Skip to main content

Full text of "Ilias. Ex optimis editionibus fideliter expressa. Accedunt illustrations ... necnon index memorabilium, studio et impensis Jacobi Kennedy"

See other formats 


G ογς89920 LOZL € 


ALL 


Presented to the 
LIBRARY of {he 
UNIVERSITY OF TORONTO 


Digitized by the Internet Archive 
in 2010 with funding from 
University of Ottawa 


http://www.archive.org/details/illasexoptimisedO1home 


cs 


M pus “ue Ν᾿ Ἂν " ἡ 


" ἵ 


ati ᾿ 


ἵ 


«ph are. Hé 


| Ro Ut DAMON COUDRE, db 41 MAN 


᾿ y M) 
ALU ἀν, ἀν LES RM MAa Ἶ sf 
2 | | APR TE 
Ὶ ΣΌΝ CA \ UE 
VAL a LA LL, wi ANRT A | LEA ἡ ᾿ ΤΣ \ 
4 j | FAN { A Ν 
ἀν 
PU ia ΥΥ μῪ } δι 4 FR ἢ 
, Et | ἽΝ 
᾿ { " 
“ 
HUE 


1 it) 44 1j HAN ἂν int 1 


AR ME, diet ΠΝ ἢν 1 


ων; Te. ῃ ᾿ ὯΝ 


τ  ὰ ὅν, 


ἼΩΝ, ἀν 


Law ἂν Me: ὌΝΟΝ JUDO 
de ἣ; DA | AW AT 4 LT ΝῊ ne ἍΝ ἘΜΌΝ 


᾿ UT ve #1 A NE 


| ΝΥΝ DE | pl Y'A LOVE ἢ 
᾿ " | | ΠῚ Un ΐ 


À PAUTEUN Ὗ 
L au ΝῚ A Ι Ἃ AAA: i ἈΠ 
| COLE AL RU 


à (ER hi ΣᾺ ' | ra x 

D ὯΝ AU PL NX ' | 40 ᾿ ἐν ἢ ἐν ΔῊΝ ᾿ ΜΝ ᾿ 

UMTS ALES ἐὺ | Nc à ἊΝ dé l 1 li A 

At su 0 νάνι ΚΝ 
ἌΝ ΤῊΝ DU τ Ne ἢ τ ΟΝ 


ἌΝ Ÿ 


HOMERI ILIAS 


EX OPTIMIS EDITIONIBUS 
FIDELITER EXPRESSA. 


ACCEDUNT ILLUSTRATIONES AD DIFFICILIORA, TAM IN SENSU 
QUAM IN RE CRITICA, ENUCLEANDA COMPARATÆ, 


NECNON INDEX MEMORABILIUM. 


STUDIO ET IMPENSIS 
JACOBI KENNEDY, 5. T.B. 


£OLLEGII SS. TRINITATIS APUD DUBLINENSES SOC. ET 
ACAD. REG. HIBERN. E MEMBRIS. 


DUBLINI: 


APUD RICARDUM MILLIKEN, ET FIL. 
ACADEMIÆ BIBLIOPOLAS, 


MDCCCXXVII. 


τι τη μ. 


AUHIOUT IG ΠῚ ETO x 

rennais AWLLARATEX 
VV AA CAL MAT AAQUIOITATIO (ΤΑ -2HAOITANTAFANT ΤῊ ΑΛ 
ATANAIMOD Δαν πα χα LOITINS ΤῊ σὰ MEN 
ΗΜ πο Ὑπαΐπῖ 

AA aÀ παοοκὲ 

ἘΝ ἔ R. GRAISBERRY, ACAD. TYPOGR., EXCUDAT. " 

Ε ς ΠΟ δ: ΠΟΜΆΕΙΒΊΠΙ Ὁ ' LTÉE 25 ΙΗ Ὁ 


2 IA DA 

ho 

Aer 
1821 
ke, 


ν ᾿ 4° 
στ MUGAAOIN GMA ἣν 


DEL οἱ ) 1872 
\ 4, <È 
NQ Æsry 0Ε τοϑῦΝ 


CELSISSIMO PRINCIPI 


ERNESTO AUGUSTO 


DUCI DE CUMBRIA, Eerc. 
* COLLEGII SS. TRINITATIS 
CANCELLARIO, 

PRO SUO FAVORE EXIMIO 
INCEPTIS ADSPIRANTI 
ΦΙΛΟΜΟΥ͂ΣΟΙΣ, 

HÆC ILIADIS EDITIO, 

IN USUM STUDIOSORUM, ET PRÆSERTIM 
JUVENTUTIS ACADEMICZÆ, 


ADORNATA, - 


ANIMI PIGNUS GRATISSIMIE, 
OMINIBUS FELICISSIMIS, 


DICATUR. 


Ve 4 Ἐ Von d 200 
(pre! FU RARE 


"ὁ, Γὰ 
μ.- > PC" 


| CR OV :. " τῇ ἐκ να, τὰ 
ν Ι | ELA AUS 1" 93 Ὁ Κη Ὁ ἊΣ μ" gui à 

AU LE ΡΡΔΝ PAR  Ὑ Τὰν ASE 

Re US ΠῚ 

y ñ ; su ; β δὰ } 

HN ὲ ὉΡΑ͂Ν 5 ἜΑΡ - ὦ | Pt PEUR ΟΝ 7 02 


| TR ρθε HV δὶ ui? ἘΝ τ 
au Μὴ ἡ AIG OMOGS |) 
PA "TM a + ΤΣ EN dt Γ F4 cat ENT ᾿ 
le SARA TA CANIE DA R 
. ; Re à - < 12 lo 1 
Ἶ Ε πων 
ἽΝ ᾿ 141 ὑσὶ ES LT πρὶ “hr ar CNT 
ΝΎ Apr PEUT AUX APS #4 nt À ἱ 
ἢ δ. BU VE) Le ARRETE - q 


νὴ CPR ELLES PT +4 éd 7 (US L V4 
FE 0 Le A er RE RE τ ΨῊΝ 
ΝΥ | AMPAPTAAO A! τ MAX ἘΣ 
ν et sé ἐν.» he: je je A Μὴ \ LUE 
LT es Ὁ LUN ON IPAT LR 


PAR HR ΤΥ ONE 
RENE ROME 


| in «ἌΣ 
᾿ ἕ UT 


NOR OR Mont CPC M 


PRÆFATIO. 


JUVENTUTI ACADEMICZÆ SAL.. 


QUID in hac editione concinnanda, Juvenes optimi, 
efficere sim conatus, aut usui vestro studiisque commo- 
di afferre,.….quod ut fieret, me variis negotiis circumses- 
sum hoc tantum impellebat, ut studia subseciva utilitati 
eorum, quibus me omni amore devinctum habeo, con- 
donarem,.…..paucis sum expositurus. 

Præmittendæ imprimis rationes operis incepti. Sæ- 
pius mihi perpendenti constabat haud sine magno fructu 
fore si hunc, Scriptorem nobilissimum, fontem omnium 
deliciarum et originem, meliore instructum apparatu 
tum notarum tum criticæ, quem publicus usus tereret, 
proferre quis se accingat; Tironibus etenim et hoc et 
alterum magnopere profuturum, ut non tam sensum 
sermonisque expositionem nudam, sed et copiam satis 
magnam adumbrationis poeticæ et κρισέως ἀκριβεστέρας 
in promtu habeant. Nec ætas ulla tenerior esse potest, 


delibatis modo floribus horti amænissimi, cui desint 
* 


iv PRÆFATIQ. 


vires ad opus suscipiendum, robur ingenio adaucturum 
et examini postea critico, τῷ τελευταίῳ ἐπιγεννήματι, CO- 
pias suppeditaturum.  Notas ideo confeci serie et junc- 
tura, uti spero, pollentes, quæ tantum 1illustrando 
textui inserviant, tantum ingenio auctoris, tantum la- 
boribus spectatissimorum virorum qui in hac palæstra 
sese exercuerunt, quantum et brevitati conducere et 
studio diligentiori expedire arbitrarer. 
Quantum porro Editoribus debeo qui 
Cura penitus videre sagaci ; 

Otia qui studiis læti tenuere decoris, 

Inque Academia umbrifera nitidoque Lyceo 

Fuderunt claras fecundi pectoris artes...….. 
libens agnosco, nec, quantum memini, unquam agnos- 
cere sum oblitus. Hoc disertius explicatum volo. 

Editionis celeb. et doctiss. Gottl. Heyne, in Lectio- 

num varietate, in illustratione philologica, in critica su- 
pellectili, omnium longe ditissimæ, vestigia premo ; at- 
tamen, nec in textu recensendo tam Antistitem sequor ut 
nusquam concinniores, prout mihi visum, lectiones res- 
tituerim. În hac procuratione subsidia quam præstan- 
tissima selegi. Satis fuerit meminisse accuratissimum 
illud Wolfii, Lips. 1804., quocum lectiones Heynianas, 
idque perpetua serie, contuli. Rationes in notis ple- 
rumque redditæ si quando a textu Heynii discesserim, 
qui majore copia MSS" nixus id sibi honoris merito 
vindicare videtur. In plurimis tamen locis Wolfianum 
habui prælatum, qui in Scholiis pervolvendis, lectt. 
situ obsitis eruendis, et in cetero ministerio critico, 
egregium se virum præstitit. 


PRÆFATIO. V 


Editioni Clarkianæ quam dudum sumsit illustrandam 
Jo. Aug. Ernesti multis me nominibus devinctuin fa- 
teor. Notulas subjecerat summus vir, non ipsas quidem 
multiplici doctrina vel inutili verborum farragine re- 
fertas, sed felici numine scriptas, ad difficilia enodanda 
compositas, idque, quibus semper solet, brevitate et 
elegantia. MS' Lipsiensis collationem præbet Editio Er- 
nestina, quæ et varietatem Lectionis et Scholia quædam 
antea inedita complectitur. Adnotationem Ernestii 
ferme integram desumsi, 

Inter Scholiastas, Villoisoni editionem Venetam præ- 
sertim excussi, quæ tantas divitias undique congestas 
profert ut merito recenseri possit inter subsidia præ- 
stantissima. 

Hæc, typis mandata doctissimi editoris auspiciis, 
cura modo non religiosa pertractavi, quippe passim sen- 
tentias veterum exponentia, quæ vel ad Criticam spec- 
tarent, vel Grammaticam, vel penitiorem illorum sci- 
entiam quæ in Scriptore nobili imprimis veniunt illus- 
tranda, ingenii, mentis, consili. Nec merito objici 
potest inter hæc πεδία ἀκάρπιστα Scholiastarum temere 
pervagari animum, qui ad utilia paranda, non ad 
exquirendas subtilitates studia confert ; nec merito 
exprobrandum id duntaxat cognitionis afferri quod 
verba spectat, posthaberi illud, quod ingenia sublimia 
præsertim commovere solet, conceptus poetici expositio- 
nem plenam ;...hoc etenim veteribus laudis constat, 
quod fontes aperuerunt unde tam largo haustu ebibe- 
runt recentiores ; nec opera impenditur vel inutilis vel 
legentibus, uti spero, ingrata, si Græcæ doctrinæ oroe 


vi PRÆYATIO, 


X&a 6 scriptis, et (pæne dixerim) prælectiontbus vete- 
rum Magistrorum, velut e fonte uberrimo, proponenda 
venerint. 

Ex scholiis quæ Didymi nomine pervulgantur pluri- 
ma excerpsi. Versantur potissimum in explicatione 
verborum, doctrina grammatica plane nihili est. Varia 
ex Porphyrio, scriptore celeberrimo, in his et Scholl. 
Venet. prostant, qui, ut sit sæpissime avidus nugarum 
sectator, quo se commendet habet, doctrina quippe 
copiosa, ingenio acri. Nec tamen insigni viro id vitio 
exprobraverim quod temporis potius ac ætatis studium 
videtur, leve, umbratile, ac vere Platonicum...istas scili- 
cet allegoriarum captationes, istas disputationes vanas 
et λύσεις, quæ, morbi instar, criticorum cathedras per- 
meabant. Hoc equidem in Aristarcho maxime admi- 
randum duco, qui, Criticæ simplicioris auctor, vehe- 
menter suadebat, ne a studio nugatorio abrepti mteg- 
ritatem poematis perditum irent.* 

Per Sch. br. passim in Notis obvium designavi Sco- 
lia minora quæ ““ Didymr” (at ψευδωνύμως) titulum 
adsciscunt. Editiones adhibui, tum Barnesianam, tum 
Schrevelianam quæ ex officina Hackü prodiit, arte ty- 
pographica insignis liber, cætera merito improbandus, 
Titulus est; Ὁμήρου Ἰλιὰς καὶ ᾿Οδυσσεία. καὶ εἰς αὐτὰς σχό- 
λια, ἢ ἐξήγησις Διδύμου etc. accurante Corn. Schrevelio. 

Τοιαῦτα μὲν δὴ ταῦτα. Quantum denique Eustathio cæ- 
terisque hinc inde collectis debeo longum foret enarrare ; 
res ipsa indicium feret. Hoc tantum monitum velim 
me nullum laborem refugisse, nullum fontem inexplo- 


Ὁ Wolfi Prolegg. ad Iliad. ὁ 36. 


PRÆFATIO. vil 


ratum habuisse, et in σφάλματα typographica, qualia in 
opere impedito prostabant innumera, diligentiæ et otii 
immensum quid impendisse. Sed nec diuturnos labores, 
noctes insomnes, sumtum, cui erogando census mi- 
nime spernendus quæritur, tanti duco, quæ vel de- 
lectamenta talia impediant, vel amoris et benevolentiæ 
indicium, quibus vos, Adolescentes optimi, prosequor, 
quo minus faciam, impellant. Hæc, qualiacunque 
demum sint, tentamina, quæ fortasse ad ulteriora du- 
cent, eo vos studio accipiatis precor quo vobis profiteor 
dicata ; nec me in vestra commoda peccare existimetis, 
si quæ, ut memineritis, proferam humiliora.  Studia 
quæ pueritiam informarunt, oblectant juventutem, 
senectutem ornabunt : hæc ut promoveam, expediam, 
exornem, præ me in votis præcipuum fero, sententiæ 
haud immemor quod 


, la La LS Le / 
ἐκ πόνων, OÙ σὺν VEOTATL γένωνται 
σύν τε δίκᾳ, τελέθει 


πρὸς γῆρας αἰὼν ἁμέρα. 


Interpretationem Latinam quare omiserim, id adeo 
satis in propatulo est, doctioribus saltem, ut caussas 
non amplius proferre oporteat. Quid in Græcas literas 
injuriosum magis existimarim, quid magis ad elegantias 
corrumpendas, virtutem obruendam, vim retundendam, 
comparatum dixerim ?  Invaluit tamen consuetudo, cui 
tollendæ jamdudum est allaboratum, ut Græci prorsus 
exularent, ac in eorum sedes succederct Latinitas serior, 


vil PRÆFATIO. 


manca, pedestriss Hoc verissime est ejicere Ca- 
menas, silvasque eorum vilissimis elocare. 

Hoc tamen utilitati concedendum rebar, ut in per- 
multis locisad sensum exornandum versionem retinerem. 
Vernaculo sermone id factum penitus optaverim, quippe 
tironibus impensius profuturum, ni vetuissent operis 
ordo et concinnitas. Nec desunt mihi exempla quan- 
tum ad penitiorem scientiam auctoris, quantum ad in- 
genium sermonis rectius intelligendum, hujuscemodi 
ratio conferat auxilii...sed satis mihi fuerit consilium 
declarasse, cætera usus expediet. Valete. 


SUPPLEMENTUM 


AD 


PRÆFATIONEM. 


SUNT ad philologiam Homericam spectantia quæ sparsim 
adhuc prolata iterum jam retractare, ut in ordine composito 
cuncta enucleatius exponantur, volo. Respiciunt, I. ad ori- 
ginem, potestatem et usum Digammi quantumque in ana- 
logia constituenda prosit. II. Ad usum Articuli. III Ad 
significationem nexumque Particularum. IV. Ad Dialec- 
tum: qualis concipi debet Homerica. 

1. Digammum extitisse in vetere Alphabeto ex znscripti- 
onibus antiquis constat, gentium dico quæ linguam vetustam 
retinebant, quales erant Elei et Arcadici. Hia Strabone (a) 
vetustissimi (παλαιότατα ἔθνη) prædicantur; a cæteris (0) αὐτό- 
χθόνες, προσέληνοι, et tenacissimi ferebantur sermonis prisci et 
orthographiæ. Inter illos usus literæ comprobatur ex la- 
min Eliaca (c), a Gell A. D. mpcccxuir reportata: fœdus 
memorat inter Eleos et Evæos 5. Evaæos, Arcadiæ gentem, 
prostantque nomina Fænss, eÿFaow, ipsiusque fœderis, ὦ 
Fearçea, literis antiquissimis exarata. Obvia porro sunt, Feriz, 
Féros, Fagyor, (ἔργον), Ferus (cives) etc. (d).  Adduntur ine 
scriptt. Deliaca et Heracleensis (e): Orchomenia, auam in- 
tesram exscribit doctiss. Jo. Fr. Boissonade (f): Nummi 


(a) Lib. vrxr. p. 562, Edit. Oxon. (0) Falconer Not.l.c. (c)R. 
P. Knight, Prolesg. Lxxxv. (d) Boissonade de inscript. Eliac. Diar. 
Class. Vol.xx. p. 285 ss. (e) Knight ubi supr. Lxxxv sq. (7) Diar. 


Class. ubi supr. p. 294. 
b 


Χ SUPPLEMENTUM 


Veliæ (5). Mire cum hisce congruit quod memorat Trypho 
Grammaticus usum Digammi communem Aeolibus, Ionibus 
et Laconicis fuisse (4), nam hi Dores fuerunt servabantque, 
ut ceteri Peloponnesii, vetustam orthographiam. Heraclea (1) 
quoque ἃ colonis ex Tarento, Doribus, fundata est. Delum 
tenuerunt Jones (Æ), vel in ætate antehomerica, Caribus 
expulsis; idem Veliam condiderunt (/). 

2. Constat præterea ex analogia linguarum affinium quales 
sunt Latina et Dialectus Aeolum. Sæpius enim et in medio et 
in initio vocum, quarum stirpes manifeste sunt Græcæ, insere- 
bant Latini cognatam literam, V ut plurimum(”). Nec id 
Grammaticorum sedulitati tribuendum quod fœtus fuit justæ 
etymologiæ. Transibat sermo Pelasgico-Aeolicus* ad Italos 
quorum linguarum vestigia servantur in tabulis Eugubianis (2) 
Petilinis etc. etimmiscebatur postmodum, magna pars, cum 
oratione excultissima Romanorum. Ex. gr. Fewos (0), wicus, 
quod et in nostro vernaculo, wick, cernitur.  Foswos (p), Ὀἷ- 
num,'wine. ὕλη (4), Aeol. ὕλξη, syloa. Fudew, video. tag, Fng, ver. 
δ Εις, ovis. &Fer, ovum. δα ἕος, davus, et sexcenta alia (r). Ma- 
vors Latinorum, unde et Mavortius et apud recentiores Mars, 
Pelasgicam, opinor, prodit originem ex terminatione, nec 
melius expeditur quam posito quod Digamma medium occu- 
pavit. Solenne erat in Lexicc. etymon tradere, magna vertens 
v. vortens, at prætulerim μέγαλα Fegdur, ipsam formam #æFogs : et 
præsertim hoc inductus quod thema Latinum facile ad sua 
principia revocari potest: solita enim erat conversio τοῦ À 
in ν, ut apud Dores ἕλετο, γέντο. φίντωτος pro φίλτατος etc. 


(g) Ibid. p. 292. Not. Blomfeld, Obss. in Mathiæ p. xxxv. 
(4) Blomf. loc. cit. (1) Knight, Proll. ubi supr. (%) Thucyd. I. 
(2) Πειοά. I. 168. (») Knight de Alph. Græc. p. 11. Dawes, M. 
C.p.117. (x) Knight Prolegg. Il. cxv. (0) Clarke ad Iliad. x, 51. 
(p). Ibid. (g) Bentl. ad Horat, Carm.T, 23. (7) Dawes p. 119. 
CF. not. Burges. 


* British Review on Marsh's Horæ Pelasgicæ, vol. 1x. pp. 343848. 


AD PRÆFATIONEM. ΧΙ 


pariter péyshos, magnus, h. 6. Dorice, μέγνος et μοΐγνος. [)6 al- 
tero liquet; nam Fee Homericum est. 

3. Nec tantum ex analogiis sermonum cognatorum mon- 
stratur extitisse. Extant voces in seriore dialecto quæ pro- 
dunt vestigia, litera, τῇ διαδόχῳ, ad supplendum locum ejus 
assumpta vel in voce primaria vel in inflexionibus (s). Ex. c. 
Homericum est ἐπιδεύομαι, Il. Ÿ/, 670. Th. antiquitus pros- 
tabat 2Fv, unde δεύω et recentior forma, extruso digammo, 
δέω, Proinde Knight in loc. cit. exhibet ἐπιδεξομαι, pariter- 
que in #, 295. ΤΠ 180. Od. ®', 185, #mFæs etc. Pari 
analogia inflectuntur futura verbb. χέω, πλέω etc. nimirum 
χεύσω, πλεύσγω. Quid hoc (ut alterum attingam) nisi xsFow, 
συγκοπτικῶς a χεξεσω, fut. primario a them. χέων (4). Datur 
yoro (u) in Homericc. Il. 9, 48. ν΄, 25. 241 etc. corripuif, 
prehendit ; factum nempe ex ἕλετο, Ferro, conversione Di- 
gammi in cognatam literam 7, mutatis porro inter se liquidis à 
et » in veteri dialecto. Nec secus σιγωλόεις (4) passim obvia— 
ex σίωλος, oiFænos, orta vox; Cf. #, 226. Modo consimili ex- 
plicanda est anomalia ista 


paragoge Aeolica (ut vocant 
Grammatici) ® et @w, dativis pluralibus ut plurimum ad- 
jecta, ex gr. ὅρεσφι, Il. δ΄, 452, Justa inflexione (Ὁ) antiqui- 
tus prodibat ὀρέϊξεσι, ὀρεέσι, et per metathesin literarum égsF5, 
Expedias hoc ritu ἀνεψιοφι, στρατόφι, νευρῆφι et νευρῆφι etc. qua- 
rum prior a Bentleio illata est ad conservandum metrum in 
ὁ, 554. omnesque produnt digammum in obliquis casibus 
vetustorum nominum latentem (w). Hisce addas vocem 


(5) Burg. in Dawes. Prefat. p. xxvint,  Literæ διώδοχοι enumerantur 
ET. B,M,II, ®. 1, X,K. addit Dionys. Hal. diphthongum OT, quemr 
contra Dawes defendit Foster de acc. et quant. pp. 127=180. Cf. 
M. C. p.120 ss. Burg. Not. ad loc, (ἢ Matthiæ G. Gr. $ 176, ο. 
(x) Cf Nott. #, 48.6, 226. (0) Knight, Alph. Gr. p. 50. Prolegg. 
σιν. (Ὁ) Consentit Knight ubi supr. $ cxv. et confirmat ex Tab. 
Eugubiana. Litem movet de form. ὄξεσφ, et, dubitante Viro doc- 
tissimo, vix meas rationes proferre ausus fuerim, ni analogiæ concinnæ 


Xn SUPPLEMENTUM 


Hesiodeam κανώξαις (x), ἔργ. 664. quam in Cur. Sec. ad, 
jam antea tetigi, et quæ indicia servat digammi in radice 
Fœyw, frango. Cf. #, 161. 3, 408 etc. 

4. Extat in carmine Alcmanico vs. quem memorat Pris- 
cianus, dimeter iambicus, ΚΑῚ XEIMA ΠῪΡ TE AAFION (y). 
Antiquissimus ille lyrica conscripsit in Dorica dialecto (x) 
quæ proinde comprobatur æque ac Aeolica digammum re- 
cepisse: nec feliciter Prisciano cessit quod existimarit vocem 
in loc. cit. quadrisyllabam fuisse, nempe pro deüe(a): est 
etenim δηΐον, ardens, δωρικῶς elatum idque antiquissimo ritu 
et prout in Homericis ediderunt curæ recentissimæ (ὦ). Sie 
porro in aliis ejusdem stirpis; δαξηται, IL 4, 416. ἐδαξον, 
comburebant, σ΄, 347.  daFie, hostes, i, 76. ΟἿ, σ΄, 208. β΄, 544. 
deFiorurs, certamine, γ΄, 20. ἡ, 40.—1#, μ΄, 181. δαξίοοντο, 
cædebantur, ex edit Knight. ν΄, 675. Optime ideo secundum 
hanc normam restituit Vir doct. in ε΄, 4. δὰ ὲ Fos, pro com- 
muni, δαῖε οἱ, OuFsro, φ', 84. 3. δα ΕἸφρονι, Odyss. 4, 48. epith. 
ad bellicam scientiam primo respiciens, et exinde latius usur- 
patum, ut prudentiam, solertiam etc. designaret. Cum hisce 
conf. dæls à, Il. ξ΄, 387. δωξίδας, tædas, Od. 8’, 105. immo 
δι ΕΠ» πῦς in nostro ipso, Il. 4, 347. Cunctis bene restituto 
digammate ut scriptionis archaicæ usus postulat. 

6. Plura hoc ritu congeri possunt exempla, et in omni- 
bus, metro sospite, revocari potest prisca orthographia—si 
equidem orthographia id dicendum quod necdum literis man- 
datum est, et per ora volitabat limite minus definito adstric- 
tum (c). Sed hoc ἐν παροδῶ, Id tantum præterea monendum 
mutatas et mutabiles regulas, sedes, immo vim ipsam Di- 
gammi, explicatas me habere ex hoc quod dum adhuc in 


satis innixas judicassem. (x) Infr. $ 21. Mathiæ, 6 221, 2. 
(») Dawes M. Ὁ, p. 118. Knight Alph. Gr. p.35. (2) Voss. de 
poett. Gr. p. 13.15. (a) Dawes, pag. 169. (ὁ) Cf. Knight Il. pass. 
(ce) Knight Prolegg. Lvr. Lxxis Wolf, Pre ΧΙ]. 85. 


AD PRÆFATIUNEM. XII] 


ipsis elementis sermonis eminuerit Musæ erant filiæ Mne- 
mosynes (d), doctrina vagaretur incerta, nec haberet sci- 
entia humana, quibus se conderet, monumenta, nisi τῶν 
ῥαψωδῶν recitatas memoriter farragines (e). Exemplum sit 
quod docet Priscianus cit. supr. de potestate Digammi ali- 
quando evanescente, et lingua ipsa Homerica quæ voces 
digammatas persæpe in locis ponit quibus nec pronuntiari 
pec aliquo modo efferri poterat digamma. Et in hoc errat 
Editor præstantissimus Heyne, quod valde se cruciat in 
medenda oratione, ob digammum nimium solicitus, cum 
de sermone jam Ziferario agitur et de litera brevi post- 
modum exoletura., Citat Burges (2), Dawesii annotator, 
ad mentem Prisciani Il. γ΄, 224. δ΄, 374. quorum utrum- 
que ablegat Knight (g): specimen (4) quoque Salterianum 
Homericorum, nempe Il. α΄, 1—104. Conf. præsertim vs. 19, 

6. Comprobatur denuo τὸ dyayus ex alphabetis, quæ ha- 
bentur, simplicissimis. In Celtica occurrit litera ejusdem 
formæ in loco quem inter Cadmeias vel Phænicicas (1) occu- 
passe τὸ δίγαμμα credimus.  Hebræorum \ (Vau) levi muta- 
tione eandem formam induit ad Orientalium morem ac- 
commodatum. Jisdem vestigiis Arabicum Waw pro cog= 
nato habetur, adeoque stabilis analogia apparet ut exinde 
jure sibi videantur quidam doctissimi de pronuntiandi modo 
conjectationes desumsisse (Æ). 

7. Nomen, digamma, satis indicat originem. In lingua 
vetusta conjicitur (1) τὸ T fuisse aspiratum, fere ut ab Hispa- 


(4) Ibid. “ In ipso Homero Memoriam—unicam custodem rerum ; 
eandem Musarum matrem etc.” ᾧ x11. (6) Knight ubi supr. f 
xxxvill. (f) Cf. pass. ex. gr. IL ὦ, 141. Obss. (g) Annott. pe 
414. Non item #, 106. 141. in priore extat xgsyvey Ῥεέσπας in EXeme 
plari Knightiano : in hoc μελαίναν Féeucrousr. (h) Ibid. p. 434 ss. 
Operis τὰ éxgoliuz quod jampridem doctissimus Knight integrum ab- 
solvit. (2) Neilson Edit. G. Gr. Glasg, p. 15. not. 7. Herod. v. 
58 sq. (ἢ) Knight Alph. G.p. 35. (ὦ) Ibid. p. 11. 


XIV SUPPLEMENTUM 


nis hodie effertur, et ut C, litera cognata, a Tuscis; de- 
signari porro aspirationem fortiorem a litera quæ proinde du- 
plicis Gamma formam induebat ; hanc a Pelasgis (m) receptam 
antiquitus prodiisse speciem qualis a duobus (r') ad bases junc- 
tis efficeretur ; formam ejus notissimam Aeolibus deberi, quæ 
demum, corrupto sono, evadebat Latinum F(#). Proinde 
Aeolicum Digamma nuncupari—perinde quasi Aeoles id primi 
omnium receperint: at veram caussam extitisse, sonum ipsius 
gutturalem, Vingua Aeolica, üti vetustioribus cunctis (0), ta- 
libus sonis abundante: necnon quia in eorum dialecto lite- 
ram diutius conservarint, unde factum est ut recentiores 
eam a gente designaverint in cujus sermonem vestigia diu- 
tissime impressa cernebant (p). 

8. De hisce vero plurimis dubitare licet, et præsertim 
de literæ ipsius origine : derivatam etenim a lingua quadam 
vetustissima nec ipsam fuisse αὐτόχθονα facile vel ex 115 quæ 
traduntur supr. ὁ VI. crediderim. Nomen enim Digamma 
impositum fuit ab 115 qui eam jampridem exoletam situque 
obsitam e tenebris suis in Grammaticam induxerunt. Sed 
de hoc alias; usus literæ in Homericis jam amplius expo- 
nendus est, qui conspicitur in hiatu (4). metro (r), etymo- 
logia (s), dialecto (4) et tum verborum tum nominum in- 
flexione (w). 

9. Canon Homericæ poeseos profertur Azatum non to- 
lerari nisi in pausa versus; nam vocem in /hesi constitutam, 


m) Ibid. (2) Quinctil. Institt. x1r, 10. (9) Knight ubi Supr. 
p.12. (p) Quantum erraverint qui dialecto Aeolum τὸ y proprium 
dicant constat ex inscriptt. Heracleensi et Deliaca, nummisque Ve- 
liensium: Supr. ᾧ 1. Adde Knight proll. $ xzi. Deliacam discutit 
Dawes M. C. pp. 128 sqq. (g) Heyne Exc. Digamm. et pass. 
Burges ubi supr. p.415. (7) Knight Alph. p. 35. Burg. pp. 396. 
418. (5) Dunbar de Mett. Gr. ex Burges ubi supr. 419-—92, 


(ἢ) Burg. Not. p. 418. (u) Knight. Alph. pp. 43. 50 sq. Prolegg. 
ὁ σιν. Dawes M. C. p. 173 sq. 


AD PRÆFATIONEM. XV 


rapidius emissam et paullatim subsistentem, illum non adeo 
auribus ingratum efferre quam si in 2c{u constituatur syllaba, 
vocalibus invicem confligentibus (Ὁ). In locis. plerisque 
anomaliam (w) notavi, et Heynium sequutus, concursum 
istum vocalium qui aures non offenderit, Aiatum non vitio- 
sum nuncupavi. Editores tamen pæne omnes ante Bent- 
leium in locis innumeris hiatum reliquerunt, ignorato di- 
gammo, aut maculam tollere sunt conati particulas infer- 
ciendo (+) quarum utilitatem aut cum reliqua oratione 
nexum difficile fuerit vel ingenioso expiscari. ÆExinde ex- 
plicatam habeas seriem istam portentorum, κε, 95, ἄρ, jé 
etc. ab Alexandrinis (y) adscitam ut implerent τὸ κεχηνὸς τοῦ 
vo, quod ipsum satis evincit homines non adeo imperitos 
fuisse qui non perciperent hiatum exulare debere ex Ionica 
poesi; nec tamen eo usque edoctos ut veram medicinam in- 
venerint. 

10. Sumantur exempla digammi medentis hiatum; #, 4, 
à Ἑελωριίω, 81, Εἰφι Ἑανασσεις. β', 12, xs Fe. 186, δέξωτό Fou 
192, σάφα Ford. 197, δέ Fs 215, ὃ τι Fos. 238, τί Fo, 245, 
ὑπόδρα Fièar, 360. ἀλλὼ, Εαναξ. 434, κύδιστε, Faraë. y, 39, dve- 
παρι, Ἐειδος. 55, τὸ τὸ Fedos, 83, τὶ Femos 168, ὄφρα Εἰδης, 
172, φίλε ἕεκυρε. 204. τοῦτο Feros, Cf. subinde, ζ΄, 177, 203. 
£, 403, πρὸς Ju ἔοι. 490, δὲ ἔοι, ε΄, 276, ὑπέρθυμοι Fixer. In 
eodem vs. corrigas ἔγχεσι, Fier mèe—nam male ἔγχεσιν (5). 
305, uvre Fidwr, 340, οἵ γε ἕεκηλο. 399, τὸν γε Fidour. Cf. vss. 


(0) Heyne Exc. de Hiat ad ὁ, 247. Hermann. de Metris, 1, 10, 7. 
(ὦ) Cf «, 565. 569. γ΄, 376. #, 270. δ΄, 412. 5, 348. 388. 424. 
#, 31. 63. 1, 57. 496. x’, 285. 2, 256. etc. nec secus in #. 578, 
5, 238. λ΄, 76 etc. Bene observat Hermann recentiores Ionicos non 
tam exquisitos fuisse in vitando hiatu, quod ipsum arguit omissio 
τοῦ ν paragogici in Herodoteis : hæc vero non metiuntur Homerica. 
Cf. et Heyn. ubi supr. (x) Blomfeld, præfat. ad Math. G. Gr. p. 
xxxV. Heyn. Exc. de digamm. sub fin. (y) Knight Prolegs. f 
CxLIX, (2) Heyne Tab. in νος. fa. 


Xvi SUPPLEMENTUM 


441. 526 (a). Pravo studio Grammaticorum inseruntur par- 
ticulæ; ex. gr. fe in β΄, 213—est enim ὃς Feres. Consimiliter 
leg. γὰρ Εεπεσσιν in vs. 342.  Exinde concludere licet de Foræ 
iny,221. Recte id nimirum digammari, cum in dictionibus 
cognatis, ἔπος, ἔπω, etc. ubique occurrat digamma: extrudas 
ideo voculam ῥά in vs. cit. ponasque δή Fer.  Secundum hæc 
ablegari poterit y ex Odyss. ὁ, 557. jaex ξ, 182. γί εἴ fa, 
ni fallor, ex Ÿ, 224. prior illa ex y, 64. #,206. Iterum in 
Il. #, 484, emendes ἐπεί ῥα Fixoyre, coll. cum vs. 19, ξ΄, 588, 
mendose ἐπεί ῥ᾽ ἕσσαντο, cum vox sit Ficowrre. Lex ipsa mefrict 
îctus in locis quam plurimis inutiles partice. resecat: cf. ἄν 
527. 547. €, 600. 

11. Hisce sparsim congestis plura facile addiderit lector. 
In transitu hoc monendum quod in scriptis suis, exoleto 
jam charactere, leges orthographiæ digammaticæ adeo ob- 
servarint recentiores ut ex Homericis plura, quæ absque 
digammo ingratissimos hiatus afferunt, integra receperint. 
Vestigia exinde relego. Mos apud seriores, Callimachum 
et Apollonium (b), religiose servatus ut nec voculis interjec- 
tis nec paragogis inutilibus orationem inquinarent, orthogra- 
phiam quamdam vel pronuntiandi modum extitisse, quo au- 
ribus minus ingrata redderetur oratio, probabiliter mon- 
strat: id etenim usu duntaxat recentioribus hisce eveniebat, 
ut ex Herodoteis passim constat, quæ concursibus istis vo- 
calium atque hiatibus scatent. At ex sermone recens efficto, 
simpliciore et subaspero, lubrica ïlla Ziguidi palati penitus 
exulabant. 


(a) Addas exempp. €’, 251. 253. 261, μέγα Forvos. 330, μεθιέντα 
Εἰδοις. (à) Ex Apollon. confert Heyne 1. 887. III. 1225, etc. ex 
Callim.T. 13. Del.13, 162. ον. 31 etc. Videsis Exc. dig. Passim 
vero prostant exempp. Digammi ignorati : sic in Argon. T, 692, κῆδος 


ἕλοιο. 696, ὧδ᾽ ἐπέεσσι, cum fuerit antiquitus, ὧδε Ετπεσσι. cf. 699. 
702. 718 etc. 


AD PRÆFATIONEM. xvii 


12. Hactenus de syllabis primis vocum digammatarum 
egi. Si litera fuerit duntaxat znifialis, Compagi metricæ 
vel in zicéu constituendo inserviret, ut in α΄, 211; ἀλλ᾽ ἤτοι 
Feria etc. vel in positione (quam vocant) efficienda, ut ἐπὶ 
Ἐρηγμεῖνι, ibid. 437., vel in Aiatu vitioso medendo (c). Sæpis- 
sime vero in medio vocum concursus fit vocalium qui in 
vetere rhythmo non magis tolerandus videtur; optime ta- 
men ablewandus admisso digammate tanquam syllabarum 
vel partium inflexionis intervalla designaturo. Apponantur 
x, gr. vss. ex Iliade Knightiana, pans ἀΐειδε, Se, πηλη Ed Ε᾿ 
ἀχιλεξος ol Amen, ἡ meules éxeV'ous ἅς Ts À. (d). In secunda ha- 
rum, quarta, quinta, nona, sedi suæ restitutum digamma 
hiatum τὸν μέσαυλον extrudit. Satis porro conspicitur metri 
conservatio: in quinta (ἀχελε τος) sustinetur penultima ope 
digammatis quod oflicio duplicis consonantis aliquando fun- 
gitur (6); erant enim inter vetustiores Græcos ignotæ ἡ et 
# (f) ut adeo recentioris commatis redarguatur vulgatiüm 
illud éxsños (5).  Pariterque in similibus. 

Serior equidem dialectus qualis in Herodoteis extat à 
coneursu vocalium διωιρετῶς elatorum in eadem voce non 
abhorrebat : at in archaica longe aliter res fuerat comparata. 
Ad hoc præcipue digammum usurpabant ut rudi pronun- 
tiationi vocalium concurrentium inserviret. Exulante litera, 
non protinus ex omnibus (4) dialectis sed ex Atticorum ét 
Jonicorum sermone excultissimo, quorum uterque primo 
consociabatur, contrahi cœptum est a prioribus ut adeo vi- 
taretur horridula et incompta oratio (2): retinebant contra 

Ὁ 


(c) Extat exempl. in y, 172. quo digamma interpositum et hoc et 
alterum prius efficit, φίλε" Fsxvgs etc. cf. not. in loc. (d) 1]. ὦ, 1 sq. 
(6) Docet hoc Victorinus in loc. cit. a Dawes, M. C. Tir 
(f) Knight in Il. pass. cf. præsertim #, 193. (g) Knight Prolegg. 
civ. De vi metrica digammi cf. $ crxvir. Burg. ad Dawes pp. 396. 
418. (2) Neïlson G. Gr. loc cit. $ 6. (ἢ Matthiæ G. Gr. ᾧ 45. 


xvil SUPPLEMENTUM 


Tones resolutiones, diæreses, hiatum, quæ necessario fie- 
bant cum ex sede propria deturbassent vetus enuntiandi ad- 
miniculum. (4) Fædior exinde erat corruptio quam in 
loquelam archaicam invexerat # ἀτθίς (/)—mollitie contra et 
munditiæ, non robori, ἡ ἰὼς litabat. 

13. Vis digammi in constituenda etymologia ex exemplis 
allatis optime cernitur (»m). Et in hisce latissime patet 
campus cum varias mutationes passa fuerit litera dum in 
cognatis linguarum inhæreat earumque temperet inflexiones 
aut orthographiam aliquando definierit. Vid.gr. In sermone 
prisco δὶς extabat, nomen mythicum, quod a recentioribus, 
ad eandem originem fortasse spectans, effertur ΖΕΥΣ : in- 
flexiones ejus, Fes, δι, δία etc. Ex priore ortum δῖος (πα 
dis), divinus, et inter Latinos, divus etc. Nec latuisse suspicor 
in recto δὶς digammum, sed primitus hunc extitisse δὲς, unde 
DiFs, δεῖς, dus, Ceds— Latinorum DEUS—cognatis quippe 
literis digammo et U(z2). Aliquando ad Romanos transiit 
et vetusta appellatio; cf. Aen. 4, 702. (0). Affines spectantur 
dives, divitiæ etc. vestigiaque antiqui nominis latent in re- 
ceptis ditissimus, ditior—nisi prætuleris contractiones ex 
divitior, divitissimus, quod et magis convenit cum progress 
sermonis, nec minus analogiam evincit.  Notabile porro, 
dum hæc attingimus, servari in Græcis ordinem deducendi 
consimilem; HAOYTON (p) nempe appellari dvitiarum Præ- 
sidem, PLUTONEM inter Romanos znferorum deum no- 


(4) Optime Blomfeld ; The digamma was not interposed between 
two vowels, to avoid a hiatus, as Matthiæ supposes ; but it was a 
regular constituent letter of the word, omitted in a later age, for 
the sake of smoothness etc. Remarks, p. xxx1v. cf, et Neiïlson ubi 
supr. Usus tamen in iatu constat, etsi ob id primitus non fuerit 
constitutum. (1) Knight G. Alph. (m) Dawes M. Ὁ. pp. 114 sq. 
(x) Cf supr, $ 3. (o) Add. Georg. 4, 467. Aen. 6, 127 etc. 
(p) Personam induit in comæd. Aristoph. notissima. 


AD PRÆFATIONEM ΧΙΧ 


tione parum absimili; quæ 58 {15 comprobant eundem next 
mentibus obversatum ac pridem inter AIFS, AIFOS, DIvES 
etc. 

Congeras pauca amplius: extat Fide sæpe sæpius in Ho- 
mericis, Faîe porro, Fa; ortum hinc Lat, wideo. ἴ;, Fu, 
vis. ναῦς, να Ἐὸς etc. navis. λᾶς (λάας) λαξας etc. lapis. λεῖος, 
AFos, lœvis 5. levis. Bacchus, nomen mythicum Latino- 
rum, quod et aliquando Zacchus, statim se prodit a Fey, 
clamo, mutatis inter se Bet F. Sic veram orthographiam 
eruerat Knight, éxæiFos, ex achivus.  Commutabiles cernun- 
τὰν F'et S in Fero, serpo; F et H in Ferro, Helpis(q), 
Angl. Help; digammus, Φ, F et B in seqq. ῥήτρη, jnrgle, antiq. 
Ἐρατρα (r) etc. Peñren, φρώτωρ, Peurela—TLat. frater—Angl. bro- 
ther, quasi contribulis. Nec severiore judicio exquirendum 
est in progressu linguarum qua norma receperint voces ad- 
ditamenta: satis fuerit similitudinem constituere, ut in λύω, 
ponendum àvFe, unde Latinorum so/vo, litt. prim. metathesi, 
Ex ὕλη (ὑλ Ἐπ) exoriri potuerit sy/va (5). Sic Fev, FeaFo, 
volvo etc. 

14. À Grammaticis vulsgo edocemur, χέω, χεύσω, min, 
πνεύσω, πλέω, πλεύσω, κώω (καΐω) καύσω etc. At ν illud inter 
inflectendum ortum digammo intercidenti debetur qui in 
primitivo, xeFo, latebat ()—exinde xls, χεΈσω, ἔχεξεσω etc. 
Litera porro, quam in quibusdam vocibus, mutatam licet, 
retinuerit usus recentior, in cunctis fortasse puris extitisse 
censenda est, ut ἄω, ἄξω. ὕω, ὑΕω. λύω, AuFw etc. Utcun- 
que hoc fuerit compertum existimo—digammo pluribus 
Græcis restituto, satis patere analogiam cum totidem aliis 


(4) Mixpra Hecpis. Winckleman Hist. Art. cit. a Knight in 
Prolegg. $ cLir. (r) Extat in inscript. Eliaca supr. mem. 6 1. 
(5) Supr. $ 2. (4) Matth. G. Gr. $ 176c. Distinctionis caussa hæc 
ficta censebat Hemsterhuys: Luc. Il. p. 368. Sed latius patere 
analogiam arbitror. 


pes. 


ΧΧ SUPPLEMENTUM 


in linguis serioribus ; posse exinde in sua elementa voces 
denuo confictas faciliter resolvi, norma in hisce reperta 
secundum quam literæ cognatæ erant inter se mutatæ. 

15. In Attica dialecto hospes fuit prorsus Digamma. 
Ut hiatum vitarent contractiones (x) syllabarum inducebant, 
quas aperto ore efferebant antiquiores; nec tamen hoc 
τῆς ἀτθίδος archaicæ erat quæ nullo distabat intervallo ἃ 
sermone Jonico nec ab eo, donec in Asiam migraretur, in 
diversos tramites abierat (Ὁ). Oratio perpolita Sophoclea, 
Thucydidea, Platonica, per syncopas, crases, cohortemque 
cæterum τῶν σχημοίτων veteris loquelæ vestigia pene prorsus 
diluerat (Ὁ). 

Doriensium sermo digammum facile admisit. Inter Do- 
rismos vulgo recensetur γέντο pro ἕλετο, corripuit (x). Tabula 
Heracleensis, omnium antiquissima (y), Dorico sermone con- 
seripta extat, quæ non secus ac Deliaca, dudum memora- 
ta (z), literam istam insigniter præfert. Hoc vero inter 
archaismos referendum qui ei cum ceteris stirpis Pelasgicæ 
erant communes; Homero recte abjudicatur (a), nec tantum 
ob caussas politicas (b), sed quia nondum characterem di- 
versum fuerat sortitus. 


(u)Math. G. Gr, $ 45. (v) Blomfeld's preface, ubi supr. p. 
xxx. (w) Knight Prolegg. $ zxrx. (x) Supr. $ 2. (y) Knight 
Prolegg. $ xzi. (2) Supr. ὁ 1. (a) Clarke ad II. β΄, 43. Dialecti 
Doricæ vulgo recensentur epochæ duæ (Math. G. Gr. ᾧ 4): agi vero 
opinor de sermone lterario, non de antiquo et semibarbaro quem 
Lacedæmonios conservasse integrum arbitrantur docti. Hunc, mag- 
nam partem, cum dialecto archaica immisceri, aut ipsam revera 
archaicam fuisse, ideoque in Homericis reperiri, judicarim : recte 
autem abjudicatur hybrida ista Pindari, Theocriti etc. quæ ad exem- 
plar recentiorum accesserat. In hac tamen, non secus ac in politis- 
simis, vestigia digammi possunt reperiri.  (b) Knight Prolegg. ᾧ 
LXVIL. 


AD PRÆFATIONEM. ΧΧΙῚ 


16. In dialectis Homeri, quas vocant, Aeolica et Tonica 
diutius paulo sistendum. Homerum fuisse Ionem et id- 
circo ex ejus carminibus exulare debere literam, prorsus 
Aeolicam, quibusdam doctis jam antea visum fuerat (c); sed 
temere id dictum. Concesso enim vel ortu Jonico, id quod, 
ut disceptarent, plurimis jampridem occasionem præbuit (d), 
constare credo ex rationibus philologicis dialectum utram- 
que invicem adeo in Homericis intermiseeri ut vix limitem 
satis tuto definieris. Hoc poterant eflicere non tam mi- 
grationes parvo intervallo se invicem sequutæ stirpiumque 
commixtio (6), quam cuncti sermonis antiquissimi analogia 
et indoles. Porro ex compage versuum in locis innumeris 
probatur, voces, quas huic vel alteri dialecto usus recentior 
postmodum dicaverat, digammum pariter adsciscere—quod 
ipsum, per usum literæ tam cito exoleturæ, fidem czrono- 
logiæ (f) vindicat. 

Spectanda igitur dialectus Homerica wnica et simplex (g); 
non illa ex diversis laciniis confecta prout versui convenerit 
aut lubidini visum fuerit:—et compages ista, Poetica, Do- 
rica, Attica, Macedonica etc. quam Grammatici inferebant, 
omnino debet exulare (2). Sermo est Aeolico-Ionicus, cum 
inflexione et phrasi certæ mensuræ adaptatis, quæ postea in 
diversas abibant partes, et formis dissimilibus inductis, dis- 
tabant et secernebantur. Lesbiæ ἡ αἰόλις et Herodoti # ès, 
Nostro florente, unicam linguam conficiebant, et oratio 
literaria (qualem inter gentes non prorsus incultas, a com- 


(c) Dawes M. C. ὁ 1v. Burgess, præfat. p. xv. (d) Burgess ad 
D. ubi supr. At concidunt argumenta si verum sit quod edocet 
Knight τὴν αἰολίδα et ἰώδα in tempp. Homericis easdem fuisse. 
Prolesg. $ Lxvirr. (e) Hoc Burg. annott, ad Dawes pp. 401 sq. 
at Knight in prolegg. ὃ Lxviir. sermonis discrepantiam ad migrationes 
refert. (f) Marmor Paium. (9) Clarke ad Il, 8,43. Burgess ubi 
supr, p. xvL Knight prolegg. $ Lzxx ss. (ὦ) Knight $ Lxvrir. 


XXII SUPPLEMENTUM 


muni segregatam, vocamus) ex utrisque conflata, copiosior 
evasit et numerosior (7). 

17. Aeolicæ dialecti vestigia cernuntur in resolutione 
genitivi sing. decl. 1æ et in rectis casibus ejusdem decl. Ex. 
c. ἱππότα, μητιέτα etc. (k). In paragogis; 34 in fine tempo- 
rum, ut ἦσθα, οἶσθω etc. φι, Qu in fine nominum, ut ὄρεσφι, 
στρατόφι, Rings. In commixtionibus literarum, ut xadde pro 
κατὼ δὲ (1), καλλαπάρην etc. Exquirenda in hisce analogia: 
in decl. prim. prostat. gen. Aeolicus (vid. caus.) αἰνείωο; 
Tonicus. αἰνείξω; Doricus, αἰνεία, Si verum sit quod a peri- 
tissimo Knight effertur, discrepantias dialectorum, magnam 
partem, ortas fuisse ex mutatione literarum ὦ et s(m), sta- 
tim cernitur analogia, dum retinuerint priores formam ve- 
tustam aœivuæFe (n), hi alteri αἰνεεο et αἰνέων quæ postmodum 
migrarunt in recentiorem æiov. Nec secus statuendum vi- 
detur in decl. secunda simp. Genitivi vulgo referun- 
tur, Aeolum (ex. c.) λόγω; Ion. λόγοιο;: Dor.—w et —oe (0). 
Concesso primitus extitisse formam λογοῖο (p), prior expli- 
canda est ex interciso digammate, ut fiat λόγοο, λόγω. Ioni- 
cam censeo exortam ex rationibus metri hexametri, eodem 
intercidente ; hoc etenim ubique rvestituitur, litera in sedem 
revocata (4). Indicio est quadantenus forma toties repetita 
genitivi, στρατόφι etc. Si concesseris olim fuisse crgæreE4 (r), 
exinde orearoÿi, στρατοῦ, vix adeo distat forma Knightiana. 
Multum porroroboris accedit quodexolescente digammoscrip- 
tura evasit AOTO.O ut in gen. pl. decl. prim. NYMA.QN [s); 
id etenim, quod hexametri usus primo postulabat, ad 


(ἢ Burgess pag. 402. (#) Ibid. pp. 398 sq. Foster, acc. et 
quant. p. 108. (ἢ) Zuinger de dialect. Aeol. (») Knight, Alph. 
Gr. 37. (n) Knight in IL +, 1 et pass. (0) Zuinger ubi supr. 
(p) Knight Prolesg. $ σι. (g) Cf Il. 8/, 731. ὁ, 554. φ', 104. 
x, 60. (r) Kuight Alph.Græc. C.S. ad 119,452. (s) Knight 
Prolegg $ c. cir. ex Salmasio et Lanzio. Hocex titulis constat, 


4.9 


AD PRÆFATIONEM: XXI111 


numeros dissimiles et linguam ὠττικωτέραν (f) erat postea 
accommodatum. Nec secus form. βίφν expediverim, con- 
cesso dat. BIHI, BIHFI, cui recentiores sonum affinem sub- 
stituebant. 

18. Spectant præfata ad cognationem dialectorum quæ 
ex notione digammi bene perpensa et constituta multum 
Jucis mutuatur. In dialecto antiquissima, Pelasgica puta, 
vel Thracica (x), complures extitere voces, simplices max- 
ime, quæ in linguam excultissimam postmodum explicatæ 
formam archaicam prorsus ferme amittebant. Quæcunque 
digammum adsciverunt et in hoc elemento mutationem sunt 
passæ, vel recipiebant literam cognatam vel formam anti- 
quam, exulante tantum digammo, couservabant, vel trans- 
formatione varia affectæ speciem denuo induebant quam in 
dialecto excultissima, h.e. ab archaismo δὲς διὰ πασῶν distante, 
cernere licet. Constitutis ideo literis quas in digammatis vi- 
cem ex analogia probata adsumtas fuisse constat notatisque 
locis, in scriptis poeticis præsertim, quæ ob rationes metricas 
vel τὸ κεχηνὸς medicinam, hanc literam, postulant—ad radices 
possumus ratione probabiliore devenire, et in hac silva philo- 
logica, ἐπέων νομῷ, tum sermonum cognationem, tum linguæ 
τῆς προσεληναίας lentas progressiones indagare (v). Et ad has 
radices deveniendum—voces assumendo quæ imagines sen- 
sibiles tantum præ se ferunt (x); resecando inutilia et formæ 
et znflexionis quæ grammaticam seriorem sapiunt; adhi- 


(£) Tragicorum nempe. Characteres dialect. diversi erant pro ea, 
cui studebant hi et alteri, poesi. JIonum mollior, apertior et ro- 
tundior versui heroico aptatur; Atticorum densior et concinnior, 
iambico. (x) Thamyris memoratur, Orpheus, Eumolpus, Linus, 
Thraces— qui literas in Græciam invexere. Cf. Dunbar vers. Hom. 
p- 5 sq. Ab eorum sermone parum distitisse Pelasgicum opinor. 
(v) Wise’s enquiry p. 139. (x) Quippe primariæ et simplicissimæ. 
Locke, essay, II. 1. ᾧ 5. 


XXIV SUPPLEMENTUM 


bendo alphabetum simplicissimum, Cadmeum (y) (quod dici- 
tur); diligenter excutiendo Jlinguarum aliarum radices quæ 
ab illa vetustissima (ni mendax sit historia) ortum trahe- 
bant (2) Hac ratione, philosophica inprimis dixerim, 
inter fluxum et ruinam veteruin monumentorum, antiquis- 
simæ linguæ Hellenicæ vestigia ex tabulis Eugubianis (a) 
eruuntur. Jpsa ideo Latina ditissimum præbet segetem (D), 
Quinimo ex recentissimis doctorum virorum studiis profec- 
tum ut in sermone nobili Hindustanico et in inflexione vo- 
cibusque radicalibus mirum quid similitudinis deprehen- 
datur (c). 

19. Pergo ad inflexiones quæ ope digammatis conficieban- 
tur in lingua Homerica. Et in hac palæstra jamdudum 
adeo se exercuit Vir doctissimus R. P. Knight, dum e te- 
nebris eduxerit non solum τὰ στοιχεῖα vetustissimæ ortho- 
graphiæ, verum etiam statuerit certas rationes philologicas 
secundum quas et tempora fuerint definita et modi et 
casus—ut labor sit verissime 27 aperto. 

20. In declinationibus canon videtur, ut in cetera Gram- 
matica, concursum vocalium ope digarmmatis leniri, ut adeo 
sustineantur breves si quando productionem illarum me- 
trum exigat. Hoc dico minime ignarus discrimen illud 
longarum et breviun linguæ excultoribus deberi, quatenus 
saltem ad formam spectat: at ex analogia concludere licet 
vocales, in dictionibus quam plurimis, hac vocis suspensione 


(2) Herodot. V. 59. Citat in seqq. inscriptt. literis Phænicicis 
(quas vocat) exaratas ; erant sexdecim. De Cadmo auctore fateor me 
multum dubitare. Cf. P. Knight prolegg. Lxxvri. (2) Burges, nott. 
ad Misc. Crit. pp. 351 ss. (a) Add. Etrusca monumenta. Cf. Knight 
pass. (ex Lanzio sopra le lingue morti d'Italia), præsertim $ cvr. ss. 
Analogiam in variis ex hisce constituit. (6) Ibid. Burg. ubi supr. 
(6) Colebrooke, Gr. Shanskritica. British Review of Adelung's Mith- 
ridates, vol. vi, pp. 493 ss. (d) Knight de Alph. Cadmeo. Inscriptt. 


AD PRÆFATIONEM. XXV 


et mora ante Digammum productas, speciem distinctam 
postmodum induisse, Het Ὡ (ε). Hoc tamen, exolescente 
jam litera; non enim negaverim vocales longas extitisse 
dum adhuc in Alphabeto fuerit reperta. ÆExempla pauca 
congerere libet.  Præferunt vulgo yw@awy Aeol. genit. in 
decl. prim. simpp. a recto νύμφα. Hoc primitus fuisse re 
φώ ἔων censendum est (f). A recto ns v. ας præferunt ter- 
minationem genitivi sing. &e: hoc antea expressum æFo, ut 
aiveuFo, muanFiadaFo, supr, ὁ 12, 17. In decl. contract. forma 
accusativi ab Atticis prolata erat—«x, ab Jonicis,—:. Caus- 
sas antea exposui discrepantiæ (g)—at nunc ulterius conje- 
cerim illam in vetere dialecto simplicem et unicam extitisse, 
ϑεσεξα: Ionicos, hexametro usos, vocalem penultimam, du- 
plicato digammate, fulsisse, ut adeo SuxFF« (2) sonaret ; 
contra Atticos induxisse Suséæ, systemati Iambico aptatum, 
quod ex forma archaica, ictu ad ultimam translato, ortum. 
Conveniunt hæe et cæteris, ϑησέως et ϑησῆος, Surë et ϑησῆϊ 
κ. τ. À. 

21. Ex præcedentibus satis constat usum digammi in inflex- 
ionibus latissime patere—at fructu forsan majore legentium, 
si enucleatius et in ordine grammatico exponantur. De- 
clinationes nominum primo conferendæ sunt, antiquæ cum 
recentibus, verborumque κλίσεις, quæ probabiliter satis, vel 
ex v in temporibus enato, literam archaicam produnt (ἢ). 
1. Schema (4) per terminationes decl. prim. simp. Aeolic. 


(Sing.)—s.—20.— 2.00, (Dual.)—æ—cr. (Plur.)—es— 


d 


(e) De Homericis loquor in quibus cernere licet obvias perpetuo 
vocales ἡ et ”; non enim cum quibusdam doctis, præ nimio amore 
vetustatis, distinctionem perditum iverim. (f) Knight, Alph. p. 48. 
Prolegg. $ xcrx sq. (g) Not. Il, 4, 265. (4) Hoc secundum cano- 
ne Prisciani, < Aeoles digammate aliquando usos pro duplici conso- 
nante” Cf. Misc. Crit. p. 117. (i) Supr. $ 8, (4) Zuinger. de Dialectt. 


XXI SUPPLEMENTUM 


μῶν, —aui,—a;, er, Schema decl. digammatæ; S.—æs.— «Fo. 
—aF ().--- «Ἐαν.---α, Dan P—e (ηι).--- «Ἐων--- 
@Fioi (22). τα ας (0)—æ, II. Schema decl. contract. tert. 
simpl. in—ev. Si evs,— ἕως.--- εἰ, εἴ.--- ἐα.--εὖ. J).— 66. ἔοιν. 
P.— 6e, εἷς.---ων, «τι εῦσι.---- ως, εἰς -τ-- ες, εἴς. Decl. digamm. 
S.— F6 Fos. Fr. Pal, D.—6Fe—sFos P.— ls. 
so. —eFers,—<Fas.— Fe; (p). Analogiæ servandæ caussa du- 


alem hisce inserui: existimarim tamen curæ recentioris 
propaginem (g) sermonisque se ad majora accingentis ad- 
miniculum. Fortasse hoc constiterit vel ex Homericis, in 
quibus sæpissime expressum videmus τὸ δυϊκὸν per τὸ rAnfwrs- 
x, adposito binario; quandoque ipsum cum numero, no- 
tione repetita, conjunctum occurrit(r). Vix hæc syntavin 
redolent ab ‘omni parte absolutam : consuetudinem potius 
recens invectam, ubique præ metri occasionibus posthabi- 
tam. III. Dicunt Grammatici Aeolum fuisse mutationem 
characteristicæ :e in formis ἕω, in εν, ut adeo pro fév, χέω etc.(s) 
evaserint ῥεύω, χεύω.  Hoc incuriosius dictum puto. Formæ 
extiterant primariæ ῥέξω etc. adeo ut illud v pars integra 


(7) Succurrit in memoriam illud Virgilianum, aulaï in medio etc. 
Ἄρη. 8. 354  Longe prætulerim lect. x media, cum statim se 
prodat Aeolicum +ÿx2F;, non, ut vulgo opinantur, genit. aulæ. Hoc 
porro multum analogiam confirmat. (») Non «Ἐν, ut quondam pu- 
tavi ; hoc enim Dativi proprium. Cf. et Il. β', 484 (η) Hoc et 
propter analogiam cum dat. sing. et terminationem, quæ vulgo effer- 
tur, Jonicam, —#. Relliquias Danaûm agnosco. (9) Hinc in 
Homericis nunquam conspicitur ultima in acc. plur. decl. prim. brevis, 
quod in Doricis postmodum usu venit.  Habent semper Ψυχώς, 
ϑεοπροπίας etc. (p) Knight, Prolegg. $ crv. Dawes M. Ὁ. p. 173. 
(7) A vetere Aeolica, non secus atque Latina illinc exorta, abfuisse 
Dualem censeo.  Mecum facit doctiss. Matthiæ in G. Gr. $ 64. Obs. 
1. (7) CE Matth. ubi supr.et ᾧ 300 ss. (5) Zuinger de dialect. 
Acol. 


AD PRÆFATIUNEM. XXVII 


fuerit verbi ex integro digammate oriunda: norma dehine 
certa et simplicissima ceteræ inflexiones exortæ quæ post- 
modum adeo concisæ sunt et expolitæ, ut vestigia inda- 
gare linguæ antiquioris admodum sit difficile. 

In verb. ῥφξω inflexio hujuscemodi potest concipi.  ÿFw, 
ἑεξεσω, jeFow, ἐῤῥέξεκα, ἐῤῥεξχα. mp. ἐῤῥεξον.  Aor. tfeFece, ἐῤ- 
ὑεἔσα (ἐ). Infin. ῥεξεμεναι, ῥεξεμεν. Particip. ῥέων. In voce 
passiva, ῥεξομαι, ἐῤῥεξομην, ῥε εθησομαι, ijjeFeuxs,—unr. et in cæ- 
teris item. Aoristus secundus (quod dicunt) effertur vulgo, 
ἔῤῥνον (u), et thema alterum comminiscuntur Lexica, ῥύω, quod 
ipsum in prius mergit, revocata characteristica.  Imperfectus 
ἐῤῥεξον eloquio concitato (Ὁ) fit éÿÿFoy—recentius ἔῤῥνον : analo- 
gia vero minus perspecta induxere Grammatici illud alterum 
ῥύω, quod penitus diversum sonat (τ). 

Nec, ut obiter notem, id in inflexionibus tantum usu 
venit, ut per digamma, characterem integrum et ingeni- 
tum, ramorum aberrationes deprehendamus; in compositis 
etiam vestigia observanda. Citavi antehac (x) exempl. ex 
Hesiod. ἔργ. 664.---κανώξαις. Anomaliæ illud explicat quod 
de sermone Aeolico edocemur—dialectum nempe συγκόπτειν 
voces (y)—ut ὑββάλλειν pro ὑποβώλλειν, κάλλιπον Pro κατέλιπον 
etc. Sic ex Fæyw compositum prodit κατωξαγω, κα χγω, 
κατεξαγεσα.---αγσα.--- αξα, χα Ἑαξα, καύαξωα (+). 

22. Ex hisce satis constare arbitror usum Digammi la- 
tissime patere cum et in metrica et grammatica vix læto au- 
gurio possumus contendere, ullamve, quæ rationibus proba- 
bilibus innitatur, regulam stabilire, si priscum hocce ele- 


(ἢ Hinc explices aor. prim. £yevz, quod habent Attici, a χέω. 
(u) Zuinger ubi supr. (v) Hoc intellectu facillimum est ex Arabum 
sermone et ex punctis Masoreticis Hebræiï, vivo adhuc et florenti 
penitus ignotis. In plurimis nempe inter pronuntiandum suppleti 
sunt vocales. (w) Cf. Not. ad 1]. ώ, 141. (x) Supr. ᾧ 8. (y) Zuin- 


ger, ubi supr. (2) Knight in voc. ἄγω; Recens. $ cz. Matthiæ, 
G. Gr. $ 221. Obs. 2. 


ΧΧΥΠῚ SUPPLEMENTUM . 


mentum sermone Homerico exularit. Res vero adhuc ma- 
nifestius conspicitur ex tabulis concinnatis vocum digam- 
matarum quas Viri doctissimi congesserunt (a): analogia 
certa in plerisque regit—in multis est loeus conjectandi 
amplissimus; sed in omnibus cernitur nexus ille arctior 
et sermonis analogia, præsertim cum linguis recentioribus 
et cognatis, qui non tam stirpium affinitatem quam doc- 
trinæ progressum, per linguarwm mutationes adumbratam, 
exhibent. 

Monent me operis instituti rationes late forsan nimis ar- 
gumenta excurrere. Quæstiones sunt in hac parte Gram- 
matices quas dudum exagitaverunt Scriptores clarissimi ; 
de ortu Digammi; de proprietate appellationis; de origine 
Pelasgorum—lingua—et cum Hellenibus commercio. Hæe 
situ vetustatis dudum obsita nuperrime in lucem eduxerunt 
quibus doctrinæ ostentandæ occasionem præbebat literulæ 
cognitio. Nec sine fructu processit disputatio; doctrina 
enim exquisitior paullatim e tenebris eruitur, simpliciores 
evadunt canones grammatici, et quod in votis erat, ad ma- 
nus præsto habetur, conceptus ταὶ luculentior. (Ὁ) 

28. In Odyssea perinde atque Iliade δεικτικὸς et ἐμφατικὸς 
est tantummodo articulus” (c), ἢ. 6. demonstrationi vel em- 
phasi inservit. Observatio dudum decantata et apprimeé, 
quæ perpendatur, necessaria, dum sermonem archaiïcum 


(a) Heyn. Excc. ad τ΄, 384. Knight, Prolegs. σι. Kidd. Nott. 
ad Dawes, M. C. pp. 234 ss. (4) Eximie hanc partem Gramma- 
tices tractavit Episcop. Marsh in Horis Pelasgicis : nuperrime Gran- 
ville Penn, in Diar. Class. V. 26. pp. 177 ss. quædam, nec indocte, 
præsertim de canone Prisciani, monuit,  Argute contra priorem dis- 
putat doctiss. Episcop. Burgess. Contra Heyn. et Bentleium scriptor 
in Quarterly Review, July, 1822. Tractatus hic est, cui diligentius 
incumbatur, dignissimus. (0) Knight, Prolegg. $ Lix. Plutarch. 
Quæst. Plat. 


AD PRÆFATIONEM XXIX 


redintegrare in Homericis aggredimur.  Vetusto tali 
convenit ut resecentui omnia quæ tanquam ornamenta 
mera possunt spectari aut virtutis rhetoricæ adminicula, 
nec adhibeatur eorum usus nisi quæ certa quadam norma 
orationem magis demonstrativam, objecta magis sensibus 
incurrentia efficiant:—perinde ac in στοιχείοις linguæ—si ad 
elementa simplicissima volumus ascendere, ablesanda sunt, 
tanquam insititia, serioris ævi additamenta. In colloquio 
hominum antiquorum pleraque fuisse elata per nutum ges- 
tumve censenda sunt (d); si fuerint sensibilia, ut sensibus ob- 
via fierent ; si affectus animi, motus corporei illos adum- 
brantes, quo se per sensibilia magis proderent, adhibiti:— 
nominibus et priora illa et hosce designantibus præfigendus 
est Articulus—abjiciendus contra cum desierint spectari tan- 
quam vel animo vel visui obvia et præsentia. 

24. Hanc articuli doctrinam dudum tetigerat Aristarchus. 
Amplexus est Hermannus (6) ad 1]. γ΄, 235. inducto nempe 
τ᾽ οὔνομα pro lect. vulgari τούνομω, nempe, τὸ ὄνομα, Præeunte 
viro acutissimo hoc et aliis provisum est ut ex plerisque 
locis ablegarent articulum quibus erat a rhapsodis, veram 
indolem syntaxeos Homericæ ignorantibus, vel a διορθω- 
ταῖς (f ) ævi serioris, evidenter assütum, et alia quam plu- 
rima mendosa existimarent unde non poterat, metro <os- 
pite, lacinia inanis divelli. Ex. caussa ; emendant ζ΄, 41 (g). 
δ΄, 42 (2). Odyss. μ΄, 81. 


(d) Ibid. (e) Wolf. Præfat. ad Iliad. Edit. 1804. p. Lxx1v. ff) Ita 
appellabant emendatores textus Homerici. Wolf. Prolegg. $ xzrr: 
(g) ñ περ οἱ ἄλλοι dr. Pos. in ñ περ ἄρ᾽ (vel ἂν) ἄλλοι etc. (1) Nempe 
μή τι διατρίβειν τὸν ἔμεον χόλον.  Prodit se insititium et per articulum, 
et sensum τοῦ διωτρίβειν inauditum alias in Homericis. Cf. Heyn, 
Exec. ε΄, 706. Dixerim ego optime articulum poni ἢ. L cum sit vere 
épQarws;—nec video ablegasse doctissimum διορθωτὴν R. P. Knight. 


ΧΧΧ SUPPLEMENTUM 


25. Hæc autem principio innituntur quod, ut quis im 
scriptoribus ævi antiquioris, Homero, Hesiodo, etc. agnove- 
rit—eos nempe articulo usos ut pronomine demonstrativo 
οὗτος (2)—non tamen pro canone grammatico, ab omni parte 
absoluto, tradendum est. Dixerim,  utplurimum,” non, 
ἐς semper usos.” Dialecti recentioris Atticæ fuit regula ut 
articulus præfigeretur nomini, ipsi non penitus æogieræ (k)— 
at in sermone archaico mihi constat limites non ita orationi 
positos fuisse—usurpasse eos articulum ut constanter esset 
demonstrativus. In lingua Homerica quæ nexus erat inter 
hunc antiquissimum et recentiorem, poterat accidisse ut in 
quibusdam locis ad illum, in aliis ad posteriorem usum sermo 
converteretur—adeo ut vix tuto incesserit aliquis qui ablega- 
tum iret loca in quibus obvius est articulus hac ratione tan- 
tummodo motus, ni extent aliæ, cur debeant exulare, satis 
validæ—ut in loc cit. δ΄, 42. Immo criticam saniorem vix 
sapit ut vel rhythmus pessum detur vel contorqueatur junc- 
tura dum medelam orationi admovemus, quæ ipsa, secun- 
dum leges usitatas sermonis, articulum poscit. 

Certum ïigitur modum videor statuere ; ‘ Articulum 
usurpari ab Homero δεικτικῶς ut plurimum—esse vero quan- 
do ad consuetudinem Atticam (1) proxime accedat.” In- 
stantiæ prioris peti possunt ex 1]. α΄. 12. 20. 29. 409. 472 
sq. δ΄, 20. x/, 59. Hes. Theog. 632. In quibusdam horum 
præfigitur nominibus propriis designationi inserviens, uk 
cernere amplius licet in &, 11. λ΄, 659. π΄, 25. Odyss. à, 518. 


(ὃ Knight, ubi supr. Matthie G. Gr. $ 286. Heyn. Exc. supr. 
(4) Matthiæ, G. Gr. ᾧ 262. (7) Quid volo per ““ consuetudinem 
Atticam” innotescit optime ex Luc. Micyll. sqq. ὁ δὲ πάντων ϑεῶν 
πατὴρ καὶ ὠνδρῶν, à κρόνου καὶ is CtC. cum præcesserit, εἰ πάνθου 
vis ὥν, NON τοῦ πάνθου. In hisce articulus prior ἐμφατικὸς est, hic 
demonstrat de quo dictum fuit. Cf. $ 13. 


AD PRÆFATIONEM. XXxI 


#. 103. Hes. Theog. 734. Exempla τῆς ἀτθίδος prostant in 
IL. ὁ, 74. ε΄, 122. 127. 695. 698. φ΄, 317. 

A Knightio citatur exemplum nobilissimum articuli δεικτι- 
κοῦ et ἐμφαντικοῦ EX γ΄, 54 sq. Dicit poeta τὰ δῶρα, ἡ κόμη, τὸ εἶδος, 
sensui quippe incurrentia—et cogitandum est gestum vehe- 
mentiorem dicta comitari: non vero ἡ κίβαρις, quam secum 
non ferebat Alexander, et idcirco non designandam (#). 
Illustre porro accedit ex oratione Andromaches #, 459. τὸ 
ὃν μένος, 1lla sua virtute, qua semper præstat 5011. De suo 
Hectore loquitur commota vimque orationi ampliorem ad- 
movet. 

26. Articulus in Homericis pronominis demonstrativi, οὗτος, 
officium sæpe fungitur. Cf. β΄, 52. 250. δ΄, 290. π΄, 317. 321. 
ge", 171 sq. &, 722. In secundo et tertio ponitur τῷ, uti solet, 
absolute, cum hoc ita sit, idcirco. Angl. seeëng this to be 
the case. Obvium est et τὸ, ἢ. e. διὼ τὸ, sæpissime; cf. ρ΄, 404. 
In %, 125. conspicitur usus ejus pro demonstrativo et 
relativo (n). Nec 5011 Homero tribuendus est usus hu- 
jusmodi ; servabant quippe Ionici et Dorici recentiores, ad- 
mixta tamen Atticorum consuetudine. Cf. Herod. IV, 9. 
I, 173.—cum Atticis, Thucyd. 1, 86. Sophocl. Elect. 45. 
Exemplorum satis ad hoc illustrandum congessit eruditiss. 
Matthiæ in Elementis G. Gr. nuper editis (0). 

27. Ut penitior scientia habeatur illorum quæ ad usum 
Articuli in Homericis spectant, exemplum διηγήσεως in ποία 
apposui, eorum nempe quæ habentur in Il. #, 12—42., de- 
sumtum ex Plat. Republ. III, p. 394 A (p). Accuratius 


(m) Knight, Prolegg. $ zix. Not. (πη) Matthiæ G. Gr. $ 262. 
Obss. Il. 4, 25. (o) Matthiæ, ibid. (p) Ἑλθὼν ὁ ἱερεὺς εὔχετο ἐκεί- 
γοις μὲν τοὺς Θεοὺς δοῦναι, ἑλόντως τὴν τροίαν; αὐτοὺς δὲ σωθῆναι. τὴν δὲ 9υ- 
γατέρω οἱ αὐτῷ λῦσαι, δεξαμένους ἄποινα, καὶ τὸν did αἰδεσθέντωας. τοιαῦτα 


δὲ -4 Ἢ » -" ε Ν ” ἊΨ, \ ΄ GES 3᾽ 7 à 
ς εἰπόντος ὠφυτου; O0! μὲν ὥλλοι ἐσέβοντο καί TUYNnYOUY 6 0£ CYALEVOY 


XXXII SUPPLEMENTUM 


cum hisce conferendus est sermo Homericus. In vs. 18—20, 


dicit ὁ μεταφραστὴς, τοὺς DEog— τὴν τροΐαν--- τὴν ϑυγατέρα. ἄ- 


πειγώ VETO, CUM sit τὰ ἄποινα in Nostro—et jure hoc, nam 
ista, oculis subecta, ferebat Chryses—ut adeo articulus sit 
revera δεικτικός,  Aliter vero in Diegesi res comparatur; Sa- 
cerdos non adloquitur Achivos, sed auditorem ὁ μεταφραστής. 
In vs. 22. habet Dieges. οἱ ἄλλοι. In 24, D. ὁ ὠγαμέμνων. In 28, 
τὸ σκῆτστρον-- τὼ στέμματα, Consentiuntin 33. ὁ γερων---ὁ πρεσβύτης, 
D. et pariter in 35, ὁ γεραιός, ἐμφατικῶς sc.  Potuerit sane edi, 
ἠρᾶτο γεραιός, at minime cum eadem ἔναργείῳ. 

28. Stabiliri ex hisce videtur usus articuli in Homericis 
qui convenit utplurimum cum sermone archaico, ipse quippe 
archaicus—aliquando vero legem sibi statuit quæ in Dialecto 
recentiore sedem postea sortita est. Ex articulo vetere 
δεικτικῷ facillime ad ἐμφαντικὸν transibant, vestigia cujus cer- 
nere licet in scriptis vel recentissimis—nec abest quid desig- 
nationis, proxime ad τὸ δεικτικὸν accedens, a vulgari etiam 
Atticorum usu, ut nimirum swyecto in propositione, non 
prædicato, præponatur articulus (g).  Probabilius fit insuper 
ex linguis vetustissimis, quæ articulum ferebant cum nomine 
conjunctum, usum ejus δεικτικὸν per omnia patuisse: sic 


ἠγρίαινεν, ἐντελλόμενος νῦν τε ἀπιέναι, καὶ αὖθις μὴ ἐλθεῖν, μὴ αὐτῷ To τε 
” \ κ᾿ “= » ΄, ᾽ 3 ΄, x A SL ὡς 
σκῆπτρον καὶ τὰ τοῦ ϑεοῦ στέμμωτα οὐκ ἐπαρκέσοι. πρὶν δὲ λυθῆναι αὐτοῦ 
-“ / ER 1 μ᾿ , À = > ΄ ΔῈ A Η \ 
τὴν ϑυγατέρα, ἔν ἄργει ἔφη γηράσειν μετὰ οὗ. ἀπιίναι δὲ ἐκέλευε, καὶ μὴ 
ἐρεθίζειν, ἵνα σῶς οἴκαδε ἔλθοι. ὁ δὲ πρεσβύτης ὠκούσας ἔδεισξ τε καὶ εἰπήει 
σιγῇ. ἀποχωρήσας δ᾽ ἐς τοῦ στρωτοπέδου, πολλὰ τῷ ἐπόλλωνι εὔχετο, 
΄ Ξ ’ “ - 39 “ | RAA , γ Ὁ CRE ἷ 
τὰς τε ἐπωνυμίας τοῦ ϑεοῦ ἀνακαλῶν, καὶ ὑπομειμεινήσκων καὶ ὠπαιτῶν εἴ τι 
/ À 59 “ Η δ / A 2 :»ν ! ΄ ὃ / 
πώποτε ἢ ἐν ναῶν oixodoUMUETI, ἢ ἐν ἱερῶν ϑυσίαις κεχωρισμένον δωρήσαιτο" 
= δὲ / / ! \ ᾽ Ν ᾿ à 4 οὐ , / 
ὧν δὲ χάριν κατεύχετο τίσαι τοὺς ἐχαιοὺς τὰ ἃ δάκρυα τοῖς ἐκείνου βέλεσιν. 
Locum video nuper excitatum ἃ T. Burgess, Initt. Homeric. pp. 
57 ss. Cf. Edit. Bipont. Plat. pp. 275 sqq. (g) Obviæ tamen ex- 
ceptiones : cf. Matthiæ, ᾧ 266. Canon Sharpii de Artic. def. memo- 
rari possit ἢ. 1. 


AD PRÆFATIONEM. ΧΧΧΠῚ 


nomen Etruscum (75) Mercurii refertur, TURMES, TOS‘EPMHS, 
nempe  égenvvris-— facundus nepos Atlantis” (5). 

29. Ex Articulo δεικτικῷ ad Particulas, quæ illum variis 
modis afficiunt ornantque facillime transitur.  Sunt illæ 
quæ nexum orationis servant—quæ partes distinguunt—quæ 
vim et ἔμφασιν addunt—quæ interdum ornantia hiatui pro- 
hibendo aut constituendo metro insérviunt. Obiter vero 
notandum est hunc usum perraro adhiberi, et de commentis 
Grammaticorum in quibus toties particulæ dicuntur πάρέλ- 
κείν, Ol10SaS esse et Ζαραπληδῶρρατικὰς, ut de indoctis et incon- 
cinnis judicandum, nec minus venustati sermonis Homerici 
quam legibus sanioris Grammaticæ contrariis (4). 

Et ad hoc operis me libentius accingo, quantumwvis in 
tenui ponatur labor, quia vix aut ne vix quidem sine illis 
profecerit justa et accurata linguæ scientia.  Bene observat 
acutissimus Locke (x) ceteras partes Grammaticæ, hac ne- 
glecta, minus bene procedere, utpote quibus maferia ex 
hisce adéo pendet, cum hisce adeo implicatur yunctura 
et ordo cogitationum. In sequentibus propositum habeo 
generale quasdam et minus observatas leges exponere, 
quæ, tanquam ζωγῥαφικῶς, Speciem, nezum, ordinem notionum 
éxhibent, ut dum pauca attingam, animi perlegentium ad 
ultériora ét penitiora expergefiant. 

30. Usus primarius particularum in hoc conspicitur ut 
mentis nunc Z2n{ensionem nunc remissionem indicent. Hatis- 
sima hæc area est; omnes enim particularum significationes 
complectitur, βεβαιωτικὼς, fuQurinds, μεταβατικὼς etc. In prima- 

6 


(r) Knight, Prolegg. $ 1x. (5) Horat. Carm. I, 10,1. Addit 
Knight exempl. Terra, nempe τὴ ἔρα. (Chaldeum erat px, 2»- 
ferus. (ὃ Hoogev. de Partt. Præfat. sub. fin, Hemsterh. ad Luc. 
Tim, ὁ 1. (ὦ) Essay, B. IIL. 7. $ 2 55. 


XXXIV SUPPLEMENTUM 


ria notione consideranda animus profert vires et intensius 
agit : remissius deinde, cum ad alias in eodem vel in diverso 
ordine transitur—at nexum cum priore integrum servat, 
variis subinde interpositis, quæ huic constituendo inserviant, 
particulis. Fusius et per exempla exposita in quibus- 
dam dabo. Part. ὠλλὰ primario usu disjunctionem cogita- 
tionum indicat (v): y superadditum βεβαιωτικὸν est ἢ. 6. in- 
sequentia confirmat (w).—ïr, arguit necessitatem eorum 
quæ disjunguntur a prioribus (x). CE IL ὦ, 82.4, 65. YAPA 
spectatur vel συλλογιστικὴ vel ἐμφατικὴ vel μετωβατικὴ vel στοχαστικὴ 
et pro hisce diversis signiff. redditur 2deo, nempe, deinceps, 
Jortasse : Cf. 1]. ἐ, 333. π΄, 203. à, 465. ibid. 65. TE, sal- 
Lem, certe ; cum sensu primario βεβαιωτικῷ, Cf. 6, 288 ss. (y). 
AH, jam, quæso, certe : Cf. g', 148. et pass. δή που, ul verisi- 
mile est, à, 736. "ἜΜΠΗΣ, omnino, prorsus : Cf. #, 199. pari- 
ter in 4, 513 sq. οὐκ ἂν....«οὐκελοίμην &umns, non juberem omnino. 
Ἢ in interrogatione obvium, 4 941. ε΄, 447, 450. Ἦ affir- 
mationi inservit, ὦ, 518, 6, 274. φ΄, 544 ΟὟΝ nerw utplurimum 
inservit ; οἵ, φ΄, 49. nec παρέλκει in δ΄, 244, (a). IIEP, omnino, 
φ΄, 410. 441. guamuis, ὦ, 131. 275. quantumlibet, @', 63. εἰ 
ὀλίγον περ, sè vel leviter, λ΄, 391. ΠΟΥ͂ et τοπικὸς est et στοχάστι- 
κός. Οἷς, 193. ε΄, 446. ξ΄, 144. ὁ, 43. 9’, 83. à, 488. % που, 
cum certitudinis specie conjicit ὁ, 945, ῬΑ. Usus latissime 


(v) Hermann de emend. grammat. pag. 170. (w) Ibid. p. 171. 
(x) Ibid. p.167. Hoogev. Tract. p. 19 ss. Glasg. /y) Bene de- 
finit Knight voculæ γε significationem ; esse ἐπανορθωτικὸν V. ἐπώνωληπ- 
τικὸν V. βεβαιωτικὸν in VOCeM proxime antecedentem : exinde nun- 
quam subjungi adverbio vel pronomini indefinito, ut ποτέ etc. sed 
tantum 115. quæ certum locum vel tempus indicant, ut ἐνθάδε etc. ( 
exLix. (a) Solennis locutio et ἢ. 1. et in »', 1. conspicitur, ἐπεὶ οὖν. 
Orationem nectit cum præcedentibus nec vim συλλογιστικὴν amittit ; 
indicat enim consequentiam 


AD PRÆFATIONEM. XXXV 


patet.  Spectat Hoogevenius tanquam ex ὥρω confectum, 
$ 1. Vis collectiva cernitur in #, 113. 4. 1. bene redditur ; 
nec mirum, cum—et ob hanc rationem. In μ΄, 164. ἢ ῥά νυ, 
certe jam mendax omnino factus es, et ob hanc rationem, vic- 
toria adhuc usi sumus. Cf. Heyn. in loc. quærit Hoogeve- 
nius, (Ὁ) at subtiliter nimis, exemplum argumentationis 
inversæ. Cf ὦ, 56. ὅτε ῥα, et caussa erat, videbat etc. proinde 
d, 405. καί ῥα, atque adeo. μεταβατικὸς cernitur, #, 280. 
Inseritur tamen multoties a grammaticis metricas propter 
rationes etiam ubi doctrina sanior ostendit illud esse super- 
vacaneum : ex gr. ξ΄, 383. ἐπεῖ ῥ᾽ érouvro—extabat etenim Fer- 
σαντο, ἴῃ hoc plane παρέλκεε particula, nec pereBarioÿ illud, 
quod somniat Hoogévenius (c), agnoverim. At in vs. insequen- 
te vocula recte inseritur: βάν ῥ᾽ er, dernceps incedebant—non 
equidem metro (quod sine illo stare potest) inserviens, sed 
sensui et juncturæ.  Sic in ἔ, 612. stare poterat metrum ex- 
truso τῷ jé, non item sensus; nam personam definit vocula ; 
ὃς je—ille nimirum qui etc. Cf. ὦ, 569. δ΄, 501. & 15. 70. 
137(d). In vocula τουγὼρ conspicitur nexus trium vo, γέ, gx. 
propterea, ὦ, 76. ‘OZ, εὐκτικὸς vel ἀπευκτικὸς, à, 764'. σ΄, 107. 
81. Ex hisce breviter constitutis satis apparere possit par- 
ticularum vis et ἐνέργεια dum modum quemdam et mensuram 
cogitationis statuunt, indicando éwærw—ordinem et junctu- 
ram efficiendo. In hoc paullo diutius sistendum ; nam hu- 
jusmodi doctrina tenuis ut sit et levicula, apprime ad ex- 
purganda Homerica facit. Vi etenim semel accuratius con- 
stituta, deprehendere licebit in loco hoc et altero fucatæ 
orationis vestigia ; particulas nempe sine ulla lege aut ne- 
cessitate adscitas—nunce ad conservandum metrum cui sufficit 


(6). De Particc. pp. 488. sq. Glasg. (c). Ibid. $. x. (d). Loc. 
cit. ὦ, 569. insigne exemplum præbet τοῦ ῥα juncturam effcientis. 
Dixerat Jupiter in vs. 565, ἀλλ᾽ ἀκέουσα κάθησο---. : Poeta dehinc 
subjicit, καί ÿ dx. καθῆστο, el, iusso obsequuta, sedit etc. 


XXXVI SUPPLEMENTUM 


ictus ipse vel cæsura—nunc ad medendum hiatum, cum sæpius 
id antea effecerit τὸ dyaæuæ, ignorationem cujus æque ac jus- 
tæ grammaticæ et linguæ purioris conatus tales evincunt. 

Nexui et juncturæ orationis inserviunt potissimum parti- 
culæ, cum ea minutatim concisa disjunctam tradit seriem 
cogitationum, in certas illam periodos distinctam et cursu 
obliguo incedentem.  Hinc particulæ ἀποδοτικαί, quæ se mu- 
tuo excipiunt et eidem tenori notionum conservando inser- 
viunt. Exemplo fuerit ἄρα in plurimis—#, 465. ἡ, 392. ὦ, 786, 
φ΄, 490 ss, 427 ss.  Voculæ hujusce usus latissime patet in 
parrationibus, partes quarum segregatas nectit et eventuum 
transitiones indicat—ut adeo nomen inditum pene conjece- 
rim a connectendo vel aptando ; est enim ’APQ, apto, Ple- 
rumque etiam subjungitur cum describatur actus qui per- 
sonæ convenit, solenniter constitutus—vel effectus necessa- 
rius. Sic Jupiter mandat Phœbo—où9 ἄρα πατρὸς ἀνηκούστη- 
σὲν ἀπόλλων, Nec, ut decebat etc. ὁ, 236.  Vulnere concidit 
quis letifero— épleand δ᾽ ἄρ α puy σκότος eine, oculos, ut æquum 
erat, tenebræ occuparunt.  Recensentur vulgo significatus, 
συλλογιστικὸς, μεταβάτικὸς, 

32. Ir oratione ἀτπροδοτικῇ usus præcipue exhibetur particu- 
larum μὲν et à Cf. à, 140 sq. 165 ss 183—4. 191, ἔ» 
481—2. 831 sqe Invicem enim perpetuo respondent in 
clausulis sive in hoc postremo «dversalivi quid lateat, ut in 
loc. cit. 4 831—3%, vel transitio sola agendi innuatur. 
Sunt revera σύνδεσμοι narrationis. Adeo equidem arcte con- 
stituitur nexus harum partiec. ut ex usu reciproco appella- 
tiones inditas judicarim, et τὸ μὲν, equidem, ἀπὸ τοῦ με ἐν εἰν, 
a οογδἰδέογ1ο--- τὸ δὲ a vinciendo et connectendo, nuncupari ; 
nam AEQ est ligo (e). 


(e) Notissima est theoria Tookii, esse nimirum adverbia, conjunc- 
tiones etc. ὠποσπάσματαω Verborum. Cf. Knight, Prolegg. $ cxxxl. 


AD PRÆFATIONEM. XXXVII 


33. Satis intelligitur usus communis τοῦ ΓᾺΡ, cum nempe 
caussam reddat, membro priore orationis in serie justa 
præcedente.  Vertitur in hoc sensu xaM. At diutius paullo 
sistendum est in significatione énchoativa qualis sæpissime in 
Homericis prostat. Etymon satis liquet, γε #ez—et quoniam 
prioris significatio sit utplurimum confrmativa, posterioris 
transitiva, conjunctæ ambæ inchoare possunt orationem tran- 
sitionem solummodo nexumque indicantes. In Iliade notavi 
exempla passim; ex. gr. cf. ὦ, 123. et in hoc sensu optime 
vertendum, enimvero. In Lucretio suo (f ) observat Wake- 
field usum analogum particulæ NAM, et per ellipsem 
explicat præmissis subauditis, fere ut solet in argumentis 
enthymematicis. ‘Theoriam porro tuetur Clarke—at nimis 
subtiliter in plerisque—minime perspectum habens simplicis- 
simam fuisse veterem linguam et particulas sortitas fuisse 
significationes quæ ad germanas earum et radicales proxime 
accedebant ; quæ postmodum inter tot variationes grammaticæ 
et loquelæ mutationes subibant multiplices. Id quod in Atticis 
conspicitur—et auspiciis multo lætioribus iret aliquis sana- 
tum orationem ὠποδοτικὴν in hisce per ellipses et artificia 
rhetorica quam in sermone archaico et auctore simplicis- 
simo. 

34. De particularum etymologia quædam prolata vellem 
ni obstaret præfatiunculæ hujusce ratio et concinnitas, Id 
etenim mihi sæpius reputanti cogitare occurrebat fragmina 
quædam esse verborum hasce voculas quæ mentis proces- 
sum, actiones, statum quemlibet potuerint indicare; huic 
quippe notioni favet Græcæ linguæ analogia et ordo cui 
verbum (τὸ ῥῆμα) est reliquæ orationis potestas primaria— 
fons idem uberrimus unde nexus et significationes et quid- 


(f) Cf. Not. lib.3, 7. Cf Georg. 4 445. In Aen. 8, 84, pros- 
tat exemplum inchoativi enim. 


XXXVII SUPPLEMENTUM 


quid philosophici notionibus primis inest, tanquam stilli- 
cidia, defluunt nascunturque.  Fortasse vero talis enodatio, 
cum in ofionibus abstractis primisque vestigiis sermonis in- 
hæreat, ac ideo nobis adhuc super elementa volitantibus se- 
cundis curis retractandum, non hujus loci vel temporis est: 
hoc tantum dixerim, non modo in Græco sermone hujus- 
modi analogias me mihi visum deprehendisse, sed in aliis 
etiam huc se referentibus tanquam ad genitricem παροβῶτιν, 
Exemplum e grege capio; AUTEM: hoc manifesto αὖτε ex αὖ 
et rs  Posterius scriptum βουστροφηδὸν evadebat Latinum Er: 
alterius (αὖ) thema repetere licet ex verbo αὔω cui insunt 
notiones clamandi, audiendi, quæ quis debet exaudire repe- 
tendi ; αὖ ideo in Homericis sæpissime obvium, rwrsus, ite- 
rum etc. Græci efferebant AUTEM per AYTAP, quæ adjunc- 
tam (g) habet notionem ἄρα, nempe μεταβατικὴν vel ovaae- 
γιστικήν. 

Hoc ἐν παρόδῳ ---ΠᾺ ΠῚ ad alia graviora propero. Monitum 
velim lectorem me in Indicibus loca congessisse plurima in 
quibus particularum sensus excussi, ut obtutu uno habe- 
rent quo se ferant qui in hanc grammaticam subtilissimam 
diligentius incumbant. 

35. Drazecrum Homericam ποικίλην quamdam et imul- 
tiplicem finxere Grammatici antiqui quibus vix accurate 
constiterat scientia sermonis verborumque et locutionum 
ordo, usus, concinnitas.  Extiterat, nullus dubito, apud 
veteres Græcos linguarum discrepantia quam dixerim pri- 
mitus spectasse ad pronuntiationem (2) vocalium et diph- 
thongorum, quæ ïpsa inflexiones verborum et nominum 
mutavit—postremo deinde dictionem et r7ormam loquendi 
inter diversos diversam penitus constituit. ÆEvenit ideo ut 


(g) Hoogev. de particc. pag. 79 $ IL. (1) Knight, Alph. 
Græc, p. 37. 


AD PRÆFATIONEM. XXXIK 


ex lingua wnica et simplice, qualis primo extabat, evaderent 
plures aliæ quas insignibant Grammatici nominibus, Dorica, 
Ionica, Aeolica, Attica, ut non meminerim commenta ista, 
Bœoticam, Macedonicam etc. quibus adeo fœdantur Gram- 
maticæ Homericæ systemata. Induntur nomina ex genti- 
bus quæ integras conservabant diversas rationes sermonis. 
Apud Peloponnesios, Dores nimirum, Spartanos, Argivos 
etc. invaluit prior. Apud Iones, qui ex Attica in Asiam 
minorem transierant coloni, secunda. ‘Tertia ex Aeolibus, 
Doriensium colonia in Siciliam et Italiam deducta, nuncu- 
pata fuit. rat postrema Atticorum qualis in operibus 
auctorum perillustrium, Demosthenis, Thucydidis, Sopho- 
clis, etc. extat, qui sermonem patrium ad summum fasti- 
glum usque evexerunt. 

36. Aeolica ex hisce integerrima (1) est adumbratio ve- 
teris linguæ Græcorum. Proxime accedit Dorica (1), quam 
tamen omnino e carminibus Homericis exulasse judico, seri- 
orem illam nempe quæ ad Ionicam ceterasque molliores 
propius accessit, cujus Pindarica optimum est et nobile ex- 
emplar. Vetus tamen Dorica, qualis inter Messeniacos (/) 
extabat, Aeolicæ fuit simillima—et hac et altera sermoni 
vetustissimo proxime accedentibus—nec nisi progressu tem- 
poris ab invicem certo intervallo separatis.  Servabat porro 
veteris linguæ elementum Dorismus hicce, digammum ad- 
hibendo, notam quasi antiquitatis cognationisque dialecto- 
rum indicem. Hoc equidem στοιχεῖον Aeolicum nuncupatur— 
et monitos velim Tirones, ne hinc subnasci error potuerit, 
illud non magis proprium esse linguæ Aceolicæ quam alte- 
rius cujuscunque, sed ad Aeolicam ex sermone vetusto 
transivisse, inque ea, quando ex ceteris evanuerit, fuisse 


(2) Matthiæ, G. Gr. ᾧ 3. Burgess, Not. M. C.p.406. (4) Kæœn. 
ad Greg, de Dialect, p. 165. ({) Matthiæ, 6 4. 


xl SUPPLEMENTUM 


conservatum. Nomen ergo inditur ex placitis serioris 
Grammaticæ, non ex origine vel facto. 

37. Constat errorem eorum qui Homerum Aeolensem 
pronuntiabant (#”) in hoc fuisse situm—illos non satis per- 
spectam habuisse dialectorum cognationem. Fieri non po- 
terat quin ex vicinitate, commercio, migrationibus, aliis- 
que caussis tam politicis quam physicis oriretur, labente ævo, 
similitudo quædam et affinitas loquelæ inter tres dialectos 
qua magis magisque paullatim minueretur sermonis literarti 
discrepantia. Hunc nominavi, existimans quippe a vulgari 
penitus diversum diversisque legibus obstrictum. Ita de- 
mum stabiliri potuerit certa ac communis oratio, utrinque a 
vulgato usu reducta, plurima tamen archaica recentioribus et 
expolitis immixta conservans. Hanc linguam poeticam vel lite- 
rariam ( Ionico-Aeolicam recte dixeris) Homericis carminibus 
extare puto—ex vetere Aeolica granditatem et robur, ex 
Jonica suavitatem, mollitiem, decus mutuatam—ut adeo 
duritiem elegantia, simplicitatem facundia temperarent, 
inque æra spirantia fingeretur metalli crudi moles indigesta. 
Peccant ideo in hoc οἱ φιλολόγοι quod ex usu quorundam 
Aeolismorum Homerum Aeolensem pronuntiarint: obliti 
nimirum probari posse eadem ratione illum fuisse Ionem ex 
multiplice Ionismo, vel Macedonem, Bœotum, Creten- 
sem, Cyprium, cum somniaverint quidam se in carminibus 
illius agnovisse plurima, schemata, phrases, inflexiones, ex 
variis hisce originibus desumta. 

38. Ex re fortasse fuerit initia, quæ vel historiæ vel tra- 
ditioni innituntur, revocare, ut adeo affinitas sermonum et 
nexus mutuus magis elucescant. Ex Hellade, parte sep- 
tentrionali Græciæ, migrationes factæ sunt versus meri- 
diem : occupatæ in ordine Bœæotia, Argolis, Laconia. Sub 


(») Burg. Præf. M.C. Edit. secund. p. xv. 


AD PRÆFATIUNEM. xli 


reditum Heraclidarum Hellenes sedibus expulsi ad Achaïam 
confugerunt incolasque veteres, ones, coegerunt ut in At- 
tica considerent: Hi postmodum Jones Attici, ut Jones 
Aegialenses 111 qui in Peloponneso manebant, dicti. Ex 
Attica deinceps coloniæ sunt in Asiam deductæ, quæ com- 
mercium arctissimum habebant cum colonis Achæis haud 
ita post ex Peloponreso migrantibus—at lingua eorum me- 
lior haud parum ex commercio cum Atticis facta Aeolicam 
longe superasse censenda est (7). Si verum sit igitur vix- 
isse Homerum circiter CLXX annos post migrationem 
lonicam, verosimile est ad tantum perfectionis crevisse 
linguam, quantum in Iliade et Odyssea cernitur, ope plu- 
rium auctorum qui in seculo antehomerico floruerant— 
cum fieri nequibat quin ex gentium commercio et con- 
cursu ingeniorum cresceret indies literarum elegantiorum 
scientia. 

- 89. Cum hæc ita sint quis miretur plurimis earum par- 
tibus commisceri ita Græcorum Dialectos ut nec wnica nec 
incomposita maneret una quævis, sed ex aliis, quibuscum 
consortium habebat, virtutes quasdam mutuaretur. Ionum 
Aegialensium lingua a vetere ὠτθίδι vix longo intervallo 
distabat : cum vetere iéà permista est Aeolica, quæ novam 
denuo societatem inierunt cum in Asiam transvectæ ser- 
moni literario conjunctæ ortum præbebant. Oratio hinc 
exorta optime nuncupatur Îonico-Aeolica cum ex utraque 
dialecto fuerit conflata. Pro arbitrio poterant scriptores 
hinc inde delectum facere ut pro re nata aut scribendi 
commodo convenientissima haberent—nec vitio vertebatur 
quod in plurimis mutationes simul inducerent indoli ser- 
monis utriusque accommodatas. Vix ideo quibusdam doc- 


f 


(2) Cf. Burgess, Not. M. C. pp. 400408. Blomfeld's Preface 
to Matthiæ pp. xxx1 sq. 


xlii SUPPLEMENTUM 


tis concesserim ex lingua ejus apparere utrum fuerit He- 
merus Jonicus vel Aeolicus, illumve dialecto hac vel altera 
κατ᾽ ἐξοχὴν usum. Hoc certi tantummodo eruitur nexum in 
ea conspici dialectorum eodem confluentium ut ita prodi- 
erit sermo simplex, unicus, suique similis, ablegata farra- 
gine quæ poetam in triviis versantem, non Alitem Mæonium 
deceret. 

40. Cum ideo constitutum fuerit ζωρότερον fuisse sermonem 


oups 


Homericum, a diversitate dialectorum expurgatum, nimi- 
rum Zinguam literariam ævi quo floruit (o)}—nec tamen quid 
affinitatis abesse ex commercio gentium ortum, quo inter 
se consociarentur vetustiores linguæ—satis probabile vel 
a priori fuerit, Aeolismum et Ionismum Hemeri, dum sua 
servarint quisque principia et characteres, adeo in unum 
coaluisse, ut ex permixtione oriretur sermo grandiloquus, 
facundus, mollis, rationibusque poeticis optime accommo- 
datus. Dico tamen unicuique servari propriam suam in- 
dolem—ampliusque pergo ostendere—utilissimum fore ratus 
si loquelæ utriusque pauca apponam exempla. At ea tan- 
tum attingo quæ sunt uniuscujusque propria, communia 
integra linquo, excepto quod ad usum et grammaticam Di- 
gammatis spectat, quod sive appellemus Vau Tonicum (p) sive 
aspirationem Aeclicam certissime constat fuisse antiquissi- 
mæ linguæ elementum.  Hanc doctrinam leviuscule jamjam 
attigi atque ea præsertim de caussa quod vinculum dialec- 
torum commune quoddam judico utilemque apprime in in- 
vestigandis, nexu earum, analogia, orthographia et ævo. 
41. Aeolismus Homeri cernitur; I. in Nominibus. Rec- 
tus casus decl. primæ desinit in æ, ut ἱππότα, μητιίτα (4) etc. 


(o) Cf. Heyne, Exc. de Digamm. (p) Ex mente Dawesii, 
M.C. $ 4. (q) Transit forma ad Latinos qui dialectum Aeolicam 
receperant: Vid. Foster de Acc. et Quant. p. 108. 


AD PRÆFATIONEM ΧΙΠΙ 


Casus secundus in *#, quod appellant resolutionem diph- 
thongi ον, sed minus accurate ut dudum exposui. τεῖν pro 
σοί, Cf. IL x, 201. Od. λ΄, 559. ἄμμες pro ἡμεῖς, vus, 
ὕμμε, pro ὑμεῖς, ὑμᾶς. ὕμμε pro ubetc. Cf. IL ὦ, 274. ξ΄, 62 etc. 
IL. In Verbis. Paragogæ sunt, ut ἦσθα, οἶσθα.  Syncopæ, ut 
κάλλιπον, κώββαλον, quod et in ceteris usu venit, καδδέ, καλλα- 
πάρην etc. Cf. 9΄, 249. 4 864. Od. π΄, 190. Cf. et IL £, 
481. Inter Aeolismos recensetur formatio imperfectorum 
per exe, ut QrAéernoy—aoristorum quoque, ut ἐλώσασκε, Cf. ζ΄, 
15. 8', 199. At hoc dialecti vetustioris (r) censeo quod 
exinde Æeolicum vocabant. Apparebat in verbis forma futu- 
rorum (s), ut ἄρσω, διαφθέρσω etc. Cf. ὦ, 136. ν᾽, 625. >, 
16, #, 38. @, 335. In optat. aor. prim. extabat forma &x, 
ses, we pro aux etc. Cf. β΄, 98. y, 52. Od. μ΄, 88. In par- 
ticipiis, ablata reduplicatione et augmento, ut βλήμενος, δ΄, 211, 
Hoc et Ionicorum puto, quorum erat augmentum in verbis 
resecare. III. In constructione, ut καρπῷ βριθομένη ἐστὶ Pro 
Bgideræs, 3, 307. Hoc ad linguam simpliciorem retulerim, 
non ad dialectum Aeolicam speciatim (4). 

In transcursu notandus est error Grammaticorum qui ad 
αἰολίδα referunt formam εὔαδον, Od. π΄, 28. resolvi nempe #èe in 
tadey et interponi v in sado, At res constituenda est ordine 
contrario: extabat FAAQ, unde, augmento regulariter as- 
sumpto, ἔξαδον, et conversione solenni digammatis, éjædor 
recentiorum (#).  Hallucinantur præterea in formis et, 


(r) Hæc tempora formabat ope verbi auxiliaris ἔσκω et participii ; 
ex gr. φιλέων ἔσκω; φιλεέσκω. φιλέων ἔσκον; Φιλέεσκον. ἐλώσας ἔσκε, ἐλά- 
σάσκε Pro ἤλασι, ni cogitaveris extitisse formam ἐλασάσκω. Illud 
prius prætulerim. (5) Knight in Prolegg. $ cxLvir formas hasce 
repudiat, censetque futura imperativi in voce media βήσεο, ὄρσεο etc. 
in Homericis ; præiverat Brunck. (ἢ) Paragogas @: et φιν Aceolicas 
fuisse censent Grammatt. ex Dyscolo; cf. Maittaire Ρ, 434 B. Non 
magis Aeolicas quam Doricas existimarim cum sint antjquæ linguæ 
vestigia [utrique impressa. Cf. supr. ᾧ 17. | 


xliv SUPPLEMENTUM 


quas dicunt oriundas ab ἕω, illato ν, At sanior grammatica 
habetur supr. $ 14 (v). 

Aeolo-Tonica notatur forma particip. perf. abscissa cha- 
racteristica, quales sunt τεθνηώς, ἑστηώς, κεκωφηώς, LANDE) βε- 
Bas, μεμαώς etc. Cf. β΄, 170. δ΄, 140. ξ΄, 288. Od. », 23. 
Aeolo-Doricæ terminationes infiniti, μεν et pere, ut ἐλθέμεναι. 
Cf. ὦ, 151. δ΄, 247. 845. Od. β΄, 305. necnon tert. plur. 
aoristorum ἐν pro nor, ut ἐφέληθεν, β΄, 668. 

42. Hæc veteris dialecti vestigia in Homericis conspici- 
untur : semperque in memoria tenendum est Aeolicam ap- 
Péllari quam, linguæ Hellenicæ integerrimam formam, 
Aeoles diutissime conservarint—scripsisse etenim Homerum 
dum adhuc coaluerint diversi sermones qui postea multi- 
plicium dialectorum speciem induebant. Pergo exponere 
varietates dictionis Ionicæ—et in hoc latior campus patescit. 
Ἰἰακῶς loquentium longe uberior est seges, multo plura ex- 
tant indicta, plus varietatis in lingua, citius ad perfectionem 
excrevit, diutius in illa constitit—ut adeo in brevi hoc pe- 
riplo oras prominentes tantum attingere potuerim, 

43. Ionismus Homeri cernitur ; T. in Nominibus. Rec- 
tus casus sing. decl. prim. desinit innet#. Gen. & ab ης, 
Acc. w. Gen. plur. ἔων (1). Dat. ns, ns (x). Gen. sing. 
decl. secund. oo.  Dat. plur. , In decl. imparisyllabica, 
êst « pro ἂν in Vocat. sing. Cf. », 751. In Dat. plur. ef- 
fertur, ae. Cf. 4, 4. δ΄, 137. et cor, ὦ, 77. Od.c, 556. A 
recto ἐς prodit Gen. sing. 5 pro we. Dat. ὦ pro «à etc. 
Cf. Od. y, 185. A recto ὑς Acc. sing. & pro dr, ut εὐρέα, 
β΄, 159. Schem. decl. contract. Ionicæ a recto «x est, si, 


dos, Mi, ha, ΤῸ). ἤε, ton. PI. ἥες, ἔων, ἥἤεσσι, as (y). 


(«) Matthiæ, ᾧ 161 Obs. (0) Aliorsum trahit Matthiæ, ᾧ 176 c. 
in futuris. At rem magis ἀναλόγως constitui in ᾧ 14 judico, 
(w) Et ἕων sec. Matthiæ, $ 67. Obss, 1, 2 etc. (x) Ibid. 
(y) Ibid, $ 6982. 


AD PRÆFATIONEM. xlv 


In patronymicis forma #» erat Ionibus propria hexame- 
tris quippe inserviens. Ob eandem caussam adsciverunt 
quoque—miéèns, pro casu secundo %e; nimirum (2). 

Metaplasmum (a) porro Homericum inter Ilonica recen- 
suerim : ex. 6. ὠλκὲ a recto ἄλξ, pro ἀλκῇ. λιτὶ ὦ λῖς PrO λιτόν. 
ὄγκασι, προσώπασιε ab ἔγκω Pro ἔγκατον etc. Excute sigillatim 
ë, 299, #, 212, 475. S, 441. μ΄; 438. 600 sq. #, 7. 121. 
693. 754. 818. ε΄, 670. σ΄, 352. Ψ΄, 354. Sic &id a recto 
dis pro ἀΐδης, ὦ, 8. ἐρίηρες, γ΄, 378. ἐρυσώρματες, m'y 370. pro 
Éeingos etc. 

IT. In Verbis. Conspicitur hæc ἑὰς præsertim in abjec- 
tione augmenti—et e re forsan fuerit cum Herodotea con- 
ferre, ut ita ad canonem quemdam in negotio subtili mul- 
tumque tractato pervenire possimus. 

44. Augmentum rejiciunt utplurimum ITonici, at falsi 
fuerunt Grammatici antiqui qui existimabant illud non un- 
quam ab 115 usurpari—patet enim ex Homericis usum ejus 
uullis certis legibus definiri. Proinde easdem voces repe- 
rimus aliquando sine augmento quæ, cum obvia sint iterum, 
ni adjungant, et metrum et rhythmum pessum darent. 
Dialectum vero Homericam in hoc a recentiore Herodotea 
discrepare puto quod in hac posteriore usus augmenti multo 
sit frequentior—et dixerim, quo magis ablegetur illud a 
priore, eo propius accessuram linguam ad simplicitatem 
vetustam. Idcirco cum leges metricæ illud paterentur aug- 
mentum a plurimis abscidi, parcius tamen ea libertate usus 
quum vel fides codicum vel doctorum judicia vetuerint ; 
scio etenim quibusdam (b) fuisse visum debere ïllud in 
Homericis, non secus ac in Herodoteis, conservari—quando 
etiam salvis metro ac rhythmo potuerit abjici. Quod ta- 


(2) Cf, Not. ad Il. ώ, 1. Matthiæ, $ 99.1. (a) Matthiæ, ᾧ 92. 
(ὁ) C£ Wolf. Præfat. Iliad. Edit, 1804, p. Lxvr. 


xlvi SUPPLEMENTUM 


men affert Vir doctus Frid. Aug. Wolfe de Apollonio (c), 
ΙΧ nimirum arridere posse τὼ ἀναύξητα, præsertim ubi ver- 
sum claudant, nil efficeret quo minus indoli linguæ anti- 
quioris concesserim: nam constat nil argumenti posse ex 
auribus delicatulis auctorum inferioris subsellii, in Home- 
ricis saltem, adduci—sæpius contra depravaturos sermonem 
et robur, quam vel rhythmum vel compagem metricam ex- 
polituros. 

45. Hoc tamen Wolfo libenter concesserim, maxime 
accommodari augmentum debere numerorum gratiæ (4): 
esse enim haud pauca ubi aurium judicium sit metricæ 
elegantiæ censor ἀκριβέστερο. At hoc tenendum—canonem 
generalem ex tali judicio ortum rationibus satis validis vix 
posse stabiliri dum veram pronuntiationem veteris linguæ 
penitus fere ignoramus. Profert Vir doctus quinque ex- 
empla, IL ζ΄, 333. », 165. à, 15. 5. 33. at in duobus 
primis tantum ac ultimo dixerim rem probari: abscindi de- 
bere augmentum censeo in 8tia et 4ta. In exemplis ulterius 
allatis #, 731. et Odyss. €, 248. lectiones commendo ἔβαλε et 
ἔθεσαν, aurium judicio edoctus in priore, in altero offensus 
ab usitatius recepto ϑέσσων, non tam propter versum minus 
concinne elaboratum quam commentum Grammaticorum 
quod simplicitatem evertit antiquæ orthographiæ (f). 

46. Hoc maxime ad lites de augmento componendas 
facere existimo quod in oratione pedestri id constanter ad- 
sciverint Attici, at in poetica non item, quæ imitationem 
linguæ archaicæ affectabat (95). Adumbrationes istæ égyeru- 


(c) Wolf. Præfat. Iliad. Edit. 1804, p. Lxvir. (d) Ibid. Lxvrr. 
(e) Ibid. zxrx. (ff) Exhibet ideo ἔθεσαν edit. Knightiana, exemplar 
illud linguæ archaicæ.  Hiatus in sede tertia nil obstat utpote ir cæ- 
sura. Cf. Prolegg. $ cLxvi. Heyn. Excurs. ad ὁ, 247. sub fin, 
(g) Matthiæ G. Gr, ᾧ 160 Not. 


AD PRÆFATIONEM. xlvii 


sw vetustiorum legem mihi videntur certam quamdam 
constituere—cæca flo regere vwestigia—dum ex antehome- 
ricis nulla indubitatæ fidei supersint quorum comparatio 
grammaticæ antiquæ lumen affundere possit.  Quoniam 
non datur ut ex archetypis de imaginibus eorum et simul- 
acris judicare possimus, necesse est ut ex hisce de alteris, 
inverso ordine, calculum instituamus: et hoc præsertim 
ἀκίνδυνον in negotio quod ad orfhographiam spectat: non ita 
foret si de compage linguæ proponatur quæstio ; nam multo 
facilius accederent recentiores poetæ ad vetustam ortho- 
graphiam quam ad vetustam φράσω: vetaret hoc mobilitas 
sermonis—illud aspectus ipse edoceret. 

Videtur ideo hoc jure tenendum linguam veterrimam 
fuisse érev£nrer—]Ionicam in plurimis consuetudinem servasse, 
in plurimis omisisse—immo augmentum adscivisse, ple- 
niorem quippe et rotundiorem orationem effecturum. Illa 
enim dialectus adeo erat in medio constituta—pæne jam 
facta literaria—poetarum ingenio exculta, ut hinc inde 
arripere potuerit quæ vel rhythmum facerent suaviorem, 
grandiloquentiam augerent, transitum orationis faciliorem 
redderent, mentis processum fortius ac melius depinge- 
rent. 

Cavendum 1deo est ne in errorem incidamus: Digam- 
mum retinebant non fingebant Acoles; Augmentum pro re 
nata omittebant, at non ex proprio jure Iones (4): in sim- 
plicibus proinde nullam certam legem sunt sequuti, in com- 
positis quibusdam constanter ablegabant, in aliis vel retine- 
bant vel omittebant, in cæteris semper retinebant.  Sic legi- 
mus et ϑέσαν et ἔθεσαν. Nunquam περέβησαν, sed constanter 
περίβησαν, περίβαλλε. su veniunt et ἔκθορε et ἐξέθορε, ἔκφερον et 
ἐξέφερον. Nunquam ἀμφικώλυψε, semper ἀμφεκάλυψε, ἀμφεπένοντο 


(2) Cf. Exc. Heyn. de Jonica dialecto Homeri, sub init, 


xlvin SUPPLEMENTUM 


etc. (ἢ. In Herodoteis, ut facile expectes in lingua magis 
jam fixa et constante, augmentum creberrime (Æ) conspici- 
tur; est tamen quando omittitur—et hoc ipsum satis evincit 
veterem linguam fuisse ἀναύξητον, cum in progressu ævi id 
demum efficiatur ut in locis continuo paucioribus extiterit. 

47. Comparatio linguæ Ionicæ Homeri cum Hero- 
dotea multum profuerit—et in hac diutius immorandum 
ni operis incepti brevitas rationi ejus et utilitati pluri- 
mum obstaret: at pauca in transcursu attingam. Enu- 
merantur discrepantiæ (1); Augmenti usus in Herodoteis 
constantior : Omissio τοῦ » ἐφελκυστικοῦ : Conservatio lenium 
vocalium ante aspiratas in vocibus compositis Cum xærà, 
perd, ἀπὸ, ἐπὶ, ὑπὸ: In dat. sing. decl. contract. 8tia impa- 
risyllabica : In particulis. 

48. I. De augmento satis dictum; postremum hoc moneo, 
esse in Herodoteis ἀναύξητα quæ in Homericis augmentum 
adsciscunt: ex. gr. sæpissime occurrunt οὔκω, οἰκώς, QUæ in 
Nostro ubique sunt ἔοικα. ἐοικώς, Dialecti enim recentioris 
erat proprinm ut augmentum abjiceret a verbis cum vocali 
incipientibus (»#). 11. Omissionis τοῦ » ἐφελκ, instantiæ cumu- 
lari possunt; Cf. 11, 46. où ϑύουσι αἰγυπτἴων oi εἰρημένοι, γλύφουσε 
οἱ ζωγράφοι. τοῖσι ἄλλοισι Sois. Tales hiatus nusquam admittit 
ἡ iès Homerica—parcius tamen multum quam vulgo credunt 
antiquam dialectum literam ephelcuslicam recepisse puto. De 
hoc fusius tractavi in Cur. Sec. ad 1]. ὦ, 33. 111. Herodotea 
sunt seqq. κωτάπερ, κατελεῖν, κατήμενος. μετίσταμαι, μετίημι., ἀπί- 
κέτο, ἀπιστάναι, ἐπιίναι, ἐπέπω. ὑπίεσθαι, ὑπίστασθαι. Nec in com- 
positis solis hoc obvium—occurrunt enim ἐπ᾿ ἡμέρην, ἐπ᾿ ἵππου, 
κατ᾿ ὕδωτος etc. Sic πόλι, δύναμι, ὄψι, pro πόλεϊ etc. in Herod. 


(ὃ Cf. Exc. de Ἰοπῖοα dialecto Homeri, sub init. (#) Ibid. cf. 
Matthiæ G. Gr. $ 160. (Z) Exc. Heyn.ubi supr. (») Matthiæ ubi 
supr. 


AD PRÆFATIONEM. xlix 


I, 105. II, 102. 141. Prior 116 in Nostro est semper πόλεϊ, 
ut mendose in quibusdam edits. Herod. in loc. cit. video. 
Attamen in Il Ÿ, 515. σ΄, 407. invenimus μήτε pro μήτι, 
rs pro ϑέτιδι, et hinc putaverim seriores Jonicos sua hau- 
sisse, —405,—1, etc. nam exempla supra allata contractiones 
ex πόλι etc. duco. V.Particulæ in Herodoto sunt ὧν, κη, 
κως, κω, εἴκως, ὁκοῖος, ὁκότερος, ὁκόσος, pro οὖν, FM, πως, πω EC. Ob- 
servat doctissimus Heyne solennem esse in ambobus con- 
tractionem τοῦ co in sv, ut Qinsouevos, φΦιλεύμενος, καλέονταιγ Κϑό- 
λεῦνται. Cf. Il. β΄, 684. At in Herod. observo σ-λεῦνας, quod 
apud Homerum effertur semper πλέονας, πλείονας, mAias. 510 et 
anus. Cf. IL x, 395. β΄, 129. cum Herod. I, 106. 

Hisce plura subjecta velim, in campum εὐκαρτσώτατον pro- 
gressus—sunt etenim altioris Grammatices elementa, et, ut 
dixi, ad scientiam penitiorem linguæ Homericæ perquam 
utilia. At monet, ut absistam, operis instituti ratio. Fontes 
aperui, et sicui ad mentem revocaverim studia philologica, 
ut in rivos ampliores stillicidia mea educat, feliciter ope- 


ram collocavi. 


Scribebam ædibus Academicis, 
Prid. Calend. Junit, 1827. 


«Ὁ Inserenda sunt in pag. xii. lin. 1. post vocem ‘* ad”—I}. γ΄, 367, 


2 ἣν À, sun CORNE, LA 


ï LE PP oi ΜῊ oi Hi 208 4 
PANNE δὲ ΤΣ αἴ. Sorf 
rt in ar ΕΝ ᾿ν 1, JE al. καὶ Υ 
ἀρᾷ de ϑυσὶ κοῦ δοτοῦζο ΠΩΣ ΤΥ sat “3 mt QY 
| émoipiandtian subie mu alone drax! sf ete 4 
a 4 7 oies ani aire ombot 
ΠΝ VS 4 ἀν 4. σἂν τ rx ITS “Sur 
er ΕΣ ἀξ 0 Histo ΝΟΣ siteut Δ nas 
ΝᾺ ἡὰά και" ἀνα, ἢ à "nt ΓΝ 
hou chi x 3 G'rixn}o ὑδωϊονε αὐ κ Pire y τὰ 
V5: dix: aies RAR AL ΟΝ FOOT 1 
ere δ L': Bohobé αὐλοὶ εἶν" pres CE 
"τρις ἐναστῶρον κος : roguinnes αἱ ler nt re 
tu da ὑμηοιαῤ sénat tt sin ΠΤ 4 1 
Red lasabromitt πῃ δὶ ser iti ser fer 
say E Gien ΠΕΣ FRS ἐπι PAGE Στ 
«Ῥλιρίου fer οἴδινιμα, μρλεινλθοτοιε cran ὃ AGDE 
ati Jar! A RUE ail MINIT 48e 


Τρ Ὄνος 


ps 


x L 


ἵν “ 
᾿ Le ἤν" ὑπ ἫΝ Ὁ «Ὁ TM 8 V Ἦ i 
“θαι nt a), ᾿ νὰ τ 
ΕΗ RE τὰ nv | 
LA Ἐ τ 
LA - 
hs A 
ρον AT ἐΡυ διχαλὰ 
NT NES AS , 
Ἣ» ᾿ ἣν P 
… ἫΝ 
+ } ἊΣ 
ME Ets : 2 
δὰ ἐν έψιν ἢ ἡ a 
ἧ a 


sé Or 
ἢ 


SUMMA ILIADIS UNIVERSZÆ. 


CUM e contentione de Chryseide patri reddenda, Achilles, ira in 
Agamemnonem incensus, a bello cessaret, Trojani, totis decem annis, 
urbe exire, ad pugnandum aperto campo, non ausi, tandem erum- 

unt, uno Achille absente, pares se fore Græcis sperantes. Tum 

upiter Agamemnonem per somnium monet ut copias in aciem 
educat. Cui parens Agamemnon, convocatis ducibus, quid in animo 
habeat ostendit, cæterum ad populum dissimulat consilium, et ad 
patriam repetendam, tot annis frustra consumtis, hortatur, ut ea ten- 
tatione eliceret voluntates hominum, eosque vel confirmaret, si nol- 
lent abire, vel, si domum spectarent, per duces coerceret. [δὲ cum 
populo placeret reditus, Nestor et Ulysses concionibus eum dissua- 
dent, et animos confirmant, ut manere et pugnare vellent. Educti 
ergo cum essent in aciem, contra euntibus Trojanis, et Paris Mene- 
laum ad certamen provocasset, per quod bellum ita finiretur, ut, qui 
alterum vicisset Helenam et ejus opes haberet, eaque res convenis- 
set interposito ab utraque parte jurejurando, victus pugna Paris a 
Venere surripitur. Ibitum Pandarus quidam Tros, jaculo Mene- 
laum petit ac vulnerat. Qua re violato fœdere, bellum repetitur, 
hortante Agamemnone, exoriturque pugna, in qua multi utrinque 
cadunt. In eo prælio in primis insignem se facit fortitudo Diome- 
dis, vulneratis, præter alios, Venere et Marte. Quo nomine quum 
apud Jovem queruntur, ultro etiam objurgantur, quod se in talia 
discrimina conjiciant. Qua castigatione deterriti, abstinent ipsi a 
præliis : cæterum Trojani magna clade afñciuntur, dum Glaucus 
et Diomedes inter se colloquuntur, et, paterna amicitia cognita, arma 
permutant. Rursus alia pugnae provocatione. Nam Hectore pro- 
vocante, sortito cum eo pugnat Ajax Telamonius, ita fortiter uter- 
que, ut nox dirimeret certamen.  Postridie ejus diei induciæ factæ 
cæsorum sepel'endorum caussa, quibus utuntur Achivi ad mœnia 
exstruenda, quæ altero die conficiuntur.  Sed Jupiter, interposito 
interdicto cum gravibus minis, ne quis Deorum Dearumque opem 
alterutri parti ferret, ipse in Ida consedit, fecitque, ut, quamquam 
neutro inclinata victoria, Græci tamen minus valerent. [ἢ quo cum 
Juno et Minerva contra Jovis præceptum ire auxiliatum pararent 
Græcis, per Iridem jubentur se continere. Interea Hector, noctu 
concione habita, ad castra extra urbem metanda hortatur. Tum 
vero timore fractus Agamemnon, quod videbat Jovem stare a Tro- 
janis, de reditu in patriam serio cogitare cœpit. A quo eumita de- 
terrent Diomedes et Nestor, ut legatos mitti ad Achillem suadeant, 
qui de reconciliando Agamemnoni Achille agant, oblatis egregiis 
conditionibus. Mittuntur Ulysses, Ajax, et Phænix. Sed eorum 
legatio et orationes irritæ fuere, inexorabili Achille. Aeger inde 
animo Agamemnon, cum dormire non posset, adit noctu primum 


hi SUMMA ILIADIS UNIVERSÆ. 


Menelaum, et ipsum præ curis vigilantem, et expergefactis ducibus, 
deliberat de rebus communibus. Placuit mittere qui castra Troja- 
norum specularentur. Primus lectus Diomedes, qui Ulyssem sibi so- 
cium adscribit. Eodem tempore cum pari consilio exisset e Tro- 
janis castris Dolon, incidit in illos, et, cum timore mortis prodidis- 
set omnia, interficitur. [psi in castra Trojana cum irrepsissent, in- 
terficiunt Rhesum, Thracem, qui nuper advenerat, et equos ejus abi- 
gunt. Sed tamen ea re nihil profectum ad summamrei. Nam die 
post in prælio omnes prope Duces Achivorum vulnerantur, et in eas 
rediguntur angustias Achivi, ut primum pro muris pugnare cogan- 
tur, deinde ne hos quidem defendere possint, Hectore, portis effrac- 
tis, irrumpente in naves. Forte Achillesstans in puppi viderat vul- 
neratum Ducem educi e prælio. Is qui sit cupiens scire, mittit scis- 
citatum Patroclum. Eum onerat precibus Nestor, ut si Achilles se 
placari non sinat, ipse indutus armis Achillis in prælium veniat, si 
adspectu armorum Achilleorum terreri Trojani possint et recreari 
Græci. Interea et Neptunus opem Achivis ferre parat, incitandis 
etiam Ajacibus ad pugnandum. Sed concilium procedere non po- 
test, Jove vigilante. Itaque, Juno, cum cingulo Veneris ad eum 
profecta, amorem illi et somnum injicit, per quem Neptunus tuto 
opem fert. Experrectus e somno Jupiter, cum se illusum a Junone 
videt, et ipsam objurgat, et Neptunum discedere a pugna jubet, in- 
citato etiam Apolline, ut Hectorem incitet. Hunc ergo prægressus 
Apollo cum ægide, Græcos fugatos ad naves compellit. Interea 
exorat Achillem Patroclus de armis; iisque indutus primo fugat 
metu armorum Trojanos, mox agnitus, ab Euphorbo vulneratur, ab 
Hectore autem occiditur etspoliatur : corpus ipsum a Græcis defen- 
ditur, et in castra refertur, misso ad Achillem τοὶ nuncio. Hic vero 
non modo summa ex eo casu tristitia afficitur, sed etiam ira in 
Hectorem incenditur et cupiditate illius cædis ulciscendæ. Vix 
eum Thetis differt, dum nova arma adferat a Vulcano. [15 adlatis, 
in his clipeoadmirabilis artificiiet ampli argumenti, recreatur Achil- 
les e dolore, et cum interea placatus esset, acceptis donis, Agamem. 
noni, ad pugnandum progreditur, Jove etiam permittente Diis, ut 
ad bellum descendant. Τὶ multos interficienti vix ἃ Neptuno Æ- 
neas, Hector ab Apolline, eripitur, omnibus cæteris ad urbem com- 
ulsis. Ita furentem cum Scamander fluvius cohibere parat, vix a 
ulcano servatur. Servatum impedit Apollo, quo minus Trojanos 
porro insectetur, sub specie Agenoris huc illuc fugiens et insequen- 
tem eludens. Ita Trojani portas assecuti urbe clauduntur, præter 
Hectorem, qui extra urbem exspectat Achillem, pavens tamen ac 
trepidans, ut qui etiam appropinquante Achille se in fugam conjicit, 
mox cum restitisset, interimitur. Ejus corpori cum diu illusisset 
Achilles, trahendo e pedibus religatum ad plaustrum per campos, 
tandem monitus a Jove per matrem, finem sævitiæ facit, et Priamo 
ad se in castra venienti, Mercurio duce, corpus pro pecunia reddit. 
Patroclo Achilles, Hectori Trojani funus splendidum faciunt. 


ΤΗ͂Σ 


ὉΜΗΡΟΥ ἸΔΙΑΔΟΣ 
‘PAYOAIA ἢ TPAMMA, Δ΄. 


᾿Επιγραφῆ. 
Ἄλλφα, λιτὰς We λοιμὸν στρατοῦ, ἔχθος ἀνάκτων. 


MHNIN ἄειδε, Os, Πηληϊάδεω ᾿Αχιλῆος 
Οὐλομνένην, ἣ μυρί ᾿Αχαιοῖς ἄλγε ἔθηκε" 
Πολλὰς δ᾽ ἰφθίρνους ψυχὰς᾽ "Ad προΐωψεν 
Ἥρωων, αὐτοὺς δὲ ἑλώρια τεῦχε κύνεσσιν, 
Οἰωνοῖσί τε πᾶσι' Διὸς δὲ τελείετο βουλή" ἥ 
ἜΣ οὗ δὴ τὰ πρῶτα διαστήτην ἐρίσαντε 
᾿Ατρείδης τε; ἄνωξ ἀνδρῶν, καὶ δῖος ᾿Αχιλλεύς. 

ἐν ἡ ἂρ σῷῶε θεῶν ἔριδι ξυνέηκε μάχεσθαι ; 
Δητοῦς καὶ Διὸς υἱός: ὁ γὰρ βασιλῆϊ χρολωθεὶς 
Novcor ἀνὰ στρατὸν ὦρσε κακήν" ὀλέκοντο Où λαο" 10 
Οὕνεκα τὸν Χρύσην ἡ ἡτίμησ᾽ ἀρητῆρα 
᾿Ατρείδης᾽ ὁ γὰρ ἤλθςε θοὰς ἐπὶ νῆας ᾿Αχαιῶν, 
Λυσόμνενός τε θύγατρα, φέρων T’ ἀπερείσι ἄποινα, 
Στέμιμα T’ ἔχων ἐν χερσὶν ἑκηβόλου ᾿Απόλλωνος, 
Χρυσέῳ ἀνὰ σκήπτρῳ" καὶ λίσσετο πᾶντας ᾿Αχαιοὺς, 
᾿Ατρείδα δὲ μάλιστα δύω, κοσμήτορε λαῶν" 16 

᾿Ατρεῖδαί τε, καὶ ἄλλοι εὐκνήμιδες ᾿Αχαιοὶ; 
Ὑμῶν μὲν θεοὶ δοῖεν, ᾿Ολύμπια δώματ᾽ ἔχοντες» 
᾿Ἔκπέρσαι Πριάμοιο πόλιν, εὖ δ᾽ οἰκαδ᾽ ἱκέσθαι" 
Παῖδα δ᾽ ε ἐμοὶ λύσαί τε φίλην, τὰ δ᾽ ἀποινώ δέχεσθαι, 20 
᾿Αζόμενοι Διὸς υἱὸν ἑκηβόλον ᾿Απόλλωνω. 

Ἔνδ᾽ ἄλλοι μὲν πάντες ἐπευφήμησαν ᾿Αχαιοὶ, 

Β 


2 OMHPOT ΙΛΙΆΔΟΣ Α΄. 


Αἰδεῖσθαί θ᾽ ἱερῆα, καὶ ἀγλαὰ δέχθαι ἄποινα" 

᾿Αλλ᾽ οὐκ ᾿Ατρείδη ᾿Αγαμέμνονι: ἥνδανε θυμῷ, 

᾿Αλλὰ κακὼς ἀφίει» κρατερὸν δ᾽ ἐπὶ μῦθον : ἐτελλε' 25 
Μή σε» γέρον, κοίλησιν ἐγὼ παρὰ νηυσὶ κιχείω», 

Ἢ γῦν δηθύνοντ᾽ : ἢ ὕστερον αὗτις ἰόντα, 

Μη νύ τοι οὐ χραίσμῃ σκῆπτρον, καὶ στέμμα θεοῖο. 

Τὴν δ᾽ ἐγὼ οὐ λύσω, πρὶν puy καὶ γῆρας ἐπεισίν, 

Ἡμετέρῳ ἐνὶ οἴκῳ; ἐν᾽ ᾿Λργεῖ; τηλόθι πάτρης, 30 

“στὸν ξ ἐποιχιομένην, καὶ ἐμὸν λέχος ἀντιόωσαιν" 

Ἀλλ᾽ ἴδι, mA ᾿ μ᾽ ἐρέθιζε, σαώτερος ὡς κε νέηωι. 

Ως ἐφατ᾽- ἐδδεισεν δ᾽ ὁ γέρων; καὶ ἐπείθετο μυύθῳ" 
Β à ἀκέων παρὰ θῖνα πολυφλοίσβοιο, θαλάσσης» 
Πολλὰ δ᾽ ἐ ἔπειτ᾽ ἀπάνευθε “κιὼν ἡρᾶθ᾽ ὃ γεραιὸς 35 
᾿Απόλλωνι ἄνωκτι» τὸν ἠὔκορμιος σέκε Λητώ: 

ΚΚλυθί μευ, ᾿Αργυρότοξ᾽ » ὃς “Χρύσην ἀμφιβέβηκας, 
Κίλλαν τε ζαθέην, Τενέδοιό τε ἶφι ἀνάσσεις, 

Σμινθεῦ" εἰ ποτέ τοι χαρίεντ᾽ ἐπὶ »ηὸν ἔρεψα, 
Ἢ εἰ δή ποτέ τοι κατὰ πίονα pongi ἔκηα 40 
Ταύρων, ἠδ᾽ αἰγῶν, τόδε μοι κρήηνον dog" 
Τίσειαν Δαναοὶ : ἐμὰ δάκρυα σοῖσι βέλεσσ. 
Ὡς ἐφωτ’ εὐχόμενος" τοῦ δ᾽ ἔκλυε Φοῖβος ᾿Ασόλλων' 
Βῆ δὲ κατ᾽ Οὐλύμποιο καρήνων χωόμενος κῆρ» 
Τόξ᾽ ὠμοισιν ἔχων, ἀμφηρεφέα TE φαρέτρην" 45 
"Εκλαγξαν δ᾽ ἂρ ὀϊστοὶ ἐπ᾿ ὄμων χωομμένοιο, 
Αὐτοῦ κινηθέντος" ὁ δ᾽ ἤϊε νυκτὶ ἐοικώς" 
Ἕζετ᾽ ἔπειτ᾽ ἀπάνευθε γεῶν, μετὰ δ᾽ ἰὸν ἕηκε" 
Ai δὲ πλαγγὴ γένετ' ἀργυρέοιο βιοῖο. 
9) ύρῆας μὲν πρῶτον ἐπῴχετο, καὶ κύνας ἀργούς" 50 
Αὐτὰρ À ἔπειτ᾽ αὐτοῖσι βέλος ἐ ἔχε πευκὲς ἐφιεὶς» 
Βάλλ᾽" αἰεὶ δὲ πυραὶ γεκύων καϊίοντο θαμειαί. 
Ἔννημαρ μὲν ἀνὰ στρατὸν ὄχετο κῆλα θεοῖο" 
Τῇ δεκάτῃ δ᾽ ἀγορήνδε κωλέσσατο λαὸν A χιλλεύς" 
Τῷ γὼρ ἐπὶ φρεσὶ θῆκε θεὰ λευκώλενος Ἥρη: “Ὁ 
Kyo γὰρ Δαναῶν, ὅτι ῥὰ θνήσκοντεις ὁ ὁρᾶτο. 
Où ὃ ἐπεὶ οὖν ἤγερθεν, ὁ ὁμιηγερέες TE γένοντο, 
Τοῖσι δ᾽ ἀνιστάμενος μετέφη πόδας ὠκὺς ᾿Αχιλλεύς. 


ΟΜΗΡΟΥ͂ ΙΛΙΑΔΟΣ Α΄. 9 


᾿Ατρείδη» » νῦν ἄμμε παλιμπλαγχβέντας ὁ ὀΐω 
ἊΨ ἀπονοστήσειν, ei κεν θάνατόν 78 Door" 60 
FE: δὴ ὁ ὁμοῦ πόλεμός τε δαμιᾷ καὶ λοιμὸς, ᾿Αχαιούς. 
’ANN ἄγε δή τινα μάντιν ἐρείομμεν, ἢ ἱερῆα, 

Ἢ καὶ ὀνειροπόλον, (καὶ γάρ τ᾿ ὄγωρ ἐκ Διός ἐστιν") 
Ὅς κ᾽ εἴποι, ὅ,τι τόσσον ἐχώσατο Φοῖβος ᾿Απόλλων" 
Er ἀρ 0Y εὐχωλῆς ἐπ πιμέμφεται; iQ ἑκατόμβης" 65 
A κέν πως ἀρνῶν κνίσσης αἰγῶν TE τελείων 

Βούλεται ἀντιάσας ἡμῖν ἀπὸ λοιγὸν ἀμῦναι. 

Ἤτοι ὅγ᾽ ὡς εἰπὼν, κατ᾽ ἄρ᾽ ἕζετο" τοῖσι δ᾽ ἀνέστη 
Κάλ" χας Θεστορίδης οἰωνοπόλων 0 ἄριστος, 

Ὃς ἤδη σά T λόντα, τά T ἐσσόμενοι. πρό τ᾽ ἐόντα, 10 
Καὶ νήεσσ᾽ ἡγήσατ᾽ ᾿Αχαιῶν" λῶν εἴσω, 

Ἣν διὰ μαντοσύνην» τήν οἱ πόρε Φοῖβος ᾿Απόλλων" 

Ὅς σφιν εὐφρονέων ἀγορήσατο; καὶ μετέειπεν" 

Ὦ ᾿Αχιλεῦ, κέλεαΐ με, Διὶ φίλε, μυθήσασθαι 
ΜΜῆνιν ᾿Απόλλωνος. ἑκατηβελέτοιο ἄνακτος. 75 
Τοιγὰρ ἐγὼν ἐρέω" σὺ δὲ σύνθεο, καί μοι ὀμιοσσον» 

ἯἮἯ μέν μοι Eee ἔπεσι καὶ χερσὶν ἀρήξειν. 

Ἢ γὰρ ὀΐομιαι ἄνδρα, χολ ὡσέμεν, ὃς μέγα πάντων 
᾿Αργείων κρατέει, κοί οἱ πείθονται ᾿Αχαιοί. 

Κρείσσων γὰρ βασιλεὺς, ὅτε χώσεται ἀνδρὶ γέρη" 80 
Εὐπερ γάρ τε χόλον γε καὶ ᾿αὐτῆριαρ καταπέψη» 
᾿Αλλά γε καὶ μετόπισθεν ἔ ἐχει κότον, (Peu τελέσσῃ, 

Ἔν στήθεσσιν toi σὺ δὲ φράσαι, εἰ με σαώσεις. 

Τὸν δ᾽ ἀπαμειβόμενος προσέφη πόδας ὁ ὠκὺς ᾿Αχιλλεύς" 
Θαρσήσας μάλα, εἰπὲ θεοπ' πρόπιον, 0, τι οἶσθα. 85 
Ov μὰ γὰρ ᾿Απσόλλωνα, Διὶ φίλον, ᾧτε σὺ, Kanye, 
Εὐχόμενος Δανωοῖσίι θεοπροπίας ἀναφαίνεις, 

Οὔτις, ἐμεῦ ζῶντος καὶ ἐπὶ χθονὶ δερκορμένοιο, 
Σοὶ κοίλης παρὼ νηυσὶ βαρείας χεῖρας ἐποίσει 
Συμπάντων Δαναῶν" οὐδ᾽ ἤν ᾿Αγαμέμνονα, εἶπης. 00 
Os νῦ νυν πολλὸν ἄριστος ᾿Αχαιῶν εὔχεται εἰναι: 

Καὶ τότε δὴ θάρσησε, καὶ ηὔδα μάντις ἀμύμων" 

Oùr ἄρ᾽ A εὐχωλῆς ἐπιμέρφεται, οὐθ᾽ ἱκατόμβης" 
᾿Αλλ᾽ ἕνεχ᾽ ἀρητῆρος» ὃν ἠτίμησ᾽ ᾿Αγαωμέμινων, 


4. ΟΜΗΡΟΥ͂ IAIAAOË Α΄. 


Οὐδ᾽ ἀπέλυσε θύγατρα, καὶ οὐκ ἀπεδέξατ᾽ Grove. 95. 

Τούνεχ Go ἄλγε᾽ ἔδωκεν ᾿Εκηβόλος, ἠδ᾽ ἔτι δώσει" 

Οὐδ᾽ ὃγε πρὶν λοιρυοῖο βαρείας χεῖρας ἀφέξει, 

Πρίν γ᾽ ἀπὸ πατρὶ φίλῳ δόμεναι ἐλικώπιδα κούρην 

Απριάτην, ἀνάποινον, ἄγειν θ᾽ ἱερὴν ἑκατόμβην 

"Es Χρύσην" τότε κέν pu ἱλασσάμμενοι πεπίθοιμεν. 100 
τοι ὁ 0Y ὡς εἰπὼν κατ᾽ ἄρ᾽ ὑζετο' τοῖσι δ᾽ ἀνέστη 
Ηρως ᾿Ατρείδης εὐρυκρείων ᾿Αγαμέμινων 

τα βιὰ βένεος δὲ μόγα Φρένες ἀμφιμέλαιναι 

Πίμπλαντ᾽, ὅσσε δέ οἱ πυρὶ λαμπετόωντι LL 

Κάλγαντα πρώτιστα κάκ᾽ ὀσσόμενος προσέειπε" 5 

Mayr: πουκῶν, οὐ πώποτέ (μοι τὸ πρήγυον εἰπας" 

Αἰεί roi τὰ κάκ᾽ ἐστὶ φίλα φρεσὶ μαντεύεσθαι" 

ἜἘσθλὸν δ᾽ οὐδέ τί πω εἶπας ἔπος. οὐδ ἐτέλεσσαις" 

Καὶ νῦν ἐν Δαναοῖσι θεοπροπέων à ἀγορεύεις, 

Ὡς δὴ τοῦδ᾽ ὃ ἕνεκά σφιν ᾿Εκηβόλος ἄλγεα τεύχε, 10 

Oùvsz ἐγὼ κούρης Χρυσηϊδος ἀγλά' ἄποινα 

Οὐκ ἔθελον δέξασθαι" ἐπεὶ πολὺ βούλομαι αὐτὴν 

Οἴκοι à ἔχειν" καὶ γάρ pa Κλυταιμινήστρης προβέβουλα, 

Κουριδίης ἀλόχου" ἐπεὶ où ὅθεν ἐ ἐστὶ χερείων, 

Οὐ δέμας, οὐδὲ φυὴν, οὔτ᾽ ἂρ φρένας, οὔτε τι ἔργα. 15 

᾿Αλλὰ καὶ ὡς ἐθέλω δόμεναι πάλιν, εἰ τόγ᾽ ἄμεινον" 

Βούλορμ᾽ € γὼ λαὸν σόον ἔμμεναι, ἢ ἀπολέσθαι. 

Αὐτὰρ ἐμοὶ γέρας αὐτίχ᾽ ἑτοιμάσατ᾽. 0Peu μὴ οἷος 

᾿Αργείων ἃ ἀγέραστος ἐω" ἐπεὶ οὐδὲ ἔ éoue" 19 

Λεύσσετε γὰρ τόγε πάντες, © (μοι γέρας ἔρχεται ἄλλῃ. 
Τὸν δ᾽ ἡμεΐδεν ὃ ETEIT OL ποδάρκης δῖος ᾿Αχιλλεύς" 

᾿Ατρείδη κύδιστε; φιλοκτεανώτατε πάντων, 

los γάρ σοι δώσουσι γέρας μεγάθυμοι ᾿Αχαιοί ; 

Οὐδὲ Th πω open ξυνήϊω κείμενα πολλά. 

᾿Αλλὰ τὰ μὲν πολίων ἐξεπράθομεν, τὰ δέδασται, 95 

Auovs δ᾽ οὐκ ἐπέοικε παλίλλογα, ταῦτ᾽ ἐπαγείρειν. 

᾿Αλλὰ σὺ μὲν νῦν τήνδε Θεῷ πρόες" αὐτὰρ ᾿Αχαιοὶ 

Τριπλῇ τετραπλῆ τ᾽ ἀποτίσομεν, αἰ κέ ποθ, Ζεὺς 

Δῷσι πόλιν Τροίην εὐτεί χεον ἐξαλαπάξαι. 29 
Τὸν δ᾽ ἀπαρνειβόμενος προσέφη κρείων ᾿ΑΙγωμέμινων" 


OMHPOT ΙΛΙΑΔΟΣ A, 


οι 


M#0 οὕτως», ἀγαθός TEp ἐὼν, θεοςίκελ᾽ ᾿Αγιλλεῦ, 
Κλέστε νόῳ" ἐπεὶ οὐ παρελεύσεαι, οὐδὲ με πείσεις. 

Ἢ Mas, pe’ αὐτὸς ἔχης γέρας; αὐτὰρ ἔμ᾽ αὕτως 
Ἥσθαι δευόμενον ; : πέλεωι δέ pue τήνδ᾽ ἀποδοῦναι : 

᾽Αλλ᾽ εἰ μὲν δώσουσι γέρας μεγάθυμοι ᾿Αχαιο, 138 
ΓΑρσαντες κατὰ θυμὸν, ὁ ὅπως ἀντάξιον à LOTO" 

E; δὲ κε μὴ δώωσιν, € ἐγὼ δέ κεν αὐτὸς ἐλωμαι 

Ἢ τεὸν, ἢ Δίωωτος À ἰὼν γέρας, ἢ Ὀδυσῆος 

ΓΑξω ἑλών" ὁ δέ κεν κεχολώσεται, ὃν κεν ἵκωμαι. 

᾿Αλλ᾽ 7 ἦτοι μὲν ταῦτα μεταφρασόμεσθα καὶ αὖτις" 40 
No» δ᾽ ἄγε, DA LA Hé avan À ἐρύσσομεν εἰς ἅλα δῖαν, 

Ἐς δ᾽ ἐ ἐρέτας ἐπιτηδὲς à ἀγείρομεν, ἐς δ᾽ ἑκατόμβην 
Ociouer, à ἄν. δ᾽ αὐτὴν Χρυσηΐδα AAA A ENON 

Βήσομεν' εἷς δέ τις ἀρχὸς ἀνὴρ βουληφόρος ἴ ἔστω, 

Ἢ Αἴας, ἢ ) Ἰδοριενεὺς, ἢ ἢ δῖο: ᾿Οϑδυσεόε: 45 
"Hi σὺ, Πηλείδη, πάντων ἐκπαγλότατ᾽ ἀνδρῶν, 

"Oge’ ἡμῖν Ἔν αερνον ἱλάσσεαι ἱερὰ ῥέ Sas. 

Τὸν δ᾽ ἀρ’ ὑπόδρα ἰδὼν » προσέφη πόδας ὠκὺς ᾿Αχιλλεύς. 

Ὥ μοι; ἀναιδείην € ἐπιειβιένε, περδαλεόφρον, 

Πῶς φσίς τοι πρόφρων ἔπεσι πείθηται ᾽Α γαιῶν, 50 
Ἢ 600» ἐλθόριενοι, ἢ ἢ ἀνδράσιν À ἦφι μάχεσθαι; : 

Οὐ γὰρ ἐγὼ Ὑρώων ἕνεκ᾽ ἤλυθον αἰχμητάων 

Δεῦρο μαχησόμενος" ἐπεὶ οὔτι [AO αἴτιοί εἰσιν. 

Οὐ γὰρ πώποτ᾽ ἐμὰς βοῦς ἤλασων, οὐδὲ μυὲν ἵππους, 
Οὐδὲ ποτ᾽ ἐν Pdn ἐριβώλακι βωτιανείρῃ 55 
Καρπὸν ἐδηλήσαντ᾽" éTE μάλα πολλὰ μεταξὺ 

Οὐρεά Te σκιόεντα, θάλασσά τε ἡχήεσσα" 

Αλλά ὅ ὦ ἐγ ᾿ ἀναιδὲς, ἃ ΒΡ ᾿ἑσπόριεθ᾽, peu σὺ χαίρης, 
Τιμὴν ἀρνύμενοι Μενελάῳ, σοί TE, κυνῶπα, 

Πρὸς Τρώων" τῶν οὔτι μετατρέπῃ, οὐδ᾽ ἀλεγίζεις" 60 
Καὶ δή μοι γέρας αὐτὸς ἀφαιρήσεσθαι ἀπειλεῖς, 
*Q, € ἐπι πολλὰ μόγησα, δόσαν de μοι υἷες ᾿Αχαιῶν. 

Οὐ μέν σοί TOTE ἐσὸν ἔχω γέρας, ὁππότ᾽ ᾿Α χαιοὶ 

Τρώων € ἐκπέρσωσ᾽ εὖ γαιόμενον πτολίεθρον. 

᾿Αλλὰ τὸ μὲν πλεῖον πολυάξκος πολέμοιο 65 
Χᾶρες ἐρυωὶ διέπουσ᾽. ἀτὰρ ἤν ποτε δασρυὸς ἵκηται, 


6 OMHPOT ΛΙΑΔΟΣ Α' 


Σοὶ τὸ γέρας πολὺ μᾶζον, © ἐγὼ δ᾽ ὀλίγον τε Φίλον τε 
"Eeyo op : ἔγων ἐπὶ νῆας, ἐπὴν κεκάμνω πολ <piEa. 

Νῦν δ᾽ pu Φθίηνδ᾽ - ἐπειὴ πολὺ φέρτερόν ἐστιν 

Οἰκαδ᾽ ἔμεν σὺν νηυσὶ κορωνίσιν" οὐδὲ σ᾽ ὀΐω, 70 
Ἔνθάδ᾽ ἄτιμος ἐὼν, ἄφενος καὶ πλοῦτον ἀφύξενν. 

Τὸν δ᾽ ἠμείβετ᾽ ἔπειτα ἀναξἕ ἀνδρῶν ᾿Αγαμέμνων" 
Φεῦγε μάλ᾽, εἴ τοι θυμὸς ἐπέσσυται" οὐδέ σ᾽ ἔγωγε 
Λίσσομαι εἵνεκ᾽ ἐμεῖο μένειν" παρ᾽ ἔμοιγε καὶ ἄλλοι» 
Οἵ κέ με τιμήσουσι" μάλιστα δὲ μητίετα Ζεύς. 178 
Ἔχβιστος δέ μοί ἐξσι διοτρεφέων βασιλήων, 

Αἰεὶ γάρ τοι ἔρις σε φίλη, πόλεμοί τε payes TE. 

E: μώλοι καρτερός ἐσσι, Θεός σου σοὶ τόγ᾽ ἔδωκεν. 
Οἴκαδ᾽ ἰὼν σὺν γηυσί τε σῆς» καὶ σοῖς ἑτάροισι; 
Μυρμιδόνεσσιν ἄνασσε" σέθεν δ᾽ ἐγὼ οὐκ ἀλεγίζω 80 
Οὐδ᾽ ὄθομαι κοτέοντος ἀπειλήσω δέ τοι ὧδε" 

Ὥς : ἐμ ἀφαιρᾶται Χρυσηΐδα Φοῖβος ᾿Απόλλων, 

Τὴν μέν ἐγὼ σὺν 1 τ TPE καὶ ἐμοῖς ἑτάροισι; 

Πέ par ἐγὼ δέ x ἄγω Βρισηΐδα καλλιπάρῃον; 

Αὐτὸς ἰὼν “λισίηνδε, To σὸν γέρας" ὄφρ᾽ εὖ εἰδῆς,» 88 
Ὅσσον Φέρτερός εἶμι σέθεν, στυγέη δὲ καὶ ἄλλος 

σον & ἐμοὶ φάσθαι» καὶ éprouve à ἄντην. 

Ὡς φάτο: ΠΠηλείων, δ᾽ ἄχος gi ἐν δέ οἱ ἦτορ 
Στήθεσσι λασίοισι διάνδιχα μερμήριξεν, 
Ἢ ὁ ὅγε, φάσγανον ὀξὺ € ἐρυσσεύμενος παροὶ μηροῦ; 90 
Τοὺς μὲν ἀναστήσειεν, ὁ δ᾽ À τρείδην ᾿ἐναρίζοίι, 
ἪΣ χόλον παύσειεν, ἐρητύσειέ τε θυμόν. 
Ἕως ὁ ταῦθ᾽ ὥρμαινε κατὰ Poire καὶ κατὰ θυμὸν, 
Ἕλκετο δ᾽ ἐκ κολεοῖο μέγα ξίφος: ἤλθε δ᾽ ᾿Αθήνη 
Οὐρανόθεν" πρὸ γὰρ ἧκε Θεὰ λευκώλενος Ἥρη, 95 
"Augo ὁμῶς θυμῷ φιλέουσ τε, κηδορυένη TE° 
Σ τῇ δ᾽ ὄπιθεν, ξανθῆς δὲ κόμης. he Πηλείωνα; 
Οἴῳ φαινομένη, σῶν δ᾽ ἄλλων οὔτις ‘gère. 
Θάμβησε ΩΝ À pieds, μετὰ δὲ πράπετ', αὐτίκα δ᾽ & ἐγνω 
Παλλάδ’ ᾿Αδηναίην, δεινὼ δέ οἱ ὅσσε φάανθεν" 900 
Καί μιν φωνήσας ἐπεῶ πτερύεντα προσηύδα" 

Τίπτ᾽ αὖτ᾽, Δἰγιόχοιο Διὸς τέκος» εἰλήλουθας ; 


OMHPOY ἹΛΙΑΔΟΣ À’. 


SI 


H vx ὕβριν ἴδης ᾿Αγαμέμνονος ᾿Ατρείδαο ; ; 
Fever ἔκ TOI ἐρέω, τὸ δὲ ποὶ τετελέσθαι ὀΐω; 
His ὑπεροπλίησι roy ἄν more θυμυὸν ὀλέσσήη. 205 

Τὸν δ᾽ αὖτε προσέειπε Θεὰ γλαυκῶπις ᾿Αθήνη" 
Ἦλθον ἐγὼ παύσουσα TE0Y μένος. αἰ κε πίθηαι, 
Οὐρανόθεν' πρὸ δὲ μ᾽ ἧκε Θεὰ λευκώλενος Ἥρη; 

Ἄμφω ὁμῶς θυμῷ φιλέουσά τε, κηδομένη TE. 

AN ἄγε, λῆγ᾽ ἔριδος. μηδὲ ξίφος ἕλκεο χειρί: 910 
᾽Αλλ᾽ ἤτοι ἔπεσι μὲν ὀνείδισον, ὡς ἔσεταί περ. 

Ὧδε γὰρ ἐξερέω, τὸ δὲ καὶ τετελεσμένον ἔσται" 

Καί ποτέ τοι τρὶς τόσσω παρέσσεται ἀγλαὰ δῶρα, 
Ὕρριος εἵνεκ τῆςδε᾽ σὺ δ᾽ ἴσχεο; πείθεο δ᾽ ἡμῖν. 

Τὴν δ᾽ ἀπαμειβόμενος προσέφη πόδας ὠκὺς ᾿Αχιλλεύς" 
Χρὴ μὲν σφωϊτερόν:γε, Θεὰ, ἔπ πος εἰρύσασθαι, 15 
Καὶ μάλα περ θυμῷ κεχιολωμένον" ὡς γὰρ ἄμεινον. 

“Ὅς κε Θεοῖς ἐπιπείθηται;, μάλα σ᾽ ἔκλυον αὐτοῦ. 

FH, καὶ ἐπ᾿ ἀργυρέῃ κώπῃ σχέθε χεῖρα βαρεῖαν" 

ΑΨ δ᾽ ἐς κουλεὸν ὦσε μέγα ξίφος, οὐδ᾽ ἀπίθησε 20 
ἸΜύθῳ ᾿Αϑθηναὶης" ἡ δ᾽ Οὐλυμπόνδε βεβήκει, 

Δωώματ᾽ ἐς Αἰγιόχοιο Α ὃς. μετὰ δαίμονας ἄλλους. 
Πηλείδης δ᾽ ἐξαῦτις ὁ ἀταρτηροῖς ἐπέεσσιν 

᾿Ατρείδην προσέειπε, καὶ οὔπω λῆγε χόλοιο" 

Οἰνοβαρὲς, κυνὸς op ἔχων, κραδίην δ᾽ ἐλάφοιο" 25 
Οὔτε ποτ᾽ ἐς πόλεμον ἅμα “λαῷ θωρηγ θῆναι; 

Οὔτε λόχονδ᾽ ἰέναι, σὺν ἀριστήεσσιν ᾿Αχαιῶν, 
Τέτληκας θυμῷ" τὸ δέ roi κὴρ εἴδεται ἄναι. 

de SUR À NT NT en à 

Ἢ σολὺ Awioy ἐστι» κατὰ στρατὸν εὐρὺν Ἀχαιῶν 

Ave ἀποαιρᾶσθαι;, δι ὅστις σέθεν ἀντὶον εἴπῃ" à à 30 
᾿Δημοβόρος βασιλεὺς, ἐπεὶ οὐτιδωνοῖσιν ἀνοόσσεις" 

ἯΙ γὰρ ὧν, ᾿Ατρείδη, νῦ νῦν ὕστατα λωβήσαιο. 

᾿Αλλ᾽ € ἐκ τοι ἐρέω, καὶ ἐπὶ μέγαν (ον ὀμοῦμαι», 

Ναὶ μὰ σόδε σπῆπτρον, τὸ μὲν οὔποτε φύλλα καὶ à ὀζους - 
Φύσει, ἐπειδὴ πρῶτα τομὴν ἐν ὄρεσσι λέλοιπεν» \ 09 
Οὐδ’ ἀναθηλήσει". περὶ γάρ ῥά ξ χαλκὸς ἔλεψε 

Φύλλα τε καὶ φλοιόν νῦν αὖτέ μιν υἷες ᾿Αχαιῶν 

Ἔν παλάμης φορέουσι δικοσπόλοι»; οἵτε θέρυιστοις 


8 OMHPOY IAIAAOË£ A, 


Πρὸς Διὸς εἰρύαται" ὁ δά τοι μέγας ἔσσεται ὁρκορ' 
Ἢ ποτ’ ᾿Αχιλλῆ oc ποθὴ ἵξεται vius ? À eos 
Evurayrus" σοῖς δ᾽ οὔτι δυνήσεωι; ἀχνύμιενός περ» 
Χραισμνεῖν», εὖτ᾽ ἂν πολλοὶ ὑφ᾽ Ἕκτορος ἀνδροφόνοιο 
Θνήσκοντες. πίστωσι" σὺ δ᾽ ἐνδοθ, θυμὸν ἀμύξεις 
Χωόμενος » OT ἄριστον ᾿Αχαιῶν οὐδὲν ἔτισας. 

Ἃς φάτο Πηλείδης" ποτὶ δὲ σκῆπτρον βάλε vain 
Χρυσείοις ἥλοισι πεπαρμυένον" ἕζετο δ᾽ αὐτός. 
᾿Ατρείδης δ᾽ ἑσέρωθεν à ἐμήνιε᾽ τοῖσι δὲ Νέστωρ 
Ἡλνεπὴς à ἀνόρουσε, λιγὺς Πυλίων ἀγορητῆς, 

Τοῦ καὶ ἀπὸ γλώσσης μέλιτος γλυκίων ῥέεν αὐδή. 
Τῷ δ᾽ ἤἠδὴ δύο μὲν γενεαὶ μερόπων ἀνθρώπων 
᾿ἘἘφθίαδ, οἵ οἱ ἱ πρόσθεν ἃ ὥρμα τράφεν ἠδὲ γένοντο 
Ἐν Πύλῳ ἠγαθέῃ, μετὰ, δὲ τριτάτοισιν ἄγασσεν" 
Ὅς σφιν ἰὐφρονέων ἀγορήσωτο, καὶ μετέειπεν" 

Ὦ roro, ἢ μέγα πένθος Ayo de γαῖαν ἱκᾶἄνει», 
Ἢ κεν γηθήσαι Πρίαμος, Πριαμοιό Te σαῖδες, 
Ἄλλοι τε Τρῶες μιόγοι κεν κεχωροίωτο θυριῷ, 

E; σφῶϊν τάδε πάντα πυθοίωτο μυαρνουμιένοιϊν» 
ΟΣ περὶ μὲν βουλὴν Δαναῶν, περὶ δ᾽ ἐ ἐστὲ μάχεσθαι. 
᾿Αλλὰ πίθεσθ᾽" ἄμφω δὲ γεωφέρω ἐστὸν ἐμᾶο. 
"Ηδη γάρ Tor ἐγὼ καὶ ἀρείοσιν ἠέπερ ὑμῖν 
᾿Ανδράσιν ὡμίλησα, καὶ οὔποσέ μ᾽ οἵγ᾽ ἀθέριζον. 
Où γάρ πω τοίους ἴδον ἀνέρας; οὐδὲ ἴδωμαι» 

Οἷον Πειρίθοόν ΤΕ» Δρύαντά σε, ποιμένα λαῶν, 
Καινέα τ᾽, ᾿Εξάδιόν τε, καὶ ἀντίθεον Πολύφημον, 
Θησέα τ᾽ Aid ἐπιείκελον ἀθανάτοισι. 
Κάρτιστοι δὴ κἄνοι ἐπιχθονίων τράφεν ἀνδρῶν" 
Κάρτιστοι μὲν ἔσαν, καὶ καρτίστοις ἐμἄχοντο 
Φηρσὶν ὀρεσκῴοισι; καὶ ἐκπάγλως ἀπόλεσσαν, 
Καὶ μὲν τοῖσιν ἐγὼ μεθομίλεον, à ἐκ Πύλου ἐλθὼν, 
Τηλόθεν ἐξ᾿ Απίης γαίης' παλέσαντο γὰρ αὐτοί" 


Καὶ μιαχόμην κατ᾽ pe αὐτὸν ἐγώ" κείνοισι d ἄνοῦτις 


Τῶν, οἱ νῦν βροτοί, εἰσιν ἐπιχθόνιοι, μῶχέοιτο" 
Καὶ μέν μευ βουλέων ξύνιεν, πείθοντό τε μύθῳ. 
᾿Δλλὰ πίθεσθε καὶ Dunes, ἐπεὶ πείθεσθωι ἀἄρνεινον" 


40 


44 


250 


55 


60 


65 


OMHPOT ΙΛΙΑΔΟΣ Α΄. 9 


Μήτε σὺ τόνδ᾽ ; ἀγαθός πΈρ ἐῶν; ἀποοίρεο κούρην, 21 
AAN £ ἔα, ὡς οἱ πρώτα dore γέρας υἱες ᾿Αχαιῶν" 

Μήτε σὺ, Πηλείδη, den’ ἐριζέμεναι βασιλῆϊ 

᾿Αντιβίην' ἐπεὶ οὔτποθ᾽ ὁμυοίης ἔρυμιορε σιρυῆς 

Σκηστοῦχος βασιλεὺς, ᾧ ὧτε Ζεὺς οὔδος ἔδωκεν. 

ἘΠ᾿ δὲ σὺ καρτερός ἐσσι. Θεὰ δὲ σε γείνοτο μήτηρ; 80 
᾿Αλλ᾽ ὅγε φέρτερός ἐστιν, ἐπεὶ πλεόνεσσιν ἀνάσσει. 
᾿Ατρείδη, σὺ δὲ παῦε τεὸν μένος" αὐτὰρ ἔγωγε 

Αἰσσομ᾽ ANNE μεθέμεν χόλον; ὃς μέγα PLAT) 
Ἕρκος ? A χαιοῖσι πέλεται πολέμοιο κακοῖο. 84 

Τὸν δ᾽ ἀπαριειβόμενος προσέφη κρείων ᾿Αγαιριέμινων' 

Ναὶ δὴ ταῦτά γε πάντα, γέρον, κατὰ μοῖραν ξειπες" 
᾿Αλλ᾽ 00 ἀνὴρ ἐθέλει περὶ πάντων ἔμιμνεν ἄλλων, 
Πάντων μὲν κρωτέειν ἐθέλει, πάντεσσι δ᾽ ἀνάσσειν» 

Πᾶσι δὲ σημαίνειν: dr οὐ πείσεσθαι ὀΐω, 

ΕἸ δέ μιν αἰχμητὴν ἔθεσαν Θεοὶ αἰὲν ἐόντες, 90 
Τούνεκά, οἱ προθεουσιν ὀνείδεα μυθήσασθωι 3 

Τὸν δ᾽ ἄρ᾽ ὑποβλήδην ἠμείβετο δῖος ᾿Αχιλλεύς: 

ἭἬἭ γάρ κεν δειλός τε καὶ οὐτιδαινὸς κολεοίμμην, 

ΕΠ δή σοι rar ἔργον ὑπείξομνοιι, ὁ ὅ, Tri πεν εἴπης" 
"Αλλοισι δὴ ταῦτ᾽ ἐπιτέλ. λεον, μὴ γὰρ ἔμοιγε 95 
Zipa” οὐ γὰρ ἔγωγ᾽ ἔτι σοὶ πείσεσθαι ὀΐω. 

"ANA δὲ τοι ἐρέω, σὺ δ᾽ ἐνὶ φρεσὶ βάλλεο σῇσι" 

Χερσὶ μὲν οὔτοι ἔγωγε ALU εἵνεκα, κούρης 

Οὖτςε σοὶ, οὔτε τῷ ἄλλῳ, ἐπεί W ἀφεέλεσθέ γε δόντες. 

Τῶν δ᾽ ἄλλων, ἅ μοι ἐστὶ θοῇ παρὰ νηὶ ᾿μελοιίνῃ, 300 
Τῶν οὐκ ἄν τι φέροις ἂν ὑλῶν, ἀόποντος ἐρμεῖο. 

Εἰ δ᾽ ἄγε μὴν, πείρησαι; va “γνώωσι καὶ ofde- 

Ailé TO aie κελαινὸν ἐρωήσει περὶ δουρί, 

Ως τώ y ἀντιβίοισ: pan apéro ἐπέεσσιν 
᾿Ανστήτην" λῦσαν δ᾽ ἀγορὴν παρὰ γηυσὶν ᾿ Αγαιῶν. 5 
Πηλείδης μὲν ἐπὶ κλισίας καὶ νῆας ἐΐσας 
"He σύν τε Μενοιτιάδῃ καὶ οἷς ἑτάροισιν" 

71 reel ne δ᾽ ἄρα vice θοὴν ἅλαδε προέρυσσεν, 

Eco: ἐρέτας ἔκρινεν ξεΐίκοσιν, ἐς δ᾽ ἑκατόμβην 

Βῆσε Θεῷ" ἀνὰ δὲ Χρυσηΐδα κωλλιπᾶρηον 10 
μι 


10 ΟΜΗΡΟΥ͂ IAIAAOZ A’. 


Εἶσεν ὦ ἄγων" ᾿ δ᾽ ἀρχὸς ἔβη πολύμητις ᾿Οδυσσεύς. 
Οἱ μὲν ἔπειτ᾽ ἀναβάντες ἐπέπλεον ὑγρὰ κέλευθα. ὁ 
Λαοὺς δ᾽ ᾿Ατρείδης ἀπολ μιαίνεσθαι ἄνωγεν. 
Οἱ δ᾽ ἀπελ υμναΐνοντο, καὶ εἰς ἅλα λύματ᾽ ἐβαλλον' 
Ἔρδον δ᾽ ᾿Απόλλωνι τεληέσσας ἑκατόμβας 314 
Ταύρων 70° αἰγών, παρὰ θῖν ἁλὸς ἀτρυγέτοιο" 
Κυίσση δ᾽ οὐραινὸν ἐπεν ἑλισσοριέγη περὶ καπνῷ. 
Ὥς οἱ μὲν τὰ πένοντο κατὰ στρατόν" F7) ᾿Αγαμέμινων 
AY ἔξιδος, σὴν πρῶτον ἐπηπ πείλησ᾽ ᾿Αγιλῆι. 
᾿Αλλ’ ὅγε Ταλθύβιόν TE καὶ Ἐὐρυβάτην regie 20 
To οἱ ἔσαν κήρυκε καὶ ὀτρηρῶ θεράποντε" 
"Egyerdor πλισίην Πηληίάδεω᾽ ᾿Αχιλῆος, 
Χειρὸς ἑλόντ᾽ ἀγέμυεν Βρισηΐδο; καλλιπάρηον" 
Ἐ; δέ ze μῆ δώησιν, ἐγὼ δέ κεν αὐτὸς ἕλωμαι; 
᾿Ελθῶὼν σὺν πλεόνεσσι" τό οἱ καὶ ῥίγιον ἔσται. 25 
“Ὡς εἰπῶν, προΐει» κρατερὸν δ᾽ ἐπὶ μῦθον ἔτελλε. 
To δ᾽ ἀέκοντε βάτην παρὰ Où) ἁλὸς ἀτρυγέτοιο" 
Μυρμιδόνων δ᾽ ἐπί τε κλισίας καὶ γῆαις ἱκέσθην. 
To δ᾽ εὑρον παρά TE κλισίῃ καὶ νηΐ μελαίνῃ 
Ἥενον' οὐδ᾽ ἃ ὥρα τώγε, ἰδὼν γήθησεν᾽᾿ Αχιλλεύς.. 380 
Τὼ μὲν ταρβήσαντε καὶ οἰδομένω βασιλῆα 
Στήτην; οὐδέ τί μιν προσεφώνεον; οὐδ᾽ ἐρέοντο. ς 
Αὐτὰρ ὁ ἔγνω ἧσιν ἐνὶ φρεσὶ, φώνησέν τε 
Χαίρετε, κήρυκες, Διὸς ἄγγελοι; ἠδὲ καὶ ἀνδρῶν" 
Ἄσσον ir ᾿οὔτι (μοι ὕμμες ὑπαέτιοι, ἀλλ᾽ ᾽ Δγαμέρμινων, 
Ὃς cpu προΐει Βρισηΐδος εἵνεκα κούρης. 
᾿Αλλ’ ἄγε, Διογενὲς Πατρόκλεις, ἔξαγε κούρην, 
Καὶ σφῶν δὸς ἄγειν" To δ᾽ αὐτῷ μάρτυροι ἔστων 
Πρός τε Θεῶν poux ces πρός τε θνητῶν ἀνθρώπων, 
Καὶ πρὸς τοῦ Ὁ βασιλῆος ὁ ἀπηνέος. Εΐποτε δ᾽ αὖτε 40 
Xe € ἐμεῖο γένηται, ἀεικέα λοιγὸν ἀμῦναι 
Τοῖς ἄλλοις;----ἢ γὰρ ὅγ᾽ DCE φρεσὶ θύει, 
Οὐδέ τι οἱδὲ γοῆσαι ἅμα πρόσσω, καὶ ὀπίσσω, 
Ὅστπως οἱ παρὼ νηυσὶ σόοι μα χέοιντο ᾿Αχαιοΐ. 
Ὥς φάτο' ἸΠάτροπλος δὲ φίλῳ ἐπεπείθεθ᾽ ἑταΐρῳν, 48 
Ἔκ δ᾽ ἄγαγε κλισίης Βρισηΐδα κωλλιπάρηον, 


ΨΥ νων. 


ΧΑ Δὸν χα UN PET LE 


δὰ 
D δι ἐὰν 


ΟΜΗΡΟΥ͂ ΙΛΙΑΔΟΣ A! 11 


Δώχε δ’ ἄγειν" τὼ δ᾽ αὖτις ἴτὴν παρὰ νῆας À χαιῶν. 
Ἢ δ᾽ ἀέκουσ᾽ ἅμα τοῖσι γυνὴ κίεν" αὗταρ ᾿Αχιλλεὺς 
Δακρύσας, ὃ ἑτάρων ἄφαρ ἕζετο γόσφι λιασθεὶς. 
Or ἐφ᾽ ἁλὸς πολιῆς, ὁρόων ἐπὶ οἰνοσα πόντον. -350 
Πολλὰ δὲ μητρὶ φίλῃ ἠρήσατο, χεῖρας ὀρεγνύςρ" 

Μῆτερ, ἐπεί ρ ἐτεκές γε μινυνθάδιόν à περ ἐόντα» 
Τιμήν πέρ [204 ὀφελλεν Grease ἐγγυαλίξαι 
Ζεὺς ὑψιβρεμέτης" γῦν δ᾽ Pr με συτθὸν Eric. 
PE γαρ Ha A\reslène εὐρυκρείων ᾿Αγαμέρινων 55 
"Hréunoer ἑλὼν γὰρ ἔχει γέρας: αὐτὸς ἀπούρας. 

Qc φάτο δακρυχέων' Τοῦ δ᾽ ἔκλυε πότνιω ῥμήτηρ». 

Ἡ μένη ἐν βένθεσσιν ἁλὸς παρὰ πατρὶ γέροντι" ν 
Καρπαλίρως δ᾽ ἀνέδυ ΣΈΟ: ἁλὸς, YUT ὀμίχλη: 

Καί ῥα πάροιθ᾽ αὐτοῖο καθέζετο δαπρυχόοντος, 00 
Χειρί TE puy ποτέρεξεν, ἔπος T ἐφατ', EL τ ὀνόριοιζε" 

Τέκνον, τί κλαίεις ; τί δέ σε φρένοις ἵκετο πένθος ; 
᾿Εξαύδα, μὴ κεῦθε νόῳ, ἵγα εἴδομ, εν ἄμφω. 

Ty δὲ βαρὺ στενοΐχων προσέφη π' πόδας ὠκὺς ᾿Αγιλλεύς" 
Οἶσθα: τίη TOI TOUT εἰδυίῃ πάντ᾽ ἀγορεύω ; ; 05 
Ὦ ,χόμεθ ες Θήβην: ἱερῆν σόλιν Herieyoc, 

Τὴν δὲ διεσράθομέν τε, καὶ ἤγομεν ἐνθάδε πάντα" 

Καὶ τὰ μὲν εὖ δάσσαντο μετὰ σφίσιν υἷες ᾿Α χαιῶν, 
Ἔκ“ δ᾽ ἕλον ᾿Ατρείδη orne PLAN: πάρηον" 

Χρύσης δ᾽ αὖθ ἃ ἱερεὺς ac! φσηβόλου ᾿Απολλωνος 70 
Ἦλόδς θοὰς ἐπὶ" νῆας Ἀχαιῶν χαλκοχιτώνων, 

Λυσόμενός τε θύγατρα φέρων T ἀπερείσι ὥποινα, 
Στέρμ LE T ἔχων ἐν χερσὶν ἑκηβόλου ᾿Απόλλωνος, 
Χρυσέῳ ἀνὰ σκήπτρῳ, καὶ λίσσετο πᾶντας "À χαιοὺς, 
᾿Ατρείδα δὲ μάλιστα δύω, κοσμήτορε, λαών. 75 
End ἄλλοι μὲν. πάντες ἐπευφήμησαν À χαιοὶ, 

Αἰδεῖσθαι θ᾽ ELA καὶ ἀγλαὰ δέχθαι ἄποινα" 

᾿Αλλ᾽ οὐκ ᾿Ατρείδη᾿ Αγαρόμνονε, ἥνδανε θυμῷ, 

᾿Αλλὰ κακῶς ἀφίει, κρατερὸν δ᾽ ἐπὶ μῦθον ἔστελλε. 
Χωόμενος δ᾽ ὁ γέρων, πάλιν φχετο" σοῖο δ᾽ ᾿Ασόλλω" 
Ἑὐξαμένου ἤ ἤκουσεν, ἐπεὶ μάλα οἱ φίλος ἦεν. 81 
THxe δ᾽ ἐπ’ ᾿Αργείοισι κοικὸν βέλος: οἱ δέ γυ λαοὶ 
Θνήσκον ἐπασσύτεροι" τὰ δ᾽ ἐπώχετο κῆλω θεοῖο 


12 ΟΜΗΡΟΥ͂ ΙΛΙΑΔΟΣ A, 


Πάντη ἀνὰ στρατὸν εὑρὺν ᾿Αγαιῶν" μι δὲ μάντις 
ES εἰδὼς γόρευε θεοπροπίας Ἕ κάτοιο. 588 
Avrix ἐγὼ 7 πρῶτος κελόμην Θεὸν ἱλάσκεσθαι: 

᾿Ατρείωνα δ᾽ ἔπειτα γόλος λάβεν' αἵἴψω ὃ ὃ ἀναστὰς 
Ἠκείλησεν μῦθον, ὃ δὴ τετελεσμένος ἐστί. 

Τὴν μὲν γὰρ σὺν νηΐ θοῇ ἑλίκωπες ᾿Αχαιοὶ 

Ἔς Χρύσην πέμπουσιν; ἄγουσι δὲ δῶρα ὠνωκτι" 90 
Τὴν δὲ νέον πλισίηθεν Bay κήρυκες, ἄγοντες 

Κούρην Βρισῆος, τήν μνοι δόσαν υἱες ᾿Αχαιῶν, 

᾿Αλλὰ σὺ, εἰ δύνασαί γε» περίσγεο παιδὸς εῆος. 
Ἔλϑοῦσ᾽ (ὐλυμπόνδε Δία λίσωι, εἴ ποτε δῆ τι 

Ἢ ἔπει ὠνησὰς κραδίην Δίος, ἠὲ καὶ ἔργῳ. 95 
Πολλάκι γὰρ σέο πωτρὸς ἐνὶ μεγάροισιν ἄκουσα 
Ἐὐχομνένης: ὅτ᾽ ἔφησθα κελαινεφέι! Κρονίωνι 

Of ἐν ἀθανάτοισιν ἀεικέα λοιγὸν ἀμυῦναι» 

'Οππότε puy ξυνδῆσαι ᾿Ολύμπιοι ἤθελον GRO 

Ἥρη ΓΝ ἦδὲ Ποσειδάων καὶ Παλλὰς ᾿Αθήνη. 400 
᾿Αλλὰ σὺ τόν γ᾽ ἐλθοῦσα; Θεὰ, ὑπελύσαο δεσρυῶν, 
Ὧχ; ‘Exaroy: γχέιρον καλέσασ᾽ ἐς: μακρὸν Ὄλυμπον, 
Ὃν Βριάρεων καλέουσι Θεοὶ». ἄνδρες, δέ τε πάντες 
Αἰγαίων "ὁ γὰρ αὖτε βίη οὗ πατρὸς ἀμμείνων᾽ 

Ὃς pa παρὰ Kgovion καθέζετο, κύδει γαίων. 5 
Τὸν καὶ ὑπεδδεισον ῥώκαρες Θεοὶ, οὐδὲ τ᾽ ἔδησαν. 

Τῶν νῦν PAT μνήσασα παρέζεο, καὶ λάβε γούνων, 

Αἴ κέν πως ἐθελησιν : ἐπὶ eco ἀρῆξαι, 

Τοὺς δὲ κατὰ πρύμνας TE καὶ ἀμφ᾽ ἅλω ἕλσαι ᾿Αχαιοὺς 
Κτεινοριένους, PVO πᾶντες ἐπαύρωνται βασιλῆος; 10 
Γνῷ δὲ κοὶ ᾿Αφρείδης εὑρυκρείων ᾿Αγαμέμνων 

Ἣν ἄτην, 07 ἄριστον ᾿Αχαιῶν οὐδὲν ἔτισε. 

Τὸν δ᾽ ἠμείβετ ξ ἐπειτῶ Θέτις, κατὰ δάκρυ χέουσα" 
“9 puni τέκνον ἐρυὸν, Ti νύ σ᾽ ἔτρεφον αἰνὼ φεκοῦσα ; 

ΑΙ ὄφελες παρὰ νηυσὶν ἀδώκρυτος καὶ ἀπήμων 15 
Ἥσθαι" ἐπεί νύ τοι αἶσα μμίνυνθά περ, οὔτι μάλα δήν" 
Νῦν δ᾽ ἅμα T ὠκύμορος καὶ ὀϊζυρὸς περὶ πάντων 
ἜἜσλεο" τῷ σε κακῇ οἶσῃ φέκον ἐν μεγάροισι. 

Τοῦτο δέ τοι ἐρέουσω ἔπος Διὶ τερπικεραύνῳ 


ΟΜΗΡΟΥ͂ IAIAAOZ Α΄, 15 


E’u αὐτὴ πρὸς ᾿Ολυμπον ἀγάννιφον, αἴ κε πίθηται. 490 
᾿Αλλὼ σὺ μὲν νῦν, νηυσὶ παρήμενος ὠκυπόροισι, 
Mn ee πολέμου δ᾽ ἀποπαύεο πάμπαν. 
Ζεὺς γὰρ ἐς ᾿Ωκεανὸν mer above Δ θιοπῆας 
Χθιζὸς on κατὰ δαῖτα, Θεοὶ δ᾽ ἅμα πάντες ἕποντο. 
τ δέ τοι αὖτις ἐλεύσεται Οὐλυρυπόνδε' 25 
Καὶ τότ᾽ ἔπειτά τοι εἶμι Διὸς ποτὶ χαλκοβατὲς δῶ, 
Καί μιν γουνάσομναι, καί μιν πείσεσθαι ὀΐω. 

Ὡς ἄρα φωνήσασ᾽ ἀπεβήσατο" τὸν δ᾽ ξλιπὶ αὐτοῦ 
“Χωόμενον κατὰ θυμὸν, ἐὐζώνοιο γυναικὸς. 
Τήν pa βίη ἀέκοντος ἀπηύρων. Αὐτὰρ Οδυσσεὺς 30 
"Es Χρύσην ἵ ἵκανεν, ὥγων ἱερὴν ἑκοτόμξην. 
Οἱ δ᾽ ὅτε δή λιμένος πολυβενθέος ε ἐντὸς ἵκοντο, 
Ἱστία μὲν στείλαντο, θέσων δ᾽ ἐν νηΐ μελαίνη" 
στὸν δ᾽ ἱστοδόκῃ πέλασαν, προτόνοισιν ὑφέντες 84 
Καρπαλίμως" τὴν À εἰς ὅρμον προέρυσσαν ἐρετμοῖς" 
Ἔχ δ᾽ εὐνὰς ἔβαλον. κατὰ δὲ πρυμνήσι ἔδησαν" 
Ἔκ δὲ καὶ αὐτοὶ βαῖνον ἐπὶ ῥηγμῖνι θωλάσσης" 
Ἔν δ᾽ ἑκατόμβην βῆσαν ἐκηβόλῳ ᾿Απόλλωνι. 
Ἔν“ δὲ Χρυσηὶς νηὸς βῆ ποντοπόροιο 59 
Τὴν μὲν ἔπειτ᾽ ἐπὶ βωμὸν ἄγων πολύμητις ᾿Οδυσσεὺς. 
Πατρὶ Φίλῳ ἐν χερσὶ τίθει, καί puy προσέειπεν" 

τῶ Χρύση; πρό μ᾽ ἔπεμψεν ἄναξ ἀνδρῶν ᾿Αγαμέμινων, 
Παϊῖδά τε σοὶ ἀγέμεν, Φοίβῳ θ᾽ ἱερὴν ἑκατόμβην 
Ῥέξαι ὁ ὑπὲρ Δαναῶν, 0Qe ἱλασόμεσθα à ὠναπτα» 
Ὃς νῦν ἐν ᾿Αργείοισι : πολύστονω 440€ ἐφῆκεν. 45 

Ως εἰπὼν. ἐν χερσὶ φσίθει: ὁ δὲ δέξατο χαίρων 
Παῖδα φίλην" τοὶ δ᾽ ὦκα Θεῷ κλειτῆν ἑκατόμβην 
'"Εξείης € ἐστησαν ἐὔδρμιητον περὶ ὶ βωμόν. 
Χερνίψαντο δ᾽ ἐσειταν καὶ οὐλοχύτας ἀνέλοντο. 
Τοῖσιν δὲ Χρύσης μεγάλ᾽ εὔχετο; χεῖρας avec γῶν" 50 

Κλυθ, μευ, ᾿Αργυρότοξ᾽, ὃς “Χρύσην ἀμφιβέβηκαρ, 
Κίλλαν τε ζαθέην, Τενέδοιό τε ἶφι ἀνάσσεις | 
᾿Ηδη μέν ποτ᾽ ἐμεῦ πάρος ἔκλυες εὐξαμιένοιο: 
Τίμησας μὲν ἐμὲ, μέγα δ᾽ ἴψαο λαὸν ᾿Αχαιῶν" 
Ἢ δ᾽ ἔτι καὶ νῦν pos τόδ᾽ ἐσσικρήηνον ξέλδωρ, 55 


14 ΟΜΗΡΟΥ͂ ΙΛΙΆΔΟΣ Α΄. 


Ἤδη νῦν Δαναοῖσιν ἀεικέω λοιγὸν ἄμυνον. 

Qc ἔφατ εὐχόμνενος" σοῦ ὃ ἔκλυς Φοῖβος ᾿Απόλλων. 
Αὐτὰρ ἐπεί p εὐξαντο, καὶ οὐλοχύτας “ πεοβάλοντο, 
A5 € nds μὲν πρῶτα, καὶ ἐσφαξαιν, καὶ ἐδείρων, 
Μηρούς τ’ ἐξέταρον, κατά τε κνίσση ἐκάλυψω,Ὠ 460 
Δίπτυχα ποιήσαντες, ἐπ᾿ αὑτῶν δ᾽ ὠμοθέτησαν" 
Kaïe δ᾽ € ἐπὶ σχίζῃς ὁ 0 γέρων, un δ᾽ ἀὐθοσο ΟΣ 
Ace" νέοι δὲ παρ᾿ αὐτὸν ἔχον πεμπώβολα χερσίν. 
Αὐτὰς ἐπεὶ κατὰ ne” ἐκάη, καὶ σπλάγχνα πάσαντο;, 
ἹΜΜίστυλλόν τ᾽ ἄρα τἄλλα, καὶ ἀμφ᾽ ὀβελοῖσιν € ἐπειρᾶν, 
᾿Ὥστησάν TE περιφραδέως, | ἐρύσαντό TE πάντα. 606 
Αὐτὰρ, ἐπεὶ παύσαντο πόνου τετύκοντό τε δαῖτα, 
Δαίνυντ᾽" οὐδέ Ti θυμὸς ἐδεύετο δαιτὸς À ἐΐσης. 
Αὐτὰρ ἐπεὶ πόσιος καὶ ἐδητύος εξ € 200 EVTOS 
Koveo μὲν κρητῆρας ἐπεστέψωντο Toroio' 70 
Nounou δ᾽ ἄρα πᾶσιν, ἐπαρξάρμενοι δεπάεσσιν. 
Où δὲ πανημέριοι μολπῇ Θεὸν ἱλάσκοντο, 
ἹΚαλὸν ἀείδοντες παιήονο, κοῦροι Au, 
ἹΜέλποντες Ἑκἄεργον" ὁ “δὲ φρένα τέρπετ' ἀκούων. 
μος δ᾽ ἠέλιος κατέδυ, καὶ tri κνέφος ῆλθε:, 75 
Δὴ τότε ποιρυῆσαντο παρὰ πρυμνήσια νηός. 
"Hpos | δ᾽ ἠριγένεια φάνη ῥοδοδάκτυλος “Ho 
Καὶ ror ἔπειτ᾽ ἀνάγοντο μετὰ στρωτὸν εὐρὺν ᾿Αχαιῶν" 
Τοῖσιν δ᾽ ἴκρμνενον οὖρον ἵει ἑκάεργος ᾿Απόλλων. 
Οἱ δ᾽ ἱστὸν στήσαντ᾽, ἀνά θ᾽ ἱστία λευκὰ πέτασσαν. 
Ἔν δ᾽ ἄνεμος πρῆσε μέσον ἱστίον, ἀμφὶ δὲ κῦμα 81 
Zréien πορφύρεον μεγάλ ἴαχε. γηὺς ἰούσης" 
Ἡ δ᾽ ἐθεε κατὰ κῦμα ιὠπρήσσουσα κέλευθον. 
Αὐτὰρ ° ἐπεί p ἵκοντο κατὰ στρατὸν εὐρὺν ᾿Α γαιῶν, 
No μὲν οἵγε μέλαιναν ἐπ᾿ ἠπείροιο ἐξυσσαν 85 
Ὕψυοῦ ἐπὶ ψαμάθοις, ὑπὸ δ᾽ ε ἐρματα μακρὰ τάνυσσαν. 
Αὐτοὶ δὲ σκίδναντο κατὰ κλισίας TE γέας Té. 

Αὐτὰρ ὁ Pins νηυσὶ παρήμμενος ὠκυπύροισι; 
Διογενῆς Πηλέος υἱὸς πόδας ὠκὺς ᾿Αχιλλεὺς» 
Οὔτε ποτὶ εἰς ἀγορὴν πωλέσκετο κυδιάνειραιν» 90 
Οὔτε ποτ᾽ ἐς πόλεμόν" ἀλλὰ φθινύθεσικε φίλον κῆρ» 


ΟΜΗΡΟΥ͂ IAIAAOË Α΄. 15 


Αὖθι μένων, ποθέεσκε δ᾽ UT τε πτόλεμόν τε. 

᾿Αλλ᾽ ὅτε δή ῥ ἐκ τοῖο δυωδεκάτη γένετ᾽ ᾿ς, 
Καὶ τότε δὴ) πρὸς ᾿Ολυμιπον ἴσαν Θεοὶ αἰὲν ἐόντες 494 
Πάντες ἅμα, Ζεὺς δ᾽ » ἤρχε" Θέτις δ᾽ οὐ λήθετ᾽ ἐφετμέων 
Παιδὸς & εοῦ, ἀλλ᾽ ἥγ᾽ ἀνεδύσατο κύμα θαλάσσης. 
Ἤερίη δ᾽ ἀνέβη μέγαν οὐρανὸν, Οὔλυμπον TE° 
Εὗρεν δ᾽ εὐρύοπα Κρονίδην ὁ ἄτερ ἥμενον ἄλλων 
᾿Αχροτάτη κορυφῇ πολυδειροίδος Οὐλύμποιο. 
Καί po πάροιθ᾽ αὐτοῖο καθέζετο, καὶ λάβε γούνων 500 
Σκαιῆ" δεξιτερῇ δ᾽ ἄρ᾽ ὑπ᾽ ἀνθερεῶνος ἑλοῦσα» 
Δισσομένη “προσέειπε Δία Κρονίωνα ἄνακτα. 

Ζεῦ πάτερ, εἰ ποτε δή σε μετ᾽ ἀθανάτοισιν once 
Ἢ ἔπε, ἢ 87% τόδε μοι κρήηνον ἐέλδωρ᾽ 
Tino pro vioy, ὃς ὠκυμορώτατος ἄλλων 5 
’Errer ἀτάρ, pur νῦν γε ἄνοξ ἀνδρῶν ᾿Αγαρμέρινων 
Ἤτίμησεν' ἑλῶν γὰρ ἔχει γέρας, αὐτὸς ἀπούρας. 
᾿Αλλὰ σύ πέρ ur τῖσον, ᾿Ολύμπιε, μητιξτα Ζεῦ" 
Τόφρα δ᾽ ἐπὶ Τρώεσσι τίθει ρᾶτος, ὀφρ᾽ ἂν ᾿Αχαιοὶ 
Ὑἱὸν ἐμὸν τίσωσιν; ὀφέλλωσί τέ ὃ τιμῆ. 10 

ὩΣ φάτο" σὴν δ᾽ οὔτι προσέφη γεφεληγερέτα Ζεὺς» 
AN οἰκέων δὴν ἧστο" Θέτις δ᾽, ὡς ἥψατο ψούνων, 
Ὥς ? ἐχετ᾽ ἐμυπεφυυῖα, καὶ εἴρετο δεύτερον αὖτις" 
Νημερτὲς μὲν δὴ μοι ὑπόσχεο, καὶ κατάνευσον;, 
Ἢ ἀπόειπ'" ἐπεὶ οὐ τοι ἔπι δέος" ὄφρ’ εὖ εἰδώ, 15 
Ὅσσον ἐγὼ μετὰ πᾶσιν ἀτιμοτάτη Θεός εἰμι. 

Τὴν δὲ μέγ ὀχθήσας προσέφη νεφεληγερέτα Ζεύς" 


7H δὴ λοίγια ἔργ» ὅτ᾽ CA ἐχθοδοπῆσαι ἐφήσεις 
"Hey, ὅταν μ᾽ ἐρέθησιν ὀνειδείοις ἐπέεσσιν. 


Ἢ δὲ καὶ αὗτως pe αἰεὶ ἐν ἀθανάτοισι Θεοῖσι 20 
Ness, καί τέ pi φησὶ μάχῃ Τρώεσσιν ἀρήγειν. 
᾿Αλλὰ σὺ μὲν νῦν αὔτις ἀπύστιχε; pi Th νοήση 
Ἥρη: ἐμοὶ δέ κε ταῦτα μελήσεται» ὄφρα TEhEO OO. 

E; δ' ἄγε; Toi κεφαλῇ κατανεύσομαι» ὀφρα πεποίδης. 
Τοῦτο γὰρ ἐξ ὀρεέθεν γε per ἀθανάτοισι μέγιστον. 25 
Τέκμωρ' οὐ “γὰρ ἐμὸν ποιλινἄγρετον, οὐδ᾽ ἀπατηλὸν, 
Οὐδ᾽ ἀτελεύτητόν γ᾽, ὃ) τί κεν κεφωλῇ κωτανεύσω" 


à Éhh fils: “νυ 


16 ΟΜΗΡΟΥ͂ ΙΔΙΑΔΟΣ A. 


Ἢ, καὶ Avon ri» ET ὀφρύσι νεῦσε Κρονίων᾽ 

᾿Αμβρόσιαι δ᾽ ἄρα χαῖται ἐπερῥώσαντο ἄνακτος 529 
Κρατὸς. ar” ἀθανάτοιο" μέγαν δ᾽ ἐλόλιξεν᾽ ᾿Ολυμπον. 
To γ᾽ ὡς βουλεύσαντε διέτριαγεν" ἡ μὲν ἔπειτα 

Εἰς ἅλα ἄλτο βαθεῖαν ἀπ᾽ αἰγλήεντος ᾽Ολύμπου" 

Ζεὺς δὲ εὸν πρὸς δῶρα. Θεοὶ δ᾽ ἄμα παντες ἀνέσταν 
Ἐξ ἑδέων, σφοῦ πατρὸς ἐγοιντίον" οὐδὲ τις ἔτλη 

Μεῖναι ἐπ τερχόρυενον, ἀλλ᾽ ἀντίοι ἔσταν ἅπαντες. 90 
Ως ὁ μὲν ἔνθα καθέζετ᾽ Ἐπὶ θρόνου" οὐδέ pur Ἥρη 
᾿Ἤγνοίησεν ἰδοῦσ᾽, ὅτ: οἱ συμφράσσατο βουλὰς 
᾿Αργυρόπεζα Θέτις, θυγάτηρ ἁλίοιο γέροντος. 

Αὐτίκω κερτορνίοισε Aix Κρονίωνο; προσηύδα" 39 

Τίς δ᾽ αὖ τοῖν δολομῆτα, Θεῶν συμφράσσατο βουλᾶς ; 
Αἰεί τοι φίλον ἐστὶν, ἐμεῦ ἀπὸ νόσφιν ἐόντα, 
Κρουπτάδια φρονέοντα δικαζέμεν' οὐδέ τι πώ μοι 
Πρόφρων τέτληκας εἰπεῖν ἐπ TOC) ὅ, TTI νοήσης. 

Ty δ ἠμείβετ᾽ | ἔπειτα πατὴρ ἀνδρῶν re Θεῶν τε" 
Ἥρη, μὴ δὴ πάντας ἐριοὺς ἐπιέλπεο μύθους. 45 
Εἰδήσειν' χαλεποί τοι ἔσοντ᾽, ἀλόχῳ nt ἐούσῃ. 
᾿Αλλ᾽ ὃν μέν κ᾽ ἐπιεικὲς ἀκουέμεν, οὔτις TETE 
Οὔτε Θεῶν πρότερος σόνγ᾽ εἰσεται» OÙT αἰνθρώπων" 

Ὃν δέ χ᾽ ἐγὼν ἀπάνευθε Θεῶν ἐθέλοιμι νοῆσαι; 
Μή τι σὺ ταῦτα ἕκαστα διείρεο, μηδὲ μετάλλα. 50 

Τὸν δ᾽ ἡμείβετὶ ἔπειτα Boris πότνια "Her 
Αἰνότατε Κρονίδη, ποῖον σὸν μῦθον : ἔειπες ; : 

Καὶ λίην σε πάρος γ᾽ οὔτ᾽ εἰρορναι; οὔτε μεταλλῶ" 
᾿Αλλὰ μάλ᾽ εὔκηλος τὰ φράζεαι, ὥσσ᾽ ἐθέλησθα., 
Nr δ᾽ αἰνῶς δείδοικω κατὰ φρένα, μῆ σε παρείπη 55 
᾿Αργυρόπεζα Θέτις, θυγοίτηρ ἁλίοιο γέροντος" 

Ἤερίη γάρ σοί γξ παρέζετο, καὶ λάβε γούνων. 

Τῇ σ᾽ ὀΐω κατανεῦσαι ἐτήτυμον, ὡς ᾿Αχιλῆα “ 
Τιμήσης, ὀλέσης δὲ πολέας ἐπὶ γηυσὶν ᾿Αχαιῶν. 

Τὴν δ᾽ ἀπαμειβόμενος προσέφη νεφεληγερέτα Ζεύς" 
Δαιμονίη; αἰεὶ μὸν Ole, οὐδὲ σε λήθω" 6} 
Πρῆξαι δ᾽ ἔμπης οὔτι δυνήσεαι, ἀλλ᾽ ἀπὸ θυμοῦ 
Μᾶλλον ἐμοὶ ἐσεωι" τὸ δέ roi καὶ ῥίγιον ἔσται. 


ΟΜΉΡΟΥ IAÏAAOE Α΄. ‘727 


ἘΠῚ δ᾽ οὕτω τοῦτ᾽ ἐστὶν, ἐμοὶ μέλλει φίλον εἶναι. 
’AAX ἀκέουσα κάθησο, ἐμῷ δ᾽ ἐπιπείθεο μύθῳ: 565 
My νύ τοι οὐ | χραίσρωσιν, ὅσοι Θεοί sic ἐν Oiure, 
“Accor ἰόνθ᾽, ὅτε κέν TOI ἀάπτους χεῖρας ἐφείω. 
Ως ἔφοτ᾽ + ἔδεισεν δὲ βοῶπις πότνια "Her 

Kai ῥ᾽ ἀκέουσα κοιθῆστο, ἐπιγνάμψψασα φίλον κῆρ. 
"Ὠχθησαν ὃ ἀνὰ δῶμα Διὸς Θεοὶ οὐρωνίωνες. 0 
Τοῖσιν δ᾽ Ἥφαιστος πλυτοτέχ νης ἦρχ, ἀγορεύειν, 

Μητρὶ φίλη ἐπίηρα φέρων λευκωλένῳ "Her 

Ἢ δὴ λοίγια ἔργα τάδ᾽ ἔσσεται. οὐδ᾽ ἔτ᾽ ἀνεκτὰ, 
Ἐπ δὴ σφὼ ἐνεκο, θνητῶν ἐριδαίνετον ὧδε. 
Ἔν δὲ Θεοῖσι κολῳὸν ἐλοωύνετον" οὐδὲ τ: δαιτὸς 75 
᾿Εσθλῆς ἔσσεται 7006) ἐπεὶ τὰ χερείονα DAC. 
Μητεὶ δ᾽ ἐγὼ παρἄφημη; καὶ αὐτῇ : περ νοεούσῃ; 
Πατρὶ φίλῳ ἐπίηρα φέρειν Auÿ, peu μὴ αὖτε 
Ν εικείησι πατὴρ, σὺν δ᾽ ἡμῖν δαῖτω ταραξη.. 
Eire γάρ - τ Ὀλύμπιος ἀστεροπητῆς 90 
"EE ἐστιν. 
᾿Αλλὰὼ σὺ τόν γ᾽ vi VU Ar μωλακοῖσιν" 
Αὐτίκ᾽ ἐπειθ᾽ ἵλαος Ὀλύμπιος ἔσσεται ἡμῖν. 
Ὡς ἄρ᾽ ἔφη καὶ ἀναΐξας δέπας ἀμφικύπελλον 
Μητρὶ φίλη ἐν χειρὶ τίθει; καί pen προσέειπε" 85 
Τέτλαθι, pe μῆτερ ἐμιὴ, κοὶ ἀνἄᾶσχεο, κηδοριένη T£0 
Μή σε; φίλην περ ἐοῦσαν» ἐν ὀφθαλμοῖσιν ἔἴδωριαι 
Θεινομυένην" φότε δ᾽ οὐ τι δονήσομαι, ἀχνύμενός πΈρ» 
Χραισμνεῖν᾽ ἀργωλέος γὰρ ᾿Ολύμπιος ἀντιφέρεσθαι. 
Ἤδη γάρ με καὶ ἀλλοτ᾽ ἀλεξέρνεναι μεμαῶτα, GO 
Pre, ποδὸς τεταγῶν, ἀπὸ βηλοῦ θεσπεσίοιο" 
Πᾶν δ᾽ ἦ Aug φερόμην, ἅμα δ᾽ ἠελίω καταδύντι 
ἹΚάσπεσον ἐν Λήμνῳ, ὀλίγος δ᾽ : ἔτι θυμὸς 9 ἐνῆεν᾽ 
Ἔνθα με Σίντιες ἄνδρες ἄφαρ κορμυίσαντο πεσόντα. 

Ὡς φάτο" μείδησεν δὲ Θεὰ λευκώλενος Elen 90 
Μειδήσασα δὲ, παιδὸς ἐδέξατο γειρὶ κύπελλον. 
Δύὐτὰρ ὁ ὁ τοῖς ἄλλοισι Θεοῖς ἐνδέξια πᾶσιν 
Οἰνοχόει, γλυκὺ γέκταρ ἀπὸ κρητῆρος ἀφύσσων. 
ἴΛσβεστος δ᾽ ἄρ᾽ ἐνῶρτο γέλως μοκάρεσσι Θεοῖσιν, 

Ὄ 


18 ΟΜΗΡΟΥ͂ ΙΛΙΑΔΟΣ A’. 


Ὥς ἔδον “ Ἥφαιστον διὰ δώματα ποιπνύοντα. 600 
Ως τότε μὲν πρόπαν ἦμαρ ἐς ἠέλιον καταδύντα 
Δαννυντ᾽" ουδὲ τι θυμὸς ἐδεύετο δαιτὸς εἴσης; 
Οὐ μὲν φόρμιγγος περικωλλέος, ἣν ἔχ᾽ ᾿Απόλλων, 
Μουσάων θ᾽. αἵ ἀειδον, ἀμειβόμεναι ὀπὶ καλῇ. 
Αὐτὰρ ἐπεὶ κατέδυ λαμπρὸν φάος ἠελίοιο; δ 
Ο; μὲν κακκείοντες ἔβαν οἰκόνδε £ ἑκαστος, 
Ἥλχχι ὃ ἑκάστῳ δῶμα περικλυτὸς ἀμφιγυήεις 
Ἥφαιστος ποίησεν ἰδυίῃσι πραπίδεσσι. 
Ζεὺς δὲ πρὸς ὃν λέχος ni ᾿Ολύμπιος, ἀστεροπητῆς, 
Ἔνθα πάρος κοιμυῶθ᾽, ὅτε ps γλυκὺς ὕπνος ἱκἄνοι" 10 


Ἔνθα καθεῦδ᾽ ἀναβάς" παρὰ δὲ, χρυσόθρονος “Ἥρη. 


OMHPOT IAIÏAAOE B.' 19 


TH£Z 


‘OMHPOTY IAIAAOZ 
‘PAYOAIA ἣ TPAMMA, Β΄. 


À 
᾿Ἐσιγραφη. 
Βῆτα δ᾽ "Ονειρον ἔχει, ὠγορὴν, καὶ νῆας ἀριθμεῖ, 


ἌΛΛΟΙ μέν ῥα Θεοί τε καὶ ἀνέρες ἱπποκορυσταὶ, 
Edo παννύχ,οι᾽ Δία δ᾽ οὐκ ἔχε νήδυμος ὕ ὕπνος" 
᾽Αλλ᾽ 6 γε μερμήριζε κατὰ φρένα; ὡς ᾿Αχιλῆα 
Τιμήση; ὀλέσῃ δὲ πολέας ἐπὶ νηυσὶν ᾿Αχαιῶν. 
Ἥ δε δέ οἱ κατὰ θυμὸν à ἀρίστη φαίνετο βουλὴ, 5 
Πέωψαι ἐπ’ ᾿Ατρείδῃ ᾿Αγαμέμνονι οὖλον "Ονειρον" 
Καί μιν φωνήσας, ἔπεω πτερόεντα προσηύδα" 
Βάσκ ἴθι. οὖλε Ὄννειρε; de ἐπὶ νῆας Ayo 
"Edo ἐς κλισίην ᾿Α γαμέρυνονος ᾿Ατρείδαο, 
Πάντα μάλ᾽ ἀτρεκέως ἀγορευέμεν, ὡς ἐπιτέλλω 10 
Θωρῆξαί : ξ κέλευε κἄρη κομόωντας ᾿Αχαιοὺς 
Πανσυδίη" γῦν γάρ κεν ἕλοι πόλιν εὐρυάγυιαν 
Ὑρώων' οὐ γάρ ἔτ᾽ ἀμφὶς ᾽Ολύμπια dupar” ἔχοντες 
᾿Αϑάνατοι φράζοντωι" ἐπέγναμνψε γὰρ ἅπαντας 
Ἥρη λισσομένη" Τρώεσσι de κήδε ἐφῆπται. 15 
Ως φάτο' βῆ δ᾽ ἀρ’ Ὄνειρος; ἐπεὶ τὸν μυῦθον ἄκουσε" 
Καρπαλίμως δ᾽ ἵκανε θοὰς ἐπὶ νῆας ᾿Αχαιῶν" 
B; s ἄρ᾽ ἐπὶ ᾿Ατρείδην ᾿Αγαμέρμυνονο;" τὸν δ᾽ ἐκίχανεν 
Εὐδοντ᾽ ἢ “λισίῃ, περὶ δ᾽ ἀμιβρόσιος κέχυϑ᾽ ὕπνος" 
Στῆ δ᾽ de ὑπὲρ κεφαλῆς, Νηληΐῳ vis ἐοικὼς» 20 
Νέστορι», τόν po μάλιστω γερόντων τὶ ᾿Αγωμέμνγων" 
To μιν ἐεισάμνενος προσεφώνεε θεῖος ᾿ Ὅνειρος" 
Εὕδεις, ᾿Ατρέος υἱὲ δαΐφρονος; ἱπποδάμοιο ; 
Οὐ χρὴ παννύχιον εὕδειν βενληφόρον ἄνδρα; 


20 OMHPOY IJAIAAOZ B' 


Qu λαοί τ᾽ ἐπ πιτετράφαται, καὶ τόσσα μιέριηλε" 25 
No δ᾽ ἐμέθεν ξύνες ὦ ὦκα" Διὸς δέ τοι ἄγγελ ὅς Elu, 
ὍΣς σευ, ἄνευθεν ἐὼν, μέγα κήδεται, 70° ἐλεαίρει. 
Θωρῆξαί σε κέλευσε πάρη κομόωντας ᾿Αχαιοὺς 
Πανσυδίη γῦν γάρ κεν ἕλοις πόλιν εὐρυάγυιαν 
Ter οὐ γὰρ ἐτ᾽ ἀμφὶς ᾿Ολύμπια δώματ᾽ | ἔχοντες 30 
᾿Αθάνατοι φράζονται" ἐπόγναμψεν γὰρ ἅπαντας 
Ἥρη λισσομένη" Τρώεσσι δὲ κήδε ἐφῆπται 
Ἔκ“ Διός: ἀλλὰ σὺ σῆσιν ἔχε φρεσὶ, μηδέ σε λήθη 
Δἱρείτω, εὖτ ἄν σε μελίφρων ὑπ πνος ἀνήῃ. 34 
Ὥς à ἄρα φωνήσας ἀπεβήσετο" σὸν δ᾽ EXT” αὐτοῦ 
Τὰ Φρονέοντ᾽ ἀνὰ θυμὸν, & ῥ᾽ οὐ τελέεσθαι ἔμελλε" 
Φῇ γὰρ ὁγ᾽ αἱρήσειν Πριάμου πόλιν ἤματι κείνῳ, 
Narioc* οὐδὲ τὰ ἤδη ἃ 02 ῥα Ζεὺς μήδετο à ἐργῶ. 
Θήσειν γὰρ ἔτ᾽ ἔμελλεν ἐπ᾿ ἄλγε TE στόναχάς TE 
Τρωσί TE καὶ Δᾶναοῖσι διὰ κεατερὰς ὑσμίνας. 40 
"Eye éro δ᾽ ἐξ ὕπνου" θείη de μιν ἀμφέχυτ᾽ ὀμφή" 
Ἔζειυ δ᾽ ὀρθωθείς: parano δ᾽ ἔνδυνε γιτῶνγω», 
Καλὸν, νηγάτεον" περὶ δὲ μέγα βάλλετο φᾶρος" 
Ποσσί δ᾽ ὑπὸ λιπαροῖσιν ἐδήσατο καλὰ πέδιλα" 
᾿Αμφὶ δ᾽ ἀρ ὦμοισι βάλετο ξίφος ἀργυρόηλον" 45 
Εἵλετο δὲ σκῆπτρον πατρώϊον ἄφθιτον αἰεὶ» 
Σὺν ro ἔβη κωτὼ νῆας ᾿Αχαιῶν χαλκοχιτώνων. 
Ἠὼς μέν pa Θεὼ προσεβήσετο μυωκρὸν "Ολυμυπον» 
Ζηνὶ φόως ἐρέουσα καὶ ἄλλοις ἀθανάτοισιν" 
Αὐτὰρ ὁ κηρύκεσσι λιγυφθόγγοισι κέλευε; 50 
Καηρύσσειν ἀγορήνδε πάρη “ποριύωντας ᾿Αχαιούρ᾽ 
Ο; μὲν ἐκήρυσσον, Toi δ᾽ ἠγείροντο μάλ᾽ BETA 
Βουλὴ δὲ πρῶτον μεγαθύμων ἦζε γερόντων, 
N ἐστορέῃ παρὰ nr Πυλοιγενέος, βασιλῆος: 
Τοὺς ὅγε συγκαλέσας, πυκινὴν ἠφτύνετο βουλήν" 65 
Κλῦτε, φΦίλόι» θεῖός μοι ἐνύπνιον ἤλθεν᾽ ὍΟνειρος; 
᾿Αμβροσίην διὰ γύκτα" μάλιστα δὲ Νέστορι δίῳ" 
Εδός τε; μέγεθός Téy Qu τ᾽, ἄγχιστα ἐῴκει. 
Στῆ δ᾽ ἀρ ὑπὲρ κεφαλῆς, καί με πρὸς μῦθον € ξειπΈν. 


ΟΜΗΡΟΥ͂ IAIAAOE Β΄. 91 
᾿ὕδεις, ᾿Ατρέος VIE δαϊῴρονος, ἱπποδώρνοιο ; 69 
O» γρὴ παννύχιον εὕδειν βουληφόρον ἄνδρα, 
FQ, Auot τ᾽ ἐπιτετράφαται, καὶ τόσσα μέμηλ 6. 
No δ᾽ ἐμέθεν ξύνες. ὦκα: Διὸς δὲ τοι ἀγγελύς EL, 
Ὅς σευ, ἄνευθεν tar, μέγα κήδεται, ἠδ᾽ ἐλεαίρει. 
Θωρῆξαί σε κέλευσε πάρη ποριόωνταις ᾿Αχαιοὺς 65 
Πανσυδίη" νῦν γάρ κεν ἕλοις πόλιν εὐρυάγυιαν 
Τρώων οὐ γὰρ ET ἀμφὶς Ὀλύμπια δώματ᾽ ἔ ἐχοντες 
᾿Αϑθάνατοι φράζονται" ἐπέγναρμψεν γὰρ ἅπαντας 
Ἥρη λισσομένη" Τρώεσσι de κήδε ἐφῆπται 60 
Ex Διός. ἀλλὰ σὺ σῆσιν ἔχε φρεσίν. Ὡς ὁ 0 μὲν εἰπὼν 
Ὧ,χετ' ἀποπταβενδε᾽ ἐμὲ δὲ γλυκὺς ὕπνος ἀνῆκεν. 
᾿Αλλ᾽ ἄγετ᾽ Ὶ ai κέν πῶς θωρήξομεν υἷας ᾿Αχαιῶν. 
Πρῶτα δ᾽ € ἐγὼν ἔπεσι πειρήσομαι, θέμις À ἐστὶ» 
Καὶ φεύγειν σὺν νηυσὶ πολ DANS κελεύσω. 
Ὑμεῖς δ᾽ ἀλλοθεν ὥλλος ἐρητύειν ἐπέεσσιν. 75 
Ἤτοι δ΄ γ᾽ ὡς εἰπὼν, zur Ge ἕζετο" τοῖσι δ᾽ ἀνέστη 
Νέστωρ, ὃς pa Πύλοιο ἄναξ ἦν ἠμωθόεντος; 
"Os σφιν ἐὐφρονέων ἀγορήσατο καὶ μετέειπεν" 
"a φίλοι, ᾿Αργείων ἡ ἡγήτορες, ἠδὲ μέδοντες, 
E; μέν τις τὸν ὄνειρον ᾿Αχαιῶν ἄλλος ἐνισπΈ» 80 
Wevdos κεν pins καὶ γοσφιζοίμι ce μᾶλλον' 
Na δ᾽ ἴδεν, ὃ ὃς μέγ᾽ ἄριστος ἐνὶ στρατῷ εὔχεται εἰναι. 
᾿Αλλ᾽ ἄγετ᾽, αὐ κέν πὼς θωρήξομμεν υἱὰς ᾿Αχαιῶν. 
Ὥς ἄρα φωνήσας, βουλῆς εξ ἦρχε νέεσθαι. 
Où δ᾽ ἐπανέστησαν; πείθοντό τε ποιμένι λαῶν, 95 
Σκηπτοῦχοι βασιλῆες" ἐπεσσεύοντο δὲ “λαοί. 
Hôre ἔθνεα εἶσι μελισσάων ἀδινάων, 
Πέτρης ἐκ γλαφυρῆς αἰεὶ νέον ἐρχομενάων, 
Βοτρυδὸν δὲ πέτονται ἐπ᾿ ἄνθεσιν εἰαρινοῖσιν, 
Αἱ μέν σ΄ ἔνθα ἅλις πεποτήαται» αἱ δέ τε ἐνθα" 90 
Ὡς τῶν ἔθνεα πολλὰ νεῶν ἄπο καὶ κλισιάων 
Ἢ ὄνος προπάροιθε βαθείης © ἐστιχόωντο 
Ἰλαδὸν εἰς ἀγορήν᾽ μετὰ δέ σφισιν Ὄσσα δεδήει, 
᾿Οτρύνουσ᾽ ἰέγωι, Διὸς ἄγγελος" οἱ δ᾽ ἀγέροντο" 


22 OMHPOY IAIAAOË Β΄ 


Τετρήχει δ᾽ ἀγορὴ» ὑπὸ o δὲ στεναχίζετο γαῖα» 95 
Λαῶν ἱξόντων, ὄμναδος ὃ ἤν' ἐννέα δὲ σφεας 
Κήρυκες βοόωντες ἐρήτυον, εἰποτ᾽ ἀυτῆς 
re τ ἀκούσειαν δὲ Διοτρεφέων βασιλήων. 
Zrovdy δ᾽ ἔζετο λαὺς; ἐρήτυθεν δὲ καθ᾿ ἐὸ ρῶς» 
Παυσάμενοι κλαγγῆς" ἀνὰ δὲ κρείων ᾿Αγαμέμνων 100 
’Ecrr, σκῆπτρον ἔχων, τὸ μὲν Ἥφαιστος κάμε τεύχων. 
“Ἥφαιστος μὲν δῶκε Ai Keovion ἄνακτι" 
Αὐτὰρ ἄρα Ζεὺς δῶκε διωκτόρῳ ᾿Αργειφόντη" 
Ἑρμείας δὲ ἄναξ δῶκε Πέλοπι πληξίππῳ" 
Αὐτὰρ ὃ αὖτε Πέλοψ δῶκ᾽ ᾿Ατρέϊ, ποιριένι λαῶν" 5 
᾿Ατρεὺς δὲ θνήσκων ἔλιπε πολύαρνι Θυέστη᾽ 
Αὐτὰρ ὁ αὖτε Θυέστ' ᾿Αγαρέρινονι λεῖπε Φορῆναι» 
oc: νήσοισι καὶ Agys παντὶ ἀνάσσειν" 
To ὁγ ἐρεισάμενος, ἐπε ᾿Αργείοισι μετηύδαι. 

τῶ φίλοι, ἥρωες Δαναοὶ, θεράποντες "Δρήος: 10 
Ζεύς με μέγα Κρονίδης ἄτῃ ἐνέδησε βαρείῃ" 
Σχέτλιος, ὃς πρίν μέν βοι ὑπέσχετο καὶ κατένευσεν;, 
Ἴλιον ἐκπέρσαντ' ἐὐτείχεον ἀπονέεσθαι" 
Νῦν δὲ κακὴν ἀπάτην βουλεύσατο, καί με κελεύει 
Δυσκλέα᾿᾽ Ἄργος ἱκέσθαι, ἐπεὶ πολὺν ὠλεσα λαόν. 1 
Οὕτω που Air μέλλει ὑπερμενέ; φίλον εἶναι; 
ὋΣς δὴ πολλάων πολίων κατέλυσε κάρηνα, 
Ἢ δ᾽ ἔτι καὶ λύσει" τοῦ γὰρ κράτος ἐστὶ μέγιστον. 
Αἰσχρὸν γὰρ τόδε γ᾽ ἐστὶ καὶ ἐσσομένοισι πυθέσθαι; 
May οὕτω τοιόνδε τοσόνδε τε λαὺν ᾿Αχαιῶν 20 
᾿Απρήκτον τ πόλεμον πολεμίζειν, ἠδὲ μάχεσθαι 
᾿Ανδράσι à παυροτέροισι' σέλος δ᾽ οὔπω τι πέφανται. 
Εἴπερ γάρ κ ᾿ ἐθέλοιμεν ᾿Αχαιοΐί τε Τρῶές τε; 
“Ὅρκια πιστὰ ταμόντες : ἀριθμνηθήμεναι ἄμφω" 
Τρῶας μὲν λέξασθαι, ἐφέστιοι ὅσσοι ξωσιν" 25 
Ἡμεῖς δ᾽ ἐς δεκάδας διακοσμηθεῖρυεν. ᾿Αχαιοὶ; 
Τρώων δ᾽ aveu ἕκαστον ἑλοίμεθα οἰνοχοεύειν" 
πολλαί κεν δεκάδες δευοίατο οἰγοχόοιο. 
Τόσσον ε ἐγώ φημι πλέας ἔμμεναι vis ᾿Αχαιῶν 
Τρώων; οἱ γωίουσι κατὼ πτόλιν" ἀλλ᾽ ἐπίκουροι 90 


OMHPOT ΤΛΙΑΔΟΣ Β΄. 25 


Πολλέων ἐκ πολίων ἐγχέσπαλοι ἄνδρες ἔασιν»; 
O; [LE μέγα πλάζουσι, καὶ οὐκ εἰῶσ᾽ εθέλοντο 
Ἴλιου ἐκπέρσαι εὖ ναιόμενον πτολίεθρον. 
Ἐννέα δὴ βεβάασι Διὸς μεγάλου ἐνιαυτοὶ, 
Καὶ δὴ δοῦρα σέσηπε νεῶν, καὶ σπάρτα λέλυνται" 135 
Ai δέ που ἡμέτεραί τ᾽ ἄλοχρι, καὶ "ἤπια τέκνα, 
Ejar ἐνὶ μεγοίροις ποτιδέγριεναι" ἄμμι δὲ + ἔργον 
Αὕτως ἀπρααντον, οὗ εἵνεκα δεῦρ᾽ ἱκόμεσθα. 
᾿Αλλ᾽ ἄγεθ, ὦ ὡς ἂν ἐγὼν εἴπω, πειθώμεθα ποίντες" 
Φεύγωμεν σὺν νηυσὶ φίλην ες πατρίδα γαῖαν" 40 
Οὐ γὰρ ἔτι Τροίην αἱρήσομεν εὐρυάγυιαν. 
ςς φάτο: τοῖσι δὲ θυμὸν © ἐνὶ στήθεσσιν ὄρινε, 
Πᾶσι μετὰ πληθὺν, ὅσοι οὐ βουλῆς ἐπάκουσαων. 
Κι ινηθη ὃ ἀγορὴ, ὡς λύματα μακρὰ θαλάσσης 
Πόντου Ἰκαρίοιο, τὰ μέν T Εὐρός re Νότος τε 45 
"ὮὯρορ᾽ , ἐπαΐξας πατρὸς Διὸς ἐκ νεφελάων. 
Ὡς δ᾽ ὅτε κινήσει Ζέφυρος βαθὺ λήϊον, ἐλθὼν 
“Λάβρος, ἐπαιγίζων, € ἐπί T ἠμύει ἀσταχύεσσιν' 
Ce τῶν πᾶσ᾽ ἀγορὴ κινήθη" τοὶ δ᾽ ἀλαλητῷ 
Νῆας ἐπ᾿ ἐσσεύοντο" ποδῶν δ᾽ ὑπένερθε κονίῃ 50 
Ἵστατ᾽ ἀειρομένη" σοὶ δ᾽ ἀλλήλοισι κέλευον, 
“Απστεσθα: νηῶν δ᾽ ἑλκέρυεν εἰς ἅλα δῖαν, 
Οὐρούς τ᾽ ἐξεκάθαιρον' ἀντὴ δ οὐρανὸν ἧκεν 
Οἰχαδε!ὶ πω ὑπὸ ὃ 7 geo ἕρματα νηῶν" 
"Eva κεν ᾿Αργείοισιν ὑπέρμιορα νόστος ἐτύχθη» 55 
E; μὴ ᾿Αθηναίην' H en πρὸς μῦθον ἔ ξειπΈν" 
Ὦ πόποι, αἱ γιόχοιο Διὸς σέκος ἀτρυτώνη ! 
Οὕτω δὴ οἰκόνδε, φίλην ἐς πατρίδα γαῖαν» 
᾿Αργεῖοι φεύξονται ὁ ἐπ᾿ εὐρέα νῶτα θαλάσσης ; δὰ 
Kad δέ κεν εὐχωλὴν Πριάμῳ, καὶ "l'en λίποιεν 00 
᾿Αργείην “Ἑλένην. ἧς εἵνεκα πολλοὶ ᾿Αχαιῶν 
Ἔν Τροίῃ ἀπόλοντο, φίλης ἀπὸ πατρίδος αἴης: 
᾿Αλλ᾽ 104 vor κατὰ λαὸν ᾿Αχαιῶν χαλκοχιτώνων" 
Σοῖς δ᾽ ὁ “ἀγανοῖς ἐπέεσσιν ἐρήτυε φῶτα ἕκαστον; 
Μηδὲ : εῶ νῆας ἁλαδ᾽ ἑλχέμοεν ἀμφιελίσσας. 65 
“Ὡς ÉQur - οὐδ᾽ ἀπίθησε Θεὰ γλαυκῶπις ᾿Α θήνη" 


24 OMHPOT IAIAAOË Β΄. 


it tes a té 


Βῆ δὲ zur Οὐλύμποιο καρήνων ἀΐξασα. 
Καρπαλίμιως δ᾽ ἵκανε θοὰς ἐπὶ νῆας ᾿Α χαιῶν' 
Εὕρεν ἔ ἔπειτ᾽ ᾿Οδυσῆα, Δι μῆτιν ἀτάλαντον, 
Ἕσταύότ'᾽- οὐδ᾽ ὃ ὅγε νηὸς ευσσέλμυοιο μελαίνης 170 
“Αστετ᾽, ἐπεί μιν ἄχις κραδίην καὶ θυμὸν ἵ' ἑκᾶνεν. 
"As γχοῦ δὶ ἱσταμένη προσέφη γλαυκῶπις ᾿Αθῆήνη; 
Διογενὲς Λαερτιάδη, πολυμήχαν ᾿Οδυσσεῦ, 
Οὕτω δὴ οἰκόνδε, Φίλην ἐς πατρίδα Ya, 


TE à RS ÉTÉ St nt 


Φεύξεσθ᾽, ἐν νήεσσι πολυκλήϊσι πεσόντες ; : 75 
Kad δέ κεν εὐχωλὴν Πριάμῳ καὶ Τρωσὶ λίποιτε | 
᾿Δργείην Ἑλένην, ἧς εἵνεκα πολλοὶ ᾿Αχαιῶν 

| 


ET Τροίῃ ἀπόλοντο, φίλης ἀπὸ πατρίδος αἴης; 
᾿Αλλ’ 604 νῦν κατὰ λαὸν AXES μ' ηδέ T ἐρώξει" 
Σοῖς δ᾽ ἀγανοῖς ἐπέεσσιν ἐρήτυε φώτα ἕκαστον; 80 | 
Μηδὲ € ἐὼ νῆας GAUD ἑλκέρνεν ἀμφιελίσσας. | 

Ὥς qu ὁ δὲ ξυνέηκε Θεᾶς ὄπα φωνησάσης" 
B3 δὲ becs, ἀπὸ δὲ χλαῖνοιν βάλε; τὴν δ᾽ ἐκόμυιισσε 
Κήρυξ Εὐρυβάτης ᾿Ιθακήσιος, ὁ ὅς οἱ ὀπήδει. 
Αὐτὸς δ᾽ ᾿Ατρείδεω ᾿Αγαμέρινονος à ἀντίος ἐλθὼν, 85 
Δέξατό οἱ σκῆπτρον πατρώϊον ἄφθιτον αἰεί" _ 4 
Σὺν σῷ ἔβη κατὰ γῆας ‘Axe χουλπκοχμτώνων.. 

ΣῈ μὲν βασιλῆα καὶ ἔξοχον ἄνδρα κιχιείη» 
Τόνδ᾽ ἀγανοῖς ἐπέεσσιν ἐρητύσασκε παραστάς" 

Ac, οὗ σε toits, κακὸν ὡς, δειδίσσεσθωι" 90 
᾿Αλλ᾽ αὐτός re κάθησο καὶ ἄλλους ἵδρυε λαούς. 
Οὐ γάρ πω σάφα οἶσθ᾽, οἷον νόος ᾿Ατρείωνος. 

ῦν μὲν πειρᾶται» τάχα δ᾽ ere υἷας ᾿Αχαιῶν, 
Ἔν βουλῇ δ᾽ οὐ πάντες ἀκούσαμοεν οἷον ἔειπε. 
MA τι χολωσάμενος ῥέξῃ κακὸν υἱας ᾿Αχαιῶν. 95 
Odpos δὲ μέγας ἐστὶ Διοτρεφέος βασιλῆος" 
Τιμὴ δ᾽ ἐκ Διός Ε ἐστι», φιλεῖ δέ € μητίετα Ζεύς. 

Ὅν δ᾽ αὖ δήμου τ ἄνδρα "Dos βούωντά FT ἐφεύροι, 
Τὸν σ κήπτρῳ ὑλάσασκεν, ὁμοκλήσασκέ TE μύθῳ" 

“Δαιμόνί , ἀτρέμας ἧσο» καὶ ἄλλων μῦθον ἄκουε, 200 
OÙ σέο Φέρτεροί εἰσι" σὺ δ᾽ ἀπτόλεμος καὶ ἄναλκις, 
Οὐτέ or ὲν πολέρνῳ ἐναρίθμιος,» οὔτ᾽ ἐνὶ βουλῇ. 


ΟΜΗΡΟΥ͂ ΣΛΙΑΔΟΣ Β΄. \ 25 


Οὐ μέν πως πάντες βασιλεύσοριεν ἐνθάδ᾽ ᾿Α χαιοί. 
Οὐκ ἀγαθὸν πολυκοιφοινίη᾽ εἰς κοίρανος ἔστω; 
Εἷς βασιλεὺς: à δῶκε Κρόνου παῖς ἀγκυλορήτεω 5 
Σκῆπτρόν T ἠδὲ θέμιστας, ia σφίσιν ἐμβασιλεύῃ. 
Ὡς ὄγε κοιρανέων δίεπε στρατόν" οἱ δ᾽ ἀγορῆνδε 
Αὖτις ἐπεσσεύοντο νεῶν πο καὶ κλισιάων 
Ἠχῇ, ὡς ὅτε κῦμο πολυφλοίσβοιο θαλάσσης 209 
Αἰγιαλῷ μεγάλω βρέμετωαι, σμαραγεῖ δέ τε πόντος" 
Ἄλλοι μέν p | ἕζοντο, ἐρήτυθεν δὲ καθ᾽ ἕδρας. 
Θερσίτης δ’ ἔτι μοῦνος ἀμετροεπῆς ἐκολῴα; 
Ὅς ῥ᾽ ἔπεα φρεσὶν ἢ fu ἄκοσμά TE πολλά τε ἤδη; 
Μὰψ, ἀτὰρ οὐ κατὰ πόσον, ἐριζέμεναι βασιλεῦσιν, 
᾿Αλλ᾽, δ, τι οἱ εἰσωίτο γελοίτον ᾿Δργείοισιν 18 
"Ἑμ μεναι" αἰσχιστος δὲ ἀνὴρ ὑπὸ Ἴλιον ἤλθε: 
ΗΜ ἔην, χωλὸς δ᾽ & ἕτερον πόδα" ro de οἱ duo 
Κυρτῶ, ἐπὶ στῆθος συνοχωκότε" αὐτὰρ ὑπ regle 
DoËos ἔην κεφαλὴν, ψεδνὴ δ᾽ ἐπενήνοθε λάγνη. 
Ἔχβθιστος δ᾽ ᾿Αχιλῇ; μάλιστ᾽ ἦν, nd ιΟδυσῆ 20 
To γὰρ νεικείεσκε. Tor αὐτ' ᾿Α γαμέμινονι δίῳ 
᾽Οξέα κεκληγὼς λέγ᾽ ὀνείδεα" τῷ ὃ de ‘Aya 
Ἔκπάγλως κοτόοντο, γεμιέσσηθεν T ἐνὶ θυμῷ - 
Αὐτὰρ ὁ μακρὰ βοων᾿ À γαρμέμινονα γείκες pole" 
᾿Ατρείδη, σέο ὃ αὖτ᾽ ἐπιμέμφεαι; ἠδὲ χατίζεις ; 925 
Πλεῖαΐ roi χαλκοῦ κλισίαι, πολλαὶ δὲ γυναῖκες 
ἘΠσὶν ἐνὶ κλισίης ἐξαίρετοι, ἅς τοι À χαιοὶ 
Τρωτίστῳ δίδομεν. εὖτ ἂν πτολίεθρον À ἕλωμεν. 
Ἢ ἔτι καὶ χρυσοῦ D ἐπιδεύεσι» ὅν κέ τις οἰσει 
Τρώων ἱπποδάμων ἐξ Ἰλίου, υἷος ἄποινα, 29 
Ὅν κεν ἐγὼ δήσας à ἀγάγω, ἢ ἄλλος ᾿Αχαιῶν; 
ἪΣ γυναῖκα νέην, ἵνα μίσγεαι ἐν φιλότητι» 
Ἥν τ᾽ αὐτὸς ἄπο γόσφι κατίσχεαι; Οὐ Hey ἔοικεν 
᾿Αρχὸν ἐ ἐόντα, κακῶν ἐπιβασκέμεν υἷας À χαιων. 
FO πέπονες; κάκ᾽ ἐλέγχε᾽ » Ἀχαιΐδες» οὐκ ér ᾿Αχαιοί! 35 
Οἰἴκαδέ mée σὺν Murs γεώρυεθοι σόνὸς δ᾽ ἐωμεν 
Αὐτοῦ ἐνὶ Τροίῃ γέρω πεσσέμεν, Peu ἴδηται 
E 


26 OMHPOY IAÏAAOË Β΄. 


4) , 

ET ba τι οἱ γ᾽ ἡμεῖς reocumvvo εν» ἠὲ καὶ οὐκί" 
P CA SN TU 

ὋΣ καὶ νῦν ᾿Αχιλῆα, À £0 2224 ἀμείνονα φῶτα, 


Ἡτίμησεν' ἑλὼν γὰρ ἔχει γέρας αὐτὸς ἀπούρας" 246 
᾿Αλλὰ μάν οὐκ ᾿Αχιλῆι χόλος φρεσὶν, ἀλλὰ μεθήμων. 


FH» γὰρ ἂν, ᾿Ατρείδη, νῦν ὕστατα λωβήσαιο. 

Ὃν; φάτο, νεικείων ᾿Α γαμέρνονα, ποιμένα λαῶν, 
Θερσίτης" τῷ δ᾽ ὥκω παρίστατο δῖος Ὀδυσσεὺς, 
Ko μιν ὑπόδρα ἰδὼν χαλεπῷ ἠνίπαπε 222 

Θερσίτ᾽ ἀκριτόμυθε, λιγύς περ ἐὼν ἀγορητῆς, 
Ἴσχεο, μηδ᾽ ἔθελ’ οἷος ἐριζέμεναι βασιλεῦσιν. 

Οὐ γὰρ ἐγὼ σέο φημὶ χερειότερον βροτὸν ἄλλον 
Ἔρμμεναι, ὅσσοι ὧμν ᾿Ατρείδησ᾽ ὑπὸ Ἴλιον ἤλθον' 
Τῷ οὐκ ἂν βασιλῆας ἀνὰ στόμ ἔχων ἀγορεύοις, 
Καὶ ΠΝ ὁνείδεά τε προφέροις, νόστον TE φυλάσσοις. 
Οὐδέ τί πω σάφα opens ὅπως ἔσται σάδε € ἐργα" 
Ἢ εὖ, ἤἥξ κακῶς, νοστήσομμεν υἷες ᾿Αχαιῶν. 

To, νῦν ᾿Ατρείδη ᾿Αγαμέμνονι ποιμένι λαῶν, 
"Ho ὀνειδίζων, ὁ ὅτι οἱ μάλα! πολλὰ διδοῦσιν 
Ἥρωες Δαναοί" σὺ δὲ κερτομέων ἀγορεύεις. 

᾿Αλλ᾽ ἔκ τοι ἐρέω, ro δὲ καὶ τετελ «ἐσμένον ἔσται" 
ἘΠ κ᾽ ἔτι σ᾽ ὠφραίνοντω κιχήσορναι, ὡς νύ περ ὧδε; 
ΜΜηκέτ᾽ ἔπειτ᾽ ᾿Οδυσῇ; κάρη ὠμοοισιν ἐπείη» 

M0 ἔτι Τηλεμάχοιο πατὴρ κεκλημένος εἴην, 

Ἐς μὴ ἐγώ σε λαβὼν, ἀπὸ μὲν φίχα εἴματα δύσω, 
Χλαοῖνάν τ᾽ ἠδὲ γιτῶνα, τῷ τ᾽ αἰδὼ ἀμφικαλύπτει, 
Αὐτὸν δὲ κλαίοντω θοὰς ἐπὶ νῆας ἀφήσω, 

Ier ηγὼς ἀγορῆθεν à ἀξικέσσι πληγῆσιν. 

er ἄρ᾽ ἔφη" σκήπτρῳ δὲ μετάφρενον ἠδὲ καὶ ὥμω 
Πλῇῆξεν" ὁ δ᾽ ἰδνώθη, θαλερὸν δέ οἱ ἔκπεσε δάκρυ. 
Σρώδιξ δ᾽ αἱριατόεσσα μεταφρένου ἐξυπανέστη 
Σκήπτρου à ὕπο χρυσέου" ὁ δ᾽ ἄρ᾽ ἕζετο; τάρβησέν τε" 
᾿Αλγήσας δ᾽, ἀχρεῖον ἰδὼν, ᾿ἀπομόρξατο δάκρυ. 
Ο; δὲ. καὶ ἀχνύμενοί περ, ἐπ᾿ αὐτῷ ἡδὺ γέλασσαν" 

"Ode de τις εἴπεσκεν ἰδὼν € ἐς πλησίον ἄλλον" 
Ὦ πόποι, ἢ δὴ μυρί᾽ ᾽Οδυσσεὺς ἐσθλὰ € ξοργε: 


45 


50 


55 


60 


64 


70 


[3] 
| 


OMHPOT ΙΛΙΑΔΟΣ Β΄. 


Βουλάς τ ἐξάρχων ἀγαθὰς, πόλερυόν τε κορύσσων" 

Nu δὲ τὸ δὴ μέγ᾽ ἄριστον ἐν ᾿Ἀργείοισιν ἔρεξεν, 

ὋΣ τὸν λωβητῆρα ἐπεσβόλον ἔ εἐσχ᾽᾽ ἀγοράων. 975 
Où θήν pur πάλιν αὖθις ἀνήσει θυμὸς à ἀγήνωρ 

ΝΜεικείειν βασιλῆας ὀνειδείοις : ἐπέεσσιν. 

“Ὡς φάσαν ñ πληθύς" ἀνὰ δὲ πτολίπορθος ᾽Οδυσσεὺς 
στη σκῆπτρον ἔχων" παρὰ δὲ: γλαυκῶπις ᾿Αδήνη, 
Εἰδομένη κήρυκι; σιωπῶν λαὸν ἀνώγει" 80 
Ὡς ἅμα θ᾽ οἱ πρῶτοί, τε καὶ ὕστατοι υἷες ᾿Αχαιῶν 
ΜΜῦθον ἀκούσειαν, καὶ ἐπιφρασσαίοτο βουλήν: 

Ὅς σφιν ἐὐφρονέων ἀγορήσατο καὶ μετέειπεν" 

᾿Ατρείδη, νῦν δή σε, ἀναξ, ἐθέλουσιν Ayo 
ac ἐλέγχιστον θέμεναι μερόπεσσι βροτοῖσιν" 85 
Οὐδὲ τοι ἐκτελέουσιν ὑπόσχεσιν, ἥνπερ ὑπέσταν; 
᾿Ενθάδε τοι στείχοντες ἀπ [Ἄργεος ἱ ἱπποβότοιο, 

ἽἼΛιον : ἐκπέρσαιντ' εὐτείχεον. ἀπονέεσθαι" 

Ὥστε γὰρ 7 παῖδες νεαροὶ; χῆραί τε γυναῖκες, 
᾿Αλλήλοισιν ὀδύρονται MES νέεσθαι. 00 
ἬἭ μὴν καὶ πόνος ἐστὶν ἀνιηθέντα γξεσθαι" 

Καὶ γάρ τίς θ΄ ἕνα μῆνω μένων ἀπὸ ἧς ἀλόχοιο 
᾿Ασχαλάα σὺν νηΐ πολυζύγῳ ὅνπερ ἄελλοι 

Χειμέριαι εἰλέωσιν ὀρινορνένη σε θάλασσα" 

Ἡμῖν δ᾽ εἴγατὸς ἐστι περιτροπέων ἐνιαυτὸς 95 
’Erdade μιιμινόντεσσι' τῷ οὐ νεμιεσίζορμν ᾿Αχαιοὺς 
᾿Ασχαλάαν παρὰ νηυσὶ κορωνίσιν" ἀλλὰ καὶ ἔμπης 
Αἰσχρόν τοι δηρόν TE μένει», κενεόν τε νέεσθαι. 

Ῥλῆτε; φίλοι, καὶ μείνατ᾽ ἐπὶ χρόνον, ὄφρα δαῶρυεν, 

Ἢ ἐτεὸν Κάλχας μαντεύεται», né καὶ οὐκί. 300 
Ed γὰρ δὴ τόδε ἴδμεν © ἐνὶ φρεσὶν, ἐστὲ δὲ πάντες 
Μάρτυροι, οὺς μὴ Κῆρες ἔβαν θανώτοιο φέρουσαι 

Χθιζά τε καὶ πρώϊζ᾽, ὅ ὅτ᾽ ἐς Αὐλίδα νῆες ᾿Αχαιῶν 
᾿Ἤγερέθοντο, κακὰ Πριάμῳ καὶ Τρωσὶ φέρουσαι" 

Ἡμεῖς δ᾽ ἀμφὶ περὶ κρήνην ἱεροὺς κωτὰ βωμοὺς 5 
Ἕρδομεν ἀϑανάξοιοι τεληέσσας ἑκατόμβας, 

Καλῇ ὑπὸ πλατανίστῳ; ὅθεν ῥέεν ἀγλαὸν ὕδωρ» 


28 OMHPOY IAIAAOË PB. 


ἼΕνθ᾽ ἐφάνη μέγω σῆμα" δράκων ἐπὶ νῶτα δαφοινὸς 
Σμερδαλέος, τόν Ρ αὐτὸς Ὀλύμπιος ἧκε Φόωσδε, 
Βωρμου ὑπαϊξας πρός pes TÂGTCUOTOY ogourev" | DR 
YEvde d € εσων στρουθοῖο νεοσσοὶ, νήπια τέκνα, 
ἕῳ : ET” ἀκροτάτῳ, πετάλοις ὑποπεπτηώτες, 
0 τω" ἀτὰρ μήτηρ ἐνώτη ῦν» ἣ τέκε τέκνα" 
Ed ὅγε τοὺς ἐλεεινὰ κωτήσθιε τετριγῶτας" 
Μήτηρ δ᾽ ἀμφεποτῶτο ὀδυρομένη φίλα τέκνα" 15 
Τὴν δ᾽ ἐλελιξάμενος πτέρυγος λάβεν ἀμφιαχυῖαν. 
SUN EN \ Pass ῷ Es ἐς 
Αὐτὰρ ἐπεὶ κατὰ τέκν ἐφαγε στρουθοῖο κωὶ αὐτὴν; 
\ \ , V4 ων \ ω 7 
Toy μὲν ἀρίζηλον θῆκε θεὸς; ὑσπρ ἐφηνε" 
Λᾶαν γάρ par ἔθηκε Κρόνου παῖς ᾿ἀγκυλομήτεω" 
Ἡμεῖς δ᾽ ἑσταότες θαυμάζομεν, οἷον ἐτύχθη. 20 
Ὥς οὖν δεινὰ πέλωρο θεῶν εἰσῆλθ᾽ ἑκατόμβας. 
7 , PL 9. δ 8 LA , 7 
Κάλχας δ᾽ αὐτίκ᾽ trere θεοτσροπέων ἀγόρευε" 
ὡς ᾽ “ , L4 #5 4 | LA A 
Tirr ἀνεῳ ἐγένεσθε, κοίρη πορνόωντες ᾿Α χαιοί ; 
»"» \ ” / ͵ὔ Ἧ \ 
Ἡμῖν μὲν τόδ᾽ ἐῷηνε τέρας μέγῶ μητιετα Φευς, 
JA ρω LL 
"ὌΨιμον, ὀψιτέλεστον; ὅου κλέος οὔποτ᾽ ὀλέϊται. 25 
e ES \ ΤΣ ἀν Ἂν à \ > AA 
Ὡς οὗτος κατὰ τέκν᾽ ἐῷαγε στρουθοῖο, καὶ οὐτῆν», 
, “ 
᾿Οκτῶ, ἀτὰρ μήτηρ ἐνώτη ἦν, ἣ τέκε τέκνα" 
Ως ἡμεῖς τοσσαῦτ᾽ ἔτεο πτολερυίξορνεν αὖθι: 
ἘΞ ͵ Ν LP é » 7 
Τῷ δεκάτῳ δὲ πόλιν αἱρήσομεν εὐρυώγυιων. ; 
»« δὼ 7, τὶ 5 7 Ν ἣν -Ὁ 7 -Ὡ- 
Καὶ εἶνός θ᾽ ὡς ἀγόρευε" τὰ Ôn νῦν πάντω τελεῖται. 90 
᾿Αλλ᾽ ἄγε, μίμνετε πάντες, ἐὐκνήριδες ᾿Αχαιοὶ, 
Δυτοῦ, εἰσοκεν ἄστυ μέγα Πριάμοιο ἕλωμεν. 
\ ᾽ “ ! » 29 
Ὡς ἔφατ" ᾿Δργεῖοι δὲ μέγ᾽ ἴαγον, (ἀμφὶ δὲ νῆες 
Σμερδαλξον πογβησαν, ἀυσάώντων ὑπ' ᾿Αχαιῶν,) 
ΜΜῦθον ξπ ποινήσαντες Ὀδυσσῆος θείοιο. 35 
Γοῖσι de καὶ μετέειπε Γερήνιος ἱ ἱππότα NE ἔστωρ. 
ὮΩ roro, ῆ δὴ παισὶν ἐοικότες ἀγοράασθε 
Νησιάγοις; οἷς οὔτι μέλει πολεμήϊα eye 
[Πῇ δὴ συνθεσίαι τε καὶ ὅρκια βήσεται ἡ ἡμῖν; ; 
Ἐκ: πυρὶ δὴ βουλαί TE γενοίατο, μήδεά T ἀνδρῶν ; : 40 
Sd» ἄκρητοι καὶ δεξιαὶ, ἢ ἧς ἐπέπιθριεν ; 


LA 


Αὕτως γάρ ῥ᾽ ἐπέεσσ᾽ ἐριδαίνομιεν, οὐδέ τί μῆχος 


OMHPOTY ΙΛΙΑΔΟΣ BR. 29 
Füpé pere δυνάμιεσθο, πολὺν χρόνον ἐνθάδ᾽ ε ἐόντες. 
᾿Ατρείδη, σὺ δ᾽ ε6΄, ὡς πρὶν; ἔχων ἀστεμφέα βουλὴν, 
Δργχ εὖ ᾿Αργείοισι κατὰ κρατερὰς à ὑσρυίναις" 45 
Τὸ δι à ἴα φθινύθειν, ἕνα καὶ δύο, τοί κεν ᾿Α γαιῶν 
ἸΝόσφιν βουλεύωσ', (ἄνυσις δ᾽ οὐκ ἔσσεται αὐτῶν, 

Πρὶν "Αργοσδ᾽ ἰένωι πρὶν καὶ Διὸς αἰγιόχοιο 
Τνωώρμενοι; εἶτε «ψεῦδος ὑπόσχεσις; ἤὲ καὶ οὐκί. 
Φημὶ γὰρ οὖν κωτανεῦσαι ὑπερμμενέαι Κ' ρονίωνα 50 

Ἤκματι Toy ὅτε νηυσὶν ἐπ᾿ ὠπυπόροισιν εβαινον 
᾿Αργεῖοι, Τρώεσσι φόνον καὶ κῆρα φέροντες" 

᾿Αστράπτων ἐπιδεξι,, ἐναίσιμα σήματα φαίνων. 

