The imitation of Christ

Fg ot

=

aS

ITAT

oro / details /m

6
ais

11
fran

THE

)

IMITATION OF CHRIST

BY

THOMAS A KEMPIS

A Facsimile Reproduction of the First Edition
printed at Augsburg in 1471-2

WITH AN INTRODUCTION

BY

CANON W. J. KNOX LITTLE, M.A.

LONDON
ELLIOT STOCK, 62, PATERNOSTER ROW, EC.

1893

INTRODUCTION,

— —

HERE are several treatises belonging to the class
of devotional theology, and meant to assist in
the advance of the spiritual life, which are of the
highest excellence, which come from the pens of
great servants of God, and are valuable possessions
of the Christian Church. Among these may be reckoned such
works as St. Francis of Sales’ Devout Life and Scupoli’s Spiritual
Combat—the one from France, the other from Italy; and in
England such books as Law’s Serious Call, or in poetry George
Herbert’s Temple and Keble’s Christian Year. At the very head
of all such works, however, and facile princeps in devotional
literature, is the Imitation of Christ.

This wonderful book is—like the Divina Commedia—a land-
mark in the history of the human mind. It is impossible for
anyone who habitually uses it, or seriously thinks upon the ques-
tion, to doubt its unique position. Securus judicat orbis terrarum
is a test which may be said to apply to it with entire appropriate-
ness. From every part of Christendom, from devout persons
belonging to different nationalities, and speaking in different
languages; from those who are directly connected with some one
of the Apostolically-ordered parts of the Church, as well as from
those who belong to some one of the various bodies which are

150

ep Tl er

6

more or less separated from her,—there is one general and unvary-
ing acclaim of testimony bearing witness to the fact that wherever
souls have any serious desire to serve and love God, they have felt
the power of this marvellous book.

Although there has been considerable controversy in later
times as to the authorship, and although some great names such
as Mabillon and Cajetan have been arrayed on the side of the
argument in favour. 5 a Benedictine or other authorship of the
book, it may be fairly’ said that, on the whole, now the evidence
is so overwhelming that there is what may be called an almost
general consensus of belief that the author was none other than he
whose name is so closely associated with it, viz., St. Thomas a
Kempis. Those who are interested in the controversy, and,
indeed, in the whole history of this wonderful little book, would
do well to read—if they wish to go deeply into the subject- -the
works of Kettlewell“ and of the Italian, Santini, ſã and, above all,
that beautiful little book which summarizes excellently the results
of all the histories and investigations on the subject, and which
gives, in a handy form and sympathetic spirit, the most useful
information, called The Story of tlie“ Imitatio Christi,’ by Leonard
A. Wheatley.t

Thomas à Kempis, whom, then, we may assume to have been the
real author of the Imitation, was born of pious parents in the town
of Kempen in A. p. 1380. After some years of early training, he
came under the influence and teaching of the celebrated monastic
community in Holland called the “Brothers of the Common
Life.” His natural disposition appears to have been singularly
in tune with the sweet, clear tone of charity and simplicity which
distinguished that community. He spent seven years in diligent
study,—never dissevered from devotion,—under the guidance of
members of the Brotherhood at Deventer, and, in fact, sang in the

* Thomas à Kempis and the Brothers of Common Life, 2 vols., 8vo, London, 1882 ; and
Authorship of the De Imitatio ne Christi,” 1 vol., 8vo.

+ I Diritti di Tommaso da Kempis, 2 vols., 8vo, Rome, 1879.

t Published by Elliot Stock, London, 1891.

7

choir of the principal church of that town, of which John Bohme
—a close friend of the founder of the Brotherhood—was Vicar.

The Brotherhood of the Common Life was one of those
monastic communities which grew up in a natural and healthy
way from small beginnings to meet a real need. It was founded
by Gerrard Groot, who was born at Deventer in 1340, and who
after considerable success in the paths of learning, abandoned all
thought of worldly advancement, in order more closely to serve
God and his fellow-men. He was not, however, the only founder.
Florentius Redewyn, who had been a Canon of the Cathedral
of Utrecht, and possessed of considerable wealth, had been
moved by Groot’s simple and impressive teaching, and abandoned
his preferments in order to join his friend. Together they formed
a small band of earnest men at Deventer, who devoted themselves
to help others by directing them in their studies, and by making
copies of the Bible, and of the Breviary and Missal and of the
writings of the saints, which was a charitable work at that time’
when printing had not yet been invented. These bound them-
selves together at first to live “a common life of good will.”
They were intent upon being “in the world but not of the
world,” and, as a matter of fact, they commended themselves
and their teachings to others by their simple and sensible un-
worldliness. They encouraged one another, and helped those
whom they could reach—to conquer self, to subdue and purify
passion, to mortify self-will, and to live a simple, devout, but
busy life, keeping God always before them. Idleness they dis-
countenanced. They made copies of the Bible and other books.
They tilled the ground and worked at useful handicrafts, and
those of them who were ordained gave themselves to preaching
and other clerical duties.

It had been the desire of Gerrard Groot to form, from the
Brotherhood, a distinctly monastic establishment, and for this he
prepared the way. He died of the plague, however, before his
desire could be fully accomplished. His friend Florentius was

8

able to carry out his wishes, and fe founded the celebrated
monastery of Windesheim in 1386. Within comparatively few
years after the foundation—so great a hold did this religious
movement take on the minds of the men of that time—there
were some five-and-forty, or more, religious houses in connection
with it. The Brotherhood adopted the rule of St. Augustine, and
their establishment became one class of Augustinian Canons
Regular. They were in close sympathy with the Cistercians and
Carthusians, whose spirit was much akin to their own. On the
foundation of Windesheim some of the Brethren, both clerical
and lay, remained for teaching and working purposes at
Deventer. It was under the influence of these that Thomas a
Kempis came in his early years, and he formed the most devoted
attachment to the founder, Florentius. After his seven years of
study he spent five years of novitiate in the Augustinian house of
Mount St. Agnes, near Zwolle, of which his brother, John a
Kempis, was at that time Prior. In the seventh year from his
entry he was ordained to the priesthood, and devoted himself to
the duties of the pulpit and the confessional, and to devotion and
to the composition of religious treatises. He had taken his vows
in A.D. 1406, and died in his gist year in 1471. In those inter-
vening years his life was a life of quietness, and work, and love.
There seems to have been only one serious external dis-
turbance. He had been elected Sub-prior in 1425; some diffi-
culties had arisen; the district had been placed under interdict by
the Pope, and the Brothers for the time had been driven out of
their monastery. For some fourteen months or so Thomas had
been absent in consequence, during which time he attended his
brother in his serious illness. On his return he found a new Sub-
prior in his place, and he entered quietly on the life of an ordinary
monk. In A. p. 1448 he was again elected to that office, and he
continued to fill the place from that time until his death. It is
clear from the writings of a contemporary historian that he won
the respect and love of all, and that many were drawn to the

9

monastery at Mount St. Agnes by admiration for the Sub-prior.
We have every reason to believe that he was a man who, by the
grace of God, to a marvellous degree practised what he taught.
He was, like many thoroughly devout men, of extraordinary
diligence. The contemplative life, and indeed a deeply religious
life, has been sometimes contrasted in thought with the active
life. This contrast, up to a certain point, seems to be justified by
Our Lord’s saying as to Mary and Martha. There have been, of
course, examples of some who have exaggerated their duties of
devotion at the expense of their duties of action. On the whole,
however, this is only a proof that there has been, in such, an
insufficient sense of devotion. Very holy men have been enabled
to hold the balance more true, and at any rate the danger of the
Western mind—especially in our own times—does not seem to
lie in this direction. Those who are inclined to think of St.
Thomas 4 Kempis as merely a recluse, and given to meditation,
should remember his great di/igence and the earnest advice which
he has given to monks on this subject. In his Life of Flrentius
he advises the novices never to be altogether idle, but to be
either reading, or writing, or praying, or meditating, or labouring
on something for the good of the community.” We learn that
he himself had a quick eye and a skilful hand, and that he wrote
out the Bible in four volumes, and many other works, for the
use of the monastery.

Those who thoughtlessly, and from prejudice, and without
examining carefully the condition of the Middle Ages, decry the
monastic system of the Past, are—often all unconsciously—guilty
of grave ingratitude. The monasteries, especially the Benedictine
houses, and these Augustinian foundations, have preserved to us
the Holy Scriptures and the great classical authors both of
Greece and Rome and of the European nations, including our
own. As printing was not then invented, humanly speaking all,
or most of these, must have perished but for the diligence of

the monks. Then, again—and the Brothers of the Common
b

10

Life are no exception to this - when the outside world was in a
state of continual strife, and the poor subjected to cruelty and
oppression, it was such houses as these which both gave oppor-
tunities for peace and devotion and the cultivation of religion and
literature, and which afforded protection to the poor.

In this monastic quietude,—which lent itself admirably not
only to prayer and meditation, but also to useful toil, — St.
Thomas a Kempis formed that character which made it possible
— under God’s blessing — to produce such a work as the
Imitation. .

It seems to have been the custom of the Brothers to make
collections of helpful teachings from the Bible and the Fathers.
These books of extracts Gerrard Groot had recommended to the
Brethren of his community. They were called Rapiaria, and
there are several examples of them. To this practice of
collections we owe probably at least the form of the Imitation.
The Imitation really consists of four treatises. The name by
which the book is now known was, in fact, the title of the first
of the four. In the first two the intention seems to be to teach
the blessedness of the Christian life by giving the reader counsels
which are “useful to a spiritual life, and those which are
calculated to “ draw us to the inner life.“ The third treatise, it
is believed, is probably that generally known as the fourth book.
It deals with the subject of the Holy Eucharist, the benefits of
which can be fully entered into by those alone who have learnt
the lesson of the first two treatises. The fourth treatise, now
called “the third book of the Imitation,” is of greater length, and
treats of the deeper spiritual things concerned with “inward
consolation.”

The Imitation may be said to be the outcome, humanly
speaking, at once of the scholasticism and mysticism of the
Middle Ages. Scholasticism did its own good work, and helped
to the development of an exact theology. The scholastic
movement—like other movements—had its faults, and ran wild,

11

and became, as we should say, “high and dry.“ From this,
mysticism was in one sense a reaction. It was a movement of
souls to seek and know by experience those deep spiritual truths
of which exact theology is the precise outward statement and
safeguard. Mysticism, too, had its weak points at last. Its
danger was to degenerate into dreaminess or fancifulness, and
Quietism afterwards illustrated this danger. Human nature is
the same at all times, and subject to the same or similar perils.
In our own country a careful and exact theology showed a
tendency to become hard; while Spiritual revivals showed at last
a tendency to become fanciful or unreal. The mysticism of the
Imitation escapes these dangers. It is based upon an exact
theology ; it is deeply spiritual; its spiritual teaching, whilst
tender and unearthly, is eminently practical and strong. This is
proved from the unquestionable fact—without going further
that this little book has been the dearest and most helpful com-
panion to “all sorts and conditions of men to the most
energetic and practical, as well as to the most retired, in every
age and country since it first was written.

The first characteristic, then, which strikes us about it is its
power of leading us into the deeper spiritual truths without
forgetting the safeguards of exact theological thought. In
this connection it is, perhaps, well to notice that fault has
been found with the Imitation on the ground—so it is said that
it encourages a kind of spiritual selfishness. This charge seems
to me to be quite without foundation. It is a charge indeed not
unlikely to suggest itself in days like our own, when there is a
tendency to make Philanthropy do entire duty for Christianity.
In one sense, of course, Religion may be said to be selfish ; but if
religion is accused of selfishness, in the usual sense of that word, a
fallacy lurks in such a statement. Man, to be true to his higher
nature, must have an end before him, and must make for that end.
Man must live for some object. The object of life the only one
which can satisfy at once thought, and will, and affection—is God.

12

To love God is to have the highest reward. To do this is to
deny “self” in a thousand ways. To do this, however, may be
called—by what is practically a misuse of language“ selfish-
ness.” The self-existent, the all- perfect Being,” so it has been
well said, “ could not surround Himself with creatures who were
to find the final satisfaction of their various powers and instincts
in something other than Himself. He is the End of all beings,
as He is the Centre and Source of all existences, by an inevitable
necessity, because He is God.” And again the same writer well
expresses this truth when he says: To take really a wise fore-
thought for the spiritual self—to act and to refrain from action
accordingly—is to be truly disinterested as well.”* This kind of
selfishness is taught in the Imitation, but this hind of selfishness is
Christianity. No man can help others in the Christian religion
unless he himself first is a sincere Christian. Men are not
powerful by what they say, or what they do, unless they are first
powerful by what they are. Our Lord Himself said, What
shall it profit if a man gain the whole world and lose himself?”
The charge of se/fishness cannot be sustained against the Imitation.

Another characteristic is this: the author of the Imitation has
fully grasped the truth—so often forgotten that to smitate
Christ is not to follow our Master in accidental resemblances,
but to govern our lives by His spirit and temper under entirely
different conditions. Men have wrecked their faith or have
been carried into wild extravagances before now by contemplating
—in a narrow and despairing spirit—the apparently yawning gulf
which opens between the teachings of the Sermon on the Mount
and the forms and arrangements of later society. The severe and
serious sayings of Christ remain as admonitions and ideals, but
Providence and History, and the Development of Society, and
the arrangements and interpretations of the Catholic Church, are
also revelations of the Will of God, and the author of the
Imitation saw clearly the great truth that to imbibe the Spirit of

* The late Dr. Liddon: sermons preached in St. Paul’s Cathedral, August 26th,
1877, and again December Ist, 1878.

13

Christ under the varying conditions which are endorsed by these
forms of revelation and to apply it diligently to altered circum-
stances is to follow Christ.

Another characteristic is the following—so it seems to me.
This wonderful saint realized that Christianity is not only a system
of consolation, but that it is also a serious rule, that there is such
a thing as the “ Law of Christ.” For this reason, this beautiful
little book is a healthy antidote to the wild antinomianism of
modern religious systems. As Christians, we cannot think and act
and speak just as we like. There is such a thing as the Truth.
To hold the Truth not only leads to, it is part of, the Christian
state of mind. Thought and affection and action i. e., intellect
and desire, and the expression of both in deed—these for a
Christian must be disciplined, and placed under the Rule of
Christ. This the author of the Imitation saw and felt.

Such forces as these, however, would not be sufficient,
without something more, to move and control mankind. A land-
scape may be exactly drawn, and its facts may be exactly stated,
and yet such drawing or such statement will never bring home
the whole truth about it, or place the details in precise pro-
portion or exact perspective, unless some attention is paid to
atmosphere. The atmosphere of the Christian life is Love.
Exact theology and the Rule of Christ are valuable, indeed
they are necessary; but, as applied to mankind, they are dis-
jointed, they may even become repulsive, unless surrounded by
the atmosphere of Love. This was the interior spirit of the
Lord’s life. ‘This is the being and texture of the life of God.
To learn ¢his is the reason for living at all. To teach His is the
justification of the existence of the Catholic Faith and the
Catholic Church. The very temper of the Imitation even in
its most severe and trenchant sayings—is Divine Charity. To
open it anywhere is to breathe the air of Heaven, and to be
raised above the common world, right up into communion with
God, with a sweet sense and a perfect certainty that there is no

14

mere sentimentality, or unreality, or straining too far, or that
prima materia of the Devil Cant, but the real, solid, serious
fact of beautiful and spiritualized human Love going out towards
God and, for God’s sake, towards man.

If there be any truth in this, such a book was sure to com-
mand the suffrages of mankind, and so it has done. “ Anima
naturaliter Christiana —“ The soul is by nature Christian“ —is
the expression of a great truth. Let men be ever so overcome
by sin or carried away by prejudice, they are so great, they come
from such a parentage, and they have before them such a destiny,
that the deep truths of Life and God must find a response in their
souls. The Imitation has been loved and is loved by those who
have used it, really because, like all great works of genius but
super-eminently of religious genius in dealing, as it does, with
the highest things, it expresses the yearning of human souls.
The soul whatever half-way houses it finds in earthly things
—is yearning for God:

„L' onda dal mar divisa
Bagna la valle e I monte,
Va passegiera
In fiume,

Va prigioniera

In fonte,

Mormora sempre, e geme
Fin che non torna al mar:
Al mar, dov’ ella nacque,

Dove acquistò gli umori,

Dove da’ lunghi errori
Spera di riposar,”’*

* Metastasio—Artaserse. Atto Terxo, scena prima, ad fin:
“ Waters from the sea uptorn
The valleys and the mountains lave,
Down rushing rivers calling
From prisoned fountains falling,
They murmur and they rave
With passion for the main,
From whence they came in cloud and rain,
Hearing its voice for long in vain,—
The mighty main where they were born,—
Far from the lands their drops have worn,—

tS

So wrote Metastasio—thinking of the longing of an exile for his
country—so men have felt—in thinking of the soul’s longing for
its Heavenly Father’s Heart as its own true Home—but no man
—not among the inspired writers of the sacred Scriptures—has
ever expressed this so fully and so perfectly as the author of the
Imitation. i

Then again—as is natural enough in the saints for while
pietists may be foolish, saints are always sensible this little work
is a perfect handbook of the common-sense of eternity. That
common-sense is taught us in St. John’s Gospel; and the Imitation,
with its teaching of true unselfishness and love of God, is after
all only an expansion, illuminated by genius and goodness—of
the saying of the Divine Teacher: “If any man wills to do His
Will, he shall know,““

It remains to remind the reader of the enormous number of
manuscripts and editions through which this wonderful little
work has passed. The large number of religious houses which,
as we have seen, were so soon connected with the first great
monastery of the Brothers of the Common Life, together with
the fact of their close connection—which we have noticed—with
the Cistercians and Carthusians—accounts, as it has been felt, for
the wide circulation, even during St. Thomas’s life-time, of the
Imitation. This, indeed, is one proof that it was written by him;
but this wide circulation would never have taken place had it not
been for the remarkable character of the book itself. Nevertheless,
the number of MSS. of the Imitation existing is enormous. Some
of these are undated, but the larger number are dated. The
controversy alluded to above would probably never have arisen,
had they all been signed. Ama nesciri, however love to be
unknown—was the motto of the Brothers of the Common Life,
and St. Thomas 4 Kempis—like all the great servants of Christ

Wherein, when all their wand’rings past,
They long to lose themselves at last.”
— The above translation has been kindly written for me by the Duke of Argyll,
* St. John vii. 17.

16

was prepared to “let his light shine” when God was glorified
thereby, but, as far as possible, Aimse/f to sink out of sight, and
to lead the hidden life. The MSS., then, are multitudinous; still
more multitudinous, if possible, are the printed editions and trans-
lations. This book has been translated again and again into every
modern language. The invention of printing gave it, of course, a
still wider circulation than the most vigorous efforts of diligent
copyists could have done. And here it gains another slight
glory. It is one of the earliest books ever printed. The first
edition (the editio princeps) was printed by Giinther Zainer, at
Augsburg, about 1471 or 1472. St. Thomas was then living.
The interest of the present volume—to which this is a slight
introduction—lies in this—that it is a careful and exact repro-
duction of that first printed edition. Mr. Elliot Stock has already
done much for the Imitation. Nothing, however, that he has
done hitherto can surpass in interest this beautiful and careful
reproduction of the first printed presentation of this wonderful
little work.

To literary men the Imitation may be recommended as a
noble example of that simplicity and perfection of sty/e which is
a mark of the highest genius. To thoughtful theologians it
comes home as a work of true religion based upon a careful and
exact theology. To deeply religious souls it approaches with a
tender touch of a well-known hand—the hand of Christ—which
can lead them on to higher things. To the way-worn and the
weary it appeals by its simple and straightforward teaching of a
life of peace, even here, to those who seek God. To a// men, if
they use it, it must speak of the better things for which their
souls are longing; it must remind them that, while they should
make efforts to advance in goodness, those efforts—even with the
grace of Christ—must be “ toilsome and incomplete,” but that

God's greatness flows around our incompleteness,
Round our restlessness, His rest.”

W. J. Knox LITTLE.

Hoar Cross Vicaracz,
All Saints’ Tide, 1893.

. lideltus conſolatenis ad inſtructñ trubtoꝝ
ius pꝛimũ capitulũ elt te unitacde xpi a ↄtemptu
damni vanitatum mundi. Er qͥd am tutũ libeitum
fic appellant ſcilicer libellum de immtatione xp̃i · ſicut
8 Mattei appellatur liber gencrachis ipᷣu
xg̃i Co; in primo capitlo fit mentio te generacõne
Pi ſcdᷣm atnem Incipit peimum apitulum
Vi fequit᷑ me nõ ambulat in tenebꝛis dic
diis. rt ſunt verba xp̃i Gly adᷣmonem̃
qᷓtenus vitam eius et meꝛes imitemur fi
tim veraciter illuĩaxi et ab oicecitate
coꝛdis libᷣari Summũ igit᷑ ſtudiũ nm ſit ĩ
vita ihn meditati. Doctrina Fi · vẽs dodrinas [ctor
peetellit · et A ſp̃m dei habent · ibi manna abſcõditũ
inuenient. Sed otingit ꝙ multi ex frequenti auditu
euangelij paruum reſiterium ſenciunt -quia ſpiritũ
tei non babent. Qui autem vult plene et ſapite xp̃i
serba intelligere - opoꝛtet vt totam vitam fuam ith
ſtureat ↄfoꝛmare. Quid poset tibi alta re trinitate
diſcutete ſi areas humilitate vnde diſpliceas ſancte
trinitati. Vexe alta verba non faciunt fandum et
iuſtum · ſed virxtuoſa vita efficit hominem des carum
to magis ſentire conpundionem gm faire ews
ifimitionem . Si fares totam bibliam exterius et
omnium eee, Patra totum prefict-fine
catitate et gratia cei. VY anttas vanitatum ⁊ omnia
vanitas prec amare teũ et illi ſoli hire. Iſta ẽ ſũma
8 per contemptum mundi tencere ad celeſtia ·
anitas igitur et diuitias pituras qucrere et in

2

dls ſperare Vanitas Va mundi ambire

et in altum fe extollete. V anitas eft carnis reſiteria
ſequi et illa deſi Vnꝛe poſt mectem opoꝛtet
grauiter puniti. Vanitas dt iongam vitam optare
et de dona vita non curatre. Vanitas cit ꝑreſentem
vitam ſolum attendere et q̃ fut᷑a ſunt non pecuidere ·

Vanitas elt diligere qd cum vi clexitate tranſit · et
illuc non feltinare vbi ſempiiernũ gaudium manec
Memento freq̃nter illius pꝛouerbij q non ſaciabituꝛ
otulus viſu · nec impletur auxis auditu Stude ergo
coz tuũ ab amoꝛe viſibiliũ abſtrabexe a ad inuiſibi⸗
lia te tranſferre Nam ſequentes ſuam ſenſualitatem
maculant conſcientiam et perdunt dei gratiam ·
e humili ſcire ſui ipſius ¶ Caplm ſecundum
“4 M nis homo naturaheer ſcire teſiterat Sed
ſcientia fine timme cei quid impoꝛtat · melia
eit pꝛo fecto humilis ruſticus qui reo ſeruit q;
fuperbus philoſophus qui fe negleto curſum celi
conſiterat · Qui bene ſeipſum conſiderat et cognoſcit
Pe vileſcit nec laudibus reledatur humanis ·
i ſcirem omnia que in mundo ſunt et non effem
in catitate · quid me iumaret coram Seo qui me
iudicaturus eft ex fact · Quieſce animo ſciendi deſi⸗
derio quia magna inutnitur ibi diſtreſtio a dcerptiv
cientes libenter volunt videri et ſapientes dic ·
ulta ſunt que ſcire paꝝ vel nihil anime pꝛoſunt.
valte inſipiens eſt qui aliquibus vanis intendit
magis Gm bys que laluti ſue veſeruiunt. Multa
verba non ſaciant animam ſed bona vita refrigerat
mentem et pura conſcientia magnam pꝛeſtat ad wii
ↄfitentiaʒ · Quanto plus et melius ſcis tanto gram?
inde iudicaberis · niſi enim fanchus vixeris · Noli
ergo extolli de ulla arte vel ſcientia · ſed potius time
de data tibi noticia Pi tibi viretur ꝙ muita ſcis er
ſatiſbene intelligis ˖ fate tamen ꝙ ſunt multo plura
que neſcis Noli altum fapere fed ignoantiam tuam
magis fatre Quid vis te alicui pceferre cum pluxes
toctimea te inueniantur et magis in lege ꝑiti Bi vis
vtiliter aliquid fave et diſcere · ama neſciri et pꝛo
nihilo reputari · ec eft altiſſima à vtiliſſuna lettin
ſuiipſius vera cognitio et deſpectio · de ſeipſo nihil

aut ceuntus heremita Dep meliozes in eſtimatione
boun grauiẽ pidican ſunt ꝓpter nimiã ſuã ofitentiã
Vnde multum vtilius eſt vt non careant penitus
teinptacd ib · § ſepius inpugnentur ne nimiũ ſecuri
ſint ne forte in ſuperbiq; eleuent᷑ · ne etia ad extiozes
ofolaciones licencius veclinent. O d nung nſitoꝛia;
licentiam quereret et qͥ nung ci munto ſe oauparrt
& tonam conſcientiam ↄſeruaret O qui oẽm vanam
ſollicitudmem amputaret et ſolũ diuĩa ac ſalutaria
cogitaret et totam ſpem ſuam in deo conſtitueret &
magnam pacem a quietem poſſiteret Nemo dignus
eft celeſti conſolatione · niſi qͥ diligenter fe exercuerit
in fancta opunctione · Si vis coꝛtetenꝭ opungi intra
cubile tuũ et exclute tumultum mdi ſicut ſcrip tum ¢
In cubilibus veſtris conpu e cella inuenies
quod defoꝛis ſepius ammitterrs · Cella continuata
dulceſcit et male cuſtodita tedium generat. Si in
pꝛincipio tue conucchonis bene eam incolueris et
cultodieris exit tibi poſtea dilecta amica et gtiſſimũ
ſolacium · In ſilentio et quiete pꝛoficit aia deuota et
diſcit abſcondita ſcript᷑aꝝ Ibi inuenit fluenta lacri⸗
may quibus ſingulis noctibo ſe lauet et mundet vt
creatoꝛi ſuo tanto familiario2 fiat q̃nto longius ab
omni ſeculaxi tumultu degit Qui ergo ſe abſtrahit a
notis et amicis aqpinquabit ſibi deus cum angelis
ſctis · Melius r latere a fui curam agere q; fe neglecbo
ſigna facere. Laudabile dt homini religiofo raro
fous ire · fugere · videri · nolle etiam homines viderr
Quid vis vitere gd non licet habere. Tranſit mus
et ocupiſcentia eius Crab iit teſiteria fenfualitas ad
ſpaciandum ß cum hoꝛa t᷑nſierit · do nit grauitatem
ↄſcientie et cœdis diſꝑſiont impoꝛtat · Letus exitus
criſtẽ ſepe reditũ parit. Et leta vigilia ſexotina trifte
mane facit. Dic omne gaudium carnale blande
inttat ſed in fine moꝛdet et punit Quid poteſt alibi

videre qu hic nõ biret. cee celũ a terta a via elevnta
nonne exiſtis via fata ſunt. Quid pe alicubi viteri
qd din ſub ſole pt permanere. Credia foſan facia g;
nO poteris ptingere. $1 cuncta viteres piitia do eſſet
mſi vana viſio · lena orulos tuos ad ect in excelſis et
wa ꝓ pts tuin et negligẽcijs. Dimitte vana vanis
tu aũt intener illis q̃ tibi pcepit cars. Claute ſuper te
oſtiũ tuũ a vota ad te im dilẽm tuũ. Mane cũ ed in
cella qꝛ nõ inueies alibi tanta pacẽ · Si nõ exiſſes nec
qcq; de rumoibo audiſfes meliꝭ in bd pace ꝑmãſiſſea
Ex quo noua te aliquanto detectant audite · 8; ex te
et inte turb atio nem emdis to
econpundione coꝛdis Cap. xxi.
vis aliqd ꝓficere ↄhua te in timoꝛe tei et
nok ge nimis liber · § ſub diſciplina cohibe
ots ſenſus tuts · nec inepte tr tradas leticie
Da te pod ad cndis ↄpũtõʒ a mueies reuochʒ Co:
ũctio mira bd parit q diſſolucõ cito ꝑvexe a ſueuit
Dix ⁊ ꝙ hõ wng pt in bac vita ꝑfecte letari qͥ ſuum
exilium ↄſidat · a tam mitaꝑicła ate fie penfat ꝓpter
leuitatẽ coꝛdis et negligenciam tefectuum nr̃oꝝ non
ſentimus toloꝛes aĩe nte-§ ſepe bane titanus quanto
merito Flere wheremus. fPon ẽ vera libertas nec bona
teticia niſi in timoꝛe dei cum bona eonſciencia. Felix
eft qui poteſt abicere omne inpedimentum suds:
et ad onionam fe redigrre ſanſte opunctionis · felix
qui a ſe abdicnt qcquid ſuñ ↄſcientiam ma culare pt
vel grauarte · Gexta virilitet conſuetutw enſuetudme
vincitur · Ii tu fas homines dimittere ipſi bene
dimittent tetua facta facere : on attrahas tibi ros
aliorum · ner te implices cauſis maiorum. Mabe fp
oculum primo ſuper te et ãmoueas te ſpecialiter pee
omnibus dilectis tuis. Si non bates faumem hoĩm
noli ex ince triſtari · feo hot fie tibi graue quia non
bates te ſatis bene et circumſpecte ſicut decet ſeruum

tenere · et e alijs femper bene et alta ſentire. Magna.
fapia eft a ꝑfectio ſi vixeris aliq; aꝑte pemaxe vel alig
Guia ppetraxe · tamen nb ectes te melicem eſtimare ·
q neſcis qm diu poſſis in bono ſtare.Om̃es fragiles
fimus fed tu neminem teipo fragilioꝛem tenebis
¶ De rina ritatis Cap · iij

Clix eft quem veritas ꝑ fe tocet nd p figuras

ecrozes tnfeuntes § ſicuti fe habet · Qta oppĩo

ant ſenſus fallit a modicũ vitet Muio ꝓteſt
magna cauillatio · e obſcuxis 2 multis ret te quit»
non arguem̃ in iudicio ꝙ ignauimus. Grandis
inſipientia ꝙ neglectis vtilito a neceſſaxijs ad ſalutẽ
aie vltro intendi tumoſis a damnoſis · ocſos habentes
non videmus et do cure nobis ve generibo et ſpecieb
Cui eternum verbum loquit᷑ a multis oypinionibus
expeditur. Ex quo verbo omnia et vnũ loquunt᷑ via
Mer ẽ pꝛincipiũ ꝙ a loquitur nobis . Men ſine illo
intelligit aut cece iuditat cui omnia vnum ſunt · et
omnia ad vnum trahit · et oĩa in vno videt · ſtabilia
in corte pc eſſe et in veo paciicus ꝑmanere . O writas
teus etetne fat me vnum terum im perpetua catitate.
Teret me ſepe multa legere et audire. In te totum
eft quod volo et deſiteto. Lateant omues toctoꝛes ·
ſileant vniuerſe creature in ↄſpectu tun tu ſolus mihi
lo quere. Quanto aliqs magis tibi vnitus a interiu⸗
een fuerit · tanto plura a altioza ſine laboꝛe
intelli git-q: reſuper lumen intelligence accipit pur?
ſimplex ex ſtabilis ſpiritus in muitis operibus non
diſſip atur · ꝙ omnia ad dei honozem opatut et in ſe
ocioſus ab vi ꝓpria inquiftedne eſſe nititur. Quis ti
magis impedit a moleſtat · quam tua immuꝛtificata
affectio dis. Sonus a tenotẽ homo pꝛius opa ſua
intus diſpunit que foꝛis agere teber · nec Wa trahunt
eum ad deſideria vitiofe inclinationis · fed ipſe ve;
flectit ea ad arbitrium rede catioms Quis habet

foods certamen & qui nititux vincere ſcipſum · a hoc
rebrret eſſe negotium ntm et cnuſlibet bois vincere
ſeipſum cotrid ie feipfo furciorem fiexi atq; in melius
aliqd pꝛoficere Dis ꝑfectio in hac vita qnda; imper⸗
fedionem habet bi armexam Et vis ſpetulatio nta
qbam caligine non catet · humilis tui ↄgnitio cercivz
via eft ad dum q; pꝛofunda ſcientie cognitio Nõ cit
culpanda ſcientia aut quelibet ſumplex rei noticia q̃
ona ẽ in ſeoſcrerata a ad teũ mdinara-$; peefrrenda
eſt ſemꝑ conſcientia bona et virxtuoſu vita Buia vrt
plutes magis ſtutent ſcire q; bene viuere · Neo ſepe
errant a pene nullum vel modianmn fructũ frrunt O ſi
tanta; adhiterent diligentiq; ad extirpanda vitia et
virtu tes inſerendas · ſicuti admouendas queſtionen
no ferent tanta mala et ſcandala in plo if tanta in
cnobijs diſſolutio Certe adueniente die iuditij non
qcetur a nobis do iegmus§ dod ſeri nus · net q bme
diximus § & religioſe viimus Dic mihi moꝛv vbi
lune omnes illi offi et mgi quos bene nouiſti dum
adhut viucrent et in ſtudijs flreerenx am corm
ebendas alt poſſitent a neſcid vtꝝ de eis xerogitũt :
In vita · n · ſua aliqd virebantur eſſe a de illis mom
cacet᷑ D & ato mfie gloria mundi a ↄcupiſcentia ci2-
Vtingʒ vitã eoꝝ ꝑiturã recogitaſſent · et vita ſcientie
edrum concoꝛdaſlet · tunc bene ſtuduiſſent et legiſſent
Qm̃ multi pereunt ꝑ vanam ſcientiam in ſetulo qui
pan curant d ſeruitio dei Et q: magis eligũt magni
eſſe & humiles Jeo euaneſcũt in cogitacionibo ſuis
Vae magnus eſt ille qui magnam habet aritatem
Verte magnus eſt qui in fe paruus eft et pꝛo nihilo
omne culmen bonoꝛis dutit · Vexe pꝛudens eſt qui
terrena avbitratur vt ſtercraa vt rpm lucrifaciat · Et
vere bene coches eft qui dei voluntatem fatit et ſuam

volꝝntatem relinquie ·
e peouirentia in agendis. Cop. iijj ·

Dn eft erervendéi vi verbo nee infandu.§ caute
et longaniter res eft ſcdᷣẽm deum ponderanda
Prochoolo: ſepe mali facilius q; boniie alio
credi dicitur · Ita infirmi ſumdß pfecti viri nd
facile credunt oĩ enatranti q; ſciunt hũanq; infirm -
tatem ad malum ꝓcliuema in verbis ſatis labilem ·
Magna ſapientia eft non t᷑e pꝛecipitem in agendis
nec pertinaciter ſtare in ꝓprijs ſenſibo. Ad banc etiaʒ
ptinet non qͤbul libet verbis hoĩm crereremec audita
vel credita mox ad alioꝝ aures effundere.Cũ ſapiẽte
et conſciencioſo vixo conſiliũ habet quere pocius a
melime inſtrui q; tuas adinuentiones ſequi. Bona
vita facit hoĩem ſapientem fedm reũiet expertum in
multis · Quanto quis in fe humilis fuerit et xo ſub -
iectio:canto in omnibv exit fapientioz et paratic ·
¶ De lectione ſandtaꝝ ſcripturaꝝ Cap · v ·
tas ⁊ in ſcriptis ſanctis qrenda nõ eloq̃n⸗
tia. Oĩs ſcriptura ſacra ex ſp̃u debet legi quo
facta cit Querere vebemus pocius vtilitatem
in ſcripturis q; ſubtilitatem ſermonis. Ita libenter
deuotos ſumplices libꝛos legere tebemusſicut altos
et pꝛofuntos · Non te vuffendat auctoꝛitas ſcribentis
vtrum paxue vel magne litterature fuerit - feo amo:
pure veritatis te trahat ad legendum . Non queras
quis boc dixeritiſed quid dicatur attende · bonaes
tranfeuntifed veritas tommi manet ineternũ. Sine
perſonaꝝ acceptione varijs modis loquitur nobis
eus. Curioſitas noſtra ſepe nos impedit in lectione
ſcripturarumicum volumus intelligere et diſcutcere
vbi ſimpliciter eſſet tranſeundum · Di vis pꝛofectũ
haurire lege humiliter ſimpliciter et fiteliter · nec
wong velis babere nomen ſcientie Interroga libenter
et audi tacens verba ſancdmum · nec diſpliceant tibi
parabole ſenieumiſine caufa eni non pꝛoferuntur ·
De inoꝛd inatis affedionity Cap · vi·

Vantocunq; bi aliquid inordinate appetit
ſtatim in fe nquietus fit Superbo et auarus
nung deſcũt pauꝑ a hũilis ſpu in młtitudĩe
pacis querſantux · Domo qui net dum in fe
moꝛtuus cicito temptatur vintitur in puis 7 vilibo
tebo. Infirmus in {pu et qqamoto adbuc marnalis
ad ſenſibilia inclinatus d ifficulter pt fe a terrenis
deſiderijs ex toto abſtratere · St iveo ſepe habet triſti
ciam cum fe ſubtrahit · leuitex eta rædignatur ſi qs ei
reſiſtit Si aũt pꝛoſecutus ſuexit qd ↄcupiſcitſſtatim ex
reatu ↄſcientie grauatut q; ſecutus ẽ paſſiũʒ ſuaʒ que
nihil iuuat ad pacem qua queſiuit Reſiſtento igituꝛ
paſſioniboinuenit᷑ vera pax cœdis · non ait hniento
eis · Non eft ergo pax in coove homĩs carnalisinecin
boie extemimito vedito-feo in ſetuito ſp̃uali ·
7 De ee et elatione fugienda e
s eſt qui fem ſuam ponit in hoĩtoaut
in crraturis · non te puteat alijs hᷣuire ame
Bu xpᷣiꝭ in B ſeculo pauꝑẽ viteri M ſtes fup
teipm · ; in wo ſpem ma ↄſtitue ac qd in te elect deus
a derit bone voluntati tue · oe non confidas in tua
ſcientia wel cuiuſq; viuentis aſtucia ſed magis in dei
ra que humiles adiuuatiet te ſeip̃is pꝛeſumentes
5 Ne gloꝛieris in diuitijs ſi aſſunt · net in

amicis q potentes ſunt · ſed in deo qui via pꝛeſtatiet
ſeipm fup bia dare reſidᷣ at Nõ te extollas x magni:
tudine vel pulcritudine coꝑisqᷓ modica infirmitate
torumpitur et tefedatur. Mon placeas tibtipfi/ de
abilitate et ingemo tuo · ne diſpliceas Ono cuius eft
totũ quicquid naturaliter boni bates ſMõ te reputes
alijs melioꝛemine forte coꝛaʒ cep deterita habearisſqui
bene ſcit quicquid eft in hoĩe Non fupbias de oꝑib
bonis; quia aliter ſunt inditin dei 5 hominum - cui
ſepe diſplicet quod hominibus platet. Si aliquid
boni habuerisicrece de alijs melioaſet humilitatem

oſerues · Non nocet fi te oĩbus fuyponas Nocęt autẽ
plurimum fi oni te fponas . Iugia pax cum humili
zelus autem et indignatio in coꝛte ſuperbi.
De cauenda nimia familiaritace Cap viij ·

On vi hoĩ reueles coz tuũ · ſ̊ cũ ſapiète a tinte

ũ age cãʒ tua Cũ iuueiboæ et̃neis rarus efto
Ca diuitibo noli blãdiria cœã magnatis nb
libenter aypareas Cũ buility a ſunplicibocũ teudtis ·
cũ moꝛigeratis ſociareſa q̃ reuocõis ſt᷑ prada Nõ hs
familiaris alicui mulieri · § in 91 os bonas mulieres
deb omenda Soli rep et angelis eius opta fumiliaxis
eſſeſet hoĩm noticiam reuita. Caritas habenda eft ad
omnesiß familiaritas no expedit Quantoq; accidit
vt ꝑſona ignota ex bona fama lucmfcaticuiꝭ tñ pñtia
cculos intuentium obfuſcat · Dutamus aliqntv alijs
placere ex conmunicatione nta · et ineipimus magis
diſꝑlicere ex moꝝ impꝛobitatem nobis ↄſiterata
De obedientia et ſubiectione Cap · ix ·
Alte magnũ ẽ in obedientia ſtareſſub pꝛeluto
viut et fui iuris non t᷑r. Mlto tucius eft {tare
in ſbiectdeſq; in pꝛelata · Mit ſt ſub obediẽtia
mũgis ex neceſſitatei q; ex caxitate · ⁊ illi batenc
et leuitet murmurantmet hbectaté mtis acqrenamlh
ex toto cott qyter cecum fe fubiciant-Curre hic vel ibi
no inuenies quietéimfh in buili fubiatoe ſub pꝛelati
e eee, locorum et mutatio multos

the Ven eft ꝙ vnuſquiſq; libenter agit pes ſenſu

ſuota inclinat᷑ ad eos magis qui ſetũ ſentiunt · Sed ſi
teus inter nosinecſſe ẽ vt relinqmus · etiam q̃nto
nr̃m ſentireqpter bonum pacis Quiaẽ ita ſapiens
omnia plene fare pe? ergo noli nimis in ſenſu tuo
ↄfitereſſed velis etiam libenter alioꝝ ſenſũ audire; Si
bonũ eſt tuũ fentireiee hot ipᷣm ꝓpter teũ dimittis et
alium ſequeris magis inte pꝛoficies · Nudiui enim
fepafecurius eſſe audire iet accipe conſilium dm dare

Pocreft eni contingere vt bonum ſit vnicuiq; ſentire ·
fed nolle acquieſcere alijs cum illud ratio aut auſa
poſtulatſignum eft ſuperbie et pertinatie
De canenda ſuperfluitate vrboꝝ Cap · x ·
Queas tumultũ boim quanti potes Outed
n · i it ĩctatꝭ feclariu negreioꝝ vel geſtoꝝ
etiã ſi lĩplici intencde ꝓfrrant᷑ Cito-n-ingnarh
vaĩtate a captiuam̃ Vellẽ me pluries taunſſeꝶ inter
boies nb fuiſſeↄʒ qe tã libenter loqͥm̃ a muict fabu⸗
ſam̃ cũ th raxo ſine ieſide ↄſcientie ad ſilentiũ redundꝰ
Exeo taʒ libent᷑ loqͥm̃ · q p mutuas loucdes adinuicẽ
sfolan qrimust cos diuerſis cogitacionibo fatigatũ
releuari optamus Et multũ libenter te his q̃ multũ
duligimd vel mpimusivel G nobis ria ſentimꝭ libet
loqui et cogitare Sʒ peochtolm fee inaniter et fruſt
Nax 5 exteriq oſolatio interimis a diuĩe ↄſolationi
non modicum cetrimenté cit · vigilandũ eft et
manditine tps oaofe ꝑinſeat · Si loqui lice a expedit
que edificabilia ¥logre · Malus vſus a negligentia
ꝓfectꝭ ni multũ facit ad intuſtodiã cis fr Nu at
tñ non pay ad pꝛofectum ſp̃ualem teuota ſpualium
tio maxime e bi pates fpu in reo ſibi Ke

