte et feorfum non 
tribuerat. Boec/. "Ea Ey 9e s 
Marci genus et parentes traduntur a Capit, l. l. , uxores p. 310. fqq. 
it. 289. 360. 362. m. 395. 389. Íq. et a Lampr. p. 472. i., tum filiae a 
Cap. p. 317. 36$. e. 399. N. i. ic. a Lampr. p. 489. 1. $24. i., denique 
filit a Cap. p. 367. 377. i. 394. i. 399. e. et a Lampr. p. 472. 475. cum | 
N. 3. Caf. MES ver j 
ϑυγατέρες — πλ) Trium ipfe Herodianus meminit, Lucillae, natu . 
maximae, ab ipío Commodo interfeCae rz, 8, (6 et) 17. it. 4, 6, 7. etc 
alterius, quam non nominat, ab Ántonino interfectae 4,6, 6. Sed 1, 13, 


2. idem Herodi. τὴν πρεσβυτάτην τῶν Ἰζομμόδου ἀδελφῶν, maximam matg 


fororem vocat Fadillam. ' Intelligendum igitur, :Fadillam poft mortem 
Lucillae hanc compellationem habuiiTe, τας natu maxima diceretur, non. 
a natura. Leiss. cf. N. ib. et de filiabus Marci ad Dion. Caf. T. 2. p. 1203. 
N. ad $. τ. e. T M " jet : 
ἄῤῥενες δὲ àvo) Atqui, fi Lampridio fides, alter erat Commodo frater, 
fcil Antoninus geminus. Oxoz. ' Liberi Antonini funt 1) Lucilla, pri- 
mo anno, ut ex Capit. c. 6: (T. x. p. 312. e.) intelligitur, matrimonii 
fufcepta. Hinc Herodiano πρεσβυτάτη πάντων ἀδελφή (1, 8,6.) HaecLu. 
cilla nupta fuerat L. Vero, conforti imperii M. Aurelii. Ea mortuo 
Vero elocabátur a M. Aurelio, virtutis caufa, equiti Rom. Pompeiano, 
(cf. Capit. p.317. 365. m. it. Spartian. p. 711. e. Herodi. 1. 1, et δ. fq. 7. 
1. 1,6, IL] &- : , T. , : 
avc. Mosis Galerius Anconinus in numophyl. Chriftinae p. 409. , et 
Lampr. in Comm. (i. T. i. p. 472.) Antoninum Geminum' vocat, quia 
ipfe et Commodus uno partu erant editi, (cf. ad Lampr. p. 475. N. 3. 
Caf.) Sed hic M. Gal. Antoninus quadrimus mortuus eft, (cf. Lampr. l.l.) 
3) Commodus, 4) Verus Caefar, qui feprennis mortuus, Capit. 
in Anton. c. 21. (p. 367.) Lampridius Commodum fcribit c. 1. Caefarem 
puerum appellatum cum fratre fuo Severo. Sed Salmafius ad h.l. p. 114. 
(nobis p. 475.) legendum putat Vere pro Severo; huncque ab Herodi. no- 
minari Verifumum, (quod potius dicic Caf. 1.1. N. 3.) 


EXCVRSVS AD LIBR. I. 781 


4) Fauftina Auguítà, 6) Fadilla Auguítà, nupta Antiftio Burrho, 
. Lampr. p. 491. e. cum Ν. 6. Caf, ic. Cap. in Pert. c. 5. e. p. 557. m. 
t ap. Noftrum r, 13, 2.) EUN 

7) Vibia Aurelia Sabina in numoph. Chrift. p. 108. 8) Sextus. 
uius faepe meininit Galenus in L περὶ τοῦ προγινώσκειν T. 3. Opp. p. 
39. L. 21. et eadem pag. aliquoties. Unde fimul illud manifeftum eft, 
unc Sextum adhuc in vivis fuiffes Marco ap. Mércomannos agente. 
junt, qui Sextum eundem; quem Verum, putent: fed is Verus periit 
ub ipfis Germanicae profectionis diebus, Cap. in Anton. c.21. (p. 366.) 
erodianum igitur mentionem nullam fecifle Antonini Gemini, non 
irum, utpote in prima pueritia mortui, (cf, ad Lampr. p. 476. N. 3. 
af) Sed hoc mirum, eum meminifle Veri, non meminiffe Sexti, qui 
ero fuperviMiffe videtur. — Hunc Sextum non fuiffe Antonini filium, 
ed Sextum Quintilium Gordianum , Maximi filium, oftendit Reinef. V. 
. P- 338. — Numi quidem tot liberorum Marci mentionem non faciunt. 


unt, fed ubi aliquot. Itaque ex numo ap. Beger. p. 675. cave, colli- 
as, Marco non nili fex liberos fuiffe: quemadmodum ex alio ib. non 
oteft colligi, ei non fuiffe, nifi quatuor. Nam alter numus Fauftinam 
raefert cum fex, alrer cum quatuor liberis cum infcr. Fecund. Augufta 
t Temporum Felicitas. Less. 

δ. 2. ὃ μὲν fr. wop. v. v. Q. uer.) Puerum. quadrimum dicit Lampri- 
ius. $y/b. Τ΄ 1. p. 472. m., fed ubi fermo eft de Antonino Gemino. At 
apit., de Vero Caefare loquens, l.l. p. 367. feptennem amifft, cf. ad 
ampr. p.476. N. 3. Caf. et ad Dion. Caf. T. 2. p. 1203. it. Grut. Lamp. 
. 6. P.2. p. 892. e. 

ib. Βηρίσσιμος) Verum Caefarem appellatum fuiffe, ex Capit. (I. 1. 
nte) Schottus adnotavit, qua dé re in Indice. $y//. Ibi in Gr. quidem 
ihil, fed in Lat. v. ;»»Verif/;/mus , Marci Antonini filius, (ex h.l.) Lam- 
ridius Antoninum vocat, et geminum Commodi fratrem fuiffe refert. 
erifimus unde appellatus M. Annius Verus 360, 27.«- e Xiph. ἦν δὲ 
ὕτος o0 Avrwvivoc Μάρκος, ὁ Κατίλιος πρότερον ὀνομαφόμενος, ᾿Αννίου Βήρου — 
ἔγγονος. — προετίμησε δὲ τὸν Βῆρον (ὁ ᾿Αδριανὸς) διά τε τὴν συγγένειαν αὐτοῦ» 
καὶ διὰ τὴν ἡλικίαν, xod ὅτι φύς,ν ψυχῆς ἐῤῥωμενεςάτην ἤδη ὑπέφαινεν, ἀφ᾽ οὗ 
χοὶ Οὐηρίαξιμον αὐτὸνγ πρὸς τὴν τοῦ Ῥωμαϊκοῦ ῥήματος ἔννοιαν κομψευόμενος, 
ἀπεκάλει) erat porro £M. Antoninus, 44 Catilius ezte nominabatur, filius 
zdnnii Veri.— Verum tamen maiore honore affzcit , cum propter ius 
anguinis, tum quod eum iam florentem aetate et ingenio cognofceret ; 
quem etiam οὐ eam caufam facete Veriflimum sominabat ; quae obícurius 
converfa, melius reddentur fic, e? quod iz4o/em animi fortiffemam , ge- 
nerofifimam , zam offepderet, et illuftrantur ad Cap. in Marco c. 1. e, T. 
1. p. 290. M. Zfntoninus principio avi fui nomen babuit, et Catilii Severi, 
materni proavi. Poft exceffum vero patris ab Adriano Annius Veriffimus 
vocatus efE : pofi virilem autem togam, “4ηημς Verus, patre mortuo ; ab 
evo paterno adoptatus eff et educatus, in Caf. N. 1. a. e. » Ante dicebatur 
ZAnnius Verus. Hadrianus iutfit dici 4pnium Veriffimum: quare? πρὸς — 
Éyyoizy , inquit Dio, h. e. quod effet veritatis amantiffimus, cenaciffimus. 
Magnum rectae indolis argumentum, et animi vere generofi, amor ve- 
ritatis, odium falfi. — Marcum iuvenem nominant Veriff/mum luftinus 
Eufeb., Georg. Monachus et Lampridius quoque« in Antonino Diidum. 
c, 6. m. p. 784. 6.» cf. Weffel. Obf. Var. p. 93. e., ubi, uter in priori. 
bus, docet, Marcum etiam poft tempus, a Capit. poficum, appellatum 


ed hoc non mirum. Numi percutiuntur, non ubi omnes liberi nati - 


182 EXCVRSVS AD LIBR. L 
eíle aut. Verum, aut Verif/zmsum, quo de faperlativo, haud dubie e G 
Mlo ἐῤῥωμ. orto, nec de diminutivo intelligendo, ir. de fcriptura G 
Βηρίσσιμος εἴ Οὐηρίσσιμος, cf. ad Dion. Caf. T. 2. p. 1168. 1l. 27. N. ad ! 
162., ubi p. 1203. ad δ. 1. monetur, Veriffm:, ut hic Nofter voce 
nomen in numis non deprehendi; unde et Spanh. de Pr. et u. n. T.i 
p. 349. i- »neque tamen Vepiffgmum dictum fimiliter huius M. Aurel 
filium , f. Βηρίσσιμον. quod de eo tradit Herodi. , fed Βῆρον f. Verum, 
memoratis ante genuinis etus numis cum addita Caefaris appellatione v. 
dimus; ac unde Capitciino (in Marco c.2r. T. 1. p. 367.) fides continu 
accedit, dicenti, fiium somine Vert Caefarem , exeto fub aure tuber 
fepiennem amifit** ut tamen Noflrum excufem fic, in nomine hoc ufut 
pato effe fecutum non numorum fidem, fed vulgarem confuetudinerm: 

$. 4. m. ἀρετῆς δὲ πάσης ἐμ. ἃ.) De Marci virtutibus cum Capicoli 
nus omnia fine ordine pofuerit: placet ea digerere in certa quaedan 
capita et quafi clafes.  ]gicur ille Marcum ab hac parte laudavit primi 
univerfe T. r. p.286. 350. 358. 363.» deinde, ut plures eius virtute 
fimul memoraret p. 307. 1. et 336. m., denique, ut fingulas virtutes ali 
quas afferret; quarum genera facimus haec, primo ut Marcus curarit 
quae pertinerent ad religionem et res facras p. 340. 369. 393. et ludosp 
368., tum ut fuerit tolerans p. 293. 373., excelíus in luctu p. 367. fq. 
diligens in re familiari p.309., percus ib. et p. 394. €., tamen Íine ava: 
αἰτία p. 331. 336. 402., famae (tudiofus p. 314. e. 365., non avidus glo. 
riae p. 326. aut titulorum p. 325. e. 337. , laboris amantiílimus p. 298. 324 
329.» etiam inter fpectacula p. 346.1., etiam in luctu p. 368., porro his 
officiis erga fe ut et addiderit reliqua adverfus alios, ante imperium qui« 
dem, fidem in magiftratu p. 303., modeítiam in imperio fufcipiendo p. 
307. €., it. in eo admini(irando p. 314., regni focius bonus p. 316. fq. 
322. Íq. 345- 14.» poítquam folus imperium adeptus, multo melior p. 
350. 364.» comis erga omnes p. 307.» lenis bonusque erga fenatum p. 
328. 336. 387. 392., it. erga cives p. 320. (4. 335. 352.» 1t. erga inimi- 
COS p. 335- 373. 401.» it. In puniendis aliorum peccatis p. 536. 381. 14.» 
aut iisdem celandis p. 346. 390. , it. erga flultos p. 342., in regni negó- 
tiis affiduus p. 324. , etiam cum moleítia p. 329., nec fibi fapiens folus 
Ῥ- 372. fq.» iuris antiqui tenax p. 334., in iudiciaria re diligentiffimus 
p. 330., in iure dicundo cautus p. 334. et aequiffimus p. 382., fuffraga- 
toribus non cito credens p. 404., Curiofus etiam rerum minutarum, ut 
viarum et itinerum p.332., civium amans p. 321. m. , eorumque vitae 
p. 337. 6.» et deliciarum p. 378. et felicitatis, in fumtibus publicis ca- 
vendis p. 330. €. 332. 354- 370. 377- 394. 401. , in ve&ugalibus recte exi- 
gendis p. 334., aut remittendis p. 377. e., in alimentis publicis praeben- 
dis p. 331. , In refrumentaria curanda p. 332., in iuridicis dandisib., et 
Jegibus multis bonisque p. 328. i. 330. 14. 333. 340. 374. 379. 394. m., 
dux belli providus p. 325. 364. 369. íq., ítrenuus p. 372. 374.» felix p. 
325. 343» 354- 372. , clemens tamen et aequus in hofítes p. 382. 387.389. 
390. e., denique pius erga parentes p. 309. 314. i. 315.1. 320. 403.» it. 
erga magiltros p. 290. e. 297. 299., bonus maritus p.362. fq. 390. 1t. pa- 
ter liberis p. 348. 354. m. 363. 1. 365. 377. 394.» led infelix idem pater pz 
353. e. 395. fqq.» liberalis porro erga affines p. 303. 315. €. 326.1. 346. e. 
348. 365. , 1t. erga cives p. 317. e. 1q.^ 327. 331. €. 345. 377- | 

Ab. λόγων ἀρχ. ἦν £e.) Ap. Capit. fimul cum Marci magiftris memo- 
rantur et res ac difciplinae, in quibus inítitucus fit, f.1. p.290. mufice 
«t geometria , ic. grammatice, Gr, Larinique fermonis, fed p. fq, orato- 


EXCVRSVS AD LIBR. L . 183 


ria f. rhetorice, itidem utriusque fermonis, tum p. 293. philofophia uni- 
verfa, at p.295. Stoica, it. p. 297.» ubi et Peripatetica, porro p. 298- 
iuris ftudium, it. declamatorum fcholae, praeterea p. 306. pingendi ars, 
pugilatus, luCta, curfus, tum ut fuerit ftudiorum amantiff«nus, etiam 
inter negotia publ. p. 312. e. er inter fpe&tacula p. 346.1., fed plurimum 
tribuerit philofophiae p. 293. 306., in primis Stoicae p. 295, 351., ut 
philofophus fuerit in imperando p. 394., in vita p. 286. 293. 351. 363- 
388. et in morte p. 399., etiam doctus litteras Aegyptias p. 388. €. , ubi 
et dicitur philofophum egiíIe in Aegypto , it. in Oriente, cf. Heyn. Hift, 
T.4. p.989. m. . : : T 3 

6. 5. δηλοῖ — αὶ λεχϑ. 94 vyeaQ.) Scriptorum quidem do&trina et fía- 
pientia fatis firmatur vel uno illo Antonini ad fe ipfum libro, quem 
re&e laudavit Fabric. Bibl. Gr. V. 4. p.22.e. Di&a vero eiusdem, ubi- 
cunque prolata, quin de fimili genere fuerint, refertaque litteris ac fa- 
pientibus fententiis, dubitari nequit; ut tamen oratio eius, quam in- 
fralegimus, nihil huc valeat, cum fit a Noítri ingenio conficta, pro- 
ferente Capitolino haec modo eius dicta, p. 362. J£ uxorem dimittimus: 
veddamus et dotem, p. 373. aequiusefl, ut ego tot et talium amicorum cone 
Jilium fequar y. quam, ut tot et tales amici meam unius voluntatem fequan- 
fur, p. 394. florere civitates, f£ aut philofophbi imperent, aut imperatore 
ghilofophentur , it. p. 399. alia tria. 

Denique de Marci obitu ad 1, 4) 19. 1. ὃ μὲν — ἀνεπαύσατο) Etiam 
Capit. c.28. (in Marco T. r. p. 397.) morbo mortuum narrat: at Dioz71, 
33. peremtum a medicis, Commodo gratificantibus,. tradit. Leism. 

E Cap. verbis l.l. p. 399. e. fepzimo die gravatus eff , et folum filium 
admifit , quem [latim dimifit, ne an eum morbus zranfiret , pefte abfum- 
tum Marcum colligit Salm. N. 6., afferens tamen et Dionis illam de vio- 
lenta morte fententiàm , quam et amplectitur Gatterer. in Enchirid. Hift, 
univ. T. τι p. $24. m., de mortis genere Marci plane tacentibus Anglis 
ap. Heyn. Hitt. T. 4. p. 1010. 


1525 Δ. €. 
— ἐπὶ λέγοις δοκιμωτάτους ἐπὶ συντάξεσιν οὐκ εὐκαταφφονήτοις καλῶν A. 
Quod Leifn. in N. fuper pr. izi de conditionis notione dicit, unis 
verfe quidem verum eft, cf. Stp. Th. 1, 1211. H.fq. Vig. p.599. Nr. 11. 
cum N., Barn. ad Eur. Alc. v. 375. Duck. ad Thuc. p.516. N.76. Weff, 
ad Diod. S. 1, 138. N. 49. Rz. ad Luc. 2, 793. N. $32. it. 3, 44. N. 88. 
Bach. ad Xen. Ag. t, 4. m., Fi. ad Well. p. 386. εἰ Indd. Dion. C. cum 
Xen. Z. Α΄ ubi fequitur ipfum vocab. cozditionis ec paci , ut hic et a, 
12, I.: ib! valere iíla obfervatio nequit, et éziin Vs. autexprimitur Lar. 
fu^ , ufuürpato in fimili caufa, cf. G. Th. 589, 24. fqq. cum Indd. Suet. ec 
Iuít., aut libere opprimitur cum Bg. hic, et altero Noftri loco cum Sb., 
unde eadem loca duo ad iftam notionem non bene adhibentur ad Luc. 2, 
86. N.99. et unus hica Vig. p. 6ot. i. , no(tratibus h.l. ufurpaturis unter 
f. mit, dum ratio P. maxima que propofita mercedecc fimilis eft illi Bg. 
in pr. μετὰ τῆς ἀλλ. ἔπιμ.» mutata praep. in particip. , fed deferto nume- 
ro plur., et infuper addita copula que, forfan inde, quod orationem rel, 
in abl. confeq. mutaffet, et praepoíuiffet particip. accitis," ad No^iri 
haec reípiciente Vig. l1. fic »,viros eruditione c/aziffimos (e P. P'rtim) 
non contemnendis , 1, e. ἀφϑονωτάταις, ampliffimis, conditionibus undique 
erce[Jeus. συντάξεις hic gaces f. penfions« ad fenfum bene, fd per biis 
| bara et Gallica, pro dometüicis Geba(t f. Befvldurg , at Bg. ambigue red- 


184 EXCVRSVS AD LIBR. I. 


dente, pro noflris Bedingungen , aut exquifite pro commodis, praemiis 
et paCtionibus, cf. Cl. Cic., tacente G. Th. Proprie quidem Gr. c. ett 
formula et ratio, qua quid pacifcimur, componimus et conf(tituimus, 
fed deinde etiam res ipía. paa, paíto decreta; unde reliqua derives, 
quac fuper hoc v. habent Bud. C. 396, 7. , ut fit ftipendium, ir. annua, 
quae dantur a principibus, ut h. l., et p. pr. l. 12. 43. ic. Stp. Th., ubi, 
praeter illa Bud., aut affinia, ut tributum at P. ap. Herodi. reddidit 
praemia, quidam f/ipendiat* quorum prius P. refpicit r, 6, 24. e., tum 
Ind. Z. Xen. Cyr. , ad Hef. 1t. Suid., pro cuius τὸ λαμβάνειν xoj τὸ ποιεῖν 
τὰ δέοντα legetim bis in gen. τοῦ a. — τοῦ π.. € Dem., cuius locus p. 
Íq. i. etiam affertur, et in Ind. re&e explicatur, 

De εὐκαταφρόνητος fcriptura quidem per vocem unam confentiunt non 
modo libri noilri, fed ctiam alii; ficut funt alia quoque ex εὖ compo- 
fita; ubi tamen eandem fcripturam repetas e vecufíta illa ferie omnium 
una; fed fuper interpretatione eft obíervatio Ind. Polb. Ern., efTe fimpl. ' 
contemitibilis, quia addatur adv. τελέως», in quo et ipfo eft notio iliius 
εὖ. Ut ib. »κοὐκ sx, non levis f. parvus« recte ad fenfum, cui par Lat. 
magnus Í. emplus, quia negat. cum aliis orationis partibus e claíffe ne- 
gantium aut minuentium etc. facic oppofitum, cf. 1, t, 1. e. οὐχ dx , pet. 
λιτότήταν aut copiam ornatumque orationis variandae, ita, ut nihil in- 
fit notionis eius, qua carpimus et minuimus cum contemtu, fed contra 
notio bonitatis, praeftantiae et magnitudinis, (quod hodie fcimus in 
Lat. fimili phrafi ap. Liv. de Polybio 30, 45. m. Paudquaquam ipernen- 
dus “μέζον, c£. 33, 10.e. G. Th. v. fperzend., Ern. rhet. ὃ. 332. 390. e;) 
quanquam non ita, ut per Lat. adi. gradum fuperlat, exprimatur cum P. 
et Vig.. quo tamen inclinat nuperrime Ianus ad Hor. od. 1, 28, 14. ; 
unde bene Ind. Xen. Mor. et Z. fimpl. per contemtus, cf. Dem. Ind., 
cui add. abfolute 45, 1. , fed cum oppofitis quibusdam 1244, 9., proquo 
]. 12. καταπεφρονημένος ὑπ᾿ αὐτοῦ, it. compoíitum cum aliis 97, 27. cum 
ῥαϑύμους , Opp. pr. φοβεροὺς κοὶ χαλεποὺς, 1110, ult. cum βάρβαρον», opp. 
Íq. τῷ x. οὐδ. Atrz., )t. cun praep. 154, 20. et opp. fq. eQaA., ut ap. 
Dion. H. Sb. T. 2. 2, 39. copulantur sx. καὶ ταπεινὰ — ὀνόματα » pro quo 
Ρ- 3. 1. 17. fyn. εὐτελες. x. τάπειν. et ]. 26. μικρὰ v. φαύλῳ ὀνομ. et Ael. V. h. 
12, 53.1. oppon. τῶν uryísuv — sóxar. contemnendas , cf. ]nd.,. dum Stp. 
Th. non vult reddi per particip. Lat. cozzesrus et efpiciendus, fed per 
adi. contemtibilis et afpernabilis, quae et L. Ern. modo repetit fimul cum 
defpicabilis, ut tamen eodem redeant, et verbalia in τὸς verti liceat aeque 
per illa: particip. perf. et fut., ficut ipfe deinde Stp. Th. vertit tamen 
oix, six. non poenitendus* fine exemplo cum negat., cf. Dion. Η S. T. 
2. 85. 36. de Iphicrate cum fyn. et. praep. τὰ πολέμια δεινὸς — xod ἐν λό 
γοις οὐκ εὖκ. » it. Zof. 4, 6. 6. e. πλῆϑος οὐκ à. , copiae non contemnendae et 
$, 37, 2. €. eadem copias haud afperzandas cum Sb. Ind., it. Luc. r,8. i. 
οὐκέτι sÜx., 0n iam contemtu igna, per fyn. rationem adi, digzus, cum 
íubtt, affmi, quae par eft ill; per particip. fut., etiam ufurpacae ib. p. 387. 
J. 70. et p. 389. 1. 10. οὐδὲ οὗτος εὐκ. ne iple quidem facile comtemnendus, 
Íeverius, quam p. 145. 1.32. οὕτως ἄρα εὐκ. ὑμῖν ἡὶ Πενία δοκῶ xod εὐαδίκη- 
voc, ὡσϑ᾽ λιν ita me vobis i/ozea Paupertas vifa eff , in qua ffc iliudatis; 
ut rel., pro feveris adeo zgi;ur contemtibilis vo/is ego Paup. videor e£ 
imbecillis, 42; nihil huc profuturis Hef. er Suid., qui modo duo com- 
pofita talia habet 1, $92. e., non coll. ad Hef. 1, 1508. εὐκατάπρητον, -- 
εὐχερῶς καιόμενον», quod. 1. 4. εὖ et Lat. illud /aci/e Gs.ante. Sedinaliam 
partem de negat. cum aliqua orationis parce negante etc. Suid. 273; € 


^ 


EXCVRSVS AD LIBR. I. - 785 


οὐκ ἀδύνατοι nugatur e Schol. Thuc. ad 1, 25., (ubi Verf. re&ius nec pa« 
rum poteutes,) melius verfans alibi, ut 2, 734. Tm. οὐκ ἀπεικὸς, οὐκ ἄτοπον, --α 
ἄξιον — non abfurdum, — dignum, cum diferto canone, τὸ οὐκ ἀπ. διὰ δύο 
ἀρνήσεων μία συγκατάϑεσις, ὡς τὸ Wsa s οὐδαμῶς, -- οὐχ wusa 0», τὸ μά- 
A82, — per duas negationes uzam affirmationemn //gnificat, rel., fjne em- 
phaíi adeo ulla, nec per fuperlat. gradum, it. mox οὐκ ἀπεικότως, vri 
TOU εὐλόγως, €t p. 736.1. οὐκ ἐπικῶς» ἀντὶ τοῦ λογίως, εἴ. Hef. 2, 807. i. 
οὐκ ἄκοντες, ἑκόντες, Cum N. et ib. m. οὐκ ἀνεύϑυνον, εὐκατάκριτον, ubi 
in N. t1. pro. Cyr. Ms. οὐ κατακρ. legendum εὐκατ., p. 14. i. et m. οὐκ 
ἀπίϑανος, πιϑανὸς » it. €. οὐκ ἄσημοι, ἐπιφανεῖς y A. p.909. 1. , ec in verbis 
ib. p. 808. m. οὐκ ἀπηξίωσεν, ἠξίωσεν», €t mox οὐκ ἀπορεῖ, — εὐπορεῖ, It. in 
Hom. οὐδ᾽ ἀπίϑησε y "1A. β΄, 166. 441. εἴς... it. inadv. p. 815. m. οὐ μετρίως» 
μεγάλως, p. 818. 1. cum N. 18. et p. 822. 1. : 


1:2, 3. i. 3 
(c ἀνδράσι τῆς συγκλήτου βουλῆς A. , 
Bg. e P. partim exprimit formulam z. e. £., nonfevere quidem, ta- 
men referens Graeca ad fpeciem externam, confervato adi. et fubft., ut 
Stp. Th. τ, 767. E. e. G. libere per fenatus tantum, at 2, 30. i. per pa- 
£res confcriptos , nec per íeverum cozvocatus fenatus, ad No(trum refpi- 
ciens fine loco et praeterea tantum ad Plut., cf. Bud. C.. 768, 27. Har- 
pocr. p- 325. e. Suid. 1, 693. e. 3,389. m. Rs. Or. V. 9. p.401. m. , quae 
de Gr. συγκλήτῳ ἐκκλησίᾳ valeant etiam in rem noftram er Romanam e 
Suid. illis 2, 402.1. οἱ Πρυτάνεις συνῆγον τὴν βουλὴν A., quibus Íiubititui 
poffunt Confules, etii alio "endit.Caf. ad Suec. Aug. c..35 in. »lenatus 
legitimus opp. ei, qui indicitur à Coff. aliove, cut competit id ius. — 
Haec proprie ovas σύγκλητος Graecis dr. Nam indicere dicunt συγκαλεῖν 
βουλὴν 1. προσγράφειν β. — At fenatus legitimus Graecis eit βουλὴ καϑήκου- 
σα A.«€ fed Merc. Eutr. 1, 1, 3. σύγκλητον Ἕλληνες ἐκάλεσαν τὸ δυνέδριον ἐκ 
ποῦ πρότερον μὲν τοὺς βασιλεύοντας, μετὰ δὲ ταῦτ τοὺς ὑπάτους. συγκαλεῖν 
vs αὐτοὺς ToU; βουλευτὰς, qui latent in pr. τὸ συνέδριον) ἐπὶ τὰς βουλὰς» 
xe τῶν ψήφων ποιεῖσθοη κυρίους , tribuens nominis. originem . Gr. 
Ícriptoribus, fed tamen fimul à Romano ritu, et a facto ipío re- 
gum Rom. et poflea confulum: ficut ab  Athenienfibus  mul- 
ta venerunt in Rom. civitatem auctore Romulo, nominatimque totum 
fenatus inftitutum, v. Dion. H. Rs. V. r. p.252. l. $. p. 254. 1. 8. et p. 
261.1. 13., ap. quem deinde occurrunt de rege p. 264. 1.8. βουλήν ve 
συνάγειν καὶ δῆμον συγκαλεῖν, quae duo y. ponuntur fyn. etpromiícue ib,, 
de fenatu et populo etiam, cf. p. 503. l. 7. συναγαγὼν τὸ mAz9og εἰς ἐκ- 
κλησίαν», it. p. $37. 1. 10., fed de rege iterum V. 2. p.654. l. τό. συγκαλέ- 
σας τὸ πλῆϑος sig ἐκκλ. iM. p. 662. l. 14. 667, 3. 692, 5. 70], 15. et mox 
συναγαγὼν τήν τε Ῥωμαϊκὴν βουλὴν A. 719, 11. συγκαλέσας τὸ φυνέδριον, 736» - 
16. de Tarquinio, qui, ἴδῃς ante curiam, ἐκέλευε τῷ κήρυκι, τοὺς βου- 
λευτὰς καλεῖν εἰς τὸ συνέδριον , p.Íq. l.4. 822, 4. (44. 844» 9. κός, 6. 9ος». 
13. 989, 12. 15. 1244, 38. it. V. 3. p. 1346. 1. 8. et (913, 1. οἱ δὲ ὕπατοι — 
συνεκάλουν τὴν βουλὴν», quae collecta usque ad libr.9. non monitrarunt 
mihi ap. eundem Noltro frequens aut folum τὴν σύγκλητον , aut hoc cum 
βουλῇ , ut noflro loco, Ífed faepiffime βουλὴν abfolute, it. καὶ βουλὴ τῶν 
Ῥωμαίων V.2. p. 966. ult. et rurfus τὸ συνέδριον 10. p. iiio. 1, το. Gaete- 
rum Sb. Ind. v. s. cuin f. vertit cum Stp. fupra patres conjcriptos, ucap. 
Dion. H. redditur ὦ βουληὴν v.c. V. 3. p. 1398. 1. 8,» it. à πατέρες ρ. 1409. 


Ddd 


186 EXCVRSVS AD LIBR. 1. 


l. 4. et à βουλέυτοὶ 1439, 6.» quae ratio tamen non eft fevera, nec afli 
nis faltem , fed Bg. aut Bud. l. 1, fenazus Rom, 


so 3$, 3. fe 

— τοὺς γένους μακραῖς διαδοχαῖς εὐπατρίδαξ. | 
. Hoc τῶν εὐπατριδῶν nomen et inftiturum ab Aegyptiis veniffe cenfes 
tur ad Graecos, et hinc ad Romanos, cf. Diod. S. 1, 33. 1. 91. fqq. cum 
N. Weff., qui comparat Ifocr. in laud. Bufir. p. 328. 1. 49., ubi tamen, 
ut et altero loco Diod. p. 84. l.71.Íqg., non fermo eft de εὖπ., fed de 
Ζερεῦσι, quibuscum illos Diodorus comparavit, ut de sz. ap. Athenien- 
fes, ex inftituto Thefei, in huius vita locus eft Plut., quem excerpfit 
Stp. Th. 3» 93. A. e., ut de iisdem ap. Romanos, ex inftituto Romuli, 
v. Dion. H. Rs. V. 1. p.252. 1. 5.144. ex rfc ᾿Αϑηναίων πολιτείας — τὸ παρά» 
Seryuz λαβών. ἐκεῖνοι μὲν γὰρ — εὐπατρίδας — ἐκάλουν τοὺς ix τῶν ἐπεφανῶν 
οἴκων κρὶ χρήμασι δυνατοὺς A. — διὰ ταύτας τὰς αἰτίας κληϑήνοή φασι τοὺς 
ἄνδρας ἐκείνους ΤΙατέρας, κοὶ τοὺς ἐκ γένους αὐτῶν Ττατρικίους A... Sed Stp. l.l. 
B. m. »idem Plut. et Herodi. aliique, qui Romanam hiftoriam fcriptis 
perfecuti funt, peculiariter εὐπατρίδας vocarunt , quos Romani patricios 
appellabant« e Bud., forte C. 127, 42., ut Sb. Ind. . patricius* quo 
Lat., an interdum etiam zo//es reddendi, quaefitum eit, v. D'Orv. Ch. 
p. 592. πὶ.» qui tamen nihil definit. Equidem in fcriptoribus, Rom. hi- 
ftoriam tradentibus, nihil video, quod impediat, quo minus sz. vers 
tamus patricios proprie, ἢ. e. 1) in vetuftiffima rep. Rom. patrum f. fe- 
matorum primorum filios, 2) eos, qui ab his orti, et fic porro, 3)alios 
univerfe, etiam e plebeiis, pro variis temporibus, cf. Tac. Ann. 11,25. 
cum N., G. Th. v. patric., cum Gr. n., et ad Dion. C. 1, 693. Porro; 
"ubi s. copulantur cum alio vocab. , quod fignificat vobi/em f. illuflrem 
ibi, quod adiunctum eft vocab., vel dicetur copiae f. explicationis er- 
go acceffiffe, vel etiam difcriminis caufa , ut e2z. fumerentur proprie de 
215. qui in gente ac numero patriciorum veterum erant, [ed nobiles, 
qui non de illo genere, at et ipfi clari, et e claris orti parentibus, cf, 
D'Orv. 1. ., ubi πολλοὺς εὖπ. κοὶ ἐπισήμους ἄνδρας. €t ap. INoftrum 4, 25 
Ὁ. m. τῶν εὐγενετάτων xoj εὐπατριδῶν χορὸς — παίδων, ad quem locumInd. 
Gs. Chr. Gr. sz. non bene reddiderit »generofus, patricius« fic fimul; 
Alia res fit, cum in Gr. fcriptoribus, non de rcbus Rom. agentibus, 
εὖπκ. occurrit; ubi video reddi varie, nobilem, it. nobili ortum genere; 
ἅτ. ex nobili familia ortum , v. Spanh. ad Call. Di. v. 4. Parn. Eur. Hipp. 
v. 152. 1283. it. Alc. v. 920., fed Ind. Xen. Bach. mobilis Í. patricius 
wdthenienfis , it. tantum patricius, denique Eupatridarum nomine, La- 
tinitate donato Gr., forte e Verf. ad Diod. S. 1.1., mutante quaedam Z. 
3n Bach.; quibus in fcriptoribus mihi videtur fufficere Lat. ποδὶ δ, no- 

bis ede/, de genere, f. vornebm. 

Ap. veteres quidem. Grammaticos Gr. funt haec, Suid. r, 902. 1. 
εὐπατοίδοι, εὐγενεῖς » nobiles, ubi Kuft. N. 3. non coll. ad Hef. 1, 1519.e. 
εὖπ.., aUrOxSowec, οὐχὶ ἐπήλυδεξ» cum NN., interpreratione du&ta ab alio 
fubít. πατρὶς» ut ap. Moer. p. 141.» coll. ed. Fifch. p. 45. e., et Schol. 
Soph. ad Ele&r. v. 25. Zrros εὐγενὴς — εὐγενὴς, ἀπὸ ἀγαθοῦ γένους. εὐγε- 
vss, ὧν x πατρὶς περιφανὴς xo) τὸ γένος. γένος γὰρ (fc. καλεῖτοι Y. ὀνομάξε- 
τοι) Μοὶ καὶ πατρὶς κοὶ ἡ γενεὰ», mam VOX γένος fignificat 2um patriam , 1. lo- 
cum, ubi quis generatus , (ut in formulis Ἰταλιώτης τὸ γένος etc. cf. 1, 8, 
2.) tum natales, i. homines, a quibus quis natus. εὐπατρίδοι δὲ παρὰ 
τοῖς ᾿Αττικοῖς οἱ αὐτόχϑονες ν κρὶ xaTÀ τοῦτα περιφανεῖς» οἷον οἱ εὖ ἔχοντες 


EXCVRSVS AD LIBR. I. 184 


ἱνέκα τῆς πατρίδος * ὡς &ivo4 τοὺς εὐγενεῖς ἐπὶ πλέον τῶν εὐπατριδῶν, We lo 2 
uid. 1, 383.1. et Thom. M. p. 392. ez. καὶ εὖ γεγονὼς A. 

. . Addimus Noftri loca quaedam, e fuperioribus lucem acceptura. 
Nam primo, ut εὐπατρίδαις tribuit fupra Dion. H. divitias, fic Nofter r, 
5, $. Im. τὶς τῶν εὖπ. πλουσίων. QUOS tamen diftinguit 2,6, 8. m. ὅσοι εὐσα- 
τρίδου! » ἢ ἔτι πλούσιοι y et per fyn. 1,8. 4. m. πλούσιοι --- κοὶ εὐγενεῖς et Q. 
O. εὐγενοῦς — xoj πλουσίου. lum; ut ap. Dion., fic ap. Noftrum sóza- 
gídzic attribuitur εὐγένειώ 2, 3, 9. ἦν — εὐγενέτατος πάντων εὐπατριδῶν, quod 
It i. q. noftro hoc loco, patrzcius per plures leries maiorum, quam alii 
)mnes, Cf. 2, 3; 4. $» I, 14. 8, $, 9.. qua in cauía szz. videtur effe no- 
en honoris, loci ac ftatus, fed εὐγένεια res, cum eo ftatu coniuncta, 
renus et familia, Porro memorantur ap. Noítrum fenatores e patricia 
amilia 4, 6, 7. €. εἴ τι γένος — ἐν συγκλήτῳ ἐξ εὐπατριδῶν καταβαῖνον €t 2, 
$» 2. ὠνὴφ τὸ μὲν γένος τῶν ἐκ τῆς συγκλήτου εὐπατριδῶν. - Similiter, quod 
hom. M. attulit fyn., etiam ap. Noítrum 3, 5, 5. ἐροῦντο — οἱ εὐπατρί-᾽ 
o4 ἐκεῖνον μᾶλλον ἄρχοντα» ἅτε ἐκ προγόνων εὖ γεγονότα. Albinum, qui et 
'» 15, 2. dicitur diferte fuiffe τῶν εὐπατριδῶν, cf. $, 1, 14. 12.6. 3, 8; 1- 
M g.fq. Tum 7, 4» $. m. de Afris, νεανίσκους τίνὰς τῶν παρ᾽ ἐκείνους εὖ 
εγονότων κοὶ πλουσίων, non intellizam patricios Rom., fed nobiles uni- 
erfe, et e familiis claris ortos, forte et fenatoriis , quales hodie etiam 
orimbergae alibique, ut de εὐγενής et εὐγένεια cf. Loesn. Obf. p. 212. m. 
Denique 5, 6, 1. πλείτους ἀπέκτεινε τῶν ἐνδόξων τὲ καὶ πλουσίων pet &y3. lidem. 
"identur innui, ob fyn. ἐπιφανῶν fupra ap. Dion. H. 


1, 2, 3. €. 
— κοσμίους τὸν τρόπον Xo] σώφρονας τὸν βίον. 

In fubftantivis hic primum τὸν ze. , i. 4: alias τοὺς τρόπους in plur., 
terque Lat. intpr. reddit, ut iam Stp. Th. 3, 1636. e. aliunde ;reéroc, 
Ores, interdum etiam ingenium, indoles, animus.«* Sed Lat. mores, 
t Gr. illa fing. et plur., dupliciter dicuntur, de externis et internis, uc 
oftrorum Sitten , funtque univerfe in agendi ratione certa ec folita, et 
uam quis tenerefolet ac fequi, f. in eo, quidquid eft aut fit in animo 
t corpore, vel per naturam et nativitatem. vel per confuetudinem re- 
etitamque actionem, it. per artem, opcram et ftudium, imitationem 
ut difciplinam, quorum funt externi, qui ad corpus pertinent, eius 
ue omnem rationem in agendo, quam explicanr cum rhetores in loco 
e a&ione , tum philofophi in capite de Zecoro, fed interni, a Lat. fim- 
liciter eximieque 7ores vocati faepe, referuntur ad totum animurm, at- 
ue adeo ad modum, quo fe mens habet et intelligentia, ac quo quis 
ogitat iudicatque, et ad cogitata, fencentías, opiniones, placita, prae- 
epta, dictata, nobis Maximen , Grundfitze, Ge/fmsungen, Meynun- 
en, Denkungsart, Ííed maxime etiam ad voluntatem eiusque íludia, 
ropenfiones , appetitiones et declinationes f. horrores, it. affectus et 
erturbationes f. motus, conítantque iis, quae quis amat vel odit, ap. 
etit vel averfatur et fugit, idque vel lenius ac moderate, vel nimis et 
ehementius, cf. Ern. rhet. c. 9., quod utr. morum internorum genus 
oftrates eloquuntur Charakter et Gemüthsart ; quanquam interdum quo- 
ue capientes anguílius et modo de voluntatis moribus, ut et haec Ge- 
ürtb et Herz. lam, quod h.l. fequitur fubft. ὁ βίος, per fe aeque late 
atens, ac Lat. vi;ga, hic tropice fumitur, pro ratione vivendi agendi 
ue et modo externo, quo quis vivit et agit, non quoad mores corpo- 
is, quos ante dixunus, verum quoad victum, amictum, cultum, fupel 


É 
"B 
188 EXCVRSVS AD LIBR. f. 1 


Je&ilem et domicilium, et omnem rationem, qua quis utitur domi fo«- 
Ju:que, tum extra domum et inter alios, it. in adminiítranda re aut do- 

meítica, aut publ. ; 
Cum vero, ut in N. monebamus, Nofter in illis ἀνδράσι --- τοῖς keío- 

&oc videatur univerfam nominare honeftatem, fed in loco, quem hic 
tractamus, eius honeftatis virtutisque duas partes ac formas, unam ani- | 
mi,. alteram externae vitae: de priori τὸν τρόπον», fed de pofteriori τὸν. 
βίον accipio. Nam mores quidem externi ilii, eti non contemnuntur | 
in coniugibus et generis, tamen nec praecipue fpectantur, er faepe funt | 
' fine moribus animi internis atque boneílis, quos Marcus pro fapientia | 
fua ac virtutis amore refpexit praeter caetera, non tamen prorfus for] 
taíle negligens vel genus, vel divitias, maxime, íi e et δὲ, ad fe rela- - 
t2, non fevere capiantur, fed, ut alibi, pro non tam — quam f. quam | 
potius, cf. vel L. N. T, ficut in ipfo Marci fatto» cum fi/iam fuam de- 
dit — grandaevo equitis Rom. filio Cl. Pompeiano, gesere Antiochenfi,. 
mec fatis nobili, tamen quaedam nobilitas apparet, cf. ad Capit. T. 1.1 
p. 462. Caf. N. 5. a. e., ubi peregrinus pertinet ad illa genere Antioch. 
1, e. quoad patriam, ut adeo non fuerit Italus et indigena Romae urbis. 
Tum de reor. pro plur. habet aliquid Stp. ΤῊ.» non item de tota 
formula, cum in hoc et altero fubft. deeft pr. κατὰ. de more adi. cum 
acc. rei, cui par Bg. abl., cf. Dem. 805, 10. τὸν ve. ἄδικος et l. 18. βάρ-᾿ 
βαξος τὸν τρ.» Noftri ordine, fed 530, 6. φιλάνθρωποι τοὺς 7e. , fine Ind., | 
cui add. 314, 21., ut Lyf. V.6. add.790, 4., cf. V. 7. Ant. et utr. nume- | 
ro Ariftoph. Kuft. et Plut. v. 246. 630., ubi Cod. pluralis eft e gloffa,. 
v. 1004. 1050. it. Pac. V. 349. 934., tum L. N. T., (quorum ad Schw] 
marg. pater notarat »v. Deyling. Obf. P. 2. p.459. íq.«) Ind. Luc. Ael. 
V. h. cum Per. N. ad 12, 1. Fifch. The. et Pal., it. lfocr. Ev. Xen. Cyr. 
Z., fed utr. fubit. fimul etiam Rs. Or. V. 3. p. 641. 1. εἰς βίον ἀξιόχρεων xod 
7 , : ὃ ^9 1 7 

πρόπον σωφρονα, Ut hic, fed infra $. 6. σεμνῷ ἤϑει xod βίω c«Qgou, ubi 
59v; Íyn. noftro τρόπῳ ut ap. Plut. de fer. n. v. Wyttb. p. a1. 1. ἦϑος ἀν-- 
δρῶν καὶ βίον, hominum zpores et vitat, ubi fq, aliquid de τρόπου nota-. 
tione, quo refpexit.Stp. Th. l.l. p. 1637. 6.. cf. Foef. Oec. p. 375. b. 
m. Fifch. L. N. T. et Suid. 3, 509. 1. τρόπος, ἦϑος. modus, mos, inge- 
nium. non coll ad Hef. 2, 1425. m. rg.» ἦϑος, γνώμη, προαίρεσις, fine IN. | 
Sed adi. κέσμιος intelligitur e primitivo κόσμος, cuius notio princeps. 
eft decor, f. convenientia cum alia re, tanquam regula ac lege, unde: 
duae τοὶ,» tum ordo, tum ornatus f. pulcrirudo, hincque adi. x. proprie. 
decorus f. decens, conveniens, confentiens cum altero, velut cum lege: 
ac norma, it. ordinatus, ordinem fervans et habens, ir. pulcer, ele- 
gans, et dr. magis de perf. , quam de re, minusque phyfice, quam mo- 
raliter, et de hominis potius animo, quam corpore, cf.Stp. Th. Suic. 
L. N. T., nominatim Fifch., Suid. 4, 353. e.» in cuius loco aliquo pro. 
εἰὐτοϑελεῖς legendum αὐτοτελεῖς, Hef.2, 327. m. fine N., cf. 1, 365. m. 
Gottl. Plat. Ph. p. 30. m.» cum Ind. Plur. Hf. ec ad affine adv. Z. Xen.' 
Pol. ες Cyr., ut ap. Ael. V. ἢ. 15,27. i. ὅτι τὸ Σωκράτους σῶμα ἐπεπίςευτα 
κόσμιον χοὶ σωφροσύνης ἐγκρατὲς γεγονένοι intelligo corpus recte conflitus 
tum, compofitum, et redactum ad leges honeftatis, adfuefactum d 


tutem omnem, munitum adverfus corporis voluptates et cupiditares, no 

Jis obnoxium et obfequens nec fenfuum illecebris, cf. Diog. L. 2, 25. e. 
et quod ap. Suic. Th. aliquis dr. κόσμιος καὶ φϑέγματι. xal σχήματι», καὶ 
βλέμματι καὶ βαδίσματι,» Ornatus et locutione, ct babitu (gettibus), e£ 
afpeciu et inceffa; 1bi eit potius decorus, decori ftudiofus et obíervans, 


x 


-EXCVRSVS AD LIRBR. I. .4389 


«| ef. Ern. init. iur. n. c. 6. δ. 175.fqq. Sed de animo cum vertitur, uta 
Stp. Th., moderatus, it. modeflus: xes eodem redit, dum moZws, (quo 
Lat. ες fubft. κόσμος reddunt) et ipfe eft lex quaedam ac formula, ad 
quam quid fit f. fatum eft; ub: equidem foleo interpretari Lat. Poneftus, 
Íeníu quidem hoc, quo eft conveniens cum lege qualicunque, div. f. 
humana, et noftro recbtfcbaffen , quod eft i; q. recte fattum et compara- 
:um, i ex lege decenterque; et cum adi. x. abfolute ponitur, fenfu 
morali, non de animi parte prima et mente, fed de altera potius ac 
voluntate fumtum: fignificat mihi eum, qui cupiditates animi motusque 
| ad leges et praecepta virtutis componit f. compofuit, iisque convenien- 

ter vult, appetit et abhorret; qui eft ille vulgo honeftus. Verum, ubi 
adi. x. habet adiunctum aliquod, ut τὸν τρόπον hic: fit id ex redundanti, 
et ad vocabulum magis definiendum; qualia et Lat. habent, ut froóus 
v. c. moribus, cf. G. Th. 1075, 95. , fortaflis e Plin. ep. 8, 18, $. m» 
Sed quoniam ad illam honeftatem virtutisque ftudium requiritur animus 
| magnus, excelfus et quafi virilis, aut quia in hoc e(t decor et ornatus 
| maximus, isque homines ac viros natos in primis decet: hinc adi.x. in- 
terdum ponitur pro ἀνδρεῖος, cf. locum Plat. ap. Gottl. et Fifch. Ph. c, 
34. i. p.218. m. , ubi oi δικαίως φΦιλομαϑεῖς κόσμιοί εἶσι καὶ ἀνδρεῖοι , quorum 
x. reddo generof?, et &. fortes, utr. capiens profyn., et iis, qui volupta- 
tes et dolores contemnunt, quibus de rebus eft fermo ibi, et in quibus 
cernitur animi magnitudo, íed per clariorem locum Xen, Hier. 5; 1.» 
.Jubi manifefto prioribus κοσμίους fubítituit ἀνδρείους, quibus $. fq. opp- 
JL ἀνδραποδώδεις», illiberales, ut bene Ind. Bach., qui x. verterat modo ho» 
neítos, moderatos« ut ed, Th. Vol.3. p. 537. egregii, pro quibus peri- 
tiffime nunc Zeunium vidimus plane nobiscum reddere in Ind. fortes, et 
Jin N. quoque fic demonftrare notionem illam. Sed in Arift. Plut. v, 89- 
Quxaíovc , καὶ φοφοὺς, καὶ κοσμίους. fufficiet probos {. boneffos, qui, ut ge- 
nus univerfum, confiftunt bene cum pr. à«., ut cum forma f. fpecie, 
propter quos dixerint noítrates ibi x. £ugendbafte potius, quam illud 
fupra recbtfcbaffene ; ut ib. v. 565. fq. de re eft itidem honeftum, legiti- 
| mum , licitum, decorum, ubi male explicat C. D'Orv., fed v. 563. 14. 
| copulantur iterum σωφροσύνη €t κοσμιότης» ut Rs. Or. V. 5. p. 707. l-21. 
κόσμιον εὖνσα καὶ σώφρονα, cum explic. Íq., it. Ael. V. h. 6, 12. e. σωφρο- 
σύνην καὶ τρύπου κόσμον » temperantiam δὲ morum JonefWaten , fed 9, 4- 
σωφρόνως καὶ ἐγκρατῶς, prudenter exc moderate , in N. temperanter Εἴ con- 
finentev , at 12, I, 1. δ. x. ἠαρτερῶς» pudice et fevere, in N. e. pdecore f. 
| loneffe*€ ut Arift. Plut, v. 979. x. x. καλῶς» peróclle atque egregie, pro de- 
[«enter. Sed noftro hic loco,- ubi x. cum e. copulatur, pro fyn. capio, 
reddens x. v. rg., probos morióus, nobis vos rechtíchaflenem Herzen, 
fed c. τ. g., honeltos vita, Í. honeítae vitae, nobis vos tugendhaftem 
Lebensavandel. 

Nempe Bg. vitae fobriae , expreffum alia formà, per gen., ad Ver- 
naculam rationem aptius fuerit; undeet noz fimiliter reddebamus. Sed 
de Lat. Bg. dubitet aliquis, an h.l. fit fatis aptum, cum G. Th. modo 
: babeat »»νηφαλέος, νηφάλιος , qui in cibo, potu praefertim, temperans eft, 
[quali fine ebrietate , it. qui non eft a&u ebrius. — fobrius, φώφρων, fanae 
[mentis nec de vita, ut eft tamen in Ind. Amm. Marc. , ubi ex 22, 16. 

274. m. proprie accipitur et fenfuillo primo ap. Gs. , cuius notatio illa 
[ Lar. non mihi videtur vera, fed haec, utLat. e Gr. noftro σώφρων ducum 
fit, idque propterea maxime, quod per Gs. notationem vix intelligas, 
| quomodo Lar, acceperit alteram notionem impropriam. Scilicet Gr. 


190 JEXCVRSVS. AD. LIBR. I. 
| 


noftrum detivo e sac» pro σάος, et φρὴν» cum aliis, cf.Stp. Th., quos. 
. cum et dico »elífe dictum, quafi σῶς τὴν φρένα(ς fanum, quoad mentem, | 
fanae mentis hominem , quorfum tendunt etiam, quae de σωφροσύνη ap. 
Stp. tradit Ariftoc., it. Suid. 3, 358. 1. ec Plato ap. Suic. Th. p. 1225. m., 
"quae eft fimiliter fana mens, ἢ. e., tropo remoto, reCta, reCe com- 
parata et fic, ut effe deber pro hominis veri notione , ac conditione le- 
gibusque virtutis, et quoad intelligentiam, ur recle ac vere fentias ac! 
cogites de rebus, veram et rectam teneas earum notitiam, verum iudi- 
.cium» fed quoad voluntatem, ut recle velis, appetas, fugias, ames, 
Oderis, et quae vere expetenda, vere odio digna; e quibus et fequitur. 
extra rcCla vita et actio per omnes partes; et in his ineft fimul vulgaris: 
notio pro temperantia, it. moderatio et modeítia, de Ciceronis inter-. 
| prétatione T'uíc. qu. 3, 8. i., qui et adi, c. reddit zemperans ; quaefunt 
tantum formae prioris generis univerfi, ut et rurfus, cum fubft. e. et: 
. affinia valent pro caftitate, cf, Hef. 2, 1337. m. Suid. 3, 357. e. p.fq. i. 
Plat. fymp. p. 153. e. Schw. L. N. T. p. 1299. Xen. Mem. 5. 4,3, 2. cum. 
praep. περὶ ϑεοὺς — σώφρονας, de diis re&e flatuentes, et 3, 9, 4. quilo- 
«us claflicus ett ob fqq. ἐγκρατεῖς --- ἀμαϑεῖς cf. Ind. v. σωφρονεῖν, Thuc. 
.€ui add. 26, 81. 188, 40. 385, 1. cum Abr. Dil. p. 574. m. it. Dem., cui 
add. 1402, 10. p. fq. 1. 20. 1406, 8. p. fq. 1. 6. 1$. 1410, 19. Fifch. Pal, 
Xen. rel. Mor. et Z., Dion. H. Luc., ap. quem 1, 171. l. 16. περὶ eoQeo-. 
- , ΄ . . . . É Pas 
συνής xz) κοσμιύτητος, de fobrietate et modeflia, (qui Gs. 1b. etiam alibt. 
adi. reddit cum Bg.) L. N.-T., Valck. Eur. Ph. p. 209. Per. ad Ael, V. h. 
3» 35. cum Ind. ex t4, 19., ubi opp. Zxoeux, quae mox ἀπρεπῆν ut δ. 
fit decorus, decori ftudiofus, et adeo i. q. κόσμιος, Hindb. ad Xen. p. 
.345., tum adi. e. cum fubft. noítro ap. Luc. 1, 485. L6. ὃ τῶν ἰδιωτῶν. 
«egisos βίος καὶ σωφρονέτερος, idiotarum ofzima eft vita et prudentiffrmay, 
Dem. 793, 12. τὸν ἑαυτοῦ βίον — , ὡς σώφρονα καὶ μέτριον et Rs. Or. V. 2. 
p. 560. l.3. σώφρονα καὶ μέτριον χρὴ πεφυκένοι αὐτὸν πρὸς τὴν xa" ἡμέραν. 
᾿ δίαιταν. ubi praep. fyn. illi, quam fupra explebamus, ad quae loca re- 
Ípicit forte Stp. Th. 4,202. D. m. , cuiuslocus e Soph. Ai, eít v. 132. 1.» 
ubi v. Schol. Foe 
Y,25, 4.1 
ταῦτα γὰρ μόνα ψυχῆς ἴδια καὶ ἀναφαίδετα ἡγεῖτο χτήματα. 

Huius fencentiae in verbis reCio, forte ob orationis laevitatem mü«- 
tata, proprie fic habet, ταῦτα γὰρ Qux. κτημ. μο. wy. 12. x. ἀναφ. , quam 
et Sch. in v. xr. per Lat. monftrabat; dum fubit. «r. reddit Bg. e P., fed 
Stp. Th. 2, 467. G. »xr. poffefto , ut quum dr. virtus efle xr. ἀναφαίρε- 
70v haud:dubie huc refpiciens, quanquam fine auctore, mox tamen et 
Bg. Lat. tenens, ubi cum Vern. utr. adi. pov. fane per adv. reddas ob 
addita duo alia adi., quorum in illo δ. nefcit Stp. Th. Lat. P. certa, 
s anii notio per fe tolerabitur ab analogia Lat. proprius, pro perpetuus f. 

.ftabilis, fyn. illi P., it. a ferie et adiuncto fq. ἀναῷ. » me quidem manen- 
.te in vagari fenfif, qui et commodus eff, et e fimilibus, deinde pro-. 
ferendis, probabilis, pro noftrorum eire» f. eigentbümlich, i. quae noflri 
funt domimii, in noftraque poreftate, quae nobis paravimus ipfi, aut 
foli, aut maxime; ut res iflae duae; 6. pr: pofitae, nobilitas et divi- 
tiae, ' plerumque dantur non per nos, fed a parentibus εἰ fortuna; un«- 
. de illa poctarum, Ovid. Met. 13, 149. genus et prosvos, et quae non. 
decimus ipfi, Vix ea noftra voco," Hor. ep. 1, 6, 37. et genus er formam. 
regina pecunia Zosat, et Sen. Herc. P. qui genus iattat fuum, aliena. 
laudat; quod fecus eft in animi bonis, fapientia et virtute, quae deus. 


EXCVRSVS AD LIBR. I. ^ 491 


mobis vendit fudore, labore, precibus operisque noftris; unde et noftra 
bsec putabimus. Sed de altero adi. Stp. Th. »»ἀν. qui f. quaeauferri non 
poteft , ut virtus dr. xr. ἀναφαίρετον, pofleffio, guae auferri nequit«* ite- 
zum fine auctoritate, quae non eft quidem ap. veterrimos fcriptores, at 
recentiores non peílimae notae, cf. Munth. p. 495. e. (e Diod. S. 5,271. 
i. πέντες — τὰς οὐσίας εἰάϑησαν ἔχειν ἀναφαιρέτους. cunétis pofleffiones fuae 
intesrae e£ intaCtae perman[erunt, pro ommes ffmebantur habere res fuas 
intadlas, f. omnibus conceffum eft habere facultates fuas illaefas,) tum 
add. p. 59$. l. 16. οὐ κατασκευὴ κτημάτων πολυτελὴς ἀναφαίρετος, ÍC. wv» 
aullas non opes per vimm rapiebat , pro zec fupellex, apparatus przedio- 
rum f. domuum, pretiofus erat z//aefas , Ind. Dion. H. S. T: 1. 542, 24. 
mc μὲν πρότερον ὑπαρχούσας ἡμῖν κτήσεις — ἰδίας τὲ xx) ἀναφαιρέτους ἑκάςσοις 
δεῖ μένειν, poffeffiones proprias ac perpetuas debere manere fuis dominis, 
(etiam in Verf. ed. R. V.3. p. 1689.) it. 695, 30. αὑτοῦ γάρ sig: βέβαισε 
καὶ ἀληϑεῖς τιμαὶ καὶ ἀναφαίρεξοι, hi enim funt ver, ftabiles &ozores, pla- 
ne neglecto adi. noftro, fed ad N. T. Luc. 15, 42. comparantePric. cum 
INoftri hunc locum, tum alia, in quibus et fyn. ἀγαϑὸν οἰκεῖον καὶ δὺς- 
&Qzíosrcy , IC. ταῦτα μόνα ἐμά ἔτι καὶ ἀναφαίρετα, cf. Plut. Hf. Suid. 1, 185. 
εναφαιρέτουξ, μὴ ἀφαιρουμένους» Qui atferri non foffznt , Hef. cum N. € 
Diog. L., ubi v. Menag. p.290. b. m., reddente hic Bg. per periphrafi 
quoque, forre e Stp. m. ad P., fed re&te manente in Gr. ταῦτα Ψ. λ.» 
quae nihil habent, quo referantur in prioribus, cum nihil horum bo- 
norum diferte nominatum fit, fed ut in concretis κοσμίους — €t σώφρονας 
$. pr. lateant abitracta fimul κοσμιότης τοῦ τρόπου €t σωφῥοσύνη τοῦ (ous 
in quo eft genus fynefis, cum fubftaptiva rerum et abftractorum repe- 
tenda funt ex adi. perfonarum ac concretorum, idque in pron. demonftlr, 
ταῦτα cum fubft., ut 6, 1, 17. in αὐτὰ nudo. Deinde Bg. καὶ per ve, ut 
alibi, fed hic pro mera copula, et in v. 5y. e P. fevere, tropico fenfu, 
pro putare, cf. pauperam Stp. Th. 1, 1423. E.e. L. N. T.» Ind. Thuc. 
Dion. H. Diod. S. Acl. V. h. Luc. Fifch. Aefch. et Pol., Fab. Aef. Hf. it. 
Plut. cum Krg., Rs, Or. V. 4. Kypk. 2, 315. e., qui p.fq. in Verf. expri- 
mit inf. £e, hic, utalibi, oppreffum , forte etiam in formulis vopí- 
ζειν aut ἡγεῖσϑοη ϑεοὺς , cf. Abr. An. ad Aefch. T. 1. et Dil. ΤῊ,» it. Hef. 
1, 1599.1. cum N., Rs. Or. V. 7. p.559. e. it. Suid. 2, 42. e., quod per- 
tineat ad N. T. Phil. 3, 7.  ubivs. fq. inf. eiy4j cum v. noftro,. quod et 
ap. G. Th. in Bg. 279, 40. 


I, 2, 5. τῇ, 
Τιαρεῖχε --- τοῖς ἀρχομένοις ἑαυτὸν ἐπιεικῆ καὶ μέτριον βαδιλέα. 

Copulata adi. ἐπ. et v. e Dem. ap. Stp. Th. 1. 1120. G. non reperi, 
fed in L. N. T. Schw. p. 910. N. "»ἔπιεικής τέ καὶ p. manfuctus et mode- 
ratus* it. ap. Luc. 2, 188. 1.29. de Fhalari, τῇ μὲν πόλει δημοτικὸν ἐμαυ- 
τὸν παρέχων; τοῖς δὲ συμπολιτευομένοις ἐπιεικῆ X. με» Te praeltiti aequum et 
snoderatum , opp. βίαιον — ὑβριςξικὸν λ.» cf. Koen. ad Gr. p.246. N. 27. 
ubi et contrario ordine p. x. ἐπ.» fed Ael. V. ἢ. πρᾷος x. ἐπ. man[uetus et 
mitis, Plur. Krg. δ, 8. xgwus x. ἐπιεικῆ» (quocum cf. N. T. 1 Petr. 2, 18- 
τοῖς ἀγαϑοῖς x. ἐπιεικέσιν» Grot. bonis ac Jenibus,) i. δ. 389. καὶ φίλος Ero» 
καὶ πατὴρ χρητὸς, εἴ Diod. S. 1, 106. 1. 64. τὸν τρύπον ἐπιεικής x. DÍxitogy 
morum Zezigritate atque zuflitig, tum ap. Stp. Th. l. 1l. H. ἐπιεικείας x. 
πραότητος, (quocum cf. N. T. 2 Cor. 10, 1. mezórwrog κ. ἐκιεικ.) — ἐπιεί- 
XX) X. MQMCÓTWTA, — ἐπ. κ᾿ φιλανθρωπίαν, --- ἐπιεικῶς v. μετρίως» — Em. v. Qu- 
λανϑρώπως , Ut μέτριος x. ἰσότιμος 5. iG. μέτριον x» πρᾶον ib. 2, 906. E. et 


- 


493. -XCVRSVS AD LIBR. I. 


Schw. ΤΟΝ, T. .]., fed ap. Dem. 556, 24. βίον μ. x. φιλάνθρωπον, $7], 
pen. τῶν μετρίων τινὰ x. δημοτικῶν ex Ind. , cui add. 574, 14. μέτριος X. φι- 
λάνϑρωπος, Arift. Nub. y. 1135. ἐμοῦ μέτρια τε x. δίκαια αἰτουμένου» iuftum 
et aequum , immo inverío ordine, Xen. Agef. 11, 11. m. τῶν ὑπεραύχων 
καταφρονῶν, Tu μετρίων ταπεινότερος, Th. V.2. p. $22. mediocribus £u- 
milior, Dion. H. Rs. V. 2. p. 1160. l. 5. χρηφξὸν x. μέτριον, frugi et modefla, 
Luc. 1, $66. 1.93. μέτριος, ἐπιεικὴς, ἁρμόδιος τῷ βίῳ, ""edi»cris, aequus, 
"vitae aptus, et p. 675. i. τὸ μέτριον x. αὔταρκες τοῦ σοῦ τρόπου, mediocri- 


-tatem zzam , Thuc. p.286. 1. 6. ἑαυτὸν παρασχὼν δίκαιον x. μ. ἐς τὰς πόλεις, 


quod fe yuftum e£ moderatum erga civitares praebuif]ét , cum praep. , ut 
ap. Dem. 547, 13. μέτριος ποὸς ἅπαντάς εἶμι A. 

Tum de ἐπιεικὴς cum affinibus, quoad notionem, cf. Bud. C. 157, 32. 
1158, 6. Stp. Th. Foef. Oec., ubi »Gal. ἐπιεικέως exponit μετρίως» ἢ. e. 
modefte, mederate, quemadmodum etiam ὁ ἐπιεικὴς ἄνθρωπος ὃ μέτριος 
Graecis dr.« Suic. ΤῊ, L. Ern. et N. T. Indd. Dion. H. S. T. 1. Polb. 
Ern. Rs. Or. V. 7. Dem. et V. :. Án. ad Gr. A. p. 170. m., Plut. ΗΠ» 
(cuius locus fimilis illi ap. Rs. Or. V. 3. p. 569. 1. 32.) Fifch. Aefch., Xen. 


Mor. Hell. et Bach., (ubi Oec. 2, τ. m. ἐπιεικῶς 1. 4. pr. ἐρκούντως et Íq.- 


Σκανῶς, quod partim et Z. Ind. monuit,) líocr. Ev. et Ael. V. h., tum 
Vig. p. 394. m. Obf. ad N. T. Grot. et Loesn. p. 357. e. Caf. ad Polb. T. 
1. p. 802. m, Graev. L. Hef. p.71.e., ad Luc.2, 22. N.8o. Rs. An.ad Gr. 
A. V. t. ad Dion. Chr. p. 126. m. et V. 4. p.270. m. Abr. Dil. Th. p. 192. 
m. Ern. ad Hom. "r4. /, 246. ad Plat. Ph. Fifch. p. 208. N. 3. et Gottl. p. 
108. m. Caf. ad Suer. Claud. c. 21. m. et Bof. ad Corn. N. 1; 8; 4., porro 
per de&ünitiones, vt Galeni, ἄνϑρωπον ἐπιεικῆ καλοῦμεν τὸν μέτριον , ὦ μηδὲν 
ὥγαν πράττετου κατὰ τὸν βίον, (quae repetitur ἃ Foef. 1.1., fed mendofe 
3p. Caf. ad Polb. ec Graev. 1. 1.) tum aliam ex Ariftor. ap. Bud. C. l. L, 
Stp. Th. r, 1120. D. e. fq. et per partes etiam ap. Caf. l.l, qui et aliam 
ex Euftrrathrio, Ariftotelis interprete, affert, ut Stp. ex Arift. funt de 
morib. l. 5. c. 14.e. 1.6. c 11.e., quibus fimilia funt illa in rhet. 1. r. c. 
1j. e. et Magn. mor. 1.2. c. 21. ἔξι δ᾽ ἡ ἐπιείκεια καὶ ὃ ἐπιεικὴς à ἐλώττωτι- 
πος τῶν δικαίων τῶν χατὰ νόμον, pro quo mox d ἐν τούτοις παρα χωρῶν» quod 
vicinius eft ad notationem, quam v. ap. vereres Grammaticos, ut Etym. 
M. ap. Suic. 1.1... ἐπιεικὴς » παρὰ τὸ εἴκειν xo] ὑποχωρεῖν. κοιὶ γὰρ oi πρᾳεῖς 
ὑποχωροῦσι κοὶ cix ἀντιτείνουσιν, fed Suid. t, 808. 1. ἐπ., πρᾷος» μέτριος», 
Jenis , moderatus, zmoZeflus, cf. paulo ante v. ἐπιεικὸς» et poit v. ἐπιεικῶς», 
it. 816. i., Hef. 1, 1351. 1. 144. ἐπεοικὸςγ — μέτριον» — mogov, &yaSov, M. 
mox cum N. 7. et Schol. Luc.2, 188. 1.29. p.737. 1. 67. it. Schol. Thuc. 
$2; 38. 170, 71. p.fq. 1. $3. 368, 12. 250, 15. ἀλλ᾽ 4v. παρὸν τὸ αὐτὸ δρᾶ- 
σου πρὸς τὸ ἐπιεικὲς , κοὶ ἀρετῇ αὐτὸς νικήσας παρὰ ἃ προσεδέχετο, μετρίως 
Ξυναλλαγὴ» fed /f, cum iff liceat boc ipfum facere et vi uti, quamvis 
ipfe vi&oriam virtute praeter fuam expectationem Ἢ adeptus; tamen ani- 
zi aequitate adZuc/us, moderatis conditionibus cum hofte reconcilietury 
ubi Schol. ze. 7. ἐπ, explicat τῇ φιλανδρωπίᾳ, ut Stp. Th. 1, 1120. E. m. 
putat, efle 1. q. fq. μετρίως, me quidemi ze. v. ἐπ. copulante cum pr. 
membro; et, παρὸν accipiente pro ijv, quo et tendit Schol. liberius 
δυνάμενος, , in hanc fententiam, feZ f, quanquam liceat ei (poffic is) 74d 
ipfum facere per ius aliquod (cüm iure quodam,) et quanquam vir£ure 
Ipfe vicerit praeter expe&zationem , tamen moderate, animi ufus modera- 
tione, rmoderatis, aequis conditionibus reconcilietur cum Pboffe. 
Similiter de adi. uere. cuim affinibus, praeter Stp: Th. et L. Ern. 
cum Schw, N. T. p. 910. N., cf, Indd. Dion. H. S. T. utr. Ern. Polb, 


- 


EXCVRSVS AD LIBR. I. — 193 


et Xen. , cum Bach., Mor. 'Asf. Z. Pol. et Cyr. Fifch. Aefch. et Pal; 
Plut. Hf. Rs. Or. V. 4. ec Dem., tum Obf. ad Hef. ey. v. 306. Heinf, 
Graev. et Krb. et hic ad N. T. p. 371., Gron, ad Polb. T. τ. p. 896. 
Harl. ad Dem. p. Cor. p. 371. N.29.e., porro ap. vet. Grammat. Schol. 
Arift. Plur. v. 246., qui in pr. etiam reddit σύμμετρος » Suid. 25 $45. m. 
gp.» τὸ ἦϑος ἐπιεικὴς» moderato et modeflo ingenio praeditus, etiam in rel. 
plane cum Schol. ad Luc. l.l. fupra ad ἐπιεικ. non coll. ad Heí. 2, 588. m. 
Ἱμέτριοι, ἐπιεικεῖςν Greg. de dial. $. 116. Schol. Thuc. 30, 31. 250, 16. 286, 
4. 258, 1$. fed cum praep. 374, 28. πρὸς τοὺς ἥσσους μέτριοι, inferiori- 
bus fe moderatos praebent , δίκαιοι. E quibus omnibus fatis.liquec, ifla 
adi. duo Noftri efle fyn. et per copiam hic copulari, ut tamen per fe 
differant fic, ut ἐπιεικὴς, ex ἐπὶ et εἴκω», proprie dicatur, qui cedit de 
dure fuo, neque id fevere fe&tatur et ufurpat, Lat. comcedens, et nobis 
nachgebend, ied deinde i. 4. lenis, benignus, quia tales libenter cedunt, 
fed μέτριος , qui modum tenet, Lat. modeflus et moderatur, nemini no- 
cendo contra leges, et eas ubique obfervando, quod et ipfum eft prin- 
cipis et imperatorisboni benignique, cf. Plin. Pan. , qui gere. gae. pingit 
€. 2 t. fq. δ. 5. c. 23. 1q., fed ἐπιεικ. C. 48. Íq. δ. 4. fqq. c. $0. fq. $. 4. c. 56. δ. ὅς 
€. 63. δ. 5. e. fq. c. fq. it. 71. 76—78. c. 80. 85. fqq., ubi modeffia et mo- 
deratio de principe dr. eo, qui non eft arrogans, fed fe demittit et cum 
civibus agit, ut cum paribus, quem nos dicimus Zeatfe/;iz , quo forte 
potius, quain ad noftratium /efc/eiden , refpexeric Bg. in-fuo, ap. G. Th. 
cum Gr. n., etiam in pr. c/emez: et affinibus huius, quod etap. Stp. Th. 
1, 1120. G. e. aliunde et ap. δεῖς, l. 1. in glof. , v. c, γ»ἐπιείκειχα » mane 
fuetudo, c/emzentia«* ap. G. Th., praeter principem notionem pro eo, 
qui non nimius eft in ira et poenis, fed in his modum tenet, etiam in 
univerfum pro leni ac benigno, nobis grüziz; de Marco quidem, ita 
modefto ac leni, per exempla narrante Capit, c. 3. p. 297. cum N. Caf. 2. 
b. m. it. c. 6. p. 314., cf. Exc. ad t, 2, 1. , fed et Noflro mox fubiungen- 
te quaedam per participia, dictis prioribus demonftrandis atque expli- 
candis infervientia, quae refolvimus adeo per particulam Lat. Zuz» no- 
bis zrdem, vel per Lat. quippe f. utpote, aut per pron. fimul quippe qui, 
f. utpote qui ; quae deinde valent pro quia; ut eodem fpectat P. uz, fen- 
fu explicandi acceptum, pro ita, ut, cf. Ern. Ind. Tac., filentibus G, 
"Th. et Hor. Turf., liberius verfante P. in v. we., fed Bg. fevere etiam 
omittente fuppreffum dat. perf. pron. αὐτῷ f. αὐτῷ , cf.ap. Luc. Ael. V. h. 
et Xen, Cyr. Z. v.1. 

Tum v. δεξιοῦ eo, med. hic P. accepit phyíice proprieque, pro dextram 
daref. porrigere, et hinc forte etiam C. Barth. Adverf. 1. 25. c. 8, p. 1229. 
»Principibus noftris fignum animi clementis dextrae datio, Herodi. ]. τς 
fubiectis Gr. noftris, fed vitiato τοὺς δὲν pro τούς τε, famente contra Bg. 
translatam notionem, cuius formulam non tenetStp. Th. , fed alias fyn., 
pro ad fe admittere, pati venire, alloqui, colloqui, audire cum fignis 
benevolentiae, hilari fronte et oculo, voce et oratione leni comique, 
Verum de hac ratione, cum Noíter iam praemiferit; Marcum clemen- 
tem fe praebuitfe, fi nunc addas, c/ementer excipiendo adeuntes, videa- 
tur quaedam oriri tautologia, nifi in adv. aliquo deligendo prudenter 
verferis, utendo v, c. comiter, amice, aut Bg., ubi remanet modo tau- 
tologia generis ac formae, non illa vitiofa; ur de P. more et porrectae 
dextrae aut ad ofculandum adeo, ut bodie, cf. Gs. ad Plin. Pan. 23, 1. 
et Lipf. Ele&. 2, 6. Opp. T. 1. p. 466. e., fed, ad Stp. Th. locupletan- 
dum, de v. δεξ. in univerfum L, Ern. Ind. Dion. Caf. cum Xen. Cyr. Z. 


194 EXCVRSVS AD LIBR. T. 


et Caf. ad Áthen. p. 13. e., fed deinde 1) in phyficam notionem, 
perf., cum acc. perf. diferto f. oppreffo, pro dextra manu prehende|, 
1. dextram porrigere Xen. Bach, et Cyr. Th. V. τ. p. 166. m. 380. i.|, 
pro quo p. 294.1. λαβὼν τὴν δεξιὰν αὐτοῦ, It. p. 517.1. et 357. m. λαβόμενος 
δεξιᾶς αὐτοῦ, (quam formulain cum Iofeph. T. 1. p. 77. 1. 5. i. babet T) 
fter etiam,) Luc. 3, 423. ]. 1r. illum fz/utare, Dion. Η, S. T. 1., PI 
Krg., Rs. Or. V. 4. 6. cum Luc. 1, 156. l. 18., ubi Barl. p. 195. va 
convenit cum Pott. ad Lycophr. v.5t., tum de re ac loco, cum p. 
acc. ib. v. 564., übi i. q. δέχεσϑου Í. ὑποδέχεσϑο.» cf. infra 1, $, 3. 2) 
tropicam vim, de perf., cum acc. perf., ad Luc. 2, 130. 1. 47. in IN 
Longo τοῦτον ἐδεξιοῦντο πᾶδαν δεξίωσιν, per oppreffam pr. κατὰ» cum om] 
fumma dexteritate, i. bonitate, humanitate, accipere, cf. G. Th. Hj 
1, 916. i. Suid. z, 523. m., ut Luc. δεξιῶς capio pro bene, humani; 
comiter, ficut δεξιὸς, ut Lat. dexter, praeter phyficam notionem, t 
pice eft 1) aptus ad aliquid, folers, bonus, 2) bonus, fenfu mor 
propitius, benignus, comis, 3)felix, profper, tum Foef. Oec. p. 
b. i. »»φιλοφρονώτερον τοῦ καιροῦ — ἐδεξιοῦντο, malori cum comitate, qu 
occafio , (tempus, temporis rationes) ferret, homines excipiebaté ὃς 
fic fimpl., ob pr. adv. fimul; porro cum acc. rei f. loci Lycophr. v. 4]. 
δεξιώσοντοι τάφους. intrabunt fepuicra , ad fenfum, fed melius v. 5 1. ἢ 
Jutare , quod et ipfum dr. pro venire in locum, cf. G. ΤῊ. cum Gr. 
àt. cum acc. perf. et dat. rei f. modi Stp. Th. 1, 962. C. Dion. H. S. T 
422, 25. excipere, Ἐς. ed. V. 3. p.1326. 1. 7. falutans, i. tropo remo 
declarans, excitans in adventu eius, Ael. V. ἢ. τ, 32. σὲ δεξ. τοῖς 0eel | 
exceperunt , i. affecerunt, tibi ea tribuerunt advenienti, it. 3, 19. ὁ 
αὐτοὺς τιμῇ — xo4 τῇ κοινωνίᾳ τῶν λόγων» excipiebat , cum diverfo fub 
ubi in primo, honorem tribuere, declarare, fed in poftr. admittere 
Íermones, participem reddere, ut reddiderim , zzz£uezs illis cum τε 
quum honorem, tum vero eciam hunc, ut liceret intereffe fermonil 
fuis; cum quibus conveniunt expofitiones veterum Grammaticort 
Suid. 1, 524. m. δεξιοῦτοι » mesc&yeron , ξενοδοχεῖν φιλοφρονεῖγ data dk. 
γα falutat, Pofpitio excipit, Denevo/e excipit , (omiflo v. e.» quod ce, 
rim non tam pro ad fe adducere, quam pro ample&ti f. amplexari , 
Dion. H. S. T. 1. 516, 26. Rs. ed. V. 1. p. 1610. l. 7. Suid. 3, 198. m. 
Arift. Av. v. 161. et Schol.) Hef. r, 916. i. cum N. 18., fed ib. m. δεξ 
eza5o,. PyyloaaSo, γυναικὶ, quod ceperim fenfu exquilitiori honeftiji 
que, pro rem habere cum femina, concumbere, ut noítratium eleg: 
tiores dicunt etiam umarmen et die Umarmungen, ut et Lat. amplexi 
v. G. Th. 314; 75., aliter me locum Aefch., ibi excitatum , interpt 
gente, νῦν δ᾽», ἐς μέλαϑρα κοὴὶ δόμους ἐφεςξίους, "EA9Qv ϑερῖσι πρῶτα», δεξ 
cou», ϑεςερῖο ἐς, ut Lat. σαν pro apud, in, intra, et recto ἐλϑ. ci 
dat. perf., ut ἥκειν» pro veniens ad deos ante omnia, 1. ad eorum fimu 
cra, denique 2s£. abfolute fumzo, fed ut e pr. repetatur pron. aZre 
pro emp/lexabor eos, f. ea fimulacra, eorumque genua, cf. ib. Sept. 
"Theb. v.97. cum Schol. β΄. aut fa/uta£o , 1. adorabo, cf. G. Th. . 


I, 2, 6. 
— σεμνῷ ἤϑει vod βίω σώφρονι. 
Super hoc loco iam aliquid dictum in Exc. ad 1, 2, 3. 6.5» ubi ct 
e. P. reddiderimus vira Poneffa: prius e. 4. vertamus aut Aore/Zos mor 
aut probos f. fan&os, quae funt fyn., ut Gr. esp». et eue. , redder 
Bg. prima c. s. per fubit. duo e P., non item fecundum β. c. membru 


EXCVRSVS. AD. LIBR. I. 195 


fed in Gr. σεμν. per Lat. g7aevis, fecundum exemplum aliorum quidem, 
at per Lat, ambiguum, ap. G. Fh. »eít virtutis nomen, quatenus fe 
huc, illuc impelli ac demoveri non patitur, (ut fit, de perf. quidem, 
i. q. conftans, fibique par ac fimilis, nobis gefetzt,) quo et tendunt Gs. 
in fubít. Bg., nihil ut 1b. fit in notionem pro honeftus in univeríum, 
nec alibi, et in Corn. N. Ind. modo cum Gr. n. fine explic.; unde equi- 
dem non ufurus eram ifto Lat. hic, ubi ex opp. s«Qe., et adhuc clarius 
ex illo 1, 2, 3. €. κσυσμίους τὸν τρόπον» καὶ σώφρονας TOV βίον; nihil fit σεμνὸς, 
quam κόσμιος», €t hoc, ut ibi demonflravimus, idem cum Lat. iilis, ab 
initio pofitis, cf. Suic. Th. p. 148. i. »γκόσμιος — pofles etiam grevem 
verterc, ut Theophyla&us, qui interpretatur σεμνοπρεπῆ. Greg. N. — 
xócpoc, ἡ σεμνότης», gravitas.  Hef. ἐν κόσμῳ, ἐν aspyórqri** 1, 1247. €. 
Omnino σεμνὸς recte videtur derivari a σέβομοη ,» ut fit, e σεβινὸς 
contractum, i. 4. σεπτὸς. σεβάσμιος, σεβατὸς, 2tque adeo, ut Lat. gza- 
vis ap. G. Th. et Cl. Cic., venerabilis, colendus, magni faciendus; 
dignus honore, admiratione, it. amore, it. laude, atque hinc etiam 
Jaudatus et celebris; quibus affinia Lat. alia, ut, cum vertitur augv//uss 
quod G. Th. »σεβάσμιος, esQusoc, ἱερὸς, fere 1.q. magnificus, atque ve- 
nerabilis ob maicttatem fuam divinam« f. omnino magnitudinem fuam ; 
unde σεμνὸς quoque magnus, praeftans, excelfus, it. honeftus et virturi 
deditus, cum univerfae, tum partibus eius; unde fanctus, caftus, pu- 
dicus, it. feverus, fine ftudio partium, v.c. de iudicibus et magiítrati- 
bus. etiam (propter virtutum ac vitiorum afünitatem, vicinitatem et 
fimulationem) 1.q. rigidus, nimis feverus, morofus, triftis; it. tumi- 
dus, inflatus, faíluofus; it. magnificus in malam partem, 1. amans 
maguificentiae in rebus inanibus, profufionis, luxuriae ; quorum multa 
cadunt et zz Lat. illud 7ravis, cf. G. Th. et de Gr. Bud. C. 964; 37. 
1176, 52. Stp. Th. L. Ern. et N. T., Indd. Arift. Kuít., R. Or. V. 6. 7. 
Dem. , lfocr.Pan. et Ev., Ael. V. h. Diod. S. Xen. Ern. Bach. et Z. Cyr., 
Fifch. Aefch., Luc. ec Plut. Hf. , nihil ut profit huc definitio Lex, Schw. 
€x Ariftot. Eud. l. 3. c. 7. i. , nec alia ib. Magn. Mor. Ll. 1. c.:9., fed ma- 
gis veterum Grammaticorum ratio, ut Schol. Eur. Ph. v. 989. ed. Valck. 
σεμνὰ» — σεβάσμια,  Hef. 2, 1169. e. σεμνὴ» τιμία, σώφρων, cf. p. fq. i. 
cum N., Suid. 3, 298. e. (ex Schol. Arift. Nub. v. 48.) it. p. fq. i., cf. 
copulata Ael. V. h. 1, 15. νεὼς, σεμνός τε καὶ ἅγιος, venerandum et fan- 
4um , 13,1. σεμνότατον κοὶ σώφρονα παρϑενῶνα, 2:11. μέγα x. σεμνὸν, R. 
Or. 1f. V. 7. p. 148. l. 4. φεμνὰ x. εὐσεβῆ γράμματα. etLuc. 3, 229. 1. 3. 
“σεμνότερον x. ϑειότερον, augu[lius ac divinius, cf. Íq.ib. 
De ἡἠϑος autem abfolvimus hic, quae r, 2, 3. e. coepimus, elfe i.q. 
, 74 τ , . 
πρόπος. Cf.ad Hef. 1, 1611. N. 4. »Etym. ἦϑος ὁ τρόποφις at ib. 1613. 1. 
pto ἦϑος, γνώριμος τρόπος, ob adiunctum boc adi. er epitheton malim 
cum N. τόσος, ut Lat. nota /cca , it. notae fedes dr., pro nido, cubili et 
commorationis loco. Tum etiam conveniunt duo ifta in hoc, quod in 
fing. ct plur. 43e; et 724 eodem fenfu, ut τρόπος et reczar , ufürpanturs 
v. Stp. Th. 1, 1097. F. m. fqq. R. Or. V. 3. p. 1069. m. Ind. V.8. p.663. 
€. it. Dem. Luc. Plut. Hf. et Fifch. The. Cumque ἦϑος du&um ab 29oe, 
uerjus fyn. effe velint, cf. Stp. 1. 1. D. e. fq. Hf. 1.1. p. 24. N. 16. 
Wyttb. Plut. de fer. n. v. p. 21. Ariítot. Eth. 1.2, c. r.i, et Eud. 1.2. c.2. 
i.: tamen mireris, praeter L. N. T. Fifch., nullibi nominis ἦϑος prin- 
cipem notionem conílitui per Lat. z;os et cozfuetudo , fed potius illam, 
.cum dr. de loco ac fede, ubi hoinines f. animantes degere, verfari, effe 
 foleant atque confueverint, quae camen eftimpropria, etex illa pr. ducta, 


" 


296 EXCVRSVS AD LIBR. I. 


í ! A ; 
e qua et reliquae, in Lexx. reperiendae, derivari poffunt ad hanc ratio- 
nem ac veluti feriem. Sic enim univerfe Lat. sos et confuetudo, (ed va, 
rio fenfu , it. 494 Lat. mores, tum de hominibus, quoad vel animum, 
vel corpus eiusque adeo partem aliquam, veluti oris ac vultus, cum de 
animantibus, v. c. equo, aut de aliis rebus, tanquam de febri, itc. de 
civitate et inftitutis aivilibus, rebusque, more receptis et obíervatis in» 
de a multo tempore. Hinc deloco, in quo quid folet f. confuevit effe 
ac commorari, üt de hominibus pro patria f. domicilio, fed de amanti- 
bus pro luftro, it. pafcuis, campis, pratis, fylvis, faltibus, it. nido; 
porro de rebus aliis, uc de fole et loco eius confueto, ubi oritur, 
Denique fenfu rhetorico primum Lat. mores, ut definivimus ad zr, 2, 3.4 
de toto hominis animo , mente ac voluntate, pro iis, quae ibi funt 
fiuntve per confuetudinem aliquam, cf, L. Ern., deinde vero de fola 
voluntate, nec tantum de univerfis illis motibus et affe&tibus, fed et 
anguílius de lenibus modo ac moderatis; unde 53e; dr. lenitas, mode- 
ratio, modefítia, etiam extra rhetorum fcholas, et omnium aliorum ho- 
minum, nec tantum animi illa interna, fed etiam externa, nominatim 
vocis et orationis; quanquam haec notio quoque fuerit orta hinc, quod, 
ficut τρόπος, cf. Ind. Fifch. Pal., ita 59og de certo tantum genere mo- 
rum virtutisque flumeretur, cf. pro more f. moribus illis univerfis ante 
laudatos, fed de ratione oris ac vultus Ind. Fifch. The. cum Caf. p. 106. 
de civitatis moribus, praeter Srp. l. l., quoque Thom. M. p. 417. et Ind. 
Dem., pro loco folito; praeter Stp. L l., etiam Suid. t, 771. i. 2, 49. i. 
Hef. τ, 1611. 1. cum N., Greg. de dial. p. 236. i. cum N., Ind. Hom. Ern. 
Herodt. Ael. V. ἢ. D'Orv, Ch. p. 753. Cl. ad Hom. '03. ξ΄, 411, Ern. 
Call. Del. v. 297., ad Plar. Phaed. Fifch. p. 213. a. N. Gott. p. 52. i, 
fed fenfu rhetor. Ind. Dion. H. Sb. T..2. ic. Quin&. Intt, Or. 6, 2, 8. 
ígq., quae, quanquam repetita a Stp. Th. 1l, l. F, m., non tamen recte 
habent. i4 
Sed quod 55»; fubinde vertitur per Lat. Zmgzenium, animus, indoles 
et zatura, cf. Stp. l. 1. G. i. ec p. 1098. A. e. CI. Cic. Ind. Grl. it. Ind. 
Fab. Aef. Hf, in L. N. T. Krb. et ad Plut., ubi veriffime ἤϑους pro 
εἴδους Corrigitur: iftis Lat. utuntur libere et ad fenfum, fed non necef- 
fario , cum Lat. mos et mores aeque late pateant, fimiliterque zos v. c. 
equi dicatur, ut ἦϑος ἵππου» ad quam formam ἦϑος πυρετοῦ non dubitem 
reddere morem febris, quae ct noftrates habent, Ze; Gebrauch, die rt 
des Pferdes, des Fiebers. Porro cum Thom. M. l.l. ait, καὶ ζϑος ἡ €7A0« 
γος αἰτία, ex Ariítid, οὐδὲ τὰ τολμήματα τῆς πόλεως ἀσπάφασϑοι μᾶλλόν ESTY, 
ἢ τὸ τῶν ἔργων ἦϑος., füfficit ibi ἦϑος interpretari per Lat. γεῖσος pro mo- 
dus, quo Lar. et utitur L. Ern.; et cum Stp, l. l. p. 1097. G. dicit, Ci- 
ceronem ap. Plat. ἔμενεν ἐν τῷ ἑαυτοῦ κατὰ τρόπον ἥϑει vertifle, conflanter 
in fuo manebat (ἔχ, Cicero libere egit, ut alibi, ad fenfum reddens, 
primo x. zg. pro adv. Lat. cosffanter, quafi x. rg. τὸν a?róv, uno eodem 
que z;040 , fed deinde 52& Lat. /7etu, pro ratione, more, modo, cf. CI. 
Cic., quanquam mihi potius videtur x. xe. exquifite pofitum, et praep. 
cum fubit. in periphrafi gen., pro ἐν τῷ — τρόπου 5496, manfit in animi 
more fuo, quem gen. non pofuerit Plato ob pr. ézurov eundem cafum; 
ficut illud Stp. 1. I. p. 1098. 1. ex Ifocr. p. 1. 1.32. ὅπως τὰ τῶν τρόπων 9 
ὁπουδαῖοι πὲς ὑκένου 9o$ovgi, elt neque bene ibi vel converfum, vel expli- 
catum in Annot. p. 49. l. t2. fqq., neque ap. Strp. Th. 3, 1637. D. e., 
cum fit, αὐ quoad anzmorun f. animi mores videantur probi faci effe, ut 
€x. τὰ ἡ.» ΡΙῸ κατὰ τὰ w., lit Lat. probus moribus , et οἱ τρόποι i. q. animi, 


EXCVRSVS AD LIBR. 1. 191 


animus, mens, cf. Exc. ad τ, 2, 3.e. it. 5tp. 1.1. p. 1636. G. e. fq., quan- 
quam et bic reddas, morum rationes, vitae, vivendi agendique ratio- 
nem; ut in prima Verf. refpondet noftrum Germiithsart contractum illis 
Gr. pluribus τὰ 7. ze. ἤ9η. ὁς ; Au , ᾿ 
Denique formula ἐν ἤϑει ponitur p. adv. ἠθικῶς, fed hoc utrumque fenfu 
duplici, primum pro convenienter et accommodate moribus cuiusque 
perfonae inductae atque rractatae » (v. €. ap. Plut. de aud. P. P. 26. e., ubi 
in pr. oppon. ἀτόπως , cf. ib. Krb. p. 129., quo fenfu familiare et Scho- 
liaftis Gr, cf. Valck. Theocr. p. 328. m. Ind. Arift. Kuft. in Schol. v. et 
Call. Iov. v. 7. , ubi verterim fectimdum mores,) deinde, vt in Ind. Plut. 
Krg. de diícr. ad. redditur, sodeffe, 1, moderate , f. melius, cum lenita- 
te f. leniter, e $. 386. e. ἐν ἤϑει xo4 μετ᾽ εὐνοίας προσφέρεσϑοι τοῖς ὁμαφ- 
πάνουσιν» Uubiz: pro σὺν capias, ut alias, et tanquam ἔν, cum íq. uer, 
ubi etiam per f/acide, i. q. noftrum antea, verfum ait Abr. L. Ariít. p. 
311.1. it. y9:xàc blande ib. , qui locus eft $. 368., ubi Ind. tacet, et $. 
387. oppon. πικρῶς» Lat. acerbe, i. cum ira et contumelia, fed $. 388. 
ἠϑικώτερον iterum Ind. »moderatius, aequius« 1, lenius, verbis mitiori- 
bus. Sed ad Ariítaen, l.l. p. 319. e. »53:xác — notat graviter, — fevere, 
ut vertit Intp. Philon. p. 429.e. βαϑεῖ QZvo4 ἤϑει, et p.435. Α. ἤϑει βαρυ- 
σάτω φησὶν αὐτοῖς ; Ícvere admodum xrelpondet Z« quorum pofítr. iocus 
in mea ed, fimiliter vertitur, fed prior, par oris gravitate, quod rectius 
videtur, cum loco utr. 53e; fit, ut fupra monuimus, fenfu anguftiffimo, 
pro vultus certa ratione et vultu ipfo foloque, ob difertum adi., 1. ocu. 
lis, fronte ac genis, cumque potius modo adi. ifta duo fignificent id, 
ες quod-Abr, voluit, loquente 101 Iofepho cum fratribus, et affectum op- 
primente fraternum , cumque vehementer eo moveretur, βαϑεῖ ὅμως 
ἤϑει φησὶν» tamen dicit ad eos vultu gravi, i.Íevero, non commoto, 
non perturbato, fed conítanti et aequabili, vel etiam irato, non be- 
nigno et amico; cum utr. fenfu dicatur Lat. gravis, cui exacte refpon- 
det Gr. alterius loci βαρὺς, pro quo in pr. fit βαϑὺς, nifi in hoc depra- 
vato latet aleerum, ut alibi quoque confunduntur. Caeterum hic com- 
mode dici poterit, quare 53e; de vultu fumatur, quia Gr. ea vox pro- 
prie deanimo valet, fed, ubi hic feverus eft et iratus, aut aliquo alio affectu 
commotus, etiam vultus conformatus efle folet militer, illosque animi 
snotus prodit et prae fe fert. 


I, ^, 7, 
τς Tto» τὶ πλῆϑος ἀνδρῶν σοφῶν ΩΣ αὶ τῶν ἐκείνου καιρῶν Qoeá. 

Noftro loco ufus eít Graev. ad luit. 13, 1, 13, neque. enim unquam 
ete Macedonia, ve/ ulla gens alia, tam clarorum virorum proventu fie- 
rüif, übi N. »γἀνδρῶν σοῷ. φορὰν vocat Herodi. 1. 1, fub init.« memoriter 
ac male, ut apparet, et forte e P. quo facfum efi , ut magnum 1apien- 
tium virorum proventum aer2s illa exztulerit* tum Kuhn. Ind. Ael. V.h. 
V. εὐφορίᾳ »at 2, 17. ἱεὐετηρίαν τὴν ἐξ ὡρῶν xo) εὐφορίαν τὴν παρὰ τὸν τῆς 
ἀρχῆς αὐτοῦ χρόνον, copio]um ex amni partibus proventum et ferzilitatem 
per Zmperii Mlius zempus,) fertilitas; nec tamen repugnaverim, fi quis 
haec verba, εὐφορίαν χρόνων, (quae proprie ibi non funt; fed tamen ad 
Mentum et ex illa periphrali gen. per praep. cam fubft., ut Exc. pr., quae 
iterum orra ex altero. gen. τῆς ἀρχ.) interprecetur non. de frugum, | fed 
de virorum fortium proventu et copia. Haec enim optima καιρῶν φορὰ 
eft. Herodi. 1, 3.* in verbis quidem diligentior, quam Graev., íed ob- 
icurus, cum non dicat, quomodo capiat φορὰν, pro fertilitate, an pro copia. 


t δι wu Go OVI τὸ. ΠΣ τὰ". δος “, - 


798 EXCVRSVS AD LIBR, 1. 


De Bg. non dixerim, unde reddiderit, e P., an e Sb. Ind., ubiex 
h. l. 59. proventus 1. εὐφορία, — φορὰ χρημάτων, affluentia« ut ap. Poll. αν 
51. redditur Q. copia, et 1, 237. proventus, fed ad Sext. E. p. 379. N.9. 
»»proventus, genus et veluti fe&ta, it. aetas, proprie multitudo atqué 
ubertas« tum Geop. 1, 8, 2. σίτου φορὰ πολλὴ --- £so4, frumenti ferti/it 
magna er;?, $. 6. multa copia, 6. 7. multa fertilitas, it. δ. 12.» fcd $. 
10. cum fyn, σίτου ἐλαχίσου φορὰ xd ἐλαίου εὐφορία, frumenti copia exi- 
£a» olei fertiZtas, at 10, Y, 4. ταχεῖαν φορὰν τῶν καρπῶν», citum 7pfo- 
zum fru&uum provezium , Bud. C. $39, 37. ubertas et copia, Stp. Th. 4; 
$8. F. e. fqq. proventus, nec hunc tenens locüm, nec fimilem, L. Ern. 
»4) feracizas, ubertas, proventus cf.T'hom. M. p.$99. Ind. R. Or. V. 
4. et Dem. cum Well. ad Diod. S. 2, 124. N. 19. et Gs. ad Luc. 2, 859. 
N. 76. lam Bg. ap. G. ΤῊ. 5— ortus f. reditus non tantum bonarum; 
fed etiam malarum rerum, — pro fucceífu, — fuperioris temporis proven- 
145€ cf. Ind. Iul. Caef. Plin. luft. Amm. M. et Liv. »fecuzrdarum rerum 
velut proventus fecutus efl. Nempe proventus in boram partem dr. , Gr. 
Qoeà« in quibus nihil eft fimile noftto loco, quam iftud Caef. fuper. temp. 
Qroventus, ubi quidem cum fuübft. zempori; etiam, fed ut dubites, an 
eodem fenfu, tacentibus N. ad Caef, b. Civ. 2, 38, 2. e., fed Ind. Mor. 
fere cum Gs. Th. explicante, ut fit pro fucceffu bono, 1. felicitate f. for- 
tuna, rebus et caíibus fecundis, laetis, bonis; ad quam rationem ἢ. l. 
fueric , z//izs temporis felicztas f. fortuna, nobis die Glückfeligkeit fei- 
ner Zeiten Í. Zeit , [εἶπες Zeitalters, f. per fubft. et adi., rempus eius 
felix, fortunatum, in quod ille incidit, quo ille vixit et imperavit, 
magnum numerum virorum fapientum £4//t£, quod, tropo remoto , feli- 
cibus iftis temporibus imperii eius, f. quibus ille imperavit , multos fa- 
pientes ac doctos extitiffe, fuiffe, ortos eíle ac repertos. 

In quo fane eít fententia commoda, fed dubito, an ufus loquendi 
ap. Gr. fcriptores; non me tenente locum alium, ubi q. fit 1. q. fortuna, 
felicitas, fecundus ac felix curfus, ftatus et conditio, fed modo haec; 
Suid. 3, 623. m. φορὰς » ὁρμὰς, ἢ τύχας, Impetus f. cafus, Schol. Aefch. 
Choeph. v. 351. τάφον — εὐφόρητον, — ἀντὶ ToU εὐτυχῆ. φορὰ γὰρ ἡ τύχη» 
quo de pronunciato Grammatici tamen et fenfu dubitat Abr. Ann. 2» 
432., Pavo etiam alio inclinante T. 2. p. 1020. b. m., ut tamen copu- 
lentur quoque ap. Dem. 316, 26. ἀνθρώπων τύχην κοινὴν xoà φοράν Tuv 
πραγμάτων χαλεπὴν», €t ap. Greg. N. αὐτόματον φορὰν et συντυχίαν, cf. 
Bud. C. $39, 47. et Stp. Th. 4, 88. C. πὶ,» ficut nota funt φορὰς et εὔφορος 
de vento ferente, fecundo ac felici, v. D'Orv. Ch. p. 661. e. Well. ad 
Diod. S. τ, 685. N. 86. Abr. Auct, D. Th. p. 319. e. Ind. Fifch. Pal. et 
Xen. Hell., unde fortaffis elicias, φορὰν effe poffe curfum, motum, fta- 
tum fecundum felicemque, et adeo in univerfum fortunam et feli- 
citatem. 