Τῷ, μή τις πρὶν ἐπειγέσθω οἰκόνδε νέεσθαι, 

Πρίν cu τὼρ Τρώων ἀλόχῳ κατακοιρυηθῆνοι, 55 
Τίσασθαι δ᾽ ᾿Βιλένης ὀρρήμωτώ re στοναχάς τε. 

ἘΠ᾿ δέ τις ἐκπάγλως ἐθέλει οἶκόνδε νέεσθαι, 

᾿Απτέσθω ἧς νηὸς ἐὐσσέλρυοιο μελαίνης» 

Opex πρόσθ᾽ ἄλλων θάνατον καὶ πότμον ἐπίσπη. 
᾿Αλλὰ, ἄναξ, αὐτός τ εὖ μήδεο, πείθεό τ᾽ ἄλλῳ. 60 
Οὔτοι ἀποβλητον ἔπος ἔσσεται, ὃ, Tri κεν εἴπω" 

Kgir ἄνδρας κατὰ φύλα, κατὰ φρήτρας, ᾿Αγάεμινον, 
ἐν φρήτρη Φρήτρηφιν ἀρήγῇῃ» φῦλα δὲ Φύλοις. 

1 δέ χεν ὡς ἔρξης, καί τοι πείθωνται ᾿Αχαμιοὶ, 
Lie ἐπειθ, ὃς θ᾽ ἡ ἡγεμόνων κακὸς, ὃς τέ νυ λαῶν, 65 
"HO ὁς κ᾽ ἰσθχὺς ὦ ἔησ κατὰ σφέας γὰρ μῶχέονται.» 
Γνώσεα: δ᾽, εἰ παὶ θεσπεσίῃ πόλιν οὐκ ἀλαπάξεις, 

Ἢ ἀνδρῶν κακότητι», καὶ ἀφραδίῃ πολέμοιο. 

Τὸν δ᾽ ἀπαμειβόμενος προσέφη κρείων ᾿Αγαμέμνων" 
CET μὰν αὖτ᾽ ἀγορῇ DIXCG γέρον, vices ᾿Αχαιῶν. 70 
Αἱ γὰρ, Ζεῦ τε πάτερ, καὶ ᾿Αϑηνοιζη, καὶ ᾿Απολλον! 
Τοιοῦτοι δέκα ῥῥοι συμφράδμονες εἶεν ᾿Αχαιῶν" 

Τῷ κε τάχ᾽ ἠρμύσειε σόλις “Πριάμοιο ἄνωκτὸς 
Ko ὑφ᾽ ἡριετέρῃσιν ὡλουσάᾶ τε περθομένη ΦΕ. 

᾿Αλλά μοι αἰγίοχος Κρονίδης Ζεὺς ἄλγε ἔδωκέν, 78 

Οἑ με μετ ἀπρήκτους ἔριδας καὶ νείκεῶ βάλλ εἰ. 

Kai γὰρ ἐγὼν ᾿Αχιλεύς τε ᾿μαχησάμεθ' εἵνεκα κούρης 

ΠΥ ΑΝ. ἐπέεσσιν" ἐγὼ δ᾽ 7 ἤργον χαλεπαΐνων" 


50 ΟΜΉΡΟΥ IAIAAOË Β΄. 


Eÿ δέ ποτ᾽ ἔς γε μίαν βουλεύσομεν, οὐκ ἔτ᾽ ἔπειτα 
Τρωσὶν ἀνάβλησις κακοῦ ἔσσεται; οὐδ᾽ ἠβαιόν. 

Ni δ᾽ ἔρχεσθ᾽ ἐπὶ δεῖπνον, À ἵνα ξυνάγωμεν᾽ ᾿Αρηα. 
Εὖ μέν τις δόρυ θηξάσθω, εὖ δ᾽ ἀσπίδα θέσθω, 

Ε ds τις ἵπποισι δεῖπνον δότω ὠκυπόδεσσιν, 

Εὖ δέ τις ἅρματος ἀμφὶς. ἰδὼν, πολέμοιο μεδέσθω" 
Ὥς χε πανημέριοι στυγερῷ κρινωρυεθ' "\enr. 

Où » γὰρ παυσωλή γε μετέσσεται, οὐδ᾽ ἠβαιὸν, 

ΕἾ μὴ ἊΣ ἐλθοῦσα διακρινέει μένος ἀνδρῶν. 
᾿Ἰδρώσει μέν τευ τελαρμῶν ἀμφὶ στήθεσσιν 


᾿Ασπίδος ἀμφιβρότης, περὶ δ᾽ € ἔγχει χεῖρα κωρνεῖται" 


gares δέ τευ ἵππος; ἐὐξοον ἅ ἅρμα τιταίνων. 
Ὃν dE 2 ἐγὼν ἀπάνευθε μάχης ἐθέλοντα νοήσω 
Μιμνάζειν παρὰ νηυσὶ κορωγίσιν, οὔ οἱ ἔπειτα 
“Ἄρκιον À ἐσσεῖται Φυγέειν κύνας ἠδ οἰωνούς. 


Ὥς ἔφατ᾽" ᾿Αργεῖοι δὲ μέγ ἴαχον, ὡς ὅτε κῦμα 


᾿Ακτῇ ἐφ᾽ ὑψηλῇ, ὅτε κινήσει Νότος ἐλθὼν, 
Προβλῆτι σκοπέλῳ, τὸν δ᾽ οὔποτε κύματα λείπει» 
Παντοίων ἀνέρων, ὅταν ἔνθ᾽ ἢ ἔνθα γένωνται. 
᾿Ανστάντες δ᾽ ὀρέοντο, κεδασθέντες κατὰ νῆας, 
Κάπνισσάν τε κατὰ κλισίας, καὶ δεῖανον ἕλοντο. 
ΓΑλλος δ᾽ ἄλλῳ ἔρεζε θεῶν αἰειγενετάων, 
Εὐχόμενος θάνατόν τε φυγεῖν καὶ μῶλον ΓΆρηος. 
Αὐτὰρ ὁ βοῦν ἱ ἱέρευσεν ἄναξ ἀνδρῶν ᾿Α you 
πὴ: πενταέτηρον, ὑπερρυενει Κρονίωνι" 
Κίχλησκεν δὲ γε ὕροντας ἀριστῆας παναχαιῶν, 
Νέστορα μὲν πρώτιστα, καὶ Ἰδομενῆα ἄνοικτα, 
Αὐτὰρ ? ἔπειτ Αἴαντε δύω, καὶ Τυδέος υἱόν" 
Ἕχτον d αὖτ᾽ ᾿Οδυσῆα, Διῦ μῆτιν ἀτάλαντον. 
Αὐτόματος δέ οἱ ἦλθε βοὴν ἀγαθὸς Μενέλαος" 
ἜΠ ds γὰρ κατὼ θυμὸν ἀδελφεὺ εν, ὡς ἐπόνε!το" 
Βοῦν δὲ ἡ περιστήσαντο, καὶ οὐλοχύτας ἀνέ. οντο. 
Τοῖσιν δ᾽ εὐχόμενος μετέφη κρείων An γαμέμινων" 
Ζεῦ κύδιστε, μέγιστε; κελαινεφὲς, αἰθέρι γαίων | 
Mh πρὶν ἐπὶ ἤδλιον δῦναι, καὶ ἐπὶ κνέφας ἐλθεῖν, 
Fes 77: κατὰ πρηνὲς βαλέειν Πριάμοιο μέλαθρον 


80 


85 


90 


95 


400 


Qx 


10 


Did | 


OMHPOY IAIAAOË 8’ 31 


Αἰθαλόεν, πρῆσαι δὲ πυρὸς δηΐοιο θύρετρα" 415 
Ἑατόρεον δὲ χιτώνα περὶ στήθεσσι daigas 

Χαλκῷ ῥωγαιλέον' πολέες δ᾽ ἀμφ᾽ αὐτὸν ἑταῖροι 

Πρηνέες : εν πονίησιν ὀδὰξ λαζοίατο γαῖαν. 

Ὡς ἔφατ" où δ᾽ ἄρα πω οἱ ἐπεκραίαινε Κρονίων" 
"AAA ὅγε δέκτο μὲν ἱρὰ, πόνον δ᾽ ἀμέγαρτον ὀφελλεν, 
Αὐτὰρ € ἐπεί ῥ᾽ εὔξαντο, καὶ οὐλοχύτας προβάλοντο, 91] 
Αὖς ἐρυσαν μὲν πρῶτα, καὶ ἔσφαξαν καὶ ἐδειραν, 
Μηρούς T ἐξέταμον, κατα τε κνίσση ἐκάλυψαν; 
Δίπτυχα ποίησαντες" ἐπ᾿ αὐτῶν δ᾽ ὠμοθέτησαιν" 

Καὶ τὰ μὲν ἂρ σχίζησιν ἀφύλλοισιν κατέκαιον" 95 

Σπλάγχνα δ᾽ à ἀρ ἀμπείραντες, ὑπείρεχον Ἡφαίστοιο. 

Αὐτὰρ : ἐπεὶ κατὰ μῆρ᾽ ACT καὶ σπλάγχνα πάσαντο, 

MiorvAAcr τ᾽ ἄρα τἄλλα, καὶ ἀμφ᾽ ὀβελοῖσιν € ÉTEIL OV 

Ωστησάν τε περιφραδέως, À ἐρύσαντό τε πάντα. 

Αὐτὰρ © ἐπεὶ παύσαντο πόνου, τετύκοντό τε δαῖτα, 30 

Δαίνυντ᾽, οὐδέ τι θυμὸς ἐδεύετο δαιτὸς ἐΐσης. 

Αὐτὰρ ἐπεὶ πόσιος καὶ ἐδητύος ἐξ ἔρον ἕντο: 

Τοῖς ec μύθων ἤρχε Γερήνιος ἱπασότα Νέστωρ" 
᾿Ατρείδη κύδιστε, ἄναξ ἀνδρῶν, ᾿Αγάμεμνον, 

Μηκέτι γῦν δήθ᾽ αὖθ, λεγώμεθα, μηδὲ τι δηρὸν 35 

᾿Αμβαλλώμεθα ἔργον, ὃ δὴ θεὸς ἐγγναλίζει. 

AA? ἄγε, κήρυκες μὲν ᾿Αχαιῶν. χαλκοχιτώνων 

Λαὸν κηρύσσοντες ἀγειρόντων κατὰ νῆας" 

Ἡρεῖς δ᾽ ἀθρόοι ὧδε κατὰ στρατὸν εὐρὺν ᾿Αχαιῶν 
"Tower, ὄφρα κε θᾶσσον ε ἐγείρομεν ὀξὺν ” Age. 40 
Ὡς ἐφατ᾽" οὐδ’ ἀπίθησεν ἀναξ ἀνδρων A γαμεμνων" 

Αὐτίκα κηρύκεσσι λεγυφθύγγοισι κέλευσε; 

ἸΚηρύσσειν πόλεμόνδε κάρη κομόωντας "À χαιούς. 

Où μὲν ἐκήρυσσον, Toi δ᾽ ἠγείροντο μάλ᾽ ὦκα. 

Οἱ δ᾽ ἀμφ᾽ ᾿Ατρείωνωα Διοτρεφέες βασιλῆες 45 
Θῦνον κρίνοντες" μετὰ δὲ, γλαυκώπις ᾿Αθήνη» 

Αἰγίδ à ἐχουσ' ἐρίτερνον; ἀγήρων, ἀθανάώτην τε" 

Τῆς ἑκατὸν θύσανοι πογχρύσεοι ἠερέθονται» 

Πάντες ἐὐπλεκέες, ἑκατόμβοιος δὲ ἕκαστος. 

Σὺν τῇ παιφάσσουσα διέσσυτο λαὸν ᾿Α χιαιῶν, 50 


32 OMHPOY IAIAAOËZ 8΄. 


᾿Οτρύνουσ᾽ ἰέναι" ἐν δὲ σθένος ὦρσεν ἑκάστῳ 
Καρδίῃ, ἄλληκτον “πολ εμέζειν ἠδὲ μάχεσθαι. 
Τοῖσι δ᾽ ἄφαρ πόλεμος γλυκίων γένετ᾽, 15 νέεσθαι 
Ἔν νηυσὶ γλ ἀφυρῇσι φίλην ἐς πατρίδα γαῖαν. 

Ἢϊτε + πῦρ ἀϊ LRU ἐπιφλέγει ἄσπετον ὕλην» 4535 
Οὔρεος ἐ εν κορυφῆς, ἕκαθεν δέ τε φαίνεται αυγῆ᾽ 
Ως τῶν ἐρχομένων ἀπὸ χαλκοῦ θεσπεσίοιο 
Αἵγλη παμφοανόωσα ds αἰθέρος οὐρανὸν ἷκε. 

Τῶν δ᾽, ὡστ ὀρνίθων πετεηνῶν EÜyec πολλὼ» 

Χηνῶν, ἢ γερώνων, ἢ κύκγων δουλιχοδείρων, 60 

᾽ A / 5 > ΄- Κ Ci J = 3 \ e/ θ 

ἔστω ἐν λεινωνγι9 αυστρίου ὔρῷι peste, 

ΕΝ \ # -“ 3 LA 74 

Ενθα καὶ eye ποτώνται à di er πτερύγεσσι» 

Κλαγ γηδὸν προκαθιζόντων, σμαρα γεῖ δὲ τε λειμών" 

“Ὧν σῶν ἐθνεα πολλὰ νεῶν ἄπο καὶ “λισιάων 

Ἔς πεδίον προχέοντο Σκαρνάνδριον" αὐτὰρ ὑπὸ χθὼν 65 
7 / = > - \ 4 

Σμερδαλέον κονά βιζε ποδῶν αὐτῶν τε καὶ ἵππων. 

"Ecru δ᾽ ἐν Remy Σκαρμουδρίῳ ἀνθερυόεντι 

Μυρίοι, ὁ ὅσσα τε φύλλα καὶ ἄνθεα γίγνεται ὡρῆ. 

ἜΠΪὕτε μυιάων ἀδινάων ξθνεω πολλὰ, 

Aire κατὰ σταθωὸν ποιμινήϊον ἠλάσκουσιν 716 
[74 » » -“ x [74 7 3 / 
en ἐν εἰαρινῆ, ὅτε τε γλάγος ἄγγεω δεύει" 

7 τ 3 \ ᾿ ‘ 4 / 21 δ ἐς" 
Τόσσοι ἐπὶ Τρώεσσι κάρη κομόωντες À χαιοὶ 
"Er σεδίω ἵσταντο, διαρραῖσαι μεμαῶτες. 

6 PP Ep 
\ 3 C4 » ΕῚ ͵7ὔ 77 Ε - ΕῚ ,ὔ ὕ 

Τοὺς δ᾽, WOT αἰπολιὼ TAUTE αὐγωὼν αἰπόλοι ἄνδρες 

"Pia διακρίνωσιν. ἐπεί κε νομῷ μυϊγέωσιν" 75 

(4 ? Aus æ FA 

A] \ « / / ΠῚ A, Ὁ 

Ως τοὺς ἡγεμόνες διεκόσμιεον ἔνθο καὶ Elu, 

e / > ”/ NH / » , 

Ὑσμίνηνδ᾽ ἰέναι, μετὰ δὲ, κρείων ᾿ΔΑιγαμέμνων, 

Μ \ \ ” À ΄ 

Opuauru καὶ κεφαλὴν ἴκελος Διΐ τερπικεραύνῳ, 

», “ΝᾺ ΄ ! \ / 

Ἄρει δὲ ζώνην, στέρνον ὃς Ποσειδάωνι. 

Ἢ τε βοῦς ἀγέληφι μέγ᾽ ἔξοχος ἔπλετο πάντων 
Ταῦρος" ὁ γάρ τε βόεσσι μεταπρέπει ἀγρομένῃσι" 81 
Ts ἄρ᾽ ᾿Ατρείΐδην θήκε Ζεὺς ἤματι κείνῳ» 

Exrgers à ἐν πολλοῖσι καὶ ἔξοχον ἡ ἡρώεσσιν. 

ἜἜσπετε γῦν QUE Μοῦσαι; ᾿λύμπια δώματ᾽ ἢ ἐχουσοαι" 
use γὰρ θεαί ? ἐστε; πάρεστέ ΤΕ» ἴστε T£ πάντα» 85 
Ἡμεῖς δὲ κλέος οἷον ἀκούομεν, οὐδέ τι ldpuey" 


OMHPOY ΙΛΙΑΔΟΣ Β΄. 33 


Ofrves ἡγεμόνες Δαναῶν πρὶ ποίρανοι ἤσαν. 
Πληθὸν δ᾽ οὐκ ἂν ἐγο (υυθησορναι, οὐδ᾽ ὁ ὀνορμήν PA 
Οὐδ᾽ εἴ ns δέκα μὲν γλῶσσωι» δέκα, δὲ στόριατ᾽ Εἰ Εν» 
Φωνὴ δ᾽ ppneros, χἄλκεον δέ μοι ἦτορ ἐνείη: 490 
ΕἸ μὴ ᾿Ολυμπιάδες 1 Μοῦσαι» Διὸς αἰγιόχοιο 
Θυγατέρες, μνησαίοιθ᾽ ὁ ὅσοι ὑπὸ Ἴλιον ἦλθον. 
᾿Αρχοὺς αὖ, νηῶν ἐρέω, γῃάς τε προπάσας. 
Βοιωτῶν μὲν Πηνέλεως καὶ Λήϊτος ἤργον, (1) 
᾿Αρκεσίλαύς τε, Προϑθοήνωρ re, Κλονίος τε" 95 
AT MR Ὑρίην ἐνέμοντο, καὶ Αὐλίδω πετρήεσσαν, 
Sy TE, Σκῶλόν τε; πολύκνημόν T ᾿Ἑτεωνὸν, 


Θέσπειαν, Γραῖάν τε "αὶ εὐρύχορον Μυκαλησσόν" 5 
O7 τ ἀμφ᾽ ‘Age ἐνέμοντο, κοὶ Εἰλέσιον, καὶ ᾿Ερυθρὰς, 
Of τ᾽ ᾿᾿ὑλεῶν εἶχον, ἠδ᾽. Ὕλην, καὶ Πετεῶνα, 500 


Ὦ χαλέεην, ἹΜεδεῶνά τ᾽ ἘΠ ATÉULEVOY πτολίεθρον, 
Κώπας, Εὐτρησί ν 7Ὲ» πολυτρήρωνὰᾶ re Θίσβην. 


O7 re Κορώνειαν, καὶ ποιήενθ᾽ “Αλίαρτον, (10) 
[2 ΄ ᾽ 2 Vs a ΄ dE 

Of rc Πλάταιαν ἔχον: ἠδ οἱ Τλίσαντ ἐνεῤψον το» 

ΟΣ δ Ὕποθήβως εἰχιον, εὖ κτίρνενον πτολίεθρον, 505 


᾿Ογχηστόν θ᾽ ἱερὸν, here ἀγλαὸν ἄλσος" 
Of τε πολυστάἄφυλον "Δ ρνὴν ἔχον, οἵ τε Μίδειαν, 


LA ΕΣ Ν,, 3 2 4 
Nico τε ζαθεην, Ανθηδόνω T ἐσγωτοωσῶν. (15) 
C0 \ 7 7 2 re ͵7ὕ 
Τῶν μὲν πεντήκοντα νέες κίον" ἐν δὲ εκάστη 
"- 5 "»ο ε \ \ 3 22 ‘ 
Κοῦροι Βοιωτῶν ἑκωτὸν καὶ εἰκοσι βαῖνον. 510 


Of δ᾽ ᾿Ασπληδόνα ναῖον, ἰδ’ ᾿Ορχομενὸν Μινύειον, 
Τῶν ἦρχ, ᾿Ασκάλαφος καὶ ᾿Ιῴλρνενος, υἷες ἼΔρηος, 
Οὗς τέκεν ᾿Αστυόχη, δόμῳ" Αχτορος ᾿Αζείδαο, (20) 
Παρθένος αἰδοίη, ὑ ὑπερώϊον εἰσαναβᾶσα, ; 
"Agen κρατερῷ" ὁ ὟΣ οἱ παρελέξωτο λώθεη" 515 
Τῶν δὲ τριήκοντα ya αφυραὶ γέες ἐστιχόωντο. 

Αὐτὰρ Doro Σ γεδίος καὶ Er riamgapes 7640), 
Ὑἱέες Ἰφίτου μεγαθύμου ἸΝαυβολίδοο 
Οἱ Κυπάρισσον ἔχον, ΠΠυθῶνώ τε πετρήεσσαν, 
Κρίσαν τε ζαθέην, καὶ Δαυλίδα, καὶ ΠΠανοπῆσ» 520 
ΟΣ τ' ᾿Ανεμώρειοιν, καὶ Ὕάμπολιν ἀμφενέμοντο, 

- Of τ᾽ ἄρα πὰρ ποταμὸν Κηφισὸν δῖον ever, 
Α 


34 OMHPOY IAIAAOË Β΄ 


Of τε Δίλαιαν à ἔχον, πηγῆς ἔπι Κηφισοῖο" (30) 
Tois δ ἄμα τεσσαράκοντα HER auras γῆες ἕποντο. 
O: μὲ ἢ Φωκήων στίχας ἵστασαν ἀμφιέποντες: 595 


εἰ τῶν δ᾽ ἐμυπλην ET ἀριστερὰ θωρήσσοντο. 
Λοκρῶν δ᾽ ἡγεριόνευεν Or %0c ταχὺς Δίας, 


ἹΜεΐων, οὐτι τόσος γε» ὅσος Τελαρνώνιος ia, (35) 
᾿Αλλὰ πολὺ μείων" ὀλίγος μὲν En) λινοθωρηξ, 
᾿Ἐγχείη δ᾽ ἐκέκαστο Πανέλληνας καὶ ᾿Αχαιούς" 580 


ῸΣ Ko τ᾽ ἐνέρυοντ᾽ , Ὄπόεντά ΖΕ; Καλλίορόν τε» 
Βῆσσάν τε; Σκάρφην TE καὶ Αὐγειὰς à βρατεινὰς, 


Τάρξφην 7 Θρόνιόν τ Βοωγρίου ἀμφὶ ῥέεθρα. (40) 
To δ’ ἅμ τεσσαράκοντα μέλαιναι νῆες ἕποντο 
Λοκρῶν, οἱ ναίουσι πέρην ἱερῆς Εὐβοίης. 535 


i à Εὔβοιον à ἔχον μένεο πνείοντες "ABavres, 
Lane Des T E; ἰρέτριάν ΖΕ» πολυστάφυλόν θ᾽ ἱἸστίαιαν, 


Ἱζήρινθόν τ᾽ ἔφαλον; Δίου 7 αἰπὺ πτολίεθρον, (45) 
Of re ἱκάρυστον € ἔχιν; ἠδ᾽ οἵ Zrüga VOUIET OLD AO" 
Τῶν δ᾽ αὖθ᾽ ἡγεμυόνευ᾽ ᾿Ελεφήνωρ, ὀζος᾿ "A 2706 540 


nr λό να bo ῥεγοωθύμων ἀρχὸς À βάντων' 
Τῷ δ᾽ ape "ABavres ἕ ἕποντο θοοὶ, omiey κομόωντες» 


Αἱ χμηταὶ, ide ὀρεκτῆσι μελίησι (50) 
Θώρημας ῥήξειν δηΐων ἀμφὶ στήθεσσι" 
Τῷ d ἅμα τεσσαράκοντα (υέλαινοι νῆες ἕποντο. 545 


Οἱ δ᾽ ἄρ᾽ ᾿Αθήνας εἶχον, εὺ κτίμενον πτολίεθρον, 
Δήμον. ᾿Ἐρεχθῆος μεγολήτορος, ὃν ποτ ᾿Α θήνη 
Θεέ Διὸς θυγάτηρ; σέκε δὲ ζείδωρος᾽ ᾿Δρουρα» (55) 
Kad à ἐν ᾿Αδήνῃσ᾽ εἰσεν εῷ ἐγὶ πίον! νηῷ; 
᾿ἜἘνῥάδε puy ταύροισι ot ἀρνειοῖς ἱλάονται 550 
Κοῦροι ᾽Δ θηναίων, περιτελλομένων ἐνιαυτῶν" 
Τῶν αὖθ᾽ ἡγερνᾶνευ᾿ υἱὸς Tlereoo, Μενεσθεύς. 
Taod οὕπω Ti ὁμοῖος ἐπιχθόνιος γένετ᾽ ἀνὴρ, (60) 
Κοσμῆσαι ἵς πποὺς TE καὶ ἀνέρας ἀσπιδιώτας" 
Νέστωρ οἷος € ἐριζεν, ὁ ὁ γὰρ προγενέστερος À ἥεν" 555 
Τῷ δ᾽ Gao πεντήκοντα 222 IV νῆες ἕποντο. 

Acc y: ἐκ Σωλαμῖνος ἄγε δυοκαίδεκα νῆας» 
Στῆσε δ᾽ ἄγων, ἵν ᾿Αθηναίων ἵσταντο φώλαγγψες. (65) 


ΟΜΗΡΟΥ͂ ΙΛΙΑΔΟΣ Β΄. 35 


Of δ᾽ ΓΑργος τ᾽ εἶχον, Τίρυνθά TE τειχιόεσσαν, 
᾿Ἑρμυιόνην, Un ΖΕ» βαθὺν κατὰ κόλπον ἐχούσας; 


Τροιζῆν, Ἢ όνας τε καὶ ἀμπελόεντ᾽ ᾿Εσίδαυρον, 561 
Of 7’: ἐχίον Αἴγιναν, Μασητά τε: κουροι ᾿Α χαιῶν' 
Τῶν δ᾽ αὖθ᾽ ἡγεμόνευε βοὴν ἀγαθὸς Διομήδης, (70) 


Ka; Σθένελος; Καπανῆος ἀγακλείτοῦ φίλος υἱὸς» 

Τοῖσι δ᾽ ἄμ Εὐρύαλος τρίτατος κίεν, ἰσόθεος φως». 5685 
Μηκιστέως υἱὸς ᾿ϊαλαϊονίδαο ἄνακτος. 

Συμπάντων δ᾽ ἡγεῖτο βοὴν ἀγαθὸς Διομή δης" 


29 U τ 4.53 £ 7 27 e/ 
Too ὃ ἄμ ὀγδώκοντα HERO νῆες ἐπόντο. (75) 
A LS Εἰς 4 
OZ δὲ Μυκήνας εἶχον» cd AT (LEON τ πτολίεθρον, 
᾿Αφνειόν τε Kégwbor : ED κτιμένας τε Κλεωνὰς, 570 


᾿Ορνειαίς τ᾽ ἐνέμιοντο» ᾿Αραιθυρέην φ' ἐρατεινὴν, 

Καὶ Σικυῶν, 00 ἀρ g"Adgnrros πρῶτ᾽ ἐμβασίλευεν, 

O; 4 Ὕπερησίην " καὶ αἰπεινὴν Γονόεσσαν, PRET) 

Πελλήνην T εἶχον, ἦδ᾽ Αἴγιον ἀμφενόριοντο, 

Αἰγίαλόν T ἀνὰ rare, καὶ ἀμφ᾽ “Ἑλίκην εὐρεῖαν" 

Toy ἑκατὸν γηῶν ἦρχε κρείων ᾿Αγαμέ por, 

"Az gsiène" ἅμα τῷ de πολὺ πλεῖστοι καὶ ἄριστοι 

FLE ETOT * ἐν δ᾽ αὐτὸς ἐδύσωτο γώροπ Ta χαλκὸν, (85) 

Κυδιόων, 0: 074 QE ῥετέπρεπεν À ἡρώεσσιν; { 

Over ἄριστος ξῆν, πολὺ δὲ πλείστ ous ἄγε λαούς. 580 
Où δ᾽ εἴχον κοίλην Λακεδαίμονα κητώεσσαν, 


Φάριν T£» Σπάρτην TE» πολυτρήρωνά TE Μέσσην, 


nt T ἐνέμοντο, καὶ Avyade ὁ ἐρωτεινὼς, (90) 
O; T ἀρ ᾿Αρμύκλας εἰν» Ἕλος τ΄, ἐφαλον πτολίεθρον, 
Οἵ τε Λάαν εἶχον, ἠδ᾽ Οἴτυλον ἀμφενέμοντο" 585 


Τῶν οἱ ἀδελφεὸς 7 ἦρχε» βοὴν ἀγαθὸς Μενέλαος, 
Ἑξήκοντα νεῶν, ἀπάτερθε δὲ θωρήσσοντο. 


Ἔν δ᾽ αὐτὸς κίεν ἦσι προθυμίησι πεποιθὼς, (95) 
᾿Οτρύνων πόλεμόνδε' μάλιστα δέ ἵετο θυμῷ 
Τίσασθαι Ἑλένης ὁρρυήρμιατά TE στοναχάς TE. 590 


de Πύλον τ΄ ἐνόμιοντο, καὶ ᾿Αρήνην € ἐρωτεινὴν, 
Καὶ πν A λφειοῖο σπόρον. καὶ ἐὔκτιτ ον Αἴπυ, 
Καὶ Κυπαρισσήεντα, καὶ ᾿Αμφιγένειαν EVCLIOY) (100) 
Καὶ Πτελεὸν, καὶ Ἕλος, καὶ Δώριον" ἔνθω τε Μοῦσαι 


90 ΟΜΗΡΟΥ͂ ΙΛΙΑΔΟΣ Β΄. 


, 7 / \ PAL EU , “ὦ 
Αντόμεναι Θάμυριν τὸν Θρήηκα ταῦσαᾶν ἀοιδῆς» 595 
Οἰὐχιυλίηθεν à ἰόντα ἡ παρ᾽ Εὐρύτου Οὐ χαλιῆος' 

Στεῦτο ἢ γὰρ εὐχόμενος γυκησέμμεν, εἴπερ ἂν αὐταὶ 


Μοῦσαι ἀείδοιεν, κοῦραι Διὸς αἰγιόχιιο" (105) 
4 
Ai δὲ χολωσάμεναι πηρὸν θέσαν, αὐτὰρ ἀοιδὴν 
= 5 V4 
Θεσπεσίην ἀφέλοντο, καὶ ἐκλέλαθον κιθαριστῦν. 600 


Τῶν αὖθ᾽ ἡγεμόνευε Γερήνιος ἱππότα Νέστωρ᾽ 
Τῷ d ἐνενήκοντα γλαφυραὶ γέες ἐστιχόωντο. 

Οἱ δ᾽ ὁ 60) ᾿Αρκαδίην, ὑ ὑπ πὸ Κυλ λήνης ὄρος αἰπὺ; (110) 
Αἰπύτιον παρὰ τύμβον, à ἕν᾽ ἀνέρες ἀγχιρμωχηταί: 
Οὐ Φένεόν τ΄ ἐνέμοντο καὶ ᾿Ορχομενὸν πολύμηλονν» 605 
Pimp τε; Στρατίην τε καὶ ἠνεμόεσσαν Ἔν σπῆν», 
Καὶ Τεγέην εἶχον, καὶ Μαντινέην à ἐρατεινὴν» 
Στύμφηλόν T εἶχον» καὶ Παρῤῥασίην ἐγέμιοντο" (145) 
Τῶν %ex ᾿Αγκαίοιο πά 
ἝἙ ξήκοντα νεῶν πολέες 
᾿Αρκαδες, ἄγδρες ἔβαινον ἐπιστοίμενοι πολεμίζειν: 
Αὐτὸς γάρ σφιν δῶκεν ἄναξ ἀνδρῶν ᾿Αγαμέμνων 
ΪΝας ἐὐσσέλμους, περάων ἐπὶ OiVOTC πόντον; (120) 
᾿Ατρείδης: ἐπεὶ οὐ σῷ: θαλάσσια ? 27 μεμήλει- 

Οἱ δ᾽ ἄρα Βουπράσιόν re καὶ ᾿ἰλιδα δῖαν ἐνδιονν 615 
Ὅσσον : Φ Ὕρρμίνη καὶ Διύρσινος ἔ ἐσχιοτόωσα;, 
Πέτρη T ᾿λενίη. καὶ ᾿ΔΑλείσιον € ἐντὸς ἐέργει" 
Toy αὖ τέσσαρες ἀρχοὶ ἔσαν, δέκα δ᾽ ἀνδεὶ ὃ ἑκάστῳ (125) 
Nes € ἔποντο ic πολέες À ἐμβαινον ᾿Επειοί. 
Τῶν μὲν ἄρ᾽ ᾿Αμφίμαχος καὶ Θάλπιος ἡγησάσθην, 620 
Vice, ὁ μὲν ΚΚπεάτου, ὁ δ᾽ de” Εὐρύτου ᾿Δκτορίωνος" 
Τῶν δ᾽ ᾿Αμαρυγκείδης À ἦρχε κρατερὸς Διώρης" 


TA κρείων ᾿Αγαπήνωρ, 
δ᾽ ἐν νηΐ ἑκάστη 610 


Toy de τετάρτων ἤρχε Πολύξεινος θεοειδὴς» (180) 
Vis ᾿Αγασθένεος Av; γηϊάδαο à ἄνακτος. 
Οἱ à & εκ Δουλιχίοιο, | E “χιάων β; ἱεράων 625 


Nic, αἵ ναίουσι πέρην ἁλὸς, Ἤλιδος ἄντα; 

Τῶν αὖθ᾽ ἡγεμόνευε Μιόγης, ἀτάλαντος "Δρηΐ 

Φυλείδης, ὃν τίκτε Δι φίλος ἱππότα Φυλεὺς, (135) 
Ὅς ποτε Δουλίχμόνδ᾽ ἀπενάσσατο, πατρὶ χολωθείς. 

Τῷ δ᾽ ἅμα τεσσαράκοντω μέλαιναι νῆες ἕποντο. 630 


OMHPOT ΙΛΙΑΔΟΣ Β.' 97 


Αὐτὰρ ᾿Οδυσσεὺς ἦγε Κα φαλλῆνας μεγαθύμους, 
O7 5 p nr εἶχ, ον καὶ Νήριτον εἰνοσίφυλλον, 
Καὶ ἹΚροκύλει ἐνέμοντο, καὶ μη LS ὦ Ter γχεῖαν; 
Οὔτε Ζάκυνθον & 60) δ᾽ οἱ Σάμον ἀμυφενέμνοντο» 
Of r Ἤπειρον ἔχον, ἠδ ἀντιπέραν ἐνέμοντο" 625 
Τῶν μὲν ᾿Οδυσσεὺς À eyes Au μῆτιν ἀτάλωντος" 
Τῷ > ἄμα γῆες ἔποντο δυώδεκα pu τοπάρηοι. 


(140) 


Αἰτωλῶν δ᾽ ἡγεῖτο Θόας, ’A docti povos υἱὸς, (145) 
ΟΣ Τξλευρῶν ἐνέμιοντο; ac Ὠλενον, ἠδὲ ΤΙ Toni, 
Χαλκίδα τ᾽ ἀγχίωλον, Καλυδῶνά τε πετρήεσσων" 640 


Οὐ γὰρ, ET Oivios μεγαλήτορος υἱέες ἤσων, 
τς CE τ 
Οὐδ ἂρ ἔτ᾽ αὐτὸς ἐν, θώνς ὃς ξανθὸς Μελέα" γρὸς. 


To δ᾽ ε ἐπὶ πάντ᾽ ἐτέταλτο ἄνασσέρμεν. Δἰτωλοῖσι" (150) 
Té δ᾽ ἅμα τεσσαράκοντα μέλαιναι γῆες ἕποντο. 
“ SE: \ \ 
Κρητῶν δ᾽ ᾿Ιδομτενεὺς δουρικλυτὸς ἡγερνόνευεν; 645 


\ / Se / / 7 
Οἱ Κνωσσόν τ΄ εἶχον» Τορτυνὰ σε τειγιθεσσαν, 
4 VA 7] 2 z 
Λύκτον, Μίλητον τε καὶ ἀργινόεντα ΛΔυκῶστον; 


£ 7, e / 7 / Cu / 
Doucroy τε, Poriov σε) MONEIS εὖ VOUÉTOUUO OS, (155) 
74 » \ / / 
ἼΑλλοι θ᾽, οἱ Κρήτην ἑκατόμπολιν ἀμφενέρνοντο. 
- Ν Ν e 
To μὲν ἄρ᾽ ᾿Ιδορυενεὺς δουρικλυτὸς ἡγεμόνευε; 650 


Μηριόνης τ ἀτάλαντος ruche ἀνδρειφόντη᾽ 

"“οῖσι δ᾽ ἅμ᾽ ὀγδώκοντα μέλαιναι νῆες ὕποντο. 
"Γληπόλεμος δ᾽ Ἡρακλείδης, à ἡῦς TE μέγας 74» (160) 

"Ex ' Ῥόδου ἐννέω νῆας ἄγς Ῥοδίων ἀγερώγων᾽ 

Of Ῥόδον ἀμφενέμοντο διὰ σρίχα κοσμηθέντες» 655 

Λίνδον, Ἰήλυσσόν τε καὶ ἀργινόεντω Κάμειρον" 

Τῶν μὲν Τληπόλεμος δουρικλυτὸς ἡγεμόνευεν, 

Ὃν τέκεν ᾿Αστυόχεια βίη “Ηρωκληείη, (165) 

Τὴν ἄγετ᾽ εξ ᾿Εφύρης, ποταμοῦ ἀπὸ Σελλήεντος, 

Πέρσας ἄστεα TON NE Διοτρεφέων αἰζηῶν' 


660 
Τληπόλεμος δ΄. ἐπεὶ οὖν τεάφη ἐν eye εὐπήκτῳ; 
Αὐτίκα πατρὸς 6010 φίλ ον rent κατέκτα 
Ἤδη γηραάσκονται, Δικύμνιον, οζον" À nos" (170) 
Αἰψα δὲ νῆας ἔπηξε, πολὺν δ᾽ ὅγε λαὸν ἀγείρας 
BA φεύγων ἐπὶ πόντον" ἀπείλησαν yae οἱ ἄλλοι 665 


Mec, υἱωνοί re, βίης" Ηρακληείης. 


38 OMHPOY IAIAAOË B’. 


Aùrep 6y ἐς Ῥόδον 1£ev ἀλώμενος; ἄλγεα πάσγων. 


Τριχθὰ δὲ ὠκηθεν κατωφυλιαδὸν, 10 ἐφίληθε (175) 
Ἔκ“ Διὸς, ὅστε θεοῖσι καὶ ἀνθρώποισιν ἀνάσσει. 
Kai σφιν θεσπέσιον -λ οὔτον κατέχευε Κρονίων. ον (670) 


Νιρεὺς αὖ Σύμηθεν à ἄγε τρεῖς νῆας ἐΐσας, 
Νιρεὺς, ᾿Αγλαϊης θ᾽ υἷος, Χαρόποιό σ᾽ ἄνακτος» 


Νιρεὺς, ὃ ὃς κάλλιστος ἀνὴρ ὑπὸ Ἴλιον ἦλθε (180) 
To ἄλλων Δαναῶν, μετ᾽ ἀμύμονα Πηλείωνα: 
᾿Αλλ᾽ ἀλαπαδνὸς € ξῆν; παῦρος δέ οἱ εἵπετο λαός. 675 


ἑ δ᾽ ἄρα Nicugér σ᾽ εἶχον» Κράπαθόν ζε, Κάσον τε. 
Καὶ Κῶν, Ἐϊρυπύλοιο πόλιν, νήσους τε ἱΚαλύδνας 
[4 3 
Toy αὖ à Φείδιππός σε καὶ Avr ΠΡῸΣ ἡγησάσθην, (185) 
Θεσσαλοῦ υἷς δύω Ἡρακλείδοο ἄνοπτος" 
4 7 ϑ / 
Tor ὃς τριήκοντα. γλαφυραὶ νέες ἐστιγόωντο. 650 
Ξ 7 € X 
F \ -“ \ Ὁ ΟὟ, ἡ 
Nu οὖ τοὺς, ὁσσοι τὸ MMA Αργος ἐνούίον» 
7} ce 7 
Of 7 ᾿ΑΆλον; οἵ τ΄ ᾿Αλύπην. οἵ τε ler ya YÉLLOYTO) 
Of τ’ εἶγον Φθίην, ηδ᾽ “Ἔλλ ἀδα πκαλιλιγύνοιικω» (190) 
Μυρμιδόνες δὲ κωλεῦντο; Au “Ἑλλήνερ, καὶ ᾿Αχαιοί: 
ὡν αὖ πεντήκοντα νεῶν ἣν ἀρχὸς ᾿Αχιλλεύς. 685 
Ε 
AAN οἵγ᾽ où πολέμοιο δυσηγέος € PAPE 
» \ ες ΄ εἶ 3 Ν / e Us 
Ov γὰρ ἐῆν; ὁστις ci ἐπὶ στίχας ἡγήσαιτο" 


Κεῖσο 7 γὰρ ἐν νήεσσι ποδάρκης δῖος ᾿Αγιλλεὺς; (195) 
Κούρης χωόμενος Βρισηΐδος ἢ ἠυκόμοιο, 
Τὴν ἐκ Λυρνησσοῦ ἐξείλετο πολλὰ μογήσας; 690 


Δυρνησσὸν διαπορθήσας καὶ τείχεα Θήβης" 
Kad δὲ Μύνητ᾽ ἔβαλεν καὶ ᾿Ἐσίστροφον ὁ ἐγχεσιμώρους, 
Υἱέας Evrvoïo Σεληπιάδαο à ἄνακτος" (200) 
Τῆς ὅγε κεῖτ ἀχέων, τἄχα δ᾽ ἀνστήσεσθαι ἔμελλεν. 

ΟΣ δ᾽ εἶχον Φυλάκην, καὶ Πύρασον ἀνθεμόεντα; 


Δήμητρος τέμενος, Ἴτωνά τε μητέρα μήλων, 696 
᾿Αγχίαλόν T ᾿Αντρῶν᾽, ἠδὲ Πτελεὸν λεγχεποίην" 
Τῶν αὖ Πρωτεσίλαος ἀρήϊος ἡγεμυόνευε, (205) 


“Ζωὺς ἐών" τότε À ἤδε ἔχεν κατὰ γαῖα μέλαιναι. 

Toù δὲ καὶ ἀμφιδρυφὴς ἄλοχος Φυλάκῃ ἐλέλειπτο, 700 
Καὶ δόμος ἡμιτελής" τὸν δ᾽ € ἐκτᾶνε Δάρδανος à nes 

Nros ἀποθρώσκοντω πολὺ πρώτιστον ᾿Αχαιῶν. 


ΟΜΗΡΟΣ IAIAAOË Β΄. 39 


Οὐδὲ μὲν οὐδ᾽ οἱ ἄναρχοι ἔσαν, πόθεόν γε μὲν ἀργὸν, (210) 
᾿Αλλὰ σφέας κόσμησε Ποδάρκης, ὀζος ΓΑρηος, 

᾿Ιφίκλου υἱὸς πολυμήλου Φυλακίδαο, ΟΣ 
Αὐτοκασίγνητος ῥεγοθύμου Πρωτεσιλάου, 

᾿Οπλότερος γενεῆ" ὁ δ᾽ ἄρα πρότερος καὶ ἀρείων 


Ἥρως Πρωτεσίλαος ἀρήϊορ᾽ οὐδὲ τι λαοὶ (215 
Δεύονθ᾽ ἡγεμνόνος: πόθεον δὲ μὲν ἐσθλὸν ἐόντα. 
Τῷ δ᾽ ἄμα τεσσαράκοντα μέλαιναι νῆες ἕποντο. 710 


Of δὲ Φερὰς © ἐνέμνοντο πωραὶ Βοιβηϊδα λίμνην, 
Βοίβην, καὶ Γλαφύρας, καὶ ἐὐκτιρυένην Ἰαωλκὸν, 


Τῶν ἢ 10% ᾿Αδμήτοιο φίλος πάϊς DEA Ce νηῶν, (220) 
Ἑύδμηλος, τὸν ὑπ ᾿Αδιμήτῳ σέκε δία γυνοικῶν 
ἼΑλχηστις, Πελίαο θυγατρῶν εἶδος ἃ ἀρίστη. 715 


ΟΣ δ᾽ ἄρα Μηθωώνην καὶ Θαυμιακίην à ἐνόμυοντο, 
Καὶ Μελίβοιαν ἔχον, καὶ Ὀλιζῶνα τρηχεῖαν, 
/ 


Torde Φιλοκτήτης ἦρχε; τόξων εὖ εἰδὼς, (225) 
Evra veov ἐρέται δ᾽ & ἐν ἑκάστη πεντήκοντα 
᾿Ἐμβίβασαν, τόξων εὖ εἰδότες, ἶφι μάχεσθαι. 700 


’AAN ὁ μὲν ἐν νήσῳ κεῖτο προτέρ᾽ ἄλγεα TT YU) 
“Λήμνῳ 8 εν ἠγαθέη, cs ps λίπον υἷες ᾿Αχαιῶν, 


Ἕλκεϊ μοχθίζοντα κακῷ ὀλοόφρονος ὕδρου. (230) 
Er ὃ ὅγε κεῖτ ἀχέων" τάχα δὲ μνήσεσθαι ἔμελλον 
᾿Αργεῖοι παρὰ νηυσὶ Φιλοκτήταο ἄνακτος. 796 


Οὐδὲ μὲν οὐδ᾽ οἱ ἄναρχοι. ἔσων, πόθεόν γε μὲν ἀρχὸν; 

᾿Αλλὰ Μέδων πόσμησεν, ᾿Οὐλῆος νόθος υἱὸς, 

Τόν p ἔτεκε ἱῬήνη ὑπ "Os πτολιπόρθῳ. (235) 
ΟΣ δ᾽ Elo Τρίκκην», καὶ ᾿Ιθώμην hop οἰκόεσσαων, 

Of r ἔχον Οἰχωλίην, πόλιν Εὐρύτου Οἰὐχαλιῆος, 790 

Τῶν αὖθ᾽ ἡγείσθην, ᾿Ασκληπιοῦ δύο παῖδε; 

᾿Ιητῆρ᾽ ἀγαθὼ, Ποδολείριος ἠδὲ Μαγχάων' 


CU LA 
Τοῖς δὲ τριήκοντοι γλαφυραὶ νέες ἐστιχόωντο. (940) 
(y ΄ 
ΟΣ δ᾽ ἔχον ᾿Ορμένιον, se κρήνην Ὕπέρειαν» 
Of τ ἔχον Δ στέριον, Τιτάνοιό τε λευκὰ μάρηνοι» 735 


Τῶν ἡ A Εὐρύπυλος, Evafaovos ἀγλοὺς υἱός" 
To d ἅμα τεσσαράκοντα ρμυξλοιναι νῆες ἔποντο. 


40 ΟΜΗΡΟΥ͂ IAIAAOË Β΄. 


59" Αργισσαν ἔ ἔχον, καὶ Τυρτωνηὴν € ἐνέμοντο, (245) 
Ὄρϑην, ᾿Ηλώνην ré, πόλιν τ᾽ ᾿᾽Ολοοσσόνα λευκὴν, 
Tor αὖθ᾽ ἡγεμόνευε μενεπτόλεμος Πολυποίτης, 740 
Vos Πειριθόοιο, σὸν ἀθάνατος σέκετο Ζεύς. 
To p Ρ ὑπὸ Πειριθόῳ τέκετο κλυτὸς ᾿Ισποδάμεια 


Ἤματει τῶν» ὅτε Φῆρας ἐ ἐτίσατο λωχμήεντας, (450) 
T'ods δ᾽ Ὄ Πηλίου ὦσε, καὶ Αἰθίκεσσι πέλασσεν" 
Οὐκ οἷος, dau τῷ γε Acoyrede, ὁζος ᾿ “Δρηος; 745 


Vide ὑπερθύμοιο Κορώνου Καινείδαο" 


Τοῖς δ᾽ ἅρμα τεσσαράκοντα μέλαιναι, νῆες ἕποντο. 


Τουνεὺς δ᾽ ἐκ ,Κύφου ἦγε δύω καὶ εἴκοσι νῆας" (255) 
To δ᾽" ᾿Ενιῆνες 8 ÉTOVTO; μενεπτόλεμιοί, re Περαιβοὶ, 
ΩΣ περὶ Δωδώνην δυσχείμερον οἰκί ᾿ἔθεντο, 750 


Of ς᾽ ἀμφ᾽ ἱμερτὸν Ἵν ταρήσιον ἔ Ἔργα νέμυοντο; 
Ὅς ῥ᾽ ρ ἐς Πηνειὸν προΐει “καλλίῤῥοον ὕδωρ, 


Οὐδ’ ὅγε Πηνειῷ συμμίσγεται ἀργυροδίνῃ, (260) 
᾿Αλλά γέ μιν καθύπερθεν à ἐπιῤῥέει, ἠῦτ᾽ ἐλαιον’ 
“Ὅρκου γὰρ δεινοῦ ) Στυγὸς ὕδατός ἐστιν ἀποῤῥώξ. 785 


M γνήτων de χε Πρόθοος, “Ῥενθρηδόνος υἱὸς» 
O περὶ Πηνειὸν καὶ Πήλιον εἰνοσίφυλλον 


Ναίεσκον: τῶν μὲν Πρόθοος θοὸς à ἡγεμόνευε" ι (265) 
To δ᾽ ρα τεσσαράκοντα μέλαιναι νῆες ἕποντο. 
Οὗτοι ἀ ἄρ᾽ ἡγεμόνες Δαναῶν καὶ κοίραινοι ἤσαν' Ἶ60 


Τίς τ᾽ ἂρ τῶν ὄχ; ἄριστος ἔην, σύ μοι, ἔννεπε, Μοῦσα: 
Αὐτῶν, ἠδ᾽ ἵππων, οἵ ἅμ᾽ ᾿Ατρείδησιν ἕ ÉTOYTO ; 


Ἵσποι μὸν μέγ᾽ ἄριστοι ἔσαν Φηρητιάδαο, (410) 
“Τὰς Εὐμηλος ἔλαυνε, ποδώκεαξ, ὀρνιθας à ὡς, 
"Ὄτριχας; οἰέτεος; σταφύλη ἐπὶ νῶτον ἐἴσας. Ἴ65 


Τὰς ἐν Πιερίη bec” ἀργυρότοξος ᾿Ασόλλων, 

Ἄμφω θηλείας, Φόβων᾽ ᾿Άρηος Φορεούσας" 

᾿Ανδρῶν αὖ μέγ᾽ ἄριστος. ξην ᾿“Ἑελαμώνιος Αἴας, (275) 
Ὄφρ᾽ Axes βμήνιεν" 6 γὰρ « πολὺ φέρτατος ἦεν, 

Ἵπποι 9, οἱ Φορέεσικον ἀμύμονα Γηλείωνα, 770 
᾿Αλλ᾽ ὁ μὲν ἐν νήεσσι κορωνίσι ποντοπύροισι 

Κεῖτ᾽, ἀπορνηνίσας ᾿Αγαμέρι γον!, ποιμυένι λαῶν, 

᾿Ατρείδη" λαοὶ δὲ παρὰ ῥηγμῖνι θαλάσσης (280) 


OMHPOT IAIAAOËE Β΄. 41 


Δίσκοισι τέρποντο καὶ οὐγανέῃσιν ἱέντες, 

ἸΤόξοισί θ' ἵπποι δὲ παρ᾽ ὥρρμιασιν οἷσιν ἕκᾶστος 776 

Awroy ἐρεπτόμενοι; ἐλεύθρεπτόν τε σέλινον, 

ἜἜστασαν" ἄρματα δ εὖ πεπυκασμένα κεῖτο ἀνάκτων 

Ἔν κλισίης. οἱ δ᾽ ἀργὸν ἀρηΐφιλον. ποθέοντες (285) 

μιν ἔγθα καὶ ἔνθ κατὰ στρατὸν, οὐδὲ μάχοντο. 

Of δ᾽ ἄρ᾽ ἴσαν, ὡσεί re πυεὶ χθὼν πᾶσα νέμοιτο" 

Γαῖα δ᾽ ὑπεστενάχιζξ, Ai ὡς τερπικεραύνῳ 781 

Χωομνένῳ, ὁτε τ᾽ ἀμφὶ Tous γαῖαν ἱμάσσῃ 

Es "Agipos, ὅθι φασὶ Toguios : épupevous εὐνάς" (290) 

Ὃς ἄρα τῶν ὑπὸ ποσσὶ } μέγα στεναχίζετο γαῖα 

᾿Ἐρχομένων' μᾶλα δ᾽ κω διέπρησσον πεδίοιο" 98 
Ὑρωσὶν δ᾽ ἄγγελος ἦλθε ποδήνεριος ὠκέα Ἶρις 

Πὰρ Διὸς αἰγιόχοιο σὺν ἀγγελίη ἀλεγεινῆ. 


Où δ᾽ ἀγορὰς ἀγόρευον ἐπὶ Πριάμοιο θύρησι (295) 
Πάντες ὁ ὁμηγερέες, ἠμὲν νέοι; ἠδὲ γέροντες" 
᾿Αγχοῦ δ᾽ ἱσταμένη προσέφη πόδας ὠκέα Ἶρις, 790 


Εἴσατο δὲ φθογγὴν vis Πριάμοιο Πολίτη; 
ὋΣ Tec ἐώων σχοπὸς ἷζε, ποδωκείησι πεποιθὼς, 


Τύμβῳ ἐπ᾿ ἀκροτάτῳ Αἰσυήταο γέροντος. (800) 
Δέγμενος ὁ ὁππότε γοῦφιν ἀφορριηθεῖεν ᾿Αχιαιοὶ" 
To μιν ἐεισαιμυένη μετέφη πόδας ὦ ὠκέαι Ἴρις" το δ 


HER γέρον, αἰεΐ τοι μῦθοι Φίλοι ἄκριτοί εἰσιν, 
“Ὥς ποτ᾽ ἐπ᾽ εἰρήνης" πόλεμος δ᾽ ἀλίαστος ὀρωώρεν. 
Ἦ μὲν δὴ μᾶλα πολλὰ μᾶχας εἰσήλυθον ἀνδρῶν, (805) 
᾿Αλλ᾽ οὔπω τοιόνδε τοσόνδε τε λαὸν ὄπωπῶ" 
Aém γὰρ φύλλοισιν ἐοικότες ἢ ψαμάθοισιν, 800 
Ἔρχονται, πεδίοιο, μαχησόμενοι περὶ ἄστυ. 
Ἕκτορ, σοὶ δὲ μάλιστ᾽ ἐπιτέλλομαι" dde δὲ ῥέξαι" 
Πολλοὶ γὰρ κατὰ ἄστυ μέγα Πριάμου ἐπίκουροι; (310) 
"Ἄλλη δ᾽ ἄλλων γλῶσσα πολυσπερέων ἀνθρώπων" 
᾿Γοῖσιν ἕκαστος ἀνὴρ σημιαινέτω, οἷσί περ ἄρχ εἰ; 805 
To δ᾽ ἐξηγείσθω, κοσριησάμενος πολιήτας. 

Ὡς ἔφαθ" Ἕκτωρ δ᾽ οὔτι θεᾶς À ἔπος ή γνοΐησεν, 
Area δὲ Ag? ἀγορῆν' ἐπὶ τεύχεα δ᾽ ἐσσεύοντο᾽ (5316) 
Πᾶσαι δ᾽ ὠΐγνυντο πύλαι» ἐκ δ᾽ ἔσσυτο λαὺς» 

G 


42 OMHPOY ΙΛΙΑΔΟΣ Β΄ 


Πεζοί θ᾽, ἱππῆές τε" πολὺς δ᾽ ὀρυμαγδὸς ὁ ὀρώρει. ᾿ 810 
Ἔστι δέ TIG προπάροιθε πόλεος αἰπεῖα 40h05 
Ἔν πεδίῳ ἀπάνευθε, x περίδρομος. ἔνθα καὶ ἔνθα" 


Τὴν ἦτοι ἄνδρες ᾿θατίειων κικλήσκουσιν, (820) 
᾿Αθάνατοι δέ τε σῆμα 4 πολυσκάρθμοιο Μυρίνης. 
Ἔνθα τότε Τρῶές TE διέκριθεν ἠδ᾽ ἐπίκουροι. 815 


Τρωσὶ μὲν ἧ γεμόνευε μέγας κορυθαίολος ἡ Exrag 
Πριαμίδης" ἅμα σῷ γέ πολὺ πλεῖστοι καὶ ἄριστοι 


ΔΛαοὶ θωρήσσοντο, μεμαότες ἐγχείῃσι. (325) 
Δαρδανίων αὐτὶ ἤρχεν de TU ᾿Αγχίσαο, 
Αἰνείας. τὸν ὑπὶ ᾿Αγχίσῃ σέκε δὲ ᾿Αφροδίτη» 820 


᾿Ιδῆς ἐν χνημοῖσι» θεὰ βροτῷ εὐνηθεῖσα" 

Οὐκ οἷος, ἅμω τῷ γε δύω᾽ Ἀντήνορος υἷε, 

, 7 / , _ / / La 5% / 
Ἀρχελοχός Ts ᾿Αχάμας τε; μάχης εὖ εἰδότε πάσης. 


\ \ ! / ε \ 
Of δὲ Ζέλειαν ἔναιον ὑπαὶ πόδα νείωτον "]δης» (331} 
3 \ L4 e/ ΄, » Le 
Avec, πίνοντες ὕδωρ μελῶν Α«σήποιο» 895 


Τρῶες, τῶν αὖτ ἤρχε Λυκάονος ἀγλαὺς υἱὸς, 
Πάνδαρος, ᾧ καὶ τόξον ᾿Απόλλων αὐτὸς ἔδωκεν. 

Οἱ δ᾽ ἀρ ᾿Αδρήστειάν T εἶχον καὶ δῆμον ᾿Απαισοῦ, 
Καὶ Πιτύειαν : ἔγον, καὶ Τηρείης ὁ ὅρος αἰπὺ, (336) 
Τῶν ἢ CEA "᾿Αδρηστός τε καὶ ᾿Αμφιος λινοθώρηξ, , 830 
Vie δύω Μέροπος Περκωσίου, ὁ ὃς περὶ πάντων 
ἬΗ,δὲες μαντοσύνους, οὐδὲ oùs παῖδας ε εασκε 
Στείχειν ἐς πόλεμον Φθισήνορω" τῶ δὲ οἱ οὔ τι (340) 
Πειθεσθην" κῆρες γὰρ ἄγον. μέλανος θανάτοιο. 

Οἱ δ᾽ ἄρα Περκώτην καὶ Πράκτιον ἀμφενέμοντο, 

Καὶ ns, καὶ ᾿Αβυδὸον ἔ ἔχον, καὶ δῖαν ᾿Αρίσβην, 836 
Τῶν αὖθ᾽ Ὕρτακίδης ἢ ἤρχ᾽ "Ασίιος; ges ἀνδρῶν, 
"Ἄσιος Ὕρτακίδης, ὃ ὃν ᾿Αρίσβηθεν φέρον ἵπποι (345) 
Αἴθωνες. μεγάλοι, ποταμοῦ ἀπὸ Σελλήεντος. 

Ἱππόθοος δ᾽ ἄγε φῦλα Πελασγῶν ἐγχεσιμνώρων, 


Τῶν, οἱ Λάρισσαν ἐριβώλακα ναιετάασκον" 841 

Τῶν ἤρχ᾽ Ἵπαύθούς τε, Πύλαιός 7, ὀζος Αρηος» 

Vie δύω Λήθοιο Πελασγοῦ Τευταμίδαο. (350) 
Ἀντὰρ Θεήϊκας ἤγ᾽ ᾿Αχάμας, καὶ Πείροος } ἥρως, 

Ὅσσους Ἑλλήσποντος ἀγάῤῥοος ἐντὸς ἐέργει. 845 


OMHPOT IAIAAOË Β΄. 43 


Εὔφημος δ᾽ ἀρχὸς Κ κόνων ἤν αἰχμητάων, 
Υἱὸς Τροιζήνοιο Διοτρεῷεος Καὶ εάδαο. 
3 # L/4 Υ 2 / 
Αὐτὰρ Πυραίχρνης ἄγε Taurus ἀγκυλοτόξους, (858) 
Τηλόθεν εξ ᾿Αμυδῶνος, ἀπ᾿ ᾿Αξιοῦ εὐρὺ ρέοντος, 
Νὰ τ Fr 7 e ᾽ / 3 
AËov, οὗ κάλλιστον ὕδωρ ἐπικίδναται οὐ ῇ. 850 
Παφλαγόνων δ᾽ ἡγεῖτο Πυλαιμένεος λάσιον κῆρ; 
Ἔξ Ἐνετῶν, ὅθεν ἡμιόνων γένος ἀγροτεράων, 
Of pa ἰΚύτωρον ἔχον, καὶ Σήσαμον ἀμφενέμοντο, (360) 
᾿Αμφί τε Παρθένιον ποταμὸν κλυτὰ δώματ᾽ ἔγαιον, 
Κρώῶμινάν τ᾿ Αἰγίοαλόν τε καὶ ὑψηλοὺς ᾿Ερυθίνους.. 855 
Αὐτάρ ᾿Δλιζώνων “Οδίος καὶ ᾿Επίστροφος ἤργον, 
/ 2 , / nouer 3 ΄ , \ # 
Τηλόθεν ἐξ ᾿Αλύβης ὅθεν ἀργύρου ἐστὶ γενέθλη. 
Μυσῶν δὲ Χρόμις ἦρχε, καὶ "Ἕννοριος οἰωνιστής" 


ADN οὐκ οἰωνοῖσιν ἐρύσατο κῆρα μέλαιναν, (866) 
᾿Αλλ᾽ ἐδάμη ὑπὸ χερσὶ ποδώκεος Αἰωκίδαο 860 


Ἕν ποταρμῳ, ὅθι περ Τρῶας κεράτζε καὶ ἄλλους. 
Φόραυς αὐ Φρύγας ἦγε καὶ Δσκάνιος θεοειδὴς, 
TAN εξ ᾿Ασκανίης" μέμασαν δ᾽ voi μάχεσθαι. (510) 
Μήοσιν αὖ Μέσθλης τε καὶ "Αντιῷος ἡγησάσθην, 
Vie Ταλαιμένεος: To Γυγαίη TELE λίμνη; 865 
Of καὶ Μήονας ἦγον ὑπὸ ιμώλῳ γεγαῶτας. 
Νάστης αὖ Καρῶν ἡγήσατο βαρβαροφώνων, 
Οἱ Μέλητον ἔχον, Φθιρῶν τ᾽ ὅρος ἀκριτόφυλλον, (878) 
Μαιάνδρου τε ῥοὰς, Μυκάλης τ᾽ αἰπεινὰ κάρηνα. 
Τῶν μὲν de ᾿Αμφίμαχός καὶ Νάστης ἡγησάσθην, 570 
Νάστης, AuQinuyos τε, ΝΝομίονος ἀγλαὰ τέκνα, 
Ὃς καὶ χρυσὸν ἔχων πόλεμυόνδ᾽ ἴεν, ἡὔτε κούρη; 
Νήπιος, οὐδέ τί οἱ Toy ἐπήρκεσε λυγρὸν ὄλεθρον, (390) 
᾿Αλλ᾽ ἐδάμη ὑπὸ χερσὶ ποδώκεος Αἰακίδαο 874 
Ἔν ποταμῷ, χρυσὸν δ᾽ ᾿Α χιλεὺς ἐκόμισσε δαϊφρων. 
Σαρπηδὼν δ᾽ ἦρχε Δυκίων, καὶ Τλαῦκος ἀμύμων, 
Τηλόθεν ἐκ Λυκίης», Ξάνθου ἀπὸ δινήεντος. 


δι. Ὡον οί, ὡς να --- TS "4 


44, ΟΜΗΡΟΥ͂ ΙΛΙΑΔΟΣ Γ΄. 


ΤῊΣ 


ὉΜΗΡΟΥ ἸΛΙΑΔΟΣ 
ῬΑΨΩΔΙΑ ἢ ΓΡΑΜΜΑ, Γ΄. 
᾿Εσιγραφὴ. 

Τάμμω δ᾽ ἄρ᾽ ἀμφ᾽ "Εὐλένης οἴοις pobos ἐστὶν κοίταις. 


ATTAP ἐπεὶ πόσμηθεν ἀμ ἡγεμόνεσσιν ἕκαστοι, 

ἹῬρῶες μὲν πλαγγῇ ΓΕ ἐνοπῇ T ἴσον, ὄρνιθες ὦ ὥς" 

"Hÿre ἘΝ κλαγγὴ γεράνων. πέλει οὐραινόθ, πρὸ, 

Air, ἐπεὶ οὖν χειμῶνα Φύγον καὶ ἀθέσφατον ὄμβρον, 
Κλαγγῇ ταίγε πέτονται ἐπ᾽ ᾿Ὠκεανοῖο ῥοάων 5 
᾿Ανδράσι Πυγμιαίοισι Φόνον καὶ κῆρα φέρουσαι" 

Ἤέριαι δ᾽ ἄρα ταίγε κοπὴν ἔριδα προφέρονται. 

ΟἹ ὁ’ ἄρ σαν σιγῆ μένεω πνείοντες ᾿Αχιαιοὶν» 

Ἔν θυμῷ μμεμναῶτες ᾿ἀλεξεμεν ἀλλήλοισιν. 

Εὐτ' ὄρεος κορυφῇσι Νότος κατέχευεν ὀμυΐχλην, 10 
Ποιμέσιν οὔτι φίλην; κλέπτῃ δέ τε γυκτὸς ἀμιείνω, 
ύσσον τίς τ᾽ ἐπιλεύσσει, ὅσον τ᾽ ἐπὶ λᾶαν ἕἴῃσιν». 

Ὡς ἄρα τῶν ὑσὸ ποσσὶ κονίσωιλος ὠρνυτ᾽ ἀελλῆς 
᾿Ἐρχιομένων' μάλα δ᾽ ὦκα διέπρησσον πεδίοιο. 

Ο; δ᾽ ὅτε δὴ σχεδὸν à ἦσαν; ἐπ᾿ ἀλλήλοισιν ἰὄντες» 15 
Τρωσὶν μὲν προμάχιζεν ᾿Αλέξανδρος θεοειδὴς» 
Παρδαλέην à ὦμοισιν ἔχων καὶ καμπύλα σόξα; 

Καὶ ξίφος" αὐτὰρ ὁ δοῦρε δύω κεκορυθριένα χαλκῷ 
Πάλλων, ᾿Αργείων προκαλίζετο πάντας ἀρίστους; 
᾿Αντίβιον μαχέσασθαι ἐν αἰνῇ δηϊοτῆτι. 20 

Τὸν δ᾽ ὡς οὖν ἐνόησεν ᾿Αρηΐφιλος Μενέλαος 

᾿Ιὐρχόμνενον προπάροιθεν ὁμνΐλου, μ' μακρὰ βιβωντα, 


EE Te δδεοιις 


a 


OMHPOT IAIAADE τ΄. 


“Ὥστε λέων ἐχάρη μεγάλω ἐπὶ σώματι κύρσας, 
Εὐρὼν ἢ 7 ἔλαφον κεραιὸν, ἢ ἢ ἄγριον αἰ γα» 
Πεινάων" μάλα γάρ τε κατεσθίει, εἴπερ ἂν αὐτὸν 
Σεύωνται ταχέες TE κύνες, θαλεροί T œiC noi" 
Ὥς ἐχάρη Μενέλαος, ᾿Αλέξανδρον θεοειδέα 
᾿Οφθαλρυοῖσιν ἰδών' φάτο γὰρ σίσεσθαι ἀλείτην' 
Αὐτίκα δ᾽ εξ ὁ ὀχέων σὺν τεύχεσιν ὦλτο Ya ἄξε. 

Τὸν δ᾽ ὡς οὖν ἐνόησεν ᾿Αλέξανδρος θεοειδὴς 
Ἔν προμάχοισι φανέντα; κατεπλήγη φίλον ἧἥτορ' 
"AY d 8 ἑτάρων εἰς ἔθνος ἐχάξετο κῆρ᾽ ἀλεείνων. 
Ως δ᾽ ὅτε τίς τε δράκοντα ἰδὼν παλίνορσος ἀπέστη 
Οὔρεος ἐ ἐν βήσσης, ὑ ὑπό τε τρόμος ἔλλαβε γυῖα, 
"ΔΨ T ἀνεχώρησεν, ὥχρός τέ μιν εἷλε παρειάς" 
Ως αὖτις καθ᾽ ὅμιλον ἔδυ Τρώων ὁ ἀγερώχων; 
Αείσας ᾿Ατρέος υἱὸν, ᾿Αλέξανδρος θεοειδής. 

Τὸν δ᾽ Ἕκτωρ νείκεσσεν ἰδὼν αἰσχροῖς ἐπύεσσι" 
Δύσπαρι» εἶδος & ἄριστε; γυνοιιμναινὲς, ἠπεροπευτὼ, 
A0 ὄφελες ἄγονός T° ἐρμεναι; ἄγαμός τ᾽ ἀπολέσθαι. 
Καὶ κε To βουλοίμην; καί κεν πολὺ κέρδιον ἢ ἦεν, 
Ἢ οὕτω λώβην τὶ ἔμεναι καὶ ᾿ὑπόψιον ἄλλων" 
Ἢ που καγχωλόωσι καρηκορμόωντες À quoi, 
Φάντες à  ἀριστῆα πρόμον ἔμεναι, oÙvexc κοωλὸν 
ἘΦ ἴδος € ET" ἀλλ’ οὐκ ἐστι Bir φρεσὶν, οὐδὲ τις ἀλκή. 
TH τοιόσδε ἐὼν ἐν ποντοπύροισι, νέεσσι 
Πόντον ἐπιπλώσας: ἑτάρους ἐρίηρας ἀγείρας, 
Μιχϑεὶς ἀλλοδαποῖσι, ψυναῖκ εὐειδὲ ἀνῆγες 
Ἔξ ᾿Απίης γαίης» νυὸν ἀνδρῶν αἰχμητάων ; 
Πατρί TE σῷ μέγα πῆρα, πόληϊ τε, παντί τε δήμῳ, 
Δυσμενέσι μὲν γαρρμιαι, κατηφείην δέ σοι αὐτῷ ; 
Οὐκ ἂν δὴ ἐμείνειαις, ᾿Αρηΐφιλον Μενέλαον : 
Lvoine de » οἵου φωτὸς ἔχεις θαλερὴν παράκοιτιν. 
Οὐκ ἄν τοι χραίσμη κίϑαρις, τὰ τε dog ᾿Αφροδίτης, 
Η τε κόμη, To τε εἶδος, OT ἐν κονίῃσι μιγείης- 
᾿Αλλὰ μάλα ess δειδήρυονες" à ñ TE κεν ἤδη 
Λάννον ἕσσο “χιτῶνα, κακῶν ἕνεχ᾽» ὅσσα ἔοργας. 

Τὸν δ᾽ αὖτε προσέειπεν ᾿Αλέξανδρος θεοειδής" 


ιο 
σι 


90 


40 


οι 
1 


46 ΟΜΗΡΟΥ͂ ἹΛΙΑΔΟΣ Γ΄ 


Eure, ἔπεί με κατ᾽ αἶσαν ἐνείκεσας, οὐδ᾽ ὑπὲρ aire. 
Aer τοι | κραδίη; πέλεκυς ὡς, ἐστίν ἀτειρῆς, 60 
"Os + εἰσι διὰ δουρὸς ὑ ὑπ᾽ ἀνέρος, ὃς ῥά TE σέχνῃ 
Nov £ ἐκτάμνῃσιν, ὀφέλλε, δ᾽ ἀνδρὸς à gay 
“Ὡς τοι ἐνὶ στήθεσσιν ἀτάρβητος νόος ἐστί. 
Μή μοι doe ἐρατὰ πρόφερε χρυσέης ᾿Αφροδίτης. 
Οὔτοι ἀπόβλητ᾽ € ἐστὶ θεῶν ἐρικυδέοι δώρα, 65 
“Ὅσσα κεν αὐτοὶ δῶσιν, ἑκὼν δ᾽ οὐκ ἄν τις ἕλοιτο. 
No δ᾽ αὖτ᾽, εἴ μ᾽ ἐθέλεις πολεμίζειν ἠδὲ μάχεσθαι, 
Ἄλλους μὲν κάθισον Τρῶας καὶ πάντας ᾿Αχαιοὺς, 
Αὐτὰρ ἐμ ἐν μέσσῳ καὶ ᾿Αρηΐφιλον Μενελώῶον 
Συμβάλετ' ἀμφ᾽ Ἕλέενῃ καὶ κτήμασι πᾶσι μάχεσθαι" 
᾿Οππότερος δέ κε νικήσῃ, κρείσσων τε γένηται; 71 
Κι τήρμαϑ' ἑλὼν εὖ πάντα, γυναῖκά TE οἰκοδ᾽ ἀγέσθω" 
Οἱ δ᾽ ἄλλοι, φιλότητα καὶ ὁρκιο πιστὰ ταμόντες, 
Ναίοιτε Τροίην ἐριβώλακα" τοὶ δὲ νεέσθων 
"Agyos ἐς ἱππόβοτον καὶ ᾿Αχαιῖδα καλλιγύναικο. 75 
Ὡς ἔφαθ ἽἝατσωρ δ᾽ αὖτ᾽ ἐχ ίρη μέγα, μῦθον ἀκούσας, 
Καί ῥ᾽ ἐς μέσσον ἰὼν Τρώων ἀνέεργε φάλαγγας». 
Μέσσου δουρὸς ἑλών" τοὶ δ᾽ ἰδρύνθησαν ἅπαντες. 
To δ᾽ ἐπετοξαίζοντο καρηκομόωντες ᾽Α χαιοὶ, 
Loic τε τιτυσκόμενοι Aderoi τ᾽ ἐβαλλον. 80 
Αὐτὰρ 0 μακρὸν ἄυσεν ἄναξ ἀνδρῶν ᾿Αγαμέμνων" | 
Ἴσχεσθ, ᾿Αργεῖοι; μὴ βάλλετε, κοῦροι ᾿Αχαιῶν" 
Στεῦται γάρ τι ἔπος ἐρέειν κορυθαίολος Ἕκτωρ. 
Ως ἐἔφαθ᾽" οἱ δ᾽ ἔσχοντο μάχης» ἀνεῴ τ᾽ ἐγένοντο 
᾿Εσσυμένως" Ἕκτωρ δὲ μετ᾽ ἀμφοτέροισιν ἔειπε" 85 
Κι ἐκλυτέ (μευ: “Ῥρῶες καὶ ἐὐκνήμιδες ᾿Αχαμοὶ, 
Moov ᾿Αλεξαύδροιο, σοῦ εἵνεκα γεῖπος ὀρωρεν" 
ΤΩΣ μὲν κέλεται ᾿Πρῶας καὶ πάντας ? À χαιοὺς 
Τεύχεα κάλ ἀποθέσθαι ἐ ἐπὶ χθονὶ πουλυβοτείρῃ" 
Αὐτὸν δ᾽ ἐν μέσσῳ καὶ Αρηΐφιλον Μενέλαον 90 
Οἴους ἀμφ᾽ "Eaerr καὶ κτήμασι πᾶσι μάχεσθαι. 
᾿Οππότερος δέ κε νικήσῃ,» κρείσσων TE γένηται» 
Κτήμαθ ἑλὼν εὖ πάντα; γυναῖκά τε, οἰκαδ ἀγέσθω" 
Οἱ δ᾽ ἄλλοι φιλότητα καὶ ὅρκιω πιστὰ τάμωμεν. 


ΟΜΗ͂ΡΟΥ ΙΛΙΑΔΟΣ Γ΄. qe 


Qs égal” * oi δ᾽ ἄρα πᾶντες ἀκὴν ἐγένοντο σιωπῆ' 05 
Τοῖσι δὲ καὶ μετέειπε βοὴν ἀγαθὸς Μενέλαος" 
ΚΚέχλυτε νῦν καὶ ἐμεῖο: μάλιστα γὰρ ἄλγος ἱκάνει 
Θυμὸν à ἐμόν" φρονέω δὲ διακρινθήμεναι ἤδη 
᾿Αργείους: καὶ Τρώας, © ἐπεὶ κακὰ πολλὰ πέποσθε 
Efrex ἐμῆς ἔριδος, καὶ ᾿Αλεξάνδρου € EVE ἀρχῆς. 100 
Ἤμρεων δ᾽ ὁπποτέρῳ θάνατος καὶ μοῖρα τέτυκται, 
Τεθναίη" ἄλλοι δὲ διακρινθεῖτε τάχιστα. 
Οἴσετε δ᾽ ἄρν, ἕτερον λευκὸν, ἑτέρην δὲ μέλαιναν, 
T7 re καὶ ᾿Πελίῳ᾽ Ai δ᾽ ἡ ἡμεῖς οἴσομεν ἄλλον. 
Αξετε δὲ Πριάμοιο βίην, ὁ ὄφρ᾽ ὁρκιῶ τάμινῃ 5 
Αὐτὸς, ἐπεί οἱ παῖδες ὑπερφίαλοι καὶ ἄπιστοι, 
Μή τις ὑπερβασίῃ Διὸς 0 gra δηλήσηται. 
Αἰεὶ δ᾽ ὁπλοτέρων ἀνδρῶν Φρένες ἠερέθονται" 
Of δ᾽ ὁ γέρων ῥμετέησιν, ἄμα πρόσσω καὶ 07 πίσσω 
Δεύσσει; ὁ ὅπως ὄχ; ἄριστα, per ἀμφοτέροισι γένηται. 
Ως ἔφαθ᾽" οἱ δ᾽ ε ἐχάρησοων ᾿Αχαιοί TE Τρῶές ΠΤ 
᾿Ελπόριενοι παύσεσθαι ὀἰζυροῦ πολέμοιο. 
Kai p ἵππους μὲν ἔρυξαν à ἐπὶ στίχας, ἐκ δ᾽ ἐβαν αὐτοὶ; 
Τεύχεά τ᾽ ἐξεδύοντο, τὰ μὲν πατέθεντ' ἐπὶ γαίῃ 
Πλησίον ἀλλήλων, ὀλίγη δ᾽ ἦν ἀμφὶς ἄρουρα. 15 
Ἕκτωρ δὲ προτὶ ἄστυ δύω κήρυκας ἔπεμπε ᾿ 
Καρπαλίμως, ἄρνας τε φέρειν, Πρίαμόν τε καλέσσαι. 
Αὐτὰρ ὁ 0 Ταλθύβιον προΐει κρείων ᾿Α γαρνέμινων, 
Νῆας ἔπι γλαφυρὰς ἰέναι, ἠδ ἀρν᾽ ἐκέλευεν 
Οἰσέμεναι" ὁ δ᾽ de οὐκ ἀπίθησ᾽ ᾿Α γαμμέ μνονι δίῳ. 20 
Ἴρις à αὖθ᾽ Ἑλένη λευκωλένῳ ἄγγελος ἦλθεν, 
Εἰδορμιένη γωλόῳ, ᾿Αντηνορίδαο δάμαρτι, 
Ty ᾿Αντηνορίδης εἶχε κρείων Ἑλικάων, 
Λαοδίκην, Πριάριοιο θυγατρῶν εἶδος à ἀρίστην. 
Τὴν δ᾽ εὗρ᾽ ἐν μεγάρῳ" ἡ δὲ μέγαν ἱστὸν ὕφαινε. 25 
Δίπλακα πορφυρέην" πολέας δ᾽ ἐνέπασσεν ἀέθλους 
T'es θ᾽ ἱπποδάμων, καὶ ‘À χαιῶν χαλκοχιτώνων, 
Où εθεν εἵνεκ᾽ ἔπασχον ὑπ’ "Αρῆος παλαρμάων. 
᾿Αγχοῦ di ἱσταμένη προσέφη πόδας ὦ ὠκέα Ἴρις" 
Δεῦρ᾽ ἴθι,» νύμυφα φίλη, ἵνα θέσκελα ἔργα ἴδηαι 40 


48 OMHPOTY IAIAAOË T°. 


, e / \ C2 ͵ 
Ἴρώων δ᾽ ἱπποδάμων, καὶ ᾿Αχαιῶν χαλκοχιτώνων, 
τὶ Ψ ΣΟ. ἘΞ: "9 / / ͵ ” 
ΟΣ TOI ἐπ ἀλλήλοισι ᾧερον πολύδακρυν Aenx 
ΕῚ ͵7 ΕῚ -“ ͵ὕ , 
Ἐν πεδίῳ, ὀλοοῖο AA GO(LEVOE πολέμοιο" 
e \ ee “ “ / A 4 
Où dx νῦν ἕαται σιγῇ, πόλεμος δὲ πέπαυται, 


᾽ Ψ' / \ » γ \ 7 
᾿Ασπίσι 2ERAILEVOIS παρ Ô ἐγχεῶ μώκρῶ πέπηγεν. 155 


Ἴ ."" 

Αὐτὰρ Αλέξανδρος καὶ À eniQihos Μενέλαος 
Μακρῆς ἐγχείησι μωχήσονται rep} σεῖο" 
Τῷ δὲ κε νικήσαντι φίλη κεκλήση ἄκοιτις. 

\ ᾽ ” \ 1 cd 

“Ὡς εἰποῦσα, θεὰ γλυκὺν ἵμερον ἔμβαλε θυμῳ 

"ὕ » 

Ανδρός TE προτέροιο, καὶ ἄστεος, ἠδὲ τοκήων. 

᾽ »"» a 
Αὐτίκα δ᾽ ἀργεννῆσι καλυψαριένη ὀθόνησιν, 

ε ον / 
Ὡρρμνᾶτ᾽ ἐκ θωλοίμοιο τέρεν κατὰ δάκρυ χέουσα» 
Οὐκ οἴη, ἅμα τήγε καὶ ἀμφίπολοι δύ᾽ ἕποντο, 

7 “»Ἥ / " 
Δίθρη, ΤΠ τθῆος θυγάτηρ, Κλυμένη τε βοῶπις. 

Los » y > « e \ ΄ “ 
Αὐψα δ᾽ ἔπειθ᾽ ἵκανον, ὁθ, Σκαιαὶ πύλαι four. 
Οἱ δ᾽ ἀμφὶ Πρίαμον καὶ ἸΠνθοον ἠδὲ Θυριοΐτην; 
Λάμπον re, Κλυτίον θ᾽, Ἱκετάονα «εἰ, ὀζον "Αρῆος» 
Οὐκαλέγων τε καὶ ᾽Α ντήνωρ, πεπνυμένω ἄμφω, 

͵ "- 
Εἴατο δημογέροντες ἐπὶ Σκαιῆσι πύλησι;» 
,᾿΄ “. 74 ’ 
Γήρα: δὴ πολέμοιο πεπαυμένοι" ἀλλ᾽ ἀγορητοαὶ 
, \ / 3 / “ 5 
Εσθλοὶ, τεττίγεσσιν ἐοικότες» οἶτε καθ᾽ ὕλην 
᾽ὔ ᾽ / ΒΕ ’ὕ ςδοωυ 
Δενδρέῳ ἐφεζόμενοι ὁπα λειριόεσσων ἱεῖσι; 
Too: ἄρα "1 ρώων ἡγήτορες Avr ἐπὶ πύργῳ. 
Οἱ δ᾽ ὡς οὖν εἶδον Ἑλένην ἐπὶ πύργον ἰοῦσαιν» 
εχ \ 3 FA ” Y ᾽ ς 7 
Ηχα προς ἀλλήλους ἐπεὰ πτέροεντ ἀγόρευον. 
»“ “ιν ἢ 
Οὐ νέμεσις, Τρῶας καὶ ἐὐκνήμιδας ᾿Αχαιοὺς 
” \ 7 
Tor ἀμφὶ γυναικὶ πολὺν χρόνον ἄλγεα πάσχειν" 
“- “» 2 LA 4 
Αἰνῶς ἀθωνάτησι θεῆς εἰς ὦπα ξοικεν. 
3 A ν᾿ ἊΝ 2,9 νυ \ / 
Αλλὰὼ καὶ ὡς, τοίη περ éobo , ἐν νηυσὶ νεέσθω, 
9. Ὃ᾽ 1e ΄ ! 5.2 ᾿ς LU / 
Μηδ᾽ ἡμῖν τεκξεσσί τ᾽ ὀπίσσω πῆμα λίποιτο. 


40 


18 


50 


55 


60 


Ὥς de ἔφαν" Πρίαμος δ᾽ ᾿Ελένην ἐκαλέσσατο Pan 


Δεῦρο régal ἐλθοῦσα; φίλον τέκος, ἵζευ ἐμυεῖο» 
Ὄνφρα ἤδη πρότερόν τε πόσιν, πηούς τέ» Φίλους TE” 
Οὔτι μοι αἰτίη ἐσσὶ, θεοί νύ μοι αἴτιοί εἰσιν, 

Of μοι ἐφώρμησων πόλεριον πολύδακρυν ᾿Αχαιῶν" 
L/4 x LA 9 / 3 7 

Ὡς μοι καὶ τόνδ᾽ vec πελώριον ἐξογομνήνης» 


65 


OMHPOY IAIAAOË “τ΄. 49 


“Ὅστις 09 ἐστὶν ᾿Α χαιὸς ἀνὴρ ἠῦς τε μέγας τε" 
Ἢ τοι μὲν κεφαλῇ καὶ μείζονες ἄλλοι LOTS 
Καλὸν δ οὕτω ἐγὼν οὔπω ἰδὸν ὀφθαλμοῖσιν, 
Οὐδ᾽ οὕτω γεραρόν' βασιλῆι! γὰρ ἀνδρὶ êoune. 70 
Τὸν δ᾽ ᾿Ἕλενη μύθοισιν celle £T0; da 9 γυναικῶν" 
τωρ σέ μοι ἐσσὶ, Φίλε EE δεινός TE 
ς ὄφελε θάνωτός μοι ἁδεῖν κακὸς, ὁππότε δεῦρο 
ΠΣ σῷ TONY, θάλαμον γνωτούς, TE λιποῦσα, 
ire 4 TE cu ὑγέτην» καὶ ὁμηλικίην ἐρατεινήν. 75 
᾿Αλλὰ τά y οὐκ ἐγένοντο" To καὶ κλαίουσα τέτηκῶ. 
Τοῦτο ὃέ τοι ἐρέω, δ 2 ἀνείρεαι, à ἠδὲ μεταλλᾷς" 
Οὗτός γ᾽ ᾿Δτρείδης; εὑρυκρείων ᾿Αγαμέρνων, 
᾿Αμφότερον βασιλεύς T ἀγαθὸς, κεξωτερός T αἰχμητής" 
Δαῆρ œÙT ἐμὸς ἔσκε πυνώπιδος, εἰ TOT Em) γε. 80 
Ὡς φάτο τὸν δ᾽ ὁ γέρων ἠγάσσατο, φώνησέν τε" 
"0 μάκαρ ᾿Ατρείδη, μοιρηγενὲς, ὀλβιόδαιμιον, 
ἬἭ ῥά γύ τοι πολλοὶ δεδρυήατο κοῦροι ᾿Αχαιῶν. 
Ἤδη καὶ Φρυγίην εἰσήλυθον ἀμπελόεσσαν, 
Ἔνθα ἴδον πλ εἰστους Φρύγας, ἀνέρας αἰολοπώλους; 85 
Λαοὺς Οτρῆος καὶ Μύγδονος ORAN 
O’» pa τότ᾽ ἐστρατόωντο παρ᾿ ὄχθας Σαγγαρίοιο' 
Καὶ γὰρ ἐγὼν ἐπίκουρος ἐὼν μετὼ τοῖσιν ἐλέχθην 
Ἤματι TO, ὅτε T ἦλθον ᾿Αμαζόνες à ἀντιάνειραι" 
᾽᾿Αλλ᾽ οὐδ᾽ οἱ τόσοι ἤσαν, ὅσοι ἑλίκωπες᾿ 2 χαιοί. 90 
Δεύτερον αὖτ᾽, ᾿Οδυσῆα ἰδὼν, ἐρέειν ὁ γεραιός" 
Eir ἄγε {04 καὶ τόνδε, φίλον σέκος, ὅστις OÙ ἐστί; 
Μείων μὲν κεφαλὴν ᾿Λγαμέμνονος ᾿Αφρείδαο, 
Εὐρύτερος δ ὥμοισιν ἰδὲ στέρνοισιν ἰδέσθαι. 
Τεύχεα μέν οἱ κεῖται ἐπὶ χθονὶ πουλυβοτείρῃ, 95 
Αὐτὸς δὲ, κτίλος ὡς, ἐπιπωλεῖται στίχας εἰνδρῶν. 
᾿Αρνειῷ μ» ἔγωγε εἴσκω πηγεσιμάλλῳ, 
“Ὅστ᾽ ὀΐων μέγα To διέρχεται ἀργεννάων. 

Τὸν δ᾽ ἠμείβετ᾽ ἐσειθ Ἑλένη, Διὸς ἐκγεγαυϊὰ" 
Οὗτος δ᾽ αὖ  Λαερτιάδης, πολύμητις Οδυσσεύς, 200 
Ὃς τράφη ἐν δήμῳ ᾿Ιθάκης: κραναῆς περ ἐούσης» 

Εἰδὼς παντοίους TE δόλους καὶ μήδεα “υκνά. 

Τὴν δ᾽ αὖτ ᾿Αντήνωρ πεπνυμένος ἀντίον ηὐδά, 

H 


δο OMHPOTY ΙΛΙΑ͂ΔΟΣ Γ"- 


he γύναι, ñ μάλα σοῦτο ἔπος γημερτὲς ἔειπες. 
Ἤ δη γὰρ καὶ δεῦρό ποτ ἤλυθε δῖος Οδυσσεὺς 205 
Σεῦ ἕνεκ ἀγγελιής σὺν ᾿Δρηϊφίλῳ, Μενελάῳ" 
Τοὺς δ᾽ ἐγὼ ἐξείνισσα, καὶ ἐν μεγάροισι φίλησα, 
᾿Αμφοτέρων δὲ φυὴν ἐδάην καὶ μήδεα πυκνᾶ. 
᾿Αλλ᾽ ὅτε δὴ Τρώεσσιν ἐ εν ἀγ γεομένοισιν ἐμεχθεν, 
Στάντων ee Μενέλαος ὑπείρεχεν εὐρέας ὠμνους» 19 
A pa ὃ ἕζομένω, γεραρώτερος ἤεν Οδυσσεύς" 
᾿Αλλ’ ὃτε δὴ μύθους καὶ μήδεα πᾶσιν ὕφαινον, 
Ἢ τοι μὲν Μενέλαος ἐπιτροχάδην ἀγόρευε, 
Παῦρα μὲν, ἀλλὰ μάλα λιγέως, ἐπεὶ οὐ πολύρυυθος, 
Οὐδ᾽ ἀφαμαρτοεπῆς» εἰ καὶ γένει ὕστερος qe τεΣ ie 
AN ὅτε δὴ πολύμητις ἀναΐξειεν ᾿Οδυσσεὺς, 
Στάσκεν, ὑ ὑπαὶ δὲ ἴδεσκε, κατὰ χθονὸς ὁ ὄμματα πήξας» 
Σκῆπτρον δ᾽ οὐτ᾽ ὀπίσω, οὔτε προπρηνὸς, ἐνώρυα, 
᾿Αλλ᾽ ἀστεμφὲς ἐχεσκεν» ἀϊδρεῖ φωτὶ ἐοικώς" 
Pains κε ζάκοτόν σέ τιν᾽ ἐμιμεναι. ἄφρονά θ᾽ αὕτως" 20 
᾿Αλλ᾽ ὅτε δή ῥ' ὄπα τε μεγάλ. ἣν ἐκ στήθεος ἵει» 
Kai: ἐπεα νιφάδεσσιν à ἐοικότα χεῖρ ερίησιν, 
Οὐκ ἂν ἔπειτ᾽ ᾿Οδυσῆϊ 5 2 ἐρίσσειε βροτὸς ἄλλος" 
Οὐ τότε γ᾽ ὧδ᾽ ᾿Οδυσῆος ἀγασσάμεθ' εἶδος ἰδόντες. 

Τὸ τρίτον αὖτ» Αἴαντα ἰδὼν, : ἐρέειν, 0 γεραιός" gs 
Τίς τ᾽ ἄρ δὸ ἄλλος χιαιὸς ἀνὴρ nd TE μέγας τε» 
Ἔξοχος ᾿Αργείων RE TE καὶ εὐρέας ὠμους; 

Τὸν δ᾽ ὋἙ λένη τανύπεπλος ἀμείβετο, δῖα γυναικών". 
Οὗτος δ᾽ Αἴας ἐστι πελώριος, ἕρκος ᾿Αχαιῶν" 
᾿Ιδομιενεὺς δ᾽ ἑσέρωθεν © en Κρήτεσσι; θεὸς ὡς. 30 
"Ecrnx* ἀμφὶ δέ μιν Κρητῶν ἀγοὶ ἠγερέθονται" 

Πολλάκι μιν ξείνισσεν᾿ Δρηΐ φιλος Μενέλαος 

Οἴκῳ ἐν ἡμετέρῳ» ὁπὸτε Κι ρήτηθεν ἵ ἵκοιτο. 

Nour δ᾽ ἄλλους μὲν ποίντας ὁρῶ ἑλίκωπας ᾿Αχαιοὺς, 

Οὕς κεν ἐὺ γνοίην, καὶ τούνομνα μυθησαίμην" 45 
Δοιὼ δ᾽ οὐ δύναμαι ἰδέειν κοσμήτορε λαῶν, 

Κάστορά θ᾽ ἱππόδαμωον, καὶ πὺξ ἀγαθὸν Πολυδεύκεω; 
Αὐτοκασιγνήτω, τώ μοι μία γείνατο μήτηρ. 

Ἢ οὐχ, ἑσπέσθην Λακεδαίμονος ἐξ ἐρατεινῆς» 


OMHPOT ΓΛΙΑΔΟΣ Γ΄. 


"H De 0 Le ἕποντο νέεσσ᾽ ἐνὶ ποντοπόροισι» 


Νῦν δ᾽ αὖτ᾽ οὐκ ἐθέλουσι μάχην καταδύμεναι ἀνδρῶν, 


Αἴσχεα δειδιότες καὶ ὀνείδεα, πόλλ᾽ , ἅ μοί ἔστιν; - 

Ἵς φάτο" σοὺς ὃ ἤδη κατέγε φυσίζοος œioe 
Ἔν Λακεδαίμονι αὖθι, φίλη ἐνὶ πατρίδι vain. 

Κήρυκες δ᾽ ἀνὰ ἀσισὺ θεῶν φέρον ὅρκια πιστὰ, 

, 

᾿Άρνε δύω, καὶ οἶνον εὔφρονα, “καρπὸν ἀρούρης; 
᾿Ασκῷ ἐν αἰγείῳ" Φέ ἐρε δὲ κρητῆρα φαεινὸν 
Κήρυξ Ἰδαῖος ἠδὲ χρύσεια κύπελλα, 

᾿Ὥτρυνε δὲ γέροντα παριστάμενος ἐπέεσσιν" 

Ὅρσεο; Λαομεδοντιώδη ! καλέουσιν ἄριστοι 
Τρώων θ᾽ ἱπποδάμων καὶ ᾿Α γαιῶν χαλκοχιτώνων, 
Es πεδίον κωταβῆναι, ἵν᾿ ὁρκιὼω πιστὰ τάμηαι. 
Αὐτὰρ ᾿Αλέξανδρος καὶ ᾿Αρηΐφιλος Μενέλαος 
Μεακρῆς ἐγχείησι μωχήσοντ᾽ ἀμφὶ γυναικί: 

To d: κε νικήσαντι γυνὴ καὶ κτήμαθ ἕποιτο" 
, à ᾿ω 

Où δ᾽ ἄλλοι, φιλότητα καὶ δοκια πιστὰ ταιόντες» 

Δ 
Ν Æ f 2] Z. ὰ = \ Χ 7 
Ναίοιμεν Τροίην ἐριβώλακα σοὶ δὲ νέονται 
# , e / Na L ΄ 
Αργος ες ἱππόβοτον καὶ Αγαιῖδα καλλιγυναίκα. 
[74 / oz ge / 3 / » ε / 
Ὡς φάτο" ρίγησε δ᾽ ὁ γέρων, ἐκέλευσε Ô ἐταίροις; 
Ὁ / \ nn 7 7 ΕῚ / 
Irrous ζευγνύμεναι" τοὶ ὃ ὀτραλέως. ἐπίθοντο. 
᾽ ΣΕ 
Αν ag ἔβη Πρίαμος, κατὰ δ᾽ vice τεῖνεν ὀπίσσω" 
Ilèe δέ οἱ ᾿Αντήνωρ περιπολιλέαι βήσετο δίφρον. 
To "à διὰ Σκαιῶν το δ ἔχον ὠκέας ἵππους. 
ΕΣ 7. = \ 

᾿Αλλ᾽ ὅτε δή ρ ἵκοντο μετὰ Τρωας καὶ ᾿Αχαιοὺς; 
Ἔξ ἵππων ἀποβάντες ἐπὶ χθόνα πουλυβότειραν, 
"Kg μέσσον Τρώων καὶ "Axa ἐστιχόωντο. 
Ὥρνυτο δ᾽ αὐτίκ ἔπειτα ἄναξ ἀνδρων ᾿Αγαμέμνων, 
᾽Αν δ᾽ ᾿Οδυσεὺς πολύμητις᾽ ἀτὰρ κήρυκες ἀγαυοὶ 
“Ὅρκια πιστὰ θεῶν σύναγον, κρητῆρι δὲ οἶνον 
Μίσγον, ἀτὰρ βασιλεῦσιν ὕδωρ ° ἐπὶ χεῖρας ἔγευον" 
᾿Ατρείδης δὲ, ἐρυσσάμενος χείρεσσι μάχαιραν, 
Ἥ οἱ πὰρ ξίφεος μέγα κουλεὸν αἰὲν ἄωρτο, 
᾿Δρνῶν à εκ κεφαλέων TOAVE τρίχας" αὐτὰρ ἐπειτὰ 
Κήρυκες ς Ὑρώων καὶ A χαιῶν veau ἀρίστοις" 
Τοῖσιν δ᾽ ᾿Ατρείδης pEyan EVE TO) χεῖρος CAT SOLE 


51 


240 


50 


Con 
οι 


60 


52 OMEHPOY IAIAAOE Γ΄. 


Ζεῦ πἄτερ. Ἴδηθεν μεδέων, κύδιστε, μέγιστε; 976 
"Héuoc θ᾽, ὃς avr’ ἐφορᾷς; καὶ πάντ᾽ ἐπακούεις» 

Καὶ Ποταμοὶ, καὶ Γαῖα, καὶ οἱ ὑπένερθε καμιόντας 
᾿Ανθρώπους τίνυσθον, ὃ ὅτις κ᾽ ἐπίορκον ὀμόσσῃ. 

Vues μάρτυροί ἐστε; φυλάῤσεαε ù ὁ ὅρκια πιστά. 80 
Ε; μέν κε Μενέλαον ᾿Αλ ἐξανδρος καταπέφνη, 

Αὐτὸς ἔπειθ “Ελένην € ἐχέτω καὶ κτήματα πάντα, 

Ἡμεῖς δ᾽ ἐν νήεσσι γεώρυεθα nr 

Εἰ δέ κ' ᾿Αλέξανδρον κτείνη ξανθὸς M ενέλαος, 

Τρῶας ἔπειθ Ἕλένην καὶ “τήματα πάντ᾽ ἀποδοῦναι, 88 
Τιμὴν δ᾽ ᾿Αργείοις à ἀποτινέμεν, ἥντιν ἔοικεν, 

Ἥ τε καὶ ἐσσομένοισι μετ᾽ ἀνθρώποισι πέληται. 

ἘΠ δ᾽ ἂν ἐμοὶ τιμὴν Πρίαμος ἸΤρίαμιοιό τε παῖδες 

Tv οὐκ ἐθέλωσι», ᾿Αλεξάνδροιο πεσόντος, 

Ai ὑτὰρ ἐγὼ καὶ ἔπειτα bay fo opus εἵνεκα ποινῆς» 90 
Αὖθι μένων, élus χε τέλος πολέμοιο κιχείω. 

Ἦ, καὶ ἀπὸ στομάχους ἀρνῶν τάμε HE χαλκῷ" 

Καὶ τοὺς μὲν κατέθηκεν À ἐπὶ χθονὸς à ἀσπαίροντας, 

Θυμοῦ δευομεένους" ἀπὸ γὰρ μένος εἵλετο χαλκός" 

Οὖνον δ᾽ ἐκ κρητῆρος ἀφυσσάμενοι δεπάεσσιν 95 
Ἔκχεον, ἠδ᾽ εὔχοντο θεοῖς αἰειγενέτησιν" 

Ωδε δὲ τις εἴπεσκεν ᾿Αχαιῶν τε Τρώων τε" 

Ζεῦ κύδιστε; μέγιστε, καὶ ᾿ἀθάνατοι θεοὶ ἄλλοι, 
᾿Οππότεροι πρότεροι ὑπὲρ ὅρκιον. πηρμήνειαν, 

“Ωδὲ σφ᾽ ἐγκέφαλος χαμάδις p ῥέοι; ὡς δὸς οἶνος 800 
Αὐτῶν, καὶ τεκέων, ἄλοχοι δ᾽ ἄλλοισι μυιγεῖεν" 

Ως ἔφαν: οὐδ᾽ ἄρα πώ σφιν ἐπ πεκραίαινε Κρονίων. 
Τοῖσι δέ Nr np Πρίαμος μετὰ μῦθον ἔειπε" 

Κέκλυτέ μευ, Τρῶες καὶ ἐὐκνήρειδες A χαιοί" 
Ἤτοι ἐγὼν εἶρυι προτὶ Ἴλιον ἠνεμόεσσαν 5 
"A4, ἐπεὶ οὔπω Trop ἐν ὀφθαλμοῖσιν ὁρᾶσθαι 
Μαρνάμενον. φίλον υἱὸν ᾿Δρηϊφίλῳ Μενελάῳ. 

Ζεὺς μέν που τόγε οἶδε καὶ ἀθάνατοι θεοὶ ἄλλοι; 
᾿Οπποτέρῳ θανάτοιο τέλος πεπρωμένον ἐστίν. 


TH ῥα, καὶ ἐς δίφρον ἄρνας θέτο ἰσόθεος φώς" 10 


OMHPOT IAIAAOË Γ΄". 


᾽Αν δ᾽ ἄρ᾽ ἐβαιν αὐτὸς; nor δ᾽ ἡνία τεῖνεν ὀπίσσω, 
Πὰρ δέ οἱ ᾿Αντήνωρ © περικαλλ ἐα βήσετο δίφρον. 
τὸ μὲν de” ἄψοῤροι - προτὶ Ἴλιον ἀπονέοντο. 

Ἕκτωρ δὲ, ἸΙριάμοιο πάϊς, καὶ δῖος ᾿Οδυσσεὺς 
Χώρον μὲν πρῶτον διεμέτρεον, αὐτὰς ἔπειτα 
Κλήρους ὁ εν κυνέη χαλκήρεϊ πάλλον ἑλόντες, 
᾿Οππότερος δὴ πρόσθεν ἀφείη. “χάλκεον ἔγχος. 
Λαοὶ δ᾽ ἠρήσαντο θεοῖς, ἰδὲς χεῖρας ἀνέσχον; 

Ὧδέ δέ τις εἴπεσκεν ᾿Αχαιῶν τε Ἴρώων τε" 

Ζεῦ πάτερ, Ἴδηθεν ῥμεδέων, κύδιστε. μέγιστε! 
᾿Οππότερος τάδε ἔργα μετ᾽ ἀμφοτέροισιν ἔθηκε, 
Τὸν δὸς ἀποφθίριενον δῦναι δόμιον ΓΑ δος εἴσω, 
Ἡμῖν δ᾽ αὖ φιλότητα καὶ ὁρκια πιστὼ γενέσθαι. 


918 


20 


Ὃς de ἐφαν' πάλλεν δὲ μέγας κορυθαίολος ἡ Ἕκτωρ, 


"A ὁ 7e Πάριος δὲ θοῶς € ἐκ κλῆρος ὄρουσεν. 

Où μὲν ἔπειθ᾽ ἵζοντο κατὰ στίχας, ἥχ! ἑκάστῳ 
Ἵπποι ἀερσίποδες, καὶ ποικίλα τεύχεα κεῖτο. 
Αὐτὰρ ὁγ᾽ ἀμφ᾽ ὥμοισιν ἐδύσατο τεύχεα καλὰ 
Aoc ᾿Αλέξανδρος, Ἑλένης πόσις ἠυκόμοιο. 
Κνημῖδας μέν πρῶτα περὶ κνήμησιν ἔθηκε 

Καλὰς. ἀργυρέοισιν ἐπισφυρίοις ἀραρυΐας" 
Δεύτερον αὖ θώρηκο περὶ στήθεσσιν ἔδυνεν. 

Οὗ κασιγνήτοιο Λυκάονος" ἥρμοσε δ᾽ αὐτῷ" 

᾿Αμφὶ δ’ ὦ ἄρ᾽ ὦμοισι βάλετο ξίφος ἀργυροηλ ον» 
Χάλκεον" αὐτὰρ ἔπειτα σάκος μέγα τε στιβαρόν τε" 
Keuri δ᾽ ἐπ’ ἰφθίμῳ κυνέην εὔτυκτον ἔθηκεν" 
“rover δεινὸν δὲ λόφος καθύπερθεν. ἔνευεν" 
EfAcro δ᾽ ἄλκιμον ἔγχος, δ΄ οἱ παλάμ, ἤφιν ἀρήρει. 
Ἃς δ᾽ αὕτως Μενέλαος ᾿Αρήϊος À Eure. ἔδυνεν. 

Où δ᾽ ἐπεὶ οὖν ἑκάτερθεν ὁμίλου θωρήχθησαν;, 
Ἔς μέσσον Τρώων καὶ ᾿Α χαιῶν ἐστιχόωντο, 
Δεινὸν δερκόμνενοι" θάμβος δὲς ἔχεν εἰσορόωντα, 
Τρὼάς θ᾽ ἱπποδάμους καὶ ἐνκιήμιδας ᾿Αχιαιούς. 
Καί Ρ ἐγγὺς στήτην διαμετρητῷ à ἐνὶ χώρῳ», 
Σείοντ᾽ ἐγχρίαε, ἀλλήλοισιν κοτέοντε, 


Πρόσθε δ᾽ ᾿Αλέξανδρος προΐει δολιχόσκιον ἔγχος, 


25 


30 


40 


54 ὉΜΉΡΟΥ IAIAAOZ [”. 


Καὶ βάλεν ᾿Ατρείδαο κατ᾽ ἀσπίδα πάντοσ᾽ ἐΐσην, 
Οὐδ᾽ ἔῤῥηξεν. χαλκος, ἀνεγνάμφθη δέ οἱ αἰχμὴ 
᾿Ασαίδ᾽ ἐνὶ κρατερῆ" ὁ δὲ δεύτερος ὦ ὦρνυτο χαλκῷ 
᾿Ατρείδης Μενέλαος; ἐπευξάμενος Διῖ πατρί" 350 
Ζεῦ ἄνα, δὸς τίσασθαι, © pue πρότερος nüx ἔοργε; 
Δῖον ᾿Αλέξανδρον, καὶ ἐμῆς ὑπὸ χερσὶ δάμιασσον". 
᾿Ὄφρά τις ἐῤῥίγησι καὶ ὀψιγόνων ἀνθρώπων, 
Ζεινοδόκον κακὰ ῥέξαι, ὅ κεν φιλότητα παρἄσχῇ. 
— TH ῥα, καί ἀμπεπαλὼν προῖει δολιχόσκιον € ἔγχος; 
Καὶ βάλε Πριαμίδαο κατ᾽ ἀσπίδα πάντοσ᾽ εἴσην. 56 
Διὰ μὲν ἀσπίδος ἦλθε φαεινῆς ὀβριμον ἔ ἔγχος» 
Καὶ διά θώρηκος πολυδαιδάλου ἠρήρειστο. 
᾿Αντικρὺ δὲ παραὶ λαπάρην διοάμησε χιτῶνα 
Ἔγχος" ὁ ὃ ἐκλίνθη, καὶ ἀλεύατο κῆρα μέλαιναν. 60 
᾿Ατρείδης δὲ, ἐρυσσαΐμιενος ξίφος ἀργυρόηλον, 
Πλῇῆξεν à ἀνασχόμενος κόρυθος φάλον'" ἀμφι δ᾽ ἀρ’ αὐτῇ 
Τριχθά τε καὶ τετραχθὰ διατρυφὲν à ἔκπεσε χειρός. 
᾿Ατρείδης | δ᾽ ῴμωξεν, ἰδὼν εἰς οὐρανὸν εὐρύν 
Ζεῦ πάτερ, οὔτις σεῖο θεῶν ὁλοώτερος ἄλλος. 65 
Ἢ τ' ἐφαίμην τίσεσθαι ” ΛΑλέξανδρον κακότητος. 
Νῦν δέ μοι ἐν χεέρεσσ᾽ ἐάγη ξίφος" ἐκ δέ μοι ἔγχος 
᾿Ηΐχθη παλοίμηφιν ἐτώσιον, οὐδ᾽ ἐβωλόν μιν. 
JS TH, καὶ ἐπαΐξας κόρυθος λάβεν ἱπποδασείης: 
Ἕλκε δ᾽ ἐπιστρέψας μετ᾽ ἐὐκνήμιδας "A goods" 70 
*AYXE de ἘΝ πολύκεστος ἱμὰς ἁπαλὴν ὑπὸ δειρὴν, 
"Os οἱ ὑπ’ ἀνθερεῶνος ὁ ὀχεὺς τέτατο τευφαλείης. 
Καὶ γύ κεν εἰρυσσέν σε, καὶ ἄσπετον ἤρατο κῦδος; 
Ei p n ἀρ’ ὀξὺ νόησε Διὸς θυγάτηρ, ᾿Αφροδίτη, 
Ἥ οἱ ῥῆξεν ἱ ἱμάντα Boo ἶφι κταιμένοιο" 75 
Κεινὴ δὲ τευφάλεια ἅμ᾽ ἕσπετο χειρὶ παχ εἴη. 
Τὴν μὲν ἔπειθ᾽ ἢ ἥρως μετ᾽ ἐὐκνήμιδας ᾿ Αχαιοὺς 
ῬιΨ' ἐπιδινήσας, κόμισαν δ᾽ & ἐρίηρες ἑταῖροι. 
Αὐτὰρ ὁ ὁ ἀψ € ἐπόρουσε κατακτάμεναι μενεαίνων 
Ἔγχε! χαλκείῳ" σὸν δ᾽ ἐξήρπαξ' ᾿Αφροδίτη 80 
Ῥεῖα μάλ᾽ , ὥστε θεός" ἐκάλυψε δ᾽ ἀφ᾽ ἤέρι πολλῇ» 
Kad δ᾽ io ἐν θαλάμῳ εὐώδε!γ κηώεντι. 


A 


ΟΜΉΡΟΥ ΙΛΙΑΔΟΣ Γ΄", 


Aùry δ᾽ «dû “Ἑλένην καλέουσ᾽ 16° τὴν δὲ ἐκίχανε 
Πύργῳ ἐφ΄ ra περὶ δὲ Τρωαὶ ἅλις ἤσαν' 
Χειρὶ δὲ γεκταρέου ἑανοῦ ἐτίναξε λαβοῦσα" 

Γρηΐ δέ puy εἰκυῖα παλαίγενε: προσέειπ ΤῈ» 
Εἰροκόμῳ, ἡ ἥ οἱ Λακεδαίμονι νωιετωώσῃ 
Ἤσκειν εἰρια καλὰ, μάλιστα δέ puy φΦιλέεσκε" 
Τῇ μιν ἐεισαμένη προσεφώνεε À ᾿Αφροδίτη" 


Ace [6 ᾿Αλέξανδρός, σε καλεῖ οἰπόνδε νέεσθαι" 


Κὶ εἶνος ὁγ᾽ ἐν θαλάμῳ καὶ δινωτοῖσι λέχεσσι, 
Κάλλεϊ re στίλβων καὶ εἴμιασιν" οὐδὲ κε φαίης 
᾿Ανδρὶ μοι χεσσάμενον τόνγ᾽ ἐλθεῖν, ἀλλὰ χορόνδε 
Ἔρχεσθ', ἡ CE χοροῖο γέον λήγοντα καθίζειν. 

Ὡς φάτο' τῇ δ᾽ ἄρα θυμὸν ε ἐνὶ στήθεσσιν ὁ ὀρινε" 
Καί P ὡς οὖν ἐνόησε θεᾶς περικαλλέα; δειρὴν, 
Στήθεά θ᾽ ἱμερόεντα, καὶ ὄμματα μαρριαίξοντα, 


55 


90 


Θάμβησέν + ἄρ᾽ ἔπειτα, ἔπος τ᾽ ἐφατ', ἐκ T ὀνόμαζε. 


Δαιμονίη, τί με ταῦτα λιλαΐεαι ἠπεροπεύειν ; Ξ 
Ἢ πή με προτέρω πολίων εὖ γαιοριενάων, 
ἔΑξεις, ἢ Φρυγίης, ἢ ἢ Μηονίης € ἐρατεινῆς, 
ἘΠ τις τοὶ καὶ κεῖθι φίλος μερόπων ἀνθρώπων ; 3 
Οὕὔνεχκα δὴ νῦν δῖον ᾿Αλέξανδρον Μενέλαος 
Νικήσας ἐθέλει στυγερὴν ἐμὲ οἴκαδ᾽ ἄγεσθαι, 
Τούνεκα δὴ νῦν δεῦρο δολοφρονέουσα παρέστης: : 
Ἧσο παρ᾿ αὐτὸν ἰοῦσα, θεῶν δ᾽ ἀπόειπε κελεύθους" 
Μηδ᾽ ἔτι σοῖσι EL ὑποστρέψειας᾽ Ὄλυμπον, 
᾿Αλλ᾽ αἰεὶ περὶ κεῖνον ὀϊΐζυε, καί ξ “φύλασσε, 
Εἰσόκε σ᾽ ἢ ἄλοχον ποιήσεται» ἢ ὅγε δούλην. 
Κεῖσε ds ἐγὼν οὐκ εἶμαι, νεμεσσητὸν δέ κεν εἴη, 
Κείΐνου πορσανέουσα λέχος" Τρωαὶ δέ μ᾽ ὀπίσσω 
Πᾶσαι μιωμήσοντοιι" ἔχω δ᾽ ἄχε ἄκριτα θυμῷ. 

Τὴν δὲ χολωσαμένη προσεφώνεε δ᾽ ᾿Αφροδίτη" 
Μή μ᾽ ἔξεθε, σχετλίη" μὴ “χωσαμένη σε μεθείω, 
ὼς δέ σ᾽ ἀπεχβθήρω, ὡς νῦν ἔκπαγλα φίλησα" 
Μέσσῳ δ᾽ ἀμφοτέρων (δητίσομιαι ἔχθεα λυγρὰ, 
Τρώων καὶ Δαναῶν" σὺ δέ κεν κακὸν οἶτον OA 

Os ἔφατ᾽ -ἔδδεισεν ὃ Ἑλένη, Διὸς ὀκγεγανῖα" 


400 


10 


ΙΣ 


56 OMHPOY IAIAAOË Γ΄. 


B3 δὲ κατασχομένη ἑανῷ ἀςγῆτι, φαεινῷ» : 
i δ᾽ GT ᾿Αλεξάνδροιο δόμον περικαλλέ ἵκοντο. 
᾿Αμφίπολοι μὲν ἔπειτά θοῶς επὶ tea τράποντο;, 
Hd εἰς ὑψόροφον θάλαμον κίε δῖα γυναικῶν. 
Τῇ δ᾽ ἄρα δίφρον ἑλοῦσα φιλομμειδὴς ᾿Αφροδίτη» 
Avr? ᾿Αλεξάνδροιο θεὰ κατεθῆκε φέρουσα" 25 
Ἔνθα κάθιζ᾽ Ἐλένη, κούρη Διὸς αἰγιόχοιο, 
ὌὍσσε πάλιν κλίνασω' πόσιν ὃ ἠνίπαπε μύθῳ" 
Ἤλυδες ἐκ πολέμου" ὡς ὠφελες, LORD ὀλέσθαι, 
"A dei δαμεὶς κρατερῷ, ὃς ἐμὸς πρότερος πόσις ἥεν" 
°H μὲν δὴ πρίν 2 εὖχ ε᾽ A ρηϊφίλου Μενελάου 30 
27 τε βίη καὶ χερσὶ καὶ ἐγχεὶ Φέξτερος εἰνοι" 
*AAX 18, νῦν προκάλεσσαι ᾿Αρηϊφιλον Μενέλαον 
Ἔξαῦτις μαχέσασθαι ἐναντίον: ἀλλά σ᾽ ἔγωγε 
ΤΠαύσασθαι κέλοῤναι; μηδὲ ξανθῷ Μενελάῳ 
᾿Αντίβιον πόλεμον πολεμίζειν δὲ μάχεσθαι 45 
᾿Αφραδέως, μ ἥπως τάχ UT αὐτοῦ δουρὶ δαμείης. 
Τὴν δὲ Πάρις μύθοισιν ἀμειβόμενος « προσέειπε" 
Μή με, γύναι; χαλεποῖσιν ὀνείδεσι θυμυὸν ἔνιπτε. 
Νὺν μὲν γὰρ Μενέλαος ἔ ἐνίκησε σὺν ᾿Αδήνῃ" 
Κι εἶνον δ᾽ αὖτις ἐγώ" παρὰ γὰρ θεοί εἰσι καὶ ἡμῖν. τ 
*AAX ἄγε δὴ φιλότητι τεαπείομεν εὐνηθέντε" 
Οὐ γάρ πώ ποτέ μ᾿ ὧδε Lea φρένας ἀμφεκάλυψεν, 
Οὐδ᾽ ὅτε σε: πρῶτον Λακεδαίμονος ἐξ € ἐρατεινῆς 
ἜἜσλεον ἁρτάξας € εν ποντοπύροισι γέεσσι» 
Νήσῳ δ᾽ ἐν Κρανάῇ ἐ ἐμίγην φιλότητι, καὶ εὐνῇ, 48 
Ὥς géo νῦν ἐξαμιαι, καί με γλυκὺς ἵμερος ne 
"H pas. καὶ AEXE λέχοσδε κιὼν, ἅμα δ᾽ εἵπετ᾽ ἀκοιτίςο 
Τὼ μὲν de ἐν τρητοῖσι κατεύνασθεν λεχέεσσιν. 
"Are εἰδης δ᾽ ἀν᾽ ὄμιλον ἐφοίτα: θηρὶ ἐ ἐοικὼς» 
ἘΪπου ᾿ἰσαθρήσειω Α λέξανδοον θεοειδέα. 60 
᾿Αλλ᾽ οὔτις δύνωτο Τρώων κλειτῶν T ἐπικούρων 
Δεῖξαι 4 \ AéEærdgor TÔT’ ᾿Αρηϊφίλῳ Μενελάῳ" 
Οὐ μὸν γὰρ φιλότητί γ᾽ ἐκεύθανον, εἴ τις "λοιπὸ" 
Ἶσον γάρ cpu πτῶσιν ἀπήχθετο κηρὶ μελαίνῃ. 


Σιγῆ᾽ πάσας δὲ ρωὰς λάθεν, ἤρχε ὃς δαίμων. ; 420 
| 


ΟΜΗΡΟΥ͂ ΙΛΙΑΔΟΣ Δ΄, 57 


Τοῖσι δὲ καὶ ρμετέειπεν ἄναξ ἀνδρῶν ᾿Α γαμέμυνων" 
Κέκλυτέ μευ, Τρώες, καὶ Δάρδανοι, ἠδ᾽ ἐπίκουροι ! 
Νίκη μὲν δὴ Quiver ᾿Αρηϊφίλου Μενελάου" 
Ὑμεῖς δ᾽ ᾿Αργείην Ἑλένην καὶ κτήμιαθ᾽ ἄμ αὐτῆ 
Ἔκδοτε, καὶ τιριῆν ἀποτινέρνεν, ἥντιν᾽ ἔοικεν, 
Ἥ τε καὶ ἐσσομένοισι per ἀνθρώποισι πέληται. 
Ὥς ἐφατ' ᾿Ατρείδης, ἐπὶ δ᾽ ἤνεον ἄλλοι ᾿Αχαιοί, 


455 


460 


THE 


‘OMHPOY ‘IAIAAOS 
‘PAYOAIA, Δ΄. 
Ἔπιγραφὴ. 
PART RE A RICE 


OI δὲ δεοὶ πὰρ Ζηνὶ καθήμενοι ἠγορόωντο 
Χρυσέῳ ἐν δαπέδῳ, μετὰ δέ σφισι πότνια Ἥβη 
Νέκταρ ἐῳνοχόει" τοὶ δὲ χρυσέοις δεπάεσσι | 
Δειδέγωτ᾽ ἀλλήλους, Τρώων TONY εἰσορόωντες. | 
Αὐτίκ’ ἐπειρᾶτο Κρονίδης ἐρεθιζέμεν Ἥρην» 5 
Kepromious ἐπέεσσι παραβλήδην ἀγορεύων" 
Δοιαὶ μὲν Μενελάῳ ἀρηγόνες εἰσὶ θεάων, 
Ἥρη τ ᾿Δργείη, καὶ ᾿Αλαλχορνενηῖς ᾿Αθήνη" 
᾿Αλλ᾽ ἤτοι ταὶ, νόσφι καθήμεναι; εἰσορόωσωι 
Τέρπεσθον' σῷ δ᾽ αὖτε φιλομμειδὴς ᾿Αφροδίτη 10 
Ι 


58 OMHPOY IAIAAOË ἊΣ 


Αἰεὶ παρμέμβλωκε, καὶ αὑτοῦ κῆρας ἀμύνει" 

Καὶ νῦν. ἐξεσαωσεν ὁ | ὀϊόμμενον βανέεσθαι. 

᾿Αλλ᾽ roi νίκη μὲν ᾿Α ρηϊφίλου Maven don" 

Ἡμεῖς δὲ φραζώμε εθ΄, ὅπως ἔσται rade £ ἐργα" 

Ἢ Ρ aie πόλεμόν TE κακὸν καὶ φύλοσιν αἰνήν 
[Ὄρσομεν, ἢ ἢ φιλότητα μετ᾽ ἀμφοτέροισι βάλωμεν." 
ἘΠ δ᾽ αὗτως τόδε πᾶσι φίλον καὶ ἡδὺ γένοιτο; 
τοι μὲν οἰκέοιτο πόλις Πριοίρυοιο ἄνακτος, 

Adi δ᾽ ᾿Αργείην 'Εἱλένην Μενέλαος ἄγοιτο. 

Ως ἐφα' αἱ δ᾽ ἐπέμυξαν ᾿Αδηναίη τε καὶ "Her 
Πλησίαι αἵγ᾽ ἥσθην, κακὰ δὲ Τρώεσσι μεδέσθην. 
Ἤτοι ᾿Αϑηνωαίη ἀκέων ἦν, οὐδὲ τι εἶπε, 

Σκυζομένη Au πατεὶ; χόλος δέ pay ἄγριος ἥρει" 
Ἥρη δ᾽ οὐκ ἐχαδε στῆθος χόλον, ἀλλὰ Re 

SU Κρονίδη, ποῖον τὸν μῦθον À ξείπες 
[ὡς ἐθέλεις ἅλιον θεῖναι πόνον» ἠδ ἀτόλεστο, 
δρῶ θ᾽, ὃν ἵδρωσα μόγῳ: : καμέτην δὲ puos ἵπποι 
Λαὸν ἀγειρούση, Πριάμῳ κακὰ, 3 TOÏ0 τε παισίν. 
Ὑδὸ" ἀτὰρ où TOI πᾶντες ἐπαινέοβυεν θεοὶ ἄλλοι. 

Τὴν δὲ pus γ᾽ ὀχθήσας προσέφη γεφεληγερέτα Ζεύς" 
Διαιρυονίη» τί νύ σε Πρίαμος Πριά μοιό TE rudes 
Τόσσω κακὰ ῥέζουσι», δ OT ἀσπερχὲς μιενεαίνεις 
"hou ἐξαλοπ πάξαι EURTILLEVOY πτολίεθρον; 3 
ἘΠ᾿ δὲ σύ y’, εἰσελθοῦσα πύλας καὶ τείχεα μακρὰ, 

Qui βεβρωθοις Πρίαμον Πριάμιοιό τε παῖδας» 
AR die? τε Τρώας; τότε κεν χόλον ἐξακέσαιο. 
ἼΕρξον, 07 πως ἐθέλεις, μὴ τοῦτό γε νεῖκος ὀπίσσω 
Σοὶ καὶ ἐμοὶ μέγ᾽ ἔρισμα μετ᾽ ἀμφοτέροισι γένηται. 
᾿Δλλο δέ τοι ἐρέω, σὺ δ᾽ ἐνὶ φρεσὶ βάλλεο σῆσιν" 
‘Orrôre κεν καὶ ἐγὼ μυερυοιὼς πόλιν ἐξαλαπάξαι 
"ἣν ἐθέλω, ὅθ, τοὶ φίλοι ἀνέρες ἐγγεγάασι; 
Μή 7 διατρίβειν σὸν ἐμὸν γόλον, ἀλλά pe ἐῶσαι" 
Kai γὰρ ἐγώ σοι δῶκω ἑκὼν ἀέκοντί γε θυμῷ. 
ΑΥ γὰρ ὑπ᾽ ἠελίῳ τε καὶ οὐρανῷ ἀστερόεντι 
ΝΝαιετάουσι πόληες ἐπιχθονίων ἀνθρώπων, 
Τάων pos πέρι κῆρι τιέσκετο Ἴλιος ἱρὴ» 


La 


ιε 
οι 


31 


CMHPOT ΙΛΙΑΔΟΣ Δ΄. 59 


Καὶ Πρίαμος, καὶ λαὸς εὐμμελίω Πριάμοιο. 
Οὐ γάρ μοί πότε βωμὸς ἐδεύετο δαιτὸς à ἐϊσης» 
Λοιβῆς τε; κνίσσης τε σὸ γὰρ λάχορμεν γέρας ἡμεῖς. 

Τὸν δ᾽ ἠμείβετ ἢ ἐπειτὰ βοῶπις πότνια Ἥρη: 50 
Ho: ε ἐμοὶ φρεῖς μὲν πολὺ φίλιταταί εἰσι 7 πόληες; 
"Agyos TE, Σπάρτη TE καὶ εὐρυάγυια Μυκήνη᾽ 
Τὰς διωπέρσαι, δ᾽ ὁτῶν τοι ἀπέχθωνται περὶ κῆρι" 
᾿Π άων οὐ τοί ἐγὼ πρόσθ᾽ ἵσταμαι; οὐδὲ μεγαίρω. 
Εἴπερ γὰρ Φθονέω re, καὶ οὐκ εἰῶ διαπέ πέρσαι, 

Or à ἀνύω φθονέουσ᾽, & ἐπειΐ πολὺ φερτερός ἐσσί. 

᾿Αλλὰ yen καὶ ἐμὸν θέμεναι πόνον οὐκ ἀτέλεστον" 
Καὶ γὰρ ἐγὼ θεός εἰμι, γένος δέ μοι ἔνθεν, ὅθεν σοί. 
Καί με πρεσβυτάτην τόκετο Κρόνος ἀγκυλομήτης; 
᾿Αμφότερον, γενεῇ σε, καὶ οὕνεκα σὴ παράκοιτις 60 
Κέκληριαι, σὺ δὲ πᾶσι per ἀθανάτοισιν ἀνάσσεις. 

᾿Αλλ᾽ ἤτοι μὲν ταῦθ᾽ ὑποείξομνεν ἀλλήλοισι, 

Σοὶ μὲν ἐγὼ. σὺ δ᾽ ἐμοί" ἐπὶ δ᾽ ἔψονται θεοὶ ἄλλοι 
᾿Αϑθάνατοι" σὺ ὃς θῶσσον ᾿Αδηναΐη ἐπιτεῖλαι- 

᾿Ελθϑεῖν ἐς ᾿Γρώων καὶ ᾿Αχαιῶν φύλοπιν αἰνὴν» 65 
Πειρᾷν θ᾽, ὡς κε “Πρῶες ὑπερκύδαντας ᾿Αχαιοὺς 

ἼΆρξωσι πρότεροι ὑπὲρ ὁρκιω δηλήσασθαι. - 

Ὡς ἐφατ᾽" οὐδ᾽ ἀπίθησε πατὴρ ἀνδρῶν re θεῶν τε. 
Αὐτίχ᾽ ᾿Αθηναίην À TEL πτερόεντα προσηύδα: 69 

Αὖψα μάλ᾽ ἐς στρατὸν ἐλθὲ μετὰ ‘À ge” ας καὶ ᾿Αχαιοὺς; 
Πειρᾷν θ, ὡς κε Τρῶες ὑπερκύδαντας ᾿Αχαιοὺς 

ΓΆρξωσι πρότεροι ὑπὲρ ὁρκίοι δηλήσασθαι. 
Ὡς εἰπὼν, ὦτρυνε, πάρος μεμαυῖα, ᾿Αδϑήνην. 
B3 δὲ κατ᾽ Οὐλύμποιο καρήνων ἀΐξασα. 
Οἷον δ᾽ as ἕηκε Κρόνου πάϊς ἀγκυλομήτεω, 
Ἢ ναύτησι τέρας, ἦξ στρατῷ εὐρεῖ λαῶν, 
Λαμπρὸν, σοῦ δέ τε πολλοὶ ἀπὸ σπινθῆρες À Ier" 
To εἰκυῖ ᾿ἤϊξεν À ἐπὶ χθόνω Παλλὰς ᾿Δ θήνη; 
Kad δ᾽ ἐθορ᾽ ἐς μέσσον" θάμβος de GAL εἰσορόωντος 
Τρῶάς CA ἱπποδάμους, καὶ ἐὐκνήμιδας ᾿Α χαιούς. 80 
Ὥδε δὲ τις εἴπεσκεν ἰδὼν ἐς πλησίον ἄλλον" 

Ἢ ρ᾽ αὖτις πόλερυός τε κακὸς καὶ φύλοπις αἰνὴ 


ὧι 
οι 


-ι 
μἱ 


69 OMHPOT JAIAAOZ Δ, 


Ἔσσεται, ἤ φιλότητα μετ᾽ ἀμφοτέροισι τίθησι 
Ζεὺς, ὅστ᾽ ἀνθρώπων TOUTE πολέμοιο σέτυχται- 

‘Qc ἄρα τις εἰπεσκεν ᾿Αχαιῶν TE Τρώων ΤῈ» 85 

Ἡ δ᾽ ἀνδρὶ ἰκέλη Τρώων κατεδύσεθ᾽ δμιιλον; 

Λαοδόκῳ ᾿Αντηνορίδη, κρατερῷ αἰχριητῆ: 

Πάνδαρον ἀντίθεον LU ἡμένη, εἴ που ἐφεύροι. 

Εὗρε Λυκάονος υἱὸν ἀμύμονά τέ; πρατερόν ΤῈ» 

‘Ecraor : ἀμφὶ δέ pay κρωτεραὶ στίχες ἀσπιστάων 90 
Λαῶν, οἵ οἱ ἕποντο ἀπ᾿ Αἰσήποιο ῥοάων" 

Aygo. δ᾽ ; ἱσταμένη ἔπεα πτερόεντα προσηύδα." 

TH μρά νύ μοί τι πίθοιο, Λυκάονος υἱέ δαῖφρον : $ 
Τλαίης κεν Μενελάῳ à ἐπιπροέμεν 7222 ἰόν: 
Πᾶσι δέ κε Τρώεσσι χάειν καὶ κῦδος ἃ ἄροιο; 

Ἔκ πάντων δὲ μάλιστα ᾿Αλεξάνδρῳ βασιλῆϊ" 
T'où κεν δὴ πάμπρωτα, πάρ’ ἀγλαὰ δῶρα Φέροιο. 
ΑΓ κεν [δὴ Μενέλαον ᾿Δρήϊον, ᾿Ατρέος υἱὸν, 

29 βίλε; δμηθέντα, πυρῆς ἐπιβάντ᾽ ἀλεγεινῆς. 
᾿Αλλ᾽ ἄγ᾽, ὀϊστευσὸν Μενελάου κυδαλίμοιο" 100 
Εύχεο δ᾽ ᾿Απόλλων, Λυκήγενε! κλυτοτόξῳ, 

᾿Αρνῶν πρωτογόνων ῥέξειν κλειτὴν ἑκατόμβην; 

Οἴκαδε νοστήσας ἱερῆς εἰς ἄστυ Ζελείης. 

Por pur "Almain τῷ δὲ φρένας ἄφρονι σεῖθεν.. 
Adrix ἐσύλα τόξον ἐύξοον, ἰξάλου αἰγὸς 
᾿Αγρίου, ὃν ῥά ποτ᾽ αὐτὸς, ὑπὸ στέρνοιο τυχήσας; 
Πέτρης ἐκβαίνοντα δεδεγμιένος à ἐν προδοκησι, 
Βεβλήκει πρὸς στῆθος, ὁ δ᾽ ὕπτιος ἔμπεσε πέτρῃ. 
T'ov πέρα, ἐκ Sn AE ῆς ἑκκαιδεκάδωρα à πεφύκει; 
Καὶ τὰ μὲν ἀσκήσας κεραοξόος ἤραρε τέκτων, 10 
Πῶν δ᾽ εὖ λειήνας, χρυσέην ἐπέθηκε κορώνην. 

Καὶ τὸ μὲν εὖ κατέθηκε τανυσσάμενος; προτὶ γαίῃ, 
᾿Αγκλίνας" πρόσύεν δὲ σάπεα σχέθον ἐσθλοὶ & ἐταῖροι» 
Μὴ πρὶν PALAIS) ᾿Δρήϊοι υἷες ᾿Αχαιῶν, 

Πρὶν βλ ἤσθαι Μενέλαον ᾿Αρήϊον, ἀρχὸν ᾿Αχαιῶν. 15 
Αὐτὰρ ὁ ὁ σύλα πῶμα φαρέτρης, ἐκ δ᾽ EMET ἰὸν 

᾿Αβλῆτα, πτερόεντα; promo cou ὀδυνάων' 
Aie δ ἐπὶ νευρῇ κατεκόσμοει 9 πικρὸν ὀϊστὸν, 
Εὔχετο δ᾽ ᾿Αλλ Δυκήγενε: κλυτοτόξῳ; 


© 
οι 


lt 
μι 


NL. te a 


OMHPOY IAIAAOË Δ΄. 


᾿Λρνῶν πρωτογόνων ῥέξειν κλειτὴν ἑκατόμβην, 
Οἴκαδε νοστήσας ἱερῆς εἰς ἄστυ Ζελείης. 


Ἕλκε δ᾽ ὁμοῦ γλυφίδας re λαβὼν καὶ νεῦρω Bouin 


Νευρὴν μὲν μωζῷ πέλασε, τόξῳ δὲ σίδηρον. 
Αὐτάρ ἐπειδὴ κυκλοτερὲς, μέγα τόξον ἔτεινε, 
Λίγξε βιὸς, γευρῆ δὲ μέγ᾽ layer, ἄλτο δ᾽ ὁ ὀϊστὺς 
᾿Οξυβελῆς, καθ᾽ ὅμιλον ἐπιπτέσθαι μενεαίνων. 
Οὐδὲ σέθεν, Μενέλαε, θεοὶ μάκαρες λελάθοντο 
᾿Αϑάνατοι; πρώτη δὲ Διὸς θυγάτηρ ᾿Αγελείη; 
Ἥ τοι πρόσθε στῶσα, βίλος : ἐχεπευκὲς over. 
Ἣ δὲ τόσον μὲν ἔεργεν ἀπὺ χροὺς, ὡς ὅτε μήτηρ 
Πα,ιδὸς ε ἐέργει μυῖων, δ᾽ nds λέξεται à ὕπνῳ. 
Αὐτὴ δ᾽ αὖτ᾽ ἴθυνεν, oi ζωστῆρος ὀχῆες 
Χρύσειοι σύνεγχον; καὶ διπλόος ἤντετο θώρηξ. 
Ἔν δ᾽ ὁ ἐπεσε ζωστῆρι à ἀρηρότι πικρὸς ὀϊστός" 
ει μὲν ἂρ ζωστῆρος ἐ ἐλήλατο δαιδαλέοιο, 

ἡ διὰ θώρηκος πολυδαιδάλου ἡ ἤἠρήρειστο, 
Men θ᾽, ἣν ἐφόρει ἔρυμνα χροὺς, ἕρκος ἀκόντων, 
Ἥ οἱ πλεῖστον ἔευτο, διὰ πρὸ δ᾽ & ξείσατο καὶ τῆς" 
᾿Ακρότατον, δ᾽ ἄρ᾽ ὀϊστὸς ἐπέγραψε χρόα φωτός. 
Αὐτίχα δ᾽ ὁ ἐρῥεεν οὐἷνο κελαινεφὲς ἐξ ὠτειλῆς. 
ὭὩ»ν:δ' ὅτε TI τ᾽ ἐλέφαντα γυνὴ Φοίνικι μιήνη 
᾿ Μηονὶς, ἠὲ Κάειρα, παρήϊον ἔμμεναι, ἵππων" 

Κι να Ὁ ἐν θαλάμῳ, πολέες τέ μιν ἦξήσαντο 
Ἵππῆες Φορέειν, βασιλῆι δὲ κεῖται ἄγαλμα, 
᾿Αμφότερον, κόσμιος θ᾽ ἵππῳ. ἐλατῆρί TE κῦδος" 
Τοῖοί τοι, Μενέλαε, μιάνθην αἵρνατι μηροὶ 
Εὐφυέες, κνῆμαί, T ἦδε σφυρὰ κάλ ὑπένερθε. 
Ῥίγησεν δ᾽ de’ ἔπειτα ἄναξ ἀνδρῶν᾽ ᾿Αγαμέρνων, 
"Qc εἶδεν μέλαν αἷμα καταββέον εξ ὠτειλῆς. 
Ῥίγησεν δὲ καὶ αὐτὸς ᾿Αρηΐφιλος Μενέλαος. 
Ὥς δὲ 10e νεῦρόν σε καὶ ὄγκους ἐκτὸς ἐόντας» 
"Αψορῥόν οἱ θυμὸς © ἐνὶ στήθεσσιν ἀγέρύη. 
Τοῖς δὲ βαρὺ στενάχων ῥετέφη κρείων ᾿Αγαμέβινων, 
Χειρὸς ἔ ἐγων Μενέλαον' ἐπεστενάχοντο δ᾽ ς ᾿ὑταῖροι. 
Φίλε κασίγνητε, θάνατόν νύ τοι δρκὶ ἐταρυνον, 


120 


[Ra] 
Qt 


30 


40 


62 | OMHPOY IAIAAOËE A 


Οἷον προστῆ ἤσας πρὸ ᾿Αχαιῶν Τρωσὶ μάχεσθαι. 
Ὡς σ᾽ ἔβαλον Τρώες, κατὰ δ᾽ ὃ ὅρκια πιστὰ πάτησαν. 
Οὐ μέν πως ἅλιον πέλει ὁρκιον; αἰρμνά τε ἀρνῶν, 


Fe 


Srodai τ᾽ ἄκρητοι; καὶ δεξιαὶ, ἧς ἐπέπιθμοεν. 
Εἴπερ γάρ τε καὶ αὐτίκ᾽ ᾿Ολύμπιος οὐκ ἐτέλεσσεν, 160 
Ἔχ“ τε καὶ ὀψὲ τελεῖ" σύν τε μεγάλῳ ἀπέτισαν, 
Σὺν σφῆσι κεφαλῇσι» γυνωιξί TE καὶ τεκέεσσιν. 
ἘΠ γὰρ ἐγὼ τόδε οἶδα κατὰ φρένα καὶ κατὰ θυμυὸν, 2 
ἜἜσσεται pue, 0 OTOY ποτ ὀλώλῃ *Tauoc i ie 
Καὶ Πρίαμος, καὶ λαὸς εὐμμελίω Πριάμοιο" 65 
Ζεὺς δέ σφιν Κρονίδης, ὑψίζυγος» αἰθέρι POLICY, 
Αὑτὸς ἐ ἐπισσείησιν HALL αἰγίδα πᾶσι» 
Τησδ᾽ ἀπάτης ποτέων' τὰ μὲν ἔσσεται οὐκ ἀτέλεστα. 
᾿Αλλά μοι αἰνὸν ἄγος σέθεν ἔσσεται!» ὦ Μενέλας; 
Ai ne θάνης: καὶ μοῖραν ἀνωπλήσης βιότοιο: 
Καί κεν ἐλέγχιστος πολυδίψιιον᾿ ΓΑργος ἱκοίρυην. ; 
Αὐτίχα γὰρ βνήσονται "Ayo πατρίδος CINE | 
Kad δέ κεν εὐχωλὴν Πριάμῳ καὶ Teoi λίποιμεν 
᾿Δργείην Ελένην" σέο δ᾽ ὀστέα πύσει ἄρουρα 
Κ εἰμένου ἐν Τροίῃ, ἀτελευτήτῳ ἐπὶ ἔργω: 75 
Καί κέ τις ὡδ᾽ € ἐρέει Τρώων ὑπερηνορεόντων, 
Tous ἐπιθρώσπων Μενελάου κυδαλίμοιο" 

ΑΙ οὕτως ἐπὶ πᾶσι χόλον τελέσει᾽ ᾿Αγαμέμωνων, 
Ως καὶ νῦν ἅλιον στρατὸν ἤγαγεν ἐνθάδ᾽ ᾿Αχαιῶν, 
Καὶ δὴ ἔβη οἰκόνδε φίλην ἐς πατρίδα γαῖαν 80 
Σὺν κεινῆσιν γηυσὶ, λιπὼν ἀγαθὸν Μενέλαον. 
Os ποτέ τις épées τότε por χἄνοι εὑρεῖα χθών. 

Τὸν δ᾽ ἐπιθαρσύνων προσέφη ξανθὸς Μενέλαος" 
Θάρσει, μηδὲ ré mo δειδίσσεο λαὸν ᾿Αχαιῶν. 
Οὐκ ἐν καιρίῳ ὀξὺ πάγη βέλος, ἀλλὰ πάροιθεν 88 
ΕΠρύσωτο ζωστήρ TE παναίολος, ἠδ᾽ ὑπένερθε 
Ζώμά τε, καὶ μίπρη, τὴν χαλκῆες κάμον ἄνδρες. 

Τὸν δ᾽ ἀπαμειβόμενος προσέφη κρείων ᾿Αγαμέμνων" 
Αἱ γὰρ δὴ οὕτως εἴη» Φίλος ὦ Μενέλαε. 
"Eazos δ᾽ ; ἰητὴρ ἐπιμάσσεται; ἠδ᾽ ἐπιθήσει 90 
Φάρμαχ᾽, à κεν παύσησι μελαινάων ὀδυνάων. 


s'éteint dpt 


7 
- 


OMHPOT IAIAAOË A. 


TH, καὶ Ταλθύβιον, θεῖον κἥρυκω, προσηύδα" 
Ταλθύβ;", ὅττι τάχιστω Μαχάονω δεῦρο κάλεσσον, 
Dar; ᾿Ασκληπιοῦ υἱὸν ἀμύμονος ἰητῆρος, 

Ὄφρα [δὴ Μενέλαον ᾿Αρήϊον, ἀρχὸν ᾿Αχαιῶν, 

Ὅν τις ὀϊστεύσας ἔβαλε, τόξων εὖ εἰδὼς, 

Τρώων ἢ ἤ Δυκίων" τῷ μὲν κλέος; ἄμ; Le δὲ πένθος. 
Ως ἐφατ᾽ οὐὸ ὦ ρα οἱ κήρυξ ἀπίθησεν ὁ ἀκούσας" 

B3 δ᾽ ένα, κατὰ λαὸν ? À jour χαλ ᾿ποχιτώνων, 

Παπσταίνων ἥ ἥρωα Μαχάονο" σὸν ὃ ἐνόησεν 

Ἔσταότ᾽" ἀμφὶ δέ puy κρατεραὶ στίχες ἀσπιστάων 

Λαῶν, οἵ οἱ ἕποντο ΤῬρίκης εξ ἱπποβότοιο. 

᾿Αγχοῦ δ᾽ ἱστάμενος ἔπεα πτερόεντα προσηύδα" 
"Or, he Re καλέει κρείων A γαμέμνων, 

ὌὌφρα ἴδης Μενέλαον ᾿Αρήϊον, ᾿Ατρέος υἱὸν. 

Ὅν τις ὀϊστεύσας ἔβαλε, τόξων εὖ εἰδὼς» 

; Τρώων ἢ n Λυκίων" τῷ μὸν 27606) ἄμμι δὲ πένθος. 

Ὥς φάτο' To δ᾽ ἄρω θυμὸν À ἐνὶ στήθεσσιν ὁ ὄρινε" 


Βὰν δ᾽ ἰέναι aff Bio) ἀνὰ στρατὸν εὐρὺν "À χαιῶν. 


᾿Αλλ᾽ ὅτε δή ΓΙ ἵκωνόν, ὅθι ξανθὸς Μενέλαος 
Βλήμενος ἦν, περὶ δ᾽ αὐτὸν ἀγηγέραθ, ὅσσοι ἄριστοί; 
KuzxAoc , ὁ δ᾽ ἐν μέσσοισι παρίστατο ἰσόθεος φὼς, 
Αὐτίκα δ᾽ ἐκ ζωστῆρος ὁ ἀρηρότος ἔλκχεν ὀϊστόν. 
Τοῦ δ᾽ ἐξελκομένοιο, πάλιν ἄγεν ὀξέες ὄγκοι. 
Ace ὃέ οἱ ζωστῆρα παναίολον, ἠδ᾽ ὑπένερθε 
Zap τε, καὶ μμίτρην, τὴν PAGE 27272 ἄνδρες. 
Αὐτὰρ ἐπεὶ 106 ἕλκος, 9 1 ἔμπεσε τ πικρὸς ὀϊστὺς 
Ain ἐκρυυζήσας, ἐπ᾿ ἄρ᾽ ἤπια φάρμακα, εἰδὼς 
Πάσσε, τώ οἱ ποτὲ πατρὶ φίλα φρονέων πόρε Χείρων. 
Ὄφρα τοὶ ἀμφεπένοντο βοὴν ἀγαθὸν Μενέλαον, 
Τόφρ a γε ἐπὶ Τρώων στίχες ἤλυθον ἀσπιστάων" 
Ὁ; ὃ αὖτις κατὼ τεύχε ἔδὺν, μνήσαντο δὲ χάρμης. 
End οὐκ ἂν βείζοντα sois ᾿ ᾿Αγαμέμνονω δῖον, 
Οὐδὲ κωταπτώσσοντ᾽, οὐδ οὐκ ἐθέλοντω μάχεσθαι" 
᾿Αλλὰ μάλα σπεύδοντα μάχην ἐς κυδιάνειραν' 
Ἵππους μὲν “γὰρ ἔασε καὶ ὥρμωτα ποικίλω χαλκῷ" 
Καὶ τοὺς μὲν θεράπων ἀπάνευθ᾽ Eye φυσιόωντας 


63 


95 


200 


19 


29 


to 
Qt 


64 OMHPOTY IAIAAOE Δ΄. 


Εὐ ευμέδων, υἱὸς Πτολεμαίου Πειραϊδαο" 


ΤΣ μάλα πόλλ᾽ ἐπέτελλε παρισχέμοεν; ὁππότε κέν μιν 
230 


Te λάβη κάματος, πολέας διακοιρανέονται. 
Αὐτὰρ ὁ 0 πεζὸς ἐὼν ἐπεπωλεῖτο στίχας ἀνδρῶν" 
Καί p οὺς μὲν σπεύδοντας ἴδοι Δαναῶν ταχυπώλων; 
Toùs μάλα θαρσύνεσκε παριστάμενος ἐπέεσσιν" 

’A 6γεῖοι» μῆ To τι μεθίετε θούριδος ἀλκῆς. 
Οὐ γὰρ ἐπὶ ψεύδεσσι «πατὴρ Ζεὺς ἔσσετ᾽ ἀρωγός" 
"AAA ᾿ οἵπερ πρότεροι ὑπὲρ ὅρκια δηλήσαντο; 
To» ἤτοι αὐτῶν τέρεγο χρόα γῦπες ἔδονται" 
Ἡμεῖς δ᾽ αὖτ᾽ ἀλόχους Ζε φίλας καὶ νήπια τέχνα 
"A Eoper ἐν νήεσσιν; ἐπὴν πτολίεθρον ἕλωμεν. 

Οὕσεινας αὖ μεθιέντας ἴδοι στυγεροῦ πολέμοιο; 
Τοὺς μάλω νεικείεσκε γολωτοῖσιν ἐπέεσσιν" 

᾿Αργεῖοι ἰόμωροι, ἐλεγχέες: où vo σέβεσθε ; 

To" οὕτως. ἔστητε τεθηπότες, more νεβροί ; 

AT’, ἐπεὶ οὖν ἔκαμον, πολέος πεδίοιο θέουσαι; 
Evräo', οὐδ ἄρα τίς σφι μετὰ φρεσὶ γίγνεται ἀλκή; 
Ως 5 ὑμεῖς ἔστητε Mr. οὐδὲ μάχεσθε. 

Ἢ μένετε Τρῶας σχεδὸν ἐλθέμεν, ἔνθα τε νῆες 
Ἑἱρύατ᾽ εὔπρυμνοι, πολιῆς ἐπὶ θινὶ θαλάσσης; 
Ὄφρα ἴδητ᾽ αἴ κ᾽ ὕμμιν ὑπέρσχή χεῖρα Κρονίων ; 

“(Ὡς ὅγε ποιρανέῶν ἐπεπωλεῖτο στίχας ἀνδρῶν. 
Ἦλθε δ᾽ ἐπὶ Κρήτεσσι; κιὼν ἀνὰ οὐλαμὺν ἀνδρῶν. 
Oi δ᾽ ἀμφ᾽ Ἰδομενῆα δαΐφρονα θωρήσσοντο. 
Ἰδομενεὺς μὲν ἐνὶ προμάχρις, συὶ εἴκελος ἀλκῆν, 
Μηριόνης δ᾽ ἄρα οἱ πυμάτας ὦτρυνε φάλαγγας. 
Τοὺς ὃὲ ἰδὼν γήθησεν ἀναξ ἀνδρῶν ᾿Αγαρέμνων. 
Αὐτίκα δ᾽ ᾿Ιδομνενῆα προσηύδα μειλιχίίοισιν" 

Ἰδομενεῦ, πέρι μέν σε τίω Δαναῶν ταχυπώλων; 
Hu ε ἐνὶ πτολέμῳ, ἠδ ἀλλοίῳ ἐπὶ ἔργῳ» 

Ἢδ᾽ ἐν δαίδ,, ὃ ÔTE πέρ TE γεφούσιον αἰθοπα οἶνον 
Ἂρ γείων οἱ ἄριστοι ἐνὶ κρητῆρι πέρωνται" 

Eire γάρ r ἄλλοι γε καρηκομόωντες ᾿Αχαιοὶ 
Δαιτρὸν πένωσι,; σὺν δὲ πλεῖον δέπας αἰεὶ 
Ἕστηχ᾽, ὥσπερ ἐμιοὴ, πιέειν» ὅτε θυμυὸς ἀνώγοι. 


46 


60 


aa pe δον. 1... re 


OMHPOT ἸΛΊΑΔΟΣ Δ΄. 65 


AR ὀρσεὺ πόλερνόνδ᾽, οἷος πάρος εὔχεαι εἴναι. 

Τὸν δ᾽ αὖ ᾿δομιενεὺς, Κρητῶν ἀγὸς ἀντίον ηὔδα 462 
᾿Ατρείδη, mére μέν TO! ἐγὼν ἐρίηρος ἑταῖρος 
ΓἜσσομαι, ὡς τὸ πρῶτον ὑπέστην καὶ κατένευσαι 
"AAX ἄλλους ὄτρυνε κορηκομόωντας | ᾿ ᾿χαιοὺς, 
Ὄφρα τἄχιστα μοωγώμιεθ᾽. ἐπεὶ σύν γ᾽ ὁρκί ἐχευσῶν 
Ὑρώες' σοῖσιν δ᾽ αὖ θάνατος καὶ κήδε ὀπίσσω 10 
᾿Εσσετ', | ἐπεὶ πρότεροι ὑπὲρ ὅρκιοι δηλή ηδῶντο. 

Ὥς gaz” ᾿Ατρείδης δὲ παρῴχετο γηθόσυνος κῆρ, 
Ἦλθε d ἐπ Δίάντεσσι; κιὼν ἀνὰ οὐλαριὸν ἀνδρῶν. 
Τὼ δὲ πορυσσέσθην, ἄμα. δὲ γέφος εἵπετο πεζῶν. 
‘Qc δ᾽ or ἀπὸ σκοπιῆς εἶδεν νέφος αἰπόλος ἀνὴρ; 75 
᾿Ερχόμενον κατὰ πόντον ὑπὸ Ζεφύροιο ἰ ἰωῆς" ; 

ᾧ δὲ τ᾽, ἄνευθεν ἐόντι, μελάντερον, HÜTE πίσσα, 

rives ἰὸν κατὰ πόντον, d'yes δέ τε λαίλαπα πολλήν" 
ἹῬίγησέν τε ἰδὼν, ὑπό τε σπέος ἤλασε μῆλα᾽ 
Τοῖαι du Αἰάντεσσι Διοτρεφέων αἰζηῶν 80 
Δήμον ἐς πόλεμον πυκιναὶ κίνυντο φάλαγγες 
Κυάνεαι, σάκεσίν τε καὶ ἔγχεσι ton at 
Καὶ τοὺς μὲν γήθησεν ἰδὼν κρείων | Αγαμέμνων, 
Kai σφεως φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα" 

Αἴαντ᾽, ᾿Αργείων ἡ ἡγήτορε χαλκοχ τώνων, 95 
Zu: μὸν, ου γὰρ ἔοικ» ᾿ὀτρυνέμεν οὔτι κελεύω" 
Αὐτὼ γὰρ μάλα λαὸν ἀνώγετον iQ μιώχεσθαι. 
. ΑΣ γὰρ, Ζεῦ τε πάτερ, καὶ ᾿Αθηναίη, καὶ Απολλον, 
Τοῖος πᾶσιν θυμὸς ἐνὶ στήθεσσι γένοιτο. 
Τῷ κε τάχ, ἠμύσειε πόλις Πριοίρνοιο ἄνακτος; 90 
Χερσὶν ὕφ᾽ ἡμετέρησιν ἁλοῦσά TE, περθορυένη TE. 

Ὡς εἰπὼν, σοὺς μὲν λίπεν οἰὐτοῦ; βῆ δὲ μετ᾽ ἄλλους! 
Ἔ»νθ᾽ ὅγε Νέστορ᾽ ἔτετριε, λιγὺν Πυλίων ἀγορητῆν, 
Où : ἑταίρους SRE καὶ ὀτρύνοντα μα ἄχεσθαι, 
᾿Αμφὶ μέγαν ᾿Ἰελάγοντα τ᾽ ᾿Αλάστορά ΖΕ» Χρόμιόν ΤΕ; 
Αἵμονά TE  κρείοντα, Βίαντά ΤΕ» ποιμένα λαῶν. 95 
Ἵσπῆας μὲν πρώτα σὺν ἵπποισιν καὶ DA 
Πεζοὺς. δ᾽ ἐξόπιθεν στῆσεν πολέας Té καὶ ἐσθλοὺς, 
Ἕρκος ἔμνεν πολέμοιο" κακοὺς δ᾽ ἐς μέσσον ἔλασσεν, 

K 


66 OMHPOTY ΙΛΙΑΔΟΣ A. 


Οφρα καὶ οὐκ ἐθέλων τις ἀνωαγκαίη πολεμέζοι. 200 
ga tres £ 
Trredoi μὲν πρῶτ᾽ ἐπετέλλετο" TOUS γὰρ ἀνώγει 
\ "“ ’ 7 \ , e ’ 
Z ous IT TOUS θῖν μηδὲ κλονεεσθαι oo. 
Mydc τις; TOC UV? TE καὶ ἠνορέηφι πεποιθὼς, 
Oo, st ἄλλων μεμάτω Τρώεσσι μώγχεσθαι, 
Νίηδ᾽ ἀνα χωρείτω" ᾿ἀκαπαδνότεροι γὰρ ἔσεσθε. 5 
\ 
Ὃς de κα' ἀνὴρ ἀπὸ ὧν ὀχέων ἕτερ᾽ ἅφμαθ à ἵκηται» 
Ἔχει ὁ ορεξ TA, ἐπειὴ πολὺ Φέετερον. οὕτως. 
FOdes καὶ οἱ πρότεροι π πόλιας καὶ τείχ ἐπόρθουν, 
Τόνδε νόον καὶ θυμὸν ὁ ἐνὶ στήθεσσιν € ἔχοντες. 
“Ὡς ὁ 0 γέρων ὠτρυνε; πάλαι πολέμων εὖ εἰδώς" 10 
Kai τὸν μὲν γήθησεν ἰδὼν κρείων ἃ γαμέρμνων, 
Καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα" 
Ὦ γέρον, εἶθ᾽, ὡς θυμὸς ἐνὶ στήθεσσι φίλοισιν; 
Ως τοι γούναθ' € ÉTOITO) Bin δέ τοι ἔμπεδος εἰ" 
᾿Αλλά σε γῆρας τείρει ὁμοίτον" ὡς ὀφελέν τις 15 
A νδρῶν ἄλλος ἔχειν; σὺ δὲ κουροτέροισι μετεῖνοιε. 
᾿ἢἬἮΕΥ » ᾽ 7 23. 5) / e / LA " 
Τὸν δ᾽ ἠμείβετ᾽ ἔπειτα Τερήνιος ἱπποτῶ Νέστωρ 
᾿Ατρείδη, μάλα μέν τοι ἐγὼν ἐθέλοιμι καὶ αὐτὸς 
Qz : ἔμμεν. ὡς ὅτε δῖον ᾿Ἐρευθωαλίωνω κατέκταν. 
᾿Αλλ᾽ οὔπως ὥρμα πάντα θεοὶ δόσαν ἀνθρώποισιν. 40 
KL; rore κοῦρος ξα» νῦν αὖτέ με γῆρας ἱπκᾶνει. 
᾿Αλλὰ καὶ ὡς ἐππ' εῦσι μμετέσσορναι; ἠδὲ κελεύσω 
Βουλῇ καὶ μύθοισι" σὺ γὰρ veus ἐστὶ γερόντων. 
Αἰχμὰς δ αὐγχριάσσουσι νεώτεροι» οἵπερ ἐμεῖο 
᾿Οπλότεροι γεγάασι, πεποίθασίν τε Biron. 
La] 2) Ε Un * / À / / C9 
Ως éQur * Δτρείδης δὲ παρώχιετο γηθόσυνος κῆρ. 
Εὺρ᾽ υἱὸν Πετεῶο, Μενεσθῆα πλήξιππον, 
ἔγι ͵7] τῶν εἰ % δ᾽ ) \ 12 / 9 + 9 
Ecraor' ἀμφὶ Δ θηναῖοι μήστωρες ἀυτῆς. 
Αὐτὰρ ὁ πλησίον ἐστήκει πολύμητις ᾿Οδυσσεὺς, à 
N 2 \ 
Πὰς δὲ, Κεφαλλήνων ἀμφὶ στίχες our ἀλαπαδναὶ 30 
3, Ἂ 3 , 3 2 
Ἑστασαν᾽ où γὰρ πώ σῷιν ἀκούετο λαὸς ἀυτῆς; 
᾿Αλλὰ νέον συνορινόμμεναι κίνυντο φάλαγγες ; 
/ δ᾽ 28 / NE -» ε ἈΝ / 
Τρώων θ ἱπποδάμων καὶ ‘À χιαιῶν" οἱ δὲ μένοντες 
981 ε 7 / ᾽ “ LA ΕΣ \ 
ἰύστασον, ὁππότε πύργος Ἀχαιῶν ἄλλος ἐπελθων 
ς 7 
Τρ ὠωνόρμήἤσειε» καὶ ἄρξειαν πολεμία. 35 


€ 
{ui 2 


OMHPOT IAIAAOËE A’. 67 


Τοὺς δὲ ἰδὼν νείκεσσεν ἄναξ εἰνδρῶν ᾿Α γαμέρυνων, 
Καί σφεας φωνήσας ἔπεα πτερόεντο; προσηύδω" 

FQ vie Πετεῶο, Διοτρεφέος βασιλῆος, 
Καὶ σὺ, κακοῖσι δόλοισι κεκασμένε, κερδαλεόφρον, 
Τίστε καταπτώσσοντες ἀφέστατε, μίμνετε δ᾽ ἄλλους ; 
ZQuiy μέν τ᾽ ἐπέοικε μετὰ πρώτοισιν ἐόντος 4] 
Ecraper, ἠδὲ μάγης καυστειρῆς ἀντιβολῆσαι. 
Πρώτω γὰρ καὶ δαιτὸς ἀκουᾶ ζεσθον ἐμεῖο, 
Οππότε δοῖτα γέρουσιν ἐφοτλίζοιμεν᾽ Ages" 
Ἔνθα φίλ᾽ ᾿ ὀπταλέο: κρέο ἔδμεναι; ἠδὲ κύπελλα 4.5 
Ofou πινέμεναι dou pe ἐθέλητον. 
ND δὲ φίλως χ᾽ ὁρόωτε, καὶ εἰ δέκω πύργοι A χαιῶν 
μείων προπάροιθε μαγχροίωτο νηλέϊ χαλκῷ. 

Τὸν d ἄρ᾽ ὑπόδρα ἰδὼν προσέφη πολύμητις ᾿Οδυσσεύς" 
᾿Ατρείδη, ποῖόν σε ἔπος φύγεν ἕρκος ὀδόντων: 50 
Πῶς δὴ φὴς πολέμοιο μεθιόμεν.: ὁππότ ᾿Αχαιοὶ 
Teuriy ἐφ᾽ ἱπποδάμοισιν ἐ ἐγείρομεν ὀξὺν " Agnes 
Ὄψεαι, ἤν ἐθέλησθα, καὶ αἵ κέν τοι τὰ Hein, 

1 λεμάγοιο φίλον πωτέρο; προμάχοισι μιγέντα 
Τρώων ἱπποδώρνων" σὺ δὲ ταῦτ᾽ ἀνεμώλιο βάζεις. B5 

L'oy δ᾽ ἐπιμειδήσως προσέφη κρείων ᾿Αγαρξρυνων, 

'Ως γνῶ χωομένοιο" πώλιν δ᾽ δγε λάζετο μῦθον" 

Διογενὲς Δαερτιάδη, πολυρήχιοιν ᾿Οδυσσεῦ, 

Οὔτε σε γεικείω περιώσιον». οὔτε κελεύω. 

Ode γὰρ, ὡς τοι θυμὸς € ἐνὶ στήθεσσι φίλοισιν 60 
Ἤπια δήνεα οἶδε" τὰ “γὰρ Φρονέεις, ἅτ᾽ ἐγώ περ. 

᾿Αλλ᾽ 101, ταῦτα δ᾽ ὄπισθεν ἀφεσσόμεθ, εἴ τι κακὸν γῦν 
ΕΤρηται" σὰ δὲ πάντα θεοὶ weraumanc θεῖεν. 

ε » ᾽ν \ \ 2 2 ge Ca \ 3. δ 

Ως εἰπῶν, τοὺς μὲν λίπεν αὐτοῦ, (33 δὲ ρμυετ᾽ ἄλλους" 
Εὗρε δὲ 'Γυδέος υἱὸν ὑπέρθυμιον Διομήδεα, 65 
Ἕσταότ᾽ ἐν 0 ἵπποισι καὶ ἄρμασι κολλητοῖσι. 

Πὰρ δὲ οἱ ὑστήκει Σθένελος; Κ ἁαπανήϊος υἱός. 
Κααὶ τὸν μὲν γείκεσσεν ἰδὼν κρείων A γαμέμνων, 
καί Lay φωνήσας ἔπεα πτερόεντω προσηύδα" 

7Q bois Τυδέος υἱὲ δαΐφρονος ἱπποδάμοιο, 20 
Τί πτώσσεις, τί δ᾽ ὀπιπτεύεις πολέρνοιο γεφύρας ; 


68 OMHPOY IAIAAOËE Δ΄. 


Οὐ μὲν Τυδέ; Ὁ γ᾽ ὧδε φίλον πτωσκαζέμεν ἦεν, 
᾿Αλλὰ πολὺ πρὸ φίλ ων ἑτάρων δηΐοισι μάχεσθαι. 
Ὡς φάσαν, οἵ puy ἴδοντο : πονεύμενον᾽ οὐ γὰρ ἔγωγε 
᾿Ηντησ᾽, οὐδὲ ἴδον" περὶ δ᾽ ἄλλων φασὶ γενέσθωι. 
Ἤτοι μὲν γὰρ ἄτερ πολέμου εἰσῆλθε Μυκήνας 
ἘΞ, ΞΞεῖνος, μ᾽ ἀντιθέῳ Πολυνείκει; λαὸν ὠγείρων" 

O° pa TÔTE στρατόωνθ᾽ i ἱερὰ πρὸς τείχεα, Θήβης, 
Καΐρ po μάλα λίσσοντο δόριεν πλειτοὺς ἐπικούρους ς 
ΟΣ ἐτρελιν δόρυεναι» καὶ ἐπήνεον, ὡς ἐκέλευον" 
᾿Αλλὰ Ζεὺς ἔτρεψε παραιίσιο σήματα φαίνων. 
Of δ᾽, ἐπεὶ οὖν ὠχιοντ᾽» ie πρὸ ὁδοῦ ε ἐγένοντο, 
᾿Ασωπόνδ᾽ i ἵκοντο βαθύσχινον, λεχεποίην. 

"End αὖτ᾽ ἀγγελίην ἔπι Τυδῆ στεῖλαν ᾿Αχαιοί, 
Αὐτὰρ ὁ βῆ, πολέας TE κιχήσατο Καδριείωνας 
Δαινυμένους κατὰ dima βίης ἙἘπεοκληείης. 

ν᾽ οὐδὲ, ξεῖνός περ ἐῶν; ἱππηλάτα Τυδεὺς 

é 4 del, μοῦνος ἐὼν πολέσι μετὰ Καδμείοισι" 
᾿Αλλ᾽ 07 ἀεθλεύειν προκουλίζετο; πάντα δ᾽ ἐνίκα 
ἱῬηϊδίως" τοίη οἱ ἐπίῤῥοθος à ἥεν ᾿Αδήνη. 

Où δὲ χολωσἄμμενοι K ἄδμειοι; κέντορες ἵππων, 
"ἊΨ οἱ ἀνερχοριένῳ πυκινὸν λό χον ego ἄγοντες. 
Κούρους πεντήκοντα" δύω δ᾽ ἡγήτορες ἤσαν» 

ΜΙ ίων Δ ἱμυονίδης» ἐπιείκελος ἀθανάτοισιν» 

Yios T À ὑτοφόνοιο; μυενεπτόλεμιος Λυκοφόντης. 
Τυδεὺς μὲν καὶ τοῖσιν ἀεικέω πότριον ἐφῆκε" 
Πάντας ἐπεφν), ἕνα δ᾽ οἷον ἵει οἰκόνδε νέεσθαι" 
Μαΐον “ἄρα προέηκε, θεῶν τεράεσσι πιθήσας. 
"οἷος ἔην. Τυδεὺς Αὐφξώλιος" ἀλλὰ σὸν υἱὸν 
Τείνωτο εἷο χέρειω CAE ἀγορῇ δέ τ᾽ ἀμείνω. 


Ως φάτο" τὸν δ᾽ οὔτι προσέφη κροτερὸς Διομήδης». 


Αἰδεσθεὶς βασιλῆος ἐνιπὴν αἰδοίοιο. 

Τὸν δ᾽ υἱὸς Καπωνῆος ἀμείψατο πυδαλίριοιο' 
᾿Ατρείδη, por ψεύδε᾽ ÿ ἐπιστάμενος σάφα εἰπεῖν. 
Ἡμεῖς τοι πατέρων μέγ᾽ ἀμείνονες εὐχιὀμε᾽ εἶναι. 
Ἡμεῖς καὶ Θήβης ἐδος El QE) ἑπταπύλοιο, 
Παυρότερον λαὸν ὠγωγόνθ᾽ ὑπὸ τεῖχος ἼΑρειον; 


90 


400 


ἃς 


OMHPOY ΙΛΙΑΔΟΣ Δ΄. 69 


Πειθόμενοι τεράεσσι θεῶν καὶ “Ζηνὸς ἀρωγῇ" 
Κι εῖνοι δὲ σφετέρῃσιν ἀτασθαλίῃσιν ὄλοντο. 
ΒΥ μή βίοι πατέρας ποθ᾿ ὁμοίη ἔνθεο Tip: 410 
Τὸν δ᾽ ἄρ᾽ ὑπόδρα ἰδὼν προσέφη «ρατερὸς Διομήδης" 
Térra, σίωπ' 7 ἦσο, ἐμῷ δ᾽ ἐπιπείθεο μύθῳ. 
Οὐ γὰρ ἐγὼ νεμεσῶ ᾿Αγαμέμνονι, ποιμένι λαῶν, 
᾿Οτρύνοντι μάχεσθαι εὐκνήμιδας ᾿Αγαιούς. 
Τούτῳ μὲν γὰρ κῦδος au ἕψεται, εἰ κεν À χαιοὶ 1 
Τρῶας δηώσωσιν, ἐλωσί τε Ἴλιον ἱ ἱρήν" 
"Γούτῳ δι Σ μέγα πένθος, ᾿Αχαιῶν δηωθέντων. 
᾿Αλλ᾽ ἄγε δὴ, καὶ pas ῥιεδώμεθα. θούριδος ἀλκῆς. 
Ἢ ῥα, καὶ ἐξ ὀχέων σὺν τεύχεσιν GR TO  χαρᾶζε' 
Δεινὸν δ᾽ ἔθραχε χαλκὸς ἐπὶ στήθεσσιν à ἄνακτος 20 
᾿Ορνυμοένου; ὑπό κεν ταλασίφρονῶ περ δέος εἷλεν. 
Ὡς δ᾽ 07 ἐν αἰγιαλῷ πολυηχέϊ κῦμα θαλάσσης 
᾿Ορνυτ᾽ à ἐπασσύτερον, Ζεφύρου ὑποκινήσαντος" 
Πόντῳ μὲν τὰ πρῶτα κορύσσεται, αὐτὰρ. ἔπειτα 
Χέρσῳ ῥηγνύμενον μεγάλα βεέμει» ἀμφὶ δέ τ᾽ ἄκρας 
Κυρτὸν ἐ ἐὸν κορυφοῦται, ἀποπτύει δ ἁλὸς ἄχνην" 96 
Ως ror ἐπασσύτεραι Δαναῶν κίνυντο φάλαγγες 
Νιωλεμέως πόλεμόνδε" κέλευε δὲ οἷσιν ἕκαστος 
᾿Ἡ γεμόνων' οἱ δ᾽ ἄλλοι ἀκὴν ἴσαν, (οὐδέ κε φαίης 
Τύόσσον λαὸν ἔπεσθωι ἔχοντ᾽ ἐν στήθεσιν αὐδὴν») 20 
Σιγῇ δειδιότες σημιάντορας" ἀμφὶ δὲ πᾶσι 
Τεύχεα Fouine ἔλαμπε, τὼ εἰ μένοι ἐστιχόωντο. 
Τρῶες δ᾽, ὦ GOT δίες πολυπάμονος ἀνδρὸς ὁ ἐν αὐλῇ 

Μυρίαι ὃ ἐστήκοισεν , ἀμιελιγόμεναι γάλα λευκὸν, 

᾿Δζηχὲς μεμιακυΐαι, ἀκούουσαι ὁπα ἀρνών" 35 
‘Qc Τρώων ἀλαλητὸς ἀνὰ στρατὸν εὐρὺν ὀρώρει. 

Οὐ γὰρ τἄντων ἦεν ὁρυὸς θρόος, οὐδ᾽ ἴα γῆρυς;» 

᾿Αλλὰ γλώσσα μέριικτο, πολύκλητοι δ᾽ ἔσαν ἄνδρες. 
Ὧρσε δὲ τοὺς μὲν "Agnc τοὺς δὲ γλαυκῶπις ᾿Αθηνη» 
Δεῖμός τ᾽, ἠδὲ Φόβος, καὶ Ἔρις ἄμοτον μεμιουΐα; 40 
"Άρεος ἀνδροφόνοιο κασιγνήτη» ἑτἄρη τε» 

Ἥ τ' ὀλίγη μὲν πρῶτα πορύσσεται, αὐτὰρ ἐπειτῶ 
Οὐρανῷ ἐστήριξε κάρη, καὶ ἐπὶ χθονὶ βαΐνει. 


J 


ET 


70 : OMHPOT IAIAAOË A’. 


Ἥ σφιν καὶ τότε νεῖκος owoiioy ἔμβαλε μέσσῳ, 
᾿Ερχομένη καθ᾽ ὅρυιλον, ὀφέλλουσα στόνον ἀνδρῶν. 
ΟΣ δ᾽ ὅτε δή p p. ἐς χώρον ἕνα ξυνιόντες À ἵκοντο, 
Σύν ῥ᾽ ἔβαλον p ῥινοὺς, σὺν δ᾽ ! ἔγχεα, καὶ μένε᾽ ἀνδρῶν 
Χαλειοθιῤήῶιν; ἀτὰρ ἀσπίδες ὀμῷαλ. Geo 
Er TRAIT ἀλλήλῃσι» πολύς δ᾽ ὀρυμαγδὸς ὁ ὀρώρει. 
Ἔνδάδ᾽ ἄμ οἰμνωγῆ TE καὶ εὐχωλὴ πέλεν ἀνδρῶν, 
᾿Ολλύντων τε, καὶ ὀλλυμένων" ῥέε δ᾽ αἵμωτι γαῖα. 
Ὡς δ᾽ ὅτε χείμαρῥοι ποταμοὶ, κατ᾽ ὄρεσφι ῥέοντες; 
Es μισγάγκειαν συμβάλλετον ὀββριμον ὕδωρ 
Κρουνῶν ἐκ μεγάλων, κοίλης ἔντοσθε χαράδρης; 
Τῶν δέ τε τηλόσε δοῦπον ἐν οὔρεσιν ἔκλυς ποιμήν" 
“Ὡς τῶν μισγομένων γένετο ἰωχή τε φόβος τε. 


Πρώτος δ᾽ ᾿Αντίλοχος Τρώων hey ἄνδρα κορυστὴν 


Ἔσθλὸν ενὶ προρνά γοισί» Θαλυσιάδην ᾿Εχέπωλον, 
Tor p ἔβαλε πρῶτος κόρυθος φάλον ἱπποδασείης" 
3 \ (4 ων ͵ 5 "2 AE A / -/ 
Ἐν δὲ μετώπῳ πῆξε. πέρησε δ᾽ ἄρ᾿ ὀστέον εἴσω 
5» \ . V4 \ = 7] Ξ' LA 
Aix Laden" τὸν δὲ σκότος ὅσσε κάλυψεν" 
Ἤριπε δ᾽, ὦ ὡς ὅτε α πύργος» ἐγὶ κρατερῇ ὑσμίνη. 
Τὸν ὃὲ πσεσώτα σ 008 ἔλαβε κρείων ᾿Ἐξλεφήνωρ 
Χαλκωδοντιάδης, μεγαθύμων ἀρχὸς ᾿Αβάντων' 
€ » 2 Lo ; » / 
Ελχε δ᾽ ὑπ᾽ ἐκ βελέων λελιημενος». οῷρα τἀγχιστῶ 
Τεύχεα συλήσει:" μένυνθα δὲ οἱ γένεθ' ὁρμή" 
ΝΙεκρὸν γὰρ ἐρύοντα ἰδὼν μεγάθυμος᾿᾿ Αγήνωρ, 
Πλευρὰ, τά οἱ κύψαντι π παρ᾽ ἀσπίδος ἐξεφαάνθη, 
Οὔτησε ξυστῷ χαλκήρει, λῦσε δὲ γυῖα. 
Ως τὸν μὲν λίπε θυμός" ἐπ αὐτῷ δ᾽ & 2770) ἐτύχθη 
᾿Αργαλέον Τρώων καὶ ᾿Αχαιῶν" οἱ δὲ, λύκοι ὡς. 
᾿Αλλήλοις € ἐπόρουσαν, ἀνὴς δ᾽ ἄνδρ᾽ ἐδνοπάλιξεν. 
ἜΝνθ᾽ ἐβαλ᾽ ᾿Ανθεμυίωνος υἱὸν Τελαμώνιος Αἴας, 
᾽ .!. 
H 060 θαλερὸν, Σιμυοείσιον" ὃν ποτε μήτηρ 
ITS -»" ν τ 7ὔ 
onde κατιοῦσα, παρ᾽ ὀχθησιν Σιμόεντος 
Γείνατ᾽, ἐπεί ῥα τοκεῦσιν ἅμ᾽ ἕσπετο, μῆλα ἰδέσθαι" 
5 », ΕἸ nd 
Tours ps κάλεον Σιμοείσιον" οὐ δὲ τοκεῦσι 
Θρέ éTrpu φίλ οἰς ἀπέδωκε, μινυνθάδιος δέ οἱ αἰὼν 
Ἔπσλεθ᾽, ὑπ᾿ Αἴαντος μεγαθύμου δουρὶ δαμέντι 
ἢ ἔαντος μεγωθύμ οἱ δωρυντι. 


55 


60 


ΤΕ 


ΟΜΗΡΟΥ͂ [ΙΛΙΑΔΟΣ Δ΄. 


ΤἸρῶτον γάρ pu ἰόντα βάλε στῆθος; παρὰ μαζὸν 
Δεξιόν' ἀντικρὺ ὃς à ὦμου χάλκεον ἔγχος 
Ἤλθεν, ὁ δ᾽ ἐν κονίησι χαρναὶ πέσεν: αἴγειρος ὡς, 
Ἥ ῥά τ᾽ ἐν εἰωμενῇ ἕλεος μεγάλοιο πεφύκει, 
Λείη. ἀτάρ τέ οἱ ὀζοι ἐπ’ ἀκροτάτῃ πεφύασι" 
Tr μέν θ ἁρματοπηγὸς ἀνὴρ αἴθωνι, σιδήρῳ 
Efira, ὀῷρα ἔτυν καμυψῇ περικαλλέϊ δίφρῳ, 
Ἡ μὲν T ἀζομένη κεῖται ποταμοῖο παρ ὄχθας" 
Ποῖον de ᾿Ανθερυίδην Σιμυοείσιον ἐξενώριξεν 
Αἴας Διογενής" τοῦ δ᾽ ΓΑ »τιῷος αἰολοθωρηξ 
Πριαμίδης za0 ὅμιλον ἀκόντισεν ὀξέ; δουρί. 


71 


90 


Too μὲν ἅμαρθ᾽" ὁ δὲ Δεῦκον, ᾿Οδυσσέος ἐσθλὸν 8 ἑταῖρον, 


Βεβλήκει βουβῶνα, γέκυν ἑτέρωσ᾽ ἐρύοντα" 
Ἤριπε δ᾽ ἀμφ᾽ αὐτῷ; νεκρὸς δέ οἱ ἔκπεσε χειρός. 
Τοῦ δ᾽ ᾿Οδυσεὺς μάλα θυμὸν à ἀποκταριένοιο χολωθη: 
B3 δὲ διὰ προμοίχων τεκορυβιμένος αἴθοπι χαλκῷ, 
277 d μάλ᾽ ἐγγὺς ἰῶν, καὶ ἀκόντισε δουρὶ φαεινῷ; 
᾿Αμφί ὃ € παπτήνας" ὑπὸ Où ! 
᾿Ανδρὸς à ἀκοντίσσαντος" ὁ δ᾽ οὐχ, ἅλιον βέλος ἧκεν, 
᾽Αλλ᾽ υἱὸν Πριάμοιο νόθον βάλε Δημοκόωντα; 
ὍΣ οἱ Αβυδόθεν ἦλθε; παρ᾽ ἵππων ὠκειοίων. 
"Γόν ῥ᾽ ρ ᾿Οδυσεὺς, ὃ ἐτάροιο χολωσάμενος, βάλε δουρὶ 
Κύρσην' ἡ δ᾽ & érégoio διὰ κροτάφοιο πέρησεν 
Αἰχμῆ χαλκείη; τὸν dE σκότος ὄσσε κάλυψε" 
Δούπησεν δὲ πεσῶν, ἀράβησε δὲ τεύχ,᾽ ἐπ᾿ αὐτῷ. 
Χωρησαν δ᾽ ὑπό TE πρόμαχοι, καὶ φαίδιμος ἡ ἜἝχτωρ. 
᾿Δεγεῖοι δὲ μέγα ἰσχίον, ἐρύσαντο δὲ νεκροὺς, 
Ἴδυσαν δὲ πολὺ προτέρω" νεμέσησε δ᾽ ᾿Απόλλων, 
Περγάμου ἐκκατιδὼν, ᾿Πρώεσσι δὲ κέκλετ' ἀῦσας" 
᾿Ορνυσθ' ἃ ἱππόδαμοι ἤν βώες, μηδ εἰκετε χάρμης 
᾿Δργείοις" ἐπεὶ où σφι λίθος χρῶς, οὐὸδς σίδηρος; 
Χαλκὸν ἀνασχέσθαι ταμεσίχροα, βαλλομένοισιν. 
Οὐ μὰν oùd ” Ἀχιλεὺς, Θέτιδος πάϊς ἠυκόμοιο, 
Μάρναται, ἀλλ᾽ ἐπὶ νηυσὶ χόλον θυμαλγέα πέσσει. 
Ως Qur ἀπὸ πτόλιος δεινὸς θεός" αὐτὰρ ᾿Αχαιοὺς 
Ogre A0 θυγάτηρ, κυδίστη "Πριτογένειο, 


Dec D 


506 


10 


"Ὁ OMHPOY ΛΙΑΔΟΣ Δ΄. 


ἜἘρχομένη καθ᾽ OMR, ὁδ, μιεθιέντως ἴδοιτο. 
Ἔν ᾿Αμωρυγκείδην Διώρεα μνοῖρω TEÔNTE" 
Χερμαδίῳ γὰρ βλῆτο παρὰ σφυρὸν ὀκριόεντι» 
ΚΚνήμην δεξιτερήν" βάλε δὲ Θρηκῶν ἀγὸς ἀνδρῶν, 
Πείρως Ἰωβρασίδης, ὃς de Aivodey εἰληλούθει" 520 
᾿Αμφοτέρω δὲ τένοντε καὶ ὀστέο Aus ἀναιδὴς 
Αχρις ἀπηλοίησεν᾽ ὁ δ᾽ ÿ ἜΣΤΗ ἐν κονίῃσι 
Κάππεσεν, ἄμφω χεῖρε φίλοις ἑτάροισι πετοίσσας; 
Θυμὸν ἀποπνείων᾽ ὁ δ᾽ ἐπέδραμεν, ὅς ὃς P ἐβαλέν Pis 
Πείρως" οὗτα δὲ δουρὶ παρ᾿ ὀμφαλόν" ἐκ δ᾽ ἄρα πᾶσαι 
Χύντο χαιμναὶ χολάδες" τὸν δὲ σκότος ὄσσε κάλυψε. 26 
Τὸν δὲ Θόας Αἰτωλὸς à ἐπεσσύμενος βάλε δουρὶ 
Στέρνον, ὑπὲρ μαιζοῖο, πάγη δ᾽ ἐν πνεύμονι χαλκός. 
᾿Αγχίρμολον δὲ οἱ ἦλθε Θόας, © ἐκ δ᾽ ὄβριμον € ἔγχος 
Ἔσπάσατο στέρνοιο" ἐρύσσατο, δὲ ξίφος ὀξὺ, 40 
To o 075 γαστέρα σύψε μέσην, ἐκ δ᾽ œivuro θυμόν. 
εύχεα δ᾽ οὐκ ἀπέδυσε" περίστησαν γὰρ ἑταῖροι 
Θρήϊκες ἀκρόκομοι, AR εἐγχεο χερσὶν ἔχοντες» 
Of: μέγαν περ ἐόντα, καὶ ἴφθιμον καὶ ἀγαυὸν, 
σαν ἀπὸ σφείων; ὁ δὲ ιασσοίμενος πελερμυίχθη. 25 
Ὡς Ty ἐν κονίησι παρ᾽ ἀλλήλοισι τετοίσθην, 
Ἤτοι ὁ μὲν Θρῃκῶν, ὁ ὁ δ᾽ ᾿Επειῶν χαλκοχμτώνων, 
Ἡγεμιόνες" πολλοὶ δὲ περικτείνοντο καὶ ἄλλοι. 

Ἔνθα κεν οὐκέτι ἔξγον ἀνὴρ GOT TO μετελθὼν, 
Ὅστις ἔτ᾽ ἄβλητος καὶ ἀνούτατος ὀξέ; χαλκῷ 40 
Δινεύοι κατὰ μέσσον, ἄγοι δέ ε Παλλὰς ᾿Αθήνη 
Χειρὸς εἐλοῦσ', αὐτὰρ βελέων à ἀπερύκοι gun. 

Πολλοὶ γὰρ Ῥρώων καὶ ᾿Αχαιῶν ἢ ἤματι κείνῳ 
Πρηνέες ἐν κονίησι παρ᾽ ἀλλήλοισι σέταντο. 


ΔΝ ARE ἀν ἢ 


OMHPOT ΙΛΙΑΔΟΣ Ε΄. 73 


THZ 


OMHPOY IAIAAOZ 


ῬΑΨΩΔΙΑ ἢ TPAMMA, Ε΄". 
᾿Εσιγραφὴ. 


Εἶ, βάλλει Κυθέρειαν, "Αρηώ τε, Τυδέος υἱός, 


ἜΝΘ᾽ αὖ Τυδεΐδη Διομήδει Παλλὰς ᾿Αθήνη 
Δῶχε μένος καὶ θάρσος, ἵν᾿ ἔκδηλος μετὰ πᾶσιν 
5 / ΄ > M / ᾽ \ 7 
Ἀργείοισι "V EVOITOs ἰδὲ 7 ἐσθλον ΕΡΕῊΝ, 
Aïe οἱ ἐκ πόρυθός TE καὶ ἀσπίδος à ἀκοίρνωτον πῦρ; 
᾿Αστέρ᾽ ὀπωρινῷ ἐνολίγκιον, 05 TE μάλιστα 
Λαμπρὸν παμφαίνησι λελουμένος ᾿᾽Ὦ χεανοῖο" 
Τοῖόν οἱ πῦρ δαῖεν ἀπὸ κρατός τε καὶ Lay" 
Ogre de puy κατὰ μέσσον, ὅθ, πλεῖστοι κλονέοντο. 
Ἣν dé τις ἐν Τρώεσσι Δάρης:» ἀφνειὸς, ἀμύμων, 
e \ € ᾽ὔ / / e e/ Ψ 
Ιρευς Ἡφαίστοιο" δύω de οἱ υἱξες ἤστην, 10 
Φηγεὺς , Ἰδαϊὸς re, μάχης εὖ εἰδότε πάσης. 
Τώ οἱ, ἀποκρινθέντε, € ἐναντίω ὁρμνηθήτην" 
\ \ RES ΒΛ μ᾿ CM CP) \ \ 3! ΄ 
To μὲν ἀφ᾽ ἵπποιν, ὁ δ᾽ ἀπὸ χθονὸς wevvro πεζός. 
Où δ᾽ ὅτε δὴ σχεδὸν ἦσαν ἐπ᾿ ἀλλήλοισιν ἰόντες» 
Φηγεύς ῥα πρότερος προΐει δολιχόσκιον € 7,5 15 
Τυδείδεω δ᾽ ὑπὲρ ὦμον ἀριστερὸν ἤλυθ ἀκωκὴ 
Ἔνγχεος, οὐδ᾽ ἔβαλ᾽ αὐτόν" ὁ δ᾽ ὕστερος ὄρνυτο χαλκῷ 
Τυδείδης" τοῦ δ᾽ οὐχ, ἅλιον βέλος ἢ ἔκφυγε χειρὸς, 
’AAN ἔβαλε στῆθος μεταμά ζιον, ὦ ὦσε δ᾽ ἀφ᾽ ἵππων. 
Ἴδαῖος δ᾽ ἀπόρουσε, λιπὼν περικωλλέοω δίφρον, 90 
ΤΊ, 


[Ὁ 


74 OMHPOTY IAIAAOË Ε΄. 


Οὐδ᾽ ἔτλη περιβῆναι ἀδελφειοῦ «ταμένοιο, 
Οὐδὲ γὰρ, οὐδέ κεν αὐτὸς» ὑπέκφυγε πῆρα μέλαιναν»; 
᾿Αλλ᾽ Ἥφαιστος ἔρυτο, σάωσε δὲ νυκτὶ καλύψας, 
Ὡς δή οἱ μὴ πάγχυ γέρων ἀκωχημένος εἰη. 
Ἵππους δ᾽ δ᾽ ἐξελάσας μεγαθύμου Τυδέος υἱὸς, 
Δῶκεν ἑταίροισι κατάγειν κοίλας ἐπὶ νῆας. 
Τρῶες. δὲ μεγάθυμοι ἐπεὶ ἴδον υἷς Δάρητος, 
Τὸν μὲν ἀλευάμενον, τὸν δὲ «τάμενον παρ᾽ ὄχεσφι; 
Πᾶσιν ὀρίνθη θυμός" ἀτὰρ γλαυκῶπις ᾿Αθήνη 
Χειρὸς ἑλοῦσ᾽, ἐπέεσσι προσηύδα θοῦρον᾽ ᾿Αρηα" 
"Ἄρες, "Ages βροτολοιγὲ, μμιοειφόνε, τειχεσιπλῆτα, 
Οὐκ ἂν δὴ Τρῶας μὲν ἐάσαιμεν καὶ ᾿Αχαιοὺς 
Μάρνασθ᾽, ὁπποτέροισι πατὴρ Ζεὺς κῦδος ὀρέξῃ, 
No: δὲ χαζώμεσθα, Διὸς δ᾽ ἀλεώμεθα μῆνιν ; 
Ὡς εἰποῦσα» μάχης ἐξήγαγε θοῦρον "Ἄρηα. 
Toy μὲν ἔπειτα καθεῖσεν ἐπ᾿ ἠϊόεντι Σκαριάνδρῳ. 
Τρῶας δ᾽ ἔκλιναν Δαναοί" ἕλε δ᾽ ἄνδρα ἕκωστος 
Ἡγεμόνων" πρῶτος δὲ ἄναξ ἀνδρῶν ᾽Αγαμέμνων 
᾿Αρχὸν᾽ Αλιζώνων, ne ἔκβαλε δίφρου" 
Πρώτῳ γὰρ στρεφθέντι μεταφρένῳ ἐν δόρυ σῆξεν 
Ὦκμων μεσσηγὺς, διὰ δὲ στήθεσφιν € ἔλασσε" 
Aovrnoer δὲ πεσῶν, à ἀράβησε δὲ τεύχε ἐπ᾿ αὐτῷ. 
᾿Ιδορυενεὺς δ᾽ ἄρα Φαῖστον € ἐνήρατο; Μῇονος υἱὸν 
Βώρου, ὃ ὃς ἐκ Τάρνης ἐριβώλακος εἰληλούθει" 
To μὲν ἄρ᾽ ᾿Ιδομενεὺς δουρικλυτὸς à ἐγχεῖ ares 
No, ἵππων ἐπιβησόμνενον, κ κατὰ δεξιὸν ὦ ὦμον" 
Ἤριπε δ᾽ ε εξ ὀχέων, στυγερὸς δ᾽ ἄρα puy σκότος εἷλε. 
Tor μὲν ἄρ᾽ ᾿Ιδομενῆος ἐσύλευον θεράποντες. 
Ὑ ον δὲ Στροφίοιο “Σκαμάνδριον, αἵριονω θήρης» 
"Ατρείδης Μενέλαος EN ἔγχει ὀξυόεντι» 
Ἔσθλον Onenriger δίδαξε γὰρ ᾿Άρτεμις αὐτὴ 
Βάλλειν ἄγεια πάντα; TO τέ πρίφει οὔρεσιν ὕλη. 
᾿Αλλ᾽ οὔ οἱ τότε γε χραῖσμν "Δρτεμις À ἰοχέαιρα, 
Οὐδὲ ἑκηβολίαι, ἧσι τὸ πρίν γ᾽ ἐκέκαστο" 
"Αλλά μιν ᾽Ατρείδης δουριπλειτὸς Μενέλαος 
ΤΠρόσθεν ἕθεν φεύγοντα» μυετάφρενον οὔτασε δουρὶ» 


30 


56." 


40 


δῷ 


ΟΜΗΡΟΥ͂ IAIAAOË Εἴ. 


"Ὥμων μεσσηγὺς, διὼ δὲ στήθεσφιν ἔλασσεν. 
"Here δὲ πρηνὴς; ἀράβησε, δὲ FEU ἐπ᾽ αὐτῷ. 
Μηριόνης de Φέρεκλον © εγήροιτο; σέκτονος υἱὸν 
‘À ἐμονίδεω, ὃ ὃς χερσὶν ἐπίστατο δαίδαλα πάντα 
Τεύχ εἰν' ἔξοχα γάρ puy ἐφίλατο. Παλλὰς ᾿Αδήνη" 
Ὃς καὶ ᾿Αλεξάνδρῳ τεκτήνατο νῆος ἐΐσας 
᾿Δρχεκάκους, αἵ πᾶσι κακὸν Τρώεσσι γένοντο, 
Οἱ τ᾽ αὐτῷ" ἐπεὶ οὔτι θεῶν & ce θέσφατα ἤδη. 
Τὸν μὲν Μηριόνης, ὅτε δὴ κατέμαρπτε διώκων, 
Βεβλήκει γλουτὸν κατὰ δεξιόν" ἡ δὲ διὰ πρὸ 
᾿Αντικρὺ κωτὼ κύστιν ὑπ᾽ ὀστέον ἤλυθ᾽ ἀκωκή: 
Γνὺξ δ᾽ : cour” images, θάνατος δέ psy ἀμφεκάλυψε. 
Πηδαῖον δ᾽ ἄρ᾽ ἔπεῷνε Μέγης» ᾿Αντήνορος υἱὸν, 
"Os ῥὶ ρα νόθος μὲν ἔην, πύκα δὲ τρέφε, δῖα Θεανὼ 
Ἶσα φίλοισι σέκεσσι, χαριζομένη πόσει ᾧ" Ι 
Τὸν μὲν Φυλείδης δουρικλυτὸς, ἐγγύθεν ἐλθὼν, 
Βεβλήκει κεφαλῆς κατὰ ἰνίον ὀξέ; δουρί" 
᾿Αντικρὺ δ᾽ ἀν ὀδόντας ὑπὸ 5 γλῶσσαν τάμε χαλκός. 
"Here δ᾽ ἐν κονίῃ: ψυχρὸν δ᾽ ἕλε χαλκὸν ὀδοῦσιν. 
Εὐρύπυλος δ᾽ Εὐαιμονίδης * Ὑψήνορα δῖον, 
Yi0v ὑπερθύμιου Δολοπίονος; ὁ ὅς pa Σκαμάνδρου 
᾿Αρητῆρ € ἐτέτυκτο, θεὸς δ᾽ ὡς τίετο δήμῳ, 
Τὸν μὲν ἄρ᾽ Εὐρύπυλος, Εὐοίμονος ἀγλαὸς υἱὸς 
Πρόσθεν ἐθεν φεύγοντα, μεταδρομάδην ? SAUT Fe 
Φασγάνῳ ἀΐξας" ἀπὸ δ᾽ ἔξεσε χεῖρα βαρεῖαν. 
Αἰἱματόεσσά δὲ χεὶρ πεδίῳ πέσε: σὸν δὲ κατ᾽ ὁσσς 
Ἔλλαβε πορφύρεος θάνατος καὶ μοῖρα κραταιή, 
Ὡς οἱ μὲν᾿ πονέοντο κατὰ κρατερὴν ὑσμυίνην. 
Ῥυδείδην δ᾽ οὐκ ἂν γνοίης; ποτέροισι μετείη» 
"HE μετὰ 'Γρώεσσιν ὁμυιλέοι; 7 μετ᾽ ᾿Αχαιοῖς" 
Θῦνε γὰρ ἂν πεδίον, ποταμῷ πλήθοντι ἐοικὼς 
Χειμάῤῥῳ, ὅστ' ὦκα ῥέων! ἐκέδασσε γεφύρας" 
Toy δ᾽ οὔτ᾽ ἀρ TE γέφυραι ἐεργμέναι ἰσχανόωσειν, 
ὑτ᾽ & ἄρα Sensor ἰσχει ἀλωάων ἐριθηλέων, 
᾿λθόντ᾽ ἐξαπίνης, δ᾽ 07 ἐπιβρίσῃ Διὸς ὄμβρος: 
Πολλὰ δ᾽ ὑπὶ αὐτοῦ ἔργα κατήριπε κάλ᾽ αἰζηῶν" 


60 


FE 
w 


80 


we) 
Qt 


90 


76 OMHPOT ΙΛΙΑΔΟΣ Ε΄. 


Ως ὑπὸ Τυδείδη πυκιναὶ κλονέοντο φάλαγγες 
Τρώων, οὐδ᾽ ἄραι pur μίμυνον, πολέες περ ἐόντες, 
Τὸν δ᾽ ὡς οὖν ἐνόησε Λυκάονος, ἀγλαὺς υἱὸς 95 
Θύνοντ᾽ ἀν πεδίον, πρὸ εθεν κλονέοντα φάλαγγας: 
Al ἐπὶ Τυδείδη : ἐτιταίνετο καμπύλα τόξα, 
Καὶ Baux ἐπαΐσσοντα, τυχῶν κατὰ δεξιὸν ὦ ὦμον 
Θώρηκος γύαλον" διὰ δ᾽ ἔπτατο πικρὸς ὀϊστὸς» 
᾿Αντικρὺ δὲ διέσχε | παλάσσετο δ᾽ αἵριατι biens 100 
Τῷ δ᾽ ἐπὶ μακρὸν dure Λυκάονος ἀγλαὸς υἱός" 
Ὄρνρνυσθε, Τρῶες μεγάθυμοι, πέντορες ἵππων" 
Βέβληται ἡ γὰρ ἄριστος ᾽Α Xe οὐδὲ & φημι 
Δηδ ἀμεχήρεσθαι “κρατερὸν βέλος, ε εἰ ἐτεόν (Us 
"Ogre ἄναξ, Διὸς υἱὸς» ἀπορνύμιενον Λυκίηθεν. 5 

Ὃς ἐφατ᾽ εὐχόμενος" τὸν δ᾽ οὐ βέλος ὦ ὠκὺ δάμασσεν, 
AA’ ἀναχωρήσας, πρόσθ᾽ à ἵπποιν καὶ ὄχεσφιν 
[Ἑστη, καὶ Σθέγελον προσέφη, Καπανήϊον υἱόν᾽ 

"Oro; πέπον Καπανηϊάδη, καταβήσεο δίφρου, 

Ὄφρ ὦ pos ἐξ à & LOL ἐρύσσης πικρὸν ὀϊστόν. 10 
ue à ἄρ᾽ ἔφη" Σθένελος δὲ καθ᾿ ἵππων ἄλτο χαμᾶζε; 

Πὰρ δὲ στὰς; βέλος ὠκὺ διαμπερὲς ἐξερυσ' ὠμου" 

Αἷμα ὃ δ᾽ ἀνηκόντιζε διὰ στρεπτοῖο χιτῶνος. 

Δὴ τότ᾽ ἐπειτ᾽ ἠρᾶτο βοὴν ἀγαθὸς Διομήδης" 

Κλυύί (μοι; αἰγιόχοιο Διὸς τέκος; ἀτρυτώνη. 15 
ἘΠ ποτέ [204 καὶ πατρὶ φίλω φρονέουσα παρέστης 
Δηΐῳ € εν πολέμῳ, νῦν αὖτ ἐμὲ φίλαι, À θήνη; 

Δὸς δέ τέ μ᾽ ἄνδρα ἐλεῖν, καὶ ἐς ὁρμὴν ἔγχεος ἐλθεῖν, 
Ὅς μ᾽ ἔβαλε θά μιενπαι καὶ ἐπεύχεται; οὐδὲ μέ Φῆσι 
Δηρὸν ξ ET ὀψεσθαι λαμπρὸν φάος ἠελίοιο. 20 

Qc Dar εὐχόμενος" σοῦ ὃ ἐκλυς Παλλὰς ᾿Α θήνη, 
Τυῖα δ᾽ ἔθηκεν ἐλαφρὰ, πόδας, καὶ χεῖρας ὕπερθεν" 

᾿Αγχρῦ δ᾽ ἱστοιμένη ἔπεα πτερόεντα; προσηύδα" 

Θαρσῶν νῦν»; Διόμηδες, à ἐπὶ Τρώεσσι μάχεσθαι" 

᾽ν γάρ τοι στήθεσσι μένος πατρώϊον ἥκοι 25 
Areomor, οἷον ἔχεσκε σακέσπαλος ἱππότα Τυδεύς: 
AG δ᾽ αὖ τοι ἀπὶ ὀφθαλριῶν ὃ ἕλον; ἣ πεὶν ἐπῆεν» 

Ὄφρ εὖ γιγνώσκης ἠμὲν θεὸν ἠδὲ καὶ ἀνδρου. 


OMHPOT IAIAAOË Κ΄, 77 


To νῦν; αἴ κε θεὸς πειρώμενος. ἐνθάδ᾽ ἵκηται, 

Μή τι σύγ᾽ ἀθανάτοισι θεοῖς ἀντικρὺ re 130 
"Γοῖς ἄλλοις" ἀτὰρ εἰ κε Διὸς θυγάτηρ" " φροδίτη 
᾿Ἑλδησ᾽ € ἐς πόλεμον, τήν γ᾽ οὑτάμεν οἕε; χαλκῷ. 

Ἡ μὲν we ὡς εἰποῦσ᾽ ἀπέβη γλαυκῶπις ᾽Α θήνη" 
Τυδείδης δ᾽ ἐξαῦτις ἱὼν προμἄχρισιν ἐμυΐχβη" 

Καὶ, πρίν τερ θυμῷ μεμαὼς Τ᾿ ἐώεσσι μάχεσθαι, 
A τότε puy Tele τόσσον ὅλα, μένος ; ὥστε λέοντα, 

Ὅν ῥά TE ποιμὴν ἀγρῷ ἐπ᾿ εἰροπόκοις οἴεσσι 
Χραύσῃ μέν T αὐλῆς ὑπεράλ μενον, οὐ δὲ δαμιάσσῃ" 
Τοῦ μέν τε σθένος ὥρσεν" ἔπειτα δέ τ᾽ οὐ προσαμύνει, 
᾿Αλλὰ κατὰ σταθμοὺς δύεται, τὰ δ᾽ € ἐρῆμα φοβεῖται" 
Ai μέν T ἀγχιστῖναι ἐπ᾿ ἀλλήλησι CALE 41 
Αὐτὰρ ὁ ὃ ἐμυμιερναιὼς βαθεης ἐξάλλεται αὐλῆς" 

Ως μεμαὼς ᾿ἰΠρώεσσι μίγη κρατερὸς Διομήδης. 

Ἔνθ Aer Αστύνοον καὶ Ὑπείνορα, ποιμένα λαῶν' 
To μὲν ὑπὲρ μαζοῖο βαλὼν χαωλκήρει δουρὶ, 45 
Τὸν δ᾽ € ἐτέρον ξίφει μεγάλῳ κληῖδα παρ᾽ duo 
Πλῆηξ» ἀπὸ δ᾽ αὐχένος ὦμον ἐέργαθεν, ἠδ᾽ ἀπὸ νώτου. 
Τοὺς μὲν tu, ὁ δ᾽ Αβαντα ῥετῴχετο, καὶ Πολύειδον, 
Visas Εὐρυδάμιαντος, ὀνειροπόλοιο γέροντος" 

Τοῖς οὐκ ἐρχομένοις ὁ γέρων ἐκρίνατ᾽ ὀνείρους; 50 
᾿Αλλά σφεας κρατερὸς Διομηδης ἐξενάριξε. 

BA δὲ μετὰ Ξάνθον re, Θόωνά τε, Φαΐνοπος υἷς, 
"App τηλυγέτω' ὁ δὲ τείξετο γήραϊ λυγρῷ, 
Υἱὸν δ᾽ οὐ τέκετ' ἄλλον, ἐπὶ deu λιπέσθαι. 
Ἔ»θ᾽ 0: 07e τοὺς ἐνάριζε, φίλον ὃ ᾿ ἐξαίνυτο θυμὸν 
sa βιφοτέρω, πατέρι δὲ γόον καὶ κήδεα λυγρὰ 
AT, ἐπεὶ οὐ ζώοντε μάχης ἐκ νοστήσαντε 
Δέξατο: χηρωσταὶ de διὰ κτῆσιν δατέοντο. 

“Er υἷας Πριώρυοιο δύω λάβε Δαρδανίδαο 
Εἰν ενὶ δίφρῳ À ἐόντας» ᾿χήμονά τε, , Ἄρόμιόν TE. 60 
Ὡς δὲ λέων ἐν βουσὶ θορὼν ἐξ αὐχένα ἄξη 
Πόρτιος, ἡ 7 βοῦς, ξύλοχον κάτα βοσκομιενάων' 

Ὡς τοὺς ἀμφοτέρους 5 1 IT TOY Τυδέος υἱὸς 
Βῆσε κακῶς ἀέκοντας, ἔπειτα δὲ TEUYE ἐσύλα" 


σι 
QC? 


18 OMHPOY IAIAAOË Εἰ. 


- δ᾿ 4 
Ἵππους δ᾽ οἷς ἑσάροισι δίδου μετὰ νῆας ἐλαύνειν. 
Ὑλ , δ » / : AA / 25 δου 
Toy δ᾽ sde Αἰνείας ἀλαπάζοντα στίχας ἀνδρων, 
LU , ” , ΄ 3 
Βη δ᾽ ἴμεν ἄν τε Way ny καὶ ἀνὰ κλόνον ἐγγχ ειοίων, 
Πανδαρον ἀντίθεον διζήμενος, εἰ που ἐφεύροι. 
Εὗρε Avzaciovos υἱὸν ἀμύμονά τε; κρατερόν Te" 
277 δὲ πρόσθ᾽ αὐτοῖο, ἔπος τέ puy ἀντίον ηὐδα" 
/ “ ͵7ὕ LAN! / ΕΣ \ 
Παδαρε, ποῦ τοί σόξον, ἰδὲ πτερόεντες ὀϊστοὶ, 
Καὶ κλέος: ; © οὔτις τοι ἐξίζεται ἐνθείδε 4 αἰνὴρ, 
Οὐδὲ τις ἐν Δυκίῃ σέο y εὔχεται εἰναι ἀμείνων. 


ἌΛΛΑΣ ἄγε, τῷδ᾽ ἔφες ἀνδεὶ βέλος, Aui χεῖρας COTE γῶν» 


Ori LE κρατέει; καὶ δὴ κακὰ πολλὰ ἔοργε 
ἽΝ εῶας" ἐπεὶ πολλῶν τε καὶ ἐσθλῶν γούνατ᾽ ἔλυσεν" 
ἘΪ un τις θεός ἐστι, κοτεσσοίμενος ᾿ξ ρώεσσιν;, 
ἹἹρῶν μμηνίσας, > χαλεπὴ δὲ θεοῦ ἔπι μῆνις. 

“Πὸν δ᾽ αὖτε προσέειπε Λυκάονος ἀγλαὸς υἱός" 
Αἰνεία, Tes βουληφόρε χαλκοχ,τώγων, 
ἐν υδείδη μιν ἔγωγε δαϊφρονι πάντα ti Aus 
Acid γιγνώσκων, αὐλώπιδί τε τρυφαλείη, 
Ἵππους T εἰσορόων" σάφα δ᾽ οὐκ oi0 » εἰ θεός ἐστιν. 
ΕΠ δ᾽ ὁ ὅγ᾽ ἀνὴρ; ὃν Press δαϊφρων Τυδέος υἱὸς» 
Οὐχ, γ᾽ ἄνευθε θεοῦ τάδε μαίνεται, ἀλλά τις ἄγχι 
πος ἀθανάτων, νεφέλῃ εἰλυμένος ὦμους, 
Ὃς τούτου βέλος ὠκὺ κιχήμενον ἔτραπεν ἄλλη" 
᾽᾿Ἢδη γάρ οἱ ἐφῆκα βέλος, καί μιν βάλον ὦμον 
Δεξιὃν, ἀντιπρὺ διὰ θώρηκος γυάλοιο" 
Καί μιν ἔγωγ᾽ ἐφάμην ᾿Α ἔἐδωνῆ: προιἀψ εἰν, 
“Eurne δ᾽ οὐκ ἐδάμιασσα: θεός γύ τις ἐστὶ κοτήεις. 
Ἵπσποι δ᾽ οὐ παρέασι, καὶ ἄρματα, τῶν κ᾽ ἐπιβαίην" 
᾿Αλλά που ἐν μεγάροισι Λυκάονος ἕνδεκα δίφροι 
Καλοὶ, πρωτοπαγεῖς» νεοτευχέες" ἀμφὶ δὲ πέπλοι 
Πέπτανται' παρὼ dE σφιν ἑκάστῳ δίζυγες ἵπποι 
Ἑστᾶσι, κρῖ λευκὸν ἐρεπτόμενοι καὶ ὀλύρας. 
TH μέν μοι μάλα πολλὰ γέρων αἰχμητὰ Δυκάων 
᾿Ερχομένῳ ἐπέτελλε δόμοις ἐνὶ ποιητοῖσιν" 
Ἵσποισί μ᾽ ἐκέλευε καὶ ὥρμασιν ἐμβεβαῶτα 
᾿Αρχεύειν Τρώεσσι κατὰ κρατερὰς ὑσμίνας" 


75 


80 


85 


90 


ς 
οἱ 


200 


ΟΜΗΡΟΥ͂ ΙΛΙΑΔΟΣ Ε΄, 


᾿Αλλ᾽ ἐγὼ οὐ πιθόμην, ἦτ᾽ ὧν πολὺ κέρδιον ἦεν, 
Ἵππων φειδόμενος, ph μοι δευοίατο φορβῆς, 

᾿Δνδρῶν εἰλομένων, εἰωθότες ἔδμεναι ἀδδην. 

Ως λίπον, αὐτὰρ πεζὸς € ἐς Ἴλιον εἰλήλουθα, 
Τύξοισι πίσυνος" τὰ δέ μ᾽ οὐκ ἀρ’ ἔμελλεν ὀνήσειν. 
Ἤδη γὰρ δοιοῖσιν ὁ ἀριστήεσσιν ἐφῆκα, 

Τυδείδη τε». καὶ ᾿Ατρείδη" ἐκ δ᾽ ἀμυφοτέροι!ν 
᾿Ατρεκὸς αἷμ ἔσσευα βαλών' ἤγειρα δὲ μᾶλλον. 
To pa κακῇ αἰσῇ ἀπὸ πασσάλου ἀγκύλα τόξα 
Ἤματι τῷ ἑλόμνην» ὅτε Ἴλιον εἰς ἐρατεινὴν 
᾿Ἡγεόμην Ὕρώεσσι, φέρων χάριν Ἕκτορι δίῳ. 

ES δέ χε νοστήσω, καὶ ἐσόψομαι ὀφθαλμοῖσι 
Πατρίδ᾽ ὁ ἐμὴν, ἄλοχόν. ΤΕ; καὶ ὑψερεφὲς μέγα δῶμα, 
Αὐτίκ᾽ ἔπειτ᾽ ἀπ᾽ ἐμεῖο κἄρη τάμοι ἀλλότριος φὼς, 
Εἰ μὴ ἐγὼ τάδε τόξα φαεινῷ ἐν πυρὶ θείην, 

Χερσὶ διακλασσας" CHENE γάρ μοι ὀπηδεῖ. 

Τὸν δ αὖτ᾽ Αἰνείας, ὙὙρώων à ἀγὺς, ἀντίον ηὐδα" 
Mrd οὕτως ἀγόρευε' παΐρος δ᾽ οὐκ ἔσσεται ἄλλως, 
Πρίν γ᾽, ἐπὶ νὼ τῷδ᾽ ἀνδρὶ σὺν ἵπποισι καὶ ὄχεσφιν 
᾿Αντιβίην εἐλθόντε, σὺν ἔντεσι πειρηθῆναι. 

ADN ἄγ᾽, ἐμῶν ὀχέων ἐπιβήσεο, 0Pex ἴδηαι 

Os “Γρώϊοι ἵπποι, ἐπιστάμενοι πεδίοιο 

Kairi pan ἔγθα καὶ ἔνθα διωκέριεν, ἠδὲ φεβεσθαι" 
To καὶ voi πόλινδε σαώσετον, εἴπερ ἂν αὖτε 

Ζεὺς © ἐπὶ Τυδείδη Διομήδεϊ κῦδος ὀρέξῃ. 

᾿Αλλ᾽ ἄγε, γῦν μάστιγα καὶ ἡνία cyan ὄεντα 
Δέξαι, ἐγὼ δ᾽ ἵππων ἀποβήσομαι, ὄφρα nya 
ἪΣ σὺ τόνδε δέδεξο, μελήσουσι δ᾽ ἐμοὶ ἵπποι. 

"Τὸν δ᾽ αὖτε προσέειπε Λυκοίονος ἀγλωὺς υἱός" 
Αἰνεία, σὺ μὲν αὐτὸς ἐχ, ἡνία καὶ τεῶ ἵππω" 
Μᾶλλον ὑφ᾽ ἡνιόχῳ ὁ εἰωθότι καμπύλον ἅρμα 
Οἴσετον, εἴπερ ἂν αὖτε φεβώμεθα Πυδέος υἱόν. 

Μὴ τὼ μὲν δείσαντε μαιτήἥσετον, οὐδ᾽ ἐθέλητον 
᾿Εχφερέμεν πολέμοιο, φεὸν φθόγγον mobéovre" 
No: δ᾽ ἐπαΐξας μεγαθώμου Τυδέος υἱὸς 
Αὐτώ τε κτείνῃ» καὶ ἐλώσση μνώνυχως ἵσους. 


79 


10 


29 


25 


80 OMHPOT IAIAAOË Εἰ. 


᾿Αλλὰ σύ ψ αὐτὸς ἔλαυνε τέ ὥρμιωτα καὶ τεὼ ἵππώ» 
"Γόνδε d ε ἐγὼν ἐπιόντα δεδέξομαι ὁξέ! δουρί. 

Ὡς ἄρα φωνήσαντες; ἐς ἄρματα ποικίλα βάντες, 
ἜἘμμερμναώτ᾽ ἐπὶ Τυδείδη ἔχον ὠκέας ἵππους. 240 
Τοὺς δὲ ἴδε Σθένελος, Καπανήϊος ἀγλαὸς υἱὸς» 

Afpa δὲ l'udeidny ἔπεα πτερόεντα προσηύδα" 

Τυδείδη Διόρνηδες, à ἐμῷ πεχιουρισμμένε θυμῷ; 
"Ανδρ᾽ ὁρόω κρατερὼ ἐπὶ σοὶ μεμαῶτε, μἄχεσθαι, 
“ν᾽ ἀπέλεθρον ἔ ξχοντας" ὁ μὲν τόξων εὖ εἰδὼς, 45 
Πάνδαρος, υἱὸς δ᾽ αὖτε Λυκάονος εὔχεται εἰναι" 
Αἰνείας δ᾽, υἱὸς μὲν ἀμύμονος ᾿Αγχίσαο 
Εὔχεται ἢ ἐκγεγοίμοεν, μήτηρ δέ οἱ ἔστ᾽ Ἀφροδίτη. 
᾿Αλλ᾽ ἄγε δὴ χαζώμεθ᾽ ἐῷ᾽ ἵππων; | μηδὲ μοι οὕτω 
Θῦνε διὰ προμιοίχων, μἥπως φίλον ἦτορ ὀλέσσης. 50 

To δ᾽ ἀφ᾽ ὑπόδρ α ἰδὼν προσέφη “ρατερὸς Διομήδης 
Μή τι φόβονδ᾽ ἀγόρευ, ἐπεὶ οὐδὲ σε πεισέμεν οἰω. 
Οὐ γάρ μοι γενναῖον ἀλυσκάζοντι mé ee, 
Οὐδὲ καταπτώσσειν" ἔτε Hoi μυένος ἐριπεδόν à ἐστιν. 
᾿Οχνείω δ᾽ ἵππων ἐπιβαινέμεν" ἀλλὰ καὶ αὕτως 55 
᾿Αντίον εἶμ αὐτῶν" τρεῖν 2 οὐκ EX Παλλὰς ᾿Αϑήνη. 
Τούτω δ᾽ οὐ πάλιν αὖτις ἀποίσετον ὠκέες ἵπποι 
ἼἌΔμφω ap ἡμείων, εἰ γοῦν ὑτερός γε φύγηῃσιν. 
ἼΑλλο δέ τοι ἐρέω, σὺ δ᾽ ἐνὶ φρεσὶ βάλλεο σῇσιν" 
Αἴκεν μοι πολύβουλος ᾿Αθήνη κῦδος ὀρέξῃ, 60 
᾿Αμφοτέρω #TEIV σὺ δὲ τούσδε μὲν ὠκέας ἵππους 
Δυτοῦ ε ἐρυκαικέειν, εξ ἄντυγος ἡνίο; τείνας" 
Αἰνείαο δ᾽ ἐπαΐξαι μεμνημένος ITTU)Y, 
Ἔα“ δ᾽ ἐλάσαι Τρώων μμετ᾽ ἐὐκνήμιδας À χιαιιούς. 
Τῆς γάρ TOI γενεῆς: ἧς Τρωΐ περ εὐρυόπα Ζεὺς 65 
A0% ; υἱος ποινὴν Γανυμνήδεος" οὕνεκ, ἄριστοι 
Ἵσπων, ὅσσοι ἔασιν ὑπ᾿ ἠῶ τ᾽ ἠέλιόν τε. 
Τῆς γενεῆς ἔκλεψεν ἄναξ ἀνδρῶν᾽ Αγχίσης» 
Δάθρη Λαομέδοντος d ὑποσχὼν θήλεως ἵππους" 
Τῶν οἱ ἕξ € ἐγένοντο ἐνὶ μεγάροισι γενέθλης. 70 
Τοὺς μὲν τέσσαρας αὐτὸς ἔχων ἀτίταλλ ἐπὶ φάτνη» 
To δὲ δύ᾽ Αἰνείᾳ, δῶκε, μήστωρε φόβοιο" 


OMHPOT ΙΛΙΑΔΟΣ Εἰ. 81 


ἘΠ᾿ σούτω κε λάβοιμεν, ἀροίμεθά χε κλέος ἐσθλόν. 

Ὡς οἱ μὲν τοιαῦτα πρὸς ἀλλήλους ᾿ἀγόρευον' 

To δὲ τάχ᾽ ἐγγύθεν ἦλθον, ἐλαύνοντ᾽ ὠκέας ἵππους. 9 
To πρότερος προσέειπε Λυκάονος ἀγλαὸς υἱός" 

Καρτερόθυμμε, δαϊφρον, à ἀγαυοῦ Τυδέος viè, 

*H μάλα, σ᾽ οὐ βέλος à ὠκὺ δαμάσσατο, πικρὸς ὀϊστός. 
No αὖτ᾽ ἐγχείῃ πειρήσομαι; αἶκε τύχοιμι. 

Ἢ βῶ» καὶ ἀμπεπαλὼν προΐει δολιχόσκιον ἕ ἔγχος. 90 
Καὶ βάλε “υδείδαο κατ᾽ ἀσπίδα" τῆς 0e διὰ πρὸ 
Αἰχμὴ χαλκείη πταρνένη θώρηκι πελάσθη. 

Τῷ δ᾽ ἐπὶ μακρὸν ἄυσε Λυκάονος ἀγλαὺς υἱός" 

Βέβληαι κενεῶνο; διαρυπερὲς. οὐδέ σ᾽ ὀΐω 
Δηρὸν ἔτ᾽ ἀνσιχήσεσθαι, ἐμοὶ δὲ μέγ᾽ ed y 06 ἔδωκας. 85 

Τὸν δ᾽ οὐ ταρβήσας προσέφη κρατερὸς Διομήδης" 
Ἤρμβροτες, οὐδ᾽ € εἐτυγχες" ἀτὰρ οὐ μὸν σφῶϊ γ᾽ ὀΐω 
Πρίν γ᾽ ἀποπαύσεσθαι, πρίν γ᾽ ἣ ἐτερόν γε πεσόντα 
Αὕματος ὦ. arte Δρηα σαλαύρινον πολεμιστήν. 

Qc Par ἐνὸς προέηκε, βέλος δ᾽ ἰθυνεν ᾿Α θήνη 90 
Ῥῖνα παρ᾽ ὀφθαλμιόν' λευκοὺς δ᾽ € ἐπέρησεν ὀδόντας. 
Τοῦ δ᾽ ἀπὸ μὲν γλῶσσαν πρυμνὴν τάμε χαλκος ἀτειρὴς» 
Αἰχμὴ δ᾽ ἐξελύθη παρὰ νείατον ἀνθερεώναι. 
Heure δ᾽ ἐξ ὀχέων, ἀράβησε δὲ τεύχε ἐπ᾿ αὐτῷ 
Ai, ποωμφοινόωντω" παρέτρεσσαν δέ οἱ ἕπποι 95 
᾽Ωχύποδες" τοῦ δ᾽ αὖθι λύθη ψυχή τε» μένος ΤΕ. 
Αἰνείας δ᾽ ἀπόρουσε σὺν ἀσπίδι; δουρί TE μακρῷ, 
Δείσας;» μήπως οἱ ἐρυσαίατο γεκρὸν ᾿Αχαιοί. 
᾿Αμφὶ δ᾽ ἄρ᾽ αὐτῷ βαῖνε, λέων ὡς, ἀλκὶ πεποιθώς. 
Πρόσθε δέ οἱ δόρυ τ᾽ ἔσχε, καὶ ἀσπίδω πάντοσ᾽ ἐϊσην; 
Τὸν κτάμεναι μεμαὼς, ὅστις τοῦ γ᾽ ἀντίος ἔλθο. 401 
Σρμερδαλέω ἰ ἰάχων' ὁ δὲ χερμάδιον λάβε χειςὶ 
Τυδείδης, μέγα ἔργον, ὃ οὐ δύο γ᾽ ἄνδρε φέροι: ), 
Oo νῦν βροτοί io * ὃ, δέ pr ῥέω πάλλε καὶ οἷος’ 
To βάλεν Αἰνείαο κατ᾽ ἰσχίον; ἔνθα TE μηρὸς 5 
Ἰσχίῳ ἐνστρέφεται" κοτύλην δέ τέ jui κωλέουσι- 
Θλάσσςε δὲ οἱ κοτύλην» πρὸς δ᾽ ἄμφω ῥῆξε FÉVOVTE" 
*Oce δ᾽ ἄπο ῥινὸν τρηχὺς λίθος" αὐτὰρ ὃγ᾽ ἥρως 


M 
æ 


82 OMHPOT ΛΙΑΔΟΣ 


ἜἝστη γνὺξ ἐριπῶὼν, καὶ ἐρείσατο γειρὶ παχείῃ 
Γαίης" ἀμφὶ ὃς ὄσσε κελαινὴ νὺξ ἐκάλυψε. 310 
Καὶ νύ κεν ἔνθ ἀπόλοιτο ἀναξ ἀνδρων ἡ ἰνείως» 

Εἰ μὴ ἀρ ὀξὺ νόησε Διὸς θυγάτης ᾿Αφροδίτη, 
Μήτηρ, ἥ ñ pur UT ᾿Αγχίσῃ σέκε ββουκολόοντι" 

᾿Αρμφὶ δ᾽ ξὸν φίλον DIE ἐχεύοιτο 7 πήχεε λευκώ" 
Πρόσθε δέ οἱ πέπλοιο φαεινοῦ πτύγμ᾽ ἐκάλυψεν, 15 
Ἕρμος « ἔμεν βελέων; μῆ τις Λαναῶν ταχυπώλων 

χοὶ κὸν ἐνὶ στήθεσσι βαλὼν, ε εκ θυμον ἐλοιτο. 

Ἡ μὲν εὸν φίλον υἱὸν ὑπεξέφερεν πολέμοιο. 

Οὐδ᾽ υἱὸς Καπανῆος ἐλήθετο συνθεσιάων 
Τάων, ἃς ἐπέτελλε βοὴν ἀγαθὸς Διομήδης" 23 
"ART ὅγε τοὺς μὲν ξοὺς ἠρύκακε ῥώτυχας ἵππους 
Νόσφιν ἀπὸ φλοίσβου, εἕ ἄντυγος, ἡνία τείνας" 
Αἰνείαο δ᾽ ἐπαΐξας: καλλίτριχας ἵππους 

Ἐξέλασε Τρώων, μετ᾽ εὐκνήμιδας À χαιοὺς» 
Aone δὲ Δηϊπύλῳ ἑτάρῳ φίλῳ, ὃν περὶ πάσης 25 
T'en ὁμηλικίης; ὅτι οἱ φρεσὶν ἄρτια ἢ ἤδη; 

ΝΥχυσὶν ἐπὶ γλαφυρῆσιν ἐλαυνέμεν" ἃ αὐτὰρ 07 ᾿ ἥρως 
Ων ἕππων ἐπιβὰς ἐλαβ' ἡνία σιγαλόεντα, ! 
Αἴψα δὲ Τυδείδην μέθεπε κρατερώνυχας ἵππους; ' 
Eppepase ὁ δὲ Κύπριν ἐπώχιετο νηλέί γωαλκχῷν. 6 80 
Γιγνώσκων; ὅτ᾽ ἀναλκις ἔην θεὸς» οὐδὲ θεάων 
Τάων, air ἀνδρῶν πόλεμον κατακοιρανέουσιν, 
Oùr ἄρ᾽ À brain, οὔτε πτολ ἵπορθος, Ἔνυω. 

᾿Αλλ᾽ ὅτε Fes #3 κίχιανε πολὺν καθ᾽ ὅμιλον ὀπάζων, 

Ἔνθ ἐπορεξάρ᾽ ἐνὸς μεγαθύμου Τυδέος υἱὸς 35 
"A 207) οὔτασε χεῖρα μετάλρενος. PAT χαλκῷ 

᾽Α βληχρῆν" elle δὲ δόρυ Χροὺς CET ἐτόρησεν, 
᾿Δμβροσίου διὰ + πέπλου, ὃν οἱ Χάριτες κάμον αὐταὶ, 
Πρυρινὸν; UT τὲρ θέναροτ" ἡ ῥέε δ᾽ ἄμβροτον αἷρνο θεοῖο, 
Ἰχὼρ, οἱός πέρ τε ῥέει μακάρεσσι θεοῖσι" 40 
Οὐ γὰρ σῖτον ἐδουσ᾽, οὐ πίνουσ᾽ αἴθοπα οἶνον, 
Τούνεκ᾽ ἀνωίμιονές TTL καὶ ἀθάνατοι καλέονται. 

Ἡ δὲ βέγα ἰάχουσα ἀπὸ ἕο κάββαλεν υἱόν' 
Καὶ τὸν μὲν μετὰ χερσὶν ἐρύσατο Φοῖβος ᾿Απόλλων 


OMHPOT IAIAAOË Ε΄. " 188 


Κυανέῃ νεφέλη» mn τις Δαναῶν ταχυπώλων 345 
Χαλκὸν ἐνὶ στήθεσσι βαλὼν, ἐκ θυμὸν ShOITO. 
T7 δ᾽ ἐπὶ μμοικρὸν ave βοὴν ἀγαθὸς, Διομήδης" 

Εἶχε, Δὸς θύγατερ, πολέμου καὶ δηϊοτῆτος. 
Ἢ οὐγ, ἅλις, ὅττι ψυναϊκως ἀνάλκιδας 7 ἠπεροπεύεις ; 
Εἰ δὲ σύ 4: ἐς πόλεμον πωλήσεαι, ἦτέ σ᾽ ὀΐω 50 
Ῥιγήσειν πόλεμόν VE καὶ εἰ χ' ἑτέρωθι πύθηαι. 

Ὥς! coul * ἡ δ᾽ ἀλύουδ᾽ ἀπεήσατο" τείρετο δ᾽ αἰνῶς. 
Τὴν μέν ἄρ Ἴρις ἑλοῦσα ποδήνεμος ἐξαγ᾽ ὁμίλου, 
᾿Αχθομένην ὀδύνησι" μελαίΐνετο δὲ χρόα καλόν. 

Εὗρεν © ἐπειτὸ CAES er ἀριστερὰ θουρον Ἄρηα 55 
"Hyevoy* ἠέρι δὼ ἔγχος ἐχκέκλιτο, καὶ TUYE ἵππω" 

ἘΠ δὲ γνὺξ € ἐριποῦσα, κασιγνήτοιο φίλοιο, 

Πολλὰ λισσομένη, χ χρυσάμπυκας ἤτεεν ἵππους" 

Φῖλε κασίγνητε, κόμισαί, σε με, δός τε μοι ἵππους, 
"Oge : ἐς [Ολυμπον ἵκωμαι, ἵν ἀθανάτων ἕδος écrit 60 
Ain ἄχθομαι ἕλκος» ὁ [LE βροτὸς οὕτασεν ἀνῆρ 
Τυδείδης, ὃς νῦν γε καὶ ἂν Δεῖ πατρὶ μάχοιτο. 

Ὡς φάτο" τῇ δ᾽ & Le ἶ [Ἄρης δῶκε χευσάμπυκας ἵππους" 
‘HD: ς δίφρον ΕΜ ἀκηχιεριένη φίλον ἥτορ. 

Πὰρ δ: οἱ Ἴρις ἔβαινε, καὶ ἡνία λάζετο χερσὶ, 65 
MacriËey δ᾽ ἐλάαν, ro δ᾽ οὐκ ἀέκοντε πετέσθην. 

Αἕψα δ᾽. ἐπειθ᾽ ἔκοντο θεῶν ἕδος, αἰπὺν Ὄλυμπον" 

Ἔνδ' ἵππους ἔστησε ποδήνεμος ὠκέα "lei, 

Δύσασ᾽ εξ ὁ ὀχέων. παρὰ δ᾽ ἀμβρόσιον βάλεν εἶδαρ. 

Ἢ δ᾽ ἐν γούνασι πίπτε Διώνης δ’ ᾿Αφροδίτη, 20 
Μητρὸς ὃ ἑξῆς" ἡ ὃ ἀγκὰς ἐλάζετο θυγατέρα ἣ ἥν» 
Χειρί σέ μω κατέρεξεν, à ἔπος T ἐφατ᾽, ἐκ τ' ὀνόμιαζε' 

Τίς γύ σε τοιοίδ᾽ ἔρεξε, φίλον τέκος; Οὐρανιώνων 
Μαψιδίως, ὡς εἴ τι κακὸν ῥέζουσων à ἐνωπῆ ; : 

Τὴν δ᾽ ἠμείβετ᾽ € ἔπειτα φιλομμειδὴς ? Αφροδίτη" 
(ὐὐτά CE Τυδέος υἱός, ὑπέρθυμος Διομήδης, 

Οὗνεκ, ἐγὼ φίλον υἱὸν ὑπεξέφερον πολέμοιο, 
Αἰνείαν, ὁ ὃς ἐμιοὶ πάντων πολὺ φίλτατός ἐστιν. 

Οὐ γὰρ ἔτι Τρώων καὶ ᾿Αχαιῶν φύλοπις αἰνή, 
᾿Αλλ᾽ ἤδη Δαναοί γε καὶ ἀθανάτοισι μάχονται. 80 


+ 


Qt 


lu 


84. ΟΜΗΡΟΥ͂ ἹΛΙΆΔΟΣ EF’. 


Ty δ᾽ ἠμείβετ᾽ ἔπειτα Διώνη, δῖα θεάων" 
Τέτλαθι, τέκνον ἐμυὸν, καὶ ἀνάσγχεο, κηδομένη περ 
ἸΠολλοὶ γὰρ δὴ τλῆμεν ᾿Ολύμπια δώματ᾽ ἔχοντες 
ἜΣ ἀνδρὼῶ εῶν, χαλέπ' ἀλγε LA ἀλλήλοισι τιθέντες. 
Tan μὲν "Apns, ὅτε puy” (roc, κρατερός σ᾽ ᾿Εφιάλτης» 
Παῖδες ? Δλωῆος, δῆσαν κρατερῷ ἐνὶ δεσριῷ. 986 
Χαλκέῳ δ᾽ ἐν κεράμῳ δέδετο τεισκαίδεκα μῆνας" 

Καί γύ κεν ἔνθ᾽ ἀπόλοιτο Agnes ἃ ἅτος πολέρυοιο; 

E: μὴ μητρυιὴ» περικαλλὴς Ἤερίβοια, 

ἝἙρμέᾳ ἐξήγγειλεν' où ἐξέκλεψεν᾽ ᾿Αρηὰ 90 
"Hô τειφόρμενον" χαλεπὸς δέ ὃ δεσμὸς ἐδάμνα" 

Tag δ᾽ "Her, ὅτε pur πρατερὸς σοῖς ᾿Α μφιτρύωνος, 
Δεξιτερὸν κατὰ μαζὸν, ὁ ὀστῷ τριγλώχινι 

Βεβλήκει" τότε καί pu ἀνήκεστον λάβεν ἄλγος. 

λῇ δ᾽ ᾿Αὐδης ἐν τοῖσι πελώριος ὠκὺν ὀϊστὸν» 95 
Εὐτέ puy ὠυτὸς ἀνὴρ» υἱὸς Διὸς αἰγιόχοιο, 

Ἂν Πύλῳ ἐν γεκύεσσι; βαλὼν, ὀδύνῃσιν ἔδωκεν" 

Αὐτὰς ὁ 0 βῆ πρὸς δῶμα Διὸς καὶ μακρὸν ᾿Ολυμπον, 

K%e ἀχέων, ὀδύνησι πεπαρμένορ' αὐτὼρ ὀϊστὸς 

"Que € ἐνὶ στιβαρῷ ἠλήλατο, κῆδε δὲ θυμόν" ᾿ 400 

ὦ δ᾽ ἐπὶ ΠΠατήων ὀδυνήφατα φάρμακα πάσσων, 
᾿Ηκέσατ᾽" οὐ μὲν γάρ τι καταθνητός γε TÉTUATO. 
Σχέτλιος, ὀβριμοεργὸς, ὃ ὃς οὐκ δθετ᾽ αἶσυλα ῥέζων, 
Ὃς τόξοισιν Exnde θεοὺς, οἵ Ὄλυμπον € ἐχόυσι. 

Σοὶ δ᾽ ἔπι τοῦτον ἀνῆκε ᾿δεὼ γλαυκώπις ᾿Αθήνη. 
Νήσιος, οὐδὲ τὸ oide κατὰ φρένα ᾿Ευδέος υἱὸς» 
Ὅττει μάλ᾽ οὐ δηναιὸς» ὃ ὃς ἀθανάτοισι a yo1Tos 
Οὐδὲ τί psy παῖδες προτὶ γούνασι TOUT ππάζουσιν, 
"EAlorr ἐκ πολέμοιο καὶ αἰνῆς δηϊοτῆτος. 

To νῦν T υδείδης; εἰ καὶ μάλα καρτερός ἐστι» 10 
Dex ἐσθω, jun τίς oi ἀμείνων σεῖο μάχηται. 

M; δὴν Αἰγιώλεια, περίφρων ᾿Αδρηστίνη, 

Ἔξ ὕπνου γοόωσα φίλους οἰκῆοις ἐγείρη», 

ἸΚουρίδιον ποθέουσα πόσιν, τὸν ἄριστον ᾿Αχαιῶν, 

᾿Ιφθίμη ἄλοχος Διομήδεος ἱπποδάμοιο. 15 
Ἢ pa, καὶ ἀμφοτέρησιν GT ἰχῶ χειρὸς ὀμόργνυ. 


οι 


OMHPOY IAIAAOË Ε΄. 85 


"Aero χεὶρ, ὀδύναι δὲ κατηπιόωντο βαρεῖαι. 
Ai δ᾽ avr εἰσορόωσαι ᾿Αθηναΐῃ τε καὶ "Her, 
Κερτομυίοις ἐπέεσσι Δία Κρονίδην ἐρέθιζον" 
"οῖσι δὲ μύθων ἦ ἦρχε θεὰ γλαυκῶπις ᾿Αδήνη" 420 
Ζεῦ πάτερ, ἦ ῥά τί μοι κεχολώσεαι» © ττί κεν εἴπω ; 
Ἢ μάλα δή τινα Κύπρις ᾿Αχαιϊάδων ἀνιεῖσα 
"Γρωσὶν duo σπέσθαι, τοὺς νῦν ἔκπαγλ᾽ ἐφίλησε, 
Toy τινὰ καῤῥέζουσα᾽ A you der ἐὐπέπλων, 
Πρὺς χρυσέῃ περόνη καταρμύξατο χεῖρω ἀραιῆν. 25 
Ὡς φάτο" μείδησεν δὲ πατὴρ ἀνδρῶν τε θεῶν τε, 
Καὶ po καλεσσάμηνος προσέφη χρυσέην ᾿Αφροδίτην" 
Οὐ τοι; σέκνον ἐμὸν,᾿ δέδοται πολεμήϊα. ἔργα. 
᾿Αλλὰ σύ γ᾽ ἱμερόεντα μετέρχεο ἔργα γάμοιο, 
Ταῦτα δ᾽ "Agni θοῷ καὶ ᾿Αθήνῃ πάντα μελήσει. 20 
Qc oi μὲν τοιαῦτω πρὸς ἀλλήλους ἀγόρευον. 
Αἰνείῳ δ᾽ ἐπόρουσε βοὴν ἀγαθὸς Διομήδης» 
Τ γνώσκων, δ οἱ αὐτὸς ὑπείρεχε χεῖρας, ᾿Απόλλων" 
᾿Αλλ᾽ 67 ἃ ἄρ᾽ οὐδὲ θεὸν μέγαν ἄζετο, ἵετο δ᾽ αἰεὶ 
Αἰνείαν κτεῖναι. καὶ ἀπὸ κλυτὼ τεύχεω δῦσαι. 35 
Τρὶς μὲν ἔπειτ᾽ ἐπόρουσε, κατακτάμεναι μιενεοιίνων; 
Τρὶς δέ οἱ ἐστυφέλιξε φαεινὴν ἀσπίδ ᾿Απόλλων" 
᾿Αλλ᾽ ὅτε δὴ τὸ τέταρτον. ἐπέσσυτο, δαίμονι ἔσος, 
Δεινὰ δ᾽ ὁμοκλήσας προσέφη ἑκάεργος ᾿Ασπόλλων" 
Φ eo, Τυδείδη, καὶ χάζεο, μηδὲ θεοῖσιν 40 
᾿Ισ᾽ Mae φρονέειν" ἐπεὶ οὔποτε φῦλον ὁρυοῖον 
᾿Αϑανάτων τε θεῶν, χαμαὶ ἐρχομένων τ᾽ ἀνθρώπων. 
ΠΣ φάτο" Τυδείδης δ᾽ ἀνεχάζετο συτθὸν ὀπίσσω, 
My GA EUVOLEVOS ἑκωτηβόλου ᾿Απόλλωνος. 
Αἰνείαν δ᾽ ἀπάτερθεν ὁμίλου θῆκεν ᾿Απόλλων 43 
Περγάμῳ εἰν ἱερῇ, ὅθ, οἱ νηός γε τέτυκτο" 
Ἧτο; τὸν Λητώ τε καὶ "Άρτεμις À ἰογέωιρω 
Ἔν μεγάλῳ ἀδύτῳ ἀκέοντό τε, κύδαινόν τε. 
Αὐτὰρ ὃ εἴδωλον τεῦξ᾽ ἀργυρότοξος ᾿Απόλλων» 
Αὐτῷ τ’ Δἰνείᾳ ἴκελον κοιὶ τεύχεσι Too)" 50 
᾿Αμφὶ δ᾽ ἄρ᾽ εἰδώλῳ Ὑρῶες καὶ δῖοι ᾽Αχαιοὶ 
Δήουν ἀλλήλων ἀμφὶ στήθεσσι βοείας 


80 OMHPOY ΙΛΙΑΔΟΣ Ε΄. 


᾿Ασπίδας εὐκύκλους, λαισήϊά τε πτερόεντα. 
AY τότε θοῦρον "Ἄρηα προσηύδα Φοῖβος ᾿Απόλλων" 

Ages," Ages, βροτολοιγὲ, μυιιαιφόνε, τειχεσιπλῆτα, 455 
Οὐκ ἂν δὴ τόνδ᾽ ἀνδρα μάχης ἐρύσαιο μετελθὼν, 
Τυδείδην, ὃς νῦν γε καὶ ἂν Διῖ πατρὶ μάχοιτο : : 
Κύπριδα μὲν πρῶτον σχεδὸν οὔτασε χεῖρ᾽ ἐπὶ καρπῷ» 
Αὐτὰρ © ἔπειτ αὐτῷ μοι ἐπέσσυτο, δαίμονι ἧς ἰσος. 

Ὥς εἰπῶν, αὐτὸς : μὲν ἐφέζετο Περγάμῳ ang. 60 
'Γρωὰς ὃς στίχας οὗὖλος "Ἄρης ὥτρυνε μετελθὼν, 
Εἰ δόμενος ᾿Ακάμαντι, θοῷ ἡ ἡγήτορι Θρῃκῶν" 
Ὑἱάσι δὲ Πριάμοιο Διοτρεφέεσσι κέλευεν" 

Ὦ υἱεῖς Πριάμοιο, Διοτρεφέος βασιλῆος» 
Es τί ἔτι κτείνεσθαι ἐάσετε λαὸν ᾿Αχιαμοῖς ; 65 
Ἢ εἰσόκεν ἀμφὶ πύλησ' εὖ ποιητῆσι μάχωνται; 
Κεῖται die) ὃν τ᾽ ἶσον ἐτίομεν Ἕκτορι δίῳ, 
Αἰνείας» υἱὸς μεγαλήτορος ᾿Α γχίσαο" 
Αὐλλ᾽ ἀγετ᾽, ἐκ φλοίσβοιο σαώσομεν ἐσθλὸν ἑταῖρον. 

Ὡς εἰπῶν, @TEUVE μένος καὶ θυμὸν ἑκάστου. το 
“End αὖ Σαρπηδὼν μάλα νείκεσεν Ἕκτορα der" 

Ἕκτορ, πῇ δή τοι μένος οἴχεται» ὃ πεὶν ἔχεσκες 3 
De που ἄτερ λαῶν πόλιν ἑξέμεν ἠδ᾽ € ἐπικούρων, 
Oÿcc, σὺν γαμβροῖσι, κασιγνήτοισί τε σοῖσι" 
Τῶν νῦν où τιν ἐγὼν ἰδέειν δύναμ οὐδὲ νοῆσαι» 75 
᾿Αλλὰ καταπτώσσουσι; κύνες ὡς ἀμφὶ λέοντα. 
Ἡμεῖς δ᾽ αὖ DOTE οἵπερ τ᾽ ἐπίκουροι ἔνειμεν. 
Καὶ γὰρ ἐγὼν, ἐπίκουρος ἐὼν, μάλα σηλόθεν ἥκω" 
Τηλοῦ γὰρ Δυκίη, Ἐξάνθῳ ἐπὶ δινήεντι, 
Ἔνθ ἄλοχόν TE φίλην ἔλιπον καὶ νήπιον υἱὸν, 80 


ϑων 


᾿Κὰδ δὲ κτήματα πολλὰ, τά τ᾽ ἔλδεται ὃς # ἐπιδευής. 
ΕῚ Ν νι ὸ 4 Ω ΄ \ ! 3 5.4 νὰ 
Αλλὰ καὶ ὡς Λυκίους ὀτρύνω, καὶ μέμνον αὑτὸς 
"A vdei μαχήσασθαι' ἀτὰρ οὔτι μοι ἐνθάδε τοῖον, 
Οἷόν κ᾽ de φέροιεν ᾿Αχαιοὶ, ἢ ἤ κεν ἄγοιεν" 
To δ᾽ ss - ἀτὰρ οὐδ᾽ ἄλλοισι κελεύεις ᾿ 85 
ΔΛαοῖσι μενέμνεν, καὶ οἰμυυνέμνεναι ὦρεσσι. 
΄ ν ε ni ͵ [ LA / 
Maroc, ὡς ἁψῖσι λίνου ἁλόντε πανάγρου» 
» / 7 LA 
Ανδράσι δυσμενέεσσιν ἕλωρ καὶ κύρμνα γένησθε, 


OMHPOT IAIAAOË E, 57 


Ο; δὲ τάχ; ἐκπόρσουσ᾽ εὖ γομομμένην πόλιν ὑμήν. 

Σοὶ δὲ χρὴ τάδε πάντα μέλειν γύκτας TE καὶ ἣ ἧμιαρ, 
᾿Αρχοὺς λισσομένῳ τηλεκλητῶν ἐπικούρων, 491 
Νωλεμέως ἐχέμεν, κρατερὴν δ᾽ ἀποθέσθαι ἐνιπήν. 

(gs φάτο Σαρπηδών' δάκε δὲ φρένας Ἕκτορι μῦθος" 
Αὐτίχα δ᾽ ἐξ ὁ ὀχέων σὺν τεύχεσιν ἄλτο “χαμᾶζε: 
Πάλλων δ᾽ ὀξέα δοῦρα; κατὰ στρατὸν ὥχετο πάντη, 
᾿Οτρύνων μαχέσασθαι, ? Ἔγειρε δὲ φύλοτιν αἰνῆν. 96 
O; δ᾽ ἐλελίχθησον, καὶ ἐναντίοι ἐστῶν ᾿Αχαιῶν" 
᾿Αργεῖοι δ᾽ ὑπόριειναν ἀολλέες. οὐδὲ φόβηθεν. 

Ὡς δ᾽ ἄνεμος ἄχνας φορέει ἱερὸς κατ᾽ ἀλωὰς, 
᾿Ανδρῶν λικρυώντων, ὅτε τε ξανθὴ “Δημήτηρ, 500 
Κι ρίνη ἐπειγομυένο , ἀνέμων, καρπόν τε καὶ ἄχνας" 
Ai δ᾽ ὑπολευκαίνονται ἀχυρμιαί: ὡς TOT” ᾿Αχαιοὶ 
Δευκοὶ ὕπερθε γένοντο κονισσάλῳ, ὃν pe δὲ αὐτῶν 
Οὐρανὸν ἐς πολύχαλκπον ἐπέπληγον 5 πόδες ἵ ITTOY, 
"A € ἐπιμυισγομένων' ὑπὸ δ᾽ ἔστρεφον ἡνιοχῆες. 

