Skip to main content

Full text of "Horapollinis Niloi Hieroglyphica"

See other formats 


Google 


This is a digital copy of a book that was preserved for generations on library shelves before it was carefully scanned by Google as part of a project 
to make the world's books discoverable online. 

It has survived long enough for the copyright to expire and the book to enter the public domain. A public domain book is one that was never subject 
to copyright or whose legal copyright term has expired. Whether a book is in the public domain may vary country to country. Public domain books 
are our gateways to the past, representing a wealth of history, culture and knowledge that's often difficult to discover. 


Marks, notations and other marginalia present in the original volume will appear in this file - a reminder of this book's long journey from the 
publisher to a library and finally to you. 


Usage guidelines 
Google is proud to partner with libraries to digitize public domain materials and make them widely accessible. Public domain books belong to the 


public and we are merely their custodians. Nevertheless, this work is expensive, so in order to keep providing this resource, we have taken steps to 
prevent abuse by commercial parties, including placing technical restrictions on automated querying. 





We also ask that you: 


Ἔ Make non-commercial use of the files We designed Google Book Search for use by individual 
personal, non-commercial purposes. 





and we request that you use these files for 


Ὁ Refrain from automated querying Do not send automated queries of any sort to Google's system: If you are conducting research on machine 
translation, optical character recognition or other areas where access to a large amount of text is helpful, please contact us. We encourage the 
use of public domain materials for these purposes and may be able to help. 


Ἢ Maintain attribution The Google "watermark" you see on each file is essential for informing people about this project and helping them find 
additional materials through Google Book Search. Please do not remove it. 


* Keep it legal Whatever your use, remember that you are responsible for ensuring that what you are doing is legal. Do not assume that just 
because we believe a book is in the public domain for users in the United States, that the work is also in the public domain for users in other 
countries. Whether a book is still in copyright varies from country to country, and we can't offer guidance on whether any specific use of 
any specific book is allowed. Please do not assume that a book's appearance in Google Book Search means it can be used in any manner 
anywhere in the world. Copyright infringement liability can be quite severe. 






About Google Book Search 


Google's mission is to organize the world's information and to make it universally accessible and useful. Google Book Search helps readers 
discover the world's books while helping authors and publishers reach new audiences. You can search through the full text of this book on the web 
a[nttp: //books . google. con/] 














" mg 


v02428M 
34. 


£60. . 





Y 








mi 


ουυυυχ428 Ν 
| 3 4. 


réo. 


Te PofocC 





'3 
. 


PS d 


HORAPOLLIN IS NILOI. 


HIEROGLYPHICA. 


EDIDIT, 


DIVERSORUM CODICUM RECENTER COLLATORUM , PRIORUMQUE 
EDITIONUM VARIAS LECTIONES ET VERSIONEM 
LATINAM SUBJUNXIT, ADNOTATIONEM, 


ITEM HIEROGLYPHICORUM IMAGINES ET INDICES ADJECIT, 


| 


CONRADUS LEEMANS, 


PHIL. THROR. MAG. LIT. HUM. DOCT. 


— tt eme» «———— —. 


AMSTELODAMI, 
aruD J, MULLER xr SOCIOS. 


ΝΣ . "^ MDCCCXXXV... 


|^ Wo. 


- 





editionem. sibi comparasset reliquis carere posset, £Tie- 
roglyphicorum. porro explicationés , apud alios scrip-.. 
lores servatas , stve cum HORAPOLLINIS zzferpretattone 
convenirent , sive ab ea differrent , locis suis addidi, 
Felerum scriptorum loca. cifaus , ápsa.; saepatis , earum 
verba adscripsi, quoniam non ; omnibus ipsi scriptores 
semper et ubique ad manus esse possunt ; utqua a, 
praeser&m ἐπ Lib. Il. lectores ipsi. judécare posseut , 
quam veri sume si ,.plurima ejus cayila ex Astoria. 
najuralis scriptoribus esse compilata. Quae porro ROoRA- 
POLLINIS AMeroglyphica monumentis confirmarenitry eorum 
isagrines in tabulis depingendas.curavi. Quarum ΜΟΥ. 
insiguler. éncrevit,, ex. quo Doctissimus matique amécissi- 
?H4$ FR. SALVOLINIUS , c£ CHAMPOLLIONIS monumentorum ;de- 
gypli iiterpretandorum rationgmy, αὖ teo auctore, Bartsiis 
accipere contigerat , Musei Lug duna- Batavo visendi gra. 
tia, inttio anni praecedentis hsc corimoratus , omnia hiero- 
giyphica anii indicawit , quorum. explicalionem.CBAMPOL- 
LION , pos? secundam. editionem abri de Mierogl, Vet, Aeg. 
et. in primis post iter indegyplum ,qisoritus-addiderel. 
Qua. re , uti et mullis alis, quae eg. CHAMPOKbIONIS doc. 
trina... soriptisque .éneditgs: adéna, mieaum ycojmmunicauit., 
quantusn., de: 3ne bene .qmeritus ST LBXEY OLANIUS:; dicere vix 
possum; e. Praeterea. fyles-.quoque -inagines-addendas 
putavi , quae. facerent ad. aneliorem. aduotatéomun mea- 
reum. τοί οί, — Posterioribus vero. his olores: γ1011.}2-- 


duxi; quos.in reliquorum hieroglyplicorum dmaginibus , 


ez. optimis monumentis desumtos , neque tamen. in omni- 
6us eosdem ànveniri. monendum est. Attamen , quantum 
polwi , eos elegi , quorum usus maxime constans esse vi- 
debatur. . Singulorum porro Aieroglyphicorum , quorum 
explicationes proferuntur ,| demonstrationem non. ad- 
junzi, quoniam ut ea recte fiat , universe. plurium mo- 
uumentorum , el majoris scripturae degyptiacde cognitio 
requiritur. Quapropter ea polius n posteriora tempora 
servanda visa. est, quando CBAMPOLLIONIS opere de Gram-- 
maticis Hieroglypbicis ed:£o, hujus auctoritate uti possimus. 
Hilud iamen sibi persuasum  Àabere poterunt lectores, 
hieroglyphica illa, in monumentorum | degyptiacorum 
?insertptionibus , ea. significatione ,. qualem: indicavi , ἐπ 
ventum iri, Interím multorum. hieroplyphicorum. con- 
firmatio peti poterit ex. Commentario FR. SALVOLINII de 
MSto Hier. Aeg. Sallieri (*) e£ ex ejusdem Ànalysi di- 
versorum textuum Aegyptiacorum (T), eujus operis pri- 
mum. volumen magno tabularum numero instructum ver- 
sus fimem hujus anni edetur. — PF'irorum denique doctis- 
.simorum . diversas rationes HORAPOLLINIS ezpliicandt., sin- 
gulis capitibus addidi , τία ut lectoribus fere. ubique 21- 


dicium relinqueretur, qualem rationem sibi potissimum 


(" Campagne de Rhamsés le Grand (Sesostris) contre les Schéta, 
et leurs alliés. Manuscrit Hiératique Égyptien appartenant à M, Sallier 
ὰ Aiz en Provence. Notice sur ce Manuscrit. Peris. 1835. 

(f) Analyse Grammaticale raisonée de différents Textes Égyptiens. 


sequendam. ducerent. — In quibus omnibus viri docti. hunc 
 weeum laborem aequo animo düjudiceni quaeso, wipote 
juvenis , $n aditu adkuc literarum versantis , €t sibi ἐπ 
dllorum indulgentia unicum fere praesidium 6526. existi- 
qmnanutis. | | (| 
- Praefationi huic finem imponere non possum sine eo , 
«wt publice profitear , quantum. debeam F'iro ΟἹ, c. 1. c. 
REUVENS, Qui , μέξ olim smiát auctor exelitit , ut «γαλαοο- 
logiae operam darem , et deinde ex quo tempore eiam 
tlam sludiorum ingressus sum, oplimus ambi semper 
dux consilits auxilitsque adfuit, tia nuno quoque ἐπ 
libello hoc conscribendo , admonitionibus , et magna illa, 
qua bibliotheca ejus refería est, librorum copa. stppe- 
ditanda haud leviter de sue meritus est. 

! , | 


Scripsi Lugduni Batavorum, Mense Martio | 
. anni MDCCCXXXV. 


oap PROLEGOMENA 
| "AD 
HORAPOLLINIS NILOI 
'HIEROGLYPHICA. 


᾿ «ἧς . 





4 D. Aégyptiorum-historia, legibus, moribus, institutis , 
"philosophia , doctrina literisque, plurimi veterum seripserunt, 
quorum operunt nonnulla etiam supersunt , sed multorum frag- 
füehta tantum ,.aut nomina ab aliis sériptoribus servata, inno- - 
tuerunt; Tales memorantur, e Graecis: ante C. Saec. V. Hippys 
-Bhéginus , Hecatáeus Milesius; Saec. IV. Hellanicus Lesbius, 
Herodotus, praecipue Lib. II; Theopompus Chius, Ephorus 
Cümanus; Saec. ΠῚ, Eudoxus Cnidius, Philistus Syracusa- 
nüs;' (ui teste Suida JZegyptiaca eonscripsit libris duode- 
'eim (ἢ), Hecataeus Ábderita;. Saec. II. Eratosthenes , Ma- 
-étho,, sacerdos Áegyptius, qui jubente Ptolemaeo II. Phi- 
.adelpho, : historiae Aegyptiacae centum et tredecim γενεὰς, 
Índe a Deorum et Semideorum xegno, usque ad Alexandri 
-Magni tempora, tribus voluminibus comprehendisse fertur ,. 


:(*) ;Philistóàm illum Naucrstitem vel Syracusanum vocat Suidas, eum- 
que scripsisse dicit . praeter Aegyptsiaca , librum zx «o N«vxgáteos, 
(ita legit Ruhnken. His(. Crit. Orat. Graec. pag. LXXXIV. pro vulgato 
Návxgáveoc), et tres libros περὲ τῆς Αϊγυπτίων 9e02o- 
γέίας. Wessel, autem ad Diod, Sic. XIII. cap. 91. pag. 615. Naucra- 
titem errdre dictum fuisse Philistum suspicatur, ob librum illum? πε ol 
Ναυκράτιος; aut omnia haec scripta non ab eodem homine esse 
prófecta. Idem, sed uberius, ostendit Góller de Situ et Origine Syra- 
cwsarwum, Lips. 1818. pag. 124. seqq. 

. * 


| 








no PROLEGOMENA ἂν 


cujusque scriptorum fragmenta servatà sunt apud Josephum 
Eusebium et Syncellum; Post C. Saec. 1. Diodorus Sicu 
lus, in primis Lib. I. Strabo Geogr. Lib. XVII; Saec. Il 
Plutarchus, praecipue in lib. de Zside οἱ deOsiríde; Saec. ITI 
Philostrátus, in Zia .fpollonit , Porphyrius; Saec. IV 
Jamblichus, et fortasse libri Hermetici apud Stobaeum, Cosm: 
ex cujus Zegyptiaeis quaedam servavit Scholiast. Apollonii; e 
Latinis: Pomponius Mela, Plinius, alii. Quorum multos lac 
datos vide apud Zoágam de Obelisc, pag. 426, seqq. Wyttenl 
ad Plutarch, de 7s. e£ Os. Adn. Vol. II. P. I. pag. 81. E 
Creuzerum in Lib. de Symbol. et Mythol. Pet. Pop. (ἢ T.1 
pag. 240-243., Beckium Ast, Univ. (-]) Tom. I. pag. 28 

De sacris Aegyptiorum signis elementisque., veterum scrip 
torum loea inveniuntur: apud Herod, lI. 36. Plat. de Lez 
VIL. pag. 819. PAaedr. pag. 274, 275. Diod, Sic. 1, δὲ 
III. 3. Philenem in via Moysis. Plutarch. de 79. et Θὲ 
eap. 10. pag, 354. Εἰ, cap, 82. pag. 363. F, cap. 3€ 


' pag. 365. B, cap. B1. pag. 371. E. Sympos IT. IX 


Quaest. III. cap. 2. pag. 738. E.  Heliod, Jfethop. Il 
pag. 116. et IV. pag. 174. (-Ed. €'ommel. anni 1596. 
Porphyr. apud Euseb. Praep; Euaitg. 1. cap. 10. pag. 35 
seqq. Jamblich. de οί. Sect. VIII. cap. 5. cui adc 
Sect. I. cap. 5. Clem. Alerendr. S/rom. 1. 88. VI. 4 
Cassiodorum CAron. ad Theod. Reg. Rufin. Eccl. Lib. Il 
cap. 26, 29. Origenem Ep. ad Jom. Tom. IV. pag. 49: 
(ed. París.) Soeratem Hist. Eocl. Lib. V. cap. 7. COyti 
lum edv. Julianum Lib, IX.  Cosmam Indicopl. Coa 


,mograph. pag. 161. (vid. Montfaucon, Collect, nov. Pat: 


(*)*Xr. Creuzer's Symbolibk und mythologie der. alten Volker, ὁ 
sondera der Griechen. — Ed, 2s, 

(1) Beck's Anleitung sur genawern Konniss der algemeinen Fel 
und VolkergeschicMte. Ed, 24, . 





ig 
D[WTTLEEEEEEEEEEEEILLEPEEÉEERÉR—————E—É——-- 


aur EB IEEL ἢ τ Hefe τ πο m crm cU weodMomNEEST C - 


--— Ww €. om mE — m- mw ow mm —— anna — - 
- ED: qui cta - medie Ae Um "UID. a^ PCR ers ΚΡ Ὅλ. καὶ τοι, συ, 


NW PROLEGOMENA Ap 


mantus acliones ,'optficim aignifiosntis (Artemid. T. 14., 44 
Horapello 11...119. adnot..,nostr. pag. 402.),,4«dae.:ste 
vélilatem (Artemid,;I1..12. -Horep. 11.;42, ada, pag. 338.) 
pénnae nuptias (Artemid. II. 14. .Horap..1L, £07. adn 
pag. 392) , .cygnt virum: musicum (rteinid. I1. 20. Horpy 
II. 39. adn. pag: 837.) , .pelecanc sizum amentam; (Artemid 
MH. 20; Mop. I. 54.).,..(adpae honxnem ;coecum, (Artem 
1IL.65. Horap. 11.:63. adn. pag. 256.) , elephanfts.regeg 
(Artemid. II. 12. - Achmet;. cap. .271, : Horap.. II, 85,80 
adn. pag. 371, seq.) , Zeonzs morbuin (Artemid, IE, 12 
III. 67. - Horap. II. 38. adn. pag. 336.) , Jeonis. pericuk 
ex igne (Artemid, II. 12. Horsp. II. 75. adn..pag..364,) 
vespertilionis mulierem lactantem (Artemid, IM. 66. , Mo 
rapoll, II. 53. adn, pag. 345.), scorpii inimicum (Achanet 
cap. 162. Horap. II. 35. adn. pag. 333.) Contra, ubi: nen 
nullorum hieroglyphicorum significationes , Graecis quoqu: 
scriptoribus satis cognitas, accigiéris deum, vel Solem (Worap 
I. 6. adn. pag. 147.), vudiuris matrem (I. 11. adn, pag..17&.) 
scarabaei- virum (I. 10. adn. pag. 165.) , Jeonzs.,profg. 
mes fortitudinem indicantis (1, 18. adn. pag. 218 , .seq:), 
ibidis Mercurium significantis (I. 36. adn. pag..246.) 


piscis odium (1. 44. adn. 261.) , aliorumque, apud. Arte 


midorum et Áchmetem quoque inventum iri jure exspecte- 
mus, eargm omnium nullam in usum suum adhibuerun; 
Oneirocritae. Quod adtinet ad Achmetis explicationes , qua: 
xav ΑΑϊγυπτίου; datas esse ait, magnam iis fidem haben- 
dam esse non putamus; sed Aegyptiorum nomine. Áchmet 
majorem suo libro auctoritatem comparare voluisse, videtup, 
quoniam ad eos studia artium occultarum , et arcanorum in- 
terpretationum praecipue referebantur ab Arabibus. Ertotc 
ejus opere unius tantam draconis explicatio (cap. 283.) ad 


inscriptiones hieroglyphicas accommodari possit, 





vu PROLEGOMENA AD 
accepisse dicitur. Apud Diog. Laert. IX. cap. 7. segm. 49. 


memoratur Democriti ὑπόμνημα περὶ τῶν ἐν Βαλυλῶνε 
ἱερῶν γραμμάτων, et alterum; περὶ τῶν. ἐν Megóg. 
ἱερῶν γραμμάτων (ἢ). Utrumque vero opus interiit, at- 
que omnium , qui hoc argumentum tractarunt, unius Ho- 
rgpollinis libri duo de HieroglypAicis fegyptiorum. ad nos 
pervenerunt; de quibus jam paullo accuratius erit agendum. 

Quis fuerit Horapollo ille, valde dubitatur inter viros doc- 
tos, quorum alii ejusdem nomen a nonnullis scriptoribus 
proferri existimant , alii ullam ejus mentionem apud. vete- 
res scriptores Deri negant, reliqui totum nomeu fictum 
egse - statuunt. 

Quod ad nomen ipsuln, | Aegyptiis solitum erat, ut vo- 
earentur deorum suorum nominibus, Cf. Lucian. xo 


Imagzg. $. 27. (1) Champoll de Hzerogl, Κεἰ, degupt.. 





(*) Menagius ad hunc Diog. Lent, locum, leudayit, | Euseb. Psaep., 
Ewuang. X, 4. Δημόκριτος τοὺς Βαβυλωνίων λόγους ἡϑυκοὺς πεπῳῆσθαι, 
λέγεται. et Clem, Alex. Strom, I. Δημόκριτος τοὺς Βαβυλωγέρῃς. 
᾿Ηϑθικοὺς πεποίηται" λέγεταν γὰρ, τὴν ᾿Αἰχνκάρου στήλην ἑρμηνενϑ εἴ-. 
σαν τοῖς ἰδίοις συντάξαι συγγράμμασι. et Reinesium Far. Lect 1. 22. 
qui Babylonem intelligit Aegypti oppidum, quonjam, ἑερὰ, γρήέμμῃα,», 
quae Eusebius ἠϑικοὺς λόγοις dixerit, im solis Aegyptiorum sacris, np-. 
miáentur, Cff. quoque Kühnii adnot, ad Diog. Laert. 1. let Jomard in, 
Dissert. quae inyenitur in textu Descriptionis Aegyptiis (Antig.. Jem.. 
Tomo IX. p. 531, 532. et Tomo VII. cap. 12. pag. 401, aeg.) — 
Democritum adiisse Aegyptios, ibique eorum sapienfiaa operam dediwe,, 
praeter Aelianum , . Var. Hist, IV. 20, Hesychium Milesium, Clementem, . 
Alexandrinum, Eusebium , Suidam , in voce ;, prodit quoqge, Diod, Sic. I, 
98, Wessel, pag. 110.; ex quo, loco. discimus, eum per, quinquennium, in eR, 
regione fuisse commorgíatm. Cf. Menagius. ad Diets Laert. ΙΧ, cap» 7., 
segm. 33. 

(1) Τὰς προςηγορέας αὐτὰς πόσον ἐμιμήσαντο τὰς τῶν δεῶν " dio, 
*v0vos , καὶ ᾿Ηφαισείωνες,, x. v. À. — ξῶ μὰρ τοὺς iyviréove; οἴπεριν 
καὶ δευσιδαιμογέσεατο eios πάντων, ὅμως vor; ϑείοις. ὀνόμασιν εἰς 
κόρον ἐςτιχρωμέγοις. σχεδὸν γοῦν τὰ σελεῖστα αὐτοῖς ἐξ, οὐρανοῦ, Edge? 


HORAPOLL, HIKROGL. mm 


psg. 179-181.(*. Ti saepissime in cantractibus Áegyptia- 
cis legiugr nomen JZorí. Cf. Jab. Princ. Pap. Graec. 
e£ Demot. quam C]. Reuvens addidit Epistolis ad .Letron- 
nium (1). Horum Graeci interpretati sunt Apollinem (Herod. 
Hi. 144, fix. 156, fin. adnot. nostr. ad Horap. I. 17. 
pag. 218); itaque fleri potest ut scriptor Aegyptius Jfiero- 
gisphicorum , aut saltem partis ejus libri, quam ex Áegyp- 
tiaea lingua Philippus verti£, apud suos ipse quoque Horus 
dictus fuerit, cui nomini Graeoi interpretationem addiderint. 
Atque sic foMasse Horapollinis nomen originem accepit, 
qued a.multis minus recte Horus Apollo scribitur, duabus 
vocibus ($); ea enim ratio, adnotantibus Hoesch. Causs. de 
Peuw et Harlesio (ad Fabric. Θεέ, Graec. Vol. I. Lib. IH. 
' pag. 98.) nonnullis codicibus, Eustathii, Photii, Suidae 
aueteritate, ipsaque linguae analogia, et exemplis aliorum 
nominum etiam ex duobus compositorum imwprobatur. Talia 
memorantur vb..c, Hermanubis, apud Plutarch. de 75. e? Os. 

cap. 01. pag. 375. E. Serapammon et Heraclammon, apud. Vo- 
piscum, Serepammon et Potammon, apud Athenas... Ep. ad 
$olit. K st. degentes , Psenosiris:et Pelammion, apud eun- 
dem, in 4polag. pro Fuga. Tom. I. pag. 705. Hermam- 
mon, in Afist. Euseb. Lib. VIE. cap. 9. Cronammon, apud 
Paul.. A]exandr, Garapáiomon, (leg. fortasse Sarapammon) , 
apud Pausan..1.. KJíac. cap. 21. pag. 483. Ápanlinon et Hér- 
manubis, apud Gregor. in Carm. de Pita sua. Phoebam- 
mon, apud Photium in Ji57. Cod. CCLXXIX , fin. et apud 
Suidam, ip v. Phoebammon.et Nilammon, apud. Sozoren. 
XIIL. 19. et. in Syunsii atgno Jsidori Felusiotae A ρίδέοἶξα. 


- "| 





. (4): Préeis de. Systóme Miéroglyphique. des Anciens Éuggptiens. Ed. 2. 
— (Q4) Lelixes ἃ Me Leironns , sur les Papyrus Bilingues et. Greco ,. 
du. Musée d' Antéquétds do. V Uniceraitó de Lesde. - 

($).. Ma. v). c. Edd,. Ald., Mere. aliorumque, MSS, quoque monnulla. 


nn PROLEGOMENA ἂν 


 MHermapion, qui interpretatus est inscriptionem hierogly-. 
phicam obelisci Áegyptiaci. Cíf, Valesius ad Amm. Merc. 
XIX. cap. 12. Fabric. in Bibl. Gr. 1. c. pag. 100. et 101.- 
Champoll. de Aierogl. Pet. dez. pag. 180. ubi citantur: 
Horammon, Heraclammon, Herammon, Serspemmori, Su- 
chammon (*). 

Horapollinis nomen invenitur apud Suidam, Stephánum 
Byzantinum, Photium et Eustathium, neque, quod sciam, 
alibi memoratur. Suidas in voce 'QoaxóXAoy, haec ha- 
bet: 'oazóAAo» Φαινεβύϑεως κώμης τοῦ Iéyonokirov νο-. 
μοῦ » «ζραμματικὸς. διδάξας ἐν ᾿Αλεξανδρείᾳ; τῇ ἐν «Αἰγυπτων 
εἶτα ἐν Κωνοταντίγνου πόλει ἐπὶ Θεοδοσίου" ἔγραψε T eu ev auát 
Ὑπόμνημα Σοφοκλέους, ᾿Αλκὰίου, εἰς “Ὅμηρον. 
λαμπρὸς μὲν ἐπὶ τῇ τέχνῃ ἄνϑρωπος., καὶ τῶν πάλαϊς Aoyt— 
μωτάτων γραμμασικῶν, οὐδέν τι μεῖον' κλέος ἀπενεγκάμενθρ." 
deinde alius nominatur Horapollo, «Αἰγύπτιος ἐπὶ Ζήνωκος 
[«3:Aéos.. Priorem memorat. Stephanus Byzantin. de Urbi- 
bus ,.in v. (Des e(l.r0 £9: καὶ Φενεβηϑίτης, οὕτω «γὰρ. faog-- 
πόλλων ὁ φιλόσοφος ἐχρηματίζετο 3 jta enim. legendum -pro 
ὥρα πολλῶν, quod. olim editum. fuerat , recte, statüerunt wiri 
docti, nonnullis i minus bene corrigentibus ρος ἐθνικῶν, 
qui. memoratur.apnd eundem. Stephan. Byzantin. in Δίικέον 
κώμη. et T'a«o. — Phetius in. Hibkotb.. Cod; COLXXIK ; 
sub. fin, pag. 526. , Jed Bekkeri: P Ev δὲ. x&l. iestótin- 


! db Add. "Daóreris , ' vel Oeorderi, (quod nomen. ex Osor, eive Osiris 
et'Poeris compositum ' putat Chsmpilt.' Op- eni pag. 171.) "OsoFapis' vel 
Osoroapis,. Osormnevis' vel Osorommevia;' in quibus prior : éompeeiti: pars 
formam Aegyptiacam retinuit, plane ut Hor, in Horapollo, posterior 
terminationem Graecam accepit. Nomina.bhaec ex pepyrie Musei.Lugd. 
Bat. citantur a (l. Reuvene ja Epp. ad. Leironwium;' Ep; HI. 16, 26, 
DO. et in Tab. Princ. Pap. cet.. Art. 11,:14, 21—24, 30-82. Cf. 
quoque Kosegarten de Prisca Aeg. Litt. Comi. I. pag. 28. seqq. 





x PROLEGOMENA Ap 


quum Horapollo ille, etsi Graeco setmone in suis operibus 
usus fuisse videstur, Aegyptiorum linguam, quandoquidem 
in ea regione. matus fueri&, bene movissei, —  Vossiws in 
aMirialarch, eive de dri. Gramm. I. 41. dubitavit, utrum 
alins fuexit. Hieroglyphicoraum scriptor, an vero, prouti ata- 
tuit de Pauw, Aegyptiace quoque nomnulla ediderit sexip- 
tor illa T'egescnós, vel denique falsum sit, quod inscriptio 
praefest,, opus ἃ Philipno ex Áogyptia lingua redditura ease, τον, 
Fabricius Piitoih. Grace. Vol, 1. Lib. I. cap. 13. $. &. 
JAlieragiyphsen. roclent ad Horum illum antiquieimum, Ieidis 
flimm; quod quame absurduss sit, [facile intelligitur, -— 
Haxlesiua: in admot. ad. Fabric. Zbitot^. . Gracc, 1, oc. 
pag. 98, seq. et in Zniroduct. in JHisi, Ling. Graec, 
Meiners. ia. Op. de Hist. Gulf. Popul. 4£niig. (*). cap. X. 
pag. 194. seqq. , Deuckorus Hisf. Crit. PAilos, Tom. ἃς. 
peg. 271, sog. (d. Sec.) statuunt, quae hedie feruntse 
Horepaliinis AaeregiypAien, non ah eo scriptore faisse com 
posita, sed ab bomine nec. sapiemtiae. kegyptiaoaa , noe. lim- 
guae. Graecae satis perita, profeeta videri, .. Aegyptiorum 
ΒΕΣΏΟΝΩ. ca. wpipia esse mom potuisse Meiners conjicit ex 
eo; quod: plures explieationes etymologicae addantur, qman 
ex ingne Graecos sint petitae; tum. quod xulta dicentur at- 
quo Aegyptiis tribuamtur, quae: bi. pror ignerewasint, «e. 
Meinese.Qp, cit. pag. 198, seq. .. 4 
—Quidquid sif, nulla harum sententiarum: asqumeutis idee 
neis- copfsmári- pome videiur ; neque: sentibus: soripios 
ridjue ,. i5 queestione illa. de. vero. Hieroglyphücoruse scrip- 
lone,. ejusque aetate, ceris quaedam: lur nebis,oritur. — Eb 
Ind: tamen, ex. ipso, libro;, adhibitis, iis. quin stailiis: azu- 


(0): Minere. Versuch &ber. día Religiemegenciithta der..altesten. Vól- 
ker , besonders der Egyptier. 





- PMULEGOMENS ín 
pap - Jem i poamatarr iremmemt: ctm EE (V, ... 
την pnssunee vencnarinn. temmorims. Gnestini, in piri 
pis qué Moseum ecroebanur | enam de rebus mmotisimis 
fjewere tnr puucsuDaat:. : ie vb .c Bene Tmbwiiee oin- 
ἐννέ᾽), “9. Cul “!Ὅπο:. vermma: ve! cum δα. C£ 
Wee Mt Geesiec. ll. wars 154. ὦ]. dBRemerns im 
ppp “4 fni onn. Ep. 1 nar. 71 «m. Correct. ex Adi, 
pen 18. wen. — "Übneit nore Memerz. wer. *9D. de. 
Pus, GM MMIPC BODIE EREEDOTXT.. f! ποῖος CIDhNENN, que 
sp^^an T.raece:. querumeme notti  AnpuwBH veltereE nM 
bsssuta:, τοὶ Marns. emer. Junone, cet. Saw uae 
Ma quad QUIC TÉSDORSio. Gua SüUDTL. Cam drum per. 
«és , Óiosumum ÁAemrrpims ἘΠῚ alis nemmibus armillas 
ων, ABDEic, quac mbunüe e; ἴσα mowweamnts pauci 
As.«uapoli., ex Dc muine mur antea ziwcmenm: Jedblomek ume 
dog uc avant: dafhiuemur . multe m 3Zserooniupáseorm üforig 
v.plust;, ubt α΄ tOINBOTA SEFIODA WWYIREML, ἜΘ ume 
Vj 4» punueIP. nique momenu. (δ verb Namens 
viai Ku ΜΟΜΗΙ put. Aervptiorum linpua wes arri 
AM piu, CTOPCU] Mt LXIUI, guxm per ext, hwxir mrps- 
119,1] ul; - δῇ 215990817 

Δ -wovinse dun) sine dr Ἐπὶ παῖδε. quam zmcHuENER 
Jn μ νη. Hapus cxpircauomn wilterre qemsit . camem 
Wl) o und Meenosni. c. up. 102... Haries δὰ Fadsrir. 

(O9 nier! vn dot. Lonp, Gr. loco. sstumnt. aup- 


boo c0 0|) Go 5 Pure Ὁ]. Champoll. 3n Belletin. Soie 
juo, bos Ceo kesusse fet "Jam. V. pag. B76. avo. τὸ Ἢ, 
"05 (5v 446 Bann Pupyt Gr. αἱ Demotic. audiam Xa 
PF ors nim Plon δε μὴν nauis Kiepbantine emit &. Barüns. 
hw, dheeyeMiae dibeups yatíem mmmriimumm : DUUM imdh 
ws ew! n Piper draco . Pidiolspin! Mum 

i pt δ’ 09 a7 onis ies 88]. 








XIY PROLEGOMENA Ap 


rum sententia, Horapollinis libris plurima comtimeri, qu 
conferant ad cognoscenda ea, quorum explicationem inscri 
fio operis promittit; itaque in tantis tenebris, librum e 
quantivis pretii. Cf. Champoll. de JHherogi. ἢ οἱ. fe 
peg. 947 , seqq. (^). — Neque tamen diffitemur multa im 


(^) Ipea V. Doct. verba hic addam: »Les notions les plus €tend 
» qne l'antiquit£ mous ait fransmises sur les caractéres tropiques 
» Égyptiens, sont renfermées dans le oclébre ouvrage d'ERorapolloa , 
»titulé JIEPOI 4Y OIN 4, traduit de l'égyptien en grec pat um ceri 
»Philippe. — On a jusqu'ici cousidéré cet ouvrage coumme devasmt ἐς 
»une grande lumiére sur la marche et les principes de l'écriture Aid 
»glyphique proprement dite; et cependant l'étude de oet auteur 
» donné naissance qu'à de vaines théories, εἰ l'examen des inscripti 
»égyptietiaes, sóu livre à la main, t'a produit que de bie füil 
»résaltate. Cela ne prouverait-il pes que la plupart des sigaes déco 
» et expliqués per Morapollen me faissient point exclusivement partie 
»ce que nous appelons l'écritwre hiéroglyphique, et tenaient prim 
's»dislement à quelque autre systeme de représentation de la pensée ἢ 
- ὅδε m'akfecomm, en edict, jusqu'ici; dams les testes Mérogigihégu. 
s$«ue tremte seulement des seisento-wis οὐ ον phaqséquee indiquée | 
s erapollem, daus sem livre premier, cemme signes symboliques de ὁ 
» taines idées; et sur ces érenie cargcíóres , il eui est freise sculemes 
»sasuir, lo croissant de la lune rencersé, lo scarabés, le vautou 
»les perises antérieures du Lon, les trois ases, lo liósvo , Déllii 
»l'ewefier , le roconu , lo teireau , l'oie-choenalopez , la ito do ce 
»doupha ct l'abeille, qui paramsent réellement avoir, dans ceo texie 
916 sens qu' Horapollom leer attribue. —  Miass la plupart des inbeg 
»»pmbehques imdiquées dams teut le livre I.*- d'WHorapollon et dams 
» partie du H.^ quei semble la plus authentique, se retrouvent dans d 
» tableaux sculptés ou peimis, seit sur les murs dee temples et des p 
:jais, sur les perois dos tombesux, seit dene les manuscrits, sur | 
»enveloppes et tercuetis des monáes, sur les amulettes, &c., peintu 
» ef tableaux sculstés qui ne retracent poit des scénes de Ia vie publiq 
»ow privée, ni des ecfémonies religieuses , mais «qui sont des compo: 
» one extracrdinairés, oà des ótres fantastiques, soit méme des δὲς 
» réels qui Ν᾿ σπέ entre οὐκ aucune relation dans la nature, sont cepe 








- 


XVI ᾿ . PAOLEDOMENA ἂν 


.Salt sibi constare multis rationibus δῖ. librum primum , 


partem priorem hbri seeundi ,'seripta esse ab. homine hi 
Toglyphicorüm -Áegyptiacorum satis perito, neque. tam 
minus sibi esse persuasum , reliqua . inepte . esse :supposii 
praeterquam fortasse tria , quatuorve-capita posteriora , «gt 
ipsius operis partem effecisse videantur, ibique addita 
fine, ut melius lectores deciperentur (*). ὁ 


. Qua vero aetate Horus sive Horapollo vixerit , Certo sta 


posse non videtur; si Áegyptiorum sermone reyera scrip: 


Jit, facile patet ex versionis stilo nullum argumentum 


eam rem certum deduci posse, neque er ipsis sententiis: oe 
quid: argumentari.licet, quum recte distingui non poss 
ea, quae ipsius sint Horapollinis, ab iis quae ἃ, Philip 


 .ex,aliorum scriptis.fuerint adjecta. Pauca tamen mihi d 
,prehendisse videor ,:quae :si sint. ab. ipso-Horapolline: pr 


fecta, de aetate , qua vixerit, quodammodo statuendi. / 
cuitatem praebeant, Lib. I. cap. 5. legitur: .BovAóus 


πε ἔτος εἰπεῖν, τέταρτον λέγουσιν" ἐπειδή φασε xar 31 


ἀνατολὴν. τοῦ. ἄστρου τῆς «Σώϑεως 2. μέχρε- τῆς ἄλλης τὥριαι 
λῆς, τέταρτον ἡμέρας προςτίϑεσϑαι, ὡς εἶναι τὸ ἔτος à 
ϑεοῦ, τριακοσίων. ἑξήκοντα πέντε ἡμερῶν" ὅϑεν καὶ διὰ à 
᾿τραετηρίδος. περιφσὴν ἡμέραν ἀριϑμοῦσιν | diy Vni τὰ , 
τέσσαρα τέταρτα ἡμέραν .ἀπαρτίξει.. .Kx.quo loco, onjici 
tur, eo tempore, quo haeo-seripta fuerint; Áegyptios quar 
"quoque annó diem" intercalarem addidisse.: Jarh ΣΝ 
' doctissimüs Ideler i in Oy. quod ad Horepoll.- locum eitày 


| mns , adn., nostr. pag. 142. ,. recte judicavit , ex Censori 
»alioramque locis sequitur, Aegyptios x veteres talem annoru 


eS m 





.ε" L 
* - 1 .* E "] ^ .9 i^ 


:(*) . Salt ΠΝ sur ἴδ οι Systéme dee 1 iéroglyphat, Phonétiques. de. 
Young, et de Mr. Champoliion ji traduit por L. Deveri. Paris 1& 
pag. 42. not. 1. " a etam veh 





xvi ^ A PROLEGOMENA ἂν 


scripsit de Mysteriis Aegyptiorum , et scriptor librorum 
JHermeticorum , quorum. fragmenta inveniuntur apud Sto- 
baeum,  Ád idem genus quoque pertinent papyri bilingues 
Aegyptiorum et Graecorum sermone conscripti, thaumatur- 
gorum maxime doctrinas .illustrantes, qui in: Museo Lugdurio 
Batavo servantur, et quos ad priorem partem saeculi P. C. III. 
esse. Teferendos, Cl. Reuüvéns magna cum veri similitudine 
conjecit , in Epp. ad Letronnium, Ep. I. pag. 27. et in 
Append. pag. 151. Jamblichus vixit Saec. III. ereunte, 
et scripta Hermetica fortasse ad idem: fere tempus recte re- 
ferri poterunt. Nihil igitur obstare videtur, quominus Hie- 
 roglyphicorum libri, aut certe magna pars eorum , quáeque 
monumentorum inscriptionibus confirmantur , adscribantur 
Horapollini illi Grammatico , qui sub Theodosio , Saec. IV, 
exeunte, Üonstantinopoli docuit, atque antea: Alexandriae 
hieroglyphicorum explicandorum rationem, qualis tunc non- 
nullis cognita fuerit, edoctus esse potuit. Rerum Gnostica- 
rum quoque mentio, qualenr in Horepollinis libris fieri, su- 
pra indicavimus, pag. XV. huic sententiae favere videtur. 
Hieroglyphica autem haec, ut ex inscriptione discimus, 





i^ the Arabic language by Ahmed-ben-Abubekr hen Wahshih. London 
1806, Cf. quoque Klaproth in Ep. de Invent. Hierogl. Acrolog.. abi 
secundum suam Horapollinis hieroglyphicorum explicendorum rationem , 
nonnulla quoque Arabis illius explicari contendit. Sic per accipstrem , 
cui dei significationem recte ab Horapolline tribui monumenta docue- 
runt, dewm omw«ia nuirieniem indicatum fuisse ait. Cf. adn. nostr. 
peg. 147. atque in eo cum Horepolline consentit, quod per columbae 
significatam fuisse injustitiam docet, Cf. adn. nostr. pag. 286. Con- 
trariam sententiam jam antea protulerat Vir. Cl. Sylvestre de Sacy im 
Horreo Encyclop. (Magasin Encyclopédique) Tom. VI. peg. 145-1765, 
ubi amplam hujus operis ab Hammero editi recensionem exhibuit, librum 
ad hieroglyphicorum explicationem nihil utile continere statuens, Cf. 
quoque Cl. Reuvens in libro astíquarso (Westendorp. en Reuvens Am 
tigwiteiten) Vol. IIT. P. 1. pag. 21. — 





xx | PROLEGOMENA ἂν 


Hoesch. et de Pauw ediderunt, II. 34. quoniam hoc er- 
rori typographico tribuendum videtur, codicibus reliqui 
et editionibus λεῖψεν habentibus. — Neque tamen ex his se- 
quitur, veram esse eorum opinionem, qui Philippum illum Ho- 
rapollinis interpretem , Saec. XV. vixise putant, quae sen- 
tentia fuit abbatis Rivii, ut monet Requier in fine praefa- 
tionis, quam praemisit versioni suae Gallicae Z/?erogiyphi- 
corum (*). — De Pauw in praefatione ad editionem Hora- 
pollinis, quaestionem instituit, utrum libera fuerit Philippi 
versio et periphrastica, an adstricta et verbotenus adum- 
brata. Statuit autem omnia a Philippo esse addita, quae 
originationes Graecas spectant, vb. c. I. 17. ἥλιος δὲ ó ἵδρο, 
ἀπὸ τοῦ τῶν ὡρῶν κρατεῖν: ll. 100. ἐκείνη (sc. κάμηλοι) 
γὰρ μόνη τῶν ἄλλων ζώων τὸν μηρὸν κάμπτει. διὸ καὶ κά- 
μηλος λέγεται ; ibid. cap. 108.καὶ καλεῖται πιννοφύλαξ dxo- 


(*) Rivius ille dissertationem scripserat, in qua probare conabatur, 
HieroglypMca Horspollini non esse adtribuenda, sed Philippo ipsi, qui 
vixisset Saec. XV. Dissertationem eam inspicere mihi non licuit, neque 
ejus mentionem inveni inter reliqua Bivii scripta. — Fieri potest, ut 
numquam typis expressa fuerit; sed et reliqua ejus opera extra Galliam 
$unt rara, quandoquidem paucissima tantum eorum exemplaria edenda 
curabat. Fortasse quaedam de libro illo invenientur in Opere: Chronique 
Littéraire des Oucrages Imprimés et Manuscrits de l'Abbé Roo, . oct. 
. Eleutheropol. l'an 2. quod tamen ipsum in Bibliotheca Academiae Lugd. 
Bat. non adest, neque mihi comparare potui. Sunt autem verba Re- 
quieri haec: »J'ai modifié le:titre de l'ouvrage d'aprés la dissertation 
» aussi savante que lumineuse, qui m'a été communiquée par son auteur, 
x*M. l'abbé Rive, au goüt et ἃ l'érudition du quel la Bibliothéque de 
» M. le Duc de la Valiére est redevable de ses nombreusee richesses, 0» 
» voit, par ce Traité aussi. étendu que profond, que ce n'est point i 
»un Horus-Apollo, qu'il faut attribuer la collection de ces Hiéroglyphes, 
»mais que c'est au méme Philippe, qui dit les avoir traduits de !s 


»laugue Égyptienne, et qui vivoit; selon toutes les apparences, dam 
»le 15*. siécle."' 








xxH PROLEGOMEN k AD 


cationes explicantur animalium lorrostrium et plantarum; 
cap. 101. et 102. amplabiorum, et a.cap. 103-114. grés- 
cium , aliorumque animaliuss in aqua degentium, — Pree- 
terea (multa in secundo libro : dicumtur coBlreria lis , quae 
in primo leguntur , vb. c. de: caisemba rum. felie.:: CIE, E: 57. 
et II. 48. adn. nostr. pag,.342. Quae. autem verbe. ad 
postremam demum Graecae linguae aetatem referenda sumt, 
omnia.fere pertiment ad, partem illam ,- quim a Philippo 
compiletam esse conjeHmus. — 

οὐ Mercerus in ádnot.. ad cap... dixit, titulos capitum mon 
ipsius esse Philippi ,. sed. ἃ diligenti, postea lectore adjecta; - 
idque patere, ez MSto. Cod, in quo ad marginem adscriban- 
tur. '.. Vellem; addidisset. quoque ,, num. eadem manu tituli - 
ili ecripti essent; mam..illud.-non. abhorrere a more poste- 
rioris aetatis Graecorum, :ut.eo modo argnmentum Capitis 
ve] paragrepbi uniuscujusque. praemittatur, patet ex: papyro 
Chemico. n?. .66., Musei Lugduno. Batavi, ià quo:singulis 
capitibus : tituli, eàdem mann,.etque: reliqua , sunt - super- 
scxipti.:.. Pertinet autem: iMStum illud , . ut ex literarum. for- 
mis conjicitur, ad tempora :Constantinorum, (Cf..Cl. Reivens 
in ρεεί. «αὐ Leironnium..Ep. HL pag. 65. Art: XE, in 
Jab. Pap. .Gr..ef. Demi pog. &. Art. 40; et. in Addend. 
peg- 162, .163.. Attamen - jn: Horapollinis: opere Mereeri 
eonjectura veritatem: aliquam: babere videtur; am, prae- 
téerquam quod in libro posteriorí,. praecipue in extrema 
parté , capitum tituli plures sunt mutili, imo et plane omit- 
tuntur, Cod. Paris. A. titulos habet, diversa prorsus : ra- 
tione expressos. 

Ántequam ad reliqua transimus, commemoranda quoque 
hic est nova ratio, qua Horapollinis ZieroglypAica acci- 
pienda, atque ad interpretandas monumentorum Aegyp- 
tiacorum inscriptiones adhibenda putavit. Vir Nobilissimus 








ZXI PROLELOWKSA s 


Aexyptiarmm mpm deatur coms. sicher vem cx— Om 
τόσας tsrtawit bri B σαρ. ἃ, ἘΦ, 13. 17, 13, 22, 29, 
5, $6, 35, 45: et 'ibri IL. eng. 1. 23, 25. 26,85, 75. 
rpeg- 11-28. 

per condemn ence. Lixi L em. 5, 17, 21, 
23, 35, 51. Lib. Il. 6, 13, 15, 15, 23, 22 , 30, 35. 


7. Be Ebro Arabis, Aluncd-ben-Abubekr. (p. 39—42.). 
$. Be Calais Babbuerum. ip. 13.149}. 
Anno denique 1833. Vir C. 6. Segfertá ται cdidit, 


gyptiorum asironomica. 

Tertia: Observationes dezyptierum dstrenomicae Mie- 
vogigphice descriptae. 

Querta denique: Lexicon dsirenomico Bierogiyphicum. 

Perte in primis secunda agitur, de signis quibus Aegyptii 
observationes suas astronomicas et astrologicas expresserint ; 
quumque secundum V. Cl. sententiam , Horapollo tradiderit: 
»quiíbus symbolis planetae , numina Zodiacalia atque ce- 
»tera Aegyptiorum sacra expressa fuerint in. monumentis 
» Áegyptíacis," (peg. 355.) plurima quoque illius scriptoris 
espita, eadem parte 2** explicantur, quae suo loco in ad- 
notationibus meis addita invenientur. 





XXVI PROLEGOMENA A». 


Codex Graecus Membranaceus in 4 minori, Saeculi XV; optime serva- 
tus et scriptus. Constat foliis scriptis 128. (Bandini Catal. Vol. III. 
pag. 234). 

IV. Plutei ejusdem 81. Codex 20. praeter Aristotelis 
Moralia ad Eudemum, quae 99. priores paginas implent , 
et Definitiones Platonis, quae inde a pag. 1283, usque ad 
128. extant, continet, inde a pag. 100-123. Horapollinis 
Niloi Zieroglyphica , libris duobus; ut in Cod. 15. hujus 
Plutei. 

Codex est Graecus Membranaceus, in 4. majori, Saec. XV. nitidissimus, 
cum emblemate in fronte Philelphianae domus, ac literis "librorum | 
initialibus minio et auro affabre depictis. Constat folii» scriptis 128. 
(Bandini Catal. ibid. pag. 284). ΝΣ 

BIBLIOTHECA VENETA DIVI. MARCI. 

V. Codex 391. cum Philostrati Senioris ἢ ἐς Sophistarum, 
Σ τα Apollonii Tyanensis, libris VIII, et Cebetis Thebani 
Tabula , complectitur quoque Horapollinis IHieroglyphica, 
Codex est. Chartaceus, Saeculi circiter XV. constat foliis 156, (cf, Lau- 

renti "Theupoli. Grakca Dtoi Marci Bibliotheca pag. 194). 

BIBLIOTHECA YÀTICANA, ROMAE. 

VI: Harpocration. Ori Apollinis Hieroglyphica ; quaé 

extulit ille degyptia Üingua , transtulit autem m Philippus 


in Graécàin linguam. ' 

Cf. Montfaucon Biblioth. Bibliothecarum Tom. I. pag. 6. €: 

Fortasse hic est codex, quem sese contulisse ait Pieíius Valerianus 
Hierogl. Lib. XLVII. cap. 25; et' cujus meminit. de Bast, in Epist. E 
Critica ad Boissonadium pag. 83. — addito nütrero 871. ' 


- GALLIA. 


BIBLIOTHECA REGIA PARISIENSIS. 
VII. Codex 192, qui praeter multa alia complectitur: *Qpa- 
πύόλλῳγος Νειλώου “]ερογλυφιχὰ, ἃ ἐξήνεγκε μὲν αὐτὸς di- 
γυπτίᾳ φωνῇ, μετέφρασε δὲ Φίλιππος εἰς τὴν “Ελλάδα διά- 
Aexroy. inde a fol. 121. r*.— 144. το, x 


€ 


HORAPOLL, HIEROGL. XXVII 


Codex est Saeculi XIV. magnamque copiam leetionum diversarum ad- 
tulit; eum quoque contulit Cl. Bachmannus, ef diversas lectiones, 
simul cum iis Cod. Bibl. Rég. 2832. edidit in Anecdotis Vol. II. 
pag. 406-417. — Montfaucon, übi khunc Cod. memoravit, Bibi. 
Coislin. París. (1716. fi) pag. 244. seq; non viderat »farraginem 
» rerum consarcinatarum " quam indicat post fol. 116. versum, con- 
tinere Horapollinis- Opus. — Ed Qod. piaeéunte Cl. Bachmanno, 
litera À., sequentem, litera B. indicavimus. 


vint. Code: 2832. continet MSS. secto ; quorum primum: 


Chaldaseorum Dogmatum Espoeitionen, Sexto loco gunt: 

- ραπόλλωνος Ν᾽ «λώσυ “Ππερογλοφμκὰ, ὁ » ᾧ ἐξήνεγκε μὲν αὐτὸς Ai- 

γυπτίᾳ φωνῇ, μετέφρασε δὲ Φίλιππος εἰς τὴν «Ἑλλάδα διάλεκτον. 

' Codex est Chartaceus; priores partes esse possunt Saeculi XIV; sed 

pars illa, qua Horapollinis Hieroglypica continentur, est Saec. XVI. 
ineuntis. Scriptura ejus videtur esse hominis Graeci, exarata junco. 

€. Catal, MSS. Bibl Reg. Paris. ὙοΪ. 11.. pag. 658. Ejus lec- 


tiones descripsit et in, Anecdotis » quae supra citavimus , edidit Cl, 
Bachmannus. 


IX. Cod. 2992, quo continentur Mss. 20. Primum: 
Isocratis Oratio adv. Demonicum ; ; ultimum est: Hymnus 
Sancti Clementis, Undecimo loco exstant: Ὥρου ᾿Απόλλωγος 
NaMoov *Iegoy guxá: ἃ ἐξήνεγκε μὲν αὐτὸς Αἰγυπτία φω- 
γῇ, μετέφρασε. δὲ Φίλιππος, εἰς τὴν “Ελλάδα διάλεκτον. nde 
a P. 214. r^, usque ad 239. versum, .. ; 

Codex eet Greecüs Bombycinus Saeculi XVI. junco exaratus s a Graeco , 
veluti Cod. Paris. 2832. — NHujue Codicis , quem lítera €. indicavi- 
mus diversas lectiones Parisiis describendas curavimus, atque editioni 
nostrae addidimus. Majorem autem antiquitatem ei tribuit Doct, 


Landois, qui Saeculo XIV. desctiptum conjicit. — Caeterum cf. 
Catal. Bibl. Reg. Paris. 1. c. pag. 587. 


BIDLIOTHECA CARDINALIS RADULPHI. 


X. "God; ig. Opov, θὴ Ἡογορίγρβέίρα. ---- Magia 
eloguta.. JMagorum, cum expositione Plethonis. 
Cf. Montfaucon Jiblioih, Bébliothec, peg. 772. D. 


Xxvill PROLEGOMENA ἂν 


BIBLIOTHECA LUGDUNENSIS. 
XI. Cod. 102. continet: PolyAéstorem Symbolicum et 
Hori Apollinis 47: terog lyphica. 
Codex est membranaceus, in 49, Cf. Gust. Haenelius in Catal. Libro- 


rum MSS. qui in. Biblioth. Galliae, Helcetiae, Hispaniae , Lu- 
sitaniae , Belgii , Britanniae Magnae assercaniur. pag. 192. 


GERMANIA. 
- BIBLIOTHECA AUGUSTANA. 

XII. .Cod. 100. continens: Nemesii Emeseni Episcopi librum 
de latura hominis , Procli Diadochi quaedam, Ptolemaei 
τετράβιβλον, , etalia, Porphyrii ἐπ Ptolemaeum, 'f2oeróh- 
λωνος Νειλώου "ItooyAvgixá , ἃ ἐξήνεγκε μὲν αὐτὸς «Αϊγυπτίᾳ 
φωνῇ, μετέφρασε δὲ Φίλιππος εἷς τὴν “Ελλάδα διάλεκτον. 
Codicem hunc contulit Hoeschelius; calamo diligenter est exaratus, 

multasque lectiones praeclaras adtulit. Cff. Hoeschelius in adnot. ad 

Horapollinem, et in dedicatione operis, Reiserus in Cafalogo Manwu- 

scriptorum Bibliothecae Augustanae pap. 76. et Montfaucon in 

Biblioth. Bibliothecarum. Tom. I. pag. 894. A. 

BIBLIOTHECA CAESAREA, VINDOBONAE. 

XIII. Codex 498. Hori Apollinis Zzerogiyphvca ex 
Megypliaco οὐ Graeco in Latinum translata sermonem, 
multisque imaginibus exornata, 

Codex est Chartaceus ; in 49. versionem tantum Latinam continet. In 
principio cernitur Imperator Maximilianus I. elegantissime depictus, 
tamquam de regé Galliae triumphans. Cff. Lambecii Comementaris de 
Bibliotheca Caesarea Vindobonensi. Tom. 11. pag. 934. 

. Praeter hos, alius quoque codicis mentio fit, quem in 

suum usum adhibuit Mercerus, est autem: 


XIV. Codex Morellianus: ^"92oov ᾿Απόλλωνος N. MM 
ἱερογλυφικά. cet, 


Codicem hunc a Guilielmo Morellio accepit Mercerus. Continebat autem, 
ut ex praefatione videmus, maximam tantum pártem libri primi 
Hieroglyphécorwm , et capitum tituli non praepositi erant, sed ad 
marginem adscripti. Ubi autem codex ille nunc leteat, ignoratur. 


HORAPOLL. HIEROGB. χαὶχ 


EDITIONES. 


I. Princeps est Aldina hoc titulo: — P:/a et Fabellae 
Aesopi, Fabellae Gabriae, Phurnutus seu Curnutus, Pa- 
laephatus, Heraclides Ponticus, Ori Apollinis Niliaci Zie- 
roglyphica, Collectio proverbiorum Tarrhaei et Didymi, 
item eorum , quae apud Suidam aliosque habentur per ordi- 
nem literarum, Etiam ex Áphthonio, Philostrato, Her- 
mogene , Gellio quaedam ; in F^. Venet. apud Áldum, mense 
Octobri. 1505. | 
De libris ab Aldorum familia editis, deque praestantia eorum, dedita 

opera scripsit Aug. KRenouard; attamen hanc Horapollinis editionem 

plurimis locis mutilam et inperfectam esse, non ita Aldi viri diligen- 

tissimi negligentia, sed exemplarium vitio, quae rarissime reperiun- 

tur, indicavit. J. Pierius Valerianus, in Ep. ad Urbanum Bolsa- 

nium, inserta ejus Hieroglyphicis. Lib. XXXIII. pag. 233. C. et 234. D 

II. Orus Apollo Niliaeus de Zferoglyphicis notis, 
Bernardino Trebatio Vicentino interprete. Augustae Vin- 
delicorum 1515. Versionem hanc Conradus Peutingerus Jo- 
anni Frobenio excudendam concesit, apud quem prodiit , 
Basil. 1518. in 4^. 


Mercerus in Ep. Nuncupatoria ad Joannem Sengelasium Uticensium Epis- 
copum, quam editioni suae praemisit: » Taceo'' inquit »quae a 
» Bernardino quodam Vincentino multa non satis feliciter versa sunt, 
» pleraque etiam praetermissa , quod forte codici , in quem inciderat 
» adscribendum fuerit."' Utilis tamen est, quod ex ea de Codicis lec- 
tione quem secutus fuit Trebatius , quodammodo judicari possit; quod 
vero caute faciendum , nam ipse Trebatius in praef. ad Peutingerum 
testatur: »sibi non fuisse animum ifa religiose vertere ut verbum 
» verbo redderet." 


Deinde eadem versio prodiit apud Rob. Stephanum. Pa- 
ris. 1530. in 85, 

Cum Augustini Niphi libris II. de 4fuguriis. Basil. 
1534. in 8". 

Postea. Lugduni. 1542, in 8". 


XXX PROLEGOMENA ἂν 


JII. Hori Apollinis Niliaci Zerogiyphica, hoc est de 
sacris Áegyptiorum literis libelli II. de Graeco in Latinum 
sermonem a Phil. Phasianino nunc primum translati.  Bo- 
noniae apud Hieron. Platonidem. 1517. in 4*. 

Phasianino Codicem haud malum fuisse dicit Hoeschelius in dedicátione 
editionis suae; sed de Pauw et Trebatii, et Phasianini versiones inep- 
tissimas vocat (in Praefatione); hunc autem non secutum esse libra 
antiquos , verum ingeniolum suum judicat. 


IV. Ori Apollinis Niliaci ZVieroglyphica , Graece e 
Latine, Bernardino Trebatio Vincentino interprete. Paris 
1521. in 8". Excudit Petrus Vidouaeus Ártium magister, 
impensis honesti viri Conradi, Resch, bibliopolne Parisien- 
sis, Sub scuto DBasiliensi. 


Maec editio sequitur Aldinam , quibusdam mutatis. .Cf. de ea S. F. G. 
Hoffmanni Lezic. Bibliogr. Lips. 1833. Tom. II. ' 


V. Ori Apollinis Niliaci. JZ/eroglypAica , Graece εἰ 


seorsim latine, Jo. Mercero Uticensi interprete, cum eje 

observationibus. Excudit Christianus Wechelius. Parts, 1548. 

in 4^ — 

Videtur Mercerus in editione illa priori secutus fuisse textam Graecum 
editionis, qüam IV. memoravimus; mam praeterquam quod libro II. 
cap. 88. ταφῆς edidit, pro τροφῆς, quod in Aldina et reliquis leg- 
tur (veluti observavit de Pauw in praefatione), in adnot. ad cap. ὅθ, 
libr. I. »antequam"' inquit »in Venetíanum exemplar incidissem, 
» quoniam in exemplari nostro legebatur κάριστον legendum oredebem 
» χράτιστον᾽ cet. (Cf. Fabricii Bibl. Gr. Horleeii Vol. I. pag. 102. 


Iterum, prodiit hoc opus: Ori Apollinis de Sacris JWotis 
et. Sculpturis Libri duo, Graece cum versione Latina οἱ 
observationibus J. JMerceri; apud Jacobum Kerver. Excu- 
dit G. Morellius Jacobo Kerver. Paris, 1551. in, 8". 

Hanc editionem secundum Codicem lanuscriptum , quem a Morellio ae- 
ceperat, primum tantum librum, meque eum totum continenfem, 
correxit, ita tamen, ut, ubi diversa lectio occurreret, eam, quae 
potior videretur, secutus faerit, adjecta interim margini vetusti Co- 


HORAPOLL. HIEROGL. XXXI 


' dicis lectione, ut ipse testatur in Praefatione, Adnotationes autem, 
quas adjecit Mercerus, plurimae pertinent ád. librum I. De versione 
vero editioni Merceri addita, dubifari nequit, quin ab ipso fuerit 
compoeita,..dici enim in eadem Ep. Nuncupatoria, quam supra lau- 
davimus: »Orum ipsum αὐτόγραφων,. Ἰρ]ίο tamen, quam antea 
» emendatiorem , et eundem a nobis latinitate donatum, scholiisque 
» illustratum tuae consecrem humanitati ," et in adnot. ad cap. 14. 
libri l. xai ἐγγράφεν »Potest hoc referri vel ad cynocephalum , 4 
» 10s vertimus, vel ad sacerdotem" cet.; qua propter miror, fuisse 
nonnullos, et inter eos Ábbatem Rivium (in commentatione de qua 
supra diximus), qui statuerint, versionem illam falso tribui J. Mercero. 


VI. Ori Ápollonis Niliaci de Sacris 4egyptiorum JYo- 
(is Ideopyptiace expressis, Libri duo, iconibus illustrati et 
aucti. Parisiis apud Galeotum a Prato, et J oannem Ruel- 
lium. 1574. in 8". 


Versionem tantum continet Latinam et Gallicam; Latina expressa est 
secundum eam, quam Trebatius composuerat. —  lnterpretationem 
Gallicam curavisse videtur Joannes Martinus, .ut adnotavit aliquis 
in l. pagina editionis quae in Bibl, Lugd. Bat. servatur. Joannes ille 
Martinus scriba fuit Cardinalis de Lenoncour, et praeter alia opera, 
verterat quoque libros octo Architecturae Vitruvii Pollionis (editos 
Parisiis apud .Hierosme de Marnef. l'an 1572) et Hseroglyphica Ori 

- Apollinis. Cf. Bibliotheca Fr. ἃ Cruce pag. 242, 243. (*). 


VIL.  Horapollinis Z?eroglyphica a Davide Hoeschelio , 
fide Codicis Áugustani MS. correcta , suppleta , illustrata , 
Graece Latine; cum observationibus Jo, Merceri, et notis 
Hoeschelii. Augustae Vindelicorum. 1595. 45. | 


Iterum nonnullis mutatis prodiit 1605. in 4". 
Hoeschelius passim secutum se exemplar Aldinum (quoniam nullum 
aliud ad manum esset, et suis demum ad finem perductis, accepisset, 
Gallicam editionem , a Fr. Sylburgio) nisi ubi aperte méndosum con- 
staret; lacunas porro e Manuscripto nonnullas explevisse, ct vitia 
quaedam correxisse, partim conjectura, partim ex Phasianini in- 
terpretatione, testatur in dedicatione, quam supra .citavimus,  Ver- 
sionem Merceri ex priori ejus editione adjecit; quam íamen hic 





(*) La Bibliothique du Sieur de la Croiz du Maine. a; Paris 1584. 


XXIH PROLEGOMENA Ap 


quum paulo mufaseet ex Codice Worelliano, Hoeschelius ipse quoque, 

peetquam hujus Codicis lectiones vidit, bic illic versionem ad mar- 

ginem admotamdo correxit; in Graeco textu Aldinae tamtuma lectiomes 
diversas adnotavit, meglectis Morellianis, quae cum Augustano in 
plerisque conveniebant, (Cf. de Pauw in Praefat.) 

VIII. Apollo Horus Niliacus. Selecta sive Sacrae IWotat 
"degypliorum εἰ Insculplae Imagines , Graece εἰ Latine. 
Romae apud Zarmetum 1597. in 125. (Conf. Catal. Bii, 
JZieg. Lond. Vol. IV.) 

Hori Apollinis Selecta Hieroziypkica additis conjectu- 
ris emendationibusque in margine , Graece et Latine, edente 
Julio Franceschino. Romae. 1599. 125. 

Ejusdem fortasse est editoris, atque alia editio, quam Romae excusam 

esse, ex Merceri aliisque versionibus conflatam, anno.1606. in 129, 

memorat Morhofins Polyh. Liter. Vol. 1. cap. 2. (. 1. med. 


. IX. Joannis Pierii ZieroglypAica; accesserunt loco auc- 
tarii Zeroglyphicorum Collectanea, ex veteribus et recen- 
tioribus auctoribus descripta , et in sex libros digesta, Ho- 
rapollinis item Zzeroglyphicorum libri duo, ex postrema 
Davidis Hoeschelii correctione , praeterea ejusdem Pierii Je- 
clamatiuncula pro Barba Sacerdotum, et reliqua Opuscula 
sive Poémata omnia. Editio novissima, adnotationibus ad 
marginem ac indicibus necessariis adornata, emendata et 
locupletata. — Francofurti ad Moenum. Sumtibus Antonii 
Hierati, 1614. in. 4». 

Ibidem sumtibus Chr. Kirchneri. anno 1678. in 4“, 
Jo. Pierii Valeriani Bellunensis Zierogiyphica , sve de 

Sacris degyptiorum aliarumque Gentium Literis commen- 
teriorum Libri LVIII. ; accedunt Juo Hieroglyphicorum 
libri Coelii Augustani Curionis, Ejusdem Pierii Pro sacer- 
dotum Barbis Declamatio , ex Poémata varía, cum diver- 
sis Hieroglyphicis collectaneis , Hori Apollinis Zfierogiy- 


HORAPOLL. HIEROGL. -—— xim 


phicorum Libri II. item Zieroglyphicorum Emblematum- 
que Medicorum δωδεκάκρουνος: Auct. Ludos. : a Casanova. 
. Lugduni. 1626. Folio. 


Commentarii, quos adjecit Pierius pertinent tantum ad librum I. Tex- 
tum Graecum et versionem latinam expressit Merceri , lectionum di- 
versitate ad. marginem adnotata, 

Hieroglyphica Pierii, in quibus Horapollo- saepe citatur atque emen- 
datur , prodierunt quoque Basileae 1556. in folio; iterum 1575. a 
Coelio Augustino illustrata per Lud. Guarin. in fol. — Cum aliis ope- 
ribus et adnotationibus ad marginem, Lugd. 1610. in 8e. Gallice 
versa, Lugduni. 1615. fv. et Italice quoque Venetiis 1625. (Cf. Morhofii 
Polyh. 1. c. pag. 725. et Fabric. Bibl. Gr. Harlesii.l. c. pag. 108.) 


X. Je Symbolica degyptiorum Sapientia , 'auctore 

P. Nicolao Caussino Trecensi, e societate Jesu. Paris, suim- 

tibus Romani de Beauvais. 1618. in 4», Coloniae, 1631. in 89. 

(Conf. Morhofii Polyh. Lit, l. c. pag. 724, in fine.) et postea 
Paris. 1634. in 85. Iterum prodiit, 1647. in 49, 

(Conf. Catalogus Bibl. Barberin.' pag. 547.) In hoc opere -Horapolli- 

nis Hieroglyphica edidit s&ecundum editionem Hoeschelii, ita «tamen ut 


obscoena omiserit ; addidit porro versionem Merceri , et adnotationes . 
utilissimas. 


XI. Horapollinis JHieroglyphica Graece et Latine, cum 
integris observationibus et notis Joann, Merceri , et David. 
Hoeschelii, et selectis Nicolai Caussini, curante Joanne Cor- 
nelio de Pauw , qui suas etiam observationes addidit. Tra- 
jecti ad Rhenum, apud Melch. Leonard, Charlois. 1727. 4*. 
Textum Graecum, quem secundum editionem Hoeschelii, curavit de 
Pauw , et cui addidit versionem Merceri, sequuntur diversae lectio- 
nes editionis Aldinae, Merceri, Codicis Morelliani et Augustani; 
tum adnotationes Merceri, quas magno lectoris incommodo, ad 
paginas, reliquas vero omnes ad capita ordinavit; deinde Hoeschelii 
adnotationes, tum Caussini eae, quae ad rem aliquanto propius perti- 
nent; quibus adjunxit tandem suas quoque observationes. Nullum 
tamen novum Codicem consuluit; et quamvis multa utilissima , et 
acumen atque ingenium editoris testantia, adnotationibus Pauwii con- 


fineantur , in multis tamen nimis audacter, et nimia festinatione 
E 


XXXIV PROLEGOMENA 4D 


egit, ssepe quoque de viris doctissimis acerbius quam par ezat ἰσομ- 
tus ; quam ob rem reprehenditur in Actis Eruditorum Lépsiensibu, 
anni 1727. pag. 505. seq., ubi censura editionis ejus exstat. — 
Amplius vero, sed acerbius quoque, recensetut a Cl. D'Orville i 
Critica Vanno, in. Inanes Joannis Cornelióé Paconis Paleas. Aun- 


stelaedami apud Janse-Waesbergios. 1737. pag. 543. seq. cap. IL 

Sed nimio, ut videtur, Cl. D'Orville odio adversus Pauwium ductu 

fuit, quam ut sine cautione omnia quae de eo dixerit admittaemus. — 

'Clericas quoque in Bibliotheca Veteri et Nova (^), Tem. XIVII. 

peg. 115. sqq. censuram, sive potius analysin edidit editionis Pauwii; 

in qua eum matime laudavit ; quam vero addidit ἐπίχροσεν de Ae- 
£yptiorum Hieroglyphicis, melius fortasse omisisset. 

Atque hae quidem sunt editiones, qnarum mentionem in- 
veni; plurimae nominantur in Fabricii D. Gr. ed. lWar- 
lesio ll. ec. — Ad versiones etiam pertinent: 

Heyden JFeldi , und irer Gótter anfang klicher | ur- 
sprung. cet, aus viler glerter Mánner schriften zusammen- 
geuagen. Diodori des Siciliers sech. Bücher cet, — Dietys 
des Candioten JJ harhaffte Beschreibung vom Troyanischen 
Krieg. cet. Hori, eins vor dreytausend jaren in Aegypten 
Künigs und Priesters Gebildte JF'aarzeichen, durch wül- 
liche vor erfandenen Buchstaben, alle heymlicheyt der geyst- 
lichen und Weldigelerten zu verston geben, auch anzeigt 
werden. Pianeten Tofeln. cet. Als mit entworffnen Bil- 
dungen gar lustig durchziert: Durch Joh. Herold besclirie- 
ben, und inns teutsch zusammen gebracht. Getruckt zu Basel 
durch Henrichum Petri, im Mertzen. 1554, F*. 

Cf. Goetaii Memor. DiÀl. Dresd. Vol. Hi. fasc. V. pag. 405. Fahrieius 

Hazrlesü pag. 104. Schweigerus m Emnchéridia Eibltegrophiae Clas- 

sione (1) et Hoffmann. 1. 1. 





() Bébliotkéque Anc. et Moderne. 
(f) MNandbuch der Class. Bibliographie. 


HORAPOLL. HIEROGL. — xxiv 


Oro Apolline Niliaco, dellé segué Hieroglyphéci , cioé 
delle significazioni di Scolture sacre appresso gli Egittii. 
Tradotto in lingua volgare per M. Pietro Vasolli da Fivizzeno. 
im Venegia., appresso Gabriel Giolite de Ferrari. 1548. 8^. 
Vid. Paitoni Bibliotheca Scriptorum Veterum Editorum (*) Tom. 11]. 

pag. 42. Dedicationem autem Vasolli scripsit et signavit anno 1547, 

qua propter in nonnullis catalogis hic liber A;. 1547. editus legitur. 

Cf. Crevenna Chtalogé Vol. IV. pag. 224. Fabricius Bibl. Gr. 

l. c. pag. 104. i 


Les Sculptures ou Gravures I:Sacrées , traduites du La- 
tin en Francais, avee des figures en bois Puris 1543. 8^. 
et ibidem 1553. 12". 


Cf. Schweigerus in| opere, quod laudavimus. 

. Fortasse hano versionem edidit Gothofredus Thorg sive Tory Bituri- 
ceüsis (Geufroy Tbory ou Tory de Baurges en Berry); qui composuit 
librum imecriptum : Le Qhemp. Heurg. contenant l'arb σὲ science 
de la proporkion des leiires afiiqués ow antiques δὲ vulgairement 
appellées. lettres Homaines proportionnées selos lo corps et. visage 
Àwutiaén; imprimé a Paris par (uy mesmo l'an 529 i 4o, ot depuis 
in.8». eundemque Hieroglyphica Ori Apollinis vertisse, discimus ex 
Biblivtheca dum. a Cruce, quam supra cítavimus , pag. 125. 


LU 


Hieroglyphes dits d'Horapolle, ouvrage traduit du Grec. 
par M. Requier, Amsterdam et Paris, 1779. $2». et iterum 
1782. 12*, titulo novo. 


Continet hoc opus versionem Gallicam Hieroglyphicorusi, omissis minus 
honestis, Adnotationes vel ex Pauwii editione sunt translatae, vel 
spectant historiam naturalem. In calce libri, Requier addidit capita 
nonnulla Horapollinis Graece, ad suam mentem ope duorum Co- 
dicum Bibliothecae Regiae Parisiensis 2832. et 2992. restituta, Sin- 
gulis his capitibus adjunxit interpretationem verbalem suam, et La- 
tinam Merceri, praeterea observationes criticas de locis a Pauwio 
inutiliter reprehensis in versione latina Merceri, et de vitiis, ab eodem 
in ea non animadversis, Sunt autem capita haec: Libri I. 1, 3, 6, 
7, 8, 14, 16, 20, 25, 35. 





(7) Paitoni Bibliotheca degli Autori Antichi Volgarizzati. 


xxxvi PROLEGOMENA 4» HORAPOLL. HIEROGL. 


Latine quoque vertisse se Hori Zeroglyphica ait Cae- 
lius. Calcagninus, Epéstolicarum Quaestionum | Libro II. 
Ep. ad filium. pag. 18. in qua epistola compendium de- 
dit totius operis. Versio autem haec numquam  edita-fo- 
isse videtur , etsi Calcagnini de ZVlebus 4egyptiacis Commen- 
latio , inter alia ipsius scripta edita est, Basileae. 1544, ἵν, 
(Cf. Fabricii Jil, Gr. 1. c. pag. 102.) (ἢ). 





(*) His demum impressis mihi innotuit Fr. Ritschelii, .Prof. V ratisla- 
viensis de Oro et Orione commentatio, Vratislaviae 1834. edita; quen 
librum alioquin citassem , ad pag. IX. — Neque ad pag. XXIIL., uli 
de Klaprothi et Goulianofi Aieroglyphicis acrologicia agitur, omittenda 
fuerant quae leguntur in praefatione operis, cui titulus: Aperge ssr 
les Hiéroglyphes d' Egypte, et les progràs faits jusqu'à présest, dam 
leurs. décMffrement, par M. Brown, traduit de l'Anglaéis. — Paris et 

|! Leipzig. 1827. pag. VIII, seq. » L'auteur Anglais a cru ne pas devoir 
» parler de la découverte des hiéroglyphes acrologiqwes annoncés par le 
» chevalier Goulianof, découverte, que nous ne connoissons , en effet, 
»que par la lettre adressée par M. Klaproth à ce savant, Le ton iro- 
»nique qui régne dans cet écrit nous fait croire que l'auteur a plutót 
» voulu plaisanter son. correspondant, que montrer une . franche. adhe- 
»sion à ce systéme burlesque, qui ne repose que sur les explication 
» hiéroglyphiques données par Horus Apollon , tandis que jusqu'à présent, 
»0on n'a rien découvert sur les monumens qui en constate la réalité, 
»ou qui ressemble à une acrologie. Que penser d'ailleurs d'un syetéme 
» d'écriture d'aprés lequel ou pourrait désigner un diew par um disable, 
» et exprimer l'idée de nature par. un nain , un nez, ou une wéfle." 





QPAIIOA4QNOZ NEIAQOYX . . 
—— IEPOTAYOIKA 


à ἐξήνεγκε μὲν αὐτὸς Miyvnvío φωνῇ ) μετέφρασὲ 
΄ δὲ Φίλιππος δὲς τὴν “Ἑλλάδα διάλεκτον. — 


BIBAION ΠΡΏΤΟΝ. 





α΄. Πῶς αἰῶνα σημαίνουσι. 


Mas σημαίνοντερ, ,) ἥλιον καὶ: σελήψγην. γράφουσι, - διὰ τὸ 
«αἰώνια. εἶγαε - στοιχεῖα" αἰῶνα δ᾽. ἑτέρως: γράψαι βουλόμένοι, 
᾿ ὄφιν ζωγραφοῦσιψ., ἔχοντα τὴν οὐρὰν ὑπὸ τὸ λοιπὸν σῶμα 


£2P.AIIOAA41NOZ] | Codd, Laurent. Med. 8 et 27, Vaticanus, Paris. 
C, Radulphianus ,; Lugdünensis ,: Morellianus , Latinus Vindobon. et Paris. 
À in margine, legunt f/2POY 4110.4 A412NOZ, et sic quoque editores 
praeter Hoesch.  Causs. et de Pauw. Vid. prooem, 
JVEIAI10Y] Cod.-Morell. NELAE.4KOY. o a T yu 

«Αἰγυπετίᾳ φωνῇ] Cod. Paris. C. Aiyvzvio. φωνῆ sine ὁ subscripto, .. . 
ο΄ Cap. I, in tit, pro σημαίγνουσν.: Cod. Paris. C.et Aldus, σημαίνει. 
Par.-A. titulum sio exhibet: £o» , àv ᾧ καὶ περὶ “βασιλίσκου-.". 


.*  HORAPOLLINIS. NILOI - mE 
HIEROGLYPHICA, .. “τ 


QUAE PRODIDIT QUIDEM IPSE ARGYPTIO SERMONE, "VERTIT VERO 
"ud 
PHILIPPUS IN GRAECA LINGUAN. | 


|» LIBEB PRIMUS. 
Carur I. .Quomodo'aecum significent. 
A evan significantes solem δὲ lunam pingunt , /quod 'aetema ' smt ele- 


1benta. - Aevum: vero. aliter. pingere volentes: serpentem pingunt, haben- 
1 


2 HORAPOLLINIS 


κρυππομέφην, ὃν καλοῦσιν Αἰγύπτιοι Οὐραΐον., 6 ἔστιν 
“Ἑλληνιστὶ βασιλίσκον, ὅνπερ χρονσοῦν ποιοῦντες , Θεοῖς περι- 
τιϑέασιν" αἰῶνα δὲ λέγουσιν «Αἰγύπτιοι διὰ τοῦδε τοῦ ζώου 
δηλοῦσϑαι, ἐπειδὴ τριῶν γενῶν ὀφέων καθεστώτων, τὰ μὲν 
λοιπὰ ϑνητὰ ὑπάρχει, τοῦτο δὲ μόνον ἀθάνατον" ὃ καὶ πρὸς- 
φυσῆσαν ἑτέρῳ sapi ζώῳ, δίχα καὶ τοῦ δακεῖν, ἀναιρεῖ 
ὅϑεν ἐπειδὴ δοκεῖ ζωῆς καὶ ϑανάτου κυριεύειν, διὰ τοῦτο 
αὐτὸν ἐπὶ τῆς κεφαλῆς τῶν ϑεῶν ἐπιτιϑέασιψ- 


D. Πῶς κόσμον. 


Κόσμον βουλόμενοι. γράψαι, ὄφιν ζωγραφοῦσε τῆν ἑαντώ 
ἐσθίοντα οὐρὰν. ἐστιγμένον. φολίσε ποικίλαις" διὰ μὲν τῶν 


- 


Cap. I. Οὐραῖο»] Cod. Morell. οὐ βαῖον. 

χρυσοῦν ποιοῦνεε,}] Ald. χρυσὸν froreUvvec. 
“ερνυτεϑέασιν dé Pauw et Requier corrigant παρατιθέασεν. — Nen. 
vertit , cirewnposent, 
δηλοῦσϑαι] abest in Codd, Pariss. A et B. 
τοῦτο δὲ μόνον ἀϑάνατον]! de Pauw et Requier corrigant , " ndsoy eds 
ἀϑάνατον" ᾿ 
ϑέχα καὶ κοῦ δακεῖν Ali, xol: omittit. 

Cap..Il. titulum Cod. Par. A. sic habet: πόσμος ὧν ᾧ περὶ ὄφεως. 


tem candam sub reliquo corpore tectam , quem vocant Aegyptii vRAxUN, 
quod Graece significat Basiliscum , quem aureum facientes diis impo- 
nunt; aevum vero dicunt Aegyptii hoc animali indicari, quoniam , quum 
tria genera serpentium sint, reliqua mortalia sint, hoc vero solum im- 
mortale, quod etiam afflans alteri cuicumque animali; sine morsu oc- 
cidat; unde, quoniam videtur vitae et mieeis potestatem habere, prop- 
terea ipsum capiti Deorum imponunt, 


Casotr Il. Quotodo eundum. 


Mundum volentes scribere, sérpentem pingunt suam comedentem cau- 
, dam, distinctum squamis variis; per equamas quidem aenigmatice sigui- 








á BOB242POÓLLIS*IS 


Ripe de enean. ic s Dems Remhmies ww 
Aem» enne. c gp scu. sem δὲ dumm» eswemd- 
Áew. mE 98: (us δαιμπριανμας, ταὶ de. erg eamm im 
m ew. sex sg» παείσαε ποῦ ὁσαραι απ». GCugSsum- 
pube. map sump πᾶν ἐσ zm» isumpmp sénpeump uuum, 
daewip sux seymc sus isumceós — Pew ARyERERUTC xus Dux; 
δὲ icamme ζεαμεσεςς. qewune jguppsgrsm. Bex πο desdpe 
TÜUSL wuPuP Sb» Kia SEEXXK τὸὦ» εσιαξούηῃν κά; NEÉNSNE., παὸ 
fw rw9c5. sc i Debe faxum ipesnp πεπα μευ σααι 
4$. Ew; οἷα. 
Js be ypupeern, Pea ταγραφεῦαιν., αὶ uhgegs ἔπι. 


'donpexses] Coi. Paru. C. AI. "Aorposbee; fartemr πη “σε, 

sec €f Gerpes. -ni rves. Vu. mümstsm. 

d4osténáso] farteser legea, πτίλων, ma de iui ugue eum am 

pue cdm «d. ahast. 

és du éosev | Coi, Pax. €. emisit di. “ 

9e $6, ety sire) Coh. Pau. Δ B. Was 8 ew α«(ὧἂνρ ebem. 

Bes ὡσακσεάο» feskamr legend, ἐπρειάεο. εἶ. alustaln ad ames ádas. 

Aéypseme se red Col Parm. C. ipse 

due v9 dé»ipo» τιξνιῇ Col Paru. C. δια τὰ. τὸ δέκδριν wai. 

ve» é»*rur5] Cod. Paro. Δ. B. artcubum emshtant. 

Bé: Col. Parm. C. «t AM. prehbamée de Pam; recloqun. Bins. 
Cep. 9V, im «4. Cod. Pari. Δ. Bor ἐν ὦ περὶ σελέτῃς. 


segeee ὅδε sr6que diders, manc wejes, nunc mmus custiumm , ef ἴα- 
éenfeus felpradias . ἰπόεσδασι sen sa. Praciterea εἰ qua im εν 4- 
desio enorta , cborreamas de emuibus quer i069 ammo stcuhemt, pssp- 
étv»es ses οἷδε κού, anum lun sppeillamt. Et abárr queque anum 
9rribesées, peimem parasí, qued zrber harc sela ex rehquus, sd 





HIEROGLYPHICA. Ls.L'^ 5 


στραμμένην eig. τὸ. κάτω". βάϊνι μὲν; τῆς προειρημένης él. 
*oU φοίγικορ. αἰτίας χάριν": σελήνην. δὲ ἐπεστραμμένην εἰς, 
τὸ κάτω, ἐπειδή φασιν, ἐν τῇ ἀνατολῇ. πεντεκαίδεκα. Mor 
ρῶν. ὑπάρχουσαν, πρὸς «τὸ ἄνω «τοῖς κέρασιν. ἐσχηματίσθαι". 
ἐν δὲ τῇ ἀποκρούσει, τὸν ἀριϑμὸν τῶν τριάκοντα ἡμερῶν 
πληρώσασαν , εἰς τὸ κάτω τοῖς κέρασι νεύειν. ΄“ 


€. Πῶς τὸ ἐνιστάμενον ἔτος. 


"Esog τὸ. ἐνιστάμενον . γράφοντες, τέταρτον ἀρούρας γρά- 
qovow* ἔστι. δὲ μέξρον γῆς ἡ: ἄρουρα πηχῶν ἑκατόν" βου- - 
λόμενοί ve ἔτος εἰπεῖν, τέταρτον λέγουσιν, ἐπειδή qaos 
κατὰ τὴν. ἀνατολὴμ τοῦ ἄστρου τῆς Σώϑεως,,. μέχρι. τῆς 


ἐν τῇ ἀνατολῇ] fortasse legendum, ἐκ τῇ αὐξήσεν, vid. adnofatio... Ὁ 
σεεντεκαίδεκα -μορῶν ὑπάρχουσαν,]. eio Codd, Paris. A, Mórell. et Aug. 
sed Pariss. B , C, et editiones: πεντεκαίδεκα μοῖραν ὑπάρχαυκι. Lectionem 
liic. receptam ,. in . adnotationibus probsrunt Mercerus,. Hoeschelius, e$ 
de Pauw. 

ἐσχημαείσθαι) Cod. Paris. A. ἐσχημάτισται, sed in. marg. doymuosio Bun, 

Cap. V, in titulo, Paris. A. τος, καὶ ὅτι μέτρον γῆς ἡ ἄρουρα. 

κακὰ τὴν ἀνατολὴν] fortasse legendum , κατὰ τῆς ἀνατολῆς, ef. adnot; 
Codd. Parr. A, B. omisso articulo, . κατὰ ἀνατολήν. . 

. d . 7 ᾿ . i 
sum conversam. Ramum quidem palmae, ob causam supra jam in palma 
dictam; lunam vero deorsum conversam, quohbiam dicunt in exortu quah- 
do quindecim sit partium, sursum erectis cornibus apparere; decrescen- 
tem vero, quando numerum triginta dierum compleat, deorsum. corni 
bus vergi. 


' Carur V. Quomodo annum instantem. 


Annum.instamtem soribentes quartam [partem] arvi pingunt. . Est 
autem mensura íerrae .arvum [ἡ ἄρουρα] cubitorum centum; et.vo- 
lentes annum: dicere, quadrantem dicunt; quoniam dicunt ab [sno] 
exortu astri Sotheos , usque ad alterum exortum » quartam [partém] diei 


6 HORAPOLLINIS. 


ἄλλης dseroAéc, τέταρτον ἡμέρᾳς προρτίθεσθαε, ex εἶναι 
τὸ. ἔτος τοῦ ϑιοῦ. τριακοσίωμ ἑξήκοντα πέντε ἠριερῶν,, καὶ 
vezágrow ὅθεν καὶ διὰ τετραετηρίδος σεερισσὴν ἡμέραν ἀριθ- 
βούφιν. diyíznor, τὰ γὰρ τέφσαρα τέταρτα ἡμέραν dume- 
τίζει. ! 


d. Ti δηλοῦσιν ἱέρακα γράφοντες. 


Θεὸν βουλόμενοι σημῆναι, ἢ ὕψος, ἢ ταπείνωσιν , ἢ) ὕπερ: 
οχὴ», αὶ αἷμα, ἢ σίχην [ἢ "φεκ. ἢ deoodirgy] ἑέρακα ζω- 
γραφοῦσε" θεὸν μὲν; διὰ τὸ πολύγονον apo: τὸ ζῶον, «αὶ 
πολυχρόνιον" ἔτε γε μὴν; ἐπεὶ καὶ δοκεῖ εἴδωλον ἡλέου ὑπάρ- 
qu, παρὰ. πάντα τὰ πετειψὰ πρὸς τὰς αὐτοῦ ἀκεῖνας οξυ- 


σεροςτίθεσθαωιΐ Al. προτίθεσθαι. 
τφιακοσίών ἱξξήκοντα πέντε ἡμερῶν, xcl verágrew] voces sal τε- 
τάρτου bedies non habent, sed restituit Salmas: ad Solinum pag. 389. 
vid. adnot, Neíc. vertit: Eném voro dei Solis inquam annee trecenti 
sezaginta quinque diebus absoleitur. 
τὰ γάρ] ita Codd, Parr. Á , B , C. et Ald. Merc. Dierius; Reliqui vero τὰ δέ, 
-Cep. VI, in tit. Cod. Paris. Α. Θεός" τὰ Φι". ἱέρακος δηλούμενα. 
[? "᾿“έρεα, ἢ ᾿᾿Αφροδίτην,] Merocerus haec verba iu editione, cujus tex- 
tum est secutus, non invenisse videtur, neque ea habent. versiones Ls. 
tinae ; fortasse ex capite 8 errore huc sunt translata, "Vid. adnot. 
addi, wti.sit amnus Dei [Solís] , trecentorum sexapiía quinque dierum, 
et quartae partis [dées]; quapropter et quovis quadriennio supervacuma 
diem computant Aegyptii, nam quatuor quadrantes diem efficiunt, 


[ 


Caror VI. Quid significent accipitrem pingentes. 


Deum volentes indicare , aut sublimitatem, aut humilitatem , aut prae- 
etentiam., aut semguinem, aut victoriam, [aut Martem, aut Venerem] 
eecipitrem pinpent. Deum quidem, quoniam foecundum sit illud animal 
aque longaevum ; et praeterea quoniam et videatur simulacrum Solis eese ; 








5 HORBAPOLLINIS 


mabírm ἑαυτὸν ὑπτιώφα; ip TO ἀέρε, e; τοὺς μὲν ὄνυχα; εν 
ποῦ ἐν τῷ ἄνω ἐσχηματίσϑαι, τὰ δὲ πεερὰ καὶ τὰ οπίοϑα 
εἷς τὰ κάτω, τὴν μάχην ποιεῖται" οὗτω γὰρ τὸ dynqaye 
μενον αὐτώ ζώον, τὸ αὐτὸ ποιῆσαι ἀδυνατοῦν. εἰς qrm 
ἔφχεξαε. 


D. Ihe; δηλοῦσι ψυχήν. 

"Er γε μὴν καὶ ἀντὶ ψυχῆς ὁ üomL τάσσεεικε,. ἐκ τί 
τοῦ ονόματος ἑρμηνείας" καλεῖται γὰρ παρ “«(ἐγυπτίοις 
ἑέραξ, βαιήϑ' τοῦτο δὲ τὸ ὄνομα διαιρεϑὲν, ψυχὴν αἱ 
μαίΐίνεε καὶ καρδίαν' ἔσεε γὰρ τὸ μὲν fai, ψυχὴ. τὸ ἃ 
ἦ9, καρδία" ἡ δὲ καρδία κατ᾽ «Πϊγυπτίου;ς ψυχῆς πεερέβολε;, 
ὥςτε σημαίνειν τὴν σύνϑεσιν τοῦ ονόματο;,) ψυχὴν ἐγπκαρδίαῦ 






i» τῷ ἄνω] de Pauw corrigend, putat ἐς τὸ ἄνω. 

εἷς τὰ χάτω] Aldus, Νετοετας, Pierius habent εἰς τὸ κέξεαωι- 

τὸ ἀντιμαχώμενο»] Aldus, Mercerus et Pierius articulum omittunt. 
Cap. VII, in tit. Cod. Paris. A. Pvyy. 

σύνθ εσ.»} sic Codd. Aug. Morell. Paris. B; ecd. Paris, A. τὴν ϑέον 

Paris. C et Aldus συνηϑ εἰαν. 


ipsum resupinans in aere, ita ut unguibus sursum vertatur , alis vet 
et partibus posterioribus deorsum , pugnam instituit; sic enim adwr- 
sane ipsi animal, idem facere quum non possit, ad cladem pervesit. 


Carvr VII. Qeomodo significent animum. 


Praeterea etiam pro animo accipiter ponitur ex nominis interpreta 
lione; vocatur enim apud Aegyptios accipiter saizrm, hoo vero memes 
dissolutam signiücat animum et cor: est enim sar amimus, Erm were 
cor; cor autem secundum Aegyptios est animi septum, ita ut sigmiforf 
compositio nominis, animum im corde. Unde etiam accipiter , propteres 


HIEROGLYPHICA L&lL 9 


" dy οὗ καὶ ὁ ἱέραξ διὰ τὸ πρὸς τὴν ψυχὴν συμπαϑεῖν, 
ὕδωρ οὐ πίνει τὸ καθόλου, ἀλλ᾽ αἷμα, ᾧ καὶ ἡ ψυχὴ τρέφεται.. 


ἡ. “Πῶς "dote καὶ ᾿«““φροδίτην. 


"Ἄρεα δὲ γράφοντες καὶ ᾿,Αἀφροδίτην , δύο ἱέρακας ζωγρα- 
φοῦσιμ' ὧν τὸν ἄρσενα εἰκάζουσιν "doe, τὴν δὲ θήλειαν, 
᾿Αφροδίτῃ" ἐπειδὴ τὰ μὲν ἄλλα ϑηλυκὰ ζῶα πρὸς πᾶσαν μίξιν 
τῷ ἀνδρὶ οὐχ ὑπακούει, καϑάπερ ἱέραξ" τριακοντάκις γὰρ τῆς | 
ἡμέρας βασανιζομένη, ἐπειδὴ ἀγαχωρήσῃ, φωνηθεῖσα ὑπὸ 
τοῦ ἄρσενος. πάλιν ὑπακούει" διὸ καὶ πᾶσαν θήλειαν τῷ | 
ἀφ᾽ οὗ καὶ ó ἱέραξ διὰ τὸ πρὸς τὴν ψυχὴν δυμπαϑεῖν.} Sic Cod. Mo- . 
. rell. Merc. Pierius, et Causs. Aldus ὁ ἑέραξ τὸ πρὸς τὴν ψυχὴν 
συμπαϑὲς eic. Hoesch, ex Cod. Aug. ἀφ᾽ οὗ xal ὃ ἱέραξ διὰ τὸ καὶ 
σιρὸς τὴν ψυχὴν συμπαθεῖν, et ita quoque Paries, A, B; sed C. ἀφ᾽ 
οὗ καὶ ὁ ἱέραξ τὸ πρὸς τὴν ψυχὴν συμπαϑῆ. - 

ᾧ καὶ ἡ ψυχὴ] Cod. Morell. et Aldus ὡς καὶ, sed Merc. conjicit xal, 
quod habent Pierius, Hoesch. Causs. de Pauw, et confirmatunt Codd, 
Pariss. À, B, C. 

Cap. VIII, in titulo Cod. Paris À. "Ἄρης ἢ ᾿ΑΑφροδίτη. 

"Ἄρεα dà γράφοντες] priorem hanc partem Causs. in Ed. omisit, inci- 
piens a secunda, omissis etiam ἑτέρως δέ. , 

μίξιν τῷ ἀνδρὶ] Cod. Paris. C. μίξιν τοῦ ἀνδρός. 

ἀναχωρήσῃ] Cod. Paris C. ἀναχωρηϑεῖσα.- 


quod cum animo conveniat , aquam non bibit omnino, sed sanguinem , , 
quo et animus nutritur. - 


Carvr VIII. Quomodo Mariem et Venerem. 

Martem vero scribentes et Venerem, duos accipitres pingunt quorum 
marem adsimulant Marti, foeminam Veneri; quoniam reliqua foeminina 
animalia ad omnem congressum mari non obediant, veluti accipiter, 
írigesies enim die compressa, postquam recesserit, vocata a mare, 
iterum obedit; propterea etiam omnem foeminam marito ' obedientem 


2 


10 MOBAPOLLINIS 


«sBpé πειθομέγην, «Πϊγύπτειοι ᾿“φροδέτην καλοῦσι, τὴν & 
μὴ πεθομένην, οὐχ οὕτω προξαγορευϑυσι" δωὲ τοῦτο sb 
ἤλώῳ τὸν ἐέραχα ἀαγέϑεσαγν' παραπλησίω; γὰρ τῷ ἡλίω wr 
TQécxoyta ἀριθμὸν ἐν τῷ πλησιασμῷ τῆς ϑηλεία; aGxodidos. 

“τέρω; δὲ τὸν "Ἄρεα καὶ τὴν ᾿«φροδέτων γράφοντες, 
δύν κορώγας ζωγραφοῦδιν, ὡς ἄνδρα καὶ γυναῖχα, iu 
ταύτο τὸ ζώον, διο cà γεννᾶ, dq ὧν ἄῤῥεν καὶ Ojh 
γεγγώσθαε δεῖ’ ἐπειδὰν δὲ γεννήσῃ, ὅπερ σπανέως χγέκεται, 
διο ὠφςσενικὼ, ἡ δύο θηλυχὰ, τὰ ἀρσενικὰ τὰς ϑηλεῖε; 
γωμήσαγτα, ov μίσγεται ἑτέρᾳ κορώνῃ, οὐδὲ μὴν ἡ 9j 
dun ἑτέρες xoporg μέχρε ϑανάτου, αλλὰ μόκα τὰ ἀει- 
ζυγέντα διατελεῖ’ διὸ καὶ μιᾷ χορώνη συναντήσαντες, om. 
víturrat οἱ ἄνθρωποι, ὡς χηρεύοντι συνηντηκότες ζώφ᾽ τῇ 
δέ τοιαύτης αὑτῶν ὁμονοίας χάριν, μέχρε νῦν oi “λληνε 


Mí, ou γεννῷ} Cod. Paris. C. γεννᾶ, sine « subscripto, 

4414067 05 γεννήσῃ} de Pauw legendum putat: ἐπειδὰν δὲ gerrie 
yh 4 hn, Cod, Paris, C. γεννήση sine « subscripta. 

ἡ then del que κορώνῃ} Ald. probantibus de Pauw, Pierio et Caus.: 
φήμην κυγώνῃ Átíqq. Paris. C. ἑτέρᾳ κορώνη, omisso « sub 3- 

A^ Ann enl rt vj Cod, Paris. Regius, secundum Requier, P- 206 » amittit τό 
», ea porti] Cd. Norell. οἱ omittit. 

pp tthtgt. 9t 49607] Cod, Aug. et Edd. ἐκκορὲ, xopl πορώνν». Coli 
$t Foris Α et B, κυρώνη. Par. C. ἐκκορὲ , xogi. κορώνῃ λέγουσιν áprs 


fogry o Vener vocant, inobedientem vero non ita cognomaissst 
Moy etu 19i seonipilrem consecrarunt: eodem enim mode afque wi 
du AMINO ΜΗ.) in coitu foeminae implet. 

4’».»», veto RMeriem] αἱ Venerem scribentes duas cornices pingue 
patct 44. Ponminum , tuoniam. hoc animal duo ova perit, ex quibe 
amt 55$ Pronminam ns9cl oportet; quando vero peperit, quod raro δὲ 
doy wroarsio , "4 duo foeminea , mares oum foeminis commubie juncti 
afr ttn ^ro unl eum alia cornice, neque quidem feemina cu 
“ὦν It^ 9g n mortem, sed soli disjuncti degumt.  ldeo et us 
»““. “ἴον φημ, augurium capiunt homines, quippe videm 
auno. ag uris hon fasi animali; ct ob hamc ipsorum cemcordimm 


HIEROGLYPHICA. LmlID 1 


τοῖς γάμοις" ἐκπκορὶ. *ogl, κὸρώ νη. λέγουσιν Gyyootyyt. 
8΄. Πῶς γάμον. 


Γάμον δὲ δηλοῦντες) δύο κορῶώνας πάλιν ζωγραφοῦσι, 

τοῦ λεχϑέντος χάριν. | 
ε΄. Πῶς uovoysyéc.- 

Μονογενὲς δὲ δηλοῦντες, ἢ γένεσιν) ἢ πατέρα, ἢ κόσμον, 
ἢ ἄνδρα, κάνϑαρον ζωγραφοῦσι" nopoysséc μὲν ὅτι αὐτογενέΑ 
ἐστι τὸ ζῶον, ὑπὸ θηλείας μὴ κυοφορούμεψογ' μόνῃ yàg. 
γένεσις αὐτὸῦ, τοιαύτη ἐστίν" ἐπειδὰν ὁ ὥρσην βούληται 
κπαιδοποιήσασθϑαι, βοὸς ἀφόδευμα λαβὼν, πιλάδσει σφαιροειδὲῤ 
παραπλήσιον τῷ πόσμῳ σχῆμα, ὃ à τῶν ὀπισθίων μερῶν 


οὔντες. Causs. legend. putat: ἐκκόρεν πόρη κορώνην. de Pauw: ἔκκόρεν 
xópe χορώνην. Merc. vertit: Graecí — im nuptiis ignorantes verbum 
illud seurpare solent ixxopgl , &imértión xop) cornicem. appellantes. 
ἀγνοοῦντες} de Pauw mutandum putat sUvbobyrec. 
Cap. IX , in tit. Cod. Paris. A. Pl'&uoc, 
Cap. X, in tit. Cod. Paris. 4. Movoyevtc, 
μόνη γὰρ γένεσις αὐτοῦ τοιαύτηδ᾽ ἐστί»} Ald. Merc, Causs. Pier. nó 
vov γάρ. 
ὁ ἄρσην] Cod. Paris. C et Ald. ὁ dàóev. 
ὀπισϑέων] Ald. ὀπιστίων. . 


hucusque Graeói 18 nuptiie: xaeext, ook, óORoN, dicánt igiorantes 


Caror x. Quomodo Nuptias. 


Noptias veto rigni&centes dnmas éofhices iteram pingunt üb da quie 

dicta sumit. 
ὅλες X. Quomodo al «n0 gentia. 

Ab tino penítum vero sigmifibàntes, dit peneratiótióni) Att patser, aut 
uuuidem, aut Vitule, seifalíaetii pinttit, Ab ubo génitus qaidem (mod pee 
se ignatur dniwul, à foéfninti vion iri títeró pestatühi, 6a géneratio ejus e£ 
utio [parente], táhé ext: dudndóo ias vult prolerà p*ocréate, bovis flint 
nactus, format pilae sifMilim , Beier riündi, Burnt, tuani ex posterióri- 

9 x* 


12 HORAPOLLINIS 


πολέφα; ἀπὸ ἀνατολή: εἰς δύσιν, αὐτὸς πρὸς ἀνακολὴν fi- 
mi, ipm ἀποδῶ τὸ τοῦ κόσμου σχῆμα’ αὐτὸς γὰρ ἀπὸ τώ 
c&xyÁserov εἰς λίβα φέρεται, ὁ δὲ τῶν ἀστέρων δρόμος, 
ἀπὸ λεβὸ; ei; ἀπηλεώτην᾽ ταύτην οὖν τὴν σφαῖραν πατοριξα:, 
εἰ; γὴν κατατίθϑεται ἐπὶ ἡμέρας εικοσιοχτῶ, ip ὅσαις καὶ 
ἡ σελήνη ἡμέραις τὰ δώδεκα ζώδια κυκλεύεε, ὕφ᾽ ἣν dx 
μένον, ζωογονεῖται τὸ τῶν καγϑάρων γένος, τῇ ἐννάτῃ δὶ 
καὶ εἰκόστῃ ἡμέρᾳ ἀνοίξας τὴν σφαῖραν, εἰς ὕδωρ fills 
(ταύτην γὼρ τὴν ἡμέραν νομίζει σύνοδον tira: σελήνης ze 
ἡλίου, ἔτι τε καὶ γένεσιν κόσμου) ἧς ἀνοιγομένης ἔν τῷ ὕδε- 
τε, ζώα ἐξέρχεται, τούτεσετιν οἱ κάγϑαροι" γέψεσεν δὲ, διά 
τὴν προειρημένην αἰτίαγ' πατέρα δὲ, ὅτε ἐκ μόγου “πατρὸ; 
τὴν γέγεσιν ἔχεε ὅ χάνγϑαρος" χόσμον δὲ, ἐπειδὴ ποσμοειδή 
τὴν γέγεσιν ποιεῖται" ἄνδρα δὲ. ἐπειδὴ ϑηλυχὸν γέγος αὐ- 


ἐν ὅσαις καὶ ἡ σελήνη ἡμέραις] Cod. Paris. C. καὶ ἡ σελήνης ὑμέρα. 
τῇ ἐννάτῃ δὲ xai εἰκόστῃ] Codd. Morell. et Aug. τῇ ἐννάτῳ δὲ καὶ 
ὀγδόῃ, vitiosam lectionem correxit Merc. ejusque correctionem οοαᾶτ- 
marunt Codd. Paries. A, B et C. 

«ταύτην γὰρ τὴν ὑμέραν] Ald. ταύτῃ γὰρ τὴν ἡμέραν, quod etiam ma- 
favit Merc, 

γένεσιν di] Paris. C. γένεσις dà, Aldus, γενέσεις d£. 

ἔχεν ὁ κάνθαρος Paris, C. κάνθαρης. 


bus partibus volvens ab ortu ad occasum, ipse versus ortum spectat ut 
eflciat mundi figuram; ipse enim [mundus] a-subsolano ad Africum 
feriur, astrorum vero cursus ab Africo ad subsolanum: hanc igitur 
pilam defodiens, ín terram deponit in dies viginti et octo, in quibus 
etísm luna diebus duodecim signa Zodiaci ambit, sub qua permanens, 
generatur scarabaeorum genus; nono vero et vigesimo die aperiens pilam 
im aquam projicit (hunc enim diem pníat conjunctionis esse lunae et 
solis, et praeterea generationis mundi) qua aperta in aqua, amimalie 
ezeunt, nempe scarabaei; generationem vero, ob ante dictam caussam; 
petrem vero, quod ex solo patre originem habeat scarabaeus; mundum 
vero , quoniam mundo similem generationem faciat; virum vero, quia 





HIEROGLYPHICA. Lm... 13 


vs; er γένεται" εἰσὶ δὲ καὶ καγθάρων ἰδέαι Qt; πρώτη 
μὲν. eAsemomepgo;, καὶ ἀχτινωτὴ, ἥνπερ καὶ ἡλίῳ ἀγέθεσαν 
je τὸ αια,λολον φασὶ γὰρ τὸν ἀῤῥενα αἴλουρον, συμμετα- 
δαλῖκεν zu; πόρα; 10i; τοῦ ἡλίου δρόμοι: ὑπεχτείγονται 
πεν 789 EZEELLZ Z0. τρὸ; τὴν τοῦ ϑεοῦ αἀγατολῆν, στρο7- 
χεδαεοδεα; De γίγνογεαι χατὰ τὸ μέσον τῆ; ἡμέρα;, apev- 
εὔκεραα du φαίνονται, δυγειν μέλλοντο;ξ τοῦ ἡλίου, ὅϑεν 
τὺ τῷὸ ἐν Lev -τόλει ξόανον τοῦ 0:00 αἰλουρύμορφον ὕ- 
vmppa £g de πᾶ; χάγϑαρο; καὶ δαχευλου; τριάχοντα, διά 
τῶν τιιυποσιπ κἐμερῶν τοῦ μηνὸ;, ἐν Gig ὁ ἴ,εο; αγατέλ- 
αν. sup ἑαετοῖ ποιεῖταε δρόμον" δευτέρα δὲ γενεά, n 
(emm; max ταιροεδί:, xn; xal τῇ Σελήσῃ καϑιερώϑη, 
eg αἱ τᾶς τὸν οἱράγιον ταῖρον, ὕψωμα τῇ; 'ϑεοῦ ταύτης 


φτρευ-- δες: ἐὲ γιίγνεντε.} Pans. C et Ald. στρογγελοε,δὴς: δὲ 
»—-. 

ἔχε fe πξ- mbsbrae:] de Pauw corrigemdem putat: (j^ δὲ πᾶς etre; 
πένθιμος, ταῦ 7: δὲ τέτοιο: τένϑαρο:. Cod. Paris, C, ut supra, sév6/97-. 
δα τὰαω mr καιρῶν Sw Cod. Par. C, Ald. Were. Cames. Pierims. 
Ace - ex Cod Werl διε rv» τρεαεοντείρερνν, qued habemt 
φασιν Pam. ὃ, B. 

3 j.——3 AME τ d. 

Ze» sCaraes -ziges] ma Codd. praeter Par. C. τον 1294707, habenéem. 
Alam — A ml i10 ἐν 19059 τεῖψιν. 


irm— peu προ xem masciiur . Sumt ver» cef vcarabaesrum sexies 
ὅδε: gpume gaüecm frhs ferwam habess, cf radudéa, «uam εἰ sh 
&aramr zb smbekum. douri crum maccm fim oemmustare pepdües 
cami sus comumm- mam (iiccóuméar cedem manc wd Bei ortem, 
x&— w— ὄπα am don, euesvcs 0 destar c£:de eccasmpe- 
—— db τῦια cium hepeds stam Der fes femam habet: habet 
w ques scacsbarus εἴπ Cupcns topuméa. prepéer tripuéa durs 
mans. quam sd ChRCECAS sxG-m πὰ pe 6: ὄσσαν κα vere speeses, 
emm eut  -toimmri ferum haere. emae ctumm hmsce cemsrerxéa ext, 


14 HORAPOLLINIS 








λέγουσιν εἶγαι πᾶιδὲς iyvnrio»* τρίτη δὲ, f μοροχερῶι 
καὶ ἰδιόμορφος», ἣν Ἑρμῇ διαφέρειν ἐνόμισαν. καθὰ πὶ. 
ἶβις τὸ ὄρνεον. 


ια΄. Τί γῦπα γράφοντες δηλοῦσι. 


Μητέρα δὲ γράφοντες, ἢ Bhéuer , ἢ ὅριον, s]. πρόγνωσιν, 
ἢ ἐνιαυτὸν, ἢ οὐρανίαν, ἢ ἐλεήμονα, ἡ ᾿Αθηνᾶν, ἢ ^Heos, 
ἢ δραχμὰς δυο, γῦπα ζωγραφοῦσι" μητέρα μὲν. ἐπειδὴ ἀν. 
εν ἐν τούτῳ τῷ γένει τῶν ζώων οὐχ ὑπάρχει" ἡ δὲ γένεος 
αὐτῶν γίνεταε τρόπῳ τοιῶδε' ὅταν οὀργώσῃ πρὸφ σύλληψιν 1 
γὺψ, τὴν φύσιν ἑαυτῆς ἀνοίξασα πρὸς βορέαν ἄνεμον, 
ὑπὸ τούτον οχεύεται ἐπὶ ἡμέρας πέντε, ἐν — iQ o 


ἐδιόμορφοςἾἶ Cuperus ín Harpocr. et de Pauw corrigend. putant ἐ βεόμορφος. 
“Ἑρμῇ! Paris. C. “Ερμέι. 

Cep. XI, in tit. Cod. Paris. A, Πητήρ' ἐν à καὶ περὸ γυπῶν γενέσεως 
ὅσα διὰ γυπός. ] 
ὅταν ὀργάσῃ] lta Codd, Pariss, À et B; sed C. Ald. Mero. (in prim 
. ed.) et Pier. ὀργύσῃ. Pierius aliam etiam memoravit lectionem ὀργάς. 
Codd, Morell. et Aug. ὀργώση habentes, sequuntur editofes, 
σιρὸς βορέαν ἄνεμον] Ald. &veAxov, de Pauw conjicit: σερὸς Θορέαν 
ἀνέλκουσα ὑπὸ, cet. 
ἐπὶ ἡμέρας πέντε] ita Codd, Aug. et Paties, tres; reliqui et editore 
ἐπὶ ἡμέραις πέντε. | 


Aegyptiorum; tertia vero unicornis est, et peculiarem forraam habet, 
queam ad Mercurium referri putarunt, veluti etiam Ibis avis [Afercerie 
Sacra est]. 
Carvr ΧΕ, Quid Vuliurom pingentes signifivent. 

Matrem vero scribentes, aut visum, aut terminum, aet futurorem 
cognitionem , aut annum ; aut coelum, auf misericordem , adt Minervam 
sut Junonem , eut drachmas dues, vulturem pihgunt. Matrem quidem 
quoniam mas in hoc genere animalium non sit; procreatio autem eorum 
fit modo heoce: quando subaverit ad conceptum vultur, vulvani wen 
aperiens ad Boream ventum, ab hoc initur per dies quinque, quibus 


HIEROGLYPHICA. Lm.L . 15 


1 


m footoU οὔτε ποτοῦ μεταλαμβάνει ποϑοῦσα παιδοποείαν" ἔστι δὲ 
αἰ παἱ ἄλλα γένη ὀρνέων, ἃ ὑπὸ ἀνέμου συλλαμβώνει, ὧν τὰ 
exi πρὸς βρῶσιν αὐτὸ μόνον, οὐκέτι δὲ πρὸς ζωογονίαν ἐστὲ 
χρήσιμᾳ. γυπῶν δὲ ὑπηνέμιον ποιουμένων τὴν Oyday, ἡ 
τῶν φῳῶν γένεσις ζωογονεῖται" βλέψιν δὲ, ἐπειδὴ τῶν ἄλλων 
5 ζώων ἁπάντων οξνωπέστερον ὁρᾷ ἡ γύψ, ἐν μὲν ἀνατολῇ 
| τοῦ ἡλίου ὄντος, πρὸς δύσιν βλέπουσα, i» δύσει δὲ τοῦ 
" 9εοῦ ὑπάρχοντος, πρὸς ἀγατολὴν, ἐξ ἱκανοῦ διαστήματος 


t 


i 
ὦ βφωταῦ] Ald. βροτοῦ. 

σροϑοῦσα παυιδοποιΐαν) Ald. ποιοῦσα, ita quoque Cod, Paris. C. sed ὃ 
! a secunda manu superscripto , ita tamen ut , subtus appareat. | 
E ἔστι ϑὲ καὶ ἄλλα γένη ὀρνέων] Ald. Merc. γένη γυπῶν. Codd. Morell. 
Aug. et Pariss. tres: ὀρνέων , quam lectionem probantes Pierius, Hocsch. 
et de Pauw, in textum tamen non receperunt. Merc. totum locum ita 
vertit: Sunt porro et alia eulturum genera, quae ex venio conci- 
piunt quidem , sed quorum ova ad esum duntasat, non stem ad 
foeium suscipiendum sunt accommodata. At eorum. vulturum , quo- 


rum non est subvenianeus duniazat et inefficaz coitus, ova ad gi- 


gnendum , tollendamque sobolem sunt^ inprimis idonea. 

ἃ ὑπὸ ἀνέμου συλλαμβάνει Ald. συλλαμβάγονταν, Paris. C. συλλαμ- 
βάνεται, & tamen a secunda manu erasum vix legitur, in ejusque 10- 
cum venit compendium syllabae ov. « 

σερὸς βρῶσιν αὐτὸ μόνον] Ald. αὐτῶν. 

ἐν μὲν ἀνατολῇ Cod. Morell. i» τῇ ἀνατολῇ. 

ἐξ ἱκανοῦ διαστήματος ποριξομένη] de Pauw corrigendum putat καὶ 
ἐξ ἑκανοῦ διαστήματος χῳριξομένη , conf. adnot. 


neque cibum neque potum capit, desiderans foetus procreationem; sunt 
vero eliam alia genera avium, quae ex vento concipiunt, quarum ova 
ad edendum tantummodo, non etiam ad foetus procreationem sunt uti- 
lia, vulturum vero, qui eum vento eoeunt, ovorum generatio viva, 
animalia producit, Visum vero, quoniam reliquorum animalium omnium 
aculissime videat vultur, oriente sole ad occasum spectans, occidente. 
vero Deo, ad ortum, ex salis magna distantia comparans sibi ad usum 


16 . HORAPOLLINIS 


ποριζομένη τὰ πρὸς χρῆσιν αὐτῇ βρώσιμα" ὅριον 06, διότι 
πολέμου μέλλοντος τελειοῦσϑαι, τὸν τόπον ὁρίζει, ἐν ᾧ 
μέλλει ὁ πόλεμος γίνεσϑαι,), πρὸ ἡμερῶν ἑπτὰ ἐπ᾽ αὐτὸν 
παραγιγνομένη" πρόγνωσιν δὲ, διά τε τὰ προειρημέγα, καὶ 
ὅτε πρὸς τοὺς πλείονας σφαζομένους καὶ ἡττομένους βλέπει, 
ταμιευομένη τὴν ἑαυτῆς ἐκ τῶν πτωμάτων τροφὴν, παρ᾽ ὃ καὶ 
οἱ ἀρχαῖοι βασιλεῖς, κατασκόπους ἔπεμπον σκεπτόμεγοι κατὰ 
ποῖον τοῦ πολέμου αἱ γῦπες βλέπουσι μέρος, ἐντεῦϑεν ση- 
μειούμενοι τοὺς ἡττωμένους" ἐνιαυτὸν δὲ, διὰ τὸ ἐν τούτῳ 
τῷ ζώῳ τριακοσίας ἑξήκοντα πέντε ἡμέρας τοῦ ἔτους δι- 


€ 


αιρεῖσϑαι, ἐν aig ὁ ἐνιαύσιος ἐκτελεῖται qoóyog* ἑκατὸν γὰρ 
εἴκοσιν ἡμέρας ἔγκυος μένει, καὶ τὰς ἰσας τοὺς νεοσσοὺς 
ἐκτρέφει, ταῖς δὲ λειπούσαις ἑκατὸν εἴκοσιφ τὴν ἑαυτῆς ἐπι-. 


γίρὸς τοὺς πλείονας σφαξομένας καὶ ἡττωμένους] Cod. Morell. ogato- 
μένη, omissis καὶ ἡττωμένους. Cod. Paris. A. πρόγνωσιν δὲ, ἢ τῆς 
σιροειρημένης αἰτίας χάρυν ἢ ὅτι.... πυκτίδα γινομένη, ἢ ἐν ἄγρᾳ 
πρὸς τοὺς πλείονας σφαζξομένους , etc. Paris. B. πρόγνωσιν δὲ, ἢ τοῖς 
σροειρημέγοις χάριν... .«. 7tv πυκτέδα γιγνομένη, ἢ ἐν ἄγρᾳ πρὸς τοὺς 
σιλείονας σφαζομένους,, cet. 

ἑκατὸν γὰρ evxoOvy ἡμέρας ἔγκυος μένει] Ald. ἔγγειος μένεν, Cod, Par. 
C. εὕκοσι.- 

ταῖς δὲ λειπούσαις ἑκατὸν εἴκοσι Ald. evxoov omittit. 


suum edulia; terminum vero, quod quum bellum conficiatur, locum 
determinet ubi proelium futurum sit, ante septem dies eo accedens; 
futurorum cognitionem vero, ob ea quae jam ante dicta sunt, et quod 
versus eam partem unde plurimi mactentur et vincantur, spectet, sibi 
secernens suum ex cadaveribus alimentum , unde et prisci reges, explo- 
ratores mittebant scire cupientes, ad quamnam pugnae partem vultures 
spectarent [e!], inde conjicientes qui vincerentur; annum vero, quoniam 
ab hoo animali trecenti sexaginta quinque dies anni distribuantur, 
quibus annuum perficiatur tempus; centum enim viginti dies praegnans 


manet, et per totidem pullos enutrit, reliquis vero centum viginti 
4 





HIEROGLYPHICA. Lm.l 17 


μέλειαν ποιεῖται, μήτε xvogopoboa , μήτε τρέφουσα, παραδκευ- 
ἄζουσα δὲ ἑαυτὴν εἰς ἑτέραν σύλληψιν, τὰς δὲ λοιπὰς 
πέντε τοῦ ἔτους ἡμέρας.) ὡς ἤδη προεῖπον, εἰς τὴν τοῦ ἀ:- 
γέμου ὀχεῖαν καταναλίσκει" ἐλεήμονα δὲ, ὅπερ δοκεῖ παρά. | 
τισιν ἐγαγντιώτατον ὑπάξχειν, ἐπεὶ τοῦτο τὸ ζῶον πάντα 
ἀναιρεῖ" ἠναγκάσθησαν δὲ τοῦτο γράψαι, ἐπειδὴ ἐν ταῖρ É- 
κατὸν εἴκοσι ἡμέραις, ἐν αἷς τὰ ἑαυτῆς ἐκτρέφει τέκνα, 
ἐπὶ πλεῖον οὐ πέτεται. περὶ δὲ τοὺς νεοσσοὺς καὶ τὴν τού-- 
τῶν τροφὴν ασχολεῖται, ἐν αἷς ἀπορήσασα τροφῆς, ἣν πα- 
ράσχηταε τοῖς νηπίοις ) τὸν ἑαυτῆς μηρὸν αγνατεμοῦσα, πα- 
eye τοῖς τέκνοις τοῦ αἵματος μεταλαμβάνειν, ὡς μὴ ἀπο. 
ρήσαντα τροφῆς ἀναιρεϑῆναι" ᾿Αϑηνᾶν δὲ καὶ “Ἥραν, ἐ- 
πειδὴ δοχεῖ παρ᾽ «ἰγυπτίοιρ, ᾿Αϑηνᾶ μὲν τὸ. ἄνω τοῦ oU- 
ραγοῦ ἡμισφαίριαν ἀπειληφέναι, τὸ δὲ κάτω, "Hoa* ὅθεν 
xal ἄτοπον ἡγοῦνται ἀρσενικῶς δηλοῦν τὸν οὐρανὸν, ϑηλυ- 


ἐν ταῖς ἑκατὸν εἴχοσι ἡμέραις Ald. omittit εἴκοσι. ita quoque Cod, Paris C. 
ὅϑεν x«l ἄτοπον ἡγοῦνται cet: usque δὰ ὅπέρ ἐστε ϑηλείας ἔργον] to- 
tn henc sententiam in editione sua Causeinus omisit, Αρυὰ Aldum 
non inveniuntur ϑηλυχῶς μέντον τὴν οὐρανὸν, quae Hoesch. une in- 
chest, Nercerus legit O31vxóc δὲ τὴν οὐρανόν. 


sui curam gerit, neque prsegnans, neque pullos alens, parans vero se 
ad alium conceptum , caeteros quinque anni dies, prouti jam ante dixi, 
im venti conceptionem absumit; misericordem vero, quod videtur non- 
zalis alemissimum es96, qumoniam loo snimmel ommia occidat; impulsi 
sat vere, ut hoe [vwlture picto] signifesrent , quandoquidem in cen- 
twm viginti dicbus, im quibas suos enutriat, lompgius neu evolet, séd 
eósmpetur pullis et eorum nutrifione, ia quíbus, carens cibo, quem 
preebest pullis, auum femur diseecans, praebeat, pullis sanguinem biben- 
imm, me carewtes cibo morientur, Mimervam vero et Junonem, quo- 
wm videter Aegyptiis Minerva quidem superius coeli dimidium accepisse 
Cubermendum , imferius jumo; undo et absurdum putant masculino ge- 
awe wdicare cochum, τὸν οδρανὸν, foewbsine vero r$» οὐρανὸν» quia et 
3 


16 - HORAPOLLINIS 


ποριζομένη τὰ πρὸς χρῆσιν αὐτῇ βρώσιμα' ὅριον δὲ, δώ 
πολέμου μέλλοντος τελειοῦσϑαι, τὸν τόπον ὁρέζεε, ἐν a 
μέλλει ὁ πόλεμος γίγνεσθαι, πρὸ ἡμερῶν ἑπεὰ ἐπ αὐτὸν 
παραγιγομένη᾽ πρόγνωσιν δὲ, διά τε τὰ προειρημένα, καὶ 
ὅτε πρὸς τοὺς πλείονας σφαζομέγους καὶ ἡττομένους βλέπει, 
ταμιευομένῃη τὴν ἑαυτῆς ἐκ τῶν πτωμάτων τροφὴν , “ταρ᾽ ὃ καὶ 
οἱ ἀρχαῖοι βασιλεῖς, κατασχόπους ἔπεμπον σκεπτόμενοιε κατὰ 
ποῖον τοῦ πολέμου αἱ γῦπες βλέπουσι μέρος, ἐντεῦϑεν oy 
μειούμενοι τοὺς ἡττωμένους" ἐνιαυτὸν δὲ, διὰ τὸ dy τούτῳ 





τῷ ζώῳ τριακοσίας ἑξήκοντα πέντε ἡμέρας τοῦ ἔτους ὃ. 
αιρεῖσϑαι, ἐν αἷς ὁ ἐνιαύσιος ἐκτελεῖται χρόνος" ἑκατὸν γὰρ 
εἴκοσιν ἡμέρας ἔγκυος μέγει, καὶ τὰς ἴσας τοὺς ψεοσσοὺς 
ἐκτρέφει, ταῖς δὲ λειπούσαις ἑκατὸν εἴκοσι) τὴν ἑαυτῆς Um 


πρὸς vovg πλείονας σφαξομένας καὶ ἡττωμένους] Cod. Morell. σφαζο.- 
μένη, omissis καὶ ἡττωμένους. Cod. Paris. A. πρόγνωσεν δὲ, ἢ τῆς 
στροειρημένης αἰτίας χάρυν ἢ ὅτι.... πυκτίδα γινομένη, ἢ ἐν ἄγρα 
σρὸς τοὺς πλείονας σφαζξομένους, etc. Paris. B. σιρόγνωσιν δὲ, ἢ τοῖς 
προειρημένοις yáQvr -.«. σὲν πυκτίδα γιγνομένη) ἢ ἐν ἄγρᾳ σερὸς τοὺς 
σλείονας σφαξζομένους, cet. 

ἑκατὸν γὰρ εὕκοσιν ἡμέρας ἔγκυος μένει] Ald. ἔγγειος μένεε, Cod, Par. 
C. εὔκοσι. 

ταῖς δὲ λειπούσαις ἑκατὸν εἴκοσι Ald. εὔκοσι omittit. 


suum edulia; terminum vero, quod quum bellum conficiatur, locum 
determinet ubi proelium futurum sit, ante septem dies eo accedens; 
futurorum cognitionem vero, ob ea quae jam ante dicta sunt, et quod 
versus eam partem unde plurimi mactentur et vincantur, spectet, sibi 
secernens suum ex cadaveribus alimentum , unde et prisci reges , explo- 
ratores mittebant scire cupientes, ad quamnam pugnae partem vultures 
spectarent [ei], inde conjicientes qui vincerentur; annum vero, quoniem 
ab hoc animali trecenti sexaginta quinque dies anni distribuantur, 
quibus annuum perficiatur tempus; centum enim viginti dies praegnans 
manet, et per totidem pullos enutrit, reliquis vero centum viginti 
1 





18 BORaAIF*9oLLIS*I- 






ze; dé paris τὰν enses. bhesa sux .4 — Cm ga 3 
σεληνη; xax τῶν AGCHDE PIZLZQUES ἐξ ἀξιῶ GUNENSGALSGEEED., DX 
ieri ÓgAne; 44719 xui vi τῶν χα de. e» mwmw. 
7íve;, ϑηδειῶνσ isa χες παν de ἣν entump xus xz 
(vy, eg ec xmi πᾶσαν (ex. up s. Cua SumuRDN γμα,ι. 
pumire τὸν eg," dorézrus axizom ew Üvawuzl Cp 
si, γέπα “αὐγραραῦσε. Mole 716 5I» ὥφδσπαξ ew 
Ovgarias δε, ec 7zp exem: αὐταὶ; Gus ἀπραερῶν ACTUS, 
zmÜec πραέξεεσ, ἐπεε DCUM ἡ 7escug ἔππαϑὲν dgpc dp 
pu; δὲ χα, duri παρ ,ἴγεπεακ; sese sux» αἱ ode 


aam ἔτι pir; μανενῇ Cod. Pars. A. aa 

δηλεπῶ ld] Ner. wet. coe foemims αὐτὰ emuenumd. 
gémGe ec «m4» EXP Ern] Wen. ens cedbnremm πα am comm 
precpem ec primeriuem opprumsi. 

ρον rs» A471» ] Execroto Cad. Paru. A, m que snfaam Mame 
diesem , NUSS. εἰ exui. hic kacumams inéicamt ττε. prt δηχιδαν, 
e$ 9er$i& - es quo dens omaes — siquificant Aeggpéx. Waoecoch, epe- 
"ze; ταν 783€ γεέφιε.». Be Pamw πο decese pu&z& , acd εαὐμεὶ 
mem eme dotaguesdem pest yu. e pre pquiQm er» emel 
gendum 5sríqu eise». 

μήτεφ γέφ “τι. ὕπλεποδ lées] Nes. wert: es enísmm anaéer fem 
*ese malorae. 

bus» πτέτων $ jy*95^9) Be Pamw legemdum putaí rectrw». 

ἤφεχεας dé δέν Ald. δραγμα:. 


grneratóo solo ct hmsac εἰ rehquorum astrorum im ipee peráecta d, 
qué est foermónae actus ; ct vulturem, ut amie dixi, geuus, foeminam 
4064 genuo (amnium, quam οὗ cansam ciim omni focmümeme imagi 
ÁAegrptu vulterem αἱ regimm. imsigae umponunt; unde εἰ emmewa Been, 
»€ de cingnhe diceme, prodmcam eratiomem , * Aegypti matrem imr 
volentes indicate , vulturem pingunt, mater cmim est focmümeerum am- 
melem:; Beam vero coeli [οὐρανίαν], (mom emim placet ipsis eoohm — 
τον /$q«»o» dicere , prouti anie dixi) quoniam horum generatio imde sit; 

érecheas vero. duas, quod apud Acgypiios umitas est dune. drachmae, 


HIEROGLYPHICA. Lri.L 19 


δραχμαὶ, μονὰς δὲ, παντὸς ἀριϑμοῦ γένεσις, εὐλόγως οὖν 
δυο δραχμὰς βουλόμενοι δηλῶσαι, γῦπα γράφουσιν, ἐπεὶ μή- 
τὴρ δοκεῖ καὶ γέγεσις εἶναι, καϑάπερ καὶ ἡ μογάς. 


*4 


4B. Πῶς "Hgetoroy γράφουσι. 


“Πφαιστον δὲ γράφοντες , κάνϑαρον καὶ γῦπα “ζωγραφοῦ- 


wu , “4ϑηνᾶν δὲ, γῦπα καὶ κανϑαρὸν" δοκεῖ γὰρ αὐτοῖρ᾽ ὁ 
φόσμος συνεστάναι ἔκ τε ἀρσενικοῦ καὶ θηλυκοῦ" ἐπὶ δὲ τῆς 
᾿“ϑηνᾶς τὴν γῦπα γράφουσιν" οὗτοι χὰρ μόνοι ϑεῶν παρ᾽ 
αὐτοῖς, ἀρσενοθήλεις ὑπάρχουσι. | 

αἱ δύο δραχμαί] Ita Cod, Paris. A. et Trebatius ; in versione. Reliqui 
Codd. et edd, minus recte αἱ δύο γραμμαί. 

Cap. XII, in tit, Cod. Paris. Α. “Πφαιστος καὶ ᾿Α4ϑηνᾷ. 
Ηφαιστον δὲ γράφοντες] Causs. legendum censet “Πφαιστον δὲ yoá- 
φοντὲς κάνϑαρον ξωγραφοῦσιν, ᾿Αϑηνᾶν δὲ καὶ “φαιστον, γῦπα καὶ 
κανϑαρόν. 
ἔκ ve ἀρσενικοῦ καὶ ϑηλυκοῦ] Ald. οὔτε ἀρσενυκοῖς, telicta lacuna. 
Hoesch. voces καὶ ϑηλυκοῦ uncis inclusit; Cod. Morell, ἔκ τε ἀρσενικοῦ 
καὶ ϑηλυκοῦ ὑπάρχοντος. Codd. Paeriss.. A et B eodem modo, sed 
praeterea addunt : κάνϑαρον γράφουσιν. kb dé “τῆς ᾿,»Ἡϑηνᾶς. : cet. 
Paris, C. habet ἔκ τε ἀρσενυκοῖς , reliqua x«l θηλυκοῦ, ἐπὶ dic. cet. 
omittit, lacuna autem unius versus spatium fere implet. Merc. vertit: 
Solis enim Ms, non etiam masculis, mundus videlur consistere. 

ixl δὲ τῆς ᾿Α4ϑητᾶς τῆν γῦπα γράφουσιν], corrigit de Pauw: ἐπὸὶ δὲ τῆς 


unitas vero, omnis numeri origo; recte igitur dues drachmas volentes 
significare, vulturem pingunt, quoniam mater videatur, et origo esse 
veluti etiam unitas. TEN 


.Carsr. XII. Quomodo Vulcanum scribant. — 


' Vulcanum: ero scribentes ,: scarabaeum et vulturem pingünt , Minervam 
vero, vultutem et scarabaeum: videtur enim ipsis mundus constare ex 
masculino et foeminino ; Minervae vero: vulturem appingunt; hi enim 
praecipue inter deos secundum ipsos mares eimul et foemfnae sunt, 
3 x 


1 


20 HORAPOLLINIS 


uy. Τί ἀστέρα γράφοντες δηλοῦσι. 


Θεὸν δὲ ἐγκόσμιον σημαίνοντες, sj εἱμαρμέγην, ἢ τὸν 
πέντε ἀριϑμὸν, ἀστέρα ζωγραφοῦσι" θεὸν μὲν ἐπειδὴ πρό- 
ψοια ϑεοῦ τῆν νίκην προτάσσει, g. τῶν ἀστέρων καὶ τοῦ 
παντὸς xócuov κίγησις ἐκτελεῖται' δοκεῖ γὰρ αὐτοῖς δίχα 
ϑεοῦ, μηδὲν ὅλως συνεστάναι" εἱμαρμένην δὲ, ἐπεὶ καὶ 
αὕτῃ ἐξ ἀστρικῆς οἰκονομίας συνίσταται" τὸν δὲ πέντε 
ἀριϑμὸν, ἐπειδὴ πλήϑους ὄντος ἐν οὐραγῷ. πέντε μό- 
ψοι ἐξ αὐτῶν κινούμενοι, τὴν τοῦ κόσμου οἰκογομίαν ἐκτε- 


λοῦσι. 


᾿ΑΙϑηνᾶς τὸν κάνϑαρον, καὶ ἐπὶ τοῦ ᾿Ηφαίστου τὴν γῦπα γράφουσιν, 


1 
οὗτον γὰρ μόνοι. cet. 


Cap. XIII, in tit. Cod. Paris. A, Τὰ διὰ ἀστέρος δηλούμενα. 
| ϑεὸν»ἐγκόσμιο»] Merc. vertit: Deum pulchre ornatum. 

τὴν νἱκην προστάσσει] forte legendum τὴν δίνην. vid. adn. 
εἱμαρμένη»} Cod. Paris. C. et Ald. εἱμαρμένη. 

ἐπεὶ καὶ αὕτη] Ald. καὶ omittit. 

τὸν δὲ πέντε ἀριθμὸν} Cod. Morell, τὸν δὲ πέμσετον ἀρυϑμόν. 


Ca»vr XIII. Quid Stellas pingentes siqnificent. 


Deum mundanum significantes, aut fatum, aut quinarium numerum, 
'stellam pingunt; deum quidem, quoniam providentia dei victoriam 
constituat, qua astrorum et totius mundi motus peragitur; videtur 
enpjn ipsis eine deo, nihil omnino consistere; fatum vero, quaniam et 
ilud ex sjderali administratione consistat ; quinarium vero numerum, 
quia quum multitudo sit [stellarum] in coelo, quinque solae ex ipeis 
motu suo mundi administrationem perfieiant. 


HIEROGLYPHIC A. Li.I. 21 
ιδ΄. Τί κυνοκέφαλον γράφοντες δηλοῦσι. 

Σελήνην δὲ γράφοντες, ἢ οἰκουμένην, ἢ γράμματα, sj 
ἱρέαγ ἢ ὀργὴν, ἢ κόλυμβον, κυνοκέφαλον ζωγραφοῦσι. 
σελήνην μὲν, ἐπειδὴ τὸ ζῶον τοῦτο συμπάϑειαν τινὰ πρὸς 
τὴν τοῦ ϑεοῦ σύγοδον ἐκτήσατο" ὅταν γὰρ ἐν τῷ μέρει τῆς 
ὧρας ἥ σελήνη συνοδεύουσα ἡλίῳ ἀφώτιστος γένηται, τότε 
ó μὲν ἄρσην κυγοκέφαλος οὐ βλέπει, οὐδὲ ἐσϑίει, ἄχθεται 
δὲ εἰς τὴν γῆν νενευκὼς, καθάπερ πενθῶν τὴν τῆς σελήνης 
ἁρπαγὴν, ἡ δὲ θήλεια μετὰ τοῦ μὴ ὁρᾷν, καὶ ταὐτὰ τῶ 
ἄῤῥενε πάσχειν, ἔτε δὲ καὶ ἐκ τῆς ἰδίας φύσεως αἱμάσσεται" 
διὸ καὶ μέχρι τοῦ νῦν ἐν τοῖς ἱεροῖς τρέφονται κυγοκέφα- 


Cap. XIV, in tit. Cod. Paris. Α. Τὰ διὰ xvvocxegáAov* σελήνης. 
3 γράμματα] forte legendum ἢ γραμματέα. 
σερὸς τὴν τοῦ θεοῦ ovvodo»] de Pauw legend. putat πρὸς. τὴν τῆς θεοῦ. 
ἐν τῶ μέρει} Cod. Morell. ἐν μέρει. 
ó μὲν ἄρσην] Cod. Paris. C. et Ald. ὁ μὲν ἄρσεν. 
καὶ ταὐτὰ τῷ ü&QQen](Cod. Morell. ἀλλὰ ταῦτα τῷ &Qóe»w, Paris. C 
et Ald. καὶ ταυτὰ τῷ &ode»» , Pariss. À et B. ἀλλὰ καὶ ταὐτὰ ve 
ἄρφῥενε πάσχειν. 
£c» δὲ καὶ] Ald. Merc. et Pierius δὲ omittunt , Hoesch. uncis inclusit, 
de Pauw legendum putat ἔτι ye xai, vid. adn. 
σεάσχεεν-αἱμάσσεταιἢ Causs. edidit πάσχεν ,) reliquis omissis. 
διὸ καὶ μέχρι τοῦ νῦν] Codd. Morell. et Pariss. A, B , μέχρε νῦν. 


Carsr XIV. Quid cynocephalum pingentes indicent. 


Lunam vero acribentes, aut [orbem] habitatum, aut literas, aut 
sacerdotem, aut iram, aut natationem, cynocephalum pingunt; lunam 
quidem, quoniam animal hoc consensum quemdam cum Dei conjunctione 
habeat: quando enim per aliquam partem temporis luna conjuncta cum 
sole opaca facía est, tunc mas cynocephalus non videt neque edit, aegre. 
autem se habet in terram capite demisso, veluti delens ob lunae raptum, 
foemima vero, praeterquam quod non videt, et eadem quae mas, pati- 
tur, praeterea etiam ex genitalibus sanguinem emittit; propterea bucus- 


2 BONBAPOLLINIS 


Áss, Gm ἐξ αὐτῶν γιχνωσεηται τὸ gàiew mudo σελὴν 
μέφας τῆς σενόδει" enmemcrqp δὲ ἐτειδὴ εἐδοιηποντα δι, 
Tees; τὰς ἀργια, φασὶ τῆς οἰπαυμένης εἰναι vavrew Ó 
κρεφομέναες ἐν sax; Lun παὶ ἐπιεελπας κτυ͵χάνανστα:, 6 
maburrp vi leczh Umm ἐν ἡμέφᾳ mal rrr, αἶταν παὶ τοὶ 


σῶν γράμματι, παρ ὦ εἰς ἑερὸν ἐπειδὰν wpusvm zem 
πονοπέφαλαος, δέλτον αὐτῷ παρατέϑησιν ὁ δερεὶς sm 
σχοινίον παὶ μέλαν, πειράζαιν εἰ ἐκ τῆς ἐπιακαρεένῃης ἐπὶ 


τούτους δὲ τρεφαμέτναυς --- σὕτιν παὶ τυύτοι-} Be Pamwr εαπήμεῖς e 
δὲ τρεφόμενος. — τυγχέάτχαντες — «frm καὶ ταΐταυς.- Cod. Pari Cé 
Ak τυγχάνοντες. pmo c$re καὶ τούτους ΑΜ. queque hahet dw 
za; τούτοις. 

»exgeb$neves] Ald. νεσδεέμενον. 