Alioqui, fi φορὰ eft Lat. zetas , ut fupra ad S. Emp. explicabatur, αὶ 
σῶν x. Q. poffit videri noftratium contra&tum Zeitalter , et Lat. fempus f. 
fpatium aetatis, zemporum, cf. G. Th., ubi et Cic. aetates faeculorum 5 
ad quam rationem finxeris et zemporum aetatem, e Gr. magis ordine, qui 
eft plane in illo Vern. ante; unde exiftat idem fenfus, qui in pr. expli- 
catione, ut zemporum illius «etes multos doctos z4/erit , multique docti 
fuerint temporum illius aetate; verum ut ethic ufum loquendi requiram, 
et an Q. fit vere alibi pro aetate fenfu hoc, quo habet notionem tem- 

oris; etfi illuc fortaffis profint haec, quod $. dr. de motu ac curfu, 
ed in tempore tale quid etiam cogitamus, rerumque fucceffionem quan- 


EXCVRSVS AD LIBR. 1. 199 


| LJ ᾿ 

| dam ac motionem, cf. v. c. Ariftor. Phyf. 4, 12. it. de coelo r, 9. fere 
extr. » ubi κίνησις», noftro Φ. fyn. , tum quod 9. vidimus effe proventum, 
i. quidquid veniat , oriatur, proferatur ab aliqua re, : 4. adventus , et 
quidquid fuccedir, unde fupra Gs. fuccef]us , ec cum a iquid cadit, acci- 
dit, unde fupra ap. Suid. cefus, porro quod γενεὰ (proprie Lat. proge- 
sies, i. homines, ab aliis generati ortique, cum Lat. pr. proventus 
quodammodo conveniens,) etiam ufurpatur de aetate ac tempore, quane, 
quam certi generis tantam et certorum quorundam annorum. Quibus 
tamen non tnulrum tribuo, fufpicans, ad S. Emp. Lat. iliud aezas non 
de tempore fumtum effe, fed potius de iis, quae in aetate ac tempore 
funt, funt et generantur, ἢ. e. pro γενεὰ de progenie et hominibus 
alicuius aetatis et temporis, cf. G. Th, 178, 90. fqq. 180, 13. cum Ind. 

luít. ec Corn. N. : : 
lam , cum conftet, φορὰν fignificare motum et curfum, it. fucceffio- 
nem: hinc y τῶν x. Q. queat efle noftrum Zeir/auf, et Lat. curfus tem- 
porum f. temporis, quibus et dr. curfus aezatis, it. decur fus. temporis, it. 
vuotus temporis, ic. aetatis flexus et ruina , (quod par fuperiori cafus) iM. 
gratius temporum ct aevi, quod G. ΤῊ, 831, 75. 144. non explicat, fed 
CI. Cic. per'curfüs et motus, cf. alio fenfu Ind. Iutt. Flor. Corn. N. et 
Cort. Sall. cum Vell. Pat. 1, 6, 4. 1, 7, 2., quorum in primo loco Inter- 
pres Vern. in N. recte ad fenfum dedit, sm diefe Zeit; unde et hic à" 
Ty ἐκ. x. Q. libere vertatur et fumatur pro oi ἐκείνου καιροὶ et ὃ ἐκ. καιρὸς, 
quo redit et P. σοῖας //2, nifi quod peccat in pron., pro arfas ilius 
quanquam, quod ap. Vell. fevere valet um diefe Zeitfolge , id et noftrà 
: doco eft aprum, ut Lat. zrafus ibi et alias eit i. 4. feries et omnino id; 
quod trahitur , extenditur , fequitur; fuccedit alteri; ec quod G. Th. 
tracfum aliquo loco explicat duum, non id plane abhorret a Gr. φορὰ, 
cum et v. αἴης φέρειν, ut Lat. ferze, fumatur pro ducere, cf. Stp. Th. 
4» 81. 1., ut adeo καὶ τ: x. Φ. aeque reddi poffit temporum tractus { curfus. 
Sed fi quis malit zemporis feracitas , i. fertilitas, fecunditas, uber- 
tas: ob jam praemiffum a Noflro πολὺ πλῆθος, ne tautologia cxiftat ina- 
nis, id Lat. non capiet pro copia, fed fic, ut fit 1. 4. vis et facultas co- 
piam aliquam rerum proferendi, et femporum feracitas ea temporum 
conditio, qua potuerint producere aliquam copiam, ut Zempora fertilia, 
«quae ita comparata , ut poffint aliquid copiofe proferre; ficut agrum fer- 
tilem dicimus, qui valeat proferre magnum numerum, magnam copiam, 
fegetum ac frugum. Cumque Nofter potuilfet fimpliciter fcribere, πολὺ 
erÀ. ἀνδρῶν d. ἤνεγκαν οἱ ἐκείνου καιροὶ f. ἔγεγκεν d ix. καιρὸς, Ut I, I 8. κ 
Ῥωμαίων ἀρχὴ — πολλὰ ἤνεγκε » et ap. Corn. N. 25, 12, 4. L. Iul. Calidunt, 
quem — multo elegantiflinum poztam noftram δε {7 aetatem vere videor 
pol[? contendere: addito φορᾶς fubít. Nofter videatur fimul aliquam adie- 
«ifle caufam, ut magnum numerum virorum doCorum protulerint illius 
tempora, ob fuam in hoc genere fertilitatem, et quia haberent concef- 
fam facultatem et vim talium proferendorum; in quo nihil fit, quam 
brevitas ifta exquifita, per quam caufa et enunciatio caufalis exprimitur 
vel per adv., vel per adi. f. epitheton, vel denique per fubft., idque aut 
fimplex, v. c. condona id meae iuventuti, i. mihi ob iuventutem meam, 
f. quia iuvenis fum, aut duplex, v.s. parcendum infantum teneritati, 
j. infantibus teneris f. ob teneritatem et quia teneri funt, c£ Ezn. rhet. 
$. 154. 300. e. 310., maxime, cum Nofter fit in numero Ícriptorum non 
modo elegantium, fed et eorum, qui abundantiam aliquam amant, cum 
que tum Gr. φορὰ iftaa notionem certo babeat, uc ab initio demon(lra- 


200 EXCVRSVS AD LIER. I. 


tum, tum Plin. ep. 4, 15, 8. dicat ferax faeculum onis artibus , fimili- 
ter tempori tribuens , quod proprie eft divinae providentiae, quae facit 
permittitque, ut aliquo tempore et fub alicuius imperio firit atque ex- 
oriantur do&ti viri, ec nafcentur ingenia, litterarum ftudiis apta et in- 
€enía, tum parentum magiitrorumque bonorum culrura, tum vero etiam 
zezum favore, honore ac praemiis, et, quod his omnibus eft potentius, 
exemplo, quod in Marcum cadere novimus. 

Ad quam quidem poftremam rationem ut in primis inclino : fic pro- 
bo pauciores vocabuli φορὰ notiones, quas prae Stp. Th. conítituit L. 
Ern., ut princeps fit phyíica pro vi aCtuque ferendi, it. pro re, quae 
fertur, profertur, editur, datur; in quibus ineft. 1j latio ac portatio|" 
five períonae, ut in humeris, five rei, ut fuffragiorum, 2) motio, mo-|* 
. tus, impetus, isque omnis generis, cum phyficus, ut iactus, lapfus," 
curfus, defcenfus rerum naturalium, v. c. fluctuum, fluminis, fulminis, 
it. difci, tam moralis et animi , ubi valent Lat. zmpetus, ftudium, pro-| 
Qen/i , idque vel univerfe ac fimpliciter, vel cum aliqua vehementia, 
3) latio, collatio, datio, penfio, penfitatio, vel hominum, in primis 
pecuniae, (unde pro tributum, portorium, vectigal et donum,) vel agro- 
zum, cum ferunt, proferunt fruges; unde pro proventus, annona, co» 
pia, it. feracitas, fertilitas; quo et pertineat Qcex pro genus et fecta ad 
S. Emp., dum, qui ab aliquo doctore inftituti funt, dici poffunt eius 
progenies , genus et familia, quae et ipfa Lat. dr. feda; it. foetus, quo-|" 
cum Lat. φ. comparat Stp. ΤῊ, et Cl. Cic., quam et cf. in v, proventus, 
ut nominatim pro impetus, motus, curíusSuid. 3, 322. e. Hef. 2, 1519. 
e. Bud. C. 539, 47. Stp. Th. 4, 88. A. fqq. Ind. R. Or. V. 7. Ant. cum 
Luc. it. D'Orv. Ch. p. 273. e. 3412.e. 661.c. ac procuríus etiam ap. Diod. 
S. 2, 42. 1. 48. αἰωνίοις κινήσεσι xo) φοραῖς ὡρισμέναις pro penfio v.c. tri- 
buti Ind. Xen. Cyr. Z., pro εἰσφορὰ et ἔρανος , collatio, tributum Thom. E 
M. p. $899. Schol. Thuc. p. 63. 1. 62. Bud. C. 539, 35. Stp. Th. 1. l. F. 
Ind. R. Or. V.6. et pro impetus et ftudium de animo Stp. l.l. D. Ind. 
Polb., quo et retulerim Luc. 2, 438. !. 94. p. 684. l. 70. p. $58. 1.76. 


j 


I; 2, $- 

Φιλεῖ γάρ πως ἀεὶ τὸ ὑπήκοον CX Ao τῆς τοῦ ἄρχοντος γνώμης βιοῦν. 

Tria illa Q. y. 7. fimul eciam funt ap. Arift. Nub. v. 810. , ubi Schol. 
v. uA. explicat ἔϑος ἔχει» it. συμβαίνει, at Suid. 3. 599. 1. Q. y. π.» — 
πέρπετοι γ. T. » ἢ εἴωϑε "y. m. , amat enim, f. folet enim, poít quae cum [. 
Comici eodem loco eft eriam aliquid e Schol., fed inverío ordine, fed 
Hef. 2, 1507. 1. φιλεῖ, εἴωϑεν» quomodo et exponit Schol. Eur. Ph. v. 
$54.» ut Schol. Thuc. 216, 15. Q. —, ἔϑος àsiy A. quo de Gr. 9., impro- 
prie fumto hic pro folere, cf. Bud. C. 1491, 6. Stp. Th. 4» t$58. D. fqq. 
Foef. Oec. p. 394. b. m. L. Ern. et N. T., *Ind. Thuc. Ael. V. h., Plut. 
Hf. cum p.12. N. 2., Harl. Chr. Xen. Pol. Z., ubi φιλοῦσι δέ muc, tum 
Barn. ad Eur. El. v. 523. it. Temen. v. 12. Fifch. ad Plat. Phileb. p. 74. 
N.2. Pierf. ad Moer. p. 382. N. 1. Gat. ad Ant, 10, 21. e., ubi e Noftro 
comparatur ἐρᾷν 1» 3» 15. , ut hic locus nofter fine Vs. a Cort, ad. sell. 
lug. 34» 1. quae ira fieri amat , cf. Phil. in Fl. p. 760. B. m. et Dem. fine 
Ind. 1361, 12. | 

Bg. e P. ad fenfum: at fevero interpreti liceat imitari Gr. per Lat. | 
amare, in primis hic in hiflorico, cum et Lat., nominatim hiftorici, . 
fic ufurpent, v. Bud. C. Stp. Th. Gat. et Corr. I.1., G. Th. 303, 26,146, 
et Ind. Amm. Marc. Verum ad Luc. 2, 406. 1. 93. affo/et, per compol. 


EXCVRSVS AD LIBR.L | ΟΠ gor 


redditur, at per fyn. tamen; ut ad fenfum re&um eft, cum reddunt per 
Jadv. aliquod affinis notionis, 1) ZiZemter, cf. Stp. Th. 1.1. E.j quod red- 
Jit ad illud Suid. τέρπετο, 2) plerumque, Quod refpicit illud alterum 
jeusdem v. εἴωθε, et Lat. foere, quod etiam refolvunt per alia adv. tem- 
poris, ut frequenter , M. faepe, it. femper, it. alias. Sed, quod Ind. 
Dion. H. S. T. τ. Q. vertit plerumque eccidiz£* atque adeo dupliciter, 
er v. accidit, rcípondens fuperiori ad Ariítoph. συμβαίνειν et fimul per 
hdv., id nec ipfum improbem, dum, quod accidit, i. fic, non neceffa- 
|rio fecum copulatum habet hoc, ut plerumque ac frequenter contingat; 
quod tamen ineit in illo Gr. εἴωθε. llla vero cautio eft in v. Q. per adv. 
xplicando, ut id fiat modo tum, cum non adeít fimul adiunctum, quod 
dem fignificat, uc noflro loco Z2, quod cum πως Bg. e P. plerumque 
eddit negligenter, pro quo z«c cum v. φ. Ind. Xen. Z. vertit per Lat. 
ere, de noílra ratione, ut πῶς ἀεὶ fit Lat. fere femper , i. prope fem- 
jper, Aeynabe immer 1. fie£s; ficuc in illo Xen. loco Vs. ed. Th. V.4. p. 
TEES 3 reddit qua. δέ πως folent vero plerumque, e qua ratione Bg. hic 
Jeei- neglexerit, nifi cogirarit illud G. Th. cum Grr. al. plerumque, i.fere 
.empert** unde expreíferit Gr. utr. zz ἀεὶ brevius modo. 

- Omnino de particulae zac verfione ac fenfu videzs adhuc diffentire 
Viros Do&tos, et hodie quidem convenire tantum in hoc, ut fit encli- 
ica, nec amplius fcribatur cam circumflexo, ne confundatur cum in- 
errogativa fimilium litterarum, ut faepe olim, v. Fiích. Plat. Soph. p. 
3- N. 4. Stp. Th. 3, 652. G. Dev. p. 330. m. Hemtt. Arift. Pl. p.73.a. 6.» 
d Thom. M. p.732. N. 7., nec cum ifto accentu deprehendimus, niít 
p. Vig. p. 431. Nr. 3. (et laudatos ad 4, 13, 15.) praeter quem, fuper 
ac enclit. cf. Bud, C. 1547, 17. Stp. Th. 1.1. p.651. B.e. L. Ern. ec N, 
. Fifch. cum Krb., Ind. Thuc. Xen. Fifch. Aefch. Ael. V. h. ad eumque, 
er. 2, 12. N.2. Hoog. Op. p. 1115. c. fqq. ubi Plat. »zeeicexezos γάρ 
ὡς ἀεὶ wuiv, femper enim neício quomodo obverfatur mibi« verterim, ug 
oftro loco, at v. περ. oberrat, vagatur incerto loco, i. incertum cfl, 
erto definiri nequit; ut paret ex fq. ed. Fifch. Eu:hy. p. 24. 1. x2] οὐκ 
ϑέλει μένειν», ὅπου ἂν ἱδρυσώμεϑα αὐτὸ, ut ap. eundem Hoog. p. r116. Nr. 
. illud Hom. »Ze μέν πως A. quodammodo femper , 1. fere« idem puto 
am Noltri zac ἀεὶ alius ordinis, et recte habere Vs. Cl. femper — fere, 
on curans Euftathium, faepe cum errore fubtiliorem in talibus, ut nec 
chol. cum aliis Nr. 4. ib. in Ariftoph. ἐγὼ δὲ τούτου τοῦ τρόπου πώς εἰμ’ 
£4 quod fimiliter verto. δ 

Haec attuli, quia ad Noftri hunc locum pertinebant quam maxime, 
eliquum Exc., olim ad h.l. fuper zàc fcriptum , opprimens, ut longio- 
lem; hincque modo afferens haec, primo putari a quibusdam, za; in- 
rdum vacare, v. Hoog. p. 1118.c. fq. Stp. Th. l.l. p. 651. E. Rs.ad Dev. 
. 331. N. 63. , quod equidem nolim, fic conftituens huius particulae no- 
iones, utíint principes tantum duae, 1) quodam modo, nobis einiger 
a[fen, etwas, etwa, it. quo módoy 1. aliquo modo, 2) fere, fed triplici 
níu, a) pro ferme, prope, propemodum, nobis Zeysa£e f. faff, b) pro 
ircier, nobis uzgefábr, v.c. in ὧδέ πως, Lat. ffcce fere, c) pro ple- 
umque, nobis meiflens f. gemeiniglicb; quae ratio poflr. procedit et cum 
. φιλεῖ folo et absque adv. Z2, uc in illo Xen. fupra, fed et alibi, et 
; [um aliis v. v., tanquam ap. Ael. V. b. αν 23. e. Foe γάρ πως καὶ δύξαᾳ μὴ 
"Rv τὶ ἀκριβὲς μήτε ὁρᾷν», μήτε ἀκούειν, Videtur emim fama mon protíus 
Vlecurate aut cernere aut audire, neglecto zac, pro. videtur enim fere fa- 
d a non admodum «erg, veri quid vel videre vel audire, 71 potius adífq. 


Eee 


τ ον ums O00 


ι ᾿ ww 


up m 


b 


802 ' EXCVRSVS AD LIBR. 1. 


trahendo. A quibus notionibus pendent reliquae, ut cum 1) Ind. Xen. - 
"Avg. Mor. et Z. reddit »rexvadic mec, cum quadam a7£e& quod per feeft T 
artificiofe quodammodo , nobis inverfo ordine eiziger Maffen 1. etwas künff- 
lich , «t liberius arzificiofe fatis , nobis ziem£ich kürfHich, 2) ib. ονάλλως 
zu, tllo elio modot* pro alizer quodammodo, vel, ut Ind. Xen. Cyr. Z., 
alio quodam z;06Zo , it. e£io quo modo, 1. alio aliquo modo f. aliquo alio 
modo, nobis af einige andre zfrt, it. etwa anders 1. fonft anders, cf. 
Sip. Th. 1, 342. C. 6. »4//c quodam soo, vel impl. pro a/io modo, , «/i- 
2er, vacante particula σωρός quod fupra iam negabamus ; ut nec proba- 
;us Ind. Dem. »4A4»2, temere, ut fert, fortuito, fine fraude mala, 
vw ἄλλως πὼς ἐξαμωρτανόντων(ς ubi faltem πῶς quodammodo, ἐτ ἄλλως pro 
temere concedatur, cum opponatur in ΡΥ. éxoveíz, pro ἑκουσίως», ut illud 
Ind. Fifch. Aefch. »»ἄλλως γέ πως» temere quidem quodanimode« re&hius ] 
putamus, quam Hoog. Op. p. 1118. Nr. 5., μὴ potius ad ξυνυποϑέμενος re- | 
ferendo cum Fifch. p. 125. b. m. N.g9. , tumaliusordinishoc.Xen. Mem. | 
S. 4; 6, 9. 1. τὸ δὲ καλὸν ἔχοιμεν ἄν πως ἄλλως εἰπεῖν, €d. Th. V.4. p. a$4- 
an vero pulcrum aZiter appellare pof/;mus, de Stp. ratione oppretlo πῶς» 
jed Ind. Ern. » num forte aliqua raoze dicere poffumus« ubi πὼς reddi- 
vum credo per forze , ut alias fit, v. c. in εἴ πως, Í1 f'orte, et μή πως, ne] 
forie, pro quo alii fevere /7 quo modo et ne quo modo; quae ramen ad 
fenfum redeunt eodem, etiam eo, ut πὼς fit in his noftrum ezwa, quod | 
fimiliter, ut Lat. forze, ufurpatur pro fortaffis; ficut in illo Xen. Ern. 
aeque procedit z/i? quo zo4o, fed 3) Iud. Xen. Cyr. Z. »uófug πὼς», vix 
aegre, fumma cum difficultate«* quo Stp. Th. refpexerit 4, 1468. G. i. 
»Xen. p. πῶς , cui quadam Ziffcul/tate«* de vetere more in acceniu, pro 
vix quodammodo , nobis kaum einiger Maféen, fed Soph. Ai. v. 306. μόλις 
vic, Hoer. ed, in Vs. prof. vix, at Vs. Scal. zandem, íed ap. Camer. p. 
24. €. et ap. lohnf. vix zazdem fimul, quod potius eft Noitri 3, 15, 5. 
μόλις ποτέ. ὡς 
Quod iam noflro in loco fequitur zd ὑπήκοον», ignoratum ἃ Stp. Th., 
babensque formam fubftantivi illam e neutro adi. cum artic., et faciens 
fubít. vel rei, vel perf., ut hic, per quandam enallagen ab(tracti pro 
concreto , ropetimus ap. Thuc., de re 296, 6. νομίζοντες γ τὴν μὲν ᾿ΩὯρω-, 
gríay — ᾿Αϑηναίων χατὰ τὸ ὑπ. eivap y CXiflimantes , agrum Oropium — ;tbe- 
aiienfrum quidem eíle, quod illorum zmperio fubie&tus effet, pro breviori: 
"Atbenienfium effe quoad Zitionem, fed de perf. 422, 87. τὸ δ᾽ ὑπ. τῶν ξυμ- 
pm» A.» locit vero, qui a//orum imperio pareóanz , ubi opp. in pr. ἢ. $4. 
7» ξυμμάχων οἱ αὐτόνομοι», qui ex füciis liberi eraut, pro quo 482; 26. fqq. 
τῶν δὲ ἄλλων οἱ μὲν ὑπήκοοι, οἱ δ᾽ ἀπὸ ξυμμαχίας «αὐτόνομοι, «liis partim; 
{μϑαϊεὴγ partim focii, qui fuis legibus vivebant , et mox xej τῶν μὲν ὑπη- 
πύων κοὶ φόρου ὑποτελῶν, aique ex iubditis quidem et tributariis, ledl. 37.9 
vz4xoo δ᾽ ὄντες A. et zAtbenienffum inperio fure 77, quo Lat. particip. folo? 
fig. cum Sb. Ind. reddit, utque 1, 1, 9. m. ad τῶν ὑπηκόων , pro quo h.l. 
variatur, ut et pro τοῖς ἀῤχομένοιξ Y, 1, $. m. Sed ap. L. Bof. Lil. p. 268. 
m. fub nom. za£$o; »idem abefle puto in τὸ jr4x. , quod Herodi. habet? 
l. 1. c. 3. φιλεῖ — τῆς (τοῦ) &. ty. B. folent enim cives aemulatione zmperan-t 
tis vitam zzfHtuere** omiflis zo; ἀεὶ, utque fortatlis alia fubft. liceat fup- 
pleri, γένοξ, φῦλον» μέρος» quae conveniant in loca, ubi de perf. fermo 
eft, ut in fuperius Thuc. de re inodo.70 μέρος τῆς γῆς Í. χώρας» fecun. 
dum, quoad partem zerrae, regionis , quae parer ris. 
In reliquis noflri loci fane vix fummam diligentiam et feveritatem]?| 
adhibueris; unde et ante ap. L. Bof. libera ett Vs., et ap. ipfum Bg., qui 


* 


EXCVRSVS AD LIBR. I. 803 


primo ufurpat pro fimpl. verbo g. phrafin, deiode commutat dat. 2. cum 
formula participii illa per praep. aZ aemulandam vitam , quam íi mutes 
in affinem «4 aemulasndum, venias ad eius rationem alibi in praep. εἰς 
cum fübit., unde pro φήλῳ habeamus εἰς ζήλονγ quae fane inter fe per- 
mutare licet; ut fit vizam componere ad aemulandam Íententiam princi- 
fis» i.q. vitam ita inftituere, ita vivere, ut aemüleris f. imiteris, fen. 
tentiam principis; quod verius, guam 47a» fumefe pro Lat. abl. ex 
aemulatione et imitatione; quanquam et Lat. habent fuum v. vivere cum 
fexto cafu, v. c. Ter. Andr. 1, 1, 125. a/iezo more vzvere etzeo, pro quo per 
difertam praep. ib. Heaut. 1, 2, 29. ex “δίας more vivere, quod tamen potius 
refolvas per Lat. fecuzduts; ficut ap. G. Tb. in praep. 86, 97. »«4 natu- 
ram vivere , 1. fecundum n2*. (pro quo ib. in verbo 1063, 34. de fapien- 
te) ut e natura vivat« practer quae nihil] fimile in Lat. reperimus; ut 
Nofter peculiari ratione fcripferit, proque breviori ζηλοῦν τὴν τοῦ ex. 
γνώμην, 1. φηλοῦν τὸν τοῦ ἀσχ- βίον, quod cum Ind, Diod. infra 2, 7, 8. 
adhibet Nolíter et P. hic, et faltem ad analogiam, dum copulatur cum 
aliis verbis ille cafus δήλων», (ut ap. Luc. 3, 114. 1. 39. πράττειν τὰ δέοντα 
Φήλῳ τῶν ἀρίτων xo φυγῇ τῶν χειρόνωνγν Ut poffit facere," quae oportet, 
optimorum aemulatione ez fuga dezeriorum, i. ex ainore boni honellique, 
εἰ odio mali,) tum formula fyn. aliqua, ut ap. Ael. V. ἢ. 10, 9. e. χρὴ — 
τῶν τοιούτων μνημονεύειν, οὐκ εἰς δῆλον αὐτῶν», RAM ὥτε φεύγειν GUTER , Opor- 
£et talia memorare, non ad imitationem eorum , Ícd s: ea fugiamus, pro 

εἷς τὸ ζηλοῦν αὐτὰ Í ὥτε φηλοῦν αὐτὰ», propterea f. eo confilio, ut Imite- 
.mur, (cf. ap. Noftrum 3,8, 17. παννυχίδας ἐπιτελεσϑείσας εἰς μυτηρίων 
Φήλον, ubi Bg. pervirilia celebrata ad Cereris initiorum aemulationem, et 
2,14, 7. πάντα πράξε:ν εἰς Ὁ. τὰ Μάρκου ἀρχῆς » Omnia fatfurum ad aemu- 
Jandam Marci Zmperium,) it. πρὸς Í. κωτὰ ζῆλον», cf. Sb. Ind. v. δ. et Suid. 
2, 6. m. ex Appiano κατὰ δῆλον ἀρετῆς ν» σύ virtucs aemulatzonem ; nihil 
horum tenente Stp. ΤῊ. 1, 1399. E. m. nec in v. zex. Lat. Bg. e P., ubi 
variatur cum $. 1. τῷ βασιλεύοντι V. $. ς. 14. βασιλέα €t βασιλέων, quod Bg. 
ibi reddit, ut hic, ubi Nofter itidem variet pro τρόπος» ἠϑος et βίος $. 3. 
et 6., quorum poftremum diferte P. hic exprimit. 

Sed Bg. fententia, uc et fyn. fenfus, magis feverum et e notatione 
Gr. vocabuli a v. γινώσκεινγ quae pertinent praecipue ad mentem et ii- 
telligentiam , ut fint cogitatio, opinio et Iudicium de rebus quibusvis, 
noftratiumque Gefzpnung et Denkungsart , íed quoque vagantur deinde 
ad voluntatem ejusque ftudia, cupiditates ac propeníiones, et, cum Q. 
pr. fermo fuerit de do&tis et fapientibus, hic maxime innuunt opinionem 
et iudicium de fcientiis earumque praeftantia et utilitate, tui amorein 
litterarum; quas res dum palam oftendebat Marcus cum aliis modis, tum 
favore, honore ac praemiis doctorum virorum: idem hoc faciebant εἰς 
ves fuo quisque modo. Sed P. ratio faltem non pertinet ad omnem prin- 
cipis vitam , cum nec Gr. γνώμη fic ainple dicatur, fed modo 1) de men- 
te, 2) de voluntate, 3) omnino de iis, quae in utraque illa facultate 
funt ac fiunt, 4) de animo in univerfum, $)de iis, per quae profertur, 
declaratur et fentitur animi vis, nominatim de verbis et dictis, tum fen- 
fu-forenfi, de iudicum fententia ac populi fuffragio,, tum fenfu rhetori- 
co, cf. Ern. rhet. δ. 150. fq. et G. Th. v. fenfus 391, 97. Íqq. et v. fen- 
tentia cum Gr. n. 393, 12.Íqq. Ind. Dion. Caf. et Suid. 1, 458. ΠῚ.» ap. 
quem et de fubít. 2y4. 2» 7. m. cum Hef. r, 1583. e. p. f. Nr. 12. 15. 

Caeterum Nottri fententiae toti proxima fuetic illa Ifocr. Nicocl. Or. 
3, 10, 3. €. ed. Krt. yryyaakay ) ὅτι QUAM τὸ πλῆϑος ἐν τούτοις τοῖς ἐπιτηδεύ- 


$04 EXCVRSVS AD LIBR. I. 


μασι τὸν βίον διάγειν y ἐν οἷς ἂν τοὺς ἄρχοντας τοὺς ἑαυτῶν ὁρῶσι διατρίβοντας» 
cd. W. 48; 49. - 
I, 2, 9. ἢ, 
[4 * lj ^ * 
Occ μὲν οὖν — ὦ δὲ λ. 

De μὲν et οὖν agetur hic modo, quoad iítae particulae funt aut in 
vicinia, aut aliis adiunctae particulis ; idque maxime ad Nottri intellie 
gentiam. Y - 

ς Primo igitur de μὲν οὖν in vicinia, quod et μενοῦν fic una tantum 
voce fcribitur, mei quidem Grammatici veteres nihil edicunt, er Hef. 
2, 574. 1. obfcura funt, v. N. ib. Sed e Lexx. tacet Ern. v. μιν habens 
in v. οὖν, poít vuleares notiones, »variis particulis füubiunéctum vacat« 
fine exemplo, ut e L. N. T. modo Krb. p.455. e. μ- evv aliquot locis red- 
dit Lat. vero, at Schw. »psvovv, igitur, 2) autem , vero, — μὲν οὖν, igi 
tur quidem ; et tum fequitur δὲςς quod poítremum reperit Ind. Fab. Aef. 
HÍí., inconflans hic ib. in v. μι» poriusque faciens cum Vig. p. 524. i. et 
Rs. ad Dev. p. 210. N. 52., ut. omnium maxime fluctuat Stp. Th., de 
cuius loco e Thuc. 1, 138. f. 9o, 88. cf. Vig. l. l. Nr. 16. cum Abr. Dil. 
p. 144.» quem et v. in Au&. p. 257. e. it. in Lect, Ar. p. 142.m. , ut ec 
Bud. C. 123$, 37. Ind. Dem. Ariít. Kuft. Xen. Hell. Mor. et Cyr. Z. v. κο 
it. breviter Hoog. ad Vig. i. 1. Nr. 17. , fed pluribus in Op. p. 676. e.íqq. 
Pro quibus ego» praeterquam in refpondendo, reddere foleo fevere gui- 
dem 1gitur Y. igitur quidem , ut iuam quaeque illarum particularum vim 
fervet, ov» illam in colligendo, tranfeundo, redeundo, íed μὲν iiam re- 
ftringendi, quae valet non modo, cum δὲ fequitur, etiam intervallo, ut 
noftro loco, fed et alibi, poft fubí., ut Θαλῆς μ. ὁ.» poft adi. , ut éxei- 
yo« p. ὁ. (quo et pertinet Noftri locus) et poft alias orationis partes, ut 
adv., V. C. πρῶτον p. 6., quod reddo zgitur primum quidem f. igitur pri- 
mo quidem. Sed 6. ap. Noitrum varie reddit, at nunquam fevere; íed 
nempe 7, 3» Y. quidem 1, 8, $. equidem bic.et alibi. 

Cui hoc μὲν οὖν comparo μὲν ὧν, μέν νυν» μὲν zx, po&t. μέν ῥα», et 
μὲν δὴ» quod Sb. Ind, e Noflro 3, 12, 26. vertit gitur, fed Hoog.ad Vig. 
p. $21. 8. e. €ex 6, 9, 13. quidem, tum Bg. primo loco, ut et rz, $8, 14. 
fcilicet, at pofteriori sempe, porro videlicet 1, 9, 23. nimirum 3, 9, 21. 
quae funt fyn., fed ;tague 1, 9, 14. gitur 3» 1, 16. etc., quidem 35 V, V, 
etc. , ac quidem 3» 3» 3. ctc. atque quidem 7,9» 25. at baifenus 1, 11, 
14.» plane omittens 1, 17, 26. etc., cf. Bud. C. 1286, 5. Vig. p. 521. Ind. 
Plur. Hf. Stp. Th. 2, 1617. C. m. 4, 1115. F. m. L. Ern. v.g. Nr. 3. Hoog. 
Op. p.672. fqq. Ind. Xen. Z. Pol. Cyr.et'Av&.  Inquo μὲν δὴ anobis, red- 
dentibus fimiliter, ut pr. μὲν co», alii diicedere videntur ex eo, quod 
putatur redundare alterutrum, deinde ob multiplicem iftius δὴ notionem; 
quarum aliquam quisque interpres pro fua opinione deligic loco quovis; 
ubi faltem hoc improbamus , cum utr. μ. δὴ opprimitur, v.c. ad Herodt. 
p. 153. 1L. 13., nec capio , quod fit difcrimen in g. οὖν €t 4. δὴ» placitum, 
Hoog. Op. p.677. N. 3. p. 1007., cum δὴ ct οὖν valeant igzrur, ac pro fe 
ponantur promifcue, cf. Hef. 1, 924. m. 934. m. Nr. 27. 1t. Xen. Mem, 
8.1, 2, 45. ταῦτα οὖν, Íed ᾧ. ς 8. 6. ταῦτα δὴ» εἴ modo ev», modo ἄρα, 
modo τοίνυν», Δαἀπίδεαζαγ variandae orationis caufa ib. $. 3. m. 29. i. 44. 
m., ut ipfe Hoog. Op. p. 1164. Nr. 6. fatetur, μὲν τοίνυν et μ. οὖν pro 
iisdem poni, nec quis diverfa putat πρῶτον p. οὖν €t sg. μ. δὴ ib. p. 673. 
Nr. 3. €. 677. €. 


EXCVRSVS AD LIBR. I. 805 


Ibi p. 488. Nr. 22. οὖν δὲ f. pv οὖν δὴ redditur age igitur, fed Nr.21. 
μ. 0. à. »4u6cirea , quapropter, guare, (led p. $77. Nr. 13.) xoj δὴ οὖν, 
atque a//»o* ut ap. Herodt. 1, 30. J. f. 13, 25. αὐτῶν δὴ ὧν harum zraque, 
fed p. 123. |. 4. pro tiktus ἐν ταύτῃ ὧν V. L. ἐν τ. δὴ ὧν male habet Grono- 
vium in Obf. p. 94. b. e. ad 104, 27., non item me, ut nec Noftri I; 4» 
9. yévec 9e δὴ οὖν, ubi, quanquam δ poft imperat. poteít fignificare quae- 
fo; tamen 24 οὖν videtur pofitum per figuram illam ἐκ παραλλήλου», ut 
Lat. itaque ergo Í. ergo igitur , cf. G. Th. v. tag. 12385 $9. et V. zeit. 
963, 19. it. Hor. Turf. p. 468. i. cum Ind. Liv. v. ;t£27., ub! bene com- 
paratur Ter. Eun. 2, 3, 25., ad quae Wefth. argutatur, fed, praeter Dev. 
P. 109. i., nobiscum facit dudum Thom. M. p.663. e. τὸ οὖν, woj τὸ ys 
xoj μόνα X9 ἑχυτὰ τίϑετοι» κοὶ ὁμοῦ ἐκ παραλλήλου», ϑατέρου τούτων MH 
ἡγουμένου» » ἑπομένου, οἷον, ὅσα οὖν δὲ γέγονεν xod, ὅσα δὴ ovv γέγονε; 
quomodo hic locus conftituendus eft, ut comma ponatur pott zaeza.s 
non item poft τούτων, cum fenfus fit, οὖν et δη poni cum (θέα per fe, cum 
etiam fu! in vicinia et fine copula, ita quidem, ut e/zeruzrum horum 
aut praecedat az fequatur, ve/uti οὖν δὴ, ubi οὖν praeit, fed δη fequi- 
tur, ét δὴ οὖν» ubi δὴ praemittitur, fequente ojv, qualia iuncta nemo 
ad Thom. attulit. Nam, quod Oudend. habet e Phav., minus perti- 
net ad illuitrandum , quam ad crifin; quae tamen non videtur neceffaria: 
fed Thomae di&a firmantur Phavorinis, ὅσα οὖν γέγονεν καὶ ὅσα δ yé- 
wyove , XoÀ πάλιν, ὅσα οὖν δὴ γεγ.» κοὶ ὅσα δὴ οὖν γεγ.» quorum priora, de 
οὖν et δὴ fimpliciter pofitis ,; Thomas de induílria omifit, ut per fe faci- 
lia et perí£picua. 

Cum hoc 34 οὖν confero quoque Hom. δή éz, hic dimittendum , ut 
pergam modo in Noftri rebus, et in hoc, cum μὲν eft fimul cum γὰρ et 
σοὶ, quorum prius μὲν γὰρ a Bg. t, 16, t. redditur auzem, Ííed cum P. 2, 
4; 12. Íeverius vam — quidem, quomodo femper vertendum exiftimo, ita 
quidem, ut μὲν non referatur ad γὰρ, íed ad orationis partem praece- 
dentem, vel fimul ad illam, quae poft γὰρ fequitur; nihil fuper μὲν γὰρ 
monente Hoog. Op., forte quod nobiscum proprie ac per fe particulam 
utramque capiebat, tum afferente Dev. nihil, quam duo exempla, fed 
ila fine Vs., p. 207. 1. et p. 18. i. , hocque tantum confilio, ut oftende- 
et, μὲν et δὲ infervire partitioni, praecedentibus articulis, ut ἡ μὲν 
ko — ἡ δ᾽ ἑτέρη A. ubi manifeíto ad fe referuntur μὲν ec δὲν ut in Noftri 
1, 5, 17. Íq. ὁ μὲν γὰρ πατὴρ — ἡμῖν δὲ A., reliquis fuper μὲν γὰρ varie ita- 
ftuentibus, Stp. ΤῊ. 2, 1617. B. e: ex Hom. '03. e', 131. et Thuc. 7; 55- 
. 480, 75. (cf. Abr. ad Aefch. r, 215.) fed L. Ern.'e Stp. in v. g. »3) μ- 
ke, emim* üt L. N. T. Schw., quod tamen fubiungit »2) »4m — qui- 
em Vig. p. $15. e. cum Ind. Plut. Hf. et Fab. Aef., ic. Fifch. ad Plat. 
pol. p. 103. 1. ἐγὼ piv yàg A. N. 2}. »pattic. ψὰρ habet vim augendi 
ffirmationem«* forte pro fane, profecto, utique, cf. eius. N. T. Ind. 
em. et Xen, Cyr. Z. cum Vig. p. 479. b. N. 5. , ut de μὲν yàg per Vs. 
nconftantem ap. Luc. 1, 673. 1.67. 684.1. 32. 687.1.89. 734. 1:89. σὺ te 
. tu quidem , at fevere eadem 2,632. l. 41. nara tu quidem , ap. Herodr. 
10, 85. 445. I. ap. Ael. V. h. 3, 17. e. ap. Xen. Mem. S. 1, 8, 12. rn. ed. 
"^h. V. 4. p. 13. Κριτίας μ. y. nam Ciitias quidem, ied negligentius ib. 
. 27. P. 19. δ. 34. €. p. 23. 9. ὅτ. m. p. 34. it. ap. Hom, "IA. δ. 226: ἵππους 
.*y. equos quidem enim, ἐν 877. ἄλλοι t. "y. πάντες , 4111 enim quidem 


mnes , Ícd negligentius ib. δ΄, 376, 415. χ΄, 149. - 
Alterum Nollri μέντοι, vel ἀνα μέν τοις (v. ap. Stp. ΤῊ. 2, 1619. 
. m, Íqq., qui p. 1622. G. praefeft priorem fcripturam una tancuz voce» 


$06 EXCVRSVS AD LIBR. I. 


ae ν»» 


ut et eft ap. Suid, 2, 534. m. μι, ὅμως, tamen, quibus utitur quoque Abr. 
Dil. 'Eh. p. 441. e., fed fine Vs.) redditur varie, cf. Stp. 1.1. Ern, v, μὲν 
et N, T. cum Ind. Xen. Cyr. et "Avg. Ael. V. h. Hf. Plut. et Fab. Aet. 
Bud. C. 1286, 27. Dev. p.2og. Vig. p. 522. cum Ind. et N. it. Hoog. Op., 
cuius fenfum et verfionem nos quidem repetimus, ut fit fevere quidem 
vero 1, quidem cerie-et quidem fane, cf. Hor. T. p.905., aliove ordine 
certe quidem 1. fane quidem , aut, alterutra vi et particula modo fervata 
exprefiaque 1) quidem Í. equidem, 2) pro adverfativa quadam, fed, vero; 
verum, caeterum , amen, eaque adeo fimplici, aut pro duplici, fed per 
figuram ἐκ παραλλήλου» at Vero etc. vel diverfae notionis, ut verum ta- 
men; tamen vero, ied tamen, at tamen, 3) pro affirmativa aliqua, fane 
1. certe , quae adeo fimplex, oppreífo primo vocab. uiv, quanquam íe- 
veras quoque Lar. utrasque antea dedi ex Hor. T. ec fyn. alius ordinis 
certe quidem , rel. 

Nempe de particulae zo vi utraque, adverfíativa aut affirmativa, 
quam Stp. Th. 4, 118. tenet, non diferte priorem ponit Hoog. Op. p. 
1152. fqq., quanquam profuturam in multis, ut γάρ τοῖν quod eft Lat. 
enim vero, ubiítat folum, cum in καὶ γάφ 7o: malim Lat. etenim faue. 
Sed, quod maxime pertiner ad illam notionem μέντοι» ante pofitam, pro 
dupl. adveríat. , μὲν fumi poteft pro μὴν, et pro adverfativa quadam, non mo- 
do per analogiam Lat. quidem, (cf. Exc. ad 1, 1, 5. i.) fed et propterte- 
ftimonia Grammaticorum Gr. diferta, Hef. 2, 804. 1. οὐδὲ μὲν, το οὐδὲ μὴν» 
ct ap. Stp. Th. 2, 1624. B. Euft. ad Hom. "Ia. β΄, 703., qua fumta notio- 
ne, iuveris intelligentiam locorum Hom. aliorum, eriam Platonis, nec 
opus habeis vel μὲν in μὴν corrigere, vel cogitare de confulis iftis, cf. 
! Fifch. Phaed. p. (54. N. 1.227. N. 6. cum Ind. v. p. ad Soph. et Phileb. 
Tum, quod fevere foleo reddere μέντοι, expreífa particula utraque, id 
valet quoque v. c. ap. Xen. Symp. 4, 10. 6. κάγω μέν ros πιςεύω, quod, - 
tacentibus !nd., pro ed. Th. V. 4. p. 450. ac &dem vobis equidem babeo, 
verto potius e£ ego quidem fane credo, it. Arift. Pac. v. 1289. σὺ μέν TOi. 
νὴ Aíz A. at fv quidem profecfo, et Equ. v. 168. ev μ. v. t quidem fane, 
it. v. 189. cf. Hoog. Op. p.689. e. fqq. it. Xen. 'Avg. Z. 1» 9,29. 4, 6, 15. 
quanquam non pugno, íiquis 2liter reddat, et modo aiterutram parti- 
culam, in primis , accedente aíia adhuc adveríativa, τ δ. 4, 6, 16. ἀλλὰ! 
μέντοι, quod Ind. Mor. enimvero, pro noftro a£ fane quidem, nobis aber 
freylich «oZ/, cf. infra ap. Noftr. 15). 13, 8. e. ^ 

Caeterum in nollra $. 9. ordo eít, πολλοῖς οὖν καὶ σοφοῖς ἀνδράσι 
συγγέγραπτοι ταῦτα μὲν» ὅφα ἀνδρεῖς — ἐκείνω πέπρακται" ἐγὼ δὲ ταῦτα, 
συνέγραψα, Z μετὰ A., unde apparet, illa μὲν σὺν Íeparatim ct locari et 
verti pof?e; ficut eodem redit, íi fic regas, ὅσα οὖν ἐκείνῳ μὲν mere. led 
ut potior fit prior ordo, ubi, ταῦτα omiífo , μὲν deber necelílario poft 
ὅσα collocari; ut nemo offenditur hoc ordine dilloluto οὖν», ὅσα μὲν --- ἃ 
δὲ A. qui Latinus plane fit, igi;ur quae quidem — quae-vero. ^. ^ 

I, 2, 10. 
ἃ δὲ τα εἶδόν τε Xo) ἤκουσα, ἔςι δ᾽ ὧν A. . 

In verbis ἔς, δ᾽ ὧν — γενόμενος fi parenthefis ftatuitur: feveram in- 
terpretationem confequaris hanc, fus vero quaedam , quorum ez expe- 
rumento particeps fui, 1. quae ct expertus fum, aut quaedam vero et ex 
pertus fam, li v. eiy4 cum pron. refolvitur per pron. aliud illud quidam 
€F. 1, 1, 3. 7., cui fyn. eft hoc πορείᾳ ap. Lat. noftri loci Interpretes, 
qui, praeter 22, pro v2, feriem orationis et ipli dirimunt, cum eorum 
nonna non cohaereant cum pra ἃ pron., poft quod requiritu 


" die nie MR di LL 


EXCVRSVS AD LIBR. IL. 807 


potius ὧν δὲ καὶ v. μετ.» fine v. ἐξὴ»ν aut opus eft alia medela, qua 
de poft. , P 
Equidem credo, utrumque Intp. in animo habuiffe formulam iftam 
exquifitam , cum v. sii cum pron. facit periphrafin iliius pron. ziz, ma- 
xime às? in tercia fing., qua de cf. Stp. Th. 1, XVI. A. e., e Thuc. in 
primis, cuiusdnd. alia tenet v. εἶν. e., quibus add. alia ad Vig. p. 229. 
3. e. fq. ex 1, t2. f. 11, 64. 2, 13. f. 107, $5. 2, 36. f. 114. 27. 2, 67. f. 
141, 72. 3, 92. 1. 224, 18. εἴ 6, 88. f. 434, 32. , praeterea l. 41. it. 1,6. f. 
7, 2t, it. 2, $9. f. 157, 7. 7, 11. 1.452, 28. , quorum in.quibusdam locis 
Schol. explicat per τινὰ f. ἔνια, ut infignis locus eft 7, 3. ἢ. 4487 61. ubi 
£e ἃ et τὰ δὲ componuntur, pro τὰ μὲν et τὰ δὲν d. 6. τινὰ — τινὰ» Ind. 
Xen. Z. Pol. et Cyr. v. 22, ubi cf. Ind. Mor. cum N. ad p. 76. it. Duk. 
ad Thuc. 2, 13. p. 107. a. N. 55. et Abr. Au&t. p. 358. e., tum per locum 
mirabilem ap. Xen. Mem. S. t; 4, 2. 6. εἶπέ μοι» — ἔςιν οὕς τινας ἀνθρώπων 
πεϑαύμακας ἐπὶ σοφίᾳ; ed. Lh. V.4. p.43. dic mibi, fsmt ne, quos ob 
aplentiam fis admiratus? ubi poft ἐς. οὖς eft adhuc difercum pron. τινὰς, 
[quod, refpondens iam illi formulae Zew οὖς, redundet, ut e: pro ὃς 
habuimus 1n Exc. ad i, t, 5. i. et fic per a//quos reddit Bud. C. 1545, 35.» 
Cf. Vig. I. I. et Rs. ad Dev. p. 382. , nec ap. Xen. eft V. L. in hanc par- 
tem, ur noa de gloffa fufpicio fit, quafi e marg. τινὰς in textum fimul 
venerit. 

Enimvero eo fenfu formula haec ponitur 

1) continuo et in fumma vicinia, v. C. τῆς Ἑλλάδος csv ἃ χωρία , ubi 
inter v. ἐς. et pron. z nihil interponitur, 

2) fic, ut interiiciatur aliquid , una vox, ut noftro loco, (ubi modo 
δ᾽ intercedit,) vei plures, ut ap. Thuc. £s: δὲ αὐτοῦ δ΄ A. 

3) in media verborum fiructura , ut ἀκρίτους καὶ βουλομένους ἔςιν X εἰπεῖν, 
ἀπέκτειναν πάντας, indemuatos et volentes quaedam Ziceze, interfece- 
runt onmes, vel ab initio enunciarionis, ἔπεμψαν δὲ καὶ ἐς τυρσηνέαν» 
ἕξιν ὧν πόλεων ἐπαγγελλομένων καὶ αὐτῶν ξυμπολεμεῖν», mi[evumnt (vero) 
etiam in Hetruriam, quia vonnullae civicates u/tro fe belli focias fore 
fpofponderunt, ubi genitivi confeq. perite refoluti funt per caufalem 
particulam, pro fevero quibusdam civitatibus demunciantibus, pro- 
fellis, et ΤΡ; belli foczetatem, f. fe (imul Ze/igeraturas effe , vel in 
fine enunciationis, ἦλϑε —, sezriky ἔχων ἐκ Πελοποννήσου κοὶ ἀπὸ 
τῶν ἐν Σικελίᾳ πόλεων E919 ὧν, Venit cum exercitu, quem ex Pelopon- 
zefo duxit, er ex quibusdam Siciliae civitatibus, pro feveriori venit 
fecum abens f. exercitum. ducens e Pelop. e£ e Siciliae civitatibus 
quibusdam, 

4) fic, ut cafus pronominis regatur quidem a parte orationis aliqua, 
vel antecedente, vel fequente, fed t2men etiam 

4) fic, ur pronomen cobacrezt cum v. fuübít. tertiae perf., tanquam 
pron. relativum, ut v.c. in poftreipo loco e Xen. fupra apparet, fi 
ἔξιν commuratur cum plur. eigiy, nt fit ab Intp. ibi. 

6) fic, ur, omillo v. à, debeas pro pron. ὧν etc. fubftituere polfe 
pron. τινῶν Í. ἐνίων etc. 

Atqui hoc fecus eft in noftri loci ?c&ione vulgata. Nam hic fi ὧν 
refertur ad prius v. é&, de forma exqiiita: debet ἔςιν ὧν mutari poffe 
in τινῶν l. ἐνίων, quem gen.requirit v. ez£gev.— Verum fic oriuntur haec, 
ἃ δὲ — εἴδύν Tt καὶ qwovem, τινῶν δὲ πείρᾳ μετέσχον, — ταῦτα v., Ubi vi- 
deas tranfirum fieri ab ἃ relativo adindefinitum τινῶν et demonftrativum 
ταῦτα. At fic nemo ícribit feverus, fed, quod iam fupra ponebam, ἃ — 
* » 


—- 


808 EXCVRSVS AD LIBR. L 


ὧν δὲ καὶ m. μ. — ταῦτα e. ique, fi formula illa exquifita in Noftri lo- 
co defendatur: non poteft cum Eg. ὧν tractari tanquam pron. relativum, 
quod ad 2. v. μετ. pertineat, íed debet parentheíis fumi illa fuperior, 
per quam ἃ — ἤκουσα referantur ad ταῦτα s., at caetera ab ἔς, — γενομ. 
per fe ftent et extra reQionem reliquorum. e 

Sed parenthefis ifta cum, de meo quidem fenfu, fit durior: valde 
inclino illuc, ut pro £s; δ᾽ legatur ἔτι δ᾽, his e caufis, quia primo £s, et 
&r; facile potuerunt inter fe confundi, deinde ἔτι δὲ tum Noflro cít fo- 
ieune, tum aliis, porro fic melius referuntur ad fe il/a pron. ὦ et ὧν» 
atque etiam utraque ad unum ταῦτα, poftremo ita manet reCtio eadein 
et feries duntaxat una orationis, per hanc interpretationem, quae vei Ὁ — 
vidi et audivi, praeterea que, quorum et experimento particeps fui, — ea 
con[cripf/, ubi fane εἰ ipfe δὲ pro 7? accipio, nec καὶ poft ὧν, pro etian, 
negligo , quod facit Bg., uc alibi, fed hic forte, quia δ᾽ iam per etiam 
expreffit. 

De dicendi autem genere ὧν πείρᾳ μετ. tacet Stp. ΤῊ.» afferens v. μ. 
1, 1348. G. modo pro conícium effe, nec pro fimpl. Lat. cogsofcere , ut 
h. 1. fümíerim cum fubit. πείρᾳ. quod ille ib. 3, 151. C. e. pro. Lat. ex- - 
perientia agnofcit aliunde , etiam e Noftri 8, 7, 8. πείρᾳ μεμαϑηκένοιν 
quam formulam hic comparaverim, ut et illam "Thuc. 286, 11. τῶν μὲν 
πείρᾳ αἰσϑομένωνγ» τῶν δὲ ἀποῇ νομισάντων . quod alil quidem xe ipfa. expertz 
fuijjent , alii vero fama iudicarent , it. Dion. H. S. T. 1. ς90, 8. ísoeía τὲ 
xoi πείρᾳ παραλαβόντες ἔχομεν, vclexperientia, ve/ auditu acceperimus, et 
Dem. 1443, 3. (ὦ) πεπειραμένος οἶδα, quibus phrafibus Gr. utuntur po- 
tius, quam privo v. πειρῶσϑοη, tortaffis ob ambiguitatem cius, cf. 5tp. 
Th. 3, 155. D. c. fqq, ut tamen occurrat id interdum 114 notione, uc 
ap. Dem. 195, 2. ἔργῳ πειραϑέντες xo) διδαχϑέντες, ἕτι A. €t 253» 9.» pro 
ferente G. Th. haec »experier, — uíu et rebus ipfis cognofcere, (fed ia 
lubíl. Bg., cum Gr. n., tantum) difcat Zgitur Aegyptus creda? que expe- 
vimento, — deprehendere experimentis«« — Cumque dicamur experiri, 
quod fenfibus percipiamus, five externis, fivc internis, cf. Ern. Log. 
δι 131: Nofter hac formula ὧν z. i. idem eloquitur, quod ante in pri- 
VIS V. V. ἃ εἰδόν τε κοὶ ἤκουσα, nec difcrimen facic in his, nifi per tem- 
pora, quibus fuas res viderit, et audierit, ec expertus fit, h. e. παρὰ 
πάντα τὸν ἑαυτοῦ (ow, per ommem iuam vitam reliquam ec priorem , ante 
munera jufcepta, et ἐν Qe. καὶ à. ὑπ. γενόμενος, poftquam, dum, quoad 
effer, conftitutus effet, verfarerur in muneribus, ct. 1, 2, 3., quo in par- 
ticipio per Lat. Bg. e P. ditabitur Stp. Th. , ut G. Th. fic, quod hoc Lat. 
faepe dr. pro effe, cf. Ind. Corn. N. 

Sed de Noftri muneribus his ut nihil mihi conftat: fic de primo eo- 
rum genere, de principalibus, ut habent Lat. Inttp., vel imperatoriis, 
b. e. iis, quae ab imperatore Rom. acceperit, et in quibus curarit res, 
ad imperatorem pertinentes maxime et ad eius commoda, quaeritur, 
quomodo a δημοσίαις, publicis, diftinxerit? Quod fecerit, fi particulam 
4 proprie accipias ; quanquam haec vocula faepe non diflinguit, nec res 
diverfas innuit, fed eít pro copula tantum, ut ἢ. l. diferte Lat. Intp. 
uterque exprimit; in quo convenit Lat. es?, quanquam dubitante ἃ. 
Tb. v. e., cf. Ind. Tac., ut contra atque et eu? ponuntur promifcue et 
variant, cf. Cort. ad Sall. lug. 82, 2. Igitur pu£/ica quidem munera et 
negotia intelligo, quae fufcipiuntur populi ac civium caufa, quatenus 
opponuntur reges et imperatores, et quibus res populi civiumque agun- 
tur, ct eorum commoda ac falus praeter caetera curantur, Cum fint 


EXCVRSVS AD LIBR. I. 809 


[tamen utraque interdum implicats fibi: non repugno, fi quis et hic per 
[copiam exittimet 14 Gr. copulata fynonymice, at cum hac differentia, 

quatenus a diverfis fpe&antur partibus, et βασιλικοὶ quidem, quoad aucto- 
em, et qua conferuntur ab imperatore, íed 25gosío, quoad naturam 
[et ufum, cum fz5Zcz queque dicantur, quae fiunt non noftra caufa, 
fed pro aliis in univerfum, nec funt noftra, ícd aliorum omnino, in qui- 
bus adeo rex et imperator resque horum funt aeque, ac civium et po- 
puli; tacente Stp. Th. etiam de fem. iftorum adi, (cf. de 274. Ind. Xen. 
Z. Pol. et'Avg.) et tantum e Synef. proferente fubít. ὑπ... quo de cf. 
Ind. Dem., a Sb. Ind. hinc converfo smizifferii, quod, nottrati refpon- 
ens Dienfle, redit ad Bg. e P. , quod pro dignitate cum lahoribus for- 
e reperias ap. G. Th. in his 568, 43. »offcium , pro magiltratu videtur 
ccipi* ap. fcriptores ferioris aetatis, 


1535: E." 

Γηραιὸν ὄντα A. 

De ἡλικία» vocabulo univerfi generis, ut Latt, Inttp. illo aez2s, et 
Inoftrate 44/rer, deinde tantum pro aetatis aliqua parte, ut hic de feni- 
li, praeter N. ad 1, 1, 9., cf. Stp. Th. t, 1452. C. m., cuius locum e 
Luc. ληθεῖν ὑφ᾽ ἡλικίας 1, 725. l. 14. Gs. prae fenecfute reddit fevere, con- 
fervata praepolirione, quam e P. oppreflezric Bg. , non tam, quod abl. Lat. 
nudus eít par iili formulae per praep. cum fubft., quam potius, quod 
h. 1. pr. ὑπὸ poteit etiam non fae valere, fed Lat. αὖ, ut alibi cum v. 
paff; quale hic rerg., et denique quod noluerit imitari inconftantiama 
aut varietatem in hoc verbo dupliciter conítructo, (qua de ratione v. 
Exc. peculiarem,) forte nec recordatus Lat. verbum cum aliqua praep., 
de quo infra. 

Tum de καμάτοις res eft expedita, accipi hic non de quibusvis la- 
boribus, fed fufceptis imperik caufa, in quibus funt «e bellici, bellique 
jlae moleftize, per itinera, in caftris et rempefítaribus, quo de utr. la- 
borum genere Nofter id fubft. adbibere folet; tenente Stp. Th. noftrum 
locum fine Vs. alia fub »labor, fatigatio. — Hac voce utuntur interdum 
profae fcript., licet poética fit potius, quam oratoria, praefertim autem 
Herodianus« quae cenfura forte nimia, cf. Ind. Ael. V. h., fed Hef.2, 
131. m. fine N. 

Sed de φροντίσι forte dubitatio eft, utrum fignificentur aegritudo ac 
triftitia, rerumque triftium cogitationes, ut de filio, quorfum inclinat 
Bc. in N., et pertinent quaedam ap. Noftr. in fqq. $.3. 5. 144.» ut et de 
Germanis $. 12. , an univerfe valeant cogitationes rerum , ad imperium 
pertinentium , deliberationes, confilia, mente agitata, cum opera cor- 
poris quadam; cum et Lat. curae fimiliter dicantur, et íaepe copulen- 
tür Jabor et cura, tanquam affhinia, ut tamen ille maxime ad corpus, fed 
haec ad animum praecipue referatur, cf. G. ΤῊ, cum Gr. n., nobis hic 
ut fufüiciant Gefcbafze und Sorgen, aeque late patentia. 

Porro v. revzoie2s4 , idem cum τρύχεσϑοι» (cf. Ind. Xen. Hell. Mor. 
et Fifch. Acích.) communis eft noriozis cum revo, v. Stp. Th. 3, 133. 
F. et Foef. Oec. p. 377. b., quorum urerque noftrum locum adhibet, e 
P. paene , ille G. e. »/aboribus raultis que curis confetdum« fed hic feve- 
rius fine illo P. adi. lab. cuxzs que confec/us* uc Bud. C., re&e compa- 
rato V. reu , 123], IO. cf. p. pr. 1. 33. Íqq. 1c. Stp. ad Schol. Thuc. p. 643. 
2. 1, ad Vs. 5. Suid. 2, 455. 1. $13. e., ubi cc fyn. ἐκτετρυχωμένος, attri- 
105, afflidtus, vexatus, à δὲ ὑπὸ τῆς ἀπορίας ixr. vv». ille vcro propter 


810 EXCVRSVS AD LIBR.T. 


rerum zgopzam macie confecfes erat, cf. p. fq. 1. (cum Toup. P. 3. p.231. 


Íg., non tamen memori prioris loci ap. Suid. ad P.2. p.79. m.) ir. t, 


70$. ἐκτφυχωθεὶς, ἐκπιασϑεὶς » (vel potius ἐκπιεσϑεὶς , ut füpra πιεσϑεὶς;» 
cf. ad Thuc. 1. 1.) «rtritts,/ malis confec?us, Hef. 1, 1152, m. 1155. e. 

, M - -. € 
1487.6. 2, 1428. €. 1410. m. τρύχειν, — κακοπαθεῖν (quo de in-N. n'hil 


dicitur, cum tamen fic rariori fenfu ponatur, nec act., fed neutraliter ἢ 


er pro paff. , fupplendo pron. ἑαυτὸν». f. affligere , et fe male habere, ma- . 


la perpeti, εἴ. Faef. l. l. v.e.) it. τρύχωσαν (forte τρυχῶσα,) τρύχευδυ, 
/1374..€. 2, 188. m. v. varzrevxer, ad quae cf. Suid. 5, 268.i, cum Toup. 
emendatione certifüma , (ad quam tamen iam Stp. Th. 3, 1324. C. duce- 
re potuit, in v. diferte explicandi caufa habens »ἐλαττῶ, κολούωςς quane 
quam tum de Suida non cogitzns,) et per locum , οὐκ £siy ἀνδρῶν. uzra- 
τρύχειν ἑαυτοὺς μερίμναις, mon eff virorum, curis cozfici, quibus firmen- 
tur ante pofita ad Hef. explicandum. 

Succedere nunc quum Schol. f. Bifetus ad Arift. Pac. v. 989. debuiffet : 
pro eo, iam occupato in Leisn. N., moncbimus ad ipfa Comici οἵ ccv 
ceuxcusD' , politum ibi vtderi v. hoc cum gen. perf. per ellipfin alicuius 
praep., ὑπὸ f. ἐξ, cf, D'Orv. Ch. p.414. e., fed ut ὑπὸ praefter, v. Abr. 
Dil. Th. p. $30. e., quia et fupra eadem fuit cum affini v. exrerg., et 
per legem iflam , fi qua praep. defit in v., talem fupplendam effe, qua- 
lis alibi cum v. diferte occurrat; ut ad Soph. Ai. v. 609. χρόνῳ τρυχόμε- 
γος, attritus, Schol. ἤγουν ὑπὸ τοῦ χρόνου δαμαφόμενος κοὶ κακοπαθῶν, bene 
dat. f. abl, refolvit per fyn. formulam praep. cum.gen., fed Sch. Thuc. 
224, I2. non recte culpatur a Stp. l.l... cum hic ipfe in Th. 1, 908. E. 


reddat »»δαμάω et Σαμάδωῳ, — sflizo, confecio* cf. Ind. Thuc. v. τρυχ- et. 


ixro. , ubi refpiciuntur Hom. 'O3. 9, 387. τρύχειν ἑ αὐτὸν», quod et ipfum 
ad. Hef. 1.1. profit, x', 177. τρυχώμεϑα λιμῷ, (cf. Stp. Th. 3, 1323. H.) 
β΄, 219. Ind. Herodt. et Polb. ic. Luc. 3, 469. 1. 8. ἐς ἐμφανὲς ἔτρύχετο, 
manifefle afflitabat fe, Zol. 4, 29, 3. πενίᾳ τὲ κοὶ ἀρχόντων κακίᾳ τρουχό- 
μενοι, qiii tam paupertate, quam magifivatvum improbitate afflizerentur, 
Íed phvfica notione ap. Alc. ep. r, 14. i. p.58. παλαιὸν xod τετρυχωμένον 
δίκτυον, vetus et lacerum 7.626, fed Bud. C. 1232, 6. »detritum ec vetu- 
ftate confumtum« nobis egefübrt Í. abzenitzr?, attenüetum, tenue 
factum et hinc lacerum, it. vile ac inutile; ut noftro loco, tropice pofi- 
tum, de corpore et animo fimul, pro viribus privatus, debilitatus, 
(entkrüftet f. gefcbrvicht,) quibus par Lat. Bg., quod de morbo non re- 
peri ap. G. Th. et alibi, fed modo ap. Foef. 1. L, cf. Ind. Flor. Suet. et 
Cort. Sall. et ad P. Lat. ib. Τὰ σι 11,5. »morbo aque aetate confecus, — 


j. q. viribus exutus, attritus, imminutus, (it.-ad Cic. ep. 14, 4, 4. mu-. ὦ 


lierem — e£ corpore e£ animo cozfeczam;) attritam et diminutam« fed ας 
Th. in Bg. »«ffligere et debilitare animos metu, — baec duo, fc. defidia 
et luxuria, corpera afflixerunt, — 50m plane me enervavit, mom aíliixit 
fenetlus fed cum praep. aliqua modo in affini ib. effi ari de ve aliqua, 
et Ind. Tac. affli&'ari a vulneribus , cf. 1pd. Cort. Sall. Liv. Flor. Amm. M. 
Iul. Caef. Corn. N. et Iuft. it. Caf. ad Suet. Cal. 1j. 


1; 5, t. e. 
Μάρκον — νόσος χαλεπὴ καταλεμβάνει. 

Super v. κατ. non bic dicturi univeríe, fed quacenus eius explicatio 
prodeffe Noftro queat, adhibemus norionum ordinem, in Ipd. a nobis 
propofitum, ut primo valeat phyfice ἐς perf., pro Lat. deprehendere, 
offendere, invenire, v.c. rà, quo decf. Bud. C. 732, 3. Stp. Th. 2, 570. F. 


EXCVRSVS AD L!IBR. I. 811 


l. Polb. 5x. xs reperire, tn ohnsefehr artreffen*. Xen. Mem. S. 
r. et Avg. Z.- Ael. V. h. Fifch. Aefch. R. Or. V. 7. If. et ap. Dem. 298, 
910 13. 1149, a6. rcl. Sed Noflri rz, 15, 2. παρδάλεώς ποτε ὀξυτάτῳ 
ὅμῳ τὸν ἐκκαλούμενον καταλα ᾿βούνηΣ fimpl. interpretamur cum Ind. Ζ. Xen. 
vg. Lat. effequi Í. invadere, ob diferte adiuncta 2 δρόμῳ et ὀξ.» quae im- 
'diunt, quo minusexplicare poffis aut aljequi eur [ cum Stp. L1. p. 571. 
.m., aut de eo, ipe quem perfequitur celeri curfu, comprehendit, 
: ad Luc. aliunde r, 821. N. 46., quae tamen procedunt alibi, ubi v. po- 
itur abfolute, cf. Ind. Xen. "Ag. et Cyr. Z. Tum in Noftri 2, 13, 22. 
kümcAR καταλαβόντες fevere reddetur Lat. comprehendere, ied liberius. 
at, occupare, pro Ainipl. capere ac fumere, vel pro rapere, corripere; 
raeripere, i. rapide, celeriter capere, cf. Ind. Xen. Pol. Ζ. 

De re autem ubi adhibetur, ut ἢ. l. cum Μάρκον dr. vécoc D refert 
oc Stp. T'h. l.l. p. 571. D. m. ad notionem pro invadere, corripere, in- 
eflere, ir. illud r, 14, 13. πολλῶν xo4 δεινῶν συνεχῶς κατειληφότων τὴν πό- 
4v». quod Bud. C. 783, 26. contra videtur explicare coztzzrere f. acci- 
lere, ad fentum non admodum differens, nobis Zefalfen f. betreffen, cf. 
Jem. 918, 18. τριῶν ἤδη καιρῶν κατειληφότων τὴν 7. Kt. 804, 2. 301) 27.» 
n quibus fimilibusque locis alii dicunt, v. κατ. in. malam partem ulur- | 
»ari de periculis et cafibus, qui inopinati repentino impetu fuperve- 
niant, Duk. ad Thuc. p. 258. N. 36. ec Hemtt. ad Luc. t, 16. N. 78.» ubi 
et Lat. Zeprebendere valere oftend:t Abr. Dil. Th. p. 707. m. , confentiens 
et cum 5b. Ind. , qui, poft exempla aliquot e Noftro, ut.1, 12, 16. ai- 
σϑόμενδι τὸ κατειληφὸς πάϑος, fübiicit »in quibus loquendi generibus ac- 
cufativum (pronominisaliquem, v.c. αὐτου) fübaudiri, cum ex aliis pa- 
tet, tum ex loc, τέλος κατέλαβεν αὐτοὺς τοιοῦτοςς quorum primum locum 
Stp. J. Ll. p. st. F. e. habet in notione verbi pro accidere, contingere, 
evenire, quanquam nec ibi Lat. isvadere refpuens.. 

Sed cum,nominatim de zempore adhibetur: varie reddunt, Stp. Lt 
p. 572. B. 1. advenire e Noflro 1, 1$, ξ. ἐπεὶ κατέλαβον αὲ τῆς ϑέας ἡ μέφοιην 
it. Bud. C. 783, 38. cum Sb. Ind., fed Abr. Dil. Th. p. 187. m. efperere 
et appropinquare, tum e Nofiro 6, 4, 3. καταλωβούσης τῇς ὡρισμένης ἡμέραξ» 
ubi dics — advenit, e P., ubi adiunctum ὧρ. non admittit notionem in- 
opihi aut celeritatis, qui locus eft clafficus. pro fimpl. norione veniendi, 
cf. Abr. 1. |. Porro e Noflro 2, 9, 6. ἑσπέρας καταλαβούσης 5tp. l.1.fine 
Vs. modo fubiungit priori, at Kypk. 1, 398. ad lo. 12, 35. ἵνα μὴ σκοτίᾳ 
ὑμᾶς καταλόρῃ reddit »quum vefpera illi fupervenzf/t , (putans quippe;) 
x. de noétu f. vefpera ingruente in primis dici, fi illa homines ofzntone 
citius oceupet& ut Ind. Fab. Aef. Hf. fimili phraíi cum vefpera eos de- 
prehendijjet , s fuperveniffit« aliter explicante facrum locum L. N. ἽΝ, 
K:b. p. 226. Nr.2., fed me in ralibus de tempore locis capiente v. x. 
nonnifi fimpl. pro venire f. advenire, ut er illum N. T. 1 Theff. 5, 4. 
ἵνα ἡ ἡμέρᾳ ὑμᾶς, ὡς κλέπτης » καταλάβῃ» ubi notio inopini ac celeritatis 
non eit in v. x., fed in adiuntto ὡς x4., cumque v. 2. s ἡμέρα — ὡς XA.— 
ἔρχετοι haud dubie illis refpondeat: xar. v. 4. nihil eit, quam pr. dex. 
Sed Stp. l. l. denique e Noltro 7, 2, 18. χειμῶνος »à4 καταλαμβάνοντος vere 
tit »gquim hyems adveniret« de noftra fententia, qui et notionem vio- 
lentiae f. impetus, huic v. tributam , habemus iufpectam, cum nec tale 
quid fit in L. Ern., nec in pr. κατὰ in compofitis, cf. ad Vig. p.618. b. 
e. ἴα.» nedum ut primam hanc faciamus notionem cum L. N. T. Schw. 
p.743. b. e., ad fecundariam aliquam nitentibus etiam Schol. Thuc. ad 
202, 44. (fecus ac 320, 7o) et Suida 2, 257. m, non item p.278. 1. in 


813 EXCVRSVS AD LIDR. I. 


páff.; in quo breviori Stp. ΤῊ. 2, $71. A. fqq. add. Foef. Oec. p. 191. δι. 
1. cum Ind. Xen. Cyr. Z., ubi et femcl in med. 4» 2, 6., cf. R. Or. V.6. 
7. Ánt. 8. Ánd. (ad quem V.4. p. το, N. 33. non cogitatur de Stp. moni- 
tis l. l. p.573. G: 6.) Dem. Fifch. Aefch. ec L. N. T. Krb. 

Sed ad Br., deferto ., ap. G. ΤῊ. cum Gr. n. »occupare , ^vi qua- 
dam capere ac tenete, (ubi ramen non e(t cum fubit. noftro, at 332, 31.) 
morbus occupat Celf. (et l.31. 13.) συν — inceffit in caffra, (fed τη ἢ 
loco luft. t1, $, 4. tum repezze tantus zezvos eius occapavit rigor, stre. 
adiunctum adv. vetat, quo minus vis illa infit verbo Lat. per fes cf, ad [4 
F*, 4, 17. V. capere e Iul. Caef, tum ad Lat. Stp.) invadere, — aggredi, P 
impetum facere, (1207, 4.) an do/or repente invef£t? (1. 7.) eum morbus | 
invalit c*evis, (ut hie yz.) — quibus zzva/i? zepentinus re magnae £i- 
mor, — isce[fere, aggredi , invadere, — ingruere, accidere, cura gravis 
paires incetfit, — corripere , vna, uno impetu rapere f. capere celeriter, 
(et tamen fq.) corzipere fe repente, — ita corripuit derepente tacitus fefe 
ad filiam, 1. raptim intulit, (quod eft potius in. adv. adiecto) — mozbt 
Jfugula corpora corripiunt, (cf. 1260, p. et 400, 3.) appetere, relatum ad 
temporis nomen, pro appropinquare, inílare, adventare, — aZvezto,— 
appropinquare, — de tempore, (1156, 60. 144.) inflo, adeffe, propin: 
quum f. proximum efle, — es znffabat.« δ 

1, 3» 2. 
Ἐπεὶ δὲ — ὑπώπτευεν, ἑώρα τε — Pxipxlvem* δεδιὼς γ μὴ A. 

Longioris periodi redditio eft $. ς. in οἷα δὴν quae, cum cafus va- 
riationem babeat, a nominativo δεδιος δ. 3. cranfilierfs ad. accuf. ἄνδρα 
zoA. $.5., efficit quoddam σολοικοφανές. | Sed eiusmodi ἐναλλαγοί huic 
Ícriptori non funt infrequentes, atque adeo paulo poft, non multum 
.abfimilis ufurpata variatio 1, 5, 11. et 1) 16, 2. In quarum polteriore, 
ob multiplices parenthefes, duplex ett epanalepfis, prior $.7. ταύτης δὴ 
£. προϊούσης.» pofterior $. 8. πάντων caer. ltaque recte in talium hyper- 
batorum redditione ufurpatur epanaleptica particula δ f. οὖν», ficut ap. 
Lat. igiiur. Mox etiam, polt banc ita variatam periodum, fequitur alia, 
parenthefi et ἀκαταλληλύτητι etiam ipfa transfgurata 1, 16, 9. fq. Sy/P. 
Pro v? aut σότε leg. aut τέως» et apodofis fententiae, hic coeptae, eft 
6. 11. in illis τοιαύτας δὴ A. Reisk. Aut deett aliquod verbum ante δεὸ.» 
aut fcribendum ἐδεδίει. Steph. Sed refcribere tam ex facili aliena opera, 
vix eft confultum. Mode(tius agit doctiffimus Sylb. — Boec/. Affenti- 
mur Stephano, qui aut verbum aliquod ante 3&3. intercidiffe fufpicatur, 
aur legendum ceníct ἐδεδέει. Oxon. — Poft àe3. aut excidit j;, aut hoc ipfum 
eit fubaudiendum, Sic Aefch. Choé&ph. v. 643. τὸ πᾶν Διὸς φέβας maesx- 
βάντες k9suisuc , omnem lovis maieftatem zraztgref Junt, Íc. Aegilthus 
et Clycaemneftra.. Ad h. l. Schol. παρ.» ἀντὶ τοῦ παρεξέβησων. xoj is: με- 
τοχὴ ἀντὶ ῥήματος » ὡς τὸ καρπῷ βριϑομένη. Qui locus eft ap. Hom. "Ia. 2, 
307. ubi v. Schol. (Pavo T. 5. p. 1031. e. quaedam contra difpurante, fed 
violenter, more fuo.) Sic Luc. in Gallo (2, 714. l. 21. fqq. εἶτά μοι — 
ὄνειρος ἐπισὰς , tum mi£z fomnium fuperveniens, i. e. fuperverliebat, (ubi 
tamen in textu et Vs. poft ἐπις. funt pun&a ...., figna lacunae aut 
orationis imperfectse.) Eadem ellipfis verbi fubít. eft Ebr. 12, 15. (ubi 
poft ὕςερ. fane et Grot. füpplet v. fubit. 5, et Vat. Vs. //r, et L. Krb. 
vertit, eodem fubintelle&o ze quis deítituatur gratia dei«) | Si ergo 
in 3:2, fubaudias ἦν verbum: non erit, cur cum Stp. fcribas aut à, 
aut deeífe aliquod verbum ante óe3. ftatuas. Lezijsz. Veiba 3s0. — μετοχ. 


EXCVRSVS AD LIBR. 1. 815 


δ, 3. — δ. 4.) parenthe(in efficere, adeoque uncinis includenda vicen- 
τ. Strotb. 

Tum Tob. Eckhardi Obf. Philol. ex Arift. Plut. p. 41.1. ,. faper ellipfi 
fubít.agens, haec haber. »Sed nec profanis fcriptoribus haec loquen- 
ratio eft incognita. Herodi. 1. r. n. 2. 2:0. fc. 4, pro à3. , ut Stp. le- 
ndum, fed fine caufa, cenfet, anxius agebat , v. Boecl. τὰ Annot. ad 
1. et Luc, T. 2. in Gal. p. 165. sirz — ἐπ. fc. ἦν νι tum mibi íompium 
erveniens, Íc. erat, et 1n Tim. T. z. p. 100. (p. 131.1. 53. πορφυροὶ — 
φιέρχοντοι») οὐδ᾽ αὐτοὶ πιφεύοντες , esso , neque :/f credunt, puro, (qui 
cus non eft idoneus, cum pardcipium s;;5. cohaereat cum pr. v. zee« 
ς οὐδὲ fit copula, fed Lat. se quizem.) Elsnerus afiert etiam locuin ex 
eiích. Cheeph. — ubi notanda Scholiaflae interpretatio, — ubi diferte 
t, quod participium pro verbo (finito) fit pofitam, atque hinc illuftrat 
cum 2 Cor. 10, 12. fa. , ubi μετροῦντες prO μετροῦμεν. €t συγπρίνοντες 
O συγκρίνομεν poni obfervet, et Ebr. 12, 15. 0δὶ ὑξερῶν pro ὑφερῶν ἦν 
hibetur, — Hom. Ἰλ. $^ 307. ἥ τε — βριϑομένη», quae in. borio fructu 
4vata. Schoiia annotant, (e. ἀντὶ τοῦ fjgí9eroy ^. additque, quod At- 
fca fit loquendi ratio, {1 participium pro verbo ponatur& finiti tempo- 
s, qua de ellipfi v. fubft. poít parricip. f. enallage temporis modive ac 
rticipii pro finico verbo cf. L. Bof. Ell. p. 422. 1. D'Orv. Ch. p. 347. 1- 
Ébr. ad Aeích. 1, 451. cum Dii. Th. p.746. Z. Xen. Pol. p.251. a. 1. Cyr. 
I. 743. 4. $. £. Mem. S. p.94. b. m. Hom. "IA. «e, σοῦ. et '0. 2, 231. per 
m omanis fane dubitatio fublata videtur de h. 1., fuper quo tamen 
uc quaedam dicimus. 

Primo illa Sb. aliorumque parenthefis non bene procedit, quorfum- 
nque prolata aut contracta, cum nominarivus às9. non coéar cum δι s. 
Bez — ἐτάραττε μνήμη diverfa conftruCione, neque cum ὃ, 11. τοιαύτας 
τυραννίδος εἰκόνας ὑποτυπούμενος, ἐδεδίει τὲ καὶ ἤλπιζεν, Ub] et moleftum 
v. finitum ἐδεὸδ. , nec convenitres et argumentum , quod demum a $. 
. incipit, non jam hic δ. 3. Neque exempla alia, a Sb. fubiecta e No- 
ro, iunt idenea, ut ad illa videbitur loca, quae fine iflo adminiculo 
offunt confiftere. Tum correctiones, propofitae a Stp. et Rsk. , durio- 
s funt; ia primis illa in particip. 2:2., pro quibus , íi quid murandu 
flet, legerem leniori ratione aut ἑώρα y? τὸν π.» e perpetua contulio- 
e illarum particulerum e? et y, quam, pro Lat. quidem, i. íciicet, 
periat quis in P. vidzli&er, aut ἑωρᾶτα τὸν χα.» feníu medii accepto pall., 
uo de v. Stp. Th. 2, 1417. E. m. ec Ind. Hom., cum et alia Nofter 
um hiítoricis poética habeat, et ultima τὸ fyllaba potuerit feparaza ia 
à tranfire; quanquam et pro τὲ legi poflet δὲ» et ipfum faepe varians 
um zi, et hic in apodofi, ut Lar. vero, fumendum, aut pro Gr. ów, 
militer in apodofi occurrens; fecundum quas conie&uras, non illas 
men neceffarias, fubic&tum particip. 3&2. bene confiíteret, per copulam 
refolutum; quanquam omnium optimum effet , putare xv elapfum ob 
τ, fimile εἰν» quod tamen et ipfum non eít neceffarium , cum ellipfis 
ius v. fubft. fatis fit folennis, per eamque locus hic falvus maneat fine 
edicina, quae non adhibenda, nifi ubi deficiunt reliqua incerpretan- 
i praefidia, in quibus fane et iila ellipfis babetur. 

Fuit et, cum putarem, ἐπεὶ hic non effe particulam confecutivam f. 
"mporis, pro Lat. cuz, quum, pof/guam, fed continuationis f. ordi- 
is, pro ἔχειτα , quo fenfu faepe occurrit, cf. Ind. Sb. e Xiph. 197, 19. 
ipío e Noftro 2,3,6. 2, 10, 7. Abr. Dil. Th. p.446. e. 719. m. Rs. An. 
Gr. A. V. 1. ad Dion, Chr. p. 14.1. (ubi ἐπεὶ δὲ 4. deipde vero, ut h.1.; 


" 


814 EXCVRSVS AD ἐΙΒᾺ. I. 


ib. Ind. poft Xiph. p. 170. m. it. ad Polb. p. 646. e., quanquam videas de 
hoc dubitari ab aliis, v. e. ad Xen. Cyr. Mor. 1, 3; 12. e- at Z. 1, 3, 14. m. 
reiectum ἐπεὶ mutatur in &r&T2, tüm ib. Mor. r, 6, r7. m. in N. ἐπεὶ δὲ 
habitum pro Zzzzz, et in Ind. ἐπεὶ pro ἔπειτα, refutat Z. ad 1,6, 20. m., 
ut contra Vig. p. 389. m. Nr. 4. ic. Dev. p. 138. N. 34. e. pugnat Hooaz. 
Op. p. 396. Nr. 4., non fatis idonea, credo, ex caufa, cf. ad Orph. p. 36. 
V. 182. p.98. v.675. gi dee: ἐπεὶ 1.6. profaicum ἐ ἐπεὶ δὲν quod nec bene 
tentatur ad Luc. 1, 30. N. 96., ut legatur ἔτι, (quocum tamen illud ἐπεὶ 
ad fenfum convenit, cf. Abr. L1., qui reddic diferte praeterea et porroy) 
fed 3,8. N. 54. pro ἐπεὶ δ᾽ non corrigitur ἔπειτ, quanquam et ἐπὶ δ᾽ V. L. 
10. Icy Lar. ;z/vper f. fuper, pro praeterea f. deinde, ut male ἐπεὶ 
δὲ in ἐπὶ δὲ mutat L. Bof. Obf. Mifc. p. 13. et Ell. p. 338. e. it. Valck. ad 
Herodt. p . 667. N.30., quod forte et vaiet de loco Xen. Mem. S. 1, 4, 
6. e.» ad quem Hindb. p.29. e. ἐπεὶ δὲν ab initio corrigens in ἐπὶ 33, 
tamen deinde tuetur, fed ἐπεὶ δὲ ap. Heri v. ἰδ. ed: Sturm, p. go. Xf 7. 
peiverfe redditur quia autem, pro tum vero Í pratterea vero, quomodo- 
ἐπεὶ et capto ap. Dion. H. S. T.2. 186, 37., ut et ἐπειδὴ interdum vide- 
tur flare pro ἔπειτα , v.c. ap. Theophr. Ch. 28, 1. m. ἐπειδὴ 39, it. ap. 
"Thuc. 16, 30., cf. ib. Stp. N. it. 14, 49. 

Ad quam rationem noftro loco ize, per ἔπειτα explicatum, etfi ha- 
bet fententiam non incommodam: tamen inclino potius ad 3eàdg per 
illam ellipfin, nibil certi conflituens, quid Bg. legerit, nifi quod, ex- 
trinfecus affumto v. ἦν, cum P. potuerit formulam illam verbi fubft. 
cuin particip. mutare 1n unum verbum finiti temporis atque adeo im- 
perfecu h.l., dum «ge/at i. q. vivebat f. erat , cf. G. Th. 214, 48. non 
tenente Stp. Th. hanc Lar. phrafin in v. 


,D 33.1. 
— νεότης ἀκμάξουσα A 

De v. ἐκμάδειν etfi non commode dici poteft, nifi et fimul de cogna- 
tis dicatur: camen difpu tatiunculam accommodabimus maxime ad ufüm 
Noftri, ap. quein ἀκμὴ phyfica notione, de corporum extremitate, (cf. 
Srp. Th., 2d Luc. 1, 656.2. Suid. r, $6. 1. Hef. 1, 194. e.) fed translate 
tantum de aetate, idque vel abfolute , oj ἐν ἀκμῇ ὄντες » opp. oí πρὲσβύ- 
τεροι» (quorfum habet Stp. Th. rz, 273. G.e. u: auttore »oj ἐν à. ὄντες» 
E EVELLO, f. ἀκμάζοντες. qui firma funt TENE t vigente, rel.« cf. P. fq. 
7j. e Bud. et Pob.) vel cum adiuntlo, ut πρὸς τῇ τῆς ἡλικίας ἀκμῇ, quam 
formulam Stp. 1. l. p. 274. Δ. m. B. e. leviter modo tangit, fine Vs. et 
auctore, ubi καὶ z. vigor, Ἢ fummum et (eer jt. cum gen. τοῦ βίου, 
ut Ind. Xen. Cyr. Z. i. q. τοῦ £g» ap. Stp. 1 p.274. m. ic. cum gen. τοῦ 
σώματος Ind. Xen. Pol. Z., ut contra , ubi ἀκμὴ fimpliciter ponitur, 
poteít valere pro vigor aetatis, incegra f. firma aetas et iuventus, cf. 
Stp. 1.1]. p. 273. G. e. L. Ern. Hef. et Suid. 1.1. Foef. Oec. p.t i.e, ,Bud. 
c. $44) e., Quo et refer Orph. ἢ, 86, 7. ἐν τὰχ ψυτῆτι βίου παύων γεοήλικοις 
ἀκμὰς» florenies. ftinguens aetates funere aceróo, immo mature vita iwve- 
nilia robora privanzs, i. iuvenes, ut de viris et virili aecate ap. Ael. 
V. h. 3» 18. 

Tum ap. Noftrum eft adi., inde duum, de Heliogabafo $, 3, τῇ. 
ἤν τὴν ἡλικίαν &xuzio;, tum annos fere habente quatuordecim, ct. EE 7. 
quo pertinere poflunt Stp. Th. haec fine auctore 1,2 75.4. »»ἀκμαῖος» νὶ- 
gens aetate, florens aetate, integer aevi, aliquando ἀκμαῖος τὴν 9A. , ali- 
quando ἀκμαῖος fimpliciter, et de eo dr. qui aetate viget fimul et robore 


EXCVRSVS AD LIBR. 1. 815 


i. e. cui per actatem datur robuíto effé« ἧς potius conftituenda, ut zx. - 
folum fit vigens f. lorens, optime fe habens, fed cum acc. elliptico τὴν 

3A. (oppreffa κατὰ) vizems per aetatem .eó actatein, aetatz, Í. habens 

aetatem optimam, cf. ap. Noflr. 2, 14, 10. m. τοὺς ἀκμαιοτάτους ἐπιλεξά- 

μενος» ubi maxime juvenis et maxime robuftus, et de aetaic fimul ac vi- 

ribus, ut quae plerumque cum iuventute coniunctae, et inceiiguntur 

in vigore hominum ac corporum, cf. Suid. 1,85. e. per ὠκμάζων rette, 

fed p. fq. i. cum Hef. t, 194. e. cum N., at dxgaiav, ὀξέων, fue No 

phyfice, ab ὠκμὴ»γ pro Lat. acies. ) : 

Porro v. ὠκμάξειν ap. Noftrum de perf. tum de viris, tum de ado. 
lefcentibus f. iuvenibus, ut 7, 6, I1. νεανίσκον, τὴν ἡλικίαν ἀκμάζοντα, 
plane cum Diod. Sic. 1, 136.1. 59. aetate floress, oppreíla iterum pr. 
πατὰν Quod i.q. pr. τὴν 942. ὠκμαῖον, nihil fimile tenente Szp.» cf.L. N. T. * 
Foef. Oec: p. 12. i. 1nd. Fifch. Aefch. R. Or. V. 4. 6.7. Anc. Thuc. Xen. 
'Av8. et Pol. Z. Dio Caf, Polb. cum Acl. V. h. it. Abr. ad Aeích. 1,464. πὶ, 
et Dil. Th. p. 182. e. D'Orv. Ch. p. 619. m. 303. i. Harpocr. p. 19. m. Suid. 
J, $5. €. 2, 50. e. Hef. 1, 194. m. N. 23. Moer. p. 180, íq. cum N. Luc, 2, 
141. 1l, 3. fed in aliam notionem Ind. Xen. Cyr. 

Verum noilro loco res, γεότηςν dr. ἀκμάζουσαν de Commodo, quem 
Nofter inter μειράκια ponit, novendecim fere annorum , cf. ad r, 1, 9., 
ubi baud dubie eit iuventus optima, (quo Bg. tropus refpicit pro Borens;) 
et i. 4. ap. Stp. Th. 1, 275. D. m. fine au&ore »γώχκμάξζουσα ἡλίκία,, aetas 
iuvenilis, vivida et vcocta«* quae forte pertinent ad Noftri 6, 1, 11. de 
Alexandro, qui dr. κομιδῇ νέος $, 8» 20. €t τοῦ δωδεκάτου ἐπιβαίνων 5» 7.7. 
et παῖς aliquoties poftea $, 8, 3. 9. 12. In quibus de etate locis vulgo 
retinemus Lat. vigere et florere, quae, tropo remoto, de re ac perf. di- 
cuntur, cum funt in conditione optima, er cum quis fruitur aetate opti- 
ma, firma, robuíta, eaque vel iuvenili et adolefcentium, vel adultiori 
ac virorum, cf. Cort, ad Sall. Car. 15, 2. 

Sed idem v. Noftro ufurpatur et de aliis rebus, ut, praeterquam de urbe, 

1) de plantis ac floribus 1, 7, 4. ἄνθη» τότε ὠκμάξοντα, flores vigentes f. 
virentes, i. qui tum erant in fua ratura et conditione optima, colore, 
fucco, robore et vigore naturali primoque, qui nordum perdideranc 
colorem, et rel. 179, nec dum contraxerant fe in rugas er plicas, nec 
folia abiecerant, (cf. Ael. V. ἢ. 13, 1.) it. 7, 2, 6. de fegete τῶν ληΐων 
οἰκμαξόντων, quorfum referas Stp. 1.1. G. m. »azpácovros τοῦ σίτου, ad- 
ultis iam frugibus, zaturis jam frugibus«* quo Lar. poltr. redditur 
quoque Zx(zi0;, Ut adv. ἀκμαίως mature, ct fubít. aus maturitas y M. 
v. ἀκμάζειν maturefcere, cf. Stp. 1.1. C. L. Ern. et N. T. Fifch. cum Ktb., 
B) de tempore 2, 5, 3. ἡμέρας ἀκμαξούξης  quorífum Stp. 1.1. F. e. »zxzz- 
φουσα ἡμέρα ap. Herodi. (fine numeris) dr. meridies« cuin diei tempus 
cít optimum et pars optima, cf. ib, B. i. cum Ienf. Le&. Luc. p. 196. i. 
tum 2, 1,12. νυκτὸς axuaCovey;, ap. Stp. 1. 1. F. m. iterum univerfe 
»axp. νυκτὸς, ap. Herodi. soe intempefla Pol.» q. d. vigente nocte, 
tunc videlicet, quum eít μεσονύκτιον» i. €. medium no&is f. media nox« 
dt. 5» 6, 13. ἀκμάζοντος ϑέρους, ut. Zof. 3, 10, 1. ὦ. ἤδη τοῦ Ste. adulta 

| jam aeflate, cum artic. fine difcrimine, ap. Stp. l.l. p. 274. B. e. 
"γϑέρους ἀκμὴν.» aeftatis vigorem, i. iliud aeflatis tempus, quo maxime 
viget calor, (fed p. fq. G. i.) ap. Thuc. ZxuZov 3£eoz , adulta ae/fas, 
ut loquitur Tac.« e fhuc. r10, 77. τοῦ ϑέρους x»j vov σέτον ἀκμάξον- 
"oc, vigente Jam aeítate maturis que frumentis, ubi Vs. libere addit 


tllud adv. Zof., cf, Abr, Dil p. 182. €. Tac. An. t1, 31. m. dulce 


816 EXCVRSVS AD LIBR. 1. 


autumno et Lipf. ad eiusdem Ann. a, 23. aeffate iam adultas. qui τος 
fpicit ad Sall., tacente Ind., et ad Seiv. ad Virg. Ge. r, 4}. vere novo 
»prima parte veris, — ut primo menfe veris zovi dicatur ver, fecun- 
do adultum , tertio praeceps rel.« unde et aeftas aZulta fecundo eius 
menfe, cf. Poll. 1, $9. $0. ὠνμάφοντος ἔτους, adulto ammo, πρώτου ἔτους 
xaj νέου ἔτους» καὶ ZxjLvÓ. TOU ἔτους, κοὴ μεσοῦντος TOU ἔτους A. CÍ. Ind. 
Geop. ἀκμάφοντος ἡλίου. : 

3) de morbo, peíle ac calamitate 1, 12, 1, τὸ πάϑος τῇ Ῥωμαίων πόλει 
ἤκμασεν ct S. 6. 4 νόσος --- ἤκμασεν, utap. Thuc. in fimili lue 129, 11. 
ὅσον πὲρ χρόνον Xo] καὶ νόφος — ἄκμασε, quamdiu morbus vigebat, ap.Stp. 
l. 1. p. 274. B. e. fine Vs. νοσήματος ἀκμὴ, led p. fq. E. m. »xpáCov vo- 
σημα ἴ. πάϑος , quod eft in 1pfo vigore mali, quum dolor ad fummum 
venit« it.calor, frigus, debilitas, periculumque, ut Foef Oec. p. 12. i. 
»xpáós morbus dr., qui fumme intenditur ac viget« fed in civitate 
nominatim et urbe, cum ad plures homines diffunditur per contagio- 
nem et multos citoque perimit, praefidiaque et remedia omnia eludit 
ac refpuit, et ap. Noílrum δ. 6., propter adiunctum adv. ἐπὶ σλεῖτον 
(χοόνον Í. χρόνου μέρος,) cum durat, nec/definit, vel, ut ante, vehe- 
mens fuit, multos invafit ac perdidit; non praebente G. Th. auc Ind. 
v. vigere cum fubft. moróur. 

'Tum noftro loco fubit. ὀρφανία ap. Stp. ΤᾺ, 2, 1692. B. e. cum Bg. e 

P. et ex Aefch. Or., quilocus fineInd. ett V. 3. p. $42. p. , c£. R. Or. Ind. 

V. 6. Acl. V. ἢν 12, 1. i. ap. Suid. 2, 718. m. fine ῥήσει cum Bg., ap. G. 

'Th. cum Gr. n... Sed fübít. ἐξουσία perinde eft, utrum reddas cum Bg. 

an cum Leisn., e P. forte, qui Zicenziam ceperit non in malam partem, 

ob additum adi.-ziiam , fed notione fere recentioris aevi pro fimpl. ρον 

zeflate Bg., i. agendi facultate ac libertate, cf. in utr. partem bud. C. 

1462, 36. Stp. Th. aliunde, L. Ern. et N. T. Schw. cum Fi, fupra t, v, 

1o. Denr. 95, 23. Irt, 18. 625, 15. 634, 4. 639, 13. 171, 6. τοῦ — Ψψηφίς 


E 


ζεσϑοι — ὑμῖν ἐξουσίαν vod ἄδειαν παρασκευάσουσι cum aíflini iubíl., cf. 
6, I, !I. 

Sed adi. ἀκ. non habui aliunde, acStp. Th. cum fubft. ἐξ. modo hinc 
et praeterea tum fubit, alio e Luc. fine Ind, t, 129. l. 23.» ubi redditur 
cum Bg., qui alterum adr, cepit non pro appellativo et univeríi generis 
nomine, fed proprio et honoris, qua notione non eft ap. Stp. 1h. fed 
affine αὐτομρατορικὺς, àt e No(lro 7, 10, 12. aórexgarogixy ἀρχὴν impera 
toria Ziggita; , ubi Bg. contra a£folutum imperium, quae notio eít anti- 
quae et melioris Graecitatis, et noftrum, cum fit proprie fubft. , poni- 
tur pro adi, valetque i. q. plenus, fummus, nullis limitibus eircumícriptus, 
c£ Stp. Th. L. Ern. bud. C. 50. 33. 382, 42. Ind. Sb. T'huc. cui add. 206, 
17. Dion. H. S. T. 1. 37, 17. ἡγεμονίαν αὐτοκράτορα iv πολέμῳ , Íummum 
is bello imperism. Dem. fine Ind. 279, 12. φρατηγὸν αὐτοκράτορα» qui 
plenam habet. poteflatem , fed Diod. S. 1, 618. 1. 81. imperator cuin fum- 
ma peteflate et 1nd. Xen. Heil. fummus dux, fed Z.'Avg. qui folus furi- 
mum imperium oó/i5e , ad quorum analogiam Nofter cum fuo fubft. de- 
derit, cf Suid. 1, 386. m. Hef. 1, 626. m. coll. p.622. 1, fed ap. Dion. 
H, S. T. 1. 528, 22. τὴν αὐτοκρατορικὴν ἔχοντα ἐσθῆτα 4 Ornatum imperato- 
rio ἐμ , quam veftem gerere foliti duces belii, 1. q. pr. 1. 32. ἐν wyspo- 
xa ἀξιώμωτεν fed h.l, cum dx. fyn., cum liber homo habeat. quoque 
plenam agendi facultatem; unde etc Leisn. unum modo reddiderit Zicez- 
Ham nimiam , pro poteftatem pleuam ac liberam, in qua et ipía non eft 
impedimentum; ut vel fic appareat fyn.» ar per hanc interpretationem 


Li 
] 


EXCVRSVS AD LIBR. I. ^ AI 


fubft. ἐξ. non debeat reddi ἠρεμία, cf. de αὖτ. Exc, ad 1, 4, 4. e Diod. 
S. e: pro fubft. cum difcrimine a βασιλεὺς ap. Cang. Gloff. 


2»n2$255 
— μέϑαις — oj κραιπάλαις A. 

Duo haec fubft. ap. Noftrum copulantur quoque 2, 6, 9. in fing., ut 
hic in plur. fine differentia, quomodo in N, T. Luc. 21, 34.» alio quan- 
quam ordine , ux ποτε βαρυνθῶσιν ὑμῶν αἱ καρδίοι ἐν κραιπάλῃ xo4 μέϑᾳ » it. 
verba μεϑύων ἀεὶ καὶ κραιπαλῶν ap. Luc. 2, 810. 1.21. ebrius , vino gravis, 
fed ap. Noftr. praeterea τρυφαῖς xod κραιπάλαις, M. ἀσωτίαις xod xg. et ap. 
Dem. 23, 12. τὴν καϑ᾽ ἡμέραν ἀκρασίαν τοῦ βίου κοι μέϑην, it. Plut. de difcr. 
ad. $. 319. ἐν οἴνῳ καὶ ué9g , et Phil. in Fl. p. 762. C. ἄκρατος καὶ μέϑη» 
xo; παροινίοη , compotationes, eórietates debacchationes que, Íed fecun- 
dum Stp. Th. 2, 1605. A. e. ap. Plut. μέϑῳ et ofvesig, it. Athen. μέϑας 
xo] εὐωχίας. 

lam, quid in talibus locis κραπάλη fit, iuncta τῇ £94, quaeritur. 
Pricaeus quidem ad. N. T. l.l. »xg. non eft ἢ. l., quod magiftri Gr. χϑε- 
σινὴν uí94» vocant, fed πλησμονὴ. ἀδδηφαγία. Clarum id ex adiuncta 
pé3y* unde mihi nondum fatis clarum eft, quomodo ille intellexerit za. 
et àà3., intemperantiamne folius cibi et edendi, an fimul portus ac bi- 
bendi; ficut video, κραιπάλην de utroque victus genere explicari in L. 
N. T. Fifch. p.628. e. it. μεϑύειν in Krb. p. 385. ex 1 Cor. 11, 21., cui 
fimile fuerit illud Matth. 24, 49., ctum Stp. Th. 1, 1441. G. m. e Suida, 
nefcio unde, affert ὑπὸ τῆς ἀδηφαγίας xo] u£94c, ubi fane illa incempe- 
rantia duplex intelligi queat; et fi τρυφὴ eft interdum fenfu anguftiori 
1. 4. πολυφαγία » c£. Stp. Th. l.]. p. 1594.e., ut τρυφηλὸς xod τρυφητὸς ap. 
Suid. 3, 513.1. à ἄπλητα τρώγων exponitur; tum in Noftri illis τρυφαῖς 
xo] κραιπάλαις etiam aliquid pro duplici ifta vitiof.zate repertatur. Sedde 
σλησμονῇ in Lexx. nihil invenio; etfi notatio vocabuli per fe patitur, ut 
capiatur de utraque intemperantia in cibo ac potu, ut diferte Ind. Polb. 
»z240070j, intemperantia in cibo et potu« e T. τ, p. 173. m. διὰ τὰς &ae« 
γους οἰνοφλυγίας xoa vA. ubi mero ci/o que fefe ingu:gitarunt, ob quod ad- 
junctum oiv. potius tamen capias de folo cibo, ut de folo potu videtur 
efTe ap. Ael. V. ἢ. 9, 26. e. μή ποτε διαῤῥαγῇ ὑπὸ πλησμονῆς» ne nimia [λ- 
turitate dirumperetur, cum in toto illo capite nihil memoretur de cibo, 
fed modo praecedant τὴν μέϑην ἐλέγξας ν» temulentiam eius vedarguens, it, 
ὑπερπλησϑεὶς οἴνου — ἐπεκώμασεν A., Cf. Plut. de difcr..ad. δ. 221. ἐν ὑποψίᾳ: 
κραιπάλης τινὸς ἢ πλησμονῆς γενόμενον» Ind. Krg. »repletio ventris, faturi- 
tas, xe. crapula, ebrietas« ut affine v. πληροῦσθου tantum de vino ac potu 
memini, pro οἰνοῦσϑοι» ut Hef. 2, 558. e. μεϑύσκομουν 7240000, ubi fup- 
plendus gen. οἴνου», qui expreffüs erat ap. Ael. l.i. in «fini compof., c£ 
Luc. 3, 81. 1. 37. ὅταν μεϑυσϑῶσι τοῦ ὕδατος, aqua ia erii, qui gen. pro- 
prie pendeant ex omiffa praep. ἀπὸ. ὑπὸ» ix, ut in μεθύσκεσθϑοι intelligi 
οἴνῳ vulc Fifch. Ind. The., qui dat. eft diferte cum v. in N. T. Eph. 5, 18.» 
ubi refpondet zawecvs3o4,, contra ἀπληφία de fola edendi aviditate dici 
videtur, cf. Suid. τ, 26$. m. coll. p. 5r. e. it. Stp. Th. tr, 1441. G. et 3, 
377. D. m., qui et cum L, Ern. ἀδηφαγίαν novit tantum proprie ac de 
uno victus genere. 

