Skip to main content

Full text of "Ioannis Malalae chronographia"

See other formats 


Google 


This is a digital copy of a book that was preserved for generations on library shelves before it was carefully scanned by Google as part of a project 
to make the world's books discoverable online. 

It has survived long enough for the copyright to expire and the book to enter the public domain. A public domain book is one that was never subject 
to copyright or whose legal copyright term has expired. Whether a book is in the public domain may vary country to country. Public domain books 
are our gateways to the past, representing a wealth of history, culture and knowledge that's often difficult to discover. 


Marks, notations and other marginalia present in the original volume will appear in this file - a reminder of this book's long journey from the 
publisher to a library and finally to you. 


Usage guidelines 
Google is proud to partner with libraries to digitize public domain materials and make them widely accessible. Public domain books belong to the 


public and we are merely their custodians. Nevertheless, this work is expensive, so in order to keep providing this resource, we have taken steps to 
prevent abuse by commercial parties, including placing technical restrictions on automated querying. 





We also ask that you: 


Ἔ Make non-commercial use of the files We designed Google Book Search for use by individual 
personal, non-commercial purposes. 





and we request that you use these files for 


Ὁ Refrain from automated querying Do not send automated queries of any sort to Google's system: If you are conducting research on machine 
translation, optical character recognition or other areas where access to a large amount of text is helpful, please contact us. We encourage the 
use of public domain materials for these purposes and may be able to help. 


Ἢ Maintain attribution The Google "watermark" you see on each file is essential for informing people about this project and helping them find 
additional materials through Google Book Search. Please do not remove it. 


* Keep it legal Whatever your use, remember that you are responsible for ensuring that what you are doing is legal. Do not assume that just 
because we believe a book is in the public domain for users in the United States, that the work is also in the public domain for users in other 
countries. Whether a book is still in copyright varies from country to country, and we can't offer guidance on whether any specific use of 
any specific book is allowed. Please do not assume that a book's appearance in Google Book Search means it can be used in any manner 
anywhere in the world. Copyright infringement liability can be quite severe. 






About Google Book Search 


Google's mission is to organize the world's information and to make it universally accessible and useful. Google Book Search helps readers 
discover the world's books while helping authors and publishers reach new audiences. You can search through the full text of this book on the web 
a[nttp: //books . google. con/] 

















BEQUEATHED 


TO THE UNIVERSITY 


: ΒΥ 
! 


ROBCLET FINCH, Εἰ A. 


or BALIT0L Z4 AuIl2z 








pM 


COBRPUS 
SCRIPTORUM HISTORIAE 


bY ZANTIN A E. 


EDITIO EMENDATIOR ET COPIOSIOR, 


CONSILIO 
B. G. NIEBUHRTII C. F. 


INSTITUTA, 
OPERA 


EIUSDEM  NIEBUHRII, IMM. BEKKERI, L. SCHOPENI, 
6. ET L. DINDORFIORUM ALIORUMQUE PHILOLOGORUM 
PARATA. ' 


IOANNES MALALAS. 


9 


BONNAE 


IMPENSIS ED. WEBERI 
MDCCCXXXI, 








í ((* | 


| IOANNIS MALALAE 
J4CHRONO GRAPHIA 


EX RECENSIONE 


LUDOYVICI DINDORFII. 


ACCEDUNT CHILMEADI HODIIQUE ANNOTATIONES ET 
BIC. BENTLEII EPISTOLA AD IO. MILLIUM. 


BONNAE | 
IMPENSIS ED. WEBERI 
MDCCCXXXI. 


—o 








(o^ 


N[VEPSTTY 














PRAEFATIO 


LUDOVICI DINDORFII. 


Manis Matslae Chronographiae unus est codex Oxo- 
miensis Baroccianus, ex quo descriptam ab Edmundo 
Chilmeado, quum ls morte praeventus esset, edidit Hum- 
fredus Hodius eique ita praefatus est ut mihi de co- 
dice et Chilmeado nihil, pauca de scriptore et huius 
editionis ratione dicenda supersint. loannis libro Oxo- 
miensi quum et initii pars non exigua et sub finem nen 
comstat quanta perierit, ilius iacturam sarsit Chilmea- 
dus ex alio eiusdem bibliothecae chronographo manu- 
scriplo, quem Georgium monachum esse, vulgo Ha- 
martolum dictum, sibi persuasit Hodius: mihi ipsum 
exordium cum Georgii particula ab Allatio edita non 
ita convenire visum est, quin scriptorem Oxoniensem 
Georgium an quem alium haberi oporteat eius iudicio 
relinquere maluerim cui iritegram certe partem ab Chil- 
meado editam cum Georgio contendendi copia et ani- 
mis fuerit. Quum enim chronographorum Byrzantino- 
rum alter alterius sunia.sit, si qui per aliquot paginas 
ad verhmm secum consentiunt, non est cur existimemus 
non esse homines inter se diversos. Extremae autem 
Malalae partis detrimento quum incertum reddatur 
concluseritne ille cum lustiniano an ulterius deduxerit 
chronographiam suam, eoque maior oriatur dubítatio 
quando ipse putandus sit vixisse, Hodius omni ope con- 
tendit ut saeculo nono ineunti admoveret scriptorem tan- 
tae inscifiae et barbariae quanta in aevum lustiniano 
propinquum cadere ei non posse videretur. Quumque 








VI PRAEFATIO. 


Ioannes Damascenus, quem saeculo octavo medio ex- 
stinctum constat, oratione tertia de Imaginibus in fa- 
bula quadam narranda Malala utatur auctore, ita eius 
testimonium eludit ut orationem illam posse suppositam 
esse dicat, Quae quam levia sint facile apparet. loan- 
nis Damasceni oratienes tertiam inter et secundam tan- 
ta intercedit rerum omnium similitudo ut si altera a quo 
scripta esset nesciretur, ab eodem ambas homine pro- 
fectas esse nemo qui legeret non esset suspicaturus. 
Sed etiamsi certissime demonstrari posset tertiam non 
esse loannis, ea re ne minimum quidem eius de Malalae 
. aetate testimonium mutaretur. Utramque enim eodem 
scriptam esse tempere ilo quo anathema adversus 
Leonem Episcopi Orientis minabantur quidem sed non- 
dum pronunciabant ex eo recte collegit Lequienus vol. I. 
p. 306. qued eadem in utraque verba sunt p. 832. et P. 
346. xüy ἄγγδλος x&v βασιλεὺς δὐαγγελίζηται ὑμᾶς 
πὰρ ὃ παρελάβετϑ » πλείσατα τὰς ἀκοάς" ὀκνῶ γὰρ 
τέως εἰπεῖν, ὡς ἔφη ὁ ϑεῖος ἀπόστολος, ἀνάϑοεμα ἔστω» 
ἐκδεχόμενος τὴν διόρϑωσιν.  Hodius vero quod addit, 
si minus totam erationem illam, certe locum e Malala- 
excerptum fieri posse ut aliquis interpolaverit, verbo 
. monuisse sufficit non meliori cum ratione dictum esse 
quam quae de Clementis, "Theophili, Hesychii «aetate 
suae opinioni commoda hariolatur: ad quae quod re- 
sponderi posse quivis intelligi respondit Lequienus p. 
$68. De ipeiüs autem Malalae ingenio summaque et 
inscia et si cum scriptoribus: paullo antiquioribus con- 
feratur, sermonis bàárbarie qui ita sentiat ut indigma 
arbitretur homine Syro saeculi sexti septimive cum vul- 
go loquenti, ipsam rem Byzantinam oportet. ignoret. 
Aliter iudicarunt viri rerum Byzantiuarum  peritis- 
simi, Reiskius et Gibbonus: quorum alter Histor. cap. 
XL. annot. 11. Malalam brevi post lustinianum scri- 
psisse assentitur lortino Animadvers. vol. IV. p. 883.: 

NP libri illius parte ego me aegre fero carere; Reis- 
kiusWautem ita scribit in Commentario: ad Constanti- 
num praeclare nuper ancto p. 835. , ειζότερος pro 





L 


ΜΕΝΟΝ N É 
B ác 3 |: 


PRAEFXATIO.; vn 
μείζων dmm apad Malalam T. IJ. p. 236. 1., :de cuius 
amctoris aetate lustiniano aequali dubifare non debebat 
Hodyus ob .dictionis sordes. lsfius iam saecnli et ra- 
fiecimia inepta erant et dictio monstrosa, Ex quo Chri- 
süani doctores turbare publicam rem inutilibus quae- 
süonibus, omissisque studiis litterarum humaniorum ad 
specwlationes ridiculas, et quas ne ipsi quidem intelli- 
gerent, prolabi coeperunt, perüt omnis in cogitando 
rectitudo, in dictione perspicuitas, cura et uitor. Non 
^m barbaris barbariem, quam Christianis debemus, Vi- 
de, quantus iíamor, quanía peregrinitas in Codice Theo- 
deciamo, quam men anilis saepe Procopius, omnium sibi 
aequalium absque controversia optimus, quam coacta et 
Latinissans eius dictio.  Affectatum artificium, per quod 
oratio Cimmeriis tenebris fieret obscurior, laudi erat, 
ef tanto quisque doctior, quanto Cassiodorüm et similex 
swperaret, Sed hoc in transitu. Soloecismi hi, qua- 
les sunt μειζότερος et similia, fuerunt quidem nunquam 
non in usu apud vulgum, sed scriptores .vel parum 
elegantiae memores ab iis sibi abstinebant, Christiani do- 
ctores ex quo coeperunt homilias suas tales in lucem 
edere, quales ex ambone effuderant, periit omnis ho- 
nor litteris.  Malalae, ut ad-eum redeam, ex ipso no- : 
miàue constat aetas. Malalas est nomen Syriacum. Ser- 
me Syriacus obtinebat in Syria usque ad, initia Muham- 
τς AHedanisni — Eo surgente, Saracenis. Syriam. rapienti- 
po bus, exegerunt Syriasmum, eiusque loco Arabismus 
&. emmia obundabat, Syriasmo in ecclesiarum Christianarum 
Bd angustias concluso. Debuit ergo Malalas eo adhuc aevo 

vixisse et scripsisse, quo sermo Syriacus in usu erat. 
Pro rhetore Arabes non Malal, sed casas Chathib 
dicunt^ Quibus addi licet in rebus locisque Syriae de- 
scribendis nusquam ne tenuisimum quidem vestigium 
apparere muíati in ea per Arabes rerum qui sub By- 
zantinis fuerat sfgtus. Caeterum apud Ioannem Dama- 
scemum quod M$lalalas vocatur '/odvvgc “ντιρχείας, 
non patriarcham, sed civem Antiochensem intel pum 
esse assentior Hodio Proleg. s. viu: quomodo dictum /f»- 








n Á 


vit c PRAEFATIO. 
τιόχου Κολοφῶνος ín opuscilo MS, Oxoniensi fefellit 
Bentleium Epistola ad Millium p. 8. 

Hactenus de Malale, Editio nostra quum integra 
reddere deberet quae annotàasset Chilmeadus, nee feren- 
dum videretur bis etiam apponi tot levissiiorun men- 
dorum correctiones, ego annotationes elus dispertitus bifa- 
riam sum ita, ut meis insererem quas utiles ad. crisin du- 
cerem, caeteras ad caleem relegarem. Ipse quae scri- 
bendi vitia viderentür:corrfexi aut notavi: saepé autem 
ambiguum esse quae librario, quae ipsi imputanda sint 
δι ἢ scriptori, sponte intelligitur. - Futilitatem homi- 

per partes aliquot censura sua dignatus est Bent-' 
leius, omnem refelli nemo ferat. 

Editio Oxoriiensis ' quum tam sit negligenter impressa 

ut integros versus omissos prodat interpretatio Latina 
p. 108. et 145., operae pretium facturus sit qui libri Ba- 
rocciani iterum conferendi laborem suscipere tanti putet. 
Mihi haec etiam ratio fuit non tangemndae interpreta- 
tionis Chilmeadl, quae nunc codicis instar est.  Abieci 
vero quos Hodius addiderat Indices Scriptorum et Vo- 
cum Dictionumque ab Ducangio omissarum mancos et 


. tenues, novis eorum loco substitatis. 


Denique annofamius editioném Oxoniensem prodiis- 
ge duplici titulo annum 1691. praeferente inscriptam, 
cui in alio quo utor exemplari tertius additur anno 1692. 
insignitus; Venetam ob vitiorum multitudinem pror- 
sus inutilem a. 1788. 


Scribebam Lipsiae idibus Octobribus MDCCCXXX. 








T 5i 


^. 





DE — E 
AUTORIS COGNOMINE 
PRAEMONITIO. 


MALAL.4 Cognomen Syriacum. | Ita scribi a Graecis petuisse: 
magis iamen convenire cum illorum zínalogia ut Meleag scri- 
batur; sicgue scriptum fuisse videri. 4b. 4utore Prolegome- 
norum praefertur Syrorum. gé&uinum ac originarium : Nomen 
JMALAL A. Quod ostenditur optime congriere usui linguae, 
Latinae. Eo RHETOREM significari. Hoc multorum Li- 
eraiorum fuisse Cognomen. . Quo sensu. sio «utor. appellatua 
sit, 


]In vabis Joannis (quem appellant) Damasceni et Constantini 
Porph. e quibus conceptus est, qui praemittitur, Titulus, utrum 
Antoris Cognomen αλάλα (seu Μαλέλα) in Casu, ut loquuntur, 
Genitivo à ωαλαλας (seu - Μαλέλας) ut Βαρνάβα a Βαρνάβας, 
εΣουΐδα a Σουίδας, descendat; an, ut peregrinum et extraneum 
' voesbulum, sit potius Indeclinabile, haud certo satis apparet. 
Nos secnti autoritatem Virorum maximorum, quotquot hactenus 
bujus Cognománis mentionem fecerunt, Gerardi et Isaaci V'ossio- 

rum, Usserii, Dufresnii, aliorumque complurimorum, pro Zn- | 
declinabili accepimus. Neque hoc sane temere, Nam quamvis 
videatur haud licere per Graecorum Analogiam Virilia Nomina 
spud eos in Jf terminari; non tamen abhorret ab eorum usu, 
nt Nomina Virorum Orientaia et Barbara absque ulla Graeca 
Tenmimatione, aut ülleuw m variatione, Graeco ore proferantur. 
Neque quisquam ignorat quam ament Orientales (e quibus erat 
mosler Chronographus) sua Nomina et Cognomina in À formare. 








Ei 


4 
x PRÁEMONITIO. 


Id elucet istis Exemplis quae exhibent passim monumenta S. Pa- 
ginae. Idem indicant Nomina et Cognomina Arabica, 2fbdalla, 
Hanifa, Nahala, Taphala, Mashalla, aliaque id genus millia: 
Hinc Jesus illis est Isa, Darius Dara, Kosroes Kezra, Basilius 
Basila, ut apud Said Ebn Batrik. De Syris denique ipsis, po- 
pularibus nostri Autoris, quod eadem gaudeant terminatione, 
consulatur Catalogus Scriptorum Syriacorum a Sobensi Metropo- 
dita 'comscriptus. " Celebrantur ibi JMaruta, Haríome, Hanama, 
Dan. Resaina, Abra. Catina, Greg. Sussatra, cum multis aliis, 
pars magna Catalogi. "Sed quorsum haec? Monuisse sulfecerit, 
esse plane Syriacum Autoris nostri Cognomen, et in À apud eos 
desinere constare. Quam soleant autem Graeci, peregrina hu- 
jusmodi Nomina cum nativis Terminationibus in Graeciam suam 
recipere, exemploram . demonstrat multitudo innumersbilis... In 
prima acie ex Jo. Cantacuzeno stat Ἰωάννης Περάλεα. lllene re- 
centior, et non ex Heroibus antiquis? Cave agas de eo Trium- 
phos. En quot et quantos Satellites habeat despicabilis hicce Πε- 
φαλτα. | Apud Aeriem Chronologieam, yperductam ad 24lexium 
Comnenum, quam edidit doctissimus Petavius, occurrit Kov. 
σταντῖνος ὁ Δοῦκα Imp. Apud Bartholomaeum Edessenum me- 
moratur Μεβία, et Arabicus Hanifa ab eodem dicitur Χανιφα, 
quod nomen quamvis habeatur apud eum in Casu Gen. tamen 
positum fuisse pro. Zndeclinabili, cum ex ipso 2Zdccentu, tum ex 
aliis Nominibus sequentibus, dilucide apparet. In Anonymi Con: 
fut. Muhammedis , hujus Assecla Basigd commemoratur: προσε- 
κολλήϑη δὲ τῷ Μουχαμέτ τις Ιακωβίτης ὀνόματι Βαειράς — Ibidem 
occurrunt 6 Αὐδιὰ et Αὐδαλλὰ (-45dalla) Muhammedis alii So- 
dales. Hoc notent doctissimi Viri qui pernegant nomen 4ódaila 
apud Graecos unquam cadere in 4. Eidem rursus Autori, ut et 
Nicetae Choniatae in Thesauro, Angelorum 2. Muhlammedis suut 
Nomina Propria Τζαφα et Magova. Sic Euthymio Zigabeno 
Τζιτξαφά (male) et Magova.  Audiatur Zfgathias, probatissimus 
Scriptor, de Rege Persarum JFararane, Σεγανσαὰ δὲ ἐπεκλήθη, 
et mox, εἰκότως ὁ παῖς Σεγανσαὰ ἐκωνύμαστο. idem rursus de 
alio Pararane, Persarum itidem Rege, ὃς δὴ καὶ Κερμασαὰ 
ὠνομάζετο. Accedat his Eratosthenes , antililissimus ille, Grae- 
corumque Grammaticorum princeps; in cujus Catalogo legum 
Thebaeorum nobis militat Bex Κομαεφϑα" vocabulum factum ex 


MEME Áo 


r * 


PRAEMONITIO. xt 


$06 sive dO (ne Librario id vitie vertatur,) quod Aegyptiis 
Nomen Julcani fuit, sicque scribitur Porphyrio in Casu Nomi- 
metiso. Αὐτὸ insuper HyuesAe, cognomen Ííuisse apud ipsos 
Alexandrinos Patriarchae. Audi testem luculentum 7Aeophanem 
in Cironographia; Ιωάννης ὁ ἐπίαλην Ἡμοῦλα. Sic apud Victo 
ren Tun. Joanmnes cognomento: Hemvla. . Quam hoc illuetre 
exemplnm! Qui peteris istius vim evitare? Num culpam Libra- 
ne impinges? Vah Effugium! Eidem TAheophani Ἐλεσβαὰ est No- 
men Begis Aethiopum: quod quamvis legatur in Casu non Fecto, 
ewe tamen Indeclinabile fidem facit 4focentus. Αἱ audias insuper 
aba In Graeca Scripturarum Versione:quid aperüus ant usita- 
Um? Μϊαθουσαλα, Σισάρα, Σάλα, Πεδούα, Pdóa, «Δζαρία, 
sexcenta alia, Neque ista solum in 8, Scripturae Versione hanc 
Terminationem soriita sunt, sed cum ea evolarunt ad omnes 
Graecos, εἰ in usum vulgarem abierunt. Nonne.À mulabatur 
apud posteros. Graecos in 42? De aliquibus, concedo: de omni 
bus, pernego. "Testimonium dicat Matthaeus Evangelista,  Ce- 
lebrantur ab eo à Zagd, ὁ Αβιὰ, ὁ «4σά. — Praeter Fl. Josephum 
qui ex Bibliorum Graeca Versione sua non scripsit, cedo mihi 
vel unum, cui Patriurcharum annosissimus ille, αϑουσαλας 
mon Ἀαθουσαλα, appelletur, etsi. Nomen illius apud tot Scri- 
pteres passim memoretur, εἰ, propter longaevitatem, vel in 
vulgi ore ubique terrarum ferebatur. Mafovoale ille nomina- 
tar a TAeophilo jntioch. — Africano, Eusebio, Syncello, Auto. 
re Chronici Pasoh. Nicephoro Patr. Cedreno, Glyca, Hamartolo 
mostro, Anonymo Petaviano, aliis. Ῥοδὶ hocce exemplum, quid 
attinet alia afferre, quae apud eosdem Autores, cum PÁüone Jud. 
Josie et T^eodoreto in Hist. leguntur, Σισάρα, Σάλα, Oca, 
Σεβατακεὶ, Σιβᾶ, Avavía, caeteraque pleraque similia? Ita. me 
Musae ament at ex animo.me taedet ac piget tam diu demorari 
$a minutis Νέδοα puerilibus: tamen gratia eorum, qni dubitent, 
hic alia quaedam exempla subjungam, quorum eadem est analo- 
ge ae ratio. O Παμβὰ, ὁ Χαλὲ, ὁ Maól, εἰ germana apud 
Ecclesiasticos Scriptores, ignorata sunt nullis nisi quibus sub fe- 
rula manus est. ς ὁ Μωσηλὲ, magnatum Graecorum qui- 
dam, apud .Georsifll Mon. in Novis Impp. Glycas; ὁ μέντοι 
Θεόφιλος γαμβρὸν Ἐΐχεν Αλέξιον, οὗ Μωσηλὲ τὸ ἐπώνυμον. 
Apud Continuatorem Constantini Porph. Historiae Basilii Macedo- 








ὡ 


XH PRAEMONITIO. 


mis, memoratur Pepuovoe ὁ Mood, ex Graecis magnatibus 
alius, Apud alium 12) ὃ Movolafí. Sic apud Codinum et Giy- 
cam Μηχαὴλ ὁ Ῥαγγαβὲ, Graecorum ipse Imperator: Cedreno; 
Muy. ᾧ Ῥαγκαβὸ ἡ προσηγορία.  Consimilia.alia in vocales caden- 
tia, quae ex 8. Scripturis in usum communem recepta. sunt, non: 
enumero, ne videar conscribere Judaeorum KExercitum aliquem, 
Salomonis fortesse aut Jehosophati. Nec irnumera ista recenseo, 
quae passim apud Graecos Historicos praeter normam sermonis 
Graecanici Consonantibus clauduntur. Hoc tantum observo de; 
Pseudoprophetae Turcarum Nomine, quod quamvis apud Grae- 
cos Scriptores tam frequens istius sit mentio, ne semel tamen, 
quod sciam, Graeca terminatione donatur. Μουάμεδ, Maps 
Modyuer, Movyovulx, Μουχαμὲδε, Mags. etc. 

Haeo lusimus (Lector erudite) in Grammaticis, non Gram. 
matici; quippe Nos qui αλάλα pro Indeclinabili sumpsimus, 
FErroris ingentis contra Usum Graecorum insimulant Viri doctissi.. 
mi: quem dicunt, non pati, ut Nomen ullum Virile, quantum-. 
vis Harbaricum, apud eos in À terminetur, Si ulterius instant 
(ut faciunt) et ab ipso 4fccentu, quod in syllaba penuitima sta. 
tuatur, posse duci argumentum existimant; convertantur retro 
oculi, ad, Μεβία,. Περάλτα, Μαρούα, Ἡμοῦλα, 1εδδούα, Σι- 
σάρα, ΔΑζαρία, Ανανία, Μαθονσάλα. Quibus addi et alia pos- 
sint: Ὡχαία, 4f6la, Σαραβία, centum alia in S. Scripturis ger- 
m»anissima, — Neque alie est ratio euptium in alias Vocales, Pa. 
μεσσεμένω in Serie quadam Regum Aegyptiorum, Ιεφϑάς, lo- 
δάε etc. aut terminatorum Consonantibus, AfipéAez, Ἰάρεδ, Ja- 
φεθ, Ἰσσάχαρ, Γιλίμερ, Τατίμερ. etc. 

Sic liberos Nos, et praedictos summos Viros ab omni peoca.. 
fo contra usum Graecorum, praestihimus. — Progrediamur ulte- 
rius: et ut fuit ostensum, repugnare: nihil, quominus potuesit 
Casu Hecto seribi αλάλα, sio breviter nunc inquiramus, an 
reipsa ita scribi consueverit. Sane haec etsi ita se habeant, et 
quamvis appareat potuisse scribi αλάλα; IMihi tamen non deest 
quod facile cuivis persuadest, non ita revera, sed αλάλας scri- 
ptum fuisse, Nempe hoc id evincere vidgtur, quod a Tzetze 
Chiliasta, qui pro a, e ubique substituit, Men ut Indeclinabue, 
sed prorsus ad exemplum et ingenium Graeci sermonis, Mt. 
λης scribatur. Idem inde videtur verisimile admodum fieri, 





ΒΒ F ἢ 


CU & To 


PRAEMONITIO. XIII 


quod quamvis non semper peregrinis hujusmodi Nominibus assu. 
mator Graeca Terminalio, constat tamen id usu saepissime venis 
re. Sic quoque inter Recentiores (ut missa faciamus infinita ) 
Αἰλληλούξα vocabulum, cum pro Nomine Virili, ut in Codice 
quodam MS. usurpatur, scribi “4λληλονέας animadvertimus, 2fov- 
lo; τῶν δούλων τοῦ ϑεοῦ Μαρδάριος μοναχὸς ἐπίκλην ὁ “41λλη- 
λουίας. Haec (Lector) scripsimus olim ad Amicos eruditisei. 
mos: ii tamen (quod plane miramür) ita contra Nos instituunt 
Disputationem, quasi contendissemus , non modo potuisse in He- 
cto scribi Ἀδαλάλα, sed et reipsa sic scriptum fuisse, scribique 
sic debuisse, | 

Hoc itaque ponatur de Graecanica Terminatione, Videamus - 
jam de Latinis. An illi Malalas seu JMalelas scribent cum Grae- 
eis? Àn potius sequentur Syrorum Originariam ? Certe Graecam 
Ego non moror, cum appareat Originaria, et ista usu vulgari 
non jamjam sit stabilits. Mihi placet Syrorum gerwinum vocabu. 
]nm MALALA: nam eandem terminationem in Virorum Nomini- 
bus quam maxime amant Letini, ut in Seneca, Nasica, IMessa- 
la, alisque sexcentis. Cum certo nobis innotescst genuinum 
vocabulum MALALA, cum exacte id conveniat Linguarum no- 
strarum Ánalogiae, cum insuper haec Terminatio jam usu com- - 
muni obtinuerit; quid nobis, amabo, quid, precor, si Graeci 
τῷ 4 suum Z addebant? Quis aquam ex rivulo hauriet quando 
adest ipsa fontana , eaque et usui et palato convenientior? Quis 
sciens dicet zfbdailas aut 74bdelas (quae Graecis est usitatior 
Terminatio) et non cum Arabibus zfbdalla? At objicis nobis: 
Cum arrideat usque adeo Nomen Syriacum, cur ἃ Graecis, non 
Syris, derivatur Áutori Praenomen? cur dicitur Praenomine 
JOANNES, et non, ut se habet Syriace, JUHHANAN? Ne sibi 
Tropbaea hie.aliquis temere statuat: en tibi, Responsum: nempe, 
quia JOANNES Praenomen Latinum jam factum est. Αἴ quo me 
ferunt hae nugae? MALALA aut MALALAS pro arbitrio dicant 
Eroditi. Suam alii sententiam sequantur. Ego sane non ero 805 
litus de ejusmodi Ineptiis, Et qui istoc Seidenianum , Περὶ 
παντὸς τὴν ἐλευθερίαν, saltem in Philolopgicis, Mihi ipsimet ven- 
dico, aequum edis: eandem Jibertatem concedam. Hoc tan- 
tus submoneo; 60 msque, in:Nomínibus Virorum, À Termine- 
Gone delectatos: fuisse Latlhos, ut in illis ipsis, quae a Graecis 












χλν PRAEMONITIO. 


proxime acceperint, τὸ 4c Graecorum in À frequentissime im- 
mutent. Hoc apparet fere seinper fecisse Latinorum antiquiores: 
Neque desunt exenrpla post illa etiam tempora, quibus, : Graecia 
tota in Romam se effundente, contrarius mos invalescere coepe- 
rat; neque ea profecto in Nominibus solum Servorum aut Liber- 
tinorum, vel, viventium in Latina civitate, quod omuüino preca- 
rio statuunt Viri docti, Hinc apud Solinum, Justinum , Oro- 
sium ," Hieronymum in Chronico Eusebiano, PERDICCA Rex Ma- 
cedonum. (An ille Romanus Libertinus? an vixit in Latina ci- 
vitate? ), Hinc rursus apud Orosium, ARUBA Rex Molossorum, 
et ALCETA frater Perdiccae. Hinc apud zfmm. Marcellinum, 
HORMISDA, Nomen Regum aliquod Persarum, quod Ogpuíoóog 
tamen scribitur Graecis, quibus ferunt acceptum Latini; ut apud 
Theophylactum Simocattam, Syncellum, Theophanem, Zonaram, 
Cedrenum, Nicephorum in Breviario, alios. | Hinc Papae Nomen 
HORMISDA in Pontificali Anastasii, et .in ipsis ejus Epistolis. 
Liceret, cum compluribus aliis, xo MIDA, ex D. Hieronymo, aliis- 
que eo vetustioribus, ad haec adjicere: sed de lana Grammatico- 
rum caprina, plus satis. 

.À Nominis Terminatione ad ipsum Nomen, e coeno in flores, 
mi Lector, jam transeamus. Hinc suum Cognomen sortitus est 
noster JOANNES, quod in barbaro suo seculo Hhetoricam qualis 
qualis profitebatur; nempe eam docendo, Paedagogus suo: seculo 
dignus; vel Causas in Foro agendo, Scholasticus seu zfdvocatus: 
Nam MALALA (seu MALELA, ut scripsimus nos, ex pronuncia- 
tione aliquanto faciliori, et receptiori, sed minus recta) in Lin- 


gua Syriaca est RHETOR seu ORATOR, SOPHISTA sive. SCHO- 


LASTICUS. Ex qua profecto Professione, animadvertere licet, 
permultis olim Literatis Viris consuevisse haerere Cognomina- 
Visne Exempla? Ecce nobis complura in promptu sunt. Clarue- 
re Gognomine RHETORUM, JDemochares, Priscus, Zacharias, 
Procopius, Diodorus, et Joannes alius antiquior 2fntiochenus., 
SOPHISTARUM floruere Cognomine, Callinicus, “δας, Euse- 
bius, IMetrophanes, Malchus, Butropius, Eustochius, Nicostra- 
ius, Polemon, Bemarchius, alii. Sic SCHOLASTICORUM Cogno- 
mento sunt insigniti, 4fgathias, Evogrius boe. Socra- 
ies, et .Soxomenus. Hi.omnes, ut MALALA noster, (nam alios 


sciens prudensque taceo)-Scriptores Historiarum, Eo usque. 


EI 
y 
a- 


i 


ΒΒ ΓΤ 


PRAEMONITIO. xv 





convenit Fketoricae Professio cum studio Historias scribendi! 
Verum siste, Lector, paulisper! Nolim abeas de hisce ex omni 
parte securus, ^ Quidni alia ex causa Cognomen MALALAE seu 
RHETORIS «adeptus sit Noster? Non te celabo, fuisse eliam 
RHETOREM in Ecclesia Orientali sic dictum Officialem, Hinc 
Θεόδωρος Διάκονος ῬΡήτωρ apud S. Maximum Confes. qui et 
HAetorem eum simpliciter solet appellare. Hinc aucti quoque 
Bhetorum. titnlo Miehael Thessalonicensis apud .Epheaemium in. 
Chronico inedito; /Manuel Holobolus, cujus extant in membra- 
nis Poemata in laudem JMichaelis Palaeologi Imp. Joannes Dia- 
conmzs, Scriptor Vitae Josephi Hymnographi; et (ut alios prae. 
teresmus) Georzius. Contis (is nuperus erst) in Codd. manu 
exaratis: Γεώργιος Κόντις ὁ Ῥήτωρ τῆς Μητροπόλεως Adiyov , καὶ 
ἔχδιχος τῆς μεγάλης ἐχκλησίας. In Codd. aliis 2. Οπερ βιβλίον 
ἔστι Γεωργίου Ῥήτορος 4fyov. Hinc quoque in Ecclesia Dignitas, 
τῶν Pyróoev Malosog, seu Διδάσχαλος᾽" et Méyag Ῥήτωρ. Ma- 
ψουὴλ ó μέγας Ῥήτωρ. qui scripsit contra Latinos, celebratur in 
Volumine MS. Sic Eustathius ille celeberrimus, Archiep. post- 
modum Tessalonicensis, in titulo Orationis MS. ad Imp. appel- 
latur Διδάσχαλος τῶν Ῥητόρων" Idem in inscriptione Epistolae, 
quae ejus Commentariis in Dionysii Periegesin praefigitur, Mat- 
€rogoc τῶν Ρητύρων titulo ornátur. λεῖον hoc sensu sumptus, 
sppellatur quandoque Sophista. In Scholis recentioribus ad 
Pindarum: Παρὰ τοῦ ἡμετέρου Σοφιστοῦ ἤτοι μυσταγωγοῦ, xv- 
eos Δημητρίου τοῦ Τριχλινίου — Utrum hoc sensu, RHETORIS 
su MALALAE appellatione decoratus sit noster Chronographus, 
penes Doctos esto judicium. 


Jam ad alie, Lector, procedas: At priusquam procedas, 
Fotorum quorundam mihi Testis esto; et olim, si unquam vio- 
lavero, Monitor: J'otorum quorundam eruditis Viris, proh do- 
lor! hucusque ignotorum; sed quae Ego perpetno a primis Li- 
teris, ut facio, feci ex Corde, 


» 








PRAEMONITIO. 


Faxit Numen, 
10 Ego silentio inter non scribentes delitescam, vel 
irum Ingenuum , liberalis ac generosae. Educationis, 
ae Philosophiae studiogum decet; scribam: 
veritatis unicae Indagator, 
. absque omni Styli acerbitate, 
. mitis, urbanus, candidus, 
indecens est adeo non pronus, ut nec movendus: 
Nugarum denique contemptor. 


Prolegomenis, pro, MALELA, quod olim placebat, ex 
scriptura Syriaoa et Jo. Damasceno legatur passim 








| 








HUMFREDI HODII 
DE AUTORE 


PROLEGOMEN A. 


8SYLLABUS CONTENTORUM. 


dosmmes. Antiochenus Malels Chronog. eruditis tantum non igno- 

fus.  Éxtitisse alium Jo. Antiochenum Chronographum, cujus 
edidit. Excerpta ex: collectione Constantini Porphyrogenneti Vale. 
sius, gui male.cum Malela confundi solet. 1, τι. Jo. Antiochenus 
Cbhronog. a quibus Jdutoribus citatus. 11. Eum quem adducunt 
Scriptores Graeci, a Malela diversum, et cum altero praedicto eundem 
wderi. τυ. Extare in quibusdam Bibliothecis Jo. Antiocheni Col- 
lectanea cum a Collectaneis Jo. 7£ntiocheni Valesianis, tum etiam 
« Malelae Chronographicis diversa. In Bibliotheca Paris. extare 
Excerpta ex Chronico Jo. Antiocheni, qui idem fuisse videtur 
cum Joanne Z'alesiano, sed Excerpta ista α Valesianis distincta 
suxt, De Jo. Àntiocheno περὶ ἀρχαιολογίας Scriptore: etiamnum 
lum superesse, et eundem videri cum Joanne V'alesiano, a Malela 
saltem esse. diversum. Fama de Jo. Malela ín Gallia delitescente, 
Exortam inde fuisse, quod cum altero illo Jo. Antiocheno Chro- 
mographo eruditi illum confuderint. v. Jo. Antiochenum περὶ do- 
qexoloylag habere mulia cum (1o. Malela communia. vi. De aliis 
Josnnibus Antiochenis Chronographis. Ge. Possius, et Phil. 
Labbaeus notati, vn. Jo, Malelam non fuisse Patriarcham n- 
fiochkenum. — Notantur Interpretes Jo. Damasceni; Gothofredus, 
Beronius, ali. De varüs Joannibus Antiochenis Patriarchis, 
In 41δο Patriarcharunf. Antiochenorum reperiri Joannem nullum, 
qui easdem acetate, qua vixit Malela, floruerit. vix, vii, ΙΧ. Fran. 
Combefisii Áallucinatio, Malelam nostrum confundentis cum Jo, . 


Malalas. b 











XVIII PROLEGOMENA. 


Antiocheno Presbytero , cujus meminit Gennadius, ac cum Jo, 
Diacrinomeno. x, xi. F/ideri eum inter Orthodoxos potius quam 
Haereticos esse annumerandum. xu. Hecensentur alii Joannes An. 
tiocheni. De Jo. Mela Patriarcha /lexandrino. xii. De Jo. Ma- 
lelae aetate. Non fuisse coaevum Justiniano ejus nominis primo, 
quod volunt Chilmeadus et alii: sed ad seculum nonum esse po- 
tius conjiciendum, vel diu saltem post tempora Justiniani floruisse. 
xiv. ad. Axxix,. Scripsisse post Justinianum exinde apparet, quod 
guot annos ille regnaret commemorat. xv. Quod nec in vivis sub 
Justiniano extiterit demonstratur ex citatione z1ctorum publico- 
rum Civitatis suae propriae de re ibidem sub Justiniano gesta. 
xvi ex erratis ejus multis εἰ gravissimis de rebus Justinianaeis. 
xvi, alisque indiciis luculentis. xvi, xix, xx. Malelam cum 


, Justiniani Legato non fuisse collocutum, quod existimat Chilmea- . 


dus, sed. Librum tantum ejus legisse; et eum non alium fuisse a 
Nonnoso. xxi. Quod nec vixerit ante aetatem. septimam exeun- 
tem probatur ex citatione Clementis Chronographi, guem osten- 
ditur scripsisse post annum 685. xxu. Quod nec floruerit ante 
initium seculi noni conficitur ulterius ex citatione Theophili Chro- 
nographi, guem probatur obiisse anno Christi 785. xxur. Hunc 
male a nonnullis confundi cum Theophilo Antiocheno, ad. Auto- 
lycum scriptore. Producitur Fragmentum IMS. ex Hesychio de 
Christi Nativitate, in quo citantur Clemens, Theophilus, et Ti- 
motheus Chronographi. Hesychium illum ex ipso Malela scri- 
peisse videri. xx1v. Eusebii Chronicon guod a Malela solet citari, 
non esse genuinum, xxv. Quod vixerit Malela non ante seculum 
"nonum, confirmatur tum aliunde, tum ex locutionis barbarie. 
XXV, Xxv1, XxviL. Z"roponuntur zÍrgumenta quae illius antiquita- 
tem videantur astruere. — Inter alia; citari eum in Oratione tertia 
pro Imaginibus Jo. Damasceno adscripta: et in multis Narratio- 
nibus cum Chronico Paschali sive Alexandrino, ante annum , ut 
creditur , 630. composito, ad verbum consonare, quae a Chroni- 
ci “μίοτε e Malela Chilmeado et aliis videntur desumptae. xxix. 
Jstarum Narrationum Index. xxx. zírgumentis hisce responde- 
tur. XXXI, eic. non satis constare Fragmentum illud Malelae quod 
habetur apud Orat: pro Imag. praedictam, ab ipso Orationia 
4futore fuisse descriptam: εἰ esse praeterea cur suspicemur non 
?ofeisse Jo. Damasceni istam Orationem, xxxm. “4 zfrgumentum 


TM 
4. 





PROLEGOMENA. 


XIX 


de Chronico Paschali sive Alex. respondetur, 1? Chronicon illud 
habere quamplurima interpolata. xxxmr, xxxiv. mec 99, satis 
consiare«x: Malela fuisse desumpta ea quae apud Paschale conso- 
κακία reperiuntur.  Malelam ex alüs Historicie ad verbum ex- 
scribere solitum demonstratur ex ejus Tautelogiis. xxxv. et cita. 
tiene Scriptorum Latinorum, quorum quidem ne Linguam intel- 
lexerit.— Hlius errores spissi de rebus Bomanorum, xxxvi. In 
plerisque praeterea. istarum Narrationum, güae ex Malela. de- 
promptae creduntur, apud Paschale haberi nonnulla quae cum 
Malelianis ztinime concinunt, et quaedam quae plane repugnant. 
xuxivn. Malelam, ubi loquitur de rebus antiquioribus tanquam 
“πα memoria existentibus, verba tantum suorum zfutorum profer- 
re. ld Scriptoribus minorum gentium « et aetatis sequioris solenné 
es56. XXXVIII, 
De Anonymi Excerptis Chronographicis, quae i in Àac Bdiione 
Malelae praemittuntur. Ὁ 
Ea esse Georgii Hamartoli. Excerpta alia ex Chronico Ha- 
martoli ubi edita reperiantur. ΧΙ, | 
De Editione, et Edmundo Chilmeado Interprete. XLI, XLIL 


PROLEGOME SN A. 


J OANNES .ANTIOCHENUS Chronographus, quem jam Tibi 
damus erudite Lector, ab Imp. Constantino Porphyrog. cognomi- 
natus MALELA, ab alio!) MALALA, a tertio ?) MELELES; 
quis fuerit, aut qualis, aut quando demum vixerit, literatis Vi- 





1) In Orat. 3. de Imaginibus Jo. Damasceno adscripta. 

3) Je. Tsetse Chil. 5. Hist. 29. Chilmeadus, cujus Apographum secuti 
sunt Editores, cum non legisset Constantinum Porph. qui Malela 
scribit, scriptionem Damascenianam retinet. Nos Constantinianam 
praeferimos, quoniam in syllaba 2. cum ea convenit Tsciaiama. ls. 
Vessius in Libro Variarum Observ. ac alii, minus recte, et absque 
Autore, Mallela scribunt. v 


» 





XX PROLEGOMENA. 


ris huc usque parum innotuit, Viris illis praeclaris et eruditiss. 
qui in hoc studiorum genere singulari quodam honore emicuerunt, 
Ger. Jo. Vossio 1), Phil. Labbaeo 3), et Leoni latio, fuit 
motus nomine tenus: Neque amplius sane de eo compertum ha- 
buere, nisi quod illius hoc Chronographicum opus evolvissent, 
doctissimi illi Nostrates, qui in eum ex professo diligentiam suam 
et studia impenderunt, Edmundus Chilneadus et Joannes Gre- 
gorius. 


1i. Solent nostrae gentis Scriptores, cum Joannem IMale- 
lam ex Bibliothecae Bodleianae MS, Codice adducunt, sub sim- 
plici titulo Joannis Zfntiocheni, quasi nullus alius extaret Joan- 
nes Zfniiochenus, Chronographus, eum memorare: sic Viri prae- 
dicti eruditi, Chilmeadus et Gregorius, sic Stanleius *), Lang- 
bainius *), Seldenus 5), Pearsonus 9), Fellus?); eximia Nomi- 
na, Caeterum constat (quod salvo tantorum Virorum honore 
sit dictum) plures olim exüitisse Joannes zfntiochenos, Chrono- 
graphos, et ad hunc usque diem, exparte saltem superesse 
alium, qui Joannes fntiochenus simpliciter apud veteres Scri- 
ptores audire consuevit, cum Joannes noster Malela aut nunquam 
aut raro sine sui Cognominis adjectione commemoretur. — Notasse 
hoc poterant Viri illi magni ex Imp. Constantini Porphyrogenneti 
praecitati Collectaneis de Firtutibus et Vitiis, quae Henricus 
F'alesius, annis abhinc plusquam 50. in lucem edidit 9): in quo- 
rum Prooemio, ubi recensentur Scriptores illi ex quibus desum- 
pta sunt ista Excerpta, Joannes Malela Chronographus ἃ Joanne 
"fniiocheno Chronographo, sic vulgo dici solito, expresse di- 
stinguitur. Εἰσὶ δὲ ἐκ τῶν ὑποτεταγμένων χρονικῶν, 





2) de Hist. Graecis lib. 8, 

3) Delineatione Apparatus Historiae Byzantinae, 

*) In Historia Philosophiae, 'Thaletis vita. 

*) In Schedis M88. | 

8) De Bynedriis 1, 1. c. 8. p. 199. 

9) Prolegomenis ad Hieroclem Philosophum, 

*) Praefatione ad Theophili Antiocheni Librorum ad Autolycum edi- 
tonem Oxoniensem, 


9) An. 1634. 


T as 


PROLEGOMENA. m 


e. Ἰωσήπου ἀρχαιολογίας 

β΄. Γεωργίου Μοναχοῦ 

γ΄. Ἰωάννου τοῦ ἐπίκλην Mola χρονικῆς 
ὅ΄. Ἰωάννου ΑἸντιοχέως χρονικῆς etc. 

Sunt autem haec Excerpta ex «Αππαϊίδως infra subjectis. 1" 
ex Josephi zíntiquitatum libris, 2. ex: Georgio IMonacho, 8, ex 
Clronico Joannis cognomento IMalelae. 4. ex Joannis zntiocheni 
CAromico. etc. Hoc miror fugisse doctissimum et diligentissimum 
Ger. Vossium, qui, quamvis observet, in Librorum suorum de 
Historicis Graecis Editione posteriore, Joannem JMalelam ex il- 
lorum Scriptorum fuisse numero; de altero tamen Joanne zfntio- 
€kee Chronographo, tanquam in eodem Volumine celebrato, 
mentionem nullam facit Posterioris hujus Excerpta satis ampla 
et prolixa in Volumine dicto sunt edita sub hoc titulo: Ex τῆς 
Ἰωάννου Δντιοχέως ἱστορίας χρονικῆς ἀπὸ 4dmp. Ex Joannis 
4fmiiocheni Historia Chronica ab “Δάασπιο. ad finem his verbis 
appositis. Τέλος τῆς ἱστορίας Ιωάννου μοναχοῦ. Finis Historiae 
Josnnis Monachi. Sed desiderantur ista quae ex Joanne nostro 
Malela excerpta sunt, ἃ V/alesio consulto rejecta, eo guod (ut 
ipse dicit) praeter ires quatuorve fabulas de Minoe, ntiopa, 
ec Bellerophonte, easque illepido sermone textas, nihil bonae 
fragis continerent. Quamvis in loco Constantini Porphyrogenneti 
Gtato Joannem nostrum JHalelam ex urbe «dntiochensi fuisse ne 
quidem innuatur, sed a Joanne zfntiocheno distinguatur: illum 
Uunex ex ea fuisse Civilate apertissime liquet ex Oratione 8. pro 
Imaginibus, Joanni Damasceno vulgo adscripta, ubi quidem di. 
sertim 4$ntiochenus nuncupatur: neque solum ex ista Oratione, 
verum etiam ex ipsa Chronographia, quae cuni tota juxta 4feram 
4ntiochenam instituitur, ac res spectantes ad istam Civitatem 
speciatim prae omnibus aliis enarrat atque persequitur, Áutorem 
4Íntiochenum manifesto videtur referre. 

IIl. Ex Joanne 4£ntiocheno de rebus ad Antiquitatem spe- 
cantibus apud alios Scriptores Graecos aevi recentioris non raro 
producuntur testimonia, In Georgio Codino!) de Originibus 
Constantinop. de Portus Bosporii appellatione eum reperi citatum, 





3) p. 57. 


XXII PROLEGOMENA. 


Ab lsaaco Txeixe in locis duobus Scholiorum in Lycophronem 
advocatur; in primo 1), deratione cur Cecropi, Regi, Athenarum, 
nomen 4Zfipvsgc fuerit impositum; quod cum ante ejus tempora, 
conjugio nullo apud. Atticos inito, Patres suos non noscerent Li- 
Meri, ille; lege de nuptiis sancita, effecerit, ut non solum AMa- 
ires sed. et. Patres suos cognoscerent. ταῦτα γοῦν αὐτὸν λέγουσε 
Αιφυῆ, ἢ oe εὗρον ἐν Ἰωάννῃ Αντιοχεῖ, ὅτε πρότερον eic. In 
altero 5) de Pa/ladio Trojano ἃ Asio quodam Mathematico Te- 
lesmatice confecto, et Regi Troi ab eodem donato, ut, quam diu 
in urbe Troja servaretur, inexpugnabilis ea tutaque permaneret. 
Illius verba in medium hic adducere non incommodum erit. 
Ἰωάννης δὲ ὁ Αντιοχεὺς οὐκ ἐξ. οὐρανοῦ λέγει πεσεῖν τὸ IlalAa- — 
διον, 4dciov 8) δέ τινα φιλόσοφον μαϑηματικὸν τοῦτο ποιῆσαι 


. ὥὁροσκοπίᾳ καλλίσνῃ, εἷς τὸ ἀπόρθητον εἶναι τὴν πόλιν ἐκείνην, 


ἔγϑα ἂν τοῦτο μένει πεφυλαγμένον καὶ ἄσυλον" χαρίσασϑαι δὲ τὸ 


Ζοιοῦτον Παλλάδιον τῷ Τρωΐ. Caeterum Joannes ntiochenus 


scribit, non ex coelo. Palladium decidisse, sed 74sium quendani 
Philosophum ac Mathematicum id egregio horoscopo praedixisse, 
non expugnutum iri civitatem in qua Palladium custodiretur; et 
iale Palladium Troi dono dedisse. His adde Joannem Tzetzem, 
Jsaaci citati Fratrem, qui in Historiarum Chiliadibus, Chil. 2. 
Hist. 33. inter illos Scriptores qui de Cleopatra Aegypti Regina 
in Opesibus suis fuerint commentati, Jo. zfntiochenum recenset. 
Et rursus in CÀil. 6. His. G1. de Pentheo ab Agave occiso, et 
istius fabulae explicatione, eundem citat. - Historiae hujus 7xe- 
tzlanae titulus eic se habet: Περὶ τοῦ ὁ Αντιοχεὺς “γαυὴν, τὸν 
υἱὸν προδιδοῦσαν εἰς ϑάνατον. Quod Interpres sic vertit: De 


€o, quod ntiochenus Jgavem filium prodentem in mortem. 


Post versus aliquot de Bacchis et Nepotibus Cadm, haec sub- 
nectuntur. 


9) Eadem fere repetuntur p. 66. ubi redundant, et absunt a Cod. MS, 
Bibl. Bodl. quae habentur de 4ísio et Apollodoro lin. 5. a vocibus 
e A4ciog μαϑ. ad lin. 14. Bernardi Bertrandi Latina versio quae 
redundant in Graecis agnoscit; sed ea quae sequuntur post voces 
ἐξ οὐρανοῦ τοῦτο πεσεῖν lin. 20. ad vocem καταπέπτωκεν, lin. 96. 
quae revera a Tzetze scripta sunt, in ea desiderantur. 





ΒΜ Ε ἢ 


|. PROLEGOMENA. xxi 


O Εὐριπίδης μυϑικῶς οὕτω ταῖς Βάκχαιρ γράφει. 
O δ᾽ Ιωάννης χρονικὸς ἀλληγορῶν που, λέγει. etc. 
Euripides fabulose sic de Bacchis scribit 
Joannes autem Chronicus fabulam exponens, ait, 
| Pentheus atque .Labdacus, magis autem Pentheus, » 
Znterfectis reliquis Nepotibus 1) Cadmi, 
ZÁctaeone quidem ipso a propriis canibus, 
Learcho et Melicerta a Patre IMatreque, 
Habuit spem obiinendi sceptra atque sedes, 
Ut autem audivit Bacchum Cadmi Nepotem notÀum, 
Fegnum affeciare, comprehensum in vincula conjecit ; 
Solvens autem precibus matris suae, occiditur ejus dolis, 
Quapropter fabulam finxerunt, a Matre occisum fuisse, 
Sic in 4lio Opere MS. quod habetur inter Codices Baroccia- 
nos Bibliothecae Bodileianae, in zfllegoricis scil, Fabularum Ho-. 
mericarim Expositionibus, ab eodem citatur de Paridis Trojani. 
inter Deas judicio, nempe fabulam istam inde ortam fuisse, quod 
de Prudentia, Fortitudine, et Cupiditate, earumque inter se com- 
paratione, Librum quendam conscripserit Paris, oratoriae artis 
peritus. ! 
Καὶ δήτωρ *) δὲ γενόμενος γράφει πολλὰ μὲν ἄλλα 
Εἰς ἕν δὲ τοῦτο σύγγραμμα τὰς τρεῖς ϑεὰς συγκρίνει, 
Τὴν 49qvày, τὴν φρόνησιν" τὴν ραν, τὴν ἀγδρείαν. 
Καὶ τὴν ἐπιθυμίαν δέ φημι τὴν Αφροδίτην. 
H καὶ τὸ μῆλον δέδωκε, τὴν νίκην vd πρῳτεῖα, 
Sc Ιωάννης χρονικὸς Αντιοχεύς που γράφει, 
Αὐτὸ μόνον ἀλληγορῶν, τ᾽ ἄλλα παραλιμπάνων. 
Τάμον Πηλέως, Θέτιδος, Ἐρμῆντε 3). καὶ τὸν Δία, 
Τὴν lóqv οὗπερ ἔκρινε Θεὲς τὰς Θρυλλουμένας. 
Ο Τίἴέτξης δ᾽ ἅπαντα λεπτῶς ἀλληγορεῖ. Καὶ πρόσχες. 





1) ἐγγόνων, quod Interpres ibi male vertit fiios, pt et infra ἔγγονον 


Jiium. 

3) δὶς in Codice MS. Baroc. num. 24. et in alio qui habetur num. 
194. In tertio quodam qui babetur num. 131. post mentionem, non 
Paridis, sed Eumeli Alcestidis F. occurrunt hi versus. Sed male ut 
ex reipsa apparet. 

^) MSS. 24. et 194. Ερμήτε MS. 131. Egudvte. 


XXIV PROLEGOMENA. 
Quorgm hic est sensus: Et arte eloguentiae pollens, cum alia 


multa. scribit, tum comparationem Dearum trium, Minervae Pru. 
dentiae, Junonis Fortitudinis, et Veneris Cupiditatis; quarum 
ultimam caeteris praetulit: ut scribit Joannes íntiochenus Chro- 
mographus. Qui illud duntazat allegorioe exponit, alia. missa 
faciens, nempe nuptias Pelei et Thetidis, Mercurium, et Jovem, 
εἰ Idam ubi de Deabus illis Judicium feoerit. — erum Jzetzes ea 
omnia subtiliter allezorixat.. Et atiende. 

IV. In locis hisce describendis, idcirco prolixi fuimus, ut 
exinde commodius (quod ex usu nostro fuerit,) exquiri possit, 
utrum iste Jo. 4fntiochenus, cujus Scriptores citati testimonio 
utuntur, sit idem cum nostro Jo. JMalela, an potius cum altero 
illo, supra memorato, cujus extant apud Imp. Consiantinum Por- 
phyrogenneium Excerpta. Ger. P'ossius, qui, ut supra monui- 
mus, de Excerptis Jo. 4fntiocheni apud [mp. Constantini Porph. 
Collectanea extantibus, nihil omnino commemorat, Jo. Jfntio- 
chenum , quem citat de Aegypti Regina Cleopatra !) Jo. Txetzes, 
eundem fuisse conjectatur cum Jo. MaZela. In qua sententia eum se- 
quitur 4£/latius 3), et Joannes noster Gregorius in Zfnimadversio- 
nibus MS. in Áutorem nostrum. Ego potius in sententiam con- 
trariam propendeo, et non solum eum, quem citat in loco illo; 
caeterisque supra adductis, Jo. Z7zetzes, sed et eum , quem ci- 
.tant ejus Frater Isaacus, et Geor. Codinus, eundem fuisse cum 
altero illo, cujus extant Excerpta ?), haud aegre mihi persua- 
deo. De Codino sane hoo satis constat. Nam locum istum, 





3) Nam de caeteris locis quae supra a nobis cltata sunt is nihil obsee- 
varat. 

3) Qui nec ipsi in loca quae supra produximus caetera legendo inci- 
derant. | 

9) In Excerpta illis habetur perioche bene magna de Paride Trojano, 
in qua tamen nihil occurrit de illius Libelli in Veneris Encomium 
scriptione, de gua allegat Jo. 4ntioohenum Jo. Tzetzes. sed dioi ad 
hoc potest, solere in illis Excerptis Constantinum Porph. non omnia 
quae ipsius Autores in singulis narrationibus scripsere, ad verbum 
exhibere, sed eorum-enarrationes contrahere et ex illis pro libitu 
nonnulla elidere. Vide tamen quae diximus in Diatribà noatrà De 


Bcriptor. Graecis variis cap. 1. ubi de Antiocheno Chronog. Mo- 
nacho, 


NENNEN FÉ ΚΕ 


PROLEGOMENA. 


quen ex suo Je. ^ fntiockeno adducit, apud nostrunr*Jo. Male- 
ima frustra quaesieris. Reperiuntur quidem apud JMalelam 
emma !) ea loca, quae ab utroque Txetze ex Jo. 7fntiocheno ci- 
tentur; et de Fabuja insuper ista, quae est de interitu Penthei, 
| amimadvertere licet, non solum proferri apud JMalelam eandem 
ibas alleporicam expositionem, verum etimn ab eo de fabula 
itia sdvocari Euripidem in Bacchis, ut etiam de eadem in loco 
praedicto citatur a 7zeize Chiliasta, — Hine cuivis in promptu esse 
possit argumentum sibi satis speciosum efformare, non alium 
qnam nostrum Joannem, a duobus illis Scriptoribus per Joannem - 
"Ántiohenum designari: argumentum ( inquam ) satis spesiosum, et 
si alicui ista opinio probabilior videatur, cum eo non ego con. 
tendam: Me tamen non ita haec movent quin potius in. diversa 
persstam sententias. Quis enim in Graeciae sequioris et poste- 
rris monumentis tam parum versatus est, ut non sciat illorum 
Scriptores fere eadem ubique literis demandare, seque mutuo et 
alos Scriptores liberaliter admodum exscribere atque expilare 
consuescere? Et quis non videt vel ex ipsis, quae extant, Jo. 
4Intiocheni Donachi Excerptis, eum multis in locis eadem cum 
Joanne nostro ]Malela in literas retulisse? Quem latet illius Chro- 
mographiam de eisdem plane cum lMa/eliana fabulosis rebus tra- 
ciesse ? Hisce insuper addo, mihi esse exploratissimum, nihil. 
aliud esse Joannis nostri Malelae Chronographiam quam ex aliis 
Autoribus decerptam rerum farraginem : solere eum verbatim ex 
alis transcribere, et Autores etiam ab illis citatos, quasi ipse le- 
geset, citare. Quid itaque mirum si praedictae Narrationes in 
illo reperiantur, licet ex alio aliquo Scriptore citatae sunt? 
Quomzinus autem existimem illum a Scriptoribus praedictis intel- 
ligi, id certe obstat, quod videtur colligendum ex Imp. Constan- 
tiai Porph. Collectaneis toties laudatis, non solitum eum fuisse 
sub simplici appellatione Joannis zfntiocheni commemoréri; sed 
ab altero illo per suum cognomen sejungi fuisse consuetum,  Ác- 
cedit quod. et ipse Je. Txeizes in alio loco ?),*ubi eum comme- 
morat, pon dium appellet. Joannem z$ntiochenum, sed. Joannem 


XXV 





!)De Cecrope 86. Palladio 137. Cleopatra 280. etc. Pentheo bi. 
Pardis Libris 115. ' 


^) Chil. 5, Hist. 39. 





xxvi PROLEGOMENA. 


JMelelem , eodem prorsus modo quo ab Imp. Constantino praeci. 
iato nominatur simpliciter Joannes ἤαζεϊα. His adde, quod 
cum eum Tzetzes commemorat , mentioriem de illo facere videa- 
tur tanquam de Áutore a se non ante memorato; cum antea ta- 
men in eodem Opere Joannem zfntiochenum vitasset: Ταῦτα μὰν 
Ἰωάννης τις (lioc noto) ΜἼελέλης χρονογράφοςς. ^ Haec tradit 
Joannes quidam IMeleles Chronographus. 

V. Haec cum ita se habeant, Lectori liberum esto. judicium, 
utrum idem sit iste Jo. 7Íntiochenus, qui ἃ Txeize utroque cita- 
tur, cum Joanne nostro ZMalela, an cum altero illo cujus ex- 
tant Chronographica Excerpta. Si placet postremum, tum dici 
oportet, Excerptorum istorum scriptorem post Georgium Chrono- 
graphum vixisse, adeoque sub Imperio Heraclii, quod Viri eru- 
diti hactenus statuerunt, non floruisse: Nam expresse asserit 
Txetzes Chiliasta Jo. zfntiochenum a se memoratum post Geor- 
gium | Chronographum ( Syncellum intellige, vel Hamartolum ) 
claruiese, Si prius arrideat; tum idem erit dicendum de JMalela 
nostro: de cujus aetate nos infra. Pro comperto est interim, 
non solum extare apud Imp. Constantini Porphyrogenneti Colle- 
cianea ex J. /ntiocheni Monachi Chronographia Fragmenta; ve- 
rum eliam hodieque in Bibliothecarum scriniis asservari, cum 
alia et omnino diversa ex eo Excerpta, tum et ipsam alibi Chro- 
nographiam integram; vel aliud saltem Archaeologicum opus 
Joanni Antiocheno tributum.  À doctissimo lemanno, in Notis 
Historicis δὰ Historiam 4rcanam Procopii, proferuntur frag- 
ménta duo de Imp. Justiniano ex Jo, 7ntiocheni (quae appellat) 
Collectaneis: quae quidem diversa fuisse a Jo. 44ntiocheni Colle- 
ctaneis Constantinianis, cum in illis de Justiniano nihil quicquam 
, legatur, necesse est. In Volumine Graeco MS. Bibliothecae Be- 
giae Parisinae num. ΜΜΌΟΧΥΙ. inter varios Tractatus diversi ar« 
gumenti occurrunt Excerpta ex Jo. zfntiocheni Chronico: id quod 
colligitur ex Indice Tractatuum illius Voluminis, qui habetur 
Graece inter Stephani Le Moyne J/aría Sacra, sub titulo Indicis 
4dIntoniá Eparchi (Corcytaei) Legati, ex cujus dono circa me- 
dium seculi praeteriti in illustrissimo illo Librorum MSS. Gazo- 
phylacio Volumen illud repositum est. In illo Indice num. xxix. 
sic legitur: Ιωάννου Αἀντιοχέως ἀπὸ τοῦ χρονικοῦ αὐτοῦ συντά- 
γματος ἀπ᾽ ἀρχῆς κτίσεως κόσμου. Jo. “ἀπιϊοολεπί. quaedam ex 


PROLEGOMENA. " ΧΧΥΌΥῚΣ ᾿ 


Ims Chronico quod incipüt &. principio creationis mundi. Μο- 
morantur Excerpta eadem? apud 4fnaleoa ex ejusdem Bibliothe. 
cae Catalogis Labbaeana; et ab eruditissimo Dufresnio, in Notis 
ad Chromicon (quod inscribit) Paschale, aliquoties laudantur. 
ἡ Ἐκ eujus quidem citationibus, quae Autoris exhibent verba, de- 
prehenditur, cum diversa esse Excerpta ista ab Excerptis supra- 
dictis Constantinianis, tum etiam Chronographiam istam a no- 
stra JMaleliana fuisse diversam, Α Claris. Sadmasio, in Notis ad 
Scriptores Historiae ;dugustae, et in. Plinianis Exercitationibus 
in Solinum, et similiter a Leone 24llatio in Notis ad Eustathii 
4fÍatiocheni Hexaemeron, producuntur complura loca ex Jo. 7fn- 
tiockeno (sive zfntiochensi) περὶ ἀρχαιολογίας : hoc quoque di- 
versum fuisse a Joannis nostri JMalelae Chronographia, quamvis 
et illa Περὶ [oyoioAoyíag non improprie possit inscribi, quae ex 
eo in medium afferuntur, manifestum redditur, Ut omnino fal- 
lantur eruditi illi Viri, qui integrum Opus Joannis nostri Malelae iu 
Gallia etiamnum servari (id enim ab aliquibus accepi) docue- 
runt. Id illis haud dubio fraudi erat, vel quod Opus Περὶ 4o- 
Ζαιολογίας cum Chronico Maleliano idem esse putaverint, vel 
quod illa Excerpta, quae extant in Codice Regis Galliarum, opus 
integrum fuisse, et nostri Autoris, crediderint. Pro certo me- 
hercule hoc constat, ne ipsi Gallorum doctissimo, percelebri illi 
Dwfresnio, và χαλκεντέρῳ, in manus unquam venisse Joannis 
mestri Chronicon; qui tamen fortasse in Codd. Graecis MSS. su- 
pra omnes hujus aevi mortales versatus est. Joannem ]Malelam quo. 
tiescunque is commemorat, (ut citat quidem atiquoties in Notis 
ad CAronicon Paschale, et /4nnales Joannis Zonarae, et in Me: 
diae et Infimae Graecitatis Glossario) testimonia ejus aliunde 
non depromit, quam ex aliis Scriptoribus, qui Exemplar nostrum 
Oroniense evolverant, et inde nonnulla excerpserant: quod ipse 
i aliquibus locis aperte profitetur. Utrum Opus praedictum 
Joannis /£ntiocheni Περὶ “ρχαιολογίας sit idem cum Chronico to- 
&es memorato, cujus apud Constantini Collectanea jam extant 
Excerpta, ii melius poterunt judicare, quibus datur facultas 
cum hisce illud conferendi, — Est interim admodum verisimile: 
| $c enim Josephus Historiam suam Judaicam, et D. Halicarnas- 
, καρ Opus suum Historiae [lomauae, “ρχαιολογέαν inscripse- 
runt; quorum posteriorem sub tilulo, Dionysii Περὶ 4o3ai0Ào- 


XXVIII PROLEGOMENA. . 


ψίας, eodem: modo ab eodem Salmasio, in Notis ad Scriptores 
4fugustos, citatum legisse memini. Neque agit id Opus Περὶ 
Αἀρχαιολογίας de rebus solum vetustioribus-et aevi fabulosi, sed 
et rerum recentiorum Historiam, et jpsorum Imperatorum Ro- 
manorum gesta complectitur. Hoc evincunt Excerpta ista, quae 
apud Salmasium, in Notis novissime citatis, ex eo proferuntur; 
nimirum de morte Imp. 4driani!), et insigni Mausoleo in ho- 
norem illius erecto; de JM. zfntonino 3), quod, aerario in bellis 
exhausto, Ornamentorum linperialium auctionem in foro fecerit ; 
de Numeriani Imp. 3) excsecatione et interitu; deque Carini *) 
insigni crudelitate, quod eos, qui puerum olim pueri lusissent 
ac derisissent, Imperetor jam factus non dimiserit inultos. 


VI. Si aliud et diversum fuisse comperiatur, tum locus 
erit suspicioni, non Chronicon illud Jo. ;fatiocheni cujus ex- 
tant Excerpta apud PorpAyrogennetum , sed ipsum id Opus a G. 
Codino et Tzetze utroque fuisse designatum ubi citant Jo. ntio- 
chenum. Sin idem fuisse (quod omnino crediderim) evolventi- 
bus appareat, ex illis locis quae ex eo adducunt Salmasius, et 41- 
latius, id ulterius et clarius astruetur, quod supra posuimus, 
Jo. 4£niiochenum Monachum et Joannem nostrum JMalelam in 
eisdem Narratiunculis solere concinere; et ideo nihil repugnare 
quo minus cum Monacho idem esset Joannes ille 4£ntiochenus qui 
a Tzeizis Fratribus laudatur, quamvis reperiantur apud ipsum 
Malelam res illae pro quibus citatur. Α Leone 4f/laiio 5) ex Jo. 
4Íntiocheno Περὶ «ἀρχαιολογίας, inter alia, citantur loca, de He- 
siodo quodam, quod Graecos edocuerit literas; et de exposítione 
Fabulae super Endymione, quod per mysticas quasdam Oratio- 
nes a Luna nomen Dei addiscere voluerit, quodque illud per 
somnium edoctus non amplius est experrectus. Quae ambae 


Narrationes apud JMaielam *) quoque leguntur. Α Sa/masio 


1) to. 1. p. 180. 

*) p. 354. 

9) to. 2. p. 791. 
..4} p. 795. 

5) in Eust. Hexaem. p. 300. et 303. 
.9) p. 70. et 73. 


— Y 


PROLEGOMENA, XXiX 


ia Plinianis Exrercitationibus ! ) ex eodem Opere, inter alia loca, 
proferuntur fragmenta, de Hippodromo Urbis Romae a Romulo 

p citructo; de ejusdem diversis partibus, et Populi distinctioni- 
, bus; de Factionnm in Circo per greges et pannos discolores di- 
| vixione ab Oenomao Rege instituta; deque Circi, juxta nume, 
rum Planetarum, 7. spatiis, et, ad imitationem 19. Zodiaci Si, 
guorum, 19. ostiis. Quae omnia quoque apud JMalelam 3) no- 
strum fabulosum occurrunt; sicut et ista quae ex eodem citan- 
tur in Notis ad Scriptores Historiae 4dugusiae, de Tabula luso. 
ria a Palamede inventa, et de Palladio Trojano ab Asio Philoso- 
pho excogitato; quae una est quidem ex istis Narratiunculis, pro 
quibus citatur ab Is. Tzetze Jo. z;íniiochenus, lllius verba sie 

se habent: Τὸ ἐν Τροίᾳ Παλλάδιον ζωδίον ἦν μικρὸν ὑπὸ cov 
τινὸς φιλοσόφου κατασκενασϑὲν εἰς φυλακὴν τῆς πόλεως. Εἰ si 
quis cupiat ejus verba de Tabula Palamedis luaoria cum Malelia. 
nis *) componere, ea baec sunt. O Παλαμήδης διὰ τῆς τάβλας 

τὸν γήϊνον κύσμον ἡνίξατο. τὸν ξωδιακὸν κύκλον did τῶν δώδεκα 
πάσων᾽ διὼ τοῦ ψηφοβόλου καὶ τῶν ἐν αὐτῷ ἑπτὰ κοκκίων, τὰ 
ἑπτὰ ἄστρα τῶν πλανήτων᾽ διὰ δὲ τοῦ πύργου τὸ ὕψος τοῦ οὐρα- 
vov, ἐξ οὗ δίδοται πᾶσι καλά τε καὶ φαῦλα. Sic citantur a Du- 
fresmo *) Excerpta. 58. ex Chronico Jo. ““πιϊοολεπὶ, inter 
alia, de variis rebus quae in. Nostro 5) etiam comparent: de Ho- 
mericae fabulae super Marte et Venere a sole deprehensis expo- 
satione, ex Palaephato, qui idem a Nostro etiam adducitur; de 
Mercurii Trism. dictis de Divina Natura, ex ipsius Operibus; de 
Rege Aegyptiorum nominato .Karacho, seu JMaracho, Sostri 

, — (sive Sesostri) succedénte, et ab illo fuisse oriundos succeda- 
neos Aegyptiorum Heges; de Medusa et Perseo, docuisse hunc 
Persas τὰς ἐπὶ Γύργονας τελετάς" de anno Aegyptiorum antiquo 
sob Vulcani et Solis temporibus; de Sose et Thuli (sive Thua- 
chi) alusque Aegyptiorum Begibus; de Oraculo denique de SS, 


1) p- 902, 908, 908. 

*) p. 218. ad 223. 

8) p. 129. 

*) Notis ad Chron. Pasch. p . 498. 499. etc. ' 
*) p. 25, 25, 27, 29, 80, 43. 





XXX . PROLEGOMENA. 


Trinitate Repí Thuli in África dato. Citantur etiam ab eodem 1) 
eadem, de Pico Jove, de Regina Semirami, deque Nino et Thur- 
Τὰ ei succedente; quae Narrationes, quamvis nunc in Nostro, 
quippe desunt in principio pleraque, non inveniantur, tamen 
non dubitandum videtur, quin im illis, quae jam desiderantur, 
repertae fuerint, ut quidem occurrunt in illis, quae ex Chroni- 
vo Paschali sive /lexandrino in . 60 3) supplentur. Locum 
unum ex supra memoratis, de veteri Áegyptiorum anno, ut cum 
Maleliano 8) a Lectore curioso ( si placeat) conferantur, me non 
pigebit adscribere. Ἐβασίλευσεν “«ϊἰγυπτίων ὅ υἱὸς αὐτοῦ Hc 
ἡμέρας δυοζ΄. ὡς εἶναι ἔτη ιβ΄. καὶ ἡμέρας ςζ΄. οὔτε γὰρ εἴδησαν 
τότε Αἰγύπτιοι ἢ ἄλλοι τινες ἐνιαυτὸν ψηφίσαι" ἀλλ᾽ of μὲν τὰς 
“εριόδους τῆς σελήνης ἐνιαυτοὺς ἐψήφιζον. of δὲ τὰς περιόδους 
τῆς ἡμέρας" o£ ydo τῶν ιβ΄ μηνῶν ἀριθμοὶ μετὰ ταῦτα ἐπενοήθη» 
σαν, ἐξ ὅτου ἐπενοήϑη τὸ ὑποτελεῖς εἶναι τοὺς ἀνθρώπους τοῖς 
βασιλεῦσι. | MEE 

VIL — Atque haec de diversis Joannibus Zfntiochenis, Chro- 
mographis, ne temere, ut solet, cum altero illo Joanne ntio. 
cheno, Chronoczrapho, sive 4frchaeologo, confundatur JMalela 
noster, bic dicta sunto.  Extiterunt alii Joannes «ἀπιϊοολεπὲ, 
Ohronographi; ut Joannes Rhetor, qui Historiam suam sub Imp. 
Justino Seniore terminavit; et, si fides drabibus, Joannes ipse 
Chrysostomus, ex Presbytero Jfntiocheno Patriarcha Constanti- 
nopolitanus, cujus nomine jam apud eos, et eorum lingua, cir- 
cumfertur Chronicon. De quibus noe agimus in alio Opere, Ce. 
lebratur a Ger. J'ossio *), et Phil. Labbaeo 5), alius Joannes 
Antiochenus Chronographus sive Historicus, quem dicunt flo- ᾿ 
ruisse post tempora Justiniani senioris, et Evagrio Historiae Ec- 
€lesiasticae Scriptori coaetaneum fuisse, et ab eo commemorari, 
At longe falluntur eruditi illi Viri; non enim ex urbe zfntiochiae, 
sed ex Epiphaniensi, fuit iste Joannes Historicus, ut demonstrat 
in Notis ad Évagrium clariss. Hen. F/alesius, et plenius nos in 


1) p. 497. 

3) p. 19, 20, 21. 

5) p. 25. 

*) De Hist. Graecis. 

5) Delin. Apparatus Hist. Byz. 


b? 


PROLEGOMENA. |^ — XXXI 


Opere!) alio modo memorato. ἴδηι ut, hisce omissis, ad cae- 

tera, quae spectant ad nostrum Auforem, procedamus, et de 
j ejus Conditione ineamus disquisiionem: sunt qui idum existi- 
mant ipsins Episcopatus ;4ntiocheni Infulis, dum vixit, fuisse 
ornatum. In hac opinione fuere interpretes Jo. Damasceni ( quem 
appellant) Labri tertii pro. Imaginibus, quique illos sunt secuti 
ali non exigui nominis.  Fragmenti, quod in Libro citato ex 
Chronographo nostro producitur, inscriptio sic se habet:: Ex τῆς 
fooveyocpíag Ἰωάννου “ντιοχείας τοῦ καὶ. Μαλάλα περὶ τῆς αἵ» 
μοῤῥοούσης etc. : Quam in hunc modum vertit Fran. Zinus: Ex 
temporum descriptione Joannis 4fntiochiae. Pontificis, qui et IMa- 
lala dictus est, de muliere quae sanguinis fluxum perpessa fuerat, | 
Hojus Tituli interpretationem Jac. Dillius, dum Zini Versionem 
in eliis castigat, absque reprehensione praeterit: sic Jac. Gotko- 
jfredus, ad Philostorgii ?) Historiam Eccles. de Christi statua 
Paneadica verba faciens: Quod (inquit) Joannes Damascenus de 
Zmaginibus Orat. 8. refert ex Chronico Joannis zfntiochiae Epi- 
scopi, cognomento lMalala. Eandem sententiam et interpreta- 
tionem amplexi sunt illustrissimus Baronius ?) in Z£nnalibus, et 
Joennes noster Gregorius in Animadversionibus MSS. super Ma- 
dela, ac alii. 

VIII. Utrum ipse Orationis praedictae de Imaginibus Au- 
tor, per, loevvov dvuoyjtlag, Joannem nostrum fntiochiae 
fuisse 7 fntistitem voluerit, quod Autores citati arbitrati sunt, pro 
certo haud facile statuerim: hoc interim est admonendum, istius. 
modi loquendi formula non semper necesse esse ut Epiecopi in- 
telhgantur, tametsi per illam in Cotalogis Conciliorum designari 
Episcopi soleant; sed posse etiam "Cives alios. quoscunque per 
eam denotari. Hoc videtur exploratum habuisse Godefridus Τί 
mennus, qui in sua Orationis praedictae Versione, Joannis “4η- 
tiocheni, simpliciter habet. At quaecunque fuerit sententia ipsius 
Ástoris; nos tamen nullo pacto descendere possumus in eorum 
epuxonem qui ex Sede Jfntiochenorum Patriarchali CArenogra- 


1) Diatriba de Scriptoribus Graecis Variis, cum prophanis tum Eccle- 
siasticis, mazime ex Codd, MSS. nondum editá. cap. 1. 

3) L 7. c. 8. 

8) ad an. 81. num. 75. 





f 


xxXID PROLEGOMENA, 


phum nostrum arcessunt; verum suppetit nobis argumentum, 
idque quidem (nifallor) Srmissimum ac irrefragabile, ad illam 
dignitatem eum nunquam fuisse evectum. . Non hic adnotabo ci- 
tari illum a. Tzetze Chiliasta tanquam hominem obscurum et iguo- 
tum: Ταῦτα μὲν Ιωάννης τις Μελέλης χρονογράφος" ubi illud 
vocabulum, slg, obscuritatis nota et indicium videatur: hoc, 
inquam, non adnotabo, quippe vix negari possit quin de Viris 
eliam nominatissimis et maximis vox ista interdum apud veteres 
usurpata reperiatur. Sic (ut alios missos faciam) de Theodore. 
10, Episcopo Cyri doctissimo celebratissimoque, Theodorus “4. 
bas et Philosophus in zrgumento Synodi Ephesinae: Ἐδρέϑη δὲ 
μετὰ Ioavvov Θεοδώρητός τις, ἐλλογιμώτατος Κύυῤῥου ἐπίσχοπος 
πόλεως ἀνατολικῆς. Sic ad verbum Leontius Scholasticus in Li- 
bro!) de Sectis, ex 2fbbate Theodoro (ut'opinor) exscribens: 
Eso£ó5 δὲ μετὰ Ἰωάννου Θεοδώρητός τις, ἐλλόγιμος Κύρου ἐπί» 
σχοπος ἀνατολῆς. Abunde erit, si ex ipso Patriarcharum An- 
tiochenorum Catalogo demonstremus, fuisse nullum illius Civi- 
tatis Episcopum nominatum Joannem, qui in illa aetate, qua 
ecripserit JMalela, floruerit. Age itaque, videamus quot fuerunt 
Joannes -dntiocheni Patriarchae, et fuisse nullum eodem tempo- 
ris intervallo, quo vixerit JMalela, ostendamus. In Nicephori 
Patriarchae CP. Patriarcharum zfntiochenorum Catalogo, (qui 
unum numere supra sexaginta complectitur, et perducitur usque 
ad Patriarcham zdnastasium juniorem, qui martyrium subiit circa 
annum incarnationis Dominicae 608. seu, ut alii volunt, 611.) 
recensentur Joannes duo. Eorum primus, apud emnes Scripto- 
res Ecclesiasticos propter Schisma in Synodo EÉphesina comme- 
moratus, et Epistolis aliquot suis notissimus, fuit ordine Pa- 
triarcherum $9us. et anno D. 438. e vivis excessit, postquam Pa- 
triarchatum per 18. annos gubernasset. Secundus fuit ordine 
479. successor Petri Fullonis, sub Zenone Imp. A. D. 476. post 
menses 3. ejectus. Post duos hos Joannes, quos nemo non vi- 
det Joagnem nostrum JMalelam aetate antecessisse, cum florue- 
rint ante imperium Justiniani ejus nominis Primi cujus gesta a 
IMalela celebrantur, non alius Joannes in Antistitum Zfntiocheno- 


1) Act. 4. p. 509. 





"V M 


PROLEGOMENA. XXXIII 


rmm serie occurrit ante seculum a nato Christo undecimum. In 
illo seculo, nimirum quo tempore recuperata fuit urbs zfntioche- - 
morum, expulsis Saracenie, a Christianis nostris Occidentalibus, 
id est A. D. 1098. Cathedram illam tenuisse Joannem quendam, 
sanctissimum Confessorem , apud Gul. Tyrium 1), in Historia 
Belli Sacri, memoriae proditur. Is, ut dicit idem Tyrius, evo- 
Into vix biennio post Urbem recuperatam Sede sua semet abdi- 
cavit et Constantinopolim abiit. Vergente ad exitum insequente ) 
Seculo, nempe a Domini nostri Nativitate duodecimo, Thronum 
Patriarchalem Zfnatiochiae tenebat Joannes alius; idem ille, qui 
olim in Oxia, Propontidis Insula, Monachicam exercuerat vi- 
tam, cujusque extat, inter clariss. Cotelerii Ecclesiae Graecae 
Monumenta, Oratio in IMonasteriorum donationes Laicis factas. 
In Conciliorum Voluminibus habetur Opusculum Joannis cujus- 
dam Patriarchae /fntiocheni de superioritate inter Concilium et Pa- 
pam: at recens is fuit, et non ante seculum 15. neque Graecis 
est annumerandus, sed Latinis, neque quidem revera, sed titu- 
lo tantum fuit Patriarcha. Utrum inter hos duos Joannes poste- 
riores, currentibus seculis 13. et 14. in Throno zfatiocheno sede- 
ret ullus, necne, non habeo dicere; neque nostra quicquam re- 
fert; Joannem enim JMalelam ante seculum decimum floruisse, 
in liquido est, Itaque ut ante eum floruerunt illi duo quos primo 
memoravimus, sic omnes hi novissime recensiti eo longe fuerunt 
recentiores. In Scripto quodam manu exarato Bibliothecae Oxon. 
Περὶ μεταθέσεως Δρχιερέων᾽ de translatione Episcoporum, quod 
sono circiter 1400. compositum est, fit mentio Jo. zfntiocheni 
Patriarchae cognomento Codonati, qui inde translatus sit ad Se- 
dem Metropolitanam Tyri. Non alius hic fuit quam secundus il- 
lorum quos memorat Nicephorus Patriarcha CP. quem diximus - 
ejectum a Zenone Imp. Eum enim Codonatum fuisse cognomina- 
tum, testimonium perhibet Pictor T'ununensis. | Ab Zfnastasio 
᾿ Caesariensi, in Tractatu De jejunio Deiparae, Joannes quidam 
Patriarcha. £ntiochenus, tanquam tunc cum ipse scribebat Ec- 
clesiam illam regens, celebratur: quo seculo is claruerit, non ha- 
bemus usque adeo exploratum, ut pro certo et indubitato decernere 


!) L. 6. c. 23. 
leesnes  Malalas. € ' 





XXXIV ». PROLEGOMENA. 


, possimus: hoc tamen certissimum et exploratissimum, eum ante 
undecimum seculum, vel medium saltem praecedentis, in illius 
Ecclesiae Cathedra non praesedisse: nam autor est idem fnasta- 
sius, excepisse eum in Sede ἰδία TAeodosium, Petri successorem ; 
at ante (ad minimum) medium decimi Seculi fuisse nullum in 
illa Ecclesia Theodosium qui Petro successerit, constat, Neque 
multum quidem videtur dubitandum, quin idem is fuerit, vel 
cum illo Joanne Patriarcha supradicto, cujus apud Gul. Tyrium 
habetur mentio, vel saltem (quod minus s!) arridet) cum Mona- 
cho Oxiensi. 