τότε ὅλος ἀπωϑνήσκι.} de Purw corrigi óle» 

yoéppere di] forte legendum γραμματέα "m 

Miyemriscc, ἐπισταμένων ita Ak. et Cod. Paris. C; sed Wesel, etr 


que im temple wmtriuztzr cynocephah, uf ex ipss cogmescater sb 
et humae tempus conjunctionis ; hahitatum vere [orbem] quemüam s 
tmeginta et duas regiowes antiquas dicumt habitati [ovübés] esse; he 
vero matritos im Wemplis εἰ curationem adeptos mom, velmii rebqm 
asamela ano dic morkmtur, sc εἰ hos [mori], sed pertüem ipseren 
smgule diebas mortem, ab sacerdetibus sepeliri, rehwmo  cerpure is 
welora sma permanente; donec vero septmapinta duo impleti smt dues 
fumc tote merüor; lhieras vero, quoniam sit penus cymecephaleres 
Aegyptüe, cogmoecentium hierzs, quare im templum whi primmme ad- 
dectue faerit Cyaocephalas , tabellam ipsi apponit sacerdes et calumam 
et atramentum, explores, utrum ex perito sit gemere Béevarum , εἰ 


HIEROGLYPHI C A. Lis. I. 23 


συγγενείας γράμματα, καὶ d γράφει. ἔτι δὲ καὶ τὸ ζῶον 
ἐπὶ Ἑρμῇ ἐνεμήϑη τῷ πάντων μετέχοντι γράμμάτων" ἱερέα 
δὲ, ὅτι φύσει ὅ κυγοκέφαλος ἰχϑὺν οὐκ ἐσϑίει , dÀM οὐδὲ 
ἐχϑυώμενον ἄρτον , καϑάπερ καὶ οἱ ἱερεῖς" [éxróg.] γεννᾶταί 
vé περιτετμημέγος, ἣν καὶ οἱ ἱερεῖς ἐπιτηδευύουφι περιτομή»" 
ὀργὴν δὲ, ἐπείπερ τὸ ζῶον τοῦτο παρὰ τὰ ἄλλα ϑυμικώτα- 
τόν vt καὶ οργίλον ὑπάρχει" κόλυμβον δὲ, διότι τὰ μὲν ἀλλα 
ζῶα κολύμβῳ χρώμενα, ᾧῥνπαρὰ φαίνεται, μόνον δὲ τοῦτο, 


4 


καὶ εἰ γράφει] Cod. Paris. C, Ald. et Pierius καὶ ἐγγράφει, Merc. 
vertit: pingit ifaque in. ea. tabella literas... 

᾿ 6v» φύσει] Cod. Paris. Α. or» 990? , Cod. Morell. ὅτι φησὲν, pro quo for- 
tasse legendum ὅτου φύσι» 

ἀλλ᾽ οὐδὲ ἐχϑυώμενον prov] Ald. ἐχϑυώμενος &gyov, Cod. Morell. 
ἐχϑυώμενον &gyov, Merc. legendum putat: ἀλλ᾿ οὐδὲ ἐχϑγώμενος, 
&gyoc, et vertit: quem iametsi piscibus $nterdum cesc$ contingat ,. 
segne tamen θὲ torpors deditwun animal non est , sicut et externi sa- 


- cerdotes. — Lectionem, quam habent Codd. Aug» et Pariss. ἃ, B, C. 


ἐχϑυώμενον ἄρτον, probarunt Hoesch. Causs, et de Pauw, solus vero 
Causs. in textum recepit. 

καϑάπερ καὶ οἱ ἱερεῖς [ἐκτός}} pro ἐκτὸς, quod omnes habent, de Pauw 
corrigendum putat αὐτὸς, et post οὗ ἑερεῦς distinguendum. Vid. adn. 
γεννᾶταί ve]. Ald. γεννᾶταν δέ. . 
ῥυπαρὰ φαύνεται) Cod. Paris. C, Ald. φαίνονται. Locus videtur | cor- 
 ruptus eumque ita corrigit de Pauw: pro ῥυπαρὰ φαύκεταν legit ῥῷ 
Jragagígevo,, et sequens τῷ ῥύσεῳ mutat in τῷ Qo, ita ut sit: quoniam 
reliqua animalia fluxu abripiantur , solum autem. hoc — natet , ni- 
i omnino fluxu abreptum. 

num scribat ; praeterea etiam animal Mercurio tribuitur omnium perito 
literarum; sacerdotem vero,. quod .natura cynocephalus piscem non 
edat, seed neque piecarium panem, veluti et sacerdotes; nascitur etiam 
circumcisus, quem et sacerdotes colunt circumcidendi ritum ; iram vero, 
quoniam animal hoc, prse omnibus irax et iracundum sit; natationem 
vero, quia reliqua animalia natatione utentia, sordida appareant, solum 


24 HORAPOLLINIS 


εἰς ὃν τόπον προήρηται πορευθῆναι, κολυμβᾷ xarà μηδὲ 
τώ ὑύπῳ παραφερόμενον. 


ιε, Ilo; γράφουσι σελήνης ἀγατολήν.- 


Σελήνης δὲ αγατολὴν γράφειν βουλόμενοε, πάλεν xew- 
κέφαλον ζωγραφοῦσι σχήματι τοιῷδε" ἐστώτα καὶ τὰς Tw; 
εἰς οὐρανὸν ἐπαίροντα, βασίλειόν τε ἐπὶ τής κεφαλῆς ἔχονις 
τοῦτο γράφουσι τὸ σχῆμα ἐπὶ τῆς ἀνατολῆς, ὃ κυνοκέφαλε 
ποιεῖται, ὡς εἰπεῖν, προφευχόμενος τῇ 0t, ἐπεεδὴ ἀμφότι. 
Q0L φωτὸς μετειλήφασι. 


τῷ ῥύπῳ παραφερόμενογ] in Cod. Paris. C. et Ald. poet TM apaeecpépr- 
γον, lacuna relicta, in eodem vereu sequitnr vox σχήματα, quae fe 
íasse pertinuit ad primum versum capitis sequentis, ubi πρόχῳ Μεγ, 
tur ín iisdem, qunm reliqui σχήματι habeant, quam wecem aliquis 
alteri, ut diversam lectionem superscripserit. Finem hujus capitis Ner. 
vertit: Solwm hoc ad ewm quem instiítwit locum ando sersenit, 
sec tamen «llis a natíco colore transfertur aut inquinater sordibu. 
Cap. XV, in tit. Cod. Paris. A. Σελήνης ἀνατολή. 
σχήματι vo0.] ita Codd. Morell. Pariss. A, B, et ut videtur, Aw. 
eosque sequuntur Hoesch. et de Pauw; sed Cod. Paris. €. ANM. Pie 
rius;et Causs. τρόπῳ τοιῶϑε. 
τοῦτο γράφουσν — ὃ κυνοκέφαλος ποιεῖται] de Pauw ita distingue 
dum putat: τοῦτο γράφουσν τὸ σχῆμα, ἐπὶ τῆς ἀνατολῆς 8 κιννοκέφα.- 
Aoc, eet. Sed fortasse pro γράφουσν legendum γὰρ, et pro pron. rd. 
9, ponendus artic ó. Vid. adn. 
ἐπειδὴ ἀμφότερον φωτὸς μετειλήφασι) de Pauw legendum putat : ἐπειδὴ 
ἀμφοτέρον φωτὸς μετείληφεν. ᾿ 





vero hoc, ad quem locum velit pervenire, ad eum natet nequaquam 
sordibus inquinatum. 
Ca»er XV. Quomodo scribant lunae oríiwm. 

Lunae veró ortum scribere volenies, rursus eynocephalum pimgest 
habitu tali: stantem et manus ad coelum tollentem, et insigne in cepite 
habentem; hunc pingunt habitum in ortu, quem eynocéphalus effingit, 
ut ita dicam, gratulans Deae, quod ambo lucis participes faeti sint. 





HIEROGLYPHI € A. Li.I. 25 


ς΄. "Llc ᾿Ισημερίας δυὸ. 

᾿Ισημερίας δύο. πάλιν σημαίγοντες κυνοκέφαλον καθήμε- 
soy ζωγραφοῦσι ξῶον" ἐν ταῖς δυσὲ: γὰρ ἰσημερίαις τοῦ ἐνγε- 
αὐτοῦ, δωδεκάκις τῆς ἡμέρας καϑ' ἑχάστην ὥραν οὐρεῖ, τὸ 
δὲ αὐτὸ καὶ ταῖς δυσὶ νυξὶ ποιεῖ" διόπερ οὐκ ἀλόγως ἐν τοῖς 
ὑδρολογίοις αὐτῶν «Αἰγύπτιοι κυνοκέφαλον καϑήμενον γρά- 
qovotp , ἔκ δὲ τοῦ μορίου αὐτοῦ ὕδωρ ἐπιῤῥέον ποιοῦσιν , 
im ὥσπερ προεῖπον , τὰς τής ἰσημερίας δώδεκα σημαίγει 
ὥρας" ἵνα δὲ μὴ εὐρύτερον τὸ [ὕδωρ * 1. κατασκευάσμα [τα] 
ὑπάρχῃ», δ οὗ τὸ ὕδωρ εἰς τὸ ὡρολόγιον ἀποκρίνεται, 


Cap. XVI, in tit. Cod. Paris. A. ᾿]σημερίαν δύο. 

᾿Ισημερίας δύο] Ald. Merc. et Pierius ἐσημεῤίας δέ. 

“άλι}} De Pauw legend, censet ᾿]σημερίας δύο σημαίνοντες, πάλιν elc. 
δωδεκάκις τῆς ἡμέρας xa0^ ἑκάστην ὥραν] in Cod, Morell. ὥραν omittitur: 
£x δὲ τοῦ μορίου αὐτοῦ] Ita edd. amnes, praeter Hoesch. habentem αὐτῷ, 
quam diversitatem forte ex errore typographico ortam de Pauw retinuit, 
ἔνα δὲ μὴ εὐρύτερον — κατασκευάξουσι πρὸς τὴν προκειμένην yoeia] 
Cod. -Paris. C. et Ald. ὅγα δὲ μὴ εὐρύτερον τὸ ὕϑωρ, tum, relicta la- 
cuna, κατασκευάσματα ὑπάρχει. In sqq. pro dwipavrec, Ald. διά- 
eouvrec, Cod. Paris, C. διάραντες" Cod. Morell. ἕνα dà μὴ εὐρύτερον 
τὸ ὕδωρ μομᾶ " κατασκευάσματα ὑπάρχῃ, eodemque modo, lacuna quo- 
que relicta , Cod, Aug. Codd. Pariss.. A,:B. ἕνα δὲ μὴ εὐρύτερον τὸ ὕϑωρ *. 
μομᾶ, τοῦ κατασπενάσματος ὑπάρχῃ — διείραντες. Mercerus (correctione 
tamen non in textum recepta) legendum putat (omisso priori ὕδωρ) ὕνα 
δὲ μὴ εὐρύτερον τὸ κατασχεύασμα ὑπάρχῃ, dv οὗ eto, porro τρίχαν 


Ca»er ΧΥ͂Ι, Quomodo Aequinoctia duo. - 


Aequinoctia duo porro significantes , Cynocephalum sedentem pingunt; 
nam duobus aequinoctiis anni duodecies die, quavis hora mingit, idem 
vere etiam duabus noctibus facit; quare non sine ratione in hydrologiis 
suis Aegyptii Cynocephalum sedentem pingunt, ex membro vero ejus 
aquam affüluentem faciunt, quoniam, veluti ante dixi, aequinoctiales 
duodecim indicet hores; ne vero latior [aqua] apparatus sit, per quem 

4 


86. HORAPOLLINILS 


μηδὲ πάλιν στενώτερον, (ἀμφοτέρων γὰρ χρεία, τὸ μὲν γὼ 
εὐρύτερον, ταχέως ἐχφέρον τὸ ὕδωρ οὐχ ὑγιῶς τὴν ἀγα- 
μέτρησιν τῆς ὥρας ἀποτελεῖ, τὸ δὲ στενώτερον. xav o- 
λίγον καὶ βραδέως ἀπολυον τὸν xpourós) ἕως τῆς οὐρᾶς 
τρίχα διείραντες, πρὸς τὸ ταύτης πάχος; σίδηρον sere | 
φευάζουσι πρὸς τὴν προκειμένην χρείαν" ταῦτο δὲ αὑτοῖς à 
ρθέσμει ποιεῖν οὐκ ἄνευ λόγου τινὸς, ὡς καὶ οὐδὲ ἐπὲ τῶν 
ἄλλων" καὶ ὅτε ἐν ταῖς ἰσημερίαις., μόνος τῶν ἄλλων ζώων 
δωδεκάκις τῆς ἡμέρας κράζει, w«0' ἑκάστην ὥραν. 
εξ. Πῶς θυμὸν δηλοῦσι. 
Θυμὸν δὲ βουλόμενοι δηλῶσαι, λέοντα ζωγραφοῦσι" w- 


διείραντες vertit: quidquid pilorum est, ad caudam «sque abrade- 
ies. Causs. in iis quae sequuntur, ἕως τῆς οὐρᾶς τρίχα, legendum 
jubet pro voíga , τρίπα sive τρύμα. De Pauw pro ἕως corrigit ὁμοίως 
eamque vocem praecedentibus adjungit, porro legendum putat τῷ 
οὐρήθρας τρύπαν. cet. Fortasse in priori perte sententiae admitiead 
WMeroeri correctio, tum werba ἀμφοτέρων γὰρ χρεία, eto. usque οἱ 
ἀπολύον τὸν xgovvóv», parentheei includenda, et in posteriori ῥα 
legendum: ἕως τῆς οὐρᾶς τρύπαν διείραντες. cet. "Vid. adnet, 

ὡς καὶ οὐδὲ ἐπὶ τῶν ἄλλων] perticulam ὡς uncis inclusam Hoesch. for 
íasse ex Cod. Aug. jin fextum recepit, eamque retinuerunt Cau. 
e$ de Pauw ; Codd. Paries. A, B. ὡς οὐδὲ ἐπὶ τῶν ἄλλων omisso xo 

Cap, XVII, in tit, Cod, Paris Δ. θυμὸς, al. sreol Ad fovroc. 

ϑυμὸν] Merc, verti$ animum, amimive praestantiam. 


aqua in horologium excernitur, neque oontra angustior (nam wtrumque 
necesse est, latior enim, nimis celeriter emittens aquam, non recte 
dimensionem horae perficit, angustior vero paulatim et nimis tarde 
demittens scatebram) usque ad caudam pilum transigentes, ad hujas 
crassifiem , ferreum apparant ad ante expositum usum, hoo vero ipsis 
placuit facere non aine ratione, veluti et neque in reliquis; ctam 
quod in aequinoctiis, solus ex reliquis animalibus duodecies die sonum 
οὐδέ, quavis hora. | 
CarvT.XVII. Quomodo excandescentiam seignificend. 
Excendescentiam volenies significare, leonem pingunt: eaput emim 


HIEROGLYPHICA. Lm.L 27 


 φαλὴν γὰρ ἔχει μεγάλην τὸ ζῶον. καὶ τὰς μὲν κόρας πυρώ- 
δες, τὸ δὲ πρύρωπον͵, στρογγύλον, καὶ περὶ αὐτὸ ἀκτινοει- 
δεῖς τρίχας) κατὰ μίμησιν ἡλίου, ὅϑεν καὶ ὑπὸ τὸν Opórop 
τοῦ “ΩὩροῦ,. λέοντας ὑποτιθέασε, δεικνῦγτες τὸ πρὸς τὸν 
ϑεὸν τοῦ ζώου σύμβολον" ἥλιος δὲ ὁ “Ὧρος, ἀπὸ τοῦ τῶν 


ὡρῶν κρατεῖν. 
qj. Ilog αλκὴν γράφουσιν. 


᾿Αλκὴν δὲ γράφοντες, λέοντος τὰ ἔμπροσϑεν ζωγραφοῦσι, 
διὰ τὸ εὐσϑενέστερα αὐτῷ ὑπάρχειν ταῦτα τὰ βέλη τοῦ σώματος. 


ιϑ. Πῶς ἐγρηγορότα γράφουσιν. 


᾿Εγρηγορότα δὲ γράφοντες... ἢ καὶ φυλακα, λέοντος γρά- 


LI 
^ 


δηλοῦς} de Pauw δηλῶσι. 
ἀπὸ τοῦ τῶν ὡρῶν κρατεῖν] ita Cod. Morell, eumque secuti Hoesch. et 
de Pauw, ille tamen articulum τοῦ uncie inclusit, Cod. Paris. C , Ald. 
Merc. Pierius, Causs. τοῦ omittunt. 

Cap. XVIII, in tit. Cod; Paris. A. '442xf. 

εὐσϑενέστερα)] Ald. εὐστενέστερα. 

Cap. XIX , in tit. Cod. Paris. A. ᾿Εγρηγορότης ἢ » φύλαξ. 

" Eye"yooóra] Cod, Morell. Γρηγόρητα. 


habet magnum animal, et pupillas quidem.ignitas, faciem vero retun- 
dam, ef cireum ipsam radiatos pilos, ad similitudinem solis; unde et 
sub throno Hori leones ponunt, ostendentes cum Deo animalis ejus 
convenientiam : Sol enim Horus (dicitur) ab eo, quod horis praesit. 


Carvr XVIII. Quomodo robur scribant. 
Robur vero scribentes; leonis anteriorá membra pingunt , propferea 
quod robustissima ipsi sint haec membra corporis. 


CarvT ΧΙΧ. Quomodo eigilantem. soribant, 


Vigifantem vero scribentes, aut et custodem leonis pingunt caput, 
4 * 


43€UNAPOLLEVI 


^ 


sors (HM) 4 Amp cz τὰ ITUNEREPUL QEAUE 

TET “μές D-- rImPSTERI WERESUI ἔχε, 

cop. quamus veucug^ Turcos ZIm GWWLLeRcme τὸ; 
ar. ὦν Har, AUWIE, ὡς GUAENE. XNHMIAÁN pesuy. 


zx. ας φυΐεφετ. 
uon, δὲ δημαίψονεε;, τὸ drrs peurrmi σεμιεέον, ἐπε- 


^u 4p tu lator ὑπάσχον τοῖτο τὸ 09, πάντας; εἰς φύη 
uy agitipéldg φάει. 


x«. Ile; Δ είλου ἀνάβασιν. 


γεν B ursa, σημαίνογτε;., ὃν καλοῦσεν «ΑΑἱϊγύπτιαι 
Wupp, ἐψμηγιυθέν δὲ σημαίγεε véor , ποτὲ μεὲν Atora 
up, ποτέ δὲ τρεῖς ὑδρίας μεγάλας, ποτὲ δὲ οὐρανὸ 


(up BÀ , in Gt, Cod, Paris, A. Φοβερόν. 
(np. 8}, den Gt, (od, Paris. Α. Νείλου ἀνάβασις. 
vp audutinsp| logandum videtur 4v καλοῦσιν. Vid. adn. 


queni: In. vigilans olaudat oculos, dormiens vero apertos illos e. | 
μην, qund emt onntodino simum; propterea etiam symbolica signifia- 
liim s]uuain anerorum , leones, ut custodes apposuerunt, 


(νυν XX, Quomodo terrébilem.. 


ἐμ], voro. xigulfieantes, codem utuntur signo, quoniam, quum 
ludaei aon. ula, omnes in. timorem intuentes adducat, 


ἀνε AM, Quomodo Vili edscensum. 


NIE vin daednan adqeewmtes, quem vocant Aegyptiace xu, 
* avt ladit,ciaient wu. aliquando quidem leonesn pinguat, 


m 


QN | 
HIEROGLYPHICA Lm.lL 29 


xal γῆν ὕδωρ αἀγαβλυζουσαν" λέοντα μὲν, ἐπειδὴ ὁ ἥλιος 
éig λέοντα γενόμενος πλείονα τὴν ἀγάβασιν τοῦ Νείλου 
“ποιεῖται, ὥστε ἐμμένων τῷ ζωδίῳ τούτῳ, τὸ δίμοιρον τοῦ 
oy ὕδατος, πλημμυρεῖ πολλάκις, ὅϑεν καὶ τὰς ᾿χολέδρας, 
secl τοὺς εἰςαγωχεῖς τῶν ἱερῶν κρηνῶν. λεοντομόρφους κα- 

" 


τεσκεύασαν οἱ ἀρχαῖοε τῶν ἱερατικῶν ἔργων ἐπιστάται" cQ 
T "^ MUERE LA , 
οὐ καὶ μέχρι νῦν κατ᾽ εὐχὴν πλεονασμοῦ ὑγρότητος * τρία 


εἰς λέοντα γενόμενος} Cod. Morell. Aug. et Paris A. λέοντν γενόμενος, 
Paris. B. ἐν λέοντι, C. λέοντι γενόμενος , omisso, x. 


, «τοῦ Νείλου ποιεῖται] Cod. Morell. ποιεῖταν τοῦ θεοῦ, atque ita etiam 


Codd. Pariss. A, B, in quibus tamen supra voces τοῦ ϑεοῦ scriptum est 
τοῦ Νείλου. Pro ἐμμενων Cod. Morell. épuévov , Codd. Aug. Paris. C. 
et edd. omnes ὥστε ἐμμένοντος τοῦ ἡλίου τῷ ξωδίῳ τούτῳ, cet. 


- ὅϑεν καὶ τὰς χολέδρας} legendum videtur τὰς χολέρας. Vid. adn. 
. οὗ ἀρχαῖον τῶν ἱερατικῶν ἔργων] Aldus omittit Goyo;07, atque eodem 


inodo Cod. Paris. C, ubi tamen lacuna est post κατεσκεύασαν. Pro 
ἐσιστάώταν, Ald. et Codd. Pariss. A, B, C. legunt προστάταν, quod 
habent quoque Merc. Pierius et Causs. Hoesch. vero et de Pauw 
ἐπιστάται, ex Codd. Morell. et Aug. 

ἀφ᾽ οὗ καὶ μέχρι νῦν --- ὑγρότητος"] locus mutilus; Merc. addendum 
putat: τῷ αὐτῷ σημείῳ χρῶνταν, vel simile quid, vertit autem: qua 
propter ἐπ hodiernum usque diem, dum pro émmodiea inundatione 
preces effundunt, Leonis signo «ti solent; Causs. nihil deésse opi- 
natur, sed pro σπελεογασμοῦ, legendum “λεονασμός. In Cod. Morell. 
post ὑγρότητος, adscriptum est: χαὲ ὃν χωρίων γέμοντες τὸν οἶνον 
ξῶον λέοντα. Codd. Pariss. A, B. ὑγρότητος, καὶ ἐν" τῶν χωρίων 


. γέμοντες τὸν οἶνον ξώων λεόντων" τρία δὲ ὑδρεῖα, in Paris C, post 


ὠγρότητος verba inde ab καὶ ἐν usque ad λεόντων absunt, sed relicta 
est lacuna duorum versuum, atque eodem modo in Ald. Vid. adn. 


aliquando vero tria vasa aquaria magna, interdum vero coelum et ter- 
ram aquam emittentem. Leonem quidem, quoniam , quando sol Leo- 
nem subeat, anipliorem faciat adscensum Nili, ita ut sole manente in 
eigno hoc, duplum novae aquae inundet saepe; unde et tubos et cana- 
166 sacrorum fontium leonis figura fabricare soliti fuerint , qui olim sacris 
£ebus praeérant; quapropter et hucusque, ubi praecanfur pro magna 


30 HORAPOLLINIS. 


δὲ ὀδρεῖα, [ἢ οὐρανὸν καὶ γῆν ὕδωρ βλυζουσα»] (và μὲν ὑδρεῖον 
ὁμοιοῦντες καρδίᾳ γλῶσσαν ἐχουσῃ" καρδίᾳ uiv, ἐπειδὴ παρ᾽ 
αὐτοῖς τὸ ἡγεμονικὸν ἐστε τοῦ σώματος αὑτὴ) καϑύπερ ó 
Νεῖλος τῆ: «Αἰγύπτου ἡγεμὼν καϑέστηκε, γλώσσῃ 0€, ὅτι διὰ 
παντὸς ἐν ὑγρῶ ὑπάρχουσαν ταύτην. καὶ γερεξείραν τοῦ 
εἶναι καλοῦσι) τρία δὲ ὑδρεῖα, καὶ οὔτε πλείονα, οὔτε ir- 
τονα, ἐπειδὴ ἡ τῆς αἀγαβάσεως ἐργασία κατ᾽ αὐτοὺς τριμε- 
Qj; ὑπάρχει" ἕν μὲν nig τῆς «Αἰγυπτίας γῆς τάξαντες 9 
ἐπειδή ἐστι καϑ' αὑτὴν ὕδατο: γενητική" ἕτερον δὲ ὑπὲρ 
τοῦ ὠκεαγοῦ, καὶ γὰρ ἀπὸ τουτοῦ ὕδωρ παραγίνεταε εἰς 
“ϊγυπτον à» τῷ τῆ; ἀναβάσεως; καιρῷ" τρίτον δὲ ὑπὲρ τῶν 
ὄμβοων, οἱ γίνονται κατὰ τὰ γότια τῆς ΑΑϊϑιοπίας μέρη, 


[ἢ οὐρανὸν x«i— βλύξουσαν]] fortasse ex alio loco huc sunt translata. 
Vid. adnot. “ 
τὸ μὲν ὑδρεῖον[ ita Codd. Morell. Aug. et Pariss. A, B; sed C et Ald. 
τὸ relicta lacuna, quam Merc. explere conatus est τὸ νέον, sive τὸν 
Νεῖλον, vertens: JVilum persimilem facientes. "Verba autem inde a 
τὸ μὲν ὑδρεῖον usque ad τοῦ εὖναν καλοῦον, in reliquis edd. paren- 
thesi non includuntur, Vid. adn. 

καρδίᾳ γλώσσην ἐχούσῃ] Cod. Morell, καρδίαν γλώσση ἐχούσῃ. 

τῆς 4diy)xvov] Cod. Paris. C et Ald. τῆς Αἰγυπτίας. 
τῆς ΑἸϊγυπτίας γῆς] Cod, Paris. C et Ald, τῆς “4 ὐγυπτίας yf», Cod. 
Morell. τῆς Αἰγύπτου γῆς, Pierius et Causs. τῆς γῆς «Αἰγυπτίας. 


copia aquae * íria vero vasa aquaria [aut coelum et terram aquam 
emitientem] (vas aquarium adsimilantes cordi lingua instructo; cordi 
quidem , quoniam apud ipsos praecipuum sit corporis hoc, veluti Nilus 
Aegypti princeps est; linguae vero, quod semper in humido existentem 
eam, et procreaticem [ipsius humidi] existentiae vocent), tria autem 
vasa aquaria, et neque plura, neque pauciora, quod adscensus causa 
secundum ipsos triplex sit: unum quidem pro Aegyptia terta ordinan- 
£es, quoniam sit per se aquae generairix; alterum pro Oceano, etenim 
ab hoc quoque aqua pervenit in Aegyptum, adscensus tempore; tertium 
pro imbribus, qui fiunt in australibus Aethiopiae partibus, versus Nil 





HIEROGLYPHI C A. Lr. I. 81 


κατὰ τὸν τῆς αγαβάσεως τοῦ Νείλου. καιρόν" ὅτε δὲ γεννᾷ 
ἡ Aiyemrog τὸ ὕδωρ, δυνατόν ἐστιν ἐντεῦϑεν μαϑεῖν" ἐν 
γάρ τῷ λοιπῷ κλέματι τοῦ κόσμου, αἱ τῶν ποταμῶν πλημ-. 
μύραι ἔν τῷ χειμῶνι ἀποτελοῦνται». ὑπὸ τῶν συνεχῶν ὄμ- ᾿ 
foo» τοῦ τοιούτου συμβαίψονταῷ,, μόνη δὲ ἡ «Αἰγυπτίων γῆ. 
ἐπεὶ μέσῃ τῆς οἰκουμένης ὑπάρχει, καϑάπερ ἐν τῷ ὀφϑαλμῷ 
3j λεγομένη κόρη, ϑέρουῤ ἄγει τὴν τοῦ Νείλου ἑαυτῇ ἀγάβασιν. 


κβ΄. Πῶς iyvmrov γράφουσιν. 
-diyvmroy δὲ γράφοντες, θυμιατήριον καιόμενον yon. 
. φοῦσε, καὶ ἐπάνω καρδίαν, δηλοῦντες, ὅτι, ὡς ἡ τοῦ ζηλο- 
τύπου καρδία, διὰ παντὸς πυροῦται, οὕτως ἡ «4ἴγυπτος, 
ἐκ τῆς ϑερμότητος διὰ παντὸς ζωογονεῖ τὰ ἐν αὐτῇ, ἢ παρ᾽ 


αὐτῇ ὑπάρχοντα. 


ἐπεὶ μέση τῆς οὐκουμενῆς} pto ἐπεὶ de: Pauw conjicit ἥπερ. Vid. adn. 
Cap. XXII, in tit. Cod. Paris. A. “γυπτος. 

διὰ παντὸς] Cod. Paris, € utroque loco διαπαντὸς, una voce. 

οὕτως ἡ «4 γυπτος] Ald. οὕτω. 


adscensus fempus;: quod vero gigsát Aegyptus aquam, potest exinde 
cognosci: in caeteris tractibus orbis, fluviorum exundationes in hieme 
Bun£, ob continuos imbres hoc accidente, sola vero Aegyptiorum regio , 
quoniam media orbis est, velnti in oculo, quae dicitur pupilla, aestate 
adducit Nili sibi adscensum. 


Carvr XXII. . Quomodo Aegypium scribant, 


Aegyptum vero scribentes, acerram flagrantem pingunt ef superne 
eor, indicantes quod, veluti Zelotypi cor semper.ardeat sio et Ae- 
gyptus, ob calorem ;continuo procreet quae in ipea aut apud ipsam 
sint [ansmalia]. 


33. .;.. HORAPOLLINIS 
xy. Πῶς ἄνθρωπον μὴ οποδημήσαντα- 


᾿Ανϑρωπον τῆς πατρίδος μὴ ἀποδημήσαντα σημαίνοντες, 
' ovoxiqaAoy: ζωγραφοῦσιν.,) ἐπειδὴ οὔτε ἀκούεε τεψὸς ἱστορίας, 
οὔτε τῷν ἐπὶ ξένης γινομένων. . αἰσϑάνεται. 


x0. Πῶς φυλακτήριον. 


Φυλακτήριον δὲ γράφειν «βουλόμενοι, δύο κεφαλὰς dr 
ϑροώπων ζωγραφοῦσι, τὴν μὲν τοῦ ἄρσενος ἔσω βλέπουσαν, 
τὴν δὲ ϑηλυκὴν ἔξω" οὕτω γάρ φασιν οὐδὲν τῶν δαιμονίων 


. ἐφάψεται, ἐπειδὴ καὶ χωρὶς γραμμάτων , ταῖς δυσὶ "φαλαῖ 
ἑαυτοὺς φυλακτηριάζουσι, 


L] "s H 
΄-. 2 


Cap. XXIII, in tit. Cod, Paris. A. M7) ἀποδημήσας σου. Cod. Pari. 
C, Ald. Merc. Pierius, Causs. M3 ἀποδημήσαντα τῆς σεατρίδος, red 
qui τῆς σζατρίδος omittunt. 

: Cep. XXIV. , in tit, Cod. Paris. A. Φυλακτήριον. Merc. vertit: pre» 
sidium ac tutelam; hoc autem; loco custodiendé signifieatione acc- 
piendum videtur. Vid. adn. E , 


Ca»vr XXIII. Quomodo hominem qui non peregrínatus est. 


. Hominem, qui e patria non est peregrinatus, indicantes , Onocephalum 
pingunt, quoniam talis neque audiat eliquam historiam: neque. ea, quae 
apud peregrinos fiunt , animadvertat. 2n " 


Caror XXIV. | Quomodo custodiam. ᾿ 


Custodiam vero scribere volentes, duo capita hominum pingunt, ma- 
ris intus spectans, foemineum vero foras: sic enim dicunt, nullum 
genium malum invasurum, quoniam etiam sine literis ;» duobus ills 
capitibus se tueantur. b. 


HIEROGLYPHICA Lm.L 33 


κε. Πῶς ἄνθρωπον ἄπλαστον γράφουσιν. ᾿ 
᾿Απλαστον δὲ ἄνθρωπον γράφοντες βάτραχον ζωγραφοῦ-- 
σιν». ἐπειδὴ ἡ τούτου γένεσις ἐκ τῆς τοῦ ποταμοῦ iÀvog d- 
ποτελεῖται" ὅϑεν καὶ ἔσϑ᾽ ὅτε ὁρᾶται τῶ μὲν ἑτέρῳ μέρει 
αὐτοῦ, βατράχῳ, τῷ δὲ λοιπῶ, γεώδει τινὲ ἐμφερὴς, ὡς: 
καὶ ἐχλείποντε τῷ ποταμῷ. συνεκλείπειν. 


xz. Πῶς ἄνοιξιν. 


"Ανοιξιν δὲ ϑέλοντες δηλῶσαι, λαγωὸν ζωγραφοῦσι" διὰ 
. τὸ πάντοτε τοὺς ὀφθαλμοὺς ἀνεωγότας ἔχειν τοῦτο τὸ ζῶον. 


Cap. XXV, in tit. Cod, Paris. A. ᾿ἥπλαστος "ἄνθρωπος. Merc. ver- 
tit: Hominem necdum. omnibus in utero membris efformatum. 
ἐσεειδὴ ἡ τούτου γένεσις] ita Hoesch. et de Pauw; Ald. vero, Merc. 
-Causs, et Pierius, ἐπενδὴ τούτου ἡ γένεσις. 
ἐμφερὴς} Cod. Paris. C. et Ald. ἐμφερές. 
ὡς καὶ ἐκλείποντει — OGvvexAevzresv] ita Cod. Morell. sed Ald. Merc. 
Causs. Pierius: ὡς καὶ ἐκλιπόντν — συνεκλιπεῖν. Hoesch. et de Pauw: 
ἐκλιπόντι — συνεκλείχειν, atque ita quoque Codd, Parise. A , B; de 
Pauw legendum putat : ov καὶ ἐκλιπόντος τῷ ποτιάμω συνεκλείπει. 

Cap. XXVI, in tit. Cod, Paris. A. "Ανοιξις. 


Carvr XXV. Quomodo hominem non formatum scribant. 


Non formatum hominem scribentes, ranam pingunt, quoniam hujus 
generatio ex fluminis limo fiat: quamobrem et nonnumquam appareat 
altera parte sui ranae, altera vero terrestri cuidam similis, ita ut una 
cum deficiente flumine, deficiat. 


Caror XXVI, | Quomodo apertionem. 


Apertionem autem volente$ indicare, leporem pingunt ; quoniam sem- 
per oculos apertos habeat hoc animal. 


5 


34 — — HOBRAPOLLINIS 







xb. Πῶς τὸ λέγειν. 
Τὸ j λέγειν δὲ γράφοντες, γλῶσσαν ζωγραφοῦσε, καὶ ὕφαι. 
μὸν ὀφθαλμὸν, τὰ μὲν πρωτεῖα τῆς λαλιᾶς τῇ γλώσσῃ με 
ρίζοντες, τὰ δευτερεῖα δὲ ταύτης τοῖς οφϑαλμοῖςφ" oim 
γὰρ οἵτε λόγοι τελείως τῆς ψυχῆς καϑεστήκασε, πρὸς τὲ 
κινήματα αὐτῆς συμμεταβάλλοντες, εἴπερ καὶ ἑξέρα λαλὰ 
παρ᾿ «Αἰγυπτίοις ὀνομάζεται" ἑτέρως δὲ τὸ λέγειν σημαίνον- 
Tég , γλῶσσαν καὶ χεῖρα ὑποκάτω γράφουσι9 τῇ μὲν γλώστῃ 
τὰ πρωτεῖα τοῦ λόγου φέρειν δεδωκότες, τῇ δὲ χειρὶ, ὡ; 
τὰ τῆς γλώσσης βουλήματα ἀνυούση. τὰ δεύτερα. 
| x5. Πῶς dgovíay. 
᾿“φωνίαν δὲ γράφοντες. αριϑμὸν qqc γράφουσιν, 5 


Cap. XXVII, in tit. Cod. Paris. A. “ἐγευιν. 
Dl'Àoocoa» ξωγραφοῦον καὶ ὕφαιμον ὀφϑαλμὸν] de Pauw legendum oer- 
sei: xal ὑπαὶδ τὸν ὀφθαλμόν. fortasse mutandum: καὶ ὑσχοκάτν 
οφϑαλμόν, Vid. adn. 
οὕτω γὰρ οἵτε λόγοι] de Pauw corrigendum putat: οὗτρν γὰρ ovre λόγοι. 
Cod. Morell, pro οὔτε habet οἵγε. Pierius pro οὕτω γὰρ, habet οὕτω 
dí. legendum fortasse: οὗτον γὰρ oí λόγοι, cet. Vid.adn. , 
αὐτῆς] Ald. αὑτῆς. 
^ αὗσεερ καὶ — ὀνομάξεται] de Pauw corrigit ἧπερ — vou optas. for- 
tasse legendum: διόπερ καὶ -- ὀνομάξζοντων. Cf. adn, 

Cap. XXVIII, in tit. Cod, Paris, À, ᾿“΄φωνία, Merc, vertit silentium. 
ἀριϑμὸν aGí] Ald. «c ε΄. Causs. «λε΄, et ita quoque Codd. Pariss. A, B. 


Carvr XXVII. Quomodo sermonem. 
Sermonem vero ecribentes, linguam pingunt et subcruentum oeulum, 
primas partes sermonis linguae tribuentee, secundas vero ejus oculis; 
ita enim sermones perfecte animi sunt, secundum motue ipsius simul 
variantes, siquidem et alter sermo apud, Aegyptios nominetur; aliter 
vero sermonem significantes, linguam et manum subtus pingunt: lin- 
guae primas partis sermonis quum tribuerint, manui vero, quippe lin- 
guaé jussa perficienti, secundas. 

Carvr XXVIII. | Quomodo vocis defectum. 

Vocis defectum vero scribentes numerum CIJXCV scribunt, qui trimi 


HIEROGLYPHICA. LL 35 


τοιετοῦς ἐστὶ χρόνου ἀρεθμὸς , ἔκ τριακοσίων ἑξήκοντα πέντε 
ἡμερῶν τοῦ ἔτους ὑπάρχοντος, ἐφ᾽ ὃν χρόνον μὴ λαλῆσαν 
τὸ παιδίον σημειοῦται ὡς παραπεποδισμένον τῇ γλώσσῃ. 


κθ΄. Πῶς φωνὴν μαχρόϑεν. 


“Φωνὴν δὲ μακρόϑεν βουλόμενοι δηλῶσαι, ὃ καλεῖται παρ᾽ 
«Αἰγυπτίοις οὐ αιὲς ἀέρο;ξ φωνὴν γράφουσι, τουτέστι βρον- 
, τὴν, ἧς οὐδὲν καταφϑέγγει μεῖζον, ἢ δυναμικώτερον. 


λ. Πῶς ᾿ΑἈρχαιογονίαν. 


᾿Αρχαιογονίαν δὲ γράφοντες, παπύρου ζωγραφοῦσι δέσμην" 
διὰ τούτου δηλοῦντες τὰς πρῶτας τροφάς" τροφῶν γὰρ οὐκ 
ἄν τις εὕροι ἢ γονῆς ἀρχήν. 


σημειοῦται ὡς παρφαπεποθισμένον] ita Codd, in Ald. παρείπετο διαμένον, 
Cap. ΧΧΙΧ, in tit. Cod. Paris. A. Πωακρόϑεν φωνή. 
Cap. XXX, in tit. Cod. Paris. A. 'oroyoric. 

τροφῶν γὰρ οὐχ} Cod. Paris. Α. τροφῶν δὲ οὐκ, 


temporis est numerus, ex trecentis sexaginta quinque diebus anno con- 


sistente, circa quod tempus si non locutus fuerit puerulus, indicatur 
eum impeditum esse lingua. 


Ca»rer XXIX. | Quomodo cocom. remotam. 


Vocem remotam volentes significare, quae vocatur apud Aegyptios 
OUAIE, aéris vocem pingunt, id est tonitru, quo nihil resonat majus 
aut vehementius. | | 

CarvT XXX. Quomodo antiquam originem. 

Antiquam originem scribentes , papyri pingunt fasciculum; hoc indi- 
cantes prima alimenta: alimentorum enim aut originis non inveniat 
quis initium. 


5* 


38 HORAPOLL'NIS 


λα΄. Πῶς γεῦσιν. 


 I'ow δὲ δηλοῦντες, ἀρχὴν στόματος ζωγραφοῦσῃ, 
ἐπειδὴ πᾶσα γεῦσις μέχρι ταύτης σῶζεται, γεῦσιν δὲ My 
τελείαν" γεῦσιν δὲ μὴ τελείαν δηλοῦντες γλῶφσαν ἐπὶ ὁδὸν 
voy ζωγραφοῦσιν , ἐπειδὴ πᾶσα γεῦσις τούτοις τελεῖται. 


λβ΄. Πῶς ἡδονήν. 


ἩΗδονὴν δὲ δηλῶσαι βουλόμενοι δεκαὲξ ἀριϑμὸν γράφουσι 
απὸ γὰρ τούτων τῶν ἐτῶν, ἀρχὴν τῆς πρὸς γυναῖκας συν- 
ουσίας καὶ πρὸς τέκνα γενέσεως οἱ ἄνδρες ἔχουσι. 


Cap. XXXI, in tit, Cod. Paris. A. ΤΓεῦσις τέλεια καὶ μὴ πέλεια. 
πᾶσα γεῦσις} de Pauw corrigit: zegáyevow , primus gustus. 
^ Cap. XXXII, in tit. Cod. Paris. A. ' Ho». 
᾿Ηϑονὴν δὲ δηλῶσαν βουλόμενοι} Codd. Paris. ^! B. ἡδονὴν δὲ L 
μένοι δηλῶσαι. . 
δεκαὲξ ἀρνϑμὸν} Cod. Morell: dexaé£ ἀρυϑμούς. 
πρὸς τέκνα γενέσεως] de Pauw" conjicit: τῶν τέκνων γενέσεως. 


Caror XXXI. Quomodo gustum. 


Gustum vero indicantes, anteriores partes oris pingunt, quoniam 
omnis gustus , usque ad has conservetur, gustum autem dico perfectum; 
gustum vero non perfectum indicantes, linguam dentibus admotam pin- 
gunt, quoniam omnis gustus his perficiatur. 


Carvr XXXII. Quomodo voluptatem. 
Voluptatem volentes significare, sedecim numerum scribunt, ab iis 


enim annis initium mulierum consuetudinis et' prolis procreationis viri 
habent. ] | 


HIEROGLYPHICA. Lm L 51 


λγ΄. Πῶς συνουσίαν. 


- Συνουσίαν δὲ δηλοῦντες, δύο δεκαὲξ ἀριθμοὺς γράφουσιν" 





ναικὸς) διὰ τοῦτο τὰ ἄλλα δεκαὲξ προςγράφουσι. 
λὸ. Πῶς ψυχὴν ἐνταῦθα πολὺν χρόνον διατρίβουσαν. 


Ψυχὴν δὲ ἐνταῦθα πολὺν χρόνον διατρίβουσαν βουλόμενοι 
γράψαι, ἢ πλημμύραν, φοίνικα τὸ ὄρνεον ζωγραφοῦσι" ψυ-- 


Cap. XXXIII, in tit. Cod. Paris. A. «Συνουσία. 
δύο δεκαὲξ ἀριϑμοὺς] ita Hoesch. et de Pauw. Ald. et reliqui δύο 
δεκαὲξ ἀριϑμόν. 
τὰ δεκαὲξ ἡδονὴν] ita Codd. Morell. et Paris. A. sed Paris. B. τὰ δε-- 
παὲξ ἡδονῶν. Aug. Paris C, Ald. et reliqui, praeter Pierium, τὰ 
τέκνα ἐξ ἡϑονῶν. Hoesch. conjicit: ἐπειϑὴ γὰρ ις΄ σύμβολον ἡδονῆς 
εἶνα, εἴπομεν. de Pauw scribendum putat: ἐπειδὴ γὰρ τὰ τέκνα ἐξ 
ἡδονῆς εἴπομεν εἶναι. ὁ 
ἔχ τε τοῦ ἀνδρὸς] de Pauw conjicit: 2x τῆς τοῦ ἀνδρὸς καὶ τῆς 
γυναικὸς; &ut τοῦ re ἀνδρὸς καὶ τῆς γυναικὸς, praepositione omissa. 
Cap. XXXIV, in tit. Cod. Paris. A. Ψυχὴ ἐνταῦϑα πολὺν χρόνον 
ϑιατρίψασα ἢ πλημμύρα, Ald. edidit Πῶς ἀρχὴν , cet. | 
Ψυχὴν di] ita Codd. Morell. et Pariss. trés, Hoescb. et de Pauw; sed 
Ald. et reliqui omittunt δέ. 
διατρίβουσαν) Cod. Paris. Α. διατρίψασᾳν. 


Carvr XXXIII. Quomodo coitum. 
. Coitum vero significantes bis. sedecim numerum scribunt, quoniam 
enin [awwos] sedecim voluptatem dixerimus esse, coitus vero ex dua- 
bus voluptatibus constet, viri et mulieris, propterea alios sedecim [am- 


sos] adscribunt. 
Carur XXXIV. Quomodo animam kic mulium tempus degentem. 


Animam vero hic multum tempus degentem volentes scribere, aut 
ioundationem , phoenicem avem pingunt: animam quidem, quod om- 


ἐπειδὴ γὰρ và δεκαὲξ ἡδονὴν εἴπομεν εἶναι, ἡ δὲ συνουσία, 
ἔκ δύο ἡδονῶν συνέστηκεν, ἔκ τε. τοῦ ἀνδρὸς , καὶ τῆς γυ- 


v 


88 HORAPOLLINIS 





χὴν μὲν, ἐπειδὴ πάντων τῶν ἐν τῷ κόσμῳ πολυχρογιώτατω 
ὑπάρχει τοῦτο τὸ ζῶον" πλημμύραν δὲ, ἐπεεδὴ ἡλίου ἐστὶ! 
ὅ φοῖνιξ σύμβολον, οὗ μηδέν ἐστι πλεῖον κατὰ τὸν πόσμον 
πάντων γὰρ ἐπιβαίνει, καὶ πάντα ἐξερευνᾷ « ó ἥλιος, d 
οὕτω πολὺς " ὀνομασϑήσιται, 


Ac. Πῶς τὸν χρονίως ἀπὸ ξένης ἐπιδημοῦντα. 


Καὶ τὸν χρονίως δὲ ἀπὸ ξένης ἐπιδημοῦντα δηλοῦνεξ, 
πάλιν φοίνικα τὸ ὄρνεον ζωγραφοῦσιν" οὗτος γὰρ εἰς dipvr 


“πάντων γὰρ ἐπιβαίνει) Ald. πάντων γὰφ ἐλυβαίνων., quod oorred 
Berc. 
πάντα ἐξέρευν»ᾳ} ita Cod. Morell, Reliqui ef editores sávvec ibepev5. 
εἶθ᾽ οὕτω πολὺς * ὀνομασθήσεται] in Paris. A. nulla lacuma adest; 
eam habent Codd. B, C, Norell. et Aug. in Paris. C. spatium uniw 
fere versus relictum est. Ald. edidit εἶθ᾽ οὕτω σολὺς * ὀνομασθότετω, 
et ita quoque Hoesch. Merc correxit ὀγνομασϑήσεται. Hoesch. suppleri 
poese putat: τουτέστι ávra περιέχων, aut pro πολὺς legendum se- 
λυόφθαλμος. Cause. nihil deésse suspicari videtur; de Pauw legendum 
conjiciebat: εἶθ᾽ οὕτω πολύς ἐστι * ὥστε ὀνομάσθη; atque lacune 
inserendum epitheton solis: legendum videtur cum Hoeschelio εἶθ᾽ ots 
(vel fortasse οὗτος) πολυόφϑαλμος ὠνομάσϑη. Cf.adn. Ultimam vocen 
óvopacÓ00etav, Merc. vertit: eocitars solet. 

Cap. XXXV, in tit, Cod. Paris. A. Διὰ χρόνον ἀπὸ ξένης ἐπιδϑημέσας. 


nium in terra maxime longaevum sit hoc animal; inundationem vero, 
quoniam phoenix sit solis symbolum, quo nihil amplius in mundo; 
wam supra omnia cursum peragit et omnia lustrat sol , atque ἔμπης prop- 
ferea multus * vocabitur. í 


Carvr XXXV. Quomodo [aliquem] post multum tempus ez. pere- 
grina [regione] reverssm. 


Et pest multum tempus ex peregrina [regiíome] reversum sigmifican- 
ies, rursus phoenicem avem pingunt: hic enim in Aegyptum, post- 


HIEROGLYPHICA. [μ8.1. 39 


, πὸ», ἐπὰν ὁ χρόνος τοῦ μοιριδίου αὑτὸν καταλαμβάνειν μέλ- 

, Ag, διά πεντακοσίων ἐτῶν παραγένεται, καὶ ἀποδοὺς, ἐὰν 
φϑάσῃ. ἐντὸς τῆς «Αἰγύπτον τὸ χρεὼν , κηδεύεται μυστικῶς y 
καὶ ὅσα. ἐπὶ τῶν ἄλλων iQ» ζῴων ΑΑϊγύπτιοι τελοῦσι, 
καῦτα καὶ τῷ φοίνικι ὑπάρχειν οφείλει" λέγεται γὰρ μᾶλλον 
τῶν ἄλλων ἀνθρώπων ἡλίῳ χαίρειν ὑπ «Αϊγυπτίων, διὸ 
καὶ τὸν Νεῖλον αὐτοῖς πλημμυρεῖν, ὑπὸ τῆς ϑερμότητος 
τούτου τοῦ ϑεοῦ, περὶ οὗ μικρὸν ἔμπροσθεν ὁ λόγος dmo- 
δοϑήσεταί σοι παρ᾽ ἡμῶν». 


διὰ πεντακοσίων ἐτῶν] de Pauw putat pro ὅ00, potius 7000, vel 146] 
annos hic ab Horapolline Phoenici fuisse adscripíos, numero ab ama- 
nuensibus corrupto. 

Aiybnrov] ita Hoesch. et de Pes, sed Cod. Paris. C, Aldus et edi- 
tores reliqui “Ἵἰγυπτίας. 

λέγεται γὰρ --- ὑπ᾽ “«ἰγυπτίων] ita Codd. et edd. praeter Cod. Paris. 
A. habentem: λέγεταν γὰρ --- ἥλιος χαίρων vm Aiyvitziovy. Merc. 
legendum putat: ἐπ᾿ αΑΑϊγυπτίων, Hoesch. τοὺς αἀϊγυπτίους, vel λέ- 
yovv&, γὰρ — οἱ αἀϊγύπτιον, aique ita quoque Causs. de Pauw pro 
ἀνθρώπων reponendum esse ὀρνέων, a£que tuno, comzsate posito post 
Aiyvmviov, sequentia ita mutanda; δὲ ὃν καὶ ὁ Νεῖλος αὐτοῖς πλημ- 
μυρεῖ, ὑπὸ τῆς θερμότητος τούτου τοῦ θεοῦ, eed Hoeschelii ratio 
potior videtur, Cf. adn. 

ἀποδοθήσεταί σοι] Merc. et de Pauw legendum putant ἀπεδόθη. Ald. 
et Pierius omittunt σοὶ, aed adest jn reliquis Codd. et edd. ab 
Hoeschelio vero et Causs. uncis inclusum, — Merc. vertit: ratio red- 
déia est. 


quam tempus mortis ipsum »oorrepturum sit, post quingentos annos 
redit, et solvens, si venerit, in Aegypto debitum [natwrae], sepelitur 
sacris ritibus ; et quae in reliquis sacris animalibus Aegyptii perficiunt, . 
baec phoenici tribui debent: dicitur enim magis quam apud reliquos 
bomines sole gaudere apud Aegyptios; ideo et Nilum ipsis exun- 
dare , ob calorem hujus Dei, cujus roi paulo ante ratio reddetur tibi a 
nobis, 


40 HORAPOLLINIS 








Ac. Πῶς καρδίαν γράφουσι. 

᾿Καρδίαν βουλόμενοι γράφειν, ipw ζωγραφοῦσε" τὸ ral. 
ζῶον, “Ἑρμῆ φκείωται, πάσης καρδίας καὶ λογεσμοῦ dm. 
πότῃ, ἐπεὲ καὶ ἡ ἴβις αὐτὸ xa0' αὐτὸ τῇ καρδέᾳ xb 
ἐμφερής" περὶ οὗ λόγος ἐστὶ πλεῖστος map «Τϊγυπτίοις. ge 


οὐμενορ. 
At. Πῶς παιδείαν. 

Παιδείαν δὲ γράφοντες , οὐρανὸν δρόσον βάλλοντα ζωγρα 
φοῦσι, δηλοῦντες, ὅτι, ὥσπερ δρόσος πίπτουσα, εἰς πάπε 
τὰ φυτὰ χωρεῖ, καὶ τὰ μὲν φύσιν ἔχοντα ἀπαλύνεσϑαι, 
ἁπαλύνει, τὰ δὲ σκληρὰ μένοντα ἐκ τῆς ἰδέας quom, 
ἀδυνατεῖ τὸ αὐτὸ τοῖς ἑτέροις ἐκτελεῖν, οὕτω καὲ ἐπὲ τῶν 
ἀνθρώπων, ἡ μὲν παιδεία κοινὴ κἀϑέστηκεν, ἥνπερ ὅ μὲν 
εὐφυὴς) ὡς δρόσον ἁρπάζει, ὁ δὲ ἀφυὴς, ἀδυνατεῖ ru 


δοᾶσαι. 


. Cap. XXXVI, in tit, Cod. Paris. Α. καρδία καὶ περὶ "Yee. 
ἔπε καὶ ἡ ὕβις — ἐστὲν ἐμφερὴς] ita Codd. Pariss. tres et edd, h 
Cod. Morell. pro ἐμφερὴς legitur ἀμερής. 

Cap, XXXVII, in tit, Cod. Paris. A. Παιδεία. 
Παιδείαν" δὲ γράφοντες οὐρανὸν} Cod. Paris. À. ov Qo«vó». 
τὰ δὲ σκληρὰ] Ald. τὰ δὲ σκηρά. 


Carvr XXXVI. | Quomodo cor pingant. 

Cor volentes scribere ibidem pingunt: nam animal illud Mercure 
tribuitur, omnis cordis et ratiocinationis praesidi; quoniam et ibis ipm 

.per se cordi sit similis, de quo sermo plurimus apud Aegyptios fertur. 
Carur XXXVII. Quomodo institutionem. 

Institutionem vero scribentes, coelum rorem emittens pingunt, indi 
cantes, quod, veluti ros decidens, ad omnes plantas perveniat, et qume 
natura comparatae sint, ut molliri possint, molliaí, quae vero duree 
maneant, non possit [ἐπ $$s] idem atque in reliquis efficere, aio et im 
hominibus, institutio [omsibus] communis sit, quam, .qui bono ingemie 
sit praeditus , veluti rorem arripiat, indocilis vero non possit hoo facete. 


- 


HIEROGCLYPHICA Lm 4i 


Ay. Πῶς «Αἰϊγύπτια γράμματα. 

Aiyénria δὲ γράμματα δηλοῦντες» ἢ ἑερογραμματέα, ἢ 
πέρας, μέλαν, καὶ ᾿ κόσκινον, καὶ σχοίψιον' ζωγραφοῦσιν" 
Αἰγύπτια μὲν γράμματα, διὰ τὸ τούτοις πάντα παρ᾽ di- 
γυπτίοις τὰ γραφόμενα ἐκτελεῖσθαι, Gyolyo γὰρ γράφουσι» 
καὶ οὐκ ἄλλῳ τινί" κόσκινον δὲ, ἐπειδὴ τὸ κόσκινον πρῶ- 
τὸν ὑπάρχον σκεῦος ἀρτοποιΐας9 ἐκ σχοίγνον γίγεται" δηλοῦσιν 
| ew ὅτι πᾶς ὁ ἔχων τὴν τροφὴν, μαθήσεται τὰ γράμματα, 
| ὁ δὲ μὴ ἔχων, ἑτέρᾳ τέχνῃ χρήσεται, ἀφ᾽ οὗ καὶ ἡ παι- 
δεα παρ᾽ αὑτοῖς σβ à καλεῖται, Oeo ἐστὶν ^ ἑρμηνευθὲν, 
πλήρης ᾿τροφή" “Ιερογραμματέα δὲ, ἐπειδὴ ζωὴν καὶ θαγα- 
τὸν οὗτος διακρίνει". ἔστι δὲ παρὰ τοῖς ἑερογραμματεῦσι 


καὶ βίβλος ἱερὰγ καλουμένη du onc, Ov ἧς κείνουσι τὸν 


























Cip. XXXVIII, in tit. Cod. Paris. A. Hiis γράμματα, ἱερο- 
γραμματεὺς, πέρας. 

κόσχιγον] Cod. Paris C. xoóoj4ov, sed in margine rubris literis xóoxevov. 
eaelerum ordo verborum conturbatus videtur. Cf. adn, 
ineleio9«e,] Ald. ἐκθηλεῖσθαν. 
μαθήσεται τὰ γράμματα] in Cod. Paris. C. articulus omittitur, 

καὶ βίβλος ἱερὰ, καλοιμέγνη ἀμβρὴς] ita recte distinguit de Pauw; 
Tliqi comma ponunt post βίβλος, atque ἑερὰ cum ἀμρρὴς conjun- 
gun, Merc. vertit: mam est apud sacros scribas liber, sacram am- 
irem appellant. | Cod. Paris, C. omittit x«i. 


Carer XXXVIII. Quomodo Aegyptías literas. 

Aegyptias vero literas, significantes vel sacrum scribam, vel finem, 
wrmentum, et cribum, et junoum pingunt; Aegyptias quidem lite- 
Ww, quoniam his omnia spud Aegyptos scripta perficiantur , junco enim 
wribunt neque alio. quodam; cribrum vero, quoniam cribrum primum 
quem ei instrumentum panis conficiendi, ex junco conficiatur; signi- 
fet igitur, unumquemque qui habeat unde vivat, operam daturum 
lere, qui vero non habeat, alia arte usurum, unde et doctrina apud 
W*w'sso vocatnr, quod est, si vertatur, plenum nutrimentum. Sacrum 
t» seribem quoniam vitam et mortem hic dignoscat: est autem apud 
Were soribes efiam liber sacer, qui vocatur Amsars, per quem judi- 

6 


42 ἧς HOBAPOLLINIS. 


κατακλιϑέντα ἄῤῥωσεον , πόξερον ζώσιμός icrep , ἡ 00, von 
Ἶ5ς 


ἐκ τῆς κατακλίσεως τοῦ αἀῤῥώστον σημειούμεψοι" στέρας δὲ, 
ἐπειδὴ μαϑῶν γράμματα, εἰς ὄρμον ζωῆς ἐὔδιον ἐλήλνθυ, 
οὐκέτι πλανώμενος τοῖς τοῦ βίου κακοῖς. 

A9'. Πῶς ἱερογραμματέα. 

“Τερογραμματέα δὲ πάλιν, ἢ “προφήτην, ἡ évtequaony, 
ἢ σπλῆνα, ἢ ὄσφρησιν, ἢ γέλωτα, ἢ πταρμὸψ, [ἢ ἀρχὴν 
αὶ δικαστὴν) βουλόμενοε γράφειν, κύνα ζωγραφοῦσεν p. 
γραμματέα uiv, ἐπειδήπερ τὸν βουλόμενόν ἱερογραμματίε 
τέλειον γίνεσθαι, χρὴ πολλὰ μελετᾷν, ὑλακτεῖν τε συνεχῶς, 
καὶ ἀπηγριῶσϑαι, μηδενὲ χαριζόμενον, ὥςπερ οἱ xg" προ 
φήτην δὲ, ἐπειδὴ ὁ κύων ἀτενίζει παρὰ τὰ ἄλλος τῶν (ow 


ἐπειδὴ μαϑὼ»] Codd. Morell. Ῥαγίδθ, À et C. ἐπειδὴ ὃ μαθών, 
Cap. XXXIX. in tit. Cod. Paris. A. Τὰ διὰ κυνός. 

[ἢ ἀρχὴν, ἢ δικαστὴ»}} videntur haec ex cap. seq. minus recte huc ee 

translata. 

τέλειον γίνεσθαι] Cod. Paris. C. γενέσθαι. 

μηϑενὶ yagi;ónevov] ita Cod. Morell. Merc. Pierius, Causs. sed Coi 

Paris. C, Ald, χαριξόμενος, Codd. Aug. Pariss. A, B, Hoesch. et d 

Pauw προςχαριξόμενογ. 

παρὰ τὰ ἄλλα τῶν ξώω:] Cod. Paris A. παρὰ τὰ ἄλλα ξῶα, ἃ 

margine adseripto yo. τῶν ζώων. 


. eant de decumbente aegroto, utrum victurus sit, nee ne, hoo ex de 
cubitu aegroti indicantes; finem vero, quoniam ei quis didicerit lite 
ras, certe in portum vitae tranquillum venturus sit, non. amplius et- 
rans in vitae calamitatibus. 

Carvr XXXIX. | Quomodo sacrum scribam. 

Sacrum vero scribam rursus, aut vatem, aut funeretorum , aut eple- 
nem, aut odoratum , aut risum, aut sternutamentum , [ant magistratum, 
aut judicem] volentes scribere , canem pingunt: eacrum ecribam quidem, 
quoniam, qui velit sacer soriba perfectus esse, hunc oporteat, mulía 
curare, latrareque assidue, et exacerbari, nemini gratificantem , veluti 
canes; valem autem, quoniam canis intentis oculis adspiciat, praeter 


HIEROGLYPSEIOAX Lm.lL 48 


εἷς τὰ τῶν ϑεῶν εἴδωλα, καϑάπερ προφήτης" ἐνταφιαστὴν 
δὲ τῶν ἱερῶν. ἐπειδὴ xol οὗτος γυμνὰ καὶ ἀνατετμημένα 
Geor τὰ ὑπ αὐτοῦ κηδευόμενα εἴδωλκο σπλήνα δὲ. ἐπειδὴ 
τοῦτο τὸ ζῶον, μόκα» παρὰ τὼ ἕτερα... ἐλαφρότερον ἔχει. 
εἴτε θάνατος αὐτῶ, εἴτε μανία «περιπέαορε, ἀπὸ τοῦ σπλη- 
ψὸς γίνεταυ. καὶ. of ϑεραπεύοντες τὸ Léo» Tobvo ἐν aig 
᾿ φηδείαις, ἐπειδὰν μέλλωσι πελευτᾷν, ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον 
σπληνικοὶ γίνακται" οσφραιψόμενοι γὼρ τῆφ. τοῦ αἀνατεμψον 
μένου κυνὸς αἀποφορᾶς , πάσχουσιν ὑπὸ ToUrov' ὄσφρησιν δὲ 
καὶ γέλωτα καὶ “πεαρμὸν., red oí τέλειοι σπληνικοὶ, οὔτε 
οσφραίνεσθαι. οὔτε γελᾷν., οὔτε μὴν πτάρνυσθαι δύνανται. 


εἷς τὰ τῶν ϑεῶν εἴϑωλα] Cod. Aug. εἰς τὰ ἄλλα ϑεῶν εἴδωλα, atque 
^ ita ediderunt Hoesch. et de Pauw; hic tamen conjicit εἷς τὰ ἁπλᾶ 
ϑεῶν εἴδωλα. Codd. Pariss. A, C, Ald. Merc. Pierius , εἰς τὰ τῶν ϑεῶν 
εἴδωλα. 

ἀνατετμημένα — dele] €euss. pro ἀνατετμημόνα legendum putet . 
ἀνατεταμμένα,, et οὗτος inteMigit à xoer, foréesse vor. dedo. minus 
recte irrepsit. pro ἀώματα vek ζῶα. — Vid. adu. 

Θιεωρεῖ τὰ $5 αὐτοῦ] Cod. Morell. ϑεωρεῖταν ὑπ᾿ αὐτοῦ. cet. 

εἴτε μανία]. ita Codd. Pariss. A, B, Aug. Hoesch. et de Pauw, sed 
Paris. C, Ald, et reliqni ἢ μανία. 

καὶ oí ϑεραπεύοντες τὸ ξῶον] ita Codd. Peariss. A, B.: Reliqui et; edd. 
καὶ οἱ Oepasetorvec dà τὸ ζῶον. 

ἐν ταῖς κηδείας] Cod. Morell. ἐν ταῖς καρδίαις. 


esetera δυϊπιολία, deorum. simulnora , veluti vates :. fünersiorem vero 
Sacrorum, quoniam et hic nuda et resecta spectet, quibus justa faciat, 
simulacra; splenem veré, quoniam hoo anirmial selum prae caederis ]e- 
wiorem [splenem] habeat, et si mors ipsi- sut rabiee- acciderit , a splena 
hoc fiat, et qui curant animal hoc in funere, quando morituri sint, 
plurimum splenieià fias: nmm: odoramiee. mésecti canis exhalationem , 
inficiuntur ob hoc; odoratum vero et risum , et sternutamentum, quo- 
miam absolute eplenieá , neque. . odorari , neque ridere, neque, sternu- 
tare possint. 


" 


* 


ἀά . ."HORAPOLLINIS :. 
μ΄. -Τένι τρόπῳ δηλοῦσιν ἀρχὴν sj δεκαστήν. 


᾿Αἰρχὴν δὲ, ἢ δικαστὴν ἐπὰν γράφωσι, σεροσεεθέασι τῷ 
κυνὶ καὶ βασιλικὴν στολὴν παρακειμένην, . σχῆμα γυμνὸν 
διότι ὥςπερ ὁ Vp , καθάπερ προεῖπον, εἰς τὰ τῶν ϑιώ 
εἴδωλα οξυωπεῖ, οὕτω καὶ ó ἄρχων δικαστὴς. ὧν ἐν v 
παλαιοτέροις χρόνοις, γυμνὸν ἐθεώρει τὸν βασιλέα" διὸ καὶ 
ἐπὲ τούτου προσπεριποιοῦσι τὴν βασιλικὴν στολήν. 





pa. . Πῶς σημαίγουσι παστοφόρον. 


Παστοφόρον δὲ σημαίνοντες, φύλακα οἰκίας ζωγραφοῦοι, 
διὰ τὸ ὑπὸ τούτου φυλάττεσϑαι τὸ ἱερόν. 


Cap. XL, in tit. Cod, Paris. A. '440y7 ἢ ϑικαστής.- 
σχῆμα γυμνόν" Merc. et de Pauw legendum putant: σχήματι γύμνω, 
eed fortasse hae duo voces sunt omittendae. — - 
καϑάπερ προεῖπον] Codd. Aug. Morell. Pariss. A, B. xaO τεροεῖπον. 
Cap. XLI, in tit. Cod. Paris. A. Παστοφόρος, Causs. legendum pe 
tat Παστοφρούρον, Merc. vertit: eum qui sacrum pallium: gestat. 


Carur XL. Quomodo significéht magistratum aut judices. 


Magistratum vero aut judicem quando scribunt, apponunt cani etiam 
regiam vestem, adjectam figurae. nudae; quia veluti camis, nt ante 
dixi, deorum simulacra intentis oculis adspiciat, sic et magistratus, 
qui judex erat antiquioribus temporibus, nudum spectaverit regem; 
propterea et apud hunc apponunt regiam vestem. 


Carver XLI. Quomodo sindicent Pastophorem. 


. Pastophorum vero indicantes , custodem domus. pingunt, propterea 
quod ab hoc custodiatur templum. 


"W 


HIEROGLYPHICÁA LmlL 45 


sp. Πῶς -ἐμφαίγουσιν ὡροσκόπον. 


^ 


«Ωροσχόπον δὲ δηλοῦντες, ἄνϑρωπον τὰς ὥρας ἐσϑίοντα 


ξωγραφοῦσιν" οὐχ. ὅτε τὰς ὥρας ἐσθίεε ὁ ἄνθρωπος ,) οὐ γὰρ 
δυνατὸν , αλλ᾽ ἐπειδὴ αἱ  τροφαὲ τοῖς ἀνθρώποις ἀπὸ τῶν 


.: ὁρῶν πορίζονται. 


"uy. Πῶς ἁγνείαν. 
“Αγνείαν. δὲ γράφοντες». πῦρ καὶ ὕδωρ ζωγραφοῦσιν" ἐπεὶ 
διὰ τούτων τῶν στοιχείων, m&g καϑαρμὸς ἐκτελεῖται. 


B0. Πῶς αἰνίττονται ἀϑέμιτον. ἢ καὶ μῦσος. 


᾿Αϑέμιτον δὲ δηλοῦντες, ἢ καὶ μῦσος, ἰχϑὺν ζωγρα- 


Cep. XLII, in tit. Cod. Paris. A. ᾿“ροσκόπος. 
τοῖς ἀνθρώποις] de Pauw conjicit τούτοις τοῖς ἀνθρώτεοις, vel τού- 


ποὺς ἀνθρώσοις, Merc. vertit: quod homénibus οὐδὲ statis horis Ῥα- 


ψονίων οἱ apponaniur. 
Cap. XLIHI, in εἰ, Cod. Paris. A. apr Aldus hie , ut et in 
initio capitis * dyvoiav. ' 
Cap. XLIV, in tit. Cod, Paris. A. ^ ἀθέμιτον.» καὶ ἐπὶ ἔχϑύος. 


Carr x£ir. Quomodo éndicent Horoscopum. 


. MHoroscopum vero significantes , hominem horas edentem pingunt; 
non quod horas edat homo, non enim fieri potest , sed quoniam cibi 
hominibus ab horis praebeantur. 


Ca»vT XLIII. Quomodo puritatem. 


Puritatem vero scribentes, ignem et aquam pingunt;.quoniam per 
haec elementa, omnis purgatio perficiatur. 


Caror XLIV. Quomodo significent nefas aut el odium. 


Nefas vero indicantes aut et odium, piscem pingunt, quod hujus 


- 


4 .. HOBAPOLLINIS::C 






φοῦσι., διὰ τὸ τὴν τούτου βρῶσιν μισεῖσϑαε «αὶ μεμιᾶοθα 
ἐν τοῖς ἱεροῖφ" κενοποιὸν γὰρ iyOUg πᾶς καὶ ἀλληλοφάγον. 


με. Πῶς γράφουσε συόμα. 


Στόμα δὲ γράφοντες, ὄφιν ζωγραφοῦσιν , ἐπειδὴ ὁ iw 
οὐδενὶ ἑτέρῳ τῶν μελῶν ἰσχύει. εἰ μὴ τῷ στόματε póvor. 


Me. Πῶς αἀνδρεῖαν μετὰ σωφροσύνης. 


᾽,νδρεῖον δὲ μετὰ σωφροσύνης δηλοῦντες, ταῦρον ὑγώ 
φύσιν ἔχοντα ζωγφαφοῦσι" ϑερμαντιχώτατον ydQ ümápya τὸ 
ζῶον κατὰ μόριον. ὥστε ἅπαξ εἰς τὴν θήλειαν φύσεν xcd; 


τούτου βρῶσιν] ita Codd. Norell,- Pariss. A, B, C; sed Aug. Aldus εἰ 
reliqui, τούτων. ho. n 
μειμᾶσθα,} Codd, Morell, Aug. Pariss, A, x. μᾶμιῶνθαις 

€ap. XLV, in tif. Cod, Paris À. Xróuc.s«i περὶ ὄφεος.. 

Cap. XLVI, in tit. Cod, Paris. A. pd " Thequncs καὶ epi 
sabgow. . . 
ὑγιᾶ] Codd. Morell. Paris, A, B. vy. 
κατὰ μόριον] Cod. Morell κατὰ τὰ μόριον. 
εἰς τὴν θήλειαν] Ald. Merc. Pierius, articulum omittunt, 


 esus edio haheatur e& oonteminatus sit in sacris; evaenane enim pics 
tmnie «t genus snum devorans. ; 
Ca»et XLV. Quomodo scribant os. 


Os vero scribentes serpentem pingunt; quoniam serpens nullo alio 
membro valeat, misi ore tanfuni. 


Carvr XLVI. Quomodo fortitudinem cum temperantia. 


Fortitudinem cum temperantia indicantes , taurum sanam naturam ha- 
bentem pinguní: ealidiseimum enum est.animal, quod ad membrum, it 


HIEROGLYPHICA. Lm 8] 


'! τὸ ἑαυτοῦ ν . καὶ. δίχα πάσης κινήσεως ππερμοβολεῖ" ἐὰν δέ 


lay ποτὲ διαμάρτῃ τῆς φύσεως, καὶ εἰς ἕτερον τόπον τοῦ σώ- 


ματος τῆς βοὸς ἐρείσῃ τὸ αἰδοῖον, τὸ τηνικαῦτα τῇ ὑπερ- 
βαλλούσῃ εὐτονίᾳ τιτρώσκει τὴν ϑήλειαν' αλλὰ καὶ σώφρων 
dorl, διὰ τὸ μηδέποτε τοῦ θήλεος ἐπιβαίνειν μετὰ τὴν 
συλληψιεν.. ᾿ 


ut. Πῶς ἀκοήγ. | 


᾿Αἰκοὴν δὲ φράφοντες ταυρου ὠτίον ζωγραφοῦσιν" ἐπειδὰν 
γὰρ ἡ ϑήλεια ὀργῶσα πρὸς σύλληψιν 5, (ὀργᾷ δὲ οὐ πλεῖον 
ἢ ἐφ᾽ ὥρας τρεῖς.) τότε μυχᾶται μέγιστον" ἐν αἷς μὴ παρα- 
γενομένου τοῦ ταύρου, σγμμύει τὴν φύσιν, μέχρε τῆς ἐτέ-- 
φας συγόδου, "(ὃ δὴ σπανίω; γίνεται" ἀκούεε γὰρ ὅ ταῦρος 
απὸ πολλοῦ διαστήματος, συνιείς τε οργᾷν., διὰ δρόμου πὰ- 


τῇ ὑπερβαλλούσῃ εὐτονίᾳ] ita Codd. Pares, A, B, C. Reliqui vero et 
edd. ἐντονίᾳ, 

Cap. XLVIL, in tit. Cod. Paris, À. "fxoy καὶ σερὶ τοῦ αὐτοῦ. 
Ceyoaeoto,v] pest hoc verbum in Ald. relicta est parva lacuna. 
σεαραγινομένουϊ Cod, París. G. ταραγενομένου. 
συνιεὶς τε ὀργᾷν! ita Codd. Pariss. A, B, C; sed Aug. συννεὲς τὸ 
épyü», Wque iia Hoesch, εἰ de Pauw; hic temen conjicit: συνγεείς ve 
τὸ ὀργᾷν. ᾿ 
ut semel in foemineam vulvam demisso suo membro, et sine ullo motu 
semen emittat; sin vero aliquando aberraverit a vulva, et in alium 10- 
cum: corporis bovis intenderit membrum, tunc immodica intentione 
vulnerat foeminam; sed et temperans est, propterea quod numquam 
foeminam ineat post conceptum. 


Caror XLVII. Quomodo auditum. 


Auditum vero scribentes, tauri auriculam pingunt: quando enim foe- 
mina desiderat éonceptum, (subat autem non diutius quam per horas 
fres), tune muypit vehementissime ; in quibus non advenihnte tauro, 
elwudit genitalia, usque ad alium congressum, quod sane ráro fit: nam 


48 HORAPOLLINIS 







ραγίνεται ἐν τῇ συνουσίᾳ, τοῦτο μόνον παρά và iut 
TO» ζώων ποιῶ»- 


μη. Πῶς αἰδοῖον ἀνδρὸς πολυγόνου- 


Αϊδοῖον δὲ ἀνδρὸς πολυγόνου δηλοῦντες, τράγον Üoyp 
φοῦσιν, οὐκέτε δὲ ταῦρον" ἐπειδὴ οὗτος μὲν μέχρερ. οὗ δε 
αὐσιος γένηται, οὐ βιβάζει" τράγος δὲ ἑβδομαῖος μετὰ τὴ 
γένεσιν γενόμενος, ὀχεύει, ἄγονον μὲν καὶ ἄσπορον drmoue 
ψόμενος σπέρμα, βιβάζει δὲ ὅμως πρῶτον τῶν ἄλλων ζώων. 


μθ΄. Πῶς δηλοῦσιν ἀκαϑαρσίαν.- 


᾿ΑΙἰκαϑαρσίαν δὲ γράφοντες , ὄρυγα ζωγραφοῦσιεν" ἐπειδὴ ix 
ἀνατολὴν ἐρχομένης τῆς σελήνης, ἀτενίζων sig: τὴν Our, 


ἐν τῇ συνουσίᾳ] De Pauw corrigendum putat: εἰς τὴν συνουσίαν. 
Cap. XLVIII, in tit. Cod, Paris. A. «ἰδοῖον, καὶ περὲὸ τράγου. 
ἄγονον μὲν xai] Cod. Paris. C. vitiose ἄρνον μὲν xai. cet. 
Cap. XLIX, in tit, Cod. Paris. A. '4fxa9-«goía. 
ὄρυγα] ita Cod. Paris. ἃ, Aug. et Aldus, ut et infra, ubi eadem τὸ 
iterum occurrit; Aldum sequuntur Hoesch. et de Pauw; in Cod, Morell 
Pariss, A, B, scribitur ὄρτυγα, et ita ediderunt Merc, Causs. eamque 
lectionem , in Hierogl. XIV. 46 , praetulit Pierius, edidit tamen ὄρυγα. 


audit taurus ex longo intervallo, et intelligens [eat] subare, festinsm- ' 
ter áccurrit ad congressum, hoc solum inter alia animalia "faciens. 


Carr XLVIII. (juomodo penem viri foecundi.. 


Penem vero viri foecundi indicantes, hircum pingunt, non jam ἐκ» 
rum, quoniam hic quidem donec annum attigerit, non coeat, hircus 
vero septimo die post ortum congrediatur, infoecundum quidem el 
gignendo non aptum excernens semen, coeat verumtamen prius quam 
reliqua animalia. 

Carvr XLIX. Quomodo indicent impuritatem. 

Impuritatem vero scribentes, orygem pingunt, quoniam ad exortum 
accedente luna, intentis oculis adspiciens deam, clamorem' edat, ac 





HIEROGLYPHIOA Lm L 49 


ἀραυγὴν ποιεῖται, οὐκ εὐλογῶν αὐτὴν, οὐδὲ εὐφημῶν" ση- 
μᾶον dà τούτου ἐναργέστατον" τοῖς γὰρ ἐμπροσϑίοις αὑτοῦ 
σκέλεσιν ᾿ἀνορύσσων τὴν γὴν, ζωγραφεῖ ἑαυτοῦ τὰς κόρας, 
ὡσπερεὶ ἀγανακτῶν καὶ μὴ βουλόμενος ἰδεῖν τὴν τῆς Θεοῦ 
ὠνατολήν' τὰ δ᾽ αὐτὰ ποιεῖ καὶ ἐπὶ τοῦ ἡλίου ϑείου ἄστρου 
ἀγατολής" -διόπερ οἱ ἀρχαῖοι βασιλεῖς, τοῦ ὡφρσκόπου ση- 
Mivoyrog ᾿αὐτοῖς τὴν ἀνατολὴν.) -ἐπικαϑίσαντες. τούτῳ τῷ 
ἕῳ, διὰ μέσου αὐτοῦ, ὥς Tuo» γνωμόνων τὴν τῆς dya- 
τολής ἀκριβείαν ἐγνώριζον" διὸ καὶ οἱ ἱερεῖς τοῦτο μόνον 


᾿ζυγραφεῖ δαυτοῦ «ὡς κόρας] Bochastus in Hieros. corrigendum putat 
ἐσαφεῖ, de Pauw cvysQÜmver, vel potius συστρέφει, legi quoque pos- 
ἐξ ἀποσερέφεν. Vid. adn. Mero, vertit: Swas ipsius pupillas humi , 
eduti depingens , defigit. 


ἐπὶ τοῦ ἡλίου ϑείου ἄστρου ἀνατολῆς] Cod. Ἰποτεὶ]. Ald. (apud quem 
sellnla apposita locum corruptum indicat) Merc. Cause, Pierius: ἐπὶ 
τοῦ ἡλίου θείου ἄστρου ἀπὸ ἀνατολῆς. 


δικαϑίσαντες τούτῳ τῷ ξώῳ] Bochart. in Hieroz. corrigià: ηυκαθίσαν- 
τος, Salmasius ἐπικαϑίσαντες τοῦτο τὸ Lov, aut ἐπικαϑίσαντες vob- 
| τῷ τὸ [Gov , aut ἀντικαθίσαντες , de Pauw: ἐπικαθίσαντες τοῦτο τὸ 
ξῶον, διὰ μέσου; adv, ὥς c» γνώμονν,. τὴν τῆς ἀνατολῆς. cet. 
$e mutatione non opus videtur. Vid. adn. Merc. vertit: Àwio imei- 
lUthies anitnali per. sÀnediwm. ipsum, eiut gnomones quosdam ortus 
ralionem ac tempus aecurate certoque cognoscebant. 


inép tov] Ald. ἀγνωρίξων. 


bemedicens ei, neque gratulans, signum autem [Awjus rei] hoc est 
mamifestissimum :: nam anterioribus suis pedibus effodiens teiram, 'de- 
pngit suas pupillas, tamquam indignaburida,; et nolens adspicere Deae 
tortum ; eadem vero facit et in solis divini astri exortu:' propterea 
wüiqui reges, horoscopo signifirante ipsis exortum, . assidentes. huic 
mimali, ope ipsius, tamquam gnomonum quorumdam, accurate tempus 
tortus explorabant; propterea etiam sacerdotes hanc solam inter pe- 
7 


50 HORAPOLLINIS 


τῶν κτηνῶν, ἀσφράγιστον ἐσθίουσιν, ἐπειδὴ ἀντιδικίαν τινὰ " 


| 
, 


πρὸς τὴν Θεὸν ἔχον φαίνεται" καὶ γὰρ κατὰ τὸν ἐρημίαν, 
οὗ ἐὰν λάβηται ὑδραγωγοῦ τόπου, my τοῖς χείλεσιν ὥνα- 


A BR 


ταράσσει, καὶ μιγγύεε τῷ ὕδατι τὴν ὕλην; τοῖς δὲ ποῦν 


εἰς αὐτὸ ἐπιπέμπει πόγιν) πρὸς τὸ μηδενὶ  ἑτέρο Dé, 
τοῦτο πότιμον ὑπάρξαι' οὕτω πονηρὰ καὶ ἀπεχϑὴς ἡ τοῦ 
ὄρυγος ἐνομίσϑη φύσις" οὐδὲ γὰρ οὐδὲ τοῦτο καϑῆπον ἐργά- 
ζεται, τῆς ϑεοῦ αὐτῆς πάντα γεννώσης καὶ αὐξανουύσης. ὅ- 
σα κατὰ τὸν κόσμον ἐστὲ χρήσιμα. 


τῶν κτηνῶνϊ est ea cortectio Heeschelii pro vulgato πτηνῶν, quod ha-- 


bent Codd. e£ edd, JWierc. vertil: ínter colucres. 

ἐσθίουσιν de Pauw conjicit θύουσιν. 

ἀντιδικίαν] in Ald. omittitur, relicía lacuna, et átm wupqué Cod. 
Paris. C. 

κατὰ τὴν ἐρημῖαν , οὗ ἐὰν λάβηταν ὕϑραγωγοῦ] in Cod. Aug. quem 
sequitur Hoesch. est ὑγραγωγοῦ, in Cod. Morell κατὰ t?» ἔρημον, 
Cod. Paris. C. Ald. Merc. Pierius et Causs. κατὰ τὴν ἐρημίαν, οὗ ἂν 
Aéfgsrras édobyoyob. cet. 

Wb» τοῖς χεύλεσιν ἀναταράσσει] Hoesch; conjieit wo», Bochhrt. in 
Hieroi. pro χεύλεσνν; vult y44c?c, Phasian. pro ἀνγαταράσσει., legisse 
Aidetur ἀνμορύσσει, nam vertit lgbiós defodéens; in Cod. Paris. .€. vest 
«ἀναταράσσας. N 

τὴν ὕλην fortasse legendum cum Pauwio, τὴν ϑλύψι 


ἐργάξεταν, τῆς ϑεοῦ] Mere. doyát etes τῆς eof, εἰ vertit : wum «6 


hoc quidem officium deae praestat, 


cudes nqn sipnstem edunt, quoniam simültaetem quumdam cum θέα 
babere videatur: etenim im deserto, quemcumque [forys] nactus faerit 
aquosum locum, bibens labiis turbat, et immiscet aquae materiem; pe- 


dibus autem in eam immittit pulverem, ut nulli sli animeli ea [aqua]: 


sit ad potum apta; adeo prava et odiosa orygis putefur natura: neque 
enim ne hoc quidem "officium " praestat ,' Dea ἐῤδα' cinia q^gnente et 
«eugente, quaecumque in terra sunt «tilia. 





HIEROGLYPHIGCA. Ls.L δ, 


| v. Πῶς ἀφαψισμόν, 
᾿Ἀφαριαμὸν δὲ δηλοῦντες, μῦν ζωγρᾳφοῦσιν, ἐπειδὴ πάντα 
ἐσθίων, μιαίνεε καὶ ἀχρηστοῖ" τῷ αὐτῷ δὲ σημείῳ χρῶνται 
ταὶ κρίσιν θέλοντες γράμμα πολλῶν γὰρ καὶ διαφόρων ἄρ- 
τῶν κειμένων, d μῦς τὸν καϑαρώταταν αὐτῷψ ἐκλεξάμενος 
ἀμθίει" διὸ καὶ τῶν dgroxómow κρίσις ἐν τοῖς μυσὶ χίψεκαι. 


vo. Πῶς ivauórgta. 
᾿Ιταμότητα δὲ δηλοῦντες , μῦαν ζωγραφοῦσιν , ἥτις συνε- 
χῶς ἐκβαλλομέγη, οὐδὲν ἧττον παραγίνεται. 


νβ΄. Πῶς γνῶσιν ζωγχραφοῦσιν. 


Γνῶριψ δὲ γράφοντες, μυρμῆκα ζργραφοῦσιν' ὃ γὰρ ἂν 
ὠφαλῶς κρύψῃ ἀρθρωπορ.» οὗτος γινώσκει" οὐ μόμον δὲ» 


Cap. L, in tit, Cod, Paxis. A. "dgevuauég, 

Cap. LI. Cod, Paris. ἃ. titulufn hujus cap. omittit. 

jw] Codd. Morell. Parjs. C, Ald. et reliqui, praeter Hoesch, et de 
Pauw, ὅτι. " 

Cap. LII, in tit. Cod. Paris. À. Γνῶαις. 
γράφοντες} Ald. Merc, Pierius et, ut χιάοίων, God. Wore]l. breeders 
οὐ μόνον δὲ, ἀλλὰ] Cod. Paris. B. οὐ μόνον ,gà ' ἀλλ καὶ. ὅτ 
supplendum fortasse: οὐ μότον δὲ διὰ τρῦταᾳ ἀλλὰ καί" οὐ. 


Ca»vr L. Quomodo interitum. 

Interitum vero .significantes, mürem pingunt ; ; quoniam ommia edens 
inquinet et inutilia facigt : eodem signo utuntur efiam judicium volen- 
tes scribere; multis enim et diversis panibus ; appositis, mus purissimum 
perum -eligens semedit; propterea; εἰ pistorum judicium ,gx muribus 
sumitur. 
Capvr LI. . Quemodo impudentiam. 

Wnpudentiam. vero significantes puscam pingunt, quod crebro, aliaota, 
Bihilo minus redeat. 

Carur, MI. .Quomodo .0ognitionom pingant. 

Cogniliopem γερο scribentes formieam pingunt, quod enim ufo oc- 

caltaverit. omo , haeo cognoscit: non vero selum  [prepter Mc can- 
7 ΝΆ 


52 BHORAPOLLINIS 








. ἀλλὰ καὶ ὅτι, παρὰ τὰ ἕτερα τῶν ζώων, εἰς χειμώγα τι. 
ριζόμενος ἑαυτῶ τροφὰς, οὗ διαμαρτάνει τοῦ τόπου di 
ἄπταιστος εἰς αὐτὸν παραγίνεται. 
vy. Πῶς υἱὸν ζωγραφοῦσιψν. “᾿ 

Υἱὸν δὲ βουλόμενοι γράψαι, χηναλώπεκα ξωγραφοία 
τοῦτο γὰρ T0 ζῶον φίλοτεκνώτατον ὑπάρχει" κἂν γὰρ dump 
ταὶ ποτὲ εἰς τὸ συλληφϑῆναι σὺν τοῖς τέκνοις, ὃ ve πατὴ 
καὶ ἡ μήτηρ αὐτῶν αὐθαιρέτως διδόασιν ἑαυτοὺς τοῖς sx 
ψηγοῖς, ὅπως τὰ τέκνα διασωθῆ" δ ἥνπερ αἰτίαν τοὶ 
«Αἱγυπτίοις ἔδοξε σεβάζειν τὸ Coo. 

v0. ΠΠῶς ἄνουν. 

1]ελεκᾶνα δὲ γράφοντες, ἄνουν τὲ ἤδη καὶ ἄφρονα s 

μαίνουσιν' ἐπειδὴ δυνάμενος ἐν τοῖς ὑψηλοτέροις. τόποις κα- 


Cap. LIII, in tit. Cod, Paris, A. Yíóc. "Ope τὴν τοῦ χηναλάπεια 
φιλοτεκνίαν. 
6 ve πατὴρ καὶ ἡ μήτηρ «)ró»] ita Cod. Paris. C. Reliqui αὐτοῦ, ἃ 
Pauw tamen conjiciente αὐτῶν. - 
διδόασιν] Cod. Paris. C. διδώασιν»- 
διασωθῇ] Pierius aliam memorat lectionem διαστωθῇ. 
σεβάξεν»] Ald. συμβάλλειν. ἣ 

Cap. LIV, in tit. Cod. Paris. A. Πελεκάν. 
ἄνουν ve ἤδη] Cod. Paris. C. &vvov». 


sam] sed et quod, praeter reliqua animalia, in hiemem comparans "aibi 
victum, non aberret a loco, sed sine errore ad ipsum perveniat. 
| Carvr LIII. Quomodo filium pingant. 

Filium vero volentes scribere, chenalopecem pingunt: hoc enim umni- 
mal prolis amantissimum est; si enim aliquis persequatur aliquando, 
ut capiat eum cum pullis, pater et mater ipsius, sponte dedunt se ipsi 
venatoribus, ut pulli serventur; quam ob causam Aegyptiis placuit 
colere [Aoc] animal. 

Carvr LIV. Quomodo ameniem. 

Plataleam vero scribentes amentem et imprudentem significant; quo- 

"niam, quum possit in altioribus locis deponere sua ova, veluti et reli- 


HIEROGLYPHIC A. Lm.L 53 


αἱ κατίϑεσϑαι τὰ ἑαυτοῦ ὠὰ , ὥσπερ. καὶ τὰ λοιπὰ τῶν πετει- 
ma νῶν, τοῦτο οὐ ποιεῖ" ἀλλὰ γὰρ καὶ ἀγορύξας γῆν. ἐκεῖ κα- 


τατίϑεται τὰ γεννώμενα" ὅπερ: ἐπιγνόντες ἄνθρωποι. τῷ 
τόπῳ βοὸς ἀφόδευμα ξηρὸν περιτιϑέασιψ. ᾿ᾧ καὶ πῦρ ὑπο- 


-" βάλλουσι" ϑεασάμενος δὲ ὁ πελεκὰν τὸν καπνὸν 9 τοῖς ἰδίοις 


πτεροῖς βουλόμενος. ἀποαβέσαι τὸ πῦρ, ἐκ τῶν ἐναντίων 
κατὰ τὴν κίνησιν xr αὑτό". ὑφ᾽ οὗ κατακαιόμενος τὰ 
ἑαυτοῦ πτερὰ εὐφυλληπτεότερος τοῖς κυνηγοῖς χίνεται" δὲ 
ἣν αἰτίαν οὐκ ἐνομίσθη ἐσθίειν τοὺς ἱερέας αὐτὸν, ἐπειδὴ 
ἀπαξαπλῶς ὑπὲρ τέκνων ποιεῖται τὸν ἀγῶνα" Αϊγυπείων δὲ οἱ 


- λοιποὶ ἐσϑίουσι, λέγοντες, ὅτε μὴ κατὰ νοῦν τὴν μάχην, ὥς- 


περ οἱ χηναλώπεκες , αλλὰ κατὰ ἄνοιαν ὁ πελεκὰν ποιεῖται. 


σεῦρ ὑποβάλλουσι» Pierius aliam lectionem indicat ἐμβάλλουσι ; Codd. 
Morell. et Paris..À. ἐπεμβάλλουσι. 

ὃ πελεκὰ»ν] Cod. Paris.C. et Ald. ó πελεκάς. 

πατακαῤόμενοςἾ ita Codd. Hoesch. et de Pauw; Aldus vero, Merc. Pie- 
rius et Causs. κατακαιόμενα. ! 
ἐσθίέενν τοὺς ἑερέας αὐτὸν} ita Codd. Aug. Pariss. A et B, Hoesch. et 
de Pauw; Cod, Paris; C, Ald. et.reliqui τοὺς ἑερέας ἐσθέενν αὐτόν. 
οὗ Àowrol] ita Codd, Morell, Aug. Pariss. A; B, Hoesch. et de o Pauw j 
sed Cod, Paris. C, Aldus et reliqui o£ πολλοί, 
κατ᾽ ἄνοια») ita Codd. Morell. et Pariss; A, Bj sed Aug: Pars; C, 
Aldus et reliqui εὔνοιαν, alterum tamen praeferente de Pauw; Merc. 
vertit: sed bewmevolentéa: tanium ν᾽ et wéra ἐμ sobolem pieiate certa- 
wen hoc suscipere. " . 
e. Í 4o "m : "E, '! 

quae aves, hoo non feciat: sed' defossa terra illio. deponat pullos: 
quod scientes homines loco bovis sterous :aridum circumponunt; 'cui et 
ignem sdbjiciunt; videns vero platalea fumum, suis alis volens extin- 


 guere ignem, e contrario ,. motu illum. accendit ,' quo , combustis ipsius 


alis, facilius capitur ἃ venatoribns ; quam ob causam non solent sacer- 
dotes vesci ea, quoniam prorsus pro pullis certamen ineat; Aegyptio-. 
rum vero reliqui edunt [eam], dicentes non prodentia pugnam, veluti 
chenalopeces, sed amentia plataleam inire. . 


5s Kb»PhLsr*illil95*dBü- 


sh. δἴδας. camere SEES. 
Aryupuilaes IeMBZSZLL. SUSNGNES c kmEmAmCc denu 
awiPuP JUS ΚΑΛΕΙ͂Ν A800 COMGNI τῶι ERMP -uzmnp Ouspm 
SENS ZUGE CIE. JGUMHRGUS  SEIDD GMEMEUNNIO πρᾶοι 
Ame πε I—t. WHEUIL ΞῈ acil AVR. GE  ÁAMEINMNRDAM 
-- DAL. leshas aim. iuehanmer nip πᾶν m 
James CILDNS  DURNEGUSGUE IDEAE HER. 


———L— EHI Thee Qu: BR Due cimo αι πα. dm 
Beto. €. s e uum riim. duse sm περ τον amd ἢ 
σέων» ἀρπιῶν» -— GIOXEE. XUepuC zx gosugck mmm we. Qum. dh 
tas. πα spsprz uL Canh. Paxa d. ex mum Baum Cm agreuc. 
sus aso ^3 κῶν ἄν οὐ im Let Pus ἃ. ἧς Clm sema ex 
gussmtiemem 5.0. TENLLIUUME. 

Keg. SUL. m iz. Cad. Puma. Δ. "dier su» ^ cc parum. 


Cover LE. Gennes grxcem animum Gumdiusmpugk... 
σον τα τσ. ὅσπιῦσε cucupamm [ü2 5. mun gumaermt: 
Su se inar wewturEG adumGinm., gcaSMIOADR ἃ paceufihum enum 
femí6, wasemIMÜÍSES uso "ubcm vürmL pas Que cnam ab 
AMUQADUE ^36 op, SuiuN 9o ferme, c»nilis igensmm Deua, εἰ 
qut supe. denos jum» πε, μαπεαῦεα CHRCt ὃς ipe Dem 
etd «8 ÜÉsnenn repris cacupuR pspuue erummcRuEEER πὰς 


£st LVI. (nemeds in;sahum εἰ inqradum., 


δριθπ ]UP» «e$ aputum, bypspstunmm ugue de» dosmmm 
πῶ ponqnas ; bor. enóm. sdaltus, pesscnhum (act, onum snbame αἱ 


HIEROGLYPHIOCA LmlL 55 


᾿πριράζει τὸν πατέρα, πότερόν ποτε ἰσχύεε μαχόμενος πρὸς 
M- ακὐτόν᾽ καὶ ἐὰν μὲν ὁ πατὴρ ἐκχωρήσῃ, τόπον αὐτῷ «μερίσας, 
K αὗτος πρὸς τὴν ἑαυτοῦ μητέρα ἐπὶ γάμον ἧκει, καὶ ἐᾷ τοῦ-᾿ 
» Jes ζῆν εἰ δὲ μὴ ἐπιτρέψεε αὐτῷ ποιήσασθαι “πρὸς τὴν 
- ριῳτέρα γάμον, ἀγαιρεῖ αὐτὸν. ἀνδρειότερος καὶ ἀπμαιότερος. 
-- ὡστώρχωγν᾽ εἰς δὲ τὸ κατώταξον μέρος ὄνυχας δύο ἱππθπο- 
. φάμου, ὅπωρ οἱ ἄνθρωποι τοῦτο ὁρῶντες, καὶ τὸν περὶ 

4xUToU λόγον ἐπιγιψώσχοντες, προθυμότεροε εἰς εὐεργεσίαν 

ὑστάρχωδε. 


. ψξ, Πῶς ἀχάριστον πρὸς τοὺς ἑαυτοῦ εὐεργέτας. 


d 


"dyápuoroy δὲ καὶ μάχεμον τοῖς ἑαυτοῦ εὐεργέταις ση- 
μαίγοντες, περιστερὼν ζωγραφοῦσιν' ὁ γὰρ ἄρσην ἰσχυρότε.- 


ael γάμον fxe] in Codd. et edd. ἐσίγαμον ἥκει, pro quo Merc. cor- 
migendüm putat: ἐσὲ γάμον ἥκει, de Pauw éniyupoc vel ἐσεγαμῶν ἥπει. 
ἐὲ δὲ μὴ. ἐπιτρέψει Cold. Aug. Pariss, tres, Hoesch. et de Pauw, 
ἐπιτρέψειεν, : 

“εἰς δὲ «ó κατώτατον μέρος] de Pauw vorrigendum putat καχώτερον 
poc, sed locus videtur mutilus; Merc. vertit: oeferum ideo gemines 
ejus «ngwes deorsum mazime énflexos pingui. 

Cap. LVII, in tit. Cod. Paris. A. 'j«igestoc καὶ μάχιμος. 
"Myápiévoy δὲ καὶ μάχιμον! it& Codd. Pariss. A, B, C; reliqui et edd. 
omittunt δέ. | 
ὃ γὰρ ἄρσην] God. Paris. ὦ. $ yà$ ἄρσεν. 


Jat pater, pugnans adversus ipsum; et si pater «uidem recesserit, locam 
," ips discernens, do ad matrem ut emm dueat, venit, et illuni sinit 
. vivere; sin vero Aon ipermiseri ipsi ducere matrem, iwierficit ipyam , 
foríior ét robustior existens: δὰ partem vero inferierem :unpwes dues 
büppopotami, üt hominés δὸς videntes, e& rationem bujee rei praeterea 
vognoscentes , procliviores ad benelicentiam sint. 
Carver LVII. Quomodo ingratum erga bene de ve meritos. 
Ingratim vero :et pagmacem aüreseus beme de se meritos significantes , 
columbum pingunt; ases enim rebustior factus abigit patrem a matre 


56 HORAPOLLINIS 
| 


pog γενόμενος), διώκει τὸν ἑαυτοῦ πατέρα απὸ τῆς μητρὶ, 
καὶ οὕτως αὐτῇ. πρὸς γάμον μίσγεται". καϑαρὸν δὲ τοῦτο 3 
ζώον ὑπάρχειν δοκεῖ, ἐπειδὴ οὔσης λοιμώδους soraorósus, 
καὶ παντὸς. ἐμψύχου τὲ καὶ ἀψύχου νοσωδῶς διατιθϑεμένο, 
[τοὺς ἐσθίοντας] τοῦτο μόνον, οὐ μεταλαμβάψεε τῆς vou 
τῆς κακίας" διόπερ κατ᾽ ἐκεῖνον τὸν καιρὸν ,' οὐδὲν ἕτων 
᾿τῷ βασιλεῖ ἐν τροφῆς μέρει παρατίϑεται, εἰ μὴ pósor πὲ 
οιστερά" τὸ δὲ αὐτὸ καὶ τοῖς ἐν ἁγνείαις οὖσι, διὰ τὸ ὑπ 
ρετεῖσϑαι τοῖς ϑεοῖρ' ἱστορεῖται δὲ, ὅτε οὐ χολὴν ip 
τοῦτο τὸ ζῶο». 
yp. Πῶς τὸ ἀδύνατον γενέσθαι. 
᾿Αδύνατον δὲ γενέσϑαι σημαίνοντες, πόδας αἰνθρώπα 


πρὸς γάμον μίσγεται) Cod. Paris C. πρὸς γάμον μίγνυται. In praec 
dentibus pro οὕτως. in eodem est οὕτω. 

παντὸς ἐμψύχου ---. »οσωδῶς διατιϑεμένου, [τοὺς ἐσθίονεας) coin 
ἱμόγον o) μεταλαμβάνεν vic τοιαύτης κακίας] in Cod. Paris. C, api 
.Ald. Merc. et Pierium, distinctio est posita post τοὺς ἐσθϑέοντας; & 
Pauw mutandum putat vel: τοὺς ἐσθίοντας τοῦτο μόνον οὐ κεταλαν 
βάνεν ἡ τοιαύτη κακία, vel: οὗ ἐσθίοντες τοῦτο μόγον οὐ uecaltk 
βάνουσν τῆς τοιαύτης κακίας. sed verba τοὺς ἐσθέονκας abunde 
videntur. Vid. adn. .Merc. vertit: qwotquot hoc: vescuntur animi, 
αὖ hac lue émmwunes sercantur. ' 
καὶ τοῖς i» ἁγνείαις οὖσι] ita Codd. Hoesch. et de Pauw; sed Ald.e 
reliqui omittunt καί, 


Cap, LVIII, in tit. Cod. Paris, A. ᾿“δύνατον γενέσθϑαε. 


et sic cum ea matrimonio se jungit; purum vero hoc animal esse vi 
detur, quoniam,. quando sit pestilens aeris constitutio , δὲ omnia asi 
παιδία et inanimata morbose aífecta sint, [edentes] hoc solum non par 
ticeps sit hujus mali; qua propter et ea occasione, nihil aliud regi pt 
cibo apponitur, niei tantum columba; idem quoque iis qui in rele 
puris versantur, propterea quod diis serviant; narratur vero , non ft 
habere hoc animal. ἢ 
Carvr LVIII. | Quomodo sllud qnod non potest fiers. 
Quod non potest fieri significantes, pedes hominis in aqua obembau 


HIEROGLYPHIGCA. Lm.I —w 657 


ἐν ὕδατι περιπατοῦντας ξωγραφοῦσιν" ἢ καὶ ἄλλως βουλό- 


μενοι τὸ. αὐτὸ σημαίνειν, ἀκέφαλον ἄνθρωπον περιπατοῦντα 
ζωγραφοῦσιψ, ἀδύνατα δὲ ἀμφότερα ὑπάρχοντα, εὐλόγως εἰς 
τοῦτο παρειλήφασι. 


ψϑ'΄. Πῶς βασιλέα κάκιστον. 


Βασιλέα δὲ κάκιστον δηλοῦντες, ὄφιν ζωγραφοῦσι κοσμοεῖ- 
δῶς ἐσχηματισμένον, οὗ τὴν οὐρὰν i» τῷ στόματι ποιοῦσι" 
τὸ δὲ ὄνομα τοῦ βασίλεως ἐν μέσῳ τῷ εἱλίγματι γράφουσιν, 
αἰνιττόμενοε γράφειν, τὸν βασιλέα τοῦ κόσμου κρατεῖν" τὸ 
δὲ ὄνομα τοῦ ὄφεως. παρ᾽ «Αἰγυπτίοις ἐστὲ Meo. 


ξ΄. Πῶς βασιλέα φυλακα. 


Ἑτέρως δὲ βασιλέα φύλακα δηλοῦντες, τὸν μὲν ὄφιν 


Cap. LIX, in tit. Cod. Paris. A. Βασιλεὺς κάκιστος, Pro κάκιστον; 
Merc. in exemplari quodam invenerat κάριστον,) atque inde conjicit 
κράτιστον, Pierius diversam lectionem memorat. κάλλιστον, de Pauw 
conjicit ἄριστον. 

M:voi] Scaliger legendum putat Δ ευσί. 
. Cap. LX, in tit. Cod. Paris. A. Βασιλεὺς φύλα. Pro φύλακα de 
Pauw conjicit φιλόκαλον. 


lantes pingnnt; aut et aliter volentes idem significare, sine capite ho- 
minem obambulamtem pingunt: non enim fieri quum possit s alterutrum , - 
merito ad hoc [indicandum] adsumserunt. 


Carvr LIX. Quomodo regem pessimum. 


Regem vero pessimum significantes serpentem pingunt, in orbis figu- 
ram figuratum, cujus caudam ori imponunt; nomen vero regis in medio 
volutu scribunt, aenigmatice significantes se scribere regem orbi impe- 
rare; nomen autem serpentis apud Aegyptios est wxrsr. 


Carvr LX. Quomodo regem custodem. 
| 
Aliter vero regem custodem indicantes, serpentem quidem vigilantem 


8 


56 |. . HORAPOLLINLS 


vé.  Hág εὐχαριστίαν δηλοῦσι. 

Εὐχαριστίαν γράφοντες, 460 VOLL ζωχραφοῦαι" διότι τοῦτα 
μόνον τῶν ἀλόγων ζώων, ἐπειδὰν ὑπὸ τῶν χονέων ἐκτραφῇ, 
γηφάσασιν αὐτοῖς τὴν αὑτὴν ἀποδίδωσι χάριμ" ἐν ᾧ γὰρ x. 
αὐτῶν ἐξετράφη τόπῳ, νεοσσιὰν αὐτοῖς ποιήσας, τίλλεε αὖ- 
τῶν τὰ πτερὰ, τροφός τε χορηγεῖ, μέχρις οὗ πτεροφυήσαντες 
οὐ γονεῖς, βοηδεῖν ἑαυτοῖς δυνηϑῶσιν" ὅϑεν καὶ ἐπὶ τῶν 
θείων σκήπτρων χουκούφα προτίμησίς ἐστι.. 

ψς΄. ῶς ἄδικον, καὶ ἀχάριστον. 

᾿Ἄδικον δὲ καὶ ἀχάριστον, ἱπποποτώμον ὄνυχας vo 

κάτω βλέποντας χράφουσιν»" οὗτος ydg: ἐν ἡλικίᾳ χεφόμεκας, 


Cap. LV, in tit. Cod. Paris. A. Εὐχαριστία. 
εὐχωριστέαν γράφοντες} Cod. Moxzell. εὐχαριστίαν δὲ χράφυκεες, 
κουκούφαν] Pignorius legendum puta£ Οὐζεαύσεων, de Paus ρισωκούβαρ: 
γνεοσσιὰν αὐτοῖς ποιήσας] de Pauw legendum putat sodójmpo«. in Ced. 
Ῥοεῖρ.. Ὧν vox. scoeddboàv primum deleta, ierum.im margise rubis Jitesia 
adscripta est; pro αὐτοῖς in eodem legitur ésv&aice. |... 
villas αὐτῶν. τὰ πτερὰ, τροφάρ τὰ χορηγεῖ! pro viAées, Cod, Morell. 
τέλλεν pro τροφὰς in Cod. Páris. €.:et apod. Aldum. est:.eQvpéo... . 
ὅθεν oi ἐπὲ χῴών Oeiot] ità Codd, Paszim. A; ἃς Grind szeliqyá. et edi, 
praepositionem zl omittunt, . ran 2n e. 

Veg. LVI, in tit. Cud. Paris. A. dins aal  Mpéquodos. 


Carer LY. -Quomado pratum: animum Sndicent. 22 
Gratum animum scribentes cucupham [i.e. «pupow] ipiequn£; «que- 
niam hoc solum mutorum animalium , postquam a parentibus enutritum 
fueri$; senescentilimd ipsis; eaadero!: rdferat pyntius : n. quo' epi. ab μοὶ 
enuitzitum:es& loco ,.: nidum ' ipsis.:faciens;, -eyellit: ipsemim.:penmas:,. cibos- 
que; suggéntí, donec plumis renda, pesrentes durare ae ipsi Βαμα 
unde et -Beorum aorpisomm Joucuplia: propriunz iortamentum::eat. 


' Cassr LVI. Quamodo injusium et degrátum. 


-- injustum - vero et ingratum, "hippepotami ungues : die. ideorenm : wer- 
gentes pingunt ; | hic enim adultus, perióulum facit; nitrum Iobere.:excel- 


* HIEROGLYPHIOCA. Lm 59 

!Nemer πείϑονται βασιλεῖ" αἰνίττονται δὲ. ἐκ τῆς τοῦ μέλιτος * 

wm ἐκ τῆς τοῦ κέντρον τοῦ ζώου δυνάμεως * χρηστὸν ἅμα καὶ 
εὔτονον εἶναι πρὸς * καὶ διοίκησιν. 


£y. Πῶς βασιλέα μέρους κόσμου κρατοῦντα. 


-- «Βασιλέα δὲ οὐ τοῦ παντὸς κόσμου κρατοῦντα, μέρους δὲ, 
n; βουλύμενοι σημῆναι, ἡμίτομον ὄφιν ζωγραφοῦσι, δηλοῦντες 


ws τὸν μὲν 4A διὰ τοῦ ζώου, ἡμίτομον δὲ, ὅτι οὐ τοῦ 
παντὸς 


ξδ΄, Πῶς παντοκράτορα. 


m 1[[αντοκράτορα δὲ ἐκ τῆς τοῦ ζώου τελειώσεως σημαίνουσι, 


L4 


Q ἐκ τῆς τοῦ μέλιτος — διοίκησιν] Mero. lacunas ita explet: ἐκ τῆς τοῦ 
μέλιτος χρηστότητος καὶ ἐκ τῆς --- δυνάμεως, βασιλέα χρηστὸν — 
eivav πρὸς διοίκησιν, et vertit: innuunt autem. obscure, tum δα mel- 
lie insigni utilitate, twm ex οἱ quam in aculeo habeat hoc animal, 
«tilem simul ac potentem esse ad res gerendas regem. — Hoesch. ἐκ 
UT: τοῦ μέλιτος γλυκύτητος καὶ --- δυνάμεως ὅτι χρὴ τὸν βασιλέα 
χρηστὸν — πρὸς τὰς πράξεις καὶ διοίκησιν. In Ald. est: καὶ εὔτονον 
εὖγαν πρὸς πρὸς διοίκησιν. Codd. Pariss. A, B. χρηστὸν εὖναν ἅμα 
καὶ εὔτονον. 

Cap. LXIII, in tit. Cod, Paris. A. Βασιλεὺς μέρος — κρατῶν. 
' δὲν οὐ τοῦ σεαντὸς κόσμου] Codd, Paris&, À, B. ὅτι οὐ παντὸς τοῦ 
κόσμου. ἷ 

Cap. LXIV , Cod. Paris. A. titulum capitis omittit. 
titudo , veluti et homines obediunt regi; significant vero ex apis * ex 
aculei animalis vi *, utilem simul et firmum esse in * et administratione. 

Carur LXIII. Quomodo regem paris orbis émperantem. 

Regem vero non omni orbi imperantem, sed parti, volentes signifi- 
care, dimidiatum serpe&tem pingunt, significantes regem quidem per 
animal, dimidiatum vero [píngwni] , quoniam non ommi orbi [issperet]. 

Ca»vr LXIV. Quotnodo omnipotentem. 
Omnipotentem vero ex animalis perfectione significant , iterum inte- 


8* 


58 HORAPOLLINIS 


D 






ἐγρηγορότα ζωγραφοῦσιν, dyri δὲ τοῦ ὀνόματος τοῦ βασίλεω;, 
φυλακα γράφουσιν" οὗτος γὰρ φυλαξ ἐστὶ τοῦ παντὸς κόσμου, 
καὶ * ἑκάστοτε τὸν βασιλέα ἐπεγρήγορον εἶναι. 


ξα΄. Πῶς μηνύουσι κοσμοκράτορα- 


Πάλιν δὲ τὸν βασιλέα κοσμοκράτορα νομίζοντες καὶ um 
ψύοντες, αὐτὸν μὲν ὄφιν ζωγραφοῦσιν ,. ἐν μέαω δὲ αὐτοῦ, 
οἶκον μέγαν δεικνύουσιν εὐλόγως" ὁ γὰρ βασίλειος οἶκος παρ 
αὐτοῦ " ἐν τῷ κόσμῳ. 


£8. Ilo; λαὸν πειϑήγιον βασιλεῖ. 


Joao» πρὸς βασιλέα πειϑήνιον δηλοῦντες, μέλεσσαν ζωγρα- 
φοῦσι" καὶ γὰρ μόνον τῶν ἄλλων ζώων βασιλέα ἔχεε, o τὸ 
λοιπὸν vOv μελισσῶν ἕπεται πλῆϑοξ, καϑὸ xxl οἱ ἄγϑρω. 


φύλακα γράφοισι»] ita Codd. Pariss. A, B, C; reliqui vero et edi 
£o ypgagóvow. 
ἐπεγφήγορον εἶναι] de Pauw supplet δεῖ, Vid. adn. in solo Cod. Pers. 
B. καὶ" ἑκάστοτε τὸν βασιλέα ἐπεγρήγορον εἶναι. in reliquis nullum 
. lacunae indicium. ) | 

Cap. LXI, in tit. Cod. Paris. A. Βασιλεὺς xoopoxQátoo. 
παρ᾽ αὐτοῦ * ἐν τῷ κόσμῳ] Merc. supplet ὑπάρχεν vel κυ βερνᾶται, 
et vertit: γεσία enim domus quae ab eo regitur i^. mundo est; de 
Pauw conjicit: παρ᾽ αὐτοῦ κράτος ἐστὶν ὁ κόσμος. 

Cap. LXII, in tit. Cod. Paris. Α. ““αὸς βασιλεῖ πειθήνεος. 


pingunt, pro nomine vero regis, custodem pingunt: hic enimr custos est 
omnis orbis, et * semper regem vigilantem esse [oportet]. 
Ca»vT LXI. Quomodo indicent orbis dominum. 

Rursus vero regem orbis dominum intelligentes et indicantes, ipsum 
quidem serpentem pingunt, in niedio vero ipsius domum magnam eeten- 
dunt, non sine ratione: nam regia domus ab ipso * in orbe, 

Ca»vr LXII. Quomodo populum obedientem regi. 

Populum regi obedientem significantes apem pingunt: etenim solum 

reliquorum animalium regem habet, cui reliqua apium obsequatur mul- 


HIEROGLYPHICA. Lm.IL. w—59 

(Ah ποι πείϑονται βασιλεῖ" αἰνέττονται δὲ ἐκ τῆς τοῦ μέλετος * 

| ἐκ τῆς τοῦ κέντρου τοῦ ζώου δυνάμεως * χρηστὸν ἅμα καὶ 
εὔτονον εἶναι πρὸς " καὶ διοίκησιν. | 


£y. Πῶς βασιλέα μέρους κόσμου κρατοῦντα. 


Βασιλέα δὲ οὐ τοῦ παντὸς κύσμου κρατοῦντα, μέρους δὲ, 
βουλόμενοι σημῆναι, ἡμίτομον ὄφιν ζωγραφοῦσι, δηλοῦντες 


Ak διὰ τοῦ ζώου, ἡμίτομον δὲ, ὅτι οὐ τοῦ 


ξδ΄, Πῶς παντοχράτορα. 


"TOY μὲν 





παντὸς 


Παντοχράτορα δὲ ἐκ τῆς τοῦ ζώου τελειώσεω: σημαίγουσι, 


ἐκ τῆς τοῦ μέλιτος --- διοίκησιν] Merc. lacunas ita explet. ἐκ τῆς τοῦ 
μέλιτος χρηστότητος καὶ ix τῆς --- δυνάμεως, βασιλέα χρηστὸν — 
εἶναν πρὸς διοίκησιν, ek vertit: $nnuunt aulem obscure, tum ex mel- 
lis ineigni utilitate, tum ex οἱ quam 4n aculeo habeat hoc animal , 
wlslem simul ac potentem esse ad res gerendas regem.  Woesch. ἐκ 
τῆς τοῦ μέλοτος γλυκύτητος καὶ -- δυνώμεως ὅτν χρὴ τὸν βασιλέα 
χρηστὸν — πρὸς τὰς πράξεις καὶ διοίκησιν. In Ald. est: xal εὔτονον 
εἶγαν πρὸς πρὸς διοίκησιν. Codd. Pariss. A, B. χρηστὸν ἐὖναν ἅμα 
καὶ εὔτονον. 

Cap. LXIII, in tit. Cod. Paris. A. βασιλεὺς μέρος κόσμου κρατῶν. 
ὅτν oU τοῦ παντὸς κόσμου] Codd. Paris& A, B. ὅτι οὐ σχαντὸς τοῦ 
κόσμου. | 

Cap. LXIV , Cod, Paris. A. titulum capitis omittit. 


titudo , veluti et homines obediunt regi; significant vero ex apis " ex 
aculei animalis vi *, utilem simul et firmum esse in * et administratione. 
Carvr LXIII. Quomodo regem parli orbis imperantem. 
Regem vero non omni orbi imperantem, sed parti, volentes eignifi- 
care, dimidiatum serpe&tem pingunt, significantes regem quidem per 
animal, dimidiatum vero [píngwni] , quoniam non omni orbi [éssperet]. 
Caror LXIV. Quomodo omnipotentem. 
Omuipotentem vero ex animalis perfectione significant , iterum inte- 


8* 


58 HORAPOLLINIS 


ἐγρηγορότα ζωγραφοῦσιν, ἀντὶ δὲ τοῦ ὀνόματος τοῦ βασίλεως, 


φυλακα γράφουσιν" οὗτος γὰρ φυλαξ ἐστὶ τοῦ παντὸς κόσμου, 
καὶ * ἑκάστοτε τὸν βασιλέα ἐπεγρήγορον εἶναι. 





ξα΄. Πῶς μηνύουσι κοσμοκράτορα. 


Πάλιν δὲ τὸν βασιλέα κοσμοχράτορα νομίζοντες καὶ μη- 
ψύοντες., αὑτὸν μὲν ὄφιν ζωγραφοῦσιν ,: ἐν μέαω δὲ αὐτοῦ, 
οἶκον μέγαν δεικνύουσιν εὐλόγως" ὁ γὰρ βασίλειος oixog παρ 
αὐτοῦ " ἐν τῷ κόσμῳ. 


£8. Πῶ;: λαὸν πειϑήνιον βασιλεῖ, 


“αὸν πρὸς βασιλέα πειϑήνιον δηλοῦντες, μέλισσαν ζωγρα- 
φοῦσι" καὶ γὰρ μόγον τῶν ἄλλων ζώων βασιλέα ἔχεε, c τὸ 
λοιπὸν τῶν μελισσῶν ἕπεται πλῆϑο:ξ, καϑὸ καὶ οὗ ἄγϑρω- 


φύλακα γράφουσιν] ita Codd. Pariss. A, B, C; reliqui vero et edd. 
— ξωγραφδυουν. | 
ἐπεγφήγορον εἶναι] de Pauw supplet δεῖ, Vid. adn. in sole Cod. Paris 
B. καὶ" ἑκάστοτε τὸν βασιλέα ἐπεγρήγορον., εἶναν. in reliquis nullum 
. lacunae indicium. 
Cap. LXI, in tit. Cod. Paris. A. Βασιλεὺς κοσμοκράτωρ. 
παρ᾽ αὐτοῦ * ἐν τῷ κόσμῳ] Merc. supplet ὑπάρχεν vel κυβερνᾶται, 
εἰ vertit: γεσέα enim domus quae ab eo regitur ἐπ mundo est; de 
Pauw conjicit: παρ᾽ αὐτοῦ κράτος ἐστὸν ὃ χόσμος. 
Cap. LXII, in tit. Cod. Paris. A. aoc βασιλεῖ πειϑήγνιος. 


pingunt, pro nomine vero.regis, custodem pingunt: hic enim custos est 
omnis orbis, et * semper regem vigilantem esse [oportet]. 
Carvr LXI. Quomodo $ndicent orbis dominum. 

Rursus vero regem orbis dominum intelligentes et indicantes, ipsum 
quidem serpentem pingunt, in niedio vero ipsius domum magtriam oeten- 
dunt, non sine ratione: nam regia domus ab ipso * in orbe. 

Carvr LXII. Quomodo populum obedientem regi. 

Populum regi obediehtem significantes apem pingunt: etenim solum 

reliquorum animalium regem habet, cui reliqua apium obsequatur mul- 


HIEROGLYPHIGCA. Lm.L X59 
ποι πείϑονται βασιλεῖ" αἰνίττονται δὲ ἐκ τῆς τοῦ μέλιτος * 
ἐκ τῆς τοῦ κέντρου τοῦ ζώου δυνάμεως * χρηστὸν ἅμα καὶ 
εὔτονον εἶναι πρὸς * καὶ διοίκησιν. | 


E/. Πῶς βασιλέα μέρους κόσμου κρατοῦντα. 


Βασιλέα δὲ οὐ τοῦ παντὸς κόσμου κρατοῦντα, μέρους δὲ, 
βουλόμενοι σημῇναι, ἡμίτομον ὄφιν ζωγραφοῦσι, δηλοῦντες 


Ak διὰ τοῦ ζώου, ἡμίτομον δὲ, ὅτι οὐ τοῦ 


ξδ΄, Πῶς παντοκράτορα. 


"TOV μὲν 





παντὸς 


Παντοκράτορα δὲ ἐκ τῆς τοῦ ζώου τελειώσεως: σημαίνουσι, 


L4 


ἐκ τῆς toU μέλιτος — διοίκησιν] Mero. lacunas ita explet: ἐκ τῆς «v 
μέλιτος χρηστότητος καὶ ix τῆς — δυνάμεως, βασιλέα χρηστὸν -- 
εἶναν πρὸς διοίκησιν, εἰ vertit: énnuunt autem obscure, tum ex mel- 
lis éneigné utilitate, twm ex οἱ quam in aculeo habeat hoc animal, 
utilem. simul ac potentem esse ad res gerendas regem.  Hoesch. ἐκ 
τῆς τοῦ μέλιτος γλυκύτητος καὶ --- δυνάμεως ὅτε χρὴ τὸν βασιλέα 
χρηστὸν — πρὸς τὰς σεράξεις καὶ διοοέκησιν. In Ald. est: xal εὔτονον 
εἶγαν πρὸς πρὸς διοίκησιν. Codd. Pariss. A, B. χρηστὸν εἶγαν ἅμα 
καὶ εὔτονον. 

Cap. Χ{ΧΠῚ, in tit. Cod. Paris. A. βασιλεὺς μέρος κόσμου κρατῶν. 
Ore oU τοῦ παντὸς κόσμου] Codd, Paris& A, B. ὅτι οὐ παντὸς τοῦ 
κόσμον. | 

Cap. LXIV , Cod, Paris. A. titulum capitis omittit. 
titudo , veluti et homines obediunt regi; significant vero ex apis * ex 
aculei animalis vi ἡ, utilem simul et firmum esse in " et administratione. 

Caprvr LXIII. Quomodo regem parli orbis émperantem. 

Regem vero non omni orbi imperantem, sed parti, volentes signifi- 
care, dimidiatum serpentem pingunt, significantes regem quidem per 
animal, dimidiatum vero [pingwni], quoniam non ommi orbi [ésmperet]. 

Ca»vr LXIV. Quomodo omnipotentem. 
Omnuipotentem vero ex animalis perfectione significant , iterum inte- 


8* 


60 HORAPOLLINLS 


πάλιν τὸν ὁλόκληρον ὄφιν ζωγραφοῦντες" οὕτω παρ᾽ αὐὑὐτοῖ; 
τοῦ παντὸς κύσμου τὸ διῆκόν ἐστι πνεῦμα. 


ξε. Πῶς yvagéa, 

Γναφέα δὲ δηλοῦντες δυο πόδας ἀνθρώπου ἐν ὕδατι Co- 
γραφοῦσι" τοῦτο δὲ ἀπὸ τῆς τοῦ ἔργον ὁμοιότητος δηλοῦσιν. 
Ec. Πῶς μῆνα. 

Miya δὲ γράφοντες, σελήνης ὄχῆμα, nip) πρόχει- 
ται, ἔχον εἴκοσι καὶ οκτὼ ἡμέρας ἰσημερι , ἐξ εἰ. 


κοσιτεσσάρων ὡρῶν τῆς ἡμέρας ὑπαρχούσης, ζωχραφοῖσι, 
καϑ'᾽ ἃς καὶ ἀνατέλλει, ταῖς δὲ (λοιπαῖς δύο, ἐν δύσει desi. 





οὕτω παρ᾽ αὐτοῖς --- ἐστι πνεῦμα] legendum videtur οὗτος σεαρ᾽ αὐτοῖς 
etc. "Vid. adn. 
Cap. LXV, in tit. Cod. Paris A.P»agevc;, Codd. Pariss. B, Cet 
reliqui hlc et in ipso cap. yoagéo. 
φοῦ. ἔργου] ita Pierius corrigit, eamque correctionem Codd, Pariss. A, B. 
confirmarunt; reliqui τοῦ feno? y Merc. vertit: id quod es Mercurii s- 
mislstudine sndicant, ) 
Cap. LXVI, in tit. Cod. Paris. A. M». 
ἔχον εὔκοσν καὶ ὀκτὼ] Salmasius corrigendum putat: ἔχον εἴποσε, καὶ 
ὀκτὼ ἀριϑμὸν, ἡμέρας σημαίνοντα --- ἐξ εἰκοσιτεσσάρων , cet. de 
Pauw pro ἐσημερίνας legendum putat ἐσημοίρας : fortasse vox ἐσημερίέ- 
γᾶς) est transponenda. Vid. adn. 
ταῖς δὲ λοισταῖς δύο} Codd. Pariss. A, B. omittunt δύο. 


grum serpentem pingentes; ita apud ipsos tetum mundum permeans 
est spiritus. 
Caro LXV. Quomodo fullonem. 

. Fullonem vere significantes duos pedes hominis in aqua pingunt; hoc . 

vero ab.operis similitudine significant. 0. 
. Carvr. LXVI. Quomodo mensem. 

Mensem vero scribentes, lunae figuram, eicuti et supra exposita est, 
complectentem viginti et octo dies aequinoctiales solos, viginti quatuor 
horis die constante ,' pingunt, in quibus et oritur [|wnó] , reliquis vero 
duobus in occasu est. 


HIEROGLYPHICA.LmslL 6i 
EU. Πῶς ἅρπαγα, ἢ πολύγογον, ἡ μαινόμενον. 
*"Aonaya δὲ, ἢ πολύγονον, ἢ μαινόμενον βουλόμενοι ση- 
μῆναι, κροκόδειλον ζωγραφοῦσι, διὰ τὸ πολύγονον, καὶ 
stoÀUrexyor ὑπάρχειν, καὶ μαινόμενον" ἐπὰν γὰρ ἁρπάσαι τὶ 
βουλόμενος ἀποτιίχῃ, θυμωθεὶς, καθ᾽ αὑτοῦ μαίνεται. 


ξη. Πῶς ἀνατολήν. 


᾿ΑἸἰγατολὴν δὲ λέγοντες, δυο οφϑαλμοὺς κροκοδείλου ζω-.- 
γραφοῦσι" ἐπειδήπερ παντὸς σώματος ζώου οἱ οφθαλμοὶ ἐκ 
τοῦ βυϑοῦ ἀναφαίνονται. 


Cap. LXVII, in tit. Cod. Paris. A. “Δἔρπαξ, πολύγονος, μαινόμενος. 
διὰ τὸ πολύγονον xal πολύτεκνο»] de Pauw pro πολύγονον conjicit 
“ολυκτόνον vel πολυφόνον : fortasse legendum zoAvgé&yo». Vid. adn. 

Cap. LXVIII, in tit. Cod. Paris. À. ᾿“νατολή. 
àrevd jeg παντὸς σώματος — ἐκ τοῦ βυϑοῦ ἀναφαίνοντα,) Gesnerus, 
Bochartus et de Pauw corrigunt: ἐπειδὴ πρὸ παντὸς, cet. fortasse 
legi quoque possit: ἐπειδήπερ παντὸς σώματος πρῶτον οὗ ὀφθαλμοὲ, 
cet. Vid, adn. Merc. vertit: quoniam oculi huic animali velut ez 
$mo corpore emergunt. 


Carvr LXVII. | Quomodo rapacem , aut foecundum, aut furentem. 

Rapacem vero, aut foecundum, aut furentem volentes significare 
crocodilum pingunt, quod foecundus sit, et prole abundans, et furens: 
nam postquam rapere aliquid voleds, non assecutus fuerit, iratus in se 
ipse furit. ' 


CaA»rr LXVIII. Quomodo ortum. 


Ortum vero indicantes, duos oculos crocodili pingunt , quoniam om- 
nis corporis animalis oculi ex profunditate appareant. 


62  HORAPOLLINIS HIEROGLYPHICA. Lis. I. 


ξθ΄. Πῶς δύσιν. 
Δυσιν δὲ λέγοντες , κροχόδειλον κεκυφότα ζωγραφοῦσι" αὖ. 
τότοχον γάρ καὶ κατωφερὲς τὸ ζῶον. 
0. Πῶς σκιάζουσι σκότοξ. 
Σκότος δὲ λέγοντες, κροχοδείλον οὐρὰν ζωγχραφοῦσιν" i- 


€ 


πειδὴ οὐκ ἄλλως εἰς ἀφανισμὸν καὶ ἀπώλειαν φέρεε Ó κρο- 


. «0UuÁog, οὗ ἐὰν λάβηται ζώον, εἰ μὴ τῇ οὐρᾷ τῇ ἕαυτώ 


διαπληκτίσας ἄτονον παρασκευάσει" ἐν τούτῳ γὰρ τῷ μέρει 
ἡ τοῦ κροκοδείλου ἰσχὺς καὶ ἀνδρεία ὑπάρχει" ^ ἽἹκανῶν δὶ 
καὶ ἄλλων ὑπαρχόντων σημείων. ἐν τῇ τῶν κροκοδείλων qi- 
σει, αὐτάρκη τὰ δόξαντα ἐν τῷ πρώτῳ συγγράμματι cina. 


Τέλος; τοῦ πρώτου βιβλίου. 


Cap. LXIX, in tit, Cod. Paris. A. Δύσις. 
αὐτότοκον] Gesnerus conjicit κατωπὸν, Causs. αὐτόκυπτον ; de Pau 
αὐτόκυφον. 
κατωφερὲς] Merc. vertit: ad cenerem mazime proclice est hoc animal. 

Cap. LXX, in tit. Cod. Paris. À. Σχότος. 

&rovoy] Codd. Pariss. A, B, Aug. Hoesch. et de Pauw ἄτοπον, bic 
tamen alterum praeferendum putat. 
In fine libri. τέλος τοῦ πρώτου βιβλίου] in Cod. Paris. A. additur 
τῆς τῶν ἱερογλυφικῶν γραμμάτων ἑρμηνείας. 

Capvr LXIX. Quomodo occasum. 

Occasum vero indicantes crocodilum pronum spectantem pingumt: ad 
partum enim facile et deorsum vergens animal [est]. 

Ca»vr LXX. | Quomodo adumbreont tenebras. 

Tenebras vero .indicantes, crocodili caudam pingunt , quoniam non 
aliter ad interitum et exitium ducat crocodilus , quodcumque apprehen- 
derit animal, nisi cauda sua percussum, infirmum reddiderit: huic 
enim parti crocodili robur inest et vis, Multa vero et alia quum 
sint signa in crocodilorum natura, sufficiunt ea, quae visum est in 
primo libro referre. 
. Finis libri primi. 











QPAITOAAQNOZ NEIAQOY 


* τῆς τῶν παρ᾽ «Αἰγυπτίοις ἑερογλυφικῶν 
| γραμμάτων ἑρμηνείας 
; B /— BIBÁAION A4EXTEPON. 


--τὐ απ στιπε.» 


| Διὰ δὲ τῆς δευτέρας πραγματείας, περὶ τῶν λοιπῶν τὸν 
λόγον ὑγιῇ σοι παραστήσομαι, ἃ δὲ καὶ ἐξ ἄλλων ἀντιγρά- 


φων, οὐκ ἔχοντά τινα ἐξήγησιν, ἀναγκαίως ὑπέταξα. 
α΄.. Τί αατέρα γράφοντες δηλοῦσιν. 


9 toe . . - . | mE 
E στὴρ παρ' «Αἰγυπτίας γραφόμενος, ποτὲ μὲν ϑεὸν ση- 
μαίνει, ποτὲ δὲ δείλην, ποτὲ δὲ νύκτα, ποτὲ δὲ χρόνον , 


L| 
& 


ποτὲ δὲ ψυχὴν ἀνθρώπου ἄῤῥενος. | 


| .— QPAIIOAA£2NOZ] Codd, Paris, A, B, C, Aldus ét reliqui, 
, praeter Cod. Aug. Hoesch. et de Pauw, J2POY AIIQAAQNOZ.. 
, Cap. I, in tit. Cod. Paris. A. dorfo. o. 

ποτὲ δὲ δειλὴν] ita Codd, Pariss. A, B, C, Aug. Hoesch. et de Pauw; 


reliqui omittunt haec vocabula. 


HORAPOLLINIS NIEOI 


AEGYPTIORUM HIEROGLYPHICARUM LITERARUM INTERPARETATIONIS 


LIBER SECUNDUS. 


— 
4 
Secundo vero volumine, reliquorum idoneam tibi rationem reddam, 
quae vero etiam ex aliis libris non habeant aliquam explicationem , ne- 
ceseario subjunxi. 


Capvt 1. Quid stellam pingentes significent. 


TRIN apud Aegyptios picta, nunc quidem Deum significat, nunc vero 
crepusculum , nunc noctem, nunc tempus, nunc animum hominis maeculi. 


64 HORAPOLLINIS 


β΄. Τί devo νεοσσόν. 
Καὶ ἀετοῦ νεοσσὸν, αῤῥενογόνον καὶ κυκλωηδὸ»ν σημαίνει, 
ἢ σπέρμα ἀγνϑρώπου. ΄ 
γ΄. Τί δυο πόδας συνηγμένους καὶ βεβηκότας. 
Δύο πόδες συνηγμένοι καὶ βεβηκότες,) δρόμον ἡλίου τὸν 
ἐν ταῖ; χειμεριναῖς τροπαῖς σημαίνουσι. 
0. Τί ἀνϑρώπου καρδίαν φάρυγγος ἠρτημέγην. 
᾿ΑΑνϑρώπου καρδία φάρυγγος ἠρτημένη, ἀγαϑοῦ ἀνϑρά- 
ποὺ στόμα σημαίφει. 





Cap, II, in Cod. Paris. A. titulue omittitur. 
ἀετοῦ νεοσσὸ»] Merc. et Hoesch. corrigunt νεοσσός.. pro xvxAogdor, 
Merc. corrigit κυκλοειδὲς, Causs. τυλοειδὲς, in Ald. stellula apposià 
locum corruptum indicare videtur, et post owu«ivs,, relicta est lacunt; 
de Pauw legendum putat, atque distinguendum: xel &eroÜU «occ» 
ἀῤῥενογόνον, καὶ κύκλῳ ἡδὺν σημαίνεν ἢ σπέρμα ἀνθρώτσεου. Vid. adu. 
In Codd. Paris. A, B. legitur: κυκλοειδϑὸν σημ * ἢ σπέρμα ἀνθρώπου. 
Merc. vertit: Et aquilae pullus masculum et orbiculatum quippien, 
vel semen hominis connotat. 

Cap. III, in tit. Cod. Paris, À. χευμερινὴ τροπή. 
Δύο πόδες συνηγμένοι] Cod. Peris, C. συνημμένον, in tit. vero capitis 
συνημένον,) Ald. συνηγόμενονγ in tit. συνηγομένουςγ) Merc. conjicit 
συνηγμένον vel συναγόμενον, Pierius in Codd. legi dicit: δύο πολυπό- 
δὲς συνηργομένον, unde Cause. conjicit: δύο Πολλοῦ πόδες συνειργο- 
μένον, de Pauw legendum putat: δύο πόδες συνευιργμένον vel συνεεργό- 
μένους ΄ 
ἐν ταῖς χειμεριναῖς τροπαῖς] ita Cod. August. Reliqui χειμερίαες. 

Cap. IV , in tit, Cod. Paris. A. Zróua ἀνθρώπου ἀγάϑου. 


Carvr 11. Quid aquilae pullum. 

. Àquilae pullum, mares procreans, et rotundum significat, aut se- 
men hominis. 

Carvr III, Quid pedes duos compactos et stantes. 

Duo pedes compacti et stantes cureum solis, tempore solstitiorum 

hibernorum significant. 

Carvr IV. Quid hominis cor gutturi appensum. 
. Hominis cor gutturi appensum, boni hominis os significat, 


HIEROGLYPIHICA. Lr. Il. 65 
€. Πῶς πολέμου στύμα.᾿ 


πολέμου στόμα δηλοῦσιν ἀνϑρώπου χεῖϑες ζωγραφουίενδιε 9 
ἡ μὲν ὅπλον κρατοῦσα, ἡ δὲ τόξον. 


ς΄. Τί δάκτυλον. 

᾿ΑΙἰγϑρώπου στόμαχον δηλοῖ δάκτυλος. 
t. Ti αἰδοῖον ᾿χειρὶ κρατούμενον. 
«Αἰδοῖον χειρὶ κρατούμενον, σωφροσύνην δηλοῖ ἀγθρώπου. | 
ΝΣ ἢ. .lióg νόσον δηλοῦσιν. 


"Ady0n δὲ ἀνεμώνης ) ψόσον αγθρώπου σημαίνει. 


Cap. V, in tit, Cod, Paris. A. Στόμα ἀνθρώπου, in C. titulus ἀεξεέ, 
Holipov στόμα ϑηλοῦσ,»] Codd, Pariss. A, B. Στόμα ἀνθρώπον δη- 
λοῦσιν ἀνθρώπου χεῖρες, ἡ “μὲν ὅπλον κρατοῦσα, ἡ δὲ τόξον molÉ- 
pov. Paris. C. ͵ολέμου στόμα ἀνθρώπου ϑηλοῦσιν. ἀνθρώπου χεῖρες 
ξωγραφούμεναν. 

Cap. VI, án tit. Cod, Paris. A. Στόμαχος ἀνθρώπου. 
δάκτυλος] Klaproth in Ep. ad Goulianoff legendum pntat δανεύζιος, 

Cap. VII, in tit, Cod, Paris. A. Σωφροσόνη. ᾿ 

Cep. VIII, in Cod. Paris. A. titulus doéist. 
νόσον ἀνθρώπου σημαίνει] Cod. Paris. A. σημαίνουσιν, in Cod, B 
totum deést. 

Carer V. Quomodo belli aciem; | 
Belli aciem eignificent hominis manus piotae , altera scutum tenens, 
altera arcum. 
Carvr VI. Quid digitum. 
Hominis stomachum iudiest digitus, ' 
Carur VII, Quid penem anu comprohonsum. 

Penis manu comprehensus , temperantiam indicat hominis. 

M Caror VIII. Quomodo morbum indicent. 

Flores vero anemónae, morbum hofninis siguificant, 


66 HORAPOLLINIS 


0. Πῶς οσφὺν ἀνθρώπου. 