Sed κραιπάλη neque in illo loco N. T., neque ap. Noftr. unquam eft 
in propria notione, pro capitis ex vino offenfione f. dolore, cf. Stp. Th. 
Foef. Oec. L. N. T. Suid. 2, 37:. e. Hifet. ad Aritt. Pluc. v. 298. Hef. 2, 
337. m. et Thom. M. p. 552.» Ícd elt ibi vitium hominis atque animi, 


Fff 


818 EXCVRSVS AD LIBR. 1. E 


τῇ u£9y cognatum, cuius adeo genus eft quoddam, etfi obfcurum, quale, 
cum veteres Grammatici non modo xe. tanquam μέϑην aliquam definiant, 
fed et xg. fubit. et v. κραιπαλᾷν et alia e fubft. compotita, per μέϑην ex- 
ponant, cf. ad Alc. ep. 1, 37. p. 169., unde Bg. p. Íq. i. τὴν xe. reddit 
£emulentiam , Ammon. p. 85.» ad Hef. 2, 337. N. 6. Schol. Arift. Ach. v. 

^ 276. (ubi adv. ἕωϑεν refero ad v. fq., non ad ἐκ κραιπάλης,» quod explico 
e crapula , i. poft crapulam, ubi evanuerit iila, cf. ib. Vefp. v. 1247. it. 
Ἐξ zelsov ap. Stp. Th. 1, 1162. E. i. cum Ind. Dion. Caf. v. ἐκ — τοῦ àcízvcv;) 
ad T'im. L. Pl. p. 121. Ν. 25... ad Thom. 1.1. (cui profint Suid. 2, 246. e. 
'Hef. 2; 152. i. m. cum N. 16. 25.) deniqueGror. ad N. E. Luc. 1.1, ficut 
promifcue ponitur xe. et μ.» cf. Hef. 2, 557. m. Ν. 9. u£9s, κραιπάλην A- 
Suid. 1, 276. m. ἀποκεκραιπαλισμένοςγ, τῆς κραιπάλης ἀπαλλαγεὶς xod μέϑης» 
cui crapula e£ ebrietas decefJ/t, p. 277. €. 2: 371. m. Schol. Arift. Ran. v. 218. 
(quanquam diffidente Bifeto,) Hef.2,337. m. T'im.l. l.; unde xe. et. Ὁ 
intelliguntur fyn., fed ut per fe differant, credo, ut minus et Émaius, 
levius et gravius, fitque μέϑη ufus vini largior is, ut fecuta mentis quae- 
dam alia conditio duret breve tempus et eo tantum die, quo vinum 
fumtum eft, f. ebrietas quaedam levis ac brevis, at x». ufus vini adeo 
largus, ut confecuta mentis alia conditio fit diuturnior duransque etiam 
in diem alterum, et ult;a, f. ebrietatis genus maius, nobisque ap. Nofir. 
h.l. Trunkenbeit und Vóllerey, cf. de μ.» ut mitiori , Suic. Th. P.2. p. 
325. m. B., qui bene comparat v. μεϑύεσϑοι.» oblitus loci clariffimi N. T. 
Io. 2, 10., ad quem, poft caeteros, cf. Loesr. ec Kühn. , etíimile quid 
ap. Plut. de difcr. ad. ὃ. 147., fed de p. in peiorem partem, utque fit 
par xeauráAg » v. Stp. ΤῊ, 2, 1247.1. B. fqq. e Plut. οἰνώσεως μὲν ἄνεσιν» μέ- 
wc δὲ φλυαρίαν, quod interpretor, illius effe hilaritatem atque recreatio- 
nem, at huius garrulitatem nugzsque ineptas, tum Plut. de difcr. $. 320. 
Plat. Symp. ed. Fifch. p. r13.e. p. fq. l. 6. Alc. ep. 3, 32. p. 342. e. Plut. 
Hf. 18» e. p. 164. 529€ ποτε χϑεδῆς μέϑης ἀποπιέων, Venit aliquando, δέ- 
flernam exhalans crapu/am , Luc. t, 725. 1.15. χϑεσινῆς κραιπάλης ἀνάμε- 
soy A. Peflerna crapula oppletum, cum difertis adeo epithetis, fed ib. 3» 
409. l. 3. 144. εἶτα ὑμεῖς μὲν οὔτε καρηβαροῦντες ἀναταίητ᾽ ἂν ἐς τὴν ὑξεραίαν -- 
ὑπὸ τῆς uíS4c, οὔτε ὑπὸ τῆς ᾿ἄγαν πλησμονῆς δυσῶδές τι κοὶ καπνωδέφερον 
ξρυγγάνοντες» deinde enim vos neque gravato per eórietatem capite poffri- 
die lurgatis, meque ventre mimis referto tetrum vaporem eruéfetis, cui 
loco refpondeat per oppofita fuperior e Polb. fecundum Hef. 2, 731. i 
οἰνοφλυγίοη» μέϑοι», fine N. ,. ut Ind. Polb. caruit illo fubft. , quod ap. 
Stp. ΤῊ. reddicur visolentia et ebrietas, ubi et e Philon. oivoQavyíos xo4 
eyodQaylon y Xo λαγγεῖοι! » Δ. ] 

Tum ad v. κραιπαλᾷν cf. Alc. ep. 1, 37. p. 166. m. τέσσαρας — ἑξῆς 
ἡμέρας ἐν rà — κήπῳ μετὰ Θεττάλης — κραιπαλξᾷ» comiffatur , Luc. 3. 282» 
]. $3. μέμῃνας — ἢ κραιπαλᾶς; καίτοι χϑὲς οὐ πάνυ ἐμεϑύσϑημεν , furis, an 
ebria es? Certe (quanquam) Zeri non p/ane fuimus eórzi , Plut. Hf. p. 
162. e. δούλων πολλάκις κραιπαλώντων μέϑην οὐκ ἐξηλέγξαμενν quum vel fer- 
vorum crapulam eérietatem que /fzye reprehenfione feramus , quod ego 
fimpliciter, fine Heufingeri repetitione , ví Jaupzsóv, εἰ τέκνων, verte- 
yim, fervorum adeo potorum ebrietatem faepe non cafHigamus , nobis 
ver[offner Sclaven Trunkenbeit, Plat. Symp. ed. Fifch. p. 114.i. xgauma- — - 
λῶντα ἔτι ἐκ τῆς προτεραίας» iC. ἡμέρας, capite gravatum adhuce priori — — 
die, 1 potu prioris diei, pro quo ib. p. 112. e. πάνν χαλεπῶς ἔχω ὑπὸ TOU | 
χϑὲς πότου, Quod i.q. ἀπὸ χϑιζῆς οἰνοποσίας ap. Schol. ad Arittoph. l. L, 
cf, p. 113. l. 4. xod αὐτός εἶμι τῶν χϑὲς βεβαπτισμέγωνγ bene potorumy quafi 


^ 


b! 


EXCVRSVS AD LIBR.L $19 


vino obrutorum, tectorum, ut nobis zaredeckt, cf. Sep. Th. 1,719. D. fq. 
Sed ap. Noftrum 2, t, 3. m. τῶν φυλάκωνγ ὧν ci μὲν ἀπὸ μέϑης ἐκραιπάλων, 
οἱ δὲ ἐγρηγορότες A. eft illud xo. capize gravatum effe, et hinc teneri fopore, 
torpore, obtenebraticne mentis, ut nihil fentias et videas, pro quo, fine 
adiun&o illo Zzà us9., alii dixerunt fimpliciter xe. , ut in Tim. Lex. I.I. 


«κραιπαλῶντα explicatum ἔτ ἀπὸ τῆς μέϑης βαφυνέμενον» fed ut Noftri ratio 


forte defendatur e fimilibus, ut fupra Luc. καρηβ. ὑπὸ τῆς με3.» quale 


' quidet ap. Caf; ad Athen. 2,209. 1. παρειμένοι καὶ κασ᾿ 9. v. μα: (Cf. ap. Noftr, 


I, 17. 25. παρειμένον ὑπὸ τοῦ φωρμάκονυ xoi μέϑης,) Lycophr. v.384. καρη- 
βαρεῦντας ἐκ μέϑης, capüt ex crapula gravazo:, ubi Schol. comparat Hom. 
"O3. γ΄», 139. οἴνω βεβαρηότες » CÍ. τ΄, 122. , tum Poll. 2; 41. ὑπὸ μέϑης xx- 
φηβαρεῖν» ebrietate caput gravere, ubi mox fequitur fimpl. καρηβαριῶν ex 
Arilloph. crapula laborare, quo pertinet Stp. Th..4, 1137. G.e., locum 
Amici non tenente Ind. Kutt., fcd alia Suid. 2, 254. i. καρηβαρῶν, τὴν 
χεφαλὴν βαρούμενος ἀπὸ μέϑης (9) οἴνου , culus caput ebrietate vel vino gra- 
vatum efl, cf. Hef. 2, 140. 1. καρηβαρεῖν"-- ἐξ οἴνου μεϑύξι, ut ap. Diod. S, 
2, 96. 1:49. τῆς μέϑης us9vovrec , ab ingurgitatione adhuc ebrii, ubiinN. 
recte comparatur N. T. Apoc. 17,2. ἐμεϑύσϑησαν ix τοῦ οἴνου, quod i. q. 
fuperius pe94ees924 otv, cui fimile Luc. 3, 469. 1. 15. οἴνῳ ἑωυτὴν βεϑύσαφω, 
vino izebrizta, ut ap. Diod. l.l. ἐκ v. us5. vertas etiam e vino, cf.ib.2,237. 
l. 93. παροξυνθεὶς ὑπὸ v. u. ubi mero. incaluerat , it. Valck. ad Eur. Diatr, 
p. 178. e, ut fuperior Diod. locus refpicit p.96. 1. 35., ad quae cf. p. 
60. l.43. et 45., apparetque, promifcue dici in talibus ἐπὸν vzó, ἐκ» pro 
propter, cf. ap. Noftr. 1, 17, a2. τοῦτο πάσχειν — ὑπὸ κραιπάλης. 


*. 1T, 3, 5. 6. 
à Διονυσίου τοῦ. Σικελιώτου τυράννου λ. 

In locis, a Bc. in N. excitatis; ἔξγπιο eít de Dionyfio filio, quem 
vulgo appellant minorem f. iuniorem, et'hunc innui h.l., fuadent po- 
tius feqq.. quae de voluptatibus conquifitis Nofter fübiungit, quam πος 
men τοῦ Zuz. Tug. ; : 

Omnino Dionyfi utriusque, patris et filii, nomina ap. fcriptores 
funt haec, ut ap. Graecos vocetur 1) uterque fimpliciter Δισγόσιος, ap. 
Diod. 5. pater 1, 631.1. 90. etc. 2,8. 1.22. rel., fed filius 2, $6. 1. 44. it. 
p.89. l.65. etc., ap. Polb. T. 3. p. 41. e. , ubi tamen in Vs. Dioz. £yram. 
nus, ap. Ael. V. h, pater 4, 8. 12, 46. fed filius 3, 17. 4, 8. cf. Ind., ap. 
Luc pater 2, 820. 1. 8. 31 1:2. 1.7. ubi Vs. Dios. tyrannum, íed ülius 2, 
737. |. 72. it. p. 861. 1. 23.29. 33. it. ap. Dem. 506, 22. ubi Ind. Lat. hift. 
V. 12. p. 848. m. »Dion. iunior« ut uterque Διονύσιοι ap. Luc. 2, 505. l.21. 

2) uterque fimpliciter ὁ τύραννος, ap. Diod. S. pater 1,644. 1.37.3. 
62. rel. 2, 7. 1. 12. it. p. fq. 1. 15. 47. p. 60. 1. 14. fed filius 2, 90. 1. 17. pP. 
92. l. 3o. etc. 

3) pater per fyn. ὁ δυνάτης ib. 2, 14. 1. 43. 4) uterque Διον, δ rugaye 
γος» ib. pater 2, 13. 1. 79. p. $7. 1.84. p. 59. 1.99. fed filius p. 155. 1,13. 
it. ap. Ael. V. h. pater 2, 41. i. 4, 8. ap. lfocr. Or. ad Nicocl. p. 44. 1. 37. 
fed filius ap. Luc. 2, $60. 1. 19. ; 

4) a terra aut urbe pater A. ὁ Συρακούσιος ap. Polb. T. r. p. 204. i, 
Dion. Syracufanus it. Dion. H. S. Y. r. 417, 55. et Dem. 161, 11., ubi 
Ind. Lat. hift. V. 12. p. $48. m. 5D. , Siciliae tyrannus« tum A. ὁ Σικελὸς 
ap. Ael. V. h. 11, t t.i. D. S£ew/s:, Íed filius à Σικελιώτης A. ap. Luc. ἃ, 
474. l. 3. Siculus D., c£. Polb. T.2. p. 425.€. 'AyaSoxAsi- κοὶ Διονυσίω τοῖς 
Σικελιώταις , de “ραιξοοίς aut D. Siculo , it. Suid. 1, GoL.mu. Δι, Σικελίας 


sad EXCVRSVS AD LIBR. 1 


σύραννος D. Siciliae 277.» et mox Δ.» υἱὸς τοῦ Σικελίας τυράννου, καὶ αὖ- 
τὸς τύραννος κοὶ φιλόσοφος, tum pater A. ὁ τῆς Σικελίας τυρ. ap. Ael. V. h. 
2, 41.1. 13» 18. It. Dion. H. S. T. 1. 418; 12. ὅςις ὃν τύραννος τότε Σικελίας. 
cf. Polb. T. 3. p. 22. e. ᾿Αγαϑοκλέους τοῦ Σικελίας Ovvásov, “ραεῤοοίεῖηην 
Siciliae yr. coll. p. 27. m. ᾿Αγαθοκλέα τὸν Σικελίας τύραννον, 

6) a populis, pater A. ὃ τῶν Σικελῶν τύραννος ap. Diod. S. 1,643. L4. 
D. Siculorum zyr., it. Δ. 0 τῶν Σικελιωτῶν ug. Ib. p.653. 1. 70. cum eadem 
Vs., fed per V. L. Σικελῶν» e gloíla, it. A. ὁ τῶν Zuesxoveíav δυνάτης ib. 
p. 7320. 1.39. D. Syracufanorum princeps, ic. p.723. 1. 13.9 It. ὁ τῶν Συρ. 
Διον. p. 718. 1.79. Syracufforum tyrannus Dion. it. A. 6 Zue. rue. ib. 2, 66. 
1. 23. D. Syracufanorum £yr. it. A. ὁ τῶν Συρ, rug. Ib. 1, 631. l. 71. D.Sy- 
racufanus £yr. it. p. 650. l. 14. D. Syracuíiorum zyr., fed p. 679.1. 84. D. 
Syracufarum £yr. fed p.685. l. 45. D. Syracufanorum £yr. , cf. 2,7. 1.g9» 
p. 13. l. 49. p. fq. 1.35. fed filius A. ὃ τῶν Συρακουσίων τυρ. à νεώτερος ib. p» 
$5. l. 14. D. zuzior Syracufanorum zyr., ut ν 

7) ab aetate porro Δ. ὃ σρεσβύτερος et Δ. ὃ νεώτερος ap. Diod. S. 2, 
138. 1.68. fqq. D. fenior — iunior, (cf. Dion. H. S. 1. 1. 417, 44.) fed ὃ 
πο. Δ. p. 86. L. 32. et Polb. T. 1. p. 8.6.» at ὃ νέος Δ. ap. Ael. V. h. 4, 13.1, 
D. ille iunior , 

4) a tempore ,. A. ὃ δεύτερος ap. Ael. V. h. 6, 12. i. 12, 60.1. D. junior, 
pro Dion. fecundus, ut fupra ad Suid. 

9) ab origine, ap. Diod. S. 2,60. J. 27. fqq. pater Διονύσιος et ὁ υἱὸς 
Διονύσιος, filius Dionyfius, quo de et Agathocle add. 'olb. T.2. p. 426.1. 
ἀμφότεροι - τύραννοι Συρακουσῶν πόλεως A.» μετὰ δὲ ταῦτα βαδελεὶς ἁπάσης 
Σικελίας νομισϑέντες A. Hinc ap. Lat. quoque uíurpatur à 

1) Dionyfus, de patre, a Corn. N. 10, 1; 3. 5. it. 10, 2, I. 4. it. a 
Tuft. 2o, 1, 1. etc. eta Cic. divin. 1, 33. m. 2, 31. e. feddefilioa Corn. N. 
10, 1; I. etc. 20, 2, 1. fqq. a luft. 21, 1; 3. etc. ] 

2) utrique Dionyfi a Corn. N. 20, 2, 3. 3) tyrannus, de patre ib. 
16, 1, 3. fq. Dionyfius £yrannus ib. 10, 2, 3. et a luft. 20, 5, 1. 21, 1, 1. 
ap. Cic. de nat. d. 3, 33. m. Dionyfius tyrannus fuit, et Verr. 5,55. 1. 
erudelif[mus cyr. Dion. et de filio 1b. ep. ad div. 9, 18.1. Dion. £yrannus, 
quo deflio , P 

4) Dion. Siciliae £yr. ap. Liv. 24, 3. m. et Iuft. 23; r, 11. (ubi cf. 22, 
1. I. it. 23» 4 4. de Agath. et Gelone, fed 23, 1, 1. z4gashocles rex Sici- 
liae, it. 23» 3» 2. de Pyrrho;) ut de patre ap. Cic. Qu. Tufc. 5, 20.1. ty- 
rannus Syracufemorux: fuit Diomyffus, it. divin. r, 20. i. Dionyfii eius, 
qui Syracu/forum: tyrennus fuit, et de eodem 

3) Dionyftus ille fuperior ap. Corn. N. 1o, 1, τ. et fuperior Dion. ap. 
Cic. de off. 2, 7. m. at Dios. prier ap. Corn. N. τὸ, 1, 3 

Quae omnia videntur efficere, ut Noftri ticulus, Dionyfio tribu- 
tus, fit ambiguus, (unde Vern. rec. Konig, fed vet. Tyrann, quo feníu 
malo hic forte potius capiendum Gr. rue. , cf. δι 11.) deinde, ut eundem 
titulum non male, nec fine exemplo, reddiderit Bg. e P., pro feveriori 
Dionyfii Siculi: zyranni , accipiendo Σικελιώτης pro Zixsacg, quae et fupra 
promifcue pofita, et praeterea faepe ap. Diod. S., cum dicanrur ijdem 
οἱ Σικελοὶ 1, 687. 1. 92. p. fq. 1.28. et Σικελιώτοῃ p. 689. 1. 50. Siculi, p. 690. 
]. 97. et 7. it. l. 15. Sice/iotae, cf. }. 30. et p. 693. 1. 94. fed p. fq. 1.6. Si- 


cilienfes , p. 695. 1. 91. 89. Siculorum, deinde iterum οἱ Σεκελοὶ p. 700. l. ξ4.. 


41. p. 702. l- 54. p. 710. 1.17.23. 29. Ρ. íq. 1. 33. 41. $0. $3. etc., rurfus 
οἱ XixsAugroq p.724. 1.63. Siculi, etc., qui, quod viderim, foli occur- 
runt ap. Polb. T. 1. p. 24. e. Siculi, p.175. €. 20. e. T. a. p. $a1.i. bis et 


P 
- " 
e m EN 


olini χω» 


EXCVRSVS AD LIBR. I. 821 


T. 3. p.27. e. fed et aliud adi. τὸ Σικελικὸν πέλαγος» mare Siculum, ib. 
p. $21. et T.2. p. 197. e. it. τὰς Σικελικὰς πράξεις, res Siculas p. ΤΟΣ. 6.» 
quanquam ab initio difcrimen potuit effe, ut Σικελοὶ dicerentur Siculi, 
indigenae Siciliae, fed Σικελιῶτοη, Sicilienfes, advenae in Siciliam, in 
primis Graeci, ibique habitantes, non nati, fed deinde Siciliae incolae 
omnes, v. Thom. M. p.792.íqq. cum N., Ammon. p. 77. v. Ἰταλοὶ ε.» 
Schol. Thuc. 321, $9., ad Ael. V. ἢ. 11, 13. N. 1. ad Thuc. p.271. Var. 
L. τὴ et N.48., ad Diod. S. 1, 335. N.24. p. 420. N. 39. , ad Luc. 1, 389. 
N.97. Mifc. Obf. Nov. T. 6. p.495. e. Ind. Fifch. Aeích. Suid. 3, 312. e. 
nude Σικελιώτης , Siceliotes, quod Gr. ap. G. Th. in »Siculus, qui e Si- 
cilia eft, vel incola, vel indigena, — Srcu/i tyranni Hor. ep. 1,2, 58. 

Sed, quod fupra coeptum eft, non Dionyfium patrem hic a Noftro 
notari, verum filium, pateat e Cic. Qu. T. 5,20.1. de patre a Pozis 
auctoribus fic fcriptum accepimus, fummam fuiffe eius im viu zemperan- 
siam, — eundem tamen maleficum natura et iniuffum , ut de filii luxuria 
et voluptate cf. luit. 21, 2, 1. 1o. Luc. 2, 861. 1. 32.144. Ael. V. h. 9, 8. 
εἴ 6, 12. 

1£..3» 6. 1. 
— αἱ τῶν ᾿Αλεξάνδρου διαδόχων εἰς τοὺς ὑπηκόους ὕβρεις τὲ κοὶ (lou λ- 

Copulantur fubft. ὑβ. et β. ap. Noftr. iterum, fed inverfo ordine t, 
4:12.» atque etiam in fing. βίᾳ xo; vf., tamen et de imperantibus, ut 
cognata ὑβριτὴς καὶ βίαιος ap. Lyf. R. Or. Ind. V. 6. et Xen. Mem. S. 1, 2, 12. 
e. , fed ap. Luc. 2, 153. 1.25. vBeiesc βιαιότερος , in facienda iniuria vio- 
lentior. 

Sed utriusque fubít, notio hic et difcrimen forte fic conftituatur, ut 
fit ὕβρις genus iniuriae levioris, at βία gravioris, tum vf. , quatenus ho- 
nor nullus tribuitur, priftinusve minuitur, ex animi arrogantia et fuper- 
bia cóntemtuque aliorum, fed β., quoad bona reliqua adimuntur, for- 
tunae, familia, libertas, patria, vita, it. corpori aegre fit manibus, ar- 
mis, etc., e crudelitate in primis et avaritia, cf. de vg. Bud. C. 397. 3t. 
Stp. Th. L. N. T. Schw. cum definitione Plat, (quacum cf. Ariftot. de 
Virt. et Vit. p. 377. A. e. it. Rhet. 2, 2. p. 651. E. m. cum Sturm. p. 158. 
b- 1. et ed. Cantabr. p. 220. fqq.) Hef. 2, 1442.i. L. Ern. , cuius notatio 
melior eít, quam illa ap. Suid. 3, $23. m. cum loco e Soph. Oed. tyr. v. 
$92. (44. (cf. ib. Schol. ad ν. 982. e. ad Trachin. v. 904.) Ind. Gs. Chr. 
Gr. et Thef. in Lat. Bg. cum Gr. n., Xen.Z. Pol. Cyr. et 'Asg., ad Vig. 
P- 298. N. 45., Weff. ad Herodt. 4, 1:9. N. 84. Mor. ad Xen. 'Asf. 5, 8» 32» 
cum Ind. v. £yyr., ut ad univerfam notionem in textu ib. 5, 8, 1. fq. 8. 
Íq., fed de g. Ariftot, Eudem. 2, 7. i. et 8. Stp. Th. 1, 731. E. e. »flots 
iniuriae, contumeliae, quae per violentiam fiunt« e folo Hom. hunc 
plur. afferens, (quem nec aliunde habui,) et per illud fuum Lat. agnofcens 
Íyn., ut ap. G. Th. in altero Bg. eft fimul »gía, 2ggu.« 

, Caeterum ex hiftoria in rem huc afferri poterunt Demetrius et An- 
drifcus, fed in contrariam partem Antigonus Dofon cum Philippo, cf. 
Heyn. Hit. 3, 696.1. 764. €. 733.1. 735. 1. 


1, 3. 7. €. 
— κισσὸν περιτιϑεὶς τῇ κεφαλῇ ἀντὶ καυσίας καὶ διαδήματος Μακεδονικοῦ. 
Addentes hic aliquid fuper καυσία tàm per fe, tum in vicinia 2/23. 
Max. , locum Poll., ad quem refpexerunt N. aliorum, dabimus 10, 162. 
αὶ δὲ καυσία πῖλος (hoc accentu, non illo edit. Oxon.) Μακεδονικὸς, ὡς τιάρα 


8223 EXCVRSVS AD LIBR. I. 


ΤΙερσικὸς , ad quem in N.38. Gloff, καυσίᾳ , infula, tegumentum capitis 
ap. Macedonas, (et ex Euftath.) καυσία διωδηματοφόρος, cui diadema cir- 
cumvolutum erat« quorum prioribus fimilia habet Stp. T'h. ez praeterea 
ex Euft, fuille καυσίαν πῖλον πλωτὺν, ὃν οἱ Μακεδονικοὶ βασιλεῖς ἐφόρονν» 
λευκὸν αὐτῷ διάδημα περιειλοῦντες » tum Suid. 2, 284. i. cum epigr. ÁAnti-- 
patri cuiusdam, quod fic carmine reddidimus, Kaveíy, αὶ τὸ πάροιϑε Ma- 
κηδόσιν εὔκολον ὅπλον, καὶ σκέπως ἐν νιφετῷ, καὶ κόρυς ἐν πολέμῳ, Caufía, 
quae quondkm Macetum capiti [eve pondus, Tegmen fub pluvia, militibus 
galea , rel. it. ex Athen. de Alexandro M. — τὴν καυσίαν, ἔχουσαν τὸ διά- 
O5um τὸ βασιλικὸν», 1t. e Bud. , cui fimilia funt ap. G. Tb. in v. cauffa cum 
Gr.n., cf. Polb. T. r. p.435.1-^ 

am fecundum illos fcriptores, quibus diftinguitur ipfa caufia, h.e. 
pilei genus qualecunque, a diademate, i. e. fafcia, quae circa caufiam 
pileumque ligabatur, Nofter per duo fubít. cum copula per hendiad, 
exprefferit fuperius fubít. cum adi. xzveíay διαδηματοφόρον, quod et ap. 
Stp. 1, 1. e Plut, affertuz, i. e. caufíam, quae ferebat f. habebat circa fe 
ligatum diadema; cum alioqui Nofter potuerit etiam pofuiffe fynonyma, 
quorum prius a pofteriori explicaretur, de more fcribentium, in primis 
in vocabulo peregrino, cumque cauíia dici poffet diadema, quia hoc ad- 
iun&um habuit illa; ficut viz/2 et infula, quanquam per fe diverfa; ta- 
men interdum pro fe ponuntur, ut unum eorum modo. nominetur, cf. 
G. Th. v. izfu/a, utque κίϑαρις dr; dupliciter, | pro pileo et fafcia, cf. 
Suid. 2, 312. e. Hef. 2, 254. e. cum N., ubi Diod. S. dr. κέδασιν vocaíle 
Περσικὸν διάδημα , Spanh. de Pr. et u. n. 1, 449. fqq. cum G. Th. v. cidar, 
ubi locus Curt. 3, 3; 19. funilis illi Leisn., Hef 5, 1384. N.22. , übilau- 
data Gat. Adv. Mifc, p.690. C. e. 692. C. 5quod τιάραν Xenophon, idem 
καυσίαν appellat Ephippius ap. Athen.«* poft quae funt ex Étymologo 
quaedam fuper z«vcíz , unde Suidas haufit , fed. p. 693. D. m. de μίτραν 
quae ct ipfa ab initio fuic diadema, at poílca latius capitis tegumentum, 
cf. Diod. S, 1, 250. 1.69. fqq. 

Sed in fententiam ,, qua caufia diverfa elt a diademate , cf. Hemft. ad 
Luc. t, 478. N. 66. et Xen. Cyr. Z. p.745. δ. 13., ubi tiara. et diadema 
quoque diitinguitur, et non modo hoc circa illam volutum dr., fed di- 
Íerte etiam »íimili modo caufiam regum Macedonum diademate fuiffe 
cin&am; unde zzveíz διαδηματοφόρος. Plutarcho« fed in nomen Verna- 
culum Montefalc. Antiqu. p. 240. e. et in figuram ib. Tab. 8j. fig. 6. 
$—12. οὗ, Suid. 5, 329. e. | 


I; ἢ. 8. - 
— αὐτὸν ἐλύχει TR μὴ πρὸ Ead, ἀλλ᾽ ὑπόγυον ἔχοντα τὴν μνήμην. 

Quo fenfu hic Nofter ὑπόγνος ufurpat de re ac tempore, etfi Gram- 
matici veteres quidam non fatis Graecum putant, ut Thom. M. p. 872. 
et Moer. p. 377., tamen his refponfum eft bene in N. et nuper iterum 
in Ind. Ifocr. Ev., rcliquis Graminaticis nec ipfis convenientibus, cf. 
Etym., ad Moer. laudatus, Hef. 2, 1468. m. e. cum N. et Suid. 3, 553. 
τῇ. qui fere explicant fic cum Stp. Th.,. ut derivetur a notione τοῦ viov, 
pro manu, cf. Hef, 1, 864. e. cum N., Suid. i, 499. e. Foef. Oec. p. 89. 
ἃ. m. ec Ern. Call. ἢ. in Di. v. 177. , quanquam et fumi licet alteram no- 
tionem eiusdem fubft. pro pede, ac conferri. Terent. Ad. 3» 3» 25. lus 
eft fapere, nos, quod «nte pedes modo 'f] Videre, fed etiam i//a, quae 
futura funt, profpicere; ubi, quod ante ped. efl , valet i.q. propinquum, 
vicinum, praefens; quod et fignificant illa «d manum in manióus , fub 


. EXCVRSVS AD LIBR. I. 823 


enanus; unde ὑπόγυιος, cum de tempore adhibetur, dicemus de proxime 
praeterito, aut proxime futuro, fevere quidem ; etíi fortatfis deinde vis 
vocabuli ampliata patuit quoque ad remotius utrinque, etiam in noftto 
loco; ubi, per hiftoriae fidem ac tempora,» τὰ ὑπ. ix. 7. p». non funt 
proxime praeterita, fed paulo remotiora, cum Neronis et Domitiani 
fada, a Nolílro fubieCta, plures annos a Marci memoria diftenr; quo- 
modo et Lat. recezs, quo reddit Bg. cum aliis noftrum Gr., latius fumi- 
tur, cui refpondet νεαρὸν, a Noftro ufurpatum 1, 1, 4. i. in ὑπὸ νεαρῷ τῇ 
μνήμῃ» ut νεαρὰ ἡ μνήμη εἴ ὑπόγυος « μνήμη lint eadem per variationem. 

Sed totam Noftri formulam ὑπ. ἐχ. v. uv. fevere reddam, quae re- 
centem Zebent memoriam, cum et Niz. afferat, babet aedilitas eius me- 
moriam 05 ingratam, i.libenter meminimus eius aedilitatis; unde 
Noftri illa vertantur libere, quorum ipfe, Marcus, meminerat e fupe- 
rioribus temporibus, f. quae in recenti adhuc memoria habebat, f. ei 
erant; tenente Stp. Th. tantum v. x. 1, 1316. Á. 6: exemp'um, cum 
res dr. ἔχειν τὴ» quod eft alius notionis, cf. ad 1, 2, 9. 1, quo et refe- 
renda illa ap. Vig. p. 246. Nr. 12. et p. 14. Nr. 15., nec mihi reperto, 
quod plane fimile effet formulae noftrae, quae tamen analogiam habet 
ab iíto Cic. et a reliquis, cüm tes dr. aliquid habere, vel perfona, cuius 
generis quaedam funt affinia ap. Luc. 2, 403. l. 2. ἔτι τὴν μνήμην ἔναυλον 
ἔχω, cuius memoria aures adhuc perfonare videtur, pro feveris adbuc bas 
beo memoriam aures perfonantem ,/ circum[onantem , 1. recentem, (cf. 
Schol. et Suid. 1, 735. m. 385. i. Elef. τ, 1216. m. "Thom. M. Tim. L. R- 
Gottl. Plat. Menex. p. 19. N. 39. et Stp. Th. r, 620. F. e., ubi ἔναυλοι 
λόγοι ap. Euft. per oi πρόσφατοι explicantur, quo vocabulo Grammatici 
fupra utuntur in noftro adi., fed ap. Phil. in Εἰ. p.765. C. e. ταῖς ἐναύ- 
λοις, μνήμωις τῶν κακοπραγιῶν διακναιόμενος, vexans fe ipfam recenti calami- 
tatis memoria ,- cf. Krb. ad Plut.) fed ap. Luc. porro t, 191. 1. 31. ἕωλόν 
τινα μνήμην διαφυλάττειν, Peflernae re memoriam confervare » cf, Suid. 1, 
781.i., tum ad fupplendam Stp. penuriam in v. zy, de rebus Dion. H. 
S. T. 1. 667,45. ἄλλως τὲ κοὶ τῆς εἰς τὰ χρήματα δημίας εὐδιόρϑωτον ἐχού- 
σης τοῖς πεπονϑόσι τὴν συμφορὰν, praefertim cum pecuniarum iattura facie 
ἤπερ farciri poffez, ubi ad fenfum bene, etiam in formula fubít. cum praep. 
et fubít. 4 φημίᾳ εἰς τὰ χρήματα, per gen. s φημία τῶν χρημάτων» pro 
jatlura f. damnum quoad pecunias, f. ratione, refpectu pecuniarum, cf. 
ad r, 5, 27.» fed caetera feverius fic vercentur, £uz aliam o5 caufam, £um 
propterea, qu0o7 pecuniarum aura iis, qui paffi eam effent, calamitas 
effet facile reparabilis, Aeích. Or. R. V. 3. p. 172. 1.6. διὰ ví οἴεσϑεν — 
τὰς κρίσεις ἐνίοτε τὰς ἐν τοῖς Dixeswolorz ἔχειν ἐπιπλήξεις ; Ind. V. 4. p. 1065. 
1. γ»»εἐπίπληξιν ἔχειν, reprehendi,, cülpari, obiurgari« οὐ gui putatis, 
fententias, quae in iudiciis fruzt, interdum reprehendi? Lyf. V. $. p. 403- 
Cl $. ταῦτα οὔτε ἔλεγχον, οὔτε βάσανον εἶχεν», Ind. V.6. p.817. v. ἐχ. fere 
extr. »haec neque verbis argui, neque tormentis exprimi poteranté 
baec neque avgumentis, neque rzormentis convinci poterant , M. V. 7. p. 
170. l.6. τοιαύτας ἀκριβείας ἔχει τὰ δίκαια τὰ παρ᾽ αὐτοῖς, Ind. p. 558. V. Ex. 
1. modo per Vernacula, pro rzyrz cum diligentia ct feveritate f. adeo fevere 
ac diligenter zura apud eos habentur, fezentur, exercentur, obfervan- 
tur, cf. v. £x. Ind. Fifch. Aefch. et The. cam Abr. Dil. Th. p.408. m. 
γγέχειν πάροδον, παρουσίαν, Dto maei£voyy mopitiou«* Fefoluta formula in vete 
bum afüne, lacens in fubít. , hic reddentibus force noftratibus , «vas noch 
1m fri[chen Audenken dar, feddito particip. ἔχ. praef. perimpf., unde 
et in pr. τὰ μὴ 7e. 7. Cxpleas potius γενόμενα. ἀπ 

uL a. - (wA v» du ἱ ὦ 


$24 EXCVRSVS AD LIBR. I. 


I; 3, II. €. 
— ἐδεδίει rs κοὶ ἥλπιδεν. 

Verbum ἐλπίφειν cum improprie fumitur: fignificat νεῖ univerfe Lat. 
expetlarve, i. cogitare et putare, velin malam partem fufpicari, it. me- 
fuere; quae notiones tenentur fimul in propria pro fperare, cum fpes 
fit in expectatione, opinione et cogitatione (repraefentatione; boni fu- . 
turi, fed, ubi in partem deteriorem accipitur, h.e. de füfpicione aut 
metu, remota Zori notione, maneat tantum nctio expe&andi, opinan- 
di et cogitandi; quae cum cadant in futurum five bonum, five malum : 
in hoc poftremo haeret fufpicio ac metus, quibus propria eft expectatio, 
opinioque mali, cf. Ern. Init. pfych. $. 73. et in illas notiones v. éAzf- 
ζειν Stp. Th. L. Ern. et N. T., tum, praeter Suidam, iam in Leisn. N, 
occupatum , Hef. r, 1184. m. Schol, Thuc. r, 4., unde Suidas haufit, 
Íed quaedam immutando, 105, 62. "Thom. M. p. 298. (ubi er tranlitive, 
pro fpem alicui iniicere et excitare, quo de c£. N. et p. 158. N. Ammon. 
p.66. et L. Ern.) Mofchop. ad Thom. M. p. 3oo. N.4. Ind. Thuc. Dion. 
H. Dion. Caf. R. Or. V. 6. et Dem. cum Ariftoph. Kult. et Xen. 'Asg. Z. 
it. Grut. Lamp. T. 5. fupplem. p. 331. fq. Barn, ad Eur. Suppl. v. 790. 
(e Nicolao ap. Grut. et Stp. Th., etiam cum vitio ap. Noftr.) ad Helen. 
v. 1539. ad Ion. v. 348. cum Ind. , Well. ad Diod. S. 1, 574. N. 49.» ad 
Luc. 2, 143. N. 3o. e. 741. N.57. Abr. ad Aefch. t, 363. e. Kypk. i, 321. 
Schw. ad Onof. p. 68. N. το. 126. Ν. 28. Seybold. Luc. Opufc. Sel. p. 91- 
N.39. »iazíósw pro φοβεῖν (immo φοβεῖσϑ,») vel fimili verbo« Vig. p. 
191. m. 239. N. 50. ubi locus ex Herodt. 490, 23. er Lyf. fine Ind, eit V. . 
5. p. 100. l.2. et ad Hom. Ἰλ. ν΄, 8. pertinere poteft Hef. 1, 1088. €. ἐέλ- 
zero fine N. 

Sed de fubft. 2441, praeter laudatos, qui fimul egerunt, cf. Barn. 
ad Eur. Or. v. 357. Weff. ad Diod. S. 2, 463. N. 1:. Heinf. ad Hef. iey. 
v. $00. f. 498. Caf. ad Suet. Caef. c. 6o. (ubi Pindari eft Nem. od. Z, 48.) 
Hef. 1, 1184. m. Suid. 1, 717. e. 3, τος. €. v. προσδοκ. Thom. M. p. 299. 
tum philofophi, Plato ap. Vig. p.240. e. Ariftot. rhet. 2, 5. 1. p.658. E. 
(ed. Cant. c. 6. i. p. 247.) p. 660. C. m. (ed. Cant. c. 7. i. p. 354. i. cum 
Sturm. p. 179. b.i. 181. b. m. 183. b. m. 185. i. e. p. fq. b. 1.) tum períin- 
gula quaedam loca, Luc. 2» 142. l. 30. τῆς τῶν. μελλόντων κακῶν ἐλπίδος, 
imminentium Ípe malorum , 185. 1.67. τὸν φόβον, τὰς ἐπὶ τῶν μελλόντων ἐλ- 
πίδας χφόνων, terrorem, fururi metum £zemporis, Thuc. 486, 71- ἀϑυμεῖν 
δὲ οὐ χρὴ, οὐδὲ πάσχειν, ὅ περ οἱ ἀπειρότατοι τῶν ἀνθρώπων, οἱ, τοῖς πρώτοίς 
ἀγῶσι σφαλέντες, ἔπειτα διὰ παντὸς τὴν ἐλπίδα τοῦ φόβου ὁμοίαν ταῖς ξυμφο- 
φαῖς ἔχουσιν, [zd animum abiicere mom oportet , nec idem pati, quod impe- 
ritiffimis δον τότες accidere folet, qui , fi primis in praeliis rem infelici- 
ter gefJerint, deinde /fmiles calamitates perpetuo formidant, fere eSchol, 
pro feveris, fed animum abiicere non oportet , neque pati, facere, fenti- 
ΤΕ; cogitare, q407 quidem imperitif//mi hominum, qui, cum primis prae- 
liis infelices fuerunt, deinde per omne tempus fpem mali eandem ob cla- 
des priores babent f. fovent , ut dat. ταῖς £. non copuletur cum óp., fed 
perfe capiatur, ut dativus f. abl. caufae, per praep. refolvendus, pro διὰ τὰς 
ξυμφορὰς, (ubi ec fapplesdum adi. προτέραις») tum τὴν ἐλπ. pro cogitatio 
1. expectatio, fed τοῦ $. non de motu f. affedu animi, verum de re, 
quae timetur, re timenda, re mala, f. de malo, eventu malo et infelici, 
ut contra ἐλπὶς et Lat. fpes pro re, quae fperatur, cf. Bauer. Thuc. Or. 
Ind., quomodo et capto Apul. adbuc i//is expeCtatione feterzimae formi- 
dinis torpidis, pro rei formidandae f. formidabilis, quod G. Th. non 


— 


EXCVRSVS AD LIBR. I. 825 


protulit, fed Pric. ad N. T. Luc. 21, 26., cf. ad Thuc. locum Abr. Dil. 
p.711.m., tum Aeích. Ag. v. 1443. οὔ μοι φόβου μέλαϑρον ἐλπὶς ἐμπατεῖν» 
Vs. ed. Pav. 2o mihi fufpicio eft timoris Ípecu ingredi, quam Vs. non 
intelligo, ut nec Gs. hanc ap. Luc. fine 2, 149. l. 16. ἕν μόνον ἐξέταξε, — 
είς τῶν πονηρῶν AEUTETOU, 4 τίς ἐλπὶς τοῦ φόβου, καὶ τί ὑπέμνημα τῶν συμφορῶν» 
2/[ud (unum modo) repofce, quis impiorum velicius fft, aut quae metus 
fufnicio , aut quod calamitatis mosumentum, quae utraque , (ut et Valck. 
ad Ammon. p. 40. Ν. 36. ex Heliod. δέει τῶν παρόντων φόβων, €x 2, 12. ed. 
Schm. p. 112. 1.8., qui in N. tacet,) capio, ut ante illud Thuc., fed 
Eur. Or. v.857. Οἴμοι, πρησῆλϑεν ἐλπὶς . ἣν φοβουμένη TláAo4, “τὸ μέλλον 
ἐξετηκόμην γόοις, bei mihi, venit fpes, quam mecuens O/ig » propter fa- 
£ura contabefcebam /uZu , ubi barn. modo ;»ἐλπὶς » ὁ φόβος(ς pro re ti- 
menda, triíti, mala. 

Quod vero L«isn. dixit in N. de δέδοικα pro praef. , recte habet cla- 
rumque eft ex Hom. Ἰλ. ὦ, 435. aliisque locis, nec aliter fere Inttp. red- 
dunt, ut ap Ari!t. Plut. v. 199. 354. (ubi quoque eft cum aiio praef. , uc 
ap. Hom.) it. Equ. v. 112., et diferte Grammatici fic explicant, Hef. r, 
901. m. €. δέδοικα , φοβοῦμοι, it. Suid. 1, $18. i. cuius locus e Soph. eft 
in Ai, v.278., ubi v. Schol. et v. $84. it. Aefch. Sept. c. Fh. v.255. Sch. 
β΄. fed v. 770. Sch. ., Sylb. Ind. v. ἐλπ. »*azixz, pro ἐλπίξω"ς repeticum 
in v. 4aAz. e Noftri 1, 4,6., ut poét. ἔολπα Orph. Ai9. 15, 29. dubito, Hef. 
ἔργ. v. 271. 1. 273. arbitror , Mofch Idyll. δ΄, $5. credo, Call. h. inDi. v. 
221. fpero, Hef. τ, 1303. m. Ind. Hom. Ern. et ad Vig. p. 208. b. N. 2. 
tum Schol. 4. Aefch, LE. 1. v. $27. mézo9z , πιςεύωνφ cf. Hef. 2, 915. m. , de 
aliorum v. v. perfectis Munth. p. 205. m. Fifch. Pal. Ind. v. zissóer et p. 
9. b. N. e), ubi recte praefentis notio dr. »ex iis maxime locis cognofci, 
ubi praeterita et praef. coniuncta legzantur« fed de plusq. pro impf. vel 
praet. cf. Hef. 1, 1570. m. ἐώλπει, ἤλπιξεν, ut ap. Hom. 'IA. τ΄» 328. et 
"Q3. 9, 96. fperabat. 

Copulata porro habent Ael. V. ἢ. 13, 17. e. δεδοικότα καὶ ὑποπτήσε 
eovrm, metuentem) ac trepidantem , iterum perf. cum praef. , iem. 314, 
24. λαγῶ βίον ἔφης. δεδιὼς xa) τρέμων.» καὶ ἀεὶ πληγήσεσϑο! προσδοχῶν, lo- 
feph. t, 81. f. 3.1. οἱ δ᾽ ἦσαν ἐν ταραχῇ καὶ φόβῳ, καὶ, κίνδυνον τὸν μέγιτον 
αὐτοῖς ἐπηρτῆσϑοι νομίζοντες, A. Fa. Aef. 124, 3. ed. Hf. ἀλλ᾽ ἔγωγε ἄνους ἂν 
εἴην» εἰ, τὸ ἐν χερσὶ παρεὶς κέρδος, κἀν σμικρὸν d, τὸ προσδοκώμενον, κἀν 
μέγα ὑπάρχῃ» ἐλπίζειν ἴῃ quo, etfi nondum conftat, utrum fana iit 
lectio ἐλπίζειν» ut εἰ ftet cum inf. , quemadmodum ὅτι, ὡς, ἐπεὶ, it. πρὶν» 
an legendum ἐλπίζοιμε cum Hf., aut potius cum Zeun. ad Vig. p.492. b. 
e. ἤλπιζον f. ἐλπίσεια ,. quod ad litteras le&ionis vulg. quam proxime ac- 
cedit, tamen apparet, τὸ προσὃδ., ÍC. κέρδος, copulatum cum v. éAm;Ó., 
effe (implicicer pro futurum f. abfens, ex oppof. τὸ ἐν x. κέρδος , 1c. ὃν» 
lucrum , quod i5 manibus ef? i. praefens, ut aperte Ael. V. ἢ. 14, 6. e. 
μόνον γὰρ ἔφασκεν ἡμέτερον eivoq τὸ παρὸν, μήτε δὲ τὸ φϑάνον, uy TE τὸ προς- 
δοκώμενον, folum enim aiekat praefens moflrum effe , non autem praeteri- 
tum, neque futurum, ad quam rationem interpretor illud N. T. Ebr, 1r, 
1. ἐλπιζομένων ὑπόταφις » rerum futurarum f. abfentium adbuc expe&tatio 
conftans V. firma, (ive fiducia firma de rebus futuris, quas fis confecucu- 
rus, cum proprie quidem ὑπόςφασις ex ufu τῶν ὁ fit expectatio firma re. 
rum futurarum, fed deinde cum gen. illo iz. tantum expectatio firma 
et conílans, et ἐλπιζόμενα 1. 4. fupra προσδοκώμενα. 

Verum ad Noftri hic locum propius accedit facer ille Luc. 2r, 26. 
ἀποψυχέντων ἀνθρώπων ἀπὸ φόβου καὶ προσδοκίας τῶν ἐπερχομένων, ubi fub- 


826 EXCVRSVS AD LIRR. L 


ftantiva funt eodem ordine, quo ap. Nofílr. verba 2353. τὸ καὶ gam., et 
utraque not!onis affinis, primum finitae, deinde infinitae, fic, ut po- 
fterius ze. τῶν ἐπ. fit quaedam explicatio prioris ᾧΦ.» fed cum difcrimine 
hoc, ut ze. pertineat proprie ad menrem intelligentiamque, in qua eft 
cogitatio, fed q. maxime sd animum et voluntatem, ut fenfus ac motus 
1. affe&tus ; recte comparantibus Pricaeo locum Plut. ect Kypk. 1, 321. in. 
locum Thuc. 418, 30. »πρὸς τὸν πρῶτον φόβον καὶ τὴν προσδοκίαν, pott pri- 
mum etus et expecfationem« qui Kypk. fic ze. melius vertebat, quam 
deinde zzezs2i, cum φοβ. diferte adt, et ze. quidem períe, ad fenfum, 
ita explicari liceat, ubi folum ftat, v. c. ib. 409,2. et alibi, fed, ubi fimul 
additur fubft. affine, ut φόβος, per Lat. reddi debeat vocabulum univerli 
generis quoque, quale illud Lat. expe&azio, cf. Obf. Krb. p. 132. et - 
Loesn. p. 131. cum L. N. T. Schw. p. 1166 m. et Krb. lam, quemad- 
modum in facro loco copulantur fine vitio illa fubít. fyn., fic et in No- 
f:1 loco verba fyn. eiusdem generis ac notioni3;.ficut e L. Bof. Obf. 
Mic. p. 98. in adverfariis habui copulari φοβείσϑοη et προσδοκᾶν.» Verti 
que zZuere ct expe are« quae funt fyn. verbis Noftri. 

Quod denique a Leisn. quacfitum eft de ἐδ. plusq. fimul cum impf. 
4Am., ad id videmur iam ante rcípondiffe in perfe&o pofito cum praef. 
et pro praef. , cum monítravimus, plusq. adhibitum pro impf., ut adeo 
ἐδ. τὲ x47. fumi queant pro duobus impf., et 23. quidem pro impf. 
propterea, quia cum alio impf. ἠλπ. fimul ítat, qui canon, fupra de prae- 
teritis f. perf. valens, et huc accommodari poteft ac deber. 


1, 3, 12. In. 

— τοὺς μὲν πειϑοῖ ἐς συμμηχίαν προσηγάγετο ^.) blanda perfuaftone in 
focietatem pellexerat. Memm. 

Pertinet hoc contra P., qui omifit dat. πειϑοῖν non item Vern. ve- 
tus (Zurcb Güte) , in fubfl. z. Scp. Th. 3, 134. A. m. refpiciente huc tàn- 
tum fic »γπροσάγεσϑοη πειϑοῖ, ap. Herodi.& fine Vs., cum antea in locis 
aliorum varie reddidiffet, eciam per(ueZendo, ut Sch. in v. »»προσάγειν εἴς 
τι» vi perfuadendi adícifcere in — , ut fponte id faciant: opp. vi armo- 
rum* pro fevero fzafu, aut (quoniam illud G. Th. modo habet e Ter- 
tull., fed perfwaioze plane non illa notione, it. per fsafum modo ex Ulp.) 
per fyn. períuadendo et fuadendo, nobis durch Zureden ,| Ueberredung, 
Vor[lellung , it. liberius durch gütliche Vorfcblige, Antràge, zmerbic- 
1hbungen it. Verfprechbungen » cum videatur Marcus, miffis acceptisque le- 
gatis, cum iis egifTe, ne bellum et noxas inferrent, idque vel caufis af- 
ferendis, quibus proprie fuadetur, vel offerendis commodis ac praemiis, 
quae potentius verbis loquuntur, promittendaque amicitia et adiumen- 
to ad ufus neceffarios. Omnino enim fubft. πειϑὼ aeque late videtur ac- 
cipi, ac v. affine πείϑειν,ν quod non modo eft verbis precibusque flectere, 
fed etiam quacunque ratione fibi alios conciliare, pacare, in partes pel- 
licere fuas, etiam pecunia et donis, cf. Obf. M. A. Nov. T. 3. p. 8- 
Abr. Dil. Th. p. 165. i. Krb. ad N. T. p. 77. Loesn. p. 68. m. Ind. R. Or. 
V. 6. 7. Ant. et Dem. it. Xen. Bach. cum Hell. Mor. 

Et pecunia quidem an Marcus ad Germanos ufus fit, nefcio. Com- 
modus fane 1, 6, 26. et Alexander 6, 7, 21. pacem ab ijs atque amicitiam 
ita redemerunt, 

: Quoad formulam autem, noftro loco fimilia funt haec Diod. S. 2, 17. 
l. 68. τῶν πόλεων ἃς μὲν πειϑοὶ προσαγόμενοι, ἃς δὲ — βίᾳ χειρούμενοι, I- 
bium a/iis períualione, «/is vi {μὐόξὶςν 231. 1.99. τῶν πολ. ὡς μὲν βίᾳ 


EXCVRSVS. AD LIBR. I. 821 


“ειρωεάμενος » do δὲ πειϑοὶ προσαγόμενος» urbium alias vi, a/ias deditione 
Jubiungit, at j το. l.57. πολλὰς δὲ πόλεις τῇ πειϑῷ προσηγάγετο, πολλὰς δὲ 
καὶ καταπολεμήσας» Tiu/tasque urbes perfusfione //^;adiungit, multas eciam 
debellat ,, übi dat. τῷ π᾿ non tam fcribae vitium habeo, quam aliam for- 
mam atque declinationem, ut v.c. 54 ἅλως formatur jn declinatione utr., 
fecunda et tertia, cf, Stp. Th. 4, 1619. F. m. 57429, — σειϑῶς quoque 
dici fertur pro eodem« quanquam hoc nec in v. πειθὼ l.l. fupra repetit, 
nec L. Ern., fed τῇ πειϑοῖ, quo Welt. inclinat, non tamen prolato 
exemplo, cf. ap. Schol. Mufaei ad v. 164., in quibus articulus fine difcri- 
mine additur ," ut pro dar. f. abl. Nofter 1, 4, 12. dicit per fyn. formulam 
e praep. μετὰ 75:202; , (quod Stp. Th. 3, 133. G. e. reddit e Plat. »cum 
pev [uadendi v3, cum perfua(ione, perfuadendo«) fed in fimili loco 7,8, 23. 
per particip. πείσας «- ut alii fcriptores, cf. WetT. ad Diod. S. t, 449. N. 
79., cui vicinius eft Lat. perfuadendo, cf. Suid. 3, 105. 6. πειϑοῖ nudum, 
perfuaffone , íed fubic&is z. ve ὑπαχϑέντες A. ab co periuaff, et, practer 
Orph. h. $4, 9., quoque Luc. 3, 85. l. $2. fine ind. τὸ 9 ὅλον καὶ αὐτὸν 
ἡμεῖς τὸν Ἡρακλέα λόγῳ τὰ πάντα ἡγούμεθα ἐξεργάσωσϑε:. σοφὸν γενόμενον» 
καὶ πειϑοῖ τὰ πλεῖτα βιάσασϑοιι , in univerfum autem putamus, oratione (e£ 
ipfum) Herculem perfeciffe omnia, fapientem virum, et eoquentiae viri- 
bus pleraque expugnaffe ,' quo de loco a Stp. l.l. p. 134. E. e. difputata 
quaedam contra Bud. nezliguntur ad Luc. etíi recte, opinor, intei;pre- 
tatur, inter alia, e/oguentiam , cum reipondeat pr. λόγῳ , quod fimiliter 
Gs. intelligit 1b. p. 84. l. 54. 72. 

Porro συμμαχίᾳ a Bg. e P. focietas (ap. G. Th. cum Gr. n.) redditur 
cum aliis, ut ap. Thuc. 250, 4., ubi quoque, ut alibi ap. Noftr., eft 
cum φιλία; it. 272, 84. 208, 88. Ind, Xen. Pol. Z., fed auxi/ium ad Luc. 
1, I9t. l. 21., quorfum et pertinet Diod. S. 1, 379. l. 12., ubi contra p. 
78. 1.51. focietatis fedus, ut ad Luc. 3, 518. l. 25. »v£ui auxilii fedus, at 
Ind. Fab. Aef. Hf. belli foczetas, rel., cf. Stp. 1h. Schol. Thuc. 76,91. 
cum Abr. Dil. p. $98. pro ipfis fociis, (perabftractum pro concreto,) fed 
pro qüibuscunque copiis auxiliaribus Krb. Decr. R. p. I. p. 3$. m. pro 
fubmiffione recentium fubfidiorum Rsk. An. ad Gr. A. V. 1. ad Diod. S. 
p. i2. m. cum Ind., cf. lofeph.. 1, 472. 1. cum praep. τῆς. συμμαχίας τῆς 
πρὸς Axegov, et mox τῆς πρὸς Ax. q., fed ap. Dem. 158, 15. πρὶς τήν 
ὑπὲρ ἡμῶν συμμαχίαν, pro focietate et pro τὴν ἡμετέραν e. led forte pro 
federe 165, 6., ut pro fociis 163, 24. 207, 17. coll. l. 19. et 209, 16. coll. 
1, 18. ut lfocr. in Plat. 437, 42., fed pro focietate ib. 1.48: τὴν Λακεδαι- 
μονίων δ.» 441,48. 44.5.30. 4405 24. 4449 $1. ἀποξάντες τῆς ὑμετέρας 6. ec 
an Pece 273, 21. μετασχεῖν τῆς φιλίας καὶ τῆς σ. τῆς ἡμετέρας. 

Hic quidem ap. Νοῆτ, non fuerit illud focietatis fedus, cum evge 
paxo, ut Lat. focii, dicuntur honeftiori ac leniori fenfu tituloque de 
1s, qui parent, et funt in fervitutem ac provinciam redacti, et de in- 
colis provinciarum , cf. Acl. V. h. 10, 10. m. p.89. N. 5., quia h.l. diftin- 
guuntur, qui armis fubiecti funt, verum potius aut fedus offenfivum, 
ur hodie dicunt, per quod focio, aliis bellum inferenti, auxilia praeftari 
oportet, milites et pecunias» aut fimul illud nottrorum temporum fe- 
dus defenfivum , quo, praeter fuperiora, tenearis defendere focium, 
ubi laceífarur bello, eiusque fines tueri; unde b. l. univerfe explicabi- 
tur de federe; nifi quis finite magis, quam ego, fciat, utrum ex illis 
duobus.federum .generibus a Marco. cum Germanis fit initum; quan- 
quam per fe occurrit c. duplici illa notione, ut priori fenfu diftinguatur 
ab ἐποιφα χίᾳ 4 Íed et pro eadem ponatur, cf. Schol. Thuc, 33,37. 39; 14* 


΄ 


8528 EXCVRSVS AD LIBR. I. 


102, 71. Suid. 3; 394. m. (qui haufit e primo iftius loco, unde et re&e 
corrigitur in N.) Ammon. p.55. m. Stp. Th. 2, 813. G. 14. Wolf. ad Ifocr. 
Paneg. N. p. 364. e. Abr. Dil. 'Th. p. 49. i. Krb. Decr. R. p. I. p. 33. e. 
Ind. Fifch. Pal. v. συμ. Cup. Obf. p. 201. m., qui fruftra fe torquet in 
βοηϑὸς, cf. Suid. 1, 814. i. ἐπίκουρος, βοηϑὸς, et Hef. 2, 1295. 1. eZ pz xoc; 
B2490c, quorfum pertinet in primis Thuc. 38, 14. et Dem.209, 9. 

Sed cum v. προσάγεσϑοι in med., fenfu improprio, ut hic, exem. 
plum adiuncti noftri ἐς συμμαχίων non innotuit mihi, ap. Noftr. bis oc- 
currens, ubi Stp. Th., praeter Lat. Bg. e P. 1, 86. C. »Ifocr. Plat. ze. 
τοὺς Ἕλληνας» afcifcere , (448. 18. allicere, at 445, 48. Graecis aZ fe pel- 
le&lis,) fortaffe pro weg. συμμάχους , ut etiam loquuntur« qualem locum; 
non ibi fuübiectum, v. in lib. de V. med. Fi. p. 32. m. p. 39. e. »Xen. l. 3. 
"A-ouy. cuu. καὶ βοηϑοὺς πρις qui locus fine Indd. eit 3, 4, 9. m., ut alii 
reddunt v. ze. iam per fe per adiungere fibi focium et amicum, cf. Ind. 
Mor. Hocr. Pan. in ed. W. 81,24., Noftro fortaflis ifto adiuncto magis 
definiente verbum per fe late patens, cf. Bud. C. $26, 41. Ind. Polb. Dion. 
Caf. Rs. Or. V. 4. 7. Ant. et Dem. cum Xen. Z. et M. (ubi locus ex Ag. 
1, 20. e. fimilis priori Ifocr.) Fifch. The. et p. 46. e. (ad quem locum cf. 
D'Orv. Ch. p.202. e.) Hf. ad Plut. p. 136. e. Krb. ad N. T. p. 401. i. 
Valck. ad Herodt. p. 127. N.29. m. Weff. ad Diod. S. 5, 292. N. 72. 30. 
N.18., ubi dr. hoc verbum fedem habere in gentibus et civitatibus; 
quas aut armis, aut oratione (Noftri z&507) vi&tores fuae patriaeque di- 
tioni adiiciunt, (et vertitur quoque) aZ focietatem a//icere« Abr. Dil. 
Th. p.616. m., fed ad Luc. 1, 793. 1. 14. Noftri locus affertur fine. Vs., 
quem vertiífem σά focietatem adduxerat, fed in noftrate lingua zw einem 
Bündnifs vermocbt f. gebracht, fumto med. pro a&., vel per hocLat. ap. 
Iul. Caef. b. G. 6, 12, 2. eos a2 fe magnis iacturis pol/icitationibus que per- 
duxerat; tenente G. Th. in Bg. cum Gr. n. etiam formulas £5; focios 
afcifcere, it. afcifcere ftbi focietate a/iquezi. Liberius quidem, at vi med. 
fervata, reddas quoque, fuadendo in focietatem fibi conciltaverat , fed ut 
fit ubique, tropo remoto, facere, ut focietatem ac fedus fecum inirent. 

Caeterum Hf. ad Plut. |. i. poterat uti Suid. 3» 194. i., ut huius il- 
lud p. 198. m. contuliffem ad Hef. 2. 1040. πὶ.» quod reperi, non item 
illa ap. Stp. Th: ec Abr. Dil. Th. 


I, 3, I2. €. 

— κρατήσας ἦν) pro κεκράτητο, edomuerat eos, (e P.) Sic 1, ro, g. 
τὰ προπεπραγμένα — 3v προχωρήσαντα» it. 2, 3, 2. κινδύνων — ἦν καταφρονή- 
σας» 0t. 2, 4ν 16. τοὺς συκοφάντας --- ἦν διώξας, it. 3, 6,20. $54» 24- 8» 6, I2. 
Hanc periphrafin Atticam male quidam ad Hebraismos referunt. SiclIo. 
1r, r. Luc, 1, 21. Sed et fic Arift. Plur. v. 519. {τίς δ᾽ ἔςοη πρῶτον à 
αωλῶν:) et V. 1082. (ὁ δ᾽ ἐπιτρέψων ds) τίς;) v. Obf. Mifc. T. 1. p. 149. 
Leisn. 
Comici quidem loca proprie huc non pertinent, quanquam eadem 
cum illis N. T. habet Eckh. in Obf. Phil. ex Arift. Pl. p. 40. m., facra ifta 
re&e explicans, primum pro ἠσϑένει, aegrotabat , quod ib. v. 2. diferte 
per variationem fequitur, tangens quoque Luc, r, 10. 20., ubi fimiliter 
articulus deeft ante particip., qui ap. Comicum adiectus eft. Sed pro 
Eckh. lege »participium cum v. fubít. poni pro verbo«t fiet potius haec, 
participium cum v. fubft. poni pro verbo ipfo, quod in participio con- 
tinetur, five adfit articulus, five minus, ficque, ut in refolvenda illa 
dicendi ratione tempus exprimatur id, quo iam extat verbum fubft., ut 


EXCVRSVS AD LIBR. I. 829 


plurimum quidem. Nam in Comici illo ὁ δ᾽ ἐπετρέψων ἐς) τίς ; tum Schol. 
exprimit tempus adiecti parücipii, (Cum pro τίς μοὶ ἐπιτρέψῃ videatur 
legendum ἐπιτρέψειν) tum Eckh. in fua Vs. quis vero hoc pernatter , tum 
vulg. Vs. quis erit, qui hoc permittat , quae eft fevera huius tormulae 
cum artic. reddendae ratio, dum alius Schol. τίς αὐτὸν ἐᾷξ ἀναχωρῆσοι per 
hoc praef. refpicit haud dubie v. fubít. 3j, in cuius impf. ἐν cum parti- 
cip. interdum in Vs. retinetur impf. , fed interdum ponicur plüsq., quod 
in Noftri hoc loco et exprimit Lat. uterque Intp. cum Leisn. , et flagitat 
pr- ἐκεχείρωτο idem tempus; quanquam íimul adeft προσηγάγετο aor. 2.» 
qui tamen ad plusq. proxime accedit, et pro illo ipfo plusq. faepe poni- 
tur, ut et imperfectum , cf. Exc. ad 1, 3, 11. 6.» undé forte cauía repe- 
tetur, cür impf. ἐν cum particip. per plusq. interdum reddendum. 

Nos quidem, in Ind. v. εἰμὶ omnia e Noftro dantes et varia eius ge- 
neris loca, hic addimus, periphrafin hanc verbi per particip. cum v. fubft. 
audire Chalcidicum fchema in Obf. M. A. V. το. p. 216., e Lesbonatte, 
puto, poft Ammon. p.179., Χαλκιδιωκὸν» ὡς τὸ Σωκράτης ἀπολογούμενος 
ἐς: ἀντὶ τοῦ ἀπολογεῖτου. τὰ γὰρ δριτικὰ τῶν ῥημάτων εἰς μετοχὰς ἀναλύεε 
μετὰ τοῦ ἕξιν καὶ igi, unde Salm. in N. »Chalcidicum — fuit, quo verba 
indicativi modi, praeíentis temporis, reíolvantur in participia cum v. 
fubít. fum«* pro quorum primis voluit haud dubie fiz/£i »odi, nec debuit 
addere praefentis temporis, cum et alia tempora hic occurrant, ut fut., 
manendumque fuit in lege Lesbonactis, e qua C/a/cidicum Íchema fini- 
za verborum zempora , (ut ἀπολογεῖτοην) in participia refo/vit cum v. fubff., 
cf. ad Thuc. 2, 5. Schol, Stp. Th. τ, 1130. F.e. Bud. C. 181, 15. Well. 
ad Diod. S. 1, 117. N. g1., cuius e Soph. Dhil. eft v. 440. τεθνηκὼς ἦν» 
mortuus erz£, L. Bof. Ell. p. 422. N. T. L. Krb. p. 194. Nr. x), Munth. 
p. 274. m. Loesn. p. 26. e., ed Luc. 2, 351. N. 23... ubi huc reífpicitur 
5κ6. ἦν T. 0. pro ἐκράτησείς ut p. $99. N.a. 1. alia proferuntur exempla, 
quorum Ael. V. ἢ. 2, 4. i. non tenet Ind., fed aliud v. εἰ. ex ξ» 14. 1o 
Ind. Xen. v. εἰ. e. Z. Cyr. Mem. S. et 'A;g. , fed fine Ind. ap. Dem. 37; 
ult. 9, 15. 132, 10. 15, I8. 2I, 13. 36, 21. 72, 20. $4, 27. $2, 14. Il, 
X6. 4. 13, 13. 54, 22. 30, 13. cum Rsk. ad Noftr. 2, 3, 9. fed ad Orph. 
p:335-€. ὃ πρὶν ἔχων *ec. prO quo in textu ἦεν, quod et Vs. exprimit 
per ^abebat »h. e. εἶχες. Videtur illa paraphrafis (f. periphrafis) conti- 
nuationem aliquam notare, ἀμ habebas« quod vellem non dictum, fed 
comprobatum. 

Subiungimus promiffum in N. de conftru&tione v. κρατεῖν, quo de 
Suid. 2, 371. i. κρατῶ. ἐπὶ τοῦ XUQiEUG » ysuxg, αἰτιατικῇ δὲν ὅτε σημαίνει 
πὸ νικῶ» quum fign. mpero, genitivo iungitur, acculativo vero, cum 
fign. vizco, ad quam differentiam refpexerit noftrorum Mss. auctor, quae 
«amen non eít perpetua, et forte plane nulla, cum ad Arift. Av. v. 419. 
κρατεῖν τὸν ἐχϑρὸν» hoftem fuperare, Schol. σημειωτέον δὲν ὅτι — τὸ κρατεῖν 
συνέταξεν αἰτιατικῇ , 401 adeo miratur hunc cafum, tanquam infolentem, 
quem tamen v. ap. Stp. Th. 2, 412. B. 6. 44.» ut ap. 8814. 1.1. cum acc. 
rei, fed p. 370.1. κρατεῖν, γικᾷνν vincere, exemplum cum acc. τὸν λαγωὸν A. 
convellit illud prius decretum, cum et v. eodem fenfu cum gen. perí. 
fit frequens, cf. Thuc. 45, 19. 220, 28. 142, 14. 164, 97. 192, 79. lfocr. 
Pan. 76, 22. 80, 13. Xen. Mem. S. 3, 2, 1. e. cum Ind. Z. 'Ayg., Ael. V. 
h. 3, 18. 7, 19. Luc. 1,388. 1.99. 775, 29., ut de aliis reCtionibus etiam 
PoíI. Call. et Synt. cum Indd. Xen. et Dem., unde falva adhuc lectio 
Notti vulg., et altera Mss. librarii aut errans in litteris, auc fcioli. 


830 EXCVRSVS AD 1188. I. 


1, 4, I. €. 
e ἡσυχῇ TOU σκίμποδος κουφίσας ἑαυτόν. 

Super 3c. fere eadem eít res, quae in κομιδῇ 1, 1, 9. m., fine Iota 
edentibus Stp. Th. hinc cum P. et e Thuc. 546, 6o. (ubi in textu et 
Schol. cum lota τοῖς δ᾽ ἐν τῇ ξυνωμοσίᾳ εἴρητο ἡσυχῇ A. coniurationis vero 
fociis clam praeceprum fuerat, quo fenfu, reperendo ilio ex ἡσυχῆ» pro 
Jflentium , quanquam non aliunde fic mihi cognitum, poft c. comma fa- 
ciendum erat, quo fine aeque trahi poteft ad fq. v. φεριμένειν » etiam 
vulgari fenfu, pro q57e:e, nemini vim inferendo ante, quam quis fe op- 
pofuerit et adverfatus fit iis, quae fieri debebant) L. Ern. Foef. Oec. p- 
162. b. i., ap. Arift. Kuít. it. Hemft. Plut. v. 692. 735. cum Schol., Ind 
Rs. Or. V.2., fed cum Iota ap. Dev. p. 56. N. a. €. »xe. quiete, paulu- 
Jum, Herodi. l. 1. c. 4.« ap. Luc, r, 80. 1.25. fenffm, 473. l. 9o. leniter, 
fed 2, 412. 1. 6. fine Icta in textu, quanquam in Ind. cum eodem, rectius, 
cum fimiliter, ut κομιδῇ» fit per fe abl. fubít., fed deinde tranfierit. in 
notionem adv., quam hic dat Bg. e P. Lat., quod noítrum erwas, in- 
nuat, Marcum, antea in íecto cubantem, tunc corpus fuperius fuftuliffe 
ad fitum obliquum, quem deiade ad tempus inter orandum futlinuerit 
brachium fuppofitum, refpiciente Vern. rec. per faz? aliorum illud Ze- 
niter et placide etc. , quo exprimatur motus non vehemens et fubitus, 
et tempus aliquod, quo Marcus debilis corpus erexerit, ut fecerit lente. 

Sed v. xov$. cum gen. loci non iterum reperi, nec habuit Stp. T'h., 
nifi hinc fine numeris fub Bg. Lat. eP., quam Lat. reCiionem cum praep. 
nec G. Th. tenet, at in fimpl, tamen, feverioriy quam Bg. compof. 67, 
46. 48. de caeípite virgo fe levat, — e lefulo fe levare, qualem praep. im 
Gr. affümi licet; ἀπὸ f. ix , c£. L. Bof. Ell. p. 470. 1. 489.1. fed cum acc. 
rei alioque fenfu Ind. Geop. 

Denique Sb. Ind. σκίμποδα et σκιμπόδιον proprie de le&ica f. graba- 
to, δίφρον de fella, ufurpatum fuiffe, atque illud vetuftioris, hoc novio- 
ris fuifle inventi ; Φσρεῖον autem fuiffe de utroque dictum, tradit Lipf. 
Ele&. 1, (9.« Op. T. t. p. 412. m., ubi et baec »σκιμπόδιον non: aliud, 
quam grabatus; et grabati nomine ipfa /eca. Catullo dicta, — in qua— 
etiam domi iacebant€ cf. Poll. 10, 35. N.56. 10,36. IN. 48. Hef. 2, 1211. 
m. exírooz , κράββατον, rel. fine N., fed cum N. fq. σκιμπόδιον, 51, 3» 
330. 6.» ubi pro so σκίμποδος forte leg. σκιμπόδιον »' cum notatione e 
Schol. Ari(t. Nub. v. 253., ubi contra quaedain e Suida repetit Bifetus, 
ap. quem τὸ χωλοκράββατον μιᾷ λέξ καλούμενον, vitiofe pro λέξειν cf. v. 
708., Stp. Th. aliunde, Ael. V. b. 4, t1. cum N. 4. Per., Suet, Aug. c. 
78. 4 coena Zucubratoriam le im le&iculam recipiebat cum NN. Caf., ad 
quem Ortwynum. qui negat, portatilem fuiíle, fed xam eodem ftetifTe 
Joco, nec a le&o diveríam fuiffe alio, refutant vel loca e Dion. Caf. ap. 
Lipf, l.l. ic. Stp. Th. et Luc. 3, 39. 1. $4., Thom, M. p. 799. cum N. 
Moer. p. 354. Pierf. cum ed. Fifch, Rhodig. Lect. Ant. 1.27. c. 25. et 
quoad notationem, praeter Sch. Ind. »ex σκίμπτομοι, nitor, et ποὺς, pest 
etiam L. Ern. et Foef. Oec. p. 344. e.» fed in Cang. Gloff. modo v. Lat. 
feimpodium , quod ap. G. T'h. fine Gr. e Gell., ut Bg. e P. cum Gr. al, 
denique in Strothi fententiam pro aegrotis reperias aliquid ap. Noir. 
7, $» 5: Íq. 

I» 4» 2. 
"AxS:aSo, μὲν ὑμᾶς ἐφ᾽ οἷς δρᾶτέ με διακείμενον,» λ. 

Super hoc loco nec Stp. crifin valere, nec explicationem, agno- 
.vere fupra in N. Faber et Rsk., tum Ienf. in Le&. Luc. p. 301. e. et ad 


- 


[ 


EXCVRSVS AD LIBR. L 831 


Luc. 2, 436. N. 32. b., ubi probatur Fabri ratio, aptior fane illa, quam 
Rsk. Res vertitur in oratione contra&a et modo eius refolvendae ac 
vertendac; quo de ut perfpicue tra&temus, ibitnus per partes ac claffes, 
τ Orationem contractam appellamus univerfe, quae parte aliqua fua 
truncata fit atque privata, íed hic, cum ante artic. poftpof. . Í. pron. 
relativum , deeft pron. demonftrativum , οὗτος, ἐκεῖνος» τοιοῦτος rel. 

Hoc fit primum in articulo, cuius cafus eft legitimus, et regitur a 
verbo fuo, necalieno; uübi a), cum cogitamus et vertimus, omiffum 
pron. non addimus neceffario ,- et b) articuli cafus in Vs. dandus eft, 
quem re&tio et lex Grammatica €. fyntaxis legitima in verbo aliquo flagi- 
tat, Cf. 3, 13, I5. €. ἀεί τι καινὸν ἐξευρίσκουτες » δὲ οὗ εὐφρανοῦσι μὲν (τοῦ- 
πον Í. ἐκεῖνον, ὃν ἐκολάκευονγ λ. it. 1, 12, 17. οἱ δὲ ἔπασχον (ταῦτα ί. ταυτὰ,) 
& περ δεὸράκεσαν», Cf. Ind. fub pron. Sed 1, 9,23. γενόμενον δὲ αὐτὸν κα’ 
τὰ τὴν Ἰταλίαν, οἷς τοῦτο ἐντέταλτο, διεχρήσαντο, Ubi ante οἷς requiritur 
- οὗτοι Í. ἐκεῖνοι, referas quoque ad íg. genus, ubi fimul eft oratio invería, 
cum ordo fingi queer pracpofito v. διεχρήσαντο (ovron) οἷς A. 

Similis res eft, ubi praecedunt sur adfunr non verba, ut in priori- 
bus exemplis, fed íubítantiva, ad quae illud omiffum pron. pertineat» 
tanquam 5», 1. 7. e. τὸν γοῦν T0066 Παρϑυαίους πόλεμον , péyisoy τε ὄντα. xo] 
ἐφ᾽ ᾧ πᾶσα Ῥωμαίων ἐσάλευεν ἀρχὴ, κατελύσαμεν. prO xod τοῦτον l. τοιοῦτον» 
ἐφ᾽ ᾧ ^., quanquam et hic polfumus illud pron. referre ad v. ὄντα , hoc 


ordine, ὄντα μέγιτόν τε x») τοιοῦτον, ἐφ᾽ ᾧ A. 

Item, cum eft oratio fimul inverfa, et poftpofita pars orationis et 
enunciatio aliqua, quae proprie erat praeponenda , ut in fuperiori 1,9, 
23. et in illis 7, 4, 8. et 10. κρύπτοντες ὑπὸ ταῖς ἐσθῆσιν» ἃ ἔφερον — ὅπλα» 
pro ὅπλα ταῦτα, ἃ ἐφ. ν ubi iubítantivum exquifite ponitur poft artic. f. 
pron. τείας. et cum verbo fequenrtris membri, cum proprie ad pr. v. xe. 
pertineat, ad quod primi membri verbum et poteft interdum referri 
fubítantivum, fi comma fiat poft verbum fecundum ante fubít. , quae va- 
rietas quoque reperitur fubinde in libris editis et Mss., ut huius gene- 
ris exempla alia praebemus etiam in Ind. in pron. 

Sed locus 1, 4, 14. τοιαῦτα δὲ συμβουλεύοντες αὐτῶ. xol» ὧν ἀκούει 
eraea» , ἀπομιμνήσκοντες A. requiritante ὧν fuppletum τούτων, quia v. zz. 
regit hunc gen. rei. Quem eundem cafum quia v. zx. quoque habet: 
articuli ὧν cafum non debeas neceffario mutare in ἃ accuf. rei, quan- 
quam eundem adíciícit v. zx. , cf. vel Stp. Th. 1, 283. B. D.e. Verum, 
fi mutes, pertineat is locus ad fq. genus. 

Eft enim fecundum genus hoc, in quo opprimitur idem pron. de- 
monftr., fed in articulo, cuius cafus non eft conítractus cum ea oratio- 
mnis parte, quacum proprie debeat, fed cum alia qua vicina, five illa 
praecedente, five etiam fequente; wbi duplex labor eít et cautio, ut 
a) non modo pron. illud expleatur, et quidem eo cafu, quo iam expref- 
fus eft articulus, fed b) etiam arviculi cafus mutetur plerumque in cafum 
alium , quem rectio poftulat legitima, et verbum, aut fubítantivum, aut 
adiectivum, ad quod proprie articulus! pertinet et regendus eít. Tale 
exemplum habeas in pr. loco, fi v. ἀκ. fumas cum acc. rei, fed certio- 
xa haec, 

DU in verbo I, 6, 23. ἐκπέμψας δὲ γράμματα, καὶ διανείμας οἷς ἐδοκίμασε 
τῆς ὄχϑης τοῦ Ἴρου τὴν πρόνοιαν. prO τούτοις, οἷς ἐδοκίμασε, τῆς λ.», Mt. δι 
1, 4. ise váe με Xo4 οἷς ἐκεῖνος ἔπραττεν οὐκ ἀρεσκόμενον, DIO τούτοις, ἃ ἐκ. 
ἔπραττεν, οὖκ A. εἴ 8, 8, 13.6, ἵν᾿ ἐπὶ πλέον ὧν πάσχουσιν αἴσϑοιντογ pro 
"9VTWV, ἃ πάσχουσιν 5 aid d. 


832 EXCVRSVS AD LIBR. I. 


2) praecedente cafu adie&tivi 35.30, 13. οὗτε ὠμότητος» οὔτε βίας àv 
πτῶσιν, οἷς ἔπραττεν», ἀπείχετο, pro ἐν πᾶσιν ἐκείνοις, ἃ imp. y ἀπειχ., CÍ. | 
41339. 

3) praemitfo fubft. 2, 2, 20. πείρᾳ δὲ ὧν πρὸς αὐτοῦ πεπόνθασι λιν pro 
σούτων» ἃ πρὸς λιν» CÉ. 2, 14, 8. €. 4» 15» 17. €. 

4) cum fubft, er adi. fimul 71b 6. e. παίουσι --- ξίφειιν, οἷς ἐπεφέρον- 
qo ὑποκολπίοις, prO τούτοις ξιῷ. ποκ.» ἃ EmeQ., ubi et poít artic. poficum 
folum adiectivum; nifi comma fat poft v. ἐπεῷ.. ubi vero non opus fit 
expleto pron. demonftt. » ξιῷ» & ἐπεφέροντο, ὑποκ. 

4) fimul in oratione aliter. inverfa 7; 6. 16. e. οἷς εἶχον ὑποκολπιδίοις 
ξίφεσι Φονεῦσουν pro ov. τούτοις ὑπ. ξιφ.» ἃ εἶχον, nifiet hic omittas pron. 
demonftr. » AES als 13. e πλὴν ὧν εἶχε τριχῶν ἀπεκείρατογ pro πλὴν ἀπεκεΐ- 
ρατό (τινας) τριχῶν τούτων » ἃς εἶχε. : 

Quibus accedat Xen. Mem.S. 5, 1,10. m. τῶν ἐθνῶν, ὧν ἡμεῖς el 
ἄρχουσιν λ.» pro Z sp. ^.» quo de Ind. Z. »26, articulus poftpof. fpectat 
caíum fubfantivi praecedenr.« cui add. $.25. m., ubi in oratione inver- 
fa fimul expreffum eit pron. demon(ílr., ἀλλ᾽ οἷς ἂν οἱ ἄλλοι ἐργάξφοντοιν 
πούτοις σὺ χρήσῃ» pro ἃ ἂν A., ut de fimplici et recti ordinis genere c£ 
Ind. Bach. et in Lat. Liv. Ern. v. qui. 

Sequitur genus tertium, ubi intercedit aliqua praep. , quae ftat pro- 
xime ante articulum, eumque regit; ubi a) non tantum fit, quod in 
fuperioribus, ut addatur pron. demonftr., faltem mente, eoque cafu, 
qui iam comparet in articulo, nec modo b) articuli cafus pariter com- 
mutatur cum alio cafu, quem requirit conftructio legitima; nifi haecfert 
eundem, qui iam adeftin Gr., cafum; fed c) etiam alia videnda funt 
atque facienda, ut apparebit e formis fubieClis. 

Una eft, eademque facillima, ubi eandem praep. aut fimilem in Vs. 
adhibeas , tanquam 

1) per verba, D 4 7. €. ὑμῖν -- Seleuci, ὅτι ὑπὲρ dv ἐτύχετε» οὖκ 
εἰμνημονεῖτε», pro ὅτι οὐκ dvi. ὑπὲρ τούτων, ὧν ἐτύχ. ; retenro hoc arti- 
ticuli cafu gen. eodem, vel ἃ érux. , mutato eo in acc, , quem et ipfum 
habet v. τυγχάνειν», (cf. Stp. Th. 3, 1440. A. fqq. H. e. p. fq. E. m. 1442. 
A. E., Abr. ad Acfch. 1, 324. €. 326. e. Valck. Eur. Hipp. Ρ. 257. 1. A) 
$t. 2, 10, 6. e. ἐξ ὧν ἡγεμονεύσαντες ἐκεῖσε διωκήσαμεν», pro ἐκ τούτων, ἃ — 
διωκι» ubi cafus articuli neceffario mutatur, manens contra in his ό, 1 Ὁ v 
τῷ μὲν ᾿Αλεξανόρῳ χάριν εἰδότα ἐφ᾽ οἷς ἐτιμᾶτο, τὴν δὲ Μαμμαίαν αἰτιώμενον» 
ἐφ᾽ οἷς ὑβρίξετο, ubi bis formula eft pro ἐπὶ τούτοις, οἷς λ.» cf. 6, 6, ». e. 

2) per fubft. 5, 4, 11. e. δεδιότες, — τὴν ἐφ᾽ οἷς ἔδρασαν τιμωρίαν ἀνα- 
δέξασ-)οι . pro τὴν TU. ἐπὶ τούτων, ἃ ἔδρ. Met. 7» 9» 25. m. Mods js I. € 
πρόφασιν — εἰς ἃ ἐβούλοντο A. 

3 1 fimul in oratione inverfa 49», I2. 6. αὐτὸς μὲν ὑπεξέρχετοι us" ἧς 
sie φρουρᾶς περὶ ἑαυτὸν γ pro μετὰ ταύτης Qe. ᾿ ἣν εἶχε s. €. it, 6,1, 7- ἐφ᾽ 
οἷς εὐδοκιμήκεσαν ἁμαρτήμασιν » pro ἐπὶ τούτοις ὧμ.» οἷς εὐδ. 

Altera forma eft in eo, ut rationein Gr. iflam non poffis commode 
vertere per unam praep. et unum pron. relativum, fed debeas rem ali- 
quo pacto duplicare, fic quidem, ut praepofitionem reperiram iungas 
cum fupplendo p demontir, , Cuius generis exempla funt 

1) clara 3, 7. δ. πολύ τε ὑπερέσχεν " φάλαγξ ToU ᾿Αλβίνου σρατοῦ, 
καϑ ὃ μέρος ἐτέτακτο Σεβῆρος, pro κατὰ τοῦτο τὸ μέρος, xa9* ὃ érer. Σ. it, 
$5 3» 20. xad ὃν καιρὸν ἐν τοῖς βασιλείοις — διέτριβεν, prO κατὰ τοῦτον τὸν 
γεν. xa9' ὃν ἐν v. β. διετρι, αὐ videas, fimul praeponendum en 
ubt 


EXCVRSVS AD LIBR. L 833 


9) ambigua 2, 9, 14. εὐμαρῶς αὐτοὺς ἐφ᾽ ἃ ἐβούλετο» ὑπηγάψετον pro 
χαῦτα, ἐφ᾽ ἃ ἔβ., ἴς. ὑπάγεσϑουι αὐτοὺς, vel fimplieiter ἐπὶ ταῦτα, ἐφ᾽ ἃ 
ig., per quam rationem poítremam pertinet ad formam priorem, cf. ib. 
55 3» 1. in 2), It. 5, 1» 4. προκινδυνεύσαντα ὑμῶν ἐν οἷς, πολλάκις ταῖς τυχού- 
σαις διαβολαῖς πιξεύων, ἀφειδῶς ὑμῖν προσεφέρετο, prO ἐν τούτοις, C. τοῖς 
χρόνοις, ἐν οἷς A.» ubi deinde ἐν οἷς fumas, ut ἐν ὧν pro temporis parti- 
cüla qun , quando, Zum; ut camen vel (ic in calibus ftatui queat ellipfis 
Ífuübft. χρόνοις f. χρόνω. 

'Tertia forma eit propria noftro loco, ubi a) non modo fic prius, ut 
duplices praepp. adhibeantur, fed b) etiam pro altera praep. debet fuüb- 
ftitui alia aac praepofitio , aut pars orationis, veluti coniunctio dut adv. 
Nam in Noftri ἐφ᾽ οἷς οὐζτέ με διακείμενον Faber ita verfatis ett, ut praece- 
pimus, dum in eius ἐπ᾽ xefvoic , ἐν οἷς A. agnofcis primo fupplerum pron. 
demonftr, ix., deinde duas praep., fed fibi diffimiies, ἐπὶ et ἐν, quae 
potterior fubítituta eft priori ἐπὴν quia haec non ita, ut ἐν, apta eít ver- 
bo àzx., cum fic locum liceat. perfpicue reddere, olere quidem: vos ob 
ea, i» quibus videtis me corfEtutum. | Contra, Reiskii rationem memi- 
nimus fuiffe hanc, ut Nofii illa mütarec in ἐπὶ τούτοις, ἃ διαὶ. 62. με» 
ubi formula Gr. refolvitur non e tertio genere, ied e fecundo, ut, ad- 
Ícito pron. τούτοις, articulus tranfeat in cafum alium Ííine alia praep. 
fimul; quae tamen ratio non eft faris confentanea ufui loquendi, cum 
v. àzx. non adhibeatur fic cum nudo cafu et articulo f. pron. relativo. 
Sed fi tamen iftius rationem ample&ti velis: debeas illud Z accipere per 
llipfin praep. κατὰ» pro x«9' z, ubi ftatim appareat tertium genus, ut, 
raeter pr. ἐπὶ.» alia κατὰ ailumatur. 

Quod conveniat cum eo modo, quem in hac forma tertia quoque 
equaris, ut formulam Noitri folvas in ἐπὶ τούτοις » καϑὼς og. us 2., ubi 
articula καϑὼς, f. coniunctio adverbium ve modi fubftituitur illis prio- 
ibus formulis e praep. quadam, ἐν οἷς et καϑ᾿ z, quod, mutatum in vo- 
em unam καϑὰ, vulgo pro adv. fumimus, cf, Stp. Th. et L. Ern. it. 
ef. 2, 107. m. κωαϑὲς, — καϑάπερ, quae ratio hactenus apra etl nofiro v. 
«xx. , quod et alibi cum adv. aliquo occurrit; et quanquam nemo for- 
atfis Gr. ita locutus eft, uc reíolvimus: tamen fic faltem ad fenfum loci 
oftri venimus. 

Similis res eft in loco 1, 4, 6. 2x γὰρ ὧν αὐτὸς διάκειμοι,, quem Rsk.- 
xplicabat itidem, ἐκ γὰρ τούτων, ἃ 9., quod et ipfum iatelligas pro 
a$' ἃ, et refolvas in ἐκ τούτων, καϑὼς — ὃ. 

Sed 3, 10, 3. τὸ zisàv ὑμῶν — δεδηλώκατε δ ὧν ἀγανακτεῖτε ἐφ᾽ οἷς οἱ 
k τὴν Ῥώμην ςρατιῶτοι — ἐτόλμησαν, duae funt fimul formulae, una e 
riori clafle , ἐφ᾽ οἷς, pro ἐπὶ τούτοις, ἃ $roAp., fed altera e tertia forma, 
ὁ ὧν, pro διὰ τούτων», δ ἃν f. διὸν f. διότι, f. óri, ubi adeo aut cadem 
racp. repetitur, aut fub!tituitur. particula f. coniunctio, cum δύ z fic 
dem cum particulis illis propotitis; unde 3; ὧν etiam refolvas in διὰ 
οὔτο» διότι. Í. διὰ τοῦτο» ὅτι. Nam, fi refolvas modo ad genus feccun- 
um, per διὰ τούτων, ἃ ἀγανακτεῖτε: hic acc. , tributus verbo Zzyzy. , ad- 
uc dubius eft, cf. Scp. Th. x, 3. F. m. Abr. L. Arift. p. 266. m. et Fifch, 
lat. Phaed. p. 162.e. 

Tum 2, 1o, 5. e. πλέον ἣν ἐν αὐτῷ τὸ ἐλεούμενον ἐφ᾽ οἷς ἐσφάλλετο, 1 
ὃ μισούμενον, ambiguum eft, quomodo folvarur, utrum per ἐπὶ τούτοις, 
ieQ., pro καϑ' ἃ ἐσῷ.» an per ἐπὶ τεύτοις, ἐν οἷς ind. Í. ἐπὶ τούτοις, οἷς 
σῷ.,» quia v. σῷ. reperitur cum acc. nudo, cf. στρ. ΤῊ, 3, 1169. A. m. 
ὃν 1, €. πολλὰ σφάλλετοηγ iB multis errai* pro sara πολλὰγ Quod par 


Ggg 


834 EXCVRSVS AD LIBR, I, 


deinde alteri ἐν πολλοῖς» Ind. Xen. Cyr. Z. et Hell. Mor. e p.353. e., uc 
! 3nd. Mem. S. Z. cum £y, it. ap. Stp. 1. 1. EF. i., ubi et cum dar. fim- 
plici E. e. | 

Quibus accedat novum contra&ae orationis genus, quod a priori 
differt in hoc, quod pronomen demonftr. non ita commode poteft tup- 
pisri, fed tantum duplicari praepofitio, et oratio inverti debet, ut 3,9, 

(014. 6. οὔκ εἰς ἃς ἐβούλετο Ῥωμαίων ὕχϑας κατηνέχϑην pro οὐκ εἰς Ῥωμ. 0x9.» 
εἰς ἃς Pg.. ἴς. κατενεχϑῆνοη » ubi fimul videas, tranfponendum eile fubft. 
6x9., quod exquifite poft pron. ett reiectum. 

Caeterum , qui fuper tali oratione contracta fcripferunt aliquid, 
praeter fupra laudatos Ind. Bach. et Zeun. ad Xen. , func duplicis generis, 

1) qui ad Noftrum refpexerunt, ut ap. Luc. 2, 436. N. 54. b. ad 1, - 
4, 2-5 ubi ratio Stp. reiicitur, probata Fabri contra, tum Bud. C. 1345, 
e. ad τ, 4, 6. , ubi ἐκ γὰρ ὧν dicitur efle pro i£ ὧν et »per tmefin folutum 
elegantiusque« it. 1406, 2. ad 2, 3, 10., ubi δ àv ἀγαν. explicatur υγδιὰ 
σοῦτο, ὅτι ày.€ ut et nos voluimus, fed 1405, 28. ἐξ ὧν refolvit per ἐκ 
τούτων», ἃν CÍ.l 31. et |, 49. πρὸς ὃ per πρὸς τοῦτο» οὗ, €t 1406, 9. ὧν 
fine praep. per τούτων, οἷς, poft quae l. 26. addic »nullum eft verbum 
ap. Gr., nec neutrum, nec paff., quod non accufstivum interdum ad- 
mittat, alicuius a&ionis fignificativum« quibus exempli loco fubiicit, 
Zen αὐτὸς ὑβοίσϑην, — ὅσα ἠδίκησϑε etc., ubi tamen melius fit, fumere 
ellipfin illius pr. κατὰ, 

2) qui in univerfum hoc genus tractarunt, Bud. C. 1467, 26. Stp. 
ΤῊ. 2, 1502. A. e. fq., ad Luc.2, 36:. Ν. 8. ec l.l. it. Ind.lfocr. Ev. v.25, - 
tum fine praep. aliqua Fifch. ad Well. p. 304. e. Rs. Or. V. 3. p.415. N. 
11., fed per unam praep. Hemít. ad Arii. Plut. p. 436. b. Mifc. Obf. A. 
Nov. T. 3. p. 3o., Ind. Fab. Aef. Hf. v. ὃς m., denique cum praep. du- 
plici Bud. C. 1346, 2o. et Rs. Or. V. s. p. 178. N. 40. 

Priusquam locum hunc de contracta oratione dimittimus: comme- - 
morandum videtur et illud genus, cum volunt fuppleri praepofitionem, 
ut Bud. C. 1381, 14. et 1405, 51. »»&s5 οὐκ ἔτι ὧν οὗτοι κλέπτουσιν ὀργί-- 
ιΦεσϑε, — ἀντὶ τοῦ ὑπὲρ ὧν , fimile, ut ὧν ἔπαϑεν, ὀργὴν ἔχει» — ἀντὶ τοῦ | 
ἀνϑ᾽ ὦνις ad quem potlr. locum canon. eft ap. Greg. de dial. p. 48., ubi 
v. N. Koen., qui recte »2z2e in talibus fubaudiatur, an ἕνεκα, , perinde 
εἴτις ficut in his locis fubintelligetur quoque illud χάριν et praep. dix f. 
in. Ííed et, e noftra ratione, fimul pronomen demontlr., ct praeterea 
caíus »rticuli accommodabitur ad verbum legitimum, v.c. ὑπὲρ τούτων» 

, ἃ ἔπαϑεν. ' 

Nunc progredimur ad Νοῖτι v. διωκεῖσϑοι» eiusque primo conftructio- 
nes, 1n quibus fane non reperi, nifi femel, illam Rsk. cum nudo acc., 
ἃ διάκειμοι » (etfi nunc non amplius tenebam auctorem er locum 1pfum,) 
ut nec meam hanc, καϑ' ἃ διώκειμοη » quae tamen nititur illo, quod fu- 
pra dicebam, ut xa9' ἃ fit i. q. 295, quod par ett illis ὡς, ὅπως» ὥσπερ, 
cum v. àex. folennibus. Scilicet hoc v. occurrit de perf. 1) cum ὡς» v. 
v Stp. Th. 2, 163. A. e.fq. G. m. p.fq. A. m., ap. Arift. Kuft. Ind. et Luc. 

3» 621. 1.8. 2) cum ὅπως Luc. 1, 317. l. 16. 2, 171. 1.30. et Ael. V. ἢ. 14, 
23. 3)cum ὥσπερ Luc. 2, 488. 1.98. 4) cum πῶς et fimul cum pr. πρὸς 
et acc. perf. ap. Dem. 155, 1. aut cum acc. ellipcico τὴν ψυχὴν Ind. Xen. 
Cyr. Z. 5) cum formula, fyn. illis particulis ap. Luc. 2, 813. 1.88. moz 
κατωμάϑητε, ὃν τρόπον διάκειται πρὸς ἐμοῦ», t£ difcalitr, quomodo erga me 
afj «clus fit ; ubi omnes fupplemus pr. zzzz, 6) cum οὕτω Stp. Th. Ael. 
V. h. 4» 28. Ind. Xen. Hell. Mor. et Z. Cyr, it.'Av2. ex 3, 1, 3. , Fab. Acf, 


EXCVRSVS AD LIBR. L. ὁ 835 


Hf., Luc., Rsk. Or. V. 6., ic. ap. Dem. 97, 12. p. fq. l; 11. 111, 18. 
230, ult. 7) cum οὕτω εἴ πρὸς ib, 141,25. (cf. Ind. Xen. Cyr. Z.) 8) cum 
οὕτω et acc. elliptico τὰς γνώμας ib. 132, 2. cf. Stp. Th. 2, 163. F. m. p. 
1ᾳ. D. Rs. Or. Ind, V. 7. Ant. 9) cum οὕτω et ὑπὸ Xen. Hell. Mor. it. 
cum adv. alio Abr. Dil. Th. p. 460. i. 10) cum οὕτῳ et yz» Xen. Mem.S. 
2. 3» 18. 11) cum ὡς et zeo; ad Luc. 2,813. N. a. et Stp-J.l. E. e. G. m. 
Ρ- 4. i. 12) cum ὥσπερ et πρὸς. Xen.'Asg. Z. ex 2, 6, 12. 11; cum adv. 
et σρὸς cum acc, rei Luc. 1.1. ap. Dem. i33, 24. Ind. Thuc. Xen. Mem, 
S. 'Avg. Mor. et Cyr. Z. Polb. Ern. Diod. S. Fifch. Aeích, Rs. Or, V, 7. 
1f. Ael. V. ἢ. 14).cum adv. et τὴν ψυχὴν Xen. Mem.5. Z. 15) cum adv. 
et gen. rei Abr. L. Arift. p. 112.1. 5tp. Fh. 1.1. p. 164. D. 16) cum adv. 
et dat, perf. Dem. 99, 23. Srp. Ll. p. 163. G. e. Ind. Xen. 'Aig. Z. 17) 
cum pt. περὶ Ind. Luc. et Stp. Th. 1.1. p. 164. B. m. t8) de re, cum 
adv. modi ac temporis, it. cum dat. perf. Xen. Mem. 5. Z. ex 3 5, 5.» qua 
dere 19) etiam abfolute v. ap. Dem. 112, 1., ubi reddimus per pafl. 
conftitutum f. comparatum effe, ic. libere per Lat. fe babere, cí.ap. Ael. 
V. h. 4, 28., ut in reliquam notionem L. Ern., cui addiderim, in ali- 
quid inclinatum effe. ; ὃ 

In Noiítri quidem loco Bg. e P. ad fenfum, pro quibus ad fevera ilia 
noftra, dolere vos 0b ea, in quibus videtis me coufGitutum, noltrates di- 
cant, ü/er den Zuffand, in avelcben ihr micb verfevze febet, 1, über die Um- 
Jfünde , Lat. ob ftatum, in quem videtis me redactum eife, cf. ad Luc. 
1. l., ic. ob rationes (círcumftantias?, in quibus videtis me conftitutum, - 
i. morbum, corpus animumque debilitatum, et periculum vitae ac mor- 
tis; unde ad illa Gr. ἐφ᾽ οἷς, accommodate in primis ad v. Z;zx. , adhibi- 
tum et alibi de aegroto eiusque mifera conditione, (cf. Thuc. 497, τ. 
Stp. L. l. p. 163. D. et ad Luc. l.1.) fupplebuntur, praeter communia illa, 
fubit. πράγμασι f. χρήμασι» quoque alia, ut κακοῖς, δεινοῖς, πάϑεξι, παϑή- 
Baci, ἀτυχημασει. 

Caeterum videtur Stp. iterum addu&us ad corrigendum a P, Vs, 
quae tamen jüítitura eft, uc faepe, ad fenfum modo, dum οὕτω latet im 
ἐφ᾿ οἷς, fi fingas, Noftrum fic potuifTe fcribere, ἄχϑεσθϑοι μὲν ὑμᾶς, δρῶν- 
τάς με διακείμενον ἐν τούτοις» CUI fubítitui οὕτω poteit. Sed illud particip. 
δρ. videas reíolviife P. per particulam guum. ' 


1, 45 &* 

Tk— δεινὰν ὑπ ὅψιν πεσόντα) Generatim, ut Hor. canit (Art. p. v. 

180. 1.) fzgnius irritant animos^demi//a per aures, Quam, quae fant ocu- 

: Jis fübicéta fidelibus. | Cic. ad Torquar. (ep. ad div. 6, 1.1.) ocu/i augent. 
dolorem , (qui ea, quae caeteri audiunt , intueri coguntur, mec averzere 
a miferiis cogitationem frmunt,) et (ib. 6, 4. m.) in mel;s omnibus ecerbius 
eít videre, quam audire. Plura v. ap. Pric. ad Apul. p. 97. Lucian, de 
domo p. 466. Leisr. 

Cui Luc. 3, 202. 1. 70. adde p. pr. l|. 62. ic. Eur. Elect. v. 290. fqq. 
ubi" £es; δ᾽ οἶκτος, ἀμαϑία piv οὐδαμοῦ Ξοφοῖσιν ἀνδρῶν, Corrigentur ex An- 
tiop. v. $0. ἀμαϑίᾳ μὲν οὐδαμοῦ, Σοφοῖσι δ᾽ ἀνδρῶν», commate ctiam fub-, 
lato poft οἶκτος, 1n hanc fententiam ,. efl enim commiferatio /Juititiae 
(ftulto , ftultis) quidem minime, fed íapientibus virorum, ubi fimilis ien- 
tentia v.37., rediens in Androm. v. 421. 14. (ubi profert eam chorus, 
cui convenir aor. tempus, hinc forte in pr. locum veniens.) 