IX. Si cui oboriatur suspicio, inter ZfnastáXum Juniorem 
Patriarcham, in quo terminatur Cataloghs Nicephorianus, et Se- 
culum decimum, ante quod apparet floruisse JMalelam, in Ca- 
thedra zdntiochensi sedisse Joannem aliquem, qui idem cum IMa- 
lela potuerit esse: is adeat velim Eutychii Patr. Alexandrini “4π- 
nales, iisque praefixam Chronologiae ejus Synopsin. Becensi- 
tos ibi reperiet illius intervalli Pa!riarchas universos, Joanne 
nullo inter illos celebrato. Ejusdem rei fidem facit Catalogus 
alius, quem, ex Arabico aliquo Autore (ut opinor) transcri- 
ptum, ab Amico nostro multo nomine venerando, Edvardo Ber- 
nardo, Viro in omni doctrinae genere singularis praecellentiae, 
accepimus, Illius Patriarchas praedicti intervalli, quia discre. 
pat aliquantulum ab Eutychiano, Lectoris oculis hic non grava- 
bimur subjicere. 


A. D. Α. D. 


uo 
num. an. dedin. num. an. de£n. 
58. nastasius alter 9.607. | 66. Theodoretus 17. 819. 
569. P/acat sub Persis 81. 638.1 67. Jobus 81. 848. 

et Macedonius 8. 646. | 63. Nicolaus 26. 869. 
60. IMacarius 5. 651. | 69. Stephanus et 89 
61. Theophanes 19.663.| ^ Thaddaeus } 22, 891. 
62. Thomas 20. 683. | 70. Symeon 12. 903. 
68. Georgius 21. 704. | 71. Elias 98. 9381. 
64. P'acat sub Saracenis 50.754. | 79. J/acat 4. 935. 

et Theophylactus 18. 772. Dein Theodosius εἰ alii Viri 
65. Theodorus. 23. 795. obscuri. 


!) Vide Diatr. de Script. Graec. Var. 


ΒΕ ΒΚ 


ΒΒΟΒΕΘΌΜΕΝΑ. xxxv 


X. Ut errorem committunt Scriptores praenotati, eum Ma- 
llam nostrum in Patriarcharum Antiochenorum Albo reponunt, 
sic errorem plane diversum de illo erravit Franc. Combefisius. [6 
in Manipulo de Originibus rerum Constantinopolitanarum, Joan- 
mem nostrum Antiochenum Malelam, cujus nomen ex Oratione, 
quan vocant, Jo. Damasceni de Imaginibus supra citata ei inno- 
tuerat, eundem fuisse decernit cum Joanne illo zfntiocheno, ex 
Grammatico Presbytero, quem tradunt Gennadius Mass.) et 
Marcellinus Comes *) contra Haeret. Eutychianos librum condi- 
disse. Qui error, ut facile refellitur, cum Chronicon IMalelia- 
num altra tempus Joannis praedicti pertexatur; ita facile quoque 
illi condonatur , cum Chronicon ipsum videre ei nunquam datum 
est. Suum autem Chronicon composuit JMarcellinus A. D. 584. 
id est imperii Justiniani octavo, et Catalogum suum Scriptorum 
Ecclesiasticorum, in quo mentionem facit praedicti Jo. 4fntiocheni 
Presóyteri, concinnavit Gennadius, imperium administrante lna- 
stasio À. D. 495?, hoc est, annis ante imperii Justiniani, a IMa- 
lela nostro celebrati, exitum circa rxx. 


XI.  Conjecturam aliam nibilo magis s foelicem eodem in | loco 
de Chronographo nostro facit Comóefisius; ut eundem eum fuisse 
cum praedicto Joanne Presbytero, sic et eundem omnino fuisse 
«um Joanne Historico cognomento Diacrinomeno , i. e. Eutychia- 
se; sic enim Schismatici Eutychiani nuncupari consueverant. 
Floruit iste Joannes ὁ “4ιακρινόμεμος ante nostrum Jognnem, et 
ente ipsius Justiniani tempora sub praedicti 2zfnasiasii imperio, 
dtante eum Theodoro Leciore in. Hist, Eccles, qui ipse scripsit 
wb Justino seniore, decessore Justiniani, Anastasiique succes- 
sore. Neque reperiuntur apud nostrum Chronographum quae 
er illo Joanne nominato Díacrinomeno a Scriptoribus Graecis 
proferuntur. De eo qui plura volet, is adeal nostram Diatribam 
(ad quam Lectorem jam saepius amandavimus) De Scriptoribus 
Graecis variis cum prophanis tum Ecclesiasticis, maxime ex 
Codd. MSS. quae lucem brevi visura est: ubi legere licebit non- 
nulla de eo hand vulgaria. 


1) De Script. Eccles. 
* ) Chronico. 





XXXVI PROLEGOMENA. 


ΧΙ, Utrum omni .Haereseos labe immunis esset: noster 
Chronographus, an potius faveret praediciorum Eutychiariorum 
partibus , adeo ut mereatur, cum dicto Joanne Historico, ó Δια- 
κρινόμενος audire; si quidem inquirere operae pretium: non de- 
sunt quae fidem faciunt, inter Scriptores eum Orthodoxos essé 
potius annumerandum. Imperatoris quippe: Justiniani fidem, 
dogmatibus Haereticorum, quos Edictis ille damnaverat, opposi- 
tam, Orthodoxam appellat. 'Haeresium (inquit) sectatores quos. 
cungue Romani Imperii finibus excedere jussit, indulta tamen eis 
per tres menses. licentia si qui per id tempus Fidem Orthodoxam 
amplecteretur. Sic alio in loco de Justiniano: Sub illius (inquit) 
imperio Haeresibus variis interdictum est. Inter istas vero nomi- 
natim fuisse Eutychianae interdictum, ex Edictis 5? et 6? apud 
Codicem Justinianaeum in Titulo 15. fit conspicuum. Datur alius 
quidem in eo locus, qui forsan nonnullis videatur argumentum 
subministrare, eum  Eutychianorum opinionibus tinctum fuisse; 
locus scilicet iste ubi habet sermonem de 7'italiani rebellione 
contra Imp. 4fnastasium, Eutychianum, in fidem Catholicam sae- 
vientem, et Episcopos Orihodoxos e Sedibus suis deturbantem; 
quem Vitalianum ait Pictor Episcopus Tununensis contra illum 
arma cepisse propter Fidei Catholicae subversionem, et Synodi 
"Chalcedonensis: damnationem, remotionesque Orthodoxorum Bpi- 
'scoporum aique successiones Haereticorum. — De illa Vitaliani re- 
bellione verba faciens, et in fugam eum actum enarrans CÁrono- 
graphus noster sic subjungit: Kol ἐνίκησε ὁ Σωτὴρ Χριστὸς xal 
ἡ τοῦ βασιλέωξ τύχη. Hanc vero victoriam conciliavit Salvator 
Christus et Imperatoris fortuna. Quae verba videantur indicare 
zelum ejus contra causam J'italiani, et ipsius fuisse opinionem, 
pro Imperatore tanquam pro J'eritate Christum dimicasse. Αἱ 
utcunque hoc nonnullis prima fronte videatur, exinde tamen ni- 
hil potest jure inferri; dici enim ista a ZMa/ela potuere, quia ar- 
ma rebellia contra Principem suum Z'italianus sumpserat. Sic 
alii profecto Scriptores Orthodoxi de bello ἃ Fitaliano moto, 
tanquam de re improbanda loquuntur, quamvis bene de eo sen- 
sisse videatur citatus Jictor. Cyrillus Scythopolitanus in Pi- 
. ta S. Sabae!) illius rebellionem damnare videtur, sed aliquanto 


1) cap. 57. 


— ΕΞ ΚΝ 


PROLEGOMENA. XXXVII 


bclius; συνεχόμενος ὁ βασιλεὺς Αναστάσιος ὑπὸ τοῦ Βιταλιανοῦ 
βαρβαρικῶν ὀχλήσεων. —Deteníus Imp. “παείαείις a. V'italiani 
larbaricis motibus. — Evagrius!) apertissime: Τυραννεῖ (inquit) 
τὸν Αναστάσιον Βιταλιανός" Et, eodem in loco, ait eum medita- 
tum fuisse ut imperium occuparet. | 

XIII. Praeter varios hosce Joannes zfntiochenos huc usque 
memorstos, quos esse diversos a Joanne] nostro ex dictis certissi- 
me cognoscitur; observata sunt nobis inter legendum nomina 
alorum non paucorum. Eorum primus est Jo. zfntiochenus Ar- 
chipresbyter, Publiae Diaconissae et Abbatissae Filius sub Imp. 
Juliano Apostata clarus, Secundus est Jo. JMaxentius, Presbyter 
(ut volunt) Ecclesiae 4fniiochenae sub Justino seniore, cujus 
extant in. Bibliotheca Patrum Opuscula aliquot. Tertius eat Jo. 
"fntiochenus Presbyter, contra Faustum Semipelagianum Scri- 
ptor, ab 4fdone Viennensi laudatus; nisi idem hic esset ( quod 
facile quidem concedo). cum praedicto Jo. JMazvntio. Quartus 
est Jo. 7fntiochenus Laurae S. Sabae in Palaestina Monachus, 
Diaconus et Canonarcha, secta Origenista, imperante Justiniano; 
Quintus est Jo. Scholasticus, ex Presbytero /fntiocheno Patriar- 
cha Constantinopolitanus sub ejusdem Justiniani exitu: cujus 
extant. Collectio Canonum, et Capita Ecclesiastica; quemque 
aliq perperam confundunt cum Jo. 4$ntiocheno Chronographo, 
cujus extant Excerpta in Collectione Constantini Porphyrogenneti, 
Sextus est Joannes de Zíntiochia vulgo dictus, Árrianus, unus 
ex Magistris J/fuhammedis Pseudoprophetae, quo tempore impe- 
ταν Heraclius. Hisce adjiciendi sunt, nisi iideglà fortasse fue- 
rnt cum aliquo jam dictorum, Joannes IMonachus et Presbyter 
Antiochiae , cui in Codice quodam MS. attribuitur Oratio de Do- 
mimi Transfiguratione, eadem cum illa, quam nomine Jo. Da. 
mosceni in illius Operibus evulgatam habemus: et Jo. 4fntio- 
censis, cujus nomen in alio quodam MS. Tractatui De Conju- 
retionibus praefixum reperitur. De omnibus hisce, sicut et de 
ilhs plerisque quos in superioribus memoravimus, nos fusius et 
plenius in Diatriba supra memorata De Scriptoribus Graecis va- 
rüs, Capitibus duobus primis, ex professo disseruimus. Hic 





1) Hist. Eccles. 1. 8. c. 48. 





XXXVIII  - PROLEGOMENA. 


eos recensitos volui, ut quot et quinam extiterint illius nominis 
non nescius sit Lector, et, si quis ex illis cum Chronographo-no- 
stro idem esse videatur, ei proprio suo judicio uti liceat, modo 
et mihi liceat uti meo, — Nihil opus est ut hisce subjiciam, a Dia- 
cono Liberato !) memorari Episcopum quendam .flexandriae, 
cujus nomen sit nostri Scriptoris quam simillimum, Joannem 
cognomento Mela; quem dicit fuisse Dioscoritam, hoc est Dia- 
crinomenum sive Synodi Chalcedonensis adversarium. | Eundem 
eum fuisse cum Nostro Jo. Malela suspicabitur nemo paulo eru- 
ditior. Floruit enim aute tempora Justiniani, et, ut autor est 
ipse Liberatus, secundus erat in Antistitum Zflexandrinorum suc- 
cessione a Petro JMongo, Athanasii Haeretici successor, et al- 
terius Joannis IMachiotae (sive Niciotae) cognominati decessor. 
Incoepit, juxta Chronicon Orientale, Ecclesiae Alexandrinae 
praesidere A. D. 488. et Sedem tenuit per annos 8. et quod ex- 
currit. —Kircherus in Catalogo Patriarcharum Zdlexandrinorum 
refert illius initium ad annum Christi 506. Ad quem annum po- 
nitur a Baronio non initium ejus, sed exitus. 

XIV. De Chronographo. nostro (benigne Lector) quis fuit 
et qualis, vel potius sane quis et qualis non fuit, inquisivimus 
hactenus. Jam postulat ratio nostri instituti, ut ad alia progre- 
diamur, et qualis sit Scriptor, deque ejus aetate, temporeque 
quo scripsit, ineamus disquisitionem.  Floruisse eum sub impe- 
rio Justiniani ejus nominis Primi, quod anno D. 5275. incoeptum 
est, et 565? terminatum, inter illos eruditos Viros, qui Chroni- 
ci ejus exemplàr MS. pervolverint, inolevit hucusque sententia. 
Sic statuunt pro certo et indubitato Chilmeadus simul Interpres 
el Gregorius; sic quoque Vir summus Gul. Lloydius, Antistes 
4f saphensis hodiernus, qui et eum existimat anno Justiniani cir- 
citer xxv. scribere desiisse. Hoc edocti nos sumus a Clariss. 
4Intonio Pagi in 7£nnales Card.. Baronii 3): in quo Opere eximio 
de Chronographo nostro ex Patris praedicti Literis ad se missis 
mentionem faciens Vir ille eruditissimus; Jixit, inquit, sub 
lMazno Justiniano et videtur anno ejus xxv. aut circiter scribere 


1) Breviario cap. 18. 
3) ad an. D. 107. 


— 8o 


PROLEGOMENA. XXXIX 


desse. lta clarissimus Gul. Lloydius, Episcopus Zfsaphensis, ἡ 
e secia. Protestantium , vir solidissimi Criteri, In egregio per- 
uülique Opere, de Scriptoribus Ecclesiasticis, quo Orbem sibi 
Literarium obstrinxit Vir eruditissimus Gul. Cavaeus nostras, ad 
aetatem Justiniano sequiorem demittitur, ita tamen nt eo im- 

| perante in vivis esse potuerit, et ad annum Christi 601. conji- 
aiur. 

XV. Cum ait celeberrimus Pagius certiorem se factum ab 
Episcopo 4fsephensi, Chronographum nostrum anno Justiniani 
xxv. out circiler scribere desiisse, eum non possum non suspica- 
ri dusbus in rebus memoria fuisse lapsum: nam 19, mihi facile 
persuadeo scripsisse doctissimum Praesulem de anno Justiniani, 
non xxv?. sed xxxv?, Usque enim ad annum illius Imperatoris 
xxxv". Chronographiam nostram, prout jam in MS. habetur, 
perduci, tam certum est quam quod certissimum: et desinit qui- 
dem in auno illius imperii vel xxxvir?. vel saltem xxxvu?*. Sub- 
est quoque suspicio lioc tantum Eum sibi voluisse, in isto circi- 
ter anno desinere nostrum Exemplar, non illo anno Autorem 
scribere desiisse: nam unde id colligi potuerit, nihil uspiam, vel 
leve, occurrit, cum in fine Exemplar esse mutilatum, vel luce 
ipsa clarius appareat. Habetur Exemplar inter Codd. Baroccia- 
mos, Membrana, et manu antiqua annorum (ut fas est conjicere) 
plusquam 600, exaratum. — Ex Voluminis MS. crassitie, colli- 
gedum facile videtur non multas Schedas in calce desiderari, 
e vix id deductum fuisse ultra mortem Justiniani: sed δά "που 
Volumen non aliud olim pertinuisse, vel ipsum olim non fuisse 
in duo divisum, unde liqueat? Certe constat opus totum multa 
olim passum fuisse, et Schedas omnes aliquando jacuisse per in- 
juriam temporis a se invicem solutas. Hoc indicat praesens Vo- 
lominis conditio, Schedis variis in locis a posteriore Bibliopego 
muserrime transpositis,  Utcugque de hisce res habeat: quod in- 
ta annos a Domini nostri Nativitate 900. scripsit noster Chro- 
mogrephus, extra omnem dubitandi aleam ponitur, cum exta. 
rent ex Opere illius excerpta, inter Collectanea Constantini Por- 
phyrog. lp. qui natus est anno 905*. et anno circiter 9695. de- 
Datus: et non scripsisse sub ipso Justiniani imperio, sed postquam 
jle diem suum supremum obiisset, hoc est post annum 668. 
eodem certitudinis gradu nobis elucescit, id aperte indicantibus 


XL PROLEGOMENA. 


verbis illis quae de Justiniano in initio libri 18. leguntur: Efla- 
σίλευσεν ὃ ϑειότατος Ιουστινιανὸς ἔτη Jy, καὶ μῆνας ζ΄, καὶ ἡμέ- 
| Qag ιγ΄. Imperium tenuit Divinissimus Justinianus annos χχχντι. 
menses v11. εἰ dies xiu. Hoc solum in controversiam potest vo- 
cari, an sub Justiniano Íloruerit, et paulo post ejus aelatemi 
Chronographiam suam condiderit? Sunt quidem, quae facile 
cuivis non satis attento possint persuadere, eum paulo post Ju- 
stinianum suum Opus concinnasse; sed et alia sunt multa a no- 
bis observata, quae suspicionem non immerito creant eum se- 
culo isto fuisse recentiorem: Quin et sunt quae subindicent eum 
ad tempora longe sequiora esse detrudendum., Ut de ejus aeta- 
te veritatem possit indagare Lector, deque ejus autoritate judi. 
' cium facere, nos quicquid occurrit notarum et indiciorum aeta. 
tis, ob oculos hic congeremus, ac in trutina simul collocabimus. 
Et primum quidem ea, quae contra illius vetustatem tantam vi- 
deantur facere, afferamus et in lance ponamus; deinde quae il- 
lam videantur astruere, ex adverso ponderemus; et si quid ad- 
mittant haec responsionis, prout aequos rerum aestimatores de- 
cet, videamus. 

XVI. Quod Autor noster sub Justiniano Seniore, non 80- 
lum non scripserit, sed et neque in vita extiterit, in primo loco, 
ergumenti firmissimi vigorem id habere videtur, quod de Urbis 
suae Zfntiochiae nomine sub Justiniano in Theopolim mutato, et 
de populi tunc temporis Acclamationibus , verba faciens 1, de 
illorum Acclamationibus non loquitur ipse ex sua scientia et me- 
moria, sed ad publica ipsius Civitatis FHegistra provocat. Ὁμοίως 
δὲ καὶ ἐν τοῖς Χαρτίοις εὐρέϑη τῶν vd ἄκτα γραφόντων τῆς αὐτῆς 
σόλεως,», ὅτι ἔκραζον κληδόνα διδόντες εἰς τὸ μετακληϑῆναι τὴν 
αὐτὴν πόλιν. “ἃ novum vero hoc nomen, ἐπ Chartis eorum qui 
Z4cia publica hujus Civitatis conscripsere, inventum est, quod 
bene eidem ominantes acclamarunt Incolae, — Sane si ipsius me- 
moria contigissent istae Ácclamationes, quamvis forsan memo- 
rare potuisset in Hegistra Civitatis publica fuisse relatas, illa ta- 
men de eis hoc modo et forma non allegasset. Si velipse, vel 
sui Áequales istiusmodi Acclamationes suis propriis auribus per- 


1) Parte 2. p. 179. 








PROLEGOMENA: ' 


XLI 


epissent, an fuisse 27fcclamationes Acta Publica citasset? Si 
quaenam voces fuerunt acclamatae, et quoties fuisset acclama- 
tum, enarrasset, non fuisset mirandum eum Jfcta Publica 1) de 
illa appellasse. At simpliciter fuisse α bene ominantibus accla- 
mahom, si vel ipse, vel sui Coaetanei, audissent, qui potuit 
Fegistra citare? 

XVII Argumentum 2". exinde peto, quod de rebus ge- 
stis sub imperio Justiniani, tot et tanti errores in illius CArono- 
nographia committantur, ut omnino repugnet eum illis vixisse 
temporibus. Ut, multis praeteritis, nonnullos hic loci, qui no- 
bis sint majoris momenti, in medium producamus: Bellum illud 
quo Regi ILaxorum contra Persas per Ducem Jrenaeum etc. sup- 
petiae latae sunt, Is refert ad imperium Justinieni *), et ad. ejus 
Consulatum 2". Indictionemque 6^. quae in annum illius imperii 
2. incumit; quod tamen non gestum fuisse ab Imp. Justiniano, 
sed ab ejus Decessore Justino, ex Procopio Caesariensi *) , ejus- 
dem aevi probatissimo Scriptore, colligere licet. Edictum Ju- 
stiniesni de Episcopis , Orphanotrophis , Oeconomis, et .Xenodo- 
chisrüs, ne nisi de iis quae ante munus susceptum habuerint bo- 
Ris, Testamentum emitterent, conjicit Is ad annum Justiniani 2^ 4). 
errore non minus quam annorum 18. Designatur enim Novella . 
Justiniani cxxxi*^). quae emissa est xv. Kal. Jprilis Basilio 
Cos. *) ut ex ejus extremo conspicitur, id est anno illius impe- 





1) De Populi Ácclamationibus in Acta Publica referendis, adi Casau- 
bonum in Fulcatii Gallicani Avidium Cassium p. 466. etc. et Gret- 
serum lib. 3. Observ. in Codinum de Officiis Urbis CP. c. 6. p. 
215. ad 218. 

*) P- 158. 

5) De bello Pers. l. 1. c. 12. 

4) Conferantur p. 159. cum 153, 155, 176, 180. 

*) Vide Caput illius xm. 

*) Apud Heleicum, et alios Chronologos, annus iste Consularis qui 
imcurrit in annum Justiniani 2. et 3. seu Indictio 7. Consulatu Basi- 
li insigmitur: at male. Consol enim solitarius illius anni nominatus 
est nen Basilius, sed Decius, uti patet ex Fastis Marcellini Comitis, 
Ficteris Tun. et Chronici Paschalis sive 4lexandrini; atque ita no- 
minatur sb Autore nostro p. 186, 187. ἐξ sb ipso Imp. Justiniano 
im Constitutione de Emend. Codicis. 





XLII PROLEGOMENA. 


rii xvf? jam desinente. Ad annum Justiniani Q".!) de Constitu- 
tionibus quibusdam JNovellis ab eo tunc temporis promulgatis 
mentionem Noster faciens, inter eas recenset Constitutionem De 
jure. haereditario Liberis Naturalibus concedendo, juxta Legem 
ab Imp. ““παοιαεῖο latam; quae edita quidem est non ante imperii 
Jusüniani annum χα. Quamvis enim super ista materia habea- 
tur Lex Justiniani in. Codice Tit. xxvi. 1. vur. ipsius 9? Consu- 
lstu, i. e. anno imperii 2? data; vix tamen videtur dubitandum 
quin a nostro Autore designetur Lex alia de re eadem posterior, 
amplior, et celebrior, quae in zfuthentico inter Novellas nume- 
ratur Lxxxix*, et anno illius Imperii xir, Consulatum gerente 
Zfpione, data est; in qua quidem expressa habetur mentio de 
Lege circa rem eandem ab Imp. 2fnastasio emissa, ut de eo mert- 
tionem in Lege a se designata fuisse factam non obscure subindL 
cat /futor. Ad eundem annum de Zuellis ex Lenonum turpissima 
servitute ab Imperatrice TAeodora liberatis, prohibitisque .Leno- 
ciniis, commemorat ?); quod tamen dubitaverit nemo, quin 
statim contigerit ante tempus illud, quo Lege ab Imperatore ad. 
versus lenocinia provisum est: at data est Lex illa Ka. Decemb, 
JBelisario Cos. Imperatoris anno nono; et inter Novellas numera. 
tur xiv*, | Ád eundem annum, nempe Justiniani 2", et ante Con- 
sulatum Decii, qui anno illo ad exitum vergente incoepit, refer- 
tur a Nostro ?) Codicis Justinianaei Editio, qui editus tamen 
est ineunte Justiniani anno 3. sub ipso Decii Consulatu, vi. 7dus 
4dprilis; uti liquet ex Constitutione de eo confirmando. Ad 
praedicti Decii Consulatum *) conjicitur ab eo Edictum contra 
ZÁleaiores; quod postea temporis fuisse evulgatum, ex eo licet 
colligere, quod inscriptum sit (extat illud in Codioe lib. 8. tà. 
43.) ad Joannem (Cappadocem) Praetorio Praefectum; nam 
ad eam dignitatem evectus est Joannes Cappadox non ante Con- 
sulatum sequentem, quem gessere Lampadius et Orestes, vel 


1) Confer p. 169. cum p. 153, 155, 174, 180. 

*) Confer p. 278. cum sequente, ubi mentio Indicüonis 7. et cum 
€aeteris jam cit. 

*) Conferatur p. 188. cum 153, 155, 176, 180, 186, 187. ubi comme- 
meratur Consulates Decii tanquam initus post Codicis Editionem. 

4) p. 186. ᾿ς . 





ΒΒΕΕΙΙ͂ | 


PROLEGOMENA. xil 


peeteritum vel exiturüm: suffectus est enim in locum Julioni, 
quem Praetorio Praefecti Magistratum sasdministrasse exituro 
Lempadii et Orestis Consulatu, comprobatur ex Codicis libro 1. 
12. 5. Lege xix. quae dirigitur Juliano P. P. P. Kal. Decemb, 
Lampadio εἰ Oreste Coss. Eidem rei ipse Noster testimonium 
sdhibet, qui postquam locutus fuisset de Legatis. Romanorum 
“νὸ exitu mensis Septembris), Lampadio et Oreste Coss. ex 
Perside post pacem sancitam redeuntibus, deque Romanorum at 
Persarum in bellum iterum ruentum praelio commisso ad flu- 
vium Euphratem -fprilis die xix ?), addit, tempore circiter eo- 
dem *) Julianum Praetorio Praefectum *) dignitate sua. exutum 
fuisse, εἰ Joannem  Cappadocem in locum ejus suvffectum. — Ue 
Antiochia a Rege Persarum Chosroe expugnata mense Junio In- 
dict. 3. hoc est anno Justiniani 14? verba faciens, subnectit, eo- 
dem tempore 5) Belisarium oontra Gothos emissum fuisse eic. quod 
conligit tamen ante captam a Chosroe Ántiochiam plus annis 4. 
solidi. Incoeptum est enim a Belisario Bellum Gothicum circa 
annum Justiniani nonum absolutum sive decimum inchoatum, ut 
annus illius 14tus et JIndictio praedicta tertia cum] anno istius 
belli quinto connectantur: id quod videre est in Procopii Histo- 
ra de bello isto concinnata. Circa quidem id tempus ex Italia 
reversus est Belisarius cum P'itige Rege Gothorum captivo facto, 
ejus rei ibidem Chronographus noster meminit: atque hoc vide- 
tar erroris ansam ei praebuisse; putavit enim, ut videtur, intra 
paucos menses et incoeptum fuisse bellum εἰ. Jitigem Constanti- 
»opolim adducturh. Hisce omnibus erratis adde, quod Cometa 
ismenis, qui Procopio teste?), anno Justiniani xim. apparuit, 
ad annum illius 1v, Consulatum sc. Lampadii et Orestis, a no- 


x 
1) Canferatur p. 190 cum 188. 
?) p. 202. | 
8) Praetorio Praefectum fuisse Joannem illum anno post Consulatum 
Lempadii et Orestis liquet ex Cod. l. 1. Lege xxi. quae dirigitur 
Jeenni P. P. et, data est V. Kal. Aug. post Consulatum Lampadii εἰ 


*) p. 9929, 
*) Conferatar Capitis 8. libri 1. de bello Persico finis cum initio ca- 
pitum 2. seqq. 








XLV PROLEGOMENA. 


stro prodatur !): quo. nec se nec suos Áequales Cometam istum 
vidisse liquidissimo demonstrat. Accedit quod Nycteparchi po- 
testatem 'abrogatam et pro eo Praetorem creatum ad Joannis Cap- 
padocis Consulatum (i. e. ad annum Imperatoris 12.) conji- 
ciat?); quod tamen :riennio ante, nempe (Cos. Belisario, fa- 
ctum est, ut apparet ex Novella xir. Quibus adjicienda est fa. 
bula ista, quam de Rege /£xumitarum memoriae tradit ?), eum 
tempore Justiniani contra Regem Homeritarum in bellum profe- 
cturum. quia Negotiatores Christianos in Auxumitarum regio- 
nes trenseuntes bonis omnibus et vita is spoliaverat, vovisse, si 
-Homeritensem bello superavit Christianum se. futurum; ( Pro 
Christianis enim, inquit, adversus eum arma sumo;) et parta 
victoria Legatos ad Justinianum misisse, ut Episcopus sibi Cle- 
ricique darentur , a quibus Christianae Heligionis rudimentis εἰ 
IMysteriis imbutus, sacro Baptismatis lavacro intingeretur. Hoc 
totum a vero longissime abhorrere testatissimum fit ex Procopio: 
nam autor est ille, Regem 4£xumitensem , etiam ante id bellum 
Religionis Christianae fuisse cultorem, idque quidem quam fer- 
ventissimum; Χριστιανός τε Qv xol δόξης τῆσδε ὡς μάλιστα ἐπι- 
μελούμενος. Et ut constat esse alienum ab omni veritate, ita si 
quis penitius ad illud attendat, rationem et modum fabulandi 
apud recentiores Scriptores Graeculos usitatum, resipere patebit. 
Committere non possum, quin hic subjungam, quod in vita Ju- 
stini Thracis, Justiniani Decessoris, annis paucis ante hujus ini- 
tium de Euphrasio suae Civitatis Patriarcha, scriptum reliquit; 
suffectum eum in locum defuncti Pauli, Orthodoxos, quos vo- 
cant, graviter persecutum fuisse, plurimis eorum etiam neci tra- 
ditis. Quale hoc erroris portentum! quam absurdum, et ἀσύ.. 
στατον! quam absurdum est, Euphrasium Orthodoxum Ortho- 
doxos neci tradidisse! quam absurdum est eum, qui idcirco quod 
fuerit Orthodoxus ad Thronum illum promotus erat, sub Ortko- 
doxo lmperatore Orthodoxos fuisse persecutum! Quis nescit 
Haereticos istos quos Imp. 2fnastasius ad Sedium Episcopalium 





1) Confer. p. 190. cum 188. 
3) p. 221. 
35) p. 164. 


PROLEGOMENA. | XLV 


honorem evexerat, a Justino fuisse dejectos et deturbatos? Et 
quis non cognoscit sub eo solos flóruisse Orthodoxos? Sane talis 
et tantus error hic esse videtur, ut a nostro Autore de aua Givi- 
tste nullo modo potuisset committi, si vel ipse tunc temporia 
vixisset, vel cum aliis ullis, qui vixerant illà aetate, fnisset 
versatus. Neque alia quidem de causa id scriptum fuisse videtur, 
quam quod Naurrstionem ex Autore aliquo Eutychiano exscripse- 
rit; qui Autor, cum ipse esset Extychianus, per. Ortkodoxos dp- 
signarit, non illos qui revera fuerunt Orthodoxi, sed.qni tales 
sunt habiti spud Eutychianos ; hos namque ab Evphrasio: perseca- 
tionem fuisse passos, ad verisimilitudinem quam proxime accedit, 
XVIII Quod in caeteris istis locis tam insigniter ἃ vero 
deflexerit noster Chronographus, id in causa fuisse videtur, par- - 
tim quod Scriptores malos atque recentiores sit secutus, partim 
quod ipse negligentius et incuriosius transcripserit, partin 
denique quod conjecturis suis et hariolationibus in temporibus 
rerum et gestorum statuendis usus seit, Secutum eum fuisse Au. 
tores alios non minus in rebus sub imperio Justiniani gestis enar- 
randis quam in gestis aliorum celebrandis, ut conficitur ex erro- 
ribus notatis, sic et aliis luculentis indiciis redditur confirmatum, 
Unde aliter factum est, quod a Mensibus uniüs anni, ad menses 
aMius absque ulla annorum diversitatis significatione transgredia- 
tur, nisi quod ex aliis Historicis suas Narrationes transcribens, 
miernedia quaedam, quae non fuerunt omittenda, oscitanter 
omiserit? Sic post mentionem Septembris IMensis!) (sub Lam- 
padü et Orestis consulatu) ad 24prilem Ὁ) (sequentem) alium- 
que Septemórem progreditur *) sine ulla diversi anni mentione, 
Unde aliter contigit quod in alio loco *) res gestas Septembris 
mensis ante gesta /fugusti ejusdem anui in literas retulerit, et 
mensem Septembrem ante Augustum ponat; unde, inquam, hoc 
potuit contingere, niei quod ex Autoribus diversis dum sua de- 
mmebat, primo verba illius posuerit qui Septembris mensis gesta 
clebrarat, et postea verba alterius, qui de actis mensis 7fugusti 


1) p. 190 

3) P. 409. 

*) Lege p. 188. ad 921. 

*) p. 230. ad annum Justinniai 96. 








XLVI PROLEGOMENA. 


seripse?at? Undé»fieri potuit, qüod. inepte de re eadem.mentio- 
nett bis faciat, nisi quod ex Autoribus variis exscripserit, οἱ de 
re eádem diversórüm expresserit verba ?; Sic profecto de Codicis 
Justiniamaei: compiletione eadem !), ;in.uno loco 2): Idem Imp, 
leges: εἰ Novellap etiam ipse edidit, quas in urbes emjsit. Et 
rursus?): Eodem tempore Leges omnes veteres in Codicém unum coa- 
ctae: sunt, et alias ipse de suo edidit, et per singulas urbes emisit. 
Sic etiam eandem fsbulam ^), quam ante posuerat in libris prae- 
eedentibus;,»de urbe Palmyra a fato Goliathi nominata, repetit. 
Taceo bíánc^factqum: quod eundem montem, quem Garizi antea no- 
minarat 5), hic in Vita Justiniani nominaret zfrgarixin 9). 
- XIX. τοι eit de aliquibus notatorum' locoruni: id tamen 
pro quo contendicus ex aliis redditur manifestissimum; et ex 
dictis videtur satis demonstrari, non aevi illius, quo floruit Js- 
stinia&us, fuisse Scriptorem .nostrum. Quibus omnibus demum 
addatur, tes quasdam) illius aetatis ab eo sileniio penitus prae- 
teriri, ut Concilium P, Generale? ), εἰ Belisarii Expeditionem 
quandem perinsignem adversus Chosroem Persarum Regem in 
Oriente post captam .ntiochiam saevientem; quae nullo pacto 
videtur omissurus, si illis temporibus ipse flaruisset. | 
XX. Neque silentio hic praetereundum, quod quamvis de 
Patria sua fntiochia, dum res describit Justini et Justiniani, 
non pauca memoriae tradit, nihil tamen, ne yo, vel de se vel 
de sua Familia, quo eum tunc temporis vixisse innnatur, com- 


1) Fuit duplex Codicis Editio, sed de una et eadem bis loquitur 
Malela. 

*) p. 168. 

5) p. 188. 

|.3) p. 152. 

5) p. 93. 

4) Quomodo etiam ab aliis nuncupatur, ab ^! mons et Garisin. 

7) Ne quis suspicetur potuisse Malelam in illis quae desiderantur, de 
istis scribere; desinit Chronographia nostra prout eam nunc habe- 
mus in anno Justin. 37. et celebratum est Concilium V. Gen. anno 
ilius 27. Indictione 1. de qua p. 231. et contigit dicta Belisarü ex- 
peditio circa annum Justiniani 14. illis circiter temporibus quae tra- 
ctantur p. 222, 229. De illa multa habet Procopius de Bel. Pers. 
l. 2. c. 1$, ad 21. pag. 122. ad 141. 


PROLÉGOMÉNA. 'xLvri 





paret. Dum describit tremendum illum terraemotom qui anuis 
dreiler 2. ante Justiniani initium contingebat, quo (ut dicit) 
Antiochia desolatio fücta est, cui nullá superfuit domus pratterd 
guzm quae ad montem fuerunt, “εἴ quo. periere ccr, circite* mor« 
talium. millia; dum alium describit terrse motum qui Justiniárá 
anno 2. accidebat, quo (utait) interiere animarum v. millid, ét 
illi qui supererant, in alias urbes sese receperunt; haec (inquam) 
describens, ut nihil de seipso, sic neque de suis, vel verbum 
unnm habet. Cum admoduri tamen videatür probabile, euni 
aliquid de se suisve mentionis in ejusmodi locis fuisse injectu- 
rum. 

XXL Haud me latet, Edmundum Chilmeadum | in. Latina 
Versione sic loca nonnulla interpretari quasi Malela se vixisse 
sib imperio Justiniani innuerit. De Legatione ab Imp. Justinia- 
no ad Indorum zfrumitarum Regem, ad annum Justiniani 4", 
vel 5*. 1) sermonem habens ἤαζεῖα, describit babitum, quo in- 
dutus est Rex zfxumitarum cum Legatus reciperetur, ex ipsius 
Legati narratione: ὡς δὲ ἐξηγήσατο ὅ αὐτὸς πρεσβευτὴς.» Orts 
ἐδέξατο αὐτὸν ó τῶν Ινδῶν “βασιλεὺς, ὑφηγήσατοιτὸ σχῆμα τῆς 
βασιλικῆς τῶν Ινδῶν καταστάσεως, ὅτι γυμνὸς ὑπῆρχε. etc. Quae 
sic in sua 7 εγείοπε reddidit Chilmeadus; Habitus autem Regis 
hdici pompaque solennis, quibus Legatum Homanum (uti ex 
ipsus ore didicinus) excepit, e»ant hujusmodi. — Nudus erat etc. 

| At gravissime laborat haec Chilmeadiana interpretatio. — Nihil 
| aliud enim sibi voluit Chronographus, quam quod ista ex ipsius 
lesati relatu addidicerit, lllius verba nihil aliud sonant: et 
quod non ex colloguio cum Legaio, sed ex scripta narratione, 
quae tradit acceperit, ex verbis paulo post sequentibus demon- 
stratum babemus, Post narratum enim quo modo Rex Indorum 
ornatus et slipatus fuerit, procedit Chronographus ad explican- 
dum receptionis Legati modum, his verbis: Καὶ εἰσενεχϑεὶς ó 
πρεσβευτὴς Ῥωμαίων, κλίνας τὸ γόνυ προσεκύνησε᾽ καὶ ἐκέλευσε 


1) Post mensem Septembrem Consulatus Lampadii εἰ Orestis. Confe- 
ranter p. 188. cum 190. et 194. Mentio fit postea de mense Jprili 
p. 202. et iterum de alio Septembri quo obiit Coades Rex Persarum 
p. 212. postea de Indictione 10. quae incurrit in annum Justiniani 
6. p. 213. 





XLVIII PROLEGOMENA. 


ὁ βασιλεὺς Ἰνδῶν͵ ἀναστῆναί με καὶ ἀναχϑῆναι πρὸς αὐτὸν eto. 
Bntroductus autem Legatus Homanus, in genua procidens, Fegem 
veneratus, est. Sed ue surgere jussit et propius accedere. Dum 
scribit ex Libro Legati Malela, Pronomen, JMe, .quod , de sese 
sermopem habens, Legatus. posuerat, oscitanter ( pro more) re- 
tinet. Sed quid in re tam aperta prolixi sumus? Fuit ipse Non- 
nosus Àbrami F. qui praedictam obiit Legationem, neque IMalela 
noster aliunde sue hausit quam ex ejus Historia. suarum Lega- 
fienum. De qua vide Photium in Bibliotheca Cod. ,S, 1n alio 
loco), in vita Justini Decessoris Justiniani, de exundatione 
Scirti fluminis, qua urbs Edessa cum domibus et incolis absor- 
pta est, facta narratione, subjuncta sunt baec verba. Ἔλεγον δὲ 
οὗ περισωϑέντες, καὶ οἰκοῦντες τὴν αὐτὴν πόλιν, ὅτι καὶ elc. 
Quae perperam sic interpretatur Chilmeadus: dixerunt aulam - 
gui superstites adhuc urbem incoluerunt etc. 

XXII. Ut ex hisce, quae hactenus discussa sunt, satis 
evidens et liquidum videtur, sub Imperio Justiniani non vixisse 
nostrum Chronographum ; ita sunt inter ea, quae si quis atten- 
tius expendat et consideret, haud sibi persuadere poterit ; quiu 
inter Scriptores multo recentiores sit accensendus. Hoc evincere 
quoque videntur argumenta alia. Ex eo quod Clementem Chro- 
nographum in testimonium advocat, eum non vixisse ante secu- 
lum octavum , non sine magna probabilitate videtur conficien- 
dum. "Videtur enim iste Clemens Chronographus vixisse non 
ante Servatoris annum 685. Atque lioc colligimus ex znonymi 
Graeci Demonstrationibus (quas inscribunt) Chronographicis, seu 
Collectaneis de 74ntiquitatibus Constantinopolitanis, a quo cita- 
tur (ut omnino videtur) de Imp. Constantino Pogonato, qui vi- 
tam cum morte commutavit anno Christi praedicto, nempe 6855. 
Scribens ?) enim ille 4futor 7znonymus de statua quadam in urbe 
CP. nuncupata Tauro, et dicens eam TAeodosii Senioris fuisse, 
subdit: Κλήμης δὲ τὰς ὁμοίας καὶ πολυμόρφους μαρμαρίνας Kov- 
σταντίνου εἶναι φάσκει, τοῦ υἱοῦ Kovoravríov. — Clemens vero 
similes variaegue formae marmoreas statuas Constantini, Con- 


1) p. 149, 
3) p. 82. 


- GBo—— 





PROLEGOMENA. IL 


santi F. esse ait. Quibus verbis Combefisius, in Notis, desi- 


gnari existimat Constantinum Pogonatum , Consiantis (ut vulgo 
solet nominari) Füium: atque ita mehercule appellatum eum ab 


alis nos observavimus. Constantinus Porphyrogennetus De “44. 


mixistr. Imperii 1): Exl| Κωνσταντίνου υἱοῦ Κωνσταντίου τοῦ xal 
Πωγωνάτου καλουμένου. Constantino Constanti F. qui et Po- 
genatus nominatus est. Fuit quidem, quod et omnibus notum, 
Gowstantinus ipse JMagnus Constantii (Chlori) Filius: verum 
edm hic loci ne intelligsmus hoc omnino obetare videtur, quod 
susquam [s alibi a laudato Autore nominetur Constantinus Con- 
stantü F, quamvis de eo mentionem creberrime faciat, sed sem- 
per vel eimpliciter Constantinus, vel Constantinus agnus, Κων- 
erevrivog ὁ μέγας. Atque ita profecto saepius nuncupatur intra 
peucas post locum citatum lineas; ut alium et diversum fuisse 
eum ab illo qui vocatur Constantinus Constaptii F. quam claris- 
sime subinouatur. | 

XXIIL |. Ut ex hoc argumento Scriptorem nostrum ante se- 
celi Octavi initium non íloruisse videtur comprobari; ita quoque 
exinde videtur probabiliter ferri posse, vel eo tempore fuisse 
jmiorem. | Quamvis enim concedatur Clementem praedictum ex- 
eunte circiter Centuria septima monumen(a sua literis consignasse: 
(nam vel illum etiam suspicari licet floruisse post tempus istud ) 
illom tamen citere videtur Chronographus noster, non tanquam 
sui ternporis Scriptorem, sed ut antiquiorem. — Ut hoc vel exinde 
videtur conficiendum, ita suppetit nobis. argumentum aliud, ex 
quo, si vix aliquid aliud occurreret, videretur tamen posse de- 
monstrari, eum illo tempore fuisse recentiorem, et non vixisse 
msi post inilium Centuriae monae. Argumentum hoc duco ex 
ejus citatione Theophili Chronographi sive Historici.  Claruisse 
euin Theophilum Chronographum , sive Historicum , paulo ante 
seculum octavum absolutum, constat ex Zfbulpharajii Historia 
Arabica Dynaetiarum ?), qui docet eum sub Zrenes lmperatricis 
uxoris Leonis Porphyrogenneti, temporibus, anno Hegirae 169. 
hoc est, anno Christianorum 785. e vivis excessisse, Ait eum 


M —— M — Y — MM 


1) cap. 48. p. 172. 
3 ) p. 147, 148. 


ἴοαππει Malalas. ᾿ 4 





L PROLEGOMENA. 


fuisse Christianum, Thomae F. Jdstrolorum Hohensem (i. e. Bdes- 
senum ). Zfstrologorum ;4hmodii Saraceriorim Chalifae principem, 
e secta. IMaronitarum qui in monte Libano sunt; et Historiam 
egregiam condidisse. — Sio in alio loco!) Historiam ejus sive 
Chronologiam de annis ab O. C. ad initium usque Seleucidarum Epo- 
chae advocat. Hunc eundem fuisse cum 7Aeophilo Historico sive 
Chronographo quem adducit Chronographus noster, nom est, ut 
opinor, cur dubitet aliquis, praesertim cum floruerit in eadem 
circiter terrerum plaga. Et ne quis suspicetur TAeophilum /fbal- 
pharajianum non Graecum fuisse Scriptorem, sed Syriacum 
(quod tamen si detur, nihil] tamen obsteret quo minus idem esset 
cum ZJMaleliáno, cum illius Chronographia Syríace scripta; in 
Graecum sermonem traduci potuerit) jam extant in variis Éuro- 
pae Bibliothecis 4fstrologica quaedam illius Opera sermone Gree- 
eanico contexta , i4 docentibus Catalogis.( quos vidi) MSS. eodi- 
cum Bibliothecarum variarum; in quibus celebrari solent 7Àeo- 
phili 4strologica. — Qualia quidem scripsisse praedictum 7Άεο- 
philum, ut per se satis evidens videtur, cum Jfstrologus profes- 
sione, uti tredit /fbulpharejius, idque summus et clarissimus 
esset; ita constat autoritate 7fbumaschiris 5), Scriptoris item 
Arabici, qui in Libro de Mysteri:s inedito, inter varios Graecos 
"fstrolegicos Scriptores, Jflexandrum, Stephanum, ristote. 
dem, εἰ Hermetem 8) anpumerat TAeophilum Filium Thomae, 
Quid? quod. Zheophilum praedictum Chronographuim Jdessenwm 
Sermonis Greeci peritia polluisse, ex ipso edoceamur Zfbulpha- 
rajio *): ab eo enim additur eundem istum Homeri Poetae libros 
de Excidio urbis Ilii e Lingua Graeca in Syriacam guam elegan- 
tissime. vertisse. | Sic Joannes IMansur Damascenus, quamvis 
ipse similiter in Aula Saracenorum Chodifae inter illius Consilia- 
rios lloruerit, ea tamen, quae edidit, Opera sermone Graecanico 
adornavit. | 
XXIV. In proclivi fertasse fuerit suspicari, Clementem su- 
pradictum | CAronographum quem citat Chronographus noster, 


1) p. 68. 

*) Apud Hottingerum de Bibliothecis orient. p. 255. 

?) Supposititii qui Graecus erat. 

*) p. 148. et 8. 





i 


PROLEGOMENA. | u 





non alium fuisse ἃ Clemente Jdlexandrino , qui in Dibris: Stvomi- 
temm in rebus Püstoricis atque Chronologicis mukus est; atque 
ita Theophilum Chronographum, quem idem solet testem appel- 
lare, non alium fuisse quam, Theophilum Episcopum Jfntioche- 
»xm, Librorum trium ad Jfutolycum Scriptorem: in: quorum 
Librorum ad /futolycum tertio de rebus Chronologicis non pauca 
lMMeris produntur, et series annorum ab O. C. ad Autoris usque 
aetatem. perpetuo filo deducitur; quin et Liber ille a Lactantio 
Firmiano sub Titulo Libri de temporibus (i. e. Chronologici) 
laudatur. Equidem ita eruditissimus Oxoniensis Editor dictorum 
Librorum ad. Afutolycum, ó νῦν ἐν ἁγίοις, in Praefatione, absque 
ullo reà examine, pro concesso habet, a Chronographo nostro 
desiguari illum , quotiescunque ex TAeophilo Chronographo testi. 
monia proferuntur , quia sc. nihil inaudierat de Theophilo Chro- 
nogrspho alio, Ut vero diluatur omnis hujusmodi suspicio, hoc 
unum impraesentiarum monebimus, res istas quas producit ex 
Clemente et Theophilo Chronographis Historicus noster, in Cle- 
mentis ^flex. et Theophili /ntiocheni Operibus non omnino re- 
perui. Hos eosdem Scriptores, Clementem et Theophilum Chro- 
aographos, ab Hesychio quodam in Homilia sive Sermone De 
Netivitate Christi, in Fragmento quod extat apud Zfnastasii Ni- 
eseni (seu potius Sinaitae) Quaestiones Theologicas ex Gentiani 
Herveti Latina Interpretatione in Bibliotheca Patrum editas, ci- 
istos invenimus: at non est cur id contra illa, quae supra posui- 
mus, de illorum Chronographorum aetate in argumentum a quo- 
quam trahater. Nulla enim necessitas postulet, ut Hesychius 
praedictus pro eodem habeatur cum Hesychio Pátriarcha Hiero- 
selymitano, qui seculo sexto exeunte sive septimo ineunte flo- 
ruise putatur; cum tot in Ecclesia Graecorum multo recentio- 
res Hesychii claruerint. Imo vix mihi dubium, quin Joanne 
nostro JMalela recentior sit iste Hesychius, et ex illo ipso exscri- 
pserit ed. quae citatum Fragmentum exhibet: Koc ut penes sit 
[ judicium Lectoris, et quia conducit ad numeros nostri Éxettpla- 
rs Malelianos aliquantulum emendandos , me non pigebit ob 
eculos hic addacere;:.Graecis insuper atiexlis ex Bibliothecae 
Bodleianae MS. 1) Codice, quae nondum ?) lucem aspexere. 


3) Membranaceo in folie inter Codd. Baroc. num. 206. p. οιδ΄. 





ὩΣ 


Ἡσυχίου ἔκ τοῦ εἰς τὴν 8) 
“Χριστοῦ γέννησεν. 


Ev γὰρ τῷ uf ἕτει τῆς βασι- 
λείας Αὐγούστου, μηνὶ Δεκεμ- 
Belo κε, ἡμέρᾳ ς΄, ὥρᾳ ἐβδό- 
μῃ 5) τῆς ἡμέρας, ἐγεννήϑη ὁ 
Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς 
τὸ κατὰ σάρκα ἐκ τῆς ἁγίας παρ- 
ϑένου Μαρίας, ἕτους κατὰ 4ν- 
τιοχεῖς ἀπὸ κτίσεως κόσμου ἕως 
τῆς Χριστοῦ γεννήσεως καὶ σταυ- 
ρώσεως S ). συνάγεται ydg ἀπὸ 
Αδὰμ, fog Φαλὲκ υἱοῦ Ἐβερ, 
ἔτη γ. καὶ ἀπὸ Φαλὲκ ἕως μβ΄. 
ἔτους τῆς βασιλείας Αὐγούστου 
ἔτη est) καὶ λοιπὸν συνανεστρά- 
φη ὁ σωτὴρ τοις ἀνϑρώποις ἔτη 
Ày. ὡς γίνεσϑαι ἀπὸ Αδὰμ 8 ἕως 
τῆς Χριστοῦ γεννήσεως καὶ σταυ- 
ρώσεως ἔτη 5 πλήρη. ὃ ydg 
Φαλὲκ κατὰ τὴν προφητείαν Mo- 
σέως, τὸ ἥμισυ λέγεται τοῦ χρό- 


-“πα--.-.-. — -— — —À— —9 —— 


PROLEGOMENA. 


Ex Hesychio in Christi 
Natalem. 


Nam in 42. *) anno Imperii 
Augusti, mensis Decembris 925. 
die 6. hora 7. diei, natus est 
Dominus noster Jesus Christus 
secundum carnem, ex Maria 
virgine; anno secundum Ántio- 
chenos a creatione mundi usque 
ad Natalem Christi et crucifixio- 
nem 6000. colliguntur enim ab 
Adam usque ad Phalec fihum 
Heber anni 8000. et a Phalec 
usque ad 49.7) annum regni 
Augusti, anni 1067. et deinde 
conversatus est Servator cum 
hominibus annos 38. adeo ut 
sint ab Adam usque ad Natalem 
Christi anni 6000 pleni. Pha- 
lec enim ex Prophetia Mosis di- 
citur dimidium temporis Christi 


3) Haec postquam chartis illeveramos , mibi venit ad manus Paschalis 
sive 4lezandrini Chromici Editio Dufresniana in Gallia nuperrime 
adornata, in cujus Appendice quam subtexuit Dufresnius, reperitur 
Graece hoc ipsum Hesychii fragnentum ex Codice Regis Galliarum, 
qui eosdem omnes 'lTractatus cum nostro Oxoniensi complectitur. 
Non viderat Dufresnius Latinam editionem Fragmenti Hervetianam, 
sed existimavit se prorsus ignotum edidisse. 

») Χριστοῦ) Agnoscitur quoque ab Hervetiana edit. sed in Dufresn. 


deest. 


*) Sic quoque Dufresn. Sed Hervet. 22, 
5) Sic Dufresn. Hervet. Decembris 25. die Sexto, hora tertia. 


*) c. 6000] Sic infra saepius; concinente ubique Dufresniana. 


Her- 


vetiana hic et ubique habet 5000. 
17) Hervet. hic loci 32. ut supra 22. 
*) αξξ΄. 1067.] Sic quoque Hervet. sed- apud Dufresn. εἶ ξξ΄. 5967. 


Scribe βᾳγξξ΄. 2967. 


PROLEGOMENA. 


νυ τῆς ᾿ Χριστοῦ ἐπιφανείας. 
βάπερ γὰρ τὸν ἄνϑρωπον τῇ d 
τμέρα πλάσας ὁ ϑεὸς xai ἐξ αὐ- 
τῆς ὑπέπεσεν τῇ ἁμαρτίᾳ, οὕτως 
καὶ τῇ ς 1) ἡμέρᾳ τῆς χιλιάδος, 
ixi τῆς γῆς ἦλθεν καὶ ἔσωσεν 
αὐτόν. Τοῦτο γὰρ δηλοῖ καὶ ἡ 
ϑεία γραφὴ λέγουσα" ἡμέρα κυ- 
οίου εἷς χέλια ἔτη. ἅτινα καὶ 
Κλήμης, καὶ Θεόφιλος, καὶ Τι- 
μόϑεος, οὗ ϑεοφιλέστατοι χρονο- 
γράφοι ἐξέϑεντο, ὁμοφωνήσαν- 
τες ὅτι τῇ ς 3) χιλιάδι τῶν ἔνι- 
αὐτῶν ἐφάνη ὁ κύριος κατὰ τὸν 
ἀριϑμὸν τῶν) ς΄ ἡμερῶν τῆς 
πλάσεως τοῦ Αδὰμ, ῥυσάμενος 
τὸ ρος τῶν ἀνϑρώπων. ἕτεροι 
δέ φασιν, τῷ ἐφ΄ ἔτει ἦλθεν ὁ 
κύριος. εἴλλ᾽ οὐ πολλοὶ συμφω- 
γοῦσιν εἷς τοῦτος. ἐν δὲ τῷ gc 
hu πάντες oí ἀχριβεῖς συγγρα- 
φεῖς συμφωνοῦσιν 4) φανῆναι 
τὸν κύριον. εἶ γὰφ καὶ διαφω- 
νοῦσιν περὶ τούτου τινὲς, ἀλλ᾽ 
ἡ προφητικὴ φωνὴ ἀληθεύει, 
μᾶλλον διδάσχουσα εἰς τὸ ς 
Iove φανῆναι τὸν κύριον. 


initio Libri 10“, 


quinto dic sillenario. 





LIII 


appsritionis, — Quomodo enim 
cum hominem sexto die finxisset 
Deus, is deinceps cecidit in 
peccatum; ita etiam sexto die 
millenario venit in terram et 
servavit eum. — Hoc enim osten- 
dit etiam divina Scriptura di- - 
cená; Dies Domini sicut mille 
anni, Quae quidem et Clemens 
et Theophilus, et Timotheus 
Dei amantissimi Chronographi 
exposuerunt, consentientes quod 
in sexto millenario annorum ap- 
paruit Dominus, convenienter 
numero 6. dierum formationis 
Adam, et servavit genus homi- 
num. Álii autem dicunt venisse 
Dominum anno 5500. Sed non 
multi in hoc conveniunt. In 
6000. autem anno omnes accu- 
rati Scriptores conveniunt appa- 
ruisse Christum. | Nam etsi de 
eo nonnullt dissentiunt, vox ta- 
men Prophetica est vera, quae 
magis docet apparuisse Domi- 
num anno 6000. 


Haec si quis committat cum illis quae habet Jo. Malela in 
nihi! prius mehercule ei comparebit, nihil ma- 


1) Kal τῇ ς΄. ἡμέρα τῆς χιλιάδος)] Sic quoque Duwfresn. at Hervet. 


3) εἰ, «΄. χιλιάδι] Bic etiam Dufresn. Hervet, in quinto millenario. 
5) Teg s. ἡμερῶν) Apud Dufresn, quoque leguntur sed in Hervet. 
iderantur, quae habet: comvenienter numero formationis 4dam. 
4) ὁνυμφωνοῦσιν φανῆναι etc] Sic quoque Jereet. apud — Dufrcsn 
corrupte: συμφωνοῦσιν περὶ tovrov τινὲς, ἀλλ᾽ ἡ προφητικὴ go- 
γὴ ἀληθεέδει μάλλον διδάσχουσα etc. 





ΤᾺΝ PROLEGOMENA. 


nifestius, quam quod JMalelae sint ipsissima verba in compen- 
dium redacta. Si placeat alicui, ex eodem Chronographo scri- 
psisse cum Jo. JValelam, tum Hesychium illum, quicunque is 
sit, eum verba Autoris ipsissima, hunc stylo contractiori; frua- 
tur is, velim, judicio suo: nobis potius arridet sententia prior, 
quippe hunc Hesychium non fuisse Scriptorem recentem, i. e. 
. non vixisse post.seculum nonum, nihil uspiam librorum occurrit 
quod clarum faciat. Quod in 2fnastasii Quaestionibus Theolo- 
gicis Fragmenlum supra descriptum reperiatur, ne aliquem id in 
errorem inducat. Non enith ab ipso 2fnasiasio in Opus suum 
Quaestionum "Theologicarum translatum fuit illud Fragmentum, 
sed in Additamentis seu Appendice habetur; ut multa sunt alia 
ex Scriptoribus recentioribus Quaestionibus 7fnastasianis cum 
adjecta, tum inserta. Consule postram Diatribam de Scriptori- 
bus: Graecis variis: ubi de praedictis 7fnastasii Quaestionibus fu- 
sissimé tractatum est, et Quaestiones duntaxat 94. priores 
ra fuisse «$nastasii, caeteras 'omnes esse adjectitias; et W 
prioribus 24. permulta esse interpolata, ex Codd. MSS. luculen- 
ter est demonstratum, ' Vide etiam ibidem de Hesychio praedicto; 
in Capite de .Hesychüis P'aríis; necnon de Clemente et Theophilo 
supradictis, in Capitibus de variis Clementibus et Theophilis ; 
ubi fusius et plenius de illis disseruimus. 

XXV. Argumerntis hisce: de aetate Scriptoris nostri, ex eo 
videtur accedere con&rmatio, quod quotiescunque Chronolopiam 
Eusebii | Caesariensis adducit, non verum citet sive genuinum 
Eusebii Chronicon, sed Ghronicon quoddam supposititium, sub 
Eusebii nomine circumferri solitum, — Quod tale fuit apud Grae- 
cos recentiores Chronicon quod falso Eusebii Nomen prae se fe- 
rebat, quamvis id a nullo virorum eruditorum sit hactenus ob- 
servatum, et quod illud, quo usus est noster Chronographus, 
non fuit genuinum Eusebii Opus, Nos in Libro citato, in Capite 
de Eusebiis variis, ostendimus. 

XXVI. Neque prorsus videtur contemnendum, quod in 
Actis Concilii Nicaeni secundi anno Christi 778. celebreti, ubi 
e libris enjusvis generis summo opere conquiruntur ab Episcopis 
lconolatris quaecunque pro cultu suo censerentur facere, et 
᾿ Scriptorum plurimorum sententiae et traditiones de Imaginibus 
congeruntur; quod, inquam,.in illius Concilii Actis, ubi.tot 










— 8o 


PROLEGOMENA. uw 


de Imaginibus Scriptores allegantur, de Autore nostro 1), qui 
in medium. producit insignem Narrationem, et ipsum (si fides) 
Faeminae Haemorrhoiisae ad Herodem Regem de Statua Christo in 
ure Paneade ponenda Libellum supplicem, silentium altissi- 
mun agatur, idque quamvis de Statua ista Paneadica proferan- 
tur ex Scriptoribus aliis Narratiunculae minoris longe momenti. 

XXVII  Conjecturam denique nostram de aetate Jo. 7Vla. 
llae, eum seculo nono scripsisse, vel aevo saltem Justiniani 
multo recentiorem Íuisse, egregie confirmare videtur ipsum Ho- 
minis Ingenium et conditio. Quis enim Historicum tam nuga- 
cem, tam expertem judicio, sibi ipsi tam inconstantem , qui par-- 
tibus Chronographiae suae plerisque omnibus quae Christum 
praecedunt, et in aliis multis eum subsequentibus, nihil aliud 
est fere, quam, quod appellat Cedrenum Scaliger, quisquiliarum 
siabulum: quis talem, inquam, tamque ineptum Chronographum 
eruditioribus illis Justiniani, aut Justini junioris, temporibus; 
Mibu Caesariensis et 7fgathiae, probatissimorum Historico- 
ram, temporibus, condignum censeat? Profecto si liceat ex in- 
genio Hominis et erudilione conjecturam et judicium facere; se- 
cule isto nono, miserrimo omnium et tenebricosissimo, perdi- 
gnus Scriptor erit pronunciandus,.  Adjiciatur insuper istius Sty- 
lus et ipsum loquendi genus, quod ab ommi sane elegantia nus- 
quam non abhorret; quodque locis quampluzimis plane barbarum. 
eue illi fatebuntur qui eum perlegerint; indignum proculdubio 
aetate 'politiore Justiniani, praedicto nomo seculo dignissimum. 
Neque hoc mehercule affirmo, meopte solo judicio innixus. Sed 
accedit suífragium|Viri longe eruditissimi D. Edvardi Bernardi: 
quem memini mihi dixisse plus abhinc decennio, quum ex occa- 
sone de JMalcla nostro, tunc mihi prorsus ignoto, injectus esset 
inter confabulandum sermo, (nam ad 5albatientem nostram Eru- 
di&onem se demittere tunc temporis non recusavit Vir summi 
Candoris et Humanitatis, sed, Socratis sapientis ad instar, cum 
Puere nonnunquam ludere gavisus est) mirari se δὶ seculum Ju-- 
stiniani &apta linguae barbarie ab antiquis degenererit. 


1) De Orat. 3. Pro Imaginibus Jo. Damasceno qui paulo ante Conci- 
lum istad obiit ascripta, in qua citatur Noster de statua Paneadica, 
Vide sis quae infra dicuntur. 





LVI PROLEGOMENA. 


. XXVHI. Si cuipiam placeat eundem fuisse. cum nostro Jo, 
» ]Malela Jo. illum zfntiochenum, quem solent citare: Joannes: et: 
Isaacus Tzeixae, id ulterius erit confirmationi, sive potius de- 
monstrationi; cum affirmat (ut supra fuit notatum) Jo. Tzetzes: 
Joannem illum, quem citat, zfntiochenum post Georgium Chro- 
nographum scripsisse, Dixi supra, apud Jo. Tzetzem ibi esse. 
intelligendum, vel Georgium Syncellum Chronographim , . qui 
peulo ante finem octavi seculi e vivis excessit, vel saltém Geor-. 
gium. Hamartolum , qui paulo post medium seculi noni Chrono-- 
graphiam suam elucubravit. Non ignoro citari ab Anonymo quo- 
dam Graeculo Chronographo inedito, Chronographiam Georgii 
Pisidis; neque nescio floruisse Georgium Pisidem sub ipso Imp. 
Heraclio ante medium seculi septimi: at vero cum strictius ac ac- 
curatius rem perpendo, vix possum sane ego dubitare, quin Geor- 
gium alium cum Georgio Piside confuderit iste Anonymus: nec 
videtur praeterea Jo. Txetzes Georgium Pisidem  nominaturus 
simpliciter Georgium Chronicum. Nam solet ille cum ab aliis vul- 
go, tum ab ipso eodem Txetze!) in eodem CAiliadum Opere, 
expresso cognomine, appellari Georgius Pisides,. vel, ut verius 
dicam, sine ullo Praenomine, simpliciter Pisides. Αἱ de hisce. 
non sumus in praesentia soliciti; nam (ut jamjam fuit indicatum) 
nos potius existimamus, a Joanne nostro JMalela diversum fuisse. 
Joannem istum zfntiochenum, qui a Tzetze utroque laudatur, 
XXIX. Atque haec sunt illa argumenta varia, quibus nos 
haud aegre adducti fuimus, ut credamus Autorem nostrum, non. 
solum non vixisse sub Justiniano, sed illo fuisse multo sequio- 
rem; et ad seculum polius nonum quam sextum esse referendum 
censeamus,  Venitur jam ad ista argumenta quae illius antiquita-: 
tem videantur astruere: quorum nodi. si solvi possunt sine vi et. 
sectione, non aegre in nostram sentenlam .concessuri sunt. illi 
qui aequa veliut veritatis lance res aestimare. Argumentum pri- 
mum, quo probari posse videatur illius Antiquitas,. ex eo peten- 
dum .videatur, quod res sub imperio Justiniani gestas fusiori 
longe Minerva persequstur; et in iis celebrandis, noa. annum s0- 


1) Vide Diatr. de Script. Gr. variis, ubi de Je, Antiocheno Monacho. 
Chronographlo. 





* PROLEGOMENA. . 


ΣΥΙΣΙ 


Lj 


1m, sed et mensem εἰ diem mensis valde particulatim adhibeat. 
Arg. secundum ex eo quis arcessierit, quod Impp. Constantinum, 
Theodosium , εἰ Leonem Seniores, ab illorum Nominum juniori- 
bus Imperatoribus, per Epitheta τοῦ μεγάλου. i. e. Senioris, et 
τοῦ μικροῦ, id est junioris, distinguere solitus sit; sed de Ju- 
stiniano ejus Nominis primo, τοῦ μεγάλου Epitheton non unquam 
usurpat: quod eum scripsisse ante Justinianum juniorem, qui 
MDperium est auspicatus anno aerae Dominicae 685?, videatur 
estendere. — Ad haec adjicias, quod (ut semel iterumque jamjain 
fuit observatum) ex eo nominalim citetur Fragmentum apud 
Librom pro Imaginibus terium Jo. Damasceno tributum; nam 
vila sna defunctus est Jo. Damascenus circa annum D. pccr. un- 
de astrueretur 2futorem nostrum, si non scripsisse ante finem se- 
culi sexti, ante finem tamen seguentis in vivis extilisse,  Árgu- 
mentum guartum ex eo conficiatur, quod in locis plerisque ver- 
batim ei cum Chronico Paschali sive 44lexandrino (ut vulgo so- 
let Bppellari) conveniat, adeo ut ex eo Chronici Compilator vi- 
deatur exscripsisse, demonstranüibus variis indiciis non Nostrum 
vice versa ex Chronico ista hausisse. Sic sane Autorem PascAa- 
ls ex Jo. IMalela scripsisse ea, in quibus conveniunt, decreve- 
ront hactenus omnes eruditi, suffragante etiam celeberrimo Du- 
fresmio in Notis ad Paschale, ubi Malelae Narrationem de morte 
Jahani 24postatae, quam leperat excerptam e nostro Codice, 
cum Paschalis Narratione confert. Vulgo autem a Viris eruditis 
«editur, compilatumi sive continuatum fuisse Paschale sub im- 
perio Heraclii, ante annum D. 630. quod ostenderet Nostrum 
ante annos post mortem Justiniani 40, scripsisse, nempe ante exi- 
tum seculi sexti vel in ipso septimi initio, ad quod refertur a 
dariss. Cavaeo. Non rem ingratam erudito Lectori, nec a nostro 
instituto alienam, me existimo facturum, si [ndicem istarum ὦ 
Narrationum, in quibus, vel totis vel saltem partim, inter No- 
strum εἰ Chronicon praedictum sit ad verbum convenientia, hic 
sabtexam. 


XXX. Occurrunt apud nostrum Chronographum quae ha- 
bentur apud Chronicon Paschale juxta editionem in Folio Du- 


Y ᾿ς » 
EN ' . 
. 


Cod "o, 








LVII PROLEGOMENA. *' 


Pag. 88. de Danae et Perseo !) a vocibus, ὁ Πῆκος ὁ καὶ - 
Ζεὺς, ad p. 41. voces Βαβυλωνίων χώρας; 

P. 41. de Inacho ?), Jo, Tauro, Phoenice, Ágenore, Her- 
cule Tyrio eic. a vocibus, ἐν δὲ τοῖς, ad p. 44. voces, ὁ copo- 
τατος ἐξέθετο; 
᾿ς P. 45. de Sole?) Vulcani F. Sesostre, et Hermete Trism. 
ἃ vocibus Μετὰ δὲ τελευτὴν Ἡφαίστου, ad p. 48. voces ἐβασίλευ- 
σαν «Αἰγυπτίων of λοιποί; [sic cuncta fere ἃ p. 88. ad p. 48. 
cun JMalelianis eadem sunt, sed non eodem ordine descripta. 
. Neque dubium videtur quin ista universa de Pici sepulchro, Fau- 
no, et Vulcano, quae habentur p. 44. et 45. *) apud Malelam 
etiam legerentur: id docet initium Malelae mutilatum, quod re- 
cte ex Chronico Paschali a Chilmeado suppletum est. Dicendum 
videtur idem de omnibus istis quae habentur de Semo, Saturno; 
Pico, Zoroastre, Nino etc. p. 36, 87, 88. post voces Περὶ 
"orgovouíag. Quae ad eundem Malelae, secundum Librum vi- 
dentur omnino pertinuisse. ] mE 

P. 109. ad 114. de urbe Roma 5), Romulo et Remo, Lu- 
disque Circensibus; 

P. 117. de Chlamydibus Romanorum 6); 

P. 191. 192. de Pharo turri 7), Mole extructa inter insu- 
lam Pharum et urbem Alexandriam, Antonio contra Cleopa- 
tram misso, Sosibio Antiocheno, et Caesaris Augusti Titulis; 

P. 946, 947. de Tito Vespasiano 8) Hierosolymam urbem 
devastante; 

P. 250, 251. de Apollonio Tyaneo ?), et Asclepio ab Imp. 
Domitiano perempto, deque Domitiani interitu; 


1) Edit. Rader. p. 90. ad 96, Mal. p. 89. ad 45.- 
3) Edit. Rad. p. 46. ad 102, Mal. p. 80. ad 39. 
, *) Edit. Rad. p. 106. ad 110. Mal. 25. ad 30. 
. *) Edit. Rad. p. 102. 104. 
5) Edit. Rad. p. 258. ad.268. Mal. p. 216. ad 229. 
5) Edit. Rad. p. 274. Mal. p. 38, 39. 
7) Edit. Rad. p. 456, 458. Mal p. 280, 281. 290, 291. 
5) Edit, Rad, p. 582. 4. Mal. p. 336. 7. 7 
5) Edit. Rad. p. 590. 592. 4. Mal. p. 344. 5. 6. 


PROLEGOMENA. LIX. 


P. 969. de Marci!) Lmp. Edicto de Liberis intestatis, et 
| mgralis; ) 

P. 963. de Artabano Antiocheno 2); 

P. 965. de Byzantio ?) condito, et balneo publico Zeuxippo 
nemineto ; 

P. 276, 276. de S, Gelasino Martyre *); . 

. P. 284, 986. de Constantini M. Operibus ^) in urbe Con-- 
stanünopeli, de illo primo omnium Impp. insignito Diademate 
pretiosis ex lapillis facto, de urbis Natali et Fortuna, deque Con-- 
stantimopoli ayulsa ab Europae provincia ; 

P. 297. ad 308. de Martyrio δ) S. Domitii, Juliani Imp. 
imteritn, ejas morte S. Basilio per somnum revelata, et imperio 
loviano tradito, de Legatione ad hunc Persarum Hegis, Pace 
per Arintheum facta, urbe Nisibi Persis dedita, vicoque Nisibe- 
no condito, de Valentiniano in Olymbriam relegsto, posteaque 
Imperatore facto, deque publica: contra Salustjum Edicto, de 
Maguatibus injuriarum reis, Rhodano flammis tradiio, Impera- 
trice proscripta, et Valentiniani obitu; 

P. 310. ad 813. de Theodosii Imp.?) cum Eudocia nuptiis, 
hujus Fratribus ad honorem proiwotis, et dignitatibus Paulino 
CODCCSSlS ; 

P. 316. ad 319. de Paulino interfecto 9), et Eudociae in 
wbibus Antiochiae Hierosolymaeque gestis, de Attila Hunnorum 
Rege, Cyro Patricio, terraemotu Constantinopoli, et morte Imp. 
Theodos; — 

P. 891. ad 835. ?) de morte S. Symeonis Stylitae 19), Iso- 


1) Mal. p. 369. 
1) Edit Rad. p. 614. Mal. p. 381. 
*) Edit. Rad. p. 620. Mal, p. 884. 5. 


*) Edit. Red. p. 642. Mal. p. 
*) Edit. Rad. 262. 4. 6. Mal. parte 2. p. 5. ad 9. 
4) Edit. Rad. p. 690. 692. 694. 698. 700. 702. Mal. p. 16. 22. 24. 
etc. 29. 31. etc. 
3) Edit. Rad. p. 720. 2. 4. 6. Mal. p. 52. etc. 
5) Edit. Rad. p. 732. ad 738. Mal. p. 56. etc. δὰ 72. 
.") Edit. Rad. p. 742, ad 772. 
' Μὴ Mal p. 75. 





/ 


LX PROLEGOMENA. 


casio Philosopho!), Diebus Dominicis pro sacris haberi jussis? ), 
Aspare et Ardaburio?) neci traditis, Arrianisque a Leone 4}. 
lmp. persecutionem passis, de imbre 5) Cineris 6), incendio 7) 
Constantinopoli, Zenone in imperii 9} consortium a Leone ?) Ju- 
niore assumpto, Leonis obitu, Verina Zenonis Socru 19), deque. 
Basilisco et Marco !!) Imperatoribus, de Zenonis et Basilisci 12) 
bello, Armato, Samaritanis 13) et Faemina Romana !*) Juvena- 
lia, et Theodorici morte, de Comite 16) Mauriano, Pelagio, et 
tumultu Factionis!6) Prasinorum, de urbe: Doras 17) , Areobin- . 
do!9), Anastasii 19) Imp. Visione, et Justino ad imperium 39) 
evecto, de Amantio ?!) et Andrea e medio sublatis, Apione 
etc. 32) ab exilio revocatis, et de Cometa ?*), de Rege Lazo- . 
rum ?*), Coadis Persarum ?5) Regis ad Justinum Imp. legatione, 
et Hunnorum Rege 326) Zilgui sive Zilgibi, de Justiniano 37) de-- 
nique in imperii consortium assumpto. 

Sic omnes fere histuriae et Narratiunculae, quae in paginis 
circiter 80. apud Paschale, continentur, in hacce Chronographia 
nostra vel prorsus verbatim, vel pene, reperiuntur. . 

XXXI. Argumenta haecce, quamvis leviter illa expendenti 
non exigua probabilitatis specie muniri omnia, et Demonstratio- 
nis vigorem obtinere aliqua videantur, ea tamen si propius in- . 
spiciamus, et ad examen revocata momento suo pondereimus, 
non tantum habere valoris videbuntur, ut illis compellamur in 
receptam opinionem pedibus concedere. Quod enim ad primum 
spectat; quid mirum si vita Justiniani resque gestae sub ejus im- 
perio, multo fusius, quam aliorum, memoriae demandentur, 
cum tantam scribendi materiam praebuerint, et per annos ferme 
89. is vitam suam protraxerit, Imperator longaevus et percele- 
bris? et quid mirandum si non solum annos, sed et menses et dies, 
gestorum plerisque adhibeat? Id scil. fecit, non quia tunc tem- 
poris vixit, et illis interfuit, sed quia sic fecerant sui ÁuLores; 
quemadmodum etiam in illis, quae praeeunt, lmperaterum Vitis 


1) Mal p.77. —3)78 —?)ib — *)79. δ).  *)ib 
T) ib. — *)p.8& 5) 85. | !)87. Á 9)88. ' !*)ib. 
15) 93, 14) 95. . 15) 108. 19) 108. 11) 115.. 183) 126. 
19) 127. 50) 130. 31) 131. ?2) 192. 33) ib. 54) 134. 
3) 196. 36) 137. 57) 147. 151. εν 


PROLEGOMENA. ΜΝ 


mon raro facit, Quod ad secundum attinet: ut Justinianur a se 
celebratum nusquam vocat τὸν μέγαν sivé seniorem, sic neqne 
Jastinum ilius Decessorem eo titulo usquam donavit, quamvis 
ceríom sit eum non ante imperium Justini Junioris suum opus 
eucubrasse: ut itaque non valet argumentum hoc de Justino Ju- 
more, sic neque repugnat quin Opus suum conscriberet post im- 
perium Justiniani junioris. 

XXXII. Ad tertium respondemus, quod si concedetur Li- 
brum tertium pro Imaginibus, qui Jo. Damasceni nomine prae- 
mumtur, revera ab eo fuisse contextum, de illius tamen argu- 
menti ralore non imierito possit dubitarL Etenim quis adeo in 
operibus antiquorum hospes, ut non cognoscat quam solent eo- 
ram Libri a Lectoribus interpolari? Quis nescit in more cuam 
Lectorom tum Librariorum fuisse, cum in Libris testimonia alio- 
rum congesta reperirent, de suo, si quid occurrerit, adjicere et. 
inserere? Nonne docent hoc Scripta priscorum infinita, et ista 
praesertim in quibus coacervàntur, ut in Libro praedicto de Ima- 
gmibus tertio, absque ulla orationis connexione, Antiquiorum 
fragmenta? Exemplo sint hujus rei zfnastasii Sinaitae ΤΑξοϊορί- 
cse Quaestiones, de quibus modo diximus; et (ut alia mittam) 
4858 tractant de eadem materia, de Imaginum sc. veneratione, 
Concilii Nicaeni secundi 7fcta: in quorum 2fctione 4. ubi Scri- 
peram variorum pro Jmaginibus congeruntur loca, in aliquibus 
Exemplaribus habentur Testimonia varia praeter ea quae revera 
im Synodo ista recitata sunt. Sic in Codice antiquo Bibliothecae 
Feticanae (uti monitum Nota!) marginali ad Concilii 7fcta) 
eecorrunt Patrum pleraeque sententiae, quae neque reperiuntur 
im ullo alio Codice, neque ordini Interlocutionum respondent. 
Sic quoque in Synodi istius Editione Graeca reperitur narratio 
ex Fia S. Jo. Jejunatoris, Patr. CP. quam neque agnoscunt 
Exemplaria Graeca alia, meque J/etus Editio Latina 3). Dixi, 
€i concedatur Librum tertium pro Imaginibus qui Jo. Damasceni 
nOmine praemuhitur revera ab illo fuisse contextum: quia (ut li- 
ceat mihi quod res est dicere) non desunt quae mihi persuadeant, 


Y) ὦ. 7. p. 272. 
9) p. 767. 


Lxi PROLEGOMENA. 