᾿οσφὺν ἢ στάσιν ἀγϑρώπου βουλόμενοι ζωγραφεῖν , τὸ νῷ 
τιαῖον οστέον γράφομεν" τιψὲς γὰρ λέγουσι τὸ σπέρμα ἔχει- 
ϑὲεν φέρεσϑαι. | 
' Πῶς διαμογὴν καὶ ἀσφάλειαν σημαίψουσεν.- 

"Oprvyog οστέον ζωγραφούμεγνον, διαμονὴν καὶ ἀσφάλειαγ 
σημαίγει" διότι δυσπαϑές ἔστε τὸ τοῦ ζώου οστέον- 

ιχ΄. Πῶς ὁμόνοιαν. 
ἸΑ͂νϑρωποι δύο δεξιούμενοι. ὁμόνοιαν δηλοῦσι. 
εβ. Πῶς ὄχλον. 
Ἄνθρωπος καϑωπλισμένος καὶ τοξεύων, ὄχλον δηλοῖ. 


Cap. IX , in tit, Cod, Paris. A. ᾿Οσφὺς ἢ στάσις ἀγθϑρώπου. 
ὀσφὺ»] de Pauw corrigendum putat ᾽] σχύν. Trebatius in versione oráe 
omisit. 
' Cap. X, in tit, pro σημαίνουσιν, Ald. σημαίνει. Cod.. Paris. A tite 
lum sic exhihet: Δ ιαμονὴ καὶ ἀσφάλεια. . 
"Ogvvyoc] Hoesch. Pierius et de Pauw legendum puieat | "Oovyoc. 
Cap. XI, in tit. Cod. Paris. A. “Ομόνοια. 
δεξιούμενον ita Cod, Aug. Hoesch. de Pauw, et, ut videtur, Pham 
ninus; reliqui ἀξιούμενον, Merc. vertit: magisiraius ornats $nsignibu 
Cap. XII, in tit, Cod. Paris. A. “ΟὌχλος. ; 
ὄχλον δηλοῖ] ita Codd. Aug Pariss. Δ, B; reliqui et edd. ὄχλο 
σημαίνει. 


δρῦν IX. | Quomodo iumbum. hominis. 
Lumbum aut conturbationem hominis volentes pingere, dorsi spinan 
pingimus: monnulli enim dicunt semen inde venire. 
Caper X. Quomodo permanens quid et tulum. 
Coturnicis os pictum, permanens quid et tutum significat , proptere 
quod difficile quid patiatur animalis [i//$ws] os. 
Carvr XI. Quomodo concordiam. 
Homines duo dextris juncti, concordiam significant. 
.Caror XII. Quomodo tumultum. 
Homo armatus et sagittas emittens, tumultum significat. 


^ 


HIEROGLYPHICA. [18.11. 67 
uy. Πῶς ἀναμέτρησιν. 
᾿ΑΙιγϑρώπου δάκευλος) ἀγαμέτρησιν σημαίνει. 
| ιδ΄. Πῶς yvycixa ἔγκυον. 


Γυναῖκα ἔγκυον βουλόμενοι δηλῶσαι. ἡλίου κύχλον σὺν 
ἀστέρι μετὰ ἡλίου δίσχου, δίχα τετμημένου σημαίνουσιν. 


ic. “Πῶς ἄνεμον. 


Τὴν ἀνατολὴν ἱέραξ ἐπὶ μετεώρον ϑέων, ἀνέμους ση- 
pipe ἔτε καὶ ἄλλως, ἱέραξ διατεταμένος τὰἀς πτέρυγας 


ἐν ἀέρεγ οἷον πτέρυγας ἔχοντα ἄνεμον σημαίνει. 


Cap. XIII, in tit, Cod. Paris. Α. ᾿“νγαμέτρησις. 

Cap. XIV, in tit. Cod. Paris. A. Γυνὴ ἔγκυος. . 
'vsa?xa ἔγκυον] ita Codd. Aug. et Paris. A, et conjecturá Cuperus in 
Harpocr. pg. 33; reliqui et edd. Zyyvov, Merc. vertit desponsatem, | 
δίχα τετμημένον) Visconti corrigit τετμημέγῳ. Vid. adn. . 
σημαίνουσιν) ita' Codd, Aug. et.Pariss. tres, Hoesch. et d« Pauw; 
sed Ald. Merc. Pierius σημαίνει : legendum videtur γράφουσιν, vel ἕω- 
γραφοῦσυν. Ànte vocem δίσκου in Ald, stellula est apposita, 

Cap. XV, in tit. Cod. Paris. A. ἴδνεμοι., 
τὴν ἀνατολὴν] legendum videtur εἰς vel πρὸς ἀνατολήν. Vid, adn. 
iv& xal ἄλλως] in Cod. Aug. πῷς τὸ αὐτό" quasi titulus esset novi 
capitis; in Pariss. Α et B. ἔτν xal ἄλλως omittuntur. , 
πτέρυγας ἔχοντα] Codd. et edd, ἔχον, pro quo Merc. legendum dicit 
ἔχοντα, probantibus Hoesch. et de Pauw. 


CaroT XIII. Quomodo démensionem. 
Hominis digitus dimensionem indicat, .. . 
Carvr XIV. Quomodo mulierem praegnantem. —— 

Mulierem praegnantem volentes indicare, solis globum cum stella in 

[:ed$o] solis disco , in duas partes scisso significant. 
CaroT XV. Quomodo senium. 

[Fersus] ortum accipiter in sublime volans, ventos significat, Etiam 
aliter accipiter expandens alas in aére, tamquam alas habentem ventum 
significat. 


9 * 


68 HORAPOLLINIS 
we. PH. πῦρ. 
Καπνγὸς εἰς οὐραφὸν ἀφγαβαίνων πῦρ δηλοῖ. | 
| ιζ΄, Πῶς ἔργον. | 
Boóg ἄῤῥενος πέρας γροσρόμενον', ἔργον σημαένει.. .. 
ιῆ. Πῶς ποιγήν. 
Boóg δὲ θηλείας κέρας γραφόμενον ποινὴν σημαίνει. 
εϑ΄.. Πῶς ανοσιότητα. | 
Προτομὴ σὺν μαχαίρᾳ γραφομένη ἀνοσιότητα δηλοῖ. 


Cap. XVI, in tit, Cod, Paris. À. «Πῦρ. 

Cap. XVII, in tit, Cod, Paris. A. "Eeyo». 
Hob; ἄῤῥενος} ite Codd. Pariss. A, B, Aug, et alius, quem contulit 
Pieriué ; Cod, París, €, Aldus, Pierius, Merc. et Causs, ediderunt: Té 
ἄφῥενος κέρας, atque ita quoque legisse videtur Trebatius ; eodicen 
Aug. sequuntur Hoesch. et de Pauw. . 
, Cap. XVIII, im tit. Cod. Paris. A. Πονεῖν, supersetipto 2.. 

Βοὸς dà θηλείας} ita Codd. Paris&. A, B, et ez Aug. Hoesch, et de 
Pauw; sed Cod. Paris C, Ald. et reliqui: Tó δὲ ϑηλείας. 
γραφόμενον] ita Codd. Paris. B, Aug. Hoesch, et de Pauw; Cod. Paris. 
A, Aldus et reliqui ξδωγραφούμενον; Cod, Paris. C. γραφούμεενον. 
Sfovri» σημαΐνεν)] δι Cod. Paris. A. legitur srové»»v, superaddito. ye. 
(ovy. 

Cap. XIX , in tit. Cod, Paris. &. 'fvooiórgc. 
γραφομένη) Cod. Paris. C. γραφόμενον. 





Carvr XVI. Quomodo égnem. 
Fumus ad coelum adscendens. ignem imdicat. 
Carver XVII. Quomodo opus. 
Bovis masculi cornu pictum, opus significat. 
Cari XVIII. Quomodo poenam. 
. Bovie vero foeminae €ornu pictum , poenam eignificat. 
Carur XIX, | Quomodo impietatem. 
Imego umbilico tenus cum gladio picta, impietatem indicat. 


HIEROGLYPHICA. Lm.Il — 69 
*. Πῶς ouv. 
"Inmog ποτώμιος γραφόμενος. ὥραν δηλοῖ. 


κα΄. Πῶς πολυχρόνιον. 


Ἔλαφος κατ᾽ ἐνιαυτὸν βλαστάνει và “στα ; ζωγραφου- 
μένη δὲ, πολυχρόνιον σημαίφει. 


κβ΄. Ilóog ἀποστροφήν. 
«νκος. ἢ "ὧν ἀπεστραμμένος ,. ἀποστροφὴν δηλοῖ. 
| x/. Πῶς μέλλον ἔργον 
"xol ζωφραφουμένη, μέλλον ἔργον σημαίνει. 


Cap. XX , in tit, Cod. Paris. A. “ρα. 
ὥραν] Causs. corrigendum putat ἄραν ; de Pauw φϑοράν,. 


βλαστάνεν τὰ κέρατα] Ald. Merc. et Pierius articulum omittunt, Conso. 
et Hoesch. uncis includunt. 


Cap. XXI, in tit. Cod. Paris. A. Πολυχρόνεα, ἢ 
πολυχρόνιον] Pierius in Codd. invenit zoAvzgó»e, quod hahent quo- 


que Codd, Pariss. À, B. 
Cap. XXII y in tit. Cod. Peris. ) "AMoorpogt. 
Cap. XXIII, in tit. Cod. Paris A. MéAAo», 
'dxoj] Ald. Merc. Pierius '4£xovZ. 
Cart XX. Quomodo tempus. 
.Hippopotamus pictus, tempus significat. 
Carr XXI. Q«omodo losgaecwt. 
Cervus quotannis producit cornua, pictus vero, longaevum significat. 
Capror XXII, Quomodo aversionem. 


Lupus aut canis aversus, aversionem indicat. 


Caror XXIII. Quomodo fulurum opus. 
Auris picta futurum opus significat, 





70 HORAPOLLINIS 


b 


x0. Πῶς φονέα ἢ αἷμα κροκοδείλου. 


Σφὴξ αἀεροπετῆς , tros αἷμα κροκοδείλου βλαπτεικχὸν i 
φονέα σημαένει. . ᾿ 
κε. Πῶς ϑάνατο»γ. 

Νυυχτικόραξ θάνατον σημαίγει" ἄφνω γὰρ ἔπερχεταιε τοὶ 
ψεοσσοῖς τῶν κορωγῶν, κατὰ τὰς vUxtüg, ὡς ὁ  Oáyaw 
ἄφνω ἐπέρχεται. 

xc. Πῶς ἔρωτα. 
IIayig ἔρωτα ὡς ϑήραν ϑανατ" τερὸν ἀέρα ouest, * ὁν, vior. 


Cap. XXIV, in tit. Cod. Paris Α. λαπτιχκὸς ἢ φονεύς. 

“Σφὴξ ἀεροπετὴς} Ald. Merc. Pierius et Causes. vocem xgoxod'eildov, 
quam titulo capitis addiderunt Hoesch, et de Pauw, ab initio ponut 
ipsius capitis et jungunt cum σφὴξ, atque ita quoque Phasian. et Tre- 
bat. de Pauw distinguendum putat: Σφὴξ ἀεροπετὴς ἤτον αἷμα προκο- 
δείλου, βλαπτικὸν, cet, aut potius legendum: ἤτοι. λαΐμια΄ κροκοδεί- 
Aov, cet. Sed nihil mutandum. Vid, adn. 

ἢ φονέα] ita Cod. Vatic. probante Bastio in Ep. crit, ad JBoiseons- 
dium, pg. 84; Reliqui Codd. et edd. ἢ φόνον. 

Cap. XXV, in tit. Cod. Paris. A. Θάνατος καὶ ἐπὶ vua zexóasos 
Paris. C. πῶς αἰφνίδιον ϑάνατον. - 
ἐπέρχεται τοῖς νεοσσοῖς τῶν κορωνῶν] ἰία Codd. Pariss, A, B, et Hoesch. 
ex Cod. Aug. sed Cod, Paris. C, Aldus et reliqui omittunt τῶν. xope- 
γῶν. de Pauw conjicit τῶν χλωριώνων. 

Cap. XXVI, in tit. Cod. Paris. A. Ἔρως, ἀὴρ,, υἱός. 
^ Παγὶς ἔρωτα) Ald. Merc. Pierius Παγὶς ἔρωτα, óc ϑήραν “ τὸν ἀέρα 
| σημαΐνει. Lectionem, quam recipimus, ex Cod. Aug. edidit Hoesch. 
eamque eupplendam conjecit: ἸΖαγὸς ἔρωτα ὡς ϑήραν ϑανατοφόρον, 





* 


Carvr XXIV. Quomodo $nterfectorem aut. sanguinem. crocodsls. 

Vespa in aere volans, auf sanguinem crocodili noxium aut interfec- 
torem significat. 
"Carver XXV. Quomodo mortem. 

Corvus nocturnus mortem significat: subito enim invadit pullos cor- 
nicum noctu, veluti mors subito invadit. 

Caavr XXVI. Quomodo amorem. 
Laqueus amorem ut venationem * aerem significat, * um, filium. 


HIEROGLYPHICA. Lm.Il. — 71 


xb. Πῶς παλαιότατον. 
«40γοι. καὶ φύλλα. ἢ βιβλίον ἐσφραγισμέ ΨΌΥ ,). παλαιότατον 
δηλοῖ — . MEME 
xp.' Πῶς πολιορκίαν. 
Κλίμαξ πὸλιορκίαν, διὰ τὸ" ἀνώμαλον. 
x0'. Πῶς ἄπειρον, ἡ Mobder, ἢ μοῖραν». 
Τφάμματα ἑπτὰ 9 ἐν δυσὶ δακτύλοις περιεχόμενα. ἹΜοῦσανς 
ἢ ἄπειρον. s. μοῖραν σημαίνει. NEN 


σετερὸν ἀέρα σημανεί. Pierius affirmat in antiquis Codicibus legi illud 
σετερὸν ἀέρα. Cod. Paris. Α. παγὶς ἔρωτα ὡς ϑήραν θανάτου * τερὸν 
ἀέρα σημαίνει, ὦ υἱόν. Paris. B. eodem modo, sed: in. fine onu aive» 
ὃν υἱόν. Paris. C. «ylc ἔρωτα ὡς ϑήραν " τὸν ἀέρα σημαένεν." τὸν 
υἱόν. de Pauw conjicit Παγὶς ἔρωτα , óc ϑήρα ϑάνατον, πτερὸν ἀέῤα 
σημαίνεν, ὠὸν υἱόν. Posteriorem illam correctionem , ὠὸν᾽ υδὸν , proba- 
wit quoque Champollion. 

Cap. XXVII, in tit. Cod. Paris A. Παλαιόετατος, Pieriue in:suo cO- 
' dice invenit παλαιότητα. 
δηλοῖ] post hanc vocem Cod, Paris. C. habet hunc titulum :- σῶς μόδ; 
σαν. qui errore huc ex cap. XXIX translatus videtur. , 

Cap. XXVIII, in tit. Cod. Paris. Α. :Πολοορκία. 
διὰ τὸ ἀνώμαλον] de Pauw conjicit xà? τὸ ἀνώμαλον. . — 

. Cap. XXIX , in tit. Cod. Pari, A. Ἠοῦσα, ἄπειρον, μοῖρα. Paris. Q. 
rác ἄπειρον, ἢ. μοῖραν, voce οῦσαν errore ad finem cap. XXVI 
translata; Merc. ἄπειρον vertit $nespertum. — — 
Τράμματα] Cod. Paris, C, Aldus et Merc. πράγματα, sed hio alte- 
rum, γράμματα , jam conjecit. quam, conjecturam 'confirmarunt Codd, 
Aug. Pariss. A, B, et alter, quem vidit Pierius. «Ὁ. Θ΄.’ | 
δακτύλοις} de Pauw conjicit δακτυλίους. 


Cirvr XXVII. Quomodo ahtiquissimum. 
Sermones et folia, aut liber obsignatua, antiquissimum indioant,.; : 
Carvr XXVIII. | Quomodo obsidsonem. 
Scala obsidionem [sofa!] ob inaequalitatem. 
Carur XXIX. Quomodo infinitum , Musam, auk fatum. 
Literae septem in duobus digitis contentae, Musam, aut infinituni , 
aut fatum siguificant. 


^ 72 HORAPOLLINIS 


À. Τί σημαίνει γραμμὴ ἐπικεκαμμέψη ἑτέρᾳ. 
Ῥραμμὴ ὀρθὴ μία ὥμᾳ γραμμῇ ἐσικεκαμμένῃ, δέκα γρν 
μὰς ἐπιπέδους σημαίγουσι. 






λα΄. Τί δηλοῦσι χελιδόγα γράφοντες. 


Τὴν óAooysoj σημαίνειν βουλόμενοι κΣξῆσιν γονεκὴν xc- 
ταλειφϑεῖσαν τοῖς υἱέσι, χελεδόγα ζωγραφοῦσεν" incip γὰ 
κυλίεε ἑαυτὴν εἷς πηλὸν, καὶ κτίζει τοῖς νεοττοῖς φωλεὸν 
μέλλουσα τεϑνγᾶγαι. 


Cap, XXX, in tit, Cod. Paris. A. Τραμμαὶ ἐπίπεδον, in Paris. C. 

titulus deóst. Pro ἐπυκεκαμμένῃ iid ; fortasse legendum est àmae 
ϑνδορένη ἑτέραις. . Vid. adn. 
JToeupj'ópQ7 uic oot.] pro σημαίνουσι Mere. degendum putabat ση- 
μαίνει, Hoesch. ex Cod. Aug. edidit ἅμα γραμμῇ ἐπικεκαρι νένη ἢ diss 
γραμμὰς, eet. Pierius dicit Codd. 58. minus corruptos habere ἅμα 
γραμμῇ ἐπικεκλημένῃ ἢ * ἢ δέκα γραμμὰς ἐπυπέδους σημαίνουσε, Het- 
schelium sequuntur Causs, et de Pauw in textu, sed hio tamen conje 
cit: ἅμα γραμμῇ πυκοκαμμέψῃ ἢ δέκα γραμμαὲ, ἐπυπέϑους σημαίνουδ. 
Fortasse mutatione illa in cap. tit. δἀπιί6δα., legendum :- Γραμμαὲὶ ὀρϑαὶ 
δύω, ἅμα γραμμῇ ἐπικεκλιμένῃη δέκα γραμμὰς ἐπιπέϑους σημαΐένουοι, 
ant, itidem ἢ rejecto, pro σημαίνουσν recipiendum σημαίνδι. Letronniu 
ootrigit: Τραμμὴ ópÓ7 μία, ἅμα γραμμῇ ἐπυκεκαμμένῃ , ἣ déxo ἢ 3 
γραμμὰς ἐπιπέδους σημαίνουσι." 

Cep. XXXI, in tit. Cod. Paris. A. κεῆσις yon. 
κατωλειφϑεῖσαν] Cod. Paris. C. καταλειφϑεῖσι. 
κυλέεν} Aldo. κυλύει. 


Carr XXX. Quid significet linea. supra alteram snflexa. 
Linea reote una simul eum linea inflexa, decem lineae planas significat. 
/— CartvT XXXI. Qwid signsficent hirundinem pingentes.. 


Univeream significare volentes possessionem paternam relictam filiis, 
hirundinem pingunt; illa enim volvit se ipsa in lufo, et condit pullis 
nidum, moritura. 


[v 


HIEROGLYPHICA. Lr.II. 73 


AB. Tí μελαίναν περιστεράν. 


Τυναῖκα χήραν ἐπιμείψαδαν you θανάτου ϑέλοντες ση- 
δεῆναι, περιστερὼν μέλαιναν ζωγραφοῦσιν" αὕτη γὰρ οὐ συμ--. 
μίγνυται ἑτέρῳ ἀνδρὶ, ἕως οὗ χηρεύσῃ. 


λγ΄. Τί ἰχνεύμονα. 


ἸΑνϑρωπον ἀσϑενῆ, καὶ μὴ δυνηϑέντα ἑαυτῷ βοηϑῆσαι 
δι’ ἑαυτοῦ, αλλὰ διὰ τῆς ἄλλων ἐπικουρίας, ϑέλοντες δη- 
λῶσαι, ἰχνεύμονα ζωγραφοῦσιν᾽ ἐκείνη γὰρ, ὅταν ἴδῃ ὄφιν» 
οὐ πρότερον ἐπιτίϑεται αὐτῷ, αλλὰ βοῇ τοὺς ἄλλους. ἐπικα-. 
λουμένῃ. τότε ἐμαγντιοῦται τῷ ὄφει. 


Cap. XXXII, in tit. Cod. Paris. À. χήρα. 
ἄχρι Oavárov] Cod. Paris. B. μέχρν θανάτου. 
fec οὗ χηρεύσῃ] legendum videtur ex conjectura Pauwii, 2£ οὗ χηρεύση" 
Ald. et reliqui ediderunt, ἕως οὗ χηρεύεν,γ praeter Hoeschelium, ἕως 
οὗ χηρεύσῃ legentem. Merc. vertit: quamdiu vidua est; 

Cap. XXXIII, in tit. Cod. Paris. ἃ. "4vOowroc ἀσϑενὴς ) καὶ ἐπὸ 
ἐχνεύμονος. ᾿ 
βοῇ τοὺς ἄλλους] legendum fortasse, βϑοηϑοὺς ἄλλους. cet. Vid. adn. 


Carur XXXII. Quid nigram columbam. 
Mulierem viduam manentem usque ad mortem volentes significare, co- 
lumbam nigram pingunt: haeo enim non miscetur cum alio viro, do- 
nec vidua facta sit, " 


Carcr XXXIII, Quid $chneumonem. 


Hominem infirmum, quique non potest sibi ipse opem ferre per se, 
sed per aliorum auxilium, volentes indicare, ichneumonem pingunt: hic 
enim , quando viderit serpentem , non prius aggreditur ipsum, sed cla- 
more reliquos advocans, tunc adversatur serpenti, 


10 


- 


14 HORAPOLLINIS:- 
AV. Τί δηλοῦσιν ὀρίγανον ἱερογλυφοῦντες. 
Zur μυρμήκων βουλόμενοι σημῆναι. ορίγανον ἕεροχγλο- 


φοῦσιν" αὕτη γὰρ ποιεῖ λείπειν τοὺς μύρμηκας, αἀποτιϑεμέν 
ἐν τόπω. ὁπόϑεν ἐξέρχονται. 


λε. Τί σκορπίον καὶ κροκόδειλον. 





ἸΑνθρωπον ἐχϑρὸν, ἑτέρῳ ἴσῳ ἐναντιούμενον. σημῆναι 
ϑέλοντες), σκορπίον καὶ κροκόδειλον ζωγραφοῦσεν" ἑκάτερα 
γὰρ ἑκάτερον αγαιρεῖ" εἰ δὲ ἐναντίον καὶ ἀναιρετικὸν τώ 
ἑτέρου σημαίνουσι, κροκόδειλον ζωγραφοῦσιν, ἢ σκορπίον 
ἀλλ᾽ εἰ μὲν ὀξέως ἀναιροῦντα. κροκόδειλον ζωγραφοῦσιν" à 
δὲ βραδέως ἀναιροῦντα, σκορπίον, διὰ τὸ δυσχίγητον. 


Cap. XXXIV, in tit. Cod. Paris. A. ““εῖψις μυρμήκων, καὶ πεῷ 
ὀριγάνου. Cod. Paris. C. ὀρύγανον, sed in ipso capite ὀρέγανον. 
“εῖψιν] Hoesch, et de Pauw λεῖψον. 

Cap. XXXV , in tit. Cod, Paris. A. ᾿Εχϑυὸς καὶ ἐναντίος. 
ἑκάτερος γὰρ ἑκάτερον ἀνανρεῖ] ita Codd. Pariss, tres, Aldus et reli 
qui, praeter Hoeschelium et de Pauw edentes: ἑκάτερον γὰρ ἀναιρεῖ. 
Merc. verti: uterque enim alieri mutuum affert exilium. 


Caror XXXIV. Quid significent origanum $n sacra scrsptura 
| psngentes. 

Discessum formicarum volentes indicare, origanum in sacra scriptun 
pingunt: haec enim [herba] facit abire formicas, deposita in loco, 
unde egrediuntur. 

CaruT XXXV. — Quid scorpium et crocodilum. — 

Hominem inimicum cum altero pari pugnantem significare volentes, 
scorpium et crocodilum pingunt: alter enim alterum occidit; si vero 
adversarium et interfectorem alterius indicant, crocodilum pingunt, aut 
scorpium : sed si quidem celeriter interficientem , crocodilum pingunt, 
si vero tarde interficientem , scorpium , ob difficilem ejus motum. 


HIEROGLYPHICA. Lis. IL. 76 


|o 4€. Τί γαλῆν. 


Γυναῖκα ἀγδρὸς ἔργα πράττουσαν βουλόμενοι σημῇναι. ᾿ 


» 23€ 


γαλῆν ζωγραφοῦσεν" αὕτῃ y&p ἄῤῥενος αἰδοῖον ἔχει. ὡς οστά- 
Qo». E 
AL. T χοῖρον. 

“Ὅτε βούλονται ἄνθρωπον ἐξώλη σημῆναι. χοῖρον ζωγρα- 
φοῦσι. διὰ τὸ τὴν φύσιν τοῦ χοίρου τοιαύτην εἶναι. 


. Mj. Πῶς ϑυμὸν ἄμετρον. 


Εἰ δὲ θυμὸν ἄμετρον, ὡς τε καὶ ἐκ τούτου πυρέττειν 


τὸν θυμούμενον. λέογτα γράφουσιν, ἐξοστείζοντα τοὺς ἰδίους 
σκύμνους" καὶ λέογτα μὲν, διὰ τὸν ϑυμὸν. τοὺς σκυύμψους 


Cap. XXXVI, in tit. Cod. Paris. A. Γυνὴ ἀνδρὸς, καὶ περὲ γαλῆς, 
ita ut post. ἀνδρὸς deésse videantur verba ἔργα πράττουσα. 

Cap. XXXVII, in tit. Cod, Paris. A. ' E£óAgc. 
ϑιὰ τὸ τὴν φύσιν — εἶναι] pro εἶναν im Cod. Paris. C. legitur οὖσαν. 
Codd. Pariss. À, B. διὰ τὴν φύσιν τοῦ χοίρου τοιαύτην οὖσαν, omisso 
articulo τό. 

Cap. XXXVIII, in tit. Cod. Paris. A. Θυμὸς ἄμετρος. 
ἐξοστεΐξοντα — ἐξοστεϊξομένους] Codd. et edd. ἐκστοΐξζοντα — ἔχστο- 
ὑξζομένους. Fortasse legendum: ἐχμαστίζοντα vovg ἐδίους ὥμους. Vid. 
adn. Merc, vertit: flagellantem., | 


Caro XXXVI. Quid mwustelam. 
Mulierem viri opera facientem volentes significare, mustelam pin- 
gunt: haec enim viri membrum habet, veluti ossiculum. 


Carvr XXXVII. Quid porcum. 


- Quando volunt hominem spurcum significare porcum pingunt, prop- 
ferea quod natura porci talis sit. 


Caror XXXVIII. Quomodo iram $mmodicam. 


' 81 vero iram immodicam, ita ut ex ea febrem contraxerit iratus, leo- 
nem pingunt, exossantem suos catulos: et leonem quidem, ob iracun- 


10 * 


^" 


16 HORAPOLLINIS 


δὲ ἐξοστεϊζομένου;, ἐπειδὴ τὰ οστὰᾶ τῶν GuÜMSOP πκοπὸ- 
μενα. πῦρ ἐκβάλλει. , 
A0. Πῶς γέροντα μουσικόν. 

Γέροντα μουσικὸν βουλόμενοι σημῆναι» πυκνὸν ζωγρα- 
qoc." οὗτο; γὰρ ἠδύτατον μέλο; ἄδει γηράσκων. 

μ΄. llo; ἄνδρα δηλοῦσι συγγινόμενον τῇ ἑαυτοῦ γυναιχί. 

"Ayüga συγγιγόμενον τῇ ἑαυτοῦ γυγαικὶ κατὰ μέξιν fov 
λόμενοι σημῆναι, δύο κορώνα: γράφουσιν" αὗταε γὰρ συμ- 
μίγνυνται αλληλαις, ὡς μίγνυταε ἄγϑρωπος κατὰ φυΐσιγ. 
Dl μα΄. Τί δηλοῦσι κάγϑαρον τυφλὸν γράφοντες. 

"Ανδρα δὲ ὑπὸ ἡλιαχῆς; ακτῖγος πυρέξαντα καὶ ἐντεῦϑεν 







ἐξοστειξ ομένους] de Pauw post hoc verbum deésse putat σδιεὰ τὸ συρε- 
τὸν, aut simile quid. Merc. vertit: cawda caesos. 

Cap. XXXIX , in tit. Cod. Paris, A. Γέρων μουσιχός. 
ἄδει γηράσκω»] de Pauw corrigendum putat, ἀδεν ϑνήσχων. 

Cap. XL,^in tit. Cod. Paris, A. Συνουσία xai σεερὶ κορώνης. 
» συγγενόμενον τῇ ἑαυτοῦ γυναικὶ] Hoesch. et de Pauw, τῇ 
γυναικὶ αὑτοῦ. Pro συγγιγόμενον. God. Paris. Α. συγγενόμενον. 

Cap. ΧΙ 9 in tit. Cod. Paris. A. Πυρέξας εἰς ϑάνατον ἐξ ἡλέου- 
ἄνδρα δὲ] Cod. Paris. C, Ald, Mero. Causs. Pierius particulam δὲ 


omittunt, 


diam; catulos vero exossatos, quoniam ossa catulorum contusa, ignem 
emittant. . 
Carvr XXXIX. — Quomodo senem musicum. 

Senem musicum volentes significare, cycnum pingunt: hic enim sua- 
vissimam cantilenam canit senescens. 

Carvr XL. Quomodo virum significent congredientem cum sua 

, uxore. 

Virum congredientem cum sua uxore per coitum volentes significare , 
duo cornices pingunt: hae enim congrediuntur inter se, eodem modo, 
quo coit homo secundum naturam. 


Carvr XLI. Quid significent scarabaeum caecum pingentes. 


Virum vero qui a solis radiis febrem contraxit, et exinde mortuus est 


HIEROGLYPHIGC A. Lire. II. 71 


W απποθανόντα βουλόμενοι σημῆναι, κάγϑαρον τυφλὸν γράφου- 
σιν" οὗτος γὰρ ὑπὸ τοῦ ἡλίου τυφλούμενος ἀποϑνγήσκεις 


μβ΄. Τί δηλοῦσιν ἡμίονον γράφοντες. 


Γυναῖκα δὲ στεῖραν βονλόμενοι σημῇναι, ἡμίονον γρά- 
φουσιν" αὕτη γὰρ διὰ τοῦτο στειρά ἐστι, διὰ τὸ μὴ ἔχειν 
“τὴν μήτραν ἐπ᾽ εὐθείας. 


μγ΄. Πῶς δηλοῦσι γυναῖκα γενγγήσασαν ϑήλεα βρέφη. 


Τυναῖκα γενγήσασαν θήλεα lBoépg πρώτως.» βουλόμενοι ἡ 
σημῆναι, ταῦρον ἐπὶ τὰ ἀριστερὰ νεύοντα ζωγραφοῦσιγ" εἰ 
δὲ ἀῤῥενα, πάλιν ταῦρον ἐπὶ τὰ δεξιά. νεύοντα ζωγραφοῦ-- 
σιν" éxtipog γὰρ ἀπὸ τῆς οχείας καταβαίνων, εἰ μὲν ἐπὲ 
τὰ ἀριστερὰ κατέλϑοι, ϑῆλυ γεννᾶται" εἰ δὲ ἐπὲ τὰ δεξιὰ 
κατέλϑοι ἀπὸ τῆς οχείας ἄῤῥεν τίκτεται. 


« Cap. XLII, in tit. Cod, Paris. A. Στεῖρα.- ' 
γυναῖκα δὲ] Ald. Merc. Causs. et Pierius omittunt δέ. 
Cap. XLIII, in tit. Cod. Paris. A. Γυνὴ 9j τεκοῦσα, $ ἄῤδεν" καὶ 
στερὲ ταύρον. 
καταβαίνων] Ald. Merc. Causs. et Pierius, χαταβάλλων. 
ϑῆλυ γεννᾶται] Ald. et iidem ϑῆλυ γεννᾶσθαν σημαΐνει. In Cod. Paris. 
C. haec inverso ordine leguntur: εὖ μὲν ἐπὶ τὰ ϑεξιὰ "ανέλθοι, ἀξ 
volentes significare , scarabaeum caecum pinguní: hic enim a sole ex- 
caecatus moritur. 

Caror ΧΙ, Quid significent mulam pingentes, 

Mulierem vero sterilem volentes significare, mulam píngunt:' haed 
enim propterea sterilis est ,. quod non habet matricem rectam. ΕΝ 
ἄλρυτ XLIII. Quomodo significent mulierem quae peperit. 

foeméneam prolem. tn 
Mulierem , quae peperit foemineam prolem primo , volentes significare , 
taurum sinisfrorsum se 'vertentem pingunt; si vero mesoulam, rursus 
taurum dextrorsum se vertentem pingunt: ille enim post coitum descen- 
dens, si quidem ad sinistram partem descendat, foemina gignitur; si 
vero ad dextram descendat post coitum, mas paritur. - 


78 HORAPOLLINIS 






μδ΄, Πῶς δηλοῦσι σφῆκας. 
Σφῆκας βουλόμενοι σημῆναι, νεκρὸν ἵππον ζξωγραφοῦοιν 
ix γὰρ τούτον ἀποϑαγόντος, πολλοὶ γίνονται σφῆκες. 
με. Πῶς δηλοῦσι γυναῖκα ἐκτιτρὠώσκουσαψ.- 
Γυναῖκα ἐκτιτρώσκουσαν βουλόμενοι σημῆναι, ἝἕἝππον mt 
τοῦσαν λύκον ζωγραφοῦσιν" οὐ μόνον γὰρ πατοῦσα τὸν M. 
xor ἐκτιτρώσκει ἡ ἵππος. αλλὰ καὶ τὸ ἴχνος ἐὰν πατήη 
τοῦ λύκου, παραχρῆμα ἐκτιτρώσκει. 
με΄. Πῶς ἄνθρωπον ἰατρεύοντα ἑαυτὸν ἀπὸ χρησμοῦ. 
᾿Ἄνϑρώπον ἀπὸ χρησμοῦ ἰατρεύοντα ἑαυτὸν βουλόμεναι 
σημῆναι, φώσσαν κρατοῦσαν φυλλὸν δάφνης ζωγχραφοῦοιν 
ἐκείνη γὰρ ὅτε αἀῤῥωστεῖ, φυλλον ἐπιτίϑησι δάφνης εἰς τὴν 
9€000.4y ἑαυτῆς 9 καὶ ὑγιαίνει. 


Qev τίκτεται, εἰ δὲ em? τὰ ἀρίστερα κατέλθοι ἀπὸ τῆς ὀχείας, Of 
γενγᾶσθϑαν σημαΐνεν. Codd. Parr. A, B, in fine ἄῤῥεν τίπεει, ecd ia 
margine additur, yg. τίκτεται. 
. Cep. XLIV , in tit. Cod. Paris. A. Σφὴξ', xol ὅτι ἐξ ἕσεσεου. 
ἐκ γὰρ τούτου] edd. praeter Hoesch. et de Pauw, ἐκ γὰρ αὐτοῦ. 
Cap. XLV, in tit. Cod. Paris. A. Γυνὴ ἐκτιτρώσχουσα. 
Cep. XLVI, in tit. Cod. Paris. A. ᾿Ξαυτὸν ἰατρεύων, καὶ περὶ 
φάσσης. 
γεοσσιὰ»] ita Cod. Paris. C; reliqui 90001. 


Care XLV. Quomodo significent eespas. 

Vespas volentes significare, cadaver equi pingunt: : ex hoc enim mor- 
tae, multee proveniunt vespae. 

Carvr XLV. (Quomodo signsficent mulierem. abortem facientem. 
.Mulerem abortum facientem volentes significare, .equam  caloantem 
lupum pingunt: non solum enim calcans lupum abortum facit equa , sed 
etiam vestigium si ealcaverit lupi, statim abortum facit, 

Carut XLVI. Quomodo hominem medentem sibi ex oraculo. 

. Mománem ex oreculo medenfem sibi volentes significare, palumbum 
tenentem felium lauri pingunt: ille enim quando aegrotat, folium. im- 
ponit lauri nido suo, et convalescit, ' 


HIEROGLYPHICA. Lim.II. : 79 


μζ΄. Πῶς κώνωπας πολλούς. 

Κώνωπας πολλοὺς ἐπιφοιτῶγτας βουλόμενοι ζωγραφῆσαι, 
σχώληκας γράφουσιψ' ἐκ τούτων γὰρ γεννῶνται οἱ κώγωπες. 
uv. Πῶς ἄνδρα μὴ ἔχοντα χολὴν, αλλ᾽ ag ἕτέ- 
ρου δεχόμενον... 

"Ayüox μὴ ἔχοντα χολὴν αὐτοφυῶς, αλλ᾽ «ἀφ᾽ ἑτέρου. 
δεχόμενον γράφοντες, περιστερὰν ζωγραφοῦσιν, ἔχουσαν «τὰ 
ὀπίσϑια ogÜd, ἐν ἐκείνοις γὰρ τὴν χολὴν ἔχει. 

μϑ. Πῶς ἄνθρωπον ἀσφαλῶς οἰκοῦντα πόλιν. 
᾿άγϑρωπον ἀσφαλῶς οἰκοῦντα πόλιν σημῆναι βουλόμενοι 
ἀετὸν λίϑον βαστάζοντα ζωγραφοῦσιν" ἐκεῖνος γὰρ ἀπὸ ϑα- 
λάσσης) ἢ ἀπὸ τῆς γῆς λίϑον ἐπαίρει, καὶ τίθησιν εἰς τὴν 
ἰδίαν νεοσσιὰάν, διὰ τὸ ἀσφαλῶς μένειν. 


Cap: XLVII, in tit. Cod. Paris. À. κώνωπες. 

Cap. XLVIII, in tit. Cod. Paris. A. "vno μὴ ἔχων χολήν. 

Cap. XLIX, in tit. Cod, Parie A. "άνηρ ἀσφαλῶς οἴκων πόλιν. 
ϑαλάσσης] Ald. ϑαλάττης. 
ἢ ἀπὸ τῆς γῆς] Ald. articulum omisit; sequuntur eum Merc. Cause. Pie- 
rius; articulus quoque deést in Cod. Paris. C. 
γνεοσσιὰγ}] edd. νοσσιάν. 


Carvr XLVII. Quomodo culices multos. 
Culices multos adventantes volentes pingere, vermes pingunt: ex his 
enim nascuntur culices. 


Carvr XLVIII. Quomodo virum non. habentem bilem, sed αὖ alio 
accipientem. 


[1 


Virum non habentem bilem sua natura, sed ab alio accipientem scri- 
bentes, columbam pingunt habentem partem posteriorem erectam, in 
illa enim bilem habet. 

Carvr XLIX. Quomodo hominem tuto habitantem urbem. 

Hominem tuto habitantem urbem eignificare volentes, aquilam lapi- 
dem gestantem pingunt: illa enim e mari vel a terra lapidem tollit et 
imponit suo nido, ut tuto permaneat. 


80 HORAPOLLINIS 


9. Πῶς ἄνθρωπον ἀσθενῶς ἔχοντα, καὶ ὑφ᾽ ἑτίέ- 
ρου καταδιωκόμενον.- 


ἸΑνϑρωπον ἀσθενῶς ἔχογτα, καὶ καταδιωκόμενον ὑπὸ 


ἱσχυροτέρον βουλόμενοι σημῇναι, ωὠτίδα καὶ ἵππον eroe 
΄ σιν" αὕτη γὰρ ἵπταται, ὅταν ἴδῃ immor. 


va. Πῶς ἄνθρωπον δηλοῦσι προῤφφεύγοντα τῷ ἰδίῳ 
πάτρωγε καὶ μὴ βοηθούμενον. 


"doy poor προρφεύγοντα τῷ ἰδίῳ πάτρωνε; καὶ μὴ βοη» 
ϑούμενον, ϑέλοντες δηλῶσαι, στρουϑὸν καὶ γλαῦκα ξωγρα- 
| φοῦσιν" οὗτος γὰρ ϑηρευόμενος, πρὸς τὴν γλαῦκα τρέχει, 
καὶ πρὸς αὑτῇ ὧν πιέζεται. 


Cap. L, in tit. Cod. Paris. A. 4’: ωκόμενος ὑπὸ ἐσχυροτέρου- 
καταδιωκόμενου de. Pauw conjicit xacvovxevotpevos. 
αὕτη yàg ἵπταταν, ὅταν ὕδῃ ἵππον] de Pauw conjicit: αὕτη γὰρ ἐφίκ- 
ταται, ὅταν, cet. vel: αὕτη γὰρ ἵπταται ὅπου ἂν VÓg ἔσεστον, Fot- 
tasse pro ὕππον utroque loco legendum κύνα. Vid, adn. 

Cep. LI, in tit, Cod, Paris. A. Ζητῶν βοήϑειαν ἐκ πάτρωνος. 


Carvr L. Quomodo hominem infirmum, et quem alius 
persequitur. ? 


Hominem infirmum , et quem persequitur validiorr volentes significare , 
otidem et equum pingunt: haec enim avolat, quando viderit equum. 


Caror LI. Quomodo hominem significent confugientem ad swem 
patronum, et non adjutum. 


Hominem confugientem ad suum patronum, et non adjutum, volentes 
significare, passerem et noctuam pingunt: hic enim ubi venatione peti- 
tur, ad noctuam se confert, et apud ipsam opprimitur. 








HIEROGLYPHICA. Lm Il. 81 


νβ΄. Πῶς ἀἄνθρῶπον δηλοῦσιν ἀσϑενῆ xal προπετευόμενον. 

᾿νϑρωπον ἀσθενῆ καὶ προπετευόμενον βουλόμενοι ση- 
μῆναι, νυκτερίδα ζωγραφοῦσιν" ἐκεέγη γὰρ μὴ ἔχουσα πτε- 
QX, ἵπταται. 


νγ΄. Πῶς γυναῖκα ϑηλάζουσαν, καὶ καλῶς ἀνατρέφουσαν.- 
Γυναῖκα ϑηλάζουσαν, "xal καλῶς ἀγνατρέφουσαν βουλό- 
μεγοι ξωγραφῆσαι, νυκτερίδα πάλιν ἔχουσαν ὀδόντας καὶ 


μαστοὺς ζωγραφοῦσιν" αὕτη γὰρ uórg τῶν ἄλλων πτηνῶν; 
οδόγτας καὶ μαστοὺς ἔχει. 
νδ΄ Πῶς ἄνθρωπον κηλούμενον ὀρχήσει. 
᾿Ανϑρωπον δι ὀρχήσεως καὶ αὐλητικῆς κηλούμενον βουλό- 
' peo, σημῆναι, τρυγόνα ζωγραφοῦσιν" αὕτη γὰρ ὑπὸ αὐλοῦ 
καὶ ὀρχήσεως; ἁλίσκεται. 


Cap. LIE, in tit, Cod, Paris. Α. ᾿“σϑενὴς, προπετευόμενος. 

Cap. LIII, in tit, €od. Paris. A. Τυνὴ καλῶς ϑηλάξουσα, καὶ περὶ 
ψυχτερίδος. 
νυκτερίδα πάλιν ἔχουσαν ὀδόντας καὶ μαστοὺς ξωγραφοῦσιν] ita ex 
Cod, Aug. edidit Hoesch. quem sequitur de Pauw, eamque lectionem 
emfirmant Codd. Pariss. Α οἱ B; sed C, Ald. et reliqui, legunt", τρυγόνα 
ζωυγραφοῦσιν, caeteris πάλυν — μαστοὺς omissis. Gesnerus jam conje- 
etat νυχτερόδα esse legendum pro τρυγόνα, Causs. τρίγονα. De Pauw 
ταῦθα ἔχουσαν ὀδόντας xal μαστοὺς abundare putat, , 

Cap. LIV , in tit, Cod. Paris, A. “Ἡδόμενος ὀρχήσει καὶ αὐλῇ. 


Ciro LII. Quomodo kominem significent infirmum et temere agentem. 

Momiaem infrmum et temere agentem volentes significare, vesperti- 
lenem pingunt: illa enim non habens alas, volat. ' 

Carer LIII. Quomodo mulierem lactantem et bene nutríentem. 

Nulierem lactantem, et bene nutrientem volentes pingere, vesperti- 
lmem rursus habentem dentes et mammas pingunt: haec enim sola in- 
ter reliquas volucres, 'dentes et mammas habet. j 

Carvr LIV. Quomodo hominem deceptum saltatione. - 

Nominem per saltationem et tibiae cantum deceptum volentes signifi- 

ere, turturem pingunt: haec enim tibia et saltatione capitur, 


11 


82 HORAPOLLINIS 


γε. Πῶ; ἄνθρωπον μυσειπόν. 

"drÜponor δὲ μυστικὸν, καὶ τελεστὴν βουλόμενοι ἀπῇ. 
ψαι, τέττιγα ζωγραφοῦσιν" οὗτο; γὰρ διὰ τοῦ σεόματο; -] 
λαλεῖ, ἀλλὰ διὰ τῆς ῥάχεως φϑεγγόμενος ) καλὸν μέλος aula 

ψῷ. Πῶς βασιλέα ἰδιάζοντα, καὶ μὴ ἐλεοῦνεα d» τῶ 
πταίσμασι. 

Βασιλέα ἰδιάζοντα, καὶ μὴ ἐλεοῦντα ἐν τοῖς πεαίσμια 
“βουλόμενοι σημῆναι, ἀετὸν ζωγραφοῦσιγ" οὗτος γὰρ ἐν ws 
ἐρήμοις τόποις ἔχεε τὴν νεοσσιὰν, καὶ ὑψηλότερος πάντωι 
τῶν πετειγῶν ἵπταται. 

ψζ΄. Πῶς ἀποκατάστασιν πολυχρόνιον. 
᾿Αἰποκατάστασιν δὲ πολυχρόνιον βουλόμενοι σημῆναι. qo- 


Cap. LV, in tit, Cod. Parie. A. Τελεστὴς καὶ μυστεκός. 
καὶ τεἐλεστὴν] ita Hoesch. et de Pauw; Ald. et reliqui, καὶ τελετήν 
Merc. vertit: rebus sacrís ceremoniisque addiciwm. 

Cap. LVI, in tit. Cod. Paris. A. Βασιλεὺς ἐδιάξων- | 
μὴ ἐλεοῦντα ἐν τοῖς πτάΐσμασι)] Merc. vertit: quique errata «on cn 
donet, Cod. Paris, C, Ald. Merc. et Pierius, omittunt ἐν. . 
γεοσσιὰ»] ita Hoesch. et de Pauw; sed Ald. et reliqui, *ooosá». 

' wal ὑψηλότερος ita Codd, Pariss. A, B, Hoesch. et de Pauw ; s 
Cod. Paris. C, Ald. et reliqui, ὑψηλότερον. 

Cap. LVII. in tit. Cod. Paris. A. '4fzoxeráocacis πολυχρόνιος, κ 

στερὲ φούγιχος ζώου. 


"arvr LV. Quomodo hominem mysticum. 

Hominem vero mysticum, et sacris initiatum volentes significare, cic 
dam pingunt: haec enim ore non sonum edit, sed per spinam [dorsi] 
sonitum edens, pulchrum cantum canit. 

λυ LVI. | Quomodo. regem ab aliis sese. secernentetm ,. et on 
.Aniaerentem in calamitatibus. 

Regem, ab aliis. se secernentem, et non miserentem in calemitatibus το. 
lentes significare, aquilam pingunt: haec enim in desertis locis habet 
nidum, et altius quam reliquae volucres volat.  , 

Carvr LVII. Quomodo instaurationem. diuturnam. 

Instaurationem vero diuturnam volentes significare, phoenicem avem 


HIEROGLYPHIC A, Lus. II. 83 


ψικα τὸ ὄρνεον ζωγραφοῦσιν" ἐκεῖνος γὰρ ὅτε γενγᾶται, 
"a αὐποκατάσξασὶς Ῥίνεται πραγμάτων" " γεννᾶται δὲ τοιούτῳ 
à τρόπῳ" δτὰν μέλνῃ τελευτᾷν ὁ φοῖνιξ. δήσσει ἑαυτὸν . ἐπὶ 
A vy γῆν, wal om» ἐκ τοῦ ῥήγματος λαμβάγει, καὶ ἐκ τοῦ 
mu ἰχῶρος τοῦ καταῤῥέοντος διὰ τῆς Omfjo, ἄλλος γεννᾶται" οὖ- 
τὸς τε ἅμα τῷ πτεροφυῆσαι, σὺν τῷ πατρὶ πορεύεται εἰς 
^: τὴν “Ἡλίου πόλιν τὴν ἐν Jiy/nro, ὃς καὶ. παραγενόμε.- 
- Woc ἐκεῖ, ἅμα τῇ ἡλίου ἀνατολῇ, [ἐκεῖσε] τελευτᾷ". καὶ μετὰ 
y τὸν θάγατον τοῦ πατρὸς, ὁ ψεοσσὸς πάλιν ἐπὶ τὴν ἰδίαν 
“πατρίδα ἄπεισιν" οἱ δὲ ἱερεῖς τῆς Αἰγύπτου τοῦτον τὸν 
ἀποθανόντα φοίνικα ϑάπτουσι. 


ε cU ᾿ . “. PN . . t 


(δήσσει ἑαυτὸν ixl τὴν did. alii legunt ὀίπεει, et pro ζήγματος , 
Δϑίμματος. 
ὃπὴ»] ali κοπήν. 
διὰ τῆς ὀπῆς] haec absunt in AM. apüd Merc. et Pierium. 
ἄλλος γεννᾶται] Cod. Paris. C. ἄλλα γέννὥται. 
ἅμα τῷ ᾿πτεροφυῆσα!! ita Codd, Pariss. A, B, Hoescb. et de Pauw; 
*ed Cod. Paris. C, Ald. et reliqui, ἅμα τῇ πεεροφυήσει. 
ὃς xal παραγενόμενος — τελευτᾷ] ita conjecit de Pauw, eédque con- 
jectura probatur Cod. Paris. A, in quo' lepitur: zopeóera) "σὺν ᾿ τῷ 
σεατρὲ εἷς ἡλίου πόλυν τὴν ἐν Miyirztvo , ὃς καὶ παραγενόμενος 2. eet. 
Reliqui : xdi παραγενόμενος — τελευτᾷ. Legi quoQqüe póobeit: καὶ 
σταραγενόμενος ἐκεῖ, ἅμα τῇ ἡλίου ἀνατολῆ, ἐκεῖνος ᾿πελευτᾷ. 
aut: ὃς καὶ παραγενόμεγος ἐκεῖσε, — xe? τελευτᾷ. Vid. adn. 
μετὰ τὸν ϑάνατον] Cod. Paris. e μέτα, Ouvavov , sine | articulo, 
να . iss PP TE 
pingunt: ille enim quando vasoitür , instauratio fl rérum; ndicitur aw- 
tem hoc modo: quühdo moriturus sit phoenix , projicit se ipse fn ferram, 
. et vulnus ex illa projectione aécipit, et'ex'ichore defluente per vulnus, 
alius nascitur; hic autem, simul ac pennae ei natae sunt, cum patre 
proficiscitur Heliopólin in Aegypto, qui quum ibi advenit, simul 'cum 
solis exortu, [illuc] moritur, et post mortem petris, pullus rursus 
in suam patriam redit; sacerdotes vero Aegypti hunc mortuum p'hoc- 
nicem sepeliunt. 


: 11* 


8& — HORAPOLLINLIS:;.: 






γῆ. Πῶς φιλοπάτορα. 

Φιλοπάτορα βουλόμεγνοε σημῇναι ἄνθρωπον, nep 

ζωγραφοῦσιν" ὑπὸ γὰρ τῶν γεννησάντων ἐκεραφεὲρξ, οὗ p 

φίζεται τῶν ἰδίων πατέρων. ἀλλὰ παραμέχεε. οὐτρὶῳ dy 
ἐσχάτον γήρως ) θεραπείαν αὐτοῖς. ἀπονέμωί, | 


»9. Πῶς γυναῖκα μισοῦσα τὸν ἑαυτῆς ἄνδρα. 


τς Γυνγαῖνα μισοῦσαν τὸγ ἴδιον ἄνδρα, καὶ ἐσειβουλενίυμω 
αὐτῷ εἰς θάνατον, μόνον δὲ διὰ μίξιν κολακεύουσαν αὐτὸν; 
βουλόμενοι σημῆναι, ἔχιν ζωγραφοῦαιν" αὕτη γὰρ, δεαν' «j- 
γίνηται τῷ ἄῤῥενι, στόμα σεόματε ἐμβώλλει, xod μεκὰ τὸ 
ἀποζευχϑῆναι, ἀποδακοῦσα τὴν κεφαλὴν τοῦ. ἄῤῥενος. aval. 


Cap. LVIII, in tit. Cod. Paris, A. Φιλοπάτωρ. 

. Cap. LIX, in tit. Cod. Paris. A. vv μισοῦσα τὸν ἄνδρα, x καὶ ἐν 
ἐπιβουλῇ κολακεύουσα. : . 
ἔχυν -ζωγραφοῦσι] de Pauw eomrigendum putat FyiO'vav. 
στόμα στόμαξν &ufáÀin] Codd. Pariss. A, B, Hoesch. et de Pow 
ἐμβαλοῦσα, pro quo hio conjecit. ἐπυβαλοῦσρ,, ant ipa oUqe , Cod. 
Paris. C. ἐπιβάλλουσι.  Aldipam secuti sumus, intellecte amate grópc, 
pronomine οὗτος γα] ἐκρῦῖνος, Vid. adn. 
μετὰ τὸ dmotevyO va] de Pauw conjioit , μετὰ rof, aut κατὰ τὸ dxc- 
ξευχϑῆκαι, 
τοῦ ἄῤξενος &vmgs;] Cod. Paris, A. τοῦ ἄῤῥενος ὁ ἀφαιρεῖ, eed in mar- 
gine additnr: yQ* ἀναιρεῖ. 


.. Carvr LVIII. | Quomodo petris amanisss. 

Patris amantem significare volentes hominem, ciconiam pingunt: a 
genitoribus, enim enutrita non se sejungit a suis parentibus, sed. manet 
apud ipsos usque μα ultimam senectutem, curam ipsorum, gerens, 

Gírvr. Δ. Quomodo mulierem odia habenibm suum marstum. 

Mulierem odio habentem. suum maritum et insidiantem ipsi ad mor- 
tem, solum vero per coitum blandientem ipsi, volentes eignificare , vi- 
peram pingunt: haec enim, quando congreditur cum viro, os [élliwi] 
ori -[suo] inserit, et quande disjunguntur, demordens capnt viri, [ewm] 
occidit, , 


HIEROG LY PH EG: A, :Li. II. 85 


ξ΄. Πῶς τέκνα δηλοῦσιν éniBovMVorra ταῖς uqsoáow. 


δ το ἔκγᾳ ἐπεβουβεμοντα. ταῖς μητράσι σημῆναι βουλόμενοι, 
Y δ κιῦναν ζωγραφοῦσιγ" αὕτη. γὰρ éy τῇ X οὐ τίκτεται, ἀλλ 
ἐκβιβρώσχουσα τὴν γαστέρα τῆς μητρὸς ἐκπορεύεται. - | 


Ea. Πῶς ἄνϑρωπον δηλοῦσιν ὑπὸ κατηγορίας λοι-- 
? DEED doeybérrs Nu ψοσήσαξτα. 
I US EET εὐ ᾿ ' 

" d yÜguroy ὑπὸ κατηγορίας ᾿λοιδορηϑέντα , καὶ νοσήσαψ- 
τα ἐντεῦθεν βουλόμεμοι. σημῆναι, βασιλίσκον ζωγραφοῦσιν" 
ἐκεῖνος γὼρ τοὺς πλησιάζοντας τῷ ἑαυτοῦ φυσήματι qo- 
vi, 


e u, ἐμ tit. Cod, Paris. A. Téxe« τι βονλεύρνεα ἡϑεράσιν. 
παῖς μητράσι)] Cod, Paris. A. omittit ταῖς. 
, € ἔχιδναν ξωγραφοῦσιν] de Pauw conjicit ἐχέίδγιον, e 7 
" Ap». τῇ ". οὐ εἰπρεται] Mero. ᾿ἄρδερα Ραψαξ, ἐν τῇ φυσικῇ τάξενν Hoesch. 
ι. ἂν ej ódin, 

Cap. LXI, in tit. Cod. Paris. A. Wonícag: διὰ λοιϑαρίας. 
᾿νϑρωπον ὑπὸ κατηγορίας] Hoesch, et de Pauw; ᾿ἡνϑροπην di, cet. 
γοσήσανξα] ita Codd, Aug. Paris, ἃ, B, Hoesch, ef de Pauw ;. God. 
Paris. C, inverso ordine, évvebQev γρσήσαντα, Ald. et reliqui ἀσβα- 
?70aGT9. 'Á - : 


Ca»or LX. Quomodo liberos significent insidiantes matribus. 
Liberos insuljanfes ggatribus siguificare volentes, vipergm pingunt: 
hasc epim ig * non gignitur, sed exedens ventrem maris prodit, . 
Carvr LXI. Quomodo hominem significent ob criminationes CoW- 


" ΩΝ petitum atque aegrotantem, 


Hominem ob eriminationes conviciis petitum, atque ipde-aegrofantem 


volenjes siguifipare , besliscum pingunt : illa enim appropi&quantes suo 
afflatu occidit, 


88 HORAPOLLINIS 
φιλεῖ, ἔμπροσϑεν βαστάζων φονεύει" ὃν δὲ μεσεῖ., ὄπιεθη 
ἔχει, xal ἐκεῖνον ἐκτρέφει. 

ξζ΄. Πῶς ἄγϑρωπον τὰ ἴδια ἐλαττώματα xot/rzóyra. 


᾿Μἴγϑρωπον τὰ ἴδια ἐλαττώματα πρύττοντα βουλόμαα 
σημῆναι, πίθηκον οὐροῦντα ζωγραφοῦσινν" οὗτος ydg ep, 
πρύπτει τὸν ἴδιον οὖρον. 







$9. Πῶς τινα κατὰ τὸ μλλον ἀκουονὲά. 


Τινὰ δὲ κατὰ τὸ μᾶλλον ἀκούοντα ϑέλοντες σημῆναι, 


αἶγα ζωγραφοῦσιν" οὕτη» γὰρ ἀγαπνεῖ διὰ τῶν Lacie 


«xà τῶν Orr. 
ξϑ'. Πῶς ἄστατον». 


Τιγὰ δὲ ἄστατον. καὶ μὴ μένοντα ἐκ ταὐτῷ. «cÀÀ ón 
μὲν ἰσχυρὸν [καὶ θρασὺν], ὁτὲ δὲ ἀσθενή [καὶ δειλὸν 


Gap. LXVII, in &t, Cod. Paris. A. ᾿Ἄγϑέφωπος οόσέτων τὰ ἔδιε 
ἐλαττώμενα. : 
σέθηκον] Pierims in Codd. M8$. invenisse se dicit αἴλουρόν. 

Cap. LXVIII, in tit. Cod. Paris. A. ᾿“κούων κατὰ τὸ μᾶλλον, de 
Pauw recte conjecisse videtur , legendum esse ἀναπνέονεας 

Cap. LXIX, in tit. Cod. Paris. A. δὴ μένων ἐν ταὐτῶν 
ὁτὲ μὲν ioyvgó» — καὶ δειλὸν] Cod. Paris, C. et Ald. ὁτὲ μὲν ἐσχι- 
ram vero odit; quam vero amat, ante se gestans occidit; quam vere 
odit, pone se habet, et illam nutrit. : | 

Carur LXVIL.— Quomodo hominem sua vitia occultantem. 

Hominem sua vitid occultantem volentes significare, simiam mejenten 
pingunt: haec enim mejens occultat urinam suam. 

Carvor LXVIII. | Quomodo aliquem auditu proéstantens.: 

Aliquem vero auditu praestantem "volentes indicare , captanx pingtmt: 
haec enim respirat per nares, atque aures. 

-' '  Carvr LXIX. | Quomodo sibi non constantem. 

Aliquem vero sibi non constantem, et non persistentem in eodem, 
sed nunc fortem [et audacem] nunc infirmum . [et timidum] volen- 


HIEROGLYPHIC A, .:Lr. II. 480 


&; -βουλόμεψοι σημῇναι, ὕαιναν ξωγραφοῦσιν" αὕτη rie ὁτὲ d 
ἄῤῥην γίγεταε, ὁτὲ δὲ ϑήλεια, 


o. Ἰϊῶς ἄνθρωπον ὑπὸ ἐλαττόνων ἡττώμενυ». 


" άγϑρωπον δὲ ἡττώμενον ὑπὸ τῶν ἐλαττόνων βουλόμενοι 
σημῆναι, δυο δέρματα ᾿ζωγραφοῦσιν, ὧν τὸ μὲν, ὑαίνης 
ἐστὶ, τὸ δὲ ἄλλο, παρδαλέως" ἐὰν γὰρ ὁμοῦ τεϑῆται δυο 
ταῦτα δέρματα, τὸ μὲν τῆς ᾿παρδαλέως ᾿ἀποβάλλει τὰς 
τρίχας. τὸ δὲ ἄλλου oU. 


ox. Πῶς ἄνθρωπον τοῦ ἰδίου ἐχθροῦ περιγενόμεψον: 
᾿γϑρωπον τοῦ ἰδίου ἐχϑροῦ τερσερόμενον δηλούκνερ, 


ρὸν, ϑρασὺν, ὁτὲ di ἀσθενῆ, δειλὸν, atque ita quoque Merc, et Pie- 
rius, Causs. xal utroque loco addit, Cod. Paris. B, Hoeech. .et de 
Pauw: ὁτὲ μὲν ἰσχυρὸν, ὁτὲ δὲ ἀσθενῆ, atque ita quoque Cod. Paris. 
A; qui tamen in margine adscriptum habet, yo. ϑρασύν. ye. δειλόν. 
V«»»o»] Gesnerus in Codd, nonnullis legi dicit, ϑαυναν ὃ oper, atque ita 
«ἀπ $uo invehise videtur Trebatius. 
Cap. LXX, in tit. Cod. Paris, ἃ. “Πτιτώμενος ὑπὸ, Bhorvivey. 
ὑπὸ τῶν “ἐλαττόνων βουλόμενον σημῇναι! Ald. Pierius et Merc, carticu- 
lum omittunt. 
&&» yàg ὁμοῦ -τεθῆται] ita. legimus ex.conjectura Hoeschelii, pro m 
γὰρ ὁμοῦ τεϑῆ τὰ δύο δέρματα, quod habent Codd, Aug. et Pariss. 
A, B, vel τυϑῇ, quod legitur in Paris. C, apud Aldum et reliquos. 
Cap. LXXI, in tit. Cod, Paris. A. IHegeyevónevos τοῦ ἔχϑρου 3 
ἀνάπαλιν. 


tes significare," hyaenam pinguntt haec enim nunc mas est, nunc ἴθ06- 
mina. 
Caror LXX. .Quomódo hominém ab inferioribus cictwut. 

Hominem vero victum ab inferioribus volentes significare, duas pelles 
pingunt, quarum altera hyaenae est, altera pantherae: δὶ enim simul : 
ponantur duse hae pelles, pantheráe amittit pilos, alterius vero Ípel- 
ds] non [amittit]. 

Cars LXXI. Quomodo hominem suum hostem superantém. 
Hominem suum hostem superantem significantes, hyaenam ad dexírái 


12 


90 HORAPOLLINIS 


Üeuyap ἐπὶ τὰ δεξιὰ στρεφομένην γραφοῦσειψ' ἐὰν δὲ vim. 
μενον , ἀγάπαλιν inl τὰ ἀριστερὰ στρεφομένην ζωγραφοῦοιγ 
αὕτη γὰρ διωχομένῃ , ἐὰν ἐπὶ τὰ δεξιὰ σεραφῇ 94 drag 
τὸν διώχκογτα" ἐὰν δὲ ἐπὶ τὰ ἀριστερὰν ἀναιρεῖται ὑπὸ 
τοῦ διώκοντορ, 





op. Πῶς ἄνθρωπον παρεϊθόντα τὰς ἐπενεχθείσας 
" αὐτῷ συμφορὰς ἀφοβῶς. 


᾿γθρωπον παρελθόντα τὰς ἐπενεχθείσας αὐτῷ συμφορὰ 
ἀφοβῶς ἄχρι ϑανάτον βουλόμενοι δηλῶσαι, δέρμα ᾧὑαίγηῃ 
ζωγραφοῦσιν" ἐὰν γάρ τις τὸ δέρμα τοῦτο περιβάλληεαι,, καὶ 
᾿αἀταρέλθῃ διὰ τινῶν ἐχϑρῶν, οὐ μὴ ἀδικηθήσετα ὑπό T:90,, 
᾿ἀλλὰ παρέρχέται ἀφοβῶς. 


στρεφομένην γράφουσιν] ita Codd, Pariss, tros; sed Cod, Aug. ΔΙὴ, « 
reliqui, ξωγραφοῦσιν. - 

Cap. LXXII, in tit, Cod, Paris. A. παρελθὼν συμφορὰς, καὶ περ 
bal»5s. 
διὰ τεγῶν ἐχθρῶν) fortasse legendum, διὰ vv» κυνῶγ. Vid. adn. 


versam pingunt; ein vero victum , € contrario ad sinistram versam pin- 
gunt: haec enim, quando persequuntur [venatores] , si versus dertrem 
so verterit, interficit persequentem , ein vero ad sinistram , interficitur « 


persequente, 





Caper LXXIL — Quomodo hominem trünsgredientem s$llatae ipsi 
calamitates intrepide. 


Hominem transpgredientem illatas ipsi welamitates intrepide nsque δὰ 
mortem volentes significare, pellem hyaenae pingunt: si enim quis pel- 
lem hancce sibi ciroumjecerit, et transierit per nonnullos hostes, non 
laedetur ab aliquo, sed praeterit intrepide, 





?  HORAPOLLINIS 






voy λέϑον' ἀμέλει ἐάν τις mpogpig τούτο λέϑόν,, εὑρίσι 
αὐτὸν πτεοούμεψον'" καὶ ὅπου ἂν πληγῇ τῷ λέϑῳ d Mw, 
δκχώληκας ἐκ τῆς σιληγῆς ἀναφέρει: 


οε΄. Πῶς ἄνϑρωπον ἐπὶ ϑυμῷ σωφρονισϑέντα ὑπὸ πυρός. 


᾿Ανϑρωπον ὑπὸ πυρὸς σωφρονισθέντα, καὶ ἐτεὶ ϑυμῶ; 
ϑέλοντες δηλῶσαι, λέοντας καὶ δᾷδας ζωγραφοῦσεν" οὐδὲν 
γὰρ ἄλλο φοβεῖται ὁ λέων, ὡς τὰς ἀγημμένας δᾷδας, wi 
ὑπ᾽ οὐδενὸς δαμάζεται ὡς ὑπὸ τούτων. 


oc. Πῶς ἄνϑρωπον πυρέττοντα καὶ ὑφ᾽ ἑαυτοῦ. 
} ϑεραπευϑέντα. 


 "yOgonoy πυρέττοντα, καὶ ὑφ᾽ ἑαυτοῦ ϑεραπευϑέντα 
βουλόμενοι δηλῶσαι, λέοντα ζωγραφοῦσι πίϑηκον τρώχγοντα. 
ἐκεῖνος γὰρ ἐὰν πυρέξῃ, φαγὼν πίϑηκον ὑχιαίψεε. 


. φφεοούμενον] Ald. σπτωούμενον. 

€ap. LXXV , in tit. Cod, Paris. A. wot ϑωφρονισθ eic. 
ὑπὸ πυρὸς} fortasse melius omittantur; locum aliter legisse videtur Tre- 
batius, "Vid. adn. 
ἀνημμένας}] Cod. Paris. C. ἀκημένας. 

.€ap. LXXVI, in tit. God, Paris. A. Θεραπεύσας. i ἑαυτὸφ. £v σευρέτῳ. 
φαγὼν πίϑηκον] Cod. Paris. C, Ald, Merc. et Pierius ; πέθηκα. 


deprehendet ipsum consternatum ; et ubicumque vulneratus fuerit le- 
pide lupus, vermes ex vulnere refert. 
Carvr LXXV. — Qsiomodo hominem in éra. coMbilum $gne. 

Kominem igne cohibitum, et in ira, volentes significare, leones et 
faces pingunt: nihil enim aliud timet leo aeque, aí&que accensas fe- 
ces, et nulla alia re domatur, veluti his. 

Carey LXXVI. | Qiomodo hominem febré labora&tets ct. a se 
épso sanatem. 

Hominem febri laborantem “δὲ a se ipso sanatum volemtes indicare, 
leonem .pingunt simiam edentem: ille «enim; si febri leboraverit; si- 
miam coomedens, sanatur, - e 


HIEROGLYPHICA. Lm.Il 98 


m. ob. Πῶς ἄγνϑρωπον σωφρονισθέντα ἀπὸ. τῆς πρώην᾽ 
E ἐξωλείας.᾽ 
᾿ΛἙνθρωπον ἀπὸ ἐξωλείας τῆς πρώην ὕστερον σαὐφρονισϑέντα 
», βουλόμενοι δηλῶσαι, ταῦρον ζωγραφοῦσιν περιδεδεμένον ἀγριο- 
E οὗτος γὼρ ὅταν ὀργᾷ, δεσμεῖται ἀγριοσυκῇ καὶ ἡμεροῦται». 
J οη. Πῶς ἄνϑρωπον σωφροσύνην ἔχοντα εὐμετάβλητον. 
d "dyO0gwomov σωφροσύνην ἔχοντα εὐμετάβλητὸν , καὶ ui 
αταϑηρὼν ; βουλόμενοι σημῆναι, ταῦρον ζωγραφοῦσι, περι- 
δεδεμένον τὸ δεξιὸν γόνυ" τοῦτον γὰρ, ἐὼν δήσῃς τῷ Oe- 


E. 


Eu yóryvi καρποδέσμιον, παρακολουθοῦντα εὑρήσεις" ἀεὶ δὲ 


Cap. LXXVII, in tit. Cod. Paris. A. “Σωφρονῶν ἀπὸ ἑξωλείας. Cod. 
Paris. B, Hoesch. et de Pauw: Πῶς ἄνθρωπον ὕστερον σωφρονισθέντα. 
Cod. Paris C, Ald. et reliqui omittunt ὕστερον. Merc. vertit: homi-- 
-em prioribus damnis ei calamitatibus admonitus ac emendatum. 
Pro ἐξωλείας; Aldus utroque loco ἐξωλίας, Phasian legisse videtur 
ἐξορίας. 

Cap. LXXVIII, in tit. Cod. Paris, A. Σωφρονῶν εὐμετάβλητος." 
τοῦτον γὰρ --- εὑρήσεις] Cod. Paris. A. τοῦτον γὰρ, ἐὰν δήσῃς τῷ 
δεξίῳ γόνυ, δέσμιον παρακολουθοῦντα εὑρήσεις. De Pauw corrigit: 
τοῦτον γὰρ — καρποδεομίῳ παρακολουϑοῦντα εὑρήσεις. — Fortasse 
est legendum: κοῦτον γὰρ, ἐὰν δήσης τὸ δέξιον γόνυ καρποδεσμίῳ , 
σεαρακολουϑοῦντα εὑρήσεις. Merc. vertit: hunc enim δὲ dextro genu 
einzeris , junciuram pedis consequi deprehendes. 
xo δεξίῳ yóvvi] Cod. Paris. B. γόνυ, Cod. Paris. C, et edd. praeter 
Hoesch. et de Pauw, γόνατι. 


Garor LXXVII. Quomodo hominetms correctum a. priori lasciosa. 

Mominem a lascivia priori postea correctum volentes indicare, taurum 
pingunt ligatum caprifico: hic enim, quando libidine ferociat, ligatur 
caprifico et mansuescit. 

Carur LXXVIII. Quomodo hominem temperantia praedium 
instabilis. 

Heminem temperantia praeditum instabili, et non constanti, volentes 

indicare, taurum pingunt ligatum dextro genu: hunc enim, si ligave- 


xis dexíro. genu fascia, sequentem deprehendes; semper vero taurus 
* 


94 HORAPOLLINIS 


ὁ ταῦρος tig σωφροσύνην παραλαμβάνεται, Debs. οὐδίηῃ 
τοῦ θήλεος ἐπιβαίνει μετὰ τὴν συλληψιν. 
o0. Πῶς ἄνθρωπον προβάτων καὶ αἰγῶν qOopmós. 
"Ἄνθρωπον προβάτων καὶ αἰγῶν φθορικμὸν βουλόμενοι ey 
μῆναιγ) αὐτὰ τὰ ζῶα γράφουσε τρώγοντα κόψυζαν" vom 
γὰρ φαγόγτα κόγυζαγ, ἀποϑγήσχει δίψῃ κατασχεϑέντα, 


π. Πῶς ἄνθρωπον τρώγοντα δηλοῦσεν. 


᾿Ανθρωπον τρώγοντα βουλόμενοι σημῇναε, προκόδειλω 
ζωγραφοῦσιν. ἔχοντα τὸ στόμα ἀφεωγμένον" οὗτος χὰρ " 
πα΄. Πῶς ἅρπαγα ἄνθρωπον καὶ ἀνενέργητον 
σημαίνουσιν. 4 
“Αρπαγα ἄνθρωπον ἀγενέργητον βουλόμενοι σημῇναε;, κα 


- Cep. LXXIX, in tit. Cod, Paris. A. Φὥϑορὰ προϑάτων nal alyv 
pro 900Qmó», quod est in Cod. Vatic. reliqui Codd. et edd. legat 
φϑορόοικον- 
φαγόντα κόνυξαν] Cod. Paris. C. vitiose φαγόντες, 
^ Cap. LXXX, in tit. Cod. Paris. A. Toóyov. De Pauw: utroque le 
eotrigendum putat τρυφῶντα. 

Cap. LXXXI, in tit. Cod. Paris. A. "4oxat. 
"Aonaya ἄνθρωπον ἀνενέργητον] ita Codd, Paríss. tres; sed ANH. 
reliqui : "4ozaya ἄνθρωπον xal ἀνδνέργητον. 


δὲ temperantiam [éndícandam] sumitur, propterea quod numqum 
faeminam ineat post conceptum. 
*  CarvT LXXIX. Quomodo hominem oves et capras perdentem. 
Hominem oves et capras perdentem volentes significare , ipea animal 
pingunt edentia conyzam: haec enim si ederint conysam , moriunte 
siti. correpta. 
Carvr LXXX. | Quomodo hominem edentem significent, 
Hominem edentem volentes significare, crocodilum pingunt, habe 
iem os apertum : hic enim * 
Carvr LXXXI. Quomodo rapacom hominem et "iil faoioniem 
significent ἢ 
: Rapacem hominem nihil facientem volentes signiflcare , crosedi 


HIEROGLYPHICA. Lis. II. 95 


mi κόδειλον ἔχοντα ἴβεως πτερὸν ini τῆς κεφαλῆς ζωγραφοῦσι" 
τούτου γὰρ ἐὰν ἴβεως πεερῷ ϑιγῇς9 ἀκίνητον εὑρήσεις. 

p πβ΄. Πῶς γυναῖκα γεννήσασαν ἅπαξ. 

an Τυναῖκα γεννήσασαν ἅπαξ βουλόμενοι σημῇναι, λέαιψαν 

εἰ ξζωγραφοῦσιψ' αὕτη γὰρ δὶς οὐ κυΐσκει; 


πγ΄. Πῶς ἄνθρωπον γεννηθέντα κατὰ τὴν ἀρ- 
" χὴν ἄμορφον». 


". ᾿γϑρωπον ἄμορφον γεννηθέντα κατὼ τὴν ἀρχὴν. ὕσεε- 
" Qo» δὲ μορφώϑεντα βουλόμενοι σημῆναι, ἄρκτον ἐγπυμογοῦ.- 


σαν ζωγραφοῦσιν" αὕτη γὰρ αἷμα συνεσεραμμέψαν καὶ πεπη- 
ι 7ὺς τίκτει, ὕστερον δὲ τοῦτο ϑαλπόμενον ἐν τοῖς ἰδίοις 
μηροῖς διατυποῦται, καὶ τῇ γλώσσῃ λειχόμενον τελειοῦται. 


— éaivetoy αὐτὸν] Ald, Merc, et Pierius αὐτὸν omittunt. 

Cap. LXXXII, in tit. Cod, Peris, A. “““παξ γεννήσασα, 

Cap. LXXXIÍI, in tit. Cod, Paris, A. Ἐὔμορφος ix. μὴ τοιούτου, 
xol στερὶ ἄρκτου. Cod. Paris. C. Πῶς ἄνθρωπον ἄμορφον γεννηθέντα 
ατὰ τὴν ἀρχήν. οἱ in ipso capite, ordine inverso: ἄνθρωσον γεννη- 
Θέντα κατὰ τὴν ἀρχὴν ἄμορφον. 
τῇ γλώσσῃ. λειχόμενον] Ald. Merc. Causs, Pierius. τῇ γλώττῃ. 


habentem ibidie alam in capite pingunt: hunc énim si ibidis ala atti- 
geris, immotum deprehendes. 
Caror LXXXII. Quomodo mulierem quie semel peperit. 


Mulierem quae peperit semel volentes indicare, lenemam pingunt: 3, 
haeo enim bis non concipit, . 


Carvr LXXXIII, | Quoinodo hominem natum énitio énformem. — 


Hominem informem natum initio, postea vero formatum volentes 
significare, ursam gravidam pingunt: haec enim sanguinem condensatum 
et concretum parit, postea vero, hunc fovens in suis femoribus, effor- 


mat, et lingua lambene perficit. 


98 -HORAPOLLINLIS: 


πὸ. Πῶς ἄνθρωπον ἰσχυρὸν. καὶ τῶν συμφερόν- 
τῶν οσφραντικόν. . 

"AyOpemoy ἰσχυρὸν, καὶ τῶν συμφερόντων oogonrum 
βουλόμενοι σημῆναι, ἐλέφαντα ζωγραφοῦσιν, ἔχοντα τὴ 
προβοσκίδα" ἐκεῖνος γὰρ ταυτῇ οσφραίψεται, καὲὶ κρατεῖ τῶι 
προῤπιπτόντων. 

πε. Πῶς ἄνϑρωπον βασιλέα φεύγοντα μωρίαν 
καὶ ἀφροσύνην. 

?"Ady0ponoy βασιλέα φεύγοντα μωρίαν καὶ ἀφροσύνην βι: 
-Aóuevos σημῆναι, ἐλέφαντα καὶ κριὸν ξωγραφοῦσιν" dein, 
γὰρ ϑεωρῶν τὸν κριὸν φευγειο | 

πθ΄. Πῶς βασιλέα φεύγοντα φλυαρὸν ἄνθρωπον. 
Βασιλέα φεύγοντα φλύαρον ἄνϑρωπον, βουλόμενοι σηά 


Cap. LXXXIV , in tit. Cod. Paris. A. ᾿Ισχυρὸς xal ὀσφραντεκός. 
xal τῶν συμφερόντων ὀσφραντικὸν] Codd, Paris. A, B, ordi 
verso, xai ὀσφραντικὸν τῶν συμφερόντων. 

ἈΑΣ χρατεῖ τῶν πορπιτεόνεον] Merc. vertit: e£ 4nosdentia om 
quitur. ' 

Cap. LXXXV , in tit. Cod. Paris. A, Βασιλεὺς φευγὼν μωρὸν n 
φλυαρόν. 

Cap. LXXXVI , in .Cod. Paris. A. titulus capitis omittitur. 


.Caror LXXXIV. |. Quomodo hominem robustum. et .etilia 
sentsens. 

Hominem robustum , et utilia sentientem volentes significare , elephs 
tem pingunt, habentem proboscidem: ille enim hac odoratur , εἰ mp 
rat aggredientes. 

Carvr LXXXV. Quomodo hominem regem fugientem .séeltitian 
| et 4mprudentiam. 

Hominem regem fugientem stultitiam et imprudentiam volentes sis 
ficare, elephantem et arietem pingunt: ille enim videns arietem fag 

. Carur LXXXVI. | Quomodo regem fugientem *ugacem 
hominem. 
Regem fugientem nugacem hominem volentes significare, .ek 


HIEROGEYPHICA Lm]. $9 


m sar, ἐλέφαντα ζωγραφοῦσι μετὰ χοίρον" ἐκεῖρος 7ào ἀκούων 
φωνῆς χοίρου ») φεύγξει- 

«t nb. Πῶς ἄνθρωπον ὀξὺν μὲν κατὰ χὴν κίνησιν, 

- dawésrtiog- δὲ καὶ dyojeis Ἀινουμενὰν. 0" 

x 


"Ανϑρωπον ok» μὲν κατὰ τὴν κίνησιν, ἀσκέπτως δὲ 
«xl ἀγοήτως κινούμενον βουλόμενοι σημῆναι, ἔλαφον καὶ 
* ζχιδναν ζωγραφοῦσιν" ἐκείνη γὰρ ὁρῶσαι τὴν ἔχιδναν, φεύγει. 
" πῆ. Πῶς ἄνθρωπον προνοούμενον τήρ ἰδίαρ ταφῆς. 


᾿Αγϑρωπον προνοούμενον vüjg ἰδίαβ τἀφῆξ βουλόμενθι δὴ- 
pros, ἐλέφαγτὰ ζωγραφοῦσε κἀτορύτεοντα τοὺς ἰδίους οδόν- 


, Ta" τούτους γὰρ πεσόντας λαβὼν κατορύττει. 


5 “λέφαντα] Trebatíus legit; ἔλάφον. 
Cap. LXXXVII, im Coh Pado. A. "Oféc ἀσκέκεως, ᾿ 
, ἐμέύνη γὰβ δρῶσα τὴν» Eysdouy]  Hoescli, legehduit: putat ἐμεῤῥῆν did 
, δρῶσὰ ἡ ἔχιθϑνα φεύγεις 
Cap. LXXXVIII, in tit. Cod. Paris. A. lloovootutvoc ἐδέας τροφῆς. 
, τῆς ἐδίας ταφῆς} est haeo οοττοςεϊο Müroérl, quem sequuntdür- Pirrtus, 
et Causs. probante de Pauw; lle legie queque videtar Trebütius. 
Codd, Aug. Pariss. tres, Ald, Phasian, eb reliqui, Tees Pro τῆς 
ἔϑίας scribitar étiam τῆς οὐκείαφι 
ἐλέφαντα] Trebatius iterum, ἔλαφον. 
τούτους γὰρ πεσόντας nid λαεθρύττε!} ità Ald, Mere. Caso, ἐξ 


phantem pingunt cum porco : ille enim audiens grunnitum: porei ; fugit. 


Carvr LXXXVII,. Quomude Áominohn delókone quidem motu, in-.— 

ἢ , considerate cero et inconsulte sese moventem, 

Hominem celéte&i quidem mótü, inéonsideráte veió et iüGorisullé. sese 
zHoYeniem volemté$ indicáfé; détvàt et vipethsái pigoiit: | e éülür vi- 
&ens vipersm, fogit, — 

Carvr LXXXVIII. Quomodo μονὴ plspidiesibi ὦ Hio: 
sepulivrae. n 

Hominem prospicientem suae sepulturae volentes eignifcare , elephari- 
tém plipunt defodfentem suos deites : hos enini, $i exeiderint, süifiens 
deéfodit. 


13 


98 E HORAPOLLINIS. 


7:9'. Πῶς ἄνθρωπον ζήσαντα τέλειον for. 


᾿Αἴνϑρωπον ζήσαντα τέλειον βίον ϑέλοντες δηλῶσαι; w 
ρώνην ἀποθανυῦααν ζωγρφαφοῦσιν' αὕτη γὰρ ζῆ ἑκατὸν i 
καὶ Αἰγυπτίους" τὸ δὲ ἔτος κατ Αἰϊγυπτέους τεττίρω 
ἐνιαυτῶν. 


.q«. Πῶς ἄνθρωπον ἐν ἑαυτῷ κρύπτοντα πακίαν. 


" ἀγθρωπον ἐμφωλεύοντα ἑαυτῷ κακίαν, καὶ droxoimor 
τα ἑαυτὸν, ὥστε μὴ γνωσθῆναι τοῖς ἰδίοις, θέλοντες oy 
yq; πάρδαλιν ξωγραφοῦσιν". αὕτη γὰρ. κρύφα τὰ ζῶα 9 


Pierius; sed Codd. Aug. Pariss. A, B, C. ἐκεῖνος yàg, ὅκαν ἔδη τιὰ 
ἐδίους ὀδόντας πίπτοντας, καταϑράττεταν τούτων xal τούτους eh. 
τεῦ.) atque ita edidit de Pauw; Hoeschelius utramque. lectionem oe 
junxit: ἐκεῖνος γὰρ — τούτων, καὶ τούτους γὰρ “πεσόντας λαβὰ 
κατορύττει. . 
Cap. LXXXIX , in tit. Cod. Paris. À. ᾿Ζήσας τέλειον βίο». 
᾿αὕτη γὰρ Ci] Ald. C4, siné ὁ subeoripto, 
τεττάρω»] Hoesch, et' de Pauw vegoáouv. 
Cap. XC, in tit, Cod, Paris. A. κρυπτὸν κακόν. Cod. C. Ππώςὶϊ 
ἑαυτῷ κρύπτοντα κακίαν. οὐ 
ἄνθρωπον ἐμφωλεύοντα ἑαυτῷ κακία» Paris C. ἐγκρύπεοντα; ven 
ἑαυτῷ κακίαν fortasse sunt omittenda. Cf. adn, Pro τοῖς ido, MW 
tasse legendum, τοῖς ἄλλοις. 
ϑέλοντες. σημῆναι] Cod. Peris, A. βουλόμενον σημῆναν- 


Carvr LXXXIX. Quomodo hominem qui vizit justam aetatem, 
Hominem; qui vixit justam aetatem volentes indicare, cornicem met- 


tuam pingunt: haec enim vivit centum annos Aegyptios; annus auicm 
Aegyptius [est] quatuor annorum. 


Caror XC. Quomodo hominem in se occultantem pravitatem. 


. Hominem occultantem in se pravitatem, et celantem se ipsum, ila 
ut non cognoscatur a suis, volentes significare, pardalin pingunt: haee 


HIEROGLYPHICA. Ls. II. 99: 


φεύει; μὴ συγχωροῦσα τὴν ἰδίαν ὀσμὴν ἀφιέναι, ; καταδιωκ- 


sue ὄυσαν τῶν ἄλλων ζώων. 
ᾳα΄. ἩἨῶς ἄνθρωπον ἐξαχατώμενον διὰ κολακείας. 
᾿Αἄγϑρωπον ἐξαπατώμενον διὰ κολακείας βουλόμενοι ση- 
μῆναι , ἔλαφον μετὰ αὐλητοῦ ἀνϑρώπου ζωγραφοῦσιγ" αὕτη 
γὰρ ϑηρεύεται ἀκούουσα ἡδέα συρίσματα ἀδόντων, ὡς κα- 
τακηλέσϑαι ὑπὸ τῆς ἡδογῆς. 
GB. Πῶς πρόγνωσιν εὐκαρπίας οἴνου. 


Πρόγνωσιν εὐκαρπίας οἴνου βουλόμεγοι σημῇναι , ἔποπα 


μὴ συγχωροῦσα τὴν ἐδίαν δομὴν ἀφιέναι] ita Codd, Aug. Pariss. A , B, 
C, Hoesch. Causs. et de Pauw; Aldus vero et reliqui pro ὀσμὸν. legunt 
ὁρμὴν, et ita quoque Trebatius. Fortasse legi potest: αὕτη γὰρ — ϑηρεύ- 
&& , προςχωροῦσα, τὴν ἰδίαν δομὴν ἀφιεῖσα, καταδιωκτικὴν cvga», aut 
αὕτη γὰρ — θηρεΐώει,, καὶ μὴ συγχωροῦσα βλέπεσθαν, τὴκ ἰδίαν ὀσμὴν 
dino, καταδιωχτικὴν οὖσαν τῶν. ἄλλων ξώων. »Haec enim — vena- 
»tur, et non sinens se videri (i. e. prohibens quominus. ab .anihalibus 
» videatur) suum odorem emittit, quo reliqua animalia ad see trahat.'' 
Merc. vertit: sinit impetum ac pernicitatem Anmotescere, qua ἐπ illis. 
persequendis wlitur. 

Cap. XCI, in tit. Cod. Paris. A. κολακείᾳ ἀἁπατκώμενος. 
ἐξασατώμενο»] Ald. ἐξασατόμενον. 
πατακηλεῖσϑαι) .ΑἸὰά. κατακυλεῖσθαι. Merc. locum ita vertit: Hio enéw 
dwm suavissimum audiens. canentium. modulatwm , ingenti célut de- 
en ulcelur coluptale, sic facile in cenatorum manus incidit. 

Cap. XCII, in tit. Cod. Paris. A. Πρόγνωῶσις οἱνοφορίας. 
σερόγνωσιν εὐκαρπίαᾳ ovvov βουλόμενον σημῆναι] in Paris. A. voci 


enim clam animalia venatur, non permittene sui odorem emitti ; qui 
adtrahat reliqua animalia. ' 
Caro XCl.. Quomodo hominem decepium adwlatione. : 
Hominum deceptum adulatione volentes signilicare , cervam cum tibi- 
cine homine pingunt: haec enim capitur audiens esuavia: sibila canen- 
tium [tíbía], ita ut. demulceatur voluptate. n 
Carvr XCII. Quomodo praesagium fertilitatis vini. 
Praesagium fertilitatis vini volentes significare, upupam pingunt :. haec 
13 " 


100 — -HORAPOLLINIS 


ζωχφοιροῦσεν" ἐκεῖνος γὰρ ἐὰν πρὸ τοῦ καιροῦ κῶν GMT 
πολλὰ κράζῃ, εὐοινίαν σημαίμει. 


ey. χιῶς ἄγϑρωπον ὑπὸ σταφυλὴς βλαβέντα. 


" 4y0peroy ὑπὼ σταφυλῆς βλαβέντα, καὶ ἑαυτὸν Oe 
m&Voyra, βουλόμεγοι σημῇναι, ἔποπα ζωγραφοῦσε., καὶ die 
«yro» τὴν βοτάνην" οὗτος γὰρ βλαβεὶς ὑπὸ σταφυλῆς, ah 
«yroy ἀποτιθέμεγος εἰς τὸ ἑαυτοῦ στόμα περιοδεύεται. 


ςδ, Ilüg ἄνθρωπον ἑαυτὸν φυλάττογτα ἀπὸ ἐπι- 
ΝΕ | βουλῆς ἐχϑρῶν.. | 
"Mrüoonop ἀπὸ ἐπιβουλῆς ἐχϑρῶν ἑαυτὸν φυλάττονη 
εὐμαραίας, euperaddumtur syllabae eoe, in Paria B. εὐφορέας die. 
ἐὰν -“ πράξῃ} God. Paria. B, xgáze. Vocem πολλὰ, quae additar , 
eodem Cod. xeliqui omituné. . 


Cap. XOUJI, πὲ $t. Qod. Pari.. ΜῈ διαθεὶς. 3r p" 
ienOcic, Be Pauw , in ἐκ, pronti exstat in reliqujs. Codd, . ῥα 


l καὶ ἑαυτὸν ϑεραπεύοντα. 


ϑεραπεύοντα]. Codd. 'Pariss, A, B. περιοδεύονετα., add i im margine, ye 
ϑεραπεύοντα ; eandem lectionis diversitatem adnotavit quoque Hoesch, 
ἀχοκοϑέμενος eig «ó ἑαυτοῦ στόμα] (6: Βαυν conjici: εὃς τὸ δαντοί 
πόμα. ΛΠ. adn. 

Cap. XCIV , iu ἐς. Cod. Paris, A. Φυλατεόμενος ἀπὸ ἐστι βουλῇς. 
ἄνθρωπον] Gedd. Pariss. À, B, omine inverso, νθρωξον ἑαυτὸν 
φνλάττόντα ἀπὸ ἐπιβουλῆς ἐχϑρῶ. ——— . 


enim si sníe tempus.vitium saepe cecinerit, vini abundantiam significat. 
CaroT XCIII. Quomodo hominem cu$ uoa nocwst. 
Hominem. οὐλ uya necuit, et qui se ipse sanavit volentes indicare, 
upmpam pimsgunt, et adiantum herbam: haec enim, uhi ipai noeueril 
τα, adiantüm: insponens suo ori, eanatür. 
Carvr XCIV. Quomodo homéhtem: sib oaventem ' oi ΓΤ ΤΣ 
D. 2i... . Snáiteicorun. 
Hominem δ Anaidiis inimicorum sibi caventcm volentes significare. 


HIEROGLYPHIOCSA. Lr. Il. 101 


wi βουλόμενοι σημῇναι, γέφαψον γρηγοροῦσαν ζωγραφοῦσιγ" αὖ- 
ται γὰρ ἑαυτὰς φυλάττουσι γρηγοροῦσαι κατ᾽ ὄρδινον, ἐν πάσῃ 


τῇ νυκεί.᾿ 
"1 


mE qr. Πῶς παιδεραστίαν. 

o ! | 

ι ἘΠαιδεραστίαν βουλόμενοι σημῆναι, δυο πέρδικας Loyga- 
«{ Φοῦσιν" ἐκεῖνοι γὰρ ἐπὰν χηθεύσωσιψν, ἑαυτοῖς ἀποκέχρηνται. 
E . 

Gc» Πῶς γέρογτα ὑπὸ Mo ἀποθανόντα» 


.  Jígorra ὑπὸ λιμοῦ ἀποθανόντα θέλογτες δηλῶσαι» ἀετὸν 

, αποκεκαμμένον ἔχοντα τὸ ὑάμφος ζωγραφοῦσιψ’" ἐκεῖνος γὰρ 
γηράσκων, αποκάμπτεται τὸ ῥώμφος αὐτοῦ, καὶ λιμῷ 
ἀποθνήσκει. UU 


φυδάγφτωηνοι] Codd. ] Paris, ἃ, B,. BHoesah, e áe Pany , φυλάσσοναις 
Cap. ΧΟΥ͂, in tit, Cod, Paris. Δ. Ζαιδερασείζας 


χηφεύσωσι» Mid. χερεύωσιν, Mero, εἰ Pierins,. χηρεύωσευν, 

Cap: XCVI, in tit. Cod. Paris. A. Γέρων λεμῷᾷ θανών», 
ἄἀσεοκεκαμμένον] Cod. Paris. C, Ald. Mero. Pierius e£ Cauas. ἡπρκεκαμτ 
μένον; ita queque Codd. : Aug. - αὐ Paris. -À ,. superaddito tamen, emo; 
im fiae vero capitis, omnes ἀποκάμτεταν, praeter: Paris. Α, itideno 
ἐπικάμπτεταν legentem , eupersddita iterum, y QUO. 


gruem vigilentem pingunt: hae enim se custodiunt vigilantes vjcissim , 
per omnem noctem. ! " ᾿ 
Cart XCV, Quomodo puerorum amorem. 

Puerorum emorem volentes significare , duo perdices pimgunt: ilh 
enim, quando faeminam amiserunt; se invicem sbutuntur. z 
Carcr ΧΟΥ͂Σ. Quomode senese feme moriuum, 
Senem fame mortuum voleníes eiguifcwe, aquilam incurvetnm ha- 


bentem rostrum pingunt: illo eni: senescente, imonrvatur rostzmm ip- 
sius , et fame moritur. 


102 ^ HORAPOLLINIS 


qi Πῶς ἄνθρωπον ἀεὶ ip κινήσεε καὶ θυμῷ 
s διάγοντα." 

" Ανθρωπον ἀεὶ ἐν κινήσει καὶ ϑυμῶ διάγοντα , καὶ py 

τὲ ip τῶ τρέφεσθαι ἡσυχάζοντα βουλόμενοι σημῆναι, το 


ρώγης »εοσσοὺς ζωγραφοῦσιγ" αὕτη, γὰρ ἱπταμένη τρέφε 
τοὺς νεοσσοῦύς. ͵ ' | . 


qy. Πῶς ἄνθρωπον εἰδότα τὰ μετέωρα. 


" d yO0peror εἰδότα τὰ μετέωρα ϑέλοντες σημῆἥναε., γέρα 
γὸ» ἱπτάμενον ζωγραφοῦσιν" ἰκεῖγος γὰρ ὑψηλῶς πάνυ ia 
tarot ,- ἵνὰ θεάσηται τά ψγέφη;, μὴ ἄρα χεμάξῃ" ἕγα à 
ἡσυχίᾳ διαμένῃ. | ! 


Cap. XCVII, in tit. Cod, Pari, A. ᾿Εν τροφῇ ϑυμούμενος. Ald. εἰ 
reliqui, praeter Hoesch. et de Pauw, omittunt ἀεὶ, in versione tamem 
a Merc. et Trebatio additur. 

. κορώνης 9«00009;]: de Pauw corrigendum putat, κορώνην ᾿γερσσοῖςν ee 
que ita legisse quoque videtur Trebatius. ' 

Cap. XCVIII, in tit. Cod, Paris. A. Μενεωρολογία. AM, Mero. Pir- 
rius εἰ Causs. omittunt τά. 
ὑψηλῶς! Cod, Paris. C. ὑψηλός. 
τὰ νέφη, μὴ ἄρα χευμάξῃ] fortasse legendum : τὰ νέφη x«l τὰ χειμέ- 
ρια. Conf. adn. Trebatius certe diversam lectionem est secutus; Mero, 
vertit: $lla enim alte admodum volat, «t nubes e proxémo consp- 
cíat , neque tempestale agitetur , aique ita aliam agat qwsetem. 


Carur ΧΟΥ͂Σ. Quomodo hominem semper ín. molu et amims 
intentione degentem. ' 
Hominem semper in motu et animi intentione degentem, et ne ubi 
nutriatur quidem quiescentem volentes significare, cornicis pullos pin- 
gunt: haec enim volans nutrit pullos. 


Carr XCVIII. Quomodo hominem cognoscentem coelestia. 


Hominem cognoscentem coelestia volentes fignificare, graem volantem 
pingunt: illa enim alte valde volat, ut videat nubes, ne forte tempet- 
tatem emittant, ut in quiete manere possit. : 


XAOGLYBHICA. Lm.Il. 108 


" ϑρώπον ᾿ἀποταξάμενον τὰ ἴδια τέκγα 
᾿ δι ἀπορίαν.  .  .... !Ψ 
υταξάμενον τὰ ἴδια τέκνα δι’ ἀπορίαν 


ἰ 
ἶ " ἱέρακα ἐγκύμονα ζωγραφοῦσιν" ἐκεῖνος 


i ὠὰ, τὸ ἕν μόνον ἐπιλέγεται καὶ τρέφει, 
1 κλᾷ" τοῦτο δὲ ποιεῖ, διὰ τὸ κατ᾽ ἐκεῖνον 
ψυχας ἀποβάλλειν, καὶ ἐντεῦθεν μὴ δυ- 
ἔφη τρέφεον o cs i o 
Set e B Ἰρώπον OxyoUrra τὴν. διὰ τῶν dolis 
! Came κίνησιν ποιεῖσϑαι. ΕΙΣ 


«- - . 
Y . .1 uT 


- Pd ὀχγοῦντα τὴν διὰ τ τῶν ποδῶν: κίνησιν ποιεῖσθαι 


' 1 ες um - E . 2 ; 
Cap. XCIX, in tit. Cod. Paris. A. * Antortovquágevos véxva dv: ἀπορίαν. 
" 4» 0 QuroY ἀποξαξάμενον] "Cod, Paris. B. ἀποπεμψάμενον, Cod. Paris. 
A. ἀποταξάμενον, sed in margine additur, yQ. ἀποπεμψάμενον. 
ξέρακα iyxüpqwa] de Pauw conjicit ἐγχυήσασαν. Trebatius quae hic 
de accipitre narrantur, ut et supra I. 6, 7 et 8, et II. 15, de aquila 
accepit, elo 
£uro 94 Aevr] ita Cod, Paris. B, et, in margine, , Cod. Paris, A. Hoesch , 
fortasse ex Cod. Aug, et de Pauw. ediderunt, ἀσολλύειν ,.quod habet 
quoque Cod. Paris. C; de Pauw tamen Aldimam lectionem: ἀπολύειν, 
fuam edideruní£.quoque reliqui; praeferendam putat. 
A9 ϑύνασθαι in Paris. A, additur, yo. ws) ἐξαρκεῖν. IE 
Cap. C, in tit. Cod, Paris. A. "Osvos βαδίας (Il. βαδίσαι), 


* 


Carr XCIX. Quomodo ἢ Mominon α se dimiltentem 8u08 . 
τ νος Réberos οὗ inopiam. 

-Homigem a se.djmittentem suos liberos ob inopiam volentes. eignif- 
care, aocipitrém prgegnantem pingunt: ille enim pariens tria ova, unum 
tantum seligit: ed nutrit,.xeliqua vero duo frangit; hoo vero: facit: prop- 
terea, quod.per illud tempus ungues.amittat, et ideo non possit tres 
pullos nutrire, 

Carpet C.'- Quomodo hominem tardum. in pedíbus -movendis. 

Hominem tardpm, in pedibus movendis volentes significare, camelum - 


1008 (.. - HORAPOLLINIS. ' 


βουλόμενοι δημῇνγαι, κάμηλον yoipovcw. ἐπείχη γὰρ win 
τῶν ἄλλων ζώων τὸν Mey κάμπτει Ou καὶ κάμης 
λέγεται. . ᾿ ᾿ 






ea. ᾿ Πῶς ἄνθρωπον ἀναιδῆ. καὶ κατὰ τὴν ὅρα- 
ou, ὀξύν, 6 


" ἀνϑρώπον dye , καὶ : κατὰ τὴν ὅρασινι οδὸν θίλον 
τες δηλῶσαι, βάτραχον γράφουσιν" σὗτος "γὰρ : αἴκα on 
ἔχει, εἰ μὴ ἐν μόνοις τοῖς οφθαλμοῖς" τοὺς δὲ ἐκεῖ αἷμε 
ἔχοντες , αγαιδεῖς καλοῦσιν' διὸ καὶ ό ποιητής" 


Οἰνοβαρὲς , κυνὸς Ld ἔχων, ; κραδίην δ᾽ ἐλάφοιο. 
op. Πῶς ἄνθρωπον μὴ δυνηϑέντα κινεῖσϑαις 


ΗΑ; γϑρώπον πολὺν ἀρόνον, μὴ | δυνηθέντα κἰψεῖσθαι ; ὅστε. 


: » ) 

ϑουλόμενον; omnfrd ia Cod. Pari». C; voi φημῆναι omittitur, 
dob nob κάῤήλος λέγεται Ald, et teliqWi, praeter Hoesdh, et de Pauw, 
habent κάμηρος. Merc. adnotavit quoque diversam lectionem , κώρρνηροι. 
ἢ Cap. ΟἿ᾽, ἐπ {{{.. Cod, Partis, A, "dom: , boc Idszye Mero. vertit: 
&nipadehtem, komónei , aécutiqua et celorid oisha, 
Oiyofaoic] dé Pattw 6onjicit ἀΐμόβαρές: 

Cap. CII, in tit, Cod, Paris, A, 'Oyi βαδίσας. Métó. vertit: MW 
nom qui sese movere sequent, 


' 
Qr 


pingunt : hic enim solus ex reliquis animalibus femur flectit » quapropter 
et camelus [i. e. femora fleeténs] vocatur. - 
Caror CI. Quomodo homistténi itipudentem et visu. acrem. 
Hominem üinpudemiem, et visü acrem? volentes indicite; féxram pin- 
$ütt: haec eii sanguinetü non habet, nis] in solis ocüli&; ife atem 
sstigüitém libéntés, impudéntes voóant; qüsproptet "el Poeta: 
ἐν Rbrie, cadis oculós habenis, cor veto deii, 


Casos, CII... Quomodo koménems qus 4649 tovoro no poteit. 
Hominem qut per longum teripus not potuit sese mioverel, podtén vero 


HIEROGLYPHIC A. Lis. II. 105 


! wor δὲ νινηϑέντα τοῖς ποσὶ, βουλόμενοι θημῇγαι, βάτραχον 
ἔχοντα τοὺς ὀπισθίους πόδας ζωγραφοῦσιγν" ἐκεῖγος γὰρ᾽ γεν» 
ψᾶται ἄπους, ὕστερον δὲ αὐξαγόμεψος, προςλαμβάγει τοὺς 
ὀπισϑίους πόδας. 


oy. Πῶς ἀνϑρωπὸν πάντων ἐχϑρόν. 


ἸΑγϑρωπον πάντων ἐχθρὸν καὶ ἀπεσχοινισκένον ϑέλον- 
τες δηλῶσαι, ἔγχελον ζωγραφοῦσι»" αὕτη γὰρ οὔδενὶ τῶν 
ἐχϑύων συνευρίσκεξαι. 


Qü. Πῶς ἄνθρωπον σώζοντα πολλοὺς ἐν ϑαλάσσῃ. 


᾿Αἴγϑρωπον σώζοντα πολλοὺς ἐν θαλάσση θέλοντες ση- 


φεροςλαμβάνεει τοὺς ὀπισθίους πόδας] Hoesch, et de Pauw, e£ Cod. 
Aug. ediderunt, τοὺς ὀπισθίους πρότερον, atque ita quoque Cedd, Pa- 
riss, A, B; sed Cod. Paris. C, Ald. Merc. Pierius, QCauss. προςλαμ- 
"θάνοι τοὺς ὀπισϑίους πόϑας. De Pauw conjicit: πρυςζαμβάνεν τοὺς 
ὀπισθίους προτέροις. — Trebatius in suo Cod. vocem ὀπισϑίους non vi- 
detur invenisse. 

: Cap. CIIE, in tit. Cod. Paris. A. "Ex89óc πάντων, AM. pro ἐχϑρὸν, 
habet ἐχθρῶν. ᾿ 

δηλῶσαι] Hoesch. et de Pauw σημῆναι. 

&yyeAv»] Cod. Paris, C. ἔγχεολον." 

Cep. CIV, in tit. Cod. Paris, A. Σώξων πόλλσυς ὃν ϑαλάσοῃ. Cod. 
Peris. C. Πῶς ᾿ἄνθιωπον πόλλους σώζοντα ἦν ϑαλάσση. | 
à» ϑαλάσση] Ald. Merc. Pierius et Causs. à» ϑαλάττη.- . 
sese movit pedibus volentes signifiogre, ratem Iabentem postériotes 
pedes pingunt : haec. enim nascitur sine pedibus , postea vero erescens, 
adsumit posteriores pedes. 

Caror CIII. Quomodo hominem omnibus inimicum. 

Mominem ormníbus imimioumy, et Δ iie s&se seperantem volentes indi- 
wvWre, anguilam piegumt: liaec enim eum nullo pisce simul inveritor. 

Carver CIV. (Quomodo hotnihem sercantem multos in mari. 

Hominem servantem multos in mari volentes indicare, torpedimem 


14 


106 HORAPOLLINIS 







μῇναι , Ψψάρκην τὸν ἰχϑὺν ζωγραφοῦσιν' αὕτη γὰρ. om 
ἴδῃ “τοὺς πολλοὺς τῶν ἰχϑύων μὴ δυναμένους ᾿ κολυμβῶν 
συλλαμβάνει πρὸς ἑαυτὴν καὶ σώζει. 


Qt. Πῶς ἄνθρωπον τὰ χρήσιμα καὶ τὰ ἄχρηστα 
κακῶς ἀνηλωκότα.- 


"Ad»Ooomo» τὰ χρήσιμα καὶ τὰ ἄχρηστα κακῶς aye 
κότα βουλόμενοι σημῇναι , πολύποδα. ζωγραφοῦσεν»" ^ ἐκεῖνο 
γὰρ πολλὰ καὶ ἀσώτως ἐσθίων; παρατίϑεται τὴ» τροφὴ 
εἰς τὰς ϑαλάμας, καὶ ὅταν ἀναλώσῃ τὰ χρήσιμα. τότε τὶ 
ἄχρηστα ἐκβάλλει. 


ἈΝ 


ὅταν ἔδη --- καὶ cófe] de Pauw distinguendum putat post ἐχϑύυν. 
Vid. adn. 
συλλαμβάγεν πρὸς ἑαυτὴν] Ald. πρὸς ἑαυτὴ, Mero. et Pierius, πρὸ 
ἑαυτῇ. 

Cap. CV, in tit. Cod, Paris. A. Jamavópevos "ὦ xal m πολύποδες, 
Cod, Paris. B. Πῶς ἄνθρωπον τὰ χρήσιμα κακῶς ἀνηλωκότα., omis, 

xal τὰ ἄχρηστα. : 
κακῶς ἀνηλωκότα] Videtur legendum καλῶς, quod conjicit de Pauw. 
σεαρατίϑεταν εἰς τὰς ϑαλάμας] Cod. Paris. C, Ald. et Hoesch. ϑαλύ 
μους, Cod. Paris. C conjunctionem καὶ quoque omittit post ϑιαλάμους. 
τότε τὰ ἄχρηστα ἐκβάλλει] ita Cod. Paris. B, pro τότε καὶ ἄχρηστα, 
quod habent Cod. Aug. Ald. et reliqui; Cod. Paris. Α. τότε ἄχρηστα, 
omisso καί. Schneiderus pro ἐχβάλλεν, conjecit ἐμβάλλει- 


piscem pingunt: haec enim, quando videat coetum piscium , qui non 
possin natare, ad se sumit, et servat. 


Carvr CV. Quomodo hominem , qui utilia et énutilia 
anale consumsit, ὦ 


Hominem qui utilia et inutilia male consumsit volentes significare, 
polypum pingunt: 1116 enim multa et intemperanter edens, depo 
nit cibum in cavernas, et quando coneumserit, utilia, tunc et inutilis 
ejicit. 


HIEROGLYPHIGCA. Li. II. 107 


05. Πῶς ἄνϑρωπον τῶν ὁμοφύλων κρατήσαντα. 


᾿Ἄγϑρωπον τῶν ὁμοφυλων κρατήσαντα βουλόμενοι σημῇ- 
yu, κάραβον καὶ πολύποδα ζωγραφοῦσιν" οὗτος γὰρ τοὺς 
πολύποδας κρατεῖ, καὶ τὰ πρωτεῖα φέρει. 


oU. Πῶς ἄνδρα συζευχϑέντα γυναικί. 


"Ayügna συζευχϑέντα γυναικὶ ἀπὸ πρώτης ἡλικίας ,) ἐν 
1 ἐτέχϑησαν ; βουλόμενοι σημῆναι, πίννας ἐγκύους ζωγρα-- 
φοῦσιν" αὗται γὰρ γεννώμεναι ἐν τῷ wóyyo, μετὰ καιρὸν 
θλίγον συζεύγνυνται ἀλλήλαι; ἔνδον τοῦ xóyyov. 


- Cap. CVI, in tit. Cod. Paris. À. κρατῶν ὁμοφύλων. 
οὗτος γὰρ τοὺς πολύποδας κρατεῖ] videtur legendum, ex conjectura 
Piuwii: οὗτος γὰρ τοὺς xapgágové κρατεῖ. 

Cap. CVII, in tit. Cod. Paris. A. Συξζξ ευχϑ εἰς. 
dpa συξευχϑέντα γυναικὲὸ ἀπὸ πρώτης ἡλικίας, dy $ ἐτέχϑησαν) 
ita Codd. Pariss. A, B, praeterquam quod pro ἡλικίας, habent yé»- 
Φας, addito tamen in margine, yg. ἡλικίας , quam lectionis diversita- 
tem Hoesch. quoque adnotavit; in Cod. vero Paris C, Aug. apud Ald. 
εἰ reliquos omnes legitur, ἂν j ἐτέχϑη. De Pauw conjicit: '44»ó9l 
συξευχϑεῖσαν yvvaixa ἀπὸ πρώτης ἡλικίας ἐν $ ἐτέχϑη, βουλόμενον 
«“ημῆναν, σπίνγναν ἔγκυον ξωγραφοῦσι»" αὗταν γὰρ, cet. 
σείννας ἐγκύους ξωγραφοῦσι»)] Ald. πίνας. Pro ζξωγραφοῦσιν, Ald. 
Merc, Pierius , γράφουσιν. 





Caror ΟΥ̓. Quomodo. hominem suae gentis hominibge 
' émperantem. 
Hominem suae gentis hominibus imperantem volentes significare, cara- 
bun et polypum pingunt: hio enim polypis imperat, et primas tenet, 
Carvr ΟΥ̓. — Quomodo virum junctum mulieri. 

Virum junctum mulieri ἃ prima aetate, in qua nati crant, volentes 
WPnfieare, pinnas gravidas pingunt: hae enim natae in concha, post 
wmpus parvum junguntur inter se in concha. 


14* 





108 —— HOBRBAPOLLINIS 


eg. Πῶς ἄνθρωπον μὴ προνοούμενγνον ἑαυτοῦ, 
Ἰ]Πατέρα ἡ ἄνθρωπον μὴ προνοοιϊμενον ἑαυτοῦ. αλλ᾽ jm 
τῶν οἰκείων προγοούμεγον ϑέλοντες σημῆναι, ππίνγαν καὶ 
καρκῖψον ζωγρφαφοῦσι»" οὗτος γὰρ ὁ καρχῖγνος μέγει xn 
λημένος τῇ σαρκὶ τῆς πίνγης, καὶ χαλεῖται πεενψοφυλαξ, 
ἀκολούθως τῷ ὀνόματι" ἡ οὖν πίννα διόλου κεχῇνεν ἐν τὸ 
κόγχῳ πεινῶσα" ὅταν οὖν, αὐτῆς κεχῃνυίας 9 παρειςέλϑῃ i. 
ϑυδιόν τι,) ὁ πιννοφυλαξ δάκνει τῇ χηλῇ τὴν πέγναν, ἡ ἃ 
αἰσϑομένῃ καταμύεε τὸν κόγχον, καὶ οὕτως κυνηγετεῖ τὶ 
ἰχϑυδιον" 







08. Πῶς ἄνθρωπον λάμιαν ἔχοντα... 
᾿Ανθρωπον λάμιαν ἔχοντα ᾿βουλόμενοι σημῇναι , ou. 


Cap. CVIII. in tit. Cod, Paris. ἃ. Μὴ σιρονοούμενος ἑαυτοῦ. 
σίννα»] Ald. πίναν. 
ἀπολούϑωος τῷ ὀφνόματ!) de Pauw post πυννοφύλας listinotionem pil 
tendam putat. 
à» τῷ xóyyo] Ald. à» τῷ "" Cod. Paris, C. iv τῶ. xóyo Ax , eine: 
pubspripto, fortasse depravatum ex πογχυλέῳ, 
κεχηνυίας] Cod. Paris. A. κεχηνείας 
καὶ οὕτως κυνηγεφεῖ τὸ ἐχθύφιον)] God. Paris. B. el οὕτω τροφὴν 
σονεῖεαν τὸ χϑύθιον., sed in margine additur ," χυνηγετεῖ. 

Cap. CIX, in tit. Cod. Paris. A. f&,uev ἔχων. 
Aápm»] ita Codd. Amg. et Paries. A, B; sed C ,: λάκεᾳν. Ald, et rele 
qui, λάμειαν. Merc, et de Pauw conjiciugt , Aaíus;x», Causa, λωρμόν. 


Carvr CVIII. Quomodo hominem nou providentevs esbé, 

Patrem aut hominem non providentem sibi, sed cui a familiaribus pro- 
videtur volentes significare, pinnam et cancrum pingunf: hic enim 
cancer manet agglutinatus carmi pinnae ; et vocatur pinnophylax, con- 
wenienter nomini; pinna igitur prorsus hiat iu conche esuriens; quen- 
do igitur, ipsa hiante, irrepserit piscionlus aliquis, pinnophylax mordet 
forfice pinnam, illa wero seníiens claudi conebam, et sio venatur 
pisciculum, 

Carvr CIX. Quomodo hominem gula laborantem, 
Hominem gula laborantem volentes sigmilcare, scarum pingunt: bic 


HIEROGLYPHIOCA. Lm. Il. 109 


Εἰ ρον ζωγραφοῦσϊν" oUrog γὰρ μόνορ τῶν ἔχϑυαν μαρμκᾷξαι, 


E: 
ü 
2 
E 
Ἢ 
5 
" 


δαὶ πάντα τὰ προςπίπεοντα; fius ἐσθίει: 
οι. Πῶς ἄνθρωπον τὴν ἑαυτοῦ τροφὴν ἐμοῦντα. 


Ἄνθρωπον» ἐμοῦντα τὴν ἰδίαν τροφὴν γ), καὶ πάλεν ἐ- 
“εδήστως ἐσϑίογτα βουλόμενοι σημῆναι», ἐνάλεον γαλεὸν ζω 
χραφοῦσιν" oprog γὰρ κύει μὲν διὰ ταῦ στόματορ, rri 
sog δὲ καταπίψεε τὸν γόνον. 


eux. Πῶς ἄνθρωπον ἀλλοφύλων χρώμενον μίξει. 


᾿Αγϑρωπον ἀνθρώπων χρώμενον μίξει ἀλλοφύλων βουλό- 


εαρυκᾶται] Cod. Paris. C. χαρνκἄξαι.᾽ 007 

Cap. CX, in t£. Cod, Paris, ᾿Σ μῶν ἄκλῃηστος. ! 
ὡικάλιον yaleó»] ita. Codd. Pariss. tres, Aug. Hóesch. et de Pauw; scd 
Ald. et reliqui, ἔνυδρον, quod Trebatius quoque legisse videtur, wer 
&ens: musipulam aquatic animal pingunt. — Merc. vertit: feiem 
aqualicum. — 

Cap. CXI, in fit. Cod. A. ᾿“λλοφύλων μέξις. Codd. Peris. B, Aug, 
Hoesch. et de Pauw : Πῶς drogue? ἀνθρώπων ἀλλοφύλων, eet. 
enun solus piscium ruminat, et omnes occurrentes pisciculos come. ᾿ 
dit. 


Caror CX. Quomodo hominem suum cibum evomentem. 


Hominem evomentem sunm eibnm, et rursus, sine eo ut satietmy, 
edentem velemtee eignifcare , apuatieum muetellum pingunt: hic enim 
pari per os, et natans absorbet prolem. 


Carur CXI. Quomodo hominem cum alius generis [hominibus] 
commercium habentem. — 


Hominem hominum uientem commercio alius generis volentes siguifi- 


110 . HORAPOLLINIS 






μενοι. σημῆναι, ᾿μύραιναν ἰχϑὺν Coyoeqobow* erg γὰρ ἃ 
ϑαλάσσης ἀναβαίνουσα, τοῖς ἔχεσι μίγνυται, -καὶ εὐϑίᾳ 
dg τὴν θάλασσαν ἐπιτρέχει. 


οιβ΄. Πῶς ἄνϑρωπον ἐπὶ φόνῳ κολασϑέντα. 
"Αγϑρωπον ἐπὶ φόνῳ᾽ κολασϑέντα, καὶ μεκαμεληϑέσι 
βουλόμενοι σημῆναι, τρυγόνα: περιπεπλέγμένην ἀἰγκίσερῳ ἕω 


γραφοῦσιν". αὕτη γὰρ “κατασχεϑεῖδα, iid τὴν ἐν τῇ ww 
éxayOay. 


ριγ΄. Πῶς ἄνϑρωπον ἀφειδῶς κατεσϑίοντα τὰ ἀλλότρια, 


᾿Ανϑρωπον ἀφειδῶς κατεσϑίοντα τὰ ἀλλότρια, καὶ jer 


μύρανναν] Ald. μύρανναν, Codd. Aug. Pariss. B, C, σμύραεναν. 
Θαλάσσης] edd. praeter Hoesch. et de Pauw, θαλάττης. 
ϑάλασσαν] lidem, ϑάλατταν. 

Cap. CXII, in tit. Cod, Paris. A. Φονεὺς μετὰ κολάσεως μεταμεληϑεὶς 
σεερυσεεπλεγμένην ἀγκίστρῳ] Ald. περιπλεγμένην ἀγκύσερῳ. — Netc. d 
Pieriue , στερισιεπλέγμένην. ἀγνύστοῳ» ; ille vertit: Turiurem laqweo ie 
plicitam. 
αὕτη yàg Ζατασχεϑ εἴσα] in Codd. Pariss. A, B, αὐτὴ γὰρ θέᾳ, 
κατασχεϑεῖσα, 
ῥίπτεν τὴν ἐν. τῇ αὐρᾷ ἄκανθαν] de Pauw corrigendum putat: vines 
τῇ ἐν τῇ οὐρᾷ ἀκάνθᾳ, τοὶ ἵπτει. Vid. adn. — — 

Cap. CXIII, in tit. Cod, Paris. ἃ. ετὰ τὰ ἀλλότρια φάγων τὲ 
ὕδια. Cod. Paris, C. Πῶς ἄνθρωπον ἀφειδῶς κατεσθίοντα, omissis τὰ 
ἀλλότρια. 


care, muraenam piscem pingunt: haec enim e mari egrediens, cum 
viperis miscetur, et statim in mare recurrit, 
Carur CXII. "Quomodo hominem οὗ caedem punétwm. 
Hominem ob caedem punitum, et quem poenituit [facti] volente 
significare, pastinacam implicitam hamo pingunt: haec enim capü 
emittit radium , [quem] in cauda [habet]. : 
Carvr CXIII, | Quomodo hominem profuse comedentem aliena, 
Hominem profuse comedentem aliena, et postea consumentem sua vo- 


HIEROGLYPHICA. Lr. II. 111 


! bor κατανηλωχότα τὰ ἴδια βουλόμενοι, σημῆκαι»,. πολύποδα 
' ζωγραφοῦσιν" - ἐκεῖνος γὰρ) ἐὰν ἀπορήσῃ τροφῆς. τῆς ἀπὸ 
ἄλλων, τὰἀς ἰδίας πλεκτάγας. ἐσθίει. 


οιδ΄. "Πῶς ἄνθρωπον ἐπὶ καλῷ ὁρμήσαχτα. 


| Md y0gonoy ἐπὶ καλῷ ὁρμήσαντα, καὶ ἀντὶ τούτου. κακῷ 
περιπεσόντα,, βουλόμενοι σημῇναι, σηπίαν ζωγραφοῦσιγ' αὕτη 
γὰρ ἐὰν ἴδῃ vwd βουλόμενον αὐτὴν ϑηράσαι προΐεται εἰς τὸ 
ὕδωρ ἐκ τῆς κοιλίας τὸ μέλαν, ὥςτε ἐκ τούτου μηκέτι αὖ- 
τὴν βλέπεσθαι, καὶ οὕτω διαφεύζγει. 


ριε. Πῶς ἄνϑρωπον γόνιμον. 


᾿᾿νθρωπον γόνιμον βουλόμενοι σημῆναι, στρουθίον πυρ- 


κατανηλωκχότα] ita Codd. Aug. Pariss. A, B, Hoesch. et de Pauw; in 
Cod. Paris. C, apud Ald. et reliquos xazqvaAoxóva, . 

Cap. CXIV, in tit. Cod. Paris. A. ' Ez) καλῷ κακῷ περιπεσών. 
ἐσεὲ καλῷ ὁρμήσαντα, xal — κακῷ περιπεσόντα] de Pauw conjicit: 
ἔστε καχῷ ὁρμήσαντα, καὶ ἀντὶ τούτου καλῷ περιπέσόντα. Merc. ver- 
tit: eun qui tolo pectore én res pulcherrimas incumbit , ac ideo sese 
periculis objicit. 
διαφεύγει] edd. praeter Hoesch, et de Pauw, φεύγει. — 

Cap. CXV, in tit. Cod. Paris. A. P'óvpoc xa& περὲὸ πυργίτου — 
στρουϑίον πυργίύτην] Pierius in Codd. invenit zvoivgv, atque ita quo- 


lentes significare , polypum pingunt: ille enim, si non habeat victum 
ex aliis rebus, suos cirros edit. 


Carvr CXIV. Quomodo hominem in honesto incipientem. 


Hominem in honesto incipientem , et ejus loco, malo incidentem vo- 
lentes significare, sepiam pingunt: haec enim, si videat. aliquem volen- 
tem ipsam capere, emittit in aquam ex ventro atramentum, ita ut ex. 
hoc non amplius ipsa conspiciatur; et sic effugit. | 

Carvr CXV. | Quomodo hominem foecundum. 
Hominem foecundum volentes significare, passerculum purgiten pin- 


112 .. HORAPOLLINIS..:; 


γίτην ζωγραφοῦσιν' οὗτορ γὰρ ὑπὸ ὀργῆς ἀμέτρου, καὶ w. 
λυσπέρμίέας | oghoviesog , ἑπτάκιφ μίγνσεαι ui hund " 
μίᾳ ὥρᾳ, dOgó; σπερμαίνων. | . 


ed. Πῶς ἄνθρωπον συνοχέα ταὶ ἐγωτενόν, 


"d yOgartoy συνοχέα xà] ἐγωτικὸν βουλόμενοι σημῇψαι, ida 
ζωγραφοῦσιν" ary γὰρ συνέχειον φυλάττει τῶν ἰδίων προυμάται 


—. et. Πῶς ἄνθρωπον πάλαι μὲν ἀποστάντα ᾿τῶν 
᾿ἰδίων νοημάτων, ὕστερον δὲ γεγονότα τῆς 
ἑαυτοῦ φρονήσεως. 
᾿Αίγϑρωπον πάλαι μὲν ἀποστάντα τῶν ἐδίων νοημάτων, 


* que ex Cod. Aug. ediderunt Hoesch, et de Pauw. Codd, Parise, À,C, 
Ald. Mero, Causs. zvoyírg», qnod legit quoque Trebatius ; Cod. Ραὰ, 
B. πυρίτην, sed y seripte super Q. Ín Cod, Patis. A. Pro στρουϑίον, 
legitur στρόϑιον. - 
ὑπὸ δργῆς! Cod. Peri. A. ὁπὸ ὁρμῆς, quod Gesmero, fm làm 
wvíbus, Hoeschelio ot Pauwio, in adnotationibus , plecnit.. 
δπιάκις} de Pauw corrigendum putat, τρρακοντάκις, 

Cap. ΟΣΥ͂Σ, fu tit; Cod. Peris. A. Ζυνοχεές. 
"Ἄνθρωπον συνοχέα] fortasse legendum, συνεχέα,, aut σόνοχον. 
ἑνωτυκὸν] Ald. érorexóv. Niere. vertit: hominem qui aMós sibi conl 
nenter. devinciat el demereatur. 
κρουμάτων] Edd. praeter Hoesch, et de Pauw, προυσμάτω». 

Cap. ΟΥ̓́. in tit. Cod. Paris. A. ᾿Επιμηϑευσάμενος. 


gunt: hic enim fervore immodico et semimis abundantia vexatos, sepüi 
miepetur onm foemina una hora, copiose semen emittens. 
Casvr CIVI. Quomodo hominem continuum [in agendo] et a 
8e ^on discrépantem. 

Womfnem contíutum [ἐπ agendo] et a se minime discrepantem signifie 
- volentes, lyram pittgtmt: haec enim continuationem servat suotum sonore 

Carvr CXVII. — Quomodo hominem anie quidem. aliematums 

-*€«-G méhte, postea vero resipiscentem. 

Hominem an(e quidem alienatum swa mente, qui veto postea resipeit 





HIEROGLYPHICA. Lm.]l 113 


ὕστεοον δὲ τῆς ἑαυτοῦ γεγογότα φρονήσεως. καὶ τάξιν 
ἐπαγαγόνγτα τῇ ἑαυτοῦ ζωῇ βουλόμενοι σημῇναι, σύριγγα 
γράφουσιν" αὕτη γὰρ ἐπιστρεπτική ἐστι. καὶ αἀγαμνηστικὴ 
τῶν καταϑυμίω;: πεπραγμένων αὐτῶ, καὶ μάλιστα τεταγ- 
μένον ἐκτελοῦσα φϑόγγὸν.- 


ριη. Πῶς ἄνϑρωπον ἴσως πᾶσι τὸ δίκαιον ἀπο- 
νέμοντα. - 


'"Ay9gomop ἴσως πᾶσε τὸ δίκαιον ἀπονέμοντα βουλόμε- 
γι σημῆγαιγ. στρουϑοκαμήλου πτερὸν γράφουσι" τοῦτο γὰρ 
τὸ ζῶον πανταχόϑεν ἴσα ἔχεε τὰ πτερυγώματα παρὰ τὰ 


τῶν ἀλλῶν. 


τέιν ἐπαγαγόνστα! Edd. praeter Hoesch. et de Pauw , ἀπαγόντα. 

(i$ γὰρ ἐπισερεπτική ἐστι] Mero vertit: haec siquidem animum do- 
ποῖ. . 
τῶν πεπραγμένων αὐτῶ de Pauw pro αὐτῷ, conjicit ἀνθρώπωι. 

Cap. CXVIII, in tit. Cod, Paris. A. Ἴσως πᾶσι δίκαιος. Cod. Paris. 
C. Ald. Merc. Causs. et Pierius: Πῶς ἄνθρωπον $oov πᾶσι. cet. 
ερὰ τὰ τῶν ἄλλω] ita Cod, Paris. B; sed Cod, Paris. À. περὶ và 
τῶν ἄλλων, Cod, Paris, C, Aug. et reliqui edd, παρὰ và» ἄλλων, 
miss0 τά. : 


εἰ ordinem induxit in vitam suam volentes significare, fistulam pingunt: 
haec enim. convertendi vim habet, et in memoriam revocandi ea, quae 
libenter facta fuerint ab ipso [homine], et maxime ordinatum perficit 
sonum. 


Caroc* CXVIII, Quomodo hominem aeque omnibus jus 
tribuentem. 


Hominem aeque omnibus jus tribuentem volentes significare, struthio- 
cameli pennam pingunt: hoc enim animal undique aequales habet pen- 
mas, praeter reliquarum [aeéuss pennas]. 

| 15 


114 HORAPOLLINIS HIEROGLYPHICA: 148. Il. 
Q0. Πῶς ἄρθρον φιλοχτίστην. 


"d yOporoy φιλοκτίστην βουλόμενοι σημῇναι., χεῖρα iid 
που γράφουσιν αὕτη γὰρ ποιεῖ πάντα τὰ κείσματα. 


᾿Ὡραπόύόλλωγνος ΜΝειλώου ἱερογλυφικῶν τέλος. 


Cap. CXIX, in tit. Cod. Paris. A. Φιλοκτίστης. 
*4vOgoroy φολοχτίστην] Cod. Paris. A, ordine inverso , OQ, λοκτίστῃ 
ἄνθρωπον. 
“μραπόλλωνος]. Ald, Merc. Cause. et Pierius, “ρου ᾿“4πόλλωνος. 


Cartr CXIX.. Quomodo hominem aedificandi studiosum. 


Hominem aedificandi studiosum volentes significare , manum homis 
pingunt: haeo enim facit omnia opera. 


Horapollinis Niloi Hieroglyphicorum finie. 


ADNOTATIO 


AD 


HÜRAPOLLINIS NILOI . 


HIEROGLYPHICA. 


ADNOTATIO 
AD 
HORAPOLLINIS NILOI 
HIEROGLYPHICORUM 


LIBRUM PRIMUM. 





"CAPUT I, 

τ Πῶς αἰῶνα σημαίνουσι | Recte Mercerus observavit ση- 
μαίνουσι hic esse praeferendum alteri σημαίνει. fam in 
seqq. quoque capitum titulis pluralis numerus . usurpatur. 

«Αϊῶνα σημαίνοντες.) αἰῶνα interpretes aevum; dubitari 
possit utrum aeternitatem , an vero tempus quoddam defi- 
mitum hic intelligere debeamus; pro priori illa sententia 
pugnare videntur rationes quas addit scriptor: solem et lu- 
nam αἰώνια εἶναι στοιχεῖα ; tum quod τὸν αἰῶνα indicatum. 
fuisse dicit basilisco (qui serpens ab Aegyptiis immortalis 
habebatur) caendam sub corpore occultatam habente, (cu- 
jus igitar veluti et aeternitatis, finis non conspiciatur) et 
denique quod addit, Aegyptios hunc serpentem Deorum 
capitibus imponere solere, Sin aióva hic interpretari ve- 
limus ,. empus quoddam definitum , vel tempus. universe, 
statui fortasse possit Horapollinem, hieroglyphica quibus an- 
nus (vid. tab, nostra n, 1.) ab Aegyptiis scriberetur non recte 


118 ADNOTATIO a4» 


intelligentem , segmentum circulz et discum, indicare 
atque /unae nomismibus. Obstare tamen videtur quod 
figura in hieroglyphicis, scriptori ut ex cap. & patet, bali 
cognita, nimis differt a sezmenio circi, quam u hi 
illius nomine indicare potuerit. 

ἥλιον xal σελήνην γράξουσι, διὰ τὸ αἰώψεα εἶναι m 
χεῖα] Solem οἱ lunam pinzunt proplerea qued acm 
simi elementa, quoniam horum corporum coelestium » 
tura sit aeterna; vereor ne significationem nimis him 
tribuant verbis, αἰώνια στοιχ εἴα interpretantes , aeve flxzm 
producentia elemenía; στοιχεῖα ortase hic verti pow 
principia, quandoquidem Aegyptiorum erat opinio slam 
et lunam vi sua. conservare mundum et vires quibus as 
metur. Cf. Plut. de 7s. εἰ Os. cap. 41. pag. 367. 
et cap. 48. pag. 368. C. cet, Eusebius Praep. Ewa. 
I. 3. in: διὸ xal μὲν ἅπαν σῶμα τῆς τῶν ὅλων φύσεως ἢ 
"Hhiqv «καὶ σελήνης ἀπαρτίζεσϑαι. Sin vero statuatur s 
cundam ea, quae supra adnotavimus, anni hieroglyphia 
hie intelligi, αἰώγεμ στοιχεῖα esse possint arocqeses, sive b- 
Leras quibus vox eio» scribitur, 

Caeterum vocem στοιχεῖον explicavit Letronnius (ad Cle. 
Alex. lecum notissimum Strom, V. 657. Posterz) in opm 
Champollionis de Zfierogl. Pet. Meg. pag. 987—393. 

ὃν καλοῦσιν .iyUmrw. Οὐραῖον.) Mercerus ex (e. 
Morell, restituit οὐβαῖον, et ita vocem Aegyptiacam sw 
nactum arbitratur; sequuntur eum Causs.* de Peuw εἰ 
Bequier; sed vox Οὐραῖον non est tentanda Cedd. co 
sentientibus; praeterea vocem ipsam er hieroglypbicis, li- 
teris Coptieis scriptam, «opo, ovpo, opa, ΟΥ̓́ΡΗ, Orpa, 
sonare, docet Champollion, in Op. de Zierogl. Jet. 4feg. 
pag. 124, 1265 (cf. tabula nostra n. 2.) inde, addita termi- 
uatione Graeca, formatum est OT P.ÁIog, et, quoniam 













ADNOTATIO 


AD 


HORAPOLLINIS NILOI 


HIEROGLYPHIC A. 


120 ADNOTATIO ἂν 










. Sed ad talem hujus verbi significationem confugere ne da 
necesse, quandoquidem nonnulli Aegyptiorum. dii capi 
tegimentum habent ab omni parte basiliscis, sive πῶ 
inauratis cinctum et ornatum, quodque tegimentum iis τι δ 
ριτίθεται id est ἐπιτίϑεται. | Suidas: περίϑου" ὅπερ di 
συνηϑὲς ἐπίθου λέγειν. Diod. Sic. L. I. Ed. αι 
vol.I. pag. 15, initio. κέρατα δ᾽ αὐτῇ (C ᾿Ισιδι) “ππερεκιθέαφι, 
ubi tamen adnotatur alia lectio ἐπιτιϑέασεν ; sed etiam ih 
loco vulgata non videtur tentanda. quum apte intelligi pe 
sit de capitis tegimento vel diadematis genere bubulis cer 
nibus. instructo, quale Mercurium imposuisse [5141 refe 
Plutarchus de 79. οἱ Os. cap. 19. pag. 358. D. περιθεῖκα 
βούκραγον αὐτῇ κράνος. Neque obstare puto, quod inín 
iterum dicatur: αὐτὸν ἐπὶ τῆς κεφαλῆς τῶν Θεῶν Aun- 
. ϑέασιν: nam praeterquam quod in scribendo ordinem nam 
valde curat scriptor, infra aliam causam adtulit, quar 
hic serpens deorum capiti imponatur: quod €:fae smor- 
. tisque potestatem habere videatur. Caeterum monument 
Aegyptiaca confirmarunt, quae dicit Horapollo de deorum 
capitibus, ornatis Uraeis; cf, v. c. Osiridis capitis tegi- 
mentum, tab. n. 8. 

ἐπειδὴ τριῶν γενῶν οφέων καϑεστώτω»)] De variis set- 
pentium generibus cff, Plinius Zs/, JVo/. XXIII. 8, εἰ 
reliqui, quos supra laudavimus; quibus addatur Aelianus 
de nim, Nat. X. 81. qui dicit in 17 species aspidum 
genus divisum fuisse ab Aegyptiis: itaque hoc loco de alia 
majori divisione est cogitandum, Aegyptii norunt serpen- 
tes alatos, (Herod. II. 75. narrat sibi fuisse relatum quo- 
tannis, incipiente vere, alatos serpentes ex Árabia advolare 
in Aegyptum, sed ab Ibibus eos prohiberi atque occidi), 
noti fuerunt et serpentes aquattles , et terrestres (ut ba- 
eljsci, cerastae aliique) ; sed recte Pierius in adn. ad ἢ. 1. 





122 ADNOTATIO ἂν 










et Áeliani locis, quae supra laudavimus, manifesto deme 
tur, basiliseum csse mortalem , et quoniam 1pee Horapdh 
in sqq. I. 34. phoenicem diutissime omnium animamüm 
vivere dicat; quod eum scribere non potuisse putat à 
Pauw, si basiliscum fecisset immortalem, Sed fortasse te 
tius sit, sine plurimorum Codd. auctoritate a vulgata ke 
tione non recedere: si enim , ut videtur, totum opus Hle 
roglyphicorum a Philippo non fuerit ex eodem fonte pei- 
tum ,. sed multa ex aliis scriptoribus in illud collecta , cer» 
. in omnibus sibi constare liber non potuit. Quod porro & 
Plinio, Áeliano, et Philone Byblio addidit de Pauw, m 

pondendum orte, vocis ἀθάνατον significationem non ade 

urgendam esse, quum immortalis dicatur basiliscus t 
tum ratione reliquorum serpentium , a quibus interfici μα 
possit, quosque omnes aetate superet. Quod hio de bas 
lisco narrat Horapollo, de aspide Thermuthi tradit Aelus 
de nim. Nat, X. 81: λέγουσι δὲ αὐτὴν καὶ jdiydwmm 
* μάγην ἀϑανάτην siye. . 

ὃ xxi προρφυσῆσαν — δίχα καὶ τοῦ ϑακεῖ»} Ald. ve 
cem xal omisit, quam Codd, et reliquae edd, retinent, εἰ 
sensus loci quodammodo requirere videtur, quum signifi 
cet, vel, eliam; reliqua animalia. afflatu suo, vel six 
seorsw occidit.  Conjunctio xai, apud meliores quoqu 
scriptores Graecos saepe auget atque corrigit verba priora, 
de quo loquendi genere cff. D'Orville ad Charit. pag. 581. 
ed. Lips. et quos laudavit Stalbaum ad Plat. 4pol. Socr. 
pag. 23. À , ubi quoque idem. usus Latinorum aque indi- 
catur,  Dasiliscum afflatu suo reliqua animalia occidere, 
Horapollo iterum docet infra II. 61. 