De pace ſibi acqrenda a zelo pꝛoſiciendiſ Lap · xi·
Vltã poſſemus pacem habereiſi nb deilemus
nos cum alioꝝ dictis aut fadis que ad nt̃aʒ
ara non ſpeſtant oaupare Quomo pt ille
diu in pace viuereſqui alienis curis fe mmiſcet Qui
occaſiones frainſecus qritiqͥ paꝝ vel rato fe inttinſecꝰ
co lligit Ba fimplicesiquo; ip̃i multã pact habebũt ·
Quare doa; ſancoꝝ tã pfeai et contemplatiui ſuct̃t
q omnino moꝛtificate fapos ab ommbus tertenis
reſiderijs ſtuduerunt ! Et wee totis medullis coꝛdis
to inhereretatq; libere ſibi vacare potuerunt Nos
nimiũ oaupamut peopetjs ſpaſſionib a te inſitcaijs
ninuis ſollicitamur Raro ettam vnum vitiũ per fette

vincimusꝶ ad ꝓfecũ cottidianũ nõ attendimꝰ Joo
frigidi a tepidi remanemꝰ $i eſſemus nobiſmetipin
ꝑfecte moꝛtuia interius mime implicati tũc poſſemꝭ
etiam Divina ſaꝑeier de ceieſti contemplace aliquid
experiri Lotum et᷑maximũ imprdimentũ eſtiq non
ſumus a paſſionib et scupsfoenais titel perfecta
ſanctoꝝ viam conamur ingredi Mud et modicũ
aduerſitatis paurritinimis ato teicimi ad hũanas
ↄſolationes ↄuertiim̃ Si niterem̃ he viri fees ſtare
in ꝑelioſpfecto auxiliũ oft ſuꝑ nes viteremꝭ de relo
Jypſe erent certantes et de ſua gta ſꝑanted paratus ẽ
eee e certandi ocmſiones pencurat vr
vincamꝭ .. Di tanté in iſtis extetinaiobſemancijs
ꝑaoſectũ religionis ponimꝰ xito hin Hatebit reuocio
nr̃a Sed ad radicem ſecmim ponamusiet purgati
a paſſionibopacifica mentem poſſireamusꝝ · Si omni
aun vidi exticparemusidte win pied eſſicetemurt
Sed move esvio ſepe ſentimꝭſꝙ melimea a puriores
in peincipio tonucrſionis nos fuiffe innemmusiqm
pp ſt multos annos peofeiomis -Gaucrs poferdus
noſter cottidie peberet creſcete · Sed nune peo magno
viweturſſi quis pꝛimi feruoꝛis ꝑtem poſſet retinerr · fi
modicã violentia; faceremus in pꝛincipioſtũ cuncta
poſtea poſſemus facere cit lenitate et gaudio. Graue
eft aſſueta dimittera Ped grauius ẽ contra pꝛopei
voluntatan ire · Sed ſi non vincis pama et leuiaqn
ſuperabis difficilieeaReſiſte inpeintipio inclinacõni
tueſet mala; dediſce conſuetudmem me forte paulati
te vucat ad maidꝛem difficultatem · O fi aducctercs
quantam tibi pacemet altis leticiam faceres te bene
haben · puto q ſollitim ad ſpulem pꝛofectum.
Me vtilitate aducxſitatis Cas xij
Pnũ uiobis elt ꝙ aliquant hatemus aligs
g mitaten et ↄtrarietates q; ſepe hoĩeʒ ad cui
rruotantiquatrnus ſe in eriho e ognoſcatii

fpem in aliqua re mundi ponat Honum eſt ꝙ aliqh
paciam̃ 3 dictionesſet ꝙ male et imperfecte e nobis
ſenciat᷑etiaʒ ſi bene agimus et intendimus · Iſta ſepe
ad huĩlitatem iuuantier a vana ghia nos defendunt
Tunc · n · melius interioem teſtem rea querimus · qñ
fons vilipendim̃ ab hoĩboꝶ non bene creditur nobis
Iro reberet fe hõ totalitet in deo firmaretot nõ effet
ei neceſſe multas humanas ↄſolationes grere Di
homo bone voluntatis tribulat᷑ wl temptaturaut
malis cogitacd ibo affligituꝛtũc refi ſibi magis nitriũ
intelligitiſine quo nibii bom fe poſſe deprehendit ·
Tunc etiam triſtatur gemit et oat peo miſerijs qs
patit᷑ Tunt tetet ai diuciꝭ viutimumteʒ optat venire
vt poſſit diſſolui a c ci po Tũc etiq; bñ aduertit p-
fectaz ſetitatemta plenã pace in mðo oftare non poſſe
De temptacionibus reſiſtendis Cap · xiij ·

m diu viuimus in mund oſſine tabulacoity

et temptaciouib eſſe non poſſumus. Vnde

in iob ſcriptum eft Temptacio t᷑ vita hũana

terrã ted vnuſquiſq; ſolicitus eſſe debet 5 temp:
tacdes ſuasꝶ vigilare in ot̃oibome dijabolus mueiat
locum decip iendiqui nung vrmitatfß circuit qrens
deuoꝛet · Memo tam pfedus eſt et ſandtusqui non
abeat align temptacones · et plene eis carere non
poſſumus Sunt tn temptaciones homini ſepe valte
vtilesilicee moleſte fine et graues quia in illis homo
purgatur humiliatur et eruditur Oẽs fe ꝑ multas
tribulationes a temptaciones t̃nſierunt et ꝓfectrunt
et qui bene temptaciones ſuſtinere nequerũtirepꝛobi
facti func ct refecerunt · Non cit aliqs do tam ſctus
nec locus tam ſecxetugtobi non fint temptaciones et
adůſitates · Nõ eft hõ ſecurus a temptacdily tõliter
q; diu vixeritiq; ĩ nobis eft onze temptam̃ Ex quo in
ↄcupiſcentia nati ſumus · vna téptacde vel tublacde
recedente alia ſuperuenitet fp aliquid ad paciendum

batebimus\ne bonum felicitatis noſtre pexdamus.
Multi qrunt temptacões fugꝭ et Guus intidunt in
eas · ꝑ ſolã fugã non poſſumꝭ vincerel§ a ꝑ pacientiã
et tram hüilitatem oĩbus holtity efficim̃ forciozes.
Qui exterius tantummõ declinatuſ radicem euellet
pax paoficiet Imo cicius ad yet temptacões rereunt
a peius ſenciet: P aulati a ꝑ pacientiã cai longanitate
deo iuuante melius ſuperabis qm cum duritia et
inpoꝛtunitate e ee accipe conſilium in
temptacdea cũ temptato noli dutius agereiß oſola⸗
tionem ingereſit᷑ tibi optaxes eri · Inicium omniũ
malay temptacionii\ inconſtancia ai eſtiet parua ad
wii sheentiaig ſicut nauis fine gubernaclo hincinde
a fluctibus impellitur· Ata homo remiſſus et ſuum
ꝓpoſitũ deſerens varie temptatur Ignis pꝛobat ferrũ
et temptacio hoĩcʒ iuſtum Neſcimꝭ ſepe qd poſſumꝰ
ß temptacio apit qd ſumus Vigilandum tamen eft
Pdpue circa iniciũ temptacõis q facilius tic hoſtis
vinditur ſſi oſtium mentis nullatenus intre ſmitur ·
Heo extra limen ſtatim vt pulſauerit illi obuiatur⸗
Vnte quida; dixit · Principijs obſtaſſero mediana
5 pꝛimo ocuurrit menti cogitacio ſimplex:
Pe inde fortis imaginatiopoſtea celectacio a motus
pꝛauusget aſſenſio; Sic paulatim ingreditur hoſtis
malignus ex totoſbum illi non reſiſtitur in pꝛincipio
et quanto diucius ad reſiſtendum quis toꝛpuerit
tanto in fe cottidie fit debilioai et hoſtis contra eum
potencior; Quidam in pꝛincipio conuerſionis fue
grauioꝛes temptacdes paciunturſquida; aft in fine ·
uidam vero quali per totam vita; ſuã male habent.
Pénulli fats leuiter temptantiitom diuine oꝛdina⸗
tionis fapia; et equitatemaqͥ ſtatũ et meritum hoim̃
fix no cuncta ad electoꝝ ſuoꝝ falutem pzremdinat-

deb non debemus deſperare ci temptamur:· Ped eo
entius oll exaate i quatenus dignetur in omi

tribulacde nos adiuuarelg vag fedm bĩ̃i pauli apłi
dẽm · talem faciet cũ temptacbe ꝓuentũvt po ſſimus
ſuſtin ere · Mũiliemus ergo aĩas ntas [6 manu dei in
oĩ temptatione et liberacñneq; hũiles fpu liberabit ·
ſaluabit et exaltãbit In tribulacd ibo a temptacõib
pꝛobatur hõ quantũ pꝛo fecitiet ibi maius meritum
exiſtiti vixtus melius patefeit (Nec magnũ eft hbo
fie deuotus et frruidusſcũ grauitatem non ſentit · ; ſi
tpe aduerſitatis pacienter fe ſuſtĩetſſpes magni pꝛo⸗
fet? erit Et quidã a magnis temptacdilp cuſtodiũt᷑
et a paruis cottidiams ſepe vincunt̃vot ſicut hũiliati
nundm de ſeipſis in magnis conſidant qui in tam
modicis v incuntur et infumantur.
De temerario iuditio Cap · xiiij ·
V teipm oculos refledeice alioꝝ facta caueas
iudicare In iudicanto alios bo fruſt᷑ laborat

epius errat a pecat leuitet · Seipᷣm vero iudi⸗
do et diſcucientoſſꝑ fructuoſe laborat Fic tes nob
cdi ẽſſic de ea freq̃nter iudicamꝰ Nam ver iuditiũ
gprer paiuatũ amore; faciliter poimus: Sti deus cet fp
pura intentio cefirert) ntind ta faciliter turbarem̃ p
reſiſtentia ſenſus nti-§ ſepe abinttu aligo later el
etia ab er otrie Quod nos etiq; piter trahit Oulti fe
ipos vanite qtunt in reboſqᷓ̃s agat et neſciũt · V itent
etiã in bb pace ſtareiqñ res fiunt ꝓ ez velle a ſctire.
$i aũt aliter fit q; cupiuntiſtatĩ mouentur et triſtes
fruntipꝛopter diuerſitates ſenſuũ et op inionũſſatis
freq̃nter oꝛiuntur diſſenſiones inter amicos et ciues
inter religiofos a teuotos Antig oſuetu:v difficulter
dimittit᷑ et relinquitiet vlt᷑ ꝓpriũ vid nemo libenter
ducitur · Si rõi tue magis inuiteris l induſtrie qm
virtutiſſubijectiue xp̃i ibheſu caro et taree exis homo
illũiatusq; deus vult fbi perfeſte nos ſubijtiet vem
rõnem per inflamatum amoꝛem tranſtenrere

De operibus ex caritate factis Cap · xv

Fro nulla re mi et pro ulfius bois dilecbõe
aligd mala ẽ faciendũ ·Sʒ pro vtilitate indi
gentis bonũ opus ẽ align libexe intmittendũ
aut etiq peo melimi eft mutandũ · Hoc. n · facto opꝭ
bonũ non veſtruit᷑ ig; in melius omutat Sine caritate
opus externũ nihil peoteſt. Quicqꝗd aũt ex aritate
agit᷑ qntumcung · n ꝑuũ fit et reſpectũtotũ effititur
fruduoſũ · Oagis fiqog deus penſat ex q̃nto qs agit!
@ qͥntum facit Multũ facit q multũ diligit · Multũ
lacit qui rem bf fant · bene facit qͥ magis omunitati
q; fue voluntati ſeruit: Sepe vivetur eſſe caritas et eſt
magis cargalitas - quia crnalis indinatio · pꝛopꝛia
voluntas · ſpes rettibucõ is · affectus omoditatis caro
abeſſe volunt Qui vera; et ꝑfeſtam caritatẽ babetin
nulla re ſeipᷣm qrit dei glam ſolummõ in omni
fieri teſirerat Nulli etiaꝝ inuitetiꝶ nullum peiuatum
gaudiũ amat-i in ſeip̃o vuit gaurere § ĩ tebſſuꝑ via
bona optat béificari-{ Domini aliqd boni attribuit +f
tõliter ad deũ a Goia fontaliter ꝓœdũtſin q̊ oẽs fer
fruibiliter qeſcunt O qͥ ſcintillam vere caritatis hr̃et
pꝛo fecto oĩa terrena plena eſſe vanitatis fentiret
De ſufferentia defectuum alion Cap · xvi ·
Ve homo in ſe vel in alijs emendare non
valet i debet pacienter ſuſtinere toner deus
aliter odinet · Cogita q fic forte melius eft
N tua peobationeſet padentiaffine q̃ nõ ſ᷑ multum
ponteranda nta merita · Debes th peo talibus imp »
dimentis ſupplicarefot deus dignetur tibi ſubuemte
vt poſſis benigne potaxe $1 quis ſemel nel bis am.
monitus acqͥeſcit noli cum eo stendere · ; totum dep
amitte vt fiat voluntas eiusſet bono: in oily feruis
ſuis qui ſcit bene mala in bonum conuertere Ptude
paciens & intolleranto alioꝝ defectusſa qualeſcung
infirmitates · ꝙ et tu multa habesſq̃ ab alijs opoꝛtet
tolleraui . Si non potes te talem facere qualem vis

—
s

quomõ potis ali hatere ad m6 hñplacitſidl. enter
abemdꝭ alios pfeétos-§ tñ aprios nd emendamꝭ defẽs:
olum? ꝙ alij ſtricte c rigant et noſip̃i tñ crarigi
nolum? Viſplicet larga alioꝝ licentiau ci nolumus
nob negari qd petimꝰ Dlios reſtringi p ſtatuta volu:
musit ip̃i nullatenus patim̃ re amplius-Dic
ergo patet graro ꝓximũ ntmſiẽ no ſipᷣos penſamus ·
Si sine oer pfediiquid tic haberemꝭ ꝓ deo pati ab
alijs Mũc aũt x2 ſit oꝛdĩauit ot diſtamꝭ alter alti?
onera poꝛtareq; nemo fine refectu · nemo fine onere ·
nemo ſibi ſufficiẽs memo ſibi ſatis ſapiẽs ;S; oportec
nos inuicẽ potaxei o ſolati ꝑiter a adiuuareinſttut᷑ a
ad mont. Nuãte aũt vixtutis dfqs fuerit meliꝭ pats
occaſione aduerfitatis.Daafiones namg hominem
fragilem 8 feo qualis fic oſtendunt ·
* e monaſtica vita a ea
oꝛtet vt difcas teipᷣm in multis frangereſſi
is pacem ct ↄcdiq; cũ alijs tenere · Non eft
ꝑuũ in monaſterijs vel in oggatde habitare
et ibi fine qrela conuerſaxiet vſq; ad morte; fidelis
. ere Beatus qͥ ibirem bh vines heelt aſũauit.
vis rebite ſtaxe et e ee te tanq; exutem
et peregrinum ſuper terram · Opoꝛtet te ſtultum fiexi
ꝓpter xpᷣm · fi vis religioſa oucere vitamibabitus a
tonfora modicũ faciunt et tonfrrunt :; mutacõ moꝝ
et integra meꝛtifiracp paſſionũ veꝝ faciũt religi oft
ui aliud qrit qm pure cecum 7 aic fue ſalutẽmon
inuenier niſi tribulationem et toloꝛẽ Non pe etiam
din ſtare pauficus qui non nititur eſſe minimus ſet
obo ſubiectus Nd ſexuiendũ veniſti non ad regendũ ·
Oye pacienoum et laborandũ ſcias te eſſe vocatũinõ
ad ociandum vel fabulandum Hit ergo peobantur
hoĩesſſicut aurum in fomare: it nemo pt ſtareniſi

8 ex toto ce fe voluetit humiliare ·
W e exemplis ſandmum patrum Cap · wiij

Ntuere fanctoꝝ patꝝ viuida exemplaſin quit vera
pfedio refulſitſet virebis qntũ fit et pene mbil quod
nos agimus Deu quid ¢ vita nta ſi illis fuerit pata.
Dandi et amici xpi dñd ſeruierunt in fame et ſiti · in
friguee a nuditate in labore a fatigatione iin vigilijs
et ĩ ieiunijs · in otonibus et fandis meditacõibusun
ꝑſecutionibv et obpꝛobeijs multis D g muitas gues
tribulationes paſſi ſunt · appli · martires · confe ſſo ea ·
et virgines et reliqui om̃es qui veſtigia xpi voluerũt
fequi · Nam animas ſuas in hot munto oretunttot
in eterna vita eas poſſiterent · O q; ſtrictam et artam
vitam ſancti patres in heremo duxeruntiq; longas et
graues temptacdes ꝑtulerunt · q freqnter ab inimico
Vxati ſunt · qm crebꝛas et feruidas orationes deo
obtulerunt · qm rigidas abſtinentias egrrunt · qm
magnũ eli et fecumem ad ſpualem ꝓfectũ habuer̃t
& foꝛte bellum aduerſus etomationem vicioꝝ geſſet̃t
puram et rectam intencio nem ad trum tenuerunt
er diem laborabantiet nodibus orationi d iuine ·
vacabant Qing laboranto manibus · tii ab oracõe
meio minume teſſabant Dé eps vtiliter tebant-
Omnis bora ad vacandum evo! bꝛeuis vitebatur Et
pꝛe magna dulcedine ↄtemplationisetiq; obliuioni
tratebatur neceſſitas aupozalis refedioms Omnibv
diuitijs dignitatibus honmeibo l amicis et cognatis
renuncciabant Nil te mundo batere cup iebant V ix
neceflaria vite ſumebant Capi etiam fervire in
neteſſitate tolebant Pauꝑes ergo erat rebo terrenis
fed diuites valde in gratia et virtutito · fois egebãt /
5 intus gratia + conſolatione diuina reficiebantur·
undo erant alieni · fed deo pꝛoximi et familiares
amia · Sibupſis videbantut quah nihil · et buic
mundo deſpecti · ſed crant in oculis dei precio ſi et
electi. Hn vera humilitate ſtabant · in ſumpliti obedi⸗
entia viuebant. In caritate a pacientia ambulabant

in ſpu · a ireo cottidie ꝓficiebanta apud deũ magna;
gtam obtinebãt · Dati ft in exemplũ oily religiohs
et plus ꝓuocare debent nos ad phaqgyoiig tep itoꝝ
nus ad relaxandum O q̃ntus feruom dim religioſoꝝ
in pꝛincipio fue ſancte inſtitutionis fuit · O quanta
deuocio Dtonisiqnta emulatio virtutum · q; magna
diſciplina viguitiqnta reuerentia et obedientia ſub
regula in omit» reflouit Teſtantur adhuc witigia
verelictaiq vere viri ſancti et perfedi fuerunt · qui tam
ſtrennue mihtantes mundũ ſupped itauerunt. am
magnus putatur Si qs inſgreſſoꝛ nb fuerit · Si qs qo
atcepit cum pacientia tollerare po tuerit. O tp̃ is et
negligentie ſtatus nt̃iꝙ; tam cito declinamꝭ a pᷣſcino
oꝛeſet iam treet viuere pꝛe laſſitudine a tozpore-
tinam in te penitus non cormitet profedus vit -
tutum qui multa ſepius exempla vidiſti deuototum
De exercicijs boni religioſi Cap · xix ·
ta boni religioſi vil» vixtutibo pollere debet
vt fic taliter inte ius glis vitet᷑ hoĩbo exteriꝭ.
t merito multoplus debet Ee interiusg qd
ternim foꝛisq; inſpectoꝛ noſter eſt deusquem fimope
reuereri debemus vbitcunq; fuerimus · et tanquam
angli in ↄſpectu eius munde incerere Oĩ die renvuare
debemus qpoſitum ntmiet ad feruozem nos extitare ·
uaſi hodie pꝛimũ ad ouexſionẽ veniffem? et dicere-
Ae me dñe deus meus in bono ꝓpoſito ct ſcĩo
ſeruitio tuolet da mihi nunc hodie ꝑfecte incipere · ꝙ
nibil et gd bodenus feci ſcdᷣm ꝓpoſitum noſtrum
curſus ꝓfectus noſtriiet multa diligentia opus ẽ bñ
ꝓficere volenti. Q ſi foꝛte ꝓponens ſepe deficit quid
ille qui raro aut minime vix aligo qponit 8
th mpdis contingit efertio ꝓpoſitia levis obmiſſio
exercitiozivix fine aliquo diſpendio tranfit · Iuſtoꝝ
qpoſitum in gratia dei pocius Gm in ꝓpria fapientia
dependetlin quo ſemper confidunt quicqd arripiunt

Nam hõ ꝓponit fed teus diſponitinec eſt in hoĩe via
eius · h fue pietatis cauſa aut fraterne d ilectionis et
vtilitatis ꝓpoſitoſqnq; o ſuetum obmittit᷑ exercitium
facile poſſet poſtea recuꝑari · Si aũt tedio animi aut
negligẽtia faciliter xelinquiturſſatis culpabile eft · et
neciuũ ſenciet᷑ Conem̃ Gntum poſſumd adhuc leuiteꝛ
reficien? in multis · Sʒ tñ aliqd certi fp qponendũ eſt
et illa pᷣcipue que amplius non impediunt exterioaa
ntaiet interioꝛa piter nobis ſcrutanda ſt᷑ a o dinãda
q vtraq; expediunt ad ꝑꝛofectũ · Di non continue te
vales colligereſaltẽ interdũ et ad mind femel in die
mane a wipe Mane ꝓpone veſꝑe diſcute mocs tus)
alis hodie ſuiſti · in verbo ope et cogitacione · quia
Teliran teum ſepius in his offendiſti et prximum.
Aainge te fic vic fortis 5 dijabolicas neqcias · frena
iet poftea faaims frenabis oẽʒ carnis inclinacõʒ
nq; fis ex toto ocioſus · aut legens · aut ſcribens·
aut Mansiaut meditans aut aliquid vtilitatis peo
ↄmuni istorans · capmalia tii exercitia diſcrete ſunt
agenda net Dibus equaliter aſſumenda. Nue non
E omunia non ſunt fois oſtentenda · nam in ſecreto
tucid exercentur peiuata · Cauendũ tii eft ne piger fis
ad omuniaꝶ ad ſingularia pꝛomptiq Seo expletis
integre et fiteliter tebitis et in cunctis ſi iã vlt᷑ vatat
redre te tibi pꝛo ut teuotio tua deſiterat · Non om̃es
poſſunt habere vnũ erxrrcitiũ · Sed aliud iſtiialiud illi
magis reſeruit · etiaʒ peo temꝑis congtuentia diuerſa
platent exertitiſ · quia alia in feſtiuis · alia feriatis
magis ſapiunt diebus. Alijs indigemus tempore
temptacionisiet alijs tempoꝛe pacis et quietis. Qlia
ai temptamur libet cogitareiet alia cum leti in dño
faerimus . Citca puncipalia feſta renouanda ſunt
bona exeratiaſet fandorum ſuffragia feruentius im⸗
ploanda · De felt in feſtum gponere rebemus qui ſi
tunc te 5 ſeculo migraturi ſumusꝶ ad eternũ feſtum

pꝛouenti. Ireoq; ſollicite nos pparare debemꝰ in rpity
deuotis et deuocius conuerſari · atq; oẽʒ obferuantia;
ſtrictius cuſtodiretanq; in bꝛeui peemium latoris nti
a deo recepturi. Et ſi dilatum fuerit credamus nos
mind bene ſparatos atq; adbuc indignos rate glieq̃
reuelabitur in nobis tpᷣe peefinito\a ſtureamus nos
melius ad exitũ ſparare. tus huus ait euangeliſta
lucas · Quem ci venit dñs inuenit vigilantẽ · amen
dico vobis ſuꝑ omnia bona ſua conſtituet eum
De amoꝛe ſolitudinis et ſilentij Cap · x ·
Were aptũ tꝑs vacandi tibi et de . dei
e cogita fheling curioſa · tles ꝑlege matias
q ↄpunctõʒ magis pᷣſtant q; oupacõʒ. Si te
ſbᷣtraxeris a ſuꝑfluis locucdibo a ocioſis armicionity
necnon a vanitatibo ac rumoꝛibo audiendis · inueĩes
s ſufficiẽs ac aptũ ꝓ bonis meditacᷣib inſiſtẽdis·
Mauimi ſanctoꝝ vitabant humana conſoꝛcia vbi
poterant a ceo in ſetreto vind eligebant Dixit qdam
Quociens inter ho mines fui mine? homo redij hoc
ſepius erpumur quanto diu ↄfabulamur. Haalius
et tucius eſt omnino tacere q; verbo excedere. $a ciliꝰ
eft domi latere qm foꝛis ſe poſſe ſufſicienter cuſtodire
Qui igitur intendit ad interioꝛ a a fpualia peruenire
o poꝛtet eũ cum thefu a turba declin are · Nemo fecure
apparet niſi qui libenter latet · Nemo fecure loquitur
niſi qui libenter tacet. Nemo ſecure pꝛeeſt · niſi qui
libenter ſubeſt. emo fecure pꝛecipit · niſi qui libenter
obedire didicit. Nemo ſecure gautet · niſi conſciencie
bone teſtimonium habeat. Semꝑ tamen ſanctorum
ſecuritas plena timoris dei extitit · nec eo minus
ſolliciti et in ſe humiles fuerunt · quia magis virtu⸗
tibus et gratia enituerunt. Prauoꝝ autem fecuritas
ex ſuperbia et pꝛeſumptione cxitur et in ſine in de⸗
ceptionem fin vertitur. Nunquam pꝛomittas tibi
ſecuritatem in hat vita @uis bond videaxis cenobita

dri et deuotum teligioſe conuerſari Vtilius eft ſepe et
ſecurius ꝙ homo non habeat multas conſolationes
in hac vita pꝛecipue {com cearnem Tamen ꝙ diuina⸗
confolationes non habemus aut raxius ſentimus
nos in culpa fumus- qa conpundionem cadis non
querimus · nec vanas conſolationes ct externas
omnino abijcimus -Cognole te indignum diuina
oſolatione · j; magiſdignum oi tribulatione · Quãto
hõ eſt ꝑfecte ↄpunctus tune gravis et amarus eft a
totus mds · Sonus hõ fufficienté inuenit matcrian
tolẽdi a flendi Siue · n · ſe oſiretet ſiue te primo penſet
ſcit qꝛ nemo fine tribulatione hic vie . Et quanto
ſtrictius fe conſiteret tanto amplius tolet · Materie
iuſti dolis et interne ↄpucdionis ſunt vitia a pct᷑a
nta quibo ita inuoluti iaemus vt raro cleſtia con⸗
templan valeamus. Si frequentius de mote tua
uaʒ de longitudine vice cogitares · non dubium qu
: encius te mendares cont etiam futurasinferni
ue purgatmij penas cozdialiter perpenoeres -cretw op
libenter laborem ¢ colozem ſuſtineres a nihil xigoꝛis
timeres Sed quia ad cu iſta non tranſeunt a adhuc
blandimenta amamus · Ideo frigidi et valde pigti
in temꝑe remanemus · Sepe eft inopia ſpiritus vnde
tam leniter conqueritur miſerum corpus . Ora ergo
burmiliter ad dñm vt tibi det opunctionis ſpititum
et dic cum ꝓpheta Ciba me dñe pane lacrim arum et
potum da mihi in lacrimis in menſura
e confizeratione humane miſerie Ca · xxij ·
afer es vbicung;ʒ fueris a quocung te vertas
ih ad teum te conuertas. Quid turbaris
via non ſuccedit tibi ſicut vis et deſiteras ·
Quis eft qui habet omnia {cm ſuam voluntatem-
net ego nec tu nec aliquis hominum ſuꝑ terrã [Nemo
eft in mundo fine tribulatione aliqua fue anguſ⸗
tia · fine Rex fic ſiue Papa. Quis eſt qui melius

baler vtiq; qui peo reo aliqd pats valet Didic miſeri
im becilles et infirmi Gece qm bonam vits; ille homo
habet · q; diues · q; magnus-g potens et exclſus Sed
attende ad eleſtia bona · et videbis ꝙ omnia iſta
bona tempozalia nulla ſunt fed etiq valte incrta et
magis grauantia · quia nung fine ſollicitudine et
timoze poſſidentur Bon eft felicitas hom̃is habere
temꝑ alia ad habundantiq; · f ſufficit ei med iocritas
Were miſeria eft viuere Super terra; . Quanto homo
voluent effe ſpiritualira · tanto pꝛeſens vita fie ei
a maria · quia ſentit plenius et vitet clarius hũane
cooruptioms teſedtus Nam comerere · bibere · vigilare
tormire · quieſœre et laboraxe et ceteris necſſitatibuꝭ
nature fubiacre VY ere magna miſeria eft et afflictio
homini deuoto · qui libenter effec liber et abſolutus
ab omni pecato. Valte eni grauatur interio homo
neceſſitatibns ccapmalibus in hoc munto · Vnde
peopheta reuote rogat quatenus liber ab iſtis effe
valeat dicens. De necſſitatibus mes eme me dñe.
Ded ve non cognoſtentibus ſuam mifctiam · et
amplius. Ve illis qui diligunt bane miſeriam et
et coꝛruptibilem vita; Nam quidqʒ banc in tin am:
plectuntur · liet etiam vix necſſaxia laboranꝛo aut
mendiento babeant vt fi poſſent ſemꝑ hic viuere te
regno tei nichil curarent. O inſani et mnfiteles code
qui taʒ pꝛo funde in terrenis iatent · vt nil niſi trrrena
ſapiant · fed miſeti adbuc in fine grauiter ſentient ·
q̃m vile et nichilum erat quod amauerunt · Sancti
autem dei et om̃es denoti amici xpiſti non atiente:ũt
que carni plamenunt nec que in boc tempoꝛe flouic +
unt · fed tota ſpes eotum et intencio ad eterna bona
anhelabat Totum veſiterium ipſotum ferebatur ad
menſurem et inuiſibilia ne amoe viſibilium trahe⸗
ren tur ad infima {Noli frater amittere confizentiam
pooficiendi ad ſpixitualia · Adhuc babes tempus et

hoꝛam gre vis pꝛocraſtinate qpoſitũ tuũ Surge et in
inſtanti incipe et dic · Nunc eps cit faciendi · nũc tps
eft pugnaudi · nunc tps eft emendandi Quam male
bates a tribularis tunc tps cit ꝓmerendi gʒ te tnfire
ꝑ ignem et aqua anteg vemas in refrigeriũ mf tibi
vim feceris viciũ non fipabis Qinodiuiftus fragile
coꝛpus grrimus fine pcĩo eſſe non poſſumus nec ſine
tedio + dime viuere libenter haberemò ab oĩ mifcria
quietem · ſed q per peccatũ perdidimus innocentiq; et
amiſimus vera; beatitudinem · Teco opoꝛtet nos tent
pacientias et expectare dei miſericadia tonec inſeat
iniqtas bec et moꝛtalitas abſoꝛbeatur a vita · O qnta
fragilitas hũana que pꝛona eſt ad vitia hodie con
fiteris pescata et cras iteꝝ perpetras cunfeſſa. Nunc
pꝛoponis cauere à poſt bora magis agis quah mhil
pꝛopoſuiſſes Merito ergo noſipſos hũiliate poſſumꝰ
ne vngin aliquid magni de nobis fentire wlimus,
quia tam fragiles et inſtabiles fumus. Cito etiam
poteſt perdi per negligentia quod multo labore vix
tandem acquiſitũ cit per gratia; Quid fiet w nobis
adhut in fine qui te ipeftimus ta; mane te vobis ſi
fhe volumus declinare ad quietem quaſi iã pax fie et
ſecuritas ca adhut non appareat veſtigiũ vere fandi -
tatis in noſtra conuerſatione Vnde opus effet ꝙ ad
huc inſtrueremur iteꝝ tang boni nouicij ad mores
optimos fi Forte ſpes effet de aliqua fut᷑a emendatide
et maioꝛi pꝛofectu ſpixituali

e meditacione moꝛtis Ca / xxiij ·
lee cito hic tecũ crit factũ Vidt᷑ aliter quo ⸗
mod te hic habeas Hodie homo eftet cras
non conparet · Cũ autem ſublatus fuent ab
oculis etiaʒ cito tranſit a m̃te · O ebetudo et
duritia cis hũani/ꝙ ſolum pꝛeſentia meditatur
et futura magis non pꝛeuitet · Dic te in om̃i facto
et cogitatu debes tenere quaſi eſſes ftati meœmiturus.

Si bonam oſcientiam haberes non multum mortem
timeres Melius effet pemata cauere qm morte fugere
Di hodie non es paramsiccas quomodo eris Cras
ẽ dies incerta Et quid {eis fi crafting; habebis Quid
peoreſt diu viuere cũ pay emendamur Ach longa
ita non ſemꝑ emendatſed ſepe culpa magis auget
tina; ꝑ vnq; diem eſſemus bene ↄuerſati in § m&o
Multi annos ↄputant conuerſionisſed ſepe paruus
eft frudus emendationis Di foꝛmitoloſum eft moni!
foꝛſitan periculofius eft oiuaus viuere · Beatus qui
hoꝛam moꝛtis fue ſemper ante oculos habet - et ad
moꝛiendũ cottidie fe diſponit · Di vidiſti aliquanto
1 moꝛiſcogita quia a tu p eanzem via tranſibis
ũ mane fucritiputa te ad velpep non pementurum
V efpere autem facto imane non aureas tibi poihen
Denner ergo paratus eito et taliter viue vt nung
te impatatum mots inueniat. Oulti ſubito et in⸗
pꝛouiſe moœiuntur · naʒ hoꝛa qua non putatur filius
hominis venturus eſt · Quanto illa bua extrema
VEnerit multum aliter ſentire incipies te tota vita
tua pꝛeterital et valte rolebis ꝙ tam negligens et
remiſſus fuiſti · Qm̃ felix et pꝛutens qui taliter nunc
nititur eſſe in vita(qualis optat inuenixi in moꝛte ·
Dabit nang magnam fiduciam moriendi perfedtus
cantemptus mundi · feruens reſiterium in virtutibo
pꝛo ficiendi · amor diſcipline · labor penitenciepꝛomp⸗
titudo obedientie · abnegatio ſui · et ſupportacio
cuiuſlibet aduerſitatis pro amore Npiſti; Multa
bona potes opꝛrari dum ſanus es · fed infirmatus
neſcio quid poteris. Pauci ex infirmitate emendan⸗
turſſicut et qui multum peregrinanturicaro ſanctifi⸗
cantur. Noli confidere ſuper amitos et pꝛoximos -
nec ſalutem tuã in futuꝝ differas quia hom̃ies obli⸗
uiſcuutur tui cicius qm eſtimas. Melius eft nunc
tempeſtiue peeuizere(ct aliquid boni premittereſq; ſuꝑ

auxilio alioꝝ ſꝑare i nd es mõ folliatus pꝛo teip̃o
quis erit pro te ſollicitus in futuro: unc tpsé valte
pꝛerioſũ · Jed peoch ola ꝙ hoc otilius non expendis
in quo peomereri valeaswnte eternaliter viuas · ve⸗
niet quanto vnam diem vel hraam peo em̃idatione
reſiterabisa nefcio an impetrabis · Gija kmĩe de qnto
piculo te poteris liberateſte qm magno timme eriꝑe
fi mot ſemꝑ timmatus fueriset fulpedus de moꝛtt
Stute nunc taliter viuere vt in bors moꝛtis valcan
pocius gautere qm timere. Diſce nunc moꝛi munto
vt tunc incipias viuere cum xpᷣo Diſce nunc omnia
contempnere vt tunc libere poffis ad xpᷣm pergere
Caſtiga nunc coꝛpus tuum per penitenciam vt tunt
certã valeas bakerc ↄfitentiqʒ · Ach ſtulte do cogitas
te viduy diultũ nullum diem bateasfemram ‘Qin
multi ſt᷑ reptiet inſperate re cœpoꝛe extradi Quo -
ciens audiſti a dientibus · quia ille gladio cridit .
ille ſubmerſus cft · tile ab alto ruens teruicem fregit ·
ille manduaueo obriguit · ille lu cento finem fecit.
Alius igne · alius ferxo · alius peſte · alius latrocinio
intrrijt · et fic finis omnium mos eft- et vita hom̃is
tangm vmbea ſubito tranſit. Nuis mempꝛabitur
tui poſt moꝛtemiet quis mabit peo te Age age nunc
km̃ie quicquid agere potes · quia neſas qnto moꝛie⸗
tis · neſcis quicquid poſt mitem tibi ſequitur Dum
tps bates ↄgrega diuitias mmortales ſalutẽ
tuam nichil cogites · ſolum que tei ſuut cures ac
nunc tibi amicos · ſandtis rei venerantoet ey àctus
immitanto vt cum e in hat vitali te recipi⸗
ant in eterna tabernacula Serua te tangm peregrinũ
et hoſpitem fuper terramad quem nichil ſpectat de
mundi negocijs · Serua cm tunm liberum et ſecurum
ſurſum erectum ad deum · q non babes hie manen
tem ciuitatem . Alluc pꝛetes et gemitus cottidianos
dirige cum lacrimis · vc ſpixitus tuus mereatur

ad moi oft mortem feliciter tranfire .
e Auditio et penis pematoꝝ ci · xxiiij

pitm refpie finẽ et Gliter añ diſtrictũ iudict ſtabi
cui nihil ẽ oaultũ q muneribo nõ pla ij ercufacdes
recipit · ſed quod iuſtũ eſt iud icabit. O miſerrime et
in ſipiens pecatoꝛquid reſponrebis teo - om̃ia mala
tua ſcientiqui interdũ foemites vultum hom̃is irati
vt quid non pꝛeuixes tibi in die iudicijquã:o nemo
poterit per alium excuſari vel vifeo vnuſquiſg
ſufficiens onus. exit ſibiipſi “Mune labor tuus eit
fructuoſus · fletus acceptabilis · gemitus exaudibilis /
toloꝛ ſatiſfactoius et purgatiuus · Magnum habet
et ſalubee purgutmiũ paciens homo · qui ſuſcipiens
inmuuas plus tolet ez altemus malitia qm te ſua
imuria · qui peo conttatiantibus ſibi libenter oꝛat · et
ex cote culpas indulget ˖ qui veniam ab alijs
non retardat · qui facilius miſeret᷑ qᷓ ixaſcitur.qͥ ſibi⸗
iph violentiã fredneer facitlet earnẽ omnio ſpui ſub
e conat Melius eſt moto ßgare perataſet vitia

ecareq; in futuro purganda rehuare V ere nohipes
tecipimus per ino dinatũ ammem quem ad camem
batemus . Quid aliud ignis ille deuotrabitiniſi pecs
cata tua; Muanto amplius nunc tibaph parcis et
carnem ſeq̃ris · tanto duxius poſtea Inesiet maioem
materia conburendi eee quibo bd pecauitſin
illis grauius pnnietur. Illi accidioſi areentibus {tis
mulis purgenturiet guloſi ingrnti ſiti et fame cruci⸗
abuntur. Ibi luxurioſi et voluptatum amatores
axtenti pic 3 frtito ſulphure perfundentſet inuidioſi
pedo loꝛe vllulabuntſſitut anes furioh Nullũ viriũ
eft quod ſuum peoprium cruciatũ non habebit . Ibi
ſuperbi oĩ ↄfuſione replebuntuxſet auaxi miſerrima
eguitate artabuntur. Ibi erit ona bora grau ior
in pena · qm hic eentum anni ſunt in amariſſima
penitenaa . Ibi nulla requies eft · nulla conſolatio

dũnatis. Hic tñ interdũ cſſat᷑ a latwritwacg aĩcon
fruit᷑ ſolacijs Efto mõ ſollicitus a tolens 15 pecatis
tuigvt in die iudicij ſecurus fis ci beatis Tũc · n · ĩiuſti
ſtabũt ĩ magna ↄſtancia aduexſꝭ ea qui fe anguftia-
uerunt et tepꝛeſſerunt Tunt ille ſtabit ad iudicandũ
qui modo fe ſubijcit humiliter weiajs hoim̃ Tunc
magnam fiduciam batebunt pauper et humilis · et
pauebit vndig ſuperbns Tunc vitebitur ſapiens in
hoc mp fuiſſequi pro xp̃b didicit ſtultus et teſpeſtꝰ
eſſe Tunc placbit vis tribulatio pacientex perpeſſa ⁊
vis iniquitas oppilabit os ſuum Tunc gaurebit vis
teuotus et merebit ois irreligioſus Tunc plus exul⸗
tabit caro afflidtaig ſi in telicijs femp fuiſſet nutrita
Tunc ſplentebit habitus vilis a obtenedꝛeſct veſti⸗
ſubtilis Tunt plus laudabitur pauꝑculũ tomialiũ
@ deauratum palacium · Tunc plus wuabit ↄſtans
pacienti aq; omnis mundi potencia Dunc amplius
altabituꝛ ſimplex obedientiaq; ois ſeculatis aſtucia
unc plus letificabit pura et bona confaentia- q
toca philoſophia Tune plus ponterabit ↄtemptus
diuitiaꝝiq; torus theſaurus tettigenaꝝ Tũc magis
confolatens fuper reuota matione;g ſuper telicita
conmeſtione Tunc pocius gautebis de ſeruato ſilen⸗
tiorgm de longa fabulatione. Tunc plus valebunt
ſancta 1 multa pulchra verba. Tunc plus
valebit ſtricta vita et ardua penitencia · qm omnis
deleckacio terrena · Diſæ te nunc in modico patilvt
tunc valeas a grauimibus libæaxi Mic pꝛimo pꝛoba /
quid tunc poſſes pati poſtea Si moto modi paſſio
te tam inpacientem efficit quid iehenna tunr faciet?
Ecce vere non potes duo gaudia habere · Hic eelec :
tare in muntoſ et poſtea regnare cum Xpifto. Di
vſg in hodiernũ dien fp in bonozity et voluptatibo
vixiſſes / qui totum tibi peoſuiſſet · fi te in inſtanti
moni contingeret · Om̃ia age vanitas preter amare

deũ et illi ſoli Puire Qui ergo deũ ex toto corre amat ·
nec moete nec ſuppliciũ n iudiciũ net infetnũ metuit
q ꝑfectus ameꝛ femp ad deũ acteſſũ facit Quem at
wicctat ad huc pettare · non min fi moꝛtim et iuditiũ
tim eat ‘Boni en dt vt ſi net di amoꝛ a malo te te
uocit ſaltem timo rebnnalis coberceat · Qui vero
timocem dei poſtponit diu in bono fkare non valebit
§ dijaboli laquece ating incurret

De leruenti emendatione tocius vitente Ca · xxv ·
Dio vigilans et diligenter in tei ſeruſtio te
exerce ⁊ cogita frequenter ad quid ucniſti aur
ſeculum reliquiſti. Nonne we ceo viueres et
ſpiritnalis fieres Igitut ad peofedum ferueas · quia
mercedem laboꝝ tuoꝝ recipies nec exit tunc amplius
toloꝛ aut tima in finibus tis Modiœim nunc la
borobis et magnam requiem · imo perpetuaʒ leticiam
inuen ies 61 ta ꝑmanſeris fitelis et feruidus ĩ agꝭ to
deus peoculdubio erit fitelis in retribuento · Spem
bond retinere debes ꝙy ad palmam ꝑuenies et ſecuxi⸗
tatein capete non opoetet ne traſas aut elatus ſias ·
Cũ · n · quidam anxius inter ſpem et metũ ſrequenter
fluctuaret et quadam vic merore confedis in cecle:
fla ani. quoddam altare fe pꝛoſtrauiſſet bec intra fe
reuoluit diens · O ſi farem ꝙ ad huc perſcueratutus
eſſem ſtatimg audiuit intus reſponſum diuinum ·
O ſt hoc fares quid facere velles fac nunc · quod tic
faeere velles et bene fecutus eis Mox confolatus et
confbatatus diuine fe conmiſitt voluntati et effanic
anxia Fluduano · Nolaitq; curioſe inueſtigare · vt
ſciret que ſibi eſſent fſutura · § magis ſtuduit inatere
que offer voluntas dei beneplacens et perfedta ad
ome opus bonũ inchoandum er perficiendũ · Spa in
domino et fac bonitatem ait gy ee et inhabita
terra; et paſceris in dmuicijs eius · V nũ eft q multis
a pꝛofectu et frrumti emend atioile retrahit · Mortoꝛ

difficultatis feu labor ectamis-Enimuero illi mari
me pee ceteris in virtutibus ꝓficiunt qui ea que ſibi
magis ria ft a grauia vin? vincere nitũtur fam
ibi hd peius ꝓficit et g̃am mexetux amplimem vbi
magis ſeipᷣm vintit et in ſp̃u metifimt · Bʒ non ors
habent eque multum ad vintendum et mœiendum
diligens tamen emulatm valentid crit ad ꝓficiendũ
etiam fi plures habeat paſſiones qm alius bene mo⸗
rigeratus · minus tamen feruens ad vixtutes. Duo
ſpecialiter ad magnam virtutem iuuant · videlicet
ſe ſubtrahete violenter ad quod natura vitioſe incli⸗
natur et feruenter inſtare p20 bono quo amplius
quis midiget . Illa etiam ſtureas magis auere et
vincre que ubi freqncius in alijs oifplient .V bigs
pfedum tuum accipias vt fi bonũ exemplum viteas
vel audias ad imitandum accendaris · Di quid aũt
repꝛehenſibile ↄſitdecaueris aue ne idem facias aut fi
aligns feciſti cicius emendarxe ſtuteas · Sicut oculus
tuus alios confizerat fic interim ab alijs notaris ·
Q in dulce et iorundum eft vitere feruitos et deuo⸗
tos fratres bene moꝛigeratis et diſciplinatos. Qin
trifte eft et graue vitere intadinate ambulantes qui
ea ad que vocati ſunt non exertent · Qm̃ nociuum
eft negligere fue votationis pꝛopoſitum et ad non
omiffa inclinare ſenſum Memo: eſto arrepti ꝓpoſiti
ec ijmaginem crucifixi pꝛepone tibi · Bene verecun -
dari poteſt inſpeca vita comini noſtri iheſu Npiſti
et nec dum magis illi te confoomare ſtuduiſti · licet
diu in via dei fuiſti · Religioſus qui fe intente et de⸗
uote in fandiffima vita et paſſione romini exercet
omia vtilia et ncũa ſibi habundanter ibi inueniet ·
nec opus eſt vt extra iheſum aliquid melius qucrat
D ſi heſus crucifixus in c nein veniret qin cito et
ſufficienter wai eſſemus · Neligioſus feruidus omia
bñ poꝛtat et capit q̃ illi iubent᷑ Religioſus negligens

et tepidus habet tribulacõʒ ſuꝑ tribulacõʒ et ex omni
parte patit᷑ anguſtiam q interior ↄſolatione caret a
exteriorem q̃rere probitetur Religioſus ef diſciplĩaʒ
viuens graui patitur ruiue. Et qui laxicea querit et
remiſſioꝛa ſemꝑ in anguſtia erit quia aut vnum aut
reliquum ſibi difpliebic Quomd faciunt ta; multi
religioſi qͥ ſatis arrati ſunt ſub diſciplina claultrah-
favo exeunt · abſtracte viuunt · pauꝑimeↄmedunt ·
groſſe veſtinntur · multũ laborant · paꝝ locuntur · diu
vigilant · mature ſurgunt · orationes pꝛolongant.
8 ter legunt a fein om̃i diſciplina cuſto diunt

ttende Rarthuſienſes · Ciſtarcienſes et diuerſi re⸗
ligionis Qonachos et Moniales qualiter oi node
ad pſallendum dño aſſurgunt Et ided turpe effet ut
tu deberes in tam ſancto opere pigritari · obi tanta
multitudo religioſoꝝ incipit deo iubilate D ſi nichil
faciendum incunberet niſi dñm deum nim toto corre
laudare et oꝛe © fi nung indigereo ometere et bibere
nec tormire & fp poſſes deũ laudare a folummos in
Spirituality ſtudijs vacare · tunc multo frlitior eſſes
q modo cum carni ex qualicung neceſſitate viuis et
* Vtinam nõ eſſent iſte neceffitates-§ ſolummõ
ſpuales anime refectiones · q̃s fats raro teguſtamꝰ

uanto homo ad hoc peruenit ꝙ de nulla creatura
conſolationem ſuam querit tunc deus ei pmo ꝑfecte
ſapere incipit-tunc etiam bene ↄtentus de omĩ euentu
rey erit · tũc ne peo magno letabitur nec pꝛo modico
contriſtabitur fed ponit ſe integre et fiducialiter in
deum qui eft omnia in om̃ibo cui nihil vag perit nec
moꝛitur fed ona ei viuunt et ad nutũ iutunctanter
reſetuiunt Memento ſemper finis ꝙ ꝑditũ non redit
tempus Vnde fine ſollicitudme et diligentia nung
acquires virtutes. Si inapis tepeſcere incipis male
habere. Si autem rederis te ad ferudem inuenies
magnam pam et fences leuiorem iabore pter dei

gtam et virtutis amorem Põ feruidus et diligens
ad omnia elt paratus · Maior labor eft in reſiſtento
vicijs et paſſionibus gin coꝛpmalibus inſudare ſa⸗
boribus Qui patues non ⁊cuitat tefeſtus paulatim
labitur ad maiotes. Gautebis ſemper de velpere ſi
diem expendas fructuoſe Vigila ſuꝑ teipᷣm admone
teipſum · excita teipſum · et quicquid re alijs ſit non
negligas teipſum · Tantum pꝛoficies quantum tibi
ipſi vim intuleris ·