Tractetum istum, Jo. Damasceni: nomine falso dehotári; ut alii 
sunt varii de eodem Argumento Tractatus ei falso ascripti; nem- 
pe Graeculis sequioribus illi tribhentibus quicquid. fere habuerubt 
pro doctrina Zconmolatriae ab Autoribus anonymis conscriptum, 
propter Nomen magma quod Imeginnm Defensione is aibi cern- 
pararat. De Tractatibus istis Variis, et quid nobis suppetat ár- 
gumenti peculiaris contra Librum praediotum, videstur i in nostra 
IDiatriba de Script. Graecis varüis. | 

XXXIII. Quod: ad wiiimum Argumentuin de Chronico «dle 
zandrino, cujus Autor vulgo ceneetur sub Héracho Imp. vixisse, 
et eorum quae. tradit pleraque ex nostro Áutore deprompsisse; 
id quoque admittit Responeum duplex. Nam. primo, si demus, 
(quod.aliqui tamen: magni nominis Viri addubitant) ab Autore 
sub. Heraclio florente ad finem, fuiseé perductos Paschalis Nume- 
ros, quis tamen praestabit a' Chrenogrepho .ipso, et. nen ab il 
lius Interpolaitoribus, fuisse inserta ietà quae in JNosfro etiam re- 
periuntur? Quis non persentit infinitis pene interpolationibus 
Paschale illnd Chrenicon esee refertum?! Nonne alte boc clamant 
illius Tautelogiae? Nonne dicunt clatissime Contradictionss? , Si 
Editionem celeberrimi Dufresnii. inspicias, docebit.ea, apud Co- 
dicem Holstenianum permulta deesse loca 4280 in edito apparent, 
et intet 'ista, desidersri eorum multa quae Chronico Paschal 
edito cum; Nostro Autore conveniunt. Sic omnia ista absunt a 
Codice Koliteniano quee comprehenduntur inter pag, 25. a voci 
bus Exil οὖν τούτων ἐμνημονεύσαμεν, usque ad pag. 48. ad νον 
ces “ἰγυπείων of Aotxol* in. quibus sünt omnia illa, quibus con- 
venit. nostro Autori cum vulgate Paschalis Exemplar ,..de rebus 
Graecerum et Áegypüorum fabulosis. Sic et deest pars megna 
Alius loci qui agit de Uxbe Roma, Romulo, et Remo, Ludisque 
Circensibus, pars sc. tota intermedia quae tractat de Pisensium 
Rege Oenomao, Ludisque ab eo et Romulo institutis , a vocibus, 
sci ὑπὸ τῶν τεσσάρων στοιχείων pag. 110. D. usque ad illes, καὶ 
μεγάλην ἔχρθρὰν εἶχον πρὸς ἀλλήλους τὰ μέρη. pag. 112. D. quae 
in nostro Chronogrepho leguntur a pag. 218. lin. 28. ad: peg. 
293. lin. ?0. Deest quoque in Codice Hosteniano pars ma. 
jor illius loci qui est de Hierosolymorum per Titum expugnatio- 
ne, quóque Nostrum inter et Paschale convenit; scil, omnia illa 
quae habentur a vocibus, Πάσας δὲ ἐπαρχίας, ad ἕως τῆς νῦν 


| $ 


PROLEGOMENA. ^ ix 


Ware" spud Nostrum p. 337. lin. 7. ad pag. seq. lin 11.  Ne- 
que solum Exemplar Paschadis evulgatum fragmentis multis ad- 
diitus abundat, sed et ipsum Exemplar Ho/stenianum in. aliis 
locis insstita sua habet. Ut omittam ea quae non sünt hujus lo- 
εἰ: quod caetera ista cuneta de Homulo et Homa in loco prae- 
dicto, quae in Codice etiam Holsteniano leguntur quaeque No- 
ster quoque Autor agnoscit, Paschali fuerunt inserta, hinc satis 
probebile argumentum ducitur, quod dicatur in isto loco, a 
Bemuio et fiemo aedificatum fuisse Romae Capitolium, cum ta- 
men in alio paulo post loco referatur prorsus contrarium, nempe 
Numam Pompilium anno regni sui quarto Capitolium a funda- 
| Wentis exiruxiss.  Novupüg Πομπήλιορ τετάρτῳ ἕτει τῆς αὐτοῦ 
| βασιλείας ἐν Ῥώμῃ κτίζει τὸ Καπετώλιον ἐκ θεμελίων. | Sic appa- 
.— T fres istas Periochas. quae habentur apud Paschale cum Nostro 
concihentes, de Cleopatra, turri Pharo, Sosibio Zintiocheno, 
et Titalis illis quibus Caesar /fugustus gavisus est, usque ad vo- 
cem, «υτοπκράτωρ,, ab Interpolatore aliquo.fuisse infarctas. Hoc 
inde colligitur, quod neque cohaerent inter se prout ibi leguntur, 
meque cum Periocha sequente, In earum enim prima refertur 
contra Cleepatram et Jfegyptios à Romanis missum fuisse cum 
exercitu nionium; et in secunda mox subjungitur Sosibium 
quendam, Antiochenum Senatorem, zfugusium Caesarem Romam 
redeuntem fuisse. comitatum: Romam uride redeuntem? nempe 
ab 4fegypti debellatione, ut ex Nostro Scriptore fit manifestum. 
Àt de ejus contra Aegyptios expeditione fit antea nihil meutionis, 
Sie in tertia periocha recensentur Tituli ;4ugusti Caesaris tan- 
quem jam solius sine ullo Collega imperium administrantis; et 
tamen in Paragraphe seguente fit mentio [llius in 4fegyptios expe- 
di)enis eorumque expugnationis; a quo tempore supputata est 
ejus BMenarchia,.ut et ibidem agnoscitur, Αὔγουστος ἐλϑῶὼν εἰς 
Aiysmrow εἰς. 4durustus in. degyptum veniens, regionem illam 
capit; extincto Ptolemaeorum regno, quod annis duraverat 296. 
lovi maximum Jos. Soaligerum pro zfntonii Nomine, ín loco no- 
fato, ubi dicitur eum contra Cjeop. et ;fegypiios missum, re- 
scripsmae /fugustum , adeoque pro zfntonio /ugurtum substitui 
im nova Dufresmii Latina versione, — Verum temere id factum a 
Viris eruditis. Quamvis enim zfntonius contra Cleepatram a Io- 
mamás xunquam missus est, ita legerat tamen apud suum Auto- 





Lxlv PROLECOMENA. 


rem Paschalis Interpolator. Hoc ex Nostro luculentissime ap- 
paret, in eo quippe non solum idem Nomen 2fntonii habetur, sed 
et additur, eum in Jfegyptum descendentem, οἵ Alexandriam 
obsidione cingentem, a Cleopatra, ipsi.antea nota cum Julium 
Caesarem in Aegyptum. esset comitatus, adulatoriis literis solici- 
tatum fuisse , et captum illius amore cum ea matrimonium iniisse, 
el suis Homanis bellum intulisse. | 

XXXIV. Ex hisce liquet nullo pacto concludi, loca ulla 
ex illis in quibus conveniunt Noster et Paschale, ἃ primo .Pa- 
schalis Autore fuisse exarata. Nec omnino videtur ambigendum, 
quin in illa etiam parte. quam addidit Continuator, . quae ab. anno 
Constanti xvin. incipit, sint pleraeque historiae et Narrationes 
insertae, Ne addam et esse suspicandum, illa ipsa loca ubi 
Heraclius lmp. Imperator noster nuncupatur, non alia fuisse 
quam Scriptoris alicujus, qui sub illo Imperatore floruerit, verba 
in Chronicon illud ab Interpolatore translata. Hoc solum videtur 
a quovis pro certo concludendum, ante annos plus minus ncc. 
in Chronico isto fuisse descripta quae in eo simu] et Nostro le- 
guntur. . Hoc, quidem ex eo colligitur, quod reperiantur ea 
prout in impressis. jam exhibentur, in alio PascheJis Exempleri 
pervetusto Bibliothecae Z'aticanae, quod ab annis ncc, Viris 
eruditissimis Jo. Mabillonio et JMichaeli Germano ,. Benedictini 
Gallis, videbatur scriptum, uti docet Dufresnius in Praefatione, 
qui eos, ut Codicem illum inspicerent,. dum Fiomae commora- 
rentur, rogaverat. De Chronico hocce Paschali sive 4dlexandri- 
no, de illius aetate, Autore, et Continuatore, et quaenam exi- 
stant in eo supposititia, occasionem nos habuimus ex professo 
disserendi in alio Opere nondum edito, De Scriptoribus Herum 
4fezyptiarum, in Libro sc. illius tertio; in quo speciatim tracta. 
mus de Scriptoribus rerum Zflexandrinarum sive Ptolemaicarum, 
ut agitur in libro primo de Scriptoribus rerum Historigarum .il- 
lius Gentis vetustiorum, in secundo de illis qui res illorum 7eo-. 
logicas aive Philosophicas, V'isendas, Naturales, et Zrtifíaiales, 
Scriptis suis ex professo celebrarunt, in quarto de Scriptoribus. 
rerum illius Gentis ad Judaeos, Christianos et JMuhammedanos 
atünentium. In Libro hoc quarto ejusdem Operis (ut obiter hoc 
liceat monere, ne forsan minus prudentibus silentium nostrum 
pro argumento cedat) ad examen revocavimus ea, quae adversus 





& ; 
PROLEGOMENA. ᾿ Lxv 


Ikssertasionem nostram contra Historiam 2fristeae de 1 χα. 7nter- 
pretibus, Besponsionis loco reposuit vir clarissimus et summus 
Lh. Vossius, ὁ μακαρίτης" quamque nihil is respondit, | osten. 
dimus. | 

XXXV. RBespondemus secundo, neque satis constare rem 
pinsquam perfunctorie intuenti, Autori nostro accepta esse refe- 
renda ista, quae in eo simul et Chronico Paschali comparent. Cui 
enim non liquet, 4futorem nostrum ex Scriptoribus aliis Verbatim 
exscribere solitum? Hoc ex illis clarissime elucescit quae inepte 
ieutologsus repetit: hoc apparet ex aliis istis quae supra protuli. 
mes, ubi ejus errores de rebus sub Justiniano gestis perstrinxi- 
mus Neque solum de rebus sub Justiniano transactis tautolo- 
gum agit, sed et aliis in locis ejusdem oscitantiae manifestus est, 
ln Libro 18. de Constantini M. in urbe CP. Operibus sermonem 
habens, de Hippodromi extructione bis commemorat. Sic et 
scribit bis in libro 9. de Aegypto Romanorum ditioni ab Augusto 
ἢ Caesare subjugata. Ait eum in praelio navali juxta Epirum ÀÁn- 
tenium interfecisse, et Reginam Aegypti Cleopatram in vincula 
conjecisse; solventem inde et in Aegyptum pergentem, regio- 
sem iHam in potestatem suam ! ) redegisse, et victoriam triumpho 
celebrasse: tum eum subjungit Europam totam praetervectum, By- 
istum veniese, Galatiam, Lydiam, Pamphyliam, Phrygiam 
Pecatianam, et Lycaoniam Romanorum imperio subjecisse: inde 
illam in Syriam profectum, zfntiochiam adiisse de Victoria sua 
edversus ntonium εἰ Cleopatram ibidem triumphaturum : Laodi-.- 
ceram hinc contendisse, et ibidem quoque de P'ictoria sua trium- 
phum egisse: deinde post pauca haec sequuntur: 4$ Palaestina 
in Aegyptum progressus, eam subjugavit, cumque in Homanam 
servitutem isset, dlexandriam ingressus, de Victoria sua 
trümmphavit, — Olvitati autem huic primum praefectum ex suis 
dedit, namine Cornelium Gallum, quem et 4fugustalis dignitate, 
nominis sui insigni, cohonestavit. 

XXXVI. Apparet idem, vel ipso sole clarius, ex eo quod 
solet Scriptores Latinos, Florum, Livium, Lucanum, Plinium, 
Servium , | Salustium, | Suetonium  Tranguillum, et Virgilium, 


V) p. 285, 286, 987. 
leannes  Molalas. e 











i 
4 


Lxvt PROLEGOMENA, 


" ju testimonium adducere, cum Opera tamen illorum eum oculis 
suis nunquam conspexisse, et ne quidem Jinguam illorum intel- 
lexisse, sit certissimum. — Quod bonos illos et graves Romano- 
rum Scriptores non legisset, apertissime convincunt supina ejus 
Romanarum rerum ignorantia, et errores plusquam aniles Ut 
stabuli ejus multa alia stercora relinquamus intaeta, ne Lectorem 
offendant: quam suave est istud quod de Cicerone et Salustio 
ipso, quem albi citat, memoriae tradit, fuisse illos Romanos 
Poetas! Hisce temporibus floruerunt Cicero et Salustius, sapien- 
tissimi Romanorum Poetae, Quam lepidum est illud quod habet 
de Julio Caesare, eum Magnum Pompeium in /fegypto compre- 
 hendisse εἰ interfecisse! et iterum illud quod de duratione illius 
imperii ineptit; imperium Romanum illum tenuisse per annos 
xvii! Quam illud ridiculum, quod habet de IM. 4fnionio, eum 
missum fuisse a Senatu Romano centra Cleopatram Aegypti Regi- 
nam, et in Aegyptum descendentem, Zflexandriam urbem obsi- 
dione cinxisse! Quam absurdum, quod habet de Lucullo, eum 
missum fuisse adversus Ttzranem ab 7fugusto Caesare! Quam de- 
nique sapit Lectorem praedictorum Scriptorum Romanorum, quod 
scribit de Claudio Caesare, eum Urbem Bretianiam , non procul 
ab Oceano condidisse! Sic in urbem (si Superis placet) nostro 
Graeculo abiit magna nostra Britannia, apud omnes Scriptores 
Romanos Insularum celebratissima; ignorantia Hominibus Orien- 
talibus, et illis quibus penitus ignoti sunt Historici Latini, pro- 
pria et peculiari. Ita -sane Habbi 4brahamus Zacuth, Salman- 
ticensis, in libro Juchasin, sive Genealogiarum, de zingliae ex- 
tructione mentionem facit, Eum adducit Habbi Ganxzius in Ger- 
minis Davidis, sive Chronologiae, parte secunda ad annum Mil. 
lenarii tertii 880. Et scripsit Juchasin pag. 186. hoo tempore 
extructam esse /fusoniam , Paduam , et 7fngliam. Ita Urbem!) 








-— 


1) Epigraphe literarum Hebraice conscriptarum , in hanc sententiam se 
habuit interprete doctiss. Edv. Bernardo: Recte perveniat σὺν Θεῷ 
hoc scriptum ἐπ dngliam urbem et ad synagogam füiorum  lerael, 
Samaritarum (sic Anglos esse existimarunt) quos conservet Domi- 
nus, Et Arabice alia Epigraphe. Tradatur domino Hoberto Hus 
tingtono, Kuropaeo, cum cura, qui tradendum curet. Synagogae Fi- 

: liorum Israel, Samaritarum, qui habitant in. urbe England in Ew- 
ropae rcgione. 








ἀν . ^ 
PROLEGOMENA.  . Lxvin 


FEngland appellant Samaritani Sichemitae in Literis quas nuper 
miserunt ad. Populum zfnglicanum, per Virum dignissimum Hob. 
Hantingtomum , Collegii Dubliniensis in Hybernia Praesidem ho- 
évernum, ^ Quod praeterea ne linguae quidem Latinae scientia 
ada polluerit Chronographüs noster, ut e Graecis fuerunt per- 
peuci qui Latinae linguae peritia sese instruxerunt, ex duobus 
vl tribus locis dilacide conficitur. In uno ait vocem Latinam, 


Consilia, significare diem largitionis: Kovollia, ἅπερ ἑρμηνεύε. *... 


wi, παροχῆς ἡμέρα. Quam egregie et docte! In alio ubi verba 
cit de 4. Circi diversis Factionibus a Romulo (ut dicit sed fal- 


407 imtroductis, et diversis coloribus distinctis, nempe Prasina, 


Veneta , Fiussea et 71iba ; ait Prasinam (1. e. Viridem) a Romu- 
lo eic vocatam fuisse quasi permanentem ;. Prasinum enim, inquit, 
agnificat permanens, ἃ verbo praesenteuo deductum, quod signi- 
fBcat παραμένειν permunmere. Praeclare (Jupiter) ac perite! In 
esdem de Homulo narratione dicens eum cum Hemo ἃ Lupa nu- 
tritum vulgo perhiberi, addit fabulam istam exinde exortam, 
quod a muliere quadam agresti reperti fuerint et enutriti: In ea 
enim regione, Inquit, usque adhuc etiam rurestres illas ovium cu- 
odes, lupas vocitant, ut guae inter lupos vitam suam transigunt. 
At quis,quaeso, hominum unquam audivit, vocem Lupam apud 
Latinos eo sensu usurpari? Et quis non persentit id a nescio quo 
Negatore fuisse acceptum? Audiatur Titus Livius, quem noster 
Nugarum Consarcinator tanquam lectum a se in illa de Homu/o 
Nerratione, alibique locorum, adducit. Sunt gui Laurentiam 
vulgato corpore;Lupam!) inter Pastores vocatam putent: inde 
locum fabulae ac miraculo datum. 


!) Hinc liquet gen mulieres rurestres, sed meretrices appellatas fuisse 
Lepes. Sic She apud Plautum vox ista pro meretrice reperitur 
wsurpata, et inde lupamer et lupanarium pro prostibulo. ἢ δημο- 

ψνούσῃ ποτὸ τὴν τοῦ σώματος ὥραν, Sit D. Halicarnamsentis , οἱ 
và ΤΠ|αλάντιον διατρίβοντες ἐπίκλησιν ἔθεντο ΛΜούπαν. Eo: 

δὲ τοῦτο Ἑλληνικόν τὸ καὶ ἀρχαῖον ἐπὶ ταῖς μισθαρνούσαιρ τὰ 
ἀφροδίσια τιθέμενον, αἷ νῦν οὐπρεπεσεέρα κλήσει ἑταῖραι προσα- 
γοφεύονται. Cui (Laurentiae) οὗ oulgatum quondam corpus Pala- 
fini montis incolae cognomen Lupac indiderunt. Κα Graecis prisca 
est appellatio venalem voluptatem Venercum prostituentium ; quas nuno 
speoiesiere cocabulo ἑὁκαίρας (quasi amicas et sodales) vocare solent. 





íi 


$ 


uvir 7 PROLEGOMENA. 


XXXVII. Ut ex hisce apparet Áutorem nostrum ex Scri- 
ptoribus aliis verbatim exscribere solere, adeoque non esse ne- 
cessarium ut illa quae habentur in Chronico Pas. cum illius ver- 
bis consonantia, ex illo existimentur sumpta; sic alia sunt quae- 
dam peculiaria argumenta quae illa speciatim nou fuisse ex eo de- 
scripta confirmant. Hoc in primis notandum, in aliquibus illo- 
rum locorum, quae cum in Nostro tum in Chronico: Paschali ha- 

x bentur, advocari Scriptores Latinos; quos ex dictis conspicuum 
' pedditur eum ipsum nunquem legisse. Sic in Narratione de Ho- 
mulo et Homa praedicta citantur Z'irgilius, Pliniws, Livius, 
itemque Licinius Homanorum Chronographus: pro quorum se- 
cundo et tertio apud Chronicon Pasch. ex corruptione leguntur 
"Apollonius et Silvius. 1n loco qui agit de Chlamydibus Homano- 
rum citatur (Suetonius) Tranguillus, qui et loco eodem apud 
Chronicon Pasch. adducitur, idque addito nomine Suetonio, quod 
. a Nostro non agnoscitur. Observandum secundo, quod in mul- 
tis eorum locorum quae in Nostro simul et Paschali occurrunt, 
quamvis partim ad verbum conveniant, habentur tamen apud 
Paschale nonnulla quae nulla vel vi vel arte ex Nostro potuerint 
elici. In aliquibus Narrationibus, ut in illis de J'alentiniani ad 
Imperium elevatione, de pluvia Cinerum sub Leone, deque morte 
Justini, quo mense quo die contigerint apud Paschale memoriae 
consignatur, cum tamen de tempore apud Nostrum mentio nulla, 
Quin et sunt quae! ) conjiciuutur apud Zaschale ad certos annos 


S. Hieronymus in Chronico Eusebiano; Quae (Laurentia) propter 
pulchritudinem et. rapacitatem corporis quaestuosi Lupa a Ficinis 
appellabater. Unde ad nostram memoriam merciricum cellulae Lu- 
panaria dicuntur. 

1) Quae habet Noster de Hierosolymorum per Titum expugnatione, ea 
conferuntur apud Paschale ad annum Assumptionis Dominicae XXXIX. 
et Vespasiani solius Consulatum: Τριακοσεῷ ἐννάτῳ ἕτει etg, cum 
tamen in Nosíro expresse perhibeatur contigisse id gestum ) post 
Christum assumptum XXXVIII. Commodo et. Rufo Coss. qui quidem 
Consulatum gerebant, autore Cassiodoro , post captam Hierosolymam 
trienwio. De illis Paschale omnino silet." Cujus Narrationis prae- 
terea pars magna in Codice Holsteniano (uti ante ostensum est) de- 
sideratur. Ad eundem annum in Paschali refertur cum Cyri Patri- 
cii dedecus, tum terraemotus, qui imperante Theodosio juniore con- 


8 


PROLEGOMENA. »n LXIX 


εἰ certos Consulatus, quas ad alios annos et alios Consulatua 
luisse referendas ex Nostro quis facile collegisset. Sic exempli 
gata, quae habet Noster de urbis Constantinopolis extructione, 
e» conjiciuntur apud Paschale ad Janwarii et Justi Consulatum, 
quae tamen a Nostro disertim referuntur ad Consulatum Gallica- 
m εἰ Symmachi. His adde, quod ista Narratio quae habetur de 
Cyro Patricio, quamvis aliis in partibus prorsus eadem verba 
exhibeat, a JMaleliana tamen in aliquibus locis longiuscule rece- 
| dit Ssc plara, apud Paschale quam in Nostro leguntur de isto 
Terraemotu  Constantinopolitano, qui sub imperio Theodosii Ju- 
neris accidebat, et in ists similiter Narratione quae habetur de 
Oppido Daras. De hac praeterea Narratione animadvertere licet, 
hoc modo incipere periocham: Or: ó βασιλεὺς 4vacsaGiog εἰς. 
Ubi ista particula, ὅτι, (ut et adnotat Dufresnius) liquidissimo 
videtur. demonstrare, descriptam fuisse Periocham ex Historia- 
rum Collectione aliqua, quae loca ex Historiographis excerpta 
| continebat: qualis est. Collectio Constantini Porphyrog. Imp. de 
Virtutibus et Vitis, et altera illa ejusdem de Legationibus; qua- 
lia sunt etiam Collectanea Photiana ex Historia Eccles. Philostor- 
£8, alüsque Antiquiorum Operibus apud ejus Bibliothecam; ut 
et illa Nicephori Callisti quae habentur MS'* inter Codices Oxon. 
alique complura: im quibus, praefixam parliculam, ὅτι, fere 
sugulae habent periochae. Haec abunde sufficiant Narrationum 
Exempla. Quae alia occurrunt !) plura supersedeo hic descri- 


git, Constantinopolitanus, tum etiam Narratio alia de Theodosii 
Imp. morte, quae annis diversis contigisse non obscure subindicat 
Neeter. Narratio de Zenone Imp. ex isauria Constantinopolim re- 

e deumte in Pasehali conjicitur ad Consulatum Illi: Τούτῳ τῷ ἔτει οἴ 
quod tamen a Nostro expresse dicitur contigisse Theuderico (sive 
Tieodericho) Consulatum gerente, cujus Consulatus juxta ipsum 
| in seztvm post annum incurrit. Sic Narratio ista quae 
apud utrumque, de Taathio Lazorwm Rege, refertur in Pa- 
schali ad Consulatum Sgmmachi οἱ Boethii ἐν τούτῳ τῷ χρόνῳ etc 
- ew temen in. Nostro statim ante mentio habeatur Consulatus Fita- 
leni, qui cum anno ante secundo apud ipsum Paschale connectitur. 
* 3) Quae leguntur ad imperium Severi apud Ch;enicon Paschale de ur- 
be Bysantio, Barbysio, Phedalia, et Fortuna Urbis Ceroe, quamvis 
maximam partem habeantur apud Nostrum eadem, desideratur tamen 


boo € 





k 


* 


LXX PROLEGOMENA. 


bere, ne Lectori judicii limatioris fastidio sim. Ex hujusmodi 
sane .IMustaceis Laureolam non quaero. 

XXXVIIL Sic ex dictis (nisi maxime fallor) apertissime 
colligitur de aetate Chronographi nostri nihil astrui posse ex eo 
quod reperiantur apud Chronicon Paschale cum illius Narratio- 


nibus ad verbum consonantis. Ne ab aliquo praeterea trahatur : 


in argumentum, quod de rebus.quae vetustiores videantur, tan- 


- quam usque ad suam memoriam perdurantibus loquatur; hic 


νὰ 


inonitum velim Lectorem, non illius ipsius, sed “ηέογινε, quos 
ille secutus est, esse omnia ista, ἕως dors, et ἕως τῆρ νῦν, et 
similia, quae toties repetita occurrunt. Hoc ex illis quae jamjam 
disseruimus nemo est qui non facile collegerit, et idem ex pleris- 
que ipsorum locorum elicias. Sic hujusmodi farinae Scriptoribus 
aliis nihi] magis usitatum et solenne, quam ejusmodi judicii mali 
indiciis. Scripta sua deturpare, risuique et nauseae Lectorum 
cordatorum exponere. Hoc viris eruditis sat notum (opiner) 
ac exploratum; sed non solum scribo Eruditis: sunt itaque quae- 
dam afferenda Exempla. Apud Dorotheum supposititium in syn- 
opsi de Vita morteque Prophetarum, de Jeremia. in Aegypto 


"epulto, et ab Aegyptiis in magna veneratione habito quia eos 


per preces a Crocodilorum infestatione liberasset, verbis factis, 
subjungitur: vnde quotquot Deo sunt fideles, usque hodie i//o in 
loco preces fundunt etc. Quae verba ipsissima reperiuntur apud 
Chronicon Pasch.ad Olymp. rxx. ubi totus fere Dorothei Libel. 
lus exscribitur, non tamen tanquam illius, sed nomine ejus sup- 
presso; apud Libellum etiam de Κ᾽ τἰϊ9 prophetarum, qui S. Epi- 
phanii Nomen: praefert; necnon apud alium 4fnonymum XS. de 
χνι. Prophetis in Bibliotheca Regia Parisina, et Symeonem Lo- 


apud illum eorum pars prior satis prolixa. Habet quidem JVoster in 


alio loco, de Barbysio, Phedalia, Bysa, et Fortuna . Ceroe 
monnulla, nimirum in regno Constantini M. caeterum ea quaeIn Pa- 


schali describuntur, nen fuisse ex istis desumpta, perspicue illi con- 
stabit, qui illa inter se contulerit: sunt enim haec:et in verbis dis- 
similia et in rebus copiosiora. Adde porro narrationem quae habe- 


tur de Diogeniano, et Philoseno, una cum Apione a Justino mp. . 


ab exilio revocatis; in qua apud Paschale appellantur illi Ex- Ma- 
gistri: cum tamen a Malela Senatores solum nuncupentur. 


᾿ς 
"7$ 


“ἢ 
| 
E 


4 


PROLEGOMENA. "LXX 


gothetam in. Chronico MS, quorum verba in medium proferuntur 
ἃ clariss. Dufresnio in Notis ad Chronicon Pasch. Doroetheus idem 
i loco eodem Ἡμεῖς δὲ (inquit) ἠκούσαμεν εἴο. Nos vero ex 
ZÍnfigosi et Ptolemaei posteris , V'iris aetate gravibus, accepimus, 
Alexandrum lMacedonem etc. Quae et ipsissima reperiuntur, 
' quad singuli ipsi ista audivissent, apud Chronicon Paschale, 
Antorem citati Libelli MS. de χυσ, Prophetis, et eundem Symeo- 
Mm Logothetam. Apud eundem Logothetam , Chronicon Pasch. 
) e Peexdo - Epiphanium inveniuntgr et ista Pseudo- Dorothei, de 
Aegyptüs in eodem capite: Quapropter ad hunc usque diem ut 
Deam colunt Virginem puerperam , et infantem in praesepi ado- 
rai: ut et alia loca plura consimilia. Neque multum quidem 
videtur dubitandum quin et ipse Pseudo - Dorotheus praedicta loca 
ex AÁBtoribus antiquioribus ad verbum exscripserit, Eum audi 
., Sisin vita Jsaiae (Latine brevitatig causa.) — Quoties ipitur una 
: cum Isaia veniebant (ad Siloam Judaei) ut aguam haurirent, illa 
' exibat, unde ad hunt usque diem in magni miraculi argumentum 
etiamnum. subito erumpit. | Postquam autem. id. per Isaiam per- 
Ucf&m est, hunc magnifice ac studiose juxia Siloam Judaeorum 
pepulus sepeliit, ui ejus. precibus aquae perinde copia iis.suppete- 
ret, cum praeterea ut ita agerent, ex Oraculo iis praeceptum es- 
set. Jucet aütem ejus sepulchrum juxta regum tumulos; Solomon. 
quippe Davidis sepulchra ita constituit, ut Orienti Sion obversa- *.- 
rentur, quae aditum habet a Gabaon procul ab urbe, stadiis xx, " 
guem quidem aditum obliquum ac occultum ita confecit ut a ne- 
mine perciperetur , adeo* ut ejus introitus eliam hodie ignotus sit 
plerisque sacerdotibus atque toti populo. ἕως τῆς σήμερον τοῖς 
πολλοῖς ἀγνοουμένη τῶν ἱερέων xol 0Ào τῷ Aag. Quae verba 
Scriptorem, qui vixerit ante Judaeorum e patria extirpationeu, 
videntur referre.  Habentur autem et verba ista, usque hodie 
j quae in hoc quoque loco bis occurrunt, apud Chronicon Pascha- 
le, -Epiphanium , et Logotheiam ; nempe locum similiter 
j itum "ex Pieudo-Dorotheo, sed tacito Nomine, exscribentes. 
IsGasmodi Exempla sexcenta alia apud Suidam, Cedrenum, alios- 
| que Scriptores minorpm gentium et aetatis sequioris, illis passim “ 
! s ind dabunt qui Libros diligentius cum studio et fructu 
| vant: ut dubium sit nullum quin idem de Nostro dicendum 
5 och . . . 


o * 


"he 
















Praet 


LXX PRÓLEGOMENA. 


s XXXIX. | Ne alichi porto pro Autoris nostri antiquitate ar-« 
gumento id esse: videatur, quod illius; Chronographiam usque 
adeo dignatus sit' Constantinus Porph. Imp. ut excerpta 'ex illa 
inter Eclogas suas reponeret; hisce omnibus denique. àddatur; 
quod constat: Imp. Constantinum Porphyrogennetum non solum 
ex Scriptoribus probatae antiquitatis, verum etiam ex istis qui 


, tempora proxime sua praecedebant,'in Eclogis: suis exscribere 


fuisse solitum. δὲ. hausit excerpta ex altero illo Jo. Zfntiocheno 
Chronographo JMMonacho, qui non videtur, meo salterri judicio, 
ante seculum nonum, vel medium vel ad éxitum vergens, scri- 
psisse. Sic etiam, in Excerptis illius de Legationibus Romano- 


rum ad Exteros, quae nondum vulgata sunt, habentur quaedani 


ejusdem argumenti ex Historia Georgii IMMonachi Hamartoli, qui 
post rhedium seculi noni Historiam suam adornavit. 


XL. Jamque Opus exegi, erudite Lector, de aetate CÀ/o- 
nographi nostri; quale sane non audeam dicere, neque ante ve- 
lin fidenter aliquid decernere, quam mihi sirit suíffragatura do- 
iorum judicia. Longum (fateor) et prolixum exegi, quóque 
LM contràctius fortasse tu optasses; at 4riplicem quidem ὅδ᾽ 
causam consultum duxi tam late et fuse de illius aetate disquisi- 
tionem instituere. Primo, quia quae nos statuimus, cum rece- 


| ptae ipsius Interpretis εἰ Virorum aliorum doctorum sententiae 


refragentur, videbantur debere confirmari quanto maximo pos- 
sent argumentorum robore: ne forsan nonnullis videremur, arun- 
dineo ense magnos et robustos Viros impetisse, et clypéo mere 
papyraceo eorum ictus excepisse. Neque defuit porro ipsi 2fu- 
tori, quod maximam nostram diligentiam et deposcere et mereri 
videbatur; siquidem nullus sit Scriptor Historicus, cujuscunque 
subsellii, quin magni intersit, rerum scil. traditarum Scripto- 


" rumque citatorum causa, quod ad seculum sit conferendus, Εἰ 


Turrim sedificaturum quis sapiens (precor) imprudentiae po- 
stulat, quod de primo fundamenti Lapide, licet vili in sua na- 
tura, ubi sit jaciendus, solicitus est? Accedit quod illa quae in 
medium a nobis allata sunt, praeterquam quod faciant ad aeta- 

tem ejus investigandam, sunt talia quae alio nomine videbantur 
omnino mereri in hujusmodi Praefatoria Dissertatione locum ob- 
tinere, quippe quae inserviant ad illius autoritatem, quam exi- 





PROLEGOMENA. | LXXIII 





gua sit, et qualis ait Scriptor, demonstrandum, et observationes 
son paucas contineant quae alias ad eum satis speclant. Sic ei 
nobis minus succedat quod de ejus aetate contendimus, tamen 
mobi» nen minus foeliciter est successurum quam CAymicis solet, 
qu noh minus quaestus ex ipsis Medis adipisci solent, quam ex 
* illaipsa re ad quam videntur praecipue collimasse, et quamvis 
Hos id penitus fugiat, ad quod sua studia praesertim direxerint, 
multa tamen, quae laboris et operae sit justum pretium, in ipsa - 


| via patefaciunt. 


XLL Jam reliquum est (Lector candidissime) ut, Joanni 
Malelae vale dicto, ad Autorem alterum, qui ei in hac Editione, 
ex ordinatione doctissimi Chimeadi, praefigitur, nos confera. 
mus; et postea de hac Editione, et dignissimo Interprete ipso, 

|. t monitum pauca faciamus. Quod spectat ad ista quae huie 
.. Editioni praemittuntur Chronologica, sub titulo 4futoris 44nony- 
b mi Excerptorum Chronologicorum : non alia sunt ea quam Chro- 
mici Georgii Monachi cognominati Hamartoli sive JPeceatoris 
principium. . Hoc nobis fit compertissimum: nam idem est horum 
alum cum initio Chronographiae Georgii Hamartoli, quod ex 
Codice MS. a IL. 44ilatio in Diatriba de Georgiis exhibetur. Χρο- 
vió» σύντομον ix διαφύρων χρονογράφων τε καὶ ἐξηγητῶν ovà-. 
λεγὲν, καὶ συντεϑὲν ὑπὸ Γεωργίου “μαρτωλοῦ Μοναχοῦ. Βίβλος 
γενέσεως ἀνθρώπων ἡ ἡμέρα ἔπλασεν ὁ ϑεὸς τὸν Αδὰμ) κατ᾽ εἰ- 
κόνα, καὶ ὁμοίωσιν αὐτοῦ ὁ δὲ 2fódu ἐγέννησεν υἱοὺς τρεῖς. Breve 
Chron. e diversis ““ππαϊῥιιτι Scriptoribus εἰ expositoribus decer. — 
ptum, concinnatumque a Georgio Monacho Peccatore. — Liber 
gynerationis hominum ab co die, quo Deus zidamum ad imaginem 
ef similitudinem suam creavit, exorditur.  44damus tres suscepit 
Filos. etc. Neque solum ex initio apperet, verum eliam ex 
wu Procfatione quae Initio in Codice MS. unde!) sua Chimeadus 


d ΄ 

'3) Velumen MS. quo usus est Chilmeadus (quamvis ille, ubi reperia- 
4, twr, Lectorem non fecit certiorem) invenio inter volumina Graeca 
. M88.'Berocciana Bibliothecae Oxoniensis Publicae num. 194. Char- 
' . taceum est ilud, et inter varia diversi argumenti fol. vy. absque 
ς ule vel. aomine Autoris vel Operis Titulo, sic indpit: “Πολλοὶ τῶν 
He φιλόσοφοι καὶ φιλόλογοι etc. prout habet Allatius. Continen- 


m 














LXXIV PROLEGOMENA. 


descripsit, praemittitur; quae eadem est omnino cum illa quam 
ibidem ponit 4fllatius ex Georgio Hamartolo. Extat integrum 
Opus in variis Europae Bibliothecis, et scribit 2//atius se illud 
Editioni parasse, et e Graeca lingua in Latinam vertisse. Si 
quis cupiat alia illius legere, jam edita sunt ex eo excerpta a va: 
ris varia,  À Jac. Greisero, in libro de Cruce, publicatur ex 
eo Fragmentum Graece et Latine de Cruce adinventa, Α Dion. 
Petavio in Appendice ad Nicephori Constantinopolilani Brevia- 
rium Historicum, evulgatur ex eodem Graece longiusculum 
fragmentum de imperio Heraclii, sub falso nomine Georgii Syn- 
celli. Ex eodem Latine edidit Syntagma (quod inscribit) de 
statu morientium Matthaeus Raderus, quod sententias et fragmenta 
multorum antiquorum Patrum complectitur, Ab eodem Fiadero 
in alio opusculo, nempe Zfnnotationibus ad F'iridarium Sancto- 
rum ex lMenaeis Graecorum, ex eo Latine eruitur fragmentum 
aliud satis prolixum de JMiraculo facto in urbe Carthagine sub 
imperio Heraclii. Producitur ex eodem aliud, sed breve, per 
Petrum. Lambecium iu lib. 2. Comm. de Bibliotheca Vindobo- 
nensi, de Imp. Theodosio. Ex eodem etiam Excerpta dederunt 
Leo Allatius in Libro de Hcclesiarum Consensione , Jo. Meursius 
in Glossario Graeco - barbaro, et Dufresnius ὁ ϑαυμάσιος in 
Glossario Mediae et infimae Graecitatis, et (nisi me fallit me- 


tur in illo multa alia praeter ea quae exscripsit Chilmeadus, In ini- 
tio habentur quae posuit in initio Chilmeadus usque ad pag. 6. vo- 
ces dg φησιν Ιώσηπος. Dein ea sequuntur quae, a Chilmeado 
transposita, leguntur pag. 18. de Nebrodo etc. ab hisce verbis: 
"Μετὰ ταῦτα γέγονέ τις γίγας etc. (pro quibus de suo, ob loci 
transpositionem haec scribere placuit Chilmeado: ἐν δὲ τοῖς προει- 
ρημένοις χρόνοιρ yéyovs) usque ad pag. 21. voces Νίνου μεγάλης 
βασιλεύσας. Post haec prosequitur Autor Assyriorum, Aegyptiorum, 
* et Graecorum antiqua tempora fabulosa, una cum origine Urbis Ho- 
mae, et Alerandri M. gestis; ejusdem farinae omnia, nibil non fa- 
bulosum. Inde rursus ad Adamum recurritur, et positis de Mose 
nonnullis, quod omnibus Graecorum Sapientibus vetustior esset, 
proceditur ad ista quae habentur in editis, ἃ vocibus: 259 δὲ ye- 
νόμενος ἐτῶν σε΄. pag. 6. usque ad calcem paginae 17. voces: sd 
πάντα ἔτη cc. quae claudunt nostrum Exemplar, quod folia tantum 
5. comprehendit, supersedente (ut videtur) Librario reliqua tran- 

' scribere. 


"ὦ 


. 


k 


PROLEGOMENA. LXXV 


moria) in. Notis ad 7fnnales Joannis Zonarae. De eo qui plara 
vellet, adeat is 2f/latii Opus de Georgüs praecitatum; et Dia- 
trbem nostram de Scriptoribus Graecis Variis, ubi fuse ac cu- 
gulate de eo disseritur, et multis in rebus castigantur Z/latiana. 
De illo hic loci hoc solum subjungam, vixisse eum eodem cum 
Malla seculo, id est Christi incarnati nono, et Chronicon suum 
perduxisse non modo ad initium Michaelis Theophili F. quod 
decernunt doctorum nonnulli, sed usque ad ejus mortem, hoo 
αἱ usque ad annum 866. 

XLIL — Quod hanc Editionem Joannis IMalelae -et Interpre- 
tem atiinet; jam aelas fere integra elapsa est, nempe annus plus- 
quam 37'"5, ex quo hoc ad praelum adornatum est Opus. 
De Opere tunc prasehun expectante et de laudibus Chilmea- 
di [nterpretis et Annotatoris, haec habet Edvardus Bis- 
saeus nostras in Notis ad Nic. Uptonum de Militari Officio, anno 
D. 1654. excusis, in quibus ex JMalela Narrationem de lmp. 
Juliani interitu descripsit, Qui Liber (inquit) apud. me est, et 
&xzum jam integrum Typographum desiderat: illum transtulit 
Fir doctissimus Edmundus Chilmeadus, | cujus immatura | mors 
eo nomine flebilior est, quod expectatissimis tanti ingenii labori- 
bus nos privavcrit,  Effulsit olim, dum vixit, Edmundus CAil- 
meadus inter illastriores literarum laude Academicos; praeter rei 
Ántiquariae et Criticae peritiam, quam fecit hoc Opus testatissi- 
mam, insignis Mathematicus, Musicus ornalissimus, Orator com- 
pius, et linguarum complurimerum callentissimus, cum docta- 
rum quas vocant tum Gallicae!) etiam et Italicae. — Natus fuit 


Δ) E quibus ia sermonem vernaculum libros aliquot dedit converags. 
Ex lHalig speciatim convertit quae in Operum ejus Indiculo evul- 
gato non accensetur, Historiam Hiluum, Coneuetudinum , et ratio- 
mis oitae Judaeorum hodiernorum per orbem terrarum, conscriptam 


pelgae etiam perhibetur de Sonis et de Musica Veterum: quod opus 
prorsus idem fuisse nullus dubito: et extat id quidem, sub titulo, 
De Musica antiqua Graeca, δὰ finem [frati Oxonii anno 1672. ex- 
cesi; wma cum ejusdem Jfnnotationibus in Odas Dionysii. Ea trans- 
mist ex Hibernia; ubi inter schedas Reverendissimi Usserii latue- 
ramí, swmuus noster Amicus, celeber. Hen. Dodwellus, qui et mi- 
εἷς wma cum ilis Latinam Dionyeii Interpretationem ex eadem Chil- 
ποσὰ manu: verum hanc omiserunt Editores, qui Graeca solitaria 





v 


& Leone Modena, Rabbino Veneto; Ed. Londini an. 1650. in 8, Scri- . 





LXXVI PROLEGOMENA. 


in Agro Glooestriensi, in pago Stow' super Woldam dicto, et in 
hac Academia nostra in Collegio IMagdalenensi tyrocinium suunr 
posuit; post 4fedis (sic Collegium vocamus) Christi Sacellanus 
evasit, adjuncto illi Sodali et Symmysta Joanne Gregorio, Viro 
alio pariter ommigena eruditione instructissimo. — Inde anno 
MDOXLVIII. propter fidelitatem erga Regiam Majestatem Parlimen- 
taria Visitatione ejectus, ad illas angustias est redactus, ut ne- 
cesse habuerit ex JMusica (heu! quam infoelieiter JMusarum 
Alumnus!) sibi tenuem victum comparare, ex stipe viz. con- 
ventus Hebdomadalis, quem, adscitis sibi socíis quibusdam Sym- 
phoniacis, Londini instituerat. Neque ei tamen defuit munifi- 
centia clarissimi viri, Edvardi Bissaei, Equestri honore postmo- 
dum insigniti, quem modo laudavimus; quàm experti sunt etiam, 
et alii calamitate temporum efflicti, et Joannes praedictus Grego- 
rius.  Ànimam Deo reddidit xix. Febr. anno μονα. aetatis 
circiter x1iv. Haec de eo traduntur ab Amico nostro, Viro Án- 
tiquitatum Zfnglicarum, et praesertim ad Scriptores attinentium, 
peritissimo, deque Matre sua 4fcademia eximie merito, ntonio 
a Woodo, in Historia. εἰ Zfntiquitatibus 7 dcademiae nostrae. 
Non opus est ut aliquid addatur de Chronographo nostro, ut 
Lectori et Orbi Literario commendatum faciamus: hoc solum di- 
xisse suífecerit, in publicum jam Opus prodire, quod a viris 
eruditis a totidem annis magnopere fuit expetitum ac exoptatum; 
Opus continens quamplurima, quae, nisi in manus e latebris 
suis ederetur, vel Virorum maximorum scientiam fugissent omni, 
"no, inque tenebris prorsuslatuissent. Et quis, quaeso, Litera- 
torum, Saxum antiquum quod multa ignota patefacit, idcirco 
qupd rude et scabrosum sit, quod a minus perito artifice Chara- 
cteres insculptos habeat, contemptui duceret? Quis potius non 
gauderet e terra jam erui tale? Et quis eruenti non grate se ob- 
strictum agnosceret? 


malebant. Illins honorifica fit mentio apud Praefationem ad D. Hen. 
Holcrofti, Equitis, Versionem /nglicanam Historiarum Procopii Cae- 
eariensis, ubi dicitar illias judicio et censurae Versionem istam fuis- 
se submissam, cumque Graecis collatam et correctam fuisse. Ki 
multum praeterea debet Bibliotheca nostra Osomiensis ob Catalogum 
quem adornavit Librorum Graecorum MSS. Baroocianorum. 





PROLEGOMENA. LXXVII 


XLIII. E memorias mihi pene exciderat quod innuimus in 
imtio hujua Dissertationis, non solum praedictum Edm. Chilmea- 
dum, sed et Jo. Gregorium, quem modo concelebravimus, in 
Chronographum nostrum diligentiam et studium collocasse; et 
quod albi ejus in eundem .;fnimadversiones commemoraverim. 
Hac denique de re monendus est Lector, quod antequam CA. 
wetdus adornandum hoc Opus in se suscepisset praeparaverat 
praelo Excerpta!) quaedam exinde collecta Joannes praedictus 
Gregorius (is obiit anno xpcxrvi.) adjectis quibusdam, quas in 
illa elucubravit, afmimadversiomibus. lli soli refertur acceptum, 
quod, cum nostrum Exemplar Chronographiae JMalelianae et 
principio et fine esset mutilatum, esse JMalelae tamen hoc Opus, « 
jm nobis compareat. Hoc ei foeliciter compertum est ex colla- 

| tone fragmenti de JMuliere Haemorrhousa , quod in Oratione8.  , 
pro Imaginibus Jo. Damasceno tributa ex Chronico Malaliano 
producitur. —Confirmatum est idem ex fabulis istis ?), quas pro. 
fert sub nomine Jo. Iielelis Chronici Tzetzes Chiliasta in CÀil. 5. 
Hist. 99. et 80. Quae omnia quidem in hacce Chronographia 
Dostra memoriae consignantur. His de rebus agit Gregorius in 
Praefatiuncula quam 2fnimadversionibus praemisit. De Autore 
zihil aliud habet. Hoc autem illius Z$nimadversionum Opuscu- 
lum videtur Chilmeadus in animo habuisse, loco Prolegomeno- 
rum, suae Editioni preemittere; nam in loco quodam suarum 
ZÍnnotationum ad Jo. Gregorii de 4fuctore Prolegomena , Lecto- 
rem amandat. Εἰ idem quidem Rei nostrae Typographicae hu- 
jusque Editionis Curatoribus in proposito primum erat; verum 
tandem cum Typis fuisset absoluta pars magna Operis, placuit 

| ilis Me tanta dignatione, quanquam longe immerentissimum, de- * 
corare, ut rogarent, istis insuper habitis, in meipsum suscipe- 


1) In illius vita quam /fnglice habemus ejus posthumis Opusculis prae- 
fxam, falso subindicatur, Opus totum, cum Latina versione et per- 
peteis Commentariis, ab eo fuisse, ut typis committerentur, or- 
natum. 

*) De Sísypho Coo, quod Teucro fuerit Scriba, et sub illo cum mili- 
tasset, de illis quae ipse viderat, lligda conscripserit, quodque 
postea Homerus ex ea suam contexuerit; et de Dicty Cretensi, quod 
i bello Trojano comitatus sit Idomenmea, et de belli gestis Histo- 
riam cemposuerit, quam etiam secutus sit Homerus. 





LXXVIII PROLEGOMENA. 


rem provinciam, et de meo Prolegomena nova prodeunti jam 
Operi procuderem. Haec cedens (mi Lector) illorum hortatui, 
sum audacter aggressus, an prudenter, alii judicabunt: utcunque 
sit; si quid laudis mereatur in negotio arduo et prorsus intenta- 
to, operam navasse; Me veniam saltem a Doctis meriturum non 
prorsus despero. Sane in Novum quendam Orbem, et aliam quasi 
ZAmericam (utinam et divitem") navigium meum trajeci: si in 
rupes aut salebras offenderim, Navigator nondum undarum sciens, 
Me velim erranten) peritiores corrigant, et in viam reducant, 
cupientem semper discere, semper auscultaturum. 


— — -——. Haec si vera videtur, 
Dede manus: aut si falsa est, accingere contra. 


. 
' 


IAIN INOYT MAAAAA 


X PONOTLTPA2OSÓ IZ; A. 





^ 








ANONYMI CHRONOLOGICA. 





Bins γενέσεως ἀνθρώπων f 7 ἡμέρᾳ ἐποίησεν ὃ ὃ ϑεὸς τὸν ᾿Αδὰμ 0 1 


κατ᾽ εἰχόνα xai ὁμοίωσιν αὐτοῦ. οὕτω μὲν οὖν ὃ πρῶτος ἐγένετο 
ἄνθρωπος παρὰ ϑεοῦ, ᾧ üvoua dp , καὶ ἡ γυνὴ αὐτοῦ Εὔα" 


ἄρσεν καὶ ϑῆλυ ἐποίησεν αὐτοὺς ὃ 9eóg. ὃ δὲ ᾿δὰμ ἐγέννησεν Ο 2 


5ix τῆς yvvaixóg αὐτοῦ υἱοὺς τρεῖς, τὸν Καΐν, τὸν Mf, καὶ 
τὸν Σήθ, καὶ ϑυγατέρας δύο, τὴν ᾿Ἡζουρὰν καὶ τὴν ᾿Ἡσουάμ. 
zai ὁ μὲν zídóp xarà κέλευσιν ϑεοῦ ἐπέϑηκεν ὀνόματα πᾶσι τοῖς 
τετραπόδοις xal πετεινοῖς καὶ ἀμφιβίοις καὶ ἑρπετοῖς καὶ ἰχϑύσι 
καὶ τοῖς ἑαυτοῦ τέχνοις" τὸ δὲ αὐτοῦ ὄνομα καὶ τῆς γυναικὸς αὖ- 

Ἰοτοῦ ἄγγελος κυρίου εἶπεν αὐτοῖς. καὶ ὃ μὲν Καΐν ἔλαβε γυναῖκα 
τὴν πρώτην ἀδελφὴν αὐτοῦ ᾿Ἡζουράν, Σὴϑ δὲ τὴν δευτέραν Β 
“Ἵσουάμ" καὶ ὃ μὲν A80 παρϑένος τε xal δίκαιος ὑπῆρχε καὶ 
ποιμὴν προβάτων, ἐξ ὧν ϑυσίας προσαγαγὼν τῷ ϑεῷ καὶ δεχϑ εὶς 
ἀγαιρεῖται, φϑονηϑεὶς ὑπὸ τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ Katy. 


Inscribit editio Oxoniensis Χρονογραφία ᾿Ιωάννου Avrtoyéoc, τοῦ 
παὶ Malala. Cui, cum sit ἀκέφαλος, praefiza sunt Anonymi cujusdam 
Ezcerpta Chronologica, ab Orbe Condito deducta, necdum edita. 


1. 1 ἴδιος. Con f. Genes. cap. V. 1. 8. ϑεοῦ codex, 89 Ox. 
lmeadus, Ef« editio Oxoniensis. — 5. αὐτοῦ Ch. , αὖ- 
τῆς Ox. 6. 4covap "Pu Acováp cod. 11. αὐτοῦ Ch., αὐτῆς Ox. 


. La« generationis hominum quo die creavit Deus Adamum ad imagi- 
mem et sunilitudinem suam.. Hic scilicet primus hominum a Deo conditus 
ext; Adamus autem vocatus est; uxorem vero habuit Evam: Masculum 
et foeminam Deus éfeavit eos. Adamus autem ex uxore sua tres genuit 
flies, Cainum, Abelum, et Sethum; filiasque duas, Azuram et Asuam. 
Adamus autem ex jussu divino nomina indidit omnibus quadrupedibus, 
volatilibus, amphibiis, reptilibus, piscibus, liberisque suis. Ipse vero 


wxorque nomina sua a Dei angelo acceperunt. inus autem sororem 
smam pri enitam, Ázuram, uxorem habuit, Sethus vero Asuam natu 
morcm. rum Abelus virgo justusque erat, et pastoriciam exer- 


: de gregibus autem suis victimas Deo offerens, et ab eo acceptus, 
8 e catre suo Ceino per invidiam occisus est. 


4 | ANONYMI 


Ὁ δὲ Koiy γεωργὸς τυγχάνων, καὶ μετὰ τὴν καταδίκην χει- 
ρόνως βιώσας, πρῶτος μέτρα xal στάϑμια καὶ γῆς ὅρδυς ἐπενόη- 
σεν" εἶτα κτίσας ἐν γῇ Ναὶδ πόλιν κατέναντι "Ἐδὲμ ἐπωνόμασεν 
V 9 αὐτὴν εἰς ὄνομα τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ Evo, καὶ εἰς ἐν συνελϑεῖν τοὺς 
olxelovg αὐτοῦ ἀναγκάσας εἷς πολέμους ἑαυτὸν ἀπησχόλει. κατὰ δὲ 5 
ταῦτα τῆς οἰκίας ἐπ᾿ αὐτὸν πεσούσης ἀπέθανεν, ὡς ἔνιοί φασιν, 
ἕτεροι δὲ ὅτι “αμὲχ αὐτὸν ἀπέχτεινεν. ἀλλ᾽ 0 μὲν Καὶν ἐγέννησε 
τὸν Ἑνώς, ὃ δὲ Ἐνὼς τὸν Γαϊδάδ, ὃ δὲ Γαϊδὰδ τὸν Malden, 
O 8 6 δὲ Π]αλελεὴλ τὸν ]αϑοισάλα, ὃ δὲ Παϑουσάλα τὸν “αμέχ, ' 
ὃς καὶ δίο γυναῖκας ἀγόμενος, ᾿λδὰν καὶ Σελάν, ἐγέννησε τὸν 10 
Ἰοβὴλ καὶ τὸν Ἰουβὰλ καὶ τὸν Θοβέ.. ὃ δὲ μὲν Ἰοβὴλ κατέδειξε 
/ LY [4 € 
κτηνοτροφίων, ὃ δὲ Ἰουβὰλ κατέδειξε ψαλτήριον καὶ κιϑάραν, ὁ 
δὲ Θοβὲλ σφυροκοπίαν χαλκοῦ καὶ σιδήρου. καὶ ὃ μὲν ἐν σχη- 
vaíg κατοικεῖν χτηνοτροφεῖν τε καὶ γεωργεῖν Πρετίσατο, ὃ δὲ κι- 
B ϑαρῳδίας καὶ τραγῳδίας τοῖς δᾳιμονικοῖς ἐπιτηδεύμασι προσεπε- 15 
γόησεν, ὃ δὲ ξίφη τε καὶ ὅπλα χορηγεῖν εἰς πολέμους ἐμηχανήσα-- 
το. τὸ οὖν γένος Κάϊν μέχρι τούτου ἀξιωϑὲν μνήμης τοῦ ἀρι- 
ϑμοῦ τῶν πατέρων ἀποχρίνεται, ἵνα μήτε τοῖς πρώτοις j 
συνταττόμενος μήτε τῶν ἑξῆς ἀφηγούμενος. τὸ τοίνυν ,,nüg 
ὃ ἀποχτείνας Κάϊν ἑπτὰ ἐχδιχούμενα παραλύσει ““ τοιαύτην ἔχει 90 
τὴν λύσιν" ἕχαστος μὲν τῷ ἑαυτοῦ ἁμαρτήματι ἀποθανεῖται, σὺ 


5. κατὰ] Fort. μετὰ. 10. ᾿Ελδὰν] Sic et p. 8. E. (ed. Venetae, 
quam semper cito). '4ddv Genesis IV. 19. 5. Eadem Σελλὰν et 

Ἰωβήλ. 415. Vid. Bentleii Epist. ad Millium p. 44. — 18. μητε 

— μήτε] μὴ καὶ — μηδὲ Ox., μηδὲ — μηδὲ Iulius Pollux Histor. 
hys. Po ed. Hardt. 19. zag] Genes. IV. 15. — 21. ἑαυτοῦ) 
avro Ox. 


Cainus autem agriculturae intentus erat: post condemnationem vero 
deterior factus, mensuras, pondera et limites primus excogitavit. Urbe 
deinde in terra Naid, e regione Eden, extructa, Enos, a filii sui no- 
mine, vocavit eam: coactisque in unum suis omnibus, bellis operam de- 
dit. Aedis deinde ruina oppressum periisse eum volunt nonnulli: alii vero 
& Lamecho eum perhibent interemptum. Caeterum Cainus genuit Eno- 
sum; Enosus vero Gaidadum; Gaidadus Maleleelem; Maleleel Mathusa- 
lam; a quo Lamechus genitus est; qui duabus ductis uxoribus, Elda et 
Bela, Jobelum, Jubalum, et 'Thobelum progenuit. Jobelus autem armen- 
tarius fuit: Jubalus vero psalterium excogitavit et citharam, at TThobe- 
lus aere et ferro tractando occupatus fuit. Ille itaque in tentoriis de- 

ens, armentis nascendis atque agriculturae sese devovit: alter tragoe- 
iarum et comoediarum, daemonicis addictus studiis, primus auctor fuit: 
Hic vero gladiis, armisque in belli usum fabricandis operam dedit. At- 
gue hactenus quidem Caini progenies memoratu digna, a numero tamen 
atriarcharum excluditur; adeo ut nec ipse primis Patribus annumeretur 5 
nec, ceu generis sui auctor, deinceps recenseatur. lllud vero: Omnis 
qui occiderit Cain septuplum punietur, hoc modo intelligendum est. Unus- 





CHRONOLOGIC A. 5 


ἐὲ 0 τοῦ φόνου κατάρξας xal τοῖς ἄλλοις ὑφηγητὴς τοῦ ἁμαρτή- 


ματος γενόμενας ἑπτὰ ἐχδικούμενα παραλύδεις, τουτέστιν ἕπτα- 
πλασίως τιμωρηϑήσῃ καὶ πάμπολλα. σύνηϑες γὰρ τῇ γραφῇ τὸν 
ἀριϑμὸν τοῦτον ἑπταπλασίονα χεχρῆσϑαι, καὶ ἔστιν ἀδιορίστου 
δπλήϑους σημαντιχόν, ὡς τὸ, ἀπόδος τοῖς γείτοσιν ἡμῶν ἕπτα--: 
πλασίονα 4 xol τὸ ,, ἥ στείρα ἔτεκεν ἑπτά ^. χαὶ,, οὐ λέγω σοι 
ἕως ἑπτάχις, ἀλλ᾽ ἕως ἑβδομήκοντα C. ἐν μὲν yàg τοῖς παρὰ τοῦ 
Κάϊν τετολμημένοις πρῶτον ἁμάρτημα φϑόνος, β' δόλος, γ᾽ φό- 
γος, δ' ὅτι ἀδελφοῦ, & ὅτι πρῶτος φόνος, c' ὅτι γονεῦσι néy- 
10 9oc ἐποέησεν, ζ΄ ὅτι ϑεῷ ἐψεύσατο" ταῦτα μὲν τὰ τοῦ Κάϊν ζ' 
ἁμαρτήματα. Gi δὲ εἰς κόλασιν αὐτοῦ παρὰ τῆς ϑείας δίκης ἐπε-- 
γεχϑεῖσαι τιμωρίαι εἰσὶν αὗται. o! ἐπικατάρατος ἡ γῆ ἀπό σου, 
β΄ ἐργᾷ τὴν γῆν, y' οὐ προσϑήσει τοῦ δοῦναί σοι τὴν ἰσχὺν ad- 
τῆς, Ó' στένων καὶ τρέμων, μετὰ τὴν εἰ ὁμοῦ, ἔση ἐπὶ τῆς γῆς, 
i5c ἦν αὐτὸς ἀπεκάλυψεν ὃ Κάϊν, εἰπών, Εἰ ἐκβάλλῃς μὲ νῦν 
ἀπό σου καὶ ἀπὸ προσώπου σοῦ κρυβήσομαι, ζ΄ τὸ μηδὲ κρύ- 
πτεσϑαι τὴν τιμωρίαν, ἀλλὰ σημείῳ προδήλῳ πᾶσι δηλοποιεῖ-. 
σθαι" ἔϑετο γάρ, φησί, κύριος ὁ ϑεὸς τῷ Κάϊν σημεῖον τοῦ μὴ 
ἀνελεῖν αὐτὸν πάντα τὸν εὑρίσκοντα αὐτόν. 
δ Ὁ δὲ Αἀδὰμ σλ'’ ἐτῶν ἦν, ὅτε ἐγέννησε τὸν S9. οὗτος ὃ 
Σὴϑ πρῶτος ἐξεῦρε γράμματα Ἑ βραϊκὰ καὶ σοφίαν καὶ τὰ σημεῖα 
5. ἀπόδος] Psalm. LXXVIIL 19. 6. ἡ στείρα ] Samuel. I. 2. 5. 
ibid. ov ] Matth. XXVIIL 22. 19. αὗται] Cont. Genes. IV. 11. s. 
14. τὴν] τῆς Ch. V. p. 95. A. 15. ἐχβαλλῃς 1 ἐκβάλλεις Genes. 


JV. 14. 17. δηλοποιεῖσθαι Ch., δηλοποιῆσθαι Ox. 18. φησί] 
Genes. IV. 15. . 


quisque pro peccato suo morietur: ΤῸ vero, qui homicidium primus pa- 
trasti, aliisque bojus sceleris auctor primus exttisti, septuplum punieris; 
là est, septemplices gravesque dabis poenas. Scripturis enim solenne 
e numerum bunc pro multiplici ponere; indefiniti enim numeri nota est: 
w in illo loco; Hedde vicinis nostris septuplum: et, Sterilis peperit se- 
ptem: et, Non dico tibi , usque septies; sed. usquc septuagics septies. ἴα 
facinore vero hoc ἃ Caino perpetrato, peccatum 1, erat Invidia: τι, Fravs: 
m, Hemicidium: iv, Quod in fratrem commissum est: v, Quod homici- 





bus ἃ Justitia 


Adamus autem, annos natus coxxx genuit Sethum. Sethus vero iste 
primus invenit literas Hebraicas, et sapientiam, signa item coelestia , an- 


c 


O 4 








6 ANONYMI 


τοῦ οὐρανοῦ καὶ τὰς τροπὰς τῶν ἐνιαυτῶν xal τοὺς μῆνας xol 
τὰς ἑβδομάδας, καὶ τοῖς ἄστροις ἐπέϑηκεν ὀνόματα καὶ voit πέν- 
τε πλανήταις, εἰς τὸ γνωρίζεσϑαι ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων καὶ μόνον, 
καὶ τὸν μὲν a! πλανήτην ἀστέρα ἐκάλεσε Κρόνον, τὸν δὲ β' Δία, 
O 5 τὸν δὲ y' Ἄρεα, τὸν δὲ δ' Ἀφροδίτην, τὸν δὲ ε' Ἕρμῆν᾽ τοὺς 5 
E γὰρ δύο φωστῆρας ἥλιον καὶ σελήνην ὃ ϑεὸς ἐκάλεσε. | 
- Σὴϑ' δὲ ὧν ἐτῶν σε ἐγέννησε τὸν Ἐνὼς ἕτερον, ὃς ἤλπισεν 
ἐπικαλεῖσϑαι τὸν κύριον. μετὰ τοῦτον οἱ αὐτοῦ ἀπόγονοι καὶ ὃ 
Z49, προμηνυϑέντες ἄνωθεν, ἔγραφον τὰ μέλλοντα περὶ τοῦ 
κατακλυσμοῦ ἐν λιϑίναις καὶ ὁστρακίναις πλαξί, σημαίνοντες ὅτι 10 
ἀναλωθῆναι καὶ φϑαρῆναι μέλλει τὸ πᾶν ἢ ὑπὸ πυρὸς ἢ ὑπὸ 
V 8 ὕδατος, καὶ εἰ μὲν ἱπὸ πυρός, σωθήσονται τὰ γράμματα dy 
ὀστρακίναις πλαξί, εἰ δὲ ὑπὸ ὕδατος, ἐν λιϑίναις. ἐλθόντος 
δὲ τοῦ κατακλυσμοῦ καὶ ἅπαντας ἀπολέσαντος, μόνος ἐσώϑη Νῶε 
καὶ οἱ υἱοὶ αὐτοῦ καὶ αἱ ϑυγατέρες πρὸς δευτέρου ἀνακαίνισιν κό- 15 
σμου. μετὰ δὲ τὸν κατακλυσμὸν Καϊνάν, ὃ υἱὸς ρφαξάδ, συν- 
ἐγράψατο τὴν ἀστρονομίαν, εὑρηκὼς τὴν τοῦ Σὴϑ καὶ τῶν αὖ-- 
τοῦ τέκνων ὀνομασίαν, cg εἴρηται, τῶν ἀστέρων ἐν πλακπὶ λιϑί- 
O 6 vn γεγραμμένην" ἥτις στήλη μετὰ τὸν καταχλυσμὸν elg τὸ Σίρι- 
δος ὄρος ἔμεινε, xol ἔστιν ἕως ἄρτι, ὥς φησιν Ἰώσηπος. 90 
Αδὰμ τοίνυν κατὰ τὸν σοφώτατον καὶ ϑεῖον ὑποφήτην 
4, 4ía Ch., “ίαν Ox. 7.. τὸν male positum. Conf. vol. IT. p. 7. D. 
14. ἀπολέσαντος Ch., ἀπολέσας Ox. 18. τέχνων τὴν Ox. ibid. καὶ 
ante τῶν delendum vidit Ch, 40. Ἰώσησος Arch. I. 2. 8., ubi est 
Συριάδα. De pravo Σίριδος conf. Schurzfleisch. Notit. Bibl. Vinar. 
P. 


norumque conversiones, menses etiam, et septimanas; stellis etiam nomi- 
na indidit, et quinque Planetis, tantum ut ab hominibus dignoscerentur: 
quorum 1, Saturnum nominavit; 11, Jovem; im, Martem; iv, Venerem; 
v, Mercurium; duobus enim Luminaribus, Soli nempe et Lunae, Deus 
nomina imposuit. - 

Sethus vero, annum agens quintum supra ducentesimum , Enosum al- 
terum genuit; qui speravit vocari Dominus. Hujus posteri, atque Sethus, 
coelitus edocti, de futuro diluvio scripserunt in tabulis tum lapideis, tum 
latericiis, innuentes mundum universum consumptum δ, vel ab igne, vel 
sb aqua; et si ab igue, literas hasce tabulos latericitis, sin ab aqua, la- 
pideas incolumes praestituras. Superveniente itaque diluvio, cunctaque 
obruente, solus Noa, tum filiis et filiabus suis, in orbis novi instaura- 
tonem, servatus est. Post diluvium vero Cainan, filius Arpbaxad, in- 
venta hac Sethi, filiorumque ejus tabula lapidea sstrorum, u& dictum 
est, nominibus inscripta, Astronomicam scientiam conscripsit. Columna 
vero haec post diluvium in Sirido monte reperta est; superestque ad 
hunc usque diem, uti Josephus testatur. 

Adamus itaque anncs natus ccxxx, uti tradit sapientissimus ac divi- 





CHRONOLOGICA. 1 


Movet» γενόμενος ἐτῶν 0X. ἐγέννησε τὸν Σήθ, ϑνήσκει δὲ κατὰ 
τὴν παραβάσεως ἡμέραν" χιλιονταετίας γὰρ τῆς τοῦ ϑεοῦ ἡμέρας 
ἐχούσης τὸ διάστημα, $3. ἔτη μόνον ζήσας τελευτᾷ. τοῦτον λέγε- 
ται ταφῆναι κατὰ τὴν τῶν Ἱεροσολύμων γῆν, ὥς φησιν Ἰώσηπος. 
5 — X59 δὲ γενόμενος ἐτῶν os ἐγέννησε τὸν Ἐνώς, καὶ μετὰ 
τοῦτο ἔζησεν ἔτη wb, καὶ ἀπέϑανε ζήσας τὰ πάντα Erg φ ιβ΄. 
περὶ οὗ εἴρηται, εἰσῆλθον ol υἱοὶ τοῦ ϑεοῦ πρὸς τὰς ϑυγατέρας 
τῶν ἀνθρώπων, ““ ἤτοι τὰς ἀπὸ τοῦ Κάϊν. ϑεὸν γὰρ αὐτὸν οἱ τότε 
ἄνϑρωποε προσηγόρευον διὰ τὸ ἐξευρεῖν τὰ Ἰουδαϊκὰ γράμμα-- 
ἴοτα, τὰς τῶν ἀστέρων ὀνομασίας, καὶ πρὸς τούτοις καὶ τὴν πολ- 
λὴν αὐτοῦ εὐσέβειαν θαυμάσαντες, ὥστε xol πρῶτον ἐπικαλεῖ- 
σϑαι ϑεὸν xal ὀνομάζεσϑαι, καϑὰ καὶ τῷ IMoioet λέγει κύριος, 
ε»ϑεὸν δέδωχά σε τῷ Φαραῷ,““ καὶ περὶ τῶν ἐναρέτων καὶ πνευ- 
ματικῶν xal τῶν χριτῶν ἔφη, ., ϑεοὺς οὐ κακολογήσεις καὶ ἄρ- 
ἴδ χοντας τοῦ λαοῦ σου οὐχ ἐρεῖς κακῶς.“4 εἰκότως οἱ τοῦ Σὴϑ' 
καὶ τοῦ Ενὼς xal Ἐνὼχ παῖδες υἱοὶ ϑεοῦ καὶ υἱοὶ τῶν ϑεῶν xa- 
τὰ τὸν Σύμμαχον νοείσϑωσαν, οἵτινες ἁλόντες ἀκολασίᾳ πρὸς 
τὰς ϑυγατέρας Κάϊν εἰσῆλθον, ἐξ ὧν οἱ ἐκ τῆς καταλλήλου μιαι- 


1. Μοδσὴν Ox. Est Genes. V. 8. — 5. Σὴϑ δὲ γενόμενος — p. 
16. 19. in codice aequuntor st illa p. 8. A. Νίνου μεγάλης βα- 
σιλεύσας. vid. Hodii Proleg. XLL 1. 'Transposuit Chilmeadus, quem 
imitandum duxi. 7. εἴρηται} Genes. VI. 4. — 11. ὥστε restitui 
ex Saida v. Σήθ, ὅς ys Ox. ibid, πρῶτον] πρῶτος Ox. 19. óvoua- 
ξισθαι Suidas, ὀνομάζειν Ox. — ibid. τῷ Μωῦσεϊ) τὸ Moos Ox. 


σ 


Oo 7 


Vide Exod. VII. 1. 14. fgg] Exod. XXIL 28. ibid. ἄρχον-. 


τας] Sic et "Theodoretus vol. Ll. p. 60. Sch., ἄρχοντα Exodus et 
Seidas. 15. Σὴϑ καὶ cod. 279 Ox. 17. ἁλόντες Ch., Suidas, 
ἀλώντες Ox. 18. ἐκ τῆς Ch. cum Suida v. μιαιγαμίαι, τῆς Ox. 
et Suidas v. 250. ibid. καταλλήλου — γίνονται Ch. cum Suida, 
zar ἐλλήλου — γένονται Ox. 


mes Prepheta Moses, Sethum genuit: mortuus autem est ipso tra , 
sesis die. Quum enim dies apud Deum mille annorum sit spatium, Ada- 
ENS anis DCCCCXXX tantum exactis, diem suum obiit: sepultum vero eum 
tradumt in regione Hierosolymitana, uti testatur Josephus. 
Bethas autem annos natus ccv, genuit Enosum; et deinceps vixit an- 
Pccvm, et mortmus est: omnes itaque anni ejus fuerunt pcccoxit, De 
: Ingressi sunt. filii Dci ad filias hominum; nempe ad mu- 
ἃ Caino oriundas. "Deum enim eum appellaront illius aevi homines, 
eb literas Hebraicas, et astrorum nomina ab illo excogitata; tum ob 
jos pietatem. Hic etiam primus Dei nomine appellatus est; 
πὸ q Moisi dicit Dominus: Constitui te Deum Pharaonis. De 
etiam illustribus, et spiritualibus hominibus, et de Judicibus populi 
Ms non detrahes, et principibus populi tui non malcdices. Me- 
Sethi, Enosi, et Enochi filii, secundum Symmachum, filii 
, dicti intelligantur; qui amore filiarum Caini flagrantes, 


mm 
] 
εἶ 


Mi 
: 








.8 0s ANONYMI 


- γαμίας γίνονται γίγαντες, διὰ μὲν τὸν δίκαιον 229 ἰσχυροὶ καὶ 
μέγιστοι, διὰ δὲ τὸν ἄδικον καὶ βέβηλον Κάϊν πονηροὶ καὶ κά-- 
κιστοι. 


᾿Ἑγὼς δὲ γενόμενος ἐτῶν op! ἐγέννησε τὸν Καϊνᾶν, καὶ μετὰ 
D τοῦτο ἔζησεν ἔτη qu, καὶ ἐγέννησε τὸν ἸΠαλελεήλ, καὶ ἀπέϑανε 5 

ζήσας τὰ πάντα ἔτη φαΐ. | 

ἸΠαλελεὴλ δὲ γενόμενος ἐτῶν ρξε ἐγέννησε τὸν ᾿Ιάρεδ, xal ἡ 
μετὰ τοῦτο ἔζησεν ἔτη ψλ', καὶ ἀπέϑανε ζήσας τὰ πάντα ἔτη oe". 

Ἰάρεδ δὲ γενόμενος ἐτῶν ρἘβ' ἐγέννησε τὸν Ἐνώχ, καὶ μετὰ 
τοῦτο ἔζησεν ἔτη o, καὶ ἀπέϑανε, περὶ οὗ εἴρηται ἡ μετάϑεσις, 10 
ζήσας τὰ πάντα ἔτη SE. 

Ο8. Ἐνὼχ δὲ γενόμενος ἐτῶν o5t. ἐγέννησε τὸν ]αϑουσάλα, καὶ 
μετὰ τοῦτο ἔζησεν ἔτη wf, καὶ ἀπέϑανε ζήσας τὰ πάντα 
ἔτη 9359". ; 

«Ἵἀμεχ δὲ γενόμενος ony ἐγέννησε τὸν Νῶε, xol μετὰ voUro15 
ἔζησεν ἔτη φξε᾽, xal ἀπέϑανε ζήσας τὰ πάντα ἔτη ψνγ. δύο 


4. Ἐνὼς δὲ γενόμενος ἐτῶν op ] ,,Omnia hic mendosa et mutila: 
verisimile est hoc modo scripsisse Auctorem. νος γενόμενος ἐτῶν 
QU, ἐγέννησε τὸν Kaivd»: xal μετὰ τοῦτο ἔξησεν ἔτη qu£, xol 
ἀπέθανε ζήσας τὰ πάντα ἔτη fos. Kaivüv δὲ γενόμενος ἑτῶν Qo, 
δγέννησε τὸν Μαλελεὴλ, καὶ nerd τοῦτο ἕξησεν ἔτη ψμ', καὶ ἀπέ- 
ϑανε ζήσας τὰ πάντα ἔτη 2...“ Ch. V. Genes. V. 9.5. 5. Με- 
1ελεήλ Ox. 10. περὶ --- μετάϑεσις post 'Evoz pone. 19. καὶ 
erd τοῦτο ἔζησεν ἔτη of] ,Iterum confusa omnia: locus tamen 
bite ab oscitantibus librariis foedissime mutilatus, hoc modo fortasse 
ex Eusebio restituendus. καὶ μετὰ τοῦτο ἔξησεν ἔτη σ΄, xol μετε- 
τέθη, ζήσας τὰ πάντα ἔτη τξε. αϑουσάλα δὲ γενόμενος ἐτῶν 
οὗζ΄, ἐγέννησε τὸν Δάμεχ, καὶ μετὰ τοῦτο ἔξησεν ἔτη off , καὶ ἀπέ- 
ϑανδ, ζήσας etc, Sed videamus etiam rxx. hoc ἰοοο. Ch. V. Ge- 
nes V. 22. s. 16. 3»9'] ,, Numerus iste mendosus est: scriben- 
dum »y, secundum Auctoris computum, Ch. V. Genes. V. 81. 


ad eas ingressi sunt: ex quibus pollutis nuptiis Gigantes nati sunt, pro- 
pter justum quidem Sethum, robusti et procerissimi; propter Cainum 
vero iniquum et profanum, improbi pessimique. 

Enosus autem annos natus cxrL, genuit Cainanum; et deinde vixit 
&nnos DCCXL, et genuit Maleleelem , et mortuus est, cum vixisset an- 
nos DCCOCX. | 

Maleleel vero annos natus cLxv, genuit Jaredum, et deinceps vixit 
annos DOCcXxX, et mortuus est, cum vixisset annos Dccoxcv. 

Jaredus autem annos natus crLxir, genuit Enochum, (qui translatus 
esse dicitur:) et deinde vixit annos Dccc, et mortuus est, cum vixisset 
&nnos DCCCCLXII. 

Enochus vero annos natus crxv, genuit Mathusalam, et deinde vixit 
annos DcccII, et mortuus est, cum vixisset annos DnccccLxix. 

Lamechus autem annos natus cLxxxviri, genuit Noam, et deinceps 
vixit annos DnLxv, et mortuus est, cum vixisset annos DccLix. Duorum 





CHRÓNOLOGICA. 9 





τοίνυν “άμεχ 5 γραφὴ μνημονεύει, Eva μὲν τὸν ἀπὸ τοῦ Kt», E 
ἕτερον δὲ τὸν πατέρα Νῶε᾽ γεγέννηται γὰρ Νῶε διὰ “άμεχ οὐκ 
ix τοῦ Καὶν τοῦ καὶ πεφονευχότος ἄνδρα καὶ νεανίσχον, ἀλλ᾽ ἐχ 
μεταγενεστέρου καὶ ἐξ ὁμωνύμου τοῦ ἀπὸ Σήϑ᾽ ἐκεῖνος γὰρ λέγει 
5, ἄνδρα ἀπέχτεινα εἷς τραῦμα ἐμοὶ καὶ νεανίσκον εἷς μώλωπα 
iuo£.'" xal ὡς δύο φόνους πεποιηχὼς καὶ τῶν δύο τὰς γυναῖκας 
εἰληφώς, "EAddy καὶ Σελάν, ἑαυτὸν καταμέμφεται ἑβδομήκον-- V 4 
τάχις ἑπτὰ ἄξιον εἶναι κολάσεως, ὅτι ἐκ Κάϊν μέν, φησίν, ἐκδι- 
πεῖται ἑπτάχις, ἐχ δὲ “Ταμὲχ ἑβδομηκοντάκις ἑπτά, διὰ τοῦτο 
10 μειζύνως κολάζεται, ὥσπερ καὶ ὃ “ἄμεχ οὕτως πέπονθε" τοῦ δι-- 
χείου γὰρ 'Evoy ἀδελφοὺς ἀνεῖλε, τοῦ πίστει διὰ τούτων προσευ-- 
ξαμέγου μὴ ἰδεῖν τοιοῦτον ϑάνατον, καὶ ἀχουσϑεὶς μετετέϑη. ἦν 
δὲ Ἐνὼχ ix τοῦ δικαίου Σήϑ', ἐξ οὗ Χριστὸς κατάγεται, γενεα- Ο 9 
λογούμενος xarà τὴν τοῦ ϑείου καὶ εὐσεβοῦς “ουχῶ ἀναπόδισιν 
εοΐως τοῦ Σὴ9 xal τοῦ ““δὰμ καὶ τοῦ ϑεοῦ. " 
Νῶε δὲ γενόμενος ἐτῶν φ' ἐγέννησεν υἱοὺς τρεῖς, τὸν Σήμ, 
τὸν Χάμ, τὸν Ἰάφεϑ. μετὰ δὲ ἔτη ρ΄ τοὺς ἑαυτοῦ τεγϑῆναι B 
εἰοὺς εἰσῆλθεν εἰς τὴν χιβωτόν, ὑπάρχων ἐτῶν χ', καὶ οὕτω γί- 
γεται ὃ χαταχλυσμός. καὶ ἐν τῷ ἑνὶ xal χ' ἔτει τῆς ζωῆς αὐτοῦ 
δοἔξῆλθεν ἐχ τῆς χιβωτοῦ, καὶ μετὰ τὸν κατᾳχλυσμὸν ἔζησεν ἔτη 


2. τὺν πατέρα Ch., τοῦ πατρὸς Ox. 4. λέγει] Genes. IV. 23. s. 
10. κολάζξεταε cod., κολάζηται Ox. ibid. οὕτως .. Forte legen- 
dom οὗτος.“ Ch. 12. μετετέϑη cod., μεεατήϑη Ox. 14. 4ov- 
xa] ML 38. ἀναπόδισιν cod,, ἀναπόδησιν Ox. 17. τοὺς] ,,Ar- 
ticulus τοῦ hoc loco deesse videtur.** Ch. — 19. ἔτει Ch., iz; Ox. 


vero Lamiechorum meminit scriptura; unius, a Caino oriundi; alterius, 
qui Nose pater erat. Noa enim natus est, non a Lamecho qui ἃ Ceino 
ertum duxit; qui etiam virum occidit et adolescentulum; sed a posterio- 
re ejusdemque cognomine qui ex Sethi posteris erat. Ille enim dicit: 
»Occidi virum in vulnus meum, et adolescentulum in livorem meum.** 
Et qnod duo homicidia perpetrasset, occisorumque uxores ambas, Kldam 
et Selam, sibi accepisset, ipse septuagies septemplicis punitionis se di- 
p profitetar. .. Septuplum enim (inquit) ultio dabitur de Cain; de 

vero septuagies septies. Atque ideo majorum foenerum dignus 
eensebatur Lamechus, (quas etiam passus est) eo quod Enochi justi fra- 
tres e medio sustulisset; «ui ex fide idcirco Deum precatus est, ne ipse 
tali morte periret: precibus itaque ejus auditis, translatus est. Enochus 
vere ertum duxit a justo Setho, a quo Christus oriundus est; cujus ge- 
senlepiam divinus et sanctus Lucas recenset, retro eam deducens adusque 
Bethom, Adamum, et Deum. . 

Nos vero D annos natus, tres genuit filios, Semum, Chamum, et Ja- 
pbetum. Exacto autem anno centesimo post filios hosce natos, Noa in 
arcam ingressus est, annos natus pc, propter aques diluvii. Anno autem 

» Vitae suae DCI, €X arca egressus est: post diluvium vero vixit annos CoCL, 








10 ANONYMI 


v», xal ἀπέϑανεν ζήσας τὰ πάντα Erg foy. ἐπειδὴ δέ ποτε ὃ 
κατακλυσμὸς ἐπαύσατο, ὃ μὲν φόβος ἐνεδίδου λοιπόν, ἐπετείνετο 
δὲ τὰ τῆς ἀϑυμίας αὐτῷ σφόδρα, καὶ τὸ προφητικὸν ἔπασχεν, ὃ 
περὶ τῆς ἡμέρας κυρίου φησὶν μώς, ,,0v τρόπον ἐὰν ἐχφύγῃ ἄν-- 
ϑρωπος ἀπὸ προσώπου λέοντος καὶ ἐμπέσῃ αὐτῷ ἡ ἄρκος καὶ εἶσ-- 5 
ἔλϑῃ εἷς τὴν οἰχίαν αὐτοῦ καὶ ἀπερείσῃ τὰς χεῖρας αὐτοῦ εἷς τὸν 
τοῖχον καὶ δάχῃ αὐτὸν ὄφις, ““ οὕτω συνέβαινε τότε. καὶ γὰρ τῆς 
C κιβωτοῦ προχύψαντα καὶ τῆς δυσώδους xol στενοχωρουμένης 
O 10 εἰρχτῆς ἐχείνης ἀπαλλαγέντα, χειμὼν ἕτερος διεδέχετο τοῦ προ- 
τέρου οὐχ ἥττων, τὴν ἀπορίαν καὶ ἀπώλειαν ἐννοήσας τοῦ γένους. 10 
Σὴμ δὲ μετὰ δύο ἔτη τοῦ χατακλυσμοῦ, γενόμενος of ἐτῶν, 
ἐγέννησε τὸν Ἀρφαξάδ, καὶ μετὰ τοῦτο ἔζησεν ἔτη φ', καὶ ἀπέ- 
ϑανε ζήσας τὰ πάντα ἔτη yf. 
Ἀρφαξὰδ δὲ γενόμενος QÀ& ἐγέννησε τὸν Καϊνᾶν, καὶ μετὰ 
τοῦτο ἔζησεν ἔτη υγ΄, καὶ ἀπέϑανε ζήσας τὰ πάντα ἔτη φλη. 15 
Καϊνᾶν δὲ γενόμενος ἐτῶν ρϑ' ἐγέννησε τὸν Σάλα, καὶ μετὰ 


1. «&'] Scribendum τν΄, ut ex Τοσία sacro et Auctoris ipsius com- 

tatione manifesto apparet. * Ch, "V. Genes. IX. 28. — 4. 4u06] 

. 19. 5. εἰσέλθῃ] εἰσέλϑοε Ox. 6. ἀπερείσῃ] ἀπερίσοι Ox., ἀπε- 
ρείσοε Ch. 7. συνέβαινθ Ch., συνέβενε Ox. — 8. στενοχωρουμένης 
cod., στενοχορουμένης Ox. 9. ἐκείν e addit cod., om. Ox. 10. ἥτεων 
Ch, ἧττον Ox. ibid. ἐννοήσαντα ΩΝ 14. ᾿δρφαξὰδ δὲ γενόμενος 
elg etc.] ,,Omnia hic mendosa: Legendum, 49g. δὲ γενόμενος ἑτὼν 
ρλε΄, ἐγέννησε etc. et deinde pro v'. scribe vy. uti habet Lxx versio, 
quam Graeci ubique sequuntur: ex istis enim numeris rite conficitur 
numerus totalis annorum pxxxvru, quem auctor nobis exhibet. Cae- 
terum de Cainan hoc insititio nihil dicemus: Nodus iste summa jam- 
dudum exercuit ingenia, necdum explicatur.* Ch. Reposui ρλε΄ et υγ΄. 
16. Καϊνὰν δὲ γενόμενος tà» Q9,] ,, Nec aliis, nec sibi in hisce 
calculis constat Auctor noster. Lxx seniores Cainan cxxx annorum 
fuisse cum Salam generaret, et deinde vixisse annis cccxxx affir- 
mant: quibus numeris compositis , δηπὶ ccccLx, non cccLxvi, ut 
Noster habet, conficiuntur. Ch. 


- et mortuus est, cum vixisset annos nccccr. Diluvio tandem cessante, ti- 
morem quidem omnem deinceps deposuit; caeterum maxima eum cepit 
animi dejectio; et Propheticum illud omnino passus est, quod de die Do- 
mini 8b Amoso dictum est: , Quomodo si fugiat vir ἃ facie leonis, et 
occurrat ei ursus; et ingrediatur domum, et innitatur manu sua super 
arietem , et mordeat eum coluber:** eodem modo tunc temporis evenit. 