αὐτὸν ἐπὶ τῆς κεφαλῆς τῶν ϑεῶν ἐπιτιϑέασιν͵] Ut im- 
mortalitatis, summaeque potestatis signum. — Conf. supra 
ad verba ϑεοῖς περιτιϑέασιν. — Of. quoque Champoll. in 





124 ADNOTATIO 4» 






μόνην εἶναι ἐκείνην τὴν ἔξω τούτου τοῦ “κόσμου. οἱ ape 
ipsum Horap. infra cap. 21, fine: ἐν γὰρ τῷ’ λοιπῷ sil. 
ματι τοῦ κόσμου αἱ τῶν ποταμῶν πλημμύραι ἐν τῷ vpn 
ἀποτελοῦνται) ; sed coelum et terram, quaeque iis cantine 
tur, sive stundum , veluti infra cap. 84, fine: οὗ [soli 
μηδέν ἐστε πλεῖον κατὰ τὸν κόσμον. 

ὄφεν ζωγραφοῦσι τὴν ἑαυτοῦ ἐσϑίοντα οὐρὰν. Mcrobiu, 
quem ad h, l. laudavit Pierius, Safurn. 1. 9, medio: 
» Phoenices in sacris imaginem ejus [3.412] exprimente, 
. » draconem finxerunt in orbem redactum ,'caudamque smn 
» devorantem, ut appareat mundum et er se ipso ali , et in 
» 86 revolvi." Proclus III. ἐπ Zzz. pag. 216. dicit: »4Ae 
»gyptios mundum indicasse cruce Graeca, .qua quatue 
» mundi partes Significarentur , quaeque cingebatur serpen- 
»te, Cneph dicto." Euseb. Praep. Euang. I. 10: "Ez 
: μὴν oi Αἰγύπτιοι ἀπὸ τῆς αὑτῆς ἐννοίας τὸν. κόσμον. γρά- 
᾿ goyteg, περιφερῆ κυκλον ἀεροειδῇ καὶ πυρωπὸν χαράασουοι, 
καὶ μέσον τεταμένον ὅφιν ἱερακόμορφον, καὶ ἐστὲ τὸ πᾶν 
σχῆμα, ὡς τὸ παρ᾽ ἡμῖν Θῆτα" τὸν μὲν κύκλον κόσ- 
μον μηνυόντες, τὸν δὲ μέσον ὄφιν συνεκτικὸν τοῦτον, 
ἀγαθὸν δαίμονα σημαίνοντες. | Of. Matter, Ash Cru. 
Gnostic. Vol. I. pag. 273. nota 3. — Champoll. in ορ.. de 
Jierogl. vet. eg. iab. gen. n. 240, figuram a Proclo 
et ab Eusebio descriptam explicat regzonem , terram, et 
secundum eundem, (tab. gen. n. 233) mundus indicatur 
figure symbolica coeli, additis quibusdam aliis signis, 
Animadvertendum autem Graecos de hieroglyphicis agen- 
tes, non tam accurate distinzisse verba, mundum, .fer- 
ram, regionem. Οἵ, Cl. Reuvens Epp. ad Letronntum. 
Ep. 1. pag. 35. — Clem. Alex. Strom. Lib. V. cap. 4. 
astra dicit propter obliquam conversionem ab Aegyptiis fu- 
isse adsunileta corporibus serpentium: τὰ μὲν γὰρ τῶν 





126 .. ADNOTATIO ἂν 


rum doctrina bausisse videtur scriptor, facile patet em 
vocem &óckor, quam initio pro mündo usütpaverat, jm 
cum orbe ferrarum confuhdere. 

' καθ᾽ ἕκαστον δὲ ἐνιαυτὸν τὸ γήρας duelo ὠπεοϑύεξαι} D 
serpentibus quotannis cum pelle , sehectutem exuentibus εἴ. 
Aristoteles Zist. nim. VIII. 17. (Vol. H. pag. 897. À) 
Aeliam. de dnim. δαί. IX. 16. Nicander im Zerie. 
' vs. 931, sqq." Epiph. ad PAsjsiol. cap. 18, Nomi, Diosp. 
XLI. 178, sqq. Plinius Zist. Na/. VIII. 27 , tied, XX. 23, 
im, Virg. Georg. III. 439, en. 1I. 473. 


ἐνιαύσιος χρόνο: — veta] Yirg. Georg. YI. 402. 
᾿ς Átque in se sua per testigia volvitur anhus,- 


'Estetróg derivant ἀπὸ τοῦ i» ἑαυτῷ, sive elg Éonysóp ξέναι. 
Servius ad: Virg. fen. I. 269 adnotat, Látinortzn. vocem 
ennus esse detivuhdam. απὸ x00 dyoytobUó0ti , .1, 6, àb i 
noozitone; addatur iderh ad “ες, V. 46. Quoniam a 
teth Hoc ttiodo annus in. se. volvatur, sérpehten? cavidam is 
ore tenentem nonnulli anni symbolum fecerunt. — Of. Hier. 
Wolfius, in. Somntum Scipionis, laudatus 8» Hoesch., in 
adn, ad h. l. Addatur Serrius ad Virg. den. Υ͂, 85: 
.» Ánhiüs secuhdüm Aegyptios indicabstür ente inventas li- 
ὁ» terás, picto dracone caudam susm mórdente: qui& in « 
» fecurrit." 

ταῦτα πάλιν καὶ τὴν μείωσιν εἰς αὑτιὶ λαμβάνει» Quan 
' ommim, quae in ründo generántur, norí rédéant diesolut 
in mundum , quonisi inde non exierant, sed in se ips, 
. €t otissimo philosephorumi , ΘΗ ΡΠ ΘΙ, Epichattni ,  Philo- 
His &Herumique dogmate, ab loesch. iw adu. mérmorato; 
de Paüw, pro αὐτὸν, quod' habent Codd. et Edd. recte 
aliàm lectionem  proposuisse videler, ἑαυτὰ, sive αὐτά. 
Lucretius de Her. Nat. 11.' 68, sqq. 





HORAPOLLINIS HIKROGL. 1.2.3. 127 


. —— minui tem. quamque videimus , 

- Kt quasi longiquo fuere omnia cernimus devo, 

' Kr oculisque vetustatem subducere nostris: . . 

.-Cum-tamen inéolumis videatur.summa manere: 

. Propterea; quia quae decedunt corpora eumque, 

" Unde abeunt, minuunt, quo venére, augmine 'donant: 
eet, Add; Euripid. Swpp/. 681, sqq. Fragmentum ejusdem 
Hypetpylae , a Stobaeo Κορε. serm, ΟΥ̓, pag. 568 ser- 
vatum, quodque Cicero vertit: Zuscul. III. 26. Cf. Hu- 


- gis Grotii adn; 21. ad lib. de J ertt. el, Grist. Τὶ $10. 


El, Bergm, : Add Plut, de Consol, ad dfpolloWium , p. 110. 
Épietetus , Disc. ab afrrimmo Conscript. Li. 13. P. 298. 
Jeblonski ín Pantk, oid L 2. $3 ᾿ 


CAPUT 1Π.. 


Ἐνιουτὸν δὲ βουλόμενσι δηλῶσαι .In. Cod; Mórell, 'ab- 
διαὶ δὲς sed. reliquis eam particulam offerentibus ; et ἐδηιθὰ 
lol ebrn . on: respuehte , hoc. loco retinenda videtor. - 
Mes ,. τουτέδτε yosdita ζωγραφοῦσιν dà: δὲ . αὐτῶ" καὶ 
τὴν θεὸν σημοιίψουσιψ]. De. Paw adnotat, ex illo τοῦὰ 
τίστε yvyainá, aperte probari, ^ Teu kegyptiis -denotássé 
feenmnam ; idque tam: perspicuum putat RBequier , - pag, 
396, 297, ut supervacaneami eam. adnotationem ac paene 
puerilem .vocét, . Certe. apud seriptores, quos hae de re ὁ ὁ 
adii, nullum: vestigium inveni, ex quo conjici possit, voce 
"lap Aegyptios foeminam indicasse, Qui Isidis nomen 
nihil &liud 'ese :duam. Hebraeorum TUM, atque. iia foe- 
minam significare putant, On relelluntur ab Jabloniki Ponth. 





(*) v. e. Trillerus in Obeercat; Crifi. pad. 465. Ed.' Froneof. ad 
Moen, 1742. 








128 ADNOTATIO 1p 


Aeg. TII. 1. $. 12, — Ex consuetudine Aegyptiorum , homim 
deorum nominibus appellandi, foeminas Isidis nomen neq 
habuisse, patet etiam ex Champoll. libro de Jer 
Fel. deg. tab gen. n. 210; ubi legitur mulieris noma ἢ 
Isedjer, sive Isis magna , et n. 217. Isis. Sed fortasee eh 
modo locus explicari poterit, ut sensus sit: ms qum 
volunt significare, Jsin, id est mulierem, pingunt , (μα 
ut dicatur [βίη Áegyptiace significasse mulierem , sed bu 
indicatam fuisse mulieris imagine) edem atem. [imagi 
el Deam significant ; ejusdem mulieris figura Dea indicatw, 
Signum quod, secundum Champoll. post dearum nomim 
poni solet, simile est ei, quod mulieris cujusvis noma 
sequitur, Cf, ejus tab, gen. n. 281, 282 et 246. 

.. ἦἾσις δὲ παρ᾽ αὐτοῖς ἐστὶν ἀστὴρ, «Αἰγυτετιστὲ παλούμι. 
ψος Σῶϑις, ᾿Αλληνιστὶ δὲ ᾿ΑΙστροκύω»}] Αδιγοοσγου si* 
Canicula, ut vocatur apud Romanos (cf. Cic. ad 2 έν. I. 87, 
II. 44. de Ναί. Deor. 111. 10. Horat, Od. III. 18. 2.) sep 
quoque ab astro maximc fulgente Sirius dicitur; alterum 
in eo signo stellam Isidem fuisse vocatam, adnotavit Caus. 
ad h. 1.. et Wyttenb. ad Plut. de 7s. et Os. pag. 868. ἢ. 
In inscriptione ad Isidem pertinente, quam memoravit Diol, 
Sic. I. 27. pag. 31, fine. Ed. JJ'essel. est: ἐγώ eiu ( 
jv τῷ doro τῷ κυνὶ ἐπιτέλλουσα, ad quem locum d 
quae adnotavit Wessel. Totum signum [814] deae erat di- 

catum apud Aegyptios. Of, Plut. de Js. et Os. cap. 38. 

pag. 966. Α. τῶ» δὲ ἄστρων τὸν «Σείριον "lot)og νομέζουσιν 

ὑδραγωγὸν ὄντας. Add, cap.21, med. p. 359. D. cap. 61, 

pag. 976. A. Schol, ad Arati PAaen, 133 et.152.  Ideler in 

KEnchir. Chronol. Math, et. Techn. Y. pag. 126. Jablonski 

Panth. 4eg. ΠΙ. 2. $. 2. 3. sqq. Wyttenb. ad loca Plu- 

tarchi, quae citavimus. Nomen Áegyptiacum est à 9:5, 

sive Zo91, prouti scribitur apud Plutarchum de Zs. et Os. , 





130 ADNOTATIO Δ» 


im Lex. Graec. neutram vocem agnoscit, meque terüm, 
"Aoroox/rez;, quam Caelium Rhodig. XVII. 27. usurym 
adnotatur in Stephani ZAes. Gr. in voce , ubi lah 
quoque E. H. Barker. Ep. Critica ad JBoissonadmn 
peg. 242. Chalcidius in Plafonis Timaeus ἀσεροινίνω ὦ 
Aegyptiis Σολεχὴν nominari dicit, in. quo loco voci δε 
᾿λεχὴν sive Σολεχὺν, substituendam esse alteram il 
Je: , non sine verisimilitudine conjecit Fabricius (l 
Jablonski Opusc. I. pag. 322. Denique Germ. Caeurd 
Arati PÁaen. comm. ad vs, 332 (Ed. Bukliz Vol. M. p.19; 
» Ástrocyon" inquit »nominatur, quod nos Cani» sie 
» dicimus." 

Graeci signum illud Κυνὸς nomine indicabant, Cf, ini 
Phaen. 676. 

ἥμος xe) μεγάλοιο κυνὸς πᾶσαν ἁμαρυγαξ. 
δϑύνουσι . 

add. vs. 603.  Nonnius δέοπψε. XLVII. 253.  Lucim 
Deor. Conc. cap. 5. Ab Homero JJ. X. 29. et Are 
vs. 760, vocatur Kwor» ᾿Ωρίωνοξ, et in Ptolemaei lov 
(quem citavit Ideler in libro de Siderum Nomznibuss , p. 28) 
Procyon (apud Ciceronem 4fnfe canem dictus) vocstu 
ó πρὸ τοῦ Kv»óg. Add. loca, quae in adnot. proxime s 
citavimus. Sed idem Sirius a Graecis saepe quoque τοὶ 
tur τὸ ἄστρον, vel ὁ ἀστήρ. v. c. apad Homerum 7, E.! 
44, 62, X. 26 et 317, et quos laudavit Ideler (l. 
pag. 248) Aleaei versus, apud Athenaeum AJerpmos.. 
pag. 430. Ed. Casaub. servatos , et Theophr. Zis£, Pla: 
II. 8. — ᾿,ΑΙστροκύων , 'orgoxvrog vel ᾿““στρομιίΐων  vetei 
non dixerunt; quapropter vel locus, quem supra memor 
vimus, uti et locus Horapollinis fortasse erunt mutand 
ita utlegatur , quod Fabricius voluit ad CAalcidium , dore 
xvyóg, prouti Vettius Valens. II. 10. dixit Κυνὸς dom 


HORAPOLLINIS HIEROGL. I. 3. 181 


ἀξητετολὴν ; vel altera tantum. duarum vocum retinenda, sive 
δέσερον. sive κύων, ita ut putetur, alterutram ab aliquo, 
ettplicationis causa in margine additam, vel alteri voci su- 


perescriptam , postea in textum irrepsisse; vel denique sta- 


| 
l 
i 


tuendum, vocem: '4dorpoxVor ἃ posterioribus Graece lo- 
quentibus fuisse adsumtam. Quidquid sit, lectionem ' “4στρο- 
piiko» vitiosam esse ostendunt Codd. Áug. et Pariss. A. B. 
et docet Hadr. Junius Animadv. I. cap. 5. 

ὁτὲ μὲν μείζων. ὁτὲ δὲ ἥσσων dycríÀheoy] » ᾿ἀνατέλλειν 


i » de Sole et Luna proprie dicitur, de aliis stellis ἐπιτέλλειν, 
a »quod Philippus non observavit.? ta, ut videtur, recte 


Pierius ad h. 1. sed exemplis non additis, Sol dicitur ἀνά- 


| véAAur. Herod. II. 142. "EAtyov — τὸν ἥλιον ανατεῖ- 


Ae, — ἔνϑεν᾽ νῦν ἀνατέλλει, de quo loco diffciliori vi- 
 debimus infra in adn, ad cap. 5. Plato Po/ttic. pag. 269. 
À. ὡς ἄρα, ὅϑεν μὲν ἀνατέλλει νῦν. εἰς τοῦτον τότε τὸν 
τόπον ἐδιίετο, ἀνέτελλε δ᾽ ἐκ τοῦ ἐναντίου. Xenoph. 4nab. 
II. 3. S. 1. τότε δὲ ἅμα ἡλίῳ ἀνατέλλοντε κήρυκας ἔπεμψε 
“περὶ σπονδῶν. Diod, Sic. XVIII. 7. Vol. II.. pag. 165. 
(Ed. JF'essel.) ὁρᾶσϑαι δὲ τὸν ἥλιον ἔτι τῆς νυκτὸς οὔσης 


νατέλλοντα, τὰς ακτῖνας οὐκ ἐν κυχλοτερεῖ σχήματι τε- 


τραμμένον. cet. in quo loco alii distinctionem ponunt post 
Gxripag, ita ut regatur ab αγατέλλοντα,, transitiva signifi- 
catione. — De astris dicitur ἐπιτέλλειν et ἐπιτολη. vb. c. 
apud Aristot. Zist. anim. V. 22. in. Vol. II. pag. 314. D. 
καὶ μάλιστα τῶν ἀστέρων ἐπιτολαῖς ; et paullo ulterius, 
σιρὸ πλειάδος ἐπιτολῆς. Diod. Sic. I. 27. ἐγώ εἰμι ἡ ἐν τῷ 
ἄστρῳ τῷ κυνὶ ἐπιτέλλουσα. I. 19. pag. 22. (Ed. JV'essel.) 
κατὰ τὴν τοῦ Σειῤίου ἄστρου ἐπιτολὴν, in quo loco Wessel. 
recte rejecit, quod multi Codd. habent: κατὰ τὴν τοῦ wv- 
ψὸς τοῦ Σειρίον ἄστρον ἐπιτολήν. cap. 80. pag. 92. καὶ 
κομήτων ἀστέρων ἐπιτολάς. XVII. 7. Vol. II. pag. 165. τὴν 
16 * 


132 ADNOTATIO 4p 









τοῦ κυνὸς ἐπιτολήν. XIX. 18. pag. 331. περὲ κυνὸς i. 
voÀ&g, ubi male nonnulli Codd. habent ἀνατολάς. Ded 
ferentia ἀνατολὴν inter et ἐπιτολὴνν Schol. ad Arati Pea, 
vs. 137. ἄλλο μὲν οὖν ἀνατολὴ καὶ ἄλλο ἐπετολή" dran 
μὲν γάρ ἐστιν ἡ τοῦ ζωδίου παντὸς, xaO' O ἐστιν ἡ τό 
ἡλίου ἐπιφάνεια" ἐπιτολὴ δὲ τὸ ὑπὸ τὸ ζώδιογ" ὅταν M 
συνανατέλλῃ ἐπί τινι, ἐπιτέλλειν λέγεται. ὡς τὸ" »Ilige 
»δων ᾿ΑἸτλαγεννάων ἐπιτελλομενάων᾽"᾽ αἱ γὰρ Πλειάδες 
τὴν τοῦ Ταύρου εἰσὶ τομὴν, αἵτινες τῷ Κρεῷ ἐπετέλλογαι, 
ὅτε ὁ ἥλιο; ἐν τῷ Κριῷ ἐστὶ, κατὰ τὴν τοῦ ϑέρους aq 
cet. itaque ex Scholiastae verbis statui posse videtur, aw 
τολὴν dici de toto signo aliquo, ἐπιτολὴ de stellis ina 
signo et cum eo orientibus. ᾿““νατέλλειν ita usurpatur à 
Árato Phaen. 534, 540, 556 et 560. Stobaeus in Zclg. 
1..25. JHeerenü pag. 520. ᾿“ἀνατολὴν δ᾽ εἶναί φησιν ὁ 
“Χρύσιππος ἐν ταῖς φυσικαῖς τέχναις, ὑπεροχὴν ἄστρου xà 
γῆς, δύσιν δὲ κρύψιν ἄστρου ὑπὸ γῆν. ΤΓίγνεσϑαε δὲ Gu 
τῶν αὐτῶν ἀνατολὴν καὶ δυσιν πρὸς ἄλλους τε ἄλλω; 
᾿Επιτολὴν δ᾽ ἄστρον ἅμα ἡλίῳ ἀνατολὴν , δύσιν δὲ τὴν ám 
ἡλίῳ δυσιν. Zug γὰρ λέγεσϑαι δύσιν, τὴν μὲν κατὰ τῷ 
ἀνατολὴν, τὴν δὲ κατὰ τὴν ἐπιτολήν. Κυνὸς δ᾽ ἐπιτολὴν 
ἅμα ἡλίῳ κυνὸς ἀνατολὴν, δυσιν δὲ ἅμα ἡλίῳ κυνὸς am 
κρυψιν εἰς γήν. Τὸν δ᾽ ὅμοιον λόγον εἶναι καὶ inl τῆς niu 
δος. Geminus cap. 11. Zsagoges in Árati PAaen. ἀνατολὴν, 
ortum quotidianum stellae explicat, ἐπιτολὴν contra, or- 
lum heliacum sive poéticum ; additque δυσιν dici de quo- 
tidiano occasu, κρύψιν vero de occasu Aeliaco. Of, Ideler 
in Quaest. Hist. de Observ. dstron. Pet. pag. 310, 311. 
Sed ἀνατολὴ infra usurpatur, κατὰ τὴν ἀνατολὴν τῆς σε 
. λήνηξ »γ ubi certo de orfu Aeliaco tantum sermo esse potest, 
contra Theon ad Árati PAaen. ἐπιτολὴν de ortu Aeliaco 


f 


dicit: τότε ἐμβαίνεε ὁ Νεῖλος καὶ ἡ τοῦ κυνὸς ἐπιτολὴ 





194 ADNOTATIO 4» 






sed Requier recte observat ex hoc capite non patere, Aeg» 
tios statuisse in hoc sidere animam Deae versari; est ταὶ 
locus Plutarchi , unde hoc conjiciatur, de: Zs. et Os. cap.2l. 
pag. 359. C. D. τὰς; δὲ ψυχὰς ἐν οὐραγῶ λάμσεεειν Gm, 
καὶ καλεῖσϑαι κύνα μὲν τὴν ᾿Ισιδος ὑφ᾽ Ἑλλήνων, & 
«Αἱγυπτίων δὲ Σῶϑιν, ᾿Ωρίωγα δὲ τὴν “ἤρου, τὴν δὲ ἘΝ 
φῶνο: ἄρχτον. — Quaeri fortasse potest, utrum Sothisa 
monumentis Áegyptiacis symbolica significatione pro em 
ponatur , sed hoc nondum apparuit. —— Caeterum Diod, S 
I. 26. pag. 30.  77'essel. narrat Graecorum annos ἃ ve 
ribus JZforos fuisse nominatos: κατ᾽ ἐμείνους γὰρ τοὺς yw 
vovg τὸν ἐνιαυτὸν ἀπαρτίζεσϑαι τέτταρσι μησὲ, τοῖς yug 
μένοις κατὰ τὰς ἑχάστων TOY χρόνων ὥρας. οἷο» ἔφρις, 
ϑέρους,, χειμῶγος" dg ἧς αἰτίας καὶ mag ἐνέρις τῶν E 
λήνων τοὺς ἐνιαυτοὺς ὥρους καλεῖσϑαι, καὶ τὰς κατ᾽ ἔῃ; 
ἀναγραφὰς ὡρογραφίας προςαγορεύεσϑαι. — Off, quos laudtri 
Wessel. ad ἢ. 1. 

καὶ ἑτέρως δὲ ἐνιαυτὸν γράφοντες. φοίγεκα Loygogoón] 
Palmae ramum mensem indicasse, traditur im cap. seq. — 
κατὰ τὴν αγατολὴν τῆς σελήνης, 1, 6. quavis Qva ἔμπα, 
quovis mense; ita ut duodecim impletis efficiatur annw 
lunaris. De Palmis cf. Theophr. Zfst. Plant. 1. 22 ,]].8. 
de Caus. Plant. III. 6. — Aelian. de 4nzm, Yat. XVI. 18. 
Plinius A:s/. JVat. XIII. 4, XVI. 20, 28, XXIII. 4, 
fine et 5, — Caeterum anni signum hieroglyphicum est 
figura, quam Champoll. in Op. de Zerogl, J'et. deg. 
peg. 214. collata tab. XIII. n. 5. vocat Scepírum  cur- 
vatum. Clem. Alex. Sirom. VI. 4. pag. 757. Ed. 
Pott. Horoscopum apud Aegyptios, palmam manu tenu- 
isse narrat, astrologiae symbolum: ὁ ὡροσχόπος, ὥρολό- 
γιόν Tt μετὰ χεῖρα, καὶ φοίνικα ἀστρολογίας ἔχων σύμ- 


βολα, πρόξεισιγ. — Salvolini in Ep. Il. ad  Gazze- 





ὶ 
- 138 .. ADNOTATIO ἂν 







quem locum Jablonski adnotavit de Hebraeis dici, qw 
proprie ad Aegyptios pertineant.  Salvolini 4. II. «i 
Gasseram. pag. bá. nota 1. citat quoque locum er làm 
Copto 7 :Zasm eremitae P enofrti continente, (Cod. Borg. IV. 
pag. 14.), ubi palma dicitur duodecim ramos quolassi 
producere, singulos singulis mensibus. 


CAPUT IV. 


- ᾿Ἐπειδή φασιν, ἐν τῇ ἀνατολῇ πεντεκαίδεκα μοιρών ὑπέρ 

χουσαν. πρὸς τὸ ἄνω τοῖς κέρασιν ἐσχγηματίσϑαι" x. v. 1] 
Merc. in adn. locum ita vertit: quod 4n ortu quidem di 
cani, quum est quindecim paritum , sursum. erectis cer- 
qnibus apparere: αὐ in occasu , 90 diebus. inepletis ,.cor- 
nua deorsum. inflexa, gerere. Porro quindecim. lunae par- 
(es intelligit, quindecim dies; in quo reprehenditur à 
Hoesch. qui ita locum explicare conatur: » quando Lum 
» quindecim partibus a sole recessit, post conjunctionem" 
(i. e. post illud tempus, quo inter Solem et Terram in e- 
dem linea est posita) » tendens ad oppositionem ;?? (i. e. ad 
eum locum ubi a contraria Terrae parte Soli in eadem lina 
opponitur, itaque maxime ab eo est remota) » tum, enim 
» ὕπαυγος; esse desinit, et fit orientalis a Sole, secundum 
» Ástrologos. Ptolem. Lib. IV. τετραβίβλου. cap. περὶ 
»συγναρμογῶ ν. Theon. in Arati PAaen. Plinius ZZzst, Nat. 
»11. 14. Interpretatio illa, quae εέ μοίρας pro 15 diebus 
»accipit, locum habere non potest: quia tum Luna Soli 
» opponitur, et plenum lumen nobis obvertit: tantum ab- 
»est, ut corniculata appareat. De hoc Horapollinis loco, 
» quidam vir doctissimus, sic ad me:  » Proponit auctor 
»» distantiam 15 partium , id est 15 graduum , non quod in 
»»illo positu duntaxat luna cornua sursum tendat; nam re 


bU 


HORAPOLLINIS HIEROGL. 1. 4. 137 


»» vera, quum primum illa ,-unico gradu a Solis conjunc- 
»»tione discedit, statim respectu nostri cornua erigere in- 
»»cipit, etiamsi nondum appareat: sed dum 30 diebus 
»»completis, ait, lunam deorsum inflexa gerere cornua; 
»cum vulgo loquitur, quod integro mensi 30 dies tribu- 
»»ere consuevit, Supponit autem Solem in eodem positi, 
»quo supfa, id est in Occidente, et Lunam ejus con- 
»junctionem appetentem ; tunc enim Luna antequam 
»»Soli, in eodem longitudinis puncto jungitur, cornua 
»»su& deorsum inflectit."" De Pauw quoque μοίρας. gra- 
dus, non dies esse adnotavit, atque eodem modo vertit 
Requier. Lectionem Codd. Paris. 4, Morell. et Aug. se- 
«ti sumus, quod ea melius convenit cum iis quae sequun- 
tut: τὸν ἀριϑμὸν τῶν τριάκοντα ἡμερῶν πληρώ σασαν. ---- 
Poro interpretes nonnulli 2» τῇ αἀποκρούσει reddiderunt, 
$1occasw ; melius Trebatius, eum occultatur , Catss. in 
sio, et Requier, Jorsqw' elfe est dans son declin. " 4nó- 
χρουσις dicitur dé Luna decrescente. Cff. Clem. Alex. Strom. 
VI. cap. 16. pag. 814. Ed. Pott. Alex. Jfphrod. 1. 66. 
Pro ἀνατολῇ fortasse erit legendum αὐξήσει; (nam haec vox 
umrpatur de Zuma crescente, αὔξησιν λαμβάνοντος. Off. 
Philo de Mundi Op:f. pag. 23. Aristot. de Mundo. cap. 6. 
Tom. I. pag. 861. D. Aelian. de Anim. Nat. II. 35, 
XII. 13.) ut ita conveniat cum sequemti coxgovsers aut . 
statuendum ἀγατολῇ, hoc loco, ut et in cap. superiori, 
indicari exorfum, ita u& ἐν τῇ ἀνατολῇ significet idem 
qud posi ijunam novam; sed priorem rationem praetule- 
rim, — In iis quae sequuntur, τὸν ἀριθμὸν τῶν τριάκοντα 
ἡμερῶν πληρώσασαν, de Pauw recte adnotavit aoréstum hic ΄ 
Praesentis significatione adhiberi. — Praecedentia, πεν- 
τεκαίδεκα μοιρῶν ὑπάρχουσαν, accipienda videntur non ut 


diatur, quando est quindecwum. partium , sed, donec. est 


138 ABNOTATIO ap ^'^^ 











quindecim partium, usque ad diem. elocimum. quisim, 
i. e. donec est plena. Sensus itaque totius loci hie ei: 
Lunam pingunt deorsum inversam (mensem significare τὸ 
lentes, quoniam dicunt eam, quando crescat, domeo que 
decim dierum partem orbitae suae perfecerit , (i. 6. dem 
in oppositionem pervenerit) sursum erectis cornibus ep 
rere; sed quando decrescat, quam diu nnmerum trig 
dierum post quindecim illos priores compleat,  deemm 
cornibus verg. —  Animadvertendum antem , quae dii 
hoc loco Horapollo, ea non nimis esse urgenda, qwe 
doquidem Luna proprie cornibus tantum apparet, quam 
crescit , antequam facta est semiplena; et deprescens, que 
do septem posteriores dies periodi suae perficit. — Hood. ll 
οἱ Requier recte observarunt numerum triginta dierum kk 
ex usu vulgari adhiberi, quum Luna, ut redeat ad e» 
junctionem , proprie tempus requirat 29 dierum eum di 
midio; ipse Horap. cap. 10. accuratius hoc tempus indies, 
ταύτην γὰρ τὴν ἡμέραν (1. e. τὴν ἐνγάτην axo cixócty) 
ψομίζει σύνοδον εἶναι σελήγης καὶ ἡλίου. 

Aegyptiis mensem luna picta significantibus, eadem cae 
saà fuit, quae reliquis populis , .Graecis y. c. Romanisqw, 
et hodiernis quoque mensem a Luna nominantibus. Varro, 
quem citevit Ideler, in ZEnchér. Chronol. lY. pag. 38 
» mensis" inquit: »a lunae motu dietus, dum ἃ sole pre- 
» fecta rursus redit ad eum luna, qnod Graece olim dich 
» μήγη 9 unde illorum μῆνες, ab eo nostri." Plinius Zi, 
Jat. XVIII. 25, ante med, » centesima revolvente se luna." 
i, e. centesimo mense, — Porro Hieroglyphicum quod hk 
explicatur, confirmatur Áegyptiacorum monumentorum in- 
scriptionibus. Cf. Champoll, de Zfierogl, Pet. 4feg. tab. 
gen. n. 238. ἃ. addatur pag. 331 et 348 ejusdem operis, 
et in. Panih. eg. expl. tab. 14. a. n. 9, ubi docet ei 





140 ADNOTATIO Ap 







et κοῖλοι. Off. quos laudavit Ideler in A»scAer. Chrom 
pag. 266. et II. pag. 32, sq. 

Caput hoc quartum per paronomasiam explicandum poti 
de Goulianof: dialecto Sahidica Zuna vocatur roo? , noni 
ne sonitu et literis conveniente cum Coptorum nose (ferm 
nus , finis, finire, pervenire, perficere, quo igitur i» 
dicetur agi de sense jam finito) et noue ,. (verfere, qui 
spectet éunam deorsum versam). Quum vero Horspbh 
indicare videatur Lunam sursum versam significare quindetin M. 
mensis partes , itaque mensis dimidium , obseryat de Gouliamd 
dimidium Coptice dici na:s6, quae vox ab eadem liim 
incipit atque noo?; praeterea nco:s significare divisiomn 
fractionem , οἱ nue. frangere, rumpere (*). 





(*) De Goulianof eodem loco observat Lunam cornibus deorsum we 
sam , in nominibus regiis hieroglyphicis valere literam $1; quod us 
petierit Vie Nobiliss, nescio; nisi fortasse spectaverit nomen regime 
Aegyptiae, quod Champollion (Ep. 1. ad Ducem de Blacae. pag. V, 
tab. 11. n. 1.) legit Pooh-mes-nane-Atari, cujus nominis prima τὰ 
Pooh signo hieroglyphico Lunae cornibus deorsum «versae exprimiter 
At eo loco lunae hieroglyphicum non est phoneticum , sed symbolictm, 
ipsum Deum Lusum IYOO2, indicans, Alio loco (Ep. 11. pag. 44. sqq) 
eidem hieroglyphico, in nomine regis 4mosiís tribuitur valor vec 
A42 vel OO2; quod ipsum minus recte , ut videtur intellectum , Vir 
Nobiliss. Klaproth. (in opere, quod jam citavimus, Esasmesm critiqu 
cet. pag. 159. sq.) ansam praebuit reprehendendi Champollionem tam- 
quam in explicando hoc signo sibi non constantem. — Sed in legeade 
nomine reginae Afarí, doctissimus hieroglyphicorum interpres nomisi 
dei Lun$é praeposuit articulum masculini generis [1, quod eo facilius ἃ 
licuit, quum priora illa tria signa titulum potius, quam ipsum regina 
nomen contíineant; in legendo autem nomine regis Amosis , quum lunse 
signum ad ipsum momen pertinere videretur, articulum nom addidit; 
recte autem ibi hoo signum legi OO, probavit ex popyro hieratica 
musei Taurinensis, ubi nomen dei Ooh Thóouth saepissime occurrit 
signis symbolicis indicatum , quibus praeposita sunt signa hieratica pho- 


HORAPOLLINIS HIEROGL. L4. 5. 14i 


De una. dimidiato , symbolo Lunae planetae cf, Seyffarth. 
l. c. pag. 181, fine. 


e 
' CAPUT V. 


"Ecrog τὸ ἐνιστάμενον Interpretem reprehendit de Pauw, 
vertentem aznum znsiantem , et corrigendum putat , in- 
euntem et inceptum. Sed D'Orville Criticae Κ᾽ anni p. 544. 
»annum insianiem" inquit; » esse annum, quem vocant 
» praesentem , currentem , sciunt Latine docti. Faber meus 
»haec habet: praesens et quasi urgens.  Quinct. V. 10. 
»» Praeteritum , instans, futurum." — Nepos II. 1, 4. »de 
»»instantibus, ut ait Thucydides, verissime judicabat, et 
»» de futuris callidissime conjiciebat,"" ^ Add, Tacitus 
— Hist. 1Π. 86. » Praeterita , instantia , futura pari oblivione 
»dimiserat." ^ Conf. quoque Drakenborch ad Liv. XXX. 12. 
et Emesti ΟἿ. Cic. | 

ἔσει δὲ μέτρον γῆς ἡ ἄρουρα] ^ De hac mensura cf. Jo- 
mard in Zizposit. Hat. Metr. Pet. 4eg. inserta Descrip- 
ἐϊοπὲ demypti ("), Tom. VI. pag. 525, 535. sq. De quarta 
: parte ἀρουρας , cf. pag. 366. et Gerard in Comment. de 
Mensuris dgrariis Vet. ez. in eodem opere, Tom. VIII. 
pg. 149. 

βουλόμενοι οὖν Prog εἴπειν, τέταρτον Myovow] Pierius 
& Requier, ad h. 1, Scaliger de E'meud. temp. II. pag. 
195, 196. (ex Diod. Sic. I. cap. 50. pag. 59. Ed. JZ'essel.) 
potant Aegyptios jam antiquitus usos fuisse duplici anno- 





melica ipsas illas literas AA2 vel OO? efficientia. Universe in libro illo 
Maprothium iniquissime de Champollionis doctrina judicasse, vel levi- 
"lr inspicienti, facile patebit, 

() Grande Description de l'Egypte. . 


142 X. ADNOTATIO 4p 


rum computatione: altera caniculariéum , | solarium. sive 
annorum Dei, effcientium periodum annorum quatuor ; 
. altera annorum communium , quos quadrantes vocaverint , 
utpote quartam partem annorum Je effcientes,  Scali- 
ger alio loco (Zsagogic. Canonum. pag. 243, 244.) sta- 
tuit sacerdotes Aegyptiorum quotannis intercalasse diei 
quartam partem , itaque.annum nunc a vespera , nunc a me- 
dia nocte, alias a mane, alias ἃ meridie inchoatum fuisse, — 
Gatterer in 4dumbralione Chronologiae (*) pag. 283. ex 
eodem Diodori loco, coll. Strabonis XVII. pag. 1171, 
et ipso hoc capite Horapollinis, statuendum putat, Aegyp- 
tios quarto quoque ànno unum diem intercalase; -—  Bain- 
bridgius, Canicul. pag. 26, De la Nauze, in tractatu 
Gallice scripto, Zistoria Calendari 4exsyptiaci (commen- 
tariis cad. Inscript. Tom. XIV. pag. 351. inserto), 
Frerret in. Operibus Omnibus. Tom. X. pag. 36. statuunt 
Aegyptios usurpasse ammum vagum , secundum quem festa 
et sacra ordinarentur; et ceríum atque £mmobüem inci- 
pientem ab exortu Sirii, secundum quem opera agrestia 
instituerentur, — Contra Dupuy putat Aegyptios, Herodoti 
et Platonis aetate, et usque ad Saeculum IV. ante Chris- 
tum, differentiam ignorasse arum varum inter et cer- 
dum. —  Larcher in Comm. de Phoenice, inserto Opp. 
Instit, Heg. Franc. quadrantis illius diei intercalationem, 
sub Ptolemaeo Philadelpho ab Astronomis Alexandrinis sta- 
tuit fuisse inventam. — Horum omnium opinionibus sese 
opposuit Ideler in opere, quod saepius laudavimus, Znchir. 
Chron, Math. et Techn. Vol. I. pag. 127—140, in ejus- 
dem operis Compendio (1) pag. 92, sqq. et in opere de 


(*) Abriss der. Chronologie. Gótting. 1777. 
(T) Lehrbuch der Chronologie. Berlin. 1831. 





14 ADNOTATIO ἂν. 








pore 11340 annorum, solstitium οἱ brumam octies sli 
anni Áegyptiaci diebus incidisse, (i. e. iis diebus quim 
tunc, tempore Herodoti, inciderent,) octies vero solsütum 
die,.quo nunc bruma, et brumam quo .nunc solstitium, 
accidisse; itaque hac periodo octies annum  caniculia 
fuisse absolutum, — Postea quum Caesar, À?. A. C. ὶ 
ope usus Sosigenis Álexandrini, novam Chronologiae rationes, 
qua quarto quoque anno dies intercalabatur, induxisset, mui 
quibusdam , eam receperunt quoque Alexandrini et Christus 
Aegyplii, reliquis annum vagum, retinentibus , donec tu 
dem, ineunte saeculo V, Caesaris ratio ubique in Aegypa 
recepta fuit. Certe Macrobius Safurn. I. 16. eam ur 
tum memorat; ejus quoque mentio invenitur apud Cla. 
Alex. et Anatolium. Οἱ, Ideler l. c. Vol. I; pag. 140,5 
et in opere de Observ. Astron. P'eterum. pag. 115, 18] 
et 132. — Caeterum jam Caussinus dubitavit, utrum re ται 
apud Áegyptios annus ille intercalaris in usum civilem fueri 
receptus, atque dicit talem exstitisse » si non er civili n- 
' » tione, saltem ex arcana sacerdotum observatione.** 

κατὰ τὴν ἀνατολὴν τοῦ ἄστρου τῆς 20609, μέχρι τῇ; 
ἄλλης ἀνατολῆς, τέταρτον ἡμέρας προςείϑεσϑαι)]Ὶ —— Prae 
κατὰ cum accusat. hic opponitur alteri μέχρι, ita ut sign- 
ficare videatur a vel ab, locum et terminum a quo inc- 
gratur ; sed tunc requirit genitivum. Cf. Matthiae Gram. 
Graec. $. 581. a. Casaub. ad Strabonem pag. 139. atque 
ita quoque usurpatur a scriptoribus Novi Testamenti, Itaqw 
fortasse pro τὴν ανατολὴν mutandum τῆς dwezoAggs; ant 
accusativus ita explicandus, ut pendeat a verbo προςτί- 
O:00a:, et sensus sit: quomam tradunt , ad spatium αὖ 
exortu asiri Solhis , usque ad sequentem exortum , quar- 
lam diei partem addi. 

ὡ; εἴγαι τὸ ἔτος τοῦ ϑεοῦ, τριακοσίων ἑξήκοντα πέντε 





146 ADN OTATIO AD 


Hieroglyphicum hoc monumentis nondum confirmatur: 
sed si statuamus Horapollinem res confundentem cogitasse 
hieroglyphicum quo prima anni tempestas indicatur (vid. 
tab. nostr. n. 26), et pro: ἔτος — γράφοντες, τέταρτον 
ἀῤούρας γράφουσιν, scribere potius voluisse aut debuisse: 
ἔτους τρίτον γράφοντες ἄρουραν γράφουσιν, confirmationem 
horum verborum habebimus in signo illo hieroglyphico, 
quod. repraesentare videtur portionem agri floribus arbori- 
busve instructam, — Cf. Salvolini Ep. II. pag. 30. (*). 

De Goulianof op. cit. pag. 24, 25. rejecta Horapollinis 
erplicandi ratione, putat Aegyptios annum, sive quartam 
partem anni Sothiaci indicasse qüarta parte doovo«c, quo- 
niam utraque vox in Áegyptiorum lingua ab eadem litera c, 
incipiat: Campus enim Aegyptiace c«»s6, campus cullus - 
c6e1021!, «sírocyon vero, a quo annds Sothiacus nomen 
accepit, ccoeic. Quod autem MHorapollo addit, ἄρουραν 
continere centum cubitos, iterum erplicat ex doctrina sua 
acrologica: centum Coptice :se, cubitus ujon dicitur, vo- 
cibus a litera :*s, pronuntiandi ratione a c non discrepante, 
incipientibus. 

Seyffarth. pag. 174, fine: palmam Solis symbolum pu- 
tat; quoniam hic sit anni dominus. 


CAPUT VI. 


Ἢ νίκην) Merc. in editione cujus textum initio secutus 
est, non invenisse videtur voces, s ".4oea. ἢ 4qooüírgr, 
et versiones omnes Latinae, ut et Pierius in Graeco con- 
textu, eas omiserunt. Quoniam de Marte et Venere per 80" 
cipitres indicatis, hoc capite nihil amplius dicitur, ejusque : 
prouti reliquarum hujus avium notionum ezplicationem hic 


(*) Observationem hanc debeo Viro Clar, Reuvens. 


HORAPÓLLINIS HIEROGL. 1.6. 447. 


non videmus, .sed capite 8. dedita opera de hoc hierogly- 
phico agitur, uncis ea inclusimus; inde enim errore. huc 
videntur translata, 

ϑεὸρ βουλόμενοι ogafici] — Non opus est ut hic cum 
Pierio 8:0», Solem intelligamus, nam et universe cujus- 

ΖΘ dei symbolum hoc animal fuisse videtur; Cf. 
Champoll, in ZJescrépt. Musei Carol Y. pag. 39. B. 4-14. 
Jeos singulos singulas habuisse sibi accipitrum species dica- 
as docet Aelian. de JVaz. nim. XII. 4. — Accipitres tanto 
in honore habebantur apud Aegyptios ut si quis sive sponte, 
üre invitus , talem avem occidisset , morte puniretur. Cf. 
Herod, HI. 65. fine; idem cap. 67. tradit accipitres mor- 
tus in urbe Buti fuisse sepultos, —— Praeter rationes, quas ex 
hc Horspollinis loco colligere possumus , alias quoque hu- - 
jw animalis .cultás tradit Diod. Sic. I. cap. 87. ÁAegyp- 
üos putasse, ab iis necari serpentes, aliaque animalia nozia 
οἱ praeterea er iis auguria capi; fuisse quoque qui dice- 
mat vetusto tempore accipitrem librum Thebas adtulisse, 
i qno.de deorum cultu et honoribus iis habendis prae- 
dperetur , et propterea sacros scribas hujus avis pennam 
Reapite gestare, Add. et Aelian. de δαί. nim. .X. 14. 
Geterum eff. Porph. de 4fbstin. IV. 9. pag. 326. — Jambl. 
ὦ Myst. VI. 3. Jablonski Pan/A. deg. 1. pag. 158, 206. 
Milin Monum. Ined. I. pag. 385.  Champoll. Paz. deg. 
δὲ tab. 10,11, 14..F, 15, 24, 26, 27. Matter Zfisi. Cra. 
£nost. 11. pag. 19, quos citavit Cl. Reuvens in Epp. ad 
Letronnium. Ep. II. pag. 20 et 21. — Scriptor Árabs, 
. Ahmed-ben-Ábubekr, tradit accipitrem indicasse Jleum 
omnia nulirientem, 

. διὰ τὸ πολύγονον εἶναι τὸ ζῶον x«l πολυχρόνιον Ατίδιοι. 
Hist, Anim, VI. cap. 1. Vol. II. pag. 323. B. narrat 
accipitrum genus, quod κέχχρεις contineat , avium quibus 

17" 


148 ADNOTATIO 4p 


adunci ungues sunt, plurima ova parere.  Áclim. 
δαί. 4dnim. X. 14, fine: Aíyovo. δὲ «4ΠἸχύπειοι xol à 
ἑπεαχόσια ἔτη βίου προήκειν τὸν ἱέρακα. 

᾿ εἴδωλον ἡλίου] Plutarch. de s. εἰ Os. cap. 51. μὲς." - 
E. Τράφουσι καὶ ἱέρακι τὸν ϑεὸν τοῦτον πολλάκες" εὐτονίᾳ δὲ 
ὄψεως ὑπερβάλλει, καὶ πτήσεως οξύτητε, καὶ δεοεκεῖν cim 
ἐλαχίστῃ τῇ τροφῇ πέφυκε. Euseb. Praep. ἄπαπρ. Π|} 
aute finem. κατέλαβόν τισι τῶν ϑεῶν προςφιλῇῆ τῶν (à 
τινὰ μᾶλλον ἀνθρώπων ὡς; Hàio ipi, καὶ συύμπασαν μὶ , 
τὴν φύσιν ἐξ αἵματος ἔχοντα καὶ πγεύματος. Cf. et Ill. ii 
med. Clem. Alex. οδέγονε. V. cap. 7. pag.. 671. 6i 
ἱέραξ ἡλίου (symbolum. est), πυρώδης γὰρ καὶ ἐἀναιρετας 
Aelian. de δαί. nim. X. 24. scribit Tentyritas sands 
sime coluisse accipitres, utpote cum igne comparatos, lia 
II. 43, VII. 9, X. 14. accipitres, et XII. 4. eorum, qi 
Perdicarii et Ocypteri vocarentur, praecipue Apollini fum 
dicatos asserit. Homerus Od. O. vs. 526. eam avem m 
minat Apollinis celerem nuntium , ubi cf. Eustathius, kk 
hujus avis oculorum acie, qua solem firmiter intueri possi, 
cf, Aelian. de Nat. πίη. X. 14. Addatur Jablonski Paw. 
"leg. Y. pag. 158, 206. — Caeterum monumenta Aegyptia 
confirmarunt deum Phre sive Solem, per accipitrem fuist 
indicatum. — Cf. Champoll. in libro de HierogZ. et. de. 
tab. gen. n. 69. et in Zescrtpt. Musei Caroli X... pag. 48. 
B. 157 , pag. 18. À. 291, sqq. et tab. nostrae n. 27. a 

ὀξυωποῦν}) | Intentis oculis adspiciens. Infra cap. 40. 
ó κυων — εἰς τὰ τῶν ϑεῶν εἴδωλα οξνωπεῖ. 

τῇ ἱερακίᾳ βοτάγῃ] De Hieracia, cf. Plinius 27 ἐπέ. Nai. 
XX. 7, et XXXIV. 11, fine. 

ὕψος δὲ Eusebius Praep. Éuang. III. cap. 12, med. 
φωτὸ; δὲ xal πνεύματος ἱέραξ αὐτοῖς σύμβολον, διά τε τὴν 
οξυκενησίαν.7, καὶ τὸ πρὸς ὕψο; ἀνατρέχειν, ἔνϑα τὸ φῶ. 















150 ADNOTATIO ἂν 










ὅπερ ἐστὶ καταδυναστεῦον ἢ καταβιαζόμενον. add, cap. ü, 
fine. pag. 371. B. ubi eadem verba conjunguntur. (à 
primis Wessel, ad Diod. Sic. XIII. 73, fine. Vd.I 
pag. 599. 

ὑπτιάσας ἐν τῶ ἀέρι] Aelian. l. c. X. 14. καὶ ἀνάπεὶ δ 
μέντοι πέτεσϑαι τὸν ἱέρακα οἱ ἰδόντες φασὶν. ὡς ἐξ (xn 
ψέοντα. — Pro ἐν τῷ ἄνω, de Pauw corrigendum put 
ig τὸ ἄνω, et confert ex cap. 4. εἰς τὸ. κάτω νεύειν ἃ 
πρὸς τὸ ἄνω ἐσχηματίσϑαι., aptius tunc quoque ϑβοααὶ pe 
tans, καὶ τὰ οπίσϑια εἰς τὸ κάτω. — De pugna accipita E. 
inter et aquilam, Plinius ἤιε, Yat, X. 8, fine: »Bedhm 
» internecinum gerit cum aquila, cohaerentesque saepe pre 
» henduntur." 

εἰς ἥτταν ἔρχεται) dd cladem veni, i. e. vincis, 
superatur. 

Klaproth in Ep. I. ad de Goulianof de /nvenzes Zierogh- 
phicis decrologicis, pag. 23, 24. caput hoc, et umdec- 
müm, in quo de vulturis significatione hieroglypliica ag- 
tur, quodammodo confudit, significationes quasdam ad «- 
cipittem referens, quae ad vulturem secundum Horapali- 
nem pertinent; quaeque ab hoc de vulture dicuntur, ac 
cipitri tribuens; ita ex doctrina acrologica acczgarem in- 
dicare putat: Deum, matrem , visum , limitem , coelum, 
misericordiam οἱ Minervam, quoniam omnes hae voce 
ab eadem litera μ incipiant: ecczpser uossep, Deu 
ΝΟΥ, mofer μΜΔΚ2Ι, visus MAT, οἱ Finerve we. 
De reliquis significationibus, quas minus recte (prouti ob- 
servavit Champoll. in £phemeridibus , quas in Prolegg. lau- 
davimus) ad vulturem retulit, videbimus ad cap. 11. 

De acctpitre, Solis planetae symbolo Seyffarth, 1. c. 
pag. 155. post med. 


HORAPOLLINIS HIEROGL. 1. 7. 151 


CAPUT VII. 


"Er γε μὴν] Merc. in secunda editione, Trebatius in 
versione, et Pierius, hoc caput cum praecedenti jungunt ; 
Ald. et reliqui novum incipiunt; recte, ut videtur , quan- 


" doquidem in superiori cepite animae nulla facta est mentio. 


' καλεῖται γὰρ παρ᾽ «Αἰγυπτίοις ὁ ἱέραξ βαιηή8] Neque 
in inscriptionibus hieroglyphicis, neque in Coptorum libris 
eccipiler βαιὴ 8. vocatur; sed Jablonski in Panth. eg. 
JProlegg. pag. XXXVII. docet speeiem aliquam aceipitrum 
dictam fuisse 8Δ1, addens »Vocem hanc pro anéipw sum- 


- »tam, symbolicam esse, et ex dialecto sacerdotum petitam; 


idem dicit Opusc. Í. pag. 47.  Klaproth in Ep. I. de Zn- 
ventis Hierogl. dcrolog. pag. 12. avem eam Coptiee paic, 
sive gHx vocatam fuisse pntat; quam posteriorem vocem, 
ut veram admittit, et ex inscriptionibus hieroghyphicis probat 
Champoll. in hujus Epistolae Zecens. inserta ZpAem. quas su- 
pra laudavimus pag. 297. — Animam significari per accipi- 
trem, capite humano barbato, vel sine barba, secundum sexum, 
docet Champoll. in Jescrépt. Musei Caroli .Y. pag 39. 

B. 40-—49. et in Op. de ἥιεγορί. Pet. Aeg. pag. 399. 
nota 1. (Cf. tab. nostra. n. 28. a, b, c, et d). Eodem 
modo animas indicarunt postea Gnostici; cf. Matter Zst. 
Crit. Gnostic. tab. HI. fig. 4, ubi duae ejusmodi animae 
Scarabaeum adorant, cf. Explic. tab. pag.. 41. — Vocem 
Βδι Üoptice animam significasse monent Jablonski Opusc. 
ἔ, pag. 47. (scribendum putans Baei, i. e. Jongaevum), 
Klaproth in Ep. et Champoll. in Op. de Hzerogl. Pet. 4e. 
ll. cc. — Cor Aegyptiace vocatur 2T, eaque voce , ab in- 
terpretibus Graecorum" νοῦν, mentem rationalem , fuisse 
versam , quoniam Cor esse mentis sedem existimarent , in- 


dicat Jablonski in Prolegz. ad Pant. deg. pag. CXXXVII. 


152 ADNOTATIO 4p 


- 









Cif. quoque ejus Opusc. I. p. 79. Klaproth et Champoll. ll. α, 

ψυχῆς περίβοληἘ] ^ Cicero Tusc. Disp. I. 9: »alis ex 
»ipsum animus videtur, ex quo excordes , et vecorde, 
»concordesque dicuntur; et Nasica ille prudens bis consl, 
» Corculum; et. ΝΙΝ 

: » » Egregie cordatus homo catus Áelius Sextus" " 

Stoici animi sedem in corde esse putabant; sic et Diogene, 
Parmenides, Epicurei, Hippocrates aliique medici, (Οἷ 
quos ad Ciceronem]. 1. citavit Davisius. In primis Plutarchu 
de Plac. Philos. III. 4. — Diogenes Laértius VIII. 1. $. 30. 
tradit Pythagoram docuisse trium mentis humanae partim 
(quae sunt νοῦς, φρένες et ϑυμὸς), ϑυμὸν inesse cordi, re 
liquas duas partes in cerebro constare; inde fortasse repe- 
tendum, quod narrat Diogen. Laért. ib. $. 19. eum jussise 
καρδίας τε ἀπέχεσϑαι. — Cf. quoque Gregorius Nyssenus, d 
nima Vol 11. pag. 924. B. ed Paris. 1615. (ἢ) — In 
seqq. Ψυχὴ ἐγκαρδία dicitur, veluti infra, cap. 13. 64; 
ἐγκόσμιος. — 

dg. οὗ καὶ ó ἱέραξ διὰ τὸ πρὸς τὴν ψυχὴν συμπαϑεῦ) 
Aldinam lectionem: ἀφ᾽ οὗ καὶ ó ἱέραξ τὸ πρὸς τὴ» ψυχὴν 
συμπαϑὲς, de Pauw ita explicat, ut τὸ dicatur pro ὃ, εἰ 
sensus sit: unde et accipiter , quod plane cum anéma, con- 
sentit, aquam cet; conjunctionem καὶ, quae in Codd. 
nonnullis editionibusque legitur , rectius omitti jam indicarit 
de Pauw. mM ΄ 

ᾧ καὶ ἡ ψυχὴ τρέφεται) — Tta esse legendum pro altero 
ὡς καὶ ἡ ψυχὴ, cet. jam conjecit Merc. et confirmarunt 
nunc Codd. Pariss. tres. — Animum sanguine nutriri ex 





(*) Tractatum huno de Aníma minus recte Gregorio Nysseno adscrip- 
tum, contra a Nemesio fuisse compositum docet S. P. Heijns in 
Disput. de Gregorio Nysseno. pag. 86. — 


HORAPOLLINIS HIEROGL. 1.7. 168 


doctrina Pythagorae docet Diogen. Laért. VIIT. 1, $. 30, 
infine, Empedocles animum esse censebat cordi suffüsum 
anpinem; 
dlpo: yàp ἀνθρώποις περικάρδιόν ἐστι νόημα. 
Que.quidem opinio utrum vere Empedocli tribuatur, in 
wramque partem disputatur; Philoponus ad Aristot. de 
4nima cap. 8. ejus auctorem Critiam facit. Cf. Davisius 
ad Cic. Zusc. Disput. l. 1. Cudworthus Syst. Intell. T. I. 
pg. 38, sqq. Wyttenb. in Disput. de Zmmortalitate animi, 
Opus. II. pag. 527. — Dubitari possit, utrum fortasse hic 
ib Horapolline Aegyptiis tribuantur, quae proprie ad Grae- 
€ pertineant, quum satis tritum sit in inscriptionibus se- 
pueralibus: εὐψυχει, sive εὐψυύχι μετὰ τοῦ ᾿Οσίριδος. vel: 
δῴη οἱ ὁ ᾿Οσίρις τὸ ψυχρὸν ὕδωρ. Sed fieri potest, ut hoc 
' wtum de anima mortui frigida aqua satianda, Aegyptiis 
Ünecorum demum commercio innotuerit: in horum enim 
hipidibus sepuleralibus illud occurrere docet inscriptio, quam 
elilit Montfaucon, Pa/aeogr. Gr. pag. 173, in cujus fine 
hgitar: ψυύχῃ. διψώσῃ ψυχρὸν ὕδωρ: μεταδού;. (*). — Neque 
iveri similitudine abesse videtur, Pythagoram sententiam 
de animis sanguine nutritis, cum tot aliis suae philosophiae 
Büübus, eb Aegyptiis acceptam cum Graecis communi- 
«we, Huic autem rei non obstare puto, quod in picturis 
mumiarum loculorum, papyrorum, aliorumque monumen- 
lorum saepissime occurrit corpus mortui , supra quod Anubis 
aquam effundit; hoc enim nihil aliud est quam mumiae 
consecratio atque purificatio ; neque, quod in iisdem saepe 
pingitur animus mortui a dea Netphe, prope arborem mys- 
ticam , hujus fructus et potum divinum accipiens: nam, 
praeterquam quod hujus repraesentationis significationem 
« 
(*) Cf. Bóttiger. Archdologie der Malerei pag. 70. sq. 





154 ' ADNOTATIO. Ap 


gymbolicam fortasse nondum recte cognoscimus , nihil ἰν. 
pedit quominus statuamus, ex Aegyptiorum doctrina ai 
mum, homine vivente, sanguine nutritum fuisse, sei 
sanguine, aut in corde, praecipua sanguinis sede , habitur 

Caeterum accipitrem quoque sanguinem bibere, sem 
dum Aegyptiorum doctrinam , dictum est in cap. praeceda 
ti, ubi cf. adn. 


CAPUT VIII. 


" Aot δὲ γράφοντες καὶ '"dqooüírgs| Quae hic dicuat 
partim vera, partim falsa videntur.et ex historia natunl 
fabulisque Graecorum petita. . Venerem ab Aegyptiis per: 
cipitrem indicatam fuisse docent monumentorum inscriptia 
(cf. tab. n. 285 ubi caput tantum avis dépingendum 
vimus), ipsumque deae ZaíAor nemen hieroglyphieu 
. (vid. tab. n. 28: a). Of. Champoll. in Pantá. teg. 
tab. 17. 

βασανιζομένη] Proprie examtnata , explorata : sed 1 
loco verbo honesto cocum significat, ut animadvertit 
Pauw , qui Hesychii verbis: βασαγικόρος" (vel, ut legend 
putat, βασανιχόρος) d θᾶσσον συνουσιάζων, παρὰ Em 
ψακτι. hanc significationem probari putat, De accipitr 
in foeminas amore cf, Aelian. de Jat. [nzm. YI. 43. "E 
φῦλον ἱεράκων — καὶ ἕκαστός ἐστι δεινῶς φιλόϑηλυς, καὶ du 
κατὰ τοὺς δυςέρωτας, οὐδὲ ἀπολείπεται. Εἰ δὲ ἡ γυνὴ du 
$0, ποὺ παραλαθοῦσα, ὅδε ὑπεραλγεῖ καὶ fo&, καὶ à 
λυπουμένῳ ἐρατικῶς εὖ μάλα. | 

παραπλησίως γὰρ τῷ ἡλίῳ — ἀποδίδωσιν] Qualis t 
frequens solis conjunctio hic indicetur non perspicio, fi 
tasse intelligitur tempus triginta fere dierum , qui inters 
inter duas solis et lunae conjunctiones, 





156 ADNOTATIO 4p 


ϑήλεια ἑτέρᾳ xopo»p, aliam praefert Aldi lectionem à 
Pauw, οὐδὲ μὴν ἡ ϑήλεια κορώνη ἑτέρᾳ.  KOortasse vor ilk 
κορώγῃ ex superioribus huc tracta fuit, aut ex aliqua εὐ- 
notatione e margine in textum irrepsit. o 

μίᾳ κορώνῃ συναντήσαντες , οἰωνίζογται οἱ ἀνϑρωτι 
Aelian. de δαί. nim. III. 9. óí τε ἕδρας ὀρνέϑων xi 
πτήσεις παραφψυλάττοντες , οὐκ εὐσύμβολον εἰς μαντείαν or 
τεύαυσιν εἶκαί φασιν, εἰ ὑπακούσοιτο χορώγῃ uío. —-— Hole 
etiam in ditione Tunetensi boni ominis habetur, si qui 
duabus cornicibus occurrat; prouti memorat Vir. Nobilix. 
Borgia in Jtinerario MSS. S. 595 (ἢ). 

μέχρι νῦν οἱ “ἔλληνες ἐν τοῖς γάμοις" ἐκκορί. xopl. se 
ρώνη. λέγουσιν ἀγνοοῦντες] Mercerus » ἐκκορὲ simpliciter 
» verbum fuisse putat, quo Graeci perpetuam .concordian 
:»in nuptiarum celebratione conjugibus optarent , ejus ti- 
 »men nominis rationem ignorantes;" ita ut πορὲ signifia- 
verit κορώνην; atque eodem modo accepisse videntur Hoesch. 
Pierius, et Kircherus quoque, qui hunc Horapollinis locum 
citavit in Prodr. Copí.'pag. 149; ubi dicit cormicem At- 
gyptiace nikopi dictam fuisse, — Kühnius ad Pollucem 
Lib. IX. cap. 7. segm. 125. scribendum esse dicit, xópa 
κόρει κορώνη" eamque » solemnem fuisse formulam in nup- 
» tiis, qua faustum nubentibus omen a cornicis nomine pe- 
»terent, praemissis χόρει xógsi, tamiquam παραχρήσεε vocis 
» κορώγῃ ) sine ulla nova significationis accessione," — Pierius 





(*) Autographa Borgiae, diversa ejus itinera per regionem Tuneten- 
sem , ejusque regionis descriptiones continentia, regis nostri liberalitate 
emta, jám una cum MSS. Humbertii (qui multos annos in ea regione 
degit) apud Vir. Cl. Reuvens sunt deposita, et ab hoc sumtibus publi- 
: cis edentur, plurima eaque gravissima continentia. de historia, de geo- 
graphia atque de antiquitate partis illius Africae, incolarum invidia et 
barbarie hodie fere prorsus incognitae. 





HORAPOLLINIS HIEROGL. |. 8. 157 


llerogl, XX. 28. ubi agit de cornice concordiae symbolo, 
Graecos dicit » secundum Philippum in nuptiis , ἐχκορηκορώγη 
»camitare consuevise" — De Pauw corrigendum putat , 
ἐχκόρει ᾿κόρε κορώνην, λέγουσι εὑνοοῦντες. et significari: »de- 
»virgina puer cornicem , i. e. habeas tibi uxorem fidissi- 
»mam , ab: omni impudicitia plane alienam." — Hadrianus 
Junius nimadv. Lib. I. cap. 1. legit: éxxópes κόρη κορώ- 


γῆν. idque vertit: everre virgo cornicem atque elimina, — 


(λυ, exsatura o puella cornicem. citans carmen a Co- 
rnistis stipern cornici petentibus cani solitum, et ex Phoe- 
nice Colophonio apud Athenaeum servatum. — Aelian. de 
Nat, 4fnim. YII. 9. dicit: dxowo δὲ τοὺς πάλαι καὶ ἐν 
τοῖς γάμοις μετὰ τὸν ὑμέναιον τὴν κορώνην καλεῖν, οσυν- 
ϑημα ὁμονοίας τοῦτο τοῖς συνγιοῦσιν "ἐπὶ παιδοποιίᾳ., δίδον- 
τες, idque confirmat Gregorius Nazianzenus , (quem lauda- 
"it Junius “πόηβμυ. 1. c.) Politianus in Miscell. cap. 67. 
Coelius Rhodig. cap. 18, 19. Alex. ab Alex. cap. 5. $. 2. 

In primis ad hunc locum facere videtur, quem lauda- 
munt quoque Hoesch. et Causs. Scholiasta Pindari ad Py/A. 
Ill. 32. Dicitur ibi Coronis, postquam ex Apolline gra- 
Tida facta esset, noluisse accedere ad epulas sponsales , 
ngue ad omnisonorum Aymenaeorum clamorem , 

— ἅλικες 
Οἷα παρϑένον φνλέοιων ἑταῖραν 
“Ἑσπερίαις ὕποκου — 
οἰξεσϑ᾽ ἀοιδαῖς. 

Ád ea scholiastes, prouti eum digessit atque restituit Boeckhius 
in ed. Pindari carminum Tomo Il. pag. 350. τὸ $zoxov- 


ρἰίζεσϑαι ἀοιδαῖς" εἶπε διὰ τὸ τοὺς ὑμνοῦντας ἐπευφημι-- ὁ 


ζομέγους λέγειν. σὺν κούροις τε καὶ κόραις. «ἴσχυλος Δαγαΐσι. 
Κἄπειτ᾽ ἄνεισε λαμπρὸν ἡλίου φάος 
Ἕως τ᾽ ἐγείρεν πρευμενὴς τοὺς νυμφίους 
Νόμοισι θέντων σὺν κόροις τὲ καὶ κόραις. 


158 - /  ADNOTATIO ἂν 


καν τῷ βίῳ προτρέποντες ἔνιοί φασιγ' '"Exxógtc , xóge m. 
. ρώγας. i. e. θέξαηε in vila communi adÀor(an£es nonnul 

dicunt: exorna , orna cornices, ià Boeckhius ; antea b- 
 gebatur: xà» τῷ βίῳ, ἀκορεῖ ἀντὶ τοῦ κόρας κορώνας" qui 
de Pauw explicabat: sérenue devirgtnat pro quella cr. 
wicem ; dxogsip, addito α intensivo, bic plus esse .quem 
simplicem κορεῖν dicens, negante Boeckhio, l..c. — Qwi 
adtinet ad ipsam hujus Horapollinis loci explicationem, 
quam proposuit de Pamw, illam hoc modo defendit: »s 
»ρέω et xogeo" inquit »est devirgino, uti δεαχκιορέω, ἃ 
» διακορειίο; pro illis ἐκκορέω et éxxoge/o dixerunt etim 
»multii." Jam id ipsum vehementer negat .D'Orville à 
Crü. Pann. pag. 545, sqq. Est quidem versus Ariste- 
— phanis in. ZAesmop. 760. ubi mulier aliam mulierem i 
terrogat : 

.«Ταλαντάτη Misa, τίς ἐξεκόρησᾷιρε; 
sed. recte explicat hunc versum Seholiasta: τές τῆς sópy 
ὀπεσξέρησεν ; quod in seq. versu dicitur: 
Tis τὴν ἀγαπόήτην πᾶνδά σ᾽ οὐξῃρήσατο; 

Fortasse ex hoc versu Hesychius verbum ἐκκορώσε explicavit 
φϑείρουσι, eamque explicationem , auctoritate ut videtur 
minus idonea nixam , quamque citaverat de Pauw ad Theo- 
phresü Charact. cap. XXII. hic quoque secutus fuerit; 
praeterea, quod monet Boeckhius: »sordes tales non con- 
»veniunt pueris puellisque ὑποκοριζομέναις: et κόρε illud 
»nullo modo ferri potest, quod cantilena ejusmodi versu 
»comprehendi debet." — Quod adtinet ad explicationem 
Hadriani Junii, everre virgo Cornicem atque elimina, 
jam observavit Causs. »vocem éxxogév, everrere, proprie 
» esse. sordibus purgare , ac emundare, et non nisi durius- 
»cule significare e/iminare;" deinde quum constet invoca- 
tam fuisse post hymenaeum cornicem ὁμογοίας χάριν, non 








160 ADNOTATIO ἂν. 


ubi ἑἱοτοβοεὺς et κορώνῃ significant aratri partes , sed lae 
viori notione usurpantur de viro et puella conjungenii 
Cf. inprimis Valcken. Jafribes cap. 24. peg. 275. 
Ruhnkenius in £p. Critic. Il. pag. 67. Neque ab qu- 
modi sententia álienum se esse mihi indicavit Cl. His, 
qui »sensus" inquit »esse potest everre puer annulum; 
»κορώγη est annulus, iam apud Pausan, IX. 37. qua 
»apud Homerum ipsum Odyss. ᾧ. 138, 165. quid aukm 
»per annult similitudinem hie significetur , haud obscurum," 

Versionem quam. proposuit Boeckhius, jam 'indieavera 
Mercerus in nota, sed vocem xogl, cornicem, i. e. pudis- 
&iam! explicans; .illam tamen explicationem non pro wn 
adsumsit, — Statui quoque fortasse potest, majorem εἰσ 
ficationem in his vocibus a Graecis posterioribus fuisse quie 
 &itam , quam ab initio in iis fuerit; quum tota dictie origimm 
habere potuerit ab acclamatione, 'qua cornices .peterentur, 
ita ut sono éxxooí. κορί. ipsum cornicis crocitum imiüi 
fuerint. Quod denique de Pauw pro dy»oobrreg scribee 
dum putat εὐνοοῦντες , non opus esse videtur; quoniam st- 
tui possit, tempore Horapollinis, hujus consuetudinis origi- 
nem Graecis non amplius fuisse cognitam. ——-  Caeterun 
apud Romanos quoque cornices sacrae fuerunt, ut er Fest 
colligitur, qui » Corniscarum" inquit »divarum locu 
»erat trans Tiberim cornicibus dicatus, quod in Junons 
»tutela esse putabantur." Causa potius videtur fuisse con- 
cordia harum avium, mutuusque in conjugio amor, ut recte 
monuit Causs. 

Quod ad priorem hujus capitis partem , Seyffarth. op. c. 
pag. 163, med. putat Horapollinem hoc loco accipitrem 
et vulturem confudisse; hunc enim secundum astrologiam 
Aegyptiorum , Martem planetam , et Venerem Uraniam (t) 
notare. 





HORAPOLLINIS HIEROGL. I]. 9. 10. 161 


2 4 
& CAPUT IX. 
mo | 
m . Πῶς γάμον] Àd hoc caput Cf. quae adnotavimus ad cap. 8. 
τ - . 
τί CAPUT X. 


ἐ -ΟἸΜονογενὲς, sj γένεσιν, ἡ πατέρα]ὶ] — Videntur haec Gnos- 
g ticorum potius quam Aegyptiorum, Ex Valentinianorum 
& doctrina Deus Supremus, Zv00c, una cum ᾿Εννοίᾳ (quae 
et Xápig, Ziyi et "Idoónror vocatur) creavit plures aeanes 
ε (αἰῶνας), quorum primus fuit JVoUg* τὸν δὲ Νοῦν vobrow . 
, ucl μονογενῆ «xÀoUOt, καὶ πατέρα, καὶ ἀρχὴν τῶν 
a πάντων. CH. Epiphanius adv. Haereses 1. Tom. II. 
, Onp.. 10,..et Irenaeus adv. JZaereses I. cap. 1, in. ad- 
, datur Matter Jfzst, Gnostic, Vol. IT. pag. 114, sqq. et 127. 
, Aeonis autem hujus appellationes: μονογενῆ. πατέρα et 
' doy9» sive γένεσιν πάντων, per scarabaeum expressas 
, fuisse statuerit Horapollo, quoniam Phtha Thore (so! mundi 
incorporei), qui et ipse ex Aegyptiorum sententia , prorsus 
ac Νοῦς Velentinianorum , ex summo numine (Ámone), et ex 
principio generationis foeminino (Neith) (*) creatus fuerit , 
per scarabaeum indicabatur. Cf. Champoll. in Jescript. 
JMusei Caroli X. pag. 43. B. 160, 161; in Pant, Meg. ad 
tab. 12, 13. — Praeterea Christus, qui κατ᾽ ἐξοχὴν voca- 
tur ó μονογενὴς saepissime in monumentis Gnosticis per sca- 
rabaeum significatur, Οἱ, Matter. Zst. Gnostic. Explic. 
Tab. II. B. 1. pag. 40. Cl. Reuvens in Zpp, ad Letron- 


. (ἢ) Proclus in Téímaeum I. pag. 30; et Plutarchus de ls. et Os. 

cap. 9. pag. 354. C. inscriptionem referunt statuae Minervae Saiticae: 

τὰ ὄντα καὶ và ἐσόμενα καὶ và γεγονότα ἐγώ εἶμι" τὸν ἐμὸν χιτῶγα 

οὐϑεὶς ἀνεκάλυψεν" ὃν ἐγὼ καρπὸν ἔτεκον ἥλιος ἐγένετο. Cf. Champoll. 

in Panth. Aeg. ad tab 6, Matter Hist. Gnostic. Vol, II. pag. 10—12. 
18 


102 ADNOTATIO 4n 


nium Ep. |l. pag. 40. Quin et ipsi Patres Ecclesiastici 
Christum vocarunt Scarabaeum, S. Ambrosius in Zuc. Lib. X. 
n. 118. Vol. I. pag. 1528. D. (ed. Paris. enni 1686): 
» Et bonus scarabaeus , qui lutum corporis nostri ante infor- 
»me ac pigrum virtutum versabat vestigüis: bonus scara- 
»baeus, qui de stercore erigit pauperem" (*). 

πάνθαρον ζωγραφοῦσι)η De scarabaeo Aristoteles Afist, 
dmm, IV. 7. (Tom. II. peg. 276. E.) , V. 8. (pag. 294. B.) 
19. (psg. 310. E, 311. D, 312. A.), 17. (pag. 397. R.). 
Aelianus de /Va£. mem. I. 38, fine, IV. 18,. VI. 46, 
X. 15. Plutarch. de Zs. et Os. cap. 10, fine. pag. 365. Δ... 
Porphyrius de .fbstin. 1V.. 9. pag. 327. (ed. Trajecti.) 
Schol. ad Aristoph. Pacesm vs. 7. Clemens Alexendy, 
Strom. V. cap. 4. pag. 657 , 658. (ed. Polters). Euscbius 
Praep. EÉuang. 1Π. 4, fine, et 19, in. Enstathins in 
Jexeemero pag. 44. Suidas in voce, Plinius Zfest, Jai, 
XI. 20, fine. 28, XXIX. 6, ante finem. 

«vogogoVusyor] Jn uero gestabum; sic in cap. m 
τῆς ἑαυτῆς ἐπιμέλειαν. πιοιεῖσαι 9 μήτε “οοφοροῦσα, μήτε 
τρέφουσα. 

μόνῃ γὰρ γένεσις αὐτοῦ τοεαυξῷᾳ ἐστίν], ΑἸΙὲ μόφου 75d 
cet. sed , veluti observavit de Pauw , μόνῃ arcte cohaed 
cum γένεσις, et explicat illud μορομονέρς. 

ἐπειδὰν ὁ ἄρσην) Quem hic scarebaeorum generis ὁ pe 
creandi modum Horapollo memorat, eundem ita. descripst 


(*) Illud eo lubentius fecere Patres Ecclesiástici , quonikm prophetie 
Habacuc cap. Il. vs. 11, quo Christum signifieeri censebant, interpee- 
tee Alexandrini reddider&at; καὶ χῴώνθαρος ἐκ. ξύλου φιϑέγξεται αὖτά. 
ΟΣ, δὰ. εὐ locum Theodoretus Vol. 11. pag. 854. A. (ed. Paris. ansi 
1642), et Hieronymus Tom. Ill. pag. 1608, med. (ed. Paris 1693), 
Ambrosius de Obite Theodosii $. 46. Tom. II. pag, 1211. .B. (ed. Paris. 
onni 1086). 


HORAPOLLINIS HIRROGL. I. 10. 163 


Áristoteles. JJist, “πίη. V. 19: oi δὲ κάνθαροι, ἣν κυ- 
Mouse κόπρον, ἐν ταὐυτῃ φωλεύουσέ vc τὸν χειμῶνα, (ἢ) 
xal ἐντίκτονυσι σκώληκαρ, ἐξ ὧν γίγγονταε κάνϑαροι. Aelian, 
de Naf. nim. X. 15: Ὃ κάνθαρος ἄϑηλν ζῶόν ἐστι" 
σκείρεε δὲ εἰς τὴν σφαῖραν. ἣν κυλίει" οχκτὼ δὲ καὶ εἴκοσε 
ἡμερῶν τοῦτο δράσας, καὶ Θάλιμας αὐτὴν, εἶτα μέντοι τῇ 
ἐπὶ ταύταις προάγει τὸν νεοττόν. Clem. Alex. }. c. τὸν 
δὲ ἥλιον τῷ τοῦ κανϑάρου. ἐπειδὴ κυκλοτερὲς ἐκ τῆς βοείας 
ὄγϑον σχῆμα πλασάμενορ, ἀντιπρόρωπος κυλινδεῖ" φασὶ δὲ 
τοὶ ἑδώμηναν μὲν ὑπὸ γῆς ,΄ ϑάτερον δὲ τοῦ ἔτους τμῆμα» 
τὸ Léo» τοῦτο ὑπὲρ γῆς διαιτᾶσθαι, σπερμαίνειψ τε. eig 
τὴν σφαῖραν, καὶ γεννᾷν, nel θῆλυν κάγϑαάρον μὴ γίνεσθαι. 
Pwphyrius: οαἰγύπτιοι δὲ ἐσέφθησαν εἰς εἰκόναιήλίου ἔμ- 
ψυχον" κάνθαρος yaQ πᾶς ἄῤῥην, καὶ ἀφεὶς τὸν ϑορὸν᾽ ἐν 
τέλμωξε, Sob παίησαρ σφαιροειδή, τοῖς οἸιαϑίοις ἀγταναφέ-- 
δ: ποσὲν, ὡς frog οὐρανὰν, καὶ περίοδον ἡμερῶν ἐκδέχεται 
εἰχοαιοκκὼ , σεληνιάκήγν. Suidas: Αάγθαρος" παρὰ τὸν κάν- 
δωτα, τουτέστε τὸν ὄνον. καὶ παρὰ τὸν ὄρον,, τουτέστι 
τὸ σπέφμα' φασὶ γὰρ ὅτι ὁ πμάνθαρος οὕτω τίκτεται" ἐπὼν 
gg ἄγου κόπραν στρογγύλην, μένει κυλίων τοῖς ποσὶ, καὶ. 
is τῷ «υλίεεν ἀποσπερμαίψει". καὶ ἐκ τούτον ὁ κάνθαρος τὸ 
δον γέσεκαι,. — Àdd. quoque Plut. de Js. et Os. cap. 74. 
leebius Praep. Euanz. ll. 4, fine. - Quod autem adti- 
it ad opinionem. illam , masculos tantum esse scarabaeos , 
wetrerium jam docuit Aristoteles Z/:s/. Anim. V. 8. sal- 
tm de Cantharidibus, dicens: πολὺν γὰρ χρόγον ὁ ovr- 
δνασμός ἔστι τῶν τοιούτων. Aristophanes apud Platonem 
in Synposio, eandem procreationem hominum primitus sta- 
tit faisse , uti et oieadum (cep. 10, fine. pag. 191. B.): καὶ 





' (*) De Pauw legendum putat: φωλεύουσί ve τὰ γόνιμα. et abscondunt 
semen. 


18 * 


1646 ADNOTATIO 4» 


ἐγέννων xai ἔτιπεον οὐκ εἷς ἀλληλους. cÀÀ' εἰς γῆν, ἐν 
ctp οἱ τέττιγες. εἰ Áelian. I]. 22. narrat “ήράψας pum 
quoque ex luto procreari: δὶ alÀgAer δὲ ev zíxceves ὦ. 
δὲ ἐπιγέγονται. 00. 
, 9 ἐκ τῶν οπισϑίων μερῶν πυλίσα: —- τὸ ποῦ πόσμον tj 
μα} Illud Clem. Alex. et Eusebins expresserunt : dyrzse 
exo; κυλενδεῖ. Porphyrius: zoi; οπισϑίοι; ἀνταναφέβει su. 
Plutarch. 5» κυλενδοῦσιν αντιβάδην ὠϑοῦντες. 

αὑτὸς γὰρ φέρεται) Merc. jam adnotavit jTrebatium «- 
rare quum reddat: sol enim ab oriente in. occidentem fer 
fur; intelligitur ó xósuo;. De motu astrorum conim 
motui coeli cf. Áristot. de Coelo. II. 10.* pag. 463.} 
ἕκαστον γὰρ (sc. τὸ ἄστρον) ἀντιφέρεεαε τῷ οὐρανῷ mh 
τὸν αὐτοῦ κύκλον. 0 

ἀπὸ τοῦ ἀπηλιώτου εἰς λίβα] Proprie a Swbsolano d 
Africum; idem hoc loco significat quod, «azmó Grand 
εἰς δύσιν. Saepe, ut hoc loco Philippus, scriptores Noi 
Testamenti ventorum nomina usurpant pro ipsis plagis: s 
Βοῤῥᾶς indicat plagam septemtrionalem , 4i wp smeridu- 
.malem. cet. cf. Schleusn. in Zexico. ldem apud Rom- 
nos obtinet: Cic. de Hepubl. Vl. cap. 20, fine: » quis in re 
»liquis orientis aut abeuntis solis ultimis, aut aquilonis, 
»austrive partibus, tuum nomen audiet"? 7» errem 
IV. 48. $. 107. »spelunca quaedam conversa ad aquilonem." 

ὑφ᾽ ἣν ἀπομένον ζωογονεῖται τὸ τῶν κανϑάρων ripe] 
De Pauw in adn. ad cap. 14. ad verba: τούτους δὲ τρε- 
φομένους — οὕτω καὶ τούτους, legendum putat óg^ ἣν ἀπο: 
μένουσα ζωογονεῖται, cet. ita ut participium ἀπομέψουσα re- 
feratur ad praecedens σφαῖραν, absolute positum ; seda 
mutatione opus non videtur, quum, ut saepe fit, partici- 
pium recte hic nominis sequentis genus sequatur. 

τῇ ἐνγάτῃ δὲ xal eixóorg] Alteram codicum lectionem, 





HORAPOLLINIS.HIEROGL. I. 10. ^ 165 


τῇ ἐννάτῃ δὲ καὶ ογδόῃ vitiosam esse jam agnoverat Tre- 
beatius, et in adn. corrigendum esse monuit Merc.  Por- 
phyrius: περίοδον ἡμερῶν ἐνδέχεται εἰκοσιοκτὼ, σεληνιακήν. 
Àelianus: οχτὼ δὲ καὶ εἴκοσι ἡμερῶν τοῦτο δράσας. 
γένεοιν δὲ] ^ Ea significatione scarabaeum in capite dei 
Phtha Socari esse accipiendum docet Champoll. in Pan£A. 
Aeg. ad tab. 12. et in Deseript. JMusei Caroli X. pag. 11. 
λ, 215—221. 
χύσμον δὲ] ^ Haec quoque interpretatio monumentis con- 
limatur. . Cff. Champoll. de Jfserogl. Pet. deg. pag. 340. 
348, tab. gen. n. 110, ejusque explicatio pag. 16. PaniA. 
“ἐς. ad tab. 13.  Rühle von Lilienstem de Historia et 
Geographia antiquissima. dethiopiae et Aegypti. (*) p. 60. 
"€qq. et tab. nostrae. n. 29. 
ἄνδρα δὲ] Aelianus l. l. X. 15. Αἰγυπτίων δὲ οἱ μάχι-- 
ἄκοι ἐπὶ τῶν δακτυλίων εἶχον ἐγγεγλυμμέγον xáyOagor , ai- 
Φτομέγρου τοῦ νομοθέτου δεῖν ἀῤῥενας εἶναι πάντας πάντῃ 
ποὺς μαχομέψους ὑπὲρ τῆς χωρᾶς. ἐπεὶ καὶ ὁ κάνϑαρος 975- 
λείας φύσεως οὐ μὲν εἴληχεν. Fortasse ex his Aeliani et 
Horapollinis verbis Champoll. in Descript. Musei Caroli X. 
peg. 86. n. 517—638. searabaeos quosdam dei Phtha et 
wriüiahts symbola vocavit, eosque in primis a militibus 
oramenti loco gesfatos fuisse indicavit. 
εἰσὶ δὲ καὶ κανθάρων ἰδέαι zoci;] — Tria scarabaeorum ge- 
Aera hic numerantur, αἰλουρόμορφον. δίκερω καὶ ταυροειδὲς 
τὶ μογόχερω: Áristot, ZTíst. Anim. V. 19. eiiam tria scara- 
baeorum genera agnovisse videtur: aliud καν ϑάρων proprie ita 
vocatorum , et eo fere modo, quem hic indicat Horapollo, 
procreatorum , aliud μηλολον ϑῶν , nascentium ex vermibus, 


(*) Graphische Darstellungen zur áltesten Geschichte und  Geogra- 
phe von Aethiopéen und Aegyplen , von R. v. L. Berlin. 1827. 


166 ADNOTATIO 4p 







qui in fimo bovis oriuntur , et tertium παιράξδοον., (scare 
rum taurorum , ταυροειδέων) ex virmibus in ligno eri, 
provenientium, Plinius plures enumerat: » Lucanos, dm 
»tauros, stercorarios, fullones, virides, Molonthas, Bak 
»praegrandes" aliosque. Cff. praeter XI, 28. etiam XILLE 
med. 11, med. XXIX. 6, ante finem. 

ἀκεινωτὴ)] radiata. Non dicitur de coloribus et πὰ 
sive radiis, qui in scarabaeorum alis superioribus invesie 
tur, ut statuit de Pauw; sed scarabaei indicantur sex de- 
tibus prominentibus cirea os muniti, Cf. Letreille in Din B 
de Insectis pictis aut sculptis in monsmestis. autipi 
"fee. (") pag. 254. 

«iÀovoóuoppog] Hoc scarabaeorum genüs in peimis δὰ 
dedicasse Aegyptii dicuntur, quoniam felhum ocnhl sew 
dum solis cursum mutari putarentur.  Áhi scriptores iim 
fieri secundum lunae cursum narrant, Plutarch. efe 7s, et s. 
" eap. 63. pag. 376. K. αἱ δὲ ἐν τοῖς ὄμμασιν αὐτοῦ (idi 
xógas πληροῦσϑαι μὲν καὶ πλατύνεσθαι δοκοῦσιν ἂν may 
λήνῳ, λεπτύνεσθαι δὲ καὶ μαραυγεῖν ἐν ταῖς μεεεώσεσι τῷ 
dorpov. Demetrius Phalereus, $6. 157. ὥςπέρ τις πῷ 
αἰλούρον λέγων ὅτε ovugOlra τῇ σελήνῃ καὶ d αἴλουρος. κεὶ 
συμπαχύνεται., προςέπλασσεν, ὅϑε ἔνθεν καὶ ὁ μῦϑοὸς dons, 
ὡς ἡ σελήνη ἔτεκε τὸν αἴλουρον." Àulus Gellius ./Voct, itii. 
XX. 8. »ÁAelurorum quoque oculi, ad easdem vices am- 
»pliores fiunt aut minores," De cercope Glycas jwmel. 
pag. 46. Α. ὁ δὲ xégxonp προδηλοτέρας ἔχει τὰς ἐνεργείαῦ' 
ὅτε γὰρ αὔξεε ἡ σελήνη, ὅ τῶν οφθϑαλμῶν κόρος τούτω 
εὐρύνεται, ὅτε δὲ μειοῦται, συστέλλεται. — Quanto in hono 
feles fuerint apud Aegyptios patet ex Diod. Sic. II. 83. 
pag. 94. ita quidem , ut Romanus, quum in Aegypto inri- 


(*) Mémotres dw Musée d' Histoire Naturelle. Tom. V. p. 249, suir. 


HORAPOLLINIS HIEROGL. 1. 10. 167 


tus felem occidisset, neque a rege Ptolemaeo , neque com- 
muni Romanorum metu a morte liberari potuerit. Itaque 
etiam ^unc anímelium illorum imegines ex illa regione 
trensjatae, ut et ipsa eorpora condita in Museis servantur. 
Cf. Ohampoll. in Deserípt. Musei Caroli X. pag. 47. B. 
291 --- 210. ubi affirmat felem marem Soli, foeminam 
deae. Bubasti faisse consecratam. — 

᾿ σερογγυλοειδεῖς δὲ γίγνονται] Alii σερογγυλοειδὴς δὲ γέγε- 
*w:5; minus recte, nam convenit cum iis quae sequuntur , 
ἐὐμκυρότερας δὲ φαίνονται, cet. quibus vecibus non adeo ἰη- 
dicatur ohsoursores fieri oculos felis ad occasum solis, sed 
potius wrnores, ita ut fere evanescant, quod indicavit de 
Pauw, et patet ex oppositione, ὑπεκχτείγονγται μὲν γὰρ κατὰ 
-wet τρὸς τὴν τοῦ θεοῦ ἀνατολὴν, et ex locis Plutarchi et 
Gellii , quos supra laudavimus. 

τὸ ἐν Ἡλίου πόλει ξόανον] Solis imago ἀιλουρόμορφος y 
qumtum scio, nondum fuit reperta. Án forte confudit So- - 
lem cum dea Bubasti, cujus statua felis capite effingi solet? 
€f. Champoll. in Descript. M. C. X. p. 84. Α. 747-150. — 
Üseterum Mercerus fallitur , ubi adnotat “Ἡλίου πόλιν ean- 
dem fuisse quam Graeci Thebas vocaverint; nam 'Háíov 
"hg, sive ᾿Ἡλιόπολις, quae urbs ad orientem Nili, in 
pte Aegypti Árabiea sita fuit, Aegyptiace dicitur On, Cf. 
Ühampoll. in opere de .feg. sub Pharaonbus (ἢ 1. 
Mg. 36—41. Thebae contra Διὸς πόλες vocabafitur. Οἵ, 
Biod, Sic. I. 45. p. 54. fine. 

ἔχει δὲ πᾶς κάνϑαρος καὶ δακτύλους τριάκοντα, διὰ τῶν 
τριάχογτκα ἡμερῶν τοῦ μηνὸςῚΪ Quod de Pauw corrigendum 





(ἡ D'Egypte sous les Pharaons, ow Recherches sur la GeograpMe, 
la religion ,-la langue, les ecritwres et l'histoire de l'Égypte, avant 
linession de GQambyse, — Paris, 1814. | 


168 ADNOTATIO ἂν 


putat: ἔχει δὲ πᾶς ovro;, vel &ye δὲ οὗτος πάγϑαμς, 
cet. non opus videtur, Codd. consentientibus: aut enm, 
quod proprium est omnium scarabaeorum , Horapollo hà 
scarabaeorum tantum , qui dicuntur, pilulariorum descr 
tioni addit; aut xá»9apo; hoc loco intelligendum αἱ ἃ 
scarabaeo pilulario, qui proprie ita vocatur; nam add 
terum genus, ταυροειδὲ;, ab Aristotele referuntur oi πάραβα. 
Cf. supra. — Ζάχευλοι fortasse dicuntur articuli, qu 
unusquisque pes quinque habet, qui, si computantur , s 
merum 80 efficiunt. Cf. Latreille in Jisser£. quam sun 
laudavimus, pag. 256. — Je iensibus Aegyptiorum à 
30 dies divisis cf. Herod. II. 4, ^fiyvzzos δὲ zoupmorng 
μέρου; ἄγοντε; τοὺς δυώδεκα ura, ἐπάγουσε ἀἰγὰ nip m 
πέντε ἡμέρα: πάρεξ τοῦ ἀριϑμοῦ. Diod. Sic. ἢ. 50. p.53. 
τριακο»ϑημέρους μὲν τιϑέμενοι τοὺ; μῆνας, πέντε δ᾽ d 
καὲ τέταρτον Toi; δώδεκα μησὶν ἐπάγουσι. 

δευτέρα δὲ γενεὰ ἡ δίκερω;) Sunt hi oi κάραβοι, ae ; 
rabaei lauri , vel etiam Lucani Plinio dicti. Secundm 
Morapollinem Lunae, sive potius deo Luno erant dicii 
Herod. III. 28. dicit: Apin taurum Zuno sacrum in li 
gua habuisse scarabaeum. Cí. Cl. Reuyens Zpp. ad L- 
ironnium Ep. IL. pag. 25.  Chatnpoll. PanA. "deg. M 
tab. 37. In quibusdam papyris deus Lunus occurrit cun 
scarabaeo supra caput ejus volitante, Cf. Cl. Reuvens Ep. 
pag. 13. 

ἀφ᾽ οὗ καὶ τὸν οὐράνιον ταῦρον ἔψωμα τῆς OtoD ταύτης 
λέγουσι»] ὋὙψώματα sunt septem signa in quibus singuli 
planetae maxime valeant , suamque naturam praecipue ei- 
hibeant. Cf. Seyffarth.. Syst. 2fstron. eg. pag. 17. 
Addatur Plutarch. Symp. pag. 149. A. Εἶτα — σὺ δέ" 
δια; μὴ. καϑάπερ κϊγυπτιοι τοὺς ἀστέρας ὑψώματα καὶ 
ταπειρώματις λαμ βιοντας ἐν τοῖς τόποις οἷς διεξίασε, γί- 







T-—— — —r—PB Á 


v 
HORAPOLLINIS HIEROGL. 1. 10. 169 


ψεσθαιε βελτίονας ἢ χείρονας" ἑαυτῶν λέζουσιν , αὕτως. ἡ 
περὶ σὲ διὰ «τὸν τόπον αἀμαύρωσις ἢ ταπείνωσις γέννηται ; 
ad quem locum Cl. Wyttenb. ϑψωμα minus recte explica- — 
vit de' stellae accessu ad plagas boreales; qua significa- 
tione usurpatur alio loco, quem ibidem citavit, 4d Prznc. 
indoct, pág. 782. D. ubi deSole dicitur: ὅταν ὕψωμα λάβῃ 
μέγιστον. ἐξαρθεὶς ἐν τοῖς βορείοις, ἐλάχιστα κινεῖται.  Con- 
tm ταπεινώματα sunt septem signa in quibus Planetae ver- 
sies minime exserunt vim suam, Cf.Seyffarth. 1. c. $. 11. 
Àdi,. Sextus Emp. adv. stro $. 35. 36. pag. 943, 
S4 ed.: Fabr. E 
ὁ μογόκερωρ καὶ ἰδιόμορφος] Verisimilitudem saltem ali- 
quum habere videtur conjectura Cuperi in Zarpocrate 


Jpag..196, med. legentis /fjióuoppocz, quam suam fecit de 
-Phuw in adnot. Primum genus αἴλουρον refert, et quia 


€xilowog Solis symbolum est; dicatur Soli; alterum refert 
Xaurum, et quia taurus Lunae est eraltatio, dicatur Lunae; 
tertium ibidem refert, et quia ibis Mercurio sacra est, Mer- 
curio etiam consecratur, Je ibide videbimus ad cap. 36. 
Champoll. in. Jescript.Musei Caroli .Y. pag. 45. B. 224. 
memorat »Scarabaeum Monocerotem consecratum deo Thoth 
»secundo," Αἱ talis in 1550, qui servantur in Museo Lug- 
duno Batavo, non est repertus. — Scarabaeus universe plu- - 
rium deorum erat symbolum, Cf. Champoll. Pent^. eg. 
ad tab. 12. et in Descript. JM. C. XY. pag. 42, 43. sqq. 
et simul indicabat vém creatricem aique conservairicen 
nalurae. Of, Matter. Hist. Crit. Gnostic. Expl. tab. II. 
B. 1. pag. 39, 40. — Caeterum horum animalium figurae 
ex diversis materiis factae plurimae supersunt, insciiptas 
habentes sive preces pro mortuis, qui iis oinati conde- 
bantur; sive nomen dei alicujus aut effigiem, aut animal . 
deo sacratum; sive regum nomina, quae itaque historiae 


! 
170 ADNOTATIO Ap 


eandem lucem afferunt quam Graecorum et Romanorunr 
bus nummi ; sive denique nomina privatorum aut ornama, 
8. Quintino in libro de Usu Scarabaeoruse , (ἢ "δ tm 
quam nummis Aegyptios usos fuise putet. . Off. pem 
Champoll. in Jescript. M. €. Y. pag. 49. — Romelliniü 
Jieseript. 4dfntig. deg. cet. (17) — De searabaeis Etrae 
rum (qui de antiquo hujus populi commercio cum σῇ» 
tiis testari videntur) cff. Winckelmann Op. ($) Voll 
pag. 114. seq. et in Observ. peg. 413. K. O. Müleà 
libro de Etruscis (*") Vol. I. peg. 301. nota 93.1 
pag. 257. et idem in Znchiridio 4rchaeologíae p. 189. (H4 

Klaproth. Ep. I. p. 19, 20. putat scarabaewm σάλου 
et SAAO'rKI , significasse untgenctum, »4utci et "opm, 
originem δι, (qua voce et patrem indicari potuisse eg 
jicit); quoniam hae voces omnes ab eadem litera, «s ἐμ 
piant. Cf. quoque Ep. II. pag. 34. — Quod Horapeh 
dicit Heliopoli statuam Solis felis formam habuisse, p 
paronomasian explicat de Goulianof, Op. c. pag. 12. hoome 
4o: »Sol causa est fertiitatis et abundantéao , propera 
» astrum hoc w/i/e est et beneficum; omnes autem hae ve 
»ces fertilitas , abundantia , utilitas, cet. eodem ven 
» Copto ΔΎ, eiferuntur, quo etiam fe/ís vocatur." 

Seyffarth 1. c. pag. 146. med. felem tantum smascule 
Soli sacram fuisse conjicit, quum felis foeménina Venet 
δὶ Lunae symbolum fuerit, 


(5) S. Quintino sull' uso, cus erano destínat$ $ monumenti dt 
Soarabei. "Torino 1825 

(T) 0ggetté dé Antichità Egéséane riportati dalla Spedisione L 
teraria Toscana $n Egitto e in JNVubia. Firenze. 1830. 

($) Winckelmann's Werke con. Fernow , Meyer und Schwulse. 

(5) K. 0. Müller die Eirusker. 

(T1) Handbuch der Archáologie der Kunst. 





172 ADNOTATIO ἂν 


tab. 6. seqq, in Jscript. M. C. Α΄. pag. 5. Δ. , 
pag. 30. A. 589, 590. et pag. 41. B. 99 — 102. Tà. 
nostrae n, 30. a. ὁ. — In fine capitis iterum haec vult 
significatio explicatur: μητέρα ov» θέλοντες σημῇναι, jm 
ζωγραφοῦσε, μήτηρ γάρ ἐστι θηλυχοῦ ζώου 5 nisi fortameb- 
cus ille sit corruptus. — Caeterum hanc fabulam de τοῖν B 
ribus, cupide amplexi sunt Patres Ecclesiastici, ut ite s 
gumento ex rerum natura petito refutarent eos , qui Vig- 
nis partum negabant; itaque apud omnes fere hujm τὰ 
rhentio occurrit. ΟἿΣ, quos laudavit Bochartus in Zfieros, ll 
pag. 910, in fine, ] 

ἡ δὲ γένεσις αὐτῶν] Plinius, quem citavit ad. h.l, Mer. 
Mist. δαί. X. 6. » Vulturum — nidos nemo adtigit. 1às 
»etiam fuere qui putarent illos ex adverso orbe advohm, 
»falso: nidificant enim in excelsissimis rupibus." in q 
bus ob oculos habuisse videtur Plinius Aristotelis locum fig, 
"nim, IX. 11. Vol. II. pag. 931. C. γυπὸς δὲ λέγεται és 
vuv , ὡς οὐδεὶς ἑώρακεν οὔτε νεοττὸ", οὔτε storrlay- dil 
διὰ τοῦτο “Ηρόδωρος ὁ τοῦ ρυσωνος τοῦ σοφεστοῦ sar, 
ἀπό τινος αὐτὸν ἑτέρας εἶναι μετεώρου γῆς ἔλεγεν" τεκμήροι 
“τοῦτο λέγων; καὶ τὸ φαίνεσϑαι τάχυ πολλούς" ὅϑϑεν δ, 
μηδενὶ εἶναι δήλον᾽ τούτου δ᾽ αἴτιον, ὅτι τίκτει ἐν πέτραι 
ἀπροοβάτοις. Ἀἀά, VI. 5, pag. 863. E. 

ὅταν Opyáog] ita legendum videtur secundum Codi. 
-Periss. A, B, quorum lectio confirmatur quoque alio coditt 
in quo Pierius Zzerog!. XVIII. cap. 4. se invenisse dici 
δργάζῃ. Verbum ogyá» in primis dicitur de ezímaliw 
subantibus. Sic cap. 47. ἐπειδὰν γὰρ ἡ ϑήλεια δργῶσε 
πρὸς σύλληψιν mg, οργᾷ δὲ οὐ πλεῖον ἡ ἐφ᾽ ὥρας τρεῖς. εἰ 
paullo post συνιείς τε ὀργᾷν, διὰ δρόμου παραγίγνεται, cet. 
Aristot. Zfist, 4uim. VI. 2, ante finem. pag. 326. Α. 


ὅταν οργᾷ πρὸς οχείαν. 






HORAPOLLINIS HIEROGL. 1. 11. 173 


ἡ γὺψ] Apnd reliquos scriptores γὺψ masculino genere 
usupatur; sed hic foeminino ponitur, fortasse ob opinionem 
illam mares inter eas aves non inveniri. 

. τὴν φύσιν ἑαυτῆς ἀνοίξασα πρὸς βορέαν ἄνεμο». Plutarch. 
Quaest. Rom. 1. 1. κυΐσκονται δεχόμενοι καταπνέοντα τὸν 
οαπημώτην, ὥρπερ τὰ δένδρα τὸν ζέφυρον.  .Aelian. de 
“αὶ, dim. lI. 46. ἀντίπρωροι τῷ νότῳ πέτονται, εἰ δὲ — 
&«] ἢ νότος, τῷ εὔρῳ κέχηνασι, καὶ τὸ πνεῦμα εἴςρεοῦ πλη- 
φοῖ αὑτὰς καὶ κνυουσι τριῶν ἐτῶν». 
ἐπὶ ἡμέρας πέντε]. Alii: émi ἡμέραις πέντε: sed rectius 
lhic accusativus retineatur: enctur vultur per dies quinque, 
Sic cap. praecedenti de scarabaeo dicitur: εἰς γἥν κατατί- 
Dira, ἐπὶ ἡμέρας εἰκοσιοκτώ. 
ποϑοῦσα παιδοποιΐαν») Alii ποιοῦσα: sed Merc. recte ob- 
Servavit ποθοῦσα melius respondere praecedenti ooyáog ;. 
preterea quoque illud ποϑοῦσα παιδοποιίαν, causam quasi 
xeddit, ut monet de Pauw, quam ob rem neque cibum 
neque potum capiant vultures per illud tempus; desiderio 
nempe prolem procreandi, 

ἔστε δὲ καὶ ἄλλα γένη opgyéoy] | Praestat haec lectio alteri 
γυπῶν: Ῥαϊεῖ quidem ex Aristot. “275, 4£nim. VIII. 3, in. 
pag. 382. E. aliisque locis, inter vultures genera distingui, 
:d hic non indicatur ab Horapolline vulturum alios ova edere 
v edendum tantum , alios ad prolem procreandam quoque 
ilonea; sed docet scriptor alias esse etiam aves, quae aeque 
aque vultures ova Zephyria edant, vultures vero tantum ex 
$jusmodi ovis pullos nancisci. — Alias quoque esse aves quae 
ex vento concipient narrat. Aristot. JZs£. nim. VI. 2, med, 
pag. 324. E , 325. E, et 326. A. et de Generat, Anim. IL. 1. 
pag. 641. E; aliam vero horum ovorum originem explicat 
Plinius Ast. Yat. X. 60, med, Add. Columella VI. 27. 

ἃ ὑπὸ dréuov συλλαμβάνει)  Trebatius legisse videtur; 


174 ADNOTATIO Ap 









ἃ οὖχ ὑπὸ ἀνέμου συλλαμβάμεε ; vertit enizm: sun οἱ εἷς 
genera vuliurum , quae non ad ventum concipiunt , qe 
rum generatio ovorum ad eium, nom efiam. ad fuin 
procreandum wlilis est, Apud alios negatio im priori pui 
nom adest, sed ponitur post γυπῶν δὲ; ita ut legatur: w 
T» δὲ ovy ὑπηνέμιον ποιουμέγων», cet. ldem im pres 
dentibus legunt ὀρνέων ; atquo ita sensus Memcero eme vile 
tur hic: »quoddam esse vulturum gemus, quod ex ταὺ 
»quidem concipiat , sed ova ad esum duntaxat, nom οἷα 
»ad foetum utilia, quae ὑπηνέμια Graecis, quasi Lam 
» subventanea dicuntur; at eos vultures, qui non eoitu tt 
»tmm utuntur subwentaneo, et in quo ex vento nihil ee 
»nino concipiatur, ova hujuscemodi edere, quae posi 
»ζωογονεῖσθαε, hoc est vtvificari , ac foetum producen? 
Jam vero, si legamus ἔστε δὲ καὶ ἄλλα γένη ὀρνέων, qui 
in praecedenti adn. indicavimus , omnia sams sunt, eis 
gatione illa, invitis Codicibus in textum intrusa facile. 
rere possumus; eam rationem in fine adn. Mere, prebe 
videtur , et secutus quoque fuit Phasianinus weftes: 
vulíierum autem. ἐπ aP£re cotum. facientium sub. vesie, 
evorum generatio ad procreandun fit. "Neque igitar epe 
Bocharti conjecturá, qui Zieroz. Il. pag. 810. τε, 9& 
pro γυπῶν δὲ οὐχ, legendum conjicit, γυπῶν δὲ πὰν, νὲ 
εἶ καί. — Pro συλλαμβάγει, nonnul minms recte habes 
συλλαμβάνονται. — Verbum. συλλαμβάνειν active. sumitur à 
Hs, quae gravidae fiunt, veluti Latine concipere; plenm 
Hippocr. Aphorism. Seet, V. $. 46. ξυλλοριβάνουσιν ἐν τ 
γαστρὶ, ubi intelligitur τὸ ἔμβρυον. Lectionem συλλαμβέν 
ψονται fortasse defenderet Hesychius , qui συλλήψεται expli- 
eat: ἐν γαστρὶ Éye..— Caeterum de hoc verbo cff. Schwarzi 
Comment. Critic. L. Gr. pog. 1259, quem laudavit Sehlom- 
nerus in Lexico. — De ovis illis ὁπηνεμίοις , quae. Ziype- 


HORAPOLLINIS HIEROGL. I..11. —— 176 


nesna, Zephyria,, vel etiam irrila vocantur a Plinio fist. 
Aat, X. 60, cf, Erasmus ad proverbium ὑπηνέμια τίκτει. --- 
Je formula αὐτὸ μόνον cf. Bast Ep. Cril. pag. 135. ed. 
Lips. Hermennus ad Vigerum pag. 736. | 
βλέψιν δὲ] — Potius referendum videtur ad accipitrem 
Seis symbolum ; C£ cap. 6, in. ubi hoc animse] dicitur 
παρὸ πάντα τὰ πετεερὰ πρὸς τὰς αὐτοῦ [Sols] αἀκτῖγας 
dewxoUs.  Áut fortasse vulturi hic tribuuntur, quae ed 
agulam proprie pertineat, cujus oculorum acumen a vete- 
ribu adeo fuit celebratum. 
ἐξ ἱπανού δικατήματος πρριζομέγη τὰ πρὸς" χοῆσιν αὐτῇ 
βρώσιμα] De Pauw copulam requirit xaí; non necesse vi- 
Getur, nam sensus continuatur: .So/e orieníe, versus oc- 
C€atuim. spectans , occilenie vero, versus orium , ex satis 
3€agno intervallo comparans sibi quae usui sinl esculenta, 
JNeqne iliud apud optimos quoque scriptores insolitum est, 
wi plura participia, copula non addita, se invicem sequantur, 
(Οἱ v. c. Plat. “μοὶ. Socr. cap. 14. pag. 27. À , cap. 18. 
yeg, G1. À. Pfüaed. cap. 14. pag. 70. À. Sympos. cap. 9. 
pag. 181. D. et quae ibi adnotavit Stalbaum. Matthiae 
Gramm, Gr. $. 444. 8, et &. 557. 8. — ἐξ ἱκανοῦ διαστή- 
ματος. j. e. ex culervaMo salis magno; nam ea signifi- 
 t&lio voci ἑχανὸς saepissime inest, Xeneph. Cyrop. I. 8. 
k T. ὡς ἱκανὸν εἴη καὶ καλὸν ἀνδρὶ ἔργαν. Polybius JI. 
i2, amto Bn. ἑκανοῦ ταγὸς dxoltlamóreg φόβου τοὺς ^EÀ- 
igrag. Diod. Sic. XIII. 100. pag. 623. oí δ᾽ "Ogre 
δΜώξαντες ἐφὶ ἑκανὺὸν τοὺς ἡττημένους.  Mesychius ἑκαψὴν 
explicet. vods. --- [ἢ seqq. pro ποριζομένῃ,. de Pauw 16- 
guadum .pulat χωριζομένῃ αἱ vertendum: sib secernens ed 
Tel secessaria, Üculis seceknté e lonzinquoedulsa mox 
peleuda ; seil a Codicum lectione recedendum non videtur, 
"am verbum πορίζεσθαι hic, ut saepissime, comparand: 


176 ADNOTATIO 4p 


significatione usurpatur atque qwaeremdi.  Vultur ed 
iis, quibus nutriatur, maxime sit remotus , tamen e δ 
vestigat atque sibi comparat. In errorem ductus vides 
de Pauw eo, quod ἐξ ἱκανοῦ διαστήματος de tempore , τὰ 
de loco accepit. 

ὅριον δὲ διότι — ὁρίζει] Et haec « Philippo de suo εὲ 
dita et una cum sequentibus significationibus praesazii ἐ 
axni, ad Graecorum Romanorumque potius superstitioxa 
referenda, quam ex Aegyptiorum monumentis petita vidente. 

πρὸ ἡμερῶν ἑπτὰ im αὐτὸν magayiwoutssy] Plinius lc 
X. 6. narrat secundum Umbricium Áruspicem »triduo et δ᾽ 
»aut biduo volare vultures, ubi cadavera futura sem 
— Plautus Zrucul. II. 3. vs. 16, sq. 

—— Vide ut jam quasi volturii triduo 
Prius praedivinant, quo die esuri sient, 

Aelian. l. c. docet vultures praesentientes cadavera fum 
ubi pugna committatur, exercitus in bellum profi. 
sequi solere. 

πρόγνωσιν δὲ]  Vultur apud veteres in primnis inter e 
aves referebatur, ex quibus auguria caperent; sic v.6 
Romulo et Remo vultures apparuere. ΟἹ, Dion, Hall 
pag. 73. ed. Sylb. Plutarch. in Mom. cap.. 9. Ros. 
Quaest. cap. 93. pag. 286. A-C. Aelian. de JVa£. win. 
X. 22., fine. Livius Ais. I. 7. Florus I. 1. ς, 7. Idea 
Augusto accidisse narrant Suetonius in Zug. cap. 95. et Julis 
Obseq. cap. 129, fine. 

πρὸς τοὺς πλείονας σφαζομένου; καὶ ἡττωμένους QAÍaa] 
"Ad eam partem spectat , uli plures trucidabuntur. adec- 
» que vincentur, Καὶ h. l. significat adeoque; de quo conf. 
Stalbaum ad Plat. Critonem cap. 15, post med. pag. 53. E. 
In Codd. Pariss. A, B. plura adduntur; ille habet, πρόγνω- 
σιν δὲ gj τῆς προειρημένης αἰτίας χάριν, ἢ ὅτε... . πυκτίδε 














178 ADNOTATIO ap 


terum notandum in monumentis Áegyptiacis, ubi re πὶ 
heros, qui victoriam reportavit, effngitur, fere semw 
vulturem supra caput ejus volitantem addi, hostibus oie 
sam , unguibus plerumque victoriae symbola tenentem. (Í 
ex Magna Descript. deg. Antiq. Vol. I. tab. 37. n. 1.1, 
et tab, 51, Vol, II. tab. 11. n. 2. 3, tab. 13. n. 4,4 
tab. 91, Vol. III. tab. 32. n. 4, tab, 33. n. 1, tab. ἃ 
n, 1. 9, tab. 37. n. 9, Vol. IV. Ὁ. 18. n. 2, tab. ii 
n. 2. Sed Vol. JI. tah. 38. n. 32. vultur cum viciux 
signis ad heroem advolat. Cf. quoque Champoll. in Paxi 
4feg. tab. 6. quater. 
ἐνιαυτὸν δὲ] Saeculi spatium per vulturem indicatum fois 
statuit Vettius àáugur. Censorin. cap. 17. pag. 901: »(w 
»autem saecula urbi Romae debeantur, dicere meum sa 
» θεῖ: sed, quid apud Varronem legerim nom tacebo, qi 
»libro 4nfiquitatum | duodevicesimo. ait, fuisse Vetüm 
» Romae in augurio non ignobilem, ingenio magmo, c 
» vis docto. in disceptando parem: eum se audisse dic 
»tem: siita esset, ut traderent historici, de Romuli urbi 
»condendae auguriis, ac duodecim vulturibus: quonan 
» CXX. annos incolumis praeteriisset populus Romanus, εἰ 
» mille et ducentos perventurum. 
ἑκατὸν γὰρ εἴκοσιν ἡμέρας ἔγκυος μένει). Ita Codd. on- 
nes et Edd. praeter Áldinam ἔγγειος legentem; eundem kc 
tionis diversitatem secutus fuisse videtur Trebatius, vertit 
enim: Centum et viginti dies in lerra manet , nec x 
umquam humo tolli: pullorum curam gerens, eosqu 
nutrins , ducentos el quadraginta se ipsum curat , uequ 
nuiriens neque coneipiens, — Quae autem hoc loco dicm- 
tur de tempore, per quod vultur ἔγκυος manet, non conve 
niunt cum iis, quae tradit Áelian, IT, 46, Kai κύουσι τριῶν 
ἐτῶν; quam ob rem de Pauw ibi legendum putat: καὶ 


HORAPOLLINIS HIRROGL. 1. i1. X70 


! nous: πρίτον ἔτους; neque huic correctioni obstare docet , 
Ε uod apud Philen (qui Aelianum ubique sequitur) de 4nim. 

i ἘΠῚ vs. 12. idem narratur, ut et apud Glycam in 4£nazaá- 
t 6us, quum et hi jam depravato. Aeliani Codice usi fuerint, 


. Joannes Tzetzes vero in | Chil. 12, cap. 439. ᾿ Horspollin 
"assentiatur :- 

Πέντε δ᾽ $juéQesc τἐρὸς σευγὴν σεετόμενοι ἀνέμοις, 

Κυρίως συλλαμβάνουσν ᾿ γονὴν ὑπηνεμίέαν. 

Ἔν ἑκατὸν. καὶ εἴκοσι ἡμέραις δὲ γεννῶσι 

Τὰ ὑπηνέμια ὠά" ἐν δὲ τοσαύταις ἄλλαις 

Ἔκ τῶν ὠῶν ἐκλέπουσι καὶ νεοσσοὺς ποιοῦσιν" 

Ἔν ἑκατὸν ἡμέρως δὲ καὶ εἴκοσνν ἑτέραις, 

Μέχρι καὶ πτήσεως αὐτῶν, ἐκερέφουσυν ἐκείνους: 


Sed fortasse Aelianus aliam opinionem secutus, diversam 
vulturis graviditatis durationem memorevit, . 


ἐλεήμονα δὲ, ὅπερ δοκεῖ παρά τισιν ἐναντιώτατον 
ὑπάρχειν͵] Georgius Pisidas vs. 1064, de vulturibus dicit: 
Τὸν μηρὸν ἐκτέμοντες, ἡματωμένοις 
ΤΓάλακτος ὀλκοῖς ξωπυροῦσι τὰ βρέφηι 
.Ab amore vulturum in pullos suos veteres saepe compara- 
tiónes petiverunt; ita apud Homerum Od. 1I. 216. Telema- 
chus ob patrem dicitur flevisse, 
— ἀδινώτερον ἢ τ᾽ οἵωνοί, 
Divo, ἢ αἰγυπιοὶ γαμψώνυχες, οἷσί. τα τέκνα 
᾿Αγρόταν ἐξείλοκτα, παρὸς πετεδινὰ γενέσθαι- 


et apud Aeschylum in gam. vs. 49, sqq. Menelaus et 
Agamemnon magnam bellicam expeditionem e eYocasse di- 


cantur: ab 
Τρόπον αἱἰγυπιῶν ovce ἔκπατίοις 
᾿Δ4λγεσν παίϑων, ὕπατο; λεχέων. 
Στροφηδινρῦνταν, 
Πτερύγων ἐρετμοῖαιν ἐρεσσόμενοι DE 
“Δεννιότηρα MEME 
Πόνον ὀρταλίχων ὀλέσαντες: ᾿ U 
19" 


180 ADNOTATIO Ap 


Plutarch. Aom. Quaest. l. c. δικαιότατον εἶναι τὸν jm 
τῶν σαρκοφάγων ἁπάντων" πρῶτο» μὲν γὰρ οὐδενὸς; Grm 
ζῶντος, οὐδ᾽ ἀποκτίννυσιν ἔμψυχον οὐϑὲν, ὡς aud πὶ 
ἱέρακες xal τὰ νυχτίνομα" χρῆται δὲ τοῖς ἄλλοις ἀποϑανάω 
ἔπειτα καὶ τούτων» τὰ ὁμόφυλα παρίησι" πετεονοῦ γὰρ οὐδὲ; 
ἑώρακε γῦπα γευόμενον, ὡς ἀετοὶ καὶ ἱέρακες. μάλισια ἃ 
συγγενῇ διώκουσι καὶ κόπτουσιν" καιτοὶ κατ᾽ Αἰσχύλον, 
Ὄρνεϑος ὄρνις πῶς ἂν ἁγνεύο; φαγῶν; 
ἀνθρώποις δὲ, ὡς ἔπος εἶπξιν ἀβλαβέστατός ἐστιν, ἀπ 
καρπὸν ἀφανίζων οὔτε ζῶον ἥμερον κακουργῶν». — (με 
autem hic ab Horapolline de vulturibus traduntur , a ἢν 
tribus Ecclesiasticis ad pelecanum fuere translata. Cff. qu 
adnotavimus ad I. δά, — Caeterum et hanc vulturis sip 
ficationem ex historia naturali potius, quam ex monumeti 
Aegyptiacis petiisse videtur scriptor. Observandum: quoquelie 
braeorum lingua COTY) significare sésericordsam et apd 
eosdem secundum Bochartum Jierox. 11, pag. 808, seq 
vulturis speoiem dici COQTY3. 
ἣν παράσχηται τοῖς νηπίοις ---, παρέχεε τοῖς víxre) 

Voces τέκνα οἱ νήπιοι» etsi plerumque et in primis dele 
minibus dicuntur, interdum etiam usurpantur de animil- 
bus, Ita Homerus Z7. T. vs. 133, seq. 

“Εστήκει, ὥς τὶς ve λέων περὶ οἷσν τέκεσσεν 

"dis ῥά τε víánv ἄγοντι σνναντήσωντων ἐν ὕλη 

"Advdosc ἐπακτῆρες. 
Et alibi passerculos quoque ita vocat. Plutarch. de Sera Num. 
F'ind, cap. 20. pag. 562. B. ";49xzoyv μὲν γὰρ ἔτε νήπια καὶ 
λύκων τέκνα καὶ πιϑήκων, εὐϑὺς ἐμφαίνει τὸ συγγενὲς ἤϑο;. 

"A0gv&y δὲ καὶ "Hoay] Haec quoque monumentis conr- 

firmantur: '.405r&» Graeci vocaverunt deam , quae ὃν 
Aegyptiis Neith dicitur. Jablonski PaniA. deg. I. cap. ὃ. 
€. 2, sqq. Opuscul. I. pag. 161, seq. Champoll, in 










[2 . ADNOTATIO 1» 


ÁAMo, et ἃ Trebatio in.versione, De Pauw putat ea for- 
take a fmánu recentiori adscripta in textum irrepsisse, Cer- 
to si nón aüessent, iis non. indigeremus. — Quod autem 
Aegypti dicuntur coewm nomine foeminino vocasse, τὴν 
οὐρανὸν , sive Οὐρανίαν, animadvertendum est, baec verba 
Graeca usurpari, ut Graeci legentes rem melius intellige- 
rent; Áegyptii non tam coelum ipsum ita vocarunt, eique 
divinos. honores tribuerunt; sed potins vim, generatricem 
quam. adesse putabant in regionibus aethereis; in quibus 
Sol, Luna et astra sunt genita; et propterea coelum indi- 
earunt per deam Tpe, Tphe vel Tiphe Áegyptiace dictam, 
quamque Horapolló Graece Ovoaríay vocavit. Cf. Cliampoll. 
Pantk. deg. ad tab. 20. qui eam ita descripsit ad tab. 20. a. 5. 
Deam xudam.,.corpore coeruleo, qwinque plebis in cor- 
pore potis quinque planetas repraesentanitbus , sexiuas 
globus , Lune , pictus est. propé os, ef stardbaens septi- 
wm denens, Solem , locut obtinet genitaltum. . 

-γῦπα ὡς βασίλειον. ἐπιτιϑέασιν]  Trebatius: οὐ quam cau- 
sam Augus sexus caeteris avibus, υμέξωτανε regem ad- 
seribun! , quo quidem valiure, ne in longum yprotrahatur 
sermo , quamcumque Deam. indicant. | Matrem dnsuper 
signtficare volentes, vullurem pingunt, Est enim mater 
foeminei sexus.  Phasianinus illa ἀφ᾽ οὗ xai, cet. usque 
ad ᾿ζωγραφοῦσιν, vertit: a/que elitam exinde in omni dea 
id observant vulturem subscribendo. Yn Ald. ed, ante vo- 
cem .«Δἐγύπτιοι, et post eam relictum .est spatium quinque 
vel sex literarum. De Pauw legendum proponit: dg' οὗ 
καὶ πᾶσαν Ot&r, a μὴ περὶ ἑκάστης γράφων μηκύνω τὸν 
λόγον, «Αἰγύπτιοε μητέρα οὖσαν ϑέλοντες σημῆναι, γῦπα 
ζωγραφοῦσιν, atque ita effici putat ne bis eamdem rem narret 
scriptor, quum jam initio capitis dixerit per vulturem matrem 
indicatam fuisse, — Putaverim Horapollinem dicere voluisse 





184 .ADNOTATIO ἂν 







δραχμὰς δὲ δυο — αἱ δυο δραχμαί". Quid sibi τοἰπεϊ 
his verbis Horapollo, non convenit inter editores. Ca. 
pro δραχμὰς legendum putens γραμμὰς, iis in crucis figura 
sibi invicem impositis Monadem sive Deum designari diei; 
dissentit ab eo.de Pauw, qui haéc adnotavit:  » Gre 
» drachmam una quadam linea videntur répraesentasse; d B 
» duas drachmas lineis duabus: hae.àutem duae lineae erai 
»nota. unitatis apud Aegyptios; de qua hic verba fscim 
^ »Philippus , non interpretem sed periphrastem egit, etu 
».Graecis suis rem perspicue exponeret, signum illud uw 
» tatis vocavit duas drachmas, earumque lineolis unitatis ἢν 
»neolas. designavit. Sic omnes. intelligebant statim, qui 
» symbolum sibi vellet, et duae Áegyptiorum Jineolae due 
» bus Graecorum .lineolis. designatae, non poterant cuiquim 
».e Graecia esse ignotae," Sed non videtur animadvertiw 
de Pauw, multo simplicius et magis perspicuum facturus 
fuisse scriptorem, si ipsas lineas nominasset , quam alio n- 
mine vel alia re illas indicando. — Jomard. in 2nimad. 
de Signis Numerorum apud F'el...deg. insertis Descrip. 
JMagn. “69. Tomo IX. pag. 84. duas illas lineas (τὰς δὼ 
, zgaupac) explicat,latera duo lineolae rectae (|) , qua units 
in sacra scriptura indicari solet; sed ita nondum explicatur 
quomodo drachmas duas indicare potuerit vultur, prop- 
terea. quod lineae duae unitatem constituant apud. Aegyp- 
tios; quae difficultas tolleretur si libri MSS. ubique pre 
δραχμὰς haberent γραμμάς. Itaque cum Cod, Paris. A. pro 
αἱ δύο γραμμαὶ, legendum videtur αἱ δύο δραχμαὶ. ita ut 
sensus sit: vultur significat duas drachmas, quoniam hee 
unitatem apud Áegyptios constituant; veluti autem vultur 
sul generis mater est, sic et unitas omnium numerorum 
, mater atque origo habetur; atque tunc δυο δραχμαὶ acci- 
piendae erunt de dédrachmo 4lexandríno, qui nummus 





186 . .ADNOTATIO a» 







Martianus Capella. de δωρέ. PAdlol. VII. pag. 238. Mara 
Victorinus. Grat. I. cap. de pedióus. Terentianus Maura 
de Metris..vs. 1861. Addi quoque possit Macrob. ἐπ Se 
nium Scipionis. l. cap. 6, post. initium:  » Unum aum 
» quod μονὰς, id est unitas dicitur, et mas idem et fe- 
» mina est; par idem atqué impar; ipse non numerus, sl 
»fons et origo numerorum, Haec monas initium finisqu 
» omnium, neque ipsa principii aut finis sciens ad summe 
»refertur Deum, ejusque intellectum a sequentium numm 
» rerum et potestatum sequestrat; nec in inferiore post dem 
» gradu eam frustra desideraveris." et paulo post: »υοῖ 
» aptius" inquit »jungitur monas incorrupta quam virys 
» Huic autem numero, id est septenario, adeo opinio vit 
»ginitetis inolevit , ut Pallas quoque vocitetur ; nam vim 
»creditfur, quia nullum ex se parit numerum -duplicatw, 
»qui intra denarium coarcteretur, quem prinium limitem 
constat esse numerorum. Pallas ideo quia-ex solius me 
» nadis fetu et multiplicatione processit, sicut Minerva κὰ 
» ex uno parente nata perhibetur." Hermes apud Stobaem 
im Eclog. l. cap. 11. pag. 806. Jd Zeeren. Ἢ m 
μονὰς, οὖσα πάντων ἀρχὴ «καὶ ῥίζα, ἐν πᾶσίν ἔσειν,, ὦ; 
ἂν ῥίζα καὶ ἀρχὴ, ἄνευ δὲ ἀρχῆς: οὐδέν" ἀρχὴ δὲ ἐξ ὧν 
δενὸς αλλ ἐξ αὑτῆς, εἰ γε ἀρχή ἐστε τῶν ἑτέρων. ονὰξ, 
οὖσα οὖν ἀρχὴ, πάντα ἀριϑμὸν ἐμπεριέχεε ὑπὸ μηδενὰ 
ἐμπεριεχομένη" καὶ πάντα αριϑμὸν γεννᾷ, ὑπὸ μηδενὸς γεν 
ψωμένῃ ἑτέρου αριϑμοῦ. — De Numerorum sanctitate uni- 
verse, et praecipue apud Gnosticos cf, Cl. Reuvens in Epp. 
ed Letronnium, Ep. 11. pag .16, sqq. 

Klaproth , Op. cit. Ep. I. pag. 238—325, minus accurate, 
ut supra ad cap. 6. adnotavimus, significationes quasdam 
ab Horapolline accipitri adscriptas, hic vulturi tribuens, 
dicit vulturem 0Tpeq, significare Junonem cu (Sate 


HORAPOLLINIS HIEROGL. 1. 11. 12. 1817 


mive Sati), elevationem «un, principatum »s0pn, Àu- 
2nilifalein: «0 οἱ ΗΚ, sanguinem cMOq, viclortam , 
wéncere opo, drachmas duas oit, οἱ futurorum . 
«eeniionem opn ΝΗῚ, quoniam omnes hae voces ab 
«eadem litera :$, vel.g- incipiant ; add. Ep. II. p. 39-43. 
— Quae Horapollo narret de vulture bellum praesagiente , 
a. Cl. Seyffarth. pag. 163. referuntur ad vwifurem Martem 
planetam. sighificantem ; eidem animali Saturni quoque sig- 
nificationem tribuit propterea quod 7 diebus ante definiat 
locum ubi pugna futura sit; .numerus autem septenarius 
Mereurio planetae sacer. Cf. 1. c. pag. 163, fine.. Ean- 
dem interpretationem efficitex eo, quod vultur Uraniam 
signifiret secundum Horapollinem ; Viri. Cl. verba (p. 129, 
aed.) sunt haec: » testatur .Horapollo Aegyptios vulture 
» Ureniam significare quoniam inde omnium generatio sit ; 
» ἐπειδὴ δοκεῖ παρ᾽ «Αἰγυπτίοις, w. τ. λ. — τὸ 0d.x&zm, "Hoc, 
» quis quaeso .non videt Horapollinem loqui de Saturno vel 
» Hhea (b foeminino):omnium Deorum progenitore. Idem 
» vero b, quem Horapollo Junonem atque Venerem: Ura- 
»'niam dicit, praeérat semicirculo inferno seu. hiemali ; sa- 
»ne ὃ domos suas habet in medio semicirculo. hiberno , 
» eique frigus proprium ducebatur. Ergo Juno.seu Urania ' 
» b foemininum signicat.". Cf. quoque.pag. 169, fe , ubi 
inimicitiam Osiridis (Ὁ) et Typhonis (b) indicari dicit ab — 
Horapolline per » vulturem (b) tergum Soli ((2) obvrerten- 
»tem;" sed secundum hunc scriptorem vultur non Soli ; 
verum boreae tergum obvertit: τὴν φύσιν faves «ἀνοίξασα 
πρὸς βορέαν ἄνεμον. 2c 


CAPUT XII. 


“Ἤφαιστον δὲ γράφοντες) “Ἡφαιστον Graeci interpretati 
sunt deum, Aegyptiis PA/Aa dictum. Cif. Jablonski Pant. 


188 ADNOTATIO Ap 








Aeg. 1. cap. 2. $. 8, 9. Opusc. Tom. I. pag. 382, v. 
quaeque ibi adnotavit Cl. Te Water. Champoll. de Hierei 
Vet. deg. pag. 149, sqq. in Descript. M. C. X. peg. 
À.. 168, sqq. Panth. eg. ad tab. 8, sqq. Matter in Jii 
Crit. Gnostic. Vol. II. pag. 15, sqq. — Caeterum Caii 
correctionem, legere suadentis: "Hgewror δὲ γράφοντες τόν 
ϑαρὸν ζωγραφοῦσιν, ᾿“4“1ϑηνᾶν δὲ. καὶ “Ηφαιστον γῦπα s 
x&yOaoop,' quamvis ab Aegyptiorum scribendi ratione aa 
abhorreat, nunc admittendam non putaverim , ob posterun 
illa, οὗτοι γὰρ — ἀρσενοϑήλεις ὑπάρχουσ. — Deum Yue- 
num (i. e. Phíha) quippe ἐρσενόϑηλυν indicabant per scare 
baeum (masculini generis symbolum , seeundum cap. 10) ἃ 
per vulturem (qui foeminam significabet cf. oap. 11), ita tama 
ut scarabaeus prior poneretur; Minervam (i. e. Neith) iisdem 
quidem signis scribebant, sed ita ut vultur priorem locm 
obtineret, Jam vero si de veritate hujus explicatio: 
quaeramus, statuendum fortasse Horapollinem vera immi 
falis tradidisse; nam in monumentis Áegyptiacis dem 
. Phtha Socari saepe scarabaeum habet in capite. Cf, Champdl 
Pant. deg. tab. 8. et Descript. M. C. Χ΄. pag. 11. k. 
215, sqq. quin et deus Thore, altera ejusdem forma pl 
capite habet scarabaeum. ΟἹ. Pant^. Aeg. tab. 13, 14. 
et Descript. JM. C. X. pag. 12. A. 230 — 2831. bis, For 
tasse huc. quoque pertinet imago, quae dicitur Panthe, 
ejusdem dei, in qua inter alia vultur quoque est addito. 
Cf. Op. 1. A. 232, 233. 

ἐπὶ δὲ τῆς Ogvüs τὴν γῦπα γράφουσι» ^ Recte & 
Pauw hic quaedam deésse putat: ut enim quae explicationis 
loco sequuntur, deos eos eximie ἀρσενοθηλεῖς esse, cum 
praecedentibus recte conveniant, oportet ut in prioribu: 
non tantum agatur de una dea Minerva, sed etiam de deo 
Vulcano, et quidem ita, ut huic signum foeminini generi: 


HORAPOLLINIS HIEROGL. 1. 12. 189 


sddatur , Minervae vero masculini generis: non enim illa 
οὗτοε γάρ μόνοι Ot, cet. ad superiora pertinere possunt , 
quorum erplicatio jam continetur verbis: δοκεῖ γὰρ αὖ-- 
τοῖς — συνεστάναι, Cet. Praeterea Pauwii correctionem quo- 
dammodo confirmant Codd. Paris. A, B. in quibus ver- 
ba, κάγθαρον γράφουσιν, si ad textum vere pertineant, 
terri non posse ad priora, quae finiuntur voce ϑηλυχοῦ, 
file patet, Eandem correctionem probavit quoque Ja- 
Monski i in Panth. deg. Y. pag. 63. 

οὗτοε γὰρ μόνοι ϑεῶν ---- ἀρσενοθϑήλεις ὑπάρχουσι] 
Pneter Phtha et Neith, etiam Luna apud Aegyptios utrius- 
que sexus particeps habebatur. Cf. v. c. Plutarch, de Zs. 
el Os. cap 43. pag. 368. C. διὸ xal μητέρα τὴν σελήνην 
TU xócuov καλοῦσι, καὶ φύσιν ἔχειν ἀρσενόϑηλυν οἵονται, 
πἰηρουμένην ὑπὸ “Ἡλίου καὶ κυϊσκομένην γεννητικὰς ἀρχὰς 
xd κατασπείρουσαν. Cui addatur Aelius Spartianus in vita 
Ántonini Carac. cap. 7. et Ámmonius ad Aristot. de Znterpret. 
pg. 15. (quem locum laudavit quoque Hoeschelius) καὶ γὰρ 
d ἀρσενεκῶς. «Αἰγύπτιοι τὴν σελήνην ογομάζειν εἰώϑασιν" 
αλλ ὡς πρὸς τὴν γῆν, οἶμαι αὐτὴν παραβάλλοντες, οὐχ ὑπὸ 
ἡλίου μόγον, ἀλλὰ καὶ ὑπ᾽ αὐτῆς φωτιζομένην. διὸ καὶ ὁ ἐν 
τῷ συμποσίῳ τοῦ ᾿«Αριστοφάνους λόγος τὸ μὲν ἀῤῥεν τῷ ἡλέῳ 
προρήχειν ἔφη. τὸ δὲ OgÀv τῇ yj, τῇ δὲ σελήνῃ τὸ αῤῥε. 
φόθηλυ. Quae citavit Ammonius ex Symposto Platonis, in- 
Yeiuntur cap. 14, fine. pag, 190. A. B. Ἦν δὲ διὰ 
ταῦτα τρία τὰ γένη καὶ τοιαῦτα, ὅτι τὸ μὲν ἀῤῥεν ἦν τοῦ 
ἡλίου τὴν ἀρχὴν ἔκγονον, τὸ δὲ ϑήλυ τῆς γῆς, τὸ δὲ ἀμ- 
φοτέρων μετέχον τῆς σελήνης, ὅτι καὶ ἡ σελήγη ἀμφοτέρων 
μεαέχει, — Áddatur Jablonski Ῥαμίλ, deg. Y. pag. 64, seq. 
Recte igitur de Pauw adnotavit, vocem μόνοι, h.l. non sig- 
hificare sol, sed aliquid praestans notare et egregium ; 
Vulanum igitur et Minervam eximie , praecipue dici ἀρσε- 







190 ADNOTATIO ἂν 


ψοϑήλεις.  Eamque vocis uóyog significationem illustravit lr 
ex hymnis, qui Orpheo vulgo tribuuntur, allatis, e&« 
ipso Horapollinis cap. 55, ubi dieitur de cucupha: i 
τοῦτο μόνον τῶν αἀλύγων ζώων, ἐπειδὰν ὕπὸ τῶν yew 
ἐχεραφῇ, γηράσασιν αὐτοῖς τὴν αὐτὴν ἀνταποδίδωσι va 
Eandem hujus vocis significationem adnotarunt quoque Su 
baum ad Plat. Sympos. cap. 32. pag. 215. C. ad liL & 
Hep. cap. 9. pag. 397. E. et Jacobs in ddiZam. afnimehs 
in JZthen. pag. 131. ! 

Seyffarth |. c. pag. 162, med. dicit Vulcanum (dt 
Minervam (σ᾽ foemininum), per scarabaeus Martis plasez 
symbolum indicatos fuisse. Álium scarabaeum (de quei 
cap. 10, fine) Mercurio planetae tribuit. 


CAPUT XIII. 


Θεὸν δὲ ἐγκόσμιονῚ Trebatius vocem ἐγκόσμεον. in. versat 
omisit; Causs. melius quam reliqui interpretes, ταῦ 
Jjeum in mundo habitantem , adnotans significari divis 
providentiam per. universum. commeantem (*) ; Phasia- 
nus, Jjeum totius orbis, Sunt autem ϑεοὲ ἐγπκόσμιοι, dé, 
reclores mund: visibilis. ΟἿ, Matter. JZcst.. C'nostic. Il. 
pag. 34. — Alcmaeon Pythagorae discipulus, et Xenocrait 
Chalcedonius astris divinitatem tribuerunt. Clem. Ale. 
Cohort. ad Gent. cap. 5, ante fin. Ed. Pottert pag. ὅ8, 
dn. ᾿Αλχμαίων ϑεοὺς dero τοὺς ἀστέρας εἶναε ἐμφψυχου; 
ὄντας, (Ξενοκράτης Χαλκηδόγιος οὗτος, ἑπτὰ μὲν ϑεοὺς τοὺ; 
πλάνητας, ὄγδοον δὲ τὸν ἐκ πάντων αὐτῶν συνεστῶτα X0 
μον αἰνίττεται. De Alcmaeone cf, Cicero de Yat. Deor. I. 11; 


(*) Ita Pythagoras Deum vocavit »animum per naturam rerum omnes 
» intentum et commeantem "? Cf. Cic. de Nat. Deor. Y. 11. 


HORAPOLLINIS HIEROGL. I. 13. 191 


de Xenocrete Chalcedonio, cap. 18, med. — In Ec/ogi; 
Hermeticis apud Stobaeum Lib, I. cap. 52. pag. 9652. 
Bleerenii , astra dicuntur ὀφϑαλμοὶ 9cóy. — Caeterum hanc, 
quam memorat Horapollo stellee significationem ,  monu- 
menta confurmarunt, Cf. ejus hieroglyphicum tab. nostr. 
n, 91. a. 