Ο; δὲ μόνος χειρῶν ἰθὺς φέρον" ἀμφὶ δὲ νύκτα 
Θοῦρος᾽ ΄Λρης ἐκαλυψε μά χῇ» Ἵ βώεσσιν ἀρήγων, 
ΠῚ άντοσ᾽ ἐποιχιόμυένος" σοῦ ὃ € ἐκραίαινεν ἐφετμὰς 
Φοίβου Απόλλωνος χρυσαόρου, ὅς μιν ἀνώγει 
“Γρωσὶν θυμὸν € ἐγεῖραι» ἐπεὶ 106 Παλλάδ᾽ ᾿Δϑήνην 10 
Οἰχομένην' ῇ γάρ par πέλε Δαναοῖσιν ὦ ἀρηγώῶν. 

Αὐτὸς δ᾽ Αἰνείαν μᾶλο πίονος ἐξ ἀδύτοιο 

ἽἭἭμχε; καὶ ἐν στήθεσσι μένος βάλε ποιμένι λαῶν. 

Αἰνείας δ᾽ © ἑτάροισι μεθίστατο: Toi de ἐχάρησαν, 
Ὥς εἶδον ζωόν τε καὶ ἀρτερμέα προσιόντα, 1 
Καὶ με ἔγος ἐσθλὸν à LAON μετάλλησάν γε μὲν οὗ τι" 

Οὐ γὰρ ἔω πόνος ἄλλος, ὃν ᾿Αργυρύότοξος ἔ ἐγέίρεν, 
"Ἄρης TE βροτολοιγὸς, * ρις τ᾽ ἄμοτον μιερναιυῖαι. 

"Γοὺς δ᾽ Αἴαντε δύω καὶ ᾿Οδυσσεὺς καὶ Διομήδης 
᾿Ὥτρυνον Δαναοὺς πολεμιζέρνεν" οἱ ὃὲ καὶ αὐτοὶ 20 
Οὔτε βίας Lever ὑπεδείδισαν, οὔτε ἰωκᾶς" 

᾿Αλλ᾽ ὃ ἔμενον, γεφέλησιν ἐοικότες, ἄς τε Κρονίων 
Nrepins * ἔστησεν ἐπ᾿ ἀπροπόλοισιν ὀρεσσιν 

Ατρέρμνας, 09e εὕδησι μένος Βορέαο, καὶ ἄλλων 


ἐπ 


ῷι 


88 ΟΜΗΡΟΥ͂ JAIAAOË Ε΄, 


Ζαχρειῶν ἀνέμων, οἵτε νέφεο, σκιύεντω 525 
Πνοιῆσι λιγυρῆσι διοισκιδνᾶσιν ἀέντες" 

Ως Δαναοὶ Τρῶας μένον ἔμπεδον, οὐδὲ φέβοντο. 
᾿Ατρείδης δ᾽ ἀν’ ὅμιλον ἐφοίτα; πολλὰ κελεύων' 

ὯὮ φίλοι» ἀνέρες ἐστὲ, καὶ ἄλκιμον ἦτορ ἕλεσθε, 
᾿Αλλήλους τ᾽ αἰδεῖσθε κατὰ κρατερὰς ὑσμίνας. 90 
Αἰδοριένων δ᾽ ἀνδρῶν πλέονες σόοι, ἠὲ πέφανται" 
Φευγόντων δ᾽ οὐτ᾽ de “«λέος ὀρνυται» οὔτε τις ἀλκή. 

ΠΣ καὶ ἀκόντισε δουρὶ θοῶς" βάλε δὲ τρόμον ἄνδρα; 
Αἰνείξω © ἕταρον μεγαθύμου, Δηΐκόωντα 
Περγασίδην, ὃ ὃν Τρῶες ὁμῶς Πριάμοιο σέκεσσι 95 
Tiov, ἐπεὶ θοὸς : ἔσκε μετὼ πρώτοισι μαχεσθαι 
Τόν ῥα κατ᾽ ἀσπίδα δουρὶ βάλε κρείων 2777722 
Ἣ δ᾽ οὐκ ἔγχος ἔρυτο, διὰ πρὸ δὲ εἴσατο καὶ τῆς" 
Νειαίρῃ δ᾽ ἐν γαστρὶ διὰ ζωστῆρος ἔλασσε; 

Δούπησεν δὲ πεσὼν, ἀράβησε δὲ τεύχε ἐπ᾿ αὐτῷ. 40 

VE αὖτ Αἰνείας Δαναῶν ἕλεν ἄνδρας à ἀρίστους» 
Vie Διοχλ 106, Κα οήθωνό, τε; ᾿Ορσίλοχόν TE* 

Toy ῥα mure μὲν. ἔναιεν ἐὐκτιμένῃ ἐνὶ Preñ 

᾿Αφνειὸς βιότοιο" γένος, δ᾽ ἦν ἐκ ποταμοῖο 

ΤΑλφειοῦ, OCT εὐρὺ ῥέει Πυλίων διὰ γαίης. - 45 
Ὃς τέκχετ᾽ ᾿Ορσίλοχον πολέεσσ᾽ ἄνδρεσσιν ἄνακτα" 
᾿Ὀρσίλοχος δ᾽ ἄρ᾽ ἔτικτε Διοκλῆα μεγάθυμον" 

Ἔκ δὲ Διοκλῆος διδυρμνάονε παῖδε γενέσθην, 

ΚΚ οήθων, ᾿Ορσίλοχός σε; payons εὖ εἰδότε πάσης" 

To μὲν ἄρ᾽ ἡβήσαντε pendu ἐπὶ νηῶν 50 
Ἴλιον εἰς EUTwNOr ἄμ ᾿Δργείοισιν ὑπέσθην, 

Τιμὴν ᾿Ατρεϊδησ᾽, ᾿Αγαμέμνονι καὶ Μενελάῳ, 
᾿Αρνυρυένω" rà à αὖθι τέλος θανάτοιο κολυψ εν" 

Οἵω τώ γΞ λέοντε, δύω ὄρεος κορυφῆσιν 
᾿Ετραφέτην ὑπὸ μητρὶ» βαθείης Te ἄγχων ὕλης" 55 
To μὲν ἄρ᾽ ἁρπάζοντε βόας καὶ ἴφια μῆλα 
Σταθμοὺς ἀνθρώπων κεραϊζετον, ὄφρα καὶ αὐτὼ 
᾿Ανδρῶν À ἐν παλάμησι κωτέκταθεν ὀξέϊ; γαλκῷ" 

Toiw τὼ χείρεσσιν uw Αἰνείαο δαμυέντε 


ΚΚαππεσέτην, ἐλάτησιν ἐοικότες ὑψηλῆσι. 60 


OMHPOT ΙΛΙΆΔΟΣ E 89 


Τὼ δὲ πεσόντ᾽ ἐλέησε βοὴν ἀγαθὸς Μενέλαος" 

B3 δὲ διὰ προμάχων, κεκορυθμένος αἰθοσι χαλκῷ», 
Σείων € ἐγχείην' τοῦ ὃ ᾿ὦτρυνε (μένος "Agnes 

Τὰ φρονέων, ἵνα χερσὶν ὑπ᾿ Αἰνείαο δαρμείη. 

Τὸν δ᾽ ἴδεν Δντίλοχος. μεγαθύμου Νέστορος υἱός" 
Βῆ de διὰ « προμάχων" περὶ γὰρ δίε ποιρένι, λαῶν, 566 
Μή τι στάθη, μέγω δέ σφας ἀποσφήλειε πόνοιο. 

L'o μὲν δὴ χεῖράς τε καὶ ἔγχεο; ὀξυόεντω 

᾿Αντίον ἀλλήλων ἐχέτην, μεμαῶτε μάχεσθαι" 
᾿Αντίλογος δὲ μάλ᾽ ἄγχι παρίστατο ποιμένι λαῶν. 70 
Δίνείας δ᾽ οὐ μεῖνε, θοός τερ ἐῶν πολεμιστῆς, 

Ὡς εἶδε δύο D) φωτε παρ᾿ Cr ἥλοισι μμένοντε. 

Ο; δ᾽ ε ἐπεὶ οὖν νεκροὺς ἐρυσαν μετὰ λαὸν ᾿Αχαιῶν, 

To μὲν ἄρα δειλὼ βαλέτην € ἐν χερσὶν ἑταίρων" 

Αὐτὼ δὲ στρεφθέντε, μετὰ πρώτοισι μεουχέσθην. 7 

"Eve Πυλαιμένεα ἑλέτην. ἀτάλαντον ΓΑρηῖ, 

"Ag χὸν Παφλαγόνων μεγαθύμων ἀσπιστάων. 
Toy μὲν ἄρ᾽ ᾽Ατρείδης δουρικλειτὸς Μενέλαος 
ἝἙσταότ᾽ ἔγχε! γύξε, «οατὰ κληῖδα τυχήῆσας. 
᾿Αντίλοχος δὲ Mudave βάν ἡνίοχον, θεράποντα 80 
᾿Εσθλὸν. ᾿Ατυμνιάδην, (ὁ δ᾽ ὑπόστρεφε μώνυχας ἵππους,) 


ζι 


Χερμαδίῳ ὁ ὀυγηώνγοι τυγῶν μέσον" ἐκ δ᾽ ἄρα χειρῶν 

“Hiva λεύκ ἐλέφαντι χαμαὶ πέσον ἐν κονίῃσιν. 

᾿Διντίλο χος δ᾽ ὀρ ἐπαΐξας ξίφει ἤλασε κύρσην" 

Αὐτὰρ ὁγ᾽ ἀσθρυαιίνων εὐεργόος ἔκπεσε δίφρου 85 

Κύμβαχος ἐν κονίῃσιν, ἐπὶ βρεχμυόν τε καὶ ὠμους 

Δηθὰ μάλ᾽ ἑστήκει» τύχε γάρ Ρ ὠράθοιο βαθείης, 

ὍὌφρ᾽ ἵππω πλήξαντε χαμαὶ βάλον ἐ ἐν ROUE 

Toùs δ᾽ ἵ fus ᾿Αντίλοχιος» pe er δὲ στρατὸν ἤλασ' ᾿Αχαιῶν. 
Τοὺς δ᾽" Ἕκτωρ © ἐνόησε, κοτῶ στίχοις, ὦρτο δ᾽ ἐπὶ αὐτοὺς 

Κεκληγως" ἅμα δὲ F ρώων εἴποντο φάλαγγες, 91 

Καρτεραί: ἦ ἦρχε δ᾽ ec cpiv "Agen «αἱ πότνι᾽ "Eva 

Ἢ μὲν», ἔχουσα 'Κυδοιμὸν ἀνα δέοι δηϊοτῆτος" 

"Agnes δ᾽ ἐν παλάμησι πελώριον ἔγχος ἐνώρυο" 

Φοίτα δ᾽ ἀλλ are μὲν προσθ᾽᾿ E A TOPOE) ἄλλοτ᾽ ὀπισθε, 
Τὸν δὲ ἰδὼν βίγησε βοὴν ἀγαθὸς Διορνήδης. 6 

N 


90 OMHPOY JAÏIAAOË Ε΄ 


Ὡς δ᾽ 67° ἀνὴρ ἀπάλαρινος, ἰὼν πολέος πεδίοιο, 
Στήῃ © ET ὠκυρόῳ ποταμῷ ἅλαδε προρέοντι» 
᾿Αφρῷ μορμυύροντω ἰδῶν, ἀνά T ἐδραμ' ὀπίσσω" 
Ως τότε Τυδείδης ἀνεχάξετο, εἶπέ τε λαῷ" co 
Fo φίλοι, οἷον δὴ θαυμάζομεν" Ἕκτορα δῖον 
Αἰχ μητή vd T épaves, καὶ θαρσαλέον πολεμιστήν. 
ῷ δ᾽ αἰεὶ πάρα εἷς » θεῶν, ὃ ὃς λοιγὸν ἀμυύνει" 
Καὶ νῦν οἱ πάρα κεῖνος "Agnes βεοτῷ ἀνδρὶ ἢ ἐοικώς. 
᾿Αλλὰ πρὸς Trés τετραμμένοι αἰὲν ὀπίσσω 5 
Εἴκετε, μηδὲ θεοῖς μμενεαιινέρυεν ἶφι μάχεσθαι. 
Ὡς ἄρ᾽ ἔφη: eve δὲ μάλα σχεδὸν ἤλυθον αὐτῶν᾽ 
"Ed Ἕκτωρ δύο φῶτε κατέκτανεν εἰδότε χάρμης, 
Er en δίφρω : ἐόντε, Μενέσθην, ᾿Αγχίαλόν TE. 
Po δὲ œerovr ἐλέησε μέγας “Γελαρώνιος Αἴας: 10 
σις; δὲ μάλ᾽ ἐγγὺς ἰὼν, καὶ ἀκόντισε δουρὶ φαεινῷ» 
Καὶ βάλεν "Αμφιον Σελάγου υἱὸν», 06 ῥ᾽ ἐνὶ Παισῷ 
Ναῖε πολυκτήμνων, πολυλήϊος" ἀλλά € Μοῖρα 
ἬἮγ ἐπικουρήσοντα μετὰ ἸΠρίωμόν τε καὶ υἵας" 
"For pa κατὰ ζωστῆρα Θάλεν Τελαμώνιος Αἴας, 15 
Νειαίρη δ᾽ ἐν γαστεὶ πάγη δολιχόσκιον ἐγ γχος" 
Αϑάγο μον de πεσών" ὁ δ ἐπέδραμε φαίδιμος Αἴας, 
᾿Γεύχεω συλήσων" "ΓΓρῶες δ᾽ ἐπὶ δούρατ᾽ : ἔχευαν 
Ὀξέα, παμφανόωντα σάκος δ᾽ ἀνεδέξατο πολλά. 
Αὐτὰρ ὃ λὰξ προσβὰς ἐκ νεκροῦ χάλκεον ἔγχος 20 
Ecrarar - οὐδ᾽ ἄρ ἔφ ἄλλα δυνήσατο τεύχεα καλὰ 
"Ωμοιΐν ἀφελέσθαι" ἐπείγετο γὰρ βελέεσσι" 
Δεῖσε δ᾽ 0 ὅγ᾽ ἀμφίβασιν πρατερὴν ᾿Ἰρώων à ἀγερώχων, 
Ὄ, πολλοί TE καὶ ἐσθλοὶ ἐφέστασαν ἔγχε ἔχοντες, 
Of £, μέγαν περ ἐόντω καὶ ἰφθιμιον καὶ ἀγαυὸν, 25 
Ὧσαν ἀπὸ σφείων" ὁ δὲ χασσάμενος πελεμυίχθη. 
Ὧι oi μὲν πονέοντο κατὰ κρατερὴν ὑσμίνην. 
TA ἡπόλεμον δ᾽ ᾿ Ἡρακλείδην», ἢ ἠῦν τε μέγαν τε, 
Ὥρσεν ἐ ἐπ' ἀντιθέῳ Σαρπηδόνι Μοῖρα πραταιῆ᾽ 
Ο; δ᾽ ὅτε δὴ σχεδὸν ἢ ἦσαν ἐπὶ ἀλλήλοισιν ἰόντες» 30 
ἱός ὃ ᾿ υἱωνός τε» Διὺς γεφεληγεξέταο, 
Tor χαὶ Τ' ληπόλεμιος πρότερος πρὸς μῦθον ἔειπε" 


Φ 


ΟΜΗΡΟΥ͂ ΙΛΙΑΔΟΣ Ε΄ 91 


Σαρπῆδον, Λυκίων βουληφόρε, τίς τοι ἀνάγκη 
Πτώσσειν ἐνθάδ, ἐόντε μωαγχης ἀδαήριονι φωτί ; 
Ψευδόρνενοι δέ σε φασι Διὸς γόνον αἰγιόχοιο 635 
Ever, ἐπεὶ πολλὸν κείνων ἐπιδεύεαι ἀνδρῶν, 

ΟΣ Διὸς. ἐξεγένοντο À ἐπὶ προτέρων ἀνθρώπων. 

’AAN οἷόν τινοῶ φασὶ βίην Ἡρακληείην 

Εΐναι, ἐμὸν πατέρα; θραωσυμοόμινονα, θυμολέοντα ; : 

Ὅς ποτε δεῦρ᾽ ἐλθὼν, € ἕνεχ᾽ ἵππων Λαομέδοντος, 40 
°EZ οἴης σὺν νηυσὶ καὶ ἀνδράσι παυροτέροισιν, 

Ἰλίου ἐξαλάπαξε πόλιν, χήρωσε δ᾽ ἀγυιάς. 

Σοὶ δὲ κακὸς μὲν θυμιὸς, ἀποφθινύθουσι δὲ λαοί" 

Οὐδὲ τί σε Τρώεσσιν ὁ Giopues ἄλκαρ ἔσεσθαι, 

Evo : ἐκ Δυκίης, οὐδ᾽ εἰ μάλα καρτερός ἐσσι» 45 
᾿Αλλ᾽ ὑπ᾽ ἐμοὶ δρνηθέντα πύλας A oo περήσειν. 

Τὸν δ᾽ αὖ Σαρπηδὼν, Λυκίων ἀγὸς, ἀντίον du 
ἸΤληπόλεμυ; ἤτοι κεῖνος ἀπώλεσεν Ἴλιον ἱρὴν; 
᾿Δνέρος ἀφραδίησιν ὁ ἀγαυοῦ Λαομέδοντος, 

Ὅς ρά μιν εὖ ἐρξαντὰ κακῷ ἠνίπαπε μύθῳ, 50 
Οὐδ᾽ ἀπέδωγ᾽ ἵππους, ὧν εἵνεκα σηλόθεν AU 

Σοὶ δ᾽ ἐγὼ ἐνθάδε Qui φόνον καὶ κῆρω μέλαιναν 

EE ἐμέθεν τεύξεσθαι. ἐμῷ δ᾽ ὑπὸ δουρὶ δαμέντα 
Εὐγος. ἐμοὶ δώσειν, ψυχῆν δ᾽ Aid: κλυτοπώλῳ. 

Ως φάτο Σαρπηδών" ὁ δ᾽ ἀνέσχετο μείλινον ἔγχος 
Τληπόλεμος. καὶ τῶν μὲν ὁὀμωρτῇ δούρατα μακρὰ 56 
Ἔκ χειρῶν ἤϊξαν' 0 μὲν nie αὐγένα ; μέσσον 
Σαρπηδῶν, αἰχμὴ δὲ διαμπερὲς ἤλθ᾽ ἀλεγεινή᾽ 
Toy δὲ κατ᾽ ὀφθαλμῶν ἐρεβεννὴ γὺξ ἐκαλυψε. 
Τληπόλεμος δ᾽ ἄρα μηρὸν ἀριστερὸν, ἔγχει μακρῷ 60 
Βεβλήκει" αἰχμὴ ὃξ διέσσυτο CCE 
᾿Οστέῳ ἐγχριμφθεῖσα, πατὴρ δ᾽ ἔτι λοιγὸν ἄμυνεν. 

ΟἹ μὲν de ἀντίθεον Σαρπηδόνα δῖοι à ἑταῖροι 
᾿Εξίφερον πολέμοιο" βάρυνε δέ par δόρυ μακρὸν 
᾿Ἑλκόμενον, τὸ μὲν οὔτις ἐπεφράσατ᾽ » οὐὸ ενόησε 65 
Μηροῦ ἐξερύσαι δόρυ μείλινον, 0ge ἐπιβαίη, 

RP ES Toioy γὰρ ἔχον πόνον ἀμφιέπωντες. 
Τληπόλεμον δ᾽ ἑτέρωθεν ἐὐκνήμιδες ᾿μχριοὶ 


g2 OMHPOY IAIAAOZ E. 


R£c@ecoy πολέμοιο" γόησε δὲ δῖος ᾽Οδυσσεὺς; 

ΕΥ̓ ἐν θυμὸν ἐ ea" μαίμησε δέ οἱ φίλον ἥτορ. 610 
Μερμήριξε δ᾽ & ἔπειτα κατὰ φρένω καὶ κατὰ θυμὸν; 

"1 προτέρω Διὸς υἱὸν ἕριγδούποιο διώκοι» 

Ἢ ὅγε τῶν πλεόνων Λυκίων ἀπὸ θυρυὸν ἕλοιτο" 

Οὐδ᾽ de ᾿Οδυσσῆ! μεγαλήτορι μόρσιμον es 

"16407 Διὸς υἱὸν ἀποκτοίμεν ὀξεῖ χαλκῷ. 75 
To p ρα κωτὼ πληθὺν ΕΑΝ τράτε θυμὸν ᾽Α θήνη: 

Ἔν ὅγε Κοίφανον εἷλεν, Δλάστορά T£» Χρόμμόν ΤΕ: 
᾿Αλκανδρόν θ᾽, Αλιόν τε; Νιοήμιονά ΤῈ» Πεύτανίν ve. 

Καί νύ κ' ἔτι πλέονας Δυκίων κτάνε δῖος Οδυσσεὺς; 

Εἰ μὴ de ὀξὺ γόησε μέγας κορυθαίολος ᾿ Ἕκτωρ. 80 
Βῆ δὲ διὰ προμάχων κεκορυθμένος. αἴθοπι χαλκῷ; 

Δεῖμα φέρων Δαναοῖσι" χάρη δ᾽ ἄρα οἱ προσιόντι 
Σαρπηδὼν, Διὸς υἱὸς, ἔπος À ὁλοφυδνὸν ξειπε᾿ 

Πριωρυίδη, μῆ δή με ἕλωρ Δανωοῖσιν εάσης 
Κ εσθαι, ἀλλ᾽ ἐπάμυνον' ἐπειτά pr καὶ λέποι αἰὼν 85 
Ἔν πόλει ὑμιετέρη" ἐπεὶ οὐκ op ἔμελλον ἔγωγε 
Νοστήσας οἰκόνδε, φίλην ἐς πατρίδα γαῖαν, 

Ἐὐφρανέειν ἄλοχόν TE φίλην καὶ νήπιον υἱόν. 

Ὥς φάτο" τὸν δ᾽ οὔτι προσέφη κορυθαίολος ἡ Exrag, 
᾿Αλλὰ 7 παρήίξε, λελιημένος, ὄφρα τάχιστα 90 
"Qceuir ” «λργείους, πολέων δ᾽ ἀπὸ θυμὸν ἕλοιτο. 

Οἱ μὲν ἄρ᾽ ἀντίθεον Σαρπηδόνα δῖοι ἑταῖροι 

Εἷσαν ὑπ αἰγιόχοιο Διὸς TERRA UND ES φηγῷ" 

Ἔκ δ᾽ ἄρα οἱ neo δόρυ μείλινον ὧσε θύραζε 

Ἴφθιμος ᾿πελάγων, ὁ ὅς οἱ φίλος ἥεν ἑταῖρος" 95 
Toy δὲ λίπε ψυχῇ, κατὰ δ᾽ οφθαλρων κέχυτ᾽ ἀχλύς" 
Αὖτις δ᾽ ἀμπνύνθη, τ περὶ. ὃὲ πνοιὴ Βορέαο 

Ζωγ Le ἐπιπνείουσαι, κακως κεκαιφηότα θυμόν. 

À ργεῖοι d'or Agen καὶ “Ἕκτορι χαλκοκορυστῇ 
Οὔτε ποτὲ προτρέποντο͵ ὠελαινάων ἐπὶ γῆων, 700 
Oùre ποτ᾽ οἰντεφέροντο μάχη" ἀλλ᾽ αἰὲν ὀπίσσω 
Χάζον, ὡς ἐπύθοντο μετὰ ἐ ρώεσσιν" Ἄρηα. 

ἔξῖνθα τίνα πρῶτον, τίνο δ᾽ ὕστατον ἐξενάριξαν 
Ἕκτωρ τε Πριάμοιο πάϊς καὶ χάλκεος Ἄρης: : 


OMHPOY ΙΛΙΑΔΟΣ Εἰ. 


᾿Αντίθεον Τεύθραντ᾽, ἐπὶ δὲ πλήξιππον ’Ορέστην, 
Τρῆχόν τ᾽ αἰχμητὴν Αἰτώλιον, Oiopuoy τε; 
Οἰνοπίδην θ᾽ “Ἕλενον, καὶ ᾿᾽Ορέσβιον αἰολομίπτρην, 
Ὅς ῥ᾽ ἐν Ὕλη ναΐεσκε, μέγο; πλούτοιο μεμνηλῶς; 
Λίμνῃ κεκλιμένος Κηφισίδι" πὰρ δέ οἱ ἄλλοι 
ΪΝ αἴον Βοιωτοὶ» μνάλα πίονω δῆμον ἔχοντες. 
Πβοὺς δ᾽ ὡς οὖν ἐνόησε θεὰ λευκώλενος Ἥρη 
᾿Αργείους ὀλέκοντας ἐνὶ κρατερῇ ὑσμίνῃ» 
Αὐτίχ᾽ | οἰ θηναίην € ἔπεα πτερόεντα προσηύδα" 
Ω πόποι, αἰγιόχοιο Διὸς τέκος, ᾿᾿᾿τρυτῴνη | 
El ῥ᾽ ἅλιον τὸν μῦθον ὑπέστημιεν Μενελάῳ, 
Ἴλιον ἐκπέρσαντ᾽ εὐτείχεον ἀπονέεσθαι; 
ἘΠ οὕτω μαίνεσθαι à ἐάσομεν οὐλον " \era. 
᾿Αλλ᾽ ἄγε δὴ καὶ voi ᾿μεδώμεθαᾳ θούριδος ἀλκῆς. 

Ὡς ἐφατ᾽- οὐδ᾽ ἀπίθησε θεὰ γλαυκῶπις Alu. 
Ἢ μὲν ἐποιγομένη γευσάμπνυκας ἔντυεν ἵππους 
"Pen πρέσβα θεὼ, θυγάτηρ μεγάλοιο Κρόνοιο. 
Ἥβη δ᾽ ἀμφ᾽ ὀχέεσσι θοῶς βάλε καμπύλα κύκλα 
nn ὀκτάκνημιοι, σιδηρίῳ ἄξονι ἀμφίς: 

ὧν ἤτοι χρυσέη ἰτυς ἄφθιτος, αὐτὰρ ὕπερθεν 
Χάλκε ἐπίσσωτραι, προσαρηρότα, θαῦμα ἰδέσθαι" 
Πλῆωναι δ᾽ ἀργύρου εἰσὶ περίδρομοι ἀμφοτέρωθεν" 
Δίῴφρος δὲ χρυσέοισι; καὶ ἀργυρέοισιν ἱρυῶσιν 
Ἐντέταται δοιαὶ δὲ περίδρομοι ἀντυγές εἰσι 
"Too δ᾽ ἐξ ἀργύρεος ῥυμυὺὸς σέλεν᾽ αὐτὰρ ἐπ᾿ ἄκρῳ 
Ave χρύσειον καλὸν ζυγὸν, € ἐν δὲ λέπαδνα 
Καλ᾽ ἔβαλε, y χρύσει᾽" ὑπὸ δὲ ζυγὸν à dy eye, Ἥρη 
Ἵππους ὠκύποδας, ptet ᾿ ἔριδος καὶ ἀυτῆς. 

At ὑτὰρ ᾿Δθηναίη, κούρη Ad αἰγιόχοιο, 
Πέσλον μὲν κατέχευεν éco? πατρὸς ἐπ᾿ οὔδει, 
ἸΠοικίλιον, ὃν p αὑτὴ ποιήσατο καὶ κάμε χερσίν" 
Ἢ δὲ, AL ἐνὸῦσα, Διὸς νεφεληγερέταο 
Τεύχεσιν ἐ ἐς πόλεμον θωρήσσετο δακρυόεντα; 

’Ap@i δ᾽ ἄρ᾽ Sport Bo. ET”? ay ie θυσσανόεσσαν», 
Δεινῆν, ἣν περὶ μὲν TOYTY Φόβος ἐστεφάνωται" 
Ἔν δ᾽’ Ἴρις, & ἐν δ᾽ ᾿Αλκὴ, ἐν δὲ κρυόεσσα ᾿Ἰωκή" 


LT 


705 


10 


15 


20 


τῷ 
ὧι 


90 


40 


δ 4. ΟΜΗ͂ΡΟΥ ΙΛΙΑΔΟΣ Ε΄, 


Ἔν δὲ τε Γοργείη κεφαλὴ δεινοῖο πελώρου, 
Δεινή τε» σμερδνή ré, Διὸς τέρας αἰγιόχοιο. 
Κρατὶ δ᾽ ἐπ᾽ ἀμφίφαλον κυνέην θέτο τετραφαληρον, 
Χρυσείην, ἑκατὸν πόλεων ᾿πρυλέεσσ᾽ ἀραρυῖαν. 

Ἐς δ᾽ ὁ ὄχεα φλόγεω ποσὶ βήσετο: λάζετο δ᾽ ἔγχος 
Βριθὺ, μέγα, στιβαρὸν, τῷ δάμνησι στίχας ἀνδρῶν 
Ἥρωων, τοῖσί τε κοτέσσεται; ὀβριμοπάτρη. 
Ἥρη δὲ μάστιγι: θοῶς € ἐπερυαίετ᾽ ae ἵππους. 
Αὐτόμαται δὲ πύλαι μύκον Οὐρανοῦ, ὡς ἔγιον Ὧραι 
Τῆς ε ἐπιτέτραπται μέ γᾶς Οὐρανὸς, Οὐλυμυπός τε; 
Hyè ἀνωκλῖναι πυκινὸν γέφος, ἠδ ἐπιθεῖναι. 

Γῇ pa δὲ αὐτάων κεντρηνεκέας ἔγον ἵππους" 

Εὖρον δὲ Κρονίωνα, θεῶν ὁ ἄτερ ἥμενον ἄλλων, 

᾿Δαροτάτῃ κορυφῇ πολυδειράδος Οὐλύμποιο. 

Ἔνθ᾽ “ ἡπποὺς στήσασα θεὰ λευκώλενος Ἥρη 

Ζ2ῆν ὕπατον Κρονίδην ἐξείρετο, καὶ προσέειπε". 

Ζεῦ πάτερ; οὐ γεμεσίζῃ" Ἄρει τάδε καρτερὰ ἔργα; 

Οσσάτιόν τε καὶ οἷον ἀπώλεσε λαὸν ᾽Α χριῶν 


ῷῶι 


σι 


Mad, ἀτὰρ οὐ κατὰ κόσμον : ; ἐμοὶ δ᾽ ἄχος" οἱ δὲ ἕκηλοι 


“Ῥέρπονται Κύπρις TE καὶ ἀργυρότοξος ᾿Απόλλων, 
Αφρονα τοῦτον ἀνέντες, ὃς οὐ rive οἶδε θέμισται. 
Ζεῦ πάτερ, ἦ ρά τί μοι κεχολώσεαι, αἴκεν ἴδλρηα 
Λυγρῶς πεπληγυῖα μᾶχης ἐξ ἀποδίωμιαι; 

Ty δ᾽ ἀπαμειβόμενος προσέφη γεφεληγερέτα Ζεύς’ 
"Άγρει μάν οἱ ἐπορσον ᾿Αθηναϊην ἀγελείην, 

‘H € μάλιστ᾽ εἰωθε κακῆς ὀδύνησι πελάζειν. 

Ὡς ἔφατ᾽" οὐδ᾽ ἀπίθησε θεὰ λευκώλενος Ἥρη" 
Μάστιξε δ᾽ ἵππους" τὼ δ᾽ οὐκ ἀέκοντε πετέσθην 
Μεσσηγὺς γαίης τε καὶ οὐρανοῦ ἀστερόεντος. 
Ὅσον δ᾽ ἠεροειδὲς ὁ ἀνὴρ ἴδεν ὀφθαλμοῖσιν, 

Ἥμενος € ἐν σκοπιῆ» λεύσσων ἐπὶ οἴγοπα πόντον. 

To όσσον ἐπιθρώσκουσι θεῶν ὑψηχέες ἵ ἵπποι. 

᾿Αλλ᾽ ὅτε δὴ "Γροίην ἷξον, ποταμώ τε ῥέοντε; 
Ἧ,χ: ῥοὰς Σιμόεις συμιβάλλετον ἠδὲ Σκάμανδρος, 
End ἵππους ἔστησε θεὰ λευκώλενος "Her, 

Λύσασ᾽ ἐξ ὀχέων" περὶ δ᾽ ἠέρα πουλὺν ἔχευε. 


5 


60 


OMHPOY IAIAAOË Εἰ. 


Toïoi δ᾽ ἀμβροσίην Σιμόεις ἀνέτειλε νέμεσθαι. 
ΑΣ δὲ βάτην τρήρωσι πελειάσιν i0wab ὁμοῖαι; 
"A »δράσιν ᾿Αργείοισιν ἀλεξέμεναι μεμιαυῖαι. 
᾿Αλλ᾽ ὅτε δή p ρ ἵκανον, ὅθ, πλεῖστοι καὶ ἄριστοι 
Ἔστασαν, ἀμφὶ βίην Διοριήδεος ἱπποδάμοιο 
Εἰλόμενοι, λείουσιν ἐοικότες ὠμνοφά γοισν, 
Ἢ συσὶ πάπροισιν, Toy τε σθένος οὐκ ἀλαπαδνόν" 
Ἔνθα στῶσ᾽ ἤὐσε θεὰ λευκώλενος Ἥρη, 
Zrérrogs εἰσαμνένη μεγωλήτορι; χαωλκεοφώνῳ, 
Ὃς τόσον αὐδήσασχ᾽ 3 ὅσον ἄλλοι πεντήκοντα" 
Αἰδῶς, ᾿Δργεῖοι» κάκ᾽ ἐλέγχεα, εἶδος ἀψητοί. 
Ὄφρα μὲν ἐς πόλεμον πωλέσκετο dos | Αχιλλεὺς, 
Οἰὐϑέποτε Τρῶες πρὸ πυλάων Δαρδανιάων 
Οἰχνεσκον' κείνου 9 γὰρ ἐδείδισαν ὀβειμον ἔγχος" 
Νὺν ds ἑκὰς πόλιος κοίλης ἐπὶ νηυσὶ μάχονται. 
Ὡς εἰποῦσ'. ὥτρυνε μένος καὶ θυμὸν ἑκάστου. 
ΠΣ υδείδη δ᾽ € ἐπόρουσε θεὰ γλαυκῶπις ᾿Αθήνη" 
Εὗρε δὲ τόν γε ἄνακτα παρ᾽ ἵπποισι καὶ ὄχεσφιν 
Ἕλκος ἀναψύχοντω, τό μιν βάλε Πάνδαρος ἰῷ" 
“Topos γάρ μιν ἐτειρεν ὑπὸ πλατέος τελαμῶνος 
᾿Ασαπίδος εὐκύκλου" τῷ τείρετο; κἄμνε δὲ χεῖρα" 
"Ar δ᾽ ἰσγων TE} νου ρυώνου» κελαινεφὸς ait ἀπομόργνυ" 
Ἱσπείου δὲ θεὰ ζυγοῦ ἥψατο, φώνησέν TE" 
Ἢ ὀλίγον οἱ παῖδα À ἐοικότα γείνατο Τυδεύς. 
T υδεύς Ξε μικρὸς μὲν ἔην δέμας; ἀλλὰ μαχητῆς. 
Καὶ ῥ P ὅτε πόρ μιν ἐγὼ πολ εριέζειν οὐκ εἰασπον, 
Οὐδ᾽ ἐκπαιφώσσειν» ὅτε τ᾽ ἤλυθε νόσφιν ᾿Αχαιῶν 
ἼΑγγελος ἐς Θήβας, πολέας μετὰ Καδμείωνας" 
Δαΐνυσθα puy ὄνωγον ἐνὶ μεγάροισιν ὕκηλον. 
Αὐτὰρ ὃ θυμὸν ἔχων ὃν καρτερὸν; ὡς τὸ πάρος πΈρ» 
Κούρους Καδμείων προκωλίζετο' πάντα δ᾽ ἐνίκα 
Ῥηϊδίως" τοίη οἱ ἐγὼν ἐπιτάρῥοθος fe. 
Σοὶ δ᾽ ἤτοι μὲν ἐγὼ παρά γ᾽ ἵσταμαι; ἠδὲ φυλάσσω, 
Καί σε προφρονέως κέλομαι Τρώεσσι μάχεσθαι" 
᾿Αλλά σευ ἢ κάματος πολυ ξ γυῖα δέδυκεν, 
Ἤ  υὐ σέ που δέος ἴσχει ἀκήριον" οὐ σύ γ᾽ ἔπειτα 


780 


90 


© 
οι 


809 


16 


96 OMHPOT IATAAOË Εἰ. 


ὔ J DA 
Τυδέος ἐκγόνός ἐσσι» δαΐφρονος. Ο,ὑνεΐδαο. 

Τὴν δ᾽ ἀπδρνειβόριενος προσέφη πρατερὸς Διομήδης. 
Γιγνώσκω σε, θεὼ» θύγατερ Διὸς a ἐν 15 
To TOI τοροφρονέως ἐρέ ἐῶ ἔπος, οὐδ ἐπικεύσω. 

ΟἿ τί WE bise À ἴσχει ὠκῆριον, οὔτε τις 0400" 
ΛΩΝ 4 j os με 2 τῷ / « ᾽ / 

; és Fay ES AS οὐ Gr νὰν PRE 
Οὐ pp εἴας purmeerv θεοῖς ἀντικρὺ μᾶάχεσθαι 

- 74 ᾽ Ὑ οἷ > 
Τοῖς ἄλλοις" ἀτὰρ εἴ κε Διὸς θυγάτηρ, A φροδίτη» 


ιῷ 
Φ 


” 13 LE 0 ΄ ΕἸ » / , Je 29 
Ελθησ᾽ ἐς πόλερνον, τήν y οὐτώμεν ὁξε; γαλκῷ. 


Τούνεκα νῦν αὐτός τ᾽ ἀνωυχά (om ἠδὲ καὶ ἄλλους 
᾿Αργείους ἐκέλευσε 'ἀλήῤεναι ἐνθάδε πάντας" 
Γιγνώσκω γὰρ "Ἄρηα ἐνώχην ἀνὰ κοιρανέοντῶ. 

Toy δ᾽ ἠμείβετ ἔξειτα θεὼ ἢ γλαυκῶπις "A Ov" 25 
“Ῥυδείδη Διόμηδες ) ἐμῷ κεχαρισμένε θυμῷ, 
Μήτε σύ γ᾽ "Agna τὸν δείδιθι, ριητέ τιν᾽ ἄλλον 
᾿Αθανάτων᾽ τοίη sé ἐγὼν ἐπιταῤῥοθός. Elu. 
Ἀλλ᾽ dy ἐπὶ "Ἄρηϊ πρώτῳ ἔγχε μώνυχως ἵππους" 
Τύψον δὲ σχεδίην, μηδ᾽ ἅζεο θοῦρον᾽ Ἄρηα, 20 
Τοῦτον μαινόμενον, τυκτὸν 2070), ἀλλοπρόσαλλον" 
Ὃς πρώην μὲν Ἐρυδί re καὶ "Hey στεῦτ᾽ ἀγορεύων, 


“Γρωσὶ μωχήσεσθαι, à ἀτὰρ ᾿Αργείοισιν ἀρήξειν' 


Νὺν δὲ μετὰ Τρώεσσιν ὀριλεῖ. roy δὲ λέλαστωι. 

As φαμένη, Σθένελον μὲν ἀφ᾽ ἵππων ὦσε este 
X agi πάλιν ἐρύσωσ᾽" ὁ δ᾽ ἄρ᾽ ἐμυρυοπέως ἀπόρουσε. 96 
Ἡ δ᾽ ἐς δίφρον ἔβαινε παραὶ Διομήδεα δῖον 
ἜἘμμεμαυῖα θεά" μέγα δ᾽ Bone φήγινος ἄξων 
Βριθοσύνη" δεινὴν γὰρ ἄγε θεὸν, ἄνδρα δ᾽ ἄριστον. 
Λάζετο δὲ μάστιγα καὶ ἡνία Παλλὰς ᾿Αθήνη. 40 
Αὐτίκ 57 "Agir πρώτῳ ἔχε μώνυχας ἵππους. 
τοι ὁ μὸν Τερίφαντα πελώριον ἐξενάριξεν, 
Αἰτωλῶν ὄχ, GelT TO, ᾿Οχησίου ἀγλαὸν οἷόν" 
ἂν μὲν "À ens Ἰνάριξε μιαιφόνος αὐτὰρ ᾿ΔΑθήνη 

Ados κυνξήν, ῥυῆ ur ἔδοι ὄβριμος ᾿ ᾿Αρῆς. 45 

TA ὃὲ ἴδε Béorohoryos " A\gns Διομήδεα δῖον» 
τοι ὁ μὲν ΠΠερίφαντα πελώριον αὐτόδ eue 
Κι εἶσθαι, ὅθι πρῶτον κτείνων ἐξαΐνυτο θυμιόν' 


ΟΜΗΡΟΥ͂ IAIAAOË Εἰ. 97 


Αὐτὰρ ὃ Ba p ἰθὺς Διομήδεος ἱπποδάμοιο. 
Ο; δ᾽ ὅτε ὃ) Are ἦσαν ἐπ᾿ ἀλλήλοισιν ἰόντες» 850 
Πρόσθεν " Aens ὠρέξαθ᾽ ὑπὲρ ζυγὸν, ἡ via θ᾽ ἵππων, 
Ἔγχε: “χαλκείῳ μεμαὼς ἀπὸ θυμὸν ἑλέσθαι. 
Καὶ τό γε χειρὶ λαβοῦσα θεὰ γλαυκῶπις Amy 
ὮὯσεν dr ἐκ δίφροιο À ἐτώσιον ἀξ χιθῆναι. 
“Δεύτερος αὖθ ὡρμιᾶτο βοὴν ἀγαθὸς Διορυήδης 
Ἔνγχε: χαλκείῳ' ἐπέρεισε δὲ Παλλὰς "A θήνη 
ΝΝείατον ἐς zeveave, OÙ ζωννύσκετο μμίτρην' 
EUR 7 3» \ 
Ta pa μιν oùra τυχῶν, διὰ ὃς χρόα κοωλὸν raté 
Un: δόρυ σπάσεν αὐτις" 6 ὃ ἐβραχε χάλκεος᾽ "A enss 
τὶ 
“Ὅσσον τ᾽ ἐννεάχιλιοι ἐπίαχον; 7 δεκοίχιλοι 60 
᾿Ανέρες ἐν πολέμῳ, ἔριδα ξυνάγοντες᾽ ᾿Άρηος. 
Τοὺ; δ᾽ ἄρ᾽ ὑπὸ τρόμος εἷλεν ᾿Αχαιούς T£, Teoës TE 
Δείσαντας" τόσον Benuy 4 φής» οὗτος πολέμοιο. 
Of δ᾽ € 47 νεφέων ἐρείϑεννὴ Φοαίνεται ἀὴρ; 
4 Ε] nil / Ε / 
Καύματος; ἐξ ἀνέμοιο δυσωέος ὀφνυμένοιο" 65 
Toïos Τυδείδη Διομήδεϊ χάλκεος "Agnes 
Φαίνεθ᾽, ὁμοῦ γεφέεσσιν ἰὼν εἰς οὐρανὸν εὐρύν. 
Καρπαλίμως δ᾽ ἵκανε θεῶν ἕδος, αἰπὺν OX or 
Δι ΄ » / 
Πὰρ ὃς Aui Κι ρονίωνι καθέζετο, θυμιὸν ἀχεύων, 
Acer δ᾽ ἄμβροτον œiuce, καταρββέον LE ὠτειλῆς» το 
Ka; p ὀλοφυρόρμενος ἔπεα πτερόεντα προσηύδα" 
Ζεῦ πάτερ, 0 οὐ νεμεσίζη; ὁ ὁρῶν τάδε καρτερὰ ἔργα: 
ΔΑἰεί τοι ῥίγισται θεοὶ τετληότες εἰμὲν, 
᾿Αλλήλων ἰότητι; χάριν δ᾽ Are: φέροντες. 
À 
Σοὶ πάντες μαωχόμεσθα" σὺ γὰρ σέκες ἃ φόνος κούρην 
Οὐλομνένην, ἢ τ αἰὲν ἀήσυλα ἔργα μέμηλεν" 
3/ * ᾿ \ £ e/ 7 ἄν D 41}, ΕΣ 
Ados μὲν γὰρ πάντες, ὁσοι θεοί sic ἐν Ολυρμπῳ;, 
FAT AT / CON e ς 
Doi 7 ἐπιπείθονται, καὶ δεδρνήμεσθα ἕκαστος 
+ 7 ; 132 .. , ” ” 
“᾿Γαύτην δ᾽ οὔτ᾽ ἐπεὶ προτιβάλλεωι, οὔτε τι ἐργῳ» 
᾽ CA ω ms) » LAN 
AAX ἀνεεῖς» ἐπεὶ αὐτὸς ἐγείναο παῖδ᾽ ἀϊδηλον. 30 
\ ᾿ς 
Ἢ γὺν Ῥυδέος υἱὸν ὑπερφίαλον Διομήδεα 
Μαργαίνειν ἀνέηπεν ἐπ ἀθανατοισι θεοῖσι. 
Κύπριδα μὲν πρῶτον σχεδὸν οὔτασε χεῖρ᾽ ἐπὶ καρπῷ" 


Αὐτὰρ : ἔπειτ αὐτῷ [204 ἐπέσσυτο; δαίμονι 6 ἐσος" 
ο 


σι 
Qt 


= 
i 


5 


hd opt δ... . . - RSR... δὰ 


98 OMHPOY IAIAAOË Ε΄. 


᾿Αλλά μ᾽ ὑπήνεικαιν ταχέες πύδες" ἢ τέ κε δηρὸν 885 
Αὐτοῦ πήματ᾽ ἔπασχον ἐν αἰνῇσι νεκάδεσσιν; 
Ἤ κε Cas à ἀμενηνὸς ἔα χαλκοῖο φτυπῆσι. 
"ον δ᾽ ἄρ᾽ ὑπόδρα ἰδὼν προσέφη νεφεληγερέτα Ζεύς. 
Μήτι (μοι; ᾿Αλλοπεόσαλλε, παρεζόμενος μινύριζε. 
᾿Ἔχθιστος δὲ pos ἐσσὶ θεῶν, οἱ ᾿Ολυμιπον : ἔχουσιν. 90 
Αἰεὶ γάρ τοι ἔρις TE φίλη, 2 πολερνοί τε, μάχαι τε" 
Μητρός τοι μένος ἐστὶν ἀάσγχετον, οὐκ ἐπιεικτὸν, 
Ἥρης» τὴν μὲν ἐγὼ σπουδῇ δάρμνημ, ἐπέεσσι" 
To σ᾽ ὀΐω κείνης τάδε πάσχειν ἐννεσίησιν. 
᾿Αλλ᾽ οὐ μάν δὰ ἔτι δηρὸν ἀνέξομαι ἄλγε᾽ ἔχοντα" 95 
Ἔκ γὰρ ἐμεῦ γένος ἐσσὶ; ἐμοὶ δέ σε γείνατο μήτηρ" 
Εἰ δέ τευ ἐξ ἄλλου γε θεῶν γένευ ὧδ᾽ ἀΐδηλος, 
Καί κεν δὴ πάλαι ἤσθα à ἐνέρτερος Οὐρανιώνων. 
Qc φάτο, καὶ Παιήον᾽ ἀνώγει ἰήσασθαι" 
To δ᾽ ἐπὶ Παιήων ὀδυνήφατα φάρμακα πάσσων 900 
᾿Ηκέσατ᾽" οὐ μὲν “γάρ τι καταβνητός γε τέτυκτο. 
Ὡς δ᾽ ὁ ὁτ᾽ ὀπὸς γάλα λευκὸν ἐπειγόμενος συνέπηξεν, 
Ὑγρὸν ἐὸν, μάλα δ᾽ ὦκα περιτρέφεται κυκόωντι" 
‘Qc ἄρα καρπαλίμως ἰήσατο θοῦρον" Aer. 
Τὸν δ᾽ Ἥβη λοῦσε, χαρίεντα δὲ εἵματα, ἔσσε" 905 
Πὰρ δὲ Air K ρονίωνι καθέζετο κύδε; γαίων. 

Ai δ᾽ αὖτις πρὸς δώμα Διὸς Hey Goo VÉOYTO; 
Ἥρη τ᾽ ᾿Αργείη καὶ ᾿Αλαλκομνενηΐς ᾿Αθήνη, 
Παύσασαι βροτολοιγὸν "Agen ἀνδροκτασιοίων. 


OMHPOT ΙΛΙΑΔΟΣ Ζ. 


TH2Z 


OMHPOY ἸΛΙΑΔΟΣ 
ΟΥΑΙ 7. 


᾿Εσιγρωφη. 


Ζῆτα δ᾽ ἄρ᾽ ᾿Ανδροῤράχης τε 404) Ἕκτορος ἔστ᾽ ὀαριστύς, 
- 

ΤΡΩΩΝ δ᾽ οἰώθη καὶ ᾿Αχαιῶν φύλοπις αἰνή. 
Πολλὸ δ᾽ ἄρ᾽ ἔνθα καὶ ἔνθ᾽ ἴθυσε μάχη πεδίοιο, 
᾿Αλλήλων ἰθυνορμυένων χωλκήρεα δοῦρα 
Μεσσηγὺς Σιμόεντος ide Ξάνθοιο ῥοάων. 

Αἴὰς δὲ πρῶτος Τελαμώνιος, ἕρκος ᾿Αχαιῶν, 
Τρώων ῥῆξε φάλαγγα, φόως δ᾽ ἑτάροισιν ἔθηκεν, 
"Ανδὃρ α βαλὼν, ὃς ἄριστος ἐνὶ Θρήκεσσι σέτυκτο, 
Ti ᾿Εὐσσώρου, ᾿Ακάμαντ'᾽, ἠῦν τε μέγαν τε. 
Τόν p ἔβαλε πρῶτος κόρυθος φάλον ἱἹπποδασείης" 
Ἔν δὲ μετώπῳ πῆξε; πέρησε, δ᾽ ἄρ᾽ ὀστέον εἰσω 
Αἰχμὴ χολκείη: τὸν δὲ σκότος ὁσσε κάλυψεν. 

"Αξυλον δ᾽ CA ἐπεῷνε βοὴν “ἀγαθὸς Διομήδης; 
A ὃς ἔναιεν ἐὐκτιμιόνῃ ἐν ᾿Αρίσβη, 

Αφνειὸς βιότοιο, φίλος δ᾽ ἦν ἀνθρώποισι. 

Πάντας γὰρ φιλέεσκεν, ὁδῷ Ἐπὶ οἰκίω ναίων. 
᾿Αλλά οἱ οὔτις τῶν γε TÔT ἤρμεσε λυγρὸν ὀλεθρον, 
Πρύσθεν ὑπαντιάσας" ἀλλ᾽ ἄμφω θυμὸν à ἀπηύρα, 
Αὐτὸν καὶ θεράποντα Καλήσιον, ὃς pa τόθ᾽ ἵππων 
"Eoxer ὑφηνίοχος" τὼ δ᾽ ἄμφω γαίων ἐδύτην. 
Δρῆσον δ᾽ Evevaros καὶ ᾿Οφέλτιον ἐξενάριξε" 


B δὲ μετ᾽ Αἴσηπον καὶ Πήδασον, οὕς ποτε Noupn 


Νηῖς ᾿Αβαρβαρέη réx ἀμύμονι Βουκολέωνι. 


99 


οι 


15 


100 OMHPOY IAIAAOË Ζ΄. 


Βουκολίων δ᾽ ἣν υἱὸς ἀγαυοῦ Λαομέδοντος, 
Πρεσβύτατος γενεῇ, σκότιον δέ € γείνατο μήτηρ. 
Ποιραίνων δ᾽ ἐπ᾿ ceci μίγη φιλότητι καὶ εὐνῇ. 
‘H à ὑποκυσσαμιένη διδυριάονε γείνατο παῖδε: 
Καὶ μὲν τῶν ὑπέλυσε μένος καὶ φαίδιμα yvic 
Ἰγηκιστηιάδης, καὶ ἀπ᾽ ὥρμων τεύγ ε᾽ ἐσύλα. 
᾿Αστύαλον δ᾽ ἄρ᾽ ἐπεῷνε μενεπτόλεμος Πολυποίτης. 
Πιδύτην δ᾽ ᾿Οδυσεὺς Περκώσιον ἐξενάριξεν 
Ἔγχε: χαλκείῳ, ᾿[ εὔκρος δ᾽ ᾿Αρετάονω δῖον. 
᾿Αντίλογχος δ᾽ ie he ἐνήρατο δουρὶ φαειῷ 
Νεστορίδης ᾽ἷ "μύλατον δὲ ἀναξ ἀνδρῶν ᾿Αγαμέμνων" 
Ν αἷς δὲ, Σατνιόεντος ἐὐῤῥείταο παξ' ὄχθας, 
Πήδασον αἰπεινήν. Φύλακον δ᾽ ἐλε Λήϊτος ἢ ἥρως 
Φεύγοντ᾽" Εὐρύπυλος δὲ Μελάνθιον ἐξενάριξεν. 
᾿Αδρηστον ὃ δ᾽ ag érara βοὴν ἀγαθὸς Μενέλαος 
Zoo ἕλ᾽- ἵππω γάρ οἱ ἀτυζομένω πεδίοιο, 
Ὄζωε ἐγὶ βλαφθέντε μυριπίνῳ, ἀγκύλον ἅρμα 
"Αξαντ᾽ ἐν πρώτῳ ῥυμῷ, αὐτὼ μὲν ἐββήτην 
Πρὸς πόλι ἧπερ οἱ ἄλλοι ἀτυζόμενοι φΦοβέοντο" 
ΤΕ: σὺς δ᾽ ἐκ δίφροιο παρὰ τροχὸν ἐξεκυλίσθη, 
Πρηνῆς © εν κονίησιν ἐπὶ στόμα" πὰρ δέ οἱ ἔστη 
᾿Ατρείδης Μενέλαος, ἔχων δολ 12072109 ἔγχος. 
"Αδρηστος δ᾽ ἀρ᾽ ἐπειτῶ λαβὼν ἐλλίσσετο γούνων" 

“Ζώγρει, ᾽Δ τρέος υἱὲ, σὺ δ᾽ ἄξια δέξαι ἄποινα" 
Πολλὰ δ᾽ ἐν ἀφνειοῦ πατρὸς ᾿ κειμήλια κεῖται» 
Χαλκός ΤΕ» χρυσός TE, πολύκμητός τε σίδηρος" 

“ὧν κέν τοι χαρίσαιτο πατὴρ ἀπερείσι ἄποινα, 
EF κεν ἐμὲ ζωὸν πεπύθοιτ᾽ ἐ ἐπὶ γηυσὶν ᾿Αχαιῶν. 

Ὃς φάτο" τῷ δ᾽ ἄρα θυμὸν & ἐνὶ στήθεσσιν ἔπειθε" 
Καὶ δή pu τάχ, ἔμελλε θοὰς ἐπὶ νῆας ᾿Αχαιῶν 
Δώσειν ᾧ θεράποντι καταξέμεν' ἀλλ᾽ ᾿Αγαμέμνων 
᾿Αντίος ἦλθε θέων, καὶ ὁμοκλήσας ἔπος pod" 

FO rer ον, ὦ ὦ Διενέλαε, τίη δὲ σὺ κήδεαι οὕτως 
᾿Ανδρῶν ; 5 ἢ σοὶ ἄριστα πεποίηται κατὰ οἶκον 
Πρὸς᾿ l'es. τῶν μῆτις ὑπεκφύγοι αἰπὺν ὄλεθρον, 
Σεῖράς θ᾽ ἡμετέρας" pad 0 οντινὰ γαστέρι μήτηρ 


95 


40 


55 


ΟΜΗΡΟΥ͂ ΙΛΙΑΔΟΣ Ζ΄. 101 


K οὔρον : ἐόντα φέροι, pen ὃς φύγοι" ἀλλ᾽ ἅμα πάντες 

Ἴλίου ἐξαπολοίατ᾽ » ἀκήδεστοι καὶ ἄφαντοι. 60 
Ὃς εἰπὼν παρέπεισεν ἀδελφειοῦ φρένας ἥρως, 

Aivipo παρειπῶν" ὁ δ᾽ ἀπὸ θεν ὥσατο χειρὶ 

Ἥρω "᾿Αδρηστον' τὸν δὲ κρείων ᾿Α γαμέμνων 

Oùre κατὰ λαπάρην" ὁ ὃ ἀνετραάπετ᾽" ᾿Ατρείδης δὲ 

Λὰξ ἐν στήθεσι βὰς ἐξέσπασε μείλινον ἔγχος. 65 
Νέστωρ. δ᾽ ᾿Δργείοισιν ἐκέκλετο, μακρὸν avc as" 

ὯὮ φίλοι; ἥρωες Δαναοὶ, θεράποντες " Ἄρηος, 

Μήτις νῦν ἐνέρων ἐπιβαλλόμενος » μετόπισθε 

Μιμνέτω, ὡς κε πλεῖστα φέρων ἐπὶ νῆας ἵκηται" 

"AA ἄνδρας κτείνωμνεν" ἐπείτῶ δὲ καὶ τὰ ἕκηλοι 70 

Νεκροὺς ἀμπεδίον συλήσετε τεθνειῶτας. 

“Ὡς εἰπὼν, ὥτρυνε μένος καὶ θυμὸν ἑκάστου. 
Ἔνθα. κεν αὖτε Τρῶες "A gnigirur ὑπ ᾿Αχαιῶν 
Ἴλιον εἰσανέβησαν, ἀναλκείῃσι δαμέντες, 

ΕἾ μὴ ἀρ Αἰνείᾳ τε καὶ Ἵατορι εἶτ παραστὰς 
Πριαριίδης" Ἔλενος, οἰωνοπόλων 0% ἄριστος" 

Αἰνείω re, καὶ “ἕκτορ, ἐπεὶ τόνος Dupuis μάλιστα 
Τρώων καὶ Λυκίων ἐγκέκλιται, οὕνεκ᾽ ἄριστοι 
Πᾶσαν ε ἐπ᾿ ἰθὺν ε ἐστὲ, μάχεσθαί τε φρονέειν τε" 

Στῆτ αὐτοῦ, καὶ λαὸν ἐρυκείκετε πρὸ ADN ACER 80 
Παντη ἐποιχόμενοι, meir αὖτ᾽ ἐν γερσὶ γυναικῶν 
Φεύγοντας πεσέειν, δηΐοισι δὲ χάρμα γενέσθαι. 

Αὐτὰρ ἐπεί κε φάλαγγας ἐποτρύνητον ému, 

Ἡμεῖς μὲν Δαναοῖσι μα χιησόμεθ' αὖθι μένοντες, 

Καὶ μᾶλα τειρόμενοί wep ἀναγκοιΐη γὰρ ἐσείγει' 95 
"Ezrog, à ἀτὰρ σὺ πόλινδε μετέρχεο; εἰσὲ δ᾽ ἔπειτα 
Μητέρι σῇ καὶ ἐμῆ" ἡ δὲ ξυνάγουσα γεραιὰς 

Nov ᾽Δ θηναζης γλαυκώσιδος ἐν πόλει ἄκρη; 

Οιξασα πληϊδι θύρας ἱ ἱεροῖο δόρνοιο;» 

Πέσλον, ὁ ὅς οἱ δοκέει χαριέστατος ἠδὲ μέγιστος 98 
Evous ἐνὶ μεγάρῳ, καί οἱ σολὺ φίλτατος αὐτῇ, 

Θεῖναι ᾽Δ θηναίῃς ἐπὶ γούνασιν ἠὐκόμιοιο' 

K αἰ οἱ ὑποσχέσθαι δυοκαίδεκα βοῦς ἐνὶ νηῷ 

ἬΝνις ἠκέστας ἱερευσέμιεν, αἴ κ᾿ ἐλεήσῃ 


- 
es 
VI 


102 OMHPOT IAIAAOË Ζ΄. 


Αστυ τε καὶ Τρώων ἀλόχους καὶ νήσια σέκνω" 95 
Ai κεν Τυδέος υἱὸν ἀπόσχῃ Ἰλώου ἱ ἱρῆς» 

ΧΑ 7810) αὐχρυητῆν; κρατερὸν μήστωρα φόβοιο" 

Ὃν δὴ ἐγὼ κάρτιστον , Δι χιὼν φημὶ γενέσθαι. 

Οὐδ᾽ Axa ποθ᾿ ὧδε γ᾽ ἐδείδι μεν, à ὀρ χιαρμον ἀνδρῶν, 
Ονπερ φασὶ θεᾶς ἐξεμιμιεναι" ἀλλ. δὸε λίην 100 
Maiverou, οὐδὲ τίς οἱ δύναται μένος ἰσοφαρίζειν. 

Ὡς ἔφαθ᾽: “Ἕκτωρ δ᾽ οὔτι κασιγνήτῳ ἀπίθησεν" 
Αὐτίκα δ᾽ ἐξ ὀχέων σὺν τεύχεσιν ἄλιτο χαμᾶζε. 
άλλων δ᾽ ὀξέα δοῦρα; κατὰ στρατὸν ὥχετο πάντη» 
᾿Οτρύνων μαχέσασθαι», ὄγειρε, δὲ φύλοπιν αἰνήν. 5 
οἱ δ᾽ ἐλελίχθησαν, καὶ ἐναντίοι ἔσταν ᾿Αχαιῶν. 

᾿Αργεῖοι δ᾽ ὑπεχώρησων, λῆξαν δὲ φόνοιο' 
Day δέ τιν ἀθανάτων εξ οὐρανοῦ ἀστερόεντος 
Τρωσὶν ἀλεξήσοντα κατελθέμεν, ὡς ἐλέλιχθεν. 
Ἕκτωρ δὲ Τρώεσσιν ἐκέκλετο, μακρὸν ἀῦσας" 10 

Τρώες ὑπ πέρθυμμοι; σηλέκλητοί T ἐπ’ τίκουροι; 
᾿Ανέ γέρες ἐστὲ, φίλοι» μνήσασθε δὲ θούριδος ἀλκῆς: 

ὍὌφρ᾽ ἂν ἐγὼ βείω προτὶ Ἴλιον, ἠδὲ γέρουσιν 

Fire βουλευτῇσι; καὶ ἡμυετέρης ἀλόχοισι» 

Δαίμοσιν ἀρήσασθαι, ὑποσχέσθαι δ᾽ ἑκατόρβας. 15 
Ὡς ἄρα φωνήσας ἀπέβη κορυθαίολος Ἕκτωρ" 

᾿Αμφὶ δέ puy σφυρὰ TÜTTE καὶ αὐχένα δέρμα κελαινὸν, 

“Αντυξ, ἣ πυμάτη θέεν ἀσπίδος ὀμφωαλοέσσης. 

Γλαῦκος δ᾽ Ἱππολόχοιο mois καὶ "Γ υδέος υἱὸς 
Ἂς μέσον ἀμφοτέρων συνίτην μεμαῶτε μάχεσθαι. 20 
Οἱ δ᾽ ὅτε δὴ σχεδὸν ἤσαν ἐπὶ ἀλλήλοισιν ἰόντες, 

To πρότερος προσέεισε βοὴν ἀγαθὸς Διομήδης" 
Τίς ὃὲ σύ ἐσσι» φέριστε, καταθνητῶν ἀνθρώπων ; ; 
Où μὲν γάρ. TOT ὑπσωπὰ max} ἔνι κυδιανείρῃ 
"Γὸ rev ἀτὰρ μὲν νῦν γε πολὺ προβέβηκας ἁπάντων 25 
Σῷ θάρσει, ὅτ᾽ ἐμυὸν δολιχόσκιον à 67 208 ἐμεινας. 
Aursttor de τε παῖδες € ἐμῷ μένει ἀντιόωσιν. 
Es δέ τις ἀθανάτων γε κατ᾽ οὐρανοῦ D εἰλήλουθας, 
Οὐκ ἂν ἔγωγε θεοῖσιν € ἐπουρανίοισι μου χοί μην. 
Οὐδὲ γὰρ οὐδὲ Δρύαντος υἱὸς κρατερὸς Δυκχόοργος 150 


OMHPOT ΙΛΙΑΔΟΣ Ζ΄. 109 


Δῆν ἦν, ὅς pa θεοῖσιν € ἐπουραινίοισιν ἐριζεν. 

"Os ποτε μιαμενομιένοιο Διωνύσοιο τιθήνος 

Σεῦς κατ᾽ ἠγάθεον ΝΝυσήϊον' αἱ d ὥμα πᾶσαι 

Θύσθλα χαμαὶ κατέχευων, Um’ ἀνδροφόνοιο Λυκούργου 
Θεινόμεναι, Bourg Διώνυσος δέ φοβηθεὶς 135 
Δύσεθ᾽ ἁλὸς κατὰ κύμα. Θέτις δ᾽ ὑπεδέξατο κόλπῳ 
Δειδιότα: κρατερὸς γὰρ ἔχε τρόμος ἀνδρὸς ὁμοκλῇ. 

Τῷ μὲν ἔπειτ᾽ ὀδύσαντο θεοὶ ῥεῖα ζώοντες; 

Le pus συφλὸν ἔθηκε ἹΚρόνου παῖς" οὐδ᾽ Ge ἔτι δὴν 

FE, ε ἐπεὶ ἀθανάτοισιν ἀπήχθετο πᾶσι θεοῖσιν. 40 
Οὐδ᾽ ἂν ἐγὼ μακάρεσσι. θεοῖς ἐθέλοιμι μάχεσθαι. 

Ex δέ τις ἐσσὶ βροτῶν, οἱ ἀρούρης καρπὸν ἐδουσιν, 

ἸΆσσον ἴδ᾽, ὡς κεν θᾶσσον ὀλέθρου πείραθ᾽ ; ἵκηαι. 

Τὸν δ᾽ αὖθ᾽ Ἱππολόχοιο προσηύδω, φαίδιμος υἱός" 
"Γυδείδη μεγοαθυμε, τίη γενεὴν ἐρεείνεις : 45 
On περ φύλλων γενεῆ» τοιήδε καὶ ἀνὸρ ὧν. 

Φύλλα τὰ μέν T 2272 χαμάδις χέει, ἄλλα δέ 6 ὕλη 
Τηλεθόωσα φύει" ἴαρος. δ᾽ & ἐπιγίγνεται ὥρῃ: 

Ὥς ἀνδρῶν γενεὴ, ἧι; μὲν φύει, ἡ δ᾽ ἀπολήγει. 

Εἰ δ᾽ ἐθέλεις καὶ ταῦτα δαήμεναι" ὁφρ εὖ εἰδῆς 50 
Ἡ μετέρην γενεὴν, πολλοὶ δέ puy ὥνδρες ἴσασιν. 
Ἔστι πόλις ᾿Ἐφύρη, μυχῷ ἼΑργεος ἱπποβότοιο, 
᾿Ἐνθάδε Σίσυφος € ἔσκεν, 0  κέρδιστος γένετ᾽ ἀνδρῶν, 
Σίσυφος Αἰολίδης" ὁ δ ἄρα Γλαῦκον φέκεβ᾽ υἱόν. 
Αὐτὰρ Τ᾽ λαῦκος ἔτικτεν ἀμύμονα Βελλεροφόντην" 
ἐν δὲ θεοὶ καλλος TE καὶ ἤνορέην ἐρατεινῆν 
"Ὥπασαν' αὐτάρ, οἱ Προῖτος κακὰ μήσατο θυμῷ" 
"Os 5 ρ᾽ ἐκ δήμου : ἔλασσεν; ἐπεὶ πολὺ φέρτερος ἦεν 
᾿Αργείων" Ζεὺς γώρ οἱ ὑπὸ σκήπτρω ἐδάμασσε. 
To dE n γυνῆ Προίτου ἐπεμήνατο, à "Αντεία, 60 
Κρυπταδίῃ φιλότητι μιγήμεναι" ἀλλὰ σὸν οὔτι 

Πεῖδ᾽ ἀγαθὰ φρονέοντα δαϊφρονα Βελλεροφόντην. 

Ἡ δὲ ψευσα μένη Προῖτον βασιλῆα προσηύδα" 

T'ébraine, ὦ ao [lgcir » ἢ κάώκτανς Βελλεροφόντῆν, 

Ὅς pe ἐθελε φιλότητι μιγήμεναι οὐκ εθελ οὐσῃ. 65 
Ὥς Quro τὸν δὲ ἄνακτα χόλος λάβεν, οἷον ἄκουσε. 


104 OMHPOT ΙΛΙΑΔΟΣ Ζ΄. 


Καὶ τεῖναι μέν ῥ᾽ ἀλέεινε, σείβδ: σατο γὰρ τὄγε θυμῷ, 
Πέμπε δὲ μιν Λυκίηνδε, rocey ὃ ὅγε σήμοτα λυγρὰ 
Γράψας ἐν πίνακι πτυκτῷ θυμιοφθόρα πολλὰ, 
Δεῖξαι δ᾽ ἤνωγει à πεν νθερῷ, ὃ ὀφρ᾽ ἀπόλ. OITO. 170 
Avrèe ὁ βῆ Anh Ds UT ᾿ ἀμύμονι TOUT. 
’AAN ὅτε δὴ Λυκίην ἧξε, Ξάνθον τε ῥέοντα, 
Προφρονέως puy τῖεν ἄναξ Λυκίης εὐρείης" 
"Ewquae ξείνισσε, καὶ ἐννέα, βοῦς ἱέρευσεν. 
᾿Αλλ᾽ ὅτε δὴ δεκάτη ἐφάνη ῥοδοδάκτυλος Ἢὼς, 75 
Kai τότε pur ἐρέεινε, καὶ ἤτεε σῆμα ἰδέσθαι, 
Ὅ 7 ῥά oi γαριβροῖο 7 παρὰ Προΐτοιο φέροιτο. 
Αὐτὰρ ἐπειδὴ σῆμω κακὸν παρεδέξατο γαμεροῦ, 
Πρῶτον μέν ῥα 2 Χίμαιραν ἀμαιμακέτην ἐκέλευσε 
Πεφνέμεν. L δ᾽ ἄρ᾽ ξην θεῖον γένος, οὐδ᾽ ἀνθρώπων, 80 
Ugo λέων, ΓΗ δὲ δροίκων, μέσση δὲ χίμαιρα, 
Δεινὸν à ἀποκπνείουσα πυρὸς μένος αἰθομένοιο. 
Καὶ τὴν μὲν κατέπεφνε, θεῶν τεραάεσσι πιθήσας. 
Δεύτερον αὖ: Σολύμοισι μαχήσατο κυδαλίμοισι" 
Καρτίστην δὴ τῆν γε man φάτο δύμεναι ἀνδρῶν. 85 
Τὸ τρίτον αὖ, κατέπεφνεν ᾿Αμαζόνας à ἀντιανείρας. 
Τῷ à ae ἀνερχομιένῳ πυκινὸν δόλον ἄλλον ὕφαινε. 
ἕνας ἔκ Δυκίης εὐρείης φῶτας ἀρίστους, 
Eive λόχον" roi ὃ οὔτι πάλιν οἰκόνδε νέοντο᾽ 
Πάντας “γὰρ κατέπεφνεν ἀμύμων Βελλεροφόντης. 90 
*ANX ὅτε δὴ γίγνωσκε θεοῦ Ὁ γόνον ηῦν ἐόντα, 
Αὐτοῦ pur κατέρυκε, δίδου ὃ ὅγε θυγατέρα à ἤν" 
Δῶκε de οἱ τ τιμῆς βασιλ ηἴδος ἥ ἥμισυ πάσης. 
Ke: μέν οἱ οἱ Αύκιοι φέρυενος To pLoy ἔξοχον ἄλλων, 
Καλόν, φυταλιῆς καὶ ἀρούρης, ὀφρα γέριοιτο. 95 
Ἢ δ᾽ ἔτεκε τρία τέκνα δαΐφρονι Βελλεροφόντῃ, 
᾿Ισανδρόν TE, καὶ Ἱσσόλογον, καὶ Λαοδάμειαν. 
Λαοδαμείῃ μὲν παρελεξατο μητίετα Ζεύς" 
‘Ho: ἐτεκ ᾿ ἀντίθεον Σαρπηδόνα χαλκορυστῆν. 
᾿Αλλ᾽ ὅτε δὴ κακεῖνος οἰπήχθετο πᾶσι θεοῖσιν, 200 
THzc ὁ καπαπεδίον τὸ ᾿Δλάτον οἷος ἀλᾶτο, 
Ὃν θυμὸν κατέδων, πάτον ἀνθρώπων ἀλεείνων' 


ἣν ἃ ét οὐ Dies ER. “ 


cmt ln rl Pit à en 


ON OT US ΠΟ να 


OMHPOT ΙΛΙΑΔΟΣ 7. 


Ἴσανδρον δέ οἱ υἱὸν "Δρῆς; τος πολέμοιο; 
Μαρνάμμενον Σολύμοισι κατέκτανε κυδαλίμοισι" 
Τὴν δὲ χολωσαμένη χρυσήνιος᾽ ΓΛρτεμως ἢ ἔχτα. 
Ἱππόλοχος δέ ν ἔσικτε, καὶ ἐκ τοῦ φημὶ γενέσθαι" 


105 


205 


Πέριπε de pe ἐς “Ῥροίην,. καί 204 μάλα 4 “πόλλ᾽ ἐπέτελλεν, 


Ait ἀριστεύειν, καὶ ὑπείροχον 1272 Le ἄλ λων» 

Μηδὲ γένος πατέρων αἰσχιυνξ LEV, οἵ μξγ ἄριστοι 

Ἔν 7 "Equen € ἐγένοντο καὶ ἐν Λυκίῃ εὐρείῃ)" 
ς ΕῚ LA 

Ταύτη TOI γενεῆς τε καὶ αἵματος εὔχομαι εἰναι 

Ὡς το" ἤθησεν δὲ (βοὴν ἀγαθὸς Διομήδης" 
“κα 7 

Ἔνγχος μὲν κατέπηξεν € ἐπὶ χθονὶ πουλυβοτείρῃ, 

Αὐτὰρ ὁ 0 CAE προσηύδα Fouine λαῶν" 

Ἤ ῥά! νύ μοι ξεῖνος πατρώϊος ἐσσὶ παλαιός" 
Οἰνεὺς γάρ πότε δῖος à ἀρυύμιονοι Βελλεροῷ ὄντην 
Ecino ενὶ μεγάροισιν, ἐείκοσιν ἤματ᾽ ἀλύξαι: 

Où δὲ καὶ ἀλλήλοισι πόρον ἕεινήίω καλά: 
᾽ \ \ 27 / 2 \ 
Ο,νεὺς 727 ζωστῆρα δίδου Porvizs Φαεινον» 
Βελλεροφόντης δὲ χρύσεον δέπας ἀμφικύπελλον" 
Καί μιν ἐγὼ κατέλειπον ἰὼν ἐν douar ἐπ κοῖσι. 
[κω À à ! ! 
Τυδέα δ᾽ οὐ pépins ἐπεί μ᾽ ἔτι τυτθὸν ἐόντα 
Ἐπὴν “ 4 3° / , ? Ἁ ? ” 
κάλλιφ᾽, OT" ἐν Θήβησιν ἀπώλετο λαὸς A χιαίων. 
To νῦν σοὶ μὲν ἐγὼ ξεῖνος Φίλος "Αργεῖ μέσσῳ 
Εἰμὶ, σὺ δ᾽ ἐν Δυκίῃ ὅτε κεν τῶν δῆμον Ÿ ἔκωρναι. 
Ἔγχεσι δ᾽ ἀλλήλων ἀλεώμεθω καὶ δι ὁμίλου. 
Πολλοὶ μὲν γὰρ euor Τρῶες, κλητοί τ΄ ἐπίκουροι; 
pe ἢ ἡ. 3} ξ Ξ 

V4 Ὁ“ / \ \ 7 

Κτείνειν, ὃν κε θεός γε πόρη καὶ ποσσὶ κιχείω" 

cu , / 
Πολλοὶ δ᾽ αὖ σοι Δχαιοὶ ἐνουιρέρνεν,. ὅν 22 δύνηαι" 
Τεύ ca δ᾽ ἀλλήλοις ἐπαρμεῖ οὠεν" ὁ Peu καὶ οἵδε 

Ἔ 7 
Lroou, ὅτι ξεῖνοι πατρώϊοι εὐχόρεθ' εἰναι. 

Qc ae φωνήσαντε, καθ᾿ ἵππων ἀϊξαντε, 
Χεῖράς. T ἀλλήλων λαβέτην, καὶ πιστώσαντο. 

r \ 
Ἔνθ αὖτε Γλαύκῳ Κρονίδης φρένας A £TO Ζευς; 
"Os πρὸς LA Διομήδεα τεύχε ἄμε ειε, 


Χρύσεα χαλκείων, ἑκωτόμβοϊι ἐννε αβοίων. 


- 


Ἕκτωρ δ᾽ ὡς Σκαιάς τε πύλας καὶ φηγὸν ἵκανεν, 
ve 


᾿Αμῷ ἄρα μιν Tec ἄλοχοι θέον ἠδὲ θύγατρες, 
P 


10 


15 


20 


30 


106 OMHPOY IAÏAAOË 2° 


Ἑἰρόμεναι παϊδάς τε, κασιγνήτους τε, ἔτας τῇ» 
Καὶ πόσιας" ὁ δ᾽ ἔπειτω θεοῖς εὔχεσθαι ἀνώγει 945 
Πάσας ἑξείης. πολλῇσι δὲ κήδε ἐφῆστο. 
᾽Αλλ᾽ ὅτε δή Πριάμοιο δόμον περικαλλέ ἵκανε» 
Ξιεστῆσ᾽ αἰθούσῃσι φσετυγμένον᾽ αὐτὰρ ἐν αὐτῷ 
ἸΠενσήκχοντ᾽ ἔνεσαν θάλαμοι ἕεστοῖο λίθοιο, 
Πλησίοι ἀλλήλων δεδρνημένοι ἐνθάδε παῖδες 45 
Κοιμιῶντο Πριάμοιο παρά μνηστῆς ἀλόχρισι. 
Κουράων δ᾽ ἑτέρωθεν ἐναντίοι ἔνδοθεν αὐλῆς 
Δώδεκ ἔσαν τέγεοι γάλαμιοι ἕξεστοῖο λίθοιο, 
Πλησίοι αλλήλων δεδμημένοι; ἐνθάδε γαμβροὶ 
Κοιμῶντο Πριάμοιο παρ᾽ αἰδοίης ἀλόχρισιν. 50 
"Ἔνθα οἱ ἡπιόδωρος εναντιῆ ΡΥ μήτηρ, 
Λαοδίκην ὁ ἐσάγουσα, θυγατρῶν εἶδος ἀρίστην" 
Ἔν τ ἄρα οἱ QU χειρὶ» ἔπος τ EQUT', ἔκ τ΄ ὀνόμωξε" 
“Τέκνον, τίπτε λιπὼν πόλεμον θρασὺν εἰλήλουθας : 
Ἢ μάλα δὴ τείρουσι δυσώνυμιοι υἱες Αχαιῶν, 55 
Μαρνάμενοι 7 περιώστυ" σὲ δ᾽ ἐνθάδε Ὡυμὸς ἐνῆκεν 
Ἔλθοντ," ἐξ ἄκρης πόλιος Au χεῖρας very εἶν. 
᾿Αλλὰ ἃ μέν ; iQea κέ τοι PARLE CL οἶνον ξἐνείκω». 
Ὡς 67 εἰσης Au 9 πατρὶ καὶ ἄλλοις ἀθανάτοισι 
Πρῶτον, : ἐπειτῶ δὲ # αὐτος ὀνήσεαι αἴ κε πίησθα" 
᾿Ανδρὶ δὲ REMPORTE | μένος μέγα οἶνος ἀέξει. 61 
Ὡς τύνη κέκρμηκας» ἀμύνων σοισεν ἐτῆσι. 
Τὴν d ἠμείβετ' ἐπειτὰ μένας κορυθαίολος Ἕκτωρ" 
M; μοι οἶνον ἄξιρε μελίφρονα, πότνια μυῆτηρ» 
Μήμ ἀπογυιώσῃς;, μένεος δ᾽ αλκῆς τε λάθωμιαι. 65 
Χερσὶ ὃ ἀνίπτοισι Διῦ λείβειν αἴθοπα οἶνον 
"Aou οὐδέ πη ἐστὶ κελαινεῷέι Κρονίωνι 
Aiuur: καὶ λύθρῳ πεπαλαγμένον εὐχετάασθαι. 
᾿Αλλὰ σὺ μὲν πρὸς vnoy Αϑθηναίης ἀγελείης 
Ἔρχεο σὺν θυέεσσιν; ἀολλίσσασα 7 γεραιάς" 70 
Πέσλον δ᾽, ὅστις Τοι χαριέστατος À ἠδὲ μέγιστος 
"Ἔστιν ἐνὶ pe γάρῳ,. καί τοι πολὺ φίλτατος αὐτῇ, 
Τὸν ds” À θηναίης ἐπὶ γούνασιν ἠυκόμοιο, 
Καὶ οἱ ὑποσχέσθαι δυοκαίδεκω βοῦς ἐνὶ νηῷ 


OMHPOT ΙΛΙΑΔΟΣ Ζ΄. ss 107 


Ἤνις ἡ ἠκέστας ἱερευσέμεν» αἴ κ᾽ ἐλεήσῃ 97 

ἼΑστυ τε καὶ Τρώων ἀλόχους καὶ νήπια τέκνα" 

Αἴ κεν ᾿Γυδέος υἱὸν ἀπόσχῃ Ἰλίου ἱρῆς, 

”Ayesor αἰχρνητῆν; κρατερὸν μήστωρα φόβοιο. 

᾿Αλλὰ σὺ μὲν πρὸς νηὸν ᾿Αδηναίης ἀγελείης 

Ἔρχευ: ἐγὼ δὲ Πάριν βετελ. εὐσοριαι» ὄφρα καλέσσω, 
PA ἐθέλησ᾽ εἰπόντος ἀκουέμεν" ὡς κέν οἱ αὖθ, 8] 

Ταῖα γἄνοι" μέγα γὰρ μεν ᾿Ολύμπιος ἔτρεφε πῆμα 

Ἴρωσι τε; καὶ Πριάμῳ μεγαλήτορι; TOÏO TE παισίν. 

EX κεῖνόν γε ἤδοιμι κατελθόντ᾽ "Α ἴδος εἴσω, 

Porn κε peer ἀτέρπου ὀϊζύος ἐκλελαθέσθαι. 85 

“Ὡς ἔφαθ" ἡ δὲ μολοῦσα ποτὶ μέγαρ', ἀμφιπόλοισι 
Κέκκετο᾽ ταὶ δ᾽ ἄρ᾽ ἀόλλισσαν κατὰ ἄστυ γεραιᾶς. 
Αὐτὴ δ᾽ ἐς θάλαμον κωτεβήσετο κηώεντα, 

En ἔσαν οἱ πέπλοι παρμποίκιλοι» ἔργο γυναικῶν 
Σιδονίων, τὰς αὐτὸς ᾿Αλέξανδρος θεοειδὴς 90 
Ἤνγαγε Σιδονίηθεν, ἐπιπλὼς εὐρέα πόντον, 
Ty ὁδὸν, ἣν Ἑλένην περ ἀνήγαγεν εὐπατέρειοιῃ» 
Τῶν ἕν᾽ ἀειραμένη Ἑκάβη φέρε δώρον᾿ Αδήνῃ» 
Ὃς κάλλιστος ξην ποικίλριασιν; ἠδὲ μέγιστος" 
᾿Αστὴρ δ᾽ ὡς ἀπέλαμπεν' ἔκειτο δὲ νείατος ἄλλων" 95 
B3 δ᾽ ἰέναι. πολλαὶ δὲ μετεσσεύοντο γεραιωί. 
Αἱ δ᾽ ὅτε νηὸν ἕκανον ᾿Αθήνης ἐν πόλει ἄκρη» 
Τήησι θύρας ὠτξε Θεανὼ καλλιπάρηος; 
Kiwis, ἄλοχος ᾿Αντήνορος ἱπποδάμοιο" 
Ty γὰρ ρώες ἔθηκαν ᾿Δθηναίης ἱ ἱόρειοιν. 800 
Ai δ᾽ ὀλολυγῇ πᾶσαι ᾿Αθήνη χεῖρας ἀνέσχον. 
‘H δ᾽ ἄρα πέπλον ἑλοῦσα Θεανὼ καλλιπάρῃος, 
One ᾿Αθδηναίης ἐ ἐπὶ γούνασιν ἠυκόμοιο" 
Εὐχοριένη δ᾽ ἠρᾶτο Διὸς 0087 μεγάλοιο" 

Llorys ᾿Αιδηναίη, ἐρυσίπτολι; δῖα θεάων ! 
TA Ëor δὲ € ἔγχος Διομήδεος, ἠδὲ καὶ αὐτὸν 
Πρηνέα δὸς πεσίειν Σκαιῶν προπάροιθε πυλάων" 

"ΟὌφρα τοι αὐτίκα νῦν δυοκαίδεκα βοὺς € ἐγὶ νηῷ 
“Hu % ἠκέστας ἱερεύσομνεν, œix ἐλεήσῃς 
“Aoru τε καὶ ΠΠρώων ἀλόχους καὶ νήπιω τέκνα. 10 


nn 


s 
108 OMHPOT IAIAAOE Ζ΄. 


Qc ἔφατ᾽ εὐχομένη. ἀνένευε δὲ Παλλὰς ᾿Α δήνη. 
Ως αἱ μέν p εὔχοντο Auoc κούρη μεγάλοιο. 
Ἕκτωρ ὃς πεὺς δώματ᾽ * A λεξάνδροιο βεβήκει 
Καλὰ, τά p ῥ᾽ αὐτὺς ἔτευξε σὺν ἀνδράσιν, οἵ τότ᾽ ἄριστοι 
Ἦσαν À en ροίη ἐριβώλακι τέκτονες ἄνδρες" 418 
ἵ οἱ ἐποίησαν θάλαμον, καὶ δῶμα, καὶ αὐλὴν, 
"Es γγύθι re Πριάμοιο καὶ "Exrogos, à εν πόλει ἄκρῃ. 
"Ed Ἕκτωρ εἰσῆλθε Διῦ φίλος" ἐν δ᾽ ἄρα χειρὶ 
Ἔνγχος ἔχ, ὡνδεκάπηχυ" πάροιθε δὲ λάμπετο δουρὸς 
Αἰχμὴ χαλκείη, περὶ δὲ χεύσεος θέε πόρκης. 20 
Τὸν δ᾽ edge ἐν "θαλάμῳ περικαλλέα τεύχε ἔποντῶ, 
᾿Ασπίδα,» καὶ θώρηκοι, καὶ ἀγκύλα τόξ᾽ ἁφόωντω. 
᾿Αργείη δ᾽ ᾿Ελένη per ἄρα διμωῆσι γυναιξὶν 
στο, καὶ ἀμφιπόλοισι περικλυτὰ ἔργω κέλευε. 
Τὸν δ᾽ Ἕκτωρ νείκεσσεν ἰδὼν αἰσχροῖς ἐπέεσσι" δ 5 
Δαιμιόνι᾽, οὐ μὲν καλὰ χόλον τόνδ᾽ ἔγθεο θυμῷ. 
Acoi μὲν φθινύθουσι περὶ « πτόλιν, αἰπύ τε tu 
Μαρνάμενοι" σέο δ᾽ εἵνεκ᾽ ἀὐτή TE πτόλεμός τεὶ 
ἼΑστυ τόδ᾽ ἀμφιδέδηε' σὺ δ᾽ ἂν μαχέσαιο καὶ ἄλλῳ» 
ἘΠ τινὰ που μεθιέντα ἴδοις στυγεροῦ πολέμοιο" 50 
᾿Αλλ᾽ ἄνα, μὴ τάχα ἄστυ πυρὸς δγΐοιο θέρηται. 
Τὸν δ᾽ αὖτε προσέειπεν ᾿Αλέξανδρος θεος εἰδής. 
Ἕκτορ, ἐπεί με κατ᾽ τῖσαι ἐνείκεσας; οὐδ᾽ ὑ ὑπὲρ air, 
T'obvexc τοι ἐρέω" σὺ δὲ σύνθεο, καί sv ἄκουσον" 
Οὐ τοι ἐγὼ "Ερώων τόσσον χόλῳ οὐδὲ νεμέσσει 45 
Ἥμην ε ἐν θαλάμῳ, ἔθελον δ᾽ ἀχεὶ α προτραπέσθαι. 
Νῦν δέ με παρεϊποῦσ᾽ ἄλοχος μαλακοῖς ἐπέεσσιν, 
"exo ἐς πόλεμον" δοκέε; δὲ μοι ὧδε καὶ αὐτῷ 
Awioy ἐσσεσθαι" γίπή δ᾽ ἔπαρμ (είβεται ἄνδρας. 
᾿Αλλ᾽ ἄγε νῦν, ἐπίμεινον, ἀρήιω τεύψεαν δύω" 40 
Ἧ 4,6 ἐγὼ δὲ pére κιχήσεσύαι ὃ δέ σ᾽ ὀΐω. 
“Ὡς φάτο: τὸν δ᾽ οὔτι προσέφη κορυθαίολος" Ἕκτωρ. 
Toy δ᾽ ᾿Ελένη μύθοισι - προσηύδα μειλιχίοιοισι" 
Aëe: ἐμ, 610, κυνὸς κακορηχάνου, ὀκρυοίσσης;, 
"Qc μ᾽ ὑφελ᾽ ἤματι σῷ» ὅτε με πεῶτον TEE μήτηρ» 
Οἴχεσθαι προφέρουσα κακὴ ἀνέμοιο θύελλα 46 


ΟΜΗΡΟΥ͂ ΙΛΙΑΔΟΣ Ζ΄. 109 
Εἰς ὁ ὅρος, 7 ἢ εἰς κῦμα α πολυφλοίσβοιο θαλάσσης" 
Ἔνθα με πῦρ, ἀπόερσε, πἄρος τάδε € ἔργα γενέσθαι. 
Αὐτὰρ ἐ ἐπεὶ τάδε γ᾽ ὧδε ln κακὰ “εκμήξαντο, 
᾿Ανδρὸς À ἔπειτ᾽ ὠφελλον ἀμυείνονος εἰναι ἀκοιτις, 850 
Ὃς p ἤδη γέριεσίν Te καὶ αἴσχεα πόλλ᾽ ἀνθεώπων. 
Τούτῳ δ᾽ οὐτ᾽ de νῦν φρένες ἐωπεδοι; οὔτ᾽ ἄρ᾽ ὀπίσσω 
Ἔσσωνται" τῷ καί μιν ὑπαυρήσεσθαι à ὀΐω. 
᾿Αλλ’ ἄγε νῦν εἰσελθε, καὶ € ΄30 TOÛ ἐπὶ δίφρῳ, 
Δᾶερ; ἐπεί σε μάλιστα 3 πόνος φρένας ἄμ ἰφιβέβηκεν, 
Eve ἐρυεῖο κυνὸς» καὶ ᾿Αλεξάνδρου ὃ ἔνεκ᾽ ἄτης" 56 
Ov ἐπὶ Ζεὺς θῆκε κακὸν μόρον, ὡς καὶ ὑπίσσω 
᾿Ανθρώποισι πελώμε' ἀοίδιμιοι à ἐσσομένοισι. 
ἣν δ᾽ ἠμείβετ᾽ ἔπειτα μέγας κορυθαίολος Ἕκτωρ" 
Μή με κάθιζ, Ἑλένη, φιλέουσά περ, οὐδὲ με πείσεις. 
"Ἤδη γάρ μοι θυμὸς ἐπέσσυται; ὀφρ᾽ ἐποαμύνω 61 
Ἵρώεσσ᾽, | οἵ μέγ᾽ ἐμεῖο ποθὴν ἀπεόντος ἔχουσιν" 
᾿Αλλὰ σύ 4 ὄρνυθι τοῦτον, ἐπειγέσθω δὲ καὶ αὐτὸς» 
Ὥς κέν ἔμ᾽ ἔντοσθε σύλιος καταμάρψῃ À ἐόντα. 
Καὶ γὰρ ἐγὼν οἰκόνδ᾽ ἐσελεύσομαι, ὄφρα ἔδωμναι 65 
Οἰκῆας, ἄλοχόν TE Par καὶ νήπιον υἱόν. 
Οὐ γάρ τ᾽ οἵδ᾽, εἰ ἔτι σφιν ὑπότροπος ἵξομαι αὕτις;, 
Ἢ ἤδη μ' ὑπὸ χεεσὶ Δεδὶ δαμόωσιν ᾿Αχαιῶν. 
"Ὡς ὦ ἄρα φωνήσας ἀπέβη κορυθαίολος. Ἕκτωρ" 
Aie δ᾽ or ἵκανε δόμους εὖ γαμετάονταις; το 
Οὐδ᾽ εὗρ ᾿Ανδρομνάχην λευκώλενον ἐν μεγάροισιν» 
᾿Αλλ᾽ 7) γε ξὺν παιδὶ καὶ ἀμφιπόλῳ UT pus 
Πύργῳ ἐφεστήκει γούωσά τε, μυρομένη τ 
Ἕκτωρ δ᾽, ὦ ὡς οὐκ ἔνδον à ἀμύμονω τέτμεν ce 
Ἔστη : ἐπ᾿ οὐδὸν À ἰὼν» μετὰ δὲ δμιωῆσιν à εείπεν" 70 
ES0 ἄγε; phois pouce}, γηρυερτόα ῥμυθήσασθε" 
Πῇ ἐβὴη ᾿Ανδρομάχη λευκώλενος ἐκ μεγάροιο : 
’H: “πῇ ἐς γαλόων; ἢ εἰνατέρων εὺπ' ἐπσλων, 
Ἢ ἐς ᾿Αϑηναίης ἐξοίχεται. ἔνθα περ ἄλλαι 
Tec ἐ ἐὐπλόκαμοι δεινὴν θεὸν ἱλάσκονται ; 3 80 
Tor δ᾽ αὖτ᾽ ὀτρηρὴ ταρίη πεὸς Do ξειπεν" 
"Exroe, € ἐπεὶ μάλ᾽ ἄνωγας ἀληθέω μυυθήσασθαι: 


110 ΟΜΗΡΟΥ͂ ΙΛΙΑΔΟΣ Ζ΄ 


Οὐτε πη ἐς γαλόων, οὔτ᾽ εἰνωτέρων ἐὐπέπλων, 

Oùr ἐς ᾿Αδηναίης ἐξοίγεται», 00 περ ἄλλαι 

Tec 777 δεινὴν θεὸν ἱλιάσποντοιι" 385 
᾿Αλλ᾽ ἐπὶ πύργον ἐβη μέγαν Ἰλίου. οὕνεκ᾽ ἄκουσε 
᾿Γείρεσθαι ἜΣ QUE μέγα δὲ κράτος εἶναι ᾿Αχαιῶν. 

Ἣ μὲν δὴ 7 πρὸς τεῖχος ἐπειγοριένή ἀφικάνει» 

Μαινομένῃ εἰκυία" φέρει δ᾽ ἅμα παῖδα τιθήνη. 

FH pa γυνὴ ταμίη" ὁ δ᾽ ἀπέσσυτο δώρνωτος ἡ Ἕκτωρ 
Ty αὐτὴν ὅδον αὗτις. ἐὐκτιρυένας κ κατ ἀγυιάς. 91 
Εὖτε πύλας ἵκανε, διερχόμενος μέγα ἄστυ; 
Σκαιὰς, φῆ γὰρ ἔμελλε διεξιμεναι πεδίονδε, 

Ἔνθ ἄλοχιος πολύδωρος ἐναντίη ἦλθε θέουσα; 
᾿Ανδρομιάχη, θυ, γάἄτηρ us γωλήτορος. Ἠετίωνος» 
ἬἨετίων, ὃς ἔναιεν ὑπὸ Πλάκῳ ὑληέσση; 

Θήβη" Ὑποπλακπίη, Κιλίκεσσ᾽ ἄνδρεσσιν ἀνάσσων. 
Too περ δὴ θυγάτηρ, xD Ἕκτορι χωλποκορυστῇ 
Ἣ οἱ ἔπειτ᾽ ἤντησ’ $ ἅμα δ᾽ ἀμφίπολος κίεν αὐτῇ, 
Παῖδ᾽ ἐπὶ κόλπον ἐχουσ᾽ ἀταλ. ἄφρονα, νήπιον αὕτως; 
Ἑατορίδην à ἀγαπητὸν, ἀλίγκιον ἀστέρι καλῷ" » 401 
To » ρ Ἕκτωρ καλέεσκε Σκαμάνδριον, αὐτὰρ οἱ ἄλλοι 
᾿Αστυάνακτ᾽" οἷος γάρ ἐρύετο d'or Ἕκτωρ. 

τοι ὁ μὲν μείδησεν ἰδὼν ἐς παῖδα σιωπῇ" : 
᾿Ανδρομιάχη: δέ οἱ ἄγχι παρίστατο δακρυχέουσα, 5 
Ἔν τ᾿ ἄρα οἱ φῦ γειρὶ;, ἔπος T ἐφατ', ὃ εξ τ΄ ὀνόμιοιζε" 

Δαιμόνιε, φθίσει σε τὸ σὸν μένος, οὐδ᾽ ἐλεαίρεις 
Παῖδά TE νηπίαχον; καὶ cu d 12080); ἣ τάχα χήρη 
Σεῦ ἔσομαι" τάχα γάρ σε κατακτανέουσιν ᾿Αχαιοὶ» 
Πάντες ἐφορμιηθέντερ' ἐμοὶ δέ κε πέρδιον εἴη, 10 
Σεῦ ἀφαμιαρτούσῃ, χθονα δύμεναι. οὐ γὰρ ἐφ᾽ ἄλλη 

ἔβίσται θαλπωρὴ, ἢ ἐπεὶ ἂν σύγε πότμον ἐπίσπῃς, 

ἐν de” οὐδέ pos: ἐστὶ πατὴρ καὶ πότνια μήτηρ" 
Ἤτοι γὰρ πατέρ’ ἀμὸν ἀπέκτανε δῖος ᾿Αχμιλλεὺρ, 

Ἔκ δὲ πόλιν πέρσε Κιλίκων εὖ ναιετάωσαν, 15 
Θήβην ὑψίπυλον" κατὰ δ᾽ ἔκτανεν ᾿εΕἰετίωνα, 

Οὐδὲ μιν ἐξενάριξε" ᾿σεβάσσατο γὰρ τόγε θυμῷ" 

᾿Αλλ᾽ ἄρα μιν κατέκηε σὺν ἔντεσι δαιδολίέοισιν» 


Δ Te L Re ‘A ht) SE ms ν᾿ 


OMHPOY IAIAAOZ 2’. 111 


"HD ἐπὶ σῆμ ἔχεεν" περὶ δὲ πτελέας ἐφύτευσαν 
Νύμφαι ᾿Ορεστιάδες, κοῦραι Διὸς αἰγιόχοιο. 490 
Of δέ μοι ἑπτὰ κασίγνητοι our ἐν μεγάροισιν», 

Of μὲν πάντες ἰῷ κίον ἤματι "Δ δος εἴσω" 
Πάντας γὰρ κατέπεφνε ποδάρκης δῖος ".χιλλεύς, 
Βουσὶν ἐπ εἰλιπόδεσσι καὶ ἀργεννῆς ὀΐεσσι. 
Μητέρα. ὃ, ἢ βασίλευεν ὑ ὑπο Πλάκῳ ὑληέσσῃ, 
Τὴν ε ἐπεὶ ἀρ δεῦρ᾽ ἤγαγ᾽ ἂν» ἄλλοισι κτεάτεσσιν, 
ἮΑΨ ὁ ὅγε τὴν ἀπέλυσε λαβὼν à ἀπερείσι ἄποινα 
Πατρὸς δ᾽ ἐν μεγάροισι Bar” Ἄρτεμις à ἰοχέαιρα, 
Ἕκτορ, ἀτὰρ σύ po ἐσσὶ πατὴρ καὶ πότνια, μήτηρ, 
Ἦδε avi γνῆτος » σὺ δέ Μά θαλερὸς “παρακοίτ 76» 30 


τῷ 
οι 


᾽Λλλ᾽ ἄγε γῦν ἐλέαιρε; καὶ αὑτοῦ μίων ἐπὶ πύργω, 

Μὴ παῖδ᾽ ὀρφανικὸν, θείης, χήρην TE γυναΐκα" 

Λαὸν δὲ στῆσον παρ᾽ ἐρινεὸν, ev00e μάλιστα 

"Αμβατός ἐστι πόλις; καὶ ἐπίδρομον ἔπλετο τεῖχος. 
Fois γὰρ τῇ y ἐλθόντες ἐπειρήσανθ᾽ οἱ ἄριστοι 9 
"Am? Δίαντε δύω, καὶ ἀγακλυτὸν ᾿Ιδορνενῆα, 

ἘΠῚ ἀμφ᾽ Δτρείδας, καὶ À udcoc ἄλκιμον υἱόν" 

Ἤπου τίς σφιν ἔνισπε θεοπροπίων εὖ ῦ εἰδὼς, 

Ἤ νυ καὶ αὐτῶν θυμὸς ὁ ἐποτρύνει καὶ ἀνώγει. 

Τὴν δ᾽ αὖτε προσέειπε μέγας κορυθαίολος ἡ Ἕκτωρ' 40 
TH καὶ ἐμοὶ τάδε πάντα μέλει» γύναι" ἀλλὰ μάλ᾽ αἰνῶς 
Αἰδέομαι Τρώας καὶ Τρωάδας ἐλχεσιπέπλους;, 

Αἴ κε, κακὸς ὡς, νόσφιν NET TE) πολέμοιο. 

Οὐδ) su θυμὸς ἄνωγεν" ἐπεὶ μιᾶθον ἔμμεναι ἐσθλὸς 
Αἰεὶ, καὶ πρώτοισι μετὰ Τρώεσσι μάχεσθαι, 
᾿Αρνύμενος, πατρός τε μέγω κλέος, ηδ᾽ ἐμὸν αὐτοῦ. 
Εὖ μὲν γὰρ τόδε οἶδα κατὰ φρένα καὶ κατὰ θυμὸν, 
Ἔσσεται 7 ἤρναρ; ὅτ᾽ ὧν ποτ᾽ ὀλώλῃ Ἴλιος à ἱρὴ» 

Καὶ Πρίαμος, καὶ λαὸς ἐυμμελίω Πριάμοιο" 
᾿Αλλ᾽ où pros Τρώων τόσσον μέλει ἄλ γος ὀπίσσω; 
Οὐτ᾽ αὐτῆς Ἑκάβης, οὔτε Πριώμοιο ἄνακτος» 
Οὐτε κασιγνήτων, οἵ κεν πολέες τε καὶ ἐσθλοὶ 

Ἔν κονίῃσι πέσοιεν ὑπ᾿ ἀνδράσι δυσμενέεσσιν, 
ὌὍσσον cé, ὅτε κέν τις A χαιῶν χαλκοχιτώνων 


ὧι 


UN 
Qt 


Cn 


112 OMHPOY ἹΛΙΑΔΟΣ 7”, 


Δακρυόεσσαν ἄγηται; NT PE 565» ἦμαρ ἀπ πούρας" 458 
Καί κεν» ἐν "Agyer À ἐοῦσα» τρὸς ἄλλ ἧς ἱστὸν ὑφωΐνοις» 
Καί κεν ὕδωρ Φορέοις Μεσ σηϊΐδος ἢ ῆ Ὑπερείης, 
ITo2 2° ἀεκαφομένη: κρατερὴ δ᾽ ἐπικείσετ᾽ ἀνάγκη; 
Καί ποτέ τις εἰπησὶν, ἰδὼν κατὰ δάκρυ χβουσαν" 
Ἕκτορος ἥδε γυνῆ» ὃς Arte μάχεσθωι 60 
Ὑρώων ἱπποδάμων, ὁ 6 Ἴλιον ἀμφερνάχοντο. 
Ὥς ποτέ τις ἐρέει" σοὶ ao αὖ νέον ἔσσεται ἄλγος 
Χήτε φοιοῦδ᾽ ἀνδρὸς, aires δούλιον ἢ ἤμιαρ. 
᾿Αλλά με τεὐθγειώτωα χυτὴ κατὰ γαῖα καλύπτοι;, 
Πρίν VE τὶ σῆς σε βοῆς, σοῦ θ᾽ ἑλκηθμοῖο πυθέσθαι. 65 
Ὡς εἶπ πῶν, οὗ παιδὸς ὀρέξατο φαΐδιμος ἡ Ἕκτωρ. 
ΑΨ δ᾽ ὁ πάϊς πρὸς κόλπον ἐυζώνοιο τιθήνης 
"Ex ln ἰάχων, πατρὸς φίλου ὄψυ ἀτυχβεὶς, 
Ταρβήσας χολικόν σ᾽, ἠδὲ λόφον ἱππιοχιαίτην, 
Δεινὸν ἀπ' ἀκροτοίτης κόρυδος νεύοντα γοήσοις" 70 
"Ex à γέλασσε πατήρ σε φίλος, καὶ πότνια μήτηρ. 
Adrix ἀπὸ ρατὸς κόρυθ' εἵλετο φαίδιμος ἡ Ἕκτωρ, 
Καὶ τὴν μὸν κατέθηκεν À ἐπὶ χβονὶ FLOU VOTE" 
Αὐτὰρ dy ὃν φίλον υἱὸν ἐπεὶ πύσε, πῆλέ TE χερσὶν», 
ΕἘΠπεν ἀπωξάμενοι Διΐ τ΄, ἀλλοισί τε θεοῖσι 
Ζεῦ, ἄλλοι TE θεοὶ, δότε δὴ καὶ τόνδε γενέσθαι ὦ 
Id ἐμὸν, ὡς καὶ ἐγώ Te, ἀριπ πρεπέα Τρώεσσιν», 
δε βίην T ἀγαθὸν, καὶ Ἰλίου ἶφι ἀνάσσειν. 
Kai ποτέ τις εἴπῃσι" 7 πατρὸς δ᾽ ὁ ὅγε πολλὸν ἀμείνων" 
Ἐκ πολέμου ἀνιόντα" Φέ gen δ᾽ Ὁ ἔναρα βροτόεντα, 80 
Kzsivus δήϊον ἄνδρα, χαρείη, δὲ φρένα μήτηρ. 
Ὧν εἰπὼν ἀλόχοιο φίλης ἐν χερσὶν ἔθηκε 
Παῖδ ἐόν: ἡ δ᾽ ἄρα μεν κηώδει δέξατο κόλπῳ; 
Δακρυόεν γελάσασα. πόσις δ᾽ ἐλέησε DOTE» 
Χειρί τέ μεν κατέρεξεν, : ἔπος τ᾽ ἔφατ᾽, ἔκ τ᾽ ὀνόμιαζε" 
Δαιμονίη, μή pos τι λίην ἀκαχίζοο θυμῷ. 86 
Οὐ γοίρ τίς μ᾽ ὑπὲρ αἷσαν ane "Ads προϊώψει. 
Μοῖραν δ οὐτινά φημι πεφυγμμένον ἔμμεναι ἀνδρῶν, 
Οὐ κακὸν, οὐδὲ μὲν ἐσθλὸν, à ἐπὴν ταπρῶτα γένητωι- 
᾿Αλλ᾽ εἰς οἶκον ἰοῦσα τὰ σαυτῆς ἔξγα κόμιζε; 90 


-ι 
Qt 


OMHPOT ΙΛΙΑΔΟΣ Ζ΄. 119 


στόν τ᾽, ἠλακάτην τε, καὶ ἀμφιπόλοισι κέλευς 
Ἔργον ἐποιχεσθαι" πόλεριος δ᾽ ἄνδρεσσι μελήσει 
Πᾶσιν, € ἐμιοὶ δὲ μιᾶλιστοι» To Eo ἐγγεγάασι. 

"ὦ ς ἄρα φωνήσας» κόρυθ' εἵλετο φαίδιμος ” I. ATP 
Ἵππουριν" ἄλογος δὲ φίλη οἰκόνδε βεβήκει 490 
Évreorauomérn. θαλερὸν κατὰ δάκρυ ) γέουσα. 

Aa δ᾽ ἐπειθ ἵκανε δόμους εὖ ναιετάοντας 

ἽἝκτορος ἀνδροφόνοιο" κιχήσατο δ᾽ ἔνδοθι πολλ ὰς 

᾿Α μφιπόλους, τῇσιν δὲ γόον πάσῃσιν ἐνώρσεν. 

Αἱ μὲν ἔτι ζωὸν γύον “Ἰύκτορα à ᾧ ἐνὶ οἴκῳ. 500 
Οὐ γάρ μιν er” ἔφαντο ᾿ὑπότροπον ἐκ ages 

ἽΚεσθαι, προφυγόντο prévos κοιὶ χεῖρας. ᾿Αχαιῶν. 

Οὐδὲ Πάρις δήθυνεν ἐν ὑψηλοῖ οἷσι TAN 
᾿Αλλ᾽ 69» ἐπεὶ κατέδυ κλυτὰ τεύχεα ποικίλα χαλκῶ, 
Σεύατ᾽ ἐπειτ' ἀνὰ ἄστυ, ποσὶ πραιπνοῖσι πεποιθώς. 5 
Ὡς δ᾽ ὅτε τις στωτὺς ἵππος, ἀκοστήσοις ἐπὶ φάτνη; 
Δεσμυὸν ἀπορῥήξας θείη πεδίοιο κροσιίνων, 
ἰὐἰωθὼς λούεσθαι : ευῤῥεῖος ποταμοῖο; 

Κυδιόων: ὑψοῦ δὲ κάρη ἔχει, ἀμφὶ δὲ χαῖται 

Quois ἀϊσσονται" ὁ ὃ ἀγλαΐηφι πεποιθως, 10 
ἱΡίμφα ὃ γοῦνα Φέρει μετά τ᾽ ἤθεα καὶ νομὸν ἵππων" 

Ως υἱὸς Πριάμοιο Ἡάρις κατὰ ΕΝ ἄκρης 
Τεύχεσι παμφαίνων, ὥστ᾽ ἦλέκτωρ. ἘΘΘΡΣΣ 
Καγχωλόων, ταχέες δὲ πόδες φέρον" aida δ᾽ ἔπειτα 
“Ἑχτορα δῖον ἔτετρεν ἀδελφεὸν, ET” do ἔμελλε 15 
Στρέψεσθ < ἐκ χώρης; ὅθι ἢ ἥ ὀάριζε γυναικί. 

"L'or πρότερος προσέειπεν ᾿Αλέξανδρος θεοειδής" 

Ἢ δε" ἡ 7 μάλα δή σε καὶ ἐσσύρμενον κατερύκῳ, 

Δηθύνων, οὐδ᾽ ἦλθον € ἐναίσιμον, ὡς ἐκέλευες. 

Τὸν δ᾽ ἀπαμειβόμενος προσέφη κορυθαίολος ἡ Ἕκτωρ" 
“Δαιμόνν᾽ y οὐκ ἂν τίς TOI ἀνῆς: ὃς ἐναίσιμος ein 21 
Ἔργον à ἀτιμήσειε μάχης» ἐπεὶ ἄλκιμός ἐσσι. 
᾿Δλλὰ εκῶὼν μεθιέϊς ΤΕ καὶ οὐκ ἐθέλεις" To À ἐρυὸν κῆρ 
Αχνυται ἐ ἐν θυμῷ, ὅθ᾽ ὑ ὑπὲρ σέθεν αἶσχ ἀκούω 
Πρὸς Τρώων, οἵ ἔχουσι πολὺν πόνον εἵνεκα σεῖο, 925 
᾿Αλλ᾽ soper τὰ δ᾽ ὄπισθεν ἀρεσσόμεβ᾽, αἴκε πόθι Ζεὺς 

ῳ 


114 OMHPOT IAIAAOË H’. 


7 3 "4 CA 7 
Δφην, ἐπουρανίοισι θεοῖς αἰειγενέτήσι 
C9 , ] , PE 
Κρητῆρο, στήσασθαι ἐλεύθερον ἐν μεγάροισινς 
57) Ὺ ΄ 2 7 2.5. > / \ ΠῚ 77 
Ἐκ V'eoins ἐλάσαντας εὐκνήμιδας ᾿Α γαιοῦς. 


THZ 


OMHPOY IAIAAOË 


‘PAYOAIA, [3 
᾿Επιγραφὴῆ. 
Ἧτα δ᾽ Αἴας πολέροιζε μεόνω ἐξόνος ἽὝἝκτορι δίῳ, 


ΟΣ εἰπὼν πυλέων ἐξέσσυτο φαίδιμος ‘ “ἴδατωρ, 
Τῷ δ᾽ au ᾿Αλέξανδρος 21 ἀδελφεός" ἐν δ᾽ ἄρα θυμῷ 
᾿Αμφότεροι μέμασαν πολεμίζειν ἠδὲ paye do. 
Qc δὲ δεὸς ναύτησιν ἐελδορυένοισιν ἔδωκεν 
Οὐὖρον, à ἐπεί κε κοίψωσιν ἐὐξέστησ᾽ ἐλάτησι 

Πόντον ἐλαύνοντες, καμάτῳ δ᾽ ὑπὸ γυῖα λέλυνται" 
Ὡς ἄρα τῶ Τρώεσσιν ξελδομένοισι φανήτην. 

Ed à ὁλέτην,, ὁ μὲν υἱὸν ᾿Αρηϊθόοιο à ἄνακτος» 

"Ag ναιτεποίοντα Μενέσθιον, ὃ ὃν ἹΚορυνήτης 

Cesar ᾿Δρηΐθοος καὶ Duromédovce βοῶπις" 16 
Ἕκτωρ δ᾽ ᾿Ηϊονῆα βάλ᾽ ἔγχει ὀξυόεντι 

Αὐχέν᾽ ὑπὸ στεφάνης εὐχάλκου, λῦσε δὲ γυῖα. 

Γλαῦκος δ᾽, Ἱππολόχοιο, Trois, Λυκίων ἀγὸς οἰνδρῶν, 
᾿Ιφίνοον βάλε δουρὶ, κατὰ κρατερὴν ὑσρυίνην; 


Gr 


OMHPOT ΙΛΙΑΔΟΣ H. N7 115 


Acédn, ἵππων ἐπιτάλρνενον GREC Gi) 15 
Qpor ὁ à ἐξ ITU) Es τ. πέσε, λῦντο δὲ γυῖα. 

Τοὺς δ᾽ ὡς οὖν ἐνόησε θεὰ γλαυκῶπις ᾿Αθήνη 

᾿Αργείους ὀλέκοντας ἐνὶ πρατερῇ ὑσρυΐνῃ» 

Βή pa κατ᾽ Οὐλυμποιο καρήνων ἀΐξασα 

Ἴλιον εἰς ἱερῆν" τῇ δ᾽ ἀντίος ὄρνυτ᾽ "À πόλλων, 20 
Περγάμου ὑκκατιδῶν, Τρώεσσι δὲ βούλετο γέκηνο 
᾿Αλλήλοισι δὲ τῶγε συναντέσθην παρὰ φηγῷ. 

Ty πρότερος προσέειπεν ἄναξ, Διὸς υἱὸς, ᾿Απόλλων" 
Τίστε σὺ δ᾽ αὖ CIC Διὸς θύγατερ μεγάλοιο, 
Ἥλθες ἀπὶ Οὐλύμποιο, μέγας δέ σε θυμὸς ἀνῆκεν; 25 

°H; (1772 δὴ Δαναοῖσι μᾶχης ἑτερωλκέω vin 

Δῷε; ἐπεὶ où τι Τρῶας ἀπολλυμένους ἐλεαίρεις. 
’AAN εἴ μοί τι πίθοιο, TO κεν πολὺ κέρδιον εἰ» 

ΝΝὺν μὲν Tarn πόλεριον καὶ δηϊοτῆτα, 

Σήμερον" ὕστερον αὔτε μαχήσοντ᾽ . εἰσόκε τέκμωρ 40 
Ἰλίου εὕρωσιν" ἐπεὶ ὡς φίλον ἔπλετο θυμῷ 

Lei ἀθανἄτησι; dir πραθέειν rod ἄστυ. 

Τὸν δ᾽ αὖτε προσέειπε, θεὼ γλαυκώπις ᾿Αθήνη᾽ 
ΩΣ" ἔστω, “Ἑκάεργε' τὰ γὰρ φρονέουσα καὶ αὐτῇ 
Ἦλθον à ἀπ᾿ Οὐλύμποιο μετὰ Τρῶας καὶ ᾿Αχωιούς. 35 
"AAN ἄγε, πῶς μέμονας πόλεμον ed ἀνδρων: - 

Ty δ᾽ αὖτε προσέειπεν ἄγωξ , Διὸς υἱὸς, ᾿Απόλλων' 
“Ἕκτορος ὁ ὀρσωμτεν Ὡρῶτερὸν μένος ἱπποδάμοιο, 

"Ἔν τινά που Δαναῶν τροπῶν. ἔσσεται οἰόθεν οἷος 
᾿Αντίβιον μνωχέσασθαι ἐν «iv δηϊοτῆτι" 40 
Où δὲ κ᾿ ἀγασσάμενοι χαλκοκνήμιδες ᾿Αχαιοὶ 

Oo : ἐπόρσειαιν πολεμίζειν “Ἕκτορι δίῳ. 

Ως éQur” οὐδ ἀπίθησς θεὰ γλαυκῶπις ᾿ΛΔθήνη; 
ων δ᾽ Ἕ À 606 Πριάμοιο Φίλος παῖς, σύνθετο θυρνῷ 
Βουλὴν, ὅ pa θεοῖσιν ἐφήνδανε, μητιόωσι" 45 
Στῆ δὲ mue "Exrog ἰὼν, καί (μιν πρὸς μῦθον ξειπεν' 

Ἕκτορ, υἱξ ITescouo, Ai μῆτιν ἀτάλαντο, 

Ἦ pa νύ μοί τι τοίϑοιο ; κασίγνητος δέ τοί εἰμί. 
Ἄλλους μὲν κάθισον "Γρῷ gous καὶ ποντας ᾿Αχαιούς' 
Αὐτὸς δὲ προκοίλεσσαι ᾿Αχαιῶν ὁ ὅστις ἄρίστος; 50 


116“ OMHPOY IAIAAOË Η΄. 


AvriBuoy μα χέσασθομ ἐν αἰνῇ δηϊοτῆτι. 
Οὐ"; γὰρ τώ τοὶ μοῖρῶ δανεῖν᾽ 200) πότμον ἐπισπεῖν. 
Ἃς γὰρ ἐγὼν 07 ἄκουσα, θεῶν αἰειγενετείων. 
(A 
Ως: ἐφαθ'. “Ἑατωρ δ᾽ αὖτ᾽ ἐχαίρη μέγα; μῦθον ἀκούσας" 
Καὶ ῥ᾽ ἐς μέσσον ἰὼν, À gaie ἀνέεργε φάλαγ γγας; 55 
Μέσσου δουρὸς ἑλών" τοὶ δ᾽ ἰδρύνθηδαν ὰ ἅπαντες" 
Kad δ᾽ ᾽Α AT APT) εἶσεν ἐὐκνήμιδας ᾿ À zoo. 
Kad δ᾽ ἄρ᾽ ᾿Αθηναίη TE καὶ ἀργυρότοξος ᾿Ασόλλων 
Ἔζέσθην, ὁ ὀρνισιν ἐοικότες αἰγυπιοῖσι; 
Φηγῷ ἐφ᾽ ὑψηλῇ πατρὸς Διὸς αἰγιόχοιο, ΜῈ Egg 
᾿Ανδράσι τερπόμενοι" σῶν δὲ στίχες εἴωωτο πυκναὶ; 
᾿Ασπίσι καὶ κορύδεσσι καὶ ἔγχεσι πεφρικυῖαι" 
Οὔ δὲ Ζεφύροιο à ἐχεύατο πόντον ἐπι QE 
"Ogrpéroio νέον, μελινει δέ τε πόντος ὑπ᾽ αὐτῆς" 
Γοῖαι à ἄρα στίχες εἰατ᾽ ᾿Αχαιῶν τε Τρώων TE 65 
"Er σεδίῳ" ἡ “Ἑατὼρ δὲ per ἀμφοτέροισιν ἔειπε" 
Κ έχλυτέ μευ, Τρώες, καὶ εὐκνήρνιδες ᾿Αχαιοὶ, 
Ὄφρ᾽ εἴπω σά pue θυμοὺς ἐνὶ στήθεσσι κελεύει. 
res μὲν Κρονίδης ὑψ ἔζυγος οὐκ ἐτέλεσσεν» 
᾿Αλλὰ κακὰ Φρονέων τεκριαίρετοι, ἀμφοτέροισιν, το 
Εἰσόκεν ἢ ἢ prête Τροίην : ἐὔπυργον ἙλητῈ; 
Ἢ αὐτοὶ παρὰ νηυσὶ δαρείετε ποντοπόροισιν. 
Yi μὲν γὰρ DT ἀριστῆες Παναχαιῶν" 
ὧν νῦν, ὅντινα θυμὸς ἐμοὶ μα χέσασθαι ἀνώγει» 
Acg ἢ ἔσω, ἐκ TONTOY πρόμος, ἔμμεναι Ἕκτορι δίῳ. 8 
Ὧδε δὲ μυυθέομιαι, Ζεὺς δ᾽ ἀμμ᾽ ἐπιμυάρτυρος ἔστω" 
ἘΣ μέν κεν ἐμὲ κεῖνος ἕλῃ ταναήκει χαλκῷ, 
Τεύχεα συλήσας, φερέτω κοίλας ἐπὶ γῆας, 
Σώμα δὲ οἴκαδ᾽ ε Etui δόμεναι πάλιν, ὀφρα τυρός με 
“Τρῶες καὶ Τρώων. ὥλοχοι λελ dx ur θανόντα. 80 
Ex d κ' ἐγὼ τὸν ἕλω, δῴη δὲ μοι εὖχος ᾿Απόλλων' 
Τεύχεα συλήσας, ice 14 Ἴλιον ἱρὴν, 
Καὶ πρεριόω προτὶ νηὸν À πόλλωνος ἑκάτοιο, 
Toy δὲ νέκυν ἐπὶ νῆας ἐὐσσίλμους ἀποδώσω, 
Opeu ἕ Ἑ ταρχύσωσι καρηκοβιόωντες ᾿Αχαιοῖ, 95 
Σῆμαά τί οἱ χεύσωσιν ἐπὶ σλατεῖ ᾿Ελλησιόντῳ. 


ΟΜΗ͂ΡΟΥ IAIAAOS Η΄. 


Ἅ LA ” ER / 3 / 
Καὶ σοτέ τις εἰπήσι καὶ ὀψιγόνων ἀνθρώπων; 
Ni πολυκλήϊδι πλέων ἐπὶ οἰνοπῶ πόντον" 
» k° ἣς LA 27 / 7 
᾿Ανδρὸς ἽΝ τόδε bars re κατατεθνηῶτος, 
Ὃν ποτ᾽ ἀριστεύοντα κατέκτανε φαίδιμος " Ἕκτωρ. 
Ὥς ποτέ τις ἐρέει" τὸ d ε ἐμὸν κλέος οὔποτ᾽ ὀλεῖται. 


Ὡς ἔφαθ᾽- οἱ δ ἄρα πάντες ἀκὴν ἐγένοντο σιωπῇ" 


Αἴδεσθεν μὲν ἀνήνασθαι, δεῖσαν δ᾽ ὑποδέχθαι. 
O4: δὲ δὴ Μενέλαος ἀνίστατο, καὶ μετέειπε, 
Νείκει ὀνειδίζων, μέγα δὲ στονωχίζετο θυμῷ" 
"Qu, ἀπειλητῆρες, À χαιΐδες, οὐκέτ᾽ ᾿Αχιαιοὶ, 
Ἢ μὲν δὴ λώβη πάδε γ᾽ ἔσσεται αἰνόθεν αἰνῶς, 
Τὸ μὴ τις Δαναῶν νῦν "Exropos ἀντίος εἶσιν. 
’AAN ὑμεῖς μὲν πᾶντες ὕδωρ καὶ γαῖα γένοισθε, 
Ἥμενοι αὖθ, ἕκαστοι ὡπήριοι; ἀκλέες αὕτως. 
T'ods δ᾽ ἐγὼν αὐτὸς θωρήξομαι: αὐτὰρ ὕπερθε 
1. DDR πείρατ᾽ ἔχονται ἐν ἀθανάτοισι AE 
Ἃς ἄρα φωνήσας κατεδύσατο τεύχεα καλά. 
Ἔνθα κέ τοι, Μενέλαε, φάνη βιότοιο τελευτὴ 
Ἕκτορος ἐ εν παλάμησιν, ἐπεὶ πολὺ φέρτερος Dev 
Ei μὴ ἀναΐξαντες ἕλον βασιλῆες "As χαιῶν. 
Αὐτός τ᾽ ᾿Ατρείδης, εὐρυκρείων ᾿Α γαιρυέρυνων, 
νΔεξιτερῆς ἔλε χειρὸς, ἔπος T ἐφατ', ἔκ T ᾿ ὀνόμια ζεν' 
᾿Αφραίνεις F Μενέλαε Διοτρεφές' οὐ δέ τί σε χρὴ 
Ταύτης ἀφροσύνης" ἀνὰ δὲ σχέο, κηδόμενος περ» 
ΜΜήδ᾽ ἐθελ᾽ εξ ἐριδὸς σεῦ ἀρρείνονι φωτὶ μάχεσθαι, 
“Ἕκτορι Πριαρυΐδη, τὸν TE στυγέουσι καὶ ἄλλοι. 
Καὶ δ᾽ ᾿Αγχιλεὺς τούτῳ ψε μάχῃ ἐνὶ κυδιανείρῃ 
"Eppry ἀντιβολῆσαι; d ὅπερ σέο πολλὸν ἀμείνων. 
᾿Αλλὰ σὺ pèy νῦν ἵζευ, i ἰὼν μετὰ ἔθνος © ἑταίρων" 
Τούτῳ δὲ πρόμον ἄλλον ἀναστήσουσιν Ἂ χιριοί. 
Εἴπερ ἀδειής T ἐστὶν καὶ εἰ μόθου ἐστ᾽ ἀκόρητας, 
Φημί puy ἀσπασίως γόνυ κάρμψειν, αἴ κε φύγησι 
Δηΐου ἐ ἐκ πολέμοιο καὶ αἰνῆς δηϊοτῆτος. 
Ὡς εἰπὼν παρέπεισεν ἀδελφειοῦ φρένας ἥρως, 
Αἴσιμα παρερπτών" ὁ δ᾽ ἐπείθετο" τοῦ μὲν ἔπειτῶ 


117 


90 


100 


ὧι 


19 


15 


20 


118 OMHPOY IAIAAOË Ἢ΄. 


Γηθόσυνοι θεράποντες ἀπ᾽ ὦμων revye ἕλοντο. 
Νέστωρ δ᾽ ᾿Αργείοισιν ἀνίστατο καὶ μετέειπεν 
Ὦ πόποι, 7 μέγα πένθος ᾿Αχαιΐδα γαῖαν ἱκάνει. 

Ἣ κε μέγ᾽ οἰμιώξειε γέρων ἱππηλάτα Πηλεὺς, 

Ἶ ἰὐσθλὸς Μυρμιδόνων βουλή Doeog ἦδ᾽ ἀγορητῆς, 

Ὅς ποτέ μ᾽ εἰρόμνενος μέγ᾽ ἐγήθεεν 4 ᾧ ἐνὶ οἴκῳ; 
Πάντων ᾿Αργείων € ἐρέων γενεήν TE τόκον τε. 

Τοὺς νῦν εἰ πτώσσοντὰς ὑφ᾽ “ἴὔκτορι πάντας ἀκούσαι; 
Πολλά κεν ἀθανάτοισι φίλως ἀνὰ γεῖρως ἀείραι», 
Θυμωὸν ἀπὸ μελέων δῦναι δόμον Α ἕδος εἴσω. 

A3 γὰρ; Ζεῦ τε ποτερ, καὶ ᾿Αθηναίη, καὶ ᾿Διπολλον, 
“How, ὡς ὁτ᾽ ἐπὶ ὠκυρόῳ Κελάδοντι μάχοντο 

"A γρόρμενοι Πύλιοί τε καὶ ἡ ρκάδες ἐγχεσίμωροι, 
Φειᾶς πὰρ τείχεσσιν; PE ἀμφὶ ῥέεθρα. 

Τοῖσι δ᾽ ᾿Ερευθαλίων πρόμος ἵστατο, ἰσόθεος φὼς, 
"“εύγε᾽ ἔχων ὠμοισιν ᾿Αρηϊθόοιο à ἄνακτος" 

Δίου ᾿Αρηϊϑόου, σὸν ἐπίκλησιν K ορυνήτην 

"Ανδρες κίκλησκον, καλλίζωνοί TE γυνοῖκες» 

Οὕνεκ᾽ ἄρ᾽ οὐ τόξοισι may; ἐσκετο, δουρί τε μακρῷ; 
᾿Αλλὰ σιδηρείῃ πορύνῃ ῥήγνυσκε φάλαγγας. 

Toy Λυκόοργος ἐπεῷνε δόλῳ, où Th κραάτει V6 
Στεινωπ' πῷ ἐν ὁδῷ. 60᾽ ἀρ οὐ πορύνη οἱ ὄλεθρον 
Χραῖσμε σιδηρείη; πρὶν γὰρ “Λυκόοργος ὑποφθὰς 
Δουρὶ μέσον περόνησεν' ὁ δ᾽ ὕπτιος οὔδει ἐρείσθη" 
Τεύχεα δ᾽ ἐξενάριξε, τῶ οἱ πόρε χώλκεος “Αρης" 
Kai τὰ μὲν αὐτὸς ἔπειτ᾽ ἐφόρει μετὰ μῶλον ἴΑρηος. 
Αὐτὰρ, ἐπεὶ Λυκόοργος ἐνὶ μεγόροισιν ἐγήρου, 
Δῶκε D ᾿Ερευθαλίωνι, φίλῳ θεράποντι» Φορήναι. 
"Γοῦ ὃγε τεύχε ἔχων προκαλίζετο πάντας ἀρίστους. 
Ο: δὲ pin ἐτρύμεον καὶ ἐδείδισαν, οὐδὲ τις ἔτλη. 
᾽Ἂλλ᾽ ἐμὲ θυμὸς ἀνῆκε 7 πολυτλήμων πολεμίζειν 
Θάρσε; ᾧ" γενεῇ δὲ γεώτωτος ἔσκον rare" 

Καὶ μαχόμην οἱ ἐγὼ, δῶκεν ds μοι εὖχος ᾿Δθήνη. 
Τὸν δὴ μήκιστον καὶ καρτιστον κτοίνον ἄνδρα" 
Πολλὸς γάρ τις ἔκειτο παρήορος ἔνθα καὶ ἔνθα. 


ΕἾ ὡς ἡβώοιμι, βίη δέ pos ἔρυπεδος εἴη» 


Ἃ 


τῷ 
Gr 


55 


OMHPOT ΤΛΙΑΔΟΣ Η΄. 


Τῷ κε τάχ, ἀντήσειε μοίχης κορυθαίολος ἡ Ἕκτωρ. 
Ὑμέων δ᾽ οἵπερ Ἑασιν ἀριστῆες Παναχαιῶν, 
Οὐδ᾽ οἱ προφρονέως μέρναθ᾽ “Ἕατορος à ἀντίον ἐλθεῖν. 
ἽΩς γνεέκεσσ᾽ ὁ γέρων οἱ δ᾽ ἐννέα πάντες ἀνέσταν. 
Ωρτο ᾽ πολὺ πρῶτος μὲν ἀναξ ἀνδρῶν ᾿Αγαμέμινων" 
Vo dé ἐπὶ Τυδείδης ὦ ὥρτο κρατερὸς Διομήδης" 
FE PE Δίαντες» θοῦριν ©  ἐπιφιριένοι NAN" 
T'oïos δ᾽ ἐπὶ Ἰδομενεὺς. καὶ ὀπάων To ενῇος 
Μηριόνης, ἀτάλαντος ᾿Εἰνυαλίῳ ἀνδρειφόντῃ 
'"Ροῖσι δ᾽ ἐπὶ ἰὐρύπυλος, Ἰυαίμωονος ἀγλαὺς υἱός" 
᾽Αν δὲ Θόας ᾿Ανδραιμονίδης, καὶ δῖος Οδυσσεύς. 
Πάντες ἀρ οἵ γ᾽ ἔθελον πολεμίζειν' Exrog: δίῳ. 
ΓΓοῖς δ᾽ αὖτις μετέειπε Τερήνιος ἱππότα Νέστωρ: 
Les γῦν πεπάλαχθε διαμπερὲς; 0: 06 κε λοΐχησιν" 
Οὗτος γὰρ δὴ ὁ ὀνήσει ἐὐκνήρειδας ᾿Αχαιούς, 
Καὶ δ᾽ αὐτὸς ὃν θυμὸν ὁ ὀνήσεται, αἴ κε φύγησι 
Aniov ἐ ἐκ πολέμοιο καὶ αἰνῆς δηιοτῆτος. 
Ως ἔφαθ" οἱ δὲ κλῆρον ἐσημήναντο ἔχαστος; 
Εν d δ᾽ ἔβαλον κυνέῃ À) γαμξμνονος ᾿Ατρείδαο. 
Λαοὶ δ᾽ ἠρήσαντο Date. ἰδὲ χεῖρας ἀνέσχον" 
Ὧδε δέ τις εἴπ πεσπεν, ἰδὼν εἰς οὐρανὸν εὐρύν" 
Ζεῦ πάτερ, ἢ Δίαντα λαχεῖν, ἢ "Γυδέος vior, 
Ἢ αὐτὸν βασιλῆα πολυχρύσοιο ἸΜυκχήνης. 
ἃ 
Ἔκ δ᾽ 7 “λῆρος κυνέης; ὃν ἄρ᾽ ἤθελον αὐτοὶ, 
Δίαωντος" κήρυξ δὲ φέρων ἀν᾽ ὅμιλον ἁπάντη, 
Δεῖξ ἐνδέξια πᾶσιν ἀριστήεσσιν À χαιών. 
Οἱ p, οὐ γιγνώσκοντες, ἀπηνήναντο ἕκαστος. 
᾽Αλλ᾽ ὅτε δ. τὸν ἵκωνε, φέρων ἀν᾽ δμιλον ἁπάντη, 
Ὅς μων ἐπιγράψας κυνέῃ βάλε, φαίδιμος Λίας, 


ς ἄρ᾽ ἔφαν πᾶλλ ἐν δέ Τερήνιος ἱ ἱππότα Νέστωρ᾽ 


119 


1600 


-ἃ 
ωϊ 


85 


Ἤτοι ὑπέσχ εθε χεῖρ᾽ ὁ δ᾽ de ἔμβαλεν, ἄγχε παραστάς" 


To δὲ : ἀλήρου σῆμα ἰδῶν, γήθησε δὲ θυμῷ. 

To μὲν πὰρ πόδ᾽ ὃ ἐὸν χαμάδις βάλε, φώνησέν TE° 
su | φίλοι, 2 TOI λῆρος ἐμός" χαίρω δὲ καί αὐτὸς 

Θυμῷ" ἐπεὶ δοκέω γικησέμιεν “Ἕκτορα δῖον᾽ 

᾿Αλλ’ ἄγετ᾽, ὀφρ᾽ ἂν ἐγὼ πολεμήϊα τεύχεω δύω, 


90 


130 ΟΜΗΡΟΥ͂ ΙΛΙΑΔΟΣ Η΄, 


»-7-" 72 δι rh 
Τόφρ᾽ ὑμεῖς εὔχεσθε Ai Kooviun avanri, 
»-ὉΣΆ e = | LA 
Σιγῇ ἐφ᾽ ὑμείων, iva pen Τρῶές γε πύθωνται" 195 
ΕῚ \ Ru / , \ 3 ‘ 21 
HE καὶ ἀμφαδίην, ἐπεὶ οὑτινὰ δείδιμοεν ET NS 
Où γάρ τίς με βίη γε ἑκὼν ἀέκοντα δέηται. 
Οὐδὲ τ᾽ ἀϊδρείη" ἐπεὶ οὐδ ἐμ νήϊδά γ᾽ οὕτως 
" ᾽ < -“ / / 
Ελπομαι εν Σαλαμῖνι ΘΈΣΙΝ ΤΕ; ΞΕ ΑΝ TE» 
Ως éqal + οἱ δ᾽ εὔχοντο Ait ἊΝ θονίωνι ἄνακτι. 200 
TOde δέ τις εἴπεσκεν, ἰδὼν εἰς οὐρανὸν εὐρύν. 
Ὁ δ᾿ 
Ζεῦ πάτερ; Ἴδηθεν μεδέων, κύδιστε, μέγιστε; 
Δὸς νίκην Αἴαντι καὶ ἀγλαὸν εὖχος ἀρέσθαι" 
ἘΠ δὲ καὶ Ἕκτορά Tee φιλέεις, καὶ κήδεαι αὐτοῦ, 
3 , / 4 \ -- /4 
Ισην ἀμφοτέροισι βίην καὶ κῦδον ὁπασσον. 5 
εἰ ΜΨΥΨΆ,. #. 
Ὡς ἀρ ἐφαν. Αἴας δὲ κορύσσετο γώροπι χαλκῷ. 
Αὐτὰρ ἐπειδὴ πάντα περὶ χεοὶ ἕσσατο τεύχη, 
Σεύατ᾽ ἔπειθ οἷός τε πελώριος ἔρχετοιι 3 ρῆς, 
e ᾽ 5} 7, ΄ὔ CRC el 7 
Οστ᾽ εἰσιν πόλεμόνδε μετ᾽ ἀνέρας, οὖς τὲ Κρονίων 
Θυμοβόρου ἔριδος μένε: ξυνέηκε μάχεσθαι" 10 
Τοῖος ἄρ᾽ Αἴας ὦρτο πελώριος ἕρκος ᾿Αχαιῶν, 
Μειδιδων βλοσυροῖσι προσώπασι "νέρθε δὲ, ποσσὶν 
"His μακρὰ βιβὰς, » αδάων δολιγόσκιον ἔγγος. 
PES 3 X 7% 
Toy δὲ μὲν ᾿Αργεῖοι μέγ ἐγήθεον εἰσορόωντες. 
Lecce δὲ τρόμος αἰνὸς ὑπήλυθε γυῖα ἕκαστον, 15 
"Exrooi ἢ αὐτῷ θυμὸς ἐνὶ στήθεσσι πάτωσσεν" 
ξ ἜΝ 
"AAX οὔπως ἔτι εἶχεν ὑποτρέσαι, οὐδ᾽ ἀναδῦναι 
ΑΨ λαῶν ἐς ὅμιλον, ἐπεὶ προκαλέσσαιτο χάρμηῃ. 
Aus δ᾽ ἐγγύθεν ἤλθε, φέρων σαΐπος, Ἰῦτε πύργον; 
Χάλκεον, ἑπταβόειον, 0 οἱ V'uyios κάμε τεύχων, 20 
7 M --s " “ ᾽ 5 7 ΄ 
Σκυτοτόμων 6% ἄριστος», “Ὑλη en οἰκία ναίων" 
[ἢ e » 7 / 37 le 7 
Ος οἱ ἐποίησεν σάκος αἰόλον, ἑπταβόειον 
/ 7] 2 Ἀ EU “ / 
T'aigar ζατρεφέων, ἐπὶ δ᾽ ὀγδοον ἤλασε χαλκὸν. 
Τὸ πρόσθε στέρνοιο φέρων Te. ᾿σριώνιος Δίας 
277 ῥα max Ἕκτορος ὁ ἐγγὺς, ἀπειλήσας δὲ προσηύδα" 
Ἕκτορ, νῦν μὲν δὴ σάφα εἴσεαι οἰόθεν οἷος, 28 
Οἷοι καὶ Δαναοῖσιν ἀριστῆες partons, 
Καὶ μετ᾽ Ἵ Δ χλλ ῆα ῥηξήνορα. θυμιολέονταν" 
᾿Αλλ᾽ ὁ μὲν ἐν νήεσσι κορωνίσι ττοντοπόροισι 


OMHPOT IAIAAOE Η΄. 


Kar ἀπομηνίσας ‘À γαρυέρυνονι» ποιμένι Ro" 
Ἡμεῖς δ᾽ εἰρὸν ποῖοι; οἱ ὧν σέθεν ἀντιάσαιμεν» 
Καὶ πολέες" ἀλλ᾽ ἄρχε μάχης ἠὸἧὲ πτολέμοιο. 
Τὸν δ᾽ αὖτε προσέειπε μέγας πορυθαίολος “ Exrup* 

À jo» Διογενὲς, ἐν ἐλαμώνιε, κοίρανε λαῶν, 
Μήτι μευ, ἠῦτε παιδὸς ἀφαυροῦ, πειρήτιζε, 
Hi γυναικὸς, ἣ οὐκ οἷδε πολεμήϊα ἔργα" 
Αὐτὰρ à ἐγὼν εὖ οἰδῪὰ μάχας ΠΕΣ ἀνδροκτασίας τε" 
Of επὶ δεξιὰ, οἵδ᾽ ἐπ᾽ ἀριστερὼ νωμῆσαι (Bar 
᾿Αζαλέην' τό μοι ἐστὶ ταλαύρινον πολεμίξειν 
Οἴδα δ᾽ ἐνὶ ὶ σταδίη δηΐῳ μέλπεσθαι" “Αρηΐ" 
Οὔδα δ᾽ ἐπαΐξαι μόθον E ἵππων ὠκείάων. 
’AAN οὐ γάρ σ᾽ ἐθέλω βαλέειν, τοιοῦτον ξόντα; 

, 3 Ν " ΄ 
Λάθρηὁ ὀπιπτεύσας à ἀλλο ee αἴ κε τύχωμι. 

Ἢ Pas καὶ ἀμπεπαλὼν TOOIEI δολιχόσκιον ἐγ χ0ς; 

Καὶ βάλεν Αἴαντος δεινὸν σάκος ἐπ πταβόειον, 
᾿Ακρότατον κατὰ χαλκὸν, ὃς ὄγδοος ἦεν ἐπ᾿ αὐτῷ. 
Ἕξ δὲ διὰ πτύχας ἦλθε δαϊζων χαλπὸς ἀτειρής" 
Ἔν τῇ δ᾽ εβδορνάτη p pro 5 χέτο. δεύ εύτερος αὖτε 
Αἴας Διογενῆς προῖτι δολ 12672107 ἔγχος, 
Καὶ βάλε Πριορίδαο κατ᾽ ἀσπίδα πάντοσ᾽ ἐΐσην. 
Διὰ μὲν ἀσπίδος ἦλθε φαεινῆς ὀβριριον € ἐγ χος» 
Καὶ διὰ θώρηκος. πολυδαιδάλου ἠρήρειστο" 
᾿Αντικεὺ δὲ παραὶ λαπάρην διάρησε χιτῶνα 
Ἔνγχος- ὁ δ᾽ ἐκλώθη, καὶ ἀλεύατο κῆρα μέλαιναν. 


[5 
Gt 


40 


To à cr 7 δολί»» & Ν D À 
ω 7 τασσαμένω 0 1% EYYER XEeT I αι GP 


Σύν ῥ᾽ ἔπεσον, λείουσιν ἐοικότες ὠμοφάγοισιν, 
Ἢ συσὶ κάπροισιν, τῶν τε σθένος οὐκ ἀλαπωδνόν. 
Πριαμίδης μὲν ἔπειτα μέσον σάκος οὕτασε δουρί" 
Οὐδ᾽ ἐρῥηξεν γαλπὸν, ἀνεγνάμφύη ὃ δέ οἱ αὐχριή. 
Αἴας δ᾽ ἀσπίδω νύξεν ἐπάλρνενος" ἡ δὲ διὰ πρὸ 
Ἤλυθεν ε ἐγχείη. στυφελιξε dE puy μεμαώτα" 
Τρμήδην δ᾽ αὐχέν ἐπῆλθε" μέλαν δ᾽ ἀνεκήκιεν αἷμα. 
’AAX οὐδ᾽ ὡς ἀπέληγε μάχης κορυθαί 1006 "Exrog’ 
’AAN ἀνοχιοισσά μενος λίθον εἵλετο χειεὶ παχείῃ, 
Καείμενον à ἐν πεδίῳ, μέλανα; TOY, γύν 7ε9 μέγαν ΤῈ" 
R 


σι 
O 


69 


05 


122 OMHPOY IAIAAOE Η΄. 


To βάλεν Αἴαντος δεινὸν σάκος ἑπταβόειον, 
Μέσσον ἐπ πομφάλιον' περιήχησε δ᾽ ἄρα ax 206. 
“Δεύτερος αὐτ Λίας πολὺ μείζονα λᾶαν ἀείρας, 
Hz ἐπιδινήσας, À ἐπέρεισε δὲ “ν᾽ ἀπέλεύρον, 

Εἴσω δ᾽ ἀσπίδ᾽ ἔαξε, βαλὼν μυλοειδέὶ πέτρω, 


Βλάψε δέ οἱ φίλα γούναθ᾽" ὁ δ᾽ ὕπτιος ἐξετανύσθη, 
᾿Αστίδ᾽ ἐνεχριψυφθείς" τὸν δ᾽ aid’ ὠρθωσεν᾿ Ἀπόλλων. 


Καὶ vd κε δὴ ξιφεέεσσ᾽ αὐτοσχ εδὸν οὐτἄζοντο, 
ἘΝ μῆ κήρυκες, Διὸς ἄγγελοι ἠδὲ καὶ εὐνδρῶν, 


Ἦλθον, ὁ μὲν “ἢ gun où À 20 χρελικοχ ισώνων, 


"Γαλθύβ,ός τε καὶ ᾽Ιδαῖος, πεπνυμένω ἄμφω, 


Μέσσω δ᾽ οἱ μφοτέρων σκῆπτρα σχέθον, εἰπέ τέ μῦθον 


ΚΚήρυξ Ἰδαῖος πεπνυμένα μήδεα εἰδώς" 


Μηκέτι, παῖδε φίλω, πολερμιίζετε, μηδὲ μυᾶχιεσθον' 


᾿Δαφοτέρω γὰρ σφώ! φιλεῖ γεφεληγερέτα “Δεύς" 
200) δ᾽ αἰχμητά" σύγε δὴ καὶ ἴδμεν ἅπαντες. 
“ΩΣ δ᾽ ἤδη τελέθει, ἀγαθὸν καὶ νυκτὶ πιθέσθαι. 


"Lo δ᾽ ἀποαρνειβόμενος προσέφη TT cha pLoos Aus" 


"Ida, Ἕκτορα ταῦτα κελεύετε μυθήσασθαι" 
Aura γὰρ χιώρμῃ προκαλέσσατο Ὁ πάντας ἀρίστους. 


᾿Αργχέτω, αὐτὰρ ἐγὼ μάλα πείσομαι, εἴπερ ὧν οὗτος. 
Toy δ᾽ αὖτε ἡ προσέειπε μέγας κορυθαίολος “Ἑκτωρ" 


Αἶαν, ἐπεί roi δῶκε θεὸς μέγεθός τε βίην TÉ» 

Καὶ FAO AV) περὶ À: ἔγχει ᾿Αχαιῶν φέρτατός ἐσσι; 
Νῦν μὲν 2 παυσώμεσθα μάχης καὶ δηϊοτῆτος 
Σήμερον À ὕστερον αὖτε μαχησόμεθ, εἰσόκε δαίμων 
"Λμμε διοκρίνῃ, δώῃ δ᾽ & ἑτέροισί γε νίκην" 

ΝΝὺξ δ᾽ ἤδη τελέθει; ἀγαθὸν καὶ νυκτὶ à πιθέσθαι" 
da σύ τ᾽ supers πάντας 7 rage γηυσὶν ᾿Αχαιοὺς, 
Σούς τε μάλιστα ἔτας; καὶ ἑταίρους» οἵ τοι ἐασιν. 
Αὐτὰρ ἐγὼ κατὰ ἄστυ μέγα Πριάμοιο ἄνακτος 
Teva ἐὐφρανέω καὶ Τρωοΐδας ἑλκεσιπέπλους; 

Αἴ τε μοι εὐχόμεναι θεῖον δύσονται ἀγῶνα. 
“Δώρα d, a ἄγ᾽ Ε ἀλλήλοισι 7 περικλυτὰ δώομ, εν a pDo 
᾿Ὄφρα τις ὧδ᾽ εἰπησιν ᾿Αχαιῶν τε Τρώων τε" 

TH pèr ἐμαρνάσθην ἐειδος πέρι θυμοβόροιο, 


270 


= 


οι 


850 


81 


90 


95 


300 


OMHPOY ΙΛΙΑΔΌΣ H°. 


Ἢ δ᾽ αὖτ᾽ ἐν Φιλότητι διέτιναγεν ἀρθμήσαντε. 

Ως ρα φωνήσας δῶκε ξίφος ἀργυρόηλον, 
Σὺν κολεῷ τε φέρων καὶ εὐτρήτῳ τελαριῶνι" 

ἴας δὲ ζωστῆρα δίδου φοίνικι φαεινύν. 
To δὲ διακρινθέντε, ὁ 0 μὲν μετὰ λαὸν ᾿Αχαιῶν 
TE, ὁ. δ᾽ ἐξ ᾿ξ ρώων ὅμαδον κίε" Toi δ᾽ ἐχάρησαν, 
Ως εἶδον ζωόν τε. καὶ ἀρτερέο προσιόντοι» 
Αἴαντος πεοφυγόν: το μένος καὶ χεῖρας, ἀάπτους" 
Καί ρ᾽ P ἦγον προτὶ ἄστυ, ἀελπτέοντες σόον εἰναι. 
Αἰαντ᾽ αὖθ ἑτέρωθεν ἐὐκνήρμηδες ᾿Αχαιοὶ 
Es ᾿Αγαμέμνονοι δῖον ἃ ἄγον κεχαρηότα νίκῃ. 
Où δ᾽ ὅτε δὴ “λισίησιν ἐν ᾿Ατρείδαο γένοντο, 
“Ῥοῖσες δὲ βοῦν i ἱόρευσεν. ἀναξ ἀνδρῶν ᾿Αγαμέρμνων 
"Αρσενω, πενταέτηρον, ὑπερρμενέι Κρονίωνι. 
Toy δέρον, ἀμφὶ θ᾽ ἔπον, καί puy διέγευαν à ἅπαντα, 
ἹΜίστυλλόν τ᾽ ἄρ᾽ ἐπισταριένως, πεῖράν τ᾽ ὀβελοῖσιν, 
[Ωστησάν τε περιφραδέως, ἐρύσαντό TE πάντα. 
Αὐτὰρ ε ἐπεὶ παύσαντο πόνου, τετύκοντό τε δαῖτα, 
Δαίνυντ᾽, οὐδέ τι θυμὸς ἐδεύετο δαιτὸς εἴσης" 
Νωτοισινδ᾽ Αἴαντα διηνεκέεσσι γέραιρεν 
"Houc À τρείδης; εὐρυκρείων ᾿Αγαμέρνων. 

5 5 ἰ ! 
Αὐτὰρ ἐπεὶ πόσιος καὶ ἐδητύος εξ ἔρον ἕντο, 
Τοῖς ὁ γέρων πάμυπρωτος ὑφαίνειν ἤρχετο μῆτιν 
Νέστωρ, οὗ καὶ πρόσθεν ἀρίστη φαίνετο βουλή" 
Ὅς σφιν ἐὐφρονέων ἀγορήσατο καὶ μετέειπεν' 

᾿Ατρείδη σε; καὶ ἄλλοι ἀριστῆες Παναχαιῶν, 
Πολλοὶ γὰρ φεθνᾶσι καρηκορόωντες ᾿Α oui, 
Toy νῦν αἴρω κελαινὸν, εὕρῥοον ἀμφὶ Σκάμανδρον; 
᾿Εσχέδασ' ὀξὺρ᾽ "Agen ψυχαὶ δ᾽ “Δ δόσδε κατῆλθον. 
ἐν σε χρὴ πόλεμον μὲν ἄμ, 0, παῦσαι ᾿Αχαιῶν, 
es ἀγρόμενοι κυκλήσομμεν ἐνθάδε γεκροὺς 
Βουσὶ καὶ ἡμιόνοισιν' ἀτὰρ κατοιπείομμεν αὐτοὺς 
Τυτθὸν ἀ ἀπὸ πρὸ γεῶν» ὡς κ' ὑστέα παισὶν ἕκαστος 
Οἰκαδ᾽ ἄγῃ, ὅταν αὖτε γεώμεθα ποτρίδω io" 
Τύμβον δ᾽ ἀμφὶ πυρὴν ἕνα χεύομοεν ἐξαγαγόντες 
Αχκριτον ἐκ πεδίου" προτὶ δ᾽ αὐτὸν δείρνομνεν ὦκα 


129 


10 


920 


LIN 
bi 


30 


124 OMHPOT IAIAAOE ΗΊ 


Πύργους ὑψηλοὺς; εἶλαρ γηῶν τε καὶ αὐτῶν" 
Ἔν δ᾽ αὐτοῖσι πύλας ποιήσομεν εὖ ἀραρυίας; 
[ρφρα di αὐτάων es ὁδὸς Ein. 240 
"Exrordey δὲ βαθεῖαν ὁ ὀρύξομεν ἐγγύθι τάφρον, 
"H£ ἵππους καὶ λαὸν ἐρυκάκοι ἀμφὶς ἐοῦσαι, 
Μή ποτ᾽ ἐπιβείσῃ πόλοριος Τρώων ἀγερώχων. 
Ως ἔφαθ" οἱ δ᾽ deu πάντες ἐπήνησαν βασιλῆες. 
Τρώων δ᾽ αὖτ ἀγορὴ γένετ᾽ Ἰλίου ἂν πόλει ακρῆ, 45 
Δεινὴ, τετρηχυῖα, παρὰ Πριώμμοιο θύῤδις, 
οῖσιν δ᾽ ᾿Αντήνωρ πεπνυμένος 18% ἀγορεύειν" 

Κέκλυτέ pv Τρώες καὶ Δάρδανοι, ἠδ᾽ ἐπίκουροι; 
"Oge’ εἴπω τὰ με θυμὸς ἐνὶ στήθεσσι κελεύει. 

Δεῦτ᾽ ἀγετ', ᾿Αξγείην “Ἑλένην καὶ κτήμαθ ἄρ; αὐτῇ 50 
Δώομνεν ᾿Ατρείδησιν à ἄγειν" νῦν δ᾽ ὅρκια πιστὰ 
Ψευσάμενοι μιαιχόρνεσθέ" τῷ où νύ τι κέρδιον qui 
Ἔλπομαι ἐκτελέεσθαι, ἵνω μὴ ῥέξορνεν ὧδε. 

Ἤτοι 07 ὡς εἰπὼν κατ᾽ de ἐζετο" τοῖσι δ᾽ ἀνέστη 
Aïos ? A λέξανδρος» ᾿Ἑλένης πόσις ἠυκόμοιο, 85 
Ὅς pu ρυειβόμενος ξ ἔπεα πτερόεντα προσηύδα" 

᾿Αντῆνορ, σὺ μὲν οὐκ ET” ἐμοὶ φίλω ταῦτ᾽ ὠγορεύεις. 
Οὖσθα καὶ ἄλλον μυυθον οὐμιείνοναι τοῦδε νοῆσαι. 
ἘΠῚ δ᾽ ἐτεὸν δὶ τοῦτον ὐπὸ σπουδῆς ἀγορεύεις, 
"EE & ἄρα δή τοι ἔπειτα θεοὶ φρένος ὦλεσαν αὐτοί. 60 
Αὐτὰρ € ἐγὼ Τρώεσσι μεθ᾽ ir rendue αὐγορεύσω" 
᾿Αντικρὺ δ᾽ ὠπόφημμι» γυνοΐκο, μὲν οὐκ οὐποδώσω" 
Κσήματα δ᾽, ὅσσ᾽ ἀγόμην δξ" Ἄργεος ἡμέτερον δῶ, 
Πάντ᾽ ἐθέλω δόμεναι, καὶ ἐτ᾽ οἴκοθεν ἄλλ᾽ ἐπιθεῖναι. 
τοι ὄγ᾽ ὡς εἰπὼν κατ᾽ ἄρ᾽ ἕζετο᾽ τοῖσι δ᾽ ἀνέστη 65 
Δαρδανίδης Πρίσιμιος, θεόφι μήστωρ ἀτάλαντος, 
Ὅς σῴιν εὐφρονέων ἀγορήσατο καὶ μετέειπε" 

Κέκλυτέ μευ, ᾿Πρῶες καὶ Δάρδανοι, ἠδ᾽ ε ἐπίκουροι; 

Ὄφρ ei To τὰ Le θυμυὸς ἐνὶ be κελεύει. 

No μὲν δόρπον ἕλεσθε κατὰ σ“τόλιν, ὡς τοπάρος περ» 

Καὶ Φυλ απῇς μνήσασθε, καὶ € ἐγρήγορθε ὃ ἐκαστος" 71 
"Hobey δ᾽ ᾽Ιδαῖος ἴτω κοίλας ἐπὶ νῆας, 


Εἰπέρεν ᾿Ατρείδησ᾽, ᾿Α γαμέμνονι καὶ Μενελάῳ, 


ΟΜΗΡΟΥ͂ ΙΛΙΑΔΟΣ H. 125 


Moy AncË&ydeno, τοῦ εἵγεκω νεῖκος ὄρωρε. 

Κααὶ δὲ τόδ᾽ εἰπόρυενουι πυκινὸν ἔπος; αἴ κ᾿ ἐθέλωσι 37 
᾿Παύσασθαι πολέμοιο δυσηχέος, εἰσόκε γεκροὺς 

Κείομεν' ὕστερον αὖτε CALE εἰσόκε δαίμων 
Aus διακρίνη, δῴη δ᾽ ἑτέροισί γε νίκην. 

Ως ἔφαθ᾽" οἱ δ᾽ ἄρα τοῦ μάλα μὲν κλύον, ἠδ᾽ ἐπίθοντο. 
Δύρπον ἐπειθ εἵλοντο κατά πτόλιν ἐν τελέεσσιν. 80 
Ἤδῶδεν δ᾽ Ἰδαῖος en κοίλας ἐπὶ νῆας. 

Tous δ᾽ εἰρ᾽ εἰν ἀγορῇ Δαναοὺς, “εροίποντας᾿᾿ ΓΆρηος, 

ΝηΣ παρὰ πρύμνη À γαμέρινονος" αὐτὰρ ὁ τοῖσι» 

Στὰς ἐν μέσσοισι; μετεφώνεεν ἠπύτοω κήρυξ" 

: ᾿Ατρεῖδαί TE, καὶ ἄλλοι ἀριστῆες Havcy oc, ὡς 
Ἤνωγει Πρίαμνός σε καὶ ἄλλοι “Τρῶες ἀγαυοὶ, 

Eire, αἴκε TEE ὔμμι φίλον καὶ ἡδὺ γένοιτο, 

Μῦθον᾿ Αλεξάνδροιο, τοῦ εἵνεκα νεῖκος ὀρωρε" 

Κτήματα μὲν, ὅσ᾽ ᾿Αλέξανδρος κοίλης ἐνὶ νηυσὶν 
᾿Ηγάγετο ἱροίηνδ᾽, (ὡς πρὶν ὠφελλ᾽ ἀπολέσθαι,) 96 
Πάντ᾽ ἐθέλει δόμνεναι, καὶ T° οἴκοθεν ἀλλ᾽ ἐπιθεῖναι" 
Κουριδίην δ᾽ ἄλοχον Μενελάου κυδαλίμοιο 

Οὔ φησι δώσειν" ἡ μὴν Tonic γε κέλονται. 

Καὶ δὲ τόδ᾽ ἠνώγεον εἰπεῖν ἔπος, αἴ κ᾽ ἐθέλητε 


οι 


Παύσασθαι πολέμοιο δυσηγέος» εἰσόκε γεκροὺς 93 
Kéiouer ὕστερον αὖτε μοι χησόρνεθ, εἰσόκε δαίμων 
"Apps διακρίνῃ, δῴη δ᾽ : ἑτέροισί γε γίκην. 
Ως ἔφαθ᾽- οἱ δ᾽ ὥρα πάντες GAY ἐγένοντο σιωπῆ. 
O2 δὲ δὴ μετέειπε βοὴν ἀγαθὸς Διομήδης" 
Mar ἄρ τις νῦν κτήματ᾽ ᾿Αλεξάνδροιο δεγέσθω, 400 
Μη6᾽ ‘Encre γνωτὸν δὲ, καὶ ὃς pure νήπιός ἐστιν, 
Ὡς ἤδη γε τὸ ὀλέθρου πείρατ᾽ ἐφῆ TTC. 
Qc ἐφαθ᾽" οἱ δ᾽ ἄρα πῶντες ἐπίαχον υἷες ᾿Αχαιῶν, 
, Μῦθον ἀγασσάμενοι Διομήδεος ἱπποδάμοιο. 
Καὶ τότ᾽ à ἄρ ᾿ Ἰδαῖον προσέφη κρείων ᾿Αγαρέμνων" 5 
᾿Ἰδαῖ᾽, ἦτοι μῦθον * Αχαιῶν αὐτὸς ἀκούεις, 
“Ὡς τοι ὑποκρίνονται" ἐμοὶ δ ὑπιανδάνει οὕτως. 
᾿Αμφὶ δὲ νεκροῖστ; κατοκειέροεν οὔτι ῥεγαίρον 
οὐ γάρ τις φειδὼ γεκύων κοτατεθνηώτων 


126 ΟΜΗΡΟΥ͂ ΙΛΙΑΔΟΣ π΄. 


Γίγνετ᾽" ἐπεί κε θάνωσι, πυρὸς μιειλισσέμεν ὦκα. 410 
"Oe #ix δὲ Ζεὺς ἴστω, ἐρίγδουτος πόσις Ἥρης. 
ἕως εἰπῶν, τὸ σκῆπτρον PTE ἔσχε εθε πᾶσι ΠΕΣ 
"Aoppor δ᾽ ᾿Ιδαῖος ἔβη προτὶ Ἴλιον ἱρήν, 
Où δ᾽ ἐατ᾽ εἰν ἀγορῇ Τρῶες καὶ Δαρδανίανες, 
Πάντες ὁμηγερέες; “προτιδέγ μενοι ὁ ὁτπότ᾽ ἂν ἔλθοι 15 
᾿Ἰδαῖος" ὁ δ᾽ ἄρ᾽ ἦλθε καὶ ἀγγελίην ἀπέειπε, 
Στὰς ἐν μέσσοισι" τοὶ δ᾽ ὠπλίζοντο, ua ὦκα, 
᾿Αμφότερον, νέκυᾶς τ᾽ ἀγέμεν, ἕτεροι δὲ μεθ᾽ ὕλην. 
᾿Δργεῖοι δ᾽ ἑτέρωθεν ἐὐσσέλιμων ἀπὸ νηῶν 
᾿Ωτρύνοντο, γέπυς ἀγέμεν, ἕτεροι δὲ μεθ᾽ ὕλην. 20 
Ἤξελιος μὲν ἔπειτα νέον προσέβαλλεν à ἀρούρας; 
Ἔξ ἀκαλαῤῥείταο βαθυῤῥόου ᾽Ωχεανοῖο 
Οὐρανὸν εἰσανιών" οἱ δ᾽ ἤντεον ἀλλήλοισιν. 
Ἔνθα διωγνῶνα; χαλεπῶς ἦν ἄνδρα ἕκαστον" 
᾿Αλλ᾽ ὕδατι γίζοντες ἀπὸ βρότον αἱματόεντα, 
Δάκρυα θερρνὰ χέοντες, ἀμαξάων € ἐπάειραν. 
Οὐδ᾽ εἴα κλαίειν Πρίαμος μέγας" οἱ δὲ σιωπῇ 
Νεκροὺς πυρκωιῆς ἐπενῆνεον; ἀχρύρνενοι κῆρ' 
Ἔν δὲ πυρὶ πρήσαντες ξβαν 2 προτὶ Ἴλιον à ἱρήν. 
Ὡς δ᾽ αὕτως “érégubey ἐὐκνήμιδες᾿ ᾿Αχαιοὶ 30 
Νεκροὺς πυρκοι ἧς ἐπενήνεον; ἀχνύμενοι πῆρ. | 
Ἔν δὲ TFUE ὶ  πρήσαντες, ἔβαν κοίλας ἐπὶ νῆας 
ἮΗρος δ᾽ οὔτ᾽ ἄρ πω ne, ἔτι δ᾽ ἀμφιλύκη γνὺξ, ᾿ 
Τῆμος de ἀμφὶ πυρῆν κειτὸς ἔγρετο λαὸς ᾿Αχαιῶν" 
Τύμβοων δ᾽ ἀμφ᾽ αὐτὴν ἕνα ποίεον ἐξαγαγόντες 45 
ἼΛαριτον ἐκ πεδίου" προτὶ δ᾽ αὐτὸν τεῖχος ἐδείριαν, 
Πύργους θ᾽ ὑψηλοὺς, εἰλαρ, νηῶν 5 TE καὶ αὐτῶν" 
Ἔν δ᾽ αὐτοῖσι πύλας ἐνεποίεον εὖ ἀραρυίας, 
Ὄνφρα δι᾽ αὐτάων ἱππηλασίη ὁδὸς εἴη" 
"Ἑχτοσθεν δὲ βαθεῖαν ἐ ἐπ αὐτῷ τάφρον ὀρυξαν, 40 
Εὐρεῖαν, μεγάλην" Ὁ ἐν δὲ σκόλοπας κατέπηξαν" 
QE οἱ μὲν πονέοντο καρηκοριόωντες ᾿Αχαιοί. 
Où δὲ θεοὶ, à πὰρ Ζηνὶ εαθήμενοι ἀστεροπητῇ; 
Θηεῦντο μέγα 9707 ᾿Αχαιῶν χαλικοχ τώνων" 
Τοῖσι δὲ μυύθων neye Ποσειδάων ἐνοσίχθων. 45 


[Ha] 
Qt 


OMHPOY JIAIAAOË H, 127 


Ζεῦ 7 πάτερ; ἢ pœ τις ἐστὶ ὶ βροτῶν ἐ ET ὠπείρονω γαῖαν, 

Ὅστις ἔτ ᾿ ἀθανάτοισι, νόον καὶ μῆτιν ἐνίψει; : 

Οὐχ, ὁράας ὅ τε δ᾽ αὖτε παρηκοριόωντες ᾿λχαιοὶ 

Τεῖχος à ἐτειχίσσαντο νεῶν ὕπερ, οἰμφὶ δὲ τάφρον 
᾿Ἤλασαν, οὐδὲ θεοῖσι δόσαν πλειτὰς ἑκατόμβας ; 450 
Τοῦ δ᾽ ἦτοι κλέος ἔσται, ὅσην τ΄ ἐπικίδνατοι ἠως" 

Τοῦ d ἐπιλήσονται. δ᾽ τ’ ἐγὼ καὶ Φοῖβος ᾿Δαόλλων 
Ἥρῳ Λαορέδοντι πολίσσαμμεν αθλήσωντε. 
᾿ Τὸν δὲ μέγ ᾿ὀχθήσας προσέφη γεφεληγερέται Ζεύς" 

μι. 2). πόποι, ᾽ἼἜννοσ(5 2 εὐρυσθενὸς 4 040) 9 ἐείπες 5 65 
Αλλος κέν τις τοῦτο θεῶν δείσειε γόηριαι; 

Ὃς σέο πολλὸν οἰφαυρότερος χεῖράς τε μένος TE° 

Σὸν d ἢ ἤτοι x? 40€ ἔσται, ὅσην T ἐπικίδναται ἦ mas. 

Ayes μὰν, OT ἂν αὖτε καρηκομόωντες "A oo 
Οὐχωνται σὺν νχυσὶ φίλην ἐς πατρίδα γαῖαν; 69 
Τεῖχος ἀναῤῥήξας; τὸ μὲν εἰς ἅλα πἂν καταχεῦαι" 

Αὖτις δ᾽ ἠϊόνα μεγάλην ψαμάθοισι καλύψαι; 

“Ως κέν τοι μέγα τεῖχος ἀμωλδύνηται À γαιῶν. 

Ge οἱ μὲν τοιαῦτα πρὸς ἀλλήλους ἀγόρευον. 

Δύσετο δ᾽ ἠέλιος. φσετέλεστο δὲ ἔργον À χαιῶν. 65 
Βουφόνεον δὲ κατὰ κλισίας» καὶ δόρπον ἕλοντο. 

Ν ες δ᾽ ἐκ Λήμνοιο παρέστασαν; οἶνον ἄγουσαι; 

Πολλαὶ, τὰς προέηκεν Ἰησονίδης Evvnoc, 

To p Ὶ éTe y" Ὑψιπύλη ὑπ Ἰήσονι ποιμένι λαῶν. 

τι. δ᾽ ᾿Ατρείδησ᾽, ᾿Αγαμέμνονι καὶ Mayence, τὸ 
Aou Ἰησονίδης ἀγέμεν μέθυ, χίλια μέτρα. 

ἜΝδεν à ἄρ᾽ ᾿ οἰνέζοντο καρηκομόωντες Αχαιοὶ, 

ἔΑλλοι μὲν χωλπκῷ, ἄλλοι δ᾽ αἴθωνι σιδήρῳ» 

Ἄλλοι δὲ ῥ ρ!νοῖς, ἄλλοι δ᾽ αὐτῆσι βόεσσιν, k 
TAXE δ᾽ ἀνδραπόδεσσι" τίθεντο δὲ δαῖτα θάλειαν. τ 
Παννύχιοι μὲν ἔπειτα καρηκοριόωντες ᾿Αχαιοὶ 

Δαΐνυντο, “ρώες δὲ κατὰ πτόλιν ἠδ᾽ ἐπίκουροι. 
ΠΠαννύχιος δὲ σφιν κακὰ μήδετο μητιέτα Ζεὺς, 
Σμερδαλέα κτυπέων" τοὺς δὲ χλωρὸν δέος ἢ ἥρει. 

Ofvor δ᾽ ἐκ δεπάων χαμάδις or, οὐδὲ τις TAN 80 


VI 


128 OMHPOY IAIAAOË H°. 


Πρὶν mice, πεὶν λεῖψαι ὑ ὑπεριμενέὶ ᾿Κρονίωνι. 
Κοιμήσωντ᾽ ἄρ᾽ ἔπειτα, καὶ ὕπνου δῶρον £hOYTO. 


ΤῊΣ 


‘OMHPOY TAIAAOË 


‘PAYOAIA, ©. 
᾿Εσιγροφὴ. 


»Σ“᾽ " A / lys L: 4 
Θῆτα, θεῶν ἀγορὴ, Τρώων κράτος, Fxroocs evy0c. 


AE μὲν «ροκόπεπλος ἐκίδνατο πᾶσον ἐπ᾿ iv, 


“Ζεὺς δὲ θεῶν à ἀγορὴν ποιήσατο τερπικέραυνος, 
᾿Ακροτάτ ῆ κορυφῇ πολυδειρόδος Οὐλύμποιο: 
Αὐτὸς δέ σφ᾽ ἀγόρευε, θεοὶ δ᾽ ὑπὸ πάντες ἄκουον" 
Κέκλυτέ μευ, πᾶντες τε θεοὶ, πᾶσαί τε θέαιναι; 

Ὄφρ᾽ εἴπω, σά με θυμὸς & ἐνὶ στήθεσσι κελεύει. 
Mare τις οὖν θήλεια θεὸς τόγε, μήτε τις ἄρσην, 
Πειράτω διωκέρσαι : ἐμὸν ἔπος᾿ GRAN ἅμα πάντες 
Αἰνεῖτ᾽ , ὄφρα τάχιστα τελευτήσω τάδε ἔργα. 

Ὃν δ᾽ ἂν ἐγὼν ἀπάνευθε θεῶν ἐθέλοντα γοήῆσω 
᾿ἙΛλδόντ᾽, ἢ ἢ ρώεσσιν ἀρηγέμεν; ἢ Δαναοῖσι; 
Τληγεὶς οὐ κατὰ κόσμον ἐλεύσεται Οὐλυμιπόνδε: 
Ἤ pu ἑλὼν ῥίψω: ες l'a ἄρταρον ἤερύεντα, 

Τῆλε μάλ᾽, ἧχι βάδψιστον ὑ ὑπὸ χθονός € ἐστι βέρεθρον; 


Ἔνθα σιδήρειαί TE πύλαι καὶ χάλκεος οὐδὸς, 


10 


OMHPOY ΙΛΙΑΔΟΣ Θ΄. 190 


“όσσον ἔνερθ ᾿Αἴδεω, ὅσον οὐρανός ἐστ᾽ ἀπὸ 5 γαίης: 

Driver ἔπειθ᾽, ὅσον εἰμὶ θεῶν κάρτιστος ἁπάντων. 

Ed ἄγε, πειρήσασθε θεοὶ, ἵνα εἴδετε πάντες 

Σειρὴν χρυσε! ἔην εξ οὐρανόθεν πρεμάσαντος,, 

[Πάντες ὃ ἐξάπ' πτεσθε ἼΩΝ πᾶσαί τε θέαιναι" 29 

"AXX οὐκ ὧν ἐρύσαιτ᾽ εξ οὐρανόθεν πεδίονδε 

Ζῆν᾽ ὕπατον μήστωρ", οὐδ᾽ εἰ μάλα πολλὰ κἄμοιτε" 

᾿Αλλ᾽ ὅτε δὴ καὶ ἐγὼ πρόφρων ἐθέλοιμι à ἐρύσσαι; 

Avr κεν γαίη ἐξύσαιμ', αὐτῇ TE θαλάσση: 

Σειρὴν μέν κεν ἔπειτα περὶ ῥίον Οὐλύμποιο 25 

Δησαίρην" σὰ δὲ κ' αὖτε μετήορα, πάντα “γένοιτο. 

Τόσσον ἐγὼ περί T sil θεῶν, περί T εἶμι ἀνθρώπων" 
ὡς ἔφαθ' οἱ δ᾽ ἄρα πάντες ἀκὴν ἐγένοντο σιωπῇ, 

Μυδον à ἀγασσάρυενοι, μάλα γὰρ ρατερῶς ἀγόρευσεν. 

ψε δὲ δὴ μμετέειπ πε θεὰ γλαυκῶπις ᾿Αθήνη; 30 
un πάτερ ἡριότερε, Kgovièn, à UTOTE  πρειόντων, 

Εὖ νυ καὶ ἡμεῖς we, δ΄ τοι σθένος οὐκ ἐπιεικτόν" 

᾿Αλλ᾽ ἔμπης ACTES ὀλοφυρόμεθ' αἰχμητάων, 

OZ κεν δὴ κακὸν οἶτον ἀναπλήσαντες ὄλωνται. 

ΡΥ ΧΑ. ἥτοι πολέμου μὲν ἀφεξομνεθ᾽, ὡς σὺ κελεύεις 3 

Βουλὴν δ᾽ ᾿Αργείοις ὑποθησόμνεθ᾽, ἥτις ὀνήσει» 

Ὥς μὴ πῶντες ὁλωνται; ὀὁδυσσαμμένοιο τεοῖο. 

Ty δ᾽ ἐπιμειδήῆσοας προσέφη γεφεληγερέτα Ζεύς" 
Θάρσει. Τριτογένεια, Φίλον τέκος. οὔ νύ τι θυμῷ 
Πρόφρονι βμυθέομιαι" ἐθέλω ὃς roi ἥπιος εἶναι. 

Ὡς εἰπὼν, ὑπ’ ὄγεσφι τιτύσκετο χαλκόποδ ἃ ἵππω 
᾿Ωχυπέτα, χρυσέησιν εν είρῃσι πομόωντε. 

Χρυσὸν δ᾽ αὐτὸς έδυνς περὶ χροΐ, γέντο δ᾽ ἱμιάσθλην 
Χρυσείην, εὔτυκτον, ἑοῦ δ᾽ ἐπεβήσετο δίφρου, 
Μάστιξςε δ᾽ ἐλάαν" τὼ δ᾽ οὐκ ἀέκοντε πετέσθην 
'Μεσσηγὺς γαίης τε καὶ οὐρανοῦ ἀστερόεντος. 

Ἴδην δ᾽ ἵκανε πολυπίδακα, μητέρα θηρῶν, 
Τάργαρον, ἔνθα δέ οἱ τέμενος, βωμός τε θυήεις. 
*Ew ἵππους ἔστησε πατὴρ ἀνδρῶν TE θεῶν τε; 
Λύσας ἐξ 0 ὄγξων, κατὰ δ᾽ ἡέρω πουλὺν ἔχευεν. 


S 


οι 


40 


ἢ» 
Len! 


τι 
© 


νι 


he. he ον 


ων 


M: > 


ἣ 


Ὡς 


> L λα. ΝΣ , © 224 a σ-- ν À End Ψ," Ὁ» 


ΤῊ δι 


Ἄ 


199 ΟΜΗΡΟΥ͂ ΙΛΙΑΔΟΣ Θ΄. 


᾽ \ , , 22 .. 
Αὐτὸς δ᾽ ἐν κορυφῆσι καθέζετο κύδε! γαίων, 
᾽ 7 -Ὁ -“ 
Εἰ ἰσορόων Τρώων τε πόλιν καὶ νῆας ᾿Αχαιῶν. 
ἱ δ᾽ ἄρα δεῖπνον ἕλοντο καρηκομόωντες ᾿Α χαιοὶ 
€ TA \ V4 s \ 9 2 Co ΄ 
PiuDo κατὰ κλισίας, ἀπὸ δ᾽ αὐτοῦ θωρήσσοντο. 
ξ 
Τρῶες δ᾽ αὖθ᾽ ἑτέρωθεν ἀνα πτόλιν ὁπλίζοντο 585 
ΠΠαυρότεροι" μέμασαν δὲ καὶ ὡς ὑσμῖνι μάχεσθαι; 
Χρειοῖ ἀνωγκαίη, me τε παίδων καὶ πρὸ γυναικῶν. 
Πᾶσαι δ᾽ ὠΐγνυντο πύλαι, ἐκ δ᾽ ἔσσυτο λαὸς; 
, Ἵ CL" Χ 
Πεζο; 6, ἱππῆες τέ" πολὺς δ᾽ ὀρυμαγδὸς ὀρώρει. 
O; δ᾽ ὅτε δή P ἐς χῶρον ἕνα ξυνιόντες ἵκοντο, 60 
Σύν p ἔβαλον p ῥινοὺς , σὺν δ᾿ ὦ ἔγχεα, καὶ μένε ἀνδρῶν 
“Χαλκεοθωρήκων" ἀτὰρ ἀσπίδες ὀμφοιλόεσσαι 
YEranvr ἀλλήλησι" πολὺς δ᾽ ὀρυμαγδὸς ὁ ὀρώρει" 
a de οἰμωγή TE καὶ εὖ ὡλὴ πέλεν ἀνδρῶν, 
ΠΟΥ X 8 
Ολλύντων F4 καὶ ὀλλυμένων. ῥέε δ᾽ αἵματι yat. 65 
Ὄρρα μὲν ἠὼς ἦν καὶ ἀέξετο ἱερὸν ἤμμαρ, 
Τό ec PL ἀ ὠφοτέρων ἐλε ἥπτετο, πίπτε δὲ λαό 
Ἐ ς" 
os ἐλίος ἐσὸν οὐρανὸν ἀμφιβεβήκει» 
7H δ᾽ "He 2e 
Rose ὃ) γεύσεια πατὴρ ἐτίταινε THAT, 
Ἔν δ᾽ ἐτίθει δύο κῆρε τανηλεγέος θανάτοιο, 70 


ρώων À πποδοάρνων καὶ , Ἀχαιῶν χαλκοχιτώνων 


Ἕλκε δὲ μέσσα λαβών, ῥ ῥέπε δ᾽ αἴσιμον ἤμαρ ᾿Αχαιῶν. 


ὡς μὲν ᾿Αχαιῶν κῆρες ἐπὶ χθονὶ πουλυβοτείρῃ 

Ἐζέσθην" 71 Ῥώων δὲ πρὸς οὐρανὸν εὐρὺν ἄερθεν. 

Αὐτὸς δ᾽ εξ᾿ Ἴδης μεγάλ᾽ ἔκτυπε, δοιόμνενον δὲ 75 
THxe σέλας μετὰ λαὸν ᾿Αχαιῶν" οἱ δὲ ἰδόντες 
Θάμβησαν, καὶ πάντως ὑπὸ χλωρὸν δέος εἷλεν. 


Ἔνθ οὔτ᾽ Ἰδομενεὺς τλῆ μίμνειν: οὔτ᾽ À γαμέμινων, 


Οὔτε δύ᾽ Αἴαντες μενέτην, θεράποντες ἽΑρηος. 

Ν ἐστωρ δ᾽ οἷος Figure L'égavios οὐρος ᾿Αχαιῶν, 80 
Οὔτι ἑκὼν, ἀλλ᾽ ἵππος ἐτείρετο" σὸν βάλεν : ἰῷ 

Αἷἴὸος ᾿Αλέξανδρος, ἝἝλέενης πόσις ἠυκόμοιο, 

᾿Δχρὴν κακκ ορυφὴν, ὅθι τε τορῶτοι τρίχες ἵππων 

Κρανίῳ ἐμπεφύασι, μάλιστα δὲ καίριον ἐστιν. 
᾿Αλγήσας δ᾽ πὸ ὟΝ βέλος δ᾽ εἰς ἐγκέφαλον δῦ, 85 
Σὺν ὃ TOUS ἐτάραξε, κυλινδόμενος περὶ χωλκῷ 


OMHPOT ΙΛΙΑΔΟΣ Θ΄, 151 


[Οφρ᾽ ὁ γέρων ἵπποιο ,“παρῃορίας ἀπέταμνε, 

“Φασγάνῳ ἀϊσσων, τόφρ’ " Iarogos ὠκέες ἵπποι 
Ἤλδον ἀν ἰωχ μὸν, θρασὺν à ἡνίοχον Φορέοντες. 

Ἕκτορα" καί νύ κεν ἐνθ᾽ ὁ γέρων ἀπὸ θυμὸν ὄλεσσεν, 90 
E; μὴ ἄρ’ ὀξὺ νόησε βοὴν ἀγαθὸς Διομήδης" 
Σρνερδαλέον δ᾽ ἐβόησεν, ἐποτρύνων ᾿Οδυσῆα" 

Διογενὲς Λαερτιάδη, πολυμήχαν" ᾿Οδυσσεῦ, 

Πῇ φεύγεις, μετὰ νῶτα βαλών. κακὸς ὡς, ἐν ὁμίλῳ ; 

Mari τοι φεύγοντι μεταφρένῳ ἐν δόρυ πήξῃ. 96 

᾿Αλλὰ μέν, ὀφρω γέροντος ἀπώσοριεν ἄγριον ἄνδρα. 
‘Qc ἐφατ᾽" οὐδ᾽ ἐσάκουσε πολύτλας δῖος ᾽Οδυσσεὺς, 

᾿Αλλὰ παρήϊξε κοίλας ἐπὶ νῆας Αχαιῶν. 

ΓΓυδείδης δ᾽, αὐτός ΠΈρ ἐὼν, τορομάχοισιν ἐρυίχθη: 

Στῇ δὲ πρόσθ ἵππων ΝΝηληίάδαο γέροντος: 100 

Kai μὴν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα τροσηύδο" 

ἼΘΙ γέρον; ἤ μάλα δῆ σε νέοι τείρουσι μαχηταὶ; 
Σὴ δὲ βίη λέλυται, χωλεπὸν δέ σε γῆρας ὀπάζει" 
Ἠσεδανὸς δέ νύ τοι θεράπων, βραδέες δέ τοι ἵπποι. 
᾿Αλλ᾽ ἀγ᾽, ἐμῶν ὀχέων ἐπιβήσεο, ὀφρα ἴδηαι 
Οὗ T'ecios ἔπποι, ἐπιστάμενοι πεδίοιο 
Κραιπνὰ μάλ᾽ ἔνθα καὶ ἔνθα διωκέριεν ἠδὲ φεβεσθαι, 
Où ποτ ἀπ Δινείαν ἑλόμην βήστωρε φόβοιο. 
᾿Πούτω μὲν θεράποντε κομείτων" τώδε δὲ voi 
Τρωσὶν ἐφ᾽ ἱπποδάμμοις ἐθύνομεν, ὄφρα καὶ "Exrup 10 
Είσεται, εἰ καὶ ἐμὸν δόρυ (μαίνεται ἐν παωλάμησιν. 

Ὥς ἐφατ᾽ * 000 ἀπίθησε Γερήνιος ἱππότα ΝΜέστωρ. 
Νεστορέας μὲν ἔπειθ ἵππους θερώποντε κορείτην 
Ἴφθιμοι Σθένελός τε καὶ Ἑυρυμέδων ἀγαπήνωρ. 

To d εἰς ἀμφοτέρω Διομήδεος ἄρματα βήτην" 15 
Nicrue δ᾽ ἐν χείρεσσι λάβ᾽ ἡνία Φοινικόεντοι, 
Μάστιξε δ᾽ ἵππους, τάχα δος Ἕκτορος ἄγ γχι “γένοντο. 
Too δ᾽ ἰθὺς μεμαῶτος ἀκόντισε Τυδέος υἱός" 

Ko τοῦ μέν p ἀφάμαρτέν' ἡ À ἡνίοχον θερώποντο,» 
Υἱὸν ὑπερθύμιου Θηβαίου, Huorya, 20 
Ἵσπων qui ἔχροντοι» βάλε στῆθος παρὰ μαζόν' 

ἬἭριπε δ᾽ ἐξ ὀχέων, ὑπερώησαν δέ οἱ ἵπποι 


Qt 


132 OMHPOY ΙΛΙΑΔΟΣ Θ΄. 


᾿Ωχύποδες" τοῦ δ᾽ αὖθι λύθη ψυχή TE μένος τε. 


Ἕκτορα δ᾽ αἰνὸν ἄχος πύκασςε ,Φρένας ἡνιόχοιο" 
Vo μὲν ἔπειτ᾽ εἴασε, καὶ ἀχνύμενός περ ἑταίρου, 
Κιεῖσθαι" ὁ δ᾽ ἡνίοχον, ὠέθεπε θρασὺν, οὐδ᾽ ἀρ ἔφ, δὴν 
Ἵσπω δευέσθην σημνάντορος" αὐψα γὰρ εὗρεν 
Ἰφιτίδην ᾿Αρχεπτόλεμον θρασὺν, à ὅν po τόθ᾽ ἵππων 
᾽Ὦ κυπόδων ἐπέβησε, δίδου δὲ οἱ ἡνία χερσίν. 

ἜΝ γθα κε λοιγὸς Em) καὶ ἀμήχανα eye γένοντο. 
Ka γύ κε σήκασθεν κατὰ Ἴλιον, ἠῦτε ἄρνες» 
Εἰ μὴ ἄρ᾽ ὀξὺ γόησε πατῆρ ἀνδρῶν Te θεῶν τε" 
Βροντήσας δ᾽ ἄρα δεινὸν, ἀφῆκ᾽ ἀργῆτα κεραυνὸν; 
Kad δὲ πρ 6oÛ ἵππων Διομήδεος ἢ ἤκε χαρᾶξφε; 
Δεινὴ δὲ ONE ὦ ὥρτο θεείου καιομένοιο" 
Τὼ δ᾽ ἵπσω δείσαντε καταπτήτην ὑπ᾿ ὄχεσφι" 
Νέστορα δ᾽ Ὁ ἐκ χειρῶν Φύγον ἡνία σιγαλόεντα 
Δεῖσε δ᾽ 0y ἐν θυμῷ, Διομήδεα δὲ προσέειπε" 


35 


T υδείδη, ὁ ἄγε δ᾽ ŒUTE Φόβονδ᾽ ἐ SA μώνυχας ἵππους" 


“ > / “ ᾽ \ ab ΕΝ ΕΣ ΄ 
H ov γιγνώσκεις, ὁ TOI ἐκ Δὸς οὐχ, ἐπετ ὡλκῆ; 


Νὺν μὲ γγὰρ τούτῳ EN ξονίδης Ζεὺς κῦδος ὀπάζει 
Σήμερον. ὕστερον αὗτε καὶ ἡμῖν, αἰ κ' ἐθέλησι, 
Δώσει" ἀνής δὲ κεν οὔτι Διὸς νόον εἰρύσαιτο, 
Οὐδὲ μάλ᾽ ἰφθιμος" ἐπειὴ πολὺ φέρτερός ἐστι. 

Toy δ᾽ ἠμείβετ ὦ ἔπειτα βοὴν ἀγαθὸς Διομήδης" 
Ναὶ δὴ ταῦτά γε πάντα, γέρον, κατὰ μοῖραν ξειπες" 
᾿Αλλὼ τόδ᾽ αἰνὸν ἄχος κραδίην καὶ θυμὸν ἱκάνει" 


“Ἕκτωρ γάρ DOTE φήσει; ἐνὶ Tevwero” ἀγορεύων, 


Τυδείδης dr ἐμεῖο φοβεύμενος ἵκετο νῆας. 
Ὥς ποτ᾽ ἀπειλήσει" τότε μοι χάνοι εὐρεῖα χθων. 
Toy δ᾽ ἠμείβετ᾽ ἔπειτα Γερήνιος, ἱππότα ΪΝ ἐστωρ' 
"Quoi, Τυδέος υἱὲ δαΐφρονος», οἷον ἔειπες. 
Eireg γάρ σ᾽ Ἕκτωρ γε κακὸν καὶ ἀνάλκιδα φήσει» 
᾿Αλλ οὐ πείσονται Tours καὶ Δαρδανίωνες; 
Καὶ Lecor ἄλογοι μεγαθύμων ἀσπιστάων, 
Τάων ἐν κονίησι βάλες θαλεροὺς παρακοίτας. 
Ὥς ἄρα φωνήσας φύγαδε τράπε μιώνυχαις ἵππους, 
Αὖτις ἀν ἰωχρμιόν" ἐπὶ δὲ “Τρῶες τε καὶ "Kxrop 


40 


50 


immense 


ΟΜΗ͂ΡΟΥ ΙΛΙΑΔΟΣ Θ΄. 


Ἢχῆ θεσπεσίῃ βέλεα στονόεντα γέοντο. 
Τῷ δ᾽ ἐπὶ μμοιπρὸν dure μέγας κορυθαίολος" ὔχτωρ. 
T'udeidn, περὶ μέν σε τίον Δαναοὶ ταχύπωλοι 
"Eden τε; κρέωσίν τ΄, ἠδὲ πλείοις δεπάεσσι" 
SES / Ne ἐδ im a Et 
No δέ σ ἀτιμήσουσι' γυναικὸς ἀρ ἀντὶ τετυξο. 
" are \ 2. 3 \ » LE 2 - 
Eppe, κακή γλήνην mes οὐκ; εἰξαντὸς ἐρνεῖο» 
/ € Ι 3 / > CN 
Πύργων ἡμετέρων ἐπιβήσεαι, οὐδὲ γυναῖκας 
Ἃ 2 / / / / 
Αξεις εν νήεσσι" πιᾶρος τοι δαίμονα δώσω. 
Ὥς φάτο" ᾿[Γυδείδης δὲ διάνδιχα μερμήριξεν, 
ἽἼσσους τε στρέψαι; καὶ ἐναντίβιον μαχέσασθαι. 
εἰν μὲν μερμήριξε κατὰ φρένα καὶ κατὰ θυμόν’ 
Τρὶς δ᾽ ἄρ᾽ à ἀπ᾽ ᾿Ιδαίων ὁ ὀρέων κτύπε μιητιέτοι Ζεὺς, 
Σῆμα τιθεὶς L'owecvi, μάχης ἑτεραλκέο, νίκην' 
V4 , 
Ἕκτωρ de Τρώεσσιν ἐκέκλετο, μακρὸν ἀῦσας" 
“Τρῶες, καὶ Δύκιοι, καὶ Δάρδανοι ἀγχιμαχηταὶ, 
᾿Ανέρες ἐστὲ, Φίλοι, μνήσασθε δὲ θούριδος ἀλκῆς. 
7, Re , , , 
Γι γνώσκω δ᾽, 075 μοι τορόφρων κατένευσε Κρονίων 
Νίκην καὶ μέγα 20005, ἀτὰρ Δαναοῖσί γε πῆμα. 
Νήήσιοι, οἵ ἄρα dn τάδε τείχεα μηχρινόωντο, 
"ABanye ; oder age" τάδ᾽ οὐ μένος ἀμὸν ἐρύξει" 
Ἵσπποι δὲ p ῥέα τάφρον ὑπερθορέονται ὁ ὀρυκτήν. 
᾿Αλλ’ ὅτε κεν δὴ νηυσὶν ἐπὶ γλαφυρῆσι γένωμαι, 
Μνημοσύνη τις ἔπειτα πυρὸς δηΐοιο γενέσθω, 
C9 ? 2 \ 
Ὥς πυρὶ νῆας ἐνιτυρήσω, κτείνω δὲ καὶ αὐτοὺς 
᾿Αργείους παρὰ γχυσὶν, ἀτυζομιένους ὑπὸ καπνῷ. 
Ὡς εἰπὼν, ἵπποισιν ἐκέκλετο, Φωνησέν τε" 


Eole τε, καὶ σὺ Πόδαργε; καὶ Αἴθων, Λάμπε τε δῖε, 


Nu μοι τὴν κορυιδὴν ἀποτίνετον;, ἣν μμολα “΄ολλὴν 
Ανδροριώχη, θυγάτηρ μεγαλήτορος ᾿Πετίωνος, 
Tir πὰρ προτέροισι μελίφρονα πυρὸν ἔθηκεν, 
Οὐὖνόν τ᾽ ἐγκεράσασα πιεῖν, ὅτε θυμὸς αἰνώγοι; 
"Hi ἐμοὶ, ὃς πέρ οἱ ἱ θαλερὸς πόσις εὔχομαι εἰναι. 
᾿Αλλ᾽ ἐφομαρτεῖτον καὶ σπεύδετον, ὄφρα λάβωμ εν 
᾿Ασπίδα Νεεστορέην, τῆς νῦν αλέος οὐρανὸν ἵκει; 
Πᾶσαν χρυσείην ἔμεναι; κανόνας TE καὶ αὐτήν' 
Αὐτὰρ ἀπ’ pois Διομνῆδεος ἱπποδάρωιοιο, 


CS 
C9 


160 


σὺ 
Lo 


10 


-ὰ 
Ca 


86 


90 


134 OMHPOY IAIAAOZ ©’. 


Δαιδάλεον θώρηκα; τὸν Ἥφαιστος Hope τεύχων, 
ἘΠῚ rourw κε λάβοιμεν, ML κεν᾿ À χαιοὺς 
Αὐτονυχὶ γηῶν ἐπιβησέμεν à ὠκειάων. 

Ως ἐφατ᾽ εὐχόμμιενος" νεμέσησε δὲ πότνια "Her 
Σείσατο δ᾽ εἰνὶ θρόνῳ, ἐλέλιξ ε δὲ μακρὸν "Ολυμπον" 
Kœi pa Ποσειδάωνα, μέγαν θεὸν, ἀντίον ηὔδα. 

*Q χύποι; ᾿Εννοσίγαι εὑρυσθενὲς, οὐδὲ νύ σοί περ 
᾿Ολλυρένων Δαναῶν ὀλοφύρεται ἐν φρεσὶ θυμός : 
Où δέ τοι εἰς "Ἑλίκην τε καὶ Αἰγὰς δῶρ᾽ ἀνάγουσι 
Πολλά τε καὶ χαρίεντα" σὺ δέ σφισι βούλεο νίκην. 
Εἴπερ γάρ 2° ἐθέλοιμεν, ὅσοι Δαναοῖσιν ἀρωγοὶ; 
Τρῶας ἀπώσασθαι, καὶ ἐρυκέμεν εὐρύοπα “Ζῆν᾽ 
Αὐτοῦ κ᾽ ἐνθ᾽ ᾿ἀκάχριτο καθήμενος οἷος ἐν Ἴδη. 

Tr δὲ μέγ᾽ ὀχβήσας π προσέφη κρείων "Evoriy av 
Her ἁπτοεπες, ποῖον τὸν μῦθον ἔειπες ; 

Οὐκ ἂν ἔγωγ ᾿ ἐθέλοιμι, A Κι ρονίωνι μάχεσθαι 
Ἥμέας τοὺς ἄλλους, ἐπειὴ πολὺ Φέρτερός, ἐστιν. 

Ὥς οἱ μὲν τοιαῦτα πρὸς ἀλλήλους ἀγόρευον. 
Τῶν δ᾽ ὅσον ἐκ νηῶν ἀπὸ πύργου τάφρος ἔεργε, 
Πλῆθεν ὁμῶς ἵππων τε καὶ ἀνδρῶν ἀσπιστάων 
Ἡυἱλορνένων" εἴλει δὲ θοῷ ἀτοίλαντος "Δρηΐ 
Ἕκτωρ Πριαμίδης, ὁ ὅτε οἱ Ζεὺς κῦδος ἔδωκε; 

Καί νύ κ' ἐνέτσρησε πυρὶ κηλέῳ νῆας ἐΐσας, 

Εἰ μὴ ἐτσὶ φρεσὶ θηκ᾽ ᾿λγαμέμνονι πότνια “Ἥρη, 
Αὐτῷ ποισνύσαιντι» θοως ὁ ὀτρῦναι ᾿Αχαιούς. 

Βῆ δ᾽ ἰέναι παρά σε κλισίας καὶ νῆας ᾿Αχαιῶν, 
Πορφύρεον μέγα φᾶρος ἔχων ἐν χειρὶ παχείῃ" 
Στη δ᾽ € ET ᾿Οδυσσῆος μεγακήτεϊ γηΐ CAC 
"Hp Ρ᾽ ἐν μεσσατῳ ἔσκε» χεγρνέμεν ἀμφοτέρωσε, 
ἬἪμὸν ε ἐπ Δίαντος κλισίης ᾿ ἐελαμωνιάδαο, 

Ἢ δ᾽ ἐπ᾿ ᾿Αχι)ιλῆος, Toi ῥ᾽ ἔσχατα νῆας ἐΐσας 
Eigurer, ἠνορέη πίσυνοι καὶ κοίρτει χειρῶν" 
Ἤυσς δὲ διατρύσιον, Δαναοῖσι γεγωνώς" 

Αἰδὼς, ᾿Αργεῖοι, πακ᾽ ἐλέγχεα, εἶδος à ἀγητοὶ, 
[13 Buy εὐχωλαὶ, ὅτε δὴ φάμεν εἰναι ἄριστοι" 
“Ας, ὁπότ᾽ ἐν Λήμνῳ, κενεαυχέες ἠγοράασθε; 


195 


200 


ωι 


10 


τὸ 
σι 


30 


OMHPOY JAIAAOË Θ΄. 135 


"Ecdovrss κρέω πολλὰ βοῶν ὀρθοκρομιροίων, 
Πνοντες πρητῆρας ἐπιστεφέας οἴνοιο, 
Τρώων ἀνθ᾽ ἑκατόν τε διηκοσίων TE ἕκαστος 
Στήσεσθ ἐν “πολέμῳ : γῦν δ᾽ οὐδ᾽ ἑνὸς ἄξιοί εἰμεν 
“Exrogos, ὃ ὃς τάχα νῆας ἐνιπρήσει πυρὶ κηλέῳ. 035 
Ζεῦ ποΐτερ, 7 por τιν ἤδη ὑ ὑπεριμενέων βασιλήων 
Τηδ᾽ ἄτῃ ἄασας > καί ἔμεν μέγα 20006 à ἀπηύρας ; 
Οὐ μὲν δή ποτέ Du τεὸν megane βωμὸν 
ΝηΣ πολυκληϊδι πωρελθέμοεν, ἐνθάδε & ἐρῤβῥων" 
᾿Αλλ᾽ Emi σὥσι βοῶν δημὸν καὶ μηρί ἔκηα, 40 
Ἵεέμενος À eos εὐτείχεον ἐξαλασάξαι' 
᾿Αλλὰ, Ζεῦ, τόδε πὺρ μοι ἐπικρήηνον ἐέλδωρ' 
Αὐτοὺς δή σερ ἔασον ὑπεκφυγέειν καὶ ἀλύξαι, 
Μμηδ᾽ οὕτω ᾿Γρώεσσιν à ἔα δώμνασθαι᾽ Αγαιούς. 
“Ὡς φάτο" τὸν δὲ mure ὀλοφύρατο δακρυγέοντα" 45 
Ν εὖσε δέ οἱ λαὸν σόον ἐρυμνεναι, οὐδ᾽ ἀπολέσθαι. 
Δυτίκα δ᾽ αἰετὸν ἧκε, τελειότατον πετεηνῶν, 
Νεβρὸν ἐγχοντ᾽ ὀνύγεσσι, τέκος ἐλάφοιο TOY εἴης" 
Πὰρ δὲ Διὸς βωμῷ περικαλλέϊ καάββαλε νεβρὸν, 
Ἔνθα πανομφαίῳ “Ζηνὶ ῥέζεσκον᾽ Αχιαιοί. 50 
Oi δ᾽ ὡς οὖν εἰδονθ᾽, 07 ἄρ᾽ ἐκ Διὸς ἤλυθεν ὄρνις, 
Μάλλον ἐ ἐπὶ Τρώεσσι θόρον. μνήσαντο ὃς χαίρμης. 
"Ed οὔτις πρότερος Δαναῶν, πολλῶν περ ἐόντων, 
Εὐξατο ᾿“[υδείδαο πάρος σγέμεν ὠκέας ἵππους; 
Τάφρ ου T ἐξελάσαι, καὶ ἐναντίβιον μαχέσασθαι 
᾿Αλλὰ πολὺ πρῶτος Τρώων ὃ ἕλεν ἄνδρα πορυστὴν, 
Φραδιονίδην᾽ A γέλαον. ὁ μὲν φύγαδε τράπεν ἕππους" 
To δὲ μεταστρεφθέντι. μεταφρένῳ ἐν δόρυ πῆξεν, 
"Ὥμωὼν + mis διὰ δὲ στήθεσφιν ἐλασσεν" 
"He «πε δ᾽ εξ DA ἀράβησε δὲ reuye ἐπ᾿ αὐτῷ. 60 
τὰ δὲ μιότ' ᾿Ατρεῖδαι; ᾿Α γαμυόμυνων καὶ Μενέλαος" 
οῖσι δ᾽ ἐπ’ Aa θοῦριν ε ἐπιει μένοι ἀλκήν" 
Τοῖσι δ᾽ ἐπ᾿ ᾿Ἰδορνενεὺς, καὶ ὀπάων ᾿Ιδομενῆος 
Μηριόνης, ἀτάλαντος ᾿Ενυαλίῳ ἀνδρειφόντῃ: 
Τοῖσι δ᾽ ἔπ’ ὑρύπυλος ; Fafhoroc: ἀγλαὸς υἱός: 65 ‘ 
Τεῦκρος δ᾽ ξἴνωτος ἦλθε, ποωλίντονα τόξῳ τιταίνων" 


σι 
σι 


136 OMHPOTY ΙΛΙΑΔΟΣ Θ΄ 


Στῆ δ᾽ ἀρ ὑπ Αἴαντος σάκε; Τελαμωνιάδαο. 

"Evg Αἴας μὲν ὑπεξέφερε σάκος; αὐτὰρ ὅγ᾽ ἥρως 

{πὰ πτήνος » ἐπεὶ de τιν᾽ ὀϊστεύσας ἐν ὁμίλῳ 

Βεβλήκει, ὁ ὸ ὁ μὲν αὖθ, πεσὼν ἀπὸ θυμὸν ὄλεσσεν, 

Αὐτὰρ ὁ αὖτις ἰὼν, πάϊς ὡς ὑπὸ μητέρα, δύσκεν 470 
Εἰς Αἰανθ᾽" ὁ δέ μιν cons κρύπτασκε φαεινῷ. 


Ἔνθα τίνα πρῶτον Τρώων ἔλε Τεῦκρος ἀμύμων ; 


᾽ » ,͵ὔ 

᾿Ορσίλοχιον μὲν πρώτα, καὶ "Ogasvor ἠδ᾽ Οφελέστην, 
Δαίτορα ΤΕ: Χρόμιόν Té, καὶ ἀντίθεον Δυκοφόντην, 75 
Καὶ Πολυαιμονίδην᾽ Αμοπάονα; καὶ Μελάνιππον, 

͵ Ε] FA «ἵ΄. Ν LA 
IToyras ἐπασσυτέρους πελασε χθονὶ πουλυβοτείρῃ. 
L'or δὲ ἰδὼν γήθησεν ἀναξ ἀνδεῶν ᾿Αγαμέμνων, 
᾿Ῥόξου à ἀπὸ κρατεροῦ Τρώων ὀλέκονται φάλαγγας" 
Σ τῇ δὲ παρ᾽ αὐτὸν ἰὼν, καί pu πρὸς μῦθον À ἔειπε. 0 

᾿[εῦκρε, φίλη κεφαλὴ, Τελαμώνιε, κοίρανε λαῶν, 
Βάλλ᾽ οὕτως; αἴκεν τί φύως Δαναοῖσε γένησι, 
Πατρί τε σῷ Τελωμνῶνι; 0 σ᾽ ἔτρεφε φυτθὸν ἐόντα, 
Kai σε; νόθον περ ἐόντα; κομίσσατο ᾧ ἐνὶ οἰκω" 
FEN\ \ / LE 3.5» / , / Gi 
ἔν, καὶ τηλόβ' ἐόντα, εὐκλείης ἐπί(βησον" 85 
mn 29 9 RL ͵ « x 7 
Σοὶ δ᾽ ἐγὼ ἐξερέω, ὡς καὶ τετελεσμένον στοαί" 

” / / » 3 / A ὔ 
ΛΔίκεν μοι don Ζεύς τ' αἰγίοχος καὶ ᾿Αθήνη 
Trou ἐξαλαπάξαι εὐκτίμενον πτολίεθρον, 
Πρώτῳ τοι μετ᾽ eue πρεσβήϊον ἐν χερὶ θήσω; 


Ἃ ΄ ᾽ ᾽Ν ͵ “ » -“ ᾽ 
Fi τρίποδ > NE δύω ITTOUS αὐτοῖσιν ογεσφιν; 90 


ἪΣ γυναῖχ᾽, ἥ κέν τοι ὁμὸν λέχος εἰσαναβαίνοι. 

"L'or δ᾽ ἀπαρυειβόμενος προσεφώνεε Τεῦκρος à ἀμύμων" 
᾿Ατρείδη κύδιστε, τί με σπεύδοντα καὶ αὐτὸν 
᾿Οτρύνεις ; οὐ μέν τοι, ὅση δύναμυίς γε πάρεστι; 
Παύομαι ἀλλ᾿ ἐξ οὗ προτὶ Ἴλεον | ὠσάμεθ' αὐτοὺς 95 
Ex τοῦ δὴ τόξοισι δεδεγ μένος ἄνδρας ἐναίρω. 
᾽Ὄχζγὼ δὴ προόηκα ταγυγλώχινας ὀϊστοὺς» 

Πάντες δ᾽ ἐν χροὶ πήγθεν ᾿Αρηϊθόων αἰζηῶν". 
L'oùroy δ᾽ où δύναμαι βαλέειν κύνα λυσσητῆραι. 

Ἢ ῥα, καὶ ἄλλον ὀϊστὸν ἀπὸ γευρῆφιν ἴαλλεν 300 
Ἕατορος à ἀντικρὺ, βαλέειν δέ à £ ἵετο θυμιός' 

Καὶ τοῦ μέν ῥ᾽ ἀφάμαρ " ὁ δ᾽ ἀμύμονα Τοργυθίωνα, 


ΟΜΗΡΟΥ͂ IAIAAOËE Θ΄. 137 


Υἱὸν ἐ εν Πριάμοιο, κατὰ στῆδος, βάλεν! ἰῷ" 
Τόν ῥ᾽ εξ ᾿ἐσύμηθεν ὁ ὀπυιομένη τέκε μήτηρ, 
Καλὴ Καστιάνειρα, δέμας εἰκυῖα bars. 205 
Μήχων δ᾽ ὡς ἑτέρωσε κάρη βάλεν, 1 AT ἐνὶ κήπῳ 
Καρπῷ βριθομένη, γοτίῃσί TE εἰαρινῆσιν' 
Ως ἑτέρωσ' ἤρυσε κάρη πήληκι βαρυνθεν. 
Τεῦκρος δ᾽ ἄλλον ὀ στὸν ἀπὸ γευρῆφιν ἴωλλεν 
Ἕκτορος ἀντικρὺ, βαλέειν δὲ & ἵετο θυριός. 10 
rer ὅγε καὶ τόθ᾽ ἅμα PTE" παρέσφηλε γὰρ ᾿Απόλλων" 
λλ᾽ ᾿Δρχεπτόλεμιον, θρασὺν ἡ Ἕκτορος ἡνιογῆδ» 
ga πόλεμμόνδε, βάλε στῆθος παρὰ μαζόν' 
ἤριπε δ᾽ εξ ὀχέων, ὑπερώησαιν δέ οἱ ἵπποι 
᾽Ὦ χύποδες᾽ τοῦ δ᾽ αὖθι λύθη ψυχή πε μένος TE. 15 
Ἕκτορα δ᾽ αἰνὸν ἄχος πύκασε φρένας ἡνιόχροιο" 
Τὸν μὲν ἔπειτ᾽ εἴασε, καὶ ἀχνύμενός περ ἑταίρου" 
Κι εβριόνην δ᾽ ἐκέλευσεν ἀδελφεὸν, ἐνγὺς ἐόντα, 
Ἵππων da ελεῖν" ὁ À ἀφ᾽ οὐκ ἀπίθησεν ἀκούσας. 
Αὐτὸς δ᾽ ἐκ δίφροιο χαμαὶ θόρε παρυφανόωντος 20 
Σμερ δαλέω : ἰάχων, ὁ δὲ χερμάδιον λάβε VAE 
B; 5 ἰθὺς Τεύκρου" βαλέειν de & θυμὸς à ἀνώγει. 
τοι ὁ μὲν Φαρέτρης ἐξείλετο πικρὸν OiT TO), 
Θῆκε δ᾽ ἐπὶ γευρῆ᾽ τὸν δ᾽ αὖ κορυθαίολος ἡ Ἕκτωρ 
Αὔ ἐρύοντα, παρ ὦμον, ὅθι κληϊς ἀποέργει, 25 
Αὐχένα τε στῆθός τε, μάλιστα δὲ καίριόν ἐστι: 
TT Ρ ἐπί οἱ μεμαῶτα βάλεν λίθῳ ὀκριόεντι" 
"Prés δὲ οἱ γευρήν' νάρκησε δέ χεὶρ ἐπὶ καρπῷ. 
Στῇ ὃὲ γνὺξ ἐριπῶν, σύξον δέ οἱ ἔκπεσε χειρός. ( 
Αἴας δ᾽ οὐκ ἀμέλησε κασιγνήτοιο πεσόντος; 30 
᾿Αλλὰ θέων περίβη, καί οἱ σάκος ἀμφεκάλυψε. 
Toy μεν ἔπειθ᾽ ὑποδύντε δύω ἐρίηρες ἑταῖροι; 
Μηκιστεὺς, ᾿Εχίοιο πάϊς» καὶ δῖος ᾿Αλάστωρ, 
Νῆας ἢ ἐπὶ γλαφυρὰς Φερέτην βαρέα στενά χιοντει- 
A δ᾽ αὖτις Tedeoow Ολύρπιος ἐν ῥνένος ὦρσεν. 25 
Où δ᾽ ἰθὺς τάφροιο βαθείης ὥσωαν ᾿Αχαιούς" 


Ἕχτωρ δ᾽ ἐν πρώτοισι κίε, σθένεϊ βλεμεαίνων. 
T 


ΟΜΉΡΟΥ IAIAAOËS ff 


158 


(2) 


Ὡς δ᾽ ὅτε τίς τε κύων συὸς ἀγρίου ἤξ λέοντος 
“Αστήται κατόπισθε, ποσὶ ταχέεσσι πεποιθὼς, 

᾿Ἰσχία. TE VA ουτούς TE, ἑλισσόμενόν τε δοκεύει" δι 
ὭΣ: ixrog ὦπαζε καρηκομόωντας ᾿Αχαμιοὺς, 

AE ἀποκτείνων τὸν RDA οἱ ὃς φέβοντο. 

Αὐτὰρ ἐπεὶ διά τε σκόλοπας καὶ τάφρον ἔβησαν 
Φεύγοντες ς» πολλ. οἱ δὲ δάμεν À: ἱρώων ὑπὸ χερσὶν, 

Οἱ μὲν δὴ παρὰ γηυσὶν ἐρητύοντο μένοντες, À 5 
᾿Αλλήλοισί τε κεκλόμνενοι, καὶ πᾶσι θεοῖσι 

Σεῖρας ἀνίσχροντες» μεγάλ᾽ εὐχετόωντο ὅκαστος. 

Ἕκτωρ δ᾽ ἀμφιπεριστρώφα καλλίτριχας ἵππους; 
Γοργοῦς ὀμμιατ᾽ ἔχων, ἠδὲ βροτολοιγοῦ " Ἄρηος. 

Τοὺς δὲ ἰδοῦσ᾽ ἐλέησε θεὰ λευκώλενος | Lier 59 
Aiÿa à A δ θηναίην € ἐπεῶ πτερόεντα προσηύδα. 

Ὦ πόποι, αἰγιόχοιο Διὸς τέκος; οὐκέτι 2 
"OXAvmévar Δαναών κεκαδησόμεί, ὑστώτιόν περ; 
OZ κεν δὴ κακὸν οἶτον ἀναπ' λήσαντες ὄλωνται 
᾿Ανδρὸς ἑνὸς ῥιπῆ" ὁ δὲ μαίνεται οὐκέτ᾽ ἀνεκτῶς 
Ἕχτως Πριαρυίδης, καὶ δὴ κακὰ πολλὰ ἔοργε. 

Th δ᾽ αὖτε προσέειπε θεὰ γλαυκὼπις ᾿Αθήνη" 


UT 
w1 


Καὶ λίην οὗτός γε μένος θυμόν σ᾿ ὀλέσειε; 

Χερσὶν UT ᾿Αργείων φθίμενος à ἐν πατρίδι vain 

᾿Αλλὰ πατὴρ ὀυμυὸς φρεσὶ μαίνεται οὐκ ἀγαθῆσι, 60 
Σ γέτλιος, αἰὲν ἀλιτρὸς, ἐμῶν μενέων ἀπερωεύς. 

Οὐδέ τι τῶν μέμνηται» ὅ οἱ μώλα πολλάκις υἱὸν 

“Ῥειρόμι vo σώεσκον UT Εὐρυσθῆος ἀέθλων. 

FHro: ὁ μὲν κλαίεσκε πρὸς οὐρανόν" αὐτὰρ eur “Ζεὺς 
To ἐπαλεξήσουσαν à ἀπ᾽ οὐρανόθεν προϊαιλιλεν. 65 
Ei ya ἐγὼ τάδε ἤδε ἐνὶ φρεσὶ πευκοαλίμησιν, 

[ὖτέ AD εἰς A Jo πυλοίφταο 7 προὔπεμψεν, 

(HE Ἐρύβευς ἀξοντα κύνα στυγεροῦ Αἴδαο" 

Οὐκ ἂν ν ὑπεξέφυγε Στυγὸς ae αἰπὰ ῥέεθρα. 

Ni δ᾽ ε ἐμὲ, μὲν στυγέει; Θέτιδος δ᾽ ἐξήνυσε βουλὰς, το 
ΠΕΙ oi γούνατ᾽ ἔκυσσε, καὶ ἔλλαβε χειρὶ γενείου, 
'Λισσομένη τιρυῆσαι ᾿Αχμλλῆα πτολίπορθον. 

Ἔσται μὰν, ὅτ᾽ ἂν αὖτε φίλην Γλαυκώπιδα εἴπῃ 


OMHPOT ΙΛΙΑΔΟΣ Θ΄, 139 


L \ 4 \ ᾿ -» “ον 3 / ” à Ω 
Lie Ἐν set γυν V@IY ETEVTUE ἐερκον οι A 
Oge’ ἂν ἐγὼ, χαταδῦσα Διὸς δόμον αἰγιόχοιο; 3 
Τεύχεσιν à ἐς πόλεμον θωρήξομναι, ὄφρα [δωμναι; 
Ex voi Πριάμοιο πάϊς κορυθαίολος᾽ Ἑκτωρ 
Γηθήσει προφανείσαι ἀνὰ πτολέμοιο γεφύρας. 
Ἢ τις καὶ Τρώων κορέει κύνας ἠδ᾽ οἰωνοὺς 
Aqua καὶ σάρκεσσι» πεσὼν ἐπὶ νηυσὶν À χαιῶν. 90 
A ” , 3 / 2 
Ὡς ἐφατ. οὐὸ ἀπίθησε θεὰ λευκώλενος Her. 
ἯΙ μὲν ἐποιχοριένη χρυσάμπυκας. ἔγφσυεν ἵππους 
"Her, πρέσβα θεὰ, θυγάτηρ μεγάλοιο K ρόνοιο. 
Αὐτὰρ ᾿Αὐηναίη, πούρη Διὸς αἰγιόχοιο; 
Πέσλον μὲν κατέχευεν ξανὸν πατρὸς ἐπ' οὔδει; 835 
ἸΠοικίλον; ὁ ὅν ῥ᾽ αὐτῇ ποιήσατο καὶ κάμε χερσίν. 
Ἃ δὲ δὺ 
ξ χιτῶν ἐνδῦσα, Διὸς νεφεληγερέταο 
᾿Πεύχεσιν : ες πόλεμον θωρήσσετο δακρυόεντα. 
Ἐς δ᾽ ὁ ὄχεα φλόγεωα 7 ποσὶ βήσατο, λάζετο δ᾽ ἔγχος 
Bas. μέ γα» στιβαρὸν, σῷ δάμνησι στίχας ἀνδρῶν 
Ἡρώων, τοῖσί τε κοτέσσεται ὀβριμιοπ' τάτρη. 91 
"item δὲ μάστιγε θοῶς ἐπειαίετ' ἄρ᾽ ἑππους" 
PRE / Ν ΄ / 3 -“ « » Li 
Αὐτόμαται δὲ πύλαι μύκον ουρανοῦ, ἃς ἐγχον" oc, 
Τῆς ἐπιτέτραπται μέγας οὐρανός; Οὐλυμπός σε, 
᾽ : \ ᾽ 27 \ 2 SIN SU C9 s 
᾿ μὲν ἀνακλῖναι πυκινὸν νέφος, ἠδ᾽ ἐπιθεῖναι. 95 
C9 s , [4 
Th ῥα δι αὐτάων κεντρηνεχέας ἔγον ἵππους. 
É \ \ Non sk 3 \ re V4 > 1 DE Ἔ 
“Ζεὺς δὲ πατήρ 1δηθεν ἐπεὶ 10e, γωσατ᾽ Ge ὠἰνως 
, 7 
Ἶριν ὸ ὀτρῦνε γρυσόπτερον ἀγγελέουσαν" 
΄ 3: “Ἄ ré / / δ᾽ ᾽ ” 
Βάσκ᾽ 101, "Los ταχεῖα, πάλιν τρέπε, μηδ EC ἄντῆν 
2) 3. κα \ \ / / J 
Εργεσιν " où γὰρ κωλὼ συνοισόμεθα mroneuovde. 400 
4: Ν 5 / \ \ x / , = 
Ωὃς γὰρ ἐξερέω, τὸ δὲ καὶ τετελεσμένον ἔσται 
/ \ NME ET RE “ ν 
Γυιώσω μὲν σῷωϊν υφ᾽ ἄρρασιν ὠκεᾶς ἵππους 
ὐτὰς δ᾽ ἐκ δίφρου βαλέω, κατώ θ᾽ ἄρματα ἄξω" 
" 2 \ 
Οὐδέ κεν ἐς δεκάτους περιτελιλομένους ἐμκρ μκοντ; 
Ἕλχε ἀπαλθήσεσθον, ἃ πεν Hem rai κεραυνός" 
L/4 
0e εἰδῇ Γλωυκώσις, ὁ ὅτ᾽ ὧν ᾧ πατρὶ μάχηται. 
“Her δ᾽ οὐτι τόσον νεμιεσίζομιαι, οὐδὲ χολουμυαι" 
Αἰεὶ γάρ μοι έωθεν ἐ ενελᾷν» ὃ ττι νοήσω. 
LA 
Ως ἐΦατ᾽" ὥρτο δὲ Ἶρις ἀελλόπος ἀγγελέουσα" 
: £ 


ςι 


140 ΟΜΗΡΟΥ͂ ἹΛΙΑΔΟΣ Θ΄ 


B3 δὲ κατ᾽ ᾿Ιδαΐων ὀρέων ἐς μακρὸν "Ολυμσον. 410 
Πρωτησι δὲ πύλησι πολυπτύχου Οὐλύμποιο 
A Drop VI κατέρυκε" Διὸς δὲ σφ᾽ ἔγνετσε μῦθον" 

Ils μέματον; ; τί σφῶ!ν ἐνὶ φρεσὶ μαίνεται ἤτορ ; ; 
Οὐκ sun Kgondns ἐ ἐπαρυνέμνεν ᾿Δργείοισιν. 

Ὧδε γὰρ ἠπείλησε Kgôvou πάϊς, εἰ τελέει περ» 1 
Γυιώσειν μὲν σφῶ!ν ὑφ΄ ὡρρμιασιν ὠκέας ἵππους, 

Αὐτὰς δ᾽ ἐκ δίφρου βαλέειν, κατά θ᾽ ἄρματα ἄξειν" 
Οὐδέ κεν ἐς δεκάτους περιτελλορένους ἐνιαυτοὺς 
Ἕλκε ἀπαλθήσεσθον, ἃ κεν μάρπτησι κεραυνός" 

"Oge εἰδῆς, Γλαυκώπις, ὁ ὅτ᾽ ἂν σῷ πατρὶ μάᾶχηαι" 20 

Her δ᾽ οὔτι τόσον γεμεσίζεται, nn χρολοῦται" 
Αἰεὶ γάρ, οἱ ἔωθεν ἐνικλᾷν ὁ Tri νοήσῃ. 
᾿Αλλὰ σύγ᾽ ; οἰνοτάτη; κύον ἀδδεὶς, εἰ ἐτεόν γε 
᾿Γολμήσεις Διὸς ἄντα πελώριον ἔγχος ἀεῖραι. 

Ἡ μὲν ἄρ᾽ ὡς εἰποῦσ᾽ ἀπέβη πόδας ὠκέα Ἶρις 
οΛὐτὰρ ᾿Αθηναίΐην Ἥρη πρὸς μῦθον ξειπεν" 

Ὦ πόποι, αἰγιόχοιο Διὸς τέκος, οὐκέτ᾽ ἔγωγε 
Nos ἐῶ, Διὸς ἄντα, βροτὼν ἕνεκα, πτολεμέζειν. 
Τῶν ἄλλος μὲν ἀποφθείσθω, ἄλλος δὲ βιώτω, 
Ὅς κε τύχῃ" κεῖνος δὲν τὰ ὦ φρονέων ἐνὶ θυρνῷ, 90 
Τρωσί τε καὶ Δαναοῖσι δικαζέτω, ὡς ἐπιεικές. 

Ὡς ἄρα φωνήσασα, πᾶλιν τρέπε μώνυχας ἵππους. 
Τῆσιν δ Ὧραι μὲν λῦσαν καλλίτριχας ἵππους. 

Καὶ τοὺς μὲν κατέδησαν ἐπ᾿ ἀμβροσίησι κάπησιν' 
“Αρματα δ᾽ ἔκλιναν πρὸς ἐνώπια παμφανόωντα. 35 

Αὐταὶ δὲ χρυσέοισιν ἐπὶ κλισμυοῖσι κάθιζον 

Μίγδ᾽ ἄλλοισι θεοῖσι; φίλον τετιηριέναι ἥτορ. 

Ζεὺς δὲ πατὴρ Ἴδηθεν ἐὔτρογον ὥρμα καὶ ἵππους 
Οὐλυμπόνδε δίωκε, θεῶν δ᾽ ἐξίκετο θώκους. 

Τῷ δὲ καὶ ἵππους μὲν λῦσε κλυτὸς ᾿Εννοσίγαιος, 40 
ἽἍΑρματα δ᾽ ἀμ βωμοῖσι rider, κατὰ λῖτα πετάσσας. 
Αὐτὸς δὲ χρύσειον ἐπὶ θρόνον εὐρυόπα Ζεὺς 

Ἕ ζετο, τῷ δ᾽ ὑπὸ ποσσὶ μέγας πελερίζετ᾽ Ὄλυμσος. 
Ai δ᾽ οἷαι Διὸς ἀμφὶς ᾿Αθηναίη τε καὶ Ἥρη 

Ἥσθϑην, οὐδέ τί puy προσεφώνεον, οὐδ᾽ ἐρέοντο" 54 


σι 


Ἥ 


[ee 
LOL 


ΟΜΗΡΟΥ͂ ΙΛΙΑΔΟΣ Θ΄. 14. 


Αὐτὰρ ὁ ἔγνω fou ἐνὶ φρεσὶ, φώνησέν τε" 

Τίφϑ' οὕτω τετίησθον, ᾿Αδηναίη τε καὶ “Ἥρη; 

Οὐ μέν θην κἄμετόν Le μάχη ἔνι κυδιανείρῃ 
᾿Ολλῦσαι Τρῶας, τοῖσι κότον αἰνὸν ἔθεσθε. 

ἸΠάντως, οἷον ἐμόν γε μένος καὶ χεῖρες ἄαπτοι; 450 
Οὐκ ἄν με τρέψειαν, ὅσοι θεοί εἰσ ἐν ᾿Ολύμπῳ. 
Σφω!ν δὲ πρίν περ τρόμος ἔλλαβε φαίδιμα γυῖα, 
Πρὶν πόλεμόν, T ᾿ἰδέειν πολέρνοιό TE pe ἐρίμεραι ἔργου. 

Ὧδε γὼρ ἐξερέω τὸ δέ κεν τετελεσμιόνον ἥεν" 

Οὐκ à ἂν ἐφ᾽ ὑμετέρων ὀχέων, τυληγέντε κεραυνῷ, 
"A4 ἐς Oxo ἵκεσθον, ἵν ἀθανάτων ἕδος ἐστίν. 

εν ἐφαθ' αἱ δ᾽ ἐπέμυξαν᾽ À θηναίη τε καὶ “ Her 

Πλησίαι αἵγ᾽ ἥσθην, κακὰ δὲ ᾿Ῥρώεσσι μεδέσθην. 
Ἧτο; ᾿Αδηναίη ἀκέων ἦν, οὐδέ τι εἶπε, 

Σκυζομένη Air πατρὶ, χόλος δέ μιν ἄγριος ἥρει" 60 
Ἥρη δ᾽ οὐκ ἐχωδε στῆθος χόλον, ἀλλὰ προσηύδα" 

Αἰνότατε Κρονίδη; ποῖον τὸν μῦθον € ξείπες ; 

Εὖ νυ καὶ ἡμεῖς ἴδμεν, © τοί σθένος οὐκ ἐπιεικτὸν" 
᾿Αλλ᾽ ἔμπης Δανοων ὀλοφυρόρυεθ' αἰχμητάων, 

Of κεν δὴ κακὸν οἶτον ἀναπλήσαντες ὄλωνται. 65 
᾿Αλλ τοι πολέμου μὲν ἀφεξόμνεθ᾽ » εἰ σὺ κελεύεις" 
Βουλὴν δ᾽ ᾿Αργείοις ὑποθησόρυεθ᾽, ἥτις ὀνήσει, 

Ὡς μὴ πάντες ὄλωνται ὀδυσσαμένοιο τεοῖο. 

Τὴν δ᾽ ἀπαμειβόμενος προσέφη γεφεληγερέτα Ζεύς" 
Ἢοῦς δὴ καὶ μᾶλλον ὑπερμνενέο; “Κρονίωνα 70 
Ὄσψεαι, aix ἐθέλησθα, βοωπις πότνια "Hem 
᾿Ολλύντ᾽ ᾿Αργείων πουλὺν στρωτὸν αἰχμητάων. 

Οὐ γὰρ πρὶν πολέμου ἀποπαύσετοι ὄβριμος “Ἕκτωρ; 
Πρὶν ὥρθαι παρὰ γαῦφι ποδώκεα, Trace, 

Ἤκματ, τῷ, 07 ἄν οἱ μὲν ἐπὶ πρύμνησι μάχωνται, 75 
Στείνει ὁ ἐν αἰνοτάτῳ; περὶ Πατρόκλοιο πεσόντος" 

Ἵς γὰρ θέσφατόν à ἐστι" σέθεν δ᾽ ἐγὼ οὐκ ἀλεγίζω 
Χωομένης, οὐδ᾽ εἴ κε τὰ νείατα πείραθ' ἵκηαι 

Γαίης καὶ πόντοιο, ἵν ἸΙαπετός τε Κρόνος TE 

Ἥμνοι, οὔτ᾽ αὐγῆς ὑπερίονος ἬἪξελίοιο 60 
Τέρποντ᾽, οὔτ᾽ ἀνέμοισι, βαθὺς δέ τε Τάρταρος ἀμφίς" 


σι 
οι 


142 OMHFOY ΙΛΙΑΔΟΣ Θ΄. 


Οὐδ᾽ ἣν ἔνθ᾽ ἀφίκηαι ἀλωμένη, οὐ σευ ἔγωγε 
Σκυζομένης ἀλέγω, ἐπεὶ οὐ σέο κύντερον ἄλλο. 

Ὡς φάτο" σὸν ὃ οὔτι προσέφη λευκώλενος Ἥρη. 
Ἔν δ᾽ € ἐπεσ' ᾿Ωχεανῷ λαμπρὸν φάος ᾿ΕΠ ελίοιο, 485 
Ἕλκον γύκτα μέλ αινῶν ἐπὶ ζείδωρον εἰ αολνν 
ΠΣ ρωσὶν μέν P ἀέκουσιν ἔδυ φαος" αὐτὰρ᾽, À χιαιοῖς 
᾿Ασπασίη, τρί λίστος, ἐπήλυθε νὺξ ἐρεβεννή. 

Τρώων. δ᾽ αὖτ' ἀγορὴν ποιήσατο φαίδιμος ἡ ἜἝχτωρ, 
Νόσφ, νεῶν ἀγαγῶν, OT CEE) ἐπι δινήεντι, 90 
Ἔν καθαρῷ" ὅθ, δὴ νεκύων den χώρος. 

ἪΝ ἵππων δ᾽ ἀποβάντες ἐπὶ γβόνα, pollen ἄκουον; 
To p Ἕ CAT ἀγόρευε, Δεῖ φίλος" ἐν δ᾽ ἄρα χειρὶ 
"Eyyos ἔχ, ὑνδεκάπηχυ" πάροιθε δὲ λάμπετο δουρὸς 
Δἰχμὴ χαλκείη, περὶ δὲ χρύσεος θέε πόρκης" 95 
To ὁγ © ἐρεισάμενος. ἔπεα À ξώεσσι μετηύδα. 

Κέκλυτέ μευ. Τρῶες καὶ Δάρδανοι ἠδ € ἐπίκουροι» 
Op ἐφάμην, νῆάς T ὀλέσας καὶ πάντας À χαιοὺς; 
ΔΨ ἀπονοστήσειν προτὶ Ἴλιον ἤνεμιόεσσαν" 
᾿Αλλὰ πρὶν κνέφας ἦλθε, τὸ νῦν ἐσάωσε μάλιστα 500 
᾿Αργείους καὶ νῆας επὶ pryuin θαλοείσσης.. ͵ 
rAAX ἤτοι νῦν μὲν πειθώμεθα νυκτὶ μελαίνη; 

Δόρπα τ᾿ ἐφοπλισόμεσθ᾽'" αὐτὰρ καλλίτριχας ἵππους 
Λύσαθ' ὑπ᾽ εξ ὀγέων, παρὰ δέ σφισι βάλλετ᾽ ἐδωδήν" 
Ἔκ πόλιος δ᾽ ἀξασθε βόας καὶ ἴφια μῆλα 
[ζαρπαλίμως, οἵνον δὲ μελίφρονα οἰνίζεσθε, 

Σῖτόν τ᾽ ἐκ μεγάρων" ἐπὶ δὲ ξύλα πολλὰ λέγεσθε; 
“Ὡς κεν παννύχιοι; μέσφ᾽ moÙs ἠριγενείης» 


en 


Καίωμεν πσυρὼ πολλὰ, σέλας δ᾽ εἰς οὐρανὸν in" 
Μήπως καὶ διὰ γύκτα καρηκομόωντες "À χαιοὶ 10 
Φεύγειν ὁρμυήσωνται ἐπ᾿ εὐρέα νῶτα θαλάσσης. 

\ x ? 7 “Ὁ ᾽ 27 “ 
Μη μῶν ἀσπουδι γε νεῶν ἐπιβαῖεν EAN OI" 

7 

᾽Αλλ᾽ ὡς τις τούτων γε βέλος καὶ οἴκοθι πέσση» 

/ s\ » Ὁ Au Ψ' ᾽ / ? 
Βλήμενος n 19, 7 ἔγχει ὀξυόεντι; 
Nos ἐπιθρώσκων᾽ ἵγω σις στυγέησι καὶ ἄλλος 15 
Τρωσὶν ἐφ᾽ ἱπποδάμοισι φέρειν πολύδακρυν᾽ "Aer. 
Κήρυκες δ᾽ ἀνὰ ἄστυ Διὶ φίλοι ἀγγελλόντων, 


ΟΜΗΡΟΥ͂ IAIAAOZ Θ΄. 


Παῖδας πρωθήβας, πολιοκροτφους. TE γέροντας 
Λέξασθαι περὶ ἄστυ, θεοδμμιήτων : ἐπὶ πύργων. 
Θηλύτεραι δὲ γυναῖκες ἐνὶ μεγάροισιν ἑκάστη 
Πῦρ μέγα καιόντων" φυλακὴ δέ τις ἐμπεδος ἔστω 
Μὴ λόχος εἰσέλθησι πόλιν, λαῶν ἀπεόντων. 

Ὦ δ᾽ ἔστω, Tevss meya. ἥτορες, ὡς ἀγορεύω. 
Μῦθος δ᾽, ὃ 05 μὲν νῦν ὑγιῆς» εἰρήρυς ἔνος ἔστω 

Tor δ᾽, ἠοῦς. Τρώεσσι μεθ᾽ ἱπποδάμμοις ἀγορεύσω. 
"Earoues, εὐχόμενος Ar, ἄλλοισί τε θεοῖσιν, 
ἜΣ ϑαν ἐγθενὸς κύνας ἈΠΕ ΘᾺ ἥτους, 

Οὺς Κῆρες Φορέουσι μελαινάων ἐπὶ γηῶν. 

’AAÀ° ἤτοι ἐπὶ νυκτὶ φυλάξομεν à ἡμέας αὐτούς" 
Πρωΐ δ᾽ ὑπηοῖοι σὺν τεύχεσι θωρηχθέντες 

Navoir ἐπὶ γλαφυρῆσιν ἐγείρομεν ὀξὺν "Άρηα. 
Εἰσορμναι: αἴ κε μ᾽ 0 Todeidne πρατερὸς Διομήδης 
Πὰρ νηῶν πρὸς τεῖχος ἀπώσεται, } κεν ἐγὼ τὸν 
Χαλκῷ δηώσας, 9 ενωρῶ βροτόεντα φέρωμαι, 

Αὖριον à ἣν ἀρετὴν διωείσεται, αἴ κ ἐμὸν ἔγχος 
Μείνη © ἐπερχόμενον" ἀλλ᾽ ἐν πρώτοισιν ὀΐω 

Ἐπί τοὶ οὐτηθεὶς, πολέες δ᾽ ἀμφ᾽ αὐτὸν ἑταῖροι, 
Ἤξελιίου ἀνιόντος ἐς αὐριον" αἱ “γὰρ ἐγὼν ὡς 

Εϊην ἀθάνατος καὶ ἀγήραος ἤματα TT, 
T'roiunr δ᾽ ὡς Trier” ᾿Αθηναίη καὶ ᾿Απόλλων, 

Ὡς γὺῦν ἡμέρη ἥδε κακὸν φέρει ᾿Αργείοισιν. 

‘Qc Me ἀγόρευ᾽ ἐπὶ δὲ Τρῶες κελάδησαν. 
ΟΣ δ᾽ ἵππους μὲν λῦσαν ὑπὸ ζυγοῦ ἱδροίοντας, 
Αἤσαν ΥΣ ἱμάντεσσι πὰρ ᾿ ἄρμασιν οἷσιν ἕκαστος" 
Ἔκ πόλιος δ᾽ ἄξαντο βόας καὶ Qu μῆλα 
Kogranipas οἶνον δὲ μελίφρονα οἰνίζοντο, 

Ziroy τ᾽ ἐκ μεγάρων, ἐπὶ δὲ ξύλα πολλὰ λέγοντο᾽ 
Ἰζνίσσην δ᾽ : # πεδίου ἄνεμοι φέρον οὐρανὸν EC We 

Οἱ δὲ, μέγα φρονέοντες ἐπὶ πτολέμοιο γεφύρας 
Εζατο παννύχμοι" πυρὰ δὲ σφισι καίετο πολλά. 
Qc δ᾽ ὁτ᾽ ἐν οὐρανῷ ἄστρα φαεινὴν ἀμφὶ σελήνην 
Pairer ἀριπρεπέα, ὅτε τ᾽ ἔπλετο γήνεμιος αἰθὴρ, 
Ἔκ τ᾽ ἔφανεν πᾶσαι σκοπιωὶ, καὶ τορώονες ἄκροι; 


143 


40 


144 ΟΜΗΡΟΥ͂ ΙΛΙΑΔΟΣ TJ. 

Καὶ νάπαι" οὐρανόθεν δ᾽ ae ὑπερῥάγη ἄσσετος αἰθὴρ; 
Πάντα δέ τ᾽ εἴδεται ἄστρο γέγηθε dé τε φρένα ποιμήν" 
Τύσσα; Lo nyU ver 10e Ἐξάνθοιο ῥοάων, 556 
Τρώων καιόντων πυρὰ φαίνετο Ἰλιόθι πρό. 

Χίλί ἀφ᾽ ἐν πεδίῳ πυρὰ καίετο" πὰρ δὲ ἑκάστῳ 

Efaro πεντήκοντα, σέλῳ πυρὸς αἰθομένοιο. 

Ἵσποι δὲ κρῖ λευκὸν ἐρεπτόμενοι καὶ ὀλύρας, 60. 
᾿Ἑσταότες map ὄχεσφιν, ἐὔθρονον ‘Elo pion. 


THE 


‘OMHPOY IAIAAOËE 
‘PAYOAIA, I. 


2 \ 
Ἐπιγροφῆ. 
Ἐξεσίη δ᾽ ᾿Αχιλῆος ἀπειθέος ἐστὶν ᾿Ιῶτ' 


ΓΟ ME μὲν "Ῥρῶώες φυλακὰς ἔχον᾽ αὐτὰρ À χαιοὺς 
Θεσπεσίη : ἔχ! Φῦζα, Φόβου κρυόεντος ἑταίρη" 
Πένθει δ᾽ ἀτλήτῳ βεβολήατο πάντες ἄριστοι. 
Ὥς δ᾽ ἄνεμοι δύο ττόντον ὀρίνετον ἰχθυόεντα, 
Βορέης καὶ Ζέφυρος; ζῶ τε Θρήκηθεν ὁ ἄητον, 5 
᾿Ελθόντ᾽ ἐξαπίνης: ἀμυδις δέ τε κῦμα κελαινὸν 
ΚΚορθύεται" πολλὸν δὲ παρὲξ ἅλα Φῦκος ἐχευαν" 
Ὡς ἐδαΐζετο θυμὸς © ἐνὶ στήθεσσιν ᾿εἰ χιοιιῶν. 

᾿Ατρείδης δ᾽ ἄχει! μεγάλῳ βεβολημένος ἦ ἦτορ» 
Φοίτα, κηρύκεσσι. λιγυφθόγγοισι κελεύων, 10 
Κλήδην εἰς ἀγορὴν κικλήσκειν ἄνδρα ἕ ἐκαστον» 


OMHPOY ΙΛΙΑΔΟΣ Ψ. 145 


Μηδὲ βοᾷν' αὐτὸς de μετὰ πρώτοισι πονεῖτο. 

Ἵζον δ᾽ εἰν ἀγορῇ τετιηότες" ay δ᾽ ᾿Α γγαμέμνων 
Ἵστατο δακρυχέων, ὥστε κρήνη μελάνυδρος, 

Ἥ τε κατ᾽ αἰγίλιπος πέτρης δνοφερὸν χέει ὕδωρ" ] 
Ὥς ὁ βαρὺ er ἐπε Δργείοισι μετηύδα" 

τ φίλοι, ᾿Αργείων ἡγήτορες, ἠδὲ μέδοντες» 

“Ζεύς με μέγα Κρονίδης ὦ GT} ἐνεδησε βαρείῃ" 
Σχέτλιος, ὃς πρὶν a ν μοι ὑπέσχετο καὶ αἱ κατε ἔνευσεν, 
Ἴλιον ε ἐκπέρσαντ᾽ εὐτείχεον ἀπονέεσθαι" 20 
Νῦν δὲ κακὴν ἀπάτην βουλεύσατο, καί με κελεύει 
Δυσκλέα ” Ἄργος ἱκέσθαι" ἐπεὶ πολὺν ὠλεσα λαόν. 
Οὕτω σου Air μέλλει ὑπερμενέϊ φίλον εἰναι» 

Ὃς δὴ πολλάων πολίων κατέλυσε κἄρηνα, 

Ἢ δ᾽ ἔτι καὶ λύσει" τοῦ γὰρ κρᾶτος ἐστὶ μέγιστον. 
᾿Αλλ᾽ ἄγεθ, ὡς ὧν ἐγὼν εἴπω, πειθώμεθα πάντες; 
Φεύγωμεν σὺν νηυσὶ φίλην ἐς πατρίδα γαῖαν" 

Οὐ γὰρ ἔτι Τροίην αἱρήσομεν εὐρυάγυιαν. 

Ὡς égal” οἱ δ᾽ ἄρα πάντες ὦ ἀκὴν ἐγένοντο σιωπῇ. 
Amy δ᾽ ἄνεω ἦσαν τετιηότες vies ᾿Α χαιῶν" 2 
Ordi δὲ δὴ μετέειπε βοὴν ἀγαθὸς Διομήδης" 

᾿Ατρείδη, σοὶ πρώτα μα χήσομαι ἀφραδέοντι; 

ἯΗ, θέμις ἐ ἐστὶν, ἀναξ, ἀγορῇ" σὺ δὲ μή τι χρολωθῆς. 
᾿Αλκὴν μέν μοι TEWTOS ὀνείδισας © ἐν Δαναοῖσι, 

Das ἔμεν ἀπτόλεμωον καὶ ἀνάλκιδα. rare δὲ πάντα 
Ἴσασ᾽ Δ ργείων ἠμὲν νέοι, ἢδὲ γέροντες. 46 
Σοὶ δὲ διάνδιχα done Keovou παῖς ἀγκυλομήτεω" 
Σκήπτρῳ μέν τοι δῶκε τετιμῆσθαι περὶ πἄντων" 

᾿Λλχὴν δ᾽ οὔτοι δῶκεν, ὁ τε κράτος | ἐστὶ μέγιστον. 
Δαιρόνν , οὕτω 7 μάλα ἔλπεαι υἷος A xs 40 
᾿Α “τολέμους τ᾽ ἔμεναι καὶ ἀνάλκιδας, ὡς ἀγορεύεις ; 
Ex; δέ τοι αὐτῳ θυμὸς ἐπέσσυται» ὥστε νέεσθαι. 

Ἔρχεο' πάρ TOI ὁδὸς, νῆες δέ τοι ἄγχι θαλάσσης 
Ἕστᾶσ᾽, αἵ τοι ὕποντο Μυκήνηθεν μάλα πολλαί. 

᾿Αλλ᾽ ἄλλοι μενέουσι καρηκομιόωντες ᾿Αχαιοὶ 45 


Eicons περ “Γροίην διαπέρσομνεν" εἰ δὲ καὶ αὐτοί, 
[ 


σι 


© 
σι 


ὄν» 


146 OMHPOT ΙΛΙΔΔΟΣ “΄. 


/ \ \ / ? / 2 
Devyovroy σὺν νηυσὶ Φιλῆν ες πωτρίδα γαιαᾶν. 


Noï δ᾽, ἐγὼ Σθενελός σε; μαχησόμεθ, εἰσόκε τέκμωρ 


Ἰλίου εὕρωμεν" σὺν γὰρ θεῷ εἰλήλ ουθμεν. 


Ὡς qu: οἱ δ᾽ ἄρα πάντες ἐπίαχον vies ᾿Α χαιῶν, 


Mode à γασσάμνενοι Διομήδεος ἱπποδάμοιο. 
LU 5 V4 T/ 
Τοῖσι δ᾽ ἀνιστάμενος μετεφώνεεν ἱππότα Νέστωρ" 
͵7 \ 7 [4 7] 
“υδείδη, περι μὲν πολέμῳ ἔνι κάρτερος ἐσσί» 
\ ” \ / ε ἐπ ” ”/ 
Και βουλῇ μέτα παντὰς ομήλικας ἐπλευ ἄριστος" 
\ 22 \ 
Οὐτις τοι τὸν μῦθον ὀνόσσεται, 0008 ἃ χα οι, 
> / CPE , \ » 7 “ 7 
Οὐδὲ σάλιν ἐρέει" ἀτὰρ OÙ τέλος 1460 μύθων. 


" \ \ 7, , Ν᾿ »5 \ / \ pe ” 
H 2277 και νεὸς ἐσσί. ERPeS ds κε ré TOUS EG 


᾿Οπλότερος γενεήφιν' ἀτὰρ πεπνυμένα βάζεις 
᾿Αεγείων βασιλῆ 106) ἐπεὶ κατὰ μοῖραν. ἔειπες. 
᾿Αλλ᾽ ἄγ᾽, ἐγὼν, ὃς σεῖο γεραίτερος εὔχομαι εἶναί» 
Ἔξείπω, καὶ πάντα διΐξορναι" οὐδὲ κέ τίς μοι 
M2 5 » 9 ὑὸς 7 » À À 7 

υθον ἀτιμῆσει» οὐδε κρείων Δ γαμέεμνων. 
» / 3 J 3 / 7 3 , 22 
A@eñrue, ἀθεμιστος, ἀνεστιός ἐστιν, ἐκεῖνος. 


a 2 01 5 / , / 
O: πολέμου ερατῶι ἐπιδηρυίου; OHPUOEVT OC 


᾿Αλλ᾽ ἤτοι νῦν μὲν πειθώμεθα νυκτὶ μελαίνη, 
Ε] - \ 

Δόρτα τ᾽ ἐφοπλισόμεσθα: φυλακτῆρες δὲ ἕκαστοι 

εξάσθων παρὰ τάφρον ὀρυκτὴν τείγεος ἐκτός. 
Λεξάσθων παρὰ τάφρον ὁρ LE 

οὔροισι ὃν ταῦτ᾽ ἐπιτέλλο αι αὑτὰ ἔπειτα, 
Κούροισι μ' μα θ 
᾿Ατρείδη, σὺ μὲν ἄρχε" σὺ γὰρ βασιλεύτατός à ἐσσι. 
Δαύνυ δαῖτα ἢ γέρουσιν" ἔοικέ σοι; οὗτοι ἀεικές. 