Explicit pꝛimus liber de imitacione &piſti

et de contemptu omnium vanitatum moi ·

Pequitur tabula huius libꝛi pꝛimi

De imitacde xpiſti et te ↄtemtu oun vanitatũ i ·

De humili ſcientia ſuiipſius ij ·
De vocttina vwritatis “life
De pꝛudentia in agendis · iiij ·
De lectione ſanctaꝝ ſcripturan “Ve
De inoꝛdinatis affectionibus · vi ·
De vana ſpe et elatione fugienda “Vif
D cauenda nimia familiaritate · viij·
De obedientia et ſubijectione ix ·
De cauenda ſuperfluitate verbo x ·
De pace acquirenda et ʒelo pꝛoficiendi · xi ·
De vtilitate aduerſitatis xij ·
De temptaciomibus reſiſtendis xiij ·
De temerario iuditio vitanto xiiij ·
De operibus ex caritatefadis. xv ·
De ſufferentia cefeduum aliorum “Ebi
De monaftica vita · vvij ·
De exemplis pat xviij ·
De exercicijs boni religioſi xix ·
De amore ſolitudinis et ſilentij xx·
De conpunctione coꝛdis xxi ·
De confizeratione humane miſerie xxij ·

De meditacione moztis KI

De inditio et penis peatoꝝ · xxiiij ·
O feruenti emendatione vite tocius tre
Ven fcda ps be lita q̃ eft de monitõe ad inina

trahentem ſiue ammonicoily ad interna trahentes
De interna conuerſatione Ca · pꝛimũ
egnũ dei int vos eft dit O's Conuertere in
toto ete ad cominum et relinque hunc
miſeꝝ mundum et inueniet anima tua
quiem · Diſœ exterioa ↄtemnere et ad
nterioꝛa te dare ct videbis regnum rei in
te ite. Et · n regnum dei pax et gaudium in ſp̃u
ſancto quod non datur impijs. Weniet ad te xpᷣus
oſtendens tibi conſolationem ſuam ſi dignam illi ab
intus pataucris manſionem. Omnis glozia eius et
reo ab intus et ibi platt ſibi freq̃ns illi vifitacio
cum honoꝛe interno dulcis fermocmatio grata con⸗
folatio mutta pax familiaritas ſtupenda nimis Eqa
anima fitelis pꝛepara huic ſponſo coz tuũ quatenus
ad te venire et in te habitare dignetur · Sic enim
dicit Si quis diligit me ſermonem meum ſetuabit
et ad eum veniemus et manſionem apud cum faci⸗
emus. Da ergo xpo locum et cteris omnibus nega
introitum. Cum xpᷣm babucris diues es et ſufficit
tibi · Ipſe erit pꝛouiſo tuus et fizelis peocuratia in
om̃ibus vt non fit opus in hom̃ibus {pare · oĩes
enim cito mutantur et deficiunt velociter · &piſtus
aũt manet ineternum et aſtat vſq; in finem firmiter
{Lon eft magna fiducia ponenda in homine moꝛtali
et fragili et fi vtilis fic et dilecus neg triſticia mita

hoc capienda ſi interdum aduerſetur et cont᷑dicat.
hii hodie tecum ſunt · cras contrariari poſſunt et
econuerſo ſepe vt aura vettuntur ‘Done totam tuam
ſpem in eo et fit ipfe timoz tuus et amm tuus Jpſe
p20 te reſpontebit et facet bene ſicut melius fuerit -
Non babes hic manentem ciuitatem · et vbicung

fucris exttaneus es et peregrinus net requiem alight
habebis niſi in Xpiſto intime fuens vnitus. Quid
bic circumſpitis cum ifte nb fie laws tue requiecõis
In eeleftibus rebet eſſe habitacio tua et ſicut in eran:
ſitu cuncta terrena ſuyt teſpicienda · tranſeunt omua
et tu paxiter tum eis V ire vt non in Hrens ne pia.
ris et pereas · Apud altiſſimum fit cogitacio tua et
depꝛetatio tua ad xpᷣm fine intermiſſione dirigatur ·
Si neſcis ſpeculau alta a cleſtia tequieſœ in paſſione
xpiſti et in {acne vulncubus eius libenter habita · Si
enim ad vulera et pectioſa ſtigmata Ibheſu veuote
confugis magnam in tribulatione ofoztacd; ſencies
nec multum curabia bown reſpectiones · faciliterta
verba tetrabhentia pfires “Xps etiam fuit in mꝭ ab
hom̃ibus deſpedus et in maxima neceſſita te a noas
et amicis inter eee terelictus · Npiſtus habuit
aduaſarios et o 2 eee et tu vis ot᷑s habere ami
cos et bmefactoꝛes · Inte cmonabitur pacientia tua
ſi nil aduerſitatis ocurrerit · Di mi conttarium vis
pati qu cris amicun xpiſti · Suſtine te cum Xpifto
et peoximo hi vis regnate ai xpiſto · Si ſemel per fete
intro iſſes in interitaa iu et moditũñ te artinti amore
eg fapuiffes tũc 8 ꝓpᷣo moro v ſomoto nibf curares
fed magis zz obpæobmo ilar gauterea · quia amor
heſu facit hominem ſcipſum contemnete. Qmato
beſu et verus internus et liber ab affechionibus in ·
odinatis poreſt fe ad rũ hibere conuerterr et eleuare
fe ſuper ſeipſũ in ſpiritu et fruitiue quiefecre .in co an
ſapiunt via poo ut ſt᷑ non ut dicunt᷑ aut eſtimant᷑ hic
vere ſapiens eft et dus magis a to qᷓ; ad bom̃ibo ·
Cui ab intra fac ambularz et modum tes ab extra
ponterate non tequitit loca nec expectat tempma ad
baden da extriitis deuota. Momo internus ato re
colligie quis e ee fe totum ad ertrnma erf
fundit Non ulli eft labor exrrriot · ne ocrupatio ad

tps ncdia-§ hic ces eueniũt fic ſe illis anomodat Qui
intus bit diſpoſitus eft et oꝛdinatus nb curat ꝑuſos
et mirabiles hoim̃ geſtus Ti homo impeoitur et
diſtrabit᷑ quantũ ſibi res attrahit Di xeſte tibi eſſet
et bh purgutus eſſes via tibi in bonũ crexẽt a pied
Jeep mules tibi diſpliœnt a ſepe ↄturbant q; non es
fette tibi moꝛtuus net ſegregatus ab vit» tertenis
Nibil fie maculat et implicat wz 15 · ſicut inpurus
amoz in creatuxis Di rennuis ↄſolaxi extetius potis
ſpeculaxi cleſtia et frequentex iubilare interius.
e humili ſubmiſſione fui Cap · ij ·
on magis ypendas ds pro te vel ec fit § hoc
age et cura vt tecũ deus Grin oĩ te quam fads
Maleas ↄſcientiam bonam et dds tr bene refenſabit
Quem · n · iuuare voluerit nullius peruerſitas notete
potent Di tu {cis tacere et pati vitebis pebruldubio
auxilium dñi Ipe nouit modũ et tps libexandi te · et
izeo vebes te illi refignare - rei enĩ cit adinuare et ab
oi ofuſione liberare · Deꝑe valte pꝛoteſt ad maiorem
hũilitatem ſeruandam ꝙ tefectus nos alij ſciunt er
redarguunt n do homo pꝛo refectibo ſuis fe hũiliat
tunc ſaciliter ahos placat et leuiter ſatiſfacit · ſibi
ꝛraſcentito Pumilem seus peoregic a liberat Mumi⸗
lem diligit et conſolatur. Humili hom̃i ſe inclinat
hũili largitur gratia; magna; et poſt ſuã depꝛeſſioncʒ
leuat ad gloꝛiam humili ſua ſecreta reuelat · et ad fe
dulciter trahit a inuitat Humilis accepta otumelia
et ofuſione fatiftene eft in pat · quia ſtat in rep et nõ
in mundo. Non reputes te aliquid peofeciſſe niſi te
om̃ubus in fexioꝛem eſſe fencias
De bono pacifico homie Ca · iij ·
Onc te pꝛimo in pace a tunt poteris alios pa:
aficare Momo pacificus magis poet qm
bene toctus · hõ paſſionatꝭ etiũ bond in malũ
conuertit et faaliter malum credit Bonus patificus

bd omia ad bonũ trahit Qui bñ in pate eft de nullo-
ſuſpꝛaat᷑ · qui aſit male ↄtentus eft et omotus varijs
ſuſpitiom bus agitatur - net ipſe quieſcit · net alios
quiefeere permittit Dicit fepe quod omnino dicere nd
teberet et obmittit quod fibi facere magis expediret
Conſiterat quid aly facere teneantur et negligit qd
ipſe tenetur · Nabe ergo peimo zelum ſuxer tepſum
et tunt zelare potens etiq pꝛoximũ tmũ · Tu bene fas
facta tua excuſaxe et colozare- et alioꝝ excuſationes
non vis recipe: Iuſtins vt te exenfares a fratrem tuũ
excufares Si poꝛtari vis porta et aliũ Vite q; longe
es adhuc a vera caxitate et hũilitate que nulli iraſci
nouit vel indignari niſi tin ſibi · Qon eft magni cũ
bonis et manſuetis conuerſari Doc · n · dĩbus nãliter
plac et vnuſquiſq; libenter patem habet et ſecum
ſencientes magis diligit. Di cũ ouris ac peruerfis et
indiſciplinatis aut nobis Zriantibo pacifi poffan?2
vinere magna gratia et laudabile nimis · vixileq;
factũ eſſet · unt qui ſeip̃os in paee tenent et ci alijs
etiã pacẽ habent 1 fF qui nec pacem bit net alios in
ace dimittunt. Alijs ſunt graues · fed ſibiipſis fp
Fuioꝛes · Et fF qui {cipos in pate retinent et ad pacem
alios reducre ſturent · Eſt th toca pax noſtra in hac
miſera vita pocius in humili ſufferentia ponenda · q
in non fentime ria Qui melius fat pati maioem
tenebit pacem Iſte elt vidoe ſui et dũs mdi amicus
xpiſti et heres li
De pura mente et ſimplici intencione Ca · ĩiij
uabus alis ſubleuatur homo a terrenis · ſum
plicitate ſcilicet a puxitate Simplicitas debet
eſſe in intencidne puritas in affeſtione Dim,
plicitas intendit deum · puxitas aphendit et guſtat
Nulla bona actio te impediat · ft liber intus ab
inordinato affectu fueris. Di nichil aliud qin dei
placitum et peoximi vtilitatem intendis et queris

interna libertate perfrucris · Si retũ cor tuũ eſſet tunc
Dis creatura ſpeculũ vite et liber ſancte octrine eſſet ·
non eft creatura tam parua et vilis q̃ dei bonitatem
non repꝛeſentet · Si tu effes intustonus et pur? tunc
via fine inpedimento vireres et bene aaperes C pun
penetrat celum et infernũ · Qualis vmiſquiſq; intus
natus eft taliter indicat exterius Di eſt gaudium in
mundo hoc vtiq; poſſitet puri cdis home Et fi ale:
cubi tribulatio et anguſtia boc melius nouit mala
ↄſcientia Sicut ferrum miſſum in ignem amittit ru⸗
biginem a totum cintens efficituꝛ Hic homo integre
ad deum fe guertens a coꝑe exuitur et in nouũ boig
tranſmutatur. Quanto homo incipit tepeſœre tunt
paruum metuit laborem et libenter externam recipit
ofolanonem · Sed quanto pfette incipit fe vincete et
viriliter in via tei ambulate tunc minus ea teputat
que ſibi pꝛius grauia effe fenciebat -

De peopeia conſiteratione Cap · v ·
On celemus nobifipis nimis erecere-cp ſepe
nobis gta tvelt et ſenſus Moditũ lumen eſt

in nob a h̊ ato ꝑ negligentiã amittimꝭ Sere
etiqʒ NON aduertimus ꝙ tam cci intus ſumus Sep
male agimus et peius exciſamus Paſſione intetdũ
monemur et zelum putamus Paus in alijs repꝛe⸗-
hendimus et noſtra maioꝛa pextanſimus Satis aro
ſentimus et ponderamus quid ab alus ſuſtinemus.
ved quoo alij de nobis aliquid ſuſtinent non aduer-
timus · Qui bene et rece facta ſua ponteraret nb eſſet
uod de alio grauitet iudimtet. Internus homo
ulipfius curam omnibus curis anteponit · Et qui
ſibi diligenter intendit faaliter de alijs tatet · Nunq;;
cris internus a deuotus niſi de alijs ſiluexis et teipm

A pecialiter reſpexeris Si tibi et reo totaliter inten dis
modicũ te moucbit qd foꝛis ꝑcipis · Vbi es quant
tibupſi pꝛeſens non es et quando omnia pꝛocuraſti

quid tibi neglecto perferiſti · i vis habere paam et
vnionem optætet eee poſtponas et te ſolũ pre
oculis habeas Multum pꝛointe peoficies fi te feriatũ
ab om̃i cura tpali ↄ ſerues · Valte reficies fi aliquid
tpale reputaueris il magnũ · nil altũ nil acreptum
nil gratũ tibi fie niſi pure deus aut gd re reo fit Totũ
vanum exiſtuna quicquid conſolationis ocurtit de
aliqua creatura · Amans tei anima ſub rep reſpicit
vniuerſa · Solus teus eternus et immenſus inplens
om̃ia ſolatiũ anime et vera coodis leticia
De leticia bone tonſcientie Ca · vi ·
dia boni hom teſtioniũ bone sfaennebate
tonam ofcienria et habebis ſꝑ leticiam · Bona
conſcientia multa pe pœtare et valre leta eft
inter aduerſa Mala ofcientia fp timida eft et inqeta
Duauiter xequieſces ſi cm tuũ te non repꝛehendit ·
Mok letaxi niſi cũ benefereris · Mali nunqm̃ verain
habent leticiam nec interna ſenciunt pam quia non
eft pax impijs dicit dis Et ſi dixexint in pate fumus
non venient ſuper nos mala ne credas cis quoniam
repente exurget ira rei et in nihilũ redigentur adus
et cogitaciones ipſoꝝ peribunt. Gliari in tribulatp̃e
non eft graue amanti Sic n · gloꝛiari opomter in cru
dñi Breuis gloria eſt qui ab boity datur a accipitur
Mundi gloꝛiã fp ſequitur triſtitia · Bonoꝝ gloia in
ↄſciencijs cor et non in oꝛe hoim̃ · Iuſtoꝝ leticia de
deo et non in reo eſt et gaudiũ con te vritate Qui
verq; et eternam gloꝛiam deſiterat tꝑalem non rat
Et qui tꝑpalem requirit gloiam aut non ex animo
stemnit minus amare ↄuincitur cleſtem Magnam
habet cœdis tranquillitatem · qui net lautes cutat
nec vituperia Facile exit contentus et placatus minus.
conſcientia munda cit · Non eſſt ſanctior ſi laud axis
nec vilioz ſi vitupetaris. Quod es hoc es · ner ma
tox dict valeas qm ceo teſte fis Oi attendis quid

apud te fis intus non curabis gb dete loqntux hoĩe⸗
300 viret in facie deus autem in mite M5 conſiterat
achis: deus vero penſat eta; cogitaciones: Gene ſemꝑ
agere et modicũ de fe tenere hũilis anic iudiciũ eft.
Nolle ↄſolari ab aliqua creanira magne puritatis a
interne fidutcie ſignũ et Qui nullũ extrinſecus peo fe
teſtioniũ querit liquee cp totaliter ſe ces miſit Non
enĩ qui ſeipſũ om̃ dat ille pobams et vt ait Apts-§
quem teus conm̃ dat. Ambulare cũ teo net aliqua
affectione tencri fons ſtatus eft intern: hom̃is
De amore ikefu ſuper omnia Ca · vij ·
atus qui intelligit quid fit amare ieſũ a cõ⸗
temnere ſeipſũ ꝓpter ieſũ Opoꝛtet dilectũ pꝛo
dilc̃o sia relinqre q ibs vult ſuꝑ oĩa amari
Dilectio create fallax oft et inſtabilis dilechio Iheſu
fitelis et ꝑſeuerabilis · qui adheret cavit cũ labili qui
bee ieſũ firmabitur in euũ Bilt dilige a amicũ
tibi retine qui om̃ibus rererentily te non relinquet
nec pacietur te in fine ꝑire Ab omnibus opoꝛtet te
aliquanto ſeperari ſiue velis fine nolis. Tencas te
apud ibeſũ viuens et moꝛiens · et illius fitelitati te
conmitte qui omil teficientibus ſolus pt te iuuare
Dilectus tuus talis eft nature vt alienum clit ad
mittere feo ſolus co tuũ habere et tang rex in gprio
throno ſedere. Si ſcires te bene ab omni creatura
euacuare Iheſus deberet libenter tecũ habitare pone
te totum perditum inuenies quicquid extra Iheſum
in hominibus poſueris Non confidas nec innitatis
ſuꝑ cilamũ væntoſũ quia omis caro fenũ ct vis glia
eius vt Flos feni caret · Cito decipieris ſi ad extern
boim apparentiaʒ tin aſpexeris S; · n · tuũ in alijs qris
ſolatiũ et lucꝝ ſenties ſepe vetrim̃tũ / Si q̃ris in pibus
iheſum · inuenies vtiq; iheſũ Si autem queris teipſũ
inuenies etia; teipſũ feo ad tua; perniciem ·Mlus · n ·
bo nociuior eft ſibi ſi Iheſum non querit q; totus

mundus et omnes fui aduerxcatj ·

De familia amiacia iheſu Ca · wiij ·
unndo ibe ateſt tunc totũ bonũ eſt. Quanto
vero 16s non adeſt tunc totũ duꝝ ẽ · Quanto
(Bs intus non loquituꝛ exteriq ofolacd vilis

ẽ Si aũt ibs tm̃ ond verbũ loquitur magna ↄſolatõ

ſentitur. Nonne Maria magdalena ſtatim ſurrexit

de loco in quo fleuit quanto martha dixit Oagiſter
ateſt et vocat te. Felix homo quem vocat Iheſus de
lacrimis ad gaudium ſpiritus Om aridus et dutus
es fine :befu-g inſipiens a vanus es fi cupis aliquid
extra Aheſum. Nonne hoc eft maius damnum q; ſi
totũ perderes mundG · Quid poteſt tibi mous oferr

fine iheſu Eſſe fine Iheſu grauis eft infernus · et eſſe
ci heſu dulas paradiſus · Di fuerit tecum Iheſus
nullus poterit nocere inimicus Qui inuenit Bm in
uenit tlæſauꝝ bonũ Imo bona ſupet ome bonũ Et qͥ
perdit iheſũ perdit nimis multũ et plus qm totum
mundũ Magna res eft ſcixe onuefan ci Ihtſu · er
fave tenere iheſum magna pꝛutentia. Eſto humilis
et pacificus et exit coum Iheſus · Pores cito fugare

m et gratis; eius perrere fi voluetis ad exterieꝛa ve:

clinare. Et ſi illũ effugaueris et ꝑerditeris ad quem

fugies et quem tunc queres amicũ Sine amieo non
potes bene viuere Et fi ibefus non fuerit amicus tuꝰ
pee oily amicis eris nimis triſtis et teſolatus Fame
igitur agis ſi in aliquo alto confidis aut leraris Elis
gen dum eſt magis totum mundũ habere strarium

& Aheſum offenſũ Ex omibus aris fit iheſus ſolus

ð ileckus ſperialis Diligantur vés ꝓpter iheſũ Iheſus

atic ꝓpcer ſeipᷣm Solus aũt ibs ſinglarit cit amano?

qͥ folus bonus et fitelis inuenitur pee omil» amicis

Ater ipm et in ipſo tã amici q; inimici ſint tibi cari ·

et pro hijs oñnbus exandus eft vt omnes ipſum

cogno ſcant et diligant flung cupiant ſingulariter

laudati vel amari-q hoc folivs oa eft qͥ ſileʒ fibi non
abet Aer velis ꝙ aliquis ferd in ccte tuo oauꝑetur ·
neg cũ alicꝭ alterius oaupeus amese Dʒ fic Bs in te
et in oĩ bono hoĩe Cito bonus et purus ab intus fine
alic? crratuxe inpedim̃ito Dpcutrt te eſſe mundum a
puꝝ cos ad teũ gerer fi vis vacate et vires q; ſuaui
eft ois Et trutra ad hot non ꝑuenies niſi giana ci
fueris pæeuentus et intradus vt omnibus mamatis
et licenaatis ſolus cum ceo vniaxis · Quanto · n · gr̃a
tei venit ad hoĩem tunc poses fit ad oĩa et quanto
tecdit tunc pauper et infumus exit a quaſi tantũ ad
klagella telidus In hijs non rebes trici nec teſperare
§ ad voluntatẽ equaniter ſtare et anda ſuꝑuenien⸗
tia tibi ad lautem ieſu xpi perpeti · ꝙ poſt noctẽ revit
dies et poſt tempeſtatem magna ſexenitas.
ecarentia omms ſolatiʒ Ca · ix ·
On et graue humanum ↄtemnere ſolatium
cũ acct diuinſi. Oagnũ eft ct valte magnũ
m diuino ꝙᷓ humano poſſe carere ſolatio
et peo hne tei libenter exilium cœdis velle fuftiné
et in nullo feipm querere nec ad pꝛopetm meritum
reſpitere. Quid magni cit ſi ſis hijlatis et reuotus
adueniente gratia Optabilis cuncctis bc hoꝛa · Sua⸗
iter equitat quem gratia tei potat · Et quid mirp
fi onus non ſentit qui pratatur ab oĩpotente a Ovat
a ſũmo dude U. ibenter habemus aliqd pꝛo ſolatio
et difficulter exuitur homo a ſcipſp . Vicit ſanctus
laurencius ſetulũ ai ſuo ſacertote · q oẽ quod in mSo
relectabile vitebatur reſpexit et ſummũ tei ſaeꝶrtoteʒ
Dixtum quem maxime oiligebat pro amore xpi
etiam a fe coli: clementer frrebat. more ergo dei
creatons amorem hominis ſuperauit · et pro hu :
mano ſolatio diuinum beneplacitum magis elegit.
Ita et tu aliquem neceſſarium et oiledum amicum
pꝛo amoꝛe tei diſce relinquere · net grauiter feras

cũ ab amico cerelidus fueris · ſciens qin opoꝛtet nod
tandem pts abinuiœm ſeꝑari · Oultũ et diu opozret
hoĩem in ſeipſo tetertarr antepm̃ ſeipᷣm diſcat plenę
ſuꝑare et totum: affedtum ſuum in teum trahere Of
ho mo ſtat fup fapm facile labituꝛ ad confolationes
hũanas. Sed vrs amatm xp̃i et ſtudioſus ſectate
virtutũ non adit ſuꝑ ↄſolacᷣes nec grit tles ſenſibi⸗
les dulœdines · 9; magis frates exertitaciones et peo
xpo dures ſuſtinere labores · Cum ergo fpualis a oro
ↄſolatio dat cum gt᷑aꝝ actione accipe eaʒ · ; mun? dei
intellige eſſe no tuũ meritũ · Noli extolli · noli nimiũ
gautere nec inaniter pꝛeſumere § eſto magis hũilio
ex Cond · autior q; et timmatior in cunctis adibus
tuis · qm tranſibit hoꝛa dla et fequitur temptacio ·
Cum ablata fuerit conſolatio non ſtatim veſꝑes feo
cũ humilitate et pacenaa expecta œleſtem ofolacdem
qñ q; potens cit deus amplioꝛem tibi retonare conſo⸗
lationem Iſtud non eſt nouum net alienũ viam dei
exꝑtis · q: in magnis ſanctis et antiquis gpheris fuit
ſepe talis alternacõis modus Vnte quidam pnte iã
gratia diœbat · Ego dixi in habundantia mea non
mouebor ineternum Abſente vero gratia quid in fe
fuerte expertus adiungit diœns Auertiſti faciem a
a me et factus ſum oturbatus · Inter h̊ tii nequaqm̃
deſꝑat · ſed inſtancius dñm xogat et dicit · Od te one
clamabo et ad deum meum vepꝛecabor Deniq; otois
fue fructum repoꝛtat a fe exaud itum teſtatur diens-
Audiuit dom inns et mifertus eft mei · fadus eſt
adit meus $3 inquo Conucrtifti inquit planctum
meũ in gaudiũ mihi ct circumtediſti me leticia Si ſic
factũ eft ai magnis ſanctis non ẽ deſpandum nobis
infirmis 2 paurerity ſi interdum in frigiditate fum?
qin ſpritus vente et recedit ſcdᷣm beneplacitum fue
voluntatis Vñ beatus iob ait Viſitas cum diluculo
et ſubito pꝛobas illum Sup qo ergo ſpetare poſſum

aut in quo oficere. debeo niſi in ſola dei mifericmdia
magna in ſola fre gte cleſtis. Oiue · n · aſſint hoĩes
bont fine cout fes vf amici fireles hive libi ſcti Vel
tat? pulcer fine dulcis cantꝭ et mm oĩa h̊ modicũ
iuuant moditũ ſapiũt qh dehtus ſũ a gta et a gpria
pauꝑtate derelictus Tunc nõ eft melius remediũ · qᷓ
pacentia et abnegatio mei in volũtate tei · NMunqm
inueni aliq; tã religioſũ a deuotũ qͥ nd habuit intetdũ
gte ſubtctõʒ aut no fenbit ferusis diminucõʒ Nullꝰ
icts fuit tã alte raptus a illuĩatus qͥ pꝛius vel poſtea
no fuerit temptatus Non · n · dignus eft alta dei con:
templare qͥ pro deo non ẽ exercitatꝭ aliq tribulatione
Dolet · n · ſeqntis ↄſolacõis temptacio pꝛecetens eſſe
ſignũ Nam temptacõibo ꝓbatis celeſte pꝛomittitur
regnũ Qui vicerit ingt dabo ei edẽ ligno 8 vite Oar
aũt ↄſolacio diuina vt bs foꝛcioꝛ ſit ad ſuſtinendũ
aduerſa Seqtur · n · temptacio ne ſe eleuet de bono nd
rormit dij abolus nec caro adhuc moꝛtua cit · Jeo
no ceſſes te fparare ad certamẽ q; a dexttis a ſiniſtris
ſunt hoſtes qui nung quieſcunt.

De gratitudine pro gratia Cap. x.
r queris quietem tum natus fis ad labore-
one te ad pacientiam magis qm ad con⸗
olationes · et ad crucem poꝛtandum magis
gm adletiaam . Quis enim femlarium non libenter
conſolationem et leticia ſpualem acciperet · ſi fern

vo btinere poſſet Pretedunt aliter excedũt · n · p uales
conſolationes - omnes mundi delicias · et carms
voluptates · Nam omnes delicie mũdane ſunt vane
aut turpes. Spirituales delicie ſole iocunde ſunt et
honeſte ex virtutibus progenite a a deo puris mul
intuſe. Ded iſtis diuinis conſolationibus nemo
ſernꝑ pro ſuo affedu frui valet q; tempus tempract -
onis non diu eeſſat. Oultum autem contrariatur
ſuperne viſitacioni. alſa libertas animi et magna

ↄfitencia fui Deus bene facit ↄſolacõis gtam danto ·
§ homo male agit- non totum reus ci gt̃aꝝ actione
re tribuento. Et ideo non poſſunt in nobis dona
gratie fluete qꝛ ingrati ſumus auctoꝛi · nec totum re⸗
fundimus fontali oꝛigini Semꝑ enim debetur gracia
digne gratias referenti - et auffertur ab clato gd dati
ſo let hoi grato · Nolo ↄſolationem que mihi auffert
conpunct onem · nec affecto contemplacionem que
duat in elationt᷑ · Nã non vé altũ ſctm · nec ot dulce
bonum · nec oẽ deſiderium puꝝ · nec ot caꝝ deo gratum
libenter accepto gratiam · Vntde ſemper humilioꝛ et
timoꝛacioꝛ inueniar atg ad relinq; dum me paracõꝛ
fiam. Doctus tono gratie et eruditus ſubtractioms
verbere · non ſibi quicq;m boni autet attribucre fer
pocius pauꝑem ct nudum ofitebitux. Da deo quod
dei elt et tibi aſcribe gd tuum eft Moc eſt · deo gratias
pꝛo gratia tribue · Tibi autem ſoli culpam et dignaz
penaʒ pꝛo culpa teberi ſentias. Done te fp ad infſimũ
et dabitur tibi ſummum · nam ſummũ non ſtat fine
in fimo · Summi ſancti ante ea minimi EE apud ſe et
q; to gloꝛioſioꝛes tanto in fe humilioꝛes · pleni vitate
et gloria cleſti non inanis gloꝛie cupidi · In deo
fundati et confirmati nullo poſſunt eſſe elati · E:
qui totũ deo aſcribunt qcqd boni acceperũt · abinuicẽ
gloꝛiam non querunt · fed gloꝛiam que a ſolo deo eſt
volunt · et deum in fe et in omnibus ſanctis laudari
ſuper omnia cupiunt et ſꝑ in id ipſum tendunt Eſto
ergo gratus pro minimo et eris dignus maiora
arripere · Dit tibi minimum etiam peo maximo et
magis ↄtemptibile peo ſpeciali tono · Di dignitas
datoꝛis inſpicitur nullum datum paruũ aut nimis
vile videbitur Non enim ꝑuum et gd a ſummo wo
natur · etiam ft penas et verbera deterit gratum eſſe
debet quia femper pro ſalute noſtra facit · quicquid
nobis aduenite permittit. Qui gratiam rei retin exe

cefiverat fie gratus pro gratia data paces p ſublata
Oret vt redeat cautus ſit et humilis ne amittat
e paucitate amatoꝝ qucis rp1 Caß · xi ·
bet iheſus nunc multos amatorcs fui regni
celeſtis § paucos baielatozes ſue crucis Mul⸗
habet deſitera toꝛes conſolationis § paucos
tribulãtionis Olures inuenit ſocios menſe·; paucos
abſtinentie · Om̃es cupiunt cũ eo gautere · fed paua
cum eo aliquid ſuſtinere. Multi iheſum ſecuntur
vlg ad fradionem panis · ſed pauti vig ad bibendũ
calicem paſſionis · Multi miracula eius venerantur
fed pauct ignominiam crucis ſecuntur · Multi im
diligunt qm diu aduerfa eis non ↄtingunt · Multi
illum laudant et benedicunt qm diu conſolationes
ab eo percipiunt. Si autem iheſus fe abſconderit et
modicũ ers reliq̃rit aut in qrimoniũ aut in reieddg
nimiam caount Qui aũt ihm qpter ihm a nõ
ſuã alig oſolationem diligunt ipᷣm in oĩ tribulacde
a2 anguſtia coꝛdis ſicut in ſũma ↄſolatõe henedicunt
Et finung eis conſolationem vellet dare ipſum tii
ſemper laudarẽt et ſemper gratias agere vellent · O
quanti poteſt amoꝛ iheſu purus-nullo ꝓpxio amoꝛe
vel omoz permixtus Nonne om̃es mercenary fung
dicendi qui conſolationes femper querunt. Nonne
amatozes fui magifg xpi pꝛobantur qui ſua moda
et lucxa ſemper meditantur vbi inuenitur talis qui
lit cep ſeruire gratis favo inuenitur tam ſp̃ualis
alids qui omit» ſit nudatus · Na; ver pauꝑtʒ ſp̃u et
ab vi creata nudũ quis inueniet pꝛocul et te vltimis
finito pꝛeciũ eius oy reterit bd omem ſubſtanciam
fuam peo bac nuditate adhuc nihil eſt. Et ſi fecerie
penitenciã magna adhuc exiguũ é Et fia dit
omem ſcientiqʒ adhuc longe eft t ſi habit virtutẽ
magna et deuotioneʒ nimis artentem adhut multũ
ſibi deeſt ſcʒ vnũ quod ſũme fbi neceſſariũ eft Quid

illud ut omni relictis fe relinquat et a ſe totaliter
creat» nihilq; de pꝛiuato amoꝛe retineat. Cunq; via
feeerit q̃ facienda nouerit · nihil fe feciſſe ſentiat · Non
grande pontrret qd grante eſtĩari poſſit § in veritate
ſe huũ inutilem ꝓnuncciet fic vitas ait · Cũ feeritis
oĩa que pꝛecepta ſt᷑ vobis dicite fermi inutiles fumus
Tunc vero pauper et nudus fpu eſſe poterit et cum
dicere Nuia vnicus et paup fim ego Nemo tii
lito ditioꝛ nemo potentioꝛ nemo liberioꝛ ẽ qui ſe a via
fua relinquere fat et ad infimum fe poncte
Vrus mltis vixet᷑ h hmo Abnega temetipᷣm
olle crucẽ tua; et ſeq̃re me. gʒ nits durid crit
audire illud extremũ verbũ Diſced itE a me
maligni in ignẽ eternũ Qui · n · mõ libent audiunt et
ſecunt᷑ verbũ ctucis illi tic nõ timebt᷑ ab audicõe etne
dãnationis. Mot ſignũ crucis exit in celo cũ dñs ad
iudicandum venit ‘unc omnes ferui crucis qͥ fe xpo
ↄfoꝛmaueft᷑t in vita accedẽt ad xpᷣm iudicẽ᷑ cũ magna
fiducia . Quid ergo times tollcre crucem per quam
itur ad regnum Fn cruce ſalus · in cruce vita · in cruce
pꝛotectio ab hoſtibus In cruce infuſio fupne ſuaui⸗
tatis · in cruce robur mentis. in cruce gaudium ſpus ·
in ceuce ꝑfectio ſanctitatis Non eft falus aĩe net ſpes
eterne vite niſi in cruce. Tolle ergo crutem tuam et
feqre me ihᷣm a ibis in vitam etern am · Proceſſit ille
baiolans ſibi cruct᷑ a moꝛztuus ẽ pro te in crute · vt et
tu tuaʒ poꝛtes erucem et moꝛi affeſctes in cruce · quia hi
omoꝛtuus fueris etiam cum illo paxiter vines · Et fi
ſocius fueris pene · cris et gloꝛie · Ecce in ceuce totum
conſtat et in moꝛiento totum iacet. Et non eſt alia
via ad vitam et veram pacem internam niſi via {ete
crucis et cottidiane moꝛtificationis. Ambula vbi
vis · quete quodtunq; volueris et non inuenies al⸗
tiorem viam ſupra nec ſecuxiorem viam infra · nit

viam ſancte crucis.Diſpone et oꝛdina via ſtdᷣm tuũ
lle et vitere et non inuenies fp aliquid pati debete
aut ſponte et inuite et ita crutem ſemper inuenixes.
Qut · n · in cpoꝛe tolozem ſenties aut in anima {pus
tribulationem ſuſtinebis Inter dũ a ceo relinqueris
interdum a pꝛoximo excitaberis et quod eſt amplius
tibimetipſi grauis eris · uet cum aliquo remedio

vel folatio liberaxi feu alicutati poteris · net deus
voluerit oportet vt ſuſtineas · Vult enim deus vt
tribulationem fine confolatione diſcas · vt illi te

totaliter ſubijdas et humilim ex tribulatione ſias ·
Nemo ita coꝛdialiter ſentit paſſionem xpi · ſicut is
cum contigerit ſimilia pati · Cxux ergo ſemꝑ pnrata
et vbig te expeſtat. Non potes efiugere vbicung
cucurteris · quia vbicunq; veneris teipſum portas et
ſemper teipſum inuenies. Conuerte te fup te · ouerte
te infra · converte te extra · conuexte te intra et in
omnibus inuenies crucem · et neceſſe eft te vbigs ba:
bere pacientiam ſi internam vis tenere pacem et per⸗
petuam pꝛomereri cœbnam Si libenter crucem poztas
poꝛtabit te a ducet ad reſideratum finem · vbi ſcilicet
finis cit paciendi qmuis hic non exit. Di inuite

poꝛtas onus tibi facis et teipſum magis grauas ct

tñ opoꝛtet vt ſuſtineas Si abijcis vnam trucem alia;
peoculdubio inuenies et foꝛſitan grauioem · Cxedis
de euadere ꝙ nullus mortalium potuit preteixe.
Quis ſanctorum in mundo fine cruce et tribulacõne
fuit foc enim itefus cpus tominus nofter vnu bora
fine dolore pafhonis fuit qm diu in hoc mundo
vixit e be ait xpᷣm pati et reſurgere a moꝛtuis
et ita intrare in gloꝛiam ſuam. Et quomodo tu
aliam viam queris qm banc viam regiam · que
eft via ſancte crucis · Tota vita epi crux fuit et mar
tirium · et tu queris requiem et gaudium .Crras
ecras ſi aliud queris qm tribulationes - quia to ta

vita ifta moꝛtalis plena eft miſerijs a circumſignata
crucibus · Et qnto alcius quis in ſp̃u pfececit tanto
altioꝛes ſepe cxuces inuenit · q; exilij fui pena magis ex
amoxe creſtit · Dʒ tñ iſte multipliciter ſicut afflidus
non eft fine leuamine conſolationis · quia fructtum
ſibi maximũ ſentit accreſcere ex ſufferentia fue cruas
Nam dum ſponte fe illi ſubitit oẽ onus tribulacéis
in fiduciam diuine conſolationis ↄuertit. Et q̃nto
tcato magis per afflidionem atterit tito ſp̃s amplius
per internam gtam rotorat Et nonnungm intantũ
confoꝛtatur ex affectu tribulationis et aducrſitatis
ob ammem conformitatis crucis xp̃i vt fe fine toloe
rt tribulatione eſſe non vellet · quoniam tanco ſe
acceptiozem to credit q̃nto plura et grauioza pro
te perferre potuerit. Non eft iſtud hominis virtus §
gratia xp̃i que tanta poteſt et agit in carne fragili
vt qd naturaliter ſemꝑ abhoꝛret et fugit bor feruoꝛe
ſpiritus aggrediatur et diligat · Non ẽ ſcdᷣm hoĩem
crutem poꝛtare · crucem amare · cœpus caſtigare ct
ſeruituti ſubicere. Monores fugé contumelias li⸗
venter fuftincre · ſeipſum deſpicere et deſpici optare ·
aduerſa queq cum damnis perpeti et nihil pꝛoſpe⸗
ritatis in hoc mundo deſiderare. Di ad teipfum
reſpicis nihil huiuſmo di ex te poteris · ſed ſi in dño
confidis dahitur tibi foꝛtituto de celo et ſubicientur
ditioni tue mundus et caro. Ded nec inimicum
dijabolum timebis ſi fueris fide armatus et cruce
201 ſignatus Ponce te ergo ſicut bonus à fidelis fuus
xp̃i ad poꝛtandum fireliter crucem dñi tui pro te ex
amoꝛe crucifixi. Orepara te ad tolleranda multa
aduerſa 2 varia iomoda in hac miſera vita q; ſicut
temm erit vbicung fueris · et ſicut reuera inuenies
vbicung latueris Opoꝛtet ita ct et non ẽ remedium
euadendi a tribulatione malorum et roloꝛe qm vt
te paciaris Calicé comim affedanter bile · ſi amicus

eſſe et ptem cum eo habere deſireras · Conſolationes
deo ↄmitte faciat ip̃e ca thip hic ſibi magis placuerit
Tu vero pone te ad ſuſtinendum tribulationes et
reputa eas maximas ↄſolacões · ꝙ non ſunt ↄdigne
paſſiones huius tpis ad futaʒ gliam pꝛomerendam
Etiam fi ſolus omnes paſſiones poſſes fultinere Qn
ad hoc veneris qꝙy tribulatio tibi dulcis eft et ſapit
peo xpo tunc bene tecũ eſtima · q; inueniſti ꝑadiſum
in terra Qin diu pati graue tibi eft et fu gete queris
tam diu male habebis et ſequitur te vbicung fuga
tribulationis et ponis te ad quod eſſe debes vitelicʒ
ad paciendum et moꝛiendum fiet cito melius et
pacem inueĩes Eciaʒ ſi xaptus fueris vſq; ad tercium
celum ci Paulo non es gpterea ſecuxatus de nullo
rio paciento. Ego inquit iheſus oſtendaʒ illi qnta
vpoꝛteat cum pꝛo nomine moo pati · Dati ergo tibi
remanet ſi iheſũ diligere et perpetue illi Hire placet ·
Vtnam dignus eſſes aliquid pꝛo nomine ihu pati
85 magna gloꝛia tibi remaneret · qnta exultacio vite
anctis dei · quanta q; effet edificatio pꝛoximi · Nam
pacientiam om̃es reconmendant guis tamen pauci
pati velint · Oerito libenter veberes modicum pati
pꝛo xpo cum multi grauioꝛa paciunt᷑ pꝛo mb Scito
pꝛo texto ꝙ moꝛientẽ te opoꝛtet oucere vitã Et q̃nto
plus quifquis ſibi moꝛitur tanto magis deo viuere
incipit Nemo aptus € ad apprehendendũ eeleftia niſi
ſubmiſerit ad poꝛtan dũ pro xpo aduerfa Nihil deo
cceptius · nihil tibi ſalubꝛius in iſto mðo & libenter
pati pro xpo · Et fi eligendũ tibi eſſet magis optare
pro xp̃o pati aduexſa qm multis conſolatio⸗

nibus recrrari · quiaxpo ſimilioꝛ effes et omnibus
fandis magis confomioꝛ · Non enim ſtat meritum-
noſtrum et profectus ſtatus noſtti in multis ſuaui⸗
tatibus et confolationibus - fed pocius in magnis
guitatib et tribulationibo perferendis Si-n-melius

— 1

aliqd et vtilius ſaluti hoĩm ¢ pati fuiſſet · xp̃s vag
verbo et exẽplo oſtendiſſet fla et freq̃nter ſe dilciplłus
oẽſq; eft ſeqͥ cupientes manifeſte ad crucẽ patandã
hoꝛtatur et ditit Si quis vult venire pd me abneget
ſemetipſum et tollat crucem ſuã a ſequat᷑ me Dibus
ergo pledis et ſcrutatis fic h̊ ocluſio finalis Qin
multas tribulacdes opoꝛtet nos intrare regnum dei
Explicit liber ſerundus te imitatione xpi ſcilicet de
ammonitionibus ad interna trahentibus

Deguitur tabula huius libꝛi ſecundi

De interna conuerſatione “is
De bumilt ſubmiſſione fui ij ·
De bono pacifico bomine ij ·
De pura mente et ſimplici intentione · iiij ·
De pꝛopꝛia conſideratione v-·
De leti cia bone tonſcientie · vi.
De amore iheſu ſuper omnia vij ·
De familiari amicicia iheſu viij ·
De carentia omnis ſolatij · ix ·
De gratitudine pꝛo gratia “Ke
De pauatate amatorum trucis xp̃i xi ·
De regia via ſancte crucis j xij ·

Incipit tercius liber te imitacõne xpi qui trattat re
bee been Bn primo af
VW 018 go loquat in me dñs deus ta

ata q̃ dñm in ſe loq̃nteʒ audit a de me
eius oſolacõis verbum accipit. Beate
aures q̃ vnas diuini ſuſpirij ſuſcipiũt
de di ho ſuſurracõibo nõ aduertunt.
plane autres G non vocem foꝛis
nantẽ & intus auſcultant vĩtateʒ tocentẽ · Ot̃i oculi
qͥ extioꝛib clauſi interioꝛibo ait ſunt intenti Heati qͥ
interna penetrant et ad accipienda archana eeleftia
magis ac magis per cottidiana exercitia ſtudent
pꝛeparate eati qui deb vacare geſciunt et ab omni

inpedim̃to ſeculi excutiunt · Animadůùte bec aia mea
a claute ſenſualitatis tue hoſtia vt poſſis audire do
lodtur in te dñs deus tuus · Met dicit dilectus tuus ·
Salus tua ego ſum et vita tua Serua te apud me et
inuenies pacẽ. Dimitte via tnfitozia et quere cterna..
Quid & via tpalia niſi ſeductoꝛia Quid iuuant ves
creature fi fueris a creature derelictus · Om̃ibus ergo
ab dicatis creatoꝛi tuo te rede platidũ ac fidelem ut
ram valeas apprehen tere beatitudinem.
vitas intus loquit᷑ ſine ſtrepitu vrboꝝ Cap ij
gre dñe q; audit huus tuus. Seruus tuus
fa ego da mihi intellẽm ut ſciã teſtionin tua
nclina coz meũ in verba ovis tui · fluat ut ros
eloqum mea Dicebãt olim filij iſrł᷑ ad moyſen · loq̃re
tu nobis a audiemꝭ · non loquat᷑ nobis dñs ne foꝛte
moꝛiam̃ Non ſic · nõ fic dñe oxo ⸗j̊ magis ch ſamuele
gpkeca humiliter ac deſireranter obſecto · Loqte dñe
q; audit ſeruus tuus · Non loquatur mihi Moyſes
vt aliquis ex ꝓphetis ß tu pocius loquere dñe deus
inſpiratoꝛ et illuminatoꝛ vim qphetaꝝ quia tu ſolus
fine eis potes me perfecte imbuere Illi autem fine te
nihil 8 PDoſſunt qdaʒ verba ſonare § ſpiritum
non oferunt Pulcritudinem per lucernam dicunt · 5
te tacente coꝛ non accendunt · Litteras tradunt § tu
ſenſũ aperis Miſteria pꝛoferunt § tu reſeras intellectũ
ſignatoꝝ Oandata edicũt fed tu iuuas ad ꝑfitiendũ
Viam oſtendunt ˖ fed tu ofoꝛtas ad ambulandum ·
Illi foꝛis tantum agunt fed tu coꝛda inſtruis et illu ;
minas Illi 5 fed tu fecunditatẽ tonas
Illi clamant verbis - fed tu auditui intelligentiam
tribuis Mon ergo loquatur mihi mopfes feo tu dñe
teus meus eterna veritas ne forte moꝛiaꝛ a fine frudu
efficiar · Di fuero tm foꝛis ammonitus et intus non
accenfus ne fit mihi ad iuditium wrbum auditum
et non fadum cognitũ nec amatum creditum a non