τὴν νίκην προρτάσσει)͵ — De Pauw totum hunc locum jta 
eaplicat, eumque sequitur Requier: Totum hoc" inquit »Uni- 
»versum circus est, in quo immensa corpora coelestia cum 
»unnibus aliis inter se cursu certant: huic certamini prae- 
»&t Deus ἐγκόσμιορ, qui victores declarare et victoriae 
»praemia distribuere potest solus: illa ipsa .autem. spas 
»vietoriae est, quae facit, ut sidera et orbis universus in 
»patibus suis, celerrime et absque ulla intermissione se 
»(ntinuo moveant, Quae explicatio si pro vera sit ha- 
benda, Sacerdotum Aegyptiorum mirum placitum erit no- 
undum , cujus alibi fortasse, mentio non invenietur, Sed 
leerera. videtur de Pauw in verbis, τὴν νίκην προρτάσσει, 
que reddit; victores declarat et. victoriae praemia. dés- 
tribuit, — Trebatius su» non reddidit: Jeum quidem, 
quxiam divina providentia omnis stellarum ac tolius 
suudi solus conficitur. — Merc, et reliqui, melius quam 
ὦ Pauw, vécíortam decernii: nam pro victoriae prae- 
wio.vox μικὴ non usurpatur. Quamvis eutem Deus recte 
üetnr victoriam .consttuere,. non tamen apte cohaerent 
quentia: $ τῶν ἀστέρων καὶ τοῦ παντὸς κόσμου κίνησις 
ἀπτελεῖται" non enim ipsa υἱοέογία moveri dici possunt 
ura, sed Dei agendi ratione υἱοέογίαπι  decerneutis , τῷ 
τὴν ψίχην προςτάσσειν, Sive τῆς νίκης προρτάξει. — Vellem 
Coder aliquis exhiberet pro »íxgv, δίνην, quorum verbo- 
Tun mutatio perfacilis fuerit. Deum picta stella signifi- 
üt, quoniam providentia divina vertiginem constituat, 


192 ADNOTATIO ἂν 







qua astrorum el tolius mundi agilatio perficitur. Pu 
in PAaed.. cap. 47. pag. 99. B. ó μὲν τὶς δίνην nad 
τῇ γῇ ὑπὸ τοῦ οὐρανοῦ μένειν δὴ ποιεῖ τὴν γῆν. x. τὶ, 
ad quem locum cf. Wyttenb. in adn, pag. 261. Diod.Se 
I. 7, in. JJessel. pag. 10. ἀφ᾽ ἧς αἰτίας τὸν μὲν üm 
- wal τὸ λοιπὸν πλῆϑος τῶν ἄστρων ἐναποληφϑῆναι τῇ xm 
δίψῃ. Cf. quoque Valcken. Diatrib, pag. 89. C. 
εἱμαρμένην δὲ] Jam inde ab antiquissimo tempore me 
versa fuit apud omnes fere populos superstitio , ex astris fe 
tura posse cognosci; ita ut Cic. de Divin. 1. dicat: »Ga 
»tem quidem nullam video, neque tam humanam atge 
»doctam, neque tam immanem tamque barbaram, qu 
» non significari futura et ἃ quibusdam intelligi, praedi 
» que posse censeat." Deinde diversos populos enumeram, 
qui ex astrorum motibus trajectionibusque futura tonjie- 
rent, addit:- » eandem artem etiam Aegyptii longinquibtt 
» temporum innumeralibus paene saeculis consecnti put 
»tur." 6 Sirio jam vidimus ad cap. 4. Sed praece 
Planetarum cursus et conjunctiones ab veterum  astroles 
observabantur. Cíf. vb. c. Diod. Sic. II. cap. 30. J7'ess. Y 
pag. 143. Clem. Alex. Szrom VI. cap. 16. d. Potieri. | 
Vol II. pag. 813, med. ubi mathematicos dicit doce 
septem Planetas εἶναε ἀστέρας τὴν περίγειον δεοίκησιν in- 
τελοῦντας.  Àdd. Plinius Zst, δαί. XVIII. 382 , in. Be 
Aegyptiis hoc narrat Diod. Sic. I. cap. 81. pag. 92. τὰ; 
δὲ τῶν πλανήτων ἀστέρων κινήσεις καὶ περιόδους καὶ στη 
ριγμοὺς, ἔτε δὲ τὰς ἑκάστου δυνάμεις πρὸς τὰς τῶν [ow 
γενέσεις, τίνων εἰσὶν ἀγαθῶν ἢ κακῶν ἀπεργαστεκαὲ,, quie- 
τιμώτατα παρατετηρήκασι" καὶ πολλάκις μὲν τοῖς ἀνϑρώποι; 
περὶ τῶν μελλόντων ἀπαντήσεσϑαι κατὰ τὸν βίον προλέ- 
γοντες ἐπιτυγχάνουσιν , ᾿ οὐκ ολεγάκις δὲ καρπῶν φϑορὰς 1 
τοὐναντίον πολυχαρπίας, ἔτι δὲ νόσους κοινὰς ἀν ϑρώποις ἡ 


HORAPOLLINIS HIEROGL. 1. 13. 198 


βοσκήμασιν ἐσομέϑας προσημαίνουσι. Euseb. Praep. Euang. 
IM. 4, post in. διὸ καὶ μόνοις voi; ἄστροις τὴν τῶν ὅλων 
ἀνετίϑεσαν αἰτίαν, τὰ πάντα εἱμαρμένης ἐξάπτοντες, καὶ 
τῆς τῶν ἄστρων κινήσεώς Tt xal φορᾶς ὥςπερ ἀμέλει εἰςέτε 
«αἱ νῦν ἥδε παρ᾽ αὑτοῖς κεχράτηκεν ἡ δόξα. | 
πέντε μόγοι ἐξ αὐτῶν κινούμενοι] Praeter Terram, sep- 
tem'planetas veteres numerant. Coelum ipsum infinitae 
magnitudinis globum putabant, a multis summum Deum 
wcatum , (cff. quos in adnot. prima ad h. cep. citavimus, 
et Macrobius ἐπ Somn. Scipionis. I. 17, in.), in quo 
phnetarum conversiones fierent. Ubi de septem planetis 
lquuntur (quod faciunt vb. c. Aristot de JMwundo. cap. 2.. 
Yd. I. pag. 847. E. sq. Plutarch. de 795. e£ Os. cap. 48, 
in pag. 370. C. D. Clem. Alex. Strom. VI. cap. 16. 
Piinius Zist. Nat, I1. 6. Servius ad Z'rg. fen. III. 284.) 
Seem et Lunam in eorum enumeratione comprehendunt ; 
alii vero hos inter planetas non recensent. ΟἹ, Diod. Sic. 
ll, 30. pag. 143. J7Z'essel. Cic. de δαί. Deor. 1. 13, 
med. ubi loquitur de stellis vagis, quibus jungit Solem et 
lunam; cf. et II. 20. $. 51: »Solis et Lunae et quinque 
»erantium —— est facta conversio." Ita quoque Hyginus 
L. II, fine et III, fine. et quinque etiam recensent Ptole- 
maeus et Theon. In monumentis Áegyptiacis Dea Tpe 
Bre Tiphe saepissime occurrit, septem globos in corpore 
Pitos habens, quorum duo certum locum occupant, reliqui 
quinque per totum corpus sunt dispersi, Cf. supra pag. 182. 
in adn, ad verba, ϑηλυκῶς μέντοι τὴν οὐρανόν. Sol itaque 
οἱ Luna tunc, inter stellas censeri non videntur tamquam 
dii nobiliores , et ex planetarum numero exemti ab Aegyp- 
tis, veluti adnotavit de Pauw ad ἢ. 1. — Caeterum stellae 
in monumentis Áegyptiorum quinque radiis pinguntur, Cff. 
Champoll. de ZTierogi. Pet. Meg. tab. gen. n. 239. effi- 
20 


194 ADNOTATIO ap 


gies Zodiacorum Áegyptiacorum, et plurimi mumiarunk 
culi, (cf. vb. c. tab. V, tabularum fasciculi additi Eye 
dolis Vir, Cl. Reuvens, quas saepius laudavimus), Ad 
tab. nostr. n. 31. — JVumerum quinarium per sum 
indicatum fuise, an jam confirmaverint monumert w 
dum indicatum inveni apud viros hujus rei peritos. Vas 
in hieroglyphica scriptura quinque lineis notari, jam & 
cuit Jomardus in libro de. Scgnis JYumerorum apud h 
gyplios (*., quem laudavit Kosegarten in Comm. Là 
Prisca 4depypt. Literatura. pag. 52. Quum autem ἡ 
doctissimus. in eodem libro (Descript. deg. 4fn£zg. Vol. Vl 
.pag. 423, et IX. pag. 84, 85.) affmmat in Znseripia 
JHosetiana , textus hieroglyphici vs. 18. soZ£s atque sid 
figuris versionem contineri verborum Graecorum , HXEPA 
ΠΈΝΤΕ, vs, 50.textus Graeci occurrentium, atque ita mem 
rum quinarium ibi indicari per sellam, erravit in eo, qui 
duorum illorum textuum versus non recte comparavit, Sim 
ea solis atque stellae, saepius oceurrunt in eadem insti 
tione vs. 11, in. et in fine, et vs. 13, Vs. 1t. (vid, ὰ 
nostrae 32. a.) convenit cum vs. 48, inscriptionis Graecae, δὶ 
dicitur: 4FEIN ΤΑ͂Σ HMEPAZ TAYT AX EOPTT..... I'YHTU 
ἹΕΡΟΙ͂Σ KATA ΜΗ͂ΝΑ x. 1. &, In inscriptione hieroglyphia 
vox MHN redditur /unae figura deorsum versae (cf. Hom 
I. 4.) cui adduntur signa so/is atque se/Zae, determinama 
quamcumque temporis divisionem (vid. tab. nostr. 32. σαὶ 
eodem modo signa ila sunt explicanda in reliquis dues 
locis, quae citavimus (vid. ibid. 5&5. et dd.) ; quamquis 
in versione Graeca mensis mentio iterum non fit: nam à 
altera parte vs. 48. qui convenit cum fine. vs, f. texte 


(') Wotice sur les Signes Numeriques des Égyptéens, — Paris, 1819 
Description de l'Égypte. Antiq. Tom. ὙΠ et IX. 


HORAPOLLINIS HIEROGL. I. 12. 196 


whieroglyphici (vid. tab. nostr. 5.), ne eadem repeteret 
3 Graecus sculptor, sensum quodammodo mutavit, vertens: 
pg ΚΑῚ EZYNTEAEIN EN AYTOIX OYZIAX ΚΑΙ XIIONAAE 
ΚΑΙ TA 4444 TA NOMIZOMENA ΚΑΘΑ ΚΑΊ EN ΤΑΙ͂Σ 
LAMMAIT IIANHIYPEZIN,. x. τ. À. —— Versui 193. inscrip- 


, ionis hieroglyphicae (vid. tab. nostrae. d.), respondent 
8 textus Graeci vs. 52 et 53, ubi. dicitur: licere Aomtnibus pri- 
batis, ATEIN ΤΗΝ EOPTHN — ΚΑΤ ENIAYTON; sed ibi 
missae sunt voces ΚΆΤΑ MHNA, quae leguntur in parte 
! hieroglyphica inscriptionis (vid. tab. dd.); in textu De- 
: motico vs. 28, 29, /unae quidem deorsum versae atque 
solis hieroglyphica , signis demoticis transcripta sunt, sed 
omittitur se//a. Cf. Salvolini Ep. 7. ad Gazzeram. p. 31, 
sqq. Quod autem ad vs. 49 et 5O textus Graeci, quem 
ininus recte cum vs, 13. hieroglyphico comparandum puta- 
vit Jomardus, in iis dicitur debere celebrari festum im 


Aonorem Ptolemaei: 4FEIN 4E EOPTHN ΚΑΊ ITANHTY- 
PIN —— IITOAEMALIAI EHIOÁANEI ΕΥ̓ΧΑΡΙΣΊΜΙ KAT 
ENL.... X4)PA4N ΑἍΠῸ THX NOYMHNIAZ TOY ΘΏΥΘ 
ἘΦ HMEPAZ IIENTE. x. T. À. sed conveniunt haec cum — 


lis, quae leguntur in textu hieroglyphico vs. 12. (vid. 
tab. nostr. c.), ubi numerus JTENTE, veluti semper, .er- 
primitur quinque lineis rectis (vid. ibid, cc.). | 

De stella Deum , crepusculum , noctem , lempus. aique 
viri animum indicante, agitur ab Horapolline infra II. 1. 

Klaproth Ep. I. pag. 19. s/e//am putat significare Deum 
QG'iOC, lempus cnuOoT, et numerum quinarium ΤΙΟΎ ; 
quoniam hae voces ab eadem aut simili litera incipiant, atque 
Copticum cio, sellam significans; quum vero quinque 
TIOT, à T incipiat, addit literam hanc saepissime mutari 
in c. — Alio modo de Goulianof. pag. 12, 18. per paro- 
nomasiam, séellam indicasse vumerum quinarium statuit: 
quinque enim dialecto Sahidica ΤΟΎ sonasse, literam au- 

20 " 


196 ADNOTATIO 4b 


tem 4 olim pronuntiatum fuisse ἐσέ, sonitu a c non mi 
tum differentem; praeterea ᾧ (cujus figura exstet inter le 
roglvphica a Champollione de Z:erogl. Pet. Acc. tab.ga 
n. 101. edita) eumdem valorem habere atque hieroglypla- 
cum s/e/Zae , (quod ibid. n. 92. occurrit). 

Seyffarth pag. 171. med. servata vulgata lectione, τῷ 
ψίκην προ,τάσσει, slellam symbolum dicit Martis planeix, 
ob victricem Dei providentiam, et propter numerum qe 
narium, quum Mars planetarum sit quintus. 


CAPUT XIV. 





Κυγοχέφαλον ζωγραφοῦσι) De Cynocephalis Aristot. Hi, 
"nim. II. 8. Tom. H. pag. 221. E. Diod. Sic. EIE. cap. 
JF'essel. Vol I. pag. 200, 201. Aelianus de Vat. “πᾶ, 
IV. 46, VI. 19, VII. 19, X. 25.  Ctesias aqud Phot 
pag. 152.  Philostr. in 14a Apollonii. ΠΕ. cap. 50. di 
vocantur: πίϑηκοι — τὰ εἴδη κύγειοι, xal σμεπκροῖς dy 
7t0:; ἴσοι. Plinius Zist. /Vat. VII. 2, fine, VIII. 54,8 
XXXVII. 9. 

συμπάϑειάν τινα πρὸς τὴν τοῦ ϑεοῦ σύγοδον Lxnjexn) | 
De συμπαϑείᾳ illa inter animalia quaedam et corpora οὐδ 
lestia, Lunamque in primis, plurima adnotavere vetere. 
Gellius Noct. 4ttic. XX. 8. multorum, qui de ea scrips- 
runt, nomina et opiniones adtulit. Cff. quoque Pliniw 
JHist. Nat. VIII. 54, in. et quos laudavimus supra εἰ 
cap. 10. — Mercerum, πρὸς τὴν τοῦ ϑεοῦ ot/vodoy, wet 
tentem: cum Jae congressu, sequitur de Pauw, scri 
bendum putans: πρὸς τὴν τῆς 9:00 σύνοδον, quoniam iux 
demum apte sequatur, ἡ σελήνη συνοδεύουσα ἡλίῳ. Se 
correctione non opus videtur, quum explicari possit: πρὸ; 
τὴν τῆς σελήνης καὶ τοῦ ϑεοῦ σιίνοδον; et praeterea de 


HORAPOLLINIS HIEROGL. .I. 14. 197 


iLuna recte dicatur ὁ 6:09; ab Aegyptiis enim , ut supra 
e vidimus, ad cap. 12. habebatur ἀρσενόϑηλυς.. 
ὅταν γὰρ ἐν τῷ μέρει τῆς ὥρα] De Pauw reprehendit 
p interpretes qui , ἐν τῷ μέρει τῆς ὥρας, reddiderunt: αἰέ- 

quanto tempore, οἱ. corrigit pariem orae; sed solis et 
- lunae conjunctio non ita horae spatio definiri potest; et 

ὥρα saepissime significat Zempus universe, veluti apud He- 
r siodum Op. et D. vs. 20. 

"agg yàp τ᾿ ὀλίγη πέλεταν νεικέων v ἀγορέων ce. 


"Y 


Fortasse verba ila, ἐν τῶ μέρει τῆς ὥρας rectius omit- 
tuntur; certe Trebatius ea in suo Codice non videtur inve- 
nisse; nam vertit: quando enim luna soli juncta non ap- 
goaret , tunc mas cynocepkalus neque videt neque comedit. 
καὶ ταὐτὰ τῷ ἄῤῥενε πάσχειν, ἔτε δὲ xol] — Ald. Merc. et 
Pierius omittunt δὲ, Hoesch. uncis inclusit; sgd supra cap. 3. 
- eodem modo habuimus: ἔτι δὲ καὶ διότι κατὰ τὴν τούτου 
τοῦ ἄστρου ἀνατολὴν, cet. et infra in hoc cap. 14. ἔτι δὲ 
καὶ τὸ ζῶον ἐπὶ “Ἑρμῇ ἐνεμήϑη. Fieri tamen potest , ut pro 
-ἔτι δὲ, legendum sit & ve, vel ut voluit de Pauw , ἔτι 
γε καὶ; ita supra, cap. 7, in. ἔτι ye μὴν καὶ ἀντὶ ψυχῆς. cet. 
διὸ καὶ μέχρι τοῦ νῦν)] Codd. nonnulli omittunt articu- 
lum, qui tamen apud alios scriptores plerumque additur; 
ita Diod. Sic. III. 62. 77'essel. pag. 231. τεχμήριον δ᾽ 
εἶναι τούτου τὸ μέχρι τοῦ νῦν ἐν πολλοῖς τόποις ἀγρίας 
ἀμπέλους φυύεσϑαι. -ϑ΄πθ articulo supra in .cap. 8. legitur: 
τῆς δὲ τοιαύτης αὐτῶν ὁμονοίας χάριν, μέχρι νῦν οἱ “1 - 
ληνὲς ἐν τοῖς γάμοις. Cet. «-- In seqq. τὸ ---- μέρος τῆς 
συνόδου est τὸ μέρος τοῦ χρόνου τῆς συνόδου, vel ut supra 
dixit τὸ μέρος τῆς ὥρας. — Be Cynocephalo dei Pooh sive 
Luni symbolo egit Champoll. PantA. Aeg. ad tab. 14. C. f. 
in Descript. .M. C. Y. pag. 9. À. 153. bis; add, etiam 
pag. 45. B. 200, sqq.  Passalacqua in Ca/al. nt. deg. 


198 ADXNOTATIO a» 


peg- 16. (v. 287. Ej: ummagmem τοῦς m Uubeh πὶ 
"ms, m. 33. 

smicligitur 7$ vcl po, quae vox mbcrdeum addistur , «.« 
apud XAemeph. Cyrop. Iv. &. &. 5. οἰπουμένη — -- 
πολλοῦ cies zijsm, ἔφᾳαε δὲ ἀσϑρόταν ever, ἔρήμη εἱ 
τών ἀγαϑῶν γίγνεεαι. demde diim ctum de pub 
elicmjus reziomis ha 4aía, v. c. m Cyrop. ΕΠ 3.61 
de /ofo orbe Δαῤείαίο. τ. c. apad Xenoph. ele Pe 
I. $. 6. im. Diod. 31c. 1.1, med. JFessel. pag. &. Ada 
Far. Hist. ΠΙ 59, ≠ usurpatur quoque ele sias 
quibusdam populis, reziomibusque is smbpecfis: in à 
Judea apud scriptores Álexandrimo:, εἰ in N. T.; de Gues 
apud reliquos scriptores Graecos, v. c. apud Demosth. é 
JZHaleneso. Vol, L p. 85. τε. 17, Ed. BHezskzz; m Ori. 
Fun. Vol IL pag. 1399. τε. 26. Sed praecipue , uit 
Orbem terrarum , Graece. scribentes sj» oixeunzpgyp vut 
runt CE. Krebui Obs. Flar. pag. 101. — Quod axi 
ad septuaginta duas illas τῇ; oixovurr; regiones adum, 
Merc. adnotat: » Haec climata appellant, a poli medi 
» tione et elevatione." — Hoesch. » totidem sumt linguarm 
»idiomata, Epiphanio auctore Libro 1l. conZra Jfaeres' 
Veterum historici et inter eos, Ephorus (teste Clem. Ale. 
Strom. 1. cap. 22. Vol. 1. pag. 40£, med.) «tatuerai 
septuaginta esse et quinque gentes et linguas; sed Patresd 
scriptores Ecclesiastici septuaginta , vel septuaginta et ἀπε 
tantum nationes, totidemque linguas numerarumt, quibe 
regionibus singulos angelos praepositos putabant, — Off. Ge 
mentnorum Z/onm. 18. cap. 4. auctor Aecossré£ionwm S. 
Clementis II. cap. 42. Epiphanius loco ab Hoesch, citato, 
conira Haereses 1. Tom. |. Sect. 6. pag. δ. 3eexidee: 


HORAPOLALINIS BIEROGL. I. 14. 199 


ERujghp αὐτῶν τὰς γλώσσας, καὶ ἀπὸ μιᾶς εἰς ἑβδομήκοντα 
Ove διένειμε, κατὰ τῶν wore ἀνδρῶν ἐριϑμὸν εὑρεθέντα. 
rr ΟἿΣ οἱ reliqui , quos laudavit/ Potterus ad Clem. Alex. qui- 
mu um eddantur Augustin, de Ctvit, Dez XVI. cap. 3. et 5, 
am δὲ (ycas Munal. pag. 128, C. Itaque hic non est cogi- 
i. famdum de alia majore totius mundi divisione , secundum 
r quem coelum dividebant Aegyptii in partes duas, vel qua- 
] tuor, vel dnodecim , vel sex atque triginta, vel septuaginta 
« dnas, vel plures quoque; de qua re cf. Jamblichus de Jfyst. 
., Sect, VIII. cap. 3. ante fin. 
« Τούτους δὲ τρεφομένους — οὕτιο καὶ Tovrov;] De Peuw, 
. üt eritetur ταὐτολογέα » locum ita constituendum arbitratur: 
z οὗτοι δὲ τρεφόμενοι ἐν τοῖς ἱεροῖς καὶ ἐπιμελείας τυγχάνογ- 
Sac, οὐ, καθάπερ τὰ λοιπὰ ζῶα ἐν ἡμέρᾳ μίᾳ τελευτᾷ, 
οὕτω καὶ τούτους, αλλὰ, cet, nominalivo ut saepe, posite 
pro genitivo absoluto; eamque correctionem probari. putat 
Aldina, quae pro τυγχάνοντας habet τυγχάνοντες ; sed quod 
animadvertit de Pauw de nominativo pro genitivo absoluto , 
eodem modo accusativum usurpari, docent Koen ad Grego- 
- rium de Dialectis pag. 15. et 33, sq. Zeunius ad Xenoph. 
Cyrop. V, 2. $. 20, V. 4, $. 61.  Hoogeveen ad Vigerum 
pag. 58. Kd. Herm. 342. a., et Zeunius ibid, pag. 560. b. 
Matthiae Gr. Gr. 8$. 562. 3. — Sin locus mutandus sit , 
verba, οὕεω καὶ τούτους potius omiserim; neque tamen 
nego lectionem vulgatam, etiam meliorum scriptorum ex- 
emplis posse defendi, apud quos pronominis demonstrativi 
repetitio saepissime obtinet. Cf. S/aib. ad Plat. Gorgiam 
cap. 53, in. p. 507. C, ad III. de Zep. cap. 5. p. 391. D; 
eademque verbá post parenthesin (quali quodammodo con- 
tinentur ille: καϑάπερ τὰ λοιπὰ ζῶα ἐν ἡμέρᾳ μιᾷ τελευτᾷ) fre- 
quenter repetuntur. Cf. Stalb. ad Plat. Ῥηοίαρ. cap. 37. 
pag. 955. E. add. Xenoph. Cyrop. VII. 2. S. 11. ἐγὼ 


200 ADNOTATIO 5 









γὰρ ὁρῶν τοὺς στρατιώτας πολλὰ πεπονηκότας — αξιῶ ww 
ληϑῆναι τοὺς στρατιώτας. et VIII. 5. $. 18. οἱ δὲ ὑπηρίτα; 
ὥςπερ καὶ ἐν ταῖς πόλεσι ---ἰ οὕτω καὶ — οὗ ἸΚυύρου m. 
ρέται. — In sqq. pro νγεκρούμενον, in Ald. vitiose legiw 
ψεσϑοιίμενον , sed stellula ad marginem indicat locum ee 
corruptum: sexgóo significat neco , eneco, sed plerumqw, 
et in Novo Testamento semper, usurpatur de verzbus alic- 
jus debilitandis , de aliquo otioso reddendo , et sic v- 
aoóoua, est debilhitor. Cf. Schleusn. in voce; híc autm 
sumitur de viae privatione, sic νέκρωσις γέγνεσϑαε ap 
Gelenum dicitur ubi szembrum aliquod emorztur. — Pn 
τότε ὅλος ἀποϑνήσκει, non opus est ut cum Pauwio legama 
τότε ὅλον ἀποϑνήσκει3 neque enim ad cóc necessario re 
ferri debet, neque adverbium hoc loco requiritur , qum 
recte intelligatur ὁ κυνοχέφαλος. 

γράμματα δὲ] Fortasse hic, ut et supra in capitis initis, 
legendum γραμματέα : sed Codicibus consentientibus lectie- 
nem vulgatam non mutavi. Fortasse Philippus hoc lo 
Horapollinem minus accurete vertit, et pro cab, qw 
scriba indicatur, legit c1, quod //eras significat. 

“Αἰγυπτίοις ἐπισταμένων γράμματα] Tta legimus proe 
quod in nonnullis est, “4ἰγύπτια — γράμματα 5 nam velud 
observat de Pauw, neque supra diserte memorantur 7oiz- 
ματα «Αἰϊγύπτια, et in sqq. simpliciter quoque γράμματε 
nominantur; sensus itaque est: quoniam apud Meryplia 
δὲ cynocephalorum genus literarum perium; eandem 
lectionem secutus quoque est Trebatius. — Aelian. de Wat. 
"Anim, Vl. 10. ἐπὶ τῶν Πτολεμαίων οἱ «Αἰγύπτιοι τοὺς χυρο- 
κεφάλους καὶ γράμματα ἐδίδασκον, καὶ ὀρχεῖσϑαι, καὶ αὐλεῖν, 
καὶ ψαλτικήν" καὶ μισϑὸν xvyoxípalog ἐπράττετο ὑπὲρ τοῦ- 
των" καὶ τὸ διδόμενον εἰς φασκώλιον ἐμβαλὼν ἐξηρτημένον 
ἔφερεν, ὡς οἱ τῶν ἀγειρόντων δεινοί. — Primorum saecu- 





202 ον ADNOTATIO 4p 







non integris hodie, sed interpolatis atque mutilatis, eun 
secundum Champollionem, auctoritatem justo minorem t 
buere solent viri docti. — 6 eynocepÁao , symbolo ài 
Thoth Secundi οἵ, Champoll in JDeserip£. JM, C.I. 
pag. 45. B. 197 — 204. et in Pan. 4fez, ad tab. 30.1 M 
ubi ex sculpturis templi magni Edfuensis, memoratur ce 
oephalus sedens et scribens. In papyris eliisque monume 
iis funebribus, ubi mortui facta ponderantur in stateris iue 
rorum, deus Thotb, figurá cynocephali adest,- manibus rese 
lam hierogrammatis tenens. Cff. v. c. Champoll. in JJescrig, 
JM. C. X. pag. 145. n», 5. et tabulae nostrae n. 84. 

ὅτε φύσεε ὁ κυνοχέφαλο; ἰχϑὺν οὐκ io0í«] — Quod habi 
Cod, Peris, À. ὅτι φησὶ, vel Cod. Morell. óz« φησὶν, nm 
editorum in textum recepit, sed Pierius in margine, lecte- 
nem Cod. Morell restituit quoi»; atque tum eadem sipi- 
ficatione qua qvse usurpari potuerit, Xemoph. .fem.Ill 
11. $. 11, καὶ μὴν ἔφη, πολὺ διαφέρεε τὸ κατὰ φύσιν n 
καὶ ὀρθῶς αγϑρώπῳ προςφέρεσϑαι. — Diversa signification, 
sed eadem constructione , Xenoph. de Hep. iA. ολρ.Ά,. 
&. 19, fine, ἔγιοε ὄντες ὡς ἀληϑῶς τοῦ δήμου τὴν φύση, 
oU δημοτικοί εἰσί. Dativus usurpatur ἃ Platone im VII, ἃ 
Jep. cap. 1. peg. 515. C, Σκόπει δή — αὐτῶν λύσι τι 
καὶ ἴασιν — οἵα τις ἂν εἴη, φύσει εἰ τοιάδε ξυμβαέγοι αὐτοῖς 
Cf. Fabricius ad Sext. Emp. pag. 9. 

ἀλλ᾽ οὐδὲ ἰχϑυώμενον ἄρτον, καϑάπερ καὶ οἱ ἱερεῖς" [ἐπτόῳ]} 
Lectionem Aldinam Merc. emendandam censebat: αλλ᾽ οὐδὲ 
ἀχϑυώμενος ἀργὸν, vel potius ἀργός ; et vertendum: «se 
segue si piscibus alatur , quod lamen ejus naturae rt- 
qugnat, proplerea ignavua est , aul inertiae torporiqe 
deditus , quemadmodum externi sacerdotes. Causs. ἰχϑυώ- 
quro» ἄρτον non esse panem e piscibus confectum dicit, 
sed panem jusculo piscis cntinctum, — Quod  adtinet ed 





204 | ADNOTATIO Ab 





tuisse, — Quae sequuntur καϑάπερ καὶ o£ ἑερεῖς [ἐπὶ 
interpretes reddiderunt: veluti e£ exterrz .sacerdotes; i 
recte de Pauw observavit, illa aptum sensum non pne 
bere: si enim intelligantur sacerdotes extra Aegyptem, 
hos ab esu piscium abtinuisse aliunde non constat , imo ὦ 
tempore, quo hoc opus scriptum fuisse videtur , sacerdom 
"Christiani piscibus in primis vescebantur; itaque face 
dum fortase cum Pauwio, post ἱερεῖς distinctionem mae 
rem esse ponendam. Vox éxróg ita cum sequentibus ce 
juncta, quomodo recte explicetur non video ; sententia cerit, 
veluti observavit de Pauw, recte sese haberet, si vere 
retur praeterea , sed significatio ista usu non probatur, d 
quo minus pro eo legamus ἔτι ze vel ἔτε δὲ καὶ (quodi 
usurpare solet Philippus, ut vidimus ad. princ. hujus ca. 
" quodque hic etiam esse legendum conjiciat aliquis) impedi 
τὲ illud post γεννᾶται positum ; eademque est causa, qua 
ob rem Pauwium pro éxróg corrigentem αὐτὸς, non seque 
dum putemus. Tota vox omittenda videtur, orta fortem 
er alia quadam lectione: καϑάπερ καὶ oi ἐν τοῖς ig, 
aut simili. Caeterum sacerdotibus Àegyptiorum fuisse ix 
terdictum ut ne vescerentur piscibus, videbimus infra δὲ 
cap. 44. hujus libri. 

γεννᾶταί τε περιτετμημένος] — Circumcidendi ritum apud 
Aegyptios in usu fuisse docent Herod. 1l. 386, et 104 
Diod. Sic. III. 32, fine. J7'essel. pag. 198 , in, Phib 
Judaeus in libro περὶ ᾿Επιτομῆς. Praecipue tamen ee 
rum sacerdotes hunc ritum observabant. CH, quos citavit 
Jablonski Paenth. 4feg. Prolegg. pag. XIV. ^ Circumcidi 
debuisse videntur omnes qui mysteriis initiari, atque ad 
interiores sacerdotum doctrinas admitti vellent; idque par 
sum fuisse Pythagoram narrat Clem. Alex. Strom. I. 15, 
in. Ed. Potter. pag. 354, fine.  Cff. etiam , quos ad He- 











2086 — ADNOTATIO Ap 


Seyffarth, Op. c. pag. 144, fine. eynocepAalum, Men ἢ. 
planetae symbolum, Lunam quoque indicasse putat, qe 
niam hi planetae multa habeant communia; sed fom 
cynocephalum foemininum tantum δὰ Lunam pertinum; 
literas praeterea per cynocephalum indicatas fuisse, qe 
niam et illae Mercurio sacrae sint; orbem: ferrarum wn, 
quum ei Mercurius praesit, 





CAPUT XY. 


Κυνοκέφαλον ζωγραφοῦσι σχήματε τοιῶδε"}] — Ouod legis 
in Cod, Paris. C. et in Áld. τρόπῳ τοιῶδες a nonnullis e 
toribus fuit receptum ; attamen et in Cod. Paris, et iaa 
quem Aldus secutus est, aderat quoque reliquormm Coll 
lectio, σχήματι, alteri τρόπῳ superscripta, sed ita ut 
praecedentis capitis finem pertinere videretur ; qua rede 
. eepti nonnulli priorum editorum , post ulmajn praecola- 
tis capitis vocem, παραφερόμενον , parva leeuna relieb, 
addiderunt illud σχήματι. 

ἑστῶτα xal χεῖρας εἰς οὐρανὸν ἐπαίροντα 9 pom 8 
ἐπὶ τῆς κεφαλῆς ἔχοντα] Priores editores, ut Merc. Pieriw, |: 
interpres Gallicus anni 1574, aliique, qui figutas que | 
cumque editionibus suis addiderunt, βασίλειον  acceperax 
pro corona regia; eos reprehendit Causs. dicens eo m 
mine designari quodwis insigne regium , quodcumque ἃ 
aliqua re praecipuum est, atque primarum partium; 
atque ita βασίλειον h. 1. intelligi /nam  » quia. cynoceph- 
»lus prototypum suum, Lunam scilicet, in imagine sw 
» capiti imminentem defixis intuetur oculis." —- Vox βασί- 
λειον ἢ. l. veluti recte monuit de Pauw, signicare videtw 
Lunae formam μηνοειδέα, ipsum. orbem Lunarem con- 
gplectentem, — Atque eo habitu saepissime effngitur cyno- 
cephalus, cf. v. c. tab. nostr. n. 33; quin et veri simile 





208 ADNOTATIO ἂν 


τοῦτο γράφουσι τὸ σχῆμα ἐπὶ τῆς ἀγατολῆς. ὃ κυνοχίᾳ. 
Aog ποιεῖτα)͵ De Pauw distinctione post ἀναξολῆς sublu, 
eaque post σχῆμα posita, articulum ὃ ita accipiendum didi, 
ac si ante voces ἐπὶ τῆς ἀγατολῆς positus fuisset: khe 
pingunt habitum , quem in exortu lunae facit; sed vea 
ut ejusmodi pronomibis relativi constructionis exempla ἐξ 
ferri possint, Neque tamen locus, prouti in Codd. et Ed. 
legitur, videtur sanus; requiritur enim articulus ante xww. 
κέφαλος. Fortasse ex superioribus, errore scribentis p 
γὼρ huc irrepsit γράφουσι: ita ut legendum sit: τοῦτο rà 
τὸ σχῆμα, ἐπὶ τῆς ἀνατολῆς ὁ κυνοχέφαλος σποιεῖται, ὁ 
εἰπεῖν προξευχόμενος τῇ ϑεῷ: i. e. hunc enim habitum 
exoriu cynocephalus effingit , ut. ila. dicam σταίμϊαι 
Jae; et tum σχῆμα ποιεῖται dicatur pro σχηματίζετα, 
solemni verbi ποιεῖσϑαι usu, quo, addito nomine, periphn- 
sin facit verbi cognati. 

ἐπειδὴ ἀμφότεροι φωτὸς μετειλήφασι] Interpretes accepe 
runt de sole atque de luna. De Pauw ea corrupta puhi, 
pro ἀμφότεροι legens ἀμφοτέρους, et μετειλήφασε mutans ἃ 
singulare μετείληφεν , iia ut referatur ad cynocephalm, 
»sole occidente mox lunam orientem videntem, atque & 
»pro uno lumine , luminibus fruentem duobus. Sed me 
iatione non opus videtur, neque accipiendum de sole d 
luna, verum de luna ipsoque cynocephalo; superiori enim 
capite dictum erat: ὅταν γὰρ — ἡ σελήνη —— agdren 
γένηται, τότε ὁ μὲν ἄρσην κυνοκέφαλος οὐ βλέπεε ; quando 
igitur luna iterum illuminatur, atque ita luminis particep 
fit, ipse quoque cynocephalus lumen rursus adspicere potest, 
et 810. recte hoc loco usurpatur verbum μεταλαμβάνειν. — 
Quae h.l. narratur cynocephalorum consuetudo novam lunam 
gratulandi , eam quoque elephantibus tribuit Aelianus de Nat. 
"nim. IV. 10. cui addatur Plinius Zést, Naz, VIII. 1. 








210 ADNOTATIO 4p 


divisionem sunt secuti; aliam habebant, naturalem, ᾳ 
quisque dies, pro tempore quod durabat, in duodecim w 
tes dividebatur; eadem quoque erat noctis divisio, iii 
semper septima diei pars medium diem , noctis vero, m 
diam noctem constitueret, Cf. Censorinus de Jie Nau 
cap. 23. pag. 124. Tales horas Geminus, Ptolemaeu: 
Theon vocant xeiixág, 1. e. (ales quarum duratio paà 
ret a longitudine diei atque noctis, Sed aliam quos 
qua et: hodie nos utimur, temporis divisionem cognoreng 
eamque ad computationes suas Ástronomi adhibebani, q 
dies et nox singuli in duodecim .horas aequales distribu 
tur, easque vocarunt ἰσημερενὰς ,. i. e, aeguinoctiales, ἃ 
niam tempore aequinoctiorum , etiam horae sce«gzstol. nocist 
diei sunt aequales. Horarum illarum aequinoctialium, px 
terquam apud scriptores de astronomia, non saepe mei 
fit apud veteres; Plinius eas nominat in ZZzs£. at. II 9 
post in. et XVIII. 25, med. quibus locis de rebus ad ain 
nomiam pertinentibus agit ; et Galenus de Sep£emestri βοτὰ 
Tom. V. pag. 848. Opp. Hippocratis et Galeni 1679.5 
ubi dimidium anni statuit 182 dierum atque 15 honm 
aequinoctialium. De his omnibus-accurate Ideler in Eck: 
Chron. Math. et Techn. I. pag. 84-87. et in hujus opt 
Compendio. pag. 41-44. —— Quod autem hie de cynocephi 
memorat Horapollo, de fele narrat Damascius apud Phots 
Bibl. Cod, CXLII. pag. 1048, fine: τὰρ δώδενα ὥρας ἡ alu 
ρος διακρίνει, νύκτας καὶ ἡμέρας οὐροῦσα xoO0" ἑκάστην," 
᾿δικὴν ὀργάνου τινὸς ὡρογνομονοῦσα. Ex quo loco auctoritas 
fortasse aliquam acciperet Codicis.Morell. lectio, in verbis sei 
ἑκάστην ὥραν, omittentis ὥραν, nisi in fine hujus cap. οἱ 
Codd, haberent: δωδεκάκις τῆς ἡμέρας κράζει wecO" ἑχάστην oot 

ἐν τοῖς ὑδρολογίοι)]  Hydrologium, quo per totum « 
num horae civiles, diei et noctis indicabahtur, Alerandrà 


HORAPOLLINIS HIEROGL. I. 16. 211 


fuit inventum a Ctesibio, regnante Ptolemaeo Euergeta II?s, 
140 annis ante aeram nostram, Cf. Vitruvius IX. 9. quem 
laudavit Ideler in Znch. Chronol. Y. pag. 230 , II. p. 9. 
ἕνα δὲ μὴ εὐρύτερον — κατασκευάζουσι πρὸς τὴν πρόκει-- 
μέγην χρείαν] Locum bunc corruptum diversis modis ea- 
nare atque erplicare conati sunt viri docti, quorum cor- 
rectiones et conjecturas vide in apparatu critico. Merc. ver- 
tendum putat: — Caeterum ne foramen illud acute artifi- 
ciosegue consiructum , per quod in Bhorologium aqua 
profluit , atque excernitur, aut latius sit, — remedium hoc 
excogitarunt , ut quidquid pilorum est ad caudam usque — 
abradentes , pro hujus crassitudine ferream quamdam 
fistulam in usum jam diclum fabricentur. Eodem fere 
modo, omissis quibusdam Trebatius. Hoeschelius lacu- 
nam post ὕδωρ, hoc modo supplendam conjicit: ?»« δὲ μὴ 
. εὐρύτερον τὸ ὕδωρ mov καταῤξυῇ, κατασκευάσματα ὑπάρ-- 
τι, δ ὧν. x. v. À. et conjecturam suam confirmari putat 
Phasianini versione: e vero latius aqua utique .decur- 
ταί neve rursus resirictius , praeparationes quaedam 
i fiunt, per quas aqua ipsa ad horologium de- 
fuit, ambobus. elentm.praeparamentis opus est. cet. sed 
quo minus Hoeschelii rationem admittamus, prohibent se- 
quentia: τὸ μὲν γάρ εὐρύτερον ταχέως ἐκφέρον τὸ ὕδωρ cet. 
quae manifesto pertinent ad κατασκεύασμα, quum ex ἢοο- 
&helii interpretatione ad τὸ ὕδωρ referenda essent. —Causs. 
icit interpretes hic minus recte cogitasse videri de vivo 
tnimali , non vero de ejus effigie, quum de abradendis pilis 
&d emissionem aquae loquantur; praeterea voci διείρεεν num- 
quam radendi significationem inesse, verum perforand: , 
fransigendi; itaque pro rol yo, conjicit legendum esse τρίπα, 
éujus vocis literam s, in x mutatam originem dedisse ar- 
'bitratur pravae lectioni τρίχα ; τρίπα autem Graecis recen- 
21 * 


212 ADNOTATIO Ab 


tioribus idem esse quod τριίμα. sive ὁπὴ» foramen; e 
tum locum ita vertit: Cynocephali effigiem, (vel pota 
vasculum in ejusdem animalis formam edolatusn) ad ce 
dam usque (vel ad membrum et naturazm , quae per οἷν 
dam hic significatur) perforant , per foramen autem fa. 
ream fistulam seu canalem irajiciunt quo. aequabilit 
fiat per ferreum sive aereum epistomtum , aquae defe 
. 4s emissio. De Pauw vertit: meatus urznartt scissum 
perforantes , pro hujus crassitte ferream fistulam fe 
bricantur in usum modo dicium; τρύπαν explicat aperi 
ram ᾿οὐρήϑρας , alleram vero vocem robes, quam (μι 
conjecerat , a Philippo usurpari potuisse negat: utpote £- 
mis barbaram; οὐρᾶς autem, ea significatione ,' qua voe 
rat Causs. de animali non posse dici arbitratur; quoda 
tem Salmasius ad Solinum pag. 454. legit: £x τῆς ew 
τρίχα διείραγτες, πρὸς τὸ ταύτης πάχος σίδηρον καταῦύχενι. 
Covo:, in eo errasse virum illum doctissimum indicat, qwi 
ea ratione fistulae illi, per quam aqua defluere debet, ce 
sities non major quam unius pili tribuatur. — - Nobis l«s 
ita videtur constituendus: ἵνα δὲ μὴ εὐρύξερον τὸ κατε: 
σκεύασμα ὑπάρχῃ. δι᾽ οὗ κι τ. λ. deinde verba inde ab ar 
φοτέρων γὰρ χρεία, usque ad ἀπολύον τὸν προυνὸν 9 pare 
thesi includentes legimus: ἕως τῆς οὐρᾶς τρύπαν δεείραγτα, 
πρὸς τὸ ταύτης πάχος, σίδηρον κατασκευάζουσι πρὸς τῷ 
᾿φροκειμένην χρείαν" ne vero latior appzratus sib, pt 
quem aqua in horologtum excernitur , neque contra at 
gustior , (utrumque enim necesse est; nam latior nimi 
celeriter emitlendo aquam , non. recte démensionem orat 
perfecit; angustior vero, paulatim et, nimie tarde dimi- 
tendo scatebram) usque ad membrum foramen transiget- 
tes, ad. hujus crassitiem ferreum [tubum] apparant, ad 
usum expositum ; i. e, fistulam ferream facéunt , ad em 





HORAPOLLINIS HIEROGL. 1. 16. 218 


ER segui; quem jam exposuimus. Nam recte statuisse viden- 
' tur Mercerus.Causs, et de Pauw nullam hic esse lacunem ; | 
i s itaque fortasse ὕδωρ priori loco positum vitio scribentis, or- 
* tui fuit ex sequentibus: τὸ ὕδωρ εἰς τὸ ὡὠρολόγιον ἀποκρί- 
£4 src; Quod autem in Codd. Morell. et Paris A. B. lege- 
e batur: τὸ ὕδωρ uou , recte jam explicasse videtur de Pauw, 
"ww dócens uou, vel potius μώμα, margini fortasse adscriptum 
&z fuisse ab aliquo, ut indicaret vocem ὕδωρ hoc loco adesse 
tm non debere; in eo tamen errare videtur de Pauw , quod 
wx formam activam μώμα usurpatam pro media ita defendere 
ga» conatur, ut dicat. μωμεύειν, μωμέειν et μωμάειν in usu pro- 
:z miscuo fuisse olim; quod de antiquissimis temporibus dici 
z posse, non vero de iis, quibus talis glossa scripta fuerit , 
;; docet D'Orville in Crzt. Panno pag. 049, sq. (*). Ver- 
ει bum ἀποκρίνεσθαι passive ἢ, l. significat excernz, sepa- 
a vari, ejici; inter passivam et mediam hujus verbi signifi- 
ἐς cationem ita distinguunt Grammatici veteres, ut haec res- 
εἰ pondendi , illa separandi significationem habeat, Cff. Thom. ' 
we Mag. pag. 96. Ed, Bern. Phrynichus in Zcl. pag. 208. 
Ἐπ. Lobeck. Ammonius de 4dfmium PF ocab. Differentia 
à& pag. 21. ed. F'alcken. in voce ἀποκριϑήῆναι. et, quem ibi 
, . laudavit Valcken. Eustath. ad 7/. E. 12. Contra hanc 
regulam docuerunt Schwarzius in JVofés ad Olearium de 
Stilo V. T. pag. 16. et in Comm, Linguae Gr. pag. 869. 
Büitman in Gramm. Uber. Voll. II. Parte I. pag. 173. ubi 
monet posterioribus demum temporibus ἀποκριθῆναι, pro 
ἀποκρίνασθαι fuisse usurpatum, — Verba: ἀμφοτέρων — 
κρουνὸν, parenthesi sunt includenda, quoniam causam red- 


(*) Trillerus in Observ. Crit, pag. 437, seq. arbitratur glossatorem 
quemdam , adscribentem vocem illam ,4o44, indicare voluisse nomen 
Aegyptium, quo aqua indicetur, (0.007. sive HOO". 


214 ADNOTATIO 4p 


dunt, quam ob rem foramen apparatus illius neque nim 
latum , neque nimis angustum esse debeat , atque ita poi 
xpovróv demum continuatur sententia; ad illa devo s 
xpovróy, ex superioribus intelligendum est: οὐχ ὑγιῶς t 
ἀναμέτρησιν τῆς ὥρας ἀποτελεῖ, itaque non opus est ut em 
Pauwio, ἕως mutatum in ὁμοίως cum praecedentibus fu 
mus, — Οὐρὰ ab Hesychio explicatur ὅ κέρκος xal τὸ εἰ. 
Qoioy, qua significatione si quis cum Pauwio statuat m- 
nus recte vocem illam usurpari, sequi poterit ejusdem ce 
jecturam οὐρήϑρας. — Τρύπαν legimus potius quam ít, 
quoniam illud est usitatius; attamen non negaverim τρίπε, 
vocem inferioris aetatis , a Philippo usurpari potuisse, qi 
et aliis locis, vocibus barbaris utitur. Off. Causs. ad h.l 
D'Orville. l. ]: et Prolegz. nostra. — Aldinam lectio 
διάφραντες ex διαπείραντες corruptam putat de Pam, 
D'Orville vero 1]. c. ex διαφράξαντες. — Πρὸς τῆν np 
μένην χρείαν, est quasi πρὸς τὴν παρακειμέψην χρείαν, i.t 
ad usum qui jam appositus est , de quo jam egimus, 
posuimus; Hesychius πρόκειμαι explieat εταράχειμαι, — 
Σίδηρον est instrumentum ferreum , fistula ferrea, veo 
recie verterunt interpretes. (*) Instrumento, quod hk 
ab Horapolline describitur, fortasse simile est illud, qud 
. ex monumentis Áegyptiacis Musei Lugduno Batavi, de 
piximus in tab. nostr. n. 37. in eo partes literis q. et ὁ 
indicatae , cavae sunt et aquae recipiendae inservire potw- 
runt; a parte superiori, a. aqua tum defluxerit ad inferiorem, 
b, per foramen, c, in basi cynocephalt sedentes , d. factum. 
Monumenti longitudo est centimetrorum 9, latitudo 3. et a- 
titudo 47, — Ejusmodi eynocephalum hydrologiis suis im- 










| (*) Locum hunc Horapollinis adtigit quoque et explicàre conatus ed 
Gesnerus in Hist. Anim. Lib. I. pag. 971, 972. 





HORAPOLLINIS HIEROGL. 1. 16. 17. 215 


posuisse vel insculpsisse Áegyptii videntur, tamquam sym- 
bolum dei Thoth, omnium artium inventoris, Ita stateris 
quoque, quae pinguntür in parte illa monumentorum fu- 
nebrium , qua Judicium animae continetur , imponi solet 
cynocephalus sedens. In Libro, qui inscribitur Museum 
JV'orsleianum , Tom. I. Cl. III. tab. 10. pag. 93. occur- - 
rit effügies cynocephali sive cercophithecae sedentis, et, 
veluti in textu ad eam tabulam dicitur, excisi ex manu- 
brio vasis aquarii. (*) 


. CAPUT XVII. 


Θυμὸ»] Phesian. vertit furorem; Trebatius apimum,. 
iram aut furorem, et sic quoque Causs. De Pauw intel- 
lgit anim? praestantiam , animi magnitudinem. Videtur 
hic non tentum ?racundiam significare , sed universe omnem 
ammi fervorem , excandescentiam , quam Cicero vocat 
Tuscul, IV. 9. (. 21. motum illius ancini nostri partis , in 
qua capiditates fervent; qua significatione si accipiamus , 
melius quoque intelligemus, quare hic etiam leonem inter 
et solis convenientiae sermo sit, — De Leone Cff. Aristot. 
Hist, dim. Y. 7. Vol. IL. pag. 248. C, VIII. 5, fine. 
pg. 386. A. B, IX. 44. pag. 449. D. et aliis locis; de 
Physiogn. cap. 5. pag. 749. C. Aelian. de Jat, nim. 
lll. t, IV. 3. 34, V. 39, IX. 30, XII. 7, XVII. 26. 
Plinius ZZis£. Yat. VIII. 16. 





(ἢ In aliarum quoque rerum ornamentis Aegyptios symbolicas signifi- 
«iones observasse, satis constat, et probatur quoque descriptione 
tiri, quam servavit Plutarch. de ls. et Os. cap. 63. pag. 376. D. E. 
τῇ di &qcd& τοῦ σείσερου κατὰ κορυφὴν ἐντορείουσιν αὕλουρον ἀν- 
ϑρώπου πρόςωπον ἔχοντα. 


21086 ^. . ^ ADNOTATIO a» 


- κεφαλὴν γὰρ ἔχει μεγάλην] Plinius 276. Aat. VIII, 3, 
fine: »invalidissimum urso caput , quod leoni fortissimum" 
Oppianus Lib. III. loco ab Hoesch. laudato : 
— μεγάλην δέ «e κόρσην 
ὍὌμματα δ᾽ aiyljevca. 

In primis autem accuratam leonis descriptionem serrmmi 
Aristot. PÁystogn. capite, quod supra laudavimus; ina 
vero ab Horapolline differt, quod leoni tribuit πρόφρων 
τετραγωνότερον οὐκ ἄγαν οστῶδες, deinde addit: χαροπὰ 
ὀφϑαλμοὺς, ἐγκοιλοὺς, οὐ σφόδρα περιφερεῖς. οὔτε ἄγε 
προμήκεις, μέγεϑος. δὲ μέτριον. — Caeterum leonum exar 
 descentiae et irae a poetis in primis fuerunt celebra: 
inde Horat. Od. I. 16. 14. dicit Prometheum . 
insani leonis . 
Vim stomacho apposuisse nostro. 
. Sie et apud Virgilium fen, VII. 15. irae Zeomwum. Αἰ- 
datur Lucretius de JVai. Her. III. 297—299. . Leonem 
autem hieroglyphicum esse ϑυμοῦ ἀμέτρου, Horapollo doc 
infra II. 38. cf. quoque ejusdem libri cap. 75. 

ὅϑεν καὶ ὑπὸ τὸν ϑρόνον τοῦ "f2oov λέοντας ὑποτιθέαοὶ 
Leonem apud Áegyptios Soli sacrum fuisse, docet Aelian 
de δαί. nim. V. 39. idem XII. 7. dicit Aegyptio, 
quoniam igneum sit animal, propterea Solis damiciliun 
Leonem putasse, et quia, quum Sol accedat ad signum 
Leonis, tum calidissimus sit et fervidissimus. Leones throno 
Hori subjecti cernuntur in 7«5. /siaca, quam laudet 
Jablonski Penh. deg. II. 4. $. 10. pag. 219. Champoll. 
in Jeseript. JM. C. Y. pag. 47. B. 282, sqq. et pag. 53. 
C. 311—313. /eonem vocat emblema Horz; idem pag. 43. 
B. 135-144. per illud animal significari putat deum Phths, 
cujus rei auctor quoque est Áelian. l. c. XII. 7. Ζιάπυρον 
δέ ἐστι τὸ ζῶον ἰσχυρῶς, καὶ ἐντεῦϑεν καὶ ᾿Ηφαίστῳ aygway 









HORAPOLLINIS HIEROGL. 1. 17. 217 


αὐτὸ ΑΑϊγύπτιοι. et in Penth. dep. tab. 39. A. deum 
Haroeri, sive Horum natu majorem, effictum videmus, 
secundum sculpturas pronai templi mapni (mbi, imagine 
leonis, cum capite accipitris, ornato tegumento illo, quod 
Pschent vocatur; quin et ipsius nominis hujus dei, leo se- 
dens signum est determinativum. 

ἥλιος δὲ d ἴῶρος, ἀπὸ τοῦ τῶν ὡρῶν "E Horum 
apud Aegyptios ad Solem referri solitum fuisse , allatis ve- 
terum .scriptorum testimoniis,. docuit Jablonski,. PentA. 
Meg. lI. 4. $. 4, sqq. quibus addantur Plutarch. de 7s. 
et Os. cap. 52. pag. 372. B. τῇ τριακάδι τοῦ ᾿Επιφὶ μηνὸς éog- 
τάζουσιν οφθαλμῶν. Ὥρου γενέϑλιον, — ὡς oU μόγον τὴν 
σελήνην. αλλὰ καὶ τὸν ἥλιον ὄμμα τοῦ “Ὥρου καὶ φῶς 
ἡγούμενοι. et. oraculum Apollinis, apud Eusebium Praep. 
md IIT. 15. 


“Ἥλιος, “ρος, "Ὅσιρις, "yat, Διόνυσος, ᾿Αἰπόλλων 

“ρῶν καὶ καιρῶν ταμέίης, ἀνέμων τε καὶ ὄμβρων 

᾿Ηοῦς καὶ γυκτὸς σεολυάστερος ἥνια νομῶν 

Ζαφλεγέων ἄστρων βασιλεὺς, ἠδ᾽ ἀϑάνατον πῦρ. 

᾿ lem quoque animal, per quod Solem significari putabant: 

Aegyptii - (conf. supra cap. 6. de acctpétre), Horo quoque 

Acum erat, qui aeque ac deus Phre, accipitris vultu ef- 

. Üngebatur. Οἵ, "Champoll. in Jescript. M. C. X. p. 33. 

À.701, sqq. — Quod vero additur , Solem ab Aegyptiis 
orum dici, propterea quod horis praesit, facile patet 

in eo falli Horapollinem; neque tamen cum Pauwio statue- 

Tim ea non pótuisse proficisci ab ipso homine Aegyptio, 

qum, ut in Prolegz. indicavimus, in Aegypto, posterio- 

Yibus certe temporibus, ab initio regni Ptolemaeorum , Grae- 
ce linguae. studium seriptorumque Graecorum lectio adeo 
lomerint, Quae dicit Horapollo, inversa ratione, apud 
Macrobium Saturn, I. 21, med, leguntur: »apud eosdem 


218 ADNOTATIO . 4p 


» Ápollo, qui est Sol, Horus vocatur, ex 480 et how 
» viginti quatuor, quibus dies noxque conficitur, noma 
» acceperunt; et quatuor tempora; quibus annuus ordo i 
» pletur, horae vocantur." Veteres quoque scriptores Gri 
meliorem rationem secuti, Hori nomini originem Aegypi- 
cam tribuerunt, eumque eundem esse deum aique ἀρ 
nem Graecorum docuerunt. Cif. v. c. Herod. II. 144, ἔκ 
156, fine. Diod. Sic. I. 25, fine. J7'/essei. pag.& 
Plutarch. de 78. e£ Os. cap. 61, ὅπο, pag. 375, F. & 
minis autem diversas erplicationes ex ipsa lingua Copia 
petitas recensuit, suamque addidit Jablonski an. Ar 
II.-4. $. 12. Opusc. I. pag. 421, sqq. — Caeterum y 
leonem apud Gnosticos quoque Solem indicatum fuisse , ἐν 
. cet Matter 27:21, Crit. Gnost. expl. tab. pag. 60., sqq. 

De Goulianof, Op. cit. pag. 13. quae dicit Horapollo & 
facie leonis: xai περὶ αὐτὸ ἐκτινοειδεῖς τρίχας, κακὰ μίμηω 
ἡλίου» per paronomasiam ezplicat; quoniam Zeo apud (s 
tos uovi vocetur, splendor uo're; deinde per Jews 
indicari statuit θυμὸν, per acrologiam; voces enim uae" 
(qua tra, furor , significatur), et ΠΟῪ ab eadem liten, 
u incipere, 

Seyffarth Op. cit. pag. 148. med. dicit per Zeoetem indi- 
catum fuisse Solem planetam — De Klaprothi sententa 
videbimus ad cap. 20. 





CAPUT XVIII. | 





᾽“λκὴν δὲ γράφοντες] Clem. Alex. S/rom. V. 7. Vol.ll. 
pag. 671, in. Potter: ἀλκῆς μὲν καὶ ῥώμης σύμβολον 
αὐτοῖς ὁ λέων. Diod. Sic. I. 48. pag. 57. 77'"essel. ubi 
describit sculpturas in muris sepuleri regis. Osymandyse, 
addit: regem τη primo partete cerni in prima. acte pug- 





220 ADNOTATIO ἂν 


CAPUT XIX, 


᾿Εγρηγορότα] ^ Causs. ad marginem editionis suae adm 
tavit yogyopórro , vitio ut videtur typothetharum , pro d- 
versa illa Cod. Morelliani lectione γρηγορότητα. Est autm 
perf. partic, ab ἐχείρω, et vigilands significatione pro pe 
senti usurpari solet, ut adnotarunt Fischer. III. pag. 6. 
Porson et Schneid. ad Xenoph. .£uab. IV. 6. ς. 22.d 
Lobeck ad Phryn. pag. 119. quos citavit Buttmam à 
Gramm. Gr. Ub. Vol. 11. pag. 115. cf. quoque pag. 3. 
Infra pag. 60. eadem vox iterum occurrit Codd. cone 
üentibus. 

κοιμώμενος δὲ ἀνεωγότας τούτους ἔχεϊ Quod hic nam 
Horapollo, leones in vigilando oculos claudere, de eo apu 
alios scriptores veteres, quantum memini, non constat; i- 
terum vero, leones dormire ocnlis appertis , affirmat qu- 
que Aelian. de ἡ αἰ. nim. V. 39. qui, postquam ex Ie 
mocrito narraverat leonem solum ex omnibus animalibw, 
oculis apertis nasci, addit: alios observasse, eum dormie- 
tem caudam movere et τοιοῦτόν τε φυλάξαντας ,Α ἰγυπτίον: 
ὑπὲρ αὐτοῦ κομπάζειν φασὶ λέγοντας. ὅτε κρείττων ὕπνον 
λέων. ἐστὶν, ἀγρυπνῶν ἀεί. Plutarch. Sympos, libro IY. 
Quaest. V. cap. 2, med. pag. 670. C. roy λέοντα τῶ ἡλίω 
συνοικειοῦσιν , ὅτε τῶν γαμψωνύχων τετραπόδων βλέποντα 
τίκτεε μόνος" κοιμᾶται δ᾽ ἀκαρὲς; χρόγου καὶ ὑπολάμπει τὰ 
ὄμματα καϑεύδοντος. Add, quoque Epiphan. ad JPáysio. 
cap. 2. — Idem vero de leporibus narrant Áelian. de Nat. 
"nim. XIII. 18. Plinius Zist. Nat. XI. 97, med. et ipe 
Horapollo infra cap. 26. 





διόπερ καὶ συμβολικῶς τοῖς κλείϑροις τῶν ἱερῶν λέοντα; 
ὡς φύλακας παρειλήφασι»)] ΑΚλεῖϑρα de Pauw recte accipit 
de Januis templorum, allato Hesychio, qui dicit: AA4«igo« 





HORAPOLLINIS HIEROGL. 1. 19, 20. 221 


μοχλοὶ ἀσφαλείας , πύλαι. — Hac significatione occurrit apud 
Wurip. in Zippol. vs. 808. - | 
Kaá&re κλῆϑρα πρόςπολον πυυλωμάτωνγ. 
et in | Phoen. vs. 268. 
Τὰ μὲν πυλωρῶν κλῆϑρά μ᾽ εἰςεδέξατσ. 
Eodem modo Romani claustra dicunt pro janua. cf. Mar- 
tiis X. 28. 8. — Rem confirmat "Plutarchus , qui de 
4s οἱ Os. cap. 38. pag. 356. Α. xal τὸν λέοντα, in- 
qut, τιμῶσι, καὶ χάσμασι λεοντείοις τὰ. τῶν ἱερῶν ϑυρώ-- 
ἄεατα κοσμοῦσιν. Nostris quoque temporibus inventi sunt 
leones sedentes ante primum Pylonem. templi magni in in- 
"Sula Philis. Of. Jescript.. Magna deg. Antiq. Vol. I. 
tmb. 9. n. 6, 7. Thebis quoque in dromis, .vel ante ja- 
xxwas templorum cernuntur series statuarum deae Neith, - 
leonum capitibus instructarum;. Cf. Champoll. Pan. Aeg. 
md tab. 6. sexies, et 6. sdpíies.: Quin et ipsum Jeontzs 
€vepul in inscriptionibus hieroglyphicis vigziandt vel custo- 
e€X'iendi significatione ponitur. ^ Cf. tab. nostr. n. 39. (") . 


CAPUT XX. 


᾿Ἐπειδὴ αλκιμώτατον ὑπάρχον τοῦτο τὸ ζῶον, πάντας 
εἰς φόβον τοὺς ὁρῶντας. φέρει] — Requier in adnot. ad hoc 
hierogl. suspicatur voci ἀλκιμώταξον, aliam esse substituen- 
- Vm, qua zracundia vel ferocia significetur; quoniam pu- - 
bat leonem robore suo non adeo reliquis animalibus, quo- 
ἴ et multa ipsa robustissima sunt, praestare, sed ?ra 
peius et ferocia. Αἱ mutatione non opus videtur: recte 





(*) Saepe quoque leo effingitur in monumentis Aegyptiacis, cultrum 
unguibus tenens, v. c. in sculpturis porticus cujusdam in insula Philis, 
(Descript. Aeg. Antiq. Vol. I. tab. 18. n. 1.) in sculpturis templi parvi 
Edfuensis ,. (ibid. Vol. 1. tab. 63. n. 6. et tab. 64. A. )* et templi parvi 
Karnaceusis. (Vol. III. tab. 60. n. 2.) 


222 ADNOTATIO 4p 


enim leo, ob fortitudinem reliquis animalibus terrorem in- 
cutere dicitur, et inde quoque poetae veteres, ubi aliquem 
belli ducem hostibus fortitudine sua terribilem describunt, 
talem cum leone comparare solent; atque simili quoque 
significatione fortasse statuas deae Neith leoninis capitibus 
instructas posuere ante templa sua Aegyptii, ut quae ter- 
rore profanos a locis illis sacris abigerent, Cf. Champoll. 
Panth. deg. loco, quem ad cap. 19. laudavimus. 
Klaproth. Op. cit. Ep. I. pag. 15. statuit per Jeoneém 


significari Aominem vigilantem et iram magnam, ex doc-— — 


trina, quam vocat acrologicam: voces enim ΝΟΥ i.e. 


vigilare, usou tra magna, et ΠΟΥῚ leo, ab eadem li-— 
tera, 11, omnes incipere; quod ad vocem unorr, Cham— 4 
poll in Zphemeridibus, quas supra laudavimus, dubi— κα 
iat an vigilaniem significaverit; atque ΠΒΟΝ, ob accen— s. 
tum literae u, enuntiatum fuisse putat euboH. — Ádversut— x 
hanc objectionem Klaproth in Ep. I[. pag. 29— 981. semmmrs- 


tentiam suam iterum defendere conatus est, 

De Goulianof. Op. cit. pag. 25. θυμὸν vertit uaeoT |, 
atque ita ipse quoque hoc caput refert ad doctrinam aer——o. 
logicam. 

CAPUT XXI. 


^O» καλοῦσιν «ἀϊγυπτιστὶ νοῦν. ἑρμηνευϑὲν δὲ σημαάξ χει 
víoy]  Jablonski Opusc. Y. pag. 179. dicit, voce Áegs p- 
tiaca ΜΟΎ non significari Velum, sed encrementum ej ws, 
itaque pro ὃν legendum esse ἣν (ἢ; novw autem in Cop- 
torum scriptis saepissime occurrere significatione profundi, 
abyssi, et usurpari quoque de aquzs fluviorum in campos 
sese effundentium ; quod si verum est, ejus vocis explicatio 


(*) Idem jam ante suspicatus erat Gilbertus Gaulminius, quem ad h.l. 
Jablonski citavit. 





224 ADNOTATIO AD " 


tab, 3. /er, ubi hunc locum Horapollinis vertit, facere vi- 
detur cum Jablonskio, Vo» ad JVeíAov ἀνάβασιν referente. 
Quod autem Hesychius vocem JVoig interpretatur ψυχὴ,͵ πο- 
vauóg, Horas, non nimis erit urgendum, quum fortasse 
non distinrerit appellationem fluminis ordinaerjam , ab ea 
qua indicabatur tempore incrementi. 

ἐπειδὴ ὁ ἥλιος εἰς λέοντα γενόμενος πλείογα τὴν ἀγάβασιν 
τοῦ Νείλου ποιεῖται)] | Cff. Plutarch. de 75. e£ Os. cap. 38, 
in. pag. 366. À. Plinius fist. Yat. V. 9, med, et XVIII. 
18, in. Quod habent Codd, nonnulli, λέοντι γενόμενος 9 
ferri posset, si pro γενόμενος legeretur ovyytróutrog, ut 
recte animadvertit de Pauw: sic in versu, quem laudavit 
Plutarch. 1. c. 

' Heliov «à πρῶτα συνερχομένοιο λέοντι, 

De usu praepos. εἰς pro ἐν adnotarunt Taylor ad Lys. Epit. 
F. 5. pag. 72. Villoison ad Long. III. pag. 175. Palairet 
Observat. Bernard ad Nonn. T. I. pag. 20. de Pauw ad 
Philen pag. 4. Wakef. Silv. T. II. pag. 132. Schweigh. 
ad Herod. I. 21. quos omnes laudavit Boissonade ad Nice- 
tam Eugenianum II. pag. 132, 133. — Cod. Morell. lec- 
tio: πλείονα τὴν ἀνάβασιν ποιεῖται τοῦ ϑεοῦ, etsi Nilus 
recte deus dicatur, tamen huic loco minus convenire vide- 
tur, atque reliquorum auctoritate inprobatur; error for- 
tasse ortus ex varia lectione,'qua in iis quae proxime se- 
quuntur, pro: ὥςτε ἐμμένων τῷ ζωδίῳ τούτῳ, lectum fu- 
erit: ὥςτε ἐμμένοντος τοῦ ἡλίου. vel τοῦ ϑεοῦ. lllud: ὥςτε 
ἐμμένοντος τοῦ ἡλίου τῶ ζωδίῳ τούτῳ, habent Codd. Aug. 
Paris. C. et Edd. omnes; attamen secuti sumus Codd. 
Pariss. À, B. quibuscum facere videtur Cod. Morell. haben: 
ἐμμένον. Alterum, ἐμμένοντος tribuendum fortasse glossator 
. Cuidam, nominativum absolute positum ita explicare volent 
Cf. Boissonade ad Nicetam Eugen. II. pag. 97. 98. 


HORAPOLLINIS HIEROGL. 1. 21. 225 


τὸ δίμοιρον. τοῦ νέου ὕδατος] Interpretes reddiderunt: 
"iot duplum cpsius Nili aqua excrescit; quasi τοῦ γεοῦ ap- 
"pellatione' hic indicetur Nilus, vel potius versio nominis 
"Aegyptiaci JVoüv; sed νέον ὕδωρ est aqua, quae accesstt 
"Wumini tempore incrementi; eodem modo quoque Plu- 
tarchus quem mox laudabimus: ὅτε Netlog ἐπάγει νέον ὕδωρ 
"pai; Αἰγυπτίων ἀρούραις ἡλίου τὸν λέοντα παροδεύοντος. ' 

ὅϑεν καὶ τὰς χολέδρας --- λεοντομόρφους κατεσκεύασαν oi 
“πρχαῖοι — ἐπιστάται]. Pro χολέδρας de Pauw recte conji- 
icere videtur χολέρας, citans Hesychii: woAépe* σωλὴν... δὶ 
Ἰοῦ τὸ ὕδωρ ἀπὸ τῶν κεράμων φέρεται ἐξακοντιζόμενον.  Igi- 
"tur non"opus ést Merceri conjectura , κλεψυύδρας Yel χολυ- 
δρας corrigentis, παρὰ τὸ ἐν αὑτοῖς ὡςανεὶ χολᾷν τὸ ὕδωρ. 
Pauwii mutatienem probavit quoque J ablonski in PanfA. 
| Meg. 11. cap. 4. $. 10. — De fontibus autem apud Aegyptios 
leonum capitibus ornatis, cf, quoque.Plutarch. Sympos.- IV. 
lQuaest. V. cap. 2. pag. 670. C. κρῆναι δὲ κατὰ" χασμάτων 
'λεοντείων ἐξίασι κρουνοὺς, ὅτε Νεῖλος ἐπάγει “νέον ὕδωρ ταῖς 
.ΑἹγυπτίων ἀρούραις, ἡλίον τὸν λέοντα παροδεύοντος. add. 
idem de 75. οἱ Os. cap. 38, quod supra pag. 224. laudavimus. 

ἀφ᾽ οὗ καὶ μέχρι νῦν — ὑγρότητος "1. Locus corruptus, 
ad quem explicandum diversas rationes secuti sunt viri 
docti; Phasian. vertit: quz mos $n hodiernum usque diem 
etiamnum apud eos firmus perdurat, qui vota pro kumo- 
ris el aquae abundantia suscipiunt; itaque legisse videtur: 
ἀφ᾽ οὗ καὶ μέχρι νῦν ---- ὑγρότητος τοῦτο ποιοῦσιν, aut simile 
quid; Codd. Paris. A, B, et Morell. lacunam :quodam- 
modo supplent, neque tamen ita ut vera lectio inde erui 
possit; Pierius, qui in suo Cod. similia invenisse videtur, 
JHierogl. Y. cap. 183. »illud" inquit »non omittam ; quod 
» Horus Apollo tradit, in supplicationibus pluvias exposcen- 
»tibus, plerisque in locis leonum ora vino prolui fuisse 

/ 22 


226 | ABNOTATIO: Ap 


»aorem. Sed advertendum est, vulgatos Hori Codices 
»leco. esse depravatos." De Pauw adtulit locum Gm 
sériptoris, editi a Stephano le Moyne, in quo Jfezepli é 
euntur, quoniam δοῖίθ versande in segno leoms, ἢ 
Uumdatio sit uberrima, propterea, καὶ — τοὺς ónh 
ψίων κρουνοὺς λεοντοειδεῖς κατασκεικκζεεν. εἰς μέμηϑιι ἡ 
Νειλώου ὕδατος προχυύσεως, προςρκαλουμέμων ἡμῶν, oin 
καὶ vix τοῦ oipoy δαψιλῆ. καὶ ἄφϑογνον διαῤῥοήν. Erh 
autem loco conjicit simile quid etiam hic ab. Horapda 
indicari, itaque quae adduntur in Cod. Morell ita mui 
καὶ ἐχχώριοί ys νῦν ὄντες τὸν oiyoy , ζῶον λέοντα , en 
tentia sic quoque imperfecta ac mutile relicta , sensma 
putat: quare — et indigenae nunc: vévenfeg vinum, ἃ 
més imaginem vasorum torcularium. tubés affineenle, 
dolia excipiunt. Eodem: fere modo €uperus in Zar 
pag. 49. — Caeterum supellectilem suam; Aegyptii s 
diversis leonis partibus ornare solebant: sic v. c. lecta 
pissime in monumentis occurrunt, pedibüs leoninis fü 
ejusdemque animalis capite et cauda instructi, cf. vb. c.t 
nostr. n. 47. e. Graeei quoque canales et fistulas, quibusaq 
ex tectis efluebant, leoninis capitibus, et tecta sua, cok 
nas aliaque, diversorum animalium figuris ornare solek 
Cf. Dio Chrys. Or. LXXX. pag. 670. À.laudatus a Wytie 
ad Plutarch. et Cuperus in Zorpocrate kV. c. 

vole. δὲ | ὑδρεῖα, [ἢ οὐρανὸν καὶ γῆν ὕδωρ Aum 
(τὸ μὲν ὑδρεῖον ὁμοιοῦντες,, x. v. 4.) Etiam haec ταὶ 
videntur, itaque aut statuendum cum Pauwio, scripto 
hic duo. hieroglyphica illa, /ra vasa aquarta, et cot 
et terram aquam emittentem simul explicare, aut pul 
dum verba illa: 7 οὐρανὸν καὶ γῆν ὕδωρ βλύξουσαν, 
" errore scribentis inrepsisse , et potius pertinere ad ea « 
sequuntur infra: ὅτε δὲ γενγᾷ ἡ diyvnrog τὸ ὕδωρ. κ-Ο'' 


o. —— —À ——M——— — - 


HORAPOLLINIS HIEROGL. I. 21. — 221 


qnibus explicatur quare JVilum significaverint Áegyptii per 
coelum et lerram aquam emittentem, — Caeterum totus 
locus ita videtur constituendus, ut post τρία δὲ ὑδρεῖα, 
nde a verbis, τὸ μὲν ὑδρεῖον ὁμοιοῦντες, usque ad γενέ- 
τειραν τοῦ εἶναι καλοῦσι, parenthesis statuatur, post quam, 
eb longiorem sententiae interruptionem eadem verba , quae 
jun ab initio dicta erant, iterum repetuntur. 
καρδίᾳ γλῶσσαν ἐχούσῃ] | Cordi lingua instructo.  Àn 
hie fortasse intelligit va9 aquarium, veluti in tab. nostr. 
^. 40, 6. pingendum curavimus, quodque in hieroglyphicis 
pto Vélo poni solet? ' Sane ejus figura ab altero illo, solito 
cordis symbolo (vid. tab. nostr. n. 45. e.), non adeo re- 
cdit. JLingwam tunc Philippus fortasse vocavit fistulam 
ilm jateralem , ex qua aqua effluit. Mirum profecto vi- 
debitur cur rem satis apertam tem ambiguis verbis de- 
&ripserit; sed si versionem revera habemus operis Áegyp- 
üece scripti, Philippum hie minus recte sue munere func- 
ium, aut sermone Aegyptiorum eandem voeem pro vasis 348- 
iula , et pro ipsa /ingua usurpatam fuisse, statui poterit. 
^ γεγέτειραν τοῦ εἶναε καλοῦσι]  Adnotat Merc. »forte 
»quod in hac gustus sit, sine que nullum esse enimal tra- 
»dit Aristoteles." — Alia ratione de Pauw, qui rob εἶναι 
relerendum putat ad praecedens ὑγρῷ, ita ut sit: Jinguae 
wro, quim hane perpeiuo in humido existentem , eiiam 
genitricem ipsius humidi esse asserunt, — Fortasse in- 
tdligitur plecitum philosophorum nonnullorum , secundum 
quod omnia er humido nate; quae fuit sententia Thaletis 
.Milesii (cf. €ic. de at. Deor. 1. 10.), et Zenonis quo- 
que- (Dios. Laert. IX. cap. 5. $. 29.). 
ἂν μὲν ὑπὲρ τῆς iyvmrías γῆς] Nili incrementum ipsi 
Aegypto originem debere statuerat Ephorus. Cf, Diod. Sic. I. 
eap. 89. JJ'essel. pag. 48. φησὶ γὰρ ἅπασαν τὴν .diyvn- 
22" 


338 — ADNOTATIO ab 


τον ποταμόχωστον οὖσαν καὶ χαύγην, ἔτε δὲ κισσηρώδη wy 
φύσιν, ῥαγάδας vs μεγάλας καὶ διηνεκεῖς ἔχεεν" διά δὲ τὰ 
voy εἰς ἑαυτὴν ἀγαλαμβάνειν᾽ ὕγρου πλῆϑος" καὶ κατὰ μὲ 
τὴν χειμερινὴν ὥραν συνέχειν ἐν ἑαυτῇ τοῦτο, κατὰ δὲ τῷ 
ϑεριγὴν, ὥςπερ ἱδρῶτας τινὰς ἐξ αὐτῆς πανταχόϑεν ἀνιένι, 
καὶ διὰ τούτων πληροῦν τὸν ποταμόν. Add. Plutarch. à 
Ρίαο. Philos. L. IV. cap. 1. pag. 898. B. 

ἕτερον δὲ, ὑπὲρ τοῦ ᾿Ωχεαγοῦ)] Herod. II. 21. ἡ δ᾽ &m 
[sc. ὁδὸς] ἀνεπιστημονεστέρη μέν ἐστε --- ἡ λέγει ἀπὸ s 
Ὠκεανοῦ ῥέοντα αὐτὸν ταῦτα μηχαγᾶσϑαι, τὸν δ᾽ ᾿ῷχαν δ 
γῆν περὶ πᾶσαν ῥέειν. Plutarch. 1. c. hanc sententiam e 
fert ad Euthymenem Massiliensem. 

τρίτον δὲ ὑπὲρ τῶν ὄμβρων» Erat haec sententia Àp- 
tharchidis Gnidii.. Of. Diod.. Sic. I. cap. 41, pag. X 
Strabo.(quem ad hunc locum laudavit Wessel.) C'eogr. XVI 
pag. 1138. narrat sub Ptolemaeis id re ipsa fuisse cognitum 
atque exploratum Aegyptiis; idém narrat Eratosthenes a 
Procli Comment. in Plat. Tíémaeum pag. 37. ΟἿΣ quoge 
Photius Μεδί. Gr. Cod. III. col. 8. Heliodorus 2ezAzop. ll. 
pag. 109. 110. quos laudavit Champoll. in Op. de 4«. 
sub Pharaonibus Vol. I. pag. 126. not. 3. Caeterum 
alias quoque fluminis incrementi rationes: adtulere vetere, 
Thales, Anaxagoras, Euripides, Democritus Abderita ali- 
que, quorum opiniones vide apud: Herod: II. 24. 25. Dici 
Sic. I. cap. 38, sq. pag. 46. 77"essel. Plutarch. de Pie. 
Philos. IV, cap. 1. pag. 897. F. Plinium Zsz. Jar. Y.9. 
med. Pomp. Melam I. 9. Senecam JYat. Quaest. IV. 2. Arrian. 
Indic. cap. 6. et ipsum Horapollinem infra cap. 35. — JVilus 

autem ejusque fluminis emundationem significari apud Ae- 
gyptios per ἐγία vasa aquaría, e monumentis .probavit 
Champoll. in Op. de Zfzerogl, Pet deg. pag. 348, 350. 
et tab. gen. n. 241, 242. CÍf; idem in PantA,. er. ad 





230 ADNOTATIO 4p 


solum ejus sit "grum, quasi nigrum oculi , Off. Jablou 
Opusc. I. pag. 404, seq. Champoll. in. Op. de .4ez. à 
Pharaonibus, Vol. I. pag. 101 , seqq. ! 

De Goulianof Op. cit. pag. 14, 15. ednotat Nili adse 
sum duplici ratione, tribus hydris indicari: 1? perpe 
ronomasiam, nam ves aquarium apud Coptos xoxz, 
enundare x«OAK, et adscensus, elevadéo “κεὦὸ  dicitu; 
2» ex doctrina acrologica, nam íres Coptice :*Our, te 
*jourgoT, et elevatio quoque “οι efferuntur. — Posten 
hac ratione Klaproth. Op. cit. Ep. I. pag. 15, 16. sts 
JVilé adscensás (voce u«oo-r, ut conjicit , eut simili d 
Aegyptiis dicti) vasa aquaría, et coelum «quam. csi. 
iens hieroglyphica fuisse, quoniam voces mur Oo-rWedo, 
i. e. pluvia , et ΠΔΎΡΗΟΘ, qua vas magnum indici, 
ab eadem litera, 11, incipiant, 

Secundum Seyffarth. Op. cit. pag. 181 , med. Aydra 
ires in monumentis astronomicis quoque Nilum i. e. Soma 
planetam indicant, 

CAPUT XXII. 


Θυμιατήριον καιόμενον ζωγραφοῦσε xai ἐπάνω πκαρδίω 
Plutarchus de 78. e£ Os. 1. c. «ἴγυπτον — ἸΧημίαν κε 
λοῦσι, καὶ καρδίᾳ παρεικάζουσι. Idem docet cap. 10, fw. 
pag. 355. À. per acerram cordi supposilem indicari c* 
lum: τὸν δὲ οὐρανὸν, ὡς ἀγήρω διὰ ἀϊδιότητα, [sc. γράφον 
καρδίᾳ ϑυμιατηρίῳ ὑποκειμένῃ " (ἢ). — Πυροῦσϑαε, ute 
καίεσϑαι οἱ φλέγεσϑαι., saepe transferuntur ad asamuum ἣν 
rore , aliove affectu vehementer commotum. 


(*) Ita hunc locum correxit Xylander ; antea legebatur ϑιιμὸν ἐσχάρι 
ὑποκειμένης. De Pauw, correctionem eam nimis arbitrariam putas 
legendum conjicit : καρδίᾳ ϑυῶν ἐσχάρας ὑποκειμένῃ, et ϑυῶν ἐσχάρε 
. explicat focum ἐπ quo fiunt suffitus , οἱ adolestur thura. Xrlnl 
conjecturam probat Wyttenb. in adn. 


-A——- 


HORAPOLLINIS MIEROGL. 1. 22. 23. 281 


Klaproth Op. cit. Ep. I. pag. 14, 16, adnotat, Jferyp- 
twm ab incolis xut, vgnem et urere Xpesu dicta, cor- 
dis autem figurom additam faeisse, quoniwm hoc 'Coptiee 
ew voostem , incipiat ἃ litera adspiratà que mterdum 


cm X jpermutan soleet. 


CAPUT XXIH. 


Ἰθγοκέφαλον! ' Pierius vertendum putet esentium tapul 
Merc, intelligit quoddem animalis genus cui ab wsinino 
tepile omen est, de Pauw 'Áomünem asintuo capite , 
vere. ficta. ad exeriplum vocis κυγοχέφαλας , aliarumque si- 
müwm. — Heminem qui res exterorum ron cognoscit , 
Beque discendi cupiditate itmera suscepit, cum asino com- 
pesbent.Áepyptii, quoniam huic animali praecipue sttrpi- 
ditatem tribuerent et indocilitatem ; propterea quoque Ty- 
phoni asinum consecrasse dicuntur (*). Plutarch. de 7.5. 
εἰ Üs. cap. 50. pag. 971. C. 4 καὶ τῶν μὲν ἡμέρων 
ζώων ἀπονέμρυσιν αὐτῷ [Typhoni] τὸ ἀμαϑέστατον, ὄνον. 
Add, σαρ..80,, med. pag. 362. F, cap. 81, fine. p. 362. C. D. 
Alan. de JVat. 4nim. X. 28. ubi indicat asinum. Aegyp- 
tis animal fuisse odiosum, addit Pythagoreos  docüisse: 
sium solum ex animantibus μὴ γεγονέναι κατά ἁρμονίαν, 
Tü)rgp vo: καὶ πρὸς τὴν "yov τὸν τῆς λύρας εἶναι χωφότατον. 
Οἱ quoque Plutarch. in libro, de Anim. Ratione Utentibus 
cp. 10, fine, pag. 992. D. Ab eo animali proverbium: 
Ὄνος τὰ ὦτα κινῶν, quod: secundum Suidam, usurpatur 
de iis, qui simulant se jam rem ante cognovisse, quam 
liquis ipsis narraturus sit, Horat. Epés/. II. 1. vs. 199. 


Scriptores autem nartare putaret asello 
Fabellam surdo. 





M Ex interpretatione Graecorum , sed uirum ex | monumentis Aegyp-: 
tes illa jam confrmata seit, nondum patuit. 








unde participium aT6p:s6uuHOTT, 7:05 perezris 
priores hujus vocis partes, altera ab ἃ, altera (ep 
incipiunt, Eadem porro ratione componitur Coptorum. 
i. e. homo imperitus , qualis secundum Horapolline 
beretur, qui exíra pairiam peregrinatus mon 
᾿Ονοχέφαλον denique, cujus imagine talis homo in 
fuerit, nominatum [fuisse putat de Goulianof voce: 
sita ab Ade, capul, et exo (quo asinus dialecto S 
indicatur), cujusque compositionis partes eodem mox 
teris.A et e incipiunt. 


CAPUT XXIV. 


Φυλακτήριον Quamquam duo ejusmodi capita al 
polline descripta (vid. tab. nostr. n. 41. e. 41. 6.), 
neum flavo, alterum viri, rubro colore pictum , (") 
diendi significatione saepissime in monumentis Aeg 
occurrunt, hoc loco tamen scriptor in primis cogitas: 
tur de amuletis e collo, aliisve coporis partibüs su: 
nam talia praecipue vocantur φυλακτήρια. — Plutarch. 
et Os. cap. 65, med. pag. 377. B. τὴν "low aot 
ὅτι κύει. περιάψασϑαι φυλακτήριον. ἔχτη  umvóc ia 


. Ae 


HORAPOLLINIS HIEROGL. 1. 24.  . 238 


elfectores.. " Apud scriptores Graecos xoce θᾶ. indicantur 
genii ,. sive boni (ἀγαθοδαίμονες), sive mal£ (κακοδαίμογερ), 
et ipsa foríuna quoque, sive secunde , siye adversa sit, 
eodem modo atque δαίμων: quo soréem universe indicari - 
docuit Valcken. ad J/zppol. vs. 1809. Apud scriptores 
N. T. δαιμόνια fere semper sunt. gena 3nali. —- Quod au- 
tem capita illa, viri inus, foeminae foras spectare, atque 
1ἰὰ φυλακτηρίου vim habere dicuntur, originem . fortasse 
praebuit, vulgatae illi Árabum et Maurorum superstitioni , 
qua fascinationem. per. oculos, et adspectüs vim malam in 
primis sibà timendam esse credunt; ad. quam fascinationem 
avértendam .manum apertam aedibus vel monumentis inscul- 
punt ;. vel tamquam amuletum e collo dependentem: gerunt ; 
equorn .qnoque suorum femoribüs.imprimunt; quin et 
Xnmum.:suam apertam ei, cujus adspectüs vim. malam fran- 
gere cupiunt, obvertere solent.. Cif. Cl. Reuvens in Perz- 
€ulo Archaeol. ad Cippos Humbert. pag. 5, seq. οἱ Zum- . 
£ert in Descriptione eorumdem cipporum (*) pag. 5, seq. 
- ἐπειδὴ xai χωρὶς γραμμάτων} Sene literis vel charac- 
Jeribus magicis, quibus tamen magnam. inesse vim veteres 
sistuerunt, et adhuc quoque multae gentes , Orientales prae- 
cipue . credunt ; multum quoque iis tribuerunt Gnostici , 
Uf patet. ex: eorum monumentis. Inter. papyros, quae cum 
Collectione monumentorum kegyptiacorum: Ánastasianorum ; 
sevantur in Museo Lugd. Datavo, duae sunt, quibus con- 
tnentur déscriptiones diversorum amuletorum , et modorum 
qubus ea sint componenda. Cf. de iis Cl, Reuvens in Epp. 
ad Letronnium. Ep. 1. in primis pag. 48. et in Additam, 
pug. 145 , seqq. 

(Ὁ Notice sur Quatre Cippes Sépulcraus et Deux Fragments , 
Ücowerts , en. 1837, sur le Sol de l'ancienne Carthage, par le Major 





lE Humbert. La Haye. 1821. 


234 ADNOTATIO 45 


Klaproth. Ep. I. pag. 8. de oepsfibus swhufus et fom 
specienitbus hic agi putat, quoniam φυλακφήριον Copia 
GAXOA , infus CAbO'TM , foras vero eadem Tgua , caia 
effertur; quod ad vocem caxoA;, πορενς Champol a 
Censura , quam laudavimus, ita vocari a»mulofese ; sod an 
significationem iterum defendere conatus eyt Kleproth. Ep.L 
pag. 19, 20. ' ) 


CAPUT XXV. 





Ὡς καὶ ἐκλείποντε τῷ moro, ovyexAaineap] — De Pon 
corrigens: οὗ xal ἐκλιπόντος τῷ ποταμῷ. συνεκλείπει, d 
refert ad γεώδει. ita ut sit: sé imus , st ferrestre ilii 
Jluvio desit, ipsu rana deést simul; ed quam. explicat 
nem probandam citat Áeliam. de JVat, 4mm. ἘΙ 56. το 
rantem, quum aliquando iter faceret Neapoh BDcaearchia, 
pluviam deocidisse ranarum: sel τὸ μὲν μέρος αὐτῶν ἡ 
πρὸς τῇ κεφαλῇ tone, καὶ δυο “πόδες ἣγον αὐτό" τὸ ἃ 
ἐπεσύρετο ἔτι ἄπλαστον, καὶ ἐώκει ἕς τινος ἴλυος On 
συνεστῶτι. . Non tamen opus videtur ot locus mutet: 
nam , quum ipso illo aquae defectu limus non. asmplius he 
midus sit, atque ita quoque ipse deficiat, recte dicuntu 
ranae deficere, ubi aqua discedit,  Plimus J7s/. Nel 
IX. 51. » Ranae — pariunt minimas carnes migras, qui 
»gyrénos vocant, oculis tantum et ceuda insignes; me 
» pedes figurantur, cauda findente se in posteriores. Mi 
»rumque semestri vita resolvuntur in limum nullo cernea- 
»te, et rursus vernis aquis renascuntur, quae fuere n 
»turae perinde occulta ratione, cum omnibus annis X 
»eveniat." — De rana iterum agitur infra 11. cap. 101. 
et 102. — Caeterum Champoll. in. Zescrzpt. M. C. X. 
pag. 40. D. 66-81. ranam vocat symbolum materiei pri 
"snae , humidae οἱ iuformis ; fortasse ex hocloco Horapollinis. 


HORAPOLLINIS HIEROGL. 1.26.27. 280 


CAPUT XXVI. 


«(αγωὸν ζωγραφοῦσι)] Plutarch. IV. Sympos. Qneest. V. 
cap, S; pag. 670, F. 6 τὲ γὼρ ὀφϑαλμὸς drQveóg. ἐότιν 
αὐτῶν .[:c. leporum], ὥςτε. xai καϑεύδειν ἀναπεπταμένοις 
τοῖς ὄμμασιν" Aelian. de Nat. 4faim. XIII 18. οὐ μὲν' 
ἐπιμιίεε καθεύδων ὁ λαγῶς, xui τοῦτο αὐτῷ ζώων μόνῳ 
wipíiorip, οὐδὲ νικᾶται τῷ ὕπνῳ τὰ βλέφαρα" φααᾳὶ δὲ αὐ- 
τὺν καθεύδειν μὲν τὸ σῶμα. τοῖς δὲ σφθϑθαλμοῖς τηγυιόδε 
ὁμᾷν. dem narrat Plinius Ais. Vaf. XI. cep. 97, med, 
Add. Callimachi Zymn. ἐπὶ Dianam vs. 96. et Suidas .in 
wo&&, -—— Üuod autem ad siguificationem leporis in hiero- 
giyphicis , eam. ihonumenta Aegyptiaca confirmarunt, in 
quibus Jepus , aperiendi vel apertionis signif&catione sae- 
pissime :'occurrit. — Vid. tab. nostr. 42. a. et 42, .ὁ, Ratio 
aum, quam addit Horapollo, ἐσ historiae naturalis serip- 
teribus potius, quam ex Aegyptiorum doctrina, petite vide- 
tir. —— Caeterum Plutarch. l c. awdztum per feporex ab 
feypyptim significatum fuisse dicit: ofvgwoiy δὲ δοκεῖ δια. 
qéípus, ἣν «Αἰγύπτεοε θκυμάσαντες,, ἐν τοῖς ἱεροῖς γράμμασιν 
eor σημαίνουσι τοὺς λαγωοὺς χράφοντες 5 cam tamen ex- 
plimstiunem monumenta nondum confirmarunt. — Champoll, 
ia Jescript. /M..C. X. pag. 16. B. 242. leporem zmemoràt 
syinbolum:  Osirides, 

Klaproth. Op. cit. Ep. I. pag. 6. et H.. pag. 12, 13, 
eperivenez: per leporem indicatam putat secundum doc- 
vimm acrologicam , vocibus cBe, i. e. apertura , porta, e 
Capaxcoq , i. e. epus, ab eadem litera, c, incipientibus. 


CAPUT XXVII. 


Γλῶώῶσσαν ζωγραφοῦσε καὶ ὕφαιμον ὀφϑαλμὸ»]) Trebatius 
ὕφαιμον ὀφθαλμὸν verüt vulneratum oculum , Mero. δια 


296 ADNOTATIO ἂν 


(usque cruentum , Hoesch. oculum cruore suffusum , atque 
huc pertinere putat Graecorum phrases: φοενεχὸν , φοβερὸν, 
ὕποπτον. ἱταμὸν, δριμὺ, ορίγανον, ταυρωπὸν βλέπειν, ἀπο- 
βλέπεσθαι, ταυρηδὸν ὁρᾷν» similesque. .,Pauwio locum cor- 
rigenti sese opposuit D'Orville in Crzt. Panno. pag. 551. ὑπαὶ 
ἃ prosae orationis scriptore usurpatum fuisse negans; prae- 
terea in ea correctione offendere quoque videtur articulus 
ante οφϑαλμὸν ; neque tamen fortasse sine ratione.de Pauw 
vocem ὕφαιμον hic non recte legi opinatur, quum in seqq. 
non addantur rationes, quare per oculum ὕφαιμον sermo 
indicetus fuerit; itaque forte legendum: γλῶσσαν ζωγρα- 
φοῦσι xbki ὑπ᾽ αὐτὴν ogOaÀuóp, aut: γλῶσσαν ζωγραφούσι 
καὶ ὑποκάτω οφϑαλμόν. ta supra, cap. 22.“ ϑυμιατήριον — 
καὶ. ἐπάνω καρδίαν ,. et. infra, hoc ipso cap. γλῶσσαν καὶ 
χεῖρα ὑποκάτω γράφουσι. . Lectionem eam si seqnamur , recie 
quoque. explicari posse videtur quod in sqq. primas parte 
linguae, secundas vero oculis tribui dicit Horapollo. δὶ 
fortasse hic iterum habemus explicationem hieroglyphioi ali- 
cujus non recte intellecti, ocu£? tystéct, qui dicitur, quemque 
in tab. nostr. n. 43. depingendum curavimus; γλῶσσα tum 
erit pars lit. a. indicata , ab oculo illo dependens, (*) Ce 
gitandum forte etiam de deo Thoth , sermonum et eloquer- 
tiae domino, oculum illum Osiridi offerente: vel de eju 
dem oculi oblatione deo Ooh Thoth a cynocephalo facii; 
qualis oblatio occurrit in Champoll. PanzA. 4ez. tab. 30.6. 

οὕτω γὰρ οἵτε λόγοι — συμμεταβάλλοντε,ῖ,͵ — Legendum 
videtur: οὕτοι γὰρ οἱ λόγοι, w. v. À. Ài entm [oculi] 867“ 





(*) Vox γλῶσσα ea ratione, rariori significatione usurpata fuerit, sed 
et supra ad cap. 21. eadem usum fuisse Philippum ad índicandam fistu- 
Iam leteralem vasie.aquarii diximus in adnot. ad eum locum. 


HORAPOLLINIS.HIEROGL. 1, 27. 28. 287 


nones prorsus suni animi, quum secundum motus ejus 
simul varient , mutentur; certe pro illo ore, Cod, Morell, 
habet οἵγε. In seqq. pro εἴπερ, de Pauw legendum conji- 
Cit ἥπερ — orou&toyvamgunde et alter sermo apud degup- 
lios vocantur; quam correctionem si quis cum D'Orvillio 
Cri. -F' ann. 1. c. inprobandam putet, legere poterit διόπερ 
quod ita usurpare solet Philippus. 
Lingua et Manus, secundum Seyffarth, Op. c cit. pag, 182, 

med. et 183. med. Mercurio sunt sacrae, eumque plane- 
tam significant in monumentis astronomicis, 


CAPUT. XXVHI. 


Τριετοῦς — χρόνου] Idem quoque tempus esse, quo quis 
dimidiam partem magnitudinis suae adtigerit , docet Basil. - 
Magn. Zomil. 10. Hexaém. quem. citavit Hoesch. δά. h. 1. 
Áristoteles vero de Gen. Anim. I. 18. sub finem, Vol. II. 
pag. 097. E. idem quinto anno fieri dicit. Caeterum Pli- 
nius in. Z/is/, Jat. differt ab Horapolline; cap. enim 51. 
libri XI. »Primus" inquit »sermo anniculo est," — Ver- 
bum παραποδίζεσϑαι, eodem modo de lingua usurpavit 
Clem, Alex. Paedaz. II. 1. pag. 172. Potter?. καὶ ἡ γλώσσα 
τῇ τροφῇ πιεζομένη τῆς κατὰ φύσιν ἐνεργείας παραποδιόθεῖσα, 
τὴν προφορὰν ἐκδίδωσε τεϑλιμμένην. 

Klproth. Op. cit. Ep. I. pag. 26, 27. hierogyphicum 
loc ratione acrologica explicandum putat; dicens numerum 
ΟΧΟΥ, hic- tantum poni pro /ribus annis; (res autem 
lhgua Áegyptiaca :sourT dici, et annum potum, priori 
006 ἃ :,:' altera ἃ p incipiente; sifenftum vero postea 
qidem Xxap«o, sed primis temporibus :sap«o sonuisse ; 
emque vocém componi ex Xa re£imquere, cessare, e 
pi 05; quae itidem a literis “9 et p incipiunt. 


288 ADNOTATIO 4» 


CAPUT XXIX. 


dior» δὲ μακρόϑεν — ἀέρος φωνὴν] Intelligendum de 
. fulgure , si modo hoc hieroghyphiqgm pertinuit ad. Aegyp- 
tios, Fortasse Philippus hic iterum scriptorem suum minu: 
recte vertit; nam lingua Áegyptiaca fuleur et fomiru, 
eaden voce, bapaBai, indicantur, 

ὃ καλεῖται map ΑΑϊγυπτίοις ovas] Bochart. Zfieros. I. 
psg. 866. vocem ove:i 'ex Árabum lingua explicare. vo- 
luit; at frustra, ut probat Jablonski Opusc. 1. pag. 191. 
ubi docet vocem esse Áegyptiacam o-etd, eamque accipi pro 
μακρόϑεν. — Quod autem articulus hic neutro genere po- ᾿ 
nitur, quum quis exispectaverit 7, praecedente nomin . 
foeminini generis, difficultatem non movebit , qnia Grae 
sic solent per enallagen casum saepe non accommodare verbo, 
sed significato. Cf. Greg. de Dialectis $. 39. Thien 
Gramm. Hom. $. 344. 1. a. 

De Goulianof Op. cit. pag. 15. 16." caput hoc per parc- 
nomasiam explicat: docet Coptice vocem .pcoorr , dista- 
Ham, distare, longinquum esse eadem lingua. oes dic; 
has vero duas voces conjunctas bp«oo'cro-et, non multum 
differre a &apaBai, quo significatur £omdru, fulgur; 
posterius quidem scribi literáà &, sed hanc saepissime cum 
ov commutari in aliis quoque vocabulis Coptieis, vb.c. in 
O'TXON:, pro quo et guo in usu fuisse statuit, 


CAPUT XXX. 





Διὰ τοῦτο δηλοῦντες τὰς πρώτας τροφάφ] 4$ npsret* 
τροφαὶ, ut observavit de Pauw , non recte ab interpretibus — 
redduntur prima educatio; significant primum. welum » 
primum alimentum, Herod. II. 92, fine, scribit Aegyptio? 
qui loca palustria habitarent , antiquitus selitoe fuisse vaca 


HORAPOLLINIS HIEROGL. 1]. 30. 31, 4289 


pepyre.. Plinius ΑΠοέ, Mat. ΧΠῚ 11, sub finem: »man- 
» dunt quoque crudum. decoctumque, succum tantum. de- 
» vorantes." Cf. quoque Casaubonus in 4nzmadv. ad Athen. 
pag. 674, 675. In papyris Gemellarum , Musei Lugd. 
Batavi n, 71, 72, 73 (ἢ inter edulia, in expensa refertur 
quoque papyrus. — Caeterum monnmenta hanc papyri ,.sig- . 
Bificatipomem nondum confirmarunt. Fortasse scriptor hic 
minus. aceurate explicat. hieroglyphicum (papyri volumen), 
quod in tab, nostr. n. 44. depingendum curavimus, quod- 
que pluribus vocibus hieroglyphicis tamquam signum deter- 
minativum addi solet. €f. Rosellini Monum. 4q. et IVubiae, 
Parte II. Tom. I. pag. 332. 

. De €oulianof Op. cit. pag. 27 , caput hoc per acrolo- 
giam. erplicendum statuit; fasciculum enim Coptice dici 
OA, papyraum wapa primum sive antiquum sopn;. 

eb suérixe sive zuíirtnontuxe AW. 


CAPUT XXXI. 


᾿Επειδὴ πᾶσα. γεῦσις τούτοις τελεῖται] De Pauw pro πᾶσα 
γεῦσις, fortasse recte, corrigendum putat zrap&yevoic: nam 
γεῦσις lus; τολεία. dici non potest πᾶσα γεῦσιρ. — Ouod autem 
dicitur omnis gustus servari usque ad ἀρχὴν esónazos, de Pauw 
?ecte quoque vertisse videtur usque ad paries anteriores 
Otis, ente fauces el guttur: oris enim partes sunt duae, 
Üzregpap , et φάρυγξ, secundum Aristot. de Jfíst. funem. 
ET. 11. Vol. HI. pag. 204. A. Plinius Zcsi.. Ya, XI. 37, 
Dned, » Intellectus saporum est caeterie in prima lin- 
?» eua, homini et im paluto." Aristot. l. c. peg. 204, B. 
τὸ δὲ αἰσϑητικὸν χυμοῦ, γλῶττα' ἡ δὲ αἴσϑησις ἐν τῷ ἄκρῳ, 
ἐὰν δὲ ἐπὲ πλατεῖ ἐπιτεϑῇ, ἧττον. — Caeterum hoc et se- 





() Cf, Cl. Reuvens i Epp. ad Letronn$éum Ep. III. p. 106, sqq. 


240 ^ . .. ADNOTATIO 4b 


queris hieroglyphicum de suo.potius addidisse, quam« 
Aegyptiorum doctrina petiisse videtur scriptor. 


CAPUT XXIII, 


'"dnó γὰρ τούτων τῶν ἐτῶν] Aristot. de .Zfési. na. 
VII. 1, in. Vol. II. pag. 362. B. tempus illud describita 
viris, anno decimo quarto. — In seqq. pro “πρὸς rim 
γενέσεως de Pauw legendum putat καὶ τῶν τέκνων yvion, 
Dictio τῆς πρὸς γυναῖκας ovrovcia;,.quodammaodo defaü 
posse videtur loco Diod. Sic. qui II. 28. pag. 137. JZ'essl 
dicit: ἔχρητο γὰρ ταῖς ἐπ᾽ ἀμφότερα συνουσίαες αγαιδήν' κα 
Clem. Alex. δϑύγοημι. III. 7. Vol. I. pag. 537. Pollm 
συνουσιάζεε πρὸς τὸ μὴ πὰρόν. — Dubitari posse vider, 
utrum in hoc cap. et in seq. sive Horapollo male com 
laverit, sive Philippus imperite addiderit; quin et fere ce 
jecerim alterum horum festinanter excerpentem , quae ἀραὶ 
Plinium leguntar Zsz. /Ya4. V. 9. de Nili increment, 
minus recte intellexisse: »justum incrementum est cubit- 
»rum sedecim, — in duodecim cubitis famem sentit; à 
»iredecim etiamnum esurit; quatuordecim cubita hilaria- 
»tem adferunt; quindecim securitatem ; sedeczzm delicias" 
Jam si statuamus' Philippum, sive ex scriptore Graec, 
quem fortasse secutus quoque fuerat Plinius, sive ex ipe 
Plinii libro, apud se adnotasse postrema illa: sedecim de 
licias , vel Graece δεκαὲξ ἡδονὴν, causam videbimus, quam 
ob rem postea sua quoque reliquo operi addens, per ipsum 
numerum sedecim, τὴν ἡδονὴν indicatam fuisse conjecerit: 
in quem errorem quum semel incidisset, facile ulterius pre 
gressus, coctum. igitur, per eundem numerum, sed bis scrip- 
tum, in sacra scriptura expressum fuisse concluserit, Mo- 
numenta autem Aegyptiaca neutrum horum hieroglyphice- 
rum confirmarunt, 





ὶ 








HORAPOLLINIS HIEROGL. 1.32.34. 241 


Klaproth. Op. cit. Ep. I. pag. 9. »azior" inquit » Cop- 
»tice uat sive uet, incipit a litera u, quae quoque prima 
»est vocis ueTCcOoOYv, Lat. sedecim." . Champollioni in 
Censura quam laudavimus, objicienti omnes numeros inde 
&b 11, usque ad 19. ab eadem litera u incipere, respon- 

üt Klaproth in Ep. II. pag. 20, 21. ex omnibus iis nume- 
ris ab Aegyptiis, sedecim electum, ob.rationem ab Hora- 
plline memoratam (*). 


CAPUT XXXIV. 


.llsupsony] Causs. vertendum putat multitudinem , quo- 
nimm tunc manifesta ratio sit, quare phoenici ejusmodi sig- 
hificatio tribuatur; solem enim, quem IIoÀ)v vocari ex pos- 
terioribus hujus capitis verbis ait, quum per eam avem in- 
dicverint Aegyptii, recte quoque eidem animali τῆς πλημ- 

Δευρας sive τοῦ πλήϑεος significationem inesse posse; Caus- 
Sino assentitur de Pauw. Sed faciendum videtur cum iis 
«uui inundationem interpretantur: nam quod solem Πολὺν 
wocari dicit Causs. nititur loco MSS. mutilo, ut infra do- 
Cebitur (1); atque praeterea ubi phoenix in Aegyptiorum 
Xmonumentis repraesentatur, saepissime ei apponitur vas a- 
qurium, quo fortasse inundatio Nili indicata fuit. Cf, 
Ydder in ZncAir. Chron. Math. et.Techn. Vol. I. p. 186. 





ἂν dem AMihr fuisse dictum, qua voce in.primis amor ea lingua signi- 
kar, Cff. J. de Hammer Mithríaca. . Caen et Paris. 1833, pag. 59. 
εἰ ldeler in. Enchir. Chronol. 11. pag. 516. sqq. 

(ἢ) Neque Caussini opiniónem defendit ratio quae additur: οὗ T 
ἦστε πλεῖον κατὰ τὸν κόσμον, quonimm haec sapiunt indolem Graecam , 


fine. 
29 


ν᾽ Addendum -est ; apud Persas: decimum sextum uniuscujusque men- 


εἰ fortasse ab intérprete sunt addita, eodem modo atque supra cap. 17, 


242 /  ADNOTATIO ἂν 


φοίνικα τὸ Oprtoy] Addit τὸ ὄρνεον,» quoniam eti 
supra cap. 3. memoraverat phoenicem arborem, annis 
bolum. — Je phoenice atque de fabulis ad eam avem p 
tinentibus egerunt Herod. II. 73. Aelian. de Nat. 4m 
VI. 58. Artemid. Onetrocr. IV. 49, med.  Philostr. ἢ 
Apollonii IIT. 49. Ovid. Melam. XV. vs. 402. Tad 
.. "dena. VI. 28. Plinius ZVist. Nat. X. 2. Seneca Ep.: 

Pompon. Mela. III. 9. et, quos ad h. c. laudavit Hoe 
Nonnus Jonys. XL. 395. M. Glycas 4£nna. Y. p. 46. 
Greg. Nazianz. Carm. Paraenet. ad Firg. V. 5 
Epiphanius ed JPAysiol. cap. 11. .neyrotfé cap. 
Lucianus in JVavig. cap. 44. Add. Georg. Pisides vs. 10 
Tzetzes CAI. V. 6. vs. 887. Apostolius Cent, XX. prov.: 
et: carmen de PAoenice, quod Lactantio vulgo tribuit 
Phoenicem in monumentis Aegyptiis repraesentatam edi 
runt Galli docti in Magna Descript. dez. Antiq. Vol 
tab. 60. fig. 22, tab. 78. fig. 16, tab. 80, fig. 17. q 
eitavit Ideler Op. cit. pag. 185. nota. 1. 

πάντων γὰρ ἐπιβαίνέε καὶ πάντα ἐξερευνᾷ ὁ ἥλιος) 
cum Pauwio legimus ex Cod. Morell. reliquis habenti 
πάντας ἐξερευνᾷ. Aelian. de Jat. «πέρι. XVI. 5, m 
"Ad yacDEvra δὲ τὸν πάντα ἐφορῶντα ἥλιον of αὐτοί φασι, x: 
Notum est solem ἃ péetis et in primis ab Homero v« 
Ὑπερίονα: propterea quoque in 0d. M. 326. 

* Hélvoz 9^ ὃς πάντ᾽ ἐφορᾷ xa) πάντ᾽ maxovss. 

quem versum citavit Diod. Sic. I. 11. pag. 14. JJ/es 

εἶϑ᾽ οὕτω πολὺς " ὀνομασϑήσεται)]  Faciendum | fortasse c 
Hoeschelio , pro πολὺς legenti t0Àvóq Oa uoc s quam c 
rectionem probavit quoque Jablonski in PanzA. ez. 
eap. 1. $..11. Nomen. Osiridis quem. .multi solem e 
epinabantur, (cf. vb. c. Plut. de 7s. e£ Os. cap. ! 
p. 373. B, sqq.) nonnullos interpretatos fuisse πολυόφϑι 


HORAPOLLINIS HIEROGL. 1. 34. 243 . 


μὸν docent Plütarch. 1, 6. cap. 10. pag. 354^ F. (ἡ Diod; 
Sic. I. 11. pag. 14. JJ'essel, Eusebius Praep. Ewuang.T. 
eap. 9. Cff. Jablonski PanzA. 46ρ. II. cap. 1. $. 10. sqq. 
Opusc. I. pag. 187, et &dn. Te Wateri ad eum locum. 
Quod autem idem Plutarch. l. c. et iterum cap. 50. p: 871. D. 
dicit: τὸν γὰρ βασιλέα καὶ κύριον "Ὄσιριν ὀφθαλμῷ καὶ 
σκήπερῳ γράφουσιν, partem saltem , monumentis confirma-- 
tum est, in quibus Osiris scribitur oculo et throno. — 
Οὕτω vertimus praeterea , ideo; qua significatione saepe ἃ. 
scriptoribus, N. T. usurpatur. Cf. Schleusn. in Zex:co. 
Futurüm ovóuacSro:ze: Mercerus defendi posse statuebat, 
dicens illud , prouti fit in lingua Hebraica pro praesenti esse 
positum , eodem modo atque in seq. cap. fine ἀποδοθήσεται. 
Mferri quoqué possit, si versionem hic habeamus libri 
Áegyptiaci, in hoc futurum usurpatum fuisse. pro praesenti 
ve praeterito , cujusmodi temporum mutationem interdum 
feri in Coptica lingua docet Tattam Gramm. Ling. Aeg. 
p. 131. Sed iirum tunc sit, Philippum in hoc tánturn et 
in seq. cap. non vero alibi, ejusmodi hebraismo vel Cop- 
the linguae idiotismo fuisse usum, 

᾿ Secundum Klaproth Op. cit. Ep. lI. pap. 20. ): phoenis 
tpud Aegyptios indicabat vefusfa£em ,- antiquum , dii- du- 
rms, οἱ δ,εϊέ inundationem , quoniam Coptorum ArlAC 


. - ΄ 





(ἡ ὡς τοῦ ar « oc τὸ πολύ" τοῦ δὲ »Qvw; τὸν pre Aiyvitvia 
reri φράξοντος; O*J, sive (0*9 Coptica lingua significat esultum ; 
Ipi facere, actionem; hac vero voce utrum oculum quoque indicaverint 
Aegyptii, affürmare non audeam; sed in hieroglyphicis octo, euudem 
faciendi: siguificationem. iribuendam esse monumenta. docuerunt. Altero 
loco , eap. 52. pag. 368. B. ipse Plutarchus vocem ipi faciends signi- — 
featione accepisse videtur: ὁ yàg "Ὅσιρις ἀγαϑοποιὸς, τοὔνομα πολλὰ ᾿ 
φράξει, οὖχ ἥκιστα δὲ κράτος ἔνεργ A καὶ ἀγαθοποιὸν, 
ὃ λέγουσι." 


23" 


244 ADNOTATIO 4b 


aniiquus , velus, et aunipi vel avTHC, quibus nomin 
bus JVilus vocetur, ab eadem litera incipiant, atque τὰ 
AAAOH, qua phoenicem ab Aegyptiis vocatum fuisse statuit 
cf. quoque Ep. II. pag. 35-37. ubi tefutare, conatur Chn- 
pollionem , in Censura quam laudavimus , vocibus aaaos 
et AY'THC originem Graecam tribuentem. 

Apud Seyffarth pag. 161. med. pAoenzx Solis atqueJori 
planetarum symbolum vocatur, - 

CAPUT XXXV. 


V 


Διὰ πεντακοσίων ἐτῶν παραγίνεται De Páuw numem 
annorum corruptum dicit, eum nimis exiguum putans, 
quum Lib. 11. cap. 89. cornici quadringenti anni tribue 
tur, et basiliscus hujus libri, cap. 1. ex correctione, qua 
ad eum locum proposuit, dicatur pertinere ad  serpentim 
genus μόνον οὐκ ἀϑάνατον: itaque non dubitat »quin ipe 
» Horapollo vel septem annorum millia, vel annos saltem 
» mile quadringentos sexaginta et unum phoenici pro vitat 
» spatio adsignaverit." Sed Codd, consentientibus locus me 
tandus non videtur; quum, etiamsi concedamus hoc capi 
uti et praecedens ab eodem atque reliqua, scriptore es 
profecta, (quod tamen ob styli differentiam minime pn 
certo haberi potest) tamen recte phoenicem omnium animx- 
lium diutissime vivere, Horapollo dicere potuit, vel quir 
gentis tantum annis ejus vitam circumscribens; ita enim 
centum annis superat aetatem cornicis; et cum  basilixo 
comparari non potest, cui immortalitatem ab Aegyptiis tri- 
bui dictum est supra cap. 1. Praeterea i ipsi veteres dissen- 
tiunt de aetate phoenici tribuenda. Chaeremon Aegyptius, 
apud Tzetzem ; 7000 annos illi adscribit: Nonnus 1000; 
Plinius 660, vel, ut nonnulli legunt, 540. Cum Hora- 
polline faciunt Herod. Aelian. Glycas, alii. — Cf, in pri- 








246 ADNOTATIO 4» 


CAPUT XXXV . 

ἶβιν ζωγραφοῦσι)] De ibide cff. Herodot. H. 65, 15, 16. 
Aristot. de Zfist. nim. IX. cap. 27. Tom. II. pag. 428,0, 
et de Generat. nim. III. cap. 6. pag. 654. OC. Di 
Sic. I. 87. pag. 98. Aelian. de δαί. 4mim.. L. 38, 1. δ, 
38, VI. 46, VII. 45, et X. 29. Strabo XVII. pag. 1109. 
(823. D. Casaub.) Plutarch. de 7s. et Os. .cap. 75, md. 
pag. 981. C. de Soleriia mim. cap. 20. pag. 974 C 
Sympos. IV. Quaest. V. cap. 2. p. 670. C. et EX. Quaest. Ill 
cap. 2. pag. 738. E. Theon. Progymn». cap. 2. pag. 12. 
(Ed. Heinsii) Pompon. Mela III. 8. Euseb. Praep. Euax. 
— peg. 492. Clem. Alex. Sírom.. V. cap. 7, fine. pag. 6l. 
Philo pag. 516. Cicero de Naf. Deor. 1. 36, 1]. 90 
Tuscul. V. 27. Plinius Zist. Nat. VIII. 27, X. 31, 
XXX. 7. Ammianus Marcell. XXII. .cap. .15. Solm 
eap. 32, — Caeterum ipsum hujus avis nomen Aegyptiacum 
est ei... Off. La Croze in. Lexico, et Te Water ad Opex. 
Jablonskii IJ. pag. 94. 

τὸ ydo ζῶον “Ἑρμῇ ὠκείωται] ΟΝ, Plalo- in  Phaein 
pag. 212, fine, et quos in adnot, praec. laudavimus.  4felias. 
l. c. X. 29. rationem áddit, quare Mercurio in primis har 
avem càram esse statuerint Áegyptii: ἐπεὶ: Poux τὸ εἶδος τή 
φύσεε τοῦ λόγου" τὰ μὲν χὰρ μέλανα ὠκύπτερα wd) vt Oe 
μένω καὶ ἔνδον ἐπιστρεφομένῳ λόγῳ παραβάλλοιτο ἄγ" τὶ 
δὲ λευκὰ τῶ προςφερομένῳ τε καὶ dxovouívo) ἤδη. καὶ (muy 
ρέτῃ τοῦ ἔνδον καὶ ἀγγέλῳ. ὡς ἂν εἴποις.  Cff. Jablondi 
in. Panth. Aeg. V. cap. 5. S. 6. Champoll. in Panik. 
4eg. ad tab. 30. e. in Descript. M. C. .Y. pag. 46. B. 
18& — 187. in opere de Zierogl. Pet. ez. Eixplic. tab. 
n. 80, 108. ὁ, Quibus locis quoque docetur, in sacr 
scriptura deum Thoth , i. e. Mercurium , significari per ἐδέ- 
dem. Cf. tab. nostr. n. 45. 








248 ' ADNOTATIO ἂν 


dum, atque intelligendum τὸ ὄρνεον, aut simile quid , veluti 
supra ad cap. 29. pag. 238. vidimus; vel statuendum ea 
hic adverbialiter sumi. Alia res est, ubi substantivo, rem 
aliquam 'per se spectatam indicanti, pronomen neutro ge- 
nere additur; de quo egit Stalbaum ad Plat, de AHepub/. II. 
cap. 6. pag. 363. A, aliisque locis, Cf. quoque Matthiae 
Gramm. Gr. S. 439. 


CAPUT XXXVII. 


Οὐρανὸν δρόσον βάλλοντα ζωγραφοῦσι)] In Aegypto, ubi 
pluviae sunt rarissimae, in earum locum succedit ros, quando 
Nilus non exundat. Theophr. Z/st. Plant. VIIT. 6, "Er 
«Αἰγύπτῳ καὶ Βαβυλῶνι, καὶ Βάκτροις, ὅπου μὴ ὕεται 
ἡ χώρα, ἢ σπανίως, αἱ δρόσοι τὸ ὅλον ἐκτρέφουσιν. Gf. 
Jablonski in Panih. 4 eg. Lib. YII. cap. 4. $. 12. — 
Champoll. in Pani. 4eg. tab. 15. (A) edidit symbolum 
dei Thoth Trismegisti, quale in plurimis aedibus sacris Ae- 
 gyptiorum conspicitur: constat autem illud symbolum globo, 
rubro colore picto, alisque instructo deorsum versis , vt- 
risque coloribus distinctis; Uraei duo, supremae potestatis 
insignia, pendent ab utraque parte a globo eo, in capiti- 
bus ornati symbolis imperii regionis superioris et inferioris; 
denique ab inferiori globi parte descendunt £res parvorum 
iriangulorum series, qui singuli se invicem tangunt; his 
triangulis Vir Doct. putat aut /wmen indicari, aut rv- 
rem , per quem secundum Horapoll. doctrina atque scien- 
4ia significata fuit, quae omnis ad deum Thoth Trismegi- 
tum referebatur. 

τὰ δὲ σκληρὰ μένοντα ——- αἀδυγατεῖ τὸ αὐτὸ ἑτέροις ἐκ- 
τελεῖν] Νοῖδῃαα constructio: ἐκτελεῖν τὸ αὐτὸ τὰ σκληρὰ; 
veluti ποιεῖν τινά τι. 





250 ADNOTATIO 4» NOS 


significatur; plerumque. tamen praemittuntur alia duo, (vid. 
tab. nostr. 46. c.) quibus secré notio inest (*).' 

ἐφ᾽ oU xal παιδεία παῤ αὐτοῖς σβῶ καλεῖται, ὅπερ ἐστὶν 
δρμηνευθὲν., πλήρης τροφή} | Jablonski; Opysc, ἢ. - pag. 274. 
-confirmat. docírinam Aegyptis cBu) vocatam fujsso; quam 
vero Horspollo addit explicationem hujus-vo(is, , quasi: sig- 
nificet plenum nulrimenium , si omnino vera sit, ad oceul- 
:tas Áegyptiorum scientias pertinere putat. Ádnotat autem 
Te Water ad eum locum; Trillrum in Observ, Critic. 
pag. 465. opinatum esse: vocem ofi & tesponderé. Hebree- 
orum J3i?, qua satur:tas significatur. 

ἔστε δὲ παρ᾽ αὐτοῖς ἱερογραμματεῦσε xal βίβλος ἱερὰ, 
καλουμένη ἀμβρὴς] lta hunc locum recte distinguit de 
Pauw, neliquis post βίβλος. comma. poneritibus, atque e 
ratione vocem Graecam prave eum.:Áegyptiaca junpentibu: 
nam ἀμβρὴς nomen esse Áegyptiacum jam indiesverit 
- Merc. ad h. l. ab Jablonskio tamen in Collect; Focum 4a. 
non eiplicatur; at agit de 60 76 Water in afugfuaréo ;.qu&d 
collectioni ei addidit, ubi monet se nomen illüd. alibi s«. , 
-legisse, neque illud exstare in JAex$co: La. (rozii. - Àpud- 
Hesychium "4ufoitew explicatur, ϑερᾳπεύειν ἐν. τοῖς $0» 
"quod tamen de Pauw putat huc trahi non posse. Clen- 
Alex. Strom. VI. cap. 4. pag. 758. .Polterz, inter Àegy— 
Horum sacerdotes recenset quoque JJogrogógots, . quorutam- 
erat cognoscere sex libros Hermeticos ad medicinam pati— 
nentes; τὰς δὲ λοιπὰς ἕξ «οὗ Jlacrogópot , ἰκτρικὰξ dica; — 
“περί τὲ τῆς τοῦ σώματος καξασκεύης., x«i περὶ νόσων) wC— - 
-στερὶ ὀργάνων, “καὶ φαρμάκων wai περὶ. οφρϑαλμῶη y: καὶ vm 
-τελευταῖον περὶ τῶν γυναικίων. ᾿ 


' us DI 





(*) Nisi in seqq. rationem addidisset scriptor , quare κόσκινον fem 
liqéis signis addérent Aegyptii, ex ipsa "bujus hieroglyphioi figuram 
jualis in monumentis apparet , conjici posset , pro κόσκεγον legendus 
sse ϑέλτον, aut simile quid. 


HORAPOLLINIS HIEROGL. 1. 38. . 201 


masc 


τοῦτο ἐκ τῆς καταχλίσεως τοῦ ἀῤῥώστου σημειούμενοι) Vox 
᾿πατακλέσεως hoc. loco de /empore-qno aegrotus decumbere 
inceperit ; accipienda videtur , praecipue ob locum Papyri 
Ánatasiani , qui in Museo Lugd. Batavo servatur, n^. 76. 
Cdumna Graeca 11. vs. 1 , sqq. ubi haec legüntur: 

Δημοκρίτου (*).egaipe (S). Προγνοστικὸν ζωῆς καὶ 9a- 
viov. Τνγῶθε" πρὸς “τὴν (( ([) ανέπεσεν ψοσῶν» καὶ τὸ 
ὄνομα τὸ ἐκ γενετῆς" συμψήφισον τὴν (C (**), καὶ βλέπε πό- 
σαι αἱ τριάκαδες (S6) χίνονται, καὶ τὰ περιλειπόμενα τοῦ 
ἀριθμοῦ κατανόησον (l|) εἰς τὴν σφαῖραν" καὶ ἂν ἢ ἄνω 
ἡ Ψῆφος , ζήσει" ἐὰν δὲ κάτω,, τελευτήσει. 





ΟἿ In NS. δημοίρτους. Süb Democriti nomíne plura exstant scripta 
hemina, Cf. vb. c. Cl. Rcuvens Epp. ad Letromium Ep. ἘΠῚ. p. 73, sqq. 
'-(9) Sphasrae memime indicxri videtur ἑαδεοῖξα ἰδία, im qua certo er- 
&se, fortasse ex dectrina astrologica , 30 mumeri sunt dispositi — ΄ 

(ἢ) πρὸς τὴν (( ἃ. e. σελήνην; jemam saepe signifücare mensem, 
dimus supra m adm. ad cap. 4, pag. 138. 

(Ὁ) Ia XX. δενφήφισον τὴν (ζ Seas ee idetir: auweró, qui 

si GemmRes mumeros nomimis aegrotantis computes , adde meuseus 
ilum, sive mmmerum meusis illius, im quo decubuerit, ita ut, si vb. e, 
gro Demecrii momen sii, mensa sddendus sit mmere 822, qui 
decem literis, 4, v, n, o, x, Q, 5, τ, o et c, efficitur. 

($$) !n RS. « τραχαδες. 

(T) !a ΜΞ, zerexevosr. 


452 ADNOTATIO ἂν 


Democriti Sphaera. | Prognosticum vitae et. mortis, 
Cognosce. qua. ἔμπα [i. e. in quo mense (7)] decubuerii 
uegrotans , οἱ nomen a natalibus [i. e. nomen quod à 
die natali datum fuit]; compute lunam, et vide, qui 


irigesimae [sc. mensis dies] efficiantur , et reliqua w- 


meri considera in sphaera ; ei si in superiori parie εἰ 
wumerus, vivel ; si vero in inferiori , morietur. 


μι Q5 C» Qv | ὦ ὦ ui CO bo μὰ 





ἐπειδὴ μαϑὼν γράμματα — ἐλήλυθεν} — Nonnulli Codd. 
articulum addunt, ó μαϑών ; sed etiam apud meliores scrip- 
tores Graecos, saepe omittitur, ubi aliquid non certo dt- 
finitur. Cf. Stalb. ad Plat, Gorgiam cap. 76. p. 520.E. 
Ita apud eundem de Legibus pag. 795. B. legitur: Jug 
ρεε δὲ παμπολὺ μαϑὼν μὴ μαϑόντος καὶ ὁ γυμνασάμενος 
τοῦ μὴ γεγυμνασμέγου. Of. Matthiae Gr. Gr. in Obs. εἱ 
$6. 271. — Perfectum ἐλήλυϑεν, hoc loco usurpatur de e 
certissime eventura; neque hoc sine exemplo meliorum scrip- 
torum; vb. c. Demosth. de Symm. in. pag. 178. vs. 17. 
: Jeiskii, Add. quoque Matthiae Gr. Gr. $. 600, Clarke 
ad Homeri 77. Α΄. 37 ; quem laudavit Ernesti ad Xenoph. 

JMemorab.Y. 4. $. 2. Zeunius ad Xenoph. Cyrop. VI. 4. $.6. 
.. Klaproth Op. cit. Ep. I. pag. 21. Ziferas degyptiacas, 
eruditionem. vertit κα, ftnmem kun, atramentum «Aue 





GÀ &RAVAAR CUAAG! we e ve eve vwpe ame prpye xt re Ae δι 


nem antea in Áegypto maxime fuisse honoratum, ; 
vero solus animalium, carnes Ápis a Cambymse | 
gustasset, non amplius eum primum locum obtin 
ter animalia divinis honoribus culta, Ita enim le 
Plutarchi esse accipiendum. recte docuisse . videt 
tenbachius, —— Hic autem ab Horapolline indicari pu 
aureum , /Sjacal plerumque dictum; cui .animali , i 
glyphicis inscriptionibus saepe scrióae significatio t 
videtur, ita certe accepit Champoll. in sigillo Spk 
quod memorat in Jescrip. M. C. Χ΄. p. 70. H. 1: 
que in tab. nostr. depingendum curavimus n. 47. a. 
sime quoque per idem animal prophetam. significa: 
menta confirmarunt. : Vid. tab. nostr. 47. 6. 47. ὁ 

χρὴ πολλὰ μελετᾷν, ὑλακτεῖν. τε συνεχῶς, καὶ dmny 
.Fortasse ὑλακτεῖν accipiendum de υἐσαπαο, dequ 
num vitiis reprehendendis ;' ἀπαγριοῦσϑαε, quod 
significat ezacerbar: , hic 'verti poterit severum ess 
Caeterum de canum . vigilantia et judicio egit : 
— :Hepubl. YI. cap. 16. pag. 376. À. B. quem locum 
observavit Wyttenb. ante oculos habuisse videtur ἢ 





"(C ) Et hodie in Aegypto camum '"mumiae plures inveniun 
anuseis servanítnr, 





256 ADNOTATIO 4b 


cap. 6. accipiler vocatur: εἴδωλον ἡλίου. Attamen mds 
fortasse statuemus, vocem εἴδωλα errore huc ex pne 
dentibus esse translatam, pro σώματα, vel Có, aut tmi 
quadam, — Quod autem dicitur, per .caseem in hiergy 
phicis indicari enfaphtasten , monumentis Aegyptiacis e 
firmatur; nam deus Ánubis, quem capite cans aurei é 
fingebent Aegyptii (cff. vb. c. Plutarch. de 75. εἰ ( 
cap. 44. pag. 368. E. Diod.Sic. I. 87. pag. 97. JFas 
Proclus in :Plat. Po/t/. pag. 417.) cadaveribus condiaá 
praeérat; et in loculis mumiarum, aliisve monumentis ide 
ille deus saepissime pingitur stans juxta mumiam in lectis 
jacentem. — Cf. tab. nostr. n. 47. e. Add. Champoli 
Descript.. .M. C. X. pag. 34. À. 751, sqq. 

᾿ ἐπειδὴ τοῦτο τὸ ζῶον — ἐλαφρότερον ἔχει] — Interpres 
ἐλαφρότερον retulerunt ad σπλῆνα, vertentes: spZenem, qe 
niam hunc. inler caetera, animalia. levisstmum abel; v 
prehendit eos de Pauw , qui ἐλαφρότερον arcte. conjunge 
dum putat cum ἔχει, et reddendum: quomsam Aoc anim 
prae caeteris bona, valetudine gaudet. "Verum quida 
est veterum nonnullos putasse canes tribus tantummodo me 
bis laborare, rabie, angina et podagra, (eff, Aristot, é 
Hist. 4nim. VIII. 22. pag. 402. C. et, quem citavit d 
Pauw, Aelian. de δαί. Anim. IV. 40.); sed vereor ἃ 
significatio ista, qua ἐλαφρότερον ἔχειν dicatur pro óp& 
ἔχειν; recte probari possit, Fortasse pro ἐλαφρότερον legtt- 
dum erit μακρότερον ; nam canibus magnum esse splenen, 
idem docet Aristoteles, quem citavit ad h. 1. Hoesch. & 
Part. 4nim.VI. 12. Vol. II. pag. 535. D. τὰ δὲ sroAvepdi 
πάντα μάκρον [sc. splenem: habent] οἷον ὗς, καὶ ἄνϑρωπεα 
καὶ κύων quam conjecturam . 8] admittamus , rationem vt 
debimus, quam ob rem per canem significari spZenem s 
tuerit scriptor; quoniam hunc majorem quam reliqua ani- 


HORAPOLLINIS HIEROGL. I. 39. 207 


milia habeat illud animal, et morbi, quibus praecipue la- 
borat, ex eo oriantur. 

καὶ oi ϑεραπεύοντες τὸ ζῶον τοῦτο ἐν roig κηδείαις] Κη- 
δεία veluti et κῆδος in primis usurpantur de exsequzis et fu- 
wribus, Diod. Sic. I. 21. pag. 25. 77'essel. rip&» ὡς 
90» τὸν "Ὄσιριν, καϑιερῶσαι δὲ καὶ τῶν γενομένων παρ᾽ 
αὐτοῖς ζώων ἕν ---- καὶ τοῦτο ἐν μὲν τῷ ζῆν τιμᾷν --Φ- 
με δὲ τὴν τελευτὴν τῆς ὁμοία; ἐκείνῳ κηδείας ἀξιοῦν. 
Suidas Κηδεία" ταφὴ, ixqogá. Sunt igitur oí θεραπειίοντερ 
τὸ ζῶον ἐν rai; κηδείαις, veluti recte observavit de Pauw, 
οἱ ἐνταφεασταί. ParWculam δὲ, quam nonnulli Codd. in- 
srtam habent post Q«oezeorre;, omisimus auctoritate Codd. 
Periss, À ," B. quoniam hic supervacanea videtur, — Cae- 
terum aut hoc caput minus recte a sequenti separatur, quod 
statuit de Pauw, aut in initio capitis verba: ἡ ἀρχὴν ἡ δι- 
καστὴν errore sunt inserta; quum reliqua illa: ἑερογραμμα- 
τεὺς, προφήτη:., ἐνταφιαστῆς, σπλὴν, ὄσᾳρησιῷ, γέλως et 
πταρμὸς , per unum canem significentur, ἀρχή vero et δι- 
καστὴς per canem et vesfem regiam. — Quod autem ad 
splenem , odoratum , risum εἰ sternutamentum , vix ere- 
diderim ea cans hieroglvphico ab Aegvptiis fuisse indicata. 
Statui fortasse potest, Horapollinem hoc loco deum Ánubin, 
canino capite insiznem , ob muneris similitudinem, mortuos 
ad inferos deducendi, confudise cum Mereurio (^) ; huic 
enim planetae astrologi, nonnulli certe , splexem , odora 
ium. et. sternutamentum tribuere petoerunt; de odorotu 
adnotavit Seyffarth, quem infra laudabimus; risus vero «e- 
e 
() "Plutarch. de Is. et Os. ca. 1), peg 225. B. ὧι 2c τὸ 


κύνα κυρίως *Eonuz» AÉyoi0.3, €L4£ t: L6: το τ λσκεικσι rt τὸ 
ἄγρυπνον, καὶ τὸ φιλόσυσον, τ. τ. 2. λῶστυ €Bp. “4. pep. 95E. Ὁ 
δὲ — καλούμενος épiter εὐκλυς, acele riráe cen, re. «ἴα. τὰ 
εὖδος ἀπερκάτεται,. 





lk 


258 "X ADNOTATIO AD 


cundum astrologorum doctrinam, pertinebat ad Solem, ἃ 
Hermes apud Stobaeum eleg. I. $. .14. vs. 12. pag. IA 
JHeerenü (ἢ). 

Klaproth Op. cit. Ep. I. pag. 17. per canem, qa 
οοθιο et CKOO! Coptice dictum fuisse statuit, signikm 
putat sacrum scribam càb, sive Chori, ridere cus, 
odoratum, ceo, et magistratum vel. judzcem ciu, 9 
niam omnes hae voces ab eadem litera, c, incipiant; qi 
autem canis slernutamentum indicare dicitur, explia& 
alio nomine, quo canis etiam a Coptis nominetur qu 
eop, eoop (T); sernuiare autem" Coptice eepoey i 
eadem litera, e, incipere. "Vocibus coeic et cum 
quibus canem significari, praeéunte. Jablonskio , negwei 
Champoll. in Censura , quam saepius laudavimus, harc 
nificationem, iterum vindicare conatur Klaproth in Ej.l 
pag. 91, 32. 

, Secundum Seyffartb. Op. cit. pag. 143, sub fms, 
Scriba , vates , vespilio εἰ odoratus ,. Mercurio plut 
Sacri erant, quum et ipse canzs'ad eundem planetam * 
ferri soleat; add. pag. 183, fine. 


CAPUT XL, 


σχῆμα γυμνόν") Merc. legendum conjicit, σχήματι γυμ 
aut accusativum ita explicandum, ut pendeat ἃ ραγίομ 
παρακειμένην ,), ex vi praepositionis; aut denique distingt 


(*) Secundum Oneirocritas splem significat risu.  Artemid, L ἐ 
fine; Σπλὴν δὲ ἡδονὰς xal γέλωτα. | 

(T) At canis Coptice non ita vocatur, verum O^CeCOp, vel 070 
quod enim asserit Klaproth , syllabam ΟὟ articulum esse indefinitz 
ad ipsum nomen proprie non pertinentem, monumentis hieroglypi 
inprobatur, in quibus camis O'rep, vel si vocalem addas OTt 
dicitur. Cf. Rosellini Monum. Aeg. et IYub, P. II. Vol. I, pag. ! 


HORAPOLLINIS HIEROGL. 1. 40, 41. 259 


dum post παρακειμένην», ita ut σχῆμα γυμνὸν per se intelli- 
gatur. Priorem rationem -probandam eenset de Pauw , qui 
. recte rejecisse videtur Caussini oonjecturam , conjunctionem 
transponentis hoc modo: προςτειϑέασι. τῷ κυνὶ (jacit 
στολὴν παρακειμένην καὶ σχῆμα γυμνόν. . Locus corruptus; 
nulla harum conjecturarum. satis explicari videtur; fortasse 
duo haec verba sunt rejiciende ; ad sensum certe non re- 
quiruntur. Quod autem per canem significari dicit Horapollo 
magisiraium , ea interpretatio: monumentis nondum con- 
firmatur; sed Plinius, quem citavit ad ἢ. 1. Mercerus, 
Hist. Nat. VY. 30, med. »At ex Africae parte" inquit 
' »Ptoembari, Ptoemphanae, qui canem pro rege habent, 
»motu ejus imperia augurantes Áuruspi oppido longe a Nilo 
»sito." . Idem fere de pum gente quadam narrat 
Aelien,. de JI Yat. nim. VH. 
obwont] De verbo num vidimus supra ad cap. 6. 
" pg. 148. — Caeterum aliam quoque canis significationem 
hieroglyphicam: memoravit Clem. Alex. Strom. V. 7. p. 671. 
Potleri: εἰσὶν δὲ οἱ τοὺς μὲν τροπικοὺς πρὸς τῶν κυνῶν 
᾿μηνύεσϑαε βούλονται, οἱ δὴ διαφυλάσσουσι καὶ πυλωροῦσι 
τὴν ἐπὶ νότον καὶ ἄρκτον πάροδον τοῦ Ἡλίου. Quam Cle- 
mentis explicationem partim saltem veram esse, monumenta ' 
Áegyptiaca docuerunt, in quibus per duos canes aureos , 
tstlodes duorum tropicorum indicari solent, Cf. Champoll. 
in Jescript. M Ο΄. Y. pag. 48. B. 330-333. : 


CAPUT XLI. 