εἴαί τοι οἴνου κλισίαι, τὸν νῆες οἰῶν 

Ile } ᾿Αχ 
» ͵ "“ 2: 9 LE 4 / U4 
Ημάτιαι Θρῆκηθεν ἐπ᾿ eugéa πόντον ἀγούσι. 
Πᾶσά τοι ἔσθ᾽ ὑποδεξίη, πολέεσσι δ᾽ ἀνάσσεις. 
Πολλῶν δ᾽ ἀγρομιένων, τῷ πείσεαι, ὃς κεν ἀρίστην 
Βουλὴν βουλεύσῃ! μάλα à χρεὼ πάντας ᾿Αχαιοὺς 
ἜἘσθλῆς καὶ πυκινῆς, ὅτι δήϊοι 5 ἐγγύθι νηῶν 
Καΐουσι πυρὰ πολλά" τίς ἂν τάδε γηθήσειε: 

\ 0 
Νὺξ δ᾽ 0 ne διαρρῥαίσει στρατὸν, ἤὲ σαώσει. 


60 


Ὡς ἔφαθ' οἱ δ᾽ ἄρα τοῦ μάλα μὲν κλύον, ἠδ᾽ ἐπίθοντο. 


Ἔκ δὲ φυλακτῆρες σὺν τεύχεσιν ἐσσεύοντο, 
᾿Αμφιί τε Νεστορίδην Θρασυμήδεα, ποιμένα λαῶν, 
Ἢδ᾽ ἀμφ᾽ ᾿Ασκάλαφον καὶ ᾿Ιάλμενον, υἷας "Ἄρηος, 


80 


OMMPOY ΙΛΙΑΔΟΣ Γ΄. 147 


᾿Αμφί Té Μηριόνην, ᾿Αφαρῆά τε» Δηϊπυρόν τε» 
’H)’ ἀμφὶ ἹΚρείοντος υἱὸν, Λυκομήδεοι δῖον" 

"Err ε ἐσαν ἡγεμόνες φυλάκων, ἑκατὸν δὲ € ἑκάστῳ 
Kodgos ἃ ἅμα στεῖχον» δολίχ, à ἔγχεα χερσὶν ἔχοντες» 
Κὰδ δὲ μέσον τάφρου καὶ τείχεος ἵζον à ἰόντες" 

Ἔνδα δὲ πῦρ πείαντο;, τίθεντο δὲ δόρπα À ἐκῶστος. 
᾿Ατρείδης δὲ γέροντας ἀολλέας ἦγεν ᾿Αχαιῶν 
"Es πλισίην, παρὰ δέ σφι τίθει μμενοειέοι δαῖτα. 90 

Ο; δ᾽ ἐπ’ ὀνείαθ᾽ ὃ Toit προκείμενα χεῖρας ἴαλλον. 
Αὐτὰρ ὁ ἐπεὶ πόσιος καὶ ἐδητύος © ἐξέρον ἕ ἐν το» 
Τοῖς ὁ γέρων πάμπρωτος ὑφαίνειν ἤρχετο μῆτιν 
Νέστωρ, οὗ καὶ “πρόσθεν ἀρίστη φαίνετο βουλή. 
Ὅς σῷιν ἐὐφρονέων ἀγορήσατο καὶ μετέειπεν" 95 
᾿Ατρείδη, κύδιστε, ἀνοξ ἀνδρῶν, ᾿Α γάμερννον, 
Ἔν ski μὲν λήξω, σέο δ᾽ ἄρξομαι" οὕνεκα πολλῶν 
Λαῶν ἐσσὶ ἀναξ, καί τοι Ζεὺς ἐγγυάλιξε 
Σκῆπτρόν τ᾽, ἠδὲ θέμιστας» ἵνα σφίσι βουλεύησθα" 
Τῷ σε χρὴ πέρι μὲν φάσθαι ἔπος, ἠδ᾽ ἐπακοῦσαι, 100 
ἐν ρῃῆναι ὃς καὶ ἄλλῳ, ὅταν τινὰ Dupuis ἀνώγῇ 
Ἐϊπεῖν εἰς ἀγαθόν" σέο δ᾽ ἕξεται, ὁ δ ττι κεν ἀρχῇ. 
Αὐτὰρ À ἐγὼν ἐρέω, ὡς puos δοκεῖ εἶναι ἄριστα. 
Οὐ; γάρ εἰ, νόον ἄλλος ἀρνείνονω, τοῦδε γοήσει;, 
Οἷον & ἐγὼ οξω, ἠμὲν πάλαι, ἠδ᾽ ἔτι καὶ νῦν» 
Ἔξετ, τοῦ, ὁτε Διογενεῦς Βρισηΐδα κούρην 
Χωομένου "A χιλῆος ἐβης κλισίηθεν ἀπούρας" 
Οὐ τι καθ᾽ ἡμέτερόν γε νόον" μάλα γάρ TOI ἔγωγε 
Πόλλ᾽ ἀπερυυθεόριην' σὺ δὲ σῷ ῥεγαλήτορι θυμῷ 
Εἴξας, ἄνδρα φέξιστον, ἐπ να περ ἐτισαιν» 10 
ἪἬτίμησας" ἑλῶν γὰρ ἔχεις γέρας. FRE ἔτι καὶ νῦν 
Φραζώμεσθ, à ὡς κέν 222 ἀρεσσάμενοι πεπίθοιμιεν 
Δώροισί, T ἀγανοῖσιν, ἔπεσσί TE peint. 
Τὸν d ὃ αὖτε προσέειπεν ἀναξ ἀνδρῶν ᾿Α γαμέμνων 
*@œ γέρον, οὐ τι ψεῦδος à ἐρυὰς ἄτας κατέλεξας" 15 
᾿Δασάμην, οὐδ᾽ αὐτὸς ἀναίνομαι" ἀντί νυ πολλῶν 
Λαῶν ἐστιν nes ὃν τε Ζεὺς κῆρι φιλήσῃ» 
Ὡς νῦν τοῦτον ἔτισε, δάμασσε δὲ λαὸν ᾿Αχαιῶν. 


(we) 
Qt 


οι 


148 ΟΜΗΡΟΥ͂ JIAIAAOË Τ΄. 


᾽Αλλ᾽ ἐπεὶ ἀασά μήν» φρεσὶ ὦ μα 2 ἔησι πιθήσας, 
ΑΨ ἐθέλω à ἀρέσαι, δόμεναί τ᾽ ἀπερείσι ἄποινα. 
ε 
γΥμῖν δ᾽ ε εν πώντεσσι 7 περικλυτὰ dog’ ὁ ὁνορυήνω, 
"Err ἀπύρους τρίποδας, δέκα δὲ χρυσοῖο τάλαντα; 
Αἰἴβωνας δὲ λέβητας Ε ἐείκοσι» δώδεκα δ᾽ ἃ ἵππους ἂν 
Πηγοὺς, ἀθλοφόρους, οἵ ἀέθλια ποσσὶν ἄροντο. 
Où κεν ἀλήϊος ein ἀνὴρ, ὁ à τόσσα γένοιτο, 
Οὐδὲ ze» ἀκτήμων ἐριτίριοιο χευσοῖο, 
Ὅσσα pos ἠνείκαντο ἀέθλια μώνυχες ἵπποι. 
Δώσω δ᾽ ἑπτὰ γυναῖκας ἀμύμονα ἔργ εἰδυίας; 

A x \ 
Λεσβίδας, ὥς, ὁτε Λέσβον ED κτιμένην ἕλεν αὐτὸς; 
“ / \ ΄ » -“ -- 
Ἐξελόμην, αἴ κάλλει ἐνίκων φύλα γυναικῶν. 

\ ΄ e / \ ME 4 εἴ να" ὧν 4 
Τὰς μέν οἱ δώσω, μετὰ ὃ ἔσσεται, ἣν τότ᾽ ἀπηύρων 
Κούρην Βρισῆος" καὶ ἐπὶ μέγαν ὅρκον. ὀμοῦμαι; 
More τῆς εὐνῆς ἐπιδήμεναι ἠδὲ μιγῆναι», 

ï -“ 
=! θέμις ἀνθρώπων πέκει» ἀνδρῶν ἠδὲ γυναικῶν. 
Γαῦτα μὲν αὐτίκα πάντα T παρέσσεται: εἰ δὲ κεν αὖτε 
Αστυ μέγα Πριοΐρνοιο θεοὶ δώωσ᾽ ἀλαπάξαι, 

Ν7α ἅλις χρυσοῦ καὶ χωλκοῦ νηησἄσθω;, 

Ἐς σελθὼν, 0 ὅτε κεν dures ὠρμνεθα ληϊδ᾽ ᾽Α pans. : 
Τρωϊάδας δὲ γυναῖκας ἐείκοσιν αὐτὸς ἐλέσθω, 

7 " 

Αἴ κε μετ᾽ ᾿Αργείην ᾿Ελένην κάλλισται ξωσιν. 

ἘΠ δέ χεν Ἄργος ἱκοίρε εθ᾽ ᾿Α χιοιεϊπὸν, οὐθαρ ἀρούρης: 
Ταρμβεός κε » μοι ἔοι" τίσω δέ puiy ἰσον Ὀρέστῃ, 

"Os (204 τηλύγετος τρέφεται θαλίη € ἐνὶ πολλῇ. 

γεν “ ΄ ARE / De d / 3h 7% 

Τρεῖς δέ μοί εἰσι θύγατρες ἐνὶ μεγάρῳ εὐπήκτῳ; 
Χρυσόθεμις, καὶ Λαοδίκην καὶ ᾿Ιφιάνασσα" 

/ εἰ SAS 2 4.2 ἃ PAT 
Tour, ἤν 4 εθελησι; Φιλην ἀνάεδνον ἀγεσθωῳ 
Πρὸς οἶκον ἸΠηλῆος" ἐγὼ δ᾽ ἐπὶ μείλια δώσω 

\ ΄ὔ , e “ 3/ € / ͵ 
Πολλὰ μάλ᾽, 000" oUTw τις εἴ ἐπέδωκε θυγατρί. 
ε NZ: CE / o / ; ἢ 

Ἑπτὰ δέ οἱ δώσω εὖ ναιόμνενα πτολίεθρω, - 

Καρδαμύλην,᾿ Evo ré καὶ Ter ποιήεσσων; 

Φηράς τε ζαθέας, ἠδ᾽ "᾿Ανθειαν βαθύλειμον, 

Καλήν τ᾽ Are, καὶ Πήδασον ἀμπελόεσσαν. 

Πᾶσαι δ᾽ ἐγγὺς ἁλὸς νέαται Πύλου ἠμαθόεντος" 
7 ὕ pe “ 

Ἐν δ᾽ ἄνδρες ναίουσι πολύρρηνερ» πολυβοῦται», 


120 


30 


40 


OMHPOT ΙΛΙΑΔΟΣ τ΄. 


Of x: δωτίνησι, θεὸν ὡς; σιμυῆσουσι» 

Καί οἱ ὑπὸ σκήπτρῳ λιπαρὰς σελέουσι θέμιστας. 
Ταῦτά κε οἱ τελέσαιροι μεταλήξαντι γόλοιο. 
Διηθήτω" ᾿Αἴδης ro ἀμείλιχος, ἠδ᾽ ἀδάμαστος. 
“Π οὐύνεκω καί τε βροτοῖσι θεῶν ἔγθιστος ἁπάντων" 
Καί pot ὑποστήτω, ὅσσον βασιλεύτερός épis 

Ἢ δ᾽ ὅσσον γενεῇ προγενέστερος εὔχορναι, TILTA 

Τὸν à’ ἠμείβετ’ ἔπειτα Γερήνιος à ἱππότα Νέστωρ" 
᾿Ατρείδη κύδιστε, ἄναξ ἀνδρῶν, Ἃ5 γόώμεμνον, 
Δώρα μὲν οὐκ &T° ὀνοστὰ διδοῖς APTE ἄνακτι" 
᾿Αλλ ἄγετε κλητοὺς ὀτρύνομεν, οἱ κε τάχιστα 
Ἔλδωσ᾽ ἐς πλισίην I nico ᾿Αχιλῆος. 

Ε δ᾽ ἄγε, τοὺς ὧν ἐγὼ ἐπιόψομιαι. οἱ δὲ πιθέσθων. 
Φοῖνιξ μὲν πρώτιστα; Au φίλος» ἡγησάσθα: 
Αὐτὰρ ἔπειτ᾽ Αἴας τε μέγας καὶ δῖος ᾿(Οδυσσεύς. 
Κηρύχων δ᾽ ὋὍδιος τε καὶ Εὐρυβάτης ἅμ᾽ ἐπέσθων. 
Φέρτε δὲ χερσὶν ὕδωρ, εὐφημῆσαί, re κέλεσθε, 
Ὄφρα Au Κρονίδη ἀρησόμυεθ' αἱ κ᾽ ἐλεήση᾽ 

Ως φάτο" τοῖσι de πᾶσιν εαδότο μῦθον ἐ ξείπεν. 
Αὐτίκα κήρυκες μὲν ὕδωρ ἐπὶ χεῖρας ἔχευαν, 
Κοῦροι de κρητῆρας € ἐπεστέψαντο ποτοῖο 
Νώμησαν δ᾽ ἀρα πᾶσιν, ἐπαρξάμενοι, δεπάεσσιν. 
Αὐτὰρ ἐπεὶ σπεῖσάν τε, πίον θ᾽ ὅσον ἤθελε θυμὺς. 
Qeporr ἐκ κλισίης Là γωμέμνονος ᾿Ατρείδαο. 
'Ροῖσι δὲ πόλλ ἐπέτελλε Γερήνιος ἱππότα Νέστωρ, 
Δενδέλλων ἐς ἕκαστον, ᾿Οδυσσῆ! δὲ μάλιστα; 
Πειρᾷν, ὡς πεπίθοιεν ἀμύμονα Πηλείωνα. 

To δὲ βάτην παρὰ θῖνα πολυφλοίσβοιο θαλάσσης, 
Πολλὰ μάλ᾽ Ex opéra γοιηόχῳ ᾿᾽Εννοσιγαίῳ, 
Ῥηϊδίως πεπιθεῖν μεγάλας φρένας Αἰακίδαο. 
Μυρμιδόνων δ᾽ ἐπί τε κλισίας καὶ νῆας ἱκέσθην" 
To δ᾽ εὗρον φρένα τερπόμενον φόρμιγγι λιγείῃ, 
Καλῇ, δαιδαλέῃ, ἐ ἐπὶ δ᾽ ἀργύρεον ζυγὸν ἦ ἤεν» 

Ty ἄρετ᾽ ἐξ à ἐνάρων, πόλιν ᾿ἢ εσίωνος ὀλέσσας" 
Τῇ ὅγε θυμὸν ἐ SFApAEnxt ἄειδε δ᾽ “ἄρα κλέα ἀνδρῶν. 
Πάτροκλος δέ οἱ οἷος ἐναντίος ἧστο σιωπῇ» 


140 


155 


60 


80 


85 


90 


LE] 


150 OMHPOY IAIAAOËE ΄΄. 


Atyperos Αἰακίδην, ὁ ὁπότε λήξειεν ἀείδων. 

To δὲ βάτην προτέρω, ἡγεῖτο δὲ δῖος ᾿Οδυσσεύς. 

Στὰν δὲ πρόσθ᾽ αὐτοῖο᾽ ταφὼν δ᾽ ἀνόρουσεν ᾿Αχιλλεὺς, 
Αὐτῇ σὺν φόρμιγγι» λιπὼν ἕδος, ἔνθα θάωσσεν. 

Ὡς δ᾽ αὕτως Πάτροκλος, ἐπεὶ [δε φῶτας, ἀνέστη. 93 
To καὶ δεικνύμνενος προσέφη πόδας ὠκὺς ᾿Αχιλλεύς: 

Χαίρετον" 7 7 φίλοι ἄνδρες ἱκώνετον᾽ ἦ τι μάλα χρεώ" 
Of μοι σκυζομένῳ Tee ᾿Αχαιῶν Φίλτατοί ἐστον. 

Ὡς ἄρα φωνήσας προτόρω ἄγε δῖος ᾿ Αχιλλεὺς, 

Εὐΐσεν δ᾽ ἐν κλισμοῖσι, τάπησί τε πορφυρέοισιν" 200 
Αὐψα δὲ Πάτροκλον προσεφώνεεν, ἐγγὺς ἐόντα" 

Μείζονα δὴ κρητῆρα, Μενοιτίου vi, καθίστα, 
Ζωρότερον δὲ κέραιε, δέπας δ᾽ ἔντυνον ἑκάστῳ. 

Οἱ γὰρ φίλτατοι ἄνδρες Eu ὑπέασι μελάθρῳ: 

Ὥς φάτο" Πάτροκλος δὲ φίλῳ ἐπεπείθεθ᾽ ὃ ἑταίρῳ. 
Αὐτὰρ ὁ ὅγε κρεῖον μέγα κάββαλεν € ἐν πυρὸς αὐγῆ» 6 
Ἔν δ᾽ ἄρα νῶτον ἐθηκ᾽ δίος καὶ πίονος αἰγὸς; 

Ἔν δὲ συὸς σιάλοιο ῥάχιν τεθαλυῖαν ἀλοιφῇ" 

To δ᾽ ε ἔχεν Αὐτομέδων, τάρινε δ ἄρα δῖος ᾿Αχμλλεύρ" 
Καὶ τὰ μὲν εὖ μίστυλλε, καὶ ἀμφ᾽ ὀβελοῖσιν € ἐπείρεῖ 10 
Πῦρ ὃς Μενοιτιάδης δαῖεν μέγα; ἰσόθεος φὼς. 

Αὐτὰρ ἐπεὶ κατὰ πῦρ ἐκάη, καὶ φλὸξ, ἐμαράνθη, 
᾿Ανθρακιὴν στορέσας, ὀβελοὺς ἐφύπερθε τάνυσσε. 

Πάσσε δ᾽ ἁλὸς θείοιο, κρωτευτάων ἐπαείρας. 

Αὐτὰρ ἐπεί ῥ ὠπτησε, καὶ εἰν ἐλεοῖσιν ἔγευε; 16 
Πάτροκλος μὲν σῖτον Ἑλὼν ἐπένειβυε τραπέζῃ, 

Καλοῖς ἐν κανέοισιν, ἀτὰρ κρέα γεῖῥνεν ᾿Αχιλλεύς. 
Αὐτὸς δ᾽ ἀντίον ἵζεν ᾿Οδυσσῆος θείοιο», 

Toiyou τοῦ ὑτέροιο". θεοῖσι δὲ θῦσαι ἀγώγει 

Πάτροκλον, ὃν ἑταῖρον" 0 δ᾽ ἐν πυρὶ βάλλε θυηλάς. 20 
Οἱ δ᾽ ἐπ᾽ ὀνείαθ᾽ ἑτοῖμα προκείρυενα χεῖρας ἴαλλον, 
Αὐτὰρ ἐπεὶ πόσιος καὶ ἐδητύος ἐξ £ ἔρον ἕντο» 

Νεῦσ᾽ Αἴας Φοίνικι νόησε δὲ δῖος Οδυσσεὺς, 
Πλησάμενος δ᾽ οἴνοιο δέπας, δείδεκτ᾽ ᾿Αχιλῆα" 

Χαῖρ, ᾿Αχιλεῦ. δαιτὸς μὲν ἐΐσης οὐκ ἐπιδευεῖς, 95 
μὸν ενὶ κλισίῃ ᾿Αγωμέμιονος ᾿Ατρείδαο, 


ων 


OMHPOT JAIAAOZ Ἷ΄. 151 


HO καὶ ἐνθάδε 72 πάρα γὰρ ῥμενοεικέο πολλὰ 

Δάϊνυήθα ἀλλ᾽ οὐ δαιτὸς € ἐπηράτου ἔργα μέμηλεν" 
Δλλὰ λίην μέγα πῆμα; Αιοτρεφὸὺς, εἰσορόωντες, 

Aider ἐν δοιῇ δὲ; σαωσέμεν, ἢ ἀπολέσθαι 240 

Νῆας εὐσσέλμους; εἰ μὴ σύγε δύσεαι ἀλκήν. 

᾿Εγγὺς γὰρ νηῶν καὶ τείχεος αὖλιν ἔθεντο 

T'oves ὑπέρθυμρυοι; τηλεκλητοί τ᾽ ἐπίκουροι; 

Κειάμενοι πυρὰ πολλὰ κατὰ στρωτὸν, οὐδ᾽ ἔτι Φασὶ 

Σχήσεσθ, ἀλλ᾽ ἐν νηυσὶ μελαίνησι πεσέεσθαι. 38 

Ζεὺς δέ σφι ἱκρονίδης ἐνδέξια σήματα φαίνων 

᾿Αστράπτει" “Ἐκτωρ δὲ μέγα σθένει: βλεμεαίνων 

Μίαΐνετα; ἐκπάγλως, πίσυνος Διΐ, οὐδὲ τι τίει 

᾿Ανέρας; οὐδὲ θεοὺς, κρατερὴ δέ ε λύσσα δέδυκεν. 

᾿Αρᾶται δὲ πάχιστα Parures "Ho day 40 

Στεῦται γὰρ νηῶν ἀποκόψειν ἃ ἄκρα κόρυμβα, 

Αὐτάς T ἐμπρήσειν μωλέροῦ πυρός" αὐτὰρ᾽ ᾿Αχαιοὺς 

Δηώσειν παρὰ τησιν ὀρινομένους ὑπὸ καπγοῦ. 

Ταῦτ᾽ αἰνῶς deldoiic 2urà φρένα; Un οἱ ἀπειλὰς 

᾿᾿Εὐχτελέσωσι θεοὶ, ἥμῖν δὲ δὴ αἴσιμον εἴη 45 

DPéirlou ενὶ Τροίῃ, ἑκὰς [Ἄργεος ἱπποβότοιο. 

᾿Αλλ ἄνα, εἰ μέμονάς γε; καὶ οψέ T6) υἷας ᾿Αχαιῶν 

"Γειρομένους ἐρύεσθαι ὑπὸ Ῥρώων ὀρυρμνωγδοῦ. 

Αὐτῷ τοι μετόπισθ᾽ ἄ ὑχος ἔσσεται; οὐὸς τι μῆχος 

Ῥεχθέντος κακοῦ ἐστ᾽ ἄκος εὑρεῖν' ἀλλὰ πολὺ πρὶν 50 

Φράζευ, ὅπως Δαναοῖσιν ἀλεξήσεις κακὸν ἤμαρ. 


"Ω πέπον, ῇ μέν σοί γε πατὴρ ἐπετέλλετο [1ηλεὺς 


Ἤκματι τῷ, ὅτε σ᾽ ἐκ Phi: ? A ὁ γουμιέρυνον! “πέμσε" 
Γέκνον ε ἐριὸν, κάρτος μὲν ᾿Αδηναίη τε καὶ Ἥρη 
“Δώσουσ', ai κε θέλωσι" σὺ δὲ μεγαλήτορα θυμὸν 
Ἴσχειν ἢ ἐν στήθεσσι" φιλοφροσύνη γὰρ ὠμυείνων᾽ 
Ληγέμεναι δ᾽ ἔριδος, κοικοριηχιόνου, ὀφρω σε μᾶλλον 
TE oo’ ᾿Αργείων ἡμὸν ce ad VE ἐρόντες. 
Ὡς ÉTÉTEAN ὃ γέρων᾽ σὺ δὲ NA ἀλλ᾽ ἔτι καὶ νῦν 
ΠΠαύε᾽, ca δὲ χόλον θυμωλγέα" σοὶ δ᾽ ᾿Αγαμέρνων 60 
"Αξια Ye δίδωσι μετωλήξαντι χόλοιο. 
Εἰ δὲν σὺ μέν μευ ἄκουσον, ἐγὼ δέ κέ τοί καταλέξω, 


ωι 
σι 


159 ΟΜΗΡΟΥ͂ IAIAAOË I. 


Ὄσσα τοι ἐν κλισίησιν ὑπέσχετο δῶρ’ ᾿Αγαρμέμνων' 
‘Err ἀπύρους τρίποδας, δέκα δὲ γρυσοῖο τάλαντα, 
Δίθωνας δὲ λέβητας À ἐείκοσι; δώδεκα δ᾽ ἵππους 265 
Πηγοὺς, ἀθλ ᾿οφύρους , 0f ἀέθλια ποσσὶν ἄροντο. 

Οὐ κεν a no εἴη ἀνήρ, a roc Tu γένοιτο, 

Οὐδέ κεν ἀκτήμων ἐριτίμοιο χρυσοῖο, 

*Occ ? Ἰγαμέμνονος ἵπποι ἀέθλια ποσσὶν ἄροντο. 
Δώσει δ᾽ ἑπτὰ γυναῖκας ἀμύμονα ἔργ᾽ εἰδυίας, 70 
Λεσβίδας, ἃς, ὅτε Λέσβον εὖ κτιμένην ἕλες αὐτὸς, 
᾿Εξέλεθ᾽, αἵ τότε κάλλει ἐνίκων φύλα, γυναικῶν. ᾿ 
Τὰς μέν roi δώσει: μετὰ ds ἔσσεται, ἣν τότ᾽ ἀπηύρα 
κύρην Βρισῆος" καὶ ἐπὶ μέγαν ὅρκον ὀμεῖται; 

Μήποτε τῆς εὐνῆς ἐπιβήμεναι, ἠδὲ μιγῆναι» 5 
°H δέμις ἐστὶν, ἀναξ, T° ἀνδρῶν, ἤ ἥτε γυναικῶν. 

Ταῦτα μὲν αὐτίκα πάντα παρέσσεται" εἰ δέ κεν αὖτε 

” A oTt μέγα Πριάμοιο θεοὶ δώωσ᾽ ἀλαπάξαι, 

Νῆα ἁλίς y χρυσοῦ καὶ χαλκοῦ νηήσασθαι, 

Εἰσελθὼν, ὅτε κεν δατεώμεθα ληϊδ ᾿Αχαιοί. 80 
ρωϊάδας δὲ γυναῖκας ἐείκοσιν αὐτὸς ἑλέσθαι, 

Αἴ κε μετ᾽ ᾿Αργείην “Ἑλένην κάλλισται ξωσιν. 

ἘΝ δὲ κεν [Ἄργος ἱκοίμεθ ᾿Αχαιϊκὸν, οὖθαρ à ἀρούρης; 
Γαμβρός κέν οἱ ξοις" τίσει δέ σε ἴσον ᾿Ορέστῃ, 

ὍΣ οἱ τηλύγετος τρέφεται bain € ἐνὶ πολλῇ" 85 
Τρεῖς δὲ οἵ εἰσι θύγατρες ἢ ἐνὶ μεγάρῳ εὐπήκτῳ; 
Χρυσόθεμις, καὶ Λαοδίκη, καὶ ᾿Ιφιάνασσα" 

Taur, ἥν x ἐθέλησθα, φίλην ἀνάεδνον ἄγεσθαι 

Πρὸς οἶκον Ἰ]Τηλῆος" ὁ δ᾽ αὖτ᾽ ἐπὶ μείλια δώσει 

Πολλὰ μάλ᾽, ὅσσ᾽ οὔπω τις En ἐπέδωκε θυγατρί. 90 
“Ἑπτὰ δέ τοι δώσει εὖ ναιόμενα πτολίεθρα, 
Καρδαμύλην,᾽ Evo τέ; καὶ Ἰρὴν ποιήεσσαν;, 

Φηράς τε ζαθέας, ἠδ᾽ "Ανθειαν βαϑθύλειμον, 

Καλήν τ᾽ Aire», καὶ Πήδασον ἀμπελόεσσαν" 

Πᾶσα; δ᾽ ἐγγὺς ἀλὸς νέαται Πύλου ἠμαθόεντος" 95 
Ἔν δ᾽ ἄνδρες ναίουσι; πολύῤῥηνες. πολυβοῦται; 

Of κέ σε δωτίνησι; θεὸν ὡς; τιμήσουσι,; 

Καί roi ὑπὸ σκήπτρῳ λιπαρὰς τελέουσι θέμιστας. 


ΟΜΗΡΟΥ͂ ΙΛΙΆΔΟΣ ll. 155 


ΤΠ αὐτά κέ τοι τελέσειε μεταλλήξαντι χόλοιο. 

Ki δέ τοι ᾿Ατρείδης μὲν ἀπήχθετο κηρόθι, ῥῶλλον 500 
Αὐτὸς. καὶ τοῦ δώρα" σὺ δ᾽ ἄλλους περ Παναχαιοὺς 
L'ésgoprérous ἐλέαιρε κατὰ στρατὸν, el σε» θεὸν ὡς. 
Τίσουσ᾽" ἢ γάρ κέ ΡΒ) parce μέλα er ἄροιο. 

No γάρ # "Exrog’ ὅλοις» ἐπεὶ ὧν μάλα TOI σχεδὸν ἔλθη, 
Ado ray & εγων OO" ἐπεὶ οὐτινά Dos ὁρνοῖον 5 
O; ἔμεναι Δαναῶν, οὗς ἐνθαὸς νῆες ἐνεικαν. 

Τὸν δ᾽ ἀπαμειβόμενος προσέφη πόδας ὠκὺς À γιλλεύς" 

Διογενὲς Λαερτιάδη, πολυμήχαν ᾿Οδυσσεῦ. 

Χρὴ μὲν δὴ τὸν μῦθον ἀπηλεγέως ἀποειπεῖν» 
er mé δὴ φρονέω τε; καὶ ὡς τετελεσμιένον ἔσται" το 
Ὥς μή βίοι τρύζητε πταρήμυενος ἄλλοθεν ἄλλος. 
᾿Ἐχθρὸς γάρ μοι κέίνος ὁμὼς ᾿Αὔδαο σύλησιν, 

Ὅς χ' ἕτερον μὲν κεύθῃ © ἐνὶ φρεσὶν, ἄλλο δὲ εἰπη. 

Αὐτὰρ © ἐγὼν ἐρέω, ὡς καὶ τετελεσμένον Ἵσται. 

Oùr ἐμέ 2 ᾿Ατρείδην᾽ Αγαμέρμινονοι πεισέμεν οἴω, 16 
Oùr ἄλλους Δαναούς: ἐπεὶ οὐκ ἄρα TI χάρις ἦεν; 
Μάρνασθαι δηϊοισιν € ἐπ᾿ ἀνδράσι νωλεμὲς αἰεί. 

Ἴση μοῖρα μένοντι, καὶ εἰ μάλα τις πολεμίζοι" 

Ἔν δὲ à ‘7 τιμῇ ἠμὲν κακὸς, ἠδὲ καὶ ἐσθλός. 

Κάτθων᾽ ὁμῶς © τ’ ἀεργὸς ἀνὴρ, 0 τε πολλὰ ἐοργώς. 
Οὐδὲ τί μοι περίκειται; ἐπεὶ πάθον ἄλγεω θυμῷ 21 
Αἰεὶ € ἐμὴν ψυχὴν παραβαλλόμενος πολεμίζειν. 

"Qc δ᾽ ὁ ὄρνις ἀπτῆσι νεοσσοισι προφέρησι 

Μάστακ᾽ Ε ἐπεί 4£ λάβηῃσι, "ουκῶς δ᾽ ἄρα. οἱ πέλει αὐτῆ" 
Ὡς καὶ ἐγὼ πολλὰς μέν ἀΐπνους νύκτας ἴαυον, 25 
Ἤματα δ᾽ αἱμωτόεντο διέπρησσον πολεμίζων, 

᾿Ανδράσι μιωρνάμνενος, ὀάρων ἕνεκα σφετεράων. 

Δώδεκα δέ ξὺν νηυσὶ πόλεις ἀλάπαξ᾽ ἀνθρώπων, 

Πεζὸς δ᾽ ἐνδεκά φηρνι κατὰ Τροίην ἐρίβωλον" 

ἄων ἐκ πασέων κειμήλιοι πολλὰ καὶ ἐσθλὰ 90 

᾿Ἐξελόμην, καὶ πάντα φέρων ᾿Α γαμέρνονι δόσκον 
᾿Ατρείδη" ὁ δ᾽ ὄπισθε μένων Topo νηυσὶ θοῆσι; 
Δεξάμενος, χὰ παῦρα δασάσκετο, πολλὼ δ᾽ ἔγεσκεν, 


"Aa δ᾽ ἀριστήεσσι δίδου γέρα, καὶ βασιλεῦσι. 
x 


f 


194: OMHPOY IAIAAOËZ 1. 


L'or μὲν ἔμπεδα κεῖται» ἐμεῦ δ᾽ ἀπὸ μούνου ᾿Αχαιῶν 
Efacr , & ἐγει δ ἄλογον θυρμυαρέοι" τῇ παριωύων 336 
Τερπέσθω" τί δὲ δεῖ πολεμιζέμεναι Τρώεσσιν 
᾿Αργείους: si δὲ λαὸν ἀνήγαγεν ἐνθάδ᾽ ἀγείρας 
᾿Ατρείδης , à ῆ οὐχ ᾿᾿ὐλένης ἕνεκ᾽ ἠυκόμοιο: 
Ἤ μοῦνοι Φιλέουσ᾽ ἀλόχους μερόπων ἀνθρώπων 40 
᾿Ατρεῖδαι ; ; ἐπεὶ, ὅστις ἀνὴρ ἀγαθὸς καὶ ἐχέφρων, 
Τὴν αὑτοῦ φιλέει καὶ κήδεται" ὡς καὶ ἐγὼ τὴν 
Ἔκ θυμοῦ, gi À €oy, δουρικτητήν me ξοῦσων. 
No δ᾽ ἐπεὶ ἐκ χειρῶν γέρας εἵλετο, καί [4 ἀπάτησε, 
Μη peu πειρώτω εὖ εἰδότος" οὐδέ με πείσει. 45 
"AAX, ᾿Οδυσεῦ, σὺν σοί τε καὶ ἄλλοισι βασιλεῦσι 
Φραζέσθω, νζεσσιν ἀλεξέμεναι δήϊον πῦρ. 
Ἢ 22 δὴ μᾶλα πολλὰ πονήσωτο νόσφιν ἐμεῖο, 
Kai δὴ τεῖχος ἐδειμε, καὶ ἤλασε τάφρον ET αὐτῷ 
Kvgeïær, μεγαίλην, ἐν δὲ σκόλοπας κατέπηξεν. 50 
᾿Αλλ᾽ οὐδ᾽ ὡς δύνοτωι σθένος. Ἕκτορος ἀνδροφόνοιο 
Ἴσχειν" ὀφρο δ᾽ ε ἐγώ PET À χαιοῖσι πολέμυιζον, 
Οὐκ ἐθέλεσκε μάχην ἀπὸ τείχεος ὀρνύρμιεν Ἕκτωρ, 
Αλλ᾽ ὅσον ἐς Σκαιάς τε πύλας καὶ Φηγὸν ἵκανεν" 
Ἔνθα ποτ᾽ οἷον ἔμιμνε, μόγις δέ μευ ἐκφυγεν ὁρμήν. 
No δ᾽, ἐπεὶ οὐκ ἐθέλω πολεμιζέμεν Ἰύχτορι δίῳ. 8 
Αὔριον, i ἱφὰ Δεῖ ῥέξας καὶ TOI θεοῖσι; 
ΝΝ,ήσας εὖ, νῆας ἐπὴν ἅλαδε 7 προερύσσω, 
Orbeou, ἢν ἐθέλησθα, καὶ αἴκεν τοι τὰ CALE 
ἪἯ gi μάλ᾽ Ἑλλήσποντον à ἐπ᾿ ἰχθυόεντα πλεούσας 60 
Νῇῆας € ἐμὰς, ἐν δ᾽ ἄνδρας € ἐρεσσέμεναι μεμιαώτας. 
ἘΠ δέ κεν εὐπλοῖην δῴη κλυτὸς Ἐννοσίγαιος, 
Liuari κε τριτάτῳ Φδίην ἐξίβωλον i ἱκοίμην. 
Ἔστι δὲ μοι μάλα πολλὰ, τὰ κάλλιπον, ἐνθάδε ἔρῥων" 
Αλλον δ᾽ ἐνθένδε χρυσὸν καὶ χαλκὸν ἐρυθρὸν, 65 
Ἢδὲε » γυναῖκας εὐζώνους j πολιόν TE σίδηρον 
"Αξορναι, Goo ἐλαχόν γε" γέρας δέ μοι, ὅσπερ ἔδωκεν, 
Αὔτις ἐφυβρίζων ὃ ἕλετο κρείων A ᾿γαμέμνων 
᾿Ατρείδης" σῷ πάντ᾽ ἀγορευέμεν» ὡς ἐπιτέλλω, 
"À wpa: or" (Peu καὶ ἄλλοι ἐπισκύζωνται ᾿Αχαιο, τ 


Ge ge dj is ré: Ὡς si 


OMHPOT ΙΛΙΑΔΟΣ I. 15 


Cr 


2 2, 7 LA 
ἘΠ σινᾷ που Δαναῶν ἔτι ἔλπεται ἐξαπατήσειν, 
ΕᾺῚ ΕῚ / L] V . "δ᾽ “ἡ "7 
Air ἀναιδείην ἐπιειμένος" οὐδ᾽ ἂν ἔμοιγε 
rat = / Æ 1 3 “ 37 
Î ἐτλαίη, κύνεός περ ἔων; εἰς ὦπα ἰδέσθαι" 
Οὐδέ τί οἱ βουλὰς “συμφράσσορναι, οὐδὲ 22 ἔργον. 
Ἔκ γὰρ δή 2 ἀπάτησε καὶ ἤλετεν" οὐ δ᾽ ἂν ἔτ᾽ αὖτις 
Ἐξαπάφοιτ᾽ à ἐπέεσσιν' ἅλις δὲ oi” ἀλλὰ ἔχηλος 376 
"Eppére. ἐκ γὰρ! εὖ φρένας εἵλετο μητιέτα Ζεύς. 
Ἢ χθρὰ. δέ μοι τοῦ δῶρα, τίω ὃς puy ἐν παρὸς οἶσῃ. 
Οὐδ᾽, εἴ pos δεκοίκις σε καὶ εἰκοσοαίκις τόσα δοίη, 
Ὅσσα τέ οἱ νῦν ἐστι, καὶ εἰ ποθεν ἄλλα γένοιτο" 80 
» u " τ ΕῚ ? 
Ηδ᾽, ὅσ᾽ ἐς ᾿Οργορνενὸν προτινίσσεται, ἠδ᾽, ὅσα Θήβας 
3 / e/ 2 Ÿ À ? 2 
Αἰγυπτίας, ὅθι πλεῖστα δόμοις ἐν κτήματα κεῖται» 
A0 ἑκωτόμπυλοί εἰσι» διηκόσιοι. δ᾽ ἀν ξκάστας 
2 
᾿Ανέρες. ἐξοιχνεῦσι σὺν ἵπποισι καὶ ὄχεσφιν" 
Οὐδ᾽, ei μοι τόσα δοίη, ὅσω ψάραθός τε κόνις rs, 95 
Οὐδέ κεν ὡς ἔτι θυρμυὸν ἐμὸν πείσε ᾿Αγαμέμνων, 
oi γ᾽ ἀπὸ πᾶσαν ie δόμενωι θυμαλγέα λώβην. 
K ούρην d'où AC CRE ᾿Αγαμέμνονος ᾿Ατρείδαο" 
Οὐδ᾽ εἰ χβυσείῃ ᾿Αφροδίτῃ καΐλλος ἐρίζοι;» 
"ἔργα d ᾿Αϑηναίῃ γλαυκώπιδι ἰσοφαρίζοι, 90 
5 
Οὐδέ μιν ὡς γαμέω: ὁ δ᾽ ᾿Αχαιῶν ἄλλον ἑλέσθω, 
“ [74 à 2 / Ace ΄ὔ ΤᾺ 2 
Og τις οἵ τ᾽ ἐπέοικε, καὶ ὃς βασιλεύτερός ἐστιν. 
Ἂ \ ΄ / \ Au y » δὰ 
Ην γὰρ δή με σόωσι θεοὶ, καὶ οἴκαδ᾽ ἵκωρναι, 
y - 7 , / 
Πηλεὺς θήν μοι ἔπειτ γυναῖκα γαμέσσεται αὐτός. 
Πολλαὶ ἃ χαιΐδες εἰσὶν ἀν ᾿ὐλλάδα τε Φθίην τε; οὗ 
Κοῦραι ἀφιστήων, οἵ τε πτολίεθρα ῥύονται" 
/ “ DTA / 2 3. δὲ 
Tao ἥν 2 ἐθέλοιμι, φίλην ποιήσομ᾽ ἀποιτιν" 
Μ“ἶἷῇ / / \ SEL A » ’ 
Ἔνθα d: [01 μῶᾶλω πολλὸν ἐπέσσυτο θυμὸς CA 
» 2 7 
Γήμαντι μνηστὴν ἄλοχον, εἰκυῖαν ἀκοιτιν, 
Κτήμασι τέρπεσθαι, τὰ γέρων ἐκτήσατο Πηλεύς. 400 
Οὐ γὰρ ἐμοὶ ψυχῆς ἀντάξιον, 000 ὁσὼ φασὶν 
Ἴλιον ἐκτῆσθαι, εὖ γομιόρνενον πτολίεθρον, 
Τὸ πρὶν ET εἰρήνης» πρὶν ἐλθεῖν υἱοῖς ᾿Αχαιῶν 
Οὐδ᾽ ὅσα À Givos οὐδὲ; ἀφήτορος ἐντὸς 6€ 07/64 
Φοίβου᾽ Ἀπόλλωνος, Πυθοῖ en rerenio on. 5 


156 ΟΜΗΡΟΥ IAIAAOS ζΧἵ΄. 


Ληϊστοὶ μὲν γάρ τε βόες καὶ ἰφιὼ μῆλα, 
Καὶ τητοὶ δὲ τρίποδες σε» καὶ ἵππων ξανθὰ κἄρηνα" 
᾿Ανδρὺς δὲ ψυχὴ» πάλιν ἐλθεῖν, οὔτε ληϊ στὴ, 

Οὐδ᾽ ἑλετῆ, ἐπεὶ ἄρ κεν ἀμείψεται ἕρκος ὀδόντων». 
ie γάρ τέ μέ φησι θεὰ, Θέτις ἀργυρόπεζα, 410 
Διχθαδίας Κήρας Φερέμοεν θανάτοιο τέλοσδε. 

ΕἾ μέν x αὖθι μένων Ἂν gr πόλιν ἀμφὶ μᾶχωμιαι, 
"Ὥλετο μυέν μοι γόστος, ἀτὰρ κλέος ἄφθιτον ἔσται" | 
ἘΝ δέ κεν οἴκαδ᾽ ἃ ἵκωμαι φίλην ἐς πατρίδα γαῖαν, | 
"Ωλετό (μοι κλέος ἐσθλὸν, ἐ ἐπὶ δηρὸν de νοι αἰὼν 15 | 
"Ecoëre, οὐδὲ κέ μ᾽ ὦκα τέλος (RSR κιχείη. 

Καὶ δ᾽ ἂν τοῖς ἄλλοισιν ἐγὼ παραμυθησαίμιην, 

Οἰκαδ᾽ ἀποπλείειν: ἐπεὶ οὐκέτι δήετε τέκμωρ 

Ἰλίου αἰπεινῆς" μάλα γὰρ θεν εὐρυόπα, Ζεὺς 

Χεῖρα ὃ ἑὴν ὑπερέσχε, τεθαρσήκασι de λαοί. 20 

"AAN ὑμεῖς μὲν ἰόντες ἀριστήεσσιν ᾿Α \ χαιῶν 

᾿Αγγελίην ἀπόφασθε, τὸ γὰς γέρας ἐστὶ γερόντων" 

ὍὌφ᾽ ἄλλην “φράζωνται à ἐνὶ φρεσὶ μῆτιν ἀμείνω, 

κέ ον νῆάς τε σόῃ, καὶ λαὸν ᾿Αχαιῶν 
Νηυσὶν ἔ ἐπι γλαφυρῆς" ἐπεὶ οὐ ΡΟΝ ἥδε γ᾽ ἑτοίμυῆ, 25 
“EH νῦν ἐφράσσατο, ἐμεῦ οπομηνίσαντος. 

Φοῖνιξ δ᾽ αὖθ, παρ᾽ ἄμμι μένων κατακοιμηθήτω, 
Ὄφρα βίοι ἐν νήεσσι φίλην ἐς πατρίδ᾽ ὃ ETAT OU 
Αὔριον, ἢ ἥν ἐθέλησιν' ἀνάγκῃ δ᾽ οὔτι Hay ἄξω. 

Ὥς ἔφαθ" οἱ δ᾽ ἄρα πάντες ἀκὴν ἐγένοντο σιωπῆ, 

ΜΜῦθον ἀγασσάμενοι" μάλα γὰρ κρατερῶς ἀπέειπεν" 

"Ordi δὲ δὴ μετέειπε γέρων ἱππηλάτα Φοῖνιξ, 32 
Δάκρυ᾽ ἀναπρήσας, πέρι γὰρ δίε νχυσὶν ᾿Αχαιῶν. 

EX μὲν δὴ νόστον γε μετὰ φρεσὶ, φαίδιμ ᾿Αχιλλεῦ, 
Βάλλεαι, οὐδέ τι πάμπαν ἀμύνειν γηυσὶ θοῇσι 95 
Πῦρ ἐθέλεις ἀΐδηλον, à ἐπεὶ χόλος ἔμπεσε θυμυῶ" 

Πῶς ἂν ἔπειτ᾽ ἀπὸ σεῖο» φίλον τέκος, αὖθι Pari pan 

Ofos ; σοὶ δέ ρ᾽ ἔπεμυπε γέρων ἱππηλάτα Πηλεὺς 
Ἤματι τῷ; ὅτε σ᾽ ἐκ Pôine ᾿Αγαμέμνονι πέρυπ' € 

Narior, οὕπω εἰδόθ᾽ ὁμοιΐου πολέμοιο, 40 
Οὐδ᾽ ἀγορέων, ἵγω τ᾽ ἄνδρες à ἀριπρεπέες σελέθουσι 


OMHPOT IAIAAOË π΄. 157 


Τούνεκά με προέηκε, διδασκέμεναι. τάδε πᾶντα, 

Μύδων τ τε pare ἔμεναι, πεηκτῆρά TE ἔργων. 

Ὡς ἂν ἔπειπ' ἀπό σεῖο» φίλον τέκος, οὐκ ἐθέλοιμι 
Λείπεσθ᾽, οὐδ᾽ εἴ κέν μοι ὑποσταίη θεὸς αὐτὸς, 445 
Γῆρας ἀποξύσας, θήσειν νέον ἡβώοντα, 

Οἷον ὁτε πρῶτον λίπον “Ελλάδα καλλιγύναικα, 

Φεύγων νείκεα πατρὸς ᾿Α μύντορος ᾿Ορμενίδαο" 

“Ὅς μοι παλλακίδος περιχώσατο κωλλικόροιο, 

Τὴν αὐτὸς φιλέεσκεν, ἀτιμνάξζεσκε δ’ ἄκοιτιν, 50 
Μητέρ᾽ ἐμνῆν' ἡ δ᾽ αἰὲν ἐμὲ λισσέσκετο “γούνων, 
Παλλακίδι προμεγῆνοι; ἵν ἐχθήρειε γέροντα. 

ΤΊ πιθόμην, καὶ ἔρεξα" πατὴρ δ᾽ & ἐμὸς αὐτίχ᾽ οἰσθεὶς, 
Πολλὰ κατηρᾶτο, στυγερὰς δ᾽ ἐπεκέκλετ᾽ ᾿Ερωννῦς, 
Μη σοτε γούνασιν οἷσιν ἐφέσσεσθαι φίλον vip, 

"EE ἐμέθεν γεγαῶτα" θεοὶ δ᾽ ἐτέλειον ἐπαρὰς; 

Ζεύς τε καταχθόνιος, καὶ ἐπαινὴ “Περσεφόνεια. 

"Erd ε ἐμοὶ οὐκέτι πάμπαν ἐρητύετ᾽ ἐν φρεσὶ θυμυὺς, 
Πατρὸς χωομεένοιο, κατὰ μέγαρα στρωφᾶσθαι. 

FH μὲν πολλὰ ἔται καὶ ἀνεψιοὶ ἀμφὶς ἐόντες 60 
Αὐτοῦ λισσόμενοι κατερήτυον ἐν μεγάροισι" 

Πολλὰ δὲ ἔφια μῆλα καὶ εἱλίποδας ἕλικας βοῦς 
Ἔσφαζον, πολλοὶ δὲ σύες θωλέθοντες εἰλοιφῇ 

Evoperos σανύοντο διὰ φλογὸς. Ἡφαίστοιο: 

Πολλὸν δ᾽ ἐκ κεράμων μέθυ πίνετο τοῖο γέροντος. 65 
Eivaryes δέ μοι ἀμφ᾽ αὐτῷ παρὰ γύκτας ἴαυον" 

O; μὲν ἀμειβόμενοι φυλακὰς ἔχον" οὐδὲ ποτ᾽ ἔἐσβη 

Ie, ὃ ἕτερον μὲν ὑσὶ αἰθούσῃ εὐερκέος αὐλῆς, 

*AAo δ᾽ € ἐνὶ προδόμῳ; πρόσθεν θαλάμοιο θυράων. 

᾿Αλλ᾽ ὅτε δὴ δεκάτη μοι ἐπήλυθε νὺξ ἐρεβεννὴ, 70 
Kai τότ᾽ ἐγὼ θαλάμοιο θύρας συκινῶς ἀραρυίας 

Ῥήξας ἐξῆλθον, καὶ ὑπέρθορον & ἑρκίον αὐλῆς 

Ῥεῖα, λαθὼν φύλακος τ᾽ ἄνδρας; δρωᾶς τε γυναῖκας. 
Φεῦγον ἔπειτ᾽ ἀπάνευθε δὲ ᾿λλώδος εὐρυχόροιο, 

Φθίην δ᾽ ἐξικόμην ἐριβώλακα, μπτέρα μήλων, 75 
Ἐς Πηλῆα day 0” ὁ δέ pue πρόφρων ὑπέδεκτο, 

Καί με φίλησ᾽, ὡσεί re πωτὴρ ὃν παῖδοω φιλήσῃ 


[LS] 
σι 


158 OMHPOT ΙΛΙΑΔΟΣ I. 


“ Ψ΄ ” 5 
Mouyoy, τηλύγετον, πολλοῖσιν ἐπὶ χτεάώτεσσι" 
Ψ- / 12 \ A A / ΕΣ ͵ὕ 
Καὶ μ᾽ ἀφνειὸν ἔθηκε, πολὺν de μοι ὡπσᾶσε λαον. 
Naïoy δ᾽ ἐσχατιὴν Φθίης, Δολόπσεσσιν ἀνάσσων. 450 
Kai σε τοσοῦτον ἔθηκα, θεοῖς ἐπιείκελ᾽ ᾿Αχμλλεῦ, 
"Ex θυμοῦ Φιλέων' ἐπ Tél οὐκ ἐθέλεσπκες ἃ ἅμ᾽ ἄλλῳ 
Οὔτ᾽ ἐς δαῖτ᾽ ἰέναι; οὐτ᾽ ἐν μεγάροισι πάσασθαι, 
Ier γ᾽ ὅτε δή σ᾽ ET” ἐμοῖσιν ἐγὼ γούνεσσι καθίσσας, 
Obov τ᾽ ἀσαιμι προταριῶν, καὶ οἶνον ἐπισχών. 85 
Πολλάκι μοι κατέδευσας ἐπὶ στήθεσσι χιτῶνα» 
Οἴου ἀποβλύζων ἐν νηπιέη ἀλεγεινῇ. 
a AAA / F \ / \ \ / 
Ὡς Em σοι ΩΝ FOIE πάθον, καὶ πολλὰ βόγησα; 
Ta φρονέων, δ μοι οὔτι θεοὶ γόνον ἐξετέλειον 
"ES : ἐμεῦ. anna σε raide, θεοῖς ἐπιείκελ᾽ ᾿Αχιλλεῦ, 00 
Ποιεύμην, ἱ FO μοί ποτ᾽ ἀεικέα λοιγὸν ἀμύνης. 
᾿Αλλ᾽, ᾿Αχμλεῦ, δώμνασον θυμὸν μέγαν" Le τί σε γρὴ 
Νηλεές 7 ἦτορ ἐγ εἰν" στρετστοὶ δέ τε καὶ θεοὶ αὐτοὶ, 
Τῶν me καὶ μείζων à ἀρετῆ, σιμή τε Bin Te. 
Καὶ μὲν τοὺς θυέεσσι καὶ εὐχωλῆς ἀγωνῆσι; 95 
Δοιβῇ τε» κνίσση ΤΕ» παρατρωτσῶσ᾽ ἄνθρωποι 
, ε Ξ 
Δισσόμννοι, ὅτε κέν τις ὑπερβήῃ καὶ dcr 
Καὶ γάρ re Λιταί εἰσι Διὸς κοῦραι μεγάλοιο, 
Χωλαΐ τε, βυσαί τε, παραβλῶσπές τ᾽ ὀφθαλμώ" 
ΑΓ ῥά τε καὶ μετόπισθ᾽"Ατης ἀλέγουσι κιοῦσαι. 500 
Ἢ δ᾽ "Άτη σθεναρή τε καὶ ἀρτίπος" οὕνεκα πάσα 
\ ε €? / ξ 1 = 3 ΕῚ LS ; 
Πολλὸν ὑπεκπροθέει, φθανέει δέ re τιῶσαν ἐπ᾿ αἴαν 
Βλάστουσ᾽ ἀνθρώπους" αἱ δ᾽ ἐξωκέονται ὀπίσσω. 
“ , , > N/ / \ “" αν 
Ος μέν τ᾽ αἰδέσεται κούρας Διὸς, ἄσσον ἰούσας, 
/ SET, PE 4.5] 4 1 ῥ 
Τόνδε μέγ᾽ ὠνησαν, καί τ᾽ ἔκλυον εὐξα μένοιο 
Ὃς δέ x ἀνήνηται, καί τε στερεῶς ἀτοοεϊ τη, 
. , “ὔῇ ,ὔ A ἂν - ei 
Λίσσονται À ἄρα ταί γε Δία ἹΚρονίωνα κιοῦσαι», 
nn $ , 
To "Army du ἔσεσθαι» ἵνα βλαφθεὶς ἀποτίση. 
- \ 
"AA, ᾿Αχιλεῦ, πόρε καὶ σὺ Διὺς κούρῃσιν ἔσεσθαι 
Τι μὴν, ἣ (LS ἄλλων περ ἐπιγναάμττει νόον ἐσθλῶν. 10 
ΕΝ μὲν γὰρ μὴ δῶρα φέροι, τὰ δ᾽ ὀπισθ᾽ ὀνομοίζοι 
᾿Ατρείδης, ἀλλ᾽ αἰὲν ἐσιζαφελῶς χαλεπαΐίνοι» 
» L'4 ᾽ / "ns , ͵ 
Οὐκ ἄν ἔγωγέ σε μῆνιν ἀπορρίψαντα κελοίμην 


σι 


ΟΜΗΡΟΥ͂ ΙΛΙΑΔΟΣ I. 159 


᾿Αργείοισιν ἀμυυνέμυενωι, χατέουσί περ ἔμπης. 

Nov δ᾽ ἄμα τ᾽ αὐτίκα πολλὼ διδοῖ, τὼ δ᾽ ὀτισθεν ὑπέστη, 
"Ανδρας δὲ λίσσεσθωι ἐπιπροέηκεν ἀρίστους, 516 
Kgsvcueros κατὰ λαὸν ᾿Α χιιιϊκὸν, οἵτε σοι αὐτῷ 
Φίλτζτατοι A 2402 τῶν μὴ σύγε μῦθον ἐλέγξης, 

Μηδὲ πόδας, πρὶν δ᾽ οὔτι νερνεσσητὸν κεχολῶσθαι. 

Οὕτω καὶ τῶν πρόσθεν ἐπυθόμεθα κλέω ἀνδρῶν 20 
“Hevw 07e κέν τιν᾽ ἐπιζάφελος γόλος ἕκοι, 

Awentoi TE πέλοντο, παροίρῥητοί σ᾽ ἐπέεσσι. 

Minna τόδε ἔργον ἐγὼ πάλαι; OÙ τι νέον γε; 

Ὡς ἥν" ἐν δ᾽ ὑμῖν ἐρέω πάντεσσι φίλοισι. 

Κουρῆτες τε μᾶγοντο καὶ Αἰτωλοὶ Lee Genet, 25 
᾿Αμφὶ πόλιν Καλυδῶνα, καὶ ἀλλήλους ἐνάριζον" 
Αἰτωλοὶ μὲν, ἀφυυνοόρνενοι Καλυδῶνος ἐραννῆς" 

Κουρῆτες δὲ, διαπραθέειν μεμαῶτες demi. 

Καὶ γὰρ τοῖσι κουκὸν γρυσόθρονος "ΑΛ ETEpus ὥρσε 
Χωσαρένη, ὅ οἱ οὔτι θαλύσιω γουνῷ ὠλωῆς 30 
Οἰνεὺς pig” ἄλλοι δὲ θεοὶ δαίνυνθ᾽ ἑκατόμβας" 

0 δ᾽ οὐκ ἔῤῥεξε Διὸς κούρη μεγάλοιο, 

"ace > ἢ οὐκ ἐνόησεν" ἀάσσατο δὲ μέγω θυμῷ. 

Ἡ δὲ χολωσαμένη; δῖον γένος, ἰογέαιρα; 

᾿Ὥρσεν ἐ ἐπὶ χιλούνην σὺν ἄγριον, ἀργιόδοντα, 45 
Ὃς κακὰ πόλλ᾽ ἔρδεσκεν, 0m, Οὐνῆος ἀλωήν" 

Πολλὰ δ᾽ ὄγε προθελυρνα χαμαὶ βάλε δένδρεα bare 
Aro ῥίζησι, καὶ αὐτοῖς ἄνθεσι μήλων. 

To δ᾽ υἱὸς Οὐνῆος ἀπέκτεινε Μελ ἔαγρος, 

Πολλέων à 72 πολίων θηρήτοροις ἄνδρας ὠγείρας, 40 
Καὶ 227 οὐ μὲν γάρ “ ἐδάμη παύροισι βροτοῖσι" 
Τόσσος ἔ DA πολλοὺς δὲ πυρῆς ἐχέβησ᾽ ἀλεγείνῆς. 

Ἡ δ᾽ ἀμφ᾽ αὐτῷ θῆκε πολὺν κέλωδὸν καὶ ἀυτὴν, 

᾿Αμφὶ συὸς κεφαλῇ καὶ δέρματι λαωχνῆεντι» 

Κουρήτων TE μεσηγὺ καὶ Διτωλῶν μεγωθύμων. 45 
Ὄφρα μὲν οὖν Μελέαγρος ? ᾿Αρηΐφιλος πολέμιζε, 

Tiges δὲ Κουρήτεσσι κακῶς ἦν» οὐδ᾽ ἐθέλεσκον 

Τείχεος, ἔκτοσθεν μίμνειν, πολιέες περ ἐόντες. 

᾿Αλλ᾽ ὅτε δὴ Μελέαγρον ἔδυ χόλος, ὅστε καὶ ἀλλων 


160 ΟΜΗΡΟΥ͂ ΙΛΙΑΔΟΣ "΄, 


Οἰδάνει ἐν στήθεσσι νόον πύκω περ Φρονεόντων' 550 
Ἤτοι 6, μητρὶ φίλη ᾿Αλθαίῃ χωόμενος κῆρ, 

Κεῖτο παρὰ μνηστῇ ἀλόχῳ; καλῆ Κλεοπάτρη; 

Koo en Μαρπήσσης καλλισφύρου Ἐῤηνίνηε,, 

Be 9, ὁ ὃς κάρτιστος ἐπιχθονίων, γένετ᾽ ἀνδρῶν 

Τῶν τότε, καί βα ἄνακτος ἐναντίον εἵλετο τόξον 55 
Φοίβου ᾿Απόλλωνος, καλλισφύρου εἵνεκα γύμφης. 

Ta» δὲ τότ᾽ ἐν μεγάροισι πατὴρ καὶ πότνια, μήτηρ 
᾿Αλκυόνην κωλέεσκον ἐπώνυμον, οὕνεκ᾽ ἄρ᾽ αὐτῆς 
Μήτηρ, ᾿Λλκυνόνος πολυπενθέος οἶτον ἔχουσαι» 

Κλαῖ' » ὅτε μιν ἑκάεργος ἀνήρπασε Φοῖβος᾿ Ἀπόλλων. 60 
ἐν ñ ὅγε παρκατέλεατο, χόλον θυμαλγέοι TÉC CO) 

ἘΣ ἀρέων μητρὸς LEO GENE) À pa θεοῖσι 

Ilon ἀχέουσ᾽ ἠρᾶτο κασιγνήτοιο φόνοιο᾽ 

Πολλὰ δὲ καὶ Γαῖαν πολυφόρβην χερσὶν ἀλοία, 
Κικλήσκουσ᾽ Δίδην καὶ ἐπαινὴν Περσεφόνειαν, 65 
Πρόγνυ καθεζομένη, δεύοντο δὲ δάκρυσι κόλποι, 

Παιδὶ δόμων θάνατον" τῆς δ᾽ ἠεροφοῖτις Ἢ “ρωνὺς 

ἜἜκλυεν ἐξ ᾿Ερέβευσφιν, ἀμείλεχον ἦτορ ἔχουσα. 

"Τῶν δὲ τάχ᾽ ἀμφὶ πύλας ὅμαιδος καὶ δοῦπος ὁ ὀρώρει; 
Πύργων βαλλομένων" τὸν δὲ λίσσοντο γέροντες 70 
Αἰτωλῶν, πεμπον δὲ θεῶν à ἱερῆας ἀρίστους, 

᾿Εξελθεῖν καὶ ἀμῦναι, ὑποσχόμενοι μέγα δῶρον" 

᾿Οππόθ, πιότατον πεδίον Καλυδῶνος CLÉ 

Ἔνθα μιν ἤνωγον τέμενος περικαλλὲς ἑλέσθαι 
DNA τὸ μὸν ἥμισυ, οἰνοπέδοιο᾽ 75 
"Bpuov δὲ, ψιλὴν ἄροσιν, πεδίοιο ταμέσθαι" 

Πολλὰ δὲ μιν λιτάνευε γέρων ἱπαηλάτα (ivevc, 
Οὐδοῦ ἐπεριβεβαὼς ὑψηρεφεος θαλάμοιο, 

Σείων κολλητῶς σανίδας, γουνούμενος υἱόν" 

Πολλὰ δὲ τόνγε κασίγνηται καὶ πότνια μήτηρ 80 
Ἐλλίσσονθ᾽ ὁ δὲ μᾶλλον ἀναίνετο" πολλὰ δ᾽ ἑταῖροι, 
O οἱ κεδιότατοι καὶ φίλτατοι ἤσαν ἁπάντων" 

Li 4 6 οὐὸ ὡς τοῦ θυμὸν ἔ ἐνὶ στήθεσσιν ἐπειθον, 

Πρὶν γ᾽ ὅτε dr θάλαμος πύκα βάλλετο' roi δ € ἐπὶ πύργων 
Βαῖνον ἱΚουρῆτες" καὶ ἐνέπρηθον μέγο ἄστυ" 85 


OMHPOT ΙΛΙΑΔΟΣ 1΄. 161 


Καὶ τότε δὴ Μελέαγρον Caves παράκοιτις 

Δίσσετ᾽ ᾿ ὀδυρομένη; καί οἱ κατέλεξεν à ἅπαντα 

Κήδε᾽ ὁσ' ᾿ ἀνθρώποισι πέλει, τῶν ἄστυ ἁλῴη" 

"Ανδρας μὲν κτείνουσι, πόλιν ὃς τε πῦρ ἀμαθύνει;, 
Τέκνα δέ τ᾽ ἄλλοι ἄγουσι, βαθυζώνους τε γυναϊκας. 590 
Τοῦ δ᾽ ὠρίνετο θυμὸς ἀκούοντος LIL ἔργα: | 
BA δ᾽ ἰέναι, χροὶ δ᾽ ἔντε᾽ ἐδύσατο παμφανόωντα. 

°Qs ὁ μὲν Αἰτωλοῖσιν ἀπήμυνεν κακὸν fe, 
Ef£us à θυμῳ" σῷ δ᾽ οὐκ ἔτι δῶρα, σέλεσσαν 

Πολλά τε καὶ χαρίεντα, καικὸν δ᾽ ἤμυνε καὶ αὔτως. 95 
᾿Αλλὰ σὺ mi νοι TOUTE νόει φρεσὶ, μηδὲ σε δαίμων 
"Evraula τρέψειε, φίλος" κάκιον δέ κεν εἴη 

Navoir κοιοβένῃσιν ἀμυνέμεν" ἀλλ᾽ ἐπὶ δώροις 

Ἔρχεο" roy γάρ σε θεῷ τίσουσιν Δ χαιοί. 

Ε; δέ » ἄτερ δώρων πόλεμον φθισήνορα δύης. 660 
Οὐκ £0 ὁ ὁμῶς TH ἔσεαι» πόλεμόν τὰ + ἀλαλκών. 

Τὸν δ᾽ ἀπαμειβόμενος τὸ προσέφη πόδας à ὠκὺς ᾿Δχιριλεύς" 
Φοῖνιξ, ἄττα, γεραιὲ» Διοτρεφὲς, οὔτι με ταύτης 
Χρεὼ τιμῆς" φρονέω δὲ τετιμῆσθαι Διὸς αἰσή» 
Ἥ μ᾽ ἕξει παρὰ νηυσὶ κορωνίσιν, icon ἀντμὴ 
Ἔν στήθεσσι μένη» κοΐ por φίλα γούνατ᾽ ceci. 
*ARXO δὲ τοι ἐρέω, σὺ δ᾽ ἐνὶ φρεσὶ βάλλεο σῇσι" 
Μή po σύγχρι θυμὸν ὀδυρόμενος καὶ ἀχεύων, 
᾿Ατεείδῃ ἢ ἥρω! φέρων χώριν" οὐδέ τί σε χρὴ 
Τὸν φιλέειν, ἵνα “μή μοι απέχθηαι, Φιλέοντι' 10 
Καλόν τοι σὺν ἐμοὶ τὸν κήδειν, ὁ ὃς κέ με πήδη. 
σον ἐμοὶ βασίλευε, καὶ ἥμισυ μείρεο τιμῆς. 

Οὗτοι δ᾽ ἀγγελέουσι, σὺ δ᾽ αὐτόθ, λέξεο μέψυνων 
Εὐνῆ ἐνὶ poor ἅμα δ᾽ nc φαινομένηφι 
Φρασσόμεθ᾽, : ἤ κε νεζρυεθ᾽ ἐφ᾽ ἡμέτερ᾽, ἤὲ μένωμεν. 15 

ΝΕΙ, ai Πατρόκλῳ ὃ 0Y ἐπὶ ὀφρύσι νεῦσε σιωπῇ» 
Φοίνικι στορέσαι πυκινὸν λέχος; ὄφρα τάχιστα 
᾿Εκ χλισίης νόστοιο μεδοίατο" τοῖσι δ᾽ ἄρ᾽ Αἴας 
᾿Αντίθεος "Γελαρμωνιάδης μετὰ μῦθον : ἔφιπε: 

Υ 


LE 


162 ΟΜΗΡΟΥ͂ ΙΛΙΑΔΟΣ "΄. 


Διογενὲς Λαερτιάδη, πολυμήχαν ᾿Οδυσσεῦ, 650 


" δ ᾽ ΄ / / \ 
loue où yœe μοι δοκέει μύθοιο τελευτὴ 


Τῆδε γ᾽ ὁδῷ κρανέεσθαι, ἀπαγγεῖλαι δὲ τάχιστα 
Χρὴ rat Δαναοῖσι; καὶ οὐκ ἀγαθόν πῈρ ἐόντα. 
Of σου νῦν ἕαται προτιδέγ μενοι αὐτὰρ ᾿Αχμλλεὺς 
ΓΑ ριον ἐν στήθεσσι θέτο μεγαλήτορα θυμὸν, 25 
Σχέτλιος, οὐδὲ μετατρέπεται φιλότητος ἑταίρων 
Vis ἢ μὲν παρὰ νηυσὶν ἐτίομεν ἔξοχον ἄλλων" 
N, καὶ μὲν τίς τε κασιγνήτοιο Φόνοιο 
Ilowyr, 7 οὗ παιδὸς ἐδέξατο τεθνειώτος" 
Καί ῥ᾽ ὁ μὲν ἐν δήμῳ μένει αὐτοῦ, πόλλ᾽ ἀποτίσας. 30 
Τοῦ ὃς τ᾽ ἐρητύεται κραδίη καὶ θυμὸς ἀγήνωρ, 
ΤΠοινὴν δεξαμένου" σοὶ δ᾽ ἀλληκτόν τε κακόν τε 
Θυμὸν ἐνὶ στήθεσσι θεοὶ θέσαν, εἵνεκω κούρης 
Οἴης" νῦν δὲ roi ἑπτὰ παρίσχομεν ἔξοχ᾽ ἀρίστας, 
Ἄλλα τε πόλλ᾽ ἐπὶ τῆσι" σὺ δ᾽ ἴλαον ἔνθεο θυμόν" 35 
Αἴδεσσαι δὲ μέλαθρον" ὑπωρόφιοι δὲ τοι εἰμὲν 
Πληθύος ἐκ Δαναών" μέμα μεν d τοι ἔξοχον ἄλλων 
Κήδιστοί τ΄ ἔμεναι καὶ φίλτατοι, ὅσσοι ᾿Αχαιοί. 

Τὸν 0° ὠπαμειβόμενος προσέφη πόδας ὠκὺς ᾿Α χιλλεύς. 
A jo Διογενὲς, Τελαμώνιε, “κοίρανε λαῶν, 40 
Πάντα τί μοι κατὰ θυμυὸν ἐείσω μυθήσασθαι" 
᾿Αλλά μοι οἰδάνεται κραδίη χόλῳ, OTTÔT ἐκείνων 
Μνήσομαι;, ὡς Ὥ ἀσύφηλον» ἐν ᾿Αργείοισιν ἔρεξεν 
᾿Ατρείδης, ὡσεί τιν ἀτίμητον μετανάστην. 
᾿Αλλ᾽ ὑμεῖς ἔρχεσθε, καὶ ἀγγελίην ὠπόφασθε" 45 
Οὐ γὰρ πεὶν πολέμοιο μεδήσομναι αἱματόεντος, 
Πρίν γ᾽ υἱὸν Πριάμοιο δαΐφρονος, * Ἕκτορα δῖον, 
“Μυρμιδόνων ε ἐπί τε κλισίας καὶ νῆας ἱκέσθαι, 
Καὶ τείνοντ' ᾿Αργείους, κατᾶ τε σμύξαι πυρὶ νῆας. 
᾿Αμφὶ δέ τοι τῆ #7 κλισίῃ καὶ νηΐ μελαίνῃ: 50 
Ἕκτορα, καὶ μεμαῶτα, μάχης σχήσεσθαι ὀΐω. 

Ως pal" οἱ δὲ £ ἕκαστος ελὼν δεπαὰς ἀμφικύπελλον, 
Σ πείσαντες. παρὰ γῆας ἴσαν πάλιν' ἦρχε δ᾽ ᾿Οδυσσεύς. 
Πάτροκλος δ᾽ à ἑτάροισιν ἰδὲ duwnos καὶ κέλευσε, 


OMHPOT IAIAAOË "Γ΄. 163 


Dosnixs στορέσαι πυκινὸν λέχος ὅττι τάχιστα. 655 
ΔΙῚ δ᾽ ἐπιπειθόμεναι στόρεσαν λέχος, ὡς ἐκέλευσε; 

Κωεά τε, ῥῆγός Té, λίνοιό TE λεπτὸν ἀωτον᾽ 

"End ὁ γέρων κατέλεκτο, καὶ Ho δῖαν ἔμιμνεν. 

Αὐτὰρ ᾿Αχμλλεὺς εὗδε μυχῷ αλισίης ἐὐπήκτου" 

To δ᾽ ἄρα σαρκατέλες ro γυνὴ, τὴν Λεσίβόθεν ἣγ 60 
Φόρβαντος θυγάτηρ, Διομήδη καλλιπάρῃος. 

“Πάτροκλος δ᾽ ἑτέρωθεν ἐλέξατο" πὰρ δ dec καὶ τῷ 
ἾἾφις ἐύζωνος, τήν οἱ πόρε δῖος ᾿Αχιλλεὺς; 

Σκῦρον ἑλῶν αἰπεῖων» Ἔνυῆος πτολίεθρον. 

(); δ ὅτε δὴ κλισίῃσιν ἐν ᾿Ατρείδαο γένοντο; 65 
Τοὺς μὲν ἄρα χρυσέοισι κυπέλλοις ULEG ᾿Αχαιῶν 
Δειδέχωτ᾽ ἄλλοθεν ἄλλος ἀνασταδὸν, ἐκ τ΄ ἐρέοντο" 
ἸΠρῶτος δ᾽ ἐξερέεινεν ἄναξ ἀνδρῶν "A Α γαμέρινων" 

Eir ἄγε CE ὦ πολύαιν (due, μέγα #000c ” Axa, 
FE p ῥ ἐθέλει νήεσσιν ἀλεξέμεναι δήϊον πῦρ, 0 
"H 2 ἀπέειπε, χόλος dé ET ἔχει μεγωλήτορα θυμόν ; 

Τὸν δ᾽ αὖτε προσέειπε πολύτλας δῖος ΡῈ 
᾿Ατρείδη, κύδιστε, ἀναξ ἀνδρῶν, ᾿Α γάρερινον, 

Κεῖνός γ᾽ οὐκ ἐθέλει σβέσσαι χόλον, ἀλλ᾽ ἔτι μᾶλλον 
Πιμπλάνεται μένεος σὲ δ᾽ ἀναίνεται, ἠδὲ σὰ δῶρα. 75 
Αὐτόν σε φράζεσθαι à ἐν ᾿Αργείοισιν ἄνωγεν, 
Ὅσπως κεν νηᾶς τε cône καὶ λαὸν ᾿Αχαιῶν 
Αὐτὸς δ᾽ ἠπείλησεν, ἀμ 70t φαινομένηφι 
Nas ἐὐσσέλμους ἁλαδ᾽ ἑλκέμεν ἀμφιελίσσας. 
Καὶ δ᾽ ἂν τοῖς ἄλλοισιν ἔφη παραμυθήσασθαι; s0 
Ofxad ἀποπλείειν" ἐπεὶ οὐκέτι δήετε τέκρυωρ 
Ἰλίου αἰπεινῆς" μάλα γὰρ εθεν εὐρυόπα Ζεὺς 
Χεῖρω : εἦν ὑπερέσχε, τεθαρσήκασι δὲ λαοί. Le 
Ὡς par” εἰσὶ καὶ οἵδε, τάδ᾽ εἰπέμεν, οἵ μοι ἕποντο; 
Αἴας καὶ κήρυκε δύω, πεπνυμένω ἄμφω. 
Φοῖνιξ δ᾽ αἰὖθ' ἢ γέρων κατελέξατο" ὡς γὰρ ἀνώγει» 
"Ogg οἱ ἐν νήεσσι qi? 7 ἐς πατρίδ᾽ ὃ ἕπηται 
Δύριον, 7 ἢν ἐθέλῃσιν" ἀνάγκῃ δ᾽ οὔτι pay ἄξει. 

“Ὡς ἔφαθ᾽- οἱ δ᾽ ἄρω πάντες ἀκὴν ἐγένοντο σιωπῆ: 


85 


104 ΟΜΗΡΟΥ͂ ΙΛΙΑΔΟΣ “΄. 


Μῦδον à ἀγασσάμενοι" μάλα γὰρ κρατερῶς ἀγόρευσε. 690 
A» δ᾽ ἄνεῳ ἦσαν τετιηότες υἷες ᾿Αχιαιῶν᾽ 
Oz δὲ δὴ μετέειπε βοὴν ἀγαθὸς Διομήδης" 
᾿Ατρείδη; κύδιστε, ἀναξ ἀνδρῶν, ᾿Αγάμερινον, 
M0 ὄφελες λίσσεσθαι ἀμύμονα Πηλείωνα, 
Μυρία «δῶρα διδούς" ὁ δ᾽ ἀγήνωρ ἐστὶ καὶ ἄλλως: 95 
Νὺν αὖ μιν πολὺ par] λον ἀγηνορίησιν ἐνῆκας. 
’AAN ἤτοι κεῖνον μὲν ἐάσομεν, ἤ κεν yo) 
Ἤ κε μένη" σότε δ᾽ αὖτε μαχήσεται, ὁππότε κέν μιν 
Θυμοὸς ἐνὶ στήθεσσιν à ἀνώγῃ, καὶ θεὺς ὀρσῃ- 
’AAN ἀγεθ, ὡς ἂν ἐγὼ εἴτω, πειθώμεθα πάντες" 700 
No μὲν κοιμήσασθε, τεταρπόμενοι φίλον ἦτορ 
Σίτου καὶ οἴνοιο" τὸ γὰρ μένος ἐστὶ καὶ ἀλκή; 
Αὐτὰρ ε ἐπεί κε φανῇ καλὴ ῥοδοδάκτυλος Fos, 
Καρπαλίμως πρὸ νεῶν ἐχέμεν λαόν τε καὶ ἵππους 
᾿Οτρύνων" καὶ À αὐτὸς ἐνὶ πρώτοισι μάχεσθαι. 5 
Ὡς ἐφαθ᾽" οἱ δ᾽ ἄρα τᾶντες ἐπήνησαν βασιλῆες" 
Μῦθον ἀγασσάμενοι Διομήδεος ἱπποδάμοιο. 
ΚΚαὶ τότε δὴ σπείσαντες ἔβαν κλισίηνδε ἕκαστος" 
᾿Ενθάδε κοιμήσαντο, καὶ ὕπνου δῶρον ἕλοντο. 709 


Ms nent fandottenianmms 


106 


ΤῊΣ 


‘OMHPOY ἸΛΙΑΔΟΣ 
ῬΑΨΩΔΙΑ, Κ΄. 


᾿Εσιγραφὴ. 


3 3 


Κάππα δ᾽ ἐπ᾽ ἀμοφοτέρων σκοπιοωζέμοεν ἤλυθον ἄνδρες. 


AAAOI μὲν παρὰ νηυσὶν ἀριστῆες “Μαναχαιῶν 
Εδδὸον GATE mao δεδρυημένοι ὕ ὑπνῳ" 
᾿Αλλ’ οὐκ ᾿Ατρείδην᾽ Αγαμέμνονα,», ποιμένα λαῶν, 
Ὕπνος ξ ἔχε γλυκερῦς, πολλὰ φρεσὶν ὁρριαίνοντα. 
Ὥς δ᾽ ὅτ᾽ à ἄν ἀστράπτῃ πόσις Ἥρης ἢ ἡἠὐκόμοιο 
Τεύχων ἢ ἢ πολὺν ὄμβρον ἀθέσφατον, ἠὲ χάλαζαν, 
Ἢ νίφετον, ὅτε πέρ τε χιὼν ἐπάλυνεν ἀρούρας, 
Hs mobs πτολέμοιο μέγα στόμα πευκεδαινοῖο" 
Ως συκίν ἐν στήθεσσιν ἀνεστενάχιζ᾽ "A γαμέμινων, 
ΝΝ ειόθεν © ἐκ πραδίης" τρομέοντο δέ οἱ φρένες ἐντός. 
Ἧτο, 07 ic πεδίον τὸ ὑῬρωϊκον ἀθρήσειε, 
Θαύμαζεν πυρὰ πολλὼ, τὰ καίετο ᾿Ιλιόθι πρὸ, 
Αὐλῶν συρίγγων. T ἐνοπῆν, ὁμιαδόν τ᾽ ἀνθρώπων" 
Αὐτὰρ ὁ OT ἐς νῆάς τε ἴδοι καὶ λαὸν ᾿Αχαιῶν, 
Πολλὰς εξ εκ κεφαλῆς προθελύμννους ἔλχετο χαΐτας 
Ὕψθ᾽ ἐόντι Διΐ" μέγα δ᾽ ἔστενε κυδάλιμον κῆρ, 
“δε δέ οἱ κατὰ θυμὸν ἀρίστη φαίνετο βουλὴ; 
Νέστορ᾽ ἐπὶ τορώτον ἸΝηλήϊον ἐλθέμεν ἀνδρῶν, 

ΕΠ᾿ τινά οἱ σὺν μῆτιν ἀμύμονα τεκτήνωιτο; 
Η τις ἀλεξίκακος πᾶσι Δαναοῖσι ἢ γένοιτο" 
“Ορθωθεὶς δ᾽ ἔνδυνε περὶ στήθεσσι X ATEN) 
Ποσσὶ δ᾽ ὑπὸ λιπαροῖσιν ἐδήσατο κωλὰ πέδιλα" 


10 


15 


20 


160 OMHPOY ΛΙΑΔΟΣ Κ΄. 


᾿Αμφὶ δ᾽ ἔπειτα δαφοινὸν ξέσσωτο δέρμα, λέοντος 
Αἴθωνος, μεγάλοιο, ποδηνεκές" εἵλετο δ᾽ ἔγχος. 

Ἃς δ᾽ αὕτως Μενέλαον € εγε τρόμιος" οὐδὲ γὰρ αὐτῷ 25 
Ὕπνος ἐπὶ βλεφάροισιν ἐφίζανε" μή τι πάθοιεν 
᾿Αργεῖοι, roi δὴ ἔθεν εἵνεκα πουλὺν ἐφ᾽ ὑγρὴν 

Ἤλυδθον € ες Feciry, πόλεμον θρασὺν ὁ ὁρμαίνοντες. 
Παρδαλέη μὲν πρώτα μετάφρενον εὐρὺ κάλυψε 
Ποικίλη, αὐτὰρ ἐπὶ στεφάνην κεφαλῆφιν ἀείρας 20 
Θήκατο χαλκείην' δόρυ δ᾽ εἵλετο χειρὶ “παχείῃ. 

B; δ᾽ ἔμεν ἀνστήσων ὃν ἀδελφεὸν, ὁ ὃς μέγα πἄντων 
᾿Αργείων ἤνασσε, θεὸς δ᾽ ὡς τίετο “δήμῳ. 

Τὸν δ᾽ εὑρ᾽ ᾿ ἀμφ᾽ ὦμοισι τιθήμενον ἔ ἔντεα καλὰ, 

Nr παρὰ πρύμνη" ro ὃ ἀσπάσιος γένετ᾽ ἐλθών. 35 
Τὸν πρότερος προσέειπε βοὴν ἀγαθὸς Μενέλαος" 

ΥΩ οὕτως; ἠθεῖε; πορύσσεαι ; ;: ἢ τι ἑταίρων. 

᾿Οτρύνεις Τρώεσσιν ἐπίσκοπον; ἀλλὰ μάλ᾽ αἰνῶς 

Δείδω, μὴ οὔτις τοι ὑπόσγηται τόδε € ἐργον» 

A νδρας δυσμενέας σκοπιαζέμεν οἷος ἐπελθὼν 40 
Νύκτα δι᾿ ἀμβροσίην" μάλα τις θρασυκάρδιος À εἐσται. 

Τὸν δ᾽ ἀπαμειβόμενος προσέφη κρείων ᾿Αγαρμέμινων" 

Χρεὼ βουλῆς € ἐμὲ καὶ σὲ; AuoreëQis ὦ Μενέλαε. 
Κερδαλέης, ἥτις, κεν ἐρύσεται ἠδὲ σαώσει 

᾿Αργείους καὶ νῆας" ἐπεὶ Διὸς © ἐτράπετο φρήν. 48 
Ἑκτορέοις ἄρα μᾶλλον ἐπὶ φρένα CA ἱεροῖσεν" 

Οὐ γάρ To ἰδόμην; οὐδ᾽ ἔκλυον αὐδήσαντος, 

"Ανδρ’ ἕνα τοσσάδε μέρμερ᾽ ἐπ᾿ ἤματι μιητίσασθαι, 
Ὅσο Ἕκτωρ éppege Ai φίλος. υἱας ᾿Αχαιῶν 

Αὕτως. οὔτε "ϑεᾶς υἱὸς φίλος, οὔτε θεοῖο" 50 
Ἔργα δ᾽ ἐρεξ,, ὅσα φημὶ μελ ATEN ᾿Αργείοισι 

Δηθά τε καὶ δολεχόν" σόσα γὰρ κακὰ μήσατ᾽ ᾿Αχαιούς. 
᾿Αλλ᾽ 46, νῦν, Αἴαντα καὶ ᾿Ιδορνενῆα κάλεσσον, 
Ῥίμαφα θέων ἐπὶ νῆας" ἐγὼ δ᾽ ἐπὶ Ν᾿ ἐσσορὼ Dior 
Er, καὶ ὀτρυνέω ἀγστήμεναι" aix εθέλησιν 
Ἔλδθεῖν ἐς φυλάκων ἱερὸν TEhOC, ἠδ᾽ ἐπιτεῖλαι. 
K εἴνου γἄρ κε μάλιστα πυθοίατο" τοῖο γὰρ υἱὸς 
Σημαίνει φυλάκεσσι, καὶ ᾿Ιδοριενῆος ὁπάων 


οι 
on 


OMHPOY ΙΛΙΑΔΟΣ Κ΄. 


Μηριόνης" τοῖσι γὰρ ἐπετράπομέν γε μάλιστα. 

Τὸν δ᾽ ἠμείβετ᾽ ἔπειτα βοὴν ἀγαθὸς Μενέλαος" 
Πῶς γάρ (μοι μύθῳ ἐπιτέλλεαι, ἠδὲ πελεύεις ; ; 

Αὖθι μένω μετὰ τοῖσι, δεδεγμένος εἰσόκεν ἐλόης, 
HE δέω μετά σ᾽ αὗτις, ἐπῆν εὖ τοῖς ἐπιτείλω ; 

Τὸν δ᾽ αὖτε προσέειπεν ἀναξ ἀνδρῶν, ᾿Αγαμέρινων᾽ 
Αὐδ, μένειν, μῆ πως ἀβροτάξομεν ἀλλήλοιν 
᾿Εργομένω" πολλαὶ γὰρ ἀνὰ στρατόν εἰσι κέλευθοι. 
Pékyyco δ᾽, ἢ κεν ἊΝ καὶ ἐγρήγορθαι ἄνωχθι, 
Πατρόθεν ἐκ Ἰώ ὀνομάζων ἄνδρα ἕκωστον, 
Πάντας κυδαίνων' μῆ δὲ μεγαλίζεο θυμῷ. 
᾿Αλλὰ καὶ αὐτοί περ πονεώμιεθα" ὧδε που ἄμμι 
Ζεὺς ἐ ἐπὶ γεινομένοισιν ἵει, κακότητα βαρεῖαν. 

"Qc εἰπῶν, ἀπέπεμπεν ἀδελφεὸν, εὖ ἐπιτείλας. 
Αὐτὰρ 0 ὁ βῆ p ῥ ἰέναι μετὼ Νέστορα, ποιμένα λαῶν. 
Τὸν δ᾽ εὗρε παρά TE #Moiy καὶ νηΐ μελαίνῃ 
Εὐνῇ en μαλακῇ" παρὰ À ἔντέα ποικίλα κεῖτο 
᾿Αϑαὶε, (20 δύο δοῦρε, Que τε τευφάλεια" 

Πὰρ δὲ ζωστὴρ κεῖτο παναίΐολος, à p ὁ γεραιὸς 
Ζωννυθ᾽, or ἐς TOhELOY φθισήνορα θωρήσσοιτο; 
Λαὸν ἄγων: ἐπεὶ οὐ μὲν ἐπέτρεπε γήρα! λυγρῳ. 
᾿Ορθωϑεὶς δ᾽ ἄρ᾽ ἐπ ἀγκῶνος, κεφωλὴν ἐπαείρας; 
᾿Δτρείδην προσέειπε, καὶ ἐξερεείνετο μύθῳ. 

Τίς δ᾽ οὗτος κατὰ νῆας ἀνὰ στρατὸν ἔρχεαι οἷος 
Νύχτα δέ ὀρφναίην, ὅτε θ᾽ εὕδουσι βροτοὶ ἄλλοι ; 
"HE τιν᾽ οὐρήων διζήμενος; 7 τιν᾽ ἑταίρων : 


60 


84 


Φϑέγγεο, μηδ᾽ ἀκέων ἐπ᾿ ἔμ᾽ ἔρχεο' τίπτε δέ σε γρεώ; 


Τὸν δ᾽ ᾿μέζβεν ἔπειτα ἄναξ ἀνδρῶν, ᾿ Αγαμέμνων" 
*Q } Νέστορ Νηλητἄδη, μέγα κῦδος ᾿Αχιμῶν, 
Γνώσεαι ᾿Ατρείδην ᾿Α γαριέρυνονοι, σὸν περὶ πάντων 
Ζεὺς ἐνέηκε πόνοισι διαμπερὲς, εἰσόκ᾽ ddr 
Ἔν στήθεσσι μένη; καί “μοι φίλα γούνατ᾽ ὀρωρῆ. 


Πλάζομαι ὡδ᾽, ἐπεὶ où {04 ἐπ᾿ ὄμμασι νήδυμος ὑ ὕπνος 


Ἵζανει, ἀλλὰ μέλει πόλεμος κοι ὶ κήδε᾽ ᾿Αχαιῶν. 
Αἰνῶς γὰρ Δαναῶν πέρι δείδια, οὐδέ pos ἧτορ 
ἜἜμπεδον, ἀλλ᾽ ἀλαλύκτημαι" κραδίη δέ μοι ἔξω 


90 


168 OMHPOT ΙΛΙΑΔΟΣ Κ΄. 


Στηθέων ἐκθρώσκει, τρομέει δ᾽ ὕπο φαίδιμα γυῖα. 95 
’AAN εἴ τι δραίνεις, ἢ ἐπεὶ οὐδὲ σέ y ὕπνος ἱκάνει, 

Δεῦρ᾽ ἐς τοὺς φύλακας καταβείομεν, ὄφρα ἔδωμνεν, 

Μή τοι μὲν καμάτῳ ἀδδηκότες ἦδὲ καὶ ὕπνῳ 
Καοιμιήσωνται; ἀτὰρ φυλακῆς ἐπὶ πάγχυ Adbavras. 
Avoweréss δ᾽ ἄνδρες σχεδὸν εἴαται, οὐδὲ τι ἴδμεν 100 
Μή roc καὶ διὰ γύκτα μενοινήσωσι μοίχ εσθαι. 

Τὸν δ᾽ ἠμείβετ ἔπειτα Γερήνιος ἱππότα Nécrue 
᾿Ατρείδη κύδιστε, ἀναξ ἀνδρῶν, ᾿Α γάμεμινον, 

Où 0» Ἕκτορι πάντα νοήματα μητιέτα Ζεὺς 
᾿Εχτελέει, ὅσαι πού νυν ἐέλπεται" ἀλλά puy οἴω 5 
Κύήδεσι μοχβήσειν καὶ πλείοσιν, εἰ κεν À χιλλεὺς 

Ἔκ χόλου ἀργωλέοιο μεταστρέψῃ φίλον ἥτορ. 

Σοὶ δὲ μάλ᾽ ἐψορμν ἐγώ" προτὶ δ᾽ αὖ καὶ ἐγείρομεν ἄλλους, 
μὸν ΓΕυδείδην δουριμλυτὸν 10 ᾿Οδυσῆα, 

"HO Δίαντα ταχὺν, καὶ Φυλέος ἀλκιριον υἱόν. 10 
᾿Αλλ᾽ εἴ τις καὶ τούσδε μετοιχόμενος καλέσειεν, 
᾿Αντίθεόν T Αἴαντα καὶ ᾿Ιδορυενῆαι ἀνακτῶ" 

Τῶν γὰς νῆες ἔασιν ἑκαστάτω, οὐδὲ μάλ᾽ ἐγγύς. 

ἌΛΛΟΣ φίλον περ or καὶ αἰδοῖον, Μενέλαον 
Νεικέσω, εἴπερ μοι νεμεσήσεαι, οὐδ᾽ ἐπικεύσω, {5 
Ως εὕδειν σοὶ δ᾽ οἴῳ ἐπέτρεψε πονέεσθαι" 

Νῦν ὄφελεν κατὰ πάντας ἀριστῆας πονέεσθαι 
Δισσόμενος" χρειὼ γὰρ ἱκάνεται οὐκέτ᾽ ἀνεκτός» 

Τὸν δ᾽ αὖτε προσέειπεν ἄναξ ἀνδρῶν, À γαμέμνων' 
τθ γέρον, ἄλλοτε μέν σὲ καὶ αἰτιάσασθαι ἄνωγα" 40 
Πολλάκι γὰρ μμεθίει Té, καὶ οὐκ ἐθέλει πονέεσθαι. 
Oùr ὄκνῳ εἴκων, οὔτ᾽ ἀφραδίησι γόοιο; 
᾿Αλλ᾽ ἐμέ, T εἰσορόων, καὶ ἐμὴν ποτιδέγριενος ὁ ὁρριήν" 

Νὺν δ᾽ ἐμέο πρότερος μάλ᾽ ἐπόγρετο, καί pos ἐπέστη" 
To μὲν ἐγὼ προέηκῶ κωλήμεναι, οὺς σὺ μεταλλᾶς. 25 
AAN iomert κείνους δὲ κιχησόμεθα “πρὸ συλάων 

Ἔν φυλάκεσσ᾽" ἵνω γάρ σφιν ἐπέφραδον ἠγερέεσθαι. 

To δ ἠμείβετ' ἔπειτα Γερήνιος ἱππότα ἸΝέστωρ᾽ 
Οὕτως ὀυτις οἱ γεμιεσήσετοιι οὐδ᾽ ἀπιθήσει 
᾿Αργείων, ὅτε κέν τιν᾽ ἐποτρύνῃ καὶ ἀνώγῃ. 80 


ΟΜΗΡΟΥ͂ I1AIAAOË Κ΄. 109 


Ὡς εἰπὼν, ἔνδυνε περὶ στήθεσσι χιτῶνα; 
ἸΠοσσὶ δ᾽ ὑπὸ λιπῶωροῖσιν ἐδήσατο καλῷ πέδιλα, 
᾿Αρμφὶ δ᾽ pe γλαῖϊναν πορονήσοιτο Φοινικόεσσαν; 
Διπσλῇν, ἐκταδίην, où δ᾽ ἐπενήνοθε λἄχνη. 
Εζλετο. δ᾽ ἄλκιμον ἔγχος ἀκωνγ μένον ὀξε; χολκῷ" 
B3 à’ ἰέναι κατὰ νῆας ᾿Αχαιῶν χαλκοχιτώνων" 
Πρῶτον : ἔπειτ᾿ ᾿Οδυσῆα, Air μῆτιν ὡτάλαντον, 
ἜΣ ὕπνου ἀνέγειρε Γερήνιος ἱ ἱππότα Νέστωρ 
Φδεγξάμενος" σὸν δ᾽ αἱ ἵψα περὶ φρένας ἤλυθ ἰωὴ, 
Ἔκ δ᾽ ἦλθε κλισίης» καὶ ΠΩΣ πρὸς μῦθον ἔειπε 40 

ΤίφΦθ᾽ οὕτω κατὰ νῆας ἀνὰ στρατὸν οἷοι ἄλασθε 
Νύκτα δὲ ἀριβροσίην : : ὅ τι δὴ χρειὼ τόσον ILE ; 

Toy δ᾽ ἠμείβετ᾽ ἔπειτα Τερήνιος ἱππότα Νέστωρ. 
Διογενὲς Λαερτιάδη, πολυμήχαν ᾿Οδυσσεῦ, 

Μὴ pére τοῖον ἢ γὰρ ἄχος Be βίηκεν ᾿Αχαιούρ' 45 
ἌΣ € ἔπευ, peu καὶ ἄλλον ἐγείροριεν, ὃν τ᾽ ἐπέοικε 
Βουλὰς βουλεύειν. ἢ Φευγέριεν,, CE μάχεσθαι" 

Ως φάθ" ὁ δὲ κλισίηνδε κιὼν πολύμητις ᾽Οδυσσεὺς 
Ποικίλον ἀμφ᾽ ὦμοισι σάπος θέτο, [35 δὲ μετ᾽ αὐτούς. 
Bay δ᾽ ἐπὶ Τυδείδην ΔΔιορμνήδεα" τὸν δ᾽ ἐκέχιινον. 50 
᾿Εκτὸς ἀπὸ πλισίης σὺν τεύγχεσιν' ἀμφὶ δ᾽ ἑσαῖροι 
Εὗδον᾽ ὑπὸ πρασὶν δ᾽ ξ ἔχον ἀσπίδας" ἐγ γγεα δέ σφιν 
"Oel ἐπὶ σαυρωτῆρος ἐλήλατο" τῆλε δὲ χαλκὸς 
Aau?', ὡς TE GTEgOT À πατρὸς Διός" αὐτὰρ 07 ἥρως 
Εὐὸδ᾽- ὑπὸ δ ἔστρωτο ῥινὸν βοὺς ἀγραύλοιο' 55 
Αὐτὰρ ὑ ὑσὸ χφάτεσφι σάπης τετάνυστο Φαεινός. 

To παρστὰς ἀνέγειρε ΓῪερήνιος i ἱππότα Νέστωρ, 
Λὰξ ποδὶ κινήσας; ὄτρυνε τε; νείκεσέ τ᾽ ἄντην" 
"Eyeso, L'udéos vie ! τί πάννυχον ὕπνον ἀωτεῖς ; 
Οὐχ ἀΐεις, ὡς Toves ἐπὶ θρωσμῷ πεδίοιο 60 
Εἴαται ἄγχι νεῶν, ὀλίγος δ᾽ ἔτι χῶρος ἐρύκει : 

Ἃς φάθ" ὁ À εξ ὕπνοιο μάλα κρωιπνῶς ἀνόρουσε, 
Καί μιν φωνήσας ἔπε πτερόεντα, προσηύδα" 

Σχέτλιός ὁ ἐσσί γεραιέ σὺ μὲν πόνου οὔποτε λήγεις. 
Où νν καὶ ἄλλοι Eur νεώτεροι vies Ayo, 66 

Ζ 


CA] 
ως 
οι 


170 ΟΜΗΡΟΥ͂ ΙΛΙΑΔΟΣ Κ΄, 


OZ κεν ἐπείτω ἕκαστον ἐγείρειαν βασιλήων, 
Πάντη ἐποιχόμενοι ; σὺ δ᾽ ἀμήχανός ἐσσι; γεραιέ.. 

Toy δ᾽ αὖτε προσέειπε Γερήνιος ἱππότα Nécru* 

Νιαὶ δὴ ταῦτά γε πάντα; φίλος, κατὰ μοῖραν ξειπες" 
Eioiy μέν μοι παῖδες ἀμύμονες, εἰσὶ δὲ λαοὶ 170 
Kai πολέες» τῶν κέν τις ἐποιχόμενος καλέσειεν" 
᾿Αλλὰ μάλα jé εγἄλη χρειὼ βεβίηκεν ᾿Αχαιούρ" 
No γὰρ δὴ πάντεσσιν ἐπὶ ξυροῦ à ἵσταται ἀκμῆς» 
Ἢ μᾶλα λυγρὸς ὀλεθρος ᾿Αχαιοῖς, ἡ ἠὲ βιῶναι. 

᾿Αλλ 40 νῦν, ᾿Αίαντα ταχὺν. καὶ Φυλέος υἱὸν 
"Ανστησον" σὺ γάρ ἐσσι γεώτερος" εἰ μ᾽ ἐλεαίρεις. 

Ως φάθ" ὁ δ᾽ ἀμφ᾽ ὠμοισιν ξέσσατο δέρμια λέοντος 
Αἴϑωνος, μεγάλοιο; ποδηνεκέρ' εἵλετο δ᾽ Ὁ ἔγχος" 

B; δ᾽ ἰέναι" τοὺς À ἔνθεν ἀναστήσας ἄγεν ἥρως" 

Ο; δ᾽ ὅτε δὴ φυλάκεσσιν ἐν ἀγρομένοισι γένοντο, 60 
Οὐδὲ μὲ ὲν εὑδοντας φυλάκων ἡγήτορας εὑρον" -- - 
᾿Αλλ’ ἐγρηγορτὶ σὺν φεύχεσιν εἴατο πάντες. 

Ως δὲ κύνες περὶ μῆλα δυσωρήσονται ἐν αὐλῇ: 

Θηρὸς ἀκούσαντες κρατερόφρονος, ὃς τε καθ ὕλην 

“Ὁ πρχηται ds ὀρεσφι" πολὺς δ᾽ ὀρυμαγδὸς À ἐπ᾿ αὑτῷ 85 
᾿Ανδρῶν ἠδὲ κυνῶν, ἀπό τέ σφισιν ὕπνος ὁλωλεν" 

Ὡς roy νήδυμος ὃ Ses ἀπὸ ᾿βλεφάροινν GONE 

Νύκτα φυλασσομένοισι κακήν" πεδίονδε γὰρ αἰεὶ 
Τετράφαθ᾽ 2 ὁππότ' ἐπὶ Τρώων ἀΐοιεν ἰόντων; 

Τοὺς δ᾽ ὁ γέρων γήθησεν ἰδὼν; θάρσυνέ τε μύθῳ, 90 
Καί σφεας φωνήσας ἔπεα 7 πτερόεντα προσηύδα" 

Οὕτω νῦν, φίλα τέκνα, φυλάσσετε" μηδέ τιν᾽ ὕπνος 
Δἱρείτω, μὴ χάρμα γενώμεθα δυσμενέεσσιν. 

“Ὡς εἰπὼν; τάφροιο διέσσυτο" τοὶ δ᾽ ἅμ᾽ ἕποντο 
᾿Αργείων βασιλῆες, ὅσοι κεκλήατο βουλήν. 95 
Τοῖς δ᾽ ἅμα Μηριόνης καὶ Νέστορος ἀγλαὺς υἱὸς 
"Hiva αὐτοὶ γὰρ κἄλεον, συμμητιάασθαι. 

Taper δ᾽ ἐκδιωβάντες , ὀξυκτὴν, ἑδριόωντο 
Εν καθαρώ, ὅθ, δὴ νεκύων διεφαίνετο χῶρος 
Πιπτόντων' ὅθεν αὖτις ἀπετράπετ᾽ ὀβριμιος ἡ Ἕκτωρ; 


-1 


οι 


OMHPOY ΙΛΙΑΔΟΣ Κ΄. 


᾿Ολλὺς ᾿Αργείους; ὅτε δὴ περὶ γὺξ ἐκώλυψν. 
Ἔνθα παϑθεζόρμενοι, ἔπε ἀλλήλοισι τ πίφαυσκπον. 
Τοῖσι δὲ μύθων ἦρχε Legs i ἱππότα ΝΝέστωρ᾽ 
ΓΟ Φίλοι, οὐκ ἂν δή τις ave πεπίθοιθ᾽ ἑῷ αὐτοῦ 
Θυμῷ τολμήεντι» μετὰ Τρῶας ᾿μεγαθύμους 
EX er , εἴ viva που δηΐων ἔλοι ἐσγωτόωντα, 
Ἤ τινᾷ που καὶ φῆμιν ἐνὶ Τρώεσσι σύθοιτο 
“Ασσα τε μητιόωσι μετὰ σφίσιν" ἢ μεμάασιν 
Αὐδ, μένειν παρὰ νηυσὶν ἀπόπροθεν, ἡ ἠὲ πόλινδε 
᾿ΑΨ à ἀνα χωρήσουσιν, ἐπεὶ depart ρὲ £ λχαιούς. 
αὐτά τε πᾶντα πύθοιτο, καὶ ἀψ, εἰς ἡμέας ἔλθοι 
᾿Ασκηθής: μέγα κέν οἱ ὑπουράνιον κλέος εἰ 
Παντας : ἐπ᾿ ἀνθρώπους; καί οἱ δόσις ἐ ἐσσεται ἐσθλή. 
Ὅσσοι γὰρ νήεσσιν ἐπικρατέουσιν ἄριστοι; 
“Τῶν παΐντων οἱ ἕκαστος διν δώσουσι CCC 
Θήλυν, ὑποῤῥηνον" τῆ pi «τέρας οὐδὲν ὃ ὁρμιοῖον" 
Αἰεὶ δ᾽ ἐν δαίτῃσι καὶ εἰλαπίνῃσι παρέσται. 
Ἃς coul” οἱ δ᾽ Geo ποῖντες ἀκὴν ἐγένοντο σιωπῇ. 
Γοῦσι δὲ καὶ μετέειπε βοὴν ἀγαθὸς Διομήδης" 
ΝΥέστορ, ἔ ἐμ ὀτρύνει κραδίη καὶ θυμὸς ἀγήνωρ 
᾿Ανδρῶν δυσμενέων δῦναι στρατὸν ἐγγὺς à ἐόντῶ 
Tec ἀλλ᾽ εἰ Tic τῶν ἀνὴρ ἄμ ὶ TOUTE καὶ ἄλλος; 
Μᾶλλον θαλπωρὴ, χαὶ εν ἢ ἔσται. 
Σύν τε δύ᾽ ἐρχομένω, καί τε πρὸ ὁ τοῦ ἐνόησεν; 
"Orruc κέρδος ἔ 6" [LOUVOS δ᾽ εἰπερ TE 00%) 
᾿Αλλά τε oi βράσσων TE νύος, λεπτὴ δὲ TE μῆτις. 
Ως ἔφαθ᾽" οἱ δ᾽ ἔθελον Διομήδει: πολλοὶ ἐπεσθαι" 
ἪἬἪδελέτην Δίαντε δύω, θ SO TOVTES "A en0s; 
"Hden:s Μηριόνης; μάλα ÿ ἤθελε Νέστορος υἱός" 
Ἤμδελς δ᾽ ᾿Ατρείδης, δουρικλειτὸς ΕΣ δ 
Ἤδελε δ᾽ ὁ τλήμων ᾿Οδυσεὺς καταδῦναι δινιλὸν 
Tesur αἰεὶ γάρ οἱ ἐνὶ φρεσὶ θυμὸς éron pue. 
Τοῖσι δὲ καὶ μετέειπεν ἄναξ ἀνδρῶν᾽ À γαρνέμινων' 
“υδείδη Διόμηδες, € ἐμῷ κεχαρισμι ἐνε θυμυῷ» 
Tor μὲν δὴ € ἑταρόν γ᾽ αἱρήσεαι, ὃν # ἐθέλησθω, 
Φαινομένων τὸν ἄριστον, ἐπεὶ μεμάασί γε πολλοί. 


ΤῊΝ 


10 


᾽ς 
ὧι 


172 CMHPOT IAÏAAOE Κ΄. 


ΝΙηδὲ σύ γ᾽; > æidopevos σῇσι φρεσὶ, TOY μὲν ἀρείω 
Κι λλείπειν, σὺ δὲ χείρον' ὀπάσσεαι, αἰδοῖ εἴκων; 
Ἂς γενεὴν ὁρόων, μὲ μηδ᾽ εἰ βασιλεύτερός à ἐστιν». 
mA | ς ἔφατ᾽ * ἔδδεισεν δὲ περὶ ξανθῳ Μενελάῳ, 24) 
. ÿ αὖτις μετέειπε βοὴν ἀγαθὸς Διομήδης" 
Es LA ὃν ἕταρόν γε πελεύετ᾽ ἐμ αὐτὸν ἑλέσθαι, 
Πώς ἂν ἔπειτ ἜΣ ὦ ἐγὼ θείοιο λαθοίμμην, 
Οὔ πέρι μὲν πρόφρων κροιδίη καὶ θυμὸς ἀγήνωρ 
Ἔν πάντεσσι πόνοισι» φιλεῖ δὲ & Παλλὰς Avr; 45 
L'orou γ᾽ ἑσπομένοιο; καὶ ἐκ τυρὸς αἰθομένοιο 
Ἄμφω νοστήσωιμοεν, ἐπεὶ πέρι οἶδε νοῆσαι. 
ον δ᾽ αὖτε προσέειπε πολύτλας δῖος ᾿Οδυσσεύς" | 
Τυδείδη, μήτ᾽ ἄρ με μάλ᾽ LIVES) μήτε Th νείκει" | 
Didoc: γάρ σοι ταῦτα μετ᾽ ᾿Αργείοις ἀγορεύεις. 50 
᾿Αλλ᾽ iouer μάλα va γὺξ ἄνεται,; ἐγγύθι δ᾽ ἦως" 
"Άστρα δὲ δὴ προβέβ ἐβηκε; σαρῴχηκεν δὲ πλέων νὺξ 
Ty δύο μοιράων, τριτάτη, δ᾽ ἐ ἔτ, μοῖραι λέλειπται. 
Ὡς simon’, ὅπλοισιν ἐνὶ δεινοῖσιν ἐδύτην, 
᾿Γυδείδη μὲν δῶκε μενεπτόλεμος Θρασυμήδης 55 
Φάσγανον ἄμφηκες: ro δ᾽ ξὸν παρὰ νηΐ λέλειπτο, 
Καὶ σάκος" ἀμφὶ δέ οἱ κυνέην κεφαλῆφιν ἔθηκε 
Ῥαυρείην, ἄφαλόν σε, καὶ GAODOY ἥτε καταϊτυξ 
Κέκληται" ῥύεται δὲ κάρη θαλερῶν αἰζηῶν. 
Μηριόνης δ᾽ Οδυσῇ; δίδου βιὸν δὲ φαρέτρην» 69 
Καὶ ξίφος" ἀμφὶ δέ οἱ κυνέην κεφωλῇφιν ἔθηκε 
Ῥινοῦ ποιητήν" πολέσιν δ᾽ ἔντοσθεν ἱμᾶσιν 
᾿Εἰὐντέτατο στερεῶς" ἔκτοσθε ὃξ λευκοὶ ὀδόντες 
᾿Αργιόδοντος ὑ ὑὸς θαμέες © 50) ἔνθα καὶ ἔνθα, ὃ 
ES καὶ ἐπιστουμιένως" μέσση δ᾽ ἐνὶ πῖλος ἀρήρει.. 65 
Ty ῥά mor ἐξ ᾿Ελεῶνος ᾿Διμύντορος ᾿Ορμενίδαο 
᾿Εξέλετ᾽ Αὐτόλυκος, τ -ουκινὸν δόμον ἀντιτορήσας" 
Σκάνδειαν δ᾽ ἄρα δῶκε Κυθηρίῳ ᾿Α μφιδοίμναντι" 
᾿Αμφιδάμας δὲ Μόλῳ δῶκε ξεινήϊον vou 
Αὐτὰρ ὁ Μηριόνη δῶκεν ᾧ παιδὶ φορῆναι" τὸ 
An τότ᾽ Ὀδυσσῆος πύκωσεν κάρη ἀμφιτεθεῖσα; 
To ὃ, ἐπεὶ οὖν ὅπλοισιν ἔνε δεινοῖσιν ἐδύτην, 


ΟΜΗΡΟΥ͂ IAIAAOË κ΄. 175 


Βάν p ἰέναι; λιπέτην δὲ κατ᾽ αὐτόθι πάντας ἀρίστους. 
Τοῖσι δὲ δεξιὸν ἧκεν ἐρωδιὸν € ἐγγὺς ὁδοῖο d 
Παλλὰς ᾿Αϑθηνωΐη" roi δ᾽ οὐκ ἴδον ὀφθαλμοισι 275 
Νύχτα dr ὀρφναίην ἀλλὰ πλἄγξαντος ἄκουσαν. 

Χαῖρε δὲ τῷ ὀρνιθ᾽ Ὀδυσεὺς, ἢ ἠρᾶτο δ᾽ ᾿Αδήνη. 

Kai μευ, αἰγιόχοιο Διὸς τέκος» ἥτε μνοι αἰεὶ 
Ἔν πάντεσσι πόνοισι παρίστασαι; οὐδὲ σε λήθω 
Κι νύμενος" νῦν αὖτε μάλιστά με φίλαι, ᾿Αθήνη. 80 
Δὸς δὲ πάλιν ἐπὶ νῆας εὐκλεῖας ἀφικέσθαι, 
ἱῬέξαντας μέγα ἔργον, 0 κε Τρώεσσι μελήσει. 

Δεύτερος αὖτ᾽ ἠρῶτο βοὴν ἀγαθὸς Διομήδης" 

Κέκλυθ, νῦν καὶ ἐρυεῖο, Διὸς φέκος, ἀτρυτώνη" 

Σπεῖό pos, ὡς ὅτε rose ὧμν ἕστεο 'L'udéi δίῳ 85 
Es Θήβας, ὅτε re πρὸ } Ἀχαιῶν ἄγγελος ἤει" 

Tous δ᾽ de ἐπ᾿ Acura λίπε γωλκοχίτωνας ᾿Α χαιούς: 
Αὐτὰρ ὁ μειλίχιον μῦθον φέρε Καδμείοισι 

Κ εἴσ᾽" ἀτὰρ ἂψ, ἀπιὼν μάλα μέρμερα μήσατο ἔργα» 
Σὺν σοὶ» δῖα θεὰ, ὅτε οἱ πρόφρασσα παρέστης. 90 
“Ὡς νῦν το ἐθέλουσα παρίστασο, καί με φύλασσε. 

Σοὶ δ᾽ αὖ ἐγὼ ῥέξω βοῦν à ἥνιν, εὑρυμέτωπον, 

᾿Αδμήτην, à ἥν οὔπω ὑπὸ ζυγὸν ἢ ἤγαγεν ἀνήρ" 

Τόν σοι. ἐγὼ ῥέξω, γρυσὸν πέρασι περιχεύας. 

Ὡς ἔφαν εὐχόρμενοι" τῶν δ᾽ ἔκλυε Παλλὰς Avr. 
ΟΣ δ᾽ ἐπεὶ ἠρήσαντο Διὸς κούρη μεγάλοιο, 96 
Βάν ῥ᾽ ἔμεν, ὥστε λέοντε δύω, διὰ νύκτα μέλαιναν, 

A μφόνον, ἀννέκυας, διά τ᾽ ἔντεα, καὶ "μέλαν αἷμα. 

Οὐδὲ μὴν οὐδὲ ᾿[Γρῶας à ἀγήνορας εἰασ᾽ Ἕκτωρ 
Εὑὐδειν, ἀλλ᾽ ἀμυδις κικλήσκετο πάντας ἀρίστους; 300 
Ὅσσοι : ἔσαν ρώων ἡ ἡγήτορες. LE μέδοντες" 

Τοὺς ὁ ὅγε συγκαλέσας, πυκινὴν ἠρτύνετο βουλήν" 

Τίς κέν μοι τόδε & ἐργον ὑποσχόμενος τελέσειε 
Δώρῳ ἔπι μεγάλῳ ; μισθὸς δέ οἱ ἄρτιος ἔσται. 

Δώσω γὰρ δίφρον σε, δύω τ᾽ ἐριαύχενας ἵππους; 5 
Οἵ ze ἀριστεύωσι θοῆς ἢ ἐπὶ νηυσὶν ᾿Αχαιῶν, 

“Ὅστις LE τλαίη, οἱ τ᾽ αὐτῷ κῦδος ἄροιτο», 

Nov ὠκυπόρων σχεδὸν ἐλθέμεν, ἔ ἔκ τε πυθέσθαι, 


174 OMHPOY ΙΛΙΑΔΟΣ κ΄. 


ἪΣ φυλάσσονται νῆε: oct, ὡς τὸ πάρος TEL) 

Ἢ ἤδη, χείρεσσιν ὑφ᾽ ἐν "ετέρῃσι δαμέντες, 410 
Φύξιν βουλεύωσι μετὰ σφίσιν, οὐδ᾽ ἐθέλουσι 

Νύκτα φυλασσέμμεναι; καμάτῳ ἀδδηκότες αἰνῶ. 

Ὡς cpu” οἱ δ᾽ dec πάντες ἀκὴν ἐγένοντο σιωπῇ. 

Ἦν δέ τις ἐν Τρώεσσι Δόλων, Εὐμήδεος υἱὸς, 

Κήρυκος θείοιο, πολύχρυσος; πολύχαλκος" 15 
Ὃς δή τοι εἶδος μὲν D κακὸς, ἀλλὰ ποδώκης" 

Αὐτὰρ ὁ μοῦνος CD) μετὰ πέντε κασιγνήτησιν" 

Ὅς ῥα τότε Τρωσί σε καὶ Ἕκτορι εἰτσε παραστάς" 

Ἕκτορ, : ἐμ ὀτρύνει κραδίη καὶ θυρὸς à ἀγήνωρ 

No ὠκυπ πόρων σχεδὸν ἐλθέμεν, ἔκ τε πυθέσθαι. 99 
᾿Αλλ᾽ ἄγε PA μοὶ TO σκῆπτρον ἀνόσγεο, καί μοι ὀμιοσσον" 
TH μὲν τοὺς ἵππους 7e καὶ ἄρματα ποικίλα γαλκῷ 
Δωσέριεν, οἵ Φορέουσιν ἀμύμονα Πγλείωνο" 
Σοὶ d € ἐγὼ οὐχ, ἅλιος σκοτσὸς ἔσσομαι, οὐδ᾽ ἀπὸ δόξης. 
Topez γὰρ ἐς στρατὸν chu dep sgéc, ‘pe’ ἂν ἵκωμαι 
Νῆ ‘A; γαμεμνονέην: ὅθ, mov μέλλουσιν ἄριστοι 26 
Βουλὰς βουλεύειν, ἢ φευγέμεν, ne μάχεσθαι. 

Ως φάθ" ὁ δ᾽ ἐν χερσὶ σκῆωτρον λάβε, καί οἱ ὀμιοσσεν. 
Ἴστω νῦν Ζεὺς αὐτὸς: ἐρίγδουπος πόσις Ἥρης; 

MA μὲν τοῖς ἵπποισιν ἀνὴρ ἐποχήσεται ἄλλος 30 
Τρώων" ἀλλά σέ φημι διαμπερὲς ἀγλωιεῖσθαι. 

Ως φάτο, καί P ἐπίορκον ἀπτώμοσε᾽ τὸν δ᾽ ὀρόθυνεν. 
Αὐτίκα δ᾽ ἀμφ᾽ ὠμοισιν Ἰβάληζετο καμπύλα τόξα" 
Ἕσσατο δ᾽ ἔατοσθεν ῥινὸν πολιοῖο λύκοιο, 
τῶ δ᾽ ἐπὶ ατιδέην κυνέην' ἕλε À ὀξὺν ἄκοντα. 25 

B3 δ, ἰέναι mgori νῆως ἀπὸ στρατοῦ" οὐδ᾽ ἄρ᾽ ἔμελλεν 
λθωὼν ἐ νηῶν ἀψ' "Lxrog: μῦθον ἀποίσειν. 
À λλ᾽ ὅτε δή ῥ᾽ ἵππων τε καὶ 2} ἀνδρῶν κώλλιφ᾽ δμιλον, 
Βῆ ῥ᾽ ἀν ᾿ ὄδον μιεμναώς" σὸν δὲ φράσατο : προσιόντω 
Διογενὴς ᾿Οδυσεὺς» Διομήδεα δὲ προσίειτσεν' 40 

Οὗτός τοι; Διόμηδες, à ἀπὸ στρατοῦ ἔρχεται ἀνὴρ; 
Οὐκ οιδ᾽, ἢ νήεσσιν ἐπίσκοπος ἡμετέρησιν; 

TH τινὰ συλήσων νεκύων κατατεθνειώτων. 
᾿Αλλ᾽ ἐῶμέν puy πρῶώτω παρεξελθεῖν πεδίοιο 


ΟΜΉΡΟΥ ἸΙἹΛΙΑΔΟΣ Κ΄. 


Turlor: ἔπειτα δέ κ᾽ αὐτὸν ἐπ παΐξαντες ἕλοιμεν 
Καρπαλίμωρ" εἰ δ᾽ Guns παραφθαίησι αὐδέσοιν; 
Ass pa ποτὶ νῆας ἀπὸ στερατόφι πεοτιειλεῖν 
Ἔγχει à ἐπαΐσσων, μῆ πως προτὶ ἄστυ ἀλύξῃ. 

Qc ἄρα φανήσαντε, πάρεξ ὁδοῦ ἐν νεκύεσσι 
Κλωθήτην' ὁ à Ge ὦκα παρέδραιριεν ἀφραδίῃσιν. 
’AAX ὅτε δή p pi ἀπέην, ὅσσον T ἐσίουρα πέλονται 
᾿Ἡμιόνων, αἱ γάρ TE βοῶν προφερέστεραί εἰσιν 
Ἑλκέμεναι νείοῖο βαθείης πηκτὸν ἄροτρον" 

To μὲν ἐπιδραιριέτην' ὁ δ᾽ ἄρ᾽ ἔστη δοῦπον ἀκούσας" 
Ἔλπετο γὰρ κατὰ θυμὸν, ἀποστρέψοντας ὃ ἑταίρους 
Ἔκ Τρώων ἰ ἰέναι Fay, “Ἕκτορος ὁ ὀτρύναντος y 
᾿Αλλ’ ὅτε δή p | ἀπεσαν δουρηνεκὲς, ἢ ἤ καὶ ἔλασσον, 
Γνῶ p ἄνδρας dé λαιψηρὰ δὲ γούνατ᾽ ἐνώμα 
Pevyépevar τοὶ à αἶψα διώκειν ὡρμήθησαν. 

"Qc δ᾽ ὅτε καρχαιρόδοντε δύω πύνε, εἰδότε θήρης, 
ἜΙ κεμάδ᾽ ne λαγωὸν ἐπείγετον ἐμιμενὲς αἰεὶ 
Χῶρον à ἀν ὑλήενθ᾽,, ὁ δέ τε προθεησι μεμηκως" 

Ως τὸν Τυδείδης, ἠδὲ πτολίπορθος ᾿Οδυσσεὺς, 
Λαοῦ ἀποτρμήξαντε, διώκετον ἐμυμενὲς αἰεί. 

’AAX ὅτε δὴ τάχ᾽ ἔμελλε μιγήσεσθαι φυλάκεσσι» 
Φεύγων ἐς νῆας, φότε δὴ μένος ἐμβαλ᾽ ᾽Αδήνη 
Τυδείδη, ἵνα μή τις ᾿Αχαιῶν χαλκοχιτώνων 
Pair ἐπευξάμενος βαλέειν, ὁ ὁ δὲ δεύτερος ἔλθη. 
Δουρὶ δ᾽ ἐ ἐπαῖσσων προσέφη κρατερὸς Διομήδης. 

ἪΣ μέν), né σε δουρὶ κιχἤσορναι" οὐδὲ σέ φημ! 
Δηρὸν © ἐμῆς ἀπὸ χειρὸς ἀλύξειν αἰπὺν ὄλεθρον. 

TH ῥα, καὶ ἔγχος ἀφῆκεν, ἑκὼν δ᾽ ἡμάρτανε φωτό 
Δεξιτερὸν δ᾽ ὑπὲρ Spor ἐὐξόου δουρὸς à ἀκωκῆ 
Ἔν γαΐῃ ἐπάγη" 0 » δ᾽ ἄρ᾽ ἐστῆ» τάρβησέν τε; 
Βαμβαΐνων, ἄραβος δὲ διὰ στόμω γίνετ᾽ ὀδόντων, 
Χλωρὸς ὑ ὑπὸ δείους" τῷ δ᾽ ἀσθμναίνοντε κιχἥήτην" 
Χειρῶν δ᾽ ἁψάσθην' ὁ δὲ δακρύσας ἔ 6706 ηὔδα. 


Ζωγρεῖτ᾽ = αὐτὰρ ἐγὼν ἐμὲ λύσομαι" ἔστι γὼρ ἔνδον 


Χαλκός τε, χρυσός τε, πολύκμητός τε σίδηρος" 


δ0 


σι 
μι 


60 


7? 
A] 


176 OMHPOY IAIAAOË Κ΄. 


” [4 3 
Τῶν κ᾽ ὑμμιν χαρίσαιτο πατὴρ ἀπερείσι: ἄποινα, 880 
ΕΣ τ \ \ ΝΡ ΕΝ Ν ᾽ = 
ἘΠ ze ἐμιξ ζωὸν πεπύθοιτ᾽ ἐπὶ νηυσὶν ᾿Α χαιῶν. 
Toy δ᾽ ra εἰβό ἐνὸς T οσέφη πολύμητις ᾿Οδυσσεύς" 
4 4 Fe ge ξ / : ᾽} Ἶ x 
Θάρσει, μηδέ τί soi θάνατος καταθόύμιος ἔστω" 
» ᾽ » \ LA s: A 
AAA ἄγε» foi φόδε εἰπὲ, καὶ ἀτρεκέως κατάλεξον' 
Πῇ δ᾽ οὕτως ἐπὶ Pics. ἀπὸ στρωτοῦ ἔρχεωι οἷος» 85 
Νύχτα δὲ ὀρφναίην, ὅτε θ᾽ εὑὐδουσι βροτοὶ ἄλλοι ; 
TE τινα συλήσων νεκύων κατατεθνειώτων ; 
3 D / - e/ 
H σ᾽ Ἕκτωρ προέηκε διωασκοπιᾶσθαι ἕκαστα 
Nue ἐπὶ γλαφυράς ; ἢ σ᾽ αὐτὸν θυμὸς ἀνῆκε ; ; 
Τὸν δ᾽ ἠμείβετ᾽ à ἔπειτα Δόλων, ὑπὸ δ᾽ ἔτρεμε γυῖα" 90 
Πολλῇσί μ᾽ ἄτησι παρὸᾳ νόον ἤγαγεν Ἕκτωρ, 
"Os μοι Πηλεΐωνος à ἀγαυοῦ μώνυχας ἵππους 
Δωσέμεναι κατένευσε καὶ ἄρματα ποικίλα γαλκῶ: 
᾽ ἔτ / ST \ gp 4 ΄ x ᾿ 
Ηνώγει δὲ μ᾽ ἰόντα θοὴν διὰ νύκτα μέλαιναν, 
"A νδρῶν δυσμενέων σχεδὸν ἐλθέμεν, 6x τε πυθέσθαι, 5 
ἪΣ φυλάσσονται νῆες θοαὶ, ὡς τὸ πάρος περ, 
Ἢ ἤ7δὃη, χείρεσσιν ὑφ᾽ ἡμετέρῃσι δαμέντες, 
Φύξιν βουλεύοιτε μετὰ σφίσιν, οὐδ᾽ ἐθέλοιτε 
Νύκτα φυλασσέμοεναι, καμάτῳ ἀδδηκότες αἰνῷ. 
Τὸν δ᾽ ἐπιμειδήσας προσέφη πολύμητις ᾿Οδυσσεύς" 
Ἢ pa νύ τοι μεγάλων δώρων ἐπεμνοίετο θυμυὸς; Α01 
DA »᾿᾽ 
Ἵσπων Αἰακίδαο δαΐφρονος, οἱ δ᾽ ἀλεγεινοὶ 
᾿Ανδράσι 7ε θνητοῖσι δαμήμεναι, nd ὀχέεσθαι, 
"Αλλῳ 7» ,. ἢ AGE τὸν ἀθανάτη τέκε mire. 
’AAN ἄγε: μοὶ σόδε εἰπὲ, καὶ ἀτρεκέως κατάλεξον, 5 
= -» \ / “εν ," ἐδ 
[lou νυν δεῦρο κίων λίπες Lzxrooa;, TOILLEVE λῶν 3 
" / e 7 22 ᾽ fe. 2 LA ee 
Ποῦ d οἱ ἔντεα κεῖται ἀρήϊα, ποῦ δέ οἱ ἵπποι; 
Πῶς δ᾽ αἱ τῶν ἄλλων Τρώων φυλακαΐ τε καὶ εὐναΐ ; 
“Ασσα τε μητιόωσι μετὰ σφίσιν" ἢ μεμάασιν 
Αὖθι μένειν παρὰ γηυσὶν ἀπόπροθεν, à ne πόλινδε 10 
"A ἀνωχωρήσουσιν, ἐπεὶ δοωρυάσαντό γ᾽ ᾿Αχαιούς ; ; 
"Toy δ᾽ αὖτε προσέειτοε Δόλων, Εὐμήδε εος υἱός" 
Τοιγὰρ : ἐγώ τοι ταῦτα μάλ᾽ ἀτρεκέως καταλέξω. 
Ἕκτωρ μὲν μετὰ ΤοΙσΊ»» ὅσοι βουληφύροι εἰσὶ» 
\ e 
Βουλὰς βουλεύει θείου παρὰ σήματι ἴλου, 15 


OMHPOT ΙΛΙΑΔΟΣ Κ΄. ] 


a | 


“ὦ 


ΝΝόσφιν ἀπὸ φλοίσβου: φυλακὰς δ᾽ ὡς εἴρεαι, ἥρως, 
Οὔτις πεκριβένη ῥύεται. στρατὸν, οὐδὲ φυλάσσει. 
Ὅσσαι, μὲν Τρώων πυρὸς ἐσχάραι, οἷσιν ἀνάγκη» 
ΟΣ δ᾽ ἐγρηγόρθασι, “Φυλασσέμεναί TE κέλονται 
᾿Αλλήλοις" ἀτὰρ αὖτε πολύκλητοι ἐπίκουροι 420 
Evous Τρωσὶ γὰρ ἐπιτραπέουσι φυλάσσειν" 
Οὐ γάρ σφιν παῖδες σχεδὸν εἴαται» οὐδὲ γυναῖκες. 

Τὸν δ ἀπαμειβόμενος 2 προσέφη πολύμητις ᾽Οδυσσεὺς. 
Πῶς 5 γὰρ δὴ Τρώεσσι μεμιιγ μένοι ἱαποδάμοισιν 
Eÿdovc”, ἢ ἀπάνευθε ; 5 δίειπέ ΩΣ open δαείω. 25 

Toy δ᾽ ἠμείβετ à ἔπειτα Δόλων, Εὐμήδεος υἱός" 
Τοιγὰρ ἐ ἐγὼ καὶ ταῦτα μάλ᾽ ἀτρεκέως καταλέξω. 
Πρὸς μὲν ἁλὸς K ages, καὶ Παίονες ἀγκυλότοξοι, 
Καὶ Λέλεγες». καὶ Καύκωνες; doi τε Πελασγοί" 
Πρὸς Θύμβρης δ᾽ ἔλαχον Λύκιοι, Μυσοί τ᾽ ἀγέρωχοι; 30 
Kai Φρύγες ἱππόδαμοι, καὶ Μήονες ἱπποκορυσταί. 
᾿Αλλὰ τίη ἐμὲ σαῦτα διεξερέεσθε ὃ ἐκῶστα ; 
Ex γὰρ δὴ μέματον V'ewu καταδῦναι Spor 
Θρήϊκες οἵδ ἀπάνευθε νεήλυδες; € ἔσχατοι ἄλλων" 
Ἔν δέ σφιν Ῥῆσος βασιλεὺς, πάϊς ᾿Η Τονῆος. 35 
Toù δὴ καλλίστους ἵππους ἴδον ἤδὲε μεγίστους" 
Δευκότεροι χιόνος, θείειν δ᾽ ἀνέμοισιν ὁμοῖοι" 
ἽΑρμαω δέ οἱ χρυσῷ TE καὶ ἀρ γύρῳ εὖ ἤσκηται" 
“βεύχεα δὲ χρύσεια, πελώρια; θαῦμα ἰδέσθαι, 
"Hand : ἔχων" τὰ μὲν οὔτι καταθνητοῖσιν ξοίκεν 40 
᾿Ανδρεσσι, φορέειν, ἀλλ᾽ ἀθανάτοισι θεοῖσιν" 
᾿Αλλ᾽ ἐμὲ μὲν γῦν νηυσὶ πελάσσετον ὠκυπόροισιν; 
Ἡ ἐμὲ δήσαντες hier αὐτόθι vnAEs δεσμῷ, 

Ὄφρα κεν ἔλθητον, καὶ πειρηθῆτον à ἐμεῖο, : 
Ἤ ; pos κατ᾽ αἶσαν ξείπον ἐν ὑμῖν, ne καὶ οὐκί. τς 
Τὸν δ᾽ ἄρ ᾿ ὑπόδρα ἰδὼν προσέφη εὐδενθ: Διομήδης" 

ΜᾺ δή μοι φύξιν 78» Δόλων. ἐμβάλλεο ὃ υμῷ, 
Ἔσθλά περ ἀγγείλας, ἐπεὶ ἵκεο χεῖρας ἐς ἀμάς" 
Ε μὲν γάρ 2% we νῦν ἀπολύσομεν, ἤξ plages, 
TH 7e χαὶ ὕστερον εἰσθα θοὰς ἐπὶ νῆας ἃ χαιῶν, 50 
"Hi διοστεύσων, ἢ ἐναντίβιον πολεμνίξων" 
A A 


178 ΟΜΗΡΟΥ͂ ΙΑΙΑΔΟΣ Κ΄. 


Εἰ δὲ κ᾿ ἐμῆς ὑπὸ χερσὶ δαμεὶς à ἀπὸ θυμυὸν ὀλέσσης, 
Οὐκ ἔτ᾽ ἔπειτα σὺ πῆμά TOT ἔσσεαι ᾿Αργείοισιν-. 

TH, καὶ ὁ μέν μεν ἔμελλε γενείου χειρὶ παχείῃ 
᾿“Α Ψψάμενος λίσσεσθαι ὁ δ᾽ αὐχένα μέσσον ἔλασσε 455 
Φασγάνῳ ἀΐξας, ὁ ἀπὸ δ᾽ ἄμφω κέρσε! TEVOITE* 
Φϑεγγομένου δ᾽ ἄρα τοῦ γε κἄρη κονίησιν ἐμίχθη. 
οῦ δ᾽ ἀπὸ μὲν ατιδέην κυνέην κεφαλῆφιν ἔλοντο, 

Καὶ λυκέην, καὶ τόξα παλίντονα, καὶ δόρυ μιωκρόν' 
Καὶ τά y "A θηναΐη ληϊτιδι δῖος ᾿Οδυσσεὺς 60 
ὝΨψύσ' ἀνέσχεθε χειρὶ; καὶ εὐχόμενος ἔπος ηὔδα" 

Χαῖρε, 0 θεὰ, τοϊσδεσσι" σὲ γὰρ πρώτην ἐν ᾿Ολύμπῳ 
Πάντων ἀθανάτων ἐπιβωσόμεθ' ἀλλὰ καὶ αὐτις. 
Πέμψον ἐπὶ Θρηκῶν ἀνδρῶν ἴ' ἵππους τε καὶ εὐνάς" 

“Ὡς de ἐφώνησε, καὶ ἀπὸ ἔθεν ὑψόσ᾽ ἀείρας 65 
Θῇῆκεν ἀνὰ μυρίκην" δέελον δ᾽ ἐπὶ σῆμά T ἔθηκε, 
Συμμάρψας δόνακας; μυρίκης T ἐριθηλέας ὄζους" 
Μὴ λάθοι αὖτις ἰόντε θοὴν διὰ νύκτα μέλαιναν. 
To δὲ βάτην προτέρω; διώ τ᾽ ἔντεα καὶ μέλαν αἷμα" 
Αἴψα δ᾽ ἐπὶ Θρῃκῶν ἀνδρῶν τέλος ἵξον ἰόντες. 70 
Οἱ δ᾽ εὗδον καμάτῳ ἀδδηκότες, ἔ ἐντεῶ δὲ σφι 
Καλὰ παρ αὐτοῖσι χθονὶ κέπλιτο, εὖ κατὰ πόσμιον, 
Ferro παρὰ δέ σῷιν ἑκάστῳ δίζυγες ἱ ἵπποι. 
'Ῥῆσος δ᾽ ἐν μέσῳ εὗδε, παρ᾽ αὐτῷ À ὠκέες ἵπποι», 
Ἔξ ἐπιδιφριάδος πυρνάτης ἱμᾶσι δέδεντο. 75 
Τὸν δ᾽ ᾿Οδυσεὺς προπάροιθεν ἰδὼν Aucunder δεῖξεν' 

Οὗτός roi, Διόμηδες; ἀνὴρ, οὗτοι δέ τοι ἵπποι» 
Oùs νῶνν πίφαυσκε Δόλων, ὃν ᾿ἐπέφνομοεν ἡμεῖς. 
᾿Αλλ᾽ ἄγε δὴ» πρόφερε κρατερὸν μένος" οὐδὲ τί σε χρὴ 
ἝἙ στάμεναι, μέλεον σὺν τεύχεσιν ἀλλὰ λύ᾽ ἵππους 80 
"He σύγ᾽ ἀνδρας à ÉVOULE) μελήσουσι δέ μοι ἵπποι. 

Ως φάτο" To υ δ᾽ Ὁ ἔμπνευσε μένος γλαυκώπις ᾿Αθήνη" 
Κτεῖνε δ᾽ ἐπιστροφάδην' σῶν δὲ στόνος ὠρνυτ᾽ ἀεικὴς 
"Aop θεινοριένων" ἐρυθαίνετο δ᾽ αἵματι γαῖα. 

Ὡς δὲ λέων μήλοισιν ἀσημιάντοισιν ἐπελθὼν, 85 
Aiysow, ἢ ἢ ὀΐεσσι» κακὰ φρονέων ἐνορούσῃ" 
“Ὡς μὲν Θρήϊκας ἄνδρας ἐπώχετο Τυδέος υἱὸς» 


ΟΜΗΡΟΥ͂ ΙΛΙΑΔΟΣ K’ 179 


Οφρα δυωδεκ᾽ ἐπεφνεν' ἀτὰρ πολύμητις ᾽Οδυσσεὺς, 
“ὍὌντωα Τυδείδης ὦ ἄορι πλήξεις παραστὰς, 

Τόνδ᾽ ᾿Οδυσεὺς μετόπισθε λαβὼν ποδὸς ἐξερύσασκε, 490 
Ta φρονέων κατὰ θυμὸν, ὁ ὅπως κωλλίτριχες ἵπποι 

‘Paie Fe. μηδὲ τρομεοίατο θυμῷ, 

Nexgoïs ἀμβαίνοντες" ἀήθεσσον γὰρ ir αὐτῶν. 

᾿Αλλ᾽ ὅτε δ) βασιλῆα κιχήσατο 4} υδέος υἱὸς, 

Τὸν τρισκαιδέκωτον μελιηδέα θυμὸν à ἀπηύρα, 95 
᾿Ασθμαίνοντα" κοικὸν γὰρ ὄναρ κεφαλῆφιν ἐπέστη 

Ty» νύκτ᾽, Οἰνείδαο πάϊς, διὰ μῆτιν "Aline. 

Tige œ δ᾽ ἄρ᾽ ô τλήμων ᾿Οδυσεὺς λύε ῥώνυχιις ἵππους" 
Σὺν δ ἤειρεν ἱμᾶσι, καὶ ἐξήλαυνεν ὁμίλου, 

“Π όξῳ ἐπισπλήσσων, ἐπεὶ οὐ μάστιγα φαεινὴν 500 
or δίφροιο νοήσωτο χερσὶν ἑλέσθαι" 

Ῥοίζησεν δ᾽ ἄρα, πιφαύσκων Διομήδεϊ δίῳ. 

Αὐτὰρ ὁ 0 ῥερμήριζε μένων, O τι πύντατον ἐξδοι" 

Ἢ 57: δίφρον ὑλῶν, ὅθ, ποικίλα τεύχεα κεῖτο; 

Ῥυμοῦ ἐξερύοι, ἢ ἢ ἐκφέροι DEC ἀείρας" 5 
Ἢ ἔτι τῶν πλεόνων Θρῃκῶν ἀπὸ θυμὸν ἕλοιτο. 

“ἕως ὁ ταῦθ᾽ ὥρμαινε κατὰ φρένα, τόφρω δ᾽ ᾿Αθήνη 
Ἔγγύθεν ἱ ἱσταμένη προσέφη Διομήδεω toy 

Νόστου δὴ μνῆσαι; μεγαθύμου Τυδέος υἱξ, 

ὟΝ ας ἐσὶ γλαφυρὰς, μὴ καὶ πεφοβημένος ἔλθης" 10 
M; πού τις καὶ T guus ἐγείρησι θεὸς ἄλλος. 

AE Qu * ὁ δὲ ξυνέηκε θεᾶς ὅπα φωνησάσης" 
Καρπαλίμως δ᾽ Same ἐπεβήσατο᾽ κόατε ὃ ᾿Οδυσσεὺς 
"Γόξῳ. τοὶ δ᾽ ἐπέτοντο θοὰς ἐπὶ νῆας A χαιῶν. 

κω ἀλαοσκοτίην εἶχ, ἀργυρότοξος ᾿Διπόλλων: 15 

Ως ἴδ᾽ ᾿Αϑθηναίην μετὰ Τυδέος υἱὸν ἕπουσαν" 

Τῇ κοτέων, Τρώων κατεδύσατο πουλὺν ὀμιίλον, 
Ὦρσεν δὲ Θρηκών βουληφόρ ον Ἱπποκόωντα, 
ἹῬήσου verso ἐσθλόν. ὁ ve ἐξ ὕπνου ανορούσας, 
Ὥς ide χῶρον ἐρῆμον, ὅθ᾽ ἔστασαν ὠκέες ἵπποι» 20 
Ανδρας τ᾽ ᾿ἀσπαίροντας : εν ἀργαλέησι φονῆσιν, 
Ωἰμωξέ τ ἄρ’ ἔπειτα; φίλον T ὀνόμηνεν ἑσαῖρον. 
Τρώων δὲ κλαγγήῆ τε καὶ ἄσπετος ὦρτο κυδοιρυὸς 


Θυνόντων ἄμυδις" θηεῦντο δὲ μέρμερα ἔργα», 


180 OMHPOY IAIAAOË κ΄. 


Oro ἄνδρες ῥέξαντες Bay κοίλας ἐπὶ νῆας. 585 

Où δ᾽ ὅτε δή ῥ᾽ P ἵκανον, ὅθι σκοπὸν Ἕατορος ἔ ἐκτῶν; 
End ᾿Οδυσεὺς μὲν ἔρυξε, Ar φίλος, ὠκέας ἵππους" 
Τυδείδης δὲ, pénale θορὼν, ἔναρα βροτόεντα 
Ἔν χείρεσσ᾽ ᾿Οδυσῇ; τίθει" ἐπεβήσατο δ᾽ ἵππων" 
Μάστιξε ὃ δ᾽ ἵππους, τὼ δ᾽ οὐκ ἀέκοντε πετέσθην, 40 
Νῇῆας : ἐπὶ γλαφυράς: τῇ γὰρ φίλον ἔπλετο θυμῷ. 
Νέστωρ δὲ πρῶτος κτύπον di, Φωνησέν Te 

Ὦ φίλοι, ᾿Αργείων ἡγήτορες ἠδὲ μέδοντες. 

΄ MN. NT. / / 4 
ἡῬεύσομαι» ἢ ετυμον ἐξέω: πέλεται dE pue θυμός" 
[πσὼν p ὠκυπόδων ἄμφι κτύπος οὐάταὰ βάλλει" 4 
Αἱ γὰρ δὴ ᾿Οδυσεύς τε καὶ ὁ κρατερὸς Διομήδης 
FAQ? ἄφαρ ἐκ T'euuy ἐλασαίατο μώνυχας ἵππους. 
"A2. αἰνῶς δείδοικα κατὰ φρένα, μήτι πάθωσιν 
᾿Αργείων οἱ ἄριστοι ὑπὸ "1 ρώων ὀρυμαγδοῦ. 

Οὔπω πᾶν εἴρητο ἔπος» OT ἄρ᾽ ἤλυθον αὐτοί" 40 
Καί ῥ᾽ οἱ μέν κατέβησαν ἐ ἐπὶ γθόνα" τοὶ δὲ χαρέντες 
Δεξιῇ Me ἐπεσσί TE μειλιχίοισι. 

Πρῶτος ὃ ἐξερέεινε Γερήνιος ἱππότα Nécrag' 

Eir ἄγε μ᾽ : à tr ᾿Οδυσεῦ, μέγα κῦδος ᾿Αχαιῶν, 
"Or TTOG τούσδ᾽ ἱ ἵππους λάβετον' καταδύντες ὅμιλον 
Τρώων ; 7 τις σῷῶε πόρε θεὸς ἀντιβολήσας ; 

Αἰνῶς ἀκτίνεσσιν ἐοικότες ἠελίοιο. 

Αἰεὶ μὲν "Γρώεσσ᾽ ἐπιμίσγομαι, οὐδέ τί φημι 

Μιμνάζειν παρὰ νηυσὶ, γέρων περ ἐὼν πολεμιστής" 

᾽᾿Ἂλλ᾽ οὔπω τοίους ἵππους ἴδον, οὐδ᾽ ἐνόησα: £0 
᾿Αλλά τιν de ὀΐω δόμεναι θεὸν ἀντιάσαντα" 
᾿Αμφοτέρω 7 à σφώ, φιλεῖ γεφεληγερέτα Ζεὺς, 

K οὐρη τ᾽ αἰγιόχοιο Διὸς, γλαυκώπις "Avr 

Τὸν δ᾽ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις ᾿Οδυσσεύς. 
TER Νέστορ Nyaniadn, μέγω κῦδος ᾿Αχαιῶν, 55 
Ῥεῖα θεός γ᾽ ἐθέλων καὶ ἀμείνονας, PL περ οἵδε, 

Ἵππους δωρήσαιτ᾽ : ἐπειὴ πολὺ φέρτεροί εἰσιν" 
Ἵ“αποι δ᾽ οἱ ἵδε, γεραιὲ," νεήλυδες, oÙc ἐρεείνεις, 
Θρηΐκιοι" τὸν δέ σφιν ἄνακτ᾽ ἀγαθὸς Διομήδης 


OMHPOY ΙΛΙΑΔΟΣ Κ΄. 181 


*Exrovs, πὰρ δ᾽ ἑτάρους δυοκαίδεκα πᾶντας ἀρίστους. 
Τὸν τρισποιδέκοωτον σκοπὸν εἵλομεν ἐγγύθι γηῶν, 561 
To pa διοπτῆρα στρατοῦ ὄρμυμνεναι ἡρωετέροιο 

Ἕκτωρ TE προέηκε καὶ ἄλλοι “Τρῶες à ἀγαυοί. 

“Ὡς εἰπὼν, τάφροιο διήλασε μώνυχας ἵππους; 
Καγχαλόων' ἅμα δ᾽ ἄλλοι ἰσαν χαίροντες ᾿Αχαιοί, 65 
Où δ᾽ ὅτε Τυδείδεω κλισίην εὔτυκτον ἵκοντο, 

Ἵσπους μὲν κατέδησαν À εὐτμήτοισιν ἱμᾶσι 

Φάτνη ἐφ᾽ IDE, ὅθ, T'ép Διομήδεος ἵ ἑσσσσοι 

τ σεν ὠκύποδες, μελιηδέα πυρὸν ἔδοντες. 

Ni δ᾽ ἐνὶ πρύμνη ἔναρα βροτόεντα Δόλωνος 0 
Oz ᾿Οδυσεὺς, ὀφρ᾽ ἱρὸν ἑτοιμασσαίωτ᾽ ᾿Αθήνη. 

Αὐτοὶ δ᾽ ἱδρῶ πολλὸν ἀπενίζοντο θαλάσσῃ, 

Ἔσβάντες, κνήμας σ᾽ ἠδὲ λόφον, ἀμφί τε μηρούς. 
Αὐτὰρ ὁ ἐπεί σφιν κῦμα, θαλάσσης ἱδρῶ πολλὸν 

Νίψεν à ἀπὸ χρωτὸς, καὶ ἀνέψυχθεν φίλον ἥτορ᾽ ΤΕ 
Ὗς δ᾽ p ἀσαμιίνθους βάντες εὐξέστας λούσωντο. 

To δὲ λοεσσαμένω, καὶ ἀλειψαμένω MT ἐλαίῳ; 
Δείπνῳ ἐφιζανέτην" ἀπὸ δὲ κρητῆρος "Am 

Πλείου ἀφυσσάμενοι λεῖβον μελιηδέα οἶνον. 


CLOLCIIET CLILLOLIST ,ρυ δδ““Ἄ“4“.““»ῤ᾽-.»“»»2ἷΜῈἅψ.2) 


EXCUDEBAT D. GRAISBERRY, 
Academiæ Dub. Typographus, 1820. 


CLILIICI PS SISS OLIS ISISISTI IA SI PLIIIIISrLLE 


ἮΝ ” ἊΣ." + ΓΝ 
μὰ ᾿ Ἶ NS EL? τὸ € 
Re 
“ἢ ΝΣ à NPA 
(a 145 nd νυ Rt ἢ OEM ἂν 


Mt AGE set Spéhipou( WI y re de 


Ru ΜῊ LOCAL «ὑπ λ Ὁ, ἐν. = ἃ 


ν ARS ATANS ÉVERTRTE Vote mu 
ME SPAS ἊΝ BUS ὑῶν δ a ER CRUE a 


Ἶ Mais > ARCTT ὑπο a AM, ae 
4186 é jui DS he Ke PART Se sa σα Cols 
CEE LONNT AS Vsvu£s CARE sy 
AR Πρ CALE FORTS BANC 
Pr AU EE LANTENTS ᾿φόνι ἀν ΜῊΝ 

A À ae va He AE | 
μὰ SA GA A 
AS ARE οὶ ύυ HSE 140 ἦν ai 
ARENA TRES LAS A EU ΣΝ αν, ἌΟΑΟΝ 
; | PEL RUES QUE 4h? ΩΝ CET 


ἰὰ ‘#s 1% 21. 
x ' Pacs $ nr ] LOC ya UE νυν Ὧν à A Ἢ ὦ | 
5 ὶ at τα νων. du Vr# «by AL ÿ tt ᾿ tax ΓΝ É οἰ L s 


Ἵ νι Δ 


ἐς Δ ἦν | ΤΟΝ re La gs üé LE Lits DUR 
Αι ‘ tu £ À À ΤΟ ἃ 
LUN ᾿ς ἐμ ANT τ" RATE SO 112 (5 t: Qui) ὦ Le à 


DU PRE pattes #6: VS jet 


Eté Lu 17 ΄ - 
ÿ «jo DIPATATE τον 
» ᾿ 
“ r UT 


L ᾿ | - > ᾿ ANA 


NOTA. 


NOTÆ 


IN LIBRUM PRIMUM ILIADIS. 


(ἐπιγραφή. Invocata musa 1-7, narratio incipit: primo loco 
dissidii inter Achillem et Agamemnonem caussa exponitur. Cum 
haud multo ante, Thebe direpta, Chrysis, qui sacerdos Apollinis erat, 
filia fuisset abducta et Agamemnoni data (cf. infr. 366.), Chryses 
eum adit redimendæ filiæ caussa—?24, at Agamemnon ira excan- 
descens asperis verbis eum increpat—37. 1116 discedens Apollinem 
invocat, ut ulciscatur injuriam sacerdoti factam—43. Tumille pes- 
tem Achivis immittit—54. Peste jamdudum ingruente, decimo tan- 
dem die Achilles concionem indicit, ut illius coercendæ consilia ine- 
antur. Cum eam ab Abpolline immissam esse jam satis constaret, 
quid ejus iram commoverit, inquiritur—69. Calchas rem aperit, et 
ab injuria sacerdoti illata pestis caussam repetit, necesse remedium, 
nisi filia Chrysi reddita et deo per sacra placato—100. Graviter iras- 
citur Agamemnon, reddere tamen puellam constituit, dummodo 
aliud munus eximium sibi præstetur—129. Promittit illud Achilles 
ex præda urbis captæ—129. At illud sibi præsens præstari jubet 
Agamemnon ; quod nisi fiat, se alteri suum ereptum iturum esse. 
Indignatus cupiditatem regis, Achilles graviter eum increpat ; du- 
riora reponit Agamemnon, tandemque minatur, se ipsi Achilli ab- 
ducturum esse Briseidem, quam ille e præda eximiam partem (γέρας) 
acceperat—187. A verbis res ad manus processura erat, cum Achil- 
les, a Minerva monitus, se revocat ; conviciis tamen regem exagitat, 
seque cum copiis suis discidium a cæteris Achivis facturum esse 0s- 
tendit 246. Studet Nestor animos eorum placare, sed frus- 
tra—304. Post hæc Chryseis ad patrem deducitur cum sacris, deus 
que placatur—317, et 430—488. 

Interea Agamemnon Briseidem ab Achille vi abducit, 318—347. 
Achilles matri Thetidi supplicat, ut injuriæ acceptæ ultionem quo- 
cumque tandem modo procuret—412. Jove cum diis ad Æthiopes 
profecto, nec nisi die duodecimo redituro—427, interponit poeta 
narrationem de deducta Briseide et sacris Apollini factis 430—488. 
Reducem in Olympum Jovem adit supplex Thetis; cujus pre 
cibus concedit ille et promittit se effecturum, ut injuriæ Achilli 
factæ pœniteat Agamemnonem et Achivos—535. Juno, quæ 
Achivorum rebus studebat, suspicata id quod res erat, in per- 

ΒΒ 


186 NOTE. [1--..} 


niciem Achivorum consilia Jovis esse versura, animum ejus ex- 
plorat—559. Succedit altercatio Jovis et Junonis—569, quæ Vul- 
cani monitis componitur—600. Epulantibus diis nox supervenit. 

4 Notabilis est in hoc libro deorum interventio et ministerium in 
exsequendo, ordinando, monendo.  Sic pestis ab Apolline ingruit, 
Achillis ira excandescens a Minerva cohibetur, et a Thetide consi- 
lium initur quo ad pœnitentiam revocentur Achivi et filio honos 
comparetur. Nec ad allegorias subtiles revocari debet hocce arti- 
ficium, quod Mythologiæ antiquæ optime convenit, et quod ab 
hodiernis, etsi minus commode, imitandum venit. Plene disserit 
de hac materia Heyne Exec. I. ad hunc librum, et Dacier. in 
præf. ad Hom. sub. init. 


ET 


(1). pans ἄειδε. Veteres laudant artificium: sic Ausonius in 
Proœm. Perioch. Iliad. (Bip. 304.), et diserte Auctor Tractat. de 
Homer. poesi, οὐ πόῤῥωθεν ἐμβαλὼν, τὴν ἀρχὴν τῆς ἰλιώδος ἐποιήσατο, 
ἀλλὰ καὶ a ὃν χρόνον αἱ πρώξεις ἐνεργότερωι καὶ ἀκμαιότεραι κατέσ- 
τησαν. Τὰ δὲ τούτων ἀργότερα, ὅσω ἐν τῷ παρελθόντι χρόνῳ ἐγένοντο, συν- 
τόμως ἔν ἄλλοις τόποις παρεδιηγήσωτο x. τ. À Hinc sua Clarke “ Recte 
Homerum laudant Veteres,” etc. 

Huc faciunt, quæ a Schol. Venet. observantur, et a Schol. brev., 
“ Virtutem poeticam esse, ut quis, rebus in medio positis primo 
enarratis, fontes paulatim et origines deinceps recludat.” Conf. de 
hac mat. Aristot. Poetice. cap. 23. (38 ed. Tyrwh.). Quinctil. Instit. 
Orat. IV. 1, et X, 1. Horat. de arte poet. 140 ss. quæ illustrat 
R. P. le Bossu in tract. de poem. Epic. II. 3. 

(Ibid.). Indocte, ut ex sequentibus patebit, prætulit h. 1. Camera- 
riuS πηλιώδεω, quod, perempta dialecto, metro nil prodest. In lect. 
recepta, πηληϊοίδεω, notanda veniunt imprimis Cæsura (quam vocant), 
et mutatio in forma Patronymica Prioris normam vix habet 
perspectam Sch. br., dicto syllabam in fine præter naturam pro- 
duci. At conf. Auctar. sub fin. Voluminis, p. 413. 

(2). οὐλομεένην. τὴν ὀλέσασων ἢ ὀλοήν, --οὀλεθρίαν. SCh. br. Angl. The 
Jatal resentment.  Achiiles, ira ob Briseidem abreptam permotus, 
Myrmidones, ne in aciem descenderent, continuit. Hinc Achivo- 
rum clades. Copiæ ejus reductæ rem postmodum restituebant. 

Quidam maluerint h. 1. ὀλομοένην,. ...nimirum theoriæ tuendæ 
caussa. Vestigia cerno archaismi, quæ et obvia sunt in Aeschyl. 
Prom. vinct. 397. (Schutz), unde suum 6Faouer, acutissimus 
Knight. Cf. vero Dunbar, Prof. Edinb., in tract. de metro Ho- 
merico, pp. 31 sqq. 

Lectionem, ἄλγεα ϑῆκε, ut magis Jonicam, prætulerim ἢ. 1. Vul- 
gatam dedi, ἄλγε ἔθηκε. 

(3). ἰφθίωους.  Hæc vox digammum non servat etsi in them. jf 
invenitur; conf. δ΄, 534. 4, 144. μ΄, 410.— of: vertere solent 
præemalure misit, minus forsan accurate: dictio Virgiliana, Orco 
demillere, Heynio plus arridet. Conf. Var. Lectt, ad Aen. ii. 398. 


[3-1}7.1 NOTÆ. 187 


A Dammio exponitur προΐωπτω ante tempus concidere facio υἱο- 
lenter, et certe apud Strab. vox ἰώπτω ruinam, lapsum, detri- 
mentum designat. Est a them. ἔπτω lædo inserto æ epitatico. 
Adi Schol. Townl. ἢ. 1. et conf. phras. in Æschyl. ἕπτα ἐπὶ Θηβ. 324. 
(5). πῶσι,, volucribusque omnibus.  Melius hoc quam interpungere 
- σᾶσι Ads δὲ τελείετο βουλή, Ut quibusdam placet. Lectionem porro 
τελείετο prætuli, ut supra 9ῆκε, v. 2. Sicinf. ὁ 593, Διὸς δὲ τέλειον 
ἐφετροώς.---- βουλή voluntas, consilium Jovis de Achille ulciscendo, 
promisso Thetidi dato (inf. 523 sqq.). Eventuum deinceps aperitur 
series, somnium ad Agamemnonem missurn cladesque Græcorum hinc 
exortæ. (v. 6). ἐξ οὗ δὲ. Junctura δϑῦ---προΐωψ ε----τεῦχιε----ἐξ οὗ δὴ τῷ 7. 
διαστήτην ἐς. Ang. Inflicted these calamities from the time that dis 
sension arose, &c. (v. 8.) τίς r'ue—Nexus est—uÿny ἄειδε —ris 
Tée σφῶε 3εῶν---ΑἸρ. Sing of the resentment of Achilles, as also 
which of the deities it was who engaged the chiefs in the feud, 
&c. Modus usitatior est mterrogationem ponere : prior vero junctura 
sententiam poetæ melius absolvit, viz. religionem violatam primam 
fuisse Jabem fontemque miseriarum.—s54:, ilos duos; sic Stat. 
Thebaid. VI. 374. quisnam iste duos—commisit Deus, in discrimina 
reges ? (v. 9.) ὁ γὰρ #n&—Ang. For he had come to the ships of the 
Greeks, with the intention of ransomine his davghter, and had 
brought with him ee to a large amount, δε: ὁ Pro ἐκεῖνος, 
οὗτος. su Homerico ; ὃ pro ὅτι, ut in #, 120. 3, 32, 463. et pass. 
Quæ hic narrantur spectant ad Αγ RE À Græcis prius 
vastabatur ager Trojanus quam ur Dis oppusnationem inierant; res 
Achilli fuerat mandats, qui undecim oppida expugnavit, inter quæ 
erant Lyrnessus, Pedasus, Thebe, Lesbus : (conf. inf. ζ΄, 328. Strab. 
XIII. 875. Senec. Troas 219, ἄς). Chryses fuit sacerdos Abpoilinis 
Sminthei in Chrysa, Troadis oppido, filiamque Briseidem Theben 
adduxerat ut Eetioni regi nuberet. Tunc temporis Acebhilli in menus 
venerat. (v. 13.) ἄποινα. Proprie λύτρω ἐπ φόνου, the price of bloou 
—quod quis ad se expurgandum «a cæde persolverit: binc redemp- 
tionis a quovis infortunio pretium. conf. Sch. Venet. (v. 14). crée 
τ΄ &yav)—Lectio hæc Heynio magis arridet ; sic infra στέρνου Soie. 
vulgatam retinuit Wolfe. Conf. hic Valer. Flac. IV. 548, Hic de- 
mum vittas laurumque capessit, numina ποία ciens. . Hujuscemodi 
ritus solennes fuere m honoribus Apollini deferendis. Notatu dignum 
est, insignia supplicum apud Græcos ἱκοτηρία fuisse appellata ; sie 
Æschyl. ap. Suid. (15). χρυσέω drà σκήπτρω" Ut supplicem dece- 
bat, infulam super baculum fert Chryses. Vittis antistitum manus 
plerumque religatæ fuerunt, quippe partibus vestis sacerdotalis: has : 
supplicis babitu imduto, deposuerunt, insignia Dei, apüissima ad reli- 
gionem. incutiendum et ad animos flectendos rati.—\oosre, ἣν 
vulg. ἐλίσσετο, ut Jonicum, prætuli. conf. sup. v. 2. “(17). ᾿Ατρεῖδαί, 
Notetur oratio artificiosa ; quam breviter, quam vehementer, opes, 
avaritiam, religionem ducum alloquitur Chryses. Rem, etiam hosti- 
bus, animus paternus bene cedere exoptat modo filiam dilectissimam 
reddant.—præterea notabile est, Chrysem Achivos adloqui; In re 
militari solo jus summum Agamemnoni concessum, cxtera vero, 
species quædam democratiæ fuit, inter Græcos—ut ex conciliis patet. 


188 NOTÆ. [18—38.] 


(v. 18). ὑμῖν μὲν So Observetur nexus inter particulas μὲν, δὲ in 
18—20 ; restore me my beloved child, and may the Gods in return 
grant it ye to destroy, &c. De vi harum particularum in nexu effi- 
ciendo Conf. Hoog. p. 296. edit. Schütz. (20). παῖδα δέ. Plato (de 
repub. II) pro vulg. λύσαιτε legerat λῦσαι τε, quod melius convenit : 
binc conjicit Heyne δέχεσθαι, subaudito μέμνησθε vel quovis sim. 
cujusmodi ellipsis sæpissime occurrit : ex gr. τ, 256. In sua adno- 
tatione Eustathium fefellit discrimen inter λύω, solvo, pretium acci- 
pio, et Adour, redimo, pretium do ; hinc vitiosa Barnesi lectio 
λύσασθε. conf. Ernesti—Heyn. ἢ. 1. (22). ἐπευφήμησαν" linguis fave- 
bant ; simile est Virgilianum, cunctè simul ore fremebant Dardani- 
dæ ; Æn. 1, 559—60. vox εὐφηρμέω in sacris solenne fuit, hinc εὖ- 
φηρεεῖτε, melius ominamini.  Sic Horat. male nominatis parcite verbis. 
Od. 14. lib. 3. Conf. Eurip. Hecub. 659. Ang. procedit oratio, 
Then all the other Greeks unanimously approved of reverence being 
paid to the priest and 6f receiving, &c. ibid. δέχθαι, ut formam Æo- 
licam pro δεδέχθωι accipit Damm. contra vero Schol. Moschop. 
ἢ. 1. Possit esse syncopata pro δέχεσθαι. (25). κακῶς. Ang. harsh- 
ly, with rudeness. μὴ vo vos οὐ xeirun—Ne religio ipsa nil tibi pro- 
sit—pœnas contumaciæ tuæ non arceat. (29). τὴν δ᾽ ἐγὼ οὐ λύσω. 
Ellipsis hic est : Ordo grammaticus procedit, τὴν δ᾽ ἐγὼ οὐ λύσω---- 
πρὶν (ἢ ἐμὲ λῦσαι αὐτὸν) puy καὶ γῆρως----κ- τ. À. Male versio Latina, 
“ antequam ipsam et senectus invadat,” sic enim foret, πρὶν puy γῆρας 
rives. πρὶν rectius vertitur, quin potius, et oratio procedit Ang. 
I will not accept her ransom; rather shall old age come upon 
her, far from her native land—employed in ofices of the loom, 
ὅς. (31). éroxouvw—0obeuntem.  Sic inf. ζ΄, 490, ἀμφιπόλοισι 
κέλευε ἔργον ἐποίχεσθαι, opus aggredi. Conf. Horat. Od. III. 27. 
63—4, herile carpere pensum. Vis præterea verbi ἐποίχεσθαι nota- 
bilis; in ipso enim opere huc illuc gradientes οἱ ὠρεφεπόλοι telam 
pertexebant. Hinc illud Pindari, Pyth. IX. 33. ἱστῶν σαλιμβώμους 
ὁδοὺς, the reciprocating courses of the loom, etsi aliter 101 explicat 
Heyne. Minus adcurate veteres quidam per ἐφισταμένην exposue- 
runt : rectius Sch. br. ἱστουργοῦσαν.----[Ὀ14. ἀντιώουσαν, ἀντιῶσαν, 
ἀντιόωσων.  Lat. vulg. procurantem, et Hesych. ὑποστρωννύουσαν ; 
innuitur enim duræ servitutis conditio: hanc versionem præ- 
fero, adversante Schol. Moschop. Conf. Eustath. Huc respicere 
videtur Catullus in verbis “ purpureave torum consternens veste 
cubile” (22—84). ἀλλ᾽ it But away! irritate me not, that you 
may relurn the safer for it; graviter et dure increpantis verba. 
v. 34, βῆ ὃ axéwy—structura peréleganti est, et mentem senis agita- 
tam tristitiamque ob spes ürritas pulcherrime depingit ; And he wan- 
dered in silent sadnes along the shore, &c. Bene observat Schol. 
Moschop. ἢ. 1. vocem ἀκέων designare silentium animi perterriti et hic 
optime usurpari. (37. 38). ὠρφιβεβηκας. Quoad sensum bene ap- 
peliatur præsens perfectum, actu præterito, qui in præsens tempus 
continuatur, expresso, nulla ratione habita temporis alicujus finiti. 
Ang. vertitur, Thou who hast protected and dost still protect— 
art wont to protect, &c. Hoc modo et alia ponuntur tempora ; 
imperfectum, inf. 218. Aoristus, #, 4. Futurum, Herod. 1, 173. 


[38—48. | NOTÆ. 189 


καταλέξε; ἑωυτὸν, seipsum desisnare solet : Conf. Eurip. Supp. 227. 
Orest. 698. Troad. 53. 713.—De hac temporum ratione subtiliter agit 
Clarke ἢ. 1. Vid. exempla locutionis fere sim. congesta in Viger. de 
Idiot. p. 170. ex Horat. Od. I. 34. Aen. V. 145. XI. 810. Vis 
præterea verbis ὠρφιβαίνειν, περιβαίνειν, eXimia inest in tutela expri- 
merfa ; conf. £, 21. 9΄, 331. e, 4.—Chrysa fuit oppidum in agro The- 
bano supra Adramyttium, ubi quoque Cilla sita fuit, ad partes me- 
ridionales Trojæ ; altera fuit Chrysa, recentior et propius Trojam, 
quæ inter eam et promontorium Lectum posita est. Strab. XIII. 
(39). Sud Apollo Smintheus, ita ex oppido Sminthe nuncupatus 
quod in Troade fuit. Fertur fuisse in Chrysa simulachrum Apol- 
linis, Scopæ operam, muribus insistens, ex eo quod vastatum muribus 
agrum dicitur quondam liberasse, rustici cujusdam precibus devictus. 
Sch. br. Rem vero altius repetere licet in antiquis rerum symbolis. 
Lectionem σμεένθιε præfert Dunbar, ut λύκιε, δήλιε : nam σρεινθεῦ Cano- 
nem metricum pessundat (vid. sup. not. 1) ; et observatu dignum est 
verba Sch. br. esse —& ᾧ ἱερὸν ᾿Απόλλωνος σρεινθίου.  (Ibid.) ἔρεψα. Eo- 
dem sensu usurpatur ac AÂen. Il. 248, Nos delubra Deum—festa 
velamus fronde, &c.  Mos fuit in sacris, fores, aras, vasa, hostias co- 
ronare ; hinC ϑυσίωε sûoré@uos, in Aristoph. nub. 307.—Aliter exponit 
vocem Hesychius per ὠκοδόρεησω, ædificavi ; prior vero sensus tenendus 
est. (40—41). ÿ εἰ δή. Ang. or if moreover. Secundum Schol. 
Moschop. KAQ antiqua radix est, unde futura κώσω, κήσω, aorista 
rare, ἔκησῶ, Ct SYNCOP. ἕκαα, ἔκηα.  Attamen Mathiæ G. Gram. $ 239 
(in voc. καίω) deducit ἃ forma futuri x22.  Eodem vero redit.—xg##v0r, 
 perfice ; formæ fuerunt xecsuive, κραίΐνω, quorum vis est, nutu capitis 
confirmo. Th. radix KPEQ ut φαίνω a DEQ. De femorum crema- 
tione vid. inf. 460—464. (42). τίσειαν Δαναοὶ" May the Greeks atone 
Jor my tears by (suffering from) your weapons. Hæc Græcis, ei 
quamvis faventibus, precatur Chryses, ira et vindicta permotus.  Adeo 
verum est; Delirant reges, plectuntur Achivi. (45.) ἀμιφηρεφέα, un- 
digue tectam, ie, ‘ operculo bene aptato circum circa in ora occlusam.” 
Conf. Heyn. du@i ἐρεφομένην. Huc referas Apollon. Rhod. Arg. IL. 
680. ami δ᾽ ἀργύρεον νώμα βιόν' ἀμφὶ δὲ νώτοις Ἰοδόκη τετάνυστο κωτω- 
gadey—Sic in numismatibus antiq. plerumque fingebatur Apollo.— 
(47). ὁ δ᾽ He νυκτὶ ἐοικώς.  Adspectu terribilis—motu lento, ceu nubes 
(νύξ) ἃ montibus descendens, tempestatem imbresque minitans.  Sic 
Hesych. καταπληκτικὸς καθάπερ νύξ.  Horum versuum (46-—47) struc- 
tura et verba motum Dei et vindictæ celeritatem optime depingunt ; 
præcipue laudatur onomatopæia in vs. 49, quam imitari plerique mag- 
nopere sunt conati, at infeliciter ut plurimum. vid. ex gr. Cowper in 
loc. Hac re prorsus admiranda est Græcorum lingua, quæ ad sensum 
depingit, animamque quasi et spiritum rebus, his omnino destitutis, 
tribuit: Conf. à, 452—55, exemplum notabile hujus artificii.—Ar- 
gutatur Daceria in loc. intellecto per νύκτα crasso aere qui solis (Apol- 
linis) lumen, peste sæviente, obscurat.—(48). μετὰ δ᾽ ἰὸν Enes Non ut 
Clarke, μετὰ vas, quod durius est, sed μεθέηκε ἰὸν. Quæ locutio cur 
Heynio displiceat, haud cerno. Solet μεθίεσθαι (in med. voc.) genitivum 
adsciscere, μεθιέναι vero accusatioum, quanquam est et ubi genitivum 
adhibeat : Sic μοέθες-----τὴν παῖδα, Eurip. Hecub. 404. Conf. et Aristoph. 


190 NUTÆ. [48—51.] 


Plut. 42. Exempla plura vide apud Math. ἃ Dawes, ἅς. ᾧ 367. 
—iù, Sagitta Dei ; ita appellatur pestis lethera, ἃ paludibus prope 
ostium Simoentis orta, vapore humido ab æstu condensato. vividis- 
sima imago est, ὁ δ᾽ mie νυκτὶ tormae—puerà δ᾽ ἰὸν ἕηκε, QUE in SaCra poesi 
βάθη fere verbis occurrit, Psalm. 91.6. Mali quoque ingruentis 
species formidolosa rumorque in vs. 49 pulcherrime exprimuntur, 
(50). οὐρῆας ui Animantia domestica et jumenta primo adficiuntur : 
Hoc usu venit, illis præsertim, ut Dac. observat “ à cause de la 
subtilité de leur odorat.” eadem habet Sch. A. B.—Porro lues ἐπῴχετο 
permeabat, eadem similitudine ac sup. 47, 48. et inf. κῆλα ὥχετο, 1bant 
sagittæ. conf. et Sch. B. L. (51). «drèe érur—Notat hic Heyn. 
situm diversum particularum αὐτὰρ et δὲ : hæc secunda est, illa prior 
in apodosi ; sic foret ἔπειτω δὲ.----αὐτοῖσι, designat ipsos Achivos ; βέλος 
ἐχεπευκὲς, Sagiltam mortiferam, vim *morbi sævientis, et ad verbum, 
amaram, piceæ amaritudinem habentem, ut Sch. Didymi. —— Lon- 
gam porro notam de productione syllabarum brevium habet Clarke, 
et de hac materia pauca ipse, quæ jam constare videntur, proferam. 
I. Syllaba finalis sæpe in posifione (ut loquuntur) est ob Aeolicum 
digamma, a quo vox quæ sequitur incipit ; sic infra 70, ὃς #2n—0ç in 
positione est, nam scriptio vetusta fuit ὃς F:21.  Sæpissime fiebat vero, 
ob ignoratum Digamma, particulam ἃ grammaticis mterpositam fuisse 
ad quantitatem servandam ; sic inf. 64, ὃς κ᾽ εἴποι"  Vera lectio est 
ὃς Fsroai, et admisso digam. concinnitas orationi restituitur.  Exinde 
præterea sententiæ doctorum de digammo mihi se rectius habere vi- 
dentur, quo major carmini Homerico ejus ope invehitur simplicitas, 
pluribus particulis inutilibus hoc modo resectis. (conf. Blomf. remarks 
on Mathiæ p. xxxv). IL. Est vero ubi syllaba finalis ἃ vocali ter- 
minetur brevi, vel a consonante quam digamma non sequitur. Hic 
ictus ipse vel cæsura vim habet syllabæ producendæ ; Sic >, 338. 
ὦ viè Ilerédo, διοτρεφέος βασιλῆος, ictus in ἐ consonantem quæ sequitur 
7 quasi geminat, et syllaba tanquam ἦγ positione spectatur. IT. Zotus 
hujusce potestas sæpe occurrere videtur in syllabis on cæsuralibus, sed 
in medio vel principio vocis. Nec ad iambos vel Tribrachyas vel Ana- 
pæstos fugiendum est, qui a metro heroico alieni sunt. conf. sup. 
14.-- ἑκηβόλου ᾿Απόλλωνος. 96. ᾿Απόλλωνγε ἄνακτι, Ὁ] producitur CA 
quæ natura brevis est ; conf. 75, 64, 43.—Insigne exemplum est talis 
productionis in £, 763, moyns ἐξ ἀποδίωμαι, de quo observat Clarke, ad ά 
398, ‘ in vocum quarundam plusquam trisyllabarum pede priori apud 
Græcos—adeo parum in pronuntiando tribrachyn et dactylum interest," 
ut uterque potuerit legitime usurpari.” Pets minime permutatio 
fit, sed ut in syllabis finalibus. sic in aliüs, arsis v. vocis elevatio 
syllabam producit. Etsi vero vim zctus hic habeo compertam, qui- 
busdam doctis assentiri nequeo qui vel usum Digammi vilipendent 
vel mutationes in contextu ad eam rejiciendam inducunt ; nec pror- 
sus eorum rationes contemno, etsi ingeniosas magis quam veras eas 
existimarim. Tria teneantur principia quæ in versu Homerico quan- 
titatem abnormem explicant, et quorum vi syllabæ 2x positione con- - 
stituuntur— Digamma, cæsura et ictus; Separata eorum sunt of- 
ficia, minime vero secum pugnantia.—De ictus natura tractat Dun- 


[51—78.] NOTÆ. 191 


bar de met. et vers. Homeric. Conf. et Hermann de metris, cap. x. 
de Prosod. (56—57). ὅτι fa θνήσκοντας" partic. fx hic minime exple- 
tiva est: Ang. “ For she was anxious about the Greeks, and the 
reason ‘was, she saw them perishing by disease” &c.  Frequentissima 
est hæc connexio inter particulas γὰρ, fe. conf. Hoog. ut sup. 489. VI. 
—Vocem ἤγερθεν ab ἐγείρω deducit Heyne, et syncopatam accipit pro 
ἠγέρθησαν, ob insequentem ὁῤοηγερίες.  Eodem redit ; nam ἀγείρω est ex 
æ Οὗ ἐγείρω. (59). ᾿Ατρείδη' Son of Atreus, I think we would consent 
to return defeated in our purposes, were we but to escape the death 
(which seems to await us). ὄὥρομεε pro mms, Aeolice. Sch. br. πάλιφε- 
πλαγχθέντως male redditur in Lat. vulg. ierum errantes, et bene ἃ 
Dammio, retro rejectos. Consentit Schol. B. L. Ven. mérn ὥστρωκ- 
τους ὑποστρεψάντας. Proprie sagitta vel hasta παλιμπλωγχθεῖσα di- 
citur cum corpori duro illisa vi detorquetur ; conf. exempl. inf. 3, 
291. (62). ἀλλ᾽ ἄγε δὴ. Usus partic. δὴ hortativus est, actionem 
maturam præcipiens, ἤδη, nunc, quam celerrime ; Ang. But come now, 
1 pray you, let us enquire of &c.—Qui ἃ spiritu divino affati, ven- 
tura prædixerunt communiter pwaæyreis nunCupati: species erant ôs- 
gomonos et ἱερεὺς, hic a victimis inspiciendis, ille a somniorum inter- 
pretatione hariolatus est. Conf. Schol. (63). καὶ yee τ᾽ ὄναρ' For 
dream too originates ‘with Jupiter —æque ac alia præsagiendi ma- 
teries in victimis extisque. Huic consentaneum est quod in lib. g, 
somnium Agamemnoni obversatum a Jove immitti dicitur. (65, 66: 
67). εἰ τ᾽ ἄρ᾽ ὁγ. Ang. Who may inform us why Apollo is so enraged 
with us: Whether it is for vow unperformed or hecatomb unoffered 
that he blames us : whether too he desires, on being presented with 
the savour &c. to deliver us from this pestilence. [De voce 
ἑκωτόροβη, an ab ἑκωτὸν, centum, ob numerum animantium mactatorum, 
an ab ἑκατὸς, longe jaculans, epitheton Apollinis, appellata fuerit, 
valde dubitant Etymologi. Hoc Heynio displicet, quia éxærès digam- 
mum admittit, éxærow&n non. Quare non æquo jure ab ἑκωτόροβη 
absit ac ab ἔφθιμοος, haud cerno. Conf, sup. 5.1]  Notetur locutio in 66, 
αἴ κέν πως βούλετωι, [ΤῸ εἰ ἄν πως----βούληται. (69—70). Κάλχας. Hic 
fuit qui auguriis suis Græcos ad bellum capessendum hortatus. Ψ]ά, 
inf. β΄, 800, sq.—05 n0n—Qui nôrat. ἤδη ἃ th. du. Forma primitiva 
plusquamp. fuit —42,—16,2 ; inc —+,—n5,; "1. ÆExemp. gr. 15 
pers. ἤδεοῦ, ἤδη, ἡδειώ. 22 pers. ἤδεις, ἤδης, ἤδησθα. 95 pers. ἤδεε, ἤδει, 
ἤδη. À forma ἤδειω, apud Doricos usitata, fluxit ἤδειν, quæ termi- 
natio postea invaluit, ut et in tert, persona, quæ antiquitus fuit 534, 
contracte #04, et cum » ἐφελκυστ. ἤδειν. Conf, Mathiæ Gr. Gr. $ 184 
193. (71). καὶ νήεσσ᾽" vid. sup. 68. inf. β΄, 300 &c. (74)—#éxsxr 
ps—Respicit ad verba sup. 62. ἀλλ᾽ ἄγε δή &c. (74). μυθήσασθαι Ang. 
To account for, explain. (6). σὺ δὲ σύνθεο: Ang. But-enter you, ‘on 
qgour part, into a compact and swear, that you ‘will render me 
Prompt assistance both by word and deed &c. πρόφρων, animo pro- 
penso, pass.—riés, secund, Heyne, νόησον, _animum advertas ; 
huic favet ζ΄, 334, at in hoc loco curry melius significat pacescor, 
et sic Lat, vulg. paciscere. (78). χολωσέμεν" Male Lat. vulg. sratum 
fore ; significat enim χολόω, ad iram excito, eodem sensu 80 ἐρεθέζω ; 


“1 , age on Ω d ᾿ th cs --- 
sh than meet D «...... D - τὰν Far οι 


192 NOTÆ. [78—120.] 


χολοῦσθαι, érritari, ut inf. 5°, 407. Sic Odyss. σ΄, 20. μή pes χολώσυς. 
Recte Schol, Ὀγ.----εἰς ὀργὴν ἐρεβαλεῖν.-τ--οἱ πείθονται PTO ᾧ πείθονται, CU 
subditi sunt. (80). κρείσσων γὰρ Ang. For the power of a sovereign 
25 felt most when he happens to be enraged with an inferior &c. 
χώσεται, fut. ἃ voor, radix XOQ. Hinc χόλος, χολόω ἄς. Ib. PAIE A 
χείρων fit χερείων, χερείονι, SYnCOp. yet, et Jonice χέρῃ!, secund. 
Damm et Herodian. in Schol. Ven. Præfert vero Heyne et eum 
secutus Mathiæ ᾧ 136, antiquam formam χέρης, unde comparativus in 
usu χείρων. (81). καταπέψῃ. Ang. For even though he may have re- 
pressed his anger for the present, Yet he retains it until a favour- 
able opportunity occurs for gratifying it ἅς. Similiter Tacit. de 
Tiberio, “ animo revolvente iras, etiamsi impetus offensionis languerat, 
memoria valebat.”"—xaæremtn, concoquerit, lit. et hinc metaphorice, 
cohibuerit. Sic Pindarus, μέγαν ὄλβον καταπέψαι, æquo animo— 
minime elato—divitias perferre. OL 1. 87: (83). σὺ δὲ φράσαι" 
Ang. But consider thou, whether thou wilt have thé power to pro- 
tect me ἄς. Vehementissime asseverat Achilles se Calchantem de- 
fensurum ; οὐ----ιοὰ ᾿Απόλλωνο----οὔτις ἐποίσει χεῖρως β. Nemo inferet 
manus violentas, exitiales, ut recte Sch. br.—Miror prætulisse Ernes- 
tium, χεῖρας μεθ᾽ ὅπλων βεβαρημένος, ut exponit Gloss. MS. Lips. ad v. 
97. (98). ἑλικώπιδω: Usitatissime redditur, nigris oculis puellam ; 
vocem illustrat Pindari illud, Pyth. IV. 305,—'Ansmves 9᾽ ἑλικο- 
βλεφάρου, ubi ἑλικὸς eodem sensu accipitur in versione Benedict. (103). 
μεένεος δὲ" μένος, vis, impetus sanguinis irruentis. φρένες, præcordia. 
ἀμφιμέλαιναι, subita irruptione sanguinis nigrescentia.  Sicinf. ρ΄, 83, 
ἄχος πύκασε φρένας auPiméræwxs.—Jram vehementissimam exprimunt 
hæc verba, et ex sensu rudi de effectu ejus in corde et diaphragmate. 
(105). xax’ ὀσσόμενος" Torve intuens : displicet Heyniana, mala præ- 
sagiens, quasi ipsi Calchanti jamdudum mala ominatus. Nec Por- 
phyriana magis, subtilior quam pro sermone Homerico. Conf. Clarke 
in loc. Recte Apollonius, κακῶς ὑποβλεψάμενος, cui tamen adversatur S. 
B. Venet. Tuentur vero Hesychius, Sch. br. et Stephanus in νος. 
ὅσσομαι, qui censet factum ex ὄπτοραι, mutatione Aeolica. (108, 
109). ἐσθλὸν δ᾽ οὐδὲ τί. Navibus Græcorum in Aulide retentis, Iphi- 
geniæ immolationem Calchas indixerat, unde ira Agamemnonis 
magis hanc ob injuriam coorta ; nisi hoc commentum scriptorum recen- 
tiorum sit: quod verosimilius est ex 4 144. (110 sqq.). ὡς δὴ" Vis 
inest particulæ, That, forsooth, for this cause it is ἄς. Oratio ira 
et affectu turbatur, ideo minus concinna : in 112, Sententia sic abso- 
lutior fit; βούλομαι πολύ (μᾶλλον) αὐτὴν οἴκοι ἔχειν, (4 τὰ ἄποινα δέχεσθαι). 
«ui yée ja— Ang. and my reason is, I ΓΝ her even to Clytem- 
nestra &c. conf. supra, 56. (114). κουριδίην ἄλοχον. uxorem vir- 
ginem—ductam. Sic infra ἐ, 414, habetur κουρίδιον ἄνδρω. (115). 
φυὴν. subaud. κατὰ. φυὴ, ἡ τοῦ σώματος ὑπόστασις constitutio et ha- 
bitus corporis ; Hesych. wenustas naturalis, sec. Thom. Magist. 
utinf. 4, 970---θηήσαντο φυὴν καὶ εἶδος. Exponitur a Soph. Œdip. 
Tyr. 740 per φύσιν. (117). Bovroms. vid. sup. 112. (120.). λεύσσετε 
γὰρ. Ang. For this ye all see, that my prixe is going elsewhere, &c: 
5, 1. €. καθ᾽ 0, pro ὅτι, ut supra 9. Conf. Zeun. ad Vigerum, not. 


- “αἰ, τὰς ὦ...» -- “ὡἐμδονν de 


[.148---146 NOTÆ. : - 198 


44. $ xiv. - Usus ejus apud Hom. frequentissimus est. (123). πῶς 
γὰρ Ang. How possibly shall the Grecians assign you a prixe ; 
1 know of no common property which has been deposited any 
where, but the plunder we have found in towns, has all been 
distributed, nor 1s it equitable that the people should be re- 
quired to collect it again &C. παλίλλογα ἐπαγειρειν" ad verb. ite- 
rum collecta in-unum-conferre.  Mos fuit, urbe direpta, prædam 
sic colligere, ut pars sua pro merito ἃ conditione unicuique 
seponeretur : conqueritur Achilles de injustitia hujus iterum faciendi. 
(129). dom. Male legitur δῶσι in edit. Clark. quæ tertia pers. plu- 
ralis est. δῶσι reposui, quæ tert.singularis est. Grammatice forma- 
tur, δῶ, δῷς, δῷ, vel dass, des, et interposito σ, δῶσι, det, sinat — 
Τροίην, melius cum Sch. br. ipsam Trojam intelligere, quam πόλιν͵ 
τροΐην, urbem Troadis, ut quibusdam placet. (131—132). μήδ᾽ οὕτως 
—2hémrs vou. κλέπτειν, quidois secreto—dolose—agere, sentire ; modus 
vertendi usitatior vix sensum assequitur, viz. ne me îta circumvenias : 
Heynianam præfero, ne ita animo reputes—machineris. Tota oratio 
procedit ; Ne ita animo, præstans quantumrvis sis, machinerts ; quo 
niam me non præoccupabis astutia : παρέρχεσθαι, Ang. To over- 
reach ; metaph. ἃ stadiis. Se ab Achille vana spe illudi arbitratur, 
nec fore, Græcos postea memores benefici, sibi præmia debita alla- 
turos. (133). abrTos—uaraiws, Sch. br. Nec est cur grammatici 
distinguant «αὕτως et αὔτως. Vis propria est, sic, modo ; credamus 
licet gestum quemdam verbum comitari, qui sensum ejus contemptus 
oblati exprimit: Ang. 75 1ὲ your desire that you should retain your 
share of the booty, and that I on the contrary (αὐτὰρ adversat.) 
should sit down thus, bereaved of mine? (135). ἀλλ᾽ εἰ pèy— Yet à 

they will grant compensation 1 shall be content ; sic Dacer. a la 
bonne heure ; oratio minax et imperatoria est ; hinc ultima reticet. 
conf. exemp. Aen. I. 135. inf. #, 424. (137). εἰ δὲ κε. Quidam hic 
legunt δώσουσιν. Aoristus vero 2. conjunctivus et futurum indicativi 
idem sæpenumero valent in Hom. ἐγὼ δέ κεν----δὲ hic non redundat, 
vim vero in oratione continuanda habet ; vid. sup. 58. Verisimile 
est vs. 139 ab aliquo rhapsodo induci : In quibusdam Schol. haud 
invenitur : spurium putavit Longin. apud Eustath. h. 1. Bentleius 
etiam ; et certe abesse potest sine sensus A + Conf. Ernest. 
Heyn. Obss. ad ἢ. loc. (141—2—3—6). νῦν δ᾽ ἄγε.  Proponit Hey- 
ne lectionem in 141, νῦν δὲ μέλαιναν νῆα ἐρύσσομεν εἰς ἅλα δῖαν, quo- 
niam ἐρύω, traho, digammum adhibet, cui obstat ordo verborum 
usitatus.—dixr, vastum. Sic Virg. mare magnum. Eodem sensu et 
ἱερὸς Β26ρ6.---ἐρέτας ἐπιτηδὲς, non ut lat. vulg. male vertit, remiges ido- 
neos, quod foret ἐπιτήδεις, sed ut Clarke notat, remigum quod sufhciat, 
κατὰ τὸ ἐπιτηδὲς. Idem est error Schol. br. qui exponit per ἐπετη- 
δείους.-----ϑείομεεν. ἃ forma antiqua @EQ, fit 9ῆμιι, τίθημι. Do, ϑῶμεν, 
ϑέωμεν, ϑέομεν, ϑείομεεν, et in similibus servatur analogia. ἐκπαγλότατ᾽ 
ες —honoratissime, Heyn. terribilissime, Lat vulg. Ambas conjungit 
Schol. br. Videtur minime honoris caussa vox hic usurpari, potius 
vero cum amaritudine quadam. Vid. Damm. [ De hac tota oratione 
140—47, judex iniquior est Heyne. Mos equidem rhapsodis ve- 
teribus fuit, narrationis brevitatem, versibus illatis, rependere ; et 
hinc explicatur error in voce digammata ἐρύσσομεν notatus sup. 141, 

CNE 


194 ΝΌΤΑΖι. [146—171] 


qui facile fier potuit, charactere jamdudum exoleto et usu ejus igno- 
rato. Secund. Heyn. distinguuntur ἐρύω servo et ἐρύω traho; hæc 
breve habet incrementum et fait antiquitus Fseus, illa non item. 
Negat aliquid esse distinctionis Dunbar (not. ap. h. 1.) inter voces, 
asseritque incrementum necessario Corripi, ac omnes formas a verbo 
tadic. PYQ esse exortas. Hoc concesso, quod verum arbitror, est 
tamen verisimile quantitatem mutari in penultima futuri, nova con- 
fecta familia cum significatione, defendo, servo. Conf. Heyn. Exc. 
IV ad ἢ. lib. Dunbar ubi sup. et Knight, Prolegom.] (148—9, 150 
—1). τὸν δ᾽ ἀρ᾽ ὑπόδρα" ὑπόδρα, torvo intuitu, lit. oculis liris trucemque 
affectum exprimentibus. Bene Sch. br. δεινὸν ὑποβλεψαίμενος. κερδα- 
λεόφρον, avare, tui tantum curam gerens ; hinc Apollon. lexic. ὁ 
Peovas τὰ κερδαλέα.  Potior est sententia quam Aristarchi qui a κερδὼ, 
vulpes, deduxit.—recpeus habetur sup. 77.—1 ὁδὸν ἐλθέμεεναι---- ΘΟ θ8 
potissimum ad #nsidias spectant, quæ tactica ne fuit temporibus 
heroicis ; sic Schol. Pind. ΟἹ. X, 37, ἐνέδραν ἐλθεῖν. Accipio in 
eodem sensu fere ac inf. 227, οὐδὲ λόχονδ᾽ ἰέναι, to go on α service of 
ambuscade : Et notatu dignum est eundem apud recentiores ser- 
monem obtinuisse ; expeditiones enim a militibus subitariis initas 
Scoti appellabant, going a raid. consentit S. B. L. Conf. Zeun. ad 
Vig. de phrasi, $ V. pag. 93. (152). οὐ y&g.—Partem orationis reticet ; 
_Tota sic procedit ; Quemodo quisquam tibi lubens obsequatur vel 
struere insidias vel cum hostibus fortiter dimicare (quum eos tam male 
accipias qui tui solius caussa bellum gerant)? Non enim ego Tro- 
janorum &c. tali modo supplet Clarke. (153—59—60). αἴτιοι. 
Utitur Homerus in eodem sensu aC αἰτιατέοι, culpandi. Nullam in me 
inimicitiam exercuerunt quare eos militia vexarem. ὄφρα σὺ χαέρης, 
Tui gratia huc advenimus. τιμὴν ἀρνύμενοι, ultionem honorificam 
exigentes ; Ang. For the purpose of procuring you redress : τιμὴ, qua 
quis, injuria illata, vindicatur ; ultio honorifica, Heyn. De hac conf. 
ν΄, 285—6—8—9 et 459.----πρὸς Τρώων, ie, παρὰ Τρώων, α Trojanis. 
-- τῶν οὔτι μετατρέπη---ἰεξο ΠΩ pendis, ie, labores quos tui caussa 
pertuli ; πόνων, μεριμνήματων. (161). καὶ dn.—Et nunc, quasi injuriæ 
cumulum addere &c. (163—65). οὐ pi σοί.  Nunquam ego præ- 
mium tuo æquale habeo, neque tum mihi æquale dandum postulo, 
cum excisa erit Troja.” Clarke. et eodem fere sensu Heyne. Malim 
vero cum Daceria intelligere Troadis aliquam urbem quæ ante Ili 
ipsius excisionem fuerit capta ; quales erant Lyrnessus, Pedasus &c. 
sup. 12.-ronvoixos —belli impetuost. πολυαιξ, ὁ πολλὰς ὁρρεὼς ἔχων 
Χαὶ κινήσεις τῶν μιωχιομένων, Hesÿch. Schol. br. Est proprie epith. bel- 
latorum, et transfertur eadem analog. ut πολύκροητος, pugna in qua 
multum laboratur. (168). xexœuw. aoristus reduplicationem passus. 
Hoc obtinet præcipue in Tonicis et Doricis. Vid. Mathiæ p. 203. Ob. 
4. & 307. IV. (170——1—5). κορωνίσιν. navibus recurvatis, puppes recur- 
was habentibus, quæ aliter καμπυλόπρυμνοι dicuntur. conf. S. ὈΓ. ττοὐδὲ 
ἐ᾽ èto—Hæc varie possunt accipi. 1. Negue te puto,yme injuria affecto, 
divitias congesturum : melius hoc, nil enim obstat quo minus ἄτιμος ἐὼν 
absolute sumatur quasi fuérit éréou ὄντος.  Exemp. vid. ap. Dawes 
Misc. Crit. p. 98—9. et Vig. p. 283. huc facit 5. Vénet. 2. Vel 
legendum ἄτηῤον ἐόντ᾽ et sic sententia procedit, πέσ opinor te hic 


[171—206. 1] NOTÆ. 195 


inkonoratum opes collecturum. [Ingeniosa est Heynii conjectura, οὔδε 
σοι οἴῳ, ἐνθάδ᾽ ἄτιμος ἐὼν, ὅς. ‘“ Nec apud me constitutum babeo, hie 
contumelia affectus quum sim, pro te divitias, &c. colligere.”]. De 
distinct. nota inter ἄφενος et zAcîres disserit Sch. Ὀτ.--ἀφύσσω, haurio, 
τῳ ; “Πλοῦτον ἀφύσσειν nil aliud est quam parare divitias.” Heyn. 

inc recte ἃ S. br. exponitur περισωρεύειν. (174—5—6). εἴγε ᾿ ἐμεείο 
μένειν" Nec mei gratia bellum prosequi rogo—auxilii satis adest, ἄς. 
Hoc acriter respondet ob vs. 158, ὄφρα σὺ χαιρῃς-τς μητέτα Ζεύς" 
Recte hic Clarkius;  periéræ, non Vocativus pro Nominat. quod ab- 
surdum est.” Est (ut notat Forsterus) nominativus Aeolicus qui postea 
inter Romanos ascitus est. Hinc terminationes, Athleta, Poeta, et 
sim. conf. Burges in Dawes, p. 334. Clarke, ἢ. 1.----διοτρεφέων---- Α. 
Jove reges dicuntur esse, ob derivatam auctoritatem scil. Schol, Pind. 
Pyth. IV. 313. Eodem redit et διογενὴς, ut διογενὲς Λαερτιάδη, 1, 308. 
(180, 181). σέθεν δ᾽ éyo— Ang. I regard you not, nor do I value your 
anger, &c. Oratio Asyndeta in 178—79, optime mentem exagitatam 
depingit. (186). φέρτερος, et inf. φέρτωτος, ad verb. φέρω respicere cen- 
sentur. Puto extitisse Pégros, quasi φέρων δόξαν, Tiny. Assumit Math. 
$ 134. inusitatam φερής. (187). ro gwoi—Ang. To pronounce him- 
self on a par with me, or be at all capable of comparison; ellipsis sup- 
plenda est, φώσθαι (ἑωυτὸν εἶναι) ἶσον mor, x. τ. À (189). στήθεσσι λασιοισι" 
ad verb. pectoribus pilis-dense-obsitis, et metaphorice furibundis. 
Dicitur de calidis et animosis, ἡ dégpen γὰρ αἰτίᾳ τῆς ἐκφύσεως τῶν τρίχων, 
Sch. Ven. Fortitudinis et virium signum est pilorum frequentia ap. 
Juv. Sat. 14. naresque pilosas. conf. β΄, 851. (193). ἕως ὁ ταῦθ΄. [De 
metro versus hujusce mire se torquent Critici: Clarke proponit rw 
ταῦθ᾽ ut pronuntiandi modum ; Knight digammum infert et conjectat 
lect. antiquam, £Fes ὁ ræÿd—orthographia enim veterum inter ὁ et 
« haud distinxit: Heyne censet efferendum esse ὡς ὁτταῦθ᾽: Bentleius 
legit ὅγε et contrahit, ὡς (fus) os ταῦθ᾽ ὡρμαῖίνε, x. τ À Conf. Dunbar 
ad ἢ. 1=_Melior adhuc ratio foret legere ὡς sic, nam ut nunc se habet 
sententia, desideratur correlativa τέως. Sic procederet Ang. Such was 
the conflict of passions in his breast—when Minerva came, &c. An- 
notat hic Barnesius : “ Hic versus passim in Iliade et Odyssea occur- 
rit : in primo autem loco Amphibrachys ponitur, pes nempe Dactylo, 
Spondæo, v. Anapæsto ἰσόχρονος.᾽ Quantus error hic est, docet Dawes 
de pedibus #sochronis, Misc. Crit. p. 51. Conf. quoque Harless. præf. 
p. XXVII.] (200). δεινὼ δὲ oi — Accipit Heyne οἱ pro ἀντῆς, et vertit, 
“ terribilesque ejus (Deæ) oculi visi sunt.” q, ἃ, the awe-inspiring 
eyes of the goddess were recognized by him. Accipit Dacer. δεινὼ ὄσσε 
quasi fuerint Achillis irati et sævientis. Est et tertia ratio, sed prima 
potior videtur. Apte citat Heyne Aen. V. 647. (205). ἧς ὑπεροπ. 
Ang. His haughty demeanor may quickly cost him his life. Observat 
Heyne solere Homerum aoristi conjunctivum usurpare pro futuro, 
præfixis particulis ἄν v. κὲν: sic sup. 197. ἐγὼ δὲ κέν ἀντὸς ἕλωμαι. 
Aliquando etiam sine particulis, ut inf. 262. οὐδὲ ἴδωμαι, nec videbo. 
Est et ubi simul ponuntur, ut κ΄, 449, εἰ μεὲν rde κε σε νῦν ἀπολύσοροεν 
ἠὲ μεθῶμεν.  Hæc et similia syntaxi minus politæ attribuenda 
sunt, Accentus in ÿrégerAines antepenultimam producit sec. Her- 
man, de met. Cap. X, 16, 14. (206). γλαυκῶπις. Vocem Knight dedu- 


196 NOTÆ. [206—250. ] 


cit a γλαύσσω intueor, quoniam haud colorem, sed motum maris expri- 
mit γλαυκὸς.  Hinc species et adspectus oculi ἃ γλαυκῶπις designatur. 
Prolegom. pag. 69. (210). ἀλλ᾽ &ys—Ang. But come, cease from 
gour strife—unsheathe not your sword, but indulge your bitterness of 
reproach as you please, &c. ὡς ἔσεταί περ, Whatever may suggest itself; 
prout fors feret. Sensus hiece indefinitus part. περ latino cunque re- 
spondet, Hoog. 460. V.—»ra emphatica est; ὠλλ᾽ ἤτοι, at verbis 
equidem. (216). χρὴ μὲν. Ang. Goddess, it is my duty to pay al 
deference to, &c. σφωΐτερον γε ἔπος, Ang. The advice of such coun- 
sellors in particular.  Observat Math. G. G. ᾧ 149, vocem σφωΐτερος 
in lonicis poetis significare, vestrum amborum; scil. Junonis et Mi- 
nervæ, ἢ. 1]. εἰρύσασθαι. De significatibus diversis verbi ἐρύω vid. sup. 
141. Apparet quoque nullam ob caussam duplicari σ᾿ in hac voce, m 
quibusdam edd. (218). μώλα τ᾽ ἔκλυον αὐτοῦ. Recte Hoogev. vertit, 
Hunc presertim exaudire solent. Non est enallage imperfecti pro 
præsenti, ut ponit Viger. Sed suus priori constat sensus. 81. Horat. 
Od. 1. 37. “ tempus erat dapibus, sodales—”. (228—31—32). 
τόδε vor κὴρ' Ang. This seems death itself to you. Distinguunt gram- 
matici inter ne prout gravi spiritu vel circumflexo notetur : κὴρ signi- 
ficat fatum, mors: xñe contrahitur à κέαρ, cor; an vero nimis sub- 
tiliter, dubitare licet.—dyoBcpos 8.2. τ᾿ À. q. d. populum voras, nullius 
enim pretii populus iste est, &c. Oratio tota Ang. procedit: You 
presume on the worthlessness of those whom you command to consume 
their substance; worthless, I say, else, son of Atreus, this contumely 
(towards me) should be your last ; oblique innuens Græcos suas partes 
defendere oportere, nec tyrannidem quandam inter se constitui sinere. 
Oratio tota maximo cum artificio ad mentis agitationem exprimendam 
composita est. (234). ναὶ μὰ roù—Ordo aliquatenus turbatur. μεὼ 
negativa est, et oratio syntactice procedere debet, 234, 240, 241, &c. 
ViZ. vai μοὶ τόδε σκῆπτρον----ἔν ποτε ἔλθυ.-----οὔὐ δυνήσεαι-ττ-κἄν σὺ ἔνδοθ; ϑυμὸν 
ἀμύξης. Sic Heyne. Hunc de sceptro digressum imitatus est, vel 
potius vertit Maro, Aen. XIT. 206. : Huc conf. Euripid. Phæniss. 1691 
ἴστω σίδηρος ὁρκίον FA μοι &i905.—Jusjurandum fuit inter mortales sanc- 
tissimum, quippe per auctoritatem intemeratam ἃ Jove ortam, et cujus 
insigne fuit sceptrum ; conf, ᾧ 98, 99.  Aeque sanetum fuit inter im- 
mortales jurare per Stygem. Conf. in Sac. Scrip. Judith 1,12. (239). 
Éuucres εἰρύαται. Ang. Who defend the ordinances constituted by 
J'piter. Heyne simpliciter habet; 2mperium tenent a Jove, sub 
Jovis auspiciis, quippe διοτρεφεῖς. sup. 176. Ex hisce verbis infert 
Dionys. Halic. de imperiis Græciæ antiquæ certo limite “constitutis ; 
Lib. V. antiq. Rom. (240). ἢ ποτ᾽ ᾿Αχιλλῆος" Ang. At some future 
period there will assuredly be a want of Achilles to defend, &c. when 
many are falling beneath the hand PA the destroying Hector, &c. 
Conf. inf. verba ejus ὁ, 351—56, ἄς. Observat hic Sch. br. epitheton 
arte deligi ad terrorem maxime incutiendum, quasi contra Hectoris 
impetum solus Achilles munimento sit ; πρὸς κατάπληξιν τῶν ἀκουόντων. 
(250—51). τῷ δ᾽ #n δύο mb—Duæ pertransierant, &c. γένεω inter 
antiquos triginta annos valebat, adeo ut Nestor jam nonaginta fere 
annos natus est: narrant S. B. et brev. in ἢ. 1. Nestorem solum ex 
omnibus Nelei filiis relictum fuisse post expeditionem Herculis contra 


[250—280.] -NOTÆ. 197 


Pylios, et una cum 115 prope deletum fuisse Pylium nomen.—;3} γένοντο, 
magis Jonicum: Cum Heynio vix abest quin restituerim.—weecru. 
Placet expositio Sch. br. μεεροερισμοένην τὴν φωνὴν ἐχόντων, ὅ ἐστι, μεθριζομιένην 
εἰς συλλαβὰς. Hoc sequitur Lat. vulg. articulata-voce-loguentium 
hominum. (254). πόποι. etymon ignoratur. Apollon. in Lex. Hesych. 
exponunt per δαίμονες. (255). ἢ κεν γηθήσαι---- γίαηι would in truth 
exult—were tidings of those dissensions to reach them.—Sic Sch. br. 
ὄντως ἂν χαρείη. (261). ἀθερίζω est proprie paleam (ἀθέρα) abjicere ; 
hinc significatus, flocci pendeo. (265). Θησέα. [“ Qui rei prosodiacæ 
student merito hic quærere poterunt sitne hic pes (ϑησέα) dactylus, an 
potius contracte, spondæus, ac si scriptum fuerit Θησᾷ." Clarke. 
Varia adfert exempla productionis ultimæ syllabæ inter poetas Atticos; 
Usus vero Homericus recentiori sæpe repugnat, nec a se invicem de- 
finiuntur. Attici certe normam genitivi in—<4, secuti, et hoc forsan 
ob metrum TJambicum quod præcipue excoluerunt : Iones vero penul- 
timam Jongam in casibus obliquis adhibentes, ob ictum necessario 
ultimam corripuerunt. Ex. caus. πηλεὺς, πηλῆος, mnaña, lonice. πηλεὼς, 
πήλεῶ, Attice. Quoniam vero 7nAËc, mnAñæ, Versui hexametro (cui 
maxime studebant) æque inserviunt, inter Ionicos Scriptores utraque 
forma adhiberi possit.]. (268). φηρσὶν ὀρεσκῴώοισι. φΦηρσὶν pro ϑηρσὶν, 

uæ commutatio literarum @ et 9. usitata fuit in dialecto lonica : sic 
Od. ς΄, 221, qaieres pro θλώψεται.-τ-κῶος est spelunca, κοίλωμα, et ἃ 
them. κέω, x5, κείω, cubo ; hinC ὀρεσκῴος, monticola; an inhabitant 
of the mountain-caves. De pugna inter Centauros et Lapithas, in nup- 
tiis Pirithoi, conf. Steph. in Dict. et Oppian. κυνηγετ. β΄. (270—1—3). 
τηλόθεν ἐξ ‘Am.  Peloponnesus nuncupata est ὠπίη γῇ ex Apide Phoro- 
nei filio, 4°, rege Sicyoniorum. Aegialea antea dicta, et postea Pelo- 
ponnesus, ἃ Pelope qui imperium tenebat. κατ᾽ ἐμ «broy—Ang. And 
1 too fought on my own account, apart from the other leaders. Inter- 
pretatur Sch. br. κατ᾽ ἐμεωυτοῦ düvæpur, pro viribus meis, reclamante 
Heyne, quia hoc proprie significat κατ᾽ ἐμοὶ.  Sic infra β΄, 366. κατὰ 
σφέας γὰρ μαχέσονται; 1. 6. pro se quisque, αἴ in Aen. V. 500. [“ Nec 
ad monomachiam trahi verba possunt, nam sic αὐτὸς esset, ἢ. e. μόνος, 
non καθ᾽ aÿroy—hinc præstat. dicere, Nestorem non in turba pugnasse, 
sed seorsum pro se, pro sua parte” ]. Evwoy—legerat Aristarchus ξύνιεν, 
quod à Zuvénes est, et pro ξυνίεσων. ξύνιον est à ξυνιέω, aor. 2.— Verba in 
—# sæpe in Hom. ling. ad origines eorum in—{w,—#w,—0«, referun- 
ταῦ; sic inf. 291, προθέουσι a προθέω pro προτίθημοι, et ponitur in dialecto 
antiq. pro προτιθεῖσι. More suo Nestor comparationem inter heroas 
inivit ad animos eorum flectendos quos minus fortes antiquioribus esse 

rædicat: hisce verbis mire delectabatur Augustus: vid. Suet. vit. 
Aug. (276). ἀλλ᾽ ta— Verum sine, ut ei primum dederunt, &c. 1.6. 

roprium dica, ratum ei fac quod in honorem ab Achivis premium 
dabatur. (280). Ei δὲ cù—Aevo etiam antiquiore, inter potentiam 
politicam et physicam distinctionem ponit, suadetque illi hanc alteram 
cedere; Ang. What though you are superior in wigor and a Goddess 
has given you birth, yet He excels you in power, &c. Sic, 278, ἐπεὶ 
οὔποϑ᾽ quoins— Since never yet hath any monarch been invested with 
an equal degree of honor.  Ïmperium enim civile et militare Agamem- 
noni concessum fuit. De usu Homeric. vocis γενναίων, vid. inf, $, 151. 


198 NOTÆ. [282—338,] 


(28283). αὐτάρ ἔγωγε. Male hic versio Lat. ‘ verum ego precabor 
Achillem deponere iram”—quasi λίσσοροωε possit cum dativo jungi ; 
verte, “ verum ego { Agamemnonem) precor Achilli iram condonare 
—remittere."—pséue χόλον, Ang. To forezo his resentment. αὐτὰρ, 
et præterea. ἔγωγε videtur hic emphatica, et in apodosi τῷ σὺ. 
(289— 91). τιν᾽ οὐ. Supp. (x49°) τινα (ἐμὲ) οὐ πείσεσθα: (αὐτῷ) ὀίω, et 
sic procedit—with which desires of his I have little intention of com- 
plying ; τοὔνεκα οἱ ἘΠ τα μὴν nr 2 Do they on this account grant him 
theprivilege? &c. De hac voce vid. sup. 273. et Damm. Lex. in Se. 
(299). ἐπεί pe ἀφέλεσθέ ye.— Ang. Since, though ye have allotted me 
her, ye now wrest her from me, &c. partic. γε emphatica est, γε δόντες, 
εἰσὶ quondam dederitis.—Ostendere vult Achilles, se imperio Aga- 
memnonis, etiam Briseide concessa, morem non gerere, sed alüs, quod 
ipsi dabant, reddere, non vi coactum, sed quia adhuc aliquatenus com- 
mune est. Timet ne existimatio sua patiatur aliquid, dum revera 
imperio cedere coactus sit. Optime indoles ejus superba depingitur. 
σῶν δ᾽ ἄλλων & μοι érri—“ Sed de meo peculio, nil nisi tuo peficulo 
ademeris.” (302). εἰ δ᾽ æye—Ellipsem notes : εἰ δὲ (βούλῃ ὠνελεῖν ἀέκοντος 
ἐμοῦ) πείρησωι ἄς. 4. ἃ, sin vis te periculo offerre—agedum ut sciant 
ali me haud temere minari. Conf. inf. sim. ζ΄, 376. 4, 262. (v. 
306—8—13). νῆας ἐΐσας----Ἰ αἴ. vulg. ad verbum, naves æquales, ie, 
concinne et affabre factas. Idem vult Sch. br. per ἰσοτοίχες, evenly 
built, well proportioned.  Vertit Blomf. in Math. ὁ 124, ships of due 
size, αἱ δαὶς tion, a perfect meal, inf. 468. est fæmineum ab ἴσος, pro 
ἔση. Vid. Heyn. Obss. τ΄, pag. 125. 185. (310—13—15—16). ἀνὰ 
δὲ χρυσηΐδα---ἰθ, ἀνάγων εἷσε χρυσηΐδω-ττο.. +. À, Schol. ἀπολυριαίνεσθαι, 
5656 expurgare a scelere et peste; λύματα sunt sordes in mare abji- 
ciendæ, quæ post ablutionem remanebant.—rsaréioeus, 501]. quum vic- 
timæ morbo haud fuerint tactæ: Ang. unblemished. De voce érevyiros 
multum dubitatur ; omnino præferenda est Lat. vulg. infructuosi. Th. 
τρύγη triticum. Huc refero Euripid. Phæn. 221. ἀκέρπιστα mie. Nota- 
bilis est hic locus in religione veterum exponenda et ritibus lustralibus, 
(321—26). ὀτρηρὼ. gnavi, strenui. Th. ὁτρέω, ὀτρύνω. προΐει.---- Ang, 
dispatched them : vid. sup. #, 2, in voc. προΐωψε, et conf. ἢ. 1. Ernesti. 
(331, 34, 38). τὼ μὲν ταρβύσωντε. Recte observat Daceria silentium 
præconum hic optime exprimere, et se invitos Achilli nuntium ferre.et 
ob principum rixas dolere. (Cor ejus mansuescit ac eodem tempore 
debita erga Agamemnonem reverentia servatur. Διὸς ἄγγελοι ἠδὲ καὶ 
ἀνδρῶν----ἰα, Jovis hominumque auctoritate, officio debito functi; hinc- 
sacrosancti, ut adnotat Em.—rà δ᾽ «ÿra— procedit sententia Ang. Let 
those be witnesses of my injuries in the sight of Heaven &c. but if ever 
my presence is required to avert the calamities of the Greeks — Ye 
hall look for it in vain &c.? Hic, ut alias, de vindicta majore cum 
vi siletur, quam si aperte fuerit prolatum : Conf. sup. 135, de hac apo- 
siopesi. [Porro quoad metrum vocis μάρτυροι, obsérvat Clarke quan- ἡ 
titatem simplicium et derivatorum sæpe esse diversam,. ut μοώρτῦροι ἃ 
μαρτύρομαι. κρίσις. κρῖτος, ἃ κρίνω ἄς. idque censet fieri ob quantitatem 
futuri 2. et-aoristi 2. in quibus temporibus » brevis est. Censet Heyne 
hisce in casibus duplicem fuisse formam verborum -simpliciam, cum 
penultime Jonga et brevi, et huic vel alteri vocem derivativam réferri- 


[342—398. | NOTÆ. 199 


prout penultima sit longa vel brevis. Sic in püxdw, unde ξροῦκον et 
téuüx», duplex forma radicis conjectatur, μῦκω et μύκω. Vid. inf. 
&, 749, et Obss. Heyn.l [v. 942, 610%]. Haud liquet quomodo 
hic metrum <servatur nisi posito quod censuerunt Clarke et Heyn. 
viz. digammum duplicari in medio vocis ita ut fiat éx6F Fu. Certe 
Prisciani nm Dawes, Misc. Crit. p. 95. verba sunt, “ Est tamen quando 
Aeoles idem digamma inveniuntur pro duplici consonante posuisse.” 
—Hanc expediendi rationem respuit Duanbar, qui ictui metrico hic, 
ut alias, hanc vim tribuit; conf. sup. 51.—Lectio ὀλοίῃσι, quæ in Venet. 
MS. occurrit verior fortasse est. (949----49.---50). οὐδέ τι οἶδε. Notes 
sermonem antiq'uum, οὐδὲ (κατα) re οἶδε νοῆσαι Pro οὐδὲ vosi.—in 349, 
studio hoc efficit Poeta ut animi concitati et effrænis optime depin- 
gantur affectus: lachryme Achillis non tam ex amore Briseidis abreptæ 
proveniunt quam ex ira injuriæ illatæ ; verba notentur, % γάρ μ᾽ "Ares dns 
ἡτίμησεν, Dedecore afficior, pœnas exigo.—s#oræ πόντον, the darklin 

sea; Epitheton Aegæi aptissimum: vid. Wood. pag. 19. (352—56). 
μῆτερ, émei— Ang. Since you have given birth to me destined to so 
short an existence, the © ympian &c. ought at least "ὦ ) to confer 
honor on me, but now he hath not honoured me in the s Eine degree. 
In 356, ordo est, αὐτὸς γὰρ ἑλὼν γέρας, ἔχει ἀπούρας. (359). καρπαλίμως 
δ᾽ ἀνέδυ --- Pulchra hoc versu conficitur imago celeritatis Deæ ascen- 
dentis, et formæ ipsius exorientis optime instituitur comparatio, #vr” 
ὀμίχλη. (365—66). ταῦτ᾽ εἰδνῳ. Præfert Heyne ταῦτα ἰδυίη, et cen- 
set mutationem ex ignorato Digammate ortam; orthograph. anti- 
qua fuit Fduin.—"Quyouesd ἐς Of8n—Huc confer β΄, 688 syq. ζ΄, 395. 
415 sqq. x’, 480. Thebe sita fuit in Troade, meridiem versus, juxta 
Adramyttium ; vicinæ erant Cilla, Chrysa, Lyrnessus ; Theben Cilices 
habitabant, qui expulsi Pamphyliam et Ciliciam petierunt.  Deserta 
fuit temporibus Strab. vid. pag. 912—13. Hic regnabat Eetion, 
Andromaches pater, qui ab Achille cæsus fuit. (382—84- 85-89). 
οἱ δέ νυ Awoi— Verte, milites vero statim ὅς. νύ enim ortum habet ex 
vocabulo νῦν. Clarke. Hanc ex illa e contra profectam esse magis 
verisimile est, et ita censet Hoog. in part. νύ primario punctum tem- 
poris designat.—yqe: δὲ gévris—Ang. Thereupon the soothsayer de- 
clared unto us the cause of Apollo’s anger &c. Male redditur θεοπροπίας 
per vaticinia in Lat. vulg. Nullum enim fuerat prædictum: hinc 
Broreomius Amex. sunt “ vatis effata de caussa occulta prodigi.” 
Heyn. ὃ δὴ τετελεσμείνος éori— Ang. Which has now received its ac- 
complishment &c.—De voce ἑλώκωπες vid. sup. 98. Secundum Th. 
ἐλίσσω, volvo, admittere potest significatum, fruces volventes oculos, 
epitheton bellatoribus aptum. Phrasis est Virgiliana. Consentire 
videtur Heyn. Conf. y, 190. (390—983). πέμπουσι. Ang. Attend 
her to Chrysa.—ci δύνασαί ys—non, si modo id efficere potes, nihil 
enim dubitationis hic est; sed conditio sæpe profertur etiam ubi 
rem veram esse vel effici posse confidimus, et sic adseverando magis 
quam dubitando inservit: sic sententia procedit, σὺ γὰρ δύπον δύνασαι, 
potes enim effectum reddere. De hoc usu partic. εἴ, εἴγε, conf. 
Hoogev. 158, IL, ed. Schütz, et exemp. allat. Ephes. IV. 21. In- 
signe est exemplum in Lucian. cvyy. ᾧ 16, εἴγε ὁ ᾿Ασκλυπιὼὸς piy— 
x, τ᾿ A Îbid. iÿos—vertitur éui, at mutato spiritu melius redditur, 


400 ΝΟΤΑ͂Ι. [396—416.] 


boni, ab ἐὺς. genit. ἐξος, ἐῆος. Sic Sch. br. ἐῆος ἀντὶ τοῦ σοῦ, οἱ δὲ ἀγαθοῦ. 
Consentit Math. in G. gram. qui formam excogitat ἐεύς, unde ἔξος, ἔῆος. 
Videtur porro à: pro ἐὺς usurpari, ut in phrasi δωτῆρες ide, Odyss. 5, 
325. Sic τ΄, 349, ἀνδρὸς és, ubi vid. Heyn. Obss. (396) πολλάκι 
yèe—{[De Hngua symbolica poëseos antiquæ, et quomodo distat a re- 
centiorum alegoriis que Homero tribuuntur, longius hic disputat 
Heyne. Mythos omnes, qualem hic habemus, ad rerum primordia 
referri debere omnino censet, et hic ab Ernestio differt, qui res veras 
et minime philosophicas talibus in mythis adumbrari putat. Dicit 
porro Heyne—‘* prorsus hæc conveniunt mythis cosmogonicis; simi- 
la narrantur ab Hesiodo, qui nec ipse ea commentus est—sed ab 
antiquioribus poetis accepit, 6 quibus Theogoniam contexuit.” Liquet 
certe sermonem antiquum vix posse conceptibus philosophicis adæ- 
quari, et hinc in fabulosa compage personam quasi sensibilem indue- 


runt caussæ, effectus, mutationesque. Conf. Heyn. Obss. 105—6—7. . 


Nomen certe βριάρεως, inf. 403, ἃ βριαρὸς mythice derivatur, et epithe- 


ton ἑκατόγχειρον, 402, potentiam invictam exprimit ; hæc adumbratio , 


hodie inter Indos conservatur, qui vim per omnia patentem repræsen- 
tant, brachiis quaquaversum protensis. Vide infra #, 19, exemplum 
notabile, ubi loquitur de catena aurea unde universi partes suspensæ 
finguntur, et not. Ernest. ἢ. 1.1. (403—5). Θεοὶ, Homines vetustiores, 
ἄνδρες, recentiores; ut Camerarius in not. ad Moschop. Sic ἀθάνατοι 
et ἀνδρες inf. β΄, 813—14. usu solenni.—+19% γαίων, ferocia elatus, 
Heyn. Th. est γώω, hinc γαίω, γαύω (v.antiquitus, γα Εω) γαῦρος, γαυριῶ, 
γήθω, γηθέω. Ang. insolent with honor. [In voce Κρονίων, corripitur 
antepenultima quæ sæpenumero fit longa, ut Kgoyo»; sed observandum 
est quantitatem penultimæ simul mutari, et secundum legem contra- 
riam, adeo ut vox metro hexametro æque inserviat. Îctus metricus 
in hoc casu operatur, et eodem jure habetur peuxoris et μεμαῶτες, 
τεθνηότος et τεθνεῶτος, βασιλῆος et βασιλέως &C. vid. sup. 397. β΄, 818.] 
(408, 414). αἴ κέν πως. Oratio procedit—#2} κέν (16, æ) πως ἐθέληἐπαρῆξαε 
Ὑρώεσσειν, ἀμφιέλσαι δὲ τοὺς ᾿Αχαιοὺς, LT Ἂς Ang. That he may render 
some assistance to the Trojans and drive the Grecians to their vessels 
ἄς. Lat. vulg. ad puppes usque et ad mare concludere. Hæc facta 
postea videmus in #, et legationem ad Achillem, /, 178 sqq. ἐπαύρωνται, 
nota figura—Ang. may reap the fruits of their King's temerity. Sic, 
frui insania.—ÿy &rn— His infatuation, his error in not respecting 
the bravest ofthe Greeks &c. Voti compos fit Achilles, et errorem 
suum agnoscit Agam. inf. #, 115. 116. 119. De Afe vid. inf, τ΄, 88, 
et allegoriam eximiam (, 501.—(415). ai ὕφελες----σθαι, utinam sede- 
res, ut Lat. vulg. et ad verb. quam debuisses sedere. ὄφελον, —<5,—<, 
est aoristus 95 verbi ὀφείλω; usurpatur optando, vel per se solum, τ. 
cum particulis εἴθε, αἴθε, ὡς. SIC, ais ὄφελον ἧσθαι, utinam sedissem. 
mi ὄφελες ἧσθαι, utinam sedisses. 4% ὄφελεν ἧσθαι, utinam sedisset. 
ἄς. Plenius disserit Vigerus cap. V, ᾧ 9. Reg. 6. Hoog. in partic. 
εἴθε, et eos secutus Mathiæ, in gram. $, 513. ΟἹ. 3.—(416). Ordo est, 
ἐπεί νύ τοι αἶσώ (ἐστὶ ζώειν) (ἐπὶ τὸ) μείνυνθά. περ, 1.6. 1n breve admodum 
tempus.  Observetur ietus cæsuralis in pére δήν.. Vox αἶσα primitus 
designavit portionem debitam, secund. Th. δαίω, divido; demde τὸ 
κοθῆκον, V. quidquid consentaneum et decorum sit ; Fatum quoque, et 


[4] G—459.] NOTÆ. 201 


in hoc sensu synonymas habet, μοῖρα, εἰροωρ μένη, πεπρωρεένη, das Schick- 
sal, Daram. Hinc orta vox αἴσιμεος sæpe apud Hom. repctita, signi- 
He Jato constitutus, decori et juri conveniens, aptus, æquus, 
æqualis. Conf. &”, 62. #,.121. 6, 207. (418—23-— 29). τῷ σε CES 
Ang. Wherefore with adverse fortune have I given you birth, 1.6, 
malo destinatum.  Ejusmodi locutio occurrit in Mosch. Idyll. IV. 7. 
τί νύ μ᾿ ὧδς κακῇ γγονέες τέκον αἴση" Non video cur Heyne reddat τῷ pet 
οὕτως, in locis enim ε΄, 209. ζ΄, 224. τ΄, 61, justa significatio est idcirco. 
(423). Ζεύς yée ἐπ᾿ œuteyey—Secundum lect. ἐπ᾽ ὠκεανὸν, vertere solent, 
For Jupiter went yesterday, in company ‘with the other Gods, over 
the ocean, to the blameless Aethiopians, to a sacrifice. Heyne vero 
legit ἐς "Ozxsavo, et reddit,—went over the territory of the Aethio- 
ans to (the God) Oceanus, to partake of a banquet.  Adhibetur 
ἐς consentientibus pluribus MSS, £trab. 1. 59. ἐπ᾽ ὠκεανοῖο ῥοάς, 
Quint. Smyrn. XII, 156. Lect. recepit Wolf. Porro phrasis ἔς rie, 
motum v. profectionem designans, usitata est. (Conf. 6, 402. ο΄. 709. 
Herodot. 11, 121—5. Admittitur κατὰ pro vulg. μετὰ, auctore Aris- 
tarcho et in sensu ë7i.—Dicitur praterea κατ᾽ Αἰθιοπῆας, ob distantiam 
habitationis Oceani ; ad fines etenim terræ sitos esse Acthiopas vete- 
res opinati sunt. [Operæ pretium est ἢ. 1. conferre Obss. Heyn. pag. 
112—117, ubi diversæ exponuntur sententiæ conjectationesque de 
his diebus XII, ἃ ritibus et astronomia Aethiopum et Aesyptiorum 
desumtæ. Si δαΐτω ut sacrificium sumatur, forsan adumbrantur solen- 
nia Jovis, adyto ejus trans, Nilum ad latus occidentale transmisso, 
iterumque XII diebus post relato, cujus meminit Diodor. Sicul. 1. 97. 
Huc confer quod aiunt Eustath. et Aristarch. Nilum ab Acgyptiis 
 Oceanum” fuisse adpellatum. Vi quoque Macrob. Saturn. 1. 
23. Paulo aliter Daceria.]. -. (4 καί puy πείσεσθαι, ὀΐω. Et puto 
Jore se mihi obtemperaturum, 1.6, πείσεσθαι ἐμοί. Male Lat. vulg. et 
eum persuasum tri puto. Conf. 5, 74. (431). χρύσην. vid. sup. 37. 
(444). ἱλασόέμεσθα. Hoc pro vulg. ἱλασσώρεϑ᾽ recepi, quia in pluribus 
MSS. reperitur, et metro convenit, nam in temporibus verbi éxérrous, 
“5 brevis est. Sic mutandum censuerunt Bentleius et Dawes. “ Dawes 
corrigit e vestigiis edit. Florent. ἱλασόμεσθα. Recte. Consentit M.S. 
Lips. qui totidem literis sic habet.”  Ernest.—Consentit quoque Heyn. 
ex MS. Venet. Conf. Mise. Crit. p.118, et Dunbar in loc. Ibid. 
ἥέξαι" ἱερὴν ixaromBn—Conf. Virg. Buc. II, 77, Cum Jaciam vitula. 
(449). οὐλοχύτας ἀνέλοντο----““ Molam salsam elevarunt manu supra 
caput victimæ ; tum factæ preces ; 115 finitis, mola inspersa capiti vic- 
timæ (οὐλοχ.. προβώλοντο, 458) eoque ipso victima numini consecrata. 
Sunt autem οὐλοχύται, SCI. κριθαὶ, non molitæ sed inteure, saltem 
granis non nisi tusis et fractis”. Heyn. Ang. bruised barley. Th. ὅλος, 
integer, et χύω, fundo, affundo, et est proprie adjectivum. (450, 460). 
μεγώλα---- Alta voce, adverbialiter pos. 458. προβέλοντο. precibus fini- 
tis, mola capiti victimæ inspersa, ut sup. not. 449.—(459). Ordo sacri- 
fici narratur,—4£ ἔρυσαν, Caput victimæ cœlum versus elevarunt, sacris 
in honorem cælicolæ peractis. Sic Schol. Apollon. 1 587, τοῖς οὐρανίοις 
ἄνω ἀναστρέφοντες τὸν τράχηλον. Contra fiebat ubi ad inféros. Conf: 
Sch. br. ἢ. l.—_Deinde 460. μηρούς #££rauoy—femoribus excisis, imvo- 
lucrum ex omento, quod prins duplicabant (διπτύχα ποιήσαντες, 461) 
D D 


202 NOTÆ. [460—486.] 


fecerunt, et frusta carnis adiposæ ei imposuerunt: Stabant famuli 
juxta, furcas (réuraBorz) tenentes, ne frusta humi caderent curantes, 
quod valde infaustum existimatum est. Conf. Soph. Antig. 1023 sqa. 
Quint. XII, 496. Femoribus in ignem impositis, exta verubus impo- 
sita sunt, et postea comesa: temporibus recentioribus hæc auguriis 
captandis præcipue inservierunt. (462, 469). for οἶνον. Ang. The 
ruddy wine, “ a colore saturiori, bene coloratum: etiam rubens, ut 
Ovidius appellat’—Ernesti. 464. œÿrte— Ang. So then, after the 
thighs were roasted &c. discrepantiam notes inter αὐτὰρ et ἀλλὰ. Ha 
actionem continuat, partes orationis hæc 5101 invicem opponit. Conf. 
Clarke. Hoog. in part. adrée.—Ibid. iraéruyre—recte ἃ πάσσω deducit 
Ernest.—465. r&Ana—pro τὰ ἄλλω, et τὰ pro ἐκεῖνα, Ut semper ap. 
Homer.—468. δαιτὸς éirns—varie redditur ; ab Heyn. οἷο æqualiter 
distributo : τῆς ἴσως πᾶσιν ἐπιγιγνομένης, Sch. B. L. Ven. Ang. Nor 
did any one lack his due proportion of the banquet. Quidam reddunt 
quasi ab ἐὺς, bonus, δαὶς ἐσθλὺ, The choice banquet, et -inter hos 
Zenodot. Ernesti. De ἐΐσης conf. sup. 306. (469). ἐξέντο. Ang. dis- 
missed, th. ἐξέω, forma antiqua pro és. (470). ἐπεστέψαντο----Ν 6. 
referre libet ad veterem morem pocula cingendi hedera, qui recentior 
fuit temporibus Homeri: Conf. Athen. cit. a Clarke. Vera explicatio 
est; crateras adeo implebant, ut vinum, coronæ instar, vas cireum- 
cinxerit: Hinc phras. Virg. vina coronant, Aen. I. 724.— Ang. They 
filled the cups to the brim. (471.) Oratio sic procedit—vouner δ᾽ ἄρα 
“πᾶσιν (convivis sCil.) ἐπωρξοίμεενοι (verger τὸν οἶνον ἐν) demarre" distri- 
bueruntque omnibus, auspicantes, præbitis poculis”; Heyr. minus 
recte Sch. br. σπείσαντες τοῖς ϑεοίς, non enim pincernæ fuit libationem 
facere, sed convivæ ipsius.  Servis mos fuit cum poculis dextrorsum 
ire, hinc locutio ériXE>, ut apparet ex Odyss. 9’, 141—2. Conf. 7, 
182. ς΄, 417. (473). rasxove—cantilenam—hymnum lætitiæ ob pestis 
cessationem; Sic y’, 391, ab Achille cantatur, Hectore devicto. Nec 
poterat esse in Apollinis honorem qui nondum ray adpellatus est, 
unde minus recte Sch. br. in loc.—Fortasse in honorem Dei medicinæ, 
εἰς τὸν παιήονω; Vid. Odyss. δ΄, 292. Rhunk. ad Timæum, voc. παιανέσαι, 
et Sch. Venet. (474). éxwseyoy—Apollinem: (477). Amos δ᾽ ἠριγένειω----α 
verb. But when the rosy-fingered Aurora, offspring of morn, appeared 
ὅς. Sic Lat. vulg. ἠριγένεια, mane genita.  Malim vero cum Sch. br. 
intelligere, {empus matutinum auspicans: Sic Apollinis epitheton est 
λυκηγενὴς, IL. δ΄, 101. quod conf. ῥοδοδάκτυλος, ob colorem matutinum. 
Vide pulcherrimas imitationes in Aen. IV, 584. VII, 25. XII, 76. 
Notandum præterea quam feliciter composita finguntur epitheta in 
lingua Græca. Princeps vatum Latinorum per periphrasim reddebat 
quod uno quasi obtutu rem Græce exhibet. (479). ἴκρενον oDeoy—ventum 
secundum.  Recte Sch. br. pro ἑκόρεενον sumit, quasi venientem; fingit 
Heyne vocem obsoletam zu, feuai—ut ans, &aueæs, Unde & pero. 
De voc. οὖρος, plene disserit Viger. ᾧ 10, p.107. (481, 489). ἐν δ᾽ 
ἄνεμος πρῆσε' Notetur quanta cum celeritate omnia procedunt,  quar 
breviter ac cum fide enarrantur—— VEU0G TRNTE—H UE Top DURE 0y io y 62 
vnds lobra—Qum ad eventus festinatur qui principem locum obtinent 
ordinemque poëmatis et rerum juncturas explicant. (486). £epcare— 
phalangæ ν. fulcra quæ naves subductas retinebant ne ab æstu 


[486—529. ] NOTÆ. 208 


refluente abriperentur; stays. Th. ἐρείδω, quasi pro ἐρείσματα. Heyne 
vero ab εἴρειν, nectere, deducit. (488). μεήνιε.  Notetur vis imperfecti 
continuationem actus exprimens; Ang. But Achilles still persisted in 
his anger. Vid. Math. $ 497.—«ÿrèe— Series narrationis mutatur, 
quæ ἃ 428-—929 procedit. Sic supra 490, αὐτὰρ ᾿Οδυσεεὺς, ad 347—48 
spectat. (489). πηλέως vios— pronuntiabatur πηλῶς. Ali scribunt πηλέος, 
quod ferri potest, et tum pronuntiabitur πηλοῦς᾽. Clarke. prætulerim 
vero Barnesii emendationem πηλῆος, quod et Ionicum est. (491, 505). 
ἀλλὰ φθινύθεσκε φίλον κῆρ Ang. But he pined away his soul, remain- 
ing there, though he longed for (ποθέεσκε) the din and the battle &c. 
Reddit Cic. suum cor edebat. “ Pulcherrime exprimit Poëta animum 
hominis propter iram abstinentis a rebus quas amet, et plus ægritu- 
dinis sibi quam 115, quibus irascitur, adferentis.” Ernesti. (493). ἐκ 
τοῖο----ἐκ τούτου, 1.6. EX die quo jurgium inter Achillem et Agamemno- 
nem inciderat, Jove ex Olympo iter faciente. Narratio procedit: The- 
tis, promissorum memor, die duodecimo mane abiit, et Jovem precata, 
obtinuit se filium ulturum. ἠερίη, églesvi—matutina : ab eodem radice 
ac sup. ἠριγένειω, 477. Hinc Ang. early. (500). καί je πόροιθ᾽ εὐτοῖο 
καθεζετο---- Et deinceps ante eum sedebat, suppliciter se gerens (καὶ λάβε 
γούνων). (501). ὑπ᾽ ὠνθερεῶνος-----“ς Antiquis Græciæ in supplicando men- 
tum attingere mos fuit.” Plin. XI. 45.—_De more et gestu supplicandi 
conf. quoque Virg. Aen. III, 607. (505). réænroy— Ang. Avenge my 
son by vindicating his honor, which Agam. hath injured ἄς. But 
(508) Ruler of Olympus, honor him thou the more on that account. 
πέρ» eum significatione sua penitus, et ἀλλὰ adversationem ponit inter 
χτίμησεν Οὗ τῖσον. Instat iterum 514, νηρεερτὲς μεὶν δή (ποι; explicitly, 
without reserve, give me now (δὴ) your promise. (517). μέγ᾽ ὀχθήσας. 
graviter suspirans—Sc. br.  Suid.un voce ; valde animo conturbatus. 
72 ίσως τὰν ψυχήν---ἀπὸ τῶν ὀχθῶν, af εἰσιν ἀναστήμιωτο τῶν ποταμῶν, 
AE Lex. (518). % δὴ λοίγιω teya—Ang. This truly now (ἢ δὴ) is 
a grievous matter, since by means of it you will excite altercation 
bebween me and Juno, when she shall irritate me by her reproachfw 
taunts ἄς. ΟἿ auxilium præbitum Trojanis 501]. quibus infesta erat. 
ἐχθοδοπῆσαι, inimice altercari. Th. &f vox, à euphonice inserto, secund. 
Damm.—Observat Sch. Ven. A. B. de vers. 519, Aristarchum legisse 
Ἥρη in nominativo, et interpunxisse, Ἥρη ὅτων μ᾿ éetbnow—quando me 
exacerbaverit Juno ὅς. Vulgatam retinui. (520). 5 δὲ καὶ αὕτως 
Ang. For she is constantly chiding me, without cause or reason, 
amongst the immortals &c. De αὕτως in sensu, femere, frustra, vid. 
sup. 133. (524). Ei δ᾽ ἄγε---Τ οἵα hæc oratio procedit Ang. Since you 
desire it, I shall incline my head to the end that you my be convinced; 
For this is the most solemn pledge 7 can give amongst the Deities for 
the performance of my promises, Since whatever L sanction with m 

nod can neîther be recalled from levity or deceit or inability to effect 11. 
Secutus sum Sch. br. Eustath. in distinctione voc. παλιενώγρετον, ἀπά- 
τηλον, ἀτελεύτηπον.  Sic Clarke. De ellipsi εἰ δ᾽ ἄγε, vid. sup. 302. (528, 
530). ἐπένευσε ὀφρύσι. Ex hac descriptione sublimi Phidias Jovem 
suum Olympium concepisse fertur.  Strab. 8. 513, Oxon. Macrob. 
5.13. (529). ἐπεῤῥώσωντο---- ἐσείσθησαν, concussæ sunt, Sch. br. Heyn. 
Vis propria verbi ρώεσθαι est, ‘“ motu concitato moveri, fermi”. Sic 4, 


204 NOTEÆ. [529—556.] 


616. Od. ὑ, 107. In Apoll. Argon. II, 663, impulsum remigum ex- 
primit, et hic cincinnorum Jovis in frontem defluentium agitationem 
bene depingit. [Dawesio minus placuit constructio ἐπεῤῥώσαντο κρατὸς 
ἀπ᾽ ἀθανάτοιο, vultque ἐξερρωσαντο cum Digam. nimis fastidiose, ut cen- 
560, nam vis quædam præpos. ἐπὶ inst, super, circumcirca. Ang. And 
the ambrosial locks were shaken over his person from his immortal head 
&c. ad lit. se concusserunt. Cons. Misc. Crit. p. 142. ed. Harles. Heyn. 
Obss. p. 141.1 (3530). éxu%e-quatiebat. Nutu tremefecit Olympum, 
Virg. Aen. X, 115. [Lectionem rejicit Dawes, observata in Pindaro 
phrasi ἐλελέζων φΦόρμεεγγα, OL 9. 21, unde colligit vim propriam esse, pui- 
sare—ut citharam plectro, loc. cit.—proponit Feu, et sic Knight, pro- 
leg. Conf. Heyn. ubi sup.—Emendatio vix necessaria, nisi digammi infe- 
rendi caussa, nam haud ita discrepant significationes fremefacere et pul- 
sare; In eodem Pind. Pyth. IL, 8, occurrit locut. rereæopéxs ἐλελίχϑονος, in 
paraph. Benedict. “ quadrijugum currum, terram concutientem”, unde 
conjectare licet de significatu verbi. Vox ipsa bene depingit assen- 
tientis Dei impetum et majestatem.]. (531). βουλεύσαντε. Consilio 
2nito a se invicem discesserunt. (532). Hiatum vix fero in εἰς ἅλω 
&xro—Emendavit Bent. εἰς ἅλαδ᾽ Gare. Sic Od. κ΄. 351,-—rorauûr, 
οἵτ᾽ εἰς ἅλαδε προρέουσι. Certissima est conjectura. (533). Ad palatium 
Jovis transfertur narratio ; δῶρα est “ magnum atrium, pars ædium 
primaria, in qua consessus et epulæ celebrantur ad vitæ heroum 
modum.” Heyn. (534). οὐδὲ τις érnn— Ang. Nor did any of them ven- 
ture to await (sitting) his approach, but rose and advanced to meet 
ἄς. ἔστων pro ὠνέσταν, dvécrnrer. (538). ἁλέοιο veovres—Nerei. À vers. 
536 ad finem usque, omnia a rhapsodo quodam recentiori inserta fuisse 
judicantur: Heyn. Obss. p. 144.  Bene vero retinentur quippe even- 
tuum seriei et explicationi utiles. Sic compertam habemus iram Juno- 
nis ejusque in nomen Trojanum inimicitiam. Recte observat Daceria 
in sequentibus, ex vita et moribus hominum Deorum felicitatem ad- 
umbrari, idque pro sensu rudiori veterum de natura divina. (539). 
κερτομείοισι-τττερεθιστιπκοῖς; Sch. br. conf. 518. ÆExtemplo convitia infe- 
rebat. (540). τίς δ᾽ αὖ ror— Ang. Who hath again been plotting in con- 
cert with you? αὖ, rursus, ut tibi mos semper. (542). κρυπτάδια 
Deovéoyra. Consiliis clim initis statuere; οὐδέ τί zë— Ang. Nor have 
you ever yet ventured from your soul to reveal to me a thought o 

your mind. De vi νοῦ. πρόφρων vid. sup. 77. Sub spècie offensionis 
ob amorem conjugis præreptum, latet suspicio ne quid in Achivos 
statuatur mali: conf. 558—59. (546.) χαλεποί τοι Erorr —i.e. χαλεπὸν 
ἔσται σοι εἰδέναι αὐτούς---- Difficile erit tibi. (551). £oër15—recte Sch. 
br. 226D0mrues, καλή. Qui a les yeux grands, et par consequent beaux ; 
Dac. Vide in nota ejus de more oculos reddendi ampliores, qui inter 
Græcos et orientales pulchritudo eximia habebantur. (553). καὶ Ain» 
σε πόρος γ᾽ οὔτ᾽ tigomæ—Ang. On former occasions ἴ made no enquiry 
whatever—nor is it my custom to pry &C. λίην pro μάλα usu Homerico. 
(555). νῦν d—Sed in ΠΕ τα, valde timeo ne te deceperit &c. 
παρείπειν ἴῃ sig. prop. “ ad aliud, quam sequi par erat, consilium ali- 
quem adducere: adeoque decipere, in fraudem inducere"—Heyn. 
Minus recte Clarke, ne te blanditiis persuaserit. (557). Ut supra 407, 
λεβε γούνων, pro ἔλαβε σε κατὰ τῶν y. (558). τῇ σ᾽ élu: κατανεῦσαι 


[558—583.] NOTÆ. 205 


ἐτήτυμον, ut sup. 514, νημερτὲς μεὲν δή poi— (562). Antiquam formam 
notes, ἄπο ϑυμοοῦ ἔσσεωι----ὈΓῸ ἀποθύμειος ἔσσεαι, Ang The more odious 
shalt thou beto me. (564). εἰ δ᾽ οὕτω τοῦτ᾽ irrw—Si hoc vero ita fuerit, 
ie. ut tu suspicaris, mihi gratum esse cognoscito; μέλλει εἶνοε, ἔοικεν 
εἶναι, S.brev. (566). μή γύ τοὶ οὐ χραισμέωσιν---- Verte, Ne tibi non 
depellant, quotquot Dii sunt in Olympo, (me) propius accedentem, 
guando tibi manus invictas injiciam. ‘Ace ἰέναι, plerumque significat 
proprius ire nocendi, damnum inferendi caussa, üt ὁ, 105. ξ΄, 247. 
Conf. vero ζ΄, 143, ubi est, accedere ad injuriam accipiendam, et 4, 
504, ubi sensus injuriæ omnino abest. Optime porro expletur sen- 
tentia, μὴ οὐ χραίσμωσί σοι (πρὸς ἐμὲ) ἄσσον ἰόντα, ὅσοι ϑτοί sis ἄς. Con- 
sentit Dawes Misc. C. 41. Formula χραισμεείν τινί τι, ex aliquo arcere 
periculum, usitata est. Conf. #, 296. [Huic contraria est Zenodoti 
sententia, qui io ad Deos refert, positum pro ἰόνφα, et hoc pro ioyræs. 
Vix tenendum est, etsi Ernestius aliquot exempla adducit. Conf. ἢ. L 
addit vero, “ ἰόντα intelligere in vulgata lectione commode licet.”  Vide- 
tur tamen obtinüsse hic usus reciprocus dualis et plur. Conf. Math. G. 
G. ᾧ 300.] (569). ἐπεγνόμεψασω φίλον κῆἣρ---- Ang. having restrained the 
émotions of her heart &c. ut vertit Eustath. ὑποχωλασθείσω τοῦ ἀτενοῦς 
ἤθους. De voce ὠχθησαν vid. sup. 517. Ingemuerunt, scil. ob Juno- 
nem graviter increpitam et quia nihil ad arcendam pœnam adferre pote- 
rant auxili. (572). ἐπίηρα φέρων--- σγαΐϊαηι ferens. Th. ἐπε et agw, apto, 
convenio, ut ϑυμήρης &c. Quidar (inter quos Brunck, Analect. T. IT, 
Ρ. 112) scribunt ἐπὶ ἦρα φέρων, quasi ἐπιφέρων ἦρα, auxilium adferens, 
ab ἦρ, fes, ἦρα, aurilium, Th. ἐρώω. Heyne illud alterum præfert, 
quoniam locutio ἐπιφέρων χάριν non Homerica est. Conf. Ohss. (575). 
ἐν δὲ ϑεοῖσι κολωῳὸν----ἰ.6. ἐνελαωύνετον Jecïs, immittitis divis tumultum ; οὐδὲ 
τι dœvros—Ang. Nor can there be any convivial pleasure whilst such 
a spirit pervades us. τὰ xseueva—pejora 1.6. rixæ, jurgia. Dicitur 
nempe per antithesin τῷ ἐσθλῆς, unde forsan Zenodotus notionem suam 
de dis ἐΐση hausit: vid. sup. 468.----κολῳὸν, proprie, sraculorum strepi- 
tum, ut obs. Sch.br. (579). σὺν δ᾽ wir. Tmesis, pro russes Zn niv. 
(580). εἴπερ γάρ----“ Si στυφελίξαι modi infinitivi intelligatur, elegans 
erit ἀποσιώπησις ; Si vult Juppiter e sedibus omnes deturbare—poterit 
sane; Conf. sup. 135. Sin στυφελίζαι modi optativi accipiatur, tum sen- 
tentia erit plena, δὲ velit Juppiter, utique omnes e sedibus suis deturba- 
werit. Ratio posterior H. Stephano placuit—prior Eustath.” Clarke. 
ΠΙᾺ quoque Heynio, qui eam rationi linguæ antiquæ magis consentaneam 
existimat ; Vid. not. Est # ἀποσιώπησις vrationis non solum minacis, 
sed minas etiam innuentis, figura.—srvgen/», usu primario, corporum 
durorum conflictum exprimit ; hinc ἀσπέδας ἐστυφέλιξε, π΄, 174. et ἐ, 
437.  Usu generali, wiolenter deturbare de sedibus, de loco &c. Conf. 
#, 261. φ΄, 380. Th. στύφω, adstringo. (583). fawe;—{ De quantitate 
penultimæ et antepenult. in hac voce longa est adnotatio in Obss. 
Heyn. 155—56 pagg. Sententia est priorem esse longam, nisi in 
exemplis paucis ubi erroris aliquid irrepsisse suspicatur ; secundam 
vero esse ancipitem. Conf. (, 635. Hesiod. op. et di, 340. Callim. m 
Dian. 129.—Conjectat Heyne scriptam fuisse aliquando ἕλεως, vocem 
dissyllab. aliquando ἵλαος, trissyll. et in hac forma primas duas syllabas 
Jongas fuisse,. Res vero incertior est, adeo ut digna, quæ retipiatur lec- 


206 NOTÆ. [583—604.] 


tio quoque Aldina. Pro. Dunbar assentire nequeo, qui legit ἔπειτα ἴλαος 
mutato spiritu, censetque duas priores syllab. esse breves, nisi ubi 
alterutra in 2ctu fuerit. Porro hac ratione inducitur hiatus, voce di- 
gammum non admittente. Magis probo lect. edit. Aldin. cujus me- 
minit Ernesti, αὐτίκ᾽ ἔπειθ᾽ ἵλαος Οὐλύμπιος, κι τ. λ.] (584). ἀμφικύ- 
“τελλον--τ  ΘΥ ασ, et recte, duplex rotundum : ἀμεφοτέρωθεν κοῖλον καὶ 
περιφερὲς----δ. br. Eustath. Sic melius quam, ut quibusdam placet, 
autrinque ansatum : pocula duo ad bases conjuncta fuerunt ita ut fundi 
in media parte existerent. Porro de hoc more alterum alterius poculis 
excipiendi, vid. inf. δ΄, 4.—Vulcanus hic pincernæ officium exequitur, 
597—8, et nil melius hoc ministerio excogitari potuit ad sedandas 
Deorum agitationes et rixas. (586). réraeñ— Ang. Bear with patience. 
Vix Schol. Moschop. assentiri possum, deducenti hanc vocem ἃ τετλώωῳ 
per metaplasmum pro τέτλας.  Potius fit ἃ réramu, forma reduplic. pro 
Fu, unde quoque τιτλήσκω. 8516 in alis, à θέω, fit τίθημοι; à μνάω, 
μειμινήσκω, à γνόω, γιγνώσκω &c. De formis redup. et earum ratione 
cons. Math. G. 6. $ 165. Obs. 4 et ᾧ 219. (587). ἐν ὀφθωλροοῖσιν, ante 
oculos; locutio est inter tragicos usitata. conf. Eurip. Orest. 1018. 
Hipp. 1279. φίλην περ tobræy— maxime adamatam. (589). ἀργαλέος 
γὰρ. locut. pro ἀργαλέον ἐστὶ ἀντιφέρεσθκ: Auf. Conf. sup. 546. (590—1). 
Mythus narratur in Sch. br. Hercules domum reversus, Troja capta 
et Laomedonte occiso, ad insulam Co ἃ tempestate detentus est. 
Hzæc a Junone excita fuerat, quæ Jovi somnum immiserat, quo faci- 
lius Herculi fraudem strueret. Pœnas postea facinoris persolvit, sus- 
pensa ex Olympo, et Vulcanus, auxilium adlaturus, quæ nunc narrat, 
perpessus est. Conf. 6, 18 sqq. Verisimile est hanc narrationem ἃ 
veteribus rhapsodiis de Herculis gestis desumi, et mythos de quodam 
casu in Lemno extitisse qui postea formam historicam induerunt: 
Vid. Popi not. h.1. (590). τεταγὼν ποδὸς, pede prehenso. Hæc certe 
forma reduplicata est Aoristi 2. ἃ τώζω, prehendo, quæ inter Ionicos 
invaluit. Possit quoque ἃ præt. 2. τέταγα formari præsens τετώγω, 
quales formæ in usu erant. Vid. Math. ubi sup.—Præferunt quidam 
lect. τετωγώς ἃ réræyæ, inter quos Ernesti. At recepta magis placet. 
Radix est réw, capio, unde τῇ pro ré:, en, accipe, ξ΄, 219. (591). 
ἀπὸ βηλοῦ Seomériouo— Verte, 6 limine divino. βηλὸς, ὁ ἀνωτάτω τόπος 
τοῦ οὐρανοῦ---. B. Ven. The firmament.  Sic Damm. in loc. Ernest. 
ex Gronov. (596). παιδὸς ἐδέξατο juei—a manu filii accepit poculum ; 
vertit mendose Lat. vulg. a filio manu accepit. Conf. β΄, 186. ὁ, 87. 
pro simili constructione. (597). évd£i—recte Lat. À dextra exorsus, 
qualis in conviviis mos fuit. Eodem jure ἐπιδέξεω, et sic diserte expli- 
cat Sch. br.—præfert vero Ernest. Gloss. MS. Lips. ἐπιδεξίως, expedite, 
strenue, “ Nam pincernæ regum cum artificio aliquo ministrabant po- 
tum”. Contrarium hic se habere videtur a v. 599.—(598). ἀφύσσων. 
Conf. sup. 171. (600). moirybovra—ministrantem, SCC. EXPOS. ἐνεργοῦντα, 
διακονοῦντα, ““ pincernam agentem sed claude”——Clarke. Th. πονῶ, 
laboro, unde πονύω, ποπνύω, ποιπνύω, Sch. Venet. (602). δαιτὸς ἐΐσης" 
vid. sup. 468. (604). ἀμειβόμενωι ὀπὶ »27ÿ—Nert. alternantes voce 
pulchra, ie. vel altera alteram versu amæbæo excipiens, vel cum 
Apolline concinentes alternis vicibus : Hoc tuetur Sch. br.—"Areà- 
Nuvag κιθαρίζοντος, “ἐκ διαδοχῆς #der. Hinc Ang. vert. who accom- 


[606—611. | NOTÆ. 207 


panied him by turns with their voices. Sensus diversi meminit 
Heyne, qui et prioris. Vid. not. Huc confer Hesiod. 4rr. ἡρακ. 201. 
ἐν δ᾽ 2772 μέσσω, ἱμερόεν κιθάριζε τι Λητοῦς καὶ Διὸς υἱὸς χρυσείῃ φόρμιγγι. 
Ηΐπο Eurip. Med. 495. ὅπασε ϑέσπιν ἀοιδὰν φοῖβος ἀγήτωρ μελέων. Conf. 
Hor. Carm. 4. 6. 25. (606). κακκείοντες---ΓῸ κατωκείοντες, They re- 
tired, each to their repose. (607). ἀμφιγυήεις, feeble-limbed, H. ὁ περὶ 
τὰ yuie βεβλωρ μένος, Porph. quæst. 11. Diserte explicat Sch. br. ὁ 
ἀμφοτέροις τοῖς γυέοις, Ὁ ἔστι τοῖς ποσὶ, χωλὸς. (611). καθευδ᾽.--- Ad somnum 
captandum decubuit: hunc esse sensum apparet ex β΄, 2, Aix δ᾽ or 
ἔχε νήδυμος ὕπνος. Male vertitur, dormivit cum ascendisset.—De hac 
tota narratione sequentia habet Heyne. “ Totum hoc episodium ab 
ipsa actione epica esse alienum, atque excusandum potius quam lau- 
dandum, censere fas est.—Narratio tamen per se est jucunda, et poe- 
tica laude se commendat ; nec omni vinculo ac nexu est destituta:; nam 
Junonis jurgia cum Jove “erant opportuho aliquo invento solvenda ac 
componenda ; erat quoque nox inducenda, ut Jovis per somnum ma- 
chinatio locum haberet in lib. 2. Obss. Attamen sententia ejus est 
omnia à lin. 536, vel ab aliquo inferciri qui poëma recensuerat, vel 
ragmentum esse poëmatis cujusdam antiquioris artificiose adjunctum. 
Philosophis certe episodium totum valde displicuit, ut Plat. de Repub. 
1.8. Scilicet, quæ recentioribus conveniunt potius quam minus exor- 
patis ingeniis erant contemplati. 