ſeruatũ Loq̃re ergo dñe q audit ſeruus tuus V erba
-n-eterne vite bates lodre mihi ad qualemcunq; aĩe
mee ↄſolationem et ad tocius vite mee emendacõtz ·
tibi aũt ad lautem et gloꝛiam et perpetuũ hon oꝛem ·
Q verba tei cũ humilitate ſunt audienda
et ꝙ multi ea non ponderant · Cap · ij ·
di fili verba mea ſuauiſſima oẽm philoſo⸗
phoꝝ ſapiq; et hꝭ mdi ſcientiã excetentia hba
mea {ps et vita ſt᷑ ij hũano ſenſu penfaoa NS
ad vanã ↄplacenciã trahenda f in ſilentio audiẽda
4 ca vi hũilitate ate magno affedu ſuſcipienda Et
dixi Bis q; tu erudieris one et de lege tua tocueris eũ
Vt mitiges ei a dieb malis a non teſo letur in terra
Ego inquit dñs tocui qphetas ab initio vf nunc
non cefio omit» loq̃ · ſed multi ad vocé mea; ſurdi fF
et duri {lures mundum libencius audiunt q; deum
Facilm̃s ſecunt᷑ carnis fue appetitũ q; beneplacitum
rei · pꝛomittit mundus tpalia et parua et ſexuitur ei
auiditate magna · Ego promitto ſũma et eterna et
toꝛpeſcunt moꝛtalia coꝛda. Quis tanta cura mihi
ſeruit et obedit ſicut mundo et cominus ei ſeruitur ·
Erubeſce Spoon et mare et ſi cãʒ queris audi quare
ꝓ modica plenda lõ ga via turrit᷑ · ꝓ eterna vita vix
a multis pes ſemel a tra leuat᷑ Vile pᷣcium queritur
ꝓ vnd nũmiſmate interdũ t᷑piter litigatur ꝓ vana
re et ꝑua promiſſione die nodeg fatigare nd timet-
fed prochtoloa pro bono inconmutabili pro premio
ineſtiabili pro ſummo honoꝛe et ghia interminabili
vel ad modicum fatigaxi pigritatur · Erubeſte ergo
ſerue piger et Grulofe ꝙ ill patatiozes inueniuntur
ad poicionem q; tu ad vitam Gaurent illiamplius
ad vanitatem q; tu ad veritatem · Equitem a ſpe ſua
nonnung fruſttuntur · feo promiſſio mea neminem
fallit nec confitentem mihi dimittit in anem Quod
fi promiſi dabo · quod dixi implebo · ſi tamen vſg

in finem firelis in dilectõe mea quis ꝑmanferit Ego
remuneratoꝛ ſum oĩm bonoꝝ et fortis pꝛobatoꝛ oĩm
deuotoꝝ Scribe verba mea i coꝛte tuo a ꝑt̃cta diligent᷑
erunt · n · in tpe tribulatjonis valee neteſſaria Quvd
non intelligis cum legis cognoſces · in die vifitacdis
dupliciter foleo viledos meos viſitare · temptatione
ſcilicet et conſolationec · et duas lectiones eis cottidie
leg · vnam increpando vitia eoꝝ · alterã exhoꝛtanto
ad virtutum incrementa. Nui habet weba mea et
ſpernit ea habet qui iuditet eum in nouiſſimo die ·
Oratio ad impiozandum teuotionis ota; q̃ · iiij ·
Omie ceus meus ota bs mea tu es Et qs ego
ũ ut auteã ad te log Ego fh pauꝑrimꝭ hᷣuu⸗
tu? et abiectus vermicls · mito pauꝑioꝛ q; ſcio
et Dicere auteo. Memento th dñe · q nihil ſum · nihil
habeo nihilq; valeo Tu ſolus bonus iuſtus et ſanctꝰ
tu via potes · oĩa pᷣſtas · oĩa imples · ſolum peatoꝛem
manere relinquens · Reminiſcere miſerativnũ tuaꝝ
et imple coz meũ gratia tua · qui non vis vacua eſſe
vꝑa tua Quumõ poſſum me tollerare in hac miſera
vita niſi me confoꝛtaueris gratia tua. Noli auertere
faciem tuam a me noli viſitacionem tuam prolon-
gare. Noli confolationem tuam abftrabere ne fiat
aia mea ſicut terra ſiue aqua tibi Die toce me facre
voluntatem tuam · toce me coꝛq; te vigne et hũilitet
conuetſari quia ſapientia mea tu es · qui in vtitate
me tognolcis et cognouiſti antes ſieret mundus et
anteg natus eſſem in munto
Qin vitate a hũilitate coã deo ↄùſandũ cit ca · v
i ambula cord me in vitate 71 ſimplicitate
coꝛdis tui dre me fp · Qui ambulat coꝛã mei
itate tutabit᷑ ab incurſiho malis · et vexitas
liberabit eum a ſeductoꝛibo a detctionibo iniquoꝝ Si
Vxitas te liberauerit vere liber eris et non curabis de
vanis hominum verbis Dñe veꝝ eft ſicut dicis Ita

aueſo metum frat · Veritas tua me toceat · Ipſa me
cuſtodiat 2 vſq; ad ſalutarẽ finẽ me ↄſeruet · Ip̃a me
liberet ab ommi affedione mala et inozdinata dilcõe
et ambulo tearm in magna cu dis leticia et litertate
Ego te docebo ait veritas que xeita ſunt et placida
tam me Cogita ta tua cũ diſplicentia magna
et mere · et nung te reputes aliquid eſſe propter
opera tua · Reuera preatores et multis paſſionibus
obnixus et implicatus · Ex te fp ad nihil intendis ·
dito laberis · cito vinceris · cito turbaxis · cito diſſolũis
Non bales quicq; vnde poſſis gloxiari · ſed multa
vnte te tebeas vilificare · quia muito infirmior es q;
vales conprebenxere · Nil ergo tibi magnũ viteatur ·
ex omnibus que agis nil grante nil pretioſum et
a dmirabile il reputacione a at dignũ · nil altũ
nil vere laudabile er vefirerabile niſi gd eternum eft.
Piaceat tibi fuper omnia eterna veritas · diſpliceat
tibi ſemper tua maxima vilitas · Nil fic timeas · ſic
vituꝑes et fugias fic vicia et peata tua que magis
diſplicere rebent tibi Gm quelibet rerum damna tc.
Quidã vero non fincere c me ambulant § quad
cuxioſitate a arrogantia ducti volũt ſecreta mea ſcire
et alta tei intelligere fe et ſuq ſalutem negligentes.
Hi fepe in magnas temptaciones et pecata propter
ſuam oe et cuxioſitatem me eis aduetſante ·
labunt᷑ Time iuditia rei · expaueſcere iva oĩpotentis ·
Noli autem diſcutere opera altiſſuni · fed tuas ini
quitates perſcrutare in quantis deliquiſti · et qm
multa bona e aaa Quidam portant reuotionem
in verbis et in libꝛis · quidaʒ vero in ijmaginibus.
Quidam autem in figuris erterioribus ce fignis.
quidam habent me in ore ſed modici in ave · Sunt
aly qui intellectu illuminati et affedu purgati ad
eterna ſemper anhelant de terrenis grauitex audiunt
n ereſſitatibus nature dolenter inſermunt · et hij

ſentiunt qo fps vwritatis loquitur in eis · ꝙ docet eos
terrena teſpitere a amare celeftia · mundũ negligere
et celum tota die ac node deſiterare -

De mirabili effecu diuini amoꝛis Cap · vi ·
Enedico te o pt celeſtis · Dater dñi mei iheſu
xp̃i q mei pauꝑis dignatus es recoꝛdaxi O pt
miſericoꝛdiaꝝ et teus tocius oſolatõis -gtas

tibi ago qui me indignum oi sfolacbe qnq recreas
tua confolatione Benedico te ſemꝑ et glozifico cum
vnigenito filio tuo et ſp̃u ſancto paraclito in ſecula
ſeculoꝝ Eija dñe deus amatoꝛ ſcr me? cũ tu veneris
in coz meum exultabũt via interioꝛa mea Tu es glia
mea exultacõ coꝛdis mei Tu es ſpes mea et refugiũ
meum in die tribulationis mee. Sed quia eebilis
ſum in amoꝛe et imperfedus in virtute · iteo neceſſe
habeo a te ofoztari a ofolan: viſita me ſepius
et inſtrue me in diſciplinis En dis-litera me a paſſi⸗
ombus malis et fana coz meũ ab oily affedionibus
inoꝛdinatis vt intus ſanatus et bene purgatus aptꝰ
fram ad amandum fortis ad paciendum · ſtabilis
ad perſeuerandum. Magna res cit amor magnum
omnino bonũ gd ſolũ lene fatit oẽ onero ſum et fert
equaliter omne inequale. Na; onus fine oné portat—
et pe amaꝝ dulce et ſapidũ efficit Amo? ihu nobilis
ad magna oꝑanda impellit -et ad deſiteranda ſemꝑ
ꝑfectioa excitat Amor vult ſurſum nec vllis rebus
infimis retineri. Qmor vult eſſe liber et ab omni
mundana affectione alienus · ne intimus eius im⸗
pediatur affedus · ne per aliquod commodum tpale
implicaciones ſuſtineat aut ꝑ inomodũ ſuccunbat.
555 dulcius eft amore nihil foꝛcius nihil alcius-
nihil lacius · nihil iocundius · nihil plenius · nihil
melius in celo et in terra quia amoꝛ ex deo natus eſt
nec poteſt niſi in reo ſuper omnia crrata quieſcere.
Qmor volat curtit et letatur liber eft et non tenetur

Dat omnia pꝛo omnibus et habet via in omnibus.
in vnd ſũmo bono ſuꝑ via quieſcit ex quo vé bonũ
uit et pꝛocedit. Non reſpicit᷑ ad dona § ad tonantẽ
fe suertit fup omnia bona Amo: moot ſeye neſcit ·
z ſuper oẽm modum ferueſcit Qmoꝛ onus non ſentit
Labores non reputat plus affectat qm valet · de
impoſſibilitate non cauſatur · quia cuncta ſibi poſſe
et licere arbitratur Valet igitut ad omnia + multa
implet et effectũ mancipat vbi non amans reficit et
iacet Amoꝛ vigilat a tormiẽs nõ tormitat · fatigat?ꝰ
non laffat-artatus non coartatur territꝭ nd oturbat
§ ſicut viuens flamma et artens facula · ſuxſũ erũpit ·
ſecureg perinſit Di quis amat nouit quid bec vox
clamat agnes clam in auritp evi eft-ipfe artens
affedtus aic que dicit deus mais amo meus · tu totꝰ
mens et ego totus tuus. Dilata me in amoꝛe tuo vt
diſeam interioꝛi coꝛdis oꝛe teguſtare · Gm ſuaue ſit
amare ct in amoꝛe liquefieri et natare · Tenes amoꝛe
vatens ſupꝛa me pꝛe nimio feruore et ſtupoꝛe · Cantẽ
amotis canticum ſequar te dilectum meum in alti.
Deficiat in laude tua aia mea iubilans ex amore ·
Qmem te pluſq́; me · nec me nif ꝓpter te et oẽs in te
qui vere amant te ſicut iubet lex amoris lucens ex
te Eſt amor velox fincerds pius iocũdus t amenus
foꝛtis paciens fitelis prutens longanimis virilis et
ſeipᷣm nung querens Vbi n · ſeipſum aliquis querit
ibi ab amore cadit Eſt amo: cirtumſpectus humilis
et rectus non mollis non luis nec vanis intendens
rebus Dobrius caſtus ſtabilis quietus et in mndis
ſenſibus cuſtoditus. Eſt amor fubiedus a obediens
3 ſibi vilis et deſpectus dio reuvt? a Stificans
tens et ſperans ſemper in ev ci ſibi non ſapit deus:
quia fine dolore non viuitur in amore. Qui non eft
paratus via pati et ad voluntatẽ Mare dilecti· nõ eft
dꝛgnus amatoꝛ appellari. Ded amantem via dura

et amara pꝛopter diledum libenter amplecti nec ob
contraria accitentia ab co veflechi -

ſuaſionibo Sic in pꝛoſꝑis ei placeo · ita i in aduerſis
diſpliceo · Prudẽs amatoꝛ no tã tonũ amãtis ↄſið at
§ dãtis amorẽ · Qffectũ pociꝰ attẽdit q; cenſũ a infra
dilẽm via ponit Nobilł amatoꝛ nb qqeſcit ĩ cono § in
me {up ot tonũ · on ẽ iteo totũ ꝑditũ fi qq; mind
bene te me vel de ſctis mes ſentis q; velleg. Affectus
ifte bonus et dulcis qué interdũ ꝑcipis · Affectus eit
gratie pñtis et quidam ꝑꝛeguſtus ptie celeſtis.guꝑ
uo non nimium eſt innitendũ quia vadit a venit
ertare autem aduerſus malos inuirentes motus
animi ſuggeſtioneſq; ſpernere dijaboli inſigne vir
tutis eſt et magni meriti. Non ergo te conturbent
aliene fantafte de quacung materia ingelte - foate
ſerua ꝓpoſitum et intentioncʒ rectaʒ ad deum · Net cit
illuſio ꝙ aliquãto in exceſſu ſubito raperis et ſtatim
ad inſolentias meptas cdis reverteris. Allas enim
inuite magis pateris Gm agis et Gm diu diſplicent
et reniteris meritum eit et non perditio · Dato
inimicus omnino nititur impedire veſiterium tun
in bond et ab vi bono exercitio euacuare a ſancorum
fe; tultu · a pie paſſionis mee memoria · a peatorum
vtili recoꝛdatione · a pꝛopꝛij cordis cuſtodia · et a
infirmo qpoſito ꝓficiendi in virtute Multas malas
cogitaciones ingerit vt tediũ tibi faciat a hororem
vt te ab oratione reudct et ſatra lecione Diſplicet
fibi humilis confeſſio · et ſi poſſet a conmunione
ceffare faceret · Non credas ei neg cures illum litet
ſepius tibi tetenderit laquers ſibi imputa ci mala

inſerit et inmunda · Dicito illi · Vate inmune ſp̃us
erubeſce miſer · valte inmundus es qui talia mfetis
autily meis · Diſcete a me ſeductoꝛ peſſime nb habe⸗
bis ptem vila; § iheſus metcũ eft cang bell ata fortis
et tu ſtabis confuſus · Malo mozi et omnem ſubire
pena & tibi conſentire. Tace a obmutefce non audiã
te amplius licet plures mihi molliaris moleſtias.
Dñs illuĩatio mea a ſalus mea quem timebo Si con-
ſiſtãt aduerſũ me caſtra nõ tĩebit mcd · Dñs adiutoꝝ
meus et redemptoa meus .Cecta tang miles bonus
Et ſi inter dum ex fragilitate cœruis - reſume vires
foꝛtioꝛes pꝛidaity confitens de ampliozi gratia mea ·
æ multi pauere vana aplacentia 2 ſuꝑbia Propter
§ multi in erroꝛẽ ducunt᷑ a in ecitatẽ pene incurabilẽ
qñq; labunt᷑ Sit tibi in cautelas et petuæʒ huilitatẽ
rina bee ſuperboꝝ de fe ftulte pꝛeſumentiũ

De ocultanda gta hue hũilitatis cuſtodia Cap̃ · viij
li vtilius eft tibi et ſecurius deuotionis
gratiam abſcondere · nec in altum te efferre-
nec multum ponderare - ſed magis reipſum
deſpicere et cang indigno datũ timere Qn eſt huic
affedioni tenacius inherendum qui dans poteſt

mutari in contrariũ · Cogita in gta & miſer et inops
effe foles fine gratia nec eft in ſp̃ualis vite pꝛofecus
cum conſolationis habueris gta; - § cum humiliter
et abnegate pacien = tuleris eius eee
ꝙ tunc ab orationis ſtudio non 8 nec reliqua
opera tua ex vſu facienda omnino dilabi permittas ·
§ ſicut melius potueris et inteilexexis libenter quod
in te eft facias · nec pꝛoptet ariditatem feu anxietateʒ
mentis quam ſentis te totaliter negligas uli · n ·
ſunt quibus cũ non bene ſucceſſerit ſtati inpacientes
fiunt aut deſites. Non enĩ eſt in poteſtate hominis
via eius ſed dei eft dart et confolan qa voles qntum
et cui vult ſicut ſibi placiexit a nõ nmplius Quida;

went ſeip̃os ꝓpter teuotionis gratiam deſtruxerunt
5 plus agere voluerunt q; potuerunt ˖ non penſantes
ue paruitatis menſuram [eo magis cod is affectum
fetes qm rationis iudicium Et q maioꝛa pꝛeſũp⸗
ſerunt gm deo placitum fuerit · Id cirto gratiam cito
perditerunt faci ſunt inopes et viles relicti qui in
celum nidum poſuerunt di vt humiliati et ze pau⸗
perati diſcant non in alis ſuis volare ſed ſub pennis
eius ſperaxe qui adhut noui ſunt et imperiti in via
dñi niſi in oſilio diſcretoꝝ fe regant fatiliter decipi
poſſunt et elidi Qui fi ſuum ſentixe magis ſequi qm
alijs exercitatis credere volunt exit eis ꝑicfoſus exituꝭ
fi th retrahi a qprio conceptu nõ valuerint Maro ſibi
ißis ſapientes ab alijs rrgi huĩliter paciunt᷑ Oelius
eft modicum fape cũ humilitate a ꝑua intelligencia
dm magni ſcienciarum theſauri cum vana compla⸗
tentia. Melius eft tibi minus habere · qm multum
vnde poſſes ſuperbire · Non ſatis diſcrete age qui
totum leticie tradit · obliuiſcen c peiſcine inopie fue
et taſti timpꝛis dñi qui timet gratia oblatã amittete
nec etiam ſatis vixtuoſe ſapit qui tpᷣe aduerſitatis
et cuiuſcung grauitatis deſperate fe gerit ce minus
fiwen rer de me q; opoꝛtet recogitat ac ſentit - Qui tpᷣe
pacis nimis ſecure eſſe voluerit · ſepe tempore belli
nimis deiectus et foꝛmitoloſus reperietur. Di ſcires
ſemper humilis et modicus in te permancre necnon
ſpiritum tuum bene morerari et regere non inciteres
tam cito in peciculum et offenfum Conſiliũ bonũ eft
yt ferudꝛis (pu conceptp mediteris gd futuꝝ fit ab -
ſcetente lumine -Q3 dum otigerit reeogita a anuo
lucem poſſe reuerti qm ad cautelam tibi · mihi autẽ
ad gloriq; ad tempus ſubtraxi Vtilior eft ſepe talis
bacio gm ſi ſemꝑ haberes pꝛoſpera ꝓ tua volũtate ·
Zam merita non ſunt ex hoc exiſtimanda ſi quis
plures viſiones aut ↄſolationes habeat Vel ſi ꝑitus

fit in ſcripturis aut in altioꝛi ponatur gradu · Ded h
vera fuerit hũilitate fundatꝭ a diuĩa caritace repletꝰ
ſi dei hond em pure a integre ſemꝑ querat ſi ſeipſum
nihil reputet ⁊ in veritate teſpiciat atq; ab alijs etiã
deſpici et humiliari magis gauteat q; honorari
De vili eſtimatione ſui:pᷣius in oculis tei Cap · ix
quar ad dñm meũ cum fim puluis et cinis
Di amplius me reputauero ecte tu ſtas cont
me a dicunt teſtimonium verum iniquitates
mee net poſſum contradicere Di autem me vilifica⸗
ucto æ ad nibilum teregerp ab vi ꝓpria reputacione
refecero atq; ſicut ſum pulueriſaueto erit mihi ꝓpicia
gratia tua · et vitina cdi meo lu tua · et omnis
eſtimacio q ntumcung mimima in valle nihilitacis
mer ſubmergetur et peribit ineternum Ibi oftendis
me mihi · quid ſum quid fm · a quo teueni · quia nihil
ſum et neſciui Di mihiipſi relin qua eae nihil ſum ·
et tota infirmitas · ſi autem ſubito me reſpexeris ſtatĩ
ſwetis effici v et nouo repleoꝛ gaudio. Et miꝝ valde
ꝙ fic repente ſubleuoꝛ et tam benigne a te conplectoꝛ
qui ꝓprio ponterr ſemmꝑ ad ima feroꝛ · facit hoc amo:
tuus gratus preueniens me et in tam multis ſub⸗
ueniens nereſſitatib · a grauibus quog cuſto diens
periculis et ab innumeris vt vere dicam eripicns me
malis Oe ſiquidem male viuento ꝑdidi § te ſolum
querento et pure amanto me et te pariter inueni ·
ate ex amoꝛe profundius ad nihilum me retegi.
Quꝛia tuo dulciſſime facis mecum ſupꝛa meritum oẽ
et fup id quod auteo ſperare vel xogare · benedictus
fis deus meus - quia licet ego fim indignus omnibo
bonis-tua tamen nobilitas a infinita bonitas nung
teſſat bene facere etiam ingratis et longe a te auerſis
Conuerte nos ad te vt ſimus grati humiles a teuoti
ſalus noſtra tu es virtus et foꝛtituꝛvo noſtra ·
G via ad reli fic ad fine vltimũ ſt referenda Cap · x ·

ili ego debed & finis tuus fupmus a vltimatꝭꝰ
fi ve reſiteras eſſe beatus Ex hac intencde pur⸗
gabitur affectus tuus ſepius ad ſeipſum et ad
ceraturas male curatus fa; fi teipᷣm in aliquo gus
ſtatĩ in te reficis et arefcis-Dia ccgo ad me peincipa⸗
liter referas q; ego ſũ qui oĩa redi Sic ſingula ↄſitera
ſicut ex ſummo bono manantia · Nam ad me tang
ad ſuũ oꝛiginem cũcta ſt᷑ reducenda. Ex me puſillus
et magnus · pauꝑ et diues tang ex fonte vino aqua
hauriunt viuã Et qui mihi ſponte et litre reßuiũt ·
glam pro gta accipient. Qui aũt extra me volucrit
gliaxi vel in aliqͥ pꝛiuato bono relectari nõ ſtabilietu:
imęedietur et anguſtiabitur Nihil ergo tibi te bono
aſctibere rebes nec alicui Homi virtutem attribuas · g
totũ eft a teo fine q̊ nihil habet homo Ego totũ redi
ego totũ rehabere volo · et di magna diſtrictõe gt᷑aꝝ
actões reqͥro etc eſt vitas G fugatur gle vanitas:
Et ſi in trauerit celeſtis ghia et ra rita · non exit
aliqua inuidia · nec contractio cœdis · neq; pꝛiuatus
amoz oqupabit Vincit ˖ n · omnia diuina caritas et
dilatat om̃es aie vires Si recte ſapis in me ſolo gau⸗
rebis-in me folo ſꝑabis · q nemo bond niſi ſolus 22
qui elt ſuꝑ ofa laudandus et benedicendus in oñu
G ſpꝛeto mune dul eſt ſexuire deo Cap · xi ·
Vnc iteꝝ loquor tomine et non ſilebo · dicaʒ
in auribo dei mai et regis meiqͥ eſt in exceiſo
O qm magna mltituꝛo dulœpdinis tue qua;
ab ſcondilti timentibo te Sad go es amantib · quid
toto corte tibi ſerxuientibus N ere ineffabilis duſq o
otemplacõis tue quam largiris amantib te In bec
maxime oſtindiſti mihi dulædinem critatis tue · ꝙ
cum non eſſem fetiſti me · et cum errarem longe a te
reduxiſti me vt ſeruirem tibi · et pꝛecepiſti michi vt
diliguin te O fons amoꝛis perpetui quid dicm de te
quomoe potero tui obliuiſci · qui me dignatus es

recoꝛdaxi Ena pokk gs otabui et pery feciſti vlt᷑ omem
ſpem mifericozdia3 cũ ſeruo tuo et vlt᷑ ome meritum
gratiaʒ et amiciciam exhibuiſti Quid retribuam tibi
o gta iſta · nõ enĩ omit» datũ eft ut vit» abdicatis
eculo renunccient et monaſticam vitam aſſumant.
Nunqd magni eft ut tibi ſeruiam cui vis creatura
ſeruire tenetur fon mihi magnũ vireri debet ſeruire
tibi ſed pocius hoc magnũ mihi et mirandũ apparet
gq tam pauperem et indignum dignaris in hut tui
recipe et d ilectis ſeruis tuis adunare Ecce om̃ia tua
ſt᷑ que habeo + vnde tibi ſerxuio Veꝝtamen tu magi⸗
mili ſeruis q; ego tibi · Ece clum et terra q̃ in mini⸗
ſteriũ bois createi pꝛeſto ſt᷑ et faciunt cottidie qcunq;
mandaſti. Et hoc dt parum quin etiam angelos in
miniſteriũ bois oꝛdinaſti. Tranſcendunt autem bec
pia q tu ip̃e homini ſeruire dignatus es et teipſum
datuꝝ ei pꝛomiſiſti · Quid dato tibi peo om̃ibo iſtis
milil» bonis · Vting; poſſem tibi ſexuire cũctis dieb
vite mee · Vtinam vel vno die dignũ tibi ſeruicium
exhibere ſuffiærem V ere tu es dignus omni ſeruitio
omni hondꝛe et laude eterna Vere do minus mas es
et pauper ego ſeruus tuus qui totis viribo teneoꝛ tibi
ſeruire nec omg in laudibus tus tebeo faſtidire ·
Pic volo · fic deſitero · vt quicquid mihi deeſt · tu
digneris ſupplere. Magnus honor · magna gloria
tibi ſeruire Et omnia pꝛopter te ↄtemncre habebunt
enim bonam gratiam qui ſponte fe ſubijecerunt tue
ſanctiſſime huituti Inuenient ſuauiſſimq; [ps ſancti
ofolatione; qͥ pꝛo amoꝛe tuo carnalem abiecer̃t delec⸗
tationem.ↄſeq̃nter magnũ mtis libertatem qui arta
pꝛo noĩe tuo ingrediuntur via et De; mSana; neglex⸗
erunt curã · O grata et iocunda tei uitus qua homo
veratiter efficit᷑ liber a fandus O ſacer ſtatus religioſi,
famlatus qͥ hoĩem angelis reddit equalem deo pla⸗
cabilẽ demonib tribilem et cunctis fitelibo m̃dabilẽ

O amplectandũ et fp optandũ ſeruiciũ quo fummi
ecetut tonũ et gaudiũ acqritur fine fine manſuꝝ
A
li opoꝛtet te adut multa ad diſœre qͥ nec dũ
e didiciſti · que ſũt bee dñe: Vt deſiteriũ tuũ
ponas tõliter ſcmd᷑m beneplacitũ meũ et tuiip̃iꝰ
amatoz non fis § mee voluntatis cupidus emulator
Deſið ia te fepe accendũt a vehem̃ter impellũt · p ofida
an ꝓpter tuũ omodũ magis mouearis an ꝓpt᷑ amore
meu-$i ego fii in cã bene ↄtentus eris quomototun
oꝛdĩauero gi aũt de ꝓpo queſito aliqo latet ece h; e
qd te ĩpedit et grauat Cane ergo ne nimiũ innitaris
ſuꝑ teſiterio pecocepto me nd ofulto ne forte peniteat
poſtea a diſplicœat qd primo placuit a qi pꝛo melibꝛi
zelaſti. Non · n · oĩs affectio que vitetur bõ ſtatĩ eft ſe⸗
qnda-§ neg ria affecho ad pꝛimũ fugienda Exped /
interdũ refren atione vti etiaʒ in bonis ſtudijs et de⸗
ſiderijs ne per inpoꝛtunitatem m̃tis deſtructõʒ int᷑ras ·
ne alijs per ind iſciplinationem ſtandalũ grneres YT,
etiq; per reſiſtenciam alioꝝ ſubito turberis et cæruas
Interdũ vero optatet violentia vtia viriliter appeti⸗
tui ſenſitiuo contraire et nec aduertere qd velit miro ·
et quid non velit · ; hoc magis ſatagare vt ſubijecta
fit etigʒ nolens ſpixitui · t tam diu qſtigari detet et
cogi ſeruituti ſubeſſe conec parata fit ad via-pauale
contentari diſcat et ſimplicibus eeledari · nec contra
aliquid inconueniens muſitare ·
De inſematione pacientie et luctamine aduſus
concupiſœntias Cap · xiij
Om ine vt viteo · pacientia eft michi valde
neceſſaria Multa · n · in hac vita accidũt Stia
Na; qualitercung oꝛdinauetro de paw mea /
non pt eſſe fine bello et colme vita mea · Ita eft fili
§ vole te non talem querere pam que temptacd it
careat aut contearia non ſentiat Sed tunc etiam te

pacem eſtiare mueniſſe cũ fueris temptacõibo exerci:
tatus et in multis ᷣtietatibo pꝛobatus = dixeris te
nd multa poſſe pati · quomõ tic ſuſtinebis pᷣ̃gataʒij
penas De ouol malis fp minus é eligendũ · vt ergo
etna futa ſupplitia poſſis euatere mala pñtia ſtuteas
pꝛo deo equanimiter tolleraxe An putas ꝙ hom̃ies
huius ſeculi nihil vel paꝝ paciantur nec h; inuenies ·
Etiam ſi telicatiſſimos queſieris Sed habent inquit
multas celectaciones et ꝓprias ſecuntur voluntates ·
Ideoq; paꝝ ſuas ponterant tribulacõnes eſtima Ita
fit vt babeant quicquid voluerint fed q;diu putas
durabit Ecce ; admodũ fu’ deficient babioantes—
in h ſeculo et nulla exit recozdatio pᷣterxitoꝝ gaudioꝝ
Ded et cũ adhuc viuunt non fine amaritudine et
tedio ac timoꝛe in eis quieſtunt. Ex eatem namg re
Vnde ſicut telectacionem ↄcipiunt · inte to loꝛis pena
frequenter iuſte illis fit · vt q inozdinate delectacões
grant et ſecuntur non fine ofuſione et am aritudine
eas expellant · O g bꝛeues · g falfe- qᷓ incdinate et,
turpes om̃es It Verumtamen pre ebꝛietate a œcitat
non intelliguntur § velut muta aĩalia gpter modicũ
coꝛruptibilis vite delectam̃tũ moꝛtem ale incurrunt /
‘Zu ergo poſt concupiſcencias tuas non eas et a vo⸗
luntate tua auertere · Delectare in dño et dabit tibi
peticiones codis tui · Etenĩ ſi wraciter vis eelecari

à habundantius a me ofolari Ecce in otemptu oĩm
mðdanoy et in abſciſione vim infimaꝝ relectacionũ
exit benedidiv tua et copioſa reddetur tibi ↄſolatio ·
Et q̃nto plus te ab ommũ creaturaꝝ conſolatione
ſubtraxeris · tanto in me ſuauioꝛes et potenciores
ofolationes inuenies $3 pꝛimo non fine qd; triſticia
et labore certaminis ad has pertingere obſiſtet /
molita conſuetuto. Sed meliori conſuetudine de⸗
uincentur Remurmurabit caro fed feruozes ſpiritus
fren abit᷑ Inſtigabit et exacerbabit te fpens ãtiquus

magnus obftruetur- · ienti:
humilis ſubditi ad exemplũ rprihefu. Ca · xiiij
li qui ſe ſubtrabere nititur ab obedientia ipſe
e ſubtrahitur a gta Et qui querit ht̃e puata
mittit omunia Qui non libent᷑ et ſponte ſuo
ſuꝑioꝛi fe ſubdit ſignũ ẽ ꝙ caro ſua nb dũ ꝑfecte ſibi
obedit § ſere recalcitrat et m̃murat Diſce ergo eelerié
tuo ſuꝑiori te ſubmittere · Si carnem tuã optas ſub⸗
iugare · cꝰ nang exterior vincitur inimitus ſi interioꝛ
homo non fucrit deuaſtatus · Non eft moleſtior et
peior hoſtis aic qm tuip̃e tibi et caro non bñ ↄcoꝛdãs
ſpiritui. Opoꝛtet omnino te aſſumere tuiipſius
otemptum ſi vis pꝛeualere aduerſus carncm et fang:
uinem q; adhuc nimis inordinate te diligis. Ide
plene te reſignare alioꝝ voluntati trepidans Sʒ qo
magnum ſi tu qui puluis es et mbil pꝛopter deum te

fed dꝛatione fugabitur · Inſuꝑ labore vtili aditus ei

hom̃i ſubdis qñto ego om̃ipotens et altiſſimus qui
cuncta creaui ex nihilo me hom̃i ꝓpter te humiliter
fubicci-fadus ſum omnium humilimus et infimus
vt tua ſuperbiaʒ mea hũilitate vieeves Viſœ obtꝑare/
puluis. Diſc te hũiliare terra et limus et ſub vim
pedibo incuruare Diſœ voluntates frangé et ad oim̃
ſubiectionem te dare Exarteſœ contra te ne paciari⸗
tu tumorem in te viuere fed ſubiecbum et paruulum
te exhibe vt om̃es bomues ſuꝑ te ambulare poſſunt
4 ſicut lutum plateaꝝ concalcare · Quid hates homo
inanis conquer quid ſordire pectatoꝛ bales 3 dicere
expꝛobꝛantibus tibi qui tociens deum offendiſti et
infernum meruiſti Sed pepercit tibi oculus neus q
pꝛecioſa fuit anima tua in ↄſpectu meo vt ognoſceres
diledionem meam ct gratus ſemper beneficijs mas
exiſteres · et vt ad veram fubicdionem et hũilitatem
te iugiter dates · pacienterq; qpriũ ↄtemp tum frrres.

De cccultis dei iudicijs ↄſiðandis ne extollam̃ i boni?
Ntonas ſuꝑ me iudicia tua dñe a timme at d · xv ·
tremore concutis via oſſa mea et expaueſcit aia mea
valte · Sto attonitus et ↄſitero a: cli non ſ᷑ mði in
oſpectu tuo · i in angelis reꝑiſti p̃uitatẽ ij th peꝑtiſii
quid fiet te me · Cetiterunt ſtelle re elo et ego puluis
qo pꝛeſumo qu opa vitebantur laudabilia cmterũt
ad infima. Et qͥ ↄmerebãt ꝑ anẽ angeloꝝ vidi filids
relectari poꝛcoꝝ lla ergo ſctitas fi manũ tuam one
ſubtrahis Mulla iuuat foꝛtituto fi conhuare teſinas
ta ſecura caſtitas fi ei nd ꝓtegas Nulia apa ꝓdeſt
cuſtodia ſi nõ aſſit tua ſacta vigilantia Nulla ꝓteſt
fapia fi gubernaxe reſiſtas · nã relicti mergim̃ a ꝑimꝰ
viſitati Vᷣo erigim̃ a viuimꝰ Inſtabiles quigpe ſumꝭ
§ p te ofirmami tepe ſtimus · § p te accendim̃ O qm
hũilit᷑ et q; abiecbe mihi de meipo ſciendũ eft g nibil
endend Si quid boni vices habere · O q; ꝓfunde
fu mittere me ceo ſub abiſſalibus iudicijs · Oportet
one vt nihil aliud me eſſe inuenio Gm mbil et nihil.
O pondus immenſum O pelagus ininſnatabile vbi
nihil de me reꝑio q; in toto nihil Vbi ⁊ẽ ergo latebꝛa
gloꝛie vbi confitentia te virtute conœpta Abſoꝛpta
eſt om̃is gloꝛia vana in peofunditate vim iubicioꝝ
tuoꝝ ſuꝑ me Quid dt om̃is caro in conſpectu tuo ·
Mund gliabitur lutũ contra formant? fe · Quomõ
poteſt erigi vaniloquio tuius coz in vritate ſubiectũ
eft deo Non cum totus mun dus eriget quem vitas
ſibi ſubiecit nec oim̃ landancium oꝛe mouebitur qui
tea fpem ſuaʒ in ep firmauit {Ram a ipſi qͥ locuntur
ecte om̃es nihil Deficient · n cũ ſonitu vexboꝝ · veritas
autem dñi manet ineternũ
Qualiter ſtandum fit et Diendum in omni re
derabili · a · xdi
i ſic dicas in oĩ re · Die ſi tibi placitũ fuerit
iat hoc ita Domine ſi fuerit honor tuus fiat

hot in noĩe tuo-diie fi mihi vixeris expedite a vtile ce
pepsi tune tona michi hot vti ad honmem tuũ
$3 ſi mihi nociuũ fore ↄgnoueris · Net ate mee ſaluti
pꝛoteſſe · auffer a me tale veſiteriũ a {pu ſancto · etiã fi
videatur hoi red et bonũ · Difficile eft ꝓ vo iu dite
vtꝝ ſp̃s bonus l alienus te impellat ad deſidᷣandũ
boc vel illud · an etiaʒ ex 350 moutaris ſp̃u. Multi in
fine ſt derepti qui pꝛimo bono ſp̃u virebãtur inducti
Igitur ſemꝑ cũ timoꝛe tei et cudis hũilitate ad deſi-
derandũ eft quicquid teſiterabile nei ocurrit · maxĩe
cũ ꝓpria reſignauone michi totũ mittendũ eft at
dien dũ · Dñe tu fais qualiter melius eſt · fiat hoc a
illud qualiter voluctis .Da quod vis et quanti vis
et quanto vis ac mecũ ſicut vis a ſicut magis tibi
placuerit et mato: bono: tuus fuexir. Done me vbi
vis et libere age mecum in om̃iby In manu tua ſum
Gira et reuerſa me per cixcuitum En ego ſeruus cans
paratus ſum ad oĩa· quõʒ non teſitexd mihi viuere §
tibi vtinam digne et perferte-

@ratio pro bneplacito oat perficiento c · xv ·
ontere mihi benigniſſime ißu gratiam tuam.

vt mech fit et meat laboret mecumq; vig in

finem perſeueret. Da michi hoc fp ceftzerare
et Mlle qd tibi magis acceptũ fuerit et carius placet
Tu voluntas mea fis? mea voluntas tuam ſemꝑer
ſequatur et optime ei cadet Dit mihi vnũ velle et
nolle tecum · nec aliud poſſe velle aut nolle · niſi 7 tu
velis et nolis Da mihi om̃ibo moꝛi qui in mSo ſunt
et qꝓpter te amare otemni et neſciti in hoc ſeculo · Da
mihi ſuper oĩa teſiterata in te requieſœre et coz meũ
in te pacificare Tu vera pax coꝛdis Tu ſola requies-
Extra te dura ſunt om̃ia et inquieta In hat pace in
i dipᷣm hot eft in te ono ſummo eterno hono cormia
et cæquieſtam Amen ·

folacifi in veo eft qtendum Ca · xviij·
icquid veſirerare po ſſum aut cogitate ad
ſolaciũ meũ. non bic expecto fed in poſteꝝ &
fi om̃ia folatia mundi ſolus babecen-et oĩ
rehens frui poſſem · certſi eft ꝙ diu durare nd poſſem
Woe non poteris sia mea plene ofolari · ner
recrean · niſi in deo ofolatoze pauperum ac ſuſceptae
humilium Expetta moditũ ania mea expecta diuinu
ꝑꝛomiſſum et habebis babundantig; orm bonoꝝm
lo $i nimis inodinate appetis illa peefentiaperees
eterna a celeftia Sint tꝑalia in vſu · eterna in teſiterio
on potes aliquo bono tempoꝛali ſaciari · q ad bec
enda non es creatus .€tiam fi omia creata bona
haberes non poſſes eſſe felix et beatus · Sed in ded qui
cuncta qrauit tota beatitutv et felicitas con ſiſtit · nõ
qualis viretur a laudatur a ſtultis mbi amatoꝛibus
Sed qualem expectant boni xp̃i fiteles et pꝛeguſtant
interdũ ſpuales ac miſericmtes =a ye guerſatio eft
iclis Vanũ é et baeue oẽ hũanũ ſolatiũ them et vex
ſdlatiũ quod intus a veritate pertipitue Peuotus hõ
vbiq; fert ſecum ofolatozem ſuũ iheſũ a dicit ad cum
Areſto mihi tomine iłeſu in om̃i loco et temꝑe ec
mihi fie conſolatio libenter velle carere omi humano
ſolatio Et ft tua vefuerit confolatio fit mibi tua voz
luntas et iuſta peo batio pro ſũmo ſolatio. Non eni
imppetuũ iraſœris . neq; ineternum conminaberis ·
oĩs ſollicituto in den ſtatuenda ſit Ca · xix ·
il · ſine me tecũ agé gd volo · ego ſcio dod expe:
dit tibi · tu cogitas hie hõ. ſentis in mits ſicut
uatet hũanus effedus Dñe wy eſt qd ditis
Maio: cit ſollicituto tua pro me Gm omnis cura
quas ego gerere poſſum pro me Nimis · n · caſualiter
tat qui non proyat om̃em ſollicitudinem ſuam in
te · Domĩe dummoto voluntas mea recta eft firma
ad te permaneat Fat te me quicquid tibi placuerit