' | arca quippe egressum, et foetido illo arctoque carcere liberatum, 
tempestas alia priore nequaquam mitior eum excepit; cum generis sui 
angustias, ipsamque adeo deletionem ob oculos jam baberet. 

us vero, post annum secundum a diluvio, vitae suae anno cri, 
genuit Arphaxadum; et deinde vixit annos D, et mortuus est, ubi vixis- 
set annos 9011. 
Arphaxadus autem annos natus cxxxi, genuit Cainanum, et deinde 
vixit annes cccc, et mortuus est, cum vixisset annos DXXXVIII. 
Cainanus vero annum ayens cix, genuit Salam, et deinceps vixit an- - 








* 


CHRONOLOGIC A. 14 


τοῦτο ἔζησεν ἔτη τλ', xol ἀπέϑανε ζήσας τὰ ᾿ πάντα ἔτη τξζ΄. 
τὸν δὲ Σάλα 0 πατὴρ αὐξηϑέντα γράμματα ἐξεπαίδευσε" καὶ δή 
ποτὲ ὃ Σάλα πορευϑεὶς ἀποικέαν κατασκέψασθαι, ἐλθὼν κατὰ D 
γὴν Χαλδαίων γράμματα ἐπί τινων διακεχαραγμένα πετρῶν ἐντυ-- 


δχών" τὰ δ᾽ ἦν ἄρα τῶν Ἐγρηγόρων παράδοσις " ταῦτα δὲ ἐγγρα- O 11 


ψάμενος 0 Σάλα αὐτός τε ἐν αὐτοῖς ἐξημάρτανε καὶ τοῖς ἄλλοις 
τὴν αὐτὴν ἀτοπίαν ἐξεπαίδευσεν. ὁ δὲ Σάλα γενόμενος ἐτῶν QX 
ἐγέννησε τὸν Ἕβερ, καὶ μετὰ τοῦτο ἔζησεν ἔτη υ' τρία, καὶ ἀπέ- 
Sart ζήσας τὰ πάντα ἔτη qày. | 
10 — "Ef:o δὲ γενόμενος QAO! ἐγέννησε τὸν Ἰεκτὰν xal τὸν Φάλεκ. 
ἐπὶ δὲ τοῦ Ἕβερ ἐννοοῦσιν oi ἄνθρωποι πύργον κατασκευάσαι oi- 
βανομήχη πρὸς ἀποφυγὴν τοῦ καταχλυσμοῦ, ὡς τοῦ ϑεοῦ ἐπι-- 
βουλεύοντος αὐτοῖς " ἦσαν γὰρ πάντες μιᾷ φωνῇς Νεβρὼδ δὲ 
ὃ γίγας, Xovcal τοῦ «Αϊἰϑίοπος υἱός, προσέτασσε καὶ εἷς βρῶσιν Ἑ 
15 ἀγρεύων ἐχορήγει ζῶα. ὃ δὲ Ἔβερ, ὃ τοῦ Σάλα υἱός, ἐπείγειν 
ἐγχκεχείριστο τὴν οἰχοδομὴν τοῦ πύργου καὶ τῆς Βαβυλῶνος, ὅ 
ἐστι σύγχυσις. τῶν δὲ πάντων ἐπὶ τὴν τοῦ πύργου καὶ τῆς πό- 
λεως ὁρμησάντων οἰχοδομὴν ἀρχηγοὺς εἶχεν off , μόνος δὲ Ἕβερ - 
ev συνέθετο τῇ τούτων ἀλυγίστῳ ἐργασίᾳ" διὸ καὶ πάντων αἱ 
3ογλώσσαι συνεχύϑησαν, τῶν συντεϑειμένων εἷς off γλώσσας διαι-- V 5 
ρεϑέντων χατὰ τὸν ἀριϑμὸν τῶν ἀρχόντων αὐτῶν" τούτῳ μόνῳ Ο 12 
4. διακεχαραγμένα Pollux p. 66. pro ἐντυχὼν ponens εὑρίσάξε, 
διαχεχαραγμένων Ox. idem mox παραδύσεις — vovg ἄλλουρ — 
ἐξεπαίδευσεν. 9. giày Ch., gy Ox. — 14.. Xovoai] Xovg Ch. 
Χουσὶ Theod. Melit. 15. ἐχορήγει cod., ὀχορήγει Ox. 20. evs- 


mex» vel συνεχέθησαν Ch., συνεχήϑησαν ibid. συντε- 
ϑειιᾶδπων» Ox, συντεθημένων cod. 





89€ cccxxx, et mortuus est, cum vixisset annos ccorxvrt. Caeterum Sala 
jm grandior factus literis ἃ patre imbutus est, — Egressus autem, ad ex- 
plersndeam habitandi locum, in Chaldaeam venit: ubi incidens in tabulas 
I lapidens literis i»scriptas, (ab Egregoris hae traditae sunt) eas- 

Sela ibens et ipse in eis peccavit, et alios etiam iisdem imbuit 
imeptiis. Bela autem annos natus oxxx, genuit Heberum; et deinde vi- 
zi βαθύς cCOCIII, et mortuus est, cum vixisset annos ὉΠ. ' 

Heberus vero, annos natus cxxxiv, genuit Jectanum et Phalecum. 
Heberi astem tempore consilium inierünt homines turris extruendae, cujus 
exlmen ad coelum pertingeret, ad evitanda scilicet diluvia; ac si Deus eis 
insidias structurus esset: erant enim omnes labii unius. Nebrodus autem 
Qps, Chus Aetbiopis filius, coepti hujus aliis auctor erat, ferss etiam 
ex venatione p εἷς. in victum suppeditans. Extructionem vero tum 
turri, tem Babyloniae (quae Confusionem sonat) urgere jussus 
«t Heberus Selae F. Populo autem universo ad turrim hanc, urbemque 
exreendes convenienti, praefecti erant Lxxrt: solus scilicet Heberus isto- 
ται stulMe conatui non est adsensos; unde cum reliquorum omnium ser- 
me, sccundum praefectorum numerum, in linguas Lxxi divisus esset, so- 


12 ANONYMI 


τῷ Ἕβερ ϑεὸς οὐχ ὑστέρησε τὴν ἀρχαίαν φωνήν. ὅϑεν οἱ ἀπο-- 
μείναντες ἐν τῇ προτέρᾳ γλώσσῃ Ἑβραϊς αὐτὴν ἐπωνόμασαν κατὰ 
τὴν τοῦ χρατήσαντος αὐτὴν ἐπωνυμίαν Ἕβερ εἰς τὸ γένος τῶν 
Ἑβραίων, οἵτινες πατρωνυμικῶς καὶ φερωνύμως Ἕβραῖοι καλοῦν-- 
ται. διὸ καὶ τῇ τῶν Ἑβραίων γλώσσῃ ἐχρῶντο οἱ ἀπὸ τοῦ ““δάμ, 5 
καὶ τοὺς ἀμφὶ τὸν ““βραὰμ καὶ τὸν Νῶε καταγομένους καὶ τὸν 
δεύτερον 4“δάμ, τὸν Χριστὸν λέγω, τῇ τῶν “Ἑβραίων φωνῇ δῆ- 
λον κατὰ τὸν πρῶτον πάντων “δὰμ γρώμενον, ὡς τὸ ἐφαϑὰ 
καὶ ταλιϑὰ κοῦμι καὶ λιμὰ σαβαχϑανὶ καὶ τὰ ὅμοια. καὶ μέντοι 
καὶ πρὸς τούτοις καὶ τὰ τῶν παλαιῶν ὀνόματα ἐναργὲς τεκμήριον 10 
Β τοῦ ταύτην εἶναι φωνὴν τὴν πρὸ τῆς συγχύσεως, καὶ ταύτῃ τὸ 
ζητούμενον ἑρμηνεύεται, ἐφ᾽ ὧν xav οὐδεμίαν ἔστι γλῶσσαν τὸ 
σημαινόμενον ἐπιλύσασϑαι, οἷον τοῦ ““δὰμ καὶ τῶν λοιπῶν at 
προσηγορίαε δὲ ἑτέρας οὐδεμίας ἑρμηνεύονται, εἰ μὴ διὰ τῆς 
Ἑβραϊκῆς καὶ μόνης. ταύτην γὰρ τὴν γλῶσσαν καὶ Συριακὴν λέ. 15 
γουσιν, ὡς ὃ πολυμαϑὴς οὕτω μαρτυρεῖ Ὡριγένης, ἑρμηνεύων 
ἐκ τῆς Συριακῆς βίβλου καὶ ἑξῆς Συριακὴν εἰπὼν τὴν “Ἑβραίων 
O 18 διάλεκτον, ἐπειδὴ γὰρ Συρίαν τὴν Ἰουδαίαν καὶ Σύρους oí za-. 
λαιοὶ τοὺς Παλαιστίνους ὠνόμαζον. ὃ μὲν οὖν πύργος qxodo- 
μήϑη ἐπὶ Ἕβὲρ ἐν ἔτεσι τεσσαράκοντα, καὶ ἔστι κεχαλασμένος τὰ 20 


1. ovz] οὐκ Ox. 9. Egoote] Exspectares 'Efoaióa. Conf. p. 
12. E. vol. lI. p. 14. B. 65. B. 78. D. 4. πατρωνυμικῶς Ch., πα- 
τρονυμιχῶς Ox. 8. πάντων Ox., πάντως cod. 9. ταληϑα- 
κούμη — λιμάσα βαχϑανὴ Ox. Vid. Marc. VII. 34. V. 41. XV. 34. 
10 τεκμήριον Ch., τεχμήρια Ox. 18. yàg] zs0? 19. gxoóo- 
μηϑὴη Ch., οἰκοδομήϑη Ox. 20. κεχαλασμένος  κεχαλαγμένος 
cod., κεζαλχαμένος Ox. neglecto etiam τὰ. | 


lum Heberum Deus antiqua lingua non privavit. Atque ideo qui linguam 
hanc retinuerunt, Hebraeam eam vocarunt, juxta nomen Heberi, qui in 
genus Hebraeorum eam propagavit, qui etiam appellatione patris nomini 
conveniente, Hebraei dicti sunt. Adami itaque posteri Hebraea lingua 
usi sunt. Abrahamum etiam et Noae filios, sed et Adamum etiam se- 
cundum, Christum dico, eadem Hebraea lingua, qua Adamus primus, 
usum fuisse manifestum est; ut ex hisce verbis apparet: Ephata, "lalitha 
Cumi, Lama sabachthani, et simitibus. Quin et ab antiquorum ncmini- 
bus argumentum clarum peti potest, hanc esse linguam, qua vsi sunt. ho- 
mines ante Confusionem.  Siquando enim de horum quibusvis quaestio 
facta est, ex hac sola lingua solutionem habere potest: sicut Adami 
aliorumque nomina ex nulla alia lingua quam Hebraea explicari possunt. 
Linguam banc Syriacam etiam appellatam esse testatur doctissimus Ori- 
genes, in Commentariis suis super Biblia Syriaca; ubi Syriacam diale- 
ctum Hebraeorum esse asserit, Syriam enim, Judaeam, et Syros, Palae- 
stinos antiqui vocarunt. 'l'urbs itaque Heberi tempore quadraginta an- 
forum spatio extructa est; cujus etiam adhuc supersunt vestigia quaedam, 
λ . .« 





CHRONOLOGIC A. 18 


ἤνη αὐτοῦ φυλασσόμενα μόνον ἀνὰ μέσον 4400)0 καὶ Βαβυλῶνος. 

ἦν δὲ εὐυλγ΄. | C 
Φάλεκχ δὲ γενόμενος ἐτῶν oM ἐγέννησε τὸν Ραγαῦ, καὶ μετὰ - 

τοῦτο ἔζησεν ἔτη σϑ', καὶ ἀπέϑανε ζήσας τὰ πάντα ἔτη τλϑ'. 

65 ΓῈδονται οὖν ἀπὸ τοῦ “4δὰμ ἕως τοῦ κατακλυσμοῦ ἔτη Bot, 
καὶ ἀπὸ TOU κατακλυσμοῦ ἕως τῆς συγχύσεως τῆς πυργοποιέας 
χαὶ τῆς τελευτῆς Φάλεκ, ὃ ἔστι μερισμός, ἔτη gàg. 

Kul οὕτω γίνεται διαμερισμὸς ἤτοι διασπορὰ τῶν υἱῶν Νῶε 

χαὶ τῶν ἐξ αὐτῶν γεννηθέντων" διόπερ καὶ μέροπες ἐκλήθησαν 

10 ἀπό τε τῆς μεμερισμένης φωνῆς ἀπό τε τοῦ μερισμοῦ τῆς γῆς. 
0 μέντοι Σὴμ ἐγέννησε τὸν Ἐλὰμ καὶ ᾿Ασοὺρ καὶ τὸν ᾿ἀρφαξὰδ D 

xui τὸν “οὐδ, ὁ δὲ Χὰμ τὸν Χοὺς xal τὸν ΠΠεσραὶμ καὶ τὸν Φοὺδ 

zai τὸν Χανάν, ὁ δὲ Ἰάφεϑ τὸν Γάμερ καὶ τὸν Π]αγὼγ καὶ τὸν 


Θηρὰν xai τὸν Ἰωῦαν-χαὶ τὸν Ἰϊεκτὰν καὶ τὸν Θόβελ καὶ τὸν IMo- Q 14 


15 σὺχ xai τὸν ]αδαΐ, ἀφ᾽ οὗ ἸΜῆδοι γενόμενοι καὶ τῶν Βαβυλω-- 
νίων χρατήσαντες, 7| χώρα Πηδία προσηγορεύϑη κυρίως καὶ φε 
ἹΠετὰ γοῦν τὴν σύγχυσιν καὶ τὴν τοῦ πύργου διάλυσιν μετα- 
στέλλονται οἱ τρεῖς υἱοὶ τοῦ Νῶε πάντας τοὺς ἐξ αὐτῶν γενομέ- 
S0sorc, xal διδόασιν αὐτοῖς ἔγγραφον τῶν τόπων τὴν κατανέμησιν, 


8. ἐγέννησε Ch., καὶ ἐγέννησε Ox. ἰδίάᾷ. Ραγαῦ cod., Pac? Ox. 
5. etg ] Numeri superiores annos efficiunt 2242, «quot vulgo so- 
lent ab Adamo ad diluvium computari. Hic Africanum sequitur. 
12. 4ov3] , Aram hic omittitur. Ch. — ibid. Μεσραῖμ] Μεσρὲμ 
Or 183. Xavav] Χαναάν Ch. — ibid. 'Iígs9 cod., Ἰαφεδ Ox. 
14. Ἰωδαν) Ivoía» Ox. 16. φερωνύμως Ch., φερονύμως Ox. 
18. γοῦν cod., οὖν Ox. 90. τῶν τόπων Pollux p. 70., τὸν τό- 
zo» Ox. 


- 


aere compaginata, inter Ássur et Babylonem sita: sunt autem nume- 
ἴθ I2CCCCXXXIII. 

Phalecus vero snnos natus cxxx genuit Ragauum; et deinde vixit 
ammes cCiIx, et mortuus est, cum vixisset annos cccxxxix, 

Àb Adamo itaque ad diluvium anni numerantur sMccLxiI: a diluvio, 
ad Bagusrum confusionem obitumque Phaleci, (cujus nomen Divisionem 
mesi) anni pxxxvi. 

Átque hoc modo disdpati sunt Noae filii, eorumque posteri: unde 
αἱ Ἀζέφοπες appellati sunt, tum ob vocem eorum divisam, tum ob terram 
imer ees distributam. A Semo nati sunt Elam, Assur, Arphaxad, et Lud. 
Δ Chamo, Chus, Mesraim, Phut et Canan. A Japheto autem Gamer, 
Mages T'heras, Jovan, Jectan, 'Thobel, Mosoch et Madai, ἃ quo Medi 


samt, qui Babylonicum tenuerunt imperium, ἃ quorum etiam nomine 
Meliá regio je dicta est. 
Post Confaslonem igitur, turrisque eversionem , Noae filii tres, pro- 


gatis stis omnibus ad se vocatis, unicuique eorum loca, climata, regio- 


e 
n 
" : 
- 2a 5 





"* 





LÁ 
* 


« 


14 | ANONYMI 


ἥνπερ ix τοῦ πατρὸς Νῶε παρειλήφασι, καὶ λαγχάνουσιν ixá- 
στῳ καὶ ταῖς ἑκάστου φυλαῖς καὶ πατριαῖς τόπον καὶ κλίματα 
EK καὶ χώρας καὶ νήσους καὶ ποταμοὺς κατὰ τὴν ὑποχειμένην ἔχϑε- 
σιν, καὶ καταχληροῦνται τῷ μὲν πρωτοτόχῳ υἱῷ Νῶε Σὴμ ἀπὸ 
Περσίδος καὶ Βάχτρων ἕως Ἰνδικῆς καὶ Ῥινοκουρούρων τὰ πρὸς 5 
ἀνατολήν, τῷ δὲ Χὰμ ἀπὸ Ῥινοχουρούρων ἕως Γαδείρων τὰ 
πρὸς νότον, τῷ δὲ Ἰάφεϑ ἀπὸ Μηδίας ἕως Γαδείρων τὰ πρὸς 
βοῤῥᾶν. | 
v6 Αἱ δὲ λαχοῦσαι χῶραι τῷ μὲν Σὴμ εἰσὶν αὗται, Περσίς, 
O 15 Βαχτριανή, Ὑρκανία, Βαβυλωνία, Κορδυαία, 24oovola, IMs- 10 
conoraula , ““ραβία ἢ ἀρχαία, Ἐλυμαΐς, Ἰνδική, 2doafía 5 
εὐδαίμων, κοίλη Συρία, Κομμαγηνὴ καὶ Φοινίκη πᾶσα καὶ πο- 
ταμὸς Εὐφράτης" τῷ δὲ Χὰμ “ἴγυπτος, Αἰϑιοπία ἡ βλέπουσα 


2 


xaT Ἰνδούς, ἑτέρα ΑἸἰϑιοπία, ὅϑεν ἐχπορεύεται ὃ ποταμὸς τῶν 
«ΑἹϑιόπων, ἐρυϑρὰ βλέπουσα κατ ἀνατολάς, Θηβαΐς, 2digón 15 
ἡ παρεχτείνουσα μέχρι Κυρήνης, ἸΠαρμαρίς, Σύρτις, «“4ιβύη 
ἄλλη, Νουμιδία, Ἰασσυρίς, Ἰαυριτανία 7) κατέναντι Γαδεί- 
ρων" ἐν δὲ τοῖς κατὰ βοῤῥᾶν τὰ παρὰ ϑάλασσαν ἔχει Κιλικίαν, 


2. πατριαῖς Ch., Pollux, πατριὰς Ox. 8. νήσους cod., vécovg Ox. 
5. 6. ἹΡινοκουρούτων Ox. — 7. νότον Ch., νῶτον Ox. ibid. ἸΙά- 
φεϑ cod., Ἰάφηϑ Ox. 10. Kogóvoía] Κορδήνα Ox. 12. xol- 
λη Συρία] Koimovoía Ox. ibid. Κομμαγενὴ ( Κομμαγηνὴ ) Ch., 
Kouuaeywr Ox. 18. βλέπουσα] malim ἡ addi ex Syncello p. 48. D, 
Polluce p. 72. 15. Θηβαΐς Ch., Pollux, Syncellus et Chron. Pasch. 

. 29. D, Θήναις Ox. 16. Zvgrig] Σύρτης Ox. 17. Νουμι- 

ία Ch., Novugüía Ox. — ibid. Macovolc] Maccovo/g Syncellus, 
Νασσυρής Ox. 18. τοῖς Syncellus, Pollux p. 74., Chron. Pasch., 
ταῖς Ox. . ibid. θάλασσαν Syncellus, Pollux, ϑάλασσα Ox. 


nes, insulas, fluviosque adsignarunt; singulis tribubus et familiis eorum 

facta distributione quam a patre Nos scriptis proditam acceperunt. 
emo itaque, Noae filio primogenito, sorte obtigerunt regiones omnes 

orientales a Perside et Bactris, usque ad Indiam et Rhinocorutos. 
Chamo vero partes Meridionales, ἃ Rhinocorutis ad Gades usque. 


Japheto autem obtigit, quicquid ἃ Media est, septentrionem versus 
usque ad Gades. | 

Regiones vero, quae Semo sorte obvenerunt, sunt hae: Persis, Ba- 
ctriana, Hyrcania, Babylonia, Cordena, Assyria, Mesopotamia , Arabia 
vetus, Elymais, India, Arabia Foelix, Coelesyria, Commagena, Phoeni- 
cia tota, et fluvius Euphrates. 

Chamo obtigerunt Aegyptus, Aethiopia, quae Indiam spectat, Ae- 
thiopia altera, unde profluit Aethiopum flumen, Erythra, quae orientem 
respicit, TThebais, Libya δὰ Cyrenem protensa, Marmaris, Syrtis, Libya 
altera, Numidia, Massyris, Mauritania, quae Gadium est e regione. Bo- 
ream autem versus mari adjacentes regiones habuit Ciliciam, Pamphy- 





- 


CHRONOLOGICA 15 


Παμφυλίαν, Πισιδίαν, Ἰυσίαν, 2fvxaovylav , Govylav , Ka- 
μαλίαν, advxlav, Καρίαν, “Ἰυδίαν, IMvolay ἄλλην, Τρωάδα, 
Αἰολίδα, Βιϑυνίαν, τὴν ἀρχαίαν Φρυγίαν, καὶ νήσους ópolug B 





Σαρδανίαν, Ἀρήτην, Κύπρον, καὶ ποταμὸν Γειὼν τὸν καὶ Νεῖ- Ο 16 


δλον καλούμενον" τῷ δὲ Ἰάφεϑ Ἰηδία, ᾿“λβανία, "Ἀρμενία μι- 
χρά τε καὶ μεγάλη, Καππαδοχία, Παμφλαγονία, Γαλατία, 
Kolyí, Βύσπορος, Παιῶτις, 4“έρβη, Σαρματίς, Ταυριανίς, 
Βασταρνίς, Σκχυϑία, Θράκη, ἸΠαχεδονία, Δαλματία, Moloc- 
σή, Θεσσαλία, “Ἰοκρίς, Βοιωτία, «Αϊτωλία, ᾿Αττική, Lata, 
10 Πελλήνη, ἢ καλουμένη Πελοπόννησος, ᾿Ἀρχαδία, ἨἬπειρῶτις, 
"Diegt, “Ἰυχνῖτις, ᾿Αδριακή, ἐξ ἧς τὸ ᾿Ιδριακὸν πέλαγος " ἔχει 
δὲ καὶ νήσους Βρεττανίαν, Σικελίαν, Εὔβοιαν, Ῥόδον, Χίον, 
“έσβον, Κύϑηραν, Ζάχυνϑον, Κεφαλληνίαν, "ISáxgv, Κέρ- 
κυραν, καὶ μέρος τι τῆς “Ασίας, τὴν καλουμένην Ἰωνίαν, καὶ πο-- C 
15 ταμὸν Τίγριν τὸν διορίζοντα μεταξὺ IMyólag καὶ Βαβυλωνίας. 


1. Πισιδίαν Ch., Πισσιδίαν Ox. ἐδίά. Avxaov(a? Ch., Δυκα- 
vía» Ox. ibid. καὶ ἹΜαλίαν Χαββαλλίαν Syncellf ΜΒ. A, Xa- 
μιλίαν Chron. Pasch. Scripsi Χαμαλίαν cum 'Theodoro Meliteno. v. 
Ducang. ad Chron. Pasch. d 80. ΑΨ. Verum autem est Χαβαλίαν.- 
9. Καρίαν Ch., Χαρύαν Ox. — 98. Βιϑυνίαν Ch., Βηϑυνίαν Ox. 
Post τὴν ἀρχαίαν interpungit Ox. contra codicem. . xal addit 
cod., om. Ox. 7. Μααιῶτις Syncellus p. 50. B, Chron. Pasch. p. 
27. D, Cedrenus p. 14. r. C, αλατης Ox. ibid. Σαρματής, 
Τανριανής, Βουταρνής Ox. quorum postremum correxi ex Chroni- 
co Pasch. p. 27. D, Polluce p. 74., Syncello p. 50. B, ἣν Βαστρα- 
ψή. οἱ Libro generat. post Chron. Pasch. p. 414. b, Bastarnia. 
Cenf. Ducang. ad Chron. P. P 499. B. 9. Βοιωτία] Boiorsía 
Ox. 10. Πελλήνη] Πεληνή Ox. v. Bentleium Epist. p. 71. — ibid. 
᾿Ηπειρῶεις Syncejus et alii, ᾿Ηπειρώτης Ox. 11. Avzvirig Chron. 
P. p. 27. C, Sync., Ec. MS. apud Ducang. l. c., “αχνίτης Ox. 
12. Ἑδβοιαν Ch., Εὔοιαν Ox.: 18. Χύϑηραν Chron. Pasch. p. 
28. A, Κύϑε 0r t sbid. Ζάκυνθον Cb. Ζάκινθον or iba. 
Κεφαληνίαν . τὴν καλουμένην ᾿Ιωνίαν Ch., Pollux, Syn- 
cellas, Cedrenus, τὸ καλούμενον Ἰωνία Chron. P., τῆς καλουμένης 
Ἰωνίας Ox. 15. Τίγριν cod., Τίγγ)ον Ox. 


len, Pisidiam, Mysiam, Lycaoniam, Phrygiam, Cameliam, Lyciam, Ca- 
ram, Lydiam, Mysiam alteram, 'Troadem, Aeoliam, Bithyniam veterem, 
Phrygiam: insulas etiam has; Sardiniam, Cretam, Cyprum; et fluvium 
Gen, Nilus etiam dictus est. 
obvenerunt Media, Albania, Armenia minor majorque, Cap- 
pdocia, Paphlagonia, Galatia, Colchis, Bosporus, Malates, Derbe, Bar- 
matía, 'auriana, Butarba, Scythia, "Thracia, Macedonia, Dalmatia, Mo- 
lusia , "'hessalis, Locris, Boeotia, Aetolia, Attica, Achaia, Pelena, quae 
αἰ Pelopennesus dicta est, Arcadia, Epirus, lllyricum, Lychnitis, Adria, 
wade meri Adriatico nomen factum. Jnsulas vero habuit Britanniam, 8Si- 
diua, Eubocan, Rhodum, Chium, Lesbum, Cytheram, Zacynthum, Ce- 
, pPsleniam , Ithecam, Co ; ÀÁsiae quoque partem quae Jonia voca- 
Wr: fiuvium vero haboit Tigrim, qui Mediam a Bebylonia disterminat. 





16 ! ANONYMI 


Τούτων οὖν τῶν κληροδοτηϑέντων 0 τοῦ Χὰμ υἱὸς Χαναὰν 
O 17 ἰδὼν τὴν πρὸς τῷ “ΠΙιβάνῳ γῆν ὡς ἀγαϑή τε καὶ εὔφορος καὶ κατὰ 
πολὺ τῆς ἑαυτοῦ διαλλάττουσα γῆς, τυραννικῶς καϑήρπασεν αὖ-- 
τήν, καὶ τοὺς ἐκ τοῦ Σὴμ κλήρους ἐξήλασε, καὶ οὕτω πᾶσα ἥ γῆ 
τῆς ἐπαγγελέας τοῦ Χαναὰν προσηγύρευται. χἀντεῦϑεν τοίνυν 5 
ὃ δίκαιος κριτὴς μετὰ ταῦτα τοῖς ἐκ τοῦ Σὴμ υἱοῖς Ἰσραὴλ ἀπέ- 
δωκεν αὐτὴν διὰ Ἰησοῦ τοῦ Ναυῆ, καϑὼς καὶ τῷ ““βραὰμ προε- 
πηγγείλατο. 
“Ῥαγαῦ δὲ γενόμενος ἐτῶν ρλβ' ἐγέννησε τὸν Σερούχ, καὶ με- 
. τὰ τοῦτο ἔζησεν ἔτη 0L, καὶ ἀπέϑανε ζήσας τὰ πάντα ἔτη τλϑ'. 10 
D ΟΣεροὺχ δὲ γενόμενος ἐτῶν ρλ' ἐγέννησε τὸν Ναχώρ, καὶ με-- 
τὰ τοῦτο ἔζησεν ἔτη σ’, καὶ ἀπέϑανεν ἃ καὶ ζήσας τὰ πάντα τλ΄. 
Ὁ δέγε Ναχώρ, ὃ υἱὸς Σερούχ, γενόμενος ἐτῶν .οϑ' ἐγέν.- 
γησε τὸν Θάῤῥα, καὶ μετὰ τοῦτο ἔζησεν ἔτη ρχϑ', καὶ ἀπέϑανε 
ζήσας τὰ πάντα ἔτη ση΄. 15 
Θάῤῥα δὲ γενόμενος ἐτῶν o' ἐγέννησε τὸν 24fpadp. καὶ τὸν 
Ναχὼρ καὶ τὸν 1dgáy, τὸν πατέρα τοῦ “ώτ, ὃς καὶ ἀπέϑανε 
πρὸ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ Θάῤῥω, καὶ μετὰ τοῦτο ἔζησεν ἔτη ρλε' 
ὃ Θάῤῥας, καὶ ἀπέϑανε ζήσας τὰ πάντα ἔτη oc. 


o 18 Ἔν δὲ τοῖς προειρημένοις χρόνοις γέγονέ τις γίγας, τοὔνομα 90 


2. τῷ] τὸ Ox. 8. διαλλάττουσα] διαλλαεττούσης Ox. v. Theodorvs 
Melit. p. 79. 6. τοῖς --- υἱοῖς Ch., τοὺς — viovg Ox. 12. d καὶ 
ξήσας τὰ πάντα] Scribendum videtur ξήσας τὰ πάντα ἔτη. 14. Qx0" 
Ox., oxf' cod.: ρκϑ' ponit etiam Chron, Pasch. p. 48. B, plerique ριϑ΄. 
20. ΛΟΓΟΣ AETTEPOZ inscripsit Ch. Idem ἐν δὲ τοῖς προει- 


φημένοις χρόνοις pro eo,quod in codice est*uerd ταῦτα. Vid. δὰ 
p. 7. 5. 


Facta itaque hac partitione, Chami filius Chanaan, animadverso ter- 
ram Libano vicinam bonam esse, et fertilem, suaque multo meliorem, per 
vim eam sibi arripuit, Semique osteros ex ea ejecit: quo factum, ut 
universa terra illa promissionis, Chanaanis regio vocaretur. Judex itaque 
justus eam postea lsraelitis, qui ἃ Semo oriundi erant, per Jesum Na- 
vae F. tradidit, sicut Abrahamo promiserat. 

Ragauus autem annos natus cxxxr genuit Seruchum; et deinde vixit 
annos CCVII, et mortuus est, cum vixisset annos CCCXXXIX. 

Seruchus vero annos natus cxxx, genuit Nachorem, et deinde vixit 
annos cC, et mortuus est, cum vixisset annos ccexxx. 

Nachor autem Seruchi Εἰ, annos natus Lxxix, genuit 'TTharam; et 
deinde vixit annos cxxix, et mortuus est, cum vixisset annos ccvirt. 

'TTrzhara vero, annos natus Lxx, genuit Abrshamum, Nachorem, et 
Áramum, patrem Loti: qui etiam ante patrem suum 'Tharam diem obiit. 
T'hara autem vixit posthaec annos cxxxv, et mortuus est, cum vixisset 
annos ccv. 


'T'emporibus autem praedictis gigas erat, ex Chami posteris, nomine 





CHRONOLOGICA. 17 


Νιβρώδ, υἱὸς Χοῦς τοῦ 4di9lonoc, ἐκ φυλῆς Χάμ, ὃς κτίσας 
τὴν Βαβυλῶνα πόλιν καὶ πρῶτος καταδείξας κυνηγίαν καὶ μα- 
γείαν Περσῶν ἐπρώτευσε, διδάξας αὐτοὺς ἀστρονομίαν καὶ 
ἀστρολογίαν, τῇ οὐρανίῳ κινήσει τὰ περὶ τοὺς τιχτομένους πάντα 
553i» σημαίνοντα" ἀφ᾽ ὧν Ἕλληνες τὴν γενεϑλιαλογίαν μαϑόν.-- 
τες ἤρξαντο τοὺς γενομένους ὑπὸ τὴν τῶν ἄστρων χίνησεν διαφέ- 
Quy. οὐχοῦν ἀστρονομία τε καὶ ἀστρολογία καὶ μαγεία ἀπὸ Ma- 
γουσαίων, ἤτοι Περσῶν, ἤρξαντο" oi γὰρ Πέρσαι ἸΠαγὼγ ὑπὸ 

᾿ τῶν ἐγχωρέων προσαγορεύονται, οἵ γε τὸν Νεβρὼδ λέγουσιν ἀπο- 
10ϑεωθέντα xai γενόμενον ἐν τοῖς ἄστροις τοῦ οὐρανοῦ ὃν καλοῦσιν 
Ὥρίωνα, περὶ οὗ φησι ἸΠωσῆς ὅτι γέγονεν 7j ἀρχὴ τῆς βασιλείας 


στιεὶμ ix τῆς φυλῆς τοῦ Σὴμ τοῦ ᾿Ἡσσούρ, ἀφ᾽ οὗ ᾿“σσύριοι. 
Καὶ χρατήσας τὴν Συρίαν καὶ τὴν Περσίδα καὶ τὰ λοιπὰ μέ- 
| 1507 τῆς ἀνατολῆς ἀνεφάνη καὶ ἄλλος, υἱός τινος Οὐρανοῦ λεγο-- 
μένου xal “φροδίτης, γυναικὸς αὐτοῦ, γιγαντιαῖος, ὀνόματι 
Κρόνος κατὰ τὸ ὄνομα τοῦ πλανήτου ἀστέρος" γενόμενος δὲ 
χαὶ οὗτος δυνατὸς πάνυ καὶ πολλοὺς ὑποτάξας καὶ κυριεύσας 
πρῶτος χατέδειξε τὸ βασιλεύειν καὶ κρατεῖν τῶν ἄλλων ἀνϑρώ- 
ὥχων. ὃς xui βασιλεύσας πρῶτος Συρίας ἔτη νς΄ ὑπέταξε πᾶσαν 





δ. σημαίνοντα  ϑετῖδα σημειούμενοςς. 7. Μαγουσαίων cod., Ma- 
γονδσάλων Ox. ὅὅ. ὑπὸ cod., ἀπὸ Ox. 411. 'Qoíova Ch., Ὠ- 
θίονα Ox. — ibid. Μωσῆς Genes. X. 10. 12. Φιλιστιεὶμ cod., 
Φιλιστεὶρ Ox. ,00:» ἐξῆλθε Φιλιστεὶμ etc.] Ista non sunt hujus 

i, quem hoc modo legendum puto: ὅϑεν ἐξῆλθεν ἐκ τῆς φυλῆς 
τοῦ Σὴμ ὁ 4cco)Q, dg οὗ 4coíQuoi — Vide Genes. cap. 10. ver. 
10. et 11.“ Ch. Verba ὅϑεν ἐξῆλθε Φυλιστιείμ leguntur Genes. X. 


14. Conf. etiam Chron. Pasch. p. 36. B. 14. μέρη cod., μέλη Ox. 


Nebrodus, Chosi Aethiopis filius. Babylonem urbem hic extruxit; arteque 
wmandi et Magia adinventis, ipse Persis primus imperavit, Astronomia 
et Asrolegia eos imbuens, et motu coelesti observato, omnia ex natali 
die mortalibus praedicens, a quibus Graeci Genethlialogiam accipientes, 
᾿ ὧδ metalüiis secundum astrorum motum judicare primum coeperunt. 
^ Aetzenomia itaque et Astrologia et Magia a Magusaeis, seu Persis or- 
tae sumt. Persae enim Magog ab indigenis appellantur: qui etiam Ne- 
bredem im coelitum ordinem relatum, eumque esse quem inter sidera 
[  Oríemem vocant asserunt. De hoc dicit Moses: Principium regni cjus 
ι. Bebyen εἰ C holane fn terra Sennaar: unde exivit Auur, Semi F. a 
d Δαεγεῖ sunt, 
v Bad et alius gigsntaeae staturae, Coeli cujusdam et Veneris fi- 
^ Bas, flaturmus, a Planetae nomine dictus: qui Syriam, Persidem, reli- 
quasqms Orientis regiones sibi subjectas babuit. Hic, cum ad potentiam 
sangeEB emet evectus, imperioque suo multos subjecisset, primus regnan- 
di andum, sub jugum mittendi ostendit: Qui cum Syriae regno 
φεῖωσια per annos Lvi potitus fuisset, Persidem sibi omnem facto a Syria 
loaunes. Malalas. 2 


E πω, Ὧβ E 





αὐτοῦ Βαβυλὼν καὶ Χαλάνη ἐν γῇ Σεναάν, 09e» ἐξῆλϑε Φιλι- O 19 


18 ANONYMI 


τὴν Περσίδα, ἀρξάμενος ἀπὸ τῆς Συρίας. ἔχων δὲ yevaixa Σε- 
μίραμιν, τὴν xal Ῥέων καλουμένην παρὰ “Ἀσσυρίοις, ἔσχεν καὶ 
υἱοὺς δύο xai ϑυγατέρα μίαν, καὶ τὸν μὲν προσηγόρευσε 4έα 


C εἰς ὄνομα τοῦ πλανήτου ἀστέρος, τὸν δὲ ἐπωνόμασε Νίνον, καὶ 


τὴν ϑυγατέρα Ἥραν, ἣν καὶ ἔλαβεν εἰς γυναῖκα Iixog 0 καὶ Ζεύς, δ 
τὴν ἰδίων ἀδελφήν. | | 

ἹΜΠετὰ δὲ Κρόνον ἐβασίλευσε Νίνος, ὃ υἱὸς αὐτοῦ, ἔτη νβ΄. 
ὅς γε τὴν ἰδίαν μητέρα Σεμέραμιν λαβὼν εἰς γυναῖκα, νόμος ἐγέ- 


O 90 »ετο Πέρσαις λαμβάνειν τὰς ἑαυτῶν μητέρας καὶ ἀδελφὰς διὰ τὸ 


D 


καὶ τὸν Δία λαβεῖν τὴν ἰδίαν αὐτοῦ ἀδελφὴν Ἥραν ὃ καὶ Πῖκος 19 
λεγόμενος. ὃ δὲ Νίνος ἐπιχρατὴς γενόμενος τῆς Συρίας, καὶ 
κτίσας πόλιν μεγίστην σφόδρα, πορείας ὁδοῦ ἡμερῶν τριῶν, ἐκά- 
λεσεν αὐτὴν εἷς ὄνομα αὐτοῦ Νινευί, καὶ πρῶτος ἐν αὐτῇ βασι- 
λεύε. ἐξ οὗ ἐγένετο καὶ Ζωρόαστρος ὃ περιβόητος Περσῶν 
ἀστρονόμος" ὃς μέλλων τελευτᾶν ηὔχετο ὑπὸ οὐρανίου πυρὸς 15 
ἀναλωθῆναι, εἰπὼν τοῖς Πέρσαις, Ἐὰν καύσῃ με τὸ πῦρ, ἐκ τῶν 
καιομένων μου ὀστέων λάβετε καὶ φυλάξατε, καὶ οὐκ ἐχλεέψει τὸ 
βασίλειον ἐκ τῆς χώρας ὑμῶν, ἕως οὗ φυλάττεται τὰ ὀστᾶ μου... 
καὶ εὐξάμενος τῷ olov. ὑπὸ ἀερίου πυρὸς ἀνηλώϑη, xal λα- ἃ 
βόντες οἱ Πέρσαι ἀπὸ τῶν τεφρωθέντων ὀστέων αὐτοῦ ἔχουσι 40. 
φυλάττοντες ἕως ἄρτι. | | 
1. 8. Σεμίραμιν Ch., Σεμήραμιν Ox. 8. δ. θυγατέρα Ch., ϑυ- - 
ατέραν Ox. — 3. 10. Δία Ch., 4íav cod., 4a» Ox. 4. Nivoy 
c et infra Ox. 10. ὁ xal Πῖκος Aeyousvog] Dele vel scribe κὸν 
καὶ Πῖκον λεγόμενον. 14. καὶ ante Περσῶν delevi cum Chron. 


Pesch. p. 37. C, Cedreno p. 16. B. 19. ᾿Ωρέωνε Ch., 'Ωρίονε Ox. 
20. τεφρωϑέντων Ox., τεφροϑέντων cod. 


initio subjecit. Uxor htüic fuit Semiramis, apud Assyrios Rhea appella- 
ta: ex qua filios duos et filiam habuit: illorum vero alterum Jovem, juxta 
Planetae nomen, alterum Ninum vocavit: filiae autem nomen erat Junog 
quam etiam frater ejus Picus, qui et Jupiter dictus est, in uxorem 
uxit. 
Post Saturnum regnavit filius ejus Ninus, annis Lrt, qui matrem suam ἡ 
Semiramidem habuit uxorem: unde Persis lex nata matres et sorores im 4, 


tori consortium asciscendi; eo quod Jupiter Picus etiam sororem suam 


Junonem duxisset uxorem. Ninus autem Syriae regno potitus, urbem : 
condidit magnam itinere trium dierum, quam a nomine suo Niniven ve» ; 
cavit, in qua etiam primus regnavit. Ex hujus stirpe prodiit Zoroastet, : 
celeberrimus ille Pepsarum Ástronomus; qui moriturus votis expetebat, πὲ . 
ab igne coelesti exüreretur; Persisque haec praecepit : 58i me coelestia. : 
ignis consumpserit, crematorum ossium meorum reliquias sumite et aem. à 
vàte; nec regnum a regione vestra tolletur quamdiu ossa mea custodie» : 
6üs.'* Invocato itaque Orione, ab igne coelesüi absumptus est: Perse ἢ 
Éutem, quod ille praeceperat executi, ossium ejus reliquias co ἢ 
quas etiamnum custodiunt. 












CHRONOLOGIC A. 19 
Μετὰ δὲ Νίνον ἐβασίλευσεν “Ἰσσυρίων Θούρας τις τοὔνομα 


im À', ὃν καὶ μετωνόμασαν ota εἷς ὄνομα τοῦ πλανήτου ἀστέ- 

ρος. ᾧτινε ρεῖ πρῶτον στήλην ἀναστήσαντες oou καὶ V 8 

ὡς ϑεὸν μέχρε τοῦ νῦν προσχυνοῦντες καλοῦσι περσιστὶ Βάαλ 
5ϑεόν, τουτέστιν ἔάρης πολεμιχός. οὗ καὶ 4ΦΙανιὴλ μέμνηται ὡς ᾿ 

προσχυνουμένου παρὰ Περσῶν καὶ λατρευομένου. 

Mirá δὲ “Ἴρεα ἐβασίλευσε dáng ἔτη κ᾿ μετὰ δὲ “Ἰάμην O 21 
ἐβασῇευσε Σαρδανάπαλος ὃ μέγας ἔτη λε', καὶ ἐσφάγη ὑπὸ τοῦ 
Περσέως. οἱ δέ γε κόλακες καὶ μιμηταὶ τῆς ἐκείνου φιλοσαρχίας 

10 καὶ γαστριμαργίας καὶ οἱστρηλασίας ἐπέγραψαν ὡς ἐξ αὐτοῦ δῆ- 
ϑὲν τῷ τάφῳ αὐτοῦ τοιάδε. Τύσ' ἔχω 0c ἐφύβρισα καὶ ἔφαγόν 
τε xal ἔπιον καὶ μετ᾽ ἔρωτος τερπνοῦ ἐπολιτευσάμην. παϑόντα 
δὲ πολλὰ καὶ ὄλβια πάντα λέλειπται" καὶ γὰρ νῦν σπόδος εἰμὶ 
Νίνου μεγάλης βασιλεύσας. 

5 Ὁ δὲ ἀδελφὸς τοῦ Νίνου llixog ὃ καὶ Ζεὺς βασιλεύων B 

τῆς Ἰταλίας ἐπέμεινεν. ἐν δὲ τοῖς αὐτοῖς χρόνοις οὔτε πόλις οὗ- 







5. Δανιὴλ] XII. — 11. τόσ᾽ ἔχω 0d ἐφύβρισα etc.] ,, Habemus hic 
Epigrammatis metrici pattem in prosam conversam. Extat Epigram- 
ma hec Epigram. l. 3. Ep. 152. cujus primum distichon sic se habet, 
Toso ἔχω, ὅσο᾽ ἔφαγον, xal ἐφύβρισα, καὶ μετ᾽ ἔρωτος 
Τίρπν ἐδάην᾽ τὰ δὲ πολλὰ καὶ ὄλβια κεῖνα λέλειπται. 
wbi pro ἐδάην, Scholiastes legit ἔπαϑον, uti noster habet: et pto 
ls rar, Athenaeus habet λέλυνται. — Caeterum neutra harum le- 
conum Auctori nostro usui esse potest, cum dixisset potius λέλειῷϑ, 
vel λέλοιπε. Atque huc usque habes (Lector) Kxcerptorum Chro- 
Belegicorum Auctorem Anonymum; ex quo ea tantum mutuati sumus 
e apud Jo. Malalam desunt. Paginam sequentem ex Chr. Alex. 
ipsimus; scilicet ut omnia rite connectantur. Atque hoc facien- 
(es, Bon tam commodato accipimus, quam nostra reposcimus. Cum 
emun sequentia αὐτολεξεὶ ex nostro descripta videantur, non est quod 
ὧδ praecedentibus in eadem, saltem Pici Jovis, Mercuril, et Vulca- 
Ei historia, dubitemus. Ch. 15. seq. Πῖκος Ch., II5xog Chron, 


Pest Ninum vero Assyriis imperavit 'Thuras quidam, atmnos xxx, quem 
eun Martem, a Planetae nomine, appellarunt. Huic Assyrii primam 
eniéamtes statuam, eumque etiamnum pro Deo colentes, lingua Persica 
— Beulem deum vocant; id est, Martem torem. Hunc etiam a Persis 
í emm, ect Pre Deo habitum fuisse, memorat Daniel. 
| Pest Martem avit Lames, annis xx: post hunc vero regnum ha- 
5e Sardenspelus ille magnus, per annos xxxv; qui a Perseo occisus 
^ δοῦσα adulatores, et carnalitatis ejus, ingluviei, libidinisque imita- 
feper, temule ejus, tanquam ab ipso prolata, haec irfcripserunt. Ea ha- 
. Pus, ques petalanter profudi, edi, bibi, dulcique amori indulsi: multa 

πῶμα. ΄ὸ beta expertus, omnibus destituor. Cinis enim nuno sum, qui 
i vi. 


7 — eeterun Jupiter Picus, Nini frater, Italiae regnum tenuit. Ha 


20 


1 


fetmpestate nec ulla, nec domicilium erat in occidente; sed ximpli- 





20 — ANONYMI ΝΣ 


τε διοίκησίς τις ἦν ἐν τῇ δύσει, ἀλλὰ ἁπλῶς φκεῖτο πᾶσα 7 γῆ 
ἐχείνη ἀπὸ τῶν μετοικησάντων ἐκεῖ ix τῆς φυλῆς τοῦ Ἰάφεϑ, 
υἱοῦ Νῶε. 
Ἔζησεν δὲ Πῖκος ὃ καὶ Ζεὺς ἔτη ρχ', κρατῶν τὴν δύσιν xoi 
Ο 99 βασιλεύων αὐτῆς. καὶ ἔσχεν υἱοὺς πολλοὺς καὶ ϑυγατέρας ἀπὸ 5, 
τῶν εὐπρεπῶν γυναικῶν. ἔσχεν δὲ αὐτὸς llixog 0 καὶ Ζεὺς υἱὸν ᾿ 
ὀνόματι Φαῦνον, ὃν καὶ Ἑρμῆν ἐκάλεσεν εἰς ὄνομα τοῦ πλανήτου 
ἀστέρος... 
ἹΜετὰ δὲ τὴν τελευτὴν τοῦ αὐτοῦ Πίχου τοῦ καὶ 4ιὸς ἐβασί- Ὁ 
C λευσεν ὃ υἱὸς αὐτοῦ Φαῦνος ὃ καὶ ἙἭ, μῆς τῆς Ἰταλίας ἔτη 1( 
τριάκοντα πέντε, ὃς ἦν ἀνὴρ πανοῦργος καὶ μαϑηματικός" ὅστις ἡ 
ἐφεῦρεν τὸ μέταλλον τοῦ χρυσίου ἐν τῇ δύσει πρῶτος καὶ τὸ χω- 
νεύειν. γνοὺς δὲ ὅτε διαφϑονοῦνται αὐτῷ οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ οἱ 
ἀπὸ τῶν γυναικῶν ὧν ἔσχεν Πῖκος ὃ καὶ Ζεύς, ὃ αὐτοῦ πατήρ᾽ 
ἠβούλοντο γὰρ αὐτὸν φονεῦσαι, ὡς ὄντες πολλοί, περί που £f0o- 18: 
μήχοντα " μετὰ γὰρ πολλῶν συμμιγνύμενος γυναικῶν ἐτεχνοποίη- à 
σεν ὃ Ζεύς " πολὺ χρυσίον ἐγκολπωσάμενος elc ὑπερβολὴν ἀνεχώ- « 
θήσεν, καὶ ἀπέρχεται εἷς τὴν “ἴγυπτον πρὸς τὴν φυλὴν τοῦ Χάμ, ν 
υἱοῦ Νῶε, οἵτινες ἐδέξαντο αὐτὸν ἐν τιμῇ. καὶ διέτριβεν ἐκεῖ 
ὑπερηφανῶν πάντας, καὶ φορῶν τὴν χρυσῆν στολὴν ἐφιλοσόφειϑη᾽ 
p παρὰ τοῖς “4Ἰγυπτίοις, λέγων αὐτοῖς μαντείας μελλόντων" ἦν yàp - : 
. Φύσει σφόδρα Àoyuxücg* καὶ προσεχύνουν αὐτόν, λέγοντες ϑεὸν 
Ἑρμῆν, ὡς λέγοντα τὰ μέλλοντα καὶ διακονοῦντα αὐτοῖς ix τοῦ 


δ 


fi 


9. Πήχου τοῦ Ox., τοῦ Πήκου Chron. p. 44. C. 


cem sgrestemque vitam illarum partium incolae, qul ex Japheti, Noae 
* filii, stirpe profecti erant, agebant. 
" . Vixit autem Jupiter Picus annos cxx , Occidentis rex; multosque fi- 
lios ac filias ex praestantibus forma mulieribus suscepit: inter quos ei 
natus est filius, nomine Faunus, quem etiam a Planetae nomine, Mercu- 
rium vocavit. 
Defuncto vero Jove Pico, Italiae regnum per annos xxxv &dminisitra-  , 
vit filius ejus Faunus, qui et Mercurius dictus est. Subtilis erat hic in- τς 
nii, artiumque Mathematicarum peritus; qui et aurum primus in Occd- ὡς 
ente reperit, ejusque conflandi rationem. "Verum cum intellexisset se ζ 
δρυὰ fratres suos patri Jovi de variis pellicibus natos invidia laborareg : 
( ejus enim interimendi consilium ceperant; ut qui numero essent circiter 
septuaginta: Jupiter enim cum plurimis consueverat mulieribus, liberos- 4. 
que multos ex eis susceperat) ingenti auri pondere convasato, Italiaque ἂν, 
relicta, in Aegyptum se contulit, ad gentem ἃ Chamo Noae filio orium- EN 
dam; ἃ qua perhonorifice exceptus est, Qui dum ibi degeret, prae se ^ 
contempsit omnes; vestemque ferens auream, philesophabatur apud Áe- : 
: gyptios, futuraque eis praedicebat: Natura enum uam erat ingenie- ὴ 
sus. Adorarunt itaque eum, et Deum Mercurium appellarunt; ut qui fa- ὮΝ 
" 





CHRONOLOGICA. 21 


$198 τῶν μελλόντων τὴν ἀπόκρισιν xal παρέχοντα αὐτοῖς χρήμα- 
τε. ὅντινα xal πλουτοδότην ἐχάλουν, ὡς τὸν χρυσὸν ϑεὸν ὀνο- 
μάζοντες. | 
Ὅτε οὖν αὐτὸς Ἑρμῆς elc τὴν “ἴγυπτον ἦλϑεν, ἐβασίλευσε O 93 
ὁτῶν «Πγυπτέων τότε ἐκ τοῦ γένους τοῦ Χὰμ ὃ ἹΠεστραΐμ. οὗς-. 
τὸς τελευτήσαντος ἐποίησαν οἱ «Αἰγύπτιοι τὸν Ἑρμῆν βασιλέα. 
ξαὶ ἐβασίλευσε τῶν “Αἰγυπτίων ἔτη λϑ' ἐν ὑπερηφανίᾳ. 
Καὶ μετ᾽ αὐτὸν ἐβασίλευσε τῶν «“4Ἰγυπτίων ὁ Ἥφαιστος Zu£- 
| pec aya, ὡς γενέσϑαι ἔτη δ', μῆνας ζ΄, ἡμέρας y * οὐκ ἤδεισαν E 
γὰρ τότε ἐνιαυτοὺς μετρεῖν oí Αἰγύπτιοι, ἀλλὰ τὴν περίοδον τῆς 
ἡμέρας ἐνιαυτοὺς ἔλεγον. τὸν δὲ αὐτὸν Ἥφαιστον ϑεὸν ἐκάλουν" 
ἦν γὰρ πολεμιστὴς καὶ μυστικός. ὅστις ἐλϑὼν εἰς πόλεμον συνέ- 
πισεν σὺν τῷ ἵππῳ αὐτοῦ, καὶ πληγεὶς ἔμεινε χωλεύων. 
| Ὁ δὲ αὐτὸς Ἥφαιστος νόμον ἔϑηκε τὰς «“ἀϊγυπτίας γυναῖχας 
| δμονανδρεῖν xal σωφρόνως διάγειν, τὰς δὲ ἐπὶ μοιχείαν εὕρισκο-- 
μίας τιμωρεῖσϑαι. καὶ ηὐχαρίστησαν αὐτῷ oi «Αϊγύπτιοι, διότι V 9 
| χρῶτον νύμον σωφροσύνης τοῦτον ἐδέξαντο. | 
Ὁ δὲ αὐτὸς Ἥφαιστος ἀπὸ μυστικῆς τινος εὐχῆς τὴν ὀξυλά- O 94 
fy» ἐδέξατο ix τοῦ ἀέρος εἷς τὸ κατασκευάζειν ἐκ σιδήρου ὅπλα" 
Bijtr xal ἐπιχρατὴς σιδήρου ηὐρέϑη εἰς τοὺς πολέμους " ἀπεϑέω-- 


À. xal ante ἐβασίλευσε delendum vidit Ch, δ, εσερέμ Chron. 
9. γίνεσθαι Ox. — ibid. ἤδεισαν Ch., εἴδησαν Chron. 


tara praenuntiaret, illisque a Deo responsa de futuris velut internuntius 
ferret, opesque eis submiuistraret: unde et Opum Largitor Aureusque 
Dem vocatus est. 
Mercurio vero in Aegyptum veniente, Aegyptiis regnavit Mesremus, 
ct Chami gente oriundus: cui fatis functo Aegyptii Mercurium suffece- 
| FÉ regem: qui annis xxxix superbe admodum imperitavit. 
| — Pest hunc Aegyptiis imperavit Vulcanus per dies ciopcrLxxx, sivo 
ENS Iv , menses vii, et dies τ. Nesciebant enim tum temporis Aegy- 
| ΜΗ ammes definire; sed diei circuitus pro annis numerabant, Vulcanum 
| rm benc Deum appellarunt; bellicosus enim erat et ingeniosus: qui 
bellam prefectus, cum una cum equo suo corruisset, exinde claudi- 
' χᾷς Vulcanus lege condita sanxit, uti foeminae Aegyptiae unico 
iae viro vitam caste agerent; adulterae autem deprensae uti poe- 


να derent. Gratanter hoc a Volcano tulerunt Aegyptii, quod primam 


fame esatisentiac legem accepissent, 

᾿ Mem Valcamus mystica quadam precula forcipem ex a&re, ad arma 
- e eye fabricanda, impetravit: unde et Ferri Domitor in belli usum fa- 
- ems ex Ja Deorum itaque numerum, ob legem continentiae latam, et 








22 "- ANONYMI CHRONOLOGICA. 


σαν οὖν αὐτόν, ὧς σωφροσύνην νομοϑετήσαντα xal τροφὴν à»- 
ϑρώποις διὰ κατασχευῆς ὅπλων εὑρηκότα καὶ ἐν τοῖς πολέμοις δύ-- 
ψαμιν καὶ σωτηρίαν ποιήσαντα" πρὸ γὰρ αὐτοῦ ῥοπάλοις καὶ λί- 
ϑοις ἐπολέμουν. 


quod mortalibus ex armorum fabricatione victus parandi rationem osten- 

isset, simulque δὰ potentiam in bellis victoriamque adipiscendam viam 

nperuisse t, relatus est, Ante ipsum enim fustibus et lapidibus praelia- 
tur. 








1QANNOY MAAAA A4 
XPONOTIPAOJI A. 


A40TOZ AETTEPOZ. 


Mais τελευτὴν Ἡφαίστου ἐβασίλευσεν Αἰγυπτίων ὃ 0 υἱὸς αὖ-- o 25 


τοῦ Ἥλιος ἡμέρας vol, ὡς εἶναι ἔτη ιβ΄ καὶ ἡμέρας SU: οὐ B 
γὰρ ἤδεισαν oi «Αἰγύπτιοι τότε ἢ ἄλλοι τινὲς ἀριϑμὸν ψηφίσαι, 
ἀλλ᾽ οἱ μὲν τὰς περιόδους τῆς σελήνης ἐψήφιζον εἷς ἐνιαυτούς, of 
δὲὲ τὰς περιόδους τῶν ἡμερῶν εἰς ἔτη ἐψήφιζον" οἱ γὰρ τῶν «f 


Inscriptio libri periit cam ipso eius initio. Chilmeadus quam po- 
suit, Χοονογραφία Ἰωάννου Μαλαλα, sumpsit ab Ioanne Dama- 
scto ed. I. p. 868. ,. qui ἐκ τῆς Χρονογραφίας "Tocvvov 
᾿δντιοχείας τοῦ χαὶ Μαλάλα afferens locum de haemorrousa p. 100. seq. 
operis auctorem prodidit Gregorio. v. Hodii Proleg. XLIII. Minus ac- 
curata videtur quam habet praefatio Eclogarum Constantini Porphy- 
rogeniti p. 5. ed. Vales. Ἰωάννου τοῦ ἐπίκλην Μαλέλα χρονικῆς 
vel Jo. Malclae historiae in earandem Eclogarum codice 'l'uronensi 
apud Haenelium Catalog. p. 483. Post λόγος δεύτερος, quae et ipsa 
desunt codici, addenda notatio temporum hoc libro comprehensorum, 


1. Μετὰ δὲ τελευτὴν "Hgai[orov, ἐβασίλ.7 ,, Huc usque Chr. Alex. 
Author; deinceps Antiochenum ipsum habes.** Ch. 4. óvof Ch. 

Chron. Pasch. p. 45. D, Ioannes Antioch. apud Ducangium . 499, 
ϑδυξ Ox. 8. A ἄλλοι τινὲς ἀριϑαι 0v] j ἄλλον τινὰ ἀριθμὸν 
Chron. Pasch. , ἢ ἄλλοι τινὲς ἐνιαυτὸν Ioannes. 


CHRONOGRAPHIA 
JOANNIS MALAL A E. 


P est mortem vero Vulcani, regnavit ad Aegyptum filius ejus Bol, per 
apatium 4407 dierum: ex quibus emergunt anni duodecim, cum diebus 
97. liis enim temporibus nec Aegyptii, nec alii ulli alium ab hoc ha- 
bere computandi modum: sed revolutiones hi Lunares , lli vero dierum 
periedos pro annis enumerabent. Modus vero per duodecim menses sup- 


24 IOANNIS MALALAE 


μηνῶν ἀριϑμοὶ μετὰ ταῦτα ἐπενοήϑησαν, ἐξότε ἐπωνομάσϑη τὸ 
O 96 ὑποτελεῖς εἶναι τοὺς ἀνθρώπους τοῖς βασιλεῦσιν. ὃ δὲ αὐτὸς 
Ἥλιος, ὃ υἱὸς Ἡφαίστου, ἦν φιλότιμος δυνατός" ὅστις ἐδιδώ- 
χϑήη ὑπό τινος ὡς γυνή τις «Αϊγυπτία τῶν ἐν εὐπορίᾳ καὶ ἀξίᾳ 
οὐσῶν παρ᾽ αὐτοῖς ἐρῶσά τινος ἐμοιχεύετο ὑπ αἰτοῦ. καὶδ 
C ἀκούσας ὃ Ἥλιος ἐζήτησεν αὐτὴν πιάσαι διὰ τὴν τοῦ πατρὸς αὖ-- 
τοῦ Ἡφαίστου νομοϑεσίαν, ἵνα μὴ λυϑῆ᾽" xal λαβὼν στρατιώ- 
τας ἐκ τοῦ ἰδίου στρατοῦ, μαϑὼν τὸν καιρὸν τῆς μοιχείας αὐτῆς 
γίνεσϑαι νυχτῶν, ἐπιβῥίψας αὐτῇ τοῦ ἀνδρὸς αὐτῆς μὴ ὄντος 
αὐτόϑι, εὗρεν αὐτὴν μετὰ ἄλλου καϑεύδουσαν τοῦ ἐρωμένου nag 10 
αὐτῆς. ἥντινα εὐθέως καταγαγὼν ἐπόμπευσεν ἐν πάσῃ τῇ χώρᾳ 
τῆς “ἰϊγύπτου τιμωρησάμενος" καὶ γέγονε σωφροσύνη μεγάλη ἐν. 
τῇ γῇ τῆς Miyénvov:* κἀκεῖνον δὲ τὸν μοιχὸν ἀνεῖλε, καὶ εὐχαρι-- 
στήϑη. περὶ οὗ ἱστορεῖ ποιητικῶς Ὅμηρος ὃ ποιητὴς ὡς ὃ Ἥλιος, 
φησίν, ἤλεγξε τὴν ᾿ἀφροδίτην συμμιγνυμένην νυκτὸς “ρεῖ" “φρο- 15 
δίτην δὲ ἐκάλεσε τὴν ἐπιϑυμίαν τῆς πορνείας ἀπὸ τοῦ Ἡλίλει Ba 
p σιλέως ἐλεγχϑεῖσαν. τὸ δὲ ἀληθές, ὡς προγέγραπται, .“Παλαί- 
φατος 0 σοφώτατος χρονογράφος συνεγράψατο,. ΝΣ 
Μετὰ δὲ τὴν τελευτὴν Ἡλίαυ βασιλέως, υἱοῦ Ἡφαίστου," 
ἐβασίλευσε τῶν “4ἰγυπτίων Σῶσις, καὶ μετὰ τὴν βασιλείαν αὐτοῦ 20 
ἐβωσίλευσεν Ὄσιρις, καὶ μετὰ Ὄσιριν ἐβασίλευσεν Ὧρος, καὶ 
μετὰ Ὧρον ἐβασίλευσε Θοῦλις, ὃς. παρέλαβε μετὰ δυνάμεως πολ-- 


1. ἐπωνομάσθη] ἐνομίσϑη Chron., ἐπενοήϑη loannes. 8. φιλό- 
τιμος φιλόσοφος Chron. — 5. οὐσῶν Hodius ex Chron, οὖσα Ox. 
6. Post ἀχούσας omisi ἀπ᾿ αὐτοῦ cum Chron. 


Potendi tum demum obtinuit, cum Regibus vectigales fieri coeperunt 
ortales. Sol vero, Vulcani F. potens fuit et gloriae cupidus: Qui ἃ 
quodam edoctus, foeminam quandam Aegyptiam, opibus et dignitate flo- 
rentem , cum quodam amasio suo adulterii consuetudinem babere; in stu- 
diis babuit illam prehendere, quo Legem a Patre latam praestaret in- 
violatam.  Certior itaque factus, tempus quo congressuri erant jam in- 
stare; delecüs militibus stipatus, noctu illam adoritur: deprensamque, 
per absentiam viri cum Amasio suo decumbentem, extraxit: et per omnem 
Aegyptum circumferri jussit, graviter in illam animadvertens. Moechum 
vero ipsum morte multavit: quo facto gratiam sibi conciliavit; Aegyptii 
vero omnes uti Castitatem colerent, eflecit. De' his autem Homerus Poé- 
fa, more suo, fabulatur, ubi tradit; Solem deprehendisse Venerem cum 
Marte noctu cubantem. Per Venerem véro intelligit coéundi libidinem, 
& sole rege reprehensam: rem ipsam vero uti a nobis exposita est, Pa- 
laephatus sapientissimus Chronographus literis consignavit. 

Post mortem vero Solis Vulcani filii, Aegyptiis imperavit Sosis: post 
hunc regnavit Osiris; Osiridem excepit Horus: et Horum 'Thulis. Hic 
ingenti instructus exercitu, omnem circa regionem, usque ad Oceanum, 





CHRONOGRAPHIA. L, II. 25 


λῆς πᾶσαν τὴν γῆν ἕως τοῦ ᾿ῷκεανοῦ. καὶ ἐν τῷ ὑποστρέφειν 3A- O 27 
ϑὲν ἐπὶ τὴν ᾿φρικὴν χώραν εἰς τὸ μαντεῖον ἐν ὑπερηφανία " xal V 10 


ϑισιάσας ἐπυνθάνετο λέγων, Godoov μοι, πυρισϑενές, ἀψευ- 
δίς, μάχαρ, ὃ τὸν αἰϑέριον μετεγκλίνων δρόμον, τίς πρὸ τῆς 
ςἱμῆς βασιλείας ἠδυνήϑη ὑποτάξαι τὰ πάντα, ἢ τίς μετ᾽ ἐμέ; καὶ 
ἐδόϑη αὐτῷ χρησμὸς οὗτος. Πρῶτα ϑεός, μετέπειτα λόγος καὶ 
πνεῦμα σὺν αὐτοῖς" σύμφυτα δὲ πάντα xal alg ἕν ἰόντα, οὗ 
χράτος αἰώνιον. ὠκχέσι ποσὶ βάδιζε, ϑνητέ, ἄδηλον διανύων 
βίον. xai εὐθέως ἐξελϑὼν ἐκ τοῦ μαντείου, συσκευασϑ εἰς ὑπὸ 
Ἰητῶν ἰδίων. [εὐθέως ἐσφάγη ἐν τῇ ᾿φρικῇ. ταῦτα δὲ παλαιὰ 
᾿ς καὶ ἀρχαῖα βασῆεια τῶν “4Ἰἰγυπτίων Πανέϑων συνεγράψατο" dv 
οἷς σεγγράμμασιν αὐτοῦ ἐμφέρεται ἄλλως λέγεσϑαι τὰς ἐπωνυ- 
μίας τῶν πέντε πλανητῶν ἀστέρων. τὸν yàg λεγόμενον Κρόνον B 
ἀσιέρα ἐχάλουν τὸν λάμποντα, τὸν δὲ Διὸς τὸν φαέϑοντα, τὸν 
15δὲ Ἄρεος. τὸν πυρώδη, τὸν δὲ “ἀφροδίτης τὸν κάλλιστον, τὸν δὲ 
| Ἕρμοῦ τὸν στίλβοντα " ἅτινα μετὰ τ ταῦτα Σωτάτης à ὃ σοφώτατος 
ἥρμήνεισε. 
Καὶ λοιπὸν ἐν τοῖς μετὰ ταῦτα χρόνοις ἐβασίλευσεν Αἱ ἰγυ- 


ἱ 









vec ἐπολέμησεν. "σσυρίοις, καὶ ὑπέταξεν αὐτοὺς καὶ τοὺς “Χαλ- 
ϑαίους xai Πέρσας ἕως Βαβυλῶνος. ὁμοίως δὲ ὑπέταξε καὶ τὴν 


Δσίαν καὶ τὴν Εὐρώπην πᾶσαν καὶ τὴν Σχυϑίαν καὶ τὴν Ἰυ- 


3. πνρισϑενέρ Chron. et MS. apud Bentleium Epist. p. 11. XV., 

Ox. De sequenti oraculo vide annotationem ad Chron. 
10. εὐθέως om. Cbron. et Cedrenus p. 20. B. 15. πυρώδη Chron., 
z»góg» Ox. 16. Σωτάτης) Σωτάδης 


im petestatem suam redegit. [Ια redita autem suo per Africam iter fa- 
Gus, Orsculem superbus adiit; Sacrisque peractis, Pythium in haec 
verba tentavit. Dic mihi, Ignipotens, Veridice, Beate, aetherium 
σα qui flectis; Quis, ante Me, omnia sibi subjicere potuit; aut quis, 
| pet Me, poterit? Respondit Oraculum. Primum Deus: deinde verbum; 
camque bis Spiritus. Congenita sunt haec omnia, in unumque fiunt; 
. Uwe potestas aeterna est. Fac cito discedas Mortalis, quem Fata ma- 
M imcerta.'* llle vero statim Fano egressus, per insidias interemptus 
et ἃ suis in Africa. Haec autem de regibus Aegypti antiquissima Monu- 
ments Mencthe tradidit: cujus etiam ex scriptis apparet aliter olim ap- 
, pellates fuisse quinque Planetas. Quem enim alii Saturnum, illi Lam- 
| momissbant: Jovem, Phaéthontem: Martem Pyroem: "Venerem, 
: σὲ Mercurium, Stilbontem: quae nomina post temporis sapien- 

Guimus Setates expoxuit. 
Pesberis autem temporibus regnavit ad Aegyptum, ex Chami filiis, 
! Bestris. Hic expeditionem in Assyrios adornavit; quibus etiam, 
ama cum Chaldaeis Perssque, Babylonem usque, in potestatcm suam re- 
| dade; Adam quoque et Europam omnem, Scythiam etiam Mysiamque 


zio» πρῶτος ἐκ τῆς φυλῆς τοῦ Χὰμ Σῶστρις" ὅστις ὁπλισάμε- Ο 28 





86 ^" JOANNIS MALALAE - 


σίαν. καὶ ly τῷ ὑποστρέφειν αὐτὸν ἐπὶ τὴν Miyvatov ix τῆς 
C χώρας τῆς Σκυϑίας ἐπελέξατο ἀνδρῶν νεανίσχων πολεμιστῶν χι-- 
λιάδας ie *. οὕστινας μετανάστας ποιήσας ἐχέλευσεν αὐτοὺς οἰκεῖν 
ἂν Περσίδι, δόσας αὐτοῖς χώραν ἐχεῖ οἵαν αὐτοὶ ἐπελέξαντο. καὶ 
ἔμειναν ἐν Περσίδι oí αὐτοὶ Σκύϑαι ἐξ ἐκείνου ἕως τῆς νῦν οἶτι- 5 
vec ἐκλήϑησαν ἀπὸ τῶν Περσῶν Πάρϑοι, 6 ἐστιν ἑρμηνευόμενον 
Περσικῇ διαλέκτῳ Σκύϑαι" οἵ καὶ τὴν φορέσίαν καὶ τὴν λαλιὰν 
O 99 καὶ τοὺς νόμους Σχυϑῶν ἔχουσιν ἕως τῆς νῦν, καὶ εἰσὶ μαχιμώ- 
τατοι ἐν πολέμοις, καϑὼς Ἡρόδοτος ὃ σοφώτατος συνεγράψατο. 
Ἐν τοῖς χρόνοις τῆς βασιλείας τοῦ προειρημένου Σώστρου ἦν 10 
Ἑρμῆς ὃ Τρισμέγιστος ὃ « ἰγύπτιος, ἀνὴρ φοβερὸς ἐν σοφίᾳ" ὃς. 
ἔφρασε τρεῖς μεγίστας ὑποστάσεις εἶναι τὸ τοῦ ἀῤῥήτου καὶ δη-- 
| p μιουργοῦ ὄνομα, μίαν δὲ ϑεότητα εἶπε" διὸ καὶ ἐκλήϑη ἀπὸ τῶν 
αΑϊγυπτίων Τρισμέγιστος Ἑρμῆς, ἐμφέρεται yàp: ἐν διαφόροις 
αὐτοῦ λόγοις πρὸς ᾿“σκληπιὸν εἰρηκὼς περὶ ϑεοῦ φύσεως ταῦτα. 18 
εἰ μὴ πρόνοιά τις ἦν τοῦ πάντων κυρίου ὥστε μοι τὸν λόγον τοῦ-- 
vov ἀποκαλύψαι, οὐδὲ ὑμᾶς τοιοῦτος ἔρως κατεῖχεν, ἵνα περὲ 
τούτου ζητήσαιτε᾽ o) γὰρ ἐφικτόν ἐστιν dg ἀμνήτους τοιαῦτα uv- 
στήρια παρέχεσϑαι, ἀλλὰ τῷ vot ἀκούσατε, ἕν' μόνον ἐστὶ τὸ 
φῶς νοερὸν πρὸ φωτὸς νοεροῦ" καὶ ἦν ἀεὶ νοῦς νοὸς φωτεινός, 40 
1. τῆς] τὸν Ox. 6. ὠπὸ] ὑπὸ Larcher. ad Herod. vol. I. p. 409. 
frustra. 12. δημιουργοῦ] Adde ϑεοῦ cum Chron. et Cedreno. 
15. ᾿ἀσκλήπιον Ox. hic et 112. 4. 16. μοι] Sic et Chron., ue Cy- 
rilus c. Iulianum I. p. 85. C ed. Spanh. — 18. ξητήσετε Ox., ξζητή- 
σητε Cyr. ξητήσεταε Chron. — ibid. εἰς addidi ex illo et Chron. 
19. ἐν μόνον praecedentibus iungit Chron., om. Cedrenus et Suidas v. 


Ἑρμῆς. ibid. ἐστὶ τὸ} ἦν Cyrillus p. 85. A, Chron., Cedrenus, Sui- 
das 20. zv] ἐστὶν Cyrillus — ibid. φωτεινός Ch., goriyog Ox. 


subegit. Reversurus autem a Scythis in Aegyptnm, selegit ex flore ju- 
ventutis eorum quindecim Millia: quos in Persidem translatos, sedes ibi 
figere jussit; data eis, quam ipsi delegissent, regione. Exinde vero ad 
hoc usque tempus Scythae Persidem habitarunt: qui a Persis etiam Par- 
thi dicti sunt: quod lingua Persica Scythae sonat.  Retnuerunt au- 
tem adhuc Parthi isti vestitam, linguam legesque Scytharum; et in bel- 
lo fortissimi sunt: sicuti scriptum reliquit sapientissimus Herodotus. 

In diebus autem supradicti regis Sostris, floruit Mercurius "l'risme- 
gistus, Aegyptius, vir eruditionis stupendae, qui pronunciavit, Dei Crea- 
toris ineffabile nomen tres esse maximas Personas, Deitatem vero unam. -—- 
Unde et ab Aegyptiis, Mercurius Trismegistus, i. e. Termaximus appel- 1 
latus est. Invenitur enim in variis ejus scriptis ad Aesculapium, de Dei ψῳ 


^ . patura verba faciens, in hunc modum, .,,Si non daretur Providentia Nu- 


minis omnia gubernantis , per quam hoc ipsum mihi revelatum esset; non 
utique tantus vos ardor Bocessistet de hoc quaerendi. Neque possibile 
est Profanos hujusmodi proferre Mysteria: sed mentem advertite. Una 
tantum est Lux intelligens, ante Lucem intelügentem; et semper era 





| Z3 : | 


CHRONOGRAPHIA. L. Il. 27 





xal οὐδὲν ἕτερον ἦν ἢ ἥ τούτου ἑνότης, ἀεὶ ἐν αὐτῷ ὧν ἀεὶ τῷ Q 80 
αὑτοῦ vot xal φωτὶ καὶ πνεύματι πάντα περιέχει. ἐκτὸς τούτου 
οὗ ϑεός, οὐκ ἄγγελος, οὐ δαίμων, οὐκ οὐσία τις ἄλλη" πάν- 
των γὰρ κύριος καὶ ϑεός, καὶ πάντα ὑπὶ αὐτὸν καὶ ἐν αὐτῷ ἐστιν. Ἐ 
50 γὰρ λύγος αὐτοῦ προελϑὼν παντέλειος ὧν καὶ γόνιμος καὶ àg- 
μιουργός, ἐν γονίμῳ φύσει πεσών, ἐν γονίμῳ ὕδατι, ἔγκυον τὸ 
ὥδωρ ἐποίησε. καὶ ταῦτα εἰρηκὼς ηὔξατο λέγων, Ορχίζω σε, oi- 
ρανέ, ϑεοῦ μεγάλου σοφὸν ἔργον, ἵλαος ἔσο" δρχίζω σε, φωνὴ 
πατρός, ἣν ἐφθέγξατο πρώτην, ἡνίκα κόσμον ἅπαντα ἐστηρί-ν 1ἱ 
ifoEaro βουλῇ. φωνὴν πατρός, ἣν ἐφθέγξατο πρώτην, τὸν uo- 
φογενῇ λόγον αὐτοῦ. ταῦτα δὲ καὶ ἐν τοῖς κατὰ Ἰουλιανοῦ τοῦ 
βασιλέως ὑπὸ τοῦ δσιωτάτου Κυρίλλου συναχϑεῖσιν ἐμφέρεται, 
ὅτι καὶ 0 Τρισμέγιστος Ἑρμῆς ἀγνοῶν τὸ μέλλον τριάδα ὁμοού- 
σιον ὡμολόγησεν. 
45 Ὁ δὲ Σῶστρις βασιλεὺς μετὰ τὴν νίχην καταλαβὼν τὴν .di- 
γύπτον ztÀtvrü* καὶ ἐβασίλευσε μετ᾽ αὐτὸν τῆς τῶν “4ΪἸγυπτίων 
χώρας Φαραὼ ὃ καὶ ἸΠαραχὼ καλούμενος. καὶ ἐχ τοῦ αὐτοῦ 


γέγους ἐβασίλευσαν «ϊγυπτίων οἱ λοιποί, 


1. 3 addidi ex Chron. et Cedreno, 5) om. Cyrillus, ἢ Βυϊάδε. ἐδίά. 
ἑανεῷ Cyrillus, αὐτῷ Ox., Chron., Cedrenus. — ibid. τῷ ἑαυτοῦ 

illus et Cedrenus, τῷ αὐτῷ Ox., ἐν τῷ αὐτῷ Chron. — 7. Ius- 
jurandum caeteris emendatius scribunt Iustinus Cohort. XV. 78. Οὐ- 
φανὸν ὁρκίζω δε 8. p. σοφὸν ἔργον, αὐδὴν ὁρκίξω σε πατρός, τὴν 
φθέγξατο πρῶτον. ἡνίκα x. ἅ. ἑαῖς στηρίξατο βουλαῖς, et qui ἣν 
φϑ. πρώτην Cyrilus, Quae apud Malalam corrupta et interpolata 
sunt, repetuntur pleraque ab Chron, Cedreno, Suida. 11, αὐτοῦ] 
adde φησὶ ex Cyrillo p. 83. B, omissum etiam in Chron. 


Mens Mentis lucida: et nihil aliud erat, quam hujus unitas, in seipso 
semper existens, eademque semper Mente, luce, ac spiritu omnia com- 
Extra hanc, nec Deus, nec Angelus, nec daemon, nec alia 
aliqua Ementia. Omnium enim Dominus et Deus est; et omnia sub ipso 
οἱ im ipso sunt, Ejus enim verbum, quod ab ipso prodiit, undique per- 
cum esset, et in foecunda nstura opifex; in genitalem incidens 
-wndam, foecundam undam eífecit.'5 His ita dictis, in haec verba preca- 
$us εἰ. ,,Adjuro te Coelum, Magni Numinis sapiens opificium, propi- 4 
Aódjuro te Vocem illam Patris, quam tum primum effatus est, cum 
universum consilo suo stabilivit: Vocem Patris, quam primam 
sid, verbum suum unigenitum.** Afferuntur vero ista a sanctíssimo 
Me a scripts suis adversus Julianum Imperatorem: nempe «quod 





ἫΝ 








Ns - gistus futuri licet ignarus, unam tamen TrinitaOs Es- 
anti esas t. 


.  Perre rex Sostris, post victoriam partam, reversus in Aegyptum, 
' nie eenesesit. Post quem, Aegypti regnum obtinuit Pharaoh, qui et Ma- 
* gache: ex quo sunt succedanei Áegyptiorum Reges. 





28 JOANNIS MALALAE 


B "Ey δὲ τοῖς προειρημένοις τοῦ Πίχου Zfióg χρόνοις ἐπὶ τὰ δυ- 

O 81 τικὰ μέρη ἀναφαίνεταί τις ἐκ τῆς φυλῆς τοῦ Ἰάφεϑ' ἐν τῇ χώρᾳ 
τῶν “Ἀργείων, ὀνόματι Ἴναχος" ὅστις πρῶτος ἐβασίλευσεν ἐν τῇ 
χώρᾳ ἐκείνῃ, καὶ κτίζει πόλιν ἐκεῖ εἷς ὄνομα τῆς σελήνης, ἐτίμα 
γὰρ αὐτήν, ἣν ἐχάλεσεν Ἰώπολιν" οἱ γὰρ oyio: μυστικῶς 105 
ὄνομα τῆς σελήνης τὸ ἀπόκρυφον Ἰὼ λέγουσιν ἕως ἄρτι. ἔκτισε 
δὲ καὶ ἱερὸν ἐν τῇ πόλει τῇ σελήνῃ, ἀναστήσας αὐτῇ στήλην χαλ-- 
κῆν, ἐν f$ ἐπέγραψεν, Ἰὼ μάκαιρα λαμπαδηφόρε. ὃ δὲ αὐτὸς 
Ἴναχος ἠγάγετο γυναῖκα Πελίαν ὀνόματι" ἐξ ἧς ἔσχε παῖδας 
τρεῖς, Κάσον καὶ Βῆλον καὶ ϑυγατέρα, ἣν ἐπωνόμασεν Ἰὼ εἰς 10 
ὄνομα τῆς σελήνης" ἦν γὰρ 7 κόρη εὐπρεπεστάτη πάνυ. τότε 

C ὁ Πῖκος 6 xal Ζεὺς ἀκούσας περὶ τοῦ Ἰνάχου ὅτι ἔχει ϑυγατέρα 
παρϑένον εὐπρεπῆ, ὃ βασιλεὺς τῶν δυτικῶν μερῶν πέμψας To 
πασε τὴν lo , ϑυγατέρα τοῦ Ἰνάχου, καὶ ταύτην φϑείρει, καὶ 
ἔγχυον ποιήσας ἔσχεν ἐξ αὐτῆς ϑυγατέρα, ἥντινα ἐκάλεσε. Διβύην. 15 
ἡ δὲ Ἰὼ ἐπαχϑῶς ἔφερεν ἐπὶ τῷ συμβάντι αὐτῇ, καὶ μὴ ϑέλουσα 
συνεῖναι τῷ Πίκῳ, διαλαϑοῦσα αὐτὸν καὶ πάντας καὶ τὴν ϑυ- 
γατέρα αὐτῆς ἐάσασα, καὶ τὸν πατέρα αὐτῆς Ἴναχον alayvroué- * 
νη, ἔφυγεν, elc “ἴγυπτον καταπλεύσασα. καὶ εἰσελϑοῦσα ἐν 
τῇ χώρᾳ τῆς «Αἰγύπτου ἡ Ἰὼ ἐκεῖ διῆγε" καὶ μαϑοῦσα μετὰ χρό-- 90 

O 32 νον ὅτι Ἑρμῆς βασιλεύει τῆς «Αἰγύπτου, ὃ υἱὸς Πίκου Ζιός, καὶ 
φοβηϑεῖσα τὸν αὐτὸν Ἑρμῆν, φεύγει ἐχεῖϑεν ἐπὶ τὴν Συρίαν εἰς 

1. Πήκου Ox. sic et infra. — 2. νεφαίνεται Ox. δ. Ἰωπολιν 


Chron, p. 41. B, ᾿Ιόπολιν Ox. 6. seq. Ἰώ Ox. 8. μάκαιρα Ch. 
cum Chron,, μάκερα Ox. . 10. Kaco»] Χασσον Ox. 