NOTÆ IN LIB. SECUND. ILIADIS. 


ΓἘσιεγραφή]. Agamemnon, contemptum Achilis ostendere potis- 
simum ratus, si, Copiis eductis, prælium Commiserit, concionem in- 
dicit. Dei ministerio ex more usus poeta, Jovem sollicitum introducit 
quo facillime pacto promissa ejus Thetidi persolvat ; et statuit demum, 
somnium Agamemnoni mittere, quod specie falsa ei victoriam pollicea- 
tur;—35. Res succedit: antequam vero prælium tentetur, animos 
Achivorum experiri optimum ratus, principum consessum indicit, in 
quo somnium exponit; se velle simulare significat consilium de reditu 
in patriam, re infecta, parando, fore arbitratus, ut concio signum pugnæ 
proponendum posceret :—83. Res aliter cecidit, quam expectaverat ; 
concione enim facta, Achivi mentionem de discessu faciendo læti 
eudiuntf et extemplo discessum parant.—154. Jam conclamatum erat, 
cum rem restituit Ulyssis prudentia, Minervæ monitis obsecuti.—181. 
Iterum Achivi in concionem coguntur Ulyssis suasu et auctoritate-— 
210. Thersitis convicia in Agamemnonem compescit—278. Idem verba 


208 NOTÆ. [1—22.] 


facit in concione, et in memoriam revocat Calchantis vaticinium, quo 
constare ait, non nisi decimo anno Trojam expugnatum iri—333. In 
eandem sententiam verba facit Nestor, simulque tactices genus aliquod 
adhibendum monstrat—368. Agamemnon jam pœnitentia injuriæ in 
Achillem contactus375, Jubet copias curare corpora—401. Ipse, 
victima cæsa, principes epulis excipit—431. Tum Nestoris suasu præ- 
cones signum pugnæ edunt, ipsi principes copias ordinant, omnesque 
in aciem procedunt.—493. Sequitur nunc copiarum recensus, et 
secundum loca Græciæ, e quibus advenerant, una cum ducum nomini- 
bus et navium numero. Deinde quoque Trojanorum sociorumque. 
(1). ἄλλοι μέν je” “ Interpunxi post hzc verba, ut distributive sub- 
joiatur, Al, scilicet dir hominesque”; Heyn. Recte. vocula ῥὰ con- 
jungit hunc vers. cum 4, 606. irmorogurræi—recte Lat. vulg. equestres 
bellatores, Porphyrium secuta, 4. 15. Th. κορύσσω. Male Apion red- 
didit quasi fuisset ἐπποκόρυθοι, galeas ferentes equinis comis instructas. 
Recte exponit Sch. br. ἐφ᾽ ἵππων om niGopevei— montures. (2). μιερρεήριζε. 
Ang. deliberated anxiously. Exormate Virgil. Aen. IV, 285. Animum 
nunc huc celerem, nunc drvidit illuc, in partesque rapit varias, perque 
omnia versat.  Hisce temporibus relligionis fuit somnia diligentissime 
observare et interpretari. Hinc jure optimo, ad regem falsa specie 
decipiendum, opera ejus utitur Poëta. (6). ἐπεπέρεψαι ‘Ares dn ‘Ar. — 
οὗλον. De hac voce multum disputarunt grammatici. Diverse red- 
dunt, perniciosum, fatale, sanum, salubre, obscurum, fallax &c. Latius 
obtinuit signif, prior. Sic Etymolog. ὁ ἐπ᾿ ὀλεθρίοις πεμπόμενος, et Dac. 
recte, songe seducteur. Seripta fuit Foro, digammata, sec. Heyn. 
(8—13). “ Inest poëtica vis, primo in ipso commento somunii, tum in 
exponenda re, tanquam per drama ; arcessitur ὄνεερος, mandata accipit, 
exsequitur. Forte tamen hæc non tam ingen:o poetæ, quam antiqui 
sermonis indoli deberi, dicendum”. Heyn.—£arx it— Go! hasten with. 
speed— Hortamenrtum acre imperatæ celeritatis”, ut Gellius observat, 
13.23. (10). πάντα pan ἀτρεκέως æroesviusr— Ang. report him all 
things inthe precise ierms I command you: subaud. μοέρενησο ἀγορευέμεν, 
et hic usus infinitivi ellipt. salennior est. ὠτρεκέως, exponit Sch. B. L. 
μή περαιτέρω τῶν ἀκουομένων.  Hinc etymon « et τρέχω, quasi non de- 
currere de via. (12). πανσυδίη, cum omnibus copiis ; proprie, σὺν πῶν- 
συδίη ὁρμῇ. Bene exponitur in Aesch. sept. cont. T. 298. armes, 
mayo.  Porro hinc pendet defensio totius narraticnis quam olim 
vituperaverat Plato, de rep. 2. sub fin. Agamemnon enim sua culpa 
errat, nec in animum induxit se iram in Achillem deponere debere et 
copias omnes armare priusquam bellum capessat. Conf. Dac. not. in 
loc. (13). ἀμφὶς---τφράζονται, 1.6. διχογνωμονοῦσι.. Ang. 7᾽ hey have no 
longer two opinions on the subject. Locutio antiquior est, (15). #42: 
ἐφῆπτα:--- γο)απῖς mala impendent ; magis ad verb. alligantur. Sie 
Ang.—are linked io the destinies of the Trojans. (16). β5 δ᾽ ae — 
ἄρα non SRAT ae est: indicat mandati exsecutionem; Sic ὁ. 236, 
ὃς ἔἐφατ᾽, οὐδ᾽ ἄρῳ πατρὸς . In 18, 20. mdicat ugx rei SUCCESSIO- 
nem x tempore. Conf. Hoog. in partic. we. (19). ἀρεβρόσιος gro:— 
Similiter Young “ Kind nature’s sweet restorer, balmy sleep”. Pui- 
chra hic eflicitur imago somni, sopitis sensibus, se, gratissimi odoris 
instar, undique diffundentis, (21). τόν jx—quem scilicet—nempe. (22). 


LL r ΦἷΦφὖὦ δ D de 1 40 4 


C22—58.] NOTÆ. 209 


Ordo est, τῷ ἐεισοίρεενος; προσεφώνεε pur, 1.6. huic quum se adsimilasset, 
eum allocutus est ; at μὲν prætulerim ; vid. Clarke γί, 389. (35). ἀπε- 
βήσετο. Sic legendum pra recept. ὠπεβήσωτο, auct. Heyn. qui censet 
formam fuisse distinctam verborum in—5v,—roux:, ut δύσω, οἴσω &C. ἃ 
futuris verb. δύω, οἴω. Vid. in £, 109. (36). “ Hæc a poëta suaviter 
interposita sunt ; ut in tragædia interdum 11, qui spectant, nonnulla 
super fortuna eorum, qui in scenam inducti sunt, edocentur, quæ hi 
ipsi ignorant”. Heyn. Sic Chori Tragici partes aliquatenus hic sus- 
tinet Poëta. (38). 594—vid. ad «, 70. Ang. “ Nor was he aware 
of the events which Jupiter had in contemplation”. & je—que sci- 
hcet. (39). Sécu yée ἔτ᾽ ἐμελλεν---ΑἸσ. For he meant to impose 
additional hardships and sorrows ἄς. κρατερὰς bouive;—ut sup. ὁ, 
165. inf. £, 811, κάματος rohvdié, Ubi Conf. (41). Sn ὃ: puy ἀμφέ- 
xvr ôup#—Bene Dac. Il lui sembla que la voix divine retentissoit 
encore a ses oreilles. Nec adhuc versionem repperi quæ satis vim et 
pulchritudinem harum vocum exprimit. Imitatus est Dante, Infern. 
Che la dolcezza ancor dentro mi suona. Ang. verte, The accents 
of the God were yet echoing in his ears. Similiter sup. habetur ὕπνος 
περικέχυτο ν, 19.—»iyu8 —rad. χέω, unde z:Fw, χεύω, χύω, ὠἀμφιχύω, 
mp &c. (44). λιπαροῖσιν, nitidis. Bene Hesych. εὐτραφέσι καὶ εὐ- 
σάρκοις. (45). ἀμφὶ δ᾽ ἀς’΄---Απρ. Afier which (ρα) he cast round his 
shoulders &c. ἄρα, deinceps; vid. sup. ὦ, 18. 20. (46). σκῆπτρον 
πατρώϊον. Vid. inf. 101, sqq. pro epith. πατρώιον. ἄφϑιτον, incorruptum. 
Quæ solida et durabilia sunt sermone antiquo 2@tra, ἀθάνατα, nuncu- 
pantur : Sic €, 724, ἴτυς ἄφθιτος. σ΄, 370, δῶμα ἄφθιτον, quod ahas 
χαλκοβατὲς, firmum, stabile adpellatur ; ὦ, 426. (49). φόως ἐρέουσα; 
announcing sunrise: Sic Villois. ἃ Lex. Ap. τὴν ἀνατολὴν τοῦ ἡλέου 
προσημαίνουσα. icendi forma a poëtis desumta qui Solem ex Olympo 
assurgentem viderint ; ex. c. Tonicis. ÆEadem de Caucaso est Joquendi 
forma inter Persicos. ‘ Est autem hic dies Iliadis 22, v. 23. Nam 
per 9. dies lues sæviit ; die 10? concio ab Achille habita: inde 12, dies 
ad Jovis reditum in Olympum”. Heyn. ex Eustath. (54). Νεστορέῃ παρὰ 
νηΐ το Pro, παρὰ γηΐ Νέστορος πυληγενέος----ἢσιιγα nota. Primas ile occu- 
pavit partes post Agamemnonem et Menelaum, ut et in statione na- 
vium: inf. 591. (55). ἠρτύνετο. Struebat consilium, 1.6. framed, pro- 
posed. th. ἄρω. Hinc magistratus Argivi οἱ éeruves appellati; Epidau- 
ταὶ ἀρτύνοι. Heyn. Dammio vix assentior qui vertit, frequens coegit 
conculium, pag. 2026. frequentem et densum convenire fecit senatum, 
2163. Vid. Sch. B. L. (56). Ordo est, ϑεῖος ὄνειρος ἦλθεν proi (κατὰ 
τὸ) évÿmwoy—tempore cum dormirem. Sic Moschop. 1. κατὰ τὸν τοῦ 
ὕπνου καιρόν. (57). ἀροβροσίην διὰ νύκτα, almam per noctem. Sic Senec. 
Medea. πος condat alma lucem. Epitheta fuerunt inter Græcos, 
die, ἱερὰ, ἄμβροτα, ἀμβρόσια, &c. ut inter Romanos, a/ma, quæ ad 
rerum naturam, caussasque et effectus inde oriundos referuntur, etsi 
nulla significatio definita fuerit adjuncta, potius vero relligionis quidama 
sensus speciesque, hujuscemodi per voces sese optime exprimens. Sic 
sup. 19, ὕπνος dicitur éwBeorses, qui Curas dissipat et dulci quadam 
oblivione animum afficit. ‘Ox@à dicitur 9+é1, divinitus immissa, sup. 
41. Conf. Heyn. Exc. &, 529. (58). guw. habilu corporis, Vid. 
sup. #, 115, ubi exponit Schol. br. per εὐφυΐαν τοῦ σώρμωτος, hic per 


210 NUTÆ. [71—90.] 


φύσιν generaliter. conf. loc. cit. (71). ὥχετ᾽ ὠποπτώμενος. Eandem 
somnii imaginem præfert Eurip. in verb. μελανοπτερύγων ὀνείρων μεητέρω; 
de Terra locutus. (72). ἀλλ᾽ ἄγετ᾽, αἴ κέν πῶς---- Verum agite, si quo 
modo armemus &c. 1.6. Consilium agitemus de Achivis ad pugnam 
excitandis. Forma loquendi sæpius usitata est αἵ κέν πῶς idemque 
valet ac recentior εἴ ἄν πῶς, quæ modo subjunctivo plerumque præpo- 
nuntur, etsi exempla plurima occurrunt (ut h. loc.) eas indicativo præ- 
figendi. Conf. Heyn.excurs. pag. 174, ubi fusius res tractatur. Hlisce 
quatuor vss. consilium exponit Agamemnon.—Timebat ne sui caussa 
tantummodo se bellum gerere existimarint milites, et Achillis ob se- 
cessum nimis expavescant. Ad tentandos animos reditum suadet, 
quem si negaverint, rei invidia tollitur; privatim vero ducibus imperat ut 
curent, ne milites consilium abeundi sequantur. Sic v. 75, ὑμεῖς à ἀλλο- 
θεν ἄλλος égnrvuy—Periculosior certe animorum tentatio, et nisi Ulyssis 
prudentia intervenisset, inf. 185. sqq. de summa rei desperatum foret. 
(73). ñ ϑέμεις ἐστί---ἀπόπειραν τοῦ πλήθους λαριβώνει ὁ βασιλεὺς, βουλό- 
μενος μαθεῖν πότερον γνώμη ὀικείᾳ πολεμοῦσιν ἢ ἀνάγκῃ. Sch. Β. L. De - 
modo vertendi dubitatur : Potior videtur, férst, as usage requires, I 
shall sound their inclinations by addressing them: Principis enim 
erat frequenti concilio profiteri quæ ratio iniretur.  Sic Hesych. ὡς δεῖ, 
ὡς πρέπει. et Sch. br. Plenior oratio foret, % (ὁδῷ) Séxus ἐστίν. [Huic 
affinis est ratio altera in qua subauditur ὠγορῇ, in concione experiar, 
in qua usitatum est &c. et huc facit insigne exemp. 4, 33. % Séuus 
ἐστὶν, avez, àyoeÿ —Restat alia, quam Lat. vulg. sequi videtur, quatenus 
fas est—Ang. as far as may be consistent with prudence; timendum 
erat enim ne acrius hortamentum ad fugam consilia sua pessundet.]. 
(74). πολυκλήϊσι. κλεὶς proprie ferrum curvatum quo pessulus tollitur, 
et analogice κλεῖδες adpellata tigna transversa, ad quorum fines utrin- 
que sedebant remiges; remorum foramina : hinc generaliter κλήϊδες 
transtra ; πολυκληΐδες. many-benched, navium magnitudinem expri- 
mens. Conf. Dam. in voc. Eust. (75). éenrusy—infin. pro imperandi 
modo, ut sup. 10. Verte, me refellite dictis, nm concione meo con- 
silio obviam îte, argumentis contrariis usi. Errant Lat. vers. et Sch. 
br. hoc ad milites referentes quasi fuerit, cohibe, ne fugam capessant. 
Rectius Heyne, unde desumsi. (77). Pylus dicitur arenosa ob littus cui 
adjacebat, vel ἠρραθόεις, a fluvio Amatho. Strab. VIII. 489. (81). νοσ- 
φιζοίμεθα μεῶλλον---- Ang. procedit: Had any one else amongst the Greeks 
related a vision of this nature, we would pronounce it a fabrication, 
and would turn with the greater disgust from the recital &c. Errät 
Sch. br. Recte vero Sch. MS. Lips. in edit. Ernest. (85). ποιρμένε λαῶν, 
Agamemnoni. Sermo antiquior. (87—93). #ÿre £wz— Versus no- 
bilissimi sunt: Festinatio, turba, impetus militum concitatus opfime 
depinguntur in voc. ἀδινάων----αἰεὶ νέον texouivéwy—Borevdèy —Pulcher- 
rime imitatus est Virg. Aen. 1.433. Qualis apes æstate nova ἅς. 
Conf. et VI, 707. et crit. Macrob. II. 5. &diwéur—aomine simul voli- 
tantium. Etymol. Th. ἄδην. Hæc vox continuitatem vel temporis vel 
numeri exprimit : hine ἀδινὸν κὴρ-ττιγόος ὠδινὸς.  Vid. porro £, 203, de 
formis ex radice 4w. (88). αἰεὶ »oy— Ang. always in fresh swarms.— 
ἐπ᾿ ἄνθεσιν εἰκρινοῖτιν----αῦ Virg. per florea rura : floribus insidunt varts. 
(90). ἄλις méroraraes—Turmatim volitant huc et illuc: Vox prior 


[93—122.] NOTA. 211 


antiquior, pro ἀθρόως, et digammata. (93). ὄσσω dedns—Rumor had 
been kindled. Scil. Fama per exercitum transierat principes concio- 
nem habituros. In vocem divinitus immissam (ὄσσων) mutatur, quæ, 
persona induta, fit nuncius Jovis. Sic Odyss. », 412.  Notissimum 
est res vastas, prægrandes, ortu ignotas, ad Deos referri: ut et hanc 
personarum confictionem a Græcis valde amatam ; Sie Pind. ΟἹ. 14. 
μελαντειχέο, νῦν door Φερσεφόνο:ς ἴϑι, ᾿Αχοῖ, πατρὶ κλυτὼν φέροισ᾽ ἀγγελίαν. 
Huc conf. OI. 8. Soph. Œd. Rex, 151.—Notetur porro ἐδηιρογίίηι 
distributio, érregouvro—dedne—Gyteorre.  Plusquam perfecta inter im- 
perfecta partes orationis conjungunt, quum series describitur even- 
tuum, qui omnes ad idem tempus non respiciant, quidam vero serius, 
quidam citius peragantur. Conf. Heyn. Obss. ἢ. 1. (96). ἐννέα---ἰ.6. 
novem præcones regum seniorum. (97). εἴποτ᾽ düris—Siquando a 
clamore desisterent ; melius, eo fine ut cessarent &c. (99). σπουδὴ δ᾽ 
ἕζετο λαός" vix tandem resedit populus.  Hoc σπουδὴ aliquam difficul- 
tatém innuit—pons καὶ δυσχερῶς. Sch. L. Minus adcurate Lat. vers. 
secundum lect. vulg. ἐρήτυθέν de καθέδρας, tenebantque sedes, nam vox 
καθέδρα Homero ignota. Lege cum Wolfio καθ᾿ ἕδρας, et verte, conti- 
nebantur in sedibus, per sedes. Lect. etiam ἃ Heyn. probata. (101). 
σκῆπτρον.  Hac narratione vult Poëta imperium et præstantiam Pelo- 
pidarum describere, qui jam tres abhinc ætates subditam habuerunt 
majorem partem Peloponnesi. In Sch. br. aënotatio longa est de 
᾿Αργειφόντῃ, et de Pelopidarum imperio, ex Apollod. lib. 1. desumta, 


Conf. et Eustath. ἢ. 1. De imperio maritimo Agamemnonis vid. inf, 569. . 


—in v. 103, 105, 107, ἄρω, αὖτε, orationis partes connectunt ; deinceps, 
rursus. (103). διωκτόρῳ---- Ang. io the messenger Mercury ; ὁ διώγων 
τὰ πράόγματῳ — διοόίγων τὰς τῶν ϑεῶν ἀγγελίας. Sch. br. ᾿Αργειφόντης 
pro ᾿Αργοφόντης, Argicida—0ob beneficium Jovi præstitum, Argo occiso. 
Fabula notissima est. (107). αὐτὼρ ὁ αὖτε---ὃ, ut sæpius, pro ἐκεῖνος. 
De forma nom. Θυέστα, vid. #, 175. Mavult Heyne hic αὐτὰρ &y αὖτε, 
ob hiatum scil. qui tamen hic minus offendit. ὁ αὖτε, Wolf. (110—141). 
à ginu—orationis hujusce structura plurimum laudis apud rhetores 
adepta est: Conf. Dion. Hal. ἔπ arte, 8. 15. Quinctil. X, 1, 47.— 
ϑερόποντες ”Agnos—Famuli martis: de hac voce Sigérur, vid. inf. €, 
18.—(111). ἄτῃ ἐνέδησε βωρείγ---- Δα verb. damno me trretivit malo. 
‘Sermone utimur Ang. in a grievous dilemma. ἄταν ἐρεβωλόντες, Aesch. 
‘sept. 316, 16, discomfiture, panic. Personam induit #7», inf. ὁ. 505. 
5, 91.—(112). σχέτλιος ! ὅς πρίν péy— Cruel! who on a former occa- 
sion gave me his promise &c. Ad Aulidem fortasse, prodigio ostentato, 
-de quo vid. inf. 300 sqq. , Manichæi absurde principium duplex in 
mundo finxerunt, unde mali et boni labes orta.  Ethnicis quoque 
fuerunt sua, etsi ex eodem fonte hoc et alterum sxpius derivatum. 
-Sic summo rectori vitio vertit Agamemnon quod successu careat ex- 
peditio ejus. (115). δυσκλέα ”Agyos ἱκέσθαι---Τὺχ antiqua forma δυσκλὴς, 
hs, 4%, unde recentior δυσκλέης. Vid ἡ, 100. Nisi forsan præfe- 
renda fuerit lectio δυσκλέε ἔΑργος ix. ad vitandum hiatum scil. (116). 
obrw που} Ang. So it appears to be agreeable io ἃς.  Particula που 
cum amaritudine quadam effertur. (119). αἰσχρὸν yèe—in apodosi ad νῦν 
δὲ sauny draérm—fraudem perniciosam struxit— Turpe enim hoc inter 
posteros auditu ἕο. (122). οὕπω τι πίφανται. Constructio ab 119 


- 


212 NOTÆ. [122—148.] 


quodammodo abnormis est. Ordo debet esse, αἰσχρὸν ἐστὶ-τ--λωὸν 
᾿Αχαιῶν, μὼψ οὕτω πολεροίζειν-τ--τέλος δ᾽ οὔπω τι φανῆναι, 1.6, necdum re 
exitum apparere. (124). ὅρκια πιστὰ ταμόντες. Hæc verba quæ toties 
occurrunt, in Lat. vuig. redduntur, “ fæderibus fidelibus percussis”— 
ad sensum recte, vix vero ad verbum: ὅρκια sunt victimæ quæ ad 
fœdus confirmandum adbhibita sunt; πιστὰ, fidei pignora, fidem facien- 
tia : ταμόντες ὁρκιο, viciimis immolatis.  Sic Eustath. ad y, 245. καὶ 
τὸ ταμεῖν mag Ομήρω καὶ Ἡροδότῳ τὸ ϑῦσωι τὰ ἐπὶ ὅρκω σφάγια δηλοῖς 
Sic Ernesti, “ ogxsx τοΐμονειν, NON proprie fædus facere, sed victimas 
ferire fœderis causa, ut Süuy yéuovs, nuptiarum caussa sacra facere.” 
Sed notandum est sex adjectivum significare omnia quæ ad sacri- 
Jficium pertinent. Vid. /, 260. Quod ad constructionem attinet, 
procedit—<irce γάρ κ᾽ ἐθέλοιμεν (ἢ. 6. ἐών περ γάρ ἐθέλωβριεν)ὴ ἀριθροηϑήροεναι 
ἄμφω (καὶ εἰ ἐθέλοιμεν) λέξασθαι T. x. το x. Hæc vero énumeratio de 
industria affertur ad animos confirmandos, et tollendam caussam quare 
verbis ejus obtemperent Achivi. (125). λέξωσθαι, in unum cogere : 
ἐφέστεοι, oppidani, à quibus in urbe lar familiaris fuit: érécougos, auxi- 
liares. Ἐκ hisce conflatus fuit Trojanorum exercitus. (132.) πλάζ- 
over, errare me α proposito faciunt; obstant ne ἄς.  Notetur vero 
totius orationis constructio artificiosa. 1. Jovis consilium eos fore spe 
et successu destitutos aperte profitetur, arguitque Deum promissi 
immemorem (110—118). 2. Dedecus deinde exponit quod apud 
posteros sint adepturi, incassum redeuntes—130. 3. Diuturnitatem 
belli ob auxilium Trojanis allatum, et quæ perpeti necesse est in illo 
prosequendo—138. 4. Orationem concludit vox φεύγωροεν (140), quasi 


ignaviam exprobrans, eorumque virtüti ignominiam et contemptum. 


inducens. Sic metus et spes alternis vicibus excitantur. Conf. Dion. 
Hai. VIIL. 15. (194). βεβάωσι---ἰαὺε elapsed. (135). créera“ Non 
rudentes, sed funiculi v. lora, quibus naves consuebantur ; τὰ ῥώμερεωτα 
τῶν νεῶν. Salmas. Ang. The stitchings of the ship-beams: De etymo 
Varronis, viz. vocem derivari ἃ σπείρω, quià ex sativo genere sunt, 
dubitat Heyne. Conf. Obss. in loc. (138). αὕτως. Sup. ὦ, 134.— 
(142). ὄρινε. Animi militum turbati optime per similitudines, 144 5664. 
et 147, sqq. ob oculos ponuntur. Agitatio et tumultus a prima, et 
impetus concitatus ruentium a secunda. Conf. Dac. in loc.—(145). 
[Legendum est vel πόντου τ΄ Ἰκαρίοιο, vel potius réyro ᾿Ικωρίοιο, quo 
conservetur lex metri; nequit enim spondæum claudere diphthongus 
ον ut in lect. vulg. ni sequatur consonans vel vox digammata. Vid. 
Dunbar, can. Hom met. p. 24. ut et pag. 27. Quod vero dicit 
Vir eruditus de distinctione inter ϑωλάσσης et πόντου, assentiri ne- 
-queo; nec ad Aëgæum refertur ϑώλωσσα nisi illud proprie desig- 
nandun ipsa ostendat narratio, ut in ὁ, 34. Eodem jure et haberi 
possit ὡλς, Aegæum referens, ut in #, 350. Accipio voces in appo- 
sito.]. (117—8). ZiQugos—iræryilur. Vis aliquatenus procellosa 
hujus venii in similitudine Homerica a Woodio ut argumentum affer- 
tur Ionicæ ejus originis (p. 21—27.). Circa littus Jonicum ingruens 
venti impetus, certis diei temporibus, optime huic descriptioni re- 
spondet ; érawyiiuv, superne ingruens, αἴ bene vers. Lat. ΤῊ. αἰγὶς, 
procella.  [Cognata sunt αἰξ, ἀΐξ, ἀΐσσειν, αἰγὶς, unde ægidis nomen, 
clypei Jovis, et qui a recentioribus ad capram (ay) Amaltheæ refer- 


[148—190.] NOTÆ. 213 


tur, sed minus adcurate ; conf. Ovid. Fast. 5. 113. Hygin. Fab. 139. 
Hinc quoque αἰγιωλὸς, littus, ob fluctuum impetus (æiyes).]— Ibid. 
ἐπί τ᾽ ἠμεύει écreyusrouw—minus recte Lat. vers. et incumbens-inclinat 
spicas, nam uv» intransitivum est. Verte, “ Et seges inclinat se cum 
spicis”, ut Heyne. Sermo affinis est, ἔφριξεν δὲ poyn ἐγχείησι----νἸά. 
inf. 373. δ΄, 290. %, 308.—Lettio præterea ἐπί τ᾿ 4uv’ ἀσταχύεσσιν 
præferenda est, nam penultima in ἠμεύω longa est. (153). οὐροὺς. Vid. 
Apoll. Argon. I. 371 seqq.—Sulcos, per quos naves ad mare dedu- 
cuntur, expurgarunt, ut facilior esset transitus. Sic Schol. Gloss. 
MS. Lips. ταφροειδὴ ὀρύγμωτα, x. τ᾿ x. Ernest. (154—5). ἱεμένων 
(ve scil.) reditus cupidorum. ὑπέρρεορα vorros—præter destinatum re- 
ditus. ““ Quidquid inopinatum, præter expectationem, quidquid w0- 
lentum, præter naturam, quidquid ex stultitia natum, præter rationem, 
ea omnia ὑπὲρ poigar fieri dicuntur.” Clarke.  Similis est locut. ὑπὲρ 
airey—ut in ζ΄, 333. et contra, κοτ᾽ αἶσαν, ibid.—Fati decreto contra- 
rius foret reditus, quippe quod Trojæ excidium statuerat. ὑπὸ δ᾽ 
ἥρεον ἕρμεωτώ, subtrahebant phalangas, quæ navibus ad littus subductis 
summissa sunt. (156). εἰ μὴ ‘Aënvæiw—Prudentia Ulyssis, redituris 
obviam euntis, Deæ personam induit. (157). érevrévs—invicta. Th. 
ἄτρυτος, indefessus ; Hesych. 606. Phornut. XX.—(158). οὕτω δὴ οἶκόνδε 
— Agyiios φεύξονται; Ang. Arethe Greeks resolved to fly home πο (δὴ) 
in this disgraceful manner (οὕτω) ἢ Oratio plena indignationis ob rem 
inopinatam.  Demet. περὶ éeuer $ 55—6. (160). καδδὲ xer vel potius 
κὰδ δὲ ney—pro καταλίποιεν δὲ ἄν, Optat. pro futuro, quod melius con- 
veniret τῷ φεύξονται. Hinc, ut ex alis permultis locis discere licet, 
syntaxin adcurate constitutam in Homero minime esse expectandam: 
Conf. Wood. pag. 203, de Serm. Hom. (169). ἀτάλαντον, æquipa- 
randum ; Th. τάλαντα, lances, pondera imposita : exponitur per ἰσόσ- 
rame. Suspicatur Clarke, Ulyssem concilio principum non inter- 
fuisse, sed sua sapientia ntellexisse quid sibi propositi haberet Aga- 
memnon. Ernestius censet, Poëtam solummodo spectasse Deæ ali- 
cujus ministerium, Ulyssem vero ad reditum impediendum deligi ob 
gratiam quæ ei cum Pallade semper intererat : Recte, nam ratio prior 
subtilior est, Homero minime conveniens. (170). érræor οὐδ᾽ ὅγε νηὸς 
—Animo revolvens difficilem rerum statum, et consilium, quo potissi- 
mum modo remedium adferre potuerit, cogitans. Hoc dignum sapien- 
tia prudentis Ulyssis, et bene res depingitur animique incertitudo in 
verb. ἄχος κραδίην ἵκανεν. (175). πολυκλήϊσι----ἐς Intellige naves amplas, 
magno remigio ; ut inf. 293, πολύζυγος." Ernesli; ut et sup. 170, 
ἐὐσσέλμοιο. De Th. κλεὶς, vid. sup. 74.—(186). d£aro oi σκῆπτρον 
maredio —Hoc enim erat auctoritatis Ulyssi delegatæ insigne, per quod 
concilium indicere ei lcitum fuit. (190) dœssovs—<* Habet hæc vox 
apud Homerum semper aliquam increpationis significationem, sed non 
semper acerbam.” Camerar. ἡ λέξις ἐκ τῶν μέσων ἐστὶ" δηλοῖ δὲ ἀμφότερα, 
ὁτὲ μὲν ἐπ᾿ ἐπαίνῳ λεγομένη, ὁτὲ δὲ ἐπὶ ψόγῳ. Sch. br. Sensus proprius 
secundum Damm. est, “ quem fata, vel bona ducunt inprimis vel adversa 
agitant insigniter.” Sic ὁ, 561. 8’, 200. y, 399, ubi exponitur ut 
σχετλίη. ζ΄ 326, et 407. (Ibid.) δειδίσσεσθα ι----φοβεῖσθαι, Sch. br. potius, 
ut Heyne, “ turbatis animis discessum parare”. Sensu passivo usur- 
patur, et hoc uno loco sec. Heyne. οὔ σε fours, κακὸν de —Ang. Such 


214 NOTÆ. [190—219.1 


trepidation 1ll becomes à person of your rank. Voc. κακὸν accipio non 
ut fimidum, sed ut wilem, nullius pretii, ἔδυ ut οὐτιδανὸς sup. ὦ, 231. 
Variæ fuere formæ verbi dudirroum, a radice δίω, unde δεδίω, δείδω, 
δεδίσσοροαι, δεδίσκομαι, δειδίσκομεαι, OMNES reduplicationem passæ. (192): 
οὐ γώρ πω σάφα oirta— Ang. For you have not as yet clearly ascer- 
tained the intentions of Agamemnon &c. loquitur scil. de artificio ejus, 
sup. 73. Hinceta lin. 194, constat omnes principes concilio senio- 
rum non interfuisse, sup. 53; ut et Ulyssem adfuisse, aliter enim vix 
pro comperto haberet consilium subtile. vid. sup. 169. (195.) pri— 
Aposiopesis est, ut solet in oratione minaci: supple δέδια μή ri—0ea 
μή τι, χολωσάμοενος----κ. το n. (203). Unam et eandem auctoritatem 
agnoscere debemus, ne, multiplici exorto imperio, ordinem cunctum 
pessundemus. De hisce orationibus Ulyssis observatur, se ad duces 
de militum, ad milites de ducum ignavia queri, et hoc, ne offensio 
aimia alterutri fiat: Vid. Dac. in loc. Dion. Halic. περὶ τεχνῆς, lib. 9. 
(205). ἀγκυλομήτεω. Ang. of the wily Saturn. Epitheton forte a 
mythis antiquis desumtum qui tractarunt de Croni rebus gestis, ejus- 
que erga patrem Uranum v. Cœlum ausis. Fabula nota est. (206). 
σκῆπτρον τ᾽ ἠδὲ ϑέμιστας---- ΟΥΒῸ5. sine dubio temere illatus ab 4, 99, 
ubi habet σφίσι quo referas, hic non item. Notatur ut spurius in 
edit. Wolf, ut et asteriscis in Heyniana. Rejiciebant Clarke, Er- 
nesti, Spondanus, Barnes, Didymus et MSS. præstantissimi. Plura 
confer in Obss. Heyn. ἢ. L Legit porro Wolfe—ÿ> σφίσι Bari- 
λεύη. Quomodo hoc theoriæ suæ de ν égenx. vel quantitati con- 
veniat, judicet lector. (207). διέπειν oœrexroy—copias ordinare, ad 
tranquillitatem reducere.  “ διέπειν est proprie, persequi (διώκειν) ade- 
eque de opere ét negotio, peragere, perficere.” Heyn. (210). αἰγιω- 
xd—vid. sup. 148. (211). ἐρήτυθεν δὲ καϑ' ἕδρας ---νἱά. sup. 99. 
(212—77). Magnopere de hoc episodio Thersitis disputarunt Critici, 
“et recensentur eorum in observat. Heynii sententiæ. Legantur porro 
quæ in nota sua"congessit D'2: Dacier. Quodcunque de talibus fuerit 
judicium, summa cura ἃ moribus ævi recentioris abstrahendum est, ne 
novis antiqua admiscentes, judiciis de factis, opinionibus et usu vete- 
rum falsi simus. Proculdubio mens Poëtæ fuit, narrationi aliquod 
varietatis addere, animosque militum commotos, proposita quadam 
nova et ridenda specie, sedare. Res efficitur ; consilium enim Ther- 
sitis, cui contrarium volebat Rex, irritum cadit. (213). ὅς ῥ᾽ ἔπεα 
Pesris ÿrw—Ang. Who was versed in all unseemly modes-of expression 
wherewith to thwart the rulers, &c. μὰν, ἀτὼρ οὐ κατὰ norwoy—Temere, 
ac non prout decebat, 1. 6. suus erat mos, nulla certa ratione vel caussa, 
sed omnino. Congruit loc. éuesrpoirhs ἐκολῴα, “ Sine modo, graculi 
instar, strepebat.” Heyne. Sic. Aul. Gell. I. 15.—Vid. de ἤδη, ὁ, 70. 
(συνοχωπότε). v. συνοκωχότε. Hanc formam Mathiæ ab ἔχω deducit, mutato 
in præterito ε in ». Series est, ἔχω, ἕξω, ἔχα, 040, we, ὅκωχα. Malim 
vero cum Dammio formam συνοχόω, quæ ipsa tamen ἃ mutationibus istis 
oriri videtur, quæ solennes sunt. (219). ψεδνὴ δ᾽ ἐπενήνοθε Ad yv1—Béène 
rédditur, rarum vero supra 4e erat capillamentum, et hoc inter 
scriptores Jonicos usitatum fuit: Sic Herodot. ἅλμη ἐπανθέουσα. Inter 
varias quas exCogitarunt hujusce vocis derivationes, præfertur ἐπανθέω ἃ 
Heyne, Damm. Steph. Significatio est, superfloreo, in superficie 


[221—269.] NOTÆ. 215 


effloresco. Sic Aristoph. τοῖς μήλοισιν ἐπήνθει χνοῦς. Adhæreo etiam, 
ut in Hesiod. Scut. Herc. 269. πολλὴ δὲ κόνις κατενήνοθεν ὥμους. Formæ 
sunt ὠνθέω, ἄνθω, vol, ἤνοθον, ἐνήνοθον. (221). τὼ γὰρ νεικείεσκε---- Ang. 
For his custom was to inveigh against those two in particular.  Recte 
vers. Lat. his enim præcipue convitiari solebat.  Semper sunt, qui in 
præstantiores, invicta qnadam animi acerbitate, invehuntur.  Recte 
Flaccus, wirtutem incolumem odimus. Sic convitiator 116 in Aen. 
ΧΙ. 122. Bene observatur ἃ Plutarcho, ‘ animi ejus (Thersitis) pra- 
vitatem concise admodum ab Homero depingi in v. ἔχθιστος δ᾽ ᾿Αχιελῆϊ 
μάλιστ᾽ ἥν, ἠδ᾽ Οδυσῆϊ ; mire etenim corruptos mores arguere erga opti- 
mos quoscunque inimicitiam.” Tract. de invidia et ira. (228), δίδομεν. 
“ Pulcherrime hic poëta personæ servit, dum virum ignavissimum in- 
duxit gloriosius de se jactantem quam Achillem omnium fortissimum”. 
— Clarke.  Injuria quoque Achilli illata, quæ aliter mentes militum 
efferaverit, levior fit ac prope diluitur, dum partes ejus defensor tam 
ridendus tuetur. (235). ὦ πέπονες" Imbelles, animoso corde destituti : 
ang. spiritless. “« ἀπὸ τῶν πεπαινομένων καρπῶν, 1. 6. a maturis fructibus 
ductam esse vocem ne dubites, unde πέπων est mollis, mitis, in bonam et 
in malam partem.” Heyn. Conf. inf.é, 109. Confirmat Suid. in voce, 
ex Epigramm. in Anthol. vi. 7. p. 554. ὄφρα τάχιστα λικρήση ττεπόνων 
καρπὸν ἀπ᾿ ὠσταχύων. Hinc exponit, ἔκλυτοι. (237). γέρω πεσσέμεεν.---- 
contumeliose dictum; præmiis, (quæ vel fuerit sortitus vel vi abstule- 
rit), frui. Ad abreptionem Briseidis respicit Thersites.—Jure repre- 
hendit Ernesti vers. vulg. concoquere, quæ, etsi propria vocis ,signi- 
ficatio, huc transferri nequit.  Significationes sunt concoguere, molles- 
cere, consumere, frui, habere, tenere &c. Conf. Sch. B. L. Apoll. 
Arg. I. 283. Pind. Olymp. I. 132, collat. cum Py. IV. 331. inf. # 
513. sup. ὦ, 81.—(246). éxgrrouvbs—temere et non cohærenter loquens. 
Ang. procedit—Babbling Thersites! voluble though thou art in 
speech, restrain yourself, nor desire singly to oppose your superiors 
ὅς. λιγὺς exp. Hesych. ἐπιτρόχωλος. (254.) τῷ νῦν ᾿Ατρείδη. Idcirco 
nunc sedes, convitia ingerens &c. Subaudiri τρόπῳ monuit Hoog. ad 
Vig. 17. Locutio transit ad Romanos, ut in Hor. Sat. 1. 6.40. Hoc 
tibi Paulus et Messala videris? (251). νόστον τε Quadrrois— Ang, 
Nor watch for a favorable opportunity to return ; Sch.br. Sic 253. 
ἢ εὖ ἠὲ κακῶς vorrarousy— Ang. Whether we shall act prudently or not 
in returning; h. 6. quatenus agitur de fama nostra vel wtilitate. Sic 
Sch. br. ἤτοι καλῶς ἢ δυστυχῶς. (258). δ᾽ ér:—lect. Heyniana pro vulg. 
εἴ κ᾿ ἔτι. Prætuli, nam κέ minus convenit. (266). ὁ δ᾽ idv&8#—Ang. He 
writhed under the stroke, and the tears gushed forth—Sanses—in 
floods ; Th. ϑώλλω, et optime hic usurpatur “ de lachryma, quæ ex ocu- 
lis quasi propullulat”. Heyne. (267). cuüdi£—vibez. Un ποία Clarkii 
ἢ. 1. disputatur de orthographia vocis et de accentu.  Formatio geni- 
tivi a nominativis qui in duplicibus consonantibus exeunt, ostendit, 
orthographiam antiquam fuisse σροῶδεγγς» unde recentius 42%, contra 
quod Clarke censet. Sic a Péharyys; λάρυγγξ» λύγγς, habemus φά- 
λαγγος, λώρυγγος, λυγγός ἄς. λύγξ certe habet et λυγγός et. λυκός; 
hæc vero debetur nominativo antiquo λύςξ. Conf. Math. $ 71, δὲ tabul. 
terminat. ᾧ 72. Barnesii partes, qui contenderat scriptionem fuisse 
cuädryys, tuentur quoque Ernest. et Heyne. Si fuerit σροῶδεγς, geni- 


216 NOTÆ. [269—302. ] 


tivus foret ouddryes, ut ἃ φλὸξ (φλὸγς) φλογὸς, et similia. Quæstio de 
accentu, viz. an circumflecti vel acui debet », in dubio relinquitur, et 
est levicula.]. (269). ἀχρεῖον ἰδὼν.  Vultu fædo, ut vers. Lat. recte, 
et Sch. br. ἀπρεπὲς καταστήσας τὸ πρόσωπον. Ang. with disfigured 
countenance. Th. χρείω, usus, utilitas, et ad verbum redditur, #nutiliter 
aspectans. Sensum attingit Dacer. I! jetta un regard hideux. Ex- 
ponit Sch. B. L. ὀργιζόμενον xai μὴ duvépeevoy οἰμεύνασθαι διωγροφει βλέμμια: 
ἐστὶν οὖν, ἐκαίρως ὑποβλέψας. De locutione ἀχρεῖον ἰδὼν bene observat 
Clarke “ vocem (ἀχρεῖος) apud Græcos (quum de homine malo dicitur) 
non utique eum exhibere qui simpliciter sit on utilis, sed qui sit 
maxime nequam.  Similiter apud optimos linguæ Romanæ auctores, 
Augusti temporibus, inutile legitur id, non quod non utile modo, sed 
quicquid maxime est detrimentosum”.  Plura confert exempla: Cic. 
de-offic. 2. 3. Virg. Georg. I. 88. adde Terent. And. A. 1. 8. 5. 58. 
Liv. 1. 3. c. 23. E contra utile, quod plurimum boni confert; ut 
Horat. utilis agris.—Aliæ rationes sunt vertendi, haud immoror tamen. 
Consul. Heyne, Obss. in loc. Damm. in voc. ἀχρείος, cui tamen haud 
assentior. (270). ἀχνύμενοί rie —Ang. Though chagrined, (spe reditus 
frustrata scil.). (275). Os τὸν λωβητῆρω irerBoroy—Ang. Who hath 
put an end to the haranguing of this foulmouthed railer : ἔπεσιν βέλ- 
λοντῶ, Sch. br.—Huc insigniter facit vs. Pind. OL VIII, 73. μὴ βαλέτω 
pe Mu τραχεῖ φθόνος, 1.6. dictis contumelosis. (276). ϑυμὸς ἀγήνωρ---- 
hic in malam partem, animus præferox, effrænis. (278). πτολίπορθος. 
Ulyssi adtribuitur κατ᾽ ἐξοχὴν epitheton hocce; ejus enim consiliis 
Troja denuo occubuit. Sch. Mosch. et br. in loc.  Sic Cic. in ep. 18. 
ad famil. 1. 10. a Clarke citat. Probe nôrat poëta quantum viribus 
ingenium præstat. (282). ἐπιφρωσσαίωτο----ν 6] expenderent, ut vertit 
Lat. vulg. ἃ ν΄, 741. vel intelligerent, ut in Odyss. σ΄, 93. Ambo pro- 
banda, sed illud prætulerim. (288). Ἴλιον ἐκπέρσωντ᾽ — Ang. namely, 
that you should return after effecting the destruction of the well 
built Ilium. Minime probanda est conjectura Barnesi, usurpari 
dualem (ἐκπέρσαντε) pro ἐκπέρσαντάς, etsi aliquando permutantur ; vid. 
sup. #, 567.—Porro subtilitas orationis hujusce eximia est.  Achi- 
vorum desiderio obviam ïitur, proposita spe successus, nec semel 
eorum ignaviam increpat, nisi leviter in exordio, ubi refellitur falsa 
Agamemnonis sententia, Jovem esse calamitatis auctorem, viz. νῦν 
δή σε, ἄναξ, ἐθέλουσιν ᾿Αχιαιοὶ---α. ἃ. ““ Humana opera, non divina, 
tuæ res in adversum cedunt”. (291). ἦ μὴν καὶ movos—Fallitur 
in vers. Daceria, pendere faciens νέεσθαι ex ἀνιηθέντο ; nec est νέεσθαι, 
reditum cupere, sed redire. Nec magis Eustathium intelligo quomo- 


do sensum eruere possit, ἔστι τόσον ἐπίπονος ὁ TOTUSETNS πόλεμος, ὥστε εὖ- Ρ 


λόγως ἄν τινὰ ἀνιαθέντα ἐφίεσθαι τοῦ νόστου. Verte—lIt ὃς certainly a 
hardship to return grieved, ob spem frustratam scil. Sic inf. 298, 
κενεόν τε νέεσθαι. (299.) τλῆτε Qihu.—Hanc totam descriptionem verte- 
rat Cic. in lib. de Divinat. IL. 30. (300). De voce ἐτεὸν ex ἕω 8. siui, adi 
Zeun. ad Vig. p.70. Usus inter Atticos perelegans est. Conf. Aristoph. 
Nub. 93. 1502. Eustath. ad ὁ, 53. (302.) χθιζά τε καὶ πρωϊζ΄. Omnino 
Heynio assentior de constructione verborum, quæ ita procedit— Ye 
all are witnesses whom death has not carried off yesterday and the 
day before, &c. Pestem innuit scil. quam inter Græcos exortam 


[303-—336. ] NOTÆ. 217 


vidimus. [Quod dicit Sch. br. viz. Ulyssem de industria contrahere 
tempus, ne tædium belli adhuc majus oriretur, argutatio est ; nec pla- 
cet constructio usitata. Sunt aliæ expediendi viæ, sed adnumerare 
piget, et præstat Heyniana]. In 302, φέρουσαι ἔβαν exp. abstule- 
runt, rapuerunt : < eleganti pleonasmo ἔβαν additur.” Ernest.—Prodi- 
gium explicari posse censet Heyne, si lapis, serpentis instar, in Au- 
lide inventus fuerit. Conf. Odyss. » 162. sqq. Plat. in Phæd. t. 3. 
p. 229. (309). σμερδαλέον aspectu terribili. Th. σμέρδω oculos pre- 
stringo. (312). πετάλοις ÿromemrnèrts— Ang. crouching beneath the 
Joliage. € πέπτα, πεπτὼς,---εὡς,----ηὡς, ἃ rad. πτίω, πτῶ, primitus 
significante expando (unde πετώω πετώννυμει, &c.) deinceps volo, se 
prosterno, cado, &c. hinc verba πτώσσω, πτήσσω).  Heyne—Vertit 
Cic. in loc. sup. citato——“ Platani in ramo foliorum tegmine sep- 
tos.”  Huc conf. Æschyli pulchram similitudinem, δράκοντα δ᾽ ὥς τις 
τέκνων ὑπερδέδοικε, λεχέων δυσευνώτειρα,. πάντροφος πηλειας---- δορί. ad 
Theb. 293, &c. Hinc mutuo sumpta videtur. (314). τετριγῶτας. 
Ponit Clarke regulas quasdam in formandis præteritis med. obser- 
vatas, ostenditque cuncta aoristi 2di. legem non respicere. [Ple- 
nius Matth. (G. G. $ 189), qui sequentes casus enumerat. 1. ς 
aoristi, et, ex s vel vel « præsentis, fit in præt. med. ὁ ; ut σπεέρω, 
ξσπαρον, ἔσπορω, στέλλω, ἔσταλον, ἔστολο, τέρενω (rec ) TÉTOU. ἔργω, 
ξλπω---ξοργα, ἔολπα. 2. In cæteris verbis, vocalis brevis in penultima 
aor. 2di. mutatur in longam, quæ inpræ senti erat, vel diversam ; sic : 
æ in aor. 2. ex & vel ἡ in præsenti fit n; ut, φαίνομαι, ἐφάνην, 
πέφηνα. δαίω, Dan, dédne. λήθω, ἔλαθον, λέληθα. Idem obtinet ubi 
penultima præsentis positione fuerit longa, ut ϑάλλω (ϑαλῶ) τέθηλα. 
Excipiuntur, κέκρά γα, miredya, πίφεαδα, ἕωαδα, ἔαγα. , aoristi ex 
a in præs. mutatur in o; ut πέποιθα, οἶδα. 4 AOT. EX « in præs. 
fit longa, ut τέτριγα, ἃ τρίζω, éreïyer. πέφρικα a φρίσσω. Sic limite 
certiori constituitur hujusce temporis analogia, quod nunc ad præsen- 
tem, nunc ad aoristos 1. 2. respicere videtur.  Vid. de hac mat. 
Heyne, Obss. £, 749 in νος μύκον.7. (316). τὴν δ᾽ EnsAËdueros—quum 
se celeriter convertisset, λάβεν (xurè τῆς) πτέρυγος. (318). τὸν μεὲν agi- 
fnney——Ang. he God who brought him to light, rendered him con- 
spicucus : mirabili potestate exercita scil—co7te ἐφηνε---- Οἱ luci 
ediderat. (Οἷς. ubi sup. (321—22) ἡμεῖς δ᾽  éoruoris-—Triplex 
interpretandi ratio est, quarum usitatiorem recepi. Ang. We séood 
beholding the occurrence "with astonishment.  Thus then the aw- 
Jul portents of the Gods approached our sacrifices, in pursuance 
of which (ἔπειτα) Calchas immediately addressed us, explaining 
their import, &c. in 321, οὖν versum connectit cum præcedente 308. 
ϑεοπροπέων, Ut Sup. «΄, 87. (923). rirr ἄνεω.  Quidnam forpentes 
subito obstupuistis Achivi’? Cic. ub. sup. ἄνεω, ἄφωνοι, κατὼ στέρησιν 
τῆς ἰωῆς, ὁ ἔστι, τῆς φωνῆς. SCh. br. “ Debuit esse &ou, unde 
220 Heyne. (325). sou κλέος οὔποτ᾽ ὀλεῖται Nunquam, nisi ferrea 
ætas iterum accesserit, Teque, optime vatum, tenebris obruerit !— 
ὅον pro οὗ. Consent. Knight, prolegom. (328). αὖθι, hic, pro 
αὐτόθι. (330). τὰ δὴ νῦν πάντα τελεῖτα. These are all now ac- 
complishing ; ᾳ. ἃ. maneamus, brevi enim incæptum ad exitum per- 
[579] 


ducemus. Vertit Cic, Que jam matura videtis. (336—7). Τερήνιος-τ: 
j FF 


218 NOTÆ. [336—366.] 


A Gerena v. Gereno scil. Messeniæ oppido (Strab. VIIL.) ubi Nes- 
tor juventutem egit.—Ulyssi propositum fuit consilio Agamemnonis 
ficto, quod prope res penitus turbaverat, obviam ire ; At Nestor ulte- 
riora petit, et actionem quam citissimam suadet. (339.) ποῦ δὴ συν- 
θεσίαι--- τσ. What now Rath become of your compacts and oaths ? 
Scil. Pacta procorum Helenæ de ulciscenda Menelai injuria. πῇ in 
editt. Ern. Heyn. Wolf. vulg. ποῦ. (341). δεξιαὶ, ἧς ἐπέπιθμεν. Conf. 
Eurip. Med. 21,  manuum conjunctio πίστις eximie dicitur—Locum 
citat Sch. ad Aristoph. Acharn. 307. ubi βωμὸς [ara) est jusju- 
randum per victimas, ὅρκος per verba, πίστις per dextras.” Porson 
ad loc. cit. Sic inf. δ΄, 159. (344). ᾿Ατρείδη, σὺ δ᾽ 4ÿ—Ora- 
tio tota ira et indignatione plena. Verba ἕνα καὶ δύο 346, con- 
temptu edita, Achillem fortasse, certe Thersitem perstringunt. 
Sententia ἄνυσις δ᾽ οὐκ ἔσσεται αὐτῶν, in parenthesi accipienda est. 
Ang. procedit—Son of Atreus, continue thou, as before, with stead, 
and determinate counsel, to command the Greeks in their hard fouet 
conflicts—and give those to destruction, one and both, who, separated 
JSrom the rest of us, are meditating (such measures success will never 
attend) their return to Greece, ere they ascertain whether the promise 
ὁ Jupiter be false or not. κρατερὰς ὑσμίνας, Ut SUP. roaudies πολέμοιο. 
ὦ, 165. (349). ὑπόσχεσις----α ostentum respicit passerum. (350). 
ὑπερμενέν Κρονιωνα----ὠστρόπτων img —Constructio est quam vocant 
évænchoutes, participio nomen sequente in casu diverso. Hæc sæpe- 
numero apud scriptores antiquos recurrit ob syntaxin minus adcurate 
constitutam. Conf. exemp. ζ΄, 510. (353). évæivieu nuurx— Ang. omens 
of happy import. de αἴσα, vid. Sup. #, 416. (354—56). τῷ, μή τις---- Ang, 
Wherefore, let no one be in haste to return homewards &c. In 356, 
de sensu in quo accipienda sunt ὁρμήμωτά τε στοναχάς τε, ubitant 
Critici. Exponuntur, so/icitudines nostras et ærumnas (propter) Hele- 
nam (περὶ, ἕνεχ, Ἑλένης). Sic Sch. B. L.—A quibusdam, solicitudines 
et ærumnas Helenæ ipsius, quasi ad misericordiam movendam, et 
rejiciendam eulpam ejus in Trojanos. Ab hisce accipitur eux pro 
animi impetus, ægritudo ob culpam.—Prætulerim vero vers. Lat. quæ 
Schol. br. secuta reddit, raptum gemitusque Helenæ, etsi prior habet 
quo se commendet.—Accipit Eustath, quasi οἰροήμεωτα sit, ifinera, dis- 
cessus,  Eodem redit, nam οἰμοώω sig. impetum facio, irruo, ut in χ΄, 
140—311, et hinc ojuyuæ, impetus, vis, GE waters (362). xeiv. Divide, 
separa. κατὰ φῦλα, κατά φρήτρας, secundum populos, secundum civi- 
tates.  Hinc apparet φρήτρας in ordine inferiores fuisse, gentesque vel 
familias (συγγενείας) complexas quæ pagos antiquæ Græciæ tenuerunt. 
Apoll. Lex. Harum φρητρῶν mentio fit apud Herod. Clio, ὁ 125, de 
Persis.—Hanc porro copiarum ordinationem invenimus præcise ob- 
servari: verosimile est voluisse Nestorem hoc modo potissimum animos 
male affectos patefacere, per familias enim latissime malum serpere 
necesse fuit. Nec ignorabat usum militarem vires disponendi, ut liquet, 
ὡς φΦρήτρη Φρήτρηφιν ὠρήγυ»τε. τ. x.—Antea mos fuit temere et sine 
ordine procurrentibus pugnare. Conf. de tactica Iliadis Heyne Exc. I. 
ad δ΄. p. 660. (363). ὡς Pexren—Conf. Luc. revivisc. 6 1, ubi jocose 
versum παρωδεῖ, ὡς πήρη πήρηφιν ἀρήγη, βάκτρα δὲ βέκτροις. (366). κατά 
τφέως--- ΡΥ seipsos. Ang. Since ᾿ this means they will fight in sepa- 


[866----409.1 NOTÆ. 219 


rate bodies. Hunc ordinem maxime præferendum censet ad cujusque 
voluntatem penitius cognoscendam. Conf. not. præc. (367). ϑεσπεσίῃ, 
subaud. μοίρᾳ, Bovrÿ—Ang. You will ascertain whether by a decree 
of Heaven or the dastardly conduct of your troops ἅς. (370). % μὰν 
«ÿr.—Vis particulis inest—certe nunc, ut antea, præstas. Conf. sup. 
79. et ὦ, 254, huc enim spectare Atridem verosimile est. (373). τῶ 
κε τάχ᾽ muvrus—Ang. Were it so, soon would Prians city totter to 
the ground &c. De νοῦ. ἠμύσειε, conf. sup. 148.  Translatio pulchra 
est ἃ flore succiso et languente; ut in #, 308, quem conf. (376). ὅς 
με per —dicta pro ὅς ερεβάλλει με εἰς ἀπρήκτους ἐριδας----801}, rixas, unde 
nil redditur effecti, wanas. Sic Pind. ἀπρήκτων κακῶν. Isthm. 8. 17. 
(379). εἰ δὲ mor—Sin aliquando in unum consilia retulerimus, iræ 
scil. immemores, quæ nunc intervenit. ἐς μίαν (βουλήν subaud.)—oÿx 
ἔτ᾽ ἔπειτα ἔσεται ἀνώβλησις (PTO ἀνωβολή, a respite). (384—5). ἀμφὶς 
ἰδὼν, 1.6. περι δὼν, circumspiciens et probe Aa στυγερῷ κρινώμεϑ᾽ 
— Ut marte horrendo decernamus : κρίνω, judico, dijudico, et hinc 
facili translatione, certo, decerno ferro, ut Pind. Nem. 9. 83. Melius 
hoc quam secundum Eustath. κρίνονται---- ἤγουν συγχέονται; συγπέκρανται 
ἀναμκερευγμοένοι, etsi ad sensum bene se habet. (386). οὐ γὰρ παυσωλή 
y—partic. γε minime redundat: verte, There shall be no intermission, 
πο, not the slightest. Sic sup. 380, οὐδ᾽ ἡβαιόν. (388). riv—pro τέο, του; 
τινός, Cujusque sudabit lorum. τελαροὼν, balteus, quo clypeus ἃ dorso 
suspendebatur. vid. inf. λ΄, 38. (389). ἀμφιβρότης, circumlescentis 
hominem : exponitur ab Eustathio per ὠνδρομήκης. Cætera constructio 
est, περικαμεῖ (ris κατὰ τὴν) χεῖρω ἔγχε. (392). xogwuri—recuruis, 
recurvatis puppibus. Sic ΑΡΟ]]. καρπυλόπρυμινοι.  Pars sic curvata 
adpellabatur κορώνη. Conf. inf. δ΄, 111, ubi arcus apicem designat. Ple- 
rumque usurpatur ut éerminus, apex, rei cujuslibet. (393). οὔ οἱ ἄρκιον 
ἐσσεῖται---- Non erit ei possil ile. ἄρκιος, lit. qui prokibet quo minus in- 
feratur aliquid mali, ut a th. Sexe, sufficere. Conf. Damm. in voc. 
inf. x’, 304. (394). ᾿Αργεῖοι δὲ μέγ᾽ layoy—Accipit Heyne quasi ἀκτῇ 
et προβλῆτι σκοπέλω in apposito fuerint, et sic quoque accepisse videtur 
Wolfñius : rationem communem præfero quæ exp. ἐλθὼν----ἐπελθὼν προβ- 
λῆτι σκοπέλῳ. Ang. procedit—/4s a wave resounds on the precipitous 
shore, when the south wind urges it, coming against the projecting 
cliff: It the waves never abandon by reason of the winds blowin 
from every quarter &c. ὅταν 4 ἢ ἔνθα yévovre—quando hinc vel illinc 
orti fuerint, ie. xumæra—huc enim γένωνται referre malo. Regula 
pro neutris pluralibus vix adhuc adcurate constituta fuit. ( 400). ἄλλω 
Sest—Cuique enim civitati sui erant Dü præsides. Huic phrasi con- 
venit Lat. facere sacra, ut Virg. Bucol. IIL. 77. cum faciam vitula.— 
De temporibus diversis quæ occurrunt 398—404, viz. ὀρέοντο, κάπνισ- 
σαν, ὅς. observat Heyne eandem esse vim et potestatem, nec quæri 
debere illus diversitatem nisi distinctionis subtilioris caussa. Adversus 
quem hæc proferuntur, liquet. Huc conf. adnotationem Porsoni 
ad Eur. Hecub. 21. (408). βοὴν éyælos—ncie præstans—pugnan- 
di peritus, epitheton bellatorum quod sæpius recurrit. βοὴ ad lit. 
præli strepitus ; hinc ἀγαθὸς (κατὰ) βοὴν, au imperandum et hortandunt 
acris. (409). ὡς ἐπονεῖτο.  Hoc a Heynio refertur ad curam convivi, 
cujus levandæ caussa advenerat Menelaus.  Attamen animi quoque 


220 NOTÆ. [409—4:55. ] 


ægritudo, ob Myrmidonum secessum et militum ignaviam bene desig- 
natur: Verte Ang. For He {Menelaus) vas aware how oppressed 
his brother was with business and anxiely. (410). οὐλοχύτας. Nid. 
sup. ὦ, 458. (413). Procedit sententia ; δὸς ----κέλενε μὴ émidüves (τὸν) 
ἠέλιον Lai κνέφας ἐπελθεῖν πεὶν, πρὶν (3) ἐμὲ καταβαλεῖν TONY) ἊΣ Te De 
Ang. Until 1 spread in ruin the residence of Priam ἄς. In 417, 
mutatur constructio ; procedere debuit—xxi πρὶν πολέας Évaleous πρη- 
γέας λώξζεσθαι γαϊαν.--ο χαλκῷ ῥωγαλέον, 1.6. ῥήχϑθέντα pierced. (420). 
éuéryagroy—immensum. ἄφθονον, πολύν, Sch. br. proprie, ut ἄφθονος, 
invidiæ expers, et exinde largus, amplus. Conf. Steph. Thes. IV. 
148, ε.--ὔφελλεν. Ang. He increased, meditated. ᾿Οφέλλειν in usu 
Homer. est ἀέξειν, et plus éxQariws habet quam διδοῦναι. Conf. Plat. 
in Cratyl. p. 417. Vid. sup. ὦ, 458, ἄς. (426). ὑπεέίρεχον ἡφαίστοιο, 
tenebant super ignem. (430). δαιτὸς tfrns—vid. sup. ὦ, 468. (435.) 
μηκέτι νῦν CT αὖθι λεγώμεθα----ΨΘΟΥΈΘ, ne nunc diutius hic tempus teramus. 
Plures significationes habet xéysr8ei—cubare, accumbere mensæ, otiari, 
numerari, coigi, disserere. Sensu posteriore, 1.6. pro διωλέγεσθαι, 
minus sæpe ab Homero adhibetur.—Pergit, μηδέ τι δηρὸν οὐμειβαλλώρεεθο: 
—Ang. Nor let us defer the work long which Heaven now (δὰ) deli- 
vers to us to execute. De excidio Trojæ loquitur, quod jam instare 
et quasi in manu esse ex auguriis profitetur. (446—52). Præsens 
inter Achivos describitur Minerva: Hinc consilium prudens et sollers: 
animosa eorum virtus; species, quam præfert exercitus, bellicosa ; 
coruscatio armorum; in persona Deæ pulcherrime cuncta designantur. 
(447). ὠγόρων cbaværny r:—senti expertem immortalemque ; ut sceptrum 
Agamemnonis sup. 46. ἄφθιτον. Epitheta armis tribuuntur quæ personæ 
ipsi adcuratius conveniunt. (448). Süoaye—Fimbriæ, aureæ et ab 
ægide pendentes, sæpius et a thorace, quibus motu violento concitatis, 
pavor hostibus incuteretur.  Sic infra, £, 738, αἰγίδα ϑυσσανόεσσαν. ὁ, 
299. (449). éxærosBoso;—Accipit Sch. br. centum-boum-nummorum, 
et secuta est vers. Lat. ἑκατὸν βοῶν τιμῆς ἄξιος, 0 ἔστιν, ἑκωτὸν χρυσῶν 
γομεισμοίτων. οἱ γὰρ ἀρχαῖοι, τιμῶντες τὸ ζῶον τὸν βοῦν----ἐνεχοέρωττον, τῷ 
μὲν ἑνὶ μέρει τοῦ νομείσμοοτος, τὸν βοῦν, τῷ δὲ ἑτέρω, τὸ τοῦ βωσιλέως πρόσωπον. 
Sch. in loc. Hoc quoque secuta D. Dac. paulo vero subtilior ratio est. 
Accipio magis ad literam, Et quisque centum boves valet, cunctis 
rebus in ætate rudiori secundum pecudes, præsertim boves, æstimatis. 
Favet Heyne. (450). ræiPaorouraæ—exponitur ἐνθουσιῶσα, ὁρμεῶσα, 
Sch. br. rushing on with violence. In Apoll. Argon. III, 1265, 
motum lucis velocissimum exprimit, quæ forsan propria significatio 
est. Th. rad. est φάω, unde φώσσω, anadipl. παιφάτσω, et Oxos, lux. 
Tota dehinc oratio grandiloqua et sublimis est: animi conturbati qui- 
escunt, excitatur virtus, militum ordines fortitudo divinitus immissa 
permeat. (455). ἀΐδηλον" ignis epitheton; ad verb. qui evanescere facit, 
ignis edax. Th. ἐΐδης, ex εἴδω et z, priv. ob effectum ejus scil.—Huc 
confer imitationem pulcherrimam similitudinis in Georgic. II, 304. 
Nec scio an in poësi Homerica extet descriptio magniloquentior ; 
“ Recte hic adnotat D. Dacier, Poëtam hoc in loco, interea dum 
tantus exercitus in ordinem collocatur, satis 5101 spatii habere, ut 
quinque continuis similitudinibus neqne lectorem obruat, neque ullam 
ci molestiam creet, Pulchre armorum depingit fulgorem, v. 455. 


[459—484,] NOTÆ. 221 


militum undique convenientium incessum, V, 459. militum numerum, 
468. ardorem et aviditatem pugnandi, v. 469. exercitationem, ordi- 
nem, disciplinam, 474"— Clarke. (459). Inter diversos modos con- 
structionis, hunc prætulerim quo refertur ἔθνεα πολλ᾽ ὀρνίθων ad v. 
ποτῶνται et absolute sumitur προκαθιζόντων. Ang. procedit. As the 
numerous flocks of winged fouwls &c. disporting with their wings, fly 
on this side and on that of the plain of Asias, round the Cayster’s 
banks, and as they take their successive stations with much clamour, 
the meadow resounds ; thus the numerous tribes of those (τῶν, ut sup. 
459, 1.6. Achivorum) poured themselves forth into the plain of he 
Scamander. Sic bene vertit Dacer. (461). ᾿Ασίω ἐν Aumôw ᾿Ασίας, 
’Arizo, Aciw, ut Aivias,—u0o,—w. In Herod. IV, 45. Strab. XIII, 
XIV, mentio fit herois antiqui Asiæ, a quo continentem Asiæ nomi- 
nari affirmarunt Lydi. In Schol, Apoll. Arg. II, 779. invenimus 
partem Lydiæ per quam fluit Cayster vocari “ Asiam Lydiæ”, et 
verosimile est nomen Asiæ hinc a Græcis derivari. De quantitate 
nil moror, in vocibus enim cognatis leges sæpe observantur con- 
trariæ. Conf. quæ ex Popio adnotat Clarke ἢ. 1. Leg. Georg. 1. 
383. Aen. VIL 699. Strab. p. 899. Ed. Ox. (463). προκαθιζόντων" 1. 6. 
ἐρνίθων.--- κύκνων προκωθιζόντων" Recte in v. superiore habet Heyne 
æyæhAoueve, 1. ©. El, Quanquam οἵ æyaernque’zs in edd. vulg. et 
Wolf. ferri potest; In scriptis enim Homericis genera vocum se- 
cundum placita ævi recentioris vix constituuntur. Ad species, vel 
subauditas, vel in ordine ἀνακολούθῳ constitutas, sæpe fit relatio. 
Sic inf. 469, 470, ξύνεα peuduy—uirs, x. το À. Conf. de hac mat. 
Heyne, Obss. ad v. 481. (466). σμερδαλέον κονώβιζε. Vix adsequitur 
in versione sua Cel. Cowper dictionem gravem et magnificam. Arri- 
det Dacer. La terre gemissoit horriblement sous les pieds des hommes 
et des chevaux. Bene prior in 468, Myriads, as leaves or as the 
Jflowers of spring, et venustas conservatur verbi ὠνθεμεόεντε QUæ a vers. 
gallica prorsus abest. (469—70). Ordo est, ἐὕτε (veluti) μευεοίων Eve 
πολλὰ (πέτονται: 5611.) αἵτε ἡλώσκουσιν--- τόσσοι ᾿Αχαιοὶ ἐφίσταντο Tedicri— 
. τ᾿ Δ. Nec exacte procedit βεπίθηςία.  ÿagoxuy ab λῶν, ἀλᾶσθαι 
(circumvagari) ductum esse vix dubites”. Heyne. (473). διαῤῥαῖται 
μεμαῶτες" perdere cupientes.  Aperit hæc pars sensum similitudinis ; 
Sicuti muscæ dapes rusticas avide insectantur, sic Achivi impetu 
feruntur concitato in Trojanos invictoque animi ardore. Huc confer 
inf, ρ΄, 570 ἄς. Menelao ἃ Pallade immittitur muscæ audacia, # τε 
καὶ Égryopévi—icyuvau δακέειν---κ. +. À. Ubi vid. SCh. br. (476—77). 
τοὺς, pro ἐκείνους; ut sæpius : μετὰ δὲ (τοῖς ἥἡγεροῦσι διεκοσμεῖ) κρείων -τ-- 
officio perfunctus imperatoris. (479). ζώνην" non balteo, ut Lat. vulg. 
Pars est corporis ilia cum lumbis ac femoribus carnosis complectens, 
et quam zona ambit. Hoc Heyn. a Lex. Apoll. ζώνη, ὁ περὶ τὴν γασ- 
τέρα τόπος.  Cæterum jocose citatur locus ἃ Luc. de conscrib. hist. 
$ 8. (480). #ÿre Bed: “ Priori similitudine virum ipsum depingit, 
consilio et virtute eximium ; posteriori, actionem solummodo atque 
eminentiam præeuntis exercitui ductoris”. Clarke. Hoc optime efhci- 
tur per similitudinem tauri, speciem majestatis rcgiæ præ se ferentis. 
(484). Huc conf. Aen. VII. 641. VI. 625.—Musas invocat, Mnemo- 
synes filias, ad auxilium ei ferendum in narratione ævi antiquioris. 
Musæ sunt historici ætatis, ubi omnia versu complexa, nec ulla ex- 


222 ΝΟΤ. [484----499,} 


titit, quæ dicitur, oratio prosaica. Conf. Wood pag. 262. Wolf. Pro- 
legom. passim.  C:eterum ordo totius orationis 484—93 complicatior 
est, et censet Heyne interpolato: esse vss. 488-— 89909192, 
Conf. Obss. Junctura optima est, 484, £7rers—1487, οἵτινες----4.85, 486 
in parenthesi ; 493, ὠρχοὺς «αὖ---488, πληθὺν, ». τ. x.—In v. 488, poni- 
tur μυθήσομαι in fut. pro pubnræinnr αν. (491 ---99). εἰ ph ᾿Ολυμπιώδες 
-κνησαίαϑ' —nisi mihi in mentem revocarint, ut recte Sch. br. irou- 
νήσειαν. (493). ὠρχοὺς «ÿ—In recensu facit Poeta initium a Bœotis, 
forte quia ex Aulide classis evecta fuerat. Inde Phocenses—526. 
Locri—535.  Eubœæenses—545. Athenienses et Salaminii—558. 
Argivi—568. Mycenæi—580. Lacedæmonii—590. Pyli—605. 
Arcades—614. Elidenses—624. Dulichienses—630. Cephallenes 
—637. Aetoli—644. Cretes—652. Rhodii—670. Symæi—675. 
(οἱ et ali ex insulis vicinis—680. Pergit ad Thessaliam: ex hac 
memorantur Myrmidones—694. Phylacenses—710. Pheræi—-715. 
Methonæi—7928. Oechalienses—733. Ormenii—737. Argissenses 
et Gyrtoniüi—747. Perrhæbi—755. Magnetes—759. Copiæ ita in- 
structæ versus Ilium procedunt. At Trojanis ante Priami ædes con- 
cionem habentibus per Politen affertur nuntius de Achivorum adven- 
tu ; statim armis ill captis, Hectore duce, egressi Achivis occurrunt 
—815. Inde fit brevis recensus Trojanorum et sociorum, upa cum 
eorum ducibus; primo loco Trojani ipsi—818. Dardanii—823. 
Troes ex Zelea— 827. ex Adrastea, Apæso, Pityea et Terea—834. 
ex Percote, Practio, Sesto, Abydo et Arishe—S39. Pelasgi Larissæi 
—843. Thraces—845. Cicones—847. Pæones—850. Paphlago- 
nes—S855. Halizones—857. Mysi—861. Phryges ex Ascania— 
863. Mæones—866. Cares-875. Lycii—877. Recensui, qui 
sequitur, copiarum, pauca præmittenda sunt de antiquitate ejus, ratio- 
ne instituta, ordine, expressione, locorum designatione, finibus geo- 
graphicis, et fontibus unde haurienda sit #{lustratio critica.  Mag- 
nopere se commendat hic notitiarum vestustarum fasciculus, unde 
Græciæ antiquæ forma et constitutio quadantenus innotescunt, omnis- 
que fere cognitio nostra de corpore Hellenico derivatur, quod postea 
in tot civitates diversas sese extenderit. Est quoque in fabulosa 
Græcorum mythorum compage, veterum factorum exactissima quæ 
habetur narratio.  Fieri nequit quin cum animi aviditate quam maxi- 
ma huic recensui incumberint, rebus ob oculos positis, quas summo 
ingeni nitore ornavit poetica ars, quæ tot gentes, stirpes et familias, 
temporibus remotis adeo fidcliter enumerarit. Hinc sæpenumero 
litium dijudicatio ad Homerum relata, et catalogus ipse a legum latore 
Megalopolitensi pueris reipublicæ suæ discendi caussa traditus.  Etsi 
vero fidei multum sit historicæ, neglexisse Homerum poetæ officium, 
mihimet ipse persuadere nequeo.  Zèerum gestarum ordines præcipue 
pur He narratio, attamen in traditione ornanda, rebusque minu- 
tioribus pulchritudine quadam vestiendis, ingenii vigorem eminuisse 
ac sese exercuisse constat. Hinc rerum ornatus, et in locorum de- 
signatione quædam fortasse vix percipienda licentia. Et hoc rationi 
consentaneum ; literarum quippe usu tunc temporis minus invalente, 
(Wolfe Proleg.} et historica narratione intra limites minus arctos con- 
stituta. Ordinis, quem observat Poëta, caussæ adferuntur variæ. 


NOTÆ. 223 


Est verisimillimum se commodo suo consuluisse, ordinem, quo classis 
disposita erat, secutum. Hinc Achillis et Myrmidonum ultima fit 
mentio pro ipsorum collocatione in ordine generali (vid. 9΄, 225). Ea- 
dem est caussa fortasse cur cum Bœotis inceperit, nisi quod classe ab 
Aulide, Bæotiæ portu, navigante, hinc occasionem arripuit illos ob 
oculos primum ponendi. Certe ob situm in centro classis, facillime 
hinc ad cæteros facta est transitio. [ἢ expressione summa quoque 
ars invenitur: Sermonis adaptatio, in locorum populorimque enume- 
ratione, et mirabile artificium in epithetis concinnandis, et jucundiori- 
bus quibusdam fabulis ntertexendis, tædium auferunt, quod recen- 
tioribus, quorum nosse vel legisse vix intersit, ex narratione tali pro- 
diret. Hinc invenitur oratio simplex ac simul perpolita, res optime 
depingens, varietate delectans, haud nimia quidem illa, sed naturæ 
ingeniique prole.—Quod vero maximi momenti est, in finibus et de- 
signationibus geographicis reperitur. Meminisse debemus, in vicos, 
pagos, familias, hisce temporibus partiri Græciam, quæ a se invicem 
separatæ, agros sparsim habitabant. Nusquam grandiores illas civi- 
tates invenimus, quas ævo recentiori condiderunt cultioris vitæ aucto- 
res, illius tamen semina magnitudinis, qu postea per tot tantasque 
terrarum orbis regiones ingruebat. ἸΠόλεις eorum nil nisi vici gran- 
diores fuerunt. Vis et rapiendi cupido, homines feros incultosque 
semper comitatæ, necessitatem se continendi intra limites arctiores, 
viresque amicas colligendi præbebant : Hinc munimenta exstructa, 
et cuncta quæ injuriæ arcendæ vel inferendæ fuerint utilia. In de- 
scriptione Homerica, magnitudinis Græecæ origines fortesque aperiun- 
tur. Cæteroquin, in finibus geographicis designandis, doctrinæ et 
mentis poëtæ illustratio solummodo expectanda est, quo partes narra- 
tionis luce nitescant clariori, animique intentiores reddantur, dum 
seriem atque ordinem rerum, quæ postea enarrantur, pertractat. 
Collegerat jamdudum Strabo grammaticorum de hisce studia, et 
Stephanus Byzantius notitias plurimas confert. Inter recentiores 
Wood, Dalzel, Clarke ἄς. illustrationes quasdam præbent.—In 
re Critica vero maxime eluxerunt veterum lahores. Nil operis anti- 
qui, nil recentis, mentes eorum magis exercuit, magis cCruciavit. 
“ Singulorum quoque grammaticorum operam sibi ea vindicavit, et 
fuere, qui carmen paucorum versuum spissis voluminibus illustrarent”, 
ait Heyne, ævique antiquioris auctor bene Scholiastarum labores per 
similitudinem expressit, ὡς ἐκ βραχείας τινὸς κρόκης πολύμιτον ὑποδείξωσ- 
θαι πέπλον φΦιλοτιμοησοέμοενοι Eustath. pag. 369. Sic Menogenes, qui de 
catalogo solo libros viginti tres conscripserat, et Apollodorus, qui duo- 
decim.——Hzæc de recensu, antiquitate venerando, et imprimis adcu- 
ratæ cognitioni poëmatis ipsius utili, præmittenda censui. Eum at- 
tentioribus commendo animis, quam unquam adhuc, vereor ut @ccur- 
rerit; præceptoribus, quatenus illustrandi laborem minuit, plena eorum 
expositio quæ ad chorographiam spectant, rem haud parvi momenti 
ad facta intelligenda, ad locorum designationes sæpe respicientia— 
discentibus etiam, quos sine fructu laboris aliquid suscepisse vel im- 
pendisse studia noluerim, ni spem adtulisset exquisitior rei tractatio. 
Hæc non sunt ὠκώρπιστα πεδία, sed ad elementa reconditiora socie- 
tatis Græcæ, et primordia politicæ ejus constitutionis perdiscenda ad- 


294 NOTÆ: [494—507.] 


prime faciunt. (494). Βοιωτῶν μέν" Leitus et Peneleus, quorum hic 
meminit, Helenæ proci fuerunt, et jurejurando ad auxilium Atridis 
ferendum obstricti: Bæœoto orti, ex Aeolidarum numero, qui postea 
in unum corpus cum Pelasgis, primis Bæotiæ incolis, redacti sunt. 
(496). ‘Ya Sic a conditore Hyrieo nuncupata ; haud longe a Ta- 
nagra distabat. Conf. Strab. IX. 587. (497). moAëxymuoy τ᾽ ᾿Ἑτεωνὸν" 
The hilly Eteonus. ὀρεινήν, xYnpoi γὰρ τὰ κάτω τοῦ cgovs—Eust. Sic 
Sch. br. qui de etymo disserit. Conf. in loc. (498). Θέσπειαν" ad 
radices montis Heliconis. Paus. Bœot. Græa a quibusdam cum Tana- 
græa confunditur, vel saltem non longe distare ; Pausan. IX. 20. Sec. 
Thucyd. 2. 23. antiqua fuit sedes Oropiorum, juxta quam exstructum 
fuit templum Amphiarai ; Conf. Plin. 4. 7. εὐρύχορον μυκωλησσόν" Sita 
fuit Mycalessus in partibus Bœotiæ interioribus. Strab. IX. Myca- 
lessus ample plain, Pope. “ χορὸς pro loco in quo haberi possunt 
chori’ —et exinde ortum epitheton εὐρύχορον censet Heyne, contra 
quod Ernestius habet de conjectura Hemsterhusii, viz. poni pro 
εὐρύχωρον “ ne abstinere a vocabulo sonantiori cogeretur Poeta”. 
Licentia vix probanda, adeo ut priori magis adsentior. Pind. habet 
εὐρυχόρου σπόρτας; Nem. Χ. 97. (499). ‘Agu—urbs fuit in agro 
Tanagræorum. Nomen inditum fuit a curru (&euwz) Amphiarai, 
terræ motu ibi absorpto.—Hilesion situm fuit in paludibus prope 
Eleonem et Hylam, Tanagram juxta. A paludibus (ἕλη) vicinis hæ 
nomina acceperunt. Strab. IX.—Erythræ, in confinis Atticæ prope 
Platæam. Hinc nomen accipiebant Erythræ Ioniæ. Meminit Thu- 
cyd. lib. IT. (500). ᾿Ελεὼν, κώμη Ταναγεικὰ. Strab. ibid. (501). Ὄκα- 
λέην.  Ocalea sita inter Haliartum et Alalcomenas. Mentio ejus fit 
una cum Amarto in Hymn. ad Apoll. 242.--- ἐν xriwerey—bene situm ; 
sic insulæ vocantur ἐν κτιρέναι, H. ad Apoll. 102. (502). Copæ in 
parte septentrionali, prope lacum Copaida. Eutresis fuit pagus Thes- 
pianorum ; ibi templum Apollini Eutresio sacratum fuit. Thisbe sita 
fuit sub radicibus Heliconis, haud longe ἃ Thespiis. πολυτρήρωνα, 
columbis abundantem.. Sic Æsch. in Persis 307, νῆσον τὴν πελειοθρέρμε- 
#ovæ, de Salamine locutus. Vid. de omn. Strab. lib. IX. (503). No- 
tissimæ sunt Coronea et Habartus. In priore concilium babebatur 
Pambæoticum. Juxta Cephissum, qua parte in lacum Copaida efluit, 
sita erat. Haliartus nomen accepit a conditore Haliarto, Thersandri 
filio : Copaidi lac. adjacebat prope Platæam et Coronæam ; ποιήενϑ᾽, 
ex natura 5011. (504). Platææ inter Citheronem et Thebas locatæ. 
Hic Persæ cladem ἃ Græcis acceperunt.—Glissas in agro Thebano 
fuit; famæ notus propter cultum vitium et prælium Epigonorum con- 
tra Thebanos — Pausan. IX. 19.2. (505). Troly85---oppidum in agro 
qui Thebis adjacebat, exstructum a Thebanis qui e pugna cum Epi- 
gonis sospites evaserunt, et hinc adpellatum ὑπὸ Θήβας. Strab. IX. 
(506). "Ογχηστόν & ἱερόν" Interpunxi ut in Edd. Heyn. Wolf. Ang. 
and the sacred Onchestus, the fair grove of Neptune. Conf. Hymn. 
Apoll. Situs fuit Onchestus in agro Haliartico, templum ubi et lucus 
Neptuno sacrata ; Strab. ub. sup. Pausan. IX, 26, unde ἃ Pindaro 
‘ Deus Onchestius” adpeliatur. Hic certamina curulia habita quæ 
in hymn. cit. describuntur. (507). Arne fuit prope Chæroneam loca- 
ta: Deleta est una cum urbe vicina, Midea, inundante lacu Copaide, 


[507----527.} NOTÆ. 295 


Strab. lib. VIII. Urbs ipsa ædificata est ab Aeolis qui a Thessalia mi 
graverunt, post bellum Trojanum ; ager vero vicinus ita nuncupabatur. 
Errat Pausanias de situ hujusce urbis, IX, 40, eandem esse ac Chæ- 
roneam existimans. (508). Νίσσαν τε ζαθέην. Urbs fuit prope Anthe- 
donem. Varie legunt, γέσσων, γίσων, γῦσαν----Π 8 ΠῸ prætulerim. Juxta 
Heliconem fuit, ejusque meminit Steph. Byzant.—Euripo adjacebat 
Anthedon, e regione Eubææ, et ἐσχατόωσα, littore extremo, Locri- 
dem versus. Strab. ut sup. Stat. Theb. VII. Fabulosa fuit ob Glau- 
cum, qui Deus marinus factus est; Athen. VII, 296. (511). ᾿Ασπλη- 
δόνα" prope Locridem sita, in confiniis Bœotiæ, et triginta fere stadia 
æb Orchomeno distabat. ᾿Ορχομενὸν ρεινύειον---- The Minyean Orchomenus. 
Bœotiæ ditissima fuit urbs, templumque habuit Gratis sacratum. 
Divitiarum meminit Achilles, inf. (, 881. Per epith. μεενύειον distingui- 
tur ab Orchomeno Arcadiæ, éexeu. πολύρηλον, inf. 605, et ita adpel- 
latur a Minya, Sisyphi filio, nepote Aeoli, qui ibi sedem fixit. Strab. 
IX. Paus. IX. 36, sq. Notandum est Orchomenum et Aspledenem 
a reliqua Bœotia disjunctos, proprios habere duces ex gente Miny- 
arum. (512). ᾿Ασκώλαφος καὶ ᾿Ιώλμενος" Argonautæ sec. Apollod. et 

rocos inter Helenæ. Ascalaphi mentio fit a Deiphobo occisi, inf. ν΄, 
518. (517). Σχεδίος καὶ Ἐπέττροφος" Ex gente Aeolidarum fuerunt. Ordo 
stemmatis fuit, Aeolus, Sisyphus, Ornytus, Phocus (a quo Phocenses 
nominati) Ornytion, Naubolus, Iphitus. (519). Κυπάρισσον. Cyparis- 
sus, sec. Pausan. X, 36, idem est ac Anticyra ad sinum Corinthiacum. 
Nulla, post Homeri tempora, extitere vestigia.—Pytho antiquitus ad- 
pellati sunt Delphi. Strab. IX. Pausan. in Phocic. X. Sic inf. (, 405, 
τουθοῖ ἕν; merenioon. (520). Κρίσσαν" Sedes maritima ad sinum Corin- 
thi, qui hinc Crissæus adpellatus; prope Cirrham fuit sec. Strab. sed 
unam eandemque esse dicit Pausan. X. Daulis ad Cephissum sita, ad 
radices Parnassi. Thraces ibi consederant. In Daulide regnavit Te- 
reus in fabulosa compage notissimus. Vid. Paus. X, 4. Hygin. fab. 
45. Hinc luscinia adpellata, Daulias avis, Ovid. ep. XV. 154. Conf. 
Lemp. in Daul. Panopeus, ad Cephissum lac. et Orchomeniæ vicina. 
Tityus vim Latonæ inferens hic ab Apolline interfectus est. Paus. ub. 
sup. (521). Anemoria v. Anemolia, à th. ἀνεμοὸς, a situ excelsiori scil. 
in confinüs Phocidis et Delphorum erat; Strab. Hyampolis, in fini- 
bus Locridem versus, et ab Hyantibus, Bæœotiæ transfugis, condita ; 
Pausan. (522). Cephisus ortum ducit prope Lilæam, per Phocidem Ὁ 
fluit in Bœotiam, lacum versus Copaida. Conf. fragm. Hesiodeum in 
Eustath. ὃς τε Λελαΐηθεν προχέει κωλλέῤῥοον ὕδωρ, &C. Incolæ nominati Pa- 
rapotamii et Epicephisii. Agri qui adjacebant pulchritudine et fertili- 
tate insignes ferebantur. Zilæa in finibus fuit, et prope fontem Ce- 
phissi; hinc verb. ἐπὶ πηγῆς. conf. Stat. Theb. VIT. (325). οἱ μοὲν Φωκήων. 
Schedius et Epistrophus scil. ἕστωσων, instruxerunt. (526). Βοιωτῶν 
δ᾽ ἐκπλην" Verte, Bæotos prope, ac versus sinistrum Cornu, instructi 
sunt. ἐπ᾿ ἀριστερὰ, ad ordinem acier, haud navium respicit, qui diversi 
erant. Caussas plenius adfert Heyne Obss. p. 308.  Verosimilius 
videtur neutrum ab Homero in recensu ipso observari. (527). Λοκρῶν 
3 —Distinctio Locrorum in Epicnemidios, Opuntios, et Ozolas Homero 
ignoratur. À situ geographico in v. 535, certum est priores Ajaci 
subditos fuisse, qui postea fuerunt in Concilium Ampbhictyonicum ad- 

G G 


226 NOTÆ. [528—547.] 


missi. Conf. Strab. VI, Melam, Pausan. Ach. et Phoc. (528-—29- 30). 
μείων, οὔτι τόσος γε. Hos vss. supposititios esse censuit Aristarchus, et 
duos priores, Sch. et Eustath. Nec satis validas adtulisse rationes, 
cur retineantur, Clarkium Heynio videtur.  Ordinem certe rumpunt 
sententiæ, nec modo pugnandi, m quo Ajax præsertim præcelluisse 
fertur, convenit, quæ datur, armatura. “ Thorax lineus” sagittario- 
rum fuit. Clarkio adsentior judicanti rationes tres a Sch. br. allatas 
admodum esse futiles. Vid. in loc. et imprimis Heyn. Obss. (531). 
Vid. Steph. Byzant. in Κῦνος. Strab. IX.616. Portus fuit Opuntiorum 
e regione Eubææ. Opus Panopææ in Phocide adjacebat, XV circiter 
stadia a mari. Laudes ejus cecinit Pind. ΟἹ. IX, 63 sqq. [δὶ natus 
est Patroclus, inf. σ΄, 326. (532). Bircér τ A Strabone ut obsita ar- 
busculis describitur, unde βῆσσαι, saltus, ἃ grammaticis. Conf.l. VIIL. 
618. Thronium supra portum Cnemidis, ad sinum Maliacum fuit. 
Meminit Liv. 36. 20. Strab. IX. Alterum fuit, urbs Epiri, a Locris 
conditum, qui a Troja reduces fuere. (535). Designantur Locri Epicne- 
midü. Verba πέρην ἱερῆς Εὐβοίης Poëtæ Ionico conveniunt, vel in irisulis 
orientem versus degenti : Conf. Wood. comp. v. 626. (536). Αβαντες" 
Origine fuerunt Thraces, et ex Abis, oppido Phocensi, nomen accepe- 
runt, unde in Eubœam transierant. Strab. X. 648. Insulam Eubæam 
tres gentes tenuerunt, Dryopes Pelasgici, Advenæ Cadmi, et Hellenes, 
quorum duplex fuit origo, Ionicus et Aeolicus. Cum Ionibus postea 
in unum corpus redacti sunt Abantes. Conf. Herod. 1. 146. (537). 
Urbes Eubææ. Chalcis ad mare sita, continenti proxima, et e regio- 
ne Aulidis in Bœotia, unde classis evecta est. Eretria, inter Chal- 
cidem et Gerestum; Histiæea postea Creum v. Oreus dicta est ; In- 
sulæ septentrionem versus maxime vergebat. Strab. X, &c.—{[ Porro 
de metro v. 537, bene disserit Clarke. Plane constat vocalem Corripi 
posse ante duas vel plures consonantes, præsertim inter Atticos, nec 
haberi rationem regulæ positionis, nisi vocalis ipsa sit longa. Hoc 
obtinet præcipue si ἃ muta et liquida syllaba insequens inchoarit, 
vel si ore simul efferri possunt, adeo ut vocalis ipsa syllabæ unius loco 
habeatur. Sic inter exempla a Clarke adducta, τξτανον, γεκνοῦροωι 
Ἢλξ -«τρύωνος, λέπκτρον &C. Sic in voc. icrimuær, quæ divisim legi 
potest ‘I-orier, ut inf. 4, 3892, αἰ--γῦ--πτίως. Hanc, si fuerit, licen- 
tiam division: syllabarum recte adtribuit Dawes, pag. 73, Misc. Crit. 
et propterea ante mutam et liquidam usitatior est. Hinc minime 
necessarium est vocem pro #rissyllaba, ut quibusdam placet, haberi, 
vel cum Barnes legere ri, eliso + ob sonum rapidius emissum ; 
vocabula sunt inter Romanos in quibus #//a se commendat ratio: Sic 
Virg. ariete crebro, Aen. 11, 492. genua labant, V, 439.1. (538). 
αἰπὺ πτολίεθρον" ob situm excelsum 561]. (542). ὄπιθεν xouowyrsc Ob- 
servat Sch. br. hanc tonsuram Eubœis fuisse propriam. Caussæ 
meminerunt Strab. X. Eustath. Inter Curetas et Abantas bello ex- 
orto, Illi, dum in acie certatum est, comis Abantum prehensis, quas 
densiores nutriebant, multos trucidarunt. (542). ὀρεκτῇσι μελίησι" POr= 
rectis hastis-fraxineis, ie. cominus pugnabant cum hasta. Conf. δ΄, 
307. Hine Strab. X, οἱ δ᾽ Ἔυβοεῖς ἀγαθοὶ ὑπῆρξαν πρὸς μάχην τὴν στα- 
δίαν. (54---8.----9). δῆμεον Ἔρεχθηος" Sexius fuit Athenarum rex Erec- 
theus, quartus Erichthonius, quem Attici scriptores male cum altero 


[548—572.] NOTÆ. 227 


confundunt. In 548, τέκε δὲ ζείδωρος ἄρουρα, epitheti habetur origo quo 
valde delectabantur Athenienses, viz. αὐτόχθονες, ex agro ipso,nati, 
indigene. Ex advenis (ἀλλοφυλοις) conflati, magna pars, incolæ 
Græciæ. In 549, Poëta ad divinos honores respicit, quos ab 
Atheniensibus sortitus est Erectheus. Est σύννωος Minervæ. Tem- 
pli ejus in Acropoli, et sacrorum solennium meminerunt Herod. et 
Päusan. (550). ἐνθώδε puy ἱλώοντα. Hæc de honoribus ad Erec- 
theum delatis accipio, et + verto, i/lum ; sic Sch. br. reclamante 
Clarke. Ang. There with bulls and lambs the children of the Athe- 
nians offer propitiatory sacrifices to him at the completion of each 
revolving year.  Sic Heyn. “ quem pro heroe indigete in æde 
Athenes colunt Athenienses solenni festo annuo.” Exponit vero 
Eustath. per festa Panathenæorum quæ ab Orpheo instituta erant et a 
Theseo instaurata. De quantitate ἵλωος vid. sup. ὦ, 588.  Propo- 
nit Heyn. ἢ. I. lectionem ἱλόωντωι, vel pronuntiari ἱλῶνται. (552). 
Πετεῶο. gen, ἃ Ilsrsoc,—ov,—0i0, —%o, secund. Aristarchum.  Aliter 
Herodianus qui à nom. Πετεὼς deducit. Math. ᾧ 70. Menestheus 
fuit pronepos Erecthei ; cum patre Peteo ex Athenis, insidiante 
Ægeo, ejectus erat : postea vero redux Theseum in regno excepit. 
Pausan. I. 62.272. (553). Locus classicus est de tactica Athenien- 
sium. Quanta fuit Nestoris peritia vidimus sup. 363 ; conf. inf. δ΄, 294. 
κοσμῆσαι ἵππους, 1. 6. ἑππῆας; agmen egnestre. (555). οἷος ἔριζεν. 
solus certabat de palma, viz. scientiæ militaris. (558). 4° ᾿Αϑηναίων 
lrsavre— Versus a Solone adlatus ad lites componendas inter Atheni- 
enses Megarensesque de insula Salamine, quem ipse interpolässe fer- 
tur. Megarenses legebant, Αἴας δ᾽ ἐκ Σωλωμεῖνος ἄγεν veus, ἐκ τε To yyn5, 
ἔκ τ᾽ Αἰγειρούσης, Νισαΐης τε Τριπόδων τε. διά. Strab. IX. Causa ceci- 
derunt. Quinctil. V, 11. (559). οὗ δ᾽ Ἄργος. Opibus inter civitates 
Peloponnesi quondam præstabat ; hoc vero tempore, ob Mycenas reg- 
no ÂAtrei additas, secundas partes tenuit. Imperio Diomedes poti- 
tus, quippe Ægialei nepos. Oppidum cujus hic meminit Poëta, a 
mari circiter XL stadia distabat. Tyrins, inter Argos et Epidaurum 
sita; epith. τειχέόεσσα adjungitur ob mœænia ἃ Cyclopibus exstructa. 
Strab. VIII. Pausan. II. Asine, Hermione, Træzen, ad sinum Her- 
miones (βαθὺν κόλπον) sitæ fuerunt. Paus. Corinth. ÆEïones, urbs 
maritima, quæ Mycenæis fuit pro navium statione; Th. fiv, litus. 
Mases litori Argolico pertinebat. Epidaurus oppidum fuit cui insula 
parva adjacebat in parte interiore sinus Saronici : Strab. ubi sup. 
Insula Æginæ partes adversas tenuit. (564—5—6). Diomedes, Sthe- 
nelus et Euryalus consanguinei fuerunt, quippe Adrasti, regis Argi- 
vorum, nepotes. De Talaidis v. Talaonidis, qui summas partes in 
Argolide tenuerant, Conf. Pind. Nem. IX, 32, sqq. Talaus, pater 
Adrasti, ex Argonautis fuit. Apollod. I. 9. Forma patronymica 
Ταλαϊονίδαο oritur ex recto Ταλαίων. Est pro ταλαΐδαο à ταλαός. 
vid. Math. $ 100. (570). Cleonæ fuit urbs inter Argos et Corin- 
thum ; ἐδ xrméves, ob muros bene exstructos scil. meminerunt 
Strab. Pausan. Ornia ad fines Sicyonios jacebat. In temporibus 
Strab. deserta est. Aræthyrea sita fuit ad fontes Achaici Asopi, 
in agro Phliasio. AIncolæ haud paulo post in Phliunte, urbe vicina, 
consederunt. Paus. Corinth. (572). Sicyon, inclyta urbs; inter 


298 NOTÆ. (572-588. | 


Corinthum et Achaiam. Situs amænissimus perhibetur. zeûr ἐμβασ- 
save. Seditione ab Oïclidis (auctere Amphiarao) contra Talauns 
excitata, Sicyonem ex Argis fugit Adrastus, ubi in regno avum ma- 
ternum Polybum excepit. Rebus compositis postea in Argis impe- 
ravit. (573—4—5).. Urbes quæ hic memorantur Achaiæ sunt, quæ 
olim Æpialea adpellata ; Vid. Strab. VIII. Pausan. VIL, 1, sqq. Hinc 
Tones qui in Peloponneso remanserunt post reditum Heraclidarum 
fuerunt Æpgialenses designati. Conf. Burges ad Dawes, p. 336. 
Hyperesia eadem fuit ac Ægira, inter Pellenen et Helicen sita, e 
regione Parnassi. Gonoëssa v. Gonussa, sec. Sch. et Eust. erat Pel- 
lenes promontorium, supra Sicyonem.  Pellene ipsa ἃ mari LX. 
fere stadia distabat, Sicyoni et Pheneo confinis. Ægium fuit ubi 
concilium Achæorum habitum est.  Narrat Pausan. ub. sup. templum 
101 exstructum Jovi Homogyrio, quo Græcos ductores coëgerat 
Agamemnon antequam naves conscendissent, In litore posita 
est Helice XL circiter stadia ab Ægis, quæ biennie ante pugnam 
Leuctræ, mari mundante, deleta est. (575). αἰγιωλὸν τ΄ ἀνὰ πάντα. 
Poëta hic Straboni videtur omnes reliquas Achaiæ urbes designare ; 
vid. inf, 4 149—154. Pars Ilonicæ migrationis in hisce regionibus 
consederat, et in unum postea corpus cum Pelasgis Ægialensibus 
redacti fuerant : Agrum tenebant, donec, invadentibus Heraclidis, 
ejecti sunt. Conf. H. Obss. p. 526.—(578). ἐν δ᾽ αὐτὸς ἐδύσωτος- 
ἐνεδύσατο, SCh. ἐν αὐτοῖς ἐδύσωτο, Heyne. Vaeor a splendidum, “ à vo, 
L 6. στερέω, privo, quiu præstringit oculos.” Heyn. ex Porphyr. quæst. 
(579). κυδιόων, superbia elatus. #vd:&r, superbire. Conf, inter plurim. 
inf. €,509. Virg. Æn. XI. 725, X. 3, 4. (581). κοίλην Λακεδαίμοονα, 
κητώεσσαν, Ang. The extensive Lacedæmon embowered in hills. Hic et 
urbs et ager qui adjacebat, uno nomine designantur. κοίλην, ob vallem 
quæ inter Taygetum et Parthenium jacebat : sic Œdip. Colon. 378, 
κοῖλον ἼΑργος. κητώεσσαν" μεγόλην----σταρὼ τὸ κῆτος----μεείζον τῶν ἐγύδρων 
ζώων, ut recte Sch. br. Reliqua quæ congesssit ex Strab. VIIL. ineptiæ 
sunt. Conf. Od. δ΄, 1, et Sch. br. ubi explicatur epith. κοίλην diverse 
paullulum.  Porro in partes quatuor divisa est pars Feloponnesi memo- 
rata in 581.591. 603.615. viz. Laconiam, Messeniam, Arcadiam, Eli- 
dem. (582). Phare, vel. sec. Emest. Wolf. Pharis, haud longe ab 
Amyclis posita est ad sinum Messeniacum. Sparta, urbs notissima ad 
flum. Eurotam. Messa, oppidum et portus supra promontorium Tæna- 
rum, quæ in temp. Strabonis evanuerat. Quidam pro Messene accipi- 
unt, partem cujus Laconiæ vicinam sub ditione forsan Menelaus tene- 
bat. Brysea sub monte Taygeto sita est. Augeæ v. Ægiæ, haud longe 
a Gythio positæ, circiter triginta stadia. Amyclæ sub Taygeto 
sitæ viginti fere stadia a Sparta, mare versus. Æ/elos supra Gythium 
jacebat intra sinum Laconicum.  Oppidum a Dorensibus captum 
fuit, et, civibus in servitutem redactis, nomen postea (Helotes) servos 
omnes publicos designavit.  Oetylus prope Tænarum situs fuit. Conf. 
omn. in Paus. Lacon. Strab. ubi sup. (587.) ἀπάτερθε δὲ ϑωρήσσοντο. 
Ex hisce constat copias Menelai ἃ fraternis fuisse diversas, et ab 
Argivis, etsi Achaicæ genti omnes pertinebant. ϑωρήσσοντο, instructi 
sunt. (588). “rs προθυμίησι. sua animosa virtute fretus, quam in Me- 
nelao, tantum injuriæ passo, maximam fuisse abunde constat. De 


[591—608.] NOTÆ. 229 


verbis ceumuaré τε orovayds τε, diversimode acceptis, vid. sup. 356. 
(591).) Nestoris memoratur ditio, Messenia. In usu Homerico ἃ 
Pylo designantur et urbs et terra quæ circumjacebat, Triphylia 
vocata, et ας postea Elidis pars erat. Tres fuere Pyli, Elidis, 
Messeniæ, Triphyliæ ; tertiam Nestoris extitisse Straboni videtur, 
secundam, Stephano et Pausaniæ. Hanc confusionem ex mutatis 
nominibus ortam verosimile est ; nam Messenia, sub tempus belli 
Trojani, inter Agam. Menel. Nest. partita est, postea vero Triphy- 
liæ, partis Nestoreæ, amissum nomen, urbesque ejus inter Messentacas 
ac Élid:nses relatæ.  Arene fuit urbs Triphyliæ prope ostium Anigri. 
Strab. 9. Paus. 5. Thryon, ad flum. Alpheum, quod postea Thry- 
oessa vocatur. (592). ἐύκτιτον Aîru. Æpy urbs maritima fuit. 
At mira est sententia Pherecydis Athen. qui verterat, Euctitum excel- 
sumi quasi æfrv fuerit epith. Poterat sane, at nomen postea feri 
urbis in loco editiori constitutæ. Rem attingit Sch. br. Cyparisseis 
in confinüs Triphyliæ sita fuit, ad sinum inde vocatum Cyparisseum. 
Paus. in Messeniac.—Froxima fuit Amphigenia, ut et Pteleon, ab ad- 
venis Thessalis conditum.  Helos, prope Alpheum. Dorium, Pau- 
san. IV. (595). Θάρουριν τὸν Θρήκα.  Thamyridis fabulam ha- 
bemus in Apollod. 3.  Pausan. IV. 33. Thrax fuit, filius Philam- 
monis et Argiopes, quam Orpheo nuptam fuisse conjectant qui- 
dam. Cum musis certasse fertur, ac pœnam, qualis hic memoratur, 
persolvisse. Antiquissimus est mythus, neg satis certo constat de 
Œchalia v. de Euryto qui hic adferiur. Eurytus fuit Thessalus, 730 
inf. et Œchalia fuit urbs lhessaliæ ; cértamen vero in Messenia 
constituitur, quod vix constat.  Heyn. Obss. Sed poterat Tha- 
myris Thessaliam visisse a Thracia iter faciens, et Musis apud Do- 
rium, via confecta, occurrisse. Certum est Græcos ἃ Thracibus ad- 
venis musicam et carmen accepisse ; Testes sunt O7pheus, Musœus, 
Eumolpus, ἄς. Ια. Dunbar. tract. de Vers. Hom. p. 5.  Porro 
de urbe Messeniæ, (Æchalia, et heroe Euryto indigete scripsit 
Pausan. IV, 2.27. (597). στεῦτο γὰρ' profitebatur enim se palmam 
laturum. ‘A rad. στέω, unde στῶ, στεξω, στεύω &c. Conf. præf. Harles. 
ad Dawes. ᾧ IV, V, de » interposito. εἴπερ ἂν aÿrei—Ang. even 
though the Muses themselves were to sing. Luebat vero, cantandi 
peritia, dono divino, (ϑεσπεσίῃ éo:dn) amissa. (599). πηρὸν, cæcum. 
(600). ἐκλέλωθον, oblivisci-fecerunt; And doom'd him to oblivion of 
his art. Cowp. Sic καθίζω, sedeo, sedere-facio, quæ vis in verbis 
Græc. usitata est. Vid. Zeun. ad Viger. pag. 148. (601). Γερήνιος" 
Vid. sup. 336. (603). Memorantur Arcades sub Agapenore. Bella 
diuturna cladesque acceptæ Arcadiam adeo vastaverant, ut harum 
urbium vestigia ad tempora Strabonis vix pervenerunt. Cyllene, mons 
altissimus ad confinia Achaiæ et Arcadiæ, cui adjacebat Pheneus. 
Hinc Mercuri epith. Cyllenius.  Pheneus prope Pellenen et Stym- 
phalum posita est. Orchomenus, prope Pheneum et Mantinæam. 
Una ex urbibus fuit quæ Megalopolin, ab Epaminonda conditam, 
conficiebant. De epith. πολύροηλον, vid. sup. 511. ÆRhipe, Stratie, 
Enispe, geographis ignotæ. Tegea et Mantinea inclytæ erant ; illa 
inter Argos et Spartam posita est, hæc Tegeæ, Argiæ et Orchomeno 
adjacebat.  Siymphalus fuit Phlyasiæ vicina, prope lacum et rivum 


230 NOTÆ. [612—635.] 


ejusdem nominis. Parrhasia, Laconiæ confinis, nomen ἃ filio Lyca- 
onis accepit. (612). αὐτὸς γάρ Qu dorer propter situm Mediterra- 
neum res maritimas Arcades non curabant, erant vero bellicosi ; Sie 
de Philopæmene Livius,  Prætor Achxorum sicut terrestrium certa- 
minum arte quemvis clarorum imperatorum vel usu vel ingenio æqua- 
bat, ita rudis in re naval erat”. 35. 26. Agamemnoni classis præ- 
grandis fuit, tot insulas et tantam oram maritimam ditione ejus com- 
plexa. Vid. sup. 109. (615—19). Epeorum copiæ memorantur. 
Quatuor duces totidemque oppida sunt quæ intra fines Elidis et Bu- 
prasii continentur, ut constat ex ἢ. 1. inf. 4”, 690, Odyss. ν΄, 275. 
Notandum est urbes Elidis nondum sub eodem imperio coaluisse ; 
Pylios quoque Triphyliacos supra vidimus sub ditione Nestoris. Epez 
a stirpe Felasgica orti, postea Æe: nuncupati, ἃ ducibus diversis. 
Vid. Paus V. Illis jampridem res male cesserant ob clades a Her- 
cule et Pylis acceptas. Conf. inf. λ΄, 670 ἅς. 688 ἅς. Buprasium 
fuit regio inter pagos diversos partita ; fuit oppidum et flum. ejusdem 
nominis prope Elida. Steph. Byzant. Εἰς quoque agri tractus fuit, 
Buprasium ipsum, ut Straboni videtur, complexus ; ἡ χώρο κωρεηδὸν ὠπεῖς 
re—VIII. 489. (616). Ordo sententiæ est : οἵ évæov Βουπρόσεον----[ἐπὶ) 
τόσον) ---ἐφ᾽ ὅσον Ὕρμοίνη---τ-ξέργει ἐντὸς, κ. τ᾿. Δ. Ang. Who inhabited as 

far as the tract extended which Hyrmine &c. comprehend. Hyrmine, 
‘ eujus nulla in tempore Strabonis vestigia exstiterunt, à filia Epei ad- 
pellata est. Myrsinus v. Myrtuntium ad mare jacebat. Strab. ut 
sup. Petra Olenia in confinüis Achaïiæ et Elidis jacebat prope ostium 
Piri fluv. Alisium in agro Pisæo fuit, inter Elidem et Olympia. 
Strab. VIII. conf. inf. λ΄, 755—6. (620). Duces Epeï, Amphima- 
chus, Thalpius, Diores, Polyxenus. Hercules, ut notum est, Augeam 
debellaverat, atque imperium tradiderat filio ejus Phyleo. Frater ejus, 
Agasthenes, illum excepit, cujus filius hic memoratur Polyxenus. 
Cteatus et Eurytus, quorum meminit, auxilio Augeæ lato, ab Her- 
cule occisi: partem Elidis una cum Diore eorum fil sortiti sunt. 
Amarynceus, pater Dioris, opem quoque contra Herculem tulerat. 
(621). Patronymicum ὠκτορίωνος respicit et ad Κτεώτου et Eÿgÿrov, 
ambo enim Actore nati. Proponit Heyne ἀκτορίωνων. possit quoque 
defendi ἀκτορέωνε in apposito cum υἷες, et verti, xepotes Actoris; illud 
vero prætulerim. (625). ᾿Εχινώων 9᾽ ἱερέων" Echinades insulæ ad oram 
Elidis sitæ sunt ante ostium Acheloi. Plures earum continenti amnis 
alluvies adjunxit; Wood pag. 8.—Phyleus Augeæ iratus ob Herculem 
injuria adfectum, Echinadas cum quibusdam Epeis occupavit ac Me- 
geti imperium reliquit. Apollod. 2. (626). Ang. procedit sententia— 
Those who came from Dulichium and the sacred isles ofthe Echinades, 
which are situated beyond the sea which lies opposite to Elis. Sic 
Dac. Locus classicus pro origine Ionica Homeri, sec. Wood ubi sup. 
et ob verba πέρην ἁλὸς, ut sup. 535. At conf. Heyne Obss. ἢ. 1. αἱ 
vælouri, que sitæ sunt. Sic Soph. Ajax, 602. σὺ μέν mou ναίεις ἁλί- 
mharyxro;s—(631). Cephallenes qui hic memorantur oram quoque mari- 
timam Acarnaniæ tenuerant. Neritus fuit mons Ithacensis ; Odyss. 
1,22. Insula est, Aen. 3. 271. Crocylea et Aeoilips im Ithaca 
quoque erant. (635). ἤπειρον" vel terram continentem, vel Epirum. 
Si hæc intelligitur,-de ora solummodo maritima loquitur poëta, viz. 


[635—666.] NOTÆ. 231 


Acarnania et Leucade, quæ e regione Echinadarum sita est. ὠντισπέ- 
eaux, objacentia, 1.6. tractus insulis objectos. (637). μελτοπάρηοι, red- 
prowed. pu T0;— πηλὸς ῥουσιώδης. Sch. Od. 4,125. Hinc inter cxteras 
Ulyssis naves erant conspicuæ, et locüs in centro classis extitit quo citis- 
sime convenire poterant ad consilia agitanda principes. Conf. inf. »’, 
805, 564. (638). Aetolis imperat Thoas. Fuit Andræmonis et Gorges 
filius, Œnei nepos, sec. Apollod. Aetoliam primo Curetes coluere, 
sed, pulsi ab Epeis, in Acarnania demum consederant. Strab. X. 
memorat porro Eustath. lite inter Aetolos et Acolas orta de urbe 
Calydone, cessisse eam Aetolis “ quia Homerus hoc in loco mentio- 
nem ejus fecerat in Aetolorum catalogo”. Clarke. Conf. sup. 558. 
Hi Aetoli stirpe Aeolica fuerunt. Urbes eorum— Pleuron, a Cure- 
tibus primo condita, prope Chalcidem, versus oram maritimam jace- 
bat. Calydon, ad flum. Evenum sita est. Conf. inf. 4, 526 sq.  Ole- 
aus supra Calydonem fuit, prope Evenum flum. occidentem versus. 
Pylene haud longe a Pleurone distabat ; Chalcis, urbs maritima, ad 
latus occidentale Eveni. Vid. omn. in Strab.1. X. (642). οὐδ᾽ 2e ἔτ᾽ 
αὐτὸς ἔην" De Oenceo vid. Hygin. fab. 129. Apollod. 1. 8. inf. 4, 526 
ἅς. de Meleagro quoque. (Œneus fuit Porthaonis filius, ex stirpe 
Aetoli. Ex illo nati Meleager et Tydeus, quorum hic in bello The- 
bano, ille, insidiante matre Althæa, periüt. Decessit Œneus, senio 
et ægritudine confectus. (643). τῷ (1.6. τούτω, Thoanti) ἐπετέταλτο 
ἀνασσέρεεν (κατὰ) révra, Verte, huic ioitur summa rerum erat commissa. 
(646). Cretensibus imperant Idomeneus et Meriones. Gnossus in 
loco campestri, inter Lyctum et Gortynam situs est, a Lycto circiter 
CXX stadia. Strab. X. Gortyn fuit olim florentissima ; distabat ἃ mari 
Lybico circiter ΧΟ stadia, et Lyctus circiter LXXX. A Mileto, qui 
hic memoratur, urbs Asiæ notissima orta est, colonis ibi a Sarpedone 
deductis. Strab. XIV. ZLycastus et Miletus fuerant ante temp. Strab. 
deleti, eorum agro ἃ Lyctiis et Gnossiis occupato.  Epith. ὠργινόεντα, 
datur, ob cautes niveas scil. ut Virgilianum, niveam Paron. De Phæsto 
vid. Odyss. y, 296. (651). ἐννωλίω ἀνδρειφόντη" Elidenda « quod 
Aeolicis usitatum (Conf. Sapph. in Heyne) adeo ut distinguatur, &vx- 
λίῳ ᾿νδρειφόντη. Probant Ernesti, Barnes. Durior Clarkii ratio, 4x 
—hi—», quadrisyllaba facta coalescentibus υ et «. (653). Tlepolemus, 
Rhodiorum dux, filius fuit Herculis et Astyochiæ. Rhodum variæ 
tenuerunt gentes: indigenæ fuerunt Heliadæ et Telchines. Aceoles 
et Achæi sub Tlepolemo ; Dorienses post mortem Codri Atheniensis. 
(655). διὰ τρίχα κοσροηθέντες" sic Heyn. Wolf. vulg. διώτρεχοα. reixe ab 
τριχὸς, neut. plur. et ordo, διακοσμνηθέντες (πατῶν) τριχὰ, trifariam 1η- 
structi. (656). Conf. Strab. XIV. (659). Ephyra, quæ hic memo- 
ratur, fuit urbs Thesprotiæ in Epiro cujus rex Phylas a Hercule occi- 
sus est ob sacrilegium ad Delphos. Apoll. IT, 7. altera in Elide 
fuit: Strab. VIII. 491. (661). Ὑλησόλεμος δ᾽, ἐπεὶ οὖν τράφη----αὐτίκα 
aréxra—Ang. Had no sooner grown up—than he slew Licymnius. 
τράφη ἃ verb. reéQmu, adolesco. Reus cædis fugit Tlepolemus, et 
Rhodum occupat. Rem narrat Pind. OI. 7. 49 ἄς. (666). vis, 
υἱωνοί r—Heraclidæ hic primo memorantur. ἀπείλησαν, minaci ser- 
mone usi, Tlepolemo fraudem struunt. βώς ἡρωκληείης" Of the mighty 
Hercules. Formula loquendi usitatissima est quum dé personis exi- 


292 NOTÆ. [666—684.] 


miæ dignitatis sermo fit. Amant valde Tragici: Sic Aesch. Sept. 
571, 573, 519. Conf. Eurip. Hecub. 297, et not. Porsoni. Occurrit 
sim. inf. 851. y, 105. Modo non absimili usurpatur μένος, Odyss. 
Y, 2. ἧς, π΄, 476.  Usus ad Romanos transierat ; Sic Virg. Aen. IV. 
132, Odora canum vis. Phæd. I. Fab. 13. (667). ξεν: ἃ forma ἕξω; 
conf. Odyss. δ, 1. Erat quoque ἵκω, ut ἥκω, ἥξω. inficete a quibus- 
dam ponitur Bœotice pro ἧκεν. (668). τριχθὰ δὲ vertitur, “ trifariam 
autem distincti, habitant tributim”. Sic sup. διὰ τρίχα κοσμηθέντες, 
secundum κώμας V. κατοικίας, tracius, in quos Rhodus, nondum ur- 
bibus distincta, divisa erat. Hinc Lindus, Jalyssus et Camirus regio- 
nes fuere quas advenarum φυλαί tenebant. (670). καί σφιν θεσπέσιον 
—Ang. and poured upon them abundant wealth ἕο.  Hunc locum 
Pindaro ante oculos versatum fuisse constat in ΟἹ. 7, 62. 91. ἔνθα 
ποτὲ βρέχε ϑεῶν βασιλεὺς ὁ μέγας χρυσαῖς νιφέδεσσι πόλιν. Εἴ, ξανθὼν ἀγαγὼν 
γεφέλων, πολὺν σε χρυσόν. Adnotat Eustath. Rhodios Minervæ e Jovis 
cerebro natæ primos omnium sacra fecisse, unde Claudianus, “ Aura- 
tos Rhodiis imbres, nascente Minerva, induxisse Jovem perhibent”. 
Benedict. in loc. cit. Sermo poëticus est unde constat Rhodios jam- 
dudum res maritimas aggressos atque opibus abundasse. ϑεσπέσιον, ut 
ϑεῖον, ἱερὸν, 1MMENSUM ; vel forte, divinitus immissum, ob mythum soil. 
(671). Syme inter Rhodum et Dorida jacebat. (676). Inter Sporadas 
hæ insulæ recensentur, quæ inter Rhodum et Cretam sitæ sunt meri- 
diem Asiæ versus. Ductores erant Heraclidæ, 679. Celebratur Cos 
eb statuam Veneris, Aesculapii templum, et medicum Hippocratem. 
(681). Recensentur copiæ Achilis. Regionis hujusce primi incolæ 
fuerunt Pelasgi, hinC ’Agyos πελασγικὸν dicitur, ne cum ditione Aga- 
memnonis confundatur quæ éxæsror adpellata, et partem majorem 
Peloponnesi complexa est. De hoc Thessalarum copiarum recensu 
observat Strabo, IX. regionem ab Homero dividi in decem imperia, 
quorum novem hic memorantur, et decimum in (, 480, viz. Dolopes 
sub Phænice. Ditio Achillea a Trachine prope Oetam ad flum. Eni- 
peum prolata est, et fines habuit orientem versus flum. Peneum atque 
Eumeli, Protesilai et Philoctetis imperia.  Sperchium flum. complexa 
est sec Strab. p. 661.—A/os, urbs Phthiotidis prope Ambryssum, ab 
Athamante, Aeoli filio, condita. Æ4/ope quoque Phthiotidis erat, quæ 
nomen et ortum duxit ex oppido in Locride Epicnemidiorum. Strab. 
IX. Trachin ad sinum Maliacum, prope Thermopylas locata, unde 
haud longe distabant Trachiniæ, quo se recepit Hercules post Euno- 
mum occisum. (683). Helladem et Phthiam distinctas fuisse regio- 
nes in ditione Achillea constat, at de limitibus et situ non item. 
Dicebant Pharsalici haud procul ab eorum urbe fuisse.  Verisimilius 
est Phthiam inter Helladem et Alum positam; at nomen quoque 
Phthiorum sortiti qui Protesilao et Philocteti parebant. Conf. ν΄, 686 
—93—99, una cum β΄, 704, 727. Tractus fuere v. κωτοικέχε, Ut sup. 
668. (684). μυρμειδόνες δὲ xænedvre—Myrmidones ita adpellantur ἃ 
Myrmidone, Actoris filio. Peleum ab Aegina ad Eurytionem pro- 
fectum secuti. Ex stirpe Aeo/ica fuerunt et Hellenes etiam nuncu- 
pati ab Hellene qui in Fhthiotide olim regnaverat. Nomen hocce ad 
partem tantummodo Thessaliæ primo respexisse videtur (Apollod: 
Strab.) sed postea se latius extendisse, ob admistionem gentium Pe- 


Eté Énomeaes t n 


[684—711.] NOTÆ. 238 


lasgicarum et concilium Amphictyonicum.  Paulatim hinc nomen 
amissum atque illa gentium consociatarum adsciverunt Hellenes. Re- 
tinuerunt vero Græci, quod hic memoratur, nomen ana; —et 
magno cum studio, quippe antiquitatem innuens.  Poëta quoque hic 
Achæorum meminit qui Hellada et Phthiam tenebant; conf. inf. 4, 
395. Mortuo Hellene, filius ejus Xuthus, a fratribus expulsus, ad 
Erectheum Atheniensem se recepit, ubi filiam ejus nupsit, habuitque 
natos Achæum Ionemque. Prior ad Thessaliam postea, a Pelopon- 
neso, reversus, et imperium ibi quoque fundavit, unde ‘gens Achæa 
latissime diffusa: Græcia adpellata ᾿Α χαιὶς, ut sup. οἷ, 254. Græci 
πανωχιαιοί, Ut πανέλλήνες. De Achæis Phthiotidis memorat quoque Liv. 
99, 82, qui a Romanis, victo Philippo, vindicati fuerunt in libertatem. 
A stirpe Achæa oriundi, Argivi—559. Mycenæi—569. Lacedæ- 
monii—581. Phthi—683. 695. 716. Ab Acolica, Bœoti—494. 
Phocenses—517. Locrenses—527. Pyli—591. Elei—615. Duli- 
chienses—625. Ithacenses—632. Eubæœenses—526.  Arcades— 
603. Rhodi—654, erant partim Achæi, partim Aceolici. A Dorica 
Cretenses orti—645. Ab ZJonica, Athenienses, duce Menestheo— 
546. Hæ stirpes fuere celebres antiquæ Græciæ, a Xutho et fratri- 
bus ejus oriundæ. Conf. doctiss. Heyne, Obss. ἢ. 1. (686). &ax of 
οὐ----ἐρονώοντο" verum hi non belli horrisoni recordati, 1.6. pugnis non 
intererant. Sic phras. PAT AE ϑούριδος ἀλκῆς; pass. (689). Sita est 
Lyrnessus haud procul a Thebe in agro Adramytteo, #, 366. Cilices 
tenuerunt sub Myne. (692). ἐγχεσιμεώρους" à μοῖρω, sors, fatum ; q. ἃ. 
quorum sors in armis est, bellicosos. conf, inf. δ΄, 249, in voc. ἰόρεωροι. 
(695). Protesilai copiæ. Phylace ad oram Phthiotidis jacebat, sinum 
versus Maliacum. Pyrrhasus, ultra M. Othryn. ton quoque ultra 
Othryn, sed situ interiore. Antron, ad mare, Eubœam versus. 
Pteleon ad fines Phthiotidis sita et flum. Sperchium, Bæotiam spec- 
tabat. Cunctæ ad partes orientales Othryos m. Conf. Strab. VIII. IX. 
Liv. 33. (696). δήροητρος τέμενος. Ang. And Pyrrhasus, the consecrated 
ground of Ceres. duunreos ἄλσος καὶ itgoy—Strab. IX, 631. ut sup. 506. 
Erant quoque rem», quibus ob facta præclara insigniter donati heroes. 
conf. inf, ζ΄, 194. (, 574. (697). λεχεποίην, herbosam. (699). ἔχε 
κάτα, pro κατεῖχε. (700). ἀρεφιδρυφὴς, ambas-genas-lacerata; ærum- 
nis confecta 501}. viro occiso. vid, x’, 393. De Laodamia narratio 
notissima est. Conf. Hygin. fab. 103—4. (701). δόμος ἡροιτελής" 
domus vidua, 1.6. uno ex dominis privata, locutio inter Romanos usi- 
tata.  Defendit Ernesti ἃ Hemsterh. Sch. Etymol. At Apollon. 
τέλειος ὁ οἶκος ὁ γένεσιν τέκνων ὑποδεξάμενος. hinC semi-perfecta, quia, an- 
tequam liberos procreasset, decessit dominus.  Potior sententia Hey- 
nio videtur domum ipsam respici; consueverunt enim mariti ædes ex- 
struere, et domus Protesilai nondum erat perfecta. hanc expos. innuit 
Schol. br. et certe simplicior est.—Ibid. δάρδανος ème, Hector, sec. 
Quint. Smyrn. Hygin. ubi sup. Ali Evphorbum, ÆÆneam. satis incerte, 
(703). πόϑεον γὲ μὲν ἀρχόν" forma antiquior, pro καίπερ ποθέοντες, csi 
desiderantes &c. Sic iterum 709. Ang. Nor were the forces destitute 
of a leader, though they regretted the loss of the valiant Protesilaus. 
(704). Aeolidæ fuerunt Protesilaus et Podarces ; filit erant Iphicli qui 
ipse Aeoli pronepos fuit. Vid. Apollod. I. 9. (711). Pheræ, civitas 
ἘΠ 


294. NOTÆ. [711—748.] 


prope fines Magnesiæ et Pelasgiotidis, monti Pelio ad;acebat. Bæbe 
vicina fuit, unde lacus Bæbeis. Zaolcos 5. Iolcos, urbs maritima apud 
sinum Pagasæum. Jason, dux Argonautarum, [01 natus est, cujus im- 
perium Pelias, postea morte absumptus, occupaverat. Vid. Lemp. in 
nom. Pelias. Apoll. I. 9. (716). Copiæ Philoctetis, quæ Phthü quo- 
que adpellati. sup. 683 not. Methone fuit oppidum Magnesi*, ad 
oram maritimam. Melibæa prope Methonem sita est, propter pur- 
puram celebris. Aen. V. 251. Olyzon, Bæben prope et lolcon. 
Strab. IX. *(721). κεῖτο" vulnus acceperat, a serpente morsus. Ab 
Achivis Lemnum transvectus erat, ibique Phimacho, ut curaretur, 
commissus. (724). ἔνθ᾽ cye κεῖτ᾽ ἀχέων" mærens, dolore confectus. Sic 
Soph. νοσεῖ μεὲν νόσον drypiar, ἀλύει δ᾽ ἐπὶ παντί τῷ χρείας ἱσταρεένω----ῬῊ]- 
loct. 173—5. τάχα δὲ----Ογἀουϊο monente, Græci brevi erant Philoc- 
tetem accituri. Vid. Lemp. a Dict. Cretens. Soph. (726). Sup. 708. 
(727). Medon erat frater nothus Ajacis, Oîlei fl. Memoratur inf. 
ν΄, 695. ὁ, 333. (729). Ditio Machaonis et Podaliri. Versus partem 
interiorem Thessaliæ jacebat.  Tricca prope Pindum locata, ἃ sinis- 
tris Peneiï flum.  Zthome Triccæ adjacebat. xhémuxe, loci in campo 
editiores, quibus frangitur quasi planities—+ararrœusv.  Hinc κλω- 
μοπόεσσων, the hilly Ithome. γεωλόφους ἔχουσαν. S. br. Eustath. (730). 
Vid. sup. 596. Conjectat Heyne eundem Eurytum bis memoran ; 
quod teneo, nisi forsan alteruter horum a seriore manu fuerit illatus. 
Judicet lector erud. (731). ἀσκληπιοῦ δύο παῖδε Penultima in priore 
producitur, nec possunt vel 2cus vel accentus huic mederi. vid. sup. 
ä, 51. 205. Herm. de met. p. 81. Proponebat Bentl. ἀσκλησιόφε, 
genit. antiquum, ut κ΄, 347, στρατόφι. Rectius ἀσκληπίοξι. Heyne, 
ἀσκηλπιάδα, 1.6. filios duos Aesculapii. (734). “ Redit ad plagam lit- 
toralem et quidem ad partem Magnesie ad sinum Pelasgicum sitam : 
unde copiæ ductæ erant sub Eurypylo” Heyne. Ormenium sub 
Pelio jacebat ad sinum Pagasæum. Magnesiæ fuit. Fons Hypereus 
fuit in medio Pherarum. Asterium, prope Pheras et montem Tita- 
num. Strab. IX. (736). Eurypylus ex Aeolidis fuit et Phænicis 
consanguineus. Ηἰς ad Peleum fugerat (inf. , 447 ἄς.) et imperium 
Eurypylo cessit. (738). “ Progreditur enarratio copiarum versus 
septentrionem, ad loca ad littus et circa Peneum sita.” Heyn. “Ar- 
gissa ad Peneum sita. Gyritone quoque ad Peneum fuit, urbs Per- 


rhæborum; incolæ quoque Phlegyæ dicti a patre Ixionis. Orthe 


fuit arx Phalanæ, ad Peneum, prope Tempe sita. ÆElone et Oloosson 
sub Olympo, prope flum. Titaresium jacebant. (740). Polypætes, 

uasi πολυποινίτης, à pœna Centaurorum scil. Pirithous, Lapitharum 
dux, Centauros, qui regionem Thessaliæ montanam coluerunt, occi- 
dentem versus pepulerat. Rem attingit poëta sup. #, 262 sq. (748). 
φῆρας. Centauros. Sic sup. #, 268. Designantur λαχνήεντας, hispidos, 
incomptos, feri quippe et cultu asperi. Gravis cædes eorum ἃ Pirithoo 
facta, et nomen prope deletum. De construct. κλυτὸς Ἱπποδάρεεια, 
quæ in Atticis sæpius occurrit, vid. Eurip. Hec. 300. Herodot. 8. 23. 
Isoc. ed. Steph. p. 218. (744). Aethices partem occidentalem Thes- 
saliæ habitabant. Ad hos se receperunt Centauri. (745). De Cæneo, 
Corono, Leonteo, vid. Apoll. Diodor. (748). Guneum secuti Ænia- 
nes et Perrhæbi. Hi ex Pelasgis orti qui a Lapithis ejecti sunt, et 


dé times he ot) à à. à 


[748—780. ] NOTÆ, 285 


sedes varias postea occuparunt, partim ad Illyricos, partim ad montes 
Athamanum se recipientes. Perrhæbi, quorum hic mentio fit, plagam 
septentrionalem Thessaliæ, juxta Titaresium flum. habitabant. Hac 
regione Cyphus erat locatus. Remotior erat Dodona, inter montes, 
septentrionem versus, posita. (751). Flum. Titaresius, qui et Eurotas 
dicitur, Strab. IX. in monte Titaro oritur, prope Olympum. ἱμερτὸν" 
“ Homerus.…Titaresium...non ad aquarum salubritaten:, sed ad amæ- 
nitatem loci respiciens, dicit ἱμοερτόν᾽. Clarke. Recte ; quæ de anti- 
phrasi disserit Daceria, argutiæ sunt. ἔργ᾽ ἐνέμοντο, arva colebant. Sic 
Od. ζ΄, 259, ἔργ᾽ ἀνθρώπων. (753). οὐδ᾽ δγε πηνειῷ συμμίσγεται. ΝΟΥ 
does it incorporate 1517. with the silver-winding Peneus. Ratio pro- 
babilior est aquam Titaresii crassam fuisse et bituminosam, adeoque 
laticibus Penei admistam. qui valde limpidi erant, supernatare. Conf. 
Plin. IV. 8. Luc. VI. 375. Sic Dacer. (755). στυγὸὺς----ἀποῤῥώξ, jura- 
menti enim gravis, Styois aquæ, est rivus; Ang. a branch, an offset 
from the Styx. Conceptus est poëticus rivum ab inferis originem du- 
cere qui per terram transit crebris motibus concussam et campos fere 
ignitos. Amnis ipsa Heynio videtur ‘“ e terræ voragine prorupisse”. 
Obss. (756). Magnetes plagam borealem Thessaliæ"tenebant, qui 
erant ἃ Pelasgis oriundi et postea in unum corpus cum Aeoliis re- 
dacti. Magnesia, Asiæ regio, hinc incolas nomenque accepit. Nulla 
hic urbium est mentio, tractus enim vicos solummodo continebat. 
(763.) Palmam ferunt equi Eumeli. Hic fuit Admeti filius et ex 
ortu Æolico. Vid. inf, 4, 288 sqq. ubi se offert certamini curuli. 
(765). ὄτριχας, οἰέτεας, Ang. matched in color and in years, by 
measurement equal in stature. o in ὄτριχώς pars est VOC. ὁμοῦ, quæ 
Cum οἷος, 0wos, owosos, à rad. ὅος provenit. Censet Dawes primo 
scriptam fuisse 6Fersxs.  Lectio certe &rixs priori ὄτρεχας melius con- 
venit. Misc. crit. p. 14.4.---σταφύλη, ὁ réxronxos διαβήτης, Sch. br. 
amussis, norma. (766). τὰς ἐν miein quum pecudes Admeti pasceret 
juxta Amphrysum, flum. Phthiotidis. λογία regio Thessaliæ. (767). 
PéBoy”Agnos Φορεούσως. belli terrorem inferentes. (774). δίσκοισι τέρ- 
ποντο.---- 6. discis et hastilibus delectabant, jaculantes, arcubusque : 
Inter ludos militares versati milites. Mos idem hodie obtinet cum 
parvis hastilibus ligneis, quæ mira celeritate torquent equitantes. 
Vid. Stewart, Antiq. Athen. (776). σέλενον" “ haud sine ratione, sed 
ne inter otiandum equorum pedes sint male affectæ, cujus optimum 
remedium est apium.”  Plut. sympos. citante Clarke. (777). ὥρματα 
πεπυκωσμένα. currus welati, “ ne pulvere et fumo deformentur.” 
Heyn. (71178—79) οἱ, ductores.  Bene hic observat Dacer. “ une 
bienseance qui me charme ici, c’est la difference que le Poëte met 
entre les soldats d'Achille et leurs capitaines. Les Soldats se diver- 
tissent, et les capitaines, plus touchés de la gloire, se promènent 
dans le camp tout tristes et inconsolables de ce que leur général ne 
les mene plus au combat.” (780). αἱ δ΄ ἄρ᾽ ἴσαν, ὡσεί r—Ang. 
Thereupon (instructis copiis scil.) they advanced, as though the entire 
plain were consuming with fire ; tali specie oblata. νέροιτο, ad lit, 
depasceretur. In hisce versibris magnifica est descriptio progredien- 
tium copiarum. “% Ignis snilitudine simul armorum splendor mili- 
tumique ingruentium terror, vis et rapiditas, pulcherrime ob oculos po- 


236 NOTÆ. [782—809.] 


nitur.” Clarke. (782-—S3). ὅτε---ἰμμώσση. Ang. “when he lashes the 
ground about Typhæus in Arima, &c. Mythus de Typhæo, terræ 
filio, narratur in Hes. Theogon. 820 sq. Conceptibus ætatis ru- 
dioris de montibus ignitis, &c. hæc bene congruunt. Sic de gigan- 
tibus fabulæ ; de Encelado quoque, Ætnam commovente, Æn. 3. 
578, ἄς. De Arimis vero, quinam fuerit situs, maltum dubitant 
scriptores. À diversis locatur in Phrygia, Syria, Mysia, Cilicia, 
Syria, pro aspectu regionis fortasse mytho conveniente.  Certe 
Syri Aramæi adpellati, et conjectatur a Wood (p. 43). mythum origi- 
nem duxisse ἃ pœna Gomorrhæorum in sac. script. Sed Hyda erat 
urbs Lydiæ ὑ, 385, et mutatio quam Wood inducit metrum peri- 
mit ; conf. loc. cum Strab. XIIT. 898. Legit M.S. Venet. syspfuors, et 
convenit Virgilanum, /narime, Æn. IX, 715, ubi mons ignivomus 
fuit, et nominum similitudo facilem errorem præbebat. Vid. Heyn. 
Exc. ad Æn. 9, 716. (785). διέπρησσον (πέλευθον διὰ) πεδίοιο, Ellip- 


sis usitata. (788—89: ἀγορὼς &yogsvey—concionem habebant, congre- 


gati sunt. ἀγορά significat et concionem et conveniendi locum, et rem 
de qua agitur. Apoll. et hinc verba accipi possunt, consilia agita- 
bant. Commoventur Trojani, fama de mutato Achivorum consilio 
perlata, nec non animos sumunt prorumpuntque ex oppido ob defec- 
tionem Myrmidonum. Hoc nunquam antea audebant. (Conf. inf. 
1, 352 54. ἀγγελίη ὠλεγεινὴ, nuncius tristis, mala ominatus. (791) 
εἴσατο δὲ φθογγὴν κατὰ subaud. Se vero adsimilavit voce. sic inf. 
725, τῷ cirauivm. (793.) τύρεβῳ ir —< Tumulus Æsyetæ, in col- 
lis morem eductus, prospectum dabat per planitiem inter Si- 
moim et Scamandrum et per littoralem plagam.” Heyn. tumulos 
super mortuos erigendos curure veteres notum est, qui et speculatori- 
bus, ut hic Politi, inserviebant. Æsyetæ cujusdam meminit, inf. ν΄. 
497. (794). à Doggenbcisy —a navibus urbt incurrunt. Omnino cum Heyne 
prætulerim ἐφορροηθεῖεν quod in Schol. occurrit ; et sic verte, dum naves 
festinanter conscenderent. ‘Trojani enim minime expectabant fore 
ut Achivi urbem invaderent, ex tumultu in castris et festinatione 
militum illos jamjam redituros conjectantes. (796). ὦ γέρον, αἰεί τοι 
uÿlo. ang. OÙ man ! endless prating is always your delight, as 
formerly, in time of peace. Sch. br. exponit ἄκρετοι per, ἀδιάκριτοι, 
πολλοί. hanc sequitur vers. lat. quod bene defendit Ernestius, 
& πολλοὶ λόγοι (loquacitas) sunt semper ἀδιώκρετοι, sine judicio, in- 
sciti sermones.” Sim. supra habetur in ἀκριτόρουθος, 246. (797). 
ἀλίαστος, inevitabile bellum. πολύς, Sch. br. (802). Vel sumendi 
in ordine vss. 805, 806, 803, 804, vel γὰρ in 808 vertenda est, 
quoniam. Consilium dat Hectori copias ordinandi per gentes, ob 
diversitatem sermonis. Hoc non obtinebat inter Græcos, qui per 
stirpes et familias ordinantur. (805). τοῖσιν ἕκωστὸς ἀνὴρ σημαινέτω" 
“ quibus quisque præest copiis, his signum pugnæ proponito.” 


Heyne. τῶν δ᾽ Enysctw—vertitur, eorumque dux sit, ordinans (suos) 


cives. Malim cum Heyn. et Mathiæ, ἐξηγεῖσθαι Sic de Hectore 
ipso loquitur et πολιήτως ad Trojanos ipsos respicit. Ordinat Mathiæ 
802, σοὶ ἐπιτέλλομαι, et dehinc 806. Sed modi infiniti sæpius pro 
imperativis ponuntur. huic lect. melius convenit xocgnræuever V. 
κοσμησωμένω. (809). σὥσωι δ᾽ ὠΐγνυντο πύλαι" ““ porta urbis quam late 


[809—832.] NOTÆ. 237 


patebat, aperta est.” Heyn. a Sch. br. qui exponit, πῶσαι, ἀντὶ τοῦ 
ὅλωι. paie γὰρ ἣν ἱππήλατος, ΥἱΖ. Scæa, inf. ζ΄, 393. (811). κολώνη- 
“ Collis erat manu hominum factus, tumulus proprie dicendus, ter- 
ra aggesta, ut mos priscus ferebat”. Heyn. cont. Sch. br. γεώλο- 
Pos ἐξοχὴ. (813). τὴν gro, ilam nempe. vid. Hoog. IV. 293. ἄνδρες; 
plebes. ätévaro, optimates. Conf. sup #, 403. inf. ζ΄, 402. De Ba- 
tiea disputatur ; Sch. br deducit ἃ βάτος, sentis. quorum plures [Ὁ] 
innascebantur. Ingeniosa est conjectura, in dialecto communi quas- 
dam voces originis Hebrææ mansisse, et tumulum ita adpellatum a 
n'2 (Beth), domus. Vid. Encyc. Rees. art. Greek language. De 
Myrinna quoque dubitatur an una ex Amazonibus fuerit quæ par- 
tem Asiæ borealem tenebant,—an filia Trois, et Dardani uxor quæ 
hic sepeliebatur. Conf. Strab. XII. Epith. πολύσκαρθμος, agillima, 
bellicosæ convenit. conf. inf. #, 240 sq. cu, sepulchrum hic ; pro- 
prie cippus in sepulchro. (815) τρώες. Exercitus Trojanus constabat, 
1. Ex Troibus, qui partes diversas ditionis Priami tenebant. 2. ex 
auxiliaribus ( ἐπικουροις). ‘Troadis incolæ in quinque dominationes 
partiti: 1. cives Ilü, qui ἐφέστιος adpellantur, κατ᾽ ἐξοχὴν, sup. 125. 
sub Hectore—816. 2. Dardani, sub Aenea et Antenore—819. 8. 
Pandari ditio—824. 4. Imperium Adrasti et Amphi, Meropida- 
rum—828. Asii Hyrtacidis—835—9. Præter hos Leleges, Cilices 
et Cetæi fuerunt : Partem Troadis colebant, imperio Priami fortasse 
subditi. Non vero memorantur in recensu. Vid. Not. ad fin. lib. 
ἐπίκουροι enumerantur; Pelasgi—840. Thraces—844. Cicones—846. 
Pæones—848. Hi ex Europa erant. Ex Asia convenere qui inter 
urbes Sinopen et Issum inciusi, Paphlagones—851. Halizones— 
856. Mysi—858. Phryges—862. Mæones--864.  Cares—867. 
Lyci—876. (816). rewci. Summas partes inter ductores Troum 
tenebat Hector, Ilio autem præcipue imperabat. Hæc Troadis ditio 
a flum. Aesepo ad Caicum extendebat. Vid. Strab. XIII. Sed fines 
multum turbati post Trojam captam migrationemque Aeolicam. Ali- 
quando communiter Troes designati et qui Troadem tenuerunt et 
auxiliares, ut plurimum vero separatim memorantur, τρῶες ἠδ ἐπίκουροι. 
De epith. κορυθαίολος, Hectori potissimum tributo, vid. Porphyr. quæst. 
3. exponitur a Sch. br. optime, εὐκένητος, διὰ τὰς ἐν πολέμῳ συνεχεῖς Ha 
σφοδρὰς ἐνεργείας. The helmet-waving Hector. (818). μεροαότες (μεαζ- 
χεσϑαι subaud.) ἐγχείησιν. (819). Dardania Idæ subjacebat, Abydum 
prope. Strab. XIII. A Dardano, qui ex Etruria fugerat, nomen 
accepit; Conf. Aen. 3. 167. Heyn. Excurs. ibid. (823). μάχης εὖ 
εἰδότε πάσης" well versed in every mode of fight. Sic inf. habetur, 
παντοίη ἀρετὴ, χ΄, 268. Præcipuas enumerat Hector, ἡ, 237. (824). 
Zeleæ, Pandari urbis, situs describitur, ὑπὸ πόδα νείατον Ἴδης, ad radi- 
ces montis. Aesepi meminit, qui terminus erat Troadis ad septen- 
trionem. Copiæ Pandari adpellantur Troes, hic, inf. £, 200. Conf. 
5, 105. 172. unde constare videtur Lycios colonos in Troade conse- 
disse et nomen regioni dedisse. Aliter Heynio videtur. Vid. Obss. 
ad 877. (828—29). Urbes in agro Cyzici et Pari, prope Aesepum 
positæ. Strab. XII. Inter Lampsacum et Parium fuit Apæsus. Strab. 
XIIL Pityea, mter Parium et Priapum. Terea fuit mons et tractus 
agri. (830). λινοθώρηξ᾽ armaturæ species mem, sup. 529, (832). οὐδὲ 


238 NOTÆ. [832—857.] 


οὺς muïèes— Ang. Nor was it with his permission that they went ta 
the destructive war, but they obeyed him not. De exitu vid. ζ΄, 37— 
65. (835). Percote, Practium, Sestus, Abydus, Arisba, erant sitæ 
prope Hellespontum, quem attingebat imperium Priami. Strab. XII. 
Arisba prope Lampsacum fuit, urbs præcipua. Memorat porro Eus- 
tath. p. 199. vs. 836. litem diremisse inter Abydenos et Athenienses 
de Sesto. Prioribus cessit. (839). αἴϑωνες" splendidi, vers. Lat. fer- 
ventes, Schrev. prætulerim, generosi. Ad omnes respicit th. ait. 
Selleis in Hellespontum defluit. Alter ejusdem nominis memoratur, 
sup. 659. (840). πελασγῶν: Gens quæ temporibus diversis ad varias 
partes Europæ et Asiæ migrabat, et in unum corpus redacta cum 
Thracibus et Hellenibus; sup. 684. Plurimi insulas Aegæi petebant, 
et oram maritimam Α 5125. De ἐγχεσιρεώρων, vid.sup.692. (841). De situ 
Larissæ dubitatur. Quidam in Troade locant ; quidam in Thracia 
Europæa, quo se receperunt Pelasgi, e Thessalia ab Aeolidis expulsi. 
Huic sententiæ favet Heyne, et verosimile est plures urbes ejusdem 
nominis ab exulibus postea fuisse exstructas. (844). Thraces quos 
ducunt Acamas et Piros latus Europæum Hellesponti tenebant. 
Erant Maronitæ, Ismarii, Aenienses. Illos “Ἑλλήσποντος ἐντὸς ἐέργει, unde 
a Thracibus Rhesi distinguuntur qui juxta Strymonem habitabant ἐκτὸς 
τοῦ Ἑλλησπόντου.͵κξ! De Acamante vid. £, 462. cs 8. De Piro, δ΄, 528. 
(845). ἀγαῤῥοος æstuosus. Proprieepithetontribuitur, æstus enim maximi 

erhibentur, confluentibus ex plagis contrariis Aegæo et Euxino. Vid. 

Jood descript. Troad. pp. 274—5—6. (846, 847). Cicones, quorum 
hic mentio fit, Thracico quoque sunt genere, et regionem supra Ma- 
roneam et Ismarum habitabant. Meridiem versus paulo fuerunt 
Pæones, quorum ductores sunt Pyræchmes et Asteropæus.  Adpel- 
lantur ὠγκυλοτόξοι, a sagittandi peritia. Th. ἀγκύλος, curvus, ut recte 
Sch. br. ἐπικωροπῇ τόξα ἔχοντάς; fere ut 5, 266, παλώτονω τόξα. SIC 
per metaph. usurpatur ὠγκύλος in ὠγκυλόμητις, qui fortuosa agit con- 
silia, vafer. Subtilior est Eustath. in voce, quem secuta est Daceria, 
nam jaculi amentati usus haud reperitur. Vid. in loc. et Damm. 
(850). οὗ κάλλιστον Ydug—vert. cujus limpidissima aqua super terram 
diffunditur. vid. Clarke. (851). Ados xÿe° animosum cor, ut sup. 
a, 158, στήθεσσι λασίοισι. Notetur phras. πυλαιμεένεος FAR A Sæpius ad 
designandum usurpatur virtus eminentior cum genitivo personæ. Ad- 
jectivi quoque usus est, ut βώ Ἡρακληείη, ut inf. & 638. In nostram 
vernaculam transit. conf. sup. 666. (852). Dicitur, ex Enetis, nam 
præcipui fuerunt inter Paphlagonas, et ex 115 desumta agminis pars 
maxima. Post Trojam captam in intima Adriatici penetrasse ferun- 
tur, et nomen Venetiæ dedisse, Con. Liv. C. 1. (853—4=5). Op- 
pida recenset Strab. XII. Cytorus mons fuit et oppidum. Pro navali 
utebantur Sinopenses. Parthenius flum. in Euxinum, juxta Sesamum, 
influit. Adjacebant Cromna, Erythia, Aegialus. Colles Erythini 
adpellantur a 5011 colore subrubro. Meminit Sch. Apoll. II, 948. 
(856). Halizonum meminit Strab. XII. XIV. eosdem fuisse ac Cha- 
lybas censet, qui postea Chaldæi adpellati. Satis vero incertus dux 
nominum similitudo, Intra Haiyn flum. limites erant. De 115 sen- 
tentiæ diversimodæ sunt ; cons. Eust. ex Axriano, et Obss. Heyn. 
(857). Optime Ernesti, “ ὅθεν ἀργύρου ἐστὶ γενέθλη, non: unde argenti 


[857—877.] NOTÆ, ἢ 239 


est origo. γενέθλη est idem quod alias φορεί, proventus. Unde magnus 
est argenti proventus. Vault dicere ibi esse divites argenti venas. 
Callim. H. in Dian. 130. εὖ δὲ γενέθλη τετραπόβων ἀέξεται". At in 
errorem ceciderat Vers. Lat. Hinc postea habitum ferrum optimum. 
Xen. Anab. V. (858). Mysi agrum tenebant ab Aesepo usque ad 
lacum Ascanium septentrionem versus. Redit poëta ad Troadem. 
De Ennomo loquitur augure, ἀλλ᾽ οὐκ οἰωνοῖτιν ἐρύσατο. Ad lit. fere 
Virg. Aen. IX. 328. Sed non augurio potuit depellere pestem. Τὴ 
fiumine periit ubi cæteros quoque Trojanos trucidavit Achilles: xeecile, 
strage facta, dissipavit. Vid. inf. φ΄, Th.sec. Heyn. κείρειν, tondere et 
vastare. Potius κέρας, cornu, inde robur, vis; ut recte Sch. br. (863). 
Phryges, quorum hic mentio, partem Bithyniæ una cum Mysis habi- 
tabant. Lacui Ascanio adjacebat urbs quam meminit, 863. Alias 
ejusdém nominis recenset Strab. XIV. De Phorcye, vid. δ. 91: 
(864—5—6). μήοσιν" lidem cum Lydis Mæones. Antiphi tres fuere. 
Qui hic Mæonibus imperat ; Qui insularibus Græcis præfuit, sup. 678. 
Filius Priami, à, 489. τὼ Γυγαίη τέκε λίμνη" Sermo antiquus; Talæ- 
menes agros lacui vicinos possidebat, ubi educti fuerunt liberi. In 
agro Sardiaco, a Sardibus circiter XL stad. situs est lacus Gygæus. 
Postea Coloë adpellatus est, templamque Veneri Colænæ habuit sacra- 
tum. Strab. XIII. Lacum meminit et Lydorum regum, quæ adja- 
cebant, sepulchra, Chandler, C, 78. (867). καρῶν. Minoi primitus 
erant subditi, postea vero ad oram Asiæ adversam transibant. Tro- 
jani belli tempore Cares Miletum tenuerunt et regionem propinquam, 
sed postea ab lonibus ejecti sunt. Strab. XIV. βαρβαρόφωνο; adpellan- 
tur, ut Sinties, Od.#,294, ἀγριόφωνοι. scil. linguam aspere et incompte 
enuntiabant et solæcismis corrumpebant. S. br. hinc, καρικῇ wobrn— 
τῇ βαρβάρῳ καὶ ἀσαφεῖ" ἐπειδὴ οἱ Κᾶρες βαρβαρόφωνοι; καὶ πωροεμοίω, Κα- 
gsxès alvos. Suid. p. 244. (868). Φβειρῶν T ὄρος" Phthira; mons in 
Caria, juxta Miletum, a pinis (φθίρες) 101 innascentibus dictus. S. br. 
ἀκριτόφυλλον, vid. sup. 796. (869). Mycale fuit mons et ora promi- 
nens, e regione Sami. Litem rursus inter Milesios et Prienenses diri- 
mebat hic vers. de Mycale. Prioribus cessit, Eust. 199. (872, 873). 
ἡῦτε κούρη" Mos erat apud veteres virginibus plurimum auri gestare. 
Conf. Eurip. Hec. 154. Aristoph. av. 670. Athen. 18. p. 564. Apud 
barbaricos solennis fuit hic corporum et armorum ornatus.  Sic inf. 
ε΄, 52, Euphorbus ; aurea armatura Glauci ζ΄, 236. οὐδὲ τι οἱ τόγ᾽ 
ἐπήρκεσε----ἶΝ ον did this prove of any avail in preserving him from &e. 
(876). De prosapia Sarpedonis, vid. inf. ζ΄, 198, 9. :, 635. (877). 
Solymi primitus Lyciam tenuerunt, sed magnam partem amiserunt, 
advenis a Creta sub Sarpedone, Minois filio, invadentibus. Herod, 1. 
173. Aeolidæ pestea sub Bellerophonte illos cladibus afficiebant, a 
quo Sarpedon, qui hic memoratur, originem duxit. Vid. inf. ζ΄, 152 546. 
Nomen accipi a Lyco, Pandionis filio, Atheniensi, tradunt Herod. 
ub. sup. Strab. XII. 828. contra vero, XIV, 952.—Pars vero copiarum 
in hoc recensu omissa, Leleges qui agrum habitabant ad sinum Adra- 
mytticum, e regione Lesbi, et Cilices, qui adjacebant, meridiem versus. 
Caussam adfert Heyne, opes accisas dum Achilli fortiter restiterint ; 
relliquiæ sub imperio Hectoris inter cæteros Troas constitutæ ; Conf. 
Strab. XII. Pars certe quæ Theben, Eetionis civitatem, tenebat, qui 


ΟΣ 5 NOTÆ. [2—6.] 


Hectoris ipse socer erat. Vid. ζ΄, 413, 424. Prætermittuntur quo- 
que Caucones, Paphlagoniæ gens, et Cetei, sub Eurypylo, filio Tele- 
phi. Hi prope Caicum habitabant, et memorantur Odyss. λ΄, 520. 
Priores, Iliad. κ', 429, ubi et Leleges. v, 329. 


NOTZÆ IN LIB. TERT. ILIADIS. 


C'Eriyezph]. Exercitus instructi congrediuntur. 1—14. Ante- 
quam tamen pugna committeretur, Paris provocat fortissimos Achi- 
vorum ad certamen singulare. Prodit Menelaus, cujus conspectu 
ille territus recedit—37. Mox tamen, objurgatus ab Hectore, pugnam 
recipit—75. Pugnæ conditiones pronuntiat Hector—95. Menelaus 
pactionem solennem, victima cæsa, præsente Priamo, scisci vult—115. 
Discedunt ad sacram parandam, Hector Trojam, Talthybius ad naves 
—120. Nuntio de pugna inter Alexandrum et Menelaum accepto, 
Helena ad portam Scæam procedit, unde prospectus in campum erat 
—145. Ex tumi Priamo et senioribus Trojanis demonstrat duces 
Achivorum in campo subjacente—233. Dioscuros desiderat-—244. 
Priamus excitatus ἃ nuntio cum Antenore ad exercitum proficiscitur 
—263. Sacro facto sancitur pactio de pugna—313. Paris, inferior 
pugna, e manibus Menelai eripitur per Venerem et domum abducitur 
incolumis—382. Venus hinc Helenam quamvis invitam ad eum 
adducit ejusque iram in Paridem placat—448. Menelaus victor, ut 
pugnæ conditioni satisfaciant Trojani, postulat—461. Heyn. Wolf. 
Deorum interventus in hoc libro nullus est, præterquam Iridis et Ve- 
neris. Iris, Laodices forma assumta, Helenæ nuntiat pugnam inter 
Menelaum et Paridem ineundam—121-—139. Venus autem Paridem 
victum e pugna abducit incolumem domum—373— 383. Helenam 
Fe one (2) Τρῶες μεὲν-τ--ὄρνιθες ὡς. Vid. sup. β΄, 803, 804, ἄλλη 

᾿ ἄλλων γλῶσσα. inf. δ΄, 487. ἴῃ ὄρνιθες finalis syll. producitur sec. 
legem sup. expositam #, 51; nam & non digammum recipit. (3). 
ἀὕτε περ----ὐοίτπιέ. vertit Heyne, quando ;----ὡς ὄρνιθες, γέρανοι, ὅτε αὐτῶν 
κλογγὴ πέλει----οὐρωνόθι, forma antiqua, pro ἐξ οὐρανοῦ. πρὸ, 1.6. εἰς τὼ 
πόῤῥω ; Sonum in progressu exhibet, q. d. 2ssues from the heaven and 
spreads onwards. (4, 5, 6). αἵτ᾽ ἐπεὶ οὖν" De hoc gruum volatu et 
cum Pygmæis certamine loquitur Aristot. Hist. Anim. VIIL 12. cf. 
Aelian. Prænest. IT. 1. TEL. 13. et al. De regione Pygmæorum dispu- 
tatur.  Ctesias Indicos esse aflirmat. In Aegypto, apud Nilum con- 
stituit Ayrist. quem secutus Schol. br. illos agricolas fuisse ponens, 
qui grues, aves rapacissimas, a messibus propulsarent. ἐπ᾽ ὠκεωνοῖο 
ῥοάων, supra oceant fluenta. Regiones petunt australes, quæ sic in 


C7—47.] NOTÆ. +. 921 


geographia vetusta designantur. (7). es, optime redditur, aëriæ. 
ἠερίη, Sup. ὦ, 557, matutina. (8). οἱ δ᾽ &e ἴσαν" contra vero Achivi 
silentio procedebant. Correlatum est τρῶες pi sup. 2. Tactica Græco- 
rum constituitur, sup. β΄, 362 sqq. pergit descriptio—?r Sud μεερρωαῶτες 
ane&ue —mutuum sibi præbuere auxilium, ordinibus condensatis ; φρήτρη 
φρήτρηφιν ἀρήγει. Hæc phalangis origo videtur. (10—13). εὖτε, velut. 
correlata sunt εὖτε, ὡς, vss. 10, 13. Desideratur apodosis sup. 3, unde 
pro sure prætuli, quando. (11). νυκτὸς ἀμείνω" Ang. more serviceable to 
the robber than night itself; ὠφελιμωτέραν, Sch. br. νύξ aliquando cum 
ἐμείχλη eadem est ; ut sup. #, 47. Sic ἀήρ, ἐ, 864. (13). κονίσαλος ἀελλὴς» 
pulvis turbidus.  Bene exponitur ἀελλής, ἀελλώδης, quasi a tempestate 
ingruente excitatus, ut et aciei instructæ celeritas ac impetus. (14). 
διέπρησσον" vid. sup. β΄, 785. (15). δὰ, Jam. (16). προμώχιζεν" in 
prima acie versabatur.  Præstantissimi bellatorum erant προρρέχοι V. 
Ὁ} dignitatem v. virtutem. Nec adhuc distributio militaris in ordines 
usitata erat, optimus vero quisque sæpe excurrebat et provocationem 
dabat. Sic in ἐ, Diomedis virtus insignis est: et in 4, Hector πρόμαχος, 
fortissimos Achivorum provocat. (23). μεγέλῳ ἐπὶ σώματι" qui magnum 
ἔπι corpus inciderit cœua dicitur pro ζῶον, animans ipsum; S.br. De 
versiculi compage artificiosa adnotat Eustath. quasi impetum leonis de- 
pingente. Vid. imitat. pulcherrimam Aen. X. 723. (25). para, with 
eagerness. ἔιπερ ἂν, PTO καίπερ, δ δὲ ipsum insequantur. (28). Quro 
γὰρ τίσεσθαι ὠλείτην" Ang. For he thought the time was come for ven- 
geance on the adulterer : ἀλείτην, prop. sceleratum.  Lectionem ri:c- 
θαι ex H. Steph. recepi. Wolf. et vulg. τίφωσθαι, quasi uitio jamdudum 
perfecta fuerit. (31). κατεπιλήγη" Forma Attica ἐπλώγη, Dorica ἐπλαγη; 
et a longa penultima fit mutatio Ionica in #, ἐπλήγη" Præfert Heyne 
Th. σιλήγηρει.---- Pulchra porro imago est animi perturbati. Culpæ con- 
scientia ignaviam et mollitiem inducit; corde perculsus refugit. (33). 
ὡς δ᾽ or—nequit esse aptior similitudo ad designandum et Alexandri 
subitum terrorem et adspectum Menelai minacem. παλίνορσος ἀπέστη; 
subito impetu resiluit. Conf. Aen. IT, 379. (39). Δύσπορι" unhappy 
Paris ! source of all our woes ! Particula δύς in subjecto vel vim per- 
niciosam, ut hic, vel qualitatis privationem, vel significationem inten- 
sam innuit. Eodem modo Eurip. Hecub. 939, βούταν αἰνόπαριν, κατάρᾳ 
Dd057 —optime exhibetur nexus inter z0men et miserias quas civibus 
suis inferebat. Rationes subtiliores sunt—Vid. Sch. A. Apoll. Lex. 
Hesych. γυναιμανὲς, woman-mac. Cowp. (40). æi9 ὄφελες ἄγονος----- 
Ang. Would God you had never been born! Alü, ἄγονος, ὁ ui γεννῶν, 
prior vero potior. Conf. Eurip. Phæniss. 1613—14, edit. Porson. De 
phras. ἴθ᾽ ὄφελες, vid.sup. #, 415. (41). τὸ, Loc, viz. vel te nunquam fuisse 
natum, vel nuptiarum expertem perisse. (42, 43). καὶ οὕτω λώβην" Ang. 
than thus to be an object of reproach and hatred. ἐπόψιον, Th. ἐπόπ- 
roues, adspicio—oculo lævo, Eustath. Al. ὑπόψιον. ὦ που, Sane, mirum 
ni—Hoog. 232, I. amarius dicitur. (44). πρόμον, antesionanum; pro 
πρόμαχον. Cf.sup.16. (45). ἔπ΄---ἔπεστι, adest. (46). Loquitur κορυθαίολος 
Ἕκτωρ, ira permotus et indignatione ; personæ maxime convenit hæc 
oratio asyndeta, 46, ἐὼν, 47, ἐπιπλώσας, drycious—A8, μεεχθεὶς----θυμῷ καὶ 
ἀγωνίᾳ πρίπον, καὶ πάνυ σφοδρόν. Eustath. (47). ἐρίηρας, et inf. £ ἕηρες, 
878, per Metaplasmum pro ἐρίηρους et ἐρίηροι sec. Math. Conf. inf. 
XUL 


942 NOTÆ. [49—101.] 


(, 120. (49). ἀπίης" vid. ὦ, 270. (50). πῆμα, detrimentum, “ ob 
flagitium raptus scil. quo Helena Trojam adducta erat”. Heyn. - (52). 
οὐκ av δὴ waiveus— Ang. Shouldest thou not have abided the attack of 
Mencelaus? Then shouldest thou have known what sort of man he 1s 
whose wife you possess; &c. (56). δειδήρεονες" pusillo animo præditi. 
“- ER μα et reverentia tact' —Heyne. Viz. ob dignitatem Pari- 
dis ; ἦ τέ κεν ἤδη, ni ita forct, jamdudum certe lapideam induisses tuni- 
cam, 1. 6. lapidibus obrutus fuisses.  Notanda locutio antiqua, quam 
illustrat Pind. Nem. 20, 21. ϑνωτὰ piuvéche περιστέλλων μέλη, καὶ τελευ- 
τὰν ἁπάντων γᾶν ἐπιεσσόμενος, (6 sepulchro memorans. (59). ἕκτορ᾽ ἐπεί 
ps—Deficit aliquantulum sententia ; procedit— Hector ! mil pro me 
dictum volo, quoniam me jure increpasti ; de aliis vero, pro tua vir- 


tute, judicium ferre non debes, quippe cor indefessum, animosam vim. 


nactus ὅς. De phras. κατ᾽ αἶσαν, ὑπὲρ αἶσαν, vid. sup. #, 416. (62). 
ὀφέλλει, adauget: ang. lends additional force to. (66). ἑκὼν δ᾽ οὐκ ἄν ru — 
suo arbitrio autem quivis non ceperit, i. e. proprio labore, studio. Sic 
Sch. A. οἰκείῳ σπουδή. Talia munera adpellat Pind. Six, ϑεόςδοτα, ex. 
ΡΥ. 5.16. (70). cumBansr —Ang. engage—maich me and the war- 
like Menelaus ἅς. Frequentius dicuntur bellantes ipsi cve£Bcans, 
arma conferre, ut δ΄, 447, συνέβαλον ῥινούς---ἔγχεα. (12). εὖ πάντα, 
all without reserve. omnia omnino, Em. hinc et ex ν΄, 626. χ', 114, 
constat, multa alia cum Helena fuisse a Paride abrepta ; expeditio 
ipsa contra Spartam fortasse ad paria referenda inita est a Trojanis 
qui parti Paridis studebant. (73). δρκια πιστὰ ταμόντες" Nid. Sup. β΄, 
124. συνθέντες, pacti. (75). ἄργος καὶ ἀχαιΐδα" ambo forsan in apposito, 
nisi prior ad Peloponnesum, ad Thessaliam posterior respiciat.  Vid. 


geog. 8. (78). μέσσου δουρὸς ἑλών" ἑλὼν (τὸ ἔγχος κατὰ) μέσσου δουρὸς" | 
Ordines, ne prorumpant, reprimit, initio pacis indicato. (80). τιτυσ-᾿ 


κόμεενοι----ἔβαλλον" aimed at him with their weapons &c. in order to hit 
him. Verba ἐπετοξάζοντο, ἔβαλλον, de conatu feriendi accipio. τετύσκω 
est forma ἃ τιτύω, reduplicata ἃ τύω ; hæc ἃ rad. τάω, τῶ, unde quoque 
τέω, τείω, τείω. (83). στεῦται γέρ τι ἔπος ἐρέειν, profitetur enim se ali- 
quid dicturum.  Sic sup. 8, 597. (85). μετὰ hic usurpatur in sensu 
&, ut in sim. passim. Notandum est Hectorem mulctæ non memi- 
nisse quæ ἃ Trojanis erat persolvenda, Paride devicto ; Agamemnon 
vero disertis verbis deposcit, 286. 302. 457. (97). ἄλγος, concern. 
φρονέω "δὲ —apud me constitutum habeo.  Notantur hæc aptissima per- 
sonæ Menelai qui ἐπιτροχαδην ἀγόρενε, παῦρα μὲν, ἀλλὰ μάλα λιυγέως---: 
inf. 213, 214. Omnia diserte et in ordine, quæ ad fœdus pertinebant, 
enumerat, præmissa, quod ad animos conciliandos maxime facit, malo- 
rum commiseratione, quæ sui caussa sunt perpessi. (99). πέποσθε" 
mulios labores exantlavistis.  Vulgo ponitur quasi pro πεπόνησθε, syn- 
copen passa. Censet Heyne antiquam fuisse formam +6», unde πόνος, 
πονέω et form. πένορεωι. (100). ἕνεκ᾽ ἀρχῆς"  præfinito id hic significat 


vox ἀρχή, quod Latine dicitur cæptum, incæptum” &c. Clarke. et ita* 


redditur in vers. Lat. Ex Sch. br. inducit Heyne τῆς ἔριδος" ἕνεκ᾽ ἀρχῆς 
τῆς ἔριδος, 501]. οὐ belli initia e Paridis injuria exorta. Acute Zeno- 


dotus, ἕνεκ᾽ τής, propter culpam. (101). ἡμέων δ᾽ ὁπποτέρω" Dicebat* 


Hector, sup. 92, quisquis wictoriam reportaverit &c. verbis melius 
ominatis usus ; Αἱ Menelaus, furore actus, mortem solam pugnantes- 


nt tt ET: «ἀμ... 


[101---152. NOTÆ. 243 


’ 


dirimere posse profitetur. Cæteroquin animo mansuetiori est ; nunc 
prodigii oblitus, quo fretus excidium Trojæ jamdudum prædixerat 
Calchas, memor tantummodo miseriarum belli, se, ad caussas ejus 
recidendas, certamini singulari offert,  Sic Adrasti vitæ parcit, inf. ζ΄, 
57. (198). οἴσετε. Dubitatur an sit imperat. ἃ Th. οἴσω, ut 105, 
ἄξετε, an futurum ab οἴω. Illud tenet Heyne. Infra 120, habetur 
οἰσέροεναι, adferre; sec. eandem normam sæpius occurrit ér4Bnrouæi, 
conscendo, ὄρσεο, inf, 250, aliaque similia. (107). ὅρκιω δηλήσηται, 
fædera violet.  Sic inf. 299, ὑπὲρ ὅρκια πημήνειαν. (108, 110). αἰεὶ δ᾽ 
ὁπλοτέρων---- Tnstabiles semper juniorum animi sunt, quibus vero senex 
interfuerit, futura simul ac prætérita prospicit, adeo ut res utrisque 
quam felicissime cedant. ἀείρω, ἀερέθω, ἠερέθω, unde in eod. sensu per 
005, suspensus. (114). τεύχεω, clypeos et hastas, scil. vid. inf 135. 
in 115, ἄρουρα est inter acies adversas intervallum ; non ad τεύχεα 
refertur, ut bene Sch. br. διεῖργον αὐτοὺς χωρίον. duis in Sensu χωρὶς 
seorsum. (121, 244). ἶρις δ᾽ αὖϑ' Eniyy—Optime inducitur episodium 
quæ varietatis aliquod narrationi adfert, resque et personas ob oculos 
ponit quas nosse maxime intererat, et vitæ heroicæ morum et cultus ex- 
plicationi inservit. ‘“ De Helena ipsa nihil memoratur, de sensu animi 
vel de miseratione, amore, pudore ; omnino ejus, de qua pugnatur, nulla 
ratio habetur.  Videmus hic mores istius ætatis; facit etiam ad digni- 
tatem et austeritatem antiquam epicam”. Heyn. (125, 126). ἑστὸν--- 
δίπλακα, πορφυρέην. Secundum mores antiquæ ætatis. drhuxæ, 561]. 
χιλαῖνων, Sch. br. διπλοΐδα, vestimentum amplius, circa corpus dupli- 
catum et ad pedes profluens, ἐκταδίη, ut alias dicitur. hoc nobiliores 
8011 induebantur, Ex gemmis antiquis constat. ὠπλοῖδες fuere ampli- 
tudinis minoris, de quibus. vid Toup. ad Suid. in voc. et Sch. ad ὦ, 
930. Od. w, 275. Putant ali διπλακα confici cum villis interioribus 
vel duplici filo, repugnat vero Sch. Ven. Α, ad y’, 441. Od. ν΄, 108. 
τ΄, 242. (126). ἐνέπασσεν" intexebat. ἐνεποίκελλεν, S. br. qui addit 
aulæa v. vela hoc modo fabricata appellari πωστούς et παστάδας. (130). 
νύμφα, nomen honoris, ut δέσποινα. θέσκελα ἔργα exponuntur, Se, 
ϑαυμαώστά, ut mirabilia opera adspicias. ὃ. br. (135). κεκλιμένοι ἐπ᾿ 
ἀσπίσι.  Stant longis adnixi hastis. Virg. (141). αὐτώκα δ᾽ ἀργεννῆσι 
καλυψαμένη ὀθόνησιν, protinus autem, quum seipsam candidis cooperuis- 
set velis; “ notandus hic primigenius usus vocis mediæ”. Clarke. 
Conf. Mathie $ 491, 493. de hoc usu fusius disserentem. (144). 
βοῶπις, Vid. sup. #, 551. Supposititius vero censetur hic versus ob Ae- 
thram. Hæc Thesei mater fuit et ex Aphidnis cum Helena abducta 
fuit a Dioscuris, nunc vero certe provectior ætate quam ut Helenæ sit 
ἀμφίπολος. Vid. S. À. Ven. Plut. in Thes. sub. fin. Fama erat, sed ex 
hoc loco Poëtæ fortasse desumta, cf. Tzez. ad Lycoph. Cassand. 508. 
(150). γήραϊ du—pre seneciute jamdudum a bello cessantes, sed ἀγορηταὶ 
---τεττίγεσσιν ἐοικότες" bene a Sch. br. exponitur σύροβουλοι, quippe pru- 
dentia magis quam eloquio præstantes. Porro huc facit Hes. Scut, 
Herc. 392. ἔργ- 582. κυανόστερος ἠχέτα τέττιξ, Ce ἐφεζορεενος----λιγυρὴν 
κατεχεύετ᾽ ἐοιδὴν, QUE nunc vOCatUr ὄπα εὐανθή, quasi Hoream vocem, 
dulcem et amænam 501. Eodem redit ὅπα ἀνθηρὸν, Damm. Ad- 
notat Heyne, “ Si vox ὠπὸ τοῦ λείριον ducta est, a suavitate umius 
generis, quam ΠΠῚ odor præbet, ad aliam omnem suavitatem, tra- 


244 NOTÆ. [155—189.] 


ducta esse debet”. (155). ἦκα, submisse hæc ad se invicem dice- 
bant, ne vox ad aures perlata ætati parum congruens videretur. 
(156). οὐ νέμεσις, haud indigne ferendum est. De hoc genere amphli- 
ficationis fuse tractat Quinctil. VIII, 4, 21, 22. Vis tota perditur, 
interrogatione posita post πάσχειν, ut in quibusd. editt. video. Forma 
Helenæ melius depingi nequit quam per hanc seniorum orationem, 
‘ nec succensendum est tot labores subiisse Trojanos et Achivos hanc 
propter mulierem, talis quum sit, et omnino adspectum Dearum re- 
ferens”.  Sed cito recurrit prudentia senilis—159. ἀλλὰ καὶ ὡς--- Yet 
even so—fair as sheis, ἄς. (158). αἰνῶς. “ Ionismus est in αἰνῶς pro 
σφόδρα, qui etiam apud Herodotum obvius est, ut IV. 61. dès ἀξυλος 
χώρα". Ernesti. εἰς &ra—“ non modo facie et vultu, sed toto corpore.” 
Heÿn. (163). πηούς τε, affinesque. recte S. br. “ qui matrimonio con- 
junctisunt”. (164). 9εοί νύ peos αἴτιοι---- Verum inclementia Dioum has 
evertit opes sternitque a culmine Trojam. Aen. 2. 601. Pro sensu 
rudiorum hominum Deos ponit malorum auctores. (166). καὶ τόνδ᾽ 
&vdex — À chivi proxime ad mœnia accedebant adeo ut ductorum species 
et forma dignosci possent. Huc respexit Euripid. in recensu ducum 
Argivorum, Phœæniss. 105 sqq. monente Valcken. (170). οὐδ᾽ οὕτω 
vseago—nor of so noble an aspect. (171). αἰδοῖός τε quoi ἔσσι----δεινός τε. 
Thou art the object of my reverence and äwe.  [Ictus vero in cæsura 
bis in hoc versu obvius est, in φίλε et ἑκυρὲ. Vox ἑκυρὸς digammata est, 
cf, ώ, 770. et digamma, quod postea in adspirationem transit, brevem 
vocalem in φίλε sustinet secund. legem expositam sup. #, 51. Sic 
statuit Dawes, Misc. crit. 135. Heyn. Obss. h. L In voce δεινὸς in- 
serit prior post (δ) Vau ejus, quam adpellat, adspiratam : nil opus, 
“ nam îipsa pronuntiatione (à) geminatur”. Heyn.  Attingit quoque 
Clarke, not. ad ὁ, 51.]. (173). ὡς ὄφελέ μοι ἁδεῖν Quam debuisset 
mihi placuisse mors. vid. sup. ὦ, 415. (175). παῖδα. Hermionen. 
τηλυγέτην, Unicam natam, ut inf. y, 470. Sæpe vero œtate parentis 
provectiori natum significat τηλύγετος, ut inf. 6, 153. (176). τὸ καὶ 
κλαίουσα Térneæ—ang. therefore am T wasted away with weeping. τὸ 
-διὰ το. Bene Clarke, ὠλλὼὰ ré y οὐκ ἐγένοντο, quod optaverim, 
quodque factum oportebat, non evenit. (180). εἴ or ἔην γε Siquidem 
id meminisse fas est ; si unquam digna eram qnæ isto nomine memo- 
rarer. Clarke. ‘ Forte εἴποτε pro ὁπότε dictum. quando ille erat socer 
meus”. Heyne sequut. Damm. Hoc fieri posse negat Schütz App. ad 
Hoog. de Part. qui interpungit,—#"—ror ἔην γε, et vertit, Levir au- 
tem erat meus, impudentis mulieris—utinam adhuc esset! aliquando 
certe fuit. Nempe εἰ dicitur pro utinam cum ellipsi verbi ἔσκε. ratio 
certe præferenda et quæ affectum melus exprimit. Vid. Hoog. 155 
$:19..et cf. χ΄. 751. ὦ. 496, &c. (184). γδὴ καὶ φρυγίην εἰσήλυθον. 
Jamdudum Phrygiam vitiferam intrabam. De bello cum Amazonibus 
gesto hic loquitur Priamus ; Hæ Fhrygiam invaserant subditam cupi- 
entes propter soli pinguedinem, et usque ad Sangarium penetrave- 
rant. Ductores Phrygum, quorum hic meminit, Otreus et Mygdon 
erant fil Dymantis, Hecubæ fratres ; auxilio 115 accesserunt Trojani 
sub Priamo. 187. ἐστρωτόωντο, tendebant castra. (188). ἐπίκουρος" 
& proprie dicitur éréouges, qui parti bello petitæ opem fert, σύμορραχας, 
qui invadentibus”. S. br. nescio an non nimis subtiliter. (189). ἀρκαζόνες 


[189----290.1 NOTÆ. 24 


εἰντιάνειραι utinf. ζ΄, 186, viragines, viris æquiparandæ. Sic Cal- 
lim. H. 8. dpalondie, πολέμου ἐπιθυμοήτειροιι. Hoc de Amazonibus 
testimonium antiquissimum est, de quibus variæ extiterunt sententiæ ; 
a plurimis collocantur prope Mæotim, paludem Scythicam, unde 
Mæotidæ et Tanaïdæ adpellantur. conf. Senec. Hippol. Claudian. 
2. de rapt. Proserp. Earum originem, reginas, res gestas et demum 
interitum copiose describit Justin. lib. 2. Diod. 3. 11. Ex hoc loce 
duxerunt Cyclici suas de Amazonibus narrationes, et Virg. ducit 
Amazonidum lunatis agmina peltis, Penthesilea furens. Aen. I. 
490, &c. Fabulosa esse omnia putat Strab. XI. et hinc Eustath. at 
contra Hippocrat. in lib. de aëribus, &c. diserte memorat. Quæ de 
etymo disseruntur satis sunt incerta. De éxéors, 190, vid. sup. # 
389. (193). μείων μὲν #Darÿy—ang. a head less in stature. Lect. 
Aristarcheam sequutus sum ; vulg. κεφαλῇ. In 195, τεύχεω, ut sup. 
sunt scutum et hasta. (197). ἐρνειῷ pui ἔγωγε ifrmw—vertitur, arieti 
ego ipsum adsimilo, densi velleris, &c. et bene depingitur studium 
lyssis in copiis ordinandis, et dignitas quæ personæ aderat. πηγέσι- 
pérav, explicatur ut in Apoll. Lexic. Th. πηγός, compactus et man nos, 
wellus. (205). ἤδη, jamdudum, olim, ut sup. 184. (206). σεῦ ἕνεκ᾽ 
ἐγγελίης. De usu genitivi σεῦ hic adnotant Ernesti, Heyne. Citat 
ille ex Thucydide, I. 100, ψύήφεσροο pesyægiur; decretum de Megarensi- 
bus, contra Megarenses ; vecte igitur Eustath. ordinat, ἕνεκ᾽ ἀγγελίης 
περί σον, propter lesationem tui causa susceptam. Conf. Od. κ΄, 245. 
#,334  Habetur tamen ἀγγελίην cas. quart. ex ὠγγελέης in λ΄, 140. 
adeoque versio recepta quæ Sch. br. secuta reddit /egatum, etsi in- 
concinnior, defendi potest. Bentl. (207). égsiriore—Qirnez, hospitio 
accepi—humaniter tractavi ; Antenorem inter et principes Achivos 
hinc intererat amicitia ; Helenam postea reddendam suadet, ἡ, 348, 
et patriæ fuit denique superstes, Aen. I. 242. (208). φυὴν, indolem. 
Sup. #, 115, speciem, formam corporis. (211). ἄμφω δ᾽ ἑζομένω. 
ἱζομένων, Bent. ob στώντων ἴῃ præc. scil. et sic Zenodot. in 5. Ven. 
Nil opus, quoniam casus cæteri in statu absoluto ponuntur sæpius, ut 
sup. nominat. #, 171. De hac re fusius disserit Math. $. 562. 
γερωρώτερος, Ut Sup. 170. (212). πᾶσιν" 1.6. ἐν πᾶσιν, 1n Concione, ἐν 
πληθεῖ. ὕφαινον.» ad lit. texebant, 1.6. excogitabant consilia.  Locutio ad 
Romanos transiit ; Conf. Cic. Acad. quæst. 4. 48. sic struere, nectere, 
fraudes, moras, consilia ; Virg. (213, 215). ἐπιτροχάδην ὠγόρευε---. 
exp. συντόμως, ἐσπευσμζένως Sch. br. λιγέως, diserte, Jacunde, ut SUP. 
β΄, 246, λιγὺς ἀγορητὴς. Al. suaviter. οἰφωμιωρτοεπὴς, Ut sup. ibid. 
dxerromubos, a sensu præ Copia verborum aberrans, a babbler. “ Oratores 
suos bene descripsit Homerus. Nestorem ob oculos ponit, suavem 
mitemqne ; Menelaum, concisum, argutum, nec a scopo aberrantem ; 
Ulyssem oratione usum vwehementi et condensata”. Dion. Halic. de 
poësi Hom. ᾧ. 20. (215). εἰ καὶ, ang. For all that he was the younger 
of thetwo. (217). ὑπὸ δὲ idion:—adstitit atque oculos paullum tellure 
moratus, sustulit ad proceres ; Ovid, Metam. XIII. 125. cf. Tryphiod. 
113. sq. ex hoc loco Homeri descriptionem eloqui Ulyssis mutuatos 
constat. (219,220). ἐστερφὲς immotum, firmum : Th. στέρβω, Apoll. 
Lex. ἀφρονώ & αὕτως, as well as a fool : virum meditabundum depin- 
git nec vocem emissurum nisi quæ cogitationem sapiat. In 221. bene 


“446 NOTÆ. [220—278.1 


vis eloqui exprimitur et gestus vehemens : ἐκ στήθεος ἕξι, quasi ex n- 
timo pectore, procedunt omnia. (222). Gestus depingitur. nunc vero 
torrens dicendi copia ; νιφάδεσσιν ἐοικότα, verba concitato motu, sine 
intermissione edita : copiosa. cf. Aul. Gell. 1. 15. VII. 14. (224). 
où τότε γ᾽ ὧδ᾽ Oùvcyos— T'unc non tam speciem Ulyssis mirabamur, 

uam verba ; εἶδος, adspectum quem præ se ferebat, The air. Loquitur 
Be de modo expediendi qualis τὰ Ulysse narratus est, 217, 220. 
(231). ᾿γερέθονται, eadem analogia ex æycgélouss Ut ἠερέθονταωι EX οἐερέθοροαι; 
sup. 108. (235). Censet Hermannus male legi rouvoux, et præfert, 
secund. usum Homericum, + οὔνομα. (236, 298). δοιὼ δ᾽ οὐ δύναμαι 
ἰδέειν αὐτοκασιγνήτω.  Sic Antigone, in Eurip. l'hœniss. 157, Pors. 
ποῦ ποῦ, δ᾽ ὃς ἐμοὶ μεεξς éyever ἐκ μεατέρος---- ποῦ ᾽στὶ πολυνείκης ;---ταύτοκω- 
σιγνήτο vedditur germanos fratres, ouounrew nam ἃ T'yndaro prog- 
nata fuit Helena, D'oscuri vero Castor et Pollux. Decesserant ex 
vita, forte in pugna cum l’aride, dum Helena raperetur, cæsi. Tradit 
Pind. Nem. X. 412. Castorem obüsse in pugna cum Ida, Aphareï 
filio. (239, &c.). » οὐκ éorirôny—Malim accepisse sine interrogatione, 
“ Aut non sequuti sunt ex Lacedæmone amæna, aut huc quidem in 
navibus pontigradis advenerunt, nunc vero in aciem progredi nolunt, 
dedecora et probra veriti, quæ mihi adsunt”. Semper ad flagitium 
recurrit animus. (245). κήρυκες δ᾽ ὠνὰ arru—vid. sup. 116. cexse πιστὰ, 
victimas fidem facientes; cf. sup. β΄, 124. (246). ἐζφρονα, te 1.6. 
adficientem letitia. Sic Psalm. 104, 15, καὶ οἶνος εὐφραίνει καρδίαν 
εἰνθρώπου.. Τ,ΧΧ, (252). τώμηαι, ut victimas cædus. Sic ex Cod, 
Cantab. monente Heyne, restitui; vulg. ταροήται non convenit, quæ 
male redditur feriantur in vers. Lat. Habet Wolfius ταρρητε; quod 
ferri potest, etsi potior emend. Heynü. (259) féyurs “ Cohorruit, 
præ metu et de filio dimicaturo et de rerum summa”. Clarke. ὀτραλέως, 
studiose obsequuti sunt; Syn. σπουδαίως, S. br. (262). πὰρ δὲ oi ᾿Αντήγωρ" 
utpote prudentissimus βουληφόρος et Achivis notior. sup. 203. βήσετο. 
vid. sup. 103. (268). ἀτὰρ κήρυκες... «σύνωγον" Sacrifici ordo instituitur ; 
vini mixtio et aquæ in manus infusio—270. pilorum ex victimarum 
capitibus abscissio, et distributio inter principes viros—273, 274. 
Fœderis conditiones, diris obnuntiatis, proponuntur—276, 291. Vic- 
timæ ab Agamemnone immolantur, postea ἃ lPriamo abducta — 293, 
310. Libationes utrinque factæ—295, 296. Vid. inf. τ΄, 250 sq. 
(270). μείσγον. Notatur distinctio inter μείσγειν et κεράσαι. Prior est 
vinorum admixtio quæ partium ambarum erant in eodem cratere, ad de- 
signandas, quæ aderant, pacem et amicitiam  Exprimit posterior aguæ 
in vinum infusionem. (272). &ogre, suspendebatur. Secund. Heyne ex 
antiqua forma 004 unde CULTR ἠορρεήν, δορρεήν; aogro. Hanc extitisse 
censet ex form. ὠσρώ, unde æogrne, ensis, Tagnogos, μετήορος Et Sim. 
Scripserunt quidam ἀωρτο (inter quos Wolf. Ernest. a MS. ΕἸ.) et sic 
est pro ἠώρητο ab aiugiw. (273). ἐκ κεφαλέων" ad designandum crimen 
perjurii capite persolvendum ἃ fœdifrago, quisquis fuerit, et ἃ cæteris 
avertendum. (276). Ζεῦ--- Ἴδηθεν μεδέων" Jovem præcipuis honoribus 
colebant Trojani ; hinc ei ab Achivis sacrificium instituitur, sup. 104, 
quippe Deo præsidi regionis.  Invocat quoque Solem et Terram, qui- 
bus a Trojanis sacra funt. Ibid. Meminit inf. 3, 48, aræ Jovis in 
Gargaro existentis. (278). oi ὑπένερθε" Di inferi; λέγει πλότωνω καὶ 


[278—357. | NOTÆ, 247 


περσεφόνην S. br. et eos solummodo, ut ex duali τίνυσθον adparet. 
xapovres, vita defunctos : ad lit. qui vitæ labores jamdudum exegerint. 
τίνυσθον, pæra adficitis. Conf. τ΄, 252, 260, ubi sermo est de Erin- 
nyibus, αἵ Ÿ ὑπὸ γαῖαν avylewrovs τώυντωι. Hinc Virg. quisque 
suos patimur Manes, Aen. VI. 743, ad scelus expurgandum scil. 
(279). ὅτις κ᾽ ἐπίορκον ὀμόσσῃ" quisquis perjurium juraverit.  Verba 
occurrunt inf. κ΄, 332. sensu paullum diverso; crimen perjurii non 
semper innuitur. ὅτις PrO ὅστις QUE pro οἵτινες,  nota figura”. Heyne. 
1285, 286). τρῶως ἀποδοῦναι---τιμοὴν οἰποτινέμεεν" Ut pass. infinitus mod. 
pro imperante, τρῶες ἀποδότωσαν----οἐποτινέτωσαν. Ven. À. Letthe Tro- 
gans make restitution of &c. Ellips. suppletur, δικαίον νομέζω----ὀξιόω 
τρῶας ὠποδοῦναι 2. τ. À. τιμῆς, Mulctæ, quam hic memorat, nulla mentio 
facta est ab Hectore, sup. 86 &c. Achivis solvendam vult propter 
labores quos sunt perpessi, et forsan belli impensas. ἥντιν᾽ éouxey (subaud.. 
ἀποτίνεσϑαι), qualem irrogari æquum fuerit. (287). ἥτε καὶ ἐσσοροένοισι" 
Ang. ἀπά the remembrance of which may descend to posterity. Male ἃ. 
quibusdam accipiuntur quasi tributum perpetuum a Tin erat per- 
solvendum ; vid. Clarke. Subauditur ὠξιόλογος. ἣ μενεῖ κωθώπερ γόμέος, 
ut Sch. br. exponit, in errorem forte Daceriam duxit. (290). ποινῆς, ut 
Sup. uv ποινή, Compensatio (ob injuriam illatam scil. proprie mulcta 
ob cædem soluta; hinc Th. φόνος). Reddit Dac. ut antea, tributum, 
conf. sup. ad &, 13. (299). ὑπὲρ ὅρκια. vid. sup. 107. de voc. ὅρκια, 
sup. β΄. 124. Diras imprecatur symbolo usus vini libatione. (906). 
οὔπω τλήσομροωι, nullo pacto perferre possum. - Epith. ΠῚ, ἠνερεόεσσαν,. 
ob situm excelsum tribuitur. (310). ὥρνως ϑέτο" Car comme c’ étoient 
des victimes de malediction, 11 n°’ étoit pas permis de les manger, et 
celui qui les avoit fournies les emportoit pour les enterrer daris une 
fosse, ou pour les jetter dans la mer”. Dac. (315). χῶρον διεμεέτρεον" 
Sie inf. 344. διωμετρητῷ ἐνὶ χώρω. Spatium dimetiri mos erat extra 
quod transire non licuit. Idem obtinuit in palæstra, ut notat Sch. 
br. Rationem adfert, ne forte alterutri pugnantium auxilium ἃ suis 
præbeatur. (325). &Ÿ ὁρόων" Oculos retorquet Hector, ut plane con- 
stet, omnia ex æquo et probe peragi. (927). ὠερσίποδες, sonipedes. 
Virg. (328). ἐδύσατο" lect. recept. ἐδύσετο, a 2. Ald. secundum form. 
sup. 103. Melius vero convenit aoristus ; et sic Heyn. Wolf. (331). 
ἐπισφυρίοι erant fibulæ quæ ocreas (πνηρῖδας) supra talos (σφυρά) firmi- 
ter adstrinxerunt : hinc nomen. (333). οἷο pro ἑωυτοῦ" est a forma ὅς 
pro ἐός. (334). Scutum et ensis ἃ balteis transversis ex humeris sus- 
pendebantur qui τελωρώνες adpellati. (340). ἑκοίτερθεν ὁρμείλον. ex utra- 
que acie. (347). καὶ βάλεν" vulgo notatur distinctio inter usum ver- 
borum βάλλειν et οὐτώσαι, priore ubi eminus, posteriore ubi cominus 
| tr usurpata: recte in sermone Homer. Sed postea vix obtinuit. 

id. Sch. Eurip. Hippol. 687. cf. inf..6, 336. (3847). révror ἐΐσην" 
designatur clypeus adcurate rotundus—wwxnor:%s. Sch. br. (350). 
ἐπευξώρεενος"  Homere met une priere dans la bouche de Menelas, 
mais il n° en met point dans celle de Paris. Menelas qui est innocent, 
et outragé, peut 5᾽ addresser ἃ Dieu et lui demander justice ; mais 
Paris qui est coupable, n’ a rien a demander, c’est pourquoi-il demeure 
dans le silence”. Dac, (357). διὼ μὲν ri d0s—<* rapidissimum hastæ 
transitum pulcherrime et ζωγραφικῷς depingit versus, a brevibus statim 


248 NOTA. ([357—385.] 


exorsus syllabis tribus”. Clarke. Ictus est in prima syllaba voc. à. 
vid. sup. οἷ, 51. Herm. cap. 10. (357). ὄβριμον, impetu concitato 
volans—emissum. Bee ὕδωρ, δ, 458. ὀβρίμεου τυφῶνος, 1.6. ἰσχυροῦ, 
Damm. ad Pind. ΟἹ. 4. 12. vox ἐνωαργεστώτη. Th. est part. epitatica βρῖ, 
valde, fortiter, unde βριαρός, βριμώ ὅς. Netandum vero optime com- 
parari vss. 357, 363, ad exprimendum celerem motum hastæ et partium 
gladi hinc illinc diffugientium, In not. ad 363, plura exempla collegit 
Clarke hujusce numerorum adaptationis. Odyss. λ΄, 594, 596. Georg. 
3. 584. Aen. 8. 596. 679. 452 &c. (359). ἐντιερὺ δὲ παραὶ λαπάρην" 
redditur, e regione, juxta ile discidit tunicam hasta : ὀντικρύ, melius, 
penitus ; Ang. quite through. Est ἃ nom. antiquo ἄντικρυς. χιτῶνα, 
subuculam, tunicam militarem quibus arma superinducuntur. Steph, 
Thes. 4. 576. (362). ἀμφὶ δ᾽ ue αὐτῇ, SCil. κόρυθι. vulg. αὐτῷ, quasi 
ad φάλον spectaret. (365). οὔτις ὀλοώτερος, nemo te malevolentior 
Deorum: putavi equidem me ulturum &c.  Sic sup. β΄, 111, dicit 
Agamemnon, Ζεύς με μέγα Κρονίδης ἄτη ἐνέδησε βαρείῃ, σχέτλιος! De 
τίσεσθαι, Conf. sup. locut. similem v. 28. Constructio hic est ἕνεκω τῆς 
κακότητος. (367). ééyn hoc, si vera lectio sit, ostendit formas ++, 
ἐχγώς, ἐαγῆναι; ἕχδα, ἑώλω et SIM. EX GTA ὠθέω, quæ inter Atticas vulgo 
recensentur, ab Ionicis fuisse receptas.  Verosimilius est hoc verbum 
digammum adhibuisse (vid. Hesiod ἔργ. 664 in voc. κωνεξαις) et legi de- 
bere ἐν χείρεσσι ἄγη. Quidam certe veterum Grammatt. scripserunt 
“y, ut et écyn, digammo forte in adspirationem mutato.—Lepgitur &y" 
inf. λ΄, 559, ἐαγές, Od. λ΄, 574. ναναγίαις, Pind, Isth. Od. 1. 52. 
cum z longa ; sed hoc forsan ictui metrico debetur. (368). παλώ- 
μηφιν, Pro παλάμηςφιν idque pro ἐκ πωλοίμοης. De hac paragoge gs, 
Qu, vid, Heyn. Obss. ad τ΄, pag. 522. (371, 372). iuas πολύκεστος----- 
τρυφαλείης" In 372 declaratur quid erat iuès. πολύκεστος, ACu pictus, 
fuit, quo fortasse depingit Poëta mollitiem hominis. Galeæ partes 
fuerunt, φώλος, λόφος, αὐλός, στεφοίνη, φΦώληρω. φώλος erat CONUS in 
vertice prominentior, cavus ad accipiendam cristam ; hæc crista ad- 
pellabatur λόφος. Cavitas ipsa fuit αὐλός. ore@ayr fuit lamina in parte 
anteriore extremu ad faciem defendendam posita ; φώληρα erant clavi 
in bac lamina infixi. Voc. τρυφώλεια accipit S. br, et gramm. vett. 
quasi τρίφάώλεια, galea tribus conis (φάλοις) instructa. Præfert Heyn. 
th. τρύω perforo, ob cavitatem in vertice scil. et primo epitheton fuisse 
videtur, postea nomen galeæ. (375). iudvre βοὸς ἶφι κταωρμένοιο, 1e. 
mactati, non mortui ex morbo vel serectute. Opinio erat lora ex corio 
bovis ita absumti, infirma et nullius pretii esse. Sic Sch. A. B. et 
br. ϑνησιμιακίων ζώων δέρμωτα ἀσθενῆ. (376). Corrigit Heyne τρυφάλεν᾽ 
ἅμα ἕσπετο, ad evitandum hiatum; recurrit vero in ἕσπετο nisi digam- 
mata accipiatur. Porro haud improbatur hiatus in medio versus ubi 
vox in {hesi sit, adeo ut lectio alterutra ferri potest, (378). ἐρίηρες. 
sup. 47. (379). αὐτὰρ «—scil. Menelaus. (380). τὸν à —Alexandrum. 
ῥεῖα pan, ὥστε ϑεός, facillime eripuit, quippe Dea, densamque ei cali- 
ginem circumdedit; ἄρα, deinceps. Sic Aen. I. 411,412. “ At 
Venus obscuro gradientis aere sæpsit, et multo nebulæ circum Dea 
fudit amictu”. (382). κηώεντι" fragrante suffimentis, ut prim. expos. 
S. br. τεθυμιασμένῳ. Th. καίω, ab odoribus comburendis scil. (385). 
an. Duplex est vox ἑανός, adj. subtilis, tenuis; subst. peplum, 


[385—426. ] NOTÆ. 249 


Posterior, ut hic, mediam corripit, et digammum adhibet. Errores 
metricorum de voce attingit Clarke. huc conf. Dunbar prosod. Græc. 
$ 14. Diverse porro pro signiff. etymon adhibetur, ἕω, ἕννυμι, induo, 
et ἕω in sensu verbi ἐλώω, produco, attenuo. Constructio versus est, 
σὺν χειρὶ κατὰ τοῦ ἑανοῦ λωβοῦσω, ἐτίναξε, x. τ. À. (387). γαιεταώσῃ" 
dupliciter refertur vassréw, vel ad personam quæ habitat vel ad locum 
ipsum. In priore sensu significat habito, ut hic, β΄, 539, 841. Od. 
( 21. ζ΄, 245. In posteriore, situs sum, ut sup. β΄, 648. δ΄, 45. (389). 
τῇ ἱεισαμεένη προσεφώνεε uv, 1.6. Helenam, ut sup. y, 141. Sic sup. 
γρηὶ δὲ qu εἰκυῖα----  Vult Clarke, τῇ μὲν ἐεισαρνη. (391). δινωτοῖσι 
λέχεσσι, tornatis lectis. στρογγύλοις, 1.6. teretibus. Hesych. Empha- 
tice κεῖνος «y —Llle ipse in thalamo ἄς. Vocem insequentem καλλεΐ 
interpretantur quidam μεύροις, 1.6. unguentis odoratis ; huc fortasse 
respicit locut. Aen. IV.216, crinem madentem.  Sic Hesych. κάλλει; 
τῷ μύρῳ τῷ τῆς ἀφροδίτης. Eadem Eustath. Simplicius vero et melius, 
Jorma, pulchritudine. (396). ë4r:* Se ex aliorum conspectu eripuit 
Diva ; sic inf. ν΄, 45, 72, Neptunus. Venus ipsa Aen. 1. 314. Huc 
conf. ibid, 402 sqq. Dixit et avertens rosea cervice refulsit &c. (398). 
ϑαμβησε" stetit attonita. (399). δαιμονίη; Verte—Unkind! why de- 
sirest thou to practise on me such arts of deception? Is it your 1nten- 
tion again to conduct me to some other town of Phrygia ἧς . (and) if 
ou have there any favourite amongst articulating men (to indulge 
him at my expense)? Is it, prithee, because Menelaus, having van- 
guished &c. partic. δὴ repetitur in 403, 405, cum quadam amari- 
tudine. (406). ἀπόειπε κελεύθους" Recte Sch. br. ἐπιλάθου δ αὐτὸν 
τὴν σὴν διαγωγὴν μετὰ τῶν ϑεῶν. Et huic consentit vers. Lat. deorum 
abrenuncia vias. Ad verbum accipit Heyne quasi profectionem 
ad Deos; potior vero ἢ. I. significatio cætus, mores. Huc facit κελεύθοις 
ζωᾶς, Pind. Nem. 8 60. ϑεοδότων ἔργων κέλευθον, divinam virtu- 
tem, Isth. 5.29. Similiter apud Romanos usurpatur via, ut vitæ 
ratio, vivendi modus. Conf. Cic. in Rull. 1, 9. de legib. 1, 6. 
(409). εἰσόκε σ᾽ ἢ æ&hoyoy—donec te vel conjugem vel ille ancillam 
_faxit : indignabunda loquitur. ἢ oy:—* vox ὁγε elegantissimam tum 
in Græco tum in Latino sermone emphasin habet quam linguæ recen- 
tiores prorsus ignorant. Sic Odyss. β΄, 326. Hesiod. ἔργ. 1. 224. Virg. 
V. 456. Hor. Od. I. 9. Senec. Herc. fur. 1248”. Hæc Clarke ex 
not. Bent. in Hor. Od. I. 9. sup. cit. Videsis Ernest. ad Callim. H. 
ad Dian. 115. δούλην, quæ alias duwdr, in serm. Homeric. Hinc sub- 
oluerunt quidam manum seriorem ; De toto episodio quidem inique 
judicatur. cf. Heyne, Obss. 383, 448: (412). mogarorræ probris 
me onerabunt, Menelao posthabito scil. ἔχω, pro ἕξω, sustinebo; Ang. 
griefs without measure will be my portion. De νος. ἄκρετος, vid. sup. 
β΄, 196. (416). μέσσῳ δ᾽ ἀμφοτέρων" vertitur, ër medio autem utrorum- 
que struam odia perniciosa, Trojanorum et Danaorum: Vidimus 
jam Deæ benevolentiam Helenæ comparatam, (vid. sup. 155 sq.) ; mi- 
natur nunc se hanc in odia conversuram, favore ejus ei adempto. σὺ 
δὲ κεν muxoy— Tu vero male pereas. (419). κατασχομένη" Se postquam 
velasset, ut sup, καλυψαμένη, 141. ἑανῷ, sup. 385. (424). φιλομμειδὴς. 
sweetly smiling; “ ob blanditias oris”, Heyn. (426). ὄσσε πάλιν κλί- 
varæ præ odio et aversatione. Ignave se gesserat Paris, quo nullum 


K K 


250 NOTÆ. [426—460. | 


crimen tetrius, Helena judice, admitti poterat. (428.) ὡς ὥφελες, quam 
debuisses ! Utinam τὶ periisses ! conf. sup. #, 415. (436). ἀφρωδέως" 
inadvisedly; ne temere manus conseras, moneo. (438). un pi—tnmrs 
Ang. do not exasperate my mind by your reproachful taunts. Th. 
ἵπτω, in sensu voc. ἐρεθίζω, ut sup. à, 32. (441). τραπείομεν. reddit 
Lat. vulg. redeamus, quasi ἃ reér», et sic quoque Sch. br. Melius vero 
pro ταρπείομεεν idque pro rægræms à τίρπω. Hinc verte, oblectemur. 
(445). κρανώῃ. Insula juxta Gythium, oppidum Laconicæ maritimum. 
Vid. Paus. 3.22. Lac. (446). ὡς σεο νῦν igæuæs—ad præcedentia, 442, 
respiciunt, οὐ γὰρ πώποτέ μ᾽ wè—nunquam enim alias amorem tui con- 
cepi, qualem nunc &c. (453). οὐ μὲν γὰρ---ἐκεύθανον" Ang. For they 
would not have concealed him, had any one seen him. Omnino hic 
anteponenda est lectio quam adfert Heyne, ἔκευθον ἄν, et verisimilius 
est transpositas fuisse syllabas. In 454, est locutio ἶσον κηρὶ μελαίνῃ, 
cui similem conf. inf. 912, ὁμοῶς ἀΐδαο πύλησιν. Summam detesta- 
tionem exprimunt verba. (456, 457). Observat hic Apollod. 3. 12. 
separatim designari Dardanos et Trojanos secundum β΄, 816—819. 
Priores sub Aenea et Antenoridis, posteriores sub Hectore erant. 
Asserit Agamemnon victoriam manifesto esse Menelai, φαίνεσθαι, et 
compensationem, τιμὴν, exigit, 459, De verbis, 4 τε καὶ ἐσσομένοισι---- 
vid. sup. 287. - | 


NOTÆ IN LIB. QUART. ILIADIS. 


{ἐπιγραφὴ}. Confecto certamine singulari, in dubio relictum vidi- 
mus an Helena reddenda fuerit necne, quum Paris non occidebatur, 
Sed Juno indignabunda, ita non expleri odium suum in Trojanos, 
Jovi extorquet, ut ipsi concedat ΠῚ excidium; Hoc eo facilius eff- 
citur, quod nulla alia relinquebatur via ad ulciscendum Achillem, 
nisi bello redintegrato—1—72. Minerva, ipsa quoque Trojanis ini- 
. mica, Junonis hortatu ad terram missa, persuadet Pandaro, ut jacta 
in Menelaum sagitta, pactionem conturbet;-ac novam bellandi caussam 
serat—104. At non lethali vulnere percussum Menelaum arcessitus 
medicus curat Machaon—212. Interea rursus armati ad pugnandum 
accedunt Trojani, dum Agamemnon catervas Achivorum obit ; non- 
vullorum, ut Idomenei, Ajacum, Nestoris, qui jam in procinctu sta- 
bant, alacritatem laudans ; aliorum, ut Menestheï, Ulyssis, Diomedis, 
qui recentem impetum non senserant, cunctationem reprehendens— 
421, - Quo facto, prælium instauratur, in quo Trojanis Mars et Apollo, 
Achivis præter alia numinaMinerva animos addit ; cædes funt mutuæ, 
et memoratur virtus singulerum—544. Hæc pugna continuatur 


[1--27.] NOTÆ. 251 


usque ad lib. VII. Deorum ministerium adhibetur, Minervæ, quæ 
sub forma Laodoci, Pandarum ad inducias violandas hortatur, Apol- 
linis quoque et Martis, qui partibus Trojanorum student, et ad præ- 
lium excitant. Conf. arg. Wolfe, Heyn. (1). ἠἡγορόωντο" ὠμεέλουν, 
διελέγοντο ἐς τὸ κοινόν. SCh. br. Sic sup. Δ΄, 788, oi δ᾽ ἀγορὰς ἀγόρευον. 
Conf. hic Aen. X. 1. (2, 3). πότνια ἥβη νέκταρ ἐωνοχιόφι" ““ Poëta— 
Hebes opera utitur, fabula non inepta, ad vitam Deorum per perpe- 
tuam juventam declarandam”. Heyn. Sic immortalium felicitas de- 
signatur, Ganymede ad cœlum translato, “ cum γάνος sit gaudium et 
μήδεσθαι γάνος dici possit auctor et dator lætitiæ”. Ibid. ἐωνοχόει est 
forma antiqua pro ὠνοχόει quæ postea inter. Atticos invaluit. (4). 
δειδέχατ᾽ ἀλλήλους" pledged one another. De hoc more conf. Athen. 
1,11. 5, 4. Aen. 1,741. Exponitur ἃ Sch. br. ἐδεξιοῦτο" quisque ab 
eo qui proxime sedebat poculum accepit, et sic deinceps. conf. 
inf. 4, 224. (6). παραβλήδην" vertitur, subdole et per comparatio- 
nem, secund. Porphyr. quæst. 16. quod amplector, quoniam πάρα- 
βάλλειν πρός τι Significat quidlibet alteri conferre, et pergit Ju- 
piter comparationem instituere, 7—12. Sic Damm. Sch. B. “ἐκ 
παραβολῆς καὶ συγπριτικῶς. Comparat duas deas uni et quidem 
infirmiori, dicitque hanc unam esse duabus potentioribus diligen- 
tiorém”. Lex Hom. Exponit Sch. br. ὠπατητικῶς. ΑἹ. ἐρεθιστιεῶς. 
Clarke, mis oculis intuens ; et optime forsan Dacer. “ avec 
une raillerie amere et en faisant une comparaison odieuse et 
pleine de mepris”. (8). ἀλαλκορενηίς" Alalcomenæ fuit urbs Bæotica 
ubi exstructum fuit templum et honores Minervæ defereban- 
tur. Ingeniose conjicitur nomen ex Hebræo mp?x ñ2s exortum, 
Le. numen énvictum, et a Phœnicibus originem duxisse. (Conf. Park- 
hurst Lex. Heb. pag. 41.et Strab.IX. 413. Certe huc facit insigniter 
Epith. ἀτρωτώνη, Minervæ toties tributum, 2rvicta, rdefessa; β΄, 157. 
(9, 10). ἀλλ᾽ yru Ang. Yet for all that tey are the special protec- 
tors of Menelaus, they content themselves with merely viewing the 
contest, whereas, on the contrary, Venus 15 ever in attendance on him 
(Puris) ἅς. notes vim part. ὠλλ᾽ ἤτοι, αὖτε. De vi præter. παρμέμ- 
βλωκε, vid. #, 37. Hinc constat extitisse formas μεέρεβλώω, peuBrow, à 
pére, quarum prior habetur +, 343, Conf. 9’, 516. Od. ;, 12. et verte; 
solet illius semper curam gerere. (12). ἐξεσώωσεν" Eripuit ex morte 
Dea et, etiam secundum pacti conditionem, bellum instaurari potest. 
Conf. y, 281, 284. (15, 16). 4 ἢ αὖτις πόλεμον" Supple, εἰ ἀρῶ ἢ 
αὖτις ὄρσορεεν---ἢ Bahopey—#. τ. À. notanda locutio βάλλεσθαι φιλότητα. 
sicut inf, 83. φιλότητα τίθησι Ζεύς. (20). ἐπέρουξαν' Recte Lat. vers. 
compressis lasris gemebant ; ut quoque Sch. br. “ ΑἹ. irriserunt. 
Sed contextus ἢ. ]. et #, 457, priori favent”. Ernesti.  Optime porro 
indolis diverse habetur ratio; Silet Minerva ; Juno, sui impotentior, 
in aperta jurgia prorumpit, verita ne consilia, Troja sospite, contur- 
bentur. (22). ἀκέων" vid. sup. «, 34, 565. Od. 9, 89, de vi vocis. 
Adjectivi, participii et adverbii formam induit ; 1. ὁ, 4 ὠκέων. 2. ὠκέων, ὠκ- 
tour. 3. indec. (23 )j. σκυζομεένη" indionata. Th. κυὼν. (24). ἥρη δ᾽ οὐκ 
ἔχαδε (κατὰ) ἐτῆθος χόλον, κ΄ τ᾿ À (27). ἱδρῶ 9΄----οὶ sudorem. quem 
sudeot præ-labore. irritum et infructuosum 50},  Adhibui lect. ἱδρῶ, 
quæ forma est Homerica pro ἱδρῶτα, sicut inf. ἐ, 416, ἰχώ pro ἐχῶράᾳ 


252 NOTÆ. [27—67.] 


&c. retinent Wolfe, Ernest. vulg. ἱδρῶϑ᾽, et distinguunt ϑεῖναι, πόνον 
ἅλιον, Ἱδρῶτα ἀτέλεστον. Observatur ictus metricus in ὃν. conf. ὁ, 51. 
(91). δαιμονίη" Ang. Inexorable! how now do Priam and the chil- 
dren of Priam wrong you, that with such implacable enmity you 
pursue to destruction the fairbuilt town of Ilium? Could you but, 
entering therein, annihilate them quite, it is possible your fury 
might be stayed, &c De δαιμόνιος, vid. β΄, 190. Verba ἀσπερχιὲς 
μιενεοένεις bene mentem efferatam Junonis depingunt, ut et ὠμὸν βε- 
βρώθοις, 35.  Famosus hicce versus est propter ineptam Actii Labeonis 
versionem, crudum manduces Priamum Priamique pisinnos ; Pers. 
Sat. (36). ἐξακέσαιο remedium adtuleris, saturavweris ; non tam ces- 
sante ira quam nihil amplius, in quod se exerceat, habente. (37). 
pi τοῦτό γε vuxos — Lest this dispute may Le the source of much quar- 
relling between us, &c. (40, 41). pnas—ÿttrw, am determined on 
destroying, &c. τὸν, urbem illam tibi gratissimam, v. gr. Argos. 
(μέμνησο) μή τι διωτρίβειν--- Mind that thou impedest not the execution 
of mynvengeance. (43). δῶκω ἑκὼν, ἀέκοντί γε ϑυμῷ" Libens concessi, 
etiamsi animus refugerit. Bene explicat Sch. br. “Junoni morigeratus 
est, utpote sorori et conjugi; dolebat vero Trojanos, quos maxime 
amabat, victimas fieri”. Illustrat hanc antithesin Sch. mentione facta 
ineptæ, quam Tryphon induxit, lectionis, δῶκ᾽ ἀέκων, ἀέκοντί γε θυμῷ. 
Perditur, hac admissa, vis sententiæ. (45). ναιετάουσι, silæ sunt. vid. sup. 
387. β΄, 626. (46). τοων pros πέρ: κῆρι τιέσκετο" h. 6. τιέσκετο περισσῶς ἐν 
κῆρι, Ranked highest in my favour and esteem. (48). δαιτὸς ἐΐσης" Vid. 
sup. ὦ, 468. daïs, pro sacrificio hic usurpatur ; generaliter pro epulis 
post sacrificium. 2648», κνίσση, honores debiti. cf. #, 56. (50). “ Juno, 
muliebri injuriam ulciscendi cupiditate incensa, omne obsequium in 
caussa simili promittit Jovi, dummodo is, ut invisa 5101 Troja excida- 
tur, bellum produci jubeat”. Heyn. Lepida sane adnotatio clausula prior 
sententiæ, et vate digna Arpinate! Sed nec decebat Criticum Ῥοδίας 
cedere. A Daceria meliora sperabam, sed frustra. (52). Enume- 
rantur civitates quæ Junonem maxime colebant. Doriensium et Her- 
achdarum mcursio relligionem et ritus postea immutavit. (54, 55). 
ταῶν οὔ τοι ἐγὼ πρόσθ᾽ irrauæi—Ang. In defence of any one of those, 
I oppose you not, nor do I grudge it to you ; for even were I to do so, 
and use my utmost efforts to impede your purpose, those efforts would 
be unavailing. πρόσθ᾽ ἵσταμαι, ut SCh. br. pro προΐστωαμαι. μεγαίρω, 
φθονεω, antiquo sermone pro ἐμεποδίζω. οὐκ εἰῶΣ Conf. sup. β΄, 832. 
(57). anna xen— Tamen, te esse fortiorem concesso, nec meum, potius 
quam tuum, frustra suscipi laborem decet ; scil. propter dignitatem et 
generis et loci.  Huc respicit πρεσβυτάτην, 59. quam exponit Sch. br, 
ἐγτιμοτάτην. αἱ et verba Jovis sup. 43. 162). ἀλλ᾽ ἤτοι pèy— Verum 
enimvero in hisce rebus concedemus, alter alteri. (6.2). φύλοπιν αἰνάν" 
aciem horrendam. φύλοπις, Vel pugna ipsa, vel strepitus belli vel acies 
ad pugnam accincta. Conf. σ΄, 242. H. ad Mart. 15. φυλόπιδα 
πολυάϊκος πολέμοιο, Od. λ΄, 313. (67). ἔρξωσι----ὑπὲρ ὁρκίω δηλήσασθαι" 
Propositum, quale hic memorat Juno, et Minervæ consilium inf. 98, 
vehementer vituperat i lato, de repub, 2.379. Steph. Et jure quatenus 
philosophus, sed nec tam elimatum de moribus judicium, vel de mi- 
nisterio Deorum, antiquo vati convenit. Pandaro certe, nemo melius 


[67=—115.] NOTE. 253 


deligi poterat ad facinus patrandum ; cui levis indoles et animus arro- 
gantior facilem viam aperuit. Ita non vitio vertendum est quod in- 
strumentum mali adhibetur ingenium inconstans et superbum ; “ pro- 
positum erat poëtæ epico hoc unum, ut haberet, qui esset idoneus 
consilii auctor et suasor”, et rem summam promovebat belli instaura- 
tio. Rudior porro sensus hominum antiquorum, hic ut alias, conside- 
randus venit, qui numen sapiens certe et providum, sed humani affec- 
tus pariicipem, depingit. De phras. ὑπὲρ xx, &e. vid sup.y, 299. 
(ΤΙ. πειρῶν Ÿ. ut sæpius, infin. pro imperativo ; δέ promovwe consilium. 
(77). Tali imagine usus est in Hymn. ad Apoll. 44142. ὠστέρι εἰδόμεενος 
sen. τοῦ δ᾽ ἀπὸ πολλαὶ σπινθωρίδες πωτῶντο, #. τ. À. (82, 83). ἢ 6 αὖτις 
—Displicet Heyniana vers. quæ accipit, (μῶλλον) ñ φιλότητα, bellum 
potius quam pax instaurandum venit. Melius Bentl. et Sch. Ven. 
verbis ἡ φιλότητα τίθησι Ζεύς interrogative sumtis. Dicunt Achivi in- 
ducias cito finem habituras, vel pace stabili vel bello exorto, nec 
amplius rem in incerto fore. Ang. Doubtless, destructive war will 
again take place, or Jupiter is about to establish friendship between 
both parties, &c. Conf. Clarke. (88). De Pandaro vid. #, 824, &c. 
(92). Bene observat de hac missione, Plutarch. orac. Pyth. ‘ Mïi- 
nerva, quum persuadendis Achivis studet, Ulyssem quærit, pruden- 
tem quippe et dicendi peritum. Quæritur Diomedes, ardens et bel- 
licosus, ad Trojanos fugandos ; Pandarus vero, stolidus et sagittandi 
gnarus, ad fœdus rumpendum”. (93, 94). ἢ ῥά νύ μοί r—Stephani 
vers. præfero, warlike son of Lycaon, would you now hearken to my 
sugoestiou ? you would venture to dispatch a Swift arrow, δο. ῥά il- 
lativa est, win” mihi obtemperare? tunc emittercs sagittam, &c. Ad 
hunc vs. observat Sch. Ven. οἰκειω ἡ παρωίνεσις ouoripw νδρι, εὐσχηρβεονα: 
πραξιν ὑποτεθεμεενω" ἔτοιρόον δε προς πειθὼ To, TE pen κελευεῖν καὶ τὸ ἔκ πατερων 
ὀνορεεζειν. (97). πάρω τοῦ (1.6. ἐκεινοῦ) φέροιο δῶρα, NON παραφέροιο.. hoc 
recte Sch. br. Avaritiam Pandari tentat Minerva, et levis gloriæ cu- 
pidinem. (100). ὀΐστευσον (κατὰ) Μενελάου. (101). Aauxmye vertitur, 
in Lycia genito. Deus erat patrius Lyciæ sub Ida, et hinc epith. 
secundum Scüol. br.  Prætulerim vero Macrobii sententiam qui 
a λύκη (lux prima scil. quæ præcedit exortum solis) nominari vult. 
Hinc λυκηγενξ!, τῷ γεννῶντε τὴν λύκην. The lisht-producins God. 
consentit S. Ven. Etymon diversum est sec. Aelian. vid. inf. 
ή, 433. de νος. éuQrauen. (103). Ζελείης" vid. β΄, 824. Ita anti- 
quitus designabatur Lycia quæ sub Ida jacebat. Sch. A. (105). 
ἐσύλω, uncased. Operculum v. theca erat, ne arcus a humido aëre 
corrumperetur ; hoc detrahit. ἰξώλου, ex zu et ὥλλομαι, agilis, πηδη- 
τικοῦ, ut S. br. (106). Ordo est, ὃν ja more αὐτὸς βεβλήκει, τυχόσας 
(αὐτοῦ) ὑπὸ στέρνου; He Te De δεδεγρεένος ἐν προδοκῆσι; postquam excepisset 
ewm in insidiis. προδοκῆσι proprie, locis ad insidiandum aptis, ἀπὸ τοῦ 
δοκᾷν. S. br. (109). 7 V8 Sexdecim palmorum. Th. δῶρον, 
mensura quatuor pollicum, (110). ἀσκήσας, hæc, quum rite elaboras- 
set, cornuum politor aptaverat. (111). κορώνη, pars extrema arcus, 
unde nervus pendebat. 5. br. (112, 113). καὶ τὸ μὲν εὖ. Verte, and 
having bent the bow, he laid it down, having inclined it to the ground. 
ὠγκλίνας (τὸ τόξον). recte Heyne Obss. “ Pandarus, postquam arcum 
tetenderat, deposuit eum humi reclinetum, cum scilicet nunc id age- 


ret, ut sagittam pharetra promeret”. Sch. A. sensum non adsequitur, 
nec melius Sch. br. πρὸς τῇ γῇ ἐπέρεισας ἑαυτόν. δηλαδὴ ὡστε μὴ ὁρᾶσθαι 
ὑπὸ τῶν Ελλήνων σώκεα, pronuntiata ut dissyll. σώκη. (116). ru, 
The quiver-top. (117). ὠβλητα, nondum in quempiam conjectam, a 
fresh arrow. ἀβλητος, de persona dicitur, qui nondum vulneratus 
erat, ut inf. 540. (125,126). λιγξε βιός" The bow clanged—the bow- 
string resounded παρέα and the sharp-pointed arrow bounded fortk, 
ardent to wi: g its flight through the host. Optime res depingitur et 
r verba et numeros. μρενεαίνων, quasi ipse viri spiritus fuerit sagittæ 
impertitus. De hac metaphora bene Aristot. Rhet. 3. 11. Sic hasta 
Asteropæi, φ', 168. dicitur Acnæsouern χροὸς ὦσαι. Naves, ὠγαλλόμοεναε 
Ads οὔρῳ. (128). ὠγελείη" Α]. ὠγελαίη. exponit'w ἡ æyoucæ Λείον--- 
λαφυρωγωγός. The plundering Minerva. Confer. Suid. in voce qui 
explicat per vocem στρατιωτική, ut et not. Kusteri. Eodem redit et 
epith. gs, ob ταὶ militaris studium. (180). ἡ δὲ réroy— She repelled 
ἐξ from your body as far as a mother repels a fly from her infant 
when 1t 15 lulled in balmy slumber….…and directed it to that part, 
where the golden rings of the outer belt held it firm, and the double- 
Jormed corslet joined” ὅς. Ordo sententiæ est: ἣ μὲν (ri) τόσον ἫΝ 
cmd χροὺς, ὡς (1.6. ἐφ᾽ ὅσον ἐέργει μουῖαν μήτηρ) ὅτε ἐέργει αὐτὴν πὸ παιδός, 
ποτ. λ. Pulchra efficitur imago curæ divinæ animique erga Menelaum 
benevoli. (132, 133). Partes armaturæ antiquæ hic memorantur. 
Thoracem gerit Menelaus qui craros adpellatur, e laminis duabus me- 
talli conflatum et totum pectus usque ad ilia ambientem. Hæ laminæ 
γύαλα nominatæ ; vid. inf. €, 99. ζωστήρ v. ζώνη (sup. β΄, 478) erat 
balteus exterior, ilia cireumcingens, et thoraci δα partem inferiorem 
adjunctus. pire erat fasçia e lana confecta, cooperta ære, quæ ilia 
defendebat, qua parte thorax non fuit inductus. conf. inf. 187, 215, 
216. In 135, 136, observat Clarke optime depingi motum sagittæ, 
“ sententia e pluribus dactylicis inchoante, et in duplicem demum 
spondæum desinente”. Vid. sup. y, 357. (137). ἔρυμα χροῦς----ἥ οἱ 
σλείστον ἔρυτο (τὸ σῶμα, τὴν χρόα. Ang. which was his main defence. 
Pro ἔρυμα meminit Sch. Ven. lect. Zenodoti ἔλυρω, corporis involu- 
crum ; hoc ob ἔρυτο in 138. Gravior est caussa cur crediderim lectio- 
nem receptam minus probandam ; ex sup. annotatis #, 141, de ἐρύω, 
defrnd:, constat incrementum esse longum, quod hic breve habetur, 
unde conjicit Knight, Proleg. 103. fus χροός. Recte ut censeo. Hac 
ratione fretus, conjecturam Valcknaeri in Eurip. PhϾniss. 997, rece- 
pit !'orson, τί dre joue pos, κ᾿ τ᾿ x.  Hinc frustra conjicit Heyne 
quantitatem a Tragicis mutari; Conf. Obss. (138). ἐεισωτο, ut corri- 
git Heyne. vulg. εἴσατο. Th. εἶκε, vado. penitus autem pertransibat 
tllam. πρὸ accipio ut sup. y, 3. τῆς, ut pass. pro ἐκείνης. (139). 
ἐπέγρωψε, orazed. (141). Doux: purpura. Sic vertunt omnes sec. 
S. br. χρώριώτι ἐρυθρῷ, at de specie disputatur. Sec. Suidam φοίνεξ est 
palma, unde color obtinebatur.  Hinc et φοινικιοῦς, puniceus. Sec. 
Sch. A. arbor erat res, quem conjicit Heyne fuisse 2/icem aquis 
liam ; flos ejus, φοίνεξ adpellatus, succum puniceum præbebat. Hoc 
et Plinius tradit. μήνη, Hinxerit, qu“ propria erat significatio ; 82, 
S. br. Sensus recentior erat, corruperit, violarit; Sic verterat Virg. 
Aen, 12. 67. “ Sanguineo veluti violaverit ostro siquis ebur”. (1441. 