In Noftri autem loco Bg. exprefferit illud Hor. , cum et Lat. habeant 
feveram formulam, {εὖ adípectum cadentia , it. fub oculos cadentia, cf. 


- 


856 EXCVRSVS AD LIBR. I. 


G. Th. v. cad. 671, 93., ut noftrates i» die Augen falles, pro qua hic 
melior fit vor Augen feym 1. fcbweben, quae omnia funt paria privo v., 
quae confpiciuntur, et aliis phrafibus, ut quae oculis cernuntut, ec exqui- 
fitiori fyn. P., cf. G. Th. v. ufurp. 1128, 59. et in Bg. 598, 100. Sed 
fubit. ὄψις, per fe variae notionis, hic utrumque valere poteít, aut ocu- 
los, aut adípectum f. vifum, cf. Ind. Xen. Z. Pol. et 'A;g. Foef. Oec. 
p. 2387.2. et Stp. Th., qui nullibi tenet formulam Noftri ipfam aut fimi- 
lem, ut duxerit e Latinis illis antea, et fuam conformarit ad alias non 
difhimiles, ut, cum v. z. ponitur cum pr. ὑπὸ et dar. , v.c. ap. Xen. Cyr. 
Z. 7, 5 37. m. , it. cum acc., cf. Stp. Th. 3, 311. B. e Polb. (quod non 
eft in Ind., fed per fyn. praep. 555. — εἰς i£ovciuy* e T. 1. p. 257. πὶ.» 
ubi caZere fane-pro venire, cf. G. Th. 671, 43.) ap. Diod. S. 25 323. l. 41. 
it. 1, 204. 1. 73.,. fed 1.49. τηλικούτου μεγέϑους ὄφεως εἷς ὄψιν κοινὴν κατην-' 
τηκότας, Cum anguis tam emormis palam zz conípectum veserit, pro quo 
l. $1. ἀποφαίνοντοι, — ὁρᾶσϑοη — ὄφεις A., memorant, angües comfpeclos 
effe , fed 2, 186. 1. 58. τὸ uéys9oc τῶν ἀκληρωμάτων,, ἐν ὄψει κείμενον, εὐχό- 
γως τοὺς δρῶντας ἐποίει συμπάσχειν τοῖς ἡτυχηκόσιγ» calamitatum magnitudo, 
oculis fa&ec?2, rel., ubi, praeter fententiam, et Vs. fimilem Bg. , quo- 
que adv. £2A. , par illi εἰκότως , convenit Noftri φύσει, cf. 1, 1, 10., fed 
jb. 1. 43. et 1, 208. l. 10. , ubi et Noftri fubft. oixz., quo de cf. Ind. Hom. 

- Rs. Or. V. 4. p. 78.1.» qui locus fimilis eft illi Thuc. 497, 27. mifericor- 
dia, (ap. G. Th. cum Gr. n.) cum Abr. Dil. p. 733. 6.» ad Luc. 1, 114. 
l. 26. cum pr. zeic, fed 5, $99. 1. 86. Dion. H. S. T. 1. 210, 37., fed 
cum: gen. rei 427,37. mifezatio; quod Bg. non eftap. Stp. Th., ied huius 
locus e Soph. Ai. v.905., ubi cf. et v. 525. Rs, Or. V. 8. Ind. Din., Am- 
1non. p. 102. i. Hef. 2, 727. m. oixroc , 9esivoz , ἔλεος, συμπάϑεια, Suid. 25 
665. m., etfyn. οἰκτισμὸς Xen. Symp., ap. Stp. fine auctore. 


I; 4, 7* - 
Νὺν δὲ καιρὸς εὔκαιρος ἐμοί τε A. 

Addenda hic funt quaedam primo de adi. εὖκ., quod deprehendimus 
praeterea ap. Abr. ad Aefch. 2, 157. e. εὔκ. βοῦς €t ναῦς, fed ap. Ael. V. h.- 
ὕπνος €t ἐπιϑυμία , utr. loco Vs. opportunus , ap. Plut. Hf. σιγὴ» tempeffi- 
vum, Íed pro fubft. ap. Anton. Philofoph. 12, 35. τὸ εὔκαιρον, quod tem- 
peftivum ef?, et cum dat. perf. 4, 23. τὸ σὸὶ εὔκ. , it. cum dat. rei et adv. 
11. I3. €. οὐ δέχῃ TO νῦν TZ τῶν ὅλων φύσει εὔκαιρον » (cui forte fyn. in pr. 
v0 τῇ φύσε; δου οἰκεῖον, et In Íqq. τὸ κοινῇ συμφέρον.) fed ap. Onof. c. 39. 
p- 114. εὔκαιρον ὥραν τῆς νυκτὸς , Cf. de notione D'Orv. Ch. p. 583. e. Rs. 
ad Polb. p. 175. e., fed ad fupplendum Stp. Th. de affinibus, praeter L. 
N. T., εὐκαιρεῖν Moer. p. 145. Thom. M. p. 830. Suid. 1,893. 1. Bud. C. 
X114, $0. Rsk. 1. l. p. 375. m. Kypk. 2, 88. m. Loesn. p. 213. e, Ind. 
Polb. εἰ Luc., de εὐκαιρία Suid. 1, 892. e. p. 14. Ind. Diod. S. Ael. V.h. 
Polb. Fab. Aef. Hf., Caf. ad Theophr. c. 12.1. εὐκαιρία. xeóvcv, cum Gat. 
ad Ant. p. 363. a. E., de εὐκαίρως D'Orv. Ch. p. 588. Ind. Diod. S. Dem. 
Acl. V. h. ex 13, 1., ubi pro καιρίως» cf. ἐπέκαιρος Stp. Th. Foef. Oec. 
Suid. 1, 811. Hef. 1, 1356. e. &yxzigoc Suid. 2, 296. e. 

Sed lufus verborum , quem in N. tetigi, feparatim dabitur, ubi e 
toto Noítro omnia collegerimus, ad hanc partem pertinentia. 

I, 4, 8. 
— δεόμενον, ὥσπερ ἐν χειμῶνι xo4 Φάλῃ», τῶν κυβερνησόντων. 

Loca, ubi x, et &. copulenrur alibi, v. ap. Abr. ad Aefch. r, 331.» 
quibus add. Luc. 1, 598. 1.62. καϑάπερ ix δάλης xo] κλύδωνος , procella et 


| 
1 


EXCVRSVS AD LIBR.L ᾿Ν $37 


ecfiu, Plut. ap. Stp. Th. 4, 487. A. m. καϑάπερ ἐν xeuüivt πολλῷ καὶ κλύ- 
Saw τῆς πόλεως» Dion. H. S. T. 1. 176, 35. κατά τε ὄμβρον καὶ ζάλην καὶ 
σκότον, per Vs. ed. Rsk. V. 1. p. $16, 1. imbribus et procellis et caligine; 
ubi adeo ὁ. phyfice dr., ut ap. Luc. 2, 74. 1.95. tempeflatis, (quae ube- 
vius defcripta eft ib. 1.86. 90.) ut per hoc Lat. et froce//a redditur quo- 
que Ind. Luc. et Ael. V. h., fed eodem modo x., cf. Stp. Th. 4; 486.e. 
1004. e. fqq., quo de, proprie aut improprie fumto, cf.L. N. T. Foef. 
Oec. p. 406. b. m. Ind. Dion. H. S. T. 1. Diod. S. Luc. Xen. Bach. cum 
Z. Mem. S. et 'Av£g. Rs. Or. V, 7. Ant. 8. And. Dem. Hf. Plut. et Fab. 
Aef. cum Fifch. The. Ae. ecPal., it. Obf. Cup. p.220. Char. 43, 1. cum 
D'Orv. p. 243. Soph. Ai., Ariít. Ach. v. 876. cum Schol. Sed d. prae- 
terea v. in Ind. Dion. Caf. Soph. Ai. v. 352. ὑπὸ ζάλης Schol. κινήσεως 
ἀνέμων, in. Vss. re&te turbo et tempeflas, Aefch. Prom. V. v. 371. πυρπνόου 
ζάλης. procellae flammivomae, ubi v. Schol. &, 1. q. v. 368. ποταμοὶ πυρὸς 
pluvia zgmea, cf. Schol. it. ad v. 367. et Stanl. ad v. 370. πυρὸς ζάλη, ed 
ad v. 644. ϑεόσσυτον χειμῶνα. divinitus immiíTa zempefias , Schol. ad v. 
641. τὴν ἐκ ϑεῶν ἐπελθοῦσαν Φάλην xod τὸν κλύδωνα τῶν συμφορῶν, nihil pro- 
futuro Suida in x. 3, 666. m., fed 2, 2. i. ξάλην» μεγάλην ἅλα» A. vehe- 
mentem procellam , (haud dubie ex £z, pro σφόδρα,) ex Etym., cf. Stp. 
'Th., ubi et melior notatio, eíTe τὴν μεγάλην ἄελλαν, Íed Hef. 2, 1546.1. 
“ειμασία» ORA, ταραχὴ» deinde χειμὼν», καὶ ὥρα, (puta hiemis et anni 
tempus, uc Lat. zempef?as dr. et de tempore univerfo, et de peculiari 
iio, ubi ventus flat vehemens; niíi leg. 5 αὔραν aura, ventus, cf. 1,619. 
m. et Suid. 1, 382. m.) ταραχὴ» ζάλη», ^. it. 1, 1575. 1, et p. pr. e. ζάλα, 
Segugec , cf. N. et 1725: m. 116. m. it. 2, 677. i. 
Unde ap. Noftr. h.l. y. et 2. pro fyn. copulabuntur, ut nobis Szur»e 
und Wetter (. Ungewitter, qui, credo, cogitamus in primo ventum 
vehementiorem, fed inaltero tonitru cum pluvia, quae conveniunt mari 
etiam , a quo, etíi hic non diferte nominato, metaphora ducta eít tamen, 
vel ob adiunctum τῶν xvf. , quae malim prae Szurm und Wellen. Woogen, et 
prae iz Sturm und Meere, quo forte refpexit Bg.. quod ap. G. Th. »/a/um, 
ὥλς, --- mare, quatenus commotum et inquietum fluctuat« quae iuvantur ab 
Hef. 2, 1144. m. etSuid. 3, 276. e. σάλος, σαλευμὸς, A. pro quo Kuft. malit 
σαλευσμὸς, forte fine caufa, cum et σάλευμα habeamus , cf. L. Ern. , tria 
haec fubft. ignoranteStp. Th. Cumque ad σάλος explicandum ifti Gram- 
matici adhibeant eadem, quae in 042» fupra: fufpicetur quis, non tan- 
tum fyn. effe, fed etiam adeo eadem, eta fe invicem orta, in primis 
ob illud fupra ζάλα» cui affine σάλα, quo de cf. Suid. 3, 276. e. p. pr. m. 
Hef. 2, 1142. 1. 1, 565. e. N. 13. 2, 1142. €. 1145. m. Nr. 5., quae inter- 
pretationes funt tropicae ac fecundariae, non prima propriaque, de qua 
bene ad Hef. 2, 1142. N. 16. »e&^z, 1. 6. σάλος, concuffo.« Scilicet 
σάλα, CZAX, δάλη, Ut σάλος, σέλευμα» rel., videntur primo et univerfe 
eile concuffio, agitatio, commotio, quae fit aventis, (unde fupra Schol. 
Soph. κίνησις ἀνέμων.) deinde orta hinc aquae turbatio, unde ap. Gram- 
maticos fuperiores, ταραχὴ, θόρυβος, τὰραχὴ ὑδάτων,) porro fenfu im- 
proprio et morali, de animo, folicitudo et cura, fed phyfico id, unde 
oritür maris et aquae commotio, f. caufa eius, 1. ventus vehemens, (un- 
de fupra ἄνεμος λάβρος», rel.) tum id, quod a vento movetur, i. mare, it. 
fluctus, unda flu&uans et commota, mare commotum; et quia ventus 
eft aér motus, hinc ζάλη fupra quoque ἡ ταραχὴ τοῦ ἀέρος, et quia venti 
ferunt ut plurimum pluviam, aut liquidam, aut concrétam, i. nivem et 
grandinem , hinc ζάλη fupra μετὰ ὄμβρου πνοὰΚ €t ἡ χάλαξφα, ct, denique, 


$58 . EXCVRSVS AD LIPR. I 


quia venti, témpeftates et flu£tus maris fufcirant pericula, noxas et σᾶς 
-Jamitates, hinc χειμὼν et φέλη de iisdem effets, ut fupra ap. Aefch. et 
Schol. it. Suid. 3, 394. i. v. κῦμα» cf. Sa!lm. ad Lamprid. 1, 807. N.2. qui 
t recte ad. Hef. 2, 1143. e. pro ezaé42 , 24». βλάβη, in N. voluit σαλέη» 
€Z245 BA, cf. Hef. v. σάλα, non bene mirante Stp. in Th. eZaoz pro 
-$eoyrie ;. Cf. G- Th. »eeffos, κλύδων, flutlus, σάλος γ — κλύδων, procella, 
|. &FAAZ, χειμών, Vehementior quidam venti impetus, — zempeflas, χειμὼν, 
άλην καταιγὶς(ς quo in Gr. et Hef. 2, 168. m. καὶ τῶν ὑδάτων Q223 tum 
Loesn. p. 109. e. ex Phil. υγσάλον κοὴ κλύδωνα A.« quo forte et refpicit p. 
454. m. »Philonem xa. folere coniungere cum ezaec« cuius generis loca 
e Dbil. v. ap. Abr. L. Arift. p.48. e., ubi et de tropico horum vocab; fen- 
fu, ut ap. Cafp. Barth, Adv. L.25. c. 12. e. p. 1240. ad Pacati vitiorum 
1uró9* cleganti fimilitudine a fluctibus maritimis dictus. Herodi. 1l. 1.4 
cum Gr. noítris fine Vs. ; 


I, 4, 8. €. 
/ Li 
— μὴ σοὶ Φερομενος A. 

Ad τὸ δέον et τὰ δέοντα, quod decens f. opus eft, et hinc officium, 
praeter pauca Stp. Th., cf. L. N. T. Ind. Xen. Oec. 'Ai8. et Cyr. in δεῖ 
aut δέον, Ael. V. h. (ubi et eít explicatio, ἃ δεῖ λέγειν xod. πράττειν ἐν τῷ 
βίῳ.) Luc. v. δεῖ et 1, 15. 1.59. loco memorabili, cum N. e Thuc. t, 70. e. 
(cf. Ind., ubi Vs. τὸ ὃ. ea, quae fant facienda, fed τὰ ὃ. rebus, quae 
funt faciendae , bene, ut refpiciatur ellipfis fubft. πράγματα» χοήματαν 
seya, led 90, 86. aliter,) tam ad Luc. 1. 1. »in plur. frequenter τὰ ὃ. 
Demoftheni familiaris dictio« per duo tantum loca, quibus add. τὰ 3. 
per fe 9, 8. 10, p. 14, p. I5, 3. etc. pro quibus τὰ δίκαια 142, IO. 204, 19. 
208, 15., fed fyn. periphrafis cum pron. et verbo 13, 27. 0 τε δεῖ ποιεῖν» 
X44» $- 0 T: χρὴ συμβουλεύειν» it. μηδὲν φροντίδειν ὧν ἐχρήν 425 3. 433 2. 130» 
I. 191, 8. it. ἃ δεῖ 16, 6. 124, I3. Cf. 24y 17. 67, 23. 109, 13. 120, ult. 
128, 11. 166, τό, tum per copulata in vicinia 24, ult. — ὧν το προσήκει» — 
ἃ δεῖ λιν dt. 32, 12. ἃ προσήκειν led 1.20. τὰ ὃ. et 1.25. ἃ δεῖ, cf. 111,23. 
28. et ult., fed 38, 12. ἃ χρὴν at l. 25. τῶν δεόντων, et l. 25. τὰ προξήκον- 
v4. εἴ. 65, 5. b. et ult. τὰ δι, fed 66, 5. τὸ τί X0 ποιεῖν» jt. I4 I; 1 I. TX 
καϑήκοντα, fed 1. 14. τὰ 0. , tum εἰς δέον λέγουσιν 44, 6. cf. Arilt. Nub, v. 
:$57. et peculiari fenfu τὰ ὃ, pro τὰ ἐπιτήδεια ap. Fifch. de Vit. L. N. T. 
Prol, 12. p. 13. 1. cum Ind. Xen. Z. ex Hier. 

Super meosxéózy95 autem, utrum fic duplici 4 fcribendum, an uno 
modo, cum Ms. Βα... habet poítremi generis tantum exempla Ind. Sb. 
quaedam, in quibus et diferte eft Noitri hic locus, quo. de nihil Stp. 
ΤῊ., fed, praeter 4, 523. E. e. Ind. Zexesw, et feparatim $36. C. e. ἀῤ- 
ga£op quoque haec 1, 517. C. » notandum, àgéx£o, fcribi et ἀρώξαι» ficut et 
&rzQouiíci, καταῤῥάξοι,, €tc.« deinde in v. ἐπαράσσω fubiiciens locum, 
übi cít ἀπήῤῥαξαν, ied in fqq. modo συναρέσσω et συῤῥάσσω, tum pott 
64ccu, i.q. ἀράσσω habens compof. ἀποῤῥάττω, ἐπιῤῥάσσω, καταῤῥάσσων 
fed tamen cum locis per unum δ, cf. Bud. C. 1095; ?:. fqq. 43. 50. p. íq. 
1. 8. 34. at 1101, 35. noltrum v. modo per unum, ut L ἔτη.» praeter 
illa Stp., ἐπαρώσσω εἴ ἐταῤῥάσσω, Mt. γγκωταρώσσω. V. καταῤῥάώφσων (et hic 
diferte) e κατὰ et ῥάσσως: tum per Indd. et fcriptores cum ὁ íimplici alia 
verba, cf. Hom. "Ia. s^ 116. u^, 384. Ψ', 673. Orph. Arg. v. 8.0, 396. 
Call. ἢ. in A. v. 3. Arift. Eccl. v. 969. Equ. v. 558. Nub. v. 1376. Lyco. 
V. 942. ἀραγμοῖς, ied v. 256. καταῤῤαγαῖς, tum v. 15. ἀράξας cum V. L. 
ἀξῥαξ,, ch v.169. 539.5 ut in profaicis Dion. H. S. Ind. v. ἀφρώττειν et 


EXCVRSVS AD ΓΒΕ. 1. | 839 


ὠπαράττειν s fed in textu 494, 41. ἀπήῤῥαξαν cum N. »vcl ἀπηραξ. leg. 
vel ἀπέῤῥαξ. ab à ἀπαράττω, hoc ab ἀποῤῥάττως: Cf. $51, 24. €t V. xxvagó. 
lnd., it. Diod. S. v. ἀρατι» ubi προσάρατ. per pravos numeros, Polb. 
καταῤῥάττ. ; Herodr. ὦ ἀπορασ.» fed 660, 31. ἀπήραξαν cum V. LL. ἀπήῤῥαξαν, 
ded in N. probatum unum £, at Ind. ρκαταράσσειν, — κατέῤῥαξαν, κατή- 
eaixv et κατείραξαν confufa, lt. καταρήγνυσθοι», κατέρῥαξαν €t κατήραξαν» 
᾿χατεῤῥέχϑη et κατηράχϑη permutantur eadem fignificatione* c£. 721, 79- 
κατήραξαν» NS T. κατήρρ. ,in N. »perparum intereffe« ut tamen deinde 
corrigatur Dem. κατέῤῥαξε in κατήραξε e Cod. χατήῤῥαξε» cf. 402, 82. 
fine Ind. ; fed Thuc. v. ἀπαρατ. cum 486, 6. 1t, χαταρασ. cum 4.50, 66.» 
tum Acl. V. h. ἐξαρατ. Luc. ἀραττ., πρρσαρασσ, Ct συναφασσ.- fed Dem. 
»»καταράττειν» quod eft ab ἀράττειν, vel κατωῤῥάττειν» quod età á ῥάττειν —m 
675, 19.** ubi κατέῤῥαξε, ad quod v. V.9. p.743. i. et 1 I. p. 1102. d. 

"Tum ap. Poll. 1, 114. de navi eft προσαῤῥώξοι» impingere, et περιαῤ- 
Eod y M. PF NE cum N. 34. e Ms. per ὃ unum, quod et in aliis 
v. ap. Schol. Aeích. Prom. V. v. 716. Soph. Ai. v. 736. ὀνείδεσιν ἥρασσον 
ἔνϑεν κἄνϑεν, Vs. Iohnf. LADEN profcindebant binc, inde, immo zr- 
Eon "IDperebant petebani , (c£. PhiloGt. v. 378. cum Schol. it. Arift. 
Nub. v. 1376. cum Schol. et Stp. Th. 1, 517. B.e. E. m.) Trach. v. 1032. 
Thuc. M 6. 431, 66. porro Suid. 1, 307. c. p. fq. m. , fed 247. m. &àzag- 
ῥάξειεν, 264.m. ἀπήῤῥαξεν, (quae ἄπο loca tamen emendantur ad Herodt. 
p. 660. N. 3t. in ὁ implex;) 762. m. ἐξαραξ. et e., cf. Toup., it. 2,73- δ» 
fed 263. e. καταῤῥάκτοι CUC. , gt 3, 195. 1. προσαρασσόμενα, προσρηγνύμεναι 
προσκρουόμενα » allifa, co/lifa, quae eadem funt ad fimpl. &execopt., de- 
nique 532.€ ὑπαραττ. , tum Hef. 1, 512 X ἀρέσει, — ἄρασσομ.» non coll. 
Suid., deinde ἀράττῳων — (uude corrigitur Suid. 1, 309. e. ἀξῥώττων.) p. 
550. 1. ἀῤ ῥάξες vel ἀῤῥάσσει, κροτεῖγ Ut pro κρατεῖ emendatur, nifi malis 
xeousi , p- 435. τῇ, ὠπώραξεν» ad quod in N. 5» Hom. ξ΄, 497. ἀπέῤαξεν (im 
εἰ. Ern. fine V. L. 274622.) quod duplici ὁ effertur ap. Herodt. 8, 9o.*e 
ubi tamen fupra vidimus corrigi, cf. p. 425. €. 1276. i. cum N. et Toup.s 
p. 1650. m. fed 2,182. m. καταῤῥάκτης», N. DXATHOAWTMS, quod ordo pofcit, 
et καταῤῥ. Ícribitár; cuiusmodi voces bic et in fqq. mifcentur, ut paffim 
ap. Suid. etc.« mox Xa TR QUod - καταρῥάσσειν» ubi N. 5»Gl. Mss. κατας 
exea. Íed p. 183. i. καταράξοι» m. καταῤῥώσσειν, rcl. P» 1041. €. προσαρασα 
€0jp., it. 1300. €. συναρασσ. 

Denique ap. Loesnm. p. $0.i. καταῤῥάττειν et m. »»προσαῤῥώττεσθοιν 
allidi« cf. p. 109. et, Rs. ad Polb. p. 104. m. »»ἐπιῤῥάττειν , aut ex vetufto 
moze fcribendi £riecrrsv, fimplici δίς quod et in noftrum Cod. conve- 
mit; ut ex his omnibus nibil tentandum fit aut definiendum, cum et 
fignificatio fit eadem, five duxeris ab Zezrro , f. a ῥάσσω, quorum prius 
in compof. et derivatis ὁ fimplex retinet, fed pofterius adfcifcit alteruza 
ὁ» hic autem, tropo remoto, εἰς Φ. ἐπ. προσαῤῥάττεσϑοη nihil valeat, 
quam deferri, delabi, ruere, i. amare, deditum effe, exfequi, fufcipes 
re, nobis gefchmiffes, verfchlagen werden auf, cf. cum praep. cadem 
ap. Luc. 3; 263. 1.87. , quae et in affinibus, v. Bud, C. 1097, 27. p. 5 d. 2. 
1999, ἃς. (cf. Stp. Th. 1, 519. F.) 1106, 37. 43. cf. ad Herodt. p. 402. IN. 

.. 723. N. 79. et Lat. Bg. ap. G. Th. cum Gr. n., etiam in v. illido. 


1, ^ 9. μὴ 
— περιέποντές τε κοὶ τὰ pig συμβουλεύοντες. 
Verbum περ. altero Noftri loco, quem Leisn. adhibuit, cum acc, rei 
eft, ut cliunde 1n Sb. Ind. et ap. Stp. Th. cum Leopard. in Grut. Lamp. 


840 EXCVRSYS AD LIBR. L 


T. 3. p. 131. e. it. Luc. 1, 386. 1. 50. cum Gs. Vs. eadem in Ind., fed cum 
acc. perf. hic et illo loco Leisn. e Xen. Mem. S., quem quis putet euri- 
dem effe cum ifto Stp. et Leop., forte memoriter allato, quanquam de 
perf. capiunt Vs. ed. Th. V. 4. p. t26. eum — obfervare, et Indd. Ern. ac 
Z.; ubi et Lat. colere, quo cafu exemplis Stp. Th. aliis add. Ind. Xen. 
Cyr., it. fimul cum adiun&o et adv. et dar. f. abl. rei f. modi ap. Dion. . 
ER S I. 1. $9, I9. ἀσπαφόμενον δὲ αὐτὸς Λατῖνον, τῇ τε ἄλλῃ ϑεραπείᾳ 
περιέπειν εὖ A. Ind. £ene ἐ»αδέαγε, Vs. educatos liberaliter , at ed. Rs. 1, 
1245. l. 12. liberaliter £rac£atos , pro feveris, re//guo que cultu, honore, 
prefequi decenter , cf. Stp. Th., fed ap. Plut. de difcr. ad. $. 272. φανερῶς 
μὲν ὑποσαΐνει , καὶ περιέπει, καὶ τέϑηπεν» ὡς ἀμείνονας, fine Ind. Krg., fed 
ap. Luc. 1, 121. 1. 9. τοὺς περιέψοντας » qui me ample&fantur, ubi cafus 
pron. deeít, ut h.l, fed in med. Ind. Xen. Hell. Mor., quem locum 
ignorat Stp. Th., cuius paffivo add. aliud exemplum ap. Foef. Oec. p. 
299. 1., cf. bud. C. 1035, 25. Abr. ad Aefch. rz, 214.1. et Obf. M. A. V. 9. 
p. Iit. {4. »»ree. εἴ ὠμφέπειν proprie cingere, circumire, fed improprie 
. 2dminiflrare, curare, tueri, obire, in(truere, tractare«* cf. Hom. ἐμφι- 
βαίνειν et ad hoc Hef. 1,295. e., fed praeterea ad Soph. El. v. 653. Schol. 
1t. ad Valck. Eur. Phoen. v. 342. 1337. Suid. 1, $78. m. (c£. Ind. Hom. v. 
διεπ. ex "IA. 8, 207.) 3,85. m.. Hef. 1, 292. e. cum.N., it. 299. m. (coll. 
Valck. ad Eur.1.1.)934. m. cum N., 2,557.i. 934,1. cum N. eSuid. 3, 87. i., 
cui fimilia in Gl. Plat. Tim. p. 154.cum N. ex Herodt. , quotum nihil eit in 
Ind., íed tamen valent quaedam ad conftituendum Stp. Th., ut 1,73. f. 
36; 98. coll. l5. et 57, 10. cum N. et V. L., it. Stp. Proleg. ad Herodt. 
p.ao. ad P- 738. 1. Grut. 1. L, ubi ad Stp. ΤῊ. pertinet ap. Herodt. lo- 
cus ultimus ex 8, 27. f. p.631. e., fed e Xen. Symp. fine Ind. Bach. eft 
$. 38., bene converfus in ed. Th. V. 4. p. 492. , cf. Stp. Th., quemauge 
€x eodem Symp. ᾧ. 23. e. ad med. v. ufum, quod folum in L. Ern., non 
1tem act., quod v. etiam ap. Zof. 2, 31, 4. e. de Rheae fimulacro, τὴν 
“πτόλιν ἐφορῶσα κοὶ περιέπουσα , urbem zzfpec?ans ec obfervans, i. cuens, ut 
dea tutelaris, fed h.l. ap. Noítr. e notione impropria curare, i. pro Com- 
inodo et eius commodis facere aliquid, ea cogitare «t adiuvare, nobis 
für einen forgen, etiam fic, ut confilio regas et hortatu, uc Nofter re- 
Ípexerit ad pr. κυβερνᾶν. quo explieabatur a Schol. fupra ad Eur. Ph. 
(unde et hic fequatur quodammodo fyn. et éxplicatio;) ied ex propria et 
phyfica notione ij. 4. 1, 2, 2. e. συνόντες zie) αὐτῷ, €t 1. 6, T. in. , ubi fimi- 
iter Íq. τὰ βέλτιςα συμβουλεύοντες ; reddente Bg. plane e P., (ut Sch. par- 
otim exco/lentes,) quod redit ad priorem notionem impropriam, et maxi- 
me ad curam animi mentisque, ut inftruatur fapientia ac virtute, dignis 
eue imperante fententiis et ftudiis, i. 4. formare ingenium et animum, 
nobis ezzen bilden. 


1; 4» 1T. €. 
— ὅσοι μὴ φόβον ἐξ ὠμότητος A. 

Le&ionem vulg. dubiam fecit Stp. fic, ut legendum putaret, z03o» 
δὲ ἐκ τῆς vr. xe., intruía pr. £x, idque ob P. Vs., ubi fane illa praep., 
comparet, unde et Bg. fervarit, íunul ita coniecturam Stp. amplexus 
forte, quam tamen nec Mss. adiuvant, nec vicinitas; ut dubites, an ex- 
ciderit ἐκ intra δὲ et τῆς», quanquam, aílumta pr. illa, videatur oriri 
maior concinnitas, Noftro familiaris , quae ut non ubique fpectanda ap. 
Noftr., (et hic forte de indu(tria eidem neglecta, cum $. fq. id artificium 
adhiberetur , ne nimis appareret,) ita, cum ix incrudendo vis textui Gr. 


EXCVRSVS AD LIBR. f. - $41 


fiat, lenigrem quis medicinam primo afferat illam , quae litteras tantum 
aliquas mutet, legendo τῇ αὐτῶν χρηφότητιγν quia τῆς et vy, lota de more 
poítpofito , et c cum ; facile ac faepe confunduntur, uc et fyllabae et 
finitiones τὸς et τε, cf. Ern. ep. ad Xen. Bach. Apol. p. 7.5 quo dat. f. 
abl. fumto, membrorum aequabilitas haec et concinnitas confit, ut quae- 
dam fibi refrondeant non quidem ad externam fpeciem, fed tamen vi 
pari, cum ille dat. Gr., ut Lac. abl., componi eodem fenfu queat cum 
gen. pr. , inftru&o praepofitione, et, ut pr. ἐξ áp. eft per 1. proprez fuam 
crudelitatem , fic τῇ &. xe., fua bonitate, relolvi liceat in per f. propter 
fuam /Zozitatem. 

Quae cum habeant fpeciem aliquam: tamen nondum fic correxerim, 
quia fupereft aiterum critices praefidium , ut explicando lectionem vulg. 
adiuvemus. In quo varia iniri poteft via. Primo dicas, Nofltrum ne- 
glexile fummam illam concinnitatem , ut aliam elegantiam afferret. 
Nam, quum potuiffet fic fcribere, «iu i1mperarunt, zow, qui Zerrorem 
incuterent civibus, fed amorem fui commoverent: pro poltrema parte az:0- 
vem (ui dixit potius amorem fuae Lonitatis, 1. smorem fui propter boni- 
tatem; fecundum elegantiam iftam Ern. rhet. 6.300. e., ut caufa amo- 
ris fimul afferatur, et pro fimplici pron. fui ponatur fubft. cum pron., 
quod fubft. deinde refolvitur per aliquam praep. caufalem , v. c. propter ; 
unde fententia oritur toleranda, quj so» timorem ex crudelitate, feZ 
amorem fz«e bonitatis azmis civium commoverent, 1. amorem fui propter 
bónitatem. Pro quo acutiori forre placeat magis aliud. interpretandt 
adiumentum , quod ad gen. fubíl. affumit 4) aliquam praep. , utóiz, cf. 
D'Orv. Ch. p.779. e. it. i, m Stp. obtrudit h.1.) cf. ad Vis. p.220. 
N. 15. L. Bof. Ell. p.486. Abr. ad Aefch. 2, 431. e. Bach. ad Xen. Ag. 11, 
8. Fifch. ad Well. p. 309.1. 313. i. 357. e. cum Ind. Pal. v. c. 

b) aliam particulam, quae vim praepofitionis haber, ἕνεκα f. χάριν» 
cf. Abr. 1.1. p. τς. L. Bof. 1.1, p. 361. in. 501. e$ Ind. Xen. Cyr. Z., ec 
utramque, quod hic maxime profit, pro διὰ» et Lar. pzopter , v. Abr. 
Dil. Th. p. 804. m., aur pro zx, quod Srp. coniecturam plane enecat, 
cf. L. Bof. l. 1. p. s0». , unde habeas amorem propter fvam bonitatem, vel 
ex fua Ponitate, eodem fenfu. Denique hic valere poteft modus fcri- 
bendi atque interpretandi ille, ubi e priori aliqua vox f. pars orationis 
repeti debet, et nominatim praepofitio , quae iam in praeced. membro 
eít, in primis, cum adeít eadem verborum re&io in meinbro feq., quan- 
quam aliae quaedam orationis partes interiiciuntur, five, ubi praepofi- 
tio, quae bis ponenda erat, femel tantum ponitur in primo membro, 
ut πόϑον δὲ videas interiectum inter genitivos ἐξ og. et τῆς a. xe. , qui 
pofterior pendeat adhuc e priori praep. i£, pro do. ἐξ ps. πόϑον δὲ ix 
τῆς ὦ. Xe.» Cuius generis cxemplum fuppetit ap. lfocr. Ev. 293, 45. ἐπέ- 
δειξεν αὑτὸν ἐν τούτοις πολὺ ϑαυμαςφότερον, καὶ τοῖς ἄλλοις, Íe in his longe ad- 
mirabiliorem praeóuit, quam im alüs omzibus, repetente fic Vs. prae« 
pofitionem ἐν, ut ad Phil. fupra Exc. ad 1, 1, 3. 1... cf. Abr. Dil. Th. P. 
208. e. 630. e. 770. ct 3n Lar. ap. Ern. init. Ethic, δ. 1.46. 6. ad patientiam 
roborant z/ttudinem que erigunt ; quam quidem explicandi noftri ratio- 
nem, ut facillimam omnium, prae caeteris probem. 

Scd in formula ἐξ dp. , de ἐκ in notione modi aut caufae, pro Lat. 
per et propter 1. ob, cf. Stp. Th. 1, 1161. F. e. G.e. L. Ern. it. N. T. 
Schw. p. 428. a, e. Nr. 4. «um Καθ. p. 202. Nr. 16., Indd. Thuc. v. m. 
Piuc. Hf. R:. Or. V. 8. Din. et Lyc. it..Dem. (cui add. 20, 25.) lfocr. Ev. 
Ἐ, v.m, Xen. Z. 'Avg. et Cyr, v, ἐκ Nr. 3. v. ἐξα, 3» 3» 37. Vig. p. 58a. i. 


842 EXCVRSVS AD LIBR. I. e Un. 


Nr. 4. Fifch. ad Well. p. 356. m. Abr. ad Aefch. r, 457. m. Ktb. Decr. 
Ath. p. H. p. 415. e. Loesn. p.47. m. Schol. Aefch. Choéph. v.31. Soph. | 
"Trach. v. 729. Thus. Ind. v. £x, ἀντὶ τοῦ διὰ, Euft. ad Hom. ap. L. Bof. 
Ell. p. 502. i. Suid. t, 699. e. ἐκ παντὸς γ διόλου» pro δὲ ὅλου, . Cf. ἐξ ἑτοωι- 
φρείας Ind. Fi. Aefch., et ap. Noftr. 7, r, 4. fyn. δ’ ὠμότητος, ad quod 
jubit. !nd. Dem. add. 543, 4. $50, 12. 

Denique de fubít. yos. dubius videtur aliunde Stp. Th., 2n reddi 
debeat £ozitas, ut hic fit a bg. e P., fubitciens »elfealioqui frequens pro cle- 
entia f. benignitas, quo verbo ab eodem (Pol.) reddatur ap. eundem 
(noflrum) hiftoricum non femel« non allato loco, fed e Plur, ez N. T. 
Per notationem quidem, ductum a xeysoc, cum hoc habeat principes 
notiones duas, phyficam, pro utilis, ec moralem, pro bonus, faue etiam 
χρυςότης » fenfu poftremo, eft bonitas univerfa, noftratium Gize, ἴτας 
diumque animi hoc, utr aliis profis ac benefacias, fed etiam deinde pro- 
lata extra animum bonitas, declarataque verbis et faQis, hinc benefi- 
centia, it. comitas, ic. lenitas et clementia, quatenus in ira et poenis 
modum tenet, aut peccata aliorum fert patienter; quae bonitas externa 
patet h.l. ex oppof. du., in quam notionem nihil eft per Indd. antiquio- 
rum fcriptorum , fed ap. Dion. H. S. T. 1. 686, 46. cum Bg., ap- Diod. 
8. 1,75. 1. 27. benignizas, pro quo in Íq. ἐπιείκεια , quam et Nofter cum 
xe. copulat 5, 1, 12., cf. Bud. C. 157, 32... Ael. V. h. 1, 3o. e. cum Bg., 
Luc. 1, 114. l. 24. xe. xo; φιλανθρωπίω» comitas atque Pumazitas, (qui lo- 
cus profit ad N. T. Tir. 3, 4.) 118. 1.73. ὑπὸ χρητότητος, qua bonitate 
efl , f. pro bon. fua, fed cum gen. per&scut ap. Nottr. hic, ib. 2,631.e. 
Xeusórwri — τινὶ τῶν ἀνθρώπων» benignitate quadam bominum, fcd in N. 
cum Bg., ubi V. L. mera e(t gloffa, cF. Hef. 1, 1493. €. , noncoll.Suid. 
1; 883. m. Thom. M. p. 921. cum L. N. T. j 


i E, 4-13, 
- — ἀνύποπτοι — διατελοῦσιν. 

Primo ad adi. ἄνυπ. comparativum Stp. Th. c£. Rs. Or. V. 6. p. 36.1. 
»51. m. cum Ind. Thuc., fed fuperlat. v. Ind. Xen. Cyr. Z., ubi et po- 
fitiv., qui etiam ap. Sb. Ind. er Diod. S. et Poll. 2, 57. de perf., at de 
re fine Ind. ap. Dem. 191,24., ut adv. ἀνυπόπτως fine Ind. ap. Thuc. 96, 
3o. cf. Abr. Dil. p. 622. Hef. 1, 409. m. et ad fyn. ἀνυπονόητος Ind. Dem. 
et Polb. 

Ταπι in fq. formula ἔξω xoA. utitur Bg. non optima Latinitate, cum 
citra dat pro fine, cf. G. T'h., quam notionem τοῦ ἔξω novit Stp. ΤῊ.» 
fed fine fimili loco cum fubft. ex abftra&torum genere, cf. Schol. Thuc. 
Ind. it. Addend. p. 665. a. m. ad p. 10. l, 19. (quorum pertinet etiam Thom. 
M. p. 329.) Ind. Thuc. ad textum v. et in ἐκτὸς, Abr. ad Aefch. 1, 98. m., 
ad Vig. p. 226. N. b. Nr. 6. 290. N.26.e. et de ἔξῳ cum adi. vel fubft., 
pro fine, Ind. Xen. Cyr. Z. Polb. Ael. V. ἢ. Luc. Rs. Or. V. 4. 6. 8. - 
Lyc. ec Dem., ubi cf. 38, 10. 528, 21. 633, 25, 1328» 27. 1471, I9. et 
cum inf. pro fubít. 49, 25. it. ap. Luc. 3; 413. 1. 24. , ubiet cum particip., 
ut h.l., 391, 84. Gs. extra. ' 

Sed adi. προσποίητος hoc accentu v. ap. Stp. Th. aliunde, Rs. Or. 
.V. 8. Din. cum fyn. ψευδὴς » Dem. , fed cum alio accentu meoezoorróc in 
L. Ern. Ind. Dion. Caf. et Dion. H. S. T. 1. cum fyn. πεπλασμένος » ubi 
melius Vs. ed. Rs. 3, 1439. i., ut noftro loco Bg. propius ad Gr., quan- 
quam non per optimum Lat., cf. G. ΤῊ. cum Gr. al, fed v. /Fmulatus 
cum Gr, n,, quod non deprehendi cum fubít. woa., cui alia adiungun- 


- 


' EXCVRSVS AD LIBR. T. . 8453 


tur, v. Ind. Rs. Qz. V. 4. et Dem., (quae ec G. Th. tenet in Bo.) fed uc 
tamen adulattoni, five aulicae, f. univerfac, conveniat id epitheron et 
quaedam fimulatio, cf. ''heophr. ch. 2. et Plut. de difcr. ad. $. 188. íq. e. 
249. 356. m., ut Nofter per id adi. adulationis naturam pinxerit, vef 
etiam magis definierit fubit. «o2., interdum ufurpatum in meliorem par- 
tem, ct pro Lat. Mazitiis, quae innoxie adhibentur ac vere atque ex 
animo, ct. G. Th. cum Gr. n. ec afhine κολάκευμα ap. Alc. r, 38. p. 178. m. 
Xen. Oec. 13, 12. m. cum Ind. Dach. et Abr. L. Arift, p. 108. ., guo Gr. 
caret Stp. Th., non item L. Ern. , nobis h.l. o5ze verftellte ScPseicheley, 
1. obze angenommene Zerucbekey. 

Caererum , ubi ἀν. per fe capias, affumto extrinfecus v. eig, ut ir 
N. dicebam, intelliges zoz fufpecfos de malo animo, perfidia, infidiis, 
Sin cum fqq. copules: in sj ἐξ. xo^. fuerit quaedam explicatio, et an- 
guítior notio adi. ἀν.» ut finc tantum zoz fufpeczi de fimulatione; qua de 
pofteriori ratione aliquid et in fqq. dicetur, ut priorem fpcétarunt, qu£ 
poft ἂν. punctum ediderunt, quod tamen non fert fevera di(tinttio, cum 
priora fubietta etiam ad extr. verb. 2x3. fufpendantur, praefertim per 
eandem conftructionem et meros nominativos in 6. tota. 

Porro in v. zzcx., cum hic in malam partem ponitur, oppofito v. 
SeZy, ut alias v. fyn. ποιεῖν, etiam cum folam ftat, ur in formula εἴ τα 
'máSou, recte fumferis ellipfin aut adi. f. fuübít. κακὸν, κακὰν 1. δεινὸν et δεινὰς 
aut adv. κακῶς», quae utraque interdum diferte adiunguntur, ut in par- 
tem contrariam εὖ, it. ἀγαθὸν ct byaSk, cf. L. Bof, Ell, p. 159. e. 554. 
Bud. C. 109, 46. Stp. ΤῊ. 3, 6o. E. 14. p. fq. B. E. l'. m. G. e. fqg. L. N. 
'T. Ind. Rs. Or. V. 4. 6. cum V. 5. p.690. N. 91. Indd. Thuc. Xen. Z. 
Ael. V.h. Fi. Acfch. ec Plut. Krg. 

Nec difficile eft ad intelligendum, cum cives 3 Noftro dicuntur egere 
fine adulatione /mulata, 1, e. tum in fermone non effe mendaces, fed 

» vere loqui, ac quae fentiant, tum in factis, ubi dant v. c. dona ex vero 
'honore atque amore, et, quae funt figna alia documentaque honoris et 
-amoris, ea praeítant ac declarant ex animo. Verum, quod cives dicun- 
tur pati aliquid μηδ adulatione //mu/ata, id fuerit vel hoc, ut doleant de 
principis malis, incommodis ac morbo non folum vultu, geftu, fer- 
mone, fed ct ex animo, vel fuerit hoc, ut, cum fub principe et propter. 
eum debent fübire incommoda, pericula, iacturas et folvere tributa, ut 
igitur in talibus prae fe ferant hilarem frontem ac vultum, animum 
promtum, libentem, patientem malorum, principis atnantifimum, nec 

i-um fingant, nec peCore aliud claufum teneant, iram, indignatio- 
nem, diras. 

Deinde in totius enunciationis ferie et re&ione fic verferis, ut 1) par- 
ticipia per fe fumas et pro gerundiis, Jg.v: κοὶ πασχ: διατ. ἀν. xod ἔξ. κολο 
πῷ.. tim agendo, 7:5 patiendo femper funr. ine furpicrene et fine adula- 
tione //mulata , ubi v. àyevz., fumtum vi fua continua, refolutumque in 
phrafin fyn. femper effe, habeat fecum modo adiectivi nominativum v 
et formulam ἐξ. x24. , quae et ipfa pro tali aliquo nominativo adieQtivi 
haberi poteit, ut adiectivum ἀν. mutari rurfus in talem formulam, quod 
in Vs. fecimus, cum ad fenfum iidem fint, q«i funt non fufpeZi et qui 
funt /fne fufpiciene, 

2) verbum 3:zz. referatur non folum ad adi. zy. et formulam i£. xoA. 
πριν» fed et fimul ad parricipia illa, femper tum agant, tum patiuntur 
fine fvfpicioue et fme adulatione fémuéata, 


/ 


844 EXCVRSVS AD LIBR. I. 


3) fumto adi. ἐν. folo, fed per ellipfin v. fubft. εἰσὶ, verbum Zr. 
coniungarur cum cseteris modo, fufpe&i mon iunt, ez fine adulatione 
fimulata feziper tam egt, tum patiuntur. 

Quomodo P. et liz. hic egerint, videbimus deinde, fi prius ipíi 
egerimus de v, ài. , primoque fecundum alios, quorum funt, qui boc 
verbum, tractarint univerie, ac mifcendo formulas et rectiones eius di- 
verfas, ut Bud. C. 544, 35. Stp. Th. 3, 1382. C. m. Ind. Ael. V. h. 
Munth. ad Act. 27, 33. p. 290., de cuius e Diod. locis monendum, pri- 
mo ed. ὑεῖ, 1, 42. 1.23. vitiofe ἀνθρώπων habere cum Vs. fimili, íed 
reliqua loca a Munth. non accurate ct plene exhibica cffe, quibus plenis 
opus eft ad totam re&ionem perfpiciendam p.53. l. 98. τοὺς δὲ λοιποὺς 
xeóveuc ἅπαντας διατελέσοι βασιλεύοντας τῆς χώρας ἐγχωρίξυς s p. 398. 1.96. 
Suclaic ὡς ϑεὸν ἐτίμων, ἃς διετέλουν ϑύοντες μέχρι τῶν νεωτέρων καιρῶν; p. 15 3. 
l. 3. ἄφωνος διατελεῖ τὸν λοιπὸν βίον, et poftremum locum p. 159. L71., € 
Vs. ad latus hauftum , potius fic effe reddendum, 2rabes invidi, indo- 
giiti funt adbuc 1. adiuc femper, nobis unbezwinglich. 

Sed alii fuper v. 3izz. cum participio folo praecipiunrz, ut Wolf. ad | 
Ifocr. Annot. p. 5$2. ]. 18. et 601. 1.49. ad loca 279, 48. et 289, 3. quo- || 
rum in primo xoj κατ᾽ ἐκεῖνόν τε τὴν χρόνον A. minus hoc τὲ fervarim, re- 
Jatum ad fq. δὲ, quam correxerim in y2, Lat. gaizez , Pofl. Synt. p.2or. | 
e. , melius reddens, quam in Call. p. 193.e, $96. i., Hoog. ad Vig. p. 
227.b. Nr. 1., Krb. Decr. Ath. p. H. p. 386. i. tum per indd. Gs. Chr., 
Xen. Mem. S. Err. (cui add. 3, 1, 4. 4, 2, 4.) et Z., it. Bach., porro - 
líocr. Ev. F., ad cuius loca tacet Wolf. in Annot. p. $87. l. 31. 297. l. 12. 
611. l. 44. 292. 1. 34. 605. 1. 42. 613. 1.7. Y 

Praeterea non reperimus praecepta in hanc rem, fed v. àjaz. cum 
particip. 

3) per Indd. varieredditum, cf. Aefch. Fifch. Xen. Z. omnes et Fab. Δεῖ Hf. 

2) per Vss. ad latera varie traCtatum , ut .— a) fervaretur omnis conftru- 
C0, et participium adeo , ap. Ael. V.-h. 4, 25. et 6, 12. fecusac in L. 
N. T. Schw. p. 346. N. b) participium mutaretur in inf. , ut fupra 
praecepit Munthius, ap. Acl. V. h. 2, 41. (fecus ac in L. N. T. Schw. 
l. 1.) cf. 3, 4. e. it. ap. Herodt. τ, 32. f: 17, 32. qui eft locusille ap. Gs. 
Chr. C) V. διατ. mutaretur cum adt. aliquo temporis continui, ut 
ap; Ael. V. ἢ. 12, 41. i. ἑπτὰ ἔτεσι διατελῶν γράφων A. feptem annis con- 
tinuis p/ngens, cf. Xen. ᾽Ανβ. ed. Th. V. 2. p.202. d) v. διατ. plane 
omirteretur, quafi vacans ap. Luc. 1, 65. 1.38. e) tota formula mire 
tradparetur ib. τ, ἐντὶ l. 90. τοῖς ϑεοῖς εὔχομοῃ πᾶσι xo] πάσαις, ὅσην 
εὔνοιαν ἔχουσα δ,ο τελῶ τῇ τε πόλει κοι πᾶφιν ὑμῖν, τοσαύτην UTÁQÉoM μοὶν 
deos deas que precor univerfos, u^, quanta eff femper que fuit mea 
adverfus urbem ez vos omnes benevolentia , talis a vobis mihi zribuatur ; 
ubi v. àizz. per adv. femper converfum, fed participium 2x. per duplex 
verbum et verbi tempus ef? et fuit. Apud Dem., unde iftud prooe- 
mium nomine Rhetorices Lucianus duxit, in noílram rem, praeter 
Ind., exempla funt verbi &ar. cum participio 1) nudo 84, p. 156, 
21. 160, 18, 163, 12. 249, 3. 253, 20. 2) fimul cum acc. temporis 
295,ult. 3) fimul cum adiuncto temporis per praep. 2555 22. ἐν τοῖς 
“προγενομένοις καιροῖς εὐνοέων διατελεῖ Βυζαντίοις, 1t. 266, 26. 

Sed ubi cum v, 3;zz. reperitur difertum adv. ze, de eo genere ha-. 
beo 1) per Indd. Polb. Ern. »raírz; dà) τὰς χώρας πορϑοῦντες διετέλουν. 
Ex quo loco patet, in hac phrafíi non intelligi neceffario perpetuitatem 
aCionis, nifi Zà redundare dicamus. Et funt alia loca, ubi illa vis non 


 EXCVRSVS AD LIBR. I. 845 


onvenit« in Vs. T. r. p. 150. 2, $. i. fines perpetuis I//yrzorum incurfio- 
ibus eónoxios, nesleCto adv. 221, et v. dier. per adi. illud temporis con- 
inui expreffo, it. Pluc. Krg.. 53. perfivie. lungirur participiis verborums 
explicatur per adv., πράττων ἀεὶ διατελεῖ, Íemper ac perpetuo Joc ἔλα. 
ere fvlez* ubi neícias, utrum femper ac pezp. per copiam iun&a reddant 
num adv. ἀεὶ» et v. folet unum v. àizz., an femper pertineat ad ἀεὶ, ec 
eliqua ac perp. folet ad unum v. δι, quod tunc redditum fit a) per adv. 
erpet. b) interiecta ac copula, ob Ze iam adiectum diferte, ne femper 
erperuo concurrerent cum tautoloria inani, et c) fimul per v. Lat. fo/ez, 
11) per Vss. ad latus, ubi vel ouitritur alterutrum , ἀεὶ aut àuzz. , ut 
p. Luc. 2, 188. 1.27. ἀεὶ διετέλουν 'τῇ μὲν πόλει δμμοτικὸν ἐμαυτὸν “παρέχων, 
emper popularem me iz civitate praeffiti; ic. ἃν 416.1.82. (cf. fine Ind. 
en. Mem. S. 4, 5, 1. e. ed. Th. V. 4. p. 245.) vel exprimitur utrumque 
p. Luc. 1,575. 1.99. ὃς ἀεὶ φιλοσοφίαν τὲ ϑαυμάξων διατετέλεκα A. qui iem- 
er ita vixerim, 5i/ofopbiam ut admirarer ; ubi redditur ἀεὶ per femper, 
t v. à. per Lar. fimpliciter vivere, fed participium Javp. refolvitur per 
articulas 7/2, “7. 

In his fententiarum verfiorumque divortiis nos quidem 1) ftatui- 
us, praepofitionem διὰ in v. dier. aliquid fignificare, 2) credimus, v. 
izr. non vacare, five poíicum fit cum nudo perticip., five etiam fimul 

m adv. ἀεὶ eliove temporis adiuncto, 3)tribuimus verbo διατ. vim 
illam continusm, fed paulo ampliorem, dividentes perfpicuitatis ergo 
empus iítud continuum a) in univerfum et infinkum, ubi in v. Jie. 
ertendo adhibeas Lat. quaedam adv., et ipfa uhiverfe infiniteque fum- 
2, ut femper , perpetuo, corflanter, V. deirceps et continuo, nobis nach 
einander, b)in definitum, idque duplex, ut reípiciatur vel tempus 
prius ac praeteritum, (cui apta fint Lat, zdZuc , it. unquam, ic. inde ab 
aliquo ἴ. ab omni zempore,) vel fequens, poíterius, futurum tempus, ubt 
adhiberi queant Lat. 4eize, poftea, porro ; quae valent omnia in v. Gaz. 
vel cum particip. folo, vel cum adv. Za, vel cum adiunéto temporis alio 
quedam; ficut in v. διατ. fine adv. ἀεὶ procedunt quoque compofita Lar, 
temporis adverbia, quale noftrum fupra ad Diod. zZ5uc femper , it. fem- 

er adbuc , it. Scp. Th. deinceps perpetuo, et femper deinceps, per quam 
ferae modo perípicuitas iuvatur, et additis iftis Ze/sceps, (pro 
poitea) aut educ, definiuntur magis illa infinita femper et perpetuo. 

Sed his adv. omnibus interdum non opus ett in v. zzz. reddendo : 
fed poffumus contenti efle uno verbo aliquo Lat. , compofito e praepofitio- 
ne aliqua, in qua fit notio illa continua, ut perzmasere, perfeverare, 
eraducere, tranfigere, exigere. 

Scilicet fimplex τελεῖνν praeter reliquas notiones, habet primo banc, 
qua eft finire, i. ad finem perducere, fed deinde etiam aliam pro agere 
et facere. E priori compofitum Gr. Xr. fit proprie Lat. pezfinire, quo 
de G. Th. cum Gr. »£zu:xéo, i.q. fimplex finire« recte; unde er Gr. 
διατ. nihil fuerit, quam τελεῖν, etin v. utroque praepofitio nibil poteft 
valere et augere. Sed in àrr. a verbi τελεῖν notione pofteriori poffumus 
vim aliquam praepofitionis cogitare, ut in Lat. verbis, quae fevere re- 
fpondent, peragere et perficere , aut, quae libere ac pro fyn, iubflicui 
ilis poffunt, exigere et tranfigere, it. conficere et traducere; ut in hie 
omnibus fit notio haec, qua dicamur aliquid totum agere et facere, ac 
plene perpetuoque. n : 

Hinc nafcitur verbi 3;zz. notio illa continua, et perpetuitaris, con- 
flantiae contipuationisque; nec modo a v. τελεῖν» pro finire, (in quo ec 


846 EXCVRSVS AD LIBR. Í. 


ipfo eft aliquid illius continui, dum id re quadam finienda stque ab 

venda incipimus alicubi, pergimus, venimusque ad extremum itti 

verum et a pr. àiz, cui vulgo damus notionem banc, ut fignificet co 

muationem temporis, poifitque in compofitis inde verbis reddi per 1 

adv. femper etc. , cf. Zeun. Ind. Xen. Pol. v. διὰ» et ad Vig. p. s1(]! 

Ν. 2. cum Ind. v. διαγέίγνεσϑοη Xen. Bach. (ed. Tb. V.4.. p. 410.) Mem 

vt Cyr. it, v. διατελ. Ind. Ifocr, Ev. cum Xen. Bach., tum L. Ern. v. 

NNr.7. »cum nominibus temporis exprimitur per quoque Í. quaque, v. 

διὰ δέκα ἐτῶν. decimo quoque emzo, (quod eft 1. q. Zecrmo anno femf 

ut noitrum 773 zebrzen lahre affezeit , et Nr. 14.) notat continuum, 
διαμένων» permaneo« 1. femper maneo, cf. ap. Dem. 107, 21. διαμένω λέγ 
ubi jud. »pro διατελῷ afyew fine Vs., at in v. διωγιν. cum Vs., poi. 

Τοεί. Oec. p. 9$. a. m. v. δὲὰ τέλεος e. ubi locum xj γὰρ οἱ πολλοὶ 7A]. at 

μοῤῥωγέες ἐόντες» διατελέουδιν. ἕως ἂν ἀποθάνωσι» multi namque rupto p E: 

znone vitam frabunt ad extremum usque fpiritum, potius, cominate p lit 

éovr. fublato,. reddem , ezezim multi rzpzir pulmonibus femper. dein E 

vivunt, donec moriantur, Í. usque ad mortem, f. ruptos pulmones i|" 

bent deinde femper, rel. : e 

In verbis autem Lat., quae valere poffunt ad Gr. 2:2r. reddendu 
cognofcetur notio haec e G. ΤῊ. 1) perdsro »xeovíQogou, usque 
finem durare, — frobitas longum perdurat in aevum Ovid.« quodadiu 
€&um potius oftendit, effe i.q. fimplex, 2) permaseo »»διωμένων usq 
ad finem manere, — os ille Z4t£enis iam a Cecrope permanftt, — itat 
bic permanfit zz multos 27705, — ia —, quae tam permanfit Ziv«* quo. 

Ter. loco, ob adiunttum, fuerit modo pro fimplici, ut et in prioribu 

(ut in nofiro vezé/eiben,) — 2) perfevero , υ»διατελέω, διαμένων», cum co: * 

$tantia animi et quadam fortitudine continuare« quae refutantur per d|^- 

derte adiuncta fyn. adv. e locis his 828, 27. e Cic. perfevera confZant 
nos coz[zrvare, et ap. Niz. Dolabella iniuriam facere fortiílime per feverat,- 

4) pergo, γγχπορεύομοι ν. διατελέω, — perfeverare«* 798, $1. , quod ct ipfui] ^ 

fit 1. 4. firgpl. egere f. τ εχ illo Cic, 1.69. perge porro» — 5) traduco fin , 

Gr. in Nr.2. »tempus zraZucere, 1. confumere, — it. vitam** quod { ; 

i. 4. fimpl. ducere vitam, et hoc i.q. privum v. vivere , cf. ib. in fubí] ἢ 

1051, 42., nifi pro continuare velis ex illo Ziem ducere, cf. Cl. Cic. e 

Graev. Cic. ep. ad Art. 5, 21. e. it, ex hoc £rabere tempus et bellum , ci 

Cl. Cic. G. Th..835, 38. Cort. ad Sall. Ind. v. et Iug. 27, t. — 6) exig 

fine Gr. Nr.2. »exzgere — aetatem , 1. tranfigere, (fed 498, 59.) ux ex 

ata fo/is , i. finitus dies« fed pro fimpl. v. Cort. ad Sall. Iug. 14; 15. 1t 
ad Plin. ep. 3, 1, 1. et Ind. Iutft. — 7) £renfggo Nr. 2. »ad tempus refer 
tur, ut egere, διάγειν — adolefcentiam omrem per baec fere sranfegit 

(quod adiun&tum adiectivi etiam faciat pro fimpl. notione, ut ipfe Gs. 

21$, 54.) agere tempora £e//i, i. tranfigere« ubi procedent noítratium 

zubringen et binóringen, fortaffis et poeticum veréringen. j 

Sed in verbi διατελεῖν claffibus conftituendis primam facimus ,. ubi 
habet aliquem acc. cafum temporis, qui varius eft, 

I) ap. Stp. ΤῊ. διατετελεκὼς δέκα ἔτη, cum Lac. peragere, exigere , comfr- 
cere, pro finire f. abíolvere, 

8) ib. ex líocr. τὸν βίον διατελεῖν» ubi Latt. procedunt τΥ tranfigere, 
traducere, etc., levere, vitam femper daceremus Y. ageremus , ub) Stp. 
Th. non bene nudum v. àiaz. iam per fe reddebat £ranfigere vitam, 

3) cum aliquo adiuncto alio, ut, praeter adv. εὐδαιμόνως in pr. loco Iocr., 
ctiam in eiusdem Ev. ἐν ταύτῃ (τῇ βασιλείᾳ ) τὸν β. Quir. 9. per praep. 


Ze Jin 


| 


i / 
EXCVRSVS AD 1188. 1.0 847 


adeo extra temporis notionem, fed ap. Diod. S. 1, 454.1, 19. δίετ, τὸν 

B. εἰρηνικῶς μέχρι τῆς τελευτῆς, praeter adv., quoque aliud temporis 

adiunctum , quod male Vs. neglexit, pro vitem pacifice (tranquille) 

"peregit usque ad mortem, 1. femper egit deinde usq. ad mort. 

p ap. Foef. 1.1], οὐ δυνάμενοι τὰς ἡμέρας διατελέειν, Exec οὗ ^. cum aegueant 
ad dies perdurare, 22 quibus 1el., feu potius dies (fc. vitae, τῆς δωξς 


forro, adhuc, Zeiade agere. ' »* 
Altera claffis eft, ubi, praeter acc. temporis, fimul adeft partici- 
pium, quod in Vs. refolvas per 772, zz, auc in gerundii ablativum , aut 
in adi. aliquod , v. c. j 
1) lfocr. Ev. ὁμονοοῦντες ἅπαντα τὸν χρόνον διετέλεσαν, concordes ome 
jtempus £razfegerunt ; ubl v. àir. non poffis per adv. femper reddere, ob 
ladiunctum ἐπ, v. xe., quod, fuppleta pr. κατὰ f. àiX, faciensadv. , idem 
fir, uc quoque noliratium a//ezezz , pro auf alle Zeit, quanquam v. yer. 
licet verti per aliud adv. aliquod temporis pofterioris, v.c. cozcordes per 
emne tempus deinde fuerunz , f. concordarunt , confenferunt deinde per 
omne £empus; cu! non adverfatur ibi praefensfimul ἐπειτῶ, Cum hoc pere 
tinear ad pr. πρῶτον» pro Lar. £72, in numerando. Sic et eiusdem ib, 
ὧπ. τὸν χορ. διετέλεσεν οὐδένα μὲν ἀδικῶν » τοὺς δὲ χρητοὺς τιμῶν» OUiJe τεῦς 
us exegit neminem qaidem iaedendo, fed bonos ὀοπογαηάο, colendo, 
SS ir afüciendo; 1t. elusdem in Paneg. 66, 4. ἀλλ᾽ οὕτω καλῶς xod γνη- 
eíoz γεγόναμεν», 93 , ἐξ ἧς “περ ἔφυμεν» τούτην ἔχοντες ἅπαντα T. YO. ϑιῶτε- 
λοῦμεν, αὐτόχϑονες ὄντες » Ícd ita bene ac genuine zai fumus, ute qua 
quidem terra prognati famus , banc teneamus per omue tempus Zezriceps f. 
adhuc, cum indigenae /zzus , uhi Wolf. deterior in Vs. , quam in An- 
not. 299, 3o. , Ícd nosvertamus quoque, /47c tenendo omze tempus exi- 
gimus. Sed ap. Schw. L. N. T. p. 345. N. fine Vs. e Lyf. Rs. Or. V. s. p. 
$05. l. 24. στασιάζοντες πρὸς αὐτοὺς τὸν &. χρ. διετέλεσαν, quippe qui omni 
tempore adver[ari eis perfHiterunt, pro qua Vs. ed. Marb. p. 418. e. (ubi, 
praeter acc, temporis per fyn. abl., mutatum v, Zur. in inf. enm Lat, alio, 
quam fupra ponebamus, ap. G. T'h. cum ἐμμένω in utr. pe7/7o et perfifto 
et per perfeverare) licuit quoque fic, reóellare cum iis omne tempus per- 
feverarunt , perrexerunt, f. rebellando cum iis ozize cempus exegerant, 
f. rebellarunt cum iis omne tempus deinde f. deinceps. ἶ 
r 2) ex Ifocr. ap. Poíf. Call. p. $96. i. $peic τὸν πλεῖφον χρόνον, μεϑ᾽ ὑμῶν 
ὄντες διατετελέκαμεν γ»205 quam diuti//me vobiscum perfeveravimusc im. 
mo 20s plurimum tempus voliscum verfando £raduximus , f, ira, 
biscum e/femus , 1. plurimum tempus vobiscum fuimus ad/ouc, 
3) Dem. 295, ult. ἀγωνιζομένη — πάντα τὸν αἰῶνα διωτετέλεκε ; Certan- 


o — omne aevum peregit , f. confumfit, f. ita, ut cerzaret, Í. certavit 
adhuc per omne aevum. 


ut vo- 


. 4) Plat. Apol. Fi. p. 76.1. εἴτα τὸν λοιπὸν χρόνον καϑεύδοντες διατελοῖτε 
ἂν» tum rcliquum tempus dormiendo traz/zgatis 1, tranfigetis, f. re/. £em- 
Qus dogmietis femper, Í. deinde per rel. tempus, pro libera Vs, Ficini, 
zeliquum omne tempus Zormiezis , ubi tamen in adi. omze ineft notio adv. 

"Aftius femper, 

4) Diod. S. 1, 25. 1. 29. τὴν Ἴσιν — διωτελέσοι — τὸν λοιπὸν τοῦ 
oy βασιλεύουσαν νομιμώτατα», yn aequiílima regn 
zeliquuin eza£ vitae , exegzt« immo e; 
me regnandu , 1. per rel. vitae temp. 

6) ap. eundem 17, 53. l. 93. τοὺς λ 


βίον χρό- 
Ι i adminiftratione, quod 
vegiffe veliguum vitae tempus iuitiflia 
femper. 1. deinceps regna(le ἐμ} 

οἰπθὺς χρόνους ἅπαντας δικτελέσοῃ βα- 


rcl.) exigere, ducere eo, donec rel., vel curi vi quadam praep. Zies 


848 EXCVRSVS AD LIBR. I. 


σιλεύόντας τῆς χώρας ἐγχωρίους, cum Vs. liberrima, pto re/igma tempora 
omnia zranfezgi/Je amperando 7/Z regioni indigenas, ἴ, rel. temp. omn. de- 
inde, deinceps imperaffe Mti reg. zz4igenas; quod adv. alterutrum hic 
adhibueris, non vero femper, ob adiunctum zz. 

7).Ael. V. h. 4, 25. χρόνους διετέλεσε πολλοὺς συνοικῶν τῷ ἀῤῥωςήματε 
σούτω», »multos e5505 perfeveravit μὲσ morbo implicitus fere ad ratio- 
mem Vern., er blieb 5«baftét , pro anzos tranfegic multos confliéctando 
cum morbo z/f/u , 1. eznos deinceps multos confliavir, conflictatus eít 
cum m. ifto. 

4) Xen. 'Avg. 4, 3» 2. ἑπτὰ ἡμέρας — πάσας μαχόμενοι διετέλεσαν. ed. 
ΤῊ. V. 2. p. 202. »dies totos feprem perpetuis exereiti proeliis fuerantec 
pro feptem dies Ζοίος: pugnando tranfegerunt , Y. fept. di. tot. pugnarunt 
femper , deinceps, continuo; ubi nihil officit adi. 726., cum alio, quam 
antea, fenfu ftet. 3 

In his igicur locis temporis cafus quartus regetur aut a verbi Jizr. 
praepofitione, aut ab extrinfecus fumta praepofitione quadam, κατὰ εἴ 
ἀνὰ, 0t. διὰ» ut ap. G. Th. 798, 49. in Cic. Neptunum effe dieis animum 
cum intelligentia per mare pergenrem, cadem eft praep. feparatim adiun- 
€a, quae elt in v. ipfo. 

Secundam verbi Zizz. claffem fubiicio cum temporis dativo, qualis 
ap. Ael. V. h. i2, 41. τὸν 'IZAygay — ἑπτὰ ἔτεσι διατελῶν γράφων ἐξετέλεσεν 
»yfeptem annis continuis pingens abfoluit** pro lalyfum , ieptem annis per- 

etuo, continuo , deinceps. (macb einander) pingens asfo/vit , f. lalyfum 
abfolvit, poftquam pinxifTet feptem annis deinceps; ubi dat. temporis, 
par ilii acc. in priori claífe, pendet ab ellipfi praep. ἐν. 

Tertia rectio verbi dizz. eít cum particula temporis, cafum regente 
quendam, h.e. 3) praepofitione, vel b) adverbio, vicem naruramque 
praepofirionis obtinente, cuius poíterioris generis exemplum fuit fupra 
ap. Diod. S. 1, 398. 1. 96. ϑυσίαις ὡς ϑεὸν ἐτίμων, ἃς διετέλουν ϑύοντες μέχρε 
τῶν νεωτέρων vzigdv Cum Vs. liberrima, pro vidZimis ut deum coluerunt, 
quas deind. e jemper deinde Zmmolarunt usque ad recentiora tempora, fed 
prioris genc.s exempla, in que praepofitionibus cum caíu temporis; 
funt haec, 

1) Dem. 255, 22. ἐν τοῖς προγενομένοις καιροῖς εὐνοέων διατελεῖ Βυζαντίοις, 
in prioribus temporibus favit iemper Byzantiis, it. ordine inverío 266, 
26. ἀρετῆς ἕνεχα τ-ν ἧς ἔχων διατελεῖ ἐν “παντὶ καιρῷ» quam habet adbzc οπιηΐ 
zempore, 2 : 3 

2) lfocr. Ev. ϑαυμαςότατος ἐξ ἀρχῆς ὧν διετέλεσεν», ubi pro Vs. Wolf. 
298, 12. admirabiliffimus 727; inde a£ initio permanfiz, malim fic, maxi- 
me admirabilis ab initio fuit femper 1. deinde femper , f. inde a/ rel. 

3) eiusdem ap. Poff. Call. p. 596. i »raüTX xaJ ἑκάτην ἡμέραν ὀρϑῶς 
xo) νομίμως πράττοντες διετέλεσαν» quotidie Paec rece ἐξ legitime conftan- 
ter fecerunt pro quo ob tautologiam in quozidie cum conflanter malim hoc, 
baec quovis die rece fecerunt deinde , deinceps, inde ab omni tempore, 

4) eiusdem ex ἔν. κατ᾽ ἐκεῖνον χρόνον, ἕως ἣν μετ᾽ ἀνθρώπων, μετὰ καλ- 
λίφης δόξης ὧν διετέλεσεν, Wolr. 279, 48. 15 et dum vixit, incer Pomines màa- 
xima femper gloria fuit, pro feverioribus, per f. ad id tempus, dum erat 
inter homines, cum maxima g/oria, Í. cuin opzima exiftimatione, fuir fem- 
PIE ubi, praeter praepolitionem , etiam adiunctum aliud remporis per 
ionem, ut ap. T'er. Heaut. 5, 1, 78. Zaó0 adeo depexum, ut, dum 


coniunc 
vivat, meminerit Íemper mei, it. Ad. 3, 1, 6. nunquam unum intermittit 


diem, quiz Íemper veniat. 


EXCVRSVS AD LIBR. L 849 


Quarta verbi διατ. claffis conftituetur cum adv. temporis aliquo, ut 
1) ἔτι κοὶ νῦν ap. Xen. Mem. S. 4, 8, 11. οἱ ἀρετῆς ἐφιέμενοι πάντες ἔτι xod 
yvy διατελοῦσι πάντων μάλιξςα ποϑοῦντες ἐκεῖνον, Vs. Th. V. 4. p.267. qui virtu- 
215 [ludioft fumt, eziam nunc eum cum maximo defiderio expetunt, immo 
irtutis ftudiofi emzes adhuc etam nunc femper omnium maxime defide- 
rant eu, ( 

2) ἀεὶ, quo de maxime quaéritur, quia idem fignificat, quod v. 
uxr.. fi de vulgari praeceptione mucatur in adv. temporis continui; un- 
de taurologia oriatur, aut alterutrum redundare videatur, aut verbo àuzr. 
non tribuenda vis illa continua. lbi 

a) facillima res eft, fi verbum ὃ. reddas per Lat. perfeverare, quo. 
m fupra e Cic. erat adv. coz/?anter, cui par illud "femper, quo vulgo 
reddimus ἀεὶ , unde fit noftrum Aeffándig , 1. flets fortfabren; in quibus 
duplex eft continuatio, tum infinita 1n Vern. fort , pro porro, ir. in 
Lat. per et Gr. àz, tum finita magis per adv. illa /Zezs , it. con[Tanter etc., 
dum fane aliquis continuare potett aliquid et facere per aliquod cempus, 
fed non per omne reliquum tempus deinde, neque adeo femper; 

b) aeque facilis res eft, fi verbum Zizr. fumas pro fimplici, ut re- 
dundet praepofitio , quo refpiciebat fupra Ern. Ind. Polb., etfi non di- 
cens, quid tum fignificaret remanens fimplex v. τελεῖνν quod equidem 
tunc ceperim aut pro continuare, aut pro agere, aut pro adv. aliquo, 
ut Porro, deinde, 4eisceps; quae apta fuerint illi Polb. ταύτας γὰρ ἀεὶ 
τὰς χώρας Ἰλλυριοὶ πορθοῦντες διετέλουν», fic reddendo, ῥα: enim femper 
tegiones ///yrii vaftabant porrof. deinde, f. deinceps; quod quidem nunc 
malo, quam ut L0 

c) verbum Jizr. cum. ἀεὶ et participio reddatur per Lat. adv. a45uc, 
et ἀεὶ — διετ. per femper — adbuc, aut alio ordine ed/yc-— femper, propret 
locum Xen. Mem. S. 4, 5, 1. e. ἀεὶ μὲν ovv τῶν πρὸς ἀρετὴν χρησίμων αὐτός 
TE διετέλει μεμνημένος y κοὶ τοὺς συνόντας πάντας ὑπομιμνήσκων y Vs. ed. Th. 
V. 4. p. 245. itaque emper er ipfe meminerat Miorum, quae ad virtutem 
conducerent, ez familiares fuos omnes commenefaciebat ; ubi opprimitur 
alrerutrum ze aut àizz. , pro quibus valebit v. 3r. aut per adv. illa por- 
vo, deinde, deizceps, aut per Lat. feverum verbum perfeverare f. pergere 
cum inf, igitur Íemper quidem corum, quae a4 virtutem με] effent, 
tum ipfe perfeverabat , pergebat meminiffe, cum familiares omnes com- 
monefaceve. 

Quinram ultimamque claffem facimus verbi àxr. cum cafu aliquo 
re&to vel obliquo nominis 

1) fubítantivi, ut cum nominativo ap. Stp. Th. διετέλει φίλος τοῦ λα- 
βόντος » ubi redditur v. àizz. vel fevere, per v. aliquod Lat. refpondens, 
vel per adv., ut per feverabat , permanebat amicus eius, qui ceperat , it. 
perpetuo deinde manebat, erat amicus rel., ubi et explere polis acc. σὸν". 
Βίον f. τὸν χρόνον» tran[egit vitam amicus, i. ut amicus, fupplera parti- 
cula ὡς» : AM 

2) adiectivi, quod genus proprie a fuperiori in v. Zar. cum particip. 
non eft diverfum, quia ad adiectiva etiam participia referimus ; ubi valent 

a) eadem verba Lat. fevera, quae et ipfa fic conftruuntur, v.c. Ind. 
Liv. Érn. »4zus incorruptus permanferat , — di. h.l. de pertinaci con- 
ftantia« pro conftanter 1. femper manferat, — 

b) fupplementum f. ellipfis iila accufativi, ut plene fuit fupra ap. 
Diod. S. 1, 153. 1. 3. ἄφωνος διατελεῖ τὸν λοιπὸν βίον »ymutus deinceps vitam 
exigit ap. Maath. p.299. m. perpetuo mutus vivir« prQ mutus perma- 


Hhh ΄ 


850 EXCVRSVS AD LIBR. Τὶ : 


3 


net pez tcliguam wirami, cf. per re&um cafum , practer Bud. etStp. Th. 
LI. fupra, etiam ad N. T. A&. 27, 33. ἄσιτοι διατελεῖτε Inttp. et L. ΕἸ.» 
fed cum ellipfi Schw. et Krb. cum Obf. p. 264.1. et Kypk.2, 143. €. et per 
obliquum cafum , ut gen. , ap. Stp. Th. 1.1. e Thuc. 5,89. 1.435,78. δια- 
χελὸόῦντός μου προϑύμον, Vs. ad latus et Ind. »cum 7» hoc ego ítudio per- 
feveraremt* pro cum permanerem fPudiofüs veflri, propenfus in vos, amie 
cus vobis f. hofpes, quo de fermo erat in pr. 

In qua quidem claffe affumunt quidam ellipfin participii v. fubft., 
non tamen neceffario, c£. Munth. l.L, Fi. ad Plat. Phaed. p.238. m. N. 
b. e. (4 δὲ ἄγνοιά μοι αὕτη οὐ ξυνδιατελεῖν, fed in[citia haec mecum 1. iz me 
non permanebit , it. feinper poftea manebit f. erit;) ad Aefch.Socr. p. 78. 
a. N. 54. e. (fuper Xen. Mem. S. t, 6, 2. ἀχίτων διατελεῖς ,» ubiet Ern. cum 
Valck. inclinatior ad ὧν omiffum,) Zeun. ad Xen. Cyr. 1, 5, 10. e. (Zva- 
γώνιξος διατελέσειεν. Vs. ed. Th. V. 1. p. $3.e. »ac deinde nullum unguem 
certamen fubeat«* fere ur Ind. Z. v. ἐν.» omilTo tantum adv. deizde, pro 
fine certamine femper deinde zazea2,) Hindb. ad Xen. p. 41.e., qui refpi- 
cit Xen. Ag. το, 4. ἀήττητος διετέλεσεν», ed. Th. V. 32. p. $17. perpetuo in 
vi&us ex//itit, melius, quam ib. 1, 37. e. ἐποίησεν, ὥς᾽ ἄνευ φυγῆς καὶ 9z- 
νάτων; ἕως αὐτὸς παρῆν, ὁμονόως πολιτευομένας xo) εὐδαίμονας τὰς πόλεις διώ- 
ελέσοη VS. p. 480. quod perfecerit, ut absque exiliis e£ caedibus, quam 
quidem Ziu aderat zpfe, magna cum animorum cozcordia femper adminis 
firaventur et felices effent civitates , ubi v. δεατ. cum aliquo temporis ad- 
1un&o, ἕως z. zag.. €t fimul particip. πολ. cum adi. εὐδ. , utroque cafus 
obliqui, fed Vs. exprimit v. àizr. ad particip. zo. per adv. femper , fed 
ad adi. s23. per affumtum v. fubít., pro feciz, μὲ fine exi//o et caedibus, 
dum ipfe aderat, concorditer viverent et felices civizates eflent femper, 
vel femper viverent concorditer rel. , fumente me illic v. soa-1n med. fie 
pro Lat. vivere , cf. L. Ern. : 

Laudabat praeterea Hindb. locum Ifocr., quem et ipfe in Adverfa- 
ris habui, et quidem in altera claffe verbi àjaz. cum adi. et fimul cum 
adv. temporis νῦν er: e Pan. τῶν μὲν γὰρ Ἑλληνίδων πόλεων — Ἄργος καὶ Θῆτ 
Boe, — xo] τότ᾽ ἦσαν μέγιξου y. κοὶ νῦν ἔτι διατελοῦσι», Ubi, ad v. διατ. repes 
tendo e pr. adiectivum uey., ne opus quidem habeas fupplere partici- 
pium οὖσοι», (quia et fupra v. Jer. fine hoc partic. adfuit cum mero no- 
minativo adiectivi,) cf. Mor. p. 45. e. cum Wolf. Ann. p. 334. l. 10., pro 
cuius Vs. 78, 4. ut £um fuerunt, μὰ etiam £ozie funt maximae, feverius 
malim, zam Graecarum quidem civitatum — ἄγος ac T ebae et tum erant 
maximae, et nunc adhuc permanent , f. femper manent f. funt. 

; Quibus adiicimus, tanquam corollarium 

- I) affinia quaedam verba, 4) διώγειν cum eodem adie&tivi nominae 
tivo ap. Ael. V. h. 5, I. Ταχὼς —, ἕως --- εὐτελῶς διεβίω, ὑγιεινότατος ἀν- 
Ὡρώπων διῆγεν. Tachbos, donec frugaliter vixit, maxime omnium omi» 
num fuit ferus, fed Ind. »omtium maxime fanus vitam zranfegit* recte, 
aut peregit, it. 1raduxit, vel [emper duxit vitem, Íuppleto iubft. τὸν 
βίον, vel, ad du&um verfionisad latus, femper fuit, cf.Ind. Xen.'A»g. Z. 
b) διακαρτερεῖν cum participio ap. Xen. Hell. 7, 4, 8. ἐὰν διακαρτερῶμεν 
πολεμοῦντες, Ind. »OiaxaereQéo mov, pergo facere« et adeo ib. /£ porro 
belligerézius , proprie Lat. perdurare, quod i.q. fimpl., fed in Vs. ed. 
(Th. V. 3. p.482. f£ nos zz bello perfeveraverimus, C) καρτερεῖνν quod 
Wolf. fupra cum noftro v. 32a. comparabat univerfe, fed Kypk. tantum 
per re&tionem cum adi. »aeiro: καρτεροῦμενγ cibo abffinemus« liberrime, 


pro ieiuni duramus, quanquam G. ΤῊ, 292, 23. modo habet cum pizisévem t .— 


/ 


EXCVRSVS AD LIBR. [. o 548 


erfeverare« nec cum adi., ut nec Niz., fed Gr.cum particip. et adiun- 
Ὁ temporis 'e particula Xen, Hell. 3, 1, 14. e. «od μέχρι. τεττάρων ἡμερῶν 
xerées: ϑυόμενος, Ind. »perfeverare, non definere defatigatum«* et Vs, 
d. Th. V.3. p. 134. l.4. »adeoque totos quatuor dies exta confulere sos 
effabat* feu quatuor. dies facrificare pergebat , f. porro deinde facrzfica- 
4f, cum primo die non licaffer, 

II) ambigua guaedam noítri v. Jer. loca, 4) ap. Luc. r, 146. 1.46. 
"eeros , οἵαν μὲ οὖσαν ἀπολείψει, — ἢ συνὼν, ὑγιεινγὸς μὲν τὸ σῶμα» ἐῤῥωμένος 
ὃ τὴν γνώμην διετέλεσεν, ἀνδρὸς βίον ζῶν, xo) πρὸς αὐτὸν (ρτο αὐτὸν) ἀποβλέ- 
ὧν, τὰ δὲ περιττὰ X»| πολλὰ ταῦτα, ὥσπερ ἐξὶνν ἀλλότρια ὑπολαμβάνων» 
entiet, qualem me reliquerit, — quocum degens, tum fa/uóri corpore, 
um animo vegetusfuic, viri vitam agens, et fefe rcípiciens, caetera autem 
upervacanea exitimans, uf re ipfa valia (μπὲ; quem locum in partibus 
ic dedif[em , faz4s quidem corpore» valens (cf. G. Th. 914, 96. et v. ani- 
15 352, 37.) autem «i70 femper fuit, — illa vero fupervacanea et mul- 
4 (quae divites habent) aliena, zt funt, exiffimans; ubi Hla ác. ἐςξὶν 
eftitui in locum fuum et feveris Lat. , quanquam a Gs. ad fenfum recte 
xpreffa, cf. Exc. ad 1, r, ς.. fed verbum διατ., a Gs. per fimpl. v. fuit 
edditum, fine illo adv. temporis femper, fecum habet tum adi. vy., 
m participium £éé., non item certo reliqua participia ζῶν A. , ut quae 
t per fe ftare poffunt, b) ib. 212. 1.28. φιλῶν γὰρ διατελέσω πολλάκις 
ej περιπτύσσων, Usque ezim deoículabor ze et amplexabor ; ubi incertum, 
uid Gs. reddiderit, utrum, praeter v. 3;xz. per Lat. usque, pro femper, 
ederit zaAA. in v. Lat. 4eofc. fimul, (ubi tamen in Tb. modo »xzzrzj:- 
és vehementer et arcte ofculari& etíi illam notionem per faepe fub- 
eda ibi loca non refpuunt,) an opprefferit adv. hoc, quod tamen fic fer- 
em, multoties te deofculabor er amplexabor femper, 1. quotidie, quavis 
ie et nocte; quanquam de pottremo tempore ibi proprie fermo ett, 

III) e Plut. de lib. educ. 17, 15. à περ γὰρ πολλάκις xo, πρὸς πολλοὺς 
ὧν πατέρων διατελῶν λέγω», καὶ νῦν ἂν εἴπειμι, quod enim zdencidem ec mul- 
75 dicere patribus coníuevi, ππῆς quoque afíármo, generis alius, quod 
Vol£. cetizit fupra alicubi, cum verbum 2izr., in participio ftans, co- 
ulatur cum alio verbo finiti temporis, ubi Interpres non modo novum 
. Lat. adhibuit, quo de paulo poft, fed etiam fotmulam, adhuca nobis 
rattatam in v. éizr. finiti temporis cum participio, fecit e Graeca alia, 
bi proprie participium flat pro adv., ut alibi, (cf. t, 4, 8. m. it. Exc. 
d t, t, T. m. Azy9zv. , ad Vig. p.253. b. m. 336. b. m. 341. b.e.) uttamen 
el fic redeatur ad noftram dicendi rationem et v. 3ir. pro adv. femper, 
erterinque ibi, az quod quidem faepe, et ad muítos patrum femper 
dico, i2 et nunc dixerim , f.liberius, quod enim faepe alibi, et apud 
alios homines, et nominatim ad patres multos femper dico, rel., qua 
atione zoAAaax. confiftit cum v. Jer. pro fezzper , i. e. adhuc femper, in- 
e a multo f. omni tempore. 

Iam haec omnia proderunt ad Noftri locum , ubi primo P. infuis 5i 
unt in agendo patiendoque a fufpicione omni affentationeque vacui« per Lat. 
v. fübít. funr ec adi. omni videtur refpexiffe verbum διατελι» quod fupra 
ap. Plat. quoque Ficinus fic reddebat ; unde idem P. verbum 3r. fimul 

2d adi. ἀνυπ. traxit, fed parricipia 2e. ^. per fe cepit, quia adhibuit fimul 
Bpraep. ;». Contra Dg. in his »citra adulationem affe&tatam er agere ef 
pati folezt** praeterquam, quod verbum 3izz. retulic ad fola ifta partici- 
ja 3g. ^., nec funul ad pr. adi. Zwz., quod et iam afluümto v. εἰσὶ fepa- 
Iarat, etiam illa participia per inf. reddidir;- ob verbum Lat., quo Gr, 


$52 EXCVRSVS AD LIBR. I. | 


ν. Sar. exprimebat, plane cum Ind. Plut. Krg., fed per fyn. cum Vs. ac 
Jocum Plut. poftremum; quam novam verbi àizr. notionem vertendique 
rationem adiuves dupliciter, primo per caufam philofophicam, quod in 
verbis iftis Lac. cozfuefcere et folere ineit quaedam a&io continua, ur in 
Gr. Ààizz., cui ipfi tribuebat Wolf. fupra diferte 5a4/irum,aliquem , qui 
tenetur continua actione reperitaque , (cf. Ern. Init. Pfych. δ. 100. et 103. 
et G. Th. »coz(ueíco, — faepius agendo aliquid agendi facilitatem, quem 
babitum vocant, fibi parare, vel fimpliciter ett i. 4. folere, — fo/eo, — ἔτεα. 
quenter et ordinarie agere aliquid«) deinde quod in Exc. ad 1,2, 8. dixi- 
mus, verbum φιλεῖν cum affinibus, et Lat. folere, pote commutari cum 
aliquo adv. , in quibus retulimus et ipfum illud femper, quo reddimus| - 
verbum διατ.» et alibi, et in hoc ipfo Notlri loco, aut, ut fupra propo- 
firum , fimul cum v. fubft. fuz. 
Unde verbum 3er. cum participio omnino fic reddetur, — . 

]) fevere, per duo verba, etiam adeo fervato participio, ur fupra ad 
Ael., v. c. perfeveravit agens, it. perfeveravit — implicitus, 

11) minus fevere, verbis quidem fervatis duobus, fed participio in infi. 
nitivum mutato, ubi folenaia funt Lat. perfeverare , rel., ied infre- 
quentiora fo/ere et confuefcere, ! 

IH) liberius, cum adhibetur adv. temporis, continens notionem praee 
pofitionis àix, fimul cum verbo, cui ineft aliquo pacto notio verbi 
τελεῖν» Ut femper manere et femper ef/e, quod poítremum tamen no 
procedit, ubi cum v. àzz. diferte adett participium verbi fubit 2 — | 

1V) liberrime ad fenfumque, per folum adv. temporis aliquod, quorum |. 
a) vulgare eft femper, ied b) feveriora funt perpetuo et continuo, quia | 
et ipfa habent praepofitionem, qualis inv.àizz. , ut. c) in hoc v. cum. 
diferto adv. ze potius adhibentur illa porro, deinde, Zeinceps, quam 
adbuc , : 

V) liberrime omnium per adiectivum e notione temporis continui, u 
perpetuus et. continuus. 

Sed tota verbi 3izr. re&tio ad hanc veluti tabulam revocabitur, ut 
uno intuitu perfpiciatur, 

I) cum accuf. rei 
A) temporis , idque 

a) fimpliciter, διωτετελεκὼς δέκα ἔτη» 
b) cum adiuncto uno 1) praepofitionis , διατ. τὸν βίον ἐν βασιλείᾳ, 
2) adverbii univerfi ac modi, 3igr. τὸν βίον εὐδαιμόνως» i 
3) adverbii f. coniunctionis temporis, διατ. τὰς ἡμέρας, ἄχρις οὗ A« 
Cc) cum adiuncto duplici, adverbii et particulae cum cafu, X. 
τὸν βίον εἰρηνικῶς μέχρι τῆς τελευτῆς» ; : 
B) alius alicuius, quod genus fuperioribus hic addere licet ex Ind. Fi. 
Aefch. »»διατ. τὸν λόγον, abfolvere, conficere fermonem« 
]I) cum participio alterius verbi 
A) folo, dir. ποιῶν» ἀγρυπνῶν rel. ic. ὧν et ὄντες» 
B) fine catu, fed cum temporis adiuncto 
a) uno tantum, 1) per praepof. ἐν παντὶ καιρῷ ,. 1t. ἐν τοῖς προγενομέ-- 
νοις καιροῖς, lt. ἐξ ἀρχῆς» lt. xa^ ἑκάτην ἡμέραν, 
2) per particulam fyn. f. adv. temporis, regens cafum, μέχρι τῶν 
νεωτέρων καιρῶν, 
3) per adv. temporis univerfum f. abfolutüm, idque a) fingularis 
vocis, ut 22, β) compofitum et plurium vocum, ὅτε ke νῦν 
fed et y) totius enunciationis, ἕως ἂν ἀποϑάνωσι, 


EXCVRSVS AD LIBR. 1. 85 3 


b) duplici , per praepof. et adv., κατ᾽ ἐκεῖνον χρόνον, ἕως ἦν μετ᾽ ἀν- 

ϑρώπων, λ. 

C) cum cafu temporis 
1) quarto a; fubftantivi cum adiectivo 4) uno, πάντα τὸν αἰῶνα, ic. 

ἅπαντα τὸν χρόνον, it. τὸν λοιπὸν χρον. it. τὸν πλεῖξον ze. it. χρόνους 

πολλοὺς» β) β) duplici ,. ἑπτὰ ἡμέρας πάσας, it. τοὺς λοιποὺς χρόνους 
ἅπαντας. ubi participium erat in obliquo accufativi calu, 3iz- 
πελέσου βασιλεύοντας, 
b) fubftantivi «t adi., fimul cum fubft. alio in regimine, τὸν 
λοιπὸν τοῦ βίου χρόνον, 

€) adiectivi neutrius generis cum articulo et cum genitivo alius 

fubft. , TÓ πλεῖσον τῆς ἡμέρας, prO τὴν πλείτην ἡμέραν. 

t 2) tertio, ἑπτὰ ἔτεσι διατελῶν γράφων ἐξετέλεσεν ^., quem locum 
in dubiis fupra referentes, hic propterea fignum crucis praefixi- 
mus numero. 

1) cum cafu alio f. alius rei ac modi, 

1) fubftantivi, cafu re&o , διατέλει φίλος, 

2) adiectivi a) obliquo cafu, διατελοῦντός μου προϑύμου, b) re&o cafu, 
eoque z; nudo, ἄσιτοι διατελεῖτε» it. διετέλεσε — ἄνοσος, vel β) fimul 
cum accufativo temporis, ἄφωνος διατελεῖ TOv; λοιπὸν βίον, quod fubft. 
hic eft una cum adi. ali iquo, y) fimul cum adv. temporis, xoj τότ᾽ 
ἤσαν uéysed xo) νῦν ἔτι διατελοῦσι, Ubi adiectivum non diferte fta- 
tim cum v Zur. eft, fed e pr. membro repetitur, 

3) adiectivi et participii fimul, per copulam xoj vel aliam iunQti, id 
quc a) fimpliciter, ὑγιεινὸς μὲν —, ἐῤῥωμένος δὲ — διετελ. vel b) cum 
adiuncto aliquo, 

ta) uriverfo f. modi, per particulam cum cafu , ἔξω κολακείας — 
ἀνύποπτοι — δρῶντες λ. διατ. 
£) temporis , per adv. f. coniun&ionem, £ ἕως αὐτὸς παρῆν» ubi et 

| cafus obliqui, πολιτευομένας Xo4 ᾿ εὐδαίμονας τὰς πόλεις διατελέσου, 

[quanquam fecundus et tertius numerus et fic difponetur, forte melius, 

11) cum participio 
A) folo, διατ. ποιῶν rel. it. ὧν» 

B) (imul cum adiuncto temporis, 

1) per adv., idque a) fingularis vocis, ἀε), b)compofitum et plu- 
rium vocum, zz καὶ Yo» , €) inftructum verbo, per enunciatio- 
nem fingularem, ἕως ἂν ἀπυϑάνωσιν 

4) per cafum fübftantivi , praemiffa a) praepofitione, iy — ἐξ τον. 
xa9' ἑκάτην ἡμέραν», et fimul b! per adv , inftructum verbo, f. 
coniunctionem , ut fiat enunciatio plena, κατ᾽ ἐκεῖνον χρόνον, ἕως 
ἥν μετ᾽ ἀνϑοώπων , c) particula f. adverbio cum caíu, μέχρι τῶν 
γεωτέρων καιρῶν» 

3) per cafum nudum 

a) quarcum 1) fubftantivi , cum adi. a) uno, πόντα τὸν αἰῶνα, 
it. ἅπαντα τὸν xe. it. τὸν λοιπ. Xe. it. τὸν πλεῖφου xe- it. xes- 
νους πολλοὺς, β) duplici, ἑπτὰ ἡμέρας πάσας, Kt τεὺς λοιποὺς 
χρόνους ἅπαντας, ubi et participium obliquo cafu, διατ. βα- 
σιλεύοντας» 

2 fubftantivi et adi. cum alio fubft,, τὸν λοιπὸν τοῦ 
βίον χρόνον, 
3). adiectivi neutrius generis rel. τὸ xaeisoy τῆς ἡμέρας 

1b) tertium, ἑπτὰ ἔτεσε διατ. A. 


854 EXCVRSVS AD LIBER. — — 


III) cum cafu modi, in 3 
A) fubft., cafu re&o, Ner. Φίλος» 
Bj adi., 
1) obliquo cafu , διατελοῦντος A. 
2) re&o cafu, ἄσιτοι διατ. it. alio ordine, διετελ. ἄνοσος, 
t3) fimul cum acc. temporis, ἄφωνος Orr, τὸν λοιπὸν gov, ubi et. 
adiunctum adiectivum in fubít. , cum crux praefixa, fi quis τας 
ferat ad. Nr. 1). e 
t4) fimul cum adiuncto remporis , per adv. compofitum, κοι τότ᾽ 
ἤσαν pfyisot s wo) νῦν ἐ. ὃ.» qui locus iterum crucem habet, quia] 
adiectivum ad v. 3r. repetendum eft e pr. membro,) 
1V) cum participio et fece fimul , iunétis ,Per copulam aliquam, ut 
xxi, ἴτ. μὲν — δὲν - 
Y 1) fimpliciter, ὑγιεινὸς gs — ἐῤῥωμένος δὲ — διετέλεσεν, ζῶν λ.» qui. 
locus crucem habet, quia participium ?gé. etiam pro adie&ivo 
tractari poteft, et fic pertinere poteft hic locus modo ad pr. Nr. IIT. 

12) cum adiuncto modi , per particulam cum cafu, in Noftri loco. 
dubiae re&ionis, Ewmozro:— xoj — ἔξω xoA. — δρῶντες A. 

3) cum adiuncto temporis per adv., initru&um verbo, in enuncia-. 
tione fingulari » ἕως αὐτὸς παρῆν» per cafum obliquum soacrsvopés 
γᾶς xo] εὐδαίμονας τὰς πόλεις Quz TEAÉ Guy | 

V) ubi? participium verbi διατελεῖν ponitur cum alio verbo finiti tempo- 
ris, uc tum verbum 3r. tractetur pro adv., et quidem pro Lat. fem-- 
per, etc. , ap. Plut. ὅπερ — διατελῶν λέγω A d. 

VI) ubi verbum 3czr. cum participio alius ponitur de re, non, ut fupra, 
de perfonis, ap. Stp. Th. ex Phil. de mundo, ἀγέννητος xod ἄφϑαρτος 
ὧν διατελεῖ» et ap. ΕἸ. Aefch. 2, 19. 1. τὰ πράγματα ---» τοιαῦτα διατελεῖν 
ὄντα οὐτὰ , Ind. »tales | femper. effe eas ubi adeo, ut de perf., re& 
per folum adv. temporis redditur, ob diferte adiectum particip. ver. 
bi fubtt. 

Denique, quo de in Nota etiam promifi, particulam οὐδέποτε fic de- | 

rehendi » I) ap. poétas, Hef. ἐργ. v. 176. N?» γὰρ δὴ γένος ἐπὶ σιδήρεον " 

ἫΝ ποτ᾽ ἦμαρ — οὐδέ τι νύκτωρ» neque unquam rel., in ed. Cler. ac Krb. ἢ 

vs. 174., fed in ed. Heinf. οὐδέποτ᾽ A., nunquam rel. et ap. Schol. Mofch. 


varie, divifum et fimul, at Joy. ν. 7$9. ϑεοί" οὐδέ ποτ᾽ A. neque usquam, - 
Call. Di. v. 65. in media oratione fine diítintctione , κείνους δὲ κοῦ αἱ μάλα Ἷ 
μηκέτι τυτϑοὴὶ Οὐδέποτ᾽ ἀφρικτοὶ, nunguam , at ib. Del. v. 233. κείνη δ᾽ οὐδέ- 3 
mort A. Ern. Vs. nec unquam , fed Stüb. ipfaque adeo nunquam, ib. v. 237. 
᾿εὕδει. Οὐδέποτε Φώνην A., Ern. mec unquam, led Stüb. οὐδέ ποτε A. neque — 
unquam, et Muf. de Her. v. 34. in media oratione οὐδέποτε» nunquam 
at v.282. γαμαςόλος » οὐδέ ποτ᾽ A. neque unquam, 

2) ἂρ. profaicos, Thuc. 273, 11. τοῖς γὰρ οὐδέποτε A. illis enim nul- | 
dum auxilium uquam ,- it. 344, 9t. οὐδὲ λέγουσιν οὐδέποτε ταυτὰ , MEC ta- 
dei unquam dicerent , féd Aefch. Or. in media oratione οὐδέποτ᾽ Rs. V. 
3. p. $39. ante 1.9. et V. 4. p. 1128. i., tum Theophr. Ch. 17; 2.i. ἀλλ᾽ o3 
Suezvgov» εὕρακα οὐδέποτε», in ed. Caf. et Fi., fed Vs. prioris , nullus un- 
quam eperz, at Ind. potlerioris nunquam y limiliter in Ind. Fi. Pal. it. 
ap. lfocr. Pan. Mor. p. 96. L4. ἐξ ὧν οὐδέποτε παυσύμεϑα πολεμοῦντες, etiam | 
rd. Wolf. 97,46. nunquam; pro quo ed. Mor. p. 89. e. πρὸς oU; οὐδὲ πώ- 
ποτε ἐπαύσαντο πολεμοῦντιξ, etiam ed. Wolf. 96, 25. nunquam , in qua 
gni negat. vel copulanda vel feparanda ctiam alias variatur. 


EL 


 EXCVRSVS AD LIBR. L — $55 


Caeterum , quod Mss. volebant καὶ οὐδέποτε, ipfum eft ap. Lyf. Or. 


diz. Marb. p.417. €. neque usquam rel. 