Non eni poteſt effe niſi bonũ quicquid de me freeris
Di vis me eſſe in tenebris fis benedictus. Et fi me
vis eſſe in luce fis iterũ benedidtus. Si me dignaris
ↄſolari fis benedictꝭ · Et ht me vis tribulari fis equt
femp benedictus. ili ſic opoꝛtet te ftare fi metũ exh:
teras ambulare. Ita pꝛõptꝭ eſſe debes ad paciendũ ·
ſicut ad gaudendũ. Ita libent᷑ debes ee inops a pauꝑ
ſicut plenus et diues. Dñe libent᷑ paciaꝛ ꝓ te. qcquid
volueris venixe ſuper me. Indifferent volo bona et
malũ de manu tua · dulce a amatũ · lete a triſte ſuſci-
pere · ac ꝓ bibus mihi cõtingentibus gracias ager.
Cuſtodi me ab on pecato a nõ timebo morte neg
infernũ · dümõ ineternũ me non ꝓicias nec teleas de
libro vite. non mihi nocebit · qcquid tribulationis
venerit fuper me. G2 tempozales miſerie
pi equanimiter func ferende. xx.
1 Ali ego deſcendi de elo pꝛo tua ſalute. Su⸗
ſcepi tuas miſerias nun neceſſitate § cavitate
hente · vt pacientiã d iſcetes · et tempozales
miſerias non indignanter fertres.Naʒ ab hoꝛa oꝛtus
mei vſq; ad exitum in cruce non defuit michi tolle⸗
rantia dolorum. Defedtũ rerum temporaliũ mag⸗
num babu. ultas querimonias de me frequenter
audiui. Confuſiones et obpꝛobria benigne ſuſti⸗
nui. Pro beneficijs ingratitudinem recepi. Pro mi:
raculis blafpbemias. Pro tocttina reprehenſiones.
Dom ine quia tu paciens fuiſti in vita tua · in hoc
maxie implendo preceptũ patris tui. Dignum eſt vt
ego miſerrimus pectatoꝛ ſecun dũ voluntatem tuam
pacienter me ſuſtineã · a oonec volueris onus coꝛtup⸗
tibilis vite pꝛo ſalute mea poꝛtem. q; et ſi onetoſa
ſentitur preſens vita · tamen facta eft per graciã tug;
valde meritoria · atq; e tuo et fandoy tuorũ
veſtigijs infirmis tullerabilior et clariorſed et mul⸗
tomagis conſolatoꝛia Gm olim in veteri lege fuit

cum eli clauſa ꝑſiſteret et obfeurioz etiam via
ad celum vitebatuꝝ · qn tam pauci regnũ ext qere
curabant Sed neg qui tune iuſti erant et ſaluandi
afi paffionem tua et ſacre moꝛtis debitũ cleſte regnũ
poterant introire O q̃ntas tibi gratias tenen re
viam recta; et bonam dignatus es mihi a cunctis
relibo ad eternũ regnum tuum oſtendere fam vita
tua via nta et per ſanctaʒ pacientia ambulamus ad
te qui es coꝛona nta fifi tu nos pᷣceſſiſſes a aocuiffes-
quis ſequi curaret Meu quanti lon ge retto maneret-
niſi tua peeclara exempla inſpicerent Gae adhuc te⸗
ee auditis tot ſignis tuis et toctrinis Quid
jeree-h tm̃ lumen ad ſeqndũ te non habẽmus
De tollerantia iniuriaꝝ a qs ver? paces o phe: ca · xxi·
Vid eft quod loqueris fili · Ceſſa cun queri
fieerata mea et alioꝝ ſanctoꝝ paſſione {Nd
ũ vſq; ad ſanguinem reſtitiſti. Darũ eft gd
tu paretis in ↄparatione eoꝝ qui tam multa paſſi ſt᷑
tam foꝛtiter temptati · tam grauitex tribulati · tam
multipliciter pꝛobati et exercitati. Opoꝛtet ergo te
alioꝝ grauiora ad mentem reducere vt leuius feras
tua minima Et fi tibi minima non virentur vite ne
tibi hoc faciat tua impacientia. Siue tamen parua
ſiue magna fine ſtute cũcta pacienter ſufferre. Quãto
melius ad paciendum te diſponis tanto ſapientius
agis et amplius pꝛomereris feres q; leuius animo a
vſu · ad boc non ſegniter pꝛeparatis. er dias non
valeo ber ab homine tali pati · net huiſæmodi mihi
pacienda ſunt Graue ·˖ n · intulit damnum mihi que
nungm cogitaueram · fed ab alio libenter patiar et
ſicut pacienda vireo · Inſipiens eft talis cogitatio·q̃
virtutez paciencie nõ oſidat · ij a quo cœonanda erit.
§ magnas perſonas et offenſas ſibi illatus dit
Non eft verus paciens qui pati non vult niſi qntum
ſibi viſum fuerit · et a quo ſibi placuerit E. erus

autem paciens nõ attendit a quo homine · vtrum a
prelato ſuo an ab alio equali aut inferiori.Vtrum
a bono a ſancto viro vel a ꝑuerſo a indigno exetceat
fed ind ifferent᷑ ab om̃i creata quantũcunq; a qcienſ⸗
cung ei aliqd aduerſi aciderit her totũ de manu dei
gratant acipit et ingens luctũ reputat qa nil apud
deũ quantũlibet paruũ pro deo tñ paſſũ poterit ſine
merito tranfire. itaq; expeditꝭ · ad pugnã ſi vis
habere victoꝛiã fine crtamine non poteſt venire ad
pacientie coꝛonã. Si pati non vis recuſas cœonari.
Di autem coꝛonari deſideras cexta viriliter ſuſtine
acienter. Dine laboꝛe non tenditur ad requiem nec
fine pugna peruenitnr ad vidouam. ac michi one
poſſibile per graciam qð michi impoſſibile videtur
ex natura. Tu ſcis ꝙ pati non poſſũ a ꝙ cito evicioz
eui exurgente aduerſitate.fficiatur mihi quelibet
exrrcitationis tribulatio am abilis pro nomine tuo
et optabilis. Ma; pati et vexari pꝛo te valde ſalubre
eſt anĩe mee. De aſfeſſione qprie mfirmitatis
et huius vite miſerijs Cap · xxij.
Onfiteboꝛ aduerſũ me i iuſticiã meã.ↄfiteboꝛ
tibi dñe infirmitatem mea. Sepe patua res
eft que me deiecit et e e ae me
foꝛtitet᷑ ãcturum · ſed ci modica temptatio aduenerit
magna mihi anguſtia fit. V aloe vilis quãtoq; res
eſt · vnde grauis temptatio ꝓuenit. Et dũ puto me
aliqᷣntulũ tutũ · cũ nd ſentio muemo in mend nung
pene teuictũ ex leui flatu. Vide ergo one humilitatẽ
meat fragilitatẽ tibi vndiq; notã · miſerere et eripe
me de luto vt non infigar ne permaneg; de:ectꝰ ole
quags- bor eft ꝙ me frequenter reuerberat · a cam te
confundit ꝙ taʒ labilis ſũ a infirmus ad teſiſtendũ
paſſionibus. t ſi non omnino ad conſentionem tii
mihi etiã molefta a grauis eft eaꝝ inſeſctatio · a tedet
me valde fic cottidie viuere in lite · ex bine nota fit

michi infirmitas mea quia multo facilius irruunt
ab hominande ſemꝑ fan taſie qua diſœdant.Vtinã
foꝛtiſſime deus iſrahel zelatoꝛ aĩaꝝ fideliũ · reſpicias
ſerui tui laborem a tolorem· aſſiſtaſq; illi in om̃ibus
ad quetrunq; perrexexit. Robora me celeſti foꝛtitudĩe.
ne vetus homo miſera caro ſpiritui · nõ dũ · plene ſub
iecta valeat dñaxi: aduſus q; ertaxi optebit q; diu
ſpiratur in hac vita miſerrima. Oeu qualis eſt bee
vita · vbi non deſunt tribulationes et miſerie vbi
plena laqueis et hoſtibus ſunt oĩa. Ma; ona tribu⸗
latione feu temptatione recedente alia acedit. Sed
et priore adhuc durante ↄflictu· alij plutes ſuper me
veniũt a inſperate. Et quomo do poteſt amati vita
tantas habens am aritudines tot ſubiecta calamita⸗
tibus et miſerijs. Quomodo etiam dicitur vita tot
generans mortes o peſtes. Et tii amatur delectari
in ea a multis quent. eprehendit᷑ frequent mous
ꝙ fallax fie a bands tñ faate relinqtur qꝛ ↄcupiſcẽtie
curnis nimis dñant . Sed alia trahũt ad amandũ
alia ad cõᷣtemnendũ. Urabunt ad amorein mund:
reſideriũ carnis · deſideriũ oculoꝝ a ſuperbia vite.ſed
pene et miſerie ſequentes ea. odiũ mundi pariunt et
tediũ. Sed vinut peochtolor delectatio praua men⸗
tem mũdo deditã. et eſſe ſub ſen ibo delicias veputat
quia dei ſuauitatem + interna virtutis amenitatem.
nec vidit nec guſtauit. Nui autem mundũ perfeſte
contempnunt a deo viuere ſub ſancta diſaplina ſtu⸗
dent. iſti diuinã dulædinem veris ab reniimatonbus
peomiſſã non ignorant. Et q; grauit᷑ mundus exxat
et varie fallit clarius vident.
@ in den fup ↄĩs a na reqͥeſndũ eſt. Ca-rziij.
V per via et in oĩbus requiefces aia mea in
dn ſemꝑ q; ipſe ẽ ſanctoꝝ eterna reqͥ es. 5
mihi dulciſſime a amantiſſime ihᷣu in te ſu
vmmnem crraturã requieſcere ſuper ornem falurem et

puleritrdic¢ ſuꝑ oẽʒ gliq; a honoꝛẽ a ſuꝑ oẽʒ potenciã
et dignitatẽ (ſuꝑ oe; ſcientiq; et ſubtilitatem fup oẽs
diuitias et artes · ſuꝑ 023 leticia; et crultaciones · ſuꝑ
om̃em fama; et lautem · ſuꝑ of; ſuauitatẽ et ↄſolacõeʒꝭ
ſuꝑ omem ſpe n et e e Dime meritum
et deſiderium ſuꝑ via wna a munera que potes dare
et infundere · ſuꝑ om̃e gaudiũ et iubilationem quam
pt mens cape et ſentire Deniq; ſuper angeles et arch⸗
angelos et ſuꝑ om̃em exercitum eli · ſuꝑ oia viſibilia ·
et ſuꝑ ome gd tu deus mens non es · q tu deus meus
ſuꝑ om̃ia optimus es. Tu ſolus altiſſimus · tu ſolus
potentiſſimus · tu ſolus ſufficientiſſunꝭ et pleniſſunꝭ
tu ſolus ſuauiſſimus et ſolatioſiſſimus · tu ſolus pul
cerrimus et amantiſſimus · tu ſolus nobiliſſimus et
gloꝛioſiſſimus ſuꝑ oĩa · in quo cuncta bo fit et ꝑfecte
ſunt et ſemꝑ fuerunt et erunt Atq; izeo minus eft et
infufficiens. quicquid mihi preter teipᷣm tonas aut
de teipo reuelas vel ꝓexmittis te non viſo nec plene
atepto · Quom̃ quitem non poteſt coz meũ veracitet
requieſœre nec totaliter contentaxi · niſi in te requi -
eſcat et omma tona om̃emq; creaturam tranfendat
D mi dilectiſſime ſponſe iheſu ype amatoꝛ puriſſime ·
tominatoꝛ vniuerſe creature · quis mihi dat pennas
vere libertatis ad volandum et pauſandum in te.
O quando ad plenum dabitur mihi vacare et vitere
gm ſuauis es comine teus meus · O qñ ad plenum
me 2 in te · vt pee amoꝛe tuo non ſentiam
me. ſed te ſo lum ſuper omnem ſenſum et modum. in
modo non omnibus noto func aũt freq̃nter gemo.
et infelicitatem meaʒ cũ toloꝛe poꝛto q multa mata
in hac valle lacrimaꝝ et miſeriarum oaurcunt mihi
que me ſepius conturbant et obnubilant - ſepius
impediunt et diſtrahunt alliciunt et implicant · ne
liberum habeam acceffum ad te et ne iocundis fruar
amplexibus pꝛeſto ſemper beatis ſpiritibus Moueat

te ſuſpirium meum et defolativ multiplex in terra.
O thefu ſplendoꝛ eterne glorie · ſo amen ꝑegrinantis
aicaput te et os meũ · ſine vcce + ſilentiũ loquit᷑ tibi
Wig: quo tardat venire dñs meus. Veniat ad me
pauperculũ ſuũ a letũ faciat. Mittat manũ ſuam et
miſerũ eripi at de omit anguftia. Veni veni qa fine te
non erit leta dies aut hema · qa tu leticia mea et fine
te vacua eft menfa mea: Miſer ſũ ce ꝙ ãmoto incar⸗
ceratus a ↄpedibo grauatus Donec luce preſentie tue
me relicias · ac libertati tones vultũq; amabilẽ xmo
fives. Quetãt aly peo te aliud qdᷣcunq; libuerit. mihi
ahiud interĩ nil placet nec plaœbit : niſi tu deus meus
ſpes mea falus eterna . Non reticebo nec deprecari
ceſſabo · conec gracia tua reuertatur mibig tu intus
doquavis: Gar aſſum. cee ego ad te venio quia ins
uocaſti melatrime tue et deſideriũ aie tue huĩliatio
et tontricõ tedis tui incimauerunt mea adduxerũt
ad te. Et dixi. Dine inuotaui te et deſideraui frui te ·
paratus ſũ omnia teſpuere pꝛopter te. Tu enĩ prior
excitaſti me vt quererem te. S is ergo benedictus dñe.
qui feciſti hanc bonitatem cũ ſeruo tuo ſecundũ mul⸗
titudinem miſericoꝛdie tue. Quid habet vltra dicere
ſerud tu? coꝛã te niſi vt huĩliet fe valde ante te medr
ſemper ꝓprie iniqtatis os vilitatis. Qon enĩ ct ſilis
tui in cũctis mirabilibus eli et terre. Punt oꝑa tua
bona valte iudicia vera a ꝓuitentia tua regunt᷑ vni⸗
uerſa · laus ergo tibi a gha o ptis ſapĩa te laudet et
benedicat os meũ · aĩa mea + cuncta creata ſimul.
De weordacde multipliciũ beneficioꝝ tei. Ca · xxiiij.
Deri domine c meum in lege tua et in pre⸗
ceptis tuis dere me ambulare. Da michi in:
telligere voluntatem tua cũ magna treue.
tentia ac oe ee ben eficia tua tam
in generali q̃m in ſpeciali memoraxi vt digne ubi
binc grauas valea referre. V erũ ſcio a confiteor ro

pro minimo puncto me poſſe debitas gr̃aꝝ lautes
ꝑſoluere Minor ego fi om̃ibus bonis mihi preſtitis
et cũ tuaʒ voluntatem attento reficit p̃ magmtudine
illius ſpiritus meus Mia Gin aia habemus et in coꝛꝑe.
et qcunq; exterius vel interius nAlitce vel ſuꝑ nãlitet
oſſidemus tua func beneficia . et te bncficũ pium ac
num om̃dant · a quo cuncta bona accepimus Et fi
alius plura alius paucioꝛa accepit · oĩa tñ tua ſũt · et
fine te · nec minimũ poteſt haberi Ille qui maioza ac⸗
cepit non pt merito ſuo gloxiaxi nec ſuꝑ alios extolli
nec minoti inſultare q; iſte maior eft et melior qui
fibi minus aſcribit et in regratianto humilior eft
atq; deuotior. Et qui om̃ib viliorem fe exiſtimat et
indigniorẽ fe iudicat.aptior ẽ ad ꝑcipienda maioꝛa
Qui autem paucioꝛa accepit contriſtriſtaxi non debet
neg indignanter ferre nec ditioꝛi inuidere § te pocius
attentere et tuam bonitatem maxime laudare · ꝙ
tam affluenter.tam gratis et libenter fine perſonaꝝ
acceptione tua munera largixis · Oĩa ex te · et idro in
om̃ib es laudandus · Tu fas god vnicuig tonari ex⸗
peoiat.ct cur iſte minus iſte amplius hałeat · nõ nm
ſed tuũ eſt hoc diſcernere apud quem ſingulorum
d iffinita ſunt merita. nde dñe deus pro magno
etiã reputo beneficia non multa habere Vñ et exteriꝰ
ſcdᷣm homines laus à gloria apparet Ita ut qs con⸗
ſiderata paupertate et vilitate perſone ſue non inde
grauitatem et triſticiam vel deiectionem concipiat ·
fed pocius conſolationem et hijlaritatem magnam
quia tu deus pauperes et humiles atq; huic mundo
reſpecbos tibi elegiſti · et infamiliares et comefticos
Teſtes ſunt ipſi apoftoli quos prinapesfup om̃em
terram conſtituiſti · fuexunt tamen fine querela con-
uecfati in mundo tam humiles et ſimplices fine omĩ
malitia et colo vt etiam pati stumelias gautetent
ꝓ noĩe tuo a que mus abhrret ipſi amplecterentuꝛ

affectu magno Nihil ergo amatmem tuũ et ognitoꝛẽ
b ñ factoꝝ tuo 12 letificare debet ſicut voluntas tua
in eo · et beneplacitum eterne diſpoſitionis tue e qua
tm otentati et ofolari tetet · vt ita libenter velit eſle
minimus vt aliquis opraret eſſe maximus. Et ita
pacificus et otentus in nouiſſimo ſicut in l pꝛimo
atq; ita libenter deſpectabilis et abijectus · nullius q;
nomis et fame ſicut eeteris bonozabilio: et maioꝛ in
mdo a; voluntas et amo honoris tui via excerere
debet et plus eum ↄſolarti · magiſq; placre q; omnia
beneficia ſibi data vel danda 5
agnã inpoꝛtantibo pam ca · xxv ·
ili nunc tocebo te vid pacis et ve libectatis fac
dñe qd dicis q gratũ ẽ mihi § audirr: ſture fili
alten? pocius facere vo luntatẽ q; tua Elige fp min?
p plus habere Quere ſꝑ inferimem loci 2 vit» ſubeſſe
Bien fp et oꝛa vt voluntas integre fiat: ce talis
homo ingreditur fines pacis et quietis; Dñe ſermo
tuus iſte bꝛeuis multi in feotinet ꝑfectionis · paruuꝭ
é dictu & plenus ſenſu et vber in fructu ſM am fh poſſet
ame fiteliter cuſto diri · non deberet tam facile in me
turbatio oꝛixi Nam quociens me in pacato ſentio et
grauatũ . ab hac toctrina me recep iſſe inuenio Ded
tu qui om̃ua potes et anime pꝛofectũ ſemꝑ diligis ·
adauge maiorem gratiam vt poſſum tuũ conplexe
ſermonem et meam perfiœre ſalutem
Oratio contra malas cogitaciones
mine deus meus ne elongeris a me deus
eus in auxiliũ meũ reſpic.quõʒ inſurrexet̃t
in me varie cogitacdes et timores magniaf⸗
Fligentes aia; mea · Quomðõ infity illeſus quomoꝛo
ofringam eas. Ego inquit ante te ibo et glorivfos
in te humiliabo · Gperiam ianuam crceris et archa⸗
na ſecretorum reuelabo tibi at comie vt loquaris-
fugiant a fane tua omnes inique cogitacones ·

bec oe et vnica ↄſolatio mea ad tein vi tribulacõe
confugere et ohare te ex intimo inuocare et pacien⸗
ter oſolationẽ tua expectare Mr ꝓ illũiacde mes
e me bone ieſu claritate eterni luminis et
dut de habitacło cudis mei tenebꝛas vniũſas

Co hibe euagationes malas a vim facientes vniuſas
tẽptacões Pugna p me foꝛtit᷑ a expug malas beſtia⸗
otupiſcncias dico illecebꝛoſas vt fiat pax in virtute
tua · et habundantia laudis tue refonit i aula ſct᷑a h;
ẽ in oſcientia pura Imꝑa ventis a tempeſtatib Dic
mati qeſœ a aqͥloni ne tatdaùᷣis a erit t̃nqͥllitas mag
Emitte lucẽ tua et writaté tuã vt lucãt ſuꝑ terrã q
terra ſum inanis et vacua tonet illũies me. Effunde
gta reſuꝑ.ꝑfũde coꝛ meũ tore cleſti miſtta deuocioĩs
aquas ad irrigidaʒ faciem terre. ad ꝓducendũ fructi
bonũ a optimũ Eleua mentem pꝛeſſaʒ mole peatoꝝ
et ad cleſtia totũ teſiteriũ meũ ſuſpende · vt guſtata
ſuauitate fupne felicitatis pigeat de trenis cogitare ·
Mape me a eripe me ab vi creaturaꝝ indurabili con⸗
ſolacdᷣe q; nifa res creata valet meũ appetitũ plenaxie
quietare et conſolari Junge me tibi inſeꝑabili dilec⸗
tionis vinculo · quõʒ tu ſolus ſufficis amanti a abſq;
te friuola ſunt vniuerſa De euitacione
curioſe inquiſitioms fuperalterius vita d · xxvi ·
li nol: eſſe curioſus nec vacuas gerere ſolli⸗
citudines · Nuid hot vel illud ad te tu me

ſequere. Quid enĩ ad te vttũ ille fit talis vel

talis aut iſte fic agit vel fic loquitur Tu nd indiges
reſpontere peo alijs.g̊ peo teipo redde rationg Quio
ergo teimplicas .€ae ego vẽs cognoſcœ et anda q̃
ſub foie fiũt viteo. et ſcio qualiter cam vnoquoq; ſit
uid cogitet do velit et ad Tuns tendat ed intencõ
Dib igtt mitten da IE via Tu vero ſerua te in bona
pate et dimitte agitantem agitare · quid voluerit
niet ſuꝑ eum qo frrerit vei dixexit quia me fallere

non pt Non fie tibi eure de magn noĩs vmiva-non
te multoꝝ familiaritate ij te puata hoim̃ dilectione
sig eat deſtructiones a magnas in corre ob⸗
curitates · libenter lodrer tibi verbũ meũ a abſcõdita
reuelarem tibi ſi aduentũ meũ diligenter obferuares
at oſtiũ coꝛdis mihi aꝑires Eſto pꝛouidus à vigila ĩ
orationibus et humilia te in omnibo.

n d be pax dis et profedus verus ↄſiſtit m xxvij ·
ili ego locutus ſũ · pact relinq̊ vobis · pacẽ mea
to vobis · nõ qué. mds dat ego to vob · f; q̃ ad

Va pace ꝑtinent · nõ oẽs curãt Pax mea ch bili a
manſuetis core Pax tua exit in mita pacientia · ſi me
aud ietis boct mea fecut? fuexis potes mita pace fru
Quid i Inaũ . in oĩ re · attẽte tibi do facias a qd dics.
et omnem intencõʒ tuam ad hoc dirige.vt mihi ſoli
placeas et extra me nichil cupias vel queras- Sed et
te ahorum dictis vel fadis nichil temere iudiœs · nee
rebus tibi non conmiffis te implices et poterit Feri
vt par vel rato turbaris. ung autem fentire alig
turbationem nec aligs pati cœpoꝛis moleſtiũ · non eft.
pꝛeſentis tempis feo ſtatus eterne quietis Non ergo
eftimes te veram patem inueniſſe · i nullam ſenſetis
grauitatem · nec tunc totum cile bonũ · ſi neminem
pateris aduerſariũ - nec 5 eſſe per fectũ ft cuncta fiunt
icdm tuũ affectũ neq; tunc aliquid magni te reputes-
aut ſpecialiter dilectũ eſtimes.ſi i magna fueris deuo⸗
tione atq dulœdine. q in iſtis non ↄgnoſcitux verus
amar virtutis nec in iſtis ↄſiſtit pꝛofectus a ꝑfectio
hom̃is In quo ergo one jn offerena te ex toto coꝛde
tuo diuine voluntati non qrento que tua ſunt nec in
patuo net in Magno - nec in temꝑe nec in eternitate
ita vt ona equali facie in gratiaꝝ actione ꝑmaneas
inter peoſpeea et contraria om̃ia equẽ late penſantr
Di fuecis tam fortis et longanĩs in ſpe vt fubtrada
interiori ↄſolatione · etiam ad ampliora ſuſtinenda

coꝛ tuũ ſparaueris nec te iuſtifiqiis Gib tãtaq; pati
nõ deberes § me in om̃ibo diſpoſicõibo iuſtifimùis et
ſct᷑m laudaũis tic in vera a recta via pacis ãbulas a
{pes indubitata erit ꝙ rurſus in iubilo fade mec hs
viſurꝭ O ſi ad plenũ tuiip̃ius otemptũ ꝑuenis ſcito
ꝙ tũc habũdantia pacis ꝑfrueris ſcd᷑ẽm poſſibilitateʒ
tui incolat? Me eminꝭtia libere m̃us qua ſupplex
matio magis meretur & freqns ledio Cn · xxix·

OX 5 op? ẽ ꝑfrtti vixri nung ab intiicbe cleſtiũ

aim relaxare et inter mitas curas Of fine cura
tnfire nd moze toꝛpentis § progatiua goa libere mts
nulli creature inoꝛdinata affedde adherento Ob ſecro
pijſſime deus meus ꝓꝛeſerua me a curis hind vite · ne
nimis implicer a multis neceſſitatibo coꝛꝑis ne vo⸗
lũtate capiar ab vniũſis aie obſtaculis ne moleſtijs
fractꝭ deiciar Mon tin dito ab his relp q̃ toto affectu
ambit vamtas mdana-§ ab his q; miſerijs que aig
ſerui tur muni maledẽo moꝛtalitatis penalit Guant
et retard ant ne in libertatem ſpus quociens libuerit
valeat introire O deus me? dulcto ineffabilis derte
mihi in amaritudinẽ oẽm ↄſolationem carnalem . ab
amoꝛe et᷑noꝝ me abſtrahentẽ et ad ſe intuitu cꝰᷣiuſdã
boni telectabilis pꝛeſentis mali allicientem Non me
vincat deus meus ˖ non vincat caro et ſanguis nõ me
decipiat mundus et bꝛeuis gloꝛia eius non me ſup⸗
plantet dijalolus et aſtucia illius Da mihi foꝛtitu⸗
dinem reſiſtendipacientiam tollerandi conſtanciam
perſeuerandi pa mihi peo omnibo mdi ↄſolationib
ſuauiſſimam tui {pus vnctionem · et pꝛo carnal tui
noĩs amoe effunde amozem Ecce cibus potus wits
a cetera vten ſilia ad coꝛꝑis ſuſtentacionem ꝑtinen cia
feruenti ſpixitui func oneroſa · Tribue talibus tꝑate
vti non teſiderio nimio implicari Abicere om̃ia non
licet. quia natura ſuſtentan da eft · Requite autem
ſuꝑflua et que magis delectant · lex ſancta peohibet

Nq alias caro aduerſus fpitité infolefeeret- Inter 5

ſumeris Cur ſuperfluis cutis fatigaris · ꝓta ad bene
lacitũ meũ . et nullũ pncieris detrimentũ. Pi queris
hoe vel illud · et volueris eſſe ibi vel ibi pꝛopter tuũ
conmodũ et pꝛopter beneplatitũ e hatin dum ·
nung eris in quietudine · nec liter a ſollicitudine. qa
in Omi re reperietur aliquis defectus et in vi loco erit
qd aduerſetur luvat igitur non quelibet res arepta
vel multiplicata exterius - fed pocius contempta et
detiſa radicitus · ꝙ non tantũ cecenfueris et duitiaꝝ
intelligas fed etiaʒ de honoris ambitu a vane laudis
veſiterio. que om̃ia tran ſeunt ci munto Dunit paꝝ
locus fi oveft ſpiritus furois · nec diu ſtabit pax illa
queſita foinſetus · fi vacat a vero fundam̃to ſtatus
cbedis oc eſt niſi ſteteris in mepermutare te potes
non meiiore Mam ocaſione cota et accepta inucies
quod fugiſti ex amplius ·
tio p20 purgatione codis et eleſti ſapientia ·
nfirma me teus per gratiajlandiIpus-da
virtutem coꝛroborari in interioꝛi bomineet
ca meũ ab omni inutili ſollicitud ine et an⸗
geꝛe euacuare · net vaxijs veſitexijs tradi cuiuſcunq;
tei vilis aut preciofofed vñna inſpiœre ſicut tranſe -
untis et me pariter cum illis tranſituꝝ · quia nichil

pmanensfub fole mf via vanitas et afflidio Pp
q; ſapiens qui ita sfidat .Da mihi dñe cleſtẽ ſapĩaʒ
vt diſcam te ſuꝑ oĩa querere et inuemre/ſuꝑ oĩa ſaꝑe
et intelligere Da pꝛurenter declmare blandientemiet
pacienter ferre aduerſantẽ . ꝙ § magna ſapĩa non pt
moueri oi vento verboꝝ · nec aurem male blandient:
pꝛebere ſyrene Sic-n-ineepta ꝑgitur via ſecure
ontra linguas cetradon Ca · xxx ·
li non egreferas fi oa; de te male ſenſetint a
digint qd no libent᷑ audias · tu ectioza de teipo
lentice debes + nemiĩez in ferioꝛẽ te creeere $1 ambulas
ab intra non miem pondabis volantia iba Eft nd
pua pꝛutentia ſilere in tꝑe malo et introꝛſus ad me
ouerti nec humano iuditio diſturbari. Non fit pax
tua in oꝛe hoĩm ꝓiue · n. bene fue male interpꝛetati
fuerint nõ es iteo alter bo Mbi ct va pax et Ya ghia
nonne in me €t qui non appetit hom̃ibꝰ place nec
timet diſplicere multa ꝑfruetur pace Ex inoꝛdinato
amoꝛe et vano timmeozrttut oĩs inquietuto coꝛdis et
oifecadwfenfuum. Nai inſtante
tribuiacde deus inuocndus ẽ a hñdicendus · ꝙ·xxxi ·
t nomen tuum tomine benedictum in ſecula
qui voluiſti bane temptacionem venire ſuper
me non poſſum eg; effugere · ſed neceſſe habe
ad te ↄfugere vt me adiuues · et in bonũ mihi ipſam
auertas Pie mõ ſum in tribulatione et nb eft coꝛdi
meo bñ § mltm vexa a pñti p. ſſione Et nunc pater
vilecte quid dicam Depꝛehrnſus fi inter anguſtias
ſaluifica me ex hoꝛa hac Sed pꝛoptera veni in bane
hoꝛam vt tu clarifies ci fuero valte humiliatus
et per te liberatus · Conplaceat tibi to mine vt eruas
me. Nam ego pauper quid agere poſſum et quo ibo
fine te · Pa pacientiam tomine in hac vier Adiuus
me deus mais a non timebo Gtumcung Guat? fuero
Et nunc inter bee qh dicam · One fiat voluntas tua

ego bene memi-tribulari a gravat oportet vtiq; vt
ſuſtineã ve vtinq; pacienter Donec tranſeat tẽpeſtas
ber · melius fiat. Dotens eft aũt bĩpotens manus
tua · etiaʒ bac tẽptatiõ em a me aufferre · oc eiẽ impetũ
mitigare ne penitus ſuuumbñ quemadmodum et
prius fepi? egiſti mecum reꝭ me? miſericadia mea.
t quanto michi difficilius tanto tibi ſacilic · ẽ bec

mutatio rtextre excelſi. e Divino petẽto auxilio
et confitentia recu de 555 xxxij.
li ego ons ↄfoꝛtãs ĩ die tribulacdis venias
ad me ch tibi nd bñfuerit. Moc t gd maxime
folacdes impedit celelte op tardiꝰ te cõ̃uertiꝭ
ad puuwem. Mam antequã me intẽde roges multa
interĩ ſolatia qris a recreas te in externis. Ito q; fit
vt pan via ꝓſint donec aduùtas qa ego ſum · qͥ eruo
ſperãtes in me · nec eft extra me valens auxilium feo
nec; durabile remedium. ee, iq; reſumpto ſpiritu
885 tempeſtatem recualeſc in luce miſerationum
meaꝝ qa qpe ſum dicit dominꝭ vt veſtaurẽ omnia
no ſolũ integre feo os habũdant᷑ cumulate.Munqd
michi qcquam eſt difficile aut eco ſilis dicenti et᷑ nõ
facienti. V bi eft fizes tua. Ita firmiter a ꝑſeueranter
ito vir fortis a longanimis veniet tibi conſolatio
in tempore ſuo. Expecta me expecta veniã et curabv
te. UVemptatio eft que te vexat et foꝛmido vana q̃ te
extertet. (Quid importat folliatudo de futuris con:
tingentibus · niſi vt criftina ſuper triſticiam habeas
ſufficit dia malicia ſua · vanũ ẽ a inutile de fut᷑is cõ⸗
turbari vel gratulari que forte nunquam cuenient.
ed humanum et huiuſmodi imaginationibus
illudi et parui adhut animi ſignũ · tam leuiter trahi
ad ſugeſtiones inunia. Ipſe vero non curat vtrum
per verum an falſum illudat et reapiat. V trum pꝛe⸗
ſentium amore aut futurmum formidine ꝓſternat.
Nam ergo turbetur cor tuum neg formidet. Crede

in mea in mmfenandia mea habeto fiduciã. Quãdo
tu putas te elongatum a me ſepe ſum propinquien
Quando tu eſtimas pene totum perditũ · tunc ſepe
merendi inſtat lucũ . Non eft perditũ quando res
acridit in contrariũ. Non debes iudicare fom pis
ſentire mer fic grauitati alian vndetunq; venienti in:
berere a aciꝑe tanquũ vis ſpes fit ablata emergẽdi.
Moli putare te relictũ ex toto Guis ad tempus tibi
miſerim aliquã tribulacdnem etiã optatã ſubtraxerĩ
conſolacõnem. Dic enĩ tranfitur ad regnũ celorum.
t boc fine dubio expedit tibi et eeteris ſeruis mas
vt exettitem in aduerſis q fi anda ad libitũ habe
as Ego noui cogitatõnes abſconditas qa multum
expedit pro ſalute tua vt interdũ fine ſapme rling:
tis ne forte eleueris ĩ bono ſuteſſuꝶ tibũpſi placere
velis in eo ꝙ non es. Quod dedi aufferre poſſum/et
reſtituere ci michi placuerit.Cũ dedero meũ eſticum
retraxeru tuũ · non tuliqa meũ et omne datũ bonũ
et omneperſectũ Si tibi admiſero grauitstem aut
qualitet contrarietatem non indigneris neg ↄcidat
em tuũ. Ego cito ſubleuare poſſum et ome onus in
gaudiũ tranſmutare. Veruntamen iuſtus ſuma te⸗
comendabif multi cũ fic facio tetũ. Di rede fapister
in veritate aſpitis nunquã tebes ipter aduerſa · tam
taette contriſtaxi ſed magis gautere a gracias agere
mo ber vnicũ teputmate gaudifiigd affligens te oo:
oribus non tibi. Sicut dilexit me pater a
vos dꝛligo. Dixi dileſtis diſcipulis meis quis vtig
non mi · ad gaudia tempmalia fed ad magna eers
tamina non ad honores · ſed ad deſpeſtiones. Nun
ad ociũ feo ad labeꝛes nb ad rede; fed ad afferendũ
fructũ multũ in pacientia. De neglecu vis cat
vt cream pofftt inueniri. Eap̃ · xxxiii.
0 Omie dene adbuc indigen & maiozi graaa fi
debeã a illuc pucire vbi me nemo poũt · i vlla

cœatura impedire. (Na; quadin res alig me retinet
non poſſum libere ad te volare.Cupiebat litere vo⸗
late qui dicebat. Quis dabit michi pennas ſicut co⸗
lumbe 2 volabo 2 tequieſcam. Quid ſimplici oculo
qecius a go liberi? mi teſiderãti in tris. Opoꝛtet igit
omnem ſuꝑtranſire craturã et ſeip̃m ꝑfette deſerere

ac in u mẽtis ſtare o videre · vmniũ creatorem
ci creatis nil finnle habere. Et niſi quis ab omnib
creaturis fuexit expeditus nb poterit libeve inten dere
diuinis. Jeep eni pauti inueniunt᷑ ↄtẽplatiui q non
ſciũt fe a ꝑituris crraturis ad plenũ ſequeſtraxi. Q
her ergo requitit magna gracia q̃ anima leuat a ſuꝑ
ſemetip̃aʒ rapiat. Et nih homo fit in ſpiritu eleuat
et ab oĩbus creaturis liberatus ac deo totus vnitus ·
cquid ſcit qcquid etiã habet nbd eft magni põderis
iu paruꝭ exit et intra iacebit- qui aliquid magnũ
eſtimat · niſi ſolum vnũ immenſũ eternũ bonũ . Et
quicquid ded nõ eft nichil eſt · c ꝓ nichilo reputari
debet. Et magna differẽtia ſapiẽtia illuĩati a deuoti
virile ſcientia literati atq; ſtudioſi derici. Multo no:
bilior eft illa toctrina q̃ teſurſũ ex diuina influentia
manatſq̃m que laboꝛioſe humano requitituz inge
nio. Plures reperiuntur contẽplationem deſiderare
ſed que ad ef requirunt᷑ no ſtudẽt exercere. Eſt mag:
num impedimentũ q; in ſignis a ſenſibilibus rebus
ftat-ce pay de ꝑfecta mortificacũe haber. Neſcio qo
eft qͥ ſpiritu ducimur a do pᷣtendimꝭ qͥ ſpũales did
videmur ꝙ tantũ laboꝛẽ a amplioꝛẽ ſollicitudinem
ꝓ tranſitonijs 2 vilibo rebo agimus a ð interiœibus
noſtris vix · xaro plene recolledis ſenſibus cogitamd
POroch doloꝛ ſtatim poſt modicã recolledionem fraas
erumpimus nec opa noſtra diſtricta examinatione
trutinamꝭ. Vbi iacent affect nti no attẽdimd et q;
impura ſunt · oĩa nt̃a fada nb deploramus. Omnis
quippe caro corruꝑat viã ſuã · ideo fequebat diluuiũ

magnum · Cum ergo interioꝛ affedus nofter multũ
auruptus ſit · neceſſe eft vt adio ſequens intex caren:
tie tuteriozis vigozis cnrũpatur. Ex puro cute pro⸗
tedit fructus bone vite.Quantũ quis fererit querit”
ſed 5 quanta virtute agit · non tã ſtudioſe penſatut
Di fuerit fotis · diues · pulcer · abiſ · vel bond ſcriptor
bonus cant · bonus laboꝛatoꝝ inueftigatm q; pauꝑ
fie ſpiritu & paciens a mitis q; deuotus c internus
a multis tacet . Natura exteriora bois reſpicit gra

ad interiora cõuertit. Hila frequent᷑ fallit᷑ iſta in deo
fpat vt nõ tecipiat᷑. dnegacde fui a abdicacce

omnis cupid itatis — prise :
4A: no pores pfeda poſſidẽ libertatẽ niſi colt

abneges temetipſũ. Cõ pediti ſt᷑ om̃es ꝓprie⸗
taxij t ſuiipᷣĩẽ amatmes cupidi curioſi · gaxio
nagi · qrentes ſemꝑ mollia nb q̃ iheſu xpᷣi· gj; hoc ſepe
fingẽtes · et ⸗ponẽtes qd fi ſtabit · pibit enĩ totũ gd it
⁊ ex deo vtũ. Tene bæeue a ↄſumatũ verhũ. Dimitte
Dia a inuenies oĩa. Per mente ꝑtracta a ci umpicũi⸗
intelliges ota. Vñe ba nb eft opd vniꝭ diei si ſudu⸗
ꝑuuloꝝ · ymo in bee rem verbo indludit᷑ vis pfecho
Dimi teligio ſoꝝ. ili nõ debes auerti nec ſtatim deia
audita via ꝑfectoꝝ · j magis ad ſublimiora pucari
et ad minus ad bee teſiderio ſuſpirare. tin am fic
toc effer a ad ber perueniſſes a tuiipſiꝰ amata non
elles fed ad nutũ mei pure ſtares q aus quem tibi
ſpofui patris tunt michi valde placeres a tota vita
tua ci gaudio a pace tranſires. Adhuc multa bates
an relinquendũ q̃ niſi michi ex integro reſignauexis
non acquires qd poſtulas. Puadeo igit᷑ tibi emeve
a me aurũ ignitũ vt locup les ſias · ideſt celeſtẽ fen:
tiam via infima eee e e terrenam
ſapientiã om̃en humanã a ypu voluntatem. Din
vꝛliora tibi emẽda ꝓ preaoſis a altis eus bianis
Nũã vilis + pua ac pene obliuidi tradita vider” vera

et celeſtis fapientia. Nõ e alta re fe nec magni⸗
ficari Greve in terra qm multi oretenus predicãt · feo
vita longe diſſenciũt. Apſa ti dt pᷣcioſa margatuita
a multis abſcondita. 9
et de intentione mali ad deũ habenda. Cap xxxb
* noli credẽ affectui tuo qͥ nũt aco muta⸗

ic” in aliud. Quñdiu vixeris mutabilitati
ſubiectꝰ. ca ctiã nolens vt mow letus · modo
tri ſtis · mot pacatus · modo turbatus · nũc deuotus
nunc indeuotus · nũc ſtudioſus · nũc acid ioſus · nũr
rauis · nũc lenis ean a ed ſtat ſuꝑ bee muta⸗
ilia ſapiens a bñdoctus · in ſpũ nb attendens qd iu
fe ſentiat vel in qᷓ parte ventus Act in ſtabilitatis ſid
vt tota mentis intentio eius ad debitũ q vptimum
ꝓficiat finem. {04 fic poterit vnus a item in cõcuſſuc
pmanere ſimplici intencõis culo p tot varios euẽtꝰ
in pretermiſſe directo. Quanto autem purita fuerit
intencõnistrulus tanto conſtantius int dſas nur
procellas. Ded in multis caligat culus pure inten:
tionis. Reſpicit᷑ enim cito in aligd telectabile quod
trie a raro tot? liter inuenit᷑ a neuo ꝓprie exqͥſicdis
Hic iudei oli venerant in bethaniã ad martham et
mariã nõ ihm tm § vt laʒzarũ viderent. Mun⸗
dandus elt ergo intencõnis oculus vt fit ſimplex et
rectus atq; vltra via vatia media ad me dirigendꝭ.
Quod amãti ſapit re? fup via z in pil Ca i,
Cee deus me? et omnia. Quid volo amph?
et quid frlicius teſiterare poſſũ. O ſapidum
à dulce verbũ dei nõ mundũ net ea q̃ in mo
ſunt. deus meus et via. Intelligentibus fans
didi eſt · a ſepe repetere iccrundũ eft amãti. Te doem
pñte iocunda ſunt omnia · te aũt abſente faſtidiunt
cite. Tu facis c tranquillũ · pacẽ magnã · liticiũg
feſtinã. Tu facis bene ſentixe te omnibus a in omni:
bus te laudare · nec poteſt fine te aliquid diu plac

fed fi deber grata effe a bene ſapere opoꝛtet graciam
tuã adeſſe a condimento tue ſapientie condin . Cui
tu ſapis quid ei rette non ſapit · os tui tu non ſapis
quid ei ad iocunditatem eſſe poterit. Sed deficiunt
in ſapientia tua mundi ſapientes a qͥ carnem ſapiũt
qa ibi plurĩa vanitas et hic mors inuenit᷑. Qui aũt
te per ↄtemptũ mundanoꝝ et mortificacõem fecunt
ver ſapiẽtes eſſe noſcunt᷑ · qa de vaĩtate ad veritatẽ
de carne ad ſym̃ tranſferunt᷑. Iſtis ſapit oe? a qcqͥd
boni muenit᷑ in creaturis totũ ad laudẽ referunt ſui
conditoꝛis. Miſſiſis tñ multũ diſſilis ſapoꝛ creatotis
et. create eternitatis a temptuis lucis incrrate a lucis
illuin ate. O lux perpetua · cuncta creata ttanſtendens
luĩa · fulgura cuſcationes · de ſublimi penetrantem
Dia intima coꝛdis mei · purifica · dlariffita · letiffica et
viuifica · ſpm̃ meũ ci ſuis potencijs ad herendũ tibi
iubiloſis exceſſibus. O quando venice bec beata et
deſiderabilis hoꝛa vt tua me facies preſentia · vt fis
michi oĩa in omnibus. Q m̃diu be datũ non fucrit
nullũ plenũ gaudiũ exit. Aobuc pꝛochdolor viuit
in me homo vetus non eft totus truciſius non eft
erfede mortuus adhuc concupiſcit foꝛtiter contra
piritũ bella mouet inteſtina · nec regnũ aie patitur
eſſe quietũ. ed tui qui dñaris poteſtati maris et
motum Aludui eius tu mitigas exurge adiuua me.
Diſſiꝑa gentes q bella volũt ↄtere cosi virtute tua
no ẽ {pes alia ij refugiũ mihi · niſi ĩ te dñe oe? med
uns eit ſecuxitas a téptacde ĩ hac vita. Cap̃ · xxxvij
Ili nunquam ſecurus es · in hac vita fed quo
aduixeris ſemper arma ſpixitualia tibi func
neceflavia . Inter hoſtes verſaris et a dexttis
et ſiniſtris impugnaris. Si ergo non vteris vndig
ſcuto pacientie non eris diu fine vulnere. Inſuper
ſi non ponis cor tuũ fixe nm me cum mea voluntate
cuncta paciendi propter mè non potcris ardorem

iſtum ſuſtinere. Nec ad palma pertingere beatmum
O poꝛtet te ergo viilié via ꝑtranſite ¢ potẽti manu
va aduerſus obiecka . Nam vincenti dat manna et
toꝛpenti reliquit multa miſeria. Si Gris in hac vita
requiem quomb tũc ꝑuenies ad eterna reqwiẽ. Non
ponas te ad multã requiẽ fe ad magna ſpacientiã.
Quere vera pace non in terris § in celis · n 0 in hoity
nec in terri a creaturis fed in ſolo reo. Pro amore dei
debes oĩa libenter ſubite · laboꝛes ſcilicet iꝝ doloes ·
temptacões · vexacões · anxietates · neceſſii ates · infir⸗
mitates · iniurias · oblocutiones · reprehen ſiones · hu⸗
miliationes · cõfuſiones · corectiones a od ‘pectiones.
Mec iuuant ad virtutẽ · hec probant criſti timorem ·
bec fabricant celeſtem coꝛonã. go reddã mercedem
eternaʒ ꝓ breui labore · infinitã gloria; ꝓ itranfitona
confuſione. Putas tu ꝙ ſemper habebis ꝓ tua volũ⸗
tate conſolacões ſpixituales ſancti mei · nõ habuerũt
ſemper tales · ſed multas grauitates a temptationes
varias magnaſq; deſolacdes § pacienter ſuſtinucrũt
fe in omnibus - magis confuſi ſunt deo gm ſibi
ſcientes qa non ſunt condigne paſſiones hd tépons
ad Futura; gloria promerendii. Vis tu ſtatĩ habere
ꝙ multi poſt mitas lacrimas ii magnos labores bir
obtinuerunt. Cxpecta dominiĩ viulit᷑ age a ofoetare
Noli diffidere · noli diſcedere · ed coꝛpus 4 animam
expone conſtant ꝓ gloꝛia dei. Ego reddã pleniſſime
ego tecũ ero in omni tribulatibne.