[144--] 84. | NOTÆ. 255 


ἄγαλμα" “ verterim delicias (bijou) quo sensu antiquissimis usurpatur”’. 
Ernest. Inter recentiores simulachrum, signum sculptile, ὠγαλμα ad- 
pellabatur. 5. br. (145). ἀμῴοτερον, 1.6. κατ᾽ ἀμφοτερον μέρος. (147). 
εὐφύέες, well-proportioned. (152). ἀψοῤῥόν οἱ Suuwos—Iterum ei ani- 
mus collectus est; vulnus esse minime lethale cernit, spiritumque rursus 
recipit. Censet Ernesti pavorem Menelai indicari et non spem vitæ 
conceptam ; at contrarium verba plane innuunt. (155). ϑένατόν νύ τοι 
—1 have entered into a treaty which will prove your death. (158, 
159). où μέν πως ἅλιον---- Nullo tamen pacto 1rritum erit fœædus ; ὅρκιον 
prop. viclima, ut sup. hinc fæderis religio. De vers. σπονδαί τ᾽ ἀκρητοι, 
vid. sup. β΄, 341. conf. y, 269. (161). σύν τε μεγάλω ἐἰπέτισαν" pro 
εἰποτίσουσι aOristus USUrpatur, quasi jamdudum in consiliis Jovis stete- 
rit Trojanos pœnas daturos. Nota est figura, nec bene Zenodotus 
reponit rirours. σὺν μεγάλῳ, SUPP. τόκῳ. ad lit. magno cum fænore. Vid. 
Bos in voc. τόκος, Ellips. Græc. τελεί in hoc vers. est pro τελέσει per- 
Jiciet.. (164, 165). ἔσσεται, quag—veniet dies quando pereat Ilium 
sacrum; pœnas perjurit luet etiamsi manibus nostris haud succubue- 
rit. iÿushw, ἴσῃ. gen. pro εὐρελίου et contracte pro ἐϊμελίεω. Sequi- 
tur, 166, 167, vindictæ divinæ descriptio: Jove, throned on high, will 
shake over them all his Aegis wrapt in clouds &c. ποτέων (ἕνεκα) τῆςδ᾽ 
ὠπάτης. Conf. Aen. VIII. 354. “ Credunt se vidisse Jovem, cum 
sæpe nigrantem Aegida concuteret dextra”. (170). καὶ μοίραν ἐνα- 
πλήσης---- ΕἾ tempus vitæ præfii:itum expleveris.  Sic quoque invenitur 
μοῖρα Juvarov, summa dies, 1neluctabile tempus. Habetur etiam ἐνα- 
πλῆσαι, quidquid usque au finem perferre. perpeti; respondet ὠνατλῆ- 
ve, 4. exantlare labores. Plena affectu fraterno est hæc oratio, quæ 
simul Regem sollicitum depingit ne, mortuo fratre, res irrita cadat ; 
vix enim sperari poterat excidium Trojæ, si caussa belli sic ablata 
fuerit. Hinc dedecoris, quam præfert, species, 171, sqq. (171), 
πολυδίψιον" multum de significatu dubitatur. Reddunt plerique, ex- 
optatum, carum.  Quidam siticulosum, ob solum Argolidis arenosum, 
quod fertur, ante tempus Danai, qui, effossis puteis, agrum irrigasse 
dicitur. Conjecit Toup. roavañlse. Varie alïæ memorantur a 8. 
br. Sensum priorem tuetur Athen. 10.9. δίψα certe pra desiderio 
ponitur, ut Pind. Py. 9. 180. ut et dŸaw pro ἐπιθυμέω, Ne. 3. 10. 
Porro verte 171, Et ego, postquam supremum diem obieris, maxima 
ignomima notatus carum Argos repetam. ἱκοίμην ἄν Pro ἕξομαι, Ut 

73, καταλίποιμεν ἂν Pro καταλείψομεν. (175). ὠτελευτήτῳ ἐπὶ ἔργῳ. 
Reddit Heyne, 6ello non confecto, quasi absolute sumpta. Senten- 
tiam potius verterim, propter opu: non ad finem perductum. In tali 
sensu obvius fit ἐπὶ. inf. (. 602. Vid. Math. 6.585. 8. (178). αἰϑ' 
οὕτως" in v. 179, distinxerim post νῦν, et sic verterim, Would that 
Agamemnon wreaked his vengeance on all in the same manner as he 
hath now done on us! He hath conducted hither the army of the 
Greeks on a fruitless expedition, and hath now returned home, &c. 
(181). σὺν κεινῆσιν γηυσὶ, prædam Ilii non, sicut speraverat, reportan- 
fibus.  Âliter Sch. À, “ κεινῆσιν dicit, quia Menelaus, mortuus cum 
sit, non erat in illis rediturus”. (182). τότε pos xuve—Scil. ad me 
obruendum et meam ignominiam. Apte citatur Aen. 4.24. Sed 
mihi vel tellus optem prius ima dehiscat. (184). μηδέ τί πω δειδίσσεο, 


256 NOTÆ. [184—9239.] 


Nor in any wise dispirit &c. conf. sup. β΄, 190. (185, 186). ὠλλὰ 
régeibe, but ere it reached a vital part ἄς. Vid. de ἐρύω. sup. ὦ, 141. 
Hinc constare videtur vix esse probandam lect. vulg: εἰρύσατο, quæ 
breve habet verbi incrementum. Præfert Heyne εἰρῦτο pro εἰρύετο. 
Poterat quoque admitti, ῥύσωτο oi ζωστήρ, κ΄ τ᾿ Δ.  Scriptionem anti- 
quam Fc ignorabant grammatici, et Dr mutabant ad vitandum 
hiatum. cf. v. 137. παναΐολος. Explicat Porphyr. mobilis, ut κορυθαίολος, 
sup. β΄ 816. ὅϑεῇ. ὈΓ. per παροπούειλος, quod amplector. αεόλος est 
varius, et ad artem, figuram, colorem respicit ; deinceps ad mentem, 
cum significatu, versutus, sollérs. Sic habetur αἰόλῳ ψεύδει. Pind. 
Ne. 8,43. Tamen bene redditür παναίολος Currie, bulteus facillimus 
φὲ flexu et motu. για. Damm. éf. ;, 707. (189). &i yèe δὴ οὕτως εἴη 
Ang. Would it were 50, my beloved Menelaus ! But the physician 
shall probe the wound, and apply remedies to ease thee of thy extreme 
pain.—(190). ἐπιεμοοίσσεται. Th. wow, impetu in aliquid feror, attingere 


cupio. Hinc μεμαώς toties obvia. redup. papa. μασῴώω, ἄς. duplica- 
tur σ᾿ ob metrum, nam incrementum τοῦ wa breve est. Vs. 191, pro- : 


cedit, & κεν παύση (σε) τῶν ὀδυνῶν. (194). Prætulerim in hoc versu 
lect. ἰητῆρα, sec. auctorem ἃ Heyne citatum, nam vox in apposito cum 
φῶτα deest. Hanc semper comitatur vel epitheton vel dictio apposita. 
Vid. #, 214. 634. y, 219. H. in Merc. 377. sup. β΄, 565. et pass. 
200). παπταίνων. ““ undique oculos ferens ne illum Machaon late- 
τοῦ". Sch. A. B. (202). reixns. Vid sup. β΄, 729. (205). lect. {à recepi 
pro vulg. ἴδης. Α Wolfio adhibetur e MS. Ven. Lips. Townl. et est 
Aristarchi lectio. (214). πάλιν æyer—retro curvati sunt acuti hami ; 
ut sup. 151. De partibus armaturæ, vid sup. 132, &c. (218). αἷμ᾽ 
ἐκμουζήσας. Ang. having expressed (ἐκπιέσας) the blood, he applied to 
the wound the gentle remedies, the knowledge of which the benevolent 
Chiron had formerly communicated to his father. πάσσε, inspersit, 
nam φάρμακα illa fuerunt radices v. herbæ, aridæ et in pulverem re- 
dactæ, quas vulneribus admovebant. Enumerat Sch B. tria genera ; 


Dagpaxa ἐπίπαστα, qualia hic memorantur ; χριστώ, ν. inuncla ; πότιμα, 


v. quæ potui aptantur. Sunt #71, quæ inf. €, 401, ὀδυνήφατα adpel- 
lantur. πατρὶ Æesculapio scil. (220, 221). ὄφρα τοὶ--τόφρα" 
Whilst they were thus employed in the care of Menelaus, the ranks 
of the Trojans advanced, &c.  Spatium (ἄρουραν, sup. y, 115.) in- 
ter agmina pertransibant, fore, se Achivos improviso adorturos, rati. 
At spes fefellit ; illi hastas et clypeos (τεύχεα) quos deposuerunt, sup. 
γ΄, 114, confestim sumebant. (223). βρίζοντα, dormitantem, officii 
immemorem ; convenit sup. y, 179. (299). τῷ μάλα πόλλ᾽ ἐπέτελλε" 
Ang. Tohim he gave strict charge to keep them near him, against 
the time when fatigue should overpower, ὅς. Est ellipsis ; πάρισι 
χέμεν, (ὡς ἐπιβαίῃ) ὁππότε κώματος, x. τ. À Ex verb. inf. 231, irerw- 
λεῖτο, titulus hujusce libri, ἐπιπώλησις, ortus est. Barnes. (232). σπεύ- 
δόντας, Ang. attentive to their duty. Quoniam vero #20 vox digammata 
est, lect. vulg. minime receptam velim. Wakefeldio assentior qui re- 
stituit, καὶ ῥ᾽ ὃν μεὲν σπεύδοντα--------τὸν μάλα ϑαρσύνεσκε' Sic et infra, 240, 
reposuerim, ὅντιν δ᾽ αὖ μεθιέντα ἴδοι. Nec obstat quod in 234, 2492, 
occurrit, ὠργεῖοι, nam diverse referuntur, singularis in priore parte sen- 
tentiæ, pluralis in posteriore, illa ad personam quamcunque 2dloquitur, 


[295 —286,] NOTÆ. 257 


hæc ad populum. Locutio usitata est; Conf. inf. μ΄, 268, 269. 
(235). où γὰρ Ζεὺς ἔσσεται---ΑἸρ. For Jupiter will never be the 
abettor of perfidy. De phrasi δηλήσωντο ὑπερ oexsæ, Conf. sup. γ΄, 299. 
Huc porro respiciens Antenor pari locutione utitur, ψεύδεσθαι ὅρκια, 
inf. #, 351, 352. (242). ἰόμεωροι" Etymon vix certo constituitur. Ver- 
terim Ang. arrow-practised, secund. Sch. br. οἱ περὶ τοὺς ἰοὺς καὶ τόξα 
μεξμφορημεένοι; ὃ ἐστι, πώμνοντες. De bellatoribus loquitur, qui contra 
quam par erat, animum bellicosum exuisse videbantur. De sim. 
ἐχχεσίρεωρυ:, vid. sup. β΄, 692. Notio generalis est, bellicosi, militiæ 
periti. οὔ vu σέβεσθε; are ye not now ashamed of yourselves? (253). 
ἐνὲ προμοοχιοις (ἐβωρήσσετο 5011.) (256). μειλεχέοισιν (ἔπεσιν 501.) (257). 
πέρι μέν σε τίω. Supra modum te honore prosequor. - 1. ἐνὶ mroXu», 
quippe prædæ majorem partem sortitum. 2. ὠλλοίῳ ἐπὶ ἔργω, Ut in 
concilio, ordine eminenti inter proceres ei concesso. 3. ἐν dx —Cibi 
potusque parte eximia, quæ unicuique pro ordine et existimatione tri- 
buebatur, vel ob meritum insigne; sic inf. Ajaci e pugna reduci #, 
321. et pass. A legibus quoque convivii tales non obstricti, ut con- 
stat ex v. 263. (259). οἶνον γερούσιον"  vinum senibus præberi soli- 
tum honoris caussa”, ut recte Heyn. Th. γέρων. ΙΧ secundum ana- 
logiam ἃ γέρως deducitur a Sch. br. et Hesych. quos secuta videtur 
Lat. vers. konorarium, quod tamen ad sensum bene se habet. γερούσιον 
quidquid senibus convenit, honore, existimatione, fide disgnum, &c. hinc 
inf. χ΄, 119, ὅρκος γερούσιος. (262). δαιτρὸν" portionibus certis, præ- 
Jfinitis. δαιτρός est coquus, qui escas dividit; hinc phras. κατὰ δαιτρὸν, 
b. e. pEpreicpives. Eustath. (264). ἀλλ᾽ ὄρσευ" Ang. But arise to the 
conflict with that ardor for which you have formerly been so distin- 
guished. εὔχομαι, feror, habeor, ut sup. ὦ, 91. (273). Pro ἐπῆλθε 
αἰώντεσσι, Ut sup, 251. (269). συνέχευαν, αὖ SUP. δηλήσαντο.  Contra- 
rium est sexe συντεθένα:. (275). Belli species formidolosa pulcherrime 
hac similitudine depingitur.  Viam sternit 274, νέφος πεζῶν. quod ver- 
tit Virg. Aen. VII, 793, nimbus peditum; agmen ad pugnam motu 
lento procedens, procellæ instar hostes dissipaturum, et terrore subito 
mentes impleturum. Huc respiciunt verba, μρελόντερον ἠῦτε πίσσά-ττο: 
λαίλαπα---ρίγησέ τε ἰδὼν, partes similitudinis quæ bene ob oculos po- 
nunt adspectum et impetum irruentium. Ang. procedit, As when 
from some ro:ky eminence the goat herd perceives a cloud traversing 
the deep, impelled by the west wind's blast ; to him, whulst he stands 
at a d'stance, it appears inits progress over the sea darker than pitch, 
and leads in its train a mighty tempest : he, shuddering at the pros- 
pect, drives his flock beneath the shelter of the cave, &e. (276). ὑπ᾽ 
ἰωῆς" vid, inf. x, 139. (277). Notanda est locutio μεελοΐντερον ἠὕτε πίσσα, 
pro μελάντερον (4 πίσσα, vel) πίσσης. Inepte hic Sch. br. HEAGYTEpOY, 
ἀντὶ τοῦ μέλαν, συγκριτικὸν ἀντὶ ϑετικοῦ, € hunc secuta Lat. vulg. 
migra ceu pit. (282). κυώνεαι----πεφρικυΐαι" cæruleæ (in sensu ap. 
Virg. Aen. V, 10)...horrentes hastis, &c. φρίκη V. Qeië, superficiei 
agitatio, οἱ levi admotu ; horror febrilis, mentis. vid. ἡ, 63. Od. É 
402. ubi conf. Sch. br.  Ratione haud absimili Peireu dicuntur campi, 
segete jam maturescente, Ψ', 599. cervix setosa suis jamjam impetum 
facturi, Od. τ΄, 446, ἃς. (286). σφῶϊ μὲν: Vos quidem minime ad 
pugnam hortor, qui et ipsi alios lubenter excitatis ; Utinam enim ! 
L L 


258 NOTÆ. [290—321.] 


ἅς. (290). τῷ, si itares foret...juvrus De hac voce vid. sup. β΄, 
148, 373. (294). στέλλοντα, instruentem, ordinantem. (297). ἱππῆας» 
bellatores e curru pugnantes, προμαχούς, quorum erat in veteri tac- 
tica excurrere et pugnam inire. Hos nuncita Nestor constituit ut, 
more solito pugnandi extra ordines omisso, vires conjungant et præ- 
Hum simul tentent. Nec postea hæc ratio inter Achivos observanda 
venit, morem solennem temere excurrendi secutos : Sic prælio inse- 
quenti Diomedes προρωχίέζει, qui et ipse monitum Nestoris tuetur, 
pugnam cum Hectore congressurus, inf, $', 118. Automedon quoque, 
ε΄, 465, &c. Conf. et π΄, 426, 427, unde constat tacticam Nesto- 
ream solis Pyliis commendari. De tactica Nestorea vid. Heyn. Not. 
Obss. ἢ. 1. et Excurs. I, ad hunc lib. pagg. 659, 660. (299). ἕρκος 
ἔμεν, To Lethe support, the stay of the battle, adeo ut primo con- 
flictu male cedente, haberet prima acies quo se reciperet.  Fortasse 
et γεφύρας constituit, vel 2ntervalla aciei, per quæ facilius regredi pos- 
sit. Memorantur inf. 371, sed sensu diverso accipiendæ.  Vidimus 
porro, sup. β΄, 553, 554, et inter Athenienses tacticam melius insti- 
tutam. (306, 307). ὃς δὲ κ᾿ ἀνὴρ---ἴκηται----ρεξάσθω" Sententia aliqua- 
tenus ambigua, nec ἃ quorundam argutiis plus luminis adfertur. Qua- 
tuor expediendi rationes ἃ Clarkio memorantur, quarum nullæ penitus 
arrident, etsi secunda potior videtur. Locutio ἔγχει ὀρεξάσθαι, dicitur 
potissimum de certamine pedestri, se protendere, pugnare cum hasta, 
ut constat ex £, 335, 851. Ÿ, 805. Hinc μελέωι ὀρεκταί, β΄, 548. 
Sensus ergo sec. Ernesti est ; “ Siguis e curru forte excussus ad alium 
se recipere velit, 15 pugnet potius hasta pedes, quam ut alium currum 
conscendens, ei, qui in curru est, impedimento fuerit”. Sec. Heyne, 
Si quis inter pugnandum currum hostilem attigerit, ne a curru suo 
descendat, sed longa hasta petat hostem ; ὃς δὲ κ᾽ ἀνὴρ ἀπὸ ὧν ὀχέων 
(ie. σὺν, ἐν ὄχεσιν ἑωυτοῦ) ὕεηται ἕτερος (1.6. τὰ τοῦ πολερείου) ὥρρεωτα, ἀρεξέσθω 
(ur αὐτοῦ σὺν) ἔγχει. et hoc, ne curru 500 relicto, quid detrimenti 
capiat vel ordines conturbet. Obstat huic sensui per se commodo, 
quod Heyne ipse adnotat, constructio ἀπὸ ὧν ὀχέων pro σὺν ὄχεσι;. {188 
durior est. “" Verum obversatur animo hoc, quod de curru hostem 
aggreditur” ; Hyperbaton vix probandum est, ὠπὸ ὧν ὀχέων... «ἔγχει ὀρεξ- 
éréw. Sensus alios excogitare in proclivi fuerit, duos vero præstan- 
tiores selegi, quorum Ernestianum amplector. Rationes quas memi- 
nit Clarke cur 2da. ejus expositio minus teneatur non satis validas ex- 
istimo, et si operæ pretium fuerit, singulas pertractarim. Hanc se- 
cundam rationem diserte tuetur Sch. B. qui et alias memorat. In 
ipso Sch. pro ἐπὶ τοῦ πλήσιον corrige, vel ἐπὶ τοῦ πλησιοῦ, V. ἐπὶ τὸν τοῦ 
πλησιοῦ.  4ta. tollitur ἃ sensu verbi ὀρεξάσθαι, ut sup. habetur. (808). 
Secundum modum antiquum oppugnationis, in quo machinis non usi 
sunt, sed ante oppidum præliabantur. (314). ὡς τοί γούναϑ᾽ ἕποιτο" 
Utinam pro animo qui tibi in pectoribus adest, adesset quoque robur 
juvenile ; ad verb. fe genua sequerentur, γούνατα λαιψηρὰ, inf. κ΄, 358. 
μένος, λαμψηρώ τε γοῦνα, χ΄, 204. (315). γῆρας ouoiie, senectus æque 
omnibus HAT Ang. all-subduing.  Observat Sch. br. hanc vocem 
semper a Poëta in malam partem accipi, ut πόλεμεος oueiios, ϑεένωτος ὁμεοί- 
25, &c. vocem usurpant Aeoles pro ὅμοιος, etsi quidam de etymo argu- 
tantur. Steph. Thes. (321). ἔκ. Ex antiquo ἕω, unde fut. ἐῶ, aoristus, 


[328----5606.7 NOTÆ. 259 


tu et ἦα. Heyne. νῦν αὖτε, nunce contrario, &c. (398). μήστωρες àÿräs 
pugne ciendæ periti. De Th. pév, vid sup. 190. ἀστή, prop. prælii 
commissi clamor, dehinc prælium ipsum, ut sæpius βοή.  Porro ob dis- 
tantiam a media acie, Cephallenes sub Ulysse et Athenienses sub Me- 
nestheo, nondum de pugna commissa certiores erant facti.  Hinc quid 
amplius moliri noluerunt donec a reliquis prælium iniretur; érecuy, 
ὁππότε πύργος ἄλλος ἐπελθὼν, ὁρμήσειε τρώων, #. τ. λ. (334). πύργος" 
τάξις, στίξ. À division. ὁρμήσειε (κατὰ τῶν) τρώων, ut in ζ΄, 488. 
ϑελουσι δὲ προ ἑαυτῶν ἄλλους LA AVES ἀρξασθοωι τῆς μοώχης, ἀσυκοφαντήτους 
ἐκ παᾶντος προς To 5 τιον πειρώμενοι COTE. 5. B: Ven. (998). De forma 
πετεῶο, Vid. Sup. β΄, 552. (339). καὶ cù—Et Tu, dolis malis instructe. 
Ulyssem adloquitur. κακοί erant, 1. 6. inimices mate afficientes ; Ulyssi 
minime probri loco dicta hæc accipio, δόλοι enim inter artes bellicas 
præcipuæ existimabantur. Virtutem vero jam meminisse amaritudinis 
quoddam habet. (342). Ordo est, ἠδὲ (zuré) μάχης καυστειρῆς 
ἀντιβολῆσαι: τρωσίν; κι τὸ À  Locutioni μάχη πρευστειρή. similis 
est Dos πόλεμος, The hot, the raging battle. πρώτω γὰρ---ὠκουώ- 
ζεσθον, For ye are the jirst to receive invitations to my select 
entertainments ἄς. δαῖτα γερούσιον Mmemorat, cui principes maxime 
viri intererant ; vid. sup. 259. (346). 89e ἐθελητον" quoud usque pla- 
cuerit. De hac ἃ legibus convivii immunitate, conf, sup. 263. (347). 
νῦν δὲ φίλως χ᾿ ὁρόωτε. Exp. Sch. br. ex Hesych. νῦν δὲ ἡδέως ἂν, καὶ 
ἀσμένως, ἴδοιτε. Vituperatio est amara; pugnam detrectaturis ne totius 
quidem exercitus concitatio animos addere potest. (352). ἐν ἐθέλυσθα, 
καὶ αἵ κίν ro—Tgnaviam magno Ulyssi exprobraverat Agamermnon 
qui tot et tanta erat perpessus in bello prosequendo. Hinc acerba, 
quam nunc effert, objurgatio ; Si placuerit—Si hisce de rebus sollici- 
tudo te tangat ὅς. Sic crimen ignaviæ Regi ipsi oblique regerit. In 
355, σὺ δὲ ταῦτ᾽ ἀνεμώλιω βάζεις, venti instar, hæc que dicis, levia, vana 
sunt. Bene porro depingitur in vss. 356—59-6], mentis agitatio 
quæ Agamemnonem torquet. (357). πολιν" vicissim, vel sec. Sch. 
br, ἐξ ἐναντίας» palinodiam canens. (359). οὔτε---περιώσιον" non temere. 
“ non admodum, 1.6. nequaquam”, Heyne, sec. Sch. br. qui pro 
περισσῶς USurpatum vult. περιώσιος proprie est sanclissimus, et in 
neutro, supra modum, adverbialiter positum, translatione simili ac 
ἱερὸς SEDE ; 510 ἱερὸς ἰχθὺς, ἱερὸν “Du, Eurip. Hippol. 1206. ἅλω δῖαν, 
#, 141, Od. y, 143. et sim. Th. est ὅσιος, sanctus. Sunt δὲ aki, ex. 
gr. Eustathius, qui ab αὔω, clamo, format, quasi segsürior, alta voce. 
Adi Steph. Thes. (361—62-—63). τὰ γὰρ φρονξεις ὥ, τ᾽ ἐγώ περ Ἠαῆὶ 
eadem omnino, ac ego, sentis; locut, antiqua, ut Heyne notat, pro 
opoPeovéis ἐμοί. (362). ταῦτα δ᾽ ὄπισθεν ägsorousS —liles componemus. 
Ang. We shall setile those disputes at some future period, if any thing 
evil hath now been uttered &e. ἀρέσκειν est placere ; sed, ut alia sæpe 
verba, vim transitivam habet, eficere ut quid placeït, et m genere, 
componere. : Sic ἐλπίζειν, pavdavew, ἐπιβαίνειν, facere ul quis sperét, 
discat, conscendat ἄς. De hac parte grammaticæ fusius disserit 
Burges. adnet. in Dawes, p. 495. conf. et Zeun.ad Vig. Cap. 5. 6.1. 
XVEHI. Vix necessaria est Bentleï conjectura, ὠκεσσόρεεθ᾽, medebimr, 
cujus meminit Heyne, Obss. (366). Currum conscenderat Diomedes 
(inf. 419), adeoque vers. Lat, séuntem interque eques et eurrus bene 


260 NOTÆ. [366—409.] 


compäctos, nequit esse adcurata, nisi aliorum qui adsint currus et 
equi intelligantur; hinc plenius, “ stabat inter cæteros, curru suo 
conscenso, Diomedes”. (371). τί δ᾽ émerrevus—redditur, cur et cir- 
cumspicis aciei semitas? vid. sup. 299. γέφυρα hic accipienda pro 
spatio inter acies adversas, quod Diomedes circumspectat, incertus 
quid statuatur novi. [ἢ genere vero designat intervallum inter acres 
vel ordines, vel corpora.  Præsenti convenit in Sch. br. τὸ μεταξὺ τῶν 
στρατευμάτων. Vid. Damm. (375, 376). φασὶν (ἐκεινὸν) περιγενέσθαι &hñœy. 
verb. ἄτερ πολέμου, Vertenda sunt, pacem præ se ferens, non ut Seh. 
br. cui adstipulatur Clarke, χωρὶς πολεροικῆς magaraësws, Non stipatus. 
(378). οἵ (Tydeus et Polynices scil.) je τότ᾽ ἐστρωτόωθ᾽--- Qui tunc bel- 
ἤμην admovebant ad sacra mænia Thebes ἄς. Nempe ob perfidiam 
Eteoclis, qui, anno confecto, imperio se abdicare noluit. Hinc no- 
tissimum bellum septem ductorum, quorum nemo præter Adrastum 
superstes fuit. Verte; Who were at that time preparing for an ex- 
pedition against &c. Sensu diverso obvia est ἐστρατόωντο, Sup. y, 
187. (380). οἵ (Mycenæi scil.). (381). Ζεὺς, Mycenarum Deus præ- 
ses. (382). oi (Tyd. et Polyn.) Constructio est, ἰδὲ προὐγένοντο (κωτὰ 
τῆς) ὁδοῦ (ἐπὶ Θήβας)" προγένοντο pro προῆλθον, progressi sunt, αὖ inf. σ΄, 
525. Asopus hic memoratus erat flumen in agro Sicyoniorum. (384). 
Dubitatur hic an sit ἐπέστειλωαν τυδὴ ἀγγελίην, ut ordinat Lat. vulg. sec. 
Sch. br. an ἔστειλων T. ἐπὶ ἀγγελίην, EX ἀγγελίη, legatio. ἐπιστέλλειν 
in sensu, mittere, vix de personis dicitur, de literis vero et mandatis 
sæpissime ; contra vero στέλλειν. Minus adcurate eodem hæc redire 
censet Clarke. Rationem secundam prætulerim. (386). Conf. sup. 
β΄, 658, de locut. βίη nemxanein. (389). ἐεθλεύειν προκωλίζετο" Certa- 
mina post convivium inire mos fuit inter heroas; Conf. Odyss. 9’. #, 
100 &c. Insidiarum quas in Tydeum struebant Thebani meminit 
Stat. Theb, 2. 485. sq. πάντα δ᾽ inixe, 1.6. ἐνίκα arè mévre ἄεθλα. 
(392). πυκινὸν λόχον" densas, frequentes insidias, sec. Sch. br. roavé- 
voez.  Exponunt quoque dolosas, arte locatas.  Sic toties obvia πυκινὴ 
βουλὴ, consilium sollers. (398). ϑεῶν τεράεσσι πιθήσας, In compliance 
with the omens of the Gods.  Ensis in certamine fractus τέρας fuisse 
fertur. Conf. inf. ζ΄, 183. (400). χέρειω. Vid. sup. «. 80, quibus e- 
vestigiis lectionem χέρηω probo. (401, 402). τὸν δ᾽ οὔτι προσέφη---- 
αἰδεσθεις" exquisite hic depingitur indoles Diomedis. Vera virtus, etiam 
immerito lacessita, se compescit, nec verba sed facta ad tollendam 
invidiam quærit. In lib. sequenti Diomedes, miles ignavus, omnium 
fortissime se gerit. fortiter et prudenter, x’, 219. ξ΄, 109. firmo animi 
consilio, et pacis conditionibus rejectis, ἡ, 399. et postmodum, spiritu 
ductorum accenso, quum legati, re infecta, redierant, inf. x’, 696. 
Occasionem nactus, Agamemnonem increpat qui consilii revera ignavi 
ipse auctor fit, , 32.  Vid. Dionys. Hal. de Hom. poes. ᾧ. 20. * Quo 
quisque est animo infirmiori, eo jactantior semper et molestior est. 
Taiem vidimus sup. 8°, 212. (404). céde, hic pro ὠληθῶς. (406). 
Hic ad bellum Epigonorum respicit Sthenelus quod decimo anno post 
prius confectum contra Thebas movebatur.  Vid. Apollod. 1, 3. 7, 2. 
(10, 409). πειθόμεενω,, τερώεσσι" Alcmæonem ducem constituebant. 
Ris in: lius Epigonis quam patribus eorum cessit, quorum nemo præ- 
ter Adrastum vivus το, Hoc ἃ Poëta innutur, They perished 


[409 --440. ] NOTÆ. 261 


through their own infatuation. ὠτασθαλία fuit, auguris Amphiarai 
contemptus ; hinc Sch. br. τοῖς ἀνοσιουργήμωσιν αὑτῶν. V id. Aesch. 
ἕπτα, 589 &c. Schütz. κεῖνοι plane de septem ducibus dicitur, non, 
ut ponit Eustath. de Thebanis.  Hac vero oratione se majoribus eo- 
rum esse præstantiores jactat Sthenelus ; innuit præterea relligionem 
causam extitisse quare pugnam non inierint, qua posthabita, Hi in- 
terierunt. Hæc Sch. B. Ven. (410). τῷ μή mo—Ang. Wherefore, 
never place my ancestors in the same rank with me. (112) rerra 
vox amicæ objurgationis est. etym. ignoratur, sed minus Bentleio ar- 
ridebat qui emendaturus scripsit, τέτλωθι, σιγῇ & ἦσο. Audacter nimis. 
anne melius, τέτλα, σιωπῇ 2) Gro—? τέτλα pro τέτλαθι Ut δαίνυ, inf. 4, 70. 
pro δαίνυθι. Lect. video Eustathium comprobasse. (413). οὐ γὰρ 
ἐγὼ veusc—Ang. For I blame not Agamemnon for thus uroing the 
Greeks to battle. Magna ejus res agitur, nempe sociorum salus et 
gloria belli feliciter peraeti. (421). ὑπό κεν" ordina, δέος ὑφεῖλεν ἂν 
(τίνα) ταλασίφρονά περ, et verte, ‘ pavor corripuisset virum vel fortis- 
simum”. (422). Nihil melus hac similitudine exhibere potest zume- 
rum pugnantium, eorumque ordinem et processum. ἐἔπώσσυτερον, MOËt 
continuo alteri, quæ præcesserit, superveniens; sic Flacc. unda super- 
venit undam. ὑποκινήσαντος ζεφύρου, submovente zephyro.  Prætulerim 
ἢ. 1. lectioni Heynianæ, ὑπὸ κινήσαντος ; impetus venti, lenior primo, 
paullatim vero increscens, bene a verbo ὑσποκινέω depingitur. (424). 
κορύσσεται, In altum se attollit, Th. κόρυς galea, cui et convenit altera 
ejus significatio, armatur, se armis induit. Conf. φ΄, 306, κόρυσσε 
κύμα ῥόοιο, Scamander 561]. iratus. Flammæ emicanti vox attribuitur, 
Ap. Rhod. 1, 1027. Nubibus, Theoc. 25.94. Synonyma est κορθύεσ-- 
θαι, Th. κόρθυς, inf. 4. 7. (426). κυρτὸν ἐὸν πορυφοῦται, Verte, SEC. Sch, 
br. Tumidum existens 1n fastigrum attollitur. Alter exponunt κυρτὸν, 
éuQuoisusvor, jamjam cumulo prerumpendum. Videsis imitationes ex- 
ornatos, Aen. 7. 528. Georg. 3. 237. Notat porro Ernesti verba 
Callim. H. in Del. 14. ἀπομάσσεται ὕδατος ἀχνὴν huc respicientia, 
(429). ὁ, δ᾽ ἄλλοι, milites scil. (432). ποικίλ᾽ —Conf. sup. 186, de 
vOC. æiohos, quæ huic ut plurimum convenit. τεύχεα hic ποικέλα, ob 
splendorem scil. et coruscationem. De mente quoque, ut αἰολος, dici- 
tur, idque in sensu bono v. malo. Sic a Platone voci ὠπιλοῦς opponi- 
tur: ab Hesych. usurpatur in sensu συνετός. Simili ratione et com- 
posita ejus, ut Soph. Oedip. ἢ. 131, ἡ ποικελωδὸς σφίγξ. (433). τρῶες 
δ᾽, ὥστ᾽ oi—Aciei utrique sua similitudo bene convenit. Trojani, 
diverse constituti, magno cum tumultu, pugnam ineunt ; Sermone dis- 
crepant, et tactica forsan minus adcurata utuntur; hinc ἃ Marte duci 
finguntur, Achivi vero a Minerva, 1.6. consilio sapienti ac provido. 
Recepi renvréuoves. sec. Heyn. Wolf. Ernest. et fid. MSS. vulg. 
πολυπάμρονος, Quantitate nil exigente ; ἃ rév fit πῶρα, ut ἃ δρέω, νέω, 
fiunt δρᾶμα, vaua. Ernesti. (435). ἀζηχὲς᾽ indesinenter, intense. de 
μεμακυϊαι Observatur, non pro μεεροηκυίαε USurpari; vocalibus enim 
mutatis, quantitas prior servatur : hinc coniicitur forma duplex wyxe 
et μᾶάκω, sec. not. sup. #, 338. A priori habentur sum, inf. »’, 
362. μεμήκω, Od. 1. 439. (427). Coni. sup. β΄, 803, 804. (440). 
ἄμοτον" insatiabiliter. Th. por, linamenta quæ vulneribus induntur. 
Sch, br. Diserte Etymol. τὰ ῥώκη πληρωτικὼ τῶν πληγῶν. Hinc ἀμοτος, 


262 NOTÆ. [441—470.] 


ὠπλήρωτος. De voc. κασιγνήτη, 441, observat bene Sch. B. 270 τῆς 
ὁμεοιοτήτος τῶν παθων πλωττεσθωι καὶ τὰς συγγένειας, ὡς δείμεον καὶ φεβον 
καὶ ἐριδα. Ἔστιν οὖν (: ἐρις) ἐδελφη, οὐ τῇ συγγενειοι, ἐλλα τοῖς τρόποις. 
(442, 443). 47 ὀλίγη μὲν reüra— Depingitur hic, et pulcherrime, 
pugna ingruens, ἃ primo impetu configentium ad id temporis quo 
totæ se commiscent acies et acerrime certatur. οὐρανῶ ἐστήριξε κοΐρη" 
Sic de fluctu, ἱερὸν εἴδοροεν κῦμ οὐρανῷ στηρέζον, Eurip. Hippol. 12067: 
Similiter famam in magnitudinem paullatim increscentem describit 
Maro, Parva metu primo, mox sese attollit in auras &c. Aen. 4. 176: 
Laudat porro Long. de Sub. ᾧ. 9. De κορύσσεται, vid. sup. 424. 
(444). querïor vid. sup. 315. (445). ὀφέλλουσα" adaugens.  Sic sup: 
y; 62. κύμοωτα; ὁ, 183. πόνον, π΄, 651. ὀφέλλετο μένος, Ψ΄, 524. (447). 
Haud supervacanea est vocula ῥὰ. Apodosin notat inter 446, 447, 
οἱ δ᾽ ὅτε....««συνέβαλον ἄφα. (449). ὀρυμώγδος ἐστε πολέβέου ἧἥχος, ἔχων 
πτυπὸον ὅπλων, στρατιωτῶν ἐλολαγμον, ἡγητορῶν παρακλήσιν, εὐχήν ἀγωνιων- 
τῶν. οἰμοωγὴν ἀπολλυρέενων, Jersey ἐπι πεέεπτῶκοτσι. Sch. Ven. (452). κατ᾽ 
ὄρεσι ῥέοντες" καταρέοντες ἐν τοῖς ὄρεσι----κατὰ τοῦ ὄρους, Heyne. Sic sup. 
997, σὺν ὄχεσφιν. Paragoge poëética est hæc syllaba finalis (g:) vel 
potius linguæ antiquioris et minus excultæ quod reliquum erat.  Ge- 
nitivo additur et accusativo sing.  Dativo et in plurali et sing. Conf. 
Od. &', 2. IL :, 568. Sup. £,, 363. y, 308. [Conjectant quidam 
paragogen 4 ortam esse ex contractione poëtica σῷ,, σῴιν, pro σφίσι, 
uti sæpius in oratione redundant οἱ, σοί, μοί.  Probabilius est formam 
antiquam genitivi digammum adscivisse, ut sup. β΄, 731, ex emendat. 
Bentl. et hinc profluxisse formas Ionicas in o:e ubi omittitur digamma, 
communes in + ubi solita mutatione digam. fit », et poëticas in φι, 
ubi conservatur sonus, litera immutata, Conf. Heyn. Exc. ad #, 300.] 
(453). συμβώλλετον" Ernesti hic ad 4, 566. respicit.  Exempla adfert 
usus reciproci dualis et pluralis, Arat. Diosem. 1004. Pseudo-Orph. 
77. Adde, inf. 5 185, 191. (, 182—186. et decantatum illud Pmd. 
OI. 2. 156, ubi prætulerim γαρύετον. Vid. not, Burges. ad Mise. Crit. 

. 52,53. Inter Atticos etiam obtinuit et in lingua adcuratius con- 
stituta ; vid. Plat. Theæt. 70. Aristoph. 3ew8. 641 ; responderi equi- 
dem potest, in hoc posteriore loco sermonem de duobus esse ; In hoc 
casu usus reciprocus fit sæpissime, et numeri in eadem sententia con- 
jungi possunt: etiamsi quoque de plurtbus sit, idem obtinere, sed 
minus frequenter, exempla quæ præcedunt satis probant. (455). 
δοῦπον (τὸν) τηλόσε, fragorem longinquum: Conf. Aen. 2. 305.  Stu- 
pet inscius alto, accipiens sonitum saxi de vertice pastor. (456). 
«ς Hiatu (in γένετο ἰαχή; interjecto, id efficit Poëta, ut quasi auribus 
accipiatur clamor intentus &c.” Clarke. Vox ἰωχή digammunm adhibet, 
cadit igitur observatio. (457). Hinc Pyliü videntur in prima acie fuisse 
constituti; nam Antilochus, £. Nestoris, recuuyos nunc est. (465). 
ἕλκε δ᾽ ὑπ᾽ ἐκ βελέων — 1.6, ὑφεῖλκεν ἐκ βελέων. λελιημένος. Vox obvia fit 
sec. quosdam in forma λελιρορμεένως in Aesch. ἕπτα, 376. Exponit Sch. 
br. ἐσπουδακώς, in haste.  Verbum ejus xœ0 v. λέω deducit Heyne ἃ 
26, 1.6. ἐθέλω, unde et λέων.  Expositio ϑερμοωενόμεενοςς et λιαρόν; ϑερμεόν 
in Sch. Ven. quoad sensum eedem redit. (468). τὼ οἱ κύψαννες-: 
Which, us he stooped, appeared from beneatk the covert of his shield. 
(410). ἔργον égryancer ἐτώχθη" Certamen acrius exortum est. ἔργον; pazen. 


[472—533.] NCTÆ. 263 


S. br. (472). ἐδνοπώλιζεν" vertitur, occidebat. Th. δονεῖν, agitare et 
πάλη. Ad palæstræ certamina vox præsertim respicit. Bene reddit 
Schrev. prosternebat. Sensum diversum vid. Od. ζ΄, 512. (478). 
ϑρίπτρα. Ang. Nor did he repay his parents for their tender care of 
his infuncy. Nutritia proprie, sed in genere solhicitudines propter 
infantes designat Serre V. ϑρεπτήρια. De voce quædam habet Blom- 
Ποία in gloss. ad Aesch. ἕπτα. 473. dé synon. ejus τροφεῖα agens. Conf. 
et Valcknaer ad Eurip. Phæniss. 45. ubi lectionem diversam adhibuit 
Porson. Sec. quasdam Edd. legit Ernesti, ϑρέπτα, quippe “ lectionem 
antiquissimam”. Designat potius hæc τὸ τεθρερομένω, nutrita. Der Tea 
tuentur Heyne, Wolf. Clarke; et fatetur Ernesti τὸ (2) posse inter pro- 
nuntiandum elidi. (483). ἐν size" Exponit Sch. br. “in irriguo et her- 
boso loco”. Th. #21, sedeo, unde ἡμένη, per dialys. ἑωρεένη, εἰαρεένη. Heyne. 
Prætulerim #2, gramen : quod vero ipsum a th. ἕω, unde et #1, prodit. 
Vid. Math. 6.235. Blomf. (486). ru» orbem rotæ exteriorem cui 
inseruntur radii (κνημαί). ἴτυς ἄφθιτος, inf. €, 724. (488). ἀνθεροίδην, 
contracte pro ἀνθεμοιωνίδην.  Sic inf. μ΄, 117. De Syncope et pleo- 
nasmo patronymicorum vid Math. $. 100. Obs. 2. (489). τοῦ. Ord. 
ἀκόντισε κατὰ τοῦ, (. Ε. τούτου). Genitivum adsciscit κατὰ quum οὐ- 
jectum generatim designatur quod petimus ; quum pars ipsa, accusa- 
tivum. Sic 499, κατὰ βουβῶνα. 502, κατὰ πόρσην. (497.) κεκοίδοντο. 
Ang. retired in confusion. Th. χώζω, unde aor. ἔκαδον, et reduplic. 
κέκοδον, κεκωδόμην. nf. 3, 353, habetur κεκωδησόρεθα, unde conjici- 
tur forma κεκαδέω, et recte ; nam ἃ κῆδος fit κηδέω, et exinde x#%:v, se- 
cundum quod sup. ponitur. #, 338. Similiter ponunt κεκάδω ἃ χεζω. 
(510). ἐπεὶ où σφι λίθος yews— Quoniam non e lapide vel ferro conft- 
citur corpus, ut æs sustineat acutum, dum percutiuntur. Loquendi 
forma antiquior. (513). πέσσει. De voce vid. sup. β', 237. πέσσει 
χόλον, nourishes his spleen.  Bene Daceria ; livré en proie au ressen- 
fiment qui le dévore. τριτογένεια. Epith. Minervæ, cujus variæ ad- 
feruntur origines. Α lacu Tritone, in Libya, ubi nata dicitur, deducit 
Aesch. Eumen. 288, &c. verba sunt, reérovo;—yer:8 ion πόρου. Meminit 
quoque 5. br. Recentioribus vero forsan hoc debetur, et prætulerim 
ipse τριτώ, quæ vox Bœotica fertur pro κόρα. Deam e capite Jovis 
ortam fuisse fabula est notissima. Tenet Heyne. Suidas in voc. 
τριτογενής fusius de etymo tractat. (517). ᾿Αριστώρχιος, poteau πεδησε, 
Ἴακως. 5. Ven. (520). πείρως. vid, sup. β΄, 844. 845. (521). ἀναιδὴς, 
saxum ingens. Est proprie ἀναιδὲς, inverecundum ; dehinc ad sig- 
nificandum quod wltra modum, quod immensum sit, transfertur. δὶς 
ap. Pind. ἐλπὶς avan est spes nihil non audens sperare, infinita ; 
Nem: 11, 59. ΟἹ. 10. 129. ἀναιδέο; πότμον, mortem quæ neminen 
reveretur. Ap. Virg. vox 2mprobus similiter usurpatur ; sic saxum 1m- 
probum, labor improbus. (522). ἄχρις ὠπηλοίησε' vertitur, prorsus 
confregit, secund. expositionem τοῦ ἄχρις in Sch. br. καθόλου. Sec. 
Héyne, ἄχρις significat usque ad, fere αἱ διὼ πρὸ, inf. ἐ, 66. et verti 
potest sententia—wsque ad ambos nervos el ossa saxum ingens dis- 
rumpendo penetravit. (533). æxgsxouo, vertice-summo-comantes. 
Comam sic in altum evectam et religatam gerere mos fuit borealibus 
Asiæ populis, ut Heyne observat. Exponit Suidas, pérpius κοροῶν- 
τες, ἢ λίαν, ἢ τὰ Eng τῆς κεφαλῆς κομῶντες. Ad Sch. br. respicit, ad- 


264 NOTÆ. C535—540.] 


notante Kuster. (535). πελεροίχθη, wiolenter conturbatus est, dum 
recesserit scil. Bene Sch. br. διεσείσθη, ὠνεκινήθη.  Vid. 5, 448. π΄, 
612. (539). οὐκέτι ἔργον ὀνόσαιτο, minime vituperasset, i.e. magnis 
extulisset laudibus. Jam ποία est locutio. Laudatur in Dion. Halic. 
1. 41. vs. ex Sophoc. Prom. Solut. ἔνθ᾽ οὐ μάχης, σώφ᾽ οἶδα, καὶ ϑοῦρός 
περ ὧν, μέρμψει. CE sup. εὖ, 330. inf. £, 767—68. ἘΣ 522. € 398— 99. 
(540). ἄβλητος καὶ ævouraros Nec cominus nec eminus vulneratus. 
In sermone Homerico servatur distinctio quæ vulgo notatur inter 
οὐτάζειν et βάλλειν,  Apud recentiores non item.—Versus porro finales 
a Bentleio pro spuriis habebantur, forsan quia sententia ad v. 542, 
satis commode finitur, 


NOTZÆ IN 118. QUINT. ILITADIS. 


[ἐπιγραφή]. Stragem Trojanorum continuant Achivi; ante omnes 
Diomedes, recuaæyos ferocissimus, se fortiter gerit multosque trucidat 
(1—94). Achivi Trojanos cedere cogunt, multis, qui enumerantur, 
cæsis—84,  Diomedes ἃ Pandaro vulneratus, etiam vehementius 
sævit (95—166): Cujus impetum ut retunderet Aeneas, Pandaro 
currum secum conscendere jusso, in Diomedem invehitur—275. 
Pandarus interficitur, et Aeneas ipse, saxo sauciatus dum amici cor- 
pus tegeret, vix ἃ Venere eripitur—318. Haæc a Diomede vulnera- 
tur; dehinc, ab Iride educta, curru Martis ad Olympum revehitur, 
ubi eam mater Dione sinu fovet, 811 di leniter irrident—431. Aeneam, 
a Venere destitutum, Diomedis furori eripit Apollo et Pergamum as- 
portat—453. Increpatus ab Apolline Mars Trojanos hortatur—462. 
Et Hectorem incendit Sarpedon—498. Ita recrudescit pugna; Aeneas 
quoque integer in pugnam redit—518. Nec segnius pugnant Achivi, 
cædunturque ex utrisque multi, im his Tlepolemus, Rhodiorum ductor, 
a Sarpedone—659. Sarpedon ex vulnere recreatur—698. Hector 
sua virtute pugnam restituit, Achivos cedere cogit, multos cædit— 
710. Achivisita laborantibus ex Olympo opitulatum veniunt Juno 
et Minerva—777. Voce Junonis denuo incenditur turba, Minervæ 
autem monitu et ductu Diomedes ipsum Martem vulnerat—863. Qui 
illico ad Olympum redit, insequentibus etiam Deabus—909. Heyn. 
Wolf. ut sup. Inscribitur hic liber ἡ Διομήδους ὠριστεία, Ob facta præ- 
clara hujusce herois, quem Agamemnonis exprobratio (sup. δ΄, 370, 
sqq.) vehementer accenderat. Interventus autem Deorum plurimus 
hic habetur; Minervæ, (1—29), (114—133), (711—744), &c. 
Martis, 461, 507, 699, 702, 846; Junonis, 711 sqq. 784. Apol- 
linis, (344—346). (432—454). Vulcani, 23. Veneris, 311 566. 


[1—41.] NOTÆ: 265 


Res quasi in dramate ob oculos ponuntur, et species quædam imest 
magnifica, dum facta heroum præclara, quæ ad summam: belli pro- 
movendam faciunt, cœlicolis se cum tanto studio immiscentibus, dig- 
nitatem acquirunt. (1). ἔνθ αὖ, 1. 6. τότε δή, éum scilicet, tum vero, 
dum in incerlo maneret res, et acrius est pugnatum, &c. (2). δῶκε 
μένος καὶ ϑέρσος" Vires ei et audaciam addidit ; invictum reddidit. 
(5). ἀστέρ᾽ ὀπωρινῷ ἐναλίγκιον" Conf. Aen. 8, 589. Stella Sirius hic 
designatur, nam ‘ ὀπώρα æstatis pars ea est, qua, facta jam messe, 
vites et poma maturuere”. Heyne. Porro in v. 6. constructionem 
præfero, λελουμεένος, παρφαίνησι (ἐξ) @xsuvoÿ—Virg. minus ad verbum, 
Oceani perfusus.….unda...Extulit os sacrum cælo. Verte, which when 
bathed, rises in splendour from the oceun. possit esse λελουβεένος (ἐν 
pos) ὠκεανοῦ, παμφαίνησι, sed durior est constructio.—In similitudine 
Aen. 10, 272. pulcherrimam præ se ferunt speciem verba, sanguinei 
lugubre rubent, quæ a Macrobio haud notatur m comparatione sua, 
V.13. Non solum adspectus viri, sed belli imminentis species for- 
midolosa exhibetur. (7). Ultima in τοῖον producitur, nam οἱ vox dig- 
ammata est. Non ob aspirationem, quæ nullam potestatem exerit. 
(12). οἰποπκριενθέντε ἐναντίω----οϑῇῷ hiatus cui remedium proponebat Bentl. 
εἰποκρινθέντες. Nec obstat numerus dualis ὁρροηθητην. Vide sup. #, 566. 
δ΄, 453. Sæpius vero notandum venit hiatum in medio versus ubi 
vox in fkese paullulum sistitur pro vitioso non esse habendum. Conf. 
sup, y, 376. (20). ἀπόρουσε' se ad socios recepturus, ut impetum 
Diomedis evitaret. Currum non satis cito potuit cireumagere. (21). 
οὐδ᾽ ἔτλη περιβῆνωι, nec ausus est protegere. περιβῆναι proprie de feris 
dicitur qui catulos gradiendo circum protegunt.  Sic inf. ρ΄, 137, 
Ajax dicitur πατρόκλῳ περιβωίνειν....ενῶς τίς τε λέων περὶ οἶσε τέκεσσιν, 
x. 7. Δ. Consimilis est locutio aupuBæivesy Tixæ, Ut Sup. #, 37. (22). 
οὐδὲ γὰρ, οὐδέ κεν αὐτὸς ----ἶϑδῖς interpunxi ad pleniorem distinctionem ; 
verte ; neque ERA, haud equidem ipse, effugisset mortem, ni Vulca- 
nus eripuisset, ἄς. Omittuntur vero, ut in narratione poética fre- 
quenter solet, inter 21 et 22, verba quæ ad sensum complendum ex- 
iguntur, nequicquam fugit, nam ne sic quidem, ὅς. Plurima sunt 
exempla ellipseos hujusce ; vid. Sophoc. Philoct. 1273. Aesch. 
Pers. 231—2. Hoog. de partic. γὰρ. Laudatur et illud Maronis, 
Aen. 2. 426. in not. Clarke. (28). ὠλευοίμενον, Jgientem. Est pro 
äéncéutver, Th. axe, unde ὠλεξω, ὠλεύω, ubi obiter notandum est 
digammum sæpe talem mutationem subiisse ; plura conf. exempla in 
præf. ad Dawes. Misc. Crit.p. XXV.&c. De ὄχεσφιν, vid. sup. à, 452, 
(29). πᾶσιν ὀρίνθη Topos. Cunctis commovebantur animi, præ terrore 
scil. et metu. arèg γλαυκῶπις ᾿Αθήνη (ἐκ) χειρὸς ἑλοῦσω (αὐτὸν;"} %e Te Δ. 
De epith. γλαυκῶπις, vid. sup. ὦ, 206. (31). Ictus in ges primam 
producit quæ cæteroquin brevis est. Conf. sup. ὦ, 51. τειχεσιπλῆτα, 
mænium-eversor. Th. non πλήσσω, sic enim foret τειχεσιπλῆκτα, 564 
FAge, appropinquo, violenter invehor, ut sup. δ, 449. (32). οὐκ 
ἂν δὴ ἐώσαιμεεν; Ang. Should we not leave the Trojans and Greeks to 
contend by themselves, in order that we may see to which side Jupiter 
may grant the victory? (36). ἐπ᾽ ἠΐόδεντι" redditur, in herboso, ut sup. 
εἰαρεενῆ, δ, 483. Rectius vero Sch. br. ἐ ἐπὶ τῷ ὄχθας ξ, ἔχοντι, SC. quod 
versio Schreveliana habet, 2n riposo. Th. ἠϊών, ripa. (41). στήθεσφιν, pro 
M M 


266 NOTÆ. [46—92.] 


στήϑεος, dial. antiqua, ut sup. δ΄, 452. (46). ἐπιβησόρενον" verte, in the 
act of ascending. Præs. particip. a forma βήσορεαι:, ut sup. y, 250. 
inf. £, 745. 5, 389. (49). «ἕζεονα Sens, venandi peritum. Pro δαί. 
go per aphæresin vulg. ponitur, et huc convenit Sch. br. ἐπιστήμονα. 
Forte melius ex αἴϑω, ut αἷμα, fit æiuwy, acris. (50). ὀξυόεντι, NON 
acuta, quasi ab ὀξύς, sed ut Sch. br. habet, ἀπὸ ὀξύας, εἴδους δένδρου, 
κατεσπευωσμένῳ. SIC quoque Porphyr. quæst. 11. ὀξύη erat arbos e 
gencre abiegno. Pro hasta ipsa ponitur in Eurip. Herac. 727, a 
Clarkio citato. (53). ἀλλ᾽ οὔ οἱ τότε γε yeziruw—Sententia absolutior 
fit, (quidquid ei auxilii olim præstiterit Diana), tunc enimvero illum 
morte non arcebat, nec peritia jaculandi, &c. τότε γε, tunc saltem, 
cum vi emphat. De χραισμέω, vid sup. ὦ, 566. (61). Sch. br. hic 
habet frere quod magis Ionicum. De forma duplici verborum quo- 
rundam quæ in eadem syllaba quantitatem diversam adhibent, ut hic 
φίλω et φίλέω, vid. sup. ὁ, 338. (62). νῆας ἐΐσας. Vide ad «, 468, 
δ, 48. (63). éeyséxeus, miseriarum fontes, que exitii caussa fue- 
runt ; quoniam (64) vaticinia deorum non noverat, vel, prudens, 
minime adverterat. Lectionem ϑέσφαταω adhibui, quæ et Wolfo arri- 
det, ut sit ϑέσφωτα ἐκ eo, ut sup. ε΄. 87, ϑεοπροπίας, Quæ tamen adcu- 
ratius ad voluntatem Dei quam ad oracula spectat.  Hæc ϑέσφατα di- 
cuntur fuisse monita ne rebus maritimis se immisceant Trojani. Conf. 
Sch. br. Erat quoque Heleni effatum, ut et Panthi, cujus meminit 
Dares Phrygius. (70). πύκα, ἐπιρεελῶς, Sch. br. Vid. deriv. sup. δ΄, 392. 
Restituerim quoque Ionicum τρέφε sec. lect. Hesychü. (80). μετω- 
δρομιάδην" in cursu, 1. 6. dum aufugeret. Refertur ad Hypsenorem, 
non ut Sch. br. ad Eurypylum insequentem; Conjungo etiam cum 
ἔλασε, NON, ut quidam minus Concinne, Cum φασγάνῳ ἀΐξας (83). 
πορφύρεος----αἰγὰ mors. “ Apud Ciceronem purpura fusca occurrit, 
propterea purpureus apud poëtas pro #2gro ponitur: ut Cum purpu- 
reum mare dicitur Virgil. G. IV. 373”. Ærnesti. Sic infra σ΄, 850. 
μέλαν νέφος ϑανάτον. Conf. Pindari illud, Pyth. 4, 395— 96. ἄνδρας 
πτεροῖσιν VOTE πεφρίκοντας ἄμῷωῳ πορφυρέίοις, 1 € μελωνοπτερυγούς. in 
Eurip. (85). τυδείδην δ᾽ οὐκ ἂν γνοίης.  Notetur transitio ad secundam 
personam, poëta auditores suos alloquente, et cunctis quasi in dra- 
mate coram objectis. Hoc ad vim narrationis et rerum gestarum spe- 
ciem sensibilem magis et viram offerendam maxime conducit; poë- 
mati certe, quod primitus scripto haud fuerat mandatum, con- 
venit—et hodie Ionici, quos dicunt, émprovisatori, si non spiritum et 
vigorem, enarrandi modum a majoribus acceptum servant. (87). 
ἂν πεδίον restitui pro vulg. ἀμπεδίον sec. M. 5. Townl. inf. 96.  Impetus 
vero Diomedis magnifico ornatu verborum describitur qui viam sternit 
narrationi, quæ sequitur, factorum mirabilium. (89). γέφυραι teeyu£- 
es, < sunt pontes sublicis et tignis sibi oppositis muaiti, ad undarum 
impetum frangendum”. ÆHeyne. ἕρκεα sunt moles v. maceriæ quæ cir- 
cum loca arboribus consita exstruuntur, et #Awzi sunt ipsa loca. Sic 
Sch. br. χωρίων ἀμπελοφύτων ἢ δενδροφύτων. (91). ὅτ᾽ ἐπεβρίση---σαπαο 
ingruerit Jovis imber, cum vi graviore descenderit. (92). ἔργα, se- 
getes. Arbores etiam consitæ, Ernest. modo non absimili Ang. 
The fair labours of the husbandman, et sic Sch. br. in sensu lationt, 
τὼ γεώργια.  Eodem sensu et Solon de vento, ὥστ᾽ ἄνεμος. .....γὴν κατὰ 


[92—189.1 NOTÆ. 267 


πυροφόρον δηώσας καλὼ Seya, κι τ. À.  Hanc totam similitudinem felici- 
ter imitati sunt, Lucret. 1. 284. Virg. Aen. 2. 305, 496. (98). 
Procedunt verba, τυχὼν (αὐτοῦ) κατὼ δεξιὸν uno (διὰ τὸ) ϑώρηκος γύωλον, 
ut inf. 189. Quæ γύαλα hæc sunt, vid. sup. à’, 132. (104). εἰ ἐτεόν 
ps, Si revera Apollinis numine permotus hanc sagittam emisi”.  Sic 
sup. >, 101, 119, εὔχετο δ᾽ ἀπόλλων: λυκηγενει, κοι 7. Δ. Deus tutelaris 
fuit, cui præmia operis finem habituri vovisse Pandarus censendus est. 
Ratio altera est, “ Si bonis auguriis a Lycia profectus sim”. - (109). 
πέπον. hic adpellatio est amica.  Vid. de voc. sup. β΄, 235. De verb. 
καταωβήσεο, et talibus, vid. sup. 46. y, 250. (113). διὰ στρεπτοῖο 
χιτῶνος, vertitur, per tortilem annulis tunicam, at intelligitur Thorax 
ipse, non subucula vel vestis interior. Conf. inf. y, 439. 9, 31. 
Flexilis fuit et corpori moto facile cedens ϑώραξ στρεπτός ; contra vero 
στατός qui ex laminis confectus est.  Enumerantur quoque ϑώρωξ ἐλυ- 
σιδωτός, catenulis consertus ; πκρικωτός, hamis, κλωστός, funiculis, qui 
omnes et sresrrei Uicebantur, Minus accuratus est in ἢ. 1. Sch. br. 
* Conf. descript. thoracis στρεπτοῦ in Suid. ex Eunapio, pag. 202. Vid. 
quoque sup. δ, 182. (115). ὠτρυτώνη. Vid. sup. β΄, 157. (117). 
νῦν αὖτ᾽ êue φίλαι----ῆτλι quoque fer opem, nunc præsertim animo sis 
benigno. In eodem sensu φίλω sup. 61. ubi conf. (118, 119). καὲ 
ἐς ὁρρεὴν ἔγχεος ἐλϑεῖν---- Aique intra hastæ jactum venire qui me præveni- 
ens adsecutus est, et gloriatur, nec me amplius adhuc lumen solis splen- 
didum visurum dicit. Qéépsvos a rad. Φθῆρει, cujus aliquot tempora ad- 
huc supersunt.  Attici adhibebant φθοσας. De usu ejus bene obser- 
vat Sch. B. Ven. adhiberi illud, ne virtuti Pandari attribueretur quod 
tantummodo ÿortunæ erat. [Vim vocis subtiliter discutit Herman. 
ad Viger. $. 204; nescio vero an non quæ ponit inter Atticos tantum 
usitata fuerint, viz. signif. pro φθάνω, cesso, desino. Talem apud Ho- 
merum non invenio, verbo simpliciter spectato, etsi facillime prodit 
exsignificatu proprio, occüpo, prævenio ; nam ubi quis alterum præ- 
occuparit, ut in motu, impetu, &c. desinit certe id facere, antequam 
alter iste 2nceperit.]. (124). péxerdos pugna, prælium consere, ut 
sæpe. sic 130, 132. (126). ἱππότα, qui alias ἱπποκορυστής exp. ut 
sup. β΄, 1. ἔχεσκε, solitus est habere ; qualis ei natura et usu con- 
weniebat. (129). τῷ νῦν, αἴ κε ϑιὼς mupameves—Tdcirco nunc, si hkuc 
accesserit deus periculum tui faciens, (1. 6. pugnam cum te initurus, ) 
ne manum conseras, &c. Conf. Pind. Nem. 1. 66. et Olymp. 2. 94. 
et inf. 220. Quod habet Sch. Ven. πειρώμενος λανθάνειν ἐν ὠνθρώ- 
που μορφῇ, durius est. (135). Ordo est; καὶ πρίν περ μεμαὼς, τότε fau 
(pro μεραότα puy) τρὶς τόσον μένος ἕλε, ὥστε λέοντα----ῶς μεμαὼς, %. τ΄ δ. 
Fideliter exprimuntur hæc omnia, et a vulnere concitatus heros, pa- 
vorque et formido inter hostes, illo adveniente, illata. (137). ὅν fé, 
quem nempe. εἰροπόκοις ὀΐεσσιν, lanigeros greges, Georg. 3.287. (138). 
χραύση, leviter attigerit, perstrinxerit. Th. χράω; impelu feror, unde 
χραΈω, χραύω, Ut SUP. χέω, χεξώ, χεύω, et sim. β΄, 41. Conf. sup- 28. 
({bid.). αὐλή, atrium ante tugurium circum quod ducebatur septum 
v. strues Jlapidea, χόρτος. Hoc saltu leo exsuperat. (139). τοῦ μέν 
τε σθένος---- Vulnere levi ardorem solummodo ei concitat, non domuit. 
(Ibid.). ἔπειτα δὲ τ᾽ οὐ προσωρεύνει, &xna— Nec amplius contra illum fert 
“auxili, sed stabulis se occulit, oves autem (τὼ πρόβατα) desertæ  fugan- 


268 NOTÆ. [139—176.] 


tur consternatæ. Via nempe hæc vertendi maxime concinna est, nam 
si δύεται ad feram respiceret, esset quod illud evidentius monstraret, 
ut in 149, αὐτὰρ ὁ. Recensentur aliæ in not. Clark. (141). ἀγχισ- 
τῖναι, confertæ. Th. ἀγχίστοςς. ΑἸ. ἀγχηστῆναι, ex ἄγχε et ἑστάναι- 
(142). αὐτὰρ 0, Ille vero, tnterea 116. Nec video ambiguitatis aliquid 
in hisce verbis ; Leo, ovibus direptis, ex ovili in agros exsilit. Consen- 
tire videtur Sch. br. πρόβατον ἁρπάξας. Secund. Eustath. ἐξώλλεται 
αὐλῆς et, ὑπερώλλετοι τὸν χόρτον τῆς αὐλῆς, QUOU etsi verum sit quoad sen- 
sum, vix quoad literam tenendum est; ἐξέλλεσθαι ad locum respicit unde 
saltus fit, ὑπερώλλεσθαι ad aggerem v. obstaculum saltu exsuperatum. 
Displicuit porro Bentleio vox éupeuuas in ἢ. v. et restituit éeæréus, 
quod vid. inf. 836. Odyss. ξ΄, 485, ἄς. Utrumque per se bonum, at 
priorem prætulerim, quæ nec præcipitem fugam indicat sed impetum 
feræ prædam auferentis. Vim ac audaciam depingere vult Poëta. 
(146). κληΐδω----πληξ᾽. In jugulo ad humerum percussit. κλεῖς, os incur- 
wum quod crati pectoris jungit humerum, The collar-bone. πλῆξε in 
eodem sensu Cum οὔτασε, cominus ferüit. (150). τοῖς οὐκ ἐρχομένοις" 
Inter dubia hic locus a Sch. br. reponitur. Hunc secutus Clarke 
varias adfert rationes quarum nulla arridet. Simplicissima est Ernestii, 
His ad bellum profisciscentibus somnia senex non interpretatus erat. 
Neglexerat fortasse, vel, ut a hello absterreantur, in dubio reliquerat. 


Eeysrées absolute significare γε ad bellum, notatur inf. 198. re, 


profiscisct, mf. ζ΄, 280. ψ΄, 893. Od. 7, 170. (153). τηλυγέτω" Vid. 
sup. y; 175. (158). χηρωσταί. Verte: propinqui, non curatores, 
ut interpretantur Eustath. Hesych.” ÆErnesti. Erant cognati remo- 
tiores qui in bonis succedebant deficientibus hæredibus propioribus ; 
unde nomen à χηρόω, orbo. Conf. Suid. in voc. Kust. p. 670. Est 
loc. in Pind. Olymp. X. 102, &c. huc respiciens ; ὡς re παῖς ἐξ ἀλόχου 
πατρὶ ποθεινὸς, ὕκοντι γεότωτι τὸ πόλιν ἤδη, moine δὲ Toi θερμοαίνεῖ Quotes 
γόον" ἐπεὶ πλοῦτος ὁ λαχὼν ποιμένα ἐπωκτὸν ὠλλότριον ϑνάσκοντι στυγερώ- 
τατος. In vss. 102,03, 104, habetur ὁ τηλύγετος, et in 107, exponi- 
tur ὁ χηρωστὺς, προιροὴν ἐποκτὸς ἀλλότρεος, haæres adscititius. (161). ὡς 
δὲ λέων----ἰὖ sup. 1386. ἐξάώξῃ, effregerit. (164). Bis κακῶς ἀέκοντας, 
ambos invitos deturbavit sæviter ; βάω, Bis: &c. cum significatu sæpius 
notato, descendere-facio ; conf. inf. ἃ. 546. Vis in compositis manet, 
sensu varialo pro ea quæ adjungitur præpositione. Est locut. sim. sup. 
εἰ. 25, κακῶς ἀφίει. (166). ἀλαπάζοντα στίχας, vastantem agmina. De 
verbo notat Sch. br. eandem esse vim ac κενόω (exinanio) ; διὸ καὶ 
᾿Αθηναῖοι τὰ κενώμωτα λώπαθα καλοῦσιν. Ηΐπο forsan ὠλαπαδνός, infir- 
mus, tener ἄς. (168). Sup. δ΄, 88. (170). Emendaverat Bentl. στῇ 
δὲ πώροιϑ᾽ αὐτοῖο. (172). ἐνθόδε ye—hic saltem. (174). Junge, CTI 
ἔφες--- εἰ μή τις eos ἔστι, et verte 175, quicunque sit ille qui pugna est 
superior, et jamdudum multis malis affecit Trojanos &c. Ecgys. 

Th. ῥέζω fit ἕρδω per metath. et ἃ fut. ῥέξω oritur égyw, th. obsolet. hinc 
præt. med. #ey*, et augmento adhibito (quod olim etiam in verbis a 
vocali incipientibus in usu fuisse videtur) formatur ἔοργα. Mathiæ, ᾧ. 
161.248. Contra vero Herm. de rat. emendand. grammat. p. 295. 
(176). γούνατ᾽ ἔλυσεν" Locutio usitata pro κωτέκτη, virium sede in 
genubus posita. Hinc sup. δ΄, 314, εἰϑ᾽ ὡς ros γούναϑ᾽ ἕποιτο, h. 6. 
wvigor juvenilis. Τα, 4, 610. Transivit ad Romanos; conf. Horat. 


[178293] NOTÆ, 269 


Epod. 13.6. Dumque virent genua. (178). μηνίσας (ἕνεκα) ἱρῶν. Sic 
sup. a, 65. (182). γιγνώσκων εἰσπίδι, h. 6. διὰ ἀσπίδος, ut notat Heyn. 
«ὑλώπιδι τρυφαλείῃ Vertitur, oblonga galea, tereti scil. et conum (αὐλὸν) 
habente quo inserebatur crista. Conf. sup. y, 372. (185). οὐχ y 
ἄνευθε Sxoÿ— Ang. He performs not those frantic acts of valour with- 
out some divine aid. Sic Virg. non hæc sine numine Divum eveniunt. 
Aen. 2. 777. (186). νεφέλη εἰλυμεῖνος mous, N'ube candentes humeros 
amictus, Augur Apollo. Flacc. Od. 1.2. (187). ὠκὺ κεχήμενον, eum 
jamjam adsequentem. Recte Heyn. “ quod in eo erat ut ipsum trans- 
figeret”. Male Lat. vers. welociter involantem. (189). διὰ ϑώρηκος 
γυάλοιο. Conf. sup. 99. δ΄, 132. (190). προιάψειν. Sup. ὦ, 3. (194). 
“πέπλοι. λεπτὰ ὑφάσμωτα ἢ σινδόνες. Sch. br. Vela erant v. instrata, 
quibus currus cooperti sunt ne ab aëre humido corrumperentur. 
(196). xer, hordeum. ὀλύρω secund. Eustath. genus leguminis quod 
nomen conservarat inter quasdam gentes maritimas Lyciæ magnæ. 
Dissentiunt, ut observat Heyn. Dodonæus de frug. hist, c. 4 et Cel- 
sius. Sec. Sch. est εἶδος κριθώδους καρποῦ. τισὶ μὲν βικία καὶ βικίον (ut 
ap. Eustath.) τισὶ δὲ ζειὰ καὶ ζέα. (ut ap. Plin. 18. 8.9.). (200). De 
Pandari ditione, vid. sup. β΄, 824. T'roës hic adpellantur, et regio 
ipsa Lycia, sup. 105. Vid. β', 876. Pandarum sub Priamo ditionem 
tenuisse et regionem ipsam Troadis partem constituisse abunde con- 
stat. Conf. et inf. 211. (203). εἰλομένων" intra urbem inclusis. 816 
ἐελμεένοι, σ, 287. à, 662. Inf. 789, sinopéives, ad pugnam collecti. ἀδδην, 
largiter. Ex rad. ἄω exortæ, 1. ἄδω, ὠδέω, satio, cum « brevi, et ὥδω. 
2. ydw, delecto, et ejusdem significationis, #0 cum « longa. Plures 
præterea aliæ, ἄδη, ἄδην, ἄδδην, ἀδδέω. Heyn. Excurs. p. 173. (204). 
εἰλήλουθα, 1 am come. (205). Hæc vero (τόξα scil.) nil mihi beneficii 
widentur præstitura; ἀνεμοώλιο, inf. 216. éwenner, pro vulg. ἔμελλον recepi 
secund. lect. Heyn. (208). ἀτρεκὲς alu’ éroevæ, verum, manifestum san- 
guinem elicur, sed eo magis furorem concitavi. (209). τῷ je κακῇ 
ain: Vid. sup. ad ὦ, 418. (211). φέρων χάριν. Æonf. sup. ὦ, 572, de 
phras. sim. érineæ φέρων. Convenit recentiori χωριζόμενος. (214). 
Ordo est, ἀποτοίμοοι κώρη ἐμεῖο. Clarke. ἀλλότριος φώς a Sch. br. recte 
exponitur, ὁ πολέμιος ἀνήρ. Al. simpliciter, externus wir. Occurrit v. 
Od. σ΄, 102, ubi in Edit. Schrev. mendosam lect. corrige, αὐτίκ᾽ ἀπ᾽ ἐμεῖο 
xægn, x. τι À. Observatur porro ἢ. L. iræ excandescentis indicium maxi- 
mo cum artificio effictum ; “ Peream, ni hæc, comites tam inutiles, 
manibus fracta in ignem comburenda abjecero”. De ἀνεριώλια, 
vid. sup. δ΄, 355. (218). πώρος δ᾽ οὐκ ἔσσεται #nhw—Notatur ποίρος 
pro πρίν.  Verba exponuntur, πρὸς τὸ παρὸν οὐ πραΐξομεν ἄλλως, (SCh. 
br.) quod minus accuratum existimo. Sensus est, Res se in melius 
non mutabunt, nisi impeltum hujusce wiri nos ipsi, obviam euntes, re- 
presserimus.  Ordo sententiæ est ; æeiy νὼ, ἐπελθόντε (κατ᾽) ἀντιβίην τῷδ᾽ 
avdei, σὺν ἵπποισι καὶ ὄχεσφι, πειρηθῆναι (αὐτοῦ) σὺν ἔντεσι. De locut. 
πειρᾶσθαι τινός, Vid. sup. 129. Porro particula γέ ἢ. 1]. minime neces- 
saria est, “ nam tono ipso acui potest syllaba”. Heyne. (221). ἐπι- 
βήσεο. διά. Sup. β΄, 35. y: 262. ἐς, 109. (222). τρώϊοι ἵπποι, NON 
Trojani, sed ex eorum stirpe quos Jupiter Troi præbuerat, ut narratur 
inf. 265. Conf. Schol. in ed. Barnes. (223). QiBictas, fugere, φεύγειν, 
Sch. br. Hinc verba quæ toties obvia sunt, μήστωρ φόβον, ἃ Platone 


270 ΝΟΥ. F223—=255.] 


explicantur, fügiendi peritus. Vid. Plat. Lach. p. 191. et conf. inf. 
272. , 108. Possunt quoque exponi Φόβον Φορέων, ut sup. β΄, 767. 
(226). σιεγαλόεντα.  Vulgo redditur, miro-artificio-factas, et refertur 
ad σιγή. Est vero nomen σίώλος, pinguis, ut inf. 4, 208, quod exinde 
significationes, λαμπρός, καλὸς, induere potest, eadem analogia ac 
λιπαρός, SUp. β΄, 44. inf. κ΄, 22. Sic in Od. #, 334, λιπαρά exponitur 8 
Schol. x«hx. σίαλος Vero, primitus σεξαλος et exinde σίαλοεις, facile 
transibat in e+yæhous, quoniam Γ et F literæ erant cognatæ. Vid. Har- 
les, præf. ad Dawes, p. XXVIL. 1. 30. et Neiïlson ad Moore, G. Gram. 
pag. 15. Ejusdem analogiæ exemplum habetur in voc. γέντο, 5, 48. 
Videsis. Conf. Ernest. ad Callim. H. in Cer. 44. (227). ἐγὼ δ᾽ ἵππω»---- 
Observatur officium diversum τοῦ παρεβοίτου et τοῦ ἡνιόχου. Hic equos 
regebat, ille hostem irruentem excepit. Recepi in Ἢ. L lect. #r084- 
cou, et interpretor, e-curru descendam, pedes pugnabo. : Confirmat 
ε΄; 480, 483, ubi hunc versum sequitur ἐπόρουσε, unde constat morem 
inter heroas usitatum fuisse, [Recte legit Clarke, at male interpretatus 
est, Ego stans in curru pugnabo, Eustath. secütus. Versio Wetsten: 
est, de equis decedam, quam corrigit Heyne posito, de equis descendam. 
Wolfe adhibet lect. Florent. Ald. 1. ἐπιβήσομαι, señsu satis luculento, 
inf. 239, at quam jamdudum damnaverat Ernesti. Conf. V. L. et 
Obss. Heyn.] (228). Κὲ σὺ τόνδε δέδεξο, Ang. Or do you receive him, 
whilst 1 take charge of the horses. Sic inf. 238, ὀπιόντω ddééouws, À 
will await his onset. (231). ὑφ᾽ ἡνιόχῳ εἰωθότι. Errat Lat. vers. sub 
auriga consueio. Verte sec. Sch. br. sub awriga qui consuevit eos 
regere. Hoc notavit Heyne Obss. ἢ. 1 (233). μὴ τὼ μὲν δείσωντε 
ματήσετον" Junge cum v. 230, et verte, ne temere discurrant præ for- 
midine, Conf. inf. Ÿ, 510, de sensu verbi verär quæ manifesto est 
μάτην ἵστασθαι, cunctari ubi mature facto opus sit ; hinc signiff. efferri, 
“ férocire; Ang. to become restive. (240). Ordo est, ut sæpius notatum, 
ἐπεῖχον ἵππους Διομήδει. (245). ἦν οἰπέλεθρον ἔχοντος, viribus immensis 
præditos ; δύναμιν. ὠξέτρυτον, Sch, br. Mutatur etiam constructio ; 
ὁ μὲν ponitur pro τὸν “δὲ, præcedente ἄνδρ᾽ ὁρόω πρώτερώ, x. τι x. De 
voc. γεγείμεν ἃ γέω, ν. 248, vid. Math. G. G. p. 322. (249). χαζώρμεϑ᾽ 
ἐφ᾽ ἵππων.  Pedes pugnabat Diomedes, ut constat ex verb. infra, v. 
255. Hinc verti pôtést, ad equos fcurrum) nosmet recipiamus. Mo- 
dus usitatior est, retrocedamus, conscenso curru. Certum est nihil 
inter heroas vel fortissimos usu frequentius venisse quam se ad suos 
recipere, præsertim ubi vis superior premebat, ἐν γὼρ δαιρεονέοισι φόβοις 
Devryoyrs καὶ παῖδες Hô. Pind. Nem. 9. 64. Conf. 9΄, 78 sqq. Hinc 
eximie monstratur Diomedis fortitudo qui, ipse pedes, consilium de 
salute respuit, quanquam illud, nullo dedecore admisso; potérat am- 
plecti. Indoli, qualis semper est, generosæ convenit. (259). οὐ γάρ 
pos γενναῖον. Bene exponitur γενναῖον in Sch. br. #roi ἐγγενὲς» ἢ ἐκ γένους 
“παρεπόμενον.. Verte ergo; Mihi non natura insitum est.  Convenit 
sup. 125, πατρώϊον μένος, et ἃ Pindaro usurpatur γενναῖον in sensu, 
generi conveniens, Minus præcise vers. Lat. habet decorum, etsi 
ad sensum: satis rectée. ἀλυσκάζειν exponitur ἐκκλίνειν. ὠλυσκάζόντι 
μάχεσθαι, non, ut Vers. Lat. fugitantem pugnare, sed ἀλυσκάζειν ὥστε 
μὴ μάχεσθαι, pugnam deviture. (255). ὀκνείω δ᾽ ἵππων ἐπιβαινέρεν" 
Verte ; piget me præterea currum conscendere ; atkamen vel sic (ie. 


[255—298.] NOTÆ. 271 


pedes licet existens ) illis obviam ibo &c, τρεῖν μ᾽ οὐκ ἐξ παλλὰς ὠθήνη, 
quæ mihi vires et invictam audaciam suppeditat. (258). εἰ γοῦν ἕτερός 
γε φΦύγησιν, Ang. granting at the most (γε) that one of the two were 
to escape. De hac vi particulæ quæ latissime patet, conf, exemp. in 
Hoog. p. 97, sqq. (261). τούσδε, hosce nostros.  Officium exsequitur 
Sthenelus, inf. 321, quum, cæso Pandaro, linquit currum Aeneas ad 
corpus defendendum amici. (262). ἐξ ἄντυγος ἡνία τείνας. Erant ἄν- 
τυγες, ut notat Sch. br. inf. 728, αἱ περιφέρειαι τοῦ deumriou δίφρου. 
Ex gemmis innotescit figura, quæ orbicularis erat; Breviter Heyne in 
Not. ἢ. 1. “ἔξ ἄντυγος, in orbiculi qui δίφρον ambiebat, ora superiore, 
forte in paxillo impacto”. “4 Currus heroum erant humiles, binis rotis 
subnixi quibus impositus δίφρος, cui insistebat ἡνίοχος, cum altero pug- 
nante, ἐπιβάτηῃ (vid. sup. 227). Ambiebat δίφρον præcinctio aliqua, 
lorica, fere ad genuum mensuram. Hæc est ἄντυξ, in qua eminebant 
paxilli seu clavi, ansæ, circa quas religari poterant habenæ. Si duæ 
ἄντυγες memorantur, (ut £, 728, ὑ, 500.) videtur ἄντυξ binis semicir- 
cularibus partibus constitisse, quæ utrinque latus tegebant” &c. Obss. 
h. 1. Citat Ernesti not. Hemsterhusi ad Luc. Τὶ 1. p. 279. quem 
tamen fefellit discrimen inter ambitum currus qui proprie &yrv£ vocatur 
et ansas quibus habenæ adnectebantur. Non ad has, sed ad dupli- 
cem ἄντυγα respicit loc. cit. inf. 728. In genere usurpatur »rv2 pro 
ora exteriore, ambitu cujuslibet τοὶ; currus, ut hic, inf. 322.728, 
clypei, ζ΄, 118, ὁ, 645. Citharæ, Eurip. Hippol. 1135, ὑπ᾽ ἄντυγε 
χορδᾶν. Cæli quoque. Conf. exemp. congesta im Damm. Lex, Hom. 
et Heyn. not, ad κ΄, 475. (266). υἷος, contracte ex wfiss, ἃ recto vf. 
γιὰ. Mathiæ, $, 73. (269). Sacs, ex Homerica ϑῆλυς, 5, ἡ. Trans- 
tulit vss. 268, 269, Maro, Aen. 7. 281. (270). Recepi lect. γενέθλης, 
et ordino ; ἐκ γενέθλης τῶν (τούτων VIZ.) ἐγένοντό οἱ ξξ---- γενέθλη, Wolf. 
γεέθλης, Ernest. Clarke. ΑἹ. γενέθλη, q. ἃ. Six at a birth. (272). De 
verbis μήστωρε φόβοιο, vid. sup. 223. (278). Verba respiciunt ad 95, 
sup. et sqq. Tunc equidem non domui, hasta nunc experisr &c. 
De voc. διὰ πρὸ (281), videsis, 66. δ΄, 522. (287). De forma Bert, 
pro ἥμεωρτες, vid. Math. G. G. $. 40, 4. ᾧ. 188. Obs. 4. οὐδ᾽ ἔτυχες, 
1.6. καιρίως, non lethaliter vulnerasti. (288). Fuse exponit Hoog. in 
voc. γέ; p. 98, vim exquisitam in hac oratione. Abesse vero potest 
post πρίν cui adnexa videtur ne metrum conturbaretur ; Conf sup. 
219. Reliqua sententia procedit ; priusquam alteruter illorum saltem 
sanguine martem satiarit. Ad morem fortasse respiciunt verba san- 
guinem hostium cæsorum gustandi qui inter gentes antiguiores inva- 
luit; Conf. δ΄, 35. x’, 346. Mars dicitur τωλαύρινος, ut Minerva, 
ἀτρυτώνη. Conf. epith. sup. δ΄, 8. (292, 293). γλῶσσαν revu, imam 
linguam. Vel Pandarus caput declinaverat, vel hasta, curvatim volans, 
in descensu illum assecutus erat; hinc, 293, ΘΧ παρὰ νείωτον ὠνθερεῶνα. 
Variant porro Editt. a lect. ἐξελύθη quæ Aristarchea est. Lect. Zeno- 
doti recepit Wolfe, viz. ἐξεσύθη. Al. ἐξεχύθη, ἐξέσυτο. Prima videtur 
præferenda, quam Sehol. ined. MS. L. exponit ἐπωύσατο τῆς ὁρμῆς, 
impetu suo elanguit hasta.  Bene dicitur λύεσθαι de motu qui vel ces- 
sat per se, vel admoto obstaculo ; hinc quoque de vi corporis aut 
mentis extincta, ut inf. 296. Sophoc. Antig. 1268.1314. (295). παρέ- 
τρέσσαν; Ang. drew back in consternation. (298). δείσας μήπως oi ἐρυ- 


272 NOT. [298—340.] 


σαίατο, Mmetuens ne Corpus δ δὲ eriperent hostes. Dedecus erat maximum 
corpus sodalis amittere; hinc tot certamina ubique facta. De verb. àu- 
φιβαίνειν, vid. sup. ὦ, 37. De &azi recte notat Sch. br. rectum esse #8, 
et non pro ἀλκῇ positam esse, (302,303). χερρεάδιον, yagoranên. Sch. br. 
qui sup. δ΄, 521, A2as ἀναιδής adpellatur. De vi partic. γέ in 303. adno- 
tat Clarke. Vid. sup. 288. (307). Hæc verba ϑλώσσε, fige, in sensu latiori 
accipienda sunt, fortiter percussit, vulneravit,sed non prorsus confregit, 
vix enim sanari poterat tale vulnus, ut fit inf.448 &c. (308). καὶ ἐρείσωτο 
(fulcivit se) σὺν χειρὶ παχείη κατὰ γαίης. (318). ὑπεξέφερεν, subducebat, 
clam abstulit : Sic inf. #, 268. ὑπεξέφερεν σάκος, submovebat scutum, 1.6. 
paullutim et leniter. (819). συνϑθεσιοΐίων, exp. Sch. br. ἐντολῶν, et secuta - 
vers. Lat. mandatorum. Habetur β΄, 339. συνθεσίαι, in sensu τοῦ œuvéÿ- 
καὶ, pacta, et huic congruit sup. #, 76. σὺ δὲ σύνϑεο, q. vid. (320). τάων, 
sup. 259, sqq (322). De ἄντυξ, vid. 262. (325). ὃν περὶ πέσης rit 
ὁμηλικίης, quem supra omnem æqualium-cœlum in honore huabuit. 
Noteiur usus σερὶ pro ὑπὲρ, ut in β΄, 831. (326). ὅτε οἱ φρεσὶν ἀὐῤτιο ἤδη. 
Ang. Because he possessed a mind congental to his owr. Bene ex- 
ponitur &eriæ, ὑγιῆ, Meporuive, Sec. Th. äg“ Cui conveniunt variæ 
signiff. consentunens, congruens, aptus, firmus, certus, &c. De usu! 
conf. Pind. OI. 6. 159. in phras. ἄρτιος μήδεσθαι, ie. ὑγιῆ, δίκαια. Recte. 
sententiam Poëtæ expressit Crispus, “ Idem velle atque idem nolle, : 
ea demum firma amicitia est. De bell. Cat. ᾧ. 20. De ἤδη, vid sup. 
ὦ, ΤΟ. (327). αὐτὰρ oy — At heros ipse. Minime hic redundat ὅγε. 
Vid. y, 409. (328). σιγαλόεντα. Ια. sup. 226. (329). μέθεπε, epite. 
post, insequi-fecit. Conf. Od. à, 175. F, 127. Signiff. τοῦ μεθέπειν 
sunt; 1. émmiltere, 2. insequi. 3. insequi-facere. 4. arcessere. 5. il- 
lum, quem arcesses, cireumspicere. (330). ὁ δὲ κύπριν ἐπώχετο, γιγ-. 
γώσκων —beneficio nimirum Minervæ quod narratur sup. 127. Ad 
allegorias confugiunt Clarke et Sch. 530— 3536, hic ut alias.  Exis-. 
timat prior Tydidem ‘ permultis Trojanorum fusis ac cæsis, magnam 
Helenæ raperdæ aucioribus ac propugnatonibus n0tam infamiæ eo 
die 2nussisse”. Ratio subtilis sane et quam vix adsequor, ni tota 
compages quæ in poëmate inducitur Deorum ministrantium ex allego- 
ricis personis constare censeatur. Hanc enarrationem sensui veterum 
rudiori prorsus tribuo nec explicationes allegoricas adhibendas puto 
nisi ratio ipsa aut mens Poëtæ id exigere videtur. Talis est mythus 
cosmogon. inf. +, 18. allegoria, 4 502, &c. (Consentit Heyne ; 
“ Venus est persona agens, allesorice quidem primitus forte consti-. 
tuta, nunc tamen dea in pugna versans et de ΠΠΠ salute sollicita” 
Not.h.l. (335). #9 ἐπορεξάμενος----οὕτωσε, protensa hasta vulnera- 
υἱέ, ie. cominus ; ad lit. quum se protendisset. Vid sup. δ΄, 306. et. 
conf, Od. λ΄, 391. Ordo reliquæ sententiæ est, merdauevos ὀξέ χαλκῷ, 
οὕτασε (μεν) οβληχιρὴν (κατὰ) χεῖρ ἀκρὴν. Δςορίο ἀβληχρήν. cum 
κύπριδα subaud. etsi possit quoque Cum χεῖρω, ut inf. 425. χεῖρω peur. 
Vox ipsa ἃ 8x: (βάλλω) videtur deducta ut “ψυχρός ἃ ψύχω. βληχρός 
video in Alcæo in sensu, debilis, ut βληχρῶν ἐνέρων πνοαί, Significatum : 
vero contrarium quoque admittit, 561]. σθενωρός. Exponit Suidas, ἰσχυρός, 
a Pind. pag. 438. T. 1. (240). ixwe. in apposito cum œwBgeror αἷμα, 
accipienda hæc vox, quæ fluorem aliquem gencratim designat, hinc. 
sanguinem, et h. 1. sanguinem divinum. Nec est cur ob nomen in- 


| 340—385. ] NOTÆ. 273 


solitüum suspectus habeatur versus, non enim adfertur ut speciem de- 
signans qualis sit, sed qualis in genere possit concipi. Adi Not. in 
Dawes M. C. p.404. Heyne, Obss.h.l. οἷός περ. qualis nempe. (344). 
ἐρύσατο. cum simplici + adhibui. Vid. sup. ὦ, 141. (346, 347). ἐμ.- 
βαλὼν---ἐξέληται. τῇ δ᾽ ἐπὶ μωκρὸν ἀὔσε, Pro ἔπηυσε τῇ (ταύτη), ut Sup. 
283. (349). % οὐχ ἅλις. “ Istud 2. οὐχ in interrogationibus, in 
unam syllabam coalescit, non licentia aliqua Poëtica, sed quia vulgo 
etiam in so/uta (ut opinor) oratione ita pronuntiabatur”. Clarke. 
Exempla -confert, quæ passim in Tragicis occurrunt. Ap. Soph. 
Antig. 468. (Πα. R.15. et insigne exemp. Aesch. Prom. 398. ἢ οὐκ 
οἶσθ᾽ οἰκριβῶς, ὧν περισσόφρων ὅτι. ἠπεροπεύεις, “ decipis et in fraudem in- 
ducis fucatis et blandis verbis ; in genere decipis”. Damm. (352). 
οἐλύουσ᾽, vertitur, mente turbata. Ad sensum bene Sch. br. οἷον λύσιν 
μὴ εὑρίσκουσα τῶν κακῶν. Th. ὠλᾷν, vagari præ animitristitia, perturba- 
tione, ut inf. ζ΄, 201. ἀλη v. ἄλυς, erratio. Conf. usum in Aesch. sept. ad 
Theb. 393, τοιοῦτ᾽ ἀλύων ταῖς ὑπερκόμποις σώωγαῖς; x. τ΄ x. in Sophoc. Phi- 
loct. 173. (356). ἠέρι δ᾽ ἔγχος ἐκέκλετο, και τώχε ἵππω (παρίσταντοὴ. (957). 
ἡ δὲ, γνὺξ ἐριποῦσα.----. Accipio ut sup. 309. ἐη genua lapsa, præ languore 
5011. Miror Eustath. et post hunc Clarke vertentem, ad genua fratris 
lapsa. Prorsus absimilis est vs. 370, qui recte vertitur, ad genua vero ce- 
cidit Diones, &c. (358). χρυσώμπυξ, aurato redimiculo crines succinctos 
habens. Erat ἀμιπυξ, σειρώ τις κατάχρυσος, συνδέουσα τὼς περὶ τὸ uiru- 
πὸν τῶν ἵππων τρίχας. S. br. eratque lorum vel auro pictum, vel aurea 
lamina inductum, vel et omnino aurea lamina. De feminis adhibet 
Pind. OI. 7.118. et, usu proprio, de equis, ΟἹ. 13. 92. Conf. Damm. 
Notandum est hic haberi syllabam brevem, extra cæsuram, productam, 
consonante, quæ sequitur, geminata ; versus legendus est, πολλὼλ-τελισ- 
σομένη.  Usitatius hoc ante liqguidas. Conf. cum hoc quæ supra notavi 
ad #, 51. [Transpositis hisce, ita ut legatur λισσομένη πολλὰ, ser- 
vabitur lex metri, at dubito an fieri possit, salvo sermone ; judicet 
lector eruditus.]. (359). κόμεισωί με, curam met adhibe. (370). Vid. 
sup. 357. Ad matrem Dionen se recipit Venus, quæ illam consola- 
tur, et sanat vulnus, 416, 417. Porro de ἀγκώς, v. 371. adnotat 
Ernesti esse adverbium, pro quo Aesch. Eumen. 80. dixit ἄγκαθεν. 
Recte, nam ab ὠγκαί proveniret ὠγκῶς.  Fingi potest rectus #4£, ut 
sup. 299, ἀλξ, unde æaxi, et πλώξ, unde raaxi. (374). μαψιδίως, 
temere ; nullo crimine a te admisso.  Sic β΄, 214, μὰψ, drèg οὐ κατὰ 
κόσμον. Optime Ang. redditur wantonly. (377). ὑπεξεφερον.  Vid. 
sup. 318. (380). ἀλλ᾽ ηδὴ δαναοί ye—Velim interpungere sententiam 
ita ut vis sua particulæ γέ constet. Verte; “ At nunc cum c«ælicolis 
etiam pugnant, Danai saltem”. Μιὰ sup. 288. Optime exprimitur 
et odium contra Achivos et sollicitudo ne participes criminis habeantur 
Trojani, quorum partibus studet. (382). τέτλαθι. Vid. sup. ad ὦ, 586. 
(383—384), πολλοὶ γὰρ δὴ τλῆμεν" verte; plures enim nos cælicolæ a 
mortalibus jamdudum (δή) male fuimus affecti, duros invicem dolores 
uferentes. Hæc ratio communis est, quam prætulerim, sed varie inter- 
pungunt. Accipit Heyne, ἐπιτιθέντες ἄλγεω ἀλλήλοισιν ἐξ (1. 6. ἕνεκα) 
εἰνδρῶν, sed durior videtur junctura.  Supplenda certe ad sensum con- 
ficiendum verba (ἕνεκ᾽ ἐνδρῶν) post ἐπιτιθέντες. (385, &C.). τλῆ μοὲν ἄρης" 
Mythi narrantur de varüs, quos perpessi sunt Dii, laboribus. et hoc ad 
N N 


274 NOTÆ. [285—410, | 


consolandam Venerem. Omnes ἃ poëta ut jamdudum cogniti proferun- 
tur, et verosimilius est tales enarrationes eum ex antiquioribus desum-. 
sisse. Res veræ adumbrantur, sed more veterum fabulosa compage 
exornatæ,  Aloeus, quem hic memorat, fuit Gigas. Proles ejus 
Otus et Ephialtus Martem vulnerasse perhibentur ob Adonidem occi- 
sum, qui iorum curæ a Venere fuerat commissus. De Aloïdis Conf. 
Od: λ΄, 304, Quint. Smyrn. 1. 513. Aen. 6. 582. Lucan, L, 6. 
Ciaud. de bell. Get. Stat. Theb. 10. ‘Themist. Orat. 14. (387). 
2Epaua. δεσμεωτηρίῳ. οἱ γὼ» ἰζύπριοι τὸ δεσρεωτήριον κέρωριον καλοῦσι. SCh. 
Ex hac carceris adpellatione patet mythi ipsius antiquitas, linguæ enim 
vetustiori convenit. Conjectat Damm ex Sch. br. fuisse xégeser ur- 
bem Cariæ valde munitam, et hinc prodiisse signif. carcerem.  Certe 
favet epith. xæaxss, 1. e. firnus, stabilis, bene munitus ; Sic Flacc. 
inclusam Danaën turris «henea. Carm. 3. 16.  Usu recentiore x£eæ- 
pes est vas fictile.  Forsan et antiquiore, unde petenda est notio loci 
occlusi—drcuormpier. Conf. Heyn. Obss. [In Sch. br, argutiæ mul- 
tæ congeruntur de explicatione hujusce mythi, quas enarrare piget. 
Ad conceptus philosophicos et astronomicos referuntur hæ adumbra- 
tiones poëticæ, sed enimvero subtiliores, quod sæpius dixi, quam pro. 
ingenio vel sensu antiquitatis.  Attamen ingeniosa satis est explicatio 
astronomica. ].. (388). ὦτος, pro ἄατος, insatiabilis. (589). gnrevsw,, 
noverca. Aloïdarum scil. tradente Antimacho in Sch. br. Animo 
novercali concitata est, ut observat Heyne. (392). παῖς ὠμφιτρύωνος; 
Hercules, qui et infr. υἱὸς Aus. ἑκωτέραις γενεωλογίαις καλεῖ αὐτὸν ὁ 
ποιητὴς. SCh. br. Alcmena quippe, Herculis mater, uxor fuit Am- 
phitryonis. (995). ἐν τοῖσι, inter 1llos qui talia a mortalibus perpessi 
δέ. (397). ἐν πύλῳ ἐν νεκύεσσι.  Vulgo redduntur verba, ad portam 
apud inferos ; viam sternit Sch. br. qui Aristarchi sententiam refert, 
σύλῳ dici pro πυλῇ per metaplasmum et poni ἐν νεκύεσσι pro loco, ἔνθα αἱ 
τῶν τελευτώντων ἀναχωροῦσι ψυχαί, Orco scil. Objicitur nullum exem- 
plum usus ejusmodi occurrere, usurpari quoque semper vocem in plu- 
ral, ut πύλαι diduo, 1, 312. σκαιαὶ πύλαι. Conf. inf. 749. σ΄, 275. ἡ, 
339. Porro νεκύεσσι certe significat cadaveribus, αὖ inf. synon. ejus 
νεράδεσσι, V. 8806. Hinc referre malo ad expeditionem Herculis con- 
tra Pylios Triphyliacos, unde nemo præter Nestorem stirpis Neleïæ 
sospes evasit. Insigniter huc facit Senec. Herc. fur. 560—65, et 
diserte meminit ipse Sch. br. sub fin. notæ ad v. 392. Hinc verte; 
cd Pylum inter mortuos. (401). ὀδυνήφωτα, ἤπια, sup. δ΄, 218, ubi 
exponit Sch. br. παυστικὰ τῶν ὀδυνῶν. Th. φάω, unde et recentius 
σφάζω. De usu voc. πάσσω vid. loc. cit. (403). σχέτλιος, ὀβριμοερ- 
γός.. Audax! facinorosus ! qui pro nihilo duxit nefaria patrare, 1.6. 
gui audebat talia. Eodem modo inf, ὁ, 166, οὐκ ὄθεται---ἶσον ἐμοὶ φάσθαι. 
αἴσυλώγ exp. ræpavoux, impieties.  Ynepte Sch. br. ponit pro éxirvaæ, 
quasi ἐστερημένα τῆς alone. Nec quicquam melius pro etymo adfertur 
συλοΐω, spolio, quantitate τοῦ (L)obsistente. Melius ut cognata cum ἀήσυ- 
χοὸς accipitur, inf. 876. Th. z et ἥδω. (410). In Odyss. γ΄, 180, 181, redi- 
tus Sociorum Diomedis memoratur, non vero ipsius, et fertur in Italiam 
confugisse, ubi occubuit. Conf. Aen. 11. 243 sqq. Sensus vero hic 
est ; “ perpendat nunc Diomedes ne quis te fortior congressus illum 
interficiat”.  Hoc innuunt verba, κουρίδιον ποθέουσα πόσιν.  Commen- 


[410---450. ] NOTÆ. 275 


ta sunt recentiorum de furore Aegialeæ, quæ video ex Lycophronte 
congesta in not. Sch. br. Videntur Homero ignota. (412). μὴ δὴν, 
ne uliquando. (416). ixæ. Lectio magis probanda, Recepi ex 
Heyn. Wolfe. Turneb. Barnes. Vox per apocopen formatur ex 
ἰχῶρα, ut ἱδρῶ, ἀπόλλω, κυκεῶ, EX ἱδρῶτα, ἀπόλλωνω, κυκεῶνα, a Clarke 
notata.  Adde ποσειδῶ pro ποσειδῶνα, et in Aeschylo αἰῶ pro αἰῶνα. 
Kœn. ad Greg. 142.  Formam utramque ponit Clarke et ἰχῶρω in ge- 
nere masculino et ἰχώρ in neutro: sed satis est unam agnoscefe. 
(422—93). ἢ poire dn—Oratio xégrouos. Ang. Most undoubtedly 
now hath Venus, whilst inspiring some one of the Grecian womer 
with a desire of accompanying the Trojens whom she hath now tukeu 
such a marvellous liking to, &c.  Perstringitur hic raptus Helenæ quem 
ex machinatione Veneris ortum prædicat Minerva. Lect. ἅμα σπέσθαι 
pro vulg. ue ἑσπέσθωι recepi ex Sch. br. (424). καῤῥέζουσα, demulcens ; 
Jondling into compliance. Passim obvia sunt, χειρί τε pur κατέρεξε, gestum 
affectu tenero plenum exprimentia. Exponitur καῤῥέζευσα, καταψῶσα τῇ 
χειρί. (425). Sup. #, 248. animi ægritudinem exprimit ἀρεύσσω, σὺ à ἔν- 
δοθι ϑυμοὸν ἀμύξεις. Habetur hic significatio literalis. χεῖρα pour, her deli- 
cate hand. Conf. sup. 337. ἀραιήν, vox digammata. (426). μεεἰδησε--“ ΟἿ] 
subridens hominum sator atque deorum”. Aen. 1.258. (429). μετέρχεο, 
confine-yourself to, manage. (432). Vid. sup. 346, unde continuatur 
narratio. Curam Aeneæ susceperat Apollo qui ad Pergama eum 
asportat et simulachrum heroïs, circa quod instauretur pugna, effn- 
git; inf. 446, 449. Sic Aen. 10; 656. simili artificio ‘Furnum e 
morte eripit Juno. (433). γιγνώσκων. Beneficio Minervæ, sup. 
127. χεῖρας ὑπείρεχε, defendebat ; imago præclara est auxilit præsen- 
tis Dei: Conf. sup. δ΄, 249. inf. 4, 420. (437). ἐστυφελιξε. Non, ii 
incussit, ut vertit Lat. vulg. sed, vwolenter-a-se-repulit clypeum 
(Diomedis scil.).  Exponit Sch. br. διέσεισε. στυφελίζειν dicitur qui mo- 
[Ὁ] violento obviam eat; dehinc ad confiictum corporum durorum 
applicatur, ut ἃ th. στύφω, astringo ; et in genere, exculere, vexare ; 
Conf. inf, #, 261. μ΄, 405. π΄, 774. sup. 4, 581. Odyss. σ΄,415. (438, 
439), ἀλλ᾽ ὅτε δὲ----δεινὰ δ᾽ —Verte; quum demum vero...minaciter 
tum.  Particulæ singulæ sua vis inest; Conf. Hoog. p. 135. (440). 
μηδὲ ϑτοῖσιν, ἄς. Nec velis paria cum Diüis medilart, À. 6. ὁμεοιωθήμεεναι 
ἄντην, Sup. d, 187. (447). ἰοχέαιρα. ““ Est epitheton Dianæ, fun- 
dentis quasi sagittas, ut sit ἡ χέουσα ous. Damim, Lex. Hom. At 
manifesto etymon est χαίρω. (4.48). κύδαινόν τε et augustiorem red- 
diderunt. Heyne. honore aficiebant. Damm, ex Scb. br. qui exponit, 
ἐδόξαζον. Recte reprehendit Clarke lect. Daceriæ κήδαινόν τε, quæ vox 
nusquam apud Homerum occurrit. Conf. pro signif. vocis Pind. ΟἹ. 10. 
80. Nem. 9. 29. quibus convenit explicatio Heyniü. Bene ad sen- 
sum Clarke, Aonorifice excipiebant. (449). εἴδωλον.  ‘° Tenuem sine 
viribus umbram”. Vire. (458). Aœswie. Bene inter cætera Sch. br. 
μικρὰ ἀσπιδίσκιω ϑυρεοειδῆ, ὠμιοβύρσινω σώκη, ἐκ haciuy βυρσῶν. parmulas 
exp. vers. Lat. Nolim vero th. ados, sed λαιός et σείων. (4.54). δὴ 
τότε, um demum. Pugnam Mars capessit, specie Acamantis, duc- 
toris Thracum, induta. Dehinc Sarpedon Hectorem excitat, et 
Aeneas rursus in aciem procedit quod animos Trojanorum jamjam di- 
labentes restituit—514, (455). Conf. sup. not. 31. (456). οὐκ ἃν à) 


276 NOTÆ. [456—487.] 


igvrao—Forma interrogationis quæ vim imperandi complectitur. 
Numne, quæso (δὴ), lubens ex pugna dimoveres? ὅζο. 1. 6. dimove. 
Sic Sæpius, ἢ fé νύ μοί τι πίθοιο, nUmne obsequaris aliquid ? i. 6. quum 
Proposuero, obsequere. (457). ὃς νῦν γε καὶ ἂν Aii— Qui nunc equidem 
cum Jove ipso manus consereret, eo audaciæ processit. (460). περγώμῳ 
ἄκρυ, ubi vidimus templum ei sacratum, sup. 446. ( 465). ἐς τί ἔτι 
κτείνεσθαι ἐοίσετε---- Quousque tandem patiemint copias sic trucidari? 
anne donec circa po'tas affabre-factas pugnam cieant, &c. In v. 
466, synalæpha e exemplum occurrit qualem sup. notavimus, v. 349. 
conjunctis # et εἰσόκεν ita ut ore simul efferantur. (467). κεῖται. Opinio 
grassata erat Aeneam haud amplius superititem esse, hinc gaudium 
propter adventum ejus inopinatum, inf. 514. Hinc quoque v. 469, 
σαώσομεεν, COTPUS eripiamus, quod hostibus spoliandum relinquere pro- 
bro esset ; Hac opinione inducti, acerrime circa simulachrum conflixe- 
rant, sup. 451. (471, 473). &$ æ&ÿ—Acriter Hectorem objurgat 
Sarpedon pugna adversa et magniloquentia ejus concitus.  Crediderim 
aliquid contentionis inter duces jamdudum exortum fuisse, et Hec- 
torem advenarum militum opem imprudentius sprevisse. Vox certe 
ἐπίκουρος, toties repetita, emphasin habet, innuens quasi in illis solum- 
modo spem victoriæ sitam, 477. In 473, sarcastice efferuntur verba 
Ps που, quæ commode reddi possunt, dixisti, ni fallor. Mire hic 
vaniloquus ductor Trojanorum fertur et tempestiva proinde Sarpedonis 
objurgatio : conf. inf. 499 sqq. λαοί in hoc versu sunt cèves T'rojani, 
et qui ditionem Priami tenebant— Troës. (Conf. sup. β΄, 815 sqg. 
(476). καταπτώσσουσι. Abjectissimum timorem vox indicat. Conf. 
sup. β΄, 312. δ΄, 371. Propterea hic mordacior. (477). ὑμεῖς δ᾽ 
aÿ— Nos vero 6 contrario (αὖ). Particulam servavi, quæ in editt. qui- 
busdam exciderat, quasi supervacanea. Emphasin habet. (478). ἥκω. 
“ Verbi ἡκώ usus est ut sensu æquipolleat Latino non jam veto, sed 
vent, sive adsum.  Cujus τοὶ exemplum exhibet primus Hecub. Eurip. 

versus, 920 νεκρῶν πευθρεῶνω καὶ σκότου σύλας λιπῶν-τ-- — Veni sive Ad- 
sum, &cC. non Cum interpp. Venio, I am coming : hoc enim senten- 
tiam parum aptam eficit”. Dawes, Misc. Crit. Not. p. 49. convenit 
vers. Ciceronis in Tusc. 1. 16. ‘ Adsum atque advenio”. In eun- 
dem errorem lapsa est Vers. Lat. Recte Sch. br, παραγέγονα. De 
Lycia Sarpedonis, vid. β΄, 876—7. (481). καδδέ, 1. ©. κατέλιπον δέ. 
τά τ᾽ ἔλδεται ὃς # ἐπιδευής.  Quæ satis sint ad cujusvis animum ex- 
plendum, ne amplius in dubiam belli aleam eat”. Clarke. Concinna 
hæc at vix sensum adsecuta. Profitetur Sarpedon se exemplum dedisse 
qui, ut amicis subveniret, opes immensas reliquit, nec illas exigere 
præsentes quo ad virtutem excitetur.  Adeo ad lit. cum Heyne acci- 
pio, quibus pauperes imminent poliundis, ut adeo ad eas tuendas de- 
buissem domi remanere.  Hinc verte; quas, quisquis egenus, vehe- 
hementer cupit. (482). ἀλλὰ καὶ Ds Aiqui vel sic—etsi me nulla 
cogit necessitas, nilque adest quoil vel au tferant vel abducant Achivi, 
μέμονα, animo Sum promto, etc. pére primitus, vehementer cupio ; hinc 
μένος, ardor, vis.  Dehinc significatus, persto, maneo, &c. (487). 

Versus a Criticis vexatus. Edidit Clarke, λίνου που ἁλόντε, Δα COn- 
servandum metrum in ἁλόντε cujus prima syllaba brevis est.  Vitiosius : 
vero, ut notat Heyne, quum vox sit Εωλοντε.  Tollit emendatio Bent- 


[487 —509.] NUTÆ. 277 


lei, λίνου rayéyeos ἁλόντες, et metrum vitiosum et dualem (ἀλόντε), 
qu displicet. FProponit Heyne, λίνοιο ἁλόντε maveéryeou.  Ferri quoque 
potest, λίνοιο ἁλόντος (1. 6. ζῶα) πανώγρον, Bentleï vero prætulerim. 
ἀψίῖδις sunt ἰαφιοὶ retis, αἱ συναφαι τοῦ λώου. (490). σοὶ δὲ χρὴ" 
Rixæ inter ductores ob Paridis certamen fidemque fractam quæ bellum 
acrius inducebant, fortasse fuerant exortæ. Huc refero voc. ἐνεπήν 
inf. 492. Neutiquam vero pendent ἐχέρεεν et ὠποθέσθαι ex priore parte 
sententiæ σοὶ δὲ χεὴ μέλειν, sed ex Aucrouéva—supplicanti principibus 
ut indesinenter locum-teneunt, et deponant acrem objurgationem. 
Huc forsan referendum quod Paridi exprobrat Hector inf. ζ΄, 326, 
ubi conf. De vss. 490, 491, 493, dubitatur an sint germani; de 
posterioribus Heyne. Notandum est Sch. br. omnino silere de vss. 
482, 483, 484. (494). Nil respondet Hector, at objurgationem 
sentit ac sese ad agendum accingit. Sic Diomedes sup. 401, 419. 
Paris, increpante Hectore, inf. ζ΄ 896 544. adeo ut jure observarit 
Eustathius, πῶς παραινετικὸς λόγος δραστικὸς ἐστι παρὰ τῷ ποιητῇ. Ani- 
mus fortis et generosus melius agendo spectatur quam conserendo ser- 
mones, et, occasionem nactus, eo magis virtutem promovet, quo 
acrius quisquam increpuerit. (498). ἀολλέες, concentrated. (499). 
ἄχνας. ἄχνη δὲ καλείται καὶ ὁ ἐπιπολάζων τῷ κύμωτι ἀφρός, Ut inf. λ΄, 307. 
hic, palea, τὰ λεπτὰ τῶν ἀχύρων. Sch.br. In genere designatum 
videtur quidquid in superficie natat—quidquid levissimum. ἀλωάς. 
“ agri partes editiores, in quibus et tritura fit et purgatio frumenti”. 
Heyne. Designatur quoque per ἀλωή, ager vel frumentarius vel 
arbustis consitus.  Sic Schol. br. sup. 90. Conf.s, 536. Οα. ζ΄, 298. 
Adpellantur #awai, ἱεροί, relligionis caussa, quippe Cereri sacræ. Sic 
sup. β΄, 506, et fere eodem sensu #, 38. ζαθέην κίλλαν. ἱερῶν ἀγώνων, 
Pind. Nem. 2. 5. nam, ludi Nemeæi Jovi sacrati sunt. (501). κρίνῃ 
secernat. Vim insitam verbi notes, ut sup. β΄, 362. (502). 
dyvepuai. οὐχυροθῆκαι oi τόποι. Sch. br. Sic Suid. in voc. Vertuntur 
verba, subalbicant vero palearum-receptacula. (503). κονισάλω, pulvere 
excitato.  Vulg. κονισσώλῳ, sed rectius simplex (7) adhibetur. (504). 
πολύχωλκον. Exp. στερεὸν, λίαν ἰσχυρόν, ut sup. 4, 426. Ads χαλκοβατὲς 
δῶ. Sic v. 387. χωλκοῦς κέρωμος soliditatem carceris innuit, transla- 
tione sollenni ; Conf. ejusmodi sensum, β, 490. Obvium fit insigne 
hujus exemplum inf. 4, 15. ὑπὸ χθονός. ....«βέρεθρον, ἔνθο; σιδήρειοί τὸ πύ- 
λαι καὶ χοίλκεος οὐδός, Viz. inexpugnabilis Tartari sedes. Conf. Pind. 
χαλκόπεδον ϑεῶν ἕδραν, Isth. 7. 62. quod in Py. 10. 42. est χάλκεος 
οὐρανός. ἐπέπληγον bene a Sch. br. exponitur, solo vehementer quas- 
sato, excitarunt. (505). Verte ἂψ ἐπιμοισγομένων, Trojanis retro se 
immiscentibus, 1. e.conversa acie ferentibus arma. Nimis indefinite 
vers. lat. at verum sensum præbet Sch. br. ἐξ ὑποστροφῆς ἐμιβαλλόντων. 
(506). oi δὲ μένος. ...... Illi vero recta acie tendebant in hostem. νύκτα. 
Caliginem pugnæ circundedit.  Sic ὦ, 47. (509). χρυσαόρου. Conf. 
Pind. Py. 5. 140. ubi reddit vers. Benedict. χρυσάορω, aureo ense 
conspicuum.  Sic. Sch. br. ἢ. 1. et versio Lat. Vulg. at minus accu- 
rate, nam gladio nemo Antiquissimorum armavit Apollinem.  Haud 
necessario vero ersem designat ἄορ ; sic tridens Neptuni adpellatur ze 
τριγλώχιν, et χρυσάορος est quoque epitheton Dianæ quæ alias χρυ- 
σηλάκατος, Ut inf. , 70, Od.9 122. Vocem acceperim in eodem 


΄ 


278 NOTÆ. [509—581.] 


sensu ac χρυσότοξος quæ obvia est sup. δ΄, 101. utepith. Apollinis, et 
radios sois putarim adumbrari, præsertim in poëta qui non ex libi- 
dine sed summa cum ratione figmenta sua ornavit. Consentit Sch. B. 
Ven. ἐπειδηπερ ἐξ ἐνατολής χευτὼ μαλιτταὰ τὸ Peryyos ὁραθεν ἔδιδεν, εὑρεθὴ 
πρέπον ἡλίῳ δια TA; ἀκτινάς τὸ χρυσάαόρ. Alteram expositionem præbet 
Sch. br. χρυσαόρου....««ὡς χρυσῆν κιθοίραν ἔχοντος, quod ipsum ferri po- 
test: Conf. H. in Apoll. 123. Aliter Damm. in Lex. “ qui auro 
suspendit pharetram ex humeris”. (510). ἐπεὶ 1%... Discesserat Mi- 
nerva, Diomedem hortata, sup. 133. (512). πίονος ἐξ dures... Conf. 
sup. β΄, 549. ἐνὶ πίονι νηῷ. (514). μεθίστατο, in medio stetit. 816 μετέειπε 
et sim. passim. Aeneas, 6 pugna cum Diomede (sup. 344.) sospes 
egressus cæteros fefellerat ; hinc lætitia ob adventum ejus inopinatum. 
οἰρτεμέα, non solum vivum, sed membris sanum et integrum. (529, 523). 
—Conf. cum hac similitudine Arat. Diosem. 1 88.......ἢ νεφέλη ὄρεος μεηκύ- 
νεται ἐν κορυφῇσιν, 501]. tempestatem minitans. Optime exprimitur et 
animorum constantia et belli ingruentis sævitia.  Accipienda est γηνες- 
gains ut nom. subst. et supplenda οὔσης, v. ἐν we. ἀκροπόλοισιν ὄρεσσι», 
montium verticibus. ἀκρωρείαις, Suid. in voc. (525). ζαχοειῶν. Exp. 
Schol. μεγάώλως πνεόντων. Vox ipsa fit ex C4 intens. et χρώω, irruo. 
Præfert Heyne ζαχεηῶν ex Caxenrs. Possit vero extitisse ζαχρής, et 
hinc ζαχρεής, ζαχρειής,, Ut Sup. δυσκλής, β΄, 115. éxas, inf. ἡ, 100. 
Od. δ, 728. De similitudine argutantur Critici, fortunam pugne ἃ 
Poëta innui credentes, nam ut nubes ἃ ventis, sic postea dissipati ἃ 
Trojanis Achivi. (530). αἰδεῖσθε, ita ut mutua reverentia tacti virtu- 
tem proferatis eximiam. Sic æiouéver πλέονες σόοι, quippe ex tali 
reverentia oritur fortitudo et ex fortitudine summa spes. (536). Soc, 
alacer, promtus. μετὰ πρώτοισι μάχεσθαι, 1.6. προμωχίζειν, Ut Sup. 
vidimus, y. 16. et Diomedem, init. lib. (538). Ordina, διρίσατο πρό, 
Le. εἰς τὼ πόῤῥω, penitus. Cf. sup. y, 3. δ΄, 522. sup. v. 66. Statuunt 
ali, διὰ τῆς (ἀσπίδος 5011.) δὲ καὶ προείσατο. 1n 539, ordina, διὰ δὲ 
ζωστῆρος ἰνέλασσε γαστρί. De ζωστήρ, vid. δ, 192. (548). φηρῆ. Με- 
moratur hæc urbs inf. ὦ, 151. unde constat subditam fuisse Agamem- 
noni qui partem Messeniæ tenebat. cf. sup. β΄, 591. Pyliorum hic 
memoratur terra, quæ ÆElidis aut Triphyliæ fuit, non Messeniæ. 
De Phera meminerunt Strab. VIII. Pausan. IV. 1. (553). ἀρνυμένω. 
Conf. sup. #, 159. Pro significatibus aliis hujus verbi, cf. 3, 159. 160. 
Od. 4,5. (555). ἐτραφέτην, nutriti sunt, ut in vers. Lat. quæ pro 
ἐτραφήτην dici vult. Præfert Heyne Fh. τροφῳ, adolesco, unde et 
τρέφημι quæ alibi occurrit. τάρφεσιν, locis dense-obsitis j πυκνώριασ:- 
Sch. br. (556, 557). ἴφια, εὐτραφῆ, Sch. br. quæ prima expositio.est, 
et prætulerim. Sic Suid. λιπαρά. De verb. κεραΐζω, vasto, cf. sup. 
BR. 861. ὄφρα καὶ αὐτώ etc. donec et 1ρ51...... occubuerint &e. (560). 
ἰλώτησιν ἐοικότες. Similitudinem repetit ex δ΄, 482. variatam paullulum. 
Conf. Aen. 5. 448. concidit ut quondam cava concidit aut Erymäntho, 
αἰ Ida in magna, radicibus eruta pinus. (564). τὰ φρονέων, Ang: 
With the intent that ἄς. (566—67). περὶ γὰρ die, valde enim timebat 
ne quid mali pateretur rex. Notatur περι in sensu τοῦ περισσῶς,, quod 
sæpius fit. De sensu νος. ἀποσφήλειε, cf. sup. à, 172. (568) ra μὲν 
δὺ, jamjam arma contra invicem ferebant, "Es erant Congressurt. 
De νος. ὀξυόεντω, vid. sup. 50. (581). ὁ δ᾽ ὑπέστρεφε. Ang. but he 


[581—618. | NOTÆ. 279 


was in the act of turning. ‘ Interea dum averteret equos, percussus 
est; recte igitur Parenthesi inclusa hæc verba”. Clarke. (582, 583). 
Ordo, τυχὼν (αὐτοῦ) 3. (κατὰ) ὠγκῶνα. Bene reddit Clarke verba xsix° 
ἐλέφαντι, ebore ornata et distincta : errorem Sch. br. notat. Recte 
Sch. Leid. citante Heyne, κατὰ συνήθειαν ἀστραγάλους ἐλεφαντίνους. ἑκα- 
τέρωθεν εἶχον; 1e: Ὀδγίοῦγας eburneas.  Verius forsan lamellas fuisse 
corio insertas, adeo ut opus, quod vocant, fessellatum extaret.. Nec 
artem ignorasse verosimile est. Conf. sup. >, 141. Huc forsan-re- 
feras quæ toties occurrunt, ἡνία σιγαλόεντα, de quibus vid. sup. 328. 
(585—86—87). Interpunxi ut in edit. Heyn. ita ut accipiantur verba 
ἐπὶ βρεχρεὸν τε καὶ ὥμους in nexu Cum δηθὰ μοοΐλ᾽ ἑστήκει. [ἡ parenthesi 
accipienda τύχε γερ ῥ᾽ ὠρεώθοιο β. Libenter adhibuerim à post βρεχ μόν, 
melius sic constante junctura. Modum usitatum distinguendi senten- 
tiam haud immutarunt Ernesti vel Wolf. quod miror, nam oratio asyn- 
deta in 587. displicet ; nec medendi ratio est nisi adhibeatur lect. δηθὰ 
δ᾽ ὅγ᾽ ἑστήκει, ν. quid simile. κύμβαχος... Ὁ. μ΄, 385: ἀρνευτῆρι ἐοικώς, 
præceps, Th. κύμβη, vertex &c. convezum quid—galea—poculum— 
Cymba. τύχε yée ÿ éuuloi βαθείης, inciderat enim in arenam profun- 
dam: De syntaxi voc. τυγχάνω, vid. Math. 6. 363. (590). τούς, 
Menelaum et Antilochum. (591). κεκληγώς. Vid. sup. β΄, 314. Hec- 
tor jam Trojanos ad pugnam incitat quos male affecerat Diomedes : 
Achivis terrorem incutit remque prope desperatam restituit. (593). 
ἡ μὲν" Ea quidem ( Enyo), horrendo prælii strepitu comitante &c. κυδοι- 
μὸν ἀναιδέω, EXP. duvagesy ϑορυβωδη. Sch. B. Ven. De ἀναιδής, cf. sup. d 
521. (595). φοίτα, furibundus incessit, sec. exp. Eustath. μεανιωδῶς 
ὁρμώμενος.  Hisce vss. habemus characterem militarem herois, strenui, 
gnavi et ad agendum promtissimi. Pulcherrime effingitur imago Hec- 
toreæ fortitudinis ardorisque bellici. Comites habet ipsos belli præ- 
sides ; circumcirca diffunditur species formidanda et tumultus ; tem- 
pestas prælii una cum ductore ipso ingruit, Quam admiranda virtus 
quæ illum demum contudit, adeo ut putarim poëtam, quo exornatior 
est in descriptione unius ductoris, eo magis declarare quid conceperit 
de alterius robore invicto. (597). ἐπώλωμινος, σθενής, ἄπειρος. Sch. 
br, Quo se convertat quidve faciat, incertus.  Verba sic sec: Heyne 
ordinantur ; τυδείδης ἀνεχοίζετο ὡς, ὧρ vie (ἀνα χάζεται) ἐνίδραμέ τε ὀπίσ- 
Tu, ὅτε στήη ἐπὶ ποτωμῷ, κι τ. À. Cæterum ordo turbatior est. (603). 
τῷ δ᾽ αἰεὶ πάρω εἷς γε ϑεῶν. Etjure, quoniam unus aliquis Deorum et 
semper adest ; εἷς γε, Si non plures, unus βαϊξθηι; istud γέ minime 
supervacaneum.est. Conf. sup. v. 302. Vim adsecutus erat Clarke. 
In vers. prox. Martem conspicit Diomedes, sub forma Acamantis laten- 
tem, sup: 462. et hoc, ope Minervæ, sup. 127. (606). persæuuss non 
est, ut dicit Hoogev. ad Viger. 167. enallage infinitivi pro imperativo, 
nec locutio Atticis propria. Est ellipsis quam supplet ipse Poëta in 
#,277. Hinc exple, μηδὲ (ϑέλετε) μεενεωινέμεεν. Cf. Herman, emend. 
in Vig, ᾧ. 157. Ejusmodi ellips. sæpe obvia est verbi péuvnre &c. 
quam in pluribus locis notavi. (612) παισῷ" Memoratur urbs Apæ- 
sus, sup. β΄, 828. ubi conf. De Amphio quoque, ibid. 830. παισός, 
πόλις τροίας, ἣν ἐν ἄλλοις (loc. cit.) ἀπαισὸν προσηγόρευσε. Sch. br. . (613). 
πολυλήϊος, dives agri, sesetis ad lit. Th. af, seges. Sie Sch.br: πολλὰ 
fie ἔχων, ἤ πολλὰ ϑρέμματα, πολυθρέρμμεων. Errorem notavit Heyne, 


280 NOTÆ. [613—656.1 


Obss. ἢ. 1. ληΐον enim est sepes.  Attamen non ex verbis penitus con- 
stat in errorem incidisse Scholiastam, et non dari potius diversas ex- 
positiones ejusdem vocis. Adde quod in β΄, 147. reddit Sch. λήϊον, 
σιτοφόρον χωρίον. In Odyss. σ΄, 29. ληϊβοτείρης, τῆς κατεσθιούσης τὸ Aiov, 
ὅ ἔστι τὸ σιτοφόρον χωρίον. Cf. inf. ψ΄, 599. (620). λώξ. Exponit Sch. 
br. ad x’, 158. τῷ μεγώλῳ δακτύλῳ τοῦ ποδὸς. Reddit Lat. vulg. calce, et 
certe utramque extremitatem pedis designare potest. Cf. Sch. Apoll. IT. 
106. (623). ἀμφίβωσιν κρατερήν. Redditur circutionem potentem, 1.6. 
ne instarent Trojani ad reditum ejus impediendum. Exp. Sch. ὑπερ- 
μάχησιν.  Addit Eustath. ductam esse locutionem ὠπὸ τῶν τετραπόδων 
ζώων, unde illum accepisse constat in sensu exposito de ἀμφιβαύειν, ἀν 
37. de περιβαίνειν, sup. v. 21. Hinc refero voc. ὠμφίβασιν ad præsi- 
dium corporis Amphii, et verto, timebat ille defensionem acrem Tro- 
janorum. (626). πελερέχθη. Vid. δ΄, 585. (629). μοίρα κραταίη, Ang. 
His adverse destiny.  Sic Suvaros καὶ μοῖρα reurain, SUp. 83. μεοΐρ᾽ 
ὁλοή, π΄, 849. 4. 1. personam induit. In sensu primario fatum intel- 
ligitur, dehinc lethum, mors &c. ‘“ Summa dies et ineluctabile tem- 
pus”. (632). Prætulerim τῶν καὶ. (635). ψευδόμενοι δὲ σέ φασι, locu- 
tio est pro φεύδονται οἱ λέγοντες, Quæ postea in dialectum Atticam re- 
cepta est. για. Kœn. ad Corinth, de dialect. p. 35. (636). émdsvcær 
πολλόν, longe inferior es. ἐνδεὴς si, Sch. br. Cf. inf. y, 310. (638). 
“ἰλλ᾽ οἷον τινά Pars......Secundum hanc lect. reddas; contra vero qua- 
lem prædicant fuisse vim Herculeam, quam dissimilem tui sail. Lect. 
diversam ex Tyrannione adfert Heyne quæ sensum quoque bonum 
præstat, ὠλλοῖόν τινά φασι β. ἡ. diversum sane narrant fuisse &c. Sic 
Bentl. et præferenda videtur, at nusquam video adhibitam. De locut. 
Bin ἡρωκληείη, CF. β΄, 658. (699). Searupéprovx. τολριηρὸν.....«Φρωσέως 
ὑποροένοντα ἐν τῇ μάχη. Sch. br. At Heyne præfert ut Th. μεερονημεένος, 
fortasse sec. locut. θούριδος ὠλκῆς péuvnré toties obviam. Prætulerim 
piuve. Cf. μ΄, 183, Od. λ΄, 209. (642). χήρωσε δ᾽ ὠγνιώς. “ Hune 
modum dicendi de populatione frequenter imitati sunt Græci et Latini, 
ut bene monet Cel. Wesseling. in Diss. Herodotea, p. 86.” ÆErnesti. 
Sic Maro,—< tam multis viduasset civibus urbem”. In nostram ver- 
naculam quoque’bene transit locutio. (648). ἤτοι κεῖνος. Partic. em- 
phatica est ; narrationi adsentit de Hercule, at fortunam filii diversana 
fore prædicat. In 652. apodosis est τοῦ δὲ; verte; 76 quidem ever- 
tit Ilium sacram..…...Te vero manet sors dissimilis &c. Caussam 
adfert excidii vecordiam Laomedontis, qui pœnas pro meritis suis per- 
solvit. Narrationem notam de Hesione ex Apollod. IL. adfert Eus- 
tathius, et huc referendum censet εὖ ἔρξαντα, 650. Constat ex 641, 
observante Strab. XIIT, 891. Trojam non nisi sub imperio Priami 
ad tantam magnitudinem pervenisse. (650). ὅς, ῥώ pur..….Ang. Who 
used harsh language to one who deserved well at his hands. Sic 4, 
25. κρατερὸν μῦθον. Voc. ῥώ emphatica est. (654). κλυτοπώλῳ, ?n- 
signi-equis, Lat. vulg. qui-equitatu-claret, Schrev. Nec de epitheto 
consentiunt Critici. Adnotat Sch. A. B. et br. dici propter raptum 
Proserpinæ. Cf. Claudian. unde forsan desumitur repræsentatio Orci 
bigis vel quadrigis invecti; et hæc simplicior est ratio. Cf. Heyn. 
Obss. p. 119. Occurrit epith. λ΄, 445. σ΄, 625. (656). Lect. recepi 
épagrn ex editt. optt. Vulg. ὁμορωρτῆ, quæ vox ejusdem signif. est. Th. 


E657—1707.] NOTE. 281 


prioris est zu et ὠρτάω, V: ὥρω, ἥρται. Cf. Steph. Thes. (657). ἠΐξζαν. 
Sic 661, αἰχμοὴ διέσσυτο amours.  Impetus hastæ quasi vita præditæ 
ob oculos ponitur. Metaphora est ἐνωργεστάτη, quæ Aristoteli 
valde arridet. Conf. sup. ad >, 126. not. Clark. ubi locum citat. 
(659). κατ᾽ ὀφϑωλροῶν, redditur, cèrcum oculos. ΑἸ. νὺξ ὀφθαλμῶν 
κωτεκοίλυψε τὸν (1. 6, ἐπκεινον.) quod durius est. Locutio similis 
obvia fit inf. 696, κατὰ δ᾽ ὀφθαλμῶν κέχυτ᾽ ἀχλύς. (661). βεβλήκει, 
nn πρ λων ejus 7αγεζαηι Sarpedonem assequuta.  Notanda 
témporis bene accommodata ratio. (562). Lect. recepi δ᾽ ἔτε ex opt. 
Edd. et quæ Ernestio placet. Verte; Pater vero adhuc mortem 
propulsabat.  Dicitur éx@arsxss, nam Sarpedonem postea interfectum 
videmus π΄, 431. sqq Quodammodo emphatica est et lect. vulg. 
πατὴρ δὲ τι, 1. 6. κατα τι, Nam parum abfuit quin jam ex vita deces- 
serit. (664). βέρυνέ μειν, dolore...molestia granit illum afficiebat. Sic 
ὕ, 480. χεῖρα βαρυνθείς. (665—66—67). τὸ μὲν οὔτις,..... Hoc equi- 
dem nemo advertebat, nec in mentem venit hastam fraxineam e femore 
extrahere, dum festinabant ut ille currum conscenderet. ἀμφιέποντες; 
curam ejus habentes. (670). Tanwove, surenwoy, ÿmouwoynrixer. SCh. 
br. et in utroque sensu Ulyssi apte convenit. τλήρων quoque expo- 
nitur ærumnosus, nam ad malum quod perfertur æque ac ad animum 
quo sustinetur respicere solet. De pds, 4. Eustath. exponit 
πρόσω ἵδρο, γιά. Steph. Thes. 819. et de Th. ww, sup. d, 328. 
Vocem usurpat Lycoph. 1171. (673). à ὅγε......1)}6 usu et elegantia, 
cf, sup. v. 327. y, 409, Hes. ἔργ. καὶ nue. 1. 244. (679), ἔτι πλίο- 
vas. Et nunc adhuc plures interfecisset, ni, &c. (G84). μὴ δή με 
ἕλωρ ἐώσης κεῖσθαι.  Notatur hic vis emphatica τοῦ à, ne me, ob- 
secro, sinas jacere prædam.  Plena affectus tenerrimi est hæc Sar- 
pedonis allocutio, ac eo plus misericordiæ mentem tangit, quo major 
erat viri fortitudo dum pericula circumsteterint, Nec potest quid me- 
morari exquisitius verbis ἐπεὶ οὐκ me ἔμελλον εὐφρανέειν φιλὴν ἄλοχον καὶ 
νήπιον vioy—Doloris immemor, nullam animus imaginem capit nisi 
uxoris et fil, nec vitam adirai plorat nisi quæ illorum oblectationi in- 
serviat. (689). Voces κορυθαίολος.....«πωρήϊξε....««λελιημοῖνος bene ex- 
primunt alacrem motum bellicosi Hectoris. De priore cf. sup. β΄, 816. 
Imminet periculum, adeoque statim se accingit nec verba facit, τὸν à 
οὔτι προσέφη. (693). εἷσαν, locarunt. cf. sup. δ΄, 392. Est aor. 1. a 
forma radicali, ἕω, de qua conf. Mathiæ G. G. ᾧ. 234. (694). ὦσε 
ϑύραζε, ἰξείλκυσε, Eustath. ϑύραζε est vox Homerica pro ἔξω. (696). 
τὸν δ᾽ ἔλιπε ψυχή-- Tllum vero deseruit anima circumque oculos diffusa 
est caligo ; scil. deliquium animi passus fuerat præ dolore vulneris. 
Conf. sup. 659. (697). ἀμπνύνθη, spiritum recepit : dicitur pro 
ονεπνύνθη, Th. σπινῦμι, πνύνω. Vid. Damm. περιεπισνείουσα, Ang. 
breathing round and upon him—Layeu, reficiebat vires. κακῶς πε- 
καφηότα, ægre spirantem, κάφος γὰρ, τὸ πνεῦμα. S. br. (700). 
προτρίποντο, versis-lergis-fugiebant. Aliter σ΄, 304. προτροποίδην 
φοβέεντο. Cf. Sch. br. Sic consilio Diomedis obtemperatur, quod 
datur sup. 605, 606. Notatur constructio ἐπὶ νηῶν pro ἐπὶ νῆας. (7 07). 
«ἰολορείτρην. αἰόλος hic usitatius accipitur in sensu τοῦ ποικίλος, varieta- 
tem exprimens coloris v. ornamenti. Sic Sch. br. ποικίλην μέτρων 
ἔχοντα, et hanc expositionem secuta est vers. lat.  Huc facit Maronis 


o 0 


282 NOTA. [707—788.] 


illud, wersicoloribus armis. Malim vero epitheton sumere in sensu 
supra expos. de κορυθαίολος, β΄, 816. et ad motum bellatoris referre. 
Sic Porphyr. quæst. 3.  Exponit quoque Etymol. εὐκίνητον moxeirré, 
bellatorem agilem. De vi et significatu voc. α«ἰόλος, cf. sup. à, 186. 
De mitra, vid ibid. vs. 132. (708). De Hyla cf. sup. β΄, 500. (709). 
λέμονη κεκλιμένος κηφισίδι, lacui vicinus Cephisidi. Dicitur proprie 
κεκλίσθαι de agro versus mare vergente, hic de persona. Cf. Callim. 
H. in Dian. 253. De sepultura ejusmodi locutio obvia est ap. Pind. 
OL 1. 148—150. ὠλῷφεοῦ πόρω κλιεθεὶς τύμβον ἔχων. De Pelope agitum 
Exp. Sch. br. παρακείμενος, γειτνιῶν. De Cephiside cf. β΄, 523. 
(710). πίονα δῆμον, redditur, valde opulentum tractum, corrigente 
Heyne, nam errabat vers. Lat. quæ habuiït, populum.  Sic sup. &', 
547. δῆμος civitatem designat Afheniensem, et nm genere poni solet 
pro urbe, pro 2ncolis, pro tractu agri, vel in sensu latiori pro cévi- 
tate ipsa. Adi Gellium, citante Clarke in not. ad β΄, 547. Breviter 
Heyne, “ Solet du; poni pro urbe et urbs pro incolis”. Cf. π΄. 514. 
ύ, 385. (711). ὀλέκοντας, non pereuntes, ut male Spond. sed perden- 
tes, ut recte emendat Clarke. (714). ὠτρυτώνη. (Conf. β΄, 157. 
(718). ἀλλ᾽ ἄγε δὴ καὶ νῶϊ μεδώμεθα, age nunc vero, et nosmet ipsi 
cogitemus, &c. (720). Sequitur descriptio currus Junonis ex vita 
heroica adumbrata; occurrit locus similis inf. 9΄, 381, &c. De νοῦ. 
χρυσάμπυκας Vid. sup. 358. 363. (722). Junctura est, ἥρη δ᾽ ὠμῷφε- 
βαλε ὀχίξεσσι. κύκλα erant rofæ quæ radiis firmabantur, qui numerum 
variasse, pro dignitate personæ, videntur. Hic memorantur ὀκτάκνηρα. 
Habet Pind. de Ixione locutus Py. IL. 73. reredxrepcor ἔπραξε δεσμόν. 
In 725, memorantur ἐπίσσωτρω, vel laminæ externæ (Jellies) quibus 
continebatur ἔτυς quæ erat curvatura rotæ, orbis exterior cui infixi 
sunt radiü. Alter σῶτρον adpellabant. Hinc in quibusdam editt. 
ἰύσσωτρος ὠπήνη, ὦ, 518. Th σόω, concitato motu ruo. Cf. Sch. br. 
Hæc ?rv; nuncupatur ἄφθιτος, ex auro quippe conflata et aëri humido 
resistens. (726). ramuve, modioli rotæ (naves). Hi ex argento con- 
flantur ut et femo, 729; curvatura rotæ, jugum, lora jugalia, ex 
auro; axis, ex ferro; laminæ (irircwrex) ex ære. De ferro, 
quanto in pretio fuerit, Conf. 4, 826. Od.x, 391, &c. (727). δίφρος 
ἐντέτωτωι, Sella vero aureis et argenteis funibus tenta erat, 1. e. aæt 
adligata. Vix intelligo quid per “ exporrecta erat” velit Lat. vers. 
Habetur τέτωτο in pari sensu χ', 307. τό οἱ ὑπὸ λαπόρην τέτατο. 
(728). ἄντυγες. Vid. sup. 262. ut et de epith. περίδρομοι. (729). 
Temoni extremo adligatur jugum, et jugo equi a loris (λεπαδνοις) quæ 
pectora ambiebant ; hinc Apollonii expositio, iuavrés στηθιαῖοι. περὶ τὰ 
στήθη τῶν ἵππων, oi iuævrs. Sch. br. (733). Sequitur nunc descriptio 
ἐναργεστώτη Minervæ bellatricis. πέπλον κατέχευεν ἑανὸν, peplum (laxa- 
tum) defluere sivit. Fibulis aptabatur vestis, quibus sublatis, humi 
demissa est. De duplici signif, vocis ἑανόν conf. y, 385. Hic est 
subtile. πατρὸς ἐπ᾽ ovdu….Quia in palatio Jovis omnia hæc aguntur. 
(736). De χιτών, et reliquis antiquæ armaturæ partibus, cons, δ΄, 132. 
(737). τεύχεσιν, 1.6. lorica, mitra, &c. ϑωρήσσετο, se armavit. Sup. 
γ᾽. 114. τεύχεω sunt clypei et hastæ, sed ἢ. 1, seorsum enumeran- 
tur, 738, 745. πόλεμον δακρυόεντα, lachrymabile bellum, Ov. Met: 
8.44. (738). De ægide conf. sup. β', 148. De ϑύσανοι, vid. ibid. 448. 


[199----770.1 ΝΟΤΑ͂. 489 


(739). ἣν περὶ μὲν πάντη φόβος ἐστεφάνωται, Ang. round which on all 
sides Terror appears ρίμηιεά. ὅ81ς.5 Sch. br. κύκλῳ περιέκειτο. ΑἸ]6- 
gorice hæc sumenda. non enim in ægide ipsa depinguntur hæ species, 
sed formidolosus ipsius Deæ adspectus, et imago quam præfert bel 
lachrymabilis in sermone poëtico ad sensum adumbrantur.  Huc facit 
quod ipse Aristoteles de hoc loco observat ; ἐν τῇ ἀσπίδι----εἴχε----τὸ ἐπ τῆς 
γοργόνος γιγνόμενον τοῖς ἐνορῶσι πάθος κωταπληκτικόν. Conf, ejusmoui 
exemp. sup. 592. sqq. (741). γοργείη sp. pro κεφαλὴ γοργοῦς, πελώ- 
ρου δεινοῦ. (742). διὸς τέρως, quidquid ferribile, sublime, vel extra 
sortem humanam, sermone Homerico ds τέρας fingitur. Simili modo 
epitheta passim obvia, διογενής, διοτρεφής. fluvius adpellatur δεϊπετής ; 
imber procellosus, διὸς ὅρεβρος, qui alias ἀθέσφατος, ἄσπετος, &C, dicitur. 
cf. μ΄, 286. ν΄, 139. y, 4. (748). ἀμφίφαλον, utrinque conum 
(φώλον) cum crista (λόφῳ) habentem. De partibus galeæ antiquæ, 
conf. y, 371. sqq. (744). ἑκατὸν πόλεων, 7. «. De sensu voc. 
ἀραρυῖαν dubitatur. Poëtam in animo concepisse reor immensam 
Deæ magnitudinem atque specie quadam ὑπερβολῆς eam auditoribus 
effingere conatum. - Hinc ad lit. accipio ὠραρυῖαν, sufficientem, adeo 
capacem ut continere queat.  Rationes duæ restant quarum Ernestia- 
na magis arridet, (Vid. Not. ἢ. 1.) nam sensui bene convenit rudiorum 
hominum.  Putat exprimi frmitatem galeæ, non tam magnitudinem, et 
vertit;  adversus centum urbium exercitus suffecturam, nedum adversus 
Trojanos”. (745). βήσετο. β΄, 35. y, 262. (747). ὀβριμεοπάτρη, ὄβριμον καὶ 
ἰσχυρὸν πατέρα ἔχουσα. Sch. br. vid. y, 257. (745). ἐπεροαίετο. Accurate 
vertitur, ëncumbebat-ad-agendum, nam * μεαέεσθαι dicitur de motu et im- 
petu seu corporis seu animi qui fertur ad aliquid, èncumbere, appetere”. 
Heyne. Vid. sup. δ΄. 190. et conf. Virg. pront pendent in verbera.…..dant 
lora, Georg. 3. 107. (749). ὥρα. Anni tempestates hic memorantur 
quæ ob vicissitudines earum et mutationes dicuntur claudere et apertre 
nubem quæ limen cœæleste occupat. De μύκον conf. 4, 338. (7352). κεν- 
τρηνεκέοις, μάστιξι κεντρουμένους. Sch. br. Eadem analogia ex ἐνέγκω or 
matur κεντρηνεκής, Ut ποδηνεκής, κ΄. 24. διηνεκής, 4. 321. Partic. fé vim 
hic habet, τῇ (ὁδῳ) je, hac via nempe ἄς. (757). Ζεῦ πάτερ, où veus- 
rién…. Annon propter hæc facinora violenta Marti succenses? quan- 
tum nempe et qualem perdidit populum Achivorum &c. 1. 6. propterea 
guod tantum et talem delevit. (759). oi à ἕκηλοι. à à TÉQTTOVT OL à» oo» ÉVEVTEGe 
Ruinam et cædes, quas intulerunt, spectant securi. Verbi éréu: notetur 
vis eximia, Marte, veluti fera, ad stragem dandam emisso.  Hoc Sch. 
non adsecutus est in exp. ἀνωπείσωντες. Simile quid obvium fit in Shaks- 
peare, Cry, havoc, and let slipthe dogs ofwar. Jul. Cæs.3.1. (765--66). 
De epith, ἀγελείη, conf. δ΄, 128. Exponit Damm. ἡγερεονική, “ nam Mi- 
nerva est prudentia rectrix politica”. Cæterum hic, permittente Jove, 
Marti immittitur Minerva ; Imago exhibetur, quantum prudentia sollers- 
que animus furori cæco præstat, quam subito ruit mis consilt expers. 
Verba, ἡ ὃ μέλιστ᾽ εἴωθε, ad mythum forsan respiciunt quo victoria Miner- 
væ comparatur, ut inf. φ΄, 403, πελάζειν, afficere, facere ut accedat &c. 
(767—68). οὐδ᾽ ἀπίθησε.....«οὐκ ἄκοντε.  Plurima exempla sunt hujusce 
locutionis quæ sensum contrarium maxima cum vi exprimit. Sic #, 
330. οὐ γήθησεν ἰδὼν, indignabundus conspexit.  Voluntas promtissima 
et celeritas hic designantur, (770). Multum laudis huc conferunt 


284 NOTÆ. [770—801.4 


Critici, mirabili spectata imagine quam præ se fert oratio. A pluri- 
bus laudatur illud Longini περὶ à]. ᾧ. 9. Bene quoque Daceria red- 
dit; Autant qu’un homme assis au rivage de la mer sur un cap élevé, 
voit d'espace dans les airs, en jettant sa vüë pendent un temps serein 
sur Ê immense étenduë de la sus azureé, autant en franchissent d 
un saut les fougeux coursiers des immortels.  Notatur hic usus τοῦ 
ἠεροειδές pro ἀέρα, The EXpunse. To τοῦ digos εἶδος. Sch. B. Ven. (773). 
In planitie inter Simoim et Scamandrum certatum fuit, huic vero 
propius. Conf. ζ΄, 4. et Heyn. Exc. ad loc. (775). 45 ἵππους... Ii 
equos cohibuit, sistere fecit.  Divæ aciem non intrabant bellicoso ap- 
paratu adeo ut conspectum fugiebant.  Sic inf, S44—45. se amplius 
celat Minerva ne illam Mars agnosceret. Habetur in 776. ὠήρ in sensu 
sæpius notato, caligo, et notatur in Sch. Ven. usus Homericus τοῦ 
πουλὺν pro πολλήν. (777). τοῖσιν. Vertitur; {lis vero ambrosiam sub- 
misit Simors ad depascendum. ὠρβροσίην (subaud. βοτάνην), gramen 
ambrosium, quale equos immortalium carpere decebat. Conf. Hymn. in 
Apoll. 127. εἶδαρ ὠροβροτον. εἰμιβρόσιον Bus εἶδαρ. », 35. Huc conf. 
quoque #, 49. 50. et totam orationem ibid. 381—396. (778). In- 
cedentes Divæ columbis pavidis comparantur adeo ut gressus eorum 
levior et delicatior, superficiem soli radens, concipi posset. Hinc 
Maronis verba, εἰ vera incessu patuit Dea, ubi conf. not. Ruæi. 
Sequentia habet Sch. B. Ven. κώλως τῶν βουλομένων λάθειν τὰ ἰχνὴ ταῖς 
περίστεροες εἰρεοεσεν" gun γάρ αὐτῶν Tu ἰχνη; ὡς ᾿Αριστοτελης" ἡ καὶ δια 
To κώθαρον, ἡ δια τὸ ræyv. Per ue καθαρὸν fortasse vult Scholiasta, 
æguabile, minime impeditum, quod bene sensum ferit. Cf. Heliod. 
Aethiop. 3. 13. ubi Calasiris ait Deos cognosci ex incessu pedum 
τεμνόντων μιῶλλον τὸ περιέχον, ἥ διαπορευομένων, secantium potius aërem 
quam transeuntium. (T82). εἰλόμενοι, congregati. Conf. sup. 203. 
(785). εἰσαμένη, vid. sup. y, 141. (787). εἶδος aynroi! Inest amari- 
tudo verbis; forma tantum, non fortitudine, præstantes! ax ἐλέγχεωϑ 
Sic apud Romanos #agitium usurpatur pro ipso homine nequam. 
(788). c0gx uw» Ad Antehomerica hæc respiciunt, vel quæ Poëta 
non nisi leviter attigerit. Vss. 389, 390. citat auctor ignotus vitæ 
Homer. sub fin. Huc facit quod auctor tract. de Homerica poësi 
habet ; οὐ γὰρ πέῤῥωθεν ἐμβαλὼν, τὰν CT τῆς Luoidos ἐποιήσατο, ἀλλὰ 
καὶ καθ᾽ ὃν χρόνον wi πράξεις ἐνεργότερω: rai ὠκριαιότεραι κατέστησαν. Τὰ 
δὲ τούτων “ γότεροι, ὁσώ ἐν τῷ παρελθόντι χρόνῳ ἐγένοντο, συντόμεως ἐν ἄλλοις 
τόποις ln (790). οἴχνεσκον, progredi solebant. (794). Vi- 
dimus jam !'iomedem e pugna excedentem, advenientibus Marte et 
Hectore, sup. 600. Ob id jam ἃ Minerva reprehenditur. (795). 
ἕλκος ὠνα Ψύχοντα, vulnus refrigerantem. Conf. λ΄, 620. χ΄, 2. τό puy 
Bahs..…....SUp. 98. (796). τελωμῶνος. Conf. ξ΄, 404, 405. ubi balteos 
memorat à quibus scutum et ensis suspendebantur. τελωρεών unde 
ensis pendebat super dextrum humerum transibat quo in loco vulnus 
Diomedes accepit. vs. 98. Hunc elevabat sub adventum Deæ. 
κώμνε δὲ χεῖρας laborabat manu. κελαινεφὲς αἷμα, The gore. (801). 
τυδεύς τοι otosque infusa per arius major in exigue regnabat cor- 
pore mirtus. Stat. Theb. I. 1. Huc conf. Aesch. ἕπτω, 426. ἀλλὰ 
maynris eadem ÂAesch. ibid. 38288. τυδεὺς δὲ μωργῶν καὶ μάχης 
Aegéres….. 802. ‘Conf. δ΄, 370. ubi Diomedi pari modo objicitur 


[802—831.] NOTÆ. 285 


virtus patris. (802). καί ῥ᾽ ὅτε......«οὐκ durer.  Possunt commode 
cum præcedentibus jungi, ἀλλὼ wæzurs, adeo ut sententia procedat ; 
pusillo equidem corpore erat Tydeus, at bellator, etiam ubi huic non 
omunino permiserim (ut pugnaret.) Desideratur in 805. apodosis τοῦ 
τότε, sed potest subintelligi. De phrasi οὐκ εἴασκον conf. sup. 767, 
768. et ad β΄, 832. De voc. παιφάσσω, ibid. 450. (805). ἄνωγον. 
Dubito an referenda ad Minervam vel Thebanos. Hoc probat Heyne, 
mallem vero secundum modum usit. convivart illum jussi, propter quod 
præcedit, εἴωσκον. (807). mavra δ᾽ ἐνύεω, Suppl. ὄθλω, præmia certa- 
mins 501]. qualia fuerunt in temporibus heroicis usitata. Cf. sup. δ΄, 
389. Locutio est communis, νικᾷν τὰ ὀλύμπιω (zen), quod Ennius 
inter Latinos imitatur, s2cut forlis equus, spatio qui sæpe supremo 
wicit Olympia. Laudatur illud Pindari, νικῶν decpror, OL 4. 34. 
(808). Affirmat emphatice illud τοι. σοὶ δ᾽ ἤτοι, tibè profecto, ut 
antea patri. (811). κέρατος rovaiz, ex multo labore orta fatigatio. 
Cf. ad #, 165. de phrasi roauxiros πολέμοιο. (812). % νύ σέ που.......6Χ- 
pressionem amaram habet τὸ rev, vel, ut conjicio, exanimans pavor 
ἅς. œxngiy, εἰς ἀψυχίων ὥγον. Sch. br. Th. κῆρ. Obvia fit Od. w’, 98. 
Ÿ, 328. cum significatu læsum. Th. κήρ, fatum, mors. Teterrima 
est exprobratio quæ Diomedem degenerem innuit, nec amplius dignum 
qui stirpe illustri satus haberetur. (815). γιγνώσκω σε, Sex... Lau- 
datur illud Sophoc. Aj. flag. 14. ὦ φθέγρο ’Alaives, φιλτώτης ἐμοοί ϑεῶν, 
ὡς εὐμαθές σου.....«Φώνημ. ἀκούω. (818). ἐφετμέων. Cf. sup. ad v. 
129—30. (822). éveyxaloue Sup. 600. sqq. (823). ἀλήμεναι, Lat. 
vers. congregari ; adcuratius vers. corr. Heyn. se colligere.  Ernestio 
arridet aspirata 44e, nam est et & ms, vagor, erro, et nequit has 
contrarias signiff. idem verbum admittere. Arcadium citat gramma- 
ticum antiquum qui exponit ἅλη, gris. Constat ex ἢ. 1. collat. cum 
ζ΄, 201. τὸ ay, congrego, antiquitus scriptum fuisse Εώληρει, at non 
item ὥληροι, vagor ; et verosimile est, ut in aliis notavi, digammum 
prioris in aspirationem transivisse. Consentit Heyne, qui ex eodem 
fonte deducit ac εἰλέω, εἴλω, sup. 782. Conf. IL χ΄, 12. 47. φ΄, 534, 
607. In priore loco peccatur in editt. contra digamm. at restituerim 
ἀνωπνεύσωσι Fanerés. (825). Diomedes concitatus pugnam capessit ; 
et hic facile conceperim Poëtam velle designare quantum valet forti- 
tudo cum sapientia consociata. (827). μήτε σύ. Nusquam alias plus 
varietatis in lectt. reperi. Recepi Heynianam. Notandum est ad- 
scivisse Wolf. lect. quam ut perimentem sententiam respuit Clarke, 
5601]. μήτε σύγ᾽ ἀρηα τόγε δείδιθι. Verterim; Nec Tu Martem tali modo 
(κατὰ τὸ γε) Jormides. did v. δέδιθ:, quasi ex δέδιμι, forma pro δέδιε 
imper. perf. ἃ δείδω. Th. radicaie est δίῳ v. dv, unde prodeunt quo- 
que δειδίσκομαι, δειδίσσοριαι, terres, αὖ Sup. B', 190. q. conf. ut et Pier- 
son ad Ματ. p. 118. (890). σχεδίην. suppl. eur, πληγήν. (831). 
Decernentium furor, concitatæ mentes, bellique miseriæ et incerta 
alea quatuor epithetis optime exprimuntur, ϑοῦρον, ρμεαινόμεενον, τυκτὸν 
κακὸν, ἀλλοπρόσαλλον. Tux Toy κακὸν, Vertitur; Præter naturam adscitum 
malum. Sic Sch. br. κατωσκευωστόν, et plenius Steph. Thes. 1495. 
τὸ (πακὸν) τευχόρεενον nai μὴ ἐγγιγνόμενον φύσει, quod natura non secum 
fert, sed hominum malæ artes.  Signiff. diversas conjungit Sch. Ven. 
B. οὐ μόγον φυσικὸν, ἀλλὰ καὶ ἐπιτηδευτόν, sed minus aÇcnrate. ἀλλοσπρό- 


286 NOTÆ. [832—859.] 


σαλλον, varium et mutabile semper. Sequentia explicant. (832). στεῦτ᾽. 
Conf. 8’, 597. De hoc promisso memoratur inf. φ΄, 413—14......2yœr 
οὺς κάλλιπες, αὐτὰρ τρωσὶν ὑπερφιάλοισιν ἀμύνεις.  Verba sunt Palladis 
Marti perfidiam exprobrantis. (834). τῶν, 1. 6. ἐφγείων. Martem 
habemus ad pugnandum excitatum sup. 508, 509. (836). ἐωρεαπέως, 
celeriter et promte. Sec. etymon exponitur in Sch. br. ὥρμα τῷ ἔπει, 
ἐνεργῶς, μετὰ σπουδῆς. Sup. 830. pro évusuuws inductam vidimus quæ 
Bentleio displicebat. (842). Discrepant Editt. in lect. hic et in 844. 
In tempore imperfecto legit Wolfe, ἐξενέριζε, tele, quod in aoristo habet 
Heyne cui adstipulatur Edit. Ernestiana. ἐνωφίζω est et interficio, et 
interfectum armis spolio: hinc prætulerim in 842. ἐξενώρεξεν, occiderat, 
et in 844. ἐνάώξιζε, spoliabat ; sensus, ut opinor, melius constat collato 
vs. 847. viz. Diomedem et Minervam supervenisse Marti dum corpus 
Periphantis spoliaret. Video versionem in Edit. Schreveliana mecum 
facere. (845). δῦν᾽ αἰδος κυνέην" Conjectatur figmentum e nomine Plu- 
tonis (4215) ortum duxisse et ex antiquioribus mythis desumtum esse, 
Conf. Hesiod. Scut. Herc. de Perseo, quem galeam induisse memo- 
rat, v. 227......466.  Accipit Sch. br. in sensu allegorico, ἀΐδὸς κυ- 
γέην-ττνέφος Ti καὶ ἀορωσίαν, Quasi densam nubem circum se fuderit Dea. 
(851). πρόσθεν, verto, prius.  Diomedes secundus (v. 855) impetum 
facit. Accipitur quoque in sensu εἰς τὸ éwrgorber. Vertunt 96225, 
protenta-manu-jaculatus est, cui favet v. 854. ἐτώσιον οἰϊχιθῆναι. Sed 
forsan hasta (μελίη ὀρεκτή) non e manibus emittitur, adeo ut verum 
maneat quod sup. adnotatur de sensu verbi égéyouw, 0, 307. Dici 
potest ἀϊχϑῆναι de impetu hastæ adactæ, non emissæ. Exp. Sch. br. 
ἐπέτεινε, quod corporis gestum exprimit. (854.) ὥσεν ὑπ᾽ ἐκ δίφροιο" 
submorit a curru.  Ordino, ὕπωσεν ἐκ δίφροιο, nisi potior videatur ὑπὲκ 
δίφρου. Stat in curru Minerva et prehensa hasta, illam avertit ut in- 
cassum præteriret, ὡστε αὐτὸ εἰ χθῆναι ἐτώσιον. Th. τοῦ ἐτώσιος est ἐτός 
Jrustra, Aristoph. Plut. 404. 1166. Prodit ex εἶμ, vado, ut ἐτεός. sup. 
104. ex εἰμοί, sum. (856). Cominus rem gerit Diomedes ut ex 858, 
859, apparet. Hinc dicitur Pallas ἐπερείδειν τὸ ἔγχος, “ robore 500 
pondus hastæ addere”, ut bene Heyne. Sic inf. ;, 269. dicitur Ajax 
ἱπερείδειν y ἀπέλεθρον, Hectorem saxo petens. Bene ibid. Sch. br. 
ἐπέρεισεν---ἐπεβείρησεν, Sensu obvio quem adsecutus est Heyne in ἢ. I. 
(857). νείατον ἐς κενεῶνα, mum ἴηι ile, qua parte cingebatur mitra. Sic 
sup. 616. vazien ἐν γαστρί. Expositionem subtilem quam ex Heraclide 
attulit Clarke vix dignam memoratu reor, et reprehendit Ernesti. 
Nec mitius Heyne; “ Nolim Clarkium hic et 615, 616. 2ñeptas Hera- 
clidis allegorias apud Eustath. amplecti ;—In poëta, constituta jam 
semel persona non amplius quærere licet de symbolica origine seu 
notatione”. De argutis libenter concedo, at personam allegorice 
constitutam sæpissime video, et characteri actus adeo congruere ut 
hæc adumbratio usque ad finem conservetur. Talis est notio genera- 
lis Martis Trojano agmini præeuntis, Minervæ Græco, sup. δ΄, 499. 
Vis consilii expertis a fortitudine et sapientia devictæ speciem vividis- 
simam Poëta exhibet. Nolim vero in veteri Scriptore ulterius rem 
prosequi subtilitates ineptas captando. De mitra, Cf. δ΄, 132. sqq. 
(858). τῇ ja.....ea scilicet parte. (859). Argutias prosequitur Clarke. 
Verba ἔβραχε ὥρης, x. τ᾿ À. ‘ Clamorem exhibent aciei disjectæ et in 


[862---587.} NOTÆ. 287 


fugam conversæ”. (862). ὑπὸ τρόμος san. Sic sup. δ΄, 421. ὑπό κεν 
ταλασίφρονώ περ δέος εἷλεν, Subisset terror. Notatur porro in 861. lo- 
cutio antiqua συνάγειν ὥρηος ἔριδα PrO συνώγειν χεῖρας, Conferre, con- 
serere manus. (863). ὥρης ὦτος πολέμοιο. Conf. sup. δ΄, 440. ἔρις 
ἄρεοτον μεμαυῖα. (864). οἵη δ᾽ ἐκ npéur....Sententiam ut ex Heynio 
accepi distinxi, et verto; Qualis e nubibus apparet atra caligo, 
propter æstum ex vento graviter spirante excitato. Exple, διὰ καύμα- 
τος Vel HUVLATOS ὄντος in 865. δυσαής, δύσπνους, Sch. br. quem quis 
ægre respirat. Quam pulchre conficitur imago TUXTOŸ κακοῦ 86 8 
loco abripientis quem adeo fœdaverat rabies ejus horrenda. “ Ira et 
furor Dei vulnerati et victi caliginem et noctem postulant, quando- 
quidem cum ea cognationem habet quidquid ad sensum atrox ac triste 
est”. Heyne, Obss. ἢ. L A vapore lethifero, qualis inter Arabas 
existit, hic ὠὴρ dures non multum abludit: Poëtam in mente ha- 
buisse suspicatur Vir amicissimus Guil. Neilson, qui mecum obss. 
communicavit. (867). ὁμεοῦ νεφέεσσιν.  Vix discrepant variæ expositt. 
juzxta nubes, nubibus involutus, Sch. br. inter nubes, Heyne. Verte- 
rim; ἀγα cum nubibus in cœlum ascendens. Quod ex Demosthene 
adfert Schol. de altero sensu voe. ὁμοῦ, viz. circiter, alienum est. 
(869). ϑυρεὸν ἀχεύων" Sic dicitur, ἡ δ᾽ ἀλύουσ᾽ ἀπεβήσατο, SUp. 352. ἀλύων, 
ὦ, 12. ϑυμὸν κατέδων, ζ΄, 202. De ἀχεύων ex ἀχίω et sim. cf. sup. 
β΄, 597. (870). &p2BgoToy αἷμα, ἰχώρ, Sup. 940. (872---74.). ἀεί 
re... Ang. We Deities have endured the severest calamities through 
the machinations of each other ἅς.  Injuriæ oblitus quam aliis infere- 
bat suam tantum plorat ut solent frustrati. Hinc convitia, ἄφρονα 
κούρην, roi à ΐδηλον, οὐλομένην; quæ suæ indoli aptius convenerint. 
ἰότης exponitur ἃ Sch. br. γνώμη, βουλήσις. Conf. σ΄, 396, r', 9. Est 
immissio, instigatio, ὁ, Al. De ἀήσυλος, 876. Vid. sup. 403. (875). 
σοὶ πώντες muyowsclz" Sensum nec Schol. br. nec illum secutæ ver- 
siones attingunt ; σοῦ χάριν εἰς μάχην xalioréuslu, Tui caussa omnes 
pugnamus.  Attamen recte vertunt #, 32. σοὶ πρῶτα payhroue, 
ἰδὲ primum adversabor, Sensus est; Tibi omnes succensemus, prop- 
terea quod Minerve nimium indulges &c. (879). προτιβώλλεαι". 
Huÿjus consiliis Te non obviam fers, ad lit. Exp. Sch. σωφρονίζεις, 
ἐπιπλήσσεις, ad sensum bene. (880). us, cum circumflexo sec. 
Heyne, ex ὠνέω. Plerumque legitur ut paroxytonum ὠνίεις, 1. e. in 
tempore imperfecto, quod non congruit. Tenendum quoque x. De 
vi vocis vid. sup. 761. [πῇ 882. αὐτὸς ἐγείναο, hinc epith. τριτογένθεοώ, 
δ΄, 515. ubicf. μαργαίνειν, insanire. Vis inest eximia. Th. est 
péeryos. Conf. Aeschyleum, méeyoy ἱππικῶν φρυαγμώτων βρόμον, Sept. 
471. φέρομαι λύσσης πνεύματι μώργω;, Prometh. 909. Ad sæviendum 
contra immortales summa audacia et furore illum concitavit. (885). 
ταχέες πέδες. Currum Veneri commodaverat, sup. 363. (885-86-87). 
D TE κε δηρὸν.....«ἔπασιχον" E κωτ' εὐφημίαν dictum puto pro ; ibi cæcus 
jacuissem inter mortuos. Nam sequitur, ÿ κεν ζὼς etc. Aut certe 
si vivus diseessissem, fractis wiribus fuissem ab ictibus telorum." 
Ernesti. Sic sup. 388. vertit ὠπόλοιτο, perüsset. Contra Heyne, ci- 
tato vs. 901. ubi Mars minime morti obnoxius prædicatur. Recte 
accipit πήρεωτ᾽ ἔπασχον ἂν in Sensu, crucialus fuissem, etsi sup. 388. 
Ernestio adstipulatur. Malim vero Riccio quem citat Ernesti. 


288 NOTZÆ. | [887—908.] 


Laudatur vs. ὁ, 118. κεῖσθαι ὁμοῦ νεκύεσσιν μεθ᾽ &iuurs etc. in sensu 
consimili sumtus. ἤ κεν ὠμοενηνὸς æ,, animi deliquium passus fuissem. 
Conf. 696. ἔα form. lonica pro ἦν; ut ἐτίθεω pro ériêw, et sim. Vid δ΄, 
321. Math. G. 6.211. Recte porro Sch. br. νεκέδεσσε eXp. ταῖς τῶν 
νεκρῶν τάξεσι.  Cuncta hæc explicantur ex rudi sensu antiquiorum de 
diis, affectibus moribusque adumbratis ex vita mortalium. (892). οὐκ 
ἐπιεικτόν, cedere nescia, Horat. (893). σπουδὴ, ægre. Conf. sup. β΄, 
99. (894). τῶ σ᾽ ὀΐω κείνης etc. Idcirco te hæc pati, machinante 
illa, puto. ἐννεσίησι, ταῦ sup. ἰότητι, exp. Scholiasta, βουλήσεσι, ἐννοίαις. 
(897—98). εἰ δέ τευ ἐξ ἄλλου etc. Quod si quocunque ex alio deorum 
natus fuisses, tam 1mprobus existens, sane jam pridem fuisses infe- 
rior Urani-filus (Titanibus scil. qui in Tartarum dejecti fuerant ob 
bellum contra Cronum excitatum. Ad mythos respicit notissimos, 
Conf. Aen. 6. 580. Eorum meminit Hesiod. in Theog. 207, 717. 
σῇ et hymn. Orph. τιτῆνες, γαίης τε καὶ οὐρανοῦ εἰγλαὰ τέκνώ.....«οἴκοις 
ταρταρίοισι μυχῷ χθονὸς ἐνναίοντες. [ἡνοσαΐ noster, Hymn. ad Apoll. 
335, 336). Mire erravit Wakefield in ἢ. 1. Vid. emendatt. in vers, 
Popii. (900). φώρμιακ᾽ ἐπιπέώσσων. Conf. vs. 401. δ΄, 218. (902). 
ὡς ; or ὀπὸς etc. Sicut autem quando suceus-fici agitatus lac al 
bum cogit, liquidum quod erat, valde autem celeriter miscenti coît 
etc. ὁπός, lac ficulneum, quo usi sunt veteres ad caseum facien- 
dum. Ang. runnet.. In v. 903. lect. περιτρέφεται recepi pro vulg. 
περιστρέφεται.  Notat Clarke hanc induxisse Eustath. ex Herodiano, 


et firmari ex Od. ζ΄, 476. Recte Sch. br. exponit, περεπήγνυται, ὅθεν 


Lai ἡ τροφαλίς, 1. 6. Caseus, nam τρέφω est cougulo. Mire in edit. 
Schrev. conservatur περιστρέφεται Cum versione accurata, cougulatur. 
(206). κύδε γαίων" De locutione vid. sup. #, 405. Censet Heyne 
versum non bene huc transferri, Martem enim potius dedecus acce- 
pisse : sed minime abesse velim quoniam animum Dei ferocem bene 
exprimit, malorum quæ perpessus fuerat tam cito obliti, τῇ αὐτοῦ δόξῃ 
γαυριῶντος καὶ σερενυνομένον. Sch. br. (208). Vs. obvius est sup.-?', 8. 
ubi conf. de epith. ὠλαλκομενηΐς. παύσωσωι, postquam Martem a strage 
absistere-fecissent. [De ministerio Hebes sup. 905. observat Heyne 
munus puellarum hic proprie designari, h. e. lavare et vestes præbere. 
Plura Odysseæ loca citat huc facientia. Ex more addit ministerium 
inter Deos, hic et sup. δ΄, 2. adumbrari ex vita heroum.  Subtiliora 
quærit Daceria, officium exinde datum autumans “ parce que le se- 
cours d’une éternelle jeunesse ne manque jamais aux Dieux”. De 
grtu Hebes philosophatur Cicero, quæst Tusc. lib. 1.] 


Γ1--16.]} | NOTÆ. 289 


NOTÆ IN LIB. SEXT. ILIADIS. 


[ἐπιγραφή]. Diis e pugna digressis, res Achivorum fit superior, 
et Trojanorum acie in fugam inclinante, Helenus vates Hectorem 
hortatur, ut publicam obsecrationem Minervæ in arce habendam im- 
peret (1—101). Ergo is celeriter restituto prælio pergit in urbem : 
in eo prælio Diomedes et Glaucus, dux Lyciorum, ad certamen pro- 
gressi, priusquam manus consererent, paterna inter se hospitia recor- 
dati, facta armorum permutatione, dextras jungunt et ad suos uterque 
se recipiunt—236. Hecuba et ceteræ matronæ de Hectoris et pro- 
cerum consilio peplum in ædem Minervæ inferunt, vota pro salute 
patriæ nuncupant—312. Interim Hector domi desidentem Paridem 
objurgando in aciem reducit—368. Uxorem Andromachen, in ædi- 
bus suis frustra quæsitam, tandem urbe egrediens ad portam Scæam 
una cum puero Astyanacte obviam habet, atque ultimum adloqui- 
tur—502. Tumille cum Paride, qui interea armis indutus processe- 
rat, vrbe egreditur—ad f. Ex Wolfo. (1). τρώων δ᾽ οἰώθη etc. In 
nexu accipiendus cum vs. 967 sup. lib. «αἱ δ᾽ æÿis…....véore.  Juno- 
nem et Minervam ad Olympum redise jam vidimus ; Martem quoque 
et Venerem sauciatos, sup. &, 364,867. Apollo in Pergamo conse- 
derat, 460. (2). ἔθυσε μώχη. Exp. Sch. ἐπ᾽ εὐθείως ἐφέρετο. Conf. 
locut. ἐ, 506. ci δὲ μένος χειρῶν ἰθὺς φέρον. Loquitur poëta de prælio 
acerrimo. Ad ancipitem Martem spectant verba ἔνθα καὶ ἔνθα, “ modo 
his modo illis prosternentibus et prostratis”. Heyn. Ven. A. (3). 
“ἐλλήλων ἰθυνομένων etc. Recte vertunt, copiis in se invicem dirigenti- 
bus æratas hastas. Sententia expletur, ἰθυνομένων (τῶν ἀνδρῶν κατ᾽ 
ἐλλήλων. (4). μεσσηγύς etc. ubi acerrime certari innuitur sup. €, 773 
sqq. (6). φόως τιθέναε recte accipiunt melioris notæ Critici, spem, 
salutem exciture.  Adfert Ernesti exemp. sim. verba Deæ Pandaro, 
κἴκέν τι φόως τρώεσσι γένοιο. οἱ 3, 282. Adde inter Romanos, Horat. 
Carm, IV.5. Virg. O Lux Dardanie, spes Ο fidissima, &c, ubi in ap- 
posito ponuntur voces, Inter Hebræos ἡ μεταφορά usitata est ; Conf. Ps. 
IV. 6, M2 MS πῷ. Bene Sch. br. ὡς ὀνίνησι φῶς τοὺς σκότῳ κατεχομένους, 
οὔτω τοῖς PAP ALI ὑπὸ τῆς τοῦ ἼΑρεως a A Vos ἐπέλαρεψεν ἡ τοῦ "Αἰαντος βοή- 
ϑεια. (8). ἀκάμαντ᾽. Sub ejus persona Mars prælium ingressus sup. έ; 
462. Vid. β΄, 844. (9). φώλον. Conf. ad γ΄, 372. (12). ἄξυλον etc. De 
Arisba quæ hic memoratur vid. β΄, 886. De usu τοῦ ἀρα prout hic 
habetur fuse disserit Hoogev. p. 58. Schütz. ‘Temporis successioni 
designandæ imservit, ut sup. β΄, 103.  Sic quoque ἔπειτα, et ut Hoo- 
geveno videtur, δέ, in insigni exemp. 9", 490, etc. (15). πάντας γὰρ 
φιλέεσκεν, 1. 6. ἐξένιεζεν, omnes comiter-excipiebat, excipere solebat. (16). 
24 οἱ οὔτις..... «ἤρκεσε. etc. Ad movendam misericordiam virtus 


PTE 


290 NOTÆ. [16—62.] 


viri memoratur quamque fuerit ll inutilis hæc erga alios benevolentia. 
Laudatur sæpe illud Maronis de Ripheo, Aen. 2. 426. Adde et 
Valer. Flacc. Arg. 3.173. Nec tibi Thessalicos tunc profuit Ornyte 
reges Hospitiis, aut mente moras fovisse benigna etc. (18). ϑερώ- 
ποντώ. Οἱ se Deo alicui sacraverat vel principi viro ad curam rerum 
suscipiendam ϑεροέστων fuit nuncupatus.  Sic Sthenelus Diomedis, etc. 
Hinc adpellantur λυσιπόνο,, Pind. Py. 4.72. Usum etiam inter Cel- 
ticos invaluisse adeo ut nomina ex tali caussa fuerint indita, notum 
est. Mecum hoc communicavit vir litt. Celt. peritissimus Guil. 
Neilson, mem. sup. £& 864. Synon. sunt, ἑταῖροι, ut Od. β΄, 286. 
ubi se Telemacho offert Minerva ut ἑταῖρον πατρώϊον. ὁποίονες, ut inf. #, 
165. Bellalores adpellantur Feeurovres eos, pass. Præcones, qui 
sacrosancti erant, ὀτρηρὼ ϑερώποντε, &, 321. (20). εὐρύαλος. Sup. 
β΄, 565. (24). σκότιον. Etymon ipsum satis indicat τὸν ἐξ ὠδαδου- 
χήτων yépeov.  SCh. br. Conf, Eurip. Alcest. 1010. καὶ ϑεῶν σκότιφε 
φθίνουσι παῖδες.  Virgilianum est, furtim sustulerat. (25). ποιμένων, 
Bucolion scil. (28). pmmiorniadns, Euryalus. Conf. ὦ, 1. (29). πο- 
Auroirns. De nomine cf. ad β΄, 740. (30). Ductores memorantur, 
Pydiles ex Percote et sub Asio, β΄, 835. Elatus, ex Pedaso, urbe 
Troadis sub Lecto promont. Strab: XIII, Leïtus, Bæotus, β΄, 494. 
[ Pedasum video memoratum inf. φ΄, 87. In catalogo haud reperitur, 
nam fuit urbs Lelegum, mem. sub fin. 8.7. (37). ἄδρηστον. Vid. 
memoratum in recensu, β΄, 830. (38). ἀτυζομένω, Flying in conster- 
nation. Sch. br. (διῶ) πεδίοιο, ellips. solita. (40). ἐν πρώτῳ ῥυμῷ, ea 
parte, qua impositus erat ζυγός, sup. ἐ, 729—30. (51). ἔπειθε. Ma- 
velim hic ὄρινε ut vocem ἐναργεστέραν, Video prætulisse Wolfe, ex 
Barnes. Priorem ex Heynio retuli, quæ probabilior fit ex Aen. 12. 
940. ‘ Et jam jamque magis cunctantem flectere sermo Cœperat”- 
Probatur quoque ὅρένε, Obss. ἢ. 1. (32). καὶ δή μιν τάχ, etc. Ang. 
And he was already on the point of consigning him to his attendant 
(ϑεράπων sup. 18.) when etc. De voc. πέπον, 55. Cf. sup. β΄, 235. 
(56). ἦ σοὶ ἄριστα etc. Cum amaritudine effertur; Sane tib1 domi 
præclure res a Trojanis gestæ sunt !  Ultionem horrendam exigere 
nos decet qui tot et tanta perpessi sumus.  Optime hic indoles fratrum 
diversissimæ exhibentur. In v. 60. obvium est Catonis illud, 
“ delenda est Carthago”. ὠκήδεστοι erant qui post mortem exsequi- 
arum justis caruerunt. Th. κῆδος, cura, mæror, exsequiæ. Conf. 
Arist. Ethic. 9. 2. Attingit Sch. br. si per xnèeuove velit, funeris 
curatorem. ἄφαντοι, quorum deletum nomen et memoria, Occurrit 
illud, #nwept, unhonored and unsung ; Scot, Lay, Cant.6. Citat Da- 
cer. ex sacris, Reg. 2. VIII. 12. (62). ἄισιμεω παρειπῶν, Verte; recte 
admonens ; œqua ; Schrev. Secundum exp. Sch. br. κωθήκοντα. De 
signiff. voC. αἴσιμοος conf. sup. ad #, 416. Sensus bonus est qui ex β΄, 
834. huc relato ‘eruitur, nempe, admonens quæ jamdudum a fato 
erant constituta ; nam de Adrasto loc. cit. dicitur, κῆρες #yoy μέλανος 
ϑανάώτοιο. Magis vero insolitum hocce, ut apparet ex Od. 4, 14. 
8,231. Obvium est certe aimer ue cum signif. cognata, fatalis, 
inf. #, 72. Od. π΄, 280. Sed potius existimarim poëtam hic loqui 
pro sensu suo ægui et decori. Certior fio quum meminerim inf. 4, 
121. ubi simili modo adloquitur Menelaum. «74 illic est, recta, 


[64---115.7 ἡ NOT. 201 


que profutura sint (consilia). (64). Memoratur et altera lect. 
οὕτασε κωλλοιποίρην»; quæ per se bona est, at non video ex MSS. in- 
ductam. (66). ϑεράποντες ἄρηος, bellicosi. Phras. sup. notatur v. 18. 
(68). μήτις νῦν ἐνώρων etc. Verte; ne quis nunc, exuviarum appetens, 
pone maneat. ἐπιβέλλεσθαι; Le. ἐπιβολλειν ἑκυτὸν, Vel τὸν νοῦν τινί, 
πρός τι. Ηΐϊηο absolute significat, appetere, sectari. Supplet Sch. 
br. ἐπιβολὴν ποιούμενος εἰς ὠνοωίρεσιν τῶν ἐνέρων. (70). Eustathius, ac 
eum secutus Clarke, de hoc versu observat aptissime sens personæ 
congruere quod de pugna loquens dicat #raausr, de præda diripienda, 
συλήσετε, quasi huic interesse dedecori. fuerit. Eadem Daceria, uti 
in argutiis solet. το, subaud. ἤρα, et notetur locut. συλῷν γεκροὺς τὰ 
ἔναρα, qualis observatur sup. in verbo ἀπωνράω. ἕκηλοι; Ang. αὖ ἡ your 
leisure. Monitis vero Nestoris non omnes in præliis sequentibus ob-- 
temperabant. Conf. λ΄, 373 suq. et al. loc. (73). ὠρηϊ φίλων ὑπ᾽ 
x, Suppl. Una. (75, 76). Helenus, vel a divinandi peritia 
edoctus vel probabile existimans Græcos adeo, opitulante Minerva, 
instare, Hectori dat consilium ut urbem intraret et supplicationem 
indiceret. Hoc erat summi ductoris. Caæteroquin aptissime quoad 
artificium poëticum inducitur vates. Digressiones kinc amœnæ, af 
fectuumque benevolorum adumbratio habentur pro belli strepitu ac 
cæde, quæ tam diu, quasi ob oculos posita, mens exhorruit. ÂArridet 
Obs. Eustathii ad v. 404. καὶ τὸ λον εἰπεῖν, εὖ πεποίηται à Ἕκτωρ 
ἐπελθὼν τῆς μάχης" ἱλαρύνθη γὰρ οὕτω τῆς ποιήσεως ἡ σκυθρωπότης, καὶ 
ὠπονιψαμένη τοῦ λύθρου τῶν πιπτόντων, τοῖς ἐπεισοδίοις διεγέλασεν. De 
οἰωνοπόλος, Conf. #, 69. et not. ad 62. (77). ἐπεὶ πόνος etc. quontam 
vobis, maxime omnium, pugnæ labor incumbit. ‘ In vobis sita est 
fortuna pugnæ”. Heyne. ἐγκέκλιται, ἐπήρεισται, Schol. Barnes. 
(79). ἰθύν. ὁρμήν, SCh. br. conatum, Lat. melius, impelum. (81). 
πεὶν αὖτ᾽ etc. Desideratur ποῖν 1 in priore parte sententiæ, at verte ; 
priusquam Jugientes incidant etc. fugam cohibe. Si diligentius ex- 
cutiatur αὖτε, verterim ; posthac, in posterum, ut sæpius 250. Pos- 
sit quoque adversationem exprimere, Priusquam contra res eveniat, 
ac hostibus sint ludibrio. (87). γερωιος. SCh. br. exponit ἐντίμους, sec. 
Th. γέρας, et ex hac ministiatione nomen inditum profitetur Ven. B. 
τὰς ἐκ τῶν ἱερῶν γέρας δεχομένας. Notatur porro constructionem mutari : 
Ponitur, εἰπὸ (τῇ) μοητέρε......ἡ δὲ ξυνώγουσα......«(μεεμενήσθω) ϑεῖνωε etc. 
pro, αὐτὴν ξυνάώγουσαν.....«οἴξασαν.....«ϑεῖναι, etc. Observavit doct. 
Heyne, hunc locum Panathenæorum pompæ opportunitatem fecisse 
apud Athenienses. Similitudo quoqueinest Lectisterniis que Romæ 
nuncupabantur in periculoso rerum statu et festis Deorum. Conf. 
Rosin. Antiqq. Lib. 4. C. 15. Live pass. (94). ἤνις, vertitur ex Co- 
Jlumella de re rust. 7. 9. anniculas. Th. ἕνος, annus. ἠκέστας, nOR- 
dum-jugosubmissas. (97). μήστωρα φόβοιο. Vid. sup. δ΄, 928. ἐ. 
293. (100). ἀλλ᾽ ὅδε λίην μαίνεται etc.  Etenim 1lle supra modum in- 
sanit. Sic Pandarus de Diomede loquens sup. £, 185. τάδε prœive- 
τῶι. Mars, μαργαίνειν. furori potius quam vwirtuli facta  præclara 
attribuunt. Sic de Hectore, inf. #, 355. (112). ἀνέρες ἔστε; φίλοι 
etc. Facete Lucianus παρῳδεῖ, Revivisc. $-1. Phrasi prirarbs dou- 
Fe ἀλκῆς; quæ toties obvia est, convenit, ahxIpe0 Tee ἕλεσθε, sup. 
, 529. (115). éxarouBai hic pro sacrificiis generatim accipio. Conf! 


292 NOTÆ. [117—138.] 


sup. 93. et ad #, 65. (117,118). Hectoris z2cessum hi versus fide- 
liter depingunt e pluribus dactylicis conflati. Notat Ernesti apponi 
v. 118. ut intelligatur quid sit δέρμεα κελαινόν in 117. ἄντυξ ponitur pro 
circulo corii quo obductus fuit clypeus. Conf. sup. ad ἐ, 262. Erat 
autem ἀσπὶς ποδήρης Ut constat ex 117. (119). Vide Glaucum memo- 
ratum sup. β΄, 876. Una cum Sarpedone Lycios duxit cui consan- 
guinitate junctus fuit, inf. 199 &c. 206 &c. (124). οὐ μὲν γάρ ποτ᾽ 
orwra etc. Glaucus nunc προραχίζει, nam Sarpedon, qui principem 
locum obtinebat, a Tlepolemo vulneratus e pugna excesserat ; sup. £, 
663.  Bene accommodatur temporum ratio, 124, 125, 128, quæ at- 
tingitur sup. &, 36. οὔ rer ὄπωπα τὸ πρίν, Verte absolute, nunquam te 
adhuc conspexi.  Possit vero colligi ex γ΄, 169. non exacte conservari 
distinctionem temporum quam ponit Clarke in not. ἢ. 1. Subtilitates 
captanti sæpe constabit res quæ saniori forsan cogitationi vix tenenda 
apparebit. (127). δυστήνων δὲ τε παῖδες etc. Infelices, quorum libert 
furori meo occurrunt.  Oratio quodammodo invertitur, pro δύστηνοί 
εἰσιν ὧν παῖδες, etc. (129). οὐκ ὧν ἔγωγε ϑεοῖσιν etc. Incertus est an 
Glaucus sit Deus nec ne; Minerva jam ex 8616 decesserat et caligo 
(ὁ ἀχλύς, ἐ, 127) oculis iterum offunditur. Monitorum etiam recorda- 
tur quæ dederat illa, ibid. 129 sqq. (130—31). Narrat Plutarchus in 
lib. de Poët.utilitate, hunc Lycurgum vites omnes toto regno excidi 
jussisse cum Thracas ultra modum vinosos conspiceret ; hinc ortam 
fabulam. Huc forsan referenda narratio in Beroso, lib. 5. Diod. Sicul. 
lib. 1. de Gigante Lycurgo in Thracia ab Osiride peremto. Memorat 
Horat. Thracis et exitium Lycurgi, lib. 2. Od. 19. Et diserte Non- 
nus in Dionysiac. XX. Pro locut. οὐδὲ γὰρ δὴν ἦν, habetur sup. ἐ, 407, 
où δηναιός, Nec diu superstes fuit. Est inter antiquiores recensenda. 
De pœna Lycurgi disserit Sch. br. ἢ. 1. vid. inf. 139. (13233). 
τιθήνας, nutrices, antistites Bacchi. Hzæ ex furore et concitatione 
animi quibus celebrabantur orgia pasxès et ϑυάδες adpellatæ; Sic 
Ovid. Fast. 4. Mentis inops rapitur, ut quas audire solemus Threïcias 
Jusis Moœnadas ire comis. σεῦε κατ᾽ #yæltey vucuior (ὅρος). Plures 
memorantur Nysæ in not. Sch. br. Sed hic intelligitur Thracia, Stry- 
monem prope et oræ confinis maritimæ. Constat hoc ex v. 136. διώ.-- 
γυσος...... δύσεϑ᾽ ἁλὸς κατὰ κῦμα. Cf. Barnes not. in Sch. br. Memo- 
ratur quoque Nysa Parnassi. In regionem borealem Græciæ ritus 
patrios intulerunt Thraces advene ; hinc loca a Mænadibus frequen- 
tata dicuntur. Laudatur Val. Flacc. I. Bæotia gualem Thyas, et in- 
Jfelix cuperet vidisse Cithæron etc. (134). ϑύσθλα. Sententiam 
amplector Sch. br. (cui et Ven. A. B. consentit) qui exponit, zévræ 
κοινῶς τὼ πρὸς τὴν τελετήν, DEC CUM Dammio fhyrsos tantum intelligo; 
Hi scipiones fuerunt cireumvoluti hedera quos in Sacris Dionysiacis 
gestare mos fuit. Th. ϑύω, sacrificor. (135). βουπλῆγι, μάστιγι. 
Eustath. Sch. br. qui et pro securi accipit. Vertitur plerumque secund. 
etym. stimulo-boario. (136). Inf. #, 78 sqq. Iris ingreditur mare 
inter Imbrum et Samum Thetidem alloquutura; Hinc definitur locus 
cujus meminit poëta sup. 133. 4. vid. (138). ῥεῖα ζωόντες, tranquille 
vitam agentes ; secund. illud Pindari toties laudatum, ὠπονέστερον ve- 
βέονται βίοτον.....««ἀδαπρυν «ἰῷνα. ΟἹ. 2..111, 120. Vitam declarat nec 
curis vexatam nec solicitudine astrictam, sed cui omnia facile com- 


os baies 


[198----1 51. NOTÆ. 293 


parantur. Conf. huc poëtam Epicureum ; Omnis enim per se divôm 
natura, necesse est, immortali ævo summa cum pace fruatur, semota a 
nostris rebus, sejunctaque longe. De rer. nat. 2.645. Sic Sil. Ital. 15. 
58. Deus..…..imperturbäta placidus tenet otia mente. Conf. Diog. 
Laërt. 10. 139. τῷ μοὲν ἔπειτ᾽ ὀδύσαντο etc. Ang. He became in conse- 
quence an object of hatred to ἅς. (142). οἱ ἀρούρης καρπὸν ἔδουσιν. Hoc 
ex sensu poëtæ, sup. %, 341. distinctionem ponit inter mortales et im- 
mortales : Locut. consimilis passim inter Hebræos obvia est. δὶς in 
Num. 19. 20. yat "on œnnphr. (145, 146). τίη γενεὴν ἐρεείνεις ; 
Quare de stirpe percontaris ? Nil instabilius, nil tam “ brevis ævi” 
quam quæ ex majorum præstantia comparatur gloria, nam rerum instar 
levissimarum quæ nunc crescunt, cito dilabuntur, mortales ipsi fragi- 
les sunt et caduci.  Eximie ornatur similitudo in veteri poëta ac in- 
finite sunt recentiorum imitationes, quarum plures congessit Clarke 
in nota ejus h. 1. Gratissimi sunt vss. Aristophanici, Av. 685 sqq. Ex- 
pressit quoque Nonnus, Dionys. 3. 249. Iterum Homerus ipse, Φ', 
464 sqq. (147—49). φύλλα, τὰ μέν τ᾽ ἄνεμεος etc. Verte; Folia alia 
ventus hum sternit, alia sylva germinans producit, verisque tempore 
succrescunt. δῖο hominum generatio; hæc quidem nasci-facit, tlla 
wero cessut, VizZ. Stirpem p'oducere, φύειν. [in v. 148. omnino præ- 
tulerim lect. unius cod. Vindobon. etsi non præstantissimi, ἕωρος ὅτε 
γύεται ven, quando vernum tempus advenerit, nam displicet construc- 
tio usitata.  Legit Wolf. 7, unde constat accepisse τὸ (δε) pro (καὶ), 
ut in Eurip. Fhœniss. 418. exemp. laudatum a Hoogev. p. 119. Ab- 
esse vero potest nam 2c{us syllabam sustinet. In 149. accepi φύει in 
sensu transitivo qualis habetur in 148, et ubique alias, ut credo. φύεσ- 
θαι est nasci; Sic inter multa, περὶ δ᾽ αἴγειροι πεφύασιν, Od. 1, 141. 
Video in Steph. Thes. p. 264. vers. 149. adferri ad probandam signi- 
ficat. 2ntransitiv.m τοῦ φύω ; adduntur verba : “ Sed in so/uta oratio- 
ne rarum, vel potius rarissimum esse puto præsentis in hac significat. 
usum’. Potuit dici quoque, in poëtica.  Rationi usitatæ favet illud 
Pindari, Py. 1. 79—82. ἐκ So γὰρ payavai πᾶσαι βροτέωις ἐρε- 
raïs…....#Qur. Obstant plurima Homerica, #, 235. ξ΄, 347. et in Odyss. 
1, ζεφυρίη φύει, facit ut nascantur. Cf. et Theocrit. 15. 94. et vero- 
simile est sensum intransitioum aoristo ἔφυν, ἃ Qu, 5011 convenisse. 
Vid. Math. G. G. 6. 253.1. (150). ταῦτα δαήμεναι, hœc habere com- 
perta. dans form. ἃ radice AA. Præfert Math. 6. 228. y, 
aor. 2. Inter δαήμεναι et ὄφρα subintellexerim δηλώσω, v. quid simile, 
(152). ἐφύρη. Corinthus sic antiquitus adpellata. ἐφύρα, ἡ κόρινθος, 
ἀπὸ ἐφύρας τῆς ἐπιροηθέος ϑυγατρός. Sch. Apollon. μυχῷ ἀργέος, 17 Te- 
cessu Argeos, 1.6. Peloponnesi. Sch. br. Locutio solita est qua situs 
interior designatur: Conf. illa Pind. μυχῷ ἑλλώδος. Nem. 6. 44. 
κορίνθου τ᾽ ἐν μυχοῖς, 1.6. In Isthmo, ibid. 10.78. (153). # γενεώί Glauci 
Aeolica est, mythis locupletissima. De Sisypho conf. Sch. br. ἢ. 1. 
ut et de Bellerophonte. Prior adpellatur κέρϑιστος, ut sup. Ulysses 
δόλοισι κεκασμεένος, 501]. omnium wersutissimus. Facete observat Eus- 
tathius, “ leniorem adpellationem adhiberi : designari enim, qui re- 
ipsa maximus erat latro (xaerrirreres), vaferrimum et prudentissimum 
(συνετώτατον). Et hoc ne proavi fama quid detrimenti caperet.” Obs. 
repetit Sch. B, Venet. (157). προῖτος" Abantis, regis Argivorum, 


294 NOTÆ. [157—179.] 


filius, de quo Ovid. Metam. 5. Ex Argo expulsus fuerat a fratre 
Acrisio et ad Jobaten, regem Lyciæ, confugerat. In Argolidem postea 
reversus est. Fuse narrat Sch. br. de Bellerophonte fabulas quæ in- 
ter Corinthios invaluerunt. Ad Prœtum se contulerat expurgandi 
caussa, Bellero occiso, vel ut quidem habent, Alcimeno. Nomen 
Bellerophontes hinc deductum narratur quod antea fuit Hipponous. 
Conf. Apollod. II. 3. 1. Sch. À. et B. Ven. ex Asclepiade. Narratio 
ipsa quodammodo invertitur ; declaratur ira Prœti antequam caussa 
exponitur in 160 sqq. Nequit porro non observari similitudo inter 
hanc historiam et quæ de Josepho in script. sac. tradita habentur, 
Genes. 39. 7. sqq. (160). érsurvare, libidinem ardentem conceperat. 
Quod de epitheto δία habet Sch. br. nempe, κρατίστη, εὐγενεστέτη, 
εἰρωνικῶς, ineptum est; Ad genus spectat, non ad morum speciem vel 
wirtutes. (162). ἀγαθὰ φρονέοντα, mente præditum bene ad wirtutem 
-comparata. Conf: locut. im Pind. OI. 8. 30. πιστὰ φρονέων, benevolo 
erga eos animo affectus. Benedict. κακὰ φρονέων, illis mala moliens. 
Ibid. Py. 8. 118. In Nem. 4. 155. consimilem habemus, mener 
φρονέων ἐσλοῖς, bonos benevolentia prosequens. Et ubique apud nos- 
trum. Od. #, 48. inf. é, 70. π΄, 701. à, 219. (164). καλον σοι, φησι; 
“πὸ ἀποθανεῖν, εἶ μὴ κωτισχυσεις του καθυβρίσαντος ce, ἀλλ᾽ εἰ βουλει Car, 
ἔκεινον ἄνελε" εἰ γάρ Que ἤθελησε βιάσασθαι, οὐδὲ σον Φεισεται. δείκνυσι δὲ ὅτι 
τελος ἔρωτος ἀποτευχίύεντος, pures ἔστι. Sch. Β. (166). κόλος ἔλαβεν (τὸν) 
ἄνακτα (τούτου ἕνεκα) οἷον ἄκουσεν etc. (167). σεβοσσατο γὰρ τόγε, Hoc 
enim ei religiosum erat, σεβαστὸν ἡγήσατο. Hesych. Jure hospiti 
conjunctus est Bellerophon quod inter antiquiores sacrosanctum erat. 
Hinc usus proprius verbi, nam ut notat Heyne, “ σέβας est maius 
aliquid quam αἰδώς". (168). σήμωτα λυγεώ, characters of fatal am- 
port. Sic inf. 178. cg κακόν.  Antehac literas invexisse Cadmum 
ferunt, sed vix putandum est eas adhuc in usum vulgarem transivisse. 
Conf. #, 175, 187. unde res manifestius apparet. Ad v. 169. obser- 
vat Wolfe (Proleg. ᾧ. XIX.) hæc σήρρωτα ϑυροοφβόρω fuisse ““ notas 
mortiferas rudi arte incisas (ἐν rives πτυκτῶ) lignea tessera. De fa- 
bula cerata cogitare vix sinit consuetudo poëtæ”. Sententiam elabo- 
rate tuetur in Prolegom. ὁ. XII. sqq. nullas scriptas literas in ætate 
heroica in usu fuisse. Consentienti similis est Sch. Ven. B. qui exp. 
γρώψας in sensu vetustissimo ξέσαως, ἐγχαρεξας..... εἴδωλα (figuras, 
notas symbolicas). Conf. eund. Sch. inf. #, 187. (171). Addit forsan 
poëta ϑτῶν ὑπ᾿ ἀμύμονι πομπῇ, ad declarandam vitæ innocentiam, quæ, 
circumstantibus periculis, bonos nunquam deserit. (173). Notandus 
hic et sequentes.  Antiquissimi ritus hospitales describuntur. Hono- 
rifice excipitur Bellerophon, nec de caussa itineris quæritur donec 
jam decimus dies illuxerit. (177). σ,ττι j#, (tesseram) quam nempe 
sibi adferret etc. (179). πρῶτον mi ja, etc. Particulæ vis constat; 
illativa est, vel successionem exprimit, ut fuse explicat Hoog. in doct. 
part. XILI. 491. Verte ex 178. posiquum vero tesseram exitiosam 
soceri accepisset, primum dehinc Chimæram..…...interficere jussit. 
Interponitur in vss. 180, 181, 182. monstri descriptio et sententiæ 
nectendæ inserviunt voculæ δέ, ἄεα. Deinde v. 184. narratio diversa 
incipit, iterumque, 186. et utrique distinguendæ inservit αὖ. Deinde 
memorantur Lycioruminsidiæ, et vers. ἃ præcedentibus distinguitur 


[179—200. | NOTÆ. 295 


ope τοῦ δέ, nexui vero inservit ὥρα. Insigne exemplum est tota nar- 
ratio usus particularum in efficienda junctura ac simul in membrorum 
diversorum distinctione servanda. De Chimæra argutiæ plurimæ 
sunt. Explicat Servius de monte ignivomo Lyciæ quem Bellerophon 
habitabilem reddidit. Aen. VI. 288. Ovid. Met. 9. Melior vero ad- 
hibenda explicatio, latronem extitisse ferocissimum cui speciem adeo 
terribilem addiderunt mentes perculsæ. Cragum montem frequenta- 
bat. Hunc, Cacum alterum, devicisse fertur Bellerophon. Abludit 
quid ἃ descriptione Homeric. Hesiod. Theogon. 319 544. ut et Hesych. 
in Lexic. voc. χίμαιρα. Converit -Eurip. in Ione, qui τρισώματον 
describit ; Horat. Carm. 1. 2. “ Vixilligatum te ériformi Pegasus 
expediet Chimæræ”. Vss. 181, 182. Vertit Lucret. de rer. nat. V, 
903. Prima leo, postrema draco, medio ipsa chimeæra, ore ferox acrem 
Jflaret de corpore flammam, ubi conf. emendat. Wakefñeldi in v. 181. 
e vestigiis Lucretianis, quam vero nusquam video probatam. v. 182. 
desumsit integrum Hesiod. ub. sup. 325. Vertit Propert. 3. 4. (182). 
πυρὸς μένος αἰθομένοιο, solita periphrasi pro αἰθόμεενον πῦρ» secund. Pind. 
OIL 1.2. Sermonis formulam Romani referunt, ut Lucret. 2, 215. 
“ Cadit in terras vis fammea”. Hinc Arnobius, III. p. 117. Consi- 
militer de personis, ut μένος ἄρηος. inf, σ΄, 264. ἱερὸν μένος ὠλπινόοιο, Od. 
ή, 167. Vid. sup. β΄, 851. (184). σολύμοισι. De his multa congessit 
Bochart. de Phœn. col. I. 6.  Solyma fuit urbs Lyciæ Mediterranea 
in colle, quæ Solymus Straboni dicitur, lib. 14. populum Solymos ad- 
pellat Plin. 5. 27. 29. qui eosdem facit cum Pisidis. Eadem Bochar- 
tus. Meminit noster Od. ἐ, 283. montium Solymorum quos inter 
Pisidios recenset Sch. br. ad loc. Melius constat eos fuisse incolas 
Lyciæ antiquiores ab advenis expulsos et in montibus qui confinia 
faciunt consedisse, unde bella invicem illata. Heyne, Obss. p. 226. 
(187—190). Vid. sup. à, 391. 544. Simile narratum de Tydeo. 
Morem fuisse in ætate heroïca videtur ad experiendam cujusque forti- 
tudinem, forsan et innocentiam ; hinc, feliciter cedente pugna, agno- 
scitur heros divino semine prognatus, i. e. inculpatus, ὠρούρεων, v. 191. 
et honores debiti deferuntur, 192—195. Locutio ὑφαίνειν δόλον usitata 
est. Conf. sup. y, 212. et inf. #, 324. Od. δ΄, 739. Audaciori meta- 
phora Pind. Py. 4. 251. ὑφαίνειν ὄλβον, felicitatem contexere. (194). 
καὶ μέν oi etc. De his portionibus agri quæ κατ᾽ ἐξοχήν Dis vel heroïbus 
ob merita assignatæ sunt, vid. sup. β΄, 696. Ordina sentent. οἱ λύκιοε 
Tépsoy τέμενος κολὸν φυτωλιῆς καὶ ὠροῦρης, ὄῷρω νέρεοιτο, et verte; agri witi- 
feri et arabilis portionem distinxerunt Lyc, ut coleret, possideret &c. 
γῇ φυταλίη et ἄρουρα, Ut in vers. distinguuntur, obviæ sunt inf. 4, 579, 
580. ut δινόπεδον et ἄροσις ψιλή. Πα (οἰνοπεδον) latius acceperim in 
sensu h. 1. exposito τοῦ φυταλίη; 1.6. δενδροφόρος ya n ἀμπελοφόρος. Sch. br. 
(199). χωλκοκορυστήν. Vid. sup. ad £', 1. (200). ἀλλ᾽ ὅτε δὴ καὶ κεῖνος ETC. 
Sed ubi demum et 1lle Diis invisus fieret. Emphatice dicitur καὶ 
κεῖνος, quasi meliora debuissent virtutes ejus consequi. De commisso 
siletur, fortasse ob caussam memoratam supra, 153. quæ a Popio hic 
adfertur. Similiter Pind. Olymp. 13. enarratis gestis Bellerophontis, 
addit se fata novissima reticescere. vs. 124— 130. Innuit vero illum 
Pegaso excussum, cum in cœlum contenderet, Isthm. 7. 63 sqq. add. 
Horat. IV. 11.6. An ex Jobate machinante vel ex conjuratione 


290 NOTÆ. [201—237.1] 


Lyciorum optimatum (ϑεῶν) honoribus invidentium satis incertum est. 
(201). πεδίον τὸ ἀλήϊον.  Meminit Dionys. perieges. v. 8. 72. eadem nar- 
rans quæ hic Noster. A vagando ager dictus, nam ibi Bellerophontem 
errawisse fingunt, Pegaso excussum. Probabile quoque est etymon Eu- 
stath. viz. dici ἀπὸ τοῦ ἐστερῆσθαι τῶν ληΐων, 1.6. πεδίον ἀκώρπιστον, Eurip. 
Phœn. 221. Renuit Porphyr. quæst. 11. (202). ον ϑυμοὸν κατέδων, 
vertit Cic. ad verb. 1956 suum cor edens, hominum vestigia witans. 
Tusc. Quæst. 1. 111. Moœærorem ob facinus admissum, spe dejectum 
innuit locutio. ὀδυνωώρεενος ἔπε τῇ τῶν ἑκυτου παίδων ἀπώλεια, ἐρμοναζε. S. B. 
(203). ὦτος.  Vid. sup. έ, 388. (205). τὴν, Laodamiam. (215). 
ἢ ῥά vo μοι ξεῖνος etc. Certe nunc igitur miht hospes paternus es, vetus ; 
i.e. jure hospitii paterni jamdudum devinctus es. Hinc colhgitur 
amicitiæ nexum adeo arctum fuisse ut ad posteros etiam descenderit, 
Rudiori convenit ætati quum mentes effrænatæ, feri affectus, vis præ- 
potentior dominari solent, nec ulla, quæ fortiter cohibeat, lex scr/pta 
extat. (217). ξεινίσ᾽ etc. hospitio—excipiebat. Sup. 15. habetur 
Φιλέεσκεν; Sensu Cognato. (218). ξεινήϊα, munera hospitalia.  Sic l’in- 
dari illud, ξείνια, ὡρμόζοντα τεύχων, 1. 6. dona hospitii quæ ut κειροήλεο 
adservabantur in memoriam et posteris suis. Vid. Damm. Lex. Pind. 
Talia memorat Evandrus, Aen. 8. 166. sqq. et Pind. iterum ΡΥ. 4. 
61—2. προτυχὸν ξένιον, ἃ Tritone uni ex Argonautis oblatum. De 
ζωστήρ Vid. Sup. δ΄, 132 De φοίνικι, ibid. 141. De ἀμφικύπελλον 
δέπας, ὁ, 584. (221). pu, δέπας 5.1. (223). τ᾽ ἐν ϑήβησιν εἴς. Sep- 
tem ductorum contra Thebas expeditio memoratur quæ exitum adeo 
infaustum habuit, sup. δ, 408.  Tydeus ἃ Melanippo Thebano in- 
terfectus est. Stat. Theb. 8. 719 sqq. Verte porro τυδέα absolute 
ut sit, quantum ad Tydeum, non memini, quoniam me parvulum ad- 
huc ds Lie &c. nam μνῶσθαι in Nostro genitivum adsciscit. Hinc 
minus accurate vers. Lat. T'ydeum non memini. (224). τῷ, idcirco, 
quum sic se res habeat. In v. sequenti dicitur pro more τῶν, 1.6. ἐκεινῶν, 
Lyciorum scil. (226). ἔγχεσι etc. Non licitum fuit certamina cujus- 
cunque generis cum hospitibus inire, ut docemur Od. #, 208. ξεῖνος 
γόρ os où ἐστί, τις ἂν Φιλέοντι μάχοιτο; ordinat sententiam Heyne, 
(σὺν) ἔγχεσι ὀρέγεσθαι (κατ ἀλλήλων ἀλεώμεθα, nam quartum casum ad- 
sciscit ὠλέοροω;, αὖ in €, 94. ἀλεώμεθα μῆνιν. Absolvitur quoque si 
legas cum Wolfo plures editt. et MSS. secuto, ἔγχεω, sed magis con- 
cinne restituitur ἔγχεσι. (231). πατρώϊοι, ut sup. 215. jure quodam 
hærediturio hospites. εὐχόμεθα, palam profitemur. (233). χείρας τ᾽ 
ἀλλήλων etc. Conf. sup. β΄, 341. δεξιαὶ ἧς ἐπέπιθμεεν. πιστώσαντο, 
fidem invicem dederunt. Conf. Porson. ad Med. 21. (234). φρένας 
ἐξέλετο, vertenda sunt manifeste, mentem ademit, sed dubitatio est an 
de stultitia accipienda, ut alias fere semper. Sic Cf. inf. &, 470. 
Eustathius ex Porphyr. habet, ἐξαιρέτους ἐποίησεν (φρένας scil.) Menter 
adeo ampliavit ut de pretio nil cogitaret. Teneri nequit nam ἐξέλετο 
ex αἰρέω, non aiew, prodit. Melius Ernesti qui ad literam accipit. et 
confirmat illud Achillis, 4, 377. ubi dementem pronuntiat Atridem. 
Convenit obs. Heyni, “ Poëta judicium suum apponit ex sensu ho- 
minum de pretio, nullo cum respectu ad animi generosi notionem in 
dando munere”.  Porro interpretatur τεύχεα, 235. de clypeis, at in- 
certum est, nam de armis generaliter accipitur. (237). cxœuss.  Si- 


[238—268.] NOTÆ. 297 


ñistrorsum via ducebat versus littus, hinc nomen, sinistra porta. Conf. 
sup. & 397. Nuncupantur δαρδανιαί, €, 789. (238). ἄρα, deinceps. 
(241). πολλῇσι δὲ etc. Poëta ipse loquitur; αὐ multis mala impende- 
bant, quæ viris, liberis, amicis privantur, etsi adhuc fortunæ miserri- 
mæ ignaræ. Simile adhibetur sup. β΄, 15. (242), Aedium heroica- 
rum partes, nempe, δόμος, αἴθουσα, ϑώλαμος, αὐλή, IMemorantur, 
242-947. αὐλή crat atrium, area ante ædes quæ ἃ septo (exc) 
circumclusa est. Permeata αὐλῇ ad douo perventum est, ædium par- 
tem primariam, et dehinc ad interiorem quæ 26 appellata ; ad con- 
vivia apparanda et excipiendos hospites hoc utebantur. ϑώλωαροι v. 
oies erant ædiculæ ad latera et a tergo exstructæ quo sub tempus ves- 
pertinum se recipiebant familiares : cuique erat suus porticus (αἴθουσα) 
qui et exstructus fuit mtra septum (ἕρκος) et ad utrumque Jatus illud 
amplexus donec ad vestibulum (τὸ πρόθυρον) perventum est. Docet 
Sch. br. nomen deductum fuisse ex αἴθω, δὰ τὴν τοῦ ἡλίου βολήν, et hoc 
simplicissimum.  Adhæc matri-familias erat conclave (ὑπερώτον) ædium 
parte superiore, sup. 8’, 514. (248). réyces ϑάλαροι, interpreta- 
tur Scholiasta quasi βίης ὑπερῷοε (upper chambers).  Addit vero σκε- 
παστοί, εἴ aCCipit Heyne ut epitheton ornans cujusvis ædis qui tectum, 
στέγος habet. (251). Ad superiora 242, respicit : ὠλλ᾽ ὅτε δή ἔγθα 
etc. (252). ἐσάγουσα. Expon. πορευομένη, Sch. br. locutio elliptica 
est pro (ἑαυτὴν) ἐσάγουσα (πεὸς τὴν) λαοδικην. Ang. effertur, on her way 
to Laodice. Consentiunt Porphyr. Eustath. citante Clarke in not. ἢ. 1. 
Arridet vero Bentieï emendatio, λαοδίκηνδ᾽ ἐσάγουσώ, quæ sententiam 
exactiorem reddit. Conf. x, 336. (253). Notatur locutio ἐμεφύεσθοι ταῖς 
χερσί τινος pro δεξιοῦσθαι, 1. e. comiter, benigne excipere.  Affectum 
tenerum exprimunt verba. (255). ὦ μολω δή etc. Suspicatur He 
cuba omnia non bene cessisse ; rumor grassatus fuerat jamdudum, et 
hinc profectio Helenæ ad mœænia, inf. 386. Ideo putat Hectorem 
urbem intrasse ut supplicationem Jovi nuncuparet. Dicit vero 257, 
ἐξ ἄκρης πόλιος, nam Jovi Herceo sacrata fuerunt templa, unum in 
Pergamo, alterum in Ida, quæ ipse memorans inducitur inf. 7, 171, 
172. (260). ἔπειτα δὲ οἴο.  Deinde vero ipse te recrearis, hauslo vino. 
“€ ὀνέω, proprie juvo, prosum, etiam pro recreo cibo ac potu dicitur. 
hinc ὄνειαρ et ὀνείατα toties pro Cibis, βρώμωτα᾽. Heyne. (262). ὡς 
τύνη xéumeas. Verte, sec. quod adnotatur sup. é, 37. ut tu defatigari 
soles. Distinguunt Heyn. Wolf. post ἀέξει, et sic sententia absoluta fit, 
quandoquidem et tu viribus es exhaustus : sed præfero rationem usita- 
tam. τύνη, Sup.f, 485. ut ἐγώνη. (265). μή μ᾽ ἀπογνιώσης etc. ne me 
viribus prives, wigoris vero et fortitudinis sim oblitus.  Ernestio: 
displicet vocula à post μένεος quam orationem frangere opinatur ; sed 
e contrario junctura melius expeditur, hac admissa.  Notatur locutio 
λαθέσθαι ἀλκῆς, ut Sup. géuvnrdæs, 112. ubi conf. Porro longa est λύσις 
in not. Sch. B. Ven. et br. de caussa cur Hector vinum nolit quod 
alibi prædicatur esse μένος καὶ ἀλκή. Simplicius est dicere, potum sine 
cibo vires frangere nec velle manere ducem donec adferatur. (267). 
οὐδὲ πη éerietc. Nec ullo modo fas est. Notabile est τὸ σέβας quod 
reperimus in vs. laudato, Aen. 2. 719. πεπαλαγρένον exponitur æo- 
λυσμένον. xahdrrw est ferio, adspergo, maculo, ἃ Th. πάλλεν.  Sen- 
au diverso ræñderouas occurrit inf. ἡ, 171. de quo inloc. “ Mos fuit 


Q Q 


298 NOTÆ: [268—305.] 


veterum, ut nunquam aut sacra attrectarent aut ad sacrificium offe- 
rendum accederent, nisi lotis manibus, aliquando capite, quandoque 
etiam toto corpore, præsertim si cæde aliqua, aut funere, aut impuro 
usu fœdi essent”. Ruœus, loc. cit. (269). De appellatione ὠγελείο, 
conf. ἐ, 765. δ΄, 128. (270). σὺν ϑυέεσσιν. Exp. Sch. br. et B. Ven. 
Fvsiduars, quibus Deos placabant : huc respicit Virgilianum, #huwri- 
cremis cum dona imponeret aris, Aen 4. 453.  Addit vero meliorem, 
μετά ϑυσιῶν, Cum wictimis, nam dicitur inf, 274. καί oi ὑποσχέσθαι 
δυοκαίδεκα βοῦς etc. De hac tota oratione ad v. 279. conf. sup. 87—97. 
(273). ἐπὶ γούνωσιν. τὰ yovare τὰς ἱκετειώς λέγει. φησι γάρ, ἀλλ᾽ 
τοι μὲν τῶυτα ϑτῶν ἔν γουνώσε κείται (ps 514, &C.) τουτέστιν, ἐν τὴ 
τῶν ὅεων ἱκετείῳ καὶ δεήσει. Sch. Ven.  Valde arridet observatio. 
(280 etc.). μετελεύσομαι, adibo. Paride nominato, in preces sæ- 
vissimas prorumpit Hector, 282 sqq. ἀκουέμεν, auscultare, obtempe- 
rare. (284). εἰ κεῖνον γε ἴδοιμι etc. Ang. Could I but behold him. 
Mortem precatur illamque atrocissimam, ra et indignatione perci- 
tus. Credo hoc totum Euripidi ante oculos versatumfuisse in 
Hecub. 937—943. Sup. laudantur, γί, 39. Expletur porro senten- 
tia, κατελθόντα εἴσω (εἰς τὸ δῶμα) ἄϊδος, οἴ in 285. (ἐμὲ) éxnenadérbes 
(κατὰ) φρένα, non ut Sch. br, φρένα ἐκλελαθέσθαι.  Hæc ejusmodi locutio 
est qualem supra notavimus, 265. (286). Nil respondet Hecuba ; οὐτε 
γάρ συνάίνειν τῇ ὠλεξανδρον ἀρ (COIT. ex) βουλεται ὡς μητήρ, οὔτε ἀπολο- 
γείσθαι, ἱνώ pen παροξυνη ἕκτορα. Sch. B. (288). Conf, #, 191 sqq. 
αὐτὸς δ᾽ ἐς ϑάλσμεον κατεβήσατο κηώεντα; κέδρινον; ὑψόροφον etc. Epith. 
κήωεις, suffimentis-odoratus, adhibetur ob morem antiquornm, cubicu- 
la, vestes &c. suffiendi. καίονται γὰρ ἐν αὐτῷ (τῷ ϑαλώμῳ) τὰ Syuiduære. 
Sch. br. qui bene in loc. supra citat. exponit, εὐώδη. (289). Mavelim 
hic TauTroixi}ce, et distingui, παμποίκιλα ἔργα γυναικῶν etc. nam Éeyoy 
cum derivatis digammum adhibet.  Spectant vero quæ hic narrantur 
ad Antehomerica, vel res gestas quas Noster non attingit. De navi- 
gatione Paridis post Helenam abreptam multa congessit Herodot. 
Euterp. ᾧ, 113 sqq. sed quæ incertæ fidei sunt. Narratur illic Syriam 
et Aegyptum visisse, additque Sch. circuitum fecisse ne directum iter 
capessentem adsequerentur Lacedæmonïü.  Paridis expeditio prædan- 
di caussa suscepta fuisse videtur et forsan paria illis referendi qui Tro- 
janos antea male affecerant, interque illos, Sidoniis. (291). ἐπιπλώς. 
Non pro ἐπιπεπλωκώς, ut Sch. br. nec pro ἐπιπλώσας, ut Lexic. Sed 
est particip. a0r. 2. ἃ πλῶροι v. raw, form. Ionica pro πλέω, ut recte 
Mathiæ, in verb. defect. $. 247.  Absolvitur sententia 292, (κατὰ 
ray) ὁδὸν, καϑ' ἥνπερ etc. (294—95). Locus classicus est in antiquo- 
rum arte enarranda. In cunctis quæ ad artes mechanicas spectarent 
jam diu valde celebres erant Sidonïi. Conf. in Sac. Script. 1. Reg. 
V.6. ποικίλματα interpretor sécund. Sch. br. figuræ intextæ, colore 
vel specie varia elaboratæ.  Utraque defendi potest ἃ Th. ποικίλος, et 
bene ad sensum Lat. vers. ornatu-versicolori.  Verba ἀστὴρ ὡς ἀπέλ- 
aux: splendorem tincturæ innuunt, veste ostro perfusa. Conf. Aen. 
5,112. (301). Précationis similis meminit Virg. Aen. 1. 483 sqq. 
Conf. et 11. 477. (305). Omnino prætulerim ῥυσίπτολε sec. illud 
Aesch. Sept.122. et ob rationes adlatas sup. #, 141. Sic Sch. A. B. 
ἄμεινον δὲ ῥυσιπτολι. Epitheton Palladi jure proprio tribuitur. Marti 
contra, τριχεσιπλῆτα, 6, 31. Pulchre admodum transtulit hanc preca- 


[305---549.7 NOTE. 299 


tionis formulam Virg. ut sup. 483 sqq. In v. prox. vertas ; ἄξον δή nunc 
—illico, precor, frange. Conf. inter plura sup. £. 684. (307). σκαιῶν 
πυλάων, more solenni. cf. ad €, 397. (311). ἀνένευε. Hoc ampliavit 
Virg. ubi sup. Diva solo fixos oculos aversa tenebat. (312—13). 
Bene temporum ratio observatur, εὔχοντο---- βεβήκει.  Interea dum Nu- 
mini preces funderent, abierat Hector etc. Notatur porro separa- 
tim a reliquis (sup. 245) habitare Paridem, et regii ornatus studium. 
περι ἀβροδικίτου καὶ route φησι. ὃ. B, Ven. De partibus ædificii in 516. 
conf. sup. 242 sqq. (318). ἐν δ᾽ ἄρα etc. Exempla, ut passim, ka- 
bentur nexus orationis cui inserviunt voculæ δέ, 4e4. 318, 319, 320, 
321, 323, 325. Acute disserit Hoogev. 58. 1. 112. 1. sqq. et semel 
monuisse satis erit. (320). αἰχιρμοή, CUspis. πόρκης.....«ἐστὶν ὁ κρίπος 
(annulus) à συνέχων τὸν σίδηρον πρὸς τὸ ξύλον. Sch. br. Dicitur sec. 
Eustath. ex ambienda hasta, ἀπὸ τοῦ περικεῖσθαι. Diverse Sch. Ven. 
δια vo mage ro δορυ di αὐτου. (321). ἕποντα----εὐτρεπίζοντα. Sch. B. Ven. 
ἕπειν est incedere cum altero, segui, comitart, curare.  Habentur 
composita, μεθέπειν, €, 329. ἀωφιέπειν, & 667. Digammum non ad- 
sciscit ut ἔπω, dico. Conf. Tab. Digamm. in Edit, Heyn. (326). 
οὐ μὲν καλὰ etc. 1. 6. οὐ καλῶς ἐνέθου, non, prout decebat, indignationem 
concepisti etc. “ ratus tibi infensos esse Trojanos”, Sch. br. Nec id 
tantum suspicatus, sed pro comperto habens, ut colligitur ex dictis 
sup. y, 451—54. Helenæ, infra, 351. Hectoris, 524—25. Alex- 
andri ipsius, 335. (329). μαχέσωιο, objurgures, in sensu sup. not. 
έ, 875. (330). εἴ τινά mov..ldos, Si alicubi, v. si fortasse adspex- 
eris &c. Ang. Should you happen to see any one declining the con- 
test. (333). κατ᾽ airay—ÿdmie aire, explicanda ex dictis sup. #, 416. 
De locutt. consimilibus, #arè—ÿrie μοῖραν, fuse disserit Hoogev. ad 
Viger. p. 88. et Zeune in not. ibid. Attigi supra. In 334, redde 
σύνθεο, animum—advertas,, et conf. ad ὁ, 76. (336). zx προτρωπέσθαι. 
Multum explicationis conferunt Sch. B. et Br. quorum hicce sex ap- 
posuit. Sumo προτρωπέσθαι in sensu τοῦ εἶξαι, cedere, indulgere. Bene 
constat versio literalis, me ad dolorem convertere. Nec displicet 
Sch. B. Ven. éBovroumy ἐκ τῆς συρβώσης pros AUTNS δια τὴν ATTEY 
πωρωτροπὴν vive καὶ πάρωμυθιων (solatium) εὗρειν. (339). νίκη δ᾽ 
ἐπαμείβεταε etc. Victoriam, qui nunc potitur, cito potest amittere ; 
hinc optime exponitur νίκη ἑτεραλκής, inf. ἡ, 26. 96, 171. Ad 
pugnam ejus cum Menelao respicit qaam exitum diversum pos- 
tea habituram sperat. (344). ὀκρυοέσσης. aversandæ. Sch. br. exp. 
φρικτῆς, 1. 6. horrendæ. Th. φρίξ, horror. Th. prioris est κρύος, frigus, 
ut adeo idem sit nexus ac inter caussam, et, qui inde provenit, effec- 
fum. μεταφορικῶς Significat detestandus, ut πόλεμος ὀκρυόεις, 1, 64. et 
concinit Virg. horrida bella. Optime hic, ut semper, servatur perso- 
næ convenientia, κυνο se appellantis, malorum tantorum auctoris et 
principii. Conf. sup. γ΄, 180. (345). ὡς μ᾽ ὀφελ᾽.....«οἴχεσθαι. Conf. 
ad ὦ, 415. Paullo aliter, at summa cum vi preces efleruntur in 
Odyss. ὑ, 63 sqq. ἢ" ἔπειτα μ᾽ ἀναρπόξασα ϑύυελλα οἴχοιτο προφέρουσα 
Mar ἠερόεντῷ κέλευθα, ἐν προχοῆς δὲ βάλοι ἀψοῤῥόου ὠκεανοῖο. (348). ἐπό- 
ἐρσε, ““ perdidisset me aquis submersam”. Heyne, ex Sch. br. ἀπέπνιξε 
τῷ ὕδατι. Ἐῤῥω de rebus omnino perditis dicitur, et hinc Lat. erro, 
error ; obvium est inf. 9΄, 164. ἔῤῥε, κακὴ γλήνη" 1, 377, ὦ, 239, (349). 
τεκικήρωντο, εἰς τέλος Hydro), ὦπο τοῦ τεκείαρ. Sch. B. Ang. have 


500 NOTÆ. [349—407. ] 


brought to pass, Ex themate prodeunt justa serie signiff. diversæ 
quæ enumerantur in Obss. Heyn. perficiendi, constituendi, prædi- 
cendi, observandi ὅς.  Fortasse et τέκμωρ (ro πέρας) a Th. réxw, cujus 
aliquot tempora in rixrw reperiuntur, provenit. Impcritiæ convenit ve- 
tustorum in re ethica quod nunc profert de ministerio deorum. Conf. ad 
8,112. (351). ὃς ἤδη. Ang. Of one who was sensible of the indignation 
and reproaches of HUE Conf. vss. 335, 325. Notatur vero du- 
plex sensus locutionis side: νέρεεσιν----αἶσχιος. 1. indignationem à in alios 
concipere ; 2. aliorum, in nos, sentire. (3353). ἐπαυρήσεσθαι. Cf. sup. 
a, 410. ἐπαύρωνται βασιλῆος. (355). ἀμφιβέβηκεν, semper solet cir- 
cundare, d, 37. (358). ἀοίδιμεοι, famsi, in malam partem ; secumd. 
Horatianum illud, “ infelix tota cantabitur urbe”.  % ἀοί Dies est vox 
media, quæ et nor potest τὸν ἐν ὡδαὶς φερόμενον ταῖς ἐπὶ dura Asia”, . 
Dam. Lex. Pind. - (360). φιλέουσά περ licet comiterexcipiens. 
Vers. Lat. offciosa licet.  Adduntur verba, ne præ aversatione et ira 
id facere videatur quod ex festinatione oritur. (362). ποθὴν---ἔχου- 
σιν. Conf. 8, 703. πόθεόν γε μὲν dexor. et sim. 709. (364). 

ἔντοσθεν πόλιος.  Vult intra urbem : Trojanis enim maxime fore 
adjumento et solatio duces insigniores una egredientes. (366). 
Observes quam oblique perstringit ignaviam Paridis: cum abfuerit ile, 
indignatio et ira in caussa fuit (326 sqq.). Vult vero Hector domum 
et familiam revisere. (367), Conf. sup. 4, 686 544. # ἤδη ϑτοὶ δαροό- 
CUT Ang. Or whether the Gods purpose that 1 shall fall etc. (370). 
τὸ γκιετοΐοντας. Vertitur, habitantibus-commodas.  Accipe im eodem 
sensu AC πόλεις εὖ ναιεταώσας, β΄, 648. et conf, ad β΄, 626. not. (373). 

πύργῳ" prope Scæas portas sup. y; 145. (376). εἰ δ᾽, ἄγε εἰο. De 
elhips. conf. sup. ad «, 302. (377—78). πῇ ἔβη......ἠἡὲ mn etc. Ut 
πῇ motum ad locum, quo ? ita πῃ aliquo notat _apud Hom. ζ, LIT A 

Hoogev. doct. part. 463.7. Ellipsis usitata est, ἐς (δόμους) γαλόων.. ἡ ἐσ 
Ga ἀθηναίης etc. quæ in Latinam transiit etin nostram vernaculam. 
Luculenter Corayus ad Heliodor. 6.2 ἡ γὰρ ἐν καὶ εἰς, ὅταν πρὸς γενι- 
κὴν φέρωνται,, συνυπακουόμενον ἐξ ἅπαντος ἔχουσιν, ñ μὲν κατὰ δοτικὴν, ἡ [ δὲ 
κατ᾽ airiærixhy, Ad τόπος, οἶκος, Vads, ἢ ἄλλο τι τοιούτων. κ΄ τ. À. De 
NOE γάλοος; εἰνότηρ, vid. Lexic. Sch. in loc. (381). ταμίη. δέσποινα, 
ἡ τοῦ οἴκου προεστῶσα. Hesych. ὀτρηρὴ sapins The notable housekeeper. 
SIC ὀτρηρὼ ϑερώποντε, &, 321. (388). ñ μὲν D... ἀφικάνει; Ang. She 
ἐδ now on her way. (393). τὴ (ὁδῷ) γὰρ ἔμελλε διεξίμεεναι, λας enim 
erat ei egrediendum in campum. (397). 3487 ὑποπλακέη. Conf. ad 
ὦ, 366. de Thebe, urbe Eetionis, cujus fatum narrat ipsa Andromache 
inf. 416, Memoratur hic πλώκος, collis silvosus, prope Andramyttum, 
ad cujus radices exstructa fuit Thebe. Tractum Cilices tenuerunt, 
de quibus vide sub finem recensus lib. 2. Recepi lect. pro vulgata 
ὑποπλάώκω, quæ tamen ferenda, ut ὑποθήβας, β΄, 505. τοῦ πέρ δή etc. 
Illius nempe jam Jilia. (400). νήπιον αὕτως, infantem adeo, 1.6. pror- 
sus. Conf. #, 133. In v. prox. ἀγαπητὸν Gesnerus reddit unicum, 
ut sup. τηλύγετον, y, 174. (Luc. Catapl. 10.). μονογενῆ, Sch. MS. Lips. 


Sch. br. Favet Ernesti qui hæc adnotat. Pari jure reddit Heyne; 


carum, dilectum. (404). Leg. μείδησε ἰδών, Sine » ἐφελκυστ. Nam 
scriptura erat Fiôwr. (407). dœons ete. De voce conf. β΄, 190. 
Conf, quoque pulcherrima et nunquam satis laudanda Tecmessæ ad 


[408—455.] NOTÆ. 301 


Ajacem in Sophocl. Aj. Flagellif. 485 sqq. (408). ἄμεμοορον. xancuogors 
Sch. br. i{{starred, destitute. Conf. Aen. 7. 860. O genitor, nec te 
miseret natæque tuique, nec matris miseret etc. (410). πάντες etc. 
Qualem nobis imaginem fortitudinis Hectoreæ præstat Andromache, cui 
interficiendo ne unus quidem hostis vel alter sufficit, sed totum agmen 
irruentium Achivorum! (412). ϑαλπωρή. Α Th. ϑώλπωῳ, foveo, cale- 
Jacio, fit ϑαλπωρή, fomentum, et μεταφορικῶς, spes, solatium. Exp. 
Sch. br. ἡδονή, παραμυθία.  Huc respiciunt Sophoclea ubi sup. 514. 
époi γὰρ οὐκ ἔτ᾽ ἐστὶν εἰς ὅ.τι βλέπω, πλὴν σοῦ EC. ἐπεὶ ἂν σύγε πότερον 
ἐπίσπης, Verte; quando tibi mortem arcessiveris, præ tua fortitudine 
immodica scil. (415). εὖ ναιετάωσαν. β΄, 626. (417). σεβώσσατο γὰρ 
τόγε. Sup. 167. (418). ἀλλ᾽ ἄρα, Sed contra, ut par erat etc. σῆμα, 
tumulus quem super mertuos exstruere mos fuit.  Exponitur inf. 464. 
κυτὴ γαῖα. Plures adhuc restant in cra maritima Troadis. Poëticus est 
conceptus περὶ δὲ πτελέας ἐφύτευσαν etc. quæ 10] vel ab Achille ipso vel ἃ 
quodam amico clam consitæ. (422). Notetur eadem ellipsis, ut antea 
284. in ἄϊδος εἴσω. (424). εἰλιπόδεσσιν. ““ Flexipedes adpellantur boves 
ob motum circularem quo circumferuntur (ἐλίσσονται) pedes”, ut recte 
Scb. br. (425). Vid. sup. 396. (427). ἀπέλυσε. Ci. ad #, 20. ἄποινα, 
ὦ, 13. (428). βάλ᾽ ἄρτεμεις ἰοχιξουεροῦ, ut SUP. χρυσήνιος ἄρτερεις ἔκτα, 205. 
Mortes subitas, vel quarum caussa occulta esset, ad Apollinem et 
Dianam referebant veteres, ut nomen prioris indicat sec. Euripid. in 
Phaëthonte. (429, 430). Conf. Sophoc. ub. sup. vss. 518—19. τίς 
dir ἐμοὶ γένοιτ᾽ ἂν ἀντὶ σοῦ πατρίς ; τίς πλοῦτος ; ἐν σοὶ πᾶσ᾽ ἔγωγε σώζο-- 
pou | &C. ϑαλερός, ὁ ἐν ἀκμῇ ὧν τοῦ ϑάλλειν, ὁ ἀκμάζων γέος. Etymol. mag. 
p. 441, 32. Diverse attribuitur sup. β΄, 366. ubi conf. Sch. Ven. 
(435). ἐπειρήσωνθ᾽. Periculum fecerunt, adorti sunt. De oppugnatio- 
ne loquitur ΠῚ quæ fiebat ante secessum Myrmidonum, Trojanis se 
intra urbem continentibus. Dicit vero ἄροβωτος et ἐπίδρομον, nam 
muro suberat colliculus specula (σκοπιή) dictus et (ἐρενεός) caprificus vel 
locus caprificis consitus, unde ascensu facilem fuisse constat. Conf, 
2,145 sqq. Heyn. de topog. Troad. pp. 303, 304. Tom. V. Subtiliter 
observat Daceria ; “ cela (hortatio scil. Andromaches 431.) est tres- 
ingenieux, pour donner à Hector un prétexte de demeurer au pied 
du rempart sans honte, s’ il vouloit suivre ce conseil”. (486). ἀμφ᾽ 
«ἴαντε. Vid. y, 146. (440). ἕνισπε, nuntiabat, viz. ἄρεβατον εἶναι πόλεν 
etc. (441). ἢ καὶ ἐμοὶ etc. Omnia hæc in animo jamdudum volvo, 
sed timeo valde &c. de lonismo αἰνῶς vid. sup. y, 158. (444). οὐδέ 
με ϑυμὸς ἄνωγεν, 1. €. ἔχθιστόν μοί ἔστι. ““ Rudior sermo utitur vocibus 
generalibus”. Heyne. Sic sæpius notata, οὐ γήθησε, οὐκ εἴασκε, etc. 
Sententia 444, 445. habetur supra 208. αἰὲν ἀριστεύειν etc. (446). 
ἀρνύμενος, σῶσαι σπουδάζων. Sch. br. (447). Sententia accipitur ut 
elliptica, Non quod nescius sim me nil profecturum, bene enim noi, 
etc. Durius sine ellipsi refertur sententia ad superiora, 441.  Possit 
quoque poni pro δή, εὖ μὲν δὴ τόδε. jamdudum pro comperto habeo. 
Sic Heyne. Repetuntur versus ex δ΄, 163. (450). ἄλγος (τὸ) ὀπίσσω, 
dolor qui futurus est, i.e. cædes, incendia, abreptio. (453). οἵ πέσοιεν, 
ur casuri sunt. (455). ἐλεύθερον quag, pro ἐλευθερίαν, Ut inf. δούλιον 
nues, 469. Similiter dicitur, κρητῆρα ἐλεύθερον στήσωσθα:, inf. 592$. 
Modus loquendi est inter Tragicos solennis. Sic ἐχθρᾶς ἡμέρας καταρχε- 


302 NOTÆ. [457—486. ] 


ται, Phœniss. 550. ἐξέλυσ᾽ ἐπίπονον ἁμέραν, Trachin. 654. (457). μεσσηΐ- 
᾿ δὸς ἢ srsesins. Fontes Thessalici, prope Pharsalum, sec. Strab. IX, 626. 
Mens Hectoris quasi præsaga est, nam Andromachen postea sortitus 
est Neoptolemus. (459). καί ποτέ τις etc. καί τις πικρὸν reorQleyua 
δεσποτῶν ἐρεῖ, λόγοις ἰώπτων" ἴδετε τὴν δρεευνέτιν αἴαντος, ὃς μέγιστον ἴσχυσε 
στρατοῦ, ». 7. x ΑἹ. Flagell. ubi sup. 500 sqq. (462—63). σοὶ δ᾽ αὖ 
γέον ἔσσεται etc. Tibi vero renovabi turdolor, virum desideranti, qui 
servituti arcendæ par sit. Vis inest voculæ αὖ quæ victoriam insolen- 
tem opponit duræ servituti, σοὶ δ᾽ αὖ. Verto τοιοῦδε ita ut in Rexu cum 
insequentibus sit. (464). ἀλλά μὲ etc. Vertit Maro, Aen. 4. 24. 
Sed mihi vel tellus optem prius ima dehiscat. Imitatur Tragicus ubi 
sup. 504. τοιαῦτ᾽ ἐρεῖ τις; κἀροὲ μὲν δαίμων ina. (465). ἑλκηθμοῖο. αἰχ- 
μαλωσίας, SCh. br. (466). De syntaxi voc. ὀρέγεσθαι, vid. Math. G. G. 
6. 328. (468). ἀτυχθείς, ἐκπιλαγείς. Forsan a Th. ἄτη. (469). λόφον. 
sup. y, 371, 372. (470). δεινὸν ἀπ᾽ etc. Terrificas capitum quatientes 
numine cristas. Lucret. II. 632. (476). Sententia aliquatenus per- 
turbata est. Ordina; δότε δὴ καὶ τόνδε (τὸν) παῖδ᾽ ἐμὸν γενέσθαι ἀριπεε- 
mia ὠγαθόν τε ὧδε, ὡς καὶ ἐγὼ, βίην, καὶ (δότε αὐτὸν) ἀνάσσειν ἰλίου, καὶ 
(ὡς) ποτέ τις εἴπησιν, (αὐτὸν) ἀνιόντα ἐκ πολέμου, πατρὸς δ΄ ὅγε (ἐστι etc. 
In v. 476. δή habet vim obsecrandi, detis, oro.  Sic inter multa, sup. 
306. Vis quoque inest τῷ περ, 477. (479). Corrigit Dawes, Misc. 
Crit. p. 148. εἴποι, quia jam precatur Hector, et ob insequentia, φέροι, 
χαρείη. Sed ut Heyne adnotat, “ Homericum est subjunctivum in 
similibus poni, etiam optative, eumque cum optativis promiscue poni”. 
Obss. p. 285. Exemplum adfert sup. 459. Nec, ut sæpius monui, in 
nostro expectanda est oratio ita accurate constituta. (Concesserim 
vero commode legendum εἴπη, ob insequentem πατρός, at non neces- 
sario. Iterum in v. 480. de ὠνεόντα, quo referatur, dubitant. Melius 
est eam absolute sumere, αὐτὸν ὠνιόντα, illo e pugna redeunte.  Plura 
laudantur exempla hujusmodi συντάξεως, nominativo, accusativo, æque 
ac genit. dat. in sfatu, ut dicunt, absoluto positis. Conf. sup. ad ὦ, 
171. et Sophoc. Antig. 260. Œdip. Colon. 1120. Plat. Theæt. 116. 
inter Romanos etiam ; Conf. Cic. de finib. 11. 33, 107. ut et Hoog. 
ad Vig. p. 283. in exemp. luculento ex Thucydide allato. [Nec dis- 
plicet altera constructio quam ex Dawes adhibet Ernesti, nempe, 
simn ὠνιόντα, de eo ex pugna redeunte dicat. Citat Pind. ΟἹ. 14. 31. 
ubi vid. not. Heyni. Constat locutiones λέγειν τινὰ, 1.6. περί τίνος, 
λέγειν τινά τι, λέγειν τινὰ, ὅτί, Etc. fuisse inter Atticos frequenter usur- 
patas. Nec caussa est cur Schol. MS. Lips. syntaxin καινοπρεπέα 
dixerit cujus multa congerere est exempla.}  Notandum est Sch. br. 
hic ab ἔναρα, exuviæ, deduxisse ἔνεροι, mortui.  Etym. commune præ- 
tulerim, ἔρα. (483). κηώδει. Sup. 288. (484). δακρυόεν γελάσασα. 
οὐκ &mhouy τὸ πάθος, ἀλλο σύνθετον ἐξ ἐναντίων παθὼν ἡδονῆς καὶ λυπης" εἷς 
“ελωτα μὲν γῶρ αὐτὴν προσήγαγε τὸ βρεῷος, ἐς δακρνον δε, κα περὶ τοῦ 
ἕκτορος ἀγωνιώ. ὃ. Α. Β. Vetitur, lachrymabundum ridens. Est 
in dictione Pindarica, μείδημεα δυσφόρω τερπνῷ τε μιχθέν.  Lachrymam 
ciebat amissa spes, at gloriæ partæ, fortitudinis admirandæ, affectus 
tenerrimi imago jucundiora parit. Possit δακρυόεν accipi quoque in 
sensu ἀνιαρῶς, λυπηρῶς, Sed mentem magis commovet prior. Exp. 
Sch. br. μετὰ δακρύων. (486). δαιμονίη, μή μοί, etc. ““ Imitatus est 


[486—510.] NOTÆ. 303 


Silius Ital.3, 133. Ominibus parce et lacrymis, fidissima conjux, etc. 
Adde Aen. 12. 72. Ne, quæso, ne me lacrymis, neve omine tanto 
prosequere, etc.” Ernest. Conf. ad 4, 553. de locut. peñ μοί τι λίην. 
De δαιμόνιος cf. sup. β', 190. (487). οὐ γάρ τίς, etc. Nemo me, 
preter fatum, Orco demittet.  Locutio, ὑπὲρ αἶσαν, sup. 333. γ΄, 59. 
significavit ἀδικῶς. Cf. #, 416. de αἶσα, αἴσιμεος. et αἴ, 3. de voc. 
προιώπτω. (490). SAN εἰς οἶκον, etc. Hinc et ex sup. dictis 441. 
ansam arripuerunt Critici ad effundendas argutias de ea, quam appel- 
lant, frigiditate affectus quæ parum convenit amori Hectoreo. At 
verba simpliciter spectata nil tale secum ferunt, nec potest concipi 
quin vox suavissima, gestus amantissimus verba comitentur ac totum 
fere sensum exprimant. At fatendum est sensum rudiorem veterum 
etiam in ævo recentiore, caussam extitisse, cur nec in scriptis neC mo- 
ribus exquisitiorem affectum erga fœminas patefecerint. Exempla 
profert Wood pag. 145. unde obss. desumsi, quibus adde τὴν ὀωριστύν 
Ajacis et Tecmessæ, Sophocl. ΑἹ. Flag. 368 etc. præsertim vero v. 
293. (493). ἐμοὶ δὲ μάλιστα (κατὰ τῶν) οἱ ἐγγεγάασιν. Bene ob- 
servat Sch. B. Ven. ἐστι δὲ θη σκοπειν διαφορὰ ἀλεξανδρου καὶ ἕκτορος. à 
βίεν γαρ φησι, πολεμος δ᾽ ὠνδρεσσι μέλησεε εἴα. ὁ δὲ ὠλεξανδρος, vus 
& pe παρειπουσ᾽ ἄλοχος, 337. Hoc indolis ornatu ubique præstat 
Homerus. (496). ἐντροπωλιζομένη, subinde se convertens.  Bene Sch. 
br. κατ᾽ ὀλίγον καὶ συνεχῶς ἐπιστρεφομεένη, et {Ππ4 toties laudatum, And 
cast a longing, lingering look behind. Vox pulcherrime affectum 
depingit. De locut. ϑαλερὸν δώκρυ, conf. sup. β΄, 266. et ad v. 
480. (497). εὖ ναιἐτώοντας..  Vid. sup. β΄, 626. (500). αἱ μέν ἔτι ζωόν, 
etc. And mourned the living Hector as the dead. Pope. Adeo nec 
spes affulserat et ubique tristissima species venientis mali mentes cir- 
cumfusa. (503). οὐδὲ πάρις δήθυνεν, etc. Secundum monitum Hec- 
toris, sup. 363. Continuatur narratio ex ν. 369. (505). ποσὶ πεποιθώς, 
ut β΄. 588. προθυμίησ, πεποιθώς. Ex similitudine constat quid Poëta 
senserit de virtute Paridis, nempe, animosam esse, sed affectui pro- 
rumpenti simillimam nec satis certo constitutam, impediri posse, non 
extingui. Insequentem similitudinem habemus repetitam inf. ὁ, 263. de 
Hectore. (506). στατὸς ἵππος, equus qui in stabulo continetur. 
Ead. Sch.br. De ὠκοστήσας, ἢ. v. multum sudarunt interpretes nec 
quidquam melius profecerunt quam ut accipiatur in sensu κριθιώσας; 
ἄδην πληρωθείς, 1.6. οἶδο satiatus et ferociens (κυδιόδωνὴ. ἀκοστή, hordeum, 
et generatim quemvis cibum, designat. Etymon, inter diversa, prætu- 
lerim τὸ ἀκή, acies, utpote spica acuminata. Hinc et zxow, acuo. Ar- 
gutationes grammaticorum de hoc vers. videas congesta in Steph. Thes. 
in νοῦ. ἐκοστέω, et in Obss. Heyn. pp. 291, 292. Similitudinem fere in- 
tegram transtulit Virg. Æn. 11. 422. sqq. Laudatur quoque Apoll. 3, 
1258 sqq. (507). door. Subtiliter, ut solet, Sch. B. Ven. δεσμοος οὖν 
ἀλεξανδρου ἡ ἕλενη νοηθήσεται. κροαίνων. (Th. κρούω, pulso). Virgilianum 
est, quatiens ungula campum. (508). λούεσθαι (ἐν ῥοαῖς) ποταμοῖο 
etc. Conf sup. £, 6. (509). κυδιόων etc. Conf. huc pulchrum illud 
Apollonii, κυδιόων ὀρθοῖσιν ἐπ᾽ οὔωσιν αὐχέν ἀείρει. (510). ἀγλαΐηφι 
πεποιθώς. aCCipiuntur ἃ quibusd. in sensu ἀγλαϊζόμενος, nitescens 
v. gaudens. Sed prætulerim vers. in reliance on—conscious of his 
comeliness, ut ubique alias. Sic Odyss. σ΄, 179. ἀγλαΐην, τὸ κοΐλλος. 


804 NOTÆ. [510—526.] 


Sch. br. splendor, lautitiæ, Od. ὁ, 78. ρ΄, 310. De hac paragoge (@:), 
Conf. sup. δ΄, 452. (511). ῥίμφα ἑ γοῦνα etc. Notatur primo constructio 
artifex quæ ζωγραφικῶς depingit celeritatem prorumpentis equi, 
dactylicis plurimis se excipientibus. Et porro a Schol. B. observa- 
tur τὸ ἀνακόλουθον In Oratione, ὁ 7£rulmc......fiuQæ € etc. Pro, τὸν 
ἀγλαΐηφι πεποιθότα ῥίφα γοῦνα φέρει, quod et ipsum artificiosum 
est ad exprimendum spiritum ferocientem, dum poëta juncturam 
sententiæ rumpit, ut winculum equus, et quasi συνωγλαΐζεται τῷ 
φραζομένω πρώγματι.  Eustath.  Hanc vero ἀνακολουθίαν tribuerim 
potius sermoni vix accurate constituto quam arti cuivis scriptoris. 
Conf. ad β΄, 353, y, 211. ἤθεω, τοὺς συνήθεις τόπους, Sch. br. The 
haunts. (513). ἡλέκτωρ, Sol. Certe synonymum cum æ#xéues, inde- 
Jfessus, ἀκοίμητοςς ΤΉ. (x) priv. et λέκτρον cubile. Sch. Ven.  Exponit 
quoque. Sch. br. de colore, λαμπρὸς, παρὼ τὸ ἤλεκτρον, sed minus simpli- 
citer. (515). sûr de’ ἔμελλεν etc. Quum jam in eo erat ut se averteret, 
&c. De μέλλω conf. Math. ᾧ 502. (518). #4i. Junioris erga ma- 
jorem adpellatio amica et formata a ϑεῖος eodem modo ac ἠβαιός 
a βαιός. ὃ. B.et br. Vertitur plerumque, venerande frater. (519). 
οὐδ᾽ ἦλθον ἐναΐσιμοον, nec justo veni tempore, xarT ἐναέσιμεον χρόνον. er- 
sonæ attribuitur v. 521. ὃς ἐναίσιμεος εἴη, qui æquus sit judex. Sic 
mens dicitur évairimes, sana, integra, Odyss. ἐ, 190. Conf. #, 416. 
(522). οὐκ ἄν τις.....«ὠτιρήσειε. ξ...ϑ ὦ formula sæpius jam notata 
commendationem exprimens.  Vid. #, 330. et præsertim δ΄, 539. 
(523). ἀλλὰ ἑκών etc. Sed sponte tua remissior es, nec vis (virtu- 
tem, uti debes, proferre). Hominem depingit præliando strenuum 
sed quem difficile fuerit præ ignavia ad pugnam excitare. τὸ, ἢ. 6. 
διὰ τὸ, idcirco. Conf. sup. 326, 351. sqq. (526). ἐρεσσορεεθ᾽, 
Respice ad δ΄, 362. Insequentia verte ; If Jupiter may grant, 
that we, having repelled the Greeks from Troy, may fix on its 
base the cup of freedom in honor of the immortal Gods. Locut. 
κρητῆρω ἐλεύθερον videsis consimilem sup. 455, 463. Morem notat 
Sch. br. ὃν εἰώθωσι τῷ διὶ (τῷ σωτῆρι SCil.) ὑπὲρ ἐλευθερίας ἱστάνωι. 
Notatur quoque usus τοῦ στήσωσθαι, secundum Virgilianum, ‘“ cra- 
teras læti statuunt.” Æn. 7. 147. Ad basem (ὑποκρητηρίδιον) 
spectatur super quam impositus est crater : vel forsan rectius acci- 
pitur cum Heyne, 27 mensa statuere. 


NOTZÆ IN LIB. SEPT. ILIADIS. 


Cériyeagr ].  Achivos, æquis adhuc seu prosperis armis certantes, 
urgent Hector et Paris, in prœlium reversi—16. quod ut tandem 


[4--19.1. NOTE. 805 


dirimatur, Minervæ et Apollinis consensu, Helenique suasu, fortis- 
simus quisque ab Hectore ad pugnam singularem provocatur.—91. 
Menelaum qui se alacrem ostendit, cæteris cunctantibus, deterret 
Agamemnon—122. Mox, a Nestore instigati, surgunt ad dimican- 
dum novem heroes, ex quibus sortis eventus designat Ajacem Tela- 
monium—205.. Congrediuntur Hector et Ajax, acriterque depug- 
nant, donec sub ,noctem, viribus pares, datis invicem muneribus, 
discedunt—312. Hoc modo prioris diei pugna finitur.  Intercedunt 
usque ad alterum prælium dies tres. In epulis publicis Nestor censet 
corpora cæsorum sepelienda et castra munienda . In Trojanorum 
concione Antenori, pacis et Helenæ cum opibus restituendæ auctori, 
respondet Paris, nihil se præter opes, sed eas propriis adjectis, red- 
diturum—364. Priami jussu altero mane Idæus præco Achivis hæc 
renuntiat, simulque ad sepulturam mortuorum curandam inducias 
petit—397. dissuadente Diomede, summa re infecta, redit Idæus ; 
de induciis tamen convenerat—413. Accingunt se Trojani ad pa- 
randa necessaria, et altero die mortuorum corpora, busto facto, cre- 
mant—429. Similiter Achivi, rogo facto, faciunt, et £ertio die (433) 
munitiones educunt—442.  Mirantur opus di : indignatur Neptunus 
a Jove meliora edoctus—463. Inde instruuntur ab Achivis epulæ, 
et sequitur nox minax tonitribus—ad f. Ex Wolf. Heyn. 

(4). éndouévaicer, exoptantibus. &r0we, res exoptata, deside- 
rium, sup, #. 41. Correlatæ sunt particulæ δέ, ὥρα, 4-7. unde 
nexus Constituitur. (5). οὖρον, ventum secundum, ἐπιτήδειον ἄνεμον. 
Hesych. αἴσιον. Philox.  Usurpatur quoque μεταφορικῶς in Pind. pass. 
ventum fortunæ, ΟἹ. 13. 38. οὖρον δαίμονος, auram Jati. αὔξης οὖρον 
ὕμνων, adjuves, secundes cantum. (6). ἐλαύνοντες, agitantes, ferientes. 
Exanimes laborando nautas similitudo exprimit, et superveniens mi- 
litibus spes bene adumbratur à vento secundo vela inflante et finem 
imponente laboribus.  Occurrunt hic yvie λέλυνται, ut sup. β΄, 195. 
σπάρτα x. Ubi mavult Dunbar λέλυται, nempe ad conservandam re- 
gulam de neutris pluralibus. Vid. not, loc. cit. nec metrum obstare 
censet ; produci enim posse penultimam brevem operante 2cfu metrico. 
Sed nec satis certo constitutam regulam in sermone Homerico inveni, 
quam inter Atticos et recentiores invaluisse constat. Video diplen 
apponi in MS. Ven. ob eandem caussam. (9). κορυνήτης.  Bellicus 
apparatus rudiorum hominum. ὁ τῇ κορύνη pusçouevos, τοῦτ᾽ ἔστι; ῥοπάλῳ. 
Sch. br. Conf. inf. 138 544. ubi fusius explicatur nominis caussa. 
Sic κορύνῃ armari solet Hercuies. Conf. Theoc. Idyll. 26. deux τε 
ϑηεὸς ὁρῶν χειροπληθ τε κορύνην. (11). οξυόεντι. vid. ἐ, 50. (12). ὑπὸ 
στεφεένης», sub ora prominentiore galeæ. Conf. ad y, 371, etc. (15). 
ékradnr, Dexü filum. (17 etc.) Ministerium deorum adhibetur ad 
excitandam #ovowayizy quæ inter Hectorem et Ajacem brevi ineunda 
est. Consilium suasisse Helenum pro sua prudentia, 47 inf. quod 
Minervæ et Phæbo tribuit poëta, statuit Clarke; sed potius reor se- 
cundum normam poëticam illud adhiberi unde nusquam discesserit 
Noster, Helenunique, utpote vatem, induci, ad consilia aperienda 
Deorum aptiorem visum. Nil exquisitius in mente versatum censeo. 
Sic supra sacra fieri suadet, 86. (18). ὀλέκοντας, perdentes. Vid. 
sup. ἐ, 712. et simile, ἐλαπάζειν στίχας, ἐ, 166. (19). 85 fe... 