Ilacrogóoov]  Causs. recte reprehendit interpretem ver- 
tentem eum qut sacrum geslat palliwn,  Significatur au- 
tem sacerdos ille qui aediculam dei sive sacellum porta- 
δαί,  Memorantur quoque Παστοφόροι ἃ Diod. Sic. I. 29, 

24" 


260 ADNOTATIO κἂν 


med. pag. 34. J7'essel. et a Clem. Alex. Strom. VI. 4. 
pag. 758. Potteri; cff. etiam Porphyrius de 4bsttn. ΤΥ. 8, 
Cuperus in. Zarpocr. pag. 130.  Creuzer de Symb. εἰ 
AMythol. Pet. Tom. 1. pag. 247. nota 10.  Jablonski in 
Panth. deg. Lib. II. cap. 2. $. 4. Apud Plutarchum de 
Js. et Os. cap. 3. pag. 352. B. dicuntur ἑεροφόροι. — Cae- 
terum Horapollo ante oculos habuisse videtur hieroglyphi- 
cum, quo er doctrina Champollionis, ipsum illud sace- 
jum indicatum fuit; cf. ejus operis de Zfzerogl. 7 et. Aeg. 
tab. gen. n. 293. tab. nostr. n*. 48. 


CAPUT XLII. 


ἱΩροσκόπο»]: 'f29ooxómo; est ex eorum sacerdotum Aegyp- 
tiorum numero , qui astronomiae in primis operam dabant. 
Cf. Clem. Alex.. Strom. loco, quem supra laudavimu, 
ubi docet ad eorum insignia pertinuisse ὡρολόγιον xal φοί- 
ψιχα , eosque ediscere debuisse quatuor libros Hermetico:: 
τὸ. μὲν, — περὶ τοῦ διακόσμου τῶν ἀπλανῶν φαινομένων 
ἄστρων" τὸ δὲ, περὶ τῶν συνόδων καὶ φωτισμῶν ἡλίου καὶ 
σελήνης" τὸ δὲ λοιπὸν, περὶ τῶν ἀνατολῶν. Apud Porphy. 
de Abstin. YV. S. 8, fine, dicuntur ὡρολόγοι. 

ἐπειδὴ αἱ τροφαὶ τοῖς αἀνϑρώποις ἀπὸ τῶν ὡρῶν nwit- 
ζονται] Trebat. Quod τη horas homines cibum pareil; 
ὥραι fortasse quoque intelligi possunt emm? fempestales, 
quarum vicissitudines fruges afferunt, ita ut sensus sit: quo 
niam nutrimentum hominibus ab anni tempestatibus prat- 
beatur. — Caeterum non crediderim ejusmodi hieroglyphi- 
cum in monumentis Áegyptiacis inventum iri, 


CAPUT XLIII. 


"Ayvdav]  Trebat. quoque in suo Cod. αγγοίαν legit: 
nam vertit Ze»orantiam; praeterea in seqq. pro καϑαρμὺς; 


 HORAPOLLINIS HIEROGL. .I. 43, 44. 2261 


aliud quoque habuisse videtur, quum reddat: gud Àis 
duobus elementis omnis corruptio fiat. | 
πῦρ καὶ ὕδωρ) Porphyr. de fbstin. IV. $. 9, med. 
dicit Áegyptios aquam et zgnem maxime ex omnibus ele- 
mentis coluisse; cf. quoque Eusebius. JPraep. Euang. 
ΠῚ. 4. — Haec quoque Horapollinis explicatio monumentis 
confirmatur, in quibus flamma et vasculum ex quo aqua 
defluit, purctatem , purificationem significant. Cff. Cham- 
poll. de Zierogl. Jet. deg. tab. gen. 324. et tab. nostr. 
49.*a. 39. ὁ. 


CAPUT XLIV. 


: Mco;] De Pauw scribendum putat μῖσος. Plutarch. 
de Is. et Os. cap. 32. pag. 363. F. ἱέρακι δὲ τὸν ϑεὸν 
Tospovoiy , iy8Vi δὲ μῖσος, ὥςπερ εἴρηται διὰ τὴν θαλάτταν. 
Clem, Alex. Strom. V. pag. 670. Potteri. ὡς ὅ ἰχϑὺς μί- 
σους [sc. symbolum est]. 

διὰ τὸ τὴν τούτου βρῶσιν μισεῖσϑαι xol μεμιᾶσϑαι ἐν τοῖς 
ipei] Piscibus sacerdotes Aegyptii non vescebantur. Herod. 
Π 37, fine: ἰχϑύων δὲ οὔ σφε ἔξεστι πάσασϑαι. Plutarch. 
de Is, et. Os. cap. 7. pag. 353. D. oí δὲ ἱερεῖς ἀπέχονται 
πάγτων [sc. ἰχϑύων]. Sympos. VIII. Quaest. VIII. 2. 
Bg. 729.-À. ᾿Ιχϑύων δὲ καὶ τοὺς ἱερεῖς ἴσμεν ἔτι νῦν 
ἀπεχομένους. et cap. 3. ibid. D. ἴχϑυων δὲ ϑυσιμος οὐδεὶς. 
οὐδὲ ἱερεύσεμός ἐστιν. Α44. Clem. Alex. ϑέγοηι. VII. cap. 6, 
Bg. 850. Porphyr. de 4bstin. IV. 7. pag. 814. Julianus 
Ür. Y. pag. 176. B. quorum nonnullos laudavit Wyttenb. 
M Plutarch. de 7s. οἱ Os. 1. 1. Cf. quoque ipse Horapollo 
Wpra cap. 14, fine. Plutarch. ll. cc. aliam hujus sacer- 
dotum Aegyptiorum abstinentiae rationem memorat: quo- 
nion pisces sónt cibus. neque necessarüus , neque aq. cu- 
"losilale liber; el quoniam vilam degant in elemento ab 





| 


Ι 
1 | 


μ. 


Wh - 


D LILLLI. IIIA. 





confirmare videtur Pauwii opinionem statnentis , , vo 
s0:0.0» Don indicare piscem ommia , qsece offend. 
Áaxurire, prouti reddiderunt interpretes, sed eum p 
ad cibos διαχωρηεικοὺς xal τῆ; κοιλίας ὑπαπεικοὺςς : 
solventes, ΟἿ. Artemid. Oneirocr. II. 14 , med, 
τὴν γαστέρα πάντα τὰ οστραχόδερμα, πορφύρα, 
ὄστρεον, καὶ ῥόμβο:, ἐχῖρο;, μῦς, πελωρὶς,.» χῆμαι, 
καρκιγάδε:, καὶ εἰ τι ἀλλο τοιοῦτον. Phasianinus 
ψοποιὸν legisse videtur καιγοποιὸν aut simile quid 
adnotavit Hoesch. vertit enim: essefgue perinde, 
novam et inusilalam moliri , si quis sacerdos ia 
lentaret: nam pisces apud eos se invicem. absum 
id odio summopere habiti.  Reliquos autem. À 
piscibus vesci solitos fuisse, vidimus supra ad c: 
pag. 202, sqq. neque tamen omnibus, nam Oxyry 
vb. c. abstinebant ab oryrinchis; Suenitae vero 

pbagrorum , quoniam his Nili incrementum adnunti: 
debant. Cíff. Strabo Geogr. XVII. pag. 1166. . 
Aelian. de Vaf. nim. X.19. et 46. Clem. Alex. Pr 
pag. 34. Potteri. Schmidtius Dissert. de Sac 
Sacrif. degypt. pag. 296—298. quos laudavit W 
ad Plutarch. de 75. e£. Os. cap.7. pag. 353. C. 1 
imagines et mumiae quoque inter monumenta Áeg 


HORAPOLLINIS HIEROGL. 1. 44.45. 46. 268 


dé Meg. sub Pharaomibus Y. pag. 187. dubitare videtur 
utrum piscibus divinos honorés umquam tribuerint Aegyptii. 

ἀλληλοφάγον͵] Pisces se invicem devÜrare, satis,est no- 
tui, -Aristot. 27:52, nim. IX. cap. 2, fine. p. 414. A. 
ὅ δὲ πόλεμός ἐστι τοῖς κρείττοσι πρὸς τοὺς ἥττους. κατεσθίει 
γὰρ ó κρείττων. | Of. quoque Plinius ἤε5,, Vat. IX. 52. 

Caeterum in inscriptionibus hieroglyphicis piscis revera 
hac nefarit atque od? significatione occurrit; quapropter 
ejus imaginem addendam curavimus tab. nostr. n^. 50. 


. CAPUT XLY. 


Οὐδενὲ ἑτέρῳ τῶν μελῶν layer, εἰ μὴ τῷ στόματι μόνο» 
Quoniam in eo venenum, Aristot. de Part. nim. IV. 11, 
mb finém. pag. 567, E. narrat serpenti esse proprium στρέ- 
Wug* τὴν κεφαλὴν εἰς τὰ moder , ἠρεμοῦντος τοῦ λοίπου 
eite rog. 

- De Goulianof Op. cit. pag. 16. rationem hujus hierogly- 
phiti quaerit in peronomasia; quoniam os Aegyptiace di- 
«tur pco, et pxog, serpéns vero 204; in qua voce li- 
(ram e adspiretam atque veluti rA. pronuntiatam fuisse 
datuit, argumentum afferehs ipsam hujus literae figuram 
ἃ figura serpentis parte corporis priore erecti, atque secun- 
dum Champollionem literam r. indicantis non valde diffe- 
Ientem. 


CAPUT XLVI. 


Ταῦρον ὑγιᾶ φύσιν ἔχοντα] Interpretes vertunt laurum 
iMerra, corporis constitutione praeditum. De Pauw mi- 
Rus recte quo: intelligit τὸ αἰδοῖον; nam φύσιες apud. JIora- 
plinem de foemina tantum nsurpátur; supra cap. 14. in. 
ἡ δὲ θήλεια, ἔτι δὲ καὶ ἐκ τῆς ἰδίας φύσεως αἱμάόσσεται ; 
tt in ipso hoc cap. εἰς τὴν ϑήλειαν φύσιν καϑεὶς τὸ ἑαυτοῦ. 








264 ADNOTATIO ἂν 


. ἅπαξ eig τὴν θήλειαν φύσι»͵ Plinius ZZzst. Nat. Villi. 
» conceptio uno initu peragitur, quae si forte errans 
» gesimo post die fharem foemina repetit. '* 

αλλὰ καὶ σώφρων ἐστὶ] Aristot. de fist. mim. 
càp. 18. pag. 346. C. tauros narrat coitus tantum ieme 
cum foeminis pasci. De tauri abstinentia et temperma 
cf. quoque Aelian. de δαί. nim. VI. 1. et ipse lm. 
pollo infra II. 78. 

Per /aurum ab Aegyptiis fortitudinem fuisse signi 
iam, monumenta confirmarunt; quem enim Apollinis ἂν 
lum, in versione Graeca inscriptionis obelisci Aegypiue 
Hermapion, (in fragmento servato apud Amm. Μεπὰ 
XVII. 4.) reddidit '/4z0AÀo» κρατερὸς, eundem Cham 
lion scriptum invenit in hieroglyphicis per aecipitrent 
discum solis, (signa nominis Zroeri, cf. supra cap. 6. 
tab. nostr. n. 27. e. 27. f.) quibus additur /aurus, fe 
titudinis symbolum, Cf. Champoll. de Zzerog. ἢ εἰ. 4 
pag. 204, 205. add. pag. 348. et tab. gen. n. 348. E 
imaginem in tab. nostr. depingendam curavimus n». 51.- 
Quod vero hic ut et infra Lib. IT. cap. 78. scriptor à 
lemperantiae quoque significationem 4axzo esse tribue 
dam , illud ex historia naturali potius, quam ex vera À 
gyptiorum doctrina addidise videtur; monumentis cc 
nondum confirmatum est. 


CAPUT XLVII. 


Τότε μυκᾶται μέγιστον) — Aristot. ZJés/. nim. ! 
cap. 11, fine. pag. 287. D. καὶ περὶ φωνῆς 06, πάντα 
- ϑήλεα λεπτοφωνότερα καὶ ὀξυφωνότερα, πλὴν βοὸς. ὅσα i 
φωνήν" οἱ δὲ βόες, βαρύτερον φϑέγγονται αἱ ϑήλειαι 1 
ἀῤῥένων. Of. idem V. 14, pag. 299. E. 


HORAPOLLINIS HIEROGL. 1. 47. 206. 


συνιείς ve οργᾷν] Articulo τὸν quem de Pauw post συ- 

sielg. inserendum. putat ,. non opus videtur, quum. recte in- 
telligatur τὴν θήλειαν ; laurus audit — et. intelligens su- 
bare vaccam , celeriter. accurrit. 
— διὰ δρόμου παραγίνεται iy τῇ συνουσίᾳ] — Merc. in ver- 
sione distinxisse videtur post παραγίνεται, verba enim ἐν τῇ 
συγουσίᾳ oum seqq. jungens vertit: 7205; accurrit; id quod 
soli λαΐο ex omnibus animantibus in congressu peculiare 
esf, Quod de Pauw proponit: εἰς τὴν συνουσίαν, si codi- 
cum auctoritate confirmaretur, praeferendum .esset; sed 
praepositio ἐν, saepe quoque apud meliores scriptores usur- 
patur pro eig, motum ad locum vel finem significans, Xenoph. 
Üyrop. ὙΠ]. 8. $..2. ἔπεσϑε ἐν τῇ ῥηθείσῃ χώρᾳ.  dfhab. 
γ.3.. 8$. 6. ἐδόκει leves — ἐν Κορωνείᾳ. : de F'enat, V.$. 8. 
ὁτὲ δὲ καὶ ἐν τῇ ϑαλάττῃ διάῤῥιπτῶν ἐπὶ τὸ δυνατὸν καὶ 
ἐν ὅδατι. Supra ad cap. 21. pag. 223. vidimus. de usu 
praepositionis εἰς pro ἐν. 

Caeterum. /auri aurem revéra dgnificatione ab Horapol- 
line memorata , in. inscriptionibus hieroglyphicis occurren- 
tem addidimus tab. nostr. n». 52. a. 52. b. RBationem au- . 
Wm hujus significationis, ἃ Philippo potius ex historiae 
Maturalis scriptore quodam additam, quam ex Áegyptiorum 
doctrina petitam putaverim, Jfuditum porro auris humana 
quoque significat. Cf. Champoll. Zpéstolarum scriptarum 
er deg. et. IVub. (*) XIV. pag. 285. 

Ápud Seyffarth, 1. c. auris óubula symbolum est satum 
et Veneris planetarum. 





(I) Lettres. écrites d'Égypte et de Nubie en 3828 et 4899. par 
Üumpollion le Jeune, Paris. 1833. 


260 ADNOTATIO ἐν 


CAPUT XLVIII. 

"Ἐπειδὴ οὗτος μέχρις οὗ ἐνιαύσιος γένηται οὐ βιβάζεϊ 
Aristot, fist. 4fnim. VI. 21. pag. 351. Α. ὀχεύει δὲ 
τὰ ἄῤῥενα, καὶ οχεύεται τὰ θήλεα, ἐνιαύσια ὄντα πρῶτον; 
ὥρτε καὶ γεννᾷν" οὐ μὴν ἀλλὰ, τό γε ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ in- 
αὔσιοι καὶ ὀκτάμηνοι" τὸ δὲ ὁμολογούμενον μάλιστα, διετεῖς, 
- τράγος δὲ ἑβδομαῖος μετὰ τὴν γένεσιν γενόμενος͵, Οὀχεύειὶ 
Hircum ob foecunditetem Aegyptii conkecrarunt deo Mes-. 
des, quo nomine et animal ipsum vocare solebant , ' ut mr- 
rat Herod. 11. 46, fine, Diod. Sic. I. cap. 88. pag. 98 
JW/essel. Τὸν δὲ τράγον ὠπεϑέωσαν, — διὰ τὸ yéppgreb 
μόριον" τὸ μὲν γὰρ ζῶον εἶναι τοῦτο κατωφερέστατον πρὸ 
τὰς "συνουσίας. Plutarch. de 75. et Os. cap. 78. p. 380. Β, 
quo loco in verbis: οἷόν ἐστιν ἷβις καὶ ἱέραξ, καὶ hvyoxige- — 
Aog, αὐτὸς ὁ dmg" οὕτω δὴ γὰρ τὸν ἐν ἸΠένδητε τράγον 
καλοῦσι, post ó "dmg excidisse καὶ Ἡένδης , non sine w 
risimilitudine conjecit J7/essel. ad Diod. Sic. 1. 84. p. 95. 
probante Wyttenbachio ad Plutarch. 1,1, Off. quoqw 
Clem. Alex. Protrept. pag. 34. Potteri. Suidas im voct: 
“Μένδηγν" οὕτω καλοῦσι τὸν Πᾶνα .diyvmris τῶ καὶ τὸν 
τράγον τῇ αὐτῶν διαλέκτῳ οὕτω καλεῖν" καὶ τιμῶσιν αὐτὸν 
ὡς ἀνακείμενον τῇ γονίμῳ δυνάμει — οχευτικὸν γὰρ τὸ ζῶον. 
Jablonski in Panth. fep. Lib. II. cap. 7. $. 2. et Opusc.l 
pag. 138. docet hircum ab Aegyptiis ita vocatum fuisse, 
quatenus symbolum atque viva dei Mendes imago esset; 
nomen autem illud ΤΗΣ, significare seménalem , pre 
lificum , foecundum. Οἵ. quoque de eo Champoll i 
Panth. deg. ad tab. 4. 

Secundum Seyffarth. Op. cit. pag. 184, in. Acrcus Mer- 
 curium et Venerem planetas indicat, Artemid, Omeirocr- 


II. 12. de arée/e dicit: καὶ γὰρ ταχὺ τὸ ζῶον, xal Ἑρμοῦ 
ψεγόμισται εἶναι σχῆμα. 


HORAPOLLINIS HIEROGL. I. 49. 267 


CAPUT XLIX. 

Ὄρυγα ζωγραφοῦσιΪ De oryge (ἢ) cff. Aristot. de Hist, 
Afnim. IL. cap. 1. pag. 216. E. Aelian. de Nat. nim. 
Vil. 8, X. 28, XV. 14. Oppianus Cynez. 11. 445. 450. 
651,.sqq. Plinius Ast. Jat. M. 40, VIII. 63, fine, 
X.73, XL. 46, Columella IX. 1. Juvenalis XI. vs. 140, Mar- 
tialis XIII. 94. vs. 2. Hujus animalis cornibus veteres usos 
fuisse ad instrutnenta Musica facienda narrant Herod. IV. 192. 
Athen. Jjeípnos, V..7. pag. 200. Diod; Sic. III. cap. 28. 
pag. 194. JJ'essel. tradit ótygum cornua inserviisse quoque . 
armis conficiendis, et. universe quum multa ejusinodi ani- 
melia sint à. África, incolas magnam er iis capere utilita- 
tbfh, — Saepissime confunditur hoc animal in: Graecorum : 
seriptorum Codicibus MSS. cum cofurnice, quae avis ὄρτυξ 
Yetmtur; cf. vb. c. infra II. cap. 10. In editione Hora- 
pellinis , quae prodiit Romae a* 1599, pro ὄῤυγα etiam 
ὄρτυγα legi, altero. tamen in margine adscripto , adnotavit 
Ceues, Mercerus ὄρτυγα retinuit, ob ea quae sequuntur: 
διὸ καὶ οἱ ἱερεῖς τοῦτο μόνον τῶν πτηνῶν ἀσφράγιστον io0tov- 
e$; neque tamen negavit ei lectioni obstare , quae in hoc 
capite animali tribuunter, quaeque in avem convenire non 
pent; nam quod roig γὰρ ἐμπροσϑίοις αὐτοῦ σκέλεσιν 9 
iMdicari putat αἀπέογέογος paries pedum, ut ita ad avem 
ferri possint, nemini, credo, placebit. rebat. quoque 
in Codice suo ὄρυγα legisse videtur. mE 

ζωγραφεῖ ἑαυτοῦ τὰς κόραροῦυ Locus videtur corruptus. 
Merc, explicat: » pupillas ita depingit, eoque colore inficit; 
»ut indignantis tristantisque habitu conspiciatur , aut certe 





() De Oryge conferti quoque merentur Obsereationes Zoologicae 
Criticae ἐπ Aristot. Hist. Animal. quas scripsit A. F. A. Wiegman 
Pile. Dr, Lips. 1826. pag. 36, seqq. 


268 ADNOTATIO ἂν 


» humi oculis defigpens, velut eos pingere, pulveri inpri- 
» mens videtur." — Bochert Z/zeroz. 1. pag. 971. corrige 
ἀσαφεῖ, vertit: e£ abscondit pupillae suas; atque ejusmodi 
quid secutus videtur Trebatius vertens: effodienms terram 
caput abscondit; at verbum ἀσαφεῖν in lingua Graeca no 
erstare adnotavit de Pauw, scribendum conjiciens: συ)- 
κρύπτει, vel potius συστρέφει ἑαυτοῦ τὼς κόρας, contorque 
εἰ in gyrum agit. pupillas suas; atque haec tunc recte 
opponi praecedenti Grerí;o», quae conjectura quum a Ce 
dicum scriptura non multum differat, magnam habet veri- 
similitudinem. Fortasse recte quoque legi possit cwoorolga, 
avertit pupillas suas , in terram despicit. Sic apud He- 
 rodian. III. 2. 5. junguntur οὐτοστρέφεσϑαι καὶ κάτω β}λέ- 
πεῖν. Hesychius ἀποστρέφεται explicat ἀποτρέπει τὸ πρόρφωπον. 


ἐπὶ τοῦ ἡλίου ϑείον ἄστρου ἀνατολῆς] Aelian. de Neh . 


Animal. X. 28. "Μισοῦσι δὲ οἱ αὐτοὶ ϑεραπευταὶ τοῦ Διὸς 
τοῦ προειρημένου [Sarapidis| καὶ τὸν ὄρυγα" τὸ δὲ αἴτιον, 


ἀποστραφεὶς πρὸς τὴν αἀγατολὴν τὴν τοῦ ἡλίου vÀ περιττὰ : 


τῆς ἑαυτοῦ τροφῆς ἐκϑλίβει, φααὶν Αἰγύπτιοι. idem VII. 8, 
Syrii exortum oryge adnuntiari dicit: Αἰγυπτίων ἀκούω h- 
γόντων τὸν ὄρυγα συνιέναι τὴν τοῦ Σειρίου ἐπιτολὴν πρῶ- 
voy, καὶ τὴν ἐπιτολὴν μαρτύρεσθαει τῷ πεταρμῷ αὐτόν. 
Plutarch. de ϑοίογέ, 4nim. cap. 21. pag. 974. F. Δίβυς 
δ᾽ «““ἰγυπτίων καταγελῶσι μυϑολογούντων — περὲ τοῦ ὀρυγϑ; 
ὡς φωγὴν ἀφιέντος, ἡμέρας ἐκείνης καὶ ὥρας, ἧς mute 
τὸ ἄστρον, ὃ Σωϑὴν αὐτοὶ, Κῦνα δὲ καὶ Σείριον ἡμεῖς 
καλοῦμεν. | Add. Schol. ad Árati PAaenom. vs. 133, 152. 
Photius i5. Cod. CCXLII. p. 1047, fine. (Ed. anni 1611.) 


Plinius Z:s/. JYVat. 11. 40. » Orygem appellat Áegyptu&* 


»Íferam , quam in exortu ejus contra stare, et contueri tra— 


» dit, ac veluti adorare, cum sternuerit, "" . 
ἐπικαθίσαντες τούτῳ τῶ ζώῳ] Bochartus Jieros. ]. 


HORAPOLLINIS HIEROGL. 1. 49. 269 


worrigit ἐπικαϑίσαντος, ita ut intelligatur τοῦ «ooxóxov, 
-uem in Orygem adscendisse putat. —Causs. ἐπικαϑίσαψτες 
ntelligit de regibus horoscopum in animali illo coZocanti- 
a9, deinde διὰ μέσου αὐτοῦ, quod interpretes reddiderunt: 
v medium ipsum velut grnomones quosdam , vertendum 
3eit: ejus interventu, ipso mediante. Eodem fere modo 
wlmasius ad Solinum pag. 462, qui praeterea legendum. 
watabat: ἐπικαϑίσαντες τοῦτο τὸ ζῶον, aut potius τούτῳ τὸ: 
ὥὧὥον, supplendo τῷ ἡλέῳ; sed objicit de Pauw , ἥλιος non 
ta praecessisse, ut hic repeti possit, atque praeterea ἐπε- 
:ϑίσαντες τῷ ἡλίῳ, eo sensu recte dici non posse; neque 
ttiam admittendum :esse alterum , quod voluerat Salmasius, 
ἐντικαϑίσαντες. Ipse vero de Pauw aliam conjécturam: pro- . 
erens, (cf. apparatus crit.) vertit: quare antiqui reges, 
Woroscopo ortum :llis nuntiante, animal hoc in medium 
'odlocantes , eo, veluta gnomone. quodam , ortus certitu- 
Jénem explorabant; quomodo antem. ἐπικαϑίζειν διὰ μέσου 
eddere potuerit: in medium adducere non intelligo. Nulla 
nutatione opus videtur, quum locus recte erplicari possit: 
Reges antiqui, postquam horoscopus iis exortum solis ad-. 
1untiaverant , assidentes huic animali , juxta orygem seden- ἢ 
$8, (ἐπικαϑίσαντες τούτῳ -τῷ (oo) ope ejus, tamquam 
pnomonum quorumdam, erortüs tempus accurate cognosce- 
3ant. Locutio διὰ μέσου τινὸς apud Scholiastas veteres. 
&raecos significat :mlerprefe aliquo; jam vero: eryx reote: 
lici. potest Interpres; temporis, quo Sol exoriatur; itaque 
Dauss, recte vertit: épsius inferventu, 1pso medianía, “1... 
διὸ καὶ οἱ ἑερεῖς Tobio μόνον τῶν κτηνῶν, ἀσφράγιατοψ. 
ἰσϑίουσι»] Ita legendum putant Hoesch. et Causs. in adn. . 
X Gesnerus in Libro de Jviparis, pro πτηνῶν, quod 
1abent Codd. et Edd. Kráro; de victimis usurpat Herodot. 
[I. 38, 39. Etymol. Magn. Κεήνη" κυρίως; ἐπὶ τῶν σφαξο-- 


270 ADNOTATIO A» 


μένων εἰς βρῶσιν — καταχρηστικῶς δὲ xal ἐπὶ τών ἄλλων. 
Eorum objectioni, qui orygem , animal ferum , non recte 
κτῆνος dici putant, quoniam boc nomen significet tantum 
pecudes, occurrit quoque Causs. citans locum ex Columel- 
lae IX. 1. »ferae pecudes ut capreoli, damaeque, . nec mi- 
»nus orygum cervorumque genera, et aprorum , modo lau- 
»titiis et voluptatibus dominorum serviunt, modo quaestui 
»ac reditibus." addi poterit locus ex Heliod. 4fefA. X. ubi 
Persina Aethiopum regina ad sacrificia et convivia adhibu- 
isse dicitur:. βοῶν ze ἀγέλας, καὶ ἵππων. καὶ προβάτων 
ὁρύγων τε καὶ γρυπῶν. Pro αἀσφράγιστον ἐσθίουσιν, de 
Pauw, fortasse recte, legendum censet: ασφράχισεον Ovov- 
σιν. Herod. lI. 38. dicit victimam a sacerdotibus Aegyptüs 
exploreri solitam fuisse: s» δὲ τούτων πάντων ἢ xaDapx, 
σημαίνεται βύβλῳ περὶ τὰ κέρεα εἰλίσσων" καὶ ἔπειτα γῆν 
σημαντρίδα ἐπιπλάσας, ἐπιβάλλεε τὸν δακτυλιον" καὶ οὕτω 
ἀπάγουσι" ἀσήμαντον δὲ θύσαντε θάνατος ἡ ζημίη Anales. 
Sed fortasse vulgatum ἐσθίουσιν eo defendi. poterit , :quod 
sacrificia plerumque cum conviviis conjungebantur , et mac- 
tatae bestiae partes relictae a sacerdotibus comedebantz, 
quod ipsum confirmatur ab Herod. in fine cap. 40, καιομέ- 
soy δὲ τῶν ἱρῶν τύπτονται πάντες" ἐπεὰν δὲ drromieanum, 
δαῖτα προτίϑενται τὰ ἐλίποντο τῶν ἱρῶν. Vox ἀσφράχιστοι, 
(pro qua minus recte ab interprete aliquo legi ὠσφάγισενν 
Ceuss, docet) recte jam explicata fuit a Pierio et Causs. i1 
adn, ad h. ]. et a Salmasio in Exerci. Plin. pag. 187. ἢ 
Solinum pag. 229. —. De Sphragistis autem, sive , ut vo 
cantur quoque, Moschosphragistis cf. Plutarch. de Zs. ef Os. 





cap. 31. pag. 363. B. ubi ipsum sigillum quoque descrip- 
sit: τὸν δὲ μέλλοντα «ϑύεσϑαι βοῦν oí σφραγισταὶ λεγόμενον — | 
τῶν ἱερέων κατεσημαίνοντο, τῆς σφραγῖδος (ὡς ἱστορεῖ Κάσ-“" 
τωρ) γλυφὴν μὲν ἐχούσης ἄνϑρωπον εἷς γόνυ καθεικότα ταῖν» 





272 ADNOTATIO AD . 


pulverem in eam injiciens, — Verba: x«i gra τῷ dm 
τὴν ὕλην, interpretes reddiderunt: Zw£uzmque aquae c 
stiscel , ita ut idem de hoc loco censuisse videantur , at 
de Pauw ,' qui pro ὑλὴν corrigendum putat ἴλυν. 

οὐδὲ γὰρ οὐδὲ τοῦτο καθῆκον ἐργάζεταε.}] De Pauw re 
animadvertit inter ἐργάζεται et τῆς Ozov distinctionem ἐπ 
ponendam:  ÜOryz ne hoc quidem offctum praesial [x. 
caeteris animalibus] quum Dea ipsa omnia quae sui 
orbe utilia gignat aique augeat,  Trebatius : Aoc σὰ 
impie facit , cum zpsa Dea omnia generet , omnia nd, 
quae toto mundo utilia, adaugeat. 
. τῆς ϑιεᾶς αὑτῆς πάντα γεννώσῃς — χρήσιμα. . Loma 
mundi atque omnium, quae in eo continentur, esse get 
ratricem atque conservatricem Aegyptii statuebant. ΟἿ, iw 
Horapollo, supra cap. 10, med. ταύτην γὰρ ἡμέραν rwr 
ζεε σύνοδον εἶναι σελήνης καὶ ἡλίον, ἔτε τε καὶ yipm 
κόσμον. Plutarch. de Js. e£ Os. cap. 41. pag. 367.0 
τὴν ut» γὰρ σελήγην γόνιμον, τὸ φῶς καὶ ὑγχροποιὸν iw 
σαν, εὐμενῇ καὶ γοναῖς ζώων καὶ φυτῶν εἶναε βλαστηδά. 
et cap. 43, fine. pag. 368. C. διὸ x«l μητέρα τὴν οἷς 
γὴν τοῦ κόσμου καλοῦσι καὶ φύσιν ἔχειν ἀρσενόθηλυν οἷον 
ται, πληρουμένην ὑπὸ Ἡλίου καὶ κυϊσκομένην γεννητιχο; 
ἀρχὰς καὶ κατασπειρούσαν.  ÁAdd. Sympos. III. Quaest. L 
pag. 658, seq. Diod. Sic. I. 11; pag. 15. 777esse£. Prod 
in Tíimaeum pag.15. Plinius Zfis. Yat. II. 99. — Cue 
terum in Ectypo templi antiqui Edfuensis , edito in Zescrip. 
Aeg. À..Àntiq. Vol. L. tab..&0. n^. 5. rex Ptolemaeus Eut- 
getes deo Luno orygem sacrificat. :. f. Champoll. in Panik. 
"eg. ad tab. 14. f. et 14. f. bis. Horus quoque in me 
numentis Áegyptiacis ubi exhibetur tamquam viczor prin- 
cipiorum malorum, praeter alia animalia, manu quoq 


tenet orygem symbolum Typhonis. Cf. vb. c. Champol. 





274 ADNOTATIO 4p 











(Aelian. de Nat. 4nim. XVII. 41.) ut et. incolas in imi 
Gyaro, Aristot. de Mirab. dMuscult. pag. 717. B. Pan 
Bist. Nat. VIII. 29. et 57. Theophrast. in fragm. sq 
τῶν ἀϑρόων φαινομένων. bé ὦν. — Verbume 
τόω, hoc loco vertemdum est imwéle fuacéo, 
dyogeséo, vel ἀχρηστοῦμαι. est inusc£afus, sinulili 
Cf. Lobeck ad Phryn. 568. dyogore6» usurpavit Sdd 
ad Hom. 4. B. vs. 867. 

d μῦς τὸν καθαρώτατον ἐκλεξάμενος exc]  Pimm, 
quem citavit Merc. Zist. Vaf. VIII. 97, in. » Coadus 
» hieme et Pontici mures, hi duntaxat albi quorum pus 
»in gustu sagacissimum , auctores quonam modo i 
»rint, miror."  Mures praesentire aedium ruinas, 
rant Aelian. de Vat. Jnim.VI. &1, XI. 19. et Zar. Μὲ 
L ii. Plinius Zist. Naz. VIIL. 28. cf. quoque (m 
ad tt. XIV. Ep. 9. 

Klaproth Op. cit. Ep. L. pag. 16, 17. n£erifun y 
murem ab Aegyptiis significatum fuisse statuit; quoniam wi 
Coptieee dii mus, et dxoux destruere, ᾧεορκ, δ 
stirpare , dass, rumpere, bab, scindere, rumpere 
nes ab eadem litera, d» incipiant. 

Secundum Seyffarth Op. cit. pag. 150, med. sus M 
symbolum est habendum ,.ob desíruefioneme huic plaws 
propriam. 

CAPUT LI. « 


Map ζωγραφοῦσι]  Muscam τὸ ϑρασύτατον τῶν sry 
«αἱ ἀναιδέστατον vocat Philo Lib. I. de Moyse, quem 
cum citavit Hoesch. ut et Aelianum de JYa£, nim. Il. 3. 
ubi ζώων ϑρασυτάτη dicitur, et VII. 19, fine, "4o 
δὲ, καὶ. μὴ ῥαδίως ὑποστελλόμενα, μῦαι καὶ κύγες. Hon. 
Jl. P. vs. 570, sqq. | 


HORAPOLLINIS HIEROGL, 1. 51. 52. — 215 


Kai οἱ μυίης θάρσος ivi στήθεσσιν ἐνῆπενχ΄. NE vp 
"H«s καὶ ἐρχομένῃᾳ μάλα στρ χροὸς ἀμδρομέοιο y^ : 
᾿Ισχανάᾳ daxéees, λαφόν κέ o$ αἷμ᾽ ἀκϑρώσον. ᾿" 

Inter amuleta Aegyptjaea, quae in Museo Lugd. Batavo 
servantor, invenitur musca;. fed inpertum quo sensu, . 

Cf. de hoc hieroglyphico Klaproth Op. cit. Ep. K. p.56. 
ubi dicit smeuscam. Aegyptiis vocari aq, Juxuriam- AMQUt, 
utraque voce ab eadem litera, à, incipiente, — Sed ἐξαμόξῃρ 
non est juxutia , veram i&; Haque de. Goulianef, 
ipse queque hoc hieroglyphicum ex doctrina: acrolbgico.. ex 
plitandum putans, a Coptico kaxwex, i..e, Ansts/fíaá , 
novam vocem pomposuil, ATAAX, ive AYAAXE, qua ew- 
perbia , inpudentia , indicata, fuerit, 

Ápud Seyffarth Op. cit. pag. 160, xned, musem, Saturii 
synbolum vocatur, ob. inpudeniiam buie pane; in pri- 
mia propriam, i 

CAPUT. LII. | 

- Mvopijxar ζωχραφοῦσῃ De formicarum prudentia, egt 
Áristot. Z/ist. nim. IX. 38. p. 437. E.*de Part. 4nisial.. 
ll. 4. pag. 491, E: de Naturel. Muscult. 11. 8. Vol. I. 
psg. 476. C. D. ubi dicit, dubitasse nonaullos, utrum. huic 
animali mens insit ; eodem modo Cicerode /Yat. Deor. Mi. D, 
in. » m, formica non modo sensus, sed etiam mens, ratio, me-- 
»moria." Cf. Plutarch. de Sulert. nim. cap. t1. p. 967. D. 
Aelianus de JYa4, 4nim. Y. 22, IE. 25, VI. 42, XVI. 15. 
Epiphan. ad Physiol. cap. 18. Plinius ist. Nat. XI..30. 
Ádd. Hesiodus 'Egy. καὶ Ἥμ. vs. 778. Horat. Sat. 1, 1. 
τε, 93, sqq. Virgilius fen. IV. vs. 402—407. — Propert. 
IH. 11. vs. 5.. Poropon. Mela. III. 7. | 

Klaproth Op. cit. Ep. 1. p. 5. » formica" inquit » Cop- 
» tice dieitur xanxin, scientüz , sve caguitio xeu, 
"quae duae voces a x incipiunt, "" 

25" 


276 ADNOTATIO ἂν 


Apud Seyffarth Op. cit. pag. 167 , in. formica su 
lum est Martis planetae, ob cognitionens , quae deae Nei, 
sive Minerrae (d' foeminino) tribuitur. 

“4 ΘΑΡΌΤ. {1π|ι 

Χηγαλώπεκα] — Aelian. de Nat. ntm. V. 80. dicit e 
nalopecem nomen accepisse εἰκόσωρ ἐκ τῶν τοῦ ζώον de 
τε καὶ συμφυῶγ᾽ Cy μὲν γὰρ τὸ εἶδος τὸ τοῦ pw, 
πανουργίᾳ δὲ δικαιότατα ἀντικρίνοιτο ἂν τῇ dida: u 
ἐστὲ μὲν χηνὸς βραχύτερος ; ἀνδρειότερος δὲν καὶ χωρεῖν iit 
δεινός. Herodot. III, 72. eum numerat inter animalia, qw 
ab Aegyptiis sacra habebantur; cff, quoque Plinius Fi 
JVat. X. 22. Apostol. Cent. II. Prov. 52. 

τοῦτο γὰρ τὸ ζῶον φιλοτεκνώτατον ὑπάρχει} — Aelian & 
Jat, nim. Xl. 88. φιλότεννον δὲ. ἄρα ζῶον ἣν τα 
χηναλώπηξ ---- Καὶ γὰῤ οὗτος πρὸ τῶν νεόττων ἑαυτὸν τα 
μίζει, καὶ ἐνδίδωσιν ἐλπίδα ὡς θηράσοντι αὑτὸν τῷ inm 
οἱ δὲ ἀποδιδράσκουσιν οἱ νεοττοὶ ἐν τῷ τέως" ὅταν δὲ 
ὁδοῦ γένωνται, καὶ ἐπεῖνος ἑαυτὸν τοῖς πτεροῖρ ἐλαφρίαι 
ἀπαλλάττεται. Αδὰ. X. 16. 

ἔδοξε σεβάζει»] ^ Confirmatur haec lectio nunc qux 
Codd. Parisiensibus; frustra itaque de Pauw defendere e 

nabatur συμβάλλειν, quod legitur in Aldina. — Caeterumh« 
quoque hieroglyphicum monumentis Áegyptiacis confirm- 
tur; filius enim in iis scribitur per cÁezaZopecem , αἱ 
saepissime additur /ineola recta. Cf. Champoll. de AHiergil. 
Κεἰ. der. pag. 119, sq. 218, sq. (ubi docet titulum, 
quem Hermapion, ex obelisco Aegyptiaco verterat 'Hli« 
παῖς, in hieroglyphicis scribi per discum sodes e£ cAenale- 
pecem) pag. 970, 371. et 848, tab. gen. πὸ 251 , seqq 
405, sqq. Vidd. tab, nostr. πὸ 53. a. et 53. 6. 

Apud Seyffarth. Op. cit. pag. 163. med. - CAenalopt: 
Mercurii planetae symbolum habetur. 





278 .ADNOTATIO 4p 


cedenti xaz& vo)», et, valnti reete observavit de Pauw, in 
eo cernitur differentia inter hanc avem et chenalopecem, 
De .permutetiene syllaberum . à et év multi adnotarunt: 
D'Orrille Misc. Obser»y. IX. pag. 110. Best Com, Pal. 
pag. 706. Courer ed Xenoph. AEg..pag. 02.  Sehaef, εἰ 
Long. pog. 370. eliique , quos laudavit Boinonade ad. Nicet. 
Eugen. Vol. II. pag. 88. 

. Kx iis, quae apad nonnullos histeriae naturalis scriptore, 
(apud Aelianum vb. c. HI. 23.) neque tamen eos antiquis 
simos, de pelicani pietate erga parentes narrantur, Patre 
Ecclesiastiei fabulam de vulture pullos aanguine suo müutri- 
ente, (vid. supra cep. 11. et in adn, pag. 179.) ad hancaven 
transferentes, finxzerumt pelicanum pullos mortuos eamguar 
€ latere suo defluente: in vitam revocare; atque ita ho 
eymbolum ad Chliristi amorem ia homines accommodatum, 
nuuc quoque in Ecclesia Romano Catholica servatum et. 
Epéphan. ad Páysíol cap. 8. "Korb γὰρ ἡ πελενᾶν qdé 
τέκνον ὄρνεον παρὰ πάντα τὰ ὄρνεα" d δὲ θήλεια καϑέζεται 
dp τῇ σεοττέᾳ, φυλάσσουσαι τὰ τέκνα, καὶ περεθάλσπει avi 
οσπαζαημένῃ, καὶ κολαφίζουσα ἐν φιλήματι, ὁπὰς ταῖς πεν: 
ραῖς «ατεργάξεται, καὲ τελευτῶσι" καὶ μεθ᾽ ἡμέρας τρεῖς πα- 
φαγεχομέψου τοῦ ἄῤῥδενος πελεκᾶμος, καὶ εὑρίσκοντος αὐτὰ 
αεϑνηκότα., ολοφυρεται .τὴ» καρδίαν Mou πεπληγμένος δὲ 
τοῦ πόνον κολαφίζεε τὴν ἐδίων πλευρὰν) ναὶ ὁ}πκὰς αὐτῇ i 
ποιεῖ, καὶ καταῤῥεῖ αἷμα ἐπιστάζων inl τὰς πληγὰς τῶν virt 
κύτων νεοσσῶν, καὶ οὕτως ζωοποιοῦνται. Glycas annal. l. 
- pag. 44. D. et 45. Α. τὸν ἰὸν αὐτῆς ἐπιχέει [sc. serpen] 
«el πόῤῥωθεν". περισχοπήσας γὰρ πρότερον, ὅθεν signyin ὑ 
ἄνεμος, κἄκειϑεν ἐμφυσήσαᾳ αὐτοῖς τὸν ἰὸν ἐπάγεε τὸν ὃ" 


ϑρον" αλλ ὁ πατὴρ ἐπῳυτεὰς αὖβις αὐτοῖς καὶ φυσικοῖς τῶν 
'λόχοις τὴν ἐπιβουλὴμ συνιὼν, οἶδεν ὅϑεν ὠναβιώσομντο" κατᾶ 


intl 


κορυφῆς γὰρ αὑτῶν ἠρέμα πτερυσσεξαι, καὶ τὰς πλευρὼς 0 





280 —— ADNOTATIO Ap 









dum esse κουκούβαν, quo nomine Graeci recentiores s 
iuam appellaverint; sed quo minus zoc£uam intelligum, 
prohibent tum , quod apud alios scriptores nihil dela 
animalis pietate erga parentes constat, tum quae ἱπίη ἃ 
fine hujus cap. dicuntur, deorum sceptrum ornatum «e 
κουκούφᾳ. Sceptrum autem illud, quo dii in Aegyptia 
monumentis insigniuntur, in superiori parte avis capite d 
instructum , quod cum noctua nullam habet similitudws 
(cf. tab. nostr. n?. 54.)); neque ad céconias peri, 
quam hoc loco indicari putat Merc, etiam ob locum Suid, 
in voce ἀντιπελαργεῖν, ubi, postquam egerat de ciconuma 
pietate , addit: διὸ ἐν τοῖς σκήπτροις ἀνωτέρω μὲν she 
τυποῦσι, κατωτέρω δὲ ποτάμιον ἵππον δηλοῦντες ὡς ὑπι 
τακται ἡ βία τῇ δικαιοπραγίᾳ. ᾿ἰσίϊαν Suidas quoque, w 
is quem secutus fuit ciconiam et cucupham confudit, b 
rum sententia, qui upupam intelligunt, optima videtur, (d 
Champoll. PantA. 4feg. ad tab I.); certe convenit dexri 
tio, quae exstat apud Plinium Jfst. Vat, X. 29, fine: »Me 
»tat et upupa, ut tradit Aeschylus poeta , obscoena ala 
» pastu avis, ογίδέα visenda plicatili , confraAens can, 
»subrigensque per longitudinem  capitis.'* —— Ovidn 
JMetam. VY. 672. seqq. 





cui stant in vertice cristae 
 Prominet immodicum pro longo cuspide rostrum 
Nomen EÉpops volucri, facies armata videtur. 

In Libro MS. Anonymi de vibus et. earum virtuti 
in Medicina (quem librum laudavit Du Cange in Glos. 
ad Script. med. et inf. Graec. voce Kovxovqog) , legitur: 
"Emow ὄρνεον ἐν ἀέρε πετώμενον, — οὗτος καλεῖται κοί. 
«ovgog , καὶ πούποςς Praeterea de hujus quoque avis pie 
tate Aelian. de δαί. 4fuim. X. 16, med. Οἱ αὐτοὶ à 
Aiyénvios καὶ χηναλώπεκας καὶ ἔποπας τιμῶσεν, ind o 





282  ADNOTATIO 4p 


que ob eandem quoque causam non opus videtur im 
ejusdem correctione loci Aristot. Zfzs£ .msm. ΙΧ, d 
pag. 423. E. φασὶ δέ. τιγὲες καὶ τοὺς μέροπας reino um 
ποιεῖν, καὶ ἀνεκερέφεσϑαε ὑπὸ τῶν ἐκγόνων. οὐ Wm 
γηράσχοντας, αλλὰ καὶ εὐϑὺς, ὅταν οἷοί τ᾽ eww vei 
sro καὶ τὴν μητέρα μένειν ἔνδον" in quibus legi sut 
ὅταν οἷοί τ᾽ ὦσι, ὁ δὲ πατὴρ καὶ ἡ μήτηρ μένωσιν hw, 
sed loci sensus est: dicunt meropes non.tantum posa 
senuerint nutriri a pullis suis, sed. simul atque hi illud fee 
possint; tunc autem patrem et matrem intus manere, it 
. non amplius ad cibum quaerendum evolare, —- (λεία 
in nummis Ántinoi, hujus in Hadrianum suum pieta: πὲ 
eatur xywpa, secundum Seguinum (δεῖ, JVwseism. p. μὲ 
Cf. quoque Eckhel Doctr. Aum. Pei. Y. VI. p. 531. 

Seyf&rth Op. cit. pag. 158, med. cwcupAam Masi 
symbolum dicit, ob amorem erga paremdes, qui in pnm 
huic planetae adscribitur, 






GAPUT LVI. 


*"Innonoráuov] De Hippopotamo cff. Herod. EI. 71. Arii 
Hist. 4dnim. VI. 7. pag. 221. D, VIII. 2. pag. 377.). 
Diod, Sic. I. 35, fine, pag. 42. J7'essel. Nicander Teri. 
v&, 569, seq. Nonnus Zronys XXVI. Aelian. de Nat sim. 
V. 53, VIL. 19. Plinius Z/zs!. az. VHI. 25, fine, et. 
XI. 39. Solinus cap. 35. Ámmianus Marcell, XXII. cap.15. 
Pompon. Mela I. 9. 

οὗτος πρὸς τὴν ἑαυτοῦ μητέρα ἐπὶ γάμον ἥκει} ἔα codi 
et Edd. legitur ἐπίγαμον ἥκει, quod tunc jungitur cm 
μητέρα. sensu passivo: Áic ad suam maireme sor mxube 
dem vemii, ut recte erplicat de Pauw in adn, cui tame 
Bon assentiendum videtur ἐπίγαμος vel ἐπεγαμῶν corrigenti: 


HORAPOLLINIS BIEROGL. I. 56. 288 


aam usurpantur haec de iis, qué jam &rorem Aabenles, 
alum insuper ducuni , aut qui uxore moríuo'novae nup- 
féxs ronirahunt. Cf, Wessel. ad Diod, Sje. AH. 12. 
pag. 485, 486. Valken. et Schweigh. ad Herod, IY. 154, 
et Schweigh. in Lexico Herod, Quapropter secuti sumus 
Meroeri correctiomem ἐπὶ jor; neque enim abstat , qued 
additur πρὸς τὴν μητέρα, quum praepositio ἐπὶ hio, ut 
sepissime, consilium indicet, ita ut yertenduas $it: ad 
wairenm eccedWu eam duciurus. 
δὲ δὲ μὴ ἐπιτρέψει)] da Ald. ali ἐπιτρέψειεν ; ς sed ipfra 
quoque cap. 70. eodem modo: εἰ μὴ τῇ οὐρᾷ τῇ ἑαυτοῦ 
διωπλομετίαας ἄτονον παρασκευάαει. Solet ita εἰ cum futuro, 
mbjiei conjunctioni id», τοὶ js. Xenoph. Cyrop. IV. 1. 
$. 15. ἦν μὲν τοίνυν — σωφρόνως διαφυλάττωμεν αὐτὴν, 
tme δυναίμεθ᾽ ἂν ακινδύνως εὐδοιμογοῦντες γηρᾶν᾽ εἰ δ᾽ 
ἀπλήστως χρώμενος ταύτῃ ἄλλην καὶ ἄλλην σειρασόμεθα 
διώκειν, x. τ. À. Cf, Stalbaum ad Plat, PAaed, pag. 93. B. 
tap. 42, et ad Gorziam pag.. 470. À. cap. 25. 
ἀναιρεῖ αὐτὸν ἀνδρειότερος καὶ ἀχμαιότερος ὑπάρχων"ἢ 
ldem narrat Plutarch. 6 4s. ef Os. cap. 82, $fne. 
pag. 363. F. ἵππω ποταμίῳ δ᾽ ἀναιδείαν- [sic. significant] 
ἀέγεραι γὰρ ἀποκτείγας τὸν πατέρα, τῇ μητρὶ βίᾳ μίγγυσθαι. 
ldem in libro de Solertia 4uimal. eap. 4. pag. 962. E. 
ὃ δὴ nal δῆλόν ἐστι, παραβαλλομένων πελάργοις. ἵππων πο- 
ταμίωγν" οἱ μὲν γὼρ τρέφουσι τοὺς πατέρας" οἱ δὲ ἀποκτιν-- 
"wr, ἵγα τὰἀς μητέρας ὀχεύωσι. Photius Jil. Cod, 
COXLII. pag. 1048. (d. anni 1611.) d ἱπποπόταμος ἄδε- 
wx Lior, ὅθεν xal ἐν τοῖς ἑἱερογλυφικοῖς γράμμασιν. ἀδικίαν 
δηλοῖ, τὸν γὰρ πατέρα ἀποκτείνας; βιάζεται τὴ» μητέρα. 
Ásimal itaque odiosissumum Typhoni consecrasse Aegyptii 
dicuntur. — Cf. Plotarch. de Js. e£ Os. cap. 50. p. 371. C, 
τῶν μὲν ἡμέρων ζώων cmoréuowup avo [i. e. Typhoni] 


/ 


284 ADNOTATIO Ap 


τὸ ὁμαϑέστατον, ὄνον" τῶν δ᾽ ἀγρίων τὰ θηριωδέστατε, α 
κόδειλον καὶ τὸν ποτάμιον ἵππον. Add. Jablonski Pax 
Meg. Lib. V. cap. 2. $. 11. — Àn vero ea βρη! δβολίίαν ἃ 
inscriptionibus hieroglyphicis inveniatur hippopotamus κε 
dum patuit; sed Ürse major, quae secundum Chang li 
lionem (in Descript, M. C. X. pag. 85. A. 779—'8) 
dicebatur cants Typhonis, in tabulis astronomicis indic 
figura hipopotami; et eadem quoque est forma dearum (ji, 
matris Typhonis, ut et Thaoeri, ejus concubinae. (i 
Champoll. Op. cit. pag. 26. À. 447—449. et 460, T. 
phoni autem et ejus asseclis recte tribui potüit τὸ die» 
καὶ τὸ ἀχάριστον.  Hipopotamus quoque, vel solus vel ce 
junctus cum crocodilo custos est Inferorum , veluti Cere 
rus apud Graecos. 

elg δὲ τὸ κατώτατον μέρος ὄνυχας δυο ἱπποποτάμου) Ver: 
eig δὲ τὸ κατώτατον μέρος idem significant , quod supra sía 
βλέποντας ; nam quod proponit de Pauw, κακώτερον, ret 
inprobatur a D'Orvillio in Crit. Pann. pag. 552. Phasa. 
vertit: (aque non abs re Aegyptii cidem ad. inferiori 
sceptri divini partes Hippopotami ungulas duas pingwi; V 
itaque ad τὸ κατώτατον μέρος intellexisse videtur τῶν 65m | 
σκήπτρων, ut est in fine cap. praeced. Fieri potest ut que | 
dam hic desint, quibus hoc Hieroglyphicum cnm priori cs 
jungatur, atque ita divinorum illorum sceptrorum descripti 
quodammodo conveniat cum ea, quam ex Suida ad pne. 
cap. citavimus , cuique similem ante oculos habuisse videtur 
Plutarchus Lib. de Solert. 4nim.]l.l Attamen pars i 
ferior sceptrorum, quibus Áegyptiorum Dii insigniuntur, hip- 
popotami ungues referre non videtur. Cf. tab. nostr, n*. 54. 

Klaproth Op. cit. Ep. I. pag. 14. putat AZppopotami τε: 
tionem hic non esse habendam, quoniam ejus ungues ei- 
trinsecus conspici nequeant; itaque de μονα tantummode 






HORAPOLLINIS HIEROGL, 1. 56. 57. 286 


esse. cogitandum, hano autem OCoptice g'on vocári, voce 
ab eadem litera incipiente, ac ΟἼΝΧΟΝΟ, qua enjuetum 
indicari ait. 

Seyffarth Op. cit, pag. 148, in. Aippopotamum Saturni 
symbolum facit; et quod Horapollo dicit eum fortiorem 
factum occidere patrem , interpretatur de Typhone (i. e. δ) 
Solis adversario, 


CAPUT LVII. 


Περιστερὰν)] — Quod hic de: columbis scribit Horspollo , a 
mliquis historiae naturalis scripteribus, Áristotele , Aeliano, 
Plinio aliisve non confirmatur; contra de hujus avis casti- 
üate ipse agit. Horapollo infra II. 32. — Fortasse, ut obser- 
"vit de Peuw , ad certum tantum genus columbarum per- 
tinent ea impudicitiae indicia; Aelianus certe castos tantum 
Y&at palumbes , turtures (*) et columbas albas. Ártemido- 
τ vero Üneirocr. II. 20, med. palumbes significare pu- 
Ut πάντως πορνικὰς , Sed columbas mulieres Aonesías et 
malresfamilias, Est tamen locus Plutarchi, de jSolert. 
fxim, cap. 4. pag. 962. E. qui, prouti nunc legitur, Ho- 
npollinis sententiam de columbarum intemperantia quodam- 
medo confirmare videtur: καὶ περιστεραῖς [sc. παραβαλλο.- 
Rive] πεῤδίκων᾽" oí ui» yàp ἀφανίζουσι τὰ ὠὰ καὶ δια- 
φϑείρουσε τὰς θηλείας, ὅταν ἐπωάζωσιν, οὐ προςδεχομένας 
τὴν ὀχείαν, οἱ δὲ καὶ διαδέχονται τὴν ἐπιμέλειαν, ἐν μέρει 
ϑάλποντες τὰ ὠὰ, καὶ ψωμίζουσιν πρότεροι τὰ νεοττία, 
καὶ τὴν θήλειαν, ἐὰν πλείογα χρόνον ἀποπλανηϑῇ., κόπτων 
ὁ ἀῤῥην εἰρελαύγει πρὸς τὰ ὠὰ καὶ τοὺς νεοΐτούς. .Sed 
lean eum comparantes cum alio, Aristotelis JZJist, «“πέηι. 





() Be. tarturum castitate et amore conjugali cff, quoque Aristot, 
Et. Aoi, IX. 7. peg. 418. E. et Epipham. ad Pheeielog. cap. 10. 


286 ADNOTATIO ἂν 


IX. cap. 7. pag. 418. et cap. 8. pag. 419, seg., qu 
Plutarchus ob oculos habuisse videtur (agitur enim ibi qu 
que de animalium quorumdam , .columbarum praecipe, 
hirundinum , et perdicum solertia), non dubitamus, qu 
apud Plutarchum columbis tribuantur, quae proprie de pr 
dicibus dicenda fuissent; de columbis cf. Aristoteles l| 
cap. 7. pag. 418. C. de perdicibus idem cap. &. pag.:420, L- 
Putaverim totum hoc caput 57. a Philippo, vel alio qe 
dam, cui praecedens caput vertenti aut legenti, colum 
run quoque mores in mentem venerint, reliquis de m 
esse additum; certe quae in secunda cap. parte diem 
de ejus animalis puritate, ab boc loco prorsus aliena τὰν 
tur. Caeterum cum ezplicatione illa, qua per colkmim 
significatus fuerit Aomo ?mzraíus, quodammodo conveni 
ea, quae apud scriptorem Arabem , Áhmed-ben-Abubi, 
eitatum a Klaproth. Op. 1. Ep, 1. pag..40, leguntur, $ 
per columba iujusiitiam significatum fuisse ait. 

παντὸς ἐμψύχου — νοσωδῶς δεατιθεμένου., [ταὺς΄ ἐσϑίοντεὶ 
In nonnullis. distinguitur post τοὺς ἐσθίοντας. ac δὶ "αν 
tum esset vb. c. παγτὸς ἐμψύχου — κοσωδῶώς Durum 
τοὺς ἐσθίοντας, quando omnia animata ——- aegrotos τοὶ 
dunt , qui iis vescuntur; ilud Owari0Érrog, varia forust 
olim lectio fuit, ad quem explicandam , verba τοὺς iodur 
τας postea glossator aliquis adjeeisse videtur; quae, qum 
prouti locus nunc legitur, otiosa videantur, uncis inde 
denda putavimus, 

ὅτι oU χολὴν ἔχει τοῦτο τὸ ζῶον] Neque haec confirma 
tur ab historiae naturalis scriptoribus; Áristoteles certe, ui 
agit de animalibus, quae felle carent, inter ea columbas 
non numerat, Zfst. nim. 11, 15. pag. 229. E, IV. 2 
pag. 941, 542. neque Plinius Zfst. διαί. XI. 27, sub finen 

Klaproth Op. cit. Ep. I. pag. 10. dicit coZussbam , Cop 





288 ) ADNOTATIO ἂν 


CAPUT LIX. 


Βασιλέα κάκιστον͵] De Pauw pro κάκιστον corrigendum 
putat ἄριστον, atque in seqq. pro: τὸν βασιλέα τοῦ κοσμοῦ 
πρατεῖν conjicit: τὸν βασιλέα τῷ κόσμῳ κρατεῖν, vertens: 
regem decenter imperare, τῷ κόσμῳ pro κατὰ κόσμον 
posito, quoniam hoc loco de rege orbi imperante sermo 
esse non possit, de quo infra cap. 61. demum agitur. Sed 
quod ad posteriorem illam mutationem , qua prior nititur, 
praeterquam quod nullius Codicis auctoritate confirmatur, 
dubitandum. videtur, utrum τῷ κόσμῳ ita usurpetur pro 
κατὰ κόσμον, praesertim quando articulus additur; quod | 
autem cap. 61. iterum de eodem argumento agi dicit , nul- 
lam difficultatem adfert, quandoquidem et saepius hoc fit 
apud Horapollinem, et vor máAw quae in initio cap. 61. 
legitur, indicare videtur de re actum iri, quae ante jam 
fuerat memorata; quapropter, si lectio τὸν βασιλέα τώ 
κόσμου κρατεῖν retinenda est, verissima videtur Merceri 
conjectura , qua pro κάκιστον legitur κράτιστον , quam pe 
bavit quoque Bochart. Zéeros. 11. pag. 406. 

κοσμοειδῶς ἐσχηματίσμενον] haec explicantur iis quae s- 
quuntur: oU τὴν οὖραν iv τῷ στόματι ποιοῦσι; quo hie- 
roglyphico τὸν κόσμον indicari apud Αδργρίϊοβ scriptor 
docuit supra cap. 2. Cf. adn. pag. 123, seqq. 

τὸ δὲ ὄνομα τοῦ ὄφεως map «Αϊγυπτίοις ἐστὶ M eio] 
Bochart. Hieroz. I. pag. 1066. et II. pag. 764. vocem 
- hanc derivandam censet ab Hebraeorum VT), litera [2 in) 
mutata, Scaliger de Emend. Temp. III. pag. 194. legen- 
dum putat Ν᾽ εἰ σὲ eoque nomine significari apud QCopto 
τὰς ἐπαγομένας. Salmasius Zpéstolarum. 1. Ep. LX. ad 
Golium pag. 133. lectionem vulgatam contra Scaligerum 
defendit, dicens, eo nomine vocari serpentem , ore caudam 












290 ADNOTATIO 4p 


quo indicatnr, non amplius »tome: rezis im serpemsgan 
inscribi, sed loco ejus ibi pingi ewsfodezs, atque hun ld 
tione, et quoniam serpens ille wsrelass£ia habitu effingus, 
hoc hieroglyphicum differt & priori; quod autem prae 
ἑτέρως, pertinet hoc ad gaodéx, qui nunc non amplmi 
κράτιστος, sed ut φύλαξ est indieandus. ^ Caeterum, qi 
me monuit Cl. Reuvens, serpeméem vigilantem intl 
possumus &raeum media corporis parte erectum, qui 
. in tab. nostr. depinximus n? 6. quemque. regum quoque 
: pitibus imponi diximns in adnot, ad cap. 1. pag. 119: 
λακα autem canens aureum, cui animali in hieroglypiá 
eustodiendi significationem saepe tribuendam esse dai 
Champol. Cf. adnot. nostra ad cap. 40. pag. 259. 
καὶ ἑκαστότε " τὸν βασιλέα ἐπεγρήγορον clyes.] De Pauvre 
te ut videtur, hio aliquid deésse putet, supplens δε, α 
conjecturae lacuna, quae adest in Cod. Puris, B. favere τιόδα 
. De Goulianof Op. cit. pag. 17, 18. rege»: custodmà 
. per paronomasiam significatum fuisse statuit; repem d 
Coptice opo, custodem, praepositum Orrpir, αὖν 
siliscum eadem lingua opa: dici: praeterea Phila 
reddentem: dyri δὲ vob ογόματος τοῦ βασιλέως φύλακα ἵν 
γραφοῦσιν.. male vertisse, quoniam φύλαξ loco nominis τῷ 
scribi non potuerit, sed loco regis ipsius; serpentem * 
tem Áegyptiace eo«q dici, et custodire dialecto Sabi 
ca eaApee. 
| CAPUT LXI. 

Ὃ γὰρ βασίλειος οἶκος παρ᾽ αὑτοῦ * ἐν τῷ «60,0. ] Cod. 
et Edd. hic lacunam indicant; in Merc. editione, quae 
Bibliotheca Lugd. Batava servatur, ab aliquo adseripm 
est »nihil deést"; attamen quomodo locus, veluti nupc ww 
habet, recte explicetur, non video. Meroerus suppleadw 
putat κυβεργᾷται, vel ὑπάρχει » ut iptelhigatur ab eo noa " 


HORAPOLLINIS HIEROGL. I. 61. 62. — 291 


» cus regi mundum, ac domum regiam, quee in orbis am- 
» bitu utique continetur."  Phasian. vertit: siquidem do- 
?weus regia in ipso lerrarum orbe unica exstitit; itaque 
legisse videtur: ὁ γὰρ βασίλειος οἶκος ip αὐτῷ τῷ κόσμῳ uó- 
vog ὑπάρχει. De Pauw vocem κράτος intercidisee putat, 
atque legendum; ὁ γὰρ βασίλειος οἶκος παρ᾽ αὐτοῦ κράτος 
ἐστὶν ὁ κόσμος, domus enim regia , pro modo ejus impe- 
rii, lotus esi orbis habilalus; ἐστὶν semel in ἐν mutato ; 
ὁ κόσμος facile quoque transire potuit in v κόσμῳ.  Spa- 
tinm quod in Ald. inter voces αὐτοῦ et ἐν relinquitur, huic 
conjecturae non adversatur. 
CAPUT LXI. 

Μόνον — βασιλέα ἔχει] De rege apium, et quomodo illi 
obediant apes cff, Aristot. ZJíst. fnm. V. 22. pag. 314. 
À. B, IX. 40. pag. 439. B. Aelian. de Jat. nim. I, 
$9, 60. V. 10, 11. Tzetzes Chil. IV. .125. vs. 110. 
Glyeas nal. pag. 40. C, D. Seneca de Clementia I. 19. 
Plinius Zist. :Yat. XI. 5, 16, 17.  Ápostolius Cent. VII. 
por. 72. 

iz τής τοῦ μέλιτος "| Lacunas, quas Codd. et Edd. hoe 
leo habent, diversis modis implere conati sunt viri doctí. 
Phasian. locum aut circumseripsit, aut aliter legit, vertit 
eaim: ἐς ius itódem apis mellificatione atque opere 
essiduo , nec non. ex aculeo , operalionem variarum re- 
TER, quae ad usum humanum necessariae sunt , aique 
potentiam inprimis praeparandam esse statuerunt. Quae 
duo ad gubernationem civitatis maxime pertinero , et 
eseferis rebus conducibiliora esse judicaverunt. — Ex 

bec Horapollinis capite Champollion explicavit epe , quae 

im maonumentis Áegyptiacis, simul cum aliis signis, regem. 

signilcantbus, praecedere solet pronomina regum; qnibus 

igitmr significari putabat; reges populi obedientis, Cf, ejus 
26 " 


292 ADNOTATIO ἂν 


Op. de Jierogl. Pet. deg. pag. 236. tab. gen. n'2Zit. 
add, pag. 340, et 348. — Diversam ats in hieroglylin 
significationem memoravit Àmm. Marcell. X VII. pag. it 
(Ed. Lindenbr.): » perque speciem apis mella confeci 
» indicant regem: moderatori cum jucunditate aculeo qe 
» que innasci debere his signis ostendemtes.** — Atque lar 
interpretationem postea admisit Champoll. statuens qa 
in ea phrasi addi tamquam signum determinativum τοῦ 
COTTO6M, qua rex indicatur, Cf. Franc. Salvolini in J; 
de JHierogl. Obelisci Lugsoriensis pag. 4. (ἢ. Apa 
illam vide in tab. nostr. n* 55. 

Alia quoque ratione Áegyptios in hieroglyphicis rm 
indicasse , auctor est Plutarch. de 75. e£ Os. cap. 36. p.361 
καὶ ϑρίῳ βασιλέα xal τὸ «νότιον τοῦ κόσμον γράφουσι, 9» 
μεϑερμηνεύεται τὸ Oploy ποτισμὸς, καὶ κίνησις τεάγτων, xd b- 
κεῖ γενγητικῷ μοιρίῳ τὴν φύσιν ἐοικέναι. et ficus folio repa, 
ac meridionale mundi clima pingunt , inferpretanturg 
folium ficus irrigationem et foetationem omnium: vider. 
que natura, simile genitali membro: ad quem locum Wi 
tenb. βασιλέα Osiridem intelligendum , et pro ϑρίῳ forse 
ϑρύωῳ legendum esse adnotavit , qua voce 7»unc€ genus, pe 
lustris herba indicatur. Monumenta autem , quod scan, 
rem istam nondum confirmarunt, 

Apud Seyffarth, Op. cit. pag. 163, fine, es Jovis pk 
netae symbolum vocatur. 
| CAPUT LXIV. 

Παντοκράτορα] De Pauw recte adnotat de Deo eam ve 
cem hic usurpari, neque amplius de rege terrestri esse cof 
tandum. Summus enim Aegyptiorum deus, Amon Ch 


(Ὁ Lettre α Monsieur Champollion Figeac sur les Aééroglgphei à 


l'obélisque du Louqsor, publióe par r'&uxorz LivTÉR AIRE, Livraison d 
29. Janvier 1834. 





294 . . A ADNOTATIO 4b 


ruat Hoesch, et de Pauw, et confirmarunt quoque Codd, 
Patis. À. B. Inopportuna illa ἑρμοῦ mentione in errorem 
inducti, fuere qui pro γναφέα, legendum putarent γραφέα, 
quod ipsum legitur in Cod. Paris. C. 

Klaproth Op. cit. Ep. I. pag. 22. adnotat, pedem Coptice 
dici pv, fullonem vero patT; itaque per acrologiam αἱ" 
terum pro altero scribi. 

Seyffarth Op. cit. pag. 184, im. pedes geminos Sete 
num indicare ait, quoniam ars fullonica huic planet 
sacrá sit, 


CAPUT LXVI. | 
Σελήνης σχῆμα καϑὸ καὶ πρόκειτα)ῦ — Cf. supra cap. &. ! 
adnot, pag. 188, seq. et tab. nostr. n^, 25. — Salmasiu 
ad Solinum. pag. 454.. ea quae sequuntur, ita corrigends | 
putat: ἔχον εἴκοσι xal οπτὼ ἀριϑμὸν, ἡμέρας. σημαίγοντα, : 
ἐξ εἴκοσι τεσσάρων ὡρῶν τῆς ἡμέρας ὑπαρχούσης . ζωγραφοῦσι, 
- vertens: uí mensem significarent , pingebant Lunae ἢν 
ciem habentis viginti octo numerum , qui rimerus dei 
designabat , quibus Luna apparet; addi autem ἐξ des " 
. χεσσάρον , Με t. À. usque ad ὑπαρχουσης, ne quis acciperd 
de die natural£ , qui ortu et occasu solis terminatur. Αἱ; 
prouti observavit de Pauw , lectio ea nimis a Codd, rec» : 
dit, quam ut admitti possit; itaque ipse minori mutatione, 
pro ἰσημερινὰς , legendum conjicit ἰσημοίρας,, (vel potis ^ 
ἰσημοίρους, D'Orville Crit. Panni pag. 552.) atque inte — 
ligit de /unae cavae figura, in qua depicti essent viginti. - 
et octo dies aequales et ejusdem merisurae, singuli constante, . 


horis viginti et quatuor. — Idem vir doctus, cujus verb “ 
ad. cap. 4. (adn. nost. pag. 136, seq.) memoravit Hoesch. - 
de hoc loco ita censebat: » Luna singulis mensibus vigi “ 

»octo dies iy πλάτει sumtos conspicua est, reliquos wef9 — 


» dies (nam spatium. unius mensis integri, cum vulgo 9 89: 


ΤΟΝ LV. am πα A A minu "ra 


HORAPOLLINIS .HIEROGL. 1, 06. 67; — 296 


» dierum esse statuit) sub radiis solaríbns occultatur, folet 
»enim in regionibus anstralibus, qualis est Alexandria 
» Aegypti, ubi hie auctor vixit, altera fere post novilu- 
»nimm die luna rursus conspici. Quando igitar mensem 
»exprimit ea fignra, quo luna apparet, dum 28 dies com 
»plectitur, numerationis initium a primo apparítionis díe 
»hcit, signumque mensis hieroglyphicum eam vult ewe 
»fguram , quam Luna die apparitionis suse ultima reprae- 
»xatat." — Posterior salem hujus hieroglyphici pers, a 
Pülippo, vel a glossatore quodam addita videtar , eui opí- 
Nem favemt quodammodo Codd. Paris, Α, in quo, emiwis 
wrbus ἔχον εἴχασι zal oxze, legitur: καθὸ καὶ πρόκεεξαε, 
ἡ ἡρέρα; ἐσῃπερενὰ; κ. τ. À., εἰ Paris, C. im quo omítti- 
ἂν ὑπαρχαιση:. —-— 

ma a παὶ ἀγαεΐξλλεε, ταῖς δὲ λουπαῖ; δίο ἐν )eees ἐσεί.Ἶ 
Nus dh 28 smt, quibus lmma apparet. ίαϊεεεδι, de 1s, 
€ Os. cap. 42. pag. 376. F. ἑεῶν δ᾽ ὠμϑμόν el μέν βεώ- 
en ww Ower, αἱ δὲ fanden λέγουσιν ensi? sei dines" 
mméms γὰρ ien qucm τῆς σελήνη;, «αἱ resmfsang ἡμέραις 
εἶν erri. πεεῖεσ ἐξελσαι, — ése; her ἴσον siqniforat 
σα hehecmm. qui tumem ab astememis, cevcumbum 
Conmum , m cap. 11. m Δειά Phaersens, upsavy dérebetar; 
Bubere vex» m Eclog. L 15. loco quem eyes, pag, 1232. 
diam, «επί Chrvappam diem sit ϑύγως — Az 
Ü m, mp mcs πασε xps ecuceisvo τῷ» ὃς πιερα rry ἐπυειάήν. 
,- CAPFVTE LEXPRL 

^dguuye Derusesiu apnpum. zussbuics Lvpppéu: B» 
nenküe «ἃ Κατὰ Η 46. 65, "b.199. cómo. Ber. 
«mm Eoi oj IXL BOE i παὶ 5$ 8 Wo ge 
gp. ΒΥ me 222 V. 9.22 "ως, 222. 54. 
ΗΝ T 3 20. Bom :3 xw 354 €. εἰ de Pari 
juu. 189. :: sup πᾶς 6. Bod {ως ( 35 up 61 


290 ADNOTATIO ἂν 


« 
ἢ) δεεοί. et 89. pag. 99. Plutarch. de Js. et Os. cap. 715. 
pag. 981. B, C. Aelian. deat. “πέρι. II. 33, JII. 11, 
V. 23, 62, VIII. 4, 25, IX. 3, 58, X. 21, 24, 47, 
XII. 15, 41, XVII. 6. Photius in Biblioth. Cod. COXLII. 
pag. 1048. Plinius 77st. Nat. VI. 20, VIII. 25. Seneca 
JVat. Quaest. IV. 2. — Secundum Ártemid, One:irocr. III. 2. 
Kgoxóüuog πειρατὴν, ἢ φονέα, ἢ οὐδὲν ἧττον ἀπονενοημέ- 
sor ἄνθρωπον σημαίνει. ---- Cacterum , quum multa, quie 
sibi. contraria esse videntur, de crocodilis eorumque cul- 
tu, apud scriptores veteres narrentur, Vir Cl. Geoffroy de 
S'. Hilaire, in Magna Descript. degypti , Tomo XXIV. 
pag. 400, seqq. adjutus consiliis et doctrina Champollions ᾿ 
docuit, duas esse species erocodilorum , alteram minorem 
et longe quoque a fluvio, in interioribus Aegypti tractibus 
degentem , suoque adventu Nili incrementa adnuntiantem, 
praecipue àb incolis fuisse cultam ,. hanc autem vocatam 
fuisse Suchwm , (*) 'vel potins mi covXxi; alteram vere 
speciem voracissimam et semper prope flumen habitantem, - 
Aegyptiis fuisse invisam, eamque vocari ucae. (Ὁ) Cf. i» 
primis ejusdem operis pag. 458. et 544. 

πολύγονον καὶ mo/rsxyoy| Recte de Pauw animadvertit, 
vocem πολύγονον hic abundare, quum sequens πολυύτεκνον 
explicet, quare πολύγονον crocodilus indicaverit; ut autem 
et rapacis significationis ratio reddatur, legendum conj- 
eit: διὰ τὸ πολυκτόνον, vel moÀvgóvors posterius, quum 
magis cum lectione vulgata conveniat, verius videtur ; for- 
tasse quoque legi poterit πολυφάγον, quod et ipsum cum 
rapacitate hujus animalis convenit; de qua Horapollo ite- 





(ὦ Photius in Biblioth. Cod, CCXLIL. pag. 567.  Hoeschelü: Ὁ 
Σοῦχος δίκαιος" ὄνομα δὲ κροκοδείλου, xal εἶδος ó Σοῦχος οὐ 
γὰρ ἀϑυκεῖ ζῶον οὐδέν. 


(T). Herod, 11. 69, Καλέογται 06 οὐ κροκόδειλοι, ἀλλὰ χάμψαον» 





298 ADNOTATIO AD 


δὴ πρὸ παντὸς σώματος ζώου oí ὀφθαλμοὶ i. τοῦ (^i 
ἀναφαίνονται, et vertunt: γμοπέακε aníe reliquum com 
oculi hujus ferae ex profundo aquae emicant; queo 
rectio, δὲ βυϑὸς de flumine, aut de quavis aqua dic τὰ 
possit , magnam habet veri similitudinem; nam si vulgsuan 
tineamus , genitivus σταντὸς σώματος nom habet , unde pera, 
neque euim ab οἱ ὀφθαλμοὶ, qui quidem (dev, non m 
σώματος ζώου dici possunt, neque ἃ βυθοῦ. nam τὸ ῥής 
«οὔ σώματος non magis eiplicari poterit. Fortasse com 
quis: ἐπειδήπερ πάντος σώματος πρῶτον (vel mosso) οἱ 
ϑαλμοὶ ix τοῦ βυϑοῦ ἀναφαίψονται. Aristot. Z7ist, dns. 
IL 10. peg. 223. D. οἱ δὲ προκόδειλοε oi ποτάμιοι Cm 
ὀφθαλμοὺς μὲν ὑὸς, — βλέπουσε δ᾽ ἐν μὲν w« ὕδαει wd 
λως. ἔξω δὲ ὀξύτατον. Plutarch. loco, quem ad praec.a 
 Citavimus: μόνου δέ φασιν ἐν ὑγρῶ δεαιτωρμενον τὰς wx 
ὑμένα λεῖον καὶ διαφανῆ παρακαλύπτεεν £x τοῦ uim 
φρξερχόμεψον , ὥςτε βλέπειν μὴ βλεπόμενον, ὃ τῶ πρώτην 
συμβέβηκεν. 
CAPUT LXIX. mE 

᾿Κροκόδειλον κεκυφότα] In papyris funebribus saepisis 
exhibentur crocodili , sed ἐπιστρεφόμενοι potius, quam ze 
φότες: capite enim averso pinguntur. Cf. vb, c. Cl. Reus 
in Epp. ad Letronnium , Ep. Y. pag. 38. — Champoll.i 
descriptione sepulerorum regum Aegyptiorum, mentione 
quoque facit picturae, in qua discus solis profectus ab θη 
ente accedit ad Occideniem , quam plagam per crocodi 
indicari ait; doleo virum doctissimum non addidisse, q 
habitu crocodilus iste ibi exhibeatur. Off. ejus E péstol 
scripíae ex deg. et IYub. Ep. XIII. pag. 228. 

αὐτότοχον γὰρ καὶ κατωφερὲς τὸ ζῶον] Trebat. vertit:« 
enim Àoo animal rotundum οὐ promiscue parit; iq 
aliam lectionem secutus videtur. Vocem αὐτότοκον huc irre 





200 ADNOT. 1» HORAPOLL. HIEROGL. I. 69. 70. 


selere. [dem marratur ab Eusebio im Praep. Euanz. lll. 
cap. 11. qoi tamem hmic animali re» ποείμονυ ἔδατο; signi- 
Écatiomem tribuit. 

Secundnm Seyffarth Op. cit. pag. 165, ἄπο, crocodilus, — 
Saturni et Martis symbolama , signi&cat occasum solis, id esta 
hsjus planetae descensum ad hemisphaerium infernum , cua— 
jos domimus ab astrologis f babebatur. 

CAPUT LXY. 

Znóro; δὲ Mort; , προκοδείλον οὐρὰν ζωγραφοῦσιν") Haee 
vocem KAUC6, “ΠῚ XAU6, significantem sipsram , obscurus, 
Cf. Salvolini in Ep. de Hierogl. Obel. Lugs. pag. 3. Ejus 
imaginem vide in tab. nostr. n* 56.  Champoll. in Paxíl. 
"Meg. tab. 30. g. exhibet navem Luni-Hermetis, cujus par- 
tem anteriorem recurvatam , ad. crocodsli caudae similito- 
dinem formatam esse conjicit, cui signo tunc significatio 
ab Horapolline hic memorata, satis apte convenire opmatu. 

εἰ μὴ — ἄτονον παρασχευάσεεἾἢ Codd. nonnulli et Edd. 
ἄτοπον. minus recte, ut facile apparet. 

Klaproth Op. cit. Ep. I. pag. 18. statuit £enebras ind- ὁ 
catas fuisse per caudam crocodili , quoniam fenebrae Co . 
tice χάκι, et erocodilus xaporrks dicantur , vocibus 2b 
eadem litera, x, incipientibus. Sed Horapollo non diit 
erocodilo hanc significationem esse tribuendam , verum cos 
dae crocodili. lgitur neque hoc caput per acrologiam € 
plicari posse videtur. 

Seyffarth Op. cit. pag. 165, fine, caudam  crocodil 
denebras significasse dicit , quoniam hae Saturno planetae 
subjectae sint. 





2o. A. ome d A d omes 





ADNOTATIO 
AD . 
HORAPOLLINIS NILOI. 
.-HIEROGLYPHICORUM 


LIBRUM SECUNDUM. ' 





Τὸν λόγον ὑγιῇ σοι παραστήσομαι] . Supra I. cap. 85, 
fine, eodem modo pronomen col additur.  Hoeschel. ex 
hoc libri secundi initio, in prioris libri principio προρ- 
φώνησιν deésse conjicit. — Caeterum , Merc. suspicatur priora 
capita usque ad 31. mutila esse, quoniam in iis ratio non 
addatur signorum hieroglyphicorum , quae decribuntur; aut 
fortasse eorum rationes dedita opera omisisse scriptorem, 
quippe universe satis cognitas. Quam sententiam de Pauw 
ex ipso hujus libri initio recte inprobasse videtur; dicit 
enim scriptor se reliquorum quidem hieroglyphicorum ido- 
πολ rationes daturum esse, ea vero, quae neque in aliis 
scrptis, rationibus additis, explicata sunt, primum sub- 
jene. Itaque haec leguntur in prioribus 30 capitibus. 

CAPUT I, 

Θεὸν σημαίνει] Supra Lib. I. 13. dixerat per s£e//am in- 
dicari θεὸν ἐγκόσμιον. Cf. adnot, nostra pag. 190, seq. et 
tab, n^, 31. a. In seqq. verba ποτὲ δὲ δειλὴν Trebatius in 
Versione sua omisit. 

δειλὴν — νύκτα — giro] In inscriptionibus hierogly- 
püicis se//a, universe adhibetur ad quavis. temporis di- 
visionem determinandam, Cf. Salvolini ἐπ Epp. ad Gas- 


302 ADNOTATIO ἂν 


seram Ep. I. pag. 30. et 32. Ubi autem Aorae diei 
atque nocíís humana figura exhibentur, hae sfellam capiti 
manibusve impositam habent, Aorae vero dei solis dà- 
cum, veluti apparet ex loculo mumiae Musei Lugd. Batavi, 
unde depingendas curavimus in tab. nostr. imagines 31, ὁ, 
et 31. c. ΟἿ quoque Champoll. in pistol. Script. e: 
4eg. et Yub, Ep. VIII. pag. 105, XIII. pag. 229. — 
Caeteris hujus hieroglyphici significationibus addi potest, 
stellam saepe poni post siderum nomina , tamquam signum 
determinativum. Cf, Champoll. de Zterog!. Pet. 4c. 
Explic. tab. pag. 32. n^ 239. | 

De Goulianof Op. cit. pag. 18. sellam putat significes 
fempus , quoniam hoo cuo, illam vero cjo-  vocavegint 
Aegyptii Cf. quoque Klaproth Op. cit. Ep. I. pag. 19, 

Seyffarth Op. cit, pag. 171, med. sellam symbolum v 
cat Martis planetae, — Cf. adn, nostra pag. 196, ' 

| CAPUT πὸ ! 

Kal ἀετοῦ νεοσσὸν, x. v. Δ} Locus corruptus, ad qum 
restituendum diversas conjecturas proposuerunt interpret, 
quas in apparatu critico memoravimus, Causs, pro xvxlr- 
δὸν, legens τυλοειδὲρ, interpretatur: éd quod calli. specitm 
habel, robustum, quod tunc recte conveniat cum agóeroyóvor, 
atque νεοσσὸν explicat ex more Graecorum recentiorum, λυ’ 
sativum pro nominativo usurpantium, De Pauw duplicem loi 
explicandi rationem exhibet: alteram, qua xal ἀετοῦ se07 
pertineat ad. praeced, eaput (ἢ), et reliqua ita scripta: '4i- 
evoyóvoy xal κύκλῳ ἡδὺν σημαίνει σπέρμα ἀνϑρώπου: t- 
teram, qua, distinctione post γεοσσὸν sublata, legatur: Καὶ 


(*) Huic conjecturae favere videretur, quod in Cod. Paris. A. capiti 


titulus omittitur, nisi et in aliis capitibus , vb. c. 8, et 88, hujus {ἱπ|᾿ Y 


idem Codex titulos omisisset. 





304 ADNOTATIO 4D» 


Secundum Seyffarth Op. cit. pag. 164, med. aqui; 
indicavit Solem planetam, in Astrologia Áegyptiorum, et 
pag. 156, med. aquilae pullus symbolum dicitur Jovis, ob 
semen huic planetae sacrum. 


CAPUT III. 


Δύο πόδες συνηγμένοι]  Causs. ex lectione, quam Pieriw 
Jierogl. XXVII. cap. 29. se invenisse testatur in MSS. 


Hori codicibus, corrigendum conjicit: Ζυο Πολλοῦ πόδες 


συνειργόμενοι, duo Solis pedes colligati; quum Sol. in 
lib. I. cap. 34, fine, Πολὺς vocetur; atque tum accipit 
de pedibus Apollinis statuae ligatis. Sed ipsum illum b- 
cum, quem, ad probandum hocSolis nomen, citavit Caus, 
vitiosum esse, supra docuimus in adn. pag. 242, sq. 
Pauwii rationem si sequamur, locus intelligendus erit de 
Solis fursu, tempore solstitii hiberni, instar hominis pedibu 
vincti, atque ideo aegre progredientis, Sed obstare vide- 
tur perfectum βεβηκότες, quod usurpatur de rebus fixis. 
Suidas βέβηκεν" ἕστηκεν, ἐπέπηκτο. Jablonski in ow 
Interpret. Tab. Bemb. Opusc. 11. pag. 249. ξ. 5. Merceri 
lectionem: zfvo πόδες συνημμέγοι secutus, vertit: J)uo pedet 
sic in unum compacti, tamquam non duo essent , sed 
unus, el sic gradum promoventes solis cursum ὧδ ον 
stitio hiberno significant, — Statui fortasse. potest, Hore- 
pollinem eodem modo atque supra, lib. I. cap. 58. et 65. 
ob oculos habuisse hieroglyphicum duorum pedusn in supe- 
riori. parte jwncéiorum , quibus saepisssime . verba solu 
atque quietis derterminari , supra indicavimus , in adn. p. 287. 
Quod si verum est, male ad speciem retulisse videtur Ho 
rapollo, quod ad genus tantum pertinet. 


Secundum Seyffarth. Op. cit. pag. 184, in. pedes g^ - 


mini compacti indicant Saturnum planetam. 


anadlinell MERE ma 
mm -———. A4 dRead!Éa m 


"1. 


- «απ ca on 


HORAPOLLINIS HIEROGL. 11. 4. 5. 6. 305 
2 
k . ; 
t. Ex hoc cap. Seyffarth Op. cit. pag. 183, fine, conjicit 
& Mercurii fuisse spbotum, quoniam ad hunc planetam 
or referatur. 


| CAPUT IV. - 


᾿ CAPUT Y. 
L 


& IIoAíuov στόμα]  Belk os J id est ipsam pugnam. : Ho- 
iinerus Z7. K. 8. 
' Hi sro» πτολέμοιο μέγα στόμα σιευκεδανοῖο"͵ 

wJicero pro Jfrch. cap. 9..os belli. ac: fauces, vocat bel- 
icum periculum et' quidem ultimum, ΟἿ, Ernesti in. Cl. 
Jeeterum hanc significationem monumenta Aegyptiaca con- 
yirmarunt , in quibus sanus duae, vel potius duo bracchta 
slterum scutum tenens, alterum arcum, (vid. tab. nostr; 
a? 57. a.) vel sagittam, (vid. ibid, πὸ 57. 6. et m* 57. d.) 
yel aliud armorum genus (vid. ibid, n^ 57. c.) gestans, pss- 
eandi sive pugnae significatione pinguntur. Hieroglyphieum 
jaoc obiter jam ezplicavit Champoll. de Hzerogi. ἢ εἰ. eg. 
pag. 930, fine. Cf. quoque Áchmet in Oneirocr. cap. 250. 
med. 'Eáy ἴδῃ ὅτι ἐκράτει βέλη καὶ τόξα, ἐπιχαρήσεναι 
ἐπὶ τοῖς ἐχϑροῖς αὐτοῦ. 

. Klaproth Op. cit.. Ep. I. pag. 8. per acrologiam hoc Ca-. 
put explicandum putat, manum Coptice ΤΌΤ, pugtiam 
vero ὁ dictam fuisse statuens; cf. quoque Ep. II. pag. 18, 
19. Champoll. in Censura, quam laudavimus, posteriori huic. 
voci pugnant significationem inesse negat. | 


CAPUT VI. 


. ᾿Αινθρώπου στόμαχον] Accipiendum fortasse de ira ; non 
de s/omacho proprie dicto. — De digito 1 iterum: agitur ὥς 
infra, cap. 13. ! ἘΣ 

27 


806 5505 7 ADNOTATIO ἃ» -᾿ 










Klaproth Op. cit. Ep. L.pag. 21. eumque secutus de(s 
lianof Op. cit. pag. 28, 29. pro O&xrvAog, invitis Codicis 
legendum putant δαχευλιος. ut ita hieroglyphicum he y 
acrologiam explicari possit; annulum. enim Coptice smi 
οἱ síomachum  *x«0»mn dici. 

Seyffarth Op. cit. pag. 183, med. digitum Mariis ge 
bolum facit, ob iram huic planetae propriam. 


CAPUT VII. 


«Αἰδοῖον χειρὶ κρατούμενο»] 1. €. κατεχόμενον: μὰ 
Clem. Alex, Strom. V. cap. 8. (Potter: pag. 672.) del» 
charsi narrat , eum. dormientem solitum fuisse: κατέχω 
μὲν λαιᾷ' τὰ αἰδοῖα, τῇ δεξιᾷ δὲ τὸ. ατόμα. ΟἹ, Plor 
de Garrulitate cap..7. pag. ὅθά. F. — Diogen. Leti 
cap. 8. $. 104. οἱ Michael Glycas Ansa. III. pag. 231} 
Symboli hujus significationem apud Gtaecos satis cogni, 
Horapollo fortasse minus. recte accommodare voluit imi 
Ammonis generatof'is ,; qualis in Sectione postrema py 
rm funcbrium pingi solet; 

CAPUT VII, 

D δὲ ἀμεμώνης} De ÀAnemone ejusque usu in media 
cff. Dioscorid. II. cap. 169. Plinius Zzstor. Nai. Xl 
cap. 23. et Snidas in voce, — Phasian. in versione sua addi: 
ob jujuscemodi herbae asperum. scilécet , tetrumque ὧν 
rem , quem viz homines ferre possunt. Ita et infra, cap. 
et cap. 23. quaedam addidit , quae in Codd. non a* 
niuntur, 

CAPUT IX. 


᾿Οσφὺν ἢ στάσι») De Pauw legendum putat: "mpi 


᾿ς στάσιν ἀγϑρώπου, atque στάσιν vertit corporis uma 


firmitatem , qua. stabile est. sibi; sed. dubitari possit, 8 
hac significatione, a Graecis vox ea usurpata fuerit, Neqv 





$08 ADNOTATIO a» . 


» conficiendas feras tantarum fuit , ut elephantum conto πε 
» figeret ; et orygis cornu hasta transmiserit."  Forüsit 
rum res confudit Horapollo , et cogitandum de hieroglypta. 
quod coram bovis ad sacrificia praeparatam ese yii, 
cuique fortiiudinis, et roboris significationem tribui 
sellini Monum. eg. et (:Yubiae Parte I. Vol. II. pa. 
Seyffarth, qui, ut adnotavimus ad Lib. I. cap. 49. ρον." 

ὄρυγα et ógrvya idem animal esse putat, etiam ex hx 
pite conjicit cofurnicem Saturni symbolum esse, qusa 
perseverantia et constantia huic planetae tribuantur. 
CAPUT XI. 

. 4εξιούμενοι)] Ita Phasianin, quoque legisse videtur, 
vertit: qui sese circumplexi dextris excipiant, Tra 
cum Aldo aliisque, legit ἀξιουμενοε. vertens: ims 
magistratus induti, — Caeterum hic symboli potius mr 
morum Graecorum et Romanorum notissimi* explicat, 
quam hieroglyphici Aegyptiorum interpretatio exhiberi τὶ 
detur. In nummis enim et in gemmis saepissime ce 
tur sive duae manus junctae, sive duo "Aomines ἱμεὶ 
dexiras jungentes; quibus concordiam indicari dws 
inscriptiones: OMONOILA. CONCORDIA. IVNCTIO. quae iis i 
solent. Cff. Vaillant /Vumésm. Imperat. Hom. praeia. 
Tom. II. pag. 1. et 2. et pag. 119. (Ed. in Qo.). Jumin. 
aerea Imp. 4ug. et Caes. in Colon. Parte I. pag. 1} 
(Ed. in F».) Spanheim de Praest. οἱ Usu INVumism. ass. 
Tom. I. psg. 143. Eckhel. de Doctr. Yum. ἢ εἰ. Yol. [ 
pag. 896, seqq. et in Zn. Doctr. Jum. .(*) pag. 10] 
Gorlaeus in Jactylioth. Part. I. 43, 94, 109. Partell 
76 , 112, 183, 243, 533. 







() Kursgefasste Anfangsgrunde ser alten Nwmnismatik, susamm 
getragen von Joseph Eckhel. Wien 1807. 





δὲ 


σπτττσυσυυς - 7 ^ “ A 


δαέα eudit, cujus pars superior, ansa, solis cir 
rior vero, iau vel crux, adsimilata fuerit ab E 
stellae dimidiatae, radiis duobus superioribus de 
que secundum mentem Horapollinis , hieroglyphi 
significasse vem procreatricem solis. Sed Champ 
de Zierogi. F'et. eg. pag. 165, 202 , 203 et 
n? 277. ex obeliscorum inscriptionibus , comparati 
sione Graeca obelisci Hermapionis, apud Ammiar 
servata, docuit hoc signum indicare viam vel vitam 
quae erplicatio exinde quoque confirmátur , quod : 
tionibus saepissime tamquam signum determinati 
tur voci Áegyptiacae «ou, qua wíz significatu 
loco ipsius hujus vocis scribi solet. Neque igitur 
explicatio admittenda videtur. Quum hieroglyp| 
catio non addatur, quid statuendum sit, non liq 
rius loci sensum , prouti nunc legitur, satis bene 
videtur, statuens so/és orbem. pictum fuisse δέ, 
ἐπ media cujus scissura stella imposita esset; 
quoque quodammodo apparet, quare primum de 
culo, tunc vero de disco agatur; voce xvxAoc f 
dicante Zofum solis orbem , δίσκος vero superfici 
duas partes divisam, — In mentem mihi venera 
do, an fortasse de hieroglyphicis phoneticis, quae 





312 ADNOTATIO 4» 











describitur valens. πρὸς πᾶσαν πράξειεν καὶ ἐπιτυχείαγ, ἰκ 
modo: — λαβὼν ἴασπιν (*) ἀἐρίζονετα, ἐπέγραψον δρίανι 
κυχλωτέρως τὴν οὐρὰν ἔχοντα ἐν τῶ στόματε (1), κε ἃ 
μέσον τοῦ δράκοντος, σελήνην δυο ἀσεέρας ἔχουσαν ἐπὶ τὰ 
δύο (() κεράτων, καὶ ἐπάνω τούτων ἥλεον, x. v. λ. Some 
qne, lunam , stellas tres et Martis Venerisque planetarum im 
vid. in pala annuli, in Gorlaei JacfgZrotA. Part. I. 105. hk 
simili quodam annulo Gnostico agi etiam videtur ab le 
«polline infra, cap. 29. 
σημαίνει] Merc. et de Pauw recte statuunt legendunu 
ζωγραφοῦσε ; error fortasse ortus ex frequenti illa verha 
μαίνει repetitione, 

De Goulianof Op. cit. pag. 29. dicit dzscum hic ai, 
quoniam piuax, qua voce discus Coptice redditur, i 
eadem litere incipiat, atque βοκι, 1. e. &zavida; εἰεἰα 
autem sulieris loco pingi, ob eandem causam, illam as 
Coptice. ciox, mulierem cen dici, 

CAPUT XY. 

Τὴ» ἀγατολὴν] JDeésse videtur praepos. zroóc, Ὑ] εἰς, Νὶ 
statuendum fortasse vocem ἀνέμους huc minus recte εἰ Κ᾿ 
cunda capitis parte esse adscriptum , et ortnm , prouti t 
crocodili oculos , sic ei per accipilrem in altum volasia 
indicatum fuisse; et per idem animal aas £m aere expa 
dens significatum fuisse venfum, Tunc certe aliquid wi 
docetur; quoniam Sol, sive deus Phre, non vero ortus * 
lis per accipitrem in monumentis Áegyptiacis scribi soe. 
Cf. supra, Lib. I. cap. 6. adnot. pag. 148. 


() In MS. legitur «aoc». 

(1) In MS. στωματι. 

($) In MS. Qvo. Locum autem hunc, uti et alterum , quem ad cap. & 
libri I. adnot. pag. 251. ex papyris ineditis citavi, mihi indicavit Vir C. 
Reuvens , cujus cff. Epp. ad Letronmium. Ep. I. pag. 10. et 24. 





814 ADNOTATIO ἂν 














CAPUT XVI. 

I Kenvós — πῦρ δηλοῖ.] Verisimile non videtur , fem 
inter hieroglyphica inventum iri; itaque statuerit dq 
symbolum hoc a scriptore, ex proverbio » Flamma fum 
» proxima" (*) compositum esse-potius, quam ex vnm 
numentorum Aegyptiacorum interpretatione petitum. Y 
fieri tamen quoque potest, ut Philippus Horepollineal 
minus recte verterit; nam si statuamus hunc- scripsim d 
c, οὐδῷ eq-tunin eni-xpou, vel simile quide 
indicaret , .per //ammam pictam ab Aegyptiis zgnem B 
indicatum , hujus quoque hieroglyphici-confirmationen $ 
tem aliquam habebimus in eo, qued in ab. nosir, P ἃ 
depingendum curavimus, in quo fame igxem signi 
Cf. adnot. pag. 261. Error Philippi, καπνὸς vertents,e 
facilior fuit, quoniam idem ar vaporem. quoque sg 
cat, secundum Lexicographos , et praeterea ipsi fortmmi 
mentem venerat proverbii notissimi, quod: supra citar 
. Klaproth Op. cit. Ep. I. pag. 8, 9. per fimum init 
tum fuisse &gnem opinatur, quoniam Coptice.xp«ou, ips 
et Xpeurc fumus, ab eadem litera, x ,. incipiant. 


CAPUT xvm, 


Bois ἄῤῥενος κέρας] Hanc, quoque lectionem in É 
invenisse se ait Pierius Z?erogl. Lib. III. cap..21. Te 
batius vero legisse videtur τὸ ἄῤῥενος. namg vertit: Ae 
cornu picíum, — Caeterum cornua bovis duo conj 
saepissime pinguntur in hieroglyphicis, et, nisi falw, 
wnicum quoque cornu; num vero sensu, quem menu 
Horapollo, dubito; certe ὀουΐς et vaccae cormua quom 
xecte distingui potuerint, non video. 


(5) Cf. Plaut. Curcul. I. 1. vs. 53. 





316 ADNOTATIO a» 


ὡνοσιότητα] Confirmatur hoc quodammodo iis, que» 
guatur apud Plutarch. de 7s. e Os. cap. 11. peg. 355.C 
sel γὰρ τὸν ὠμότατον Περσῶν βασιλέας καὶ qois, 
"Qyor ἀποκτείναντα πολλοὺς, τέλος δὲ καὶ τὸν Amr: 
πιοσφάξαντα, ἐκάλεσαν μάχαιραν, xal καλοῦσι nij m 
οὕτως ἐν $ó καταλόγῳ τῶν βασιλέων. οὖ κυρίω:; bw ὦ 
οὐσίαν αὐτοῦ σημαίνοντες, αλλά τοῦ τρόπεον τὴν σχληΐται 
καὶ κακίαν ὀργάνῳ φονικῶ παρεικάζοντες. (*) Capite mm 
81. pag. 868. C. narrat eundem .simws vocatum [ἐκ 
ab Aegyptiis, ὡς ἐναγῆ. καὶ μιαρόν; quocum. consentit Àdu 
Far. Hist. IV. 8. Apud eundem VI. 8. dicitur Bes, 
eunuchus Áegyptius, postquam Ochum per insidias inb 
cisset, ex ejus femoribus gladiorum menulrm fecime:: 
φοιψικὸν αὐτοῦ ἐνδεικνύμενος διὰ τούτων. — JInpicfiti s. 


. ( Nomen hujus regis in monumentis Aegyptiis nomdum imos 
esse , indicat Rosellini Monum. Aeg. et Wub. Parte I. Tom. 2. psg IK 
Sed Plutarch. cap. 44. pag. 368. F. et Herodot. II. 29. idem Cm 
factum narrant, in quem magis ὠμότατον xal φοβερώτατον xe tv 
κτείναντα πολλοὺς convenire putat Wyttenb, ad Plutarch. 1, l $e 
quoque nomen ejusmodi interpretationi ansam praebere potuit; mw 
numentis enim Aegyptiacis scribitur KLIBCOO; KIRI autem Copts s 
nificat movere, agélare, et BCOTC bellum , ut sit movens ben. 
Quod autem idem Plutarch. dicit Ochum ab Aegyptiis A4sinum hm 
vocatum , fortasse alio modo accipiendum erit: Aegyptii Ocho vel ὧν 
hyei quoque , regem istum crudelissimum et odiosissimum cum Tyjse 
comparantes, hujus dei cognomen, 2746, tribuere potuerunt; e 
interpretatus, Plutarchus Asinum vocatum fuisse regem dixit. Non 
hoo Typhoni tribui docuit ibid. cap. 41. pag. 367. D. et cap V* 
pag. 371. B. , et patet ex pap. Anast. Musei Lugd. Bat. n? 75. ia qw 
exhibetur Typhonis imago capite asinimo instructi , et nomen Z:! 
pectori inscriptum habentis. (Cf. Cl. Reuvens in Epp. ad Letroniss 
Append. pag. 157.) Neque illud Σ᾽ ἡ 8 differre videtur a Coptorm 


CHX, quo asínus, aut cerle pullus asini indicatur, Cf. Jablonk 
Opusc, 1. pag. 290. 





818 ..--:-- ADBNOTÁTIO ap 


CPAUT XXI. 

Ker ἐνιαυτὸν βλαστάνει τὰ κέρατα] De cerrns cm 
sua quotannis perdentibus, vidd. Aristot. Z72s/. 4mim.ll 
9. pag. 249. E, IX. 5. pag. 415. C, seqq. Aelian à 
fat. "nim. -XII. 18. Plinius Zész, a£, VIII, 32 

" “ταλυχρόνιον oyuaiyet] ^ Aristot. έδέ. — ánim. Y" a 
peg. 357. B. περὶ δὲ τῆς ζωῆς μυθολογεῖται μὲν ὡς orn 
κρόβιον, οὐ φαίνεται δὲ οὔτε τῶν μυϑολογουμξνων ΕῚ 
σαφές" ἥτε s qoi καὶ αὔξησις τῶν νεβρῶν» συμβαίνει, ἢ 
ὡς μακρυβίου τοῦ ζώου ὄντος. Plinius Κξεδέ. Nat. VII. 4 
in. » Hesiodus, qui primus aliqua de hoc prodidit, εν 
»lose, ut reor, multa de hominum aevo referens, cn 
ἦν hovem nostras adtribuit aetates, quadruplum eju ὦ 
» vis, id triplicatum eorvis," — Quod habent Codd. Pus 
À. B. πολυχρόνια, Pierius quoque. Iferogt. VII. cap. & 
in. Codd. se invenisse eit; 

Klapreth Op. cit. Ep. I. pag. B. cervum ei, 
doctrina  actologica putat significasse lempus , quonim w 
Coptica enee, qua /empus indicatur, ab eadem him 
incipiet. 

CAPUT XXII. 

"De Goullanof Op. cit. pag. 30, 81. docet, τοι 
Áegyptiacam , qua- aversto indicetur, deésse, sed secundm 
linguae analogiam, e verbis φίονς, avertere, et epa, Y 
tus, formari posse compositum dxowe-epa, contem: 
lupum porro, eadem lingua o-vrcou:s et aco, eanem ve 
O'r?op vocari; quum autem literae b, & et ΟὟ saepisim 
confundantur, statui posse voces has omnes ab aedem lit: 
incipere. 

CAPUT XXIII. 

"Axoi] Hoc loco accipiendum videtur'de aure, Etym 

Magn. ᾿«Ακοὴ — λέγεται wat τὸ οὖς ὅλον. Suidas: 4m 





820 . "X ADNOTATIO ἀν᾽ 


noceniem sanguinem. vel caedem sie ntficat. De Pasa 
explicando duplicem rationem imiit; alteram , qui, tue 
posita distinctione, legatur: Σφὴξ αἀεροπετὴς ἤτοι αἷμα ἣν 
κοδείλον, βλαπτικὸν ἡ φόνον σημαίγε. 2 espa per acra 
volitans vel crocodili sanguis , noxium vel, caedem dm 
(at; alteram, qua pro αἷμα corrigatur Aci], eique ἃ 
significetur: J'espa per aerem volitans vel gula cr 
dili , noxium quid vel.caedem denotat. — Utramque ni 
nem inprobat D'Orville in Crit. Pann. pag. 553 , κα; 
priori ipse de Pauw obstare dicit difficultatem crocodili αν 
guinis depingendi; distinctionis transpositioni, quam se 
det, favet quodammodo Cod, Paris. À. qui in tit, im 
significationes memorat, βλαπεικὸν et φονέα, quae ii 
vespae, aut crocodili sanguini essent tribuendae; vem 
obstat illud ἤτοι. cui respondet ;, unde patet crocoói 
sanguinem norium, et imlerfeclorem ad significats ee 
referenda, Fortasse nulla correctione opus est; non ema 
obstare videtur, quod putat de Pauw , Plinii locus ex [ἃ 
XXVIII. ΜΠ ει. Nat. cap. 8, med. ubi dicitur: » sa 
» utriusque [sc. crocodili] claritatezn visus inunctis dou, 
»et cicatrices oculorum emendat." | Nam Aegyptii cree 
dilo, animali exitiosissimo , sazguimem esse noxium, s 
tuere potuerunt; praeterea Aelian. de /Va£. “πέρι. |I. 3. 
narrat, ex crocodilo mortuo nasci scorpium , caudae a 
leum veneno repletum habentem; unde opinio illa de s 
guine crocodili noxio, fortasse quodammodo explicari p- 
test. — Znterfectoris vero significationem vespae tribue 
potuit Philippus, ob ea, quae apud historiae naturalis scrip- 
tores de hoc animali traduntur. Aristot. de Jfirahl. 
Auscult. Tom, II. pag. 736. D. Τοὺς ἐν 'Νάξῳ σφῆκά; qe 
Gu, ὅταν φάγωσι τοῦ ἔχεως —— ἐπειδάν revo κεντήσωσι. 
περιωδιίνου; οὗτω; ποιεῖν, ὥςτε χαλεπωτέραν φαίένεσϑαι τί 


HORAPOLLINIS HIEROGL. IL 24.25. 321 


mÀgyfc τῶν ἔχεων. Aelian. de Nat, nim. V. 16. ὅταν θεά- 
σωνται [sc. vespae] γεχρὰν ἔχιδναν, void ἐμπίπτουσε καὶ 
φαρμάττουσι τὸ κέντρον. Add. IX. 15. Plinius Ast. at. 
XI. 53, fine: » vespae serpente avide vescuntur, quo ali- 
»mento mortiferos ictus faciunt. "' | 


CAPUT XXV. 


Νυυκτικόραξ O&varov| δεοοίμα saepissime in inscriptio- 
nibus hieroglyphicis pingitur, sed tunc potestatem habet 
literae t5 mortem vero per eam avem indicari in monu- 
mentis Áegyptiacis, non credo; quae significatio posterio- 
ribus demum temporibus, et ab homine Romanorum reli- 
gione imbuto ei tribui potuisse videtur, Romani-enim noc- 
tuam censebant inter aves inauspicatas (cf. Aelian. de JVaz.- 
nim. X. 37,.); ejusque opinionis etiam nunc apud non- 
nulos homines vestigia supersunt. Cf. Cl. Reuvens in Zpp. 
ad Letronnium Ep. IT. pag..18 , seqq. ] 

- ἄφγω γὰρ ἐπέρχεταε voi; νεοσσοῖς τῶν κορωγῶν]  Lec- 
lionem: τοῖς γεοσσοῖς τῶν κορωγῶν, ab Hoeschelio ex Cod, 
Áug. additam, et a Pierio in alio quoque codice inven- 
tum (cf. ejus Jierogl. Lib. XX. cap. 19.) confirmarunt 
Codd. Pariss. A, B. De Pauw.legendum suspicatur: τῶν 
qheguoroy , ob locum praecipue Plinii de Zzst. Nat. X. 74. 
dicentis: »xdissident olores et aquilae, corvus et chlorio, 
»noetu invicem ova exquirentes;" ubi corvum intelligit 
nocturnum, Sed mutatione.non opus videtur, quum Aristot. 
de Hist. Anim. 1X. cap. 1. pag. 411. A. B. narret, noc- 
.tuam et cornicem inter se dissidere , hanc enim illius ova: 
interdiu, illam vero noctu cornicis comedere, visu tum 
non adeo valentis; cff. et Aelian. de /Vat. 4nzm. YII. 9, 
V. 48. Antigon. Caryst. cap. 62. Phile Carm. XXX. 
vs, 38. et Plinius eodem illo cap. 74. 

28 


922 ADNOTATIO Ap 


Klaproth, Op. cit. Ep. I. pag. 5: per acrologiam eryli- 
cat, quoniam nocíug Coptice uo-rAAX, 9tors vero ΠΟῪ 
dicatur, vocibus ab eadem littera, u, incipientibus. 

De Goulianof Op. cit. pag. 19. paronomasiam putat 
animadvertendam ; verba enim uo, i. e. tors, mori, οἱ 
AOX, AOTXOT, i. e. cessare, conjuncta, efficere voces 
UOT-AOX, et ΠΟΥ-ΔΟΥΧΟΎ, eundem fere sonum baben- 
tes atque uorAOTX, UO'TAAX, l. €, nociua , et MUOTAX, 
amplecti , ἐπέρχεσϑαι. 

Secundum Seyffarth. Op. cit. pag. 160, sub fin. ποοίμα 
Martis planetae symbolum est, ad hunc enim mortem inc 
pinatam referri ait. 


CAPUT XXVI. 


Ilayig ἔρωτα] — Hieroglyphicum hoc in omnibus Codd., 
qui hucusque collati sunt, mutilum esse videtur, Mere. 
vertit: Zaqueus amorem , ul feram quamdam sigmifical. 
Trebat. tantummodo: Zaqueus amorem significat. Phagan. 
locum magis explicasse, quam vertisse videtur: Jeqwew 
pictus amorem significat , in quo quaedam veluti venalio 
existit ; ubi pedicis cupidinis et laqueo amantes énrelili 
quodammodo retinentur." Secundum Pauwij conjecturut ' 
quatuor hieroglyphicorum explicatio hoc capite continetur: 
laquei amorem , venationis moriem , alae aerem , aim 
ovi filium significantis ; sed correctioni illi multa adverari * 
videntur: particula enim ὡς indjcat, ea quae sequuntur, : 
arce cum prioribus esse jungenda, et tamquam appe : 
sitionis loco addi; propterea quoque accusativus ϑήραν à 
omnibus Codd, servatur. Caeterum ex Cod, Paris, A. ubi 
significationes hieroglyphicorum in titulo cap. epumerantu, 
patet de tribus tantum esse sermonem: de azore, de aere 
atque de ///zo; atque haec quoque prohibere videntur, quo 


HORAPOLLINIS HIEROGL. II. 26. 828 


minus pro: θήραν θάνατ" legamus: θήτα ϑάνατον (ἢ). 
In seqq. correctio: πεερὸν ἀέρα, confirmatur quoque a 
Pierio, qui Zierogi. XXL. cap. 21. ita in antiquis Hora- 
pollinis MSS. se legisse testatur; in fine denique, Pauwium 
recte correrisse ὡὸν υἱὸν, probatur Codd, Pariss. A. et B. 
quorüm hit ὁν υἱὸν, ille o υἱὸν habet. — Caeterum hie- 
roglyphicorum, quae in hoc capite explicantur , duorum 
mitem interpretatio monumentis confirmari videtur; etenim 
laqueus fortasse referendus est ad fesetas, quas dea Hathor, 


sive Venus Aegyptiorum in manibus tenet, (cf. Champoll. . : 


in Pant. deg. ad iab. 17.) ϑήραν addere potuit scriptor, 
quum in OCoptorum lingua eaedem vox xopxc, /aqueum 
simul et venaítonem significet; aerem per alam indicatum 
fuisse, monumenta, quod sciam, nondum confirmarunt ; 
ovum denique saepe pingitur in hieroglyphicis loco cAena- 
dopecís, quem supra L. cap. 53. adnot. pag. 276. filum 
eignificare vidimus. Cf. quoque Champoll. de Zero. 
Pei 4er. tab. gen. n?. 257. qui et ipse ad marginem Ho- 
rapollinis libri, Pauwii conjecturam probavit, addens, sacris - 
notis filium pingi ovo el lineola recta. 

Klaproth Op. cit. Ep. 1. peg. 4. /aqueo amoris sig- 
mifeationem tributam esse ait ob acrologiam, quoniam Cop- 
teem ΠΟῪΡ /aqueus , vinculum , et uei amor, ab ea- 
dem litera, 11, incipiant, | | 

De Goulianof. Op. cit. pag. 19, 20. legendum putans: 
παγὶς ἔρωτα, ὡς θήραν, θάγατον, πτέρον ἀέρα σημαίνει. 
(ita ut per Jaqueum tria: amor, venatio atque mors, sig- 
Mceta füerint,) xopxc significare dicit παγέδα et θήραν, 
- fia οἱ venationem ; xcepxep voluptatem; quoniam au- 





(ἢ Urtatissimum in inscriptionibus sepulcralibus O est compendium 
Vei. Θάγατος, 
28 * 


--— 


324 ADNOTATIO ἂν 












tem inlericis «owe et xiucoue υέέαρε significent, era- 
logia morfem quoque ΠΟῪ et xiuo^ dictam faise ca 
jicit; quibus vocibus ab eadem litera, 2, incipiet 
acrologiam constitui putat. Eadem ratione alam τὰς 
aérem designasse putat, quoniam hic Aegyptiis, duks 
Sahidica, ΤΗΟῪ dicatur, voce item a ^ incipiente, 

Seyffarth in Op. cit. pag. 181. Jaguewm alium 
ferum , ad Saturnum et Martem, alium amoris , i 
nerem vel Lunam planetas refert, 

: CAPUT XXVII. 
4dóyos καὶ φυλλα] Pierius A ierogi. XLVII. cap. 9.& 
telligit descripta folia , quoniam antiquitus im folii 
quarumdam arborum corticibus scriptum fuerit; atqwá 
φύλλα accipi possint de papyro, per quem antiquam e 
ginem indieari Horapollo docuerat supra , I. cap. 30 

Klaproth Op. cit. Ep. 1. pag. 21. »x«oov" aw 
» Coptice significat femporis durationem ; vox ea incpi 
» x, eadem rationem ac xiucaAxi verbum , sermo, sot 
folium , οἱ x«ou Liber. 

CAPUT XXVIII. 

Πῶς πολιορκίαν.) Ald. Merc. et Pierius: Ióg mui 
λιορκίαν. pro quo Merc. corrigit: Πῶς zrototos πολιορμξβ 
Sed videtur error ortus ex sequentium literarum simllir 
dine, totaque vox omittenda ; praesertim quum nullo ὦ 
codice confirmetur , neque a Trebatio inventa fuisse videt. 

Κλίμαξ — πολιορκίαν In picturis bellorum a regie 
Aegypti, contra alios populos gestorum, saepissime exhibent 
quoque urbium aliorumve locorum munitorum oppugnat 
nes, militesque scalis in muros adscendentes,  Verumà 
incriptionibus hieroglyphicis, quod sciam , scala nonir 
venitur, — Pro διὼ, de Pauw recte conjicere videtur: zs 
τὸ ἀγώμαλον. quoniam alioquin ratio sit inepta, 


HORAPOLLINIS HIEROGL, IL. 28. 29, 826 


De Goulianof Op. cit. pag. 31, 32. obsidionem per gra- 
dus indicatam statuit ex doctrina acrologica, quoniam Cop- 
torum voces T«oTep, vel ToTep, gradus scalae signifi- 
cantes, TAKTH circumdare, circumcingere, v«ou  (dia- 
lecto Sahidica) claudere, obstruere, itaque obsidere, et 
TATeO obsidio, conclusio, omnes ἃ} eadem litera , T, 
incipiant, 

Seyffarth Op. cit. pag. 187. scalam Martis symbolum 
vocat, quoniam ad hune planetam obsidio pertineat. 

CAPUT XXIX, 

Τράμματα ἕπτα ἐν δυσὶ δακτύλοι.] [ta Merc. jam le- 
gendum conjecit pro eo, quod est in Ald. Πράγματα, 
eamque lectionem Codicibus plurimis, Vaticano, ut docet 
Pierius Zierog!. XLVII. cap. 25; et Parisiensibus.A. B. 
confirmatam , in suo quoque codice invenisse videtur Tre- 
batius, vertens: Septem elementa $n: duóbus digitis con- 
lenta, De Pauw pro δακτύλοις, legens δακτυλίοις, intelli- 
git septem literas annulis inelusas ita adornatis, ut alter 
per alterum: ductus fuerit in. modum sphaerae , infinitum 
indicantis. Sed majori etiam veri similitudine Vir Cl. 


Yit: ἐντὸς δακτυλίου. Videtur enim scriptor ante oculos 
habuisse annulum: quemdam Gnosticum, Ita in pala annuli, 
eujus conficiendi ratio describitur in papyro Musei Lugd- 
Bat, n?..75. quemque citavimus in adn. nostra ad cap. 14. 
hujus libri, pag. 312. inscribendum quoque dicitur nomen: 
ἀβρασαξ, ναὶ ὄπισϑε τῆς γλυφῆς τοῦ λίϑου τὸ αὐτὸ ἀβρασαξ, 
* τ΄ . unde aliquis conjecerit J/erzs εἶ{18 septem , intelligi 
ipam vocem ἀβρασαξ, vel ἀβραξας, nisi, ex iis quae apud 
' Monpollinem sequuntur, de vocalibus potius hic cogitan- 
dum esse videretur. Nam hae, quoque septem numero: 
4. E. H. I. O. T. et Q9. magnas partes egerunt in Gnos- 


326 ADNOTATIO ἂν 










ticorum doctrina, illorum praecipue, qui Marcum we B 
bantur, quique eepéem coela per eas significabant, wis 
giones in quibus septem planetae moverentur, Prom 
quoque vocales hae saepissime in eoruma monumentis ek 
bentur. Off. Matter Jis. Gnost. II. pag. 168, και. 
in Explic. ab. pag. 22, seqq. tab. I. F. Cl. Bemwi 
Epp. ad Letronn. Append. pag. 157. 

μοῦσαν] Videtur accipiendum, de Justice, quae wa 
tonorum intervallis constat. Clem. Alex. Som, VL 
Potteri pag. 814. 

“Ἑπτατόνῳ φόρμιγγι. νέους xeAadf0opev ὕμνους 

ποιητής τὶς αὖκ ἄσημος γράφει, καὶ τὴν παλαιὰν λύε 
τάφϑογγον εἶναι διδάσκων. ad quem looum ef, δὐμποὶ, ἣν 
schelii, Demetrius Phalereus, quem laudavit Pierius, Ziel 
l. c. in Commentariis περὲ ἑρμηνείας, scribit Aegyis 
solitos fuisse, septem vocalium modulata enuntiatiene Du 
laudare. | 

ἄπειρον] Minus recte interpretes vertisse videmtur: ἐν 
experium , rudem; significat enim, ut recte vidit de wt, 
hoc loco énmensum , énfinitum , quae significatio epit 
eongruit cum numeri septenarii sanctitate. 

uoigxy| Quoniam septem vocalibus, septem regiones P* 
netarum significabant Gnostici, veluti supra diximus; ἃ pl 
netis autem praecipue hominum fata pendere veteres ps 
bant. Cf. adnot. nostra ad I. cap. 13. pag. 192, seg, 

Secundum Seyffarth. Op. eit. pag. 189. fin. sepéem te 
cales singulae singulis planetis tribuebantur , ,4. Merca* 
et Lunae; E. Veneri; H. Soli; 1. Merti; O. Jovi et f. 
Saturno. | 

CAPUT XXX. 

 Τραμμὴ ορϑὴ μία, wx. τ. 4. Locus videtur corruptis; 
Trebat, vertit: Linea lineae superimpostta, lineas dece 


HORAPOLLINIS HIEROGL. IL 30. 821 


planas eipntficat, Mercerus: οοίαε linen. sintul cim al- 
ferá superne iüfléxa , decem plunas lineas éndicat; rec- 
tius , quonihm ἐπιπεκαμμέφη γραμμὴ est (inea curtata, flexa, 
Pierius JVieroo!, XXXVII. cap. 26. libros omnes tern im- 
piessos, quam rhanuscriptos, quos inspererit , hoé loco di- 
Git eme mendósos, manuscriptorum autem mirus corruptos 
habere: Σράμμὴ ορϑὴ μία ἅμα γραμμῇ ἐπικεκλημένῃ ἢ " 
ἢ ϑέχα γραμμὰς ἐπεπέδους σημαίνουσι. — Linon una. τϑοία, 
exem cum αἰΐογα superne sibi adscita linea vel * vel de- 
cex lineus planas significant; lineas autem has ita du- 
oendas arbitratur Τὶ, ita ut linea. obliqua indicaverit àálte- 
rem ilum, cui imponitur, decies esse sumendam, De 
Ῥέαν, sccundum suam loci correctionem , vertit: — Una 
linea recta. vum altera inflexa , vel decem lineae , cam- 
goríres (i. ὁ. in. plano. degentés, eampestria habitantes) 
desoldhHf ; Gümque rationem probári quoque ait verbo 97- 
puívbsoi, quod ab wma Jine récia pendere nequeat. Sed 
obitere videtur capitis titulus, in quo decem /ineuriam nul- 
lata tentioriem factam videmus, Fortasse in capitis inserip- 
tiene legendum est: Τί σημαίνει γραμμὴ ἐπικεχαμμέγη, eut 
potius ἐκικεπλιμένῃ ἑτέραις. atque in ipso capite: Τραμμαὶ 
ὀὐθὰξ Dto, ἅμα γραμμῇ ἐπικεκλιμένῃ, (id enim latet tn di- 
versa lectione. émixexAguéyg, quam Pierii Codex habebat, 
ἐξ téctó animadvertit de Pauw) δέκα γραμμὰς ἐπιπέδους 
δημαίγψουόδι. — Lineae rectae duxe , simul cum (inea irans- 
wréd iio émposila , decem lineas planas [i. e. numerum 
émaríum] stpnificant. Quod convenit cum iis, quae de 
ügis numerorum Aegyptiorum hieroglyphicis jam sunt cog- 
fiti, in quibus mumerus denarius scribitür Vinea curva , 
cujus extremitales deorsum sunt versae (vid. tab. nostr. 
; T. 60. a), sive duabus lineis , cum tertia superjacente 
(rid. tab, nostr. n*. 60. 5.). Of. Kosegarten de Prísca 


328 ADNOTATIO ἂν 


Meg." Lit. Comm. I. tab. G. quam tabulam Gramm, & 
praemisit Tattam. δίῃ ea mutatio nimia videatur, itia 
rejecta conjunctione ἢ, legendum erit σημαίνει», pro ewe 
ψουσι: atque tunc descriptio convenit in figuram hieritia 
atque demoticam «umeri denarit , tab, nostr. πὸ, θ. 
Cf. Kosegarten 1. l. tab. H. et I. Neque tamen dili 
γραμμὰς ἐπιπέδους eam explicationem , qua merum i 
narium indicent, vix admittere; quapropter recipienda le 
tasse erit Cl. Letronnii conjectura: ἢ δέκα, sj γραμμὼς ἃ 
πέδου; oguaiyovoi. aut decem, aul lineas planas ss 
cat; (*) vel potius, quod me monet Cl. Reuvens: sj &x, 
ἢ ἀριϑμοὺς ἐπιπέδους, aut decem , αὖ mumeros plam, 
quod si sequi velimus, prior capituli pars, eadem rale, 
quam supra indicavimus, monumentis Aegyptiacis code 
matur; posterior pars a Philippo fortasse, aliove addà, 
explicari quodammodo posse videtur, ex Graecorum nume 
scribendi ratione, secundum quam numerum quem qu 
quies multiplicatum volebant, literae I1, quae ab, ips s- 
meri denarii hieroglyphico non differt , inscribere νὰν 
bant; tales autem numeri recte dicuntur ἐπέπεδοι, qui ὰ 
a Theone Smyrn de Afrithm. cap. 18. pag. 49. (δά ἃ 
Gelder) describuntur: ὅσοι ὑπὸ δυο ἀριϑμῶν πολλαπλεδε 
ζονται, οἷον μήκους καὶ πλάτους. 

. De Goulianof Op. cit. pag. 32-34. hoc quoque capu 
acrologia explicandum censet, quoniam GCoptorum ταῦ: 
uaMskon, L e. Aabc/atio, uaMROI loeus campesini. 
ei uG::ot agri, nomi, ab eadem litera , à, incipiat 


(*) Ea conjectura recepta Jomard in Descript. Aeg. Antiq. Tom.I! 
pag. 86. hieroglyphicum swmeri denarii (tab. nostr. n?, 60. b) ! 
explicat, ut γραμμὴ ila μία ὀρϑὴ sit crus unum figurae, et yocs: 
ἐπικεκαμμένη designet crus a'terum simul cum lénea transverso, ul 
ita duae illae lineae 1. οἵ “1. conjunctae, efficiant ἢ 





- 


80. ADNOYATIO 45 
€, B. Aelinn. d» Mai, Mfnim, YII. &4&.- pabhribis idi 
pudicas vocat: Σωφρονέσεάται ὁρνέθων αἱ φάγει dini 
"Aàp δὲ ἐνυφθαλμιάδωσιν ἑτέροις ,- “εριέσχοντά! δὲ 
Aewrel, μκὲ τὸν μὲν ἄῤῥενα οἱ ὁμογενεῖς Mni, 
ϑήλιται δὲ τὸν ϑῆλυν. Kendem quoqde lojáifi «d ain 
albus pertinere ait, ced colotem niprum ἀπο Νὰ «i 
Aegyptiis oenjicit de Pauw , ut tristitiuim indieitent, 
quoque Phile carm. XX. Apostel Cent, IE. ptem 
Clem. Alex. Strom. II. 28. pag. 608, fin. Potteri. | 
Hist. Nat. X. 34. 

ἕως οὗ χηρεύσῃ] De Purw recte eorrigero videte. 
χηφεύσῃ; vulgatam enim lectionem vitiomrn ese , feci 
ex grabcodontibus: F'eseien χήραν énsutisetaity- diqos: 


. ϑέλογεις" ϑημῆσαις quod tibi ita sese haberet, loeti 


non &deo. Miprobenda videretur, &tque putavit de 
sipaificeret. eutém , nen veluti hio vertit: Qeesidi 
esi , .sod:: duriee vidua.esd facia, eltori viro no 
ier; étqué-profeus eodem modo Aristot, 1. 1. οὔτέ 
Arbioue? τὴν κοινωρίων,. πλὴν ἐὼν 2500? ἢ χήρα 
ei Plinius: »nisí éoelebs aet vidua nidum non τοὶ 
Apad Seyffatth Op. cit. pág. 157, shed, colui 
Seturni symbolum dicitur , quoniam huic tribuentur 
orbitas , iuctus; pag. eadem, post iri, wsulíerem 
éxpressum columba nipra , explicat dé Nevilunio 


Ospricorni, eociso Osiride (D), marito. 


CAPUT XXXIII. 


᾿Ιχνεύμονα] 6 Ichneumone cli. Aristot. 77:54 
Vi, 85. peg. 360. B, IX. 6, pag. 417. Α. Diod 
36. pag, 41, 42, JJ'eisel, Strabo XVII. pag. 1166. 
de Nat, nim. Ill, 22, VI. 38, VIII. 25, X, 47. 
de? TÀériac. vs. 190, sqq. Ántigon. Caryst. cap. 3 









332 ADNOTATIO ἂν 


utrumque enim animal necat, utrique exitium afe 
atque, quae hic de scorpio narrantur, potius de icr 
mone accipienda putat, de quo cff. quos laudavimus sn 
ad cap. 33. pag. 330. Sed lectionem in Aldima etm 
quis editam, et nunc quoque auctoritate trium Codd. Pra 
confirmatam , servandam esse, de Paüw recte judicas v- 
detur; qui docuit quoque crocodilum híc non indicari β' 
vialem , sed terrestrem , viros enim doctos: minus retitk 
cum Áeliani de Nat. Anim. 11, 33. huc advocare, qm 
ibi non dicatur, crocodilum mori scorpio ex se orto, £ 
mortuo crocodilo , scorpium er.ejus cadavere venenatumpr 
dire. . Quod autem de inimicitia, inter crocodihmi 
lum fluvialem et scorpium , absurdum sit, recte exple 
bitar, si de erocodtlo terrestri accipiatur, de quo im 
Aelian. I. 58, med. et XVI. 6. Plinius 7) οί. γ αἱ. XXVI 
8, med. Cif. quoque quae adnotavimus supra ad Libl 
oap. 67. pag. 296.  Crocodilus iste fortasse ad stellam 
genus referri potest, quos scorpis maxime adven 
esse, tradunt Aelian, de δαί. nim. VI. 22. ' Plinius Bd. 
JYat. XXIX. 4. — Simul cum Aeliani loco II. 33., Phe 
quoque Carm. LXV. vs. 3, seqq. (qui et ipse Aelium 
malé secutus, crocodilum a scorpio ex se nato occidi mr 
rat), emendat atque explicat de Pauw. — Pierius Zfieregl 
XVI. 14. scorpium intelligit marinum, de quo Arist 
dist. dnim. V. 9. pag. 295. E, VIII. 3. pag. 392.1. 
Aelian. de Nat. nim. XVII. 6, Plinius ZZést, Nat, ΙΧ, δὶ 
med. — De scorpio terrestri cif. Aristot. Zfist. 4min 
V. 26. pag. 317. A , VIII. 29. pag. 407. D. de Miral 
"usc. pag. 717. C. Diod, Sic. III. 30. pag. 196. 7Fesst 
Strabo XVI, pag. 1118. B. Aelian. de δαΐ. 4nzm.1I.3: 
V. 14, VI. 20, 23, VIII. 13, IX. 4, 27, X. 28, XV.96 
XVL 41, XVII. 40. Nicander ZAeréíac. vs. 769, seq 


᾿ 


HORAPOLLINIS HIEROGL. 11. 35. 36. 333 


Antigon, Caryst. 23. Clem. Alex. Strom. I. cap. 21. p. 405, 
Potteri, Plinius V. 7, VIII. 29, XI. 25, 26, et 27, 
med. — Dea Aegyptiorum Selk capiti impositum habet 
scorpium caudam erigentem , ejusdemque deae symbolum 
hoc animal vocat Champoll. in Descrip. JM. C. .Y. p. 46. 
B. 230..cf. quoque pag. 25. Α. 434-442. — Znimicitiae 
significationem scorpio inesse docet Áchmet Onme:rocr. 
cap. 162. Ὃ σκορπίος tig ἐχϑρὸν κακοῦργον καὶ ολιγόδο-- 
Fo» κρίνεται... | 

De Goulianof Op. cit. pag. 82. celeriter interficientem , 
vel vincentem per crocodilum indicatum dicit, quoniam vo- 
ces Xaporki, erocodilus, Xoe, provocare, et X«0Aeu, 
celerem esse, ab eadem litera, X,.incipiant; contra Zarde 
tenterficientem vel véncentem per scorpium , Coptice eran 
vocatum , quoniam cpo, *vicioria, et gua, lentum, 
tardum esse, omnes primam literam habeant τ", Cf. quoque 
Klaproth Op. cit. Ep. I. pag. 18. 

Apud Seyffarth. Op. cit. pag. 167, sub fin. scorpius 
Martis et Saturni planetarum symbolum dicitur. 


| | CAPUT XXXVI. EN 

Αὕτη γὰρ ἄῤῥενος αἰδοῖον ἔχεε ὡς ὀστάριον.Ἷ - Aristot, 
JSlist. 4nim. M. 1. pag. 218. D, IX. 6. pag. 417. D. F. 
quae loco citarunt .-Hoesch. et de Pauw , idem narrat: καὶ 
γὰρ ἡ γαλῆ οστοῦν ἔχει αἰδοῖον. Plutarch. de 7s. e Os. 
cap. 74, fin. pag. 281. A. ᾿Ασπίδα δὲ᾽ καὶ γαλῆν καὶ 
κάνθαρον,, εἰκόνας τινὰς ἐν αὐτοῖς ἀμαυρὰφ, ὥςπέρ ἐν στα- 
χόσιν ἡλίου, τῆς τῶν ϑεῶν δυνάμεως κατιδόντες. [sc. colunt Ae- 
gyptii]. Τῆν μὲν γὰρ γαλῆν ἔτι πολλοὶ νομίζουσι καὶ -λέ-- 
γζουσι κατὰ τὸ οὖς; οχευομένην, τῶ δὲ στόματι τίκτουσαν, 
εἴκασμα τῆς τοῦ λόγου γενέσεως εἶναι. — Of. quoque Euse- 
bius Praep. Euang. VII. cap. 10. Sed Aristot de Gen. 


834 | ADNOTATIO AD 









anim. III. 6. pag. 655. À. idem snis temporibus am 
nullis quoque relatum negat, dicens .mustelam pud 
modum parere, ore autem saepe catulos suos suscepio ue 
forre., atque inde errorem illum esse ortum. — Idem imi 
musiello aquatico memorat Aelian. de a£. nim. ἃ, V 
et explicat IX. 65. Add, Horapollo infra cap. 110. 


᾿ς CAPUT XXIVII, 

* dr8ponoy ἐξώλη — χοῖρον) Trebatius ἐξώλη vertit p» 
niciosum ; Mercerus perniciosum εἰ pestifereme , atquo 
explicandum erit de hujus animalis voracitate; sed mds 
fortasse vertatur, prouti adnotavit de Pauw, AÁominemme 
cum, hbidinosum , qua significatione usurpatur vh ci 
Aeliani loco, quem Suidas in voco ἐβωλέσξερον ἰκυὐμὲ 
συνοδοί τινες εἰς αὐτὴν ἐγίγφψοντο xal συριφοεφτήσειρ duit 
τῶν ανδρῶν, καὶ γυναιπῶν ἀσελγῶν») καὶ μεεραπίων διὰ 
βίον προῃρημένων. Atque sic recte cogveniat cum me, qut 
veteres censebant de hujus animalis libidine. Aegyptii 
tem habebatur inpurum, qua propter eo non vesccieik 
nisi in festis Baccho et Lunae sacris mactato. — Cf. Hes. 
IIl. 47. ὟΝν δὲ «Αἰγύπτιοι μιαρὸν ἥγηνται ϑηρίον üm 
«Ki τοῦτο μὲν, ἥν τις ψαυύσῃ αὐτῶν παριὼν ὑὸς αὐνῖαε 
ἱματίοισι, ἀπ᾿ ὧν ἔβαψε ἑωυτὸν, (i; ini τὸν mor 
Plutarch. de 75. ef Os. cap. 8. pag. 353. FK. Τὰν 
ἀνίερον ζῶον ἡγοῦνται" ὡς μάλιστα γὰρ ὀχεύεσϑαιε δοκεῖ t 
σελήνης φϑινούσης᾽ καὶ τῶν τὸ γάλα πινόγτων ἐξαγϑᾶ πὶ 
σώματα λέπραν καὶ ψωρικὰ; τραχύτητας. Αἀά. Procl 8 
Hesiodi "Eoy καὶ Ἣμ. vs. 167. Aelian. de /Vat. “πίε 
X. 16. quos laudavit Wyttenb. ad Plutarchi Ll 1. Qa 
Alex. Strom. VII. cap. 6. pag. 850, Potterz , nonnuk 
dicit abstinere à suillae carnis esu, δια τὸ xaroxptpi; 8 
συνουσίαν εἶναι τὸ ζῶον: et Paedaz. III. cap. 11. p. 29] 





88.» -.. ADNOTATIO ἂν 


legitur; Jeonem catulos suos flazellantem , et deinde: » 
tulos vero flazellatos, Praeterea universe nota sunt, qu 
de leonibus veteres prodiderunt: eos, ubi ira incendmm, 
cauda terga humerosque verberantes , ad majorem inn 
citari, Hom. 1]. T. vs. 170, 171. 


Οὐρῇ dà πλευράς τε καὶ ἰσχία ἀμφοτέρωθεν 
Ἡαστίεταν, £e δ᾽ αὐτὸν ἐποτρύνε. μαχέσασθαι. 


Aelian. de δαί. 4nim. VI. 1. καὶ μέντοι καὶ ὁ m 
τῇ ἀλκαίᾳ ἑαυτὸν ἐπεγείρεει μαστίζων, καὲ βλακεύειν,, κεὶ 
ψύειν οὐκ ἐπιτρέπων... Àdd, V. 89, med. XIII. 14. Pim 
: ἤιε, Nat. VIII. 11. »Leonum animi index canda 
»immota ergo placidus, clemens blandientique simi, 
» quod rarum est, crebrior enim iracundia, cujus in prisci 
» terra verberatur, incremento. terga, seu quodam ind 
» mento flagellantur," — Caeterum , quod dicitur: &: 
καὶ ἐκ τούτου πυρέττειν τὸν ϑυμούμενον . convenit quoe 
modo cum significatione, quam Zeon? tribuit Artemid, (se 
rocr. Yl. 12. ἔοικε γὰρ καὶ ἡ νόσος ϑηρίω [sc. leonti] 

τοὺς σκύμνους δὲ ἐξοστεϊζομένους, ἐπειδὴ] De Pauw 
ἐξοστεϊζομένους addendum conjicit: διὰ τὸ σευρετόν" imh 
τὰ ὀστᾶ; x. T. Δ. quoniam praecedat quoque λέοντα uiris 
τὸν ϑυμὸν ; sed non opus videtur, quum ipsa illa: ix 
τὰ ὀστᾶ, x. v. À. eodem modo explicent quare de caulis 
onis agatur, atque διὰ τὸν ϑυμὸν, quare Zeo pingatur. 