Praedictis autem Pici Jovis temporibus ad occidentem regnantis in- 
Dotescere coepit ex Argivorum regione quidam, .cui nomen Jnachus, ex 
Japheti gente oriundus. Primus hic Argivis imperavit, urbemque condi- 
dit, quam ἃ Lunae nomine, cui cultum exhibuit, Jopolim vocavit. Ar- 
givis enim usque adhuc in Mysteriis suis reconditam Lunae nomen Jo 
est. Fanum quoque in ea urbe condidit, Lunae sacrum; et ex aere sta- 
tuam ei erexit, cum hac Inscriptione. Jo, Beata, Lucifera. lnachus 
autem iste in uxorem sibi accepit Meliam; ex qua tergeminam suscepit 
prolem, Cassum, Belum, filiamque, quam a Lunae nomine Jo vocavit; 
orma enim erat Virgo laudatissima. Picus interim, qui et Jupiter, qui 
partibus Occidentalibus imperavit, ubi inaudisset Inacho filiam esse, pul- 
cherrimae formae virginem; per emissarios raptàm compressit, gravidam- 
que fecit; et ex ea filiam habuit, quam Libyam nominavit. Jo sutem 

atam sibi injuriam indigne ferens, diutius cum Jove Pico consuetudi- 
nem habere dedignata est: derelictaque filia, Patris etiam conspectu ob 
pudorem evitato, clam omnibus in Aegyptum profuga navigavit, ibique 
sedem fixit. Ubi cum per aliquod tempus mansisset, edocta est, Regiam 
ibi potestatem habere Mercurium, Jovis Pici filium. — Metuens igitur sibi 
ab eo, ex Aegypto in Syriam fuga evasit, ad Montem Silpium; ubi 


quw 





ΕΣ 


CHRONOGRAPHIA. L. II. 29 


τὸ Σίλπιον ὅρος" εἷς ὅπερ Σέλευκος ὃ Νικάτωρ ὃ Maxtdo» ἔχτισε p 
πόλιν μετὰ χρόνους καὶ ἐχάλεσεν εἷς τὸ ὄνομα τοῦ ἰδίου αὐτοῦ. 
viob “Ἀντιόχειαν τὴν μεγάλην. ἀπελθοῦσα δὲ εἰς τὴν Συρίαν ἡ 
Ἰὼ ἐκεῖ ἐτελεύτησεν, ὡς Θεόφιλος ὁ σοφώτατος συνεγράψατο. 
δἕτεροε δὲ ἐξέϑεντο ὅτι ἐν τῇ «Αϊγύπτῳ ἐτελεύτα ἡ Ἰώ. ὃ δὲ 
Ἴναχος, ὃ πατὴρ αὐτῆς, εἰς ἀναζήτησιν αὐτῆς ἔπεμψε τοὺς ἀδελ.-- 
gov; αὐτῆς καὶ τοὺς συγγενεῖς xol τὸν Τριπτόλεμον καὶ “4ρ-- 
γείους μετ᾽ αὐτῶν, οἵτινες πανταχοῦ ζητήσαντες οὐχ εὗρον αὖ-- 
τήν" γνόντες δὲ οἱ Zdoyeior Ἰωπολῖται ὅτι ἐτελεύτα elg γῆν Συρίαν 
107 Ἰώ, ἐλϑόντες ἔμειναν ἐχεῖ πρὸς μικρόν, κρούοντες εἷς ἕκαστον 
οἶχον αὐτοῦ καὶ λέγοντες, Ψυχὴ Ἰοῦς σωζέσϑω. καὶ ἐν ὁράματε 
χρηματισϑέντες εἶδον δάμαλιν, λέγουσαν αὐτοῖς ἀνθρωπίνῃ φω- Ἐ 
νῇ ὅτι ᾿Ενταῦϑά εἶμι ἐγὼ ἡ Ἰώ. καὶ διυπνισϑέντες, τὴν τοῦ 
ὁράματος δύναμιν ϑαυμάζοντες ἔμειναν. καὶ λογισάμεγοε ὅτι Ο 33 
15i» τῷ ὄρει αὐτῷ χεῖται 7 Ἰώ, κτίσαντες αὐτῇ ἱερὸν ᾧὥχησαν ἐχῖ ὃ 
εἷς τὸ Σίλπιον ὅρος, χτίσαντες xol πόλιν ἑαυτοῖς, ἣν ἐκάλεσαν 
Ἰώπολεν" οἵτινες ἐκλήϑησαν παρὰ τοῖς αὐτοῖς Σύροις Ἰωνῖται 
ἕως τῆς νῦν. οἱ οὖν Σύροι "Ἀντιοχεῖς ἐξ ἐκείνου τοῦ χρόνου ἀφ᾽ 
οὗ οἱ “Μργεῖοι ἐλϑόντες ἐζήτησαν τὴν Ἰὼ ποιοῦσιν οὖν τὴν μνή- N 19 
μην, χρούοντες τῷ καιρῷ αὐτῷ κατ᾽ ἔτος elg τοὺς οἴκους τῶν Ἕλ- 
λήνων ἕως ἄρτι. διὰ τοῦτο δὲ οἱ “Ἀργεῖοι ἔμειναν αὐτοὶ ἐκεῖ elg 
τὴν Συρίαν, ἐπειδὴ ἐχελεύσϑησαν ἀπολυόμενοι ἀπὸ τῆς ᾿Αργείων 
χώρας ὑπὸ τοῦ Ἰνάχου βασιλέως, τοῦ πατρὸς τῆς Ἰώ, ὅτι El μὴ 
8. ᾿δντιοχείαν Ox. — 15. ὥκεσαν Ox. 17. ἸΙώπολιν Chron., "ó- 


“τοῖν Ox. 21. αὐτοὶ Ch. cum Chron., αὐτοῖς Ox. 22. τῆς 
Chron., ro» Ox. 


posteris temporibus Seleucus Nicator Macedo urbem condidit, quam a 
sui nomine Antiochiam Magnam appellavit. At vero Jo vitam suam 
$e Syria, quo profugerat, finivit; sicuti scriptum reliquit sapientissimus 
i ij vero tradiderunt, in Aegypto eam obiisse; Inachus au- 

tem pater Jos, ad eam inquirendam íratres ejus misit et propinquos, 
mec moa et Triptolemum, cum Argivis aliis: qui eam ubique vestigantes, 
men imvenerunt. Edocti vero Argivi Jopolitae, eam in Syria defunctam; 
Mec ventitantes, aliquandiu ibi commorati sunt; domosque singulas pul- 
sanées, dixerunt: Salva sit Jus Anima. Acceptoque per insomnium Ora- 
eme, visi sunt sibi videre buculam, bumana voce ita se alloquentem: 
He ego sum Jo. A somno vero excitati, vimque Visionis secum repu- 
49 O9mnino censuerunt, eam in monte Silpio sepultam jacere. Kx- 

Agitur ibi Fano, sedes illic posuere; urbemque condiderunt, quam 
Jepelim nominarunt: unde et ipsi à Syris, δὰ hunc usque diem, Jonitae 
wecanter. Syri autem Antiocheni, ex eo tempore quo illuc advenerunt 
Asghri, Je quaeritantes, in perpetuam rei memoriam, ritu anniversario, 
demes Graecorum pulsant, in hunc usque diem. Quod autem Argivi il- 
ἴα Syria sodes suas poruerint, in causa fuit rex Inachus, pater Jus; 


* 





40 IOANNIS MALALAE 


ἀγάγητε τὴν ϑυγατέρα μου Ἰώ, μὴ ὑποστρέψητε ἐπὶ τὴν 24o- 
γείων χώραν. ἔκτισαν οὖν ἐκεῖ oí αὐτοὶ Ἰωνῖται ἱερὸν Κρόνου εἰς 
τὸ Σίλπιον ὅρος. | 

Ἢ δὲ “ιβύη, ἡ 9vyárgo τῆς Ἰὼ καὶ τοῦ Ilíxov τοῦ καὶ 
Ζιός, ἐγαμήϑη τινὶ ὀνόματι Ποσειδῶνι" ἐξ ὧν ἐκτέχϑησαν ὃ ὁ 
᾿4γήνωρ καὶ Βῆλος καὶ Ἐνυάλιος, παῖδες τρεῖς. ὃ δὲ àdy5vop 
καὶ Βῆλος κατέλαβον τὴν Συρίαν καὶ αὐτοὶ εἷς ἀναζήτησιν τῆς 

B Ἰοῦς, εἰ ἔτε ζῇ, καὶ τῶν ἀδελφῶν αὐτῆς, εἴπερ εἰσίν" ἦσαν γὰρ 
αὐτῶν συγγενεῖς. καὶ μηδένα εὑρηκότες, ὑπέστρεψαν. - καὶ ὃ 
μὲν Βῆλος ἐπὶ τὴν “Ἄἴγυπτον ἀπῆλθε, κἀκεῖ γαμήσας τὴν Σίδα 10 

O 84 ἔσχεν υἱοὺς δύο, “Ἄἴγυπτον xol Δαναόν. ὃ δὲ ᾿Δγήνωρ ἐπὶ τὴν 
Φοινίκην ἐλϑὼν ἠγάγετο τὴν Τυρώ" καὶ κτίζει πόλιν, ἣν ἐκάλεσε 
Τύρον εἷς ὄνομα τῆς ἑαυτοῦ γαμετῆς. ἐβασίλευσεν οὖν ἐχεῖ, καὶ 
ἔσχεν υἱοὺς ἐκ τῆς Τυρώ, τὸν Κάδμον καὶ τὸν Φοίνικα καὶ τὸν 
Σύρον καὶ τὸν Κίλιχα, καὶ ϑυγατέρα, ἣν ἐκάλεσεν Εὐρώπην. 15 
καὶ βασιλεύει ὃ “2γήτωρ τῶν μερῶν ἐχείγων ἔτη Ey. τὴν δὲ Εὐ- 
ρύπην οἱ ποιηταὶ ἐξέϑεντο ϑυγατέρα εἶναι τοῦ Φοίνικος, τοῦ ᾿ 
υἱοῦ “4γήνορυς βασιλέως, μὴ ὁμοφωνήσαντες τοῖς χρονογράφοις. 

C ἐπιῤῥίψας δὲ τῇ πόλει Τύρῳ Ταῦρος ὃ τῆς Κρήτης βασιλεύς, 
γαυμαχίᾳ πολεμήσας παρέλαβε τὴν αὐτὴν Τύρον πόλιν ἑσπέρας " 90 
καὶ πραιδεύσας ἔλαβεν αἰχμαλώτους ἐκ τῆς πόλεως πολλούς" ἐν 
οἷς ἔλαβε καὶ τὴν Εὐρώπην, ϑυγατέρα τοῦ “Ἀγήνορος βασιλέως. 

ὃ δὲ ᾿γήνωρ καὶ oi υἱοὶ αὐτοῦ ἐπολέμουν ἐπὶ τὸ λίμιτον" τοῦτο 


10. Σίδα] Σίδαν Chron. et Hamartolos MS. apud Hodium. 12. Τυ- 


eo Ox. 23. τοῦτο Ταῦρος) ,Supple ex Chr. Alex. καὶ γνοὺς 
τοῦτο Ταῦρος, aut aliquid tale.** Ch. 


qui eis in mandata dederat, ex Argis soluturis; uti, non nisi Jo filia in- 
venta, in Argivorum terras reverterentur. Itaque etiam condiderunt ibi 
Jonitae templum Saturno, in monte Silpio. 

Libya autem, Pici Jovis et Jus filia, Neptuno cuidam nupta, tres ei 
filios peperit; quibus nomina, Agenor, Belus, et Enyalius: ex quibus 
Agenor et Belus in Syriam profecti sunt, exploraturi, an in. vivis adhuc 
esset Jo, cum fratribus ejus; et qui illis sanguine conjuncti essent. Ne- 
mine autem invento, redierunt: et quidem Belus in Aegyptum profectus, 
in uxorem accepit sibi Sidam; ex qua duos suscepit filios Aegyptum et 
Danaum. Agenor vero Phoeniciam se recipiens, 'lyro uxorem duxit: 8 
cujus nomine, Civitatem íbi a se extructam, "Tyrum vocavit. Ubi et 
imperium tenens ex Tyro filios suscepit Cadmum, Phoenicem, Syrum, et 
Cilicem: filiamque unicam, cui Europae nomen indidit. Regnavit autem 
Agenor in regionibus iis per annos Lxir. Poetae vero Europam Phoe- 
nicis, Agenoris filii, filiam facinnt, a Chronologis dissentientes. 'lT'aurus 
autem, rex Cretae, Tyrum invasit; commissoque navali praelio, urbem 
cepit, ad vesperam: qua spoliata, captivos igJle abduxit plurimos; inter 
quos et Europa erat, Agenoris regis filia. Cum enim Agenor filiique 


. 








CHRONOGRAPHIA. L. II. 81 





Ταῦρος ὃ τῆς Κρήτης βασιλεὺς ἐξαίφνης ἐπέῤῥιψε τῇ χώρᾳ διὰ Ο 35 


ϑαλάττης " ἥστινος ἑσπέρας μνήμην ποιοῦνται οἱ Τύριοι ἕως τῆς 
vév, λέγοντες Κακὴν ὀὑψινήν. ἀπήγαγε δὲ τὴν Εὐρώπην εἷς τὴν 
ἰδίαν πατρίδα 0 Ταῦρος, ἥντινα καὶ γυναῖκα ἔλαβε, παρϑένον 
δοἶσαν καὶ εὐπρεπῆ" καὶ ἐκάλεσε τὰ μέρη ἐκεῖνα εἷς ὄνομα αὐτῆς 
Ἐέἐρώπεια. ἐξ ἧς ἔσχεν υἱὸν τὸν ἹΠίνω, καϑὼς καὶ Εὐριπίδης ὃ 


σοφώτατος ποιητιχῶς συνεγράψατο, ὃς φησι, Ζεὺς μεταβληϑεὶς Ὁ 


εἰς Ταῦρον τὴν Εὐρώπην ἥρπασεν. ἔκτισε δὲ ἐν τῇ αὐτῇ Κρήτῃ 
γήσῳ ὃ αὐτὸς Ταῦρος βασιλεὺς πόλιν μεγάλην, ἣν ἐκάλεσε Γόρ-- 
Ἴοτοναν εἷς ὄνομα τῆς αὐτοῦ μητρὸς τῆς ἐκ γένους Πίχου Zfióc* 
τὴν δὲ τῆς αὐτῆς πόλεως τύχην ἐκάλεσε Καλλινίχην εἰς ὄνομα τῆς 
σφαγιασϑείσης nag αὐτοῦ χύρης. ὃ δὲ ἀγήνωρ βασιλεὺς ἐλϑὼν 
ἐχ τοῦ πολέμου ἐν τῇ Τύρῳ, καὶ μαϑὼν τὴν γενομένην παρὰ τοῦ 
Ταύρου ἐξαίφνης ἔφοδόν τε καὶ ἁρπαγήν, εὐθέως ἐξέπεμψε τὸν 
15 Κάδμον διὰ τὴν Εὐρώπην μετὰ χρημάτων πολλῶν καὶ στρατοῦ. 
plur δὲ τελευτᾶν ὁ αὐτὸς βασιλεὺς Zdyrvop διετάξατο πᾶσαν 


ἣν ὑπέταξε γῆν μερίσασϑαι τοὺς τρεῖς αὐτοῦ υἱούς. καὶ ἔλαβεν Ü 86 


9 Φοῖνιξ τὴν Τύρον καὶ τὴν αὐτῆς ἐνορίαν, καλέσας τὴν ὑπὶ ai- 
τὸν γενομένην γῆν Φοινίκην" ὁμοίως δὲ xal ὃ Σύρος, εἷς τὸ ἴδιον 

δϑόγομα χαλέσας τὴν ἐπιλάαχοῖσαν αὐτῷ χώραν Συρίαν" ὡσαύτως 
δὲ xai 0 Κλιξ τὸ ἐπιλαγχάνον αὐτῷ κλῖμα ἐκάλεσε Κιλικία elg τὸ 
ἔδεον αὐτοῦ ὄνομα. 


6. Εὐρώπεια] Ἐὐρώπια Ox. 7. ὅς Ch, Chron, dg Ox. 9. I'og- 
εὖὐναν Ox. 18. Φοίνιξ Ox. — 21. ἐπιλαγχάνον Ch., ἐπιλαγχά- 
ve» Ox. ibid. Χιλικία Κιλικίαν Ch., Chron. Conf, ad p. 5. A. 


md limites bellis aliis distinerentur; 'Taurus interim, qui hoc rescierat, 

maaris viam irrumpens, 'T'yrios inopinos opprimit. Memoriam autem 
wesperae illius Tyrii usque adhuc recolentes, Vesperam Infaustam appel- 
Jast. "Taurus vero Europam in patriam suam abduxit: cumque Virgo es- 
set egregiae formae, pro uxore eam babuit: regionesque eas omnes, ab 
ejus momie, Europaeas vocavit. Filium etiam ex ea habuit, cui Minos 
mesem. De his vero sapientissimus Euripides Poetice scribens, enarrat, 
zaptem Europam fuisse ἃ Jove in taurum verso. ldem rex Taurus urbem 
magnem coadidit in Creta insula, cui nomen Gortynam dedit, a Matre 
sen, ex genere Pici Jovis oriunda: Urbis vero Fortunam a Virginis a se 
mectatae nomine Callinicen vocavit. Agenor autem a bello redux, ubi 
de ambitis Teuri incursionibus, urbisque direptione edoctus fuisset; sine 
mere Cadmum emisit, magna pecuniarum vi et exercitu instructum, uti 
Rmregent curaret reducem.  Moriturus deinde Rex Agenor mandavit, uti 
fete szegfo, quam sibi subjogaverat, inter tres filios suos distribueretur, 

mx iglmer Tyrum acoepit, partesque vicinas: regionemque omnem 
ditam.Phoeniciam vocavit. Similiter etiam Syrus partem, quam 









Siisetióm erat, a Poming suo Syriam appellavit Cilix etiam sortem 
d memiee suo, Cilicidfà nuncupavit. 





52 IOANNIS'MALALAE:- 


Ἐν δὲ τοῖς χρόνοις τῆς βασιλείας τοῦ Φοίνικος ἦν Ἡρακλῆς 
V 13 0 φιλόσοφος, ὃ λεγόμενος Τύριος, ὅστις ἐφεῦρε τὴν κογχύλην" 
ἐωριζόμενος γὰρ ἐπὶ τὸ παράλιον μέρος τῆς Τύρου πόλεως εἶδε 
ποιμενικὸν κύνα ἐσθίοντα τὴν λεγομένην κογχύλην, ὅπερ ἐστὶ μι- 
κρὸν εἶδος ϑαλάσσιον χοχλιοειδές, καὶ τὸν ποιμένα, νομίζοντα 5 
αἱμάσσειν τὸν κύνα, λαβόντα ἀπὸ τῶν προβάτων πόκον ἐρέας καὶ 
καταμάσσοντα τὸ καταφερόμενον ἐκ τοῦ στόματος τοῦ κυνὸς xoà 
βάπτοντα τὸν πόκον. ὃ δὲ Ἡρακλῆς, προσεσχηκὼς μὴ εἶναι αὐτὸ 
αἷμα, ἀλλὰ βάμματος παραξένου ἀρετήν, ἐθαύμασε" καὶ γνοὺς. 
ὅτι ἐκ τῆς κογχύλης ἐστὶ τὸ κατιὸν βάμμα τοῦ πόκου, εἰληφὼς 10 
Ο 87 ἐκ τοῦ ποιμένος τὸν πόκον ὡς μέγα δῶρον τοῦτο προσήγαγε τῷ 
βασιλεῖ τῆς Τύρου Φοίνικι. καὶ ἐχπλαγεὶς καὶ αὑτὸς ἐπὶ τῇ ϑέᾳ 
τῆς ξένης χρόας τοῦ βάμματος, ϑαυμάζων τὴν τούτου εὕρεσιν 
B ἐκέλευσεν ἐξ αὐτοῦ τοῦ βάμματος κογχύλης βαφῆναι ἐρέων καὶ 
γενέσϑαι αὐτῷ περιβόλαιον βασιλικόν " καὶ ἐφόρεσεν αὐτὸς πρῶ- 15 
τος ἐκ πορφύρας περιβόλαιον, καὶ πάντες ἐθαύμασαν τὴν αὐτοῦ 
βασιλικὴν ἐσθῆτα, ὡς ξένην ϑέαν. καὶ ἔχτοτε ἐχέλευσεν ὃ βα- 
σιλεὺς Φοῖνιξ μηδένα [τῶν] ὑπὸ τὴν αὐτοῦ ὄντα βασιλείαν τολ-- 
μᾶν φορεῖν τὴν τοιαύτην ἐνάρετον ix γῆς καὶ ϑαλάσσης οὖσαν 
φορεσίαν, & μήτι αὐτὸν καὶ τοὺς uer αὐτὸν βασιλεύοντας τῆς 20 
Φοινίκης, διὼ τὸ γινώσκεσθαι τὸν βασιλέα τῷ στρατῷ καὶ παντὶ 
τῷ πλήϑει ἐκ τῆς ϑαυμαστῆς καὶ παραξέγνου φορεσίας. πρώην 


1. ἦν addidit Ch., Chron. 7. στόματος Ch., Chron., πόμα-- 
vog Ox. 12. ϑέᾳ Ch, Chron, ϑέαν Ox. 18. Φοίνιξ Ox. ibid. 
τῶν om. Chron 19. ἐνάρετον Ch., Chron., ἐνάρεστον Ox. 


Phoenicis autem sub regno floruit Hercules ille, "Tyrius Philosophus, 
qui purpuram invenit. Cum enim forte per littus Tyrium obambularet; 
psstorium vidit canem, qui ostreum, (quod Conchyle dicitar, parvum- 
que genus est testudinis marinae,) edebat. Pastor interim sanguinare 
canem existimans; lana, ab ove rapta, quod ab ore ejus profluebat, ab- 
stersit, lanamque tinxit. Hercules autem cum observasset, sanguinem 
illud non esse; sed peregrini scilicet alicujus liquoris vim, obstupuit: et 
cum ex Conchyti tincturam illam lanae expressam sciret; exceptam a pa- 
store lanam Phoenicd, Tyriorum regi, tanquam munus insigne, detulit. 
Qui et ipse attonitus novi coloris aspectu, simul etiam inventum admira- 
tus, lanam Conchylis liquore tingi imt » sibique regiam inde vestem pa- 
rari Primus ergo ipse purpuream Chlamydem gestavit, quae quidem Ve- 
stis Regia, tanquam inusitatum spectaculum, omnibus in admirationem  , 
cedebat. Exinde vero edicto cavit rex Phoenix, ne quis ex suis subdi- — 
tis praeclaro hoc terrae marique debito gestamine uti praesumeret, 

ter ipsum Regem et Regis successores: ut ex novo hoc et mirabili ge- 
stamine exercitus, omnisque adeo populus, Regem suum agno 

Namque ante hoc tempus, ignotum fuit mortalibus tingendi artificium 





[d - 


CHRONOGRAPHIA. Ll]. ^ 88 
γὰρ oix ἐγίνωσχον oi ἄγϑρωποι βάπτειν χρόας ἱματίων, ἀλλὰ 


τὰς τῶν προβάτων ἐρέας, οἷαι κἂν ἦσαν, ταύτας ἐποίουν ἱμάτια 
καὶ ἐφόρουν. καὶ οἱ βασιλεῖς δὲ τὰς αὐτὰς χρόας τῆς τυχούσης 
ἐρέας ἱμάτια ἐφόρουν, καὶ οὐκ εὐχερῶς ἐγνωρίζοντο τῷ ὑπηκόῳ 
5alg9u οἱ βασιλεῖς. λοιπὸν οὖν οἱ κατὰ τόπον βασιλεῖς, ἤτοι 
ῥῆγες xal τοπάρχαι, ἀκηχοότες τοῦτο, οἱ μὲν περιβόλαια, οἱ δὲ 
φίβλας χρυσᾶς καὶ μανδύας ἐπενόησαν ἑαυτοῖς, πορφύρεα ἢ ῥού- 
exa βάπτοντες αὐτὰ ἀπὸ βοτανῶν τινων, καὶ ἐφόρουν διὰ τὸ 
γινώσχεσϑθαι τῷ ἰδίῳ πλήϑει, καϑὼς Παλαίφατος ὃ σοφώτατος 
0 συνεγράψατο. μετὰ οὖν χρόνους πολλοὺς οἱ Ρωμαῖοι τὴν Φοι- 
víry» ὑποτάξαντες χώραν τὸ ἐξ ἀρχῆς ἀναδειχϑὲν ἐκ τῆς κογχύ- 
λης ἀληθινὸν σχῆμα βασιλικὸν ἐφόρεσαν, ὅπερ ἐκάλεσαν ῥωμαΐ- 
eil vóyav* ἥντινα xal ὕπατοι Ρωμαίων ἕως τῆς νῦν φοροῦσι. 
Νουμμᾶς δὲ ὃ xal Πομπήλιος, βασιλεύσας Ῥωμαίων μετὰ τὸν 
1 Ῥῶμον καὶ τὸν Ῥῆμον, δεξάμενος πρεσβευτὰς ix τῆς χώρας τῶν 





C 


O 33 


D 


᾿ς λεγομένων Πελασγῶν, φοροῦντας χλαμύδας ἐχούσας ταβλία Qov- — 


em, καϑάπερ οἱ ἀπὸ τῆς τῶν Ἰσαύρων χώρας, xol τερφϑεὶς 





«τὰς μὲν βασιλικὰς πορφυρᾶς, ἐχούσας ταβλία χρυσᾶ, τὰς δὲ τῶν 
᾿ ϑυσυγχλητιχῶν αὐτοῦ xal τῶν ἐν ἀξίαις xol στρατείαις χλαμύδας 
ἐχούσας σήμαντρον τῆς βασιλικῆς φορεσίας ταβλία πορφυρᾶ, δη- 
λοῦντα ἀξίαν Ῥωμαϊχῆς πολιτείας καὶ ὑποταγήν, κελεύσας μηδές 


9. χὰν] καὶ Chron. 14. Πομπηϊανὺρ] Πομπήλιος cum Chron, 
p.17. À Ch. 18. ziauvóag Chron. et us p. 19. B, χλαμύς 

Ox. 19. πορφύρας Ox. et mox πορφύρα. . κελεύσας Ch, 
Chron. , κδλευούσαρ Ox. 


sd ex ovium vellere, quale a natura fuit, simplici vestes conficiebant. 
Sed et Regiae etiam vestes velleris colorem simplicem referebant ; neque 
facie erat popolo Principem suum dignoscere. Ex eo itaque tempore 
i Regesque et Dynastae, kr de his aliquid inaudierant, 

ewmpersbant sibi, hi quidem indumenta, alii fibulas aureas, et Mantela 
ν] vel russa, succis herbarum infecta; quae gestare solebant, ut ἃ 
Poule dignascerentur : quemadmodum scriptis tradidit sapientissimus Pa- 
Losgo autem post tempore, Romani, Phoenicia in potesta- 

| δα smam redacta, ex vera illa antiquitusque inventa purpura, regium 
^ shi smictom parabant; quem lingua sua am dixere: quam et ad- 
has usque Consules Romani gestare solent. Numa autem, qui et Pom- 
auus, ami post Romulum et Remum Romanis imperavit; cum ad eum 
] ti venissent, Chlamydas gestantes clavis russis distin- 
etiam Isauri ferre consueverunt;) ornatu delectatus, pri- 





| A: fait Romanis, uti Chlamydas gestarent, Reges quidem pur- 

Mibi, cavis aureis distinctas; Senatus vero, et Magistratus, milidae- 

δυδοοιὶ uratos elavos; insignia nempe Regli ornatus, quae 

tatem et Subjecionem indigitarunt: edixitque, ne- 
| 3 








Te? σχήματος, πρῶτος ἐν τῇ Ῥώμῃ ἐπενόησε χλαμύδας φορεῖσϑαι,. 





84 IOANNIS MALALAE 


O 89 να συγχωρεῖσϑαι εἰσελϑεῖν εἷς τὸ παλάτιον πρὸς αὐτὸν δίχα τοῦ 
σχήματος τῆς αὐτῆς χλαμύδος, καὶ οὐ συνεχώρουν τινὰ εἰσελϑ εῖν 
oí φυλάττοντες τὸ παλάτιον, εἶ μὴ ἐφόρει χλαμύδα ἔχουσαν φι- 

E λοτιμίαν βασιλικῆς ἐσθῆτος, καϑὼς ὃ σοφώτατος Τραγκύλλος, 
“Ῥωμαίων ἱστορικός, ταῦτα συνεγράψατο. 5 

Ὁ δὲ Σύρος, ὃ υἱὸς τοῦ ᾿“γήνορος, ἀνὴρ ἐγένετο σοφός, ὃς 
ουνεγράψατο Φοινικιχοῖς γράμμασι τὴν ἀριϑμητικὴν φιλοσοφίαν" 
ὑπέϑετο δὲ ἀσωμάτους εἶναι ἀρχάς, καὶ σώματα μεταβάλλεσϑαι 
καὶ τὰς ψυχὰς εἷς ἀλλογενῆ ζῶα. οὗτος πρῶτος ἐξέϑετο ταῦτα, 
ὡς Κλήμιος ὃ σοφώτατος συνεγράψατο. 10 

V 14 Ἔν τοῖς χρόνοις τούτοις ἐγένετο Φάλεκ, υἱὸς Ἕβερ, ἀνὴρ 

ο΄ ϑεοσεβὴς καὶ σοφός, ζήσας ἔτη τλϑ', περὶ οὗ ἸΠωσῆς ὃ προφή- 
τῆς συνεγράψατο. ἔστιν οὖν ἀπὸ ᾿δὰμ ἕως τοῦ Φάλεκ ἔτη γ᾽ 
κατὰ τὴν προφητείαν. 

Ὁ δὲ προειρημένος Πῖκος 0 καὶ Ζεὺς ἐν τοῖς ἀνωτέροις 15 
χρόνοις ἔσχε μετὰ τὸν Ἑρμῆν καὶ τὸν Ἡρακλέα καὶ ἄλλον υἱόν, 
τὸν Περσέα, ἀπὸ εὐπρεποῖς γυναικὸς ὀνόματι Δανάης, ϑυγα- 
τρὸς τοῦ ᾿ἀκρισίον τοῦ καταγομένου ἐκ τῆς “4ργείων χώρας " περὶ 
ἧς ἐμυϑολόγησεν Εὐριπίδης ὃ σοφώτατος ἐν τῇ συντάξει τοῦ αὖ- 
τοῦ δράματος ἐν κιβωτίῳ τινὶ βληϑεῖσαν καὶ ῥδιφεῖσαν τὴν Zfa- 2 

O 40 νάην, ὡς φϑαρεῖσαν ὑπὸ Διὸς μεταβληϑέντος εἷς χρυσόν. ὁ δὲ 

Β σοφώτατος Βούττιος, ἱστορικὸς χρονογράφος, ἐξέϑετο ὡς ὃ αὐτὸς 

10.  λήμιος] ἈΤλήμης Cedrenus p. 19. C. — 12. Μωσῆς Genes. 

XL 17. 18. 16. μετὰ Chron. p. 88. Ο., xazd Ox. ibid, 'Hea- 

κλέα Ch, ἩΗρακλέαν Ox. — 20. xal ῥιφεῖσαν βληθῆναι κατὰ ϑά- 


' λασσαν Chron. 99. ἱστορικὸς ὁ ἱστορικὸς καὶ Chron.: conf. p. 
838. A. Βούττιος autem Malalae est, Βρούττιος. ἃ 


quis Regiam postea non Chlamydatus ingrederetur. Sed neque Palatini - 
satellites quenquam sine Chlamyde, insigne Regium prae se ferente, in . 
Palatium intromittebant: sicuti haec scriptis mandavit sapientissimus Tran- 
quillus, Romanorum Historiographus. 
Syrus vero, Agenoris filius, vir fuit sapiens. Hic Phoenicum lingua 
Philosophiam Arithmeticam conscripsit: Principia item corporea esse sta- | 
tuit; Corporea autem ipsa, sicut et animas in alia animantia migrare ἃ 
primus docuit: uti prodidit sapientissimus Clemius. : 
Hisce temporibus erat Phalecus, Eberi filius, qui vixit annos trecem- ἃ 
tos triginta novem: de quo Moses Propheta scripsit, Ab Adamo igitur ᾿" 
ad Phalecum usque, secundum Prophetiam, anni numerantur wx. ὶ 
Praedictus autem Picus, qui et Jupiter, de quo superius, filium ha- 4i 
buit praeter Mercurium atque Herculem Perseum quoque, quem ex ἢ 
muliere formosa, cui nomen Danaé, Acrisii Argivi filia, suscepit. De qwa .| 
sapientissimus Euripides in "Tragoedia fabulatur, vitiatam illam fuip & 
Jove, in aurum transformato: ideoque arcula inclusam, in mare projectam ἢ 
fuisse. —Buttius autem sapientissimus Historiographus in Chronico sue 








CHRONOGRAPHIA. L. Il. 35 


Πῖχος ὁ xal Ζεὺς φὗσαν ταύτην ἐν xovfovxAdo παρακειμένῳ 

τῇ ϑαλάσσῃ πολλῷ χρυσῷ πείσας ἠδυνήϑη προτρεψάμενος " ἥν-- 

Siu ἁρπάσας ὡς πάνυ εὐπρεπῆ ἔφϑειρεν, καὶ ἐξ αὐτῆς ἔσχεν 

υἱὸν ὀνόματι Περσέα, τὸν προειρημένον. ὅντινα πτερωτὸν γρά- 

5gocc. διὰ τὸ ἐκ παιδόϑεν περίγοργον εἶναι τὸν παῖδα" ὅϑεν καὶ 

ὁ τούτου πατὴρ Πῖχος ó καὶ Ζεὺς ἐδίδαξεν αὐτὸν πράττειν καὶ 

τελεῖν τὴν μαγγανείαν τοῦ μυσεροῦ σκύφους, διδάξας αὐτὸν πάν- 

τα τὰ περὶ αὐτοῦ μυστικὰ καὶ δυσσεβῆ πλανήματα, λέγων αὐτῷ 

ο΄ n Nuüc πάντας τοὺς πολεμίους ἐξ αὐτοῦ καὶ τοὺς ἐχϑρούς σου 

| ' 10 καὶ πάντα ἄνϑρωπον ἐναντίον καὶ πάντας τοὺς βλέποντας ἐν αὖ- 

| τῷ τῷ προσώπῳ τυφλουμένους καὶ μένοντας dod νεκροὺς καὶ κα- 
τασφαζομένους ὑπό σου. καὶ λοιπὸν ὃ Περσεὺς πεισϑεὶς τῷ ἰδίῳ C 

πατρὶ Πίχῳ τῷ καὶ Zi, εἰς τὸν μετὰ ταῦτα χρόνον μετὰ τε- 

λευτὴν τοῦ αὐτοῦ πατρὸς Πίχου τελείας ἡλικίας γενόμενος, ἐπεϑύ- 

1ὅμησε τῆς τῶν ““σσυρίων βασιλείας, διαφϑονούμενος τοῖς τέχνοις Ο 41 

|». τοῦ Νίνου, τοῦ ϑείου αὐτοῦ, τοῦ ἀδελφοῦ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ. καὶ 

|. χρηματισϑεὶς ἀπῆλϑεν ἐν τῇ χώρᾳ τῆς “ιβύης" καὶ κατὰ τὴν 

ὁδὸν ὑπήντησε τῷ αὐτῷ Περσεῖ μία παρϑένος, κόρη χωρική, 
, ἀγρίας ἔχουσα τὰς τρίχας καὶ ὀφθαλμούς. καὶ στήσας ἐπηρώ- 
Ἔτησεν αὐτὴν λέγων, Τί σου τὸ ὄνομα; ἢ δὲ εἶπε μετὰ παῤῥησίας 
Mólovoa* καὶ χρατήσας αὐτῆς τὰς τρίχας ὦ ἐβάσταζε λογχοδρε- 
πάνω ξίφει ἀπέτεμεν αὐτῆς τὴν κάραν. καὶ λαβὼν ὃ Περαεὺς 
εὐθέως ἐτέλεσε τὴν αὐτὴν κάραν μυσεικῶς, καϑὼς ἐδιδάχϑη 

ὑκὺ τοῦ ἰδίου πατρὸς Πίχου τῆς μυσερῶᾶς μαγγανείας τὴν πλά- D 



























9. πολεμίους Ch. cum Chron. et Cedreno p. 22. B, πολέμους Ox. 
19. ἐπερώτησεν Ox. 


stiptum reliquit, Jovem Picum in cubicnlo quod mare spectabat com- 
merantem eam, utpote pulcherrimam, vi auri magna, sibi concillasse; 
rüptamqoe inde, compressisse; filiumque ex ea habuisse Perseum, quein 
diximes. Fiunc alatum perhibent, eo quod a pueris summa esset corpo- 
B agilitate: unde et pater ejus Jupiter Picus hefandi illius Scyphi pa- 
zuündi 1 ei artificium aperuit, quaeque ad euim pertinent mysticas 
Mam et impias edocuit impostur»s; Hujus ope, inquiens, vinces tuos. 
idaniees et adversarios omnes: et quicunque Caput hoc aspexerint, oc- 
L— düscnti οἱ quasi mortui a te percussi videbuntur. Perseus igitur, Jovis 
ἃ οἷ, dieto audiens fuit: qui, post eum mortuum, adolescentior factus, 
E σαν Assyriorum in animo habuit: quippe hoc invidebat patruelibus 
FI" dae, Mini filis. Accepto autem oraculo, in Libyam profectus est: per 
μ᾽ fr $96 otcerrit ei virgo quaedam lndigena, oculis capillisque fera. 
— OMNdE ad visum Perseus, et percontatus eam, Quod, inquit, tibi no- 
AMET Respondit illa imperterrita, Medusa. "Tum Perseus, compre- 
ΝΟ, Véiffs coma, falcato quem ferebat ense caput illi amputavit: quod 
sifugéiéh, Sncantaments magicis et infandis, juxta ac ἃ Patre edoctus 







* 


$6 IOANNIS MALALAE 


γην" ἥντινα ἐβάσταζεν εἷς ἰδίαν βοήϑειαν πρὸς πάντας ἐχϑροὺς 
καὶ πολεμίους εἰς τὸ ὑποτάσσειν xal ἀναιρεῖν. τὴν δὲ κάραν ἐχκά-. 
λεσε Γοργόνα διὸ τὸ ὀξὺ τοῦ βοηϑήματος καὶ δεὰ τὴ ἐνεργὲς πρὸς ᾿ 
τοὺς ὑπεναντίους. κἀκεῖϑεν περάσας ἦλϑεν ἐπὶ τὴν τῆς “4Ἰϑιο-- 
πίας χώραν, ἥτις ἐβασιλεύετο ὑπὸ τοῦ Κηφέως, καὶ εὑρηκὼς 5 
ἐκεῖ ἱερὸν Ποσειδῶνος, εἰσῆλθεν ἐν αὐτῷ x«l εἶδεν ἐν τῷ ἱερῷ 
O 48 παραμένουσαν xópny, xarà τάγμα τοῦ ἰδίου αὐτῆς πατρὺς τοῦ 
Κηφέως ἐκδοϑεῖσαν, τὴν λεγομένην «Ανδρομέδαν παρϑένον. καὶ 
ταύτην ἀπέσπασεν ἐχ τοῦ ἱεροῦ, xal φϑείρας αὐτὴν ὡς εὐπρεπῇ 
ἔλαβεν εἷς γυναῖκα. καὶ καταπλεύσας ἀνεχώρησεν ἐκ τῆς χώρας 10 
E ἐκείνης " ἐρχόμενος κατὰ τὴν Zdoovoluv χώραν κατήντησεν ἐν τῇ 
χώρᾳ τῆς 7Ívxaovlag* καὶ γνόντες εὐθέως ἀντιστάντες ἐπολέμη- 
σαν αὐτῷ" καὶ χρησάμενος τῇ βοηϑείᾳ τῆς κάρας τῆς Γοργόνης 
ἐνίκησε τοὺς ““υχάονας. καὶ εὑρηκὼς χώμην λεγομένην ““μάν- 
ὄραν ἐποίησεν αὐτὴν πόλιν, καὶ ἔστησεν ἑαυτῷ στήλην ἔξω τῶν 15 
πυλῶν; βαστάζουσαν τὸ ἀντεικόνισμα τῆς Γοργόνος ,΄ xal ϑυσίαν 
ποιήσας ἐκάλεσε τὴν τύχην τῆς πόλεως Περσίδα εἷς τὸ ἴδιον αὖ- 
V 15 τοῦ ὄνομα" ἥτις στήλη ἕως τοῦ παρόντος ἵσταται ἐκεῖ. ἥντινα 
πόλεν ἐκάλεσε τὸ Ἰχόνιον, διότι πρώτης νίχης εἰχόνα σὺν τῇ Γορ-- 
γόνῇ ἐκεῖ ἔλαβεν. ὑπέταξε δὲ καὶ τὰς ἄλλας χώρας μηδενὸς ἀν- 90 
ϑισταμένου. ἐρχόμενος δὲ ἐπὶ τὴν Ἰσαυρίαν καὶ Κιλικίαν, καὶ 
ἀντιστάσεις αὐτοῦ πολεμίων ὑπομένοντος, ἐχρηματίσϑη ταῦτα 
ὅτε πὸ τοῦ ἰδίου ἵππου ἀποβὰς τὸν σὸν ταρσὸν τοῦ ποδὸς εἷς 


11. ἐρχόμενος καὶ addit Chron. 138. κόρης] κάρας Ch. cum 
Chron. 19. πρὸ τῆς νίκης εἰκόνα τὴν τῆς Γοργόνης Chron. 


fuerat, caeremoniis praeparavit; sibique in auxilium habuit, ad inimicos 
hostesque omnes devincendos tollendosque. Caput autem hoc Gorgo- 
nem appellavit; ob auxiliandi celeritatem et singularem quam habuit 
contra adversarios efficaciam. 
llinc autem discedens in Aethiopiam venit, quae tum temporis Ce- 
heo pets ubi repertum Neptuni templum ingressus virginem ibi vi- 
it, Cephei patris jussu expositam, nomine Andromedam. Hanc e famo 
extraxit; et, quod venusta esset, devirginavit, et in uxorem accepit.  ; 
Inde vero solvens, et Assyriam versus iter faciens, in Lycaoniam deve- 
nit. Hoc autem Lycaonibus cognito, armis eum repellere conati sunt: 
quos tamen beneficio capitis Gorgonii profligavit: repertoque vico, cui 
AÀmandra nomen erat, ex eo civitftem condidit; et erecta sibi p portis 
statua, Gorgonis effigiem ferente, sacrisque peractis, Urbis Fortunam, 
juxta nomen suum, Persidem vocavit: statua vero haec etiam hodie ibi Ἢ 
spectatur. Urbem hanc Iconimm appellavit: ibi enim posuerat Icona, im 1} 
signum primae victoriae, Gorgonis ope, a se partae. Sed et alias eism .᾿ 
regiones subegit, nemine repugnante. Dumque per Isauriam et Ciliciam τὰ 
iter moveret, hostiumque impetus varios sustineret, dabatur ei Oraculum ἃ 
hoc: Ubé es equo , Ccaloaneum pedis in terram defieris, 































CHRONOGRAPHIA. L. II. 87 


τὴν χϑόνα πήξας νίχην λάβοις, καὶ κατελθὼν ἐκ τοῦ ἰδίου ἵππου 
ἐν τῇ λεγομένῃ κώμῃμάνδρασῷ, ἐκεῖ τὸν ταρσὸν τοῦ ποδὸς ἔπηξεν" 


- xehw, ἥντινα ἐχάλεσε Ταρσὸν ix τοῦ χρησμοῦ τοῦ ἰδίου αὑτοῦ 
“ποδός, ϑυσιάσας χύρην ἀδαῆ ὀνόματι Παρϑενόπην εἷς ánoxa- 
ϑαρισμὸν τῆς πόλεως. καὶ εὐχαριστήσας ὥρμησεν ἐκεῖθεν διὰ B 
τοῦ Zfpyalov ὕρους κατὰ ᾿σσυρίων" καὶ νικήσας αὐτοὺς καὶ qo- 
γεέσας τὸν Σαρδανάπαλον, βασιλέα αὐτῶν, τὸν ἐχ τοῦ γένους 
αὐτοῦ καταγόμενον, ὑπέταξεν αὐτούς, xal ἐβασίλευσεν αὐτῶν 
[0 ξτη vy, xal ὀνόματι αὐτοῦ ἐκάλεσεν αὐτὸὺς Πέρσας, ἀφελό- 
μενος ἀπὸ ᾿Ισσυρίων τὴν βασιλείαν καὶ τὸ ὄνομα. "καὶ ἐφύτευσε 
δένδρα, καὶ ἐκάλεσε περσέας " οὐ μόνον δὲ ἐκεῖ, ἀλλὰ καὶ ἐν τοῖς 
Αδυπτίοις μέρεσιν ἐφύτευσε τὰς περσέας εἰς μνήμην ἑαυτοῦ. 
|. ἐδίδαξε δὲ καὶ τοὺς Πέρσας τὴν τελετὴν τοῦ μυσερδῦ καὶ ἀϑέου 
| Ιδφόφους τῆς Πεδούσης " ὦντιψων ἐκάλεσε τὴν χώραν Μήδων διὰ 
| 48 μάϑημα. 
t Ὁ δὲ αὐτὸς Περσεὺς μετὰ τὸ βασιλεῦσαι τῆς Περσικῆς χώ- 
βας ἔτη πολλά, μαϑὼν ὅτι ἐν τῇ Συρίᾳ χώρᾳ διάγουσιν ἐκ τοῦ 
Ἄργους Ἰωνῖται, ἦλϑεν εἰς τὴν Συρίαν πρὸς αὐτοὺς εἰς τὸ Σῶ-. 
| Bmor ὄρος, ὡς πρὸς ἰδίους συγγενεῖς " οἵτινες δεξάμενοι αὐτὸν μετὰ 
βέσρης τιμῆς προσεχύνησαν᾽ γνόντες αὐτὸν oi αὐτοὶ ᾿Αργεῖοι Ἰω-- 
κολῖται ὅτι καὶ οὗτος ἐχ τοῦ γένους τῶν ᾿ἀργείων κατάγεται, xa- 


1. λάβοιρ] λάβης Cedrenus p. 292. C. — 5. ἀδαῇ Chron., des» 
Ox. 7. 4eyalov] "ferios Ox. 9. αὐτοῦ Ch. cum Chron., 
αὐτῶν Ox. 14. τοῦ] vj» Ox. — 21. [ππολεῖται Ox. 


eiieriam inde is. Ex equo itaque descendens, δὰ vicum dictum 
Aedrasem , pedis jbi calcaneum fixit in terram: capiteque Gorgonio fre- 
ie, victoriam sibi comparavit. Ex vico igitur illo urbem aedificavit; 
qe εἱ. εα pedis sui oraculo, 'Tarsum indidit; mactata virgine illi- 
bets, pe dicta: in urbis explationem.  Gratils deinde pervolutis, 
ia Aesyries arma movit, per Árgeum montem; quos, occiso rege eorum 

amapele, ex genere ejus oriundo, devictos in potestatem suam rede- 
Ek imperavit per annos LI. Quir et 8 nómine suo Persas eos 
δὲ; momine pariter regnoque Assyriis adempto. Arbores etiam illic 
᾿ t Persess vocavit: quas non ibi solum, sed et per Aegyptum 
δὲ, im uml memoriam dieseminavit. Docuit praeterea Persas infanda 








ness antem cum per plures annos imperium Persidis tenuisset, cer- 
sits Jeuitas, ex Argivis oriundos, in Syria sedes suas posulsse, eo 
d Bion montem, eos, tanquam sanguine sibi conjunctos, vi- 

é«: Ab his autem honorifice exceptus est; ut qui scirent, eum 
pamm οὐ Argivis Jopolitis duxisse: summa itaque laetitia affecti, 










mui vuxfjoac τῇ χρήσει τῆς Γοργόνος, ἐποίησε τὴν αὐτὴν κώμην Ο 43 


48 IOANNIS MALALAE ^ 


O 44 ρέντες ἀνύμνουν αὐτόν. χειμῶνος δὲ γενομένου, καὶ πλημμυρή-- 
σαντος πολὺ τοῦ παρακειμένου ποταμοῦ τῇ Ἰωνιτῶν πόλει τοῦ 
λεγομένου Zfgáxovrog, νυνὶ δὲ 'Opóvrov, ἤτησε τοὺς dowlrag 
εὔξασϑαι" καὶ ἐν τῷ εὔχεσϑαι αὐτοὺς xol μυσταγωγεῖν κατηνς ἢ 
χϑη σφαῖρα πυρὸς κεραυνοῦ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ, ἥτις ἐποίησε παυ-5 - 
ϑῆναι ἐὸν χειμῶνα καὶ τὰ τοῦ ποταμοῦ ἐπισχεϑῆναι ῥεῖϑρα. καὶ 
ϑαυμάσας ἐπὶ τῷ γεγονότι ὃ Περσεὺς ἐξ ἐκείνου τοῦ πυρὸς εὐθέως 
D ἀνῆψε πῦρ, καὶ εἶχε φυλαττόμενον μεϑ᾽ ἑαυτοῦ " ὅπερ πῦρ ἐβά- 
σταζεν ἐπὶ τὰ Περσικὰ μέρη εἰς τὰ ἰδία βασίλεια. καὶ ἐδίδαξεν 
αὐτοὺς τιμᾶν ἐκεῖνο τὸ πῦρ, ὕπερ ἔλεγεν αὐτοῖς ἑωρακέναι ἐκ τοῦ 10 
οὐρανοῦ κατενεχϑέντα " ὕπερ πῦρ ἕως τοῦ παρόντος ἐν τιμῇ ἔχου-- 
civ. οἱ Πέρσαι, ὡς ϑεῖον. ὃ δὲ αὐτὸς Περσεὺς ἔκτισε τοῖς Ἰω- 
γίταις ἱερύν, ὃ ἐπωνόμασε πυρὸς ἀϑανάτου. ὁμοίως δὲ καὶ εἷς 
τὰ Περσικὰ ἔκτισεν ἱερὸν πυρός, “ζαταστήσας ἐχεῖ διακονεῖν av- 
τῷ εὐλαβεῖς ἄνδρας, οὕστινας ἐκάλεσε μάγους. ταῦτα δὲ Ilav-45 
σανίας ὃ σοφώτατος χρονογράφος συνεγράψατο. — : 
. Καὶ μετὰ καιρὸν ἐλθὼν ὃ Κηφεὺς βασιλεὺς χατ᾽ αὐτοῦ ἐκ 
O 45 τῆς 4dl3voníag, ὁ πατὴρ τῆς ᾿νδρομέδας, ἐπολέμησεν αὐτῷ" 
E ἦν δὲ ὁ Κηφεὺς ἐκ τοῦ γήρως μὴ βλέπων. χαὶ ἀχούσας ὃ Περ- 
σεὺς ὅτι πολεμεῖ αὐτῷ, ὀργισϑεὶς πάνυ, ἐξῆλϑε κατ᾽ αὐτοῦ βα-- 90 


δ. κεραυνοῦ] κεραυνίου Ch. . ibid. παυϑῆναι Ch. cum Chron., 
καυθῆναι Ox. — 7. τῷ γεγονὸς] Scr. ἐπὶ τὸ γεγονὸς, sive potius 
ἐπὶ τῷ ytyovért, uti legit Chr. Alex.** Ch. ll. κατενεχϑέντα) 
κατενεγϑηναι Chron. Norma quae hic est redit p. 25. A, 45. B, 
86. C, E, 89. D, E, 91. K, 93. B, 94. C, 99. D, 112. D. vot. 1]. 
p. 26. D, 41. C, D, 44. C, 47. E, 70. B. . ibid. τιμῇ Ch. cum 
Chron., ὑμῖν Ox, 


Perseüm suum celebrabant. 'lempestate vero ingruente, cum Draco flu- 
vius, qui est nunc Orontes, Jopolim praeterfluens, supra modum imbri- 
bss auctus esset; Perseus Jonitas, uti preces funderent, hortatus est: 
quibus precantibus, sacraque peragentibus, globus ignis fulminalis, e coe- 
lo delapsus, tempestatem sedavit, fluminisque impetum coercuit. Mira- 
bundus ad hoc Perseus stetit, et ex igne illo ignem statim accendens, 
apud se religiose asservavit: quem in Persidem, regnum suum, secum 
tulit: Persas etiam edocuit divinos honores eidem exhibere; utpote quem 
de coelo se delapsum videre asserebat. Persae itaque ignem usque ad- 
buc colunt, pro Numine habentes Ipse autem Perseus, Jonitis fanum 
condidi, igni aeterno sacrum. Aliud etiam templum ih Perside lgni 
extruxit; ubi illius Ministros posuit sanctos quosdam viro$, quos . 
nominavit. Scripta autem reliquit haec Pausanias, sapiéntissumus Chro- 
nographus. a 
Postea temporis bellum movebat contra Perseum Cepheus Rex Ae- : 
fhiopum, Andromedae pater. Krat autem Cepheus, ex senio, oculorum 
acumine privatus: Perseus vero ubi audisset, bello se ab eo peti, ingem- 
t.oorfeptus κα, contra illum cgressus, Gorgonium caput secum tulit, ὃ. 


PL 4 
Ὡς 


CHRONOGRAPHIA. L. II. 39 





eiiis» τὴν κάραν, xal ὑπέδειξεν αὐτῷ αὐτήν. καὶ ὃ Κηφεὺς 

μὴ βλέπων ἐπέβαινεν αὐτῷ ἔφιππος" ὃ δὲ Περσεὺς ἀγνοῶν ὅτι οὐ 

, παϑορᾷ, ἐλογίσατο μηκέτι ἐνεργεῖν τὴν κάραν ἧς κατεῖχε Γοργό- 

| $ τος" καὶ στρέψας αὐτὴν πρὸς ἑαυτὸν προσέσχεν αὐτῇ " καὶ τυ- 

᾿ϑφλωθεὶς ἔμεινεν ὡσεὶ vexgüg καὶ ἀνῃρέϑη. καὶ λοιπὸν ἐβασίλευ- 

σε Περσῶν ὃ υἱὸς τοῦ Περσέως καὶ τῆς ᾿ἀνδρομέδας, προβλη-- 

ϑεὶς ἐκ τοῦ ἰδίου αὐτοῦ πάππου τοῦ Κηφέως, τοῦ βασιλέως τῆς 

Αϊϑιοπίας" ὅστις ἐκέλευσε, καὶ ἐκαύϑη ἡ μυσερὰ κεφαλὴ τῆς 

Γοργόνος, καὶ ἀνεχώρησεν ἐπὶ τὴν ἰδίαν αὐτοῦ χώραν. καὶ 

ἰοΐμεινε λοιπὸν τὸ γένος τοῦ Περσέως βασιλεῦον τῆς Βαβυλωνίας 
χώρας. | 

Ἐν δὲ τοῖς προειρημένοις ἀνωτέροις γρόνοις κατέλαβε τὴν 

Βοιωτίαν χώραν ἐκ τῆς Φοικίκης Κάδμος, ὃ ψγήνορος υἱός " 

| ὅντινα ἔπεμψεν 0 αὐτοῦ πατὴρ εἰς ἀναζήτησιν καὶ ἀνάῤῥυσιν τῆς 

Ἰδβορώπης, ἀδελφῆς αὐτοῦ. καὶ μαϑὼν ὃ αὐτὸς Κάδμος ὅτι βὰ- 

διλείει τῆς Κρήτης, ἐπὶ τὴν Βοιωτίαν ὥρμησε" καὶ διατρίψας 

δος τὴν Βοιωτίαν ἐδίδαξεν αὐτοὺς τὰ (Φοινίκων ἀγνοοῦντας γράμ-- 

^ gura, xal ἐτίμουν αὐτὸν καὶ ἐποίησαν αὐτὸν βασιλέα τῆς Βοιω-- 

| τίας ἦν γὰρ καὶ εὐειδὴς τῇ ϑέᾳ" ὅστις βασιλεύει τῶν Βοιωτῶν 

ei, E. χαὶ ἠγάγετο γυναῖχα ἐκεῖθεν ὀνόματι “ρμονίαν" ἐξ 

- ἧς ἔσχε ϑυγατέρας ἕξ, Ἰνὼ καὶ ᾿4γαύην καὶ Σεμέλην καὶ Εὐρυνό- 

μήν καὶ Κλεανϑῶ καὶ Εὐρυδίχην᾽ αἵτινες ἐλέγοντο προϊοῦσαι αἱ 


10. βασιλεῦον Ch. cum Chron., βασιλεύοντος Ox. 138. Βοιωτίαν] 
Βοιωτείαν Ox. hic et infra. 17. Φοινικῶν Ox. 21. Ἰνὼ Ox. 
et mox Κλεανϑῶ. —— ibid. Εὐρινόμην et Εὐριδίκην Ox. 


Bqee obrvertit. Cepheus autem minime videns, concitato equo in ipsum 
KMrmit: Perseus vero quem latebat Cepheum caecutire, existimans Gorgo- 
iem caput non ultra vires suas exerere, sibimet illud obvertit: quod dum 
fatneter, occaecatus $pse stetit atque sic interemptus est. Persarum de- 
bie Rer, Persei ex Andromeda filius, ab avo suo Cepheo factus est: 
qui etiam jussit, ut abominandum illud Gorgonis caput igne absumere- 
Mt quo facto, regnum suum repetivit. Abhinc igitur Persei genus Ba- 





V 16 


O 46 - 


* 


occupavit: 8 patre enim missus fuerat, ut Europam ᾿ 


Wisas regna 
" ;Femporibes autem supradictis, Cadmus, Agenoris filius, Phoenicia 
aperen jayentam liberaret. or autem factus eam ia Creta regnare, 
Denm Moestiam. properavit: ubi diutius commoratus, Phoenicum literas 
A exem antea ignaros, docuit. Cadmum itaque summo in honore 

. Went ue eum iae constituerunt, erat enim speciosus 
Νοῦς, Repnavit igtur ad Boeotiam Cadmus per annos rxi, ubi uxo- 


MM suenpsit, nomine Harmoniam; ex qua sex suscepit filias, qua- 
féUen, ino, Agave, Semele, Eurinome, Cleantho, et Eurydice; 










40 | IOANNIS MALALAE 


Kadjuddec. κτίζει δὲ xal πόλιν ἐν τῇ Βοιωτίᾳ μεγάλην, ἥντινα 
ἐκάλεσεν εἷς ἴδιον ὄνομα Καδμείαν. καὶ βασιλεύει ὃ αὐτὸς Κά- 
ὅμος ἐχεῖ" ἀνεκαλέσατο δὲ ἐκ τῆς ξξορίας τὸν Τειρεσίαν, Bow- 
τιον ὄντα φιλόσοφον, τὸν ϑηρολέτην, ὄντα πλούσιον καὶ χρή- ἢ 
μασι καὶ ἀξίᾳ καὶ σοφίᾳ. ὅστις παρεισήγαγε δόγμα τοῖς Ἕλλησι 5 
τὸ αὐτομάτως φέρεσϑαι τὰ πάντα καὶ ἀπρονόητον εἶναι τὸν κό-- 

C σμον" καὶ οἱ ἱερεῖς συνεσχευάσαντο αὐτόν, καὶ ἐξωρίσϑη εἰς τὸ 
ἱερὸν Δαφναίου" Ἀπόλλωνος, ὡς γυναικώδεις ἔχων φρένας, καὶ 
πολυπραγμονοῦντα" πῶς μιγνυμένη γυνὴ μετὰ ἀνδρὸς συλλαμβά- 
γει, καὶ ἡ φύσις τοῦ αἵματος μερίζεται εἷς ὀστέα καὶ σάρκας καὶ 10 

t φλέβας καὶ νεῦρα καὶ αἷμα, καὶ ζωογονεῖται βρέφος καὶ τίχτεται" 

O 47 ἅτινα ὃ σοφώτατος Κεφαλίων συνεγράψατρ. ὃ γὰρ σοφώτατος 
Σοφοκλῆς δρᾶμα ἐξέϑετο καὶ ποιητικῶς εἶπεν ὅτι τὴν Παλλάδα 
εἶδε λουομένην xal γυνὴ ἐγένετο" ὃ Τειρεσίας, φησί, τὴν σοφίαν 
- τοῦ δημιουργοῦ ἐζήτησε γνῶναι καὶ οὐκ ἡδυνήϑη᾽" ὅϑεν ἐξέϑετο δ 
ὃ αὐτὸς Σοφοκλῆς ἐν τοῖς αὐτοῦ συγγράμμασι ταῦτα ἀληϑ εἰας 

D εἶναι" εἷς ἐστιν ὃ ϑεός, ὃς τὸν οὐρανὸν ἔτευξε καὶ γαῖαν μακρὰν. 
πόντου τε χαροποῦ οἷδμα καὶ ἀνέμων βίας" ϑενητοὶ δὲ πολὺ καρ 
δίᾳ πλανώμενοι, ἱδρυσάμεϑα πημάτων παραψυχὰς ϑεῶν ἀγάλ- — 


1. Χαδμιάδες] Καδμίδερ Cedrenus p. 93. C. — 9. Καδμείαν Ce- 
drenus, Καδμίαν Ox. 8. Ζαφναίου Ch., Cedrenus, 4agyíov Ox. 
9. πολυπραγμονοῦντα] Cedrenus εἰς γυναικὸς μεταβληθῆναι φύσιν 
καὶ πολυπραγμονεῖν αὐτῇ πῶς etc. 11. καὶ αἷμα) ,, Cedrenus ha- 
bet, καὶ τὰ λοιπὰ. rectius ut opinor. Ch. [1ὼῚ8. τε χαροποῦ] δὲ 
χαρωποῦ Ox.' 19. ἐδυσάμεθα πημιμάτων — ϑεῷ Ox. De turpi 
Íragmento Sophocleo v. Bentleii Epist. p. 12. 


quae etiam Praecellentes forma Cadmiades vocabantur. "Urbem etiam 
magnam in Boeotia condidit, quam ex nomine suo Cadmiam vocavit; ubi 
et sedem Regni posuit: Quin et Tiresiam, Boeotorum Philosophum, ab 
exilio revocavit. Erat hic Venationibus deditus, ditissimus opibus, vir 
sapiens item magnique mominis; qui et Graecos docuit, omnia fortuito 
ferri, Mundumque nulla Numinis providentia gubernari. Qua de causa 
conspiratione jin illum ἃ sacerdotibus facta, in Daphnaei Apollinis tem- 
plum relegatus est: ut qui effaeminati esset animi. Plus satis enim cu- 
riose rimabatur, quo pacto faemina ex maris concubitu concipiat: quo- 
modo item fieri potuit, ut sanguinis natura in ossa, carnes, venas, et 
nervos, in sanguinem denique ipsum distribuatur; et quonam modo foe- 
tus in utero vivus efformetur, et in lucem prodeat. Sicuti de eo prodi- 
dit sapientissimus Cephalion. Poetice enim de eo locutus est in Dramate 
suo sapientissimus Sophocles: nempe 'Tiresiam, Minervam lavantem cum 
vidisset, in mulierem conversum fuisse. Sed et addit, eundem Tiresiam 
Summi Opificis sapientiam sollicite indagasse; quam tamen assequi non 
potuit: unde et Sophocles ipse, in scriptis suis, ista pro veris protulit. 
Est unus Deus, Qui Cocli machinam solique condidit; Cocrulea ponti ter- 
ga, et infraenes Notos: At nos miselli, pectorc errantcs varo, Calami- 
tatum finzimus solatia, Formas Deorum sazcas, ligneas, Aurovc ductas 








i : Ed 
΄ 


? 


ZEN - ' 
CHRONOGRAPHIA. L. Il. 41 


pata 2x λίϑων καὶ ξύλων ἢ χρυσοτεύχτων ἢ ἐλεφαντίνων τύπους, 
ϑυσίας τε τούτοις καὶ χενὰς πανηγύρεις τεύχοντες εὐσεβεῖν νομέ- 
. leue. μοναρχίαν γὰρ ἐδόχει δοξάζειν ὃ αὐτὸς Σοφοκλῆς. 
ἢ — 'O δὲ Κάδμος ἐξέδωχε τὴν ἑαυτοῦ ϑυγατέρα τὴν "4γαύην 
* S'Eylorí τινε συγχλητικῷ " ὅστις ^Eyloy ἔσχεν ἐξ αὐτῆς υἱὸν ὀνό- 
ματι Πενθέα, ἄνδρα συνετὸν καὶ ἐν φρονήσει καὶ ἐν πᾶσι. τὴν 
δὲ Σεμέλην, τὴν ἄλλην αὐτοῦ ϑυγατέρα, εὐπρεπεστάτην οὖσων O 48 
πάνυ, ἐφίλησέ τις ὀνόματι Πολυμήδων, υἱὸς Ai9s0luvoc συγ- E 
κλητιχοῦ, ἐκ τοῦ γένους καταγομένου τοῦ IHíxov Διός" ἣν ngo- 
ἰοτρεψάμενος ἔφϑειρεν, ἀφ᾽ ἧς ἔσχεν vióv. καὶ ἐν τῷ ἔχειν αὖ- 
τὴν ἐν γαστρὶ τὸν παῖδα χειμῶνος ὄντος ἐγένοντο ἀστραπαὶ 
μεγάλαε xal βρονταί" καὶ ἐϑροήϑη 7j κόρη Σεμέλη, καὶ τὸ μὲν 
βρέφος παρευϑὺς ἐγέννησε μηνῶν ἑπτά, αὐτὴ δὲ μὴ ὑπενέγκασα 
|. Τοὺς πόνους ἐτελεύτησε" καὶ ἔπεμψεν ὃ Κάδμος τὸ βρέφος sig V 17 
| Miei» Νυσίαν χώραν, κἀκεῖ ἐτράφη " διὰ τοῦτο δὲ συνεγράψατο ὅτι 
(o Wc τὸν λοιπὸν χρόνον τῆς μητρικῆς αὐτοῦ γαστρὸς ἐν τῷ ἰδίῳ 
ῳ ἐφύλαξε, διότι μέρος ζωῆς ἔσχε παρὰ τὸν χρόνον τῆς γεν- 
ἤσεως αὐτοῦ ἐχτρωθείς, καϑὼς Παλαίφατος ὃ σοφώτατος συν- 
ράψατο. ὅντινα ὃ αὐτοῦ πάππος Κάδμος Νύσιον ἐκάλεσεν, 
| $]u οἱ λοιποὶ ὡς ϑαύματά τινα ποιοῦντα ἐκ τῆς ἡλιακῆς εὐχῆς 
ἀβσυσον μετεχάλεσαν, ὡς ἐκ γένους ὄντα πατρῴου, καὶ ünt- 


* 


1. ἢ alterum addidi. — 9. χαινρὰρ Ox. 5. Αϊχίονι — Αἰχίων Ox. 
15. διὰ τοῦδε συνεγράψατο] ..διὰ τοῦτο δὲ, scribendum censeo, 
Fabulae hujus &nctoris nomen hic excidisse videtur; nisi forte συνε- 
γφάψαντο,, in plurali legendum sit; quod verisimilius. ** Ch. 


fuii; ut eburneas. His dum immolamus, dum staco Augustos die Red- 
dinus , 4486 nos remur pios. — Bophocles enim sensisse videtur, 
WEE ese universi Imperatorem. 
Cadmus autem Apavem filiam Aechioni cuidam, viro nobili, locavit: 
a, ex ea filium habuit nomine Pentheum, virum sagacem et in omni- 
prodentem. Semelem vero, filiam alteram, egregiae formae virginem, 
smévit quidam nomine Polymedon, Aetherionis F. ex. Jovis Pici generet 
enm ia amorem suum illectam compressit, et ex ea filium hoebuit. Se- 
setem dum puerum in utero gereret, ingens accidit tempestas, hor- 
andes coeli fragores et fulgura emittens: quibus perterrefacta mulier, 
focum státim edidit septimestrem. Cumque puerperii dolores sufferre 
Bs potuisset, expiravit ipsa: infantem vero Cadmus in Nysiam regio- 
meh iádt emutriendum. Queniam vero foetus, ante legitimum tempus 
enihipe. portionem aliquam vitae suae extra communem usum ἃ Deo sor- 
ὼ δ᾽ ideo fabulantor, eum, per reliquum tempus materno utero de- 
Ve, ἢ i Jovis sinu ssserv&tum fuisse: sicuti scriptum reliquit sa- 
N mes Palaephatos. Nomen autem puero avus ejus, Cadmus, Ny- 
dedit:-sBi vero Dionysum vocarunt, tanquam ex genere Jovis Pa- 








42 IOANNIS MALALAE 


ϑέωσαν αὐτὸν εὑρηκότα δὲ ἀμπέλου τροφὴν ἀνθρώποις. — &£- 
ϑετο γὰρ καὶ περὶ τῆς ἀμπέλου καὶ τῆς γεωργικῆς τινα" ἔμαϑε 
B δὲ καὶ μυστικά τινα xol ἐγένετο ἀνὴρ σοφὸς καὶ ἐν μυσταγωγίαις 
49 9 , , ' , et . 
ὃ αὐτὸς Διόνυσος, καὶ ἐποίεε φαντασίας τινὰς ϑαυμάτων. ὅστις 
καὶ πρὸς Πέρσας καὶ πρὸς ἸΙνδοὺς καὶ εἷς πολλὰς χώρας ἀπῆλϑε,5 -— 
καὶ πολεμῶν φαντασίας τινὰς ϑαυμάτων ἐδείκνυεν, ἔχων καὶ 
στρατὸν ut)" ἑαυτοῦ πολύν. ὃ δὲ Κάδμος γεγηραχὼς παρεχώ- 
ρησε τῆς διοικήσεως τῆς βασιλείας τῶν Βοιωτῶν τῷ. υἱῷ τοῦ Ἐχίο- 
γος, τῷ Πενϑεῖ, τῷ ἐκγόνῳ αὐτοῦ ὅστις ἐπῃνεῖτο παρὰ τῶν 
συγκλητικῶν καὶ παρὰ πάντων. ὁὃ Κάδμος δὲ λαβὼν τὸν Τειρε- t0 
σίαν διῆγεν ἐν τῇ χώρᾳ τῆς Βοιωτίας ἐπὶ τὸ Κιϑαιρώνιον ὄρος 
τὸν πολὺν χρόνον. τοῦτο δὲ ἀχούσας ὃ Διόνυσος, ὅτι ἐγήρασεν 
C ó αὐτοῦ πάππος, ἦλϑεν ἐπὶ τὴν Καδμείαν πόλιν μετὰ πολλῆς 
ἀξίας καὶ ὕπλων, ὀφείλων βασιλεῦσαι. καὶ ἑωρακὼς αὐτὸν qav- 
τασίας τινὰς ποιοῦντα καὶ ὁπλίτας ἔχοντα, καὶ προσκαλούμενοπμῇᾷ 
πᾶσαν τὴν συγγένειαν αὐτοῦ, καὶ τὰς συγγενικὰς διδάσχοντα μὺυ-- 
σταγωγίας ἡλιακῶν βακχευμάτων, ἃς ἔλεγον βάκχας, ὡσαύτως. 
δὲ καὶ τοὺς πολίτας καὶ τελετάς τινων εὐχῶν διδάσκοντα qua 
O 50 κῶν πρὸς τὸ πεῖσωε τοὺς Βοιωτοὺς δύνασϑαι αὐτὸν ἀντέχεσϑαι 


* 


6. xal πολέμων φαντασίας τινὰς ϑαυμάτων ἐδείκνυεν ]} .. Forte le- 
gendum, καὶ πολεμῶν, φαντασίας τ. 9. ἐ. Cedrenus habet, καὶ 
φαντασίας τινὰς θαυμασίων ἔργων καὶ πολέμων εἰς.“ Ch. 7. πα- 
ρεχώρησε τῆς διοίκησις] Scr. διοικήσεως. Cedrenus habet, ᾧ καὶ 
τὴν διοίκησιν τῆς βασιλείας ὕστερον παρεχώρησε K.* Ch. 8. 4ἐ- 
χίονος Ox. 9, Πένϑει — ἐπαινεῖτο Ox. 11. ΚΧιϑερώγεον Ox. 


trii; et quod ex Carmine solari Magico mirabilia quaedam efficeret. 
Quin et in Deorum numerum retulerunt eum, eo quod, ex vite, morta- 
libus alimentum suppeditasset: de cujus usu, sicut et de Agriculturae le- 

ibus, nonnulla exposuit Sed et mysticis etiam rebus operam dedit, 
indeque vir sapiens et Mysteriorum peritus evasit, et Imposturis suis 
mortalium perstrinxit oculos. Profectus etiam ingenti cum exercitu, -ad- 
versus Persas Indosque, plurimas item regiones alias, admiranda quae- 
dam in praeliis exhibuit Praestigiarum specimina. Cadmus autem aetate 
jam provectior factus, Boeotiae regnum Pentheo Nepoti suo, Echionis 
filio, reliquit: hunc enim primores regni, omnisque adeo populus magma 
laude prosecuti sunt. Cadmus autem ipse comitem sibi adjungens 'l'ire- 
Siam, per tempus longum, ad Cithaeronem montem, in Boeotorum regio- 
ne vitam transegit, Dionysus vero ubi intellexisset Cadmum avum jam 
consenuisse , pervenit ipse in urbem Cadmiam, cum exercitu, et celcbri- 
tate magna, Boeotiae regnum sibi asserturus, Pentheus autem cum prae- 
stigias operantem, armatisque instructum observasset; et quod convoca- 
tis qui sanguine illi juncti fuerunt omnibus, coguatas docuerit mysticos 
modos furorum Solarium, quas ideo Hacchas nominavit: similiter et Boee- 
tis etiam precularum quarundam Solarium Initiationes tradiderit; quo 


CHRONOGRAPHIA. L. II. 43 








τῆς βασιλείας, κεκοσμημένον ὅπλῳ xal στρατῷ, οὕς, φησί, σκίρ- 
τοῖς ἐχάλει, ὡς γοργοὺς καὶ ἐξαλλομένους " ἦσαν γὰρ ἐκ τῆς Bto- 
, σιχῆς χώρας, καὶ σοφίᾳ μυστιχῇ πεπαιδευμένοι" ταῦτα γνοὺς ὃ 
ἐ Πινϑεὺς ἐφϑόνει αὐτῷ, ἀκούσας ὅτι καὶ τῆς βασιλείας τῶν Βοιω- D 
᾿ὁτῶν ἐπιϑυμεῖ. καὶ γενόμενοι ἐχϑροὶ συνέβαλον πόλεμον ἐν τῇ 
πόλει" χαὶ ὃ Πενϑεὺς νικήσας αὐτὸν παρέλαβεν αὐτόν, καὶ δήσας 
ἐφύλαξεν ἀὐτὸν διὰ τὴν παρουσίαν τοῦ Κάδμου, τοῦ πάππου αὐ- 
τῶν. ἡἢ δὲ ᾿4γαύη, ὡς Jta αὐτοῦ καὶ μήτηρ τοῦ ΠΙνϑέως, 
πείσασα τὸν ἰδιον υἱὸν ἐποίησεν αὐτὸν ἀπολῦσαι αὐτόν. ὅστις 
10 ἀπολυϑεὶς ἐβουλεύετο πῶς ἀνέλῃ τὸν Πενθέα καὶ ὁπλισάμενος | 
μετεστείλατο τὴν “Δγαύην, xal ἤτησε φιλιωϑῆναι αὐτὴν τῷ Πεν-- 
98 χαὶ ἅμα αὐτῷ ἀπελϑεῖν πρὸς τὸν Κάδμον. ἡ δὲ πολλὰ 
Ξοιήσασα τῷ Πενθεῖ, τῷ ἑαυτῆς υἱῷ, ἔπεισεν αὐτὸν φιλιωϑῆ- 
nu αὐτῷ xai ἀπελϑεῖν πρὸς τὸν Κάδμον, ὅτι ἐλυπήϑη πρὸς αὖ- E 
| Mipesc, τῆς ᾿4γαύης συνταξαμένης ἅμα αὐτοῖς ἀπιέναι καὶ πείϑειν Ο 51 
σὸν ἴδιον πατέρα. ὃ δὲ Ζιόνυσος ὠργίζετο κατὰ χοῦ Πενϑέως, 
gr δεϑεὶς καὶ λοιδορούμενος παρ᾽ αὐτοῦ" ἔλεγε γὰρ πᾶσιν ὅτι ἐκ 
πορνείας ἐτέχϑη 0 αὐτὸς Διόνυσος. διὰ τοῦτο δὲ καὶ ὁ Εὐριπί- 
éyc μετὰ χρόνους εὑρηχὼς τὸ τοιοῦτον σύγχραμμα τῶν Βακχῶν 
4ἐξέϑετο δρᾶμα, ὡς ἀπὸ Πενϑέως εἰπὼν ταῦτα Σεμέλη δὲ λο- 


AXE 








WF 1. exígrovc] Vid. Lobeck. Aglaopham. p. 1311. 11. αὐτὴν] αὖ 


αὖ- 
τὸν Ch. Tum Oz. τοῦ Πενϑέϊ et mox Πενϑ έϊ. 20. Πενθέως] 
Immo Semelae sororum. 


j haberet eos, posse se Boeotorum regnum sibi asserere; ut qui 

esset exercitu, et militibus ejusmodi, quos ob corporis agilita- 

Sem et saltandi peritiam Scirtos vocare se dixit: (erent enim ex gen- 

te DBessca, et mysteriorum insuper cognitione imbuti:] Pentheus, inquam, 

eerter de his factus; audiens etiam Boeotiae regnum eum affectare, odio 

prosecutus est: et inimicitiis invicem contractis, in ipsa urbe ad 

re deventum est. Pentheus autem praelio victor, Dionysum compre- 

; imquwe vincula conjectum, in Cadmi avi adventum ssservare sta- 

tit. Agnye sutem Penthei mater, et Dionysi matertera, precibus ob- 

, (mis suo, ut captivum liberaret. ratus Dionysus secum in 

| seme veletat, quomodo Pentheum e medio tollat. Armis itaque paratis, 

| . accersit; rogatque eam, ut in gratiam cum Pentheo rediens, 

wm dne sdirent. Quod a filio Pentheo obtinuit tandem mater: quae 
promisit sese etiem eis comitem fore, ad patrem demulcendum, qui ab ' 

Masque, quod (ecerant, moleste talit. lllud autem Dionyso stomachum 

pb, qued in vincula ἃ Pentheo conjectus, contumeliose etiam exce- 

pino aieset. Sparserat enim ille in populum, Spurium esse Dionysum, 

ex sdslera matum. Unde et longo post tempore Éuripides, qui de Dio- 

Tw Far scriptum invenerat; in Tragoedia quam Bacchas voca- 

δά de Dienyso profert, sab Penthei persona. — Sed Semele com- " 






* 





44 IOANNIS MALALAE 


χευϑεῖσα ἐκ βροτοῦ τινος εἷς Ζῆνα φέρουσα τὴν ἁμαρτίαν λέγει. 

V 18 φιλιωϑῶτων δὲ αὐτῶν ἐχέλευσε τῷ ἰδίῳ στρατῷ ὃ “ιόνυρος noo-. 
λαβεῖν κατὰ τὴν ὁδὸν ἐν στενῷ τόπῳ καὶ συσχεῖν τὸν Πενϑέα. 
ἐν δὲ τῷ μέλλειν αὐτοὺς ἐξιέναι μετὰ ὀλίγων ἀνδρῶν ἦλϑεν ὃ ! 
Διόνυσος πρὸς αὐτόν" καὶ λοιπὸν ὃ Πενϑεύς, ἀγνοῶν τὸ σκέμ-- 5 
μα, καὶ αὐτὸς ὀλίγους μεϑ' ἑαυτοῦ ἔλαβεν ἄνδρας " καὶ ἡ “Δγαύη 
ἦν μετ᾽ αὐτῶν. ἐν δὲ τῷ αὐτοὺς ἀπιέναι ἐπέῤῥεψεν αὐτῷ ὃ στρα- 
τὸς τοῦ Διονύσου, καὶ συνέσχον τὸν Πενϑέω" καὶ εὐθέως ἐκέ- 
λευσεν ὃ Διόνυσος ἀποτμηϑῆναι αὐτόν, καὶ τὴν κεφαλὴν δοϑῆ- 

"voi τῇ μητρὶ αὐτοῦ, ὡς ὑβριζούσῃ τὸν αὐτὸν Ζιόνυσον. καὶ 10 
ὑπέστρεψεν ὃ Διόνυσος εἷς τὴν Καδμείαν εἷς τὸ βασιλεῦσαι. — 
διὰ τοῦτο δὲ λέγουσι τὴν ᾿4“γαύην ἀποκεφαλίσασαν τὸν ἴδιον αὖ-- 

B τῆς υἱόν, διότι ἔπεισε τὸν Πενθέα φιλιωθϑῆναι τῷ Διονύσῳ καὶ 

O 52 αἰτία γέγονε τοῦ ϑανάτου τοῦ ἰδίου αὐτῆς υἱοῦ. οἱ οὖγ συγκλη- 

. τιχοὶ καὶ πολῖται τῆς Καδμείας πόλεως οὐχ ἐδέξαντο τὸν αὐτὸν Λῇ 
Διόνυσον διωκῆσαι τὴν βασιλείαν αὐτῶν, λέγοντες ὅτι τὸν ἴδιον 
ἐξάδελφον ἐφόνευσε μὴ ὧν βασιλεύς" ἐὰν βασιλεύσῃ, ἀπολεῖ τὴν 
Βοιωτίαν. καὶ προετρέψαντο παρακαλέσαντες τὸν “Τυχοῦργον, 
ἄνδρα σοφόν, εἰπόντες αὐτῷ τὰ συμβάντα. καὶ ὡπλίσατο κατ᾽ 
αὐτοῦ, καὶ ἐχβάλλει αὐτὸν àx τῆς Καδμείας πόλεως καὶ τῆς Βοιω-- 20 
τίας. καὶ γνοὺς τοῦτο ὃ Διόνυσος, ὅτι ὠπλίσατο xaT αὐτοῦ, 

1. λέγει] Scr. λέχους. ex Euripide in Prolog. Bacch. v. 29.** Ch. 
11. Χαδμίαν Ox. et mox bis Kaduíag. 17. ἀπολεῖ Ch., ἀπωλεῖ ' 
, — Βοιωτείαν Ox. et mox Bowoeeíag. —— 19. ὠπλίσετο] ,Scr. 
ὠπλίξετο, sive ὠπλίσατο. uti infra habetur. ** Ch. 21. ot. oxAí- 
σατο κατ᾽ αὐτοῦ. , Verba ista transposita, locoque non suo appa-. 


rent. Itaque legendum censeo: Kai γνοὺς τοῦτο ὁ Διόνυσος, ὅτε 
dxlícuro κατ᾽ αὐτοῦ, ἔφυγε etc." Ch. Ponebantur post Βοιωτίας. 


prosa ab aliquo mortali, in Jovem retulit culpam stupri. Pace igitur 
ter eos composita, Dionysus mandavit militibus suis, uti praeoccupatis 
viae angustiis, parati essent Pentheum adoriri. Ad iter itaque eis se ac- 
cingentibus, Dionysus paucis stipatus ad Pentheum venit; qui, nihil in- 
sidiarum suspicatus, et ipse modico instructus satellitio, cum Agave co- 
mite exibat. Dum vero iter faciunt, incidunt in Dionysi exercitum; qui 
Pentheum adorti, comprehendunt: caputque ei, ex Dionysi mandato, 
statim detruncant, matrique ejus deferunt; ob contumeliam scilicet ab ea 
Dionyso illatam. Quo facto in urbem Cadmiam revertitur Dionysus 
regnum capessitarus, Hinc Poetae fabulantur, Agavem filio suo caput 
&mputesse, to quod Pentheum Dionyso concilians, filii sui necis causa 
fuisset. Cives autem Primoresque urbis Cadmiae Dionysum regem suum 
habere noluerunt; dicentes eum , qui, privatus dum esset, patruelem ne- 
ci dedisset, si ad regni fastigia fuerit provectus, ipsam Boeotiam fundi- 
tus eversutum. Lycurgum itaque, verum saplentem, cui rem totam 
aperiunt, in auxilium suum vocant: qui contra Dionysun arma sum 

ex urbe illum, atque etiam ex Boeotorum finibus exterminat. Quod ubi 


CHRONOGRAPHIA. L. II. 45 





lgvye τὸν “υκοῦργον᾽ xol εἷς Ζελφοὺς ἀπελϑὼν ἔχεῖ τελευτᾷ, 
καὶ ἐτέϑη τὸ λείψανον τοῦ αὐτοῦ Ζιονύσου ἐκεῖ ἐν σορῷ" καὶ τὰ C 
ὅπλα δὲ αὐτοῦ αὐτὸς ἐχεῖ εἰς τὸ ἱερὸν ἐχρέμασε, χκαϑὺὸς Zftívap- 
d χος ὃ σοφώτατος συνεγράψατο περὶ τοῦ αὐτοῦ Διονύσου. ὡσαύ- 
5Tec δὲ xal ó σοφώτατος (Φιλόχορος τὰ αὐτὰ συνεγράψατο, dy ἧ 
ἐχϑέσει εἶπε περὶ τοῦ αὐτοῦ Διονύσου, ἔστιν ἰδεῖν τὴν ταφὴν αὐὖ- 
τοῦ ἐν “ελφοῖς παρὰ τὸν ““πόλλωνα τὸν χρυσοῦν. βάϑρον δέ τι 
εἶναε ὑπονοεῖται ἦ σορός, ἐν ᾧ γράφεται, ἘἜνϑάδε κεῖται ϑανὼν 
Διόνυσος ἐκ Σεμέλης. ὁμοίως δὲ καὶ ὃ σοφώτατος Κεφαλίων τὰ 
᾿1θραὐτὰ ἐν τῷ ἰδίῳ συγγράμματι ἐξέϑετο. 