Contra vana hominum iudicia ap xxxviij

Ili iacta cor tuũ fixmiti in dño humanũ

ne metuas iudiciũ. Vbi te conſcientia pium
reddit a infontem.Bonii eft a beatum tuliter
pati ti hoc exit graui humili cozde et deo magiſqm
ſibiipſi confidenti · Multi muita locuntur. Et ideo

parua fides elt adhibenda. Sed et omnibus ſatis
eſſe non eſt poſſibile. Si paulus vil ſtuduit in dño

placere et vibus via fadus cit: tii etiq; pro minimo
duxit ꝙ ab humano die iudicatꝭ fuerit. Egit fans
peo alton eviftcatione a ſaiute quantum in fe erat a
poterat · fe ne ab alijs aliquado iudicaretur vel nd
deficeret cohibere non potuit. Ideo totũ deo ↄmiſit
qui totũ nouerat @ pacientia ac humilitate contra
ora loquenciũ iniqua aut etiam vana aut ment ſa
cogitantiũ atg pro libitu ſuo queg iactantiũ fe de⸗
ſendit. NReſpondit tamẽ interdũ · ne infirmis ex fua
taciturnitate generaretur ſcandalũ. Quis es tu vt
timeas a moꝛtali hoĩe hodie eft a cxas non cõᷣpatet.
Deũ timea hominũ terroes non expauefees. uid
poteſt aliquis in te verbis aut iniurijs · ſibi pocius
nocet Gm tibi nec poterit iudiciũ dei effugere qcunq;
edt iſte. Uu habe deum pre oculis et noli contendere
verbis queruloſis. Q ſi ad prefens tu videris ſuc⸗
cumbi & confuſionem pati · quã non meruiſti · ne in:
digneris ex hoc neq; ꝑ impacientiã. minuas cvong
tuã ſed ad me pocius reſpice in celũ qui potens fum
eripere ab om̃i ↄſuſwne a iniuria a vnicuiq reddere
ſecundũ opera ſua. De pura a integra fui mſig⸗
Laß xx

natione ad obtinendã cdis libertatt᷑.

ndã cadis li Nx.
Ali relinque te a inueĩes me. Sta fine electide
et eee lucraberis ſemꝑ. ã a ad⸗
ijciet tibi amplice gracia ſtatĩ vt te reſigna⸗
neds nec reſũpſeris. Dñe e me teſignabo et in
quibus me relinqud.Demp a in omni heaa · ſicut in
paruo ſic a in magno.Michil excipio feo in oĩbus te
nudatũ inuenite volo.Alioquin quomodo poteris
eſſe med 2 ego tuus niſi fueris ab omni ꝓpria volun:
tate intus a frais (poliatus. Ruatw celerius be agi
tanto melius habebis · a quanto plenius a ſincerius
tanto plus michi placbis amplius lucraberis.
Muioa fe vefignant fed ci aliqua excepcdᷣe. Non eni
plene dev ↄfidunt ideo ſibi ꝓuidete ſatagũt.Quidñ

etiam pꝛumo totum offerunt fed poſtea temptatioe
pulſante ad propria tedeãt ideo minime in virtute
ficiũt. Mij ad vera puri cdis libertate et iocunde
iliaritatis mee gratiã non ꝑtingent niſi integra
reſignacõe a cottidiana fui imolacbe pri fada fine
q̃ nõ ſtat nec ſtabit vnio fruitiu a. Dixi tibi lepifime
et nũc iteꝝ dico. Nelimq̃ te veſigna te a rues mag:
na interna pace Da totũ ꝓ toto nil exqͥre nil
ta pure a inheſitanter in me æ habebis e
iber ĩ covet tenebee nb ↄrultabũt te Qd bt conate
boc ora · hoc deſideta vt ab ommi ptoprietate poſſis
expaliaxi aa nudus nudum ibefum ſequi tibi mon
et michi eternaliter vine . Tune deficient omnes
fantafie ↄturbationes inique et cure ſuperflue. Tuc
etiam recedet immoderatus timox - et inorpinatus
amor morietur. De bons regimine in
s qa recut ad deũ in praslis Caß · N

i ad thud diligent tenrere tebes vt in om̃i
oco a adide feu cccupacõe externa fis intime

liber ¢ tuiipſius potens a ſint omnia ſub te
tu non ſub eis vt fis dominus adionum tuatum
et rector non ſeruus neg emptitid feb magis excmp⸗
tus veruſq; hebreus in fortem et libertatem trannẽs
filio rum dei · qui ſtant ſupet pteſentia et ſpetulantur
eterna. Qui trã ſitoꝛia ſiniſtro intuent᷑ palo et texto
celeſtia. Quos tempeꝛalia non trahunt ad inheren⸗
dumifeo trahunt ipſi magis ea ad bene ſeruiendum
prout mdinata ſunt a deo c inſtituta a fimo pon:
tifice qui nil inordinatum relinquit in ſua creatura
fed eriq; in vim euentu ſtes nb in appatentia extern a
non oculo carnali luſtras viſa vel audita · fed mor
m qualibet cauſa intras cũ moꝑſrintabernaculũ ad
conſulendũ cominũ.Audies nonnunqm diuinum
e ee et redies inſtruſtus de multis preſentibus
et futuris. Semper enim recurfum babuit mopfes

ad rabernaculi ꝓ dubijs a queſtionibus ſoluendi⸗
fugitq; ad orationis adiutoiũ ꝓ periculis a impꝛo⸗
8 hoĩm ſubleuandis. Sic a tu ofugere debes
in codis tui ſecretaxiũ diuinũ intentius imploꝛãdo
ſuffragiũ. Propterea nang ioſue a filij iſrahel aga⸗
baonitis leguntur tetepti @ os dñi prius non inter⸗
rogauerũt · ſed nimiũ creduli dulcibus ſermonibus
falſa pietate deluſi ſunt. Q homo non fit
impoꝛtunus in negerijs. Capitulum xij.

tconfoꝛtatus totus effidor tepidus et diſſolutus. Tu
autem dñe ſemper idem ipᷣe es a anes ineternũ
ſemper bonus iuſtus 7 fandus et bene iuſte et fande
agens via q diſponens cida inſapientia. Ded ego
qui ad defedii ſum magis pronus q; ad profedum
non ſũ ſemper in eodem ſtatu ype 8 · qa ſeptem
tempoza mutantur · ſuper me. Vexuntñ cito melius
fit cũ tibi placuerit a manũ poꝛtexexis adiutricem q
tu ſolus fine humano fuffragio poteris auxiliari et
intanté ↄfirmate vt vultus me? ampli? in diuerſa
non mutetur {ed in te vnd ↄuertat᷑ co me · a qeſcat
Vnde ft bene ſcirem hũanq; oſolacõem abijcere hue
pꝛopter deuotionem adipiſcendã five proper neceſſi⸗
tatem qua conpellor te querere quia non eft homo
qui me conſoletur · unc poſſem bene de graaa tua
ſperare · a te tono nono exultacõis exultare. Gracias
tibi vnde totũ venit qcienſcunq michi bene ſucedit
Ego autem vanitas 2 nichilum ante te inconſtans
homo a infirmus. Vne ergo poſſũ gloria · aut cur
appeto reputaxi.Munqd de nichilo. Et hoc vanifir:
mum cit. Vere inanis gloria · mala peſtis vanitas
maxima quia a vera trabit gloria c celeſti ſpoliat
gracia. Dum enĩ homo cõplacet fbi diſplicet tibi ·
Dũ inhiat laudibus humanis priuatur veris vir⸗
tutibus · Eſt autem vera gloria os exultatio [anda
gloriati in te · a non in fe gaurere in noĩe tuo · a nd in
gpuia virtute nec in aliqua creatura letari niſi

te. L audetur igit᷑ nomen cui non meũ. O agnificet
opus wii nd mefi-benedicat nomen tuũ ſcim nichil
aũt michi attribuat᷑ de laudibus hoĩm. Tu gloria
mea tu exultatio cœdis mei in te gliabm a exulinbo
tota die · pro me autem nichil niſi infimitatibus
meis. Querant autem iudei glona q̃ nõ ab inuicem
dt ergo banc reqͥraʒ q̃ a ſolo dev elt. is dog; gloria
bumana omnis honor tempmalis · omnis altitudo

humana eterne glorie tue compatata vanitas eft et
ſtulticia. O veritas mea 4 miſericodia mea De? me?
trinitas beata tibi ſoli laus honor virtus o gloria
per infinita ſecula ſeculoꝝ Amen.
li noli tibi attrabé fi videas aligs bonozari
et eleuati te aũt deſpici a humiliari · erige coz
tuũ ad me in celũ a nb ↄtriſtabit te ↄtemptꝭè
hoĩm infris. Die in eecitare ſumꝭ · vaĩtate cito ſedu⸗
cimur. Di rede me inſpicio nunquã fada eſt michi
iniuria ab aliqua creatura. Vnde nec iuſte habeo
conqueri a duerſũ te. Quia autem frequent a grauit
pecaui tibi merito armat᷑ ↄtra me oĩs creat᷑a. Michi
ergo iuſte debet᷑ ofuſio a ↄtẽptꝭ · tibi aũt laus honoꝛ
et gloria. Et niſt me ad hot ſparauero ꝙ velĩ libent
ab omi creatura deſpici a relinqui ate penitꝭ nichil
videri non poſſum interius pacificaxi a ſtabilixi nec
ſpiritualiter illuminari nec plene tibi vnixi.
Q pax nun eſt ponenda in hoĩibus ¶ ap · xliiij.
ili ponis pacem tuã cũ aliqua perſona pter
tuum ſentire ce conuiuete inſtabilis cris et
impacatus. Ded ſi recurſũ habeas ad femp
viuentem o manentem veritatem non contriſtabit
te amicus tecedens aut moriens. In me tebet amici
diledio ſtare a proptei me diligendus cht quiſquis
tibi bonus vifus eft a multũ carus in hac vita. Sine
me non valet nec durabit amicicia nec crit vera et
munda dilecio quã ego non copulo. Ita mortuus
debes eſſe talibus affectionibus dilectum hominũ
vt quantũ ad te ꝑtinet fine omi humano optares
effe conſorcio. Tanto homo deo magis aqpinquat
uanto ab human ſolacõ terreno longius recedit
ante etiã alaus ad deũ aſcendit quanto ꝓfundiꝰ
in fe deſcendit · plus ſibiipſi vileſcit. Qui autem
ſibi aliquid boni attribuit gracisʒ dei in fe inuen it

impedit quia gracia [pitims fandi ca humile femp
querit. Si fcves te perfette anichilare at omm
creato amovze euamate tunc deberem terum magna
emanare. Quanop tu W ad creatas fubtrabit
tibi afpedus creatoris. Diſce te in oĩbus propter
creatoꝛt vincere · a tunc ad diuinã valebis cognicdeʒ
peruenire. Auantumcunq; modicũ fit ſi inord mate
diligitur · et reſpiatur recuidat a fimo bono qd ſuꝑ
Dia diligendũ eſt · a reſpiciendũ alias ſeducimur.
van ſecularem ſcientiã. Caß · xAlv.
li non te moueant pulera et ſubtilia hoĩm
dicta. Non enĩ eft regnũ dei in ſermone ico
in virtute. Attende verba mea que om accen:
dunt a mentes iilummant. Inducũt cdᷣpunconem
@ varia ingerunt conſolationem.Munquã legas ad
her verbũ vt toctior a ſapiẽtior poſſis vider. Ome
mortificationem vicioꝝ quia her amplius tibi peo:
derit · qm multarũ diff ciliũ queſtionũ. Cum multa
legis @ cognoueris ad vnum femper opemtet redite
principiũ · Ego ſum qui doro hominem ſcientiã et
claxiorem paruulis tribuo intelligentiã qua ab hoĩe
— et dereri. Cui ego cito ſapiens exit c multum in
piritu proficiet. Ve illis qͥ mita curioſa ab boibus
inquirunt q de via michi ſeruiendi param tant.
Venier tempus quando apparedit · magiſter crit
dominus angeloꝝ cunctoꝝ auditutus lectiones hor
eft ſingulorũ examinatutus conſcienti as. Et tunc
ſcrutabitur iheruſalem in lucernis a manifeſta exunt
abſcondita tenebꝛaꝝ tacebiitg argumenta · linguaꝝ
ego ſum qui humilem in puncto eleno mentem - vt
plures eterne veritatis capiat rationes · q; fi ds dert
annis ſtuduiſſet in ſcolis. Ego omen fine bea
verborum fine confuſione oppinionũ - ſine faſtu bo:
nord fine pugnatione argumentoꝝ. Ego ſũ qͥ weep
terrena delpicere-prefentia faſtidire · celeſtia querere

eterna ſapere · honoꝛes fugere ſcandala ſufferre omnẽ
ſpem in me ponere · extra me nil ca pere a ſuꝑ omnia
me ardent᷑ amare.Qã qdaʒ aman do didicit diuina
et loquebat᷑ mirabilia plꝰ ꝓfecit in relinquendo via
qm in ſtudendo ſubtilia. Sed alijs lo quor cõmunia
alijs ſpecialia · aliquibus in ſignis a figuris dulciter
appateo quibuſdq; vero in multo lumine reuela mi⸗
ſteria. Vnde vox libroꝝ fed nd cque om̃es infoꝛmat
quia intus ſum dodo? veritatis ſctutatoꝛ coꝛdis · co⸗
gitationũ intellectoꝛ · actionũ peomotaꝑ diſtribuens
ſingulis ſicut dignum iudoicauero.
De non attrabendo ſibi res exteriozes Cap̃ · xlvĩ
li in multis opoꝛtet te eſſe inſciũ a eſtimare
te tanquã moꝛtuũ fup tertã · a cui cot? mous
crucifixꝭ fic. Multa etiã o poꝛtet te ſurda auꝛe
ꝑtranſite · a q̃ tue padus ſunt · magis cogitare. Vili
eft oculos a rebus diſplicentib auerté 4 vnicuiq; fui
fentive relin dre qm ↄtencioſis ſermombus eee
Pi bene ſtedis ci deo cw ciꝰ iudicĩũ aſpexetis facilius
te vidum poꝛtabis. O domine quſq; venimus.€ae
dampnum defletur tempaale a pro modico queſtu
laboꝛatur et curatur · a ſpirituale detrimentũ in obli⸗
uionem tranſit o vix fero reditur. Quod parum vel
nichil ꝓdeſt attendit᷑ · a gd neceſſariũ eſt negligenter
preteritur · qa homo totus ad externa defluit et non
reſipiſcat libens in exterioribus iacet.
it nd ⁊ ttendũ 49 facili laꝑſu verboꝝ Ca : xlvij
A michi auxiliũ domme de tribulatione qa
vana ſalus hominis · qm ſepe ibi nd invent
fidem wbi me babere putaui. Quocicns etiã
ibi reperi vbi minus preſumpſi. Vana ergo ſpes in
hominibus ſalus autem iuſtœum in te deus. Bene:
dicus fis Domine deus meus que aaidunt nobis.
In firmi fumé a inſtabiles cto fallimur · a ꝑmutam̃
Quis eft homo q ita caute os circũſpeſcte in omnib2

fe cuitodire valet vt aliquando in aliquã tecepcõ em
vel perplexitatem non veniat. Sed qui inte domine
confidit ac ſimplici ex cœre querit non tam facile la⸗
bitur · etſi inciderit i aliquã tribulationein quaung
fuerit etiam implicatus · pet te cicius euacuctur · aut
a te conſolabitur ga nõ deſeris in te ſperantem vſg
in finem. Narus hous aĩcus in cuncis amici pfeue:
rans preſſurig. Tu dñe tu ſolus es fideliſſimus in
oĩbus a pret te no cit alter talis. O qm bene ſapuit
ſancta aia illa que dixit. Mens mea ſolidata elt a in
xpᷣo fundata. Di ita mecũ fraet non tam facile timo
hũanus me ſollicitaret nec verbo iacula moucrét.
Quis via preuitere qs precaucre futa mala ſufficit.
Di puila ſepe etiã leount qo improuiſa niſi grauit
feriũt. Ded q miſero non melius ꝓuidi. Cur etiã taʒ
facile als credidi. Sed hoĩes ſumus : ne aliud qm
fragiles hoĩes ſumus · etiã ft angeli a multis eſtima⸗
mur a dicimur. Cui creda; dñe.cui niſi tibi. Veritas
es que non fallis nec falli potes. Et rurſum omnis
homo mendax - a infirmus et inſtabilis · labilis
maxime in verbis. Ita vt ſtatim vix crrdi debrat gv
rectũ in face fonare videtur.Qm̃ prudenter premo:
nuiſti cauendũ ab hoĩbus q quia inimia bominis
domeſtici eius nec credendum. Si quis dixerit.Ece
bic aut ee illic. Dodus ſum dãpno · ꝙ vtinam ad
cautelam maiorem o non ad inſipientiam michi.
Cautus eſbait i da; cautus eſto · ſerua apud te quod
dico. Et dũ ego fileo a abſcõditũ credo · net ifte ſilete
poteſt qui ſilenDũ pecijt ſed ſtatim prodit me c ſe/et
abijt. Qb huiuſmodi fabulis a in cautis bormbus
protege me dñe · ne in manus eoꝝ incidam · ne vnq;
talia cõᷣmittam. Verbũ veri et ſtabile da in os met
et linguam callidam longe fac a me. Qð pati nolo
omnino cauere debeo. O qué bonum o pacificum
de alijs filere nec indifferenter omnia ctedere neq; · de

facili vlterius effari paucis feipm reuelare · te femper
inſpecboꝛẽ cdis qere net via vẽto verboꝝ circũ frrvi
fed via intima net exteriors ſertundũ beneplacitũ tue
voluntatis optare pir. Qin tutũ eft ꝓ conſeruacõe
celeſtis gracie humana fugere apparentiã · ij appetere
que fois ammirationem prebere vident᷑ fed ea tota
ſedulitate ſeſtari q̃ vite emendacõem dant a fexuorẽ
im multis nauit virtus fata ac ꝓpete laudata : qm
fane ꝓfuit graaa ſilentio ſeruata in hac fragili vita

que tota temptatio fertur a milicia. a C e
in des habẽda qñ inſurgũt verboꝝ iacła Gap viij
i t᷑æ pera in me. Quid enĩ f€ verba
niſi verbs. Per aerẽ volãt · h; lapidẽ nb ledũt
i red es · cogita ꝙ libent᷑ te emẽdare velis. Si
nichil abi ↄſcius penſa ꝙ velis libent᷑ hee ꝓ deo ſuſti⸗
nere. {Para ſatis eſt · vt vel verba interdũ ſuſtineas qͥ
nec off foacia verbera tollerare vales. t dre taj ꝑua
tibi ad cox tranſeunt · niſi quia adhuc carnalis es · et
hoĩes ma giſqm opoꝛtet attendis. Nam qa deſpici
metuis reprehẽdi ꝓ exceſſibus nb vis · a excuſationũ
ombracula dus Per infpice te melius a agnoſces
qa viuit in te adhuc mundus van? amor placẽdi
hominibo. Cũ ent baſſari ſugis o fundi ꝓ defectib ·
conſtat itag ꝙ nec verus humilis fis nec vere mũdo
Morty? nec mundꝭ tibi cruaſixus. Sed audi verbũ
meum a nd curabis decẽmilia verba hominũ. Ear
fi cũcta ↄtracte dicerent᷑ q̃ fingi malicioſiſſime poſſũt
quid tibi necere poſſent ſi omninv trafire ꝑmitteres
nec pluſq̃m feſtutã qpenderes. Nunquid vel vnum
capillũ tibi extrahere poſſent. Sed qui coz intus non
habet nec deum pre aulis facilit᷑ verbo mouetur vi
tuperacdis. Qui aũt in me cõfidit net ꝓpxio iudicio
ſtaxe appetit · abſ humano terrme erit. Ego enim
ſum iuxrex et co gnitoꝛ omniũ ſecretoꝝ. Ego fein qua
liter res acta t᷑. iniuriantẽ noui a ſuſtinentem ·

a me exijt verbum iſtud - me pernnttente aaidit vt
teuelen tur ex multis cmdib cogitationes. Ego teũ
et inncrentem iudicabo fed oaulto iudicio vtrung
ante probare volui. Teſtimonium boim ſepe fallit
meũ iudiciũ verũ eſt·ſtabit a non ſubuertetur. Jacet
plerung cs paucis ad fingula patet · nunquũ tamen
errat · net exrate t etiam ſi oculis inſipienciũ nõ
rette videatur. Od me ergo currendum eft in omni
iudicis · net proprio immitẽndũ arbitrio. Juſtꝭ eni
non contriſtabituriqcquid ei a deo aciderit. a
iniuſtũ aliquid contra eũ prolatũ fuerit · non multũ
curabit. Sed nec vane exultabit ſi per alios excuſet
rationabiliter. Penſat nang qa ego ſum fautans
emda a iegqͥ non iudico ſecindũ faciem humana
apparentiã. Mã ſepe in oculis meis apes culpabile
hoĩm iudicio creditux laudabile. Dñe deus iuſte

is a paciens qͥ hoĩm noſti fragilitatẽ a pꝛauitatẽ
eſto robur meũ a tota fiduma mea. Mon enim michi
ſufficit · conſcientia meaſtu noſti gd ego nb noni. Et
ideo in omni reprehenſione bumuliare me debui · et
manſuete ſuſtinere. Ignoſce quog michi propicius
i 8 fic non egi ce tona iterũ graciã amplioris
ufferencie. Melior eft enĩ michi tua copioſa miſeti
toꝛdia ad confecucdem indulgẽtieſqm mea oppĩata
iuſtiaa pro defenfione latentis ↄſcientie.Etſi nichil
michi conſcius ſum tamen in het me iuſtificare non

*

poſſũ · q; remota miſexicoꝛdia tua non iuſtificabit᷑ in

ofpedtu tuo vis viuens. Greene Cs b.
ind te frangãt fue toſleranda. Cap̃ · xlix.

abmes ques aſſumpſiſti gpter meinec tribu⸗
ationes te deijciant vſgquag · ſed mea peo:

miſſio in omni euentu te roboet ts conſoletur. &go
ſufficiẽs ſũ ad teddendũſſupᷣ omg modũ a menſurã
on diu 5 labœabis neg femp d toloaity
pauliſper a hẽbis celece finé maloꝝ. Veniet

vna hota quando teſſabit omnis labee a tumultus
Modicũ eſt · et bꝛeue eſt · omne qu tranſit tũ tempme
Age qð agis fideliter · labma in vinea mea · ego ero
merpes tua. Pride · lege · cñta . geme · tac · ora · ſuſtine
vixiliter conttia. Digna eft bis pmnity et mainly
geelfjs vita erna. Veniet a pax in die vnaq̃ néta cit
dñd o exit nd dies neg nox · huius ſcilicet tẽporis · f
tug ppetua claritas infinita pax firma os requies fe:
cura. Non dices tunt · quis me liberabit de corpore
mortis huius neg dlamabis. Meu michi quia inco⸗
latus me? ꝓlongatꝭ eft-quonia preapitabit mors
et falus exit in defediiua-anpictas nulla · iorcunditas
beat · ſocietas dulcis a decora. O fi vidiſſes ſandtoꝝ
in celo coronas ypetuasiquanta q; nunc exultabunt
giona — huic mundo olim cõtemptibiles · a quaſi
vita ipſi indigni putabant᷑. Profe te Rati humi⸗
liæ tees vſq; ad terrram a affecta tes poti? omnibus
fubeffeqm oni preeſſe. net buius bite letos dics con:
cupiſceres · ſed magis pro dep tribulaxi gauderrs et
pro nichilo inter homines · reputari maximũ luctũ
duceres. O ſi tibi het ſaperent et ꝓfunde ad cor tran⸗
ſirrnt · quomodo auteres vel ſemel conqueri . Nonne
pro vita eterna cuncta laborioſa ſunt tolleranda.
Ron et paruum quid perdere aut lucrati regnũ dei
cua igitur fadem tug; in celum. €ace ego a omnes
ſãcti mecũ qui in hoc ſeculo habuere certamen moto
gaudent · modo conſolant᷑ · modo ſecuxi ſunt · modo
requieſcũtia fine fine in cegno ptis mei ꝑmanebũt.

Deeternimtis a buius vite Pert üs. Cap̃ l.
Su perne ciuitatis manſio beatiffimaip dics
eternitatis darifiima qua nox non obſcurat ·
ſed ſumma veritas ſemper irradiat. Dies
fi leta- ſemper feaira- et nunquam ſtatum mu⸗
tans in contraria. O vtinã dies tila illuxiſſetia cũcta
bec temporalia finẽ acepiſſent. Lucet q dem ſanctis

2 davitate ſplendidaſed nõ niſi a longe per
peculũ nantibus in terra. Morunt celi ciues ·
gaudioſa fine illa gemũt exules ſilij eue amaꝛa
et tedioſa hit iſta. De huius tempois parm et mali
pleni dolmibus a ee bomo multis pec:
catis inqnaturmultis paſſionibus irritetur · multi⸗
terrocibus ſtringitut · multis curis diſten diturmul⸗
tis curioſitatibus diſtrahitur · multis vanitatibus
implicatur · multis erronbus confunditur · multis
laboꝛibus attefritur · temptacõibus grauat · telicijs
eneruatur · te cruciatur. O quando finis bors
maloꝝ · quãto liberaboꝝ a miſexia · a ſeruitute vicioꝝ
quanto manceabo: dite tui ſolius · quãto ad plenũ
letabeꝛ in te. Quando evo ſine omni impedimento ·
in vera libertate · ſme omi grauamĩe mẽtis et cꝑis
quãdo exit pax ſolida · pax in ꝑturbabilis et ſecura ·
ax intus ct foris · pax ex omni parte firma. Iheſu
ne quando ſtabo ad virendũ te · quando tontem⸗/
plabes gloriam regni quando eris michi omnia in
omnibus. quando exo team in regno tuo / quod
preparaſti oiledis tuis ab eterno. Meſidus fi paup
et exul in terra hoſtiluvbi bella cottidiana 2 infatu⸗
wa maxima. Conſolaxe exiliũ meũ · mitiga tolorem
meũ · qa ad te ſuſpirat ome teſideriũ meũ.ã onus
michi toca eſtiqcquid huius mundi fert ad ſolaciũ
Deſidero te intime fruiꝭ ſed nequio app rehen dere.
Opto inherere celeſtibusſſed deprimunt me ws tem.
pdꝛales · a ummortificate paſſiones. ente om̃ibus
rebus ſupereſſe volo} fed carne inuite eis ſubeſſe ev:
Dic ego homo infeliy mecum pungnoſ et factus
um michimetipſi grauis · dum ſpiritus ſrirſũ caro
querit eſſe deorſum. O quid intus panor dũ mente
celeſtia pectradoics mox carnalium turba occurrit
oranti. Deus meus ne elongeris a meine declines
in ira a ſeruo tuo. Fulgura cazuſcationem tuam et

diſſipa eã · emitte ſagittas tuas et conturbent᷑ om̃es
fantafie inimici Recollige fenfus moos ad teifac me
obliuiſci omnium mundan dum. Da ato abicerea
contẽnere fantaſmata vicioꝝ· Suqurre michi cterna
veritas vt nifa me moueat vanitas. Qdueni celeſti⸗
ſuauitas - et fugiat a facie tua Omnis impuritas ·

Ignoſce quog michi a miſeticoꝛditer indulgeiquo⸗
ciens preter te aliud in oratione reuoluo. Confiteor
enim vere qꝛ valde diſtracte me habere ↄſueui. am
ibi multociens nõ ſum vbi corpoꝛalit ſto aut ſedeo ·
fed ibi magis fum-q cogitationibus feror. Abi ſum
vbi cogitatio mea elt. Vbi eft frequenter cogitatio
mea · ibi eft gd amo · hoc michi ato oct᷑rit qd natalit᷑
delectat aut ex vſu placet. Vnde tu veritas aperte
dixiſti. Vbi enim eft theſaurus tu ibi et a coz tuũ.
Di celũ diligo libent᷑ de celeltity penſo. Si mundũ
amo · mundi frlicitatib ogaudeoꝶ de aduerſitatibo
eius triſtoꝛ.Si carnẽ diligv · q carnis ſunt ſepe ima⸗
ginor. Si ſpirxitũ amo de ſpũalibo cogitare telector
Quecunq; enim diligo de his libenter loq̃r a audio ·
atq; talium imagines mecum ad domum teporto.

Ded beatus ille homo qui gpter te dñe oĩbus crea:
turis licentiã abeundi tribuit · q nature vim facit /et
concupiſcentias carnis feruore ſpiritus crucifigit vt
ſeruata conſcientia · puxam tibi omationem .
Dignulg fie intereſſe angelicis chorisoĩbus ttenis
foꝛis a intus excluſis. De defiverio erne vite et

quanta fine certantibus bona promiſſa: Cap lj.
li cũ tibi sa tt ap int
deſuꝑ fentis 2 de tabernaculo coꝑis exite ↄcu⸗
iſcis vt davicaté meam ſine viciſſitudinis
vmbra ↄtemplari poſſis. Dilata cor tuum ct omne
teſideriũ tuũthanc ſanctã inſpirationt ſuſcipe. Ned⸗
de ampliſſimas ſuperne bonitati gratias / que tecũ
fit dignanter agit · clementer viſitat · ardenter excitat

otenter fublenat-ne proprio pondere ad terrena la
Caria. eg enĩ boc togitas tuo proprio actipis · ſed
fola dignatcõe ſuꝑne gracie a diuini teſpedꝰqtenus
in virtutibus + maion humilitateꝓficiasꝶ ad futa
certamia te ſpares michiq; toto coꝛdis affedu adhe⸗
rere ac feruenti voluntate ſtudeas deſeruite. ili ſepe
ignis ardetiſed fine Fumo flãma nb aſcendit. Sit et
aliquorum deſideria ad celeftia de ma tamen a
temptacoe carnalis affect liberi no funt. Idcirto nec
omnino pure ꝓ bonor dei agiit-qd tam deſiterant
ab eo petune. Tale eft a tuum ſepe deftderiiijgd inf:
nuaſti fore tam impoꝛtunũ. Non eni cit hoc purũ et
ꝑfectumſqð ꝓpria cõmoditate eft fada. Pete non gd
tibi ẽ delectabile a cõmodũ · g; gd michi ẽ aneptabile
atc honorificũſqa fi rete iudicas ordinacõem mea:
tuo deſiderio a omni deſiderato preferte debes a fi
Nam teſideriũ mii c frequentes gemit? audiui. Ia
velles in liberate glorie filioxum dei eſſe. Jam te de⸗
lectat domus eterna c celeſtis patria gaudio plena ·
fed nondũ venit houa iſta. Et adbuc aliud tempus
belli · tẽpus labmis · a ꝓbationisſoptas fimo repleri
bono fed non potes · her aſſequi modo. Ego ſum ex⸗
petta me dicit dñsdonet veĩat regnũ dei. Drobãdꝰ
es adhuc in tris tin multis erercitandus.Cofolacd
tibi interdũ dabit · ſed copio ſa ſacietas nd concedit᷑.
Confortare igit᷑ et eſto robuſtꝰtũ in agendo Gm in
ee. nature cõtraria. Opoꝛtet te nouũ induere
minem a in alttum virum mutti · opoꝛtet te ſepe
agere quod non vis qd vis vpoꝛtet te relinquer.
Quod alijs placet proceſſum habebit · qð tibi plac;
vltra nõ ꝓficiet. Quod alij dicũt audictur · quod tu
dicis ꝓ nichilo cõ̃putabit᷑ · petent alij o accipient · tu
petes nec impetrabis. Erunt alij magni in ore bo-
minũſde te autem tacebitur- Alijs hoc vel iltud cd:
mittetur · tu aũt ad nichil vtilis iudicaberis · apt hot

natura cõtriſtabit᷑ · a magnũ certamen ſuſtinebit {co
ſimiles hee poꝛtaueris. In his a fimilibus.multis
probari ſolet fivelis offi ſeruus · qualit᷑ fe abnegare a
in om̃ibus fragere queat. Vix cit aliqd talcin quo
tantundẽ mami indiges ſicut bitere a pati q̃ volũtati
tue ſunt aduexſa. Maxime autem ſcũ diſcõuenientia
que minus tibi vtilia apparẽt fieri iubent᷑. Et qa nõ
audes reſiſtere alti ci pratifub Dominio conſtitutꝰ
Ided durũ tibi videtur ad nutũ alteriꝭ ambularia
ome propriũ [entire obmittere. Sed penſa fili boot
fructumflaboem celeremifinem atq; premiũ nimis
magniije babebis inde grauamenſſed foꝛtiſſimum
pacientie tue fplamen.f2a2z p modica hac volũtate
quã nunc {ponte deferisibabebis voluntatem tuam
in celis. Abi aderit tibi totius boni facultasſſme ti⸗
more animittendi. bi voluntas tua vna ſemper
mecumnil cupiet extraneum priuatum. bi nulſus
reſiſtet tibi. emo de te odrétur nemo te impediet ·
nichil obuiabit · feo cunda deſiderata fimul erunt
preſentiatotũ q a ffeſtũ tuũ reſitient · et adimplebũt
vig ad ſummů. Ibi teddã gloriq; pro contumelia
eta palli laudis · pro meroꝛe · pro loco nouiſſimo
ſetem regni in ſecula. Abi agparebit fru dus obedien⸗
tie gaudrebit laboa penitentieet omnis fubiedio co⸗
ronabitur gloriofe. unc ergo inclina te humiliter
ſub omnium manibus · nec tibi fit cure quis hoc
dixerit vel iuſſeritſſed boc magno opore curato vt
ſiue prelatus five minor aut equalis · aliquid a te
expoſterit vel inuenerit · pro bono totum accipias
et ſincera voluntate ſtudeas adimplere. Querat
alius hoc alius illud · glorietur ille in illo et iſte in
iſto . Laudeturq; millies mille · tu autem nec in iſto
nec in illoſſed in tuiipſius gaude contemptu · et in
mei ſolius beneplacito ac honote. Ot optandum
eit tibilvt ſiue per vitam ſiue per mortem deus in

te ſemper glozificetur. Qualiter bomp eefolar?
ſe debet in manus dei oſferre Capitulum lij.
Um ine de? fande paterifis nũc a ineternum
bñdittꝰ q; hé vis fic fade ¢ · qð facis bonũ
eſtiletet in te feru? tuus nd in ſe nec in aliquo
alioſq; tu ſolus leticia veraſtu fol? ſpes mea a corona
meaſtu gaudiũ meũ a honor meus dñe · quid habet
ſeruus tuusinifi quod a te acepit etiam fine merito
ſus. Tua ſunt via que dediſti a feciſti. Pauper ſuin
et in laboꝛibus meis a iuuentute meat ↄtriſtat᷑ aia
mea nõnunqm vig ad lacimas.qiig etiã ↄturbat᷑
ad fe ꝓpter imminentes paffiones . Deſidero pacis
gaudum · pacem filiorũ tuoi fla gito qui in lumine
confolaticnis a te paſcunt᷑. Si das patem · ſi gaudiſi
ſanctum infundisierit anima fern tui plena modu:
lationeet deuota in laude tua. Sed fi ſubtraxeris te
ſicut ſepiſſime ſoles non · poterit currere viam man⸗
datmũ tuoriilfed magis ad tundendũ pedus genua
eius incuruant᷑ · quia non eft illi ſicut beri a nudiuſ⸗
ener e euer. ſp len debat lucerna tua ſuper caput
eius ſub vmbra alarũ tuarum ꝓtegebat᷑ a temp:
tationibus irruentibus. Pater iuſte et ſemper lau⸗
dande\venit hora vt proberur ſeruus tuus. Pater
amante dignum eſt · vt bac hoꝛa paciatur pro te ali⸗
quid ſeruus tuus. Pater perpetue venerandeſvenit
haa qua ab eterno pᷣſciebas affuturã vt ad modicũ
tempus ſuqũbat fois feruus tuus|viuat vero ſemꝑ
apud te intus. Daululũ vilipendaturhumilietur
et deficiat cꝛaam hominibus · paſſionibus tonterat᷑
et languozibus · os iterum tecũ in auroza noue lutis
reſurgat · et in celeſtibus gloꝛificetur. Pater ſancte
tu fic ordinaſti · a ſicut voluiſti et factum eft · quod
precepiſti. Mec enim eft graaa ad amicum tuũ pati
et tribulari in mundo pro amore tuo ſqucrienſcung
et a quocing id permiferis fieri. Pine tonſilis et

prouidentia tua · a fine cauſa nichil fit in terra. Oo ⸗
num michi domine ꝙ bumiliafti me · vt diſcam
iuſtificationes tuas · et omnes clectiones cedis atq;
preſumptiones abijaas. V tile michi cit ꝙ confufio
cooperuit faaem meam vt te prrius Gm bomines
ad confolagnoum requiram. Didici etiam ex hoc
in ſcrutabile iudiciũ tuum expaueſcere · qui affligis ;
iuſtum cum impio ſed non fine equitate c iuſticia.
Gracias tibi quia non pepertiſti malisia attriuiſti
me verberibus amarisinfligens colores a immitẽs
anguſtias intus foꝛis. Non eft qui conſoletur ex
omnibus que ſub celo ſuntiniſi tu ofc deus meus
celeſtis medicus animarũ qui percutis ce fanas de⸗
ducis ad inferos ¢ reducis.Diſciplina tua ſuper me:
er virga tua ipſa me derebit. Ece pater dilede in
manibus tuis ſum egoſſub virga corecionis tue
me inclino · percute doꝛſum meum vt cutucm ad vo:
luntatem̃ tuam toꝛtuoſitatem meam. ac me pium
et humilem diſcipulumiſicut bene facere conſucuiſti ·
vt ambulem ad omnem nutũ tui. Tibi mea omia
mea ad corigendũ cõmendo. Melius eſt enim bic
coꝛripi & in futuro. Tu fas via a fingulaict nichil te
latet in hũana conſcientia. Qntequã fant noſti fu⸗
turaꝶ non opus eft tibi vt qs dereat te aut moneat
de hijs que geruntur in terra. Tu fais quid expedit
ad pꝛofeſtum meũſet quantũ deſeruit tribulatio ad
rubiginem viciorũ purgandã. ac metũ deſideratũ
beneplacitum tuum-c ne defpidas pecaminofam
vitam meaminulli melius nec darius qm tibi foli
nota; . Da michi tumine ber faire quod ſciendũ eſt ·
her amare quod amandũ eſt · ha laudare quod tibi
ſũme placet · her reputare quod tibi pꝛecioſũ apparet
boc vituperaxe quod oculis tuis ſordeſcit. Non me
ſinas ſecundũ viſionem oculorũ exteriorũ iudicare·
neg ſecundum auditum aurium bominũ impiorũ

fententiare-fed in iudicio vero de viſibilibus ce ſpi⸗
ritualibus difeernereiatg fup via voluntatem bene:
laciti tui femper inquirere. Fallune” ſepe hominũ
enſus in iudicando. Falluntur ct amato res ſeculi
vifibilia tantummodo amando. Quid ct homo
inde melior · q reputatur ab bomine maior.allax
fallacem · vanus vanum · cecus cecum · infirmus in⸗
firmum decipit · dum exaltat + veraciter magis con:
fundit · dum inaniter e “ quantum vonuſ
quiſq; eft in oculis tuisſtantũ eit a non amplius ait
humilis franciſcus. @ humilibus inſiſtendũ
eſt operibus a non deficitux a ſummis Cap · liij
ind vales ſemꝑ i feruẽtici teſiterio virtut
ſtarenet in altion gradu otemplacdis ofifté-
ed neceffe babes interdũ ad onginalem cor:
ruptelaʒ ad inferiora teſcenderea onus coꝛruptibilis
vite etiam inuite ci tedio pœtate.Qm̃diu mortale
coꝛpꝭ gerisſtediũ ſencies a grauamẽ cœdis. Oportet
enĩ hoc ſepe in carne de carnis onere gemere en ꝙ nd
vales {pintualibus ſtudijs et diuine contemplacdi
indefinenter inherere. une expedit tibi ad humilia
et exteriora confugere opera et in bonis adibus te
recteate. Qduentũ meũ + ſupernã viſitacũᷣnemſfitma
confidentia expectare. Exiliũ tuũ a ariditatẽ mentis
pacꝛenter ſufferre donec itetum a me viſiteris let ab
omnibus anxietatibus libereris Nam faciam te la⸗
boꝛis obliuiſcia interna quiete perfrui.Erpandam
cam te prata ſcripturarum vt dilatato code turre
intipias Vid mandatotũ mcorũ et dices. Non ſunt
@odigne paſſiones huius tempoꝛisſad futurã gloꝛiã
que teuelabitur in Vobis.
M homo nb reputet fe conſolacõe 5 nn

{eo magis verberibus u. Jap · liij.
Omine non ſũ dignus ↄſolatione tua net
aliq̃ ſpũali viſitationea ideo iuſte mecum

agis quando me inopem cs deſolatum relinquis.

Di enim adinſtar maris lactimas fundere poſſem ·

n dhuc conſolatione tua dignus non eſſem. Vnde

nichil vignus ſũ qua flagellati a pnniri · qa graniter
et ſepe te offendia i multis valde te tereliqui. Exgv
vera penſata ratione net minima dignus ſum cons

ſolatione. Ded tu demens a iniſericors deus non

vis perire opera tua ad oſtendendũ diuicias boni⸗
tatis tue inuaſa miſericndie · etiqꝭ pret om̃e meritũ
propuũ digneris ofolari ſeruũ tut fupra humanũ

moots. Tue enĩ conſolationis non ſuntſicut hũane
confabulationes. Quid egi dñe vt michi tconferres
aliquã celeſtem con ſolationem. Ego nichil boni me
egiſſe recolo · ſed ane ar vida pronũ · a ad emenda⸗
tio nem pigrũ fuiſſe. V erũ eft a negare non poſſum.

Di aliter dicerem tu ſtares contra mei non effet q
defenderet. Quid meri ꝓ peaatis meisniſi infernũ
et ignem eternũ. In veritate ofitem quoniã dign? fa
om̃i ludieio a ps afeles adc int iuſtes a teuntes
tuos mẽmorari. Et licet her egte audiaith aduerſũ
me ꝓ veritate pectata mea arguã vt fauliꝭ miſeticia⸗
diã tuqʒ merear impetrare. Quid died teus et mm
confufione plenus. Non habeo os loquendi niſi hot
tanta verbũ. Peqaui domine peaauimiſerere mei.
Ignoſce michi. Dine me paululũ vt plang’ lore
. vadũ ad terra tenebtoſũ os oꝑtã montis
ealigine. nid tay marie a reo pecatme miſero req:
riginifi we ↄuertatur et bumiliet fe pro eelidis ſuis.

In vera contritione a cdis humiliatione noſcitur
ſpes benie-reconaliat turbata conſcientia · reparatur
poe gracia tuetur homo a futura ira oautrunt
ibi mutuo in oſculo ſancbo ted a penitens aĩa. Mu⸗
milis pecatorũ contritio aceptabile eft ſacrificium
deoſlonge ſuauius odorans in ↄſpectu tuo q; thuris
incenſũ. er eft gratũ etiã vngentũ q faais pedibo

tuis infunoi voluiftiida ca contritũ a bummiliamm

8 e 7 1 { aa yeu ©)
ili pretioſa eſt gracia meainon patitit fe
iſceri extraneis rebusinec conſolacdᷣnibus
is. QAbijcere ergo opontet via impedi-
mẽta gratieſi optas eius infuſtonem ſuſapete. Perce
ſecretũ tibiiama ſolus habitare · tecũ nuilins tequime
cotſolatdem · ſed magis ab tel venotã effunde pæecẽ
vt ↄpũctã tenhs mentẽ a purã ↄſcientiã. Tora mom
nichil eſtim al tei vocacdem oĩbus antepone exũteitꝛ
Non enĩ poteris michi vacate in eee parit
ſemper deleſctari. Q notis 7 catis opoꝛtet te elongari
et ab omit tempreali ſolatd mentem tencee priuatã.
Sic obſecrat beatus petrus arpoſtolustot tanqnam
aduenas q peregrinos in mundoſbot fe contineant
criſti fideles. O quanta fidutia exit morituto quem
nllius rei afpede detinet in mũdo Sed fre ſegregatũ
cor habere ab vibus eger net Of capit animus ner
animalis homo nouit interni hominis libertatem.
Citramen fi vere velis eſſe ſpũalisſopoꝛtet te renunc⸗
tiate tam remotis dm pꝛopinqsſa a nemine magis
cauere qm a = Di temetipſum perfecte viœris
cetera facilius fubingabis . Derfecta victeœia toc
ſemetipſo taumphare. Qui enim fic ſemetip ſũ ſub⸗
tectum tenet vt ſenſualitas racõni a ratio in cundis
obediat michi · hic vere victor eſt ſui et dominus
mundi. Si ad hunc apicem ſcantere gliſcis opoꝛtet
te viriliter incipere c ſecurim ad radicem ponere vt
euellas a deſtruas ocultama inordinatam indlina⸗
tionem ad teipfumia ad omne priuatũ a materiale
bonum. Ex hoc vicio ꝙ bomo ſeipſum nimis in⸗
ordinate diligit · pene totum pendet quicquid radi-⸗
caliter vincendum eſt. Quo teuicto et ſubacto malo

pax magna et tranquillitas crit continuo. Sed qa
auci ſibiipſis perfecte moꝛi labmantinet plene extra
e in ſpiritu eleuari poſſunt. Qui autem hibere mecũ
ambulare deſideratnereſſe eft vt omnes prauas et
inordinatas affeſtiones ſuas mortiſicetlatq; nulli
creature priuato amore concupiſcenter inhereat.

De diuerſis motibus nature a gfe. Cap · lvj.
diligenter aduerte motus nature a gracie.

quia valde conttarie et ſubtiliter mouentur ·

et vix niſi a ſpixituali c inamo illuminato ·
bomine diſcernuntux. Omnes qoem bonũ appetunt
et aliquid boni in ſuis didis vel fadis pretendunt.
Poe tub ſpecie boni multi fallunt . Natura callida
eft et multociens trabitilladat ac decipit · a fe ſemꝑ
pro fine habet · fed grada ſimpliciter ambulat / ab
omni ſpecie mala dedinat-fallacitas non pꝛetendit
et omnia pure propter deli agit. In quo a finaliter
requieſcit. Natura inuite vult morinet premi net
ſuperari : nec ſubeſſe - nec ſponte ſubiugaxi. Gracia
vero ſtudet mortificationi proprielteſiſtit ſenſuali⸗
tatiquerit ſubijci · it vind · net propria vult
libertate fungi · ſub diſciplina amat tenance alimui
e dominari · feo ſub deo ſemper viuere flare et
elatgz propter deum omni humane creature bus
militer parata indiati. Matura pro cõᷣmoto labeꝛat ·
et quid lucri ſibi ex alio prouciat attendit. Gracia
autem nd q ſibi vtilea moꝛſũ ſit · ſed gd multis
proficiat magis conſiderat. Natura libenter bonmé
et reuerentiã acapic: Gracia vero omnem honorem
et gloriam deo fideliter attribuit. Natura confuſio⸗
nem timet · et contemptũ · gracia autem gaudet · pro
nomine iheſu contumeliq; pati. Natura oni amat
et quietem empozalem . Gnas vero vacua eſſe non
oteſt fed hbenter amplectit labeaem · Natura Gut
babar curioſa et puleraie abbeorer vilia et groſſa.