κοπτόμενα)] — Aristot. Zfzst. ,fnim. ΠῚ. 8. pag. 248.C. 
στερεὰ δὲ μάλιστα ὁ λέων πάντων ἔχεε τὰ OGréa" οὗτω ;. 
ἐστι σκληριὶ, ὥς τε συντριβομένων ὥρπερ ἔκ λίϑων ixu 
πεῖν πῦρ. ltaque κοπτόμενα idem est, quod apud Aris 
dicitur συγτριβόμενα, collise, neque necesse est , ut cul 
Pauwio vertamus fissa , aut s? fimdantwr , quum κόπτα 
saepe Jundendi , percutiendt significatione usürpetur, (w 
autem hic de febre additur, explicandum ex opinione vt 





338 ADNOTATIO 4p 











plicati putat ex Aeliani loco de Aat, aficms. III. 9. 1 
ρῶναι 4λλήλαις εἰσὶ πιστόταται, sab ὅταν εἶς ποιϑωνίαν e 
ἔλθωσι, πάνυ σφόδρα ἀγάπῶδσε σφᾶρ" aul οὐκ ἂν ἴδω ἡ 
μιγνύμενα ταῦτα τὰ ζῶα ἀνέδην, "αὐ se bocas Inque 
cipit de pudore et verecundus." ! 


CAPUT XLI. - 


""rdoüi δὲ ὑπὸ ἡλιακῆς derive πυρέξαντα Πυρίμα 
de Pauw vertit: inflemmalum , adustmm; Merceru: b 
minem, qui ex solaribus radiis conéracta. febri , pri 
ri; Yrebatius: qw solis ardore vadafisdinene conirasri 
οἱ οὗ éam causam decessePié  Phssiohinüa:. Fires 
radio solaré vieiim | hebetasórit ,, ódis or dsilibsisque. 

febrem conttaxeril , tet, éxinde moritáis funilem εἴς, δὲ 
ntficantes , canihàrum , Abb . "est ,. ácdid*abebuse pipi 

kic enim radité solaribus obosecatwe -oxsiumquam pri 

" miiur. —. Vocem πυρέττειν , i éadbm, febircectasd signáe 

tioné , habuimus snupra., cap. 88, im. ^ De. Scaralesd 

supra, Libr. I. cáp 10. .᾿ -- 

Seyffarth Op. cit. pag. 161, fin. ie narrantur deme 
 rabaeo solis $plendore ceecato, àique isde péremis, t 
plicat de Luna planetà , in Novilunio lwindn amittente; qe 
niam huic apud Horapollinem ipsum, I. cap. 10. «ue 
baéorum species secra fuisse dieàtur; . 


CAPUT XLI. 


Γυναῖκα στεῖραν Eodem medo Artemid. Oneirocr. II. 1} 
“Ἡμίονοι — ἀντιβαίνουσι γάμῳ x καὶ παιδοποιίας, διὰ τὸ deut 
μὸν εἶναι τὸ ζῶον.. 

διὰ τὸ μὴ ἔχειν τὴν μήτραν ἐπ εὐθείας) — i. e. διὰ ἡ 


. μὴ ἔχειν τὴν μήτραν εἰς ὀρϑὸν, veluti dicit Aristot, Mi. 


nim, X, 2, ἰη. pag. 459. D. Aelian, de Na£. “νπέης. XII. 16 


HORAPOLLINIS HIEROGL.. Η. 42. 43. 44, 339 


mulas.ex Democriti sententia non parere docet: μὴ ydo 
ἔχειγε ὁμοία. μήτρας τοῖς ἄλλοις. ζώοις, éregouóggova δὲ, 
ἥκιστα δυναμένάς γονὴν δέξοσϑαι, Aristot, autem de Genera. 
Inm i H. cep. 8. peg. 887. E, 628 8qq, Empedoclis et 
Democriti sententias: de. mule sterilitatis causa memorat ai- 
que refutat; cf. quoque Plinius 7:4, JVa£. VIII. 44. Mich. 
Glycas Annal. Parte I. pag. 61. D. 

. Seylfrih; Op.. cit, pag. 143; med. muldm-ad Satumum 
tiet, τοῖς. stérilitaleh ifa planetas propriam. .... 


cue rs PY OU CAPUT. XL s uu Ls 
XEcipog lei καταβαίνων, εἰ μὲν πὶ τὰ ἀριστερὰ κα- 
τέλθοε, »ϑήλυ. γεννᾶται" Ατίδιοϊ. de Generat. ddnim. 1I. 1. 
pui. 667.: Κ΄. εἶναι τὸ μὲν ἄῤῥεν. ἐκ τών δεξιῶν". τὸ δὲ ϑῆλν 
ἐκ. τῶν ἀριστερῶν. καὶ τῆς. ὑστέρας τὰ μὲν ἄῤῥενα ἐν κοῖς 
διξιοῖς εἶναι, τὰ δὲ. θήλεα. ἐν τοῖς ἀριστεροῖς. Plinius West, 
Nat. YHI.. 46,. » Si. post.coitum ad.dextram partém sbeant 
Clauri, generatos mares esse, si.in laevam, foeminas." 
Ἐξ quo Joco; fere putaverim. hog προ δῆσον put a 
Filippo 6 esse ὁ effictum.. να τ 


| rr aqu. Us 
ΜῈ »" godes - -—. n inel Nender ἃ TAeriac. 
à 188. seqq. EE 


"“λλό ys μὴν δύςδηρι, τὸ δὲ ὀφηκεῖον ἔπουσι. ὃ 
ΠΠυρσὸν ἅλις σφηκὲ παναλιγκίον ὠμοβορῆϊ» 
"Oc δὴ ϑαρσαλέην γενεὴν ἐήμασσεται ἵππου, 

dau . ingeor, yop σφηκῶν γένεσις, ταῦρον dé, μελυσσῶν, τ 


"M we Nat, dnm. 1, 28. .“Ἷππος' ddiupivor σφηκῶν 

γένεσίς ἐστιν. ὁ μὲν Je ὑποσήπεται, ἐκ “δὲ τοῦ μυελοῦ ἐκ-- 

βέώγῃαι, pi. θῆρες. οὗτοι, OxiGrov ζώου πεηγὰ .ἔχγονα, τοῦ 

moy οἱ σφῆκες.  CÍf. quoque Antig Caryst. cap. 23. 
29 * 














340 ADNOTATIO ἂν 


Plinius Z/is/. Nat. XI. 20. Servius ad Virg. den. 1. v. & 
Diversam vero sententiam Aristoteles prodit, Zfisi. hm 
V. 20. pag. 212. E. et 23. pag. 216. A. B. 

De Goulianof Op. cit. pag. 20. hieroglyphicum beg 
acrologiam erplicat; quum vespa Coptice :saaoru de 
daver *0A?c dicatur, 

CAPUT ELV.. . 

᾿Εκτιτρώσκει. Aliter Aristoteles, (quem citavit Ho) 
Hist. dnim, VIII. 24. pag. 404. Α. et Aelianus d & 
"nim, IX. 54. qui idem fieri dicunt, si equa prega 
odorem senserit lucernae exstinctae, Hic quoque ibid Ill 
27. eandam vim tribuit trachuri caudae abecissae , air, 
ipso pisce in mare remisso, equae impositae. Mags 
iis, quae de lupi vestigiis ab equo calcatis narrat Horapk 
conveniunt, quae prodit Aelian. ibid. I. 86. " Zysog δὲ ἢ 
πατεῖ κατὰ τύχην Vmno;,.xocl νάρκη περιείληφεν αὐτὸς ἢ 
δὲ ὑποῤῥίψαις ἀσεράγαλον λύκον καὶ τεερώρῳ ϑέονει, κὶ ἢ 
ὡς. πεπηγὸς ἐστήξεται, τών ἵππων τὸν ἀστράγαλον nur 
vo». Plinius Hist, Nat. VHI. 20. »et rumpi equa, 

ΟΝ vestigia luporum sub equite sequantur." 

-Klaproth Op. cit. Ep. I. pag. 7. » nomen equae" ingi 
» Áegyptiacum ignoratur; sed obe Coptis est aboríu. 
»et lupus ovx dicitur ea lingua; statui igitur poks, 
» vocem Áegyptiacam , qua equa significata, fuerit, sim 
»ter ab ΟΥ̓ incepisse." (ἢ 





CAPUT XLVL - 


Φυλλον δάφνης] Aristot. Hist. 4nim. 1X. 6. pag. 417.C 
docet ciconias caeterasque aves, Áelian. de Vai, mis 


(5) Rosellini Monum. Aeg. et Nub. Perte I. Tom. II. pag. &. 
ποία, ex inscriptionibus hieroglyphicis efficit, equae ub Aegyptiis CUT 
fuisse dictam. 





342 ADNOTATIO 4p 









δὲ πρὸς τοῖς ἐντέροις τὴν χολὴν» οἷον περιστερὰ. xim, 
ὄρτυξ, χελιδὼν, στρουθός. Supra autem , I. cap. 57. b 
rapollo dixerat columbas felle. carere ; jam hoo api, 
prouti recte vidit de Pauw , tertia «ententia adfertur, o 
lumbas fel habere in cauda.; nam.ita vertenda videntus 
ὀπίσϑια, atque intelligenda de oolumbarum genero οὐδὲ 
erectam habentium. 

Klaproth Op. cit, Ep. I. peg. é. » Vera ratio" πᾷ 
»quan ob rem columba , cpoum, indicaverit δα, 
» Aun, quaerenda in similitudine priorum utriusque n 
» vocis literarum , Ὁ et *9." 

CAPUT XLEX, HE 

"Exstiyog ydo ἀπὸ θαλάσσης, ἢ ἀπὸ τῆς γῆς λέϑον ixsipi 
Cod. Paris. C. οἱ Àld, quem sequuntur Merc. Cum! 
Pierius, articulum omittunt ante. yfic, Ápud meliore: er 
tores Graecos, nbi duo nontina.aliquo modo inter se jus 
pariter definita sint, «ut infinita, articulum aut pnáj 
utrique , aut in utroque omitti, docuit Hemdorf ad Pa. 
Gorgiam pag. 64. E. cap. 9.  Stalbaum ad pag. 8. 
cap. 38 .In Novo autem T'est, apud Matth. vb. c. VI. 10. 
Lucam XI. 2. in altero nomine articulus: omittitur: rer 
θήτω τὸ ϑέλημα 008, ὡς ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ τῆς γῆς. 
διὰ τὸ ἀσφαλῶς μένειν.  Credebant veteres. aquilas, hy- 
dem nido suo imponere, quo seourae essent. ^ Aelien ἀ 
Fat. nim. Y. 35. αἰετοὶ μὲν [sc. nido suo imponunt] v 
λίθον, O;meo οὖν ἐξ αὐτῶν ἀετίτης κέκληται. Philos? 
Fita 4pollonit I1. cap. 14, ὡς ὠετοὶ μὲν καὶ στελαργοὶ sr 
λιὰς οὐκ ἂν πήξαιντο, fu] πρότερον αὐταῖς ἐγαρμόσαγτε;" 
μὲν τὸν ἀετίτῃν λίθον, ὁ δὲ τὸν λυχνίτην, ὑπὲρ τῆ; dert 
Ψψίας., καὶ τοῦ μὴ πελάζειν σφίσε τοῦς ὄφεις. Plinius Jis. 
Nat. X. 3. »Aquilarum generi inaedificatur nido hp: 





344 ADNOTATIO. Ap 













λόμεναι ἑαυτῶν ταῦτα, καὶ ῥυύμεναι σφᾶς ἐκ τῶν naQrm, 
καὶ μάλα εὐπόρως. Cf. quoque Phile Carm. XXX. πὰ 


CAPUT LL. 


Τῷ ἰδίῳ πάτρωνι] Satis notum est. vocem πάτρων pet 
nere ad illas, quas Graeci recentiores ex Romano be 
gua in suam transtulerunt; neque tamen eam ezxtra awa 
usum Graecis fuisse, putat Wessel, ad. Diod. Sic. Ez. 
ex Lib. XXVI. Vol, II. pag. 577.. Cff. quoque Du Cun 
in Gloss. Gr. Fabretti Znscript. pag. 706. quos cii 
Oudendorpius ad Thom. Mag. pag. 849 (Zernard). 

οὗτος γὰρ ϑηρευόμενος πρὸς τὴν γλαῦκα τρέχε] Anm]. 
Hist. πέρ. IX. cap. 1. pag. 411. B. τῆς δὲ ἡμέρες 
τὰ ἄλλα ὀρνίϑια. τὴν γλαῦκα περιπέταταε ; ὃ. «καλεῖται fel 
μάζειν, καὶ προπετόμενα τίλλουσι.. διὸ οὗ ὀρνεθοθῆρει ἃ 
ρευουάιν αὑτῇ παντοδαπὼ ὀρνίϑια. ἢ 


CAPUT LII. 


Mi ἔχουσα πτερὰ, ἵπταται.) — Áristot. ZZis£, frin Vi 
pag. 198. C. τῶν δὲ πτηνῶν và μὲν πτερωτά ἔστιν, -- 
δὲ πτιλωτὰ, — τὰ δὲ δερμόπτερα, οἷον ἀλώπηξ καὶ με 
τερίς. Add. IV. 13. pag. 576. A. 

Klaproth Op. cit. Ep. I. pag. 10. acrologiam in hoec 
animadvertendam putat, quoniam voces xeA xor, i.e. 

*y " . - 
pertilio, et xag, i. e. infirmus , debilis , ab eum 
litera, c, incipiant. 


CAPUT LIII. 
νυκτερίδα πάλιν ἔχουσαν ὄδοντας καὶ μασεοὺς Coyoaqobur. 
Quod in Codd. quibusdam et Edd. legitur: τρυγόνα toys 


φοῦσιν , reliquis omissis, in suo quoque Cod. 'Trebatius ir 
venisse videtur, vertens: furturem pingun£, — Pierius le- 





346 ADNOTATIO Ap 


CAPUT LIV. 
















. Τρυγόνα ζωγραφοῦσιν) — Interpretes recte acrepent 
looo de. (wréiure, Bocharto in Zierox. II. pag. 57,mi 
gastinacam intelligente, de quo pisoe. cf. infra, cap. il 
De.turture idem narrat. Áelian. de JVa£. mim. [1 
Θηρῶσι τὰρ τρυγόνας, oi καὶ τούρωον αἰκρεβοῦντες và ὃν 
τρα, καὶ μάλιστα τῆς πείρας οὐ διαμαρεάνφυσι, τὸν τα 
τοῦτον. ᾿στήκασαν ορχούμενοι καὶ ἄδοντες εὖ μάλα μ 
σικώρ᾽ αἱ δὲ καὶ τῇ dxof: ϑέλγονται, καὶ τῇ ὄψι ἡ 
ὀρχήσεωσ. πηλοῦσται, καὶ προρίασιν ἐγγυτέρω. Οἱ δὲ imp 
χρορροῦσιν ἡσυχή καὶ βάδην, ἔνϑα δήπον παὶ ὁ δόλε 
Juliae πρόκειται, δίκενα ἐκπεπετααμέψα" εἶτα ἐμαί 
eig αὐτὸ, xmi ἀλίσχονταε ὀρχήφει xed δῆ ἧρημέναι πῶ 
Totum autem in edeeripsimus, ut pateret. ibi dedrin 
mon vero de pasiinaca ἀρ; hanc enim mbi. nomigat ide 
nus, eemper aliqnid addit, unde appareat páscem signis 
xb. c. θαλατεία, aut ix τῆς: θελάτεης,, "ταὶ simikgl 
Of. de Nat. dfnim. E. 86, 11. 36, 50, VIAE. 26, ILU. 
XVII. 18. Praeterea werba ipea: oi δὲ ὑπαναχωρώ - 
δίχτυα ἐκπεπετασμένα-; de. ave sermonem esse docent, 48 
gastinacas, maxime bhorrendas atque.venenatas, Α elianu cti 
.mon vocasset δειλαίας... ut recte observavit de Pauw. (ut 
autem Aelian, ibid XVII. 18. idem de paszrnaca nm 
talia addit, ut appareat piscem» intelligi; quodque ἢ 
δίκτυον, ibi vocatur. φέρνεαν ,-3. e. sporía , qua pisc! 
runtur. Praeterea recte statai nom posset, Aelianum bk: 
eodem animali, dedita Τροία, idem narrasse; et inu 
quoque animalibus illud accidit, ut, quod animali /ern 
iri tribuerunt veteres, idem quoque aqueitli ejusd 
aut similis nominis, adscriberetur , vb. c. in mustela, : 
pra, cap. 36. et mustello aquattoo , infra , cap. 110. 





348 ADNOTATIO Ap 











anie oculos habuise videtur Clem. Alex. Strom. Y. ai 
peg. 661. Potter. deszu δὲ ἄρα [sc. hirundo] καὶ τῆν 
ye; τοὺς μουσεκοιίς. — Artemidorus Ómesrocr. III. 49. καὶ 


cillima fait; quae, ubi obtiauerat , ansam postea dun 


CAPUI- LYI. 


Mi ἐλεοῦντα ἐν τοῖ; πταίσμασι) Τὰ πταίσματα sunt ab 
«ἰίαίεε, foríuna adversa ; veluti verbum πεταίειν siii 
calamitatem pati; apud Xenoph. Cyrop. III. 1. (1 
opponitur εὐτυχεῖν : Δοκεῖ μέντοι mot τοῦ αὐτοῦ ἀνδρὸς Ue 
καὶ εὐτυχοῦντα ἐξυβρίσαι, καὶ πταίσαντα ταχὺ πεῆξαι. DR 
recte igitur hic erra/a reddiderunt interpretes, μὰ 
Pierium, qui JZierogl. XIX. cap. 14. vertit: Zezea" 
rum lantum suarum salagenlem , neque aliorum it 
moda calamilatesve miserantem. 

ἐν roig ἐρήμοις τόποις ἔχεε τὴν νεοσσιών}] — Aristot. Hi 
Adnim. IX. 22. pag. 431. C. ποιοῦνταε δ᾽ αὐτὰς οὐκ i 
δινοῖ; τόποις GÀX ἐν ὑψηλοῖς, μάλιστα μὲν ἐν πέτραι; κ᾿ 
κρήμνοις, οὐ μὲν αλλὰ καὶ ἐπὶ δένδρων. — Pro son. 
Aldus et reliqui edd. praeter Hoesch. et de Pauw, kgs 
γοσσιάν ; alterum adsumsimus ob Codicum consensum , etd 
ea, quae docet Phrynich. in Ecl. pag. 206. (d. Lob 
Νοσσὸς, νοσσίον" ἀμφοῖν λείπει τὸ €, διὰ τοῦτο αδόκιμα. 44 





"Pus. 


. - ἐφ 
^"$.. στ Li 
uiia aod piper itr 
re! d 
wer - h 


Yn 


* 


QUSE. 
b d T nor PER 
Y^ 2 »- "- "ques ^ 





I A 
l d (4 
I1 

"n HE 
Fs 


- . 
"»779?0 9 72S 
2 8c 
α .5.4, ἃ. E 
^ 2" z s  uaéa 25 
κἀν die. Be m wp — sno rursum σῶν 95 σα 0-πὦὶΨ ons - 9 «rtt EPICURUS pun gts ERR PP 0 Fart 


[ovd 
A-— σἄν ο΄ . . 
- -- i- 2 ! 
ames iem; 
8 des cuim b 


- ὦ 
P 
νι... 


πα ccr n 
» "5 - m 


— ——nÀÀ - - "ll 
-- - - € -«-— * - .- “ - 
. “π᾿. 4,0. e o ποὺς em 
a ^ os ^ - ὧν -- - - 
-ο 
L^ éféasenpdli ^e - διότ νν P 


1 s 

Q* 

E: 
b io 


vidimus Mpiphanium eadem voce .de vwéxere ἃ: 
ubi agit de pelicano: oxdg ig. πλευραῖῷ κατέρ; 
ὁπὰς αὐτῇ iuro. —- Verba. διὰ τῆς ὁπῆς. ab. 
cero et Pierio omiisa, Trebatiug m .suo codite k 
tur; nam vertit: eulaus ecocipil, uc ex. ermeare t 
nere nascitur alia. phoenix. 

ἅμα τῶ πτεροφοῆσαι) Simul ac pennae ei ν᾽ 
Idem verbum supra habuimus.E.:c&p. : 55... A 
δαί. «πέμπε. Χ. 80. ὅμα wé:qGdos τὰ οὠκυπεερα 

στορδύφεαι ei; τὴν. H Mov πόλεν ἑὴν. ἐν ad ἰγύσπεεω]. 
IL 73. et quae δἀποΐαγιπας ad I. cap.-34, 35. p. 

ὃς seb παραγενόμενος ἐκεῖ -— [ἐκεῖσε] ssdevs& 
bium. égeio4 , nisi legatur παρᾳγενόμενο;- ἐπεῖσε. -- 
λεντᾷ, omittendum videtur, ideoque uncis mclusi 
ednotante Thom, Mag. pag. 281. ..£d. Bern. in 
p τοπεκὸν, τὸ δὲ ἐκεῖσε, inb πεφήσιωςς Add. À 
JD:ff. pag. 47. F'alcken. ct Lobeck. ad: .Phrynic 
pg. Δ. . τ. ssi ue 

ΝΣ 


Πελαργὸν ζωγραφούσι»} De ciooniarum güetat 
rentes off. Aristot. Mist. afeim, IX. 19. pag. 423, 
de Nat. d nim. IH. 23, Χ' 16. Phile Carm. VII. 


Pintareh Js «ρον 4n ee BÀ e» OC90 YA 


HORAPOLLINIS HIEROGL. II. 58. 59. - . 351 


modo atque homicidam punivisse , produnt Áristot. de Miráb. 
"fuscult, pag. 717. À. οἱ Plutarch. de Zs..ef Os. cap. Y? 
pag. 280. F. 

Apud: Seyffarth. Op. cit. pag. 166, fin. σέζοπέα Meecuri 
symholum habetur , .quoniam Horus (i e. i perpetums sit 
patris, Solia,.comés. t FO 

: CAPUT LIX. ^U n 

"Epw ζαγραφοῦοι].. Recte de Pauw animadvertit , .xipe- 
rem foeminam melius ἔχεδχαν dici; neque tamen, quod 
Mem voluit, hio vocem ;mutandam-: puteverim ,. quum .et 
spud Aelian. de JVaé. afnim, XV. 16. legatur: -Περὶ τῆς 
τῶν ἔχεων. ὠδῖνος. €t: Θεύφραστος oU φησι soU ἔχεως d. 
βρέφη. δεοαθύειν.. τῇρ! μητρὰς τῆν χαατέρα. : Oppian. ᾿Οὐγάδρς. 
Ill, 639: φυσιόωσαν ἔχιν ψολυύεσσαγ. — Glycas 4fmial; ; 5 leon, 
quem infra citabimus , ἡ θήλεια ἔχις. 

στόμα στόματι ἐμβάλλει] ^ Quod legitur. in Codd. Θὲ! edd. 

manulis, ἐμβαλοῦσα 4. vitiosum videtur ; non enim foemin& 
aput in os maris, sed. hic in. os foeminae inserit, Herodot, 
HI..109. ἐπεὰν» ϑυμνυῶνται. κατὰ ζεύγεα [so. serpentes] , aab 
iy κὐεῇ ἢ ὁ. ἔρσην τῇ ἐμποιήσει, αἀπιευμέψου αὐτοῦ. t5» .yo- 
spy aj. ϑήλεχα ἄπέεταέε τῆς δειρῆς, καὶ. ἐκφῦσα, οὐχ :duíts 
zi» ἂν διχφάγμ . Galenus de Theriac, ad Pis. cap. 9. 
φασὶ γὰρ αὐτὴν ανοίγουσαν τὸ στόμα πρὸς τὸ δέξασθαι τοῦ 
ἄῤῥενος τὸν ϑορὸν. μετὰ τὸ λαβεῖν, ἀποκόπτειν αὐτοῦ τὴν 
πφαλήρ. . Nicander. Zberteir. 15.130, seqq. 
- SG Ηνίρε ᾿θρρονυμένου ἔχιος ϑυλεῤῷ xvsédoste 
,: Θουφὰς ἄμυξ ἐμφῦσα χάρην ἀκέκοφψεν ὁμεύφου. “᾿ -". 
Àtllan. [δ΄ ))α .. “πέμπε; 1. 24. ὅταν δὲ πρὸς τῷ σνἔλει.τῶν᾽ 
ἀφροδισίων 01, — ἡ νύμφη .-- ἐμφῦσα ---- αὐτοῦ τῷ τραχῇ»: 
Àg, διωκόπτει ἀὐτὸν αὐτῇ τῇ κεφαλῆ. καὶ ὁ μὲν τέθνηκεν. 
Glycas. 4nnal. pag. 56. D. ἡ ϑήλεια ἔχις διὰ τοῦ στόματος 
αὐτής δεχομένη τὴν κεφαλὴν τοῦ ἄῤῥενος. καὶ οὕτω υυνευ- 





am αὖ - $5. 
"DR 
ΓΟ LI *-c - 


pee i^ "M - δος -- T - a7 . . H 2-7 . "nm 
— da , . . b s - T. "o x - ᾿ vt E ac Roy. vt . 
t. e Re. RI SZ. . d 
-— Tee p .- . "ym M. . xod "Y " d ἢ anl ni - 


κν ταν 

re c quas s iejeP i κὰν qe φ τὰς 
πάρα "^a - I 
ταῦτα. nj ce) er, od dil 


exar ES e 


»——— — euur-anmp. atus. στ τ a a rJ MIT 


quam alterum ἐμβάλλειν. Cf. D'Orville Crzf. Fan 
Meliori vero conjectura .idem de Pauw ἐπελαβοῦ 
dum proponit, quoniam λαβοῦσα et βαλοῦσα saepis 
fundantur. — Ex locis vero Herodoti, aliorumq 
supra citavimus, fortasse quis conjiciat legendum : 
γὰρ, ὅταν συγγίνηται τῷ doe , αὐτοῦ πῶ στὸμ 
σα, — ἀναιρεῖ. ϑεά Aldi lectionem retinuimus, 
ἐμβάλλει ad. viperam marem referatur, intellecto - 
ἐκεῖνος. locus satis bene explicari posse videtur. 
porro in iis, quae sequuntur, pro μετὰ τὸ ᾿ἐποῖ 
de Pauw mutandum putat: uer τοῦ. vel κατὰ τ 
65rc:, non opus videtur, quum verbum aot 
hoc loco significare possit ipsius cot£us fimen, . 
ort inserto; autstatuendum , praepositionem μετ ᾿ 
sativo, hic significare ipsum tempus, quo quid ac 
citur; qua ratione verti debet in, vel in£ra. Cf, 
in Lexico IV. T. Matthiae Gr. Gr. $. 587. c. 


CAPUT. LX, 


"Eyiva» ζωγραφοῦσιν"} De Pauw pro ἔχιδναν; 
ἐχίδνιον. quoniam, prouti nuno legitur, nihil : 
τέχνα indicentur, et si iterum ἔχεδγανγ nominasse 
Horapollo, particulam πάλιν ut aliis locis se 


edd: À: ennt Q.4 ΄““νυννν“. σι, 1.1 Ἰ...5,.,. —42-a2.. 


HORAPOLLINIS.HIEROGL. II. 60. 868 


crimen illud perpetraverat; vocem autem πάλεν, non addi- 
4am putaverim, quoniam in superiori cap. ἔχις, non vero 
ἔχιδνα nominatur, 

αὕτη γὰρ ἐν τῇ " οὐ, τίκτεται] — Lacuna in omnibus edi- 
tionibus exstat; utrum eam ex Codicibus, an ex mente sua 
suppleverint Phasianin. et Trebat. non liquet. Hic vertit: 
haec enim non ex naturali loco, quaemadmodum caetera 
animalia, verum parentis utero rupto sic in lucem pro- 
Wi. Jnde Merc.. deésse putat: ἐν τῇ φυσικῇ τάξει, natu- 
ral ordine ac ratione, aut simile quid; Phasieninum 
vero vertentem : paríus tempore , Hoeschelius legisse con- 
jicit: ἐν τῇ ὠδῖνι. De re ipsa cff. Herodot. III. 109. ἡ 
δὲ θήλεα τίσιν τοιήνδε ἀποτίνει τῶ ἔρσενι" τῷ γόνει τιμω- 
ϑέογτα ἔτε ἐν τῇ γαστρὶ ἔοντα τὰ τέκνα, διεσϑίεε τὴν μή- 
τραν. 'διαφαγόντα δὲ τὴν νηδὺν αὐτῆς, οὕτω τὴν ἔκδυσιν 
ποιέεται. Nicander Theriac, vs. 132, seqq. - 

Οἱ di πατρὸς λώβην μετεκίαϑον αὐτίκα τυτϑθοί 
Μειρόμενοι ἐχίηες (xe “διὰ μητρὸς ἀραιήν, 

MEE Ταστέρ᾽ ἀναβρώσαντες ἀμήτορες ἐξεγένοντο. 
Aelian, de JVat.:nim. Y. 24. διεσθίει γοῦν τὴν μητέρων 
νηδὺν. καὶ πρόεισι κατ᾽ ᾿αὐτὰ τιμωροῦντα τῷ πατρί. Off. 
quoque Aristot. Jfíst. 4mim. V. 34. pag. 322. B. Pli- 
nius st. JVat. X. 62. et Glycas 4fmmal. pag. 56. D. 
qui haec habet: εἰς ἐχδίκησιν οὖν, ὡς ἔοικε) τοῦ πατρὸς 
ἀναίρουσι τὴν μητέρα τὰ ἔγγονα" ἐν γὰρ τῷ τοῦ τοκετοῦ 
καιρῷ τὴν μητρῴαν διαῤῥήσσουσι, καὶ οὕτως ἐξέρχονται. 
Er duo lóco fere conjecerim, etiam apud Horapollinem pro: 
αὕτη γὰρ ἔν τῇ " οὐ τίκτεται, ἀλλ᾽, x. v. À. legendum 
ὅδ: αὕτη γὰρ “ἐν τῶ τοῦ τοκετοῦ καιρῶ, ἐκβιβρώσκχουσα 
τὴν γαστέρα τῆς μητρὸς ἐκπορεύεται. — Aelianus de Jat. 
«ἐπίνι. XV. 16. Theophrasti sententiam amplecti se pro- 
fitetur, statüentis: τὸν ϑἥλυν ϑλιβόμεγον αὐτὸν, καὶ τῆς 

90 


856 ADNOTATIO . 4p 















γαστρὸς oi στεινομέψης — τήν δ᾽ οὐκ drréyur, dil 
ῥήγνυσθαι. ΟἿ, Olearius ad Philostr. 7727. 4fpoll, lI. ü 


pag. 66. 
CAPUT LXI.. 


"y0pwemo» νοσήσαντα] Quod Aldus aliique lua, 
deÜsrisapra, ab aliquo margini fortasse adscriptun,d 
explicandum alterum νοσήσαντα, postea ejus loco in Wm 
irrepsit; vertendum autem videtur eéribus fracium, d 
mitatibus oppressum , aliorum auxilio anda&zentem; τὰ 
basiliscus suo afllatu reliqua animalia occidit, ita calme 
homines infirmos reddit. 

ἐκεῖνο; γὰρ — τῷ ἑαυτοῦ φυσήματε porce.] Sun 
O&p. 1. ὃ καὶ προρφυσῆσαν ἑτέρῳ παντὶ ζώῳ,, δίχα mi 
δακεῖν, αἀγαιρεῖ, 





CAPUT LXH., 


"Avy0ponoy ὑπὸ πυρὸς καιόμενο»)] Locus hic in Νὰ 4 
Edd. adeo corruptus est, ut sine pleniorum Codicae. 
restitui posse non videatur; ubi enim veru zjmne cm 
hum, significare voluerint veteres, salasmandrae imp 
certo usi non fuerint, quod animal in igne illaesum mo 
imo ipsum quoque ignem exstinguere putabant. Cif. Ánsk 
Hist. 4dnim. V. 19. pag. 212. €. Nicander ler 
vs. 535. Aelian. de Vat. 4uim.1I. 31. Phile Carm. XV. 
Georg. Pisides vs. 1027. Plinius “27:5. JVat. X. 67.- 
Caussinus, ut locum explicet, καιόμενον vertendum cens 
Jlammis obsessum , non consumlum , et eadem senta 
Pierii quoque fuisse videtur, qui ZierogZ. XVI. 21. di: 
» Hominem undique ignibus impetitum , sive cladibus ii 
» quae per ignem significantur, objectum , minime 8 
» ulla ex iis parte laesum significare si vellent Aegyptii & 


To c.n cc 


HORAPOLLINIS HIEROGL. 1l. 62. 355 


» cerdotes , Salamandram pingere consuerunt," Sed, misi 
quaedam inserantur, locus ita verti nequit; itaque fortasse 
supplendum: ᾿“γθρωπον ὑπὸ πυρὸς ἐπιχειροιίμενον ,), aut 
μνχλωϑέντᾳ , καὶ oU καιόμενον; aut tantummodo addenda 
particula οὐ, De Pauw pro πυρὸς, proponit ἔρωτος, ita 
nt sit: hominem amore ardentem, quoniam talis homo 
cum salamandra conferri soleat » propter ipsum ignis amo- 
»rem in quo vivit."  Ália conjectura legit: ᾿“γνϑρωπον 
ὑπὸ xovovg καιόμενον. statuens eos, qui Codd. scripserunt , 
ignorantes, ex usu linquae Graecae aliquid quoque dici posse 
καίεσϑαι frigore, ignem hic adscripsisse; salamandrae au- 
iem neturam esse frigidam , atque inde explicari quare ig- 
nem exsinguat, docet Theophr. de ρηθ, quem citavit J, 
Palmer. in Ezercit. in Opt. duct. Graec. Pag- 613-616. 
ubi abunde de eo animali egit 
αὕτη γὰρ ἑκατέρᾳ τῇ κεφκλῇ ἀγαιρεῖ.} Phasian. vertit: 

ipsa enzm guum in igne fueril, ab utroque cage , quos. 
attigerit , flammis conficit , ignemque etiam tactum ex- 
Gnguit; Trebat. zpse& enim utroque capite interimtt; Causs, 
legendum putat: ἀὕτῃ yàg ἑπατέρω τῇ κεφαλῇ ἀναιφεῖ,. ver- 
Mmsc ignem uirimque (id est ab ufroque latere) cingen- 
ipm extinguit. Sed capite salamandram exstingueré ignem, 
Yeteres non prediderunt. —- Constat quidem eos putasse, 
hujus animalis venenum esse perniciosissimum , ita ut Pli- 
sins J/ze/. Vut. XXIX. 4, med. dicat:  »Salaiandram, 
δαὶ arbori inrepserit, omnia poma veneno inficere, et eos 
»qui ederint necare." (cf. quoque Aelian. de Aat. nim. 
IX. 28.); duo tamen capita, quod sciam , nemo veterum sa- 
lamandrae tribuit. Statuendum igitur fortasse cum Pauwio, 
Juorgm symbolorum partes tantummodo hic superstites esse , 
alterius priorem , alterius posteriorem , etque hanc consti- 
iere illa: αὕτη γὰρ — ἀναιρεῖ, quae respicere potuerunt 


€» fA 


956 ADNOTATIO AD 













amphisbaenam , serpentem bicipitem , de quo cff. Nicnk 
Theriac. vs. 877, seqq. Aelian. de /Ya£. 4fnim. 11.5 
VIII. 8. Plinius Zist. Nat. VIII. 23. 

Seyffarth Op. cit. pag.. 167 , in. » SSadamandra cm 
»ratur cum Aomtne comburendo, propter caloris amma; 
»est autem Mercurii symbolum, et duo capita habet, vi 
» Mercurius nunc matutinus, nunc vespertinus. 


CAPUT LXIII. 


"Exdáro; γὰρ οφθαλμοὺς οὐκ ἔχεε οὔτε ὁρᾷ. Det 
Aristot. 7 ἰδέ, nim. 1.9, fin. pag. 202. B. τὰ δὲ (ms 
πάντα, πλὴν ἀσπάλακος [sc. oculos habent] τοῦτον δὲ ῃ 
πον μέν τινα ἔχειν θείη τις, ὅλως δ᾽ οὐκ ἔχει, ὅλως μὲν 
οὔθ᾽ ὁρᾷ, οὔτ᾽ ἔχεε εἰς τὸ φανερὸν δήλους oqO0aAuo à 
ρεθέντος δὲ τοῦ δέρματος, ἔχεε τήν τε χώραν τῶν Opgim 
καὶ τῶν οφθαλμῶν τὰ μέλανα κατὰ τὸν τόπον καὶ τῷ 
ραν τὴν φύσει τοῖς ὀφθαλμοῖς ὑπερέχουσαν ἐν τῷ ins 
ἐν τῇ γενέσει πληρουμένων, καὶ ἐπιφερομένου τοῦ ὃδίμως 
Add. idem de 4nima VI, 1. pag. 42: A. — Apostd (s. 
XIX. 65. Suidas, in voce, et Plinius Z7s£. /Vat. XL.$. 
Artemidorus Oneirocr. III. 65. eandem Zapae signifair 
nem tribuit: ᾿“σπάλαξ ἄνϑρωπον τυφλὸν dm τοῦ wu 
βηκότος σημαίνει, καὶ ματαιοπονίαν, διὰ τὸν μάταιον ἡ 
ζώου πόνον. 

Seyffarth Op. cit. pag. 163; /aipam vocat symbol 
Saturni et Áthoris, quoniam coec?fas et £enebrae As 
(i. e. b. foeminino) adscribantur. 


CAPUT LXIV. 
᾿νϑρωπον ἀπρόϊτον)] Phasienin. vertit: adéts dife- 


lem alque inaccessibilem; itaque legisse videtür ἀπρόρηνι 
eodem fere modo Trebatius: — Hominem .extra domum 


HORAPOLLINIS HIEROGL. 11. 64. 65. « 357 


continentem cum volunt significare, formicam et pennam 
vespertilionis pingunt ,. hujus enim alis ad nidum reper- 
ἐξα, formica mon ingreditur: pro προέρχεται igitur legit 
προςέρχεται ; minus recte, ut observavit de Pauw, qui Sui- 
dam citavit, ᾽,4πρόϊτος explicantem: ó τῆς οἰκίας μὴ ἐξερχόμενος. 

- Seyffarth Op. cit. pag. 155, in. vespertilionem ' Sa- 
turni symbolum putat: quoniam animal hoc formicis, 
(Marti planetae sacris), adversarium dicatur ab Horapol- 
line; et cap. 52. hujus libri, £nbectillitas ei avi tribuatur, 
quae Saturno propria, | 

| CXPUT LXY. 


Διὰ τῆς ἰδίας ἐξωλείας βλαπτόμενο» ^ Merc. probante 
de.Pauw, vertit: qué proprio et a, se inlato damno lae- 
detur ; ἐξώλειαν damnum explicans; Trebatius: Aomtnem 
Wh ipsi damna inferentem ; non satis accurate; ἐξώλεια 
οἱ pernicies, perniciosa, vivendi ratio , petulantia , quo 
«nsu supra habuimus, cap. 37. ᾿“4)2ϑρωπον ἐξώλη; atque 
ἴδ quoque accepit Pierius Z/:erog!. XIII. 20. Phasianinus 
Vtt: JZTominem cui fraus propria gerniciosam relegatio- 
wm. altulerit, cuique fuga sum noceat; unde Hoesch. 
eum legisse putat: ᾿νθρωπον διὰ τῆς ἰδίας ἐξορίας βλαπτό- 
Moy, quam lectionem non.admitti posse, ex iis, quae 
sequmtur , facile patet. "E | 

κασεόρα ζωγραφοῦσι" ἐκεῖνος" γὰρ — ῥίπτει} Aelian. 

quem citavit Hoesch. de /Vat.. nim. VI. 84, Ὃ κάστωρ — 
ἐκικύψας καὶ δακὼν ἀπέκοψε τοὺς ἑαυτοῦ ὄρχεις. καὶ προς-- 
ἔῤῥιψεν αὐτοῖς" ὡς ανὴρ φρόνιμος λῆσταις μὲν περιπεσὼν , 
ἀαταθϑεὶς δὲ ὅσα ἐπήγετο ὑπὲρ τῆς ἑαυτοῦ σωτηρίας, λύτρα 
δήπου ταῦτα ἀλλαττάμενος. Add. Glycas 4ηπηπαΐ, pag. 55. ἢ. 
Plinius. ist. δαί, VIII. 80, fin. sed rem negat Sextus 
medicus, apud eundem , XXXII. 3, in. 


358 ADNOTATIO Ap 


CAPUT LXVI. 











᾿ΑΙγθρωπον κληρογομηθέντα ὑπὸ —— wéxyov] Κίρων 
μεῖσϑαι ὑπὸ τινὸς, haeredilatem reltnquere alicui; Μὰ 
in Κεία Moysis Lib. III. Vol. II. pag. 172, f. K 
JMangey. eodem modo: ὁ »vóuog ἐφέησε. Àggoresh 
τοὺς γογεῖς ὑπὸ τῶν παίδων, αλλὰ μὴ τούτουρ xige 
per. 
καὶ τὸν μὲν ἕνα αὐτῶν φιλεῖ May] Eadem narrat Oppa 
Cyneget, vs. 608, seqq. Plinius Zzs/. /Va£. VIE, δι, 


CAPUT LXVII. . 


᾿Ελαττώματα] Hoc loto sunt vi£em. Dic. Sic. II. 
pag. 169. JJ'essel. τὸν δὲ πηρωθέντα ἢ καθόλου τὶ ἂν 
τωμα ἔχοντα ἐν τῶ σώματι --α μεθισεώνεεν ἐμπυτὸν ài 
(jv ἀναγκάζουσι. Pluterch. de 4flex. .M. Fort, αρὶ 
pag. 331. B. C. διανοίας — ἤδη τῶν τοῦ σώματος iut 
μάτων κατεξανισταμένης. 

πίϑηκον οὐροῦντα ζωγφαφοῦσιν] Pierius Hierogl. Ill. 
cap. 42. dicit, se in quibusdam MSS, legisse «lAovow, P 
πίθηκον: eaque lectio fortasse erit recipienda, quum ns» 
veterum talia de simia narraverit, Contra , de fele Adia 
de δαί. 4nim. VY. 27. Φασὶ δὲ voíé αἰλούρους πάντα, ἃ 
δυρώδη ἐστὶ, μισεῖν τὲ καὶ βδελυύττεσϑαιε" ταύτῃ τοι καὶ τ 
σφέτερον περίττευμα ἀφιέναι, πρότερον βόθρον Upton, 
ἵνα ἀφανίσωσιν αὐτὸ τῆς γῆς ἐπιβαλόντες. Plinius HW 
JVat. X. 73, fin. »Excrementa sua effossa obruunt tem. 
» intelligentes odorem illum indicem sui esse."  Similie 
rore apud Photium Cod. CXLII. pag. 1048, fine, qvi 
locum laudavimus supra, pag. 210. αἴλουρος nomin. 
ubi potius de cynocephalo cogitandum videtur, 


HORAPOLLINIS HIBRBOGL. I. 68. 949 


CAPUT LXVI. 

Κατὰ τὸ μᾶλλον ἀκουονταὶ JH ominem auditu valentem; 
solent ita adjectiva , addita praepositione, usurpari.pro ad- 
verbis. Xenoph. Cyrop. VII. 2. 6.29. Ἢ γὰρ κατὰ μιαρὸν 
φᾳαρόλλαξις, i. e. mufalio quae fit. paullatim. VIII, t. 
. &. 29. αλλὰ ἐξκιμάτων κοιτὰ mol) τῷ κέχτρῳ, ubi diversama 
lectionem ἐσχυρῶς, interpretationem esse formulae non ia 
velgus notae, κατὰ πολὺ, recte judicavit Zeunius. Diod, 
Sic, XXXVII. Ecl. 1. Vol. II. pag. 539, med. J7/essel, - 
καὲ διεπολέμησαμ “Ῥωμαίοις τὰ πλεῖστα κατὰ τὸ ἐπικρατέσ- 
τατον. οἱ lE. cap. 57. Vol. I. pag. 169. καὶ γιγγομέγοις 
ἀνόσους κατὰ τὸ πλεῖστον.  Àehan. Jar. Hist. 1l. 9, in. 
καὶ τῶν ἄλλων ὑπερφέρουσι κατὰ τὸ πολυ. XI. 4. sarà με- 
'WQd ὑποῤῥεουσῶν αὐτῶν τῶν τριχῶν. ---- Caeterum de Peuw, 
magna cum veri similitudine conjicit, errore seribentium , 
dxovorze in Codices irrepsisse , pro ἀναπνέοντα, tum propter 
ipsa Horapollinis verba, quae sequuntur: «ry χὰρ ἀναπνεῖ 
διὰ τῶν ῥωθώνων. καὶ τῶν dro»; tum ob ea quae de ca- 
pra narrat Aelian. de JVat. Anim. I. 583. "Eye τι πλεο- 
'ψέκτημα ἡ αἵξ, τὴν τοῦ πνεύματος εἰςροή»- — ᾿“ἀγαπρεῖ γὰρ 
μοὶ διὰ τῶν. ὥτων, καὶ διὰ τῶμ μυκτήρων, καὶ αἰςϑητι- 
κώτατον τῶν διχηλῶ» ἐστι. Fortasse hujus loci verba poste- 
riora: xal ἀϊσϑητικώτατον, x. T. À. errori apud Horapolli- 
nem ansam praebuere; neque tamen cum Pauwio legendum 
putaverim ἀσθματικώτατον, 1. e. difficillime spirans; quo- 
niam hoc pugnat cum scriptoris opinjone, capras duobus 
spirendi organis esse instructas.  Aristotel. JJésf. 4fnim. 
Y. 11, in. pag. 202. E. et 203. Α. huic narrationi fidem . 
suam negat. Plinius Z7s/. δαί. VIII. 50 , med, et Varro 
de Je Hustica, M. 3., Archelaum scripsisse ajunt, auribus 
eas spirare , non naribus, Cf. quoque Oppian. Cynegeti, 
II. vs. 838. 


360 ! ^. ADNOTATIO ἂν 


CAPUT LXIX. 









Ὁτὲ μὲν ἰσχυρὸν [xal θρασὺν]. ὁτὲ δὲ ἀσθενῆ [καὶ aum 
Fieri potest'ut verba: ϑρασὺν et δειλὸν. pro divem b 
tione, aut erplicandi gratia, ab aliquo in margine (oi 
adscripta, postea in textum irrepserint. — Trebatius qug 
ea in suo Cod. invenit, nam vertit: verum modo fem 
el audacem , modo imbecillum οὐ tinsidum cum wii 
significare. 

ὕαιναν ζωγραφοῦσιν»"ἢ Gesnerus in Lib. de Quadne 
dibus , dicit, se in libris, quos consuluerat, scriptum dus 
ὕαιναν ὄφιν Loyoaqobciy, atque eandem quoque 
secutus est Trebatius vertens: Ayaenam serpentem 
et probavit Bochart. Zieros. IL. pag. 397, in. Fotm 
aliquis in codice adnotaverat, serpentem quoque serum se 
tare, (de qua veterum opinione cff, quos laudavit Bedat 
]. c.) atque inde vitiosa lectio in nonnullos codices irs 
Quum autem apud alios scriptores mentio non fiat, e 
sciam , de serpente Ayaena vocato, (de Ayaena pisc 
Aelian. de δαί. Anim. XIII. 27.) tutius est , hic etant 
quadrupede accipere. Oppian. Cynegetic. III. vs. 274, 

Θαῦμα δὲ xai τόδ᾽ ἄκουσα περὲ στικτῇσιν baivgc, 

"Aooeva καὶ ϑήλειαν ἀμείβεσθαν Aevxág avri. ᾿ 
Aelian. de δαί. Απέηι. 1. 25. Τὴν ὕαιναν τῇτες μὲν ἀξ 
ὕενα, εἰ ϑεάσοιος τὴν αὐτὴν ἐς γέωτα ὄψεε Oger à 
ϑήλυν νῦν, μετὰ ταῦτα ἄῤῥενα. Ατ]διοῖ6]65 27 ἐπ΄. wis. 
VI. 32. pag. 359. A. B. et.de Generat. nim. III. 6, me. 
pag. 655. B. (ubi ita quoque statuisse dicit Herodorum He 
racleotem) explicat, unde haec fabula de hyaena. origina 
habeat. Caeterum cff. Clem. Alex. Paedazog. 11. cap. 16 
pag. 221, 222. Potferi. Artemid. Omeirocr. IL 1t 
qui: Ὕαινα δὲ, inquit, σημαίνει ἀνδρόγυνον. Glycas mul. 


HORAPOLLINIS HIEROGL. ll. 69.70.71.72 301 


pag. 54. A. Ovid. JMelam. XV. vs. 409, seqq. Plinius - 
Afist. Yat; VIII. 30. — Idem de ichneumone narrat Aelian. 
de. Nat. Anim. X..41. e de lepore produnt idem XIII. 12. . 
et. Gyon : Lb [^ | 
CPAUT LXX. ! 

"Ἐὰν γὰρ ὁμοῦ τιθῆται] Tta legendum videtur, ex conjec- 
iura Hoescheli, pro τεϑῇ τὰ, vel τιϑῇ τὰ Oo δέρματα. 
Articulus enim otiosus est; et Plinius Zzsz. Ya. XXVIII. 
8. in. » Praecipue pantheris terrori esse traduntur [sc. hy- 
»aenae|, ut ne conentur quidem resistere: et aliquid de 
» Corio. earum habentem non appeti, Mirumque dictu, si 
»pelles utriusque contrariae suspendantur, decidere pilos 
»pantherae," Ex quo loco conjecerit aliquis, pro παρδα-- 
λέως ,. apud Horapollinem πάνϑηρος nomen esse ponendum; 
sed veteres idem animal his nominibus significabant. Cf. 
Plinius Zst. Yat. VIII. 17. ubi docet in eo animalium 
genere, mares pardos, foeminas pantheras vocari. - Aelian, 
de Nat. 4nim. VI. 22. tradit , hysemm. inimicissimam 
esse pardali. ! 

CAPUT LXXI, 

᾿Εὰν ἐπὶ. τὰ δεξιὰ. στραφῇ! Plinius 1, 6. » Cum fugam 
»venantem , declinare ad dextram, ut progressi hominis 
» vestigia occupent. : Quod si successerit, alienari mente, . 
»'ac vel ex equo hominem decidere. Αἱ si in laevam detor- 
»serit, deficientis argumentum esse celeremque capturam." 


CAPUT LXXII. 


"Edw γάρ vig — παρέλϑῃ διὰ τινῶν ἐχϑρῶν»] . Unde haec 
petierit scriptor non constat; certe talis vis hyaenae pelli a 
veteribus , quod sciam, adscripta non fuit. Án fortasse prae- 
cedens: ὑπὸ τοῦ ἰδίου ἐχθροῦ, vel illud quod in seq. cap. 
legitur: ὑπὸ τῶν ἰδίων ἐχϑρῶν, in errorem durit eos, qui 





xal καταγοητευσασα ὡς οἱ φαρμακίδες, εἶκα αἀπώγι 
τας, παὶ κέχρηται 0 τι καὶ βούλεται τὸ ἐντεῦϑ 
Cf. quoque III. 7. Plinius is.  αζ. VHI. 
» Praeterea umbrae ejus contactu canes obmutesce 
» busdam magicis artibus omne animal, quod ter 
»rit, in vestigio haerere," idem XXVIII. -8, m 
»vero qui linguam [sc. hyaenae] in calceamento 
» habeant, non latrari ἃ canibus," Add. Aristot. 
"Muscult. pag. 737. B. Oppian. Cysegetic. IH. vs. 


CAPUT LIXIH. 


"AyO0poroy σιαγϑέντα ὑπὸ τῶν ἰδίων ἐχϑρῶ: 
Aug. Paris. Α, B. Ald. et reliqui Edd. omnes . 
Phasianinus vertit: qui defineatur, quique perea 
lura ab earum manibus se liberet ; Trebatius: 
inimicum suum praevenientem , ac ménimo da; 
periculis exémentem; Mercerus: eircumventum o, 
que ab hosiibus, verbum διαίνεσθαε interdum i 
ficare adnotans, quod ἐξαπατᾷν, auctoritate fortasse 
qui διαίνεσϑαι explicat διαιολλᾷν, ἐξαπατᾶν, s 
sed dubitandum, an verbum illud ita apud script 
cos usurpetur, et, quod animadvertit de Pauw, 
verbo ἐξαπατᾷν, non omnes fraudes, verum illa 


HORAPOLLINIS HIEROGL. 1I. 73.74. 75. 863 


sed secuti sumus Cod, Paris, Ὁ, Verbum σιάγειν, apnd pos- 
teriores scriptores Graecos, usurpatur pre συντίθεσθαι, óuo- 
Aoyciy , ὀυμφωγεῖν , corruptum fortasse ez ἰσάζειν, vel ἰσαί- 
»éw. ΟἿ. Du Cange in Gloss. Gr. et Sim. Portius in 
Lexico Lat. et Gr. Barb, — De re ipsa cf, Plinius Zfist. 
Na, VIL 28. » quin et caudae hujus animalis. [sc. lupi] 
»creditur vulgo inesse amatorium virus exiguo in villo, 
»eumque cum capiatur, abjici, tec idem pollere nis vi- 
» venti direptum, ^ 

οὗτος γὰρ μέλλων ϑθηρεύεσθαιἶ AM, Merc. et Pierius mi- 
nüs rétte particulam γὰρ omittunt, Hoesch. et Causs. uncis 
meludunt; Trebatius eam queque in suo codice invenisse 
"detut, . a 
CAPUT LXXIV, 

Τὰ δπιουμβαίνοντα αὐτῷ] Hoesch. et de Pauw ediderunt 
ἑαυτῶ, quod non opus videtur, quum in titulo leg&tur αὖ- 
τῷ, et supta, cp. 72, eodem modo dieatur:-zág ἐπερεχ- 
ϑιείδας αὐτῷ δὀυμφοράς. — Τὰ ἐπισυμβαίνοντα, hoc loco sunt 
τὰ συμβαίνοντα, i. e. quaecumque accidunt, 

εὐρίόκει αὐτὸν πτοοιμενονἹ] — Ejusmodi quid de lupo apud — 
alios scriptores non intehi, Contra vulgi erat opinio, quos 
lapus prior adsperisset, iis vocém ad temptis adimi, con- 
trarium autem obtinere, si quis lupum prior intuitus fuisset, 
Scholiastes ad Theocr. 7dy/l. XIV. vs. 22. Οἱ ὀφϑέντες 
ἄφνω ὑπὸ λύχου δοκοῦσιν ἄφωνοι γίγνεσθαι. — Off. quoque 
Virgil. Eclog. IX. vs. 53. Plinius Ast. δαί. VIII. 84. 
Donatus in Terent. Adelph. IV. 1. vs. 21. quos laudavit 
Stalbaum ad Platon. de ZHepubl. I. cap. 10. pag. 336. D. 


CAPUT LXXV. 


"Argos ὑπὸ πυρὸς σωφρονισθέντα, καὶ ἐπὶ θυμῷ] ο- 
finem ipne cohibilum , et in ira. Σωφρονίζειν saepe sig- 


364 : . . ADNOTATIO Ap 


nificat colibere, compescere, coércere. — 'Enl ówáls 
loco idem est quod émi ϑυμοῦ, quod tamen hic repaws, 
opus non videtur, quum ἐπὶ cum dativo , saepe eandenw 
similem significationem habeat, ac cum genitivo. . Cf. i 
thiee Gr. Gr, $. 586. E. — Voces ὑπ σευρὸς, forts 
glossatore quodam ad marginem adscriptae , minus rei 
textum irrepserunt, certe melius omittentur. ΄ 

οὐδὲν γὰρ ἄλλο φοβεῖται ὁ λέων, ὡς τὰς ἀψημμένας ihi 
Homerus Z7. 4. vs. 554. 
Καιομέναν τὲ δεταί τάς «e τρεῖ ἐσσύμενός περ. 
quem yersum citavit Aristot. JZfísf. “(πέρι IX. cap. ἢ 
pag. 450. A. Add. Oppien. Cyneget. IV. vs. 133, 
Aelianus de δαί. .£nim. VI. 22, VII. 6, XII. 7. uiae 
sam addit: τὸ δὲ ἔξωϑεν πῦρ δυρωπεῖταε., καὶ φεύγει, sit 
ϑει τοῦ ἔνδοϑέν, φασιν. — Plinius Afist. ίαξ. VILI. 10. ἃ 
gallinaceum quoque leoni timorem incutere docent Ádia 
ibid. III. 31, V. 50, XIV. 9. Lucretius IV. «71 
Plinius ]. 1], et X. 21. — Artemidorus Onezrocr. lli 
per Jeonem in somniis indicari ait τοὺς αἀτεὸ πυρὸς xui 

De Goulianof Op. cit. pag. 20. caput hoc per parom 
siam explicandum putat; quoniam furor Coptice uaeo". 
leo uo dicatur, ignis porro et forrís eadem voce pu 
vocentur, co&ibere denique ea lingua cAe«o, et comburet 
CaeT reddatur, 


CAPUT LXXVL 


Ἐκεῖνος γὰρ ἐὰν πυρέξη, φαγὼν πίϑηκο» ὑχγιαίψει.] Od 
Paris. C. Ald. et alii πίϑηκα: utroque modo vocatur sit 
et πίϑηκος; sed posteriorem lectionem, quum supra quoq* 
cap. 66. sequatur Philippus, et reliqui Codd. tueantur, rt 
inendam putavimus. — Rem ipsam narrat Plinius Jfis 
δαί. VIII. 16. » Áegritudinem fastidii tantum sentit , i 


HORAPOLLINIS HIEROGL. Π 76. 77. 78. 365 


»qua medetur ei contumelia , in rabiem agente annexarum 
»lascivia: simiarum,  Gustatus deinde smguis'in remedio 
»est" Cf. quoque supra, adnot. "ad | Cap. 38. hujus Tibri 


pag. 336, seq. ᾿ : 
CAPUT LXXVII. 


"Αγϑρωπον 'ἀπὸ ἐξωλείας τῆς πρώην. x. τ. jJ Phasia- 
ninus iterum hoc loco legisié videtur ἐξορίας, veluti supra, 
in cap. 65. nam vertit: Zominem qui ad bonam frugem 
ob primam 'relegationem a. patria, quam passus fuerit , 
demum redierit , morigeratusque inde factus sit. Signi- 
ficat autem oua, veluti observavit de Pauw,  hixuriám ; 
intemperantiam , nequitiam; vel, ut supra, cap. 65. 
vertimus , 'permiciosam , perditam vivendi ratioriem. 

δεσμεῖται dypioovxg] ᾿«“4γριοσυκῇ «οἱ ficus silvestris , 
caprificus. Suidas' Egiytóg* ἀγρία ovxij. — Glycas 4nnal. I. 
pag. 13. D. idem narrat: ὅθεν xal τῶν ταύρων ὁ χαλεπώ-- 
τατος OvxÍj προρδεϑεὶς ἡσυχίαν ἄγει , καὶ ψαύσεως ἀνέχεται, 
καὶ ὅλως ἀφίησι τὸν ᾿θυμὸν ὥςπερ ἀπομαραιγόμενος. Plinius 
Hist. Nat. XXIII, 7. » Caprificus tauros quamlibet fero- 
»€es, collo eorum circumdata , in tantum mirabili natüra 
» compescit , ut immobiles praestet." ot 


A 


- 


. CAPUT LXXVIII. 


Τοῦτον yàg ἐὰν δήσῃς τῷ | δεξιῶ γόνυϊ καρποδέσμιον, 
παρακολουθοῦντα εὑρήσεις] Locus videtur corruptus; ali- 
ter certe legit Trebatius, vettens: /aurum. pingunt, 
genu dextrum ligatum , sic enim non coit, assumitur 
aulem ,'cet. Mercerus: Auc enim si dextro geru einxe- 
ris, juncturam pedis consequi deprehendes ; quae quid si- 
bi velint non intelligo; melius Causs., Pierius, Z/ierog!. IIT. 5. 
et de Pauw καρποδέσμιον vertunt venculum , funem , fas- 
ciam. Apud Lucianum Lexiphanes (in oratione ob inpro- 


366 ADNOTATIO 4p 


















prinm verborum nsum ridicula), χαρπόδεσμα usurpat P 
manicis, seu vinculis manu injectis, cf. Zexiph. ap. lb 
fine: ὁ γὰρ στρατηγὸς , καίτοι ἀτεμαγελοῦντε καρηὐδιρέτ 
αὐτῶ περιθεὶ;, καὶ περιδέραιον, ἐν ποδοκάκαις καὶ solea 
βαις ἐποίησεν εἶναι. Glossarium vetus καρπόδεσμος rdi 
Jemnuiecum , articularem  fasciolam. — Legendum d 
iur: τοῦτον γὰρ ἐὰν δήσῃς τὸ δεξιὸν vórw xapusiam, 
παραχολουθοῦγτα εὐρήσειφ' ἀϊωῶις enim, δὲ dexífrumm 
fascia ligaveris, sequentem deprekhendes. Atque scie 
convenient cum loco Áeliani de JYaz, «εἶνε, IV, 49, 
citavit quoque de Pauw, sed postea ex zmneliori cs 
emendatiorem edidit Gronovius: Ὑπὸ ϑυμοῦ zzüs;pm 
ταῦρον καὶ ὑβρίζοντα εἰς xEQag, καὶ σὺ» ὁρμῇ καὶ dmel 
σχέτως φερόμενον. ovy ὁ βουχόλος ἐπέχεε, oU φόβος; ayará 
Au, oUx ἄλλο τοιοῦτρν" ἄνθρωπος; δὲ 10Z7009 αὐτὸν, πα 
παραλυει τῆς ὁρμῆς» τὸ δέξιον αὐταῦ χόνυ διεααφέγξας uum. 
καὶ ἐντυχὼν αὐτῷ. pro quibus posterioribus yerbis, οαμ 
Gronovius olim scriptum fuisse: χαὶ ἐγκραταῖ αὐτοῦ, 

.. διότε οὐδέποτε — puà rip συλληψιν.) Cf. mnl 
46, fine: αλλὰ καὶ σώφρων ἐσεὶ, «διὰ τὸ μηδέποχε vi 
Aeg ἐπιβαίνειν μετὰ τὴν συλληψιγ. et adn, pag. 264. 





CAPUI LXXIX. 


"Ἄνθρωπον φϑορικὸ» Ita est legendum ex Cod, Wi 
cano, nam ejusmodi adjectivis in exos$ terminatis, uti s 
Philippus (*) prouti observavit Bastius in ZEgxistola. Criia 
ad Boissonadium pag. 83, 84. Quod autem habent & 
diones, et reliqui Codd. φϑορόοικος, apud alios scriptus 





(*) Vb, c. ϑυμικός. I. 14, ἡγεμονικός, I. 21, σπληνικός. Y. 39. 5v 
μαντικός. Y. 46, ϑλαπετυκός, II, 24, γονικός, n. 31, dvo perixó; ILS 
μυσευκός. II, 85, ὀσφρανεικύς. 11. 84, καταδιωκτεκός. Hi. 90, iw 
xó;. 11. 116, ἀναμνηστικός. IL. 117. 


HORAPOLLINIS HIEROGL, II. 79. 80, 867 


Graecos non invenitur, qui. οἰκοφϑόρος dixerunt, veluti 
.xecte animadvertit de Pauw. . 

gayósza κόνυζαν, ἀποθγήσκει)]Π De conyza, sive cumi- 
lagéne, πῆ, Dioscorid. IL. cap. 116, Plinius Zfist. Jat, 
XIX. 8, sub fin et XX. 16, med. Apud Nicandrum 
Jl'Aeriac. vs. 83. commemoratur: inter herbas, quibus vene- 
nata animalia fugantur, (f. quos « citayit Jacobs ad Adlian, 
de δαί. denim, I. 58. 


CAPUT LXXX, 


"rOgonor τρώγοντα] De Pauw conjicit legendum: " Ay- 
ϑρώπον τρυφῶνεα. hominem luxuriosum et delicate viven- 
dem. Locus vere nimis mutilus est, quam ut certi quid de 
eo statui possit, — Pbasianinus lacunam hoc modo, fortasse 
ΕΣ ingenio suo, supplet: Atc. entm αὖ aqua quum exierit , 
os JAians prominentibus dentibus. hirudinibus refertum 
gerit, , ζηίγα quod 4rockilus , quum voluerit, peneirans 
uliro eiroque libere commeat,. — Trebatius in xersione sua 
lacunam reliquit. [lud tamen haud sine veri similitudine 
statuisse videntur Pierius AHáerogl. XXIX. cap. 10. et de 
Pauw in adnot. ad /rocAzlum pertinere , quae hic periere ; 
nam tot rebus de orecodilo memoratis, mirum sit, ni hanc 
ejus animalis atque trochili amicitiam memoraverit Hora- 
pollo, quam "veteres scriptores adeo celebrarunt, Heredoius 
vb. c. I1..68. Aristot Zfast, vfnim. IX. 6. pag. 417. A. 
de Mirab. 4uscult. pag. 715... Aelian. de Nat. .4£nim. 
III. 1,. VHI. 25. Antgon. Caryst. cap. 39. Phile Carm. 
LXXXLI.: Apostol, Cent. XIX. prov. 52, Plinius Hist, 
Jat. VIII. 25, in. 

. Ex hoc capite, alorumque scriptorum locis, Seyffarth 
Op. :cit. .:pag. 183, med. .effioit, den/es Martis planetae 
symbolum fnisse, | 


368 ADNOTATIO AD 


CAPUT LXXXI. 

^doxaya ἀγϑρωπον ἀνενέργητον] — Mercerus vertit: ἦν 
pacem simul et pigrum inerlemque hominem sigue 
crocodilum pingentes; atque eodem fere modo Tre 
De Pauw vertendum putat: Zfominem rapacem, ein 
piendi facullas est ademla , et particulam xai, qunk 
bent Aldus et reliqui edd, omittendam censet, quam 
jecturam Codd. Pariss. tres confirmarunt. — De hac ja 
tiferis bestiis exitiosam esse, narrant Herodot. II. 75. k. 
Sic. I. 87. pag. 98, in. JJ'essel. Plutarch. de Is. d 
cap. 75. pag. 381. C. Aelian. de δας. 2fnimal. 1, " 
"ihe; τε καὶ ὅτι εἰσὶ Toi; ἐπὶ λύμῃ καὶ ἀνθρώπων; 
καρπών ζώοις γεγενημένοις ἔχϑισται, ἤδη που καὶ ἄγω 
εἴπον. et I. 88. λέγουσι δὲ καὶ “4ΤἸἰγύπειοε καὶ τοὺ; ὅκ 
πάντα: ἴβεων πτερὰ δεδιέναι. Add, Euseb. Praep. ἔς 
IX. 27. Theophylact. Quaest. Nat. cap. 14. Phile(ux 
XXX. vs. 66. Geopon. XIII. 8. 5. Cicero de XNat.). 
I. 36, II. 50. Plinius Zist. Nat, X. 28. Pompa Y: 
ΠῚ, 8. — De crocodilo hominem rapacem  signifcat. 
vidimus supra I. 67. adnot. pag. 295, seq. 

Klaproth Op. cit. Ep. I. pag. 18, 19. ἄρπαχα καὶ et 
ψέργητον vertens: 'rapacem et pigrum, et monens difee 
tiam inter c et c, in antiqua Áegyptiorum lingua non tt 
stitisse , acrologiam animadvertendam putat , quoniam cot 
crocodilum , gio*i furem, ei guaM , aut ceuue f 
grum significent, Sed supra in adnot, pag. 297. jam dis 
mus, verisimile non esse, Aegyptios crocodilum illum ng 
cem cO'Xi dixisse. 

Seyffarth Op. cit. pag. 160, in. zbidés pennam cret 
dilo adversariam, explicat Lunam vel Mercurium pls 
tam oppositum Saturno, cui erocodilus sacer habebatur. 


"HORAPOLLINIS HIEROGL.. II. 82.83. 369 


CAPUT LXXXII. 


«αὔτη γὰρ δὶς. οὐ xviuxe.] Herodotus III. 108, fin. 5j 
δὲ δὴ λέαινα, ἐὸν ἰσχυρότατον καὶ. θρασύτατον, ἅπαξ à» τῶ 
βίῳ τίκτεε ἕν" τίκτουσα yàp, συνεκβάλλει τῷ τέκνῳ τὰς μή." 
τρας. τὸ δὲ αἴτιον τούτου τόδε ἐστί" ἐπεὰν ὁ σχύμγος ἐν τῇ 
μήτρῃ ἐὼν' ἄρχηται διακινγεόμενος , ὁ δὲ, ἔχων ὄνυχας θηρίων 
πολλὸν πάντων ὀξυτάτους, ἀμύσσει τὰς μήτρας" αὐξανόμενός 
τε δὴ πολλῶ μῶλλον ἐφιπνέεται καταγνάφων. Rem ," post 
Herodotum. narrarunt Ántigon, Caryst. cap. 25.' Basilius M. 
Homil. IX. in Hexaém. pag. 85..B. Aulus Gell. XIII. 7. 
sed fabulam esse declarant Áristot, Zféíst. 44nim. YI. 31. 
pag. 958. D. de Generat, nim. WI. 1, med. pag. 643. C. 
Áelían, de Nat. ntm. 1V. 34. Far. Hist. X. 3. Oppian. 
Cynegekic. II. vs. 56. Philostr. in J':/a poll. 1. 22," in. 
Plinius Zisf.  αΐί. VIII. 16. quorum nonnullos leudaruünt: 
Hoech, in adnot, et Bochart. Jfieroxoic. l. pag. 742. — 


CAPUT LXXXJII. 


Dp γὰρ αἷμα συνεστραμμένον καὶ πεπηγὸς τίκτει Aelian. 
d, Nat. 4fnim. 11.19. Τεκεῖν βρέφος οὐκ οἶδεν ἄρκτος. ». 
οὐδ᾽ ὁμολογήσει τις E: ὠδίνων ἰδὼν τὸ . ἔκγονον, (ayóyory 
εἶγαι αὐτήν. ᾿Αλλὰ ἡ μὲν ἐλοχεύθη, τὸ δὲ εἰκῆ "κρέας, 
xa) ἄσημόν τὲ καὶ ἀτύπωτον9 καὶ ἄμορφον" ἠδὲ ἤδη φιλεῖ 
διαὶ γσωρίζεε Téxyov, καὶ ὑπὸ τοῖς μηροῖς θάλπει, κἀὶ λεαί- 
»u τῇ γλώττῃ καὶ ἐκτυποῖ εἰς ἄρϑρα, καὶ μέντοι καὶ κατὰ 
μεχρὰ ἐχμορφοῖ.. Cf. quoque VI. 8. Aristot, Zfést.! nim. 
VI..30. pag. 358. B. talem fetum vocat ἀδιάρϑρωτον. Plu- 
trehns: de. 4m... Prol. cep. 2. med. pag. 494. €. ἡ. δὲ 
égurog , 'ἀγριώτατα» καὶ. σκυθρωπότατον ϑηρίον, ἄμορφα καὶ 
ἄγαρϑρα "τίκτει" τῇ δὲ γλώττῃ καϑάπερ ἐργαλείῳ, διατυπρῖσα 
τοὺς fuípyag, οὐ δοκεῖ γεννᾷν μόνον. αλλὰ καὶ δημιουργεῖν 

31 


310 | ADNOTATIO ap 

















τὸ τέκνον. Add. Oppian. Cynegetzc. IIT. vs. 168, Gh 
de Theriac. Y. 11. Phile Carm. XLVII. — Glycas “μὰ 
pag. 64. B. Qvid. AMetamorphos, XV. vs. 379-381, πε 
Hist, Nat. VIII. 26, in. X. 63, med. Solinus cap. 3, 


CAPUT LIXXIV. 


. "Exeiveg γὰρ ταύτῃ οὁσφραίγεταιἢξῪὀ | Proboecidem elepii 
Graeci vocarunt quoque προνομαίαν, cff. vb. c. Philos. 
af pollon. 11. 12. et Suidasin voce; quoniam vero ea, tamea 
manu, utuntur , axum quoque direrunt Romani, Ci. (i 
de δαί. Deor. 11. 41. Lucretius IL. vs. 537. Oppian. Cyn 
IL 524. Jacobs ad Aelian. de δαί. 4fnésn. 1V. 31. And 
JHist. anis. YI. 16. pag. 508. À. μυκτὴρ γάρ. ἐστιν, us 
τροφὴν .προφάγεται, καϑάπερ. χειρὶ χρώμεψος πρὸς τὸ orips 
τε ξηρὰν. καὶ τὴν ὑγρὰν, sx) τὰ δένδρα τεερεελέξτων dress. 
καὶ χρῆται καϑάπερ ἂν εἰ χειρί. et. ibid, D. διὰ μὺ ὦ 
τὴν ἀνωπιοὴν ἔχει μυκτῇῷρα, χκαϑάπερ καὶ rp ἄλλω ἴα 
στον τῶ» ἐχόντων πνεύμονα ζώων" διὰ δὲ τὴν ἐν wf 
διατριβὴν καὶ τὴν βραδυτῆτα τῆς ἔχειϑεν μεταβολῆς, Wt 
μένον ἕλίττεσϑαι καὶ μάκρον. Add, 1. 11, sub fin, pa. 
E. 204. Α. et II. 1, in. pag..213. D. E. Plinius F4. 
AYat, VIII 10, med. »Mandunt ore: spirant et bibunt, ck 
»ranturque haud improprie appellata manu. " 
καὶ κρατεῖ τῶν προρπιπτόντων.) Et vincit a 
Mercerus minus reote: e£ ἐποΐἀομξτά .coesequitur, nam à 
φραίνεται explicat. superiota: xai τῶν συμῳερόντων owe 
τικόν 5 ilaque κρατεῖ τῶν. προςπιπεόντον. referendum τὰ 
tur δά ἰσχυρόν; verbum autem προρπίπεειν saepissime 8 
adgrediendi significatione usurpatur; vb.. e. apud Dm 
Sic. II. .26. pag. 140,.in. JJ'essel. προςπεσόντες δὲ et 
τεταγμένοι μὲν dauytóxtoig, ἕτοιμοι δὲ ἀπαραασχεύοις, τῇ; 5 
παρεμβολῆς ἐκράτησαν. et XV. 66. med. Vo], LI, pag. 8i 


HORAPOLLINIS HIEROGL. Π. 84.85. 871 


med. καὶ προῤπεσόγτες ἄφνω τοῖς διαβαίψονσι, “πολὺν ἐποι- 
οῦγντο φόγον. οι 

. Klaproth Op. cit. Ep. L pag..9. 10. » Coptis" inquit 
»Taxpo est fortis, TAxpHo'vT fortissimus; elephas 
»TGAdMOC." - Posteriorem vocem, quam non Áegyptia- 
cam, sed origine Graecam esse Champoll. objicit, in Cen- 
aura, quam saepius citavimus, iterum vindicare eonatur 
Klaproth, Ep. II. pag 23. 

Apud Seyffarth. Op. cit. pag. 145, med. e/ephas ha- 
betur Martis symbolum, quoniam viribus et ingenio valeat, 
quae hoic planetae tribuantur; sed Solis quoque, quoniam 
bic et ipee rex dicatur. Cf. ibid. p. 145, in. 


CAPUT LXXXY. 


i"adrOüomuor βασιλέᾳ} Fortasse alicui ἄνθρωπον hio abun- 
dare videbitur, ex prioribus capitibus, vel ex seqq. errore 
hue translatum ab iis, qui codices transcripserunt; prae- 
φεῦ quum Trebatius in. yersigge sua, vocem illem non 
expresserit; sed infra quoque , cap, 91. ubi est μετὰ avÀ3- 
€ ἀγθρώπφυ, idem vertit: eum (ibicine, et apud alios 
quoque scriptores ἄνθρωπος.» per pleonasmum additgr , sae- 
pim xero in Y. 7. cf. vb. c. Matth. XVHI. 23. διά τοῦτο 
ὡμοιώθη ἡ βασιλεία τῶν οὐραγῶν9. αἀγϑρώπῳ βαριλεῖ, 6; 
ἠἡϑέλησε συγᾷραι λόγον μετὰ τῷν δομλοον αὑτοῦ. Vid. Vech- 
neri οίϊεποίε;. pag. 86. In seqq. pro ἐλέφαγτα, Trebatins 
legit ἔλαφον, nam vertit: regem insipientiam fugientem 
signifecare volentes , cervum et arietem pingunt. — Ele- 
enPirocritae quoque fegem interpretantur, Árte- 
mid. Il. 12. ᾿Ελέφα: — ἐν "Italie [sc. ὁρώμενος) δεσπότην 
peísa, καὶ βασιλέα, xai &ydon μέγιστον. Achmet, cap. 27. 
| ἐλέφας εἰς ὑψηλὸν ἀγδρα, ξένον. ἐξουσιασεὴν, πολύπλονυ- 
re» πρίσεξαι. 
31 * 


372 ADNOTATIO Ap 










ἐκεῖνος γὰρ ϑεωρῶν τὸν κριὸν qevys.] — Aelian. ὦ ἢ 
Anim, I. 38, in. ᾿Οῤῥωδεῖ ὁ ἐλέφας κεράσκην xoor, 9 
χοίρον βοήν. Οὕτω τοίνυν, φασὶ. x«l Ρωμαῖοι na 
Ih!0óo τῷ ᾿Ηπειρώτῃ ἐτρέψαντο ἐλέφαντας. Phile Cum. V 
vs. 178. 

Πῦρ di πτοεῖτα: xal κριὸν κεραςφόρον. 
Plutarch, Sympos. 11. Quaest, VII. cap. 1. Pe eiLG 
Geopon. XV. 1. pag. 1036. 


CAPUT LXIXVI. 


Ἐκεῖνος γὰρ ἀκούων φωνῆς χοίρου, qeyu.]. Idem 
rat Áelian. de δαί. nim. VIII.. 28, fin. XVI 36.9 
dicit Megarenses ab Antipatro obsessos, sues pice oblitu 
que incensas, in hostium acies immisisse , et ita 
ios eorum in fugam vertisse, addens: «e?ze qwou mi 
ἐλέφαντες ἰδίᾳ μισοῦντες. τὰς ὗς καὶ μυσαττόμενοι, ἐπ s 
τῆς φωνῆς αὐτῶν τὸ ObU. wal ἀπηχὲς πεφρεκότες; um 
Idem narrat Polyaen. ϑδέγαέορ. IV. 4. 8. Cff. quoqueidu. 
I. 38, in. et, quos ad eum locum laudavit Schnee, 
Georg. Pisid. de JMundi Opif. vs. 949. Seneca dcin 
. II. 12. quibus add. Plutarch. de Solert. 4£nim. cap.3. 
fin. pag. 981. E. Suidas, in voce Kexoeyuós. -et Plinius Fa 
Aat, VIII. 9, fine. 

Secundum Seyffarth. Op. cit. pag. 154 , elephas pr 
inimicus , indicat Solem , Saturno planetae oppositum. 


CAPUT LXXXVIII. 


᾿Εκείνη γὰρ ὁρῶσα τὴν ἔχιδναν quya.] — Hoescheliu F 
gendum putat: ἐκείνην γὰρ ὁρῶσα ἡ ἔχιδνα, φεύγει; n 
prouti de Pauw recte animadvertise videtur, loci ses 
eam mutationem non admittit: vipera enim cervum not it 
considerate effugit, quum ab eo occidatur; scd cervus, μὲ 





974 ADNOTATIO AD 













ea hominibus prodesse scidnt, tradunt Aristot, Jit, dna 
IX. 5. pag. 415. C. Aelian. de INaf. dfrsism.. VIT. 17, mà 
Oppian. Cyneget. II. vs. 211, seqq. Plinius Hut. M. 
VIII. 32. Sed de elephante Plinius ibid. VIII. 3. »h» 
»dam ipsi in se expetendam sciunt solam esso inem 
»suis, quae Juba cornua appellat , Herodotus tanto δὲ 
»quior, et consuetudo melius, dentes; «quam ob τὸ ἐ- 
»ciduos casu aliquo vel senecta defodiunt."" Aelinn. (ta 
citavit de Pauw) de δαί. nim. V. 49 , med. naru b 
thiopum elephantes, ubi mortuum alium viderint , pre 
cide sua humum congestantes, eum sepelire. 

τούτους γὰρ πεσόντας λαβὼν x«ropirre.] Quae legantri 
Codd. Aug, οἱ Pariss. Α, B, C. ἐκεῖγος γὰρ, 6tap ἴδῃ πὶ 
ἰδίους ὀδόντας πίπτοντας, καταδράττεταε τούτων. καὶ 
τοὺς ὀρύττει, in textum non recepimus , quoniafn perpe 
sin constituere videntur alterius lectionis, quae aerntird 
Ald. Merc. et Pierio, quamque Trebatius in suo Oh 
buisse videtur, vertens: sepelit enim cervus, qui sit 
ciderunt dentes. | 


CAPUT LXXXIX, 


«Αὕτη γὰρ Uf ἑκατὸν ἔτη κατ᾽ Αϊγυπείους" De viue 
nicum longissima , Hesiodi versus laudavit Plutardhm ἡ 
Oracul. Def. cap. 11. in. pag. 415. C. 

᾿Εννέα τον Có, γενεὰς λακέῤυξα κορώνη 

᾿Ανδρῶν ἡβώντων. 
Cf. quoque idem Sympos, IV. Quaest, I. cap. 8, Μὲ 
pag. 662. F. quem locum vertit Macrobius ,Sefurn, Yl 
cap. 5. Add. locus Plinii, quem supra oitevittius ad ap. ἢ 
pag. 918, 

τὸ δὲ ἔτο; κατ᾽ Αἰγυπτίους τεττάρων ἐνιαυτῶν. CF, φ 
adnotavimus supra, ad I. 6, pag. 141, seqq. 





374 ADNOTATIO r4 " 
4 


ea hominibus prodesse scisint , v 
IX. 5. pag. 415. €. Aelian. d ᾿ 
Oppian. Cyneget. 11. vs. 21 

VIII. 32. Sed de elephasi ' i 


» dam ips in se er j| $ . Intarchna di 
»suis, quae Juba cog? | 2 SEEN 
. ,; , 96 παρδάλει τὰ ! 
» quior, et oonsuetud ἢ € ἡ" 
: . f, í αλιστα δὲ τὸν πίϑημο) 
»ciduos casu aliquo / . 
TI . |; 4. D. 2. et Phile Carm. 
citavit de'Pauw) 4j ἴ ' 
. ;[ eontrarium docere videat 
thiopum elephar dum od 
cide sua. hum Ϊ Jr, pardum odorem non em 
»y/f — « fortasse erit, quaedam deéss 
τούτους -JAlg | ; . 
Codd, Aag: .üm, — Neque enim difficultate 
ἰδίους ódóyi ns Aeliani de δαί. 4nism. V. δά. 
MN w 4 similis tantum agit, et quomodo hat 
t mo odorem suum, sed anÁe/tfum ve 
AM. Mr συνέχει τὸ ἄσθμα, καὶ κεῖεαε νεκρὰ 
» jpquirunt, τὸ mena τε καὶ ἄσθμα εἰ μι 
cide Ζ legi potest: αὕτη γὰρ κρύφα τὰ ζῶα 70 
Hm τὴν ἰδίαν οσμὴν ἀφιεῖσα καταδεωκτικὴν c 
, συγχωροῦσα retinendum sit: αὕτη vào «Qvi 
p καὶ μὴ συγχωροῦσα βλέπεσϑαε,. τὴν à 
quu, καταδιωκτικὴν οὖσαν τῶν ἄλλων ζώων. P| 
fat. . VILI. 17, med. » Ferunt odore earum m 
αἰδῖῖ quadrupedes cunctas, sed capitis torvitai 
quam ob rem occulteto eo, reliqua dulcedin 
Ἢ corripiunt," — ᾿Οσμὴν ἀφιέναι dicitur, ut vl 
Juuripidem JAoen. vs. 1449. φωνὴν — ἀφῆκεν. 
versum cf, Scholiast. — Καταδιωκτικὴν de Pauw 
plicavit: quae persequitur, et ad se tralit al 
4ia; est autem idem , quod Theophrast. 1. c. di 
προςαγομέγνην, hac [sc. odoris suevitate] ed. se aa 





m "NIS HIEROGL.. II. 


M3 
e N ^ XCI. 
δι νΐ δὼ 2 
e ES ^ 'συρίς 
$ o « ^ 416. 
ιν 

ws. νοντῶν 3l 
- Η ἡδονῆς. Ova: δ᾽ 
Ld . δὲ, ἐκ τοῦ iab, 


b ay φόν. Aelian, de Jat... 
᾿ zn. ΤΥ, cap. 4, in. pag. 
. l pag. ὅδ. B. Antigon. C 

4. Nat, VIII. 12. — Συρίοματι 
amentium (ibia, sonitus tibiae. .Àe 

«τ' τεχνίτης — πᾶν — ὃ, τι yhhusroy 


1e, , 
e ΘΝ. i 'u. 0. CAPUT XCL. 
e. ee , "Esoxa ζωγραφοῦσι] De upnpà cff, quat 
er. “-- mar int ad I. 55. pag. 297, seqq. De ejus 
* --ς "pac. cap: 86, med, pag. 85. A. οὐδὲ ad 
᾿ ἔπος p" Ἢ χελιδὼν καὶ ὁ ἔποψ, ἃ δή. φασι: δι 
Ἕ- ee ies οὔτε οἱ κύκνοι, X. τ᾿ À. 
mts iiw sip. τοῦ καιροῦ τῶν ἀμπέλων πολλὰ 
EI - A adidimts ex Cod. Paris. B. probante. de 
lini ^ AEugenian. Tom. II. pag. 129, 1: 
Tuae eoim mod) im in ΔΊ, T. oomrpatur, vb. 
a ΣΙ. 18. οὐ γὰρ ἣν καιρὸς σύκωγ. pa 
- E ἤφγισεν ὁ καιρὸς τῶν καρπῶν. et «οἰ. 4 
ae NOI ies διδοὺς καὶ καιροὺς. καρποφόρουρ. 
τ s m ζω, ζατίοο X.. T. — Verbum κράζειν» qu 
Se auibus dicitur, supra de cynocephali latratu 
D—— P dippus 1. 16, fine. 
ΝΕ m βογῆαιι Op. cit, pag. 158, med. upuj 


ex ii a rium refert , ob. praesagium huic planetae : 





376 ᾿ .ADNOTATIO ἂν 


τουσαν ἑαυτὴν, ϑηρεύειψ. προςιένγαι γὰρ ἐγγὺς 9» καὶ Lak 
ψειν οὕτω καὶ τὰς ἐλάφους. Aelian. de /Va£. anim, Y. 4. 
᾿Εκείγνη ἡ πάρδαλις τροφῆς δεομένη ἑαυτὴν ὑπαποχρύτι, 
ἢ λόχμῃ πολλῇ ἢ φυλλάδι βαϑείᾳ, καὶ ἐγτυχεῖν ἐστιν ὡς 
φὴς, μόνον δὲ ἀναπνεῖ, κι τ. À. clf. quoque Antigon. Cm. 
cap.37. Apostol. Cent. XX. prov. 21. Plutarchus de Sun 
"nim. cap. 24, in. pag. 976. D. τῇ δὲ παρδάλεε τὰ sin 
προςχωρεῖν. χαίροντα τῇ οσμῇ, μάλιστα δὲ τὸν πέθηκον. M. 

Theophr. de Caus. Plant. VI. 5. 2. et Phile Carm. XIII 
Sed quum Horapollo hic contrarium docere videatur , αἱ 
prouti locus nunc legitur, pardum odorem non emittere ἃ 
venatur , statuendum fortasse erit, quaedam deésse, anth 
cum esse corruptum, — Neque enim difficultatem ere 
de Pauw, citans Aeliani de δαί. anim. V. 54; name 
lianus ibi de simiis tantum agit, et quomodo hae capias 
a pardo, non odorem suum, sed anÁedéfmm vel spiri 
cohibente; συνέχει τὸ ἄσθϑμα, xal κεῖταε ψεκρὰ δὴ, Hm 
aeque inquirunt, τὸ πργεῦμα τε καὶ ἄσθμα εἰ μεθίηω -- 
Fortasse legi potest: αὕτῃ γὰρ κρύφα τὰ Có ϑηρεύει, τῷ 
χωροῦσα, τὴν ἰδίαν ὀσμὴν ἀφιεῖσα καταδιωκεικὴν οὖσαν: Ὁ, 
si μὴ συγχωροῦσα retinendum sit: αὕτη γὰρ κρύφα τὰ UM 
. ϑηρεύει,) καὶ μὴ συγχωροῦσα βλέπεσθαι... τὴν ἰδίαν og 
ἀφίησι, καταδιωκτικὴν οὖσαν τῶν ἄλλων ζώων. Plinius Ifi 
ἢαί. VIII. 17, med. » Ferunt odore earum mire solli 
»tari quadrupedes cunctas, sed capitis torvitate terrer 
»quam ob rem occultato eo, reliqua dulcedine inviti 
»corripiunt." — ᾿θσμὴν ἀφιέναι dicitur, ut vb. c. ap 
Euripidem JPAoen. vs. 1449. φωγὴν — ἀφῆκεν. ad qu 
versum cf, Scholiast, — Καταδιωκτικὴν de Pauw recte: 
plicavit: quae persequitur, et ad se trat alia anim 
4a; est autem idem, quod Theophrast. l. c. dixit: ταῦ 
προςαγομένην, hac [sc. odoris suavitate] «d se adlicienta 


.HORAPOLLINIS HIEROGL. 11, 91. 92. 8717 
JCAPET.XCIl. 


* Mrs γὰρ ϑηρεύεται. ἀκούουσα ἡδέα συρίσματα ἀδοντω» 
Aristot. 2 ει. 4ηπέρι. YX.: ὅ. pag. 416, B. C. ᾿άλίσκονται 
^ δὲ ΟΘηρενόμεναι. αἱ ἔλαφοι αυριττόντων -καὶ ἀδόγτων, (gre 
καὶ κατακηλοῦνται ὑπὸ. τῆς ἡδονῆῤ»; δύο δ᾽ ὄντωγ9. d. μὲν, 
, φανερῶς ἄδει, ἢ συρίττει" ὁ δὲν. ἐκ τοῦ ὄπισθεν βάλλει, ὅταν 
οὗτος σημαίγῃ τὸν καιρόν. Aeliqn, de. Jat. nim, XII, 46, 
Glem. Alex. Sérom. IV. cap. 4, in. peg. 192. Potteri. 
Glycas 24w1al. 1. pag. 55. B. Antigon. Caryst, cap. 35. 
- Pünius Πές. AYat. VIII. 12. — Συρίσματα. ἀδόντων sunt 
εἰδξία canentium tibia, sonitus tilnae. . Aelian. 1, c. ἀνὴρ 
αὐλῶν ᾿'τεχνίτης — πᾶν — ὃ, τε γλύκιστον minii τοῦ- 


- bius 
CAPUT XCIL - 


^ "Emuaw ζωγραφοῦοι] De upnpa οἴ, quar supéa adnota- 
Ymus, ad I. 55. pag. 297, seqq. Je ejos cantu. Plato in 
lFhacd. cap. 35, med. pag. 85. Α. οὐδὲ αὐτὴ 5j τε ἀηδών, 
sud sj χελιδὼν ual ὁ ἔων, ἃ δὶ φασι διὰ here ϑω. 
μύγεα dier, οὔτε οἱ κιχγοι, x. τ, À. 
. δὰν πρὸ vob καιροῦ τῶν ἀμπέλων πολλὰ πράξῃ] Πολλά 
addidimus ex Cod. Paris. B. probante de Boissonade ad 
Nicet.  Euremian. Tom. Il. pag. 129, 130. Vox καιρὸς 
esdem modo ita in JY. 7. usurpatur, vb. e. apud Marc. 
IL 13. ev γὰρ ἦν καιρὸ; σύχωχ. Matth. XXI. 34, ὅτε δέ 
ἤγγισεν ὁ καιρὸ; vr» καρπῶν. εἰ dct. XIV. 17. οὐρανόθεν 
ἡμῖν ὕστοις διδοι; καὶ παεροῖ; παοποφόρου;. Cf. Schleusn, 
im Zexéco ἢ. 7. — Verbum zox;a», quod proprie de 
avibus dieitur, supra de evnocephali latratu usurpavit Phi- 
lippus I. 16, fne. 

Seyfiarth Op. cit. pag. 155, med. wpwpam ad WMerco- 
rums refezt , ob pracsez icm huic planetae. adscziptum. 


58 . 7^. ADNOTATIO a». 7 0; 
CAPUT XCIIL 


ZLsQ ἄνϑρωσπον ὑπὸ σταφυλῆς BAafírra.] de Pauwdie 
putat: xe ἑαυτὸκ ϑεραπεύοντα ;. sed. in aliis. quoque aj 
tum titulis, eodem modo monnulla omittuntur, vb. cà 
cap. 97. 102. 110. 112. 113. 114. aliisque. 

ὅποπα ζωγραφοῦσιν καὶ ἀδίαντον τὴν (otesüe] Dew 
pis adianto sibi miedentibus, apud reliquos scriptores we 
res nihil inveni, neque de eo, quod in cap. praeced, Νὰ 
copiam adnunciare dicuntur; Aelian, tamen de Nat. ἐπα 
11, 36, med. upupas dieit nidis suis imponere adiantm, 
ut sibi caveant a fascinatione; et III, 26, upupem opel 
bee aljoujus nidum suum luto obductum atque cham 
aperuisse, — Je Ádianto cff, Dioscor. IV. 120. Niemit 
Theriac. vs. 846. Plinius: Zfis/. Vat. X XI. 17, in. di 
primis XXII. 21, sub fin. ubi de ejus usu in medkm 
agit. — In praecedentibus pro ϑεραπεύόνεα, , nonnulli (M. 
habent περιοδευόστα; quod fottasse recipiendum erit, e 
niam et infra omnes περιοδευέται habent, — ÉZrgrobhtie 
pro ϑεραπεύεσϑαι usurpatum fuit a Graecis recentiori, 
vb, c. a Moscho.:n Zimon, cap. 204. Nilo Lib. ll 
Ep. 283. in CAronico lexandr. Off. Da Cangius in (μι 
et Salmasius.ad Solinum pag. 1050. Β.. 

ἀδίαντον ἀποτιδέμενὸς εἰς τὸ ἑαυτοῦ στόμα] De Pum 
conjicit; αποτιϑέμενος εἰς τὸ ἑαυτοῦ πόμα ; quoniam a 
recte dici non. possit ἀποτίθεσθαί τι εἰς τὸ ἑικυτοῦ στόμε. 
» quum os illi pro manu sit, eoque gestent et deponant "d 
*$niu"  Trebat, vertit: :nventwm adiantum in os imm 
fi, ao sic convalescit, Nisi ea leotio- nimis ἃ codks 
scriptura discedat, conjiciam: ἀποτιϑέμενος εἰς τὴν iem 
νευσσιὰν., vel χκαλιάν s nam. verbum ἀποτέϑεσθαι saepe 5 
nificat deponere, reponere. ΟἹ, Suidas in axo9£o0a, ἃ 





. 380 ADNOTATIO Ap 
CAPUT ΧΟΥ͂. | 


*Extiyos γὰρ ἐπὰν ynoeoooiwy , ἑαυτοῖς. ἀποκέχρηνται.) le 
liqui scriptores de perdicibus idem narrant, ubi foemimr, 
pullorum nutritioni intentae, marium libidini satisíem 
non. possunt, Off. Aristot. ZTist, 4Mnim. IX. 8. pag. 420.] 
Aelian. de Yat. Anim. 111. 16, fine. Porphyrius de hs 
III. 23. Plinius Zist. Yat. X. 23, sub fin. quorum plz 
mos citavit Hoesch. Universe autem de intemperantia peri- 
cum cff. Aristot. Jfís?. Anim. V. 6, fin. pag. 292. D.1 
Aelian. de JYat. Anim. III. 6, IV. 1. et adnot. not 
ad Horapoll. I. 57. pag. 285, seq. Secundum Artemá 
Üneirocr. ll. 51. perdices significant γυναῖκας — dolw 
«αἱ ἀοεβεῖς; οὐδέποτε τοῖς. τρέφουσιν eUyoovGeg. - 

. ἀποκέχρῃηνται.) . d buté solent; perfectum | saepe ponit 
pro praesenti, ubi actio interata indicatur, Cf. Matthiw 
Gr.. Gr. $. 502. 2. 

. Apud Seyffarth. Op. cit. pag. 161, in. perdis Seta 

pneu smbolum est, ob paederastiam, 


CAPUT ΧΟΥ͂Ι, 


. Ἐκεῖνος γὰρ γηράσκων, ἀποχάμπτεται τὸ ῥάμφος αὐτῶ] 
"Extvog — γηράσκων, absolute ponitur pro: éxeívov yit 
xoyrog, de qua constructione cff. Kusterus ad Aristoph 
Plut, vs. 277. Davisius ad Clem. Rom. Ep. I. cap. 11. εἰ 
Cic. Zuscul. III. 8. pag. 179. et ad Max. Tyr. XXIV. 
$. 3. quae loca laudarunt Valcken. ad Phoen. vs. 292. εἰ 
Matthiae Gr. "Gr. $. 311. et 562. 1. Eandem rem nari 
Aristot, Híst. 4nim. IX. 32, med. pag. 431. B. ygose- 
xOvGL δὲ roig αἰετοῖς τὸ ῥύγχος αὐξάγεται τὸ ἄγω γαψόμενον 
αἰεὶ μᾶλλον, καὶ τέλος λίμῳ ἀποϑνήσκουσιν. ΟΠ, quoqu 
Epiphan. ad ῥβάψϑοίοϊ, cap. 6. Plinius Zést. /Va£, X, 3, fine. 


HORAPOLLINIS HIEROGL. ' II. 96. 97. 98. 381 


- Secundum Seyffarth. Op. cit. pag. 168, fin. aqwila 
rosíro adunco indicat Saturnum , propter senectutem ad 
hunc planetam referendam ; pag. 156,. med. eadem avis 
Joris planetae symbolum dicitur. | 


CAPUT XCVII. 


Κορώνης νεοσσοὺς ζωγραφοῦσιν"ἢ} De: Pauw: mutandum 
putat: κορώνην ψεοσσοῖς ζωγραφοῦσιν, 1. €. σὺν κορώγοις» 
praepositione omissa; quoniam cornir, de qua hic praeci- 
pae agi. dicit, abesse nequeat ; idem censisse videtur Pierius 
Jfierogi, XX. 34. et Trebatius, qui vertit: cornicem cum 
pullis pingunt. De praepos. σὺν interdum omissa, conferri 
possunt Casaub. ad Polyaeni Sírafeg. I. 2. pag. 14. et 
Matthiae Gr. Gr. $. 405. animadv. 3. Sed quominus de 
ipse cornice intelligamus , prohibere videntur , quae prae- 
cedunt: μητὲ ἐν τρέφεσθαι ἡσυχάζοντα, quae ad cornicis 
pullos referri tantum possunt; hos autem volantes etiam 
nutriri, docet Aristot. Jíst. 4nim. VI. 6. pag. 331. À. 
ἐκλέψαντες οὐδεμίαν ἐπιμέλειαν ποιοῦνται τὸ λοιπὸν. πλὴν 
πορώνης" αὕτη γὰρ ἐπί τινα χρόνον. ἐπιμελεῖται" καὶ γὰρ 
ἤϑη πετομένη σιτίζει παραπετομένου;, in quo loco de Pauw, 
fortasse recte, legendum conjicit: xal yàg ἤδη πεκομένγους 
᾿αιξίζεε πταραπετομένη. : Plinius Zis£. Jat, X..12, in. »Prae- 
» terea sola haec etiam volantes pullos aliquamdiu pascit." 
Unde fortasse conjici possit, apud Horapollinem legendum 
086: αὕτη γὰρ ἱπταμένους τρέφεε τοὺς ψεοσσούς. 

CAPUT ΧΟΥΠῚ. 

Jlóg ἄνθρωπον εἰδότα τὰ μετέωρα. Articulus i in. Alina, 
alüsque abest, neque tamen hic otiosus. videtur, omissus 
fortasse ob praecedentis εἰδόσα syllabam posteriorem. Sunt 
autem τὼ μετέωρα, quae Cicero 4fcad. IV. 39, et 41. vo- 
cat supera aíque coelestia. 


382 . ADNOTATIO 4n 


ἕχα. ϑεάσηται τὰ νέφη; μὴ. ἄρα χεεμάζῃ. Vra ἐν ἡσὴς 
διαμένῃ.) Μὴ ἄρα χειμάζῃ de Pauw vertit: «tum qudm 
cellas máneniur, reprehendens Mercerum reddent; ὁ 
nubes e proximo conspictaJ, negue lempesíate agnielur, δὲ 
χειμάζῃ referendum videtur ad τὰ νέφη, quae dicuntug 
μάζειν, vb. c. a Plutarcho 4popAthegm. Fez. pag. 195]. 
OU .moÀÀáxig ὑμῖν προὔλεγον ἔγω ví» ἀπὸ τῶν ὁρῶν κί 
Ag», ὅτε χειμάδει. πατὲ dp ὑμᾶς; Atque eo sensu [awe 
Horapollinis locus erit vertendus: vade enin suhimw 
- dat, μὲ conspiciat nubes , ne forie (ompeniatam ciuili 
u£ tla. in. quiele degere possit, vel quiescat, Mq ioa 
patur in interrogatione indirecta. Cff. quos laudavit Me 
thiae Gr. Gr. $. 608. Animadv. 3. "Pertiouje on wb 
tur, veluti alibi post εἰ, signifüeans forte. . C. Maie 
ibid, $. 614. et Schleusn. in Lexico JV. 7. in ve.- 
Aristoteles Hist. nim. IX. 10, in. pag. 421. D. E. && 
suu δὲ πολλὰ καὶ περὶ τοὺς γεράψους δοκεῖ συμβαίτεῳ, it 
ποπίζουσί τε γὰρ μακρὰν, καὶ εἰς ὕψος πέτογται, qe 
καθορᾶν τὰ πόῤῥω, καὶ ἐὰν ἴδωσε νέφη xci χειμέρμε, S 
ταπτᾶσαι ἡσυχάζουσιν. Unde conjici possit , apud Hou 
linem esse legendum : ἵνα ϑεάσηται τὰ νέφῃ καὶ τὰ qu 
Qut , ipm ἐν ἡσυχίᾳ διαμένῃ.  Trebatius certe diversam ie 
tonem habnisse videtur; nam vertit: Áeeec emam ἰία οἷ 
volat, κι nubes videat et tangat. ΟἹ, quoque de gruis 
alte volantibus, deque ventorum et tempestatum pres 
gio, quod ex eorum volatu capiunt nautae, Aelian, de δαὶ 
nim. III. 14, Plinius Ast. δαί. X. 23, in, Isidos 
Origin. ΧΙ]. 7, med. . 

Seyffarth Op. cit, pag. 169, med. grues vocat Meran 
symbolum , ΟΡ sideralis scientiae cognitionem , et wg 
Jantiam huic planetae tributas. 


HORAPOLLINIS HIEBROGL. II. .99. . 888 
CAPUT XCHX. 


"ἄνθρωποι ἀποταξάμενο» τὰ ἴδια τέκνα] ᾿Α«Ἀποτάσζφομαι 
significat . valedico, valere: jubeo, : demitto, idem quod 
Υἃσπάζεσθαι ς sed tunc construitur oum dativo;. Phrynichus 
- Kolog. pag. 10. ᾿““ποτώσσομαί doi, ἔκφυλον .nápv' χρὴ 
rd λέγειν ἀσπάζομαί σε. οὕτω γὰρ xxi oí ἀργαῖοι εὑρίσκον.- 
uus λέχοντες, ἐπειδὰν ἀπαλλάττωνται ἀλλήλων. Cf. quoque 
Phavorinus in Zexico, et Suidas in. voce. Itaque apud 
Korapollinem fortasse melius legatur: ἀποταξάμενον τοῖς (0íoq 
wxsesc, aut. adsumenda lectio Cod. Psris, B. quamque in 
margime habet Cod. Paris À. ἀποπεμψάμενον. 

ἑέρακα ἐγκύμονα ζωγραφοῦσιν]. De Pauw reponendum pn- 
tat ἐγκυήσασαν, (quod Glossae Labbaei explicant consizam), 
quoniam accipiter praegnans adumbrari non possit; sed sine 
eodicum auctoritate lectio mutanda non videtur. Trebetius 
quoque vertit: aquilam praegnantem. Quod autem hic 

dieitur ἐγχιμων, alias, et ab ipso quoque Philippo, snpra , 
L 14, med. et infra Il. cap. 107. dicitur ἔγκυος... 

τὸ ἐν μόνον ἐπιλέγεται xal τρέφει] ᾿Ἐπιλέγεται interpre- 

in reddiderunt eigi/, de Pauw vero vertendum putat ἐπ: 

«laf; sed hoc ubi indicare volunt scriptores Graeci, utun- 

Wr verbo ἐπωάζειν. Cf. Aristot, ZFist. diam, X. 8, p. 822. 

À,seqq. Melius itaque convenire videtur ea ratio, qua 
ἐπιλέγειν pro ἐχλέγεειν sumatur. Cf. Schleusa, in Zexico 
ΤΌ ΤΌ — Quod autem hic de aecipitre prodit Horapollo , 
ἃ reliquis seriptoribus non confirmatur, de aquila idem xar- 
mmtibus, Aristot. Zfís/. nim, VII. 6. pag. 830. C. ὁ δὲ 
ὠτὸς, οὐ μὲν τίχτει τρία, ixÀínts δὲ τούτων τὰ δυο’ ὡς- 
περ ἐστὶ xal ἐπὶ roi; λεγομένοι; Movociov ἔπεσιν" 

᾿΄ Ὅς τρία μὲν τίεκει, doo δ᾽ ἐελέπει, ἦν δ᾽ ἀλεγίξ:. 


» pesllo ulterius: ἐκβάλλει δ᾽ αὐξανομένων τὸν ἕτερον τῶν 


384 ADNOTATIO ἂν 


storrüy , ἀχϑόμεγο: τῇ ἐδωδῇ" ἅμα δὲ λέγεται ἐν τῷ gin 
τούτῳ ἄπαστο; γίγνεσθαι, ὅπως μὴ ἁρπάζῃ τοὺς; τῶν Üym 
σπιίμνους" οἵ τε οὖν ὄγυχες αὑτοῦ διασερέφονταε ola; gi 
ρας, καὶ τὰ πεερὰ λευκαίνεται" ὥρτε' καὶ τοῖς τέκνοις τὰ 
γίγνονται χαλεποί" τὸν δὲ ἐκβληθέντα δέχεται καὶ τρίφαϊ 
φηνή. in quo loco, fortasse minus recte, de Pauw pro xag, 
corrigendum putat &aAóg, quoniam absurdum sit, w- 
Jam per.totum tempus, quo pullos nutriat, esurire. $i 
id non dicitur.ab Aristotele, qui addit per paucos tum 
dies, ungues ejus inverti, Plinius Z:5/. /Va£. X. 4. ka ἢ 
Aristotelis ita vertit: »Pariunt ova terna: exeludunt puls 
» binos: visi sunt et tres aliquando. — Alterum erpem 
» taedio nutriendi. Quippe eo tempore ipsis cibum negri 
» natura , prospiciens ne omnium ferarum foetus rapesenty. 
» Ungues: quoque earum invertuntur diebus iis, albexmi 
» inedia pennae, ut merito partus suos oderint. Sede 
» tos ab his cognatum genus ossifragae excipiunt et edm 
»cum suis." Hic igitur et ipse ἄπασεος legit, et indegr 

que explicandum putavit, quare pennae ejus avis albus. 

Attamen significatio vocis fortasse non nimis erit urgm, 
ita ut dicatur tantum, eo tempore quo incubat aquils, sa 
eiire ad praedam capiendam , sed cibo ante jam in xb 
recondito , vitam sustentare, qui tamen non.tam copiosi 
ipsi adest, ut non fame prematur, atque interdum nli 
reliquum habeat. Qua ratione locus Aristotelis non adre- 
satur aliis ejusdem scriptoris verbis, quae citavit de Pau 
er Lib. IX. Ji5/. 4nim.. cap. 32. pag. 481. B. dmorn- 
ται δὲ τὴν περιττεύουσαν τροφὴν TOig 9tOrrOic, διὼ τὸ M 
εὔπορον εἶναι xaO ἑχάστην ἡμέραν αὐτὴν πορίζεαϑαι, irm 
οὐκ ἔχουσιν κομίζειν. --- Ex his autem locis fortasse conj 
ciatur, etiam apud Horapollinem , pro accipitris nomixe, 
aquilae esse reponendum, cui conjecturae favere videretur 


HORAPOLLINIS HIEROGL. II. 99. 100. — 385 


arebetii versio, "nisi et, quae supra de-accipitre dicuntur 
"b. c. I. 6, 7, 8. et If. 15.) , idem de aquila accepisset. 
z. διὰ τὸ κατ᾽ ἐκεῖνον τὸν χηόγον τοὺς ὄνυχας ἀποβάλλει» 
uod in Cod. Paris. Ο.. apud Ald. Merc. Pierium et' Causs. 
gitur ἀπολύειν, omnes acceperunt pro ἀπολλύειν, quod 
xdiderunt Hoesch. et de Pauw, atque in versione sua ex- 
,ressit Trebatius, nisi hic fortasse legerit ἀπαλλάττει, nam 
ertit: quia (unc lemporis ungues mutat, De Pauw in 
1dn. .Aldinam lectionem sequendam putat, reddens: »quia 
» £senc lemporis ungues solvunt, i. e. ex aduncis fiunt rec- 
» tae; quia ungues remitiunt , et in rectum sese porrigunt, 
» eoque ad rapiendum fiunt ineptae," — Sed veram lectio- 
rena ex Codd. Pariss. A. et B. restituendam putavimus. 


CAPUT C. 


"A yOgomoy οχνοῦντα ---- κάμηλον γράφουσιν" | Aristot, ta- 
nen de Hist. 4nim. II. 2,.fine, pag. 456, B. O£ovoi δὲ 
Mzro» τῶν Juicy ἵππων πολὺ, ἐὰν ϑέωσι. διὰ τὸ uéyc- 
γος τοῦ ogéyuarog. lf. quoque Aelian. de JYa4. nim. 
(II. 34, in. Plinius Ais. JYat. VIII. -18, med. 

ἐπεινὴ γὰρ μόνη — τὸν μηρὸν κάμπτει] Herod. III. 103. 
ιἄμεηλος ἐν τοῖς οπισθίοισι σκέλεσι ἔχει τέσσερας μηροὺς 9 καὶ 
᾿οὕνατα τέσσερα 3 quam opinionem ex Herodoto prodidit Α6- 
ianus de Jat. 4nim. X. 3., sed falsam esse declaravit - 
Aristot. Hist. nim. 11.. 2, med. pag. 216. A. xai γόνυ 
P ἔχει ἐν ἑκάστῳ σκέλει ἕν, καὶ καμπὰς οὐ πλείους. ὥςπερ 
νέγουσί τινες, ἀλλὰ φαίνεται διὰ τὴν ὑπόστασιν τῆς κοιλίας. 

διὸ καὶ κάμηλος λέγεται. | Eandem hujus nominis deri- 
ationem, ἀπὸ τοῦ κώμπτειν τοὺς μηροὺς, sequitur Evenus 
pud Artemid. Oneirocr. I. 5. fine: ἐπεὶ καὶ τὸ ζῶον τὸ 
«τλοιίμεγον κάμηλον, μέσους χάμπτει τοὺς μηροὺς ὀπιτεμνό- 
w&xyo» τοῖν σκελοῖν τὸ ὕψος, ἑτοίμω; κεκλημένος κάμηλος, 

92 


386 ADNOTATIO Ap 












oíoyel κάμμηφο; ὡς φησιν Εὔηνος; ἐν τοῖς εἰς. Εὔτεμι 
ἐρωτικοῖς. Hanc tamen, ut et aliam rationem, secaim 
quam κάμηλος; ita vocetur, ὅτε χαμαὶ πκαϑημένη dpt 
φορτίον, refellit Bochart, Zieroxoic. 1. pag. 74. cita e 
ronem de Ling. Lat. IV. dicentem: » camelus suo wan 
»Syriaco in Latium venit." et Hesychium: J'euáss 
μηλος παρὰ “Χαλδαίοις. 
᾿ Klaproth Op. cit. Ep. I. pag. 9. hoc quoque capis 
doctrina sua acrologica explicandum putat ;. quoniam ent 
lus Coptis xauoa dicatur, debilis autem (qua vou 
dere videtur: ὀχγοῦντα τὴν διὰ τῶν ποδῶν κίνησιν mouth 
ΧΔΑΟῊ audiat, quae voces ab eadem lingua ,. x, incipis 
Secundum Seyffarth. Op. cit. pag. 148. camelus ἃ 
cat Solem, ob segnitiem huic planetae convenientem, 
cum Luna, Mercurio, τὸ} Venere comparatur; que" 
de flectendis femoribus dicuntur, explicat de Sole ak 
misphaerium inferius flectente. 


CAPUT CI. 


Κατὰ τὴν ὅρασιν oby»]. i. e. ut recte. vertit de Put, 
visu acrem, qui intentis oculis aliquem intuetur; Wt 
pra habuimus ὀξυωποῦν, l. 6. et ὁ κῴων---- ὀξυωπεῖ, δὰ 
cap. 40. — 001 

οὗτος ydg αἷμα οὐκ ἔχει, εἰ μὴ ἐν μόνοις τοῖς ὀφϑαλμῶ 
Unde haec hauserit Horapollo non constat; Aristot. cet 
Aelian. et Plinius ejusmodi quid de ranis non prodidisse vile 
tur, sed Nicander in /extph, vs. 563. ranas vocat ywi 
λαιδροὺς τοκῆας, i. e. gyrinorum inpudentes parenles.( 
Bochart H:erozoóc.II. pag. 172, med, Aristot. Z:st, Ani 
IV. 9. pag. 283. C. ranarum oculos interdum ut lucen 
flagrare dicit: δοκοῦσι δὴ διαλαμπουσῶν τῶν σεαγόνων ἐκ! 
ἐπιτάσεω: , ὥρπερ οἱ λύχνοι φαίνεσϑαι οἱ ὀφϑαλμοί. 














388 ADNOTATIO AD 


accipit rana , sed anteriores prius formantur, ut reet 
lianus, loco quem citavimus supra ad I. 25. pag. 294. pe 
riores demum figurantur, cauda se findente, ut dici 
nius Zist. Nat. IX. 51. Quoniam autem hic nibil m 
cedat de pedibus anterioribus, de Pauw, fortasse md, 
conjecit legendum: προςλαμβάνεε τοὺς οπεσθίους πόδας e 
τέροις. vel προςλαμβάνγει τοὺς οπισϑίους προτέροις; i. td 
priores pedes posteriores adsumit. "Trebatius vertit, 
nae enim nascuntur sine pedibus , qui tamen proci 
tempore subcrescunt; itaque vocem ozregOíovg in soo (à 
legisse non videtur. 
CAPUT CHI. 

Θέλοντες δηλῶσαι)ΖΠ  Hoesch. et de Pauw: 66r 
μῇναε; utrumque promiseue usurpatur a Philippo. 

αὕτη γὰρ οὐδεγὶ τῶν ἰχθύων cvrtvolaxezes.] 3) ἵμο ἃ 
micitia anguillas inter et alios pisces, apud alios scripist 
nihil inveni; nam, quod Hoesch. adnotat, Aeliamaum 
rare, anguillas seorsim a. reliquis piscibus degere, wy 
umquam in eorum esse comitatu , in eo falli videt et 
apud Aelianum , qui de anguillis, earumque capienine 
ratione agit de δαί. nim. XIV. 8. hujusmodi quii » 
legi. Fortasse statuendum , Philippum rem collegis: 
eo, quod anguillae interdiu in coeno abscondi, noct τῷ 
ad praedam exire dicgntur. Of. Athen. Zezpnos. VIL 
pag. 297. 0.— 300. D. — Caeterum anguillas ab Aegyf 
sacras fuisse habitas narrant Herod. II. 72. et Athen.lt 

Seyffarth Op. cit. pag. 168, med. enguiZZa indicate 
.isse putat Martem et Saturpum planetas, quoniam hi q& 
que tzfausii sint ajque énfest? in astrologia. 

CAPUT CIY. 

Νάρκην τὸν ἰχϑὺν ζωγραφοῦσι»]͵ Neque haec de top 

dine alios pisces servante a reliquis scriptoribus conf 





. . - E 
-- -- . 
- -- "- πον Ron * oam. -»" 
- . -- - " "5" " - « 
». - -- "π᾿ -- - -— "ὦ Á—h — m - 
-- ts δ. τρῶν i o tih Mop etancuiis c a » ΠῚ 
. - -. - 


συλλαμβάνει πρὸς ἑαυτὴν) De Pauw cum Moe 
legendum putat ἑαυτῇ; sed non opus videtur, 
it& πρὸ; cum accusativo ponitur. Cf. Matthi 
Q. 591. yj. et hoc loco etiam sofum ad ocu 
modo indicat; eademque ratione apud Arist 
dicitur: καὶ δέχονται εἰς éavzovs. 


CAPUT CY. 


* dv0pono» τὰ χρήσιμα καὶ τὰ ἄχρηστα κανῶς 
De Pauw, non sine veri similitudine, pro xa 
dum conjicit καλῶς; ut ita conveniat cum e 
polypo narrant scriptores reliqui. Áristot. 27 ἐπέ. 
87. sub fin. pag. 436. C. D. ὁ δὲ πολύπους — 
δ᾽ ἐστί" πάντα γὰρ συλλέγει μὲν εἰς τὴν ϑαλάμ 
χάνει κατοικῶν" ὅταν δὲ καταναλώσῃ τὰ χρήσει 
βάλλει τὰ ὄσερακα, καὶ τὰ κελυφια τῶν καρκπέν 
quA», καὶ τὰς ἀκάνθας τῶν ἰχθυδίων. idem n 


, μοί, Nat. IX. 80, med. De polypo, jusqu 


infra iterum agitur. cap. 113. 
παρατίθεται τὴν τροφὴν εἰς τὰς Salue] AI 
Utrumque usurpatur de animalium nidis et ἔα; 
τὰ ἄχρηστα ἐκβάλλει.]Ϊ Schneiderus ad Aelie 
"Enim. 1. 27. ἐκβάλλει depravatum: putat, ex ἐμ 





392 ADNOTATIO ἂν 


- Seyffarth Op. cit. pag. 168, sub fin. carabum Martis 
planetae symbolum vocat, propterea quod rex dicatur swae 
nalioni imperans. 

CAPUT CVII. 


"Ayüpa συζευχϑέντα γυγαικὶ ἀπὸ πρώτης ἡλικίας, ἐν x 
ἐτέχθησαν͵)] De Pauw lectionem Aldinam secutus, ἐτέχϑη 
refert ad mulierem , et legendum conjicit: '44»09 συζευγ- 
ϑεῖσαν γυναῖχα ἀπὸ πρώτης ἡλικίας, ἐν p ἐτέχϑη, βουλό- 
μένοι σημῆναι, πίνγαν ἔγκυον ζωγραφοῦσιν' avra γὰρ, x. τ. 1. 
Fro junciam mulierem a prima aetate , ἐπ qua peperil 
volentes significare, pinnam gravidam pingunl: kae enim, 
cet. Ne autem numeri enallage obstare quis putet , cita 
ex ipso hoc libro, cap. 94. verba: γέρανον γρηγοροῦσαν Uo 
γραφοῦσιν' αὗται γὰρ, x. τ. Sed huic mutationi adver- 
sari videtur, quod, si hoc voluisset scriptor, yv»oixa pri- 
ori loco posuisset; praeterea , quod addit de Pauw, ἐτγέχϑῃ 
idem esse quod ἔτεκε, in.eo falli videtur , ut adnotat D'Orrille 
in Crit. Pann. pag. 555. Pro τίκτειν saepissime usurpa- — 
tur medium τίχτεσϑαι, apud Homerum, aliosque poétas, 
passivum vero hujus verbi, quod ipsum raro usurpatur, pro 
activo non ponitur. Cf, Buttmann. Gr. Gr. Ub. I. $. 95. 
pag. 406. nota 2. et II. $. 114. 239. Matthiae Gr. Gr. 
$. 251. 3. — Diversam lectionem γέννας ,' aliquis fortasse 
adscripsit, ut vocem ἡλικίας explicaret. Lectionem Codd. 
Pariss, Α. et B. sequendam putavimus: ἐν ἦ ἐτέχθησαν, Pi 
rum junclum mulieri a. prima aeíate, qua nati eranl, 
significare volentes , cet. nam sic optime explicatio hiero- 
glyphici convenit cum iis quae praecedunt. — Aliam testace- 
| orum originem tradit Aristot, Zisz, nim. V. 15. p. 304. A. 
ὅλως δὲ πάντα τὰ οστρακώδη γίγνεται αὐτόματα ἐν τῷ Usi, 
κατὰ τὴν διαφορὰν τῆς ἰλύος ἕτερα" ἐν μὲν τῇ βορβορώδει; τὰ. 


HORAPOLLINIS HIEROGL. 1I. 107. 108. 393 


ὄσερεα, ἐν δὲ τῇ ἀμμώδει, "κόγχαι καὶ τὰ εἰρήμενα, — Unde 
vero sua de pinnarum foetura hauserit Philippus, non in- 
veni, — Artemidorus Oneérocr. 11, Τά, similem pinnae sig- . 
nificationem tribuit: πένα — καὶ ὁ λεγόμενος πινοφυλαξ, 
καὶ καρκῖνος. καὶ πρὸς γάμον, καὶ πρὸς κοινωνίαν εἰσὶν 
ἀγαϑοί" διὰ τὴν πρὸς αλλήλους κοινωνίαν καὶ εὔνοιαν. 


CAPUT . CVIII, 


Tliyryay καὶ καρκῖνον ζωγραφοῦσι»"}  Àristot. Zfzst. 4nzm. 
V. 15. pag. 804, À. αἱ δὲ πίνγαι — ἔχουσι — ἐν αὑταῖς 
σειγψοφύλακα, αἱ μὲν καρίδιον, αἱ δὲ καρκένιον" οὗ στερισ- 
κόμεναὶ. διαφθείρονται Oazroy. — Àdd, Plutarch. de ,ϑοζογί. 
d nitn. cap. 80. pag. 980. B. Oppianus Zaiteut, II. vs. 186, 
seqq. Aelianus de Vaf. nim. III. 29. — Chrysippus apud 
Athenaeum Zeipnosoph. III. eap. 11. pag. 89. D. Cicero 
de δαί. Deor. 11. 48. de ἔτη. IlI. 19. Plinius Hist. 
Nat. IX. 42. 

d καρκῖνος μένει κεχολλημένος τῇ σαρκὶ τῆς πίννης} Reliqui 
tantum dicunt cancrum comitari pinnam.  Áelian. ]. c. καρ- 
xipog δὲ αὐτῇ παραμένει, συγτροφός τε καὶ σύννομος. 

καὶ καλεῖται πινγοφύλαξ])] ' Vel etiam πινοτήρης » ut apud 
Plutarch. loco, quem citavimus; Plinius: » nec umquam 
»Bine comite, quem péinnolerem vocant, alii piznophyla- 
»*cem." — Pro αχολούϑως τῷ ονόματι, Philippus melius 
dizisset ἀκολούϑως τῷ πράγματι, veluti observavit de Pauw; 
.aut accipiendum de priori nominis parte, ut ad τῷ oyópazi, 
intelligatur τῆς πίννης, atque ita nomen suum acceperit 
pinnophylar ab ipsa pinna, quam comitatur; quam ratio- 
nem.si sequamur , non opus est ut cum Pauwio, distinctio- 
nem tollamus ante ἀχολούϑως. et vertamus: vocatur pin- ) 
"ophylax nomine convenienti, 

ἡ οὖν πίννα διόλου κέχῃνεν ἐν τῷ κὀγχῶ πεινῶσα Perfec- 


394 ADNOTATIO ἂν 


tut xéyyvey significationem habet praesentis; eodem me& 
Aélianus l c. κέχῃγε δὲ τῇ διαστάσεε τῶν rtQuegm 

ὅ πιννοφυλαξ δάκνει τῇ χηλῇ τὴν πίνναν} 4Δάανεν dii 
tur cancer forfice; ita apud Latinos quoque sordere we 
patur. Aelian, l c. ó δὲ ἐπένυξεν ἡσυχῆ αὐτὴν, lt 
, viler ipsam pungit. Plutarch. τότε δὲ τὴν σάρκα τῇ 
ψης δακὼν παρειρῆλθεν. Plinius: » hoc. tempus specdis 
»indéx, morsu levi significat. 







CAPUT CI. 


"d yOponoy ᾿λάμιαν ἔχοντα] «Δάμιαν interpretes verierat 
inp luviem ; quoniam vero vor ea ita apud seriptore.Gm 
cos non usurpetur, de Pauw probandam putat: Mereeri ee 
jecturam: λαίμειαν., i, 6, λαιμαργίαν legentis; sed neqme 
vox invenitur apud «lios; quare fortasse tutius erit, MI 
recedere a codicum scriptura, atque ita quoque. situs 
videtur Schneiderus in Zexico. Quod Cause. conjedi, ἐν 
μὸν ἔχοντα, si ἃ codice aliquo confirmaretnr, foraw d 
sumendum videretur; λαιμὸς enim , ut apud. Latinos pit, 
saepe significat voraczfatem. Caeterum λάμεα est pit, 
qui ita dicitur ἀπὸ τοῦ ἔχειν μέγαν λαιμὸν. vweloti del 
Suidas in voce. Cf. Aristot. Zst. nim. V. 5, in. p. 291.). 
Plmius Zs!. Nat. IX. 24, in. — «Δάμιεα -sive tm 
queque spectri cujusdam nomen est, cujus voracitate ἃ 
fantes. terrere solebant veterum nutrices. ΟἸ de eo Scl 
ad Aristoph. Pacem. vs. 759. Diod, Sic. XX. 41. pag. 43. 
JF'essel, Plutarch. de Curiositate pag. 515. F. 516.4 
Strabo Geogr. 1. pag. 36. Casaub. Lucianus in Phil. 
cap. 2. BDuris fist. Libyae Lib. II. Valcken. ad The 
criti £donias. vs. 40. pag. 848, A. B. Etymol. M.$ 
vote, quorum plurimos citavit Hoesch. in adnot. 





396 | ADNOTATIO A» 


CAPUT CXI. 
Πῶς àrOgomo» à y χρώμενον μεξει.}] — Hoesh, t 


de Pauw ediderunt: Πῶς ἄνθρωπον ὧν θρώπων dioe 
χρώμενον μίξει. sed saepius titulos capitum non in ome 
cum ipsis capitibus convenire vidimus, 

αὕτη γὼρ ἐκ θαλάσσης ἀναβαίνουσα — μίγνυται] Anm 
JHist. 4nim. V. 10. pag. 296. C. dicit tantummodo, s 
guillas saepe in terram exire; sed cum Horapolline come 
tunt Aelian, de Jat, nim. I. 50, IX. 66. Oppm 
Halieut, Y. vs. 554. Athenaeus Jerpnos. VIL. 18. peg. 311 
D. E. Glycas 4fnnal. I. pag. 38. D, 39. A. Phile Carm. LII 
vs, 10. Ambrosius JZ/exaém. V. 5. pag. 32. C. Pisa 
Hist, Nat. IX. 23, in. et XXXII. 2. Achilles TatiusI 1Δ 
alique quos landarunt Hoesch. in adnot. ,  Gronorim, 
Schneider et Jacobs ad Aelianum de Va£, nim. 1, 90 

Secundum Seyffarth. Op. cit, pag. 169, fin, et 170,à 
seuraena Marüs aut Saturni planetarum symbolum αἱ ἃ 
astrologia Áegyptiorum. 







CAPUT CXII. 


. Τρυγόνα περιπεπλεγμένην ἀγκίστρῳ)  Trebatius, Mete 
rus et Hoeschelius minus recte acceperunt de Zur/ure; ma 
intelligitur τρύγων ϑαλάσσια, sive pasténaca , veluti ret 
interpretati sunt Caussinus in adnot. et Pierius Zierwl 
XXX. 13. — "4xov0« proprie est spína , usurpatur qw 
que de epéna dorsi, in primis piscium , hic autem sip 
ficat radium. Aelianus, ubi de hujus radii sive aculei pt 
niciosissimo veneno agit, eum κέγτρονγ nominat. Of à 
Nat. Anim, Y. 56, II, 36, 50, VIII. 26, X. 40, De pad 
«aca ejusque veneno vidd. praeterea Oppianus ZZakeutic.W. 
vs, 462. Eustathius in Homeri Od. 7. vs. 133. Antig* 


HORAPOLLINIS HIEROGL. I. 112.113. 397 


Caryst. cap. 22. Phile Carm. XCI. Glycas 4znal, pag. 35. B; 
Hesychius in voce, quorum plurimos laudavit Gronovius ad 
Aelianum 1. c. I, 56. Addatur Plinius 77st, Nat. IX. 42, 
fine, et 48. ubi de veneno: » sed nullum" inquit » usquam 
» execrabilius, quam radius, super caudam eminens trygo- 
»nis, quam nostri pastinacam appellant , quincanciali mag- 
» nitudine." 

ἐπὶ φόνῳ κολασθέντα] Οὗ caedem punitum. Eodem modo 
Diodorus Siculus III. 12. pag. 182, in. J7'essel. dicit, 
reges Áegyptios τοὺς ἐπὶ κακουργίᾳ καταδικασϑέντας auri- 
fodinis includere. Cif. de hac ejus praepositionis significa- 
üone Matthiae Gr. Gr. $. 585, fin. et Hemsterh. ad 
Lucian. Tom. I. pag. 238.  * 

αὕτη γὰρ — ῥίπτει τὴν ἐν τῇ οὐρᾷ ἄκανθαν.) De Pauw 
δὰ Philen de 4£nim. Propriet. pag. 315. corrigendum pu- 

il: αὕτη γὰρ τύπτει τῇ iv τῇ οὐρᾷ ἀκάνϑᾳ. aut: αὕτη 

γὰρ — mra; quam correctionem inprobavit D'Orville in 

Crit, F'ann. pag. 556. Trebatius: abjicit quam habel in 

Ccela epinam, 
CAPUT CXIII. 

ἈΚ ατανηλωχότα] Alii κατηγαλωκότα. Apud posterioris ae- 
iatis scriptores Graecos, verbum ἀγαλίσκω saepe duplex ad- 
Sunt augmentum ἠνήλωσα. Cf. Matthiae Gr. Gr. $. 170, fine, 

€adüyo; γὰρ — τὰς ἰδίας πλεκτάνας ἐσθέει.ἢ Aelian. de 
Ne «εξ. nim. 1. 27. εἴ τις αὐτῶ γένοιτο ἀϑηρία, τῶν éav- 
τοῦ πλοκάμων παρέτραγε, καὶ τὴν γαστέρα κορέσας τὴν 
Φεώκγιν τῆς ἄγρας ἠκέσατο" εἶτα ἀγαφύει τὸ ἐλλεῖπον. vid, 
eoque XIV. 26, fine, ubi polypi cirri, veluti hic apud 

Borapollinem , vocantur zrÀexrárat Off. porro Hesiod, Op. 
*t D. v. 524. Plutarch. de Solert, 4mim. cap. 9, in. 
: PAg. 965. F. Antigon. Caryst. cap. 25. Theophylact. Simoc. 
Ep. 73. Phile Carm. LXXXVII. Glycas Annal, pag. 37. C. 


398 ADNOTATIO ἂν 


Apostolius Cent. XVI. prov. 26. Suidas, in voce, la 
negavit. Áristot. Jis. nim. VIII. 2. pag. 380. B. δὲ 
λέγουσί τινες, ὡς αὐτὸς αὑτὸν ἐσθίει, ψευδός ἐστι»" αλλὰ sq. 
ἀχδεσμέγας ἔχουσιν ἔνιοι τὰς πλεκτάνας ὑττὸ τῶν γόγγρων. ἃ 
edd, Plutarch. de Solert. 4nim. cap. 27 , sub. fin. pag. 9181, 
et.Plinius Jfist, Vat, IX. 29, Cif. Gronov. et Jaco 
Aelian. de δαί. nim. 1, 27. et Hoesch. in adnot. ide 
nus Par. Hist, I. 1. polypos ipsos se invicem der 
narrat. | 
CAPUT CXIV. 


. "doüqonoy ἐπὶ καλῷ ὁρμήσαντα, xo yr τούτου ταὶ 
περιπεσόντα] Idem vitium , quod supra, cap. 105. dia 
huc irrepsisse putat de Pauw, igitur corrigendum propa 
᾿Αγϑρωπον ἐπὶ καχῷ ὁρμήσαντα, καὶ --- xod περιπεοχα; 
atque. ita demum symbolum. cum ipsa re recte oongim 
dicit:.» piscantes non metuit sepia, sui ipsius bene consi, 
» ἐπὶ κακῷ igitur ὁρμᾷ alacris, et;mor ,. ubi periculum α- 
»get, atramentum suum emittit, et sie «avri καί 9 

» καλῷ περιπίπτει, salva et incolumis evadens ,. inim 

»eludens laeta." Pierius Zierogi. XXVIII. 61. οὐαὶ 

de piscatoris spe frustrata, sepiae astu, ita ut eo animali 
dicetur: » homo qui multa et magna pollicitus, daturu ὦ 
. »nino speciosa virtutis exempla videbatur, et per summas 
»inde ignomiam foede lapsus, omnium fefellerit exse 
» tationem," — Je sepia , .ubi petitur a piscatoribus , att 
mentum emittente , atque ita effugiente, cff. Aristot. fi. 
"Inim. IX. 37, med. pag. 436. B. de Partib. nim. IV. 5. 
pag. 545. C. Athenaeus Jerpnos., VII, cap. 21. pag. 324.4 
Plutareh. de Solert. nim. cap. 26, fin. pag. 978, B, Aelii 
de δαί, 4nim. Y, 34. Schol. Nicandri 4/exépA. vs. 419. 
Theophylact. Simoc. Quaest. Nai. V. pag. 12.  Oppi. 
Halieutic. II. vs, 156. Phile Carm, XC... Numenius aps! 


HORAPOLLINIS HINBOGL. IL. 114. 115. 399 


Eusebium. Praep, E'uang., XIV. cap. 6. Cicero de JVat. Deor. 
II. 50. Ovid. Haleut, vs. 21. Plinius δέ, Nat. IX. » 
τὸ μέλαν] Ab Aristotele et Plutarcho vocatur ϑόλος, 
Athenaeo ónósgayuo, ab Aeliano. ἀπόσφαγμα.». Eus τὸ τὸ 

μέλαν.» Cicero. et Plinius a£ramentum vocant, 


CAPUT CXV. 


᾿Στραυθίον. πυργίτη}} Ν onnulli πυρίτην ; quam lectionem 
secutus Pierius Hierogi. XX. 38. interpretatur passerem 
fulvum , et aeris instar rubicundum, | Sed rectius, ut vi- 
detur, editur πυργέτην. quod Trebatius quoque legit, ver- 
tens passerculum turrianwun, et in adnot, probavit de Pauw. 
Je ea avi cf. Galenus Praec. /Sanzt, VI. 11. Ed. Kuhn, 
pag. 435. καϑάπερ γε καὶ. τῶν i» τοῖς πύργοις νεοττευόντων 
στρουθίων, οὑς ονομάζουσι περγίταρ. Add. Paul. AMegin, I . 
cap. 82.. 

οὗτος γὰρ ὑπὸ ὀργῆς ἀμέτρου]. Gesnerus i in Lib. de 4vi- 
bus, corrigendum putat. ὑπὸ ὁρμῆς, 1..6; impetu, proban- 
tibus Hoeschelio et de Pauw , ipsamque hanc. lectionem of- 
ferente Codice Paris. A. Minus recte; nam ὀργὴ», quod vi- 
tioss interpretes hoc loco reddiderunt £ras, significat quam- 
eumpgue cupiditatem vehementiorem; hic autem fervorem , 
ésbidinem , libidinis insaniam , salacilatem; veluti supra , 
vb. e,.L.47, alüsque locis usurpatur verbum ogyá», de 
antmalibus libidine ajitatis; eodem. modo Horatium dixisse 
Sat, I. 2. vs. 71. 
mea cum conferbuit ira? 
et simili sensu vocem θυμὸς usurpari, vb..c. apud Nonnum 
Diongsiac. V. 93. 

Καὶ γαμίῃ σάλπιγγε μελίξατο ϑυμὸν i ἐρώτων, 

adnotavit Cl. Letronnius, — Passerem. autem , quoniam ani- 
ma] sit salacissimum , non diu vivere, dicunt Aristot. in Lib. 





400 ADNOTATIO A» 


de Long.et Brev. Ft. cap. 5. Vol. IT. pag. 127. C. Plus 
Hist. Nat. X. 36. in. Veneris quoque currum paserie 
vectum canunt poétae, Cf, vb. c. Sappho in Ode ad Yenea, 
vs, 9, seq. Ádd. Athen. Jecpnos. IX.. cap. 10. pag. 391. LT. 

ἑπτάκις μίγνυται τῇ θηλείᾳ] De Pauw corrigendum ss 
catur τριαχοντάκις, Contra codicum auctoritatem , m 
ob causam satis idoneam , ut videtur. Cf. D'Orville Οἱ 
V'ann. pag. 556. Unde autem haec petierit Philippus, m 
inveni, Supra I. cap. 8. de accipitre foemina dicitur: πε 
κοντάχις γὰρ τῆς ἡμέρας βασανιζομένη.., ἐπειδὰν ἀγαχωρᾷι 
φωγηϑεῖσα ὑπὸ τοῦ ἄρσενος 9 πάλιν ὑπακούει. 

Secundum Seyffarth. ΟΡ. e cit. Pg. 160 , fin.. passer ἦν 
neris planetae symbolum est. 

CAPUT .CXVI. 

"Ἄνθρωπον συνοχέα xal ἑνωτικὸν)] Trebat. vertit: Hos 
nem eundem lenorem vilae servantem.: Pro συνοχέα lt 
tasse legendum gvreyéa , quoniam sequitur συνέχειαν quiam 

- Seyffarth Op. cit. ex hoc capite efficit, Zyram Meri 
: planetae symbolum fuisse, 
CAPUT CXVII. 

Jürg yàg ἐπιστρεπτική ἐστι] Cicero de Orat. IIl. ἢ. 
narrat, Gracchum , ubi concionaretur semper secum hibet 
solitum fuisse servum , cum eburneola fistula » qui ἱμβιπὶ 
»celeriter aut sonum, quo illum aut remissum excitart, 
»aut a contentione revocaret," In seqq. αὐτῷ referendue 
est ad praecedens "γϑρωπον. igitur non opus est, ut cua 
Pauwio, corrigamus αἀγϑρώπῳ. 

Klaproth Op. cit. Ep. I. pag. 11. acrologiam animadvt- 
tendam putat, vocibus cHBilixco, ia , et cio alienali 
mentis, ab eadem litera, c, incipientibus. 

Seyffarth Op. cit. pag. 180, in. fistulam refert ad Me- 
curium planetam. 

















402  ADNOTATIO 4p HORAPOLL. HIEROGL. 


CO'rTeM, aequitas , justitia, ab eadem litera, c, inzyi 

Secundum Seyffarth. Op. cit. peg. 162, sub fm. κα 
sirufhionis Saturni planetae symbolum est. 

CAPUT .CXIX. 