ἹΜετὰ οὖν τὴν τελευτὴν τοῦ Κάδμου, βασιλέως τῆς Βοιω- Ο 58 
τίας, ἐβασίλευσεν ὃ Νυκτεύς. οὗτος ἔχει ϑυγατέρα, ἱέρειαν τοῦ 
γαοῦ Ἡλίου, ὀνόματι ᾿ΑἈντιόπην" ἥτις ἐδιδάχϑη τὴν ἡλιαχὴν εὖὐ-- D 

χήν, ἤτοε' μυσταγωγίαν τῶν Ζιονυσιακῶν βαχχευμάτων, κἀκεῖϑεν 
e o Báxyg. ὃ δὲ αὐτῆς πατήρ, ὃ Νυχτεύς, εἶχεν ἀδελφὸν ὀνό- 
gums “ύχον, βασιλέα τοῦ "άργους " ὅστις “Τύκος βασιλεὺς εἶχε 
συγχλητιχὸν ὀνόματι Θεύβοον, υἱὸν γενόμενον Βρόντονός τινος, 
ἐξαδέλφου τῆς Δίρχης, ἐκ τοῦ γένους τοῦ Πίκου Διὸς xozayos 
μένου. ὃ αὐτὸς δὲ Θεόβοος ὃ συγκλητικὸς κατὰ τάγμα ἐλϑὼν ἐκ 
80 τοῦ 7foyovc ἐν τῷ ἱερῷ τοῦ Ἡλίου παρακοιμηϑῆναι, καὶ ἑωρακὼς O 54 
p ἑέρειαν “Ἀντιόπην, εὐπρεπεστάτην οὖσαν καὶ εὐμήχη, ἐβλήϑη 








8. Δείναρχος Bentleius p. 72., “ήμαρχος Ox. 7. βάθρον — γράφε- 
τοῖα Siebelis. ad Philoch, P 21., βόθρον — γράφει Ox. 11. Βοιω- 
τείας Ox. 12. ἔχει] ,, orte elige. * Ch. 17. Θεόβοον - Βρόν- 
πτονος] Θεύβοιον --- Βράτωνος Cedrenus p.24 ; Θεοβόωντορ 
leannes Antiochenus apud Ioannem Tzetzam Hist. 1. 13. 


Büenyses intellexisset, fuga rebus suis consuluit, et Delphos profectus, 
diem ilic supremum obiit: ubi etiam »eliquiae ejus in loculo tae sunt, 
in famo, ubi ipse arma sua suspenderat, sicut memoriae prodidit sapien- 
tias us, de hoc nostro Dionyso scribens. Eadem etiam ha- 
bentar apud sapientissimum Philochorum; qi in scriptis suis testatur, 
Dienysi , suis etiam temporibus, Delphis extitisse; juxta Apol- 
Bmem Anreum: pro loculo autem foveam quandam habuisse, in qua istius- 
modi scriptum re erat Epitaphium. JDionysus, Semeles Filius, hio 
jest sepultus. Haec autem ipsa tradidit etiam in scriptis suis sapientis- 
simus Cepbalion. 


| 


berx 


“τὼ ck καὶ 








46 "^ A IOANNIS MALALAE 


εἷς ἔρωτα αὐτῆς. καὶ παραμείνας ἐν τῷ ἱερῷ προφάσει τοῦ τά- 
γματος τῆς εὐχῆς, ὡς συγγενὴς αὐτῆς, ὑπονοθεύσας ἔφϑειρεν αὐὖ- 

E τὴν καὶ ἔγκυον ἐποίησε" καὶ φοβηϑεὶς τὸν Νυκτέα, βασιλέα τῆς, 
Βοιωτίας, ἀνεχώρησεν elg τὴν ἰδίαν αὐτοῦ χώραν. μαϑὼν δὲ ὃ 
Νυκχτεὺς βασιλεύς, ὁ ταύτης πατήρ, ὅτι ἐφϑάρη, ἔλαβεν αὖ- 8 
τὴν ix τοῦ ἱεροῦ" xal ἐξετάσας αὐτὴν ἔμαϑε nap αὐτῆς τὸν 
φϑορέω Θεόβοον ὅτι ἐκ τῶν συγκλητικῶν ἐστι τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ 
«ύχου καὶ τῆς αὐτοῦ γυναικὸς γένος. ἀγνοῶν δὲ 6 Νυχτεύς, Ó 
πατὴρ αὐτῆς, ὅτι ἔγκυός ἐστιν, ἔπεμψεν αὐτὴν elc τὸν ἴδιον αὖτ 

V 19 τοῦ ἀδελφόν, τὸν “ύχον, βασιλέα τοῦ oyovc, ἵνα ἐξετάσῃ καὶ 10 
αὐτὸς τὸ πρᾶγμα τῆς φϑορᾶς αὐτῆς, καὶ εἰ ἀληϑές ἐστιν ὅτι ἐκ 
τοῦ “Ἄργους ἐστὶν ὁ αὐτῆς φϑορεύς, καὶ αὐτὴν τιμωρήσηται, ὡς 
᾿φϑαρεῖσαν ἱέρειαν οὖσαν, καὶ ἐκεῖνον δὲ ἀμύνηται, ὡς τοιοῦ- 
τόν τι τολμήσαντα κατὰ ἱερατιχοῦ σώματος. 0 δὲ βασιλεὺς “ύὑ- 
xoc εἰσαγαγὼν τὴν αὐτὴν "Ἀντιόπην εἰς ἐξέτασιν, καὶ ἑωρακώς Ὑη 

O 55 αὐτῆς τὴν εὐπρέπειαν, xol μαϑὺν ὅτι ἔγκυῤς ἐστιν, ἠλέησεν αὖ- 
τήν, λέγων ὅτι δεῖ περιμεῖναι, ἄχρις οὗ τέχῃ, καὶ τότε τιμωῳρή- 
σασϑαι αὐτήν, ὡς ἱερατικὸν ὑβρίσασαν σγῆμα. ὃ δὲ αὐτὸς 7fo- 
xoc βασιλεὺς εἶχε γυναῖκα τὴν Ζίρχην" καὶ παραδοὺς αὐτῇ τὴν 
᾿ἈΑἈντιόπην εἶπεν αὐτὴν φυλάττεσθαι παρ᾽ αὐτῇ, ἄχρις οὗ τέκῃ 90 

B ὃ δὲ “ύχος βασιλεὺς ἦν ϑεῖος τῆς “Ἀντιόπης. ἡ δὲ αὐτὴ ᾿Ἀντιόπη 
ἐγέννησε δίδυμα, οὕστινας ἐκάλεσεν Zdugloya καὶ Ζῆϑον. καὶ 


4. Βοιωτείας Ox. — 22. ᾿Δμφίωνα Ox. ἰδίά, Ζῆϑον Ch., Z5- 
9a» Ox. 


go esset forma staturaque pulcherrima. Commoratus vero templo, tan- 
quam sub specie religionis, ut qui virgini etiam sanguine esset conjun- 
ctus; in amorem suum illectam eam vitiavit gravidamque fecit. Metuens 
deinde sibi a Nycteo, Doeotorum rege, in patriam suam reversus est, 
Nycteus autem, virginis pater de his certior factus, filiam suam fano 
extractam examini subjecit; et compertum habens, vitiatam fuisse eam a 
'Theoboo, qui Lyei fratris ex Primoribus erat, uxorique suae sanguine 
conjunctus: filiam suam, nescius tamen eam jam tum praegnantem esse, 
&d Lycum fratrem, Argivorum regem, misit; ut ipse etiam, examine fa- 
cto de stupro, inquireret nempe an Author ejus esset ex Argivis suis 
aliquis: quod ita esse si comperisset; ut Antiopa poenas daret violatae 
pudicitiae, quod boc sacerdos commisisset: in illum vero gravius ut de- 
cerneretur, qui tale aliquid in personam sacram ausus fuerit. Rex au- 
tem Lycus cum de Antiopa Quaestionem habere statuisset, observata ejus 
forma; et edoctus etiam gravidam eam esse, misericordia motus, manere, ij 
eam jussit usque dum partum edidisset, poenas deinde laturam temeratf 
sacerdotii. Interim rex Lycus Ántiopam, cujus etiam erat avunculus, Dir- " 
cae uxori custodiendam tradidit, usque dum partum ederet. Parturieus 
autem Ántiopa gemellos enixa est; quibus nomina dedit, Amphionem et 
Zethum. antes autem in lucem editos exponi rex jussit, in vico Ras- 





CHRONOGRAPHIA. L. II. 47 


ἐῤῥίφησαν γεννηϑέντα τὰ βρέφη κατὰ κέλευσιν τοῦ “ύχου βασι-- 
λέως ἐν τβι,κώμῃ τῇ λεγομένῃ Ῥασϑέᾳ πλησίον τοῦ Κιϑαιρωνίου 

, ὄρους. οὕστινας παῖδας οἴχτου χάριν ἔλαβε παρὰ τῶν Qunróv- 
των τὰ αὐτὰ βρέφη ᾿Ορδίων τις γεηπόνος, ἄπαις ὦν, γνοὺς ὅτι 
ὁτέχνα ὑπῆρχον τῆς ἱερείας ᾿Αντιόπης " ἤδει γὰρ αὐτήν, ὡς ἱέρειαν" 
καὶ ἀνεθρέψατο αὖτά. μετὰ δὲ χρόνον πολέμου κινηϑέντος τῇ 
Ἡργείων χώρᾳ, ἐξῆλϑεν ὃ “ύκος βασιλεὺς ἐπὶ τὸν πόλεμον" καὶ 
ἐχρόνισε πολεμῶν. ἡ δὲ Δίρκη, τοῦ “ύκχου βασιλέως γυνή, λο-- 
γισαμένη ὅτι οὐχέτι μετὰ τὸν τοχετὸν ἐτιμωρήσατο τὴν αὐτὴν 


μεγος μετ᾽ αὐτῆς, ὡς εὐπρεπεστάτης, λαβοῦσα αὐτὴν μετὰ ὁλί- 
yer στρατιωτῶν ὡς ἐπὶ χώραν ἀπῆλϑεν ἐπὶ τὸ Κιϑαιρώνιον ὄρος 
ἐν τῇ χώμῃ Ünov οἱ αὐτῆς υἱεῖς ἦσαν ἀνατραφέντες. τοῦτο δὲ 
 ἀγνοοῦσα ἡ 4ίρκη, καὶ ἐξαγαγοῦσα ἐχ τοῦ αὐτοῦ χωρίου ταῦρον 
Μδάγριον, καὶ πήξασα δᾷδα ἐν τοῖς αὐτοῦ κέρασι, τὴν ᾿“Αντιόπην 
ἐχίλξευσε δεθῆναι, xal τὸν σχοῖνον εἰς τὸν τράχηλον τοῦ ταύρου 
εἷλειγῆναι, καὶ οὕτως συρῆναι τὴν ᾿Ἀντιόπην ὑπὸ τοῦ ταύρου καὶ 
ἀπολέσθαι. καὶ ἀχούσαντες πάντες οἱ τοῦ αὐτοῦ χτήματος τὸν 
μέλλοντα γίνεσϑαι χῆς ᾿Αντιόπης ϑάνατον καὶ τοὺς αὐτῆς δλολυ- 
δυγμούς. ἐξῆλθον ix τοῦ Ζέρας Θέας χωρίου οὕτως λεγομένου " 
ἦσαν δὲ ἐν πλήϑει πολλοὶ ἐγ αὐτῷ ἄγροικοι " ὡσαύτως δὲ καὶ οἱ 





9 Ῥασθέα Ox. ἰδίά. Χιϑερωνίου Ox. Sic et 19. — 8. ῥιπτόν- 
τῶν Ch., óvxrovro» Ox. 6. xiv. Ch., xvv. Ox. 10. εἴασεν 
Ch., ἔασεν Ox. 18. ἀπωλέσθαι Ox. — 20. ἐκ τοῦ Ζέρας Ofag] 
»Supra ῬΡασϑέα vocata est: forte legendum, ἐκ τοῦ δὴ Ῥασϑθέαρ 
Z ." Ch. Immo dele δέ. 


fhen dicio, non procul a Cithaerone monte. Caeterum misertus eorum 
Ordie quidam sgricola, puerulos accepit ab eis, quibus eos exponendi 
ema commissa erat: cumque prole careret jpse, atque etiam sciret, eos 
matrem habere Antüiopam, quam sacerdotem esse cognoverat, suppedita- 
vit ipes infantibus alimoniam. Postea temporis gressante bello per Argi- 
warum regienem, rex Lycus in militiam profectus est: cumque bello lon- 
qiessele detentus fuisset; uxor ejus Dirce existipans, Antiopam, cum 
prp doloribus jam soluta, poenas adhuc nullas luisset, conjugi suo 

«i, eb formam gratissimam esse eam suspicabatur,) in clandestinos re- 







; —paam concubitus: paucis stipata militibus, eam sibi sumit comitem, 
iamquam im rus secederet; et versus Cithaeronem tendens montem, in 
, wb Antiopae filii enutriti erant, devenit. "Verum Dirce, cum 

Mes igseraret, "Taurum sylvestrem ex regione illa adduci jussit; cujus 

:euisibes facem adaptans, collo ejus fune circumligato, Antiopam ei a 

, Wut & "lauro sic distracta periret. Audientes vero, qui in 

7e habitabent, destinatum Antiopae supplicium, ejusque ejulatus; 

eue et mamerosa rusticorum turba, (quos plurimos Rasthea vicus ha- 





i 
| 
| 





" 10 γτιιόπην, ἀλλ᾽ εἴασεν αὐτήν, ὡς ἐρῶν αὐτῆς καὶ λάϑρᾳ μιγνέ- C 





O 56 





48 IOANNIS MALALAE 


δύο υἱοὶ τῆς ᾿Ἡντιόπης ἦσαν μετ᾽ αὐτῶν ἅμα τῷ ἀναϑρεψαμένῳ 
αὐτοὺς ᾿Ορδίωνι γεωργῷ. καὶ παρεκάλουν τὴν ΖΔίρκην μὴ τοιού--: 
τῳ μόρῳ ἀνελεῖν αὐτήν᾽ ἡ δὲ ἐξεῖπεν αὐτοῖς ὅτι ἱέρεια ἦν τοῦ 
Ἡλίου, xal ἐφϑάρη καὶ ἐγέννησε δύο παῖδας ἐκ πορνείας, καὶ 
δεῖ αὐτὴν τιμωρηϑῆναι. καὶ ἀκούσαντες οἱ τῆς ᾿Αντιόπης viol, 5 
Ζῆϑος καὶ ἀμφίων, παρὰ τοῦ ἀναϑρεψαμένου αὐτοὺς Ὀρδίω- 
voc ὅτι 7] μήτηρ αὐτῶν ἔστιν 4j μέλλουσα τιμωρεῖσϑαι, ἡ ᾿Αντιό. 
717, συναϑροίσαντες πᾶσαν τὴν ἀγροικικὴν χώραν, ἅμα αὐτοῖς 
' O0 57 ἀπελϑόντες ἐφόνευσαν τοὺς στρατιώτας. καὶ λαβόντες τὴν Zlip-. 
xg» ἀφείλοντο à ἐφόρει βασιλικὰ χοαμήματα, καὶ ἔλυσαν τὴν “4ν»- 10 
ng. καὶ λυϑεῖσα τῶν δεσμῶν ἡ “«Αντιόπη ἐπέτρεψε τοῖς ἰδίοις - 
E αὐτῆς παισίν, Muglon xal Ζήϑῳ, φονεῦσαι τὴν Δίρχην" xal 
λαβόντες τὴν Δίρχην ἔδησαν εἰς τὸν αὐτὸν ἄγριον ταῦρον, xal 
συρεῖσα ὑπὸ τοῦ ταύρου 7j Ζίρκη ἀπώλετο. ὁ δὲ ταῦρος ἐκ τῆς 
ἐλασίας ἐδίψησε, καὶ εὑρὼν πηγὴν ἔστη πιεῖν" καὶ κοπεῖσα 3/45 
σχοῖνος εἴασε πληδίον τῆς πηγῆς τὸ λείψανον τῆς Δίρκης" xai 
ἐχλήϑη ἡ αὐτὴ πηγὴ ἐξ ἐκείνου ἕως τῆς νῦν ἐν τῇ χώρᾳ ἐκείνῃ ἣ 
ΖΔίρκη. καὶ λοιπὸν ὃ Ζῆϑος καὶ ὃ Ldugluv ἔλαβον τὴν ἑαυτῶν 
V 30 μητέρα, τὴν ᾿Αντιόπην, καὶ ἔφυγον ἐπὶ τὴν ἰδίαν χώραν αὐτῶν, 
τὴν Βοιωτίαν" καὶ but ἀναφανέντες ἐγνώσϑησαν τοῖς Βοιωτοῖς. 90 
ὃ δὲ αὐτῶν πάππος ὃ Νυχτεύς, ὃ βασιλεὺς τῆς αὐτῆς Βοιωτέας 
χώρας, γεγήρακε, καὶ νόσῳ βληϑεὶς τελευτᾷ. καὶ λοιπὸν μετὰ 
τὴν τελευτὴν τοῦ Νυκτέως βασιλέως οἱ τῆς Βοιωτίας πάντες ἤτη- 


8. ἀγροικικὴν] ἀγροικὴν Ox. 19. ᾿ἡμφίωνι Οχ. Sic et infra. 


bebat,) inter quos etiam erant Antiopae filii ambo, et qui eos enutrive- 
rat, Ordio agricola. Cumque una omnes Dircem rogarent, uti Antiopa , 
. tali saltem fato non periret; instabat illa, Antiopam, cum solis sacerdos 
esset, castitatem suam violasse, et ex illicito concubitu filios duos pe 
rissej atque adeo supplicii hujus dignam esse. Amphion autem et : 
thus, ubi ab altore suo Ordione didicissent, matrem suam esse Ántiopam, 
quae supplicio tradenda esset: collectis in unum rusticis in circuita omni- 
bus, egressi sunt cum eis: et occisis militibus, comprehensam Diroem re- 

bus.suis ornamentis spoliarnnt, Antiopamque vinculis solvunt. Soluta 

, filiis suis, Amphioni et Zetho, i t, uti Dircem e medio tolle- 
rent: illi vero correptam illam T'auro illi feroci alligant, ἃ quo raptata, 
perüt. 'laurus autem, ex cursu, sitivit; et reperto fonte, bibitarus asti- 
tit. Contigit autem, ut rupto fune, Dirces cadaver prope fontem ἴεν 
relictum jacuerit: unde sb indigenis fons jste, Dirce, usque adhuc vo- 
catus est. Post haec Zethus et Amphion matrem Antiopsm sibi sumenm- s 
tes, in Boeotiam patriam suam fugerunt: ubi, deinde Boeotis innota Ψ 
Nycteus autem, avus eorum, Boeotiae rex, aetate jam grandior ex mot- T 







bo interiit : cujus obitum , Boeoti omnes Amphionem et Zethum ro-? 
gabant, uti Nycteo regi, a quo genus ducebant, ipsi in regno succede- 
rent, ltaque Hages salutati Musici hi, Amphion et Zethus, Boeotis im- 





CHRONOGRAPHIA. L. II. 49 


ex» αὐτοὺς βασιλεῦσαι αὐτῶν τὸν ᾿μφίονα xal τὸν Ζῆϑον, ὡς ix 
| γένους βασιλικοῦ ὑπάρχοντας τοῦ Νυχτέως. καὶ ἀνηγορεύϑησαν 
βασιλεῖς, καὶ ἐβασίλευσαν ὃ 24uglov καὶ ὃ Ζῆϑος τῆς Βοιωτίας 

χώρας oi μουσιχοί, καὶ εὐθέως “ἀμφίων ὃ λυρικὸς κτίζει πόλεν 








δμεγάλην πάνυ, δωδεχάπυλον, τὴν πρώην μὲν οὖσαν κώμην λε- O 58 


γομένην ᾿Ενχιλίαν" ἣν ὠνόμασαν οἱ αὐτοὶ ἀδελφοὶ πόλιν Θήβας 
ἐς τὸ ὄνομα τοῦ αὐτῶν πατρὸς κατὰ κέλευσιν τῆς αὐτῶν μητρός, Β 
τῆς '“Αγτιύπης. καὶ ἐβασίλευσαν ἔτη πολλὰ τῶν Θηβῶν καὶ λοι-- 
zi» ἐχλλήϑη ἡ αὐτὴ χώρα Θῆβαι. ὃ δὲ “Τύκος βασιλεύς, ὃ τῆς 
ΡΊΟ Δίρχης ἀνήρ, ὃ ϑεῖος αὐτῶν, ἐτελεύτα ἐν τῷ πολέμῳ. ἅτινα 
συνεγράψατο Κεφαλίων μετὰ ἀληϑείας" ὃ γὰρ σοφώτατος Εὐρι- 
πίδης ποιητικῶς ἐξέϑετο δρᾶμα ὡς ὅτι ὃ Ζεὺς εἰς Σάτυρον [με- 
ταβληϑεὶς ἔφϑειρε τὴν ᾿Αντιόπην, κἀκεῖθεν ἐγεννήϑη ὃ Ζῆϑος 
χαὶ ὁ "dugíwv oi μουσικοί. κατὰ δὲ μετάστασιν μετεμψυχώσεως 
 Ιδχαταχϑέντα τὸν πατέρα αὐτῶν Θεόβοον ἐκ τοῦ Πίχου Διὸς εἶπεν, 
ὅτι 0 Ζεὺς μεταβληϑεὶς εἰς Σάτυρον, 6 ἔστι κατὰ τὴν Βοιωτῶν 
Ἰλῶσσαν εἰς ἄλλο σῶμα εὐτελέστερον, ἔφϑειρε τὴν ᾿Αντιόπην. 
Μετὰ δὲ τὴν βασιλείαν τοῦ 2duglovog καὶ τοῦ Ζήϑου ἐβασί. C 





















| τοῦ Οἰδίποδος, vi ὦ uiov καὶ τῆς Ἰοχάστης. ὅστις Δάϊος, 


6. Ἔνχιλίαν) Scripsisse videtar ᾿Εγχέλειαν. Nota est fabula de Cadmi 
et Harmoniae ad 'Eyztitig, gentem lllyricam, secessu. Unde for- 
tame explicandum hoc de primo 'Thebarum nomine commentum. 
11. Εὐριπίδης) V. Valckenar. Diatr. in Eur. fr. p. 62. C. 12. με- 
seffipOsig supplevi ex Cedreno p. 25. A, τρεφϑεὶς addebat Bent- 
les p. 16. 18. 4ugíov»og Ox. 20. Ἰωκάσεης Ox. con- 
stanter. 

y | virum Amphion autem Lyricus urbem statim amplissimam condidit, 
Pe portes habentem, quae antea vicus erat, Enchilia dictus. Ur- 
bus hanc matris ex jussu, ἃ Theoboi patris nomine, 'Thebas vocarunt 
fméres: ubi etiam per multes annos regnarunt. 'Vota deinde in circuitu 
segie, ab Urbe, Thebae appellata est. Rex interim Lycus, Dirces con- 
jun, et eorum avunculus, in bello mortuus est: sicuti ista secondum ve- 
ten. Iresóic Cephalion. Sapientissimus enim Euripides Poétarum 
BMG. in Fabula, vitiatam fuisse Antiopam ἃ Jove, in Satyrum 
| wwbg atqee inde natos Zetham et Amphionem, Musicos. Jovem vero, 
| ew conversum Antiopam vitiasse dicens, Metempsychosin refert ; 
^ din T'ransmigrationem, 'Theobous, gemellorum parens, ex Jove 
us fuit: Satyrus enim, Boeotorum dialecto, corpus aliquod 


legav οἱ ix τοῦ γέμους αὐτῶν τῶν Θηβῶν fug τῆς βασιλείας Ο 59 





50 IOANNIS MALALAE 


βασιλεὺς Θηβῶν, ἔσχεν υἱὸν Ἰώχκαν, μεταχληϑέντα τὸν αὐτὸν 
προειρημένον Οἰδίποδα. καὶ χρησμοδοτηϑεὶς ὅτι τῇ ἰδίᾳ αὐτοῦ 
μητρὶ Ἰοκάστῃ συμμιγήσεται, ἐκέλευσε τοῖς παραμένουσιν αὐτῷ 
στρατιώταις λαβεῖν τὸν αὐτὸν Οἰδίποδα εἰς τὰς ὕλας, καὶ βλη- 
Siva: τοὺς πόδας αὐτοῦ ἐν ξύλῳ γλυφέντι καὶ ἔχοντι ὁπὰς καὶ 5 
ἡλωϑθῆναι τὸ ξύλον" ἐξ αὐτοῦ οὖν ἐπινενόηται ὃ λεγόμενος παρὰ 
τοῖς στρατιώταις ἕως τῆς νῦν κοῦσπος" καὶ ποιήσαντες ὡς ἐχε- 
λεύσϑησαν οἱ στρατιῶται εἴασαν τὸν Οἰδίποδα εἷς τὰς ὕλας, ὅπως 
D ϑηριόβρωτος γένηται. καὶ ἐλϑών τις ἄγροικος ὀνόματι Μελέ- 
βοιος ἐπὶ τὴν ὕλην κόψαι ξύλα, εὗρεν αὐτὸν συρόμενον ἐπὶ τὴν 10 
γῆν καὶ τοὺς πόδας αὐτοῦ ὀγκωθέντας. καὶ λαβὼν ἐν ἢ ἐβάστα- 
ζεν ἀξίνῃ ἔκλασε τὸ ξύλον ὅπου ἐσφάληντο οἱ αὐτοῦ πόδες, καὶ 
O 60 λαβὼν αὐτὸν ἀνεϑρέψατο, καλέσας αὐτὸν Οἰδίποδα διὰ τὸ οἶδά- 
vtt» τοὺς πόδας αὐτοῦ καὶ ἐγένετο γενναῖος αὐξηϑείςς. ἐν δὲ τῇ 
χώρᾳ ἐκείνῃ ἀνεφάνη γυνή τις χήρα ὀνόματι Σφίγξ, δυσειδής, 15 
κατάμασϑος, χωρική" ἥτις μετὰ τὴν ἀποβολὴν τοῦ ἰδίου αὐτῆς — 
ἀνδρὸς συναγαγοῦσα πλῆϑος ἀγροίκων λῃστῶν δμοφρόνων αὐτῇ 
ἐν τῇ ἰδίᾳ αὐτῆς κώμῃ τῇ λεγομένῃ Modfy, κειμένῃ δὲ μεταξὺ i 
δύο ὀρέων, ἐχόντων ἐν μέσῳ στενὴν ὁδὸν μίαν μόνην, καὶ xa- —— 
᾿Ὲ ϑημένη ἐν τῇ μιᾷ κορυφῇ τοῦ ὄρους, ἔχουσα τὴν ἅμα αὐτῇ λῃ- 99. 
στρικὴν χεῖρα, καὶ πάντας τοὺς παριόντας ὁδοιπόρους καὶ πρα- 
γματευτὰς ἐφόνευσε xal τὰ αὐτῶν πάντα ἐχομίζετο. ἥἧτις περι-- 
βόητος ἐγένετο εἷς τὰς Θήβας, καὶ πολλῶν ἐξελϑόντων τῶν στρα- 


! 


1. Ἰώκκαν͵] ᾿Ιοκὰν Cedrenus, ᾿Ιόκαστον Valckenarius ad Phoeniss. 

v. 27. λαβεῖν) Fort. βαλεῖν. 
tre rem habiturum esse, militibus adstantibus imperat, uti Oedipum filiumy. 
in sylvas deportarent; pedesque ejus in foramina ligni perforaü immit- 
tentes, clavis munitum redderent. Hinc autem habemus tormenti illus - 
inventum, quod ἃ miliibus usque adbuc Cuspus vocatur. Milites au- 
tem regis dicto audientes, Oedipum in sylvis exposuerunt, a feris devo- 
randum. In sylvam autem veniens Rusticus quidam nomine Meliboeus, 
ut ligna caederet; puellum invenit in terra volutantem pedibusque tu- 
mefactum. llle vero securi, quam in manu habebat, lignum ilud, quo 
pueri pedes impediti erant, coufringens, puerum deduxit, domique se- 
cum enutrivit; Oedipum, ἃ pedum tumore appellans: qui postea adole- 
scentior factus, egregiam prae se ferebat indolem. Erat autem in rv 
ne illa mulier quaedam agrestis, nomine Sphinx; deformis illa quidem, ὁ 
et mammosa vidua: quae, post mariti obitum, multitudinem coegerat 1a; 
tronum agrestium suique similium, ex vico suo, Moabe dicto; qui map 
dius jacebat inter duos montes, inter quos unicus erat angustus aditus. " 


á i 


llla vero occupato altero montis vertice, cum praedonibus suis, negotia-* : 
T 






COM EC χ M^ amp Eb a^ nm UM 





fores et viatores quoscunque illac praetereuntes interfecit, quaeque 
habuerunt omnia diripuit: unde fama ilius per Thebas totas 


pe 
" 
- 
x 
! 
^ 


a 


"YID 








CHRONOGRAPHIA. L. II. 51 


τηγῶν, xai uev αὐτῶν στρατὸς πολὺς ἐχ τοῦ “αΐου βασιλέως, καὶ 
| ταύτης οὐδεὶς ἠδυνήϑη περιγενέσϑαι διὰ τὸ ἰσχυρὸν τῶν ὀρέων 
zai διὰ τὸ πλῆϑος τῶν ἀγροίχων λῃστῶν τῶν μετ᾽ αὐτῆς συμμε- v 91 
ριζομένων τὰ τῶν παριόντων ξένων καὶ πολιτῶν. ὃ δὲ Οἰδίπους 
δτέλειος γενόμενος ἔμαϑεν ὅτι ἀπὸ τῆς πόλεως κατάγεται τῶν Θη- 
βῶν᾽ καὶ ἀχούσας ὅτε γυνή τις ὀνόματι Σφίγξ, λῃστρίς, ἐλυ- 
μαίνετο πώντας τοὺς ἐπὶ τὰς Θήβας ἐρχομένους, καὶ στενὸν τὴν 
χύλιν" σοφὸν οὖν τι βουλευσάμενος εἷς τὸ ἀναιρεῖν τὴν Σφίγγα Ο 61 
ἣ ἔλαβεν ἐκ τοῦ κτήματος ὕπου ἀνετράφη ἀγροίκους γενναίους, ὥς, 
1095oí, ϑέλων ἅμα τῇ Σφιγγὶ λῃστεύειν. καὶ ἀπῆλϑε πρὸς αὐτὴν 
αἰτῶν αὐτὴν συλλῃστεύειν αὐτῇ" ἥτις ϑεασαμένη τοῦ νεωτέρου 
τὴν ϑέαν καὶ τῶν μετ αὐτοῦ, ἐδέξατο αὐτὸν καὶ τοὺς σὺν aij 
καὶ ἐπήρχετο καὶ αὐτὸς τοῖς παριοῦσιν. εὑρηκὼς δὲ καιρὸν ὅτε 
οὖχ ἔσχεν ὄχλον λῃστῶν μετ᾽ αὐτῆς, λαβὼν λόγχην ἀνεῖλεν αὐτήν, ἢ 
D zal ἀφείλετο πάντα τὰ αὐτῆς, φονεύσας ἅμα τοῖς αὐτῆς πολλούς. 
καὶ εἰσήγαγε τὸ λείψανον αὐτῆς ἐν τῇ τῶν Θηβῶν πόλει, ὡς ógel- 
λων κομίσασθαι ἅμα τοῖς αὐτοῦ χρήματα ἀπὸ τοῦ βασιλέως 
“«Δαΐου. καὶ ϑαυμάζοντες πάντες οἱ Θηβαῖοι πολῖταε ἀνύμνουν 
αὐτὸν καὶ ἔχραζον αὐτὸν βασιλέα τῶν Θηβῶν γενέσϑαι. καὶ 


1. σερατὸς πολὺς] στρατοῦ πολλοῦ Ch., μήτο σερατοῦ μήτ᾽ αὐτοῦ 
τοῦ βασιλέως Λαΐου ἰσχύοντος κατ᾽ αὐτῆς Cedrenus p. 25. B. Eo 

legendum videatur σερατοῦ πολλοῦ καὶ τοῦ Λαΐου βασιλέως 
ταύτης. V.tamen ad p.54. A. 2. ὁρίων Ox. 7). τὰς] τῆς Ox. 
dbéd. στενὸν) ὡς ἀποστενοῦσϑαι τὰς Θήβας δι’ αὐτῆς Cedrenus. 
Fort. στενοῖ. conf. vol IL. p. 15. C. — 15. τοῖς αὐτῆς} Immo τῶν 
αὐτῆς. xollovg τῶν Lir αὐτῆς Cedrenus. 


b Maque rex Laius duces suos primarios, cum copiis magnis contra Sphin- 
"o qum emittit; sed frustra fuerunt omnes, tum propter inexpugnabiles mon- 
tium jas, cum propter latronum agresüum multitudinem, quos ci- 
vium ue spoliorum participes ipsa sibi adjunxit. edipus 
δυέσαι jam adultior factus, ubi insudisset mulierem quandam praedatri- 
eum, momine Sphingem, infestissimam esse omnibus 'lhebas euntibus; 
ipsam, unde ipse se oriundum intellexerat, in angustias 

sedique; vafrem quoddam protinus iniit consilium, unde Sphingem e me- 
dio tolleret. Con is itaque sibi ex vicinia illa, ubi educatus fuerat, 

- Suficerum generodloribus ; initurus, ut ipse prae se ferebat, cum Sphin- 
Introcinendi societatem; Sphingem adit, in latrocinil sodalitium ad- 
ad petens. llla vero conspecto juvenis decore et sociorum ejus, 
mm-seciosque excipit, unde et jpse Viatores etiam aggressus est. Bed 
abita ecrasione, absente latronum turba, arrepta hasta ipsam confodit: 
ἸδῪοῦδννοο etiam ex latronibus una interfectis, bona eorum omnia abri uit. 
| apa deinde cadaver Thebas adduxit, praemium facti a rege Laio 
smusque expectans. Et quidem "Thebani, admiratione ducti, cele- 
bmbent eum, regnoque Thebanorum dignum praedicabant Hoc autem 








52 IOANNIS MALALAE 


ἠγανάκτησεν ὃ βασιλεὺς κατὰ τῶν τῆς πόλεως, xal ἔπεμψε στρα- 
τὸν κατ αὐτῶν καὶ γενομένου ἐμφυλίου πολέμον ἐξῆλϑεν ὃ 
"ddiog ἀπολογήσασϑαι αὐτοῖς. καὶ ῥιφείσης κατ᾽ αὐτοῦ σαγίτ--. 
τας ἐφονεύϑη ὃ “Ἰάϊος" xol λοιπὸν ἥ Ἰοκάστη, μὴ ϑέλουσα ἐκ- 
βληϑῆναι τῆς βασιλείας, εὐθέως ἀγαγοῦσα τὸν Οἰδίποδα ἐποέησεν δ 

C αὐτὸν βασιλέα, μαϑοῦσα ὅτι οὐχ ἔχει γυναῖκα. καὶ ἐγαμήϑη 
αὐτῷ πρὸς ϑεραπείαν τῶν τῆς πόλεως καὶ τῆς συγκλήτου " καὶ 
ἐβασίλευσε τῶν Θηβῶν ὃ Οἰδίπους ἔτη ιϑ', καὶ τῆς ᾿Ιοχάστης 

O 62 ἀγνοούσης καὶ τοῦ Οἰδίποδος ὅτι μήτηρ αὐτοῦ ὑπῆρχε" καὶ ἔσχε 
δύο υἱοὺς παρ αὐτῆς, τὸν ᾿Ετεοχλέω καὶ τὸν Πολυνείκην, καὶ 16 
ϑυγατέρας δύο, Ἰσμήνην καὶ "Ἀντιγόνην. μετὰ δὲ χρόνον τινὰ 
ἐπηρώτησεν ἡ αὐτὴ Ἰοκάστη τὸν Οἰδίποδα πόϑεν ἐστὶ καὶ fc αὖ-- 
τοῦ πατήρ; ὃ δὲ εἶπε τὸν ΠΠελίβοιον τὸν ἀναϑρεψάμενον αὐτόν. 
καὶ μεταστειλαμένη τὸν ΠΠελίβοιον τὸν ἀναϑρέψαντα αὐτὸν ἔμαϑε 
παρ αὐτοῦ ὅτι οὐκ ἔστιν αὐτοῦ υἱός, ἀλλ᾽ εὗρεν αὐτὸν elg τὰς 15 
ὕλας. καὶ ἐπερωτήσασα τὸν χρόνον, ἔγνω ὅτι υἱὸς αὐτῆς ἐστε" 

D καὶ εἶπεν αὐτῷ. καὶ ἀκούσας ὃ Οἰδίπους ἔλαβεν ἥλους, καὶ πή- 
ξας τοῖς ἰδίοις αὐτοῦ ὀφθαλμοῖς τελευτᾷ, ἐάσας τὸ βασίλειον 
τοῖς δυσὶν αὐτοῦ υἱοῖς, ἐνιαυτὸν παρ᾽ ἐνιαυτὸν βασιλεύειν κελεύ- 
σας" οἵτινες elg ἔχϑραν ἐλϑόντες διὰ τὴν βασιλείαν, ἐπολέμησαν 30 
μετ᾽ ἀλλήλων, καὶ ἑαυτοὺς ἔσφαξαν μονομαχήσαντες. ὃ γὰρ 

O 63 Πολυνείκης, ἐκβληϑεὶς ἀπὸ τῆς βασιλείας καὶ διωχϑεὶς ἀπὸ τῶν 


10. Πολύνικον --- Ἰσμενὴν Ox. 19, ἐπερώτησεν Ox. 14. dva-- 
ϑροέψαντα Ch., ἀνθρέψαντα Ox. 22. Πολυνίκης Ox. 


& civibus Rex indigne ferens, exercitum contra eos emisit. Grassante ἢ 
autem bello.civili, egressus ipse est, uti purgatione aliqua cives demul- : 
ceret: cum interim contorto in eum spiculo vulneratus interiit. Jocasta 
vero, ne e regno dejiceretur in curis habens; insuper etiam ut apud 
Primores, populumque gratiam iniret; Oedipum quem innuptum esse re- 
scierat, conjugem sibi accipiens, regem designavit. 'lhebanorum itaque 
regnum tenuit Oedipus, per annos xix, nescientibus interim Jocasta, Oe- 
dipoque, illam hujus esse matrem. Habuit autem ex ea duos filios, Eteo- 
clem et Polynicem; totidemque filias, Ismenen et Antigonam. Post 
vero tempus aliquod interjectum, quaesivit ab Oedipo Jocasta, unde es- 
set? Et ἃ quo ortus parente? respondit ille de Kautritore suo, Meli- . . 
boeo. Hunc igitur accersendum curat regina, discitque ab illo, nequa- - 
quam ejus esse filium Oedipum; sed in sylvis expositum, ab eo reper- 4 
tum. Ila vero de tempore sciscitata eum, Oedipum esse filium suum 
cognovit. Haec ubi ἃ Jocasta accepisset Oedipus, sumptis clavis, eos 
oculis suis impungens, mortem oppetiit: regnumque filis duobus alternis 
annis administrandum reliquit. Sed fratribus, diu inter se concordes es- 
se, Regnum non permisit: itaque invicem belligerantes , eingilari ex cor- 
tamine mutuis vulneribus occubuerunt. Polynices enim ab Kteoclo fratre 








CHRONOGRAPHIA. L. II. 58 


θηβῶν. ἀπὸ τοῦ Ἐτεοκλέους, ἀδελφοῦ αὐτοῦ, ἀπῆλϑεν εἷς τὸ 
Ἄργος" xal ἠγάγετο γυναῖχα τὴν ϑυγατέρα Ἀδράστου τοῦ βασι- 
λέως τοῦ “Ἵργους. καὶ προτρεψάμενος τὸν “δραστον βασιλέα 
zai ἄλλους βασιλεῖς μετὰ πλήϑους στρατοῦ κατὰ τοῦ ἰδίου ἀδελ.-- 
$909 ἦλϑε κατὰ τῶν Θηβῶν" οἱ δὲ προτραπέντες καὶ ue? αὐτοῦ 
ἐκιστρατεύσαντες ἦσαν αὐτοί, Ἄδραστος, Καπανεύς, ᾿ἀμφιάραος, E 
Παρϑενοπεύς, Ἱππομέδων. καὶ τῶν δύο ἀδελφῶν, ὡς εἴρηται, 
τελευτησάντων, ἀνεχώρησαν oi βασιλεῖς μετὰ τῶν ἰδίων στρατευ-- 
μάτων ἐπὶ τὰς αὐτῶν χώρας, καὶ ἐλύϑη ἡ βασιλεία τῶν Θηβῶν, 
) 1οῆτοι Βοιωτῶν, κατασχοῦσα ἔτῃ T5). τὰ δὲ προγεγραμμένα 
ταῦτα πάντα ὃ σοφώτατος Παλαίφατος ἀληϑῆ ἐξέϑετος ὃ γὰρ 





σοφώτατος Εὐριπίδης ποιητιχῶς ἐξέϑετο δρᾶμα περὶ τοῦ Οἰδί- V 22 


ποδφξιαὶ τῆς Ἰοχάστης καὶ τῆς Σφιγγός. τὰ γὰρ τῶν Θηβῶν 
βασᾶεεω ““φρικανὸς ὃ χρονογράφος ἐξέϑετο. 
15 Ἐν δὲ τοῖς ἀνωτέρω προγεγραμμένοις [χρόνοις ἐκ τῆς φυ- 
λῆς τοῦ Ἰάφεθ ἐγεννήθη ὃ Σερούχ" ὅστις ἐνήρξατο πρῶτος τὸ 
τοῦ ἐλληνισμοῦ δόγματος διὰ τῆς εἰδωλολατρίας, καϑὼς Εὐσέ- 


βιος ὃ Παμφίλου συνεγράψατο, διὰ τὸ τοὺς πάλαι γενομένους Ο 64 


1. Ἐτεωχλέους Ox. 5. ol] ὁ Ox. 6. avro(] Fortasse prae- 
stat οὔτοι. ibid, , Καπανεύς] καὶ, ππανεὺς Ox., καὶ Ka- 
“««ανεύς Ch. ibid. 4uglagog Ox. 7. Παρϑενοπεὺς ] Scribe 
]1]αρϑενοπαῖος- 15. προγεγραμμένοιρ 1 χρόνοις supplevit Ch. ex 
Cedreno p. 45., qui postea sic pergit: σεις πρῶτος ἤρξατο τοῦ 
δλληνισμοῦ καὶ τοῦ δόγματος τῆς tídololoarg(ag. Apud Malalam 
fortasse scribendum: πρῶτος τοῦ Ἰλληνισμοῦ διὰ τοῦ δόγματος τῆς 
eid. 16. Ἰάφεθ) Debuit Σήμ. Disputavit de hoc errore Schurz- 
fleischius Notit. Bibl. Vinar. p. 52. 17. Εὐσέβιος Nempe Mala- 
Banus: v. Hodii Proleg. XXV. Mai. ad Euseb. p. 170. Schurzfl, 
L c. p. 296. 


wegme pulsus, et ab ipsls etiam "Thebis ejectus; Argos profectus, Ár 

werum regis, Adrasti filiam, in uxorem duxit. Quo etiam, unaque aliis 
magibus, in auxilium suum adscitis; magno instructus exercitu, in fra- 
tem, Thebesque arma movit. Reges autem, quorum auxiliis in hoc bel- 
je usus est, fuerunt Adrastus, Capaneus, Amphiarus, Parthenopeus, et 
Hsppemedon. Fratribus autem, uti supra dictum, pereuntibus; Reges cum 
ezeNeiibus suis, quisque in regionem suam, recesserunt. "Tales habuit 
esites 'Thebanum, sive Boeotorum regnum; cum durasset annos ccCLxIx. 
Jota autem omnia superius tradita, juxta rei veritatem, literis mandavit 
mplentimimus Palaephatus. Quae enim Euripides in Dramate suo de 
Qedipo, Jocssta, εἰ Sphinge scripsit, Poetice intelligenda sunt. De 
"fhebanorum Dynestis memoriam habes etiam apud Africanum Chrono- 













. "femperibus autem quae superius dicta sunt extitit Seruchus, ex Ja- 
 eriundus. invexit hic cultum Idololatricum, dogmatisque, 
n dic, auctor fuit: uti scriptis tradidit Kusebius Pamphili. 
Majeribus enim suis, qui Imperatores &ut duces in bello fuissent; qui- 





54 IOANNIS MALALAE 


πολεμιστάς, ἡγεμόνας, ἢ πράξαντάς τι ἀνδρεῖον 7j ἀρετῆς ἐν τῷ βίῳ 
τοῦ μνημονεύεσϑαι εἶναι ἄξιον, μάλιστα τοὺς ποιήσαντας διὰ δυ-- 
γάμεώς τινος μυστήρια, ὡς ὄντας αὐτῶν προπάτορας, ἀνδριᾶσε 
B στηλῶν ἐτίμησαν, καὶ πάντες ὡς εὐεργέτας elg ϑεὸν προσεκύνουν, 
καὶ ἐθυσίαζον αὐτοὺς τιμῶντες, ὅτι ἀγαϑὸν εὑρηκότες, ἢ διὰ τέ- 5 
χνης ἢ διὰ κτίσματος ἢ διὰ σοφίας ἢ δι᾽ ἄλλης οἵας δήποτε ἀρε-- 
τῆς ἐλϑόντας, οὕστινας ἀπεϑέωσαν, χαϑὼς Ῥηγῖνος ὃ σοφώτατος 
συνεγράψατο τῶν ἐποϑεωθέντων ὀνόματα. — oi δὲ μετὰ ταῦτα 
ἄνθρωποι, ἀγνοοῦντες τὴν τῶν προγόνων γνώμην, ὅτι ὡς προπά- 
τορὰας καὶ ἀγαϑῶν ἐπινοητὰς ἐτίμησαν μνήμης καὶ μόνης χάριν, 10 
ὡς ϑεοὺς ἐπουρανίους ἐτίμουν καὶ ἐθυσίαζον αὐτοῖς, οὐχ ὡς γε- 
γομέγους ἀνθρώπους ϑνητοὺς καὶ ὁμοιοπαϑεῖς, περὶ ὧν ἐν ταῖς 
συγγραφαῖς αὐτοῦ λέγει xal ὃ 4Π΄:όδωρος ὃ σοφώτατος ταῦτα ὅτι 
C ἄνϑρωποι γεγόνασιν οἵ ϑεοί, οὕστινας oi ἄνϑρωποι ὡς νομέζον.- 
τες δὲ εὐεργεσίαν ἀϑανάτους προσηγόρευον τινὰς δὲ καὶ ὀνομά- 15 
Q 65 των προσηγορίας ἐσχηκέναι καὶ κρατήσαντας χώρας. τοῦτο δὲ 
ἐποίουν οἱ ἄνϑρωποι ἀγνοίᾳ πλησϑέντες. ἦν δὲ τὸ τῆς ἀποϑεώ- 


1. πολεμιστάς)] Verba male habita sic reponit Cedrenus: αὐτὸς γὰρ 

Σεροὺχ καὶ ol σὺν αὐτῷ τοὺς πάλαι γενομένους ἢ πολεμιστὰς 
ἢ ἡγεμόνας καί τι πράξαντας ἀνδρίας ἢ ἀρετῆς ἄξιον ἐν τῷ (lo 
τοῦ μνημονεύεσθαι καὶ ὡς ὄντας αὐτῶν προπάτορας ἀνδριᾶσι 
στηλῶν ἐτίμησαν. Chron. Pasch. p. 48. τοὺς πάλαι παρ᾽ αὐτοῖς 
τετιμημένους, ἢ τυράννους ἢ ἡγεμόνας ἥ τινάς τι δράσαντας ἐν 
τῷ βίῳ μνήμης δοκοῦν ἄξιον δι’ dixág τε ἢ σώματος εὐρωστίας. 
Seribendum videtur 7 ἡγεμόνας ἢ πράξαντας τι ἀνδρεῖον — τοῦ 
μνημ. εἶναι ἄξιον δοκοῦν. 6. δι’ ἄλλης Ch., διαλλαγῆς Ox. 
12. ϑνητοὺς Ch., ϑνηεῶν Ox. 15, προσηγορενον] ϑεοὺς prae- 
ponit Wesselingius δὰ Diodorum vol. II. p. 634. 76. 17. πλη- 
σθέντες  πλανηθέντερ Wesselingius, qui haec Diodori verbis attri- 
buisse videtur. 


que magnum aliquod sive virtutis, seu artis specimen memoratu um 
edidissent; maxime autem eis, qui vi quadam occulta, mysticum uod 
operati fuissent; statuas honoris causa erexerunt. Quin et ab omnibus 
summa in veneratione habitos, tanquam de Diis ipsis optime meritos; in 
Deorum numerum retulerunt, adorantes eos et sacra Bcientes; ut qui 
boni alicujus, vel ab arte sua aut fabrica aliqua, sive denique sapientia, 
aut singulari aliqua virtute eorum comparati mortalibus authores fuerunt, 
sicuti scripsit Rheginus, apud quem etiam Deorum Indigetum habentur 
nomina. Posteri vero, eorum consilium ignorantes; ( nempe, ut eos, tan- 
quam generis sui auctores, et bonorum inventores, nec aliam ob causam, 
honoribus istiusmodi prosecuti fuerint:) istos, non ut homines mortales, 
et iisdem passionibus obnoxios venerati sunt; sed victimas immolantes, di- 
viaum illis cultum praestiterunt. Atque huc referendum est, quod in $4 
scriptis suis habet sapientissimus Diodorus, ubi dicit: Homines ab Homi- 
mibus facti sunt. Dii, ezistimantibus illos propter bona opera immorta- 
litatem consecutos, Itaque eorum. nonnullis nomina dcderunt; ct regio- 
nibus suis Tutclares Dcos designarunt. Hoc autem ab hominibus, igno- 


CHRONOGRAPHIA. L. II. 55 


σιως σχῆμα τοῦτο. ἐν τοῖς ἱερατιχοῖς αὐτῶν βιβλίοις τὰ ὀνόμα-" 
:& αὐτῶν ἐτάσσετο, ὅτε ἐτελεύτησαν, καὶ κατὰ τὸν αὐτὸν χαι- 
ρὸν ἑορτὴν xal ϑυσίαν αὐτῶν ἐπετέλουν ἐν οἷς ἕκειντο μνήμασι, 
λέγοντες εἷς τὰς τῶν μακάρων νήσους εἶναι τὰς αὐτῶν ψυχὰς καὶ 
ὁμηχέτε χρίνεσϑαι ἢ καίεσθαι πυρί. καὶ διέμειναν ἕως τῶν χρό-- 
τῶν Θάῤῥα, τοῦ πατρὸς τοῦ “βραάμ. ἦν γὰρ Θάῤῥα ἀγαλμα- D 
τοποιὸς πλαστουργῶν, ἀπὸ λίϑων καὶ ξύλων ϑεοὺς ποιῶν καὶ πι-- 





πράσχων, καὶ πλάνην ἀγαλμάτων καὶ εἰδωλολατρίας εἰσῆγε τοῖς Ο 66 


ἐνγϑρώποις διὰ ἀπειχονισμάτων τῶν προγόνων αὐτῶν, μάλιστα 
ἰϑτῶν εὑρηκότων τὰ γράμματα xal τὰς τέχνας" οἷς συνέτρεχον 
σπουδαίως οἱ “«ϊγύπτιοι καὶ οἵ Βαβυλώνιοι καὶ Φρύγες οἱ ἐκ τῆς 
Ἑλλάδος - ταύτης γὰρ τῆς ϑρησχείας ὑπῆρχον. ἦσαν γὰρ καὶ 
αὐτοὶ ἀγαλμάτων ποιηταὶ καὶ μυστηρίων ἐξηγηταὶ καὶ τελεσταί" 
ἀφ᾽ ὧν μάλιστα elg Ἕλληνας ἤχϑη ἡ αὐτὴ ϑρησκεία, ἀπό τινος 
19ElAgvoc ὀνόματι, υἱοῦ καὶ αὐτοῦ Πίχου Ζιός, μυστικά τινα 
ποιοῦντος ἀνδρὸς τῶν ἐν Ἑλλάδι χατοικησάντων, ἐκ τῆς φυλῆς αὶ 
ὄντος τοῦ Ἰάφεϑ,, υἱοῦ Νῶε τοῦ τρίτου. ᾿ἴωνες δὲ οἱ ἐκ τῆς Ἰὼ 
τούτων [γὰρ] ἀρχηγοὶ ἐγένοντο" ἦσαν γὰρ διδαγϑέντες ἐκ τοῦ 
Ἰωανέως γίγαντος τοῦ οἰχοδομήσαντος σὺν τοῖς ἄλλοις τὸν πύρ- 


1. βιβλίοις ] βασιλείοις Ox., ταῖς ἱερατικαϊφαβίβλοις Cedrenus, Sui- 
das v. Σερού;. 2. ὅτε Ch., ὅτε Ox. . διέμειναν) ταῦτα 
post ᾿Δβραάμ addit Cedrenus p. 46. A, τοῦτο δὲ. διέμεινε Suidas, 
καὶ τοῦτο ἐπεχράτησο loannes Antioch. p. 778. &Q. Vales. Aut 
Mjitur διέμεινεν scribendum aut addendum ταῦτα. 18. τελεσταί] 

Ox. 17. "Ioveg Cedrenus p. 46. B et Chron. Pasch. 
p. 49. A, Io») Ox. Cum iisdem dejendum γάρ et quae post '[o 


ponebatur interpunctio. 


raemlia plenis, factitatum est. Ritus autem homines in Deos referendi 
ie fui. Statim post mortem, referebantur in sacros Conunentarios De- 

nomina: quo tempore etiam festum eis celebrabant, sacrificia 
peragentes ad sepulchra, quibus recondebantur: dicentes animas illorum 
3m Beatorum insulas migrasse; judicio aut flammis deinde non obnoxias, 
Dwravit autem mos iste usque ad TThara tempora, qui Abrahami pater 
fut. rat enim Thara statuarius; qui ex lapidibus et lignis Deos ef- 
formavit, et venales habuit: quique ex fabrifactione imaginum , in Majo- 
ram memoriam, (illorum praecipue, qui literarum atque artium inven- 
πες feerent;) simulachrorum cultusque Idolvlatrici superstitionibus ho- 
mines lamplicavit. Horum vestigiis insistebant Aegyptii, Babylonii, et in 
Graecia ges, qui et ipsi omnes erroribus hisce dediti, fabricatores 
| ingen, focrunt; nitiatores item et Mysteriorum Interpretes. Ab istis 
ha jam dimasnavit error, promovente Hellene quodam, Helladis in- 
«sla; Mysta fuit, atque Jovis Pici filius, ex genere Japheti, Noae 
» oriundus. Jones autem, quorum generis princeps fuit Jo, eo- 
Fem daces erant: edocti vero sunt ἃ Joane Gigante, qui unus erat ex 





56 | IOANNIS MALALAE CHRONOGR. L. ΤΙ. 


γον" ὧντινων xol γλῶσσαι διεμερίσϑησαν, διὸ καὶ μέροπες xé- 
κληνται οἵ ἄνϑρωποι διὰ τὸ μερισϑῆναι αὐτῶν τὰς λαλιὰς εἰς 
πολλὰς γλώσσας καὶ φωνάς. οὕστινας μεμφόμενος ὃ Χερονήσιος 
O 67 Πλούταρχος ἥ παλαιὰ φιλοσοφία παρ᾽ Ἕλλησι καὶ βαρβάροις ἐξέ- 
ϑετο ὡς πλάνην ἀγαλμάτων τινὲς εἰσάγουσιν" αὐτὸς δέ, φησί, 5 
V 93 τοὺς x«T' οὐρανὸν φωστῆρας ϑεοποιεῖν ἔδοξε, τὸν ἥλιον καὶ τὴν 
σελήνην παρεισάγων, ὡς 7 τῶν «Αϊγυπτίων ϑεολογία ἔχει, αὖ- 
τοὺς τὸν σύμπαντα κόσμον διοικεῖν τρέφοντας καὶ αὐξάνοντας τὰ 
πάντα τῇ τρίτῃ κινήσει τῶν ε΄ πλανητῶν καὶ τῆς λοιπῆς ἀστρο- 
ϑεσίας κατὰ γένεσιν καὶ ἀέρα, τὸν δὲ Πλούταρχον τὸν Xtpo- 10 
γήσιον Πορφύριος ἐν τῇ φιλοσόφῳ αὐτοῦ χρονογραφίᾳ ἐδόξασε. 


8. Χερονήσιος 7 .υ Χεῤῥονήσιος habet Cedrenus: verum Plutarchus 
non Χεῤῥονήσιος, sed Χαιρωνεὺς, Chaeronensis erat, ex Chaeronia, 
Phocidis urbe.** Ch. 4. ἡ παλαιὰ φιλοσοφία] τῇ παλαιᾷ quio- 
σοφίᾳ Ch. Conf. Wyttenbach. praefat. ad Plutarchum vol. I. p. 
58. Cedrenus: olg τισε μέμφεται ὁ Χεῤῥονήσιος Πλούταρχος. ὡς 
σιλάψην ἀγαλμάτων τινὼν εἰσάγουσι τοὺς xat οὐρανὸν φωστῆρας 
Θεοποιούμενοι τὸν ἥλιον καὶ τὴν σελήνην, ὡς ἡ τῶν Αἰγυπτίων 
ϑεογονία περιέχει. αὐτοὺς γὰρ λέγει τὸν σύμπαντα etc. 9. εῇ 
τρίτη κινήσει] ,,Forte legendum τῇ τριμερεῖ x. utà habet Cedrenus. 
κε Ch. 11. Πορφύριος Ch., Πορφύριον Ox. ibid. φιλοσόφῳ 
Ὁ χρονογραφίᾳ ] V. Wyttenb. l. c. p. 45. 


Turris Babylonicae molimina tentantibus: quorum etiam dispertitae sunt 
linguae; unde et Meropes dicti sunt homines, quod sermo eorum in di- 
versos loquendi modos atque idiotismos divisus fuerit. Plutarchus autem 
Cherronesius, ubi disserit de Veteri Graecorum Barbarorumque Phi- 
losophia, illos quidem reprebendit; utpote qui simulachrorum superstitio- 
nes introduxerunt. ]lpse autem Luminaria illa coelestia, solem, atque 
Lunam juxta Aegyptiorum 'Theologiam, pro Diis potius habenda censet, 
ab illis enim universum mundum administrari dixit eadem etiam nutri- 
mentum rebus omnibus atque augmentum praebere; triplici illo quinque 

. Planetarum motu, caeterisque astrorum positionibus, secundum genera- 
fionem atque aérem. Plutarchum autem hunc Cherronesium Porphyrius 
in Philosophica sua Chronographia celebravit. 





AO0roz TPITOZ O 68 
ΧΡΟΝΩ͂Ν ΘΕΟΓΝΩΣΙΑ͂Σ ABPAAM, 





€ 
O ε fondu. ϑεογνωσίαν ἐπιγνούς, καὶ λογισάμενος ὅτι τὰ B 
ἀγάλματα, ἃ ἐποίει ὃ πατὴρ αὐτοῦ Θάῤῥας, ἀνθρώπων τεϑνη- 
κότων ὑπάρχει, καὶ οὐχ ἐχρῆν τιμᾶσϑαι αὐτοὺς ὡς ϑεοὺς ἐν τῷ 
οὐρανῷ, γενομένους γῆν καὶ κόνιν" κατεγίνωσκεν οὖν τῷ ἰδίῳ 
5πατρὶ Θάῤῥᾳ λέγων, Τί πλανᾷς τοὺς ἀνθρώπους διὰ κέρδος; οὐκ 
ἔστι γὰρ ἄλλος ϑεός, εἰ μὴ ὃ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ὃ δημιουργήσας và 
ὁρώμενα ταῦτα πάντα" καὶ λαβὼν ἔκλασε τὰ ἀγάλματα πάντα, 
καὶ ἀγεχώρησεν ἔξ αὐτοῦ xai ἀπῆλϑεν εἷς τὴν Miconoraulay, 
χαϑὼς Εὐσέβιος ὁ Παμφίλου, ὃ σοφὸς χρονογράφος, ἐξέϑετο. 
10 Ἔν δὲ τοῖς χρόνοις τοῦ ᾿4βραὰμ ἦν καὶ ὃ ἹΠελχισεδέκ, ἀνὴρ O 69 
ϑεοσεβής, ἐϑνιχός, καταγόμενος ἐκ τοῦ γένους Σίδου, υἱοῦ 411- C 
γύχτου, βασιλέως τῆς “«Τιβύης χώρας" ἐξ οὗ «Αἰγύπτιοι κέκλην- 


9. Εὐσέβιος  ΝΊΒΙΙ horum Eusebius: v. ad p. 99. A. 


LIBER TERTIUS 


DE ABRAHAMO, AD DEI NOTITIAM 
PERVENIENTE. 


Λικιδδκο, vero, cum ad Dei notitíam jam pervenisset, secumque re- 
pataseet, Imagines, a 'Thara patre fabricatas, hominum esse defuncto- 
TWA; ideoque nec eos, pulvis cum sint cinisque, pro Diis coelestibus 
ewe colendos; talibus ipsum verbis increpare ausus est: Ut quid (in- 
to) turpis lucri causa, mortales in errorem. ducis? Unus quippc 
Deus est. Coolestis, qui ista formavit quae videmus omnia.  Dictoque ci- 
üm Imsgines confregit omnes: patreque derelicto, Mesopotamiam versus 
ducit Mer: uti Eusebius Pamphili, sapiens Chronographus scriptis tradidit. 

Abrabsmi temporibus floruit Melchisedecus, inter gentes Dei cultor, 
«€ sürpe Bédi, fili Aegypti Libyae regis, 8 quo Aegyptii nomen sortiti 








58 IOANNIS MALALAE 


ται. ὅστις Σίδος ἐκ τῆς «Πἰγύπτου ἐπελϑὼν παρέλαβε τὴν χώραν 
τῶν λεγομένων Χαναναίων ἐϑνικῶν, τοῦτ᾽ ἐστὶ τὴν νῦν λεγομέ- 
γην Παλαιστίνην. καὶ ὑποτάξας αὐτὴν ᾧχησεν ἐκεῖ ἐν αὐτῇ" καὶ 
κτέζει πόλιν, ἣν ἐκάλεσε Σιδόνα gig ὄνομα ἴδιον, ἥτις νῦν ἐστιν 
ὑπὸ τὴν Φοινίκην χώραν. καὶ λοιπὸν ἐκ τοῦ γένους τοῦ Σίδου 5 
κατήχϑη ὃ Mx, ὃ πατὴρ τοῦ Σεδέκ, γενόμενος ἱερεὺς καὶ βα-- 
σιλεὺς ἐπεκλήϑη Ἰελχισεδέκ, ὡς προγέγραπται. οὗτος οὖν ὑπῆρ-- 
χεν ἱερεὺς καὶ βασιλεὺς τῶν Χαναναίων, καὶ ἔχτισε πόλιν ἐν τῷ 
ὄρει τῷ λεγομένῳ Σιών, ἥντινα ἐκάλεσε Σαλήμ, ὕπερ ἐστὶν ei- 
D ρήνης πόλις. καὶ ἐβασίλευσεν ἐν αὐτῇ ἔτη ριγ', καὶ τελευτῷ, δέ- 10 
καιος καὶ παρϑένος, καϑὼς Ἰώσηπος ἐν τῇ ἀρχαιολογίᾳ ἐξέ. 
O 70 ϑετο. καὶ Ἰωάννης δὲ καὶ Κύριλλος, oi ὁσιώτατοι ἐπίσκοποι, 
τὰ αὐτὰ εἶπον. 
"dnà οὖν τοῦ κατακλυσμοῦ ἕως Ἀβραὰμ ἔτη εἰσὶν ὠωὐγ', ἀπὸ 
δὲ τῆς πυργοποιίας ἔτη dol gxy. καὶ ἐγένετο μετέπειτα ἀπὸ 15 
"4foadp καὶ Ἰσαάκ, τοῦ υἱοῦ, καὶ Ἰακώβ, τοῦ ἐκγόνου αὐτοῦ, καὶ 
τοῦ σπέρματυς αὐτῶν, ἐξ ὧν εἶσιν Ἕβραῖοι, ἀπὸ τῶν χρόνων 
τοῦ ᾿4βραὰμ τὸν χαρακτῆρα τοῦ ἔϑνους διὰ περιτομῆς εἰληφότες. 
ἐστὶν οὖν ἀπὸ dày ἕως τοῦ Ἀβραὰμ ἔτη σψμέ,. 
. Ὃ δὲ ᾿Αβραὰμ ἦν ἐτῶν ρ΄, ὅτε ἐγέννησε τὸν Ἰσαάκ, καὶ 30 


6. γενόμενος ἱερεὺρ]} ,,Locus iste mutilus apparet; ὅστις supplen- 
dum videtur; quod etiam non ad Melchi, ad Sedecum referen- 
dum, Ch. 11. Ἰώσηπος] Is Arch. 1. 10. 2. haec tantum: ὁ τῆς 
Σόλυμα πόλεως βασιλεὺς Μελχισεδέκης" σημαίνει δὲ τοῦτο βασιλεὺς 
δίκαιος. 15. πυργοποΐας Ox. sbid. ἐγένετο] Ἰουδαϊσμὸς ad- 
dit Ch. 18. εἰληφότος Ch. 19. σῴμε] Numerus vitiosus, 


sunt, oriundus. Sidus enim iste Aegyptius, Cananaeorum regionem, quae 
nunc Palaestina vocatur, bello aggressus, in potestatem suam redegit; 
Urbeque, quam in nomen suum, Sidonem appellavit, (quae temporibus 
hisce Phoeniciae est ditionis, ) extructa, ibidem sedes posuit. Ex poste- 
ris autem Sidi hujus erat Melchi, Sedeci pater: qui Rex cum esset, et 
Sacerdos; Melchisedecus cognominatus est, ut supra scriptum est. Ca- 
nanaeis igitur, quorum Rex idemque sacerdos erat, urbem, quam Sa- 
lem, id est, Pacis urbem, vocavit, in monte Sion condidit: ubi, cum 
annos CXII regnasset, justus et caelebs diem suum obiit: sicuti Jose- 
phus in Antiquitatibus; Joannes item et Cyrillus, sanctissimi Episcopi, 
tradiderunt. 
. .A Diluvio itaque, ad Abrahamum, anni numerantur octingenti nona- [ 
ta tres: ἃ Turris autem Constructione, anni pnxxitz. Ab Abrahamo : 
enique; et Isaaco filio οἱ Jacobo nepote, semineque illorum, (ex quo ᾿ 
Circuracisionis characterem suscepit Abrahamus,) Kbraeorum gens origi- 
Aem suam ductura est. Ab Adamo autem, &d Abrahamum, anni effluxe- 
runt. MNMDOOXLN. 
Abrahamus vero, centum annos natus, genuit Isaacum ; Isaacus vere 





&a- 


CHRONOGRAPHIA. L. Ill. 59 


Ἰσαὰχ τὸν Ἰαχὼβ τὸν λεγόμενον Ἰσραήλ. ἐκλήϑησαν δὲ οἱ Tov- V 94 
δαῖοε ἀπὸ Ἰούδα τοῦ τετάρτου υἱοῦ τοῦ Ἰαχώβ' ἔσχε γὰρ υἱοὺς | 
δώδεκα. ἢ δὲ τοῦ Ἰούδα φυλὴ ἐκράτει τῶν Ἰουδαίων xal διῴ- 
zz ^ ὅϑεν καὶ τὸ ὄνομα ἔσχον... 

"Ev δὲ τοῖς χρόνοις τούτοις ἐκ τῆς φυλῆς τοῦ Ἰάφεϑ' ἀνεφαί- 
νετό τις ὀνόματι Ἡσίοδος" ὅστις ἐξεῦρε τὰ “Ἑλλήνων γράμματα, 
καὶ συντάξας γράμματα ἐξέϑετο τοῖς Ἕλλησι πρῶτος. 

Ἐν δὲ τοῖς χρόνοις τοῦ ᾿Αβραὰμ ἐβασίλευσεν Ἀσσυρίων ὃ ἐκ Ο 71 
φυλῆς τοῦ Σήμ, υἱοῦ Νῶε, ᾿Ἐνδελεχός, βασιλεύσας αὐτῶν πρῶ- 
0 τὸς μετὰ τὸ ἐκχλεῖψαι τὸ γένος τοῦ Περσέως. καὶ ἦλϑε πάλιν τὸ 
βασῶειον εἷς τοὺς 4oovolove. 

«“4ἰγυπτίων δὲ ἐβασίλευσε πρῶτος βασιλεὺς τῆς φυλῆς τοῦ B 
Χάμ, υἱοῦ Νῶε, Φαραώ, ὃ καὶ Ναραχὼ καλούμενος. τὰ οὖν 
πρὸ τούτου παλαιὰ βασίλεια «4ϊγυπτίων ἐξέϑετο ἸΠανεϑὼν ὃ σο-- 
δ φώτατος, ὡς προείρηται. τὰ δὲ μεταγενέστερα βασίλεια 7dlyv- 
πτίων, λέγω δὲ ἀπὸ τοῦ Ναραχὼ καὶ κάτω, συνεγράψατο οὖν 
ταῦτα Θεύφιλος ὃ σοφώτατος χρονογράφος. 

Ἔν δὲ τοῖς χρόνοις τοῦ βραὰμ ἐβασίλευσεν «ΑἸγυπτίων ὃ ἐκ 
τῆς φυλῆς τοῦ Χὰμ Ναραχώ. ἠγόρασε δὲ ἀπὸ τῶν Σαρακηνῶν 


 Πετεφρῆς, ὃ ἀρχιμάγειρος τοῦ αὐτοῦ Φαραὼ βασιλέως, τὸν 





Ἰωσήφ, υἱὸν τοῦ Ἰακώβ᾽ ὅντινα ἐπώλησαν οἷ αὐτοῦ ἀδελφοὶ τοῖς 
Σαραχηνοῖς, διαφϑονούμενοι αὐτῷ, ὡς φιλούμενον ὑπὸ τοῦ ἰδίου 


4, ἔσχεν Ox. 6. Ἡσίοδος Ἰσίοδος Ox. Conf. Ioannes Antioch. 
apud Αἰϊδίδαπι ad Eustathii Hexaém. p. 800. 18. ἐβασίλευσεν ᾽4σ- 
Φυρίων, ὁ ἐκ τῆς φυλῆς τοῦ Σήμ, Ναραχώ"] ,,Mendum manife- 
stum : lego itaque; ἐβασίλευσεν Αἰγυπτίων, ὁ ἐκ τῆς φυλῆς τοῦ Χὰμ 
Ναραχώ."“ Ch. 22. φιλούμενον) φιλουμένῳ Ch. Sed v. ad p. 54. A. 


Jacebem; qui et Israel dietus est. Judaei autem a Juda, ex xi Jacobi 
fiiis quarto, cujus tandem tribum penes erat Ebraeorum regnum, nomen 


Hisce temporibus Isiodos quidam ex Japheti stirpe oriundus, Grae- 
«5 lMteras invenit; atque in ordinem redigens, Graecos eas docuit pri- 
mm. 

Abrahami vero temporibus, Assyriis imperavit «rim post deletum 
Permi genns, Endelechus, ex posteris Semi Nome filii: Imperiumque ad 
fayrios tandem rediit. 

Asfrptierum antem regnum tenuit primus ex posteris Chami, Noae 
S5, P b, qui et Naracho dictus est. Antiquas vero Aegyptiorum 
Byststias ante hunc Narachonem, descripsit Manetho sapientissimus; uti 
Mipra dictem est: posteriores vero, ab hoc scilicet Narachone, et dein- 
eps, « hilo sapientissimo Chronographo memoriae traditae sunt. 

un igitur temporibus Aegyptiis jmperavit, ex Chami posteris, 
Warseho: Petephres autem, Regis Pharaonis coquorum princeps, Jose- 
In, Jacobi , ἃ Saracenis, quibus fratres ejus, invidia moti quod 


60 | IOANNIS MALALAE 
πατρός" ἦν δὲ ὃ Ἰωσὴφ ὡραῖος τῇ 94a. ὅστις Ἰωσὴφ ἡρμήνευσε 


o δ τὸ ὅραμα τῷ βασιλεῖ Φαραώ, ὅπερ εἶδεν ἕνεκεν τοῦ μέλλοντος 


γίνεσθαι λιμοῦ εἷς τὴν “ἴγυπτον καὶ εἷς πᾶσαν χώραν ἐπὶ ἔτη ζ΄. 
καὶ ϑαυμάσας ὃ βασιλεὺς τὴν τοῦ Ἰωσὴφ φρόνησιν, ἠλευϑέρωσεν 
αὐτόν, καὶ ἔδωκεν αὐτῷ ἀξίαν μεγάλην καὶ τὴν ϑυγατέρα τοῦ 5 
ἀρχιερέως “Ἡλιουπόλεως τῆς οὔσης ἐν «Αἰγύπτῳ εἷς γυναῖκα, κε- 
λεύσας αὐτὸν διοικεῖν τὴν “ἴγυπτον πᾶσαν ἐπὶ ζ΄ ἔτη καὶ ἔχειν 
ἐξουσίαν ὡς βούλεται πράττειν. ὅστις Ἰωσὴφ κτίζεε ὡρεῖα, καὶ 
ἀποτίϑεται σῖτον ἐν αὐτοῖς τῶν ἑπτὰ ἐνιαυτῶν, καὶ ἐχορήγησε 
πανταχοῦ δὲ ἑαυτοῦ τήν τε ἀγορασίαν καὶ τὴν ἔξοδον τῆς πρά- 10 
σεως, ποιήσας ὡς ἠβουλήϑη αὐτός. καὶ τῆς λιμοῦ γενομένης 
εἰς πᾶσαν τὴν γῆν, ἦλϑον οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ ἀπὸ τῆς γῆς Χαναὰν 
εἷς «Δἴγυπτον ἀγοράσαι σῖτον. καὶ ἐπιγνοὺς αὐτοὺς Ἰωσὴφ ἐκέ- 
λευσε κρατηϑῆναι αὐτούς, καὶ ἐϑάῤῥησεν αὐτοῖς ὅτι ἀδελφὸς αὖ- 
τῶν ὑπάρχει, χαὶ ἠνάγκασεν αὐτοὺς ἀπελϑεῖν καὶ ἀγαγεῖν πρὸς 15 
αὐτὸν τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ τὸν μικρότερον τὸν Βενιαμὶν καὶ τὸν 
πατέρα αὐτοῦ Ἰακὼβ καὶ τὴν συγγένειαν αὐτοῦ πᾶσαν. οἵ δὲ 
ἀδελφοὶ αὐτοῦ ἀπελϑόντες ἤνεγκαν πρὸς τὸν Ἰωσὴφ τὸν πατέρα 


O 78 αὐτῶν καὶ τὸν ἀδελφὸν αὐτῶν τὸν Βενιαμὶν καὶ τὴν συγγένειαν 


αὐτῶν πᾶσαν, ὀνόματα οε΄ ἀῤῥενικῶν τε καὶ ϑηλυκῶν. καὶ ἐκρά- 90 
τησεν αὐτοὺς Ἰωσὴφ ἐκεῖ, καὶ ὥκησαν τὴν 4fiyvntoy ἐπὶ ἔτη πολ-- 
Aá* καὶ ἐγένετο πλῆϑος ἄπειρον ἐξ αὐτῶν τῶν Ἑβραίων, οἰκοῦντα 
ἐν Αἰγύπτῳ ἕως ἸΠωσέως τοῦ κελευσϑέντος ὑπὸ ϑεοῦ ἐχβάλαι 


4. ἡλευθϑέρωσεν Ch., ἐλευϑέρωσεν Ox. 6. Ἰλιουπόλεως Ox. 
14. 29ajónosv] Conf. vol. II. p. 83. C. 22. οἰκοῦντα] oixovv- 
των Ch. Sed v. ad p. 15. D. 


patri charus esset, venum dederant, (erat enim forma pulcherrimus, ) 
emit. Josephus vero cum Pharaonis de septenni fame, Aegyptum omnem- 
que penitus regionem invasura, somnium interpretatus esset, prudentiam 
hominis Rex admiratus, libertate prius donatum summo habuit in honore; 
filiamque Pontificis Heliopoleos, Aegypti urbis, in uxorem dedit; conces- 
88 etiam ei potestate, Aegyptum totam per septennium pro libitu admi- 
nistrandi, Kxtructis itaque horreis, Josephus septem anuorum proven- 
tum iisdem condidit; curamque totius emptüonis venditionisque ipse in 
se recepit. Fame autem per terram universam grassante Josephi fratres 
e terra Chanaan in Aegyptum, frumenti coémendi causa, descende- 
runt: quos ubi vidit Josephus, fratris usus fiducia, ipsos comprehendi 
jussit, missosque tandem faciens, uti Benjaminum fratrem suum natu mi- 
norem et Jacobum patrem, totumque denique familitium eorum sibi ad- 
ducerent, mandavit. Illique abeuntes, jussa ejus executi sunt: patrem- 
que suum, et Benjaminum fratrem, omnemque adeo utriusque sexus co- 
£nationem, numero Lxxv secum ducentes, ἃ Josepho habitandi in Aegy- 
Pto locum acceperunt. Unde cum post multos annos in immensam cre- 





CHRONOGRAPHIA. 1, III. : 61 


τὸν λαὸν τῶν "Efoaluv ix τῆς γῆς “Πγύπτου, καϑὼς ταῦτα 
πάντα ἐντέταχται ἀχριβῶς ἐν τοῖς Εβραϊκοῖς συγγράμμασιν. ᾿ 
Ἔν δὲ τοῖς χρόνοις τῶν βασιλέων τῶν προγεγραμμένων ἄνε.-- 
φάνη τις ἐν τῇ Καρίᾳ χώρᾳ γιγαντογενὴς φιλόσοφος ἐκ τῆς φυλῆς 
στοῦ Ἰάφεθ, ὀνόματι Ἐνδυμίων" ὅστις μυστικὰς εὐχὰς λέγων εἰς 
σελήνη» ἥτει αὐτὴν μαϑεῖν παρ᾽ αὐτῆς τὸ ϑεϊκὸν ὄνομα ἐν δρά- 
ματι. καὶ ἐν τῷ αὐτὸν εὔχεσϑαι ἦλϑεν elg ὕπνον καὶ ἤχουσε τὸ 
ϑειχὸν ὄνομα ἐν ὁράματε" καὶ οὐχέτι ἀνέστη, ἀλλ᾽ ἐστὶ τὸ λεί- 
Ψανον αὐτοῦ ἕως τῆς νῦν εἰς τὴν Καρίαν, οὕτως ὄντα νεκρὸν 
10 δονούμενο»" xal καϑ' ἕκαστον ἔτος ἀνοίγουσι τὴν αὐτοῦ σορὸν 
ἐν τῇ χώρᾳ ἐκείνῃ, καὶ δρῶσι τὸ λείψανον αὐτοῦ δονούμενον ve- 
xpo», ὡς λέγουσιν. ἅτινα συνεγράψατο “ὐλέας ὃ σοφώτατος" 
περὶ οὗ, φησί, τὴν σελήνην φιλεῖν τὸν ᾿Ενδυμίωνα ἱστοριογρα-- 
poto. | 
15 Ἔστιν ob» ἀπὸ ᾿Ἰβραὰμ ἕως τῆς ἐξόδου τῶν υἱῶν Ἰσραὴλ 
μετὰ ἸΠωσέα ἀπὸ Miyónzov γενεαὶ ε΄, ἔτη υμγ΄. ἀπὸ δὲ τοῦ 
χαταχλυσμοῦ ἕως τῆς γενέσεως ἸΠωσέως εἰσὶν ἔτη vnd. ἀπὸ 
δὲ ᾿δὰμ ἕως τῆς γεννήσεως ἸΠΠωσέως εἰσὶν ἔτη δλς΄. ἔζησε δὲ 


V 25 


O 74 


Μωσῆς ἔτη ox. καὶ διῴκουν τὸν Ἰσραὴλ μετὰ ἸΠωσῆν Ἰησοῦς Β 


406 τοῦ Ναυὴ καὶ Φινεές. ἀπὸ οὖν ᾿δὰμ foc τῆς τελευτῆς Mo- 
σέως xai apu εἰσὶν ἔτη δρνς'. 
Ἔν δὲ τοῖς χρόνοις Ἰησοῦ τοῦ Νανὴ ἐκ τῆς φυλῆς τοῦ Ἰ1ά- 


19, Αὐλέας V. Bentlei. p. 69. 18. Ἐνδυμιῶνα Ox. — 16. Mo- 
eia] Μωσέως Ch. V. p. 2. C. 17. evzó ] Numerus falsus. 


20. Φηνιές Ox. 


visent multitudinem; ἃ Mose tandem, Dei jussu, educti sunt: sicuti in 
Hebraicis scriptis ista verissime traduntur omnia. 
T ribus autem Regum supradictorum , extitit in Caria Philoso- 
pies quidam, a Gigantibus ortum ducens, de stirpe Japeti, nomine En- 
éymien. Lunam is precibus quibusdam mysticis, nomen uti Divinum sibi 
per visionem aperiret, sollicitavit: interque precandum sopitus, Divinum 
! —— Der somnum audivit; nec tamen amplius experrectus est. Caete- 
| rum ver ejus etiamnum in Caria habetur; ubi quotannis sepulchrum 
deo aperientes, corpus ejus, uti fama est, motu agitatum tuentur: sicut 

| tissimus, scriptis tradidit. Atque hinc, Endymionis amore 
«ptam Lunam, orta est fabula. 