» 


R KR 


900 NOTÆ. [19—58. 


ἐΐξωσα, tvit 1llico—concitato motu etc. nec j« nec voci ἀΐξασα deest 
sua vis. Festinatio deæ exprimitur. (21). Mavelim περγάμον ἐκ 
κατιδών, ut in edit. Wolfana. Apollinem in Pergamo considentem 
vidimus sup. ἐ, 460. Verba, τρώεσσι δὲ βούλετο νίκην, aCcipienda in 
sensu, victoriam parabat, machinabatur. Sic inf. $, 204. σὺ δὲ 
σφισι βούλεο νέκην, Tu mecum una victoriam machineris.  Recte ad lit. 
versio Lat. reddit, victoriam cupicbat, nam quid alicui cupere, velle 
est, non solum promta voluntate esse, sed ad perficiendam voluntatem 
ainstare. (22). Qnys. vid ζ΄, 237. (26) ἑτερωλκέα νίκην.  Redditur, 
ancipitem victoriam, et satis in propatulo est quid per epitheton velit 
poëta ex sup. dict. ζ΄, 328. νίκη δ᾽ ἐπαρεείβεται ἄνδρας.  Aünotat Sch. 
B. Ven. reve (1.6. epitheton) ὁτῶν οἱ προτέρον νρεησώντες, ἐξ ἑτεροδυ- 
veus τίνος πωρεισβαλουσὴς ἡττηθωσιν.  Luculenter Sch. br. οὕτως ἡ vien 
λέγεται, ὅτ᾽ ἂν οἱ νυκῶντες γυεῶντα:, καὶ ἀνάπαλιν. Hinc intellige victoriam 
permutantem vices ; nam ductorum adventus Trojanis spiritus addi- 
derat, v. 7. et pugnæ fortunam inclinabat, v. 18. Forsan huc re- 
ferre licet epitheton ἀλλοπρόσωλλος, &, 831. Certe obvium est ὥρης 
ἑτεραλκής, JEsch. Pers. 947.  Notatur Herodoteum, ἑτερωλκέως ἄγωνε- 
Coprs, ancipiti Marte pugnantes. (28). τό κεν πολὺ κέρδιον εἴη 
(πεθέσθα: ἐμοί scil.) Notent porro tirones discrimen inter παῦσαι πό- 
Aquor et παύσασθαι πολέμου.  Hoc redde, a præliando desistere; illud, 
ut alii desistant, facere. Occurrit prius sub alia forma £, 909. Pas- 
sivam notes, ut πολέμου πεπαυμένοι, χ΄, 150. pugnandi finem facere 
coach, non, a pugna desistentes. Conf. inf. 376, σ΄, 125. et Not. 
Porsoni ad Eurip: Phœn. 459. (32). suis. Junoni et Minervæ. 
(36). πῶς μέμονως ; quidnam tibi consilium in mentem venit?  Aperi- 
tur in seqq. Danda est provocatio a Hectore fortissimis Achivorum, 
quam indignabundi nequeunt non accipere. (38). ἕκτορος μένος. 
Conf. sup. β΄, 666. (39). Notaturlocut. οἰόθεν οἷος, ut solus cum sole 
certamen ineat etc.  Simile obvium est inf. 97. αἰνόθεν αἰνῶς, 1.6. In- 
Jumia gravissime, δεινῶν δεινοτώτη. Stigmen affixerant Alexandrini 
(Schol. B.). Sermonis vero simplicioris est positivum repetere ad 
summam qualitatem exprimendam. Sic inter Hebræos. (41). ἀγασ- 
cause.  Notantur variæ signiff. admirati, inf. 404. aversati, ζ΄, 112. 
invidentes, Apollon. 1.141. Zndignati, h. 1. (44). τῶν δ᾽ ἕλενος etc. 
Quippe augur et antistes et ad penitiora consilia divüm admissus. 
Convenit S. Ven. μαντικῶς συνήκεν. Conf. sup. 17. Sic inf. 53. pro- 
fitetur Helenus se vocem audivisse deorum confabulantium.  Accipit 
Heyne τῶν quasi fuerit κατὰ τῶν ὠχαιῶν, sed tenendum est, τῶν (ϑεῶν) 
βουλὴν chvêere, #. τ΄ À. nam priori quid duriusculum inest. βουλὴν, # ῥά; 
consilium, quod nempe etc. (52). οὐ γώρ πώ etc. hortamentum ad- 
mirantur Critici tanquam Hectore indignum, quasi vitæ spes fortissimo 
heroi virtutem addere possit. Hæc vero ex sua persona profert 
Helenus veritus forsan ne Hector tanto se periculo objicere nolit ni 
certum maneat se sospitem evasurum. Quæ habet Schol. B. Ven. 
nempe, hæc dici ad declarandum quanta fuerit virtus Ajacis etc. 
argutatio est. (54). ἐχάρη μέγα. Non tam ob salutem promissam 
quan ob gloriam quæ 11] possit contingere. Repetuntur vero vss. 
54, 55, 56. ex, 76 sqq. ubi. conf. (57); καθεῖσε δὲ ἐγώμέμνων etc. 
sedere fecit, ut sup. κοθισον, 49. vid. #, 565. (58). ἐορεότεςγ nOn, 


5, 


ὁμεοιούμεναι, ut Sch. br. in quem errorem incidisse videtur vers. Let. 
Verte, sicuti, eodem modo ac. Pari modo ξ΄, 290.  Somnus arbo:i 
insedit Sem λιγυρῇ ἐναλίγκιος, gestu et more, non forma, assumtis. 
Conf. et ὁ, 237. Odyss. € 51. Luculentior fit usus ex ὁ, 592. 
Tes δὲ, λείουσιν ἐοικότες ὡμοφώγοισι- Vix putes Jormam, et non 
rabiem impetumque Jeonum, assumi. (61). τῶν δὲ στίχες ete. Hi. 
betur nunc descriptio aciei considentis, galeis et hastilibus horrentis ; 
Supra vero δ΄, 275—9289. agminis instructi et una cum ductoribus 
ruentis ad pugnam.  Bene adumbratur species ex agitatione qu, 
levi aura adflante, nigrescenti simile redditur æquor. Qué, ἡ ἐξ émure- 
λῆς κίνησις τοῦ ὕδατος, ὁ ἐστι, τοῦ κύμωτος ὠρχιομεένου" (the ripple). Sch. 
br. Vid. not. δ΄, 282. Notatur porro et hæc similitudo ex Joniis 
esse-1(69; 70). dexia μὲν κρονέδης etc. 8’, 112. τεκμαίρεται. ζ, 349. 
De 5exix jam antea statuitur, β΄, 124. (73). ὑμεῖν μοὲν γὰρ etc. Accipe im 
ordine post v. 75. Procedat. nunc, quisquis fortissimus, &c. Vo- 
bis enim sunt principes viri, ete. (77). Pugnæ conditiones pro- 
ponit. Constat jam certari de gloria et virlute Heroum, non vero de 
summa belli, ad cujus caussas præcidendas antea initum est cert:- 
men singulare. Ex eventu apparebat nil hac via eos esse profectu- 
ros nec posse Achivos amplius induci ut se periculo objicerent, vana 
spe illusos, nec fœderis jure ipso tutos. (77). τανωήκεί ani. 
Longo præfixa hastilia ferro. Virg. (85). ταρχύσωσι, justa-persot- 
vant. ταρχυματα, & τοῖς VEXPOIG προσκηδέιοω;, ὡς VEVOLATILEVA ἐποίουν. 
Schol. B. Sic Lycoph. 728. τὴν δὲ ναυβάτωι κρόκαισι ταρχύσουσιν €y 
τσωρωκτίαις.  Simile est μειλισσέμεν πυρός, inf. 410. De etymo con- 
sentiunt Sch. Damm. viz. ὠπὸ τῆς ταραχῆς. (84). σῆμα. ΙΑ. sup. 
ζ΄, 419. Varie exponunt verba ἐπὶ πλατεῖ ἑλλησπόντῳ. 1. Intel- 
ligit Ernesti oram Hellesponti latissime patentem. 2. Eustathius 
de parte accipit quæ Mari Aegæo obvertitur—rà διεκπέπτον αὐτοῦ εἰσ 
πρὸς τῷ αἰγαίῳ, Cui Convenit certe epitheton. 3. Censet Wooa 
epitheton dari ex comparatione cum 8115 fluminibus ; speciem en‘m 
præ se ferre Hellespontum magni et lati fluminis, etc.  Simplicius for- 
san est statuere, veteres nomen indidisse tractui maris multo ampliori 
quam quæ hodie Hellespontus dicitur, nec ab Aegæo limitibus tam 
arctis illud dirimi. (88). πολυκλήϊδι. Sup. β΄, 175. (91). ἐρέει. Fornna 
Jonica ab EPQ, syncop. pro ἐρέσει 1. fut. act. De formatione futuri 
optima habet Mathiæ, G. G. $ 173. ubi conf. (93). αἴδεσθεν μεὲν...... 
ὀψὲ δὲ δὴ μενέλαος #. τι x.  Pulchre exhibentur heroum animi re- 
peñtino periculo commoti; detrectare veriti sunt, recipere timebant. 
Plurimas ineptias congessit Sch. br. ad explicandum hunc terrorem, 
audi vero Heyne, Obss. h.1, 325. “ Probatur Homerus in hoc quod 
non variam opinionem sequitur, sed naturam, dum discrimine re- 
pente objecto, heroas exhibet primo commotos, nec nisi delibera- 
tione animi et cohortatione facta ad suscipiendum periculum promtos 
exhibet”  Assurgit Menelaus quippe cujus maxime interesset belli 
caussas præcidere. (96). ἐπειλητῆρες, jaclatores vans !  (97.) 
αἰνόθεν αἰνῷς. Conf. sup. 39. τῶν δεινοτάτων δεινὴ ἔστιν ἡ λωβη. ὃ. À 
ἃ B. (99). ὕδωρ καὶ γαΐα γένοισθε.  Precationis formula vehemen- 
tior et indignationem bene exprimens.  Sic εῤῥετε, λωβητῆρες etc, ὦ, 
290. εῤῥε, κακὴ γλήνη, &, 164. Opter vos penitus disperdi, adeo estis 


508 NOTÆ. _ [102—138.1 


imbelles, ignavi. (102). νίκης πείρατα, ut ὀλέθρου πείρατα, Sup. ζ΄, 
148. q. conf. Simile est νύκης τέλος" fine, 1. 6. eventu rerum in dits 
posito. Notio aureæ catenæ quæ obvia est inf. 9΄, 18. unde sus- 
penduntur omnia hine non abludit. Plures alias locutt. huc conf. 
θανάτοιο τέλος, γ΄; 349. τέλος πολέμου, τέλος ἐπέων, π΄, 630. et non 
absimiles Romanas, summa victoriæ, belli, spei ete. (104) βιότοιο 
τελευτή, Hic tibi mortis erant metæ, Virg. 12. 546. (109). οὐδὲ τε 
etc. Nec tibi opus est tali dementia, etc. Nec ulla tibi provenit 
utilitas. (113). καὶ © ὠχελεύς, etc. Cum illo manus conserere 
Achilles etiam horrere solet. τούτω γε. cum illo maxime omnium, 
μάλιστα, Hoog. in voc. γέ, XIII. js, a souvent craint. Dac. 
sed rectius Clarke, non sine horrore aliquo occurrit. Addit bene, 
“ Agamemnon le dit pour mieux persuader Menelas et pour lui 
faire voir qu’il peut sans honte eviter le combat contre un homme 
si redoutable.” (117). εἴπερ ὠδειής etc. Hæc omnia ad 119. acci- 
pio de Hectore, et ab Agamemnone addi ne Hector plane 2nvictus 
videretur. Verto Ang. However dauntless he may be and insa- 
tiable of combat, yet I think he will gladly take repose if he es- 
capes from the conflict, etc. Ali referunt ad ge. 116. minus 
commode. Notanda est præterea locut. zéurruv γόνυ quæ de refici- 
endis viribus dicitur, ὠναπαύειν, Sch. br. Sic Aesch. Prom. 32. 
Setorradnr, ἄυπνος, οὐ καμιπτων cr», il. 6. ærumneæ cessationem non 
habens. Et in loco apposito ibid. 396. ἄσμενος δὲ τ᾽ TRE TT 
cv. Vid. Not. Ernest. (121). uiriu, GC. Conf. sup. LE 62. 
(122). ϑερώποντες. Vid. ad ζ΄, 18. (123.) Nestor assurgit, et nar- 
ratis, quæ ipse juvenis egregie gesserat, animos accendit. (127). 
ὦ ἐνὶ οἴκω. Ad legationem respicit quam una cum Ulysse suscepe- 
rat copiarum parandarum caussa. Addit Tzetzes (Antehom. 178). 
Palmedem.  Meminit diserte Nestor inf. λ΄, 765. sqq. Attingit 
Ulysses, /, 252. (132). αἱ γὰρ etc. “ Istud γὰρ non ad id quod 
proxime præcessit, sed ad id quod reticetur de-suo pugnandi studio, 
refertur.” Clarke. Subtilius, nam orationi subitaneæ et minus se- 
cundum seriem præeedenti convenit. Vid. Wakefield, Not. ad Lucret. 
3. 7. Invenitur formula passim; β΄, 371. #, 189. ibid. 288. etc. 
Vertit porro Virg. Æn. 5. 397. Si mihi, quæ quondam fuerat, 
np improbus ille exultat fidens, si nunc foret illa juventa ; 
aud equidem, etc. Adfer quoque 8.560. © mihi præteritos re- 
ferat si Juppiter annos ! Qualis eram, &c. (133). Digressionem 
incipit senili more, quæ continuatur ad v. 157. Inciderant rixæ 
mter Pylios (Triphyliäcos) et Arcadas, et prælio facto juxta Pheas, 
ex Arcadum numero Ereuthalion πρόμαχος procedebat. Victoriam 
de illo reportatam nunc memorat Nestor. In ipsa narratione vss. 
138—149 in parenthesi sumendi, descriptio scil. armorum quæ 
gesserat Ereuthalion.  Deinceps narratio procedit ad 156. et in 
157. repetitur votum, αἱ γὰρ, ζεῦ τε πάτερ. .......««ἡβῷῶροει, etc. (134). 
ἐγχεσίμωροι. Sup. β΄, 692. (135). Phea, urbs maritima inter fines 
Triphyliæ et Elidis. Jardanum accipio eundem esse qui v. 133 
adpellatur κελόάδων, 1. e. resonans. Diserte Sch. br. διὰ τὸν ὄχον τοῦ 
ῥεύματος οὕτως εἶπε τὸν ἰάρδανον ὃς ἔστι ποταμὸς ἀρκαδίας. (156). (ἐν) 
τοῖσι, 1. © ὥρκασι. (1358). De Areithoo jam legimus sup. 8, 10. 


[142—187.] NOTÆ. 309 


ubi conf. de epith. κορυνήτης. (142). où τι κρώτεΐ γε.  Vocula confir- 
mativa est; non equidem vi. (143). Fallitur hic Clarke existimans 
poni 5% pro ὅτι. Est adverbium 3%, εὖ. (144). χεαῖσμε. Cf. ad 
&, 566.  Procedit sententia ; πρὶν γὰρ (ἢ τὴν κορύνην χραισμεῖν) 
λυκόοργος, etc. ὑποφθώς. De φθάνω, Qu, cf. sup. ἐ, 118. (146). 
οἱ πόρε, nempe Areithoo ; cave ne accipias, quæ pugnæ fortuna 
Lycurgo dederat. Ex sensu veterum eximia quæque arma, artes, 
ὅς. a Dis mortalibus tradita finguntur. Hostium cæsorum spolia 
dicuntur κατ᾽ ἐξοχήν, τὰ τοῦ ἄρεως δωρήματα.  Arma affabre facta, 
τὰ τοῦ ἡφαίστουι (149). δῶκε δ᾽ etc. Tum vero v. tum, tradidit. 
Ernest. ϑεράποντι. Sup. ζ΄, 18. (150). τοῦ (Areithot) sys (Ereutha- 
lion). (153) ϑάρσεί etc. Verte; Præ audacia ejus, etsi omnium 
minimus natu fuerim. Notatur locut. pro διὰ τοῦ θάρσους ἑαυτοῦ. 
(156). πολλὸς....«παρήορος etc. Vertitur; Multus jacebat extensus 
(melius, so/utus) hinc atque illinc. πολλός accipio de magnitudine 
corporis, non ut Clarke, δυνατός, ϑαυμώστός, Addit certe μέγιστος, 
sec. Sch. br. παρήορος, sec. Eustath. ἔκλυτος, χαῦνος. Metaphora 
dicitur ab equo qui παρήορος dicebatur v. juxta alteros alligatus ut 
in promtu esset si forte vulnerarentur. Conf. 5. 81, 87. Huc 
referas exp. κεχωλασμένος.  Lumen affunditur ex Æsch. Prom. 263. 
de Typhone loquens ; καὶ νῦν, ὠχρεῖον καὶ παρήορον δέμας, κεῖται, 1. 6. 
moles, pondus iners, spatium majus quam pro solito occupans. 
Accipitur quoque πωρήορος in sensu ἄφρων facili translatione, ψ', 603. 
ubi reddas, mente soluta, ut hic, corpore. ἔνθα καὶ le, κατὰ πλά- 
τος καὶ κατὰ μῆκος, SCh. br. (158). τῷ (si ta fuerit) ἕκτωρ ray 
ἀντήσειε (τοῦ μωχησομένου), haberet quicum congrederetur, etc. (161). 
ἐννέω TAYTE. NOVEM OMNINO, NON pauciores quam novem. . Additur 
πάντες, ἐμφατικῶς, ad exactiorem distinctionem. A Latinis eodem 
sensu adhibentur 7pse et omnis, ut observat Zeune ad Viger. c. 4. 
$. 10. 4. et Conf. Obss. Hermanni, $. 90. Breviter Heyne, ut in 
argutiis solet. Conf. ad κ΄, 560. σ΄, 373, 470. (164). ἐπιειμεένοι ἀλκήν. 
Locutio obvia sup x, 149. (165). éraur. Srearur, sup, ζ΄, 18. 
(166). ἐνναλίῳ ἀὠνδρειφόντη. Conf. ad £', 651. (168). ἂν à, pro, 
ὠἰνῶρτο δὲ. (171). κλήρῳ νῦν πεπάλωχθε' sorte nunc omnino expe- 
rinuni quis hoc consequuturus sit, ut cum Hectore pugnet. De 
παλάσσομαι, Vid. ζ΄, 268. κλῆρος erat cujusvis materiæ obviæ tesseru- 
la quæ ad libitum notataest et in galeam conjecta. (172). ὀνήσει; 
pugnam differet et certamen acre, et forsan, occiso Hectore, facilem 
viam aperiet ad expugnandam Trojam. (175). ἐσημήναντο.  Vid. 
sup. &”, 169. (184). δεῖξ᾽ ἐνδέξια. Monstravit orsus a deztro. Ob- 
servat Heyne sensum pro ἐνδέξιος, aptus, faustus ; vel pro οἐριστερός, 
inhabilis, infaustus, Homero ignotum esse. Conf. inter multa, #, 
597. (185). oi δ᾽, où γιγνώσκοντες etc. Minus recte vers. Lat. etsi 
ad literam, Hi autem, non agnoscentes, renuerunt singuli, Græ- 
cismo non perspecto. Est, profitebantur se non agnoscere. Sic 
Ernesti, qui exemplum citat ex Eurip. Iphig. Aul. 1302. Adde 
Herc. fur. 1238. Æsch. Agam. 594. Ed. Schütz.  Notetur vero dis- 
crimen inter locutt. οὐ γιγνώσκων, draivoum, οἴ, γιγνώσκων, οὐκ dvai- 
veua.  Priorem reddas, me agnoscere, nego ; posteriorem, me ag- 
noscere, confiteor. Hoc in gratiam tironum monitum volo, (187). 


810 NOTÆ. [192—241.] 


ἐπιγρώψας. Vid. sup. ζ΄, 168. (192) ἐπεὶ δοκέω νικησέμεν, Quo- 
niam me superaturum puto. (195). σιγῇ ἐφ᾽ ὑμείων etc. Vel ob 
animi superbiam ne pro timido habeatur, vel propter opinionem preces 
suorum posse ἃ precibus hostium contrariis rependi. Si constet prius, 
quod ex Daceria expressi, ferox animus bene depingitur, magisque 
adhuc ex 196. ubi se corrigens, preces palam effari jubet. x μὴ 
Tes γε, Verterim, ne preces exaudiantur, a Trojanis saltem. (197). 
ἐν γάρ τις etc. Verte; nemo enim, utcunque voluerit, me invitum su- 
perabit vel præ vi sua vel mea inscitia, ἐπεὶ οὐδ᾽ ἐμεὲ etc. quoniam me 
non rudem adeo certandi reor. Laudatur illud in Od. #, 179. ἐγὼ à οὐ 
vis ἀέθλων.  Adde et Hymn. in Merc. 484.  [Reperio in Edit. Wolf. 
lect. οὐδὲ μὲν ἰδρείη, quam ex Aristophane induxit. Optimum præbet 
sensum, 716 non superabit vel vi vel scientia pugnandi. Prætulerim, ut 
antea Bentl. οὐδὲ τε ess, nam antiquitus fuit Fear. Conf. π΄, 359, 
Heyn. Obss. ἢ. 1.7. (204). εἰ δὲ καὶ ἕκτορα etc. Sin præ studio erga 
Hectorem vota nostra non exaudis etc. da saltem, ut viribus æquis 
discedant. (306). νώροπι. β'. 5718. (210). ξυνέηκε. à, 8. (211). In- 
sequitur descriptio Ajacis ad pugnam prodeuntis ; μεειδιόων βλοσυραῖσε 
προσώπασι, Ang. with grim visage smilins. ‘Terrorem quem mcutit, 
bene depingunt verba in 215, 216. ingentemque molem descriptio 
clipei qui, turris instar, hosti imminet. Ante oculos ponuntur omnia 
quasi sensum vividissime ferientia. (215, 216). Trojani totos per artus 
timorem sentiunt, fortissimo heroi cor tantum quatit, quod minime 
ad timorem refero, sed ad subitaneum adspectum monstri incedentis. 
Degeneres animos fimor arguit, non vero sollicitudo venturi.  Bene 
hoc illustrat Plutarchus ἃ Clarke laudat. (217). ὑποτρέσωι, præ metu 
refugere. Sic sup. Diomedes, €, 256. τρεῖν μ᾽ οὐκ ἐξ παλλὰς dla. 
(221). ὕλη, urbs Bæotiæ. β΄, 500. (222). ἑπταβόειον. Hinc Ovidius, 
clipei dominus septemplicis Ajax. Metam, 13.2. De cuxos αἰόλον, 
dubito an sumendum in sensu sæpius notato de κορυθαίολος, mobile, 
an in Virgiliano, arma versicolora.  Priori favet vs. 238. et Lennep. 
obss. etymolog. in voc. αἰόλος. Conf. sup. δ΄, 186. (226). ῥηξήνορα. 
Conf. sup. 141, ῥήγνυσκε φάλαγγας. (231). ἡμεῖς δ᾽ εἰροὲν voies etc. 
Vid. sup. ζ΄, 463. (232). ἀλλ᾽ ἄρχε etc. Oratio concisa et per- 
sonæ Ajacis optime conveniens qui, factis præpotens, non werbis, 
actioni se accingit. Bene indolem hinc perspexerat Ovidius. (233). 
τὸν δ᾽ αὖτε etc. Nil magis timet Hector quam ut oratio minax con- 
temptum indicet, quare se profert artibus bellicosis apprime instruc- 
tum; hinc μή τί μευ πειρήτιζε; ne explores animum, quasi tenellus 
Juerim.  respicit ad verba ult. Ajacis, ὠλλ᾽ ἄρχε etc. Bellicarum 
artium tres præser‘im memorat quibus se præstare profitetur. 1. æsgs- 
δέξιος est (9, 163). adeoque dextrorsum vel sinistrorsum poterat 
scutum motare ; hinC ταλαύρινον πολεμείζειν, ilerum atque iterum pug- 
nam instaurare, πληκτικῶς καὶ ὑπορονητικῶς, Sch. br, 2. v. 230. certa- 
minis equestris peritus est; novi etiam hostibus instare in pugna 
(κατὰ modos) equarum velocium 5. v. 241.  Novi eléam in stataria 
pugna sævo Marti gressum-componere. . Huic enumerationi conve- 
niunt quæ dicuntur β΄, 823.0d. δ΄, 725. μώχης εὖ εἰδότε πώσης. Et, ave 
τοίῃς ὠρετῆσι κεκασμένον. (238). βῶν, bovem prop.hinc scutum 6. corio 
taurino. (239). ro μοί ἔστι etc. 1.6. δ᾿ ὃ μεοι πάρεστι, δυνατόν ἐστι. (241). 


[24:1---274.}.. NOTÆ. 311 


σταδίη (μάχη) τς Slataria pugna, in qua non excursionibus aut 
levibus prælüs sed collata utrinque pede, firma contentione decer- 
tatur. Pugna quæ cominusinitur.”  S{eph. T'hesaur,  Dubitatur de 
μέλπεσθαι an sit sec. SCh. br. κινεῖσθαι εὐχερῶς καὶ ἐμπείρως κατὼ τὴν 
waxn, quod prætulerim, vel παιωνίζειν.  Citat Vir erud. sup. memo- 
ratus Guil. Neilson, Xenoph. Anab. I. 35. ἐπαιάνιζον οἱ ἕλληνες, καὶ 
ἄρχοντο ἀντίοι ἰέναι τοῖς πολεμίοις. Quod dicit Heyne, “ numerose 
pugnare in Martis honorem” ad saltationes bellicas spectat quas 
primo Curetibus in usu fuisse feruntur. σπρύλις Callimacho dicitur 
Hymn. in Jovem, quem ἐνόπλιον Scholiastes exponit. μέλπεσθαι in 
Pimd. occurrit, cantu celebrare, Nem. 1. 30. cantu et saltatione, 
Py. 3. 139. sensu latiore quam παιωνίζειν. (249). ἀλλ᾽ (ἄγε), où 
γὰρ ἐθέλω etc. 4. d. aperto marte, non clam et cum insidis tecum 
pugnare volo. (258, 260). οὕτασε, νύξε, Nam pugna cominus initur. 
διὰ πρὸ" Conf. δ΄, 522. (261). στυφέλιξε. εἰς τούὐροπροσθεν oeuvre ἑστησε 
za ἔπεσχεν.  Sch. B. Ven. secundum sensum supra expositum, é, 
581. (262). τρήδην ἐπῆλθε, perstrinait. (264). Hac præsertim parte 
conf. descriptionem pugnæ inter Eteoclem et Polynicem, Phæniss. 
1405 sqq. Mutuo sumsit Eurip. partem similitudinis, 257. κάπροι δ᾽ 
omus ϑήγοντες ογρίαν γένυν ξυνῆψαν etc. Ob oculos tota manifesto 
versabatur. (269). Quo major vis lapidi imprimatur et majore contor- 
queatur niSU, 9x ἐπιδινήσας. De ἐπέρεισε; Conf. sup. έ, 856. (270). 
pureuds mérew Saxo instar molaris rotundo, secund. versionem 
Schrev. De magnitudine vero cogitandum non tantum de forma. 
Retinuit Heyne molari weluti saxo.  Laudatur illud Statü, Achill, 2. 
497. Excipere immissos curvato umbone molares. Adde Aen. 8. 
250. vastisque molaribns instat.  Lapis adactus βλάψε, læsit, impe- 
divit genua.  Propria vis τοῦ βλώπτειν est, cursui obstare ; hinc 2m- 
pediendi, damnum inferendi notio facile provenit, ut sup. ζ΄, 39. ὄζῳ 
Eve βλαφθέντε. ἔβλωψε φρένας, βλώψε Qinor ἦτορ ». τ. Δ. Cognata signi- 
ficatio est verbi στυφελίζειν, d, 581. (272). ἀσπίδι ἐγχριμεφθείς. Scu- 
tum lapis percusserat quod vi magna in Hectorem impulsum humi 
stravit. Languidior notanda est expositio Sch. br. προσπελασθείς. ἐγ- 
χείμπτεσθαι h.]. est, violenter admoveri, et tunc respondet τῇ ἦν; ἀπελέθρῳ 
qua saxum contorquetur. Alias certe est simpliciter, admoveri, ut 
observes in Aesch. Supp. 808. et infr. Ψ', 334. 338. obvia vox est in 
Eurip. Hipp. 218. κύνες βαλίαις ἐλάφοις éyxemmrousa, 1. 6. avide 
insectantes. (273). καί vo κε δή----οὐτώζοντο, et nunc illico erant in- 
vicem cominus pelituri ni accedissent præcones, etc. Habemus hic 
κὐτοσχεδὸν οὐτάζειν QUOd Asorarrimes quodammodo videtur, si verum 
sit quod statuit Sch. br. sup. δ΄, 540. de significatu verbi οὐτάζειν. 
-Obvium est αὐτοσχεδὸν οὔτα, inf. o, 746.  Præcones in 274. dicuntur 
dos ἄγγελοι. Conf. sup. ὦ, 334. ἠδὲ καὶ ἀνδρῶν, nempe in rebus 
sacris, pactione fœderum etc. Hi erant qui principes viros comita- 
bantur officium præstituri. Designantur, ὀτρηροι, ob assiduitatem. 
ϑείοι, ἄγαυοι etc. ob honorem offici. βοωντες, ἡπυτάι, λιγυφθογγοῖ, 
etc. quippe in concione clamorem compescentes. Inter Romanos 
Fetialium munus affine fuit quatenus ad artes bellicas spectabat. 
Conf. Rosin. Antiqq. pp. 223. sq. Notandum quanto cum artificio 
certamen singulare hic habemus repressum ; præcones auctoritatem 


& 


312 NOTÆ: [277—310.] 


interponunt ne pugnantium alterutro occiso, rerum summa contur- 
betur ; Præco Trojanorum loquitur, nam Hectori periculum maxime 
imminebat. (277). μέσσω, dualem recepi ut concinniorem. Video com- 
probatum in Optt. Editt. etsi Wolfe, quod miror, habet μέσσῳ. In Ro- 
mano sermone etiam prior ratio se magis commendat. Conf. Aen.7.169. 
10.379, etc. (279). πολερίζετε.. méysrter. Dualem cum piurali habe- 
mus hic conjunctum, et ambo ad nomen duale relata, παῖδε. Plura videas 
de hac materia supr. δ΄, 453. (281). roys δή, etc. Hoc (vos fortes esse) 


jam antea pro comperto habemus: At subit nox, nec certandum est ul- 


terius. Laudantur Virgiliana, seræ decedere nocti. Suadentque cadentia 
sidera somnum. et Homerica, IL. #, 502, :, 65. 4”, 48.644. etc. quibus 
adde Pind. Py. 1.5. Oratio quæ sequitur A jacis animo elato convenit ; 
conditiones nec renuit nec amplectitur, sed Hectori, qui provocaverat, 
præconem remittit. Wolfiana lectio, ἥπερ ἂν οὗτος, arridet, sed editt. 
pene omnes consentiunt in εἴπερ. Subintellecta γνώροη v. pari quavis, 
commode reddas priora, Ang. 1 will accede to whatever he proposes. 
(287). Cessationem pugnæ proponit Hector qui et ipse Ajacis fortitu- 
dinem agnoscit et munus expetit ad memoriam rei servandam, 299. 
Hoc solenne fuisse jam constat. Insigne exemplum obvium est sup. 
€, 230 sqq. in veteri amicitia renovanda.  Discrimen vero notandum 
inter hæc et munera hospitalia, ξεινήία, de quibus sup. dictum ζ΄, 218. 
Subjicitur enim, ὕστερον αὖτε paynrou:T, quod facere nequibant qui mu- 
nera hospitalia permutaverant, €, 226. (292). ἄμμε διωκρίνη, nos diri- 
mat. (294). ὡς σύ τ᾽ évPenvns etc. Ad priora respicit, 290. νῦν μοὲν παυσώ- 
parte μάχης.  Nunc equidem a bello absistamus, ut, te sospite, læten 
tur socti, &c. Subjiciuntur similia de seipso, forsan ne nimis vanilo- 
quus videretur. (298). ϑεῖον δύσονται ὠγῶνα. Varie reddunt ἀγών, ut 
sit vel cætus ipse mulierum ἱερῶν, vel locus quo conveniebant.  Brevis 
Sch. accipit pro, τῶν ϑεῶν ἀϑροισμεα, quo sensu et Porphyrius, quæst. 
20. interpretatur, cætum deorum, 1.6. imaginum (ὠγαλμότων) quæ in 
templis reposita sunt. Sed minime tenendum arbitror. ἐγών pro cætu 
auctoritatem vendicat Pind. Py. 10. 47. pro loco, Py. 1. 84. 9. 202. 
Nost. Odyss. 9°, 260. et Porphyr. ipse exponit ϑεῖον εἐγῶνα, templum, 

uippe locum sacrum existens. Expositionem priorem illustrat Aesch. 
ἕπτα, 205. Blomf. collat. cum 244, Ibid. et citant grammatici; sed 
alienum censeo. Facilis est interpretatio si meminerimus processio- 
nem et sacrum indici sup. ζ΄, 269 sqq. et interea Hectorem ad præ- 
lium regressum Achivorum proceres provocasse ; pugna dehine cum 
Ajace iniri poterat priusquam preces finirentur et aptissime conveniunt, 
ϑεῖον δύσονται ὠγῶνα, templum divinum intrant preces pro mea salute 
oblaturce. δύσονται a form. dure, non ut vers. vulg. cum significatione 
futuri, éngredientur. Vid. y, 328. (302). ἀρϑμήσωντε, conciliati. 
æelpèy τὴν φιλίων φησί, SCh. br. ἁρμονίαν τῆς Ψυχῆς. Etym. mag. ἢ. 6. 
conjunctioncm animi, sec. Th. "APQ. Tlustrat Aeschyli vs. Prometh. 
191. εἰς debuioy êuoi καὶ φιλότητα......πο9} ἥξει. (805). ζωστῆρα. Sup. 
δ΄, 192, 133. φοίνικι. Sup. δ, 141. (308). Versum obvium habe- 
mus sup. 6, 515. dersuix, viribus integris. (309). χεῖρας ὠάπτους. 
Conf, ad «, 567. (310). ἀελπτέοντες. De sensu constat quem bene 
Daceria assecuta est; ne pouvant croire qu'il fut en vie, tant ils 
avoient craint pour lui.  Dicitur de ïis qui omnino præter spem vota 


[312—332. ] NOTÆ. 415 


consequuntur. Hanc porro lectionem ex Ernestio recepi, nam Ioni- 
cum magis sonat. Locum Herodoti quem laudat quæras in Poly- 
hymn. ᾧ. 168. p. 161. Ed. Giasg. (312). “ Ergo Ajax pro victore 
habitus? Scilicet Hector vulneratus, et prolapsus, et, fortunam pugnæ 
non amplius se tentare velle, professus erat”. Heyn. ex Sch. B. 
Notatur ex Etymol. absurda lectie κεκωφηότα νίκη, wix spirantem præ 
wicioria, ex €, 698. quod prorsus alienum est. Conf. Ibid. Obss. 
p- 360. κέχαρα est perf. med. ἃ χαίρω, unde κεχαωρώς, κεχωρεώς----εῶτος. 
—noTes, etc. (314). ἱέρευσεν, mactavit. proprie, sacrificavit, ut inf. 
φ΄, 131. sup. ζ΄, 94.275. Hoc in honorem Ajacis ; epulæ habitæ, 
et, more solenni, deo τῷ σωτῆρι portio sacrata, unde proprietas vocis, 
quæ ex sacris rebus desumitur, ad designandam τοὶ, quæ instat, solen- 
nitatem. Conf. Odyss. ρ΄, 180, 181. », 250, 251. Insignis est locut. 
Od. &, 214. δεῖπνον ἱερεύσωτε συῶν, Quain interpretor, (εἰς τὸ) δεῖπνον 
ἱερεύσωτε (τοὺς τῶν) συῶν, ὅστις ἢ, &C. sententiam pro integra videtur 
Eustathius sumsisse. De ἔπω, auQirw, Conf. sup. ζ΄, 321. διέχευαν, 
ën partes majores escas diviserunt ; μίστυλλον, comminuebant. Sup. 
d, 465. (320). δαιτὸς ἐΐσης. Conf. ad #,468. (321). νώτοισι δ᾽ «ἴαντα, 
etc. Ajacem vero honoravit perpetuo tergo, ut transtulit Virg. Aen. 
8, 182. 1.6. totum apposuit in honorem fortitudinis. Conf sup. à’, 257. 
De simili more inter Laconicos disserunt Herodot. Erato, ᾧ. 57. 
Xenoph. de repub. Lacon. De locutione ὑφαίνειν μῆτιν, jam antea 
dictum, y, 212. conf. €”, 187. (325), ἀρίστη βουλή. Schol. Ven. B: 
recenset. Litem, quantum potuit, inter Achillem et Agamemnonem 
diremit, #, 247 sqq. Reditum Græcorum prohibuit, β΄, 336. Præ- 
cepta dedit rei militaris, β΄, 360. iterumque, δ΄, 203 sqq. Frincipes 
excitavit ad certamen singulare, #, 123. (328). πολλοὶ γὰρ etc. 
Sententiam inverso ordine quidam spectant, viz. χρή σε παῦσαι πόλεμον 
etc, πολλοὶ γὰρ τεθνῶσι" Malim vero interpretari τὸ yèe, sane, quo- 
niam nempe, pro etymo γὲ #ez. Ernestio videtur aut abundare aut 
pro μεὲν poni quod æque durum videtur ac ratio, quam reprehendit, 
Clarki. Constat hanc particulam non semper rationem reddere, sed 
sæpe inchoare sententiam, ut in Aesch. Prom. 886. Sic inter Roma- 
nos, 24m ; Conf. Cic. pro Arch. cap. 3. Terent. And. I. 1. 14. et 
hic vim maximam inesse propter insequentes 331, τῷ, μέν, quæ in 
apodosi ponuntur. Ang. verterim; Son of Atreus ! seeing that many 
of the Grecians have perished, &c. Il is therefore your duty to put 
an end to the contest. Minime cum Clarkio confugiendum ad ellipses 
reor, cum sententia, per se absoluta, infirmior potius tali junctura 
redditur. (330). Notio erat recentiorum animas, corporibus inhumatis, 
circumvolitare, nec requiem dari nisi funeris honorem consecutis. 
Conf. inter plur. Horat. Carm. 1.28. Ad orcum descendisse hic ferun- 
tur. At sensus idem, licet paullum varietur superstitio. Ex impre- 
catione sup. ζ΄, 60. constat ultionem maxime horrendam fuisse cor- 
pora exsequiis privari, et ex 334 inf. religiosum esse ut ossa quisque 
colligeret et domum reportaret. Sic inf. Ÿ, 253. cineres Patrocli 
leguntur et in {heca ponuntur. (332), κυκλήσομεν. Curribus advehe- 
mus. Consentiunt Eustath. Sch. br. Ven. B. κύκλα γὰρ oi τροχοί. 
Inferunt quoque aliam vers. ἐν κύκλῳ συνολάσορεν, quod durius. Porro 
dicitur In£ dud£uuy irdsgur, 426. A Barnes priorem comprobari 
S 5 


914 NOTE. [333—346.1 


video. (333—341). Notatur oratio ex temporibus diversis conflata, 
κυκλήσομεν fut. κατώκείομεεν, χεύομεεν, Desproges, præs. indic. dehinc iterum 
ποιήσομεν, ὀρύξομεεν fut. quæ interposita sunt accipio pro præs. subjunct. 
κωταπκείωμοεν, etc. fere ut Sup. #, 67. βούλεται pro βούληται. Nec ad cer- 
tas regulas revocanda est hæc, pæne dixerim, licentia, quæ sermoni non 
adhuc ad unguem polito convenit. τυτϑὸν ὥπο πρὸ νεῶν, bene vertunt, 
ante naves, parvo interjeclo intervallo. ἀπόπρο, Woiïf. quosd. codd. 
secutus. (336—337). τύμβον δ᾽ ἀμφὶ πυρὸν etc. Verte; Tumulum 
vero cèrca pyram unum aggesta-terra-faciamus, egressi, communem 
in parte exteriore camp.  Locut. ἀμφὶ πυρὰν lucem accipit a Ψ', 256. 
τορνώσαντο δὲ chu, ϑερείλιώ τε προβάλοντο ἀμφὶ πυρὸν. Non satis con- 
Stat in ipso loco, quo pyra educta est, tumulum exstrui, nam verba 
ἀμφὶ πυρὰν indefinite ponuntur. Attamen in tali sensu commode pos- 
sunt accipi, nam verisimile est terram circa pyram paratam haberi, 
quæ, corporibus crematis, in eodem spatio congereretur.  Hoc tenet 
Heyne. Vox ἐξαγαγόντες redditur in Lat. vulg. e-essi. Ab Heynio, 
quasi pro ἐξάγωμεεν, educamus in altum. Obss.  Illud omnino prætu- 
lerim, quod Schol, vetustiores quoque, favetque ζ΄, 252. quod conf. 
ἐξοίγω in sensu exeo, egredior, obvium est in Xenoph. Pæd. 1. 4. 14. 
Aristoph. Ran. 515. ἀκριτον, in quo cineres omnium sine aliqua dis- 
tinctione reponerentur.  Virorum illustrium reliquiæ statim post cre- 
mationem collectæ, ut inf. 47, 252, 253. et in phiala servatæ. ἐκ 
πεδίου, an commode jungi potest Cum ἐξαγογόντες interposito ἄκρετον, 
hæreo. Interpretatur Heyne ἐκτόσθεν τοῦ πεδίου, “ in planitie ante 
trontem castrorum et ordinum”.  Sic quoque Sch. Ven. B. et Feith. 
antiq. Hom. 1.15. ὁ. 9. (337). ποτὶ δ᾽ αὐτὸν, 1.6. juxta tumulum ad 
latus dextrum. Tenendum est tumulum fuisse exstructum versus 
campos, in extrema ora, quæ ad Simoentem procurrebat, et ejus lateri 
dextro adstructum fuisse vallum, quod ante frontem versus eam partem 
tenderet quæ ab Achille et Myrmidonibus teneretur. Hæc accura- 
tissime definivit Heyne in exc. ad 4, ἢ. 1. T. V. pp. 400 544. πυργοί 
ad lit. turres, συνεκδοχικῶς pro vallo v. muro in quo turres exstructæ. 
Confirmatur ex v. 496. inf. τεῖχος ἔδειραν. Pindaricum occurrit, νέον 
πύργον ἐσωαλλόμεναι, in recens exslructum murum insilientes. ΟἹ. 8. 49. 
collat. cum 44, (338). face. Qurzyua, Sch. br. ut sit propugnaculum 
el navium et nostrum-ipsorum,  Sententia procedit; ἤ)ι is (συργοῖς, 
muro) faciamus portas bene compactas ut per ipsas pateat via qua 
currus pertranseant ; juxta quoque, ad partem exteriorem, fodiamns 
altam fossam, qguæ circumducta equos militesque contineat ne quando 
ingruat bellum Trojanorum superborum. Conf. ad ὁδὸς ἱππηλασίη, 
inf. (, 984, Verborum, ἐρυκώκοι ἵππους Θἷἴο. μήποτ᾽ ἐπιβ ἰσῃ πόλεμος, 
sensus est; militibus propugnaculo sit si quando sæviat bellum. Ape- 
ritur consili totius, quod de castris muniendis proponit, ratio ; antehac 
enim Trojani inter mænia conclusi, nec justa acie decernere audebant. 
Spiritus sumebant perlata de Myrmidonum secessione fama,  Notan- 
dum præterea quanto cum artificio species prætenditur cæsos sepe- 
liendi quum revera munitionem exstruere velit, non tantum de mor- 
tuorum honore quam de superstitum salute providus. (346). Tro- 
jani quogue conveniuut consilium acturi, et constat ex v. inf. 348. 
principes militum advenarum interfuisse. Hinc ἀγορὴ rerenxuiæ, oh 


346—371.] NOTÆ. 315 


sermonis discordiam scil. Exponit Sch. br. βαρβορώδης. et congruit β΄, 
803, 804. collat. cum 867. et similitudine eximia, δ΄, 433. οὐ γὰρ 
πάντων ἧεν ὁμὸ: Jecos οὐδ᾽ ἴα γῆρυς etc.  Alteram notionem inducit vox 
δεινή, 1e. trepila, viz. Concilium metu plenum, rationibus discors. 
Huc spectat altera expositio Scholiastæ brev. τετρωχυμένη ὑπὸ τοῦ 
ϑορύβου. Nec mirum; Paris devictus, militum strages, Diomedis vir- 
tus admiranda, spem omnem prope abstulerant, nec jam restabat, nisi 
in præcidenda caussa belli, salutis ulla ratio. Jure Antenori tribui- 
tur consilium; Vid. sup. +, 207 sqq. (351). νῦν δ᾽ gxiæ πιστά etc. 
Nunc vero fæderibus violatis pugnamus ; idcirco nec spes est quid 
melius nobis eventurum nisi sic agamus. Notanda est locutio Ψεύς- 
σασθαι exe, et conf. δ΄, 236. misré, fidem facientia.  Versum inse- 
quentem uncis includit Wolfe proculdubio ab aliena manu profectum. 
Verba ἕω μή a Scholiastis fere cunctis accipiuntur pro ἐὰν w%, nec 
potest aliter se expedire sententia nisi ad versionem Clarkii confugia- 
mus quam minime tenendam existimo. (Vid. Weller, 350. Fisch. 
400.) Sensus bene ἃ verbis τῷ οὔ νύ τι κέρδιον mes definitur, Idcirco 
(ob fidem violatam) res nobis nunc improspere cedunt.  Menti præ- 
terea, mala prævidenti, bene aptatur clausula. De Crit. vers. adeas 
Heyn. Obss. T. V. p. 369. (357). ἀντῆνορ etc. Antenor, hoc mihi 
ingratissimum profers consilium ; nosti aliud multo melius excogitasse. 
Sin hoc ex animo proponis et de industria, mentem opinor jamjam 
tibi deos ipsos ademisse. De locut. εἰ δ᾽ ἐτεὸν, conf. sup. €, 104. 
Locutioni φρένες ὄλεσαι similem conf. φρένας ἐξελεῖν inf, 377. et sup, 
ζ΄, 234. in sensu leniori. (363). κτήροωτα, 1.6. κατὰ τὰ x. as far as 
regards the effects &c. Loquitur de præda quam una cum Helena 
abripuerat. Meminit sup. γ΄, 91. 255. 282. 285. In loco posteriore 
τιμήν, ποινήν INSUpeT exigit Agamemnon, quæ, quippe #ulcta honori- 
σα, non inter κτήματα recensenda est quæ Hector promiserat red- 
denda, y, 93. Ad fœdus sanciendum quam fuerit necessaria hæc 
rerum restitutio videre est ap. Liv. 8, 39. et pass. (364). καὶ ἔτ᾽ οἴκο- 
θεν etc. Et de propris rebus alia insuper præbere. Hoc non ut 
mulctam exigendam, sed, ne ad Helenam repetendam procliviores sint 
Achivi, dicit Alexander. (366). 9:02: μήστωρ ἀτώλαντος. Benevolus 
fuit senex et ad consilia mitiora proclivis; hinc ne in partes diversas 
abeat concilium, secundum monita Antenoris legationem parat, fili 
vero conditiones nuncupat, 374.  Durius paulo Daceria ; “ Homere ἃ 
voulu nous enseigner ici qne quand l'injustice est porté ἃ un certain 
point, toute la sagesse s’éclipse, ou si elle parle, on ne lecoute point.” 
Adnotat Sch. B. Ven. “ Priamum nec filio nec Antenori contra- 
dicere, veritum scil. ne discidium inter Trojanos oriretur.  Poterat 
quoque suspicari Græcos diuturno bello confectos conditiones pacis 
lubenter recepturos.”  Porro non ut suas vel populi Trojani, profte- 
tur rex, sed ut μῦθον ἀλεξώνδρου, conditiones ejus qui bellum inceperat. 
(370). Lego κατὼ πτόλιν, non ut in Editt. prioribus κατὰ στρατὸν, et 
convenit quod supra habetur, 345. Nec obstat vs. 380. quem ex 
alieno fonte haustum puto, λ΄, 729. σ΄, 298. et æquo jure hinc eji- 
ciendum ac supra v. 353. obvium est inf. 477 τρῶες δὲ (δαίνυντο) κατὰ 
πτόλιν ἠδ ἐπίκουροι. Plures codd. iique melioris notæ πτόλιν agnos- 
cunt. Conf, crit. Heyn. V. pp. 371, 372. (371) éygiyeete. Excu- 


m6 ” NOTÆ. [371—409. ] 


biæ noctu studiose factæ, dispositis per castra vigilibus, multisque 
ignibus accensis.  Hoc jubet Nestor inf. 4 66. sq. Principes etiam 
noctu discurrebant per castra visuri, an custodiæ rite haberentur, inf. 
κ΄, 180, 564. Sic in Rutulorum castris apud Virg. Æn. 9, 166 sqq. 
Collucent ignes ; noctem custodia ducit, insomnem ludo. Nec aliter 
ἢ, 1. Priamus. Conf. inf. #, 517 544. ἐγρήγορθε pro ἐγρηγόρατε statuunt 
plerique. Α verbo ἐγείρω proflutnt ἤγορω, ἔγήγορο, ἐγρήγορω, et (e) 
epentheticum censet addi Mathiæ (6. ἃ. $ 168. Obs. 2) ob formam 
yeux, quæ obvia est inf. 484. Poterat ex hisce mixta forma im 
usum venisse, nec satis tuto comminiscitur Heyne deforme illud 
ἐγρήγορμοαι, Cujus ne quidem vestigia observare possum.  Inculrissimæ 
certe linguæ est.  Adeas Steph. Thes, p. 1074. (376). παύσασθαι 
πολέροιο.  Vid. sup. 29. Versum video quoque Wolfium damnasse 
in Edit. sua auctoritate fretum M.S. Veneti. Nec sensui oficit ; 
promovet magis. Nam veteres critici, ut semel monuisse satis sit, 
de expedienda junctura plus æque solliciti, sensum nunc infirmiorem 
reddebant, nunc conturbabant lectiones, dum vel nova fingerent vel 
jamjam nota e locis alienis inferrent. (382). ϑερώποντας ὥρῃος. Vid. 
sup. ζ΄, 18. (384). ἡπύτα. alibi λεγύφθογγος, ut β΄, 50. Respice sup: 
not.273. De forma conf. ad #, 175. (385). ἀτρείδη etc. Atridæque 
et ali principes Achivorum, me jussit Priamus cæterique Troes illus- 
tres, sermonem Alexandri referre siquidem vobis cordi fuerit, ὅτε. 
Locutio 387. αἴ κε γένοιτο Φίλον, passim obvia est; in οὐ 66. cum 
indicativo, βούλεται. Sup. 375. et inf. 394. cum subjunctivis. Ex- 
pletur vero sententia ; αἴ χε γένοιτο Qinoy ἐμὲ εἰπεῖν μεῦθον etc. (390). ὡς 
πρὶν ὠφελλ᾽ ἀπολισθκι ! Hæc Idæus sua subjicit; Utinam prius pe- 
rüsset quam tantum facinus patraverit. Hinc et ἃ v. insequenti 
393. colligere est quam fuerit invisus Trojanis. Conf. y, 453, 454. 
ζ΄, 524.  Similia audit ex Helena ipsa, sup. y, 428. ὡς ὥφελες αὐτοθ᾽ 
ὀλέσθαι. De locut. conf ad ὦ, 415. (393). Emphatica hæc sunt, 
ἢ μὴν Tes γε πέλονται, sane quidem reddere jubent, Trojani saltem. 
Gratiæ meundæ caussa dicta fortasse, et ad partes referenda quæ con- 
silia Trojanorum turbabant. Vid. Hoogev. 96. III. (398). äxy ἐγένοντο 
σιωπῇ. Bene observat Eustathius, τῶν ἑλλήνων τὸ μὲν πλῆθος συγ, 
etc. ‘ Silent milites, nam regum erat responsum dare ; silent Reges 
non modo Âchivos veriti ne sui tantum caussa bellum suscepisse wvi- 
deantur Atridæ, sed quia fidenter sperant fortissimos viros mihil igna- 
vius dicturos” nec fefellit spes.  Spe victoriæ accensus Diomedes, ne 
amplius proferantur conditiones pacis, Helenam ipsam aspernatur. 
(401). Syntaxin notes: γνωτὸν δέ ἐστιν ἔκεινῳ, ὃς καὶ méhæ γήπιός ἐστὲ 
(etiamsi admodum insipiens sit) ὡς πείρωτω ὀλέθρου etc. (ad extremum 
diem Trojanos nunc pervenisse). Conf. β΄, 15. et sup. 148. ὥς πεν 
ὀλέθρου πείρωθ᾽ ὕεηω:.  Mortem quæ instat, cladem illico futuram, de- 
signant verba. ipÿrru, impendent. (406). ἰδαῖ᾽, ἤτοι etc. Idæe! 
T'ute ipse audis quod tibi patefaciunt, consilium Achivorum ; mihi 
quoque sic placet,  Quod ad mortuos, justa fieri non invideo ; Nil 
impedit enim quo minus erga cudavera gratum præstemus officium. 
De sensu τοῦ auçgi in vers. 408. adeas Herodot. v. 19. VI. 62. 
Sup. γ΄, 157. obvium est re%9 ἀμφὶ γυναικί. Inter Romanos similiter 
adhibetur præp. circa, ut in Plin 8. 16. Vers. 409. verteris ad lite- 


[409—133.] NOTÆ: | 317 


ram, de cadaveribus enim nulla est parsimonia etc. et ordines ; 
οὐ γὰρ γίγνεταί τις φειδὼ ὥστε μὴ μειλίσσειν νέκυως κι τ᾿ À. Locutioni 
νέκυς κατατεθνειώς affinem notes Sophocl. Antig. 515. ὁ κατθανὼν νέκυς, 
quam ἃ Brunckio τοβοίδιη video ὁ κατὰ χθονὸς νέκυς. ἐμφατικῶς dicit in 
410, ἐπεί κε ϑένωσι. sensum expressit Virg. Aen. 11.104. nullum cum 
victis certamen, et æthere cassis. Ibid. μειλισσέμοεν πυρός. κηδεύειν, τῆς 
ταφῆς μεταδιδόναι.  SCh.br. Hinc in Aesch. usurpatur vox μεείλεγρεα, 
placamen, ad designandos solennes ritus quibus placantur manes : 
χοὰς...«-««νερτέροις μειλίγματα, Choëph. 15.  Omissos queritur Clytæm- 
nestra, Eumenid. 107. [In cunctis, quas vidi, editt. vertitur νέκυς in 
præced. 409. cadaver ; et bene, ob ea quæ sequuntur, πυρὸς μεεελέσσειν. 
Est quoque in Odyss. λ΄, 490. obvium; νεκύεσσι κωτωφθιμένοισιν ἀνώσ- 
σειν, h. e. manibus imperare ; hinc commode verteris μειλίσσειν γέκυας» 
placare manes, formula inter Romanos probata.]. (516). ἀπέειπε.- 
renuntiabat. (420). Lectionem Aristarcheam hic præferendam 
censeo, ὠτρύνοντο, γέκυς τ᾽ ἀγέμεν eic. Receptam ὥτρυνον reddit Clarke, 
properabant, quod potius priori (ὠτρύνοντο) convenit. νέκυς pro νέκνας SO- 
lennis est. ἕτεροι δὲ (ὡπλίζοντο veus) μεεϑ᾽ ὕλην, ut supra 418. (421). βέλιος 
μέν etc. Dein quidem Sol recens percutiebat arva, cœlum ascendens 
ex leniter.fluente profundo Oceano. Notanda est locutio, προσβέλ- 
λεῖν ἀρούρας ἀκτῖσι, Que optime depingit exorientis luminis emissionem. 
Sic in Od. ἐ, 479. ἠέλιος φαΐξθων ἀκτῖσιν ἔβαλλεν, et videtur translatum 
Lucretianum illud, verberibus radiorum ἄς. V. 1108. Illustrat Wake- 
field in loc. Hinc auoque ἀκτίνων βολαί, βολαὶ ἡλίου. locutt. inter 
Græcos usitatæ. Conf. Phœæniss. 171,172. ἑώοις opors βολαῖσιν ἀελίου. 
In 422. summo cum ingenio depingitur aquarum leniter volventium 
motus, quum necdum ingruerit tempestas, sed sursum et deorsum 
tranquille agitur æquoris undosi sinus. Non absimiliter oceanum ap- 
pellat Aesch. τὸν περὶ πᾶσαν εἰλισσόμεενον χιθόν᾽ ὠπκοιμήτῳ ῥεύματι. Prom. 
138 &c. et bene Strabo, I. 9. ἔχει (νοχ ἀκωλαῤῥείτης) τινὰ ἔρεοφωσιν τῆς 
πλημμυρίδος ἐχούσης τὴν ἐπίβασιν πραεῖων καὶ οὐ τελέως ῥοώδη, fere ut su- 
pra exposui. Quod ad rationem temporum, constat hunc secundum 
esse diem a certamine inter Ajacem et Hectorem ex hoc loc. et v. 
381. sup. collatis; nec posse, ut ratio Heyniana postulat, de die provec- 
tiore accipi verba ἠέλιος μὲν ἔπειτα etc.  Designatur certe tempus ma- 
tutinum.  Quum sic se habeat ratio, restat temporis quod satis sit ad 
justa facienda et ad extruendas munitiones, neque intra spatium tam 
breve coarctantur omnia ut miraculum potius quam opus confecisse 
dicantur Achivi. Conf. Obss. Heyn. pp. 379, 380. (424). χωλεπῶς, 
pro χαλεπὸν ἤν διωγνῶναι, Vel, ἐδύναντο χωλεπῶς διαγνῶναι. (425). βρότον 
αἱμοοωτόεντα, cruorem. (427). οὐδ᾽ εἴχ κλαίειν πρίαροος etc.  Veritus 
nempe ne nimium temporis tereretur ; ne milites porro, fletui indulgen- 
tes, crastino certamine molliori animo erga hostes fierent. Hæc 
D. Dacier. Inter gentes barbaricas cum magno ejulatu celebrabantur 
exsequiæ. Conf, #, 720 sqq. (428). πυρκαϊῆς ἐπενήνεον. πυροῖς ἐπε- 
σώρευον, Sch.br. At legendum est in genitivo, non πυρκαϊῆς, ut editt. 

riores ante Heynianam.  Acceperat ille ex Sch. Ven. (433). #05 

᾿ οὐτ᾽ ἄρ πω ἠώς etc.  Interea dum prima lux nondum advenerat, ad- 
huc vero crepusculum esset, excubias agebat circa pyram delecta ma- 
nus Achivorum.  Verba νὺξ ὠἀμειφιλύκη optime ἃ Macrobio exponuntur 


818 NOTÆ. [433—462,7 


in Saturn. 1. 17. λύκη est prima lux quæ præcedit exortum Solis 
(the d''wn). λυκόφως, tempus quando apparere incipit.  Hine anni ad- 
pellatio vetusta, λυκώβες, et epitheton ipsius Apollinis, λυκηγενής, Sup. 
à, 101. 119. ὁ γεννῶν τὴν λύκην. Adeas Sch. Ven. Damm in voc. 
ἀμφιλύκη. Oppian κυνηγετ. 1. 3. et quæ disserit Bloomfeld, Gloss. in 
Sept. ap. Theb. 133. Quæ de etymo comminiscuntur Aelian. et 
Eustath. teneri nequeunt. Convenit Maronis, sublustri noctis ΤΠ 
umbra, Aen. 9. 373. [ λύκος, epitheton solis, ἃ λευκός, albus, desumi 
docet Lennep in Lexic. Etymolog. voc. λυκάβας. (4835). Conf. sup. 


336—341. (440). ἐπ᾽ αὐτῷ (τῷ τάφρῳ), quod fuit, ἐγγύθε τάφρον, 


supr. 341. 1. 6. juxta, prope fossam. (441). σκόλοπας. ὀξέα ξύλα; 
ἅπερ τῷ τείχει (anne τάφρῳ ?) ἐπήγννον. Sch. br. Sudes imæ fossæ 
et lateri impactas, et in ora superiore eminentes.  Sic inf. 
μ΄, 55. Stakes. (444). ϑηεῦντο, admirabundi conspiciebant.  Nequit 
melius describi insolita species quam præ se ferebat hæc munitio 
Achivorum in ætate quum necdum ars militaris provecta fuit nec castra 
muniendi satis cognita ratio. Dii ipsi admiratione perculsi : Neptunus 
etiam qui, ne quid pateretur gloria sua, magnopere timet, inducitur 
loquens. Cælum ipsum conturbat res inopinata. (446). ζεῦ πώτερ, 
etc. Sententiam interpunxi et legi secundum M. 5. Venet. et verto; 
rumne aliquis est mortalium qui consilium ad deos referet amplius ? 
nonne vides munitionem quam pro navibus exstruxerunt Achivi, fos- 
samque circumduxerunt, etc. Sine interrogatione legit Eustathius et 
exponit énfe per κακολογήσει, quod una cum commento de Titanibus, 
longissime petitum judico.  Rectius Sch. br. in Ed. Schreveliana, qui 
apponit, ἐρεῖ, λέξει. Sch. Ven. ἀνωκοινώσεται. quod et Sch. Lips. qui 
integram apponit, ὠνακοινώσεται διὰ ϑυσιῶν, συνεργοὺς αὐτοὺς ϑέλων λα- 
gs. Adduntur posteriora ob sequentia 450. οὐδὲ Soïrs δόσαν ἑκατόμε- 
&uz. Conf. inf. μ΄, 6. In 448. vacillant lectiones inter οὐχ cedas δ᾽, 
ὅτι αὖτε, οὐχ ὁράας, ὕτι À αὖτε, et quam apposui. Secundam edidit 
Wolfe quæ satis concinna, at prætulerim constructionem, οὐχ ὁρώας 
τείχος, ὁ τε (ὁ, quod) ἐτεικχίσαντο ὠχαιοί, et hæc est ratio Heyniana. 
Sic inf. 452. 5 + ἐγὼ καὶ φοῖβος....««πολίσσωμεν. (451). κλέος τοῦ (mu- 
nitionis scil. Achivorum) ἔσται (ἐπὶ τόσην τὴν γὴν, ἐφ᾽) ὅσην ἠὼς ἐπικίδνω- 
ται. Conf. Horat. Carm. 4. 14. “ O, qua sol habitabiles illustrat oras, 
maxime principum "ἢ ἀθλήσαντε, labores perpessi. (454) ἐχβήσας. Conf. 
ad #, 517. Jupiter Neptunum conquerentem solatur, gloriam ei in- 
tegram fore pollicitus et ad mœnia Achivorum subruenda hortatur. 
Ad v. 456. sensus est ; non equidem mirer si quis alius deorum mul- 
tum te debilior, hoc consilium (νόημα, opus ecogitatum) reformidarit ; 
nil vero tibi metuendum est, etc.  Verba, 458. σὸν δ᾽ ὅτοι κλέος ἔσται; 
etc. repetuntnr éuperios ἃ V. 451. q.d. Immo tua erit gloria que 
longe lateque extendetur. (459). αὖτε, retro. (461 sqq.). Munimen- 
ti excidium describitur inf. μ΄, 17—33. Crediderim poëtico more illie 
adumbrari mutationes quæ in hac regione Troaädis a motibus terræ, 
ingruente mari, Buviorum alluvie et exundationibus orta sunt. Camp 
ubi Troja fuit, etiam in tempore Strabonis speciem valde diversam 
ab ea præbebant quæ ante oculos Poëtæ versabatur, nec dubitandum 
est quin longior dies mutationes majores magisque observabiles intu- 
Jerit.  Poëta ipse plerasque auditu vel visu novisse poterat. Conf. 


con δον 


IS PTS ES EE ΜΑΣ ΨΈΣΣ ἈΞ ΨΟΣΕΣΣ 


[168---479.} NOTÆ. 319 


Wood. descript. Troad. p. 267 sqq. (463). ἀμαλδύνηται.  Exponit 
Schol. br. ἀφανίζηται, 4. ἃ. dilabatur et evarescat. [De them. 
duarcs, plura congerit Lennep in Lex. Etym. viz. ortum esse ἃ μιαλός. 
Thema antiquum extitisse gw#hw V. wonw, COnjicit a superstite Lat. 
mollis, et inde provenisse wæhdrow, pudancs, in lingua recentiore. 
Inde quoque natæ significationes, quæ in derivatis cernuntur, abo- 
lendi, corrumpendi, perdendi, et similes.  Sed nec attigit, ut opinor, 
veram radicem. Est box lanouidus, infirmus.] (465). δύσετο. Conf. 
sup. β΄, 35. (458). εὔνηος. Narrationem infert Sch. br. ex Asclepiade 
de furore Lemmiis viris illato propter Veneris sacra posthabita. Jason 
redux ad Lemnum appulit, ibique, Hypsipyle amata, filios duos 
genuit, quorum natu major nunc regnabat. Hoc insigne est ad 
demonstrandam expeditionem Argonauticam nostro non ignotam, 
et ad definiendum quantum temporis inter eam et bellum Tro- 
janum intercesserit. (470). χωρὶς δ᾽ ὠτρείδης etc.  Atridis vero, pro- 
prium munus, dedit Jasonides ferendum, mille mensuras (consios 
Schrev.) vint. χωρίς, δῶρον ἔξοχον, nam subjicitur, οἰνίζοντο οἱ ἄλλοι- 
μέθυ notatur, antiqua vOX pro οἶνος. (475). δαῖτα ϑόλειαν. Ἐχροηϊ- 
tur, opiparam, prnguem, lautam, τοῖς ἀγαθοῖς ϑώλλουταν, Sch. br. Th. 
ϑάλλω, germino, vire0, μεταφορικῶς, abundo, ut ἀνϑέω, sæpius.  Sic 
Odyss. λ΄, 414.. chemin τεθαλυῖα. et inf. ὁ, 208. συὸς ῥέχιν τεθελυῖαν 
ἀλοιφῇ, florentem, 1. e. abundantem pinguedine. Hine Sex, vita 
copiosa, infr. (, 143. et Séxuz Pind. pass. ut et 3zaéx, convivie lau- 
fiora, apud priscos Græcos, quia ad ea homines conveniebant in 
honorem Deorum.  Sic Athenæus, 2. 3. In sensu synonymo a qui- 
busd. exponitur δαὶς ἐΐση, sup. ὦ, 468.  Porro locus classicus est, 
473—75. de modo emtionis, quæ non pecunia gerebatur, sed per- 
mutatione parium. Conf. sup. ad ζ΄, 256. Huc respicit Plin. Hist. 
Nat. 33. 1. Ejusdem generis emtionem apud Theocritum inveninus 
Idyil. 1, 57 sqq. et in Pausan. Lacon. de regia Polydori. Adi Feith. 
Antiqgq- 2. 10. 2. (477). τρῶες δὲ κατὰ πτόλιν etc. Conf. supra ad 
370, 380 vss. (478). παννύχιος d σφιν etc. Nocte tota ipsis male 
consiliatus est providus Jupiter, horrendum tonans ; hos vero (Tro- 
janos) pallidus timor occupabat.  Vinum dehinc e poculis humi fun- 
debant, nec ausus est quisquam prius bibere quam præpotenti Satur- 
nio libasset. Tractus circa Idam tempestatibus crebris vexati, ut 
hodierni etiam memorant ; hinc jure optimo Juppiter Tonans ibi con- 
sedisse fingitur. Meminit Heyne procella: quæ copias Xerxis hic 
castra metatas valde conterruit; est in Herodot. Polyhymn. 42, 
(479 etc.). χλωρὸν δέος, pallidus ora Timor. Virg. χλωρὸν, ἀντὶ τοῦ, 
χλωροποιόν (pallescere-faciens). Sch.br. Apposite hic subjicit Dace- 
ria ;_“ Dans le danger la devotion se redouble. Les libations ne se 
faisoient d’ ordinaire qu’ apres le repas ; ici on le fait a chaque fois 
que l’on boit, ou une seule fois avant que de boire; l’autre me pa- 
roît plus naturel, car la peur est ingenieuse et superstitieuse.”  Ob- 
via sunt iterum verba de Achivis ipsis, #, 77. 


328 NOTA. 


NOTÆ IN LIB. OCTAVUM ILIADIS. 


[ἐπιγραφή]. Concilio deorum facto, minis interpositis, denuntiat 
Jupiter, sibi non placere, ut deorum aliquis alterutri pugnantium parti 
opituletur 1—29. Ipse in Idam se confert unde pugnam prospicit— 
52. Dubia victoria pugnant exercitus usque ad medium diem—68. 
Tum Achivi in fugam convertuntur, gravibus procellis et fulguribus 
perterriti—77. Fugiunt proceres Achivorum, instat Hector, cui a 
Diomede obviam itur—117. Pugna demum restituitur—129. Jam 
iterum res in eo erant, ut Trojani in fugam verterentur, cum fuimine 
ante equos caduco conterriti Nestor et Diomedes et ipsi fugiunt—157. 
Insequitur Hector, Trojanos hortatur, indignabunda conspicit Juno 
—9211. et, Achivis jam intra vallum compulsis, Agameranoni censi- 
hum subjicit confirmandi verbis animos Achivorum et obtestandi 
Jovem; tum ostento objecto, melior spes subnascitur—250. Jam 
Achivi, aliquamdiu superiores, novo impetu repellunt Trojanos, 
quorum multos sagittis configit Teucer, vicissim ab Hectore vulne- 
ratus—334. Nunc iterum Hector Achivos intra vallum se recipere 
cogit—349. Minerva et Juno, de Jovis iniquitate conquestæ, 
Achivis suppetias laturæ, curru conscenso, missa a Jove Iride, de- 
terrentur—437. À Jove in Olympum reverso acriter objurgantur— 
484.  Nocte ingruente intercipitur pugna; Hector concione facta, 
quæ noctu curanda sint, imperat ; crastino die redintegrandam pug- 
nam denuntiat—541. ÆExcubiæ per noctem aguntur, atque ut insi- 
dias hostibus aut navigationem præcludant, crebras per urbem cam- 
pumque ignes accendunt Trojani-fin.  Wolfe, Heyne. 

4. Passim in hoc libro ocbvium est ministerium deorum, eventus 
quippe graves, atrox certamen, resque eo jam cessuræ, ut, facta in- 
ternecione, finiretur bellum. Jovis habetur, 1-40. 40-52. 
69-76. 120—171. 245—247. 397—A408. 338. 438-483. 
Junonis, 198-—211. 218 sq. 350—437. Ibidem quoque Miner- 
væ. Inducitur Neptunus Junonem dehortans ne cum Jove certamen 
ineat. 

4. κόλος μώχη. Est ἐπιγραφῆς pars altera quæ libro præfigitur. 
Aliter xoroueylx, (pugna mutilu). A Barnes rotatur apponi ob v. 
485. ubi nox describitur inducta et pugna dirimitur Achivorum. 

(v. 1.) 405 μὲν κροκόπεπλος etc.  Simplex et pulcherrimus verborum 
apparatus quem ampliavit Maro in vss. laudatis Aen. 4. 584. “Ἐπ 
jam prima novo spargebat lumine terras ‘Tithoni croceum linquens 
Aurora cubile.  [Verba Lucretiana transtulit, Primum, Aurora 
novo quom spargit lumine terras, quem secutus quoque Sil. Ital. 16. 
230. emendante Wakefield. Congeruntur quoque epitheta, ῥοδοδέκ- 


᾿ 
3 
. 
; 
| 
| 
| 


[1—18.] NOTÆ. 991 


τύλος, ἠριγένειω, etc. Sup. é, 477. quarum priorem paululum variavit 
Boëtius, 2. 3. et pulcherrime idem Lucretius 5.655 sq. Lux primo 
subrubra, dein, crocei velaminis instar, omnia circumcingens, aptis 
epithetis designatur]. Vox ἐκέδνατο, mentem ad ἡ, 421. reducit. 
προσέβαλλεν ἀρούρας, et ad Arati Diosem. sub init. πεωτή ἀποκίδναται 
αὐγή.  Porro in Sch. br. longa adnotatio est de diversis intervallis 
temporis quæ a voce ἠώς designantur. In v. 2. ad epith. τερπτέρουνος 
mire ibid. Schol. ὁ τρέπων τοὺς ἐνωντίους κεραυνοῖς. τοῦτ᾽ ἐστὶ, κατώγων:- 
ζόμενος. Th. manifestum est τέρπω. (4). Ordina, 9:οὶ δ᾽ ὑπήκουον πάντες, 
auscultabant omnes. ὑπακούω est, morem gero, que notio hic non locum 
babet.  Hinc parum abest quin restituerim Zz+ pro ὑπὸ quod recepit 
Ernesti, etsi contra fidem opt. codd. [πῇ habetur ξέρω πώντες αἰνείτε, 
8, sq (5 etc.) κέκλυτέ μευ, &c. Concionatur deorum Pater nec 
rationes tamen aperit Consilii quod molitur opitulandi ‘Frojanos. 
Suboluisse quid sinistri videtur Minerva inf. 38. Parat Jupiter 
ultionem Achilli, promissi memor sup. 4, 528. (7). μήτε τὶς οὖν etc. 
Ne quis igitur inter Deos vel fœmina vel mas meo proposito obviam 
tre audeat ; sed comprobetis simul cuncti, ut quam celerrime hæc, 
quæ molior, perficiam. In v. 8. διωκέρσαι eXponitur, dexolær, Sch. 
br. hoc est, παρωβῆναι. Conf. “π΄, 120. locut. ἐπικέρσαι μήδεο μάχης; 
præcidere, 1. 6. conturbare rationes belli. In ν. eod. sq. αἰνεῖν ὥρμα 
'πάντες, OMnes in unum consilia referre, est sup. β΄. 879. βουλεύεσθαι 
ἐς piur, Ubi conf. Pro αἰνεῖν in sensu comprobare adeas Find. Py. 
3.25. Sic in sermone Lat. luudare. Locutionis, Laudare «liquid, 
1. €. una operam navare ut aliquid efficiatur, vide sis exemp. in Aen. 
11.460. Expositioni quam præbet Sch. br. cuyrarariéirhss suppleas 
δόξαν, ut Sit, αἰνεῖτε ἐμοὸν ἔπος. SIC sup, y; 461. ἐπὶ d ἤνεον; 1. 6. ρῥεῦθον, 
ἔπος, quod latet in verb. ἔφωτο quod præcedit. Et consimiliter #, 
344. 1, 710 etc. Adde Pind. Py. 4. 396. (10). ὃν δ᾽ ἂν ἐγὼν etc. 
Obvium erat simile sup. «8°, 391. sed syntaxi minus impedita. ΟἿ 
fendit ἐθελόντα ἐλθόντα (pro, ἔρχεσθαι), nec minus conjectura Bentleii, 
ἐλθόντα νοήσω, ἐλθόντ᾽ ἢ etc. Certe hanc repetitionem quæ in pluribus 
locis venustatem maximam adfert, sæpius observavi: Conf. Lucret, 
5. 299. Cic. in Arat. 554. Nost. ὑ, 371. At sententiam potius 
ordinarim, facta distinctione post ἐλθόντα, insequenti modo; ὃν δ᾽ ὧν 
ἐγὼ νοήσω ἐλθόντω, ἐθελόντωα ἢ ἀρήγειν τρώεσσιν κ- τ᾿ Δ.  Fatendum tamen 
aliquid τοῦ ὑπερβατοῦ inhærere. Legas fortasse, facta distinctione 
post νοήσω, ἢ ἐθέλων τρώεσσιν ἀρηγέμοιν Εἴο. πληγεὶς οὐ κατὰ rümjeoy κ- τ᾿ Ἀ. 
(16.). τόσσον ἔνερ3᾽ ἀΐδεω etc. Commentati sunt veteres de regionum 
hac distinctione, et in Edit, Villois. Sch. Ven. τὸ déypauux video 
cosmogonicum ubi ordo habetur, αἰθήρ, ἀήρ, γῆ; 4dns, réeruges, Circulari 
figura in zonas quasdam partita.  Epith. ἠερόεις, Tartaro tribuitur se- 
cundum veterum figmenta de loco tenebroso, caloris experte, qui 
sontibus plectendis destinatus fingitur. Etymon varie constituitur ; 
Arridet maxime Chald. 137 decidit, quo sensu Hebræi znfima terræ 
vocant, ut hic Noster, et Virg, in Æn. 6, 577. sqq. et pass. Sic 
Hesych. τάρταρες; ὁ ὑπὸ τὴν γῆν κωτώτωτος τόπος. Contra cacumen 
cœli, βηλὸς ϑεσπέσιος, sup. &, 5919 In v. 17. Epith. σιδήρειαι, χάλκεος, 
firmitudinem exprimunt. (18). εἰ δ΄, ἄγε. Conf. sup. ad #, 302. 
ἕνα εἴδετε, Pro le εἴδητε, in syntaxi minus absoluta. Conf. sup. ἡ, 353. 


ENT 


522 NOTÆ. [19—-39.7 


Collato «, 67. (19). CT χευσεΐην. Sic vates Rom. de reruüm 
Nat. 2, 1153. Aurea de cœlo demisit funis in arva sqq. unde quid 
senserit, apparet. Constat sub hac imagine ob oculos præsertim 
poni invictam Dei potestatem, et, cui nil obstat, domipium in rerum 
compage adérnanda.  Simplicius est ponere, nihil amplius in mente 
versatum fuisse quam ut specie simplicissima et forma maxime obvia, 
omni, quod reconditius sit, prætermisso, tales cogitationes nobis pa- 
tefaciat poëta. Sic Barnes e Just. Mart. τῷ ἑνὶ καὶ πρώτω ϑεῷ τὲν 
ἐξουτίαν καὶ τὸ κρώτος ἁπάντων ounges διὰ τῆς χρυσῆς ἐκείνης ἀναφέρει σειρᾶς: 
Non abauerim tamen quin lateat aliquid scientiæ exquisitioris, nec 
desunt qui physices prima elementa, virium primam et absolutam 
legem quæ partes universi sustinet et complectitur, hic sub specie 
seusibii adumbrari. Possit hoc cognosci per efecta saltem et in 
mente adhuc teneo qualem mihi imaginem veri systematis præstabat 
conceptus Pythagoreus de harmonia sphærarum, qui, legem quodam- 
modo assecutus, phantasiam dehinc confinxerit. Adi M‘Laurin, 
view pp. 138 sq. Breviter concludendum est vim et prudentiam Dei 
imagine hac constitui. Pro commentis adeas Sch. br. Plat. in Thezt. 
T. 2. p. 71. et Sch. Venet. Facete meminit Lucian. in tract. de 
conscrib. hist. ὁ 8. (21). ἀλλ᾽ οὐκ ἂν ἐρύσαιτε etc. 1. 6. viribus meis 
haud resistere poteritis nec consilium meum irritum facere, adeo 
estis præ me nihili. (23.) ἀλλ᾽ ὅτε 0», etc. Sed ubi in méntem mihi 
serio venerit, una cum ipsa terra, ipso mari, vos sursum traherem, 
et deinde cacumini summo Olympi catenam circumdarem ; Hæc 
omnia vero, partes univers!, pendebunt sublimia. Adeo vis mea 
præsentior est. De locut, πρόφρων ἐθέλειν, conf. ὦ, 77. 543. Ex- 
ponitur a Sch. br. μετὰ προθυμίας. Vertit bene Ernesti, Aé vero si 
me lubido capiat. Recte porro geminatur τό (σὴ ἐρύσσα: secundum 
legem expos. supra 4, 141. In 26. voculæ αὖτε inest vis. Respice 
ad 21, et sic vertas; Haud equidem, etsi summis connixi viribus, me 
deorsum trahetis, at contra (αὖτε) a me, facili nisu, omnia forent 
sublime rapta. (29). μῦϑον ὠγασσεμενοι, his dictis animos perculsi ac 
perterriti.  Forsan et indignabundi, ut sup. ἡ, 41. Diverso sensu 
obvia vox est #, 404. μάλα κρατερῶς, valde minaciter. (30). ὀψὲ δὲ 
δὰ, sero tandem.  Bene inducitur Minerva quæ Jovem excandescen- 
tem alloquitur demulcetque. Obs. Sch. Ven. In νυ. 32. obvium est 
a, ut passim, pro or: (33). ελλ᾽ ἔμπης etc. Nos tamen miseret 
Achivorum qui jamjam perituri sunt, mialo fato expleto. Notatur 
locut. οἶτον, moigæs ἀναπλῆσιαις quæ serius inter Latinos recepta ; 
bene vertitur Ang. having filled up the measure of their evil 
destiny. Conf. sim. Od. ἐ, 207. κήδε ἀναπλῆσαι, exantlare labores ; 
et supr. δ, 170. polour βιότον οἰναπλῆσαι. ὅλωνται ἄν pOnitur in fu- 
turo sensu sec. morem Homericum. (36). βουλήν. De consilio lo- 
quitur quod postea narratur in lib. 9, placandi Achillem. (39). οὔ 
vo ri ϑυμῶ πρόφρον; μυβέομαι. Ang. I speak not now with intent de- 
cisively hostile. Conf. infr. ὦ, 140. si δὴ προφῷρον, ϑυμῷ etc. Si ex animo 
hoc vult Juynter. Ang. in earnest. Monet Heyne πρόφρονα dici, qui sit 
animo in aliquid proclivi, hinc pertinaci, infesto, fere ut Virgilianum 
Teucris addita Juno, Aen. 6. 90. Cf. Obss. p. 420. ubi sup. Hoc 
verum esse arbitror ex inseqq. ἐθέλω δέ ro: mes the. De voc. resre- 


[41—66.] NOTÆ. 523 


γένεια, conf. à, 515. (41). ὄχεσφι.  Vid. supra, δ΄, 459. τιτύσκετο, 
ὑπεζεύγνυε τῷ ceuuri, ἡτοίμαζε. Sch. br. Repetitum habes inf. ν΄, 23. 
Conf. in sensu diverso, sup. y, 80.  Epith. χαλκόποδε de firmitudine 
dicitur, ut alias. Exponit Sch. br. secundum hanc notionem στερεόποδας. 
Sic in Electra Sophocl. v. 491. χαλκόπους ἐριννύς.  Aïfine obvium est 
sup. ὁ, 426. de sede deorum firma et stabili et quod Pind. habet 
Isth. 7. 62. χαλκόπεδον ϑεῶν ἕδρων. (43). γέντο, arripuit.  Absurde 
quidam pro ἐγένετο statuunt, idque usurpatum pro ἔλαβε. Est 
pro ἕλετο. Voce syncopen passa et (à) in (») mutato (ut 
IN κέντο pro κέλετο, ἦνθε dorice pro ἦλθε) prodit Févr, γέντο. 
Nam (γ) pro spiritu aspero vel digammo ponitur, ut γάδετωι, 
γοῖνος, γέντερ in Hesych. pro ἥδεται, Foswos, Fivrepor. Conf. Ernest. 
Callim. H. ad Cerer. 44. Dawes, Misc. Crit. sub init. [Alter 
Lennep in Dict. Etym. radicem fingit TEQ in sensu, capio. Conf. in 
VOC: γέντω. ]. (45). οὐκ ἄκοντε, 1.6. summa celeritate. Locutio usitata. 
Conf. :, 767. (48). yégyuger. Cacumen Idæ Gargarus. Duo alia 
æmemerantur ἃ Sch. br. Lectus. Phalacra. De epith. πολυπίδακα, vid. 
Strab. 13. 874. De agris sacratis, quæ τεμένη dicta, vid. sup. β΄, 696. 
ϑυήεις βωμός, ara cui odores ingerebant, thuricrema, ut vertitur in 
Aen. 4. 453. allat. supr. ζ΄, 270. Adde et Georg. 4. 379. ubi ignes 
Panchei sunt proculdubio Suxsépuure quæ in sacris adhibita, necnon 
et Aen. 1.708. ubi verba ““ flammis adolere Penates” accipio ex 
mente Ruœæi, ““ Suffitu Penates colere”. De critica ad ἢ, 1. non 
spectante conf. Wakefield ad Lucret. 5.798. Errorem notes Sch. 
br. ϑυήεις.....««ἐῷ οὗ ϑύουσιν. (51). κύδει γαίων.  Eadem locutio obvia 
est sup. #, 405. at sensu paullum diverso. Bene Schol. Ven. τῇ év- 
τοῦ évndopesvos δόξῃ καὶ ἀρετῇ. (53). οἱ à ἄρα etc. “ Vocula, ἄρα, ne- 
quaquam hic supervacua est ; sed eleganter connectit quod erat supra 
dictum, #, 476. παννύχιοι μὲν ἔπειτα. ....«δοίνυντο". Clarke. (54). ἀπὸ 
δ᾽ αὐτοῦ etc. Verte ; eaque (cœna) confecta se armarunt.  Similis lo- 
cutio reperitur in Herod. VI. 129. γενέσθαι ἀπὸ δείπνου, Ang. to have 
dene supper. Conf. Mathiæ, G. G. Const. ᾧ. 573. (55). ἀνὰ πτόλιν- 
Conf. sup. 370—80. lib. præc. In 56. verte; animis vero ardebant 
wel sic (1.6. pauciores licet existentes) pugna certare. In v. insequente 
obvia est vox χρειώ, necessitas, quæ habetur supra, #, 341. Est 
χρειώ (xessos,—0ùs. χρειόϊ,----ο) Ionismus pro χρεία. Pro eodem 
dicitur et es, ut inf. (, 197. et alias, χρειοῖ ἀναγκαίην, s@va necessitate. 
(58). σῶσαι δ᾽ ὠΐγνυντο πύλαι, male, quoad sensum, reddit Lat. vers, 
omnes apericbantur portæ, unica enim aperta est, viz. quæ versus 
castra Græcorum ducebat, Scæa. Enimvero πύλαις solenniter a nos- 
to usurpatur ut πύλη, quæ Dipartita fuit, et πῶσωι πύλαι etc. recte 
vertitur ; porta, quam late patuit, aperiebatur. Conf. locutt. σύλας 
σκαιώς, ζ΄, 392—98. αὐτόμωτας, &, 749. de porta quam in muro 
fecerunt Achivi, #, 339. et de eadem, δικλέδες σύλωι, μ΄, 455.  Sic 
Pind. Isth. 6. 111. παρ᾽ εὐτειχέσιν κύδιμον πύλαις. In Virg. Aen. 2. 
612. 6. 631. eædem sunt obviæ. (60-65). Versus repetiti a à’, 446 
sqq. (66). ὄφρα μὲν ἠὼς ἦν etc.  Quamdiu tempus matutinum fuit et 
crescebat sacer dies, tamdiu utramgue aciem tela attingebant, cadebat- 
que populus; male redditur εἰμφοτέρων PERS ἥπτετο; utrorumque tela 
attingebant, in Lat. vulg. Locçutioni ἱερὸν ÿue, affinis est κνέφας ἱερὴν, 


524 NOTÆ. [69—87.] 


x, 194 Conf. sup. de epith. β΄, 57. Notatur a Sch. br. usus τοῦ 
ἠώς, designantis τὸ ἑωθινὸν κατώστημτα ἕως μεσημβρίας. The _forenoon. 
V. 68. ἠέλιος μέσον οὐρωνὸν ouQuBsBue, expressit Maro, medium sol 
hauserat orbem. Georg. 4. 425. (69). καὶ τότε δὴ etc. Et tum 
demum lances aureus attollebat pater atque imponebat fata duo mortis 
guæ-somnum-diuturnum-adfert.  Hæc τάλαντα sunt omnia guber- 
nantis Dei consilium et providentia. ἡ τοῦ διὸς διώνοια. Sch.br. Ex 
hoc loco constat quid senserint Veteres de summo imperio Dei. Non 
Jovis erat, quid fatale esset, indicere, sed exquirere ac promovere. 
Hinc 75 sqq. κῆρε τ. 9. exponit Sch. Ven. ϑανατηφόρους μοίρας, nec 
deest epitlieto τανηλεγής venustas summa. Conf. similia in χ΄, 209. 
quum congressuri sunt Hector et Achilles. (73). Immerito hic et 
insequens ἃ Venet. rejiciuntur et ob ineptas rationes. Notatur et a 
Wolfo. Vult poëta amplius ostendere quantum nunc facta fuerit 
præstantior fortuna Trojanorum, et subvenit illud χ΄, 212 sq. ὑέπε δ᾽ 
αἴσερεον ἕκτορος fee ὥχετο δ᾽ εἰς ἀΐδαο etc. Commode tamen abesse 
possint 73, 74. et sensus finiri ad 72. [Lancem quæ versus terram 
deprimitur mortem designare, et illam quæ ad cœlum attollitur witam, 
quia cœlum vitæ domicilium est, ab Eustathio desumptam video in 
not, Daceriæ,  Subtiliter in not. præced. observatur Fatum ipsum ἃ 
Sole designari 64 sqq. nam nihil aliud poëtæ obversatur quam ut 
eventuum series et ordo, sole 1.6. fempore progrediente, explicetur. ]. 
(75). ἔκτυπε. Bene ἃ Clarkio observatur intonuisse Jovem tempore 
meridiano cœloque sereno, id quod mali ominis loco semper habe- 
batur, ut ex loc. cit, Od. », 113. apparet. Sic Georgic. 1. 487. Ho- 
rat. Od, 1.24. Hinc Achivorum subitus pavor (χλωρὸν δέος, 77.) ex- 
plicatur. Exemp. valde congruum ἃ D. Dacier profertur e sacris 
codd. Reg. 1.7. 4. (79). οὔτε δύ᾽ αἴαντες μενέτην etc. Nec Telamo- 
nis nec Oilei filius. Obversatur illud Pindari, Nem. 9. 68. ἐν yèe 
δαιμονίοις φόβοις φεύγοντι καὶ παῖδες ϑεῶν, 1.6. herôes. Exemp. adfert 
vers. Benedict. ex hoc loco. De voc. ϑερώποντες, conf. sup. ζ΄, 18. 
(80). γερήνιος.- Vid. β΄, 336. (81). ἵππος. Nempe equus qui ΄σα- 
ρήορος adpellabatur, (cf. sup. , 156.) ut et σειραῖος, funalis.  Adjunc- 
tus erat ad supplendam vicem alterius forte interfecti, et habenæ 
quibus adnectebatur dicuntur παρηορίχι, inf. 87. Meminit ritus Dio- 
nys. Halic. VII Addit autem im sua ætate consuetudinem adjun- 
gendi παρηόρους destisse. Conf. et Feith. 4. 11. 6.4. ζύγιοι (juga- 
les) erant qui currum trahebant. Sic Aen. 7. 280. geminosque juga- 
les. (89). 0% re πρῶται etc. ubi nempe primi crines equorum fronti 
innascuntur ; maxime autem lethale est. ἐμπεφύασι, innasci solent ; 
sup. &, 37. πέφνα est perf. act. ἃ φύω, in quo verbo Ionici et Aeolici 
rejiciunt (x) in perfecto eadem analogia ac in verbis quibusdam puris ; 
ex. gr. ἑστηῶς ἃ στάώω. τεθνηώς quasi à ϑνώω. βεβαώς à βάω. μεμαώς ἃ 
pau. Vid. Math. Gr. ᾧ. 183. Obs. 7. (84). μάλιστα δὲ καέριον (wigos) 
ἐστὶ. Sic inf. λ΄, 489. κατὰ καίριον. Exponit luculenter Sch. br. 
CAT TT δὲ πρὸς Savuros ἔστι ἐν τοῖς ἵπποις τὸ “ € eos τοῦτο. ἐπικίνδυνον 
ὄν, peropportuna pars vulneri infligendo. (85—S7). ἐλγήσας δ᾽ ἐνέ- 
παλτο. Valde tenuiter Lat. vulg. dolore correptus erigebatur. Me- 
lius vers. Schrevel. resiliit dolens. Optime Maro transtulit ; Quo 
sonipes iclu furit arduus, altaque jactat, wulneris impatiens, erecte 


étant M Là 2<; 


[37—124.] NOTÆ. 825 


vertice crura. Aen. 11.638. Tollit se arrectum sonipes etc. 10. 892. 
Verba xvawdousros περὶ χαλκῷ miro errore accepit Sch. br. de cañtho, 
“parte exteriore rotarum, circum quem se volutasse fingitur equus. Co- 
natus exprimitur equi se expedire cupientis ; crca ferrum se volutans. 
Sic Eustath. 583. 4. χαλκῷ, τῷ τοῦ ὀϊστοῦ σιδήρῳ. Verba inseqq. rzgne- 
οίας ἀπέταρνε reddas Ang. was in the act of cutting off the side reins, 
ut cæteros equos expediret scil.  Sic inf. π΄, #74. equum παρήορον Sar- 
pedoni abscindit Automedon. De παρηορίαις conf. sup. 81.  Nescio 
annon nimis subtiliter argutati sint veteres de usu imperfecti (ἀπέ- 
rave) in hoc vers. Hoc, inquiunt, impotentiam senis exprimit, aoristos 
enim, ἤϊξε, ἀπέκοψε, in usu fore si de juvene narretur, ut in loc. cit. 
σ΄, #74. Conf. not. Clarki. Adde Gesner. Orat. ad Græc. ᾧ. 51. 
(94). πῇ φεύγεις, etc. Quo fugis, obverso tergo, ignavus veluti, in 
caterva? (Cave) nequis tibi in-fugam-verso hastam tergo infigat. 
Sic in editt. optt. componitur oratio quæ animi valde accensi, Dio- 
medei, est. {Ellipsis vero in 95, unde vis sententiæ pendet, Da- 
visio videtur displicuisse qui corrigit; μετὰ νῶτα βαλὼν σώκος, ἃς ἐν 
δμείλῳ μήτις Tor φεύγοντι x, 7. Δ. Crisis non arridet. Vid. Not. Cic. 
de Orat. II. 72. Hinc, quod Ulyssi exprobrat Ajax, desumsisse 
videtur Vates Pelignus, Metam. 13. 65—69.]. (104). ἠπεδανός, en- 
Jeebled. De etymo Sch. br. οἱονεὶ ὠπεδανὸς, ὁ μοὴ δυνόρεενος δι’ ὑπερβολὴν 
εἰσθενείως ἐν τῷ πέδῳ στῆναι. Contrarium est wide. (105). ἐπι- 
᾿βήσεο. Conf. de hac forma, £, 109. 221. γ΄, 262. β΄, 35. Vss. 105, 
106, 107. ex £, 221 544. translati (Currum et equos Aeneæ ab- 
ductos a Sthenelo vidimus £, 323. (108). οἵς ποτ᾽ ἐπ᾽ αἰνείαν, etc. ἢ. 6. 
ec αἰνείαν ὠφειλόμεν.  Constructio usitatissima est ἐφαιρεῖσθαι τινά τι. 
Sic ὦ, 275. μηδὲ σὺ τόνδ᾽ ὠποαίρεο κούρην, neque tu ab isto adimas 
puellam. Conf. ὁ, 462. Xenoph. Instit. Cyr. 3.1.9. Inf. 237. 
Od. »’, 201, 202. ἐφαιρεῖν adsciscit datioum τινί.  Mathiæ. $. 412. 
Obs. De νος. μήστωρ conf. δ΄, 328. (109). τούτω μὲν, etc. los 
quidem (tuos) curent famuli : hos vero (meos) in Trojanos diri- 
gamus, ut et Hector sciat an et mea in manibus insaniat hasta. 
ϑεράώποντε, ζ΄, 18. De schemate δόρυ μαίνεται, vid. δ΄, 126. et exemp. 
(quod Daceria adfert) in sac. codd. Reg. 2. 1. 22. Constructio 
ὄφρα εἴσεται rudioris formulæ est: conf. sup. #, 353. (116). σιγαλό- 
syrz, Respice ad έ, 226. (119). καὶ τοῦ μέν ῥ᾽ dPépuertr, etc. 
Ab 1llo (Hectore) equidem aberravit. {Doct. Ernesti non assequi- 
tur usum voculæ jé in hoc versu. Illatam censet ob metrum, qui 
tamen constat ejecto jé, quia mé in cæsura est.  Usum vero exempla 
passim probant, ut inf. 302. 387. et subtiliter vim discutit Hoogev. 
doct. part. $. 12. Pergit Ernesti; “esse porro debebat, τὸν δ᾽ ἠνέοχον, 
sed versus non patitur. Et sæpe sic subjectum repetitur, ut mox 
126. ὁ δ᾽ ἦν. pm. 9. ubi sensus desiderabat ἄλλον δ᾽ #.w. adde infr. 
v. 302.”  Atqui Noster nunquam articulo utitur: 6, ἡ, τό, apud 
ilum sunt, éxcivos,—",—0.  Hallucinatur ideo vir doctus nisi 
velit id esse in alüs scriptoribus sollenne, quod faciliter concedo.] 
(122). ὑπερώησαν. Ang. recoiled. Sic.t, 295. παρίτρεσσαν δὲ oi ἵπποι 
ἀκύποδες, etc. Supra habetur ἀνέπαλτο, 85. (194). ἕκτορα δ᾽ αἰνὸν 
ἄχος, etc. Dolebat vero graviter Hector, auriga interfecto ; illum 
vero soit, tametsi ob socium dolens, jacere, et aurisam impigrum 
guærebat. Nec diu rectore indigebant equi, etc. Verba πύκασε 


526 NOTÆ. [124—162.] 


φρένας ad lit. mentem obfuscavit, bene effectum doloris depingunt qui, 
nubis instar, tenebras quasi et caliginem animo circundat. Conf. sup. 
#, 103. de locut. φρένες ἐμφιμέλαιναι huc spectante; Adde Hesiod. 
Sc. Herc. 429. ϑυμοῦ ......πελαινὸν πίρπλωται ἦτορ. Menti obversa- 
tur contrarium illud Pindari, λευκαὶ Φρένες, phrasis insolens quæ varie 
exponitur. ὑνεόχοιο (ἕνεκα Subaud.), ut ἑτέρου in vers. inseq. De voc. 
μεϑέπω, ν. 126. conf. sup. ζ΄, 321, præsertim €, 329. Convenit exp. 
Sch. br. ἐπήει, ἐδίωκεν, ἐζήτει. (129). ἐπέβησε. conscendere-fecit. : (130). 
ἔνθα κε; ἄς. Tum fuisset clades atque facta exitiaha edita fuis- 
sent ; et nunc, sicuti oves in stabulo, conclusi fuissent Trojani in 
Το, ni cito animadvertisset sator hominum ac deorum.  Granviter 
dehinc tonans candens fulmen emisit, et humi ante equos Diomedis 
dejecit : Terribilis vero exorta est flamma sulphuris ardentis, equi- 
que conterriti sub curru consternati sunt, ἄς. σήκασθεν. Th. σηκός, 
qui et aliquando pro templo secund. Sch. br. ponitur. ϑέειον, ϑεῖον, 
sulfur. Congruit etymo probatissimo, ϑεῖος, divinus, epith. Persii 
Sat. 2. 25. sulfure sacro. (136). κωταπτήτην. Vertit Dac. se 
sabrent près a renverser le char. A radic. πτέω profluunt formæ, 
“πτῆμει, πτοΐω, πτώσσω, πτήσσω, etc. Conf. β΄, 312. De ὄχεσφιν 
conf. ad δ, 452. De σιγαλόεντα, 5, 296. (140). ἢ οὐ γιγνώσκεις, 
etc. Nescin tu, non amplius tibi Jovem auxilium ferre? At 
equidem ex ostento hoc conjectare poteris: neque amplius de- 
certandum nobis est, xam Jovis proposito nemo, vel fortissimus, 
obstare valet, æwe, οὐδὲ mix Ἰφθιμοος, οὔτι ἐρύσωιτο νόον Διὸς. SeNSU 
non absimili vocem (ν6ον) usurpavit Hesiod. ἔργ. 105. διὸς γόον ἐξαλέασ- 
θαι, Jovis decretum evitare. Pari lege Mens et Mentes prostant 
apud Latinos. Locut. similis obvia est supr. 8. διακέρσωι ἔπος. Hæc 
vero potius significat consilium irritum facere, altera, 2mpedire. TA 
Wolfe lectam reperio εἰρύσσαιτο, ἃ Th. ἐρύω, traho scil. sed perperam, 
etsi consentiente Opt. M.S. Ven. Nam vox digammata est ἐρύω, 
traho, Conf. sup. 4, 141. Est ab ἐρύω servo, custodio, unde facile 
provenit notio 2nhibendi, et coercendi, τοῦ βιώζεσθαι. Hinc prodit 
ἐρύκω, et forsan ἐρητύω, sup. β΄, 75. Adi. Heyn. Obss. p. 440. 

146). Leniter et non pro spiritu quem gerebat sup. έ, 251. res- 
pondet Diomedes  Diversa vero res agitur ; nam cum fugam me- 
minisset Sthenelus, nullum erat prodigium, quod Jovis iram indicaret, 
et ferociebat animus Diomedis ob recens facta.  Nunc ingruit acies 
adversa, sui in fugam dilapsi, Jovis auxilium ablatum; monet præte- 
rea Nestor, spe victoriæ venturæ proposita, et rellisgiont cedendum sua- 
det, non ignaviæ. (150). τότε pros χάνοι, etc. Ad celandum pudorem 
scil. ob facinus tam grave admissum. Conferas ad δ΄, 182. (156). ϑαλε- 
go. Vid. supr. €, 480. (439). βέλεα στονόεντα χέοντο, tela tristia, πολλῶν 
στεναγ εῶν aïri. SCh.br. quæ aliter ἐχεπευκέα, περιπευκέα, etc. dicuntur, 
Epitheton forsan Pind. obversatum in Isth. 8. 54. sq. χείλκεον στονόεντ᾽ 
ἀμφίπειν ὅμαδον. (160). τῷ δ᾽ ἐπὶ μακρὸν «use etc. Vertit Lat. vulg. Tum 
vero altum inclamawit ; ut et sup.£, 101. Super hoc autem altum cla- 
mavit. Perperam in utroque loco, viam sternente Sch. br. Estérnues τῷ, 
he. Diomedi. Videtur verum perspexisse Barnes, Super eum altum 
clamanit, ἄς. (162). Tria memorat in hoc versu quæ sortiti sunt 
præstantiores. Vid, not. δ΄, 257. vs. repetitum habes inf. μ΄, 311. 


[163—185.] NOTÆ. 327 


de Glauco et Sarpedone. (163) νῦν δὲ σ᾽ ἀτιμήσουσι, nunc vero te 
dedecore afficient ; mulieris instar es. Male pereas, timida puella 1 
guoniam non, me cedente, mœnia nostra conscendes, nec uxores in 
navibus abripies ; priusquam hoc eveniat, tibi fatum arcessam. ΤῊ 
v. 164. de ἐῤῥε, conf, ζ΄, 348. γλήνη accipitur vulgo in sensu τοῦ κόρη, 
1. e. oculi pupilla ; mde, quem primitus notat κόρη, significatum ar- 
cessivit γλήνη, 1. 6. pupa, puella.  Exponit quoque Sch. br. ϑέωρια, 
imago pupillæ objecta scil. Hinc commode reddas, invisum specta: 
culum. Adi Lennep.in Tract. Etymol. In 166. legerat Zenodotus πάρος 
τοι πότμον ἐφήσω, Ut Sup. δ΄, 396. insolenti locutione διδόναι δαίμονα 
proculdubio offensus.  Citantur vero exempla formulæ non absimilis, 
ut inf. #, 571. δόμεν Soyaror, et inter Romanos, malum dare, Con- 
venit præterea personæ Hectoris insolentior hic et rudior sermo. 
[An δαίμων, subintellecto κακός e vestigiis Sch. br. cui adstipulatur 
Barnes, pro malo numine habendus sit, disceptari possit. Certe 
inter veteres opinio grassata est duplicis dæmonis unde vel mala vel 
bona sors hominibus accideret. Sic Pind. Py. 3. 62. δαίμων ἕτερος, 
1. 6. infaustus ; et prodibant locutt. δαιμεονῶντες ἄτῳ. δαιμονᾷ δόμοος 
κακοῖς. Aesch. Sept. 1003. Choëph. 564. in Nostro quoque στυ- 
γερὸς δαίμων. Secund. hæc vertere licet; Prius tibi malum numen 
excitabo.]. (171). σῆμα τιθεὶς τρώεσσι etc. “ Patet tonitru pro 
omine secundo Trojanos habere; vss. 175—76. Hoc explicatur ἃ 
vss. sup. 75, 76. quia fulmina ab Ida, tempestate orta, versus 
littus in Achivos erant intenta, adeoque infesta.”  Heyne.  Dicitur 
porro νίκην in apposito CUM cu, pro τιθεὶς σήμω νίκης ἑτεραλκέος. 
Signum præbet pugnæ fortunam jam inclinare. De epith. ἑτεραλκής, 
conf. sup. #, 26. (174). μνήσασθε δὲ ϑούριδος ἀλκῆς. Locut. usit. 
proferte ardorem bellicum.  Contrarium est μένεος ἀλκῆς τε λαθέσθαι, 
sup. €, 265. Conf. ibid. 112. Variatur paullulum inf. 181. p»s- 
μιοσύνη τις ἔπειτα---γενέσθω. (175). πρόφρων, promta voluntate, ϑυμῷ 
πρόφρονι, supr. 40. Conf. &, 77. 543. (176). ἀτὰρ δαναοῖσί γε mue, 
Sed Achivis equidem damnum.  Emphasin habet vocula γέ. Pergit 
exultanter ; Dementes ! qui mœnia ista jam exstruxerunt, invalida, 
contemnenda, &c. De ἄβληχρος, vid. £, 337. (179). ürelogéores, 
transilient.  Futurum, ut ἐρέω sæpius obvium. (180). ἐπεγένωμαε 
γηυσί, ad naves pervenero. In 181. ignem postulat Hector, spe 
victoriæ elatus ad comburendas naves et reditum præcidendum. 
(183.) ἀτυζομένους etc. Fumo, igne, ingruente, perculsos animo. 
[Abest vs. ex opt. codd. Ernestio displicet, et in edit. Wolf. 
ἀθετεῖται.  Crisin habes in Heyn. Obss. p. 445. Censet Ernesti il- 
lum ab aliquo induci qui subjectum pro αὐτούς desideravit; indocte 
hoc, nam supra ή, 338. εἴλαρ νηῶν τε καὶ αὐτῶν, sistitur ad verb. ult. 
sine subjecto nisi quod intelligitur. Videtur ignorasse Sch. br. qui 
nullam expositionem adjecit]. (185). Notantur quadrigæ, quæ, ut 
Ernesti adnotat ex Sch. MS. Lips. possint esse Hectori propriæ qui 
rei equestris peritissimus fuit. [Quæ adnotat D. Dacier ex Sacc. 
Codd. parvi habeo, at innotuisse quadrigas hac ætate constat ex Od. 
γ΄. 81. ubi similitudinem ὠπὸ τῶν τετραόρων instituit. Notatur et vs. 
ob dualem ὠποτίνετον qui parum congruere videtur, et confugiunt ad 
argutationes de systematibus equorum, quas in nota congessit Clarke, 


528 NOTÆ. [185—208.] 


Sed, συνταξέως minus ad normam constitutæ ævi recentioris plura 
exempla possunt indicari, adeo ut nec satis tuto ob hanc causam versus 
ablegatur. Conf. sup. ἐ, 487. ἡ, 279. not. Hymn. in Apoll. 452, 456. et 
quæ supra adnotavi, δ΄, 453.]. (186. κομιδήν. Accipio in signif. 
curam victus, alimentum, et in apposito Cum μελίφρονα πυρόν, 188. 
Parum recte Lat. vulg. alimentorum-præmia, quod loco minus con- 
venit. Vertas ἃ 1. 186. Nunc mihi alimentum rependite, quod 
plurimum, gratum triticum, Andromache apposuit τον: priusquam 
mihi (cibum attulerit scil.) qui ei Juvenis maritus glorior esse. Ad 
vs. 187. conf. sup. &’, 416. [Vs. 189. a Wolfo notatum video 
secundum crisin quam invenies in Obss. Heyn. p. 447. Juncturam 
orationis valde conturbat et abesse omnino velim. Nec displicet 
Bentleii conjectura in 188. μελίφρονα Fosvoy ἔθηκεν, NISi quis mallet e 
vestigiis Odyss. &, 488. wexpeovx σῖτον. Ordinate procedit sententia, 
παρέθηκεν ὑμεῖν προτέροις ἢ ἐμοὶ, .... σῖτον pr]. (190). Repetenda An- 
dromaches ipsius verba, σὺ à pros “αλερὸς παρωκοίτης; sup. δ: 430. 
Locus classicus est in declarando officio fœminarum.  Laudatur 
Apollon. Argon. 4. 1370 sqq. Nec indignum Dea ipsa ministerium 
fuit; conf. sup. &, 368 sq. 775 sq. (193). κανόνες τε καὶ αὐτὴν. Partes 
clipei antiqui memorantur; κανών, manubrium, quod duplex fuit, 
manui et brachio aptatum. κανόνως; ῥάβδους, αἷς ἐκράτουν τὰς ἀσπίδας. 
Sch.br. Vertit Heyne, Queerstungen, cross-rods. τελωμών erat balteus 
oræ exteriori (æyrvy:) aptatus unde pendebat scutum. De hoc sup. 
β΄, 388. [κάνονες postea πόρπακες dicti qui a Caribus erant additi ut 
Sch. br. innuit ex Herod. 1.171. Conf. Eurip. Hel. 1392. Ed. Barn. ]. 
(195). τὸν ἥφαιστος κάμε τεύχων. Locutio supra notatur β', 101. Opus 
adeo pulchrum erat ut merito artem Dei 5101 vindicaret. (196). εἰ 
τούτω etc. Intelligit τὰ λάφυρα, quasi spolia opima, quibus si fuerit 
potitus bellum fore confectum autumat. Vix enim poterant aufemi 
nisi principibus occisis, hoc qui consilio, altero qui virtute, res Achi- 
vorum sustinebat. (198). ἐλέλιξες Conf. sup. ὦ, 530. (200). καί 
ῥα, et deinceps. (201). οὐδέ νύ σοί περ, annon nunc tibi saltem &c. 
Ad auxilium præbendum excitat, caussam afferens honores illi dela- 
tos. Sic Jovem Hectoris miseret (x, 169 544.) officia religiosa erga 
illum recordatum. In v. 203. memorantur urbes in Peloponneso ubi 
celebrabantur solennia sacra Neptuni. Sch. br. In v. 204. δῶρα, 
ἀναθήματα, donaria, nuncupantur xægisvre, 1.6. pretiosa.  Epith. tem- 
p attribuitur ὦ, 39. Sacrificia (ϑυσίαι) in Pind. OI. 6. 131. sunt 
ὥρα εὐσεβὴ ϑεῶν. Verba porro, σὺ δὲ σφισι βούλεο νίκην, ἃ Heyne ver- 
tuntur, Tu vero illis wictoriam cupiebas, quasi innuens id demum 
Deo indignum esse facinus si auxilium Achivis recusaret quos antea 
favore prosequebatur. Bene quoque cum Wolfe, Schrev. Ernest. 
verteris; Atqui illis exoptes Tu wictoriam! Sic melius insequentia 
procedunt ; Nam si vellemus, quotquot Dit Danais favemus, Troja- 
nos repellere et cohibere Jovem late-tonantem, illic sane tunc contris- 
taretur solus sedens in Ida. (208). ἁπτοεπές. καθώπτεσθαι τοῖς ἔπεσιν 
est, perstringere aliquem dictis, et hinc ἁπτοεπής exponitur κωϑυβρισ- 
τικός et de contumelioso quovis dicitur.  Digna quæ revocentur Ÿ 
cani verba &, 582. Junoni ἁπτοεπεῖ maxime congrua. [Alia est lec- 
tio, ἀπτοεπές, Ut sit, ἀπτόητε ἐν τῷ λέγειν, quam memorant Sch. br. δὲ 


[213297] NOTÆ. 329 


Lips. et hosce secuti Ernest. Wolfe. qui adsciscit.  Sed doctior illa 
altera.]. (213). τῶν δ᾽, ὅσον ἐκ νηῶν etc. Lectionem vulgatam retinuit 
eyne quam melius distinctam propono; τῶν δ᾽, ὅσον x νηῶν, ἀπὸ πύργου, 
τάφρος ἕεργεν etc. AcCcipio ἐκ νηῶν ut supra, #, 337. ἐκ πεδίου, et verto 
Tntervallum omne quod patebat α navibus usque ad vallum et inde ad 
Jossam, completum est illis (τῶν, ἀχαιῶν scil.). Duplex fuisse intervallum 
constat, et ex vss. 220 sqq. intra vallum se recepisse partem copiarum. 
[ Restat et altera, quæ probabilibus nititur rationibus, expediendi via. 
Quantum patebat spatii a fossa ad vallum, nempe quod versus naves 
spectabat; completum est, ὅς.  Procedit hac lege sententia, ὅσον ré- 
Deos ἔεργεν ἀπὸ πύργου, ἐκ νηῶν, πλῆθεν ὁμῶς, etc. Sed  hac ratione 
inutile quid videtur ἐκ νηῶν, nam quid manifestius quam spatium illud 
classem spectasse. τεῖχος nuncupatur εἴλεορ νηῶν, Sup. #, 437.  Arridet 
maxime lectio a Heynio proposita et quæ sensum primo allatum sta- 
Dilit ; τῶν δ᾽, ὅσον ἐν νηῶν, πύργου τ᾽ ἀπὸ, τάφρος ἔεργεν.  Hujus memi- 
nit Sch. Ven. A. ἃ Br. et affinis est ea altera συντοΐξις a Sch. br. me- 
morata, ὅσον TéPeos πύργον ἐξέεργεν ἀπὸ νηῶν. In versione sua plane 
oblita est verb. ἐκ νηῶν Dna. Dacier, nec, quod mirum, a doctiss. edi- 
toribus, Clarke, Ernesti, illustrationem adepta est sententia]. (217). 
za νύ κ᾽ ἐνέπρησε, etc. et nunc equidem igne ardenti naves æquales 
concremasset nisi ?n præcordia posuisset Agamemnont veneranda 
«Juno, et ipsi per se sedulo agenti, ocyus incitare Achivos. De verb. 
γῆος res, Vid. #, 306. In v. 218. notatur locut. toties obvia, ἐπετι- 
θέναι τὶ φρέσι. consilium, rationes expediendi subjicere. (219). ποιπ- 
γύσαντι. Conf. &, 600. (221). πορφύρεον μέγα φῶρος, etc.  Purpu- 
reum erat utpote ornatus regius, et summo ductori conveniens. Sic 
Regina in Aen. 4. 139. purpuream subnectit fibula vestem. Adde 
Georg. 2.495. purpura regum. Obvia sunt μέγω Qüeos Sup. β΄, 48. 
Subjicitur 1014. 46. Agamenmonem sceptrum arripuisse quod postea, 
auctoritatis insigne, Ulyssi tradidit. Cogitandum ergo est eum una 
manu baculum gestare, altera pallam prehensam, et hoc, ut oculos 
fugientium in se converteret.  Sic Sch. br. et Ven. ἐπεὶ ἀδύνωτον ἦν διῶὼ 
βοῆς αὐτοὺ καταστεῖλα.  Addas ‘isto tempore signorum militarium 
aullum aliud inventum extitisse.”  Heyne. Conf. Feith. Antiqq. 2.4. 
6.8. (222). μεγωκήτεί νηΐ, ingenti nave, ut vertitur in Lat. vulg. 
Sed potius, siabat juxta navem, ut sup. £, 36. ἐπ᾽ ἠΐόεντε crapurden. 
Respice ad β΄, 581. de epith. κητώεσσα, et conf. quæ habet Hemsterh. 
Luc.I.139. (223). γεγωνέμεεν, 1. 6. ὥστε γεγωνέμεεν, clamare adeo ut 
τοῦ; exaudiri possit.  Argutantur de verbo Grammatt. Sed simpli- 
cius est tenere, formas fuisse γεγώνω, γεγώνέω, factas ἃ sono incon- 
dite clamantium. ΜΙ. Mathiæ, 6.223. Lennep. Dict. Etym. In 
v. 225 sq. caussa habetur cur in statione navium extrema sortiti fue- 
rint Ajax et Achilles ; spes in fortitudine eximia sita est. ἔσχατα μέρη 
uorum meminit poëta sunt promontoria Rhæteum et Sigeum.  Hinc 
explicantur Sophocl. Aj. F. 4. et Eurip. Iphig. in Aul. 235 sqq. 288 
564ᾳ. [Vss. 224, 225, 226. video in Edit. Wolf. uncis inclusos, et 
in edit. Heyniana asteriscis notatos. Patet illos ut glossam induci 
τοῦ ἀμφοτέρωσε, sed frangunt juncturam.] (227). διαπρύσιον, ἐξάκους- 
τον, clare et distincte.  Sch. br. adeo ut vox permeare (διαπορεύεσθαι) 
possit. Vulgare est etrmon, sed an tenendum, hæreo. Tenet 


U U 


330 NOTÆ. [227—250.] 


Suidas, διὰ παντὸς διεξίον, 1. 6. ut alias, διωπερώσιον. Vocem habet 
Oppian. Hal. 300. et διωαπρυσίη ὀλολυγή obvia est apud Callim. H. 
ad Del. 258. Conf. not. Stanl. (228). Vs. occurrit supr. 6, 787. et 
in β΄, 235. ὦ πέπονες, κάκ᾽ ἐλέγχεα, etc. (229). πῇ ἔβαν, etc. Quo 
abierunt gloriationes quando nosmet fortissimos esse prædicabamus ; 
quas, in Lemno, gloriabundi effudistis, carnem plurimam bovum cor- 
nigertm edentes, bibentes crateras vino coronatos, dicentes nimirum; 
in bello unumquemque centum ducentosque Trojanos virtute æquipa- 
raturum? ἔβαν notatur pro ἔβησαν, ultima brevi, pari jure ac reé@er, 
TUTEY, EX ἐτροφησαν, ἐτύπησαν,. etc. Clarke. Notatur ab una persona 
ad alteram transitio, Qéuesr—#ycetarte,, in hac sententia, quod inter 
éuParus ac Veneres auctorum classic. recenset Blackwall. pag. 110 
sq. In v. 231. habetur πολλὼ κρέα, ut Virg. Buc. 5. 69. multo 
Baccho. Conf, Georg. 1. 187. In v. 232. conf. de locut. ἐπεστε- 
φὴς εἴνου, supr. #, 470. et adde Georg. 2. 528. (233). ἕκαστος στή- 
σεσθ᾽ ἐν πολέμῳ. Male Lat. vulg. quemque vestrum staturum in pugna 
adversus, &c. Est equidem translatio a statera (σταθμός) ut in vers. 
expressi, et hoc imprimis constat a quæst. Porphyr. 25. ἀντίσταθ- 
μβέους καὶ ἰσοβαρεῖς ἐν τῷ πολέμῳ γενέσθαι. Hinc et vox ἄξιοι in 234. Nune 
vero, ne unum quidem Hectorem æquiparamus. (235). Vs. iterum 
damnatus.  Manifesto transfertur ex sup. 217. Ponit Heyne “ em- 
blema rhapsodi.”  Wolfe insuper. (236). % ja τιν᾽ ἤδη, etc. Anun- 
quam adhuc tali clade affecisti præpotentium aliquem regum? An 
unquam tali honore privasti? Conf. ad locut. ἄτῃ tæcws, infr. 4, 18. 
προνίδης ἄτη ἐνέδησε βαρείη.  [ Variat porro metrum in hac voce ἄασας et 
correlat. ex 4w, ἀάω, sed ex digammo explicatum habeo quod ipsum 
duplicari poterat et syllabam brevem sustinere.  Sic formæ prodeunt, 
«Fo, uFuFo, etc. Faure ἃ «FFærx. Simile quid extitisse ulterius 
verisimile fit ex forma ἀγάώζομαι quæ apud Hesych. obvia est ; nam 
literæ cognatæ erant y et F. Conf. Heyn. Exc. pp. 698—790. T. V.] 
(238). οὐ μὲν δή ποτε Qrui—(iui) παρελθέμεν, etc. accipienda; 4 dico 
sane me nunquam prætermisisse, &c. De πολυκλήϊς et ἔῤῥων, in v. 299. 
conf. sigillatim ad β', 74. ζ΄, 348. (240). duxor, adipem. (Conf. ὦ, 
40. (241). were, votis expetens. (242). τόδε πέρ pr, etc. Hoc 
saltem mihi votum perficias. Conf. #, 41. Sic in v. sq. αὐτοὺς δή 
περ ture, n0S 1psos effugere saltem sinas, si omnino spem irritam fac- 
turus es excidendæ Trojæ. (247). αἰετὸν ἧκε, etc. Ostentum a Jove 
missum, secundum vota Agamemnonis, confirmat animos Achivorum. 
Nuncupatur vero ὁ αἰετός, τελειότωτος πετεηνῶν, Vel quia (ἐντελῆ σημεῖα) 
auguria cerlissima præbet, vel quia inter volucres princeps est. Sch. 
br. Certe Jovi sacratur κατ᾽ ἐξοχήν. Hinc Virg. Jovis ales, et Pind. 
εὕδει δ΄ ἀνὰ σκώπτῳ διὸς αἰετός...... «ἀρχὸς οἰωνῶν. Ῥγ. 1. 10—13. 
Callim. H. ad Jov. 68. vocat, μέγ᾽ ὑπείροχον. Et in Nost. iterum, φ', 
953. κώρτιστος πετεηνῶν. Subjicit de etymo Sch. nomen (æisros) ortum 
fuisse non παρὰ τὸ ἀΐσσειν, ἀλλὰ παρὰ τὸ ἐτεὸν δηλοῦν, ὅ ἐστιν, ἀληθές. 
(250). ἔνθα, εἴς. Ubi Panomphæo Jovi sacra facere mos fuit Achivis. 
παωνορφαῖος, augurii omnis auctor, unde orta πὥσω ὀμιφή, 1. €. VOX di- 
vina, waticinium.  Sic sup. β΄, 41. ϑείη ὀμεφή dicitnr vox quæ oracula 
Jovis pandit, # Six κληδών. Sch. br. Hinc fatidici adpellantur, ÿre- 
φῆται ds, notante Eustath. Materies tota præsagiendi ad Jovem 


C251—281.1 NUTÆ:. 331 


respicere auctorem innuitur sup. #, 63: De usu solenni τοῦ ῥέζειν v. 
ῥέζεσκειν (τὰ isa scil.) jam antea dictum supr. α΄, 444.  Illustratur 
ellipsis ex Eclog. 3. 77. Adde Georg. 1.339. Aen. 8. 188. Horat. 
Carm. 3. 28. 1. “ Festo quid potius die Neptuni f:ciam ?”  Consimi-” 
liter usurpatur ro inter Atticos. Εὖ in Pind. Py. 10. 51. sqq. κλει- 
τὰς ἑκατόμβας Je ῥέζοντας. ἔρδειν quoque apud Hesiod. Th.417. (251). 
dde, pro comperto habebant augurium provenisse a Jove ; fuit enim 
τελειότατος, et ad aram ejus conciditt De omine bene Popius. 
Aquila Hectorem adumbrat, et hinnulus, ex unguibus evasus, ex- 
ercitum Achivorum, quem jam fere ad internecionem persecutus erat 
Hector. Vacillant Clarke, Heyne, inter se et dore. Hoc retinui. 
Lectionem quam, ut inducatur, dignam censet Ernesti, viz. 440%, 
manifesto est glossa scriptoris qui verum sensum assecutus est.]. Ad 
locut. μνήσαντο χορμης, conf. sup. 174. €”, 112. (253). ordines; #5 
οὔτις δαναῶν, πολλῶν περ ἐόντων, εὔξατο σχέμεν ἵτπους τορότερος, πάρος 
τυδείδαο, etc. (258). Respicias sup. ad 95. (259). στήθεσφιν. conf. 
ad >, 452. in form. ὄρεσφι. (262). ϑοῦριν ἐπιειμεένοι ἀλκήν, αὐτὶ for- 
titudine induti, ad lit. Adfertur vs. sup. α΄, 149. ἐναιδείην ἐπιειμοένε, 
perditæ audaciæ scil. Simplex ratio est designandi quantum fuerit 
in illis virtutis bellicæ. (263). ὁπώων, 1. 6. ϑερώπων, sup. ζ΄, 18. 
(264). Conf. ad 8’, 651. (266). παλίντονα. vertit Schrevel. secun- 
dum Sch. br. εἰς τοὐπέσω ruvoueve, arcus qui-retro-curvantur ; resi- 
lientes, Clarke, Ern. dyrvrae, V. εὐκαμπῆ, optimum videtur ut sit 
epitheton ornans cujusvis arcus tensi. Illustratur ex inf. 925, αὖ 
éevoyrz, ubi conf. Sch. br. τιταίνων, tendens. (268). ἔνθ᾽ αἴχς μεν, 
etc. Tum scutum submovebat Ajax, sed heros, lle circumspiciens, 
ρου, ϑαραν Jjaculatus aliquem in turba vulnerasset, hic equidem ἐὐὶ col- 
apsus vitam amittebat, ille vero (Teucer) regressus, infans veluti ad 
matrem, se Submittebat ad Ajacem. Ad verb. ὑπεξέφερε σώκος, Er- 
nesti hæc ; “ attollebat scutum Ajax et flectebat ut sub eo, veluti sub 
testudine, staret tutus Teucer ; unde mox: ὁ δὲ pu κρύπτωσκε couru,” 
etc. Sed nec se continuit Teucer intra tegmen clipei, sed paul- 
lulum progressus subinde jaculatur, ut constat ex 271. et inf. 
374. sqq- ubi vulneratur ἃ Hectore; nec potest ὑπεκφέρειν cures 
secundum ullam analogiam significare, clipeum attollere.  Mo- 
vebatur dextrorsum v. sinistrorsum ita ut prosiliret heros et iden- 
tidem se reciperet. In v. 271 sq. pulcherrima habetur imago, 72% 
ὡς ὑπὸ μητέρα etc. Sollicitudo et amor, et quantum fuerit superior 
Reros Telamonius, etiamsi nullo facinore edito, bene depinguntur. 
D. Dacier. in loc. (279). τόξου ἀπὸ κρατεροῦ, est locut. elliptica pro, 
βέλεσι, ἰοῖς, ἀπὸ τόξου x. ut inf. λ΄, 476. ἔβαλεν ἰῷ ἀπὸ γευρῆς.  Accepe- 
rim quoque ὀλέκοντα ἀπὸ, 1.6. σὺν τόξω etC. Nam τόξον, præter signifi- 
catum usit. arcus, vertitur quoque, 1. sagpitta, ut inf. 296. φ΄, 502. 
Adde Xenoph. Pæd. 1. 2. ἃ 1.4. IL pharetra cum telis et arcu, 
ut inf. φ΄, 496. III. ipsam quoque sagittandi peritiam, ut supr. β΄, 
718. τόξων εὖ εἰδώς. Conf. ad prim. Pind. Py. 8. 23 sq. ubi τόξοισι 
vertitur a Benedict. sagittis. * Ex hoc versu amplius corrigitur 
error versionis Wetstein. sup. #, 18. a Clarkio notatus. (281). Quan- 
tum diversa audit ex Agamemnone Teucer in Sophocl. Aj. Flag. 
1255 sqq. ubi generis labem, τὴν γοϑείαν, cujus hic mentio levisshoa, ex- 


592 NOTÆ. [282—338.1 


probrat. (282). αἴ κίν τι φόως etc. Siquid forte lumünis, 1.6. gloriæ, 
Græcis afferas. φῶς: supr. €, 6. exponitur salus, spes. Alibi quoque 
victoria. Hic gloriam verto ob inseq. ixasins ἐπιίβησον. In v. 284. 
habetur aliud exemp. curæ eximiæ τῶν ἐξ ἀδαδουχήτων γάμων. Conf, 
Sup. 70 sq. Teucer e regia stirpe Trojæ originem duxit. Sch. br. (285). 
τὸν, ἐὐκλείης ἐπτίβησον, A lit, hunc gloriam conscendere facias, 1.6. glo- 
riæ participem reddas.  Locutio ἃ Pindaro postea recepta in Isth. 1. 
54 sqq. νῦν δ᾽ αὖτις ἀρχαίας ἐπέβασε πότροος.,...«εὐαρεερίως. De Signi- 
ficat. ἐπιβαύω, conscendere facio, conf. infr. 4, 546. sup. ἐ, 221. Lo- 
cutio ad Latinos transiit. (287). De epith. αὐγίοχος, conf. supr. β΄, 
148. (289). πρεσβήϊον. τὸ ὑπὲρ τιμῆς διδόροενον δῶρον. Sch. br. γέεας, 
proprie, τὸ ὑπὲρ νίκης. (294). οὐ μέν τοι etc. Haud equidem cesso, 
pro viribus saltem ; sed ex quo tempore versus Ilium istos repulimus, 
ex eo quidem sagittis exceptos vwiros interficio. ἔς τοῦ δὴ, ex illo 
usque ad præsens tempus. Conf. de locut. δεδεγμένος τόξοισι, SUpr. 6, 
228. δ΄, 107. (297). τανυγλώχινως. μακρὰς nai ὀξείας γωνιώσεις ἔχοντος, 
ὃ ἔστιν, ἀκίδας, (sagiltæ cuspides v. hamos). Sch. br. (300). ἀπὸ 
νευρῆφιν» ἴχλλεν; a nervo emisit. Dicitur pro, ἀπὸ veveñs, et de para- 
goge (91) vid. supr. δ΄, 452.  Notatur vis τοῦ ῥώ in Hoogev. XI. 491. 
eadem ac si junctura esset, εἶπε wèr......lunns δὲ etc. (306). μήκων δ΄ 
ὥς etc. Vertas; quemadmodum papaver caput in-alteram-partem 
demiserit, quod in horto sit fructu gravata vernisque imbribus, sic se 
inclinavit in-alteram-partem casside gravatum caput. μήκων à ὡς, 
pro, ὡς μήκων, notatur ut anastrophe a Sch. br. ἴῃ errorem incidit 
vers. Lat. vulg. in 308. nam ἠμούω est ex intransitivis. Conf. supr. 
β΄, 148. Similitudine nequit ulla esse venustior; imitationes exor- 
natas conf. in Apollon. Argon. 3. 1399 sqq. Virg. in morte Euryal. 
9. 435 sqq Ex ambobus mutuatus Ariosto, Orland. Fur. st. 153. 
Come purpureo fior languendo muore, che il vomere al passar tagliato 
lassa, o come carco di superchio umore il papaver nel orto δ capo 
abbassa, cosi &c. (314). ὑπερώησαν. sup. 122. (316). πύκασε φρένας, 
Conf. supr. v. 124. (321). σμερδαλέα ἰώχων.  Repetita habetur obs. 
Clarkii quæ minime constat. Vid. δ΄, 456. (325). Vertas; Zum 
wero retro ducentem nervum ad humerum aspero saxo percussit Hec- 
tor, illic ubi junctura cervicem a pectore dirimit etc. De verbis 
μάλιστα δὲ καίριόν ἐστι, CONf, sup. 84. (928) ῥᾶξε δὲ οἱ νευρήν, ἴῃ 60- 
dem sensu ac ῥῆξε τένοντε, sup. ἐ, 807. ubi conf, (331). περίβη. Ad 
lit. gradiendo circum protexit. De vi vocis conf. ad €, 21. (335). 
Dicitur ἂψ δ᾽ αὖτις, nam Achivi, auguriofreti, animos recuperaverant, 
sup. 252. et Diomedis fortitudo Teucrique spem adtulerant. In v. 
336. constructio est ; οἱ (τρῶες 5011.) ὥσαν ἐχαιοὺς ἰθὺς (Did) τάφρου. 
In 337. verte cri βλεμεεωίνων, ““ wiribus ferociens, ut vox ducta sit 
ὠπὸ τοῦ Beuur” Heyne; unde Lat. fremere.  Vertitur et in Lat. 
vulg. præ ferocia truces-oculos-circumferens, secundum etymon satis 
probabile, 8Xéwux αἰνόν, adspectus horribilis. Leonibus proprie tri- 
buitur sec. Eustath. (338). Ordo est ; ὡς ὅτε ris κύων ἅπτηται συὸς 
&C. κατόπισθε (κατὰ) ἰσχία, κι τι À. In 840. ἑλίσσεσθαι dicitur fera se 
subinde convertens ad impetum excipiendum.  Bene porro exprimi- 
tur ardor bellicus Hectoris; sic Ajacis lente regredientis ἃ pugna 
comparatio instituitur ab .asin2 indolentia petita, a muscæ ardore 


[341—5262.] NOTÆ. 835 


Diomedis ; non abludit imago custodis apud Aesch. se cani similem 
prædicantis, ob fidem scil. et diligentiam ; Agam. 3. In hujusmodi 
comparationibus non de specie quæritur, sed de fide, quantum inest 
imagini. Conf. Schütz ad loc. cit. (341). ὥπαζε; verte; Aung on 
the rear of. (342), ἐφέβοντο, fugiebant consternati. (343). σκόλοπας. 
Vid. sup. 7, 441. (348). Sic Ductor Rutulus, Aen. 9. 57. Huc 
turbidus atque huc Lustrat equo muros, aditumque per avia quærit. 
Vox εὐμφιπεριστρωφῶν exquisite designat sammam audaciam qua Hec- 
tor murum oppugnat ; hac parte et illa, quoquoversum equos conver- 
tit aditum circeumspiciens. Sch. B. Ven. In v. 349. si legatur 
γοργοῦς our ἔχων, bene convenit quod annotavi sup. de βλερεαίνων, 
337. Repperi quoque œuar ἔχων ex mente Aristarchi, ie. furore 
Gorgonis præditus, at Zenodoteam recepi. Conf. Ernest. in loc. et 
sup. 8, 356. Sana lectio quoque prior. own est 2mpetus, unde 
per syncopen οἶρεω, observante Eustath. ad σ΄, 752. Adde 9’, 252. 
(353). ὑστώτιόν περ, vertas; ultima saltem vice. Sententia Ang. 
procedit : Shall we not relieve the perishing Greeks, were it but for 
the last time?  Sic in Od. ὑ, 119. νῦν ὕστωτα δειπνήσειεν. Hic et in 
æ, 239. accipio ὕστατα et ὑστώτιον in eodem sensu. [Vertit Wet- 
stein. 27 extremo saltem eorum casu, cui adstipulantur editt. pleræ- 
que. Viam sternere videtur Sch. br. ἐξ ὑστέρου, unde Schrevel. ad 
extremum. Restat altera quam in edit. Heyn. observo, nempe, 
in novissima saltem pugnæ parte, sed primam teneo.]. (354). 
Conf. sup. 34. of κεν δὴ ὅλωνται, Ang. “who are now on the 
werge of ruin. (355). ῥιπή in primo sensu est impetus rei quæ pro- 
Jicitur, deinde, ictus quem infligit projecta et accidens res.  Dictio 
bene exprimit vim bellatoris imgruentis, quæ ad motus velocissi- 
mos exhibendos plerumque adhibetur. Excutias 5664. sigillatim ; 
[Flammaæ et lucis progressus exhibetur ; ῥιπὴ πυρός. IL φ΄, 12. 
Apollon. ferai ἄστρων παμφεγγεῖς. Sophocl. iterumque in Œdip. 
Col. 1248. νυχίχαι ῥιπαὶ. Procellæ, venti ; ὠκείας τε ἀνέμων ῥιπὰς. 
Plut. ex quodam poëta. Pind. Py. 9. 85. Undarum ; ὠκυπόρους 
κυροτων ῥιπὰς ἀνέμων τε. Ibid. 4. 345. sq. Conf. Nem. 3. 102. 
Apoll. Arg. 1. Alarum ; aide > ἐλωφραῖς πτερύγων ῥιπαῖς ὑποσυρίζει. 
Aesch. Prom. 126. et Agam. 902. Schütz. Lapidis projecti; Od. 
5’, 192, IL μ΄, 462. λᾶος ὑπαὶ ῥιπῆς- T'elorum ; βελέων ὑπὸ ῥιπαῖσι- 
Pind. Nem. 1. 102. in Nostro, π΄, 589. Denique Fulminis ; Conf. 
eximiam similitud. ξ΄. 414.1]. (355). ὁ δὲ μαίνεται etc. conf. sup. é, 
831. Nec.ampleus tolerari potest furor ejus, jamdudum multa in- 
ferentis mala. (358). καὶ λίην οὗτός γε etc. et omnino jamdudum 
iste fuisset interfectus, ni pater meus insana mente prohibuisset, 
ὅς. λίην pro πάνυ.  Voculæ γέ vis est μώλιστα. οὗτός γε, 1lle præ- 
sertim. Conf. Xen. Pæd. 5. in Hoog. 10]. ΚΠ. In v. 360. Per 
οὐκ ἀγαθή est inimica, adversa : ut rhwyix: dicuntur φρένες impiorum in 
Pind, Isth. 3. 8. Sensu pari dicitur apud Romanos mens leva quæ 
vel mala intentat vel imprudens non perspexerat. Conf. Virg. 
Bucol. 1.16. (362). Mythus quem jam attingit poëta de laboribus 
Herculis et Cerberi abreptione notissimus est. Rem narrat Sch. br. 
et profert Homerus ut jamdudum satis cognitam.  Bene notat Heyne 
similitudinem inter 364, 365. et sermonem Hebraicum. (366, ἅς.) 


334 NOTÆ. [366—408.1 


εἰ γὰρ ἐγώ etc. At si ego hæc scivissem. De forma antiqua 72 
unde recentiores Dor. et Att. vid. supr. 4, 70. In v. 367. obvia est 
ellipsis pro εἰς (déuæra) ἀΐδαο, quæ frequentissima est inter Græcos et 
Latinos. Sic supra ζ΄, 378—79. ἠέ πη ἐς γαλόων κι τ. À. πυλάρτης; 
epitheton ‘* occulentis firmiter et coagmentantis (συνωρμόζοντος) por- 
tas, ne quis rediret.” The jaior Pluto. Occurrit tritissimum illud 
Aen. 6. 127. Conf. quæ habet Pausan. Arcad. VII. 18. de v. 
369. (370). στυγέει, non odio prosequitur, ut alias, sed, me post- 
habita Thetidem colit. Invisa Jovi prædicatur Minerva quatenus ab 
eo consilia ejus irrita redduntur. De promisso ejus Thetidi, conf. #, 
495, sqq. (371). Ad misericordiam excitandam scil. vid. ad ὦ, 
500. (373). Veniet tempus quando rursus gratiam inire enixe 
cupiet. (375). διὸς δόμον. Sic supr. έ, 734. πατρὸς ἐπ᾿ οὔδει κ-. τ. Xe 
ὄφρώ.....«ϑωρήξομαι, duüm ego armis instruar. De junctura diversa 
τοῦ ὄφρα passim observant Grammatt. sic ἢ.]. 59ex TDouæ, donec 
widero, ν. ut videam. (377 etc.) εἰ γηθήσει, num conspectu nostro 
lætabitur. Conf. Aen. 6. 392. Nec vero Alciden me sum lætatus 
euntem accepisse, &c. 1. 6. magnopere dolebam. Sup. #, 330, οὐδ᾽ 
ἄρα τώ γε ἰδὼν γήθησεν, 1. e. magnopere aversatus est. Respice ad &, 
767. et infr. 381. Reliqua constructio est ; εἰ γήθησει, νῶϊ προφανείσα 
ἀνὰ γεφύρας πολέμου, 1. 6. nobis apparentibus, nam sæpe et cæteri 
casus, præter genitivum, in statu absoluto ponuntur, ut supra ostendi- 
tur, ζ΄, 479. [Ex vestigiis Zenodoteæ lectionis proponit Heyne, προῷα- 
véyre ἰδὼν ἐς δοῦπον ὠκόντων, quæ et doctior est et hiatum tollit; nam 
scriptio vetusta erat F3.  Fuse porro ostenditur dici posse προφα- 
νέντε etiamsi de deabus sermo sit, in not. Clarkii ad 4, 778. Conf. 
infr. 455. De crisi versus adi Heyne, Obss. pp. 481-483. προφώ- 
wire, Wolfe). (379). % τις, quidam certe; vel innuit plurimos 
(τοὺς πολλούς) Trojanorum interfectos fore, ut sup. β΄, 388, ἱδρώσει μέν 
τευ etc. vel Hectorem ipsum, quem præcipue odio prosequitur. (381— 
396). Conf. ad, 719—752, (400). où yèg καλό, etc. n0n enim 
commode, 1. 6. maximo earum periculo, congrediemur in prœlium ; 
κακῶς συμβάλοιμεν ἂν ἐν μάχη. Ad minasrespicit, sup. 10 sqgq. Locu- 
tio obvia est sup. ζ΄, 326. δαιμόνι, οὐ μὲν καλὰ, etc. parum decenter. 
Conf. supr. 377. (402). Notes transitum ad 2m. personam γυιώσω 
μέν cou etc. ut supr. δ΄, 305. Minaci convenit figura. De γνιώσω, 
Etym. Magn. βλάψω, χωλώσω. κυρίως τὸ τὼ γυῖα, τουτέστι; τὰ μέλη, 
βλάπτειν. Hinc ἀπογνιώσης, enervaris, sup. ζ΄, 265. (404). Nec decem 
volventibus annis vulnera sanabimini quæ fulmen inflixerit.  Nota- 
tur usus ordinalis δέκατος pro numerali δέκα. Laudatur exemp. 
Aesch. ἕπτα, 125. πύλαισιν ἑβδόμαις. Constructio est; οὐδὲ ἐπαλ- 
θήσεσθόν κεν (κατὰ τὰ) ἕλκεω κι τ. λ. (408). ἀεὶ γάρ; &c. Ang. 
For it is ever her custom to counteract my purposes. Synonyma 
cum ἐνικλῶν (ἐγκλῷν) sunt sup. 8. διωκείρειν: supr. 373. εἶναι ὠπερωεύς: 
«« Proprie de hastis in clipeo ex jactu fractis ; ut bene Sch. A. Ven. 
Eustathius tropum ducit ἃ plantarum caule vel flore fracto. Opti- 
me illustres per κολούειν, ut v, 370” Heyn. Obss. pp. 486, sq. 
(408). ἀελλόπος. aliter ποδήνεμεος ὠκέα ἶρις, β΄, 186, &c. procellipes Dea. 
Epitheton eximie ornans est et dicitur frequentissime de equis. Conf. 
Nost. Η. ad Ven. 218. Pind. Py. 4. 32. Nem. 1. 6. Sophock 


Γ408---466.7 NOTE. 335 


Œdip. R. 467. Apollon. Arg. 1.1158. Affinis est. Virg. alipedes 
Aen. 7. 277. (411). σπύλησι. Conf. sup. 58. (412). σφ᾽ pro σφέ, 
᾿ σφίσι. (415). εἰ τελέεε περ; non dubitantis sed affirmantis ; siquidem 
ea certe perficiet.  Sic sup. 401. τὸ δὲ καὶ τετελεσμένον ἔσται. De 
vss. a 416. ad 422. conf. sup. 402 sqq. (423). Junonem adloquitur ; 
At Tu, ο teterrima, perditæ audaciæ, si revera audebis hastam 
contra Jovem attollere—malo tuo fiet. Quæ reticentur, minas, ut 
sæpius fit, complectuntur. [Miror Ernestium vertentem; 444 tu 
profecto audacissima et ferocissima sis, si revera vis, &c. quod est 
vim sententiæ prorsus tollere.]. (428). οὐκέτ᾽ ἔγωγε, etc. Nec am- 
plius mortalium caussa nos contra Jovem bellum gerere sino. 
Horum pereat hic, vivat ille, prout cuique sors evenerit ; ille vero 
quæ sua sunt cogitans in animo, de Trojanis et Danais constituant, 
ut æquum est. Prætulerim δικαζέτω κατὰ τὰ ὥ φρονέων ἔστι, Nam 
Homerus vix unquam articulo præpositivo utitur. [66] supra ver- 
sionem Wetstenianam. De locut. οὐκ ἐῶ, valde dehortor, conf. β', 
832. Consimiliter in Herod. Euterp. 30. ϑεοὺς πατρώους ἀπολιπεῖν 
οὐκ ἕω, etc. et pass. apud Nost. (435). ἐνώπιω, 1. 6. τοὺς ἐξ ἐναντίας 
τῶν εἰσιόντων τοίχους, unde nomen. Sch. br. παρφανόωντα, splendentia. 
In parietibus ornandis summa opera usi sunt veteres. Conf. descript. 
in Odyss. #, 85, 86. (440). τῷ δὲ καὶ, ete. Connectunt voculæ cum 
v. 433, supr. et suum Jovi ministerium est. (441). In opt. editt. 
au βωμοοῖσι, sec. lectionem Aristarcheam.  Sic, σσὼρ Zn, πὰρ δύ- 
vapuy, ὧν πεδίον etc. In edit. Barnesi video, ye. ὠμβωμοῖσι, quod 
tuentur Clarke, Ernesti, Schrev. Bwuos erat basis super quam im- 
ponebant currus. Designat etiam alfare, pass. Aire, linteum. TEst 
quoque λίς lœvis, in Odyss. μ΄, 64. λείω καὶ quan, Sch. br.  Sed 
cum incremento brevi. λῖς lènteum, erat primo A5, λιντός, et 
contracte λῖς, λῖτος etc. cum incremento /ongo. Forma exstat in 
voce Latina.  Obvia est quoque λῖς leo, inf. ὁ, 275. λ΄, 480.]. 
(443) Conf. sup. ὦ, 530. (444). δὸς ὠμφίς, a Jove seorsum, ut sup. 
«ὦ, 349. diès ἄφαρ. Sic Odyss. π΄, 267. ὠμφὶς φυλόπιδος. (448, 449). 
οὐ μέν....««κώμετόν γε.  Sarcastice effertur vocula γέ- τοῖσι κότον αἰνὸν 
ἔθεσθε, contra quos odium acerbum suscepistis. % Attici, διατίθεσθαι 
ἐγκότως. Conf. Aesch. Prom. 162. ἐπικότως dei Séuivos γόον. Infr. 
4 625. Achilles ἄγριον ἐν στήθεσσι ϑέτο μεγαλήτορα ϑυμόν᾽. Heyne. 
(450). παντῶς etc. Non me verterint omnino, quæ sunt meæ nires, 
quotquot, Di in Olympo sunt ; vestra vero membra prius subit 
pavor quam pugnam videritis, &c. De χεῖρες aurro, Conf. ὦ, 567. 
τρέψειαν; in sensu accipio νυκήσειαν av.  Vid, Sch. br. Dicit ὅσοι Sol 
etc. quasi id a duabus minime expectandum quod una omnes efi- 
cere nequeunt. (454). Ante hunc versum deficit per aposiopesin 
sententia ; Sed prudenter egistis a pugna regressæ, vel quid simile. 
(455). Habetur hic πληγέντε, ut supr. in quibusd. codd. προφανέντε, 
etiamsi de deabus sermo sit. [Hoc, quod censuit Dawes, Misc. crit. 
p- 258. Lips. in pluralibus solum inveniri, docet Burgess. ad singu- 
lares quoque extendi. Conf. Aristoph. Eccles. 512. et auctores cit. 
p. 405.1. (457). ἐπέμυξαν. δ΄, 20 sqq. (463). Conf, sup. 32 sqq. 
σθένος οὐκ ἀλαπαδνόν, 1. 6. invictissima. Sup. 400. In ν- 32. habe- 
tur, σθένος οὐκ ἐπιεικτόν. [466-7-8.1] Respuit Ernesti ex fide M.S, 


336 . NOTÆ. [470—520.1 


Lips. et ut temere translatos ἃ loc. citat. supr. 35 5464. Notantur ut 
spurii a Wolfe. nec in Sch. br. memoratos observo. Adi Obss. Heyn. 
p. 497.1]. (470). ἠοῦς subaud. γιγνομένου, vel supple, x4% ὥραν ἠοῦς. 
σημαίνει δὲ τὸ αὔριον. Sch. Ven. Sic Sch. Vict. τῇ ἐπιούσῃ ἡμέρῳ. καὶ 
ἐρῶ Ἄλον. .«..Ὁ«οἀλλύντα, eliam majore siudio perdentem. (473). æo- 
λέμεου ἀποπαύσεται. Conf. SUP. #, 29. ναῦφι, 1. 6. ναυσί. Sup. à ,452.$Se- 
quentes duo versus proculdubio adscititii sunt, ut perpendenti con- 
stabit. Glossa sunt manus serioris, et inter οἰθετούμενα. Sch. Ven. 
(477). ϑίσφατον. ratum est jamdudum et a fatis constitutum; est 
βουλὴ dues, «΄, δ. Hoc ob promissum Thetidi datum de ulciscendo 
Achille, α΄, 528. σέθεν δ᾽ ἐγὼ οὐκ ὠλεγίζω, ete. quod infr. οὔ σεν ἔγωγε 
σκυζομένης ἐλέγω, tram, indignationem tuam nihili pendeo.  Profitetur 
vero Junonem nil effecturam etiamsi hostes acerbissimos, Titanes, ad 
suas partes tuendas excitarit. Convenit regio quæ hic describitur, 
Solis inaccessa radis, ei quæ in Orphico hymn. ad Tit. memo- 
ratur ; τιτῆνες..... «οἴκοις ταρταρίοισι μυχῷ χβονὸς ἐνναίοντες. Ια. et 
Apollod I. Hymn. in Apoll. 335 sq De Tartaro, vid. sup. 13. 
Contra beatorum sedibus in Pind. ΟἹ]. ὦ. 109. noctu et die Sol 
lucem præbet. (490). ποταροῷ ἔπε ϑινήεντι, Juxta amnem (Scaman- 
drum scil. qui et alibi δινήεις prædicatur; conf. et inf. 560.). ἐνέ quo- 
que admitti potest, ut in quibusd. exemplaribus, at non, ut Ernestio 
placet, præferendum. (495). πόῤκης. Cf. ζ΄, 390. (497). Oratione 
insequenti convivium apparari, ignes accendi, excubias agi monet 
Hector. Notandum est Trojanos extra urbem pernoctare ; hoc præ- 
ter morem arguitur collato 7, 310. Rationem subjicit Hector, ne 
forte Achivi spe destituti fugam noctu capessant, 510. (500). τὸ νῦν 
ἐσάωσε, etc. Ang. which hath now been the chief means of preserving 
the Greeks ; quasi demum nocti potius quam virtuti dandum quod 
sospites evaserint. (504). ὑπολύσωτε ἐξ ὀχέων. Sic infr. 543. (510). 
διὰ vuxru ἀντὶ τοῦ, διὰ νυκτός. Sch. br. Discrepant vero formulæ. 
Siquidem prior significat per noctem, altera potius ope noctis. Ang. 
verteris, under cover of the night. (512). ἀσπουδί ἄνευ κακοπαθείας, 
---ἄνευ πόνου. Sch. br. Vis præterea inest τῷ γέ. Ang. That they 
may not embark at least unmolested and at their ease. (513). βέλος 
πέσση, ad lit. {elum concoquat ; at sensus est, vulnus quod domi 
curet, habeat. Sic Sch. br. καὶ βέχοις οἴκου κατόσχοι τὴν πεληγὴν- 
De signiff. τοῦ πέσσειν, conf. β΄, 237. Exponitur τὸ δέλος per τραῦμεώ, 
πληγήν.  Magis etiam poëtice si intelligas dolorem vulneris qui sub 
eadem imagine adumbratur infr. λ΄, 269. et frequentissime in sacra 
poësi. (514). ὀξυόεντι" conf. é, 50. (515). Ductor vaniloquus Achi- 
vos exhibet non ἐπιβαίνοντάς, sed impetu irruentes, ἐπεθρώσκοντας, nulla 
postmodum spe relicta. Addit porro vocabulum ἐναργές, στυγέησι---- 
ut horrescat alius, &c. infausto exitu hujus belli perterritus. (519). 
λέξασθαι, excubias agere. λέγειν, ἐκλέγειν, seligere, numerare, in or- 
dine disponere, vel ad somnum vel excubias ; hinc λέγεσθαι, 5656 ad 
tale quid agendum parare. Conf. supr. β΄, 125. infr. 4, 67. Od. δ΄, 451. 
ὦ, 108. De epith. ϑεοδιοήτων, conf. supr. #, 452. sq. (520). ϑηλύτεραι yu- 
ναῖκες. ““ Imbecilliori sexu fœminæe"  Sic apud Soph. Frachin. 1070. 
(1064, ed. Brunck), γυνὴ δὲ, ϑῆλυς οὖσω, foœminea is, fwminea manus, 
vertente Cicerone”. Clarke. Adde Od. λ΄, 385. 433. ὁ, 421. ὑ, 166. ὦ, 


[524---553.} NOTÆ. 337 


201. Hesiod: ex. 4, 10 etc. Accipit Heyne ut epitheton otiosum, or- 
nans tamen in prisco sermone et usu frequentato, Ut ræplsmras κόραι 
pro παρθένοι. Obss, p. 504. T. 5. De comparativo ϑηλυτέρω bene disse- 
rit Scheïd. in Lex. Etymol. Lennep. (524). Ordines ; ἔστω μεῦθος εἰρημένος, 
ὃς μεὲν νῦν (ἐστι) ὑγιής, ὠγορεύσω δὲ τὸν, ἠοῦς (γιγνομένου), (ὑγιῆ ἐσόμενον) 
x. τ. À. et vertas ; dictum (ratum) sit consilium quod nunc utilius est ; 
quod crastino d'e maxime e re fuerit, proferam inter T'rojanos.  Di- 
versa ratione et hyperbato valde inconcinno Eustathius, ὁ ροὲν λόγος, 
ὃς νῦν εἰρημένος ἐστὶν, ὑγιὴς ἔστω. (527). κύνας κηρεσσιφορήτους, malo fato 
huc advectos. Glossa metrica subjicitur in v. inseq. qui haud dubie 
adscititius est, nec meminit Sch. brev. qui exponit epitheton. Ob- 
stat porro etymo quod Suidas adfert ; κηρεσσιφορήτους....««τοὺς τὸν 
ϑαάνωτον φέροντας, Ut τειχεσιπλήτην, τὸν τὰ relie πλήττοντα.  Quantus 
error hic est, vid. sup. ἐ, 31. 1529) Censet Clurke suis; contrahi 
in 4%, ne metro obstaret, reclamante Ernesti in not. ad +’, 211. 
formam enim tertiæ declinationis qualis est ἡμέας, ultimam corripere. 
“ Aliud est quod de versu moneas: repugnat sententia consilio 
Hectoris, et supra memoratis; non enim, ut se custodiant iysos, cus- 
todias facere Trojanos jussit Hector, sed ut kostes observent abituros. 
Videtur scriptum fuisse ἡροξες. φυλώξοροεν miss αὐτούς, nos per noctem 
observubimus 1psos”.  Heyne. Obss. pp. 507 sq, Satis se commen- 
dat conjectura. (530). Ordo ; ϑωρηχιθέντες, ἐγείρομεεν σὺν τεύχεσιν. ὀξὺν 
&enz etc. Si abesset (σύν) constructio foret cum ϑωρηχθέντες, ut supr. 
€, 137 9, 376. 388. Hoc recte monet Clarke. Video in not. Sch, 
br. juncturam ὑπὸ πρωΐ, id quod lectionem fortasse genuinam restituet, 
πρωΐ à dm ἠοῖοι. Hoc saltem monet Heyne e vestigiis vett. grammatt. 
et addit usurpari rudes Ut παννύχιος" nocturnus et matutinus, pro 
noctu et mane. rat scil, nominat. antiq. red, rewoc. (535). αὔριον 
ἣν ἀρετὴν διαείσεται, Cras Sutrm vèrtutem perspectam dabit, ut bene 1,8. 
vulg. Exponit Sch. br. γνωρίσει» minime perspecta scil. mediæ vocis sig- 
nificatione. Melius διωγνώσεται, media forma, cujus vis est, wirtutem 
faciet-se-videre. (538sqq.).d γὰρ ἐγὼν ὡς etc. Ad sensum verte; u#ziam 
immortalitatis et perpetuc juventulis adipiscendæ æque certus essem ac 
crastinum diem fore Achivis exitiilem. Notes usum τοῦ εἰ, pro εἴθε, 
ut sup. y, 180. ex conjectura Schutzü. (543). ζυγοῦ ὑπέλυσαν, ut 
supr. 504. Recte confert Clarke, ὑπελύσαο δεσρεῶν, οἰ, 401. et vertit, 
loris subtus solutis expedierunt. (548). κνίσσην, nidorem vel ex vic- 
timis vel carne assata quæ memoratur sup, 545. De versibus qui ab 
Aristarcho inferebantur et quæ in suam edit. receperat Wolfe ex 
Plat. Alcib. II. D. 149. adeas not. Clarkü. Uncis imclusit Wolfe 
qui defendit in Prolegomenis. . Ernesti quoque, Barnes, Aris- 
tarchi auctoritate fret. Improbat vero Heyne qui et satis validas 
rationes adfert. Vid. Obss. 511-513. Vss. sunt; ἔρδον δ᾽ ὠθανάτοι- 
σι τεληέσσας ἑκωτόμβας, κνίσσην © ἐκ πεδίου ἄνεμοι φέρον οὐρανὸν εἴσω ἡδεῖαν" 
τῆς δ᾽ οὔτι θεοὶ μιόύκαρες δατέοντο, οὐδ᾽ ἔθελον" Ada γάρ σῷιν ὠπήχθοτο ἴλιος 
ἱρῇ, παὶ ἸΤρίωμιος, καὶ λαὸς ἐὐμμελίω Tlpiégeoso. (549). ért γεφύρας. ni- 
mis laxe, ne dicam prave, Lat. vers. secundum bellicos ordines. 
Explicatur locut. sup. δ΄, 371. Conf. et supr. 378. (553). Vss. sum- 
mo nitore exornatos multi vel imitati sunt vel transtulerunt vates. 
Conf, præsertim Lucret. 3. 13.  Sine nubibus æther integer, et large 
AT 


998 NOTÆ. 


diffuso lumine ridet.  Addas 1. 9. et exempla [Ὁ] allata a Wakefeld. 
νήνερεος αἰθήρ exponitur “ placatum cœlum” in loc. postremo: “ blan- 
ditum serenum” in Anthol. Burman. VI. 90. Observandum venit 
hosce vss. 553, 554. uncis a Wolfio inclusos, haud dubie quia insi- 
titii ex π΄, 299, 300. (556). τόσσα etc. desideratur vox correlativa 
ὅσο Supr. 551. Ad normam procedere debuit syntaxis; ὅσα δὲ ἐν 
οὐρανῷ ἄστρα φαίνεται....««τόσω πυρὰ φαίνετο ἰλιόθι πρὸ etc. (563). (ἐπὶ) 
σέλῳ πυρὸς.  Locus porro classicus est in definiendo numero Troja- 
norum.et sociorum. De pabulo equorum v. 560. Conf. ἐ, 196. In 
v. 561. notat Clarke ; “ potuisse dici, Euspevoy ἐϑθρονον ἦῶ. Αἱ longe 
venustior est Spondæus iste, ad longmquam auroræ expectationem, 
et spem arduam, noctisque impatientem”. Dubito an argutius quam 
verum, et præterea valde invenustus foret ille alter, quem memorat, 
versus.  Princeps vero argatatorum est facile Scholiasta qui ad v. 
555. “ pulpamentum quærit”; ποιμὴν, εἶπεν, dvri τοῦ βουκόλος, διὰ 
νυκτὸς γὰρ οἱ βόες νέμονται ! 


NOT ZÆ IN LIB. NONUM ILIADIS. 


Cémiyeaz®r-] Trojanis excubias agentibus, Achivi noctem inter curas 
et sollicitudines exigunt—Agamemnon, salute desperata, convocat 
concionem et discessum suadet—28. A turpi incepto dehortantur 
eum Diomedes ac Nestor qui excubias disponere ac corpus cibo 
recreare jubet—79. Utrumque rex exsequitur—91. Epulis factis, 
consilium, hortante Nestore, initur de placando Achille—113. Ipse 
Agamemnon illi, si iracundiam suam remiserit et intactam Brisei- 
dem et eximia dona promittit—161. Mittuntur viri a Nestore de- 
lecti, Phœnix, quem Achilli pater rectorem juventæ addiderat, Ajax 
Telamon. Ulysses, duo caduceatores—184. Legatos amice exci- 
pit Achilles, sed eorum, quamvis accuratas, graves, blandas ora- 
tiones, et omnia Agamemnonis promissa aspernatur; præterea 
Phæœnicem apud se retinet, cum eoque in patriam propediem se re- 
diturum minatur—668. Discedunt legati, Ajax et Ulysses, et au- 
dita renuntiant Achivis—691. Ceteris perculsis Diomedes animose, 
ut in posterum diem prælii fortunam experirentur, suadet—713. 
W. Hit 

4. Notandæ érsyeaQai in Editt. ὠπόπειρα, πρεσβεία ἢ λιταί. Prior 
improprie tributa, nam consilium quod aperit Rex infr. 26 544. βρὲ 
destitutus profert, non ad £entandos animos ut in lib. IL πρεσβεία ap- 
ponitur ob legationem quam suadet Nestor 165. λιταί, ob eximiam 


[2—14.] NOTÆ. 339 


allegoriam infr. 502 sqq. vel fortasse quia supplices legati adeunt 
Achillem. Nec de arte silent Critici qua tota contexitur series ora- 
tionis. Nihil est quod mentem movere potest, vel affectum conci- 
tare, nihil rhetoricæ virtutis, quod non perspectum et in hoc libro eli- 
matum judicarint. Jure hinc additum Eustathii illud, ἐνογώνεος berrÿes 
δία. et laudes Quinct. 10. 1.47. Lectoribus quoque jamdudum in- 
ter cædes fragoremque armorum versantibus adspectus propior, ple- 
nior cognitio imperttur illorum quorum vel facta elucescunt clarissi- 
ma vel mens sapientior. Est adeo genus episodii quo ἱλωρύνεταωι τῆς 
ποιήσεως ἡ σκυθρωπότης, καὶ ἀπονεψωρένη τοῦ λύθρου........«διεγέλωσεν. 
Eustath. ζ΄, 104. 

(2). Serres. bene vertitur, divinitus-immissa, ex superiore lib. 
336. collat. cum 133. In Nem. Pind. 9. 64. haud absimiliter φόβοι 
δαιμόνιοι, versionem parem in Benedict. consequuti.  Possit quoque 
accipi epitheton ut ἱερός sæpe, ad rei immanitatem exprimendam, vel 
speciem insolitam. ‘Conf. 8,57. Dicitur porro φύζα, pavor, esse 
comes et (ἑταίρη) τοῦ φόβου, ob trepidationem qua bac, illac discur- 
ritur. Sic nunCupatur ἔρις, comes et assecla Martis, sup. δ΄, 441. 
Dicitur φόβος, xevous, ob tremorem, quo quis velut frigore coufectus, 
opprimitur. Bene Sch. br. Perros, 1. 6. Φρικτοποιός, ut δέος χλωρόν, 
ή, 418. Occurrit quoque 5, 740. κρυόεσσα ἰωκή. (3). πένθεϊ ἀτλήτω, 
dolore infando. Nec temere. Res eo ccsserat ut jam de 
exitu prope desperatum sit, timebantque proceres ne de reditu 
statueretur. Sic additur infr. ὡς ἐδαΐζετο θυμός etc. 1. e. ut bene 
rem attingit Eustath. incertis animis erant an bellum prosequerentur, 
an spe irrita, domum redirent. (4). Pulcherrima initur comparatio ; 
ut venti duo mare piscosum, ingruenies subito, exercent, Boreas ac 
Zephyrus, qui e Thracia spirant. Unda nigrescens simul in molem 
erigiiur, mullamque extra mare algam effundunt (venti). Notan- 
dum est cum Wood (Essay p. 17) versum 5. Ionico poëtæ bene 
convenire, cui ad partes occidentales et septentrionales jacebat Thracia 
procellosa, Citat Clarke Strab. I. 49 (edit Ox. 42.), ad quem lo- 
cum observat Falconer ; “ Pro respectu ‘Troadis et Ioniæ, Thracia in 
medio inter Boream et Zephyrum jacet, ergo ἀνέρεο, δύο πόντον ὀρίνε-: 
τον. Posteri hunc ventum ‘Thracicum appellaverunt, sed in Homeri 
sæculo quatuor nomina ventorum, non plura, agnoverunt.” Conf. 
Strab. 1. 41. Ad v. 7. revocatur 2. 426. κυρτὸν Ed πορυφοῦται, in 
opicem aftollitur. κόρθυς exponitur in Sch. br. acervus, unde quidam 
cogsveru:, Ut In versione expressi. (9 -- 18). Agamemnon concilium 
principum convocat, reque infecta reditum suadet. Usurpatur vox 
βεβολημένος solita metaphora ut sup. v. 3. Bene Sch. br. emendante 
Wakefield ; μεγάλῃ λύπῃ; ὥσπερ ὀϊ στῶ, τὴν Ψυχὴν βεβλημένος. Οε- 
currit imitatio Pind. ἵκετ᾽, ὀξείκις ἀνίαισι τυπείς. Nem. I. 81. Hinc 
in sermone Latino, fela doloris, ut Rutil. 1. 451. (11). κλήδην, no- 
minalim ; ὀνομαστί, Sch. br. ἄνδρα ἕκαστον, quemque per se. Silentio 
res agitur ne vel sui præ timore magnæ alicujus rei nimium trepida- 
rent, vel ἃ Trojanis, qui castris imminebant, res animadverteretur. 
Sch. Vict. et sic propemodum Sch. br. (14). ὥστε κρήνη etc. ceu 
Jons aquis niger qui de rupe inaccessa nigrum laticem fundit. 
De sugilitudine hærent critici quippe a loco aliena, et tollit prorsus 


340 NOTÆ, [17—45-] 


Zenodotus. Vid. Sch. Ven. A.  Locutiones vero metaphoricæ, 
δωκρυῤῥοῦν νῶμαὶ, πηγαὶ δακρυῤῥόοι etc. solennes, inter tragicos præ- 
sertim, Conf. Porson ad Phœniss. 381. Blomfield ad Aesch. 
Sept. 581. Manifesto transtulit Eurip. in Androm. 116. réxoueæs 
ὡς 'πετρίνα πιδακόεσσα λιβάς. δνοφερὸν ὕδωρ, il. €. σκίωδες, pay. S. brev. 
Confert Riccius, Diss. Hom. 1. p. 1932. verba prophetæ in sacr. 
scriptt. Jerem. 9.1. Quis dabit cupiti meo aquam, οἱ veulis mets fontem 
lacrymarum ? Conf. Addend. (17). Conf. cum ρ΄, 110—118. 139— 
141. Prior δὰ tentandos animos habita est oratio, nune vero ἐτεόν, 
μετὰ σπουδῆς alloquitur Achivos. De versu 19. supra adnotatur 
8,112. Censet Sch. Vict. regi in animo versari somnium quod ἃ 
Jove missum spem vanam excitarat, β΄, C sqa. Sed a Nestore res 
plenius expeditur, β΄, 353. qui fausti nominis portenta memorat ad 
Aulidem facta. (80). &ve». Conf. £', 328. Obstupuerunt Achivi, 
quippe quibus nec salutis spes remanentibus, nec gloriæ si aufuge- 
rit. (32). σοὶ πεῶτα μαχήσοριοι. De hoc usu verbi μώχεσθαι conf. 
& 875. Primum, inquit Diomedes, te increpabo inconsulte agen- 
tem, (idque) in concione, qua fas est ;.vel, pro eo quod in congilio 
facere conceditur, sententiis exquisitis. Sic scholia Vict. Br. Formula, 
ἡ ϑεμὶς ἐστί, Obvia est supr. β΄, 73. et diversa ejus expositio datur. 
Secundam teneo. (34). Notatur propria significatio τοῦ ὀνειδέζειν, 
coniemptum rei alicujus inducere. Ang. You were the first 
amongst the Greeks to upbraid me with want of courage, pro- 
nouncing me unfit for war, ἄς. Diomedem aëmuiramur, qui ipsa 
in re strenuus et minime omnium vaniloquus, nunc demum occa- 
sionem armipit ignaviæ aliorum objurgandæ. Sic supr. δ΄, 370 sqgq. 
crimina Âgamemnonis minime retorquet, quin Sthenelum com- 
pescit, ibid. 412 544. nunc dextro tempore regi exprobrat im- 
potentiam menus et consilii, quod sibi a rege antea vitio verte- 
batur. (25). ταῦτα δὲ πάντα, hœc omnia, (an vera sint), sezunt 
Achivi, 1. e. quam nullis nixa rationibus. Conf. supr. #, 
154, 544. (37). Comparationem init; imperium profert et 
foititudinem  bellicam ; hanc alteram eamque potiorem  sibi 
ipsi vindicat, alteram Agamemnoni concedit. σοὶ δὲ διονδιχα δῶκε, 
e binis alterum tibi dedit.. Sup. #, 189.  Illustratur vs. ex Od. #, 
63 sq. δίδον δ᾽ ἀγαθὸν τε κακὸν τε, ὀφθαλμῶν μεὲν ἄμερσε, δίδου δ᾽ ἡδεῖαν 
ἀοιδήν. In v. 39. spectantur caussæ et fundamenta imperii se- 
cundum placita ævi heroici, corporis vigor, animi fortitudo: atqui 
verum principatum facit forlitudo—ea in te non est. Conf. mot. 
Heyn. (40). δαιμόνιε! malo numine afflate! Conf. β', 190. ζ΄, 
407. Obliqua porro irrisio est in verbis, οὕτω mov pra ξλπεαι" NiS VO- 
culæ præsertim debita ; q.d. do you, in sooth, so confidently believe us 
to be the cowards you say we are? Cf. κ΄, 105. (42). ἐπέσσυται, ardore 
concitatur. (43). mée τοι; 1. 6. πάρεστί σοι, via adest. (45). ἀλλ᾽ ἄλλοι 
matos: diurteroutr. Νοίδίιν personarum mutatio, id quod in 
oratione concitata usu plerumque venit. Sie supr. δ΄, 305. est ana- 
coluthon in personis, et simile affert Mathiæ ex Isocr. Panath p. 251. 
Conf. G. Gr. $ 610. Ob. 2. (45). μενέουσι, manebunt. In hoc et 
insequenti versu exempla habemus duplicis formationis faturi ἃ 
fonva primitiva in—{co. I. μεενέω, eliso (+), et exinde iterum μενῶ, reg 


[46—66. | NOTÆ, 84:1 


πωμενῶς. I. διαπέρσω, Eliso (ε), quod vulgo effertur formæ Aeolicæ. Vid, 
de μᾶς re fusius disserentem Mathiæ, de form. fut. $ 174 sqq. (46). 
εἰσόκε περ. Notes usum particulæ, ut dicunt Grammatt. ἀοριστολο- 
γικόν, quasi dicat, quamdiu stabit Troja, nos manebimus.  Reliqua 
oratio minus absoluta est : εἰ δὲ καὶ αὐτοί (ceteri Achivi) Shoucs Φεύ- 
ya, Φευγέτωσων. φευγόντων ΡΙῸ φευγέτωσαν est ellipsis quæ postea 
in Âtticismum est recepta, et attingitur a Sch. br. ἔστωσων τῶν φευ- 
γόντων. Sic supr. #, 517. (48 sqq.). Laudatur Cæsaris illud ; “ Si 
præterea nemo sequatur, tamen se cum sola decima legione iturum 
dicit.” B.G.1.40. σὺν ϑτῷ, annuente deo, auspiciis divorum. Pari 
modo Pind. OL 8. 18. σολλαὶ δ᾽ ὁδοὶ σὺν ϑεοῖς εὐπραξίας. quod aliter va- 
riavit, OL 10.25. σὺν ϑεοῦ παλώμη. Similia suné, σὺν δαίμονι, λ΄. 791. 
πειθόμενοι τεροΐεσσι θεῶν, δ, 408. Maronis, augurüs agimur drvûm. 
Aen. 9. 56. Omina, ὅτ᾽ ἐς αὐλίδα νῆες ὠχοιῶν ἠγερέθοντο, 5ιιρ. β΄, 303. 
et vaticinia augurum fortasse hic respiciuntur. (50). Conf. sup. x, 
403. De νος. ὠγασσάμοενοι, ibid. 404. (53). Orationem Diomedis 
et consensum qui eam secutus est veritus Nestor ne Agamemnon 
male exciperet consilium moderatius profert. Et primo biande Dio- 
medem adloquitur ne ea vituperii loco ferociens juvenis acciperet 
quæ public: rei cormmodissima existimaret. (54). ἔπλευ, soles esse. 
Respice ad #, 418. β΄, 480. (55). οὔτις ὀνόσσεται. nemo vituperartt, 
ie. mapnopere laudibus extulerit. Formula est jam sæpius notata. 
ἔνθους κεν οὐκέτι ἔργον die ὀνόσωιτο, maxime comprobaret ; δ΄, 539. Int. 61 
86. οὐδὲ κέ τίς pros μῦϑον οἐτιμήσειε, nec poterit aliquis non summo con- 
sensu consilium meum prosequi. De hisce jam antea notavi. Porro 
mirabiliter fictam orationem habemus ; “ Præsiantissima est oratio 
tua, nec quisquam contradicet (πολιν és); sed nondum omnia elo- 
cutus es quæ rei Communi commodo esse possint. Nec mirum; ju- 
venis equidem es ætate parum proyectus, unde prudentiam magis 
miror et in dicendo gravitatem.” (56). où τέλος ἵκεο μύθων.  Non- 
dum ad finem pervenisti : bene egisti reditum dehortatus, de modo 
vero et ratione exsequendi silebas.” τέλος ἢ. 1]. est finis quem con- 
silo aut opere aliquo assequi studemus. Dam. Lex. Hom. (61). πον- 
τῶ διΐξοροωι, omnia pertractabo. (63 sq.). Diris devovet contentionis 
intestinæ auctorem ; ὃς £eæres, qui vel dictis vel factis viscera patriæ 
conturbat. Viam sternit ad consilium quod prolaturus est de pla- 
cando ,Achille, se maximo supplicio dignum professus ni summa vi 
rebus componendis instaret. Quod putant aliqui (Clarke ex Dion. 
Halic. Sch. br. Dacier in loc.) Agamemnonem vel Achillem per- 
stringi vix tenendum arbitror, aut senem prudentissimum, dum lites 
componere studet, mentes velle concitare.  Voces ἀφρήτωρ, etc. 
passim exponunt Lexicographi. Vss. éecantatos expresserunt vari, 
inter quos Aristoph. in Pace. 1097—8. Ed. Brunck. Verterat Cic. 
Phil. 13. Num nec privatos focos, nec publicas leses, nec libertatis 
jura cara habere potest, quem discordie, quem cœdes civium, 
quem bellum civile delectat : eumque ex numero hostium ejicien- 
dum, ex finibus naturæ exterminandum puto. (65). De locut. πείς 
θεσθα, νυκτί; Conf. supr. #, 282. 293. , 502. (66). Omnino 
prætulerim lect, Aristarchi, φυλακτῆρας, et verterim ; quod ad cus- 
todes attinet, singuli excubias agant,, ἄς. Est elegantia orationis 


342 NOTÆ. [67—88.] 


accusativus hoc modo absolute positus et quam certatim adhibent 
scriptores præstantissimi. Conf. supr. €’, 222. Odyss. #, 275. In- 
ter Tragicos, Sophocl. Œd. R. 717. Huc referri potest Maronis 
illud Aen. 1.577. Sententiam distinxeris. ‘“ Vrbem, quam statuo, 
vestra est,” prorsus ut in Sophocl. Antig. 212. τὸν τῆδε δύσνουν ..... 
σοὶ ταῦτ᾽ ἀρέσκει, mai μενοικέως κρέον. (67). λεξάσθων. Supr. +, 519. 
Ex 87 infr. constat hic recte annotari a Schol. accipi debere verba zgà 
τάφρον, juxta, intra fossam ; el profisciscentes consederunt medii inter 
fossam et vallum.  “ Tribuitur hoc consilium Nestori, et memorabile 
est, spectat enim ad artis militaris elementa apud Homerum obvia.” 
Heyne. (69). ᾿Ατρείδη, σὺ μὲν ἄρχε, ete. Operæ navandeæ instes ; epulis 
instruendis, convocandis semioribus : quo enim es dignitate præstan- 
hor, eo magis te oportet cuncta que apta sint parare.  Vertunt alii 4e- 
χειν, præire, nam inf. dicitur 89. ἐτρείδης ἦγε γέροντας. (70). Epulas 
proponit Nestor ; hoc prudenter, consilium enim aperire de Achille 
placando in animo est, rem, quantum noverit, Agamemnoni ingra- 
tam, ideoque nec vult inter juniores nec ad plebem referre, sed 
cœnæ servat cui seniores tantum intererant. Fartim attingit Plut. 
de aud. poet. et Sympos. 7. Qu. 9. De consuetudine Persarum 
qui inter pocula quærebant, dijudicabant sobri, et de lege non ab- 
simili inter Rhodios adnotatum video a Sch. Ven. B. L. ὁμοτρώπεζος 
κοινωνίώά TOUT; ῷφιλους ποίει, διο κοί περσάᾶς, etc. De νος, δαίνυ du- 
bitatur an sit mod. imperat. per apocopen pro 2avk, vel optativus. 
Prius tenet Clarke in not. ad y, 260. Hoc Mathiæ in G. G. $ 
204. Exponit. Sch. br. ἐπὶ ἑστίωσιν κάλει, in imperandi modo. (72). 
Θρήκηθεν. Thracia olim ob vitium culturam celebrata fuit ; hinc epith. 
εἰμπελόεσσα.  Fabula de Lycurgo, qui Bacchis infestissimus fuit, 
enarratur sup. ζ΄, 130 sqqm  Vinum quoque ex Lemno advectum 
habemus supr. #, 467. (73). πᾶσώ τοι ἔσθ᾽ ὑποδεξίη etc. ἡ πρὸς ὑπο- 
δοχὴν χορηγία, δαψίλεια.  Sch.br. Verte; Τ δὲ suppetunt omnia ad 
dapes struendas ; multis imperas ; multis autem congregatrs huic 
obsequeris qui consilium struat maxime profuturum ; walde enim 
omnibus As opus est consilio bono solertique, &c. (75). mére 
δὲ χρεὼ (ἱκάνει, ἐφικνεῖται) πάντας ἐχαιούς. Conf. inf. κ΄, 118. χρειὼ 
γὰρ ἱκώνετωι. De voce videsis sup. #, 57.  Locutio hæc elliptica 
obvia est ubique, ex. gr. κ΄, 43. ubi Schol. br. et Eustath. soiæ- 
cismi cujusdam meminerunt positis ἐμέ et σέ pro ἐμοί et σοί, ut hic 
πάντας pro πᾶσι. Inepte; nam βιάζει; vel tale quid sententiam ab- 
solvit. Rem attingit Leisner apud Bos, ellips. Græc. p. 372. Pari 
modo expleantur, v. 603, inf. κ΄, 43. λ΄, 605. σ΄, 406. (77). τίς ἂν réde 
γηθήσειεν ; quis lætus ἦσο conspexerit ? Loquendi forma sæpius no- 
tata maxime aversationem exprimens. (78). νὺξ δ᾽ 90 ἠέ διαῤῥαίσει, etc. 
ποῦ hæc vel perdet vel servabit exercitum ; 1. 6. rationes, consilia 
quæ hac nocte rata fuerint, perniciem adferent vel salutem. 
De verbo διαῤῥαίειν, conf. β΄, 473. (81). Recensentur nomina ducto- 
rum. Locutio οἱ éu@i Seurue#ècæ etc. obvia est supr. y, 146. Prin- 
cipes et qui una secuti more solito designantur. Conf. Clarke, loc. cit. 
Hermann. Obss. ad Viger. ᾧ. 6. (85). Locum transtulit Virg. Aen. 
9. 161. sqq. (88). De forma κύήαντο V. κείωντο respice ad #, 40. 
Notetur phrasis τέβεσϑαι dure, δόρπον, convivium, cœnam apparare. 


[90—112.] ΝΟΥ Κ᾿. 345 


(90). παρὰ δὲ σῷ: etc. Illis vero apposuit dapes animo-cratissimas. 
τὸ τῷ μένει ouxos (μενοεικές) nunCupatur quidquid vires integras pro- 
movet, amissas reparat. Consimiliter vinum prædicatur esse μένος καὶ 
ἀλκή pass. ἀέξειν pévos Supr. ζ΄, 261. In v. OL. ὀνείωτα, Cibos, βρώματα 
τὴν ὄνησιν παρέχοντα, SCh. br. ζ΄, 260. (93). ὑφαώειν μῆτιν. Conf. y, 
212. ad phras. μήδεω ὑφαίνειν. De consilio Nestoris, sup. 7, 324. 
Nunc verecunde regem admonet pacem cum Achille esse ineundam 
si res restituere velit. (97). ἐν σοὶ μὲν λήξω, σέο δ᾽ ἄρξομαι. Locutio 
in sacris solennis. 510 in vers. Hesiodeo cit. ab Eustath. ad σ΄, 570. 
ἀρχόμενοι δὲ λίνον καὶ λήγοντες κωλέουσι.. À Te principium, tibi desi- 
net. Ecl. 8. 11. Hymn. ad Apoll. 19. 4. σὲ δ᾽ ἀοιδὸς ἔχων φόρμιγγα 
λίγειαν ἡδυεπὸς σπρωτὸν τε καὶ ὕστατον οἷὲν ἀείδει. Sic Theocr. 17. 1. 
Constructionem Heynii secutus sententiam reddas ; 71ό1 desinam, a 
te principium traham.  Quoniam vero rex es multorum populorum 
tibique in manus dedit Jupiter sceptrum legesque quo in eorum utili- 
tatem consulas ; idcirco te oportet præcipue consilium referre et au- 
dire, perficere quoque sententiam alterius cui mens persuaserit utiliæ 
fari. (99). Vid. supr. 8°, 206. Sceptrum designat auctoritatem 
summam {τὸ κρότος); ϑέμεστες, juris dicendi officium.  Nondum ex- 
tabant scriptæ leges. Sch. Vict. Conf. #, 238 sq. (101). xerñvæs ἄλλώ 
est locutio obvia in 4,41. τόδε pros κρήηνον ἐέλδωρ. Frustra ideo censet 
Heyne verba melius ordinari, envers δὲ καὶ, ὁτῶν ἄλλον τινὰ ϑυμοὺς 
ἀνώγη εἰπεῖν etc. (102). σέο δ᾽ ἕξεται ὅ,ττι κεν ἄρχη" Vertas vel, penes 
te erit perficere quidquid potissimum visum fuerit, vel, gloria facti 
ad te redibit. Conf. Heyn. Obss. T. 5. p. 543. Eleganter res 
dicitur ἔχεσθαί rives, Cujus opera, auxilium ad eam rite perficiendam 
requiritur. Exemplorum satis a Zeune ad Viger. p. 208. adfertur, 
et mprimis facit illud in hymn. ad Terr. Mat. v. 6. σεῦ δ᾽ ἔξεται δοῦναι 
βίον, a Te provenit vivendi copia. Longa et subtilis adnotatio Eus- 
tathü tædii multum adfert. (104). νόον, consilium. Vid. sup. #, 148, 
(106). Melius forsan distinxeris ; βρισηΐδα κούρην, χωομεένου CARE 
ξβης.....«ἀπούρος, irato Achille, non, irati Achillis, ut in vers. vulg. 
Sed hoc leviculum.  Epith. διογενής quod proprio quodam jure Achilli 
tribuitur (etsi quoque ceteris ; ex. caus. Ulyssi infr. 308) nec ἢ. I. 
discedit, lectione illata ex opt. MSS. διογενεῦς, pro διογενοῦς.  Fateor 
tamen mihi, ut Wolfo in sua edit. magis arridere vulgatam διογενές. 
Manifesto legebat Sch. br. διογενεῦς. (108). οὔτι καϑ' ἡμμέτερόν γε νόον 
ete. Minime saltem (γξ) pro nostro admonitu, nam enixe te dehor: 
tabar. De hac dehortatione respice ad ὁ, 254 sq. 275 sq. infr. τ΄, 
85, sq. Porro verbis accurate perspectis concludendum est animos 
ductorum diverse trahi nec ab omnibus abreptionem Briseidis ægre 
ferri. (110). ἀθώνωτοί περ, cælestes etiam. Clades accepta monstra- 
vit in virtute Achillis positam esse Græcorum salutem, magisque pro 
comperto habebatur honorem ex immortalibus illum fuisse consecu- 
tum, quum dedecus captivæ abreptæ ultus fuisset ipse Jupiter : 
loquitur inscius veri, sed non a scopo aberrans, Nestor. (112). De 
emendaiione Bentl. éxerrauevo conf. supr. v. 113. δώροισί τ᾽ ἀγανοῖσιν, 
donis blandis; quæ, pretio dato, iræ avertendæ sufficiant.  Sic supr. 
β΄, 180. σοῖς ἀγανοῖς ἐπίεσσιν ἐρήτυε. Leniter porro et perfunctorie 
Nestor αὐθάδειαν et pervicaciam Agamemnonis perstringit mitiori com- 


914 NOTÆ. [115—181.] 


pellatione usus ; quod potissimum erat superbiæ et fastuosi incoœæptum 
animi dicit, εἴξωι τῷ ϑυμῶ μεγωλήτορι. Sch, Vict.  Hoc est quod ve- 
teres dixerunt ἠθικωτέρως ἐξελέγχειν, modo quippe magis moruli, man- 
suetiore. Dehinc effectus cernitur in animo regis, ἀασώμοην, οὐδ᾽ αὐτὸς 
ἀναίνομαι" (115). οὔ τι (κατὰ) ψεῦδος κατέλεξας ἐμὸς ἄτας. Ang. you 
have used no falsehood in your enumeration of my errors ; 1 have 
sinned &c. ἄτη semper de seipso Agamemnon ; ex. supr. 18.. β΄, 111. 
infelici similis in Œdip. Col. 1242 sqq. τόνδε..... «δειναὶ à ὅται κλονίουσιν 
ἀεὶ ξυνοῦσαι.  Diversas induit significait. ἄτη. 1. Flagitéum et culpa, 
ἀδικία, ἀμιαρτία, üth.l 2. Error et insania unde ad culpam abri- 
pour. 3. Supplicium inde exortum, iraque Dei reos exagitans. 
Personam induit infr, τ΄, 91 sqq. πρέσιβα διὸς ϑυγάτηρ etc. pœna nimirum 
sontes adsecuta. Sic Miltoni Mors et Peccatum, eximia adumbra- 
tio, Parad. Perd. lib. 1. De ἀασοίρην, conf. supr. 237. (119). φρεσὶ 
λευγωλέῃδιε; menti lævæ, perniciem afferenti.  Sic Virg. Bucol. Ec. 1. 
16. δὲ mens non lœva fuisset. ΤᾺ Pimd. Py. 4. 194. eadem forma 
obvia est, at sensu de quo ambigitur, λευκοις πιθήσαντα Qesri, quod 
acceperim in sensu non absimii, nam de i injuria abrepti regni agitur. 
Certe prima expositio Hesychii, φρενὲς pavcusres, bene utrique con- 
venit, nec hujus loci est ulterius rem prosequi. Stultitiam confessus 
Agamemnon, pergit; ὧψ ἐθέλω ἀρξ ἔσχε etc. E contrario placare volo 


donis infinitis oblatis. ἂψ pr oprie significat, retro, nee bene expres* 


sit Lat. vers. #eruin. dgéres, 1. 6, ngx φέρειν toties obvia. Ex ἄρω 
ee ἀείσω, aor. ἤρεσα, ἀξίσαι; et formæ à ἄρσω; ἄρσομεοι, ut ὄρσω supr. 

, 250. ἀρίσκω, et dgluos amicilia, supr. x, 302. (122). Observat 
Athenœus, 2. 2. duo fuisse antiquitus tripodum genera quæ com- 
muni nomive lebetas adpellabant ; ἄπυροε nunquam ad ignem admo- 
vebantur vinoque miscendo inserviebant : zilurs vero  aquæ incales- 
cendæ, qui et λοετροχόοι dicti. Huc:facit Schol. Vict. Ven. A. et 
totideen verbis Sch. br. τοὺς μὴ εἰς πῦρ χρησίμους, ἀλλ᾽ dvaleuarixovs 
%. T. De Te verterim splendidos, flamme instar coruscantes, non 
ut Schrevel. ex Sch. br. z ign de si) etsi mihi de eorum usu constiterit. 
Ob oculos habeo, aitu: σιδήρω, αἴθωνα λέοντο:, Εἴ ἴῃ Pind. passim pari 
sensu. Consimiliter Latini candens; Conf. inter plurima Aen. 12. 
91. cum Laucret. 6. 147 sq. hausta, nil dabium, ex Homerico fonte. 
(122). Talentum apud Homerum muito minoris pretii fuisse quam 
postea inter Atticos, docet Sch. br. ex /, 269. unde satis constat. 
(124). πηγεύς, walidos, εὐτραφεῖς, Sch. br. Datur more Homerico 
explicatio epith. ἀθλοφόρους, ut supr. ANÇETTIPORATOUS; 5,527. Quan- 
tum studii veteres impenderint equis colendis exemplum habetur 
supr. ἐ, 263 sqq. (125). ἀλήϊος, pauper, inops, proprie pecudum, nam 


λεία est κτῆσις τῶν τετραπόδων, Sch. br. Sed rex est quoque seges ; 


hinc ἐλήϊος, im gencrali sensu, egenus. Verte sententiam ; L Nec 
inops foret, nec auri erpers valde æstimati, cui tanta contigerint 
præmia, qguanta mihi abstulere ἄς. De forma ἐνέκω v. ἐνείκω unde 
que inter Jonicos usitata, conf. Math. G. 6. ÿ. 253. (129). λεσ- 
βίδας εἰς. ““ Expugnata ab Achille fuit Lesbos sub ipsa belli initia ; 
cum arma circumferrentur per plagam littoralem et per insulas.” 
Heyne Obss. Ρ. 552. Conf. infr. 828, 829. αὐτός, ipse Achilles. 
(131). μετὰ δ᾽ ἔσσεται εἴς, Et una cum his erit Briseis, quam tunc 


[134—153.] NOTÆ, 945 


abstuli. Non erat Lesbia Briseis sed ex Lyrnesso, urbe Troadis, 
supr. β΄, 689. hinc nimis laxe vers. Lat. interque eas erit. [Video 
in vers. præced. adscivisse Wolfium αἰρούρμεονα pro eo quod reperitur in 
vulg. οὐρούμοονως, præeunte Sch. Ven.°A. Tuetur quoque Heyne, nam 
ἔργα ΝΟΧ digammata est.  lisdem vestigiis restituerim supra, ζ΄, 289. 
Tauroisshe, qua nulla emendatio certior.  Sic éuixave ἔργα, Supr. #, 
130.1]. (134). ϑέμοις hic, mos, consuetudo. (135). αὐτίκα, confestim. 
Dixerit Anglice ; all these will I give him in hand. (140). per 
οἰργείην ἑλένην" h. e. quæ proximum locum tenent pulchritudinis post 
Helenam. (141). ἄργος ὠχαῦκόν. Peloponnesum. Sic Strab. 8. 
p. 530. ὠχαιοὺς τοὺς φβιώτως, φασὶ, συγκατελθόντας πέλοπι εἰς τὴν πελο- 
πόννησον, οἰκῆσαι τὴν λαπονικήν' τοσοῦτον δ᾽ ἐρετῇ διενεγκεῖν, ὥστε τὴν πελο- 
πόννησον, ἔκ πολλῶν ἤδη χρόνων ἄργος λεγομένην, τότε οἰ χοεϊκὸν ἄργος λεχ- 
θῆναι. Occurrit alio nomine ἄργος, τὸ πελωσγικόν, Thessalia, supr. β΄, 
684. Locutio οὖθαρ ἀρούρης varie illustratur. Dixisset Maro uber 
glebæ, agri, et bene explicat Sch. br. τὸ γονιμοώτωτον τῆς γῆς καὶ τὸ 
κόρπιροον, Ut infr, γουνὸς ἀλωῆς, 594. οὔϑαρ proprie est uber mammeæ, 
et μεταφορικῶς designat fertilitatem soli. Conf. Georg. 2. 185. Aen. 
1.535. Dictio Callimachi non absimilis est, νήσοιο μώστόν, insulæ 
mammam, unde et ex Pind. Py. 4. 14. illustrat Heyne.  Obiter no- 
tandum insulsum etymon τοῦ wber quod dant Lexicogg. sc. ab humeo, 
uber ἅς. Statuendum est formam Aceolicam fuisse οὖφαρ unde levi 
mutatione prodit vox Latina. (143). τηλύγετος. In sensu supr. y, 
175. Fair ἔνε πολλῇ, ἢ. 6. ἐν πολλῇ PEACE prisco sermone. Sais 
significat, lætus et hilaris wictus, vita copiosa et florens. Sch. Ven. 
Damm. Conf. not. ad #,475. (145). Observat Sch. br. Laodicen 
esse quæ postea a Tragicis Electra nuncupata est: Iphianassam vo- 
cari ab Euripide Iphigeniam. Chrysothemin et Iphianassam memo- 
rat Sophocl. Elect. 157 sq. (146). τώων ἥν κ᾽ ἐθέλησε etc. quarum 
quæ forma pulcherrima, Deiopeiam, connubio jungam stabili pro- 
priamque dicabo. Aen. 1.76 sq. Offertur porro οἰνάεδνος, sine donis 
sponsalibus, quæ secundum mores heroicæ ætatis, puellis sponsi nu- 
merabant. ἔδνα, munera dotalia. In Pind. OI. 9. 16. ἔδνον est dos, 
et sensu latiore ἔδνα sunt “ dona a sponso et sponsa sibi mutuo præs 
tita.” (147). μείλια promittit Agamemnon quæ ἃ recentioribus προΐξ 
adpellantur, notante Sch. br. qui de etymo tractat. διδόνωι μείλιο et 
μειλίσσειν (supr. #, 410.) cognata haberi possunt. (149). ἑπτὰ δὲ etc. 
Quæstio movetur an hæ urbes pars sint doni nuptialis, (recfxos). Sch. 
Vict. Ven. B. Lips. (Clarke minime obscurum censet ; “ Si enim 
@ceï et has urbes annumerasset, dixisset utique, non érrè di, sed ἑπτὰ 
ἄρ᾽ oi etc. non, Septem autem; sed, Septem utique”. Vix ἑπτὰ ἄρ᾽ oi 
nam primo hiatus, deinde elisio vocalis ante digammum (Fe:) toleranda. 
Mihi constat urbes separatim tribui nec inter munera dotalia referri. 
εὖ vesowevz, bene habitata. Conf. β΄, 626. (150). Has urbes recenset 
Strabo, 8. pp. 519—20, inter Messeniacas, ad sinum Messeniac, 
sitas perhibens. Tradit Messenen primo Menelao paruisse deinde 
Nelidis (non Nestoridis), deinde sub reditum Heraclidarum, Melan- 
tho. Dissentit Pausan. in Lacon. p. 448. Enopen censet eandem 
cum Gerenia fuisse, Nestoris urbe, (153). πᾶσαι δ᾽ ἐγγὺς ἁλὸς, νέωται 
etc. Verte; Omnes juxta mare (sitæ sunt) ultimæ versus Pylum 


ap 


846 NOTÆ. [154—180.] 


arenosam. νέωτος, ultimus, novissimus, per syncopen pro νεώτατος. 
Conf. inf. λ΄, 711. νεώτη πύλου. Supr. #, 478. ζ΄, 295. Sophocl. ΑἹ. 
1185. [Mentio fit in Sch. Ven. A. emendationis κέωται pro véæreu, 
quam Apollodoro tribuit Sch. Vict. Indoctius vero Sch. br. Eustath. 
pro γενέαται, νένηνται, 1. 6. habitatæ sunt, v. conditæ. κατωκισμένωι εἰσί. 
De Pylo conf. supr. β΄, 591. Constat hic, ut alias, ἐγαοέιηι agri de- 
signari ad cujus fines urbes sitæ sunt. Adi Heyn. Obss, pp. 561, 
562. T.V.]. (154). πολύῤῥηνες, divites pecorum. ῥῆνες γὰρ, οἱ æeves. 
Sch. br. (155 sq.). oŸ κέ € δωτίνησε etc. Qui donis illum, tanquam 
Deum, honorabunt eigne sub sceptro opulenta persolvent tributa. 
Sic Sch. br. λαμπροὺς τελίσουσι Φόρους. Accipienda δωτίνη pro munere 
voluntario ; ϑέμιστες sunt jure debita vectigalia.  Sic Sch. br. Heyn. 
Exponit Eustath. ϑέμιστας, 776; ut in #, 239. οἵ τε ϑέμιστας πρὸς διὸς 
εἰρύαται, sed sensu minime expedito. Insolentior locutio est τελεῖν 
θέμιστας, perficere jura, at, vectisalia pendere, quum τέλος sit wectigal, 
satis Obvia. τέλος----τὸ καταβαλλόμενον τοῖς τελώναις. Hesych. Lex. 
(158). διοηϑήτω! etc. Placabilem-se-præstet ; καί μοι ὑποστήτω, et 
morem mihi gerat, quippe potentiori et natu majori. ἀΐδης ἀμείλιχος, 
ἀδώμωστος, ἔχθιστος.  Îllachrymabilem Plutona.  Horat. Od. II. 14. 
6. Regemque tremendum, nesciaque humanis precibus mansuescere 
corda. Georg. 4. 469 sq. De locut. εὔχοινοε eives, Sæpius jam antea 
notatum. Conf. #, 91. (164). οὐκέτ᾽ ὀνοσταί, minime spernenda, i. 6. 
prestantissima. Μιὰ. sup. 55. διδοῖς, form. ἃ διδόω. 2. pers. sing. 
indic. (167). De elliptica locut. εἰ δ᾽, ἄγε, conf. supr. ζ΄, 376. ἐπιό- 
dou, recensu-facto-deligsam. (168). Præsul legationis quasi est 
Phæœnix, Achilli enim propter curam pueritiæ acceptissimus fuit : 
hujus ergo meminit inf. 485 sqq. Caussa indagatur in Sch. br. cur 
non ipse Nestor eat, quæ satis constat ex β', 346 sq. (170). Hodius 
et Eurybatus deliguntur, legatio enim est potius πανωχαιῶν quam 
Agamemnonis cujus præco falthybius fuit. Sch. Vict. In verbis 
εὐφημήσαί τε κέλεσθε notabilis est diligentia qua in sacris a vocibus 
profanis et male ominatis abstinebatur. Hinc formulæ quæ inter 
Romanos invaluerunt, procul este profani! favete linguis! Ore favete 
omnes! Aen. 5.71. ubi conf. Ruæum.  Adstantibus silentium indixe- 
runt precumque solennium formulas quas apud se tacite repeterent. 
Cetera sacra, lotæ manus, libationes etc. jam antea notissimæ. Conf. 
γ΄. 270—296. (173). ἑαδότα πᾶσι, gratum omnibus. À Them. ἥδω pro- 
dit ἁνδάνω cui referuntur tempora. £xèo, aor. 2. ἕώδα, præt. 2. cui ad- 
jungas præt. 1. ὥδηκα quæ forma Hipponactea est. (175 54.). ἐπεστέψαντο. 
Conf. #, 470. et ibid. 471. de voce éræg£äuevos. Conf. cum præcedente 
versu ζ΄, 266. χερσὶ δ᾽ ἀνίπτοισι di λείβειν αἴϑοπα οἶνον ἄζομαι etc. 
dicit Hector a prælio redux, sed constat libationes nunquam fieri nisi 
lotis antea manibus. (180). δενδέλλων, oculos circumferens. Sch. br. 
qui dictum putat ἀπὸ τοῦ διειλεῖν τοὺς ὀφθαλμούς. ““ἴλλοι sunt oculorum 
anguli, gencratim, oculi”. Heyn. Obss. ἰλλοί quoque strabones, no- 
tante Lennep in Dict. Etymol. voc. ἤλλω. δενδίλλω formaverim ὠπὸ 
τοῦ δινεῖν καὶ εἱλεῖν τὰ ὄμματα. Inter supplenda (p.730) monet Heyne 
vocem δέννος, contumelia, Herodoteam esse, sed etymon minus pro- 
bandum censeo. Arridet Sch. Vict. δενδίλλων----τῇ ὄψει ἱκετεύων---- 
oculos circumagens, modo in hunc, modo in illum, ut mos est in 


[182—206.1 NOTÆ. 347 


blandiendo, monendo, hortando ; solicitus fuit Nestor, salus enim 
populi in hac legatione sita fuit. Ulyssem vero præsertim adlo- 
quitur, prudentissimum quippe et solertissimum. De πεπίϑοιεν, et 
formis simill. conf. #, 168. (182). τώ, Ajax et Ulysses. Quæstio 
magna inter Scholiastas excitatur an hic adnumeretur Phœnix. 
Conf. Sch. br. Vict. Ven. A. Heyn. Obss. ἢ. L et præsertim 
not. Clarkii. Quare non occurrebat amicum et altorem Achillis 
nullo pacto posse legatum constitui, quinimo præsidii loco adjungi 
ne a ferocissimo ductore quid moliretur tetrius? (184). πεπιϑεῖν, 
ut ipsi flecterent, monente Clarke. Recte quoque Vers. Schreve- 
liana. (187). ζυγόν, exponitur ἃ Sch. br. ὁ πῆχυς τῆς κιϑάρας, 
etc. 1. e. pars transversa superior citharæ cui inseruntur paxilli, 
quibus versis chordæ intenduntur et remittuntur. Angl. The harp- 
comb. (188). πόλιν ἠετίωνος- meminerat jam Andromache, ζ΄, 415. 544. 
(189). κλέα ὠνδρῶν, heroum laudes, ἘΠ]. 4. 26. Musam adloqui- 
tur Horat. Carm. 1. 12. Quem virum, aut heroa lyra vel acri tibia 
sumes celebrare Clio? Enixe porro notant Critici quam fideliter ex- 
pressa sît indoles generosa quæ vel inter otia digna sibi quærit et 
convenientia. (192). “ Ajaci præibat Ulysses, cujus erant præci- 
cipuæ videlicet in perorando partes. Ducebat autem ambos Phœænix.” 
Clarke. (193). ταφών. attonitus. ΝΙ] minus expectandum fuit quam 
Græcos supplices adituros. δεικνύμενος. δεξιουρεενος περε Φιλοφρονουμέενος. 
Sch. B. L. Ven. Ubique exhibetur,  “ Hos duos, data et accepta 
dextra, salutans,” Damm. quæ vera expositio. (197). Interpunxi ut in 
edit. Heyn, quo melius sensus expeditur. Præ lætitia aliquatenus 
turbatur oratio, et verba, 7 τὶ μάλα yes, in parenthesi] accipienda. 
Ordo est; ἢ (ἐστὸν) φίλο; ἄνδρες (oi) ἱκάνετον" οἵ ἐστον φίλτατοι ἀχαιῶν 
por σκυζομένω. ἢ χρεὼ para (ἐπείγεται ἐφ᾽ ὑμᾶς κατά) τι. De ellipsi 
in posterioribus, vid. supr. 75- (199). προτέρω ἄγε, ut supr. 192. 
τῷ βάτην προτέρω. Exponit Sch. προσωτέρω 1.6. ulterius. (200). 
εἶσεν δ᾽ ἐν κλιδμοῖσε etc.  Huc referas Aen. I. 702. 704. et se- 
dere fecit in sellis recubitoriis tapetibusque purpureis. ““ Memo- 
rabile hoc ad hujus ætatis vitam. Nisi a præda Trojanorum hi ta- 
petes erant, mercatu Asiæ ad Achivos eos pervenisse necesse est. 
Erat enim jam ea ætate arte texendi, figuras quoque in vestibus, 
nobilis opera Phrygiæ.”  Heyne, Obss. p. 572. (Conf. sup. ζ΄, 288 
566. Hinc locutt. πέπλος κώλλιστος ποικέλρασι; ibid. 294. et in 
Virg. obvia, Aen. 5, 277. ostro—pictisque tapetis. (203). ζωρότερον 
etc. vinum meracius.  Sic Flutarchus in quæst. symposiac. 5. 4, 
Alii vero aliter. Conf. Not. Clarkii qui diversas exponit sententias. 
Optimum videtur “ meracius infunde ad reficiendas vires;” aqua 
enim plerumque immiscebatur, præsertim, ut hic, ante convivium. 
(206) aire oys, etc. At 1pse mensam carnariam magnam juxta 
Jfocum composuit.  % κρείον, τράπεζα payugiw#, IN qua carnes po- 
nuntur, secantur, ut deinde verubus figi possint.” Ernest. Male 
Sch. br. exponit, κρεωδόχον æyysio, consentiente Lat. vers. vas car- 
narium ; nam ex vss. 207 sqq. apparet carnem in mensam disposi= 
tam, ut assetur, parari. Diversum quid, at minime tenendum, 
enarrat D. Dacier.  Verba, ἐν πυρὸς αὐγῇ» comparat Sch. Lips. 
Ven. B. cum, ἐν ἡλίου αὐγῇ, et hoc secutus Heyne vertit; x loco 


948 KOTÆ. [208—227. | 


igni collustrato, 1. 6. juxta focum. Male ergo Sch. br. ἐν τῷ 
πυρί. (208). τεθαλυῖαν ἀλοιφῇ, ad lit. florentem (h. e. nitidam, 
abundantem) pinguedine. Sic Maro, Aen. 3, 20. 6, 654. ubi mitere 
exponitur, pinguescere. Conf. infr. 463. σύες ϑιαλέβοντες ἀλοιφῇ, et 
supr. ad #, 475. Paullulum variatur metaphora in Pind. Py. 11. 80. 
ὄλβω τεθαλότα.  Porro de summo artificio, quo servatur dignitas he- 
roica, enarratis rebus momenti levissimi, enixe notant Scholiastæ. 
Conf. Not. Clarke ad 4, 457. sqq. ubi fusius Poëta totam materiam 
tractat, et religionem in convivüs adhibitam. (212) αὐτὰρ ἐπεί etc. 
Laudatur Aen. 6. 226. Postquam collupsi cineres et flamma quievit. 
(213). ἀνθρωκιὴν στορέσας etc. Prunis stratis, 15. verua desuper ex- 
tendit, inspersitque (an carnes? sic Sch. br.) sale sacro e fulcris 
elevans. ἄνθραξ, avbeuxir, carbo, ex probabili etymo ἄνθος duci possunt, 
nam locutio πυρὸς ἄνθος apud classicos solennis est, Conf. Aesch. 
Prom. 7. Eurip. In. frag. Flammai flore coorto. Lucret. 1. 899. 
quod errore typograph. citatur, 989. in Obss. Heyn. h.1. ὅἅλς di- 
citur ϑεῖος ob usum in sacris.  Dictum putant Sch. Vict. etbrev. quia 
putredinem arcet.  Potest quoque ob usum ejus latissime patentem, 
ut ἱερός, epitheton ornans, quod designat quidquid notabile fuerit vel 
magnitudine vel excellentia vel usu. De hisce conf. sup. β'. 57. 
κρωτευταί erant strues lapideæ super quas ad partes extremas impo- 
nebantur verua. Sch. br. (215). εἰν ἐλεοῖσινν in mensis. ἔλεός fuit 
mensa in quam Caro imposita est assidentibus convivis, et cuique sua 
pars oblata in partes minuticres dissecta. De etymo argutantur 
Schol. Notes quoque officia diversa; panem Patroclus, carnes 
Achilles distribuit, pro simplicissimo rerum statu famulorum munera 
obeuntes. (219). (κατὰ) τοίχου τοῦ ἑτέρου. Ex adverso sedebat, quod 
honoris loco factum habetur ; princeps enim legationis Ulysses erat, 
ἡγεῖτο, supr. 192. (220). Svaaws, exponitur τὰς ὠπαρχος, primitias. 
De partibus resectis carnis loquitur quæ dis proprio jure sacrata sunt, 
Sic vinum libatum est ϑυηλή potus. À Suida exponuntur ϑυηλαί, sacti 
in quibus suffimenta conduntur, serioris vero ætatis videtur esse sig- 
nificatio. Diverso nomine obvia est vox ϑωλύσια infr. 530. eandem 
expositionem adepta in Apollod. 1.8.2. nempe ὠπαρχας. ad ritus 
vero agrestes ibi respicit poëta. In vers. præced. Patroclo manda- 
τὰ cura primitias offerendi, τοῦ θῦσαι, Le. ὠπώρξασθαωι, quod proprio 
jure patrifamilias pertinuisse notatur. Conf. Heyn. Not. Eximie 
huc facit enarratio tota Odyss. ξ΄, 418 sqq. præcipue 435. τὴν μὲν ἴων 
(μοῖραν) νύμέφησι καὶ ἑρρεῆ.....««ϑῆκεν ἐπευξάμενος, etc. (221). Vid. sup. 
91. (222) Vid. «, 469. (223). νεῦσ᾽ αἴας. Maxime hæc Ajacis 
personæ conveniunt.  Rudis loquendi bellator et ipse ad persuaden- 
dum minime comparatus PhϾnicem excitat cujus gratia et auctoritas 
apud Achillem magnopere valebat. Occasionem nactus Ulysses 
orationem incipit. De locutione et more, δείδεκτ᾽ ἐχιλῆα, respice ad 
δ΄, 4. (225). δαιτὸς ἐΐσης. Conf, ad ὦ, 468. οὔκ (ἐσμεν) ἐπιδευεῖς, οὐ 
δευόμεθα, δαιτὸς ἐΐσης. (227). πάρεστι γὰρ πολλὰ μενοεικέα (CONf. Supr. 
90) (ὥστε) δαίνυσθαι etc. Sententia exhibetur ; “ Laute excipimur 
a te æque ac ab ipso Agamemnone. Attamen, quantumvis benevo- 
lentiam hospitis miremur, nec animis nostris cura inest vescendi 
laute, dum cladis magnæ alicujus timor ante oculos obversatur,” &c. 
Notes porro orationis artificium ; I. Imminens clades—hostium auda- 


[227—241.] NOTE. 349 


οἷα insolita—Jovis consilia iniqua, 229—237. IT. Hectoris insolentia, 
937—243. III. Pœnitentia inutilis quum deletum fuerit nomen 
Achivorum, 249—9251. IV. Pelei mandata, 252—259. V.Dona 
Agamemnonis, 260—299. Iterum Achivorum male se habentium 
meminit Hectorisque superbia elati, ad fin. Sie ab omni parte ab- 
soluta est oratio, ‘“ argumentis enim wütitur ab honesto, ab utili, a 
miseratione petitis.” Heyne. (230). Ordo est; ἐν δοιῇ δέ (ἐσμεν) 
(ώστε ἡμᾶς 1) σώσειν (τὰς) vies n (αὐτὰς) ἀπολέσθαι.  Heyne. In 
dubio res est an naves sumus servaturi vel amissuri; εἰ μὴ σύγε 
δύσεωι ἐλκήν, ni tu fortitudinem indueris, h.e. eximie protu- 
deris. Sic infr. τ΄, 36. δύσεο ἀλκήν. v, 381. φρεσὶν εἰμεένος ἀλκήν. 
Conf. et Od. #, 214. 514. Hujusmodi metaphora obvia est 
supr. οἰ, 149. ὠναωιδείην ἐπεειμεένε, 5011, frontis perfrictissimæ homo. 
Alibi variatur locutio, ut μνᾷσθαε ϑούριδος ἀλκῆς. Conf. in 
Sac. Scriptt. PS. 35. 26. ἐνδυσώσθωσαν αἰσχύνην, LXX. add. 109. 18. 
(232). «ta ἔθεντο, excubias agunt ante castra Achivorum, sub dio 
pernoctant. τὸν αὐλισμὸν (pernoctationem) ἐποιήσαντο. -Sch. br. De 
hisce excubiis vid. #, 543 sqq. Trojani posuerunt ne fugam noctu 
capesserent Achivi: supr. 9, 510. et hinc ἐπιγραφή, ἔπαυλις τρώων. 
(233). τηλεκλητοὶ ἐπίκουροι.  E longinquo advocati ; qualis erat Mem- 
non, Aethiopum Rex, Od. λ΄, 521. quem Pausan. in Phoc. narrat e 
Susis Persarum civitate ad Trojam venisse.”  Feith. IV. 7. 6. 4. 
(234 sq.). κατὰ στρωτὸν---στρωτόπεδον. Diverse accipiuntur verba in 
5666. τι subjectum τοῦ σχήσεσθαι sint Trojani vel Achivi. Reddunt 
vulgo ; nec se amplius restituros aiunt, sed in naves nigras 1nvasuros. 
Præfert Heyne Sch. br. secutus; aiunt nos non amplius restituros, sed 
fugam facturos in naves ingressos. Citat β΄, 175. λ΄, 822-293. w', 106-7. 
pro significatu τοῦ ἐμπίπτειν, intrare, &c. Est vero ἐμεπίπτειν, invadere, 
irruere, ut Odyss. &, 525. ἐμπίπτεσθαι, Se in aliquid projicere, 
unde notio grassandi v. invadendi.  Rationem prius expositam teneo, 
quæ subjectum melius continuatum præbet. (237). βλεμεαίνων. Vid. 
supr. #, 337. ferociens viribus miris insanit modis. Vox ἀστράπτει 
respicit ad auspicia Jovis, ibid. 133 544. 170 sqq. quibus terrentur 
Achivi. (238). οὐδέ τι, etc. Nec ullam rationem habet vel hominum 
vel deorum, adeo illum subiit rabies. (240). ἀρᾶται, precibus ex- 
poscit.  Hoc quod conjectat Ulysses ex nocturnis excubis Trojano- 
rum jamdudum constat ex oratione habita supr. 4, 497 sqq. Oc- 
currit etiam, τρωσὶν μέν ÿ ἀέκουσιν ἔδυ φάος, etc. ibid. 487. (241). 
στεῦται γὰρ, εἴς. διαβεβαιοῦται. Sch. br. h. e. profitetur fidenti animo. 
Conf. β΄, 597. κόρυμβα. Α Sch. br. collato cum Sch. Vict. collige 
xôguBz fuisse prorarum partes extremas, æxgçorroxu, simulachris or- 
natas, quibus abscissis, Dis tanquam victoriæ monumenta postea 
offerri poterant. Sic inter Romanos rostra navium captarum erant 
suspensa. Certissime vero constat ex ὁ, 717 564. puppium extrema 
hic intelligi, quæ, ad littus subducta, primo impetum facientibus oc- 
currebant. In exemplo laudato, Aesch. Pers. 409. prorarum partes 
sunt κόρυμιβα. (Generalis notio videtur esse, apex re cujusuis ; Sic 
κόρυμβον ὅχθου, Ibid. 658. Pro cacumine montis dictum edocet 
Lennep. Lex. Etym. qui bene ἃ Th. κόρυς ducit. Vertit D. Dacier 
quasi fuerint &yéauers, imagines in prora, at minus acçurate. Τα: 


350 NOTÆ. [242—308. ] 


nenda est expositio Sch. br. ad 5, 717. ἄφλαστον, τὸ λεγόμενον ὠκροσ- 
τόλιον τῆς νεὼς π᾿ ρ ὕ μι νη ς» aplustre sci. Conf. Heyn. Obss. pp. 581— 
82. (242). μωλεροῦ. Vid. #, 463. (243). ὀρινομένους ὑπὸ καπνοῦ. Supra, 
9’, 183. in versu suspecto erat ὠτυζομένους à. κ- (244). αἰνῶς. Vid. 
supr. ad y, 158. (245). Vid. sup. ζ΄, 62. (247). ἐλλ᾽ ἄνα, etc. 
Interpunxi ut in edit. Wolf. et verto ; Surge vero, siquidem tibi ani- 
mus ferat, et sero licet, Achivos exanimes labore defendas. Vers. 
Lat. vulg. sententiam ordinat ; εἰ μοέρεονάς γε ἐρύεσθαι, etc. minus docte, 
quum infinita sint exempla constructionis modi infinitini, quæ supra 
datur; in Homericis præsertim. Conf. supr. ἐ, 124. Conf. inter Tra- 
gicos Aesch. Prom. 718. Schütz. (249). ordines ; οὐδὲ ἔσται μῆχος 
(rar) τι (ro) εὑρεῖν, etc. nec ullam rationem posthac inire poteris 
quomodo malum arceas patratum.  Occurrit Ovidüi illud ; “ Princi- 
pis obsta : sero medicina paratur cum mala per longas convaluere 
moras.” Remed. Am. 91. Ed. Burm. (252). πέπον. Supr. β΄, 235. Vox 
hic amica. (255). σὺ δὲ μεγωλήτορω Suuoy etc. Ang. vertas; Resträin 
thou your haughtiness of spirit, for meekness 15 preferable. ἴσχειν 
(uémvnro) ut supr. 248. Sic Anyéusver, 257. (259). ἀλλ᾽ ἔτι καὶ νῦν, 
atqui, vel etiam nunc, (h. 6. καὶ ὀψέ περ, ut supr. 247.) παύεο, cessa, 
teipsum cohibe.  Vacillant lectiones inter rats 1. 6. παύου, À πανομεαι. 
et παῦε, ἃ παύω. Hoc plerumque transitivum est; haud abnuerim 
tamen exempla esse ubi neutraliter (ut dicunt) significat, cesso, quod 
hic bene convenit, et docet Ernesti. Vis transitiva vero usitatior : 
Conf. inter plurima £, 909. Luc. συγγραῷ. $ 1. adeo ut nil obstat 
quo minus vertatur; cessare-facius, nec retineas, iram. Perpen- 
denti melius constat παύε᾽ ν. παύου, ob hiatum, nam ἐάω digammum 
non admittit. (261). μεταλλήξαντε χόλοιο. Dicitur pro, ἐπὶ τῷ μεε- 
τωλλώσσειν. Ang. in case you desist from your anger. De locut. vid. 
Abresch. ad Aesch. T.2. 47. (262). εἰ δὲ (Bovan)...axourer, etc. De 
hac ellipsi conf. supr. ζ΄, 376. 4, 18. inf. σ΄, 667. Longissime pe- 
titam notes rationem Dnæ Dacier, posito εἰ δὲ quasi fuerit initium vs. 
300 infr. et omnibus quæ intercedunt tanquam parentheticis. Repetita 
habentur 264-299. ex oratione Agamemnonis, 122, 157. (300). 
κηρόθι μᾶλλον. Accipit Heyne quasi simpliciter fuerit μοώλα ἐν κῆρι. 
Prætulerim vero; δὲ odio majore prosequeris Agamemnonem quo 
magis te cumulavertt donis.  Dicitur certe κηρόθε pro ἐν κῆρι» ἐκ ψυχῆς. 
Sch. br. h. 6. ἐτεὸν, ἀπὸ σπουδῆς. sup. #, 359. Hortatur vero Ulysses ne 
præ odio ductoris exercitum totum perditum eat : σὺ δ᾽ ἄλλους περ, etc. 
Tu ceteros saltem miserere confectos labore ; 2 γάρ κέ σφι, etc. Inter 
tllos equidem summam gloriam tuleris : nunc enim Hectorem inter- 
Jecturus es, qui antea se intra muros continuit, te vero absente, 
fidenter magis et superbe se jactat. Prudenter addit Ulysses quæ, 
fortius donis, animum generosum commovere possint, nempe laudis 
imaginem hostisque, ni se expergefaciat, victoriam adepturi. (308). In 
Hippia Platonis, notatur- discrimen inter utriusque mores; prodit 
Ulysses callidus et solers, consilii peritus, sententiarum  artifex. 
Bellator juvenis contra, impetu concitato fertur, oratione usus con- 
turbata, et vehementi permotus animi affectu. Orationis resolutio 
hujusmodi sit ; Dona respuit Agamemnonis, idque ob injurias illatas 
et nullo habitos discrimine fortem ignavumque. Irridet propugna- 


[309—328. | NOTÆ. 351 


cula, se illico abiturum professus.  Deinceps (374 sqq.) vehementer 
negat se opem laturum vel consilium commune initurum ; affinitatem 
indignanter respuit; vaticinü Thetidis meminit; Ceteros demum 
hortatur ut eandem, ac 1116, viam ingrediantur. (309). χρὴ μὲν δὴ, 
etc. Ang. Jt is but becoming in me to express my sentiments without 
reserve.  Accipio ἀπηλεγέως fere ut supr. β΄, 10. ἀτρεκέως, 1. e. ἀπλῶς 
xai κατ᾽ ἀλήθειων. Ita Sch. ad Apoll. Arg. 2.17. Conf. Sch. br. qui va- 
ria præbet. Errat idem Scholiasta exposito érouze per ἀπαρνήσασθαι. 
Est edicere, eloqui ; ut supr. ή, 416, ἀγγελίην ὠπέεισεν. (311). ὡς pen 
pros τρύζητε. Ut ne mihi obstrepatis. Lat. vulg. “ τρύζειν, quod pro- 
prie est pullorum avium et palumbium, nunc est, querendo instare.” 
Heyn.  Hoc ex Sch. br. &c. hausit, nam τρυγών est turtur, et com- 
parat Virg. Buc. 1. 59. gemit aeria turtur ab ulmo. Sic ibid. 58. 
raucæ palumbes. De avibus usurpatur in Arat. Diosem. Theoc. Id. 
7. et supr. β΄, 314. ἐλεεινὰ τετριγῶτας, Nam τρίζω est vox ejusdem 
generis, ad soni imitationem ficta. Vid. Philost. 1.2. c. 4. Lect. παρήμοε- 
νος, ut doctiorem, recepi. Vulg. παρήμενοι retinuit Wolf. (312). ἔχθρος 
γάρ μοι, etc. Tota hæc oratio, indolem Achillis exhibens, Euripidi 
obversata est. Iph. in Aul. 926 sqq. ὁμῶς diduo πύλῃσιν, æque ac 
portæ Orci.  Sicinfr. v, 65. οἴκιο....««τό τε στυγέουσι Soi περ:  Sum- 
mam detestationem innuunt verba. (315). οὔτ᾽ ---οἴω. Stat mihi 
sententia, certior sum. Ut SUpr. καί vu πείσεσθαι ὀΐω. (318.) ἴση 
μοῖρα μένοντι, etc. h. e. me inani spe ludis præmiorum: Fortis et 
strenuus honorem parem consequuntur. Dixerat nempe Ulysses 
Achillem maximos honores adepturum dummodo consilia in me- 
lius mutaret; sup. 303. οἵ σε, ϑεὸν ὡς, τίσουσι. Respondet, se 
satis jam illorum fidem expertum fuisse, nec fructum laborum adhuc 

ercepisse. (320). κώτθαν᾽ ὁμῶς, etc. occumbere solet. Versus πάρω- 

εἰ Lucian. ἐπίισκοπ. ᾧ. 22. Notes in 321. vim præpositionis in 
περίκειται. Nec quidquam præcipui præ ceteris repostum habeo, 
quale meritus sum ob præclara beneficia scil. Sic Sch. br. περισσόν 
τί ἔστιν.  Minus accurate vers. vulg. περίκειται reddit, præ als ex re 
Suit. (322). αἰεὶ ἐμοὴν ψυχήν, etc. Semper vitam meam in certa- 
mine periclitans. (324). μώστακ᾽ ἐπεί κε λώβησι, etc. Omnino ver- 
terim cum Heyne ; ore, postquam acceperit, cibum ferat, et supple 
in v. præced, προφέρησί (τι, τροφήν scil.). Sic Horat. Sat. 1. 34. ore 
trahit quodcunque potest. μάώσταξ exponere solent τροφή, esca, quæ, 
si fuerit, τόνδ ΝΑ tantum adumbrata est. Alias in usu Homerico 
est os, ut in Od. δ΄, 287. μώστακα mise.  Hinc corrigas Lat. vulg. 
et pro μαΐστακι in dativo accipias. (326). #uze dicitur αἱμοωτόεν, pro- 
prie epith. pugnæ ; et διωπροσσειν ἤμρατα πολεμίζων, est, dies exigere 
pugnando. Notatur antea elliptica phrasis, διωπράσσειν πεδίοιο. (327). 
guy ἕνεκα σφετερόων, οὗ conjuges istorum, h.e. Atridarum.  Hoc 
indignanter dicit, nam de Helena tantum, Menelai uxore, pugna- 
bant. Confert Heyne, Eustathium secutus, verba Teucri apud So- 
ru ΑἹ. Flag. 1310-12. Est, ut hæc, oratio αἰτιωτική. (328). 

ὥδεκα dy, non ut Clarke reddidit, duodecim scilicet, sed duodecim 
jamdudum. Nec in melius mutari censeo etiamsi cum Heynio legeris, 
δώδεκα δέ. Spectant porro quæ hic narrantur ad Antehomerica : res- 
pice not. ad +, 9. et supr. ζ΄, 414 sqq. Tractat Strabo de regione 


352 NOTÆ. C[336—575.] 


Troadis urbes hascé Complexa. τροίαν γὰρ λέγει τὴν πεέπορθηβέένην ἤπει- 
geo, etc. 13. 844. sqq. Observandus porro venit prædæ partiendæ 
modus; præcipua sortitus est princeps, reliqua victori aliisque princi- 
pibus (ὠρεστήεσσι, 354.) cedebant. De hoc more violato conqueritur 
nunc Achilles, vel potius se unum omnium sua non propria habere, 
ἔμπεδα. (336). Plenam distinctionem post εἵλετο posuit Clarke, bene 
vero corrigunt Heyne, Wolfe. Exponit prior; “ mihi soli eripuit 
—conjugem dilectam, eamque tenet—sed habeat, fruatur illa—at 
videte mihi iniquitatem hominis—uxoris Menelao ereptæ caussa 
bellum geritur.” Obss. V.p. 597. Suuxpgix. τῇ ψυχῇ ἀρέσκουσαν, Sch. 
br. Convenit supr. €, 326. ἄρτια εἰδυῖαν. (341). Reticetur respon- 
sum, ut in abrupta oratione solet: Anne soli Atridæ conjuges 
amant? minime (oÿdæu&s)—Solet enim wir bonus et prudens suæ 
ipsius curam habere.  Laudatur illud Virgilüi ; “ Conjuge prærepta— 
nec solos tangit Atridas Iste dolor, solisque licet capere arma My- 
cenis.”  Aen. 9. 137. Obvium est mentem efferatam optime de- 
pingi in vss. 337— 341. oratione in breves et præruptas interro- 
gationes distincta. (346 sqq.) Amare dicta hæc omnia perlegenti 
facile constabit ; præsertim 348. ἢ μὲν 4—Sane jam permulta exe- 
git sine me.  Vana omnia! consilia, munitiones, dum ipse abfue- 
rim, Observat porro Eustathius orationem bene referri posse ad 
verba Agamemnonis, εξ. 174 566. πάρ Éworye καὶ ἄλλοι, où κέ με 
τιμήσουσι; εἴς. (353). ὠπὸ τείχεος, longe a muro: (384). σκαιὼς 
σύλας. Conf. sup. #, 58. (355). οἷον ἔμιμνε, me solum mane- 
bat. Sic antea οἱόθεν οἷος, ή, 39.  Sic Eustath. at Sch. br. expo- 
nit ἄπιαξ ἔροεινεν: (356 sqq.). Oratio sic cum Heyne constituenda; 
νῦν δὲ.....«αὔριον ἐπὴν προερύσσω vis ἅλαδε ἱρὰ διὶ ῥέξως καὶ πᾶσι ϑεοῖς, 
γηήσας εὖ (αὐτὰς), ὄψεαι νῆας ἐμὰς πλεούσος, κι το À | Oratio evidenter 
præ ira et affectu concitato perturbatior. Pars Hellesponti de qua 
hic loquitur (v. 360) est tractus borealis maris Aegæi, trans quem 
fit in Thessaliam transcursus. (362). εἰ δέ κεν εὐπλοΐην, etc.  Sipros- 
peram navigationem dederit.. Locum excitat Cic. de divinat. lb. 1. 
$. 25. de morte Socratis locutus, vertitque ; T'ertia te die tempestas 
læta locabit.  Narrationem habuit ex Plat. Crit. p. 44. Ed. Bipont. 
(364). ἐστὶ δέ mer, etc.  Adduntur hæc ne suspicaretur aliquis tam in 
pretio fore dona Agamemnonis ut illum, a proposito averterent, 
(367). ἄξομαι, der ἔλαχόν γε. Auferam;, que saliem (γε) sortitus fu= 
erim.  Quidquid, præda divisa, sibi sorte obtigerit, suum tanquam 
peculium spectatur: γέρως vero, quod extra sortem ob virtutem præ- 
claram adeptus fuerit, fide solummodo sibi certum existimat.  Hinc 
supr: ὦ, 298 sq. se propter Briseidem certaturum negat.. (369). 
(μέμνησθε) ογορευέμεν. (370). ὠμφαδόν. ut ἀτρεκέως, β΄, 10. ὠπηλεγέως, 
supr. 809.  Diserte hæc omnia renuntiate, ut alii ἡ] ο θη δ} si 
quando fraudem nectat &c. experti scil. teterrimos effectus injustitiæ 
ejus. Notetur in 372. locutio ὠναιδείην ἐπιειμένος quæ obvia est supr. 
ὦ, 149. Jungas insequentia, κύνεός περ ἐών. Impudentissimus licet 
fuerit, talis est ejus erga me injuria ut vos legatos miserit nec ipse 
faciem meam adspicere sustinuerit. (974). βουλὰς συμφρώσσοοαι. 
Conf. #, 540. τὶς δ᾽ αὖ roi συμφρέσσατο βουλάς. (375). Optime ira-* 
scenti conveniunt hæ concisæ admodum et disjectæ sententiæ. οὐδ᾽ 


[377—383.] NOTÆ. 353 


ἂν ἔτ᾽ αὖτις ἐξαπέφοιτο etc. Nec iterum me verbis deceperit. ἅλις δά 
ci! Satis sit li me semel decepisse. ἕκηλος, ν. 376. ut Latinum 
émpune dictum judicat Heyne. Certe cum amaritudine effertur et 
hominem notat cui nil amplius, quin perdatur, obstare potest. Ang. 
unmolested. De εὐῥειν vid. ζ΄, 348. (377). ἐκ γὰρ εὖ φρένας εἵλετο. 
Quod ipse de se prædicat Agamemnon supr. 18. id 2nsaniæ, furoris 
loco ponit Achilles. Locut. ἐξελέσθαε φρένας occurrit supr. ζ΄, 234. 
ubi conf. ut et infr. 511 sqq. ubi Ate (animi dementia) a Jove im- 
missa perhibetur. (378). Haud plane constat unde petenda ratio 
locutionis ἐν xægès αἴσῃ, at generatim contemptum designari manifes- 
tum est. In dialecto antiqua extitisse vocem καρ NV. κόρ, caput, unde 
recentiores xagæ, κοίρηνον, κείρω etc. notum est: huic non prorsus 
alienam censeo notionem materiæ a capite abscissæ, qualis est capillus, 
pilus abrasus (τὸ πειρόρεενον).  Hinc commode satis (inter cætera minus 
commoda) verteris cum Heynio ; pili rescissi in parte eum æstimo. 
Hanc rationem, cujus vestigia jamdudum Clarkio debemus, quodam- 
modo muniunt locutt. inter Romanos, “ pilo minus amare”. “ pili 
facere”. Conf. Cic. ad Quint. 2. ult. Catull. 10.13. Obstat me- 
trum ne accipiatur κόρ pro κήρ, κηρός, mors, etsi bene convenit γί, 
454. vel pro x2e, miles conductus, quales olim fuisse Cares perhiben- 
tur. At recentiorum hæc notio est ut abunde constat ex not. Clark. 
h.1. In Steph. Thes. reperio vocem ἔγκωρ, pediculus ; meminit quo- 
que Sch. B. Ven. at quid magis alienum a dignitate epica? Muilto 
satius existimarim dici éyxægou αἴσῃ, nam dicitur ἔγκαρος pro cerebro 
in Lycophr. et Alcæo, Ep. 1.2. Conf. Sch. br. Ven. A. B. Lei- 
dens. Victor. Not. Clark. et Ernest. ἢ. 1. et imprimis Heyn. Obss. - 
T. V-pp 603—606. (381). οὐδ᾽ 07° ἐς ᾿Ορχομενὸν etc. ὀρχομενὸς, πόλις 
βοιωτίας, ἣν μεινύειον καλοῦσι. Hesych. Lex. De Orchomeno Minyeo 
conf. supr. 8°, 511. Ibi a rege Eteocle templum Charitibus, 1. 6. 
Gratüs dicatum perhibetur, quod advenæ magnopere divitis auge- 
bant, et hin: verba, ὅσ᾽ ἐς ὀρχομενὸν προτινίσσετωι, quot ad Orchome- 
num advehuntur dona. De urbe religione nobili disserunt Pausan. 
9. 36. Herod. CI. 146. Sch. B. L. Ven. Hac quoque ætate floren- 
tissimæ opibus fuerunt Thebæ Aegyptiæ; ob numerum portarum 
urbs appellata fuit Hecatompylos, et Diospolis, quia Jovi sacrata ; ob 
religionem templi ejus et tributa quæ huc a gentibus subditis affere- 
bantur, divitiæ maximæ congestæ sunt ; a Cambyse Persarum rege 
postea diruta fuit. Quæ porro hic de opibus suis immensis disserun- 
tur, Heyne accipit ut sermonem ævi antiquioris : nec necesse est cum 
veteribus Scholl. arbitrari portas fuisse omnino ducentas et duos 
myriades intus contineri armatorum : “ Numerus centenarius ponitur 
pro magno—<t portis semel memoratis, multitudo hominum declara- 
tur per numerum exeuntium”. Not. h.L  Dictahæc equidem de tota 
Aegypto accipiebat Aristot. Meteorol. 1. 14. cum quo concinit etiam 
Herodot. Euterp. 15. Addit sua Mela 1.19. in loco a Vossio exci- 
tato; nec amplius profecerunt docti quam ut declararint, Thebas 
stationem fuisse militarem in qua bellicis artibus juventus exercitata 
est. Conf. Steph, Dict. Hist. art. Thebæ, unde plura hausit Heyne. 
(382). αἰγνπτίας. Conf. β΄, 537. δόμοι forsan ædes erant in quibus 
asservabantur divitiæ templi. Heyn. (383). Sup. 381. Respicit hic 
Z Z 


- 


554 : NOTE. C[387—407.] 


ἑκάστην ad nomen πύλη quod in ἑκατόμσπυλοι delitescit. Debebat esse 
ἑκώστας pro usu Homerico. Conf. (387). πᾶσαν λώβην δόμεναι, pœnas 
ἘΣ contumeliæ, phrasis pro δόμεναι, ποτίσαι τὴν ποινὴν τῆς λώβης. 

urius est Eustathii illud, πρὶν ὠντιλωβηθῆνωι ὧν με ἐλύπησε. (989 sq.). 
(zara τὸ) κάλλος. κατὰ τὰ ἔργα. (391). οὐδὲ μέν ὃς etc. Ang. not 
even on those terms.  Indignanter addit ; ὅστις oi τ᾽ ἐπέοικε, quique ei 
sit eonvenientior, dignitate, gradu scil. Hoc et βασιλεύτερος, ira per- 
motus ob verba Agamemnonis #, 186. Nestoris quoque, #, 281. 
forsan adjungit. (394). γαμέσσεται, desponsabit. ““ γωμεῖσθαι in medio 
dicitur ut διδώσκεσθαι, quod est docendum curo, 1. e. procurare, ut 
Jilius uxorem ducat, prospicere filio de uxore, deligere filio uxorem”. 
Ernest.  Nimis hoc Atticum in poëta Ionico judicat Heyne dictum- 
que ponit pro γαμεῖν, uxorem alteri parare. Obss. V. 615. At 
rationem Ernestii sequor.  Regulam inter atticos scriptt. usitatam de 
γαμεῖσθαι et γαμεῖν attingit Porsonus ad Eurip. Med. 264. (396.) 
ῥύονται, tuentur, Ï. 6. principatum obtinent : cum imperio præsunt, 
Ééy. Hellas et Phthia ditionis Achilleæ partes fuerunt : Interduns 
et prior pro tota Thessalia ponitur sec. Aristarchum in Schol. br. q. 
vid. Conf. sup. β΄, 683. Sententiæ Dni. Dunbar in ὦ, 141. multum 
favet verborum, qualis hic est, ordo, rroxutles ῥύονται. At medelam 
adhibet Heyne, οἱ ῥύονται πτολίεθρα. Obss. ἢ. L (395). Sunt aliæ 
sannuptæ Latio et Laurentibus agris, nec genus indecores—Aen. 12. 
24. (399). grnrra ἄλοχον. Ubique vertunt, legitimam uxorem, sec. 
Sch. br. εἰς μνηστείαν δοθεῖσων, γόρεεμεον. Ejusd. stirpis est μενηστήρ, procus, 
sixviuy bene reddunt, aptam, 1. 6. conditioni meæ. Sensus repetitur ex 
vss. 391 sq. et indignanter profert Achilles, non quasi se reipsa inferio- 
rem existimaverit. (400). τέρπεσθαι, me delectare ; frui ; ut Lat. vulg. 
(401). Iracundus sententiam affert, minime omnium personæ suæ 
convenientem, sed quam existimat Agamemnoni minus exoptandam, 
nempe, viéam abundantem ἃ placidam præ morte efferendam. 
(403). τοπρὶν ἐπ᾽ εἰρήνης.  Bello diuturno et gravi valde imminueban- 
tur opes Trojanæ, quæ antea præclaræ fuerunt. Vid. σ΄, 289 &a 
“ A metallis, quorum Astyris, apud Abydum, erant vestigia, repe- 
te:e eas opes, voluerant viri docti apud Strabon, XIV, p. 998 D.” 
Heyn.  Urbes vero direptæ, vastatus ager, et copiæ militum advena- 
rum publico sumtu alendæ opes penitus fregerunt. (404—5). Templi 
Delphici divitias hoc ævo remotiore admirandas fuisse hinc liquet : 
Adivos οὐδὸς, limen lapideum : οὐδὸς Sch. br. exponit βαθμός, et certe 
ad templa quæ, ut Delphicum, loco editissimo extructa sunt, gradi- 
bus lapideis ascendebatur : possit quoque λάϊνος esse epitheton dis- 
tinguens, quoniam antiquitus mos fuit e lauro templa conficere. 
Conf. Pausan. X. 5. p. 810. ὠφήτορος----τοξικοῦ, ὠπὸ τῆς τῶν βελῶν 
ἀφέσεως. Sch.br. Recie ; nec est cur a Pari, oraculum, derivemus, 
quæ prior expositio est. Sic ὦ, 75, ἑκατηβελέταο ἄνακτος. Arguta- 
tiones Scholiastarum de hac voce ἐφήτωρ videas congesta in Obss. 
Heyn. V. p.616. Pytho notatur, Delphorum nomen antiquum, in 
Sch. br. qui de etymo comminiscitur. πετρήεσσα, Ob situm. (406-7). 
Anirroi μὲν yég—»xTnTei &—inter hæc distinguendum ; ληϊστοὶ, præda 
parabiles, κτητοὶ, quocunque alio modo. Omnia vitæ delectamenta 
parari possunt labore, vita ipsa non item; ubi semel effugerit &e, 


Lo) 


[409—433.1 NOTÆ. 55 
Apposite laudantur imitatt. in Eurip. supplic. 775 sqq. et suavissima 
in Mosch. Idyil. 3. 100 sq. ai, αἱ, ταὶ μαλώχαι μὲν ἐπὰν----κ. +. À. 
Adde Theocr. Idyll. 4. 42. πάλι» ἐλθεῖν, 1. 6. ὥστε αὐτὴν muy ἐλθεῖν, 
nec parando nec prensando efficere queas. (409). ἐπεὶ ἄρ κεν. Oratio 
antiqua pro morte ; sic Sch. br. did γὼρ τοῦ στόματος ἔξεισι τὸ ψυχικὸν 
πνεῦμα. ἀμείψεται, pertransierit: ἕρκος ὀδόντων. Conf. sim. supra δ΄, 
350. Notandum venit Lucretianum, forasque per os est editus aër, 
3. 123. unde conjiciendum qualia de anima humana senserint veteres. 
Id inter Romanos indicat spiritus : Conf. Cic. Philip. 12. 9. Aen. 4. 
75. (410). Aperte profitetur de fabula notissima fati ejus duplicis: 
διχθαδίας κῆρας Pieëue—cemina fata me rapere ad finem mortis &c. 
Sic infra ν΄, 663 sqq. Odyss. λ΄, 109 sq. Supr. #, 35. * Duplex 
memoratur fatum, optione alterutrius proposita—res inprimis vati, 
ciniis accommodata”. Heyne. Adde sup. β΄, 832 sqq. (413). ὠλετό 
és wo Spes reditus mihi haud apps erit; periit mihi reditus, 
sermone antiquiori. ἄφθιτον---- Semper honos nomenque manebit—Virg.. 
Aen. 1.613. Recte hic Clarke ; “ Notandum quam singulari quam- 
que modesto Poëta artificio, gloriam dicat Achillis sxo factam poëmate 
sempiternam. Nusquam sui meminit omnino; sed Achillis nomen 
atque famam immortalitati tradidit ; idque eum, non qualis fingi de- 
buerat heros, sed qualis esset, depingendo”. (415). ἐπέσσεταί μοι «ἰὼν, 
δηρὸν, 1. 6. ἐπὶ χρόνον δηρὸν.  Præ affectu orationem ejus non claudit, 
quæ sic procedere debet.—“* Attamen, obscurus quanquam fuero, 
satius esset, quam sic laboribus fungi, et animos minime gratos ex- 
per .—xœi δ᾽ ἂν τοῖς ἄλλοισιν----Οῇ cæteros persuasos velim, ut domum 
redirent, mea exempla secuti &c. (418). ἐπεὶ οὐκέτι δήετε τέκρεωρ---: 
guoniam voti compotes non eritis: dixerat supra Ulysses 236-7. 
Ζεὺς δέ σφι Κρονίδης ἐνδέξια care φαίνων àcTedmrs—Victoriam Troja- 
norum esse prædicans ; hinc occasionem arripit Achilles ; quoniam 
partes eorum defendit Jupiter, nil restare, quin domum abirent: conf, 
Sch. Victor. ἢ. 1. Notetur antiquior sermo, χεῖρα ἑὴν ὑπερέσχε, ut supr. 
δ΄, 249. (422). ἀγγελίην éropacbs—prout viros decet legatorum 
officio functos, omnia præcise narrate. πάντα μιώλ᾽ ἀτρεκέως ἀγορευέμεν, 
ὡς ἐπιτέλλω. β΄, 10. (425). ἐπεὶ où σφισιν ἥδε γ᾽ éroiun, ete. Ang. Since 
this which they have now devised, is not likely to prove effective, 
whilst I continue in my resentment. y, saltem: hoc saltem con- 
silium, “ exitum, quem volunt, non habet”. Æeyn. Sic Sch. br. 
ματαία ἐστὶν αὕτη ἡ γνώμη. Eodem sensu usurpatur ἐτοίμεη, ξ΄, 53. 
Non incommode verteris, guoniam hoc non illis aptum est con- 
silium, qualis sensus in Pind, OI. 6. 18. extat. Sed eodem re- 
dit. (430—33). Minime suspicati erant legati dona tam magni- 
fica rejecturum Achillem; admirati primo, deinde ad dolorem et 
supplicationem se convertunt. wénz γὰρ xearieüs—h. e. dona ve- 
hementer recusaverat—+eur:e;, speciem unius ferens nullo modo 
munera accepturi. (433). déxer ἀνωπρήσας, ἢ. 6. ἀναφυσήσας, ἢ, 
οἰθρόον ὠναβαλών.  SCch. br. “ Metaphora ab aqua acris vi emi- 
cante. Heyn. Ang. verteris, blubbering. Sensus primarius τοῦ 
πρήθειν videtur esse in perrumpendo positus, adeoque indicari possit 
vis flammæ emicantis, venti coorti, &c.  Hinc communiter 
vertunt 2ncendere, et supr. ὦ, 481. ἄνεμος dicitur πρήθειν, h.e. 
flatu inflare vela. Hinc, Hesychio monente, πρηστήρ, ἄνεμος σφοδρός. 


356 NOTÆ. [434—447.7 


Conf. Lennep. ad Coluth. C. 12. (434-601). Hanc orationem ex- 
pendere operæ pretium erit. 1. Negat se ab Achille discessurum, 
quippe officii relgione ductum, nam a Peleo ut comitem et præcep- 
torem additum se memorat—446. Primum ad Peleum accessum nar- 
rat, et Caussam quare domum paternam rekquerit—476. Se a Peleo 
bene exceptam Achilli puero educando operam navasse=—490. Non 
igitur se eum unquam deserere posse. Sed quoniam Achivos relic- 
tos non vult, procedit exinde ad hortandam pacem et conciliationem. 
—508. Addit argumenta ducta ab Aonesto, muneribus tantis oblatis ; 
viris summis ad eum exorandum missis.—519. alia proponit ἃ pru- 
denti et utili; exemplo Meleagri, qui id demum sæva necessitate 
facere coactus est quod antea precibus dare noluerat—595. horta- 
tur ergo ne occasionem e manibus dimittat bene de Achivis merendi. 


——et summam argumenti claudit, honestum innuens ut id sumeribus 


detur quod vi vel precibus extorqueri nequit ; quippe id restitui debe- 
re quod Jlæsum videbatur, nempe, dignitatis locum, honoris sensum ; 
justitiæ caussa τὸ γέρας, et ad injuriam famæ diluendam τώ δῶρα.---608. 
Orationis, quæ, a v. 529. vix ad normam componitur, ana- 
lysin videas infr. in loc. cit. (434). εἰ μὲν δὴ νόστον Si quidem 
nunc reditum in animo agitas ; similis phrasis supr. ὦ, 297. σὺ δ᾽ ἐνὶ 
φρεσὶ βάλλεο etc. (436). Metaphora est ab ingruente flamma ; post- 
quam ira excandescens in mentem inciderit ; sic habemus inf. 
λ΄, 155. ὡς δ᾽ ὅτε πῦρ ἀΐδηλον ἐν ἐξύλῳ ἐμπέσῃ van.  Bonum sensum hoc 
quod ἃ Heynio notavi præbet. Illustratur amplius ex eo quod de 
luctatore dicitur a Pind. Py. 8.117. Sic βαρὺ νεῖκος ἔμπεσε. Nem. 
6. 86. Conf. supr. 235. Oratio 457, affectu tenero plena est, πῶς 
ἂν ἔπειτ᾽ ἀπολιποίμην σεῖο ; Quomodo, te discedente, remanere possum ? 
(440). Hinc constat Achillem, ætate adhuc teneriori, Græcos in 
expeditione Trojana comitatum : Notum est artificium Thetidis, eum 
insula Scyro retinentis in habitu muliebri, unde astutia Ulyssis 
ablatus est. Fabulam fortasse ex hoc loco desumtam agnoverit 
lector eruditus. (441). ἡ ω-τ--ἀριπρεπέες τελέθουσι" hinc ἀγορὴν κυδιώ- 
vaigær, ὦ, 490. De epith. éuorsss in vers. præc. respice ad δ΄, 315. 
Bene ab Hesychio comparatur inf. σ΄, 309. ξυνὸς évuænwes. æqualiter 
omnibus diffcilis,” exp. Sch. br. (443). μύθων τε jnrñe ἔμεναι, etc. 
«ς Fortem esse manu, in conciliis et senatu prudentem et disertum” 
Heyn. Constructio est, διδασκέρεναι rade mévra (ὥστε σε) εἶναι ρεύθων 
τε ῥητῆρα, ». τ᾿ Δ. nam de Achille loquitur non de seipso, ut monet 
Clarke. Conf. huc Aristot. de repub. 1. 9. Quinctil. EL. 3. Similia 
sunt verba Penelopes de filio, Od. δ΄, 818. οὔτε πόνων εὖ εἰδὼς οὔτ᾽ 
ἀγοράων. (444). ὡς ἂν ἔπειτ᾽ ἀπὸ σεῖο, EtC. Pro διὸ οὐκ ἀπολειφθήσομαξ 
σου. Sch. br. Adeo ut nec velim a te, care fili, relinqui, (ἔπειταὶ 
quum res ita fuerint, ut te, pupilli loco, haberem. Fere ut sup. ζ΄, 
350. ἔπειτ᾽ ὠφελλον εἶναι.  Pergit 445. οὐδ᾽ ἔι κέ μοι, etc. Vis 
inest verbo ὠποξύσας" senectutem, quasi deforme et tetrum quid, 
abradens. ““ γῆρας ὠποξύειν ductum est a serpentibus pellem ab- 
stergentibus ; qui, districta pelle, senectutem exuunt, ἐποδύουσι. 