«Αὕτη γὰρ ποιεῖ πάντα τὰ κτίσματα.} Aristot, de Pri 
: "d nim. YV. 10. pag. 559. E, 560. A, ᾿«“ναξάγορα; --ἰ 
διὰ τὸ χεῖρας ἔχειν, φρονιμώτατον εἶναε τῶν ζώων wir 
ϑρώπον. εὔλογον δὲ, διὰ τὸ φρονιμώτατον εἶναι τῶν ἴα 
χεῖρας ἔχειν" τοῦ λαμβάνειν γὰρ χεῖρες ὄργανόν εἰσιν. Um 
de δαί. Deor. » multarum artium ministras manus mis 
»homini dedit." — Similem significationem manilu? 
büere .oneirocritae. . Cf. Artemid. I. 14. χεῖρες δὶ 
πράξεις εἴρηνται; cap. 44. χεῖρες εὔτονοε καὶ καλαὶ 
σημαίνουσι" μάλιστα. χειροτέχναις καὶ τοῖς διὰ δύσεως 
λήψεως ποριζομέκοις.», et ibid. κοινῇ δὲ αἰμφότεραι αἱ ΜᾺ 
σημαίνουσι τέχνας , χειρόγραφα, λόγους" τέχνας pir, 9 
διὰ χειρῶν αἱ τέχναι, x. T. À. ubi cf. adnot. Rigki, € 
plura loca addidit, — Caeterum manus ea signifies, 
quod sciam, in inscriptionibus hieroglyphicis nom 
venta est; sed vox TOT, qua "anus indicatur, nmm 
tum differt a nomine dei Thoth, quem omnium artim ' 
ventorum Aegyptii putabant. Hebraeis idem Ὑ sew 
significat et monumentum , atque simili ratione, Graece 
χεῖρες, et Latinorum sazus significant quoque la 
qué manu perficiuntur et actiones. 





ADDEND A. 


Pag. 118. vs. 5. Ne quis dubitet, num forte deus λα 
intelligatur a scriptore, videat hujus imaginem apud Zoig 
in Dissert. (*). Tab. 5. fig. 16. (add. pag. 193, seqq! 


(*) Georg Zoéga's. Abhandlungen ; herausgegeb, eon Fr. G, αι 





404 ADDENDA. 


Pag. 259. vs. 8. In sequentibus additur γυμνὸν ἐθεώρει 
τὸν βασιλέα, explicandi causa quare cani apponatur, non 
vero imponatur aut circumponatur regia vestis; quod quum 
glossator non intelligeret , verba illa σχῆμα γυύμψον adscrip- 
sisse videtur. 

Pag. 264. vs. 30. Add. locus Aelismni de JVaf. nim. 
X. 27. Ilvoíapy γὰρ elg ἀφροδίσια ἰσχυρὰν ἔχει ἐκεῖνος βοῦς 
ϑῆλυρ, καὶ ὀργᾷ τοῦ ἄῤῥενος μᾶλλον" ἀκούσασα γοῦν τῷ 
μυκήματος εἰς τὴν μίξιν θερμότατα ἐξηνέμωται, καὶ ixsi. 
φλεχκται. — Kol οἱ ταῦτά γε συνιδεῖν δεινοὶ, καὶ ἀπὸ τριά- 
κοντα σταδίων ἀκούειν ταύρου βοῦν, ἐρωτιμὸν οὐνγθημα, καὶ 
ἀφροδίσιον μυχομένου, φασί. 

Pag. 278. vs. 7. Similem significationem φοζέοανο tri- 
buit Artemid. Oneirocr. II. 20. Πελεκάνες ἄνδρας dysé- | 
μονας σημαίνουσε ἀσκόπως vt καὶ ἀλόγως πάντα δρώῶγτα,. ᾿' 

Pag. 284. vs. 14. De Aippopotamo Typhonis symbolo, 
cf. quoque Euseb. Praep. Euang. III. 12, in. τὸ δὲ δε 
τερον φῶς τῆς σελήνης ἐν dnóllovog πόλει καθιέρωται" ἔστι 
᾿ δὲ τούτου σύμβολον ἱερακοπρόρωπος ἄνθρωπος, ζιβύνῃ χει" 
ροιμενος Τυφῶνα ἱπποποτάμῳ εἰκασμένον. Ex hac autem de- 
scriptione facile agnoscimus Horum, jaculo transfigentem 
Typhonem. 

Pag. 298. vs. 11. Recte dicuntur oculi crocodili ante 
reliquum corpus ex aqua apparere, quoniam supra caput 
eminent. | 

Pag. 301. vs. 22. In Obelisco Pamphilensi, vox diws 
in nominibus P'espasiani et Z'iti scribitur per stellas, (f. 
Rosellini Monum. deg. et IYub. Parte I. T. II. p. 438, 499. 

Pag. 233, vs. 20. Add. Tab. nostr. n». 59. a. 59. ὁ, 

Pag. 350. vs. 2. Verba ῥήσσειψν et ῥίπτειν saepissime con- 
funduntur in MSS. Cf. interpretes ad Xenoph, Ephes, II. 8, 








d 
INDEX GRAECUS. 





umeri Romani librtm, minores capita indicant, literge: i, m, f, 
numeris adduntur, sigsificant initium, medium, finem. capitis. - 


— gam 


Δ. 


ψακτεῖν. I. 49. i. 
0$ iyussior γῇ — ἄγει 
v τοῦ Νείλου ἑαυτῇ dni 
. I. 21. f. 
τρον. II. 112. 
α. Ll 48. ἁγνείαν. res pu- 
. I. 57. f. 
c. I. 48. 
II. 65. 
συκέα, ἀγριοσυκῇ. 11. 77, 
9ῳ ἀείδευν. IL. 39, δδ. — ἐό- 
canere, II. 9]. 
τον. II. 93. 
PO». II. .72, . 
ς. I. 86. . 
tivum pro adverbio usurpa- 
: ὑψηλότερος ἵπταεαι. IL, ὅθ. 
crei». I. 6. m. f., 37. 
vrov (τὸ) γενέσθαι. 1. ὅδ. 
“τής. II. 24. 
. ἮΙ, 40, 56, 06. ἀετοῦ veoo- 
. II. 2. 
II. 26. 
τος. I. 44. 
νᾶ. LI. 11. m. 
x. II. 115. 
ἔτος. I. 22. 
»». lI. 7, 936, 48. 
ρόμορφος. (de scarabaeo) I. 
m. f. 


γος. (ὁ ἄῤῥην) I. 10, m. 


αἷμα. 11. 24. 101. αἷμα συνεστραμ- 
μένον, sanguis condensatua (de 
partu ursae). II. 83. 

αἱμάσσεσθαι, I, 14. i. 

aivixreaO as, significare, 1. 2. i. 
69, 62. , 

ott. II. 68, 79. 

αἰσθϑάνεσθαν. TI. 108, 

αἰών. l. 1. i. , 

aié»a στοιχεῖα 1, 1, i. 

ἀκαθαρσία. I, 49.. 

ἄκαγθα,ταθέμο (pastingcae)II. 112. 

ἀκέφαλος. I. 58. 

ἀκίνητος. IE. 8l, 

ἀκμαῖος. 1. 56. 

ἀκοή. I. 47. — aurés,. Ij. 23. 

ἀκολούϑως. II. 108. . 

ἀκούευν. II. 68. cum genitivo: II. 
86; eum aoensst, 1}. 91. — 
cognoscere : οὔτε ἀκούει. τυγὸς 
ἱστορίας. 1. 38. 

ἀκριβείαν (τὴν) τῇς ἀνακολῆς. 
yvepitevr, I, 49, m, 

ἄκρον. II. 79. 

ἀκτινοειδεῖς vol yec. X. 17. 

ἀκτινωτὸς, scarabeeums deutibur 
prominentibus cirpa aa mwsi- 
tus, I. 10. m. 

ἀχτὶς ἡλιακή. 1]. 41. 

ἁλίσκειν. II. δά. 

ἀλκή. 1. 18. 


406 


ἄλκιμος. 1. 20. 

ἀλληλοφάγος. Ι, 44. 

ἀλλότριος. II. 113. 

ἀλλόφυλος. II. 111. 

ἄλογος. I. ὅδ. 

ἅμα τῇ ἡλίου ἀνατολῇ, simul cwn 
solis ezort«u. 11, 57. f. --- ἅμα 
τῷ seq. infin. simul atque. 11. 
D7. m. ' 

ἀμαυρός. I. 10. f. 

dp βρὴ «, nomen Aegyptiacum, li- 
bri sacri, ex quo de aegrotis judi- 
care solebant sacerdotes. I. 38. f. 

ἀμέλει. 11, 74. 

ἄμετρος. II. 38. 115. 

ἄμορφος. Il, 88. | 

ἄμπελος. 11, 92. 


ἄν. — οὐκ ἄν εις εὕροι. 1. 80. 


᾿ἀγαβαΐνειν, ez aqua ἐπ terram 
egredi. II, 111. — dvafaivew 
εἷς. II, 16. 

ἀνάβασις Νείλου. I. 2I. i. 

ἀναβλύξ ey. — γῇ ὕδωρ ἀναβλύ- 
Covoa, terra aquam emittens. 
I. 21. i. 

ἀναιδής. II. 101. 

ἀναιρεῖν. 1. ὅθ, II. 35, 59, 62, 
71. — ἀναιρεῖσθαν. I. 11. m. 

ἀναιρετικός. 11. 35. 

ἀναλίσκειν. II, 105. 

ἀναμέτρησις. I. 16. m. II. 18. 

ἀναμνηστικός. II. 117. 

ἀνάπαλιν. YI. 71. 

ἀναπνεῖν. II.. 68. 

ἀνάπτειν. 11. 75. 

ἀναταράσσειν. I, 49. f. 

ἀνατέλλειν, exori (de astro) I. 3. 
i, — (de sole) I. 10. f. — (de 
quotidiano Lunae ortu) I. 66. 


INDEX 'GRAECUS. 


ἀνατέμνεον τὸν μηρόν. I. 11. u.- 
ἀνατετμημένα. 1. 39. m 
ἀνατιϑέναν. I. 8. m. 10 m 


ἀνατολὴ, ortus (Solis) 1. 10. - 


ezortws (Solis) , II. 57.1.- 
ortus. I. 68; orfus (Lun)l 
49. i. — esortwus astri. 11 
m, 5. — plaga orienislil 
10. i, 11. i, II. 15. 

ἀνατρέφειν. II. 53. 

ἀναφαίνεσθαι. I. 68. 

ἀναφέρειν. YI. 74. 

ἀναχωρεῖν. I. 8. 

ἀνδρεία. 1. 7. . 

ἀνδρεῖον (τὸ). X. 46. 

ἀνδρεῖος I. 56. 

ἄνεμος. II. 15. 

ἀνεμώνης ἄνθη. YE. 8. 

ἀγενέργητος. XI. 81. 

ἀνήρ. II. ὅθ. — 

ἄνθρωπος, interdum abunki:e 
ϑρωπος ἐχϑρός. IL. 35, hte 
sto» βασιλέα. XI. 85., μὰ 6 
λητοῦ ἀνϑρώπσεου. II. 9l. 


᾿ἀνοήτως. 11. 87. 


ἄνοια. I. 54. f. 

ἀνοίγειν. . YI. 80. 

ἄνοιξις. I. 206. 

ἀνορύσσενν. 1. 49. i, δά. i. 

ἀνοσιότης. II. 19. 

&vovc. I. 54. 

ἀντὶ, cum genit. pro, loco. IL. 1} 

ἀντίγραφον, liber, scripium. I 
introd. 

ἀνειδικία. I. 40. m. 

ἀντιμάχεσϑαΐξ τινι. T. 6. f. 

ἀνύειν. 1. 27. 

ἀπαγριοῦσϑαι, exacerbaré , stt 
rum esse. I. 39. i, 


/ 


INDEX GRAECUS. 


ἴσενν. II. 78. 

ισϑαν, molliri (de plan- 
[. 97. 

. 46, If. 82. 

λῶς. I. δά. f. 

ew. I. 8. f, ὅ.. 

. II. 87. f. 

. II. 29. 

c. I. 49. f. 

qc (δ). I. 10. i. 

i. 1. 25. . 

)ς ἐσθίενν. 11. 110. 

de ab: ἀπὸ «πρώτης ἡλι- 
II. 107; — e velez: ἀσὸ 
oU. IL. 46. τροφὴ ἀπὸ 
. II. 113. ἀπὸ πολλοῦ δια- 


τος. I. 47. ἀπὸ θαλάσσης... 


. — per, ope alicsj«s: 
à» ὡρῶν. I. 42. 
&. II. 70, 99. abjíce- 
. 49. . 
ev». 11. ὅθ. 
ἴν: τῆς πατρίδος μῇ d- 
ἥσαντα. 1. 28.. 
γᾶν) $mplere, efficere: 
όναν τὸν τριάκοντα d- 
', I. 8. m. - efficere: ἀσο-- 
u σχῆμα. I. 10. i. — re- 
reddere: áxodsdóvas yá- 
γέ. I. 55. — persolcere: 
Jóvas τὸ χρεὼν, persolve- 
iftum , pro sori. I. 35. 
vvaO wu, eiduam vitam a- 
I. 8. f. — disjungi (de 
ἃ coitu discedentibus). 


xevv.. II. 4l, 44, 87. f. 
), 96. 
very. 11, 96. 


407. 


ἀποκατάστασις. 11. 57. i. 
ἀποκρίνεσθαι, δοοογπῖ, 1..16. m. - 
ezcernere, emittere. I. 48. 
ἀπόκρουσις: ἐν τῇ ἀποκρούσει. I. 4. 

ἀποκρύπτειν ἑαυτόν. II. 90. 

ἀσπολλύναν. II. 78.. 

ἀπολύειν, demittere. Ἐς 16. m. 

ἀπομένενν, I. 10 m. 

ἀπονέμειν. 9i. I1. 118. — 9:- 
ρασεείαν vivl, curam gerere 

. alicujus. 1I.. ὅδ... 

ἀπορεῖν. 11. 118. τροφῆς. I. 11. m. 

ἀποσβεννύναν. Y. 54. m. 

ἀποστρέφεσθαι. II. 22. . 

ἀποστροφή. 11. 22. . 

ἀποσχοννίξ evy, ἢ]. 108. - 

ἀποτάσσεσϑαί τινα, ἃ se demil- 

. dere aliquem. 11. 99.. 

ἀποτελεῖσθαν. I, 11. f, 21. f, 25. 

ἀποτίϑεσθαι. 1.84. ἀποτίϑεθαν 
eic. II. 98. 

ἀποτυγχάνεσϑαι. I. 07. 

ἄπους. II. 102. . 

ἀποφορά. 1. 39. f. 

ἀπο χρᾶσϑαν ἑαυτοῖς, 'αδωξέ se (de 
avibus co&untibus).. JI. 95. . 

ἀπρόϊτος ; domum: non'egrediena., 
II. 64. 

ἄπταιστος. I. 02. 

ἀπώλεια. Y. 70. . 

"Aoc. 1. 6. i, 8. 

ἄρκτος. II. 83. 

ἄρουρα , (mensura terrae.) 1. 5. ' 

ἁρπάξευν. Y. 37. 

ἅρπαξ. 1. 67, 81... 

ἄῤῥην, ἄῤξεν, de animale masce- 
lo. I. 11. i, 11. 69. 

ἀῤῥενογόνος. II. 2. 

ἀῤῥωστεῖν. Ii. 46. 


408 


ἀρσενοθήλεις ϑεοί. 1 12. 

ἄρσην. de teeculo animale. I. 10. 
iíléiQ,5Lü -— 

ἀρτᾷν. 11. 4. 

Artícnlus advetbio additus : τὸ τη» 
γνεκαῦτα. Y. 6. fj τὸ καϑόλου. 
X. 7. f; μέχρι τοῦ νῦν. 14. i; 
τὸ τηνικαῦτα. ἴ. 468; ἐξωλείας 
τῆς σρώην.. II. 77. — Artioulus 
ante adverbium omiseus: μέχρν 
vU». 1. 8. et 21. m; κωξὰ soos. 
I. 10. f. 

ἀρτοκόποει I. 90. . 

ἄρτος. I. 00.. 

ἀρτοποιΐα. Y. 388. . 

ἀρχαιογονία, I. 80, 

ἀρχή. 1, 30. f; χατὰ τὴν ἀρχὴν, 
initio. 11. 83; ἀρχὴν ἔχειν: I. 
825 ἀρχὺ στόματος, anteriores , 
pories orés, 1.31. — Magieira- 
iws. I. 39, 40. 

ἀσθενής. YI. 33, 82, 69: 

ἀσθενῶς. II. 50. 

ἀσϑενεῖν. 11. 61. 

ἀσκέπτως. IL. 87. 

ἀσπάλαξ. ll. 63. 

ἄσπορος. I. 48. 

ἄστατος. 11. 69. 

ἄστηρ. 11. 1. 14, M 

ἀστροκύων. 1, 3. i. 

ἄστρον (de Sole): ἐπὶ τοῦ ἡλίου- 

᾿ς ϑείου ἄστρου ἀνατολῆς. T. 49.i i, 

! ἀσφαλῶς. II. 49. 

ἀσφάλεια. 11. IO. 

ἀσφράγιστος. Y. 49, vm. 

ἀσχολεῖσθαι περὲ vi. I. 11. m. 

ἀσώτως. 11. 10ὅ. 

ἀτενίξευν εἰς τὶ. I. 39. m, 49, i. 

ἄτονος. I. 70. 


INDEX. GRAECUS. 


αὐθαιρέτως. Y. 98. 
αὐλητύός. II. 91. 
αὐλητική. 11. 54. 
αὐλός. II. 54. 
a9E£áyecO-os. 11. 100. 
a)vápxsc..I. 70. . 
αὐτογενής. I. 10. L 
αὐτὸ xcO' abcró. L 36. 
αὐτὸ μόνον. L. ll.i . 
αὐτότοκος. I. 69. 
αὐτοφνῶς. II. 48. . 
ἀφανήᾳφ. 11. 74, 
ἀἁφανισμός. Ii. 50,. 79. 
ἀφειϑῶς. INI, 118... 
ἀφιέναι. II. 90. 


᾿ἀφίεσθεώ τὸ γῆρας. T. 2. n. 


ἀφιστάναο «bv» νοημάτων. lU. 
ἄφνω. II. 25. . 

ἀφοβῶς. ἯΙ. 72. 

ἀφόδευμα. I. 10..i, δέ, 5, 
ἀφ᾽ ov. I. 11. f, 2). m. 
"4ogodivsc. 1. 6. 1,.8. 
ἀφροσύνη. IL. 85. 

ágvfc. 1. 87. . 

ἀφωνία. l. 28. 

ἀφώτιστος. I. 14. i. 
ἀχάρισεος. Y. 865. στρὸς τινά. LE. 
ἄχρηστος, II. 108. 
ἀχρηστοῦν, én utile reddere. 1.9. 
yp, ἄχρις, cum genit. sx 
: ad. 11, 32, 58, 72. 
ἄψυχος. i. 67. m. 


B. 


Bov, vox Aegyptiaca omiss 
indicans. I. 7. m 

βαΐηϑ', vox Aegypt. accipilm 
indicans. I. 7. i, 


INDEX. GRAECUS, 


- βεβηκὼς, slans, qui 
Q3. 4 | 
wus palmae, I. 3. f, 


miltere , effundere : o3- 
θόσον βάλλοντα. IY. 87. 
Oe, (de ave foemina, 
as init). I. 8. m. - 

regium fnrigns, T 1.11. 


' tvyóc (de astro) , prüe- 
icws. I. 3. i. 
I. 69. ! 
. X. 1, II. 61. 
, II. 49, 66. : 
I. 25, IT. 101, 102. 
de hirco). I. 48. 
I. 27. 
᾿ς II. 93. 
ἣν. 11. 65. 
, II. 24. 
n βλαστάνεν τὰ κέρα- 
ducit cornua. II. 21. 
&to βλέπενν, deorsum 
I. 66, — ἔσω, ἔξω βλέ- 
Ius , foras spectare. Y. 
MéneoOos, TI. 114. 
. 21. i. 
8. 
. δὅ, IL 51. ἑαυτῷς 
oe 

"μος II. 1l. 1. : 
. 98. ' 
1.27. 

. IT. 17. ϑηλεία. I. 18. 
I 8ὅ.. 
de pullo aceipitris). 


funditas, aqua. T. 68. 


409 


I. 


Γαλεός. YI. 110. 

γαλή. 11. 36. 

γαστήρ. II. 36.. 

γελώς. I. 39. 

γένεσις. I. 25. — Ofius, lempus 
satale. 1. 48. — Ὀγέσο :' μόγας 
frasvóc ἀριϑμοῦ γένεσις. 1. 11. 
f. — γένεσνν ἔχειν ἐκ τιγός. I 
10. m. — γένεσνν σγζοιεῖσϑαν T. 
10. m. 

yeveveloa. I. 21. m. 

γενητική. I. 21. m. 

γεννᾷν. IX. 43, 68, 00, 82. — τὰ 

- γεννώμενα, pulli (pelecani). I. 

B4. d. — γεννᾶσθαι. 11. 57. 1. 
m, 83, 102, 107. 

γέρανος. 11. 94, 98... ,.. 

γέρων. YT. 96. γέρων. diti 
II. 39. 

γεῦσις. I. 31. 

γεώδης. I. 25. 
γῆρας. II. 68. — senium. serpen- " 
tis. I. 2. m. . 

γηράσκενν. Π. 96... .!. 

γέγνεσθαι. 11. A4. . — Confiei. I." 
. 88,1. γίγνεσθαί voc ,, aceipes 
re aliquid. 11. .117.. diyrtotur 
εἰς, accedere. 1. 21: ἃ. — 

γλαύξ. 11. 61. 

γλώσση. XI. 83.- 

γναφεύς. 1. 65... .. }. τ᾿ 

γνώμων. Y. 49. m2. . . τς: 

γνωρίξζ ew. 1.40. τὰν » 

γνῶσις. Y. 02... - 

yovebe (de e: I. 65. 

γονή. 1. 30. - Un lutto. 

yovvxóc. «1. 3l. bt rz tg 

94 


410 INDEX GRAECUS. 


yóvspoc. II. 115. 

γόνος. II. 110. 

γόνυ. II. 78. 

γράμματα. I. 38. — terae oma- 
letis inscriptae. 1.24. — γράμ» 
pata ἑπτὰ, vocale septem 
M. 20, 

γφαμμή. 11. 80. 

yodecsx pro ζωγραφεῖν. I. 27. 

γᾳηγορεῖν. IL. 94, 

yd ($). I. 11. i 


4. 


Δαιμόνια (τὰ), sali genii. L 24, 

δάκνειν, wordsre (fosfice). II. 108. 

ϑάχτυλος, digitus. 1I. 6, 12, 29, - 
ϑάκευλοι, articuli, ie pedikus 
scarabaeorsim., T. 10. f. 

δαμάξειν. II. 76. 

déc. 11. 79. 

ϑάφνη. YI. 46. 

ϑέειν. 11, 78. 

ϑεικνύειν. I. 61. 

'd'al$. M. 1 

δειλός. 11. 69. 

δέλτος. I. 14. m. 

δεξιαύσθα,.. 11. 11. 

ϑέρμα. IL. 70, 72. 

δεσμεῖν. II. 77. 

ϑδεσμή. L 90. 

δεσπότης. ᾿Ἑομῇ πάσης καρδίας 
δεσπότῃ. 1. 8. . 

δεύτερα (τὰ), idem: quad τὰ dev- 
τερεῖα. 1. 27, . . . 

δευτερεῖα (rà). 1727... 

ϑηλοῦν; ἀρσενικῶς. E; 1..£ τὸ 
δηλοῦν vr» διὰ τριόῷ» L; 1; m, 

διὰ, cum genit. per: dd; τούτου. 
I, 30, 1. 63, II, in introd. II. 88, 


5b, 57. v , 68, 91, 99, 100, 110. 
— διὰ doónov, celeriter. L 47. 
διὰ παντὸς, eemper. L 21.m.22, 
— poet : διὰ πεντακοσίωγ ἐτᾷν. 
I. 35. ““- Cum, eeonset. propier, 
MH. 28, 35. f, 38, 43. — διὰ 
τοῦτο. I. 433, — ger sev dà μίξιν. 
II. 69, — d;à t3: sequeste is- 
flnitive, preptereo quad. 1.1. i, 
26, 38. i, ι 46, II, 37, €, 9, 
84, f, 

ϑιάγειν. IL. L 97. 

diaxplvev». I. 38. ἃ... 

διάλεκτος ᾿ Ελλάρς. Ll, in imeripl. 

ϑιαμαρτάνειν vovéc. L. 48,8 

ϑιαμένειν.. IX, 98. - 

ϑιαμονῷ. IT. 10, .. 

διαπληκτίξειν. I, Ὁ. 

ϑιάστημα. Y. 4. 

ϑιασώξειν. I. 08, 

διαιρεῖν. I. 7. ΓΝ 

διατείνων. II. 15. 

διακελεῦῶν. Y, Q& ἢ 


. dvaséf «aO n. νοσωϑῶς, 1. 57. n. 


διατρίβενν. I. δά, 
ϑικτυᾳοῦᾳθαι. 1E, 83, 
διαφέρειν, τινός, X, Θ. τὴ, een ta 
φέρειν τί tv, aliquid οὐ al- 
.quem referre, αἰδοιιὶ cogo ἢ 
110.5. . .. 
διαφεύγειν. II. 114. 
διάφορος, 1, ὅθ, . 
didóvas ἑαυτόν vw, L, 83. .. 
ϑίδυμοι. II. 65. 5 
διήκειν. πνεῦμα: T ει 
δίκαιον (τὸ). ΕἸ, 118," 
δικασκήῳ 1. 39, 40, 
duxégec. Y. 10. f. 
διαέκησιζο. l, 62, | 





INDEX GRAECUS. 


διόλου. II. 108. 22 

dió. I. 14 i, 85, 49. m, (8 
II. 100. — 

διόπερ. I. 19, 49. m, 57. ἃ 

diórs, T. 1}. f, 14. f, 46, ὅσ, 
1I.:64, 78. 

δίς. ΤΙ, 8&2, 

ϑύσκὸς ἡλίου. H. T4. 

δίχα: ϑίχα τέτμημένου. XL, 14, 
Praepos. cum genit. Sine: δέχα 
θεοῦ. L.13. δίχα κυνήσεως. L. 46. 

ϑίψη. II. 79. 

δοκεῖν: Q'oxez παρὰ νεσίν. X. 11. m. 

δρᾷν. I. 37. ! 

δρόμος (ὁ) τῶν ἀσείρων. ὦ I. 10. 4. 
XÀfov, IX. 8. «- ϑρόμον owt- 
σϑα;. 1. 10. 4. 

δρόσος. 1. 37. 

'ϑυναμικώτερον. Y. 29. 

ϑυνατόν ἔστιν. I. 2I. f. 

ϑύνευν, occidere (de Sole). I. 10. f. 

δύσις, occasus, E. 10. i, 11.1, 68. 
Occasus heliacws. 1, 66. 


ὃ vo ilyiroc. γότος.᾿ n. QD. 
ϑυσπαθής. TI. 70. 
E 


*Káy, dam cóhjunet, f. 46, 56, 70. 
ge 45, 70, 71, 72, 74, 06,78, 
'81, 92, 118; 114. — ὃς dà», o$ 
dà», cuih 'conjunót. I. 49. 5 62. 

Σδομαῖος. 1. 48. 

ἐγεῖρενν: ἐγρηγορός. X. 195, 60. 

ἂν τῷ ἐγρηγὸρέναν. T. 19. 
᾿ἐγκασδία φυχή. Y. 7. f. 
ἐγκδόμεος ϑεός, Beus πηδᾶν. 

1. 18." a - 
lywijovet». YI. 88. 
ἐγκύμων. Yt, 99. 


εἶτα. Y. 84. 


Are — eive, 


ἐκλέγειν. 1. ὅθ, 


41} 


ἔγκυος. I. 18. m, H. 107. Zysvog 
γυνή. XI. 14. 

ἔγχελυς. II. 108. 

€i, cum fut, indio, EI. ὅδ. 

εἰ μή. IX, 101.— cum.fut. indic, 
X, 70. ) 

εὔἌϑρυλον ἡλίου {ὃ idget). I. 6. i., 
cf. quoque 39, m, ——.tà ἐὔἴϑω- 
λα, animalia Deorum. egmbola., 
I. 39. m. Simuldóra .Beo?thn. 
I. 40. 

εἰδώς τι. II. 98. . 

eixátevy τί τιν». T, 8, 1. - 


᾿ €àvy pa , epira (de circuita eir- 


culi, quem foret serpens 'cau- 
dam in ore tenens)., I. 69. 

εἱμαρμένη. I. 19. 

εἶναι, eigmifienre. I. 99. 

εἴπερ. 1. 2. ἡ 

εἰςαγωγεύς. , 21. 3. - ' 

εἰς, cum infinit. wf: vic và σνᾶ- 
ληφϑῆναι. 1, 08. —— Po, cum 
accusat, versus, dn: elg τὸ κα΄ 
'révatov μέρος. I. 50. eic Wwió». 
II. 31. — wsqé» ad: vela ódivu- 
vo», Il. 59. 


cum 'épt; 4. 39. 1 m. 

ix , propter, obs ὧν ξοὐτου μὴκέ- 
vw αὐτὴν ῥλέπεσθαν. VI. 114, 
f.—e vel ἐ ea: δὰ τοῦ spat. 
4r 74... . 


"éxaotvóre. : Σ, θ0. 


ἑκάτερος. 11, 8, " 
Ἐιβάλλενν, 1. 51, 11, 88. HI. ; mob. 
ἐχβιβρώσκειν. TI. 60. . 
ixxopí, I. 8. f 

ἐκλείπειν, (de Bümine). I. 26. 


94 * 


412 


ἐκπορεύεσθα». I1, 60. 

ἐκτελεῖν. 1. 37, 38. i, 11.117. — 
ἐκτελεῖσθαι. 1. 43, 

ἐπκτιτρώσκειν. II. 4δ. 

ἐατρέφειν. I. ὅδ, HI. 68, 66. 

ingéQevv, componere, conscribere. 
I. in Insoript. — effundere, emit- 
tere. I. 16. m. 

ἐκχωρεῖν. 1, 66. 

ἐλάττωρα. II. 67. 

ἐλάττων. II. 70. 

ἔλαφος. II. 21, 87, 91, 101. 

diet». II. 56. 

ὁλέφας. 11. 84, 85, 86, 88. 

ipfgálle». 11. 89. 

ἐμεῖγν. II. 110. 

ἐμμένειν. Y. 2], i..- 

ἔμπροσθεν. I. 35. II, 66. — τὰ 
ἔμπροσθεν. I. 18. 

ἐμφερής. 1. 25, 30. 

ἐμφωλεύειν ἑαντῷ. 11. 90. 

ἔμψυχος. I. 57. m. 

iv, ad: ἐν τῇ συνουσίᾳ. I, 47. — 
per : àv πάσῃ τῇ νυκτί, IL. 94. 

aválsos. II. 110. 

ἐγαλλαγὴν ποιεῖσθαι. I. 2. f, 

ἐναντίος. 11. 95. — eontrarius. 
ἐκ τῶν ἐναντίων. 1. ὅά. m. 

- ἐναντιώτατος. i. 11. m. 

ἐναντιοῦσθαι. II. 83, 35. 

ναργής. I. 49. i. . 

ἔνϑον, cum genit. ín,intws. II. 107. 

ἐνιαύσιος χρόνος. I. 2. m, — ἐγιαύ- 
σιος. I. 48. 

ἐνιστάμεγον ἕτος, annus instans. 
Ii. 5. /— 

ἐνταφιαστής. 1,39, 

ἑνωτικός, II. 116, 

itamav&v. II. 91. 


INDEX GRAECUS. 


ἐξάπτειν. I. δά. m. . 

itegewró» , (de sole) I. 34. 

ἐξέρχεσθαι. II. 34. 

ἐξήγησις. II. in intred. 

ἐξοστεΐξειν, esosscre. 11, 38. 

ἐξώλεια, perniciosa eivendi relie. 
11, 65. — iasoieia. 11, 77. 

ἐξώλης, epureuws, perdétus. 1.87. 

ἑπὰν,, eum conjunct. , qwe, 
I. 35, 40. IL. 96. 

ἐπάγειν. 11. 117. 

ἐπαίρειν. II. 49: τὰς χεῖρας εἰς 
οὐρανόν. I. 1ὔ, 

ἐπάνω. I. 22. 

ἐπεγρήγορος. I. 60. | 

ἐπειϑὰν, oum conjunct. 1.6. a, 
8. m, 14. m, 39. {, 4,8. : 

ἐπειδὴ, cum conjunot. I. 48. 

ἐπειδήπερ, cum indicat. L. 39. 
i,08. .. . 

ἐπέρχεσθαων». 11. 25. 

ἕπεσθαί τινε. 1, 62, 

inl, cum genit, és: ἐπὶ τῶν ἄλ» 
λων — ξώων. I. 35. — propler: 
ἐπὶ τούτου. E. 40. — is? εὖ- 
ϑείας: μήτραν ἔστ᾽ εὐθ εἴας ἔχεν 
matricem rectam habet. 11. 42. 
— Cum dativo , és: ἐπὶ óvpé. ᾿ 
11. 75. — ob: in) φόνῳ II. I12. — 
Cum accusat. ad, consilium is- 
dicans, quo aliquid fit: ἐπὶ γά- 
pov ἥκειν. 1. ὅθ. — per, (ὦ 

tempore): ἐπὸ ἡμέρας εἴποῦιοι" 
τῷ, I. 10, i. ἐφ᾽ ὥρας τρεῖς: 
I, 47. — versus, ad: in" ἀνατο- 
1ήν. 1. 49. i. ἐπὶ «à ἀρίστερα, 
ἐπὶ τὰ δεξιά, ΤΠ, 43, 71. -- 
Circa: ἐφ᾽ ὃν χρόνο». 1, 28.— 
ἐπὶ πλεῖον, langius, 1. 11. m. 


INDEX, GRAECUS. 


γεν : πάντων ἐπιβαίνει. 
. — $nire (de tauro). I. 46, 
18. | | 
λεύειν. II. 59, 60. 

i. II. 94. 


'Goxevy, I, δά, m. — prae- - 


y cognoscere, I. 56. 

ev» I. 35. 
"err, I, 49. m. 

eva9-cs. 11, 33. 

πτεσϑαι. II. 30. 

ρόα. II. 33. 

εἐσθαν. II 99. 

ἕναν stovevoO as I. 11. m. 
e». II. 32. : 

'ος. II, 30. 

Ζξευγ. 1, 49. f 

ταν τῷν. ξερατιχῶν ἔργων. 
l, m. 

MUN I. 117. 
"αίνοντά (τὰ) τιν». II. 74. 
εύευν. 1, 14. f. 

ἔναν. I. 11. f, — imponere. 


i: ἐπικίθεσθαί τιν ἐπὸ τις 


I. 1.f. — invi 0200 ui τυγῦ) 
'edí aliquem. II, 33. 

sevy, IL. 111. 

evr, IL. 72. 

τᾶν. 1]. 47. / 

II. 92, 98. 

΄ςς ἢ. 115, 

ισϑαι. I. 49. f. | 

a. I. 21, m. 

, opus. II. 17, 23. — de re 
»rea, II. 36. 

wv» αἷς, I. 46. 

e. II. 56, 
einn (τοῦ ὀνόματος). I.7. i, 
in inscript. 


418. 


ἑρμηνεύειν. I. 21. i, 38. m. 

*Egwjc. 1. 86. 

ἔρχεσθαν εἰς 7vvav. I. 6. f. - 

ἔρως. II. 26. | 

ἐσθίειν, dn ore denere. 
δ — edere. 11. 105, 
110, 113. 

i00? ὅτε. 1. 6. m, 25. 

ἔσχατος. 11. 58. ᾿ 

ἔσω βλέπειν. 1. 24. 

ἔτν γε μήν. IL. 6. i, 7... — £v 
δὲ καί. 1. 3. m, 14. f. — ἔτι 
καί. ll. 15. — £v» τε καί. 
I. 10. Ee | 

ἕτος κατ᾽ «ϊἸγυπτίους. HI. 89. 

εὐεργεσία. I. 56. 

εὐεργέτης τινός, I. 57. i. 

εὐθέως. II. 111. 

εὐκαρπία. II. 92. 

εὐλογεῖν τινα. ἴ. 49. 1. 

εὐλόγως. I. 11. f, 58, 6l. 

εὐμετάβλητος. 11. 78. 


I. 2. 
109, 


- εὐοννία. 11. 92. 


εὑρίσκειν. II. 74, 78, 81. 

εὐσθενής. I. 18. 

εὐσύλληπτος. I. 54. m. 

εὐτονία I.. 46. 

εὔτονος. I. 82. 

εὐφημεῖν. I. 49. i. 

εὐφυής. 1. 87. 

εὐχαριστία. I. 55. 

ἐφάστεσϑαι. I. 24. 

ἔχειν ἀσθενῶς. LI. ὅ0.΄ 

ἐχϑρὸς ἄνθρωπος. II. 35. ἐχϑρός. 
Ik. 71, 72, 94, 103. 

ἔχιϑνα II. 60, 87. 

ἔχις. 11. 69, 111. 

ἕως δ᾽ ἂν, cum conjunct. Í. 
14. m. — 


414 


Z. 
Ζᾷν βίον τέλειον. YI. 89: 
ζηλόκννος. I. 432.. 
ζημία. YI. 78. 
ζωϑίον, (οἰσωῆι Zodiacs.) t. 10. 
1, II. 21. i. — iiàgo. T. 1T. f. 
ξωή. II. 117. 
ξωογονεῖν. T. 22. ξωογονεῖσϑαιν. 
I. 10. m, 11. i. 
ξωογονία. I. 11, 1, 
ζώσιμος. I. 38. T. 


4H. 


* Hyenowexóv (τὸ). 1. 21. i. — 

ἡδονή. X. 32. TI. 91. 

ἡδύς. II. 39, 91. 

$0, vox Aegyptiàcà cor signifi- 
cans, I. 7. m. 

ἡλικία. II. 107. — dv ἡλικίᾳ ye- 
vópevoc, T. 56. 

ἥλιος. I. 1.1. ἥλιος πύῤιοξ δρά- 
σεως. I. 6. m. 

“Ἡλίου πόλις. Y. 10. f, II. $7. nm. 

ἡμεροῦσϑαι. 11, 77. 

ἡμίονος. II. 42. 

ἡμισφαίριον {τὸ ἄνω — τὸ x&zà) 
τοῦ οὐρανοῦ. I. 11. m. 


ἡμίτομος. 1. 63. 

"Hoc. Y. 11. i, m. 
ἡσυχάξευν. 11. 97. 

ἡσυχία. 11. 98. 

ἧτταν (εἰς) ἔρχεσϑαι. Y. 6. f. 
ἡττᾶσθαι. II. 70. 

“Ἥφαιστος. 1. 12. 


. 0. 
Θαλάμη. 11. I05. 


ϑαλάσση. YI. 104, 111. 
ϑάλπειν. YI. 83. 


INDEX GAAECUS. 


Θάνατος. 3I. 25, 57, 1, $1 

Ox ev». ff. 57. f. 

θεά. I. 11. f. 

ϑεᾶσθαε. 1. δά. im; TI. 06 

ϑεὸς (9) , Sol. 1. ὅ, 10.1, &: 
ᾧ θεὸς, Dwha. I. 8. iM 
15, 49. íi, m. - 

ϑέειν, (de accipitris volatili 

ϑερασεεία. TI. ὅδ. 

ϑεραπεύειν, (de ib qui aisi 
animalium sororum cun! 
39. f. — ϑανάνο. 11, A i 
τόν. lI. 93. 

ϑέρμαντικός. 1. 18. 

θέρος. I. 21. f. 

ϑεωρεῖν. lI. 86. - 

ϑηλάξ eov. Yt. 159. 


'ϑήλεια (f) , Foishea Δὲ δι 


I. 8. i, 46 , II. 09, 118. 


ϑῆλος (70), foetmina (iwl) 
| VK 46. . 


. ϑήλυ (0) , fobrhina (E dimi) 
y. δὰ U 


ϑηλυκὸς, foesn&nets, kegiltie 


λυκή. l. 24. 


«ϑήρα, YI. 26. 


ϑηρᾶσϑαν. 11. 114. 

θηρεύειν. II. 73; 90. δι 
εσϑαν, IIl. $1,791. 

Oiyev». II. 81. 

ϑνήσκευνν., II. 31. 

ϑρασύς. II. 69. 

9oit. II. 70, 73. 

ϑυμιατήριον. I. 25. 

θϑυμυικός. I. 14. T. 

ϑυμὸς, ezcandlescentio, Y. Y.- 
ira. 11. 38, 75. — aaini* 
tentio, Il. 97. 

ϑυμοῦσθαι. II. 38, 67. 


INDEX. GRAECUS. 


Lc 


rbevy. ἑαυεόν. 11. 46. 

UH. SI. - 

I. 10. m. 

V». : Li. BR. 

οφος., I. 10. f. EE 
suus, T. 54. re ,. 11. 49, 57. 
$8, 68, 65, 67, 71, 73, 
88, 90, 110 , 113 , 116, 117. 
ᾳ βοςτάῴνης I. 6. i. 
Mopegog, 1, 06. m. ὃ 

I. 6, H. 15, 99. 
“ὸ). Ι, 14. m, 4]. τὰ feoda 
οἷα. 1. 14, i. ^ δαρκα, απὸ 
ig. Ll. 89, m, ' 
υφεῖν. II, 85. d 
νφυχάς, I et H.. in. ἃ Inscripf. 
αμματεύς, 5. 98, 39. 

y δὲ ἑχκαροῖῦ ὀιμισκήμακρρ. 
l.1— ἱκανοὲν i aHa tei. 
Ὁ... τ" 

ἣ. ΚΕ 25... P 
bxepec. T. 56. "Egger. se 
o lA. 20, ΄. uu 

II. 44, 45 , 50,. "m 
$e. ML 52,50, 97, 98, 
Ve. T. 16... Um n . 
w»óc. I. 66,. . 

I. 35, M8...- 

» τιαῖ L, 45. .: 20 oi 
ς. 1, 87. i à, M a. "T 
1.900 . E 
(T. 118. 

γῆς. I. δ]. 

τον, IL: 10Ά,. 109. e 
I, 4d H. 109, 104,109, 111. 
βέενος &pxoo: giecaniso pa- 
I. 14. f. ΝΣ 


416 


ἐχνεύμων. II. 88... 
ἔχνκος. τι. 45, tte un 
sid sanguis. H.. 57. m. 
AR lo 
Καθάχερ, I. B. à, 10. £, 11. f, 
14. i, m, f, 21, m, f,39. m. 
καθαρμός, dM. 4d. 0 uc 
καϑαρός. I. 50,57, à... 
κάϑετον (κατὰ). I. 6. m. 
καϑῆχον, I. 49, f, 
καϑιέναιςς I. 40, . 
xa9:pgotiodal qus, τ. 10. f. 
yeuovása,, esse: καθ εσκὰς,,»φΦα- 
, ens. I, M. m. ὁ. Νεῖλος ἦχε- 
pé». καϑέστηε, K. 21, m. οἶτε 
, λόχοι καϑεγχήπαρι. 1. 27, m. 
, φαϑέστηκενν.. X. 34... : 
καβό. I. 62, 66... - ..: 
καϑόλοι (99). LT ἃ... 
ua Gea A 00 0: 1.12. 
«αϑώίς, Y, kd. . f... .. ὦ 
καᾳίεσθαι.. Ἐξ, 62. ΝΞ 
καιρὸρᾳ dempse, T. 21, £; 11, 02, 
κακά (τὰ). lj3398 . 5. 
κακία. I. 57. $5 RH. 398. - 
xax. 11. 195. . 
καλός: τ ἔπ. MIS Uu. 1A. 
καλῶς. 11. 69. ᾿ 
κάμηλος, Ik. 100. ᾿ 
κάμοττειν. IE 10... ὌΝ 
κάνθαρος. I. 10, 12, AT. 4... 
κἂν, cum eubjangt, Lk 59. 
xax vóc. ἢ, 54, m, kl, 16. 
xápa foc: TE, 106. 
καρδία. 11. 4, ^ 
καρκῖνος. Ii. 108, 
καρποϑέσμιον. II: 78... . 


416 INDEX GRAECUS. 


κάστωρ. II. 65. 

κατὰ, cum genit. adversus, con- 
tra , 5: xa" αὗτοῦ. 1. 67. — 
Cum accusat, quod adtinet ad: 
κατὰ μόριον. Y. 46. κατὰ τὴν 

- ὅρασιν. II. 10]. — prope , én: 
κατὰ τὰ νότια τῆς MiOvonriag 
μέρη. I. 21. f. κατὰ κόσμον. I. 
84. — circa (de tempore) , x«9^ 
δκάστην ὥραν. I. 16. i. f. κατ᾽ 
δνέαυτον. II. 21. κατὰ τὸν τῆς 
ἀναβάσεως καιρόν. I. 21. f. xav 
ἐκεῖνον τὸν καιρόν. I. 67. f. xa- 
τὰ τὴν ἀρχήν. 11. 88. κατ᾽ àxet- 
γον τὸν χρόνον. LI. 99.-— cum: 
κατὰ vob». I. 54. f. — per: κατὰ 
τὴν κίνησιν. T. δά. m. — per, 
(de tempore) : κατὰ τὰς νύχτας. 


II. 25. — τὸ κατὰ φύσιν, con-- 


ditio naturalis, satura. 1. 14. 
m. καϑ᾽ αὑτὴν, ipsa per se. 
I. 21. m. χατὰ τὸ μᾶλλον d- 
κούενν, magis audire, audite 
. praestare, 1I. 68, — Omissum: 
ταύτην τὴν ἡμέραν. I. 10. m. 
καταβαίνειν. lI. 48. ᾿ 
καταϑδηλοῦν. 1. 60. 
καταδιώκευν. ll. 65. -καταδιώ- 
κεσϑαν ὑπὸ τινὸς. II. 50. 
καταδιωκετικός, TI. 90.. 
καταδϑυναστεύειν. T. 6, f. 
καταϑυμίως. II. I17. 
κατακαίειν: κατακαιόμενος τὰ --- 
σετερὰ, I. 64. m. 
κατακηλεῖσθαν ὑπὸ τινός..11. 91. 
κατακλίγεσϑαν.-. I. 38. f. 
κατάκλισις. 1. 38. f. 
καταλαμβάνειν. I. 25... 
καταλείπειν. II. 31. 


κπαταρμύειν. II. 108. 
καταναλίσκειγ. 11. 119: rie 
ρας eic τί. I. 11. m. 
κατασεένειν. II. 110. 
καταῤᾷῥεῖν. II. 57. m. 
κατασκεύασμα, apparatu.lEi 
κατασκευάξεον. I. 16. 1i 
κατάστασις.- I. 57. m. 
κατατίϑεσϑα» ἔν. 1. 54. i. - 5 
ordo. 
καταφέρεσθαι πλαγίως. Los 
καταφϑ έγγεεν, I. 29. 
κατέρχεσϑα:- II. 43. 
κατεσθέεον. 11. 113. 
κατευθύ. I. 6. m. 
reci recó a. 1.29. Cogit 
κατηγορία. 11. 61. 
κατορύσσενν. X. 10. m,1L8 
κατωφερής. 1. 69. 
κενοποιὸς, eestrem tolom.L d 
κέντρον. I. 62. 
κέρας. II. 18, 21. — seem, 
corn«a (lunae).. I. &. 
κηϑδείαι: o£. Θ'εραπεύοντε ὃ τό 
κηδείαις, i. e. οἱ ivregatt 
I. 39. f. 
x79 eievy. I. 35. — de iis qc 
pora animalium mortuorus 
rant. I. 39. m. 
κηλεῖσθαν. 11- δά, 
κινεῖσθαι. II. 87, 102. 
κίνημα (τὸ) τῆς ψυχῆς. L1 
κίνησις. 11. 87, 97, 100. τοῦ 
μου. I. 30. 
κλᾷν. IY. 99. "EN 
κλεῖθρα (và). 1. 19. 
xAgpovopez:00-eo bxó τινὸς, 
rede. habere aliquem IL 
κλίμα. I. 21. f. 


' .— INDEX GRAEGUS. 


t. II. 28. 

e. II. 107. 

» II. 114, 

79e. I. 19. 

egO-as ἐσὲὶ τινί, II. 112. 

εέα. IE. 91. 

evevy τινά. II. 59. 

σϑαέ tv». 11, 108. 

βᾷν. 1. 14. f, H.. 104. 

gos. 1. 14. i, f. 

αι. lI. 79. 

»». II. 88. 

, I. 8. f. 

ἡ. I. 8, 9, HT. 25, 40, 89, 97. 

ov. I. 38. 

ϑὴς γένεσις. I. 10. m. 

düc. I. 59. 

κράτωρ. I. 61. 

c,» f$nundus. I. 2. i, 10. i, 
8ά, θά. — ierra, orbis. 

M. f, 69, 60, 61, 63.- 

bec. I. ὅδ. 

«. II.. 101. 

v», (de cantu upupae). II. 

(de eymecephalo). I. 16. f. 

ἵν τινος, $mperare alice , 

eésse alicui. 1. 17, 59, 63, 
106. — superare aliquem. 
84. — τι, tenere, compre- 

dere aliquid. 11. 6, 7, 46. — 

» imperare alicui. Ul. 106. 

* v»yé. I. 38, f. 

: H. 85. 

. I. 50. 

δειλος. I. 67, 68,69, 70, 
24, 35, 80, 8l. 

α. II. 110. 

og (δ). I. 16. m. 

γον, H. 67. ἐν ἑαυτῷ. II. 90. 


417 


κρύφα. II. 90. 

κτῆνος (τὸ). I. 49. m.. 

κτῆσις. II, 31. . 

κτίζειν. II. 31. 

κτίσμα. Il. 119. 

xe». IL. 110. 

κυΐσκευν. II. 82. 

κυκλεύειγε ἡ σελήνη xvxdeies τὰ 
d'edexa ξώδεα, μια ambit duo- 
decim signa (Zodiaci). I. 10. i. 

κύκλος ἡλίου. II.. 14.. 

κυχλωηδὸς , rotundae, 11. 2. 

κύκνος. 11. 39. . 

κυλίειν δαυφόν. II. 31. 

κυνηγετεῖν. 11. 108. 

πυνηγός. I. 53. 

κυνοκέφαλος. I. 14, I5, 16; 


. πυοφορεῖν. I. 10. i, 11. m. xvoe 


φορεῖσθαν. Y. 10. i. 

xÜmvew: κειυφώς. 1. 69. . 

κυριεύειν ξωῆς xal ϑανάτου. 1. 
]. f. 

κύων. 11. 22, 101. 

κώνωψ. II. 47. 

4. 

Aayoós. I. 26. . 

λαλεῖν. I. 28. — Sons, edere. 
I. 55. 

λαλιά. 1..27. i. 

λαμβάνειν, 1. 40. f. ὀπήν. II. 57. 
m. — λαμβάνεσθαΐξ τινος. 1, 
70. — λαβὼν abundat: σεσόν- 
vac λαβὼν κατορύττεε, 11. 88. 

λέαννα. 11. 82. 

λέγενν (τὸ). 1. 27. 

λέγεσθαν. 11. 100. 

λείπειν. II, 84. — αἵ ἡμέραν λεί. 
πουσαν, dies relique. I. 11. m. 


95 


418 


λείχειν. II. 83. 

λεῖψις. II. 84. 

λεοντόμορφος. I. 21. i. 

λέων. Y. 17, 18, 19, 20,21, LL. 38, 
75, 76. — Sigeum Eeonés. ἃ. 
21. i. 

λίαν. II. 66. 

λίϑος. BL. 74, 

λεμιάς. iL. 98. 

Aiw. L 10. à. 

λογισμός. 1.38. . 

λόγος. L 22, 4L. 27. mwepl οὗ 
λόγος ἐστὲ πλεῖδαος φερόμαφος 
sap iywruw. L 38. — Re- 
$$o: ἄνευ λόμου z2vóc. 1. 16. ἢ, 
35. λόγος περὸ αἰνύς. d. 56. 
λόγας ὑγιής. II. in dníaod. 

λοιδοραῖσθαι. IL. 61. 

λοιμώδης. 1, BV. m. 

λύκος. IL. 22, 45, 73, 74. 

λύρα. 11. 146. 


M. 


MaiveoO-ov. Y. 67. 

μακρόϑεν. Y. 29. 

μανία. I. 39. m. 

μαρυκᾶσθϑαν (de pieae) , IL 109. 

μαστάς. BE. 3. ὁ 

μαχαίρα. II. 19. 

μάχεσθαν πρὸς τιφά, d. ὅθ. 

μαχὴν ποιεῖσθαι. Y. 6, d. 

μάχωμάς “τιφυ. Y. S7. 

wégucrov. 1. 47. 

μεσ, momen ,Aegyptiagum aer- 
pentis ore caudam itenendis, 
I. 59. 5 

μείωσιν Aa, βάχανν. Y. ἃ. €. 

μέλαν (vó). L 14. m;:38, —.4ra- 
uwentum eepiae. IT. 114. 


INDEX GRAECUS. 


μελετᾷ». Y. 39. i. 
μέλι. 1, 62. 
μέλλειν: τὸ μέλλοι. 11, Ἂ, καὶ 
μέλλοντα τελεῖσϑαι. Lia 
μάλδλχον Θηρεύεσθαι, li ἃ 
μέλος (τὸ). 1. 48. — μενοι, 
II. 39, δὅ. 
μένειν. IL. 108. ἐν «αὐτῷ, 
μερίξιων. ἃ, 227, 396. 
μέρος: τὸ ἡλέίαυ καὶ veldgk 
ρος τῆς συνόδου. 1. 14,κ- 
Pars corporis owocelili.ll 
— Pars, bells locwswbi psp 
ων. X. 11. m. — ᾿Εν φῇ 
μέρεν., $nter cibum. 1. X.l 
μέσον (uà) τῇς 724 (Que. L 10. L 
διὰ μέσου «xix , cope alia 
I. 49. m. 
ptv&, cumjgenmitixe, éo :1L l4 - 
eun: Al. 23, 86. — Om κα. 
sa&ivo , most: Y. 46, 1 δ), 1 
78, 107. — μεπὰ coi, qua 
infinitivo, praeterque qui: 
d. 1&. à. — μετὰ τὸ, wu 
, infinitivo, gsaando, éniera im. 
II. 59. 
μεταλαμ ϑάνεων «ινόρ. L lli 
m. — partécipem esta 
£e&. l. δῷ, m. 
μεταμελεῖσθιαει. II. 119. 
pevoopricsax, E. in Inscript. 
μετέχειν τωνός. I. 14. f, 
μετέωρος. IL. 15. má μετίη 
II. 98. 
μέχρι. ἃ. BÀ, 42. μέχρις mii 
"ec. l. 48, Bs. 
μὴ ἄρα, cum sukjunct, IL 98 
μηκέτι. IL,.214.. ᾿ς 
μηκίκειν «ἂν λόγον, X, 11. 1. 


17. 
ΠῚ 


INBEX CRAEKDS. 


- 


pfv. BÀ. 4 685 

mpvvev, BM δὲ. 

μηρός. 1, bb. mr, ME. 83 ,. 100 

γρητύρ' (de animal). E. 53,57... 

μήτρα. II. 42. 

μιαύγνειν. I. A4, 50. 

μόγνυσθαί τινι. Pl, 40,.111,.kEh 

pxgóv. & 36. 

pexoóc. II. 66. e 

μέξις. II. ὅθ... — | consorsotiw, 
commercium. 13. 111. 

μεσοῦν. PR. 80, 6. μισεῖσθαι. 1.4. 

μοῖρα. II. 29. — μοῦραν. I. 4. 

μοιερέίδεον. I. 35. 

μόνας. I. 11. f. - 

μονογενής. I. 10. 1. 

᾿μονοχέρως. I. 10$ f. 

μόνον. II. 59, 7À. . 

μόριον (r0), i. 4. v9: αὐϑοῦαν. T. 
16. i, 40. 

μορῤφοῦν. II. 83, 

μοῦσα, Musica. 1I. 29i 

μουσοκός. IP, 300 

κύειν: μόμνυκεο' νοὺς ὀφθιάλρους. 
X. 19. 

νυχᾶσθϑαν. E. 47. 7 

μύραννα. YI. 111. 

. μδρμνηξ. M 52, δά, θά, 

μὅς,. Ἐ, B0. 

μῦσος. E. 44.- 

μυστικός. II. ὅδ, 

μυστικῶς. 1. 35. 

μωρία. 1I. 85. 

|1N. 

Náoxm. MP. 104 

veétev» (de tempore I. 2x £ 

Νεῖλος. NMelAotr ἀνάβασις. Y. 21. i. 

φεκρός. HE. 44. 

ψεχροῦσϑαν. E. 14, m. 


419 


νέμεσϑαι: ἔπω δὰ καὺ πὸ £ Gon ài 
"Aou ἐνεμάήνϑιγ, Es bá. f. 

véoc :. “μέαν dep ,.agsa, quae ac- ' 
cesssó Mile, lomqsano $nonemem- 
id. 1. 21... b. 

veo00:4, 1, 55, 11. 2h, 46,. 49, 
ὅθ, 64. 

γεοσσός, 11, 31, &7.. f, 92. 

γεύευν: εἷς τὸ κάτω ποῖᾳ κέρασιν. 
I. 4. νενευκὼς eig uiv yin. K 
l4. i. νεύειν ἐπὶ τά, 11, a. 

γέφος. II. 98. 

νήπια (ràp, (de pullis nrieeit 
I. 11. m. 

γήχεσϑαι. IR... 110.. 

φικᾶσθαι. 11. 7].. 

γοῆμα. II. 117. 

vopitevy. I. I0. ££. — éndellégere, 
significare, L.81..—»opitedÓum, — 
haberi, I. 49, f. - sulese. 1. δά, i. 

γόσος. II. 8. . 

»νασωδῶῃ, I. 57. m 

νοῦ, wor Aegyptiaee, «ua ili 
4ncrementwum indigatur, L.31. i. 

γυνσυέρυς, Ik, Δ, 53, G4. 

γυκτικόραξ, ML. 25. . 

v8» (μέχριΆ 1. 8. f. μέχρι ποῦ 
γῦν. I. 14 i. 

γύξ.. Ii. 1. 

γωτιαῖοῳ ὀσεῦον. II. 9. 

5S. 
Bí. Β, 29, 55... 


᾿ξηρός, I. δά. m.. 


ξόανον. 1. 1& f. . 
: . Q.- 
"Odoic, 11, 53, 89 
ὅϑεκ. I. 17, 21. $ , 25., 65. 
οἰκεῖος, suus, H. 06. — fame- 
liarsis. 1I. 108. “" 


35* 


A20 


οἰκεῖν στόλον, YI. 49. 

οἰκονομία ἀστρική. 1, 18, σἶκο- 
σομία τοῦ κοσμοῦ. 1. 18. 

οἰκουμένη, orbis habitatus. I. 14, 
i, m. — terra, orbis terrarum. 
1. 21. f, ᾿ 

οἰνοβαρής. IL. 101. 

οἰκειοῦν, dedicare. 1. 86. 

οἶνος. II. 92. 

οἷον. II. 15. 

οἰωνίξεσθαν. I. 8, f. 

ὀκνεῖν. IL. 100. 

ὀλέγον (κατ᾽ 1. 16. m. 

ὅλοσχερής. 11. 31. 

ὅλως (μηδὲν). 1. 18. 

ὁμοιότης. I. 65. 

ὄμμα. II. 101. 

ὁμόνονα. IL. 1. 

ὅμοῦ τιθέναι. TI, 70. 

ὁμόφυλος, HI. 106. 

ὀνοκέφαλος. 1. 23. 

ὄνυξ, ungula (hippopotami). I. 56. 
— wnguis (accipitris). II. 99. 

ὀξέως. 11. 35. 

ὀξύς. IL. 87. — κατὰ τὴν ὅρασιν, 
visu. acer, IL. 101. 

divomet» εἷς τίς 1, 40. πρὸς τὰς 
ἡλίου ἀκτῖνας, I. 6, i. 

ὀξυωπέστερον ὁρᾷν. 1. ll. i. 

n , vulnus. TL. 57. m. 

ὄπισθεν. 11. 66. 

ὄπισϑια (τὰ). II. 48. τὰ ὀπίσ- 
ϑια μέρη. 1. 10. i. οἱ πόδες 
ὀπίσθιον. YI. 102. 

ὀπίσω. YI. 66. 

ὅπλον. 11. ὅ. 

ὅπως, cum subjunct. I. 53, 56. 

ὁρᾷν. 11. 63, 87. 

ὅρασις HI. 101. 


INDEX GRAECUS. 


ἀργῷν πρὸς σύλληψιν, we. 
desiderare οοποερίνοι, 11] 
à, 47. libidine ferri. 1T. 

ὀργή. τ. 14. i, f. — μιν 
sania. 11. 115. 

ὀργίλος. I. 14. f. 

ὄρδενον: κατ᾽ ὄρϑιυνον. LV. 

ὀρθός. IL. 48. γραμμὴ δ 
τι. 80. 

ὀρίγανον. 11. 84. 

δρμᾷν. τι. 114. 

ὅρμος ξωῆς εὔδιος. 1.88.1 

ὄρτυξ. II. 10. 

ὄρυξ. I. 49. 

ὄρχησις. II. δά. 

ἐσμή. 11. 90. 

ἀστάριον. 11. 88. 

ὀστέον. IE. 10, 38, 

ὀσφρραύνεσθα». 11. ϑά, 

ἐσφραντικός. YI. 84. 

ὄσφρησις. 1. 39. 

ὀσφύς. Π, 9. 

ὅταν, cum eubjunet. Lk 
IL. 57. i, 59. m, 77, IK 
108. f. 

ὁτὲ μὲν — δεὲ δέ. 1.» 
TI. 69. 

οὐαιὲ, vox Aegyptics φρὴν 
μακρόϑεν significans, I. 3. 

οὐδὲ γὰρ οὐδέ. I. 49. f. 

οὔκετι. I. 11. i. 

οὐ μή. τι. 72. 

οὐρά. I. 89, 70, 78, 12 

οὐρανία, Dea coeli, 1. 11. ui 

οὐράνιος ταῦρος. 1. 10. £ 

οὐρανός (ἡ). 1. 11. ὁ epe 
I. HI. f. 37, τι. 16. 

οὐρεῖν. I. 16. i, IL. 67. 

ὄφις. T. 1, 45, II, 33. 








422 


πέρϑιξ. II. 05, 

περοβάλλεσθαι. Hj. 73. 

megifielos (ἡ καρδία qvyf«). I. 
7. τὸς 

σεριγίνεσθαί. vog. M. 71. 

φεριδεῖν. II. 77, 78. 

φεριέχεσθαν. 11. 29. 

φοριοδεύειφ, sodeni. Ἰᾶ.. 99. 

σεεριπατεῖν, I. δ8.. 

σερυνόσπετενν: μανέα τιδρυέσεε δο 
αὐτῷ. 1. 89. m. saegeminmuew 
τινί. 11. 156, 

περιπλέκεσφθαί vvv». IL. 118... 

“εριστοεφά, L. δ7.. &, 15. 32., 48, 

wequtáposrv.. k, M. f. 

WegeziÓbven, E δά, wm. empo- 
πονα.. k li. 

περιτομή. I. 14. f... 

segapégecéus mcyieq. E. 6. m. 

σεετεννὰ (và), aves. I. 8, ἃ, δά. i, 
Li. ὅθ. 

σεήγνυσθαι. II. 83, 

σηχεῖς, (terrae mensura). E. 5 

Trad evo. IL. 54. 

σγίϑηκος. 11. 66, 67, 76. 

σέέννη. IE. 197, 108. 

σᾳιυινγοφύλαξ, 11. 208.. 

σεύπετειν, II. 88. 

σελαγίως περιφέρεσθαν. Ἰις. 6.. m. 

σελωνᾶσθαι:: πλασώμεφος. τοῖς. ταῦ 
βίου κακοῖς. I. 38. f. 

σιλάσσεννι I. 10.. i. 

σελεῖον (imi), vidi à. 

πλεκνάκηι. 11, 113. 

σλεονασμός. 1. Ἅ].. m, 

σληγή. ll. 74. 

σελῆϑος (τὸ Aovxàv).. I.. 02. 

σλημμυρεῖνα, (de aqua Mili) I. 
21. i, 35. 


INDEX GRABCUS. 


πλημμύρα. ἵ. 2E. f, 34. 

wiaqndte», II, 01. 

λησιασμός. Y. 8. m.. 

sádjcsee», II. 74, 

φενεὕμω I. 64. 

syose?». 1I. 119. 

πονεῖσθαι ua yt». T. 6. 1, 54 f; 
γένεσιν. Y. 10. m; δρόμον, ibid. 
f; ἐπιμέλειαν. I. 11. m; σχῆμα. 
I. 16; κραυγήν... E 49. iq: τὸν 
ἀγῶνα. I. δά. f;. γάμον K 56 
κίνησιν. I1, POU ros etoaasieio, 
γα τὴν dvágeoe, I..2]. & 

ποινή. 1I. 18. . 

σολέμου στόμα,. peupeea. Ri. 5. 

«τολιορνέαις ἘΞ. 28.. 

φολύγονος. I. 6. i, 48, 67... 

«ολύποιις,, H.. 1085, 306, 113. 

σξολυσπερμία. II. ἘΠῸ.. 

σεολύτεκνος, 1. ΘΌΣ 

σεολυχρόνιος, I. 6. b, 81, Hi21, 
57, i. 

“ορεύεσθαι.. Ἡ. 57. m. 

σορίξ εν : αἱ τροφαὶ. σεαρίξονξαν 
ὑπὸ τινός. I. 42, σεαρίξ eds 
ἑαυτῶ, I. 62. 

πονὰ μὲν — «ρουὲ: dà — sové δέ, 
I. 21. ἢ 

σφάτεμος. l1. 49,. f. 

σιραγματεία, opte, eoleme, IT. 
in. Introd. ᾿ 

Braepositio: omissa : τὴν. ἀνατολὴν 
ϑέων., censum orf) eolans. 
II. 15. 

σιράσσεωμ, 7t ode csv, Eh, .36-,, 17. 

σκρό.. 11. 92. 

“«φροαιρεῖσϑαν. B. 6. m, 14. f. 

σρόβατα. 11, 79.. 

προβοσκίς. Hi. 84. 


/ 


ἢ 
͵ 


INDEX €RABGUS, 


σιρόγνωαις. TE. 92. 

προέρχεσϑαν. MI, θά. 

σρόϑυμος. 1, ὅθ. 

σεροξεσϑῶν. IL. 114, 

σροκεῖσϑαι: πρὸς τὴν προκδιμέ- 
γὴν χρδίακ. 1, 16, ἴ, καϑὸ καὶ 
φρόπειπαν. X. 66. . 

σρονοεῖσϑαί τινος. 11. 88. é&v- 
τοῦ. 11.108; «φρονοεῖσθαν ὑπὸ 
τενός, ibid. . 

πρόνοια 4vob. T. 18. 

stock reir, TI. 52 

“ρὸς, oum dat. aped: φερὸς αὐτῇ 
II. 51. f. — cumuccusat. 005- 
ira, adversus: «ἀκτιϑικέαν ἔχον 
πρὸς τὴν ϑιδύν. EK. 40. am. — 


aBaN.: ισυψουσέᾳ c(Qüc yvyaexag.. 


i.92; :20006$ 0.0 Q9 πρὸς τὸν μη- 
“πάρα γόμον. 1. 56. — isecun- 
dw , οοποφιιξοηέον : upeeta- 
fé Adeov mobs τί. . 27. — quod 
' ad, per: πρὸς γάμον μίσγερϑ αἱ 
vum. I. ὅδ, i; πρὸς σύλλγψιν 
ὀργᾷν. 1. 11. ἢ: —— πρὸς ; oum 
. Ὡσουό,.» pro geni, : πρὸς πόκφα 
γένεσις , pro τέκνων γέκεσις. I. 
82. -— πρὸς σὸν, cum 4nfinit. 
«t. I. 49. Y. 
προςγράφευν. Y. BÀ. . 
σραφλαμβώνεον. 1l. 102. a 
προςπερυπονεῖν, 1, 40. . A 
γεροςπίπαεν, aggredi. 11. 8A. --- 
occurrere, IL. ; 109. 
σροςρίπτευν vi. Evyw. 11, 76. 
σεροςτάσσθαν. (1. 13, 
σροςτεϑέγαν. 1. ὅς 40. 
σεροςφϑάγειν vv9l, 11. ὅϊ, 


vrpoggpatoGy (de besilinea). 1. 1. ὦ : 


πρραίμηαις. 1. 05. 


423 


προφομά. 11. 19. 


'φπροφήτης. I. 39. » 


πρώην (ὃ, ἡ)). M. 7V.. 

σερωΐ (κατὰ). 1. 10. f. 
πρωτεϊα(τὰ) φέρειφ. V. 27, 1. 406. 
seococ. IT. 43.. ' 
σταῖσμα. XI. 56. 

πααρβός. l. 39. . 

πτερόν. 11. 62, θά, 8], 108, 
σέτεροφυεῖν. 1. 55, II. 57, m. 
σεερύγωμα. II. 108. 

σέτέρυξ. 11. 15. 

σετῆνα (τὰ). A. δᾶ. 

σιτοεῖσϑαι. 11, 74. 

πτώματα (và) , cadavera. 1. L1. i. 


πῦρ. I. 43, 11. 16,, 88. 


συργίτης. II. 115. 

mvgévvevy. Yl. 76. vrupézaee» ἐκ 
τινός, IL 38, AL. 

πυροῦσϑαν (dé curde), L 22. 

συρώϑδεις κόραν. I. ἃ. 

HB. 

ἱΡῬάβδος. 11. 74. 

ῥάμφος. ἅϊ. (96. 

ῥάχις. II. ὅδ. 

Repetitio pfünamipis ὁ ὦ σ᾿ ς 9 
τούτους δὲ τρειρομέναυς ἐν 
τοῖς ἱεροῖς, καὶ Kril A enc &uy- 
yávovvac , odmixQUtrep mà. Aor- 
πὰ (0-— wmslevst, oUre «i 
τούτους. 1. l4.mn. 

ῥῆγμα. 11. 57. m, 

ῥῆσσειν ἑαυσὸν iri τὴν ἀμ Li. 
57.i. . . 

élzrcs v, ΠῚ, 65., 112.. 

ῥώϑων. II. 68. 

2... 

Zeiauéxógu. LI. 62. 


σὰρξ, caro» (pinnae). IL. 108. 


424 


0 à, vox Aegyptiaon sridela» 
significans, I. 38. i. 

ceflác ev». 1. ὅδ. 

σελήνη. I. 1. i. GreorQappévq. εἷς 
τὸ κάτω. 1. 4, | 

σημεῖον. I. 19,49. i, 50. — Signum 
MeroglypMcum, E, 20, 70. 

σημειοῦν. I. 28. — σημειοῦσθαι. 
I. 11. m, 38. f. τὸ κατὰ τί. 1, 
9. m. 

. egnia. II. 114. 

σιάνευν, pactum facere. H. 78. 

— eid poc, fistule ferrea. Y. 16. f, — 
ferrum. 11. 74. . 

σκάρος. II. 109. 

σκεῦος. E. 38. 

σκῆπτρον. 1. ὅδ. 

σκιάξενν. I. 70. 

σκληρός (de plantis). I. 37. 

σκορπίος. II. 35, 

σκότος. I. 70. 

σκύμνος. II. 38. 

'σκώληξ. II. 47, 74. 

σπέρμα. Y. 48, II. 2, 9. 

σπερμαΐνειν. 11. 115. 

σπερμοβολεῖν. I. 46. 

σπλήν. 1. 39. 

σπληνικός, 1, 39, f. 

σταϑηρός. II. 78. 

στάσις, conturbatio. 11, 9. 

σταφυλή. II. 93. 

στεῖρος. lI. 42.- 

στοιχεῖον. 1. 1. i, 43. 

στολὴ βασιλική. Y. 40, 

στόμα, os. I. 45, 59, IL. 4, 59. 
80, 93, 110. 

στόμαχος. 11. 6. 

στρέφεσθαν exl τὰ δεξιὰ — ἐπὶ 
τὰ ἀριστερά. ἘΠ, 71. 


INDEX GRAECUS. 










στρογγυλοειϑής. Y. 10. f, 
στρογγύλος. I. 17. 
στρουθίον. II. 115. 
στρουϑοκάμηλος. 11. 108. 
σερουϑός. II. 51. 
ovyyévesa, I. l4. m, f. 
OvyyvvecO as, YI. ὅθ. κατὲρβν» 
IE. 40. 
σύγγραμμα,, liber. I. 2. 
συγχωρεῖν. II. 90. . 
συξεύγνυσθα». 11, 107, 
σύλληψις. I. 11..1. τὰν 48, H1 
συλλαμ βάνενν. X. 53. sex io 
τόν, IL. 104. 
συμβαύνενν. X. 2]. f. 
ovp βολνκῶς.- I. 19. 
σύμβολον (τὸ) : διὰ τὸ 
I. 10. m. τὸ σύμβολόν ne κα 
" «lj. I. 17. —. Signum, wh 
eytaolum. I. 34. 
συμμεταβάλλειν. X. 10, m er 
«i. I. 27. 
συμμίγνυσθαι. 11. 32,0. ἢ. 
συμμύευνν. I. 47. 
συμπάθειαν κτᾶσθα; πρὸ σὰ 
I. 14. i. 
συμπαθεῖν σερὸς ci. 1. 1.1. 
συμφέροντα (và). II. 84. 
συμφορά. II. 72. 
συνάγειν: ztóD ec συνηγμένοι. lli 
συναντᾶν. I. 8. f. 
συνεπλείσειυν τινί. 1. 25. 
συνέχεια. II. 116. 
συνεχής. I. 21. f. 
συνεχῶς. I. 39. i. I. 51. 
συννέναν. 1. 47. 
συνιστάναι. I. 12, 13, 35. 
συνευρίσκεσθ αἱ τινι. 11. 10$. 
σύγϑεοις (ἡ) τοῦ ὀνόματος, 1,7. 


INDEX GRAECUS. 


συνοδεύουσα (ἡ σελήνη) τῷ ἡλίῳ. 
I. 14. i. . 

συνόδος, conjunctio (Lunae et So- 
lis). I. 10. m. — Coitus, con- 
gressus (animalium). I. -47. 

συνουσία. 1. 33. 

συνοχὴς, continuus (in agendo). 
II, 116. 

σύριγξ. II. 117. 

σύρισμα. 11. 91. 

᾿συστρέφειν. II. 88. 

σφαῖρα, pila (scarabaei). I. 10. m. 

σφαιροειδὲς σχῆμα. I. 10. i. 

ισφήξ. 11. 24, 44.- 

σφραγέξευν. 11. 27.- 


σχῆμα. 1.15, 66. ποιεῖσϑαν σχῇ». 


pu diro σχηματίξεσθαι. I. 15. 
ὀχηματίξεσθαν. 1. 59; (de luna). 
I. 4. — τοὺς ὀνύχας ἐσχημα- 
τίσθαι ἐν xà ἄνο. Y. 6. f. 
σχοινίον (juncus scriptoriws). 1. 
I4. m, 38. 
oot ev. 11. 104. 
Z6 9.56. I. 3. i. 
σωφρονίξεσθαν. 1I. 75 , 77. 
σωφροσύνη. I. 46, II. 7, 78. 
069po». I. 46. 


T. 


Ταμιεύεσθαι. Y. 11. i. 

τάξις. 11. 117. 

τασπεέγωσις. 1. 6. i. 

τάσσενν. I. 21. m, II. 117. τάσ- 
σεσϑαν ἀντὶ τινός. I. 7. i. 

ταυροειϑής. I. 10. 

ταῦρος. I. 46, II. 43, 77, 78. 

ταφή. II, 88. ᾿ 

τέχνα. II. 60, 66. de animalibus. 
I. 53. de pullse vulturis. I. 11. m. 


426 


τελεῖν. 1. 85. τελεῖσθαι.1. 3. m, 

τέλειος. Y. 39. i, II. 89. 

τἐλενοῦσθαι. II. 88. — fieri: co-- 
λέμου μέλλοντος, τελειοῦσθαι. 
I. 11. 

τελείως. L 27. 

τελείωσις : σξαντοκράτορα σημαί- 
γουσν ἐκ τῆς τοῦ ξώου τελειώ- 
σεως. I. 64. 

τελεστής.11, 55. 

τελευτᾶν. I. 89. f, 57. i, f. 

τέμνειν, 11, 14. 

Temporum mutatio:  fuf.. pro 
praes. aut Gor. εἶϑ᾽ — óyo- 
μασϑήσεται. 1. .34. f. — ὁ 
λόγος ἀποδοϑήσεταί σοι. 1. 85. 
perfect. pro praes.: ἀποκέ- 
χρηνταν, abuti solent. 1I. 95. 
xeyZvev, hiat. YI. 108. 

τέταρτον ἀρούρας. I. 6. ἡμέρας. 
ibid. 

τετραετηρίς, I. 6. 

τέττιξ. XI. .55. 

τηνικαῦτα (vo). I. 6. f, 46. 

τιϑέναν τι eic ví. II. 490, 64. 

τύπτειν, II. 48, 83. ὠά. 11, 99. 
τίκτεσϑαι. II. 60, 107. 

τίλλειν. 1. ὅδ. . 

τόπος. II. 84. 

τὸ μὲν -- -.τὸ δὲ ἄλλο. II. 70. 

τοξεύευν. II. 12. - 

τόξον. 11. 5. 

τούτεστιν. Y. 10. m. - 
τράγος. 1. 48. 

τρέπεσθαι ἐπὶ τὸ «αἸέευνόν. (de 
avibus). I. 6. m. . 

τρέφειν. 1I. 97, 99. 

τρέχειν πρὸς τυνά, TI, ὅς 

τριετής, T. 88. : 

96 


428 


τροχὴ yevnegov). 1I. 3. 

τροφή. I. 80, II. 1085, 110, 113. 

τρυγών. II. δά, — pastinaca. 
11. 112. 

τρώγειν. II. 76, 79, 80. 

τυγχάνειν ἐπιμέλειας. I, 14. m. 

τυφλός. 11, 41, 63. 

ευφλοὔύσϑα; 11. 4l. 


T. 


ὝΤαινα. II. 69, 70, 71, 72. 

ὑγιαίνειν. II. 46, 76. 

ὑγιής. 1. 46. — idoneus. Ll. in 
Introd. 

ὑγιῶς (οὐχ). I. 16. m.* 

ὑϑραγωγός. I. 49. f. 

ὕϑωρ. 1. 43, 11. 114. 

υἱός. I. ὅδ, 11. 26. 

ὑλακτεῖν. 1. 39. ἃ, 

ὑπακούειν: ὑπακούει πρὸς πᾶσαν 
μέξυν τῷ ἄνδρι. 1. 18. 1, 

ὑπάρχειν: ταῦτα καὶ τῷ φοίνγιην 

᾿ ὑπάρχειν ὀφείλει. Y. 86. 

ὑπεκτείνεσθαν. Y. 10. m. 

ὑπὲρ, pro: Ey μὲν ὑπὲρ τῆς .AiU- 
γυπτίας γῆς τάξαντες. 1. 21. m. 

ὑπερβάλλεινς Y. 46. 

ὑπεροχή. Y. 6. i. 

ὑπηνγέμιος. I. 11. i. 

ὑπηρετεῖσϑαν. I. 67. f. 

ὑπιιάξειν ἑαυτὸν ἐν τῷ ἀέρι. 
I. 6. f. | 

ὑπὸ, per, ob: ὑπὸ τῶν ὄμβρων. 
I. 21. f. ὑπὸ λιμοῦ, II. 96. — 
cum accusat. sub , subter: ὑφ᾽ 
ἥν. 1.10. i. ὑπὸ τὸν ϑρόνον. 1.17. 

ὑποβάλλειν. Y. δά. m. 

ὑποκάτω. I, 27. 

ὑποτάσσειν. II. in Introd. 


INDEX GRAECUS. 


ὑὕποτεϑ ένα; «ε ὑπὸ τί, L V. 
ὕστερον. II. 77, 83, 102, 1131, 
ὕφαιμος. I. 27. 

ὑψηλός. I. δά. i, HI. 06. 
ὑψηλῶς. II. 98. 

ὕψος. I. 6. i. 


. ὑφῶμα.- I. 10. f. 


d. 


Φάγειν. II. 76 , 79. 

φάρυγξ. II. 4. 

eásca, LI. 46. 

φέρειν τινὰ eic; ἀπώλειαν, 11 
εἷς φόβον. I. 20, — φέρον κ 
πρωτεῖα. Y. 27, IL 1 - 
φέρεσθϑα»., venire. IL 9. 

φεύγειν. II. 85, 86, 87. 

φϑάνειν. 1. 35, 3 

φϑέγγεσθαε. 1I. ὅδ. 

φϑόγγος. II. 117. 

φϑορικός. 11. 79. 

φιλεῖν, 11. 66. 

φιλοκτίστης. II. 119. 

φιλότεκνος. I. 53. 

φιλοπάτωρ. ll. 68. 

φλύαρος. IT. 86. 

φοβεῖσθαι. II. 74, 75. 

φοβερός. 1l. 20. 

φοῖνιξ. I. 3. f. — Phoenis (ai) 
I. 34, 35, II. 57. 

φονεύειν. IT. 61, 66. 

φονεύς, II. 24. 

φόνος. lI. 112. 

φρόνησις. II. 117. 

φυλακτηριάξ εον ἑαυτόν. T. 2l 

φυλάκτήριον, cwstodia. I. 21 

gvÀct. I. 60. 

φυλάττειν. I.-41, II. 1106. δε» 
τὸν ἀπὸ τιτός. I1. 94, 


INDEX GRAECUS. 


φύλλον. II. 27. 

φύσημα. II. 61. 

φύσις, eulva. I. 11. i, 14. 1, 46, 
47. — Natura. 1. 49. f, 70, 
11. 37. «à φύσιν ἔχοντα ἅπα- 
λύνεσθαι. 1. 37. κατὰ φύσιν, 
II. 40. φύσει. I. 14. f, ἐκ τῆς 
idéac φύσεως. 1. 87, — Na- 
fura, status corporis. I. 46. 

φωλεός. IH. 31. 

φωνὴ «Αἰγυπτία. Y. in Inscript. — 
φωνὴ ἀέρος. 1. 20. φωνὴ, grun- 
wífus (porci). II. 86, 


X. 


Xoiveyv: ueyfvev. II. 108. 

χαρίξεσθαί τινι, Y. 39. i. 

χάριν ἀποδιδόναν τινί. I. 65. 

χειράξειν, tempestatem emitlere, 
XI. 98. 

χειμερινός, 11, 8. 

χειμών. 1. 02. 

x ete. TI. 119. 

χελιϑών. 11. 31. 

χηλή. ΤΙ. 108. 

χηναλώπηξ. 1, 53. 

χήρα (γυνὴ). XI. 32. 

χηρεύειν. I. 8. f, 11. 32, 95. 

χοῖρος. HE. 87. 86. 

χολέϑρα. 1. 21. i. 

χολῇ, L. 07. f. χολὴν ἔχειν. 11, 48. 
ϑέχεσϑαι. ibid. 

.χορηγεῖν. 1. 65. 

χρᾶσθαν. 1I. 111. 

χρεία : ἀμφοτέρων γὰρ χρεία. I. 
16. m. 


᾿χρῆσϑαί vv» «ρὸς vi. I. 6. m. 


427 


χρήσιμος. II. 105, πρὸς ci. I. 
11. i. 

χρησμός. 11. 46. 

χρηστός. I. 62. 

χρόνος. 11. 1. πολὺν χρόνον, I. 
84, 11, 102. 

χρυσοῦν πονεῖν, X. 1, i. 

χωρεῖν. Y, 6. m. στρὸς τί, ibid. — 
δρόσος χωρεῖ. Y. 37. 

χωρίξεσθαί τινος, TI. 08. 

xveic. I, 24. 


Jr, 
ζυχή. I. 7, IX. 1. 


5). 


"Πόν. YI. 99. ὠὰ ἀρσενικὰ, ϑ8η- 

᾿λυκά, I. 8, f. | 

ὥρα. I. 42, 66, 115, II, 20. 

“ρος. I. 17. 

ὧὡρολόγιον, I. 16. m. 

ὡροσκόπος;» sacerdos qui Astrolo- 
giae in primis studet. I; 42, 49, 

e. II. 68, 


. ὡς, quippe. 1. 27, — abundat: 


δύο xopév«c ξζωγραφοῦσιν, ὡς 
ἄνδρα καὶ γυναῖκα, 1, 8. m. 
ὡς παραπεποδισμένον. Y. 28. 
ὡς ἐπὶ τὸ πλεΐστογ, plurimum. 
1. 39. f. — ὡς cum infin. ita 
«f: I. 25. f, 11.38, 91. ὡς 
εἰπεῖν, I. 15. 
ὡςπερεί, I. 49. i. 


' ὥςτε, cwm infn. iia «lt. TI. 


90 , 114. 
ὠτίον. [. 47. . 
ὠτίς. II. 50. 





86" 


INDEX RERUM. 


——.,—— 


ΠῚ d. 

Accipiler, quid significet in sacra 

scriptura Aegyptiorum. I. 6, 7. - 
Acospiter volans, quid significet. 
II.15. - espandens alas in aere. 
ibid. — praegnans. 1I. 99. — 
fria ova pariens, duo frangit, 
unum tantum curat. II. 99. — 
incubans ungues amittit. ibid, — 
animal foecundum est et long- 
aevum, I. 6. — simulacrum 
Solis, ibid. eique sacer. I. 8. 
— Solem intentis oculis ad- 
spicit. I. 6. — recta via in 
sublimia volat, et ad humilia ver- 
titur. ibid. — omnibus avibus 
praestat. ib, — sanguinem bibit. 
ib. — omnes volucres vincit. ib. 
—. ftricenarium numerum in coi- 
iu implet veluti Sol. 1, 8. — 
foemina in coitu, magis quam 
reliqua animalia , mari obedit. 
I. 8. i. — accipitres duo , quid 
significent. I. 8. 

acerra flagrans, quid significet. 
I. 22. 

acscs bells ; quomodo significetur, 
II. 5. 

adiantum herba, 11. 93. 

adulatione deceptus. 11. 91. 

aedsficandé cupidus. 1I. 119. 

Aegyptus, quomodo significetur. 
I. 22. — aquam er se ipsa gignit. 
I. 21. f. — media est regio or- 
bis. ibid, — calore continuo om- 










nia procreat quae in ea 
I. 22. - 
aegwénoctsia duo, quomodk iq 
fiesitur. L. 16. 
aer , quomodo significetur, LÀ 
aétites lapis. 11. 49. 
aevute, quomodo siguificetu,ll 
alimenta prima, quomodo ip 
ficentur. I. 30. 
ÁAmbres, liber sacer Aegyptem 
ex quo de aegrotis judi 
sacerdotes. 1. 32. 
amens, quomodo significetur, LU 
amor, quomodo significetur, [LX 
amuletum , quomodo signifi. 
I. 24, “ i 
angwilla , quid significet LJ 
— ἃ reliquis piscibu vut 
degit. ibid. 
anemones flores , quid dpi 
I1. 8... 
angwis, vid. serpens. 
animus, quomodo significete.l 
7.— hominss masculi, quami 
significetur. 1I. 1. — ἀν 
sime híc commorans, quom 
signilicetur. I. 34. — nutrit 
sanguine. I. 7. f. — altersea 
ab Aegyptiis vocatus. l. 27. 


annus, quomodo significetur. 


3. 11. m. — Solis 365; dieru 
| 1. 5. — Aegyptiacus, 4 annor 
vulgarium, I1. 89. — decis 
sextus viris initium est conse 


INDEX RERUM. 


tudinis mulierum et prolis pro- 
creationis. I. 32. 
entíqua orígo , quomodo significe- 
tur. 1. 30... 
Mtiiqetpe ἐ quomodo eignii- 
, 11. 27. 
apertio quamods significetur.1.26. 
apis, quid significet. I. 62. — apes 


. regi suo maxime obedientes. ibid, ἡ 


equa οὐ ignis, quid significent. 
I 434... -. 

aquilo, quid ágnificet, II. 66. — 
aquila lapidem gestans, quid 


. signifie. 11,49. — cum vostro. 


éncureato , quid significet. II, 

. 96. -— lapidem nido imponit ut 
tuto habitet. II. 49, — nidum 

* facit in: locis desertis. ὅθ. — al- 
tius volat. quam reliquae volu- 
cres. ibid. 

aquilae pullus. II. 2.. 

armalus homo.et jaculans. II. 12. 

Áruree :(quarta pars), quid signi- 
ficet. I. 5. 

esira, contrario atque coelum mo- 
tu eircumacta. I. 10. ὁ. 

Astrocgon. I. ἃ. 

atramentum, cribrum et juncus, 
quid significent. I. 38. 

airamentum sepiae. II. 114. 

auditus , quomodo significetur, I. 
' 47. — aeutior, quomodo signi- 
fleetur.. II. 68. 

eversio, quomodo significetur. π. 
22. 

aerís picta, quid significet. II. 23. 


B. 
Bois, voces Aegyptiacae. 
Basttk, ! Ι, 7. 


429 


basiliscus, quid significet, I. 1, 
lI. 61. — Deorum capitibus im- 
positus. I, 1. — efflatu suo om- 

. nia occidit. ibid. et II. 61. 

belli acíes, quomodo significetur. 
11, .5. 

bos , tantum per tres horas subat. 
I 47." ) 

0C. 


Caedem (ob) punitus, quemque 
poenituit fact$ , quomodo sig- 
nificetur. II. 112. 

calamitates intrepide  iransgre- 
diens , quomodo significetur, 
II. 72. 

camel» , quid significef. I. 100, - 

..solus inter reliqua animalia fe- 
mora flectit. ibid. 

cancer. et. pinna, quid eignifi- 

. cent. II. 108. 


-9anés , quid significet, I. 39, 40. - 


- aeersus, quid significet, II. 22. - 
intentis oculis adspicit Deorum 
simulacra. I. 39, 40. — prae 
caeteris animalibus splenem ha- 
bet leviorem. .I, 39. — rabies - 
oritur ex splene. ib. — canem 
mortuum qui curant, splenetici 

. fiunt. ibid. | 

capita duo, quid tignifioent I. 
24. 


capite (sine) ohambulans, quid. . 


significet. I. ὅδ, 

capra , quid significet. II. 68, — 
per nares atque per aures respi- 
rat. ibid. 

carabus et polypus, quid signi- 
ficent, II. 106. 

castor , quid sigeificet. 1I. 65. — 


A30 


ubi a wenatoribus petitur, ies- 
*es sues projicit. ibid, 

easens sibé ab incidiós énóméco- 
re^ , quomodo significetur. II, 
94. 

cereus , quid significet. II. 21. —— 
eum fibicins, quid significet. 
11. 91. — et vipera, duid signi- 
ficent. 11. 87. — quotannis cor- 
mua producit, II. 21. capitur 
audito sonitu tibise. II, 91, visa 
vipera fugit. II. B7. 

chenelopes , quid significet. 1. 88. 

. —— prelis amentiseimum est ani- 
mal, ibid. 


cibum evomone st rursus sine e». 


«€ emhetuw' edene, quomedo 
significetur, Ii. 110. 
vicase , quid sigsificet, II. 55..— 


per spinam sonitum edit. ibid. . 


v$conia , quid eignificet, LI. 58. ... 
enimel pratissumum erga paren- 
tes. ibid, ᾿ 

coecus homo, quomodo siguifi- 
cetur. II. 63. 

. coelum , quemodo significetur, I. 
11. i. et f, — foeminino nomi- 
ne Aegyptii vocabant. I. 11. f. - 
f*ndens rorem , quid significet. 
I. 37. — et lerra aquae copiam 
emittens, quid significent. I. 21. 

cognilo, «quomodo significetur, 
I. 52. 

coitus, quomodo significetur. I. 33. 

columbó , quid significet. I. $7, 
II. 48. — n$gra , quid significet. 
H. 32. — mae adultus patrem 
abigit et cum matre coit. I. $7. 
— animal purum. ibid, — uni- 


INDEX RERUM. 






habet in parte posteriori. 1 & 
-- foemina ,. mare mortes, m 
altero non miscetur. Il. 8 


qua animalia prolem nap 
oroat, sed apud raltune 
tum. E. à1. i. . 
concordés , quomode signis 
JL. 11. 
concubitus , quomede 
I. 83. 
confugiense Od pairenem m. 
meque ab eo adjuius, quai 
significetur. II. 51. 
constans (on) sibi , qumbi 
..nificetur. RE. 09. 
continentia — hominis, qub 
significetur. 11. 7. 
continuo ἐπ molw οἱ anm Ὁ 
tentiene degens, αοτοοὶν ἐμ 
ficetur, II. 97. 
continuus iw» agendo, qua) 
' significetur. IE. 116. 
coniurbatio ominis, qum 
significetur, II. 9. 
conysam edemiia animals, € 
significent. II. 79. — cm 
quae vescuntur animae, ! 
pereunt. ibid. 
cor, quomodo significetur. L.X 
supra acerram , quid signe 
I. 22. — hominis faucibu 
pensum, quid significet. i. 4. 


INDEX RERUM. 


cor, animi septum. I. 7. — 
praecipua corporis pare. I. 21. m. 

cornméces duae , quid significent. 
Y. 8. f, 9, II. 40. — cornicis 
»ωϊέ, quid significent, II. 97. — 
corniz moriua, quid significet. 
II. 89. — cornix duo ova pa- 
rit, quorum alterum marem, al- 
terum foeminam continet. I. 8. 
f, — cornici uni ocourrere mali 
ominis erat. ibid, — cornix vo- 
lans nutrit pullos. II. 97. — vi- 
vit annos 400. 1I. 89, — cornices 
οοδυπέ veluti homines. II. 40. 

cornu bovis masculi , quid signi- 
ficet.' II. 17. bovis foeminae, 
quid significet, II. 18. 

eorous eooturnus, quid significet. 
A. 25. 

coturmécis 0s, quid significet, 
II. 10. ͵ 

erepusculem , quomodo significe- 
tur. II. 1. 

eribrum, airamenium et juncus , 
quid significent. I. 38. 

crocodélus, quid significet, I. 67. 
— prenes specians , quid sig- 
nificet, I. 69. — crocodilus ore 
aperte, quid significet. II. 80. — 
erocodilus cum  ibidis ala $n 
eapite, quid significet. II. 81. — 
erecodilé cauda, quid significet, 
1, 70. — ocwlí, quid signifi- 
cent. I. 68. — crocodili san- 
guis nosius, quomodo signifi- 
cetur, II. 24. — crocodilus et 
scorpius , quid significent. II. 
38. — crocodilus , animal foe- 
eundum et furiosum , praedam 


431 


non adsecutus in se ipse furit. 
I. 67. — ad partum facilis est. 
69. — cauda sua animalia re- 
liqua infirma reddit. 70. — ibi- 
dis ala tactus inmotus redditur. 
II. 81. 

€ucupha., quid significet. I. 55. 

culicum multitudo,quomodosigni- - 
ficetur. II. 47. — culices nas- 
cuntur e vermibus. ibid. 

custos domus, quid significet. I.41. 

cygnus , quid significet. IT. 39. — 
de cantu cygni. ibid. 

cynocephalus , quid significet. I, 
14. — cynocephalus stans, ma- 
nibus ad coelum sublatis, quid 
significet. I. 165. — cynocepha- 
lus sedens, quid significet. I.. 
16. — cynocephalus cvwre- 
Θείαν quamdam habet , ad lunae 
et solis conjunctionem. I. 14. 
i. — 72 diebus moritur, quo- 
vis die parte aliqua corporis 
pereunte. I. 14. m. — cynoce- 
phalorum genus in Aegypto 
literas cognoscens. I. 14. m, — 
oynocephalus sacer deo 7'Àoth, 
sive Mercurio. ibid. f. — pisces 
non edit. ibid. — nascitur cir- 
cumcisus. ibid. — animal est 
iracundum. ibid. — natat sine 
eo ut sordibus inquinetur.ibid, — 
manus ad coelum tollit, quando 
luna exoritur. I. 15. — duobus 
aequinoctiis anni duodecies die, 
et duodecies noctu , quavis hora 
mingit, et sonitum edit. I. 16. 
— ejus effigies sculpta in ho- 
rologiis Aegyptiorum. ibid. 


432 


D. 

Deus , quomodo significetur. I. 6, 
ll. 1. — dews per mundum 
commeans , quomodo significe- 
tur. I. 18. 

dews, i. e. Sol. I. 5, 10. ᾧ, 8ὅ. — 
dea, i. e. Lwna. I. 3. i, 10. f, 
15, 49. i, m. . 

dei ἀρσενοθήλεις. I. 14.. 

desiram jungentes homines, quid 
significent. II. 11. 

digitus, quid significet. II. 6. 18, 

déimensio , quomodo significetur. 
II, 13. 

docirina , quomodo signiflcetur. 
I. 37. 

domum ^on egrediens, quomodo 
significetur. II. 64. 

dorsi spina, quid significet. IT. 9. 

drachmae duas, quomodo signifi- 
centur, I. 11. i, f. 

KE.. 

Elephas et aries, quid significent. 
11. 85. — et porsus, quid signi- 
ficent. II. 86. — elephas de- 
fodiens dentes suos , quid sig- 
nificet. II. 88. — elephas, viso 
ariete fugit. II. 85. — audito 
grinnitu porci fugit. ibid. 86. 

equa lupum calcans, quid signi- 
ficet. II. 45. — equa si lupum 
calcaverit abortum facit. II. 45. 

equus et otis, quid significent. 
II. 50. 

equi cadaver,quid significet. IT. 44. 

eth, vox Aegyptiaca cor signifi- 
cans. [. 7. 

ezcandescentia , quomodo signi- 
ficetur. I. 17. 


INDEX RERUM. 


F. 

Fatwm , quomodo significetur, I. 
18, II. 29. 

febrem qui contrazerit es. 5ili 
radiis, atque es eo mortuum 
sit, quomodo significetur, II. 
4l. 

febricilans ei se ipse curans, qe- 
modo significetur. IT. 76. 

felium oculi extenduntar vel n 
nores fiunt secundum Solis cu 
sum. I. 10. m. 

feri quod now potsst , quom 
significetur. I. 58. 

Δῆμο, qüomodo significetur. Y. 
53 , II. 26. 

finis , quomodo significetur. I. 88. 

fistula , quid significet. II. 117. — 
vim habet memoriam augendi. ib. 

foecundus , quomodo significetur. 
I. 67, II. 115. 

folia et sermones, quid signil- 
cent. II. 27. E 

formica , quid significet. I. 5.— 
et penna [cespertilionis, qui 
significent. II. 64. — formi- 
carum discessus,quomodo sigti- 

II. 34. — formicae 
abiguntur origano. II. 34. 

fullo, quomodo eignificetur. I. 65. 

fumus in coelum adsendens, quid 
significet. II. 16. ' 

funerator , quomodo significetur. 
I. 39. : 

furens, quomodo significetur. I.67. 

futurum opus, quomodo siguifice- 
tur, II. 23. 

futuri cognitio , quomodo sigri- 
ficetur. I. 11. i. ' 


ficetur. 


INDEX RERUM, E 


C. . 


animus, quomodo signi- 
r. 1, 55. ΝΣ 


gVlans, quid significet. II. 


— volans, quid significet. 
3. — Grues se custodiunt 


im. ibid. 94. — tempesta- . 


*aedicunt. 98. 


perfectus , quomodo signi- . 


rn I. 81 . m énperfiecius. ib. 


5 herba quare, medici u- 
r ad oculos.sanandos. I. 6. 
amus , quid significet. IT. 
- Mppotams wng«es, quid 


cent. 1. ὅθ. — hippopota- . 


adultus patrem abigit vel 
t, et cum matre coit. I. ὅθ. 


quid significet. I. 48. — . 


10 die postquam. natüs est 
ongreditur. I. 48. 

» quid significet. 11, 31. — 
»do nidum faciat. ibid. : 


difióandi studiosus, quo- ^ 


significetur. II. 119. — 
alius generis: hominibus 


ercsum habens, quomodo . 


cetur. II. 111. — ante alí- 


s sente, poslea cero ve- 
ens, II. 117. «Ὁ arma- 


gíttas emittens, [I. 12. — 


totu inconsiderate vero . 


vens. II. 87. — casens' es- 
insidiis hostium. II. 94. 


we capile obambulans ,- 


ignificet. I. 58, —. cibum 


-9 


we et rursus edens sine ^ 


eatietur, quomodo signi- 


403 


ficetur. II. 100. — cognoscens 


- supera. IL. 98. — continuus-4n 
agendo et a se non discrepans. 


II. 116. — correctus a priori 


: lascicia. 11. 77. — ob crimi- 
: naliones convicéte petitus et in- 


Jirmus redditus. 11. 61. — owi 
$08 .nocWit , et qué ipse se sa- 
navit. LI. 93. — curans se ipse 


ez .oraculi responso. 11, 46. — 
damna passus per suam per- 


ticiosam oivends ratsonem. II, 
65. — deceptus adulatione. II. 
-91. — deceptus saltatione et ti-— 


-Marum cantu, II. 54. .--- do- 


um. »on egrediens, II. θά. — 
edens. 11, 80. — febre laborans 
et a se $pse sanatus, II. 76. — 
foecundws. 11. 115. — nos for- 
matus. I. 25, — suae gentis ho- 
. sninibus imperans. II. 106. — 
ga laborans. II. 109. — cs- 
jus haereditas ab inciso. filo 
aocipstur. 11, 56. — non habens 
bilem sed. ab alio accipiens. 11. 
-48, — in honesto incipiens sed 
Analo. incidens. IT. 114, — .has- 
tem. sum. superdná. 11.71. — 
-koras edens. 1. 42, gne cotm- 
 bustus. 11. 62, — inpudens et 
ρόδον, acer , quomodo. significé- 
tur, II. 10]. — ab inferiofibus 
-9selus. 11:70. - infirmus,quem- 
que alié persequuntur. ΤΙ, ὅθ. 
— «infirmus: et. temere agens. 
Ἢ. "ὅλ. — dnfiemeus,:-dléorum- 
qui awtilóo indigens. 11, 33, -- 
initio informis postea oro for- 
matus; 1E: 83; «— οὗ énopíam 
97 


494 


auos lsberos dimittens, 11. 99. 
— inirepide (ransgrediens ca- 
lamitates. 11. 72. — $n ira igne 
cohébitus, II. 75. — qui se mo- 
vere non poisit, postea cero 
pedibus se movit. 11, 102. — 
melteri a préma aetate junciwe. 
H. 107. -— wwltos seroané 
ὅπ mare. II. 104, — mysticus 
et sacris initiatus. 11. 55. — 
omnibus inimicus, II. 103. — 
ὅπ se occultans pravitatem. 11. 
90. — omnibus aeque jus tri- 
buenos. II. 118. — oves et ca- 
pras perdens, 1I. 79. —— pac- 
ium facere coactus ab hosti- 
bus. 11. 73. — ad patronwm 
auum confugiens, neque ab. eo 
edjutus. 11. δὶ. — profuse 
comedens aliena et postea sua 
quoque. 11. 118. — prospicsens 
sepulturae suge. II. 88. — non 


providens sibi, sed cwi alis | 


provident. II. 108. — punitus 
ob caedem, quemque poenituit 
facti. 11. 112. — robustus sen- 
tiens quae sibi «tilia sunt. 11, 
84, — scelus suum tegens. 11. 
67. — semper $n motu et ani- 
^^i intentione degens, II. 97, — 
tardus i» movendis pedibus. 
II. 100. — tuto urbem habitans. 
II. 49. — temperantiae insta- 
bilis, II. 78. — timens ea quao 
ez occulto accidunt. 11. 74. — 
qui «ilia et énutilia male con- 
sumant, II. 105, —qwui eizét jus- 
tam aetatem. II. 89. — Aomí- 
nos duo desíris juncti , quid 


INDEX RERUM. 


significent. II. 11. — ks 
,iuwenbwus , quomodo eigen. 
HI. 9. | 

horoscopws , 
tur. I. 42. 

Horws, unde dictus. I. 17. 

hwmélitas , quomodo siguluir. 
I. 6. 

Ayaeno , quid significet. IL&- 
ad desirass versa, ad sindm 
versa , quid significet, IL7. 

hyaenae pellis , qnid signifie. 
72. — -hyeena nsuc ma d 
nu&c foemina. ibid. 09,— ὃ 
pelle indutus aliquis ab lef 
bus nos laedetur. Il. 72. 


quomode pis 


hydriae tros, quid significent, L3 


lbs, quid signifücet. L& - 


cordi similis. I. 86. — lev 
sacra, I: 10. f, 36. - νὰ 
crocodilus tactus inmüm wk 
ditur. II. 81. 

$chneumon, quid significet LÀ. 
— viso serpente alios ids 
mones in auxilium vocat. ii 

ignis ef ag*G , quid significa 
I. 43. 

$gis, quomodo significetur. Il. li 

imago «wmbéléco tenus cum glad 
depicta , quid significet. 1I. I! 

imperans koseo sw generis b 
einibus, quomodo significet 
II. 106. ᾿ 

infinitum , quomodo significeü 
II. 29. 

infirmus, quique ipse sib e 
ferre non potest , quomodo si 


. INDEX RERUM. 


ni&icetur. II. 33. — σὲ temere 
egens. 11. 02. — quemque alis 
persequuntur. II. δ. 

ingraiws ot injusiws , quomodo 
significetur. I. 56. — ἐπ bene 
de se meritos. 1. 57. 

inimico muperior, quomodo signi- 
ficetur. 11. 7. 

inimicus εὐ invisus: omnibus, 
quomodo signifücetür. II. 108. 
— CUI» paré inimico pugnans. 
II. 35. 


$nj«"stus, quomodo significetur. 
I. ὅθ. 

éspislas , quomodo significetur. 
11, 19.. 

ieprudenà, quomodo signiioetur, 
I. δά. 


4npuritas , quomodo igniiotur 
I. 49. 

énsiauratio diulurna , quomodo 
significetur. II. 57. 

$nstiiutio , quomodo significetur. 
I. 87. | 

iniercalarem diem Aegyptii cui- 
vis quarto anno addere sole- 
bent. L ὅ. 

snterfector, quomodo significetur. 
EH. 24, 35. - 

ésterficiens celeriter , quomodo 
significetur. II. 35. tarde. ibid. 

inferitus, quomodo significetur. 
I. 50. 

inundatio, quomodo significetur. 
1. 35. 

$ra , quomodo significetur. I. 14. 
i, f. — $nmodica, quomodo 
significetur. II. 38. 

Isis , quid significet. I. 3. 


495 


judes, quomodo significetur. I. 
89, 40. 

j«dícium , quomodo eignificetur. 
I. $0. 

j*nco soribebant Aegyptii. I. 38. 

Juno , inferiorem coeli partem gu- 
bernat. I. 11. f. 

j*s aeque omnibus tribuens, quo- 
modo significetur. II. 118. 


L. 


Laqweus, quid significet. II. 26. 

lagás et lupus, quid eigniioent. 
II. 74. 

leaena , quid significet. II. 82. — 
bis non concipit. ibid. 

leo , quid significet, I. 17, 21. — 
et faces, quid significent, II. 
75. — ezossans caiwlos ewos, 
quid significet. II. 38, — simiam 
edens, quid significet, II. 76 — 

"leonis capu , quid significet. 
I. 19, 20. — partes anterio- 
fes , quid significent I. 18 — 
leo ignem timet. II. 75. — 
simiam edens sanatur. II, 76. — 
caput habet magnum, pupillas 
ignitas, faciem rotundam, et 
pilos radiatos. I. 17. — leones 
sub throno Hori sculpti. I. 17. — 
ejus anteriores partes robustis- 
simae sunt, I. 18. — leo vigi- 
lans oculos claudit, dormiens 
aperit. I. 19. — eorum imagi- 
nes olausítris sacrarum aedium 
appositae. I. 19. — animal est 
fortissimum. I. 20. — leonibus 
tubos et canales fontium orna- 
bant Aegyptii, I. 21. i. — ejus 


87 Ὁ" 


436 


ossá .contusa ignem emittuat, 
II. 38. 

lepus ,: quid significet.. I. 26. -- 
oculos semper apertos habet.ibid. 

Hber signatws,. quid significet. 
II. 27. 

lber$  mairé insidéantes , quo- 
modo significentur. II. 60. 

liberos démittens ob énopiam,quo- 
modo significetur. II. 

linea recta cur alia inflesa, quid 
signifioot. II, 30. 

Hneae decem, quomodo signifi- 
centur. II. 30. 

lingua supra manum , quid sig- 
nificet. I. 27. f. — dentibus 
admota.. 1. 31. — prooreatrix 
est humidi, 21. m. — ei primae 
partes sermonis tribuuntur. 27. 

literae , quomodo significentur, I. 
14..— .degyptiae , quomodo sig- 


nificentur. I. 38. — septem,quid 


significent. II. 29. . . 

longaecus , quomodo significetur. 
II. 21. 

lumbus hominis , quomodo sig- 
nificetur. II. 9.  , 

lunü, quomodo significetur, I. 14. 
— oriens, quomodo significe- 
tur. 1, 15. — luna deorsum 


conversis cornibus, quid eig- 


nificet. 
cornibus sursum erectis appa- 


I. 4, 66. — crescens 


ret, decrescens deorsum corni- 
bus vertitur. I. 4, — per 28 
dies conspicitur, reliquis duo- 
bus diebus in occasu est. I. 66. 
— diebus 28. cursum suum con- 
ficit. I. 10. i. — diebus 28 


INDEX RERUM. 


signa duodeeim  10diaci mii 
' ibid. — luna et ol die 3 κε 
in conjunctione , eodemqw& 
mundum esse creatam sum 
bunt Aegyptii. ibid. — me 
nia gignit et auget, qi 
terra sunt utilia. 1, 49. 
lupus, quid significet. II. 7-4 
. lagns, quid significent. II.7- 
quem. calcat equa, qud sp 
ficet. IE. 45. — lupus μα 
quentibus venatoribus pls à 
jicit et caudam extreme. ἢ 
. 78. — lupo lapide ichb,i 
vulnere vermes nascuntur. 7 - 
equa si lupum calcaveti 
tum facit. 45. ' 
lyra , quid significet, II. 116. 


M. 
Magistratess , quomodo ὑγιᾶ 
tur, I. 39, 40. 


masus hominis, quid we. 
II. 119. — «na arcum, din 
scuium tenens, quid sigues 
II. 5. — manus omnia open f 
cit. II. 119. — manibus sec 
dae sermonis partes tribui 
I. 27. f. 

Mars et Venus, quomodo 5p 
ficentur I. 8. 

maler, quomodo significetur. I. 

me$5$, vOX Aegyptiaca sere 
tem notans caudam in oret 
nentem. I. 59. 

mensis, quomodo significetur. 
4, 66. 

Mercurio ibis sacra est. ][.! 
f, 36. 


INDEX RERUM. 


AMinerca superiorem coeli partem 
gubernat. I. 11. f. — Minerva 
quomodo significetur. I. 11. 12. 
— Mineroá οἱ Vulcanus, dei 
ἀρσενοθήλεις. 1. 12. 

enisericors, quomodo significetur. 
I. 11. à m. 

morbus, quomodo significetur. 
11, 8. 


€nors, quomodo significetur. II. 25. . 


ule , quid significet. II. 42. — 
matricem rectam habet. ibid. 


mulier abortum faciens, quomodo : 


- eignifloetur. II..46. — lactans 
et bene ^utirions. II. 53. — 
gariens énfantesa foeminas aut 
mares: Il. 48.. — pracgnans. 
II. 14. — semel eniza, II. 82. — 
sterilis. 11. 42. — vidua. II. 
82. — quae virum odit. 11. 
59.. — «viri praestans opera. 
11. 36. 

-undus, quomodo dignifcetur. 
I, 2, 10. m. — constat ex 
masculiao et foeminino. I. 12. 

euraena, quid significet. II. 111. 
— cum viperis miscetur. ibid. 

445, quid significet. I. 50, — 
mures panem eligunt praestan- 
tiseimum. ibid. 

M'wusa,quomodo significetur. II. 29. 

e«usca , quid significet. I. 51. 

wustela, quid significet. II, 36. — 
de membro ejus. ibid. 

evustellus aquaticus, quid signi- 
ficet, II. 110. — parit per os, 
et natans prolem absorbet. ibid. 

enyeticus homo, quomodo signi- 
ficetur. II. 53. 


437 


N. 


Natatio, quomodo significetur. 
I. 14. 1, f. 


nefas et odium , quomodo signi- 


ficentur, I. 44. 

Ili adscensus, quomodo signi- 
ficetur. I. 21. — Nili adscensus 
major est Sole in Leonis signo 
versante. ibid. i. — Nilus Aegypti 
princeps. ibid. m. — Nili adscen- 
sus causa triplex. ibid. 

wociua el passer, quid signifi- 
cent. II. 51. 

40£ , quomodo significetur. II. 1. 

wumerus XVI, quid significet. I. 
82. 88, — XVI bis scriptus, 
quid significet. I, 33. — κι- 
merus MXCV , quid significet, 
I. 28. 

πώ, Aegyptiace ils adscensus 
dicitur. I. 21. 

^uptiae, quomodo significentur. 
I. 8. f, 9. — in nuptiis Graeci 
clamare solebant: ἐκ xopi. xo- 
Qi. κορώνη. I. 8. f. 

nycticoraz, quid significet. II. 25. 

0. .— 

Obsidio, quomodo significetur. 
II. 28. 

occasus , quomodo significetur. I. 
69. ) 

oculé duo erocodils, quid signifi- 
cent. I. 68. - 

oculis secundae partes sermonis 
tributae. I. 27. 

odium , quamodo significetur. I. 
44. 

οὐογαίμδ, quomodo significetur. 
I. 39. 


498 


omnipotens, quomodo significe- 
.. tur. I. 64. 22 
onocephalus , quid significet. I. 23. 
opus , quomodo significetur, II. 17, 
orbis terrarum habitaius, quo- 
modo significetur. I. 14. — con- 
stat 72. partibus. ibid. — ejus 
umbilicus Aegyptus. I. 2l. f. 
orbis dominus, quomodo signifi- 
cetur. I. 61, 
origanum , quid significet. II. 84. 
e eo &biguntur formicae. ibid. 
origo antiqua, quomodo signifi- 
cetur. I. 80. 
ortus, quomodo sighificetur. I. 68. 
orys, quid significet. I. 49. — 
enimal Lunae et Soli adversa- 
rium. ibid. — eo utebantur Ae- 
gyptiorum sacerdotes , ad defi- 
niendum tempus exortus Solis 
atque Lunae. ibid, —  orygem 
mon signatum edebant sacerdo- 
ies, ibid. — oryx aquam post- 


quam bibit, pedibus pulvere in- 


jecto turbat, I. 49. 


08, quomodo significetur. I. 45. . 


oris partes antersores , quid signi- 
ficent. I. 31. 

08 boni viri, quomodo significe- 

J— tur. II, 4. 

olis et equus, quid significent. 
11, 50. — otis viso equo avo- 
lare solet. ibid. 

0twm , quid significet. II. 26. 


P. 


Palma, quid significet. I. 3. — 
ad singulos Lunae exortus ein- 
, gulos ramos procreat, I, 3. 


INDEX RERUM. 


palmae rames, quid signifie || 

palumbes lauri folium is et. 
sens , quid significet. II. &.- 
aegrotans lauri folium in xia 
suum ponit ut sanetur. di 

pastherae et hyaenae pisei 
significent. II. 70. 

popyri fascieulwe, quid ἐμ. 
cet. I. 30. 

pardalis, quid significet, IL.a 
— quomodo teliqua animlte 
netur. ibid. 

passer et noctua , quid sigas 
II. 115. — septies hora ies 
nam inif. ibid. 

pastinaca $mpliogio ied 
significet. II. 112. — espa 
dium in cauda emitüt, ibl. 


pastophorss , quo signi 
tur. I. 41. 

pater , quomodo signifer. ἰ 
10. m. 


poiris amans, quomoh igi 
cetur. II. 58. 

patrimonium totum bert 
licitum, quomodo sigaicn 
II. 31. 

pedes duo conjwncis el slash 
quid significent, II. 3. — δὲ 
hominis 4n aqsia obambel 
tes, quid significent. I. ὅδ, 
pedes duo hominis in aque q 
significent, I. 65. 

pelicanus , quid signifloet, L. 
— nidum facit in terre. ! 
— quómodo ab horminibes 
piatur. ibid. — eam avem 


cerdotes Aegyptii non ede 
ibid. 


INDEX RERUM. 


pellis hjaenae, quid significet. 
H. 72. 


golles duo hyaenae et pantherae, ἡ 


quid significent, II. 70. — si 
juxta se invicem ponantur pi- 
loe amittunt. ibid. 

penés iri foecundi » quomodo 
significetur. I. 48.— penis mane 
compressus, quid significet. 11,7. 

perdices duo,quidsignificent.II.95. 

peregrinalue sumquam, quomodo 
significetur. I. 23. 

permanens ac íutus, quomodo 
significetur. II. 10. 

phoenis, quid significet. I. 34, 
35, IL 57.--— animal est maxi- 


me longaevum. I. 34. — eymbo- 


lum est Solis. ibid. — ei mortuo 
Aegyptii honores tribuunt, 35: 
— quomodo nascatur. II. 57. — 
mortuus a secerdotibus sepeli- 
tur. ibid... . 

pinnae gravidae , quid significent. 
II. 107. 

pinnophylaz, unde dictus. II. 108. 

piscis, quid significet. I. 44. — 
piscis eeus ventrem solvit, ib. — 
in genus suum saevit, ibid. 

poena , quamodo significetur. 11. 
18. 

polypus-, qnid significet. IL. 105, 
113. — st carabus, quid sigui- 
Scent. IL 106. — polgpus , cir- 
ros suos comedit. II. 113. — 
utilibus contumtis inutilia abji- 
cit. II. 105. 

poptilus τὸσὲ obediens , quomodo 
significetur. I. 62. 

poreue , seid significet. II. 37. 


439 


possessio universa patris libe- 
ris relicig , quomodo signifi- 
cetur. II. 31. - 

praesagium , quomodo significe- 
tur. I. 11. m. — «ciné copia, 
quomodo significetur. II. 92. 

praestantia , quomodo significe- 
tur. I. 6. 

puerorum amor, quomodo signi- 
ficetur. II. 95, . 

pwerulus si non.locutus fuerit 

" spatio trium annorum, lingua 
est impeditus. I. 28. 

puritas, quomodo significetur. I. 
483. 


9. 


Quarta arc$ pars, quid signifi- 
cet, I. 5. 

quinarius πον δ. 

, significetur, I. 13. . 


KR. 

Ramus palmae, quid significet, 
I. 4. 

«ana , quid significet. I. 25, II. 
101. — ranae ex fluminis limo 
nascuntur. I. 25. — sanguinem 
non habent, nisi in oculis. II. 
101. 


quomodo 


. rapas , quomogo' significetur, I, 


67. — et nihil. faciens, 11. 8]. 

rez cwslos , quomodo significetur, 
I. 60. — ab aljis se secernene, 
quomodo significetur. II. 56. — 
fugiens stultitiam. 11, 85 — 
fugiens ὠμραΐοτονι, 11, 88. — 
orbi émperans. 1. 6] -...ἕ parts 
orbis imperans, I. 68. 


440 


reversus post longum. teinpus o 


peregrina regione , quomodo 
significetur. I. 35. 


visus , quomodo significetur. I. 80. 


robur, quomodo significetur. I. 18, 
— robur oirile cum temperan- 
tía , quomodo significetur. I. 46. 

robustus homo et quae sibé utilia 


sint sentiens, quomodo signifi- 


cetur, II. 84. 


roa e coelo decidens , quid signi- 


ficet. I. 37. 
S. 


Sacer scriba, quomodo significe- 
tur. I. 38, 39. — ejus officia. 
39. — de aegroto judicabat , 
utrum moreretur, an reconvales- 
ceret, secundum librum sacrum, 
qui Ambres Aegyptiis . dioeba- 
tur. I. 38. . 


sacerdos , quomodo significetur. 


I. 14. — sacerdotes Aegyptii 


circumcisi. I. 14. f. — piscibus 


non vescebantur, neque pane 
e piecibus confectó. ibid. 
sacris ínitiatus, quomodo eignifi- 
cetur. 11, 55.. 
salamandra ,' quid significet. II. 
62. . 
saltatione et tibia deceplus ,: quo- 
modo significetur. II. 54. 
sanguis , quomodo significetur. I. 
6. — sanguis crocodil$ nosius, 
quomodo significetur. II. 24, — 
I. 
7. — sanguine animus nutri- 
tur. ibid. — eanguinem in ocu- 
lis habent inpudentes, II. 101. 


sanguinem bibit accipiter. 


H 


INDEX RERUM. 


&8bo, vox Aegyptiaca plenun v 
trisentum , — doctrinam ip 
ficans. I. 38. 

scala , quid significet. II. 23. 

scarabaews, quid. significet. [. H. 
12. — coecws, quid siut 
H. 4]. scarabaeorun ts 
genera. I. 10. m. — scie 
per ee gignuntur nulla ise 
.cedente foemina. ib. in. -r 
nus eorum Soli dicatum. & 
m. — scarabaei 30. digits 
bent. ibid. f. — scarabewm 
genus bicorne et Lunae à 
ἴση. ibid. f. — scarabem: 
Sole excoecatus moriter, II. ü. 

scarus, quid significet, IL 109.- 
solus piscium ruminat. ibd. 

scorpius et crocodile, qui up. 
ficent, II. 35. 

scriba sacev, vid. scriba. 

semen. hominis, quomá s* 
fÉcetur. II. 2. — ventu 
na dorsi, II. 9. 

senez fame morteus, qui 
significetur. II. 96. — sui 
quomodo significetur. II. 3. 

sepia , quid significet. II. 1]1.- 
atramentum emittens piscator 
effugit. ibid. 

sepullurae suae prospiciens, qi 
modo significetur. II. 88. 

sermo, quomodo significetur. 

.27. — sermones variant ἃ 
diversis animi motibus. I. 3: 

serpens , quid significet. I. 4 
serpens ,. caudam habens : 
reliquo corpore tectam, q 
significet. Y. I1. — cawdes 


INDEX RERUM. 


W^ re fenens , quid significet, I. 
u' 2. — idem signum, nomine re- 
1 gis imacripto. 1. ὅθ. — οἱσί- 
ἢ ἔἕανο ei custos, quid significet. 
y 3400. — et in. snedio domus. 
AUF. 61. — dimidiatus. II. 63. — 
&nieger. . 1I, θά. — serpentium 
-.€tia-genera. 1. 1. — senium 
quotannis exuunt. I. 2. — ore 
- tantum valent. I. 45.- 
sideralie scientiae peritus, quo- 
xnodo significetur. 11. 98. 
sidus , quid significet. 1. 13. 
οἰκεία, quid signiticet, II. 66. — 
enejens , quid significet. II. 67. 
— urinam suam occultat, ibid. — 
simia nimio amore parvulum oc- 
cidit. II, 66. 


Sirius Aegyptiace sot h és dictus, 


ex ejus exortu Aegyptii de fu- 
- turis conjiciebant. I..3. - 


Sol: et Luna, quid significent. 


1.1. — solis globus cum stella 
4» medio disco, quid significet. 
II. 14. — solis: cursus in sol- 
stitio Mberno , quomodo signi- 
ficetur, 11. 8. — Sol domi- 
nus visus. I. 6. — supra omnia 
currit omniaque lustrat. I. 34. 
— eo in signo Leonis vereante , 
Wili adscensus est maximus. 1. 


' 21. — ejus statua Heliopoli, felis ' 


formam habens. I. 10.. m. — 
Sol et Luna.aeterna elementa 
sunt. I. 1. 

soths$s, Aegyptiis dicebatur ca- 
^icula. 1. 3. 

spina dorsi, quid significet, II. 9. 

spiritus tolum mundum  perme- 


441 


ans , apud Aegyptios est serpens. 
I. 64. 

splen, quomodo significetur. I. 39. 

splenetícé , non odorare neque ri- 
dere vel sternutare possunt. 
I. 39. 

spurcus homo, quomodo signifi- 
cetur. lI. 37. 

stella, quid significet. I. 18, II. 1. 
— stellae quinque tantum in 
coelo moventur, I. 13. 

sternutamentum, quomodo signi- 
ficetur. I. 39, | 

stomachus , quomodo significetur. 
II. 6. 

siruthiocameli penna, quid signi- 
ficet. II. 118. — struthiocame- 
lus pennas habet undique ae- 
quales. ibid. 

sublimitas, quomodo significetur. 
I. 6. 

supera cognoscens, quomodo signi- 
ficetur. II. 98. 


JT 


Talpa , quid significet. II. 63. 

taurus, quid significet. I. 46. — 
einisirorswm versus , desiror- 
sum versus, quid significent, 11. 
48. — ligatus caprifico , quid 
significet. II. 77. — ligatus 
dexiro genu, quid significet. 
II. 78. — taurus coelestis ele- 
vatio Lunae. I. 10. f. — Tewri 
auricula , quid significet I. 47. 
— cornu, quid significet, II. 
17. — taurus, animal calidis- 
simum et temperans. I, 46. — 
auditu valet. I. 46. — antequam 


98 


442 


annum natus est non coi. I. 
48. — bovem non inib post 
conceptum. I. 46, 11. 78. — 
ligatus capri&co mansuetus fit. 
11. 77. — ligatus dextro genu 
facile sequitur. II. 78. 

temperantia , quomodo signifige- 
tur. II. 7. ) 

temperantiae | instabilis homo, 
quomodo significetur, II. 78. 

tempus, quomodo significetur. 
I. 20. 

tenebrae, quomodo significentur. 
I. 70. 

terminps, quomodo significetur. 
AK. 11. i. 

terribilis, quomodo »signifipetur. 
I. 20. 

fonilrw , quid significet. I. 29. 


torpedo , quid sigslificet. 11, 104. 


— pisces qui natare non possunt 

adjuvat atque servat. ibid. 

 twmultus, quomodo signifcetnr. 
11. 12. 

tutum ac permanens quid, quo- 
modo significetur. II. 10. 

turiur, quid significet. II. δά, — 
capitur saltatione et tibia. ibid. 


U. 


Uaes, vox Aegyptiaca vocem re- 
motam significans, I. 29. 

unigenitus, quomodo significe- 
tur. I. 10. i. 

unitas , quomodo significetur. I. 
ll. f. — omnis numeri origo 
est, ibid. — apud Aegyptios dua- 
bus lineis indicata fuit, ibid. 

«pupa, quid significef, I. δῦ, 


INDEX RERUM. 


II. 92, 93. — ea deorum κῳ 
tra ornabantur. I. 55. — in 
est gratissimum erga parua 
ibid. — si ante tempns riía 
ceoinerit, vini copiam pnediai 
IL. 92. — ubi ei nocned m 
adianto sibi medetur, 1], Β, 

vraeus, Aegyptiis dicebatur 
liscus. X. 1. 

«ursa gravsda , quid significet D 
83. —  eatulos suos initio 
formes lambendo format. ibá 

wvae esu laesus, quomodo dg 
ficetur, II. 93. 


F. 


Vaeoge cormw, quid signiós. 
II. 18. 

vesa aquaria (ría , quid up 
cent, ὦ, 21. 

vates, quomodo significetur 1,3. 

venius, quomodo sitis, 
11. 15. 

Venus οἕ Mars, quomodo igo 
ficentur. I. 8. 

Vesseret& nominant Aegyptii que 
cumque foeminam marito & 
obedientem. ibid. i, 

vermes, quid significent, II. 47.- 
ex iis nascuntur culices. ibid. 

vescena profuse alienis por 
qwoque swis, quomodo siga 
cetur. II. 113, 

cespae quomodo significentur, |ἢ 
44, nasountur ex equo nu 
tuo, ibid. 

vespertilo , quid significet. I! 
ὅλ, 53. — vespertlionis ὦ 
et formsca, quid significent. Il 


INDEX RERUM. 


| 64. — vespertilio, nom habet 
slas,. II. 52, — dentes habet 
et mamillas. ibid, 53. 

velustissimum , quomodo signifi- 
cetur. II. 27. 

v9écteráa., quomodo significetur. 
Ι, 4. 

vigilans , 
I. 19, 

e inademáa copiosa, quomodo signi- 
ficetur. 1I. 92. 


quomodo significetur. 


espera, quid significet. II. 59, 


60. — in coitu caput maris 
abrodit. II. 59. — matris ventre 
exeso nascitur. ibid. 60. 

vir, quomodo significetur. E. 10. 
τς, — congrediens cum «rore, 
quomodo significetur. II. 40. 

vokeptas , quomodo significetur. 
I 323. 

v08 aeris, i. e. tonitru, I. 29. 
— 9€ozr remota , quomodo signi- 
füeetu, ]. 29. — vocis de- 
J'etfus , quomodo significetur. 
K. 28. 


443 


Vulcanus, quomodo significetur. 
I. 12. 

€ulpansor, quid significet, I. 53. 

vultur, quid significet. I. 11. — 
oultur ei scarabaeus , quid 
significent, IJ. 12. i. — Yultu- 
rum procreatio e foeminis so- 
lis fit. I. 11. i, — vultures e 
vento concipiunt. ibid. — visu 
gaudent acutissimo. ibid. — sep- 
tem dies ante accedunt ad lo- 
eum ubi proelium futurum sit. 
ibid. m. — quando pulli cibo ca- 
rent, femore dissecato iis san- 
guinem bibendum praebent. ibid. 
— spectant ad eam proelii par- 
tem ubi plurimi occidentur. ib. 
— per 120 dies praegnans ma- 
nent, per 120 dies pullos nu- 
triunt, per 120 dies sui curam 
gerunt, adque alium conceptum 
sese parant, per 5 reliquos dies 
concipiunt ex vento, atque sic 
annuum tempus 365 dierum irm- 
plent. ibid. 


——— BILL ed 


98 " 


444 


Capitum Horapollinis, et paginarum adnot 
nis, in quibus hieroglyphica in tabulis nostris & 


wv v w»* Yd $ wv 


» 3l.b. c. 
» 232. 


33. 


34. 


» 35. 


INDEX III. 


picta explicantur. 


Horap. 


I. 
I. 


I 

I. 
I. 
I. 
I 


I. 


II. 


I. 
I 
I 
I. 
I 
I. 
II. 


II. 
I. 
I. 


1. 
3. 


Add. 


5. 6) 
6. 
15. (?) 
7. 


—9— 
Adnot. Tab. 
peag.117.  N9.36. 
» 135. » 37. 
» 118. » 38. 
» 120. » 939. 
» 119. » 40. 
» 290. » 40 
» 121. » 4l. 
» 290. » 42. 
». 121. » 43. 
» 125. » 44. 
» 408. » 4b. 
» 121. » 45. 
» 121. 

» 293. » 46. 
» 121. » 40. 
» 189. » 47. 
» 294. ἮΝ 
» 1l4á6. » 47. 
» 148. » 47. 
» 812. » 48. 
» 1951. » 49. 
» 1854. » 50. 
» 165. » 5l. 
» 17], » 52. 
» 183. » 53. 
» 191. » δά, 
» 380], » 55. 
» 404. » 56. 
» 80]. » 57. 

194. » 58. 

197, » 99. 

206. 

» 201. » 60. 
» 205. » 61. 


. c. 


I. 15. px 3s. 

LI 16. 9) » X 

I. 18. » Ἃ 

I. 19. » à. 

a. b. 1. 21. » 5 
I. 21.() » X. 
1.24. »- 

I. 26. » «X 

I. 27. (ἢ » 2 

I. 30. (?) » 5 

Y. 36. » 2k. 

a. I. 36. » 2X. 
». 

a. b. I. 38. γ 24 







BHorap, Δ 


I. 38. » 28 
I. 39. » 5, 
$3. 
I. 39. » 9A 
I. 39. » 25. 
I. 41. (ἢ) » X 
I. 43. » 49, 
I. 44. » X. 
I. 46. » Ἢ 
I. 47. » X» 
I. 53. » | 
I. 55. » 8 
I. 62. » X 
I. 70. » Ji 
H. 5. » 98 
II, 13. » Ἀν. 
II. 26. » δὰ 
Add. » 4. 
II. 30. » 
II. 118. » Δ 


INDEX IV. 


445 


.. Hieroglyphicorum ab aliis scriptoribus explica- 
torum, quaeque in adnotatione ad Horapollinem 
. citantur. 





Aaeipiter , significans $gnem et spi- ᾿ 


οἱ φέέεε. — Euseb, Praep. Euang. 
111,12, m. Adn. nostr. pag. 148. 
omnia quae celeriter fiunt, 
Diod. Sic. III. 4. pag. 176. 


Wessel. Adn. nostr. pag. 313. 


acerra cordi supposita, significans 
" coelwm, Plut. de ls. et Os. 
cap. 10. pag. 955. A. Adn. nostr. 

' peg- 230. 

asinut, indicans Tephonem. Plut. 

* ibid. cap. ὅθ, pag. 371. C. Adn. 

nostr. pag. 231. et pag. 316. 

Gepides, vid. Uraei. 

Canis aureus, indicans custodem 
tropicorum. Clem. Alex. Strom. 
- V. 7. pag. 671. Pott. Adn. nostr. 
pag. 259. 

circulus et in medio serpens ca- 
pite accipitris énsiructus, indi- 

' cans tsundum.  Euséb. Praep. 
Euang. i. 10. Adnot. nostr. 
' pag. 124. 


crocodiles , indicans aquam potui 


aptam. Euseb. ibid. III. 11. 
Adn. nostr. pag. 800. 
inpudentiam. — Clem. Alex. 
Strom. V. 7. pag. 670. Adn. 
nostr. pag. 297. 
malitiam omnem. Diod. Sic. 
III. 4. pag. 176. Wessel. 
Ádn. nostr. pag. 297. 
tempus. Clem, Alex. Strom. 
V. 7. pag. 670. Adn, nostr. 
peg. 299. 


Ν Typhonem. Plut. de Is, et Os. 
cap. 50. pag. 371. C. Adn. 
nostr. pag. 297. 
cruz Graeca , significans quatuor 
mundi parties. Procl, in Tim. 
pag. 216. Adn. nostr. pag. 125. 

Folium ficus, indicans regem et 
eneridionale clima mundi, Plut. 
de Is. et Os. cap. 36. pag. 365, 
B. Adn. nostr. pag. 292. 

Hippepotamus , significans Ty- 

phonem. Plut. de Is et Os, 

- eap. 50. pag. 371. C. Adn. nostr. 

pag. 283. — et Euseb, Praep. 


- : Ewang. III. 12. Adn. nostr. 


pag. 404. 

homo jaciens et alium. hominem 
supra se exiensum adspiciene, 
indicans terram et coelum. Stob. 
Eclog. 1. 62. pag. 990. Heerenis. 
AÁdn. nostr. pag. 125. 

Leo, significans Vulcanum. Ae- 
lian. de Nat. nim. XII. 7. 
Adn. nostr, pag. 216. 

lepus, significans auditum. Plu- 
tarch. IV. Sympos. Quaest. V. 3. 
pag. 670. F. Adn. nostr. pag. 235. 

Mustela, significans sermonem. 
Plutarch. de Is. et Os. cap. 74. 
pag. 261. A. Euseb. Praep. 
Ewuang. VlI. IO. Adn. nostr, 
pag. 333. 

Palma, indicans  astrologíam. 
Clem, Alex. Strom. VI. 4. pag. 
767. Pott. Adn. nostr. pag. 134. 


46 INDEX IV. 


Scepirum οἱ oculus, indicantia — serpesmtéum. corpora , siguilimü 
Osiridem. Plut. de Is. et Os. astra. Clem. Alex. Strom.Y.i 
cap. 10. pag. 354. F. et cap. 50. Adn. nostr. pag. 124. 
psg. 371. D. Adn.nostr.pag. 243. — Uraeé in diademate regio, ἐξέ. 

serpens caudam. in ore lenens, — 7 ficantes atabilitatem  inpri, 
significans a»nwm. Serv. ad Virg. Aelien. de /Vaí. Amim. Y.95 
Aen. V. 85. Adn. nostr. pag. 126. Adm. mostr, peg. 119. 


"u——— — Án 


CORRIGENDA. 


——m—À 


Peg. 3. vs. 21. gravisimum, 1. gravissimum. — Pag. 13. vs, 6. d 
14, yiyvovcas, 1. γίνονται. — Pag. 14. γε, 1. μοφνοκερὼς, l. μὲν» 
κέρως, — ibid. vs. 8. ógyéog , 1. ὀργάσῃ. — Pag. 16. vs. ὅ. $m 
μένους. 1. ἡττωμένους, — Pag. 18. vs. 1. et 11. ϑέοτι, 1. διόρ.- 
Pag. 21. vs. ά. αὐμπάθειαν τινὰ, 1. συμπάϑθ ειάν τενα. — Pag 
v. Ὁ. γρόμαμτα, l. γράμματα. — Pag. 27, vs. ὅ. “ρος, 1. *fip.- 
ibid. vs, 19. γρηγόρητα, 1. γρηγορότητα. — Pag. 30. vs, 5. jo 
teéQav , 1. γετέτειραν. — Pag. 323. vs. 18, σξτοτάμῳ,, 1. ποταμᾶ, - 
Pag. 4l. vs. 8. Oyolmov, l σχοινίον. — Pag. 42. 3. μαθύν, 
kl μαϑὼν. — Pag. 44. vs. 13. duo, 1. duae. — Pag. 46. τε al. 
meubraum, 1. membrum. — Pag. 57. vs. 25, 26. in medie rolst, 
l. in media spira, — Pag. 58. vs. 1l. βασίλεως, 1. βααιλέως. - Yu. 
ws. 8. παντὸς, l. παντὸς. — Pag. 60. vs. 13,14. post Dog, 
]l. Cod. Paris. C. hic et ia ipso cap. γραφέάα. — Pag. 63. νι. 3}. 
habeant, 1. habent. — Pag. 66. vs. 19. ita Cod. , 1. ita Codd. Paris. 
tres. — Pag. 67. vs. 22. ἔχον, 1. ἔχων. — Pag. 69. vs, 11. &gas,l. 
ἀρὰν. — Pag. 70. vs. 5. ἐπερχεταν, 1. ἐπέρχεται. — Pag. 71... 
σημανεί, 1. σημαίνει, — Pag. 77. vs. 5. στειρά,, 1. στεῖρά. - 
Pag. 87. vs. 18. Pariss. 1. Paris. — Pag. 98. vs. 10. ζϑή, 1. ἴδη.- 
ibid. vs. 20. Paris. C., l. Paris. B. — Pag. 99. vs, 13. ovga». 
οὖσαν. — Pag. 104. vs. 9. ἔχοντες, 1. ἔχοντας. — Pag. 119. vs. 
VE. 18., I. VI. 38. — Pag. 140. vs. 22. et saepius, valor, 1. μ᾽ 
testas, — Pag. 153. vs, ὅ. utrum, 1. num, — Pag. 161. vs. 2. Cf. 
l. cff. — Pag. 206. vs. 18. signicare, 1. significare. — Pag. 35 
vs. 3l. gratulandi, 1. salutandi, — Pag. 261. vs. 10. 39. ὁ... 
49. b, — Pag. 276. vs. 25. (in quibusdam exemplaribus) recte, . 
recla. — Pag. 413. vs. 24. ἐπιτίϑεοθϑαν, l. ἐπετιϑέγναι. 


Reliquis ignoscat benevolus lector, 


ΤΠ ΤῊ 7j 


a" 
EL—— 
—MM— 

r——ÀJ) 
p 
{33 
—— 
3 
p 
A 
— 
p^ 
— 
pt 
— 
-—— 
5: 
L—— 











-. —— 
-.-.ι ——— —— — τ 


— ....- —— — 











.4