I, 4, 13. 
— ὑπηρετούσης ἐξουσίας A. } : 

Verbum vz4e., e propria vi ac notatione, videatur dici de remigi- 
us, et eile i. q. miniftrare, operam laboremque pracftare gubernatori f. 
omino navis, ut ea progrediatur atque provehatur; quo tamen fenfu 
on innotuit mihi, niíi huc referas Xen. Oec. 8, 16. , ubi de tempeftate 
aris, a deo excirata, fermo eft, ἐὰν δὲ κοὶ πάνυ καλῶς ὑπηρετοῦντας Gd OH 
. Ind. cum ed. Th. V. 4. p. 330. quodíi etiam re&iffime omnia. admini- 
rantes fervat , fed in univerfum pro miniflzare f, miniftrum effe v. ab- 
uffolure ap. Luc. 2, 440. 1. 94. ἄλλη τῶν ὑπηρετοισῶνν miuiflirarum, cum dat. 
inf perí. Plur. Hf. 6, 1.- N. T. AQ. 24, 23., fimul cum praep. et adv. et fyn. 
lif Luc. 3, 61. 1. 68. ἐς πάντα δεξιῶς ὑπηρέτει κοὶ διηκονεῖτο ὑμῖν » omnibusin re- 
uÉ us dextre operam nobis aat mini(trabat que, fimul cum gen. modi, 
μισϑοῦ τινι om. mercede f. pro mercede, Xen. Cyr. et 'AyG. 2, 3» 14.» ubi 
et fimul cum acc. rei τὴ, tum pro parere f. obfequi, abíolute Arift. Vefp. 
V. 516. Opp. ἄρχειν et pr. fyn. δουλεύειν» cum adv. καλῶς Xen. Pol. Z4 
cum dat. perf. ibid. Cyr. e 1, 6, 10., fimul cum adv. et praep. ibid. Mem. 
S. 3, 5, 18., pr. fyn. πείϑεσϑου et fq. πειϑαρχεῖν» cum dat. rei et adv. ap. 
Diod. S. 1, 119. 1.79. μὴ προχείρως ὑπηρετοῦντος τοῖς προστάγμασιν», ni a- 
veat, pro 707; ftatim , promte parente iu/z:, fed, leniori ratione , abfo- 
lute Xen. Hier. t, 37. pr. ὑπουργεῖν et χαρίφεσϑοι . cum dat. perf. ibid. 
Cyr. »fíyn. χαρφιῷ «* Dem. 104, 27. coll. pr. τοὺς πεπρακότας οὑτοὺς ἐκείνῳ» 
Àt. 124, 21. pr. τοὺς παρ᾽ ὑμῖν ὑπὲρ αὐτοῦ λέγοντας, pro dare, praebere, rel. 
cum dar. perf. et acc. rei Luc. 1, 133. 1. 76. it. 277. 1. 66. χρὴ γὰρ. m&vra 
ὑπηρετεῖν τῷ πατρὶ» νεανίαν ὄντα, oporiet enim cunca morigerari patri te 
iuvenem, (ubi Gs. ceperit pro κατὸ πάντα, per omnia, in omnióus, et pro 
obíequi,) Xen. 'Avg. et Pol. "Ixz. 4, 13. (ubi lad. pro facere, cf. Dem. 1235, 
8.) fimul cum adv. Rs. Or. V. 7. p. 136. 1.3., fimul cum dat. perf. Xen. 
Cyr. 6, 2, 2., quorfum refero cum dar. rei ibid. 6, 1, 33. δοκῶν vzwgt- 
πήσειν τῷ τυχεῖνγ) ἃ ἠβούλετο, DrO putans, fe effeurum , facturum, ut 
confequeretur ez , quae ve//et , cum dat. alio fimul f. modi, vel potius 
cum abl. fimul ap. Lyf. Rs. Or. V. s. p.78. l4. ἔργῳ δὲ τούτοις ὑπηρετεῖν» 
ve ipfa, fa&is, miniflrare iis, 1. adiuvare , futtinere , ttabilire, ut in N, 
famulari, unde hic locus ambiguus potius pertineat ad primam fupra 
claíffem , ut dubius hic Xen. Ἱσσ. 8, 7. cum pr. πρὸς ἕκα τα τούτων ad illam 
pro obfequi f. facere aliquid; ut ad phyficam aue tropicam notionem 
referentur loca, cum adhibetur de equo, cum dat. perf,, cum adv. it. 
cum acc. rei, πάντα €t rà δέον» Ind. Xen. Pol. Z. it. de avibus, cum dat. 
perf. ec acc. rei ibid, Cyr. 1, 6, 39. e. (ut tibi comducentia f. utilia fabmi. 
miftrazent, fuppedizarent,) fed tropico fenfs, de perf, cum. dac. rei τῇ 
μοίρᾳ Luc. 1, 451. l.. 91. miniflrare, i. parere; (opp. pr. ἑκὼν πράττειν.) 
χοὶς τρόποις Arift. Ran. v. 1480. N. T. AG. 13,36. Δαβὶδ, ἰδέᾳ yevez , fua 
aetatz , ὑπηρ. Tj. τοῦ ϑεοῦ βουλῇ», divino confilio, voluntati, fatisfaciens, 
obfecutus ,-explens, exfecutus, adiuvans, tum de re, abfolute Luc. t, 
451. l. 1. ξίφος — ὑπηρετεῖ —, enfem — (incuíabis,) acminifPer eff, i. modo 
inftrumentum eft caedis, fed cum dar. rci et perf. Ν. T. AQ 20, 34. ὅτι 
ταῖς χρείαις pod xod τοῖς ove: μετ᾽ ἐμοῦ ὑπηρέτησαν αἱ χεῖρες αὗτοι, manus 
bá; meas fubminiflra[Je, i. fuppeditaffe, paraffe meceffetates mihi et iis. 


is. V. 5. p. 804. m. αἱρούμενοι" καὶ οὐδέποτε αὐτοῖς ^. » etiam [ic iunctum in 


856 EXCVRSVS AD LIBR. I. ; 


qui mecum fus? , cum dat. perf. et acc. rei Xen. Mem. S. 2, 4, 7. 2 δὲ ef 
τε χεῖρες ἑκάτῳ ὑπηρετοῦσιν cf. Ind. Z. , quibus accedit hic Noftri locus et 
fimilis 6, 1, t1. de ἐξουσία» pro adiuvare, praeitare auxilium et faculta» 
tem, (Pebülflicb, befórderlich feys zu etwas,) cf. de medio huius v. fg. 
ad Alc. 1, 11. e. p. 44. e. cum dat, perf. infervrre , cui add. ex Heliod. p. 
$5. m. cum dat. perf., praep. et adv. temporis 2yà μέν σοι πρὸς τὸ βούλη- 
pz τὸ σὸν ἀεί τε wo4 νῦν ὑπηρετησάμην», ut cum alio adv. ap. Aet. Fab. 4,3. — 
pro auxiitum praeftare, it. cum dat. perf. folo 1b. 45, t. prooperam praes - 
ftare, i. q. Íqq. μοχϑεῖν et ἀχϑοφορεῖν, cf. ad Noftrum 2, 11, 18. cum L. N. - 


T. ad fupplendum Stp. Th. ec Bud. C. 458, 13. et Hemft. ad Arift. Plut. ' 
v. 980. 


Es ἂν ἃ 4. 
τοιαῦτα — συμβουλεύοντες αὐτῷ, — τῇ τε ἐμῇ μνήμῃ χαριεῖσϑε τὰ μέγιτα Ae | 
Formulae Noftri τῇ uy. zze. τὰ μεγ. modo vicinas has reperi ap. Luc. 
2, 17. 1. 85. dero γὰρ χαριεῖσϑοι τὰ μέγιφα τῷ βασιλεῖ, putabat enim, maxi- 
main fe arege gratiam zniturum, €t.a74.1. 60. ὡς οὐκ ἔςιν, 0 τι ἂν ἄλλο 
ποιήσας, μῶλλον χαρίσαιδ μοι, meque enim elt, in quo maiorem a me fgra- 
tiam inire poff/s , quorum in priori τὰ p. eit aut adi. , fubintellecto [übft. 
πράγματα Í. χρήματα, aut adv., oppreíla pr. κατὰ» quale adv. eft μᾶλλον 
in polleriori, et adeo tota re&tio verbi xze. in med. cum dat, perf. (vel 
ap. Noftrum cum dat. rei,) etacc. adiectivi, autadv., quarum re&ionum | 
illa cum dat. perf. et acc. rei per adi. non eft ap. Bud, C. 1506, 18., nec. 
ap. Stp. Th., nifi huc referas fimile Luciano 4, 359. 1. τί ἄν σοι ποιήσας 
z«eiexiro fine Vs. ec Ind. e Xen, Cyr., fed illa cum dat. perf. et accufa- 
tivis rei aliis ap. Dion. H. S. T. 1. 516, 25. Arifl.Equ. v. $4. Ach. v. 436. 
Thesm. v.763. 945. Ael. V. ἢ. 12, r. 11, 9. Luc. 1, 362. 1. 15. 272. l. gt. 
$65. e. Ind. Dem. cum Poff. Call. p. 423. e., cum perf. et dat. et acc. 
xze- τινὶ ἄνϑρωπον L. N. T. , Krb. Obf. p. 192.1. Loesn. p. cadem e., fed .— 
cum dat. rei folo Arift. Eq. v. 1365. (cf. Ruhnk. Tim. Gl. p. 126.b.) Luc. — 
2, $63. 1.79. , fed abfolute Ind. Xen. Cyr: Z. ect Mem. S., it. cum dat. 
perf, it. cum dat. rei, (cf. Ind. 'Avg. Z. pro obfequi, indulgere, facere 
aliquid ob iram v.c.) it. cum particip., pro adv. comiter, ἴδ. ες Poff. Call. 
p.423. 1. , fed feníu paff. de perf. abfolute, ir. dere, etiam cum dat. perf. ib. 
et PoíT. 1.1. e. ex Plat. ubi fufficit Lat. gratificari, f. facere et dare alteri 
aliquid gratum ac iucundum, et quod benevolentiam alterius paret, qui- 
bus par illa formula Gs. ad Luc. l.l, cf. ej. Fh. in fubft. $34. i. et v. 
16084, 70. Íqq. et aliorum facere f. dare in gratiam alterius, ut omnino 
notio et intelligentia verbi χαριῷ, pendet ab ifta fubítantivi χάρις, qua 
de v. fupra ad $. 7. | 
Sed notlro loco dativus τῇ ἐμῷ μνήμῃ non capiendus eft de memoria, 
quoad eít mentis facultas et recordatio, etiam in mortuo fuperttes, fed 
de memoria, quam alii habent de aliquo mortuo, quum cogitant iterum, 
qualis fuerit, quid quantumque fecerit, fed et quum id dicunt, narrant 
iterum aliis, cf. 1, 1,3. e., et tota Noftri formula reddetur meae me- 
moriae gratificabimini maxima, maxime, fed, tropo remoto, meae me- 
moriae favebitis maxime et proderitis, optime confuletis, profpicietiss 
1. e. facietis ac curabiris, ut mei memoria ap. alios exiftat et maneat, ea 
que optima et gratiffima, in animis, ore et fcriptis, ut optime libentiffi- 
meque de me alii cogitent, loquantur ac fcribant. | Quae explicatio 
1) confiftit cum fq. fententia, Ζε 4 que fo/um eam fempiternam facere po- 
feriis, quae priorem noftram definit magis, addendo tempore, dum 
Marcus vult, ut memoria fui optima et dulcilluna maneat perpetuo et 


/ 
EXCVRSVS AD LIBR. I. 857 


in omne tempus, 2) firmatur ufu verbi Lat. tum feveri, tum aliorum, 
cf. G. Th. grazificor cum Gr. ἢ. »— favere, — f2veo — augere it. prodeffecc 
tacens in v. confulere v. c. famae et irae, quo de cf. Cort. ad Cic. ep. 7, 11, 3. 
et Sall. Cat. 37, 8. 51, 7. cum Ind, Corn. N. v. e. »confulere male pa- 
17:26, — noxam afferre« atque adeo /eze con[ulere 1. 4. prode(fe, 3) con- 
venit partim cum P. ;emoriam noftram deme; ebimini* ad quod fupple- 
to adv. maxime , cum ille omiferit Gr, τὰ psy., fenfus orietur, de mea 
menioria optime merebimini, quod eft i.q. maxime prodeífle, quanquam 
G. Th. in v. P. dem. non habet exemplum cum acc. rei. 

Verum Bg. meae memoriae gratifimum facietis, (ubi adv. Gr. τὰ 
μεγ. per tuperlat. innexum adiectivo et phraíi Lat.) aut eft i. q. noftrum, 
prodeíle quam maxime, proprie gratiffimum negotium, officium prae- 
ftare, de perf. ufurpatum potius, (cf. G. Th. in adi. 837,.2.) quam de 
re, ut Bg. adhibuit, aut memoriae meae 1. 4. mihi mortuo, f. mihi poft 
mortem, ut fumatur Marci fenfus aliquis rerum humanarum etiam in 
morte, utque dicat, fibi mortuo etiam fic fieri iucundiflfimum quid, cf. 
cap. fq. δ. 2 1.fq., (at Tac. Ann. 3, 2. i. ut magiffratus Calabriae, —íupre- 
ma erga memoriam fi fui munera fungerentur, et 4,9. m. memoriae 
Drufi eadem, quae £5 Germanicum, decernuntur, aliorfum pertinent, et fiunt 
nunc Leopo/do illi et inagno ec unico, quo non a/ius — zz mare purpureum vio- 
lentior zzfluit,) et 1,5, 20. e. ubi Commodus ad cives et milites pro concione 
dicit, τὴν τοῦ κοινοῦ πατρὸς μνήμην χάρισιν ἀξίαις οὕτως ἀμείψεσϑε. communis pa- 
tris memoriae gratias dignas itareferetis, 1. ες patri meo, quiet vefter quon- 
dam fuit pater, gratias decentes refereris, f. erga patrem grati eritis; 
ob memoriam eius, qualis erga vos fuerit, quantumque vobis fecerit ; ad 
quam rationem, fumendo v. privo xxeíése5», pro illa phrafi χάρισιν ἀμεί- 
8:034, fuerit in noftro loce, memoriae meae eritis gratiffrmi, i.n meam 
memoriam, ob meam f. mei memoriam demonífirabitis gratiffimum ani- 
mum; f. animum gratum maxime declarabiris, quia memores eitis pri- 
flini mel erga vos amoris meorumque beneficiorum; in quo fit iterum 
illa exqui(ita brevitas, qua de v. ad 1, 4» 11. e., cum fubftantivum abs- 
tra&um ponitur loco concreti f. perfonae et pronominis perfonalis cum 
caufa, et τῇ ἐμῇ uy. pro mihi, ob memoriam mei; ficut ego non du- 
bito de v. χαρίξεσϑοι pro referre alicui gratiam f. gratias poít acceprum 
beneficium í. gratum íe alteri praeítare, f. gratum alteri declarare 
animum. 

Res quidem ipfa et fententia Noftri vera eft e duabus partibus, cum 
Marcus dicit, curando filio, eoque reddendo bono imperatore, iftos 
aut memoriae ipfius maxime profuturos, aut fefe declaraturos gratiffi- 
mos in Marcum, nefcio an et de tertia ratione, maximum ipfi creatu- 
ros gaudium vel poft mortem. — Cum quibus ut confiítat fententia fe- 
quens, ita £avtugr: memoriam Marci fempiternam reddituros, quia ta- 
men vel cum indigno ec impio filio per hiftoricos ad omnia tempora ve- 
nit Marcus, etiam fua jam virtute ac bonitate: fumemus, Noftrum ora- 
torie magis, quam vere dixiffe in illo adv. μόνως, et Jnducere Marcum 
loquentem in aeitu animi quodam, qualis íane eft interdum etiam mo- 
rientium , et effundit talia enunciata nimia, ur furor poétarum, aut 
capiemus illud adv. Gr. pro maxime, praecipue, in primis, ut faepe 
Lat. unice et affinia unicus et unus, cf. Ind. Suet. Burm. Liv. Ern. Cort. 
ep. Cic. (cui adde p. 193. e.) et ad Sall. p. 1063. b. m. cum Cl. Cic, ἢ» 
bere veríantibus Latt. Inttp., pro 224 que folum Í, tantum , ed tenen- 
τε Stp. Tb. formulam affinem e Xen. οὕτως — μον.» quo adv. poítremo 


858 ÉXCVRSVS AD LIBR. I. 


ufus et Thuc, cf. Ind., fed alterum Noftri v. ap. Xen. Mem.S. t, 55.€ 
οὕτω γὰρ ἂν μόνως, ubi Z. laudat alium locum e Cyr. 


I, 4, 17. €. 
-- ὡς μηδὲ κατασχόντας τινὰς αὐτῶν εἰς οἰμωγὴν ἀναβοῇσσ» 

Extrema εἰς οἶμ. ἀν. Bg. reddit, cum eiulatu exclamarent , cum Stp. 
nec emendans, nec intelligens, fed capiens praepofitionem εἰς pro cum, 
quo de nihil memini ap. alios, necap. Stp. Th., qui ec in rel. duobus 
vocab. nec noftrum habet locum, nec fimilem, qualis nec mihi per Indd. 
repertus eft. Cumiin noftro Ind. v. εἰς ad eandem notionem retulerimus 
binc cum alio 5, ἃν 1. loco: etus rei hic rationem reddemus fic, quod 
putamus, εἷς cum acc. rei effe proprie Lat. pez, in notione modi, quod 
deinde in quibusdam locis formulisque reddi poteit per Lat. cum, cf. G. 
Th. 770, 70. »per aquam, i. cum aqua* et Ind. Ern. Tac. »per pro cum«* 
ex Ann. r4, 5. m. Per gaudium smemerabat ; ficut e Graecis habemus in 
cam notionem exempla ap. Zof. 4, 29, t. e. τὰς δὲ πόλεις ἀπολελοίπει τὰ 
χρήματα, τὰ μὲν ὑπὸ τῶν ἐπιτεϑθέντων φόρων, ὑπερβαινόντων τὸ μέτρον, τὼ 
δὲ εἰς τὴν τῶν ἀρχόντων ἐκενοῦτο πλεονεξίαν, urbes νετὸ pecunia deíticuebat, 
quae partim per zmpofita tributa, modum excedentia, partim per avari- 
fiam wmagiftratuum. ex&auriebatur ; ubi Intp. videtur fequi conie&uram 
Sb. , inferentis ὧν poft yeuu. , quod fane feries requirit, ut εἰς recte red- 
ditur, ibi i.q. pr. ὑπὸ» quae propterea eodem Lat. reddebatur, tum 4, 
32, 2.6. εἰσπρέξοντας τὸ τελούμενον (i. 4. τὸ τέλος et pr. φόρος) εἰς πᾶσαν 
ἀκρίβειαν, qui omnino rigide perffones tributarias exigerent , pro feveris, 
qui exiecrent tributum per fummam feverztetem, pro cum fumma feveri- 
tute, cui formulae par Intp. adv. rigide et adi. z. mutatum in adv. affi- 
me omnino, in periphrafi fuperlativi rgidiffrme. quomodo et alii formue 
lam illam invertunt, v. Bud. C. 1461, 27. 1463, 45. Stp. Th. 1, 1157. D. 
Íq. L. Ern. Ind. Thuc. Dion. H. S. T. r. Polb. Xen. 'A;g. Bach. Cyr. utr. 
(ubi εἰς κάλλος fevere reddo per boneflatez , cum Loneflate,) Ael, V. h. 
Suid. 1, 872.1: 2, 32. e. 34. m. Hef. 1, 1458. e. Vig. p. 578. (qui p.575- i. 
era gi£yoa T. πιαρελϑεῖν εἰς τὸν δῆμον reddit »agere cum populo per non con- 
donandam hberratem, et per confequens pro antecedente, cum Lat. 
habeant tamen eadem,) Fi. ad Well. p. 364. e. et ad Plat. Symp. p. 109.e. 
cum Loesn. ad N. EF. p. τος. e., tacente G. Th. v. £n et zd, quanquain 
in poftr. 89, 83. in notione inítrumenti patet, ut de fyn. Gr. πρὸς eodem 
feníu alibi habemus. 

Quae pro Bg. in εἰς ratione fi cui minus farisfaciunt: poterit is ex- 
ponere εἰς cig., ut alibi, per gerundium eu/ando aut particip. eiulantcs, 
(v. G. Th. , ubi Plauti loca fic conftituenda Aul. 2, 4, 39. et 4,9, 17.) it: 
per adv. flebilizer , (ut ap. Luc. 2, 156. 1. 2. ἀνεβόησεν οἰκτρὸν, miferabile 
quiddam exc/emaret, reddas, ob pr. κατὰ oppreffam, per adv. mifera- 
biliter , et Rs. Or. V. 3. p.278. l. 3. ἀναβοᾷ παμμέγεϑες, validiff//me,) cum 
Lac. non habeant eiu/anter 1. eiulabiliter ; quae ratio et noftratibus com- 
modior, kig/icb ausruffen, it. per fyn. particip. web agend, fed de 
Bg. Vs. mit klàglichem Geheule; non me probante (quo refpexerit Vern. 
vetus) vim intendendi, quam quidam in pr. ἀνὰ reperiunt , cf. Stp. Th. 
in v. ἄναξ. Ind. Plut. Krg. L. N. T. Fi. » ubi tamen fubiicitur Matth. 27; 
46. ἀνεβ. φωνῇ μεγάλῃ» ut et in fimpl. βοῶν tamen additur Marc. t5, 34. 
28. φωνῇ μεγάλῃ», unde melius L. Krb. fine vi, ut Schw, partim, it. L. 
Ern. per folum exc/azo, quod fufficit, etiam a G. Th. non rette cum 
emphafi expofitum, propter adiuncta in locis fubietis furiofe, it. maxime; 


Ἢ 


"p... 


' 


Af 


EXCVRSVS AD L!BR. I. | 859 


it. maxima voce, etc., add. Cic. Tufc. Qu. 2, 24. i., ut Gr. noflrum ad 
Arift. Plut. v. 639. Schol. D'Otv. ed. Hemtl. explicat ἀνωμνεῖν, quodi.q. 
fimplex, cf. Suid. 1, 192. i. coll. 2, 740. m. οὐράνιον, ad quod, pro adv. 
poátum, iftius interpretationes pertinent, Ηεΐ. 2» $18. e. cum N. 27. ex 
Ariít. Ran. v.791. 793., ubi Schol. ἀναβ, per fimpl. βοᾷν exponit, fed 
Bg. ap. G. Th. »voce fublata flere.« 

Sed fuper notione fubft. oz. cf. Suid. 2, 666. m. Hef. 2,728. m. ut 
Bg. ap. G. Th. cum Gr. al., at cum noftro in v. fletus ez p/oratus , (ad 
quorum Graeca cf. Hef. τ, 1730. e. 718. i. 744. €.) ut Virg. A. 4, 463. vifa 
bubo Saepe queri et [onges in fletum ducere voces, forte fic explices, Jon. 
ga4s veces pro longum cancum, et ducere pro facere, fed utrumque pro 
canere multum f. diu, et i» fletlyz pro cum fletu f. flcbiliter. 

Denique e Stp. conie&tura fenfus fit, usque ad eiulatum exclamarents 
quod non aliter capio, quam ita exclamare, ut eiulatum facerent fimul, 
At haec ipfa eit íententia Bg. et lectionis vulgatae, nec proinde 5tp. 
emendatio neceílaria, ετῇ confentzanea eife potett ufui Joquendi, dum 
ipfe habet in Th. μέχρις πρὲς» fed et íclum εἰς pro usque ad, ut Lat. a4, 
cf. Th. 1, 1157. B. m. cum L. N. T. 

1, 4, 18. e. 
— πόϑον τὲ τοῖς καϑ'᾿ αὑτὸν ἀνϑεώποις ἐγκαταλιπὼν A. 

In verbo ἐγκ. penuria Stp. Th. iuvabitur tum L. N. T., tum Lat. e 
L. Ern. derelinquo, op. G. Th. »auget aliquantum fignificationem v. re- 
dinguo, et refpondet tere Gr. £yx. rel.« quae funt diluta, et Lat. nihil, 
quam fimpl., ut et Gr., per fimpl. etiam explicatum ab Hef. 1, 1068. e., 
non coll Suid., cui propterea fimul additur feparatim pr. ἐν», cf. 
Dion. H. S. 1.1.5755 26., ut fimul cum acc. perf. Dem. 1087, 7. (quo 
refpexerit Stp.) it. fimul cum acc. rei ap. PoíT. Call. p. 248.1., ubi recte 
modo re/izquo cum bg., ied cum dat. perf. et acc. rei, ut h.l., quoque 
Luc. t, 46. 1. 39. , ubi fimul cum adv., porro cum rei dat. et acc. Rs. Or, 
iV. 7. p- 738. Íq., fed in paff. de re cum dar. rei Dion. H. S. T. 1. 615, 10., 
at abíolute in paff. de perf. Thuc. 148, $0. et Herodt. 644, 70. ci δέ γε 
ἐγκαταλειπόμενο; οὐ esQaveUvTo4 , (In. IN. »hic funt in ftadio relicti, f. curíu 
fuperati«* quo fenfu et (implex dr.) cum acc. perf. , de mortuis, Hef. ey. 
v. 376. f. 378. , fed univerfe ind. Dem. ; ut de re iterum de mortuis fs. 
Or. V.4. p. 175. i., cf. V.8. Lyc., fed in- univerfum ap. "Thuc. 167, 6. 
2$6, 15., tum in malam partem, ut Lat. ze/inquere, pro defezere, cum 
acc. perf. et dat. rei ap. Dion. H. l. l. 676, 3., cum folo acc. vel perf. 
Jb. 214. 14- 369, 36. 514, 8. Rs. Or. V. 4. et Dem., vel rei ap. Dion. 
H.l.]). $16,24. Rs. Or. V. 8. Din. et Lyc. Dem. Plur. Krg., Gs. Chr., 
tum fenfu medico ap. Foef. Oec. p. 108. e. per notiones fupra principes 
duas, pro relinqui, in paff.; de re cum dat. perf., it. abíolifte p. 109. 
2. m., fed pro deferi, de perf. ib. v.e. it. de re; porro, quoad ufum et 
re&ionem in N. T., ubi femper de perf. , pro relinquere, cum acc. perf. 
et praep. AC. 2, 27. οὐκ &yx. τὴν ψυχήν μου εἰς docu» pro ἐν, cf. Krb.L. p. 
196. v. εἰς Nr.2., tum pro reliquum facere, refervare, fervere, cum 
perf. dat. et acc. Rom. 9, 29., fed pro deferere, cum acc. perf. Matth. 
27, 46. Marc. 15, 34. 2 Tim. 4. 10. 16. Hebr. 13, 5., fed cum acc. rei 
Hebr. 10, 25. , ut per ambiguae notionis loca 2 Cor. 4, 9., ubi de perf. 
abfolute, cf. L. N. T. cum Inttp., et ad Herodt. l.l. Ind. Dem. ex 140, 
ς. et denique ad criin, ubi confufa fint aut videantur v. &yz. et. ἔγκα- 
παλαμβάνεσϑοι 1n temporibus, quorum vocales ac fyllabae mediae fonum 
haberent eundem in audiendo pronunciandoque , aut in Codd. figuram 


$60 EXCVRSVS AD LIBR. L 


affinem, tanquam aor. 1. ἐγκατελήφϑησαν et ἐγκατελειφϑ. rel. , v. Weff. ad 
Diod. S. 2, 55. N.92. D'Orv. Ch. p. 563.1. Abr. Dil. Th. p. 686. e. cum 
Rs. Or. V. 3. p. 481. €. 

Caeterum, tropo ademto, hic quidem de mortuo, cum defiderium 
fui reliquit fuae aetatis hominibus, dicetur mortuus effe fic, ut id defi- 
derium in hominum animis remaneret, ut ap. Luc. l.l. óc ἀληϑῶς ἐγκα- 
τέλιπέ τι κέντρον τοῖς ἀκούουσι» reveraaculeum quendam in auditorvm men- 
te reliquit, Gs. reddit de Lat. ratione, ubi porius dr. cum fubft. rei, 
quam perí., cf. Cic. in Brut. c. c. e. f. 38. de eodem Pericle, cum de- 
lectatione acu/eos etiam relinqueret in animis eorum, a quibus effet audi- 
sus, it. de Orat. 3, 34. f. 138. m. t in. eorum mentibus, qui audiffent, 
quafi aculeos quosdam relinqueret, h. e. oratione habita finitaque abiit e con- 
cionefic, utinaudientium memoria et pectore remanerent gravirer dicta. 

I, 45 2I. 
— χάντες δ᾽ ὥσπερ Ex pae Quyüc. οἱ μὲν πατέρα χρητὸν — ἀνεκάλουν. 

1n marg. Ox. fignarat Leisn. 5»ἐκ pro ablativo caufae et pleonaitice; 
Aelian. 3; 9.« ubi nil, nifi haec V. h. p. 214. ἅτε ἐκ ϑεοῦ κατόχως £vS$ov- 
σιῶντα , p. ἴα. ἐξ "Ageoc — μανέντα, €t ἐξ ἑνὸς περιειλημμένοι δαίμονος, it. ἢ. 
216. τὸ ££ "Aereo — Qovüvri , quorum duo Ind. affert fub. »»ἐκ caufam no- 
tante& quae tamen non fint buius loci, ut alterum de ἐκ pleonaftico 
modo fic intelligetur, ut tota formula ἐκ μ. q. fit fyn. illi per dat. f. abl. 
μιᾷ φωνῇ.» qua de infra, unde Sb. Ind. v. ἐκ noftram “πὰ voce cum P. et 
Bg. verterit; refpiciente omnino Leisn. ad Rz. ad Luc. t, 737. N. τα.» 
ubi et Noftri locus adhibetur cum Ael. ultimo. 

-? De mea fententia res fic habet, ut in aliis praepp. cum fubft. ali. 
quo, ut in εἰς» v. !, 4, 17. €. , in ἐν. V. 1) 4, I2. €. et in ipfa ex noftra r, 
4» i2. 1 , quam h.l. non capio in notione caufae, fed módi, nec puto 
redundare, fed proprie valere ex, deinde cum f. per, et i. q. Gr. διὰ, ut 
ix cum fubít., it. cum adi., feyere reddas per talem praep. aliquam; 
qui vertendi modus in noflra folennis ett lingua, a Vern. hic quoque 
fervatus, recente aus einem AMunde, aflequente etiam praepofitionem 
Gr., nobis reliquam quoque in illo, as vollem Halfe fcbreyes, ubi 
praepofitio non eít in notione caufíae, fed modi; quanquam fic exprimi- 
eur aliud Gr. ἐξ ἑνὸς sóuzrcg, quo de poít, quam noftrum ἐκ μ. Φ.» no- 
bis mit einer Summe. 

Porro tales dicendi formae per pr. ἐκ cum fubft. aut adi, poffunt ad 
fenfum et ex ufu Lat. fermonis explicari reddique folo abl., cf. 1,4, 12. 
i ete, quam rationem vulgo amplectuntur, v. Step. Th. 1, r161. E. m. 
íqq., ubict »eft ἐκ pro ix L. Ern. »éx infervit — periphrafi abl.« Vig. 
p.582. m., unde Noftri ἐκ μ. φ. per nudum abl. reddatur cum Sb. fupra, 

uafi in Gr. fit μιᾷ φωνῇ, cum Lat. non dicant per praep. et abl., fed 


' 4olo abl. una voce, uno ore, cf. G. Th. v. utr. ec Wefth. ad Ter. Andr. 


1, 1, 69., Qui ad πη ore confert »uz φωνῇ καὶ ἐξ ἑνὸς τόματος «- 

Denique eandem pr. ἐκ cum fubit, aut adi. licebit etiam libere ad 
fenfumque interpretari per adv., cf. 1, 4, 12. i., et adeo Noftri £x gu. à. 
per einflimmig , ut Latini, pro wma sente, (v. Wefth. 1. L.) adhibent :n- 
terdum adv. waanimiter, et Graeci, loco μιῷ γνώμῃ» etiam ὁμοθυμαδὸν», 
pro quibus nos habemus mit einer See/e, et, ex Hebr. opinor, i» einem 
Geifl- , ied et adv. einmütbig. 

Quae quidem omnia puto:plana effe ac vera, feverisque hominibus 
magis placitura, quam illam aliorum rationem, quae ubique crepat et 
amat pleonasmum atque redundanciam ; quae ratio nihil facit ad loci, verbo- 


EXCVRSVS AD LIBR. I. $61 


rum, phrafiumque intelligentiam veram ac iuftam, fed ad ignaviam in ver 
tendo deducit, longiffimeque avocat ab interiori linguarum fubcilique 
notitia. 

Quaeritur poft illa, quomodo Noftri formulam ἐκ i. Q9. ufu exemplo 
que aliorum Gr. defendamus atque illuítremus. Eam nullibi profertStp. 
Th., fed modo :, 1158. e. e N. T. Luc. 14, 18. ἀπὸ μιᾶς — πάντες», cum 
fupplemento φωνῆς» et Lat. “20 ore , et 3; 1040. E. 1. ἀφ᾽ ἑνὸς sóparec, 
per Lat. eadem, it. i£ £y. cop. et πάντες — ὡς ἀφ᾽ ἑνὸς sop. , p. Íq. ἐν ἑνὶ 
sóuzri: »prO ἀφ᾽ ἐν sop. Í. ἐξ ἕν. seg. uno ore, ad Rom. τς, (6.) ἵνα 
ὁμοθυμαδὸν ἐν ἑνὶ 9. δοξάξητε τὸν ϑεὸν, — Ariít. Eq. (v. 667.) oí δ᾽ ἐξ ἕν. τομ. 
ἅπαντες ἀνέκραγον, (ubi Schol. explicat ὁμοθυμαδὸν- κοῦ μιᾷ φωνῇ.) SiC 
Plato μιῶ δὲ φωνῇ wo) ἐξ ἕν. cop. πάντας συμφωνεῖνις ad quem locum fupra 
Wefth. refpexit, ut illud ἐν ἑ, ς. eft proprie ex Hebr. pro φὸν ἕ. s. 

Porro ap. L. Bof. Ell. p. 68. m. »vox γλῶσσα Íubaudienda — in ἀπὸ 
μιῶς» (fine auctore, quem v, ante ap. Stp.) Supplet enim expreffe Dio 
1. 58. πάντες &- μ- γλώσσης A. (ubi particula comparativa ὡς f. ὥσπερ ite- 
rum, ut ante in Stp. quibusdam deeft, et p. 70. m.) integra oratione τα 
wu γνώμῃ. Pro eo habet Dion. H. 1. 6. p. 348. (1.28. ed. S. T. 1.) ὥσπερ 
ἐκ μιᾶς ψυχῆς ἅπαντες ἀνεβόησαν ἅμα» (Vs. quafi uno ore conclamarunt, et 
fic quoque Rs. ed. 2, 1058. pro ex uno aszmo, vel fine praep. una men- 
£e,) Macarius — ἀπὸ μιᾶς φάσεως, (et p. 359. €. ἀπὸ μιᾶς. ab ura, pro à. 
μ. φωνῆς», «5 una voce. — lene ἀπὸ μιᾶς φωνῆς Occurric ap. Herodi. ]. 1. 
€. 4. (ubi innuitur nofter locus, e quo error in ἀπὸ pro ἐκ corrigendus, 
et p. 394. i-) in ἐκ μιᾶς. (cuius generis exemplum nec ibi fubiicicur, nec 
mihi cognitum,) ἀπὸ &. fupple ψυχῆς» uno “προ. Addidit Dion. Hal, 
(in loco fuperiori ,) zavguazm uno es7mo omnes exclamarunt* ieverius 
fane, quam ante in Vss. ad latus, nec tamen bene omillo /£mu/, cum 
ibi ἅμα adhuc adeflet. 

Ut aurem per Bof. libellum videas varietatem in ἀπὸ μιᾶς explendo: 
fic ad N. T. locum, quo ifta peztinent, voluit Grot. fubticeri ψυχῆς f. 
καρδίας, non φωνῆς» quod tamen defendit Pric. ibi, comparans Rom. 15, 
6. Att. 19, 34. Φωνὴ ἐγένετο μία ix πάντων» et e lofepho πάντες διὰ φωνῇς 
ὁμοῦ, ὥσπερ ἀπὸ τῆς αὐτῆς ψυχῆς, εἶπον, Vs. ed. Hvc. 2, 509.1. l. 3. 210 ore 
Jimul, quafi ex eadem anima, ied ap. Krb. Obf. p. 126. i. omnes “20. ore 
Jimul, quaíi ex eodem animo; ubi iterum adiungitur adv. aliquod ὁμοῦ, 
fyn. illi ἅμα 2p. Dion., fed etiam, pro Noftri ἐκ, fyn. διὰν qua ipfa fupe- 
rius noftram pr. ἐκ reddebam; in quam rem v. clarum exemplum aliud 
ap. D'Orv. Ch. p. 97. m. ubi, pro ἐκ τοῦ, δικαίον, alibi dr. διὰ τοῦ 3.; 
ficut pron. τῆς αὐτῆς pro pr. numerali μιῶς. — Sed ad facrum ἰος- 
cum Munth. p. 165. i. e Diod. S. utitur (praeter alienum 1», 493. l. 
17. ἐποίησε πάντας, ὥσπερ ἀπὸ μιᾶς ὁρμῆς, ἀποκλίνοι πρὸς τοὺς ᾿Α3η- 
γαίους , uno omnes utu , íed ed. Weff. uno omnes impetu, quodadhibeas 
fimul ad explendum Bof. libellum) 2, 90. l. 30. τὸ δὲ πλῆθος, ὥσπερ ἀπὸ 
μ. φωνῇς» ἀνεβόησεν una Voce, comparans et Lt 576. l. $7. oí σαλπιγκτοὶ 
δὲ ἀφ᾽ ἑνὸς παραγγέλματος wefavro σημαίνειν τὸ πολεμικὸν, ad uxum veluti 
iuffóm , quod ad illud N. T. modo valuerit ob ἀπὸ et 4e£., ut ἀφ᾽ ἑνὸς 
συνθήματος, quo dealibi, componit Loesn. p. 121. e., utSuic. Th. p. 1040. 
Nr. 1. e. 5 malunt fuübintelligere φωνῆς», f. γνώμης», Í. βουλῆς, f. ψυχῆς A 
poft quae ib. interpretatio illius ἀπὸ μιᾶς per Gr. zy γνώμην adiuvabitue 
per fübintellectam pr. xarà, ut non opus fit correctione in μιᾷ γνώμῃ, 
quod fupra adfuit, ut fimile exemplum per accuf. proferemus intra, cf. 
L. N. T. Schw. p. 915. b. e. ex Themit. ix u. γνώμης» ex una eadem que fen» 


863 EXCVRSVS AD LIBR. L. 


tentia, fed et 10 animo, it. e lofeph. ὁμοῦ πάντας yz γν. otmmes una fezten- 
?ia, iterum neglecto //mu/, fed p. fa. N. noftro loco ;0mnes una voce a/ii 
atrem Jonum, alii éonum regem vocabant« oppreifa ὥσπερ, ubi fyn. in N: fq. 
Ἑ Polb. fine Ind. οἷον ἀ. μ. ceizze, omnes £znquam uno impetu, it. N. fq. à. μ. 
ἀρχῆς ν» p. 1248.1. ἐν &. sop. magno omnium confenízs, per fe bene, íed 
non Conveniepter ad Rom. 15, 6., ubi fimul eít ὁμοθυμαδὸν, et ftatuo 
figuram ἐκ παραλλήλου, ut, inferta copula, reddamus, s» mente et umb 
ore , c£. Krb. L. p. 436. e. 627. Nr. 8. eum p. 79. e. Nr. 16. ad Luc. 14, 13. à, 
μιζς »ÁC. ψυχῆς 1. φωνῆς» unanimiier* bene, quoad ellipf. uy. 
Praeterea e fcriproribus profanis in Noftri formulam habemus Dion. 
H. S. T. 1. 275, 36. ὥσπερ i£ ἑνὲς sop. ἅπαντες τὴν αὐτὴν φωνὴν ἀνέκραγον, 
velut uno ore omnes exc/amarunt,ut ed. Rs. 2, 838., tacencibus N., per illam 
iterum figuram ἐκ παραλλήλου, pro quafz uno ore otunes et eadem voce excl, 
perque accuf. ellipricum iterum, ut fupra ap. Suic. in μίαν γνωμ.», deni- 
que per commurationem in fyn. ἐνὸς - εἴ τὸν αὖτ.» fed Dem. 147, τ. ἐὰν 
μὲν ὑμεῖς ὁμαϑυμαδὸν ἐκ μιᾶς γνώμης Φίλιππον ἀμύνησϑεν ubi, ficur in loco 
N. T., fimul eft adv. ὅμοϑ.., tacentibus N. et Ind., pro ssa mente εξ 
una fentestia, nobis einmütbig und c/eichgeffunt, non bene ftatuente Stp. 
ΤῊ. 1, 1605. D. τῇ adv. 5 Dem. quati ex fuperabundanri addidit ἐκ p γνος 
tum Luc. 1, 53. 1. 53. Zvegogto, μιῷ φωνῇ πάντας, ὥσπερ ἐσπεμβένους, omnes 
gra voce — exclamare , c£. L. N, T. Schw. p.916. N. εν, cuius locum e 
Diod. S. non reperi, fed fine Ind. τ, 425. 1.20. &se μιᾷ $. πάντας ἐποκα- 
Atiy εὐεργέτην, xo σωτῆραν xo βασιλέα , Ut uma voce preclamarent , led 
ex Ind. ib. 474.1. 99. ὥσπερ τινὶ μιᾷ Φ. — ἅπαντες ἐβόουν ^. unanimi voces 
wut noftri mi? einmüthiger $r/zme, ubi N. Well. atfert e2, 143. l. 14. πάν: 
Twy δὲ καϑάπερ τινὶ μ. ᾧ. βοώντων» omnes una voce rel., omiílo καϑ., ubi 
iterum adiungitur pron. τινὲ» nobis quoque folenne, g/eicbfam mit εἶπον 
einzigen Stimme, et e Greg. N. ὥπαντας ὥσπερ ἐξ ἑνὸς συνθήματος καὶ TT 
φωνῆς τὸν τῶν Χριςιανῶν ἐνακαλεῖσϑοι » line Vs., qui locus noftro fimilis, 
propter non modo v. zyzx. , (pro quo med. ap. Noítr. modo eft at.) fed 
et formulam eandem in ἐξ — j« $. , repetenda pr. ix poft interiecta quae- 
dam, tum Phil. in Flacc. p. 763. B. i. ἀνεβόων οἱ μὲν — οἱ δὲ — ὡς ἅπαντε 
ὁμοθυμαδὸν μιᾷ φωνῇ xexemyfvou, denique cuncti couclamant, fed ap. Locsn. 
1. 1. ut c«z&i fimul suz& voce conclamarent , melius, nifi uc unanimiter 
malim, quod iterum in formula noítra comparet, qua de habui in Ad. 
verfariis ad Dion. Caf. p. 576. alia effe exempla, ubi ἀπὸ pezc« (ic mi- 
nus plene, ut nefcirem amplius, quale fubít. ibi aut fimul effet, auc 
fuppleretur, cf. exempla Lat. ap. G. Th. Wefth. 1.1. Stp. Th. 3, 1041. A. e. 
Pric. ad N. T. 1.1. L. N. T. Schw. p.916. N. t. e. cum L. Bof. Ell. p. 70. e. 
I, $,2. €. 
ὡς — μεγαλόφρονι ἐπιδόσει οἰκειώσητοι TO ςράτευμα. 5 
Adie&ivum gey. habens Stp. Th. tantum in notione propria, pro 
magnanimus, de perf., (c£ Ind. Luc.) tamen íubiicit in adv. in vulg. 
Jex. masnifice, Jargiter, ePolluce.« Nempe, quoniam, qui func magno 
animo atque excelfo, iidem inclinant ad magnificentiam, in primis: 
publicam, et ad liberalitatem eam, quae multa et magna dat aliis: inde 
fit, ut μεγαλόφρων valeat pro magnificus, de perí., cum quis, fecundum 
G. Th. »in maenis (rebus) pro dignitate fumtum (eundemque magnum) 
facit** eftque etiam erga fe ipfe fumtuofus, in victu amitctuque, dein- 
de pro liberalis, beneficus valde, largiens multa; unde et de re, pro. 
magnificus, it. largus ec multus, ut h.l. de exi3., nobis durch eine frey- 
gebige, anfehnliche Befcbenkung , ein freygeóiges, teiches Gefcbenk , et 


- 


EXCVRSVS AD LIBR. Σ. 865 
denique pro imagnus, in utramque pàártem, cf. de adv. ap. Poll. 3, 114. 
L. Ern. Ind. Ael. V. h. (cf. 1, 25.) ubi et fubit. μεγαλοφροσύνην pro libe- 
zalitàte, 14, 24. i. it. 1, 25. in titulo, quam notionem ignorat Stp. Th. 
cum L. Ern., ubi de adi. noítro bene, nec tamen plene, cf. pro libera- 
lis et largus ad Capitol. T. 1. p. 356. b.e. N. Caf. et p. fq. N. Salin. it. 
Hemft. ad Luc. 1, 452. b. m. Suic. Th. p. 1163.2. i. v. éziózj. it. ad Hef. 
2, $54. i. Suid. 2, 5 15. m. Aéyeros δὲ xo4 μέγιφος πλοῦτος A. pro quo lego 
μεγὶςόπλουτος» (ut habemus μεγιφύτεμος et μεγιξόφωνος et μεγαλύπλουτος» 
quod v. ap. Stp. Th. εὐ nk M. p. 405.) tum pro fortis 1. intrepidus 
cum praep., de perf. , Ind. Xen. Cyr. Z., de equo, pro generofus aut 


magnus cum acc. elliptico τὴν ψυχὴν», Ind. Xen. Pol. Z., fed in malam 


partem, de perf, pro arrogans, fuperbus, elatus, efferens fe animo 
aut verbis, ad Luc. 5, 826. N.40. Bud. C. 1251, 17., et ad comparan- 


- dum ia notionem pro liberali, vel magno, μεγαλοψυχία L. Ern.s it. ue 


γαλοπρεπὴς cum adv. fuo Ind, Fi. Aeích., Xen. Z. Mem. S. Cyr. et 'A;g, 
cum Plut. Krg. 

Sed de fubí(t. ἐπέδοσις, praeter Bud. C. 1197, 44. Stp. Th. ec L. Ern., 
dederim fic, ut fit phyfice 1) additamentum f. additio, (Zugabe, Zu- 
lage , Zufcbuff) 2) donatio, largitio , erogatio, donum, i. q. fimpl. δό- 
«ic , (ut v. ἐπιδιδόνοη pro ài20vou ; ad Hef. 1, 1350. i. Suid. 1, $07. m.) in 
primis cum fit publice et in remp., atque a magi(ltratu, 1. donarivum et 
congiarium , fed et a civibus, v. c. exhauíto aerario, Ei. The. Jnd. , Rs, 
Or. V. 4. 8. p.625. 1. Dem. p. 347. e. p. Íqd. e... 3) emolumentum quod- 
vis, Ind. Polb., tum improprie 1) incrementum, ausmentum, (Zmz- 
«vecbs, Zunahme, IVacóstóum,) omnis gesieris, hominum , rerum, ar- 
tium, morbi, rel, jad. Dion. H. S, T. utz, Died. S. Polb. Xen. Bach. 
Ifocr. Mor. et Fd. cum Foef. Oec. p. 158. b. i. , ad Vig. p. 179. a. e. 2) re- 
rum melior conditio et ftatus Polb. Ind. 3) ftudium, cura, amor alicuius 
rei, i.q. ἐπετηδευσις T. ἐπιτήδευμα» Ind. Dion. H. S. T. 2., a v. EriooUvos, 
pro dedere, dedere fe, ftudiofum eile, c£ ad Vig. 1.1. N. 59. e. cum L. 
Bof. Ell. p. 101. m. Verum ap. Noftr. ubique dr. fieri in milites; unde 
recte Bg. donativum, quod propriein hac re adhibetur et de dono, quod 
a principe milites accipiunt, variis temporibus, occafionibus et caufis, 
interdum , ut hic, fub aufpicium imperii; refpiciente P. ad aliam par- 
tem vocabuli, cum donativum interdum datum eit etiam auctoratis in 
ipfo tirocinio, ut militaturis, c£. G. Th., ut ἢ. l., a novo imperatore 
praebitum, projeu&oramento (Handgeld) haberi potcít; fed ut praeftet 
Bg.ratio. Tuin, ficut ap. Noftr. cum hoc fubít. eft alibi epitheton λαμπρὸς» 
3: q. h.l. μεγαλόφρων, Xa et cum eodem gen. habetur χρημάτων», qui h.l. 
quoque fuppleacur ad.plenam vocabuli notionem, ut fit donatio pecu- 
niaria, (ezme Verebrung Í. Gefcheuk am Gelde,) cf. $. 27. de eadem re, 
μεγαλόφροσι δωρεαῖς χρημάτων οἰκειωσάμενος τὸ Sexririxov, Ubi manifeíte 
δωρεὰ xewu. per variationem pro noítro ἐπίδοσις γ quae 6, 8, 15. νομὰς xo4 
δόσεις μεγίτας ὑπέσχετο, ubi δόσις μεγίξη noitra eít μεγαλόφρων ἐπίδοσις». 
et fimplex adeo pro compoí., denique noftra $. ipfa pauio antea idem dr, 
per χρήματα δωρκοάμενον. 

"Tum v. eixe«26324 , med. fenfu ap. Noftr, frequentatum, ex eoque 
aStp. Th. aliquoties allatum, poft Bud. C. 1106, 21., pro facere fibi 
aliquem füum, familiarem 5». amicum, fibi conciliare, fervante vim med. 
Bg. et Sb. Ind., etiam P. per aliam formulam, (μὲ geneigr, gewogen 
maeben,) pro Dion. H. οἰκεῖον αὑτῷ ποιῆσοι»γ t. οἰκείους ἑαυτῷ xaJisávon, V» 
Ind. S. T, utr. nou reperi per Indd, cum acc, perf., nifi ap. Dion, Caf, 


864 EXCVRSVS AD LIBR. L 


woixeidopes , mihi concilio, 2) paffive« nec ap. Poff. Call., nec inlib. de 
V. med., at in L. Ern. modo activum, quod tamen et ipfum ponitur cum 
acc. rei, v.c. terrae, pro vindicare fibi aliquid, fuum facere ac profiteri, 
cf. Ind. Herodt. et Thuc. cum Abr. Dil., it. fimul cum dat. perf, v. c. 
ut quis dicatur oixeevy ἑαυτόν T», alicui amicum fe facere, praeftare, 
alicui fe adiungere , cf. Stp. Th., quam reCtionem habet quoque medium 
Nottri, v. Ind. Luc. et Dem., quo pertineat lex Thomae M. p. 734. m. 
V. πρέπει» — ὡσαύτως κοὶ TO οἰκεισύμοη δοτικὴ závrorE , Ubi N. filent. 


I, $5 3. 
Τιαρηγγέλθη τὲ δὴ σᾶδιν A. 

Haec Hoos. reddit ad Vig. p. 482. Ν. 6. b. i. »»62 fane εὐϊδδω»ι eft 
omnibus, (additis his.) Caeterum τὲ δὴ vel καὶ δὴ patlim redditur zgztur 
f. itaque, ut ab Interprete (vetere P.) ἢ. l. — Utraque partic:la íuam 
notionem et vim retinere debet. Et xo; quidem f.7? coniunctio fuo co. 
pulandi fungitur officio: particula vero δὴ non tantum probat 1. confir- 
mat praecedentia, — fed etiam, nefcio quid, addit et auger.« 

Quae quidem poftrema τοῦ δὴ vis et emphafis, fentienda illa mazis, 

uam explicanda verbisque expromenda, cf. Ind. Fi. he. et Pal., inihi 
eft nulla; ut notio altera aiens f. confirmans procedit hic quoque per Lar. 
fane 2ut vere, noftratium avir kich , ut hic fiat vere eventumque habeat, 
quod Nofter $. τ. dixit, amicis vifum eife ac placuiife, ab iisque pro- 
pofitum effe Commodo per confilium, fi ei placeret exfequi; unde ane 
comprobet Nofter praecedentia. Verum ego non dubito δὴ hic capere 

ro Lat. igitur Í. adeo, reddens totum denunciatum que eff igitur f. 5deo 
omnibus , qua vi particulae illativae f. confecutivae indicatur, quid poft 
amicorum illud confilium producendi ad caítra militesque Commodi 
fa&tum fit atque evenerit. De ea notione, nobis iam ad 1. 3, 5. pro. 
dutta, dubitarunt Hoos. in Op. p. 3or. 44. ec Zeun. ad Vig. p. 4$7. b. 
N.14.e., quanquam iidem fimiliter. per zgizur vertente$ in Op. p.287. 
Nr. τ. p. fq. Nr.2. et adeo p. 289. m. fed ad Vig. 1.1. N. 14.a.e., et Zeun. 

er Indd. Xen. Cyr. Pol. 'A;g. et Mem. S. ibique ad 2, 1, 24. N. e., ut 
dudum Hef. t, 924. m. δὴ», ovv, explicat, et nobiscum reddunt Dev. p. 
109. i. Vig. p.482. i. Stp. Th. r, 965. G. m. p. 4. G. m. L Ern. et N. T. 
cum Indd. Xen. Ern. ec Mor. Cyr. et'Asg., Fi. Pal. ec Hf. Fab. Aef.. Et 
fortaffis pugna eft tantum de vocabulo ac nomine, quod ifti particulae 
ex arte tribuendum fit, an debeat dici, habere ufum éziderixóv, quem, 
pro Lar. etzam capiendo illam δὴν et ipfe nego, non item, ut late acci- 

iatur illud ἐπιδοτικὸνν et pro qualicunque cozfecutioue, quae eit ec in 
addendo, tranfeundo, inferendo, collizendo, argumentando, utque 
ufum illum 2z:2e. habeam eundem cum 7//azivo, it. coscluffvo , qui tta. 
tuitur in Op. p. 300., etiam cum Zzcoativo , z2eaxsAsvsixg εἴ μεταβατι- 
x ib. p. 237. m. 289. Nr. 5. 281.fqq., ubi et 35 fubinde per adeo reddi- 
tür; utque denique credam, notionem illam τοῦ δὴ illativam, pro igi- 
fur, contineri in illa (quae primaria eft fumta ib. p. 276. e.) temporis 
pro νῦν, Lat, sunc f. am, quae quidem Lat., cum noflratium inde facto 
sun, non modo de tempore ufurpantur, fed etiam in confecutione uni- 
vería, in collizemdo ec tranfeundo, proque illo 7gitur, ct. de iam Hor. 
Turf. p. 367. m. VI. rt. et 3. ἢ 

' ]am τὲ δὴ cum Hoog. capio fic, ut utraque particula vim obtineat 
füam, reddens primo fevere que — gitur f. et — adeo, fed liberius ita 
que, diviíis fic vocibus, quia ἐξα ad fenfum valere poteft pro tunc f. nunc 


EXCVRSVS AD LIBR. l . B65 


f.igitur, ut noflrum αὐ, proprie etiam de modo ditum, fed deinde 
fenfu illativo et confecutivo, quanquam hac ratione invertitur ordo no- 
tionum Gr., quae resreliqua eít quoque in P. zzeque, una voce fctipto, 
et in mediam orationem coniecto, ubi fane pro folo zr« f. zzizuz füini- 
tur, peremto fenfu copulae gue, quae olim vim habuit fuam jn enun- 
ciationis initio, poftea vero per negligentiam librariorum et morem fcri- 
bendi omnia ferie una, tandemque per fcriptorum ufum modo valuit 
pro unis illis a f. igitur, cf. G. Th. ec tlor. Turf. p. 457. m... Unde. non 
fit fevcre fatis, cum alii illud Gr. τὲ δὴ fimiliter per folum zgztur reddunt, 
at ramen fizmul pro mea notione; cum δὴ pro οὖν capiant manifeilo , τὲ 
prorfus neglecto, nec illam vim illativam habente, fed cum δὲ mihi re- 
perro etiam ap. Thuc. 275, 64. τὸ ξύμπαν τὲ δὴ A. in lumma vero, (ut 
Ind.) ap. Dion. H. S. T. r. 339, 9. quapropter, (ed. Rs.2, 103 1. L 4. quare) 
610, 41. ταῦτά τε δὴ καὶ πολλὰ ὅμοια A. haec alia que multa, (cum. ed, 
Rs. 3, 1894. l. 6. opprefíis τὲ δὴν) it. 657, 9. ec Arift. Nub. v. 6o. in Vs. 
vulg. oppreifo 24, quod ibi ad Dev. p. 109. N. 34. Rsrn. vult per Lat. 
ibi tum , me quidem reddente fic, za£us eft filius hicce nobts, mihi feiz- 
cet et uxori, ubi δὴ magis definit et explicat, (ut Lat. z:5/ que adco et 
sX0ri,)et τὲ non cohaeret cum à4, ut nullibi, fed cum fq. xz, ut noftro 
loco pertinet ad pr. v. zze. , quod refpicit v. ἔδοξε δ. 1. tuper coniuncto 
zi δὴ nihil me praeterea reperiente, (cum Stp. Lh. 4, τος. E. e. Append. - 
e Dem. non extiterit in Rs. Ind.) ut tamen comparem non modo xz δὴ 
cum Hoog. ad Vig. (cf. ad 1, 2, 9.) fed etiam τὲ οὖν, ap. Noflr. et alios, 
it. δὲ 2, quo de v. Bud. C. 1299, 5. Stp. Th. 1,965. G. i. Dev. p. το3. e. 
109. m., ad Luc. 2, 875. N. 59. Fi. ad Plat. Theaet. p. 139. 1nd. Xen. 
Pol. Z. v. δὴ e. Hoog. Op. p. 268. it. δ᾽ οὖν ib. p.271., five δὲ pro» 
prie capias, (ubi et noítrates habent a£er nu7,) five pro 72 , ur zlibi. 


Quod aurem Reusm. l.]. comparabat cum Gr. δὴ noftrum zz: id per 
fe non improbo, cum ex ifto fermone nofter duxerit plura, illudque zz, 
leviter immutatum in vocali, non modo adhibeatur de loco, fed etiam 
de tempore, ubi pro Lar. tum Í, tunc ponitur, in primis in apodofi, fi 
ftat folum; ut 24 cum τότε eft potius Lat, demum, pro tandem, quam 
Lat. vero; unde ἢ. l. effe poffit, denunciatumque elt tunc , (und da ΠΑ 
den angekündiget avorden,) etiam adeo pro yz» de tempore, Lar. γζο £f. 
iam, (nunmehr, ic/27,) quibus affine prius 727c; ut femper, quamcun- 
que notionem eligas, hic aptum fit 27, et male a Ms. tentetur, ἢ vis 
tamen intercefferit, nec cafus fortuitus, ut clapfum fit fcribae invito. 


De v. παραγγ. cf. Bud. C. 103, 7. 845, 52. Stp. Th. (qui notiones 
fine caufa cumulat, commode ad illas in L. Ern. revocandas,) Ind. Thuc; 
Xen. 'Avg. Hell. Pol. et Cyr. it. Diod. S. cum Luc., per variam rcctio- 
nem, abíolute, it. cum acc. rei, ir. cum dar. perf. et fimul cum in£, 
it. tantum cum inf, ic. cum praep., et paff. de re, fed Ind. Fi. The. 
»verbum proprium, quod de imperatoribus atque ducibus adhibetur«e 
five ipfis, maximeque, five per alios, ap. Lat. vulgo imperare, it. ei- 
cere , (anfagen), fed feverius Zenunciare, ut b.l. ap. Inttp. Lac. (ap. G. 

ἢ, cum Gr. n. et notione eadem ;futurum aliquid nunciare, et cum^ 
quadam auétoritate, certe aíleveratione , praedicere* nobis ankisdiger, 
it. verbündigen,) cf. Suid. 3, 26. m. fq. p. fq. i. 4.9. i., (quo uci poterac 
Stp. Th. 1, 22. i.) ἐϑελοντοὶ παρήγγελλον εἰς τὸν κατώλογον, ÍC. ἑχυτοὺς, de- 

. ferre fe, i. nomen fuum, ut noílratium //cb anzcigen, ange£en. 


lii 


866 .  EXCVRSVS AD LIBR. I. 


vid n 1,55; 8. 

E. ᾿Ἔχαιϑεν οὖν μᾶλλον συτρατιώτην μὲν» ἢ υἱὸν καλῶν. 1 
«oC Super v. χαίρειν cum particip.; quomodo explicandum fit, primo 
quid praecipit Hoog. ad Vig. p. 313. b. e. »Letini folent vel iu inf. mu- 
tare, vel, mutata verborum flructura, per nomen (fubft. affine ecin ver- 
bo latens) efferre, (fubie&is exemplis cum v. paff.) ὁπόϑεν χαίρει ὀνομα- 
ῥόμενοξ , unde gaudet zomizatus, 1. quocunque alio nomine gaudet, f. no- 
ininari velit, (et v. aC.) ὁσιοῦν χαίρεις ὀνομάξειν, fi qua alia tibi arridet 
appellat ioc ubi v. avridere pro placere, cui et fubftituas ve//e ac Zubere, 
v. c. feverius in pofteriori exemplo , quocumque igitur modo placet, Zióet 
tibi »ominare, Í. vis, velis, nominare; in quibus Lat. verbis notio eft 
fimul gaudii laetitiaeque, item. notio adv. ZiZezzer ,. quo de poftea. 

Sed Stp. Th. 4; 339. e. »nonnunquam x. cum particip. conftruitur, 
χαίρω ποιῶν Tr, magna cum laetitia /aczo, f. facere gaudeo, Í. facere me 
delcélat, 1. [ubens facio* ubi v. y. mutatur tripliciter, 1) in fubftantivum 
affine, idque per abl. cum praep. cum laetitia facio, (nam a Stp. negli- 
genter additur adi. magna , ficut et licet per abl. nudum , ut in fuperio- 
re χαίρει ὀνομαξ. nomine gana) 2) in infinitivum, ubi verbo Gr. x. fub- 
ftituitur Lat. auc privum ,. gau4e0, auc iunctum f. phrafis fyn. me delecat, 

ro quo licet quoque per Íyn. pafl. privum Ze/e&er , 3) in adi. f. adv. 
affine sens, pro lubenter aut laetus, cf. G. Th. 127, 92., quam ratio- 
nem per adv. fequitur h.l. et Bg., dante Stp. l. [., praeter exempla e 
Lat. fcriptoribus, eundem Graecismum imitantibus, (cf. Hoog. 1. l. p. 

14.3. m.) alia Gr. cum fimili Vs. , fedfine Vs. χαίρω φειδόμενος ex Aritt. 
Plut. v. 247.» (ubi Kuft, Ind. gaudeo paz/fmonia , et Eq. v. 1113. per li- 
berrimam Vs. ad latus, pro Zilezzer. finis. £e bJandiri ac decipi) tum ex 
Hom. 'o3. g, 380. (qui locus non huc pertinet, quii participium iav 
cum V. χαίσεσκον vulgari modo explicari poteft per particulam //, quan- 
do, quoties, maxime ob adiunctum dat. f. abl. 7e», qui cafus in noftra 
formula non folennis eft,) et ex "Ia. τῷ 18$. χαίρω — ἀκούσας, ubi tamen 
etiam participium per particulam dam refolvi poteft, ut fit per fyn. ap. 
Poff. Call. p. 335. m. »xxígo ἐπαινούμενος » gaudeo, cum Jauder, rel.c iu 
cuius loco e Virg. À. 10, 726. de leone, £euder hians zmmene Heyn. ed. 
ponit comma poft zauZet. S epus 

Praeterea ad Herodt. 616, 77. τρόποισι τοιούτοισι χρώμενοι οἱ Ἕλληνες 
χαίρουσι» his moribus ui Graeci gaudent, Valck. N. 79. reddit, jffiuxmo- 
di moribus f. iflboc ingenio folenz efle Graeci, atque adeo x. per Lat. fo- 
deve, et participium per inf., ut v. y. accipiatur, ficut fupra φιλεῖν et 

' ἐρᾷν» it. διωτελεῖν » et feverius iita vertantur , zzori£us talibus sz? Graeci 
folent , cf. Caf. ad Ath. 2, 302. €. , contra quem Valck. non vult illa in- 
verti in χαίροντες χρῶντοι,» tandem eodem tamen redeunte fenfu. 

'cTum Gesnerus, qui maaiítri loco effe interdum poteft in fuis Vss., 
ap. Luc. fic noílram formulam reddit, rz, 337. 1. χαίρω τοιγαροῦν ἀνιῶν 
αὐτοῦὺςν gaudeo propterea, dum dojore eos aficio, (ich mace, mir eim Ver- 
gnügen, fie zu kranken,) 2, 17. l.3. ὡς χαίρειν τὰ τοιαῦτα ἐπαινούμενος, Ut 
fe in salibus laudari gaudeat, it. 3, 121. l.28. χαίρεις ἐξαπατώμενος » im- 

poni tibi gaudes » quod fimile eft fuperiori ap. Arifioph. ex Equ. 

Sed ap. Luc. 3; 662. 1.313. οὐκ ἐρίσας ἐχάρη Φοίβῳ Σάτυρος Μαρσύας, 
nec rixa gaudet Phoebi Satyrus Marfyas , mutato participio in fübit, affi. 
ne, cum verbum x. habet fecum negativam, ubi et infinitivus pro par- 
ticipio in Lat. procedit, (cf. Virg. A. 6, 392.) qua de peculiari forma cf. 
sg. Th. 4, 340, B. m., fed ut teneatur, eai reperiri 


.EXCVRSVS AD LIBR-.L , 861 


1) fine participio et omnino verbo aliquo, ut ap. Arift. Plut. v. 64. 
Equ. v. 825. 235. cum Schol, it. Vefp. v. 136. 

2) cum verbo aliquo finiti temporis, ut Arift. Ach. v. $62. ἀλλ᾽ οὐδὲ. 
χαίρων τοῦτα τολμήσει λέγειν», per liberam Vs. ad latus, pro fed nec cum 
gaudio aec audebit feg5, 1. non fine damno et poena, f. son impune, 
ut ap. Luc. t, 146. 1.53. ἀλλ᾽ οὐ χαίροντες ἄπιτε, fed non /fre infortunio 
eflis hinc abituri, it. 3, 660.1. ὡς οὔτι χαιρήσοντες ,» ὦ δυσδαίμονες, Ἴσην 
πάϑησϑε κόλασιν», οἷς δεδρώκατεν nibil eroo gavifari, infeliciflimi, aegiuam. 
fubite poezam veltris a&ióus, pro fevecioribus, igitur minime gavifrrz, 
o izfelices, áequam (dignam) paziamini poenam 7s, quae pazra(£s, ubi 
verbum adiunctum poftponitur, ut intérdum praeponitur, v. c. ib. 2, 
703. l. 15. ἀφ᾽ ἑσπέρας εὐθὺς ἤδη κέκραγενν ἀλλ᾽ οὔτι χαίρων y2, a vefpera. 
inde f/azim clamet : fed ceste mon fic auferet , pro fed minizie laetus fane 
f. profecto, * 

3) cum participio, üt ib. 1, τύο, l.71. οὐ χαιρήσεις οὕτω σκαμὸς ἐκ 
a gnsoU γενόμενος, tí: maie erit. ob ifla morum converfrouem , qui ctm. 
elim perquam benignus fueris et comis, nunc ze adeo agrefIez atque in- 
humanum praebeas ; pro t4 vero non gaudebis, (tu vero dolebis, te vero 
poenitebit, tu vero infelix eris et poenas dabis) 4404 ita durzs e comi 
fatus es, it. 2, 630. ἰ. τ. πλὴν οὐ χαιρήσουσί ys τὰ τοιαῦτα διεξιόντες, Verüm 
non gaudebunt Zmpuse fe auferre eiusmodi Zifputationes, prot non gau- 
debunt faz 1. profeclo ta/ióus difpurationibus , f. at dolebunt profecto, 
talia differuifTe; cf. ibid. 3, 660. N. 262. In qua formula unum reperi 
locum fuperiorem οὐκ ἐρίσας ἐχάρην, Íimillimumque Virg.l. ]. excra com- 
minationem, quae non cadit in illud tempus praeteritum, fed in. prae- 
Íens ec maxime in fut., per quae tamen rempora omnia valet eadem 
explicatio formulae legitima, cum fit οὐ χαίρειν 4) proprie non gaudere, 
b) uno verbo dolere, lugere, poenitere, c) quia hoc fic in damnis, ma- 
lis ac poenis , affici damno, malis, poenis, poenas dare, puniri, non 
impune ferre f. abire , it. infelicem effe f. eri; c£. fine negativatioog. 
ad Vig. p. 314. b. i. cum Z., qui et videndus ad Xen. Mem. S. r, 6, 8.» 
quanquam ibi sàQealucyre, cít non cum nudo participio , íed cum ὡς εὖ 
πράττοντες» Quam particulam ὡς cum participio non tam reddam cum 
Vs. ed. Th. V. 4. p.57- 4594/7 qui rebus utantur profperis, quam per fim- 
plex Lat. «£, vel compoicum ut qui 1. quippe gui, et haec ad lenfug. 
quia beue faciust, Íc. τούτων zi, quod malim ob fuperius. μηδὲν εὖ πράτι. 
τειν οὖκ εὐφραίνοντου , Ut su ze. pro fe/iczter gerere, ad hanc fententiam, 
delectantur, utpote bono fucceífu utentes, f. quia res et rerum exfecu- 
tio, bene feliciterque procedit; ut et ib. comparo οἱ μὲν οἰόμενοι €t οἱ δὲ 
ἡγούμενοι, lt. καλῶς προχωρεῖν εἴ εὖ σράττειν , licut Ipíc Xen. plane omit- 
tere potuit membrum ὡς &. ze., adiectum, credo, modo ob multa in. 
tetiecka poft xaA. προχ- ézvT. 

"Kum, ut ad formulam verbi y. cum negat. comparo Hom. 'o3. p, 
88. οὐδέ xe τίς μιν Τηϑήσειεν ἰδών, Cl. neque quisquain zpfam laetaretur coz- 
fpicatus , ubi Lat. gaudere pi opius ,. € Gr. i!lo haud dubie ortum, et par- 
ticipium refoivetur quoque perf f. quum: fic nunc adiicio exempla, 

uae noftrae formuiae ap. Noílr. funt confentanea, Atticae illius, ut . 
Kuft. Ind. Arift. cenfebar, et antiquiffimae, cf. 

1) ap. poétas, He. ἐργ. Vs, $5. χαίρεις κὺρ κλέψας γ xod ἐμὰς φρένας 
ἠπεφροπεύσας » gaudes ignem furatus, quod que azimum meum deceper irs, 
participio femel fervato, feinel per caufalem 1 efoluto, quae ratio utrin« 
que procedebat, gaudes, quod furatus €s— ct deccp?/1i , aut potius acc, 


868 EXCVRSVS AD LIBR. I. 


, 


cum in£., gaudes, te furatum effe, vel., tum alius poétae ap. D'Orv. Ch. 
p.758. m. χαίρουδιν — ἐόντες», fine Vs., ubi participium refolvas per μρ 
aut per adv. Zzezter verbum x., quod cum fyn. y29«, etc. de aftris ille | 
ait effe 1. g. pollere, vim habere praecipuam ac maiorem, fed non addi- 
ta caufa, unde illa notio veniat, quae videtur effe e tropo metonymiae 
et antecedenti, cum gaudeat , qui bene fe habet et felix eft, i. viribus 
integer et infiru&us, quas adeo exferere poteft atque declarare; quan- 
quam etiam aftra et planetae dicentur laetari in fuis fedibus, de difcipli- 
na veterum fuperilitiofa, cum libenter ibi funt, qua de notione verbi e 
prioribus patet, ficut utraque valet in his ap. G. Th. 788, $4. »myrréa 
audet raf/ri:, i. melius provenit circumfoffa« at fine explic. 19, 13. fqq. 
Siem omnia zjaexime laetantur parenti campo, — lactantur Lemeficio 
incendii Zoca fterilia, — Jaetarur vitis tepore; patetque res etiam ex illa 
falutatione χαίρειν et χαῖρεν cui refpondet Lat. va/ere; 

1I) ap. profaicos, Dem. 1014, t4. fine Ind. τουτονὶ Βοιωτῶν» «ἢ Mavrí- 
Ssoy , ? ὅτι ποτ᾽ ἄλλο χαίρει προσαγορευόμενος, ut fupra ap. Hoog. e Plat., 
quidquid tandem a//ud Í. quocunque tandem modo a/io vult appellari, (was 
1. awe er nr immer anders 1. fonf? will benennet feyn,) Aeich.Or. Rs. V. 
3. p.627. €. ἔχαιρε κολακευόμενος, ut fupra ap. Ari(toph. Eq. v. 1113., 
nullibi per Ind. converfum, fed a Z. ad Vig. p.314. a. m. gavifus eft adus 
latione, et Aefch. Socr. 2,33. e. p. 28. e. μοὶ δοκεῖς c9 — οὕτως ἐμοῦ xaí- 
ee ἀκροώμενος, ὥσπερ τῶν ῥαψωδῶν; quem locum, non redditum ab Ind., ver- 
terim, mibi videris tu μὲ gaudere 2,6 audito, s rhapfodis audzi5, f. fic me li- 
benter audire, ut rhapfodos, propr. in med. pro aQ. meandiens, f. /£ me audis, 

11} ap. Hef. 2, 1536. 1. χαιρέτω ληρῶν, ἐρυϑριάτω, line N., quod in- 
terpretor, va/eat Í. abeat cum nugis fuis, f. valeat nugator, abeat hinc, 
non fit moleftus mihi, definat nugari, nolo audire nugatorem et nugas 
eius, et, quia loquitur meras nugas, res inanes, falías, erubefcat iis 
nugis, pudeatque eum illarum; ubi adeo tum verbum x. cum particip. 
habet alium, quam in fuperioribus, fenfum, quo de aiiunde fatis con- 
ftat, tum participium extulimus paulo aliter, quam fupra, fortaffis et re- 
folvendum per copulam, a£ea? et zugettir , quantum velit, ut nos habe- 
mus, geb und rege, was da wil//t. - 

IV) ap. Noftrum vero tria exempla, fed diverfi generis, a) ubi fim- 
plex enunciatio , 4, 11. $. χαίρουσι τοιαύτην τινὰ ὄρχησιν κινούμενοι, ubi Bg. 
e P. deleantur. eiusmodi fa/tationibus, oppreffo tum pron. τινὰν tum 

| participio x»., forte, quod non habent Latini phrafin fimilem illi Gr. 
κινείσϑοι üexsciw movere fa/tatiorem , aut moveri, movere íe quoad fal- 
tum, fa/tatione, fed potius choreas ducere, it. choreas exercere, cf. G. 
'Th., pro quibus non verear dicere c£oream ciere, pro faltationem infti- 
tuere, faltatione uti; unde h.l. fuerit, /icenter talem quandam choream 
cient Í. ducunt, it. folent talem a/iquam choream ducere, ^ b) duo reli- 
qua, fimilia fibi in hoc, quod habent enunciationem compofitam ex 
μᾶλλον — ἢ €t duplici attributo, quorum locorum primus eft, fuper quo 
hic fcribimus, a Latt. er Vern. unanimiter converfus , Zióentittscommi- 
litonem me, quam filium voca£at , reddito v. y. per adv. , unde partici- 
pium abiit in vérbum finiti modi, fed alter de Caracalla 4, r, 1t. συφρατιώτης 
ὑπ᾿ αὐτῶν μᾶλλον» ἢ βασιλεὺς καλούμενος χαίρειν προδεποιεῖτον ubi» ut fupra 
ap. Luc., participium alium, quam in priori exemplo, locum obtinet, 
ibi poftpofitum, hic praemiffum, ubi P. negligenter verfatur, fed Bg. 
Íeverius, // commtilito a5 ipfis potiss, quam zmperator vocaretur, de/e- 
élari ἴς /Umulabat, iervato verbo x. per fyn, Lat. paff. , fed participio re- 


EXCVRSVS AD LIBR. I. 869 


foluto per particulam conditionalem vel temporis, pro quando, verum 
ut divería ratione utatur in pZaac; — ἢν noftro loco copulans μαᾶλ. ftatim 
cum v. y., quod quippe, per fe mutatum in adv. Zienzer, accedente 
gzA., Lat. magis, comparativum facit et illud Zifeztius, contra in altero 
loco pZAAo» non regens cum v. y., fed cum fubft. evsg. aut cum v. xzA. 
fecus facientel. in his »commilitonem, quam principem vocas; fe maíle« 
per orationem infinitam, ' biftoricorum Lat. more, pro mae/ui, et gzA. 
iuncto cum v. x., cum fumfíifiet hoc pro velle, ut ex magis velle fieret 
malle, retinente hoc Stp. Th. 3, 1076. D.m., cf. (ine Ind. Xen. Ag. 11,9. 
ἐπαινούμενος γοῦν ἔχαιρε oth; ἢ χρήματα κτώμενος. €d. Th. V.^. p. 521, 
m. fi daudaretur , magis gaudebat , quam /£ opes adquiffviffet , fed ib. S. 
5. fimplici in enunciatione ἐπαινούμενος ἔχαιρε A. ff. laudaretur — gaude- 
bat rel. 

Atque hic quidem videtur commodiffimum dicere de diftin&ione in 
noítro loco poft uzaae:, ubi facientes comma edd. cum Ms. innuerint 
idem illud, uaa. potius cum v. x. copulandum efie, quam cum fubft. 
sezT. ; ad quod fi referatur, ut in Noftri loco altero, ibi tum comma fit 
potius poft οὖν tlatim locandum, nobis quidem probantibus cum Bg. hoc, 
ut neque poft οὖν, neque poll uaa. comma fiat, quoniam adv. Zi/entius ἃ 
fuo verbo nequit divelli commate, ut ct, fi reddatur v. x. per Lar. fe- 
lere, ubi μαλ. trahi oporteat ad fq. fubít., et per fe exprimi Lac. zegis 
Í. potius; ii. ut in fevera interpretatione, gaudebat 1. Zele&abatur vocare 
me, ambiguum quidem μαλ. fuerit, trahendum ad v. y., aut ad v. καλ'» 
aut ad fubit., fed comma in Lat. Vs. nullum valet, quanquam in Vern. 
poft gauZere et fyn. folenne; propter quam ambiguitatem aliquam nec 
h.l. ufürus fim ratione vertendi illa feveriore; qui nec in noftra formu- 
16 reperi comma intra v. xy. et participium, nifi ap. Luc. l.l. 2,630. l. 14 
ubi editum erat πλὴν οὐ χαίρουσί γε» τὰ τοιαῦτα διεξιόντες. quod comma 
procedit ramen, ubi participium refolvitur per particulam aliquam, v. c. 
V in primis, cum participium habebit quaedam adiuncta, ut ibi, ut 
'enunciationem fingularem accipias, non item commode, ubi participium 
eft folitarium, utin exemplis fupra ap. Poffel., quanquam funt, qui et 
tum interiiciant comma, cf. ad rt, 1, r. m. 

Caeteruin et hic, velurintabula, confpiciatur fimul difputatio omnis 
fuperior, ut teneamus, verbum χαίρειν cum participio alterius verbi, 
five a&tivae, f. paff. formae, reddi 

1) fevere, fervato participio, Latinisque verbis fimplicibus, gaudere, 
laetari, deleCtari, oblettari, quanquam haec omnia non reperiun- 
tur in G. Th. et Indd. Lat. cum particip., et fuperius ap. Poffel. e 
Virg. eft ambiguum, 

2) vicinius, mutato participio in infinitivum, ubi et Lat. phrafis, fe 
dele&are, oble&are, pro privo v. obtinet, 

3) libere, verbo x. expreffo iisdem Lat., fed a) participio refoluto per 
particulam //, dum, quod et fyn. — b) participio mutato in cogna- 
tum fübft. rei, feu perf. in alio fenfu verbi x. ap. Hefych. χαιρέτω 
ληρῶν, Nr. Tl. : ; 

4) liberius, verbo x. reddito per Lat. fyn. lubere, plecere, (erridere,) 
folere, velle, it. cum μξλλον per Lat. γηα 6, fed per haec omnia par- 
ticipio murato in jnfinitivum, 

$5) liberrime, mutato v. y. a) in adverbium, /ibeszter, et cum μᾶλλον 
in adv. comparativi gradus Zijemtius, Ὁ) in participium f. adiccti- 
vum /ibeni, it. /getus, íed tamen eodem adverbii fenfu, — c) ia 


ἰ 


$70 EXCVRSVS AD LIBR. I. 


fubftantivum affine una cum praep., cum gatidio, cum laetitia, cum- 


oble&tatione; quae formula et ipfa valet pro adv., per quae omnia 
participium mutatur in verbum temporis finiti. É 
Sicut alia ratio, ubi verbum x. elt in participio expreffum cum alio 

verbo finiti tenporis fimul, requirit quoque, ut x. mutetur in adver- 
bium. Sed ubi negativa praemittitur verbo x. , polito vel in participio, 
vel in finito modo; adhiberi poflunt et aliae rationes vertendi. 

Denique fubítantivum evse. , ἃ Stp. Th. tantum e Noftro laudatum, 
v. abfolute pofitum, ut hic, ap. Rs, Or. V. 7. If: et Acl. V. h., fed cum 
gen. perí. ap. Luc. z, 436. l. 87. evse. r&v Axzitiv, commilito cbivorun, 
it. cum alio fubit. per appolitionem ib. 448. |. 40. ἄνδρα συτρατιώτην xo] 
ἑταῖρον, COmmilitonem et fodalem, (ἄνδρα oppre(lo,) fed tropico fenfu in 
L. N. T., ubi ct cum gen. perf., ut faepe ap. Poll., fed nunquam re- 
preheufum aut allatum ab iis, qui de compofitis e cv»talibus fublt. sgunt, 
cf. Thom. M. p.207. 649.i. 728. Moer. p. 273. Herodi. Gr. p. 475. , ad 
Luc. 3, 562. N.78. D'Ortv. Ch. p.272. e. 382. m. 523. m. 674. m. vs. 4. 
et 704. m., e quo genere Notter adhibuit modo haec praeterea, evp- 
βουλος, σύμμαχος, συμφοιτητὴξ» σύνεδρος, συνωμότης et σύσκηνος y h. i. 
senute mich Zaber lieber Mizfoldat, als Sobz, quod fecerit Marcus maxi- 
me in orationibus ad exercicum, (ufus fortafiis compellatione univería 
"commilitenes, nec filium feparatim appellans, v. c. mi fili et vos com- 
militones,) five etiam, fi res ita ferret, ut, praefentibus quibusdam mi- 
litibus, filio aliquid diceret et imperaret, non appellans filium, fed com- 
militonem. 


I, 5, 8. €. 
TZ» μὲν γὰρ προσηγορίαν ἡγεῖτο φύσεως, τὴν δ᾽ ἀρετῆς κοινωνίαν. 
Malim κοινωνίας. Reisl. Aliter diftinguenda effe haec verba exiftimo, 
ut comma poft προσηγ- ponatur, ad quod fequens τὴν δ᾽ refero, ficut xz- 
νωνίων ad utrumque genitcivum,. eo fenfu, hanc appellationem fignificare, 
ἧς natura, illam vero fe virtute coniunétos effe. Stroz5. 

Eundem fenfum cfficias etiam fine commate itto, quod non vidctur 
commodum in oratione Noftri obliqua, quia, commate poft zecesy. 
fufcepto , aliud quoque poít 5y. inducendum fic, unde tria cominata 
ftent in vicinia, et duo poft fingulas voces ἡγ. et φύσιν quae diflinctio- 
num frequentia verear, ut omnibus placeat, lllud apparet, in v. zy. 
iterum deeffe inf, £y», ut t, 2, 4., quo affumto, e lectione vulg. rcctio 
verborum eft, σὴν u. y. v. xy. tivo. κοινωνίαν Quo.» τὴν δ᾽ (momyyogizvy 
siyo κοινωνίαν) ἀρετῆς, ÍT. wy. yàg, τὴν M. πρ. &ivoq. κοινωνίαν Qua.» Tuv ὃ 
(προσηγορίαν εἴνοη κοινωνίαν) ἀρετῆς» ut fane et ipfe refero aCC. καιν. ad utr. 
fubít. et gen. ᾧ. et ἀρ. etin relatis ad fe τὴν μὲν et τὴν 22, valentibus 
pro pronomine demonf(lr. in. notione diftinguendi, pro Lat. base qui- 
dem et illam veros prius τὴν p. v. pertinet ad propius υἱὸν», fed poíle- 
rius τὴν δὲ mg. ad remotius evse., cum lectio Ms. Ba. fit infulía,. nec 
digna, quae amplius memoretur. Unde totius enunciationis fenfus 
fuerit, putabar, hanc filii appellationem εἴα communionem natirae, 
fed il!am commilitonis effe communionem virtutis; ubi fane et ipfe ca- 
pio v. ej/é et zia, aflumtum pro Strothi /fesificare, quia et alibi hac no- 
tione ponitur, et zémen fili /75/ícat communionem zaQqrae, pro in- 
dicat, alicui effe communem cum altero naturam, aliquem habere cen- 
dem, quam alter, natura:n, j. non com easdem animi ac corporis dotes 
ct proprietates, quam potius ldem genus, ortum, natales, f. indicat, 


4 
. . —EKXCVRSVS AD LIBR. E - 87* 


» i 
aliquem cüm altero coniun&um effe nativitate, genere, ortu, natalibus, 
j. ftc, ut ab altero genitus fit et ortus, in quam notionem, facente in 
φυς. Stp. Th. , v. L. N. T. Krb. p.724.e. Nr.3., ubi re&e affercur Hef. 

2, 1532. 1. φύσις. γένος», fine N., cf. Soph. Ai. v. 1276.:02 iz S àv, ὃς εἰ 
φύσιν, pro κατὰ $., quoad genus f. ortum, et hinc per fyn. abl. in Ν85. 
lohnf. sos, cum noris, qualis es genere, Eloer. quis genere rr, fed Scal. 
ad fenfum , non, tuorum confcius zazalium , it. V. 1318. ,. quae funt ea- 
dem cum illo v. 1315. τοιῷδ᾽ ὀνειδέζεις σπορὰν» mihi ta/i exprobras genus, 
(proprie ftus: , cf. G. ΤῊ. eodem fenfu;) ubi et Schol. φύσει δὲ ἐπὶ γένους 
λέγετοι κυρίως λιν. M. locr.-Ev. Wolf. 280, 25. περὶ τῆς φύσεως τῆς Εὐα- 
γόρου καὶ τίνων ἦν ἀπόγονος, de ortu atque zata/ibus, cum Annot. 579» 17.» 
ubi flu&üst, non videns, vocabuli τῆς $. mox aliquam fubiici explica- 
tionem, ct poftea L. 34. diferte fequi γένος, quo ducere debuit vel ipfa 
laudandi ap. veteres ratio ac difciplina, ubi femper prima pars eft de na- 
talibus-ac genere, ad quod et infra in epilogo redit orator 297, 14. , ubi 
dcinde indoles animusque diftinguitur, ut 282, 44. fqq. , quibus in locis 
intellizenter verfatur Ind. Find., etiam in N. p.g., tum ap. eundem in 
Pan. Mor. p. 35. $. 13. 6. uZaAcv Ἕλληνας καλεῖσϑοι τοὺς τῆς παιδεύσεως τῆς 
ἡμετέρας καὶ τοὺς τῆς κοινῆς φύσεως μετασχόντας , ubi praecedit τοῦ γένουξν 
et Vs. W. male habet 73. 5. íqq. , fed Aanot. 327. e. fq. plane tacent, 
at Ind. Xen. Pol. Z. »2vric τοῦ δήμου φύσιν, € plebe oriundi, plebeii sa- 
tura* in poítr. fere cum ed. Th. V. 2. p. 586., fed prius in N. etiam 
folum magis perípicue pofitum cum vera caufa ob íÍq., fevere exponen- 

«um, ut ante ap. Soph., quum fnt e plebe quoad ortum 1, gezus, pet 
conftructionem folennem v. eios cum gen. perf, ubi quis dr. cffe plebis, 
h. e. e plebe. , : 

^ Qnmam quidem notionem fübít. qus. pro gezzs, nobis Gefcb/zcht , f. 
nativitas et ortus, noftratium Ge£uzt, hic neceffariam puto, quia illa P. 
cum Βα. notio, etfi per fe vera eft, (cum filii nomen declarat, aliquem 
effe participem cum patre eiusdem eílentiae, et fere earundem anüni 
corporisque dotum,) tamen primo non fatis pertinet ad rem praefentem, 
deinde quia animi dotes, fi in primis cogitentur, non videntur fatis 
diveríae e(Te a fg. parce, (qua nomen commilitonis communionem vir- 
tutis indicare dicitur, atque oftendere, aliquam cum altero communem 
habere virtutem imilitarem, effe aliquem aeque fortem militem, pari 
fortitudine militare ac puznare,) denique quia animi bona et virtus, five 
illa communis aliorum, five militibus propria, non folent ab oratori- 
bus componi, fed potius animi bona et fortunae bona, in quibus cen- 
Íetur genus et natales, cf. 5, 1, 11. fqd. Unde filii nomen deterius eft 
minusque, quam commilitonis, quia illud refpicit modo bonum exter- 
num ac fortunae donum, h.e. genus, in quo per fe nuila eft honeftas et 
laus, cum contra appellatio commilitonis contineat virtutis formam ali- 
quam, in qua virtute eft honeftatis fedes, veracque laudis ac gloriae 
inateria. Merito igitur, inquit Commodus, pater commilitonis nomen 
praetulit, eoque libentius ufus eft. 

; Sed ut Lac. zature non memini hoc fenfu, ut fit de vinculo ac fe 
rie di&um, qus quis ab altero natus eft, ad eumque et eius familiam 
pertinec, nifi huc referantur quaedam e G. Th. Nr. $.: fic tamen Lat. 
virtus fimiliter arctiori fenfu ec de bellica militarique virtute faepe dr., 
cf. de Gr. ἀρ. Stp. ΤῊΣ, (qui adeo principem hanc notionem facit cum 
Hf. Ind. Plüt., non item L. Ern.) Kib. Plut. Harl, Dem. pro Cor. p. 157. 
N. 39. «um Chr. Gr. P. p.5. vs. 5. Ind. Mfocr. Ev. Fd. Xen. Mor. 'A£., 

D 


873 EXCVRSVS AD LIBR. I. 
/ 


fed Z. Pol. et Cyr. it. Ael. V. h., tum ad Thuc. 202, 62. τῶν Ἑλλήνων 
τινὰ ἀρετὴν. fortitudinem , Schol. ἀνδρείαν , tenente G. Th. noftrum Gr. 
xor, modo in Lat. Pol., quo caret Stp. Th., non item L. Ern. ec N. T. 

Reiskii autem res et emendatio poteft accipi dupliciter, vel eodem 
modo, quo nos cum Strotho facimus, ut κοινωνίας pertineat fimul ad 
utr. fubit. $. et ἀρ. fic, τὴν μ. y. mo. ἡγ. (eivou) κοινωνίας φύσεως» τὴν δ᾽ 
(προσηγορίαν sivoa κοινωνίας) ἀρετῆς, vel aliter, Ut κοινωνίας tantum ad fubft. 
ἀφ. reteratur per banc reCtionem , τὴν μ. y. mg. Wy- (εἶνοι) φύξεως , τὴν δ᾽ 
(προσηγορίαν wy. εἶνε) κοινωνίας ἀρετῆς » ubl gen. ille novus tum lapfu fcri- 
bae folenni in e et y tolerari poffit, tum quia et alibi ap. Noftr. concur- 
runr tales genitivi duplices, qui porro habent non abfurdam re&ionem 
V. εὖνοι cum gen.'rei, ut in Lat. effe, cf. G. Th. 641, 34. fqq. Sep. Th. 
1; 1130. B. m. fqq., ut cuim gen. perf. Bud. C. 108, :0.fqq. et ad Vig. 
p.234.fq. Nr. 12., ut, de nofira quidem fententias utriusque fermonis 
illud verbum cum rei gen. valeat r) i.q. Lat. referri, Y. pertinere ad, 
et tropo remoto, 1. 4. oltendi, declarari, cogitari, v. c. filii nomen pu- 
tabat referri ad communionem generis, fed nomen comminilitonis ad 
communionem virtutis, f. in filii nomine indicari, cogitari communio- 
nem generis, at in commilitonis communionem virtutis, 2) in eadem 
formula interdum extrinfecus fumatur fubít. aliquod, nominatim pars, 
genus, fpecies, it. fignum'f. indicium, ut cum dicimus e/fé virtutis 
boc, tit xel., quod deinde redit iterum ad fyn. formulam, v. c. virtu- 
tem hoc fignificat, indicat, prodit, rel., unde h.l. fuerit quoque, filii 
nomen putabar fignificare communionem generis, ecc. 3) eadem for- 
mula reddi poffit interdum per Lat. requi:ere, defiderare, continere, 
v. C. loc eft artis, 1. defiderat, habet in fe artem ; unde h.L. nomen fiiit 
putabat continere communionem. generis, quod ipfum, tropo remoto, 
redeat ad prius zndicare l.cogiteri , 4) in eadem formula queat genitivus 
furari in nominativum , v. c. £oc eft ar£zs, i. hoc f. haec eft ars, quod 
deinde, pro ferie orationis intelligitur proprie f. improprie, ubi eft i. 4. 
prius //gzifcat, continet, requirit rel.; unde h.l. nomen filii putabat effe 
communionis Zezeris, i. q. effe communionem generis, atque adeo in- 
dicare et fignificare communionem generis, etc. [τὰ femper coniectura 
Reisk. ab ea parte, ἢ κοινωνίας referas ad utr. gen. Q. et ἀρ.» non eit ne- 
ceffaria, cum e vulg. lectione oriatur idem feufus. | Si vero Rs. κοινωνίας, 
pertineat tantum ad polteriorem ἀρ. genitivum: tum membra fenc in- 
aequalia, tum fenfus laborabit, quia somez fili putabat ele generis 
poteft fane reddi, somen filii puzabat fignificare genus , fed non commo- 
de, nemen filii putabat fignificare communionem generis; ut nec apparet 
caufa, cur Nofter fic uni tantum nomini tribuat communionem. 


1,53 9. 
Φέρων — μὲ πολλάκις — ταῖς ὑμετέραις ἐνεχείρισε missa" 

: Super φέρων participio cum verbi alius tempore finito fcripturus et 
eco hodie quidem, ac poft tot tantosque viros, ut brevis fim, primo 
indicabo eos, qui fuper ilia formula egerint, non vero, quomodo eam 
intellexerint ac verterint, Bud. C. $43, 13. 579, 8. Stp. Th. 4, 82. B. 
Ind. Ael. V. h. cum N. ad 8, t4. p. 554.íq., ad Luc. 1, 349. N.54.a. m. 
630. N. 12. 699. N. ». D'Orv.' Ch. p. 520. m. Weff. ad Diod. S. 2,586. 
N. 91. Ern. L. v. Nr.7., ad Hom. hymn. in Merc, V. 5. p. 36. v. 63. cum 
Ind. v. Q. it. Polb. cum Rsk. ad eundem p. 12. m. ec Or. V. 4. p. 1205. m. 
cum N. V. 3. p. 242. 474. N. 32. tum Vig. p. 343. cum N.99. Hoog. et Z. 


l 


EXCVRSVS AD LIBR. L - 873 


p. fq.» it. Hf. Plut. Ind. cum. N. p. 40. e. 59. e. it. Toup. ad Suid. 
P. 1. p. 0. 

'Tum divido rem et difcerno loca, in quibus participium $. vim ha- 
bere queat fuam propriam et phyficam, ab aliis locis, ubi ea non pro- 
cedat, fed φ. per tropum (ic capiendum. | Quod diferimen facile, opi- 
nor, deprehendetur e locis fcriptorum fingulis et e contextu orationis, 
oftendetque cum res ipía, qua de fermo eft, an phyfice poffit ferzi, de- 
ferri, portari, tum adiectum finiti temporis verbum, aut tota phraíis. 

Ubi itaque $. proprie ac phyfice valebit: ibi tum a) fevere quidem 
Latine etiam participium exprimetur, ied b) libere ac perípicuitatis er- 
go refolvetur participium Gr. de more per copulam aliquam er f, ac, fic 
tamen, ut, cum forte $4. poftpofirum fuerit verbo finito, in verfione 
praeponatur, c) liberius Q. praefentis temporis, pro praeterito ἐνεγκὼν 
Ííumtum, mutabitur in formam paff. , v.c. de/atus; qui poftremus tamen 
modus tantum proderit Latine reddentibus, et in fenfu exponendo fem- 
per revocandus erit ad priorem folutionem per copulam; ficut in hac 
phyíica iftius Φ. nouone liberum erit, quod verbum Latine ad. redden- 
dum adhibeas, five f/ezze, quod exacte refpondetGr. , fivealia fyn. fim- 
plicia, five adeo compofita, ut fenfus iuvetur magis. 

In exemplis talibus digerere placet verba, quibuscum ᾧ. incedit, per 
claffes certas. gitur eit à. cum verbis, notionem habentibus 

| 1) dandi, Hom. Ἰλ 4, 331. φέρων — δόσκονγ v. Ern. Ind. et Rsk. ad 
Polb. 1. |. it. 'O3. ὅν 345. δὸς — φέρων», v. ad Vig. p. 344. a. e. it, φέρων ἀπέ- 
9exa Alcphr. 3, 3. p. 280. 8. ' 

2) iaciendi Luc. 2, 958. 1. 30. πῦρ — φέρων — ἐμβάλοι ἐς 2. (ubi Gs. ἡ 
opprimit Q.) 1t. 5, 699. Ll. 2. σὲ — ἀποῤῥὝῥίψῃ φέρων», it. Hom.'o2. e, 91. χέρ- 
(yia —' ἐπέχευε φέρουσα; 

3) ponendi ϑξκε — φέρων Hom. "1a. y, 886. δ. 4,97. cf. ad Vig. p. 
344. 8. €. lt. κατέθηκε — φέρων Hom, ἢ. in Merc. v. 63. '03. 6, 333. et v. 
94. airov — παρέϑηχκε φέρουσα» 

4) ftstuendi 1. collocandi, quae, quanquam fortaffis ad pr. referas, 
tamen feparatim damus, quia tenent aliud v. Gr., Hom. '03. &, 127. 
ἔγχος — ἔξησε φέρων, cf. ad Vig. p. 344. i. ite, 29. cum Ind. Ern. 

$) veniendi, ap. Valck. ad Eur. Ph. p.92. a. e. I£eros φέρων, it. ἥκω — 
φέρων, it. φέρων ἥκων ubi Schol. fervat et εἰδῇς rette per ἀκούσῃς» quia 
miicentur feniuum verba, (aliter reddente Kypk. N. T. 2, 398. e. v. 
Q. tunc, et pro annunciare, ut fane ap. Eur. Ph. v. 1082. diferte fequi- 
tur ἥἧἥκες -- ἀγγέλλων» fed ut nihil inde efficiatur,) add. Call. Di. v. 147. 
φέρουσα veiou — ἔδεσμα , oflerens venias, it. in L. Pall.v.7. φέρουσα — ἦνϑ᾽ 
A... Hef. Jeoy, v. 43 1., ad Ael. V. h. p.555. b.i. Rs. Or. lud. Hf. V. 7.:p. 
$94. m., quo et refcram verba eundi, ut ap. Valck, l.l. b. m. de φέρων, 
ubi et nos habemus er giesg und £rug, rel. 

Sed in tropico participii φέρων fenfu, ubi (praeter illos, qui redun- 
dantiam et ornatum inanem ftatuunt) fere omnes redduntvel a) per adv. 
aliquod, vel b) per formulam, adverbio parem, ut per abl. aut nudum, 
aut inflructum aliqua praepofitione, omnia mihi quidem videntur repe- 
tenda e notione v. φέρειν ea, qua adhibetur de impetu, vi ac feftinario- 
ne, et ubi ett pro ferre cum impetu, vi et feítinatione, 1. ferre violen- 
ter, feilinanter, celeriter, it. pro rapere et abripere , cf, Ern. ad Hom. 
'I4. ὁ, 40$. it. de animo pro ioclinare, cupere, velle aut univerfe, aut 
vehementer; in qua notione ine(l, cum φέρων vertunt praeterea i) prom- 
te, 2) cupide 3) ultro f. fponte, quibus affine 4) prort. ipfe, 5) data ope- 


» 


874 EXCVRSVS AD LIBR. I. 


ra f. dedita opera, quae cum nollris mi ΕΠ et efliffemtlich funt i. ἡ. 
cum propofito ac voluntate, et i. q. pr. cupide, 6) libenter, i. cum νὸς 
luptate, quia, quae facinus fic, eadem cum voluntate, ftudio, celeri- 
ter, ultro, fponte facimus, aut etiam contra, quia, quae cum propen- 
fione fiunt, eadem quoque libenter fiunt, 7) temere, credo e notione 
v.Q., qua habet impetum et fcftinationem , in quibus fere eft hoc, ut 
fine cogitatione, confilio, confideratione ct deliberatione agamus , nec 
Certa ratione idoneaque; qua notione tamen forte non opus ; et ut nec 
8) pro contra {. e contrario; quia in locis, ubi has notiones fumunt 
quidam, etiam reliquarum una procedit, quae cum principi notione v. 
69. magis conveniunt, a qua notione vix ducetur illa pro coma, nifi fa- 
qnas, Ὁ. elfe aut effe polle 1. q. transverfum rapere, i. in aliam partem, 
quod fieri fane poteft, fi quid cum vi et impetu fit, fertur, aufertur, 
rapitur. 

Huius autem patrieipii ᾧ. tropico fenfu genus cum non fit unum, 
Íed ponatur cum de perf. , cum de re, et vel abfolute, vel cum adiuncto 
quodam, it. fic, ut alterum verbum habeat accufarivum aliquem vel mi- 
nus, isque ipfe acc. varius fic. ac vel pronominis perf. f. poffeff. , vel 
fubftantivi, it. perfonae : aut rei: etiam hic per claíffes eundo , ponimus 
primo φέρων cum pron. ἑαυτὸν. ubi adiunguntur verba 

1) dandi, Char. 7, 2. p. 116. 1. 4. Φέβοντε ἐς — ἑαυτοὺς δίδομέν σοι φί- 
λους πιτοὺς, Vs. Rs. p. 135. Lk 18. ultro — πος "damus tibi fideles amicos 
quo refero etiam affinia verba 4) dedendi, tradendi, adiungendi, 2zé- 
δῶκεν ἑαυτὸν φέρων τῇ χείρονι τῶν δῶν ad Luc. 1,3$0- 8., €t, peu lo- 
cum eSuid.3, 292. 6.» etiam ib. m.s 1C τῷ XÀ dpa φέροντες ἑαυτοὺς ἔγκατε 
ἐλεξαν Bud, C. $43, 16. it. ἑαυτοὺς ἐνεχείρισων αὐτῷ φέροντες Ael. V.h. 6, t. 
Ρ- 444. €. (ubi in Vs. omittendum erat offerentes , ct. Ind.) ir. Pluc. Hf. 

.40. N. 2. 1t. φέρων — τῷ δήμω “προσένειμεν ἑαυτὸν ad Luc. t, 349. b. e. 
b) inferendi f. ingerendi, σαυτὸν φέρων — σαρενέγραψας 1Ὁ.. 1, 350. a. m. 
c) permittendi, φέρων ἑαυτὸν ἐπιτρέπει τῷ ποιμένι ad Ael. V.h. p. 555. b. i, 
ad Luc. 1, 349. b. e. 664.1.64. — d) vendendi ib. 1, 680. i. σεαυτὸν φέ- 
ρων ἀπημπόληκας» Bud. Οἱ $43» 2I. cum Ind. Ael. V. h. ubi et limul cum 
acc. rel ᾧ — φέρων αὐτόν T5 καὶ τὴν ἐν τοῖς λόγοις ἕξιν ἐκαπήλευσεγ CÍ. ad 
Luc. 1, 350. a. 1. 