κει, generationes quinque; anni vero numerantur ccceoxnutr. Α Di- 
imis antem, ad Mosen! atom , snni habentur mcccoxxciv. Ab Adamo 
πο, δὰ eundem natum, anni sunt wwxxxxxvr. Moses autem vicesimo 
a esntesimum vitae suae anno mortuus est: post cujus obitum Respu- 

| larméelitica a Jesu, Nave F. et Phinee sdministrata est. Ab Ada- 


ined 1 ν δὰ Mosis et Aaronis obitum anni eífluxerunt. MMMNMCLVYL 


Ab Abrahamo itaque ad populi lsraélitici, duce Mose, ex Aegypto 


aetate in Attica regnavit, ex stirpe Japeti Ogyges quidam 








62 IOANNIS MALALAE 


φεϑ' ζβασίλευσε τῆς ᾿Αττικῆς χώρας τις ὀνόματι Ὦγύγης, αὐτό- 
χϑων, ἔτη λβ΄. καὶ γέγονε κατακλυσμὸς μέγας ἐν τῇ αὐτοῦ βα- 
σιλείᾳ, καὶ ἀπώλετο αὐτὸς καὶ πᾶσα ἥ χώρα ἐκείνη καὶ πᾶσα 
ψυχὴ οἰχοῦσα τὴν χώραν ἐκείνην τῆς ᾿Αττικῆς καὶ μόνης. καὶ 
ἔμεινεν ἐξ ἐκείνου ἔρημος xoi ἀοίκητος 7j αὐτὴ χώρα ἐπὶ ἔτη 00,5 
καϑὼς ἐν τοῖς ““φρικανοῦ ἐμφέρεται συγγράμμασιν." 
C — Ἐν δὲ ταῖς ἡμέραις τῆς ἐξ Αἰγύπτου μελλούσης γίνεσϑαι ἐξό- 
δου τῶν υἱῶν Ἰσραὴλ μετὰ ἸΠωσέως ἐβασίλευσε τῆς τῶν ἤολοσ-- 
O 75 σῶν χώρας αὐτόχϑων τις ὀνόματι ᾿4ἰδης" ὃς ἐγάμησε τὴν λεγο-- 
μένην ἸΠΠελινδίαν" ἔσχεν ἐξ αὐτῆς ϑυγατέρα εὐπρεπῆ, ἣν ἐκάλεσειο. 
Περσεφόνην" τὰς δὲ εὐμόρφους γυναῖκας οἱ ἸΠολοσσαῖοι τῇ ἰδίᾳ 
γλώσσῃ κόρας ἐχάλουν. ταύτην δὲ ἔδοξε φιλεῖν ἔρωτι ὃ Περί- 
ϑους, συγκλητιχὸς τοῦ αὐτοῦ “ἴίδου βασιλέως, νεώτερος ὧν καὶ 
εὔπορος" xal κατὰ σύνταξιν τῆς κόρης ἡβουλήϑη νυχτὸς ἁρπάσαι 
αὐτήν. καὶ γνοὺς τοῦτο ὃ αὐτῆς πατήρ, «fiónc βασιλεύς, ἐϑυ- 15 
μώϑη" καὶ βουλευόμενος ἐν τῷ λεληϑότι ἀμύνασϑαι τῷ αὐτῷ 
Περίϑῳ, ἵνα ἄγνοιαν προφασίσηται πρὸς πάντας, ὃν εἶχε ποι- 
μενικὸν κύνα ἄγριον μέγαν, ὃν καὶ Τρικέρβερον ὠνόμαζον διὰ 
D τὸ τριῶν κυνῶν ἔχειν κεφαλὴν καὶ μέγεϑος σώματος, ἀπέκλεισεν 
ἔξω ὅπου ἥ κόρη διῆγε. μετὰ οὖν τὴν τελευτὴν τῆς αὐτῆς μη- 20 
τρός, ἀγνοούσης τοῦτο τῆς κόρης, καὶ τοῦ Περίϑου παραγενομέ- 
»ov νυκτὸς καὶ εἰσελϑόντος εἰς ἁρπαγὴν τῆς κόρης, ὥρμησεν ὃ 
κύων καὶ ἀνεῖλεν αὐτόν. ἀχούσασα δὲ καὶ αὐτὴ 7) κόρη τῆς τα- 


1. ᾿Ωγύγης ὥγης Ox. 7. τῆς] ταῖς Ox. 16. τῷ αὐτῷ 
Iltoí8.9 ] Ad Περίϑουν Ch. 


indigena, annos xxxii: quo tempore ingens in ea regione accidit dila- 

vium; quo Ogyges ipse, omnisque adeo anima, per totam Atticam, so- 

lamque, fluctibus obruti, perierunt. Exinde vero, per annos ccrxx de- 

icm prorsusque inhabitabilis remansit Attica: sicut Africanus scriptum 
quit. 

Quo tempore vero Israelitae ex Aegypto cum Mose egressuri erant, 
Molossis imperavit Aides quidam, indigena: cui ex uxore Melindia filia 
pulcherrima nata est, quam Proserpinam vocavit. Molossi vero mulieres 
orma speciosas, proprio idiomate, Κόραρ vocitabant. Puellae hujus 
amore captus Perithous, ex Aidae regni Primoribus quidam, juvenis opu- 
lentus; ipsam nec invitam, noctu surripere in animo habuit, Quo cogni- 
to Rex indignatus, in animo suo secum volvit, quonam pacto Perithoum, 
ipse tamen ut facti inscius videretur omnibus, ulcisceretur. Canem it&- 
que pastoralem quem habuit ferocem, et ob corporis capitisque, trium 
instar canum, meguitudinem, 'Tricerberum nominatum, puellae pro fori- 
bus constituit. Matre itaque ejus dudum mortua, puella rei totius peni- 
tus ignara, in Perithoum noctu virginis raptum aggredientem irruit ca- 
nis, ipsumque interfecit. Proserpinam quoque ipsam, δὰ tumultum ex- 








CHRONOGRAPHIA. L. III. 68 


μ(αχῆς, ἔξῆλϑε, xol ἐφόνευσε καὶ αὐτὴν ὃ κύων περὶ ἧς, φησί, 
λέγουσιν ὅτι Πλούτων ἥρπασε τὴν κόρην" ἅτινα ΠΙαλαίφατος ὃ 
σοφώτατος συνεγράψατος. — | 





Ἔν τοῖς χρόνοις δὲ τοῦ ωσέως ἐβασίλευσε τῶν 1doovolov Ο 76 


5Ἐρεχϑεύς, τῶν δὲ “Αἰγυπτίων ἐβασίλευσε Πετισσώνιος ὃ κωμῳ-- 
δὸς Φαραώ. οὗτος εἶχε μάγους ut" ἑαυτοῦ δυνατούς, τὸν Ἶαν- 
γὴν χαὶ τὸν Ἰαμβρήν. ἐπὶ δὲ τῆς αὐτοῦ βασιλείας ἐπληϑύνϑη 10 Ε 
γένος τῶν Ἰουδαίων. ἐν τῇ «Αἰγύπτῳ ἀπὸ τῆς γενεᾶς τοῦ Ἰακὼβ 
τοῦ ἐλθόντος ἐν Jdiyóntq πρὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ Ἰωσὴφ ἕως Mo- 
10 σίως ἡγουμένου αὐτῶν καὶ ἀαρὼν ἀδελφοῦ αὐτοῦ, ὅστις Mw- 
σῆς ἔλαβε γυναῖχα Zflyvnzíav, τὴν ϑυγατέρα Ἰοϑόρ, τοῦ ἀρχιε- 
ρέως τῶν Ἑλλήνων, ἀνδρὸς τιμωμένου ἀπὸ Φαραὼ βασιλέως καὶ 
τῶν “ϊἰγυπτίων. ὃ δὲ αὐτὸς Ἰωσῆς ἦν πεπαιδευμένος πᾶσαν 


ψοφίαν “4Ἰγύπτου᾽ οἱ δὲ “ϊγύπτιοι ἐφοβοῦντο τοὺς Ἰουδαίους ὡς V 96 


15 γενομένους πολλούς, καὶ ἀνήγαγον τῷ Φαραὼ πευὶ αὐτῶν, καὶ 
ἐκέλευσε Φαραὼ βασιλεὺς ποιεῖν τοὺς Ἰουδαίους τοῖς “4ϊγυπτίοις 
ἐργατείας καὶ βάλλειν πλίνϑους ἀνάγκῃ. εἴ τις οὖν ἐὰν ἐβούλετο 
τῶν “4ϊἸγυπτίων κτίσαι εἴτε οἶκον εἴτε ἀγρόν, αὐτοὺς ἠνάγκαζε 


ποιεῖν ἐργατείαν καὶ πλίνϑους, καὶ ἐστέναζον κοπιῶντες οἱ Iov- Oo 77. 


Φοδαῖοε πάντες. καὶ προσεσχηκὼς ἸΠωσῆς καὶ à τούτου ἀδελφὸς 
"apum τὸν ἀναστεναγμὸν τῶν υἱῶν Ἰσραήλ, ηὔξαντο τὸν ϑεόν" 
καὶ ἐχέλευσε Ioa κύριος 0 ϑεὸς εἰσελϑεῖν πρὸς Φαραὼ βασιλέα 
“Αἰγύπτου, καὶ εἰπεῖν αὐτῷ, ᾿“πόλυσον τὸν λαὸν τοῦ Ἰσραὴλ λα- 


5. κωμῳδὸς] καὶ Cedrenus E . C. Vide Bentleium p. 45. 
23. εἰπεῖν Ch., Cedrenus p. 46. D, εἶπεν Ox. 


emrentem , dilaniavit: inde nata fabula, Plutonem Proserpinam rapuisse: 


e ientissims Palaephatus ista tradidit. 
is autem temporibus Assyriis imperavit Erectheus; Aegyptiis ve- 
8 Petissonius, qui et Comoedus Pharaoh. Magos secum iste habuit prae- 


calentes, Jannem et Jambrem. Eo autem regnante, Judaeorum gens in 
Aegypte valde aucta erat, & Jacobi usque in Aegyptum ad Josephum F. 
dpeeneu, ad eorum eductum per Mosem fratremque Aaronem. Uxorem 
δυῦραι sibi duxit Moses Aegyptiam, Jothoris Graecorum Pontificis filiam, 
τ aped Pharaonem Aegyptiosque omnes summo in honore habiti. Μο- 
9s amem omai Aegyptiorum scientia institutus erat: Aegyptii vero Ju- 
dpesn,, pmmerosiores jamjam factos, formidare coeperunt. Quod ubi Pha- 

i udaeos Aegyptiis operarios se praestare, lateri- 


ame exercere Rex jussit. Si quis igitor Aegyptiorum aut domum 
Wümere, sut praediolnum adornare in animo habuit, a Judaeis lateres 
"vae. κε iniu siae eorum exigebat. Cumque sub oneribus suis ingemuisse 
fola Judae gentem animadvertissent Moses, et frater ejus Aaron, 
Bem supplices adorabant. Praecepit autem Mosi Dominus, uti ad Pha- 
Menem regem Aegypti introiret, suoque nomine mandaret, ut Populum 





64 IOANNIS MALALAE 


τρεῦσαι αὑτῷ. καὶ λαβὼν ἸΠωσῆς τὸν ἴδιον αὐτοῦ ἀδελφὸν “4α- 

D o» εἰσῆλϑε πρὸς Πετισσώνιον Φαραώ, βασιλέα Alyónvrov* εἶχε 
γὰρ παῤῥησίαν, ὡς ἀπὸ τοῦ αὐτοῦ πενϑεροῦ Ἰοϑόρ, τοῦ ἱερέως 
τῶν Ἑλλήνων, καὶ ὡς ἡγούμενος τῶν Ἰουδαίων" καὶ ἀνήγγειλεν 
αὐτῷ τὴν τοῦ ϑεοῦ χέλευσιν καὶ ὅτι λέγει ὃ ϑεὸς ὃ ποιήσας τὸν 5 
οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν καὶ τὴν ϑάλασσαν καὶ πάντα τὰ ἐν αὐτοῖς 
ἵνα ἀπολύσῃς τὸν λαὸν αὐτοῦ λατρεῦσαι αὐτῷς ὃ δὲ Φαραὼ 
ἀκούσας λέγει αὐτῷ, El ἀληϑεύεις ὅτι ὃ ϑεός σου ἐχέλευσέ σοι 
εἰπεῖν μοι ταῦτα, ἰδοὺ εἰσὶν «Αἰγύπτιοι μετ᾽ ἐμοῦ ποιοῦντες ϑαύ- 
ματα. ἐὰν νικήσῃς αὐτοὺς αἰτούμενος τὸν ϑεόν σου, παρέχω 10 
σοι ἅπερ ἐκέλευσέ σοι ὡς λέγεις. καὶ ἔστησεν ἐναντίον ἀλλήλων 
τὸν Ἰαννὴν καὶ τὸν Ἰαμβρὴν καὶ τὸν Π]ωσέα καὶ ““αρών. καὶ 
ἐχάϑητο Φαραὼ καὶ οἱ μεγιστᾶνες αὐτοῦ" καὶ ἐποίησαν oi περὶ 

O 78 Ἰαννὴν καὶ Ἰαμβρὴν διὰ γοητείας τὴν ῥάβδον αὐτῶν ὄφιν, καὶ 
ἐπήρχετο τῷ ἸΠωσεῖ, καὶ εὐξάμενος Ἰωσῆς ἔῤῥεψε καὶ αὐτὸς 15 
ἣν κατεῖχε ῥάβδον εἷς τὴν γῆν καὶ ἐγένετο καὶ 7j αὐτοῦ ῥάβδος 
ὄφις μέγας πάνυ, καὶ κατέπιε τὸν ὄφιν ὃν ἐποίησαν Ἰαννὴς καὶ 
Ἰαμβοής" καὶ ἐνίκησε ἸΠωσῆς, καὶ ἐθαύμασεν ὃ βασιλεὺς καὶ 
πάντες. ὁμοίως δὲ καὶ ποταμὸν ὑδάτων διαυγεστάτων ἐποίησαν 
ὁ Ἰωννὴς καὶ Ἰαμβρὴς γενέσϑαι αἷμα παρουσίᾳ τοῦ βασιλέως 99. 
καὶ πάντων. καὶ ηὔξατο Ἰωσῆς, καὶ πάλιν ἐγένετο ὕδατα χα-- 
ϑαρὰ τὰ τοῦ ποταμοῦ ῥεύματα, ὡς ἦν πρώην. ἐποίησαν δὲ 
καὶ ἄλλα τινὰ κατέναντι ἀλλήλων" καὶ ἐνίκησεν αὐτοὺς IMooijc. 


19. ποταμὸν] ποταμῶν Οχ. 


Israéliticum , ut eum colat, dimitteret. Moses igitur, cum fratre Aaro- 
ne, ad Petissonium Pharaonem, Aegypti regem, ingressus, (istam enim 
libertatem et ut Jothoris Graecorum Pontificis gener, et Judaeorum et- 
lam dux, sibi vendicavit:) Dei mandatum ei his verbis exposuit. Deus, 
qui coelum, terram, mareque, et quaecunque sunt in illis formavit omnia, 
jubet, uti populum suum, ut illum colat, demittas. Respondit Pharaoh: 
si vere Deus tuus ista mihi dicenda mandavit; ecce sunt mihi Aegyptii 
mirifici, quos tu si Dei tui ope viceris, mandata ejus executurus sum. 
Ex adverso itaque constitutis, hinc Janne et Jambre, illinc Mose et A&a- 
rone, Pharaoh, nobilibus suis stipatus, consedit. Jannes vero et Jam- 
bres, virgam suam in Serpentem, Praestigiis suis, converterunt: qai, 
cum Mosem invasurus esset, Deum precatus, et ipse baculum suum, im 
terram projectum, in serpentem praegrandem, qui Jannis Jambrisque 
illum alterum absorpsit penitus, commutavit: victoriaque, stupente Rege 
satellitioque omni, penes Mosem erat. Jannes deinde et Jambres flw- 
minum limpidissimorum aquas, coram Rege omnibusque, in sanguinem 
verterunt: Moses vero, fusis in Deum precibus, pristinum nitorem 
dem restituit. Sed et alia quaedam ad invicem operati sunt miracula; 
quibus tamen Moses vicit omnibus Pharaonem itaque accedens Moses; 















, CHRONOGRAPHIA. L. III. 65 
καὶ λέγει τῷ Φαραὼ IMoczc, Ἰδοὺ εἶδες τὴν δύναμιν τοῦ 9200 
Ἰσραήλ. ἀπόλυσον ἡμᾶς, ἵνα αὐτῷ λατρεύσωμεν. ὃ δὲ Φα- 
eon συντασσόμενος αὐτῷ ἀνεβάλλετο" καὶ ηὔξατο ἸΠωσῆς τὸν D 
ϑεὸν ὥστε πέμψαι αὐτῷ πληγὰς καὶ τοῖς «Αἰγυπτίοις, ἵνα ἀναγ- 

ὁχασϑῇ ὁ βασιλεὺς αὐτῶν ἀπολῦσαι τὸν Ἰσραήλ. καὶ ἔπεμψεν ὃ 
ϑιὸς Ἰσραὴλ ἐπτάπληγον ὀργήν, ὥστε τὸν βασιλέα παρακαλέσαι 
τὸν ωσέα xal εἰπεῖν αὐτῷ ὅτι Εὖξαι τῷ ϑεῷ σου ἵνα ῥυσϑῇ ἧ 





χώρα αὕτη τῶν τοσούτων κακῶν, καὶ ζῇ κύριος ὃ ϑεός σου, οὗ O 79 


χωλύσω σε λαβεῖν τὸν λαόν σου τὸν Ἰσραὴλ εἷς τὸ λατρεῦσαε 
Ιοὑμᾶς αὐτῷ. ταῦτα δὲ ἐν ταῖς "Efgoixaig ἐμφέρεται γραφαῖς. - 
ὁ δὲ δῆωσῆς ἀκούσας ταῦτα παρὰ τοῦ βασιλέως, ἐξῆλϑεν εὔξα- 
σϑαι τῷ ϑεῷ Ἰσραήλ, καὶ εἶπε τοῖς Ιουδαίοις, ᾿Απέλυσεν ὑμᾶς 
πάντας ὃ βασιλεὺς ἐξελϑεῖν λατρεῦσαι τῷ ϑεῷς ὃ δὲ Πετισσώ- 
γιος (ὥΦαραὼ βασιλεὺς εὐθέως ἀπῆλϑεν ἐν τῇ ἹΠέμφῃ εἰς τὸ μαν- R 
δτεῖον τὸ περιβόητον" καὶ ποιήσας ϑυσίαν ἐπηρώτα τὴν Πυϑίαν 
* χων, Σαφήνισόν μοι τίς ἐστιν πρῶτος ὑμῶν καὶ μέγας ϑεὸς 
τοῦ Ἰσραήλ; χαὶ ἐδόϑη αὐτῷ χρησμὸς οὗτος. Ἔστι κατ᾽ οὐρα- 
γοῖο μεγάλοιο βεβηχὺς φλογὸς ὑπερβάλλον αἴϑριον, ἀέναον, ἀϑά- 
vero» πῦρ, ὃ τρέμει πᾶν, οὐρανός, γαῖά τε καὶ ϑάλασσα, ταρ- 
 τάριοί τε βύϑιοι δαίμονες ἐῤῥίγησαν. οὗτος ὃ ϑεὸς αὐτοπάτωρ, 


6. ixraximyov ὀργὴν) , Rectius Cedrenus, δεκάπληγον ὀργήν" ἀ6- 
cem enim Aegypti plagae.** Ch. 7. εἰπεῖν Ch., Cedrenus, εἶπεν Ox. 
14. Μέμφῃ) Μέμφει Ch., Cedrenus. Sed v. p. seq. v.G. — ibid. ua»- 
z3ioy Cedrenus, μαντείαν Ox. 17. ἔστι Cedrenus p. 41. C, ἔσταε 
Ox. 18. βεβηκὸς Cedrenus, βεβηκὼς Ox. 19. ταρταριοί τε βύ- 
$10] τ. βυϑιοί τὸ Ch., Cedténus. — 20. ἐῤῥίγησαν Ch., Cedrenus, 
ἐρίγησαν Ox. 


Eme, inquit, Potentiam Dei Israelis cum videris, missos nos facito, ut 
ipsam eelamus. Pharaoh itaque fidem suam datam, cum tamen non prae- 
Wierit; Moses a Deo precibus contendit, ut calamitatibus in ipsum 
Áegyptiesque immissis, Regem ad populum Israeliticum dimittendum adi- 
gu. Immasit igitur Deus Aegyptiis Aptemplicem iram; adeo ut a Mose 
petierit Pharaob, uti tantorum maloruih liberationem a Deo impetraret ; ita 

9 Dominus Deus tuus, ut ego non impediam, quo minus tu 
tmus Israeliticus. Deo vestro cultum praestetis. His dictis, 
m egressus, Deum Israelis precatus οἱ, Judaeisque dein annunciat, 
ere eos omnes a Rege concessam, ad cultum Deo praestandum, ex- 
| sad Hcentiam. Ista autem in Hebraicis scriptis traduntur. Petissonius 
| win Pharaoh rex Memphim statim, celeberrimum illud Oraculum con- 
| memi cansa, profectus: sacrisque peractis, Pythiam in haec verba in- 
. » re mihi, quis inter vos primus est, imnagnusque Deus 
| Media toli£que hoc responsum. ,,À coelo descendet, flanimam aethe- 
| "ÜR seperans, perennis, immortalis Iznis. Hunc tremunt omnia, coe- 
! im, tera, mareque, Daemonesque Inferni, Deus iste nii pater, et sine 
Malalas 













66 IOANNIS MALALAE 


V 27 ἀπάτωρ, πατὴρ υἱὸς αὐτὸς ἑαυτοῦ, τρισόλβιος" tlg μικρὸν δὲ 
μέρος ἀγγέλων ἡμεῖς. μαϑὼν ἄπιϑι σιγῶν. 
Ὁ δὲ βασιλεὺς Φαραὼ ἀκούσας ταῦτα παρὰ τῆς μαντείας, 
ἐχέλευσε πλάκα λιϑίνην γλυφῆναι τὰ παρὰ τοῦ χρησμοῦ δοϑέντα 
O 80 αὐτῷ ῥήματα" ἅτινα ἕως τῆς νῦν ἐγγέγραπται ἐν τῇ πλακὶ γλυ- 5 
φέντα ἄνω ἐν τῷ ἱερῷ Ἱπέμφης, ὅϑεν ὃ Νεῖλος ποταμὸς πορεύε- 
ται. ὃ δὲ βασιλεὺς Φαραὼ ἀπὸ τοῦ μαντείου κατελϑὼν εὐθέως 
ἀπέλυσε τὸν Ἰσραὴλ καὶ ἸΠωσέα καὶ ““αρών. καὶ ἐξῆλϑεν 0 λαὸς 
τῶν Ἰουδαίων ἐξ «Αἰγύπτου ἅπας, καὶ ἔλαβον ὡς ἐν χρήσει ἀπὸ τῶν 
B ““ἰγυπτίων γυναικῶν καὶ ἀνθρώπων χόσμια καὶ ἄργυρον ἄπειρον. 10 
.xal μετὰ τὸ ἐξελϑεῖν αὐτοὺς μετεμελήϑη Φαραώ, ὃ βασιλεὺς “41- 
γύπτου, διδαχϑεὶς ὅτε καὶ κόσμια καὶ ἄργυρον xol χρήματα 
ἐχρήσαντο καὶ ἔφυγαν. καὶ κατεδίωξεν αὐτοὺς μετὰ τῶν ἁρμά-- 
τῶν αὐτοῦ καὶ πάσης τῆς ἐνόπλου δυνάμεως" καὶ κατέφϑασεν 
αὐτοὺς παρὰ τὴν ϑάλασσαν. καὶ στραφέντες οἵ Ἰσραηλῖται, xalig 
ἑωρακότες τὸν βασιλέα Φαραὼ καὶ τὸν στρατὸν αὐτοῦ ὄπισϑεν 
ἐρχόμενον καὶ τὴν ϑάλασσαν ἔμπροσϑεν ἑαυτῶν, ἀνεβόησαν 
κραυγῇ μεγάλῃ πρὸς τὸν ϑεόν' καὶ ὃ προηγούμενος ἸΠωσῆς τὸν. 
λαὸν ἔχρουσε τῇ ῥάβδῳ τοῖς ϑαλασσίοις ὕδασι, καὶ ἐγένετο ξηρά, 
καὶ ἐβάδιζον. καὶ ἀπομείνας ἸΠωσῆς ὄπισϑεν τοῦ λαοῦ παντὸς 90 
καὶ στραφεὶς εἷς τὰ ὀπίσω αὐτοῦ, ἔχρουσε πάλιν τῇ ῥάβδῳ εἰς τὴν 
C ξηρὰν γῆν, καὶ ἐγένετο ϑάλασσα κυμαινομένη. καὶ κατεποντί- 


9. ἄπιθι Ch., Cedrenus, ἄπειϑι Ox. 4. πλάκα λιϑίνην γλυφῆ» 
φαι} οϑοῖ. πλακὶ λιθίνῃ, uti habet Cedrenus: aut supple εἰς. "' 
Ch. 6. Μέμφης) Μέμφιος Ch. 9. ἐν χρήσει Ch., ἐγχρήσεε Ox. 
10, ἀνϑρώπων) ἀνδρῶν 7ἡὴ 119. κόσμια] κόσμα Ox. 


patre; filiusque ipse sui pater beatissimus. Quantilli autem Nos ex Ar 
gelis?* edoctus vero Tu, tacitus discede. ** 

Haec cum ab Oraculo audisset rex Pharaoh, tabulae lapideae in- 
scribi jussit; extatque eidem insculpfum hoc responsum, in Templo Mem- 
phitico, qua Nilus fluvius perfluit hunc usque diem visendum. Inde 
autem digressus Pharaoh, "populum Israeliticum, cum Mose οἱ Aarone, 
statim dimisit; qui ornatum ab Aegyptiis argentumque multum mutaati, 
universi ex Aegypto discesserunt. Pharaoh autem Rex, ubi Ebraeos, ab 
Aegyptis ornamenta, argentum, divitiasque mutuatos, effugisse intelle- 
xisset, facti eum poenituit, acceptisque curribus suis, militiaque omni 
eos insecutus, juxta mare tandem assecutus est. Israelitae itaque res 
cientes, cum se, a fronte, mari, a tergo, Pharaone ejusque exercitu 
cinctos vidissent; sublato clamore magno, Dei opem implorarunt. Moses 
vero eorum ductor virga sua mare percussit; statimque aquae ejus exa- 
fuerunt: expectansque dum populus universus per siccum transisset; re- 
trorsum tandem conversus, virga sua terram sridam percussit iterum; 
quo facto, in locum suum redierunt maris fluctus; et Petissonium Pha- 





4 





CHRONOGRAPHIA. L. III. 67 
c9» ὁ Πετισσώνιος Φαραώ, ὃ βασιλεὺς τῶν «ἀϊγυπτίων, i» τῇ 


ϑαλάσσῃ καὶ τὰ ἅρματα αὐτοῦ καὶ πᾶσαι ai δυνάμεις αὐτοῦ, καὶ 


πύντου κύματα ἐκάλυψεν αὐτὸν xal τοὺς μετ᾽ αὐτοῦ. τὸν δὲ Ο Bi 


λαὸν τῶν Ἰουδαίων μετὰ ἸΠωσέως καὶ “Ἰαρὼν διέσωσεν ὃ κύριος 

5βαδίζοντας ἐν ϑαλασσίοις κύμασιν ὡς ἐν ξηρᾷ γῇ, ἐξ «ϊγύπτου 
φεύγοντα μετὰ χιλιάδων yX, καϑὼς καὶ ὃ αὐτὸς ἸΠωσῆς συνε- 
γράψατο ἐν τῇ σοφωτάτῃ αὐτοῦ χρονογραφίᾳ. 


6. μετὰ γιλιάδων γ1'} , Numerus non convenit cum scriptura, 
Num. 1. v. 46. numerantur 10220€12201I20I2cIODL. id est 603550.'* Ch, 


raemem, Regem Aegyptiorum, cum omnibus suis, exercituque toto peni- 
ἔπ: obruerunt. Populum vero Judaeorum, cum Mose et Aarone, ex Ae- 
£ypto fugientem, per maris fluctus, ceu per terram aridam, transire in- 
co fecit Dominus. Erant autem numero sexcenties tricies milleni 9 
zicut Moses ipse, in sapientissima sua Chronographia, conscripsit. 


ἮΝ ! 








t 


ΔΟΓΟΣ TETAPTOZ 
XPON&N BAZIAEIAZ ΑΡΓΕΙΩΝ X2 PAZ. 


o 88 To, δὲ Moyeu» μετὰ τὸν Ἴναχον ἐβασίλευσεν ὃ Φορωνεὺς καὶ 
ἄλλοι πολλοὶ ἕως τῆς βασιλείας “Ζυγχέως τοῦ ἀγαγομένου τὴν 
Ὑπερμνήστραν γυναῖχα τῶν Δαναοῦ ϑυγατέρων. ὅστις “2υγ- 
κεὺς πολεμήσας τῷ Zfavag βασιλεῖ τοῦτον ἐφόνευσε καὶ ἔλαβε τὴν 
βασιλείαν καὶ τὴν ϑυγατέρα αὐτοῦ, καϑὼς "Ἀρχίλοχος ὃ σοφώ- ὅ 
τατος συνεγράψατο. καὶ μετὰ τὴν βασιλείαν 2fvyxéug ἐβασί- 
λευσε Τριόπας ἐν τῇ “Ἀργείων χώρᾳ ἔτη ε΄. καὶ τῷ αὐτῷ πέμπτῳ 

O 88 ἔτει τῆς βασιλείας αὐτοῦ κατελύϑη ἡ βασιλεία τῶν “4ργείων, καὶ ᾿ 

V 98 κατέσχον τὴν βασιλείαν αὐτῶν oi Σικυώνιοι. κατέσχεν οὖν j 
βασιλεία, ἤτοι τοπαρχία, τῶν ᾿Αργείων ἔτη φμϑ', καϑὼς καὶ Ζ;ιειύ-- 10 
δωρος ὃ σοφώτατος συνεγράψατο. τῶν δὲ Σικυωνίων τῶν νυνὶ 
λεγομένων Ἑλλαδιχῶν ἐβασίλευσε πρῶτος ὃ «Αἰγιαλεὺς ἔτη vf, 


2. Avyyéog Ox. δὶς et 3. 6.5. — 8. Ὑπερμνήστεραν Ch., ὑπὲρ μνή- 
σεραν Ox. 7. Τριόππας Ox. 9. Συκυώνιοι Ox., correxit Ch. 


LIBER QUARTUS 
DE ARGIVORUM REGNI TEMPORIBUS. 


A rgivoron regnum, post Inachum, Phoroneus obtinuit; et post eum 
plures alii, ad Lynceum usque, qui Hypermnestram, Danai filiam, in 
uxorem duxit. Lynceus enim Danao bellum inferens, ipsum et vita et 
regno filiaque spoliavit: sicuti scriptis tradidit sapientissimus Archilochus. 
Lynceo successit Trioppas; qui cum quinque tantum annos Árgivorum 
regnum tenuisset, solutum tandem est, atque ad Sicyonios delatum; post- 
quam DxLIx durasset annos; uti sapientissimus Diodorus scriptum reli- 
quit, Sicyoniis autem, qui nunc Helladici vocantur, Aegialeus primus 


-—,, . . 


ΒΕ" 


- IOANNIS MALALAE CHRONOGR. L.1V. 69 


zal λοιπὸν ἄλλοι βασιλεῖς xc' ἕως Ζευξίππου τοῦ βασιλεύσαντος 
αὐτῶν ἔτη λβ΄. καὶ λοιπὸν οἱ ἱερεῖς αὐτῶν ἐδιοίχουν τὴν χώραν, 
xol κατέσχεν ἡ βασιλεία αὐτῶν ἔτη φιμι7πε’, χαϑὼς ᾿ φρικανὸς ὃ 
σοφώτατος συνεγράψατο. 

5 — 'H δὲ δύσις, ὅ ἐστι τὰ ἐπὶ τὴν Ἰταλίαν, ἦν τότε ἀβασίλευ-- 
τος, διοικουμένη δὲ ἀπὸ τῶν υἱῶν Πίχου τοῦ καὶ Ζιὸς καὶ τοῦ 
γένους αὐτῶν. ἐν οἷς χρόνοις ἐτελεύτησε Ἰ]ωσῆς xal Mago ἐν 
τῇ ἐρήμῳ xal ἐδιοίκει τὸν Ἰσραὴλ Ἰησοῦς ὁ τοῦ Ναυή, ὡς 
προεέρηται. ὅστις πολεμῶν παρέλαβε τὴν Ἰεριχὼ καὶ τὴν áva- 

10 τέρω εἰρημένην πόλιν Ἱερουσαλήμ, ἥντινα μετεχάλεσεν ὃ αὐτὸς 
Ἰησοῦς, υἱὸς Ναυή, Ἰεβοῦν. αὐτὸς δὲ παραλαβὼν τὴν γώραν 
ὄχησε τὴν λεγομένην πόλιν Συχέμ, μετακαλέσας αὐτὴν Νεάπο- 
λὲν. xal μετὰ τὴν τελευτὴν Ἰησοῦ, υἱοῦ Navy, τοῦ ποιήσαντος 
περᾶσαι τὸν λαὸν τῶν Ἰουδαίων τὸν ᾿ἸἸορδίνην ποταμὸν κατὰ xé- 

ἴδλευσεν ϑεοῦ xal ἐλϑεῖν ἐπὶ τὴν τῆς Παλαιστίνης γώραν καὶ σάλ- 

yO ἄγε μυστιχῇ λῦσαι τὰ τείχη Ἰεριχώ, μετὰ δὲ τοῦτον ἡγεῖτο τοῦ 

Ἰσραὴλ Φινεές " μετὰ δὲ Φινεὲς ἐδιῴκουν τὸν Ἰσραὴλ ιγ' κριταί, 
ἐπιλεγέντες ἐχ τοῦ λαοῦ. 

Ἔν δὲ τοῖς τούτων χρόνοις ἦν nag Ἕλλησιν ὁ Προμηϑεὺς 

ϑ0 καὶ ὁ ᾿πιμηϑεὺς xol ὃ "Ἄτλας καὶ ὃ πανόπτης Myog, ὃν éxa- 

τογτύφϑαλμον ἐχάλουν διὰ τὸ περίβλεπτον εἶναι τὸν ἄνδρα καὶ 





1. xs] κε Schurzfleischius Not. Bibl. Vin. p. 198. Sed haec scripto- 
ris imputanda sunt stupori, cuius paria exempla notabimus p. 37. A. 
, 68.4. 2. 6 λα΄ Eusebius utroque libro, Cedrenus p. 81. D, Syn- 
cellus p. 151 7. o ἷς Ch., οἷσι Ox. — 8. 11. 13. Navi Ox. 


15. xal ἐλθεὶν Ch., κατὰ ἐλϑεῖν Ox. 


imperavit , annos LII. Post hunc alii Reges fuerunt xxvi, usque ad Zeu- 
Xippum ; qui imperium tenuit annos xxxi. Deinde vero Respublica eorum 
ἃ sacerdotibus administrata est. Duravit hoc Regnum annos pcccoxxcv, 
Wi sapientissimus Africanus literis prodidit. 

Partes autem Occidentales ltaliaque tunc temporis regem nullum 
habuerunt; sed a Jovis Pici filiis, . posterisque eorum administrabantur ; 
Es. prie Moses et Aaron, in deserto fatis cesserunt, populoque Israe- 

praefuit Jesus, Nave F. ut supra dictum est. ic Jerichuntem 
cepit, urbemque Jerusalem ante dictam; quam et Jebum vocavit : 
ἘΣ ἔσεις regione in potestatem suam redacta, urbem Sychem ipse 
Neapolim jam nominans. Post mortem Jesu, Nave F. qui, Deo 
pbente, populum |sraeliicum, per Jordsnem fluvium, in Palaestinam 
transire , tebaque mystica Jerichuntis moenia corruere fecit; Lraelitis 
proefait Phinees: quem Judices tandem, numero xiu, e populo electi, 
| sunt. 
emperibus hisce inter Graecos innotuerunt Prometheus, Epime- 
"KI Atias, Argosque perspicacissimus ; (quem, ab oculorum ingenii- 








τὰ 


10 IOANNIS MALALAE | * 


Ls 


γοργόν, καὶ Δευκαλίων, ὃ υἱὸς Ἕλληνος τοῦ Πίχου. ὃ δὲ 2o 
γος αὐτὸς εὗρε τὴν τεχνικὴν ἐπὶ τὰ δυτικὰ μέρη᾽ ὃ δὲ "άτλας ἦρ- 
μήνευσε τὴν ἀστρονομίαν" διὰ τοῦτο λέγουσιν ὅτι τὸν οὐρανὸν 
βαστάζει, διότε τὰ οὐρανοῦ ἔχει ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ" ὃ δὲ Προ- 
μηϑεὺς τὴν γραμματικὴν ἐξεῦρε φιλοσοφίαν" περὶ οὗ λέγουσιν δ 

O 85 ὅτι ἀνθρώπους ἔπλαττε, xoJ' ὃ ἰδιώτας ὄντας ἐποίησεν ἐπιγινώ- 
σκειν διὰ φιλοσοφίας καὶ τῷ πρώην χρόνῳ εἰδέναι τὰ συμβάντα" 
ὃ δὲ Ἐπιμηϑεὺς τὴν μουσικὴν ἐξεῦρεν" ὃ δὲ Ζευκαλίων τὰ τοῦ 
κατακλυσμοῦ τοῦ μερικοῦ ἐξέϑετο, καϑὼς Εὐσέβιος ὃ Παμφίλου 
ὃ σοφώτατος συνεγράψατο. 

D ἹΜετὰ δὲ τὸ ἀποϑανεῖν τοὺς κριτὰς τῶν Ἰουδαίων ἡγεῖτο τοῦ 
λαοῦ Βαρὰχ ὃ τοῦ ᾿4βινοέίμ. ἦν δέ τις γυνὴ προφῆτις ὀνόματι 
Δεββῶρα, ἥτις ἔλεγε τοῖς Ἰουδαίοις πάντα τὰ μέλλοντα. 

Ἔν δὲ τοῖς καιροῖς ἐκείνοις ἦν καὶ παρ Ἕλλησι μάντις Σί- 
βυλλα" καὶ ἐν αὐτοῖς τοῖς χρόνοις «ἀϊγυπτίων ἐβασίλευσε Φαραὼ 15 
ὃ καὶ Ναραχώ" τῶν δὲ ᾿4ϑηναίων ἐβασίλευσε Κέχροψ τις, ὅστις 
ἐξ Αἰγύπτου κατήγετο" ἦν δὲ παμμεγέϑης, διὸ καὶ διφυῆ αὐτὸγ 
ἐκάλουν. οὗτος δὲ πρῶτος βασιλεὺς ἐγένετο 249 mvalov μετὰ τὸν 
κατακλυσμὸν τῆς ᾿Αττικῆς" μετὰ δὲ τὸν κατακλυσμὸν τῆς “4ττι- 
κῆς elg 4d 9 nvalovg ἦλϑε τὸ βασίλειον. ἢ μόνον δὲ αὐτὸς ἐβασί- 20 


1 


1. "Ἕλληνος Bentleius p. 73., "Ἕλενος Ox. — 2. τεχνικὴν} τεχτο- 
ψικὴν Ch. Conf. Schurzfleisch. Not. Bibl. Vin. p. 126. 9. Ev- 
σέβιος] V. ad p. 22. 4. 12. 4fivolu Ch., “μινοέμ Ox. 14. μαν- 


Pu Ch μάρτυς Ox. εἰ Σιβύλλα. 17. παμμεγέϑης Ch., πανμεγέ- 
ς Ox. 


que acumine, vocarunt Centumoculum:) Deucalion item Heleni F. Pici 
nepos. Argus autem occidentalibus 'Technicam primus monstravit: Atlas 
Astronomicam tractavit scientiam; unde quod in Coelestium contemplatio- 
ne versatus esset, coelum ab eo gestari, fabulati sunt. Prometheus 
Grammaticam invenit: hunc homines effinxisse fabulantur, eo quod, ru- 
des cum fuerint, Philosophiae ope ad eventuum futurorum praescientiam 
eos adduxerít. Kpimetheum Musices autorem fuisse perhibent: Deuca- 
lion vero Diluvii particularis historiam contexuit: uti Eusebius Pamphili 
literis tradidit. | 

Post extinctos Israelitarum judices, eis praefuit Barachus, Abinoami 
F. quo tempore etiam inter Judaeos floruit Prophetissa quaedam, nomine 
Debora; quae ipsis futura omnia praedixit. 

Temporibus etiam illis apud Graecos innotuit Sibylla, vaticinatrix ; 
eodem etiam tempore Aegyptiis imperavit Pharaoh, qui et Naracho. 
Athenis autem, ubi post Atticum diluvium sedes erat Regia, primus Ce- 
crops quidam, ab Aegypto oriundus regnavit: hunc, ob corporis msgui- 
tudinem, Duplicem vocarunt. 1s, quam primum regnare coepit, leges 
tulit, uti mulieres, quaecunque virgines imperio suo subditae erant, sin- 
gulae εἰ Buberent viris. Nymphas autem, in sanctione sua, virgi- 


—-———.— — τσ 





^ CHRONOGRAPHIA. 1.1. . 71 





λευσε Ἀέχροψ ᾿1θηναίων, ἐκέλευσε νομοϑετῆσαι τὰς γυναῖκας Ε 


τὰς ὑπὸ τὴν βασιλείαν αὐτοῦ οὔσας ἐν ᾧ εἶσε παρϑένοι γαμεῖσθαι Ο 86 


ἑνὶ ἀνδρί" ἅστινας ἐχάλεσε νύμφας ἐν τῇ νομοθεσίᾳ αὐτοῦ διὰ 
τὸ πηγαῖς ἐοιχέναε τὰς παρϑένους κόρας, αὖ τίκτουσι καὶ ἀπὸ 
δἀδήλων πόρων πηγάζουσι γάλα. πρὸ γὰρ τῆς βασιλείας αὐτοῦ 
πᾶσαι ai γυναῖχες τῶν ᾿Αττιχῶν καὶ τῶν ᾿ϑηναίων καὶ τῆς πλη- 
σίον χώρας ϑηριώδει μίξει ἐμίγνυντο, ἑκάστῳ συγγινόμεναι τῷ 
ἀρεσχομένῳ αὐταῖς, ἐὰν κἀκείνη ἠβούλετο" καὶ ἐκαλεῖτο ἡ ἀρ- 
παζομένη γυνὴ οὐδενός, ἀλλὰ τοῖς πᾶσι προσήρχοντο, διδοῦσαι 


τοξαυτὰς εἷς πορνείαν. καὶ ὅσας ἠβουλήϑη τις κρατῆσαι αὐτὰς 


ἡμέρας, κατ᾽ οἶκον παρέμενον αὐτῷ τρεφόμεναε" καὶ εἰ ἤϑελε, 
πάλι» ἀπέλυσεν αὐτὴν τοῖς βουλομένοις. τοῦτο ἀπὸ τῆς ᾿άττι- 
κῆς εἴρχϑη, τὸ μὴ ἀναγκάζεσθαι αὐτὰς συνεῖναι ἀνδρὶ πρὸς ὃν 
βούλονται" οὐδεὶς οὖν ἤδει τίς ἦν υἱὸς ἢ ϑυγάτηρ, καὶ ἐδίδου τὸ 


15 τέχϑὲν ᾧ ἠβούλετο ἀνδρὶ συμμιγέντι αὐτῇ, εἴτε ἄῤῥεν dire ϑῆλυ 


ἔτεχε, καὶ ἔχαιρον δεχόμενοι, ὃ δὲ Κέχροψ ἐκ τῆς «4ϊγύπτου 
καταγόμεγνος ἐξεφώνησε. τὸν νόμον τοῦτον, εἰρηκὼς ὅτι ἡ ᾿Αττικὴ 
χώρα διὰ τοῦτο ἀπώλετο. καὶ λοιπὸν ἐσωφρόνησαν πᾶσαι, καὶ 
ἀγδράσιν ἐζεύγνυον ἑαυτὰς αἱ ἄγαμοι παρϑένοι, ἥ δὲ πορνευϑ εἴ- 


τὸν τοῦ βασιλέως νόμον" ὡς δὲ καί τινες ἐξέϑεντο ὅτι διὰ τοῦτο 
αὐτὸν οἱ 4ϑηναῖοι εἶπαν διφυῆ, ὅτι ἐξευγένισε τὰ τέκνα τοῦ εἶ- 
δέναε τοὺς ἑαυτῶν γονεῖς. ἐβασίλευσε δὲ ὃ Κέχροψ τῶν “49η- 


7. ϑηριώδει Ch., θηριώδη Ox. 


mes hasce vocavit; eo quod, Fontium instar, per meatus corporis occul- 
fos, 8 partu lac emittunt. Ante hunc enim regem, mulieres Atticae 
eenterminaeque omnes belluino more miscebantur, pro libitu suo, cum 
qiboiceque cupientibus. Subinde vero vitiatae mulieres, nullo proprio 
destinatae, ad omnes aeque ventitantes, cuilibet prostituerunt sese. 
Caique etiam licitum erst, ut amasiam quotquot sibi visum esset diebus, 
'dema, secum retineret: pro arbitrio deinde suo, quibuscunque volentibus 
eam dimitteret. Caeterum Atticis deinceps prohibitus fuit mos iste, mu- 
Bees, cum quopiam volente, consuescere cogendi, Exinde enim factum 
est, ut nemo ibi hominum sciret, quis suus filius, aut quae filia fuerit. 
Natum enim infantem, sive masculum, sive foeminam, mater, pro libitu, 
cdicuaque deferebat ex amasiis suis: donumque is laetabundus accepit. 
apps vero iste Aegyptius, legem supradictam sancivit; innuens ob hoc 

Bh Atticam aquis olim obrutam fuisse, Exinde itaque castitatem co- 
itérunt malieres omnes; virginibus viris propriis se jungentibus: quae ve- 
m wsHo "witiatae fuerant, virum. quem vellent, sibi elegerunt. Hoc re- 
fe race demifati sunt Athenienses; qui, ut nonnulli tradiderunt, ob 
uc uián Διφυῆ, sive Duplicem vocarunt; eo quod prolem eis 
abüloreis reddidisset, efficiendo, ut quilibet parentum suum utrumque 
gestetét. Cecrops autem Athenis regnavit annos L. hünc excepit Cra- 





V 29 


10sa ἐγαμεῖτο ἑνὶ ᾧ ἠβούλετο ἀνδρί" xal i9osuacay oi 9zvato: B 


O 87 





72 IOANNIS MALALAE 


γαίων ἔτη ν΄, καὶ μετ᾽ αὐτὸν ἐβασίλευσε Κραναὸς Er ϑ. ἐν 
ἐκείνοις δὲ τοῖς χρόνοις Σαπφὼ πρώτη μουσικὴ ἐγνωρίζετο. καὶ 
μετὰ Κραναὸν ἐβασίλευσε Φορωνεὺς καὶ ἄλλοι ἕως Κοδρῶνος, 
βασιλεύσαντος αὐτῶν ἔτη καί, κατέσχεν οὖν 7j βασιλεία αὐτῶν 
ἔτη υὐϑ΄. | 5 
Ἐν δὲ τοῖς χρόνοις τῶν ἀρχόντων ἐνομοϑέτει ᾿4ϑηναίους 
C πρῶτος ὀνόματι Δράκων, καὶ μετ᾿ αὐτὸν Σόλων, καὶ ἔλυσε τοὺς 
vóuovc Δράκοντος Σόλων. καὶ πάλιν ἐνομοϑέτησε Θαλῆς ὁ IMi- 
O 88 λήσιος. καὶ πάλιν ἐβασῇευσεν αὐτῶν πρῶτος «Αϊσχύλος ἕτος κα', 
καὶ μετὰ “ἰσχύλον ἐβασίλευσεν αὐτῶν ᾿ἀκμαίων ἔτη δύο" περὶ οὗ 10 
Εὐριπίδης ὃ σοφώτατος δρᾶμα ἐξέϑετο. καὶ μετὰ ““χμαίοντα 
ἐβασίλευσαν αὐτῶν ἄλλοι ιη΄ ἕως ᾿Αρεξίωνος, ὃς ἐβασίλευσεν av- 
τῶν ἔτη ιβ΄. καὶ κατελύϑη ἡ βασιλεία τῶν ᾿ϑηναίων, κρατή- 
caca ἔτη 90, καϑὼς ᾿Αφρικανὸς ὃ σοφώτατος χρονογράφος 
ἐξέϑετο. : z 
ἹΜετὰ δὲ βραχὺ ἡγήσατο τοῦ Ἰσραὴλ Γεδεών. ἐν αὐτῷ δὲ 
τῷ χρόνῳ ἦν Ὀρφεὺς ὃ Θρᾷξ, ὃ λυρικὸς Ὀδρυσαῖος, ὃ σοφώ- 
D τατος καὶ περιβόητος ποιητής ὅστις ἐξέϑετο ϑεογονίαν καὶ xó- 
σμου κτίσιν καὶ ἀνθρώπων πλαστουργίαν, εἰρηκὼς ἐν τῇ ἀρχῇ 
τοῦ συντάγματος αὐτοῦ ὅτι ἐκ τῆς ἰδίας αὐτοῦ ἐνθυμήσεως οὐκ 90 
ἐξέϑετό τί ποτε περὶ ϑεοῦ ἢ τῆς κοσμικῆς κτίσεως, ἀλλ᾽ εἶπεν ὅτι 


15 


9. πρώτη μουσικὴ) πρώτη δουσῶν Cedrenus p. 82. C, alter altero 
magis pervertens epigramma Platonis, quo decimam Musam dixerat 
Bapphonem. Quod vidit Schurzfleischius Not. Bibl. Vin. p. 249. 
8. Θάλληςρ Ox. 9. κα΄] ἕν xol μῆναρ ιζ΄ (ζ΄) Cedrenus p. 82. D. 
10. Vid. Bentleius p. 17. 17. Ὀδρυσσέως Ox., Ὀδρύσιος Ch. 
Simile Moioceaiog p. 25. B. Repetendus etiam articulus. 


maus,' et impereit is annos 1x. Hisce autem temporibus Sappho, Poe- 
tria prima, innotuit. Post Crangum regnavit Phoroneus aliique, usque 
ad Codrum; qui regnum tenuit'per annos xxi, Duravit itaque regnum 
eorum annos CCCCXCII, 

Archontum autem temporibus, Draco Atheniensibus leges primus de- 
dit: quas Solon, successor ejus, abrogavit. Alias deinde condidit Tha- 
les Milésius. Athenatum rursus regnum deinceps invasit primus Aeschy- 
jus, per annum unum: gt Aeschylum, regnavit Acmaeon per biennium : 
de quo sapientissimus Euripides tragoediam condidit, Post Acmaeontem 
regnarunt octodecim alii; usque ad Arexionem, qui regnavit annos xii, 
et dissolutum est Regnum Atheniensium, cum durasset annos υοσᾶονιι, 
juxta traditionem Africani sapientissimi Chronograpli. 

Paulo post tempore Israeli dux fuit Gedeon: huic contemporaneus 
erat sapientissimus Orpheus Lyricus Odryssius ex 'Thracia, celebratissi- 
mus Poéta. Hic Deorum Origines, mundi etiam hominumque creationem 
exposuit: praefatus in principio Operis sui, senihil, ex proprio instin- 
ctu, de Deo, aut Mundi opificio, protulisse: verum se precibus suis ob- 





CHRONOGRAPHIA. L. IV. 78 


εἰτησαμένου διὰ ἰδίας αὐτοῦ εὐχῆς μαϑεῖν παρὰ τοῦ Φοίβου Τι- 
τῶνος ἡλίου τὴν ϑεογονίαν καὶ τὴν τοῦ χόσμου κτίσιν καὶ τίς 


ἐποίησεν αὐτήν. ἐμφέρεται γὰρ ἐν τῇ αὐτοῦ ἐχϑέσει διὰ ποιητι- 
mw» στίχων οὕτως. 
5 Ὦ ἄναξ, “4Ζητοῦς υἱέ, ἑκατηβόλε, Φοῖβε κραταιέ, 
ὦ δέσποτα, ἡμέρας υἱέ, ὃ τὰ πάντα πόῤῥωθεν ταῖς ἀκτῖσί σου 
τοξεύων, ἀμίαντε καὶ δυνατέ, 
πανδερκές, ϑνητοῖσι καὶ ἀϑανάτοισιν ἀνάσσων, 
ὃ τὰ πώντα ἐπιβλέπων, ϑνητῶν καὶ á9ayárov βασιλεύων, 
19 Ἥλιε χρυσέαισιν ἀειρόμενε πτερύγεσσιν, 
Ἥλιε τμίαις εἰς τὸν ἀέρα ὑψούμενε πτέρυξι, 
δωδεχάτην δὴ τήνδε παρὰ σεῖο ἔκλυον ὀμφήν, 
δωδεχάτην δὴ ταύτην παρά σου ἤκουσα ϑείαν φωνήν, 
σεῖο φαμένου, σὲ δ᾽ αὐτόν, ἑκηβόλε, μάρτυρα ϑείην. 
15009 εἰρηχότος μοε, σὲ δ᾽ αὐτὸν τὸν ἀπὸ μαχρόϑεν λάμπον- 
τα τίϑημι. καὶ ἄλλους δὲ πολλοὺς περὶ τούτου εἶπε στίχους ὃ 
αὐτὸς Ὀρφεύς " ἔφρασε δὲ ὡς ἐκ τῶν προειρημένων στίχων ποιη- 
τιχῶν ἐξέϑετο" καὶ οὐχ ἐνεδέχετο ἐντάξαι τὸ πλῆϑος τῶν στίχων 
δεάτεαιε, deos Ox. δ. Ὧ] D Ox... 10, χρυσέαιοι»] z0v- 
σέοισιν Ox.  Fallitar Bentleius p. 5. ibid. ἀειρόμενε Cedrenus, 
ἀέρομενε Ox. 11. τιμίαις Cedrenus, τεμῖοις Ox. 12. δὴ Cedre- 


nus, δὲ Ox. hic et 13. 14. θείην Cedrenus, ϑείη Ox. 16. τί- 
ϑημι} Adde μάρευρα. 

ὕκεϊμε α Phoebo Apolline, uti haec sibi aperiret; nempe Theogoniam, 
Sve Deorum Natales, Universi etiam opificium: in quo ejus opere ex- 
ast etiam haec carmina sequentia. 

e Rex Phoebt, arcipotens Latonae maxima proles, 


. Ὁ Domine, proles Diei, qui omnia e longinquo radiis tuis persérin- 
(5, Immagnlate et Praepotens. 
e Omnia qui lustras, hominesque Deosque gubernas. 

: | 


Ὁ te, cui omnia visibilia sunt; et cui Mortales et Immortales ob- 


« O sol, auratis qui dividis aera pennis. 
: | 
O Sel, qui pennis honorandis in sublime aeris eveheris. 
a Tc fcrit hoc praecordia verbum. 


| Wet 
| priscis jam ἃ Te exaudivi divinam vocem. 


Dictique, Arcitenens, ipsum Te nuncupo testem. 


Mei: 
τς Teerem verborum te quidem eminus irradiantem in testimonium 
"^ Pjures etiam alios, hac de re, versus composuit Orpheus: loquitur 
Wm esdem modo ac in recitaüs versibus: versus autem ejus reliquos, 
^ Mer eorum multitudinem, in opus hoc nostrum congerere, non licuit: 
, 








V 30 





74 IOANNIS MALALAE 


ἂν τῇ συγγραφῇ ταύτῃ. ἔστι δὲ ἅπερ ἐξέϑετο Ὀρφεὺς ταῦτα. 
ὅτι ἐξ ἀρχῆς ἀνεδείχϑη τῷ χρόνῳ ὁ αἰϑὴρ ἀπὸ τοῦ ϑεοῦ δημιουρ- 
γηϑείς, καὶ ἐντεῦϑεν κἀκεῖϑεν τοῦ αἰϑέρος ἦν χάος, καὶ νὺξ ζο- 
φερὰ πάντα κατεῖχε καὶ ἐκάλυπτε τὰ ὑπὸ τὸν αἰϑέρα, σημαίνων 
Β τὴν νύκτα πρωτεύειν, εἰρηκὼς ἐν τῇ αὐτοῦ ἐκϑέσει ἀκατάληπτόν 5 

τινα καὶ πάντων ὑπέρτατον εἶναι, καὶ προγενέστερον δὲ καὶ δη- 
μιουργὸν ἁπάντων καὶ τοῦ αἰϑέρος αὐτοῦ καὶ τῆς νυχτὸς καὶ 
O 90 πάσης τῆς ὑπὸ τὸν αἰϑέρα οὔσης καὶ καλυπτομένης χτίσεως " τὴν 
δὲ γῆν εἶπεν ὑπὸ τοῦ σκότους ἀόρατον οὖσαν" ἔφρασε δὲ ὅτι τὸ 

φῶς ῥῆξαν τὸν αἰϑέρα ἐφώτισε τὴν γῆν καὶ πᾶσαν τὴν κτίσιν, 10 
εἰπὼν ἐκεῖνο εἶναι τὸ φῶς τὸ ῥῆξαν τὸν αἰϑέρα τὸ προειρημένον, 
τὸ ὑπέρτατον πάντων, οὗ ὄνομα ὃ αὐτὸς ᾿ρφεὺς ἀκούσας ἐκ τῆς 
O 91 μαντείας ἐξεῖπε, IMs, Φάνητα, ᾿Ερικεπαῖον " ὅπερ ἑρμηνεύεται 
τῇ κοινῇ γλώσσῃ βουλή, φῶς, ζωοδοτήρ᾽ εἰπὼν ἐν τῇ αὐτοῦ 

C ἐχϑέσει τὰς αὐτὰς τρεῖς ϑείας τῶν ὀνομάτων δυνάμεις μέαν εἶναι 15 
δύναμιν καὶ χράτος τοῦ μόνου ϑεοῦ, ὃν οὐδεὶς δρᾷ, ἥστινος δυ- 
νάμεως οὐδεὶς δύναται γνῶναι ἰδέαν ἢ φύσιν" ἐξ αὐτῆς δὲ τῆς 
δυνάμεως τὰ πάντα γεγενῆσϑαι, καὶ ἀρχὰς ἀσωμάτους καὶ ἥλιον 
καὶ σελήνην, ἐξουσίας καὶ ἄστρα πάντα καὶ γῆν καὶ ϑάλασσαν, 

τὰ δρώμενα ἐν αὐτοῖς πάντα καὶ τὰ ἀόρατα, τὸ δὲ τῶν ἀνθρώ- 20 


$9. τῷ γρύνῳ)] τῷ κόσμῳ Cedrenus, omisit Suidas v. 'Oggeve. 


4. πάντα Cedrenus, Suidas, πάντας Ox. δ. προτεύειν  πρω- 
.* τεύειν Ch., προτερεύειν Cedrenus et Suidas. 11. τὸν π. Ox., τὸ π- -: 
Cedrenus. — 18. Mritw, Φάνητα, Ἐρικεκαῖον Bentleius p. 2. . 


μή τινα qüvat τὰ ἑρικεπεὼ Ox. 17. εἰδέαν Ox., ἐδέαν Cedre- 
nus. 20. «à δὲ τὸν ἄνϑρωπον εἶπεν) ,, Cedrenus habet, τὸ δὲ 
τῶν ἀνθρώπων γένος εἶπεν εἴο.““ Ch. Quod restitui. V. ad p. 15. D. 


sensus vero eorum istiusmodi est. Dicit Orpheus; & principio Deum Ae- - 
thera condidisse; Aetherem autem Chaos undique cinxisse; obscuram et- 
iam caliginem omnia, quae sub, Aethere erant, cooperuisse: hinc innuens, 
Noctem eise priorem. lnsuper addit in Expositione illa, Quendam es- 
se praeterea Incomprehensibilem omnibusque superiorem ac priorem; 
omniumque conditorem, tam Aetheris ipsius, quam Noctis, totiusque fa- 
bricae illius, quae sub Aethere sepulta jacebat. "lerram autem dicit, 
sub tenebris invisibilem jacuisse: Lucem vero, Aethere perrupto, terram 
omnemque illam fabricam illuminasse. Lucem autem eam Aethera per- 
rumpentem, lllum esse, quem superius diximus omnibus superiorem esse: 
cujus nomen Orpheus, ex Oraculo edoctus, edixit, Neminem cffari: Eri- 
cepeo: quod vulgari idiomate signat nobis, consilium, Lumen, jitae- 
datorem. Dicit autem in eadem Kxpositione, tres illas divinas hofüm no- 
minum Pofentias unam esse vim et virtutem Dei uniug Invisibilis; cujus 
Potentiae nemo unquam assequi potuit aut Ideam aut naturam: ex illa 
autem omnis profluxiae, Priacipia nempe incorporea, Solem, Lunam, 
Potestates ; €t Astra omnia, terram item, et mare, quae in illis visibilis 
sunt ac invisibilia emnia. De Homine autem eodem modo, ac Moses 





CHRONOGRAPHIA. L. IV. 15 


zu γένος εἶπεν 9x. αὐτοῦ τοῦ ϑεοῦ πλασϑέντα dx γῆς καὶ ψυχὴν 
ὑπ αὐτοῦ λαβόντα λογικήν, καϑὼς ἸΠωσῆς ὃ πάνσοφος ἐξέϑετο 
ταῦτα. ὃ δὲ αὐτὸς ᾿Ορφεὺς ἐν τῇ αὐτοῦ βίβλῳ συνέταξεν ὅτι διὰ 
τῶν αὐτῶν τριῶν ὀνομάτων, μιᾶς δὲ ϑεότητος, τὰ πάντα ἐγέ- Ὁ 
$rtto , καὶ αὐτός ἐστι τὰ πάντα. 

Περὶ δὲ τοῦ ταλαιπώρου γένους τῶν ἀνθρώπων ὃ αὐτὸς Ὀρ- 
φεὺς ἐξέϑετο ποιητιχῶς στίχους πολλούς, ὧν μέρος εἰσὶν οὗτοι. 
ϑῆρές τε olwvol τε βροτῶν τ᾽ ἀλιτήρια φῦλα, 
ἑρμηνεία. ϑηρία, ὄρνεά τε, τῶν ἀνθρώπων τὰ καταναλισκό- 











ἑρμηνεία. τὸ βάρος τῆς γῆς, εἶδος κατεσκευασμένον, μηδὲ διὰ 
τί ἐγεννήθησαν μηδὲ διὰ τί ἀποϑνήσκουσιν 

εἰδότες, οὔτε κακοῖο προσερχομένοιο νοῆσαι 
| δγνώσχοντες. ἑρμηνεία, οὔτε κακοῦ ἐρχομένου κατ αὐτῶν αἷ- Ἐ 
σϑανόμενοι, 

φράδμονες, οὔτε ποῖον μάλ᾽ ἀποστρέψαι καχότητος 
ἀσφαλίσασθαι, οὔτε ἀπὸ μακρόϑεν πολὺ ἀποστρέψαι ἐκ τοῦ 


» οὔτε ἀγαϑοῦ παρεόντος ἐπιστρέψαι xol εἶρξαι 


4. λαβόντα Ch., λαβῶντα Ox. 8. τ᾿ ἀλιτήρια Bentleius p. 5., 
τ ἀλιεώσια Cedrenus, ταλεῖτα οἷα Ox. 11. μὴ διὰ) μηδα- 
μὲ Bentleius p. 5. 12. κατασχευασμένον Ox. 17. οὔτε 
ποῖον] οὔτ᾽ ἄποθεν Bentleius p. 6. ibid. μάλ᾽ ἀποσερέψαι 
Cedrenus, μάλλα προτρέψαι Ox. 


iges sapientissimus, pronunciavit; dicens, hunc, ipsius Dei opera, ex ter- 
Ia efformatum, animam ab eo accepisse, Ratione praeditam. Idem Or- 
Em ἴα eodem libro scripsit, ἃ tribus istis Nominibus, una vero natura 
. emnia facta fuisse; Deumque ipsum esse omnia. 
Miseriss autem generis Humani descripsit idem Orpheus versibus 
imis; ex quibus hi sunt. 
Bruta volatilia atque hominum nequissima turba. 
io. Bruta et volatilia vocat mortuos. 
Idola cfficta et telluris inutile pondus. . 
interpret. 'lerrae onus, simulachra quaedam efficta, quae nascendi 
ed leges ac rationem prorsus ignorant. 
Quique mala haud norunt sibi praesentire futura. 
. Quibus malorum impendentiom nullus est sensus. 
ü Nec, longc amotae quae sunt, effugere noxzas; 
et: 
Meque sciunt avertere infortwnia, procul adhuc existentia. 
et: Praecsentisve Boni studiis attendere gnari. 


ΔΌΡΥ 18} Ὁ ἀπε 3$ 5 





ἄχϑεα γῆς, εἴδωλα τετυγμένα, μὴ διὰ μηδὲν Ο 99 


76 IOANNIS MALALAE ^» 


οὔτε ἀγαϑοῦ ἐρχομένου ὑποστρέψαε ἐκ ToU καχοῦ xal χρατῆσαι 
καλὸν 
ἴδριες, ἀλλὰ μάτην ἀδαήμονες, ἀπρονόητοι. 

V 81 ἔμπειροι. ἑρμηνεία. ἀλλ᾽ ὡς ἔτυχεν [ἅμα ἀμαϑεστάτως φέ- 
οονται, μηδὲν προεννοούμενοι. καὶ ἄλλους δὲ πολλοὺς στίχους 5 
ἐξέϑετο ὃ αὐτὸς σοφώτατος Ορφεύς. ταῦτα δὲ πάντα ἐξέϑετο ὃ 

' σοφώτατος Τιμόϑεος χρονογράφος, λέγων τὸν αὐτὸν Ὀρφέα 
πρὸ τοσούτων χρόνων εἰπόντα τριάδα ὁμοούσιον δημιουργῆσαι 


τὰ πάντα. | 
O 93 ἹΜετὰ δὲ Γεδεὼν ἡγεῖτο τοῦ Ἰσραὴλ Θῶλας. dv δὲ τοῖς xai- 10 
ροῖς τοῦ Θῶλα ἦν ἐν τῇ Φρυγίᾳ χώρᾳ ἹΜΠαρσύας ὃ φιλόσοφος, 
ὕστις ἐφεῦρε διὰ μουσικῆς αὐλοὺς ἀπὸ καλάμων. καὶ ἀπενοεῖτο 
ἀποθϑεῶν ἑαυτὸν καὶ λέγων, Ebgov τροφὴν ἀνθρώποις διὰ τοῦ 
μέλους τῶν μουσικῶν καλάμων. ᾧκει δὲ ὃ αὐτὸς Ἰαρσύας εἰς 
B τοὺς ἰδίους ἀγροὺς τὸν ἅπαντα χρόνον" ὅστις ἹΠαρσύας ϑεοχο-- 15 
λωτηϑεὶς ἐξέστη τοῦ ἰδίου νοός, καὶ παραφρονήσας ἔῤῥιψεν ἕαυ-- 
τὸν εἷς τὸν ποταμὸν καὶ ἀπώλετο" ὅντινα ποταμὸν οἱ τῆς αὐτῆς 
χώρας ἸΜαρσύαν καλοῦσιν ἕως τῆς νῦν. περὶ οὗ ἱστοροῦσιν oi 
ποιηταὶ ὅτι πρὸς ἔριν τοῦ "Ἀπόλλωνος ἤἦλϑε" τοῦτο λέγουσι, φη- 
σίν, ὅτε οὗτος βλασφημήσας ἐξέστη τοῦ lülov νοὸς καὶ ἐφονεύ- 20 
ϑη, καϑὰ καὶ ὃ σοφώτατος Νίνος συνεγράψατο. καὶ ὃ σοφώ- 


8. ἀδαήμονες Cedrenus, ἀδήμονες Ox. 4. ἅμα delendum. 8. δη- 
μιουργῆσαι Ch. cum Cedreno, δημιουργῆσαν Ox. 11. Magovag 
semper Ox. 18. ὠποθεῶν Ch., ἀπὸ ϑεῶν Ox. Conf. Suidas v. 
JMagocvag. 15. ϑεοχολοτηϑεὶς Ox. 21. Nivog Ox. 


Neque uti bona obvenimnt, quae mala sunt declinare; et, quod pul- 

chrum est, amplecti. 
lrrita sed cunctos agitant conamina. 

Interpret. Sed temerario impetu, susque deque feruntur, nihil omni- 
no praesentientes. ' 

Plurimos item alios versus edidit sapientissimus iste Orpheus. Haec 
autem omnia habemus e 'Timotheo, sapientissimo Chronographo; qui 
observavit, Orpheum, tot retro seculis pronunciase, "Trinitatem Con- 
substantialem omnia formasse. 

Post Gedeonem Israeli praefuit 'Tholas: cujus teutporibus floruit in 
Phrygia Marsyas Philosophus. Hic Musicae gnarus, fistularum fabricam 
ex calamis excogitavit. Inde elatior factus, Dei nomen sibi arrogavit: 
Alimenta, inquiens, hominibus harmonica Fistularum modulatione inveni, 
Hic vitam suam totam in praediolis suis transegit: Caeterum Deo tandem  j 
infensus cum esset, mente captus est; insaniaque percitus in fluvium se '. ἢ 
projecit, ibique periit. Fluvium autem hunc incolae Marsyam ad hunc 
usque diem vocitant Marsyam hunc cum Apolline certasse fabulantur 
Poétae; eo quod, ob blasphemiam in Deum, vesania percitus interierit: 


ac » 
^W E. o: 





MENT 


CHRONOGRAPHIA. L. IV. 117 


τατος δὲ “ουχιανὸς ἐμνημόνευσε τῆς ἱστορίας ταύτης. ὅστις εἷ- 
πεν αὐτὸν ἀπὸ Κολχίδος εἶναι. 

Ἔν δὲ τοῖς καιροῖς τοῦ Θῶλα ἦν Ἡρακλῆς ὃ ἥρως καὶ οἱ “4ρ- 
γοναῦταε οἱ περὶ Jácova τὸν Θεσσαλὸν καὶ Κάστορα καὶ Πο- 


ὁλυδεύχην καὶ Ὕλαν xal Τελαμῶνα xal τοὺς λοιπούς. οἵτινες C 


ἀνιόντες τὸν “Ἑλλήσποντον ἐπολεμήϑησαν ἐξαίφνης ὑπὸ Κυζίκου, 
βασιλέως τῆς “Ἑλλησπόντου. καὶ συγχρούσαντες ναυμαχίᾳ ἐφό-- 
γεεσαν τὸν Κύζιχον βασιλέα" καὶ εἰσελϑόντες νυχτὸς παρέλαβον 
τὴν Κύζιχον, μητρόπολιν τῆς “Ελλησπόντου ἐπαρχίας. καὶ με- 
Ὧμαϑηχότες ἀπὸ τῶν πολιτῶν καὶ τῶν συγκχλητικῶν ὅτι Κύζικός 
ἔστιν ὁ σφαγεὶς παρ᾽ αὐτῶν, ἐπένϑησαν δὲ αὐτόν, ὅτι συγγενὴς 
αὐτῶν ὑπῆρχε καὶ ἐκ τῆς αὐτῶν χώρας ἔφερε τὸ γένος. καὶ 
groty συγγνώμην τῇ τῶν ἀμφοτέρων ἀγνοίᾳ, καὶ ἀπολογησάμε- 
vw πρὸς τούτους ἔχτισαν ἐν τῇ αὐτῇ Κυζίχῳ πόλει μεγχὰ τὴν νί- 
ἴὅχην ἱερόν. καὶ ἀπελθόντες οἱ ᾿ἀργοναῦται εἰς τὸ μαντεῖον, ἔνϑα 
λέγεται τὰ Πύϑια ϑερμά, καὶ ποιήσαντες ϑυσίαν ἐπηρώτησαν 
λῆοντες ravra. Προφήτευσον ἡμῖν, προφῆτα, Τιτάν, Φοῖβε 
Ἄπολλον, τίνος ἔσται δόμος οὗτος, εἰ τί δὲ ἔσται; καὶ ἐδόϑη 
αὐτοῖς χρησμὸς παρὰ τῆς Πυϑίας οὗτος. Ὅσα μὲν πρὸς ἀρετὴν 
Süzel χύσμον ὕρωρε ποιεῖτε. ἐγὼ δὲ ἐφετμέω τρεῖν ἕνα μοῦνον 
ὑψιμέδοντα ϑεόν, οὗ λόγος ἄφϑιτος ἐν ἀδαεῖ κόρῃ ἔγκυος ἔσται. 
οὗτος ὥσπερ τόξον πυριφόρον μέσον διαδραμὼν ἅπαντα χόσμον, 

2. Κολχίδος Cedrenus p. 84. C, zoàzidog Ox. 4. ᾿Ιάσωνα Ox. 

16. ἐκερώτησαν Ox. 18. εἰ --- ἔσται oin, Cedrenus. — 20. ἐφετμέω 


teri» Cedrenus p. 119. C, ἐπεθνεύω τρὶς Ox. 41. ἀδαεῖ Ch. cum 
ἀδαῇ Ox. — ibid. ἔγκυος Ch. cum Cedreno, ἔγκυμος Ox. 


τὸ scriptum reliquit sapientissimus Ninus. Historiae etiam hujus meminit 


|iique: qui, Helles 

fin inpet sunt. Navali itaque pugna commissa ; Cyzicum regem inter- 
fÉwremt; noctuque egressi, primariam Hellespontiacae ditionis urbem, 
 Onicum, ceperunt. cti vero ἃ. Civibus urbisque Primoribus, Cyzi- 








0 94 


D 


O 95 





Ὗ 82 


Ο 96 


78 IOANNIS MALALAE | 


ζωγρεύσας πατρὶ προσάξει δῶρον. αὐτῆς ἔσται δόμος, Μαρία — « 
δὲ τοὔνομα αὐτῆς. καὶ γράψαντες τὸν χρησμὸν οἱ ἥρωες ἐν λί- : 
Su, ἤτοι μαρμάρῳ, χαλκέοις γράμμασιν, ἔϑηκαν εἷς τὸ ὑπέρ- 
ϑυρον τοῦ ναοῦ, καλέσαντες τὸν οἶκον “Ῥέας μητρὸς ϑεῶν. ὅστις 
οἶχος μετὰ χρόνους πολλοὺς ἐγένετο ἐχκλησία τῆς ἁγίας καὶ ϑεο- 5 
τόχου IMapíag ὑπὸ Ζήνωνος βασιλέως. 

Οἱ δὲ ᾿4ργοναῦται ἐκ τῆς “Ἑλλησπόντου ἐξορμήσαντες xaré- 
πλευσαν ἐπὶ τὰς Πριγκιπίους νήσους" κἀκχεῖϑεν ἀνῆλθον τὸν. 
ΣΧαλκηδόνος πλοῦν, περᾶσαι βουλόμενοι τὸν ἀνάπλουν τῆς Ilov-  . 
qug ϑαλάσσης. καὶ ἐπολεμήϑησαν πάλιν ὑπὸ τοῦ “μύχου"10. 
καὶ φοβηϑέντες τοῦ ἀνδρὸς τὴν δύναμιν κατέφυγον ἐν κόλπῳ τινὶ. 
κατάλσῳ, δασυτάτῳ πάνυ καὶ ἀγρίῳ" καὶ ἐθεάσαντο ἐν ὀπτασίᾳ . 
δύναμίν τινα ὡς ἐκ τοῦ οὐρανοῦ προσπελάσασαν πρὸς αὐτοὺς ἀν- 
δρὸς φοβεροῦ φέροντος τοῖς ὦμοις πτέρυγας ὡς ἀετοῦ, ὅστις | 
ἐχρημάτισεν αὐτοῖς τὴν κατὰ τοῦ ““μύχου νίκην. οἵτινες ϑαῤῥή» 15. 
σαντες συνέβαλον τῷ ““μύκῳ᾽" καὶ νικήσαντες αὐτὸν καὶ εὐχαρι- 
στοῦντες ἔχτισαν ἐν τῷ αὐτῷ τόπῳ ὅπου τὴν δύναμιν ἑωράκασιν 
ἱερόν, στήσαντες ἐκεῖ ἐχτύπωμα τῆς mag αὐτῶν ϑεαϑείσης δυ- 
ψγάμεως, καλέσαντες τὸν αὐτὸν τόπον ἢ τὸ ἱερὸν αὐτὸ Σωσϑένην, ' 
διότι ἐχεῖ φυγόντες ἐσώϑησαν᾽ ὅστις τόπος οὕτως κέχληται ἕως 90 
τῆς νῦν. ὅπερ ἱερὸν μετὰ τὸ βασιλεῦσαι Βυζάντιον ἐθεάσατο 


οὐ ἂμῳ- 


; 
4 


[ 


8. μαρμάρῳ Ch., μαρμύρῳ Ox. — ibid. εἰς τὸ Cedrenus, αὐτὸ. 
Ox. 8. Προινχιπίους Ox. ibid. ἀνῆλθον τὸν Χαλκηδόνος, . 
πλοῦν] 5 
tur. ** Ch 


ceu sagitta flammifera, medium penetrabit orbem, totumque captivum 
obtinens, Patri dono dabit: Virgini huic sacranda est domus; Maria ve- 
ro nomen ejus. Responsum hoc aereis literis marmore exaratum, illi ia. . 
superiore portae Fani limine posuerunt; Domumque ipsam Rheae me- - 
tis Deorum vocarunt. Quae quidem Domus, longo t tempore , Ze-; 
none imperante, in Ecclesiam 8. Virginis Deiparae, Mariae, facta est. 4 
Argonautae vero ex Hellesponto solventes, ad Principes Insulas ite 
direxerunt: hinc vero abeuntes, et Chalcedonensem Pontici maris le 
ctum transire volentes, ab Ámyoo, ipsos armis petente, prohibiti sumi! 
Cujus quidem formidantes potentiam, in sinum quendam, desertum satis 
atque incultum, nemoribusque obsitum, subduxerunt sese. Ecce autem, 
spectrum quoddam coelitus delapsum, visu terribile humerisque penmda 
gerens aquilinas, sibi appropinquare oonspicat sunt. Ab hoc autem diei 
vinites admoniti de victoria, quam ab Amyco reportaturi erant, wie; 
resumebant: praelioque cum eo commisso Amycum devictum interfessw 
runt. Grata deinde dolentes, templem con iderunt, loco eodem, «uh 
spectrum ipsis sese ibuerat; statuam etiam erigentes, quae speciem 
visae ἃ se potestatis referebat. Fanum autem ipsum, ab salute ibi pepe 
9 Sosthemium nominarunt: quo nomine etiam ad hunc usque diem làgaei 
iste vocatur. .'Templum hoc deinde, cum Byzantium imperii sedes fA 


ἐπὶ, sut praepositio hujusmodi alia hic deesse vide- 















CHROÓNOGRAPHIA. L IV. 79 


ἀπελϑὼν ἀσφαλίσασϑαι αὐτὸ Κωνσταντῖνος ὃ μέγας βασιλεύς " 
ὃς γενόμενος χριστιανός, καὶ τῷ ἐκευπώματι τῆς στήλης προσεσχη- 
κῶς τῷ ἑστῶτι ἐκεῖ, εἶπεν ὅτι ἀγγέλου σημεῖον σχήματι μοναχοῦ 
| παρὰ τοῦ δόγματος τῶν χριστιανῶν. καὶ ἐκπλαγεὶς ἐπὶ τῷ vó- 
ὅπῳ χαὶ τῷ κτίσματι, καὶ εὐξάμενος γνῶναι ποίας ἐστὶ δυνάμεως 
᾿ éyyühov τὸ ἐκτύπωμα, παρεκοιμήϑη τῷ τόπῳ. καὶ ἀκούσας ἐν 
ὁρώματι τὸ ὄνομα τῆς δυνάμεως, εὐθέως ἐγερϑεὶς ἐκόσμησε τὸν 
τόπον, ποιήσας κατὰ ἀνατολὰς εὐχήν. χαὶ. ἐπωνόμασε τὸ εὖ- 

, κτήριον, ἤτοι τὸν τύπον, τοῦ ἁγίου ἀρχαγγέλου ἸΠιχαήλ. 
10 Οἱ δὲ ᾿Αργοναῦται μετὰ τὴν νίκην τοῦ ᾿ἡμύχου ἐκεῖϑεν ἔξορ-- 
P μήσαντες ἐπὶ τὴν Ποντιχὴν ἀνέπλευσαν διὰ τὸ χρύσεον δέρας. 
oirmec ἔλαβον αὐτὸ καὶ τὴν Ἰήδειαν, τὴν τοῦ IMérov ϑυγατέρα, 
βασιλέως τῆς Σκχυϑίας, ἀπὸ Κολχίδος χώρας" ὅϑεν ἱστορεῖται 
τὰ χατὰ Ἰάσονα χαὶ Γλαύκην, τοῦ Κρέοντος ϑυγατέρα, βασιλέως 
Ι5τῆς Θεσσαλίας, τὴν καὶ ἐμπρησϑεῖσαν ἐκ συμβάντος τινὸς ἅμα 
τῷ πατρὶ ἐν τοῖς ὑμεναίοις, καὶ τὰ ἄλλα τῆς ἱστορίας, ἅτινα ὃ 

σοφώτατος ““πολλώνιος ὃ ἱστορικὸς συνεγράψατο. 

Mirá δὲ Θῶλαν ἡγεῖτο τοῦ Ἰσραὴλ «ἰγλὼμ ὃ Ζαβουλωνί- 
τῆς ἐν ἐχείνοις δὲ τοῖς χρόνοις ἦν nag Ἕλλησι μάντις ἄλλη, 
ὨΣίβυλλα ἡ Ἔρυϑραία. ἐν οἷς χρόνοις ἐβασίλευσε τῆς Φρυγίας 
ὁ Τρῶος, ὃς ἐγένετο πατὴρ Ἰλίου xoi Γανυμήδους. οὗτος ἔκτι- 





Ο 97 


C 


e: πόλεις δύο, τὴν Τροίαν εἰς ὕνομα ἴδιον xai τὸ Ἴλιον εἷς D 


1. αὐτῷ Ox. 12. Μήδειαν Cedrenus, ηδίαν Ox. "Tum scribe 
Aijrov. 14. καὶ post Γλαύκην delevit Οὐ, 20. Σιβύλλα Ox. 