Gracia vero ſimplicibus delectatux c humilibus
aſpera non aſperantur nec vetuſtis refugit indui
pannis. Matura reſpicit tempoalia gaudet ad lucra
terrena · triſtatur de dẽnd · ixxitatux leui iniurie verbo:
Ded gracia attendit eternanon inheret tempoꝛoli⸗
bus · nec in perditione rerum turbatur - neg verbis
durioribus acerbatur i quia theſaurũ ſuũ et gaudiũ
in celo vbi nil perit conſtituit. Natura cupida eſtiet
libencius acipit qua Donatamat ꝓpria a priuata.
Gracia autem pia eft cõ munis witat fingulatia
contentatur paucisibeacius dare indicat q; acipere.
Natura ind mat ad creaturas ad carnem ꝓpriq; ad
vanitates c diſcurſus. Sed gracia trahit ad teũ et
ad vittutesirnundat creaturis fugit mundũ · odit
carnis deſideria · reſtringit euaginacões · ccubeſcit in
publico aparere. Q atura libenter aliquod ſolacium
habet externũ in quo deleſtetur ad ſenſũ. Sed gracia
in ſolo deo querit conſolaxia in ſũmo bono ſuꝑ via
viſibilia delectaxi.atura totũ agit pꝛopter lucrũ · a
gprs cõmodum · nichil gratis agere poteſt · ſed aut
equale · aut melius - aut laudem · aut fauorem pro
bencfadis conſequi ſperat · a multum ponderati ſua
geſta a dona concupiſcit. Gracia vero nil tempoale
querit · nec aliud premiũ quay dea ſolũ · pro mercede
poſtulat · nec amplius de tempmalibus neceſſarijs
deſideratiniſi quantum bec ſibi ad aſſecucõnem eter⸗
norum valcant deſeruite. Natura gaudet de amicis
multis ct propinquis · gloriatur de nobili loco et
ortu generigarridet potentibusiblanditur diuitibo
applaudit ſibi ſimilibus. Gracia autem inimicos
diligitinec de amicaũ turba extollitur · nec ortũ · net
locum nataliũ reputat · niſi virtus maior ibi fuerit.
Fauet magis pauperi-gm diuiti · conpatitur plus
innocenti q; potenti · congaudet verati + non fallaci-
exhortatur ſemꝑ bonos melioza Caxiſmata emuliri ·

et filio dei per virtutes aſſimulari. Natura oefedu
et moleſtia cito conqueritꝭ Gracia vero conſtanter
fect inopiam . Natura omnia ad fe refleſtit pro fe
certat et arguite Gracia autem ad deum cunéta re⸗
dutit . Vnde originaliter emenant-nicbil boni ſibi
aſcribit nec arro ganter preſũmit - net contendit nec
ſententiam alijs prefert · feo in omni et intelledu
eterne ſapientielac diuino examĩe fe ſubmittit. Na⸗
tura appetit ſcire ſecreta · et nova audire vult erteri2
apparere et multa per ſenſus experiti. Deſiderat ag:
noſcere et ageretobi laus et amiratio preredit. Sed
gracia non curat nova ner curioſa perapere-quia to:
tum de vetuſtate coꝛruptionis et ortum cum nichil
nouum et durabile fic fuper terra. Docet itag
cia ſenſus reſtungete · vanam complacentia à oſten⸗
tationem reuitareſlaudanda et digne miranda bus
militer abſcondere · et de omni te et omm ſcientia ·
vtilitas fructum atg dei laudem a honorem querere
Non vult fe nee ſua predicati ſed defi in donis ſuis
optat benediciqui cuncta 5 caritate largitur.
cia ſupernale lumen eſtiquoddam dei [peciale-
tonũ et proprie eleſtoꝝ ſignaculũſet pignus ſalutis
eterne quia eee de terrenis ad eeleftia ſuſtollit
et de carnali ſpiritualem efficit. Quato ergo natura
amplius premitur et vinatur tanto maior gracia
infundicuriet cottidie nouis viſitationibus interioꝛ
homo ſecundũ imagmem veformat. ide aomupsse
nature a efficacia gracie divine. Cap · ſvij.
mine deus meus qͥ me creaſti ad ꝑmaginẽ
ſimilitudinem tauam-Conceve michi hanc
graciq; qm oſtendiſtitam magni c neceſſa⸗
riam ad ſalutem o vincam peſſimam natura mem
retrahentem ad pemata c in petditionem. Denciv
enĩ in carne mea legem peccati contradicentem · legi
mentis meeſq; captiuũ me ducenten ad oed iend ũ

ſenſualitati in multismec poſſũ refiftere pafhdibus
eius niſi aſſiſtat tua ſanctiſſima grada cdi meo
ar tent᷑ infuſa. Opus eft gracia tua a magna gracia
vt vincat nam · ad malũ ſemꝑ pna ab adviefcétia
ſua. Natura p primũ hoĩem adam lapſa cw viaata
p pecatũ in omes hoĩes pena huiꝰ mama redũdat ·
et ipſa natura q̃ bene o rette a teↄdita fuit/ꝓ vido
ta et infirmitate cœerupte nature ponat᷑ied ꝙ motus
eius ſibi relictus ad malũꝶ ad inferiora trabit.Nã
modica vis que temanſit dt tang ſcintilla queda;
latens in cinere. Mer eft ipſa ratio natalis circũſuſa
magna caliginejad indicium habens boni w mali
veri falſiq; diſtantiq; · licet impotens fit adimplere
omne quod arprobarnec pleno iq; lumine veritatis
et nec ſanitate affectionũ ſuarum pcriatur. Mint cit
deus meusꝙ delete legi tue ſeumdum interiorem
boĩem ſciens mandatũ wit fore bonũ iuſtũ a fanda:
arguens etiã ome malũ a pematũ fugiendũlin carne
autem ſeruio lege pecatidum magis ſenſualitati
obedio q; rationi.Minc ꝙ velle bonũ michi adiatet /
5 autem non inuenid. Minc eft ꝙ ſepe multa
na propons - fed qa gracia deeſtiad adiuuandũ
infirmitatem mea, ex leui reſiſtentia reſilio 2 deficio ·
inc acidit ꝙ bia pfetionis agnoſco qualit᷑ agere
debeã dare ſatis video [ed ꝓprie coꝛruptõis pondere
preſſus ad perfechora non aſſurgo. O qm maxime
eft michi neceffaria dñe gracia tua ad inchbandum
tonii ad ꝓficiendũ · a ad perficiendũ · nã fine ea nichil
poſſũ facere · omnia autem poſſum in te confoꝛtante
me gracia tua. O vere celeftis gracia fine qua nulla
ſunt qeria merita-nullag tona nature ponderanda-
nichil artes · nichil diuicie · nichil pulcritudo · nichil
foatitudo · nichil ingemiũ · nichil eloquencia valent ·
au te dñe fine gracia.f.4 tona nate bonis & mal
ↄmuĩa. Electoꝝ aũt ꝓpriũ tonũ ẽ gta fine dilettio

qua inſigniti digni habentur vita eterna. Dantum
eminet bec gracia ot nec Dont peophetie · nec ſignoꝝ
e nec quantalibet alta ſperulatio aliquid
eſtimatur fine ea. Sed neq; frdes-neg ſpes · neg alie
virtutes · tibi acepte ſunt fine caxitate et gracia. O
beatiſſima gracia que pauperem ſpiritu virtutibus
diuitem facis a diuitẽ multis bonis humilem coꝛde
reddis. Veni deſcende ad me.reple me mane conſo⸗
lacõne tua ne oeficiat pᷣlaſſitudĩe et ariditate mẽtis
aie mee virtus mea. Obſecto dñe vt inueniũ graciq;
in oculis tuis · ſufficit enim michi gracia tua ceteris
nbd obtentis que deſiderat natura. Di fuero tẽptatꝰ
et vexatus turbacõnibus multis non timeto mala ·
dũmopo fuerit mecũ gracia tua. Ipſa fotitudo mea
conſiliũ confert z auplia. Cundisbofibus potetioz
eſt · et ſapientioꝛ vniuerſis ſapiẽtibus. Oagiſtra enĩ
veritatis doctrix diſapline · lumen cœdis · ſolamen
pꝛeſſure · ſagatꝛiꝑ triſtia᷑c · ablatrix timois · nutrix oes
uocõnis · productrix lacrimaꝝ.Quid ſum fine ea niſi
audũ lignũ ce ſtips inutilis? Gua ergo domine me
graaa femper preueniat · a ſequat᷑ · at bonis opibus
iugiter preſtet effe intentũ. Oer iheſum criſtum filiũ
tuum Amen. ¶ noſmeuꝑſos abnegare et
criſtum imitati debemus per caucem. Cap · lviij.
iquantu a te vales ene: tantum in me

oteris tranſire. gicut nichil fois ↄcuꝑiſcere

internã pacem faat · fic fe intexiꝭ relinq̃re deo
cbmungit. Volo te addiſcere perfectã abnegationem
tui in voluntate mea fine contradictone et querela.
Dequere me ego ſum via veritas et vita. Sine via
nD itur fine veritate nb cognoſcit᷑ · ſine vita nd viuit
Ego ſum vis qua; ſequi debes veritas infallibilis
vita intermĩabilis. Ego ſum redhffima via ventas
ſußma · vita vera vita beata · vita incteata · ſi mãſeris
in via mea cognoſces veritatem · a veritas liberabi-

te · et apprehẽdes vita eterna. Si vis ad vita ingtedi
ſerua mandata. Si vis veritatem cognoſcete crede
michi. Di vis eſſe diſcipulus mens abnega temet⸗
ipfum. Di vis beatã vita poſſidere · preſentem vitũ
contempne . Si vis exaltari in celo humilia te in
mundo. Si vis regnate medi porta cucem mecum
So li enĩ ſerui crucis inueniunt vid beatitudinis et
vere lucis. Domine iheſu quia atta erat via tua et
mundo defpecta-dona michi te-di mundi deſpedtu
imitan . Mon eni maidꝛ eft ſeruus domino fuo nec
diſcipulus ſuper magiſtrũ. Exerceatur ſeruus tuus
in vita tua quia ibi eft falus mea q ſanctitas vera.
Quicquid extra eã lego · vel audio nb me reaeat nec
velecae piene. ili qa her ſcis a legiſti oĩa · beatus es
ft feceris ea. Qui habet mãdata mea a ſeruat ea ipſe
eſt qͥ diligit me · ego diligã eũ · a manifeſtabo a me⸗
ipſum a faaã eum ſedere metũ in 8 5 attis mei.

omine iheſu ſicut dixiſti et promiſiſti fie vtigg fiat
et michi promereri cõtingat. Duleep: de manu tua
crucem a postabo ea vſg ad mortẽ ſicut impoſuiſti
michi. Vera vita boni monachi eft cru - ſed dux
paradiſi · Inceptũ eft retro abire non licet nec relin⸗
quere opoꝛtet. Epa pergamus fimul iheſus exit no⸗
biſcũ. Propter ibefii ſũpſimus banc crucem · peopter
iheſũ perſeneremus in cru. Exit adiutm noſtet qui
eft dux noſter o predeceſſor. En tex noſter graditur
ante nos qui pugnabit pro nobis. Sequarn birilitee
nemo metuat terraes : Simus parati mori fretiter
in belio et inferamus crimen glorie noftee vt ſugia⸗
mus a quce. & bomo non fit nimis veiettus

in aduerſis qm multa inbilacd a reuotio in
ſperis · vt dd contriſtat patruũ fadũ otra te
i ampliꝭ fuiſſet ↄmoueri non tebuiſſes. Deo

antv in aliquos labitur de ſectus. lig.
5 0 magis piacet michi pacientia a builitas
1
vida.

nune permitte tranfire. Non dt primũ nec vltimum
erit fi diu viperis . Satis virilis es Gmdiu tibi nil
obutat aduerfi bene etiam conſulis a alics noſci ro:
boꝛare verbis. Ded cũ ad ianuã tuã venit repentina
tribulatio deficis conſilid a robore. Attente magna
fragilitatem · tuam qua ſepius experiris in modicis
obiectis. Tamen pro ſalute tua iſta fiunt amm bet a
ſimilia cõtingunt · propone vt melius noſci ex anoe
et ſi te tetigit · net tamen deijciat net diu implicet.
Adminus ſuſtine pacienter ſi non potes gaudenter
Etſi minus libentex audis a indignationem ſentis ·
repone te · net paciaris aliquid inordinatum ex ore
tuo exire. Vnde paruuli ſcandaliſentur. Cito de
commotione excitata a dolor internus dulcorabit
reuertente gracia. Qdhyr bu ego iuuare te paratẽ
et ſolito amplius confari. Di conſiſus fueris michi
et Denote inuocaueris aminequioꝛ eſto a ad maine
ſuſtinentiam attingere. Non eft totum fruſtratum ·
fi te ſepius percipis tribulatum vel grauiter temps
tatum. Momo es a non deus. Caro es a nd angelus
Quomodo tu poſſes ſemper in eo dem ſtatu virtutis
permanete · quando hoc deſuit angelo in celo o pu:
mo homini in paradiſo. Ego ſum qui merentes
erigo ſoſpitalitate a ſuam cognoſcentes infirmitatẽ
ad meam proucho diuinitatem. Domine bneida
hie verbũ tuũ dulce ſuper mel a fauũ on med. Quid
facerem in tantis tribulacdᷣibus a anguſtijs niſi me
confootares tuis ſanctis ſermonibus dũmotv tandẽ
ad poꝛtũ ſalutis peruenero. Q uid cure eft q̃ a quãta
affus fuero. Da finé bonũ · felicẽ da in her tranſitũ.

ementy mei deus mes a dixige me in recto itincre
in regnum tuum Amen. De alupubus rebus
et ocaultia dei iditijs non ſcrutandis aß · lx.

li caueas diſputare de altis materijs et de
oaulas iudicijs dei. Cur ifte fic relinquitur ·

et iſte ad tantam gratiam aſſũmitut. Cur etry iſte
tantũ affligitur · a iſte tã eximie exaltat᷑. Iſta om̃em
bumané facultatem excedunt · nec ad inueſtigandũ
iudiciũ diuinũ nulla ratio preualet · vel difputano
Nuando ergo het tibi fu t inimicus vel etiam
curiofi inquixunt hoĩes. be illud prophete.
Juſtus es dñe a redtũ iudiciũ tuũ. Et illud. Judicia
dñi vera iuſtificata in ſemetipſa. Judicia mea mes
tuenda ſunt non diſcutien da q humano intellectui
ſunt contemptibilia. Noli etia; inquirere nec diſpu⸗
tare de meritis ſanctotũ quis alio fit ſanctior · aut
gee maior fuerit in regno celoram. Talia generant
epe lites contentiones inutiles nutriunt quog
fi iam a vanam gloria; vnde Driuntur-inuidie
et oiffenfiones- dum iſte illũ ſandũ c alius alium
conatur ſuperbe preferre. Talia autem velle ſcire et
inueſtigare nullum frudum afferunt · ſed magis diſ⸗
plicent quia non ſum deus diſſentionis - {ed pada
que pax in humilitate vera 15 etiũ in peopria exalta⸗
tione conſittit. Quodam = viledionis trabuntur
ad bos vel ad ills am ion affedu - feo humano
periuſqᷣm dinino. Ego fi qͥ cundos condidi ſandos
ego donaui graciam · ego preſtiti gloriam · ego nout
eee e prrueni ers in benedidhonibuf
oulevinis mee. Ego preſciui oiledios ante fecla-ego
degi ers de mundo · non ipſi me preelegerunt. Ego
vcraui ers per graciñ · attraxi per miſericœ iam.
perduri eos per temprationes varias. Ego infudi
confolationes magniſicas. Ego dedi perſeuerantiã.
Ego cnonaui emum pacientiam. Ego primum et
nouiſſimum agnoſco. Ego omnes in eſtimabili di⸗
lectione ampleſtor. Ego laudandus ſum in bĩbus
ſan ctis meis. Ego ſuper omnia benedicendus ſũ · ar
bonorand? in ſingulis · q̃s fic glorioſe magnifitaui
et pᷣdeſtinaui fine vllis precepventity gprijs meritis.

Qui vnũ de minimis meis cõtempſerit net magni
bonorat- quia puſillũ aa magnũ ego feri. Et qui de⸗
rogat alicui ſandoꝝ derogat a michi a ceteris bibus
in regno ſanctoꝝ. Omnes vnũ per caxitatis vinculũ
Idem ſentiunt · idem volunt · M omnes in vnum fe
diligũt. Adhuc autem quod multo alcius eſt · plus
me qm ſua merita diligũt. Qã fuper ſerapti · a extra
propriq; diledtionem tradi toti in amorem mei pers
gunt. In quo os fruitiue quieſcunt. Nichil eft ꝙ as
auertere poſſit aut teprimere · quigpe qui eterna veri⸗
tate pleni igne ardeſcunt rE ith is catitatis
aceant igitur carnales ce ammales bomines de
fandoct ſtatu diſſerete qui non norunt niſi priuata
gaudia diligere. Demunt et addũt ꝓ ſua inclinacde
nbd put placet eterne veritati. In multis ¢ ignoãtia
con maxime pui path illuĩati · xaro ahquem
ſpirituali diledione diligere noeunt . Oultũ adhut
naturali affedu humana amicicia ad hos vel ad
illos trahuntur · et ſicut in infrrioribus fe habent ita
et de celeſtibus gmaginantur. Sed eft diſtantia in
cõperabilis que imperfecti cogitant · a q̃ illuĩati viri
per reuelacõnem ſupernã ſpeculantur.Caue ergo fili
de iſtis curioſe tractare q̃ tua ſcientiã excedunt. Sed
bor magis ſatage · a intende · vt vel minimus in regs
no dei queas inuenirxi. Et ſi quiſpiaʒ ſciret quis alio
fan dior eſſet · vel maior haberetur · in regno celorum
quid bee noticia prodeſt · niſi fe ex bac cognitione
cam me humiliaret et in maiorem nominis mei
laudem exurgeret. Oulto aceptius deo facit qui de
pectatoꝝ ſuoꝝ magnitudine a virtutũ ſuaꝝ p̃uitate
cogitat a Gm longe a ſanctoꝝ perfeſtione diſtat qm
is qui deorum maioritate vel paruitate diſputat.
Oelius eft ſanctos deuotis preabus et laccimis ex⸗
ptare et eorum glorioſa ſuffragia bumili mente
implorare dm eoꝝ ſecreta vana inquificde ꝑſcrutari

Ali bene a optime contentantur ft homines farent.
cuntentaxi a vaniloquio cñᷣpeſcere. Non gloriantur

de proprijs meritis m qui ſibi nichil bonitatis

aſcibunt ſolũ tori michi — ipſis anda ex in⸗
finita caritate mea tonaui · Tãto amore ð iuimtatis

replent et gaudio ſupereffluenti vt nichil eis glozie
nichilg poſſit teeſſe felicitatis. Om̃es fandi quanto
altiores in gloria · tanto huĩliores in ſeipſis + michi
viciniores à dileſtiores exiſtunt. Ideogꝭ babes ſcrip⸗
tum quia mitrebant cheonas ſuas ante deum et cee
ciderunt · in facies ſuas cam agno a adœauerunt
viuentem in ſecula ſeculorum. Multi querunt quis
maior fit in regno tei que ignorant · an di minimis
erunt digni cõputaxi. Gagnũ eft vel minima cic in
celo vbi om̃es magni ſunt quia filij dei vrabunt
et erunt. Oinimus erit in mille w pecato: centum
annori morietur. Cum enĩ quererent diſcipuli quis
mai eſſet · in regno celorũ · tale audicrunt reſponſũ
Niſi conuerſi fueritis c efficiamini ſicut patuuli nõ
intrabitis in regnũ celorũ. Quicunq; ergo humilia⸗
werit fe ſicut patuulus ifte mai eft in regno celoꝝ.
Ve eis qui ai paruulis humiliare ſe ſponte dedig⸗
nantur quoniam humilis ianua regni celeſtis cos
nõ admittet intrare. Ve ena diuitibus qui babent
hic conſolationes ſuas qa pauperibus intrantibus
in tegnũ dei ipſi ſtabunt · fois euilantes. Gaudete
humiles et exultate pauperes quia veſtrum cit wg:
num dei fi tamen in veritate ambulatis
omnis ſpes cs fiducia in ſolo dev eft fſigenda.

ine que eft fiducia mea qua in hac vita
abeo aut qd maius ſolaciũ meũ ex vibus
arentibus ſub celo . Nonne tu dñe deus
Meus cuiꝭ mifericoedie non eſt numerus. V bi michi
bene fuit fine te.Qhut quae male eſſe potuit pñte te

Malo pauper effe ꝓpter te qm diues fine te. Eligo

ius tecũ in fra ꝑegrinari qm fine te celũ poſſitere

bi tu ibi celũ atq; ibi mors a infemus- vbi tu nd
es. Tu michi in deſiderio es · a iden poſt te gemere et
elamate a exoꝛare neteſſe t. In nullo deniq; poſſum
plene confitere · qͥ in neceſſitatibus auxilietur opratu⸗
nis niſi ĩ te ſolo deo meo. Tu es ſpes mea tu ↄſolatoꝝ
meus et fideliffimus in omnibus. Omnes que ſua
ſunt querunt · tu falutem mea a pfedum meum ſolũ
modo pretendis a omnia michi in bonũ conuertis.
Etiam fi varijs temptationibus a aduerſitatibus
exponas. Moc totũ ad vtilitatem mef o2dinas qui
mille modis eleſctis tos ꝓbare conſueuiſti. In qua
peobatione nonminus diligi debes 2 laudati Gm ſi
celeſtibus ↄſolacõnibusme wpleres. In te ergo dñe
deus me pono totam ſpem meã a refugium. In te
omnem tabulationan q anguſtiã conſtituo - quia
totum infirmũ a inſtabilem inuenio quicquid extra
te confpicio. Non enim proderunt multi amici neq;
fortes auxiliaxij adiuuare poterunt - nec prudentis
confiliarg reſponſum vtile dare-neg libri coſtorum
tonſolari nec aliqua precioſa ſubſtantia liberare nec
locus aliquis ſecretus aut amenus contutari ſi tu
ipſe non aſſiſtas iuues confortes conſolaxis preſtes
inſtruas a cuſtodias. Omnia nang que ad pacem
videntur effet felicitatem habendã te abſente nichil
ſunt · nichil felicitatis in veritate conferunt. Finis
ergo omnium bonorũ à altitudo vite a pfunditas
eloquiorum tu es a in te fuper omnia ſperare fortiſ⸗
ſumum ſolacium ſeruoꝝ tuoꝝ. Ad te ſunt omli mei
in te confido miſericordiaꝝ pater. Oenedic a ſancti⸗
fica anima; meam benedidione celeſti vt fiat habi⸗
tatio tua ſancta o ſedes eterne glorie tue. Nichilg
in templo tue dignitatis inueniat quod otulos tue
maieſtatis offendat ſcᷣm magnitudinẽ bonitatis

tue a multitudinem miſerationũ tuarum reſpice in
me a exaudi oꝛationem ſerui tui longe exultantis in
regione vmbre mortis. Protege a conſerua anima
ſeruuli tui · inter tot diſctimina vite cœruptibilis
at comitante gracia tua dirige in viam ad patriam
perpetue claxitatis Omen ·

pes ee e liber interne scan pockets
imita i. Sequitur mus tertij
—. poe bi Caf.
Seesen odtut fine ſtrepitu verboꝝ i
verba tei cum bumulitate ſunt audienda et ꝙ ea

multi non ponderant ij.

O ratio ad implorandũ denvtidis iH.

5 in veritate a huĩlitate cm reo — eſt =
mirabili effectu diuini amous.

De probatione veri amotis 4

De oqultanda gracia fine builitatis cuſtodia vi.
Oe vili — futipfius in coulis dei viij.
Dia ad teũ ſicut ad finẽ vltimũ ſt᷑ referenda ix.

ſpreto mundo dulce et fernire reo .
erſideria cis exdiminanda ſunt 55
de infeemacde pacientie a ludamine adu
concupiſcentias
Deobeoiantia bumilis ſubditi ad exemplum 225

De vaultis dei iudidjs tonſiderandis ne .

mur nif
Qualiter ſtandum fit et dicendum in omni xe
derabili xv.
Oratio pro beneplacito dei perficiendo Fj.
verum folacia i in ſolo den eſt querendũ xvij.
pmnis sgt in deo ſtatuenda ſit xviij.

ao mifene exemplo criſti equanimiter
ſunt feren pix.

De tollerantia iniuriaꝝ a qs paciens cõpꝛobet᷑ xx.
De ↄfeſſione ꝓprie infirmitatis a hꝭ vite mifijs xxj
O in deo ſuꝑ via bona a dona reqͥeſcendũ ch xxij.
De reemdacone multipliciũ beneficioꝝ dei xxiij.
De quatum magnũ impoꝛtantibus pacẽ xxiiij.
Ibidem odo 5 malas eogitacões a Dio ꝓ illuĩacõne
mẽtis. De euitatõe t᷑ioſe inqͥſice ſuꝑ altiꝰ vita xxv
nati Sore pax coꝛdis a verus pfedus oſiſtit xxvj.
e eminentia libere mentis qua ſuplex ofp magis
meretur gm frequens lectio xxvij.
priuatus amo a ſummo bono tetardat xxviij
Abidẽ otop purgacde codis a celeſti ſapiẽtia xxix
Contra lingwas detractorum xxx.
Qualiter inſtante tribulacde de? inucrandꝭ eft xxxj
De diuino petentv aupilio et ofidentia recuperande
, „ *
De negledu vis create vt Cater poſſit inueniri xxxiij
De abnegatione fui c abdicatione omnis cupidi⸗
tatis xxxiiij.
De inſtabilitate codis a 8 intẽcõe finali ad cea xxx
amanti ſapit deꝭ ſuꝑ oĩa a in omnibus xxxvj.
nb cit ſecuritas a tẽptacdᷣe in illa vita xxxvij.
ontra vana hommum iudicia xxxviij.
De pura a integra reſignatione fui ad obtinendum
tordis libertatem | xxxix.

De bono regimnne in exercicijs a recurſu ad deũ
homo non fit impoꝛtunus in negcrijs j.
oye nichil boni ex fe habet a de nullo gloꝛiari

o

e contemptu omnis tempoꝛalis honezis xliij.
Q pax non cit ponenda in hominibus xliiij.
Contra oanam 2 fecularem ſcientiam v.
De non attrahendo ſibi ws exteriozes xiv}.

Ox omnibus non eft credendum et de facili lapſu
verborum xlvij.

De confidentia in deo habenda quando inſurgunt
verboꝝ iacula Nviij.
8 Dia grauia ꝓ eterna vita ſt᷑ tolleranda xlix.
e die eternitatis à huius vite 2 .
De deſiderio eterne vite a q̃nta ſint bona ꝓmiſſa ij
Qualiter homo exfolatus fe bet deo offere ij
buility inſiſtendũ eft opity what a ſũmis lin
homo non trputet ſe conſolacde dignũ liiij.
gracia dei nõ miſcet᷑ terrena ſapientibus lv.
De diuerſis motibus natute a gracie iv}
De coꝛtupcõe nate a efficacia gracie diuine lvij.
nofmetipos abnegaxe tebemꝭ a xpᷣm ſequi lviij
homo non fit nimis ceiedus quando in aliques
labitur cefedus :
De altiozity rely a oaltis dei N nõ ſcrutãdis lx

Gꝛ vis ſpes a fiducia in ſolo deo figenda 5.
ui | uartus oe imitacp̃r criſti
in a tracat de venerabili ſ ltaxis.
1 euota exboꝛtatio ad facram criſſi
amunionem. ox criſti.
ite ad me omnes qui labozatis et
onerati eſtis q ciam vos dicit

ofis. Panis quẽ ego dabo caro mea
et ꝓ mundi vita. Aaipite a ↄmedite
boc eft pus meũ qd ꝓ vobis tratet
ber faqte in mea memmacdem. Qui
manducat meg; carnem a bibit meũ ſaguinẽ in me
manet 2 ego in eo. Verba q̃ laums fii vobis ſpiritꝰ
et vita ſunt. ¶ Cum quant fit deuotione criſtus

ſuſcipiendus. Vox diſcip a ap · j.
Ec ſunt verba tua criſte iheſu 8

Suis non vno tẽpoꝛe plata nec in vnd loco
ipta. Quia ergo tua ſt hee verba gratant
it cñcta ſunt audiẽda a acipiẽda. Tua
ſunt a ea ꝓtuliſti a mea q; ſunt q pro ſalute mea ea

edidifti-libenter ea ſuſcipio ex ove tuo · vt araus inſe⸗
rant᷑ coꝛdi meo. Extitãt me verba tite pictatis pléa
dulædinis a diledionis. Si terrent me telicta ꝓpria
et ad tapiẽda tanta miſteria me reuerberat impura
ↄſciẽci a puccat me dulceto vertoꝝ tuoꝝ. Sed onetat
me miatue viqoꝝ meoꝝ. Jubes vt fiducialit᷑ ad te
acceda; fi tecũ velim babere partem · a vt immoꝛtali⸗
tatis acipiã alimoniũ · ſi eternã cupiã obtinere vita;
et gloriq. Venite inquit ad me omnes qͥ laboratis
et onerati eſtis a ego reficiam vos. O dulœ a amica⸗
bile verbum in autre pexatoris gd tu Domine deus
meus egenum a pauperem inuitas ad cõmunionem
ſanctiſſimi caporis tui. Oed quis ego ſum tomine
vt ad te preſummq; acevere. Care celi elotũ te non
capiunt a tu dicis · venite ad me omnes. Quid vult
ſibi iſta denigniſſima dignacid a tam amicabilis in
uitatio. Qoumoto auſus ero venire ad te qui nichil
boni ſum conſcius · vnde preſũùme poſſũ · quobmodo
te introducam in tomum meam qui ſepius offendi
benigniſſumam fatiem tuam. Neuerentur Qngeli et
archangeli metuunt fandi os iuſti a tu ditis · venite
ad me omnes. Miſi tu comine boc dicetes quis ver
ber crreret. Et niſi tn iuberes · qu aaerere attempta⸗
ret. Car noe vir iuſtus in archa qua fabricauit cen:
tum annis laboaauit vt cum paucis ſaluaretur. Et
ego quomo potero me wna ha fparare vt mũdi
fabricatozem cum reuerentia ſummam. Oopfes fa:
mulus tuus magnus et ſpecialis amicꝭ tuus archã
ex imputrebilibus lignis fecit o¢ cam mundiſſimo
auro veſtiuit vt tabulas legis in ea reponeret · Et
ego putrida creatura autebo te creatoꝛem et bite da⸗
tozem ta3 facile fufapere. Salomon ſapientiſſimus
regum iſrahel templum magnificum ſeptem annis
in laudem nominis tui edificauit. Et od diebus
feltum dedicationis eius celebrauit os mille hoſtias

pacificas vbtulit et archam federis in oe bues
cine et iubiln in loam ſibi preparatum follcniniter
collotauit. Et ego inſelix a paupertrimus hominum
quomotv in tomum meam te introdutcam · qui vir
expendere nu ui mediant boed deuotã a vere vix ſemi
medi · O vn deus quantum illi agere ſtuduerunt
ad placendum tibi · heu Gm puſillum eft ꝙ ego ago
dra breue expleo tempus-di me ad cõmunicandum
diſpono. Naro totus rerolledus raxiſſume ab omni
diftradtione purgatus. Et erte in tua ſalutari teita⸗
tis prefentia nulla debet oaurrere indecens cogitatõ
fulla etiam oaupare ceatuta quia non angelum
feo angelorum tominũ ſuſcepturus ſũ bofpiao. Et
tamen valde magna diſtantis eft-inter atcha; frde⸗
tis ci ſuis reliquijs mundiſſimũ avpus tuum ci
ſuis ineffabilibus vixtutibus inter legalia illa ſacri⸗
ficia fututorũ figuratiua a vers; tui corporis hoſtia
omnium facifidor antiquotũ cõpletiuam. Quare
igitur non magis ad tuam venerabilem inardeſco
tiã · Cur me non maiori preparo ſollicitudine
ad tua ſancta ſumenda · quãdo illi fande patriarche
et prophete reges quog a ptincipes cum vniuerſo
populo tantũ deuotioms demonſtrauerunt effectũ
cirta cultum diuinum. Daltauit deuotiſſimus ix
Dauid cam atcha dei totis vixibus · recolens bene⸗
ficia olim indulta patribus · fecit diuerſi generis
organa pſalmos edidit os cantare inſtituit cũ leta⸗
nia. Cecinit o ipſe frequenter in cythara ſpiritus
fandi afflatus graaa. Docuit ee um ilrahel toto
corde laudate o ore conſono diebus fingulis bene⸗
dicere o ptedicare. Di tanta agebatur deuotio ac
dinine laudis extitit remdatio eo’ archa teſtamẽti
gata nunc michi a omni populo criſtiano habenda
eit reuerentia a deudtio in preſentia ſacramenti in
ſumptione excellentiſſumi corporis criſti. Currant

multi ad diuerſa lera ꝓ vifitivis reliquijs-fandop,
et mirantur auditis geſtis eomm et ampla ediſicia
templorum inſpiciunt e oſculantur ſeritis a auto
involura ſacra oſſa eorum. Et eme tu preſens es hic
apud me in altar deus meus fandus ſandteũ crea⸗
tor dim hoĩm · a dñs angelorum. Sepe in talibus
videndis cuuohtas eft hominũ a nouitas inuiſorũ
et modicus repratatur emendationis fmdus maxĩe
obi eft tã lenis fine vera eontritione diſturſus. Mic
autem in faccamento altaris totus es prefens deus
mens homo xpᷣus Iheſus vbi copioſus pertipitut ·
terne ſalutis frudtus quocienſcung fneris digne et
deuote ſuſceptus. Qo iſtud vero non trahit leuitas
aliqua nec cuxioſitas · aut ſenſualitas · ; firma fides ·
senota ſpes a fincera caritas. inuiſibilis conditor
mundi deus q; mirabiliter agis nobiſcũ · q eee
er ſuauiter ci electis tuis diſponis quib? remeriphi
in ſacramento ſumendum propoms. Moc nang
omnem intellectũ ſuperat · hœ ſpecialiter d̃ẽuotreum
corda trabit et acendit ad effeda. Ipſi vero fideles
tui qui totam vitaʒ ſuam ad emendationem diſpo⸗
nunt ex her digniſſimo faccamento magna ttuotio⸗
nis graciã a virtutis amorem frequenter recipiunt.
O admirabilis et abſcondita gracia ſacramenti Gm
norunt tantum rpi fideles. Infideles autem et pecs
catis ſeruientes ivi non poſſunt. In hoc ſacra⸗
mentu confertur ſpixitualis gracia et reperatur in
amma vittus amiſſa a per pematũ deformata redit
pulcritudo. Tanta eft aliquando bec gracia vt ex
lenitudine collate deuotionis non tantum mens
fed er debile coꝛpus vires ſibi preſtitas ſentiat am:
pliores. Dolendũ tamen valde cs miſerandũ fi
tepeditate a negligentia noſtra ꝙ non maiori affer-
tione trahimur ad xpᷣm ſumendũ in quo tota {pes
noſtre ſalutationis conſiſtit et mexitũ . Ipſe enĩ eſt

viatmum et fandort eterna fruicio . Dolendum et
itaq; valde ꝙ multi tam parũ boc miſteriũ ſalutate
aduertunt · ꝙ celum letificat et mundum conſeruat
vmuerſũ. Men criius a duricia cordis humani tam
ineffabile toni non magis acedere a ex cottidiano
vu etiũ in aduertentia; defluere. Di enĩ her ſacratiſ⸗
ſemũ ſacramentũ in vno tantũ ratetur loco et
ab ono tuntũ tonſetcratetur ſacertote in mũdo · q̃uta
putas drſiderio ad locũ illũ a ad talem dei ſacertvtẽ
boĩes afficerent vt diuina mifteria celebrare vides
tent. Nunc autem multi fadi ſunt ſatertotes et m
multis locis offertur cif? vt tanto maior apparent
gtacia et diledtio dei ad hoĩes quanto lacius eft ſa⸗
a cõmiunio diſſuſo per wbem . Gracias tibi bone
Iheſu pa ſtm eterne qui nes pauperes et exnles dig⸗
natus es Sar a cœeptee a fanguine tuo reficere et
ad her mifteria percipienda etiũ peoprioris tui allo⸗
quio inuitare dicendo . Venite ad me omnes qui
laboratis cs onerati eſtis et ego reficiã vos.

fandsficatio noſtra et demptio 7

agna bomtas a caritas dei in faccamento
exhibetur homini vox diſcipuli. Laß. u.
nitate tua cs magna mifericordia
tua dfie conſiſus ame eger ad ſaluataem
efunens ſiciens ad fontem vite. genus
ad celi ferans ad ofim creatura ad creatmem
deſolatus ad meũ pifi ſaluateem. Sed vnde boc
michi vt venias ad me. Quis ego ſũ vt pᷣſtas michi
tripſũ. Quumodo audet pematm cream te apparere
et tu quomoto dignaxis ad pematmem venire . Tu
nofa ſeruũ mum et fis quia nichil boni in fe habet.
Vnde ber illi pᷣſtas. Conſitere igitur vilitatem meñ
agnoſco tonitatem tuã · lauen pietatem a voluntatẽ
et gracias ago propter nimiam caxitatem propter

te metipſum enim her fatis non pꝛopter mea merita
vt boitas tua mihi magis innoteſcat · caritas ãplica
ingeratur os humilitas ius ↄmentetur.Quia
ergo tibi her placet a tu fic fieri iuſſiſti.Olatet a dig⸗
natio tua mihi a vtinam iniqtas mea non obſiſtat
O oulafiime à benigniſſime iheſu quanta tibi rene:
rentia ẽ a graciaꝝ acid · cũ petua laude ꝓ ſuſcepcõe
faci cœporis tui debetux · cuius dignitatem nullius
hominum explicare potens inuenitur, Sed quid co:
gitabo melius a ſalubrius nih meipſum totalit᷑ bu:
milianto ⁊ tug infinita bonitatẽ exaltanto fupea me
lautv te deus mans et exaltabo te ineternũ · deſpicio
me a ſubijcio tibi pꝛofundũ vtilitatis mee. Cae tu
fand? ſanctoꝛũ q ego ſordes pematneũ. Eee inclines
tu te ad me et tu vis eſſe mecum · tu inuitas me an
guiuiũ tuũ. Tu mihi dare vis celefté cibũ et panem
an geloꝛum ad manducandũ · nõ alium fandé qua
teipſũ panem viuũ qui ee celo vefeendifti et das vita
mundo. Ece vnde dilcctio pꝛccedit qualis dignatio
illudeſcit qm magne graciatum actiones a laudes
peo hijs debentux. O gm ſalutate q vtile conſilium
tuũ · cum iſtud in ſtituiſti qm ſuaue c iocundum &
teipſũ ancibũ tonaſti. O qm admirabilis operatio
tua tomine · q; potens virtus tua qᷓ; infallibilis veri:
tas tua, Dixiſti enim et ſacta ſunt omnia et fadum
ot her quod iuſſiſti. irs res a fide digna a hũanũ
vinens intellectum · quod tu dñe deus mais verus
pee z homo ſub modica ſpecie panis ¢ vini integer
continetis · a fine confumptione a ſũmente mandu⸗
caxis. Tu domine vniuerſotum qui nullius habes
indigentia; voluiſti per ſacramentũ tuum habitare
in nobis. Conſerua coz meũ et coꝛpus meũ immaci⸗
latum vt leta et pura conſeientia · ſepius tua valeq;
celebrare miſteria · et ad meam perpetuam amiprie
ſalutem que pꝛecipue ad tuũ honeema memoriale

perbenne ſanxiſti a inftituifti.Lctare anima mea et

cias age dep pro tam nobili munere et ſolatio
ſingulari in hac lactimarum valle tibi relicto. Nam
quodens be miſteriũ recolis a coꝛpus Crifti atapis
tetiens tu reremptionis opus agis et particeps om⸗
nium meritoꝝ criſti efficeris · carxitas enĩ criſti nung
minuitur et magnitudo pꝛopiciacionis eius nung
exhauritur. Ideo noua ſempet mentis renovatione
ad her te diſponete debes a magnũ falutis miſterĩũ
attenta conſideratione penſare. Ata magnum c io⸗
tundum a nouũ tibi videri debet cum celebras vel
miſſam audis · ac ſi eadem die Cxiſtus primum in
vterum virginis deſcendens homo factus effet aut
in crutce pendens pro ſalute hominum pateretur et

moteretur. Qm̃ vale fit ſepe ommunicare
Vox diſcipul.. Gapiculum it}.

Cer ad te vemo vt bene michi fit ex munere
G et letificer in ↄuiuio [4d tuo gd paraſti
tom q

in dulcedine tua pauperi deus. Ede in te eft
ſiderare poſſũ et debeo. Tu ſalus mea et
redemptio · ſpes a foꝛtitudo · decus o gloria. Letifica
ergo hodie anima; ferut tui quoniaʒ ad te dñe iheſu
aiam m leuaui · veſidero nunc te deuote a reuerent
Aqipere cupio te in tomũ meã inducere q̃tenus cum
zached merear a te bñdici ac int filios abrahã ↄpu⸗
taxi. Qnĩa mea corpus tuũ concupiſcit cor meũ tecũ
vniri deſiderat. Craze te michi et ſufficit. Qa; preter
te nulla conſolatio valet · ſine te eſſe nequeo · et ſine
viſitatione tua viuere non valeo. Ideoq; oportet
me frequenter ad te actedere ce remediũ ſalutis mee
te acipere - ne foꝛte deficiam in via fi fuero celeſti
fraudatus alimonia. Dic enim tu miſericordiſſime
Iheſu predicans populis et vatios curans languo⸗
res aliquando dixiſti. Noſo evs ieiunos dimittere in
domũ ſuam ne deficiant in via. Oge ergo hoc mecii

modo 5 peo ſidelium conſolatione te in fatmento
reliquiſti. Tu es enim ſu auis wfedio anime · et qui
te digne manducauerit particeps a heres exit eterne
1 quidem michi eſt · vt qui tam ſepe
abor et peo · tam cito tozpefco et deficid vt per fre:
quentes orationes et confeffiones ac ſatramenti tui
cporis perceptionem me renouem et mundem et
adendam ne diutius abſtinento a ſancto pro:
poſito defluam. Oroni enĩ ſunt ſenſus hominis ad
malũ ab adoleſcentia ſua et niſi ſuuurtat diuina

medicina labetur homo mox ad peiora. Retrahit
ergo ſancta cdᷣmunio a malo et confortat in bono.
Di enim modo tam ſepe negligens ſum et tepidus
quanto cOmunico aut celebro quid fieret fi medelã
non ſũmerm et ta; grande iuuamen · non quererem
et licet omi die non fim aptus nec ad celebrandum
bene diſpoſitus. Dabo tamen opera cõgruis tempo⸗
ribus diuina perripere ſacramenta five miſteria ac
tante gratie participem me prebere. q; bec eſt vna
ptinapalis hoelis anĩe conſolatio q; diu peregrina:
tur a te in mortali cpoꝛe vt ſepius memor dei fui
dilectũ ſuũ teuota ſuſcipiat mente. O mira circa nos
tue pietatis dignatio · ꝙ tu Domine deus creatia et

viuificatm omniũ ſpirituũ ad pauperculã dignaris
venire animé ct di tota diuinitate tua at builitate
eius impugnare eſuxiem . O felix et beata ania que
te dominũ defi ſuũ meretur Devore ſuſcipere in tua

ſuſceptione ſpirituali gaudio repleri. O qᷓ magnũ
ſuſcipit dominum : ꝗᷓ diledum induct doſpitem· q;

iocundũ recipit ſociũ · qᷓ; fidelem aceeptat amicum ·

qm ſpecioſum et nobilem ampleſtitur ſponſum pre
omnibus dofledis et fuper via deſiderabilia aman:

dũ. Sileane a facie tua dulciſſime dilecte deus meus

celum et terra et omnes ornatus eorum · quoniam

quicquid laudis babęt as decoris ex dignatione eft

tue largitatis et ad decorem tui perueniet nominis
cuius ſapientie non eſt numerus ct.
@ mult bona ßſtant᷑ teuote ↄmunicãtito. Ca · iiij.

Omine deus meus preveni ſeruum tunm in
edidionibus dulcœdims tue vt ad tuum
magniſicum ſacramentum digne et Devote

tur acerete · Excita coz meũ in te a a graui tim
pwe erue me. Vifim mei ſalutari tuo ad guſtandũ
in ſpiritu ſuauitarem tuñ que in hoc ſamento tang
in fonte plenarie latet. Ailuina quog oculos mens
ad intuendũ tantũ miſteriũ cs ad credendũ illud in:
dubitata fide me roboza . Sit enĩ operatio tua non
bumana potentia ma ſancta in ſtructio non bomis
ad inuencõ. Non enĩ adbuc mpienda a intelligenda
aliquis ꝑtoneus per fe reperitut que angelica etiaʒ
ſublimitatem excedunt. Quid ergo ego pematm in:

ee os cinis de tam alto ſetteto potero im:
ueſtigare a apere.Ofie in ſumplicitate cœdis mei in
tona firma fide a in tua iuſſione ad te cũ ſpe et reue⸗
wentia adeto - ꝙ vere credo quia tu preſens es hic in
fatmento. Vis ergo vt te ſuſcipig s meipſũ tibi in
catitate vniã. Wave pretoꝛ tuã dementiã a ſpecialem
ad be imploo mihi dare gratiã vt totus inte lique
ſiam · a amore pereffluam 2 de nulla alia feu aliqua
conſolatione aniplius me intromitta . Cit 1
altiſſumũ os diguiſſimũ ſacramentũ · ſalus anime et
coꝛpoꝛis · mediana omnis ſpiritualis languotis in
quo Vicia mea curantur paſſiones frenantur temp:
tationes vincuntur? diminuuntur. Gracia maior
inſunditur · virtus incepta augetur · firmatur fides-
ſpes roboratur caritas igneſcit ce dilatatur. Oulta
nang tona largit? es a adhue fepi? largivis in fae:
mento diledis mts denote ommunicantibus deus
meus ſuſceptor anie mee reperator inhkemitatis bu-
marie a tœius dater-confolacdnis eterne.Nã multã

tempozis conſolationem aduerfus variam tribulas
tionem infundis - de imo deiedionis peoprie ad
ſpem tue ꝓteſtionis erigis atg nova quadũ gracia
eos intus viuificas recreas @ illuſtras vt qui anxij
primũ et fine affectione fe ante ↄmuniouẽ ſenſerant
poſtea refeſti cibo et potu celeſti in meli fe mutatrs
inueniant. Quid igitur ai electis difpenfanter agis
vt veraciter agnoſcant et potenter experiantur · quã⸗
ti infirmitatis ex ſeipſis babeant et quid bonitatis
et gracie ex te conſequentur · quia ex ſeipſis frigidi a
duri et indeuoti · ex te autem feruentes alacres et de⸗
uoti eſſe merentur. Quis ent ad fontem ſuauitatis
humiliter acedens non modicum ſuauitatis inde
repoꝛtauit. Qut quis iuxta copioſũ ignem ſtans nõ
pari caloris inde percipit et tu fons es et nunquam
deficiens. Vnde ſi non licet haurire de plenitud ine
fontis neg vig ad ſocietatem potate apponã tamen
0S mci ad foramen celeſtis fiſtule vt dali modiam
inde gutta l ã capia-ad reuocillandã ſitĩ meg; et non
penitus areſcã. Et ſi nec dum celeſtis et tam ignitus
vt cherubin et ſeraphin eſſe poſſim · conabor tamen
deuotioni inſiſtere et cor meũ preparare vt vel mo⸗
dicam diuini intendij Hama; ex humili ſuſceptione
viuifici ſacramenti acquirã. Quicquid autem mihi
deeſt ibeſu bone ſaluator ſanctiſſime tu pꝛo me ſup⸗
ple benigne ac gracioſe qui a te homines dignatus
es vocare dicens. Venite ad me omnes qui labmtis
et onerati eſtis et ego reficĩam vos. Ego quidem la-
boro in ſudoꝛe vultus mei dolore andis torqueor ·
pecato oneroꝝ · temptationibus inquietor · multis
malis paſſionibus implicm et premor a non eft qui
adiuuet · non eft qui liberet · et ſaluũ faciat · niſi tu
Domine deus ſaluator meus cui mitt me et oĩa
mea · vt me cuſtodias et perducas in vitam eterna.
Dulcipe me in laudem et gloriam nominis tui qui

eoxpus tuũ et fanguman in cibũ et potũ michi pres
paraſti. Oreſta tomine deus ſalutaris meus vt cum
frequentatione miſterij tui crefcat in me deuotionis
affedus. De dignitate ſacramenti
et dignitate ſatertotali. Vox diledt. Caß · v.

habeas angelica puritatem et ſancti Jo-
nnis baptiſte fanditatem nõ es dignus
hot ſacramentũ aaipere et tradare . Non
em meritis boc debetux bominũ quod homo conſe⸗
cret et tractet xpᷣi ſacramentũ et ſumat in cibũ panẽ
angeloꝝ. Grande miſteriũ a magna dignitas ſacr⸗
totum quibus dati dt quod angelis non cit ↄceſſũ
Soli nang facerdores tite in eclefta ordinati po:
teſtatem habent celebeandi · et ccepus xpᷣi cõſecrandi
Sacertos quidem miniſter eft dei · vtens verbo dei ·
per iuſſionem et inſtitutionem dei deus autem prin⸗
cipalis eft ibi auctiꝛ a inuiſibilis operate · cui ſubeſt
omne quod voluerit - et paret omne quod iuſſerit ·
Dlus ergo deo credere sid ee omnipotenti in hoc ex⸗
cellentiffuno ſacramento quam proprio ſenſui aut
alitui ſigno viſibili. Ideoq; ci timore et reucrentia
ad boc opus accedendum eſt. Attende tibi et vide
cuius mmifteriti tibi traditum eft - per impoſitionem
manus epiſcopi et tu ſacertos fadtus es et ad cele:
brandũ cofecratus. Vide nunc vt fideliter et eeuote
in ſud tempore deo ſacriſiciũ offeras a teipſũ irtepre⸗
benfibilem exhibeas. Non alleuiaſti onus tuũ feo
axtiori 14 obligatus es vinculo diſcipline a ad ma:
iorem teneris perfechonem ſanctitatis. Dacerdos
omnibus virtutibus debet eſſe ornatus · et alijs bo,
ne vite exemplũ prebere. Cius conuerſatio non ci
eee et omunibus hominũ vijs fed ci an
is in celo aut cum is viris in terra debet eſſe.
Sacertos ſacris veſtibus indutus xpi vices gerit vt

deũ p fe et pro omni populo ſupplicĩter et humiliter
roget. Mabet ante fe a retro fe wminice cucis ſignũ
ad memorandũ iugiter xpi paſſionem · ante fe cruct
in caſula poꝛtat vt xp̃i veſtigia diligenter inſpiciat
et ſequi feruentex ftudear. Ooſt fe cuce ſignatus eft
vt aduerſa quelibet illata · ab hijs clementer pꝛo veo
tolleret . Ante fe crucem gerit vt propria pemata lu⸗
geat. Poſt fe vt aduerſa alioꝝ etiã cᷣmiſſa pertom⸗
paſſionem · tefleat · et fe mediũ inter deũ a pectatoꝛem
conſtitutum eſſe ſciat - net ab oratione et oblatione
ſancta tœpeſcat Donec graciũ a miſericmdiã impet᷑te
mereatur. Quando facertos denote celebrat deum
honorat angelos letificat vinos adiuuat · defunſtis
requiem parat a ſe oĩm bonoꝝ participem efficit.
Dnterrogatip de exercicio ante commumonem
Vpx diſdpuli. Capitulũ vj.
Vm tum dignitatem dñ̃e et mea vilitatem
penſo valde cõtremiſco a ĩ me ipſo ↄfun dia
Di enĩ non attedo vitam fugid et indigne
me ingreſſero offenſam incurto. Quid ergo faciam
deus meus auxiliati meus in nereſſitatibus mas.
Tu doce me via rettã · ꝓpone breue aliquod exetriaũ
ſacte omunioni congtuũ. V tile ct enĩ [rire qualiter
ſcilicet deuote et reuerenter tibi ptepatare debeo · cor
mei ad recipiendũ ſalubriter tut ſarmentũ fen etia;
celebrandũ tam magnũ et diuinũ ſacraficũ.
De diſcuſſione ꝑꝛoprie ↄſcientie ct emendachis
peopolito. Capitulum vij.
Vper omnia cũ ſũma humilitate a ſimplici
reuerentia et plena fide ex pia intentione bo:
noris rei ad § ſacmentũ clebeandũ tradãdũ
et lumendũ opoꝛtet dei ſaœmrrotem aaereee diligent
ex aia ↄſcientiã tuã pꝛopoſſe tuo vera cõᷣtricione et
buili ↄſeſſione ea munda a claxiſi · ita vt nil graue
babeas aut faas qd te remordeat · a liberũ aceffum

impediat habeas diſplicentiã ommũ penatoy tuoꝝ
in generali et peo cottidianis extreſſibus magis in
ſpeciali doleas et gemas · et fi tempus patitur dep
in ſecreto codis cunctas cd ficere paſſionũ tuaꝝ nn;
ferias. Ingemiſce ce dole ꝙ ita carnalis adhut es et
mundanus ta; immortificatus a paſſionibus tam
plenus toncupiſcentiaꝝ motibus ta incuſtoditus in
ſen ſibus erteriority-ta ſepe multis fantaſijs ĩplicatꝰ
tã multũ indinatus ad exteriora · tã levis ad riſũ et
diſſolutionem · ta durus ad fletũ et cõpunctionem ·
ta pꝛõptus ad luxuxiũ et carnis moda · tã ſegms ad
rigoꝛem et feruorem-ta curioſus ad noua audienda
et pulcra videnda · ta remiſſus ad huĩtia a abietta
ampleſtanda - taʒ cupidus ad multa habenda · tam

arcus ad dandũ · taj tenax ad retinendũ · taʒ in con⸗
ideratus in loquendo · ta mcontinens in tatendo · tã
incõpoſitus in moubus · ta; impoꝛtunus in actibus
tã effuſus ſuper cibũ · tã ſurdꝰ ad dei verbũ · tã velox
ad quietem · ta tardus ad latorem: ta; vigilans ad
fabulas-ta ſomnolentꝭ ao vigilias ſatras tã feltin?
ad en fagus ad attendendũ · taʒ negtigens in
bovis perſoluendis · tã tepidus in teleteando · tã tar:
dus in ↄmunicanto · tã ato diſtractus · tã raro pine
recollectus · ta ſubito cõmotus ad irã · t; fanhs ad
alterius diſplicentia · ta pronus ad iudicandũ · tam
rigidus ad arguendũ · t letus ad peoſpera · ti debi⸗
lis in aduerſis · tam ſepe mula bona proponens et
modicũ ad effetti ꝓducens. is et alijs defeſtibu⸗
tuis cũ tolore a magna difplientia ꝓprie a infumi⸗
tatis conſeſſis o deploratis- firmii ſtatue peppoſitũ
emen dandi vita tuã q in melius ꝓficiendi. Deinde
ca eae refignacde a integra voluntate offer teipſũ
in honorem nommis mei · in ara crucis cozdis tui ·
ni holcrauſtũ ꝑꝓpetuũ cœpus mii ſciliat aĩam michi
fidelan committendo quatinus fic digne mettaris

ad offerendum deo ſacrificiũ accedere et ſacramentũ
coꝛpoꝛis mei ſalubriter ſuſcipere. on enĩ eft oblaw
pao: oe fatiffadio maior . pecatis diluendis
q ſeipſũ pure a integre cum oblatione corporis criſti
8 miſſa a in ↄmunione deo 3 her qd
in fe eſt · et vere penituerit quocienſcunq pro venia 2
gracia ad me aqeſſerit. Wino ego dicit dominus
nolo mortem pecatoris ſed magis vt cOuertatut et
viuat quonia pematoꝝ ſuoꝝ nb recordaboꝛ amph?
feo cuncta ſibi indulta erunt.