2) 1aciendi, ἐμβάλλε, φέρων ἑαυτὸν εἰς τὸ πῦρ Luc. 3, 348.1. 85. 360. 
l. 18. ad Ael. V. ἢ. p. $55. a. e. it. Char. 8, 2. f. 131,.8- εἰς τὰς ἐκείνον 
χεῖρας φέροντας αὑτοὺς ἐμβαλεῖν, Rs. Vs. τς 3» 4. fponte dare nos in eius manus, 
it. ὑπέβαλεν ἑαυτὸν φέρων A. Rs. Or. V. 4. Ind. ex 66,26., ad Luc. i, 349. 
b. m. ad Vig. p..344. a. m. it. ἑαυτὸν φέρων — ἔῤῥιψε A. Ael. V. h. 8, 14. 1. 
cum N. e Suid. 2 2, $27. 1. V. Μελ. 6. it. Char. 6, 2. 1. 100, 1$. φέρων — 
σεαυτὸν — ἔῤῥιψας ^. Rs. Vs. 117, 5. dedita opera , quorfum et referas 
verba mittendi et trudendi ad Luc. r, 349. b. 1. φέρων ἑαυτὸν ἐφῆκεν» it. 
ἐκτραηλίσῃ φέρων ἑαυτὸν, it. φέροντα ἐνφεῖσοι! ἑχυτὸνγ it. ὥϑησεν ἑαυτὸν 
φέρων; cf. ad Ael. V.h. p. ςς 5.1. e Suid. 1, 899. m. v. εὐνουχ. 

3) ponendi, σοὶ ἐμαυτὸν φέρων ἀναϑήσω ap. Toup. ad Suid. P. 1. p. 30. it. 
ad Luc. 1, 349. b.e. ubi et ὅλος ἐπιδοιὶς ἑαυτὸν ὠνέϑηκε φέρων εἰς τὴν παιδείαν» 
lt. προσέϑετο φέρων ἑαυτὸν, ἴτ. ταύτῃ φέρων ὑπέθηκεν ἑ ἑαυτὸν, Cf, Vig. p. 345. i. 

Deinde φέρων et alius quis accufativus reperitur cum verbis: 

1) dandi, σὺ τοῦτο πρσοαρπάσας, ἔδωκως φέρων volg Στωϊκοῖς LUC; 1, 778. 

1.6. tu hoc praerepium aliis ad Stoicos detuliffi, oppreffo ἔδωκ.» it. 

τὸ βασίλειον ἱεράτευμα φέρων παρέδωκας ad Diod. S. 2, 587. N. 91. e. 

ubi εἰ σοὶ φέρων ἐγχειρίξω T4» ἡγεμονίαν, ck. D'Orv. Ch. p. 520. e. 


EXCVRSVS AD LIBR. I. 215 
ex Hcliod. l. 10. p. 494. e. ἥν (feminam) φέροντες ἐνεχείδισανν quan- 
quam hic locus fortaffis et phvfice intelligi poteft, ut quoque ille 
Diod. S. 23,586. l.91. ταύτην ἅπασαν τὴν κατασκευὴν φέρων ἐδωρήσατα 
σῇ μητρὶ, Cf. N.91., it. ille εὐθὺς ἐχαρίσατο φέρων αὐτῷ τὸν ἵππον 
ad Luc. 1, 349. b. e., ubi et ἀπόδος Φέρων δικαίως τὴν νίκην ἐμοὶ, ubi 
ᾧ. fuerit ecler?ter f. fiatim ; quo licet referre etiam Luc. 1, 466. |, 82. 
ἐμοὶ δὲ τούτοισι φέρων ἐνεσκεύασε, A. me vero {ΠῚ omnino. inflruxit, 
quod novum Gs. o;sizo pro φέρων» vix latens in notione fuperiori 
verbi φέρειν», mutarim in Lat. Zata opera, i. curiofe, nobis fore ül- 
tig, non probans illa in N. 59, redundat.« 

2) iaciendi, τούτω φέροντες ὑποβάλλουσι τοὺς υἱοὺς ap. Plur. ETE iG 
ad Ael. V.h. p. 555. 2. m. ad Luc. 1, 349. b. m. ecad Vig. p. 343. e. 
3) ponendi »oTWy κατὰ γῆν ἡγεμονίαν ἄρδην φέρων ἀνέϑηκε Θηβαίοις ad ! uc. 
I, 349. b. m. cum Ind. Rs. Or. V.4. it. x) γῆν xx ϑάλατταν φέρων 
εἰς τὰς ἐκείνου χεῖρας ἐνέθηκε — ὁ ϑεὸς, ad Diod. S. 2, 587. N. 9r. it. 
ἀλλὰ xo) τὸν vz:0) φέρων ἐπέϑηκε τῷ πατρὶ ad Luc. 1, 349. a. e. it, εἷς 
τοῦτο μετέϑηκε τὸ πράγματα φέρων Ib, b. m. it. μύϑοις οὐρανίοισι φέρων 
παρέϑηχα γελοῖα ib. ἃ. c." it. τούτοις φέροντες τὴν τοῦ ϑεοῦ δύξαν προσέ- 
S4zzxy, cf. Bud. C. 543, 20. . 
4) ftatuendi, ἐς réUro φέρων περιέςησε τὰ πρόγματαᾳ Rs. Or. V. 4. Ind, 
Bud. C. $43, 25. Vig. p. 343. cum N. et Hf. Plut. p. 40. e. 2 
f $5) προσέμιξε φέρων τὸν εἴνδυνον ἐπαρασκχεύω τῷ πόλει Rs, Or. V. 4. Ind. et 
ad Luc. t, 349. b. m., Lat. adnievit, h. l., tropo remoto, intulit, 
attulit, excitavit, paravit. 
Sequuntur loca, ubi φέρων fine aliquo accufativo eft. cum verbis 
1) eundi, cum finitimis currendi, it. irruendi, ὠχόμην φέρων Rs. Or. 
V. 4. Ind. it. 9é« φέρων Luc. 1, 133. l. $0. curriculo Zomam conten- 
dit, quo de abl. fubít. pro adv. alibi di&um, it. φέροντες προσήρεισαν 
Ind. Polb. 
Δ) llatuendi, ἐπέςησα φέρων ἐπὶ τὸν κατήγορον Ind. Rs. Or. V. 4. et ad 
Luc. 1, 349. b. m. quo ct referam 
T3) φέρουσα ἐπέγραψεν» data opera znferipfft ad Luc. 1, 680. N. 33. b.i. 
De períona autem φέρων cum adiun&to aliquo habui in hisap. D'Orv. 
Ch. p. 520. m. HM 
4) ex Heliod. 1. 9. p. 440. m. Zaa μὴ παρὰ τὴν πρώτην ἑκοντὶ φέροντες 
αὑτοὺς ἐνεχείρισαν, quae fic reC&ius ap. D'Orv. eduntur, quam in ed. 
Schmid. αὐτοὺς ἐνεχείρησαν», qualem confufionem v. etiam ap. Xen. 'Ayg. 
Z. 3, 2, 8- N 
b) e Luc. 1, 705. l. 13. ἑκῶν éxuróv φέρων ἐς δουλείαν οὕτω περιφαγῇ — 
ἐνῆκε, iua fe fponte i» manifeftam adeo fervitutem Zemiferit, ubi nom 
modo Gs. opprimit ᾧ,» fed et Rz. in N. nihil, quam ut iubeat legi, quae 
fupra dixerit in hanc rem» non monens adco, hic effe quid praecipuum; 
o. fimul cum adi. £42», nec quomodo tum debeat explicari. Nam in 
fuperioribus nullum exemplum eiusmodi adfuit. lam, quia adi. ἐκ. pro 
adv. faepe ponitur: manifefto hic locus eft fimilis priori Heliod., δὲ 
difertum adv. ἑκοντὶ cum $.; quod participium cum foleat et ipfum per 
adv. e:poni, et inter alt? per Lac. fponte: patet, tum, cum illa ἑκων et 
ἑκοντὶ concurrant, non pofle φ. fic accipi. Hinc facile expedientífe, qui 
Q. tum quoque, ut alibi, redundare dicunr, Equidem in tali concurfu 
interpretor illud Q. per Lat. vo/egs, et ἑκὼν per Lat. Jens, quae per 
figuram illam ἐκ παραλλήλου iungantur et per aíyndeton, ubi vero copula 
deindc inteziicienda, ut fiat noítratium ai//r und germ, et Lat. vo/ens 


^- 


$816 EXCVRSVS AD LIBR. I. 


ac Jióens f. volens libensque; etá neutrum fic fimul G. Th. tenet, et 
modo fimile quid in v. fp. $34. 100. e Cic. fenes autem, ficut fua fponte, 
nulla adhibita vi confumtus ignis exflinguitur , ubi poft fua fponte illud 
nulla adb. vi Íyn. fequitur explicandi caufa quodammodo. — Alioqui Gr. 
Q. ibi ceperum pro fZatim, ut fupra. 


At φέρων de re deprehendi cum verbis 

D fuperiorum notionum, 

a) dandi, ὁ πᾶς αὐτοῖς αἰὼν κοι βίος φέρων ἀπέδωκε τὰ νικητήρια ad Luc. 
I, 349. b. m. 

b) eundi, ἀργύριον — οἴχετου φέρον ib. a. e. ex Dem. 60, 7. fuper quo, 
tacente Ind. ,. modo V. 9. p. 56. Wolf. »z$ $eg. non tam elezante 
pleonasmo additur, quam celeritatem quandam et impetum fiznifi- 
cat* et adeo eft pro adv. celeriter, cito, fubito. 

€) iaciendi, διωκομένη γὰρ (ἡ ναῦς —) ὑπὸ τῆς ᾿Αττικῆς», φέρουσα ἐνέβαλε 
νηΐ φιλίᾳ, ad Luc. 1, 349. b. 1. ex Herodr, 659, 78. ubi Vs. i2 π4- 
vén; Íociam Zzpegit, oppreífo q., fed Welf. in N. »adiuvat hic in- 
cirandi ac propellendi vim participium Q., alibi eleganter redun- 
dans, — Diodor. εἰς ἐμβολήν φέρουσα. it. ναῦς ἐς ἐμβολὴν φερομένη» de 
tali impetu« ut 2p. Herodr. reddiderim per adv. zmpetuofe, f. Íyn. 
formula abl. cum zmpetu. 

11) propinquis, et a φέρειν primitivo derivatis, ap. Plut. ἡ τύχην φέρουσα 
q(06vveyxe , αὐτὸν, τὸν zAcUTOy Cf. N. Heum. ct Hf. p. 59. e., ubi fue- 
rt uro, it. Ariftid. à λόγος, ὥσπερ ῥεῦμα, φέρων ὑπήνεγχε βία ap. Bud. 
C. $79, 5., qui dativum reddebat v; fza, i. per vim fuam, f. pro vi 
1ua; unde Q. explices per adv. zapiZe, totumque locum fic, eratio, 
tanquam flumen, rapide me abítulit v? fua , (durch ibre Gewa£t Í. Srár- 
ke veisend mit Μοῦ forzgefübrt,) aut fumetur iterum figura ἐκ παραλ- 
λήλου et βίᾳ per adv. etiam, rapide abítulic vio/enter , aut refolvetur 
Q. per copulam, 7716 rapuit e abftulit vioenzer , (bat mich gewaltíam 
Eisgeriffen und forszgefübrt.) 


fronte difputationis fcripfimus , ubi Φ. eft cum v. ἐγχειρίζειν, ut fupra 
ap. alios, haud dubie tropico fenfu, pro adv. z/rro 1. fponte, vel potius 
Jibenter, ftacruente me quippe , φέρειν accipi pofle ad fenfum pro íyn.in 
prioribus χαίρειν, (quod pro adv. Zizenter ibi demonítravi,) et ἔχαιρεν et 
φέρων cum reliquis fuis adiunctis fefe refpicere, interiecta quafi per pa- 
renthefin enunciatione tota τὴν μὲν — κοινωνίαν, ex hac ferie, Pater meus 
vos amavit et veftram vitam conditionemque militarem. ltaque me li- 
bentius commilitonem nominavit, quam filium, et libenter me infan- 
tem faepe veílrae fidei commendavit. Noftra enim ac noftros folemus 
modo iis committere, quos amamus, quos amicos habemus et credimus. 
Ex eo igitur, quod pater me iam dudum vobis tradidit, poteftis eius in 
. vos amorem iudicare atque agnoícere, — Tamen amorem cum fiducia 
prodir declaratque hoc etiam, íi quis filium alicui tradir w/tro ac fua fpon- 
te, i. non coactus, non rogatus, fed fua voluntare et propenfione. Po- 
litianus vero cum Vern. intellexit ᾧ. preprie ac phyíice, (quae res nec 
hodie fine omni ufu ec exemplo eft in prole vel recens nata, vel adul- 
tiore etiam, quo tempore liberi manu ducuntur, quod et ipfum φέρειν 
Graeci dicunt,) fortaíhs et Bg. per fuum £raZens; quanguam hoc poni- 
tur quoque tropice et pro fq. Bg. commendare, quae utr. copulant inter- 
dum Lar., cf. G. Th. Qua ratione íi Bg. ceperit: fumenda fit hic in 


aZ 


: ὶ 2013 
Iam ap. Noftr. formulae noftrae loca funt tria, primus hic, quem in. 


, 


EXCVRSVS AD LIBR. I. 811 


Gr. φ. Latinitas quaedam Noflri.. At e ferie orationis, ante declarata, 
melior mihi videtur tropica illa Verbi $. notio. 


Sed quod Leisn. addidit in Progr., Q. participium verbo, quod com- 
mendandi poteftàtem habeat, atque adeo ifti ἐγχειρίξειν . etiam cozfue- 
tudinis vim addere: id, puto, voluit, ut $. effet pro adv. aliquo, quod 
fubíticuimus verbo Lat. fo/ere, ac Graecis φιλεῖν ep ἐρᾶν» ut plerumque, 
frequenter, faepe; quibus verbis alibi annumeraviinus illud χαίρειν, quo- 
cum paulo ante comparatum a nobis noilrum φέρειν. Sed cum priora 
verba in notione tili habeant fecum verbi alius infinitivum aut partici- 
pium ; hic debeat cfle ἔφερε — ἐγχειρίζειν aut ἐγχειρίξων . aut comparari 
oportest illa διατελῶν ποιῶ 1, 4» 12. €t χαίροντες xeüvro 1, $, 8. At vel 
fic adverbium πολλάπις » hic adiunctum, notioni Leisn, repugnabit , fa- 
ciens tautologiam vianem, accepto Q. pro eodem. 


Reliquorum Nofiri ex hoc genere locorum ceít unus t, 13, 11. τέλος 
λελωβημένους tig τοὺς ὀχετοὺς ἔῤῥιψαν φέροντες, ubi noflrum verbum habe- 
tur cum alio iaciendi, ut fupra, a Bg. et D. oppreffum , fed phyfice íu- 
mendum, ut ibi dicetur, — alter 2, 1, 3. οἱ δὲ φέροντες διὰ μέσων ἐκφέ- 
&cvei τῶν φυλάκων, ubi noftrum v. cum a2nato iterum, ut in fuperiori- 
bus, comparet, a Bg. acceptum phyfice, ut tamen et pro adv. Lat. »2- 
pide Í. celeriter exponi queat. 


Tum de v. ἐγχειρ. Stp. Th. 4, 450. e. »ap. Herodi. cum dat. πίτεσε 
]. 1. ubi P. duplicem interpretationem verbo ἐνεχ. dedit. — Ut autem 
hic £yz. zie. , Íic διὰ πίτεως ἐγχ. ap. Xen. legitur'Avag. 1,2. —«€ (immo 3, 
2,8., quem locum aliter, quam Stp., interpretatur Ind. Z. v. àiz,) fed 
cum dat. rei alio et fimul iterum cum acc. perf. Rs. Or. V. 7. Anc. p. 749. 
ἐδοὺ ἐγὼ τῇ τε ἀτυχίᾳ — ἑκὼν ἐμαυτὸν ἐγχειρίδω τῇ τὲ τούτων £x9eg , ubiad- 
iunttum ἑκὼν fyn. noftri fupra φέρων, quod inde hac notione firmes, fed 
cum acc. perf. folo, aut cum dat. perf. et iiinul acc. aut perf. aut rei ind. 
Rs. Or. V. 4. et Dem., Ael. V. ἢ. Luc. Pluc. Hf. Xen. Cyr., ubi privum 
v. &yx.» ut Stp. volebat 1. 1. , iam redditur phraüi comsittere Í. tradere 
Íe fidei alterius, quod adiun&tum Noftro fuerit ad definiendum magis, 
ut declaretur inodus, quo quis fe tradat, vel a) pet Latinitate: quan- 
dam, cf. G. Th. 197, 29. mandare fiZei alicuius. pecuniam , quae VP. hic 
eít phrafis partim, feverior, quam Bg.» quae ib. in //(7. 65$, $1. et in v. 
Bg. 1046, 81. fqq., vel b) per analogiam Gr. banc ap. Polb. 2odvo; αὐτὸν 
εἰς zícw τινὸς , Cf. Ind. v. z:-. , ubi redditur fide; fe dare f. permittere, ex 
2, $49. mn. p.fq. i. e. 804. mmn. , quanquam et Polb. duxerit e Lat. ícvera 
formula committere f, conferre fe in fidem alicuius, cf. G. Th. v. f4.655, 
$5. Íq. 6o.Íqq. et v. comm. 1054, 92. it. in v. permittere fe in fidem 813» 
2. Íqq. (cum Ind. Liv.) it. in v. £radere in fidem fe 826, 12. 14. cum Cort. 
ad Sall. Iug. 62, 3. 

In quibus formulis Lat. et Gr. fenfus pendet a notione fübít. //7:; ac 
míceew;, quae 1) proprie eft animi perfuafio et opinio, maxime certa, ἐδ. 
re vel perf. ; unde tradere fe fidei alicuius eft, permittere fe alteri ex 
opinione ac fiducia hac, fore, ut faciat nobis aliquid , curando, tuen- 
do, fervando, rel., atque propterea, quia fcimus, credimus fperamus 
que, aliquem eífe nobis amicum, benignum, prudentem, fapientem, 
potentem, it. diligentem, curiofum , induftrium, honeítum, integrum, 
fine dolo ac fraude; unde fides a) opinio de fide alterius, cf. Cl. Cic. 
it. opinio de fideli cura alicuius, in rem f. perf. impendenda, b) pro 
ipfa cura alterius, adminiílratione operaque fideli, fevera legitimaque; 


—N 
/ " 


ἢν 7 EXCVRSVS AD LIBR. I. 


unde pergittere fe in fidem alterius f. fidei eius οἷν permittere fe eius 
curae, operae, auxilio, tutelae, benevolentiae, 

. 2) dr. de promiílo f. cura ftudioque fervandi promiffi, atque adeo 
de ipfa veracitate et promiffi obfervatione atque impletione; unde tra- 
dere fe in fidem f. fidei alterius eft, fe alteri committere propcer pro- 
miffum, 1. promiffam falutem, ífecuritatem, tutelam ac curam, cf. Ind. 
Liv. in /idez — peterezt, et Corn. N. 

Ita que formula dr. in bonam partem. Sed eft et; ubi adhibeatur.ia 
malam, et per catachrefin , et fenfu bellico, quem dixerim, ut.et illa 
fupra ap. Polb., ubi valet permittere fe alicuius potefítati atque arbitrio; 
€t fic fe tradere, ut alter agat pro libidine, etiam , ut puniat, ulcifca- 
tur, bonis, libertate, vita privet; (ef. ap.Polb. 2, $49. e., qui eft po- , 
tius clafficus locus, non ille Ind. oftenfus, παρὰ Ῥωμαίοις ἰσοδυναμεῖ τό τε 
εἰς τὴν πίτιν αὑτὸν ἐγχειρίσοι » xo τὸ τὴν ἐπιτροπὴν δοῦνοη περὶ αὐτοῦ τῷ 
κρατοῦντι», fideiie permittere ct ΟἹ ογὴς arbitrio fe permittere;) ubi for- 
mula hinc videtur ducta, quod, qui fic fe tradunt, tamen habent opi- 
nionem, fpem, promiffjonem item aliquam, etfi non certam, de fecu- 
ritare ac conditione leniori clementiaque; unde noftratium auf Treue 
und Glauben Λε ergeben, 1t. auf. Willkübr , it. auf Gnade und Ungna- 
de; qui ἢ. l. jin bonam partem dicent ezrer Treue übergeben f. anbefeb- 
Jen, quod convenit in milites, qui fidem dant et promitcunt de amore, 
tutela, una cum obfequio. : 


! I, $, 14." 
— μή πειραϑέντα μὲ ἰδιωτικῶν σπαργάνων. 

Super h.l. ap. Stp. Th. modo cít 3, 913. i. in »ezeyavov, fafcia, 
pannus oblongus, in quo infans involvitur. — Herodi. l. 1. — intactum 
me plebeiis fafciis. — Solebant enim nobiles et fplendidiore familia nati 
infantes σπαργάνοις diftingui a plebeiis, (et F.) ᾿Αριϑαῖον σπαργανώσας τῇ 
moeQuez, purpurea involvens fafcia, rel. Solebant enim regia auc alias 
nobili ftirpe prognati infantes a plebeiorum infauribus diícerni fafciarum 
genere; ideoque Cominodus ap. Herodi. gloriatur, fe μὴ zeigaS vos ἰδ. 6. 
et homini ignobili obiiciuntur τὰ εὐτελῆ τῆς γενέσεως σπάργανα“ v. Ind, 
Noítri , cuius loca ib. B. laudarat cum P. Vs. (practer jocum e Phil. p. 
477. F. m.) etiam cum Bg. Lat. in aliis Noftri locis, cf. Foef. Oec. p. 348. 
e. it. Salm, 2d Vop. T. 2. p.421. a. e. N. 2. fqq. cum Capitol, T. 1. p. 
692. et Cuper. Obf. 1. 5. c. 9. p. 203. e. 14. 206. m. Suid. 3, 361. m. Hef. - 
2, I242.1. Cum N., ubi pro oi δεσμοὶ τῶν ἀρτιτόκων δεσμῶν lego potius 
δεσποινῶν» cf. N: Boecl. fub texcum,noítrum et Suid. 2, 306. m., non coll. 
a Suic. Th. p. 83. a.1., fed tentatus a Pric. ad N. T. Luc. 2, 7. , tum per 
loca fcriptorum ap. poétas Hom. h. in Merc. v. 151. V. 5. p.42. it. v. 268. 
p- 48. Ariít. Ach, v. 430. coll. v. 413. 417. 422. 425. 451. Íq.; ubi pro eo 
τῶν gaxüv, et Lyc. v. 1202. cum Schol, , fed ap. profaicos Luc. 1,221. i. 
Ael. V. h. 2, 7. e. fafciis, (ubi ap. G. Th. noílrum Gr.) fed tropice ib. 
8, 8. p. $41. it. IO, IO. p. 660. cum N. 

Tum ap. Stp. Th. t, 1642. F. e. hinc fine numeris in adi. ἰδ. »eáe- 
yzyz, cunabula privatorum f. plebeiorum , f.cunabula vulgaria in pri- 
mo per formulam fyn., mutato adi. in genitivum fuübitantivi, (cuius ra- 
tionis ignorantia nubes offudit faepe, ut in Plin. Pan. 44, 2. 1. /7 priva- 
to iudicio principem geris te, recte ab Ern. explicato,) hic exponendo 
adi., ut fubft. ἰδιώτης» e contextu et oppofito, et adeo h.1.,. cum loqua- 
tur princeps et imperator, pro eo, quod non eft regium atque impera- 


* 


EXCVRSVS ΑΓΒ... - 879 


rorium, fed quo utuntur cives, populus, plebs, plebeii homines, et 
hinc, ut 5tp. fupra ad cz. (nobis gemein Wndela,) qui ib. vertit v. μὴ 
πειρ. € P., pro quo feverius Bg. so» expertum privata euzabula, quod, 
tropo remoto, dr. de.co, qui non eít ufus iis fafciis , non in iis jacuit, 
non iis involutus eft, ut fit i.q. fupra ap. Ael. ἐν σπαργάνοις sive 1. κεῖτ 
6524, et i.q. χρῆσϑο! » ἀπολαύειν» μετέχειν» cf. de V. meg. in univerfum 
D'Orv. Ch. p.208. m. v. 11., fed pro cognoviíle it. ufu cognovifle Ind. 
Acl. V. ἢ. Polb. Xen. 'A;g. Plut. Krg. v. πεῖραν (icut cum fciendi verbo 
copulatur Rs. Or. Ind. V. 6. ec ap. Abr. L. Ar. p. 289. 1. pro. ὁμιλίας ἀπείπ 
puros ell ἴσμεν ὁμιλίαν, quanquam et soffe diftinguitur ap. Luc. 1, 651. 
l. 9. cf. fupra zr, 2, 19., tacente G. Th. de formula, et Noítro ícriben- 
te faltem ad analogiam. : 


X 
τ, 17 
Ὁ μὲν γὰρ πατὴρ — ὑπαδὸς ἤδη wo] σύνεδρός ἐς; ϑεῶν. 

In primo fubít. Stp. Th. νυόπ. comes, affe&ator. Philo — ὠλύϑεια σα 
ἐπαδὸς 9:00,—. Deorum etiam aliquis effe ὁπ. dr., qui cum eis 
in coelis converfatur, et eos veluti comitatur, quocunque ierint, deo- 
rum affectator. Herodi. l. 1.« fine Vs., cuius Latt. repetit L. Ern., ad- 
dens re&e articulum fem. 5, a Stp. omiffum, quanquam fubieciffet illud 
Phil, c£. Eur. Alc. v. 134. Plat. Phileb. Fi. p.93. 1., ubi quaedam ex- 
plicatio adiuuCta, αὐτῇ ξυνακολουϑοῦσι πάντη 4. Soph. Trach. v. 1280. cum 
Schol. (quem Stp. tacite exícripíit) Eur. Oreft. v. 1126. Med. v. 1119. 
Hippol. v. 1151. cum Vs. Barn. et Valck. ed. p. 125. it. Nv p. 286. 2. C. 
m., fed e profaicis Dion. H. S. T. 2. 33,15. cum 199, 25. Μουσῶν xod 
᾿Απόλλωνος ὁπαδοὶν a[felatoress 1. e. poetae, Luc. 3 527. 1. 68., ubiin N. 
nofter locus fine Vs., cf. Gs. Chr. Ind. Hef. 2, 767. 1. p. fq. 1. Suid. 2» 
703. m. (tum ad Stp. fyn. a) ὀπάων Hef. L1. fine iN., Jnd, Hom.Eur. Or. 
v. 1110. Ind. Herodt. cum p.433. N. 8. e. 716. N. 79. b) ὀπηϑὸς Eun 
Phoen. Valck. p. 8. N. a. e. Ind. Hom. ex ἢ. in Merc. v. 449. V. 5. p. 58. 
cum dart. perf. pro gen., de Apolline, μούσῃσιν ὀλυμπειάδεσσιν ὀπηδὸςν Mu- 
ferum olympiacarum feZator, quod nomen et Herculi tributum , cf. G. 
Th, 373, 86. v. mufae, quae contra et ipfae vocantur Apollinis comites 
ib. 1. 38.,. cf. ὀπαδεῖν Gs. Chr. ec Plut. Krg., ut ὀπηδεῖν ap. Luc. in car» 
mine, dum rem ipfam de hominibus ὀπαδοῖς Θεῶν», (expreílam a Latt. 
Intrp. per confors, pro íocius haud dubie, ct. G. Th., Gefübrie 1; Ge- 
felifcbafter,) gentiles duxerunt e noftris facris, cf. N. T. Philip. 1, 23. et 
1 Thefl 4; 17., etiam fequentem fortafis e Matth. 19,28. Luc. 22, 30. 
Ap. 4» 4: 20, 4. Dan. 4, 17. f. 14., quoin fubít. συν. pauper eft Stp. Th., 
noitrum locum afferens e P., au&us in L. Ezn., cf. Ind. Polb. Rs. Or. 
V. 4. Dem. , ubi fimiliter, ut hic, cum gen. perf. , it. in Ind. Diod. S., 
tum pro adi. ap. Sopb. Ai. v. 760. (ubi σύνεδρος κύκλος corona econfulta- 
toria 1. confultantium) fcd ap. Dion. Long. 11, τ. i. σύνεδρός és: ταῖς 
προεκκειμέναις ἀρετὴν Mor. Vs. p. 74. cum virtutibus orationis ba&enus 
expoíius ea etiam cobaerer, pro eff conveniens, cozgruezs, afünis, //mi- 
dis, fortafhs ex augurali fenfu τοῦ σύνεδρος» cf. L. Ern. Tbom. M. p. 
691. Herodi. Gr. p. 473. Hef. 2, 874. i. Suid. 3, 44. m. et de re Salm. 
ad Sparc. T. t. p. 138. b. m. ir. ad Lampr. T. t. p. 1035. a. e. (unde fere 
ad verbum ap. Suic. Th. p. $91. a. e.) Spanh. de Pr. et uw. n. 2, 334 i, 
qui fine Vs. huc fpectat, ubi nobis Bey/zzer. ὁ 


38c EXCVRSVS AD LIBR. 1. 


1,43 24. 
"Oca δ᾽ ἂν σὺν ἐμοὶ --- προθύμως ἐπιδείξησϑεγ τούτων τὴν δόξαν vista 
τε ἀγαϑῆς wo ἀνδρείας ἀποίσεσϑε. 
Leg. ἐκ τούτων δόξαν A. aut» ἢ τὴν fervetur , ἐκ τούτων τὴν γιγνομένην 
i.e, neceffario efflorefcentem , δόξαν a. Reisk. 
'-— Praeter quem, in hac τούτων lectione omnium librorum nec haefita- 
vit Bg. nec alius quis, adeo, ur Bud. C. 229, 46. ex eoque Stp. Th. 4, 
94. B. 1. afferrent γγτούτων τὴν δόξαν &moíasaqSo,« Íed fine Vs. , et omiflis 
el. ap. Noftr. genitivis ais. τὲ Zy. x. ἄνδρ. Quod comma in Bg. Vs. de- 
henditur pott g/oriam: forte docet, eum poít 3àe$. quoque voluiffe . 
comma , hoc fenfu, auferetis gloriam Porum, íc. quae alacriter mecum 
feceritis, e£ praeterea fidei et fortitudinis; qua particula mente faltem 
addita, habeas tres partes ac res, unde gloriam confequantur, et in his 
ifta zpfa fortiter fata, et deinde itziam fortitudinem; quae quanquam 
diftingui poífunt, ut effe&us et cauía: ramen videntur mihi fubtiliora ; 
et P. exprimit tantum res duas, fidem et fortitudinem ; quae et fufficere 
poffunt; unde fufpettus mihi femper fuit ille gen. τούτων», in quo Reis- 
kiana funt violentiora, in primis poítrema, (depromta e Keiskii deliciis; 
cf. Ind. Anim. ad Gr. Au&t. V. τ. et 4. it. Dem. v. yi.) prae quibus pri- 
mo malim interpretando hunc locum ita iuvare, ut vel pr. ix, a Rs. in- 
trufa, fübaudiatur, vel fyn. ἕνεκα f. χάριν» cf. 1, 4, 11. 6. ad wóSov, vel 
denique pendeat gen. τούτων a praep. in v. zzo:., quod forte et ftatuas 
in v. ἀπολαύειν cum gen., ad fenfum cum noftro v. partim conveniente, 
ubi vulgo pr. ἐκ affumunt extrinfecus, cf. Ienf. L. Luc. p. 25. e. it. ad 
Vig. p.220. N. 15., ut, quoad zx fuppletum in v. noflro, Dion. H. S. T. 
1. p. 458. 1. μέλλοντες ἀρὰν καὶ ἐπιορκίαν» wo) μῖσος μὲν aug. ἀνθρώπων, χόλον 
δὲ παρὰ ϑεῶν ἐκ τῆς δίκης ἀποίσεσϑοι ν» e litis eius diiudicatione periurium 
et ex[ecyrationes , et tum hominum óZ/a, «vum deorum iram relaturi ; ubi 
adeft pr. ἐκ diferta, quae tamen per libertatem ícribendi omiffa effe 4. 
Noítro poffit, ut et per analogiam aliorum verborum; quae ufurpantur 
utroque modo, cum et íine praep. 
Reliqua de v. noftro ἀποφέφεσϑοι reperta funt haec, ap. Stp. Th. 4, 
93. E. »ZzoQégsa2os δόξαν, auterre /audem f. gloriam, f£. reportare, (fine 
au&ore, et p. 44. A. e.) ἐπ. πολλὴν τιμὴν ἀπὸ τῆς ἀρχῆς“ e Bud. C. 229; 
4t. Íqq., ubi et l. 50. e Greg. zz. δόξαν παρὰ βασιλεῖ fine Vs. et l.47. ex 
Hermog. τὸ δὲ ἐνθύμημα δίξαν δριμύτητος ἀποφέρετοη , fed ap; Zof. 3» τὰ ἶϑ 
e. ἀχαφίςου παρὰ τοῖς πολλοῖς ἀποίσετοη δόξαν, ap. multos opinionem Jomi- 
nis ingrati. de Íe concitaturus effe? - in quibus v. ἀπ. comparet cum pr. 
aliqua, praeter unum illud Hermog. , ubi de re 2deo, ut in rel. de perf. 
Sed Lat. auferre, noítro Gr. magis refpondens, quoad praep., quam 
referre ec reportare , (fyn. illa οὐ fimiliter pofita pro impetrare, confe- 
qui, fibi parare et acquirere;) ap. G. Th. habet formulas has,. p. $34. 
a) per abl. nuduin, ut 1. 87. iudicio lam pridem abftuliffem , b) per abl. 
cum praep. l. 79. a//ato poft a plebe confulatus it. 1.89. qui hoc mom ex 
priore a&ione abflulerit, et p.iq. 1. 45. laudem ex aliqua re auferre, c) per 
particulas, quae valent pro fecundo antea genere, ut 534, 84. fpes ad 
zalem iudicem veniendi, snde eo pius opis atiferret , pro.a quo, it. p. 
Íq. 1. 64. bene merens hoc pretium inde abfiuli , pro ab hoc, íc. homine, 
aut loco, aut negotio , 1, ab hac re. NO 
Per quorum analogiam adducor eo, ut credam, pro vulgato τούτων 
legendum efle aut τούτοις, (Lat. Jis, i. ex his; per haec,) aut τούτω» (Lat. 
δοῦν i. ex hoc, per hoc, f, inde, f. ea re, ea ex re) cum 1) ambo ila 


. EXCVRSVS AD LIBR. 1. $81 


Gr. in litteris vulgztae le&ionis latere pofünr, 2)finitiones ov et οις 
faepe confundantur, etiam infra ap. Nofir. 3) pro τούτῳ etiam alibi 
male fit σούτων, v. c. Rs. Or. V. 3. p.612. N. 19., a confufo v et ; pofi- 
fcripto, 4) τούτῳ pronomen fingularis numeri, relatum ad plur. pr. ἔσω, 
períe procedat, íed tamen, quia eft infrequentius, 3) potius fit τού- 
voc, Quod pro ἐς τούτων (Reiskiano adco par, et coniecturam emenda- 
tionemque habens leniorem) fimili notione habetur Miftà 1,6, 19. xni 
TO — μεγάλοι τὲ καὶ ἔνδοξοι γεγόνασι», 6) lententia ita exiítat planior ac 
facilior, quae vero mecum fortier gellezitis, ex his gloriam cum fidei 
bonae, zum.fortitudinis auferetis, 7) eodem ipfe P. ducat, quanquam 
per orationem obliquam »ea funt vo£is ipfis — pariiura* ubi comparet 
pron. ez , quod referatur ad v. Zzzoie., libere converfum, fed redear ad 
priora noftra fecundum emendationem propolitam, nobis ZaeZurcb wer- 
det ib» davon £r27ez rcl. 

Quod vero P. addebat pron. perf. ;5/£:: id videtur feciffe, (ficut 
alüs quoque hic addendis,) ut fententiam adiuvaret, quae hic videbatur 
laborare, ob rem univerfe pronunciatam; ubi fane opus fit quibusdam 
adiunCtionibus atque fupplementis. Eorum; inquit Commodus f. No- 
fier, quae fub' patre fortiter egifis, ad vos pertinet nihil aut parum, 
cum militaveritis fub fene, experto ac fapienti! duce. Verum poítea, 
ubi mecum rei praeclare geflericis adverfus hoíles, ad vos zz przmis τος 
dundabir inde gloria et laus, eaque duplex, tum fidei, mihi conítanter 
Íervatae ac praeíticae, rum fortitudinis, cuius laus vobis tribuetur zz- 
xime, quia fub me iuvene et rudi rerum beliicarum pugnabitis, remque 
geretis prope foli et ipfi tantum, cum ego Juvenis et ignarus vix nume- 
ari haberique pofhim dux, it. quia, quam pugnandi alacritatem, vo- 
Juntatem et conítantiam declarabitis, eam a vobis ipfi habebitis, non a 
"me, cuius prudentia et eloquentia non eft e2, uc illum animum in 
pugnando vobis iníüllare queat atque commovere.  Blanditiae quidem 
.apparent, fed fortaffis parum fapientes, quia contemtum potius conci- 
tare poterant ap. milites, quam amorem. Ἶ 

In formula zísswg ἀγαθῆς nihil habeo neque e Stp. Th., neque ex 
Indd., ut videatur Nolier expretliffe Lat. ídem bonam, quam exponit G. 
Th. in adi. p. 625. e. c » quum, quod promiffum eft, praeítatur« quae 
mihi quidem non fufficiunt. Scilicet fubit, zísi; et fides fumetur hic de 
militibus iterum vel de animo, quoad eít ítudium fervandi promiíàá et 
eius, quod dixeris, vel extra animum de ipfo promiíTo ac di&o, quo- 
rum utrumque dicetur Zozum, fi eft verum, fincerum, nec fimuletuin 
aut mendax, et zís4; ἀγαθὴ fides que δον! 1. 4. vera, fincera, infucata, 
non fimulata , (ware, aufrichtige, ungefürite, ungeheuchelte , szver- 
fülfchte, unveritellre Treue.) Qnae omnia cum fint certa, firma, con- 
ftantia, perpetua, nec facile movenda, folicitanda, corrumpenda: in- 
de πίςις ἀγαθὴ fides que bona etiam de his explicabitur, cf. G. Th. per 
illa omnia epitheta, (nobis quoque zwver/zfige, beftándige, unverbrüch- 
liche Treue,) in quam partem pofteriorenr alii fcriptores refpiciunt, ut 
cum Íubft. σίτεως ponant adi. 1) σαφὴς, cf. Stp. Th. 3, 138. D., ubi ver- 
ticur cer/us, 2) iexvexlnd. Ael. V. ἢ. v. zis. €x 2, 31. e: p. 152. immotus, 
(nobis usverrückre Treue) et 3) ἀκριβὴς Ind. Luc. v. zi5. ex 3, 338. 1. 83. 
idoneo argumento, 1. certo, firmo, quod et Lat. 4opum argumentum di- 
cimus, ut de ἀγαϑ. Ρῖο ἀσφαλὴς et βέβαιος v. Focí. Oec. Ρ: τοῖν qui 
paulo pott et ἀληθὴς interpretatur, Sed ap. milites ἢ. 1, nominatim fides 
bona fuerit vcl militaris: promiffi ac 1ucisiurandi obfervandi ftudium íin- 


Kkk 


΄ 


882 EXCVRSVS AD LIBR. I. 


' 


cerum nec fimulatum , fed conftans ac firmum, vel promiffum ipfum. 


militare, fideliter fervatum , fine violatione, conítanter, firmiter, vere 
ac fine mendacio. 1 


1 25. ; 
΄ - € x ΄, ἢ 5» 5 , - - e » 3 
τὸ τε ἐν ἡμῖν γέον σεμνότητος πληθωώσετε Τῇ τῶν ὑμετέρων ἐρΎων ἂν- 
δρωγαϑία. 


Ab initio τὸ ἐν ἡμ. νέον accipio pro τὴν ἡμετέραν νεότητα , d. €. ἐμὴν» 
zoflram, meam, iuventutem, fapplendo iterum (ct.$. 18. 11. e.) participio 
£v, quod et Bg. refert, dum P. accedit ad noftram rationem, tenente 
Stp. Th. tantum in adi. 2, 1028. G. e. »Plato τὸ νέον ἅπαν», ip/f etiam 
infantes e liberrimo Cic., cf. Luc. 3, 480. 1. 7. τὸ δὲ νέον ἀτελὲς ἔτι 
γομίφουσι» adolefcentiam xel., ubi etiam potelt eíTe abitratctum pro con- 
creto, ut et noftro loco, me iuvenem, me, qui f, quia fum iuvenis; 
femel modo Stp. eodem afferente aliunde e Nottro fubft. σεμν., quo de 
cf. Ind. Dem. Xen. Cyr. Z. Ael. V. h. Luc. Plut. Krg. Chr. Gs. cum Exc. 
ad 1, 25 6. 

Verum maxima res eft in v. πληροῦν. Quod fi Bg. vertit per fupp/e- 
ye fenfu vulgari, pro in deficientis locum aliquid ponere, nobis exfezzien 
f. exgünzen: tum fane videtur abeffe polTe fubft. esu». , afferente Stp. Th. 
nihil, quam v. za. cum gen. rei per duo exempla, cf. L. N. T. Ind. Fab. 
Aef. Hf; Abr. L. Ar. p. 147. e., qui in An. ad Aefch. 1, 333. m. etiam ha- 
ber cum abl. rei. Iam, cum Lat. /zip/ere etiam cum gen. rei ponatur, 
(cf. G. Th.) fevere quidem totum Noftri locum interpreter ita, zoffram 
suventutem gravitatis implebitis vefIrorum fattorum fortitudine, fed de- 
inde liberius, noftram iuventutem auctoritate inítruetis per veftra facta 
fortia, it. meae iuventuti auctoritatem addetis, conciliabitis, parabitis 
veftris factis fortibus. ^ 

Scilicec Nofter in formula fua videtur refpexiffe illam aliam, quae 
jn re navali ufürpatur etiam infra2, 14, 13. τὰς τριήρεις ἑπλιτῶν πληρώσαξ» 
ubi fimiliter v. eft cum acc. rei et aliquo gen., fed perf, non, ut hic, 
zei, quem Noftri alterum locum Stp. Th. tenet fine Vs. 3, 386. C. m. 
fub fimili Thuc., non reperto mihi in Ind. , fed alio 214, 36. Vs. exp/e- 
ze, cf. Diod. S. 2, 24. 1.22. ναῦς — πληρῶσοηχ naves implerent, Ind. Xen. 
Hell. Mor. et Pol. Z. zau£is replere z2ves, fed ed. Th. explere, quae 
Lat., nihil tenentia ap. G. Th., quod huc profit, paria funt i(tis saves 
Ἵ. claffem armare, inflruere, o»zare, quorum medium in' primis hic 
amplector, quafi ducem ad noftri loci intelligentiam et explicationes P. 
ac Leisn. Nam zzflruere, ec ipfum tropicum, in multis dicendi ratio- 
nibus nihil eft, quam dare et impertire, v.c. iz//ruere milites ffipendio, 
G. Th. 1158. i., etiam adeo in ifla notione, qua illeait effe Zocere l. 11., 
ut l. 15. arte f. fcientia aliquem zzf/ruere, ubi fubftituas non. modo Lat. 
ambuere, (quod, tropo amoto, i.q. implere,) fed et tribuere, dare, et 
noftratium znitz£eilen et verfeben, quod fluxerit e Lat. providere et pro- 
fpicere, quae et ipfa dicuntur pro comparare et procurare, (cf. G. Th. 
1140, 73. 1149, 90.) nobis verfcbaffen, 1. quaerendo, curando dare, cum 
aliis communicare. Unde facile habeas Leisn. eZdere, quod non femper 
eft infuper dare, fed faepe i. q. fimplex dare, ut e/acritatem feribendi 
alicui addere, it. animos, i. tribuere, inflillare, excitare, cf. G. Th. 94, 
17. Íqq. Sicut P. conciliare extra tropum valet in multis i. q. compara- 
re, procurare, dare, cf. Ind, luit, ec Corn. N. Itaque noítrae formu- 
lae, noffram iwventutem auctoritate izfiruetis per veftra fatta forzia, pares 


Ene. 


EXCVRSVS AD LIBR. I. 883 


funt hae, noftrae iuventuti conciliabitis, addetis, comparabitis, dabitis 
auctoritatem per fa&a fortia veftra, it. mihi iuveni, mihi, qui fum iu- 
venis; ubi fufficient noflra verfcbaffen f. erwerben. 
Sed fubít. zv3ezy. 1) e notatione fignificat bonitatem f. probitatem 
viri , f. quam quis vir natus habet, exercet, poteftque ac debet exferere, 
atque adeo viri boni ac probi animum; actiones et officium, uno voceb. 
virtutem , (et ipfam dictam a viro, cf. G. Th.) in quam notionem locus 
e(t clafhcus ap. Dem. pro Cor. fine Ind. 243, 20. ubi eft cum explicatio- 
ne, et modo Harl. p. 158. N. 91. aliquid dicit, nobis ReZZczkeit f. Recór- 
fehbaffenbeit , et Lat. probitas, ut et vertitur ab aliis, cf. ad Poll. 4, το. 
6, 134. it. Hef. 1, 350. e. 40g. xaAoxzya9íz, ἔπαινος. fine N. — Enim- 
vero , ut probi bonique viri multiplex eft officium: ita etiam ἐνδρ. late 
patet, ad variasque virtutes, quae fingulae fingulis locis agnofcuntur ex 
orationis ferie ac contextu; unde 2) interdum dr. pro bonitate, quae 
cernitur in Jezevolentia , quorfum pertineant loca Ind. Dem., nec fo- 
Jum de animi virtute atque affectione illa bona probaque, fed 3) quo- 
que de actione eius generis externa; quod et maxime cadit in plur., ut 
ἀνδραγαϑίοη fint ationes bonae, honeítae, egregiae, pro quo ufurpatur 
alias ἀνδραγάϑημα, ut ap. Zof. 5$, 37, 8. εἰ — ὑπὲρ τούτων ἀμείψατο τῶν 
ἀνδραγαθημάτων, f pro tam fortibus faCtis remuneraretur, ymmo facis bo- 
seflis , egregiis, Jaudabilibus; unde intelligicur prius Hefych. ἔπαινος» 
quod, ut Lat. /zu:, ponitur pro fa&o laudabili. . Tum 4) ἀνδραγαϑία 
maxime valet de fori;udine, quae viri eft propria, fed et boni viri ac 
civis, cuius eit interdum, pericula contemnere ac fübire, patriamque, 
facra, libertatem defendere; ficut iam antiquiffimis temporibus, ut Ho- 
meri , etiam adi. ὠγαϑὸς et κακὸς nominatim de militibus adhibita funt, ut 
fubft. noftrum eo fenfu v. per Indd. Dion, Caf, Xen. Cyr. , praeter Stp. Th., 
idque abfolute, tum ap. Ael, V. ἢ. 3, 47. i. de Timotheo, 5 φϑάνουσα 
αὐτὸν ὠνδραγαϑία ἀλλ᾽ οὐδὲ ὀλίγον ἔσωσεν, nibileum ne parum quidem Zuviz 
priftina fortizudo , (in titulo capitis virzus,) ubi proprie deeft gen. perf. 
pron. αὐτοῦ», qualis cafus habetur diferte ap. Iofeph. 1, 2. e. sezrwy&v «v- 
δραγαϑίοι.» imperatorum praeclara facinora, et p.222. e. ὑπὸ τῆς τούτων 
ἀνδραγαδϑίας, borum egregia virtute, pro quo in pr. τόλμῃ xoj ψυχῆς καὶ 
σώματος ἀνδρίᾳ , it. fimpl. ἐρετῆς et τόλμης» quocum primo fubít. etiam 
commutatur ap. Xen. l. l., a quibus Noftri locus difcedit in hoc, quod 
Ay3e. cít cum gen. rei, et quidem τῇ τῶν ὑμετέρων ἔργων, quale quid nul- 
libi deprehendi, nifi ap. Corn. N. 21, 1, 4. m. virtute óe///; unde, pro 
fupra a me verfo veffrorum fa&torum fortitudine , malim potius, de more 
bonorum Lat., per adi. et fubít., forzz faa, facinora, opera; quae 
Nofter in animo habens, delegit tamen rationem illam per duo fubft. 
in regimine; unde fint eius vef?ris faCtis fortibus , vel de formula fyn. 
cum praep. per veítra fada fortia, ad notlratium modum Zurcó eure 
zapfre Tbaten ; quae et eloquaris fortiter facfa , mutando adi. in adver- 
bium , ut onum faclum in benefatium ; ubi et manet Noftri pron. ΡΟ εν 
veftris fortiter fa&is, ut dicimus v.c. veffris benefatlis; ficut fubftanti- 
vum .fac/a commutari licet cum fyn. formula res gef?ze ; unde h.l. rebus 
a vobis fortiter ge/Ais, mutato pron. poffeff. in aliud affine cum praep. 
'Et fic perventum eít ad Latt. Inttp. ze2us ftrenue gerenzis, ubifyn.func 
tum adv,, tum participium futuri pro noftro perfecto, quae duo et 
alias ponuntur promifcue, ut or£us et oriuzdus; quanquam fortafhs illi 
Lat. Inttp. de induftria u(i funt futuro, quia milites au&oritatem iuveni 
imperatori comparare debuerint non per rcs prius geítas et jam peractas, 


$84 EXCVRSVS AD LIBR. I. 


fed demum per res adhuc fequentes et agendas. Verum iidem Lat. de- 
bebant etiam fimul confervare pron., rebus. a vobis ftrenue gerendis. 
Deinde, etíi Noftri verba illa omnia τῇ τῶν dg. ey. ἀνδο. ad fenfum 
cum Leisn. vertere licet, veffra virzute; quia virtus f. fortitudo et for- 
tia facta funt copulata fecum: tamen, cuin poffimus leviter murando 
formulam Gr. affequi, (ut in fuperioribus feci,) feverius eft, cum Noftro 
commutare orationem , qui, pro 6. pr. privo fubft. ἀνδρείας, ponit hie 
formulam τῇ τῶν ὑμ. py. ἀνὸρ. T. fortitudinis adiunctum et effectum, qui* 
ell in factis. 
Caeterum , quod difcrimen affert Ammon. p. 15. e., e fuperioribus 
firmari queat, ὠνδραγάϑημα μέν Evry εἰ xod τὴν ψυχικὴν ἀρετὴν ἔχει μαρτυὲ 
φοῦσαν. ἀνδφίᾳ δὲ, δύναμις ἐπαινουμένη, quae fic interpretor et intelligo, 
ἂς ἀνδρωγ. lit, /£ animl virtutem habeat feffatam, teftimonio ac docu- 
mento firmatam, f. ut fit teftimoaium, documentum externum virtutis- 
internae, et animi fortis ac boni, i. bona, fortis, laudabilis actio, fed 
ἀνδοία animi facultas et affeCio /audaza Ma, celebris, laudabilis, bona, 
1. interna animi virtus et fortitudo. Tamen non effe haec perpetua, nec 
femper diftingui ἀνδρωγέϑημα et ἀνδραγαθίαν, fupra quoque vidimus, cf 
Abr. Dil. T'h. Au&. p. 289. m. 


61,6,9. :) 
— δύναμιν Xo) περιβολὴν συγκροτήσας A. Ἶ 

Primo ad vindicandam contra Stp. lectionem vulgatam faciat etiam 
L. Bof. Ell. p. 269. e. »noiminis πλοῦτος ellipfis occarrirap. Herodi. 1, 6, g. 
Plena oratio eít 1,2, 3.« Deinde fimul ad notionem Τα δίς, περιβολῇς 
Ípectant Bud. C. 648, 12. »Herodi. in primo — 1. e. copias et initru- 
mentum apparatumque imperartorium« quae obícurioranon repetit Stp. 
Th., agaoícens tamen pro Lat. copiz in Noítri z, 2, 3., fecus ac Gat. ad 
Ant. 12, 2. e. it. L. Ern., at ruríus Rsk. ad Polb. p. 460. m., quae no- 
tio apta cft locis Noftri, ubi fubit. eft cum gen. πλούτου. Sed noftro lo- 
co , abfolute pofitum et folitarium, erit i. q. pecunia f. pecuniae vis ac 
copia iuffa, f. divitiae, ut Suid. 3, 83. 1. περ.» ὁ πλοῦτος, divitiarum ce- 
pia» f. opulentia, cf. 1, 476. e., ubi.bis in exemplis eft abfolute, et 
ap. Nollr. 1, 9, 11. δύναμιν ἐπί σοι ve] χρήματα ἀϑροίξζειγ it. 3, 2, 21. sega 
τὸν ἀϑοοίδων καὶ χρήματα, haud dubie fyn. funt χρήματα, copulata fimi- 
liter cum δύναμιν et sgazóy eiusdem notionis, ut exprimanctur opes mili- 
tares er pecuniariae. Cumque δύναμις ibi et hic (it exercitus, nec ille 
nudus tantum , militibus conftans et capitibus hominum equorumque, 

. fed et inftructus habensque arma, veftirum ac commeatum: non vid 

quid fiznificet adiunctum fubft. zseig. , fi reddas univerfe apparatum, aut 
comitatum , qui poíterior de exercitu quidem vix alius fit, quam impe- 
dimenta, coqui aclixae. Ergo planior notio eft pro pecunia pecuniae 
que copia, cuius notionis, ubi abfolute ftac fubít. zegig., quaeritur fa- 
ne in ellipfi illa fubftantivi πλούτου, led et in analogia aliorum, cum 


] 


Lat., (ut opes et copige, porro in fing. adeo a£undentia, cf Tac. Agr. | 


€. 6. e. Ern. N. ec G. Th., ubi et »opulentia, πλοῦτος, conditio 'homi- 


] 
1 
| 

nis opulenti, divitiae*) tum Gr."in sZzegíz, (quae fimiliter fumitur ! 


a) pro univerfa copia, b) ctiam cum gen. χρημάτων γ c) iterum abfolute 


pro abundantia bonorum f. opulentia," cf. Stp. ΤῊ. 3, 172. G.' cum L. ὦ 


- 
. 


Ern.) it. in περιουσία, cf, Stp. Th. r, 1135. F. 14. et L. Ern. Per quo. - 


rum ufum reddiderim noftrum fubft. περιβ. Lat. opes alibi quidem aut co- 


bias in plur. (cum polfterioris nominacum fingularis pro plur. eopzi; de 


EXCVRSVS AD LIBR. I. 885 


exercitu dicatur, cf. Cl. Cic., non item de pecunia, quod repererim,) 
fed h.1l., ne ambiguitas fit, exercitum et pecuniam. | Nam Bg. hic inter- 
pretatio, copiis confiatis contractis duobus fubft. in unum e P. co/eis 
viribus, liberior eft, pro qua faltem licuit copzs et miZtarióus et pe- 
€urniuavis. ; 

Caeterum ad noriones fubít. περιβ. cf. fenfu phyfico, pro circuitu f. 
amplexu, !nd. Z. Pol. et Cyr. it. Dion. H. S. T. 1. (ubi et pro amictu,) 
porro fenfu.tropico, pro conatu ac ftudio rei acquirendae Hell. Mor., 
it. fenfa rhetorico, pro copia ornatuque, Rsk. ad Polb. l. 1: Longin. 
Mor. et Suid. 3, 83. 1., it. fenfu medico, pro excretione qualicunque in 
corporis ambitu f. fuperficie, Foef. Oec., tum v. zeei£éaAec2o4 in med. vel 
pafí.,; fenfu phyfico, pro indui f. induere fe, lib. de V. med. p. 373.e., 
it. pro coínplecti f. cingere Ind. Gs. Chr. Xen. Cyr. et 'Avg. cum Ifocr. 
Pan. Mor., ubi fortaíle potius eft pro occupare, fibi fubiicere, in pote- 
ftatem redigere fuam, [ibi acquirere, it. adipifci, confequi, quo de cf. 
Xen. Hell. 'Avg. Cyr. ec Mem. S. 1t. Diod. S: cum Suid. 3, 82. 1., quor- 
Íum et referam Ind. Eur. Barn., etiam per vim Ind. Dem. cum Kypk. 
2, 462. m. 

Sed de v. συγκροτεῖν v. D'Orv. Ch. p.85. e., ad Luc. 2, 911. N.2r. 
3» 432. N. 7. ad Polb. Rs. p. 74. e. ad Polyaen. Differt. Kronbiegel. p. 16. 
e. ad Vig. p.286. Ind. Xen. Hell. L. Ern. et Stp. Th. , qui 2, 458. F. fq. 
aliunde e. serez Í. δυνάμεις cum Bg. Lar. , fed hinc e P. Vs., cum lo- 
co e Luc. 2, 738. 1.92. et e Suid. 3, 390. m. συγκροτεῖν — συνάγειν colli- 
gic, cogit — conflat, Hef. 2, 1288. m. 1309. m. N. ro., fed de exercitu 
iterum ,. pro fyn. ἀϑροίξζειν in Noftri locis fuperioribus, praeter Polyaen. 
]. 1., quoque 1n Ind. Dion. H. S. T. 1., fed alia notione ib. 1. 2., Dem. 
Xen. Bach. cum Cyr. Z., cf. ad Bg. Lat. G. Th. »cozfizre, — contrahe- 
re, — exercitum , — favguine civili rem conflant divitias que conduplicant 
«vidi« nobis zufammen bringen. 


I; 75 3. €. 
— δήμοις ἑσρτάφουσιν ἐπιφανεὶς, ἀσπαςός τε καὶ ποϑεινὸς πᾶσιν GM. 

De fubít. δήμοις cf. 1, 3, 9. 6.» fed nihil hinc ap. Stp. Th., uc nec 
in v. écez. , ubi fumma haec modo penuria 5e. feftum celcbro, | (abfo- 
lute, ut noftro loco, — e Plut.) ap. quem cum acc. (rei) τὴν ἐν Μαραϑῶνε 
νίκην ἑορτάξει(ς qua in rettione iterum ap. Xen. Pol. Z. "γέ. ἑορτὰς , dies 
feltos celebrare«* Íed deinde, praecer L. N. T. (ubi explicatur improprie, 
cf. Loesn. p.277. m.) tentum proprie et abfolute ap. Luc. 3, 391. |. 84. 
4IO. l. 50. fed fine Ind. 405. 1.9. it. cum praep. 395. l. 69. x29? αὑτοὺς a- 
it. cum adv. 404. 1. 64. ἀεὶ, tum iterum cum acc. rei Char. 43, 4. τοὺς - 
γάμους Vs. Rs. $0, 21. cf. p. 244. i. lofeph. 1, 568. f. 2. e. Luc. τ» 266. 
1.76. et cum zz ἐπινίκια iterum p. 113. N. 18. fed 2, 147.1. 79. τὸν κοινὴν 
εὐτυχίαν, lofeph. 1, 948. 1. ἡμέραν αὐτοῦ y£v£S2uov , celebrare , ἴα. ὅτε πᾶ- 
σιν» ὧν ἦρχεν» εὐφροσύνοι xa9Íszvro SáAtw, , it. per varia adiuncta, cum 
abl. temporis p. 563. f. 5. 1. τῷ ἑβδόμω μηνὶ τὴν σκηνοπηγίαν» Íq. explica- 
tione, etiam fimpl. ἑορτάζειν ἤρξαντο, epulari coeperunt, it. cum praep. 
duplici p.617. f. 7. 1. μετὰ τῶν πολιτῶν ἀνάκτησιν — ἐφ᾽ ἡμέρας ὀκτὼ, rur- 
fus explicatione {4.. et cum praep. fimpl. τὴν ἀνάκτησιν — ἐφ᾽ vp. à. (in 
Vs. fuppleto forte fubít, χρημάτων, (ed ur malim o^ facrificia in templo 
reflituta, cum in τῶν videatur deefle fubft. θυσιῶν» uc in loco pr. aderat 
diferte τῆς m. 7. v. ϑυσίας.) ied cum praep. et adv. ap. Luc. 1, 113: e. za 
ᾧ λαμπρῶς — τὰ Διάσια A., Cum med. cum abl. cemporis ἑορτάξεσϑοι πολ- 


886 EXCVRSVS AD 1188. I. 


λαῖς ἡμέραις, in nuptiis, fine Vs. e Xen. Eph. ap. Abr. Dil. Th. p. 66. m. 
cf. Suid. 1, 782. ἑώρταξον, ἐτέλουν» diem feitum agebant, cum Bg. hic, 
quod proprie eft ἑορτὴν ἄγειν ap. Luc. 3, 388. e. ubi Gs. cum Bg., quae 
phrafis, haud dubie fynonymica noftro v. privo, ab aliis adhibetur in 
V. £ciZv ,. V. C. ap. Nieup. Ant. R. p. 279. 1. »feriae dicuntur a Gr, v. 
ἑςιᾷν, h. e. feftum diem agere« fed ap. Nottrum ipfum cum explicat. 
quadam 5, 6, 12. 

Equidem Lat. feriae potius duco a Gr. fubft. £oezj, cum noftratium 
Feyer, putoque, v. Gr. ἑσρτάδειν efle Lat. feriari, eodem derivatum, 
(nobis fzyezn,) atque adeo proprie vacare et ceffare ab opere, eoque fo- 
hto ac quotidiano, five illo privato, five publico ; idque alius rei aut 
perfonae caufa, uc aliud quid agas, interdum in honorem alicuias perf, 
etiam cum aliis in coetu quodam, palam, cum omnique genere [aeti- 
tiae, facris, conviviis, ludis, rel., ir. per certas formulas, leges, ceri- 
monias, quas et interdum repetas, ac certis temporibus iterum ufurpes, 
cf. G. Th. »feriae, — ἑορτὴν — ferior, — exoA&Qo, — ferias agere, (quod 
ilud ἑορτὰς Zysw,) — feriati dies, (qui ap. Gr. ἑορτάσιμοι f. ἑορτατικοὶ 
ἡμέρο,») feffus , ἑορταῖος, ἑσρτάσιμος, — fe[lum, ἑορτὴν — feftivo, — £oe- 
τάξω, — feflivus —€ 1. q. feflus, quod cum derivatis non ab £oez4 duco, 
fed ab £síz et ἑςιᾷν, unde et accipio pro laetus, quia in epulis et epu- 


lando, inter edendum bibendumque, adhibetur laetitia; unde et con-. 


vivia Gr. dr. s2peosóvo4, ab animo laeto, cf. Suid. r, 873. i. Hef. r, 
1469. 1. it. Nr. 9. écízesv , ηὔφρανεν, cum N., ut contra dies feítus f. lae- 
tus ac feriae coniunctae funt cum epulis conviviisque. Sed effecit hinc 
ufus , ut feftum f. feftus dies poneretur pro ἑσρτὴν quanquam per fe di- 
verfa funt, et illud Gr. reddendum fevere Lat. feriae, perque princi- 
pem notionem, quanquam contra fentiente Srp. Th. et L. Ern. ubi ta- 
men bene υ»ἑορτασμὸς, feriae, — ἑορτατέον, feriandum eff cf. G. ΤῊ. 
»celebritas, — ἑορτὴ τ celebro, — £ográQu, — celebratio, ἑδρτασις , (quo 
Gr. carent Stp. Th. et L. Ern.) fo/lemnis, — ἑορτάσιμος,, — folemnitas, 
ἑορτὴ 4 A.€ 

Tgitur ἑορτὴ εἴ feriae, proprie 1) vacationes ab opere vel perf. vel 
rei ergo, 2) dies ac tempus, quo fic vacamus, dei hominumve caufla, 
five adínt, f. adveniant, f. difcedant, cum hilariter vivendi modo va- 
rio, 3) hinc de quavis laeta die ac re, et de omni laetitia, et fimilicer 
V. ἑορτάζειν 1) feriari, eta negotio vacare, 2) cum aliis laetari quavis 
ratione, et nominatim hic ap. Noftr. in imperatoris adventu et tranfitu 
per urbes, ubi faciebant, quod et hodie fit, cf. 4, 8, 19. fqq. 4, 11, 2. 
Íqq. utque h.l. participium refolvatur per pron., 44i diem feffum ac lae- 
tum agebant, Íc. propterea, inadventu et tranfitu eius, nobis Zie darüber 
Jeyerten , 1. defwegen Feyertage, Fefftage, Fefte, anflellten, begiengen, 
bielten , f. die feinen Durchzug feyerten, feítlich Pegiengen. 

Tum v ἐπιῷ. in med. cum dot. perf. Stp. Th. aliunde recte 4, 28. 
E, e. dave fe in confpe&ium, et G. e. »γἐπιφανῆνοι τῷ δήμῳ», fe populo 
eflendere* per quam formulam exponas Dg. privum v., h.l. conípicien- 
dum fe praebere, inter tranfeundum per urbes, five in rheda lecticaque 
aperta, five equo ve&tum, cf. δ. 12. , in publico et per plataeas, fed ec 
fortaffis in aedibus, diaeta, menfis, per manfiones, cf. G. Th. $65, $1., 


quod Lat. delegerit Bg. ob fq. 4235 fyn., ubi illius phrafis eft pro privo - 


v. ap. Luc. 3, 393. }. 40. ὠ. uà, mihi vifus efl , ut hic, cum dat. perf. 
. pro praep., a5 ommibus, i. Romanis tantum, et his, per quorum urbes 
eranfibat, cf. Hef. 2, 1600. i. ὠφϑη, ógá24, ἐϑεάϑηνγ line N. , fed (prae- 


ὥ 
-. EXCVRSVS AD LIBR. L $87 


ter Suid. 1, 796. m.) ib. 1, 1333. i. ἐπεφάνη» ἐπ᾿ αὐτοῴθρῳω &$94, ubi non 
modo per Noftri alterum verbum explicatur, fed et cum notione fecun- 
daria, du&ta e praep. (cf. L. Ern.) quae fit pro &, ficut alibi in eodem 
v. poteít effe pro εἰς, quae patet in Lat. apparere, (quo redditur maxi. 
me in L. N. T.) pro advenire f. adeffe; quo et redeas, fi Gr. praepofi- 
tio reddatur per Lat. fuper, cf. L. Ern. cum Ind. Xen. Pol. Z. fuperve- 
nire, ubi abfolute ponitur; in quibus duabus notionibus ego quidem 
maneo, aliis alio inclinantibus, v. c. ut fit repente f. improvifo, cf. Ind. 
Dem. et Xen. Cyr. Z. (ex 1, 6, 43. ubi cum dat. perf. , fed abfolute 2, 4; 
17. e. ut cum adi. ἀντίος pro adv. 6, 3, 13. m. , ubiInd. Mor. fine emphafi, 
cf. Ind. Xen. 'Avg. Z. it. cum praep. et adv. 8, 5, 15.) quae notio non in 
v. ipfo effe potcft, quia diferte additur adv. ἐξαπίνης ap. Xen. 'Avf. Z. 3» 
5, 2., ut nec noftro loco Commodus venit fz/;/to , quia fuit nunciatus, 
cf. lib. de V. med. p. 18. m. 483. 1. 

Sed cum v. e. nominativi adietivorum vertentur, ut advv., Z/jem- 
£er et cupide, vel per fyn. formulam abl., cum voluptate et cum defrderio, 
vel per ambages, er ut in participio per particulas, affumto àv, ifa uf 
eflet gratus rel. , cf. ad ἀσπ. Stp. Th. (ab Ern. L. auctus,) cum Ind. Hom. 
et Hef., quod videtur numerandum in Noftri poeticis, cf. Suid. 1, 356. 
Jn. ἀσπαςοὶ, ἄσμενοι, grati, iucundi, non coll. ad Hef. 1, 577. m. fine 
N., ut 3, 137. m. ποϑεινὸς, πεποϑημένος . optatus, rel., h.l. proprie pro 
eo, qui iam defideratus erat, quem defiderabant, volebant videre et 
habere ap. fe, cf. Stp. Th. aliunde, (ab Ern. L. itezum auctus,) hic ut 
utrumque adi. quodammodo fit pro fyn., ut Hef. &ezasi» explicat per 
ἐπιϑυμητὸν, et Suid. 1, 894. i. εὐϊτὸν» ἐπιϑυμητικὸν, Y. ἃ. Th. optato 
»venis Ter. 1. gratus et defideratus, gratus, ἀσπάσιος(ς in quo Gr. ap. 
Hef. χαρτὸς, ut ἀσπασίως» — ἡδέως, cf. infra 1, 13, 9. τερπνὸν καὶ ποϑει- 
yov A. 3» !!, 18. εὐχταῖα xoj ἀσπαςὰ», Mt. ap. G. Th. v. expecf. $14, 101. 
carus omnibus expecatus que venies, ic. adventus fuavif/ymus et expecfa- 
tif[/mus , it. v. opz. 605, 26. rumores grat? ct optati , quibus Latt. utun- 
tur bic P. et Bg., tum Luc. 1,215. i. ἡδίων xo4 ποϑεινότερος» a Gs. neglecta, 
pro fuavior et opzabilior, fed plura iunQta ap. Xen. Mem. S. 5, to, 3. τὰ 
ἥδιστον καὶ φιλικώτατον Yo4 ποϑεινότατον καὶ ἐρασμιώτατον τῆς ψυχῆς 3905. de 
re adeo, τ comparar. ποϑ. folus Rs. Or. Ind. V.6., fed pofitiv. ap. Arift. 
Av. v. 697. í.695., at cum dat. perf. ib. Ran. v.84. z. τοῖς φίλοις» ecStp. 
Th. Ind. Xen. Pol. Z., fed adv. ἀσπατῶς ap. Lyc. v. 1090. lubentes veserint. 


I, 7, 9- 
— ῥίνημα χρυσοῦ προϊόντι ἐπιπάσσεσϑοι. 

Praeter Cafp. Barth. Adv. 1.53. c. 17. p. 2760., quoque Efchebach. 
Diff. Ac. VII. p. 447. , agens de capillis rutilis vel natura, vel arte, fub- 
iicit haec. 5 Rutilus color videtur effe igneus et flavus f.aurcus. Hinc 
Batavi Silio e4ricomi dicti, — quomodo et Vandalos χρυσοειδεῖς i. e. euri- 
colores capillos Procopius babere ait, (p.449.) fed er Germani, Rheni 
accolae , fcobem et ramenta aurea videntur habuiífe, quae capiti infper- 
gerent, quo magis coma illuminata flavefceret. — Ab hisaucem ad alios 
etiam ifte mos pervenit. Ka enim refert Herodi., quod non puduerit 
Antoninum imperatorem f/avam capiti caefariem aptare, quae mentire- 
tur Germanicae tonfurae modum« fubiettis Gr. e 4, 7, 6., ubi tamen 
nihil diferte de aurea ícobe, quae eft antiquior, ut apparet e noflro hic 
Joco et illo Iofephi in N., quo de tamen dubitac Bochart. Hier. P. r. 
[3: 5.9. p.154.» ubi, praeter alia »ita Verus imperator capiti legicur 


888 EXCVRSVS AD LIBR. 1. 


auri vamenta i»fperf/f/je, et Commodus fuiffe cepillo femper fucato, et 
attri ramentis ///uminato; quamvis tantum in comis fulgorem illum a na- 
tura Pa5si//? afferat Herodi. l. 1., ut, cum zm fole embularet , τοὺς E- 1 
οἴεσϑοι) ὁ. we. προῖ. ἐπ. quidam auri ramentis euntem confpergi putarent. 
Gallienus quoque crinibus fuis auri fcobem ἀρεῖ. Itaque rem fuorum 
temporum videtur Jofephus ad Solomonis aetatem transtuliffe« qui et 
ipfe cum Bg. v. evyysysviis2e4 proprie accepit, quo de in N. dicebam, 
cf. Io. Arntzen. Difi. τ. de colore et tinctura comarum p. 22. coma flava 
oltm laudatitlima f, £z,95, cum p.25. ubi coma flava 1. q. fulva, rutila, 
rufa, rel, it. p. $2. de totis populis, quibus hic comarum color, ut 
Germanis p. 55. it. p. 78. de οὔλας κόμας ex Hom. rel., tum p. τὰς. fe&. s. 
inter reliquos etiam ornatus, quos nimia excogitavit labente rep. Roma- 
norum luxuries, non infimum locum obtinet, folitos fuiffe crines fcobe 
aurea zz/pergere, ut aureum acciperent colorem , ((ubicctis exemplis Gal- 
lieni er Commodi e Lampr. et) quod de eodem hoc imperatore refert 
Herodi. 1, 7, 9. — et coma natura flava et crifpa, ut, quandoin fo/e am- 

» bularet , //z Íplenderet velati ignis, adeo, ut putaretur , exeunti fcobe 
aurea izfperg;i« ubi ἐκλαμπ. rel. libere redduntur, et ad κόμη relata, fed 
pro abl. (τοῦδ fortaflis legendum fcoZes f. fcobis in nominativo, prolatis 
deinde adhuc aliis exemplis p. t16. laudatisque maxime Voff. et Burm. 
ad Val. Flacc. 6, 709., ut de pulvere aureo, cg pillis inietto, alios lau- 
dat Fabric. in bibl. Ant. p. 846., quo de fortaílis et habent nominati ib. 
p. €. fect. VL i., ficut in Grut. Lamp. T. 4. a p. 482. extat Hadr. luniide | 
coma commentarium, fed p. $39. c. 8. de crifpatura et contortione ca- 
pillorum, p.541. c. 9. de capillitii coloribus, ubi p. fq. m. , cum expli- 
cuiffet £xy94v κόμην vntilam , deinde », Commodo imp. flatu (leg. flava) 
coma, velut auri Ícobe refjerfa, divinitatis opinionem-attulit, di&iran- 
tibus Romanis, coelefte quoddam ser caput eius circumdare, ut fcri- 
bit oculatus teílis Herodi.« in c. 7. ne verbo quidem fa&o fuper auri 
Ícobe, qua de aliquid baber quoque Kypk. 2, 433. m., nihil' vero G. 
Tb. in Bg. {πούς cum Gr. n., ubi Stp. Th. binc e P., cf. Foef. Oec. p. 
$34. ἃ. €., ubi ex Hipp. »δινήματα χαλκοῦ», aeris ramenta et fcobest* ad 
quam formam procedit et Noftri ὧν, cum xe., pro quo fupra ap.lofeph. 
ψῆγμα χρυσίου , et ap. Strab. ψ. τοῦ χρυσοῦ , cum articulo fine difcrimine, 
cf. Suid, 3, 260. in. 702. e. non coli. ad Hef. 2, 1576. e. Nr. 30. cum N. 
et p.703. 1. ξέσμα fine N., quod iuvent tamen illa p. fq. e. Nr. 24. (no- 
bis Go/Z/laub,) fed Stp. 'Th., praeter ἐπιπάσσω»γ, (quod v. Ind. Xen. Pol. 
£. eX Arr. 8, 3.) cum Lar. Bg. (ap. G. Th. cum Gr. n., cui L. Ern. addict 
bene adfpergo,) »unde paff. Herodi. l. 1. — ei fcobem auream infpergi, vel 
ut Pol.« cf. Ind. Ael. V. h. et Luc. 


"y ““ Τὰ 7, τς m ῃ 
IcuAoÍ τε αὐτοῦ κατιόντες ταῖς παρειαῖς ἔἐπήνϑουν. 

Βσ. e P. fere in 72, et in poftremo v. ἔπσηνϑ. fupplet pron. αὐτὰς» 
quafi Nofter id omiferit ob jam praemifTum αὐτοῦ alius generis, in quo 
fane latere poteft iftud femin. vel quia cum P, participium xar. cum dat. 
ταῖς 7. COpulavit; ficut pronomen αὐτοῦ», a T. negle&um, de Bg. Vs., 
et cum in Ms. eius nulla plane extiterit diftin&tio, referre licet aut ad 
pr. fubft. iva. aut ad fq. ταῖς z , unde illam Bg. Vs. diftinguas vel fic, lanugo 
etiam clus, demiff: genis, eas εἴς, vel/anugo etiam, eius demiffa ge- 
nis, eas rel., ez hinc quoque in Gr. vel Zovaeí τε αὐτοῦ», xaT. ταῖς πάρει- 
iy ἐπ.» νοὶ ἴουλοί τεγ αὖτ. x. T. παρειαῖς , ἐπ.» vel denique per Var. L. 


$^ ES 


΄ 


FXCVRSVS AD LIBR. Í. $89 


eum edd; quibusdam, ἴουλοί τε αὐτοῦ κατιόντες, ταῖς παρειαῖς ἐπ.» relato 
pron. d. ad pr. izuA. , fed ταῖςπ. ad fq. v. éz. , ac commate poft var. facto, 
quae ultima rectio maxime probabitur , ubi ante de fingulis diétum fue- 
rit vocabulis, deferente Sch. partim P. in. siova. lanugzzes malis profer- 
pebant, x. defcendentes /anugizes ex genis, ἐπ. efflorefcebent Jenugi- 
nes e malis.« 


Igitur Stp. Th. aliunde modo in fubft. ἰουλ. habet, praeter caetera, 
Xen. Symp. 4, 23. m. οὐχ ὁρᾷς, ὅτι τούτῳ μὲν παρὰ τὰ ὦτα ἄρτι ἴουλος κα- 
ϑέρπειγ Kasmíz δὲ πρὸς τὸ ὄπισϑεν ἤδη ἀναβαίνει; Vs. ed. Th. V. 4. p. 455. 
non vides » huic quidem lanuginem (primum, demum) propter aurem íer- 
pere, Cliniae vero iam retroríum fuxgere? fed ex Hom.'03. λ΄, 318. πρὶν 
€Qüi» ὑπὸ κροτάφοισιν ἰούλους ᾿Ανϑῆσοι, πυκάσοι τὲ γένυν εὐκνϑέϊ λάχνῃ» an- 
tequam ipfis {πὸ temporibus pi florerent, regerezt que mentum florenti 
lanugine, ubi melius regatur πρὶν γένυν πυκάσοι λάχνῃ » priusquam 7men- 
tum lanugine denfum fi4t?, denietur, oppleatur; cum pili f. zac; nom 
bene dicantur meztum tegere lanugine, quae et ipfa eft pilorum genus; 
unde pz/i pilos ?egere dcbeznt, f£. pz/i pilis mentum; variante tantum poé- 
ta, et ponente Íyn. ἰουλ. et A. , Ut zx. act. fumi poteft pro pafl. , intel- 
lecto pron. ἑαυτὴν» 1e derfare, 1. denfari, confentiente Suid. 3, 238. m. 
πυμάφουςι, τουτές, πεπυκνωμένοις., denfativ, ap. quem 2, 126. m. eft illud 
Stp. ex epigr. ὥριον ἀνθήσαντας ὑπὸ κροτάφϑισιν ἰούλους Κειράμενος, γενύων 
ἄρσενος ἀγγελίας», A. mature Ποτεητεπι j/vó cemporibus /azuvizem Deton- 
fam, mentorum virilium zzdicem , ubi γεν. pluralis poé&tice pro fing. aut 
mentum utrumque, i. partis utriusque faciei ac genae, cf. infra e Sui- 
da; quibus add. e Valck. ad Eur. Ph. p.50. b. Heliod. 7, to. e. p. 368. 
l. 8. Aeích. Th. v.c40. τείχει δ᾽ ἴουλος ὥρτι διὰ παρηΐδων, zc φυούσης, 
ταρφὺς ἀντέλλουσα 9pi£ , buic commodum znferpiz per ma/as lanugo, Cre- 
ber nafcentis pubis exlurgens pilus, ubi v. Schol. utr. et Abr. Anim. r, 
109. m. comparat non modo illud Xen. fupra et Poll. — σαρὰ τὰ ὦτα 
χκαϑέρποντα τὸν ἴουλον ἔχων, Íed p.650.1. etiam Noftri locum, fed fine Vs. 
et diftinctione ulla; quibus porro addimus e noftris copiolis Cal. in lov. 
v. 56. ὀξὺ δ᾽ ἀνήβας,. ταιχινοὶ δέ vot ἦλθον ἴουλοι, Celeriter puber fatus es, 
et matura δὲ venit lanugo, it. in Áp. v. 36. οὔποτε Φοίβου 9uslzic, οὐδ᾽ 
ὕσσον ἐπὶ νόος ἦλθε παρειαῖς, nungttam Phoebi teneras lanuginis quicquam 
veltivit genas, ap. Kiotz. Tyrt. p. 50. 1. ex infcript. πρωϑθήβην ἔτε κοῦρον, 
ἔτι χυοΐοντος ἰσύλου Δευόμεναν φϑονερὴ μοῖρα καϑεῖλε βίου, quae fic reddo, 
“ϑμς puerum modo puberem, adbuc molli /ezugine ornatum, ve/Zitum, 
invida fors privavit vira, (cui fimile illud Stp. ex Apoll. Rhod. Διὸς υἱὸς 
ἔτι χυοέοντας ἰούλους ἀντέλλων,) Mt. ex Anthol. El xj σοι τριχόφοιτος ài- 
σκίρτησεν loyADG, wo] τρυφεροὶ κροτάφων ξανϑοφυεῖς ἕλικες, A. Quae partim 
modo reddimus, Erf tibi villofa, bzrfuta infiliit lanugo, et pro τριχοῷ. 
malumus τριχόφυλλος, quod folum Lexx. tenent, non item alterum, 
porro Orph. Arg. v.225. ex emendatione quidem Interpretum, σῷ δ᾽ 
ὀύπω ὑπὲρ δροσεφοῖο γενείου ᾿Αργεννὰς ἐρύϑαινε παρηΐδας ἁβρὸς ἴουλος, cui 
nondum iupra rofcidum (pulcrum) ménrum candidas rubefecit σόπας mol- 
lis /anugo, et Luc. 2, 407. l. 12. πᾶς οἰκέτης αὐτῷ σχεδὸν ἀγένειος ἦν, μέχρι 
ποῦ πρῶτον ὑπογραφέντος αὐτοῖς χνοῦ παραμένοντες. ἐπειδὰν δὲ ἰούλοις παρειοιῇ 
πυκασϑῶσιν» A. urusquisque prope fervus illi imberbóis, qui mempe, dum 
prima illos lanugo obumbreret, ap. pftm manerent. Cum primum vero 
prima Para denfarentur genae , qui locus fimilis illi Hom. de noftra ex-- 
plicatione, cf. de i;vA. Ind. Call. et Diod. S., tum Poll. 5, 38. cum N. 


890 EXCVRSVS AD LIBR. I. 


5. Schol. Apoll. Rhod. 1.1. ir. Lyco. v. 23. Suid. 2, 126. m. 419. e. 3, 
“ὅς. e. Hef. 1, 814. e. 2,55.1. cum N. 436. i. 732. m. fine N.et 1558. m. 


Ut videatur id fubft. referendum in Noftri pocticis, ut et alterum 
παρειὰν, quo de cf. Ind. Hom. Hef. Call. Muf. Orph. Eur. Arift. Kuft. 
Ael. V. h. et Abr. L. Ar. p. 38., cum et Stp. Th. exempla teneat plura 
€ poétis, fed tria tantum e profaicis, nec fimul noftrum locum, cf. Ind. 
Luc. cum Hef. 2, 874. e., non coll. Suid. 3, 47. e. 


Tum habet Stp. Th. verbum x«r. nec hinc, nec per fimile quid, fed. 
modo phyfice, tum de perf. cum Lat, Zefcendo, tum de re, ut navi ac 
vento, cum Lat. izgruere et cooriri, Ífequente fere L. Ern., ut Bs. de- 
znitii ad primam notionem redigi poffit, et /ezwz0 per genas emitti di- 
catur, cum defcendit ab oculis, temporibus ec auribus ad mentum us- 
Que; tenente G. Th. cantum in fubfl. /z7. cum Gr. n. ad Homericum fu- 
pra »nunc rimo opacat f'ore lanugo genas, it. fufcante lanugine malasc* 
quibus add. Amm. Marc. 3t, 10. p. 527. e. dum etiam tum lanugo genis 
inferperet fpeciofa, Yt. Virg. Aen. 8, 160. £um mihi prima genas vefiibat 
flore iuveztas, (ubi Heyn. »veftibat flere, z/xacsv* comparato etiam 
fine Vs. loco illo fuperius Hom. 'o3. λ΄ 318. fq.) it. 10,324. et Ovid. 
Met. 13, 754. it. 9, 398. ubi v. Gier. et 12, 291. fed me reperien- , 
te in Graecum modo ap. Abr. L. Ar. p. 60. »5 κόμη συγκατιοῦσα τῷ 
Ἰούλῳ παρὰ τὸ οὖς ditum , ut ap. Petron. defcendentes a^ aure capilli, 
Lucan. iz£oníos rigidam 25: frontem efcendere canos Paffus erat. — Ari- 
Íftoph. Z 'za$:v Μάγνης ἅμα ταῖς πολιαῖς κατιούσαις, (quid Magnis iam ca- 
ni; venientibus e[fet expertus, i. q. pr. vs. ἅμα TG 'yzeg») Bosevxous ταῖς 
σπαρεικῖς συγκαταβαίνειν Philoflrat. (fine Vs.) Apul. Zazugo malis zsferpe- 
bat, — id. vide, ut decenter utrinque Janugo malis Zeferpat. κόμας κατιένοι 
eft Ariftoph.« ubi proprie eít τὴν — καϑήσϑου μητέρ᾽ — κόμας καϑεῖσαν, 
Íedere matrem comis promif/s, quod potius pertineat ad xaSiévo4, cf. 
Kuft. Ind., ut illa, de cziziéus univerfis di&a, etiam valeant ad τοὺς 
Ἰούλους et lanuginem, ac ratio Bg. binc ftabiliri queat, et h.l. /z7ueo de- 
mitti gezis fit i.q. ap. Apul. /ezugo malis igferpere et deferpere, 1. 6. im 
malis ferpere et de malis ferpere, f. per genas defcendere, cf. ας T'h. v. 
deferpo iine Gr. »deorfum ferpere (cum Apul. ilio et) Stat. Zeferpit que 
genis nec fe lanugo fatetur Intonfae fu nube comae, — inferpo ,. £ezóCu, 
Íerpendo occupare et obrepere«* cum loco Apul., quibuscum conferas 
illud fupra Xen. Symp. καϑέρπει 4., quod; ignoratum a Stp. Th., habet 
L. Ern. »i.q. καϑερπύξω, repo, ferpo, 2) ferpendo defcendo, 3) deícen- 
do fimpl-« prout pr. κατὰ vel deorfum fignificat, vel redundat, quo et 
tendit Ind. Xen. »ferpo, — de lanugine, quae primum progerminat.c« 


Quod Lat. fimile illi D. hic »/azugo malis ?roferpebat* ap. G. Tb. 
ογεφερπύφω, ferpendo in confpectum venire& quod ambiguum, ct vel 
adrepere, ad aliquem venire e longinquo, vel 1. q. erumpere, i. ex car- 
ne et cute, fub qua latebat, e profundo in fummas excernasque genas, 
nobis /ervor érecben f. flechen 1, briechez ; ἴθ qua poftrema notione adeo 
fuerit alius modus ferpendi, quam ap. ΒΡ.» íed ut tandem utraque in- 
terpretatio redeat eodem, et ἴουλος dicantur xar;£vo,, dum oriuntur 
vel orti funt primi pili in mento; quo fenfu capiatur et fuperius Cal- 
lim. ἐλϑεῖν» cum quoque κατιένοη ponatur fimpliciter pro venire; ficut 
ἤουλοι dicentur etiam xaz:fvo4, qui fimpliciter 4»; in mento; ut Lat. ve- 
nire pro οὐ capiunt; v. Heyn. ad Virg. A. 5, 344- 


: EXCVRSVS AD LIBR. L 891 


' Sed e P. duxit Bc. etiam hoc, ut fuum Zemif/a conftrueret cum ge- 
mis, et adeo Gr. v. xar. cum dat, f. abl. rei í. loci ταῖς παρ» quod 
nefcio, an quis velir comparare cum illis antea ap. Abr. 4 κόμη συγκα- 
τιοῦσα τῷ ἰούλῳ, Ct βοςρύχους ταῖς παρειαῖς συγκαταβαίνειν» ubi cafus ad- 
iunctus poteft pendere a praep. alterutra, {εξ magis a pr. κατὰ» faltem 
in pofteriori loco Philoftr., quae reétio per fe cadit in noftrum v. «z- 
τιένδη , etfi reperi id modo fic, 

1) vulgari notione ac prima, pro defcendere, et devenire, it. pro 
fimpl. venire 

,a) de perf. idque sbfolute, v. Ind. Luc., Ael. V. h. 2,29.e. p. 141. 
(ubi oppon. ἀνιόντων.) Fab. Aef. Hf. 28, 2. (ubi pro eo in pr. κάτω κατελ- 
Sei), tum per adiuncta, cum acc. rei f. loci, v. Call. in Ap. v. 100. et 
in Di. v. 19. σπαρνὸν γὰρ», or Ἄρτεμις ἄςυ κάτεισιν, raro enim in urbem ve- 
niet Dieza, quae, liberius convería, non tamen habuere Notam, fed 
funt, rarum eít enim, cum Diana in urbem vezit, fuppleto v. à, et 
ὅτ᾽ pro particula temporis ὅτε accepto, aut pro ὅτι fic, rerum eít ezim, 
quod Diaza in urbem vezit, quod et in Vern, lingua folenne, cf. G. Th. 
V. qU0d $6, $55. porro cum pr. εἰς Ind. Fi. Acfch., it. cum pr. πρὸς Ind. 
Luc., it. cum adv. temporis ἤδη» ib., aut loci, i. in locum, Ael. V.h. 
2,713. p. 103.3. ἐκεῖ κατήει, cf. Ind. v. utr., porro cum adv. de loco et 
temporis f, per formulam adverbialem fimul ap. Call. in Del. v. 197. σὺ 
δ᾽ Εὐβοίηϑε κατήεις, — οὔ τι παλαιὸν, ab Euboea defcenderas, — neque diu 
ante, quod decipiat aliquem ad οὔ τε, cui notioni adiungo illud Fab. 
Aef. Hf. 129, 5., ubi coquus canem, in furto deprehenfum correptum 
que, ἔρῥιψε παραχρῆμα ἔξωϑεν τῶν Üjupíómv, extra femefiram. ὃ δὲ κατιὼν 
ἀπέει μεγάλως κράζων» ubi lnd. bene »4ecido* fed eft Lat. Zelapfus, i. 
deveniens, e Íuperiori loco in inferiorem, 

b) de re, cum adiuncto fimplici, ut cum praep. ap. Muf. v. 110. 
κατηϊεν ἐς δύσιν ἠὼς» defcendit eZ occatum (07, Schol. κατήρχετο A. cf. 
Suid. 2, 280. m. non coll. ad Hef. 2, 194. m. e. cum Bud. C. 760, 47.» 
fed cum adiuncto duplici, ut cum adv. et praep. ap. Hom. 'O3. κ΄, 159. 
de cervo, ὁ μὲν ποταμόνδε κατήϊεν ἐκ νομοῦ ὕλης» ἐξ quidem ad flumen defcen- 
debat ex pafcuis fy/vae, it. cum cafu temporis et adv. ap. Hef. ϑεογ. v. 
722. (44. ᾿Εννέα — νύκτας — Οὐφανόϑεν κατιῶνν»ν novem no/les coelitus de- 
lapía, — Ἐννέα δ᾽ av νύκτας — Ἔκ γαίης κατιῶν, ex terra defcendezs, et cum 
praep. duplici ib. dez. v. 254. ψυχὴ — ἀϊδόσδε κατεῖεν τάρταρον ἐς κρυόενϑ᾽, 
anima 27 orcum aiat (al. defcendebat) £aztarum in frigidum, 

M) notione exquifita, pro redire, (ettam Stp. Th. cognita, fed ut 
eius loca non licuerit adhibere, abíéntibus libris et Indd. tacentibus 
meis;) : 
3) de perf. , univerfe, cum praep. Dion. H. S. T. t. 396, 31. de 
populo Rom. in monte, ἐπὶ τὰ ἡμέτερα ἡμᾶς κατεῖνοη , ut redeamus ad 
propria, ecfimul cum adv. p. pr. l. 4. κατεῖνου πάλιν ἐπὶ τὰ ὑμέτερα » ve- 
verti ad vcflra, ubi in Vs. adv. neglectum fine caufa, cum omnes lin- 
guae habeant id fimul, ut Lat. rurfum cum redire, et noftrates «weder 
zurück geben, cf. G. Th. 104. i. , icd praecipue de exulibus, et quidem 
. abfolute, ap. Acfch. Agam. v. 1292. edveniet , cum Abr. Anim. 1, 404. 6. 
et Mor. IHfocr. Pan.Ind. e p.35. e., fed cum adiun&to ap. Thuc. 536,96. 
rediret. 

b) dere, in univerfum, abfolute, ap. Call in Cer. v. 1. 3. τῶ 
καλάϑω κατιόντος À. calatho Zefcendente , 1. deportato, devecto, cf. Harl. 
Chr. Gr. P. p. 1$4. Vs. 1., tum de vento, pro oziri, venire, flare, aliis 


^ -— 


$93 EXCVRSVS AD LIPR.I. - 


vero 4 tergo venire, fine neceffitate, ap. Thuc. r14, 13. 378, 36. cum 
N. et Abr. Dil. p. 444. e. it. N. ad Moer. Attic. p. 223. d. : ' 

De v. ἐπανϑεῖν porro 1n L. Ern. »dr. 1) de rebus, quae aliquid de- 
coris exirinfecus addunt, ut rubor genarum, — colores omnes vividio- 
res, 2) deiis, quae erumpunt, prorumpunt e cute« ut Foef. Oec. p. 
136. 8. €. »ἐπ. eit in fuperficie efllorelcere, — translatitie eminere, exz- 
fiere, fupereminere et emicare, rel.« cf. Stp. Th., qui in tropico fen- 
fu addir quoque Lat. cozfpicuum effe, cum locis »Aritt, Nub. τοῖς μήλοις 
ev ἐπήνθει χνοῦς» lano analis fuperflorefcebat, — de colore Luc. à iev- 
Quum ἐπανθεῖν, 1. ExvToÉTEV 2, 465. l. $. ruborem efflorefcere, cf. 1, 290. 
]. 36. ἣν μὴ ἐπιπρέπῃ αὐτῷ κοὶ τὸ ἐρύϑημα, mi/f eniteícat candori immix- 
tus rubor , quo refpexerie Srp. Th., cutus ex Ariít. Nub. v. 974. contra- 
€tiora funt, quam 1n rextu ipfo, et partim converfa e Bifeto,. qui μῆλα 
inter alia explicabat per τὰς παρειὰς ν ut ad Stp. rationem ille locus cum 
noflro maxime conveniat, fed et de Comici ipfius rectione, quam in v. 
noftro fic reperimus, ut, femper adhibitum de re, nunquam tamen pro- 
prie phyficeque, pro Sto. illo florere fuper aliqua re f. in fumma extre- 
maque re ac fuperficie eius, fed tropice poneretur : 

1) abfolute ap. Foef. Ll. υ»τρηχύτης ἐπήνϑει ^. afperitas exiflebatc it. 
ap. Stp. Th. E. e. fq. e Luc. Herodr. ec Gal. cum Bud. fine Vs. e Bafil., 
ubi in τῇ ἐπανθούσῃ φαιδρότητι τὸ περιχαρὲς τῆς ψυχῆς ἐμφαίνουσα, ad φαιδρ. 
exrrinfecus fumas τῆς ὄψεως f. τῶν ὀφϑαλμῶν, emizente Í. confpicua vultus 
hilaritate fummam auimi £aetitiagm et tranquillitatem o/fendens, i.e. hila- 
ritate, quae jn vultu eius eminebat, conípicua erat, f. fimpliciter era? 
jt. ap. Arift. Vefp. v. 1060. κύκνου — πολιώτερου, δὴ mio ἐπανδοῦσι τρίχες» 
mavis cygno elAicant nobis 5i, immo quam cygzi, candidiores fane 1. 
jam δὲ pili fuzt, cf. Suid. 2, 392. m. it. ib. Eccl. v. 13. τὴν ἐσανϑοῦσαν 
ποίχα. pullulantes 2z/os, i. pilos, qui ibi funt; quanquam Lat. illud Vs. 
vulgatae convenit cum Hef. 1, 1337. 6. &ris9wsev, ἐβλάφησεν, fine IN. , it. 
Plur. de difcr. adul. δ. 106. αἱ τῶν φίλων χάριτες, ἐπὶ καλῷ τινὶ xod ὠφελίμῳ 
τὸ εὐξραῖνον, ὥσπερ ἐπανϑοῦν, ἔχουσιν, ubi, tacence Ind. Gs. Chr., mo- 
do Krg. bene ad fenfüm, pro feveris, «rmicortm mutua benevolentia 1, 
efrcia , praeter Poneflatem et vtilitatem, lecum habent fuavitatem, 1.con- 
jun&am habent, σή florem, ornatum quendam ; ut participium fit pro 
fubílt. ἐπάνϑησιν, ἐπάνθημα, &»9ec, 1. pulcritudo quaedam, color quidam 
pulcher, i.q. δ. pr. ἀνθηρὸν χρῶμα, f 

2) cum praep. ap. Xen. Venat. 4, 8. αἱ piv οὖν πυῤῥοὶ ἔχουσοη ἔξωσαν 
λευκὴν τρίχα ἐπανθοῦσαν περὶ τὰ πρόσωπα» καὶ αἱ μέλαινοι!. αἱ δὲ λευκοὶ πυῤ- 
(àv, ubi lad. Z. »»ἐπανθοῦσα ϑρὶξ π. me. de cane, ;s cuius fronte enati 
iunt vi///« Ííed Vs. ed. ΤῊ, V. 4. p. 612. non bene monftrat rectionem, 
Quae haec eft, αἱ πυρ. ἔστωσαν xova», λευκὴν A. , ad haec feveriora, igitur- 
vufí quidem feto tales , qui habeant a/hum pilum e(florefcentem, emi- 
nentem, enatum a, circa faciem , f. in facie Í. fronte, ut δὲ nigri, f. 
etiam nigri, fed albi rufum, 

3) cum adv, ap. Stp. Th. ex Arift. Nub. v. 1176. fine Vs. τοῦτο τοὐπι- 
χώριον ἀτεχνῶς ἐπανθεῖ» ubi Schol. πλεονάδει, ἀκμάζει, bene per fimplex, 
Lar. floret f. viget , fed Vs. vulgata, zz re palam 7//sd populare verbum 
effalgez , non male fuppleto i» 26, cum ἐπ, refpiciat pr., ut defit iz va- 
£u tuo, pro eff in vult tuo f. confpicitur ibi; ficut fequitur ἐπὶ τοῦ προσώσ 
σου T ἐς)» Αττικὸν βλέπος» et praecedit ὡς sàopos σου πρῶτα τὴν χροίαν ἰδών. 
ἸΝῦν μέν γ᾽ ἰδεῖν A. ᾿ 


΄ 


J EXCVRSVS AD LIBR. 1. 893 


| 4) cum dat. aliquo, idque 

Vs períonae, Abfetürc: ap. Stp. Th. e Gal. ἔρευϑος ἐπ. A. vel fimul 
cum 2) adv. ap. Stp. Th. e Luc. τοῦτο εἰς τοσοῦτον ἐπανβῆσοι τοῖς Ἑλλήσιν 
quod (nec a Stp. verfum, nec Ind. moníizatum) verterim aZeo hoc apad, 
inter Graecos floruif/é, viguiffe, fuifle ufitatum et confpicuum, et ib. e 
Plat. ,»ὅ περ εὐθὺς παισὶ καὶ ϑηρίοις — σύμῳντον ἐπσανϑεῖ, quod elucet , ap- 
paret in iilis, f. quod prae fe ferunt« 1. oitendunt, fed ut potiora nt 
Latt. prima, it. cozfpicitur f. eff in pueris, b) cum praep. ap. 5rp. eSyn- 
fine Vs. εὐθὺς ἐπανϑεῖ μοι κατὰ τῆς παρειᾶς ἐρύϑημα.. Quod verto, flatim 
oritur , füffunditur mibi rubor per genam ; i quibus dat. ilie haberi poteft 
pro aliquo dat. loci, ut ec in verbo cuin dat.— , 
^ * B) rei, idque a) abfolute ap. Stp. e Gsl. illo ante £eev2o ἐπ. ^. ; n 
fqq. τοῖς λελουμένοις rel. de rebus ibi funr, ubi Bud. vertit. »exiftit í. per 
fumma fcatet« fed e Strab. υ»ὕφερον δ᾽ δρᾶσϑοι πηλὸν. ἐπανθοῦντα τῇ ϑαλάσ- 
«7, Bud. per fumma eminere et confpicuum ejje quod poitr. nolim ob 
pr. δρι», fed, praeter prima Lat. , lutum in mari efle, natare fupraaquams 
innatáze mari, oriri in fummo mari, ec fine Vs. e Luc. 2, 64. l. 30. τὸ 
vie ἐπανϑείτω τῇ λέξειν perípicuitas efferefcar 1n dicione, 1. infit, con. 
fpici&tür, cf, Dion. H. S. 1. 5. 84, 33- p. íq. 1. 23. cum Luc. 2, 466. l. (6. 
ὃ δὲ πξσιν ἐπανθεῖ τούτοις, € χάρις. Quod aurem in bifce omnibus floris 
inflar ezitet , gratia nezpe , f. floris inftar ett, it. Longin. Mor. 30, 1. e. 
p. 164. 1. b) cum pr. ἐπὶ fimul ap. Arift. Eccl. v. $98. τὸ τρυφερὸν γὰρ 
ἐμπέφυκε τοῖς ἁπαλοῖς μηρίοις » Κἀπὶ Toig μήλοις ἐπανθεῖ», Ubi elt 1. d. pr. 
ἐμπ. εἴ 1. 4. {ππρ|. ἀνϑεῖν : 

C) cum dar. rei, qui non fit loci, fed modi, f. pro abl, ap. Abr. 
ad Aeích. 1, 332., qui ad ὁρῶμεν ἀνθοῦν πέλαγος — vexpüiz monet »»ἀνϑ. 
fimpliciter poni pro πλήϑειν» 773200c2e,* non vertens reliqua duo loca, 
fed ad hunc »,Cononis Narrat. 45. ubi Orphel κεφαλὴν dicit ἐπακμάξουσαν 
xoj Φωϊκῷ αἵματι μετὰ πολὺν χρόνον ἐπανϑοῦσαν» (lubliciens,) prorfus ut ἀν- 
'S:iy et ἀκμάξειν faepius copulat Hippocrates ubi verbum eít cum adv. 
temporis et reddo, capur-vigere ac florere adhuc pof multum adeo zem- 
vs animali fargsine, i. habere fanguinem, praeditum eo effe, f. abun- 
dare, ut ap. Áeích. Sept. c. Th. v..958. id πολλοῖς ἐπανθήσαντες movaict 
ys δόμοι, ad feníum in Vs. ez multis a&zzZantes cladibus aedes, ubi ía- 
ne haec Vs, procedit, fed verbum eft adhibicum in malam partem, pro 
calamitatibus premi, obrui, in illis verfari, quale quid G. Th. non te. 
net in florere et efflorejcere ; niit velis, ecibi eile pro eminere, efie con- 
fpicuum, infignem, celebrem. 