Heyn. Ang. vert. Not even though the Deity himself were to pro- 
mise me renewal of my youth. (447). Narrat fugæ caussam et ra- 
tionem a domo paterna : Hippodamia fuit mater Phœnicis et Clytis 


᾽ 


[452—481.] NOTÆ. 857 


pellex, cujus ut amorem conciliaret filium obsecravit. Hoc ne viri 
animus ab ea aversus esset. Confer. Sch. br." Recte vero notat 
Sch,. Victor. hanc narrationem bene ad conciliationem compositam 
esse; Agamemnonem veniam impetrare decebat, quum jam offensæ 

avioris reum excepisset Peleus. (452). ἕν᾽ ἐχθήρειε yécerra—Juvenis 
amore capta scil. Mos in heroicis temporibus usitatus fuit : etsi 
ægre tulisse nunc uxorem apparet. ‘“ Homero semper est ἐχθαίρειν 
τινὰ, Odisse : ἔχθεσθαί τινα, odio esse. Recte Sch. br. pures" 
Heyn. Obss. 626. (457). ζεὺς καταχθόνιος dicitur Pluto, i. 6. 2nfe- 
rus. Sic Jovi Stygio, Aen. 4. 638. Turtareo Jovi. Val. Flacc. 
lb. 1. Aliquando et simpliciter ζεύς, ut apud Lucian. in νεκρικοῖς. 
ἐπαινή Vertitur horrenda, αἰνὸς enim est δεινός. Sch. br, Nec justas 
ob rationes ablegatur versus ἃ Knight, Prolegg. apte enim subjiciun- 
tur, quæ diras perficiunt, numina. Devovendi autem notetur mos 
et ratio supr. 454 sqq. Sic inf. 562 sqq. obstestatur Althæa, ὀΐδην 
καὶ ἐπαινὴν mieriQovuu, et ab Erinnye auditur, 571. Porro a Wolfio 
insertos video quatuor versus inseqq. τὸν μὲν ἐγὼ βούλευσα κατακτάμεν 
ἐξέ χαλκῷ" ὠλλώ τις αθϑανώτων παῦσε χόλον" ὃς ÿ ἐνὶ θυμεῷ δήμου ϑῆκε 
φώτιν καὶ ὀνείδεω πολλ᾽ ἀνθρώπων, ὡς μὴ πατροφόνος μετ᾽ ὠχαιοῖσε 
καλεοίμεην.  Hos sustulisse Aristarchum memorat Plutarchus, qui in- 
juria id factum censet, eos tempori optime convenire existimans. 
Eadem notat in sua edit. Barnes.  Criticam ulterius spectes in Obss. 
Heyn. V. pp. 628—9. (458). ἔνθ᾽ éwoi— Ang. Then my spirit no 
longer endured that I should remain an inmate in his family, 
whilst 10 continued the object of my father s resentment. (460). 
ἔται, amici, sodales. ἀνεψιοὶ consanguinei, proprie fratrum filü, ut 
Achilles et Ajax. Sch. br. Hi, ne fugam capesseret, orant. (462). 
De εἰλίποδας conf. supr. ζ΄, 424, ἕλικας varie interprétantur, sed 
simplicius et melius S. br. camuris cornibus vertit. Locut. in 463. 
ϑαλέθοντες ὠλοιφῇ illustratur supr. ad verb. δαῖτα θάώλειων, 1, 475. 
(464). rœvvoyro—extendebantur. sbouevor, ustulandi, 1. 6. quoad pilos 
ac setas, antequam assarentur. Heyn. (465). ἐς sigageuy—ex 
doliis. Habetur supra €, 387. χαλπκέω δ᾽ ἐν xteduw, Pro carcere ; 
conf. in loc. (466). Ordo est, εἰνώνυχες (διὰ ἐννέα νύκτας) παρίαυον au@" 
ἐμοὶ αὐτῷ (διὰ τὰς) νύκτας. 468----αἰθούση εὐερκέος αὐλῆς. 460. προδόμῳ. 
ϑαλάμοιο. 4:72. ἑρκίον αὐλῆς, etc. De partibus hisce domuum an- 
tiquarum, conf. not. ζ΄, 243. et sqq. (474—5). Conf. sup. ad β΄, 683. 
μητέρα μήλων, Sermone antiquo pro, divitem pecorum : hisce tempori- 
bus, propter scelus commissum, heroes in exilium sæpe sunt pro- 
fecti ;, exinde a scriptoribus tragicis plurimæ desumptæ fabulæ : 
Sic Telamon, propter cædem Phoci. Peleus ipse, Euryto occiso, 
et Hercules, Iphito. ἐξικόμην. Exp. Sch. br, πρὸς τὸν πηλία 
ἱκέτης παρεγενόμην, καὶ ἱκέτευσα. Supplex access. De πρόφρων, 476, 
sæpe jam antea: hic est, œmanter me excipitk Conf. 9΄, 175. 
(478). τηλύγετον---(ἀα hac voce vid. sup. (y, 175.) Summum de- 
signat amoris et affectus gradum.  Invenitur ἐπὶ κτεώτεσσι supr. £, 
154. Constructio hic ést, opibus largis destinatum hæredem. 
(481). καί σε roroÿroy—Et te tantum Jeci, O Düs par Achilles, 
ex animo diligens: 1. 6. “ Educavi te, ut adolesceres ad hoc ætatis, 
quo nunc es constitutus.” Heyn. Sic habetur Sophocleum, καί σ᾽ 
ἰθρεψώμοην, τόσον δ᾽ is ἥβης. Ad v. præc. notandum est nil obstare quo 


958 KOTÆ, [482—1987 


minus inter finitimos populos, Dolopes, princeps (ἄναξ) fuerit Phœ- 
nix, ἃ Peleo agris amplissimis et honoribus donatus: sic supra ζ΄, 
193 sqq. Bellerophon inter Lycios principatum et agrum obtinet. 
(482). Chironis quoque meminit Homerus, medicinam edocentis, x, 
829. et RAR à 219. Ut Pelei amicum, 7, 141. 7,388. Vult 
vero ostendere Phænix se Achillem penitius novisse, et majorem cum 
eo amicitiam inivisse : “ Videtur Phænix fuisse altor Achillis, Chiron 
in disciplinis singularibus magister.” Clarke. (484). Vertas: ante- 
quam te genibus meis impositum ciba satiassem.  Desideratur xe in 
prioribus ; ἐπεὶ οὐκ ἐθέλεσκες (σεὶν) ἢ ἐγὼ, ete. Vocula γέ illata videtur 
ob metrum, nisi quis malit, priusquam saltem. (488). οἴνου ἀπο- 
βλύζων, ἢ. 6. μέρος τι οἴνου. ἐν νηπίξη οἱ ἈΕΎ ΞΕ,» recte vertes ; infantiæ 
difhcilis, molestæ, more. Ang. in infant peevishness. ἀλεγεινῇν, 
“ epitheton ad molestias, curas et solicitudines spectat, quas nutriti 
nutritoribus creant.” Heyne. (489). τὰ φρονέων, etc. Ang. consi- 
dering, that the Gods never granted me issue. lit. perficiebant prolem. 
8 pro crie cut Sæpius, (400—1). ϑρεπτήρια indicat pueritiæ. 
Vid. sup. δ΄, 478. Attamen filium feci, ut aliquando indignum 
fatum a me arceres ; Defensoribus sæpe indigebat senectus ætasque 
imbellis ubi vis et arma victoriam 5018 reportabant : hinc adoptio hæ- 
redum, ubi naturales defecerunt. Obvium est Lucretianum illud, 4. 
1249. ut possent gnatis munire senectam, ubi plura apposite confert 
Wakefield. Notat porro Schol. Vict. Phænicem hoc modo officium 
Achillis in Græcis servandis adumbrare. (492). Amicitia quæ ei cum 
Achille fuit licentiam dat apertius loquendi, quam antea Ulyssi. 
Hinc θυμὸν μέγαν----νηλεὲς ÿroe.  Notandum porro est quantum teneri- 
tudinis inest allocutioni, ὠλλ᾽, ὠχελεῦ, dum per exactæ pueritiæ çu- 
ram, et amoris debiti sensum, eum, ut iram deponat, obtestatur. Ad 
verb. νηλεὲς #ree, Conf. β΄, 490. ὦ, 205, 521. Callimachi est ærmes 
dre. H. ad Del. 106. (494). τῶν περ καὶ μείζων desrs—Flecti utique 
solent et Dii ipsi, quorum omnino major est wirtus et honor 
et potentia. ὠρετὴ, præstantia quævis corporis vel animi vel fortunæ. 
Te placabilem fieri decet eorum exempla imitatum. εὐχωλῇς ἐγανῇσε 
—votis placidis, blandis, ut supr. δώροισιν dyavoios, 113. ὠγανοῖς ἐπέ-. 
ἐσσι, β΄, 180. Conf. illud Pind. ϑεὸς εὔφρων εὐχαῖς OL. 4. 21 sq. (498-9.) 
καὶ γάρ τε Auræi—Etenim preces sunt Jovis filiæ magni, claudæque, 
rugosæque et oculis strabæ: Hæc descriptio personis convenit op- 
time: vocantur Claudæ, tarde enim et ægre, ad eum qui injuria 
affectus fuerit, acceditur, et genibus flexis oratur : rugose et strabæ, 
quia recto vultu adspicere non audent supplices, tristi insuper et dolore 
pleno. Hæc Sch. br. Jovis filiæ, quia a diis omnia, quasi auctoribus, re- 
petuntur, et Jovi præcipue tribuitur supplicum cura. unde epith. ἱκετή-- 
σίος. et nunCupatur ἐπιτιρήτωρ ἱκετάων, Od. 1.270. Similem ob caussam 
vocatur ἄτη, πρέσβα διὸς θυγώτηρ, infr. τ΄, 91. ubi personam induit. 
Apposite hic notat Clarke ; ‘ Simili fere loquendi ratione ac Homerus 
hic Preces vocat διὸς κούρας χωλάς τε ῥυσώς τε, Euripides mentis male 
sibi consciæ cogitationes appellat τὰς αἱματωποὺς καὶ δρακοντώδεις 
κόρας." ϑαῃηί verba Orestis furiosi, v. 250. Ed. Pors. conf. et infr. 
“γοργῶπες, ἐνέρων ἱέριαι; δειναὶ ϑεαί, ν. 255. Est nempe sermo symbo- 
licus, dum abstractæ mentis cogitationes se in personas moventes et 


L500—525.] NOTÆ. 459 


agentes mutant. (500). Ordines; κιούσαι usromic® ἄτης, λέγουσι, 
i. e. sollicitæ sunt, nempe ad medendum vulnus, 8x48», ab Ateilla- 
tum. Hinc 583. ἐξακέονται ὀπίσσω. (501 sq). Per epith. ὠρτίπος, 
σθεναρή, designantur animi ferocientis vires ad injuriam inferendam : 
celeritas quoque ; omnes ideo (auras) cursu longe antevertit. De 
φθάνω conf. supr. £, 119. (504), ὃς μεέν τ᾿ αἰδέσεται, etc. Sic supra ὦ, 
23. αἰδεῖσθωί Ÿ isgñ.—Quisquis benigne exceperit filias Jovis. Hine 
explicaveris epith. αἰδοῖος quo designantur, et ὁ ἱκέτης, supplex, et ὁ ξένος, 
hospes, notante Heyn. De locutione ἕσσον ἰέναι, vid. ad #, 567. ubi 
sensus diverse instituitur. (506). ὃς δέ κ᾽ ἀνήνηται, etc. i. 6. αἰδεῖσθαι, 
reverentia eas prosequi ; h.e. Si quis orantem supplicem pervicacius 
audire denegarit, suo fit periculo ; royds......dsivæi ὥται κλονέουσιν ἀεὶ 
ξυνοῦσαι. Soph. Œdip. Colon. 1242. (510). τιμὴν, ὅτ᾽ ἄλλων περ---- 
Honorem, reverentiam 115 debitam, quibus mentes sapientum permo- 
ventur, ut supplices exaudiant; &aawv περ, aliorum A Ge ῥωμ 
de qua vi partic. περ, conf. Hoogev. f. V. p. 460. (511). τὰ à ὄπισθ᾽ 
érouato. Anne recte Lat. Vulg. σέ aha in futurum nominaret ? Debet 
esse, nec alia in futurum, &C. évouaber, hic ὑπίσχοιτο, promitteret. 
Casum proponit ; Si nec ab ira cessaret Agamemnon nec munera tibi 
vel in præsens vel in futurum satis ampla proponeret, haud mirer te 
auxilium recusaturum nec ad dandum impellerem etsi id precibus οἴ 
flagitarent Achivi, χατέουσί περ mn —Nunc vero Agamemnon non 
modo injuriam deprecatur verum etiam munera mittit, 515. αὐτίκα, 
ut supr. x prœæsenti. (518). φίλτωτοι, ut sup. Achilles ipse, 1978, 
τῶν μὴ σύγε mddoy—lit. nec orationem nec pedes (legationem) eorum 
asperneris : 1. 6. ut optime Clarke ; Horum tu neque orationem neque 
legationem, nec quid dixerint nec quid fecerint tanti viri, itinere ad 
te suscepto, asperneris. Antiqua phrasis est ἐλέγχειν πόδας, ἢ, 6. τὴν ἐν- 
ad: ἄφιξιν. SCh. br. (520). οὕτω καὶ τῶν πρόσθεν, etc. Sic etiam de 
priscis heroïbus famam accepimus, etc. Exemplum adfert cur mi- 
tiorem se præbeat Achilles, longam et verbosam narrationem, seni 
vero optime convenientem, eXOrSUS. μοξρενηροώ, τόδε ἔργον, πόλωι γεγες 
γημιένον, οὐ νέον ....«ὡς ἦν, sicut acciderat. Sch. br. (525). κουρῆτες. 
ὑποδιήγησιν incipit, episodium, in quo poematis universi quodammodo 
instituitur ratio. ra Achillis adumbratur sub persona Meleagri, et 
in medias res rapitur lector, adeo ut narrationis epicæ et senilis con- 
suetudinis serventur leges. Conf. Eustath. in loc. Curetes isti fue- 
runt Acarnanes, antiquiores Aetoliæ incolæ, qui Pleuronem tenue- 
runt; Aetoli vero Calydonem. Bellum incidit, et labes prima, apri 
Calydonii immissio. Sch. br.  Altius vero rem repetere licet ex odiis 
inter gentes : nam advenæ Aetoli partem agri colebant, Curetibus 
expulsis. Simultates de novo accenderat Meleagri factum. 
Analysin, quæ sequitur, rogatus mecum communicavit Vir amicis- 
simus Guil. Neilson cujus ope melius quam adhuc comperi narratio 
ordinatur. In partes novem distinxeris ; 1. 529-542. Diana Oeneo 
irata, ob sacra posthabita, aprum immittit qui agrum Calydonium vastat. 
IL 539-542. Meleager, Oenei filius, multa manu comparata, aprum 
perimit. III. 543-545. Litem excitat Diana inter Curetes et Aetolos 
de capite et pelle apri, quæ Atalantæ dederat Meleager ob primum 
valous inflictum.  Hoc ceteri venatores injuriam sibi fieri existimantes 


360 NOTÆ. ᾿ [527—536.] 


rixas movent, et, pugna coorta, avunculos ejus Meleager interfcit. 
Hinc bellum exortum sævius. IV. 525-528. Caïydonem oppugnant 
Curetes.. V. 546-548. Oppugnationem instituere nequeunt Curetes 
dum suis Meléager opem fert, At—VI, 548-550. 569-570. victo- 
riam jam comparaturi sunt quum Meleager ira percitus Calydonum 
partes deserit. ὙΠ. 551, et 561-568. Iræ caussa exponitur; ob 
fratres ejus occisos Diris eum devoverat Althæa.  VIIE 552-560. In- 
terponitur digressio ; domi se continet Meleager cum uxore Cleopatra 
de qua instituitur narratio. Conf. loc. IX. 570-595. Viribus fractis, 
Aetoli ad orandum legatos mittunt, nec voti compotes fiunt, donec 
Meleager; precibus Marpessæ devictus, in aciem rursus procedit. 
Debellantur Curetes. (527). ἀρευνόμενοι (ὑπὲρ) Καλυδῶνος---- τ] Sæpius ; 
conf. μ΄, 242. ἀμύνειν τινί, conf. €, 262. (529). καὶ γὰρ τοῖσι--- His 
etenim immiserat pestem Diana; ira percitus propterea quod primitias 
non comportaverat Oeneus, &c. Caussa et origo contentionis narratur. 
Attamen, ut Heyne observat, narratio hæc de apro Calydonio una 
est ex quatuor cardinibus unde heroicæ ætatis et mythorum priscorum 
pendet compages chronologica : alteræ sunt, expeditio Argonautica, 
Bellum τῶν ἕπτώ ἐπὶ ϑήβας. Trojanum δοίϊμηι.  Sic instituitur ratio 
in Chronol. Newt. (530). Sxxvosx—diserte explicant. Sch. br. et 
Lips. de sacris post fruges comportatas ; férst-fruits ; συγκομειστήριω, S. 
Lips. h. 6. ϑυσίας, μετὰ τὴν συγκομιδὴν τῶν καρπῶν, τοῖς τε ἄλλοις καὶ τῇ 
Δήροητρι. δ. br. Bene explicanturex Idyll. ΝῊ. Theocr. cui epigraphe 
est ϑωλύσια. Conf. vss. 32 sqq. ἀνέρες εὐπέπλῳ δαμάτερι δαῖτα τελεῦντι 
ὄλβω ἀϊωρχόμενοι" pie γώρ σφισι πίονι μέτρῳ à δαίμων εὔκριθον ἀνωπλή- 
gore & x w ὦν. Constat ex vss. 530, 537. vindemiam narrari et 
ἀλωάν esse vineam. Conf. inf. 536. γουνῷ dau, —est ut S. br. bene 
explicat, in fructuosissimo agri loco. Hinc ἀλωὴ γόνιμοος, quod in 
oratione antiqua effertur γονὸς, vel γουνὸς; ὠλωῆς. Conf. supr. 141. ad 
verba οὔθωρ ἀρούρης. et locutionem similem in Hes; Theog. 54. py»- 
μιοσύνή, γουνοῖσιν ἐλευθῆρος μεδέουσα. De ἀλωὴ, vid. sup. (6,499.). (533). 
ἢ λάθοτ᾽ ἢ οὐκ ἐνόησεν, 1.6. quum sacra facere ei propositum fuerit, 
oblitus est, vel haud omnino animo adverterat. Sch. br. assentitur 
Heyÿne. attamen Sch. Lips. accipit, volens prætermisit.. Conf. Ernest. 
γιά. sup. ἐ, 349. ubi similiter, atque hic, coalescunt ἤ οὐχ. (534). 
δον yves. Hoc quod potius ad Dianam spectat, Scholia quædam 
(σοι. et Lips.) ad Achillem referunt quasi διογενής, notantibus 
Clarke ‘et Ernesti Exponit Sch. br. de Artemide. (535). sers 
ἐπὶ--ἰπῶρσε, χλούνην σῦν ἄγριον.  Heyne éx Sch. br. interpretatur 
quasi sit χλοεύνην; ἔν χλόῃ εὐναζομεένη»,. εὐτραφῆ. in herbosis palu- 
dibus latitantem. Variæ sunt aliæ, sed hoc præferendum. (536). 
ὃς κακὰ πόλλ᾽ ἔρδέσκεν, ἔθων, etc. Qui damna multa patranit, frequen- 
tans Oënei agrum. Lat. vulg. Sic Sch. Ven. A. ἐξ ἔθους ἐπιφοιτῶν. 
Id. Sch. br, et plerique antiquiores: Accuratius Eustathius, quem 
secutus Heyne bene distinxit ; κακὰ πόλλ᾽ ἔρδεσπεν, ἔθων, οἰνῆος ὠλωήν, 
more solito, multa damna intulerat vineæ Oenei. ἔθων dicitur abso- 
luté, xærè τὸ εἰωθός, at ἔθειν #nw#y, solœcum foret. Video verum pers- 
pexisse Schrev. in edit. Sch.br.  Porro constructio ἔρδειν xaxd rive NV. 
τι usitata ést.  Sic Hesiod. ἔργ. 1. 825. ξεῖνον κακὸν ἔρξει. Latius ac- 
cipit ὠλωὴν Sch. br. ut ragrePiger χώραν. et, quatenus ex fragmento 


[δ40---564.7 ΝΟΤΖ- 361 


Euripidis conjicere possum, idem sensisse videtur Tragicus ; est in 
Meleagro : Oeneus πότ᾽ ἐκ γῆς πολύμετρον λοβὼν στ ὦ ju Y, ϑύων ἐρτέ- 
pad nisi στάχυν latius acceperis ita ut proventum vineæ quoque in- 
dicet. Conf. Heyn. Obss. V. 649. ad v. 530. in 538, dicitur ἄνθεσι 
μήλων periphrastice pro μήλοις» καρποῖς; pari lege ac κῆρ συλαιβένεος, Lin 
Zeiépeoso, etc. toties obvia. προθέλυρενώ χαμαὶ βέλε in v. præc. est 
Junditus, cum ipsis radicibus humi dejecit. (542). πολλοὺς δὲ πυρῆς 
ër@ns —multos conscendere fecit rogum tristem.. Uti sæpissime, ἐπέ- 
βησε pro ἐπεβίβασεν. (548-4-5). Munus præcipuum Meleagro dedi- 
tur propter apri occisionem ; Ille vero vicissim Atalantæ dono dedit : 
avuncCuli ejus, Plexippus et Toxeus, factum indignantes, spolia puellæ 
ereptum ibant et a Meleagro occisi sunt. Hinc bellum a Curetibus illa- 
tum ad mortem principum ulciscendam et fabula notissima de exitu 
fatali Meleagri ipsius. Sch. br. Parum diserte a poeta explicatur 
narratio. Conf. Arg. sup. 525. (547). τόφρα δὲ κακῶς n— Taumdiu 
valde affictæ fuerunt Curetum res. οὐδ᾽ ἐθέλεσκον, etc. nec poterant 
(ἐδύναντο) manere extra mænia, i.e. vel Calydonis, et sic dictum est 
ut reoréguls τείχεος, vel Pleuronis, in quo se conclusos tenebant in 
acie stare haud valentes.  Utrumque commodum, at quoniam oppidi 
Curetum non meminerat poeta, de Calydone potius τὸ τεῖχος intellex- 
erim. Discrepat Heyn. in Nott.h.l. (549). At ub2 demum ira occupave- 
rat, &c. Succensebat, ex eo quod mater, posthabita filii salute et gloria, 
diras ob fratrum cædes fuerat precatus; deinde se domum recipiens, 
agri Calydoni vastationem minime curavit. Notandum est, quanto 
cum artificio usurpantur verba ὅστε καὶ ἄλλων.  Agamemnonem 
et Achillem perstringit oratio, atque reverentia summa adhibe- 
tur, dum de exitiosa eorum contentione verba facit senex. Sa- 
pientissimi elenim solent irasci. (552). κεῖτο. recte Sch. br. 
ἀργὸς durénu—tempus intra thalamum terebat otiosus, securus. 
552—560, omnia in parenthesi accipienda.  Marpessam abripuerat 
Apollo ; huic congressus Idas, eam dedere coegerat. A querelis 
quas ediderat Marpessa, nomen Alcyones natæ inditum erat, ab Al- 
cyone, ave querula et lamentabili. Nam in v. 559. verte ὠλκυόνος 
οἶτον, planctum aleyonis, ut eadem sit ac οἶκτον, querelam.  Mythum 
in Ovid. Metam. II. Homero ignotum crediderim, et minus com- 
mode huc translatum. Vid. H. Obss.h. 1. (555) τῶν τότε. — Hoc propter 
reverentiam Achillis subjicit ; ne in offensionem ducatur Græcorum 
fortissimus. Observat Schol. Vict. (558). καλέεσκον ἐπώνυμον. 1 6, 
φερωνύμως, ducto nomine ab ave querula, πολυπενθέος, luctuosa. 
(561). τῇ oy:—redit ad narrationem 552. τῇ, Cleopatra. De signi- 
ficatione vocis πέσσων, conf. sup. 4, 81. Ang. efferri potest ; brood- 
ing over his resentment. (562). ἐξ ἀρέων, 1. 6. διὰ τὰς τῆς μητρὸς 
xaréeus. SCh. br. (563). (ἕνεκα τοῦ, ὑπὲρ τοῦ) φόνον κασιγνητικοῦ---- 
plures acie interfecti a Meleagro sunt. Sch. br. Sup. 543-4-5, 
Nomina recenset Scholiasta. scil. Iphiclus, Polyphantes, Phanes, 
Eurypylus, Plexippus. Junctura autem est, πόλλ᾽ ἀχέουσα ἕνεκα 
τοῦ) κασιγ. Diris devovendi explicatur ratio in hoc et seqq. ϑεοῖς 
ἀρῶται, γαῖαν ἀλοία, κικλήσκει τοὺς κάτω ϑεούς, ἐριννύας, etc. Conf. 
sup. 454. (564). πολλὰ δὲ καὶ yaiuy—Multum et manibus almam 
terram verberabat ; πολυφόρβην, epith. ut Virgillanum. Terræ om- 
S A 


362 NOTÆ. [564—594. 


niparentis. Aen. 6. 595. quod ex Lucretio expressit 2. 705. 5. 260. 
Ambobus fons Homerus et in Hymn. ad T. M. 1. γαῖαν παρμρμή- 
ruger, etc.  Præsenti epitheto conveuit v. 2. # φέρβει ἐπὶ χθονὶ πάνθ᾽ 
etc. Nec dubium quin huc respexerit Aesch. Choëph. 124. 
In precibus fundendis diversa ratio instituta pro dis, quos precaban- 
tur. Si ad Superos, manus sursum attollebant.  Inferi invocati, ma- 
nibus versus terram inclinatis, et Marini, super pontum extensis. Conf. 
exempla, #, 177. 209—201. %, 350 sq. In Hymno ad Apollinem, 
v. 333. modo simili infera numina precatur Juno, Jovi irata ob pro- 
creationem Minervæ: conf. etiam 1bid. 340. (5678). τῆς δ᾽ ἠεροφοῖτις 
ἐριννὺς, etc. Hanc vero exaudivit Erinnys, per-tenebras vagans, 
&c. recte per tenebras, et epitheton simile obvium est in Psalmis ; 91. 6. 
‘ Pestis quæ in caligine ambulat.” ÆExponit Sch. br. ἀόρατος. Porro 
de ἐρέβευςφιν et adjecta terminatione @gw, vid. sup. δ΄, 452. ἀρείλεχον 
ἦτορ ἔχουσα, Virgiliano respondet, cui tristia bella, iræeque insidiæque 
et crimina nozxia, cordi. Aen. VII. 325-6. (569). Narratio_con- 
tinuatur ab 549. Aetolorum rebus afllictis, Meleagrum orant ut 
civibus opem afferret. Hoc munere perfuncti sacrorum antistites, 
ut sup. ζ΄, 287. ubi preces ad Minervam factæ. (574). De τέμενος 
et hac ratione virtutem præclaram honorandi conf. ζ΄, 194, 195. , 
184. verba procedunt Ang. They desired him to make choice of 
the fairest portion of the land. To set apart half for cultivating 
the wine and half (as arable land) for the purpose of tillage. 
Exponit br ia “gore per ἄδενδρον χώρωαν----οἴ constructio Hey- 
niana convenit, nempe ἤνωγον ἑλέσθαι τέμενος----' ὥστε) μὲν ταμέσθαι τὸ 
HET, οἰνοπέδοιο" ἥμισυ δὲ, 7? 07 ὥροσιν, πεδίοιο. Distinctio explicite 
facta, €, 195. φυταλιῆς καὶ ægovens, Ubi conf. notata. (581). ὁ δὲ 
μᾶλλον dvaivero—sed vehementius renuebat. Ex hac tota narratione 
constat fabulam de titione et interitu Meleagri figmentum esse re- 
centiorum et Nostro ignotam. Quidam symbolice dictam putant 
pro exsecrationibus Althææ. Conf. Steph. in Dict. Histor. (579). 
σανίδας, fores : ϑύραι sunt aperturæ in muro. Heyn. Obss. γουνοῦσθαι, 
suppliciter orare, est verbum effictum ἃ γόνυ, 1. 6. ἱκετεία, in sensu 
metaphorico. Conf. a; 500. (584 sq). er y ὅτε δή, etc. Donec 
jam thalamus crebris ictibus concussus est et jam in eo essent Cu- 
retes ut, mœntibus superatis, ignem urbi admoverent ; Tum demum, 
etc. De Coriolano narratum menti obversatur. (589-— 90). Vivi- 
da narratio et quam Demosthenes, de Phocensium interitu locutus 
mutuatus est; Conf. Hermogen. Cap. 33. (Confer quoque descrip- 
tionem Aesch. ἕπτα à. ©. 340—67. ut et orat. Cæs. in Sall. de con- 
jurat. Catalin. ᾧ. 55. Vocem βαθυξώνος interpretatur Heyn. de veste 
longiore et ad talos defluente, radis. (594). εἴξας à θυμῷ, 1. 6. impetu 
mentis, non a popularium promissis adductus, pestem arcebat. 
Sermonis artificium excutias : Meleagri exemplum proponitur, qui 
se donis minime exorabilem professus, Cleopatræ tamen precibus de- 
mum obtemperarat, argumento hinc captato, Achillem, dum se preci- 
bus amicorum et muneribus circumsessum videt, animum magis pla- 
cabilem accipere debere. Id suadet senex antequam pernicies ultima 
invaserit, tunc enim necessitate coactum se decertaturum, nec dona ᾿ 


[596-.-617.7 NOTE. 363 


sperari posse, v. 597. quæ tamen, mulctæ loco, apprime necessariaæ 
profitetur Phænix. Notanda veniunt, Phœænicis amor—decoris ob- 
servantia—quæ nec Agamemnonis reverentia nec periculi imminen- 
ts facies amovere possunt. (596 sq.). en σε δαίμων, etc. Nec, precor, 
te agat diversum, ut tale consilium sequaris, numen.  Hoc est 
ἐνταῦθα τρέψαι, quod ad pervicaciam Meleagri spectat. δαίμων red- 
dunt quidam, “ numen Achivis adversum.” Conf. Not. supr. 166. 
(598). ἐπὶ δώδξοις, propter dona. (601). Constructio est ; οὐκ € 
ὁμῶς ἔσῃ (διὼ) τιμῆς, h. 6. munera desperanda quæ jam adsunt. 
Solæcum foret constructio Eustathii ὁμῶς τιμῆς, nempe sus, 
quod diserte tuentur Sch. A. Ven. et br. διὰ τιμῆς dicitur pro ἐν 
τιμῇ. Non abludit locutio Ÿ/, 649. οὐδέ σε λήθω τιμῆς. ous τιμῆς 
est sana lectio, et video ἃ Barnes. Bentl. probari, at nil mutandum 
censeo. (603). ἄττα. De sensu vocis constat, de etymo non item. 
Occurrit Heb. 7nx, at ἃ doctis non probatur. Conf. Zeun. in 
Vig. Clarke, In Callim. Epig. 1. 3, est ἄττα γέρον, carissime 5. 
venerande senex.  Eodem nomine Telemachus adloquitur Eu- 
mæum, senem honestum, Od. π΄, 31. 57. ε΄, 6. 599. $Sic quoque 
Menelaus Phœnicem, Il ρ΄, 561. Exponitur a Sch. br. ut τὸς 
Thessala, a junioribus ad senes usurpata. Affinis est τέττα, à, 
412. ubi vide. (603). οὔτι με ταύτης, etc. honoris, quem tu 
prædicas, nil mihi opus est. Ordo est οὔτε pes ταύτης (τῆς) τιμῆς 
χεοεὼ (ixéva), nec solœcismus est, ut Sch. br. dicit, fingens usum τοῦ 
ms pro μοί. Conf. supr. 75. (604). φρονέω d—Superbiæ excla- 
matio. Puto me honorem consecuturum, ex -Jovis voluntate, 
fato constituto, stabili ordine Parcarum.  Possunt hæc referri ad 
Thetidis precationem, quam νοῦ compotem Jupiter fecit, profligatis 
jam Achivis: vid. #, 528 sqq. Notetur dictio 605. % (ren) ἕξει pue, 
4e Te he SIC γῆρας, μοῖρα, dicitur ἔχειν τινὰ. Heyne. Conf. Od. 
y 18. (608). μή poor σύγχει---- ΝΟ mihi conturbes animum flens & 
maærens. Reverentia et amor Phœnicis virum propositi tenacem, 
parum abfuit quin ἃ proposito dimoverint. [τὰ paululum exardet, 
quum illum Agamemnonis amantiorem quam sui esse suspicatur. 
Affectus hicce in viro bellicoso et feroci optime depingitur. (611). 
Bene quoque notio ejus amicitiæ effertur, καλόν ru— Ang. It becomes 
one who stands in the relationship that you do, to molest whosoever 
molests me.  Similiter Sallustius, “ Namque idem nolle atque idem 
velle, ea demum firma amicitia est”. Bell. Cat. sub init, (612). 
καὶ ἥμισυ psier—Recte ab Heÿnio notatur constructionem esse μεείρεο 
(xaŸ) Guru τιμῆς, nam dici solet μεείρεσθαί τινος, non τι, ut sup. #, 
278. ὁμοίης ἔμομεορε τιμῆς. (615). οὗτοι-----. [11----- Ulysses et Ajax. Reten- 
tum vult Phæœnicem ut sup.427. Hunc enim legationis antistitem quasi 
agnoscit, et suspicatus fore ut Græci iterum rem aggrederentur, deti- 
net, ne amplius contumelia affciatur, auctoritate spreta, ὁ τροφεύς. 
Hæc recte Schol. br. (614). De paragoge pi, φώ, vid. sup. δ΄, 452. 
(616 544.) ἐπ᾽ peurs wdre—conf. sup. 7, καὶ κυανέησιν ἐπ᾽ ὀφρύσι νεῦσε 
κρονίων, dy 528. πυκινὸν λέχος, cubile densum, stragulis impositis. 
Ad v. 617- ὄφρα τάχιστα etc. hæc Heyne ;  interea dum, donec, hi 
duo (Ulysses et Phœnix) reditum parent, interea lectum Phænici 


364 NOTÆ. [618—642.] 


sterni jubet”. Obss. V. pp. 673-74.  Sensum receptum tamen præ- 
tulerim, aptiorem quippe visum ; {76 quam citissime de reditu cogita- 
rent legati. Hoc videtur sensisse Ajax, orationem tamen excipit. 
(618). τοῖσι δ᾽ ἀρ᾽ etc. Inter eos deinceps—notetur vis particulæ ἄρα. 
Personæ convenit Ajacis oratio, nec periodis amplificata nec rheto- 
ricis conferta imaginibus, at densa, simplex, profunda et metam attin- 
gens. Ulyssem primo adloquitur, et dein, 632. affectu quasi per- 
motus, orationem ad Achillem convertit. (Conf. Halic. Ars. IX, 15. 
Schol. Vict. Ven. B. L. (621—22). οὐ γάρ por doxiu— Ang. Since the 
object of our conversation does not seem likely to be accomplished in 
this way. Loquitur de legatione. μεύθοιο τελευτή jejune ἃ Sch. br. 
exponitur, τὸ τέλος τοῦ λόγου. Est finis quo spectabat legatio, con- 
cillatio nempe principum, et ratio ab Ulysse exposita. (624). οἵ 
που, qui fortasse, ut verisimile est. (626). Libere et aperto ore pro- 
fitetur, animo ferociori deberi quod legationem contempserit Achilles : 
hoc nec Ulysses propter humanitatem nec Phœnix, propter reve- 
rentiam et amorem, dicere ausi. De voce σχέτλιος, quæ exclamando 
inservit, vid. β΄, 112. οὐδὲ μετατρέπεται---Ἠ60 curam gerit. Sic Achil- 
les ipse εἰ, 160. τῶν οὔτι μετωατρέπη. (628). Argumento, ut dicunt 
Logici, a fortiori utitur; Si quis cædis compensationem acceperit, 
multo magis injuriæ levioris qualem tu certe perpessus es.  Notabilis 
autem est hæc in temporibus heroicis instituta ratio, quum nondum 
fuerint latæ leges de cæde definitæ. (630). "καί ÿ ὁ μεὲν----τοῦ à. Is 
qui pretium dedit—ejus, qui datum accepit. ““ Exulabat reus seu 
per vitam seu donec cum propinquis transegerit aut eos placaverit”. 
Heyn.  Infr. σ΄, 497 sqq. diserte narratur lis de mulcta quam vocat 
σποινὴν ἀνδρὸς ἀποφθιμένου, 498. (656). «ἴδεσσαι δὲ μέλαϑρον---- ουεγεγε 
tectum ; Dimissis enim legatis et nulla eorum habita cura, hospitum 
jura, quæ sacrosancta habebantur, fuerunt violata. Sic antea, 504. 
μέλωθρον pro, hospitii jura, priscorum sermo est. αἰδεῖσθαι. μέλαθρον, 
hospitum jura revereri, ejusdem farinæ est ac ἐλέγχειν πόδας, supr. 
523. (641—42). πάντα τί μοι. Omnia quodammodo mihi ex animo 
dixisse visus es—attamen mihi tumescit cor ira &c. ï.e. Video meliora 
proboque—deteriora sequor ; “ [τὰ propter injuriam illatam obstat 
ne rationi obtemperem vosque, quos maxime amore habeo, honoribus 
prosequar”.  Exemplum e pluribus qualem depinxerit heroem Poëta, 
forma et virtute insignem, pervicacem vero, iracundum, et impetu 
cæco animi abreptum. Ibid. ὁππότ᾽ ἐκείνων etc. Lectionem adhibui 
editt. præstantissimos secutus. Verte; qguando mihi in mentem vene- 
rit memoria tllorum, quibus me indigne excepit modis.. Est junctura 
paullum audacior, nec tamen ἃ sermonis consuetudine aliena, μνώσθαι 
ἐκείνων ὡς ἔρεξε, nec arridet Heynii illud ὧν, ἢ. 6. δι᾽ ὧν, οἷς μ᾽ ἔρεξε' 
multo satius cum cod. Mori statuere, ἐκείνου ὡς μ᾽ ἔρεξε. Lect. pri- 
mam se non spernere profitetur Ernesti, quam, si rem penitius consi- 
derasset, omnino habuisset prælatam.  Antea prostabat, ὁππότ᾽ ἐκεί- 
you (Agamemnonis) μνήσομεαι ὃς Ἂ ἀσύφηλον etc. inter quam «οἵ primo 
notatam Cod. Mor. quasi medius incedit. Indolem porro Græcæ 
linguæ non perspectam habent qui vertunt ὃς μ΄ ὠσύφηλον ἔρεξε, qui 
me inhonorum fecit, nam ῥέξαι τινὰ κακόν, ὠγωθόν etc. solœcum est, 
nisi κακόν ponitur ut κακῶς vel cum reéyue aut quovis tali subaudito. 


[644—675.1 NOTÆ. 365 


Sequaris ideo Sch. br. ἀσύφηλον pro ὠἀσυφήλως, ὃ ἐστι, ὑβριστικῶς. De 
etymo multa congerunt inutilia. φῆλος certe extitit, dolosus, fallax. 
Th. φώλω, unde et ἃ. σφώλλω, L. fallo. Hinc Sch. φέναξ ἀσηρός. 
Conf. Lennep. (644). ἀτίμητον μετανάστην. Conveniunt cum ἀσύ- 
φηλον. Advenæ enim et peregrini, nullo tribu vel familia designati, 
inter antiquiores contemptu maximo habebantur, quippe qui nulla 
jura exercere poterant. Hinc vis exsecrationis supr. 63 sq. ὠφρήτωρ, 
ὐϑέμιστος etc. (64:7). πρίν γ᾽ υἱόν. Istud γέ vertas saltem, nisi, quod 
in pluribus observavi, ad metrum fulciendum quis induxerit. Conf. inf. 
584. (649). κατὰ de quvkæ—incendatque igne naves, ut recte Clarke. 
Vis verbi propria est, quæ ignem non luculentum designat, sed multo 
fumo mistum et sensim aliquid consumentem, ut Ernesti notat ex Hem- 
sterhuisio. (651). pans σχήσεσθαι, illum pugna destiturum, se cohi- 
biturum. Notabilis magniloquentia, qui se Hectorem repulsurum, quem 
ali ne dimovere quidem possunt, prædicat. Optime porro exhiberi 
indolem cui nulla certa constituitur lex, sed cæco impetu determi- 
nantur omnia, apte notat Dna. Dacier. ‘“ Apres le discours d'Ulysse, 
Achille ἃ dit qu'il va partir dès le lendemain ; apres celui de Phœnix 
il π᾿ est plus si determiné au départ; ce départ est incertain ; et aprés 
celui d’ Ajax il ne parle plus de partir, au contraire il paroît disposé 
à prendre les armes ;” etc. Conf. vss. 365 sqq. 614-15.651. (652). 
ἀμφικύπελλον, Sup. ὁ, 584. (635). ὅττι τάχιστα, quam celerrime. 
(657). λίνοιό re λεπτὸν ἄωτον--- floremque lini subtilem ; præstantiorem 
texturam exprimit—rà ἀπὸ λίνου κάλλιστον ἔργον. Conf. Odys. ὦ, 
443. οἷὸς ἀώτῳ, ovis præstantissima lana, et Sch. br. ibid. Illustratur 
usus ex Callim, Hymn. in Ap. 112. λιβάδος ἄκρον ἄωτον, ἢ. 6. fontem 
purissimum. Ex Pind. pass. γλώσσης ἄωτον, florem linguæ, i.e. laudes 
præstantissimas civium. Isth. 1.75. Adde Py. 4. 233. δραπὼν ἱερὸν 
εὐζωῆς ἄωτον, felicitatem exquisitissimam. Cf. et OL 1. 23.  Consimi- 
liter ἄνθος, Py. 4. 281. ἡβης ἄνθος. Et supr. 538. äyfex μήλων, secun- 
dum quosdam Critt. poma ‘præstantissima. Pari lege inter Romanos 
Flos; Conf. Lucret. 3. 222. Juven. Flos Asiæ ante ipsum, etc. 5. 56. 
Sufficiant hæc ad metaphoram usitatissimam illustrandam. (664). 
Σκῦρον. Σκῦρος, πόλις τῆς νῦν μὲν Φρυγίας, πρότερον δὲ Κιλικίας. Sch. br. 
Respiciunt hæc ad antehomerica: Conf. supr, 129. Not. ad ὦ, 9. 
Scyrum fuisse in numero urbium quæ memorantur supr. 329. con- 
stat. (665). κλισίησιν ày—yevovre. Hæc confert Clarke cum Romano 
dicendimodo, ἐπι Senatu, in conspectu,venire ; at simpliciori et minus 
ornato antiquiorum sermoni vix Conveniunt quæ subtiliter tractat, #, 
593. 3, 156. ut recte Ernesti. (667). δειδέχατ᾽, excipiebant ; vox 
usitata in heroum epulis ; vid. sup. δ΄, 4. ἀνασταδὸν, reverentiæ caussa ; 
Sic Di, Jove adveniente, #, 533 et sqq. quæ ibi, ut in cæteris omni- 
bus, ex vita heroica adumbrantur. (671). ἢ émétre—vel renuit. μεε- 
yahyroga—hic, ut sæpius, in pejorem partem ; superbum, cedere nes- 
cium.  Sic sup. 625. ἄγριον,. μεγωλήτορω Juuor. Caæterum, hic bene 
designatur an'mi sollicitudo, et festinatio breviter responsum quæren- 
tis—ut observat. S. Victor. (674). σβέσσαι χόλον. Conf. #, 81, σβέσσαι 
χόλον est, iram penitus restinguere ita ut non amplius exsurgat. κατας 
πέψαι χόλον, iram reprimere, adeo tamen ut rursus sæviat. οὐκ ἐθέλει, 
obstinato animo recusat, Sic in Not. supr. 428. οὐκ ἐξ. (675), 


866 NOTÆ. [675—1709.] 


σιμπλάνεται μένεος, Ut Sup. Achilles ipse ἀλλά pro: οἰδώνεται κραδίη χόλῳ. 
Locutio obvia est «, 103. sq. Ibid. σὲ δ᾽ ἀναύνεται, Te respuit— 
Te et tua dona aversatur. Conf, quæ Nestor sup. β΄, 81. νοσφιζοί- 
μεθα μᾶλλον.  Adeo animi superbi (μρεγωλήτορος) est. (676). Transit 
Ulysses ad quæ dixerat Achilles ; αὐτόν σε φράζεσθαι, sup. 346. (678). 
αὐτὸς À ἠπείλησεν, etc. 357.sqq. (680). καὶ δ᾽ ἂν τοῖ; ἄλλοισιν, etc. 
sup. 417. (681). Verba sunt Achillis supr. 418---90. (684). Testes 
sunt ii qui, una cum me profecti, lesatione inani functi sunt. 
(689). ἐκὴν ἐγένοντο σιωπῇ---1)6 phrasi vid. sup. +, 95.  Vix expec- 
tarunt Achivi talem fore determinationem Achillis, muneribus tam 
magnificis oblatis.  Subjicitur ideo μεῦθον ἐγασσοίμενοι.  Quæ sequuntur 
μάλω γὰρ κρατερῶς ἀγόρευσε, ad Achillem respiciunt et repetita-ha- 
bentur ex supr. 481. IÎn nota meminit Clarke lect. diversam ὠπέειπε, 
quod de Ulysse commode dici potest. (691). De voce ἄνεω. vid. 
sup. β΄, 328. (694—5). μήδ᾽ ὄφελες λίσσεσθαι----μυρία δῶρα διδούς, 
etc. Verte; orure non debuisti, dona infinita pollicitus.  Minus 
perspectum Græcismum habet vers. vulg. Ufinam non orasses ! 
Conf. supr. #, 415. Diar. Class. V. XX, p. 68. de propria ejus 
significatione, Ibid. et 696. ὁ δ᾽ ὠγήνωρ ἐστὶ d. Ang. 
He is arrogant enough already without being rendered still 
more 80 by your concessions. καὶ ἄλλως, et alioqui; h. 6. ex 
indole, superbia ingenita ; unde fit ut quo magis vestris cumula- 
tur donis eo obstinatius iram servat. (697). ἀλλ᾽ ἤτοι.  Rationes 
profert quas jure optimas censet, Achillem missum habere ut suis 
consiliis fruatur. Vocula ἦτοι, ut in talibus semper, adversationem 
ponit inter illud quod præcedit et quod explicare pergit, ὠλλ᾽ ἦτοι 
κεῖνον μὲν Étrous, etc. Conf. simile supr. 65. (703). ῥοδοδάκτυλος. 
De epitheto Conf. supr. not. +, 1. (708). καὶ τότε δή. ‘ Non su- 
pervacaneum est istud δή, sed vim habet in connectenda sententia 
cum eo quod præcessit, v. 701. νῦν μὲν κοιμήσασθε.᾽ Clarke. Verte, 
et tum demum. (709). δῶρον ὕπνου, bene illustratur a Pind. Nem. 
8.12. OIL. 1.119. Sic munera Bacchi, Georg. 3. 526. Quod mor- 
talibus ægris conceditur eximie donum appellatur, nec fugiunt 
epith. νήδυμοος, œuBecrss, etc. quæ passim omant. De ellipsi supr, 
708. μέμνησο ἔχειν, μοίχεσθαι, SÆæpIUS nOtavi. 


C1—5.] NOTÆ. 367 


NOTZÆ IN LIB. DECIMUM ILIADIS. 


Cériyex®u]. Agamemnon et Menelaus curis insomnes surgunt 
de lecto seque conveniunt—35. Lectis evocant Nestorem et alios 
principum, cum iisque excubias ad fossam obeunt—193. Consi- 
lio ibi, ut in trepidis rebus, habito, videt Nestor, ante omnia 
constare debere, quid ipsi Trojani parent; mittendos adeo qui res 
eorum et consila explorent.—218. Prodit Diomedes, comitem 510] 
ex ceteris assumit Ulyssem.—250. Procedunt armati.—274. bono 
cum augurio.——298. Interea ex parte Trojanorum ad res Achi- 
vorum explorandas prodierat Dolon, Hectoris promissis incitatus.— 
337. In Ulyssem et Diomedem incidit ; qui, occultantes se, præ- 
tergressum a tergo adorti versus castra Achivorum agunt, tandem 
eum consistere jubent.—374. Hic quum vitam sibi deprecatus, omnia 
de suo consilio, de situ castrorum, de Hectore, de vigiliis, de copia- 
rum distributione, imprimisque de adventu Rhesi cum Thracibus 
seorsum excubantis, indicavit, a Diomede occiditur—464. arma 
Minervæ seposita vovent—469. Ubi perventum est ad Thraces sine 
excubiis dormientes, Diomedes cædit XII. cum rege Rheso, Ulys- 
ses autem Rhesi equos abducit—514. Heroës, a Minerva moniti, 
armis Dolonis sublatis in castra incolumes redeunt, et corpus curant, 
ad fin. W. H. ᾿ 

4. Observantur in Editt. αἱ ἐπεγραφαί, νυκτεγερσία, ΟὟ principum 
insomnias. δολωνοφονίω, Dolonis cædes. ῥῆσος, ob regem Thracum 
interemptum. Ministerium porro deorum habetur ; Minervæ. 274, 
sq. 507-512. Apollinis Thraces excitantis, 515 sq. 

(1). πανωχαιῶν. universorum Achivorum. Quid velit sibi Sch. 
br. per suam expositionem ἑλλήνων γνησίων. ἐκ πατέρων τε καὶ μιητί- 
ρων ἀχωιῶν, nisi mera argutatio sit, ignoro. At dicitur ut supr. β΄, 
530. πανέλληνες, quod recte expositum video.  Accipiebatur sc. 
quasi fuerit τῶν πάντως ἑλλήνων. Conf. porro imitationes exornatas 
quas præbet Virg. Aen. 4. 522. 9. 224. (2). παννύχιοι. reddas ; 
noctu, non, per totam noctem. Sch. Ven. À. br. quæ notatur sig- 
nificatio supr. #, 530. Sic πανημέριοι, supr. &, 472. Notatur usus 
VOC. μαλακὸς PtO μωλωκοποιός ab Eustath. p. 785. ut supr. #, 479. 
Subjicit Sch. B. τῷ πάντας μαλάσσοντι; ὅθεν καὶ πανδαρμιώτωρ κωλεῖται. 
(5). ὡς δ᾽ ὅτ᾽ ἂν ὠστράέπτη, etc. Suspiria tam crebra effert, quam 
sunt fulguris coruscantis flammæ, quod, portenti instar, emittit 
Jupiter. Laudat τὴν peyæromesréixr poëtæ Eustath. qui regem mag- 
num Jovi tonanti comparat. p. 786. 3. Aptissime quidem omnia 


568 NOTÆ. T6—30.] 


congeruntur epitheta et fmagines, semperque personæ convenientia. 
(6). τεύχων parans, minitans. (8). % ποθι πτολέμοιο, etc. ἢ. 6. 
ἡ πὸν πολέμου, vel alicubi os magnum amari bell. Designat περι- 
Pearrinds ὅλον αὐτὸν (bellum. sc.) ὡς πώντων δαπανητικόν. Sch. br. 
Eadem Eustath. comparatque insuper ξιφῶν στόματα, et locut. œjuæ- 
τὸς ὦσαι ἄρηω, €, 289. p. 786. 24. Laudatur Ciceronis illud, “ to- 
tius belli ore ac faucibus ereptam”, etc. Arch. V. Et magis for- 
san poëtice in hoc sensu acceperis quam simpliciter cum Heyne pro 
Jfronte aciei, acie ipsa, nam conceptum videtur poëticum imprimis 
velle præstare. (11). #ros ὅτ᾽ ἐς πεδίον, etc. Aegritudinis et doloris 
caussæ sigillatim exponuntur ; Troum nempe victoria et trium- 
phus, Achivorum clades. ÆExtat locus in Xenoph. Anab. 5. 1. 3. 
in desperatione pari, non absimilis. Tacito videtur obversatus, 
Annal. 1.65. (15). Hoc ob silentium triste et mali accepti undi- 
que apparentem faciem; ““ Apud Romanos invalidi ignes, inter- 
fuptæ voces—ducemque terruit dira quies.” Taait. loc. cit. 
προθελύμνους, h. 6. προῤῥίζους. Conf. supr. ἐ, 537. Laudatur Acci 
illud, Scindens dolore identidem intonsam comam. (16). μέγα δ᾽ 
ἔστενε (κατὰ) κυδώλιμον κῆρ, est constructio.  Ambigue reddi solet, 
gemebat generosum cor. Vs. qui sequitur, 17. obvius est supr. β΄, 
5. et tota quidem enarratio similiter instituitur ; Vss. 1—4. 17—18. 
referas ad β΄, 1—6. (18). ἐπελθεῖν νέστορω. (19). Diserte habet 
Sch. br. συντεκτήναωιτο oi, nec ab illo junguntur σύν et μῆτιν adeo 
ut prodeat vox συρερεῆτιν, D. 6. συμβουλήν. ut aflirmare videtur 
Heyne, Obss. Extat certe cuupnriéacteu, infr. 197. quod alias 
effertur συμφρώζεσθαι βουλάς, &, 540.  Dictio metaphorica alia, 
ὑφαίνειν μῆτιν, Sæpius notatur. (21 sqq.) Hi ex β΄, 41 564. fere re- 
petuntur. Conf. ad β΄, 43. de voce λιπαροῖσι. δαφοινὸν deux, pellis 
Juloa. αἴθωνος, animosi, ferocis. Sic Virg. Fulvique insternor pelle 
leonis. Aen. 2, 721. Qua ratione verterit Heyne, fuloam pellem 
fuloi leonis (Obss. VI. 12—13) ignorare me fateor. «4» certe ad 
colorem respicere potest, sed æquo jure ad ingenitum vigorem—ig- 
neum. Pelle vero cinctus procedit, super quam incubuit, Rex. 
(24). εἵλετο δ᾽ ἔγχος. εἵλετο δὲ σκῆπτρον πατρώϊον, SUP. β΄, 46. Tunc 
insigne auctoritatis sumsit, ibat enim ad convocandum concilium ; 
Nunc vero ad visendos amicos in rebus trepidis. (26). Supplendum 
δίδιε γὰρ vel δεδοικότι. Sententiam vero distinguere possis ; τρόμος 
ἔχε μενέλαον μή τί πάθοιεν ὠργεῖοι, etc. et in parenthesi accipienda 
οὐδὲ γὰρ ὕπνος......ἐφίζανε. Hoc sane prætulerim. Somnus porro 
sensu aptissimo dicitur ἐφιζάώνειν βλεφόροις. Sic Young in poem. 
celeb. “ And Zghts on lids unsullied with a tear.” Locutio paul- 
lulum a Pindaro variatur ; τὸν δὲ σύγκοιτον γλυκὺν παῦρον ἐπὶ γλε- 
φάροις ὕπνον ἐὠναλίσκοισα ῥέποντα, 1.6. ἐπιῤῥέποντα γλεφέροις. (27). 
πουλύν, ὠττικῶς, (pro πολλήν nempe): Sch. br. Recte notat Heyne, 
Homeri ætate Atticum sermonem nullum fuisse : at duplicem 
esse formam ; πολύς, uv. et πολλός, ἡ, or. Obss. VI 13. ὑγρήν, 
1. 8. ὁδόν, πορείαν, αἱ antea ὑγρὰ κέλευθα, ὦ, 312. (28). πόλεμος di- 
citur ϑρασύς, quod potius-pugnantium est, αὐ #, 165. πολυάϊξ. 
Conf. ad loc. πόλεμον cgpauvorres, martem accendentes. (30). Or- 
dina ; ἐπεθήκατο στεφάνην κεφαλῇ. στεφάνη hic galea. Conf. supr. y, 371. 


[37—65. | NOTÆ. 369 


372. Not. κεφωλῇφ,ν. Conf. ad δ΄, 452. (37). 4%, venerande. In 
genere notatur ut vox reverentiam junioris erga seniorem innuens ; ἠθεκὺ 
προσφώνησις. SCh. br. Damm. Cf. Pind. Isth. 2. 69. ξεῖνον ἐμὸν ἠθαῖον, 
h. 6. colendum, peramandum, ferme ut αἰδοῖον. Consentit Sch. Ven. A. 
etin etymo, Sos, nempe Sewmarros. SIC ἠβαιός à βαιός etc. κορύσσεοοι, 
armus te instruis. Notandum est id ipsum in mentem venisse quod 
postea Nestorem admonentem habemus, infr. 204 sqq. De αἰνῶς, 
v. 88. conf. supr. #, 97. (41). νύκτα δι ἀμβροσίην. Supr. β΄, 57. 
(43). χρεὼ βουλῆς etc. Conf. supr. 4 75. (44). Notes voculam κέν 
Cum futuro indicativi ἐρύσετωι conjunctam, ut supr. 4, 175. et in v. 45. 
vocis mediæ usum in ἐτρώπετο, se mutavit, retro-se-vertit. Ad priora 
respicit quum partibus Achivorum ante exauditas Thetidis preces stu- 
duerat Jupiter. (46). ἄρα. Vertas ; in consequence of which. Locutio 
usurpatur érersleves φρένα ἱεροῖς, h. e. “ non modo, mentem advertere, 
curare, quod alias est ἐπιστρέφεσθαι, προσέχειν, sed et propitium esse, 
probare, præferre”. Heyne. (48). rorrade μέρμερα (ἔργα) etc. tot 
Jfacinora luctuosa (χαλεπό, Sch. br. ἀμήχανα, supr. #, 130.) edidisse. 
ἐητίσασϑαι ἃ μεητίω ductum monet Clarke, quantitate edoctus. - Vocem 
extitisse ostendit Argon. Orph. 1330. citante Ernestio. (49). Ob- 
vium aliud exemplum συνταξέως, ῥέζειν τινὼ κακὸν.  Aliud notes supr. 
5, 536. ubi conf. not. (50). αὕτως, οὔτε ϑεῶς etc. Junctura est, ἔῤῥεξεν 
αὕτως, patravit tali modo, i. e. impune et præter expectatum, quum 
neque Deam matrem agnoscat, neque Deum patrem. Minus accu- 
rate vers. vulg. αὕτως, talis cum sit, quasi cum seqq. nectatur. Ver- 
ba οὔτε ϑεᾶς, etc. ad Achillem respiciant. (53). Mittitur ad Ajacem et 
Idomeneum Menelaus quia ΕΠ Τὰς cornu lævo remotissima tenebant 
loca, infr. 113. Idcirco Nestori ipsi in mentem veniunt infr. 112. 
(55). ὀτρυνέω. Conf. not. supr. 4 45. (56). ἑερὸν τέλος, sacrum agmen, 
1. 6. delectum, eximium. Subjicit Sch. Ven. B. gro: psy, ἡ ἀπηλ- 
harypuevoy τῶν λοίπῶν ἔργων, excubiis agendis addictum et quasi sacra- 
tum.  Potest equidem esse epitheton ornans, vel inter ea referri de 
quibus conf. ad β΄, 57. Recenset porro Sch. B. varias significationes 
τοῦ τέλος. Sunt: Turma. Finis, perfectio τοὶ. Proventus et vectigal. 
Dignitas v. honores. Sumptus.  Festum.  Addit Sch. br. τὸ 
μυστήριον. Vis prima videtur esse perféectio, concinnaho quedam 
ad exitum perducta, unde ceteræ profluunt. Adi Lennep. Lex. 
Etymol. in voc. τέλω. (61). πῶς γάρ; h. 6. πῶς μὲν οὖν; How then 
is it you desire me to act?  Inutiliter cum Clarkio ad ellipsem con- 
fugiemus, nescio quid faciam ; Nam &c. simeminerinus usum τοῦ 
γάρ inchoativum plerumque adhiberi. Conf. supr.£', 328.  Hoogev. 
de part. yée, ᾧ. 8 Reddi potest nempe, videlicet &c. ut supr. €, 22. 
enimuero, sec. Ernesti. (62). αὖθι, apud excubantes sc. perd τοῖσι; 
cum Ajace et Idomeneo.  Sic in v. inseq. ἐπὴν εὖ τοῖς ἐπετείλω, post- 
quam rite illos admonuerim ut excubias agant. Reponit Agamem- 
non, 65. se velle fratrem apud φύλακας manere, nam propositum est 
una cum principibus (βουληφόροις) ibi consilia agitare. (65). αὖθι pére 
(σε ἐθέλω sc.) ellipsisolita. μήπως οβροτώξομεν etc. ne forte aberremus 
alter ab altero euntes, diversis itineribus sc. De verbo ἀβροτάζειν 
multa inepte congeruntur. Aberrare ab homine, a scopo, primitus 
significasse ponunt et exinde etymon βροτός fingit Heyne, Obss. T. VI. 
3B ‘ 


870 NOTÆ. [65—88.] 


19. Eustathius, ὠβρότη, nox.  Neutrum placet, Ex ἥμωρτον, aor. 2. 
verbi ἁμαρτάνω factum est per metathesin #uezrer, exinde -ἥρέροτον, 
εὐφώνως, ἤμεβροτον. Facile constat quomodo possint formari et οὐροβροτεῖν 
et ὠβροτεῖν, nam (4) inter pronuntiandum elidi potest ut ex ἀνδροτής, 
ἐδροτής.  Hæc inter Dores et Iones communia erant. (67). φθέγγεο 
δὲ etc. Clama autem, qua iveris, et ad vigilandum hortare, a patre 
et stirpe sua compellans unumquemque ; honoris caussa sc. Exem- 
plum ex innumeris capias inf. 144. διογενὲς λαερτιάδη..... «ὀδυσσεῦ. 
De voce ἐγρήγορθαι vid. sup. #, 371. De ἄνωχθε habet Sch. br. 
ὠπὸ τοῦ ἀνώγω, ἀνωγίω, ἀνώγημι, ὠνώγεθι, ἄνωχιθι;ττττθω.. (69). Co- 
miter omnes excipias, nec ob munus imperatorium te supra mo- 
ἄστη efferas. Necessarium porro est αὐτούς περ πονεῖσθαι, nosmet ip- 
sos etiam suscipere operam convocandi principes ; id quod præconibus 
communiter officii dabatur Rex ipse præstat. (Conf. 8, 50. δὶς 
antea in rebus trepidis Ulysses ipse concilium convocat, β΄, 187— 
207. Pari modo Nestor infr. 117. κατὰ σώντας ἐριστῆας πονέεσθαι. 
(70). ὧδέ πον, ita nimirum ; ita, ut videtur. Ang. To such grievous 
affliction it appears, hath it pleased Jupiter from the hour of our 
birth to doom us. (74). παρὰ κλισίῃ, juxla tentorium; Sc. ut in 
promtu esset si quid tempus postularet negoti. Pariter Diomedes 
infr. 151. ἐκτὸς ἀπὸ κλισίης Cubat. Forsan et impetum nocturnum 
Trojanorum expectabant, quem fore suspicatus videtur Agamemnon 
infr. 100 sq  Videmus ideo omnia Nestori parata esse, arma in 
promtu, ἄς. 75 sqq. (76 sqq.). De armatura prisca conf. supr. δ΄, 
132 sqq. y, 372. Repetit quæ de Currie, ζῶμα, communiter sunt 
ποία Sch. Ven. A. De voce παναίολος conf. β΄, 816. (79). ἐπεὶ οὐ μεὲν 
ἐπέτρεπε etc. quoniam tristi senectuti non cedebat, atqui retinebat 
ardorem juvenilem.  Exemplum conf, €, 66 sqq. Hinc adpella- 
tiones honorificæ, σχέτλιος; œuñyavos, infr. 164. 167. Porro γῆρας 
λυγρόν exponitur χωλεπόν supr. 8΄, 103. χαλεπόν δὲ de γῆρας ὀπάζει. 
(82). τίς. δ᾽ οὗτος, etc. Inferebant quidam τίς δ᾽ οὕτω, offensi nimi- 
rum constructione τίς οὗτος ἔρχῃ; at doctior hæc. Jampridem cor- 
rexerat Porsonus, præeunte Eustathio, et singularem constructi- 
onem notarat quæ serius inter Atticos invaluit. Sic Eurip Hecub. 
DO5. sq. τίς οὗτος coma τοὐμὸν οὐκ ἐᾷς κεῖσθαι; Obiter notanda est 
emendatio Bruncki, ri; ἐᾷς Hoc est vim prorsus tollere. Adi 
not. Pors. Hec. 505. (84). ἠέ τιν᾽ οὐρήων, etc. an aliquem custodum 
quærens vel sodalium? διζημένη εἴ mov ἐφεύροι, δ΄, 88. Ionice dictum 
οὐρεῦς Pro οὖρος, custos, ponit Damm, Lex. Hom. statuitque ita Sch. 
br. Repugnat quod video in Sch. A. qui improbat τὸ σχῆμα, et prop- 
terea versum. -Uncis a Wolfio includitur. Certe οὐρεύς communiter 
dictum pro #wsoves invenio, utin ὁ, 50. (85). τίπτε δέ, etc. expo- 
nitur, κατὰ vi πότε χρεὼ ἱκάνει ἐπί ce; Heyne. Conf. i, 75. (87). ὦ 
νέστορ, etc. Con£ supr. 68. Adpellatur Nestor singulari epitheto, 
μέγα κῦδος, non propter vim bellicosam corporisve robur, quæ tum 
deerant, sed prudentiam et ‘artis militaris peritiam.  Sic et alibi, 
οὖρος ἀχαιῶν.  Ulysses qui proxime accessit πτολίπορθος designatur qui 
et πολύτλας, πολυμήχανος, monuwnr:, SOlertia fortitudini, ingenio vi- 
zibus prælato, multoque magis δα τοὶ summam faciente. (88 sq), τὸν 
περὶ πάντων, etc. Ang. whom, above all others, Jupiter hath involved 
in troubles, and that perpetually. ἐνέηκε πόνοισι, Variavit supr. ἄτι 


[88—111.] NOTÆ. 571 


ἐνέδησε, etc. (, 18. διωροπερές, μέχρε τέλους. Sch. br. Bene laudatur 
Virgilianum illud, Aen. 4. 356. “ dum spiritus hos regit artus,” ad verb. 
εἰσόκ᾽ ἀστρμή, EtC. καὶ γούνωτ᾽ ὀρώρη; locut. pro, VIS OT adsit. Notetur 
porro ad primam personam transitio in ὀρώρη poi..…....mAdComer, id 
quod, mente perturbata, orationi additur τὸ σχῆμα. Istud radlopur 
mire exponunt Scholiastæ quidam quasi ad mentem spectans ; πλα- 
Opus κωτὰ τὴν γνώροην" οἱονεὶ, ἀπορῶ ὁπῶς xeñTomar τοῖς παροῦσι πράγ- 
μώσιν. Sch. br. Ven. A. Sensus per se bonus, huc vero minime re- 
vocandus.  Præstat ; vagor—insomnis, confectus curis. (92). ἱζάνει. 
Cf. supr. 26. (93). αἰνῶς περιδείδιω. Ang. efferri solet: Z am in 
extreme apprehension for. Constructio est, vel περισσῶς duidiu, vel 
δείδια περὶ τῶν δαναῶν.  Alterum illud prætulerim et subintellexerim 
Ἑνεκος, τῶν δανωῶν SC. (94). ἀλωλύκτημαι. exponitur τεθορύβηροοι, animo 
valde perturbato sum. Sch. br. Satis ἃ præcedentibus illustratur οὐδέ 
pros ἧτορ ἔμπεδον, etc. Accedunt Tulliana; “ non angor, sed ardeo 
dolore ; οὐδὲ pros ἥτορ ἔμπεδον, ἀλλ᾽ ἀλωλύκτημαι. NON SUM, inqUAM, 
mihi crede, mentis compos.” Ad Attic. ΓΧ. 6.  Verbis ἐνωργεστώτοις; 
κραδίη δὲ pce ἔξω στηθέων ἐκθρώσπει; respondent Maronis Georg. 3, 105 
sq. exsultantiaque haurit corda pavor. (96). ἀλλ᾽ εἴ τι δραίνεις. At si 
uid animo volutas, facere instituis, moliris. Voculæ  quoque vis sua 
messe videtur; ἐπεὶ οὐδὲ σε γ᾽ ὕπνος, etc. “ quoniam te, æque ac me, 
reliquit somnus.” (98). μὴ τοὶ ui κωριάέτω, etc. Vertas; ne labore et 
somnolentia satiati, h.e. gravati, obdormierint. Clarkio minus ve- 
nustum apparebat antiquorum illud, ὕπνῳ pro ἀγρυπνίᾳ, quod probe 
intellectum rem acu tangitt Nam cum Schol. br. dicit, καὶ τῇ 
ἀγρυπνίᾳ, id non effert quasi inter se voces permutari possint, sed 
eodem jure usurpari ὕπνῳ ἀδδικώς, AC νωῦς διὰ τὸν κυβερνήτην ὀλλυμεένη» 
h.e. propter absentiam ejus qui solus servare poterat. Eustath. p. 
792.40. Aptissime citat Clarke Hor. Carm, 3. 4. 11. ludo, fatiga- 
tumque somno, 1. 6. desiderio somni, somnolentia.  Bene defendit lect. 
ἀδδηκότες Heyne, Exc. pp. 111 sqq. T. VI. Ernestium silere miror. 
(100 sq.). οὐδὲ τι louer μή πως; etc. Ang. and for ought we know may 
be planning a night-attack upon us. De epitheto γερήνιος, 101. conf. 
β΄, 336. (104). οὔ Sn, non equidem. cemparatur ἃ Heyne cum οὐ 
δὴ. (105). ὅσα πού, etc. quod nunc, uti videtur, sperat.  Hoc dicit 
Agamemnonem consolaturus, ne fortasse ea quæ Hector fuerat mo- 
litus nimium expavescat. πού, τὸ στοχωστικόν, adhibetur ut usu fit in 
sententiis ubi ira vel indignatio quædam ἃ re inopinata cietur, ut hic, 
a successu Hectoris. Conf, doct. Hoogev. in voc. ᾧ. VI. et exempl 
allata. Adde supr.£, 473. (106). εἴ κεν ἀχιλλεύς, etC. καὶ τοῦτο μὲν 
ἐχιλλέως τὸ ἐγκώμιον ἔστι. Plut. de aud. poet. scil. ut semper in eum 
inimicorum etiam ora convertantur. ‘“ Notandum quanta cum 
arte, ut poëma unum sit a capite ad calcem, et hic et ubique, 
quidquid rerum narretur, quisquis hominum loquatur, semper tamen 
interponatur Achilles” Clarke ad #, 228. (109). Ductores nomi- 
nat eximios quibuscum vult consilia agitare. Megetem memorat φυ- 
λέος ἄλκιμον υἱόν, de quo supr. β΄, 627. αἴαντα ταχὺν, se. Oilei filium, 
β΄, 527. Epitheto, quod hic datur, convenit descriptio β΄, 528 sq. 
(111). ὠλλ᾽ εἰ τις, etc. Expleas; bene se haberet si quis vocaret, 
etc. Modus est optandi, “ καλῶς ἔχοι ἂν εἰ rivel cum Eustathio 


57 NOTÆ. [111—139. 


ἥθελον ἂν --- βουλοίμοην ὧν, εἰ etc. Convenit cum εἶ, εἴθε, εἰ γάρ, quæ 
reddunt, wfinam.” Heyne. (113). ἑκαστότω. Conf. sup. 53. (114). 
Senis mansuetudinem decorisque observantiam spectes. Sollicitus 
de rerum summa imperatoris fratrem objurgat ; comiter vero, et quasi . 
reverentia ipsius Agamemnonis tactus addit, σοὶ à οἴω ἐπέτρεψε πονέεσθαι; 
id abesse insimulans, quod in ipso ductore eximium prædicat, τὸ 
φιλόπονον. (118). χρειὼ γὼρ ixdverus  Suppletur ellipsis. conf. supr. 
( 75. (120). De præsenti usu τοῦ ἄνωγα observationem repetit 
Clarke ex #, 37. est hic jubeo, jubere soleo. Nec id solum in tem- 
poribus quæ vulgo præterita dicuntur invenire significationis licet, 
sed in futuris quoque, ut infr. δυσωρήσονται, 183. quod bene redditur, 
difficilem-custodiam-habere-solent. Xn imperfectis etiam, ut supr. 4 
505. ἔκλυον, eæaudire solent.  Discriminis vero quid inesse accuratius 
perpendens putaverim ; in hisce potius consuetudinem exprimi quæ 
a nullo limite temporis definitur, in illis contra præsentis rationem ex- 
actiori lege haberi. Conf. Mathiæ G. G. ᾧ 503. Obs. 4 (123). 
Quod Nestor dicit, σοὶ δ᾽ οἴω ἐπέτρεψε πονέεσθαι, 116. id Agamemnon 
φιλάδελφος ad reverentiam fratris trahit, ἐμεὴν ποτιδέγροενος ὁρμεήν. é6 Ita 
fit ut neque Nestorem delatorem (συκοφοντην) fecerit nec Menelaum 
ignavum.” Sch. A. in loc. ceux, dum ipse me ad opus accingam ex- 
spectans. (127). ie γάρ σῷιεν ἐπέφραδον, etc. τὴ enim ut conveni- 
rent monui.  Usus ἃ grammaticis notatur τοῦ ζω pro éxs—insolen- 

tior secundum Eustathium ; Conf. p. 791. 61. Sæpissime usurpatur 
in sensu quando, quum, quo tempore. Cf. ὑ, 478. inter Atticos 
etiam ; conf. Aristoph. Vesp. 752. κεῖθι γενοίμοων ἕν᾿ ὁ κήρυξ φησί. 
(129). οὕτως. Ang. this being the case. Nemo imperium ejus 
detrectabit qui ex sua parte nihil laboris recusaverit. (132). χιτῶνω, 
subuculim, vestem interiorem cui arma erant inducta. Vid. β΄, 42. 
De habitu militari satis monui ad δ΄, 132 sqq. xaæivæ erat quo induti 
dormiebant ; Qomxosrour, puniceam, colorem regium; δ΄, 141. #, 
291. rx accipio ut Sch. br. hoc loc. et ut supra monui ad y, 
126. vestem amplissimam, quæ duplicari poterat, bis circumduci. 
Hac induta sæpe in anaglyphis prostat Minerva. ἐκταδίην quoque, ad 
talos pertingentem, qualis debet esse vestis castrensis, seni accom- 
modata. Kespice ad y, 125. Memorantur ἃ Tullio tunicæ talares 
quæ socis Catilinæ objiciuntur tanquam mollioribus convenien- 

tes. Vid. Cat. IL 5. et not. Merouilli. (134). οὔλη δ᾽ ἐπενήνοθε 

λάχινη. vertitur; crispt autem super eam florescebat lanugo, h. ei 
vil densiores.  Exponitur a Sch. br. ἡ δασύτης, ἡ κροκύς, sc. filum in 
superficie exstans. Vestis erat gausapa; a ÿfrize cloak. In alio 
sensu usurpatur λοχνη, &, 219. ubi conf. de usu metaphorico τοῦ 
ἐπανθεῖν, ἐπανθεῖσθαι.  Exponitur porro vox οὔλη a Sch. br. τρυφερὰ ñ 

ἐπαλή.  Hoc recte agnoscit Heyne e contextu desumtum, (Obss. T. 

VI. 29.), quippe usum, nisi inter senes et delicatiores, rariorem 

fuisse innuens. (139). τὸν δ᾽ «fl etc. vers. vulg. Ii autem con- 

tinuo ad animum accessit vox, vel magis ad lit. menti se circumdedit, 

περιῆλθε τὸν (κατὰ τὰς) φρένας.  Ratione haud prorsus absimili usur- 

pantur verba, ἀρφέχυτ᾽ ὀρεφή, supr. β΄, 41. ie, ἢ. 1. vox Compellantis. 

Aliter supr. à, 276. flatus, impetus venti. Ob vocem haud dubie 

digammatam receperim Bentleianum, ἦλθε Fox. Cf. Heyn. Obss. 


[142—175.] ΚΟΤΕ. 375 


h. I. (142). De locut. νὺξ ἀρμιβροσίη, conf. β΄, 57. In edit. Clark- 
Ernestina prostat lectio ὅτε δὴ χρεὼ, et redditur, “ quid est quod 
jam necessitas adeo urget” ? Melior, quam adscivi, est editt. seriorum, 
et resolvitur; #29 ὁ, τὶ χρεὼ ἵκει ἐφ᾽ ὑμᾶς ἐπὶ τόσον; (146). ὃν + 
ἐπέοικς etc. quem convenit consilia agitare, an fugiendum est an 
ulterius decertandum bello ; βουληφόρον, se. expletur sententia, εἰ δεῖ 
ἢ φεύγειν ἢ μ. (151). ἐκτὸς ὠπὸ #Aurins—paratus 56. et ad strenue 
agendum, si quid res ferret, promtus, σὺν τεύχεσι, armatus. (153). 
exponitur σαυρωτήρ, 1. Ferrum transversum in ima cuspide, qua 
hasta appenditur; II. cavum ferramentum cui inseritur pars inferior 
et solo infigitur. Hoc tuetur Sch. B. atqui minus accurate Sch. A. 
To ἀπολήγον μέερος τοῦ dopuros, etc. Erat enim potius ñ δορωτοδοκη, 
quam pars ipsius hastæ. Disertius Eustath. ἢ. 1. unde et Steph. in 
Thes. sua hausit. (155). ὑπὸ δ᾽ ἔστρωτο, etc. Constructio est ; 
ὑπέστρωτο δὲ (κατὰ) ῥινὸν ὁ τυδείδης, 1. 6. substratam habuit. Sic 
alicubi reperias, substernor pelle, ἄς.  Recte accipit Sch. br. 
exposito ῥινόν per βυρσών, quod minus perspectum habuit vers. 
Lat. vulg. substrataque erat pellis. ῥινὸν βοὸς ὠγραύλοιο interpretor, 
a buffalo's hide. τοῦ ἐν ὠγρῷ αὐλιζομένου, Sch. br. at præferen- 
dum quod ad ς΄, 521. obvium est, ὠγρίου. De formis, qualis 
est κρώτεσφι, respicias ad δ΄, 452. Conf. quoque cum 156. r#r#, 
τετάνυστο etc. supr. (, 657. An idem sit qui hic suppositus habetur, 
τάπης φαεινός, CUM stragulis quæ ibi memorantur, an caput solum suf- 
fulciens, dubitari potest. Ex collato supr. 4, 200. videri possit ge- 
neratim appellari ὁ τάπης quidquid substratum fuerit. In tali sensu 
vocem ubique adsciscit Virg. Aen. 9. 325. 7, 277, etc. etsi aliter 
interpretetur doct. Heyn. in nota ad priorem locum ; “ posuit tapetes 
pro pulvinis, qui tapetibus instrati sunt.” Η. ]. certissima versio est 
puloinus, at notio generalis est instratum quodvis vel lecti vel cubi- 
lis vel equi. (Conf. #, 230. (159). τὶ πάννυχον ὕπνον durtis; Cur per 
totam noctem somnum suavem carpis ? Hoc secundum gloss. Eus- 
tath. ἐωῳτεῖν ὕπνον, τὸ οπανθίζειν. τοῦτο δέ, διὰ τὸ καϑ' ὕπνον ἡ δ v, καὶ 
οἷον ἀνθηρόν. Ρ- 726. Ηἴπο bene ad lit. redditur #orem somni 
decerpis ; convenit Virgilianum, placidum carpebant-——soporem. 
Aen. 4. 522. Horatii illud, carpe diem, ex eodem fonte hauritur. 
De ἄωτος, optimum cujusvis rei designante, conf. supr. 4 657. et pro 
consimili dictione Odyss. x’, 548. Conf Steph. Thes. in voc. ἄωτος. 
(160). Throsmus hicce videtur esse ab eo diversus qui memoratur 
infr. v, 3. cui nomen Callicolone datur a Sch. br. Memoratur 
quoque tertius supr. β΄, 811. Hi duo fortasse idem sunt ; alter de 
quo hic mentio habetur ulterius versus castra euntibus occurrit. 
“ Stationes ibi et castra posuerunt Trojani si quando extra Ilium per- 
noctarint.” Sch.B. Ven. Editior locus videtur quoque fuisse sepul- 
chrum (cu) ΠῚ ubi convenisse dicuntur οἱ βουληφόροι. infr. 415. 
(164). σχέτλιος. ærumnosus. Ita dicitur qui se nimis fatigat et exer- 
cet laboribus. Ærnesti.  Ejusdem nominis est ὠρήχωνος, 167. et 
recte observat Fleyne innui quid nimis officiosæ sedulitatis.  Nimium 
quid molestiæ tibi et aliis creas, senex ! (165). οὔ νυ καὶ ἄλλοι ἕασι, 
etc. Annon et αἰϊὲ sunt—0i κεν émura—qui, cum ἐξα res sint (h. 8. 
cum adeo senectute sis provectus) wnumquemque excitent, &c. 
(173). ἐπὶ ξυροῦ ἵσταται ἀκμῆς.  Loquendi formula quæ summum 


374 NOTÆ. [173—206.] 


discrimen innuit. Respondet inter Romanos illud, in acie novaculæ 
situm esse, quod hinc mutuatum agnoverit lector erud. Est (sec. 
Steph.) metaphora ἃ circulatoribus qui in cuspide gladiorum incedunt ; 
dixerim potius, ab iis qui ferrum contrectant. Varie illustratur; τῶ 
πραγματα ἡμέων τριχὸς ἤρτηται, 5 ἐστιν, ἐν ἐσχώτω. Sch. A. οἷον ἐπ᾿ ὐτῇ 
τῇ ὀξύτητι καὶ Ton τοῦ ξυροῦ. σοφοκλῆς δὲ πωραφράζων ωὐτὸ, εἶπε, ξυρεῖ 
γὰρ ἐν χρῷ. Eustath. 796, 55. Invenitur Sophocleum in Aj. ΕἸ. 
786. Conf. et Antig. 996. φρόνει βεβὼς ἄν νῦν ἐπὶ ξυροῦ τύχης. Totidem 
verbis desumsit Herod. Erat $ 11.  Sententiam ordines ; ἣ ὄλεθρος 
4 τὸ βιῶναι ἵσταται ἀχαιοῖς ἐπὶ ξυροῦ ἀκμῆς.  Sic supra Herod. ἐπὶ ξυροῦ 
γὰρ τῆς ἀκμῆς ἔχεται ἡ μι ᾽ν τὰ πρήγματα, avdess loves, ἡ εἶναι ἐλευθέ- 
ροισι ἢ δούλοισι, etc. (177). ἀμφιέσσατο wporiy (κατὰ τὸ) δέρμα. ποδα- 
νεκὲς deu, instar vestis quæ supr. dicitur éraèin, 134. Conf. Aen. 
9, 721.7. 666. (179). τούς. Sc. Ajacem Oilei filium et Megetem. 
(181). ἡγήτορας. Merionem et Thrasymedem. supr. 57 sqq. (182). 
ἐγρηγορτί, σὺν τεύχεσι----ϑὠρηχιθέντες; SC. Vigilantes armatique. Vid. supr. 
#, 311. (183)- ὡς δὲ κύνες, etc. Conf. ΞΌΡΓΟν. 120. de δυσωρήσονται. 
De αὐλῇ, respice ad ζ΄, 242. καϑ' ὕλην......δὴ ὄρεσφι, per silvam, de 
montibus. (186). ἀπό τέ σφισιν ὕπνος ὄλωλεν, somnusque tllis solet 
perire. Forma loquendi, ὥλετο μέν μοι γόστος.....««ὠλετό pros κλέος ἐσ- 
θλόν, obvia est supr. (, 413—15. ubi conf. (187) ὡς τῶν γήδυροος, etc. 
Hæc de custodibus ; idcirco tempus variatur ita ut definite præteri- 
tum fiat, ὀλώλει, ἢ. 6. perierat jamdudum. τῶν, excubiarum præfec- 
torum scil. (192). φίλα réxve. Jure patris Thrasymedem alloquitur, 
Merionem senili, utrumque ad munus difficile obeundum hortans. 
(194) τώφροιο διέσσυτο. Excubias agebant inter vallum et fossam 
quibus spatium interjacebat ut memoratur supr. #, 436—440.  Con- 
cilium nunc extra fossam a principibus habetur quo animosiores red- 
dantur et custodes et qui postmodum ad speculandum prodierint. 
Hæc Sch. br. Eustath. Addit alteram caussam Sch. A. Ven. nempe, 
ivæ μη ϑόρυβος ἐν τῷ στρατοπέδῳ γίνηται, etc. Quidni propter utramque ? 
et hæc est λύσις Porphyriana in Sch. B. Ven. Quæ ἃ brevi Schol. 
notantur infr. 198. de vi compositionis duplicis in ἐκδιωβώντες, nempe 
laboris aliquid exprimi dum fossa transitur, nugæ sunt. (195). ἀρ- 
“γείων βασιλῆες. βουληφόροι fuerunt, Agamemnon, Menelaus, Nestor, 
Idomeneus, Ulysses, Ajaces duo, Meges, Diomedes, Meriones, 
Thrasymedes, ut ex præcedd. constat. (198 sq). ἑδριόωντο ἐν καθαρῷ, 
considebant in puro. Explicare pergit suo more, o4 δὴ νεκύων διε- 
φαίνετο χῶρος. Legitur versus supr. 9΄, 491. ubi conf. Cædes vero 
prope fossam editas habemus, supr. 9΄, 341-—48. quum Hector 
Achivos usque ad munimenta persecutus erat et, horrenda strage 
facta, se retro verterat ; ibid, 485. sq. (201). ὅτε δὴ περὶ νὺξ ἐκώ-. 
λυψεν, h.e. μάχην. Conf. ,485.sqq. (202). πίφαυσκον ἔπεα, ser- 
mones conserebant. (204). ὦ φίλοι. Eximium notatur artificium ora- 
tionis, et in particulis bene delectis et in præmiis officit periculosi ob- 
latis. Actionem porro maturam hortatur, οὐκ ἂν δὴ πεπίθοιϑ᾽ ἑῷ αὖ- 
τοῦ, etc. an non jam aliquis confisus erit suo ipsius animo audaci ? 
δή, obsecro. Clarke. ἑῷ αὐτοῦ pro ἑαυτοῦ. Sch. hr. Pronomen equi- 
dem compositum ignorat Homerus. (206 sq). εἴ rivé mou—# τινάώ 
“που. Particulæ vis constat ; illud possibile innuitur quod maxime 


[206—285.1 NOTÆ. 375 


exoptandum venit, nempe vel hostium aliquem prehendi posse vel 
rumoris aliquid captari unde de Trojanorum consiliis detur conjec- 
tandi occasio. (208). ὥσσα. Vide sis supr. ὦ, 554. ἢ μεμάασιν, etc. 
Constat hoc novum consilium pernoctandi extra urbem principes 
valde terruisse. (211). ταῦτά κε πάντα (ei) πύθοιτο---- ΗΟ omnia si 
resciverint. “ Subintelligendum est illud εἰ ex v. 206.” Ernest. 
(212). ἀσκηθής. ἀβλαβής" Sch. br. Est Ang]. vet. unscathed. (211). 
Conf. supr. #, 529. (213). ἐσθλὴ δόσις est munus collatitium, ovis 
nigra et gravida: addit insuper honorem insignem epulandi de quo 
adnotavi supr. +, 162. Subtilius porro est, vel potius subabsurdum, 
quod observat Sch. br. ovem nigram proponi, ob munus noctu pera- 
gendum, et ÿzobjrve, quia fructus ex negotio erat expectandus. 
Eadem Sch. A. Ven. Simplicius erat dicere, nigram ovem esse præ- 
stantissimam sui generis, et gravidam opes augere. Vid. Columell. 
de re rust. 7. 2. 4, (214), ὅσσοι; yée, etc. Quotquot enim navibus 
imperant principes, dabunt ei, horum omnium quisque, ovem ni- 
gram, fœminam, agnum-ubere-alentem (vel fetam) cui quidem 
possessio nulla œquiparanda est ; semperque in conviviis et comes- 
sationibus aderit. | 

Ad v. 214. seqq. habet Eustathius: τὸ δὲ ὅσσοι πὰρ νήεσσιν Οἷς. 
παωρωδήσας ὁ ποιητὴς ἐν ὀδυσσεία οὕτω γράφει ἐπὶ τῶν μνηστήρων" ὅσσοι 
γὰρ γήσοισεν ἐπικρατέουσιν ἄριστοι" αὐτὸς ἐν τοῖς ἑαυτοῦ διδάσκων 
καὶ ὅπώς χρὴ παρωδεῖν. Versus extat in Odyss, ὥ, 245. Possint vero 
multa hujusmodi exempla proferri in poeta qui pro ne nata eadem 
repetit, transfert, mutat. (218). ἀκὴν ἐγένοντο etc. Conf. y, 95. 
(222 sqq.). ἀλλ᾽ εἴ τις etc. sin aliquis alter se comitem addat plus 
jucunditatis et fiduciæ aderit, ἥδιον καὶ ϑαρσαλεώτερον ἔσται.  Durius 
vero id, μῶλλον ϑαλπωρή. et fortasse explenda est sententia, ϑαλπωρὴ 
ἔσται μᾶλλον (ἢ τι φεύκτεον ἡ διὰ ϑύκτα ἐξοδίω.) καὶ (τὸ τὸν ἄνδρα ὥμ᾽ 
ἔπεσθαί μοι) ἔσται ϑαρσωλεώτερον, h. e. plus fiduciæ feret. ϑαλπωρή dici- 
tur ἀπὸ τοῦ ϑάλπειν, et bene reddi potest spes ut in Odyss. ὦ, 167. 
Variæ recensentur significationes in Schol. ἡδονή. ϑάλψις. ἐλπίς. σω- 
τηρία. ἀσφάλεια. σκέπη. (224). Nominativus in statu absoluto, ut 
dicunt, ponitur, δύο συνερχορμένω, cujus sunt plurima exempla. Cf. 
Dawes p. 99.  Eustathius (p.799) notat quasi solæcum fuerit ; 
comparat vero Schol. A. ἄμφω δ᾽ ἑζομένω, y, 211.  Impeditiora 
vero sunt 5666. quæ sic ordines ; καὶ ὁ (86. ἐκεῖνος) ἐνόησε πρὸ τοῦ 
ὅππως ἔῃ κέρδος" (ru) δὲ μόνος (5), εἴπερ καὶ νοήσῃ, νόός ἔσται οἱ βρώσ- 
cu etc.  Solet hic ante alterum percipere quod maxime ad rem 
Jaciat, sed cum solus sit, etiamsi dE animadrerterit, tamen es 
tardior est animus, quam ut inde proficiat sc. Verteram ἐνόησε, solet 
à M ahe Conf. supr. 183. (226). Videtur quid subintelligi ad 

unc modum ; efiamsi quid perceperit, (nihil utile efficitur), sed 
et mens impeditior et tenue, (infirmum), est consilium. Bene ver- 
titur ἀλλά re quin potius. Hoogev. in voc. $ 12. (231). ὁ τλήμων 
ἀδυσεύς, à πολύτλας. 9, 97. (233). τοῖσι δὲ etc. Verebatur Aga- 
memnon ne Menelaum deligeret Diomedes; hortatur ideo ne ad 
imperii præstantiam respiciat, at solum virtutiss Menelaus autem 
inter duces secundum fortitudinis gradum tenuit. Vid. infr. 240 
sq Hinc 23536. τὸν μὲν δὴ ἕταρον γ᾽ ——ILllum comitem adsciscas, 


976 NOTÆ. [235—250.] 


quemcunque velis, eorum nempe, qui adsunt, fortissimum.  Qauvopesvos, 
qui adsunt, qui præsto sunt; plane ut Latini apparere dicunt quod 
ex hoc verbo ductum est.” Ærnesti. (237). αἰδόμεενος cher φρεσί,» 
reveritus tuo animo qui nobilitatis curam gerere suadet. καλλείπειν, 
in 238. ut sæpissime, pro imperativo, μηδὲ σὺ ἔθελε καταλείπειν. SIC 
et ὀπάσση pro ὅπατσον, ut exponit Sch. br. πρὸς τὸ συνεργεὶν ἀκόλουθον 
προσλαβοῦ. ὀπάζω, insequor, supr. 9΄, 841. et passim in Pind. co- 
mitari facio ; hinc prodit signif. præbendi, addendi, etc. αἰδοῖ εἴκων, 
ut Supr, αἰδόμεενος φρεσί. Ang. influenced by your respect for superior 
rank. (241). Diomedes socium periculi adjungit Ulyssem qui consi- 
lio et fortitudine præstabat. (243). πῶς ἂν ἔπειτ᾽ etc. Quomodo, quum 
sic se res habeat, præterire debeo? Conf. supr. ζ΄, 349 sq. αὐτὼρ 
ἐπεὶ τάδε γ᾽ ὧδε ϑεοὶ κακὰ τεκμήραντο, ὥνδρος em ει τ᾽ etc. (244). 
Ordo est ; οὗ πρόφρων κραδίη---- περίεστιν ἄλλων ἐν πόνοις etc. ἢ. 6. 
tam insignis est animosa virtute et fortitudine quam prudentia. 
Hoc declaratur in prisco sermone, φιλεῖ δὲ ἑ παλλὼς ἐθήνη. (246 sq.). 
Summum discrimen se initurum profitetur si modo comes adsit 
Ulysses. Hoc simpliciter effert ; “ ex igne ardenti etiam nos ambo 
redierimus, h.e. ex summo periculo, adeo est peritus consili.” περί 
pro περισσῶς accipit Heyne. Malim περίοιδε ut Sch. Ven. (249). 
μήτ᾽ ἄρ με pan αἴνεε Modeste laudes renuit Ulysses quippe quæ 
nec tempori nec loco convenirent, sed operi maturescendo instat. 
‘“ Nec laudem muihi tribuas eximiam nec vituperationem ; omnes 
enim hi, qualis sim, experti sunt.”  Aliter se inter Phæaces gerebat 
qui nullam de eo judicii constituendi rationem habuerunt. Conf. 
Sch. br. ἢ. 1]. οἱ Odyss. VIII. (250 sq.). μώλω γὰρ νὺξ ἄνεται etc. 
nox præcipitat, ad occasum vergit. Observandus porro sensus an- 
tiquitatis de motu cœli ex seqq. ἄστρω προβέβηκε, Stellæ procedunt ad 
occasum ; hinc Sch. br. τὸ δὲ προβέβηκε δηλοῖ, ποροκεχώρηκεν εἰς δύσιν. 
ὥσπερ καὶ ἡμεῖς, λέγοντες τὸ πολὺ προῆλθε τῆς ἡμέρας, τὸ εἰς δύσιν προελ"- 
θεῖν λέγομεν.  Hoc simplicius ; et inde conjectat Scholiasta Homero 
innotuisse sphæricam figuram terræ, mensuram diei noctisque, et 
motum solis. Porro inutilis movetur quæstio de stellis, quasnam 
5101 poeta velit ; plane dicit in genere, nec ad certa nomina referri 
debet oratio. 

Nec sibi constant interpretes in seqq. πωρώχηκε δὲ πλέων νύξ, 
vel in explicatione vel legendi modo. Constitutum habeo eptimam 
esse quæ ab Ernestio probatur lectio, rene δὲ πλέω νὺξ, ex Lipsiensi 
MS. desumtam; h.e. νὺξ παρῆλθεν (xarè τὴν) πλέω (woïouv) τῶν Us. 
Huic subjungam, τριτάτη δὲ τι μοῖρα λέλειπται, Ut adeo procedat 
sententia ; jamdudum processit plus quam duæ partes noctis, tertiæ 
vero superest aliquid, λέλειπται κατά τ. Adde Eustath. 802. τὸ δὲ 
πλέω, εἰ μοὲν δίχα τοῦ ν γρώφεται, δηλοῖ ἄν, ὡς ἡ νὺξ κατὰ πλέω μεοῖραν 
τῶν δύο παρῆλθεν.  Eodem recidit vulgata πλέων νύξ---ἀαωρώχηκε πλέων 
1. 6. πλέον, κατὰ τὸ “πλέον, τῶν δύο μέοεροίων, sed doctior 114 altera 
quæ ab Heyne illustratur ex Thucyd. I. 3. Mora esset inutilis 
varias argutationes criticorum in hunc versum apponere; datur 
Sch. Porphyriüi in Sch, B. Ven. unde et partim sua hausit Sch. br. 
et cuncta enucleatius tractat Heyne, Obss. VI. 47—52. Porre 
cum hac partitione noctis conveniunt quæ de die habentur Odyss. 


[256—274.] NOTÆ. 377 


Φ΄,111. (256). φώσγανον ἄμοφηκες, ensem ancipitem. δίστομον. Schol. 
br. (258). ἀφαλόν τε καὶ ἄλοφον----ΟΟΠῸ et crista carentem. Hocne, 
ampliori galea adhibita, proderentur. Occurrit contraria ratio Eury- 
ali et clades exinde orta in Aen. 9. 373 sq. Porro de partibus ga- 
leæ antiquæ φάώλος, λόφος etc. supra dictum, y, 371. (262). Se- 
quitur descriptio galeæ et historia quædam. Zntus firmiter constric- 
ta erat, præductis coriis multis ; et extrinsecus frequentes munie- 
bant albi dentes aprini hinc atque illinc, etc. In 265. πῖλος medius 
inter éwévres canstituitur ad defendendum caput. Hic non prleus, 
sed lana coarctata redditur, ut apposite Sch. br, τὸ πεπιλημένον ἔριον. 
(266). Ordo est; τὴν jé mor αὐτόλυκος ἐξέλετ᾽ œuuvropos ὁρμενίδαο, ἐξ 
ἐλεῶνος, etc. h. 6. galeam, quæ antea fuit Amyntoris, domo valida 
perfracta, absportavit Autolycus. Vulgata ratio erat, “ ex Eleone 
(urbe) Amyntoris’—at prætulerim τὴν (οὖσαν) ἀμύντορος, ἐξ ἐλεῶνος 
ἐξέλετο. Satis se commendat ratio quæ ad notam ellipsem confugit, 
ἐξ οἴκου duüvropo—procedente sententia; hanc ex domo Amyntoris, 
ex Eleone, abstulit Autolycus, etc. nam quid usitatius, etiam in 
vernaculo sermone quam hæc genitivi constructio in nominibus pro- 
pris ? Respicias ad ζ΄, 378 sq. At illam alteram, quæ sensum 
præbet appositum, commendo. Vox ἐξέλετο bene exponitur ἃ ch. br, 
ὑφείλετο, clam abstulit, suffuratus est, cui congruunt ἀντιτορήσας δόμον. 
in mythis etenim infamis perhibetur ob latrocinia Autolycus 
Jurtum ingeniosus ad omne. Ovid. Met, IT. De Eleone, Bœotiæ 
urbe, mentio fit supr. β΄, 500. (268). Rationem Clarkii minime te- 
nendam arbitror qui putat versum inter hunc et præcedentem inter- 
cidisse, et σκόνδειαν extitisse ex corrupto hominis cujusdam nomine— 
offensi sc. constructione, δῶκε δ᾽ ἄρα σκάνδειαν. Est ellipsis præpos. 
δῶκεν ἀμφιδάμαντι (φέρειν εἰς τὴν) σκάνδειων etc. dedilque 4{Π] ut secum 
ferret domum reversus ; nam muneris hospitalis (ξεινηΐου) loco datum 
existimo. Bonum sensum præstat Sch. br. κατὰ τὴν σκώνδειαν, in 
Scandia, quod amplexos Schrev. Wetst. video. Ingeniosa est con- 
jectura Bentleii σκάνδειανδ᾽ ἄρα δῶκε, eui similis excitatur infr. λ΄, 21. 
πεύθετο γὰρ κύπρονδε μέγα πλέος. et sic evitatur ellipsis præpositionis ; 
attamen desideratur τὸ δὲ quod in hujusmodi descriptione nexum 
instituit. Scandia erat insulæ Cytherorum urbs maritima. Sch. br, 
(271). δὴ rer; ete. ““ Legitima ratio desiderat ἡ vel αὕτη δὺὴ τότ᾽, ut 
infr. 294. Sed articulus vel pronomen intelligi debet; cujus sunt 
plurima exempla.” Ernesti. (272). Ulysses et Diomedes arma in- 
duunt ; versus castra Trojana procedünt; accenditur spes, dextro 
omine a dea tutelari misso. oæxosouv ἐνὶ... ἐδύτην, h. 6. ἐνεδύτην once. 
Sic antea 254. Casum quartum adsciscit δύω, induo, subeo, ingre- 
dior ; conf. (΄, 210. σ΄, 140. (274): ϑέξιον. Possit verti vel faustam 
vel dextrorsum assurgentem.. Hoc prætulerim—.etsi eodem recidit ; 
auguria eénim vel bona vel mala existimari pro ea, qua adveniunt; 
parte: notissimum est. Hinc toties repetita, ἐνδέξια σήματα φαίνων 
de Jove Panomphæo. Verisimile est tonitru, quod Achivos adeo 
conterruit supr. 9, 75. et acerrimos in fugam conjecerat, contra ess 
emissum esse ἐπ᾿ ἀριστερὰ μεάχης, Trojanis vero ἐπὶ tx. De ardeela 
quæsiverunt veteres, et cur non zoctua, Minervæ avis, prmittitur : 
3 C 


873 NOTÆ. ([274—9512,1 


respondet Sch. br. avem palustrem, qualis est ardeola, palustri loco 
melius aptari, Hoc ex Porphyrio excerpsit. Subjiciunt ali, nuctuam 
inter auguria infausta habitam: Heyne, Obss. V1. 59. Sed quid 
hoc ad rem? Duces augurium non videbant. (277). χαῖρε etc. 
Transtulit Maro, Aen. 6. 192, sq. (278). ὅτε μοι αἰεί etc. Quæ 
mihè semper in cunctis laboribus austas, nec te lateo quum moveor, 
h. e. dum levissima etiam pertractem. Præsentis divæ curam exi- 
miam notat. Sic Sophocl. Aj. 18 sq. καὶ νῦν ἐπέγνως (Tu 468). εὖ pe” 
ἐπ᾿ ἀνδρὶ δυσρενεῖ βώσιν κυκλοῦντ᾽ etc. Simile confert Clarke ex dra- 
mate Rhes. 608 sqq. (281). ἐὐκλεῖας. Gloriam adeptos. Forma 
sic habetur; εὐκλής, εὐκλέας et interposito ,, εὐκλεῖας. Heyn. Obss. 
Malim hac ratione lectionem vulg. ézadus. (282). à κε τρώεσσι μεε- 
λήσει" quod detrimento maximo res Trojanas afficiet ; cujus postea 
manebit cura. Sic supr. 51 sq. ἔργα---τττ-ὅσω Papei μελησέμεν ἀργείοισε 
δηθά τε καὶ δολιχόν. (284). ἐτρυτώνη. Conf. supr. β΄, 157. (285). 
Dicitur Su σπέσθαι V. au ἐσπέσθαι, Curam insignem adhibere ; ut 
supr. δ΄, 11. παρμεμβλωπκένωαι. De hac legatione Tydei Agamemnon 
inducitur loquens supr. δ΄, 384, sqq. Attingitur et 6, 804. ubi se 
defensorem ejus prædicat Athene. (287). Qüum ad flumen Asopum 
perventum erat legationem miserunt Adrastei exercitus duces ad res 
repetendas et regni consociationem pro. Polynice. Hæc erat μεῦθος 
μειλίχιος. (289). μέρμερα ἔργω fuerunt, præmiorum (ἀέθλων) certami- 
num reportatio ; interfectio insidiatorum ; Conf. δ΄, 389, 397. (290). 
σὺν coi—vestro auxilio, favore.  Sic supr. σὺν γὰρ Se à εἰλήλουθρεν, 
Î, 49. (292). σοὶ δ᾽ αὖ etc. Tibi vero vwicissim mactabo ;. gratiam 
rependens scil. De locut. ῥέξα; βοῦν, ἑκατόμβην etc, jam antea nota- 
vi supr. #, 444. #, 250. (298). Pulcherrime et quasi ζωγραφικῶς 
Poëta cuncta quæ ad belli terrorem et sævitiam spectant, idque arti- 
ficiosa numerorum junctura et brevitate mirabili. Excitatur ab Er- 
nestio Sch. Lips, qui locum Xenophontis in Ages. 2. 14. vicissim 
laudat ; recte tamen judicat descriptioni Homericæ inferiorem, quippe 
cujus ars rhetorica effectum plane diluit. (299). οὐδὲ μὲν οὐδὲ etc. 
Nec Hector, haud equidem ipse sivit etc. At duplici negationi 
inest vis quam vix Latine expresseris, sicut notavit Clarke. εἰγήνορας, 
in bono sensu, fortes, magnanimos. “ Docet Methodius apud Etym. 
M. vocem (&y#%e) modo ἐπὶ ἐπαίνου, MOdO ἐπὶ ψόγου, poni.” Blomf. 
Gloss. ad Aesch. Sept. 118. Constat ex coll. supr. ( 696 sq. ὁ à 
οἰ γήνωρ ἐστί etc. Huc refer epith. δαιμόνιος, οἱ plurima, de quibus 
in suis locis. (302). πυκινὴν ἠρτύνετο βουλήν. ϑιρτ. β΄, 55. (304). 
δώρῳ ἐπὶ μεγάλῳ, præmii spe proposita sc. ἐπὶ in hoc sensu obvium 
est supr. 4 598. et serius inter Atticos receptum. (Conf. Plat. de 
Legg. V. 241. Xeneph. Mem. IL. 8. (307). Sententia parum 
exacta ob interposita, οἵ τ΄ αὐτῷ κῦδος ἄροιτο, Quæ tanquam παρένθετα 
accipio. Nexus est; ὅστις κε τλαίη ἐλθεῖν σχεδὸν νηῶν. Quodammodo 
absolutior foret ; ἢ #5 μέγω κῦδος ἄροιτο. ΟἸΔΠῚ porro hæc cum per- 
sona Hectoris conveniunt promissa tam ingentia a pluribus jamdu- 
dum observatur. (312). νυκτὰ φυλασσέμεναι, h. e. διὰ νύκτα. excubias 
agere per noctem. Convenit locutio supr. 188. νύκτα φυλασσομεένοιε: 
κακήν. [)6 voce οἰδδηκότες conf. supr. v. 98. 


(315). κήρυκος ϑείοι.  Accipio, sacrosancti; ϑεῖος ut ἱερός. Conf. 
supr. 4, 334. et notam Ernestü. Supr. #, 274. (316). εἶδος accipie- 
bant veteres ita ut designet faciem, vultum.  Sic sch. br. ὠηδὴς τῷ 
προσώπῳ. Conf. Aristot. Poet. 25. At Heyne de ἐοέα corporis 
specie, ita ut κακὸς εἶδος imbellem exprimat, tenuem, exilem, nec sta- 
turam habentem viri militaris. Ferme ut φυή, supr. #, 115. Est ubi 
conjuncta reperiuntur : ϑηήσωντο φυὴν καὶ ε ἴδος etc. ΧΡ 370. et 
hoc referre libet ad oris conspectum, illud in genere ad corporis to- 
tius habitum et formam. Occurrit tamen Lyrici illud, 4 à £coe&y 
κοωλός" ἔργῳ τ οὐ κατὰ εἶδος ἐλέγχων. OI. 8.24 sq. et parallelum 
in Simonid. Epigr. 1. κώλλιστον μὲν ἰδεῖν, ἀθλεῖν δ᾽ οὐ χείρονος moe- 
φῆς. Ex hisce constat vix posse limitem constitui, sed et aliquando 
significationes in se invicem excurrere. In 4, 115. dus pro εἶδος 
Heyniana notione usurpari videtur : quæ amplius etiam stabilitur ex 
Ἢ. in Apoll. 198. Occurrunt tamen δέρας καὲ εἶδος, infr. ὦ, 276. 
Conciliari hæc quodammodo possunt si statuamus ; εἶδος in sig. prim. 
speciem oris : δέμας, structuram quasi et fabricam membrorum. (conf. 
Cic. N. D. 2. 47). φυήν, totius corporis compagem, habitum, naturam. 
Recentiorum notio est, 2ndoles mentis. (321). ἀνάσχεο σκῆπτρον. S0- 
lenne hoc jam antea vidimus et in precibus et in fædere sanciendo. 
Supr. #, 412. (322 sq.). ἦ μὲν τοὺς ἵππους----δωσέμεν. Te certo datu- 
rum.  Hectoris verba eaptat homuncio supr. 305 sq. equos fortissimi 
Achivorum designans. (324). οὐδ᾽ ἀπὸ δόξης----ἔσορεωε subaud. ἢ. 6. 
nec tuam de me sententiam frustrabor. Hoc efiertur pro simplici- 
tate antiquioris linguæ ; ut supr. εἶναι ἀπὸ ϑυμεοῦ, ὦ, 562. (325). τό- 
Qex γὰρ, etc. eousque enim in castra penetrabo donec ad navem Aga- 
memnonis pervenero.  Ignavi semper vaniloqui: nec quidquam magis 
fide in poeta expressum video quam hanc, quæ ponitur, distinctionem 
inter jactationes insulsi hominis et fortissimorum modestiam. Conf. 
supr. 222-226. et 249 sq. cum hac inani loquela 324 sqq. (326 sq.). 
2 mov μέλλουσιν---- βουλεύειν, etc. Subtilis est Græcorum lingua in 
usu verbi μέλλειν quod cum infinitivo præsenti junctum designat πε- 
εἰφραστιζῶς futurum. Conf. Mathiæ G. G. construct. $. 502. Ef- 
feras Angl. where probably ihe leaders intend to deliberate. πού, 
στοχαστικόν. (328). σκῆπτρον λάβε. Firmiter baculum prehendit et 
jusjurandum solenniter juravit; hAastam manu apprehendi docet 
Heyne : cogitandum vero de insigni regiæ auctoritatis quale Aga- 
memnonis est supr. £, 186. Achillis, supr. «, 234. Hoc in 
consessu semper gestabant. (329). ἴστω νῦν Ces. Formula usitata. 
Aliquatenus tortam orationem notes ; μὴ μὲν ἄλλος -- ξτσοχήσετωι, Pro, 
οὕτινω μὲν mnney ἐποχήσεσθαι. Redit vero, ἄλλω σε φημὶ διωμπερὲς ἀγ- 
λαϊεῖσθαι.  Vertuntur hæc in Lat. vulg. secundum Suidæ mentem, ἐξ 
dico 115 perpetuo gavisurum. Est quoque ὠγλαΐζεσθαι, ornari, deco- 
rari; et hinc a Sch. br. ὠγλαϊεῖσθϑαι exponitur, κωλλωπισθῆναι. Αἴ 
duplici cum errore ; nam illud in futuro ponitur nec potest sumi in 
sensu passivo. Rectius Suid. καλλωπίσεσθαι. (332). Variant lectt. 
inter ἐπίορκον ὀμόσσωτο----ἔπώμοσε--- ὠπώμοσε, quarum hanc retinuit 
Heyn. Cæterum hic Ernesti monet, verba male reddi perjurium 
juravit, quasi id in animo Hectori fuerit, posthac promissum detrec- 
tare. Rectius, juravit frustra, temere, sc. quod eventum non erat 
habiturum. At equidem locut. ἐπίορκον ὀμοόσοε, perjurium jurare, sæ- 


+ 


Ὁ 


Put 


= 


MAS 


380 ΝΟΥ, [332—351. 


ic etiam, sed non cum notione criminis ; Poterat enim Hector se id 
velle jurare quod postmodum eficere desint vires. In Hes. Theog. 
232 eadem formula occurrit, sed inducta, quæ flagitium designet, 
VOCE ἑκών. ὅτε κέ τις ἑκὼν ἐπίορκον ὀρέόσσῃ» 1. €. non perjurium Jjura- 
werit, sed volens perj. jurav. Crimen hic est, jurare id, quod an 
detur postea cffcere incertum est.  Accipit Heyne ἐπίορκον pro ad- 
verbio ψευδῶς quod rationi Ernestinæ proximum est. (224). πολιοῖο. 
Securndam expositionem Sch. br. amplector, τεφρώδους, h. 6. cinericii, 
rat. Sic Flacc Rava lupa, Carm. 3. 27. 3. Fabulam de Pelia 
adferunt huc Scholiastæ quam prudens omitto ; spectat ad absurdam 
lectionem πελίοιο. Conf. Heyn. Obss. πόλιος exponi possit λευκόφαιος 
ut λευκός ipse aliquando: Ang. murry color. (335). κτιδέην ν. ἰκτιδέην. 
Vulgo accipiunt, viverræ pelle munitam, quam et ali mustelinam 
galeam vocant. Satis incerte, quum nec ipsi philosophi de re con- 
sentiunt. Scholiastæ veit. sententiam Aristotelis referunt--qui 
nuntiat τὴν ἴκτιδα fuisse ex genere felino. Invenitur loc. in Hist. An. 
9.6. (336. οὐδ᾽ ue ἔμελλεν, etc. Nec εἰ in fatis fuit e navibus re- 
gresso (a ἐλθόντι) nuntii quid ad Hectorem referre. (338). φρά- 
rare προσιόντα, advenientem percepit. Incaute et ardenter processerat 
Dolon; 85 ῥ᾽ av ὁδὸν μεμαώς. Sic infr. 350. παρέδραμεν dDeadiner. 
(3432). νεκύων κατωτεθνειώτων. Conf. supr. #, 409. (944. sq.) Consilium 
profert Ulysses Dolonem versus naves agendi adeo ut effugiendi ra- 
tionem vix consequi possit: iQuér μὲν παωρεξελθεῖν (prætergredi) (διὰ 
τοῦ) πεδίου. (346). εἰ δ᾽ ἄμμε παραφθαίησι--- Sin πος cursu præver- 
lent, μοῤμενησό puy αἰεὶ mesrisnsiy—usitato more pro προσείλβι--- δ ΠΡ ΕΥ 
2[ζμηιὶ versus naves compelle. (351). ὠλλ᾽ ὅτε δὲ, etc.  Sententia mire 
interpretes cruciavit, quorum si commenta enucleatius exponerem 
multiplex foret doctrina at scientiæ parum. Lectionem inprimis 
refinxerim ἃ vestigiis Sch. A. Ven. ὅσσον τ᾽ ἔπε οὖρα πέλονται, Ï. €. ἐφ᾽ 
ὅσον πέλονται οὔρω.----ν Ε] si Mavis τὸ ἐπὶ, ἐπιπέλονται οὗρω----Οἴ acceperim 
οὖρα Ut δρρήρα, impetus, sc. mularum arantium.  Spatium sic defi- 
nite ponitur, quantum sunt impelus mularum, 1. e. quantum agri con- 
ficere arando solent. Certis enim limitibus distinctum puto quod 
pro mulis longius quam pro bobus erat—et proinde subjicitur ἡμεεόνων, 
ai γάρ τε βοῶν προφερέστεραι, etc. ad designandum intervallum satis 
amplum et quod postea minuatur ad δουρηνεκές infr. 357. Hæc ideo 
non simpliciter ornantia sunt. Sch. Ven. B. unde hæc partim ex- 
cerpsi vix habet perspectam vim posteriorum verborum, quæ tamen 
maxime sensum recludunt. Hisce positis verba ordinarim ; ἐφ᾽ ὅσον 
(τὰ) οὖρα (τῶν) ἡμειόνων πέλονται (εἰς τὸ μεῆκος ἐκτεινόμενο), ai (ἡροίονοί) εἶσι 
προφερέστεραι, etc. Confirmatur significatio οὖρον, jactus, impetus, 
ἄς. ex Ψ', 431. Od. #, 124. et maltum facit quod in 4, 523. re- 
erio notatum ab Ernestio, viz. in ,nonnullis MSS. disjunctim legi 
ἕν οὖρα, quod etsi deterius existimo, ostendit tamen significationem 
agnosci. ΤῊ. manifestum est ὅρω, concito. À 
E vestigiis Sch. br. constat extitisse voc. gor, οὖρον, terminus, ut 
ἔρος. et boum sensum præbet; quantum ab invicem distant fines 
sulci, h.e. "ἄπεισιν πέλονται διωκρινθεντα. intervalli enim, quod sufnciat, 
habetur. Seeundum mentem Aristarchi exponit Eustath. ériougs— 


es obviaest. Ex. c. » ᾿πίορκον ὅρον Spore. Arist. R. 160. et opinor 


Lu 
L2 


[351—391.] NOTÆ. 381 


spatium quo mulæ antevertunt boves ad finem sulci posito quod 
simul inceperint arare. Dehinc intervallum inter boves et mulas 
κατὼ πλάτος. Confingit alteram Sch. br. διώστημνα ἐντὸς αὔλωκος καὶ 
ἡμειόνων ἐν ἐπιστροφῇ ὠρουρῶν, h.e. sub finem sulci ubi regrediuntur 
muli. Restat altera; intervallum agri quod uno actu muli arant. 
Pariter omnibus objiciendum ; intervallum nimis arctum designari 
quod ipsum vix possit esse δουρηνεκές; nedum tractus longior. ἐπέουρα 
sec. Dacier, estintervallum inter duo juga mularum quæ ad invi- 
cem, dum laboratur, accedunt; statui etenim ad fines contrarios 
sulci τὰ συστήματα. (352). προφερίστερωι. præstantiores. πρείσσονες ἐν 
τῷ οἰροτριῷν. Sch. br. (355). Ordinandæ sententiæ rationem sequor 
quam in Schol. br. observo, et distinxi ita ut πάλεν CUM ἐποστρέψον- 
τὰς jungatur, non ut in Editt. vulg. cum ὀτρύναντος.  Vertas ; spera- 
bat enim, Hectoris jussu, socios e castris accedere qui eum revoca- 
rent. πτώλιν ὀτρύνειν, secus quam antea fecerat hortari, bonum sen- 
sum, at reconditiorem, præstat. Nullum, opinor, vers. vulg. (357). 
εἰλλ᾽ ὅτε δὴ, etc. At cum jam hastæ jactum, aut etiam minus, 
abessent, etc. (359 sqq.). 111 vero ad persequendum celeriter con- 
citati sunt. Veluti quum duo canes, asperis dentibus, venandi pe- 
riti, vel hinnulum vel leporem urgent indesinenter per locum syl- 
vosum, etc. Paulum variatur comparatio in χ΄, 188 sqq. et ex 
utroque fente hausit Maro exquisitum illud Aen. 12. 748 sqq. Pari 
modo Oppian. Hal. 5, 586 sqq. (364). λαοῦ ἐποτρμήξαντε. Pro 
consilio supr. 347. Dolonem a suis intercludendi. (365). Sed cum 
jam in eo erat ut se custodibus permisceret. (366). τότε δή, tum 
demum. (367). euh τις---φθαίη, etc. usitata Constructio est τοῦ 
φθάνω V. Plus, sed more solenni ἐπευξοίρενος βαλέειν pro βαλών. Mo- 
nendus est tiro sententiam non posse resolvi {ve μή τις ἐπεύξητωι ἑωυτὸν 
φθάναι: βαλόντα, rectius Vero, μή τις φθώμενος ἐπεύξητα:, etc. ut alibi 
frequenter: Cenf. supr. ἐ, 119. infr, φ΄, 676.. Particip. φθώσας At- 
ticis proprium est, quod Ionici expresserunt Pééueves, φθάς, quod latet 
in παρωφθες, χ΄, 197. (372). ἑκὼν ἡμάρτανε, prudens aberranit, “ sc. 
vivum capere volens hominem sciscitandi caussa de castris Trojano- 
rum.” Ernest. (374 sq.). Ex more Clarke: “ Metu impeditum 
et quasi rigescentem exhibent etiam versus ipsius numeri.”  Sed hoc 
est subtilitates exquirere quod in magno Poeta haud concesserim. 
βαμβαίνων vulgo reddunt “ dentibus crepitans,” haud dubie ob in- 
seqq. ἄραϊβος ὀδόντων.  Melius adsciscit Heyne ex Sch. br. ὠσαφῆ qu- 
rh Teoiuives ἰπὸ τοῦ φόβου, “ præ timore balbutiens.” (378). λύ- 
cou, redimam. De distinctione inter Aÿw, Avouæ, CODf. supr. ὦ, 
20. Aliter expresserat ζ΄, 46. σὺ δ᾽ ἄξια δέξαι ἄποινα. ἔστε γὰρ 
ἔνδον, etc. 1. 6, in domo patris; ut ζ΄, 47. πολλὰ δ᾽ ἐν ὠφνειοῦ πατρὸς 
(δώμασι) κειμήλια κεῖται. "Tres reliqui versus exinde transferuntur. In 
v. 380. vertas χαρίσαιτο, libenter largiretur. Tllustratur usus ex 
Mosch. Idyll. 1. 28. λάβε ταῦτα----χ «ὁ ἐζομ οἱ ε ὅσσα. μοὶ ὅπλα. 
Alias χαρίζεσθαι est ἐπίηρω φέρειν, ὦ. 572. Conf. ἐ, 71. (382): Fictis 
verbis hominem adloquitur Ulysses pactus quod omnia, quæ norit, 
consilia Trojanorum aperiret. (384). ἀτρεκέως. - Supr. £, 10. (391). 
πολλῇσί μ᾿ ἄτῃσι, etc. Vers. vulg. Multome meo cum damno, preter 
voluntatem, induxit Hector. Αἵ verte; me ir multa mala, præter 


“ Li 


982 NOTÆ. [391—418.] 


animi consilium, induxit. Dicitur ἤγαγεν Pro ἐπήγαγεν, et νόος Ut 
sæpius pro νόημα. Gratiam captat Dolon, se id tentasse spe præmi- 
orum ductum professus, quod sana mente intactum reliquerit. A 
Stephano exponitur παρέκ in quibusd. locis ἐκτός.  Hoc vestigio annon 
verteris Ang. ]n a moment of infatuation Hector involved me in 
those manifold disasters, &c. (395). Conf. supr. 308 sqq. (401). ἡ 
ῥώ νύ τοι ....«ἔπεμεωίετος.  Sane nunc animus appetebat. Sarcastice 
Jlysses profert. ἐπιμαίεσθαι, protendere ad aliquid attingendi caussa. 
Conf. supr. 6, 748. μεταφορικῶς, expetere. (403). οἱ δ᾽ ἀλεγεινοΐ, 
etc. i.e. ἀλεγεινὸν ἔστι αὐτοὺς dæuyveu. Inversio hæc solennis ; Conf. 
supr. #, 589. ἐνδρέσι γε ϑνητοῖσι, mortalibus saltem, vis τοῦ γέ sæ- 
pius observata. (406 sq.). Ex hisce constat eos jamdudum Hectoris 
necem molitos ; huc forsan respicit vs. supr. ῥέξαντας μέγω ἔργον etc. 
Statim vero, quasi misso opprimendi Hectoris consilio, de sociis 
quæritur. (408). πῶς δ᾽ αἱ etc  Quomodo se habent ? constituuntur ? 
εὐναί, contubernia. Uncis tres vss. sequentes includit Wolfe inepte 
. huc translatos ex oratione Nestoris supr. 208. Viam sternit Sch. 
A. Ven. (413). Nexus est cum 405 supr. res yèe ἐγώ etc. 1dcirco— 
eo quod jussisti.  Sic in ὦ, 78. τοι γὰρ ἐγὼν ἐρέω. (414). ἕκτωρ. 
supr. 406. (415). παρὼ σήματι ἴλονυ. Conf. inf. ὦ. 349. Filius 
Trois notatur unde nomen Ilium. At σήμα quod in vers. vulg. red- 
ditur sepulchrum, est cippus in sepulchro, unde explicatur Hesiodi 
illud, Scut. Herc. 477. τοῦ δὲ τάφον καὶ σῆμ ἰδὲς ποίησεν etc. Hoc 
ut eminentiore loco utebantur Trojani ad speculandum progressi. 
Necnon et aliis; conf. supr. β΄, 793. (416). νόσφιν ὠπὸ φλοίσβου. 
À turba seorsum—strepitn castrorum. In loco editiore consederat 
castra Achivorum prospiciens. φυλακάς, ἢ. 6. κατὰ φυλ. περὶ τῶν 
φυλακῶν. Sch. br. Quæstioni respondet supr. 408. Obiter notandum 
plurimum bhinc fidei accedere lectioni supra memoratæ # 66. quæ 
haud parum concinnior est. (417). οὔτις κεκριμένη (φυλακή) ete. 
Nulle certæ et constitutæ excubiæ tuentur castra ; id oficu cuncti 
sunt sortit ÆExinde, ut notat Heyne, conspicitur Trojanorum infe- 
ΥἹΟΥ͂ prudentia militaris, nam et inter Achivos φυλακτῆρες κριτοί EXCU- 
bias agebant, idque in loco maxime accommodato, 7xed τάφρον. 
4, 67. Contra apud hostilem exercitum, auxiliares præsertim, in- 
caute omnia peraguntur, vs. 420. Hinc facilis patebat aditus us- 
que ad interiora, infr. 470 sqq. (418). ὅσσαι μέν etc. Impeditior 
sententia, nec, ut opinor, modo satis concinno ab Heynio expeditur 
junctura; (κατὰ τόσας γὰρ πυρὸς ἐσχοίρας,) ὅσαι (εἰσὶ) τρώων, (h.e. 
ἐπὶ τοῖς πυροῖς τῶν τρώων) οἵδε, οἶσιν ενώγκη ἐστὶν, ἐγρηγόφθασι, etc. 
Accipit érxéeær mugès pro rue, et juxta unamquamque positos custo- 
des qui “ assideant ignibus alendis et prospiciant.” Obss. Τὶ VI. p. 85. 
πυρά Sunt quæ memorantur supr. vs, 12. Arridet magis, quam 
improbat vir doctiss. sententia Porphyri ; ὅσαι εἰσὶν ἐσχοίρωι τρώων, 
h.e. ὅσοι εἰσὶν ἐφέστιοι, οἵδε, οἷσιν dvéyxn, ἐγρηγόρθασι, quot in urbe 
certa domicilia habent, tot, quippe quibus necesse, excubias agunt. 
Proinde subiicit, ὠτὰρ ἐπίκουροι εὕδουσι. Quæ laudat Porphyr. verba 
Agamemnonis supr, 8, 125. nil huc faciunt, ut perpendenti consta- 
bit. Magis vero quod vidimus #, 497 sqq. juvenes ab Hectore 
evocati et urbis tutela grandævis, pueris, feminis data, ibid. 517 


- 


[418---149.] NOTÆ. 383 


sqq. Ex hisce constat magnum numerum fuisse excubantium sed 
nullum certum ordinem constitutum ad insidias præcavendas. Sed 
id solum videtur propositum ut Achivis fugientibus occurratur : im- 
petus nocturnus vix cogitandus venerat.  Multas significatt. voc. 
ἐσχερω habes congestas in Sch. A. B. Ven. br. ἐσχιοίραι mugès 
sunt érris, foc?, pro ipsis habitantibus positi. (420). ὠτὼρ αὖτε, etc. 
Sed contra auxiliares, quibus nihil adest cari quod mentes sollicitet, 
dormiunt securi. (424). πῶς γὰρ νῦν ; De γὰρ inchoativo antea no- 
tavi. Festinantis scire singula oratio est— How now then? (425). 
δίειπέ pos —sigillatim mihiexpone. (428—451). Enarratur copiarum 
dispositio. De Caribus, qui cornu dextrum tenebant, versus mare, 
dictum supr. β΄, 867. De Pæonibus, β΄, 848. De Lelegibus et 
Cauconibus, qui hic at non in recensu generali memorantur, videsis 
not. sub finem lib. 11. De Pelasgis, ibid. 840. De Lycis, 876. 
De Mysis, 858. De Phrygibus, 862. De Mæonibus, 864. (434). 
ϑρήρεες οἵδ᾽ etc. En istos Thraces, qui nuper advenerunt, ceterorum 
extremos. Thraces ali enumerantur in recensu β΄, 844. ab his di- 
versi: conf. not. Quos duxit Rhesus Thraciæ partes proximas circa 
Strymonem habitarunt, ut ex Sch, A. Ven. Apollod. I. collatis 
liquet, unde et a Mythicis fluvio Strymone ortus perhibetur. Hinc 
apud Maronem, ‘ Rhesi Mavortia tellus”—Thracia nim. Commenta 
de illo recentiorum videas in Sch. br. (496). τοῦ δή, cujus equidem. 
Notatur porro anacoluthon orationis, ἴδον frmous λευκότεροι χιόνος; 
pro ἴδον ἵππους λευκοτέρους. Caussa hujusce, ut in paribus semper, 
est συντάξις minus perpolita; Illud tamen et in atticis scriptoribus 
gravissimis usu plerumque venit, quod Scholiastæ, tanquam ob admi- 
rationem loquentis festinationemve artificiose adhibitum censent : 
μεταμόρφωσε Toy λόγον ϑουμαστικῶς ἀνωφωνήσας Toy ἔπαινον αὐτῶν. 
Sch. br. Eustath. At subtilitates in veteri poeta non exquirendæ. 
De anacoluth. conf. Math. G. G. $ 426. 3. 481. 2: etc. (437). 
Hinc expressit Maro ; Qui candore nives anteirent, cursibus auras. 
Aen. 12. 84. Paullum variavit expressionem infr. σ΄, 149. Conf. 
et τ΄; 415. Ceterum hinc desumsit auctor fabulæ quæ ‘“ Rhesus” 
dicitur descriptionem suam 616 sqq- λευκότεροι χιόνος-----λευκαί----διο- 
πρεπεῖς ἐν εὐφρόνη. στίλβουσι δ΄, ὥστε ποταμίου κύκνου πτερόν.  Mi- 
nerva inducitur Ulyssem et Diomedem, ut Thraces adorirentur, hor- 
tans. (439). πελώρια. pulchritudine admiranda, ut bene Sch. br. 
οὐ κατὰ τὸ μέγεθος νῦν, μι € y Ζ λα. ἀλλὰ κατὰ τὸ κάλλος, τερο σ- 
Tia. * Magistrum non secutus est Schrevelius. (444 sq.). ὄφρα κεν 
ἔλθητον etc. Donec redieritis meique feceritis periculum utrum rem, 
ut revera est, enarrarim. xer αἶσαν, secundum veritatem, οἰψνευδέως. 
εἰπεῖν xar æiray—in sermone attico χρῆσθαι ταῖς οληθείοις περί τινος. 
De locut. conf. supr. ὦ, 416. (447). Responsum immite audit 
Dolon—"#à δή μοι φύξιν y. EuBannc etc. Ne nunc (vel ut 
Clarke) ne quæso, mihi effugium animo mediteris—rie ὠγγείλας---- 
quantumuis utilia nunciaveris. Facete hæc transtulit Luc. in Re- 
vivisC. ᾧ. 9. pen δή μοι φύξιν γε; κακηγόρε; βάλλεο etc. Ibid. φύξιν γε. 
Voculæ vis constat; guidquid in animo versatur, ne fugam cogites. 
- Pergit Diomedes vs. 449 564. rationes adferre cur promissum antea 
dätum (supr. 383) violet—ne rursus a nocturna speculatione damno 


384 NOTÆ. [449—473.1 


afficiantur res Græcorum.  Poterat dixisse, non oportere illum, quod 
comes duntaxat promiserat, ratum facere ; sed ineptum foret. Ap- 
pingitur Sch. de vocc. λύεσθαι et μεθιέναι. Spectat prior ad recep- 
tionem pretii redemptionis, τοῦ λύτρου, hæc ad emissionem sine 
pretio, sc. ob meritum insigne. (450). # τε καὶ ὕστερον, etc. q. d. 
certior sum te posthac rediturum aut.speculandi caussa vel decer- 
tandi in acie. εἴχϑα. recte Sch. br. ἥξεις etc. pro εἷς, ut in Odyss. τ΄, 
69. εἶσϑα ϑύραζε. (454). καὶ ὁ μέν pui ἐμελλε---λίσσεσθαι, etc. Verte ; 
et jam in eo erat ut supplicaret. De supplicandi modo, barba pre- 
hensa, &c. conf. 4, 500 sq. (457). Res ad vivum depingitur ; 
φθεγγομένου δ᾽ ὥρα τοῦ γε-----, Adumbrat hæc Virg. Aen. 554. sq- 
Tum caput oräntis nequidguam, et multa parantis dicere, deturbat 
terræ.  Notatur in Obss. Heyn. VI, 91. lect. @éeyyopévn—"éen. 
melior foret φθεγγόμενον.  Atqui distinguenda sunt, τοῦ γε φθεγγομένου, 
ἐμέχϑη κάρη etc. dum adhuc loqueretur Dolon, caput humi dejectum 
est. δ᾽ ἄρα, deinceps vero. (458). Spolia Dolonis Minervæ conse- 
crantur, unde et tropæorum erigendorum jamdudum morem extitisse 
constat. Arma Dolonis 47107 κυνξηττ--λυκέη, pellis lupina—r6£:—digs, 
memorantur supr. 333. sqq. De epith. πολώτονω statuitur supr. #, 
266. (160). ἀϑηναίῳ ληΐτιδι, Minervæ prædatrici.  Epitheton in 
supp. est ὠγελείη, et ut Divæ bellicosæ propria notatur. (Conf. δ΄, 
128. €, 765. πολεμικῇ. SCh. br. (462). χαῖρε, Six, τοΐσδεσσι ' q. ἃ. 
Benigno animo hæc, que in vestrum honorem dicantur münera acci- 
pias. Pari cum invocatione Heros in Aj. Flag. 91 sqq. ὦ χαῖρ᾽ ἐθάνα, 
en διογενὲς τέκνον, ὡς εὖ σιαρίστης" καί σε παγχεούσοις ἐγὼ στέψω λαφύροις, 
τῆσδε τῆς ἄγρας χάριν. (463). ἐπιβωσόμεθ᾽. -Recte exponitur a Schol. 
ἐπὶ βοήθειαν καλεσόμεθα, ut præsens adsis invocabimus.  Notatur et 
altera lectio ἐσιδωσόρεϑ, quod ut recipiatur necesse erit adhibere 
᾿ σοὶ γὰρ πρώτῃ ἐν ὀλύμπῳ εἴς. nam ἐπιδιδοσϑαί rive, Muneribus quemvtis 
augere, solæcum foret. Recte Ernesti; “ Est vox Ionica et Ho- 
merica pro ἐπιβοησόρεθα." Tuentur editt. præstantissimi. Pergit Diome- 
des; ἐλλὰ καὶ αὗτις---- πέμψον, sed et insuper hoc beneficii præstes— 
deduc nos, ἅς. Ex hoc et vss. supr. 274 sqq. adumbratur officium 
Palladis in dramate Rheso, 595 etc. ἵππους. Equorum Rhesi des- 
criptio animo obversatur. (466). δέελον. Notatur prima forma voc. 
δῆλον quod ipsum in quodam MS. memoratur receptum. Est 
gossa MS. Urat. δέελον σῆμα, quod iter redeuntibus monstraret, 
(467). cumpagÿas, confringens. “ Confregit leviter arundines et 
addidit similitér confractis myricæ frondibus.” Ærnesti.  Consentit 
Sch. br. κλώσας.  Arundines vero et myricæ rami locum paludosum 
indicant ubi nunc inceditur. (470). τέλος, ut supr. 56. réyuæ. 
sed ἢ. 1. latiore sensu et sùxçs designare potest; certe magnum nu- 
merum hominum eodem loco congregatorum. (471). Obvium est 
LATE ἀδδηκότες, quod erat sup. 95. καμάτω καὶ ὕπνῳ. Conf. Tliraces 
nimirum, laboribus et itinere confecti, (erant enim νεήλυδες) somno 
iedulgebant.  Notabilis est ars quædam et peritia in armis disponen- 
dis et in ordine copiarum, 471 544. nam quod de bellatoribus 
équestribus et προρράχοις memoratur 473. a ceteris observatura 
dixerim. Cum locutione ἔντεα κέκλιτο Conf. supr. ἔ, 356. 
Hæc insuper adumbrata vide in Aen. 9. 316 sqq. (473). Inter- 


ml 


pretor voc. τριστοιχεί sec. Sch. Ven. A. Tres ordines armorum fecisse 
Thraces ex adverso positorum. Diversa est ratio nostrorum, etsi 
similitudo quædam a voce τριστοιχεί indicari possit. (475). ἐξ ἐπιδι- 
φριώδος etc. Vertitur ; ex orbili-ad-currum-fixo extremo, loris ligati 
erant. Accipitur ab Ernestio ἐπιδίφριως ut adjectivum—érsdipeixs 
ἄντυξ. et sanius hoc quam quod statuit Eustath. esse ἐπιδιφριώδα par- 
tem τοῦ ἄντυγος, nimis acute sc. Obvia est ἄντυξ supr. £, 262. ubi 
conf. (479). ἀλλ᾽ ἄγε δὴ, πρόφερε etc. Ang. put forth your uimost 
wigor. Pariter et inter Romanos proferre aliquid dicitur 116 qui in 
lucem edat aut amplius reddat. Variatur et alibi locutio ; présence 
ϑούριδος ἀλκῆς----δύσεο ἀλκήν etc. Conf. Aen. 9. 320. (480). ἑστοίροεναι 
μέλεον. Stare otiose—otiuri—tempus terere. Repetit hæc ex dictis supr. 
251 sqq. Exponitur μεέλεον, μεοτην, μώταίως. S. br. Exp. Ernesti ex 
Sch. MS. Lips. μελλητήν, ἐκλελυμοένον τὰ μέλη, unde et probatur 
etymon. Porro, non acceperim verba Ulyssis tanquam objurgationis 
aliquid adferentia quod in viro impigro vanum foret, sed ut hortamen 
 acre celeritatis. Locut. οὐδέ τί σε χρή etc. inter illas referenda est 
quæ maxima cum vi oblique et per negationes affirmant. (Conf. ὦ, 
330. 1, 164. (483). ἐπιστροφάδην, quaquaversum, undique se ver- 
tens. Continetur in hoc exp. secunda Sch. br. ἐνεργῶς. Adumbratur 
porro in Aen. 9. 323. luto te limite ducam. KEpith. ἀεικής vertitur 
Jfœdus, durus. ÆExponitur χαλεπός. Ad vivum depingitur virorum 
singultantium gemitus—nisi velis interpretari epith. ut ἀναίδης, δ΄, 521. 
et vertas, moribundorum ingens gemitus. (485). Hanc similitudinem 
exscripsit Virg. Aen. 9. 339 sqq. Sed ornate, suo more. Sæpe et 
alibi adfert noster: Conf. μ΄, 299. ὁ, 323. Od. ζ΄, 130 sqq. ἀσημάν- 


τοισι----ροὴ ἔχουσι ποιμένα. SCh. br. Breviter, at pulcherrime, viros de- , 


pingit quibus nulla facies periculi obversata est—quibus nulli adstant 
ad arcendam mortem eustodes. (488). ὄφρα δυώδεκ᾽ ἔπεφνεν. Triplici 
ordine instructi erant Thraces, τριστοιχεῖ, supr. 473. et quatuor in 
ordine singulo interficit Diomedes ut /mes satis latus paieret abdu- 
cendis equis. (491). τὰ φρονέων----ἤπως etc. Locut. Homerica; With 
the intention that—To the end that ἅς. (493). Caussa ponitur cur 
hanc curam susceperit Ulysses, sc. ne equi conterrerentur ob specta- 
culum novum et horrendum. ὀὠήθεσσον γὰρ ἔτ᾽ αὐτῶν (τῶν νεαρῶν)----συ- 
γήθοις ἧσαν. ὃ. br. Conf. supr. 494, (496). ἀσθμοωίνοντώ; suspirantem. 
Convenit cum verbis, στόνος ὠεικής, supr. 483.  Dehinc addit ; κακὸν 
γὰρ ὄναρ ete. Somnium enim infaustum capiti, illa nocte, superastitit 
en consilium Minervæ (nempe) Œnide filins. Nec est simplicitate 

omerica indignum ut notat Heyne, Diomedem statuere ut οὖλον 
ὄνειρον Rheso dormienti obversantem. Censeo igitur veram somnii 
imaginem eflingi—lethi simulachrum inter dormiendum assurgens 
idque sub forma bellicæ speciei terribilis. [Tollitur vs. 497. a Sch. 
A. Ven. proculdubio quippe otiosus et jejunus. Conf. Heyn. Obss. 
VI. 98.1. (498). τόφρω δ᾽ ἄρ᾽ εἴθ. Desiderat apodosin τὸ ὄφρα; nisi 
velis generatim intelligi in 494. ἀλλ᾽ ὅτε δή —. τλήρεων, ut supr. 248. 
πολύτλας. (499). σὺν δ᾽ ἄξιρεν etc. lorisque colligavit. ἀείρειν hic, se- 
cundum etymon, simul nectere, ὅρα εἴρειν. (500). φαεινήν.  Manubrio 
ex ære facto”. Heyn. Obss. (501). où—vcirare, haud in mentem ve- 
nerat. Inconsiderate omisit. Conf. supr. (, 599. οὐκ ἐνόησεν. (502). πι- 


35 D 


LL 


986 NOTÆ. [503—531.] 


Φαύσκων droudi—In signal to Diomede. πιφαύσκω V. πιφάσκω est 
forma redupl. ἃ φάσκω, ut παιφώσσω supr. β΄, 450. δ᾽ ἄρα, deinde 
vero. (503). αὐτὼρ ὁ wsewhele—At ille animo perpendebat quid in- 
super audacius susciperet. κύντερον exp. SCh. δεινότερον, χολεπώτερον; 
ad sensum bene. Sic Steph. in voce; at magis fide ἀναιδέστερον. 
(505). ἐξερύοι (κωτὰ τοῦ) ῥυμοῦ, temone prehenso traheret. Cogitan- 
dum vero de levissimis eurribus veterum qui facile asportari aut in 
altum evehi poterant. (3507). ἕως ὁ ταῦϑ' etc. De metro conf. supr. 
#, 193. ubi et pari modo intervenit ministerium Athenes. Hoc sine 
interventu numinis, at summo cum judicio, absolvit Maro, Aen. 9. 
353. qui Nisum ipsum inducit a cæde prosequenda dehortantem : id 
etenim de summis viris apte narrari quod in deterioribus minus arri- 
deret. (509. νόστου δὴ gevire—Solenni modo pro νόστει. Jam, quæso, 
reditus memento—ne redeas fugatus: Ne fortasse quis alius Deorum 
Trojanos etiam concitet. ἄλλος $<oç—ut supr. in not. #, 166. δαίμεων 
ἕτερος, numen adversum, qui partibus Trojanorum studet, ut vestris 
ego. . Minervæ personam induit consilium prudentius, et hoc more 
epico. conf. #, 194. β΄, 169. δ΄, 92 sqq. (512). ὁ δὲ συνέηκε etc. Qui 
sua prudentia edocti quid prosit maxime perspiciunt vel alis rite ad- 
monentibus obsequuntur finguntur κατὰ τὸ ἐπικόν VOCI divinæ aus- 
cultare. δὶς supr. Helenus divos admonentes agnoscit dum sua se 


/ 


mens prudentior excitat, #, 44 sq  Achilles quoque #, 199 sqq. 


(515). οὐδ᾽ æhuorxominr etc. nec cæcam speculationem habebat, h. e. 
nec Apollinem latebat hæc in castris Trojanorum geri. Obvia est 
locutio in ν΄, 10. Clarkio satis concesserim notanti hinc adumbrari 
Virgilianum, Lux inimica propinquat, Aen.9. 355. præeunte Eustath. 
ὠπόλλων----ἡ πώρουσιω ἡλίου. Ïn mente poterat esse illud in Odyss. 
9”, 302. ἠέλιος yae οἱ σκοπιὴν ἔχεν etc. Certe hmc deductum Aen. 
12. 725 sq. at non hæc nullis hominum sator atque deorum observans 
oculis—sedet—, cuivis satis manifestum. Pari modo denotatur in- 
tentissima speculatio, Odyss. #, 285. (516). ὡς i9—. Dubitat Er- 
nesti an continuetur prior sententia, an nova dehinc incipiat: utroque 
modo bene absolvitur. Si post ἔπουσαν plene distinxeris, desideratur 
in 517. vocula ἄρω ν. αὐτάρ. Ita tamen edidit Wolfe. Vulgo reddunt; 
nam simul ac vidit Athenen etc. Interpunctionem Heynianam re- 
tul. Procedit sententia; welirourey τυδέος υἱόν, ἢ. 6. adstantem, curam 
ejus gerentem. De verb. μεβέπειν conf. €, 829, (517). De verbis 
formæ δύσορεωι Conf. β΄, 35. ἐ, 109. (521). ἀσπαίροντας----ψυχοῤῥου- 
γοῦντας. ὃ. br. Idem mire exponit ἐν ἀργαλέησι Qeviou, 10 locis cæde 
refertis. At dicitur ἀσπωέροντας ἐν φοναῖς, Ut ϑωρησσομεένους σὺν ν. ἐν 
τεύχεσι, & 137. et pass. pleonasmo eleganti, ἢ. 6, in morte fœda—inter 
moriendum, palpitantes. Sensum liquido satis adumbrat Virg. Aen. 
9. 455. Semineces viros etc. (524). ϑεῦντο δὲ etc. Vulgo redditur, 
et bene, speciabant admirabundi ardua facinora.  Forsan melius ad- 
huc, obstupuerunt spectantes diras strages. μέρμερα exponitur ἃ Suida, 
φροντίδος ἀξία, δεινά. Recte; nam supr. tenetur expos. vs. 51. μεέρ- 
μέερο----ὅσω φηρεὶ μελησέρεν ἀργείοισε etc. ἔργα----φονώς 501]. (526). Redit 
narratio ad speculatores. οἱ δ᾽ ὅτε----{Π͵᾿γββθ5. et Diomedes, qui inter 
regrediendum secum auferunt spolia Dolonis. (531). τῇ γὰρ φίλον ëx- 
λετοὸ ϑυμῷ. Non certe equis qui nondum iter tentaverant ad castra, 


[592----568. NOTÆ. 387 


sed 2eroibus. Explenda sententia ; ἔπλετο γὰρ Φίλον---αὐτοὺς (ἵππους 
56.) πέτεσθαι τῇ (ὁδῷ). At vs. abest ἃ Cod. Venet. et temere huc 
transfertur ex x”, 520. Proinde ἀθετεῖται in edd. Wolf. Heyn. Conf. 
Obss. p.104. (532). Omnium primus adventum percipit Nestor, 
did τὸ αὐτὸν εἰσηγητὴν γεγονέναι τῆς κατασκοπῆς, inquit Sch. br. Haud 
immerito solicitus erat de exitu consili cujus ipse auctor fuerat. 
(535). κτύπος ἀμφιβάλλει οὔατα. Ang. The trampling of horses 
strikes upon my ear. Hinc receptas locutt. in Lucret. 4. 530.  Virg. 
Georg. 4. 349. Aen. 12. 618. agnoverunt Critici. Subjicit deinde 
precationem Nestor, sonitum esse Ulyssis et Diomedis, qui sospites 
evasi versus castra abigant equos. ὧδ᾽ ἄφαρ--- 10 celeriter; tam con- 
citato cursu. ἐλλ᾽ αἰνῶς etc. Subest suspicio eos Jam insequi agmen 
Trojanum: species vanas timor ministrat. De αἰνῶς conf. supr. y, 158. 
(540). οὔπω πᾶν εἴρητο etc. Necdum finita erat omnis oratio cum 
advenerunt ipsi. ἄρα vim habet successionem exprimendi ; quum 
illico—deinceps. (542). δεξιῇ ἠσπάζοντο. Hoc supr. (, 196. δεικνύσ- 
θαι, 1. 6. δεξιοῦσθαι, dextra data comiter accipere. Gratuilantur re- 
duces ob successum spemque bonam quam præ se ferebant. (544), 
Breves hæ et concisæ interrogationes animo singula scire cupienti 
optime conveniunt. 677wç—quomodo hosce retulistis equos? Anne 
agmine Trojanorum intrato? Anne alicujus Dei, se obviam ferentis, 
munera? Quæ observat vs. 547. de pulchritudine eorum jam dixit 
Dolon—hnsuxeregos χιόνος etc. 437. In 547. eodem anacolutho transit 
ad rectum tomors, quod more usitato Scholiastæ mirationi tribuunt : 
Conf. vs. 437. In vs. 548. immiscetur aliquid animi jactantioris— 
senilis vero—Haud unquam pugnam detrecto, etsi annosus etc. 
(550). GRAN οὕπω —. οὐ γάρ ἐσθ᾽ ὅπου τοίονὸ ὄχήμο χβὼν κέκευθε πωλι- 
κόν.  Rhes. 620 sq. Ampliori imagine sc. Quod nondum se in acie 
vidisse prædicat senex, id necdum in terrarum orbe extitisse Tragicus 
dicit. (556). ῥεῖα Sos— Facile Deus, si vellet, hisce meliores de- 
derit, Di enim potentiores sunt. Αἱ recens advenerunt ; n1l mirum 
adeo te non prius advertisse. Recte accipit Eustath. ἐπειὴ. πολὺ 
Φέρτερο; etc. ut epiphonema de dis. (559). τὸν δὲ σῷ, vanr — 
Bene Plutarchus cum verbis Diomedis ipsius supr. 243 sqq. confert. 
Mutuis se laudibus heroes eferunt præstantissimi. (560). δυοκαίδεκα 
πάντας etc. Jure reprehendit Clarke auctorem tract. de Homeri 
poesi, qui ποντας hic apponi rasovacri; censet. p.329. Ed. Ernest. 
Verte; “ non pauciores quam duodecim. Quod Latini dicunt, duo- 
decim ipsos”. Confert σ΄, 373. 470. τ΄, 247. Od. 4. 204. ὦ, 60. 
Addas, β΄, 809. iterumque repetita %, 58. Bene ac erudite obser- 
vatum censeo—at hic aliter distingui possint verba ut sit, érégoss δύο 
καὶ δέκα, πώντας ὠρίστους. Adi Heyne, Obss. VI, 107. (564). διή- 
λασε, transcendere-fecit. Vers. vulg. rectius Schrev. per fossam eoit. 
In mentem venit ὁδὸς ἱππηλασίη, supr. #, 439. (565). καγχαλόων. 
Tenuiter Sch. br. χαίρων, quod statim subjicitur. κωγχαωλῷν dicitur 
qui gaudio exultat : conf. supr. ζ΄, 514. Odyss. 4”, 1. De irridenti- 
bus usurpatur 1]. y, 43. Od. 4, 59. Etymon exprimit Hesych, 
χωαλσθα, ὑπὸ χαρᾶς; quodtranstulit Eustath. χαλίφρων ὑφ᾽ ndo- 
γῆς γίνεσθαι. (568 sqq.) Hinc constare possit equos Diomedi, tanquam 
suam prædæ partem, cessisse—spolia Ulyssi; an vero sortiti fuerint, 


388 NOTÆ. [572—578.] 


nil dictum. Certe hoc usitatum, ut passim legimus : conf. supr. #, 
125 sq. unde explicatur locut. λωγχανειν γέρας. In vs. 570. ad 
puppim suspenduntur exuviæ Dolonis. Hoc factum, propterea quod 
101 posita sunt numinis tutelæ simulachrum et ara, cogitare nolim;, 
tantum vero ut commodum locum haberi, donec, corporibus refectis, 
sacrificium (τὸ ἱρόν) Minervæ opitulatrici instaurarent. Hoc cum 
Sch. vett. diserte tuetur Sch. br. ὄφρ᾽ ἱρόν ----. περὶ ϑυσίας σαφῶς | 
λέγει, περὶ ἧς ἐσιώπησεν. Simpliciter accipit Heyne ; ut illud donarium 
constituerent Minerve.  Verba νηὶ δ᾽ ἐνὶ πρύμνῃ etc. mentem revocat 
ad κόρυμιβα, h. 6. τὰ πρυμνήσια, supr. 1, 241. (572). ἀπενίζοντο. 
“ Pronuntiandum æ#r&w£"  Heyn. Obss. ἢ. 1. Geminari literam ob 
ictum metricum vidimus supr. #, 51. nec cum Clarke confugiendum. 
ad novam formam ὠπεννίζομμαι. (579). λόφον, cervicem. au@i τε 
μιηρούς--τ-καὶ οροφοτέρους τοὺς μηρούς. S. br. inconcinne refertur τὸ οὐμοφὲ 
ad præcedd. κνήρεας---λόφον, quod tamen facit Sch. Ven. A. (576). 
ὠσωμίνθους, pelves balneatorias, τὰς λεκώνας. De etymo satis obvio 
disserunt Scholiastæ. In hisce observatur usus primigenius vocis 
mediæ—nouræyro—hoirrauerm—æ@rs). postquam lavissent et se un- 
zissent oleo nitenti &C. λίπε ἃ λίψ pro λιπαρός, pinguis. Censet 
Heyne extitisse “ antiquam vocem 24}, pinguedo, et, antiguo ser- 
mone, substantivum pro adjectivo poni, et esse adeo λίπα ἔλαιον; 
oleum nitorem pro oleo nitenti’. Obss. VI. 109. Reconditius foret 
λίσ᾽ ἐλαίου quod olim cogitavi. (578 sq.). κρητῆρος mAsioy—quod antea 
ἐπιστεφίος οἴνου. Notetur eximia cura abluendi priusquam dapibus 
assiderent vel sacra tractarent. Conf. not. ad ζ΄, 266. 


INDEX 
MEMORABILIUM. 


INDEX 


VOCUM ET LOCUTIONUM 


QUÆ IN NOTIS ILLUSTRANTUR. 


A. 


aarus. 330, 236. 

ἀβλής, ἄβλητος. 254, 117. 
ἀβληχρός. 272, 337. 
ἀβροτάζειν. 369. 65. 
ἀγασσάμενωι. 306, 41. 
ἀγαθὰ φρονεῖν. 294, 162. 
Accus. abs. 302, 479. 
ἀγκυλότοξοι. 238, 848. 
ἀγορώ. 236, 788. 
τετρηχυῖα. 314, 346. 
ἀγελείᾳ. 254, 128. 
ἀγχιστῖνωι. 268, 141. 
dryxas. 273, 371. 

ἀγὼν ϑεῖος. 312, 298. 


ὠδαδουχήτοι γάμοι. 332, 284. 


εἰδινός. 210, 57. 

ὠελλόπος. 334, 408. 
œsnmriorss. 312, 310. 
ἐζηχές. 261, 435. 

ἐθερίζω. 197, 261. 

αἰδεῖσθαι μέλαθρον. 364, 636. 
aides κυνέην. 286, 845. 
œtènner. 220, 455. 

αἰετὸς, augurium. 330, 247. 
αἴϑ' ὄφελες. 200, 415. 
αἴθοπα οἶνον. 202, 462. 
œlduvss. 238, 839. 


αἴθουσα. 297, 249. 
aiuove. 266, 49. 
αἰνῶς. 244, 158. 
aionouiren. 201, 707. 
aire παρτπών. 290, 62. 
αἰἴσυλω. 274, 408. 
«ἴσα. 200, 416. 
ὠκοωλωῤῥείτης. 317, 422. 
ὠκήδεστοι. 290, 56. 
ἐκήριον. 285, 812. 
ὠκοστήσας. 303, 506. 
ὠκρόκομοι. 263, 533. 
ἐκτίνων βολαί, 317, 421. 
ὠλωλκομενηὶς. 251, 8. 
ἐλωπάζειν. 268, 166. 
αλεύω. De origine formarum in 
svu. 265, 28. 
anmueves. 285, 823. 
εἐλήϊος. 344, 125. 
ἀλλότριος Pas. 269, 214. 
anvur. 273, 3592. 
anus. 266, 89. 
æhons γουνός. 360, 530. 
aualoves. 244, 189. 
ἐμαλδύνεσθαι. 319, 463. 
ua σπίσθαι. 378, 285. 
ομέγαρτον. 220, 420. 
ἐμείβεσθοι ὁπί. 206, 604. 
ἄμοτον, 261, 440. 


992 


ἀμφαδόν. 552, 370. 

οἰμφιβεβηκας. Temporis ratio et 
sensus. 188 sq. 37. 

auQryvaus. 207, 607. 

ὐμεφιδρυφής. 303, 700. 

ἐμφέχυτ᾽ ὀμεφή. 209, 41. 

ὠμφικύπελλον. 906, δ84. 

ἀμφίφαλον. 283, 745. 

Anacoluthon. 291, 87. 304, 511. 

ἀναιδής. 263, 521. 

ἄνδρες----οἀϑάνατοι. 237, :813. 

ἄνευθε ϑεοῦ. 269. 185. 

ὠναπλῆσαι μοῖρων. 255, 170. 

ἀνεψιοί. 357, 460. 

ἄνεω. 217, 328: 

ΤῈΣ πυρός. 348, 215. 

ἄνθεα μήλων. 361, 538. 

ayriay τι. 188, 31. 

οἰντικρύ. 248, 359. 

aviaire τυπείς. 339, 9. 

ἄντυξ. 271, 262. 

ἄνωχθι. 370, 67. 

ἄορτο. 924$, 272. 

ἐπάλαμνος. 279, 597. 

πὸ δόξης εἶναι. 579, 324, 

ἄποινώ. 187, 13. 

εἰπολυμαίνεσθαι. 198, 313. 

ὠποξύειν γῆρας. 356, 444, 

ἁπτοεπίς. 328, 208. 

“ge, SuCcessionem temporis indi- 


cans, 208, 18—20. 289, 12. 


364, 618. 

ἄρα, juncturæ inservit. 323, 58. 
“ea indicat effectum, 369, 46. 
ἀραρυῖαν. 283, 744. 
αξεσσόμεθα. 259, 362. 
aesrh ϑεῶν. 358, 494. 
οεθμήσαντε. 9312. 902, 
ἄροσις ψιλή. 962, 574. 
ἄρουρα. 243, 115. 
ἄρτια } ἤδη. 272, 326. 
ἐρτίπος---ἄτη Sc. 459, 501. 
Arias. Nom. Prop. 221, 461. 
ἀσκηθής. 375, 212. 
ὠσκληπιοῦ. [)6 metro penult. et 

forma genit. 234, 731. 
ὠσπουδί. 336, 512. 
ὥσσον ἰέναι. 205,567. 
«σσα. 375, 208. 


INDEX. 


ἀσύφηλον. 365, 642. 

ἄτη. 344, 115. 

ἄτῃ ἐνδεῖν. 211, 111. 

ὦτος. (214, 988. 

τρεκέως. 208, 10. 

ὠτρυτώνη. 213, 157. 

οὐτρυγέτοιο. 198, 316. 
arulouivous. 327, 183. 

αὖ, adversativa, 294, 179. 
αὐλή. 267, 138. 297, 249. | 
αὖλιν ϑεῖνωι. 349, 232. ! 
αὐτάρ. Incipit i in apodosi. ne. 5i. f 
αὕτας; 195, 133. 

αὐτοκωσιγνήτω. 246, 238. 

ægwrwe. Epith. 354, 405. 

ἄφθιτον. 209, 46. 

ὠφύσσειν πλοῦτον. 195, 171. 

ἄχνη. 277, 499. 

æxeuor ἰδών. 216, 269. 

ἄχρις. 268,,522. ἡ 
οὐχυρμιαί. 277, 502. 

ἂψ etes. 344, 119. 

aVide. PAT À 487. 

ἄω. Them. radic. 269, 208. 

ἄωτος λίνου etc. 365, 657. 


B. 


βάζειν ἀνεμώλιω. 259, 355. 

βάλλειν----οὐτώσαι:. 247, 347. 

βαρβαρόφωνοι. 299, 867. 

βαμβαίνειν. 381, 375. 

βέλεα στονόεντα. 326, 439. 

βέλοςς De Ictu et Cæsura, 
190, 51. 

βέλος. Diversæ Signifr. 336, 513. 

βίη ἡρωκληείη. 231, 658. 

βλάπτειν. Signif. propr. 311, 270. 

βλεμεαίνειν σθένει. 339, 335. 

βληχρός. 272, 337, 

βολαί ἀκτίνων. 317, 421. 

βουλὰς συμφράζεσθαι. 352, 374. 

βοῶπις. 204, 551: 

βωμὸς υήεις. 333, 48. 


εἰς 


γακῖω παμρμήτειρα. 362, 564. 


INDEX. 393 


pur, γωμεῖσθαι. 354, 394. 

γάμοι ἀδαδουχήτοι. 332, 284. 

γάρ. Inchoativa, 308, 132. 
313, 328. 383, 424. 

%. Diversi usus, 198, 299. 


219,386. 309, 142. 310, 195. 
316, 393. 327,176. 333, 358. 
335,448. 336, 512. 343, 108. 
352, 367. 355, 425. 365,647. 


γεγωνέμεν. 329, 293. 

γενέθλη. Proventus. 238, 857. 

γέντο. 323, 48. 

γερήνιος. 218, 396. 

γερούσιον. 257, 259. 

γέφυρα. 260, 371. 

VA φυταλίη. 295, 194. 

γῆρας ἀποξύειν. 356, 444. 

γλαυκῶπις. 195, 206. 

γλήνη. 327, 163. 

Constructio infinitivi modi pro 
Imperativo 350, 255. 

γόνυ κάμπτειν. 308, 117. 

γούνατα λῦσαι. 268, 116. 

γουνὸς ἀλωῆς. 362, 580. 


A. 


δαιμόνιος. 213, 190. 
δαιμόνιοι φόβοι. 324, 79. 
δαίμων ἕτερος. 327, 166. 
δαίνυ. 349, 70. 
δαὶς tion. 202, 468. 
δαῖτα ϑάλειαν. 319, 475. 
δαιτρόν. 257, 262. 
δάκρν᾽ ἀναπρήσας. 355, 433. 
δαπκρυόεν γελῶν. 3092, 484. 
δακρυῤῥοῦν vaua. 340, 14. 
, ἄρ. Nexum constituunt. 
299, 318. 
δίελον σῆμα. 384, 466. 
δειδέχιωτο. In conviv. 251.4. 
δενδίλλων. 346, 180. 
διξιαί. Pacta. Fideijussiones. 
218, 341. 
δέξιον ὄρνιϑα. 3775 214 
δή. Usus diversi, 191, 62. 
281, 684. 302, 476. 
351, 328. 352, 348. 
diasirsras, 337, 535, 


διακέρσαι- 891, 8. 

διακτόρῳ. 211, 103. 

δίαν. 193, 141. 

διαπρύσιον. 329, 227. 

διαῤῥαίειν. 221, 473. 

διωτιθεσθχι ἐγκότως. Loc. Attic. 
collat. cum. Hom. 335, 449. 

διδόναι δαίμονα. 327, 166. 

διέπειν. 214, 207. 

διέχευαν. 313, 314, 

Düiris devovendi ratio, 361, 563. 

dopuos ἡβεετελής. 76%, 701. 

δόμος. 297, 249. 

δόρυ. μαίνεται. 325, 109. 

δύς. In compositione, 241, 39. 

δύσειν ἀλκήν. Loc. illustrata. 
349, 234. 

Duplicis negationis vis, 299, 378: 

δῶκα ἑκὼν, ἀέκοντί γε ϑυμῷ. ὶ 
252, 43. 

δῶρα ἀγανώ. 343, 112. 


E. 


ἔα. 288, 887. 

ξώγη. 248, 367. 

ἑανός. Tenuïis. Peplum. 248, 385. 

ἐγχεσίμωροι. 233, 692. 

ἐγρήγορθε. 815; 371. 

ἐγχρίμπτεσθαι. 311,272. 

ἔδνον. 345, 146. 

ἐδνοπαλίζειν. 263, 472. 

ἑζομένω. De statu absoluto, 
245, 211. 

εἰαμένη. 263, 483. 

εἴ γε. Siquidem, 199, 993. 

εἰδέναι vers. 300, 351. 

εἴ δ᾽ ἄγε. Form. ellipt. 198, 302. 
300, 276. 

εἶ δος-τ--φυή----δέμεας. 979, 516. 

εἰλίποδες. 301, 4924. 

εἶναι ἀπερωεύς. 334, 408. 

εἰπεῖν κατ᾽ αἶσαν. 383, 444, 

εἰπότ᾽ Env γε. 214, 180. 

εἶσαν. 281, 6938. 

ἑκοίτερθεν ὁμείλου. 217, 840, 

ἑκωτόμβη. 191, 65. 

ἑκαωτόρέβοιος. 220, 449, 

ἐκλέλωθον, 229, 600. 


3 E 


394 


ἐλέγχων πόδας, μῦθον. 459, 518. 
ἐλέλιξεν, 204, 530. 

ἐλεός. 948, 215. - 
ἐλέφαντι λεύκα. 279, 583. 
ἕλικες. 357, 462. 

ἑλικώπιδα. 192, 98. 

ἐμεμωπίως. 286, 896. 

ἐμφύεοῦαι χερσί. 297, 255. 
ἐμπίπτει ν, ἐμσείπτεσθαι. 549, 234. 
ἐναίσιμα. Fausta. 218, 359 
ἐνδέξιω. 206, 597. 

ἐνρελῶν. 334, 408. 

ἐν καρὸς αἴση. 353, 378. 
ἐντρεπαλιζομένη. 303, 496. 


ἐνυάώλεος----ξυνός----ὁμοίϊος. 356, 440. 


; vaio ἀνδρειφόντῃ. Ultima clau- 
dunt hexametri. 231, 651. 
ἐνώπια. 335, 498. 
ἐξελέσθαι φρένας. 296. 234. 
᾿ 959.,.977. 
ἴοργα. 268, 175. 
ἱκαιγίζων. 212, 148. 
ἐπαρκεῖν ὄλεθρον. 239, 873. 
ἡπαύυρώνται. 200, 410. 
ἵπειν. 290, 321. 
ὀπέμυξαν. 351, 20. 
ἐπενήνοθε. 214, 219. 
ἐπεῤῥώσαντο. 203, 529. 
ἐπεσβόλον. 216, 275. 
ἐπεστέψαντο. 202, 470. 
ἐπευφήμησαν. 188, 122. 
ἔσηυσε Tru. 273, 347. 
326, 160. 
ἐπιβάλλεσθαι. Appetere. 291, 68. 
ἐπιβοζν. 384, 463. 
ἐπιειρεένοι ἀλκήν. 351; 262. 
ἐπιμάσσετωι. 256, 190. 
ἐπίορκον ὀμόσσαι. 279, 247. 
ἀπομόσαι. ας 319. 
ἐπίουρα ἡμιόνων. 351, 380. 
ἐπίπλώς. 298, 291. 
ἐπίπονος ἡμέρα. 3092, 455. 
ἐπίσσωτρα. 282, 122: 
ἐπιτροχ dar ἀγόρευε. 245, 2153. 
re 247, 391 
ἐπλήγη. 241, 3 
ϑργοίχεσθαι ἔργον. 188, 31. 
ἔργα. Sata. Arva. 235, 751. 
266, 92. 
Pugna. 262, 470. 


: 
ἐξ γ8ν. 


ΙἹΜΏΕΧ, 


ἔοδειν. In Sacris. 331 ; 250. 
xaxc τινα. 360, 536. 
ἐρέει- Form. Fut. Ion. 307, 91. 
ἔρεψα, in Sacris. 189, 29. 
ἐξίηρας. 241, 47. 

É ἐνγὺς ἠεροφοῖτις. 962, 567. 
ἕ κε. 266, 89. 

ἕρματα. 202, 486. 

ἔῤῥειν. 299, 948. 

ἐρύω et Ἑερνω. 193, 141. 
ἐρυσίπτολι. 298, 305. 
ἐσώγουσκ. 297, 252. 
ἐστυφέλιξε. 275, 457. 
ἐσχιαίραι πυρός. 382, 418. 
ἐτεόν. 216, 300. 

ἑτερωλκὴς ἄρης. 306, 26. 
— #1: 200,20: 
ἑτοίμη paris. 355, 425. 
ἐτώσιος. 286, 854. 

ἐν κτίμενος. 224, 498. 
ἐὐμελίω. 255, 165. 

εὖ γαμετοίοντας. 809, 497. 
εὐρύχορον. 224, 498. 
εὐφηρῆσωι κέλεσθε. 346, 170. 
ἐχθαίρειν Ἷ 3577, 452. 


ἔχθεσθαί τινι 


Ze 


ζαχρειῶν. 278, 525: 
ζύγιος. 324, 81. 

ζυγόν. Citer 347, 187. 
ζώνη. 224, , 497. 
ζωρότερον οἶνον. 347, 208. 
ζωστήρ. 254, 132. 


H. 


x. Sarcast. elata. 290, 56. 

352, 348. 
#8r. Ministerium ejus. 288, 908. 
ἤδη. De form. plusq. 191, 70. 
ἢ 9. ἐμεῖς ἐστί, Constructio. 210, 73. 
ἐϑεῖος. 369, 37. 
sieurs. 265, 36. Vid. Append. 
ἡλέκτωρ. Nom. Solis. 304, 518. 
ἥκω. 276, 478. 
amas ἐλεύθερον, 301, 465. 


INDEX. 


— érirover. 302, 455. 

ἠμεύειν. 219, 373. 

wis. 291, 94. 

ἡπεδανός. 925, 104. 

ἡπεροπεύειν. 273, 849. 

Ρ που. Sarcast. ΤΣ 43. 

ἠριγένεια. 209, 477 

To. Emphat. 196, 211: 
280, 618. 318, 458. 

“ro Adversat. 366, 697. 

sos. 324, 66. 


1 
—— κροκόπεπλος. 


320, 1. 


@. 


Sahauos. 207, 242. 

ϑαλερόν. 215, 148. 

ϑαλίη. 319, 475. 345, 143. 

ϑαλπωρή. 301, 412. 

ϑαλύσια. 348, 330. 360, 530. 

ϑεοπροπίωι. 199, 385. 

Θεράπων. 290, 18. 

ϑήβη. Troadis Urbs. 

ϑηλύτεραι. 336, 520. 

4752. De form. Ion. et 
Attic. 197, 265. 

ϑείπτρα. 269, 478. 

ϑρασυμόέμνων. 280, 639. 

ϑυηλαί. In sacris. 348, 220. 

ϑυμαρία. 352, 336. 

ϑυμῷ nr 329, 39. 

ϑύσωνοι. 282, 738. 220, 448. 

ϑύσθλα. un 134. 

ϑώραξ. 254, 132. 267, 115. 


199, 366. 


+ 


ἱδρῶ. 251 M 

dues μάχη" 289, 2, 
ἱκκετήρεα. 187. 14. 
ἵλαος. De quantitate } 


tepen. 
ἱμάς. 248, 371. 
Aa 885, 351. 
ἴξαλος. 253, 105. 
ἰόμεωροι. 257, 242. 
ἰοχέαιρα. 270, 447. 


penult. et ur À 205, 583. 


305 


ἱπποκορυσταί. 208, 1. 

ἵστασθαι ἐπὶ ξυροῦ ἀκμῆς. 373, 173. 
ἱστίχιαν. An trissyllaba. 226, 537. 
ἱστόν----δίπλωκα. 243, 126. 

ἔτυς. 263, 486 

ἰφϑίμους. 186, 3. 

ἶφι κτώμενος. 248, 375. 

iwn. 257, 276. 


Ke, 


καίριον. 324, 84. 

κακῶς κεκαφηότα. 281, 697. 

καλλεΐ στίλβων. 249, 399. 

κανών. 25 195. 

καταπέψαι. 199, 81. 

κωταρέζειν. 275, 424. 

καωτέδειν ϑυρόν. 296, 202. 

κεκλίσθαι. 289, 709. 

κέλευθοι. Mores etc. 219, 406. 

239, 861. 

274, 387. 

κερώσαι. 246, 270. 

κῆρ. κήρ. 196, 998. 

πυλαεμοένε cos, etc. 238, 851. 

κηρεσσιφορήτους. 9.5. 021: 

350, 300. 

κήρυκες; διὸς ἀγγ. 198, 234. 
311, 274. 

κητώεσσα. 298, 581. 

xnous. 248, 382. 

κλέπτειν. 193, 132. 

κληῖδα. 268, 146. 

κλυτὸς. Cum nom, fem. 2314, 7492. 

κλυτοπώλω. 280, 654. 

κλωμακόεσσα. 291, 729. 

κοίΐλη- 298, 581. 

κορμειδή. 328, 186. 

277, 508. 

κόρωι δρωκοντώδεις, 358, 498. 

κόρθυς. 339, 7. 

κορυθαίολος. 937, 816. 

κόρυμβα. 949, 241. 

κορυνήτῃς. 305, 9 Te 

κορύσσεται. 261, 424. 

κορώνη. Navium. Arcus. 219, 3G2. 

2537111. 
κορωνίσιν, γηνσί SC. 194, 170. 
κονειδίηγττττος. 192, 114. 


κεραΐζειν. 
κεροίεῳ 5 


κηρόθι. 


κονίσαλος. 


396 


xeurain proies. 280, 629. 
πρωτευταί. 348, 219. 

πρεῖον. 917, 206. 

κρηῆναι τινί. 518, 101. 

xei. 269, 196. 

ἜΘ ΤΟΣ RIÉCATERS 219, 385. 
κτηήτοί. 204, 406. 

κτιδέη κυνέη. 380, 335. 

κύϑει γαίων. 3923, 51. 
κύμβαχος. 279, 586. 


Δ, 


λεΐίνος οὐδὸς. 354, 404. 
Accra. 275, 453. 

λάξ. 280, pue 

λαΐχνη- 21 , 219. 
Need 234, 748. 
λέγεσθαι. 290, 435. 
λέξασθαι. 336, 519. 
λέπαδνω. 289, 729. 

ληΐίστοί, κτητοί, 354, 406. 
λίθος χεώς. 263, 510. 

Due, Ds. 335, 44]. 

Aura. Exim. Alleg. 358, 498. 
λόφος. αὐλὸς etc. 248, 372. 


λύεσθαι. De movente. 271, 293. 


λυκάβας. 318, 433. 
λυκηγενής. 253, 101. 
λώβην διδόναι. 354, 387. 


M. 
μαΐσθαι. 283, 748. 


μιοοέναδες. 999, 132. 
μωργαίνειν. 287, 880. 


pégrugos. Not. metr. 198, 338. 


μώσταξ. 351, 524. 

parer. 270, 235. 

μάχεσθαι. 1907. 271: 987: 875: 
: 240, 32. 

peyaxyrns—vnds. 829, 222. 

palme. 272, 829. 

μεθιέναι ἰὸν. 189, 48. 

χόλον. 198, 283. 

μείλια. 345, 147. 

μειλίσσειν. μείλιγμα. 317, 409. 

μείρεσθωι. Construct. 365, 612. 


INDEX: 


μέλπεσθαι à en. 311, 241. 
μέν. nexus cum à. 188, 18. 
pero. 3540, 45. 

μεενοεικής. 313, 90. 

μένος. 192, 105. 
μετέρχεσθαι. 275, 429, 

μήδ᾽ ὄφελες. 366, 694. 
μήστωρ Poor. 259, 982.. 
ἀυτῆς. 269, 2923. - 
μητέτα. 195, 175. 

μητίω. Verb. 369, 48. 
μειήνη- 954, 141. 
μελτοπέρηοι. 231, 637- 
μινύειον. Epith. 295, 511. 
μέσγειν. In sacris. 246, 270. 
μέτρα. 254, 132. 

μνήσασθαι ἀλκῆς. 327, 174. 
μενηστὴ ἄλοχος. 354, 399. 
μοῖραν ἀναταλῆσαι. 322, 58. 
μῦθοι ὥπκριτοι. 236, 796. 


Ν. 


γοίειν. 230, 626. 

vaste. 249, 387. 

νεκύες. Cadavera. 274, 397. 
vnas ἐΐσας. 198, 306. 

νηπιέη ἀλεγεινή. 458, 488. 
γήπιον αὕτως. 300, 400, 
νιφάδεσσιν ἐοικότοι, ἔπη. 246, 229. 
γόον ἐξαλέασθϑωι, 526, 140, 
γυκτι ἐοικώς. 189, 47. 
γύμφη. 243, 180. 

γνὺξ ἀξοβροσίη- 209, 57. 

—— ἀμφιλύκη. 317, 433. 
γώροπα. 998, 518. 

γώτοισι Σιν ΠΩ 313, 591. 


et 


Es | 
ξεινήία. 296, 218. 
ξεῖνοι πατρώϊοι. 296, 231. 
0. 


ὄβριμον 248, 357. 
ὅγε. Pleon. eleg. 249, 109. 


INDEX. 397 


ὁδὸν ἐλθεῖν. 194, 151. 


οἱ ἀρούρης καρπὸν ἔδουσι. 293, 1492. 


οἰόθεν οἷος. 306, 39. 
οἴσειν. 243, 105. 
ὀκρυοέσσης. 299, 344. 
ὀλέκοντας. 289, 711. 
ὀλοῆσι. 199, 942. 

ὀλύρα. 269, 196. 

ὅλωνται ὧν- ee ΠΡ 
opoitocs. 258. 3 

ὁμῶς εἶναι ft 368, 601. 
ὀνείωτα. 297, 260. 
ὀνειδίζειν. 340, 34. 
ὀξυόεντι. 266, 50. 

ὁπός. 288, 902. 

ὀπώρα. 265, 5. 

ὀρέκται μελέαι. 926, 543. 
ὀρεξ  σθοωι ἔγχει. 258, 307. 
ὀρεσκῴος. 197, 268. 
ὄρεσφι. 262. 452 

ὁρκια ταμέσθαι. 219, 124. 
ὁρμήματα. 218, 956. 
ὄτριχας. 295, 765. 


οὐ γιγνώσκων ἀναίνεσθαι. 309, 185. 


οὐδ᾽ ἀπίθησε. 285, 767. 

οὔθαρ ἀρούρης. 349, 141. 

οὐκ εἴωσκον. 285, 802. 

οὗλον. 208, 6. 

οὐλοχύται. In Sacris. 201, 449. 
edgevobs. PRESSE 

οὐρεὺς. 970, 84. 

οὖρον ἵκμενον. 202, 479. 

οὐ ὁ. 305, 5. 

οὐρούς. 213, 153. 

ὀφέλλειν. 220, 420. 

ὄφελον. Construct. 366, 694, 
ὀχθήσας... 203, 517. 

ἂψ λειριόεις. 248, 15. 


II. 


παιήων. 209, 473. 
πάιφάσσειν. 220, 450. 
παλάσςεω. 297, 267. 
παλίλλογα, ἐπαωγείρειν 80. 
193, 123. 
παλιμπλωγχιβθέντας. 191, 59. 
παλίντονα. 331, 266. 
muvaienos. 256, 186. 


πανέλληνες. 233, 684. 
παννύχμοι. Noctu. 367, 2. 
“πανομφαῖος. 330, 280. 
πανσυδέῃ. 208, 12. 
πάντα νικᾷν. 285, 807. 
πώντες. Emphat. 309, 161. 
παραβλήδην. 251, 6. 
magix νόον. 302, 391. 
παρήορος. 909, 156. 
παρώχηκε πλέω νὺξ. 576, 250. 
πᾶσαι πύλαι. 323, 58. 
296; 809... . 
παύω, παύομαι. 350, 259. 
πεδίον ἀλήϊον. 296, 201. 
πείρωτα νίκης. 308, 102. 
πελεμίχθη. 264, 535. 
πεποιθὼς ἀγλαΐηφι. 303, 510. 
πέπονες. 215, 285. 
πέποσθε. 249, 99, 
περ. 325, 201. 341, 46. 
459, 510. 

περιβαίνειν. 265, 21. 
Permixtio tempp. in 314, 

Sermone Homerico. { 338. 
περιτρίφεται. 288, 909, 
πέσσειν γέρα. 215, 237, 
περιώσιον. 259, 359. 
πηληϊέδεω. De form. patronym. 

&c. 186, 1. 

πηούς. 244, 163. 
πῖλος. 311, 265. 
πέονα δῆμον. 282, 710. 
πιστώσαντο. 296, 238. 
πλατὺς ἑλλήσποντος. 807, 84. 
πληγέντε. Cum fœmin. nom. 

335, 455. 
rhmuyar 282, 726. 
πλοῦτον καταχεύειν. 239, 670. 
ποθεῖν. 233, 703. 
πολύαϊξ πόλεμος. 194, 165. 
ποικίλος. 261, 432. 
πολυδίψιον. 255, 171. 


πολυκλήϊσι. 210, 74. 213, 176. 


πολυλήϊος. 279, 612. 

πολύῤῥηνες. 346, 154. 

πολυτρήρων. 224, 502. 

πονεῖν. Laborare animo. 
219, 409, 


- πόποι. 197, 254. 


πόρκης. 299, 320. 


»" 


398 


πορφύρεος. Epith. mortis. 
266, 83. 

που. 211, 116. 276, 473. 

πρεσβήϊον. 332, 289. 

προΐαψε. 186, 5. 

προμώχοι. 241, 16. 

Fer ἵστασθαι. 252, δά. 

προτραπέσθαι ἄχει. 299, 336. 

προφανέντε. Deæ sc. 334, 377. 

πρόφρων ἐθέλειν. 922, 28. 

“ρῶς. Antiq. nom. 337, 530. 

στυθῶν.-τττω. 225, 519. 

πυλάρτης. 334, 366. 

πυργοί. Vallum. 914, 9.7: 

πυρὸς μένος. 295, 182. 


ἘΣ 


ῥά. 191, 56. 209, 98. 294, 179. 
395, 119. 328, 200. 
ῥέζειν. In sacris. 219, 400. 
331, 250. 
.---- τινὰ κακόν. 364, 641. 
369, 49. 
ῥεῖα ζωόντες ϑτοί. 292, 138. 
ῥέξαι. In sacris. 201, 444. 
per. 333, 355. 


Z. 


σάκος αἰόλον. 310, 222. 
σαυρωτήρ. 313, 153. 
σβίσσαι χόλον. 364, 674. 
σεβάσσωτο. 294, 167. 
σειραῖος----ἶσσος sc. 324, 81%: 
σειρὴ χρυσείη. 222, 19. 
σῆμα. 301,418. 237, 614. 
882, 415, 
σημαίνειν. 236, 805. 
σήματα λυγρα. 294, 168. 
σιγαλόεντα. 210, 226. 
σκόλοπας. 518, 441. 
σκότιον---ταῖδα. 290, 24. 
σμινθεῦ. 189, 29. 
σπάρτα. 212, 135. 
δέῃ, δ 288, 893. 
σταδίη μάχη. 511, 241. 
στφφύλη. 235, 765. 


INDEX. 


στεύεσθαι. De verbis in τόν. 
229, 597. 

στεφάνη. 248, 372. 

στήσεσθαι. 330, 233. 

cTopa πολέμου. 968, 8. 

στυφελίζειν. 205, 580. 

συνώγειν ἔριδα. 287, 862. 

συνθεσίκι. 272, 319. 

σὺν ϑεῶ. 341. 48. 

cuvoywnore. 214, 218. 

συντίθεσθαι; pacisci. 191, 76. 

σφωΐτερος. Usus in Ionicis. 
196, 216. 

σχίτλιος. 373, 164. 


T. 


τάλαντα. JOVIs. 324, 69. 
τάρταρος ἠερόεις. 991. 16. 
PAIE 307, 85. 
τεθωλυΐα ἀλοιφῇ. 348, 208. 
τεκμαίρεσθαι. 299 sq. 349. 
τελώμων. 284, 196. 247, 334. 
τελεῖν θέμιστας. 8546, 155. 
πελειότατος πετεηνῶν. 330, 247. 
τέλος μεὔθων. 341, 56. 
ἱερόν. 369, 56. 
réros— Vectigal. 346, 155. 
répsvos. 233, 696. 
Temporum usus ad 
exprim. consuetu- ὁ 372, 120. 
dinem. | 
Tigus διὸς. 283, 742. 
τερπικέραυνος. 391, 2. 
τετριγῶτας. Form. præt. 2. 
217, 314. 
sirra. 261, 412. 
τηλύγετος. 244, 175. 
τιθέναι ἐπὶ γούνατα. 298, 273. 
τιμὴν ἀρνύναι. 194, 159. 
rires. 336, 477. 
τιτύσκεσθαι. 249, 80. 
τλήμων. 281, 670. à 
τοιόςδε. Qui par sit. 302, 462. 
τόξον. 331, 279. 
τρίποδες. ἄπυροι; αἴϑωνες. 344, 122. 
τριτογένεια. 263, 515. 1 
τρίχα---διὰ. 231, 655. 
τρύζειν. 351, 311. 


τρυφόάλειω, 248, 572. 
τρώες----ἐπίκουροι. 287, 815. 
τυκτὸν κωκόν. 285, 835. 
τύμβος —U np ITOG. 314, 336. 
τῶ. 309, 158. 


pre 


ὕδωρ καὶ γαῖα γένοισθε. 
Precandi form. 
ὑπακούειν. 521, 4. 
ὑπεκφέρειν σοκος. 331, 268. 
ὑπερέχειν χεῖρας. 215, 433. 
ὑπέρμοορα. ὑπὲρ μοῖραν, Etc. 
219. 158: 
ὕπνος ὠμβρόσιος. 208, 19. 
ἐπιῤῥέπων γλεφόροις. 
363, 26. 
— dance. 374, 186. 
ὕπνον ἀωτεῖν. 373, 159. 
ὕπνῳ ὠδδηκότες. 371, 98. 
ὑποκρητηρίδιον. 304, 526. 
ὑποπεπτηῶτες. DIT SE? 
ὑστώτιόν περ. 333, 353. 
ὀφαίνειν De etc. 295, 187. 


Φ. 


φάληρα. 248, 572. 

φάλες. 248, 372. 

φώρμεονκώ. 256, 218. 

φέρειν ἐπίηρα. 205, 572. 

—— χάριν. 269,211. 

Φίρτερος. 195, 186. 

φθώμοεενος. 267, 119. 

φίλε ἑπυρέ, etc. Not. met. 
244, 171. 

φόβοι δαιμόνιοι. 324, 79. 

φόβος ἐστεφάνωται. 283, 7139. 

φοῖνιξ. 254, 141. 

φοίτα. 279, 595. 

φράζεσθαι ἀμφίς. 208, 15. 

Φρενὲς ἀμφιμέλαιναι. 192, 103, 

λευκοί, 344, 119. 


| 307, 99. 


INDEX. 399 


Penreu. 218, 362. 

φρίξ. 307, 61. 

φρονεῖν κρυπτάδιω. 204, 549, | 
Φύειν. φύεσθαι. 293, 148. 

Que θεσπεσία. 339, 2. 

φυή. 192, 115. 

φυήν. Indolem. 245, 208. 
φῦλα. 218, 362. 

Quaomis. 259, 65. 

φῶς. Sign. Metaph. 332, 282. 
— τιθέναι. 289, 6. 


Χ. Ἶ 


χάλκεος. Epith. 277, 504. 

χαλκόποδε. 823, 41. | 
χαρέεντω δῶρω. 328, 204. 
χωρίζεσθαι. 381, 380. 

χέρηϊ. 192, 80. 

χεῖρω ὑπερέσχε. 355, 418. 

χήρωσεν ἀγυιάς. 280, 642. 

χηρωσταί. 268, 158. 

χίμαιρα. 295, 179. 

χιτὼν λοΐίνος. 249, 57. 

χλούνη σῦς. 360, 535. 

χλωρὸν dos. 319, 479. 

χόρτος. 267, 138. 

Xessoi ἀνωγκοίῃ. 323, 57. 

ess τινα. Ellips. 342, 75. 

χρυσέμπυξ. 2173, 358. 

xevréogose 211, 509. 

χώρος διωροτρητός. 2AT, 315. 


LE 


ψευδόμενοί φασι. 280, 635. 


ψεύδειν sexe. 315, 351. 


A. 


ὥλετο νόστος. 355, 413. 
ὥραι. Anni tempestates. 
283, 749. 


s 
ὃ : 
' 
ù 


AU. τὺ πος à <eplariti sus 
DE D RO 
re δὲρ hé 


ὯΝ ΑΝ 49 
SEUL Lot UM D. 


FOR UN ne 
EL τρις ed 
ss "slots us 4 
008 RE SAVE 


ἊΝ αὶ ἀνκελὰς 


# ἷ ΕΗ Le) ‘À RAC 
ἣν Se Le 


np mie en” 


ὺ τῶν RUE Far k ΛΈ 
LES PR AU 
st RU 4 
»ὠ" Ἄν ᾿ 
- Ps { te ἮΝ πὰς hs 
π ΙΝ 


ἊΝ { εν; οὗ ULUE EN 
+08 RUE «429 δ ns rss 


OS LB tres 
à OU, OZ "ἡ πὰ 


“# τᾷ 


ἣ 


τὶ ΠΤ πεν δ) Ἧι ALES " AE pt” 
SÉn rene RAR 
. a. υὐδιθνάδνος VASk 
τ ὌΝ ir, LT ΤῊΝ ν᾽ Τὰ 
ASS AS y ν 4 
à Ἂς ἰνῶν FA file Ὁ «δ à té 
RE ME τἀν} τον cp 
a FR à à ΕΔΗ hs rat Lun 
Fr er ἀρ ΠΗ VE issue ἂψ Fr 
AU oi You αὐλῷ 1% 
h 1 UN NTS CET GES 
al @ ἀξ οὖ ci «4 ME 


RAT Re F4 τη γῶν: 


ΕΝ A “ δ ᾿ 
x! 
NE Ἂν Lee 
% + Ἢ 
tnt ‘260 ‘088 Ἂν ἜΤ ΟΝ ps TR 


RD COR CNRC ae |: 


LR. 2% 
ἘΝ ᾿ 


Cm) 
+. τἃ 


à nur CA has + a Br ass 
| ic Was Hi οὐ 
à τὸ + SATA Pa out 


ΡΥ 


CURÆ SECUNDZÆ. 


Recensio brevis eorum quæ ad ampliorem illustrationem desideran- 
τὰν. Accedunt σφάλματα typographica. 


Tenendum est in seqq. numerum primum ad paginam, secundum 


ad Zineam respicere. In Indice numerus secundus ordinem notæ 
spectabat: 


(2, 33). Malim #47.  Ferendum tamen #34: ex theoria quorun- 
doctiss. qui τὸ (») minime ablegatum volunt quippe ad euphoniam ne- 
cessarium. Omiserim tamen, in Homericis saltem, nam de auctori- 
bus serioris ævi nil hic dicendum, ν ἐφελξ υστικόν, nisi wocalis insequi- 
tur vel in #hesi syllaba constituitur, ut, τοῖσιν δ᾽ ἄγγελος ἦλθε etc. 
Ilud ad evitandum hiatum, Hoc ad tuendum metrum. Insigne est 
exempluin in I] +, 172. φίλε ἑκυρέ, δεινός rs—in quo sylabæ sustinen- 
tur in icéw ope insequentis consonæ, et nullus locus est τῷ ν.  Scio 
Hermannum rem tetigisse in tract, de emend. Gram. cap. 5. nec ta- 
men, ur in poeta Jonico adsciscerem, satis validas rationes attulisse. 
Quod Porsonus dicit, ad Eurip. Orest. 64. Tragicos et recentiores 
imprimis spectare dixerim. _lisdem vestigiis et ante vocem digamma- 
tam omiserim τὸ » ubicunque in_ictu cæsurali constituitur syllaba. 

Absçindas ideo in 5644. κέν, 3, 60.4, 100. 9,93. φώνησέν. 10, 998. 
ἔδδεισεν, 17, 568. μείδησεν, 17, 595. APR ΤΣ 21, 68. xé, 29, 
128. τώρβησέν, 26, 268. nixanrxe, 30, 404. ἀρύλχαν, 31, 425, 
ἐγχείησιν, 49, 818. ἀλλήλοισιν, 53, 345. κέν, 55, 417. εἶδεν, 65, 
275. ῥίγησεν, 65, 279. σάκεσίν, 65, 282. ἵπποισιν, στῆσεν, 65, 297 
sq. μώστιζεν, 83, 366. δούπησεν, 90, 617. φώνησέν, 95, 799. ces, 
104, 168. κέν, 111, 452. εἶσιν, 120, 209. ἐποίησεν, 120, 222. 
νώτοισιν, 123. 321. σφίν, 127, 478. κέν 129, 24. κρέασιν 133. 162. 
αἰ κεν, 136, 282. κίν, 139, 405. δαῖεν, 150, 211. σφίν, 156, 424. 
ἀπήρουνεν, 161, 593. ϑαύμαζεν, 165, 12. ὄφελεν, 168, 117. κέν, 
170, 171. Reponas κέ οἱ, 171, 212. ob digammatum οἱ. τώρβησέ, 
175. 574. σφί, 177, 422. 495. ῥοίζησί, 179, 502. (2, 46). Lege 
ἄρ΄. (2, 71). Leg. nov. (2, 91), Leg. εὔχεται. (2, 97). Leg. 
ὅγε, (7, 221). Leg. ᾿Αθηναίης. (7, 230). Leg. ἀντίον. (8, 251). 
Leg. γένοντο. (8, 270). Leg. αὐτοί, (10, 345). Les. of de. (24, 201). 
Leg. ἐν. (32, 458). Leg. αἴγλη. (30, 226). Leg. δ᾽, (52, 286). 
Leg. ἥντιν, (64, 243). Leg. ἔστητε. (Ibid. 250). Leg. κοιρανέων. 
(Ibid. 258). Leg. unir. (66, 304). Leg. μάχεσθαι. (75, 89). Leg. 
ἀρ. (84, 401). Leg. τῷ. (86, 487.) Leg. ἀψῖσι. (90, 621). Leg. 
ἄρ΄. (Ibid. 624). Leg. si. ΘΙ, 665). Leg. ἐνόησεν. (101, 89). Leg. 
οἴξασα. (104, 170). Leg. ἠνώγει. (Ibid. 200). Prætulerim lect. Woif. 
καὶ κεῖνος. (106, 256). Distingue, περὶ ἄστυ. (108, 340). Leg. ἀρήϊα. 
(109, 354). Leg. #0. (115, 43). Leg. "Adi. (117,97). Leg. τάδε. 
(126, 432). Plene distmguendum post νῆας. (132, 141). Leg. μὲν 
γὰρ. (137, 324). Leg. vive. (139, 386). Leg. αὐτὴ. (151, 243). 
Leg. τῆσιν. (164, 696). Malim νῦν δ᾽ αὖ. (174, 942). Leg. οἶδ΄. 

9 


se - τὰς — 


- 


402 CURÆ SECUNDÆ. 


In Annotationibus. Lib. I. (187, 2). Convenit usus τοῦ ἰώπτειν 
apud Mosch, Idyll. 4, 1. τίφϑ᾽ ὡδε φίλον κατὰ ϑυμὸν ἰώπτεις, ἢ. 6. 
Affligis, crucias, lædis. (187, 12). Leg. τὰ. (Ibid. 38). Leg. 


ἐκετήρια. (Ibid. 43). Leg. incutiendam. (Ibid. 49). Leg. sola. 


(188, 6.). Subaudi potius, ἐθέλετε δέχεσθαι. (Ibid. 18). Leg. μὴ. (Ib. 
22). Leg. αὐτήν. (189, 46). Nec abludit expositio Tzetzeana ex 


MS. Barocc. decerpta ἃ Burgess. Chryses ab eo dicitur Apollinem 


precari ut calor vehementissimus fiat et corrumpatur aer. (190, 9). 
καὶ κύνας εἴς. οἱ δὲ κύνες μᾶλλον αἴσθησιν παρεῖχον τοῦ ἀποβαίνοντος 
(pestis sc.), δι ἃ τὸ ξυνδια,τῶσθα"- Thucyd. 2, 50. Ves- 
tigia premit Lucret. Cum primis fida canum vis strata viis animam 
ponebat in omnibus ægre. 6, 1220 sq. Silius quoque, Vim primi 
sensere canes. 14, 594. (191, 3). Syllabarum productio efhicitur se- 
cundum Hermannum quatuor præcipue modis : 1. Per Cæsuram. 
IT. Per duplicationem consonantis. III. Per Digammum.  1V. Per 
Accentum, His in ordine inferiores sunt, Intensio vocis, Inter- 
punctio. ‘Tract. de Mett. I. 10. 13—22. . Exploratos habui tres 
priores adeo ut sola restat tractanda vis Accentus. 

Definitur Accentus ‘ arsis numeri ipsorum vocabulorum propria,” 
et quoniam pro comperto habetur posse produci syllabam si constitui- 
tur in 2c{u, h.e. in arsi mutabili, multo magis constat productionem 
fieri posse, si syllaba constituitur in arsi immutabili, ἢ. e. in -Accentu. 
Locus ideo variatur pro loco ipsius accentus, ideoque syllabæ quæ 
hac norma extenduntur sunt vel ultimæ vel penult. vel antepenult, 
In ultimis eadem est ratio ac constitutis in οί cæsurali, nisi velis 
excipere £, 358. de quo in suo loco. In Penultimis, si ultima sit na- 
tura longa, patet posse in {hesi constitui syllabam accentuatam ; sic 
ins, 73. πᾶσώ vu ἐσθ᾽ ὑ moûeËin etc. ὁμοιΐου, sæpe, ut 4, 440. 
» 358. ἰλίου, ὁ, 66. ἀκοριστίη, Od. 9’, 284. Si ultima sit natura 
brevis, expeditur res plerumque ab jctu : aliquando etiam per digam- 
mum vel duplicationem consonæ. Sic αἰόλον ὄφιν. μ΄, 208. adde π΄, 
145. In antepenultimis, si penult. sit brevis, constituitur syllaba in 
arsi, ut ἧμεναι, ὑ, 365. Exemplum quod adfert Herm. Od. , 425. 
oi, tribuerim potius digammo; ut sit nempe oFsFe:, oFF:Fec. Si 
Penultima sit longa, syllaba Antepen. in ἐλεεῖ constituitur, ut 
ὑπεροπλίησι, ὁ, 205. προθυμέησι, β΄, 588. 

Invenitur quoque syllabarum correptio : I. ob sequentem accen- 
tum in oxytonis trisyllabis : ut ἐπειή, weuvws etc. 11. Ob præcedentem 
accentum ; ut βούλεται pro βούληται, ὦ, 66. ἀγείρομεεν pro dyteauxy, ἐ, 
142. εἴδετε pro εἴδητε, 9, 18. III. Exemplum extat correptionis ul- 
timæ syllabæ propter prægredientem accentum, &, 193. ἕως ὁ ταῦϑ' 
etc. Conf. »΄, 507. ς΄, 186.0, 539. φ΄, 602. Od. à, 90.. De hoc 
vero diverse a diversis statui jam vidimus. Hermanni rationem com- 
mendat normæ generalis concinnitas. 

(191, 25). Convenit loc. class. in Xenoph. Anab. 3. Sub. init. ubi 
de somnio ipsi obversato tradit auctor; ὅτε ἀπὸ Διὸς mir βασιλέως τὸ 
ὄναρ ἐδόκει «αὐτῷ εἶναι etc. Conf. β', 6. (191, 29). κνίσσης ἀντιάσας. 
Facete huc respexit iste Deorum ac hominum irrisor in Prometh. ᾧ 8. 
ὁρῷ δὲ ὑμᾶς (Deos) HéA:TTæ χαίροντας τῷ καπνῷ, καὶ τὸν εὐωχέων ἡδίσ- 
τὴν οἰνοοίνου:,) ὁτσόταν εἰς τὸν οὐρανὸν ἡ κνέσση γίνηται ἐλισσσομένη περὶ 

ὟΝ 
ἍΠ , 


| 
\ 
| 
: 


CURÆ SECUNDÆ 403 


καπνῶ.  Respiciunt posteriora ad &, 317. (192, 22). οὔτις ἐμεῦ 
ζῶντος etc.  Vivo atque videnti.  Lucr. 3. 1059. Ad Odyss. δ΄, 540. 
accedit propius Aesch. Agam. 687. ἀκτὶς ἡλίου νιν ἱστορεῖ καὶ ζῶντα 
καὶ βλίποντα. (193, 8). Conf. inf. κ΄, 568. Not. (195, 25). Aliter 
statuerat Burgess, Præf. ad Dawes. Misc. Crit. p. xxvii- nempe mo- 
nosyllabum efferri ἕως et pronuntiari ὁ ut οὗ, ut sit ὡς οὗ. Knightn 


et Hermanni rationes ad invicem accedunt.  Perpensis omnibus. 


statuerim, produci sin ἕως ob insequentem digammum et ultimam 
Corripi quippe in thesi constitutam. (198, 31). Leg. Phœn. (199, 
34). ϑνῆσκον ἐπασσύτεροι.  Excepit Lucret. in nobilissima illa descrip- 
tione pestis, 6, 1142. ‘“ Inde cateroatim morbo mortique daban- 
tur.” . Fhucydides præterea 2, 52. νεκροὶ ἐπ᾿ ἀλλήλοις ἀποθνήσ- 
κοντες ἔκείντο. (200, 47). Les. ἐστί," (201, 7). Lege, per. :(201, 
28). χωλκοβωτὲς δῶ. Secundum placita antiquorum.  Sic alloquitur 
solem, lunam, astra Virg. Aen. 2, 154. “ Vos, æterni ignes, et 
non violabile vestrum ‘lestor numen.” Adde Pind. Nem 6, 6. 
Hes. Theogon. 128. Alter opinatus Lucret. 5. 160-—66. (201, 14). 
Ante verba, ir’ ὠκεανὸν» insere, contra. Notatu dignum est legisse 
Strabonem ζεὺς γὰρ ἐς ὠκεανὸν etc. etsi non de εἰ Ὁ Deo inter- 
pretatus. I. 59. Oxon. (202, 292). Leg. 728. (203, 17.) Leg. eadem. 
(203 sub fin.). Leg. ἀτελεύτητον. 

Lib. 11. (209, 13) Inre dissimili proxime accedit Lucian. de 
hist. conscrib. $ 1. ἐπιπολὺ ἐμφιλοχιρούσης τῆς ἀνδρομέδας τῇ μενήμιῃ αὐὖ- 
τῶν, καὶ τοῦ περσέως ἔτι, σὺν τῇ μεδούση, τὴν ἑκάστου y'a 7 € e LT E- 
τομένου. (209, 53} Schematis venustissimi apponere libet ex- 
empla. Odyss. λ΄, 633. γοργείην κεφαλὴν δεινοῖο πελώρου, PrO κεφαλὴν 
γοργοῦς. Hoc et πεν obvium est, I. 5, 741. Restituitur in Eurip. 
Porsoniano, τὸν ἐ με ὃ ν ὠδίνων πόνον, Phœn. 30. et in Sophocl. ex 
censura Wakefeldii, τετράώορον φάσμα τωύρου, Trachin. 508. quod et 
recepit Brunck. Adi Eustath h. 1. Accedit exemplorum satis apud 
Latinos : Conf. Virg. Georg. ᾿ 143. et Bentl. ad Lucret. 6, 1062. 
(209, 39). Leg. ἦλθε. (212, 1). Leg. αἰσχρόν ἐστι. (216, 20). Consi- 
mili translatione Pind. vocat hymnos ejus encomiasticos ὠκέω βέλη ἔν- 
δον φαρέτρας, OI. 2. 160. εὐκλέας fiat, ibid. 16%. τοξεύματα, Isth. 
5, 59. unde et τοξεύειν 1 ὕμνους, ibid. 2, 5. Sic temere effutientes di- 
cuntur ab Aeschylo, μάταιων γλῶσσαν ἀπανθίσαι κὠκπβαλεῖν 
ἔπη. Agam. 1673 sq. Conf. Senec. Epigr. " 6. (217, 20). Dele, 
vel. (Ibid. 23). Leg. in præsenti. (222, 37). Leg. incumberent. 
(223, 96.) Lez. fontes. (226, 38). Vocem ἱστίριον et simm. efferri 
τρισύλλαβον, ct exinde metrum expediri, mihi constat. (234, 25). 
Dicit Hermannus esse ἀσκλήπιος apud Demosth. proparoxytonum. 
ideoque recte scribi ér#anmisu, et exinde habet metrum explicatum 
per regulas supr. traditas de accentu. ἀνωλόγως statuit de ἀνεψιοῦ, ὁ, 
554. De Mett. p. 36. $. 14. At Bentleium sequor. (235, 22). 
Venuste transtulit epith. ὠργυροδίνη Gray in Od. decant. ad Coll. 
Etonense. His silver-winding way. δίνη est vortex, ὠργυροδίνης;, pro- 
prie, argenteos, h. e. pulchros x vortices habens. Bene Sch. br, λωμοπιρὼ 
καὶ καλὰ ῥεύματα ἔχοντι. (236, 1). Pœna narratur audaciæ ejus in 
Jovem. Conf. Aesch. Prometh: 370 sqq. τοιόνδε τυφὼς ἐξαναζέσει 
χόλον ϑερῥιοῖς ἀπλήτου βέλεσι πυρπ' γόου ζάλης, καΐπερ κεραυνῷ ζηνὸς ἥνθρα- 

Arté " 


r 


Pr Re om. 


4 


: O4 CURÆ SECUNDÆ. 


κωμῖνος.  Magnifica traditur descriptio a Pind. Pyth. 1, 33 sqq. 
Ex utroque constat sé Typhæï quærendas esse in Cilicia, et caussas 
adumbrari ignium subterraneorum quibus hi tractus olim .arserunt. 
(237, 17). Leg. ἐπικούροις. (238, 38). Locutionem transtulit Pers. 
Sat. 6,10. Cor jubet hoc Enni, etc. " 

Lib. III: (240, 28). Fontem similitudimum aperuit vates. (Conf. 
Aen. 10, 266 sqq Lucret. 4, 182 sq. Stat. Theb. 12, 515. 
Grues, aguilone fugatæ, cum videre Pharon tunc æthera latius im- 
plent, tunc hilari clangore sonant etc. (241, 1). Wakefieldium se- 
quor qui exponit ἠέρι, Per οὐρανόθι πρό, VS. 3. Ali ὀρθριναί, ut supr. 
ὦ, 497. (241, 19). Hoc ex Sch. br. μεγάλῳ ζώῳ ἐπιτυχών. νεκροῦ γάρ 
Quri σώματος pe ἄπτεσθαι λέοντα. An perspectum hoc habuit Poeta 
quis, nisi Scholiasta, affirmarit. ΑἹ sensus liquet ex Virg. eximia si- 
inilitudine, Aen. 10, 723 544. et Hes. Scut. 426—8. σώματι κύρσας 
----ϑυμὸν ἀπηύρα. (249, 21). εὖ πάντα. Formula ad Romanos transit 
Sic Lucret. “ Luna—pleno bene lumine fulsit,” h. e. plenissimo. 
5, 703—6. Bene observat Wakefeld adverbium in compositione 
vim suam retinere ; “ Sic sÿüpaos, non, pulchre fluens, sed violenter 
et rapide (ut ὠγάῤῥοος 50.}: % εὐάνεμεος, ventosus, validis ventis agita- 
tus etc. (244, 25). Leg. quæ. (244, 42). Notandum est Popium 
hunc ipsum sensum expressisse ; 


‘ My brother once before my days of shaime ; 
And oh! that still he bore a brothers name.” 


Lib. IV. (248, 21). Loc. cit. est in Oper. et Dieb. β΄, 283 sq. 
οὔτε κε νῆα κανάξαις, nec navem fregeris. Manifesta sunt vestigia 
digammi ; erat καξαξεις V. χαΈΈαξεις, Pro κωταξαξεις, quod usu 
plerumque venerat, ut ex seqq. constabit ; καλλωπάρην, in quibusd. edd. 
ζ΄, 64. κάββαλεν, 5, 343. κὰδ δὲ, ἐ, 481. καππεδίον, ζ΄, 201. κάλλιπε, 
ibid. 223. καῤῥέζουτα, €, 424. Hinc conjicio antiq. verbe κα  Ἑαζω 
quod postea induebat formas κανάζω, κατάγω, κατώγνυμι. (252, 16). 
Resolve potius ; μέμνησο ὥστε μὴ διωτρίβειν κατά τι etc. (253, 11). 
Imaginem adumbravit etiam Tasso ; 


Tal suol, fendendo il liquido sereno 
Stella cader della gran madre in seno. 
Gerus. Lib. 9. 62. 


(253, 18). Conferas cum hac legatione Minervæ ad fœdus con- 
fundendum, artificium simile Tassi, Gerus. Lib. 7. 99. sqq. In- 
tegrum apponere libet. 


St. 99. Argante, il tuo periglio allor tal era, 
Quando ajutarti Belzebù dispose. 
Il :, 449 sq. Questi di cava nube ombra leggiera 


Aen. 10, 636 sqq. _{ Mirabil mostro ! ) in forma d'uom compose ; 
ΕἼ la sembranza di Clorinda altera 
Gli finse, e l’armi ricche ὃ luminose : 
Diegli il parlare, ὁ senza mente il noto 
Suon della voce el portamento el moto. 


CURÆ SECUNDÆ. 405 


1. δ. Vs. 89 5464. 11 simulacro ad Orradino, esperto 

Sagittario famoso andonne, e disse: : 
«Ὁ Famoso Orradin, ch’ a segno certo, 
Come ἃ te piace, le quadrella aflisse ; 

- Ah! gran danno saria, 5᾽ uom di tal merto, 
Difensor di Giudea, cosi morisse ; ; 
E di sue spoglie il suo nemico adorno 
Sicuro ne facesse a suoi ritorno.” 


Vs. 94 546]. “ Qui fa prova dell arte, e le saette 
T'ingi nel sangue del ladron Francese : 
Ch oltra il perpetuo onor, vud che n'aspette 
Premio al gran fatto egual dal Re cortese.” 

Vs. 104 sq. Cosi parlô, ne quegli in dubbio stette, 
Tosto che’l suon delle promesse intese : 

VE 110: Dalla grave faretra un quadrel prende, 

Vs 118. E su L’ arco l’adatta, e l’arco tende. 


Vs. 125 sq.  Sibila 1l teso nervo, e fuorispinto ἡ 

Vola il pennuto stral per Varia, e stride, ai 
Vs. 132 sqq Κα a percuoter va, dove del cinto 

Si conjungon le fibbie, e le divide ; 

Passa l'usbergo, e in sangue appena tinto 

Quivi si ferma, e sol la: pelle incide ; 
Vs. 127 sqq. (ἰδ 1 celeste guerrier soffrir non volse 

Ch oltra passasse, e forza al colpo tolse. etc. 


In St. 99. translatum videas artificium Apollinis in H. #, 449 sqq. 
Hoc postea Maro cujus verba ferme ad lit. reddit popularis ; 


Tum dea nube cava tenuem sine viribus umbram 
In faciem Aeneæ (visu mirabile monstrum !) 
Dardaniis ornat telis, clipeumque jubasque 
Divini adsimulat capitis, dat inania verba, 
Dat sine mente sonum, gressusque effingit euntis : 
Morte obita quales fama est volitare figuras, 
Aut quæ sopitos deludunt somnia sensus. eéc. 

Aen. X. 636 sqq. 


(253, 47). Adversantur hæc sententiæ magni Critici, Not. ad He- 
cub. 565. qui recte tamen judicat de sensu verbi κατατιθέναι. ΑἹ 
perpendenti constabit arcum ἃ Pandaro dimitti e manibus. (255, 8). 
Apposite laudat Porsonus ad stabiliendam veram lectionem in PhϾ- 
niss. 1372. 


3 »“» κυ ΄ » , / 1 
ὦ τλῆμον, οἷον τέρμέον, ἰοκώστη, βίου. 

2 “ Ν ” 
γάμων τε τῶν σῶν, σφιγγὸς αἰνεγροὺς ἔτλης | 


h. 6. ‘ Sphingis ænigma tibi attulit infelicem cum vitæ, tum nuptiarum, 
finem.”  Notatur locutio 5exix τώμνειν, ex victimis mactatis sc. quibus 


406 CURÆ RECUNDÆ. 


sancitum fœdus.  Sic apud Liv. pass. (ex gr. ix. 4.) fœdus ferire. 
Conf. sup. ad β΄, 124. et illud Plutarchi, Num. ᾧ. 2. ϑύειν τοῖς 
ϑεοῖς τὰ νενομεισμένα. (Ibid. 33.) Extabat nimirum vox λέπτω, ἢ. 6. 
ἐπιθυμέω, QUE postea in λίσσω, λίσσομαι, migravit. Conf. Lennep. 
Lex. Etymol. Hinc Toupii πολυλίψιον in emendd. ad Hesych. Vul- 
gatum tuetur Athen. X. p. 433. (256, 19). Wolfio minus placet 
ἰητῆρα.  Minus adhuc φῶτα ἰητῆρα. Conf. præf. ult. ad Iliad. p. LILI. 
(257,9). Leg. ἐγχεσίμεωροι. (257, 40). Conf. cum hac similitudine 
quod expressit Tasso, Gerus. lib. 19, 47. 


Come pastor, quando, fremendo intorno 
Il vento 6 1 tuoni, e balendando 1 lampi, 
Vede oscurar di mille nubi il giorno, 
Ritrae la greggia dagli aperti campi, 

E sollecita cerca alcun soggiorno, 

Ove ira del Ciel securo scampi : etc. 


ῥίγησξ τε ἰδών etc. miseris heu præscia longe horrescunt corda agri- 
colis.  Aen, 12, 452 sq. (261, 34). Leg. αἰόλος.ς (262, 10). Confe- 
ras hisce descriptionem sublimem Miltoni Parad. Perd. 4, 986. 


Dilated stood 
Like Tenerif or Atlas, unremoved : 
His stature reached the sky, and on his crest 
Sate horror plumed. 


(262, 16). Hinc et ex β΄, 455 sq. λ΄, 155 sqq. ἐ, 87 54. λ΄, 492 sqq. 
adumbrata habentur in Lucret. 1, 282-290.  Vestigia magistri pre- 
mit Maro, Aen. 2. 305. 


aut rapidus montano flumine torrens 
Sternit agros, sternit sata læta, boumque labores, 
Præcipitesque trahit silvas ; stupet inscius alto 
Accipiens sonitum saxt de vertice pastor. 


Conf. et 12, 523. 


Aut ubi decursu rapido de montibus altis 
Dant sonitum spumosi amnes, el in æquora currunt 
Quisque suum populatus iter. etc. 


Pulcherrime vertit Ariosto, Orland. Fur. 39. 14. 


Come al sofhiar de’ più benigni venti 
Quando Apennin scuopre l'erbose spalle, 
Muovonsi ἃ par duo torbidi torrenti, 
Che nel cader fan poi diverso calle ; 
Svellono 1 sassi, e gli arbori eminenti 
Dalf alte ripe, e portan nella valle 

Le biade e 1 campi, e quasi ἃ gara fanno 
A chi far pu nel suo cammin più danno. 


CURÆ SECUNDÆ, : 407 


Nemo tamen omnium æquavit magnificentiam sermonis Homerici, 
quod forsan non tam 2ngenio debetur quam lnguæ. (262, 26). Sic 
στρατόφι; #', 347. olim “ereareFi. Hine forsan στρώτου:; στρωτοῦ. 
(262, 48). ἐν δὲ μετώπῷ πῆξε etc. δ΄, 460. Verterat hæc Wakeñeld ; 
Cuspis se in frontem fixit—infira est ; remque indicari a glos- 
semate Sch. br. autumat. Sed nec verum est posse vocis mediæ sig- 
nificationem adhiberi, nec probatur a Schol. ἐνήρεισε, quod ipsum est 
activum, émpegit, vim addidit. Conf. infr. #, 269. Expos. posterio- 
rem Scholiastæ καταπέπηκται, nemo dixerit accurate institui, sed la- 
tiorem tantum sensum præbere. Est ergo, ἀντέλοχος πῆξε τὴν αἰχμήν. 

Lib. V. (265. Antepenult.). Aliter exponit Cel. Ernesti epitheton 
sous in Indice Homer. Etymon ponit x herba, pabulum.  Expo- 
nit Hesychius ἀφρώδης, spUMOsUsS, quod certe ad nostrum etymon 
spectat. Bene se haberet si %x,, ut synonym. ejus ἄχνην, uspiam 
significarit spumam, τὸν ἀφρόν. (2606, 33). Élegantissimam προσφώ- 
wars imitati sunt plerique: eminent Lucret. 6, 1168. 1266. Ve 
8, 691. T'ute ἢ ipse, 87 adfuisses, inter quos Mae heros, non Cog- 
noris—adeo “ in partes varias rapitur perque omnia versat.” (270, 
33). Addit, μηδὲ moi οὕτω ϑῦνε etc. Exemplum ex infinitis ad- 
jectionis venustæ τοῦ os accipe ex Eurip. Herc. fur. 626. σύ +, ὦ 
γύναι, pos σύλλογον Ψυχῆς λάβε. Ad Romanostransiit. (271, 43). 
Leg. assecuta. (273, 26). Oxytonum est πολλὰ et liquida msequens 
facillime geminari possit ob arsin accentualem, ‘etsi in fhesi metrica 
constituatur syllaba. (274, 16). Sequentia babet Eustathius. 
ἐν χαλκέῳ κερώμῳ ἤγουν ἀγγείῳ, οἷον πίθῳ. ἄλλοι δὲ φασι -δεσμωτηρίω 
στεῤῥῷ, λέγοντες, κυπρίους κέραμον καλεῖν τὸ δεσμωτήριον. οἱ δε, πόλιν 
καρίας φασὶ τὸν κέραμον, χάλκε ὃν οἷον δοκοῦσων καὶ τροπικῶς λεχθεῖσαν 
διὰ τὸ στεῤῥὸν τοῦ τειχίσματος. p. 560. (274, 46). £, 408. οὐδέ τί pue 
παῖδες etc. Transtulit Lucret. 3, 908 sq. Nec dulces obcurrent 
oscula natei præripere, et tacita pectus dulcedine tangent.  Se- 
quitur suo more Virg. Georg, 523. (280, 30). Venustissime Horat. 
Carm. 2, 9, 8. ‘“ Et folüs viduantur ormi.” (280, Antepenult.). 
Aliter explicat epith. (αλυτόπωλος) Eustath. ὁ κλυτοὺς ἔχων ἵππους. 
πανταχοῦ γὰρ οἶδε φΦϑ ἄνειεν ὁ ϑάνωτος. p. 591. At melior, quippe 
magis obvia, expositio ex mythis. (282, 42). Notatur a Wakefeld 
ne illud Lucretianum, Æluctant vela, 4, 73,75.  Arnobium citat 
L 3. p 108. eleganter metaphoram prosecutum. “ Facitis atque 
informatis Deos—#uidar um vestium Superjectione perfusos.”  Simu- 
lachra artis antiquæ inspicientibus sensum ferit. (283, 1). And on 
his crest sate Horror plumed. ΜΠ]. ubi supr. 

Lib. VI. (289, antepen.). ζ΄, 15. ὁδῶ ἔπι. Transtulit Lucret. 6, 
548, viam propter. (291, 11). Plenius ΠΟΘΕΝ σας locut. συλᾷν νεκ- 
ροὺς κατὰ τὰ ἔναρα. (293, 17). Conf. cum Euripideïs 544. venusta illa 
Tassi, Gerus. lib. 16. 15. 


LA 22 
κυκλος γὰρ ὐτὸς παρπίροις τε γῆς φυτοῖς; 
ϑνητῶν τε γένεδί. τοῖς μεὲν αὔξεται βίος, 

Land \ 
τῶν δὲ φθίνει τε κἀκθερίζεται πόλιν. 


408 CURÆ SECUNDXÆ. 


Cosi trapassa, al trapassar d'un giorno, 
Della vita mortale il fiore 6 verde : 
Nè, perchè faccia indietro april ritorno, 
Si rinfiora ella mai, ne si rinverde, 


(293, 26). Exemplum accipe ὁ, 235. φύσει, gignet, proferet. 
(296, 25). Leg. antiquorum. (298, 14). Videtur hic locus Euripidi 
obversatus, Hecub. 937 sqq. In preces sævissimas contra Helenam 
et Alexandrum prorumpit Chorus captivarum. (300, 40). Leg. 
Adramyttum.. (303, 34). Integras apponere libet imitationes pul- 
cherrimas ; 


“ Qualis ubi abruptis fugit præsepia vinclis 

Tandem liber equus, campoque potitus aperto 

Aut ille in pastus armentaque tendit equarum ; 

Aut assuetus aquæ perfundi flumine noto, 

Emicat, arrectisque fremit cervicibus alte 

Luxurians ; luduntque jubæ per colla, per armos.” 
Aen. II. 422 sqq-. 


Similiter prorumpentem bellatorem ad arma et cædes depingit Tasso ; 


Come destrier che dalle regie stalle, 
Ove all uso dell” arme si riserba, 
Fugge, e libero alfin, per largo calle 
Va tra gli armenti, o al fume usato, o all’ erba: 
Scherzan sul collo 1 crini, e sulle spalle 
Si scuote la cervice alta e superba ; 
Suonano i piè nel corso, e par ch’ avvampi, 
Di sonori nitriti empiendo i campi. 
Gerus. Lib. IX. 75. 


Lib. VIL (306, 26.). Leg. consilii. (Ibid. 40). Leg. duriusculi. 
(311, 12). Huc refer antiquissimum ïllud poescos quod inter La- 
cones usitatum memorat Plutarch. in Lycurg. 21. nempe, ῥυθμοὺς 
ἐμιβατηρίους. Exp. Athenœæus τὰ μέλη ἐνόπλια. Paullo infr. exponuntur 
in fragm. Pindari χοροὺς καὶ μούσας. (311, 27). Leg. molaribus. 
(312, 45). ἡ, 303. δῶκε ξίφος ἀργυρόηλον. Huc respexit Tragicus in 
ΑἹ. Flag. 661 sqq. occasionem eximde nactus commovendi affectus. 
Ajax terræ mandat telum quod ab Hectore acceperat, caussam illud 
miseriarum et contemptus Achivorum professus ; quippe ἐχθρῶν ἄδωρα 
δῶρω κοὔκ éwoua. (318,33). In loc. cit. Prometh. 835. documenta 
se de Iûs laboribus vera prædixisse, daturus, narrationem incipit 
de miseriis quas antea fuerat perpessa ; ἐπεὶ y à e ἦλθες πρὸς mo- 
λοσσὰ dérida etc. Habet tamen τὸ γάρ quo se referat, nam poni- 
tur in apodosi verbis præcedd. 881 sqq. “ Quam vere de laboribus 
tuis dixi monstrabo, Nam postquam ad terram Molossorum perve- 
nisti etc. (314, 44) Leg. intra. (Ibid. 49). Leg. conveniunt. 
(317, 2.) Sic Schol. Ven. οὐ γὰρ ris φειδὼ γίνεται τοῖς τεθνεωσι νεκυσι 
χαρίζεσθαι. Notat Scholiasta ut constructionem Atticam. (317, 4). 


CURÆ SECUNDÆ 409 


" ᾿ 

Leg. refinctam. (317, 9). Leg. prætermissos, h. 6. curam sui, 
qualem debebant, non excitantes. wsniymara Clytæmnestræ erant, 
Eumenidibus sacra instaurata post cædem mariti. Et fortasse hæc 
SaCra xarT ἐξοχὴν designantur puynmarz, quæ cum mulso fiebant. 
Conf. Soph. Œdip. Col. 481. (318, 4). ἀμφιλύκη νύξ 
βέενον λυκοῷως το μὴ πωθαρον φως, ἀλλ᾽ ἔτι σκοτωδὲες. Sch. Ven. 
Consentit porro Blomfeld, Gloss. ad Sept. Aesch. 133. de etymo 
τοῦ λυκηγενής Supr. δ΄, 101. 

Lib. VIEIL. (321, ult.). “ Scilicet est hic modus jungendi ἕνα et 
similia, e rudi grammatica serius in Atticismum recepta.”  Heyne, 
Obss. ἢ. 1. (322, 1). Catenæ aureæ figmentum, more suo, irridet Sa- 
mosatensis, de hist. conscrib. $ 8. οὐδ᾽ ὁπόταν ὁ Ζεύς etc. (325, 39). 
Pro cæsura repon. ictu. (330, 48). Leg. dicitur. (333, 30). Inse- 
re, Electr. 106. Notandum est locutionem ad Romanos etiam 
transisse. ἑιπὴν φῶτος exponit Lucret. jactum fulgoris, 5, 292. Ce- 
teri, jactum luminis. (334, 15). Leg. ὄφρα. (334, 41). Mein hunc 
æerrorem induxerat Thom. Magist. qui in loc. Aeschyleo accepit ἐβδό- 
ps pro ἕπτω.  Bene corrigit Blomfeld ex not. Valcknaeri, “ ad- 
stabant portarum septimæ,” ἀγήνορες.....«πύλαις ἑβδόμαις τοροσίσταντοι; 
quippe nondum stationes sortiti. 

Lib. IX. (340, 2). Leg. νῷμα. (340, 4). Etiamnum conf. Androm. 
532. λείβορεωι, δωκρύοισιν κόρώς στάζω; λισσώδος ὡς πέτρας λιβὰς ἀνήλιος, 
ἃ τώλαινα.  Adde et Herc. fur. 625. (346, 16). Aliter exponit 
Eustath, ϑέμιστως λισωράς; nempe, λιπωροποιοὺς καὶ εὐδαιμονεῖν ποιούσας 
᾿ διὰ τὴν ϑέμειν καὶ τὸ δίκαιον. Comparat Hesiodi illud, τοῖσι τέθηλε πόλις, 
λαοὶ δ᾽ ἀνθεῦσιν ἐν αὐτῇ. p. 743. Αἴαὰϊ aflinia duco Homericum 
τελεῖν ϑέμιστας et Plutarchi τελεῖν èroQoegty, Lycurg. $ 24. (Ibid. 
21.). Ex Eustathio observat Dac. soli Orco nec templum nec aram 
exstrui, nec cantari hymnos; οὐδ᾽ ἐστὶ βωμὸς οὐδὲ παιωνίζεται. Aesch. 
Eust. p. 744. (348, 31). Suidæ expositio videtur ducta ex 3, 48. 
βωμὸς ϑυήξεις, ubi pari errore comminiscitur Schol. them. 52», sacrificor, 
ac ἢ. 1. Lexicographus, Sos, suffimentum. (349, antepen.) “ et κόρυς 
ex antiqua κόρ, Aeolice pro κώρ, caput, unde quoque κόρση, κορυφή, πὸρ- 
ταῷος, et per metathesim, κρόταφος". Blomi. Gloss. ad Pers. 664. 
 Spolia (x6çuu8x) dicta ἀκρωτήρια. Π5 naves exuere, ἀκρωτηριοζειν." 
Pott. 2. 129 sqq. (354, 15). “ In contrahendis matrimoniüis matris 
æque at patris consensus requirebatur; qua de caussa Achilli nubere 
non permittitur Iphigenia, donec assentiretur Clytæmnestra apud Eu- 
rip. Iph. in Aul. Nec ulli licebat, parentibus nesciüs, matrimonium 
contrahere” Feith. IL 15. $ 3, (355, 9). Ἐλπίδες ἐν ζωοῖσιν, ὠνέλ- 
πίστοι δὲ ϑανόντες.  Theocr. Id. 4. 42. (355, 15). τοῦ δ᾽ ὥλετο νόστι- 
μέον ἥμωρ. Odyss. ὦ, 168. (366, 6). Leg. exceptum, (957, 21). 
Defendit versus hosce Wolfe m præf. ad novam edit. Iliad. p. 77. 
necnon in prolegg. p.38. Similiter Knight. (358, 12). Leg. ἀλεγ- 
a. (Ibid. 18). Ante filium insere te. (358, 35). Conveniunt 
omnino quæ a Sch. Ven. A. B. traduntur de hac allegoria ; ère τῶν 
συμβαινοντων περι τοὺς ἱκετας παθήματων, τὰς μορῷας τῶν αἰτήσεων διετυ- 
πῶώσεν, Etc. (360, 64). οὐκ ἐνόησεν, énconsideranter omisit. Conf. κ', 
501. (964, 23). ἰστέον δὲ ὅτε ἔθος παλαιὸν ἦν, φονευθέντος τινός, σποινὰν 
ὑπὲρ τοῦ φόνου δίδοσθαι τοῖς συγγενέσιν, εἴπερ ἐθέλοιεν. καὶ τὸν φονέω οὕτω 

3 G 


To κωλου- 


410 CURÆ SECUNDÆ. 


μένειν αὐτοῦ ἐν τῷ δήμῷ, χρημάτων τὸ μὴ φυγεῖν ὠνησοίμενον. ἄλλως δὲ re, 
ἔφευγεν ὁ φονεὺς οὐ πλεῖον, ὡς τὼ πολλὼ, ἐνιαυτοῦ. Eustath. p.719. 59. 
(584, 27). 1, 632. Argute Eustathius : ἐλέωινε τὴν ὕβριν ὁ αἴας 
»ν τῷ ϑεόθεν εἰπεῖν τῷ ἀχιλλεῖ τὸν ϑυροόν. οὐ γὰρ ἔφη ὡς ἄληκτον ϑυμὸν 
ἐν στήθεσσιν ἔχεις, ἀλλὰ ϑεὸὶ ἔθεσαν, ϑεόςδοτον οἷον εἰπὼν τὸν τοιοῦτον ϑυμὸν. 
Ρ- 784. 4. Atqui supr. audit; ἄγριον ἐν στήϑεσσι ϑέτο..... «θυμὸν. Quo- 
modocunque sit, apparet increpationem trucis bellatoris magis men- 
tem commovere quam blandas et rhetoricas ceterorum  orationes. 
(Ibid.). αἰδέσσωι μέλαθρον. h.e. αἴϑεσσαι τοὺς ὑπὸ τὸ αὐτὸ ce μέλαθρον 
ἱκέτας διὰ τὸν καὶ ἑρκεῖον καὶ ἐφέστιον καὶ ἱκέσιον, Jovem sc. Eust. 780. 
Exemplum adfert ipsius Achillis infr. #, 570 qui Priamum ἐν πλισέσες 
ai ἱκέτην, honore prosequitur. (365, 33). ᾧ 658. ἠῶ δῖαν rever. 
Variavit ordinem supr. #, 565. ubi vide argutias Scholiastarum. 

Lib. X. (371, 18). Locut. simil. confer in #, 216. Dicitur ϑυροὸς 
πατάσσειν ἐν στήθεσι præ sollicitudine, ut ἢ. 1. et venturi certaminis 
eventu dubio. (373, 46). Bene vertitur éuwiyaævos, trepidus rerum. 
Mens revocatur ad illud Maronis de apibus, “ 7//æ intus, trepidæ rerum, 
per cerea castra discurrunt,” etc.  Aptior nequit esse similitudo senis 
σχετλίου. (378, 10). Extabat forma sxaéx, unde et εὐκλέεως, εὐκλεῖας- 
Conf. 8,115. (378, 25). κ΄, 290. πρόφρασσα. ἔστι δὲ τὸ Des ὡς φησιν 
(Philoxenus sc.) πὸ Toy προίω, FEU, LATE συγποπήν, ποι τροπὴν τοῦ ἄ ἔς 
ῷ. ἔστιν οὖν προῴφρώσσο πώρω τὸ TRUE καὶ προθυμεισθαι. Sch. Ven. 
À. Comparat Philox. βησα ἃ βησω. ἐξα, ἀμαξα, ab ἀξω, ut sit 
Peu, Penrw, Penræ etc. Partim attigit. Ex antiq. rad. φρώω, unde 
et Demi ortum existimes, notionem /erendi, emittendi et exinde cu- 
randi, exprimendi μεταφοριεῶς adsciscente, provenit φρήν, in composit. 
φρών, Ut πρόφρων. Fiebat particip. Pets, Ut φθώς ἃ φθῆμι, et dehinc 
in fœminino Peëca, φρώσσω, comp. πρόφρασσα. Conf. Lennep. in 
Vocc. φρήν, Peaw. (378, 30). Locus Xenophonteus est: ἐπεὶ δὲ 
LANGE μώχη; παρῆν ἰδεῖν τὴν μὲν γῆν αἵματι πεφυρμένην, νεκροὺς δὲ κειμένους, - 
δόρατα παρωτεθραυσμένα, ἐγχειρίδια γυμνὼ κουλεῶν, τὰ μὲν χωμαί, τὰ δὲ 
σώμασιν ἐμπεπηγότα Οἷα. Apis Attica flores delibat—ÿyrogixariger, 
judice Heyne. (378, 39). Rhesus 149 sqq. 189. Quærit Hector : 


1 δὲ [A e LA 9 1 
τίς δήτα τρώων, οἱ περεισιν ἐν λόγῳ, 
΄ ἢ » #3 a 
ϑέλει κωτόπτης ναῦς ἐπ᾿ ὠργείων μολεῖν ; 
1 E) 4 02 ” ΄ 
τίς ἂν γένοιτο τῆσδε γῆς εὐεργέτης ; 
τίς φησιν ; 
r : 
ϑώσω dE — 
tr 12 
κάλλιστον οἴκοις κτῆρο᾽, ὠχιλλέως ὄχον. 


Reponit Dolon: ἐγὼ πρὸ γαίως τόνδε κίνδυνον ϑέλω 
ῥίψας, κατόπτης ναῦς ἐπ᾽ ργείων μολεῖν, 
καὶ πάντ᾽ ἐχαιῶν ἐκμεαθὼν βουλεύματα 
ὕξω, ᾽πὶ τούτοις τόνδ᾽ ὑφίσταμαι πόνον. 


vs. 154 sqq. 


(882, 6.) rægéx exponitur a Steph. ἐκτός, optimumque præbet sen- 
SUM, ἤγαγε με ἐκτὸς νόον etc. ἢ, e. præter quod mens sanior jusserit, 
id me facere persuasit Hector. (382, 9). In dramate similia pro- 
fert Hector : R 


CURÆ SECUNDÆ. 411 


oi μὴν ἐρῶντι γ᾽ ὠντερῶς ἵππων ἔρέοι. 
3 
ἐξ ἀφθίτων γὰρ ἄφθιτοι πεφυκότες, 
τ / / , 1 
τὸν πηλέως φέρουσι “)ούριον γόνον ebc. 


Rhes. 184 sqq. 
(382, 12). In tali sensu videtur accepisse auct. Rhesi, 605 sqq. 


\ 3 €/ 
᾿ς τὰς À ἕκτορος 
2 
εὐνὼς ἕωσον; καὶ καρωτόμους σφαγάς. 
37 “ ΄ 
ἔσται γὰρ αὐτῷ ϑώνατος ἐξ ἄλλης χερός. 


Conf. et præcedd. vs. 575 etc. (383, 20). Hinc ducem adlloquitur 
Hector in dramate : 


παῖ τῆς μελωδοῦ μητέρος, μουσῶν μειῶς, 
ϑρηκὸς τε ποταμοῦ, στρυμοόνος 


Rhes. 392. 


Obiter notandum tragædiam ‘“ Rhesum” quæ vulgo ab Euripide 
profecta dicebatur, Euripidi nunc a doctis abjudicari. Conf. Pors. 
Adversar. p. 9. 

(383, 35). Variavit paululum Tasso ; 


Sotto ha un destrier, che di candore agguaglia 
Pur or nel! Appennin caduta neve ; 
Turbo o fiamma non ὃ, che roti o saglia 


Rapida si, come è quel pronto e leve. 
Gerus. Lib. 9. 82. 


(384, 10.) Adde illustratt. ex 9΄, 371. Eurip. Bacchis, 438. Nonni 
Dionysiac. 6. (385, 14). Statuit Lennep. (Lex Etymol.) them. 
τοῦ μέλεον 6586. pers, verbum inusitatum. Sed si hoc est, 22 orbem 
gyro, annon melius ducendum péaser a μέλος, idque à μόλωῳ ? (988, 
48). Hoc ad proverbium trahit Sch. B. ὁταν yue ris νυκτὸς xaxw Tivs 
περιπέσῃ, φαμεν ὁτε κακὸν ὄναρ εἶδεν ὁ due. (987, 7). βώλλειν οὕωτα 
expressit Lucret. impellere sensus ; Virg. impellere aures. Nero, 
moriturus, et periculi facie circumstante versum Homericum reci- 
tasse fertur. 


-12 7474 Γ7:“{Π45.45.. 


EXCUDEBAT D. GRAISBERRY 
ACAD. DUB. TYPOGRAPHUS. 


AUCTARIUM CURARUM. 


Pro PAYQAIA leg. PAYQIAIA in pp. 1. 19. 44. 57. 73. 99. 114- 
128. 144. 165. 

(186, 26.). Canonem metricum poes. Hom. effert Dunbar (cf. 
Tract, in Nott. cit.), vocalem longam, vel diphthonqum, in fine vocis, 
ante aliam vocalem, vel diphthongum, semper corripi, nisi obstet 
cæsura.  Sic (ne plura congeram) χρυσέω ἀνὰ σκήπτρῳ, &, 15.  Pro- 
ductio ultimæ in πηληϊάδεω, ἢ. 1. Ictui cæsurali, hac lege, debetur. 

Notandum vero hanc λύσιν respuere acutissimum Knight, qui, 
prout sibi ex analogia linguæ antiquæ constat, digammum suis 
sedibus restituit, in medio et in fine vocis. Cf. Supplem. Pref. SK. 
12. 17. 20 sq. 

Quod ad formam patronymicam spectat, notissimum est quod 
Grammatici vulgo statuunt, nempe, illam subire mutationem pro 
diverso inflectendi modo ; nomina etenim in—«1;, duplicem sortita 
genitivum, in—éws; et—ÿos, et hinc indeque profluxisse Atticorum 
formam in—«01, Ionicorum in—#01. Utraque vero, si saniorem 
grammaticam spectes, ad eamdem normam facillime referuntur ; 
nam diæresi Ionica ablata, et nullo, quod ad scripturam, discri- 
mine habito inter vocales ε et », (hoc etenim Homerus ignorabat,). . 
extrusa porro ὦ, quæ interposita videtur ob metrum (hexametrum 
sc.), cui imprimis studebant Ionici...eadem species præbetur. Hoc 
luculentius patebit, si norma grammatica teneatur, quam dedimus 
in Supplem. predict. $$. 20. sq. 

Lib. I. (189, 17.). Peccat tamen lectio contra legem hiatus in 
Homericis, (Cf. Supplem. Prefat. $ 9,) nisi forte inter non vitiosos 
annumeres, secundum legem ibi expositam, voce quodammodo in 
thesi constituta. (191, 8,), Lege‘ et” (195, 18.). Ex φέρτος prodit 
Φερτότερος, Per SYNCOP. φέρτερος, et similiter Φερτόταωτος, Péeruros. Ex 
Heyniano φΦερὴς, φερέστερος, etc. (197, 7.). Lege, these. (199, 38.). ὁ 
(Artic.) possis intelligere ut ἐμεφωτικὸς h. 1. cf. Suppl. Pref. ὃ 23. 
Angl. That (μῦθος sc.) has now received ete. Sic oratio forte inten- 
sior fit. (206, 20.). Leg. ἀντιφέρεσθαι. 

Crisis Knightiana. Ablegantur vss. 47. 80-3. 112-15. 177. 244. 
265-8. 295-6. 299. 366-92. 403. 473-4. 486. 

* Ad vs. 566, adnotat Vir doctus, recte ab Heynio expediri con- 

* 


4.14. AUCTARIUM, rerc. 


structionem. [ἢ ποία retuli. Quid vero obstat quin pro accusativo 
in statu absoluto (ut dicunt) posito accipiatur ἰόντ, delitescente ἐμὲ 
in subjecto verbi proxime insequentis ? Exempla afferre piget, 
tam nota est res. 

Lib. 11. (208, 36.). Paulo superius exornate transtulerat, cepärée 
πάντες, σοῦσθε σὺν παντευχίαω, γ5.91. (209, 16.). Parum curiose re- 
tuli versum eximium ad partem Divinæ Comœædiæ dietam /- 
ferno ; reponas Purgatorio, ü. 114. (210, 2.). Locus obvius est in 
Hecub. 71. (210,37.) Accipienda forsan sententia quasi elliptica, 
subintellecto à πειθοίκεϑα, vel sim. μᾶλλον καὶ πειθ. Angl. rather than 
treat it with any consideration. 

(212, 35.). Audax metaphora Tragici fortasse huc respicit, Box 
γὰρκῦμα χερσαῖον στρωτοῦ, δ. ὁ. Th. 84. conservata amplius, ῥεῖ æo- 
λὺς ὧδε λεὼς πρόδρομος, etc. Vs. 80. (217, 16.). Aeschylea hæc (ut 
obiter notem) venustissimam imaginem Horatio suppeditabant, Ut 
assidens implumibus pullis avis serpentium allapsus timet, etc. Carm. 
V. 1.19. (217,47.). Expressit Vir doctus cum duplici aspiratione : 
conf. C'arm. Homer. repurg. necnon Proleg. ὃ οἰ. et ex meis, Sup- 
plem. Prefat. $ 17. (218, 3.). Legas, ‘ quod res tantum non penitus 
turbaverat” etc. (224, 38.). Lege, ‘ Cithæronem” (225, 1.). Lege, 
‘ Aeolibus. (234, 27.). Medetur doctissimus P. Knight, restituta an- 
tiqua forma genit. ἀσκληπίοο. Cf. Supplem. Prefut. 8. 17. (234, 32.). 
Lege, ‘ Phænicis. (235, 11.). δίνη, ad lit. vortex: at epitheton pul- 
cherrimum latiore sensu, non minus forsan poetico, ex Graio ex- 
pressi. Reponi possit, silver-eddying, vel sim. (235,28.). ὁ ετεας, 
Knight. (236, 29.). Liege, ‘ incurrerent” (238, 28.). Leg. ἀγκυλότοξοι. 

Crisis Knightiana. Rejiciuntur 76-83, sec. Vett. judicium ; ut 
interpol., 124. 130-3. 143. 193-7. 207. 216-19. 224. 232-4. 2526. 
317-19. 321. 335. 377-80. 387. 409. 452. 491-3. 528-3, conspir. 
Zenod. et Aristarch. 535. 547-561. 553-55. 558. 580, consp. Zenod. 
5853-90. 626. 631, ex Cod. Venet. 641-3, assent. Zenod. 651. 670. 
681. 684. 694. 708-9. 720. 724-5. 7424, ob fab. Centaur. nimirum 
Homero ignot. 791-5, acced. Vett. Grammat. 802-6, assent Heyne. 
850. 860-1, ex Vett. judicio, necnon 874-5. 

Lib. ΠῚ, (241, 14.). Leg. πρόμαχοι. (241, 50.). Leg. ἐριήρους. 
(242. 18.). Hine sua expressit Euripides in Phæniss. 1240. ss. 
(242, 48.). Leg. ἕνεκ᾽. (243, 35.). Leg. ὀθόνησιν. (244, 42.). Bene in 
vers. German. τὸ εὐκτικὸν expressit Voss: 

Schwager mir war er vordem, der schändlichen : 

Ach ! er war es! 

(246, 25.). Leg. rœgnreu. (247. 36.). Leg. ἐπισφύριοι. (247, 11.) 
Leg. δίκαιον. (247, 39.). Leg. τελωμεῶνες. (Ibid. 44.). Leg. κυκλοτερὴς. 
(248, 12,). Pro‘ quibus lege ‘ cuÿ. (249, 9.). Leg. προσεφώνεξ. 
260, 3.). Leg. unadvisedly. (250, 19.) Leg. manifeste. 

Crisis Knightiana. A seriore manu profecta seqq. censet Vir 
doctiss. Vss. 6-7. 18-20. 66. 108-10, consp. Vett. 144. 189. 197-8. 
215. 220. 224. 235. 286-91. 294. 343. 352. 396-418, necnon 432-6, 
ex Vett. judicio. 553-61. 

Lib. IV. (249, 49.). Cf. Sil. Ital. ridens Venus, vii. 467, Illustres 


AUCTARIUM, rc. 415 


et ex Apualeio, Metam. x. p. 234. (Ed. Pric.), Venus. ...in ipso me- 
ditullio scene dulce subridens constitit amæne. Cf. Drakenborch. 
Not. Sil. 

(252, 11.). Post ‘ Sat inseras seqq., ‘i. 4. 60. Versum retulit 
Prateusex vet. Schol” (256, 50.). Dele ‘ adloquitur, vel refingas sen- 
tentiam, ‘ quæcunque sit, quam Rex adloquitur’ (257, 6.). Leg. 
‘pro certo” (257, 30.). Hinc sua exornate transfert Euripides, 
ἀμφὶ δὲ πτόλιν νέφος ἀσπίδων πυκνὸν φλέγει» x. τ. À. Phœniss. 257. 

Crisis Knightiana. Resecantur Vss. 8, præcipue ob ἀλαλκορῥενηΐς, 
quod Homero abjudicat Vir doct. 47. 80. 91. 96-9. 115. 117. 134. 
140. 145. 149. 179-82. 194. 202-4. 218-19 in unum contulit, lect. 
Papas ἔπασσεν. 221. 259-60. 295-6. 357. 374-400. 421. 470-2. 507- 
16. 539-44. 

Lib. V. (265, 13.). Reputanti forsan constabit, nec ad ellipsin 
confugiendum esse, ut expediatur locutio, nec ad constructionem, 
duriusculam, ut fateor, quam in nott. prælatam habuïi. λελουμοένος 
ὠκεωνοῖο COMparari potest cum phras. πεφυγμένος ἀέθλων in Odyss. 
d, 18. πυρὸς. . . -ϑέρηται 1]. ζ΄, 331. cf. β΄, 415. necnon, inter recen- 
tiores, Eurip. Orest. 491. Constructio ad Latinos transiit, ut exem- 
plo est loc. Horat. Carm. üi. 14. 19. et al. Etiam in vernaculo ser- 
mone poeta haud offenderit, si quis dixerit, bathed of the Ocean. 

Rarior est in serm. Græc. ellipsis præp. ὑπὸ, quæ tamen ἢ. 1. 
concipi potest. 

(266, 32.). Leg. μελανοπτέρυγας. (271, 8.). Leg. ἁρρεατίου. (275, 11.). 
Leg. taken. (280, 8.). Leg. circuitionem. (280, 19:). Leg. ψεύδονται. 
(281, 44.). Huc fortasse respicit vox κῶπος 8. κώπος, lect. Ald. in 
Phæniss. perperam ascripta, vs. 865. τὸ ἐπὸ τῆς ὁδοῦ ὥσθμα. cf. not. 
Porson. 1]. c. (282, 26.). Pro fellies (τὰ cürez) repon. vers. hoops, 
5. bindings of the fellies: appellant rei curulis periti, strakes, v. 
tires of the wheel. (283, 2.). Vel simpliciter, circundatur, pro usitat. 
signif. τοῦ στεφάνου pass. obv. At in vers. Angl. exprimere stude- 
bam Miltoni illud, And on his crest sate Horror plumed, P. P. iv. 
988. sq. Cf. Cur. Secund. p. 406. (283, 8.). Conf. locut. sim. νεσ- 
τορέῃ παρὰ νηὶ πυλοιγενέος βασιλῆος, β΄, 54. Non multum abludit Hora- 
tianum, aut pinguis Phrygiæ Mygdonias opes, Carm. ïi. 12, 22. cui 
adjungas forsan, δηΐων κυσὶ κύρμα γενέσθαι τρωῇσι, infr. ο΄, 272. 
(283, 29.). Dele, “ et mutationes” (284, 11.). Dele ‘ut, vel refingas, 
‘adeo ut consp. fugere possent” (285, 50.). Leg. ‘ accurate” 
(288, 22.). Post ‘ faciendum’ inserenda, ‘ quod nostrates efficiunt 
per liquorem dict. etc. 

Crisis Knightiana. Ablesanda seqq. 64, ex judicio Vett. 142. 
189. 203. 248. 255-8. 265-73. 310. 313. 316-18. 320. 331-3. 340-2. 
385-404. 412-15. 424. 453. 462. 478-92. 567. 589. 645. 721. 723. 
747. 750-1. 758. 786. 808, ex Aristarchi sententia. 860-1. 863. 
885-7. 901. 906-9. 

_ Lib. VI. (289, 31.). Leg. &. (291, 7.). Pro ‘ ac rep. ‘ atque 
Eand. corr. adhibeas in 1. 33. (295, 11.). Dele “1. 2. et repone 
“ Carm. i. 27. 23, (296, 6.). Loc. Eurip. prolat. est vs. 217. Porson. 


410 AUCTARIUM, ετὸ. 


(296, 45.). Leg. αἱρέω. (298, 49.). Cf. paulo superius, πολισσοῦχιοι 
θεοὶ, vs. 69. (300, 34.). Leg. γαλόως. 

Crisis Knightiana. Resecantur vss. 58-60. 127-43, Bacchi quippe 
orgia Poetæ ignota. 151. 159. 186. 222-3. 231-2. 234.6. 311. 
366-8. 388-9. 413-39. 478. 493. 500-2. 

Lib. VIL (308, 29.). Leg. ‘ Palamedem” (311, 6.). Ad. loc. 
Xenoph. cit. in Not. Cf. Phœniss. 1118. Not. Monk. ad Alcest. 
436. necnon Barnes ad Iphig. in Taur. 185. (313, 50.). Leg. éuzgour. 
(317, 4.). Cf. Cur. Sec. ad ἢ. 1. p. 409, 1. et dele correctionem. 
(318, 10.). Pro τάφρῳ rep. riubw. (Ibid. 12.). Post “anne” ins. τῆ. 

Crisis Knightiana. Releganda sec. Virum doct. sqq. 26-7. 30-2. 
Probabiliter (assent. Heyn.) 69-72. 95. 105. 112. 117-9. 

* Anacoluthon construct. sibi videtur deprehendere Knight in vs. 
128, vertitque, quum omnium Achivorum dicturus essem genusque 
sobolemque, ἐρέων sc. ad Nestorem ipsum, non ut vuigo accipitur, ad 
Peleum, relato. Sens. vulg. inquirens respuit Vir &oct. 

Abj. 142-9. 195-9, sec. Vett. 217-8. 2938-43. 253.4. 293. 295. 
334-5. 353. 380. 442-64, Vett. consp. 475. 

Läb. VIII. (320, 23.). Les. ‘ crebros (327, 16.). Plurima con- 
ferunt Tragici Πὰς spectantia: ex. c. Orest. 388. 1228. Hippol. 
241. etc. Obv. δαίεων πολύστονος in Helen. 211. ἀλάστωρ in Phœniss. 
1572. cf. 1609. (329, 13.). Leg. εἴλαρ. (334, 6.). Leg. jailer. 
(336, 32.). Leg. covert. 

Crisis Knightiana. Resecantur vss. 28-40, 73-4, assent. Vett. 
131. 142-4. 164-6. 171. 178. 183-212. 224.6. 231. 235. 260. 264. 
277. 350-484. 490. 524-9, partim ex jud. Vett. 535-41. 548-652. 
560-5. 

Lib. IX. (346, 10.). Leg. eique. (352, 33). Pro ‘ die’ rep. ‘Phthiæ’ 
Loc. Plat. excit. videsis in p. 102. Vol. 1. (44 b.) Bipont. 

(356, 5.). Ante ‘restitui suppl. " integrum’ vel ‘ in melius 
(Ibid. 17.). Leg. 601. (459, 14.). Les. ‘ sapientium (363, 49.). 
Pro ‘ Phœnix’ repon. ‘ Ajax” 

Crisis Knightiana. Ejiciuntur Vss. 23-5, consent. Vett. necnon 
44. 57-9. 118. 124-6. 149-56. 228. 247-8. 266. 268. 291-8. 320, 387. 
416. 426-9. 457. 483.4. 536-7. 604-5. 609-10. 616. 631. 648. 
653-5. 688.92, et 694, jud. Vett. 

Lib. X. (372, 25.). Conf. Zeunii annott. ad Viger. de Idiotism. 
ubi varia exempla afferuntur constr. τοῦ jy. viii. 10. Not. 17. 
(374, 2). Pro ‘ mutuatum’ rep. “ mutuatos” (380, 12.). Leg. 
πολιὸς. (Ibid. 13.). Pro interpr. Angl. quæ ad. πολιὸς respicit, re- 
ponas, cinereous, v. greyish fawn color. Cf. Regn. Anim. Cuvierii, 
p. 41. Vers. Angl. Cyclopæd. Reesii, Art. Wolf. Quæ obvia est in 
Not. ἢ. 1. ad Can. Mexic. Lin. spectat. 

Crisis Knightiana. Ableganda (assent. Heyne) 7-8. 51-2, ex 
Vett. jud. 69. 84. 191. 213-7. 240, sec. Vett. 252-3. 286-91. 948. 
373. 375. 387. 409-11. 497, a Vett. 531. 


FINIS. 


DEN 
ιν 


δ Y 14 Fa 
CUT en 
Aer Ti 


y 14 (4 Qt je 


| PA 


(UNE 


À d'A Ù Y'A UN "ALL 
Ἢ | | ΓΝ TA 
‘ {. ᾿ 
{ f Ὶ ΠΝ τὼ 
ἃ À dy 8 di QU 
à NV Ἢ Γ᾿ ; 
Un W. 
. Ἢ τὼ 
τον DA PAS : 
; rÉ ᾽ 
nl ᾿ ὮΝ ΠΥ 
n ἐν Ms M 
A 4 "4 
L ἣν 
ι 
; 
Ἰ ΝΣ 
, ἵ 
ΥΠ 
À À ἱ 
νὴ DET ἂν ὟΝ 
᾽ + PA 
en 4 | 
a LU { 
{ 
ἀν. ἡ 
MONS: At 
NME AUTOUR , ᾿ 
ATEN ΔΝ = Ἵ 
te ἫΝ Ἵ 
Ἢ 
À eu é ἣν 
τῷ Ὑ A 
ὝΨΗ 1 
dt a δ ἡ ἱ { 
PA RS AT 
Ἰ γνυν d 
ὡ Ὁ ἄξω, 
ὝΕΣ 
᾿ Ἷ 4 
CI M ΤΠ 
Ἃ] 
᾿ 
ἐ 
| DFA 
᾿ ὶ 
ἘΝῚ 4 
ὌΝ 
" 1 
NEA ἱ 
di ᾿ 
UN ' L ᾿ 
ΓΝ ' LU 11 
LP 
ar Ὁ 
1} À 
AUS LE, 
LAN \ 
NA 
4 
ἐ ® 
7 
y Ἢ 
Li ᾿ 


AN SUN 0 AG ΚΎΩΝ 


DELA ἊΣ 
ι "τι ἢ ἢ 

ἡ ΝΣ 
4 ν Hi UNE 


PLEASE DO NOT REMOVE 
CARDS OR SLIPS FROM THIS POCKET 


UNIVERSITY OF TORONTO LIBRARY 


1omerus ὭΣ 
= Tises eel 1827 
4019 ε- 1186 ἰὴ 2 
2 11 16.595 
1827 


L 020 Ὁ €c oO! 9ι 6€ 
0 N311 SOd 41HS AVE 3ONVH 6 


M3IASNMOQ