De oblacde xpᷣi in aver a qpria reſignacdᷣe. Cap: oiij
cut ego meipſum expanſi in cru manibus

et nudo caapoꝛe pro peectatis tuis deo patti

ſponte ita vt nichil in me remaneret quin

totũ in acrificiti diuine placationis tranſiret. Ita
debes et tu teipſũ michi volũtarie in oblacõeʒꝭ pura
et ſandtã cottidie in miſſa ci oĩbus viribo a affectio⸗
nil tuis · qnto intimius vales offerre. Quid magis
a te requiro q̃m vr tu te ſtudeas michi ex integro
offerre 4 reſign are. Quicquid pref teip ſũ das nichil
curo qa non requixo datũ tuũ fed te. Sicut non ſuf⸗
ficeret tibi om̃ibus habitis preter me · ita nec michi
placere poterit · qcquid dederis te non oblato. Offer
te mihi a da te totũ ꝓ deo a exit acepta oblacd.Gae
ego me totũ obtuli deo patri pro te etiam dedi tora
us mes ſanguinem in cibum ¢ potũ · vt totus
eſſem a tu meus permaneres. Si autem in tripſo
ſteteris nec ſponte te ad voluntatem mca obtuleris ·
nõ eſt plena oblatio nec integra inter nos erit vnio.
Igitur omnia opera tua precedere debet ſpontanea
tuiipſius in manus dei oblatio · ſi libertatem conſeqͥ
et graciam velis. Joeo enim tam pauci illuminati a
luberi intus efficiuntur quia ſeipſos ex toto abnegare
neſciũt. t firma ſententia mea niſi ds renũai auerit
oĩbus que poſſidet nb poteſt med eſſe diſcipulꝰ. Du

ergo fi optas meus cle diſcipulus offer teipſũ mihi
ca oĩbus affedibus tuis. ö
p dibus ebemus. ap̃ · ix.

Dmine via tua ſunt que in celo ſunt et que

in terra defidero meipſũ tibi in ſpontaneq;
oblationem offerte a tuus perpetue manere.

Dñe ĩ ſumphtitate caʒdis mei offerte tibi via pemata
et delicta mea q̃ cõᷣmiſi eve’ te a ſanctis angelis tuis
a die qua primo perare potui vig ad bord bãc ſuꝑ
lacabili altari tuo offero etiã m eipſũ tibi hodie in
ee ſempiternũ in obſequiũ et ſacriſiciũ laudis
etue. Puſcipe ai hac oblatione ſancta tui pre:

cio ſi copoꝛis qua; tibi hodie in preſentia angelorũ
inuiſibiliter aſſiſtentiũ offero vt fie ꝓ me a ꝓ cundo
populo tuo in ſalutem remiffionem peatoꝝ meoꝝ
tibi in altari tuo a me oblatoꝝ vt tu via patiter in⸗
cendas et ↄburas igne catitatis tue deleas vniùſas
maculas pecatoꝝ meoꝝ · et conſcientiã mea ab omi
delicto emundes et reftituas mihi gracias tu quaʒ
peccãdo amiſi pia mihi plene induigẽdo a in oſculũ
pacis tue me miſericaditer retipiendo. Qmo poſſũ
agere peo pectatis mas niſi huĩliter ea confitendo
et lamentantv a tua pꝛopiqationem inceflanter de:
precanto. Deprecot te exaudi me ꝓpicius vbi aſſiſto
coed te deus meus. Om̃ia pemata mihi maxie diſpli⸗
cent nolo ea amplius vnquã perpetrare. Sed ꝓ eis
doleo 4 tolebo q; diu vixeto parat? penitentiã agere
et propoſſe ſatiſfacere. Dimitte michi deus meus-
dimitte mibi pecata mea propter nomẽ ſandtũ tui
ſalua ania; meg; qua precio ſo ſanguine tuo redemi⸗
fii. Ede committo me miſericoꝛdie tue · reſigno me
manibus tuis age meet ſecundũ bonitatem tuã nd
ſerundũ meñ maliciã a miqtatẽ. Offero tibi etiã pia
bona mea guis valte pauta a impfeda vt ea emen⸗
des a ſcũifices 2 ea grata habeas a acepta tibi facias

et ſemper ad meliora trabas · net non ad beatum et
laudabilem finem me pigtũ et inutilem hominem
perdutas.Offero quog tibi via deſideria deuotuũ ·
neceffitates parentũ amicozii fratrũ ſormũ omniũg
e e et eoꝝ michi aut alijs pꝛopter amoꝛem
tuũ tenefecertit o dye orationes à miſſas p fe ſuiſqʒ
obus dici a me deſiterauerũt a pecierũt ſiue in carne
adhuc viuãt ſiue iam a ſeculo tefuncti ſint vt omes
ſibi auxiliũ gracie opem conſolationis et ꝓteſtionẽ
a periculis · liberationem a peuatis aduenite fenciat
et vt ab oĩbẽ malis erepti gracias tibi magnificas
leti perfoluant.Offero etiã tibi preces et hoſtias pla
cationis pro illis ſpeci aliter qͥ me in aliquo leferunt
contriſtauerunt aut vitupetauerũt · vel alid damnũ
vel grauamen intulerunt. Dro Biss quog omibus
ques aliquando conttiſtaui cõturbaui grauaui ſcã⸗
daliſaui · verbis aut factis ſcienter vel ignoranter vt
vibus nobis parit᷑ indulgeas pemata nta a mutuas
offenſiones. Quffer ofie a cdibus noſtris omnem
fufpicionem indignacõem irã · a difceptacde; a qcqͥd
teſt caritatẽ ledere et fraternã dilectionẽ minuere.
Miſererr michi dñe ſecundũ miſericoꝛdiã tu · poſcẽ⸗
tibus da graciũ indigentibus veniq; os fac nos tales
exiſtere vt ſimus gratia tua digni perfrui et ad vita
proficiamus eterna;. & facca smunio
non eft relinquenda de facili, Caß · x.
equenter terurtendũ eft ad fontẽ grace et

diuĩe miſericozdie ad fonte bonitatis a toi?
uritatis qtenus a paffionily mis q vicijs
curati valeas a otra vniuerſas tẽptacdes a falladas
dgaboli forcior atq; vigilantior effici merraris ini:
micus ſciens fructũ ce remediũ maximũ in ſacra cõ⸗
munione poſitũ ele om̃i modo et ocaſionenititur
fideles et deuotus quantũ preualet retrahere a impe⸗
dire. Cum enim quidem facre cõmunioni fe aptare

diſponunt peioresfathane immiſſiones paciuntur.
Ipfe nang ſpiritꝭ in Job ſcribitur · venit inter filios
dei vt ſolita illos nequicia ſua ꝑturbet aut timitos
nimium reddat a perplexos quatinus affedtũ coꝛum
minuat vel fidem impugnando aufferat · fi forte

aut omnino ↄmunionem relinquant vel cũ toꝛpœe
acedant. Ded non eft quicq; curandũ de verſaxijs
et fantaſijs illius quantũlibet turpibus et horridi
fed cuncta fantaſmata in caput eius ſunt retoꝛqnda
Contẽnendus eſt miſer a teritendus nec St inſultꝰ
eius et cõmotiones quas ſuſcitat ſacra cOmunio eft
obmittenda. Sepe ent impedit nimia ſollicituto zo
veuocde habenda · a anxietas qᷣdã de ↄfeſſione faciẽda
age ſecundũ cõ ſiliũ ſapientũ a depone anxietatem et
ſcrupulũ qa graciã dei impedit a deuotid am mentis
reſtruit qpter aliquã pama ꝑturbacõeʒ vel grauitatẽ̃
ſacram non dimittas cõmunionem ſed vade citius
confiteri et omnes offenſas alijs libenter indulge.

Di tu vero aliquẽ offendiſti veniaʒ humilit᷑ tep̃care
et deus libenter indulgebit tibi. Quid pꝛodeſt diu
tardare ofeſſionẽ aut fatmenti otfferre cdmunionẽ.

Expurga te ai primis · expue belaié venenũ a feltina
recipere remediũ a ſencies melius q; fi diu diſtulexis
Si hodie peopter iſtud dimittis cras foꝛſitan aliud

maius eueniet o fic diu poſſes a cõᷣmunione impe⸗
diri q magis ineptus fiei. Quanto citius vales a
preſenti inertia et grauitate te excutias · quia nicbil
importat diu anxiari qm cum pet turbatione tran:
fire c fe ob cottidiana obſtacula a diuinis ſequeſ-

trate. Imo plurimũ nocet diu omunionem ꝓtelare
Nama grauem trapoꝛem conſueuit inoucere.Drech

color quidam tepidi et diſſoluti moras confitendi

libenter aaipiunt t ↄmunionẽ ſacrã idcircœ diffeete
cupiunt ne ad maiozem fui aiſto di fe dare tenean⸗/
tur. Meu q modicã caxitatem a debilem druotionem

habent qui ſacrã ↄmunionem faciliter poſtponunt.
Qin felix ille a deo aceptus habetur qͥ fic viuit et in
tali puritate conſcientiã ſuã cuſtodit vt etiam omm
die smunicaw paratus à affectatus eſſet · ſi ber licite
et fine nota agere poſſet. Di quis interdũ abſtinet
humilitatis gracia aut legittima impediente cauſa

laudandus eft de reuerentia. Di autem torpor ob-
repſerit ſeipſũ extitare vebet et facꝭ q in fe dt a dñs
aderit deſiderio ſuo pro bona voluntate qua ſpecia⸗
liter vefpicit. Ci vero legittime impeditꝭ eft habeat
ſemper bonã voluntatem a pia intentionem mum ⸗
candi a ſic non carebit fructu faccamenti- Poteſt eni
quilibet teuotus om̃i die a omi hoꝛa ad ſpiritualem
criſti commumonem ſalubriter a fine probibitione
acredere a tii certis diebus a ſtatuto tempore corpus
fui redemptoꝛis ci affectuoſa reuerentia ſacramenta⸗
liter debet acupere a magis laudem dei et honmem
pretendere & conſolationem ſuã querere.Nã teriens
miſtice cõmunicat a inuiſibiliter reficitur quodens
incarnationis criſti miſteriũ ꝑaſſionemqʒ deuote res
colit · a in amote eius acendit᷑ qͥ aliter fe non ſparat
niſi inſtante feſto vel conſuetudĩe cõpellente ſepius
imparatus erit. Et beatus qui fe dño in holcauſtũ
offect quociens celebrat aut chmunicat. Non ſis in
celebrando nimis prolixus aut feſtinus - fed ſerua
modũ cOmunem cu quibus viuis non debes alijs
nes moleſtiã a tediũ feo cõmunem ſema viam
ſetundũ maiorem inſtitutionem et pcrius alioꝝ fer:

vias vtilitati q; proprie deuotioni vel affectui.

cpus criſti a ſacra ſcriptura marie ſunt aie

fideli necelſaria. —
Dulciſſime dñe Iheſu cuſte quanta dt oul:

deudte aie tecum epulantis in conuiuio tuo

Vbi ei non ali? cibus manducandꝭ gpomt
mi tu vnicus dilectꝭ eius ſuper via deſideria cdis

eius deſiderabilis. t michi qdem Foret in prefentia
tuo exintio affedu lacrimas fundere a cũ pia Mag⸗
dalena pedes tucs lacmmisa tigare . Ded vbi eft bee
deudtio vbi latrtimaꝝ ſanctatũ copioſa effuſio certe
in ofpectu tuo a woes N ir ag meũ ardete
deberet à ex gaudio Here. Pabeo eni te in ſaramẽto
vere pꝛeſentem quauis aliena ſpecie omultatũ. Nã in
propria a diuina daritate te conſpicere onli mei nd
poſſent. Ded neg totus mundus in fulgeae tue ma⸗
ieſtatis ſubſiſteret. In hoc ergo inbecillitati mee cõ⸗
ſulcius agit” ꝙ te ſub faccamento abſcondis et ego
babeo vere a adoꝛo quem angeli adonat in celo. Sed
ego adhut interĩ in fide illi aũt in ſpecie a fine vela⸗
mine me opoꝛtet eſſe contentũ in lumine vere fitei a
in ea ambulare donee aſpiret dies eterne claritatis
et ombre figuraꝝ inclinentur.Cũ autem venerit qd
perfeſtũ eft cæſſabit vſus ſamentoꝝ da beati in glo⸗
ria celeſti nd egent medicamine ſacramentali. Gau⸗
dent ent ſandi in preſentia tei facie ad faciem gloria
eius ſpeculances te daxitate in daxitatem abyſſalis
deitatis tranffonnati guſtant verbũ dei quod caro
factum eſt · ſicut ab inicio a manet ineternũ. Memo
hoꝛũ mirabiliũ graue michi ſit tediũ etiã quodlibet

ſpirituale ſolaciũ quia Gow tominũ meũ aperte in
gloria ſua non video pro nichilo duc omne gd in
mung ↄſpicio a audio. Teſtis michi deus 98 nulla
res poteſt me conſolati nulla creat᷑a quietare niſi tu
deus meus quem deſidero eternaliter contemplari.
Ded nb eft her poſſibile durante me in hac moꝛtali⸗
tate. Ideo opcatet vt me pona ad magna pacentiã
et me ipſũ in omni deſiderio tibi ſubmittam. am
et ſancti tui comine qui tetũ iam in regno celorum
exultant in ſide et pacientia magnadum viuerent

aduentum glorie tue expectabunt. Qð illi credide⸗

runt ego credo · qð illi ſperaueruat ego ſpero. Quo

illi peruenerunt per graciã tuam me ventuꝝ confido
ambulabo interim infide exemplo ↄftatꝭ fandor
abeo etiam libros ſanctos ꝓ ſolatio et vite ſpecu⸗
lo · atq ſuper het omnia ſancbiſſimum copus tuum
pro ſingulaxi remedio w refugio . Da michi nang
neceffaria cc per maxime ſencio in hac vita fine qui:
bus impoꝛtabilis fret iſta miſerabilis vita intar⸗

cere huius ccaptais cetent? duobus me egere fateoi
cibo ſcilicet ca lumine · dediſti itag michi infirmo
ſacrum coꝛpus tuũ ad refedionem mentis a corporis
et poſuiſti lucernam pedibus meis verbũ tuũ · ſine
hig duobus bene viuete non poſſum. Nam verbũ
dei lux ante mee ſatramentũ tuũ panis vite. ID ec
pofiunt dici menſe due hinc et inde in gaʒophila:io
ſancte ealeſie poſite. Vna menfa eft ſacti altaris
habens panem ſanctum ideſt cpus criſti precio ſũ.
Oltera eſt diuine legis continens doctrinam fanda
erudiens fitem rettã et firmiter vſq; ad interioꝛa ve⸗
laminis vbi ſunt ſancta fandom perducẽs. Gra⸗
das tibi ago comme iheſu aifte lux lucis etetne pro
dy ctrina face menſe qua nobis per ſeruos tuce pꝛo⸗
pberas et appoſtolos aliofg codes miniſtraſti.

(raaas tibi ago creator et redemptor hominum
qui ad declarandam toti mundo caxitatem tuam

cenam paraſti magnam in qua agnum non tijpicũ
feo tuum ſanctiſſimum coꝛpus et ſanguinem pro-
poſuiſti manducandum letificans omnes fideles

conuiuio ſacro et calice inebrians ſalutari · in quo
ſunt omnes deliae paradiſt et epulentur nobiſcum
ongeli ſancti {eo ſuauitate frliciori.O Gm magnum
et bonorabile eft officium ſacerdotum quibus datũ
dt do minuni maieſtatis verbis ſacris conſecrare ·

labijs benedicere · manibus tenere · ore pꝛoprio ſum⸗
mere et ceteris miniſtrare. O qm munde debent eſſe
manus ille · qm purum os · qm fandum corpus · qᷣn

immaculatum ov exit ſacextotis ad quem teciens in
greditur auctor 5 Ex ore ſacerdotis nichil
nif fanaa nichil niſi honeſtũ a vtile debet pꝛœredere
verbũ · qui tam ſepe aaipit criſti ſacramentum · oculi
eius ſimplices pudia qui caf ccpus ſolent intueri
Manus pure q in celũ eleuate · que cræatiem celi et
terre ſolent contecttare. Dacertotibus ſpetialiter in
lege dei dicitur. Sandi eſtote quoniq; ego ſandus
ſum dñs ded veſter. QAdiuuet nos gracia tua omni⸗
potens deus · vt qͥ officiũ ſacerꝛole a digne
et deuote tibi in omni puritate aa conſcientia bona
famulari valeamus.Etſi non poſſumus in tanta in
ncrentia vite conuerſati · vt debemus · concete nobis
tamen digne flere mala que geſſimus et in ſpiritu
bumuilitatis-2 bone voluntatis p ropoſito feruentiꝰ
tibi decetrro deferuire m Dili
debeat cõmunicaturus ſe xp̃o para. Cap̃ · xij.
Go fi puritatis aman a datmꝑ oĩs ſct̃itatis
ego co puꝝ quero et ibi eft locus requicridis
mei. Dara michi cen aculũ grande ſtratũ er
facia aput te paſca cũ diſciplis meis. Si vis vt veniã
ad te et aput te maneam.Expurga vetus fermentũ
et munda cordis tui habitacilum. Exdude totum
ſeculum et omnem vicioꝝ umultũ ſede tang paſſeꝛ
ſolitarius in tedo a cogita exreſſus tuos inamaritu
dine anime mee. Omnis nang amans {up dilecbo
am atoti optimum preparat lcum · quia in he cog:
noſcitur a s ſuſapientis dilectum.Scito tamen
te non poſſe ſatiſfacere huic preparatiom ex merito
tue achonis etiam fi per integrum annum te prepa:
rares et nichil aliud in mente baberes . Seder ſol a
pietate a Gracia mea permitteris ad menſam meam
acevere-ac fi mendicus ad brandium vecaretur di⸗
uitis et ille nichil habeat ad retribuendũ beneficijs
eius niſi ſe humiliando et ei regraciando fac quod

in te eft-et diligenter facito-non ex tõſuetndine non
ex neceſſitate fed cũ timore et reuerentia et cũ affectu
acipe coꝛpus diledh dei tui 8 4 anter ad te vente.
Ego fur qui vecaui · ego iuſſi fieri ego ſupplebo gd
tibi veeſt · veni a ſuſcipe me cum graciam beuotionis
tribuo · gracias age teo tuo · non quia dignus es ſed
quia tui miſertus ſum. Di non habes deudtionem
feo magis aridũ te ſentis · inſiſte oratiõi. Ingemiſte
et pulſa · nec deſiſtas tonet merearis mica aut gutta
ſalutaxis gratie adipere. Tu mei indiges non ego
cui indigio : nec tp ſanctificare me venis · ſed ego te
ſandtificate q meliorare venio . Tu venis vt ex me
fandificeris a mihi vniaris a nouã grad adipias ·
et de nouo ad deuotionem acendatis . Noli netic
gere banc gratiã fed prepara te æ cor tuũ · um omni
diligentia a introduc ad te dileſtũ tuũ. Oportet eni
non ſolũ vt of inet ad deuotionem ante comu:
nionan-feo etiã ſollicite te conſerues in ea poſt ſacra
menti perceptionem. Nec mino cuſtodia poſt exigit᷑
@ deuota preparatio prius. Nam bona poſt modũ
cuſtodia optima eft preparatio ad maiorem gracia
conſequendã. Ex eo quype-valoe indiſpoſitus quis
redditur fi ſtatim nimis effuſus eft ad exteriora fos
latia. Caue a multiloquio mancas ĩ ſecreto a fruere
deo tuo. Ipſum eni babes quem totus mundus tibi
aufferre non poteſt. Ego Tum cui te totũ dare debes

ta vt iam vltra non in te fed in me abſq omni fo:

icitudine viuas.

Q toto cozde anima deuota xp̃i vnionem i

e alledaes pebet. 7 Gagan
Vis mihi det dñ̃e vt inueniã re ſolũ a aꝑiq;
tibi co meũ a fruar te ſicut veſiterat aia mea
et ia me nemo teſpiciat n vila cceat᷑tè mõeat

Hel teſpiciat. Sed tu ſolus mihi loqueris a ego tibi
ſicut ſolet oiled? ad dilectũ loqui a amico ai amico

coniuuari. Moc oro · hœ deſidero · vt tibi totus vniar
et cor meũ ab omibus creatis rebus abſtrahaʒ mas
gifs per faced cdᷣmunionem et frequentẽ telebratio⸗
nem celeſtia et eterna fapere diſcã. Och dñe de met
quando ero tecum totus vnitus · a abforptus meg
totaliter oblitus. Tu in me et ego in te a fic pariter
in vnũ cõcede. Vere tu es dileſtus mens ex milibus
el ectus in quo oplacuit anime mee habitaàte oĩbus
diebus vite fue - vere tu pacificus mcus in quo pax
fama o tequies vera extra quem labo: a told et ins
finita miſeria. Vere tu es deus abſconditus a ↄſiliũ
tuũ non eft cũ impijs ſed cũ huĩlibus a ſimplicibus
ſermo tuus. O q; ſuauis eft dñe ſpiritus tuus · qͥ vt
dulcedinem tua in filios demonſtrates pane ſuauiſ⸗-
fimo ve celo deſcendens illos reficete dignaris. V ere
non et alienatio tam grandis que habeat trus ap:
ropĩquantes ſibi ſicut tu re? noſter · ates oniucelis
idelibus tuis quibus ob cottidianũ ſolatiũ et cor
erigendũ in telũ te tribuis ad edendũ q fruendum.
Que eft enĩ alia gens tã inclita ſirut plebs criſtiania
aut que creatum ſub celo tam dilecta vt aia deuo ta
ad qua mgrevitut deus vt paſcat ea; tarne ſua gins
rioſã. O ineffabilis gracia. O admirabilis vignadd.
O amor immenſus homini ſingulariter impenſuis.
Ded quid retribua dño pro gracia iſta caritate tan
eximia non eſt aliud qd tam gratũ tibi queam dase
e co2 meũ deo totaliter tribuñ a intime ciung ã.
unc exultabunt omnia interiora cũ perfecte fuen.s
vnita deo anima mea. Tunt dicet. Di tu vis efle
metũ egp volo effe tetũ a ego teſpondebo illi. Diſʒ⸗
nate One manere meal egp libenter volo eſſe tetum
beeelt totũ deſideriũ meũ vt coz men fit tibi vnitũ.

De quorundam deuotmum axtenti deſidprio
ad corpus ciſti Cap · xitij.

O q magna multituto dulædinis tue dñe q;

abſconditi timentibus git recoꝛdor Deu tori

aliquorũ ad ſatmentũ tuũ one ci reuntione
et Affectu acedentiũ. Tũt ſepius in meipfo ofanoor
et erubeſco ꝙ ad altare tuũ 2 ſacte omunidis menfa
tna tã tepide a frigide aceto ꝙ ita aridus et fine afs
fectione cdis maneo ꝙ non fii totaliter adenſus
coꝛã te deo meo · nec ita vehementer attractꝭ et affed?
ſicut multi deuoti fuerunt qui pre nimio deliderid
cOmunionis à ſenſibili cdis amoctę · a fletu ſe non
potuetunt continere fed oꝛe cadis a corporis pariter
ad te deũ fontem viuũ medullitus inhiabant fua;
eſuriem non valentes aliter tempoꝛare nee ſaciate ·
niſi coꝛpus tuũ ci omni iccunditate a ſpirituali aui⸗
ditate adepiſſent. O vere ardens fides eoꝝ ꝓbabile
exiſtens argumentũ fae preſentie tue Iſti enĩ veras
citer cognoſcunt dñm ſuũ in frachone panis quorũ
coz tam valide ardet in eis de Iheſu ambulante cũ
eis · longe dt a me ſepe talis affectus et deuotio tam
vehemens amor a axtor.Eſto mihi pro picius iheſu
bone duleis + benigne. Et concede pauperi mendico
tuo · vel interdũ modicũ de cordial affeſtu amoris
tui in ſacra cOmunione ſentite vt hoes mea magis
conualeſcat. Spes in bonitate tua pꝛoficiat et cari:
tas ſemel perfeca actenſa oe releſti manna experta
nunquã def iat. Dotens eft atem miſericmdia tua
etiã graciã oei deſideratã preſtare mihi q in ſpiritu
artoris ci dies heneplaciti tui aduenerit me clemen⸗
tiſſime viſitare. tend licet tanto deſiderio ta; ſpꝛri⸗
taliũ deuotaũ tuorum non ardeo tamen de gracia
tua illius magni inflammati deſiderij deſiderium
habeo orans et deſiderans omniũ taliũ frruidoꝛũ
amatorũ tuotũ patrticipem me eri ac eum fando
conſorcio annumerari.

& gracia deuotionis humilitate et ſuiipſius
a ione ixitur · Cap · xv.

xtet te deuotionis graciã inſtanter petere
pacienter querere · deſideranter 2 fiducialiter
te gratanter recipere · huĩliter oferuare
tuoi fe ci ea operare a ted terminũ 4 modũ ſuperne
viſitationis tonec veniat cõmittere · huĩliare p̃cipue
te debes cli paꝝ a nihil teuotionis interius ſentis · ſed
non nimiũ deijci nec inordinate cõtriſtaxi. Dat ſepe
ded in ono beeui momento qd longo negauit tẽpme
dat quan a e fine quod in principio orationis
diſtulit dare. Di ſemꝑ tito gracia daxetur · a ꝓ uoto
aceffec nõ infirm homini bene potabili ꝓpterea in
bona ſpe et humili pacentia expectã da ci deuocõis
gracia. Tibi tamen o pecatis tuis imputa cũ non
datur et abſconditur vel etiã oaulte tollit. Moditũ
quantog elt qd graciã impedit a abſcondit · ſi tamẽ
modicũ et non pcrius grande dici debeat · ꝙ tã bonũ
ꝓhibet · et ſic he ipſũ modicũ vel grande amoueris
et perfecte viceris 2 exit quod petiſti.Statim nang
vt te Dev toto code tradideris · net hoc vel illud pro
tuo libitu feu velle queſietis. Oed fi te integre in ip̃o
ny eign te inuenies q pacatũ. Quia nil ita
ſapiet vel placebit ſicut beneplacitum diuine
voluntàtis. Quifquis ergo intentionem ſuam ſim⸗
plici code ſurſum ad deum leuauerit ſeq ab omni
inozdinato amore feu diſplicentia cuiuſlibet rei crea⸗
te euacuauerit aptiſſimus gracie percip iẽde ac dig⸗
nus deuotionis munere exit. Dat enĩ dominus ibi
benedicionem ſuam vbi vaſa vacua inuencrit . Et
quanto perfedius infimis renuncciauerit quis et
magis ſibiipſi per contemptum fii moxitux tanto
gtacia celerius venit et cupioſius intrat et alaus
coz bez eleuat. Tune videbit et affluet a dilabitur

coz eius in ipfo quia manus dei cũ ev a ipe fe poſuit
totalitet i manu ei2 vſq; in feeul.Cae fic benedict
homo qui querit deum toto toꝛde ſuo nec inuanum
ateepit ania; ſuã. Mic in adipiendo ſactã eukariſtiã
magnã pꝛomeretur divine vnioms gracia- qa non
reſpicit ad pꝛopxiq; deuotionem et conſolationem ·
fed dei gloriam et honorem.

ceeffitates noſtras xpᷣo aperite et eius graciã
1 debemus. Caß· xvj.
Dulciſſime atq; amatiſſime domine quem
nunc devote deſidero ſuſtipere · tu fas infir⸗
mitatem mea q neceſſitatem qua; patior in
quantis malis a vicijs iaceo qua fepe ſũ grauatus ·
temptatus.turbatus et inquinatus peo remedio ad
te venio peo conſolatione et ſubleuaĩne te repretor ·
ad via faentem ei tui manifeſta ſunt oĩa inte:
riora mea et qui ſolus poteſt me perfette conſolaxi a
adiuuate. Tu fas quibus bonis indigen pre vibus
et pauper ſũ in virtutibus. Ece ſto ante te pauper
et nudus graciã poſtulans et gradam implorans.
Reſpice eſur:entem mendici tut. Oaende frigidita⸗
tem mea igne amoris tui. Illuĩna cecitatem meam
claritate preſentie tue. Verte mihi omnia terrena in
amaritudinem · oĩa grauia et contraria in patientia
omnia infinita et creata in cõtemptũ et obliuionem
Erige coz meũ ad te in celũ a ne dimittas me fagari
ſuper terrã. Tu ſolus mihi ex hoc iam dulteſtis vſg
in ſeculũ quia tu ſolus cibus et potus meus · amor
meus · et gaudiũ meum · et totũ bonũ meum · vting;
me totaliter ex tua preſentia incendas comburas et
te tranſmutes vt vnus tecũ efficiar ſpiritus per gra:
dam interne vnionis et liquefadionem ardentis
amotis. Ne paciaris me ieiuniũ et axidũ a te recedé
Ded operare mecũ miſericmdit᷑ ſicut ſepius operat?

es cũ fandis mirabiliter. Quid mira ſi totus ex te
igneſcerem · et in meipſo deficerem cum tu ſis ignis
fempec ardens et nunqua deficiens amor corda pus
rificans et intellectũ illuinans.

e ardenti deſidexio et amore a affeſtu vehemt᷑ti
ipiendi ctiſtũ. Caß·vij.
m ſũma deuotione et ardenti amore deft
dero te domine ſuſcipere quemadmodum
multi fandh ci toto crdis affectu et frruore ·
et denote perſone in cõᷣmunicantv te deſidera⸗
uerunt qui tibi maxĩe in ſanctitate vite placuerunt ·
et in ardentiſſima deuotione fuetunt · O deus meus
amor eternus totũ bonũ meũ felidtas interminabi⸗
lis cupio te ſuſapete cũ vehementiſſimo deſiderio et
digniſſima reuerentia qui aliqms fandorii vnquñ
habuit et ſentire potuit et licet indignus ſũ omnia
ſentimenta deuotionis habere tamen offero tibi tori
codis affectũ ac fi omnia illa gratiſſima inflamata
deſideria ſolus baberem . Ded et quetunq poteſt ·
pia mens concipere et deſideraxe. Dec via cu ſũma
ven eratione a intimo feruore · prebeo et offero nichil
opto michi refernare-fed me et via mea · tibi ſponte
et libentiſſime immolare. Dñe deus mans creator
meus et redemptoꝛ meus ci tali affedu et reuerentia
laute a honore cũ tali gratitudĩe dignitate a ame
cũ tali fite ſpe et caxitate et affedtu hodie ſuſcipere fic
te ſuſcepit a deſiderauit ſanctiſſima mater tua glo-
rioſa virgo Maria quando angelo euangeli ſancti
fibi incarnationis miſteriũ huĩlitex a deuote reſpon⸗
dit. Sate ancilla domini fiat michi ſecundũ verbũ.
Et ſicut beatus pꝛetuxſoꝛ tuus extellentiſſimus ſanc⸗
toꝝ Johannes baptiſta · in pꝛeſentia tua letabũdu:
exultauit in gaudio ſpixitꝭ fanch of adhuc matris
claudetur viſceribus poſtmodũ cernens Iheſũ inter

U

bomines ambulantem valde humilians fe deuoto
cum affects dicebat. Omics autem ſponſi qui ſtat
et audit cum gaudio pe a vcrem fponh
fe ego magnis o ſatris deſiderijs opto inflam⸗
mati a tibi ex toto code meipſum prefentare. Vnte
et oĩm teuotoꝝ codiũ · iubilacõnes ardentes affedh:
ones a affedus mentales exceſſus o fuper naturales
illuinationes et cecitas viſionen · tibi offero exh ibeo
cum omnibus virtunbus a laudibus ab om̃i crea:
tura in celo a in terra ebratis et celebrandis ꝓ me
et omnibus michi in oratione commendatis qua⸗
tinus ab omnibus digne lauderis et imperpetuum
glovificeris.Qaipe vota mea Domine deus meus et
deſideria infinite laudationis-et immenſe benedicti⸗
onis que tibi ſecundum multitudinem ineffabilis
mugnitudinis tue iure debentur. Mer tibi reddo et
redtere deſidero per fingulos dies / momenta tem⸗
poum ac ad tedtendum mecum tibi gracias a lau⸗
des omnes celeftes ſpixitus et cunctos fideles turs ·
precibus et affectibus inuito et exoro. L audent te
vmiuerſi populi tribus et lingue ac ſanctum à meh:
fluum nomen tuũ cum ſũma iubilatione et ardenti
deuotiõe magnificent. Et qcunq; reuerenter a deuote
altiſſimum ſacramentum tuum celebrant et plena
fi de recipiunt graciam et miſerico diam aput te in⸗
uenire mereantur. Ct pro me pecatoꝛe ſuppliciter
exorent -Cung optata deuotione et fruibili vnione
potati fuerint ac bene conſolati et mirifice refedti de
ſacta menſa celeſti ab ſceſſerint mei pauperis recor:

Dati dignentur. S homo non fit
CUTIO Sicut d Aame nme 9 ator
xp̃i ſubdento ſenſũ facte fidei. Cap · vltimũ.

Auendũ eſt tibi a curioſa a inutile perfauta:
tione buws ꝓfundiſſimi ſacramenti ſi non

-- aw

vis in 1 dud itationis ſubmergi. Qui ſau⸗
tata eit maieſtatis opprimetux᷑ a glotia. Plus nim
valet deus operati · quam bomo intelligrte pore.
Tollerabilis eft pia ea bumilis inquiſitio veritans
abe ſemper Dotan petrſonans pattũ fententias

dioſius ambulate. Sancta ſimpliatas que diſſi-
ciles queſtionũ relinquit vias et planas ac firmas
pergit ſemitas mandatmũ dei. Multi deuotionem
perdiderunt dé altiota ferutari voluetunt. Fides a
te exigitur o ſincera vita · non altitudo intellectus
neg pꝛofunditas miſteriorũ dei. Di non intelligia

net capis que infra te ſunt quomodo prehenden

ue fupra te ſunt. Oubdere dev os huĩlia ſenſũ tuũ
dei · . dabitur tibi lumen peouc tibi fuexit vale et
neceſſariũ. Quida; qrauiter temptantur de fide et
fatmento fed non eft her ipſis imputandũ · ſed por?
in iſto · noli curate. noh diſputare · cũ cogitatiombus
tuis nec ad immiſſas a Ogabolo temptationes re-
ſponde fed crede verbis dei · crede fandis eius a pro:
phetis et fugiet a te inimicus nequq . Depe multi
pꝛodeſt ꝙ talia ſuſtinet ſeruus dei. Mam infideles
pecatoꝛes non temptat quos iq; ſerure poſſidet. Mi-
de. es autem deuotos varijs mo dis vexat a temptut
Derge ergo ci fimplia a indubitata hide a cum ſim⸗
plici reuerentia ad ſacramentum adede et quicquid
intelligere non vales deo omnipotenti ſecure ↄmitte
Non fallit te deus. Fallitur qui minĩe ſibi crit.
Graditur deus ai ſimplicibus a teuelat fe builibus
Dat intellectũ patuulis · aperit ſenſũ puxis menti-⸗
bus et abſcondit graaã curiofis et ſuperbis.Matio
humana debilis eſt et falli poteſt · ſides autem vera
fallt non poteſt. Omnis ratio et naturalis inueſti⸗
tio fitem ſequi tebet non pretedete net infringete
Nam fides er amor maxime lunt et ocultia
modis in hoc ſacratiſſimo et ſuper excellen tiſſinſo

homines ambulantem valde humilians fe deuoto
cum affeſtu dicebat. Omics autem ſponſi qui ſtat
et audit tum gaudio gaudet 1 vorem ſponſi
fie q ego magnis o ſatris deſiderijs opt inflam⸗
mati a tibi ex toto coꝛde meipſum preſentare. Vnte
et vim teuotoꝝ codiũ · iubilacõnes ardentes affedi:
ones à affecbus mentales exceſſus o fuper naturales
illuinationes et cecitas viſioneg · tibi offero exh ibeo
tum omnibus virtutibus 2 laudibus ab om̃i crea:
tura in elo 7 in terra eelebratis et celebrandis ꝓ me
et omnibus michi in oratione commendatis qua⸗
tinus ab omnibus digne lauderis et imperpetuum
glorificeris. Qctipe vota mea Domine deus meus et
deſideria infinite laudationis · et immenſe benedicti⸗
onis que tibi ſecundum multitudinem ineffabilis
magnitudinis tue iure debentur. Mer tibi reddo et
redrere deſidero per fingulos dies / momenta tem⸗
poꝛum ac ad redoendum mecum tibi gracias a lau⸗
des omnes celeftes ſpixitus et cunctos fideles tucs ·
precibus et affedibus inuito et exoro. Laudent te
vniuerſi populi tribus et lingue ac ſanctum à meh:
fluum nomen tuũ cum ſũma iubilatione et ardenti
deuotiõe magnificent. Et qcunq; reuerenter a teuote
altiſſimum ſacramentum tuum celebrant et plena
fi de recipiunt graciam et miſericordiam aput te tn:
uenire mereantur. Et pro me peccatoze ſuppliciter
exorent -Cung optata deuotione et fruibili vnione
potati fuerint ac bene conſolati et mirifice refeiti de
facca menfa celeſti abſceſſerint mei pauperis recor:
dati dignentur. M bomo non fit
curioſus faurat a ö

xpi ſubdento fen

—

Qi Auendũ eft tibi a curio ſa a inutile perfauta:

bei Ca ien

tione huius ꝓfundiſſꝛmi faccamenti ſi non

vis in pꝛofundũ dubitationis ſubmergi. Qui ſcru⸗
tatoz eft maieſtatis opprimetur a glotia. Plus enim
valet deus operati · quam homo intelligere poteſt.
Tollerabilis eft pia c humilis inquiſitio veritatis
parata ſemper Dotan perſonans patra ſententias
ſtudioſius ambulare. Sancta ſimplicitas que diffi⸗
ciles queſtionũ relinquit vias et planas ac firmas
pergit ſemitas mandatmũ dei. Much deuotionem
perdiderunt dũ altiora ſcrutari voluerunt. Sides a
te exigitur as ſincera vita · non altitudo intellectus
neg pꝛofunditas miſteriorũ dei. Si non intelligis
nec capis que infra tx ſunt quomodo apprehendes
ue ſupra te ſunt. Oubdere deo os huĩlia ſenſũ mi
dei · c dabitur tibi lumen peout tibi fuerit vale et
neceſſariũ. Quidaʒ grauiter temptantur de fide et
fatmento feo non eft her ipſis jimputandũ · ſed poi?
in iſto · noli curare.noli diſputare · cũ cogitatiombus
tuis nec ad immiſſas a Opabdolo temptationes re:
ſponde fed crede verhis dei · ccede fandis eius a pro:
phetis et fugiet a te inimicus nequq . Depe multũ
pꝛodeſt ꝙ talia ſuſtinet ſeruus dei. Nam infideles er
pecatoꝛes non temptat quos iq; ſecure poſſidet. Mi⸗
de. es autem deuotos vaxijs mo dis veæxat a temptat
Derge ergo ci ſimplici a indubitata hoe a cum fim:
plici reuerentia ad ſacramentum adede et quicquid
intelligere non vales deo omnipotenti ſecure ↄmitte
Non Allie te deus. Fallitur qui minĩe ſibi credit.
Graditur deus cũ ſimplicibus + teuelat fe builibus
Dat intellectũ patuulis · aperit ſenſũ puxis menti:
bus · et abſcondit grad curioſis et ſuperbis. atio
humana debilis eſt et falli poteſt · fides autem vera
fallt non poteſt. Omnis ratio et naturalis inueſti⸗
tio fitem ſequi tebet non precedere net infringere
foam fides er amor maxime lunt et octultis
modis in hoc ſacratiſſimo et ſuper excellen tiſſinſd

ſacramento operantur. Deus eternus et immenſus
in finicegs potentie feat magna 4 inſcutabilia ĩ celo
et in terra · nec eſt inueſtigatio mirabiliũ operũ eius
italia eſſent opera vt facile ab humana ratione
caꝑent᷑ nõ eſſent mirabinia net meffabilia dicenda.

Explicit liber quattus de imitatione criſti
in quo ſpecialiter ttactatur de venerabili
ſacramento altaxis.

Sequitur tabula huius libri quarti.

Orimo deuota exhoꝛtatio ad facra xpᷣi omunicatcõtʒ
Ci quanta reverentia ſuſcipiendus fic criſtus. j.
Qm̃ magna bonitas et caritas dei i ſacramento ex⸗
hibetur homini. 5 ij.
Qin vtile ſit homini cõᷣmunicare. iij.
Qm̃ multa bona pᷣſtant᷑ deuote ↄmunicantib tit.
De dignitate ſaẽmenti a de dignitate ſacertotali v
De interxo gatione a exercicio ante ↄmunionem vj
De diſcuſſione proprie conſcientie emen dationis
propoſito. | Vi.
De oblatũõe criſti in cute w ꝓpria teſ:gnacõe viij.
O nos o via noſtra deo debemus offerte. ix.
ſacra ↄmunio defaali non eſt telinquenda x.
coꝛpus criſti os ſacra ſcriptura ſunt anime fideli
neeeſſaria. Kj.
& diligent᷑ debeat ſe omunicaturé xp̃o ſparare ij.
toto corte aia reuota cxiſti vnionem in ſaẽmento
affectare debet xiij.
De quorundã deuotoꝝ deſiderio ardenti ad coœpus
criſti. xiiij.
On graaa deuotionis humilitate a fuiipftus abne⸗
3 acquititur. xv.
e ardenti deſiderio amore o affeſtu vehementi
ſuſcipiendi rom. xvj.

Q homo non fit curioſus ſcrutator ſacramenti feo
humilis imitator xp̃i ſubdento ſenſum ſuum face
fidei. Capitulum x vii

Viti egregij Thome montis fande Qgnetis in
Traiecto regularis canonici libri de xpᷣi imitatiõe
numero qua tuor fin iunt feliciter · per Gintht᷑um
zainer ex reutlingen ꝓgenitũ literis im pſſi ahenis.

n (22s
— ae ith oe ak
n

REC YS

4 bo “oo i Wi

U.C. BERKELE *.
LU
ch 2174872 5 i

Wh Se

9
8

*

Tyne 0
a Ah