E quibus omnibus conítituerim verbi iz. notiones has, ut, 1) prae- 
«pofitione fpeCtata fervaraque, florere aliquid zz re vel perfona , tropo 
remoto, dicatur, quod in ea eít, apparet, tanquam fios ec ornatus, 
quod eam ornat, vel quod e(t confpiciturque in eius extremitate ac fu- 
perficie, ut flos eít in plantis fummis, earumque extrema parte: in quo 
utroque licebit divellere praepofitionem, et reddere ἀνθεῖν ixi ἴ, iyi, 
2) fic i. q. funplex ἀνθεῖν γ maxime cum alia praep. fimul, utézi, xa- 
τὰ, περί. 

"Per has notiones fervari poterit unum Lat. cffforefcere, quod ap. G. 
Tb. 5i£z,3éu , flores producere, et per translationem de illis rebus dr., 
quas provenire, augeri, incrementa laeta habere, gaudemus« quibus 
addi debent haec Niz. »fplendefco, eluceo, eniteo, exiíto, mano« it. 
illa Cl. Cic, 5duci, naíci* fed et communia ifia, oriri, effe, reperiri, 
'€onfpici; quanquam, quoad praepofitionem , viciniora funt i 


$94 EXCVRSVS AD LIBR. I. 


1) illud Stp. ap. G. Th. »fuperflorefco, ἐπανϑέω, Plin. — particula. 
tim cucumis floret, /£ói ipfe fuperflorefcens, (üne explic., it. fine Gr.) 

2) infloreo f. inflorejco , videtur tra&tum quendam et fucceffione:n flo- 
7um notare. Claud. — 7;//i2 Romuleis zzflozuit artibus aezes«* quod 
fuerit vel fWeruit in artibus, vel pro fimpl. floruit artibus | quam utt. 
formulam G. Th. tenet 692, 42. 61. 

Noftro quidem in loco, ubi videtur Herodianus refpexiffe Hom. 
J. 1. fupra ex "03. λ΄, 318., coniungo ταῖς παρ. 2z:»9cuv , pro ἐπὶ ταῖς παρ. 
ἤνϑουν, nobis, azd fein P£ervor ftechendes Mi/cbPaar blühete euf den 
"Wangen, ied Lat. ez proveniens Zanugo eius etllorcícebat genis, 1. flore- 
bat in genis, erat in genis, tanquam flos f. ornatus quidam, efficiebat 
quendam ornatum, genas ornabat, pulcriores reddebat, (verfchünerte, 
íchmückte Zie l/amgez;) quo et tendat Bs. phrafis, eas quafi floribus 
ve[liebat, e P. fere, eas quafi floribus convefHzebat, quae utraque, tro- 
pum verbi retinens aliquo pacto, redit huc, ut flezz2us quid veffize f. 
conve[lire fit 1. q. aliquid floribus tegere, exornare, inítruere, munire, 
atque hinc fimpliciter i. g. aliquid ornare, pulcrum ac iucundum red. 


dere; cum flores additi rebus quibusdam, ut veitibus et cibis, utrum- - 


que praeftent , tum ornatum et pulcritudinem, tum fuavitatem ac vo- 
luptatem; cf. G. Th. in v. illo utr. 


X4, 85 3. 
᾿Αλλὰ γὰρ» ὥσπερ τινὸς πονηρᾶς xod βασκάνου τύχης ἀνατρεπούσης M. 

Primo in ἀλλὰ γὰρ feverior eft Bg. per verzm enim vero, quam P. 
in dein; quanquam ífufficiunt Lat. alia haec, verum enim, it. at enim, it. 
fed enim, vocibus Gr. duabus magis refpondentia, etiam magis, quam 
hoc enimvero, habens quippe ordinem alium; etfi omnia, quoad fen- 
jum quidem, redeunt ad unam aliquam adveríativam fed, it. a£, ficut 
diferte Suid. 1, 97. e. &A. γὰρ» ἀντὶ τοῦ δὲ» A. 

Scilicet in Gr. particula, five illa fic vicine pofita, five feparatà, ine 
teriectis quibusdam aliis vocibus, porro ftante illa five ab initio oratio- 
nis, five in media oratione, five in relatione, (ut hic, ubi refpondet 
priori μὲν δ. 1., ut alias ad fe referuntur μὲν et δὲ» it. polt οὗ f. μὴ uóvoy,) 
five etiam fine relatione, cum Za. γὰρ folum comparet, ut Lat. advería- 
τίνας fimplices aut compofitae, tanquam in.enunciationum initiis, in 
re nova et tranfitu ad rem aliam, in reditu ad rem priorem et poft pa- 
renthefin, in obieClione et occupatione, in ratiocinatione et aífumtio- 
ne, in hac igitur Noftri particula fevere quidein ftatuas illam ἐκ πάραλ- 
λήλου figuram, dum fumatur γὰρ et ipía pro δὲν cf. 1, $, 17., ut ἀλ γὰρ 
fit una ex his Lat. 1) a£ vero, cf. G. Th. v. ar e. cum Hor. Turf. p. 160. 
2) fed veros qua de modo Hor. T. p. 1093. 1. Nr. 3. cum N. 3) verum 
vero, ap. G. Th. v. verum e. cum Plaut. verum hercle vero convellere 
2llos cogito, quae (fimiliter, ut Gr. ZA. γὰρ, divulfa eft; ad quam notio- 
nem claffemque referas quoque 1) verum tamem, cf.G. ΤῊ, cum ἀλλ᾽ 
ὅμως. €t Hor. T. p. 1095. e. Nr. 5. it. Cl. Cic. »eleganter poít paren- 
thelin pro zgitur« immo pro fimpl. feZ, etc., prorfus ut ἀλ. γὰρ et πλὴν 
ἀλλὰ», quo de infra, 2) at tamen, ap. G. Th. v. 42 e. $05. 44. Íqq. 
»interpofita una pluribusve dictionibus, — δὲ tu indignus qui faceres £2- 
men* Hor. T. ρ. τότ. e. p. Íq. im... 3) fed tamen ib. p. 954. 1. ap. G. 
Th. v. temen 714, 10. fqq. »reditum a parenthefi indicat«* plane ut da. 
γὰρ εἴ πλὴν kAAk, 4) atat , ap. G. Th. 55,72. pro interiectione , cum 
Don. ad Ter, Andr. 1, 1, 98. Eun. 4, 5, 1. Hec. 3» 4» 35.» proprie repe- 


" ! 


' EXCVRSVS AD LIBR. I. 895. 


tita adverfativa pcr epizeuxin rhetorum, ut noftratium aer, aler, quod 
fane cum aliquo animi motu fumunt, ut quidam poftea noftrum ἀλλ. 
γὰρ», cui extra motum animi par noftrum eZer a//:i7 , e duplicata adver- 
fativa, quales Gr. aliae ἀλλὰ μὴν, &kAAX uiv εἴ σλὴν ἀλλά. 
Sed noftro ἀλλὰ γὰρ e Latinis refpondent 

A) fevere ac per totidem voces, i, duas modo, ec codem vocum 
ordine 1) a£ ezim ap. G. Th. v. et 504, 98. fqq. p. íq. 1.23. cum Hor. 
T. p. 158. m. it. Don. ad Ter. Ad. 2, 1,14. 2) fe enim ap. ἃ. Th. mo- 
do 365, 47. Íqq. 3) verum enim ap. G. Th. fine explic.-v. verum 985, 83. 
fed Niz. per a£enij, tacente Hor. T. et N. ad Ter., nifi quod Phorm. 

35 3» 22. habetur Var. L. verum enimvero, quae gloffa eft, 

| B) per totidem quidem voces, [fed alio ordine ezimvero, quo dev, 
G. Th. Liv. Ind. Ern. Hor. T. p. 259. m. cum N. 237. e. 14. fed melius 
Niz. per. »verum enim, at enim« cum hoc ezz fit pro adverfativa, ut 
yàg p. δὲν. Cf. G. Th. v. enim 364, 93. it. Liv. Ind. Ern. 

C) per tres voces 1) verum enim vero ap. ἃ. Th. v. verum e. 985, 
$6. Hor. T. p. 1095. 1. Corr. ed Sall. Cat. 2.9. b) feZ enim vero ap. 
G. Th. v. fe 365, 55. fine explicat., uc Ind. Liv. Era. ect Hor. T. tacent, 
c) at enim vero ap. Hor. T. fine explic. it. ap. ἃ. Th. v. 42 5053,,27. e 
Liv., ubi nihil in Ind. 

Sed quod Niz. fe enim explicabat per etemim et hoc contra pro 
»nam, fedenimt* videtur G. Th. in etenim dubitare , eife pro adverfativa zz 
Í. enimvero, habens ib. etenimvero e Plaut. , et exponens pro enimvero, 

. quo de tricompofito nihil ap. Hor. T., fed ut par videatur illi versnm 
enim vero, íi ez pro adverfativa capitur, quo de v. G. Th. 415, 10r. 
cum Ind. Liv. Ern., unde quoque alterum ezezizi erit 1. 4. fed enim, et 
Gr. καὶ γὰρ 1. g. noftrum ἀλλὰ γὰρ» quod alii 

1) commemorant, non explicantes per Lat. aliquod, Abr. ad 
Aeích. 2, 111. e. , ubi et exemplum eius divulíi, Ind. Arift. Kuft. , Diod. 
S. ex 1, 299. 1. 49. aqui , et Dion. H. S. T. 1. $29, 5. ἀλλ᾽ s γὰρ» 
fed πον, 

2) aliquam notionem indicantes, fed fimiliter fine Vs., Rs. Or. V. 
$. p. 237. N. 17. e. »ab his ἀλλὰ Λακεδαιμόνιοι γὰρ incipit obiettio f, in- 
terrogzatio, per abfurdum concludens. lí(tud ἀλλὰ γὰρ per tmeíin divul- 
fum eft« cf. Ind. V. 6., 1t. ad Herodt. p. 685. a. IN. 97. cum Ind. dr. 
»ufurpari in hyperbatis« 1. e. poft parenthefin, 

3) reddunt Lat. vocibus vel fevere, vel utcunque ac varie, fed ut 
fileatur, quid hic yze valeat, in quo rei caput eft ramen, 1nd. Xen. 
Z. Pol. enimvero, fed Cyr. 'Ayg. et Mem. S. verum enim vero, tum Bud. 
C. 1263, 26. at enim »et notam habet interrogationis, (quod non ita 
eft, fed ut interrogatio aliunde pendeat. — Greg. ἀλλ᾽ οὐ yàg, fed enim 
zov , (diligentius, quam ante ad Dion. H., cf. ib. 1286, 46.) ἀτὰρ, 1. q. 
ἀλλὰ γὰρ, Íed tamen** quod Lar. et nos fupra comparavimus, cf. Stp. 
Th. 1, 336. C.e. 817. D. m. 2, 1530. e. fq.» ubi οὐ γὰρ ἀλλὰ non ett par 
illi fupra ἀλλ᾽ οὐ γὰρ, tum L. Ern. »&. y. quin, Vhilox. ef? enim quod 
Lat. non comparet ap. G. Th. et Hor. T., porro e Bud. quoque Vio. p. 
458. m. Nr.6. cum N. Hoog., qui reddit Lat. a7g4/, et deinde füper 
ifta particula differit, ut in Op. p. 18. fqq. ,' ut cuique voci fuam tribuat 
vim , praeeunte quodammodo Dev. p. 13. fqq., qui et ipfe haufic e Bud., 
et yàg putat reddere caufam aliquam, at p. 20. m. »yyxe ἀντὶ τοῦ ὅμωξ(- fed 

4) γὰρ hic redundare putant, praeter Hoog. ad Vig. p. 459. b. m., 
quoque ad Arift. Plut. v. 4425. ἀλλ᾽ οὐκ ἔχοι γὰρ δᾷδας» δτ nop geltat faces, 


» 


896. EXCVRSVS AD LIBR. L - ] 


Schol. τὸ 23 γὰρ ἀργὸν," ὡς ὑποτασσόμενον τοῦ ἀλλὰν Oli0fum verum eff yXxos 
utpote particulae ἀλλὰ fabietfum { pof!pofrtum , quae caufa nulla eit, τὰς | 
cens alibi, cf. Thesm. v. 533. euzmvero , fed ap. Suid. 1, 122. m. fed enim, | 
it. ad, Orph. Árg. v. $28. ἀλλ᾽ οὐ γὰρ A. verum — non. lud. γγγὰρ videtug 
zxeéA«ss« ut Dion. H. S. T. 1. 609, g. νῦν δὲ éeZrs γὰρ» at nunc videris, | 

- €t 614, 44. ἀλλ᾽ οὐ γὰρ. led 202, Ind. γγγὰρ pleonaft.«* | Quorum prius | 
δὲ γὰρ», divulfum et ipfum ,. reípondet noftro ἀλλὰ yàg, quo de | 

5) Per. ad Ael. V. h. 3, 17. p. 241. N. 39. e. varie, a) ut viderit, po- | 
ni poft negat. fimplicem o2, vel polt μὴ μόνον — ἀλλὰ γὰρ καὶ» b) ut pu- | 
tet »intendere emphafin, et notare faze, enimvero, piane ut — ἐγὼ piv | 
γὰρ» ego quidem cerze.* In quo poflr. fi vel maxime concedam , γὰρ 
elle pro affirmativa: tamen non propterea in noftra formula opus eíl, ut 
γὰρ eo fenfu fumatur; quanquam Vs. ib. ad 12, 1. fimiliter ceperit, et 
allud ἐγὼ μ. γὰρ aliter accipi poffit, cf. ad 1, 2, 9.  Perturbavit, credo, 
virum, alioqui Graece doGiffimum, quod ἀλλὰ γὰρ eflet in media ora- | 
tione, ubi tamen et Lat. enimvero occurrit. Necad 14,5. p. 933. N. 1. | 
recte videtur laudaffe 6, 10. 13, 24. cf. Ind. v. utr., ubi locus 6, 8. e. | 
οὐκ — τὸν (1x0v* ἀλλὰ y. κοῦ A. non — Ocbum : Íed etam rel. fimilis illis | 
Per.» nifi quod za. y. ítac poft colon. | 

Caeterum, quod aliquocies dictum ett, etiam hic contigiffe puto, utalter- | 
utra tantum particula in compofitis cogitaretur et verteretur, neglecta alte-. 
ra, quod iion modo cadit in Lat. ez/mvero, cum ponitur tantum pro enim, 
1ε quoquein ezezzm, ec huic lyn. zamque, (Gr. poetarum γάρ τε, cf. Hom. 
"IA. ἀν 81.) quod ordine vocum modo difcrepat; in quibus fortaffis ez ec que 
aliquid fignificabanc olim, uchodie noftrates habent z4denn iff es fcbddlich, 
pro und ann, 1. und bernach, Y. und. überdieff, Ww. und was denn? Quae 
deinde populus, linguarum conditor, copulavit extra ralem contextum. 

1n reliquis noftri loci, quod de τύχῃ ad 1, 5, 13. dictum, huc non 
eft comimodum, ob epitheta; nec h.1. videtur effe cafus, 1. e. res, for* 
tuito accideus fine caufa, aut per caufam nobis ignotam; cum rem 
salam, Quae lic, intelligam, non item rem zzvidam ;. etfi noílrates ha- 
bent eia ncidifches Gefcbick, it. ez Gusgünftiges Seézckfa/; ubi poétice 
ac tropice tes pro perlona haberi queat eique tribui invidia, ;qua quid | 
efficiat, nobisque aut rapiat bonum poflcflum, .aut non concedat deti- | 
neatve fperandum ; ut fic tunc rcs, quae quafi per invidiam aliquid ta- | 
cit, cf. G. Th. in adi. zvid. cum Gr. n. feza et fortunas, it. in fubft. 
invidia (214, 51. Íqg. »invidia et Jnvidus in talibus ponuüutur non pro 
affectu, ícd pro effectu, cum fieri videntur a deo, quae facere folent, 
cum invident, homines« ut theologi noilra de ira ec motibus animi aliis, 
noftro deo in SS. tributis, praecipiunt, ὠνϑρωποχαθῶς dici fed intelligi 
ϑεοπρεπῶς, nec afiecüve, [ed effective; quod tamen de invidia non 
dixerim, cum taceant litterae facrae, et per fe vitium íit ubique" ac 
femper; quod fecus eft in ira ec aliis; ut hodie quidem in deum talis. 
foriuia fir impia acque iniuria, ftulcisque ac perveríis gentilium de na- 
tura divina feucentiis relinquenda, nec amplius inquiram, quid Nofter 
hic in fua τύχῃ cogitarit; nec aliquid lenimenti reperiam in particula 
&ex:p, cuin non pertineat ad fubit. z. et attributa eius duo, fed potius 
ad v. ἀνατρ.» relinqüéns fimilia Suidae 2, 343. m. v. Kop. 1., nec inve- 
niens ap. alios τύχην πονηρὰν» nec hinc aut aliunde ap. Stp. Th., qui 
modo in fubfz. affert contrariam ὠγαθὴν €t xexsyv, et in adi. »βασκάνῳ 
τινὶ zíxx4 invidi cuiuspiam fafcinatione , (c Plut.) fed eadem Gr. poítea 

' per Lat.) /»vida quadam /foriuna , Í. invidia quadam fortunae , (recte ad- 


EXCVRSVS 'AD LIBR. I. . 897 


dens,) non magis crediderim, nomini βάσκανος ullam fubeffe hic fafcina- 
tionis fignificationem, quam ineft v. βασκαίνω in illo Herodi. loco (54s 
11.) ἐβάσκμνε πάντα κοὶ ἀνέτρεψε πονηρὰ τύχης cf. de adi. hic β.. alias 
fubít., Dem. 307, 22. πονηρὸν b συκοφάντης ἀεὶ xoj πανταχόϑεν βάσκκινον λὶᾳ 
fine Vs. in Ind. , tum Luc. 3, 265. 1, $0. ἀποςερηϑέντας — ὑπό τινος βασκά- 
yoy πρὸς τὰ τοιαῦτα δαίμονος, ab invido quodam ad ta/ia daemone friva- 
30s, ubi'cum praep., qualem non protulit G. Th. in adi. Lat., notam 
tamen et nobis in »eiZifcb auf et:»as, Eufeb. hift. eccl. ed. Read. 1, 239. 
1.32. ἦν δὲ ἄρα τοῦτο τῷ μισοκάλῳ Δαίμονι βαφκάνω ὄντι τὴν φύσιν οὐκ οἰξὸνρ 
verum infeltffimus £onif omnibus D«emon, et fuopte ingenio zzwius, 
iftud ferre non poruzt, Phil. in Flacc. p. 750. F. cum Loesn. ad N. T. p. 
330. m. Fi. Ind. Aefch. Harl. Chr. P. p. 150. m. vs. 4. Schol. Theocr. ld. 
4, 13. Arift. Plut. v. $71. Hef. 1,701. m. Q., φϑονερὸς» cum N., fed Suid. 
1, 422. m. nude βασκανία et βάσκανος, faícinatio, invidia, — invidus, 
malignus, quo Lat. reddit Bg. e D. adi. zov. , ap. G. Th. »maligpum pro- 
prie eft attributum animi non bene cupientis, et fübtrahentis proinde 
diteri, quidquid in fe eff boni, quin detrahentis etiam ; quae habet 
quae et cadunt in Q.; ut Nofter per copiam ijunxerit fyn., fed proprium 
«um tropico, quod hic ftat pofteriori loco, uc priori alias, nobis ezs 
unsünfiiges zzZ neidifches Gefcb/cE; non tenente G. Th. epitheta Bg. in 
fubil., fed tantum facies invidiofa fortunae, it. imiqua fortuna, quae 
tamen et poteft effe 1. g. adverfa. 

Tum ob Noftri alterum locum adiungimus v. Qxexaívery ; quo de cf. 
Stp. Th., qui fub ;zviZeo (ap. ἃ. Th. cum Gr. n.) 1, 1884. D. habet 
quoque hunc locum fine Vs., tum L. N. T. (quorum Fi. breviter repe- 
tir, quae L. Bof. ad Gal. 3, 1. dedic, fed alia notionum ferie, quam 
| Stp. ec L. Schw.) Loesn. p. 329. e. Schm. ad Heliod. p. 94. N.$. Gottl. 
.|ad PI. Ph. p.74. i., tum Héfz 1, 701. m. Q., φϑονεῖγ, non coll.Suid. 1, 422. 
i| m., quorum pars ex Harpocr. p. g7. et haec βασκαίνω eo) ἀεί" ὃ δὲ Λιβά- 
-jwiog αἰτιωατικῇ » fibi lemper invideo ,' potius fic capio, femper dici a/ias B. 
eo? cum dat. perf. , fed Libanium etiam cum acc. rexiffe, ut non fit xeü- 
| |e:; quaedam ex alio fcriptore, fed praeceptum Suidae , quo de cafuum 
egimine ac difcrimine v. Thom. M. p. 148. Ammon. p. 29. cum Ν᾽» 
erodi. Gr. p. 470. b. N. 4. , ubi Suidas tentatur cum Tayl. ad Dem. V. 
. p. 282 m., cum acc. rei, (quo de nemo dubitat;) ap. Dem. 94, 19. 
uim διαλύειν (pro quo aliud habet Ind. memoriter,) cum σκοπὲδ, 207, 4. 
t. abfolute 327, p., cf. Ind. Ael. V. h. et de notatione Schol. Ariít. Pluc. 
. $71. cum G. Th. v. fefcino, Hef. 2, 108. e. Nr.28. cum N.; abeunte 
. Bof. I. 1. ad thema. φάω, dico, pro quo ftatim fiümam £Zcexo; per lit- 
eras convenientius ac notionis eiusdem, cf. Hef. 1, 702. i. , tum Luc, 
» 61. e. ἐβάσκαινε — αὐτοῦ, Mo — znvidebat ,, ubi nihil in N. de rectio- 
e cum gea. rei, quem Gs. exprimit per abl., in Lar. vetbó folituin, δὲ 
arem frequentiori acc., ut locus fit falvus, fi fuppleas dativum perf. 
uo, imvidebat mihi eo f. id, i. privavit me artificio ifto, tacuit hoc, 
on docuit, cf. Poff. Call. p. g. e. fine numeris e Luc. et per plenam 
atim re&tionem »f. σοὺ τούτου , cum gen. , Poctibi invideoc qualis conftru- 
io eft ap. PofT. etiam in v. fyn. $2ovei», forte per ellipfin pr. διὰ, λ. f: ἕνεκα. 

Sed in altero Noftri loco, ubi β. eft de fola τύχῃ πονηρᾷ um acc. 
i πάντα, accipias etiam pro invidere, fed, tropo remoto, pro cor- 
mpere, perdere, adimere, privare, quocum, ut ap. Dem. fupra δια- 
án», per copiam fyn. eft v. ἀνατρέπεινν quod, non prolatum ex hoc 
oltzi primo loco, Stp. Th, trattat negligenter, non feparata fiotionc 


L11 


898 EXCVRSVS AD LIBR. f. 


phyfica et tropica, qua hic eft de animo, pro animi reliquos motus hó- 
neftos bonosque , fenfus et cogitationes opprimere, tollere, adimere ; 
1n Bg. Lat. e P. tenente G. Th. inodo phyficam notionem, at cum Gr. n. 
»verta, vertendo perdere , (et tropice; £0£a7m evertit Zialecficam, h. e. 
corrupit cf. Focf. Oec. p. 34. m. L. N. T. Obf. Krb. Kypk. 2, 378. €, 
Loesn. p. 140. e. Bg. ad Alc. 1, 27. p. 110., ad Luc. 2, 608. N. 3o. Abr. 
Dil. Th. p. 777. Hef. 1, 346.1. cum N., Poll. 1, 12. cum N. it. 1, 114. 
167. 3, 155. 4» 25: 5» 79. Ind. Xen. Mor. Hell. et Z. Cyr. cum Demi 
cui add. 275, 15. 


Y i Ἶ, 8) 8. e τ Vi 
— Xo4 τὸ πυρ προέεπομπεῦεν αὑτῆς: ' " 
In rem de igne praelato , ad melius intelligendam N. Leisn., cf. 
Grut. Lamp. T. $. p. 662. ad locum Anton. ed. Gat. 1; 17. p. 32. i., ubi 
et huc fpectar a δ. 6—8 cum depravatis Noítri Gr. e P.; fed Gat. ib. in 
Ν. non modo ád hunc locum cum Vs. er ignis in poripa illum praecede- 
bat, (fere cum Bg.) fed etiam ad alia Noftri; ut Lipf. ad Tac. Ann. 1,7. 
€um Exc. l. 1. A. ubi »Iznis originem nefcio; nifi quod antiquum video; 
et a temporibus AÁntoninóorum. | Herodian.s fane in Comm. ftatim me- | 
minit, ut rei vulgatae; ubi de Lucilla forore eius; οὐδὲ — αὐτῆς, ribile | 
fecius Commodus bonores forori fuac Íervavit. Nam et in theatris fe//a | 
1mperatoria fedebat ; et ignis eam praecedebat; it. de Marcia Commodi 
concubina; 4 οὐδὲν» Inquit, ἀπεῖχε γαμετῆς yvy. ἀλλὰ T.—'Tug0g, μηδ᾽ 
nihilo differebat à legitima uxore, fed omnia uz Auguftae agerent, praes | 
ter ignem; εἴ de Pertin. κατῆλϑεν — ἀρϑῆνδι», venit zn Senatum, »eque 
ignem Μὲ paffus praeferri, neque a/ud ullum przzcipatus infigne attolli. 
Nec ambigimus de moie. lllud tamen mirum, non alium e Graecis Lat. | 
que exprimere tám infignitam rem , praeter Herodianum; non Dionem, 
mon Capitol., Spartian.; Lamprid., qui eadem: ícripferunt illi. Nee 
enim, quod fciam; meminerunt verbo. Quis tamen iíte ignis? Non 
e carbonibus aut ligno, nec qüalis ille ap. Hor. primae óatillus: lame 
pas tantüm fuit. Rem adhuc ignotam doceó, firmoque ex M. Anton. 
in libris fuae vitac. ὅτι δυνατόν £54, iquit, ἔν αὐλῇ βιοῦντα μήτε δορυφο- 
ρήσεων χρήξειν» μήτε ἐσθήτων σημειωτῶν; μήτε λαμπάδων Χοὴ ἀνδριάντων 
ποιῶνδέ τινων κοὴ τοῦ ὁμοίου. κόμπου; (Vs. ed. Gat; poffe in aula ita degi, ut 
nec fatellitio nec vefHitu inüignióre ; zéc funálibus fZatui: que ifHiusmodi. 
atque apfaratu confimili opus fit.)  Defcribit recenietque infignia omnia 
principatus; et po[fés ait, eum; qui in aula Vivat, carere lüpatoribu 
carere veíte infgn: purpuraque; it. Jempadibus et certis ftatuis, μη 
que /uxu, Ut ergó in deorum cultu adhibitae lucernae facesque, ut d 
cui in Eleét. 1, 3. (Op. T. 1. p. 356. íqq.) fic Imperatorum.  Opino 
autem , Kómari traduétum morem ePerfis. Illorum enim regi praelatus 
ignis, rel«* . meat. "i 
Quibus addo; quae Tromlerus meus; Orator eximius; excerpfi 
,Auszug aus den Betrachtungen über die neueften hiftorifchen Scbrife 
ten, A!tenb. 1769. 8. 1 B. S. i72... Die 15 Abhandlung in den Memoi 
ves de l'Acad. des Infcript. et bell. lettr. Tom. 32. iftvon dem Gebrauc 
der Alten, Feuer vor den Kaifern herzutrageii. Hr. Bonamy fupplire 
eine Anmerkung des Lipfius zum Tacitus, woer von diefem Gebrauc 
hàüdelt. Er giebt zueift noch eine Stelle des Herodians an, wo de 
felbéu gedacht wird. Dann zeigt er, dafs fich Lipíius geirrt habi 
wenn.eríagts vor dem Herodian habe kein Schrifttteller enwas dav 


EXCVRSVS AD LIBR. I. 899 


gefast. Lipfius konnte es auch nicht wohl wiffen, weil Heinrich von 
Valois erít Fragmente von Dio Caffhius bekannt gemacht hat, worinnen 
von. diefem Gebrauche geredet wird. Ws aber unter dem Feuer zu 
verftehen ley, ob ein Licht, eine Lampe, eine Fackel, eine Kohlpfan- 
ne, odcr etwas ander$, das weifs Hr. Bonamy fo wenig, als Hr. Lipfius 
auszumachen. ἔτ glaubt übrigens, daís die Romer diefe Gewohnheit 
von den Perfern gelernet haben.« 

Dionis quidem loca habet Efchenbacus in diff. $. 4. e. it. ς. e. cf. Ni- 
col. Tra&t. de pnyllob. p. 5$. $.4. Apud G. Th. nihil in v. gnis etpzae- 
latus , ec in Stp. Th. v. sve ne leiiel quidemi ad Noftrum refpicitur, fed 
in v. »προπομσεύω;, in folenni pompa praeeo f. praeferor, (quae modo 
repetit L. Ern.) de animatis pariter ec non animatis, (i. e. perfonis et re- 
bus.) — Heiodi. l. t. ἐπὶ τοῦ — καὶ τὸ $. 76. &. ignis ei de more fraefere- 
batur« e P. fere; ut et in aliis deinde Noftri locis, nihil tamen mo- 
nens nec de conítructióne verbi cum gen. e praep.;, rec de Vs., quam 
ad locum Athen. liberiorem dederat, cf. ap. Luc. 1; 682: 1.86. τινὰ τοῖς 
προϊοῦσι xo] προπομπένουςιν αὐτοῦ, aliquem praecedentibus zpfum et dedus - 
ceniióus, ubi cum fyn. προϊένδη et iimpliciter vertitur fine illo Stp. iz 
folenni pompa , aut Bg. et Gatak. i» pompa , quae adiuncta, in v. laten- 
tia, fed a P. quoque omiffa, rectius intelligas, quam Vern. rec. bey 
groísen Fef£em, cum ignis praelatus fit, ut Efchenbacus recte docet, non 
modo feftis diebus; nec is mágnis, íed etiam quavis alia occafione, 
cum in publicum procedebatur e domo; comicantibus aliis, qui prae- 
cedunt aut [ecuuntuf, aur ad latera eunt; quae dr. pompa, coniuncta 
fere cum tarditate quadam in eundo aut portando, et dicta cum de actio- 
ne deducendi, tum de re ac perí., quae ab aliis mittitur, deducitur, 
praemittitur, quo pertineat praepofitio in v. Gr. porius, ur in aliis v., 
veluti προπέμπει, cf. Ind. Xen. Z. 'Avg.» quam ur fit h. 1. Lat. ργο, 
v.c. in prodire, i. foras, extta domum, in publicum, in publico, pa. 
lam, quod noftratium faltem ad brevitatem commodius fuerit, £ieng 1. 
zog vor ibr óffentlich Zer, 


1, 9, 7. €. 
— τῷ — τῆς χειρὸς νεύματι τὸν δῆμον κατασιγάσας. - 

L. Bof. ad A&. 12, 17. Arittophanem citat, quafi alicubi fic locutu 
effet. Sed Herodianum haud dubie citare voluit. ldem interim hanc 
locutionem comparat cum illa Lucae, κατασείειν λαῷ τῇ χειρὶ» eamque 
illuftrat ex Heliodoro. — Indicebant et filentium digito faiutari aut exer- 
to, aut ad osadmoto. Hinc κατασιγάζων δάκτυλος elt falutaris ap. Suid. — 
Apul. Milef. t. p. 6. Plura v. ad h.l. ap. Pric. p. 24. — Dicturi orato- 
res manus extendere folebant, teíte Apul. l. 2. Metam. 2. p. 54. Anti- 
quiffimis vero temporibus iidem manus intra pallium continebant, aucto- 
re Aefchine in Timarchum p. 174. De utroque ritu lege Elsner. P. 478.» 
de pofteriore vero Iac. Dan. Cafellum 2, ς. Var. Lect. Adde Ferrar. de 
ritu facrarum concionum 1, 13. Haec Wolf. ad Act. 26, τ. Apuleii lo- 
cus eft Mer. 2. p. 123. fq. ed. Elmenh. — Itaque non folum capitis eíl 
annuere: fed et manu annuere dicimur, etiam Latine. Quintil. 2, 3. 
de manibus loquens, annuendi quoque et remuendi ratione demittuntur 
aut e/evantur. (Herodianus, etiam in filentii argumento, τῷ τ. x. y. τ. 
δημ. x.  HaecPric. ad AC. 12,17. Sed Leisn. immutavic leviter prima.) 
lofeph. b. I. 7, 24. de Vefpat. τὸ τῆς σιγῆς ἐποιήσατο, — i. €. 75 χειρὶ xzré- 
φεισε, — καὶ πολλῆς ἐκ πάντων ἡσυχίας γενομένης, etc. Ovid. Poflguam voce 


goo - . EXCVRSVS AD LIEBR. 1. 


manu que AMurmura compreffit: zentere fAentia cuncti. Claudiam. Er 
facrum. dextra íedare tumultum. | Tac. An. 1. [ffabat Drvufas, filemtium 
manu pofcens. Heliodor. τὴν χεῖρα προτείνας ποὺς ἡσυχίαν. (Adde Hero- 
dianilocum, fupra ad A&. 12, 17. adductum.« Etiam haec ap. Pric. 1.1.) Luc. 
love Tta. ἄμεινον oipoq τῇ xeit σημαίνειν καὶ παρακελεύεσϑοι v wzgv. Virg. 
de Turno, Significat que manu, 62 magno {ἔπιε incipit 6;e.  HaecPric, - 
ad Ad. 21, 40. v. Voff. Inft. Or. P. 3. c. 6. p. 535. 14. et Zeibich, Specis 
men Obf. in N. T. ex nümismatis n. X. p.29. Zeiss. ν 


1, τὸ, 11. et I, 11, 8: Íqq. 

In utrumque locum fubiiciinus ad comparandum, quos fuper iílis 
rebus confulere potuimus, primum e Lucret. ex ed. Creech., cuius et 
Nota fubiecta eft, lib. 2. ν. 598. fqq. 

Quare 5425s Deum ster; materque ferarum, 
Ec noftri genetrix Haec ditta 'ít Corporis una, 
$co. Hanc veteres Graium do&i cecinere Poétae 

- Sublimem in curru biiugos agirare leones: 

Aeris in fpatio magnam pendere docentes 
Tellurem; neqüe poffe in Terra fittere Terram, 
Adiunxere Feras, quia qüamvis effera proles. 

605. Olfhcus debet molliri vica parentum. 
Muralique caput fummum cinxere Corona; 
Eximiis munita locis quod fuftinet Urbeis: 
Quo nunc infigni per magnas praedita terras 
Horrifice fertur divinae Mairis imago. 

$1o. Hanc variae gentes antiquo more facrorum 
'"Jdaeam vocitant matrem, Phrygiasque catervas 
Dant comites, quia primum ex illis fnibus edunt 
Per terrarum οὐδὲ Pruges coepiffe creari. ' 
Gallos attribuunt, quia numen qui violarint 

£15. Matris, ct ingrati Genitoribus inventi fint, 
Significare volunt indignos effe putandos, 
Vivam progeniem qui in oras luminis edant. 
Tympana tenta tonant palmis, ét Cymbala circum 
Concava, raucifonoque minantur Cornua cantu, 

620. Et Phrygio ftimulat numero cava Tibia menteis; 
Telaque praeportant violenti figna furoris, 
Ingratos animos, atque impia pectora volgi 
Conterrere metu quae poffint numine Dzvae. 
Ergo cüm primum magnas invecia per utbeis 

62$. Munificat tacita Mortaleis muta falute : 
Aere atque Argento fternunt iter ómne viarum 
Largifica ftipe litantes, ninguntque rofarum ; 
Floribus, umbrantes Matrem, comirumque catervas, 
Hic armata manus (Curétas nomine Graii 

630. Quos memorant Phrygios) inter fe forte catenas 

Ludunt, in numerumque exfuitant faneuine laeti, 


v. 625. Verfus plane admirabilis, et fcomma acutiffimum, Mares 
enim illa Magza Lapis rudis, nec dum arte elaboratus, non admodum 
loquax et garrula, beneficia multa haud dubio contulit, at quae dedig 
racebat ipía, ᾿ , 


Ν 


7 EXCVRSVS AD LIBR. 1: ον 90i 


Terrificas capitum quatientes numine criftas; 
Didaeos referunt. Curetas: qui lovis illum 
Vagitum,in Creta quondam occultaffe feruntur; 
635. Cum, pueri circum puerum peznice chorea 
Armati in numerum pulfarent aeribus aera, 
Ne Saturnus eum malis mandaret adeptus, 
Aeternuique daret 4Mazri fub pectore volnus; 
: Propterea Magzam armati Matrem .comizantur : 
445. Aur quia fignificant Divam praedicere, ut armis 
Ac vircute velint Patriam defendere terram, 
Praefidioque pazent, decorique Pazentibus effe. 
Quae bene et eximie quamvis difpo(ta ferantur, 
Longe funt tamen a vera ratione A rA 


deinde ex Ovid. Faft. lib. 4. cum. Notis quibusdam Ciof. et Burm. ; fed 
maxime Neapolis, quem propterea non nominamus; 


Eg1. Protinus inflexo Berecynthia tibia cornu 
Flabit, et /Zaeae feíta Parentis erunt. 
Ibunt femimares, et inania tympana tundent; 
Aeraque tinnitus aere repulfa dabunt. 
185. ipía fedens molli comitum cervice feretur 
U:bis per medias exululata vias, 
τὰ e "2 "d -- 
£47. Hoc qugque, dux operis, moneas, precor, unde petita - 
: Venerit, An noftra femper in urbe fuit? 
Dindymon er Cybelen, et amoenami fontibus Iden 
450. Semper et lliacas Mater amavit opes. 
Cum Troiam Aeneas ]talos portaret in agros: 
Eí(t Dea facriferas paene fecura rares. 
Sed nondum fatis Latio fua numina pofci 
Senferat, adíuetis fubftireratque locis, 
$55. Poft, ut Roma potens opibus iam íaecula quinque 
Vidit, ez edomito fuftulit orbe. caput: 
vs. r8 1. Pridie Nonas Apriles erant Mezsalefia fefta magnae Matrig 
ddaeae. "Vetus Kalendarium notat hunc diem hiíce litteris, LVD. MA. 
THIS MAG. etc. 
. VS. 183. femim.) Velut anteambulones. lzituz quidam e facerdoti- 
' bus ftatuam Matris 1daeae praeibunt, quidam bumeris fiper impofitam 
feregt, neque hifolum, fed, quodin fupellectile augufíto, ditifümum 
omne le&icam Divae praeibat. Herodi. l. |. ἦρος το qupovizevay , (line Vs.) 
líta vero. fi. capies de Hilazis, uc Crizici volunt, nullo modo huc at- 
texenda. | Nam illa erant menfe Martio Vil] Kalendas Apriles, fi Ma- 
crobio credimus. Nulla enim memoria huius fefti in Kalendariis, anti- 
quis. — Megalefia et Hilaria eadem fulpicor, — 
vs. 250. ll. op.) Nam omnis Phrygia illi facra. lium in Troade, 
Troas in Phrygia minore. 
vs, 255. faec. 4.) A. U. C. DXLV. Ρ., Corn. Scipione et P. Licin. 
Craffo Coff., fecundi autem belli Pun. anno XIV Liv. Ll. 28. fq. Ciof. 
, Ex infuper annos XLVIII. 


D 


902 EXCVRSVS AD LIBR. I. 


Carminis Euboici fatalia verba facerdos 
Infpicit. Infpe&um tale fuiffe ferunt:- 
Mater abeft; Matrem iubeo, Romane, requiras. 
260. . Cum veniet: caíla eft accipienda manu. 
Obícurae fortis Patres ambagibus errant, 
Quaeve Parens abfit, quove petenda loco. 
Confulitur Paean. Divsm que arcethte Matrem 
Inquit. In Idaeo eft invenienda iugo. 
265. Mittuntur proceres. Phrygiae tum fceptra tenebat 
Attalus. Aufoniis rem negar ille viris. 
Mira canam. Longo tremuit cum murmure tellus, 
Er fic eft adytis Diva locutá fuis: — — 
Ipfa peti volui. Ne fit mora. Mitte volentem. 
270. Dignus Roma locus, quo Deus omnis eat. 
Ille foni terrore pavens, Proficifcere, dixit. 
Noftra eris. In Phrygios Roma refertur avos. 
Protinus innumerae caedunt pineta fecures 
llla, quibus fusiens Phryx pius ufus erat. 
275. Mille manus coé&unt; et picta coloribus uftis 
Coeleflum Matrem concava puppis habet. 
llla fui per aquas fertur tutiffima nati. 


», 


201. Oltia contigerat, qua fe Tiberinus in altum 
1 . Dividit, et campo liberiore natat. 
Omnis eques, mixtaque gravis cum plebe fenatus, 
Obvius ad Thufci fluminis ora venit. 
295. Procedunt pariter matres, nataeque nurusque, 
ἔς Quaeque colunt fanctos virginitate focos. 
Sedula fune viri contento brachia laffant. 
Vix fubit adverfas hofpita navis aquas. 
Sicca diu tellus fuerat. Sitis ufferat herbas. 
300. Sedit limofo preíffa carina vado. 


vs. 267. fat. v.) Curae fuit hoc per id tempus Decemviris, Inve- 
nies Duumviros infpexiffe libros Sibyllinos, invenies Quindecimviros, 
caet. - d 

v. 258. Infpicit! Caufam infpe&ionis Appianus fuggetit in Annibali- 
Cis. γιγνομένων Ev Ῥώμῃ σημείων ἐκ Διὸς φοβερῶν» οἱ μὲν τὰ Σιβύλλεια ἐπι- 
σκεπτόμενοι δέκα ἄνδοες ἔφασαν, ἐξ οὐρανοῦ τι ἐς Πεσινοῦντα τῆς Φρυγίας: ἔνϑα 
σέβουσιν οἱ Φρύγες Siu μητέρα. πεδσεῖσϑοι τῶνδε τῶν ἡμερῶν», καὶ δεῖν αὐτὸ 
ἐς τὴν Ῥώμην ἐνεχϑβνοι " μετ᾽ οὐ πολὺ δὲ πεσεῖν τε προσηγγέλϑη» xod ἐς Ῥώ- 
μήν ἐκομίσϑη τὸ βρέτας" wo) τὴν ἡμέραν ἑορτάξουσι. BA 
^n. v. 263. confulit.) Mutavit rerum ordinem. ' Nam prius mifi lezati, 
poftea oraculum confultum Liv. l. 29. 
^ v. 272. In Phryg.) Herodi. l. i. de Cybeles fimulacro (t, 11, 9.) £rv- 
xov δὲ ῥαδίως » συγγ. προβ. ^. Ob hanc forte confanguinitatem ultimus 
Attalus, cognomento Philometor, nullo reli&o ex fuis fuperítite, here- 
des nominavit Romanos, caet. 

v. 291. Qua fe Tib.) Hoc tempore uno alveo fluxiffe, et uno ottio 
in mare exiiffe Tiberim, qui poítea duobus oftiis, probat Caftal. Obf. 
Dec. 4. c. το. Burm. 

v. joo. limofo) Nafo tribuit ficcitati, quod hiftorici defe&tui otii 


EXCVRSVS AD LIBR, T. 953 


Quisquis adeft operi, plus, quam pro parte, laborat, 
Adiuvat et fortes voce fonante manus. 
llla velut medio ftabilis fedec infula ponto. 
Attoniti monftro, ftantque paventque viri. 
305. Claudia Quinta genus Claufo referebat ab alto. 
Nec facies impar nobilitate fuit. 
Catíta quidem, íed non et credita. Rumor iniquus 
Laeferat; et falfi criminis acta rea cft. 
Cuitus et ornatis varie prodiífe capillis 
310. — Obfuit, ad rigidos promraque lingua fenes. 
Conícia mens recti famae mendacia τ: — 
Sed nos in vitium credula turba fumus. 
Hiec ubi caítarum proceffit ab agmine matrum, 
Et manibus puram fluminis haufit aquam: 
315. Ter caput irrorat, ter tollit in aethera palmas. 
Quicunque adfpiciunt, mente carere putant. 
Subiniffoque genu, vulrus in imagine Divae 
Figit, et hos edit, crine iacente, fonos.- 
Supplicis, alma, tuae, genetrix fecunda deorum, 
320. Accipe fub certa conditione preces. 
Caíta negor. Si tu damnas: meruiffe fatebor. 
Morte luam poenas, iudice victa dea. 
Sed, fi crimen abeft: tu noftrae pignora vitae 
Re dabis, et caítas caíla fequere manus. 
325. Dixit, er exiguo funem conamine traxit. 
Mira, fed ec fcena teftificata loquar. 
Mota dea eft, fequiturque ducem, laudatque fequendo. 
Index laetitiae fertur in aftra fonus. 
Fluminis ad flexum veniunt, (Tiberina priores 
3.0. Οἰξα dixerunr,) unde finifter abit. 
Nox aderat. Querno reiigant a ftipite funem, 
" Dantque levi fomno corpora, fun&a cibo. 
Lux aderat. Querno folvunt a ftipite funem; 
Ante tamen pofito tura dedere foco; 
335. Ante coronata puppi fine labe iuvencam 
Mactarunt, operum coniugiique rudem. 
Eít locus, in Tiberim qua lubricus influit Almo, 
Et nomen magno perdit ab amne minor. 
Illic purpurea canus cum vefte facerdos 
349. — Almonis dominam facraque lavit aquis. 
Exululant comites, furiofaque tibia flatur, 
.. Et feriunt molles taurea terga manus. AE 


Tiberini. Huc omnino adfcribendus Strabonis locus. "oeiz, inquit 
l. 5, πόλις ἀλίμενος διὰ τὴν πρόσχωσιν, ἣν ὁ Τίβερις παραδκενάζει, πληρού- 
μένος ἐκ πολλῶν ποταμῶν. παρακινδύνως μὲν οὖν δρμίξοντοῃ μετέωρα ἐν τῷ 
σάλω τὰ ναυκλήρια. : 

v. 305. Claufo) Claudius ille princeps patriciae huius familiae re- 
cens a Sabinis Atta claufus appellatus, priusquam Appius Claudius di- 


ceretur. 
v. 340. domin.) Domina et facra nihil aliud, quam parvus lapis, ut 


didicifti e Liv.; et hunc facit Arnobius coloris furvi atque atri angulis 


m 


ào4 EXCVRSVS AD LIBR. f. 


Claudia praecedit, laeto. celeberrima vultu, ; 
Credita vix tandem teíte pudica dea. 
345. lpía fedens plauftro porta eft inve&s Capena. 
Sparguntur iunctae flore recente boves. 
Nafíica accepit. Templi tunc extitit auctor. 
Auguttus nunc eft. Ante Metellus erat. 
— — — -- - — 
$61. Cur igitur Gallos, qui fe excidere, vocamus, 
Cum tanto Phrygia Gallica. diítet humus? 
Inter, ait, viridem Cybelen altasque Celaenas 
Amnis it infana, nomine Gallus, aqua. 
365. Qui bibit inde, furit. 
, Ex. Silii Ital. Pun. L. 17. i. 
Hoftis ut Aufoniis difcederet advena terris, 
Fatidicae fuerant oracula prifca Sibyllae, 
Coelicolum Phrygia genetricem Íede petiram 
Laomedonteae facrandam moenibus urbis, 

3. | Adve&um exciperet numen, qui, lectus ab omni 
Concilio Patrum, praefenris degeret aevi 
Optimus. Heu nomen melius maiusque triumphis? 
Iamque petita aderat, Latia portante Cybelen 
Puppe, atque intrepidus, magno cedente íenatu, 

£6. Obvius accitis properabat Scipio facris. 
Is;ue ubi longinquo venientia numina ponto 
Accepit fupplex palmis, "Tutcique fonora 

15, Thybridis adducit fublimis ad oítia puppim: » 
Femineae tum deinde manus fubiere, per amnem 
Quae traherent celfam religatis funibus alnum. 
Circum arguta cavis tinnitibus aera, fimulque 
Certabant rauco refonantia tympana pulfu, 

30. Semivirique chori, gemino qui Dindyma monte 
Caíta colunt, qui Dictaeo bacchantur in antro; 
Quique Idaea iugo et lucos novere filentes. 

Hos inter fremitus ac laeto vota tumultu, 
Subftitit adduCtis renuens procedere vinclis 
$5. Sacra ratis, fubitisque vadis immobilis haefit. 
Tum puppe e medio magno clamore facerdos, 
Parcite pollutis contingere vincula palmis, 
Ec procul hinc, moneo, procul hinc, quaecunque profanae; 
Ferte gradus, nec vos caíto niifcete labori, 

3o. Dum fatis eft monuiffe Deae. Quod fi qua pudica 
Mente valet, fi qua illae(i fibi corporis aftat 
Confícia: vel fola fubeat pia munera dextra. 


prominentibus inaequalem ; unde magnes verecreditus. Prudent. bymir. 
10. Roman. Paffion. v. 156. Lapis nigellus evehendus effedo, Mulieris 
oris clufus argento fedet, rel. 

v. 347. Naíica) A. ab U. C. DXLIX Liv. 1.29. Legendus eft et Valer. 
Lr. cag cs. 

v. 361. Qui fe excid.) A Gallo, Phrygiae flumine. Au&or Steph. 
et Herodi. 1. το ἐν δὲ — Πεσσινοῦντεγ πα πχραῤῥέογτιν e iceapévon 


NI 


EXCVRSVS AD LIBR. 1 - gos 


Hic, prifca ducens Clauforum ab origine nomen; 
a Claudia, non aequa populi mola credira fama, 
3$. ]n puppim verfis palmis oculisque profatur: . , 

Coelicolum genetrix, numen, quod numina nobis 

Cun&a creas, cuius proles terramque fretumque 

Sideraque et manes regnorum forte gubernant, 
Si noftrum nullo violatum eft crimine corpus, 
-40. Teftis, Diva, veni, et facili me abíolve carina. . 

'Tum fecura capit funem; fremitusque leonum 

Audiri vifus fubito, et graviora per auras 

Nulla pulfa manu fonuerunt tympana Divae. 

Fertur prona ratis, (ventos impellere credas;) 
^4$. Contraque adverías ducentem praevenit undas, 
Extemplo. máior cunctis fpes pectora mulcet; 
Finem, armis tandem ,- finemque venire periclis. 

E τη. Itin. t, 179. fqq. 

'Fum demum ad naves gradior. qua fronte bicorai 
' Dividuus Tiberis dexteriora fecat. 

Laevus inacceffis fluvius vitatur arenis: 

Hofpitis Aeneae gloria fola manet. 
Ex Ovid. ep. ex Ponto 1, 2, 143. * 

Ipfa (ua melior. fama, laudantibus iflis, Claudia divina von eguiffee 
epe; Ἐπ fic fimpliciter vocatur fupra Βα. 4, 343. fed v. 305. Claudia 
Quintas, it. Liv. 29, 14. e. at inverfo ordine Cic. de har. refp. c. 13. i. 
O. Claudia,: qua de Cl. Cic. Ind. hift. ;,Claudia, Coel 14. (e. Q. illa 
Claudia, — non virgo illa Veflaiis Claudia, quae patrem re) Har. 13. 
(ac igitur vate fuadente quondam ,. defe[fa Italica Puuico bello, atque ab 
Annibale wexata, facra ifta maiores noftri afcita ex Pbryria Romae col- 
docaverunt, quae viv is accepit, qui eft optimus popuiz Rom. iudicatus P, 
Scipio, femiua autem, quae matronarum. cailiffima puzsóatur, Q. Clau- 
dia,) Appii Caeci progenies, pudicitiam probat. Filiam non fuiffe, fed 
neptem, docet ἃ temporum ratione Abramius ad Or. p. Coel. 14. Ve- 
ftalem non fuiffe, ut nonnulli tradidere vel exiftimavere, docet Duk. 
ad Liv. 29, 14... Dicitur Quinta non praenomine, fed cognomine, ut 
aliae Tertiae, Secundae, etc.« | Sed Abram. l.l. eam autem fuiffe Vir- 
ginem Vefialem, tradit Herodi. l.1. Quod f verum cít: mirum eft, 
τὰ Tullium h.1. t2cuiffe.«* | ]bi quam Cicero alteram diferte nominat Vir» 
ginem Veft. Claudiam, eandem memora: Val. Max. 5, 4,6. et a Suer, l. 
deinde proferendo innui cenfet Urfinus in N. ed. Burm. 1, 487. b. e., 
quam Lipfius in Op. T. 3. de Veít. p. 42. e. quoque Veítalem vocat, e 
gemmaque adeo demonítrat. 

E Sidon. Carm. 2, 4» 41. fqq. 

Qualis nec Phrygiae dicata Vette, Quae contra fatis Albulam zumen- 
zem Duxit virgineo ratem «capillo; ad quae ed. lo. Savari ad v. 44.« 
duxit) i.e. Claudia Veftalis. Praeter caeteros Tertull. Apoi. — Panegy* 
xiftes in Pan. Conftant. er D. Hieron. — Dixit autem capi//o virgineo, 
ut et Claudian. — ducens Claudia virgineo cunéantemi crine Cybelem. 

: Sequuntur profaici, ! 

Liv. 29, 10. m. Civitatem eo tempore repens religio invaferat, in- 
vento carmine in libris SibyHinis, propter crebrius eo annade coelo 
lapidatum infpectis: Quandoque hoftis alicnigena terrae ltaliae bellum 
intulifíet, cum pelli Italia vincique poffe, íi zarer 4daea a Peffinunte 


9ο6 ᾿ EXCVRSVS AD LIBR. 1. 


Romam advecta foret. Id carmen ab Decemviris inventum eo magis 
Patres movit, quod et legati, oui donum Delphos portaverunt, refe- 
rebant: et facrificantes ipfos Pythio Apollini litaviffe, et refponfum 
oraculo editum, maiorem multo victoriam , quam cuius ex fpoliis dona 
portarent, adeffe populo Rom. In eiusdem ípei fummam conferebant 
P. Scipionis velut praefagientem animum de fine belli, quod depopofcif- 
fet provinciam Africam, Itaque quo maturius fatis, ominibus, oraculis 
que portendentis fefe victoriae compotes fierent, id cogitare, quae ra- 
tio transportandae Romam Deae effet. 3 

ib. 29, 11. Nullasdum in Afia civitates focias habebat populus Rom.: 
tamen memores, Aefculapium quoque ex Graecia quondam, haud dum 
ullo federe fociata, valetudinis populi caufa arceffitum, et iam cum 
Attalo rege, propter commune adverfus Philippum bellum, coeptam 
amicitiam effe, fa&turum eum, quae poffit, populi Rom. caufa, legatos 
ad eum decernunt, M. Valer. Laevinum, — M. Caccil. Metellum, rel. — 
His quinque naves quinqueremes, ut — adirent eas terras, — decer- 
nunt. Legati Áliam petentes protinus Delphos quum efcendiífent, ora- 
culum adierunt, confulentes, ad quod negotium domo miífi effent, 


perficiendi eius quam fibi fpem populoque Rom. portendere. Refpon-, 


fum effe ferunt, Per Attalum resem compotes eius fore, quod peterent. 
quum Romam Deam devexiffenc, tum curarent, ur eam, qui vir opti- 
mus Romae effer, hofpitio exciperet. Pergamum ad regem venérunt. 
Ys legatos comiter acceptos Pefiinuntem 1n Phrygiam deduxit, facrum 
que 15 lapidem , quam matrem Deum effe incolae dicebant, tradidit ac 
deporrare Romam iuffit.. Praemiflus ab legatis M. Val. Falro nunciavit, 
Deam adportari. quaerendum virum optimum in civitate effe, qui eam 
rite hofpitio exciperet. | 

ib. 29, 14. med. Eo acceffit confultatio de matre Idaea accipienda, 
quam praeterquam quod M. Valerius, unus ex legatis praegreífus, actu- 
tum in Italia fore nunciaverat, recens nuncius aderat, Tarracinae iam 
eíle. Haud parvae rei iudicium Senatum tenebat, qui vir optimus in 
€ivitate eifet. — P. Scipionem —, adolefcentem nondum quaeftorium; 
&udicaverunt in tota civitate virum bonorum optimum effe. — P. Corne- 
lius cum omnibus matronis Ottiam ire iu(fus obviam Deae, isque eam 
de nave accipere, et in terram elatram. tradere ferendam matronis, 
Poitquam navis ad oftium amnis Tiberini acceffit, ficut erat iuffus, in 
falum nave evectus ab. facerdotibus Deam accepic, extulitque in terram. 


Matronae primores civitatis, inter quas unius Claudiae Quintae infigne - 
eft nomen, accepere, cui dubia, ut traditur, antea fama clariorem ad^ 


pofteros tam religiofo minifterio pudicitiam fecit. Eae per manus, fuc- 
cedentes deinceps aliae aliis, omni effufa civitate obyiam, thuribulis 
ante ianuas pofitis, qua praeferebarur, atque accenfo thure, precanti- 
bus , ut volen$ propitiaque urbem Romanam iniret, in aedem ViGtoriae, 
quae eft in. Palatio, pertulere Deam pridie Idus Aprilis; isque dies 
feitus fuit. Populus frequens dona Deae in Palatium tulit, leCifternium 
que et ludi fuere, Megalefia adpellata. — — 
^ db. 29, 37. 1. cenfores — Romae M. Livius et C. Claudius — aedem 
Matris Magnae in Palatio faciendam locaverunr, 
—— jb.34,54. i. Megalefia, ludos fcenicos C. Atilius Serranus, L. Scri- 
bonius Libo aediles curules primi fecerunt. ᾿ 
ib. 36, 36. m. Per idem tempus aedes Matris Magnae Idaeae dedica. 
ta e(l; quam Deam is P. Cornelius, advectam ex Afia P. Corn. Scipio- 


EXCVRSVS AD LIBR. f. v. 997 


ne, cui poft Africano cognomen, P. Licinio Confulibus, in Palatium a 

mari detuleret. || Locaverant aedem faciendam ex Senatusconíulrus M. Li- 

vius, C. Claudius cenfores, M. Cornelio, P. Sempronio Οὐ. Tredecim 

. annis poft, quam locata erat , dedicavic eam M. Iunius Brutus, ludique 
ob dedicationem eius facti, quos primos fcenicos fuiffe, Antias Vale- 
rius eít'auctor, Megaleíia adpellatos. 

Suet. Tib. c. 2. m. gentis eiusdem. utraque Claudia fuit, cet quae 
navem cum facris matris deum ldaeae ,.cohaerentem Tibe:iro vado, exe 
traxit, precata propalam, ut ita demum. fequererur, fi fibi pudicitia 
conítaret, et quae rel. Ad quae Torrent. in N,. »hiftoriae huius, prae- 

, ter alios, mesiinere Tertull. Apol., Hieron. contra lovin. ec Auguftin. 
de civit. l. το. c. 16. Herodi. 1.« fed Cafaub. 5Plin.l. 7. c. 25. mibi c. 55. 
fic. De pudicitia. Pudiciílima femina femel matronarum fententia iu- 
dicata eft Sulpitia, Paterculi filia, uxor Fulvii Flacci, electa ex centum 
praecipuis, quae fimulacrum Veneris ex Sibyll. libris dedicaret, iterum 
religionis experimento Claudia, inducta Romam 4eoerum marre. 

His addimus ftatim certis de caufis 

Amm. Marc. 22, 9. m. p. 256. m. per Nicaeam venjt (Iulianos) ad Gal- "ἡ 
lograeciaefines. unde dextrorfus itineredeclinato, Pe/fpunta convertit, 
vifurus vetufta Matris Magnae delubra; a quo oppido bello Pun. fccundo; 
carmine Cumano monente, per Scipionem Naficam fimulacrum translatum 
e(t Romam. | Cuius fuper adventu in Italiam pauca cum aliis huic mat 
riae congruenribus in actibus Commadi principis digeffimus per mo: d 
fum: quam autem ob rem hoc romine oppidum fic adpellatum, variant 
rerum fcriptores. Quidam enim figmento deae coelitus lapífo, ἀπὸ τοῦ 
πεσεῖν, quod caZere nos dicimus, urbem adíeruere cognominatam. Alii 
memorant, lJlum, Trois filium , Dardaniae regem, locum fic adpellaíTe. 
Theopompus, non lium id egifle, fed Midam adfirmat, Phrygiae quon- 
dam potenti [[y/mum regem. 

Minuc. Fel. Octav. 7, 3. Το» Mater Idaea, quae adventu fuo er 
probavit matronae caftitatem, et urbem metu hoftili Zi£eravit. Ad quae 
N. Celiar. »Claudiae Quintae. Sil. l. 17. v. 34. La&tant. 1.2. c. 7. f 12.« 

Aur. Vi&. de Vir. lll. c. $0. Livia Claudia virgo Veffalis.: Annibale 
Italiam devaítante, ex refponfo librorum Sibyll., Mater Deum e Peffi- 
nunte arceffira , cum adverío Tiberi veheretur, repenre in alto ftetit, et 
cum moveri nullis viribus poffer, ex libris cognitum, caftiffimae demum 
feminae manu moveri poffe. Tum Claudia, virgo Veftalis, falfo ince- 
ftus fufpecta, Deam oravit, ut, ἢ pudicam fcirec, fequeretur, et zona 
impofita navem movit. Simulacrum Matris Deum, dum templum aedi- 
ficatur, Naíicae, qui vir optimus iudicabatur, quaíi hofpiti datum. 

Lattant. de orig. error. 2» 7, 12. Claudia quoque proponitur in 
exemplo miraculi. Nam, cum ex libris Sibyll. Idaea marer effet accita, 
et in vado Tiberini fluminis navis, qua vehebatur, hacfiffee, nec ulla 
vi commoveretur: Claudiam, ferunt, quae femper impudica effet habi- 
ta ob nimios corporis cultus, deam fubmiífis genibus orzile, ut, fi fe 
caftam iudicaret, fuum cingulum fequeretur. lta navim, quae ab omni 
juventute non valuit commoveri, ab una muliere effe commorarm. 

ib. 2, 16, 11. m., ubi totum miraculum merito ridet, — 7;4e eft, 
quod — Claudiae manum navis fecuta efl. 

Hieronym, l. 1. adveríus Iovin. fol. 22. T. 3. ed. Baf. 1516. per Fr. 
Rol. Claudia virgo Veftalis cum in fufpicionem veniffet ftupri , et fimu- 
lacrum matris Idaeae in vado Tiberis haereret, ad comprobandam fuam 


908 EXCVRSVS AD LIDR. Y. 


pudicitiam fertur cingulo duxiffe navem, quam multa milia hominun: 
trahere wequiverant. Ad quae in N. Erasm. laudantur fuperiores Liv, 
Qvid. Suet. Plin. et Vict. 


Tertull. in apol. c. 22. p. 141. ed. (εν. Qui ergo de caeteris in» 
geniis vel etiam viribus fallaciae fpiritualis edifferam ὃ Phantasmata Cafto- 
rum, et aquam cribro gellatam, et navem cingulo pronbtam, — Ad 
quae extr, Cerda iterum laudat. Ovid. Liv. La&. Minuc. loca duo fine 
numeris, (quorum unus ille fuperior ex 7,.3. fed alter uz cinguluin 
matronae navicula fequeretur« deinde addit, fere cum P. Vs. sRelatum 
eb Herodi. l 1. navigium, quo Peffinuntia Dea Tiberi advehebatur, 
fubito divina quadam vi fubftitile, nec inde ullis viribus moveri po- 
tuiífe , donec aftitit facerdos Veftalis, — ipfe non nominat, fed dictam 
Cia:idiam Ovidius in Faftis canit, et fcribit Liv. l. 29. — Ea cum argue- 
xetur virginitatem polluiffe, damnationemque metueret, petiit a popu- 
lo, utiudicium de fe Deae Peffinuntiae committerent, Quo impetra- 
to, clare Deam precata eit, ut, ἢ fe effe intemeratam Dea fciret, na. 
vem progredi iuberet. Quo ditto, zonam recinxit, et navigio illigavit, 
quod ftatim ducentem manu virginem confecutum efiz.« 


Ausufrin. de civ. dei Ll. 10. c. 16. ed. Páris. 1586. Non ea miracula 
deorum genrilium dico, quae hiftoria commendat, quae intervallis tem- 
porum occultis ipfius caufa mundi, verum tamen fub divina providentia 
conitimutis et ordinatis monítrofa contingunt, — fed ea-dico , quae vi ac 
poreftate corum fieri fatis evidenter apparet, ut eft, quod effigies deo- 
rum, penatium, quos de Troia Aeneas fugiens advexit, de loco in lo- 
cum migraife referuntur, — quod navim, qua fimulacrum matris Phry- 
giae vehebatur, tantis hominum boumque conatibus immobilem red- 
ditan, una muliercula, zona alligata, ad fuae pudicitiae teftimonium 
movit et zraxit. Ad quae in Commentariis lo. Lud. Vivis quidam e 
fuperioribus etiam laudantur. 


Claudat locum Diod. S. 5. 605. l. 99. ὁ δὲ πάππος αὐτοῦ καὶ κατὰ 
δόγμα. τῆς συγκλήτου τῶν πλείτων ὥριτος ἐκρίϑη. ἐν μὲν γὰρ τοῖς τῆς Σιβύλ- 
Auc χιφομοῖς εὐρέϑη γεγραμμένον » ὅτι δεῖ τοὺς Ῥωμαίους ἱδρύσασϑοι νεὼν τῆς 
py ἄλης μητρὸς τῶν ϑεῶν, x» τῶν μὲν ἱερῶν τὴν καταγωγὴν ἐκ Πιεσινοῦντος 
τῆς ᾿Ασίας παοιήσασϑοιν τὴν δὲ ἐκδοχὴν αὐτῶν ἐν τῇ Ῥώμῃ γενέφϑοι, πανδημεὶ 
σῆς ἀπαντήσεως γε:ομένης.. καὶ τῶν τε ἀνδρῶν τὸν Geisov Xov γυναικῶν ὁμοίως 
qj» ἀγαθωτάτην τούτους ἀφηγεῖσϑου τῆς ἀπαντήσεως, καὶ δέξασϑοι τὰ ἱερὰ 
τῆς ϑεῖς. τῆς δὲ συγκλήτου πάντα συντελούσωης κατὰ τὸν χρησμὸν, ἐκρίϑῃ 
“ὧν μὲν ἀνδρῶν deisog Hémoc Νασιμᾶςν πῶν δὲ γυναικῶν Οὐαλερία, aUus 
praeterea tr optimus a fezatu iudicatus eft... Nom cum Zn Sibyll. (eris 
inventum carvmez eíTet, guo praecipiebatur Romanis, ut matri ldaeae 
geniplum ponerent, eius que ffmmulacrum Peflinunte 44/£ae adveherent, e£ 
cclebezrimo omnium ordinum occurfgu illud exciperent, agmen virorum 
praeeunte viro optimo, matrozarum vero pompas ducente oprima femi- 
na, qui limulacrum Zeae acciperent: fepatus, omnia ex carminis prae- 
fcripto agens, P. Naficam virum optimus, Valeriam vero optimam ma- 
tronam elle iudicavit. Ad quae N. Well. ;de Valeria alii tacent: Clau- 
diam memorant — Liv. 29, 14. Plin. 7, 35. et quos ibi teítes produxic 
Harduin. et ad Sil. 17, 353. Drakb.* — - 


EXCVRSVS AD LIBR. L. 908 


t, 12, 16. e. 

—- ὡποκλείσαντες τὰς Τῶν οἰκιῶν εἰσόδους » εἴς TE τὰ δωμάτιπ ἀναβάντες, 
λίϑοις καὶ κεράμοις ἔβαλλον τοὺς ἱππεῖς. 

Huius loci fententia tantum haec effe poteft, ut cives Romani, 
claufis aedium ianuis, in equites coniecerint lapides ac cegulas vel ex 
2edium diaeris altioribus, et e feneftris partis f. contignationis alicuius 
fuperioris, (quae pugna et hodie nota,) vel extra diaetas e tecto, tum 
temporis plano; quo de v. Caf. ad Ath. 2, 275. »íoliti antiqui, non 1» 
daei tantuin , fed et Graeci et Lat. , tecta fuarum domorum ita confecta 
habere, ut in ea fpectzndi caufa adícenderetur, quoties aut pompa du- 
cebatur; aut alia cauía ftimularec. — cuin fiebant tecta non e tegulis, fed 
habebant aggeftam fuper trabes terram, ut ibi etiam cubare aliquis pofs 
fet. — at alia tecta, quamvis eranc plana et fine faítigio, camen et tegue 
les babuerunt* quas adeo, fi h.1. fuümas tecta talia, evulferint, item la- 
pides, fi qui forte cum terra ibi aggeíta olim eo veniffent, ut contra, ἢ 
diaetas fuperiores hic cogites, aliunde lapides et tegulas fecum habue. 
zint. Nec ópusexiftimo, ut in λιϑ. xoj κεφ. ítatuatur henciadys ec unum 
genus modo lapidum co&orum e luto, cum in fimili loco 7, 12, 12. diitin- 
guantur diferte et fic, ur alio ordine pofita ibi verba non admitrant il« 
lam figuram, τῷ τε κεράμω βάλλοντες αὐτοὺς κοὶ λίϑων βολαῖς γ τῶν τε ἄλλων 
éseáxuy. Sicut ob v. adiunctum ἀνα. τὰ δωμάτια f. Cod. Ven. τὰ δώμα- 
τὰ hic mon de univerfis domibus ec pro fyn. prioris τῶν οἰκιῶν ceperis; 
fed tandem redire debeas vel ad d:aetas fupertores, vel ad tecta illa pla- 
na; quorum locorum utrum genus infit in lectione aut eulg., aut nova 
Ms., nunc amplius videndum. 

Ab initio íunt, qui utrumque vocabulum Gr. pro eodem accipiant, 
aut utrique notionem tribuentes eandem; cf. L. ἔτη, δῶμα — 3) tectum 
planum, — δωμάτιον --- 2) te£tum« aut utrumque fecum comparantes, al- 
terumque aitero explicantes et illuitrantes, ut L. N. T. Schw. 534p, 
tecum, fuperior pars domus, (ad quae in N.) Hanc fignificationem 
non ineptam effe, docet elegans Herodianus 1, 12, 16. ἀπ. — δωμάτια — 
ἔβαλον (fic, non peraa) v. ia. claufis domióus, quum iz culmina eva/f,/fent, 
lapidibus zegw//s que equites deiuper imceffbbamt. Sic vertit Fol. (nom 
plane, ut pott videbitur) id. 2, 6, 19. μή ποὺ καὶ λίϑων τὶς βολὴ ἀσὸ τῶν 
δωμάτων ἐπὶ τῇ πομπὴ γένοιτο» ne iacerentur lapides e vectis, interea dupg 
imperator Zucerezur , (non e P.) id. 7, 12, 12. ἀναπηδῶντες εἰς τὰ δώματα, 
σῷ τε κεράμῳ A. alcendentes £ea, teftis et lapidibus conieci; eos perdes 
bant , (nec hoc e P.) Iofeph. XIll. c. 5. f. 4. p. 646. τῶν Ιουδαίων ἀπὸ δώ- 
ματος ἐπὶ δῶμα διαπηδώντων», ludaeis e tecto ἐπ te&tum in/fientibus , τοῖς 
it. L. Krb. "γδῶμα » — 2) tem planum. Matth. 10,27. 24, 17. Herodi, 
1; I2. sig τε τὰ δωμάτια — ἱπ. (ine Vs, , tum in Obf. ad AG 10, 9. p» 
206. e. ad ἀνέβη Πέτρος ἐπὶ τὸ δῶμα,) eft fane is fignificactus, quo à. rectum 
domus denotat, ap. profanos paulo rarior, neque tamen non obvius, 
(ubi deinde, prolatis e lofepho ἐπὶ τοῦ δώματος €t παρὰ τὸ δωμάτιον, it, 
εἷς τὸ δωμάτιον addit.) | Quod hic dr. ἀναβῆνοη ἐπὶ τὸ δῶμα, id lofeph.; 1. 1. 
σαρελϑεῖν εἰς TO δωμάτιον», nulla utriusque loquendi rationis diveriitate, 
Nec fatis accurate idem Vir doctus in eo, quod fcribit, τὸ ὑπερῷον a δοίω 
ματι — diftingui« ; 

Sed de utroque vocabulo incertus effe videtur Stp. Th., qui in 
»γδωμάτιον, dimin. domuncula, (ur ec vertitur ad.Poll. t, 78.) ir. cubicue 
Jum, thalamus , Plut. τ: Pol. interpreratur etiam zen et. cu/men ap. 
Herodi. 1 τς hihc, ubi fane P. duplici Lat. , ut alibi, unum τὰ δωμάτια 


919 EXCVRSVS AD LIBR. i. 


fea et cujning reddit, íequente Sch., fed retinente inde Bg. modo 
4&&la. | Scilicet δωμάτιον, vi eius principe, qua pertinet ad diminutiva, 
negle&a, cf. Fifch. de vit. L. N. T. Prol. 10. , poteft effe i. q. δῶμα, it. 
poéticum δόμος, et fyri. óixoz, atque adeo valere tum de toto aedificio 
aliquo, tum de parte tantum aliqua eius, five illa fit intra aedificium, 
five etiam extra, et in primis fupra aedificium, atque adeo de recto. 
Enimvero cum in notionibus vocum inveniendis non fufficiat illa philo- 
fophia aliqua: tum áccedere debet ufus loquendi; aüt faltem analo- 
$ia vocum earümque fynonymicarum. ta δωμάτιον efle poteft i, 4. tectum, 
quia ap. Iofeph. non modo fyn. eius δῶμα íic vidimus üfurpatum, ícd et 
ipfum δωμάτιον, cui ádd. 3, 212. 1. $. 1. φϑάσαντος sit τὸ δωμάτιον, cum 
ille femet iv te&turi zam ante recep;//et. Verum; an lofephi haec aucto- 
ritas fufficiat, quaeritur. 
Mihi quidem repertà fünt modo haec; ap. Suid. 1, 623. m. δῶμα. 
6 οἶκος», xo) δωμάξιον, οἰκημάτιον, domus, — cubiculum, ubi Vs. cepit 
fenfu arctior! pro locó intra aedificium, ubi dormitur ; de qua notione, 
üt et pro loco; ubi habitatur; vel viri, vel uxoris, v. Ammon. p.45. 
Phryn. in πὰ. Plut. Krg.; Hef. in Ind. Fifch. Theophr; T.2. p.296.e., 
Schol. Arift. Lyf. v. 160. í.159., (dd Ran. v. 100. modo comparans recte 
οἴκησιν. pro domo et habitatione univerfa, tacens plané cum N. ad v. 
313.) Caf. ad The. Fifch. p. 154. D'Orv. Ch. p.441. ; ad Luc. 2, 570. N. 
49. ut principem adeo Atticamque velint notionem prd cubiculo ad Poll. 
1, 79. N. 44. cf. Rs. Or. Ind. V. 6., quorum poftremus de gynaeceo in- 
telligendus fuerit, (in quo et ἐβίο convenit cüm δῶμα, ut infra dice- 
tur,) etfi is Lyt. locus ad Dior; H. S. T. 2..89; 30. et in Ind. redditur per 
cubiculum , ut in Ind. T. 1. modo e duobus locis, quibus adde 21c, 28.» 
ubi et fic in Vs. ad latus, ut et ad Luc. 2, 581. 1. 16. it. ap. Krb. Obf. ad 
Jo. 6, 25. in quibus locis δωμάτιον abfolute pofitum eft, ut aliquoties ap. 
Noftr., qui tamen et 3, 11, 12: , de Severo loquens patre et filio eius, 
οἰσιένοι — μέχρι τοῦ δωματίου, ἔνϑα kuxmaóovros, cum adiuncto adhibet ali- 
quo, quale etiam ex Ind. Dion; Caf. (ubi cosclave vertitur, ut aSb. Ind. 
e Noftro,) notaram »0., ἐν ᾧ ixá9evocv* ut ap. Lüc. 2, $80. l. 86. 2. , £v- 
Sx ἐκεῖνοι Bxá9su20v , cubiculi, ubi Mt quiejcebasit , it. ap. Dion. H. S. T. 
.262,7. δ.» ἐν à τὴν AovxQyrizy ἤδει καϑεύδουδαν , in cubiculum, ip quo 
Lucretiam dormire zorat, (ubi mox fq. abfolute iterum, ut et 1. 13.) fed 
ap. Nofítr. 1, 17, 1. ἐπανελθὼν εἰς Τὸ 0. ὡς δὴ καϑευδήσων»γ per quae ad- 
iun&a dixeris vocabulum definiri magis, períe latius patens, nec pro- 
prie ab initio dictum de ifto loco, ubi dormitur, fed. de domus parte 
qualicunque, cf. Ind. Dion. Caf. ex 880» 96. δ.» ἐν ᾧ ἠσπάζετο, et Luc. 
25 407. 1.16. πᾶν τὸ ὃ. totà domus , ubi tamen agitur de conv.vio, cf.1.2. 
εἰ 4. et adeo potius videtur eífe triclinium 1, coenaculum , quo Lat. 
poftr. ett ad Poll. 4, 129. N.37., pat in eo alteri Gr. ὑπερῷον, (v. Suid. 3, 
$45. €., non coll. ad Hef. 2, 1464. m. fq.) fed et illis δῶμα et δόμος, ut 
pottea patebit. i; UO 
Sed fuper {δ}. δῶμα L. N. T. Fifch. »fynecd. teCtum, f. fuperius 
illud planum, quod in fuprema domus parte eít, h, e. folarium. — Ve- 
rum haec fignif. non Graeca, fed Helleniftica , eít. Nam auctores Gr. 
veteres et probi notionem ze vocabulo δῶμα nusquam íubiecere, íed 
Alexandrini contra Inttp.—, Locus ex Aefopo — itemque loca Xen. Thuc. 
et Herodiani (cuius nullus fubiectus) manifefto ἀπροσδιόνυσα funt« cf. 
Ind. Fab. Aet. Hf. tum ad Marth. to, 27. Caf. cum Grot., fed hic quo- 
que ad Matth. 24,.17., ut Druf. ad Luc. 5, 19., ubi ilie inclinat ad 


EXCVRSVS. AD LIBR. I. 911 
plana tecta potiffimum, aut ad tectum univerfum, cum reliquis nihil 
dicens fuper adie&tis, διὰ τῶν κεράμων καθῆκαν αὐτὸν, quae luvent füpe- 
riora e Caf. ad Ather., ut in plano tecto tegulae fuerint, quibus fub- 
latis, erutis, remotis, et facto fic foramine, per id demiferint le&um 


cum aegroto in locum  übi Jelus docebat. Sed idem Druf. ad Luc. 12,.. 
3. iterum recta plana fumit et folarium, it. ib. 5, 19.) ut ad A&. 10, 9. 


Caf. δῶμα te im intelligit, fed fine au&toritate veteris bonaeque Grae- 


citatis, e qua etiam nihil eft ad Hef. 1, 1020. e. N. 32. nec 1054. i. nec 
in N., nec ap. Salm. ad Spart. T. 1. p.676. a. €. 19g... 
Tüm fuper δῶμα ap. fcriptores profanos reperimus 
1) ap. proíaicos, praeter Fab. Aef. loca fuperiora, a)ap. Ariflaer ep. r, 
^. 10. e. ed. Abr. p.28. i. £x&oy δὲ xarà δώματα δάΐδες ^. ed. Pav. p. 72. m. 
ardere interea 75 aedibus taedae sure eccenfae s qui locus fubiiciebatur 
ad Hef. l.l. »δώμαζα de üna domo*«* ut tamen et de gynaeceo intel- 
ligi queat, — b) ex nobilifhmo Ael. V. ἢ. 3, 14. p. 224. 1. δῶν οἰκιῶν 
τῶν ἰδίων κοὶ τῶν δωμάτων ἐξοικισϑέντας ,, fuis aedibus et doinibus demi- 
rantes , ubi , tacente N ; tantum Ind. γ»δ. iinguntur οἰκίαις 4.« fed 
Fi. The. Ind. v. δωμάτιον 5etiam ap. Ael. — 3. dicuntur conclavia, cu- 
bicula. .Diftinguuntur enim diferte ab oixízic* et Ern. ad Call. ἢ. in 
Cer. v. $$. »fic dixit Theocr. ld. i7, 17. χρύσεος δόμος ἐν Διὸς οἴκῳ 
Δέδμητοη,, aureum cubiculum, et ap. Ael. — oix. xx; à. iünguntur, uc 
totum ét pars«* quibus fortaffüis ufus eft noviffimae editionis auctor 
-Kuhnius, mon item nuperus Intp. Vernaculus, ponens unüm modo 
fubft. ibre eignen Wohnungen ver/affen, pro Hüufer und Wohnungen, 
quod poftr. et noítrates pro fingulis diaetis capiunt; unde ibi reddi- 
 derim Lat. aedibus et domiciliis, vel inverfó ordine, it. domibus et 
aedibus , cf. in hoc poftr. G. Th. et Cort. ad Cic. ep. 13; 4, 9. e Caef. 
b. G. 1, 31, τᾷ. ut domo emigrent, a//ud dómicilium, a//as fedes — 
petant, ubi fedem de teíra capio, urbe; pago, campo, led 4omici- 
dium pro hábitationé et peculiari loco in domo fota; norm fufficiente 


* s Q. Th. in v. Zomic.; nec in v. fed., ubi cf. Ind. Tac. et luft. 


11) ap. poétas, a) Hom., unde pauca loca nunc quidem pràebemus, 
praeter ea in Stp. ΤῊ, ec Ind. Ern., quae omnia habent plur. δώματα, 
cum N. Ern. ad '03. δ΄, 313. »à. et μέγαρον v. 315. cape de ὑπερώῳ, gy-- 
naeceo« Cl. Vs. aedes; quorfum et referas ex ἢ. in Merc, v. 62. ὃ. 
γύμφης » domos, quibus Lac. ucitur eadem Vs. per loca rel,, praeter 
"gà. δ΄, 72. καδδώματᾶ» per domum, ubi fit coenaculum; aut latius e v. 
44. κατὰ δῶμα, εἴ v. pT. ϑόμον, Cf. v. 46. et v. 15. ad ὡς οἱ μὲν δαίνυντο 


ον xag ὑψερεφὲς μέγα δῶμα», domum, ἔστι 3. dccipi poteft de triclinio f. 


eeco, in quo epulae nuptiales factae, ταὶ ἐς pro quo v. 4. à o!«o , in 
domo , et diftinguitur v. 2. δώματα, domum; it. v. 20. δόμων » deditum, 
ut amplioris notionis, fed v. 24. δώματα, aedes, iterum pro coena- 
culo, quo de v. 37. capicur quoque ἐκ μεγάροιο, ex dumo, ec v. 238. 
ἐν μεγάροισι, ἰπ aedióus , fed v. 97. iterum ampliter zorzss ἔχων ἐν 
δώμασι μοῖραν» tertiam habens i» aédibus partem, at rurfus de coenac. 
v. 621. ἐς δώματ᾽, in domum , pro quo v.624. ἐν μεγάροισι, in aedibus, 
fed ampliter rurfum v.657. πρὸς δώματα, ad domum, ied de gynaec. v. 
679. ἀγγελέων διὰ δώματα Πηνελοπείῃ y per domum Peze/opae, atv. 715. 
κατὰ δῶμ᾽ Ὀδυσῆος», per domum Uf/y/fis, it. v. 674. δόμον el; Οδυσῆος, is 
domum U/., de diaeta, ante Ulyfh propria, ut v. 720. κατὰ δώματ᾽, 
in domo , de gynaec. Penelopes, i.q. v. 718. ϑαλάμοιο, thalami, quan- 
; quam et ampliter ibi valere poteft, ut v.799. πρὸς δώματ᾽ Οὗ, ad. do» 


9t2 EXCVRSVS AD LIBR. 1, 


ttm UZ, cf. v.grr. δώματα, domum, et v. 755. δώματα ÜebeQ£z, do» 
mos exce/fas; quae vel unius libri varietatem produnt magnam, fed 
non notionem pro tecto, quam nec pottea ap. Hom. reperi, fed (fupe- 
riores notiones quoque ap. b) reliquos, kíef. dey. v. 8. $1. ϑεογ. v. 
114. 463. 410. Muf. v.28. Orph. Ai9- zecerm. v.66. et fine Ind. Arg, v. 
592. Call. ἢ. in Iov. v. 61. δώματα» fedes» pro quo v. $9. oixcv , fedes, 
pro habitatione univerfa, ied ἢ. in Di. v. 68. δώματος ἐκ μυχάτοιο,, eX 
interiori Z0mo , pro certa domus parte ac diaeta, et ἢ. in Cer. v. 64. 
σεύχεο δῶμα, Ítrue triclinium, ct. Ern. ad v. $5. ςεγανὸν δόμον, ᾧ ἔνε 
δαῖτας — ἀξῶς ubi 2op. rette intelligit £zclinium, ied ut, ob diterta 
illa adiuncta à— ἀξῶν res fic eadem, quae fupra in adiunCtis cum àw- 
párioy, quanquam hoc certum, δόμον ibi non effe totam domum. ied 
partem eius aliquam modo, tum Aefch. Ag. v. 616. δωμάτων κύνα $6923vg 
aedium canem £enzgnam , i.q. pr. vs. ἐν δόμοις, domi, et Eum. v. 743. 
Sep&revy aedium, 1. 4. V. 757. δόμους, aedes, Soph. Ai. v. 580. δωμὴ 
ἀπάκτου, domum aóducito, Bur. Ph. v. 820. κατὰ δώματα, In aedibuss 
et Andr. v. 990. δῶμα» 8d domum , cf. barn. ad Herc. F. v. 825. nifi 
familiam per δώματα intelligas, quod raro invenias, (mihi vero plane 
non repertum,) licet δόμος id aliquando fignificet« et Lyc. v. 181., 
ubi non opus, δῶμα capere de nido vefparum, fed proprie de domo, 
cuius in pariete aut tecto f. tigno intra domum pendent vefpae in ni- 
do fuo, prorepentes e cavernis ftis, domo impleta fumo. 

Quibus corollarii loco addimus Ern. ad Hom. '03 &, 333. τέγεος σῦκα 
ποιητοῖο, domus affabre firmae syrfyog non domum, ied triclinium, in 
quo convivabantur proci, intelligam. Sic et δόμος ap. Call. ἢ. in Cer. 
v. $5. (et v. 356. εἰς οἶκον ἰοῦσο; , i» domum profecfa,) οἶκος ἢ. i. eft gynae- 
ceum, ex quo venerat, ὑπερῷον V.328. et mox v. 362. (it. 9^, $6. Báv 
δ᾽ ἐς μέγα δῶμα. Πλῆντο -- δόμοι ἀνδρῶν, perrexerunt ad magnam domum, 
Implebantur autem domus viris,) δόμοι», tuiclinia, diaetae, oeci, (qui 165 
cus eft infignis, quia δῶμα et 9óuo; fimul funt cum difcrimine, per fe 
eadem; uté?àpe fit tota domus, fed δόμοι certae tantum iftius partes, it. 
xí» 494. εὖ διεϑείωσεν μέγαρον καὶ δῶμα voi αὐλὴν», Dene fuffivit aedes et do 
mum et aulam,) p. eít triclinium; ὃ. elt σρόϑυρον v. 474.* cf. ad ὑ, 353» 
tum ad comparationem reliquorum Heinf. ad Hef. iey. v. 96. ἐν ἀῤῥήκτοι- 
σι δύμοισι »locum, in quo ante nuptiarum tempus puellae folent mee- 
Ssysust2o4 , Hef. δόμον et οἶκον vocavit, — Hom. μυχὸν δόμου et μυχὲν $a« 
λάμου pofuit, pro δόμῳ et JeA4po, (immo ut füpra ad Call. Di. v. 68. 
pro interiori domus parte f. diaeta.) Idem enim iilis eft δόμος et 2áaz- 
μος, Quia pars intima erat« quae caufa nulla eft, fed noftra fuperior, 
quia δόμος, vocabulum generis, ponitur pro fpecie ac parte; tacente 
Ind. Hom. de illis locis, fed ap. Harl. Chr. Gr. P. p. 115. ad ὑψωροφίοι- 
διν ἐνικνώσσουσα δόμοισι sdormiens in aedibus, quae fub te&o funr, i.e. in 
parte aedium fuperiore, (N. v. 6.) ὑψ. à. periphrafis eft ϑαλάμου, uti infra 
v. 22. — ϑάλαμος enim a veteribus dicebatur cubile mariti et uxoris, quae 
jn editiore aedium parte folebat habitare, Apoll. Rh. dicit ὑπωρόφιον 
ϑαλάμουςς ut Hom. "I2. y'» 423. ὑψόροφον ϑάλωμον , Helenae quidem, cui 
par Telemachi θάλαμος ὑψηλὸς "09. ἀν 425. £^ 5. cf. vel Feith. Ant. H. 5, 
11, 8. fq. et de οἶκος praeterea Krb. ad N. T. p. 165. e. fqq. ic. Ind. Xen. 
Hell. Mor., ut in partem criticam de confufis δῶμα, σῶμα et ὄμμα Pierf. 
Verif. p. 146. m. fq. , ubi bene οἶκος cum δῶμα comparatur. fi 

Igitur in Noftri loco, nifi in Ms. le&ione alia fcribae lapfus incide. 
rit in finibus za et za aliquis Gloffacor ad vulg. δωμάτια Comparaverit 


EXCVRSVS AD Lie L — . — i3 


δώματα velaliorum fcriptorum, vel Noftri ex aliis locis, ec in vulg. 
lectione nihil novandum, five capiatur de tectis planis, ex au&oritate 
lofephi, quem et alibi Nofter novit, five de diaets, ex ufu bonae Grae- 
citatis, ad quam poftr. notionem fortaflis et refpexit Gloffator Ven., et 
refero ipíe Noftri loca illa per δώματα, nifi et haec de te&s illis et Io- 
Íephi exemplo fupra intelligas. 


Nn Uu 
Οἴχετου δέ σοι 0 TE δῆμος A. 

Verbum οἴχεσϑοι fatis ampliter quidem tra&tavitStp. Th. , nectamen 
ordine optimo, fed L. Ern. modo fic abeo, diícedo, proficifcor, de- 
cedo, pereo, difhpor, ut pecunia** neque adeo cum notione illa, di- 
ferte quidem, qüa de in N. dubitatum meminimus, cognita illa tamen 
jam Stp. Th. 2, 1256. E. »aliquando etiam οἴχεσθοι dicuntur, quae eva-. 
nuerunt, quae perierunt, de quibus actum eít. — Herodi. 1. 1. oy. — 
sezr. (non bene huc, ubi de rebus agere coepit, noftrum referens lo- 
| cum, credo, ob praemifiam formulam Lat. e D. cum pertineat ad íq. 

claffem de perf.) Homo etiam aliquis οἴχεσθοι dr., quum ex hac vica 
diícedit, quum e vivis excedit, quum moritur, (praerer Euít,, taurum 
fubiiciens tria loca haec.) Sic interpretantur nonnulli ap. Hom. 05. ξ᾽, 
(144-) οἰχομένοιο, mortui, — alii contra a^fentis, (cf. Cl. N.) it. eodem 
libro (v. 376.) οἰχομένοιο, 1. e. ἀπόντος, (ubi Cl. N. tacet, fed Vs. abfenie.) 
itidemque ap. Plat. διωλέγεσϑοη ὡς περὶ οἰχομένου, de eo loqui, tanquam 
qui non adeffet ; ubi etiam reddi poffet, loqui de eo, velut qui abiilfet, 
, nifi malles, qui mortuus effet* quo de loco, abfente libro, non liquer. 


Rem ego fic difpono, ut principem verbi medii notionem fumain 
pro ire f. abire, fenfu phyfico, quo reperitur de perf; cum adiuncto 
aliquo, 

: 1) cum praep. fimpl., ap. Stp. 1. 1. A. »Xen. Paed. 3. Zero i» 
τὸν ᾿Αρμένιον ἄγγελος, abiit, ivit, ad« (qui locus non eft in Indd.) it. an- 
tea cum εἷς f. ἐς. quo de cf. Poff. Call. p. 6o0.m., Rs. Or. V. ς. p. 142. 
Nr. 21. fine lud. ὠχόμην εἰς Ilegasz , in Piraeum aH, it. Ind. Xen. Z. 
'Avg., ubi εἴ cum ἐν, fed ap. Arift. Av. v. 1270. Ind. γπαρά riwx,. ali- 
quem 2e4zre« it, fine Indd. Xen. Cyr. 3, 2, 27. €. ὥχοντο πρὸς τοὺς πολε- 
μίους», Th. V. t. p. 171. f 13. ad hoíles a£i/ffe, it. Hom. "Ia. ξ΄, 371. cum 
Lat. eodem, at cuim praep. dupl. ib. 4, 460. et d, 490. οἴχωνται σὺν γηυ-- 
σὶν φίλην ἐς πατρίδα γαῖαν», abierint, 2) cumadv. Luc. 3, 304. e. ὡς μηδὲ, 
| ὅποι οἴχησϑε, ἔχοιτε εἰδέναι» πὲ meque, quorfum effugiendum fit, reperiatiss 
it. ap. Ammon. p.29. i. οἶδα γὰρ, ὅπου οἴχοντο, , € Xen. 'AvQ. 1, 4, 8. ΤῊ. 
V. 2. p.28. quo fecefferint , 3) cum praep. et adv. Call. ep. 43, 3. ἢ ῥά 
τιν᾽ ἐς παίδων πάλιν ὥχετο, profeCto ad puerorum quempiam rurfus abiit, 
4) cum dat. perf. Arift. Plur. v. 619. αὕτη μὲν ἡμῖν — οἴχετοι, abit haec 
anus, ubi Schol. Cod. D'Orv. ed. Híth. p.202. a. m. explicat ἀπῆλθεν, 
per praeter., aeque bene. 

Phyíce autem fic de perf. reperitur etiam cum participio altcrius 
verbi, cuius generis exempla mera habent Ind. Ael. V, h. et D'Orv. ad 
Ch. p. 661. v. 17. e., fed diveríam vertendi rationem Stp. Tb. 1.1. p, 

qui partim omittit, v.c. Hom. Ἰλ. β΄, 71. exez' ἀποπτάμενος, avolabar, 
artim reddit, uc »Xen. Paed. 5. πρὸς τὸν βασιλέα πρεσβεύων ὄχετο, le- 
atus aóierar ad regemt ut Vs. ed. Th. V. 1. p. 263. 1. fine Ind. Cyr, Z, 


Mmimnm 


914 EXCVRSVS AD LIBR. I. : 
$» 1, 2.» Íed alio modo. »»οἴχομοι φεύγων», aufugio, f. fura me proripio« 
et rurfus alio Plut. dxer ἐξανατὰς, furrexit et abiit fine Vs. proferens 
alia loca, ut e Xen. »Hell. 1. τὰς δὲ ναῦς οἱ ᾿Αθηναῖοι ᾧχοντο ἄγοντες εἰς 
11eo:x0v400y* qui eft fine Ind. in ed. Mor. t, 1, 12.. Vs. T'h. V. 3. p.6. 
naves univerías Athenienfes aZ Proeconnefum 4educere, Ind. Tayl. Lyf. 
Rs. Or. V.6. p. 925. m. »exprimit participium quandoque ow, ᾧχε- 
τὸ φεύγων; — ixzA£«v. — Ad quam formam faepe redundare videtur, ut 
ἀπιὼν axsrc€ quam pofteriorem rationem fequi videntur, qui fine prae- 
cepto aliquo formulam reddunt per unum duntaxat verbum Lat., ut 
Indd. Xen. 'Av8. »üxsro — ἀπιῶν, abiit, — ἀποδρὰς ὥχετο, aufugit* prae- 
lucente qua(íi Suida, qui, quanquam nihil fuper hoc genere praecipiens. 
1, 273. €. in ἀποδρὰς, &moQvydv, tamen p. 267. m. poft ἀπιὼν dixero, φεύ- 
uv, ἀποδιδράσκων, abiit, difcefft, 'O δὲ τὴν Πελοπόννησον καταλιπῶν», εἰς 
Ἰταλίαν ὥχετο πίων, ile vero, Peloponnefo velita, in lcaliam aóit,. di- 
ferte addit, συνήϑης ὃ πλεονασμὸς τοῖς ᾿Αττικοῖς » δὲς pleonasmus z4etics 
eit familiaris, et 2, 774. m. dixero» ἀπήειν ἐπορεύετο, difceflit, aiit, cum 
δήσει eadem, fed levicer immutata, quo de N. tacuit, Ὁ δὲ τὴν II. x., 
εἰς Αἰτωλίαν wx. ἀπ.» d/le vero , relicfa P., ip Aetoliam a£iit, mox fepa- 
ryatim ὥχετο Exi», difceflit, abit, ἐπαγγειλάμενος 08, πάλιν ἐπανήξεινν 
ὥχετο ἀπιὼν, ἀντὶ τοῦ ἐς τουπίσω ἀπεχώρησεν, pollicitus autem, fe reverfau- 
vum; inde “ἐπ 7}, melius, quam retro ivit , de Grammatici praecepto 
non vero, qui addit iterum , συνήθης ὃ πλεον. τοῖς Avr. bic pleon. ejl Att. 
familiaris , fine N., ut de hoc Attico more nihil ap. Greg. Koen., nec 
ap. alios Grammaticos veteres aliquid habui. 


Sed huic quafi fe&tae ac redundantiae repugnant 

1) Fi. ad Plat. Phaed. p. 257. 8. e. »v. oix., iunctum aliis verbis, 
indicat celeritatem actionis, (et Ind. Pal.) οἶχ. aire 16, 3. (Εὐρώπην ταῦ- 
ac ἔχων ᾧχετο.) — aliis verbis iunctum, indicat fere celeritatem actionis 
agentisque ítudium, — ὥχοντο φεύγοντες eig τὴν οἰκείαν ναὶ celeriter fe rece- 

erunt Zoómux, — ὥχετο ἀπιὼν» Continuo adiit, — ἐκλιπόντες τὴν Σέριφον 
χοντον Seripbum itatim reliquerunt | 

2) Loesn. Ind. Call. »oiy., aliis v. iun&um, non, ut quibusdam 
vifum eft, merae periphrafi infervit, fed celeritatem a&ionis agentisque 
ftudium denotat. Ergo ὥχετ᾽ ἔχουσα, celeriter a/ffulit& : 

3) Harl. Chr. Gr. P. ad Theocr. ld. 11, 23. οἴχῃ δ᾽ εὐθὺς ioiex , re- 
cedis vero ítatim a&zens, in N. p.75. e. nfletim vero, quam celerrime 
"aufugis. idv, ἐλϑὼν, cum alio v. iun&uimn, indicat celeritatem. actionis 
et animi promtitudinem«* 

4) idem ad Dem. p. Cor. p. 139. τοιγαροῦν ix τούτων ᾧχετο ἐκείνους λα- 
Qàv, ubi igitur boc fa&um ef? , cum primum eos aggrederetur , adeo μὲ 
omnes fuLiecit, rel. »pari modo Herodr. r, 189. (Well. $9, 26.) ὁ δέ 
μιν συμψήσας ὑποβρύγιον οἰχώκεε φέρων, Punc fluvius contorquens, iubmer- 
íum abripsit, (et p.171. ad εἰ uv; ὡς ἐκράτησε, Φίλιππος ᾧχετ᾽ εὐθὺς 
ἀπιὼν» ft Philippus, ut primum effet vicforia.potitus, continuo a&iffet,) 
&x. &. celeriter , continuo abi/ffeé. ἰὼν enim et zAScv, cuin alio v. iun 
Qum, animi promtitudinem et celeritatem actionis eleganter indicat« 

$) poft haec Vig. p. 340. »participla quaedam eleganter in oratione 
παφέλκουσιν», atque uni decoro ferviunt , ut ἀνύσας, ἀπιὼν, ἔχων ν λαβὼν» 
Qíguv, — ὥχετο ἀπιὼν» abiit difcedens, 1. e. difceffit. — Satis enim effet 
üxtro, fine particip. »cumque Hoog. in N. repugnailec redundantiae, 


EXCVRSVS AD LIBR. I. 915 


at in fq. N. tamen vertiffet. 4x. ἀπ. pro o55r, utitur Arift. εἰ ἐπεβίῳ 
Περοικλής» xo) μὴ πρότερον ὠχ. ἀπ. 5 Pericles fuperfles fuiffet ,/ mec prius e 
vita Zeceff//Jet** Zeun. »Hoog. non male negat, illa participia abundare. 
Nam v.c. &z;g», uti fimplex ἐὼν et ἐλθὼν, ec fimilia, habent vim cele- 
ritatis et impetus, e. g. Ael. V. h. 13, 33. aquila dr. devolaíle et ancil- 
lis — erepto calceo zzv οἴχεσϑοη., h.e. f'atim, celeriter abiiffe. Hinc 
quoque ap. Dem. p. Cor. «376, ut orationi maior concilietur vis, addi- 
für, ὡς ἐκρ. Φ.» ex. εὐθὺς ἀπιὼν», h.e. fFmulatque rerum portus eff Phil, 
eonfeflim line mora interpofita abiiz. Atque pro ἀπιὼν Paufanias — eidem 
verbo iungit φεύγων» Ut οἴχετοη QeU7«v, h.e. extemplo aufugit** qui 

6) idem Zeun. unus omnium diferto perfpicuoque praecepto hoc 
ufus eít in Xen. Cyr. Ind. »oix. — fervit periphrafi adverbii /7a22m ,. ut 
οἴχομοι παραφέρων, ftatim ad alios fero, 2, 2, 4. (Th. V. 1. p. 102. m. 
e xsro περιφέρων, difcedens circimferebat,) — λαβὼν, ftatim fumff 5,5,32. 
(cuius de Vs. infra) — φεύγων, celeriter eufugzo 6, 2, 19.« ΤῊ, p. 366. 
p. φΦ. exero, fuga íe fuüduceret , praeced. ἔφυγον» fugerent. da 

Nos quidem nunc, rem formulamque digerendo, facimus claffem 
primam hanc, cum verbo οἴχεσϑοι adiunctum eft participium alicuius 
verbi, quod non habeat notionem , in v. o/z. contentam ; ubi valebunt 
modi vulgares in pa:ticipio tractando vertendoque, ut cognofcetur per 
exempla, quae ponimus duplicis generis, primum, ubi v. cix. eft cum 
"uno tantum eiusmodi participio, eoque 


3) praepofito, ut ap. Dem. fine Ind. $9, 6. οὐσίαν — πρὸς ἐκεῖναν 
ἀπάγων ὥχετο, it. ap. Stp. Th. l. l. πρεσβεύων &x., quod vertebat /eg2- 
zus abierat, mutato participio in fubit. affine, pro tanquam leg., "cui 
par ad regem abierat /egatiome fungens f. funtTurus, fumto praef. pro 
fut., ut ap. Arift. Plut. v. 32. ἐπερησόμενος οὖν ὠχόμην ὡς τὸν Siiy , inter- 
rogaturus igitur adivi Puzc deum, v. oix, eft cum fut. particip., et cum 
praep., ut Schol. πρὸς τὸν 3., fed ap. Poff. Call. p. oz. eDem. »x249:v- 
τες οὗτοι πρὸς Ἐενόφρονα, ἀχοντον A. invitati ifli ad Xen., abieruzi« fine 
Ind. 402, 15. it. Xen. Cyr. 2, 4, 9. 1. οἱ μὲν͵, δὴ ταῦτα ἀκούσαντες ὥχοντο, 
Th. V. 1. p. 130. i. δὲν 7/7 auditis abierunt , pro feveris, zgitur illi quidem 
haec cum audiffent, a&iernzzt, 

b) poftpofito , ap. Stp. 1.1. e Plut. zero ἐξαναςτὰς ,», quod bene red- 
debat furrexit et abii?, praemiílo participio et per copulam refoluto, 
pro vulgari» et, poftquam furreaiffét, íed idem in Soph. illo pleno 
Ai. V. 754. ἀλλ᾽ εἴχετο! TOi πρὸς τὸ xÉgiicoy τραπεὶς γνώμης» negligenter 
converfus eff, oppreffo v. οἶχ.» ut in Vs, Scal. poét., pro quo Vs. Iohnf. 
fed abit faze converfus ad optimum confilium , (ex ordine Schol. ad vs. fq. 
οἶχ- οὖν Tp. T8. ^. Qui adeo cum Schol. Tricl tacet de Suidae iilo pleo- 
nasmo,) et Hoer. fe4 abiit faze, converfus a4 utiliffemum confilium, recte 
commate fatto poft τοὺ, et v. οὐχ. pet perf. reddito, tum ap. Xen. Cyr. 
fine Ind. 5, 5$, 2. ἄγγελος ὥχετο ταῦτ᾽ ἀταγγέλλων, lh. V. 1. p. 323. e. 
muncius, qui ὅσες exponeret, abiigz , participio refoluto per pron., it. 
Luc. 1, 871. 1. 55. εἰ δὲ x» φϑέγξαιτο vov , οἰχήσετοή σὲ ἀπὸ τῶν ὥτων 
ἀναδησάμενος y, ff vero (vel) locutus folum fuerit , Micet auribus ze devincto 
abibit, ubi Gs. illud Lat. z//cez, cum diferto a4i/iz otiofum, male excu- 
fat in N., quae habet (íimilia cum Rs. illis ad Dem. p. Cor. ct Ind. v, 
porro Xen, Cyr. fine Ind. 5, 5, 4. e. αὐθήμερον cero πρὸς αὐτὸν ἄγων τὸ 
πράτευμα, Th. V. 1. p.324. 6. codem die ad Cyrum pergebat ,. exercitum 


916 EXCVRSVS AD LIBR. I. 


ducitan:, quo Lat. perg. in v. oily. etiam alii utuntur, me toletante, 

maxime pro fimpl. ire, cf. G. Tb., denique Dem. fine Ind. 49, 27. 
αἰχμαλώτους πολίτας ὑμετέρους ὥχετ᾽ ἄγων, εἴ 0,1. τὴν ἱερὰν ἀπὸ τῆς χώφας 
exer ἔχων τριήρη.» ubi fortaffis eft er cum praep. 

Alterum huius claffis genus eft, ubi v. οὐχ. fecum babet tale parti- 
cipium multiplex, ut ap. Theocr. Id. 13,136. 39. Kàx:9' Ὕλας —, ὕδωρ 
ἐπιδόρπιον οἴσων; — Χάλκεον ἄγγος ἔχων, et abiit Hylas, aquam ad coenam 
allaturus, aereum vas feres, ubl v. oiy. cum particip. fut. et praef. , pro 
rei notionisque diverfitate, et Schol. &xoesu2y, κομίσων 03. A. cum Suida 
noítrum v. vertens, (cf. fupra ex 2, 774. m. 1t. 674.1.) fed deinde in xea- 
σῶν ξίφος σιδηροῦν, ad v. 39. pertinentibus, recte quidem ἔχων explicans 
per xexr., Lat. femens, íed in ξιφ. habens aliam leCt., v.c. ἔγγος, alie- 
nam tamen ab h.1., aut corruptam e σκεῦος», cf. v. 46. ubi κρωσσὸν, ap. 
Schol. τὸ ὑδροφόρον ἀγγεῖον, ^., quorum ufus erat ad Hef. 1, 39. €. ἄγγος, 
ἀγγεῖον, fine N. 

Claffis fecunda habet v. οὐχ. cum participio verbi alicuius e fimili 
notione, h. e. motum pariter continentis; quae claffis eft et ipfa dupli- 
cis formae, quarum prima cum v. cix. adiunctum fert tale participium 
modo unum, idque ut à; 

1) praeponatur, ut Rs. Or. V. 4. Lyc. p. 164. e. ἐκ τῆς πόλεως ἀπο- 
Gehe dixere, Luc. 3» 33. l. ος. μεταξὺ λεγομένων ἀπιῶν ὠχόμην»γ, in media 
eorum enarratione difceffi , at Rs. Or. V. 5. Lyf. p. 127. 1. 3. ἀπιὼν ὥχεταν 
Vs. p Me m. abii? , Dem. fine Ind. 81, 22. σιωπῇ ἀπιόντες ὥχοντογ cf. Ind. 
ἘΠ. Pal. 

2) poftponatur, ap. D'Orv. Ch. p.661. m. ἤχετο πλέων, fine Vs. it. 
Rs. Or. V. 7. Ant. p.716.e. fed Dem.899, 5. exero ἐνθένδε ἀποπλέων, Arift. 
Plut. v. 934. οἴχετου φεύγων» arripuit fugazm, quod nihii quam privum 
Lat. f«gi?, tacente G. Th., qui modo in fubft. habet. formulam fyn. 
capere fugam , Luc. 2, 325. 1.78. ἀγφόνδε ἀχόμην, ψύτταν κατατείνας » TUS 
abieram , cito percurrens , cf. Scp. Th.l.l. B. e. ἤχοντο ἀπιόντες A. 

Sed in altera forma hic cum v. ei. participium eft eiusmodi, fed et 
fimul aliud alius notionis, et quidem 

1) multiplex , ap. Ael. V. ἢ. 13, 33. p.902. ἀετὸς καταπτὰς, τὸ ἕτερον 
πῶν ὑποδημάτων ἁρπάσας» ἀπιὼν ὥχετο, καὶ ἐκόμισεν εἰς Μέμφιν, aquila de- 
volans, a/terum calceorum quum rapuiffet , abiit ἐξ deportavit Mempir; 
oppreílo alterutro v., ἄπ: aut ex. 

2) duplex modo, Ael. V. h. 12, $1. e. p. 813. ἐξανασὰς ἀπιὼν ᾧχετσ, 
confurgens Zifcedebat. Sed Rs. Or. V. 4. Lyc. p. 148. 1.5. διὰ τῆς πυλί- 
δος ἐξελϑὼν. πρὸς τὴν ναῦν προσέπλευσε, καὶ ὥχετο φεύγων, referetur adhue 
ad priorem formam , quia ἐξελϑ. cohaeret cum v. finito πσροσεπσλ. et hoc 
per copulam cum £nito etiam dx. 

Melius vero converfa funt haec exempla per easdem claífes fuperio- 

res, cum participio verbi e fimili notione, A) ubi unum adelt participium 


1) praepofitum, Ariít. Thesm. v. 660. ὅπως μὴ διαφυγὼν οἴχετρη , Ὡς fuga 
hinc e/aóatur, ubi, praeter libere addituin adv. loci, participium mu- 
zatur in abl. fubít. , in quo G. Th. tenec modo formulam parem fuge 

abire, quae proprie alia eft Gr. ap. Call. ἢ. in L. P. v. 39. φυγᾷ τεὸν 
lgiv ἄγαλμα ὥχετ᾽ ἔχων, fuga facrum tuum /fmulacrum abiit ferens, etiam 
noitratibus nota, mi; der F/ucht, Í.durcb die Flucht davon geben, ut 
Comici illud v. Gr. compof. i. q. fimplex qvya; f. φεύγων eiz., quod 


EXCVRSVS AD LIBR. Y; $917 


poftr. fupra e Xen. bene converfum fuga fe fubduceba? , quae phrafis, 
ignorata G. Th., par eft privo v. aóire , fed Rs. Or. V. 5. Lyf. p. 154. 
l. 6. ἐγοὶ δὲ ἑτέραν ἀπελθὼν ὁδὸν ὠχόμην, VS. p. 37. m. ego (vero) aliam 
viam ingreílus aii, nobis ich aber ma£zm einen andern Weg. uxd 
gieng davon, Í. ich aber gieng einen andern Weg, und machte mich da- 
v0on, i.q. infra ap. eundem ἑτέραν ὅδὸν ὠχόμην ἀπιὼν» 

2) poítpofitum, ap. Stp. Th. οἴχομοι φεύγων. fuga me proripio, quae for- 
mula ignota eft G. Th., tum per interiecta quaedam, ap. Luc. 1, 624. 
1.69. κἂν ὥχετο ἡμᾶς ἀποφυγὼν, (vel nos) fuga evaferat , nobis fo wiir- 
de er auch μῆς durch die Flucht enzgangen feyn, it. ap. Xen. 'Av8. 4» 7s 
m e. Í. Z. 4,7, 27. €. ἐπεὶ ἑστέρα ἐγένετο, dixero τῆς νυκτὸς ἀπιὼν», Th. 

. 2. p.243. fub vefperam azfcedit , et nocfu iter facit , pro quo malim, 
eum velpera adeffet f, veniffet, Zifcedens, no&e proficifcebaturs cf. 353» 
$. €. ux. ἀκ. νυκτὸς» 

B) ubi fimul adeft participium non affinis notionis, idque 


1) multiplex, ap. Fab. Aef. Hf. 39, 3. διὰ μέσου ἀμφοῖν διαδραμοῦσα » -À 
ἑὡρπάσασα, φεύγουσα ᾧχετο, Ind. celeriter a/i;f& reddito participi 
per adv., quo de mox, : 
2) duplex, Rs. Or. V. 5. Lyf. p. 679. 1. 2. οὔκ ἄν ποτε ἐν ὀκτὼ ἡμέραιξ 
εἰσελθὼν εἰς τὸ βουλευτήριον, exero ἐκπλέων, Vs. p. 331. 1. nunquam 270- 
7“εᾶο o&o dierum fpatio, quibus fenatui fui copiam fecerat, hinc ena- 
vira[/ct , fed melius Rs. in N. »die, ex quo curiam frequentare coe- 
uet, o&avo ir nave abiit, participio reddito per abl. fubft. cum 
praep., ap. Hom. o3. 9^, 356. εἴ περ γάρ κεν " Aewc χρεῖας ὑπαλύξας 
οἴχητου φεύγων», etiamff enim Mars debitum renuens abierit fugiens, 
fed ap. Luc. 1, 294.i. μελαγχολᾷν oluSívrsg μὲν ὥχοντο φεύγοντες γ» ava 
me bile percitum putantes ,' confeftim abierunt, participio praepofito 
mutatoque ín fyn. adv., cum inLor. fugere, ut inGr. Q., infit notio 
celeritztis et celeris motus, cf, G. Th., quae ratio forte melior, quam 
prior fevera per Lat. fugiens, etfi hoc participio, ut fubft. abl. fuga, 
per fe tantum modus exprimitur, quo quis abeat, et illi abl. (non ex- 
pofito a G. Th. e Virg. A. 4, 281. pro per fugam, f. cum fuga,) fub- 
ftitu! poteft adv. celeriter, etc. cf. ad Theocr. Id. 2, 152. ἐς τέλος exe- 
vo φεύγων, tandem fugiens abierit, Schol. ἀντὶ τοῦ τρέχων ἀπῆλθεν 
quod Gr. ze., ut Lat. currere, (cf. G. Th.) quoque vim illam celeri- 
tatis habet; unde formulam fupra ap. Lycurg. ἀποδρὰς exero reddide- 
rim, curfrm , curriculo , eAit, fed ap. Lyf. Rs. V. 5. p. 143. 1. 9. ῥίψας 
τὸ ἱμάτιον, ox ero φεύγων, Vs. p. ag. m. rejedfo pallio, faga difcefTt, ut p. 154- 
l. 5. τὸ γὰρ μειράκιον ὡς ἔγνω, δίψαν ϑοιμάτιον, φεύγων ὥχετο, VS. p. 37. Tm. 
adolefcens enim , ut ipfe novit, ePiedfo pallio, fuga fe fubduxit , et p. 
143. l. 12. ταῦτα δὴ διανοηθεὶς . ἑτέραν ὅδὲν αχόμην ἀπιὼν, VS. p.29. m» 
baec, inquam, (igitur) anime volvens (cogitans,) a/iam viam ingref- 
fus ai. , 

Separatim ponimus verba, a Gr. λείπω et praep. aliqua compofita, 
ubi, per easdem claffes eundo, deprehendimus v. οὐχ. cum A) participio 
talis verbi folo ; 

1) praepofito, in Fi. Ind. Pal. ἐκλιπόντες τὴν EéeiQov, ὥχοντογ quod Vs. 
Pbaf. feverius Seripbon relinquentes abierunt, quam Velar. re/i/a Se- 
ripho, abierunt , et Toll. re/i&a Ser.» difcefferunt , nobis refolvendo, 
ver lieffes Sez. und giengen davon, 


618 EXCVRSVS AD LIBR. L. — 


2) poftpofito, TTheogn. v. 1098. isi — δ᾽ ἐκέλευσεν Οἴχεσϑαι προλιπόνϑ᾽ 

^ ἡμετέρην φιλίην» quisquis te iuffit abire,  velinquentem noftram. amici- 
2jam, ubi Camer. vzopgy. bene, ὁ συμβουλεύσας σοὶ , ἀπολιπόντα ἐμὲ Qor- 
τῶν σὲ πρὸς ἄλλον, €t poctice eoa. 1. q. fimplex, it. Dion. H. S. T. 1. 
2177 €. τὰ μὲν παιδία οἱχήσετοι » τὴν πόλιν ὑμῶν καταλιπόντα, pueri qui- 
dem 22, relicta patris; proficiícentur zz exff/ium, 

B) cum aliis participiis fimul, Arift. Eccl. v. 533. ᾿Αλλ᾽ ἔμ᾽ ἀποδύ- 
exc , ἐπιλαβοῦσά. τε τοὔγκυκλον, Ὥκου, καταλιποῦσ᾽ ὡσπερεὶ προκείμενον», 
fed pof?iguam me exueras, et vef2em infuper tam fumferas, σοι ἐν re- 
linquens me, ut morzusm, ubi verior coniectura Kull. in N. ἐπιβαλοῦσα, 
de confufione iftorum verborum folenni, et zmZciens sibi tuam veflem, 
cf. Suid. 2,774.e. it. Luc. t, 115. 1. 36. γυμνώσωντες — περιτράγοντες — ἐκ- 
μυξήσαντες — dxovro — ἀπολιπόντες, τεσ εὶς Timonis offóus et circumrofts, 
ac medalla extuCta, aridum relinquentes, adierunt; 


C) cum participio affinis notionis, Xen, 'Avg. fine Ind. 4, 6,2. Z. 4, 
6, 3. ἀπὸ δὲ τούτου ἐκεῖνος τῆς νυχτὸς ἀποδρὰς ῴχετο, καταλιπῶν τὸν υἱὸν» Th. 
V. 2. p. 228. tum z/e nodu, re/izo filio, profugit, pro feveris, exinde 
vero ile zoe curriculo a5Zt, relicto frio, cf. fupra ap. Suid. τὴν Πελ. 
καταλίπων» εἰς VTRA. Que. ἀπιών. í . 

Quae quidem verba propterea feparavimus, quod in iis notio vide- 
retur ambigua, ut in Lat. re/inquere, quod eft tum noftrum zurück /af- 
fen f. binter Ποῖ Zaffen, aliquem hominem non fecum ducere, tum ver- 
lajfén , quod. de perf. et re f. loco i. q. difcedere inde, qua in potir. no- 
tione v. οὐχ. habeat; iterum participium ex affini notione, 


Separatim quoque inferimus illum locum Don. H. S. T. 1. 674, 7. 
fqq. οὐδ᾽ ἂν ἀπολειφϑείη τοῦ πατρὸς, τόσῳ δὲ μῶλλον», ὅσῳ γὲ ἀποϑανούμενος 
οἴχετο» €f patrem zazto minus deferturum, quanto certiorem mortem 
peteret, pro feveris, meque fe reliclurum patrem, tanto que id magis, 
quanto Íciicet ceztzus abiret moriturus, 1. im morzem, ut p. pr. e. ὡς ἐπὶ 
ϑάνατον ἐξιόντα μετὲ τοῦ πατρὸς, Ubi V. oiy. iterum cum particip. iut.» 
fed et cum v. &xoa., fed finiti temporis ac modi, non infiniti, ut ante 
ap. Luc. Nr. B). & 


Aliis vero de caufis feiungemus v. c;y. cum participio λαβὼν, quod 

per claífes fuperiores A) folum eft, et 
1) praeponitur, ap. Rs. Or. V. 5. Lyf. p. 142. m. ὥςε ἔδοξέ μοι, κράτιςον 
&iyo4y ἀποδημῆσοι ἐκ τῆς πόλεως. λαβὼν 03 TO μειράκιον, — edat ἐκ τῆς 
πόλεως, Vs. p. 28. m. adolefcente zgitur accepto , egreffus fum czvita- 
25, Íed in L. N. T. Schw. p. 328. N. arrepto adol. ,' abibam ex uvée, 
ubi v. οὐχ. i.q. pr. &xo3., fed aeg. nihil, quam mecum fumens , it. ap. 
Xen. Cyr. 5,5, 33. m. λαβὼν ἤχου πᾶσαν μοῦ τὴν δύναμιν» reddente Ζ, 
modo in N. »£4 eo progzeffus es, ut omnes abduceres copias meas 
tropico adeo fenfü ét pro προχωρεῖν f. χωρεῖν μέχρι τοῦ λαβεῖν, manen- 
te me in propria notione cum Vs. Th. V. t. p. 334. m. difceff/ffe te ite, 
»£ omues eas copias acciperes , refoluto participio per particulas mo- 
di, pro quo et procedit fum/rfHi tecum ec abiifH, A. duxifli tecum, quae 
refpiciunt $. 21. e. 14... ubi τούτους λαβὼν ἐπορευόμην, Th. p. 331. 1. eos 
accepi atque a£ii; quomodo et capio $. 32. εἴ zi; τῶν φίλων, φιλοφρύνῶς 
"o δου εἰπόντος » λαμβάνειν ὁπόσα E9ÉAO sir' αὐτὸς τοῦτο ἀκούσας οἴχοιτο 
Aud» ἅπαντα A. Ubi, propter pr. inf. λαμβαν.» qui proprie.phyficeque 
fumitur, etiam fq. particip. aaa» fic fumo, cum Vs. Th. V. 1: p. 


À EXCVRSVS AD LIBR. 1, 919 
334. 1. fi, poffeaquam id audiffet, iret atque omnia acciperet, nec cum 
Ind., quanouam hic locus proprie pertinet ad fq., ubi v. oy. cum 
particip. λαβὼν», quod " ὡς 

2) poftponitur, quo de Stp. Th. 1.1. Eur. οἴχου λαβὼν αὐτὴν, αὐ ἐν ea 
abrepta , T. abripuifli eam et difceffffi* ctum ap. lofeph. 1, 109. 1.2. m. 
τὸν Μωὺῦσῆν ἐκέλευσεν ὃ βασιλεὺς οἴχεσϑοι» τοὺς Ἑβραίους λαβόντα, Moy- 
fem cam Hebraeis difcedere, iubebet rex, ubi particip. mutatum in 
praep. Lat. cum , ut facimus in v. ἔχων cum v. aliquo, cf. Fi. Ind. Pal. 
V. éx. b. e., ubi diferte, quanquam per numeros modo, locus fupe- 
rior 16, 3. Εὐρώπην Ταῦρος ἔχων exero, ad quam rationem et locum € 
Xen. in pr. numero reddas, cum omnibus cogiis meis abiifZi , ficut in 
lofephi loco, praeter liberiora, Hebraeis: fumtis, affumtis, duis fe- 
cum, Íevcra funt, poffquam (umfiffet, duxifft fecum Hebraeos; ad 
quam rationem aliquam verfer equidem etiam in illis duobus Dem. 
3473 10. εἶπε δὲ τοιούτους λόψους, κοιὴ τηλικαῦτα xod τοσαῦτα ἔχοντας ἄγα- 
9à, ὥσθ᾽ ἅπαντας ὑμᾶς λαβὼν ᾧχετο, hocíenfu, babuit vero eiusmodi 
orationem , ἐξ tanta e£ tot coztzzeztem, promittentem , Z0z4, ut, μὲς 
verfi vobis captis, occupatis ea oratione, «A;ret, difcederet e fug- 
σείει ec concione; qui locus, planus-ut puto, recteque captus a 
Wolf. Rs. Or. V.9. p. 357.i- »AzQ.) ἀντὶ τοῦ ἔπεισε; ταῦϑ' οὕτως ἔχειν": 
debuit adhiberi ad alterum 239, 16. τοιγαροῦν ἐκ τούτων ἔχετο ἐκείνους 
λαβῶν, εἰς τὸ μηδοτιοῦν τῶν μετὰ ταῦτα προορᾷν; μηδ᾽ αἰσϑάνεσϑοι» ἀλλ᾽ 
ἔζσοι πάντ τὰ πράγματα ἐκεῖνον ὑφ᾽ ἑαυτῶ ποιήσχσϑοιν 1n hanc fenten- 
tiam , abiir igitur exinde , vel per baec , per litteras fcripras, blandi- 
tias, i//it adeo captis, occupatis, κα nihil prorfus eorum, quae poftea 
futura eflent et confecutura, ((íupplendo γινομένων f. γενησομένων») 
praeviderent ac fentirent, fed ffuerent illum omnia negotia fibi fuóiicere 
atque vindicare; ubi res omnis verfatur non tam in v. oix. , quam po- 
tius in particip. A22., quod neque per aliam le&. tentandum, neque 
phyfice capiendum, fed tropice cum Schol. e Cod. Aug. Rs. Or. V.2. 
p.145. m. »azg.) ἀντὶ τοῦ καταδουλωσάμενος(ς quod Gr., cum Lat. ca- 
pere et occupare , de animo acceptum, i.e, de intelligentia et volun- 
tate, eít i. q. quod Wolf. fupra πείϑειν et Xyxzeí3ew , 1n fuas partes et 
fententias pertrahere, et alicui aliquid perfuadere ct approbare, et 
i.q. Gr. κατέχειν et Lat. zenere , ex confequenti, aliquem quaft occu- 
paíffe, et in tua poteftate habere, poffe agere cum eo pro arbitrio, re- 

ere ac ducere, quo velis, et per euin efficere, quae velis; quo et 
redeunt Rsk. in Dem. Ind. v. à. p. 480. m. ex h.l, ubi v, oiy., ficut 
et 416, 25. εἰχόμην τὸ πρᾶγμα αὐτῶν ὑφελόμενος, iümo phyfice iterum, 
et de Aefchine oratore potius, quam de rege Philippo, quo detamen 

'" et ipfo procedat, fi cogitetur ex a/iguz urbe a5iezs, poít propofitam. 

᾿ fententiam voluntatemque coram paucis apud fe, quam 115 pro elo- 

quentia fuà approbarit ac perfuaferit adeo, ut coeci veluti permitte- 

rent ei fua omnia negotia; quanquam fortafíiis utroque loco τὸ zezyua 

et τὰ πράγματα capi licet pro rep. ec civitate. Sed ap. Theocr. Id. 13, 

55. ᾿Αμφιτρυωνίδας δὲ ταρασσόμενος περὶ παιδὶ "Quxsro» Μαιωτιξὶ λαβὼν 

εὐκαμπέα τόξα, Hercules vero, animo perturbatus có puerum, 264 

incurvo arcu accepto AMaeotice, ubi Sch. iterum ἐπορεύϑη — λαβὼν 

τὰ τόξα, " "3 

1 B) cum alio participio fimul ap. Arift. Ran. v. 471. κἀποδρὰς ὥχκου 

λαβὰν» et binc abduxitti Cerderum fuga dilapfas, participio à. mutato in. — 


920 EXCVRSVS AD LIBR. 1. 


tempus finitum, fed contra Gr. cx. finito tempore in participium, pro 
leverioribus, capto eo, fuga αὐ, f. curfim f. curriculo. 

Addimus quaedam ad vertendi rationem , ut priora vel illuftrentur, 
vel confirmentur. , 

1) fi quis in formula ἀπίῶν ὕκετο verfetur quoque refolvendo, v. c. 
difce[Tt et abiit, it. in altere φεύγων Gxsro, fugit et abiit: is copulaverit 
Íynonymica rhetorice, quae aliquo pacto differunt tamen, cum aire ha- 
beat motum e loco fimplicem, at fuzere celeriorem, ut in Zifce/frt et abiit 
tropus diverfus apparet; unde tautologia inanis non admittatur, fed 
modo copia quaedam, qualis eft ec in illis noftratium, v. c. er gieng und 
machte fich davon; 1. trug fich Z&voz; quae potius comparo, quam Cic. 
illa 522, exceffit, evaftt, erupit, quod aífyndeton fevero interpreri non 
permiffum, etfi fibi idem Cic. permifit in Plat. illo ap. Stp. Th. ἰ.}. cix- 
σετου ἀπιὼν, hinc excedam , hinc 'evolabo« fi tamen Cicero illuc refpexic. 

2) in iliis participiis idv et ἐλθὼν non ab omnibus fumitur vis illa 
celeritatis et impetus, cf. Abr. ad Aefch. r, 167. e. fq. ,. ubiget exer iav 
μαντευσόμενος e Pind. 'OA. 6, 63. ed. Heyn. Vs. p. tr. eiit oraculum coz- 
fulturus , pro feveris abizt et profecfus eft confulturus oraculum; quia abi- 
re eit, fimpliciter fe movere ab aliquo loco, fed profíeifei i.q. porro fe 


movere, quafi proficere in itinere, motum continuare, ac fere i.q. ἡ 


pergere. Aet 

3) copia illa Gr. in copulandis verbis talibus habet aliquid fimile in 
Hebraeorum formula moriendo mori, it. ivit et crevit, quarum in pri- 
ma hodie quidem non quaerunt emphafin, et alteram refolvunt per adv. 
temporis ac modi, v. c. femper, continuo crevit, quod et commode 
fit in Gr. participio cum finito tempore, ut in N. T. r1 Petr. 3, 19. 
mceev98iz ἐκήσυξεν, cf. Lex. Krb., quo ct referas Hom. βῆ ἐένου» 


4) quod Fifch. in Pal. Ind. v. o?y., comparans Hom. illud gà φεύ- 
yv, vertebat: »celeriter eufugii«*: eundem fenfum nos efficimus fic 
reddendo at ce/eriter, quaerentes vim hanc celeritatis in v. Qevy., 
quam per fe habere poteft. 


: $) fi v. cix. cum alio verbo redditur per adv. /7atzm, continuo, ce- 
Jeriter: difücultas oritur, cum additur diferte adverbium eius notionis, 
ut fupra ap. Dem. der εὐθὺς ἀπιὼν, et de Zeun. ratione ad Vig., cum, 
addito εὐθὺς, dicebat, orationi maiorem conciliari vim, et reddebat 
»confettim fine mora interpofita«* fic fine copula interiecta, faltem ori- 
tur illa figura ἐκ zx9z224Acv , quam et Servius ftatuit ad Virg. Α. 3, $48. 
baud mora continuo, cf. $4,368. εἴ Ge. 4, $48. Sed in Harl. ratione 
fupra ad Theocr. »oixw δ᾽ εὐθὺς Ἰοῖσα , flatim veros quam celerrime au- 
fugis* eadem dubitatio eft, niii /Zat/g fumatur de tempore » nobis fo- 
gleich , fed quam celerrime de modo, ut v. c. , cum quis, ad menfam 
fedens, audierit, hofpitem venie ad fores, /Tazizm furgat, nec maneat 
amplius àd meníam, íed deinde ad hofpitem eat celeriter, gradu inci- 
tato, nec lente; ad quam rationem expediat fe fortaffis aliquis in Hom. 
adv. poético, quod par illi profaico εὐθὺς, 'O3. &, 410. οἷον &yaigac ἄφαρ 
οἴχετο» ubi, de noflra ratione, fenfus eít, guam furgezs itatim aiit, 
fed Cl. Vs. ut facto impetu ftatim a0iit,  obfcurius, quam furgens "1a. ἄν 
$84., quo et ducere potuit Schol. ἀνα τὰς, qui locus nofter Hom. adden- 
dus in N. ad Hef. 1, 325. i., e cuius p. 635. €. ἄφαρ, ταχέως» ἢ εὐθέως» 
(quod ext. modo p. fq. 1.) et e Suidae fyn. 1, 391.1. ἀφαρεὶ, ἐσπουδασμέσ 


FEXCVRSVS AD LIBR. I. 921 


vue A.» Qubites quoque de fenfu adv. et utrum ibi pertineat ad pr. v. ἀν.» 
an ad Íq. oix. , v.c. avie ftand er fog/eicb auf, wd gieng davon, aut wie 
ftand er auf, und gieng fogleich davon, vel greng fcbnell, eifertig da- 
voz. ln Theocr. quidem loco obífcurior erat Vs. vulgata zeced;s ftatim 
abiens , íed melior haec ad Ariít. Eccl. v. 196. εὐθὺς ἀποδρὰς exero, fia- 
tim fugiens abiit, i.e. de fuperioreracione, poft illud fattum, nullo in- 
tervallo temporis interveniente, abiit celeriter, celeri greffu. 


6) qui putant, verbo olx. ineífe promtitudinem animi et agentis ffu- 
dium , laborarint, ubi cum eo verbo reperiant participium φέρων» tro- 
pico fenfu pofitum, quo fcníu alibi reddimus per adv. promte, ftadiofe, 
rel., ut Rs. Or. V. 3. p.242. €. τὴν ἐκκλησίαν εὐημερήσας ὠχόμην Φέρων. ubi 
Wolf. ih. N. »Q) πλεονάξειν goxsi € ÍeCto fic nodo, non íoluto, at racen- 
te Rs. ibi et in Ind. v. ciz., verum in v. $. 1, diferte hunc locum íub- 
üiciente his, ubi participium 4. notat »cito, expedite, alacriter, agili- 
ter, magna cum contentione« quae ec ipfa infunt in promzitudine illa aziis 
et agentis ilio f?udio; unde exiftent eaedem in utroque v. οἶχ. et 9. notiones. 


Sed in illo Harl. loco ex Herodt. de fluvio, jy — ὑποβρόγιον οἴχω- 
xs φέρων, Vs. ad latus, ὄκης fubinerfum aórzpuit, nihil exprimit, cuam 
v. Q:g. phyfico fenfu, pro Lat. rapere, ubi v. ciz. a&., pro med. ζχετα 
pofitum, (cf. Lex. Voc. Ion. p. 15. b. m.) hanc potius edat fentenuam, 
de noíltra ratione, fiuviuw; eum contorquezs, íubmerfum feren: fecum 
abiit, i.e. defluxit, decurrit, der Fluff gieng davon, Í. der Strum fos 
dabis, und trug f. vifé ihn 2212 fich foit, ubi fluvius ponitur proaqua in 
alveo cius, diciturque abire, i. movere fe ex loco uno in alterum. 

.Proprie quidem hic locus pertinet ad claffem illam, cum v. ci». dr. 
tropice de rebus, ad quam nunc progredimur in medio noftro, quod ita 
feperitur vario fenfu ac modo, : 

À) cum participio 1) fimplici, ut in Stp. illo, quod plenum poni- 
mus ex Hom. '1a. Q5 346. c μ᾽ ὀφελ᾽ ἡματι TQ y ὅτε μὲ πρῶτον τέκε μήτηρ, 
OixtcSz4 προφέρουσα xav ἀνέμοιο ϑύελλα Eig bec; ; ἢ εἰς κῦμα πολυφλοίσβοιο 
ϑαλάσσνς» ubi primum pron. μὲ traho ad paracip. seo. (hoc fumens pro 
fimpl.) et v. ὀφελ. ad fubít. 2vsa. , ut fit, quam procella veri debuit a£;- 
re ferens 5e, f. quam debuit abire mecum et ferre me in montem rel, f. 
utinam abiiffet mecum et tuliffet me in montem; in quoillud pron. se- 
cum libere adiicio ad fenfum planiorem, cui loco fimilis e(t hic'o3 4,64. 
2) cum participio dupl."Aersu:, — αἴϑε μοὶ »04 Ιὸν ἐν) τήϑεσσι QuAcoo ix 
ϑυμὸν ἕλοιο Αὐτίκα νῦν» 4 ἔπειτά μ᾽ ἀναρπάξασα ϑύελλα Οἴχοιτο προφέρουσα 
κατ᾽ ἠερόεντα κέλευϑα, Ἔν προχοῇς δὲ βάλοι ἀψορῤῥόου ᾿Ωκεανοῖο, Vs. Cl. 
Diana , utinam mihi iam fagitta pectoribus immifla animum (animam, vi- 
tam) eximeres fTatim nunc , vel poflea me vaptam procella iveri? portans 
per aereas vias (per aéris vias, 1. per a&rem, ut Schol. τὸν ἀέρα, cf. 
Hef. 1, 1609. e. iine IN.) fluentis que imiiciat reflui Oceani; quae Vs., 
melior, quam illa ap. Clav. Schauf., propter difertum participium ἀν. 
(ut fupra ap. Ael. V. h. 13, 33. et ap. Palaeph. 30, 5. fimpl. ἁρπάσας, cui 
par Hom. compof.) exprimit fevere v. oly., ct recle participium προφ. 
per fimplex, eadem fervans bene rectionem Gr. in ἐν zeox. βάλοι, ubi 
dativus e(t pro acc. cum praep. εἰς προχοὰς , et hoc par illis in priori lo. 
€o εἷς κῦμα m. 922., Íed pro Cl. zveriz malim iterum in imperf. aíiret 
mecum cf ferret me, quo tempore iam coeperat illa in eximerer, rectio- 
ne repetenda a pr. 2:25, unde et poít νῦν modo comma dedimus pro 


922 EXCVRSVS AD LIBR. LI. 


colo ed. Ern., ubi adeo vest? f. turbini tribuitur verbo cix. per tropum; 
a perf. du&um, ut veszus dicatur /re, non modo cum flat, (quo fenfu 
alias et noítrates habent Zer Wind gest) fed omnino, hicque potiffi- 
mum, cum fe movet ex uno loco in alium, quod et cadit in locum 
Hom. I4. & $3., ubi verbum cix. cft | 

B) fine participio, at t) cum adv. temporis et cum praep. ἐννῆμαρ. 
μὲν ἀνὰ «ρατὸν ᾧχετο κῆλα ϑεοῖον quo de Stp. Th.l. |. oix. àvX pro οὐδὲ 
ze, ire per comparatis Schol ἐπήεεν ἐπήρχετο, quae refpondent illi 
compoí. ib. v. $0. οὐρῆας μὲν πρῶτον ἐπώχετο, ÍC. αὐτὸς, ὃ 10g V.48., ubi 
Cl. Vs. »μέος quidem primum znvafit, bene, pro gx. £v ojg., ubi et 
commodum Lat. pervadere; quae, de fagitta tropice dicta, utr et Lat. 
volare, valent pro.eo, cum lagitta movet fe ab aliquo loco in alium, 
et ab aliouo coniicitur et immittitur; unde ib. v. 48. μετὰ δ᾽ ἰὸν £uxe , εἴ 
V. $1. βέλος — ἐφιεὶς, 4) cum dat. perf. et praep. ap. Luc. 1, 506. l. 33- 
οἴχοιτο ἀν σοι ὃ χρυσὸς ἐς Πέρσας αἰχμάλωτος» abeat tij aurum 75 Perfi- 
dem captivum , 1. e. mittatur a te; 3) cum adv. modi ap. lofeph. 2» 
493. m. τὰ μὲν ovv ᾿Αϑηναίων ἤχετο καλῶς s» tam Éeme fcilicec adminifiraba- 
zur Athenienfium respublica; quae libera Vs. ἔς adiuvanda, zgi£wr res 
quidem Athenienfium cedebant , procedebant, &eze, ubi v. oix. pet illa 
Lat. reddimus, pro ire et pro Gr. χωρεῖν f. προχωρεῖν, non tropico 
fenfu, quo fupra vidimus ap. Zeun. ad Xen., fed pro noftratium voz 
Sratten. geben, it. vor fich ge£ez, pro quibus et habemus fimplex 416 
Sache ge/t , cum res aliqua poteft fieri, agi, (quo fenfu et dr. Lat. illud 
Vs. adminifivari, pro quo proinde Cic. ap. G. Th. in v. confefiim adhi- 
bet geri;) it. cum res poteft perfici et ad finem perduci; it. cum res iam 
ata eft, perfecta et abífolura, nec aliquid in ea reprehendimus et vi- 
tiofum deprehendimus, fed eam probamus er laudamus, pro bonaque 
agnoícimus ac profitemur; unde ap. lofeph. fuerit, Athenienfium intti- 
tuta (de quibus expoüitum in prioribus) bene comparata erant, bene íe 
habebant, bona et laudabilia erant, it. res Áthenrenfium bene compara- 
tae erant, bene geílae et adminiftratae, bonae erant, cf. G. Th. 374, 
$5. »res y pro fuccedit« et locum fimilem Herodt. 1, 30. f. 14, 34. 
σῆς πόλιος εὖ ἡκούσης» rep. bene zrfHituta , ad fenfum iterum, ubi ta- 
cet Ind. 

Separatim autem dabimus v. cix. ex hac claff? de re, pro Lat. aire, 
praeterire , Igterire, obire, perire, i. e. evanefcere, non amplius adeffe 
et comparere, it. tolli de medio, auferri, abripi, abfumi, it. perdi, 
everti, deftrui; ubi v. c;y. ponitur 

A) abfolute, praeter Stp. Th. fupra e Synef. »závrz οἴχετο!» πάντα 
àváewron, Derierunt, interierunt omnia« quoque ap. Luc. 1, 278. 1. 85. 
ubi lupiter reprehendic folem de curru, Phaéthonti permiffo, οὐκ ἤδεις» 
ὡς οἴχετο πάντα; non fu Íciebas, aw effe de omnibus? quibus refpon- 
dent 1. 74. διωφϑαρῆνοη , et p. ptr. ἀπολώλεκας τὰ ἐν τῇ γῇ ἅπαντα, i. 35 
286. l.5. ἅπαντα ἐκεῖνα οἴχετομ , abierunt Mta omnia, cum Charino amato- 
re, amor, volupras, felicitas illa, M d 

B) cum adiun&o quodam, ut 1) cum adv., ap. Iofeph. 2, 273. f. 2. 
1. ὡς ἤδη τῆς πόλεως οἴχομένης , quafi am in eo effet urós, ut periret, de 
Hierofolymis occupandis et evertendis, — 2) fimul cum participio, ap. 
Luc. 1,604. Ll. 91. οἱ δὲ πολλοὶ περὶ φιλίας ἐκεῖνοι λόγοι» κοὶ ἢ ἀρετὴ» xod 
τὸ καλὸν, οὐκ οἷὸ ὅπη ποτὲ οἴχετοη πάντα ταῦτα ἀποπτάμενα, multae autem 
illae Ze amicitia Zifputationes, ex virtus, et boneflum, nefcio, quo abie- 


ndm Died diei e »μνμμμανόνια. 


EXCVRSVS AD LIBR. Τὸ 953 


re; omnia quidem avclarumt; ubi Vs. colon adeo Habet poft ciy., pro 
commate in ed. textu Gr., aeque male, cum cohaereant oix. ἀποπτ.» 
ut fupra ap. Stp. Th. ex Hom. "14. β΄, 71. et infra ap. Plat., hoc fenfu, 
nefcio, quo tandem omnia ita abierint et avolavint, f. abierint celeriter; 
quoniam in v. vo/z7e, in primis tropice fumto, ineft celeritatis notio, 
cf. G. Th. Nr. σον unde et hic participium mutabitur in adv. illud, ma- 
nente vi τοῦ οἶχ. illa, quam propofui, quocum verbo copulatur ibi al- 
terum Zzoxzz. alius tropi, et fine vitio adeo et tautologia inani, 
3) cum íolo participio, eoque multiplici, ap. Luc. t, $12. l. 16. αἱ δ᾽ 
ἐλπίδες ὑπὲρ κεφαλῆς αἰωρούμενοι,, ὁπότ᾽ ἂν μάλιτα οἵητοί τις ἐπιλήψεσϑοα 
αὐτῶν, ἀναπτάμενου οἴχοντο!» κεχγνότας αὐτοὺς ἀπολιποῦσοι » DAC fpes vero 
capitibus imminentes, ubi maxime quis putat fe prebenfurum eas, avolant 
repente, Aiantes que deflituunz, ubi re&te nullum comma interiectum, 
Íed v. cix. converíum e vulgari praecepto per adv., pro noftrae rationis 
repente abeunt , etíi dixerim feverius volantes abeuzt , fecundum Virg. A. 
6, 191. coe]o venere valazzes, 4) cum dat. perf., ap. Stp. Th. l.]. C.e. 
»res etiam aliquae οὐχ. dicuntur, quum a nobis recedunt, aut etiam, 
quum nos deferunt cc deflituunt, Hom. "Ia. &, 472. Ἕκτορ, πῆ δὴ τοι 
μένος οἴχετο!» ὃ πρὶν ἔχεσκες; Quo fibi abiit« ut Cl. Vs., nobis avo iff 
dein Muzb hin zekommes , vel fimpliciter, «vo zf? d. M. /iz , quo de in- 
fra, fed (ine Vs. loca íqq. ex "Ia. à» 20t. Οἴμοι. 75 δή To: φρένες oiov, 
Cl. Vs. quo iam fibi prudentia a£iit, et y', 220. ποῦ vo: ἀπειλοὴ Oi evrouy 
Vs. Cl..guo tazdem minae abierunt, quae τοὶ non pro dat,, fed pro adv. 
priorum locorum illo δὴ cepit, fine neceffitete, ut Stp. 1. l. forte op- 
preffum. putavit dativum iftum perf. in hoc fubie&to ibidem e Mufon. ap. 
Gell. »Z» τὶ πρέξῃς καλὸν μετὰ πόνου, 6 μὲν πόνος οἴχετοι» τὸ δὲ καλὸν μένει», 
quae ib. Cat. Lacine ita, 5$; quid vos per laborem ree feceritis, /abor 
ile z vobis cito zecedet ;, benefatctum a4 vobis, dum vivetis, 705 abíce- 
der.« Satis libere, pro fevcris, /£ quid feceris bonum cum /abore (1. mo- 
leita opera, moleftia,) /a^or quidem ait, (praeterit, tranfit, non amplius 
oítea adcít ac fentitur,) fed bonum. ze: ; íccus ac in illis, per la- 
Or; pereas: et numi; ubi valet potius, opera molefta fruftra cít im- 
penía,. nec cum digno magnoque fructu ac praemio. 
.. Ponimus jam huius claffis loca quaedam ambigua 
.o. D cum participio fimplici, ap. Luc. t, 363. 1.29. de fcaphula Cha- 
rODtis, ἥν τραπῇ ἐπὶ ϑάτερα, οἰχήσεται περιτραπὲν, f£ inclinaverit in alter- 
utram parteig » feffum ibit everfa , quam formulam Gs. Th. in v. pe/Jum 
exponit per perire, quod de fcapha in ifto quidem loco fuerit, deícen- 
dens in fundum maris f. fübmerfa mihi adimetur, nec amplius poflide- 
birur; ficut ap. Hetodr. 2, 29. f. 11$, 45. τὸ πλοῖον οἴχετοι φερόμενον ὑπὸ 
ἐσχύος τοῦ (oov, &bire navigium, raptum fluxus impetu, dicitur , cum, 
non fubmceríum, in fuperficie aquae manet, cum flumine decurrens. 
2) cum participio mulziplici, Call. ep. 38, 2. τὸν βαϑὺν οἰνοπότην 
"EgaaiEcvoy καὶ δὶς ἐφεξῆς ᾿Ακρήτου προποεῖσ᾽ axeT ἔχουσα κύλιξ, profundum 
visi potorem Erafixenum bis porro vini epotus abítulit ca/ix, pro quo 
malim maegmum vini porsrem Erafixenum Labens calix meri bis deinceps 
epotus αὐλ[ῆξ, f. cum magno vini potore Erafixeno calix meri bis dein- 
€eps epotus abiit, ἢ, periit, perditus cít, mihi f. nobis ademtus eft; 
Adlatuoque, Erafixeno, ford potori, fi bis calicem , mero repletum, 
'epotafler deinceps f. continuo ν (zavey Mal sach einander f. binter einan- 
ler, ab hofpite f. compotoribus confticutum effe pro mercede hoc, ut 


E 


“924 EXCVRSVS AD LIBR. L 


cederet εἰ calix, et victor cum hoc calice abiret domum, et ádeo, ut 
ipfe calix cum viro ifto abiret, dominoque periret, et po&étam rem con- 
vertille, cum dicendum effet plane et extra tropum, Erafixenus, cum 
ebibiffec bis deinceps, abiit cum calice; ubi v. προπίνειν pro fimplici 
fumfi, cf. Harl. Chr. P. p.45. e., quanquam, proprie fumtum, in paff. 
gropinatus , qua notione locum Stp. Th. ex Athen. fine Vs. affert, non 
multum diveríam a propofita fententiam edet, accepto v. £y. iterum, 
ut fupra, cum alio verbo per praep. Lat. eum, 


3) fimul cum dat. perf. et adv., ap. Theocr. Id. 2,6. ἢ δά οἱ ἄλλῃ 
ἴχετ᾽ ἔχων 6 T Ἔρως ταχινὰς φρένας, ὦ T "AQgolirz, nimirum 7// alio 
abiit habens mor levem animum et Venus; ubi participium £x. (it pro 
continens, coniunctum habens fecum, i. amor, ievis ille per fe et na- 
tura inftobilis, amor, inquam, eius converfus eft ad aliam feminam; 
quod malim, quam £x. iterum per praep., amor et voluptas cum animo 
Ievi abiit alio, 

4) cum adv. folo, Rs. Or. V.4. Andoc. p.72. e. ἐάν με νυνὶ διαφϑεί- 
eur, οὐκ ἕξιν ὑμῖν ἔτι λοιπὸς τοῦ γένους ἡμετέρου οὐδεὶς, ἀλλ᾽ (αὐτὸ, τὸ 
γένος») οἴχετοι πᾶν πρύρῥιδον, Cf. fine Vs. Ind. V.7. p. 508. $17. m. 476. 
e., ubi a fubit., fumco pro re f. familia, aut pro perfonis, pendet:no- 
tio verbi οἶχ.» pro perire, i. definere, finiri, vel tolli, interimi, ut, 
de períonis quidem, fit fere i. 4. pr. διαφϑείρεσϑοι » ut ze., adi. neutr. 
pro adv , Lat. ffirpitus 1. radicitus, i. 4. prorfus, (cf. Suid. 3, 193. e. 
ad Hef. 2, 1040. i. et Soph. El. v. 767. τὸ πᾶν δὴ δεσπόταισι τοῖς πάλοῃ 
IleóééiQov, ὡς ἔοικεν, ἔφϑαρτοι γένος, totum ergo (iam f. fane) veterum 
dominorum radicitus, ut videtur, interiit genus, cum Schol. v. $14.) tum 
Arift. Ly. v. 31. Av. Οὕτω γὲ λεπτὸν, ὥς ὅλης τῆς Ἑλλάδος Ev ταῖς γυναι- 
Ξξίν icu orta; adeo eft minutum , ut vuniverfae Graeciae in feminis 
jam f£ota veríetur fa/us. Κα. Ἔν ταῖς γυναιξίν; ἐπ᾽ ὀλίγου γὰρ ᾧχετο, i" 
feminis ze? quippe paulatim perit, ad quae extr. difcrepar Schol. (qui 
4x. refert ad fubit. καὶ e«7.) a ΒΗ, , qui ad prius τῆς 'EA. refert, ἡ “Ἑλλὰς — 
σχεδὸν ὠπόλωλεν, qua de Graecia fumtum v. c/x., erit non modo de re, 
ut de terris occupandis, fortunis, libertate, legibus adimendis, fed 
etiam fimul de perf., ac Graeciae incolis, qui proprie pereunt, cum 
moriuntur et interficiuntur, fed tropice, cum vivi fiunt infelices, bona 
perdunt omnis generis, iisque privantur; ficut v. oix. de ccr. erit pro 
2dimi etc. 


Cum claffe hac coniuncta venit nunc ultima de perf. et hominibus, 
maxime illa in Nota ad noftrum locum tentata, de v. o/z. pro mori , in 
quam notionem, praeter fuperiores quosdam, ut Stp. Th., Camerar. 
ad Soph. et Euft. ap. Schol. ad Arift. Lyf, v. 31., habemus quoque ex 
Ind. Dion. Caf. 52i olyópsvos mortui* [ed et alia haec, dum Gr. verbum 
fic ufurpatur 


s 

1) abfolute, non tantum ap. fcriptores dubiae fidei, fed et optimae, 
Orph. Arg. v. 593. Kucíxov oi xouévou, Cyzici interemti, Luc. 3, $27. l. 
66. de Demofthene, ἐλλ᾽ à μὲν οἴχετο» βίον ἕξων τὸν ἐν Μακάρων νήσοις» 
at i//e quidem Zifcef/t, xel. e quo loco Gs. Chr. »»οἴχομοι, abii et 
643. 1.62. Qoz —, Νέρωνα o1x509»4, Neronem perziffe, fed ap. lofeph. 
2, 392. €. Νέρωνος οἰχομένου, Nerone e vita excedente, Plat. ap. Bg. ad 
Alc. p. 173. » ἐπειδὰν πρὸς τῇ καρδίᾳ γένητοι αὐτῷ», τότε olywerros, ubi 
ad cor ei pervenerit frigus cicutae , alsdenn «wird er verfcbeiden* ed. 


EXCVRSVS AD LIBR. L 9235 


Fi. Phaed. p. 304. i., Vs. cum ad cor eius pervenerit, ttc efle deceffa- 
rum, ubi ram p.239. l 4. Socrates ipfe de fe, οἰχήσομοην Vs. abeam, 
Xen. Cyr. j» 1» 13. m. αἱ δὲ γυναῖκες ἀνωβοήσασοι ἐδρύπτοντο, ὡς oixo- 
μένου τοῦ πατρὸς» lh. V. 1. p. 146. e. feminae vero jublato eiulatu ora 
μα dilaniabant, quafi pater periiff£?, cum Ind. Z. »ox. per euphe- 
mismum , pro mori« ubi et alius locus 

£) cum quodam adiuncto univerfo et relato, unde colligi ifla notio 
queat; e 7, 3» 8. φεῦ, ὦ ἀγαϑὴ καὶ πιτὴ ψυχή; οἴχῃ δὴν ἀπολιπὼν ἡμᾶς» 
Th. p. 4:3. í. 2. €. Peu fortem ac fidam amimam, ane wobis reliGtis 
abiifli, cum participio e notione aífint, ut fupra, ubi praecedunt pro- 
xime ἐπεὶ εἶδε — τὸν νεκρὸν κείμενον, Íed et 6.3. οὐ Cz ,. &AX ἐν. τῇ μάχῃ 
ἀπέϑανεν, εἴ δ. 9. τῷ τελευτήσαντι», 

it. per alia fimul relata f. oppofita Xen. 'Avg. 3, 1, 22. f. Z. 32. o£ 
δ᾽ ἄλλοι, παρὰ τὰς τάξεις ἰόντες ν» ὅπου μὲν τρατηγὸς σῶος tiw , τὸν SpuTM- 
ψὸν παρεκάλουν, ὅπόϑεν δὲ οἴχοιτον τὸν ὑποτρατηγὸν» A. ubi Ind. Mor. 
»olz. mori« fed Z. cum ed. Th. V. 2. p. 140. »periiffe, opp. σῶον 
&ivo4 «« fed ib. δ. 22. f. Z. 38. εἰ ἐπιμεληθείητεν ὅπως» avri τῶν ἀπολωλό- 
Tuv, ὡς τάχιτα τρατηγοὶ xoj λοχαγοὶ καταταϑῶσινν A. Th. p.142. in lo» 
cum eorum, qui perierunt, it. 3) 2, 2. Z. 3. καλῶς νικῶντες σωφώμε- 
Sa, — καλῶς γε ἀποθνήσκωμεν. A. ἴτ. V. 7. εἴτε νίκην διδοῖεν οἱ δεοὶ γ — 
εἴτε τελευτῶν δέοι. ΤΉ. p. 146. e. /fm moriendum effet, 

it. Cyr. $, 4, 11. €. οὕτως ἐμοὶ προϑύμως ἐβοήϑησας,, ὡς νῦν τὸ μὲν 
ἐπ᾿ ἐμοὶ οἴχομοι» τὸ δ᾽ ἐπὶ σοὶ σέσωσμοι», lh. V. 1. p. 509. l. 6. usque 
adeo alacriter opem tulifli, ut Yam, me quod aztinet , perierim, quoZ 
£e, falvus //m, Ind. utr. γγοΐχομου, perii* fed Z. in N. soiy. per euph. 
pro ἀπόλωλα Í. τέϑνηκα(ς ubi cum adv. temporis et cum adiuncto mo- 
di , omitTo κατὰ, 

ir. Soph. Ai. v. 1147. Με. δίχαιχ γὰρ τόνδ᾽ εὐτυχεῖν κτείναντά με; 
iuflum ne efl igitur, mci occiforem feliciter agere? Teu. κτείναντα ; δει- 
yéy γ᾽ εἶπας » εἰ xod ζῇς Javav, occiforem? Rem fare atrocem narras, ἢ 
quidem vivis mortuus. Με. ϑεὸς γὰρ ἐκσώξει μὲ, τῷδε δ᾽ οἴχομαι, deus 
(enim, quippe, fane) me fervavit: quantum (vero) iz i//o erat, periif- 
fem, ubi, fecundum Schol. ὅσον τὸ ἐπὶ τούτῳ, v. cix. fuerit cum dat. 
perf.; qppreífa pr. iz, ut 

cum adv. modi ap. lofeph. 2, 361. f. 3. τὸ σλῆϑος ἐπέσχεν ἀϑυμίᾳ, 
πεπεισμένους οἴχεσθαι τῷ ὄντι» A. multitudinem seeror tenuit, vere 
periifIe credentem, praeced. οἱ τασιαφοὶ δὲν ὡς ἀνελόντες, — μετὰ χαρᾶς 
ἀνεβόων, canquam zntzerfecfo, 

: it. cum adv, temporis et cum participio affini fupra ex Ariftid. ap. 
Vig. εἰ ἐπεβίω Περικλῆς » καὶ μὴ πρότερον ῴχετο ἀπιωὼν, quae extr., ob 
oppofitum ἐπεβ., fane non phyfice capienda, fed de tropico diíceífu 
per mortem, 

3) cum adiun&o tali, quod oftendat , unde verbum cz. generis ac late 
patens fumtumque pro aire, acceperit notionem illam fecundariam 
et anguítiorem ac fpeciei, pro mori, ut 

a) cum nominativo participii, ap. Soph. Ai. v. 1018. ᾽οξεῖχ yág 
σου βάξις Διῆλθ᾽ ᾿Αχαιοὺς πάντας, ὡς οἴχῃ ϑανὼν», acuta (clara) enim de 
26 fama pervafit omnes Achivos, quod periiíles morzuus, pro quo ma- 
lim aut ut abieris mortuus, aut participium 9. mutare in ablativum affi- 
nis fubft., wu perieris morte, vel u£ abieris zorte, Í. in parem formu- 
lam e praep.» Zifcefferis per mertem, ut noítrates habent mit Tode aj- 


$926 EXCVRSVS AD LIEBER. I. 


geben , Yt. durcb den "Tod verfcheiden, it. im 'Tode verfcheiden , et des 
T'odes vexfabren, 
, b) cum nominativo adiectivi f. fub(t., ap. Eur. Ph. v. 1733. δὲ ἐκ 
δόμων ἄϑαπτος οἴχετοι νέκυς», Vs. ed. Valck. , qui fraudatus iure fepul- 
"oen, etiam patria pof fata carez , Ted Barn., gui mortuus periit iníc- 
pultus extra paternas aedes, quod vsx. comparo cum priori Saygy ap. 
Soph., cf. Suid. 2, 605. in. vex. ,. νεκρᾶς», non coll. ad Hef. 2, 664. e. 
íg., ut iila ἐκ δομ. reípiciunt v. 1621. Íqq., pro quo v. 1332. δόμων 
ἔξω, ex aedióus, cf. ed. Barn. P. 2. p. $308. v. 208. ὅταν τὶς ἐκ δόμων 
ἔλθῃ Sav» , cum funus effertur domo , v. et Valck. Diatr. poft Hipp. 
p.237. €. 

c) cum praep. , ap. Plat. Phaed. p. 299. 1. $. iz six, πίω τὸ φάρμα- 
xov» οὐκέτι ὑμῖν παραμενῶγ ἄλλ᾽ οἰχήσομοη ἀπιὼν εἰς μακάρων δή τινὰς εὖ- 
δαιμονίας.. «4 beatorum cerzas profecturum feZicitetes, et mox μὴ 
σαραμενεῖν ἐγγυήσασϑεγἐπειδὰν ὡποϑάνω, ἀλλὰ οἱχήσεσϑου ἀπιόντα, nOD manfu- 

* vyumme fpondete, cum ebiezo, led aóiturum; oppretlo alterutro v., oix. f. zz- 
it. ap. Bg. ad. Alc. p. 172. ex Theocr. epigr. 6, 3. »quafi de homi- 
- me mortuo, οἴχετο ὦ χίμαρος, τὸ καλὸν τέκος» οἴχετ᾽ ἐς Zümvy abiit 
capella, slcrz foboles, αὐλὴ ad inferos , (p. fq.) Plenius Apoll. T'yan. 
— ep. 13. 1. Στράτων μὲν ἐξ ἀνθρώπων οἴχετο » "TV y ὅσον ἦν αὐτῷ DvwTOv, . 
ἐπὶ γῆς καταλιπῶνγ, Birato quidem ex hominibus eA, quidquid era 
ei mortale, in terris relicto ut L. Bof. Ell. p. 32. e. »1n oix. abire, 
mori, fubint. ἐξ ἀνθρώπων. Liban. ep. 3. λέγετοη γάφ τι περὶ τῶν οἶχο- 
μένων xod τοιοῦτο, de mortuis. Ellipiin fappiet Apoll. ep. 13. per cix. 
ἐξ àj9g.* ubi non recte fatis una haec agnofcitur ellipfis, quae et alia 
coritari poteft, uc fupra ϑανὼν ct νέκυς, utque fupplebant fupra 
Intrp., v. c. ap. Iofeph. Hoog. ad Vig. et Stp. Th., e vita excedere, 
it. e vita Zifcedere, it. e vivis excedere, v. ς. ἐκ τῆς Φωῆς» It. ἐκ τοῦ βίου. 
Quaiia fupplementa alia etiam colligilicet e Lat. verbis, quae nunc 
comparandi cauía e G. Th. ponimus in clzffem verbi οὐχ. utramque , de 
rebus ac perf. , δὲ 
1) abeo , — οἴχομου» difcedere, -- nuc quidem abut pefHilentia, (de- 
fit, non ampiius 1bi eft) zu miffus adióis, i. dimitteris, (cum partici- 
pio adeo;) fpes 24/7, i. perit, effluit, (evanefcit,) tempus a5iz, i. prae- 
terit, — fublimis abiit , de Romulo, (1n altum, coelum, v. fué/im.) Ter. 
Phorm. 5, 8. 30. €a zertem obiit, e medio a£ij;, (quae copulata non 
funr eadem, íed exuema non valent de morte, íed de ea; quae non 
amplius finpedit nuptias, et quaft ex loco illo, ubi erat, ceilit,) Cic. 
'Tuíc. Cato autem fic abiit e vita« fed 
cum dat. perf. inodo fic ib. 14, $2. so» hoc £iói fic abibit, nec adeo 
ad Gr. rationem in noítro v. ciz., €t ἀν 
praeterea ap. Phaedr. F. 4, 19, 16. abitur us illuc, go priores aie- 
vyunt, Ind. Amm, M. inter a£euntis enhelitus animae, Sall. Iug. 35, 1. €. 
profugus ex Africa abierat, qua nova raüone fupra Gr. φεύγων ᾧχετο 
exprimas, participio mutato in adiectivum, quod ei et alias par eft, ubi 
Cortius, de iectione tantum foliicitus, comparat to, 8. e. PauZ repul- 
fus abibis, ubi in N. »haud repulíam feres, haud repelleris. | Solent 
enim optimi Latinoruin verba geminaretc non vero per redundantiam, 
quo inclinabac et Gs. in illo tu τα πὰς abiis , fed fic, ut modum expri- 
mant per participium , quo quis abeat, ut fupra ad Gr. exempla moni- 
tum, cum et hic refelvas, abibis, poftquam milílus f, dimiffus es, f. f 


EXCVRSVS:.AD LIBR. Ὁ | | — 927 


dimiffus fueris, f. poft dimiffionem, it. non abibis cum repulfa, f. ut 
repulfam tecum feras, 

it, ap. Plin. ep. 59, $. €. quae nunc 0zinia cum ipfo fine frucu pofte- 
ritatis a^ierunt , ubi Cort. rette defendit lectionem, addens in N. »2/. 
elt occiderunt, exítin&a funt, — evanuerunt. Haufit ab Tullio fuo, 
qui ep. fam. 9, 20, 3. i//a mea, quae folebas antea laudare, — abierunt 
ad quem locum tacetur, etiam in Cl. Cic., ubi modo 52/eo, Caec. 7. 
abiturum egm non effe, 1. interfectum iri aliter tamen explicante Graev. 
N., fc. impune aut vivum, nobis sichz lebendig, zi; dem Leben davon 
Kommen; quod camen randem redeat ad Ern. | 

2) in v. zzterire nihil ap. G. Th., fed Ind. Corn. N. »interit peca- 
sia, 6. prodigitur& ad fenfum, ex 2,2,2., ubi N. comparat modo 
ἀποσβέννυται, cum propius fit noftrum οἴχετοι» quod de pecunia in- 
fra aderit, 

' 3) in v. o£ire tantum 508, 38. morte obire, eSuet. Aug. c. 4., quae 
formula, in ed. Burm. N. non firmata exemplis, facile camen fuftinet 
fe ex 14. : ; 

4) pereo, — οἴχομοι» cgo, ut interire, plane abire, ut nunquam 
redeas, (ex etymologia quidem,) quod rum de inorte, tum de alio fine, 
corruptione, interitu adhibetur, — labor 7rzi7us anni perit ,— pecunia 
periit, — puppis bautta perit , — urbes funditus pereunt, leto praecipiti 

erire, — morte merita, — perit 2/07, 1. cuo periculo (f. damno, cf. N. 
ad Noftri locum,) Ulpian. — utrum miZi, an 12i perierit, quaeffionis eff« 
cuius ad Gr. v. Phil. in Fl. p.749. e. ἔῤῥει μέν σοι τὰ ἀπὸ τιβερίου Négavog 
TOU παιδὸς,» κυὴ ἔῤῥει δὲ xoj ὃ μετ᾽ ἐχεῖνον ἐλπὶς ἑταῖρός σοι Ἱλέκρων» per- 
jit rel. 

$) eccidere , — morte aeterna Valer. — domus una occidit Oyid. fpes 
noftra occidit, h. e. de fpe decidimus« cf. in fubft. hoc 519, 58. et CI. Cic. 
fine explic. occidit vizz, — fententiae occidust, 

6) evanefco, ἀφανίζομοι » (e quo forte Lat. ortum,) inanem fieri, et 
in nihilum redigi, certe ὁ confpectu fubduci« quod Gr. illi vicinius, 

7) cedo, — abire, Hor. /nde fit , ut raro, qui exac/o contentus tem- 
fore vitae cedat, uti conviva fatur, reperire queamus, — e corpore ceffit 
anima Lucr. — 7» auras cedere.— Píeudo — Cic. cedam vita, — honefte dittum, 
pro eo, quod eft, ultro ad mortem accedam, mortem mihi conícifcam, (quo 
et inclinat Ern. ad Cic. Qu. Tufciz, 15. f. 35. qui vita cefferint. quaedam 
edd.evita. Sed haec phratis dr. proprie deus, qui feipfiinterfecere. Igitur 
malim excefferint quod tamen eftnihil aliud, quam cefferizt ex vita, ut 
σ᾽ οἵα mera illud e vitz per additam praep., quaefaepe omittitur, pofitoque 
fimplici pro compof. , ut ap. G. Th. antea, ut non modo in patria cedere, 
fed et deinde ib. ap. Tac. hift. 2, 55. cefJ///z vita Otbonezm, quae formula 
tum ibi, tum per fe univerfe dr., deque omni, qui e vita abeat, quo- 
cunque modo, five naturaliter, five Vi; unde melius Cl. Cic. v. e. 
»cedere interdum eft fimpliciter pro abire, ut in illo cedere vita,) Cic. — 
cet e vita, i. mortuus eft. Simpliciter (fine fupplemento illius abl. 
vel nudi, vel cum praep.) Plin. Pan. — cefferi parum gratus; 1. mor- 
tuus fit, — cedere fato, i. mori, Liv. — cum quodam eupbemismo , de 
voluntaria morte, (tacente Ind. Ern., ubi fato eít i. q. morte f. per 
morrem; et deeít iterum e vita,) — formulae, ubi cedere dicuntur 
non perfonae, — Zorae quidem ceduzr et dies, menícs — ampi, i. pau- 
latim abeunt, (immo fimpl. praetereunr, quae fiue explíc. funt in Cl. 


' 


928 , EXCVRSVS AD LIBR. I. 


Cic.) — Valer. et Jabor ct dulces cedunt e pe&tore za£i, i.oblivioni dan- 
tur* proprie e memoria et animo abeunt, evaneícunt. 


8) aéfcedo, — abfceffit e confpettu meo, — Pallada nonne vides — 
abfceflile mib;, — de pecunia Plaut. Perf. 4, 4, 120. decem — minae — 
abfcedent, (ine explic. , etiam in N., pro noftro aeZgelen, i. non dabun- 
tur, non addentur, ex opp. accedent et mon accedent,) aegritudo abfceffe- 
vif, — cito ab eo ὅσες ira alfcedatt« 


9) difcedo, — abire, — 4ifcedzre dr., qui facile abit e medio, (immo 
et fimpliciter,) animus 4ZifceZit Cic. Tufc. — difcellum animi a corpore 
intelligit, (bene et modo fubintelligitur illud 2 corpore, vel e corpo- 
γ 69) — dijcedit in auras (et gelidos avtus in. [eti frigore linquit) Lucr. 3, 
401. de vi animae loquitur, (immo de ipfa anima, cum ibi v. pr. vis 
animai ponatur e Gr, pro anima mera, ut v. 400. fequitur, it. v. 405.) 
4 vita difcedere , — ex vita Zifcedo, tanquam ex 5ofpitio, non tanquam 
€ domo, (hinc tropo duCto,) cf. Manut. ad Cic. fam. 2, 2, 1.«* ubi, tacen- 
te Cort., proferuntur et Ze vita Zecedere, it. vita excedere, de quibus 
et ap. G. Th. in v. 

10) decedere 18, 102., ubi et de vitae flatione, et p. Íq. decedere, 
fine appofitione, pro mori, quafi a cuítodia et gubernatione corporis 
proficifci, (immo, ut fupra in fimpl. cedere , per ellipfin illorum abl.) 
Cic. ad Att. x, 4. (1, 6. ubi N. tacent,) parer. nobis eceffít, (cum dat. 
perf., fed abíolute) id. 1, 12. (e. Soütheus 4ecefferat.) Nep. 20, 1, 6. 
((guióus zebus zlle adeo eft commotus, ut nonnunquam vzzae finem facere 
voluerit, atqae ex ingrarorum hominum coz(pe&u morte decedere, ubi 
eft cum rectione duplici, i.e. per abl. cum praep. et per abl. sudum, 
quorum extremus profit nobis ad fuperius cedere — fato, et ad Gr. οἴχῳ 
Savi», in Ind. »4ecedere, pro mori, 3, 3, 3. (ubi-abfolute, ct. NN. it.) 
21, 2, 3. fubint. de vita.  Decedere morte e confpe&tu &ominum , fignifi- 
canter (fcilicet) de morte voluntaria«* quod ibi potius praeceffit in. vi- 
tae finem Íacere voluerit, cf. Ind. luft., Amm. Marc. et Suet. »4ec., 
mori«)) De cazello pofuit Val. Max. — reprchenfus hoc nomine a Ruper- 
to »non recte, cum de animali et capella etiam Gr. oix. e Theocr. fupra 
habuerimus, 

11) excedo, — locum relinquere — Cic. Catil. 2, 1. abiit, excefhit, 
ev. , er. (fine animadverfione, cf. N. Muret. argutantem, cum in noftro 
Lat. modo fit tropus alius,) de medio excéZere, 1. mori, (quo poffis uti 
ad fuperius e T'er. in v. abire e medio, ut de morte valeat tamen per 
tropum slium) e corpere animus excedit Cic. Tufc, — e vita vel vira, 

ro mori« tacente Cl. Cic., quae fi funt eadem «t proba: profecto et 
illa funt fuperiora cedere vita ec ex vita, cf. Ind. Suet. »exc. mori« in 
$fubie&is locis ftans abfolute, racentibus N. et modo ad Claud. c. 45. 
comparato Gr. μετήλλαξεν, fed Ind. Tac. »exced. obitu miti i. q. fupra 
fato et morte. 


Quibus omnibus firmatur fimul verbi noftri Gr. οὐχ. notio illa per 
analogiam Lat., ut poftea, nulla, opinor, relinquatur dubitatio, quae 
forte nec fuilfet ante, fi quis monuiffet, non poni per fe pro mori, fed 
per ellipfin aliquam, quam variam demonílravimus, et per tropum e 
confequenti f. adiuncto, cum, qui moriuntur, i.e. fenfu et aclione 
privantur, non amplius adfint inter alios viventes, locumque mutent, 
ut re&e dicantur 25i? ; ficut, tropice id dici, per fe patet, five cogites 


^ 


EXCVRSVS AD LIBR. IL 929 


«orpus, utpote in fepultura modo portatum, fiveanimum, quo de 
Aiofirum v. cix. fervavimus hue e Plat. Phaed. vario fenfu, 

I) p. 205. m. ὅταν δέ γε αὐτὴ Wa" αὑτὴν σκοπῇ, ἐκεῖσε οἴχετοι εἰς TR 

᾿χαϑαρόν τε x») ἀεὶ ὃν καὶ ἀϑάνατον, at vero cum ipfa per ἴς zpfam (fola, 
fine corpore) res coz/iderat , illuc fe confert ad purum, rel., ubideani- 
mo, verfante adhuc in corpore, valet pro intelligere, cognofcere, re» . 
perire, deprchendere; quo fenfu nec Lat. illam Vs. formulam memini, 
nec privum aliquod verbum, zre, abire, vaZere, pervadere, fesetra- 
ve, (quanquam hoc poftremum Galli fic dicunt) nec venre aut perveni- 
76, quorum tamen alterutro utar ad illum Plat. locum, .ut noftrate 
gelangen, j 
2) p. 209. i- καὶ δὲ ψυχὴ ἄρα, τὸ ἀειδὲς, τὸ εἰς ταιοῦτον τόπον ἕτεσον 
οἰχέμενονν — εἰς ἄδου, — ci το αὐτίκα καὶ τῇ ἐμῇ ἱτέαν, anima veró, quae 
anvifibile quiddam εἴς. ἐπ fimilem. quendam alium que. locum. migraas, — 
in Z2» το quo. paulo pofl meae quoque animae migrandum efi, ubi Vs. 
bene eodem Lat. utitur in utroque v., cum poíterius. iz. fit 1, 4. pr. cix» 
pro quo p. 2I0.i. εἰς πὸ ὅμαιον αὐτῇ τὸ ϑεῖον ἀπέρχειοι » 4d divinum, quod 
dibi ef? fimile, a^i: , et p. 218. 1. 6. εἰς ἄδου — &quxéadon; in ἄδην proficifezs, 
At. p. 219. L 5. fed ida 

p. 276. 149. ἐπιόντος ὥρα ϑανάτου ἐπὶ Tí» ἄνθρωπον» τὸ μὲν 3νητὸν — 
αὖτον ἀποθνήσκει, τὸ ὃ ἀϑένατον σῶν καὶ ἀδιάφϑορον οἴχετοι ἀπιὸν, ὑπεκχωτ 
gez» τῷ ϑανάτῳ» immoriale falvüm incorruptum que difcedit , morti que 

Íe fubtrabit, pro quo rurfus p.278. 1. εἰς e3ev. ἡ ψυχὴ £exezon» 7igraz in 
ἄδην» fed : : 

p. 279. L6. βίᾳ κοΐ μόλις ὑπὸ τοῦ προστεταγμένου δαίμονος οἴχετοι &yo- 
μένη.» vix tandem vi praefecii daemonis abducitur , íed ; 
(0 Pe 189. 1. εὐθὺς: ἀπάλλαττομάνη TOU σώματος » καὶ ἐκβαίνουδα., ὥσπερ 
πνεῦμα καὶ καπνὸς διασκεδασϑεῖσα. οἴχητοι διαπταμένηγ flutimque ac feiumgi- 
fur à bera et egreditur , ficut fpiritus (nobis Hauch, Atben) aut tu- 
mus dif//pata (anima) pezvolet , ic. p.219. 1.8. ὅπως μὴ διασπασϑεῖσα ἐν τῇ 
ἀπαλλαγῇ TOU σώματος, ὑπὸ τῶν kyfguv'OimQuawOsiza wod διαπταμένῳ οἴχη- 
To, "E Mn [εἰμπέξοησ a corpore ditrahatur , ez a ventis difletur, e£ avo- 
Jans pereat. ; ᾿ 

Addimus porro feparatim. e ΟΕ. Cic. Ind. Gr. E. »argentum οὔχετοι» 
2. difparet, (quo de Lat. alibi;) evanefcit« ex in ΡΠ, c. 25. e., ubi N. 
"non explicant, fed et ex Att. 6, 1. ἢ. ed. Graev. p.566., ubi son οἴχεται 

1a. indu[iria, quod vereris, fed praeclare ponitur, (1. impenditur, ut nobis 
'Fleifs enlezez, pro anwenden, non explicante Cl. Cic. hoc v.) ad auae Corr. 
perit, fed Popma »non periit; etevanuit&* et uterque monet, fumtum effe e 
Plaut. Trin. 2, 4, 17., ubi et N. Par. in marg. »periit, abiit, evanuit, 
proficifcitur« fed Corr. praeterea, hunc cepifTe ex Arift. Vefp. v. 1058. 
web) ποτ᾽ ἦν, πρὶν ταῦτα νῦν D ciere, γεν, Jed fuerunt baec prius:  sune 
quidem exo/eta. funt, pro quibus malim fzius aliquando (ut noltrates 
vormals einmal, per liguram ἐκ gagaaAsaou) fuere haec, prius: nunc vere 
abierunt feze, ubi Schol. τὰ πρὶν κατορθώματα ἀπώλετο, unde ap. Cic. 
eit fenfus idem, qui fupra in illo periit labor, pereant etc. i.e. indutlria 
'non fine fructu et utilitate infumitur, fed de pecumia, cum dr, periiffe, 
valet i.q. non amplius adefle, profufam effe, expeníam, noflris dicen- 
tibus in priori der. Fleiff Mt umfonft f. vergeblich," fed in altero das Gel 
νη be 1. weg , 4. dabin, 1, bin, in quibus fortaffis eft ellipfis verbi, ge- 
 gangenm. 


Nnn 


^, 


930 EXCVRSVS AD LIBR. I. 


. Unde noftratibus permiferim, fiin v. jy. cum participio affini utan« 
tur verbo íuo fübít., aut alio, una cum particula ilía priori-quadam, 
ἅτ, hac Zzavon, ut in quibus eft aliquis motus e loco, v.c. e/zsro, ἀπιὼν, 
er ift weg , Íc. gegangen, vcl plene er ἡ davon gegangen, it. οἴχεται 
&»xzTÉprv;, er fliegt davon f. auf davon; ficut noílrates habent in 
' tropico fenfu ac de mortuo, er iít da£in. — Et forte refpexerunt illuc ec 
quidam e Latt. Inttp., ut ad Lyf. fupra dero ἐκπλέων. hinc enavigaffet, 

ubi particulam loci traxerint mente ad v. dx., it. ad Arifloph. διαφυγὼν 
οἴχεται» fuga hincelabatur, quanquam hic nimium, cum fuga tenea- 
tur in διαῷ. et elabatur in cix., Íufüciatque fugiat binc; quod ec uno 
Lat. aufugere affequate, in quo eft praep. a/, nobis davon í. weg. flieben. 


Placet quoque adiicere e G. Th. 14, 56. v. a£eo. Plaut. Truc. 2, 2, 
12. "i/i abis afuzum, ac dicis, quid quaeras, ubi videtur zze£axeiy« ubi, 
tacentibus N., comparo noftrum avezs du sicht gleich enbif? und fageft 
rel. (quod antiquum verbum valet i. q. effe, {. im eo effe," reliquum 
etiam in Za war er an uzd machte rel., ubi et fubítituas Lat. parare ali- 
quid f. fe ad aliquid, f. accingere fe ad aliquid, it. occupari aliqua re) 
3t. arenz du sicht gleich ἐδ und fagef]! | quod etiam de eo dicimus, 
qui non proprie vezi?£, nec locum mutat, fed etiam ftat fedetve, quan- 
quam ab initio forte ufürpatum de eo, qui vere verit et abit ad aliquid 
agendum; unde et fluxit illud er giezg ünd machte, quo fupra iam ute- 
bar, hic conceffurus adeo, ut quis improprie haec adhibeat ad füperius 
Dem. ᾧχετο ἐκείνους λαβών. | 


. Superfunt loca quaedam ambigua, ad claffem verbi oix. de perf. 
ertinentia 
..1) Heliod. 2, 1. p. 9t. e. o£xeroq Χαρίκλεια , Θεὰγένης ἀπόλωλεν, quae 
Videntur eadem effe, cf. N. ib. 


2) Eur. Ph. v.983. ἣν δ᾽ iseoueye, οἰχόμεσϑα, κατϑανῇ , Barn. fPvere 
eunédatus eris, perimus, occideris, et eadem v. 1288. /f vero tardius ve- 
seris, periimus , 770rieris, quo políleriori loco, ut fpurio, reiecto in 
ed. Valck. , primus redditur ad latus p. 359. //» praevenimur , morte me 
perdis tug, ded in N. p.432.a. e. morieris, J£ abitum tuum Tirefías ante- 
werterit, oppreífo v.cly., non item ap. Schol. p. 358. ἐὰν δὲ ὑσερηθῇο» 
ἀπολόμεϑαν, ἀποθανῇ γὰρ. pro quo ftatuerim potius afyndeton, pro 
205 periimus ef. tu morieris d. peribis fimul, quam ut legam diviíis voci- 
bus xz pro xéza, i. καὶ εἶταν et deinde, aut κοὶ ϑανῇ» - 

3) Arift. Ach. v. 207. Ἐκχέφευγ᾽, οἴχετου φροῦδος , fugit, evanuit, 
aranfíit, ubi, tacente Schol. , verbum oix. eft non modo cum affini ver- 
bo finiti temporis fine copula, fed et fimul cum nominativo adi. $e. 
quod per verbum Lat. aliquod redditur quoque ad Soph. Ai. v. 746. 
Οὐκ fiov, ἀλλὰ φροῦδο; ἀρτίως» non efl intus, fed modo aliit, ad quae 
€ vs. 744. repetendum eft v. fubít. à&i, pertinens non folum ad &?. , fed 
etiam ad φρ., quocum faepe eft ap. Ariftoph. , v. Ind. Kuft., qui adiecti- 
vi nominativus, ut alibi, pro adv, tractari poteít reddique Lat. procu? 
f. extra, et noflirate fort aut aeg , (er ;f? nicht drigzen,. fondern nur 
jetzt fort f. weg.) quod poftremum convenit quoque notationi illius Gr. 
ap. veteres Grammaticos, Suid. 3, 634. m. Qe. — πρὸ ὁδοῦ, οἱονεὶ ἀπελη- 
2v94c, qui procul a nobis eff , qui aliit, καὶ ἤδη ἔξω àv, (aut qui iam ex- 
tra ef7,) non coll. ad Hef. 2, 1526. i. Qe. , πρόοδος Tm Thom. M. p. gos: 
Moer. p. 58}. Schol. Arift, Ran. ap. Kuít. Ind., it. Soph. Phil. v. $68. 


" 


N .EXCVRSVS AD LIBR. I. 931 
φΦεοῦδοι διώκοντές σεν abiere, qui perfequuntur te, it. cum dat. perf. v. 430, 
ἐπεὶ ϑανὼν ᾿Αντίλοχος» αὐτῷ φρόῦδος», poftquam mortuus Antilochus a eo 
difceffit , immo mortuus ab eo procul eff , it. Eur. Rhef. v. 662. Ἕκτωρ δὲ 
φροῦδος. abefl, quod idem cum noftro procu! ef? , una cum participio 
fut. χοσμήσων sexrüv, ut fupra noftrum v. οἶχ.» et cum praep. ib. Cycl. v. 
130. φροῦδος πρὸς Αἴτνῃ» abiit ad 4etnam , pro procul eft ad Aetnam , un- 
de et primum Comici reddo, effugit, abiit, procul ef? , per afyndeton 
fimile illi Cic. , cf. Spanh. ad Arift. Nub. v.716., qui tamen magis col- 
ligit alia loca, quam follicitus eft de notione, quae in L. Ern. traditur 
fere cum Stp. Th. , ut fupra in Vs. ad Suid., per pron. relat. cum ver- 
bo aliquo Lat., fed et per adi. f. participium aliquod, ubi commoda ab- 
íens, remotus, ablatus, (v. Ind. Liv. Ern.) it. /oginquus; ficut praeter- 
ea reddetur tum per adv. aliquod fuperius cum v. fubfl. , tum perunum 
Lat. verbum fyn., ut aZeff, abiit, evanuit , rel., cf. Soph. Antig. v. 15. 
ἐπεὶ δὲ φροῦδός iss) ᾿Αργεῖος τρατὸς Ἔν νυκτὶ τῇ viv, pofiquam vero pulfus 
evanuit Z4rgivorum exercitus óac ipfa noce, cum praep. , et ib. El. v. 809. 
ἀλλ᾽ ἐγγελῶσα, φροῦδος. ied irridens, intus fe abripuit, ν. 854. φροῦδος 
ἀναρπασϑεὶς,» evanuit vi αὐγορέμε, Íed v. 1157. οἴχετοι πατήρ τέϑνηκ ἐγώ 
σοι" φροῦδος αὐτὲς εἰ ϑανὼν», periit pater; ego quoque tibi fum mortua; 
2u quoque ipfe nullus es mortuus, ad quod comparo fuperius οἴχῃ Szvev. 
et per copiam in commoto animo iíla tria habeo pro fyn., pro perf 
pater , ferii ezo, perffi t; equo et reddo fupra illud Philo&t. poff- 

uam f, quia |. mam morte zdztilocbus ei periit, commate poft'Avra. fub- 
ἘΣ ; quod et abeft in hoc pottremo loco, fed referendo pron. ibi αὐτῷ 
potius ad Qe. quam ad $z»., 

4) Eur.El. v. 811. ὥς μ᾽ ἀπώλεσας ϑανών! tit me tua perdidifti morte! 
ῬΑποσπάσας γὰρ Tüc ἐμῆς οἴχῃ φρενὸς, Αἴ μοι μόνοη παρῆσαν ἐλπίδων ἔτι» 
Avulfa enim prius ex animo 790 abis, Quae mihi (οὐᾳ aderat zam reliqua; 
fpe» pro οἴχῃ γὰρ, ἀποσπάσας τῆς ἐμ. Qe. ἐλπίδας , αἵ μοι μ. παρ. ἔτι, perii- 
fti enin, f. mortuus es, et ita avul/ifli f. ademitti fimul ex animo meo 
fpes, quae mihi fo/ze adhuc aderant, ubi in quae (pes rel. fubftantivum 
poft pron. relat. reietum eft, ut alibi. 

Ad quae loca, fed et alia, utilis eft animadverfio G. Th. 317, 96. 
a»mortuus e/fes, i. prope mortem fuiffes, — Sic z;eri dr. is, qui in peri- 
€ulo mortis eít, (aut fe effe credit,) etíi deinde eripiatur« nec mors 
vere confequitur; ficut Gallus clamare folet je fuis mort , et Lat. etiam 
perfectis temporibus peri et occidi, morte et periculo mortis cogitata 
jam certo, praeíenti, aut proximo; unde cadem perfetta, ic. perz/[!i et 
eccidifli , per fut. explicari poflunt, cf. Not. ad Noftr, δ. pr. e. 

5) ap. Hef. 2, 735. m. et e., praeter alia, convenientia cum fupe- 
rioribus ap. Suid. et Scholl., funt haec, οἴχεσϑοι, οἰχνεῖνν πορεύεσϑοιμ» 
τρέχειν» quod extremum, non habens ibi N., adhibere poffinz, qui in 
v. noflro cix. vim illam celeritatis ftatuunt, comparando L. Ern. »£eza- 
pos — 3) invado, impetum facio, — 5) particip. ἐλϑὼν indicat ftudium, 
feftinationem , ut izv* quo de nihil in v. εἶμι ib., fed ap. Hef. a, o. e. 
iew, -- συντόνως ἐλθῶν»γ quae, in-N. re&e fervata, Ííint cum contentione, 
feftinanter, celeriter, veniens, it. cum impetu , quo et redic illud L. 
Ern. Nr. 3.» cf. G. Th. »invado, -- impetum facere, involare, irruere, 
(cf. Niz. et 372, 91.) ire in bominem cupiebam , i. invadere, -- (p.fq. 1. 4.) 
iret ;» ora Zeae , 1. irrueret infeftis manibus«^ nobis ἐπ’ Geficht fabren, 
ef. Ind. Flor. »invadere, -- aliquid vi aut fraude, Occupare, ut iazvadere 


i 


933 — EXCVRSVS AD LIBR. I 


gubernacula yrJis, rel.« et Ind. Tac. »invafit eos, cur sane felerent , i. 
tumultuofe inrerrogavit* noftrum asfabren, 

6 ap. Plat. Phaed. p.257. C 47. |. ἀπὸ δὴ ϑαυματῆς — ἐλπίδος ὠχόμην 
φερόμενος, ἐσειδὴ προϊὼν xou ἀναγινώσκων δρῶ ἄνδρα τῶ μὲν νῷ οὐδὲν χρώμενον, 
ubi Fifch., re&te reiccto Stp. ὑπὸ, poltalia »v. οὖχ.» iunctum aliis verbis, 
indicat celeritatem a&ionis. ltaque ἀπὸ &az. dx. Φερ. cft, flatim vidi et 
intellexi, fpem iftam et opinionem me fefelliffe& pro feverioribus, igi- 
zur ab Pac praeclara fpe ftatim a/zipiebar, avocabar, abitrahebar, i. hac 
fpe deftituebar, f. hanc fpem dimittebam, poffquam f. quum progrediens 
«c legens video , rel., contra fumente Gottleb. p. 77. fq. maiorem diftin- 
€tionem poft ce. ,. et pro ἐπειδὴ legente σπουδῇ δὲ $ab hac mirifica fpe 
íane iufto celefius abripiebar: ítudiofa lectione vero ulterius progreffus, 
video, rel.« quod, de fevera ratione, fit, ab hac iritzr mira fpe celeri- 
ter abripiebar : itudiofe vero progreffus ec legens, video, rel. , ut tamen 
mihi fufficiat lectio vulg. et Ficini in q. notio, 4«c igitur mirabili ipe 
dufus, pergebam, quum inter progrediendum et legendum video; ubi φερ. 
ἀπὸ fumo pro Herodt. fupra φερ. ὑπὸ cum noftro v. cix. etiam, (quia fae- 
pe nulla differentia eft 3n ἀπὸ et ὑπὸ» in primis cum paff.) eg, tropore- 
moto, Q. £z. £z. pro habens hanc fpem egregiam de libris naxagorae, 
tum oiy. pro Lac. fergere 1. progredi, ct pro fyn. fq. -e., deprehendens 
jn vicinia quandam repetitionem, ut alibi, familiarem ipfi Plat.,' v. c. 
p.150. €. ἔτριψε τῇ xe, καὶ τρίβων A. it. p. 162. 1. 3. fqq. ,. hic tamen ut 
Ícriptor per copiam variarit diveríis v. οὐχ. et ze., polteriori forte prius 
explicaturus. (0123 

Fuit tamen, cum legebam ibi ὠχσύμην», ab óx£u , cum c et oy faepe 
fint confufa, hoc fenfu, «4^ hac zgitar magnifica fpe vehebar fulatus f. 
fublimis, it. fufpenfus vehebar, fublimis ferebar f. tenebar , (i. e., tro- 
po remoto, hanc fpem habebam f. animo ferebam,) guum progreffus zs 
legendo (per hendiad.) video, dum occurrit alias phrafis ὀχεῖσϑου ἐπ᾿ ἐλπί- 
δος, v. Arift. Eq. v. 125 1. Valck. Diatr. poft Eur. Hipp. p. 240. C. ec Hfth. 
ad Lue. 1, 32. a. e. 5 Plato — ἐπὶ δὲ τῆς ἐλπίδος ὀκούμενοι ταύτης ν illa Ípe 
vedi et confiff* quo Lat. , ut et fyn. /7étz, (iisdem tamen cum fuperio- 
ribus noftris Pazentes f. foventes,) fane etiam refolvas tropum, a phyfica 
notione verbi du&um, v. c. ὀχεῖσϑοι ἐφ᾽ ἵππου», cf. Ind. Fi. Th. et Pal., 
Xen. Z. Cyr. et '^;8. Diod. S. Luc. Arift. Kuft. cum Stp. Th. 2, 1579.e..— 
14. »mec. Plaro dixit ὀχεῖσϑοι ἐπ᾿ ἐλπίδεν Ípe evehi attollique« qui dat. | 
par priori gen., ut his formulis par illa àzs/e9o4 ἀπ᾿ Baw., Ut Íyn. funt 
Lat. vehi fpe, a fpe, ἐπ fpe; quanquam Lat. non tenent tropum hunc 
de fpe feeundum G. Th. et Indd. 

Sed Plato ibi adianxerit participium paff. geo. fimilis tropi ex ufu 
aliquo aliorum, ut Luc. 3, 655. €., in carmine tamen, ὅτε ἐπὶ λουτροῖς 
φερόμενος βατάδετοι » dum defertur geflatione ad ba!seas , it. Rs. Or. V. 4. 
And. p.30. 1. ἀναβὰς ἔπεσον, — φερόμενός τε ἐπὶ κλίνης ἀπεκομίσϑην οἴκαδεν 
V.8. p. 471. m. »referebar domumt* oppreffo v. alterutro , cf. D'Orv. Ch. 
p. 304. m. »φερόμενος i. q. βαφαξζόμενος » ὑπολαμβανόμενος , in fella f. leCti- 
ca, f. etiam fublevatus aliorum brachiis et humeris. "Theodor. ἀχϑεὶς 
φοράδην εἰς κλίνην ἐπεῤ ξίφη, — Fur. Bacch. v. 966. φερόμενος ἥξειξίς Barn. 
redibis geffatus; quorum iliud ὥχϑ. Φὸρ. eum formulis prioribus com- 


parari licet, ut et hoc Herodiani de Severo 3, 14, 6. τὰ πλεῖτα γοῦν xod 
φοράδην φερόμενος τῆς ὁδοιπορίας εἴχετο, in quo adeo derivata ex fe copu- 
lantur, ef. Suid. 3, 623. m. φοράδην», ὑφ᾽ ἑτέρων βαφαξόμενος, , it. Hef. 25 


EXCVRSVS AD LIBR. L 935 


X419. €. φοράδην; ὁ φερόμενος βαταγμῶ»γ, (cum fq. fine N.) quod conve- 
niat cum pr. Luc. φερομ. βαςτάξετοι » tenente Stp. Th. nihil 1n Q.:et Qee., 
fed.-1, 209. e. fq. ex Eur. Ale. v. 608. φέρουσιν ἄρδην» quod adv. Euít. ec 
Schol. explicat per φοράδην. (quod proximum illi Herodiano in pafl.) et 
$e. ἐκκομέξεσϑον. , quo de 4» 89. 1 et Bud. C. 609, 26. it. e Luc. 1, 397- 
Gs. portatum praelio efferri, it. Vig. p. 366.i. cum Luc. 3, 450.1. 2, 716. 
1.59. fed 3, 409. l. 15. μὴ Qoe- ἐπὶ τεττάρων ὀχούμενον, non quatuor £emi- 
sum humeris izve&2m, (quod ad fenfum, quanquam phyfice modo, pro- 
ximum eft illi Platon. 2x. φερομ.) Phil. in Fl. p. 755. E. e. ὡς ἐκ τῶν 247 
γῶν τοὺς μὲν Qog. ἐκκομισϑέντας αὐτίκα τελευτῆσοι» pcr liberam Vs., pro 
πὶ a plagis, Í. propter verbera, zonnu//i quidem lublimes eAfati ttatim.- 
morerentur , f. fublimes exportati, cf. Loesn. ad N. T. p. 110.1. , it.1o- 
feph. 1, 938. e. ἦγον (αὐτὸν) ἐπὶ τοῦ τρατοπέδου Qe. ἀναβατάσαντες, lubli- 
mem ἐπ caftra perferebant , cum N. e Suet. in Claud. c. 10., ubi Caf.. 
potuit aeque hunc lof. refpicere locum, ac aiium f.2. l. 1o., cf.L. N. T. 
Schw. p. 244. e Iofeph. antiq. 8» 4; 1. T. 1. p. 428. 1. βατάσαντες — uere- 
κόμιξον A. fublatam arcam zrausferebant , it. €x 8, 2, 2. in. p. 417. fasáeza- 
ex — μεταφέρει, iisd. Lat. it. 5, 8, 6. m. p. 301. βαξάσας — κομίσειεν Ae 
afportarit, pro quo fe&. i. ἀνελόμενος — σὺν τοῖς λοιποῖς δώροις» οἷς ἐκόμιζεν 
δίϑωσι ^. auferens ura cum reliquis, quae portaóat , muneribus dono dats 
ic. Zof. 3, 29, 1. de Iuliano in pugna vulnerato, ἐτιτεϑεὶς ἀσπίδι» Qogá- 
δὴν — Zysros , deportatur , Ind. »9. &y. geítari«* ut Sb. Ind. geffazur , et 
ap. Suid.l. l et 1, 480. e. it. ap. Luc. 1, 132. 1. φερηδὸν ἀράμενοι» μεταπκο- 
μίξουσι», domo me Laiulorum opera efferunt, quocum adv, recte Stp. Th. 
comparat φοφάϑην. 
τς Sed feparatim ftent, praecipientes aliquid fuper hoc genere, Hf. ad 
Plut. 8, 5. φέρουξα προσήνεγκε » delectantur omnino Gr. eiusmodi féeonas- 
mis, Soph. El. v. 1218. φέροντες κομέζοντες, (non ibi repertum,) Herodi. 
3,2, 11. (K&nmo 4, 2, II.) βαφάσαντες τὴν κλίνην φέρουσιν , Ael. V. h. 3,33. 
(immo 3, 22.) et Iulian. Mif. ἀπιὼν &zsro* íed ad Ael. l1. p. 263. ἕν τῶν 
οἰκείων ἀποφέρειν ἀράμενον, in humeros fublatum fecum auferrent, Per, 
N.2. »vocab. ἄρ. in Vs. ratio habita erac nulla, quum tamen empba/fcs in 
€o haereat ve/ praecipua. — mox dr. βατάσας ἔφερεν, €t ἀναϑέμενος ὥμοις 
ἔφερεν. Sic Herodi. 7, 10, 15. ἀράμενοι» ---ὸ ἐπὶ τῶν ὥμων — ἀνάγουσι εἴ 4,.3» 
8. τὴν κλίνην ἀφέμενοι --- κατακομίζουσι. Eadem eft vis vocis βαξτάφας« ied 
- Jnd. Kuhn. v. Φ. m. a. e. 5»? β. 3, 22. pleonasmus .4z/icus. | Exempla 
alia ex Herodi. — Notis in Poll. notavi denique ad Luc. t, 680.i. φέρων 
ἀπημπόληκας Ν.33. a. e. »»Καἢπ, in Ael. — quoque pleonasmum Attic. 
ftatuit: fed verius Per. — aic, fignificare fublatum auferre quod probo, 
ut nec pleonasmus fit, nec emphaíis, fed tantum modus exprimatur 
finite, 
Unde dederim haec praecepta 
1) fuper φοράδην, reddi non uno poffe ac fimplici modo, fed ut fem- 
per refpiciatur verbum, ei adiunctum, quod eft a) vel quodcunque 
aliud, ut ap. Suid. l.l. φορ. àjeíra, vel Ὁ) e notione affini, ut φορ. 
Φερόμενος etc. atque adeo pro loco ac contextu reddendum, et raro cum 
Stp. Vs. ad Suid. ες L. Ern. per abl. gerundii pertande, nec femper per 
abl. iz Jeica, cum et ad fcuzum in fuperioribus patuerit, tum faepius 
intelligi de hominum manibus, humeris ac dorfo, et plerumque tractari 
poffe pro participio, fi adit verbum finiti temporis, ut illa ἐφοίτα et ἧκεν 
reddjque ut paff. aliquod, tanquam βαταξζόμενος, ἀράμενος ν ὑπολαμβανό- 


"i Tw δὲ... 


A 


ES 


934 -.  EXCVRSVS AD ΠΕ. 1 


μενος, fed, ubi fit cum quodam participio, reddi per abl. fuperiores 
Ófubít. in le&tica, manibus, humeris, dorío,.it. per adi. fu//imis, 

2) de verbis fecum pofitis illis affinibus; cum alterum effertur par- 
ticipio, alterum finito tempore, ut 84) participium fervetur, vel 
b) refolvatur in copulam ez, vel — c) mutetur in adi. illud fuZ/imis , cf. 
in v. βατας. Krb. Obf. p. 153. m. L. N. T. Schw. l.l. cum Kypk. t, 409.e. 

Sed nominatim participium φερόμενος incerta vagatur notione et in- 
terpretatione, dum 1) in loco Andoc. Qeg. ἀπεκομίσϑην ftat pro Qzsa- 
Φόμενος et pro φοράδην, fed 2) proprie ap. Luc. φερ. Qzs&&ero4, modo: 
uc parces mutatae fint f. modi verborum, pro βαφαζόμενος φΦέρετοη, quod: 
et fit in aliis participiis, ut in verfione debeant talia loca et. dicendt 
genera commutari, ac participium fieri tempus verbi finitum, et contra, 
cf. N. ad 1, 13; 11. e. ad Vig. p. 335. b.e. Nr. s. et in Lat. Ind. Cort. Sall. 
v. particip. 

Tum in tropico fenfu et loco Plat. e noftra quidem conie&tura, 
ὠχούμην φερόμενος, comparatum iam fupra cum Luc. φοράδην ὀχούμενος» 
fuerit zzvebebar latus 1. infidebam /etus, item , mutatis modis , ve&ue, 
inveGus ferebar , it. refolvendo zzvebebar et ferebar , fcd, iunctis Ífyn., 
i. q. huic fpei invehebar, infidebam , innitebar, i. e, hanc fpem fovebam. 
et habebam; quo et redit fuó/imis f. fu(penfus vebebar 1. ferebar, cf. Hef. 
2, 827. e. cum N. et p.íq. e. fine N. (cui fimile ap. Hom. "IA. à, 731.) it. 

..404. 1. — v 
"s Caeterum ad v. act. ὀχεῖν, phyfica notione, pro portare, cf.Iud. Xen. 
Cyr. (ut de Lat. vePere Gron, Obf.) et alio fenfu Xen. Z. Pol., fed de paff. 
ὀχεῖσϑου tropice Ind, Orph., ut de a&t. οἐχεῖν rurfus phyfice de re Aefch.. 
Perf. v. t2. cum Schol., praeter locum fupra ex Herodt., tum de perf, 
tropice Soph. Ai. v. 906. οἴχωκ᾽, QAGAZ y διαπεπόρθημσοι» φίλοι» interii, 
perii, vaftata fum , amici, íed Vs. Hoer. prof. aj, interi, peri, cf. 
Suid. 2, 674. i. cum Dion. H. 8. T. 1. 273. e. de Lucretia, ἤχηκας», ἀπέ" 
AwAzg, abiti, perii. ἃ 


κι 


- 


' 
* 
í 
^ 
, 
(om 
, 
" 
^ 
i 
) 
- 
- 


I 


"eue of Toronto 
Library 


DO NOT 
REMOVE 
THE 
CARD 
THIS 
POCKET 


τὶ — 'uosTUIT (ὰ *pe frueude3g 
euorSuoaoeJIl 9 04900 IJqIT UnJleIIO4SIH 

U&erJIo4STu 912 *usrpoloH 

S8vVI 


Acme Library Card Pocket 


LOWE-MARTIN CO. LIMITED 


ERAT CAE S es 
* MT 
dr LP b 


PL tust. - 


ΕΝ 


D PA ἂς 


Ya ^a eo. 3- 
e Wd 
mol 


TIDUS 


; 


d 
" 


nu. 


CS
Internet Archive Audio

Featured

Top

Images

Featured

Top

Software

Featured

Top

Books

Featured

Top

Video

Featured

Top

Mobile Apps

Browser Extensions

Archive-It Subscription

Save Page Now

Full text of "Historiarum libri octo"

See other formats