42. Τροΐαν Ox. 
| epit, instanravit Constantinus M. Imperator, qui Christianus factus, 
E desse ibi positae, ubi, itinere illac facto, forte observasset καὶ 


| Aw jem , in habita Monachi Christiani statim agnovit. Attonitus 
| We ad structuraeque reverentiam ; precibus scire petiit, qualisnam 
| eet cae Virtutis Effigies. Discumbens vero in eo loco, per so- 
eek est Angeli nomen: experrectus itaque, locum statim ador- 
Hs; fesique ad Orentem versus precibus, locum illum in Oratorium 
FAM, Bancto Michaeli Archangelo sacrum. 
PS. Argemastae vero, post Amycum victum, illinc discedentes, in mare 
P diilienm advecti sunt, indeque ad Colchidem, aurei velleris causa: quod 
| dde secum reportarunt, una cum Medea, Aetae Scytharum regis filia. 
fée «rta seat, quae de Jasone, et Glauca, Creontis Thessalorum regis 
p, trédunter, quae casu quodam, cum patre suo, inter ipsa Nuptia- 
NEN veleenis , consumpta periit: quaeque alia huc faciunt nonnulla, 
Sli y seri is reliquit Apollonius, sapientissimus Historiographus. 
ἘΝ PÉsln ἀιοτίοο, Jsracli praefuit Aeglom Zabulonites. lllis autem tem- 
A "ed Graecos floruit Sibylla alia, Erythraea dicta: quo tempo- 
iuam Κἢ imperavit "Tros, Ili et Ganymedis mon Hic vero 
M-endidit urbes; 'lroiam, & nomine suo, et Ilium, ab llo, filio nata 





»- 
- 


80 IOANNIS MALALAE 


ὄνομα Ἰλίου τοῦ μείζονος αὐτοῦ υἱοῦ. ὅστις πληρώσας τὰ τεί- 

Ο 98 γη τῶν πόλεων, τοὺς τοπαρχοῦντας, ἤτοι βασιλεύοντας, τῆς Εὐ- 
ρώπης χώρας πάντας προετρέψατο δίχα τοῦ Ταντάλου, βασιλέως 
τῆς lMvxnvalov χώρας. καὶ πρὸς τοῦτο ἐλυπήϑη ὁ Τάνταλος, 
καὶ ἔσχεν ἔχϑραν μεγάλην πρὸς αὐτόν" ἦν δὲ ταξάμενος ὃ ΤΤρῶος 5 
πρὸ τοῦ ἄρχεσθαι κτίζειν τὰς πόλεις δῶρα πέμπειν καὶ ϑυσίας 
ποιεῖν ἐν τῷ ἱερῷ τοῦ Διὸς τοῦ εἷς τὴν Εὐρώπην χώραν. ὅστις 
πληρώσας τὰ τείχη μετὰ δύο ἔτη ἔπεμψε τὸν ἴδιον αὐτοῦ ἀδελ-- 
φὸν τὸν μικρότερον, τὸν λεγόμενον Γανυμήδην, ὃν ἠγάπα, ὡς 
εὐπρεπῆ καὶ μικρότερον, εἰς τὸ ἀπενέγκαι τὰ δῶρα εἷς τὸ ἱερὸν 10 

E τοῦ Ζιὸς καὶ πληρῶσαι τὴν ϑυσίαν τοῦ τάγματος, δεδωκὼς αὐτῷ 
ἄνδρας ν΄. καὶ ἀντιπεράσας τὴν ϑάλασσαν ἀπήρχετο ἐπὶ τὸ ἱερὸν 
τοῦ Διός. μαϑὼν δὲ ὃ Τάνταλος, νομίσας ὅτι κατασχοπῆσαι 
ἦλθε τὴν Εὐρώπην χώραν, ἔπεμψε πολλοὺς ὡπλισμένους, καὶ 
ἥρπασαν τὸν Γανυμήδην πρὸ τοῦ φϑάσαι τὸ ἱερὸν καὶ τοὺς μετ᾽ 15 
αὐτοῦ. ὃ δὲ Γανυμήδης ἐκ τῆς δειλίας ἠῤῥώστησεν " ἐπηρώτησε 
δὲ αὐτὸν ὃ Τάνταλος λέγων, Ἔν ἀλλοτρίοις βασιλείοις πῶς ἐτόλ-- 

V 88 μησας ἐλϑεῖν κατάσχοπος ; xal εἶπεν αὐτῷ ὅτι Οὐσίας χάριν τοῦ 

O 99 Διὸς ἦλϑον ἐγὼ καὶ οἱ uei? ἐμοῦ. καὶ γνοὺς τοῦτο ὃ Τάνταλος, 
ἐκέλευσεν αὐτῷ περιμεῖναι καὶ ἀνεϑῆναι διὰ τὴν νόσον. ὃ δὲ αὖ-- 90 
τὸς Γανυμήδης τρεῖς ἡμέρας ἀῤῥωστήσας τελευτᾷ" καὶ ἐκέλευ-- 
σεν ὃ Τάνταλος ἀποδοϑῆναι ἃ ἤνεγκε δῶρα καὶ τὴν ϑυσίαν εἰς 
τὸ ἱερὸν τοῦ Διός" καὶ τὸ λείψανον δὲ τοῦ αὐτοῦ Γανυμήδους 


6. ἄρχεσϑαε Ch., ἄρχεται Ox. 8. ἀδελφὸν] υδὸν Ch. 14. ὦ- 
Δ λισμένους Ch., ὑπλισμένους Ox. | 


majore vocatum. Ubi vero urbium moenia ad exitum perduxisset, Reges 
KEuropaeos omnes, praeter Tantalum, Mycenarum regem, ad se vocavit: 
quod aegre ferens 'l'antalus, 'Troem deinceps infensissimum habuit. Tros 
autem, ante jacta urbium fundamina, Jovis Europaei 'Templo victimas 
et dona missurum se voverat. Biennio itaque post moenia absoluta, . fi- 
lium suum minorem, Ganymedem, (quem, quod formosus esset, et mi- 
norennis, valde charum sibi habuit,) r satellitibus stipatum mittit, ut& 3 
Jovi Europaei dona adferret; et, ex voto Patris, sacra perageret. Ille ^ 
igitur mari trajecto ad Templum Jovis iter instituit. Quod ubi insu- 

disset "Tantalus, suspicatus eum Europae exploratorem supervenisse, plu- 
rimos statim armatos emisit, qui Ganymedem sociosque rapuerunt, am» 
tequam Jovis Fanum attigissent. Ganymedes autem metu correptus, ím 
morbum incidit: interrogatus autem a 'Tantalo, Qua tandem spe fretus, 
sliena regna exploratum venire ausus sit? respondit, suscepti itineris, 
causam sibi sociisque solam esse, ut Jovi sacra facerent. Quo audito, .. 
'Tantalus manere illum jussit, morbique sui curam habere. At vero Gg-. - 
mymedes, ubi triduum infirmitate sua laborasset, animam effllavit. 'Tan-.. 
talus autem dona quae attulerant victimasque, ad Jovis fanum deportam-, 








1 


CHROWOGRAPHIA. L.IV. 81 


τεϑῆναι ἔσω ἐν τῷ ναῷ τοῦ “ιὸς πρὸς τιμήν. οἱ δὲ μετ αὐτοῦ 
ἀποσταλέντες ποιήσαντες αὑτῷ σορόν, ἔϑηκαν αὐτὸν ἐπιγράψαν.-- 
τες ἐν αὐτῷ, Τρῶος, βασιλεὺς ᾿Ασίας, σὺν τῇ ϑυσίᾳ τὸν ἐνταῦϑα 
χείμενον Γανυμήδην, υἱὸν αὐτοῦ, ἀνέθετο Διί, τοῦτο δὲ 
δὲἐποίησεν ὃ Τάνταλος πρὸς ϑεραπείαν τοῦ πατρὸς αὐτοῦ" B 
οὐχ ἦν γὰρ ἔϑος Ἕλλησι ϑάπτειν ἔνδον ἱεροῦ oixov λείψανον 
ϑνητοῦ ἀνθρώπου διὰ τὸ μὴ χοινοῦσϑαι τὰ ϑεῖα. ταῖ- 
τα δὲ συνεγράψατο ὃ σοφώτατος Ζίδυμος ὃ ἱστορικὸς χρονο- 
γράφος. λέγουσιν οὖν τινὲς τὸν Γανυμήδην ἁρπαγέντα ὑπὸ ἀε- 
Ἰθτοῦ διὰ τὸ συμβὰν αὐτῷ ὀξύτατον τοῦ ϑανάτου. 

Μετὰ δὲ Τρῶον ἐβασίλευσε τῶν Φρυγῶν ὃ Ἴλιος " ἐν αὐτῷ 
δὲ τῷ χαιρῷ ἐλαλεῖτο ἡ νίκη τοῦ ἀγῶνος Πέλοπος τοῦ 71vjo) 
xai Οἰνομάου τοῦ Πισαίου, ἐπιτελεσϑεῖσα ἐν τῇ ἡλιακῇ ἑορτῇ" 
ἅτινα συνεγράψατο Χάραξ ὃ ἱστορικός. 


[6 Μετὰ δὲ τοὺς χρόνους τούτους ἦν κριτὴς καὶ ἡγούμενος τοῦ Ο 100 


Ἰσραὴλ Σαμψών, ἀνὴρ γενναῖος καὶ μυστικὸς καὶ ϑαύματα ποι- C 
er, χαϑὰ ἐν τῇ 'Eflqgixi; ἐμφέρεται συγγραφῇ. ἐν οἷς χρόνοις 
ἐβασίλευσε τῆς «Δἰγύπτου χώρας ὃ 7fánaSoc* ἔσχε δὲ υἱοὺς δύο, 
τὸν Mya» καὶ τὸν “άκωνα. μέλλων δὲ τελευτᾶν ἐχέλευσε τοῖς 

[ ϑίευτοῦ υἱοῖς διαμερίσασϑαι τὸ βασίλειον αὐτοῦ καὶ τὴν χώραν 
εἰς δύο" ὅστις ᾿Ἡχαὸς μετὰ τὴν τελευτὴν τοῦ αὐτοῦ πατρὸς ἀπο--: 


12. Πέλωπος --- Πεισαίου Ox. 18. ἡλιακῇ Ch., Ἰλιακῇ 
Ox. 18. ἐβασίλευσε τῆς Αἰγύπτου χώρας ὁ Αάπαϑος] ? Scri- 
bend. cum eno [p. 120. C], τεῆς Εὐρώπης χώραρ. ** Ch. 
19. τὸν 47aó»] » Ita etiam infra. Cedrenus tamen eum "4zaió» vo- 
οἱ. Ch. 41. 4z«0g) ᾿“χαὸν Ox. 


ἂς curavit : Ganymedis etiam reliquiis in eodem Jovis templo, honoris 
| eun, inhumatis. Qui autem socii erant itineris, Monumentum ei ex- 
E hoc inscriptum Epitaphio. ,,Tros Rex Asiae, Ganymedem 
| fien, beic jacentem , cum victimis, Jovi sacravit.'* 
Hec vero a Tantalo factum est, ut officiis hisce Patrem ejus sibi 
e ς alias enim Graecis hominibus receptum non fuit, ut Mortalis 
E vi z E: intra sacram Aedem reconderentur; ne sic Divina pol- 
ant isa quidem memoriae mandavit Didymus sapientissimus 
mographus. Hinc nonnulli fabulantor, Ganymedem ab 
E quod morte obierit repentina. 
giam regnavit llus: quo tempore celebrabatur 
aalsticad Pelopis Lydi, contra Oenomaum Pisaeum, in 
siguti haec nobis tradidit Charax Historiographus. 
araeli Dux fuit et Judex Sampson; vir strenuus e 
otn . iruslaqoe faciens; uti habetur in Hebraicis Scriptis: Quo 
ipe "etiam Aegypüis imperavit Lapathus, Duos hic habuit filios; 
ia.e€ Leconem: moriturus itaque jussit, regnum suum regionem- 
dese imter se dividere. Achaeus igitur, patre qemertuo , Ie- 


fesmpes Malalas. 















82 . IOANNIS MALAKAE 


μερίσας τὴν χώραν πᾶσαν εἷς δύο ἔδωκε τῷ αὐτοῦ ἀδελφῷ .41ἀ- 
xov. τὸ ἥμισυ τῆς χώρας àx τῆς πατρικῆς αὐτῶν βασιλείας. καὶ 
ἐκάλεσε τὴν ὑπ αὐτοῦ βασιλευομένην χώραν εἰς ὄνομα ἴδιον 2fa- 
κωνιχήν " καὶ ἐβασίλευσε “ἄκων ἔτη λγ΄, καὶ κτίζεε πόλιν ὀνόματε 
Γιϑιλλίαν εἰς τὴν πάραλον. καὶ μετ᾿ αὐτὸν ἐβασίλευσαν “ακώνωνδ᾽ 
D ἄλλοι πολλοὶ ἕως τῆς βασιλείας τοῦ Θεστίου, βασιλέως “ακώνων" 
ὃς ἔχτισε πόλιν εἷς ἴδιον ὄνομα Θεστίαν παρὰ τὸν ποταμὸν τὸν λε- 
γόμενον Εὐρώταν. καὶ ἔσχεν ὃ αὐτὸς Θέστιος ϑυγατέρας τρεῖς, εὐ- 
πρεπεῖς πᾶσαν ὑπερβολήν, τὴν “27ηδαν καὶ τὴν Κλυτίαν καὶ τὴν Me- — 
λανίππην᾽ αἵτινες ἐκαλοῦντο προϊοῦσαι “ακωνίδες. τὴν δὲ “ή- 10 
da» ἐξέδωκεν ὃ πατὴρ αὐτῆς Θέστιος πρὸς γάμον τινὶ ὀνόματι 
O 101 Τυνδαρίῳ᾽ ὅστις μετὰ τὴν τελευτὴν τοῦ Θεστίου ἐβασίλευσε τῆς 
τῶν “ακώνων χώρας. ἔσχε δὲ ϑυγατέρα ἐχ τῆς “ΠΖήδας ὃ αὐτὸς 
Τύνδαρος ὀνόματι Κλυταιμνήστραν᾽ ἥντινα μετὰ χρόνον αὐξη- 
ϑεῖσαν ἠγάγετο γυναῖκα ᾿“γαμέμνων, ὃ βασιλεὺς τῆς Muxgvalov 16 
χώρας. ἡ δὲ ἐπορνεύϑη μοιχευϑεῖσα ὕπό τινος νεωτέρου συγ- 
κλητικοῦ, ὀνόματι Κύκχνου, υἱοῦ ᾿Εδερίωνος, βασιλέως τῆς 
E ᾿χαΐας, τοῦ καταγομένου ἐκ τοῦ Πίκον 4fic, Τυνδαρίου, τοῦ 
τῆς “ήδας ἀνδρός, ἀγνοοῦντος τὴν μοιχείαν. ἡ δὲ “ήδα ἐπορ- — 
γεύϑη μετεωριζομένη ἐν προαστείῳ ἰδίῳ κειμένῳ παρὰ τὸν Εὐρώ- 9f 
ταν ποταμόν, καὶ ἔγκυος γενομένη ὑπὸ Κύχνρυ τοῦ μοιχοῦ, υἱοῦ 
"Edepluvog βασιλέως, ἔτεκεν ἐν ἑνὶ τοκετῷ βρέφη τρία, Κάστο- 


4, ὀνόματι Γιθιλλίαν ,, Cedrenus Γαϑυνίαν vocat.* Ch. Est Γύ- 
ϑειον. 5. εἰ Ox. 8. εὐπρεπεῖς πᾶσαν ὑπερβολὴν} ,Prae-— 
sitio hic excidit; supple &/g, uti habet Cedrenus εὐπρεπεῖς εἰς 

περβολήν.““ Ch. 18. θυγατέρα Ch., ϑυγατέρας Ox.: 


ionem totam in duas partes distribuens, fratri suo Laconi alteram tra- - 
didit. Is vero regionis partem, quae sibi obtigerat, 8 nomine auo, L&- . 
coniam vocavit: ubi et urbem maritimam condidit, quam Githilliam ap- 4 
pellavit: et regnavit ibi "m annos xxxHr. Post hunc ad Laconiam regna- ; 
runt plurimi alii, usque ad Thestivm, Laconum regem ; qui, juxta ripam flu 
minis Eurotae, urbem extruxit; quam ex nomine suo, 'Thestiam vocavit. 
Habuit autem 'T'hestius iste filias, admirandae formae, tres; Ledam scilicet, ἢ 
Clytiam et Melanippen, quae et pulcherrimae Laconides appellabantar. E ἢ 
his Ledam pater locavit cuidam, nomine T'yndaro ; qui, post mortem 'T'hestil, ἢ 
Laconibus umperavit. Tyndarus autem ex Leda filiam habuit, nomine ΟἿ" 2 
taemnestram ; quam post temporis adultiorem factam, in uxorem duxit My. 3. 
cenarum rex, Ágamemnon. At vero Leda, inscio marito, vitiata est & ἃ 
nobili quodam juvene, nomine Cygno, filio Ederionis, Achaeorum * 
& Jove Pico oriundi. Vitiabatur autem Leda in aedibus suis suburhee ἢ; 
nis, ad Eurotam fluvium sitis, ubi oblectationis causa tunc temporis see τ 
rabatur. Gravida autem facta ἃ Cygno, Ederionis regis F. uno parti ἢ 















CHRONOGRAPHIA. L. IV. 88 


es καὶ Πολυδεύχην xal “Ἑλένην. ἥτις Ἑλένη εἶχε φοβερὸν xdi- 
| leg, ἣν ἐξέδωχε μετὰ ταῦτα ὁ αὐτὸς Τυνδάριος cic γάμον Me- 
| vüáo, τῷ βασιλεῖ τῶν ᾿“ργείων, συντρόφῳ τοῦ Ἀγαμέμνονος, V 34 
καϑὼς Παλαίφατος ὃ σοφώτατος συνεγράψατο, ὅτι μάτην οἱ 
ὁποιηταὶ ἱστοροῦσι ποιητικῶς λέγοντες ὅτε ὃ Ζεὺς γέγονε κύκνος 
καὶ 715a» ἤσχυνε. τ 
Τῆς δὲ τῶν Φρυγῶν χώρας ἐπὶ τῶν χρόνων τοῦ Σαμψὼν Ο 109 
ἐβασίλευσε Δάρδανος, υἱὸς Ἰλέου. 
Ἔν αὐτοῖς δὲ τοῖς χρόνοις ἐβασίλευσε τῶν Ἑλλήνων, τοῦτ᾽ 
10 ἐστὶ τῆς Ἑλλάδος, τὶς ὀνόματι “βας ἔτη xy. καὶ μετ᾽ αὐτὸν 
ἐβααῆευσεν ὃ Προῖτος ἔτη ιζ΄. τούτου 7j γυνὴ ἡ Σϑενέβοια, ἣ 
xai rua, ἐφίλησε τὸν Βελλεροφόντην" καὶ προσέπεμψεν ai- 
τῷ τινας, καὶ οὐχ ἐπείσϑη, λέγων ὅτι χαμεύρετόν με εὗρεν ὃ βα- 
σιλεὺς Προῖτος πρὸ τῆς βασιλείας αὐτοῦ καὶ ἀνεϑρέψατο καὶ τι- B 
prc μὲ ἠξίωσεν υἱοῦ συνεσϑίειν αὐτῷ καὶ πράξω τι τοιοῦτον 
| wur αὐτοῦ; o)x ἔστι νόμος Ἕλλησι. καὶ τοῦτο ἀκούσασα j 
Σϑενέβοια, λογισαμέγη μήποτε, ὡς ἔχων παῤῥησίαν υἱοῦ πρὸς 
αὐτόν, εἴπῃ αὐτῷ ὅτι προσέπεμψεν αὐτῷ τινας ὡς ἐρῶσα αὐτοῦ, 
 λάϑρα εἶπε τῷ ἰδίῳ ἀνδρὶ ὅτι ἐρᾷ μου ὃ Βελλεροφόντης καὶ 
[ἐπέρχεταί uot, καὶ μὴ φάρμακόν μοι δώσει καὶ ϑάνω φυλάττου- 
| €& σοι σωφροσύνην, ὡς ἀνδρὸς ἐρῶσα, φοβοῦμαι. καὶ λέγει 
19. 4yre(a Ox. — 19. χαμεύρετον] χγαμαιεύρετόν us εὗρϑ καὶ ἀνε- 


ϑρέψατο verba adespota apponit Suidas vol. III. p. 652. vel ex 
n Malala vel ex Antiocheno Ioanne altero. 41. φοβοῦμαι Ch. , καὶ 
- φοβοῦμαι Ox. 
᾿ tes iade edidit infantes; Castorem, Pollucem, et Helenam, mirandae 
virginem: quam postea 'Tyndarus Menelao, Argivorum regi, Agà- 
Bemmopis connutritio, in uxorem dedit: uti memoriae prodidit sapientis- 
Ames Palaephatus: illud etiam testatus, frustra se Poetas habuisse, in 
fele Hia, de Leda, & Jove in Cygnum verso, compressa. 
; Bempsonis autem temporibus, in Phrygia regnavit Dardanus, Tii 








etiam tempore ad Graeciam regnavit Abas quidam, per an- 
eum, Proetus, annos xvr. Hujus uxor Stheneboea, quae 







Tn; sed Bellerophon, votis ejus annuere nolens respondit, Proetus, 
ZI nit B, ! ex esset, me expositum reperit, et apud se domi 
E TA $ mec minus charum habuit convictorem, quam si filius ejus fuis- 
M Basae igitur, ut in hunc virum tale aliquid committerem? Absit 
ine Graeco. Haec ubi audisset Stheneboea (metuens, ne 
δὰ Nbetsiaie, quam apud Proetum tanquam filius habuit, usus, se ab 
.- d amplexus suos 'sollicitatum esse aperiret:) clam apud vi- 
minatur eum; Bellerophon, inquiens, perdite me amans, involat & 
Miu: timeoque, ne ab ejus veneficio brevi peritura sim; dum 
ens meam tibi incolumem praesto. Proetus vero re- 


* 


e. 








O 103 


C 


84 ^ — IOANNIS MALALAE 


αὐτῇ ὃ Προῖτος, Νόμος ἐστὶν Ἕλλησι μὴ ποιεῖν καχῶς τῷ 00 
σϑίοντι. ἀλλὰ πέμπω αὐτὸν πρὸς τὸν ἴδιόν σου πατέρα Ἰοβάτι 
p&9* οὗ οὐδέποτε ἔφαγε, γράφων αὐτῷ. φονεῦσαι αὐτὸν ὡς "ἐλ 
βουλον τῆς ἐμῆς βασιλείας καὶ σοῦ αὐτῆς. ὃ δὲ ποιήσας οὔτι 
ἔδωκεν αὐτῷ γράμματα, σφραγίσας αὐτὰ βασιλικῇ σφραγξὶ 


xul λαβὼν τὰ γράμματα ὃ Βελλεροφόντης, ἀγνοῶν τὴν xut 


Ο 104 


D 


σκευὴν τὴν xaT αὐτοῦ ἀπῆλϑε πρὸς τὸν Ἰοβάτην βασιλέα, a 
εὗρεν αὐτὸν ἐν τῷ ἀρίστῳ. καὶ μαϑὼν ὃ Ἰοβάτης ὅτι ἤλϑι 
ἐκάλεσεν αὐτόν, καὶ ὡς φιλούμενον παρὰ τοῦ Προίτου, γαμβρ 
αὐτοῦ, ὡς υἱὸν ἐχέλευσε συνεσϑίειν αὐτῷ, καὶ δεξάμενος. 
γράμματα καὶ ἀναγνοὺς τὰ γραφέντα αὐτῷ, καὶ εἰδὼς ὃ Tof 
της ὅτι συνέφαγεν αὐτῷ εἶπε καϑ' ἑαυτὸν ὅτι μᾶλλον κατήγορ. 
ται οὗτος εἰ γὰρ συνήδει κακῷ, ovx ἂν 7, δίκη ἐποίησεν αὖτ 
φαγεῖν μετ’ ἐμοῦ, ὅτι νόμος ἐστὶν Ἕλλησι τῷ συνεσϑίοντε 
ποιεῖν καχῶς. καὶ τὰ αὐτὰ ἔγραψε τῷ ἰδίῳ γαμβρῷ καὶ τὰ λι 
πά, καϑὼς συνεγράψατο Εὐριπίδης ὃ τραγικὸς ποιητής, πλ 
ρώσας τὸ ὁρᾶμα. 


ἸΠετὰ δὲ τὴν βασιλείαν τοῦ Προίτου ἐβασίλευσεν ὃ δεύτερ 
᾿Ακρίσιος ἔτη λα', καὶ λοιπὸν μετὰ τὴν νίχην τὴν κατὰ Οἰνομά 
ἐβασίλευσεν ὃ Πέλοψ ἔτη AB, ἐξ οὗ καὶ Πελοποννήσιοι ἐχλήϑ 
σαν οἱ Ἑλλαδικοί, ἔχτισε δὲ καὶ πόλιν, ἥντινα καὶ Πελοπὸ 


9. ᾿Ιωβάτην semper Ox., Ἰοβάτην Cedrenus. 16. Εὐριπίδη 
Vid. Bentlei. p. 20. 18. δεύτερος] De hoc disputat Schur 
Not. Bibl. Vin. p. 165. 20. Πέλωψ Ox., Πέλοψ Cedren 
ibid. Πελοπονήσιοι Ox. 21. Πελοπόνησον Ox. 


spondens; Injuriam, inquit, illis, quibuscum comederint, inferre, Grae 
Religio est: caeterum Jobati, patri (πο, quicum nunquam comedit, e 
mittam; per literas eum rogans, ut hunc e medio tollat; ut qui ! 
regnoque meo struxit insidias. Ad hunc igitur modum fecit Proetus, 
literas Bellerophonti tradidit, Regio sigillo obsignatas; quas ille nihil : 
li suspicatus, Jobati defert. Incidit autem in Jobatem, forte tum pr 
dentem; «ui, audito Bellerophontem advenisse, quem Proetus gener ! 
loco charum habuit, illum in mensae consortium adhibuit. Deinde lit 
acceptis perlectisque, Jobates, cum in mensae etiam consortium eum ' 
casset; indubie Cinqui apud se) homo iste inique insimulatur : sie 
alicujus in eo mali conscia fuisset, communi uti mensa Justitia ipsa i 
sivisset. Apud Graecos enim, injuriam ei, quicum comederint, infet 
nefas habetur. Juxta haec igitur genero suo rescripsit Jobates; et q! 
sequuntur apud Euripidem, qui hac de re 'Tragoediam scripsit. | 


Proeto autem successit in regno Acrisius secundus per annos xi 
et deinde Pelops, post victoriam contra Oenomaum ἃ se partam 
regnavit annos xxxii. à quo Graeci postea Peloponesii dicti sunt 


l 
! 





CHRONOGRAPHIA. L. IV. 85 


νησον ἰχάλεσεν᾽ ἔκτοτε xol Πελοποννήσιον ἐκλήϑη τὸ βασίλειον 
Ἑλλάδος. 2 
Ἔν αὐτοῖς δὲ τοῖς χρόνοις ἦν ὃ Z1guóxgrroc, φιλοσοφούμενα 
ὀιδάσχων" ὅστις καὶ ἐν τῇ φιλοσόφῳ αὐτοῦ συγγραφῇ ἐξέϑετο 
5ταῦτα ὅτι δεῖ τὸν ϑέλοντα φιλόσοφον γενέσϑαι ἀσκεῖν σωφρονεῖν, 
πάντων ἀπέχεσϑαι χαχῶν, πάντα δὲ ὀρϑῶς νοεῖν καὶ πράττειν, 
χαὶ ὅτε οὕτως φιλοσοφήσει, τότε μαϑήσεται τὸ ἐννάγραμμον 
ὄνομα χαὶ ὄψεται τὸν υἱὸν τὸν ϑεοῦ λόγον τὸν ἀπαϑῆ, παϑητὸν 
μελλοφανῆ. φέρεται δὲ ταῦτα εἷς τὸ σύγγραμμα Θεοφίλου τοῦ 
ἸΟσοφωτάτου χρονογράφου. 
"Er δὲ τοῖς αὐτοῖς χρόνοις ἐφιλοσόφει Ἱπποχράτης, ἰατρικὴν 
φιλοσοφίαν ἐχτιϑέμενος. 
ἹΜετὰ δὲ τὴν βασιλείαν Πέλοπος ἐβασίλευσεν ὃ "Ἀτρεὺς ἔτη 
z, xul μεῦ αὐτὸν ὃ Θυέστης ἔτη ig, καὶ μετ᾽ αὐτὸν ὃ Myagut- 


| 
| 


















τίσχεν οὖν 3 βασιλεία τῶν “Ἑλλήνων, ἤτοι Πελοποννησίων, ἔτη 


(0 Er δὲ τοῖς προειρημένοις ἀνωτέρω χρόνοις τῆς Κρήτης ἐβα- 
eltvo: πρῶτος ὃ ίνωος, ὃ υἱὸς τῆς Εὐρώπης" ὕστις καὶ ἐϑα- 
λασσοχράτει πολεμήσας “Αϑηναίοις xol νόμους ἐτίϑη περὶ οὗ, 
| φησί, Πλάτων 0 συφώτατος ἐν τοῖς περὶ νόμων ὑπομνήμασιν 
ἐμνημόνευσεν. ἐν οἷς χρόνοις ἦσαν ὃ Ζαίδαλος καὶ ὃ Ἴκαρος, 


14 Θνεστὴς Ox. 19. ἐϑαλασ. Ch., ἐϑαλλασ. Ox. 


€wbea quoque condidit, quam Peloponesum vocavit: unde postea Grae- 
"UB regnum Peloponesiacum vocabatur. 


| εὐ Pilosopbicis docuit debere eum, qui Philosophus evadere cupit, ex- 
| €t, temperare se, et ab omnibus vitiis abstinere; omnia etiam recte 
wre, ac facere: ubi autem huc pervenerit, edocebitur Nomen il- 


AM. etiam Passibile futurum. Extant autem haec apud Theophi- 
ΓΝ atienceimun Chronographum. 
» temporibus etiam floruit Hippocrates Philosophus, qui Me- 


| Pest Pelopem, in regno successit Átreus; et regnavit annos xx. 
P Nik excopit Thyestes, qui regnavit annos xvI. post hunc regnavit Aga- 
να, aaGos xviii. huic successit Áegisthus, et regnum tenuit, annos 
| w, Deravit itaque regnum Graecorum nempe PeloponWesiacum, annos 


"u Bum WwT Y A m"97T 


autem temporibus, ad Cretam primus regnavit Minos, 

i, cum mari dominatus esset, Atheniensibus bellum in- 
illis imposuit — Hujus vero sapientissimus Plato meminjt, 
de Legibus. Circa eadem tempora celebres fuerunt Dae- 






| i Lice epus 


* 





Ὃ 105 


V 85 


LIStcuy ἔτη ιη΄, καὶ μετ αὐτὸν ἐβασίλευσεν ὃ “Δῖγισϑος ἔτη ζ΄. κα- 


tempore floruit Democritus Philosophus: qui etiam in scriptis . 


literis scribendum; et videbit filium Dei verbum illud impassi-- 





66 IOANNIS MALALAE 


-: O 106 ϑρυλούμενοι ἕνεχεν τῆς Πασιφάης, γυναικὸς τοῦ ἸἤΠίνωος βασι- 
λέως καὶ τοῦ Ταύρου τοῦ νοταρίου αὐτῆς" ἐξ οὗ ἔτεκε μοιχευ-- 
ϑεῖσα υἱὸν τὸν χληϑέντα ἸΠινώταυρον, μεσάσαντος τῇ μοιχείᾳ 
τῆς πορνείας τοῦ Δαιδάλου καὶ τοῦ Ἰκάρου. ὃ δὲ ἸΠίνωος βα-- 
σιλεὺς τὴν Πασιφάην ἀποκλείσας ἐν τῷ κουβουκλείῳ μετὰ δύο 5 
δουλίδων παρεῖχεν αὐτῇ τροφήν, καὶ εἴασεν αὐτὴν ἐκεῖ, μηκέτε 
ἑωρακὼς αὐτήν. καὶ ἐκείνη ϑλεβομένη, ὡς λυϑεῖσα τῆς βασι-- 
λικῆς ἀξίας, νόσῳ βληϑεῖσα ἐτελεύτα" ὃ δὲ Δαίδαλος καὶ ὃ Ixa- 
ρος ἐφονεύϑησαν" ὃ μὲν Ἴκαρος φεύγων τῆς φρουρᾶς, ὡς πλέει, 
ἐποντίσϑη, ὃ δὲ Zulüalog ἐσφάγη. περὶ δὲ τῆς Πασιφάης ἐξέ- 10 
ϑετο δρᾶμα ὃ Εὐριπίδης ὃ ποιητής. 

C Ἐν αὐτοῖς δὲ τοῖς χρόνοις Ἡρακλῆς ὃ τελεστὴς ὃ μυστικὸς 
ἄϑλους ποιήσας, ἀπελθὼν ἐν τῇ “ἸΙιβύῃ χώρᾳ συνέβαλε τῷ .4ν-- 
τέωνι, καὶ αὐτῷ ὄντι μυστιχῷ, ποιοῦντι δὲ γήινά τινα. καὶ 
ψικήσας αὐτὸν ὃ Ἡρακλῆς ἐφόνευσεν αὐτόν" ὅστις Ἡρακλῆς, με-- 153 
τὰ τὴν νίκην νόσῳ βληϑείς, ἑαυτὸν εἰς πῦρ ἔβαλε καὶ ἐτελεύτα " 

Ο 107 περὶ οὗ Δίδυμος ὃ σοφώτατος συνεγράψατο. τοῦ δὲ Ἰλίου τότε 
ἐβασίλευσε μετὰ “άρδανον “αομέδων, ὃ αὐτοῦ υἱός. 

ἹΜετὰ δὲ Σαμψὼν ἡγεῖτο τοῦ Ἰσραὴλ Ἠλὶὲ ὃ ἱερεύς. 
Ἔν δὲ τοῖς ἀνωτέρω χρόνοις ἐτελεύτα ὃ ᾿νδρόγηος, ὃ υἱὸς ge 
τῆς Πασιφάης καὶ τοῦ ἸΜίνωος, βασιλέως τῆς Κρήτης" ὠὡσαύ- 


11. Vid. Bentlei, p. 27. 14. γήινα] Fortasse conferenda quae sunt 
E 49. D extr. γητείας, i. e. γοητείας, τινας Schurzfleischius Νοῖ, *" 
ibl. Vin. p. 65. parum probabiliter. 


dalus et Icarus, ob Pasiphaen, Minois regis uxorem; 'T'aurumque, scri- ", 
bam ejus; «quocum rem habuit Pasiphae, filiumque ex eo, Minotaurum, " 
eperit; adulterii consciis, atque illud etiam promoventibus, Daedalo et . 
Tero. Rex vero Minos uxorem suam in cubiculo, una cum duabus an- A 
cillis, victu necessario adhibito, includi jussit; nec post illud temporis ' 
unquam in conspectum viri venit. Caeterum, quod regia dignitate exuta W 
esset, excrucians se, in morbum incidit, et sic vitam finivit. Daedalus 4" 
autem et Icarus deinde perierunt; hic quidem, rupto carcere, inter 
navigandum, mari demersus est; Daedalus vero gladio occisus. De Pa- 3 
siphaé vero fabulam conscripsit Euripides Poéta. δ 
lisdem temporibus Hercules ille, aerumnis suis clarus, Initiator e£: δ᾽ 
Mysta, Libyam profectus, cum Anteone, qui ipse mysta fuit, 'l'erre- ὁ 
stresque quasdam artes exercuit, congressus est. Quem cum vicisset ὦ 
Hercules, occidi&i post victoriam vero, morbo correptus, seipsum in ignea 3 


Ex. 


conjecit; ubi absumptus periit. Haec autem a Didymo sapientissimo com- ὦ 
e scripta sunt. Regnavit ad llium tunc temporis, post Dardanum, filius j 
" ejus Laomedon. 4 
Jsraelem vero, post Sampsonem, judicavit Eli sacerdos. | δὰ 

* 'Temporibus autem supradictis mortuus est Androgeus, Minois το. ἢ 
tae regis ex Pasiphae filius. Mortuus est etiam Minos ipse: qui moritu« 4$ 














) 
| 
; 














CHRONOGRAPHIA. L. IV. 87 


τως δὲ xal αὑτὸς Mívoog ἐτελεύτησε, καὶ ἐκέλευσε μέλλων τε- p 
λευτᾶν βασιλεῦσαι τῆς Κρήτης τὸν Μῆῆινώταυρον. καὶ μετὰ τὴν 
τούτου τελευτὴν τοῦ ἸΠίνωος ἐβασίλευσε τῆς Κρήτης ὃ ἸΠινώ- 
ταυρος, ὃ Πασιφάης υἱὸς καὶ Ταύρου τοῦ νοταρίου αὐτῆς. καὶ 
οὔβριν λογιζόμενοι oí συγκλητικοὶ τῆς Κρήτης τὸ βασιλευϑῆναι 
taó τοῦ ἸἤἥΠινωταύρου, ὡς μοιχογεννήτου, συσκευάζονται αὐτῷ 
καὶ προτρέπονται τὸν Θησέα, ὡς γενναῖον, τὸν υἱὸν τοῦ «Αϊγέως, 
βασιλέως τῆς Θεσσαλίας, εἷς τὸ πολεμῆσαι αὐτῷ, συνταξάμενοι 
προδίδειν τὸν Ὀ]ινώταυρον xal τὴν χώραν πᾶσαν, καὶ διδόναε 
10 αὑτῷ xal τὴν ἀδελφὴν αὐτοῦ clc γυναῖκα, τὴν ᾿Αριάδνην, τὴν ἐκ 
Πασιφάης καὶ τοῦ ἤίνωος βασιλέως " εἶχε γὰρ ἀπὸ τῆς Πασι- 
φάης xal τοῦ ἸΠίνωος τὸν ᾿Ἀνδρύγηον καὶ τὴν ᾿Πριάδγην. καὶ 
749: xaY' αὐτοῦ ὃ Θησεὺς dc τὴν Κρήτην ἐξαίφνης, καὶ πάντες R 
ἐάσαντες τὸν ΠΠινώταυρον οἱ συγκλητιχοὶ καὶ ὃ στρατὸς ἔδοξαν 
ἰδφεύγειν τὴν πόλιν Γύρτυναν. καὶ γνοὺς ὃ ᾿Πινώταυρος τὴν προ-- | 
locíay ἔφυγε καὶ αὐτὸς εἰς τὴν “αβύρινϑον χώραν" xal ἀνελϑὼν O 108 
ἐν ὄρει εἰσῆλθεν elg σπήλαιον κρυπτόμενος. καὶ καταδιώξας αὖ-- 
τὸν 0 Θησεὺς ἔμαϑεν ὑπό τινος ποῦ κέχρυπται" ὅντινα ἐκβαλὼν 
ἐφόνευσεν εὐθέως. καὶ εἰσελϑὼν ἐν τῇ πόλει Γορτύνῃ ἐθϑριάμ- V 86 


ϑβευσε τὴν κατὰ τοῦ ἸἤΠινωταύρου νίκην" καὶ εὐφημεῖτο ἀπὸ τῶν 


συγχλητιχῶν καὶ ἀπὸ πάσης τῆς χώρας. καὶ ἤτησεν αὐτοὺς ἀπελ- 
ϑεῖν πρὸς τὸν «ἀϊγέα, τὸν αὐτοῦ πατέρα, ἵνα καὶ πρὸς αὐτὸν 
ϑριαμβεύσῃ τὴν νίκην. πρὸ τοῦ δὲ αὐτὸν καταπλεῦσαι πρὸς 
τὸν πατέρα αὐτοῦ, ἀπελϑών τις ναύτης ἀνήγγειλε τῷ βασιλεῖ 


15. Γορτύναν Ox. 20. εὐφημεῖτο] ἐφημεῖτο Ox. 


ZEB, suüCcesorem sibi in regno constituit Minotaurum. Post Minoem ita- 

sortuum, Cretae regnum tenuit Minotaurus, Pasiphaes ex Tauro, 
Notario suo, filius. Verum regni primores probro sibi ducentes, si ex 
Adaiterio natum regem haberent; in eum conspirarunt: "Theseumque, 


Γ hegsá Thessaliae regis filium, virum strenuum, adhortati sunt. promitten- 
[p.e se Minotaurum, regionemque totam prodituros; et Ariadnam, soro- 
πα ejus, Minois regis ex Pasiphaé filiam in uxorem illi daturos. Susce- 


emim ex Pasiphae rex Minos Androgeum et Ariadnam. Statim 


ZEE "Theseus in Cretam, adversus Minotaurum, proficiscitur. Proce- 
E mm mem, cum exercitu toto, simulata fuga, Minotaurum, urbemque 
? Gertymam deseruerunt. Minotaurus vero proditionem sentiens, et ipse 
P diat ina Lebyrinthum regionem: ubi cum ad montem pervenisset, spelun- 
| em» quemdam subintrans delituit. "Theseus autem eum insecutus, et ἃ 


edoctus ubi latitavit; e latebris extractam statim interfecit. "Vi- 
wies fasque ia urbem Gortynam reversus, triumphum de Minotauro egit, 
megeamqae spud Proceres subditosque omnes comparavit sibi gloriam. 


t- Pusceres etiam rogavit, uti ad patrem Aegeum secum profecti, trium- 


phum etiam illic celebrarent. '"Theseum vero, antequam patriàm versus 


LI 





$8 — IOANNIS MALALAE 


“«ϊγεῖ, τῷ πατρὶ τοῦ Θησέως, ὅτι ἐξέφυγεν 0x τῆς πόλεως 0 1ε- 
»uravgog* καὶ ὑπέλαβεν ὅτι ἄλην αὐτῷ ἐποίησαν οἱ Κρῆτες" 
ἐξέϑεντο γὰρ περὶ αὐτῶν, Κρῆτες ἀεὶ ψεῦσται" καὶ ἔῤῥεψεν 
ἑαυτὸν slg τὴν ϑάλασσαν καὶ ἀπώλετο. ἐλϑὼν οὖν ὃ Θησεὺς εὖὗ-- 

B ρὲν αὐτὸν τελευτήσαντα" καὶ πεισϑεὶς τῇ ἰδίᾳ συγκλήτῳ περιε-- 5 
φρόνησε τῆς βασιλείας τῆς Κρήτης καὶ τῆς ᾿Δριάδνης, βασιλεύ-- 
σαντος τοῦ ἰδίου πατρὸς τῆς Θεσσαλίας, καὶ ἠγάγετο γυναῖκα 
τὴν Ἰλίαν τὴν λεγομένην Φαίδραν. ἡ δὲ "Ἀριάδνη εἰσελϑοῦσα 

O 109 ἔν τῷ ἱερῷ τοῦ Διὸς ἔμενεν ἱέρεια παρϑένος, ἕως ov ἐκεῖ ἔτε-- 
| λεύτησε.. ᾿ 10 
Ἔν αὐτοῖς δὲ τοῖς χρόνοις ἐϑρυλλεῖτο ἐν τῇ Θεσσαλίᾳ ὃ ψεύ-- 
στης πόϑος τῆς Φαίδρας ὃ πρὸς Ἱππόλυτον, τὸν πρόγονον αὐτῆς, 
υἱὸν δὲ Θησέως ἐκ παλλακῆς" περὶ ἧς ὃ σοφώτατος Εὐριπίδης 
μετὰ ταῦτα συνεγράψατο δρᾶμα ποιητικῶς. μετὰ οὖν νβ΄ ἔτη 
τοῦ τελευτῆσαι τὴν Πασιφάην ἐστὶ τὰ κατὰ τὴν Φαίδραν, κα- 15 

C ϑὼς ὃ σοφώτατος Zouvivog ὃ χρονογράφος ὑπεμνημάτισε. τῇ 
δὲ ϑέᾳ ἦν ἢ Φαίδρα τελεία, εὔστολος, μακρόψις, σώφρων. ὃ 
δὲ Ἱππόλυτος τῇ ϑέᾳ ἦν τέλειος, εὐσθενής, μελάγχροος, xovóó- 

.99i5, ὑπόσιμος, πλατόψις, ὀδόντας ἔχων μεγάλους, σπανὸς 
τὸ γένειον, κυνηγέτης, σώφρων δὲ καὶ ἥσυχος. ὃ δὲ Θησεὺς ὃ 90 
βασιλεὺς ἀκούσας τὰ ϑρυλλούμενα ἐν τῇ πόλει περὶ τῆς αὐτοῦ 
γυναικὸς Ἰλίας Φαίδρας, ἐλυπεῖτο πρὸς αὐτήν" καὶ ἀγανακτήσας 

1. Αἰγέξϊ Ox. Φ. ἄλλην] ἄλην Ch, δόλῳ Cedrenus, unde εἰ ἀπά- 


duci potest, 8. ἔριψεν Ox. 8. λίαν] Inepte pro ἐδίαν. 
Bic et 22. | 


vela dedisset, antevertit nauta quidam; qui Áegeo, Thesei patri nuncia- 
vit, Minotaurum ex urbe aufugisse.  Suspicatus itaque pater, dolose 
cum eo egisse Cretenses, (quorum fraudes etiam in proverbia abierant; 
Cretenses semper mendaces:) seipsum in mare projecit et periit. 'The- 
seus itaque reversus, patrem extinctum invenit, et consiliariis suis ita 
suadentibus, Cretensium regno, cum Ariadna, spreto, (cum Patre de- 
functo, in Thessaliae regno jam successurus esset,) uxorem sibi accepit 
llam, quae et Phaedra dicta est. Ariadna vero, in Jovis templum se 
recipiens, ibi ad mortem usque virgo sacris vacavit. 

Ilis temporibus increbuit fama mendax, de amoribus Phaedrae e£ 
Hippolyti privigni, 'Thesei ex pellice filii: de quibus postea sspientissi- 
mus Euripides Drama conscripsit. Acciderunt autem ea, quae de Phae- 
dra traduntur, Li annis, post mortuam Pasiphaen: sicuti & sapientissimo 
Domnino Chronogrepho memoriae proditum est. Erat autem Phaedra, 
formam quod spectat, statura justa, ornata, facie oblonga, moribus ho- 
nestis: Hippolytus vero statura etiam justa, robustus, colore nigro, ca- 
pillo brevi, subsimus, acie lata, dentibus grandioribus, barba rara, ve- 
nationi deditus, animo sapienf& et sedato. Rex 'Theseus vero, ubi au- 
disset quaékde uxore llia Phaedra disseminabantur in populum, moleste 


5 ᾿ 








CHRONOGRAPHIA. L. IV. . 89 


χατὰ τοῦ ἰδίου υἱοῦ Ἱππολύτου οὐκ ἔδειξεν αὐτοῖς" λαβὼν δὲ 

ταῦρον λευκὸν ἔδωχεν αὐτὸν ϑυσίαν τῷ Ποσειδῶνι, καταρώμενος Ο 110 

τὸν υἱὸν αὐτοῦ Ἱππόλυτον xol αἰτούμενος κακῶς αὐτὸν ἀπολέ- 

σϑαι. καὶ συνέβη μετὰ μῆνας τρεῖς ἐν τῷ ἐξελϑεῖν τὸν "Innó- 
ϑλυτον εἷς ϑήραν ἔφιππον καὶ διῶξαι σύαγρον, τοῦ ἵππου αὐτοῦ D 

προσχύψαντος ἐξεσελλίσϑη καὶ ἔπεσε χαμαί, κατέχων τῇ ἀριστε- 

à χειρὶ τὸν χαλινὸν τοῦ ἵππου, καὶ εἱλιγέντος τοῦ λωρίου ἐν τῇ 

χειρὶ αὐτοῦ ἐσύρη ὑπὸ τοῦ ἵππου" πληγὴν δὲ λαβὼν ἐν τῇ αὐτοῦ 

χεφαλῇ εἰσηνέχϑη ὑπὸ τῶν δούλων εἰς τὴν πόλιν ἐν τῷ παλατίῳ" 
10 χαὶ τῇ ἕχτῃ ἡμέρᾳ ἐκ τῆς πληγῆς τῆς αὐτοῦ κεφαλῆς τελευτᾷ" 

ἦν δὲ ἐτῶν κβ΄. 0 δὲ Θησεὺς βασιλεὺς πενθῶν αὐτὸν ἐξεῖπε τῇ 

Φαίδρα τὴν ἑαυτοῦ λύπην, ὀνειδίζων αὐτήν, εἰρηκὼς αὐτῇ καὶ τὰ 

ϑρυλλούμενα ἐν τῇ πόλει καὶ τῇ χώρᾳ ἕνεκεν τοῦ "InnoAvtov καὶ 

αἰτῆς. ἡ δὲ Φαίδρα ἀκούσασα ταῦτα ἐξωμόσατο αὐτῷ μὴ εἰδέναι 
Ἰ5τοιοῦτον, ἀλλὰ xal ἀποχειμένην αὐτῷ καὶ μάτην τὴν λοιδορίαν ταύ- R 

17» τοὺς τῆς πόλεως φημίσαι ὑπονοήσαντας. ὃ δὲ Θησεὺς μὴ πει- 

σϑεὶς αὐτῇ, αἰσχυνόμενος δὲ καὶ τὴν σύγχλητον αὐτοῦ, ἐποίησεν αὖ- 

τὴν ἀπὴ ὄψεως, κελεύσας μηκέτι αὐτῷ δρᾶσϑαι, λυπούμενος δὲ καὶ 

διὰ τὸν ϑάνατον τοῦ ἰδίου αὐτοῦ υἱοῦ" ἐφίλει γὰρ αὐτόν. ἡ δὲ Φαί- O 111 
| 9)ga, ὡς πάνυ σώφρων, ϑλιβομένη δὲ καὶ διὰ τὴν ψευδῆ κατηγορίαν 
τῶν τῆς πόλεως καὶ τῆς χώρας, καὶ τοῦ ἀνδρὸς τὸν ἀποδιωγμὸν αἷ- 
σχετομένη, ἑαυτῇ ἀπεχρήσατο, καὶ τελευτᾷ οὖσα ἐτῶν λϑ', καϑὼς 


δ. ἔφιππον] ἐφ᾽ ἵππον Ox., ἔφιππος διώκων Cedrenus. 7. εἷ- 
λεγέντος Ch., εἰληγέντος Ox. V. p. 19. C. 


hsec in ea tulit: commotus etiam ira in filium suum Hippolytum, illis 
- rem non aperit: caeterum sumpto sibi tauro &lbo Neptuno illam 
vit; filiumque Hippolytum execratus, diris devovit. Hippolytus 

vere t tres menscs venatum essus, dum eques aprum insequitur, 
eque caespitante excussus, ad terram pronus cadit; et hàbenis lae- 
wae manus digitis implicatis, ab equo rapiebatur: caput vero inde vul- 
meratum, servi ad urbem deferentes, in palatium duxerunt: ubi sexto 
| vnd die, ex capitis vulnere interiit, annum agens vicesimum secundum. 
were Theseus lugens illum, dolores suos Phaedrae aperit: Hippoly- 
tem etiam ili in os injicit, exprobrans ea, quae de consuetudine illorum 
wadique dictitabat. Phaedra, ubi haec audisset, juramento ad- 

, sibi cum eo quid tale unquam intercessisse negavit: quin et ru- 
meres, ab imperito vulgo de Hippolyto jactatos, falsos esse vanosque 
emsiao sdjuravit. Theseus autem fidem ei nequaquam adhibens; pude- 
factus etiam, quod Primores suos haec latere non potuissent, e conspectu 
see enm amovit, visumque suum fugere eam jussit in perpetuum. Ipse 
interim fatum filii sui, quem unice dilexit, misere lugebat. Phaedra ve- 
Je, innecentiae suae sibi conscia; aegre etiam ferens, se, ob falsum ο- 
FEMerem, a conjuge suo ejectam es$&; pudore victa, sibimet ipsi 
Betiem ceascivit, annum agens trigesimum nonum: sicut ista Mteris pro- 





v 
hl 





90 . IOANNIS MALALAE CHRONOGR. L. IV. 


Κιφαλίων ὃ σοφώτατος συνεγράψατο ταῦτα, λέγων ὅτι μάτην πε- 
V 87 ρὶ τῆς σώφρονος Φαίδρας τὸν κατὰ Ἱππόλυτον πόϑον ἐμυϑολό- 
γησαν, ποιητικῶς περὶ τῆς αὐτῆς πλασάμενοι. 

Ἐν αὐτοῖς δὲ τοῖς χρόνοις ἐβασίλευσε τῶν “Ἰακεδαιμονίων 
πρῶτος Εὐρυσϑεὺς ἔτη uff , καὶ ἄλλοι βασιλεῖς uev αὐτὸν η΄, ὁμοῦ 5 
ἐβασίλευσαν ἔτη σμς΄. καὶ ὃ ἄλχμαινος ἔτη λζ΄. καὶ κατέσχεν 
ἢ βασιλεία “ακεδαιμονίων τὰ πάντα ἔτη vx£ , ὡς ᾿““φρικανὸς ὃ 
σοφώτατος συνεγράψατο. 

ἹΠετὰ δὲ Ἠλεὶ τὸν προφήτην τῶν Ἰουδαίων πρῶτος ἐβασί- 
λευσε τῶν Ἰουδαίων Σαούλ, ὃ τοῦ Κίς, ἐκ φυλῆς Βενιαμίν, ἔτη 10 
κ΄, ἐν Γαβαὼν τῇ πόλει. τῶν δὲ Κορινθίων μετὰ τοὺς “(ακε-- 
δαιμονίους ἐβασίλευσε τότε ᾿“λήτης ἔτη λε΄, καὶ ἄλλοι βασιλεῖς 

B ια' ἔτη σοζ΄. καὶ ὕστερον ἐβασίλευσεν " ἔτος α΄. κατέσχε δὲ 
ἡ βασιλεία Κορινϑίων τὰ πάντα ἔτη vw. 

O 112. "Ev τοῖς χρόνοις τοῦ Σαοὺλ ἐπενόησαν πρῶτον ἀγῶνα oi Πι-- 15 
σαῖοι Ὀλυμπίων, τότε τὴν ἑορτὴν ἐπιτελέσαντες τὴν κοσμικὴν τῷ 
Zi" Ὀλυμπίῳ, περὶ ὧν ὃ σοφώτατος ᾿“φρικανὸς ἐχρονογράφησεν. 

Ἐν αὐτῷ δὲ τῷ καιρῷ ἐγένετο ἱερεὺς τῶν Ἰουδαίων Σαμουὴλ 
ὃ προφήτης καὶ προεβάλετο κατὰ κέλευσιν ϑεοῦ βασιλέα τὸν 
Δαβὶδ τοῦ Ἰουδαϊκοῦ ἔϑνους, τὸν υἱὸν τοῦ Ἰεσσαί. | 9209 

5. Ἐρυσϑεὺς Ox., Εὐρυσθεὺς Ch., Cedrenus. — ibid. η΄] Debebat 

» quod reponit Schurzfleisch. Not. B. V. p. 226. V. ad p. 28. A. 
T . καὶ ὁ Aixuoivog] ,,Hic ᾿Δλκαμένης vocatur apud Eusebium.** Ch. 
12. ᾿λλήτης] ᾿Δλέτης Ox. 18. ἐβασίλευσεν "] ἐβασίλευσαν πρυ- 


τάνεις, ἕκαστος ἕτορ ἕν Schurzfleischius l. c. p. 222. 15. Πισ- 
σαῖοε Ox. 19. προεβάλετο] προεβάλλετο Ox. 


didit sapientissimus Cephalion: qui Poétas etiam perstrinxit, ob ea quae 
de castissimae Phaedrae et Hippolyti amoribus, vanissime fabuluti sunt. 

Circa illa tempora Lacedaemoniis regnavit primus Kurystheus, per 
annos xir. e£ post eum reges alii virt, per ccxrvi annorum spatium: ὅδ. 
inde Alcmaenus, annos xxxvir. Duravit igitur regnum Lacedaemoniorum 
per annos ccexxv, sicut scriptum reliquit sapientissimus Africanus. 

Post Eli Prophetam, regnavit primus ad Judaeam Saulus, filius Cis 
ex tribu Benjamin, annis xx, in urbe Gibeah. Everso Lacedaemonio- 
rum imperio, Corinthiis regnavit Aletes, per annos xxxv, aliique deinde 
reges XI, per annos ccLxxvit. postea etiam regnavit * per annum 
unum. Duravit igitur regnum Corinthiorum annis cccxir. 

lisdem Sauli temporibus, Pisaei primum Certamen Olympicum insti- 
tuerunt; Jovi Olympio festivitatem illam universalem celebrantes. De his 
vero scripsit in Chronographia sua sapientissimus Africanus, 

Eodem tempore Judaeorum Sacerdos erat Samuel Prophetas qui ex 
praecepto Dei, Davidem, Jesse filium, Judaeorum Regem constituit. 


à 


Kou 3e. 





AOroz ΠΈΜΠΤΟΣ 
XPON2N ΤΡΩΊΚΩ Ν. 





O 113 


ἢ, δὲ τοῖς χρόνοις τοῦ /fafió ἐβασίλευσε τοῦ Ἰλίου, ἤτοι τῆς C 


Φρυγῶν χώρας, Πρίαμος, υἱὸς “Ἰαομέδοντος. ἐν δὲ τῇ αὐτοῦ 
βασιλείᾳ τότε καὶ τὸ Ἴλιον καὶ τὸ Δάρδανον καὶ 7) Τροία καὶ πᾶ- 


σα 7 χώρα τῆς Φρυγίας πορϑεῖται ὑπὸ τῶν “χαιῶν" ἐν οἷς ἵστο-- 


5péra« ““γαμέμνων καὶ ἸΠενέλαος καὶ oi λοιποὶ σὺν τῷ Νεοπτολέ- 
μῳ Πύῤῥῳ, ὅσοι ἐπεστράτευσαν κατὰ τοῦ Ἰλίου διὰ τὴν ὑπὸ 
Πάριδος τοῦ καὶ ᾿Αλεξάνδρου κλοπὴν τῆς Ἑλένης" ἐτρώϑη 
γὰρ εἰς αὐτήν. ἣ γὰρ Ἑλένη ἦν τελεία, εὔστολος, εὔμασϑος, 


λευκὴ ὡσεὶ χιών, εὔοφρυς, εὔρινος, εὐχαράχτηρος, οὐλόϑριξ, O 114 


Ιοὐπόξανϑος, μεγάλους ἔχουσα ὀφϑαλμούς, εὐχαρής, καλλίφωνος, 
φοβερὸν ϑέαμα εἷς γυναῖχας" ἦν δὲ ἐνιαυτῶν xg. ἢ δὲ ἀρχὴ 


τῶν καχῶν τοῦ ἀπολέσϑαι τὴν Τροίαν καὶ πᾶσαν τὴν Φρυγῶν D 


χώραν καὶ τὰ βασίλεια αὐτῆς εὑρέϑη ἡ πρόφασις αὕτη. 
Inscr. Τροϊκῶν Ox. 7. Πάριδορ Ch., Πάρυδορ Ox. 


LIBER QUINTUS 
DE TROIANIS TEMPORIBUS, 


Dea. temporibus regnavit ad Ilium, sive P ; Priamus, Lao- 
medontis . Ko regnante, Ilium Dirdememqu s Frdja simul, omnis- 
joo Phrygum terra, ἃ Graecis devastata sunt: quorum doces celebriores 
,.Agamemnon et Menelaus, cum Neoptolemo Pyrrho, caeteris- 
I arma contra Ilium moverunt, ob Helenae raptum, cujus amore 
; qui et Alexander, captus fuerat. Erat enim Helena statura justa, 
decsra, papillis formosis, nivis instar alba, pulchris superciliis, eleganti 
B0 , da optimo, crine crispo et subflavo, oculis grandiusculis, gra- 
ess, vece suavi, stupendum denique ob formam inter foeminas specta- 
culum; — aotem, E temporis agebat vigesimum sextum. Cansa 
vere, roiae , giae regionibus, regnisque omnibus ruinam 
vesit, Tajoanedi fuisse perhibetur. 


€* 


92 IOANNIS MALALAE 


( Τοῦ Πάριδος γεννηϑέντος ὑπὸ τῆς Ἑχάβης, Πρίαμος, ὃ τού- 
του πατήρ, ἀπελθὼν ἐν τῷ μαντείῳ τοῦ Φοίβου ἐπυνθάνετο περὶ 
τοῦ τεχϑέντος αὐτῷ υἱοῦ. καὶ ἐδόϑη αὐτῷ ὃ χρησμὸς οὗτος. 
᾿ἘἘτέχϑη σοι υἱὸς Πάρις, παῖς δύσπαρις, τριωκοντούτης γενόμενος 
ὀλέσει τὰ βασίλεια Φρυγῶν. καὶ ταῦτα ἀκούσας ὃ Πρίαμος εὖ-- 5 
ϑέως μετωνόμασεν αὐτὸν “4λέξανδρον, καὶ ἔπεμψεν αὐτὸν ἐν 

V.88 ἀγρῷ ὀνόματι μάνδρᾳ, γαλακτοτροφῆναι παρὰ γεηπόνῳ τινί, 

O 115 ἄχρις οὗ διέλϑῃ τὰ τριάκοντα Erg, ἅπερ ὃ χρησμὸς εἶπεν, ἐάσας 
τὸν αὐτὸν ᾿Ἵλέξανδρον τὸν καὶ Πάριδα Πρίαμος, ὃ αὐτοῦ πα- 
τήρ, ἐν τῷ ἀγρῷ᾽ ποιήσας δὲ τεῖχος ἐν τῷ αὐτῷ ἀγρῷ μέγα ἐχά-- 10 
λεσεν αὐτὸ πόλιν τὸ Πάριον. καὶ ἔμεινεν ἐχεῖ ὃ Πάρις ἀνατρε- 
φόμενος καὶ ἐν αὐτῷ διάγων καὶ ἀναγινώσκων " ὅστις ἐλλόγιμος 
καὶ εὐπαίδευτος ἐγένετο, xal ἐξέϑετο λόγον ἐγκωμιαστικὸν εἷς τὴν 
ΧΑἀφροδίτην, λέγων μείζονα αὐτῆς ϑεὰν μὴ εἶναι μήτε τὴν Ἥραν 

, μήτε τὴν ᾿4ϑηνᾶν. τὴν γὰρ ᾿Ἡφροδίτην τὴν ἐπιϑυμίαν εἶπεν εἶ-- 15 
ναι ἐκ τῆς ἐπιϑυμίας οὖν πάντα τίκτεσϑαι εἶπεν ἐν τῇ ἑαυτοῦ 
B ἐχϑέσει. διὰ τοῦτο ἱστοροῦσιν ὅτι ὃ Πάρις ἔκρινε μεταξὺ Παλ-- 
λάδος καὶ Ἥρας καὶ ᾿ἀφροδίτης καὶ τῇ ᾿Αἀφροδίτῃ ἔδωκε τὸ μῆ- 
λον, ὃ ἐστι τὴν νίχην., εἰπὼν ὅτι ἡ ἐπιϑυμία, ὃ ἐστιν ἡ “4φρο-- 

δίτη, πάντα τίχτει καὶ τέκνα καὶ σοφίαν καὶ σωφροσύνην καὶ τέ- 90 


: 7. ᾿ἡμάνδρᾳ] Μανδρῷ Cedrenus, unde Mavóge Wesselingius ad 
Hieroclem p. 664., aliter opinor iudicaturus, si μάνδραν Lycao- 
niae commemoratam p. 14. E recordatus esset. ibid. γαλακτο- 
τροφῆναι] γαλακτοτροφηθϑῆναι Cedrenus. Infra.p. 75. C, ubi γαλα- 
κτοτροφέντας est, Chron. Pasch. γαλακτοτροφηϑῆναι. 14. μείξο- 
va Ch., μήξονα Ox. 


Nato ex Hecuba Paride, pater ejus Priamus oraculum Apollinis con- 
suluit, quid de filio sibi nato sperandum esset. Responsum vero vates 
hoc dedit. Natus est tibi filius Paris puer infaustus: qui, tricesimum 
attingens annum, exitium regnis Phrygiis allaturus est. Haec ubi au- 
disset pater, mutato statim nomine Alexandrum eum vocavit: et amanda- 
tum eum in agrum quendam, Amandram vocatam, agricolae cuidam enu- 
triendum tradidit, usque dum impleti essent anni illi xxx.  Oraculo de- 
signati. Priamus itaque, filio in agro relicto, muro magno agrum hunc 
cinxit, urbemque Parium vocavit. Paris itaque hic educatus est, aeta- 
tem suam bonis artibus impendens. Jngeniosus itaque, et eruditus eva- 
sit, et Orationem Laudatoriam in Venerem composuit, praedicans eam 
Deabus omnibus superiorem, ne exceptis quidem Junone, eut Minerva. 
Cupiditatem enim Venerem esse dixit: ex Cupiditate autem omnia pro- 
creari. Inde de eo orta fabula, arbitrum illum constitutum fuisse, inter 
Palladem, Junonem, et Venerem; Veneri autem detulisse victoriam, dsto 
δ} malo aureo. Dixit enim Venerem, jd est, cupiditatem, omnia pro- 
creare, liberos, sapientiam, temperantiam, artes, aliaque omnia, tam in 








CHRONOGRAPHIA. L. V. 98 


zrac xal và ἄλλα πάντα ἐν λογικοῖς καὶ ἀλόγοις" μεῖζον δὲ αὐτῆς 
καὶ βᾶλτιον μὴ εἶναι. ἐξέϑετο δὲ xai ὕμνον εἰς αὐτὴν τὸν λεγό-- 
μένον κεστὸν ὃ αὐτὸς Πάρις. μετὰ δὲ τὸ διελϑεῖν τὸ Af ἔτος 
λογισάμενος ὃ Πρίαμος ὅτι παρῆλϑεν ὃ χρόνος τοῦ δοϑώτος χρη- 
ϑσμοῦ περὶ τοῦ Πάριδος τῶν λ' ἐνιαυτῶν, πέμψας ἤγαγεν ἀπὸ τοῦ 


ἀγροῦ τὸν αὑτὸν ᾿λέξανδρον τὸν καὶ Πάριδα μετὰ πάσης mi-- 


μῆς" ἐφίλει γὰρ αὐτόν. καὶ ἐξῆλϑεν 0 αὐτὸς Πρίαμος εἰς ánáy- 
τησιν αὐτοῦ καὶ οἵ συγχλητικοὶ αὐτοῦ uev αὐτοῦ καὶ οἱ ἀδελφοὶ 
αὐτοῦ πάντες καὶ πάντες οἱ τῆς πόλεως. καὶ εἰσῆλθεν ἐν τῇ 
ἸΟΤροίᾳ ὁ αὐτὸς Πάρις τῷ Ay αὐτοῦ ἔτει μηνὶ ξανϑικῷ τῷ καὶ 
ἀπρλλίῳ. καὶ ἑωρακὼς αὐτὸν 0 Πρίαμος οὕτως εὐπρεπῆ καὶ τῇ 
ϑέα καὶ τῷ σϑένει καὶ τῇ διαλέκτῳ, ἐκέλευσεν αὐτῷ λαβεῖν δῶρα 
xai ἀπελϑεῖν ϑυσιάσαι ἐν Ἑλλάδι Ζαφναίῳ ᾿ἡπόλλωνι, λέγων ὅτι 
ἠλέησέ μου τὸ γῆρας καὶ παρήνεγκε τὰ κακά, ἰδοὺ γὰρ παρῆλ- 
1539:» ὁ χρόνος τοῦ χρησμοῦ. καὶ ποιήσας τῷ αὐτῷ Πάριδι πρὸς 
πάντας τοὺς βασιλεῖς, ἤτοι τοπάρχας, τῆς Εὐρώπης χώρας γράμ- 
ματα o Πρίαμος βασιλεύς, ὥστε δέξασϑαι τὸν αὐτοῦ υἱὸν Πά- 
ριδα τὸν xal ᾿4λέξανδρον ἀπιόντα εἰς εὐχὴν ϑυσιάσαι τῷ 
“πόλλωνι, ἀπέλυσε τὸν αὐτὸν Πάριδα, πέμψας καὶ τοῖς βασι- 
Δλεῖσι δι᾽ αὐτοῦ δῶρα. καὶ ἐξῆλϑε τῷ δαισίῳ τῷ καὶ ἰἸουνίῳ 
μηνὶ e μετὰ ν' καὶ ζ΄ ἡμέρας τῆς ἐν τῇ Τροίᾳ παρουσίας αὐτοῦ, 
xa] ἀποπλεύσας μετὰ πολλῶν δώρων βασιλικῶν, ἔχων μεϑ᾽ ἑαυ-- 
τοῦ ἄνδρας Φρύγας νεανίσχους ρ΄. καὶ κατήντησεν ἐν τῇ πόλει 


1. μεῖζον — βέλτιον) μείξων — βελτίων Ox. 47. υἱοῦ Οχ. 
19. ἀπέλυσε) ἀπέλευσε Ox. — 20. δαισίφ] δεσίῳφ Ox. 


brotis, quam ratione praeditis; neque ea majus esse, nec melius quic- 
quam. Sed et Hymnum etiam in laudem ejus composuit Paris, quem 
Cestum appellavit. Priamus itaque, exacto tandem anno post tricesimum 
. praefinitum Oraculo tempus jam praeteriisse ratus; mittit qui 
fium Alexandrum, quem apprime dilexit, ex agro illo honorifice educe- 
memt Quin et rex ipse Priamus, Proceribus, fratribus, et civibus suis 
emnibos süpatus, ad eum recipiendum exivit. Paris itaque Trojam in- 
gressus est, anno aetatis suae tricesimo tertio, mense Xanthico, sive 
! ^ Quem oum vidit Priamus tam aspectu, robore, et facundia or- 
» jussit eum dona accipere, ut in Graeciam proficiscens, Daphnaeo 
sacra faceret: dicens; Deus senectutis meae misertus mala denun- 
mwerüt? tempus enim Oraculi jam praeterlapsum est. Priamus igi- 
ter Parken demist, datis illi muneribus pro omnibus Europae regibus ; 
etiam literas hortatus est, uti filium Paridem, sive Alexandrum, 
Oraculum ἀμιμοῖς adeuntem, ut sera ex voto faceret, pro e 
emdperent. Paris itaque post Lvii dies, quibus 'Troiae commoratus. 
decimo octavo Desii, tive. Juni mensis die discedit, acceptisque sibi do- 
nis. rage quamplurimis, et ascitis, ex flore iuventutis Phrygiae, c. co- 
mitibus, inde solvens navigavit. Pervenit vero ad urbem quandam Grae- 


i 


O 116 


C 


D 


O 117 





Ι 


94 IOANNIS MALALAE 


τῇ λεγομένῃ Σπάρτῳ τῇς Ἑλλάδος, τῇ βασιλευομένῃ, ἥτοι vo- 
παρχουμένῃ, ὑπὸ MeveAáov, υἱοῦ Πλεισϑένους" ὅστις ἸΠενέλαος 
ἀνετράφη εἷς τὰ βασίλεια τοῦ Ἀτρέως, βασιλέως τῶν ᾿Αργείων, 
ἅμα “4γαμέμνονι, υἱῷ αὐτοῦ" κἀκεῖθεν ἐλέγοντο οἱ δύο ᾿4τρεῖδαι. 
ó δὲ ἸΠενέλαος ἕτοιμος ἦν ἀποπλέειν εὐθέως ἐν τῇ Κρήτῃ ἅμα δ 
X τοῖς συγγενεῦσιν αὐτοῦ, ὀφείλων ϑυσιάσαι τῷ Zi καὶ τῇ Εὐρώπῃ 
ἐν τῇ Γορτύνῃ, πόλει τῆς Κρήτης, ὅτε ἦλθεν ὃ Πάρις ἐν τῇ 
Σπάρτῳ πόλει πρὸς αὐτόν. ἔϑος γὰρ εἶχεν ὃ IMevéAaog ποιεῖν 
ἑορτὰς καὶ ϑυσίας ἐν τῷ αὐτῷ χρόνῳ κατ᾽ ἔτος εἷς μνήμην τῆς 
Εὐρώπης, ὡς ἐκ γένους αὐτῆς. δεξάμενος δὲ τὸν ᾿Αλέξανδρον 10 
τὸν καὶ Πάριδα καὶ γράμματα τοῦ βασιλέως Πριάμου τῆς Oov- 
γίας καὶ ᾿Ασίας καὶ τὰ βασιλικὰ δῶρα τὰ nap αὐτοῦ δοϑέντα, 
O 118 περιεπτύξατο τὸν Πάριδα ᾿Ἵλέξανδρον, καὶ εὐμενῶς δεξάμενος 
V 89 αὐτόν , ὡς ἴδιον υἱόν, ἐν πάσῃ τιμῇ ἀφώρισεν αὐτῷ ἐν τῷ ἰδίῳ 
παλατίῳ δίαιταν καὶ παντοῖα ἀναλώματα καὶ τοῖς αὐτοῦ καὶ πᾶ-- 15 
« σὰν ϑεραπείαν, εἰρηκὼς αὐτῷ διατρῖψαι ἐν τῇ αὐτῇ πόλει ὅσας 
ἐὰν βούληται ἡμέρας, αἰτῶν αὐτὸν μείναντα ἀνεϑῆναι διὰ τὴν 
τοῦ πλοὸς ἀϑυμίαν καὶ εἶϑ' οὕτως ἀπελϑεῖν πληρῶσαι τὸ τά-- 
γμα τῆς ϑυσίας εἷς τὸ ἱερὸν τοῦ ᾿““πόλλωνος. καὶ εὐθέως ὃ IMe- 
véAaog καταστήσας αὐτὸν ἐν πολλῇ ϑεραπείᾳ ἀπέπλευσεν ἐπὶ τὴν 90 
Ἀρήτην, ἐάσας αὐτὸν elg τὸ ἴδιον παλάτιον. 
Ἐν τῷ δὲ διάγειν τὸν ἸΠενέλαον ἐπὶ τὴν Κρήτην ϑυσιάζοντα 
Zi ᾿“στερίῳ καὶ τῇ Εὐρώπῃ ἐν τῇ Γορτύνῃ πόλει συνέβη τὴν 
9. Πλιαϑένους Ox. 


ciae, nomine Spartam, ubi regnabat Menelaus, Plisthenis filius. Qui 
quidem Menelaus apud Atreum Argivorum regem, una cum À 
ne, regis filio, enutritus fuerat, unde Atridae ambo vocati sunt. In ipso 
enim Paridis adventu in Spartam urbem, expeditionem agitabat Mene- 
Jaus, un& cum consanguineis suis propediem soluturus, in Cretam insu- 
lam; ut ibi sacra Jovi et Europae faceret, in urbe Gortyna. Positum 
nempe hic in more sibi habuit, anniversarium uti Festum et sacrificia 
circa illud tempus quotannis institueret, Europae in memoriam. Lectis 
itaque literis, muneribusque acceptis, quae Priamus rex Phrygiae mise- 
rat; Alexandrum sive Paridem, amplexus est: nec minus honorifice eum 
excepit, quam si filius suus fuisset, Constituit itaque ex suis, qui mini- 
strarent ei sociisque; et pararent mensam, aliaque omnia necessaria, 
seorsim in Palatio suo. Quinetiam licentiam ei concessit, in urbe illa 
diebus quotquot vellet, commorandi; usque dum vires suas, navigatione 
exhaustas, resumere potuerit: deinde vero ut abiret, ad destinatum Sa- 
erificium Apollinis templo ex voto peragendum. Paridem itaque cum re- 
bus ita omnibus instructissimum in Palatio suo curasset Menelaus, navi 
conscema, in Cretam profectus est. 

Interim vero, dum Cretae commoraretur Menelaus, Jovi Asterio, e& 
Kurópae sacra peragens in urbe Gortyna; quodam die conügit, Helenam 








CHRONOGRAPHIA. L. V. 95 


Ἑλένην κατελθεῖν ἐν τῷ παραδείσῳ τοῦ παλατίου αὐτῆς εἷς τὸ B 
| ἐωρισϑῆναι μετὰ τῆς “«ἴϑρας τῆς συγγενέδος τοῦ IMeyeAdov ἐκ 
Iáoxoc καὶ τῆς Κλυταιμνήστρας ἐκ γένους τῆς Εὐρώπης. ὃ 
δὲ Πάρις παρακύψας εἷς τὸν παράδεισον καὶ προσεσχηχὼς τῷ 
5χάλλει τῆς Ἑλένης καὶ τὴν νεότητα, βληϑεὶς ἔρωτι εἷς αὐτὴν καὶ 
διὰ τῆς “ἴϑρας τῆς συγγενίδος Meveldov τῆς Πελοπίδος καὶ τῆς Ο 11 
Κλυταιμνήστρας ἐχ γένους τῆς Εὐρώπης ὑπονοθεύσας τὴν FAC — * 
γην, ἔλαβεν αὐτὴν καὶ ἔφυγε διὰ τῶν εἶχε μεϑ᾽ ἑαυτοῦ πλοίων 
ἐχ τῆς Τροίης μετὰ χρημάτων λιτρῶν τριαχοσίων καὶ κόσμου 
ἸΟπολλοῦ πολυτέμου καὶ ἀργύρου ἅμα τῆς “ἴϑρας τῆς ἐκ γένους 
τοῦ Πέλοπος καὶ τῆς Κλυταιμνήστρας τῆς Óx γένους Εὐρώπης 
καὶ € δουλίδων χουβικουλαρίων αὐτῆς. καὶ ἀντεπέρασεν εἷς C 
τὴν Σιδῶνα, κἀκεῖθεν πρὸς τὸν Πρωτέα, βασιλέα τῆς «41γύ- 
που, μηκέτι ἀπελθὼν εἷς τὸ ἱερὸν τοῦ ᾿πόλλωνος καὶ ποιήσας 
15 rz» ϑυσίαν ἐν Ἑλλάδι. μεμαϑηκότες δὲ οἱ φυλάττοντες τὸ na- 
λάτιον ῆΖῆενελάου στρατιῶται τὴν τῆς Ἑλένης φυγήν, φοβούμε- 
90 εὐθέως ἐξέπεμψαν στρατιώτας τρεῖς ἐκ τῆς πόλεως Σπάρ-- Ο 190 
του τῆς Ἑλλάδος ἐν τῇ Γορτύνῃ πόλει τῆς Κρήτης ἀπαγγελοῦν- 
τας τῷ ενελάῳ βασιλεῖ τὴν κλοπὴν τῆς Ἕλένης τὴν ὑπὸ Πάρι- 
| f0doc, καὶ ὅτι μετ αὐτῆς ἔλαβε καὶ τὴν “ἴϑραν τὴν συγγενίδα ᾿ 
^ αὐτοῦ καὶ τῆς Κλυταιμνήστρας. καὶ ἀπέμεινεν ἀχούσας ὃ IMe- 


γέλαος ὡς ἔξηχος" πολὺ γὰρ ἐλυπήϑη διὰ τὴν “ἴϑραν" ἦν γὰρ 


8. 7. 11. Κλυταιμνήστρας] Κλυμένης.. quam ponit Ioannes Antio- 
chenus p. 785.  Errorem suum Malalas repetit et auget v. 21. 
τὴν νεύτητα} τῇ νεότητι Ch. — 21. τῆς Αλυταιμνήσερας ] Im- 
τὴν Ἀλυμένην. 





ám hortum Palatii sui descendere, cum Aethra, Menelai cognata ex Pe- 
loge, Clytaemnestra, ab Europa genus ducente, ut sese ibi oblecta- 
mé. Paris autem in hortum forte despiciens, Helenam vidit; et obser- 
waéa ferma ejus, juventutis flore, amore ejus captus est: atque Aethrae, 
Wenskei cognatae praedictae, ope usus, Helenam corrupit: et fuga de- 
summ rebus suis consulens, navesque, quas a 'Iroia secum adduxerat, 
emmepemdens; ipsam, cum ccc. pecuniarum libris, ornatuque multo pre- 
tese, szíque argento, comitante eam Aethra, Pelopis εἰ Clytaemnestrae 
£a, ab Europa oriunda, cum quinque ;ncillis cubiculariis, avexit. 

] in Graecia destinato et Apollinis templo insuper habitis, 

im adversum Sidonem navigavit; indeque solvens, in Aegyptum venit, ad 
am Pretemm. Milites vero, Menelai regis palatii custodes, ubi de 

P faga edocti fuerant; animis consternati, sine mora tres milites, 

sib urbe.Sperta, in Gortynam Cretae mittunt, qui regi Menelao nuncia- 
», Ffaptam ese ἃ Paride Helenam; unaque abductam Aethram, regis 

«ι΄. cognatam. Haec ubi audivit Menelaus, furore quasi 
» Φοεχερίας est: ira etiam in Aethram vehementi commotus estj u 





96 IOANNIS MALALAE 


D ἔχουσα ὑπόληψιν naQ αὐτῷ σώφρονος πάνυ. καὶ εὐθέως xa- 
ταπλεύσας ὑπέστρεψεν ἐν τῇ “Ἑλλάδι ἐν πόλει Σπάρτῳ, navra- 
χοῦ πέμπων εἰς ἀναζήτησιν τῆς λέγης καὶ τοῦ Πάριδος καὶ τῶν 
ue? αὐτῆς. καὶ οὐχ εὗρον. . 


ἹΜετὰ δὲ χρόνον ἦλθεν ἐκ τῆς Αἰγύπτου ὃ Πάρις ἔχων τὴν 5 
TEM yy καὶ τὰ χρήματα καὶ τὸν πλοῦτον ὅλον τὸν αὐτῆς. ὃ δὲ 
Πρίαμος καὶ ἡ Ἐχάβη ἑωραχότες τὴν Ἑλένην μετὰ Πάριδος καὶ 
ὅτε τοιοῦτον εἶχε χάλλος ϑαυμάζοντες, ἐπυνθάνοντο nag. αὐτῆς 
τίς εἴη ἢ τίνων ἀπόγονος. ἡ δὲ “Ελένη ἔφη «“λεξάνδρου τοῦ καὶ 
O 121 Πάριδός εἶμι συγγενίς, καὶ μᾶλλον προσήκειν Πριάμῳ καὶ τῇ 10 
᾿ Ἐκχάβῃ, καὶ οὐ τῷ Πλεισϑένους υἱῷ ἸΠΠενελάῳ" Ζαναοῦ γὰρ ἔφη 
E καὶ “4γήνορος τῶν Σιδονίων καὶ ἐκ γένους τοῦ Πριάμου καὶ 
αὐτὴν ὑπάρχειν ἐκ τοῦ γένους αὐτοῦ. ἐχ Πλησιόνης γὰρ τῆς 
Δαναοῦ ϑυγατρὸς ἐγενήϑη ὃ Ἄτλας καὶ ἡ Ἠλέκτρα, ἐξ ἧς ὃ 
 Zágdavog βασιλεύς, ἐξ οὗ ὃ Τρῶος καὶ οἱ τοῦ Ἰλίου βασιλεῖς. 15 
καὶ διὰ Φοίνικα, τὸν “4γήνορος υἱόν, οὕτινος ἐγένετο ἀπόγονος 
ΖΔύνας βασιλεύς, ὃ Ἑκάβης πατήρ᾽ ἐκ τοῦ γένους δὲ τοῦ “70-- 
va καὶ ἡ “ήδα ἔλεγεν εἶναι. ταῦτα δὲ εἰποῦσα ἡ Ἑλένη τῷ 
V 40 Πριάμῳ καὶ τῇ Ἑκάβῃ ἤτησεν αὐτοὺς δὁρκώσασα μὴ προδοϑῆ- 
γαι, καὶ λέγουσα μηδὲν τῶν IMeveAdov εἰληφέναι, ἀλλὰ τὰ ἴδια 20 


10. s/ul] εἶναε Cedrenus. —— ibid. συγγενὴς Ox. [1Ὶ8. Πλησιόνης 
Cedrenus, Πλησιώνης Ox. ^ Utrumque nihili est: Pleione fuit At- 
lantis non mater sed coniux. Conf. Bentlei. p. 78. 


qui de illius castitate spem sane optimam sibi conceperat. Statim itaque 
navem conscendens, in Graeciam revertitur; et Spartam veniens, in omnes 
partes dimittit, qui Helenam, cum Paride, caeterisque requirant, sed 
nusquam invenerunt. | ᾿ 


Post aliquod vero temporis spatium, Paris ex Aegypto rediens He- 
lenam cum pecuniis, divitiisque ejus omnibus, secum advexit, Priamus 
autem et Hecuba, ubi Helenam cum Paride conspexerunt, egregiam foe- 
minae formam mirati; quaenam esset, et ἃ quibus orta parentibus, eam 
sciscitati sunt; respondit Helena, se Alexandri, sive Paridis, cognatam 
esse; magisque ad Priamum et Hecubam, quam ad Menelaum, Plisthenis 
filiun, se pertinere. Quippe ἃ Danao, et Agenore, Sidoniis, aeque ac 
Priamum, se genus ducere affürmavit. Ex Plesiona enim, Danm filie, 
nati sunt Atlas et Electra: Electrae autem filius fuit rex Dardanus; ἃ 
quo "Tros et "Troiani reges. Addidit praeterea, regem Dynam ; Hecu- 
bae patrem, genus suum repetere ἃ Phoenice, Agenoris F. a Dyna au- 
tem, Ledam etiam suam traxisse originem. His itaque verbis Priamum  : 
et Hecubam alloquuta Helena, juramento ab eis confirmari petiit, se ab 
illis proditum non iri; juramento etiam testata eis, se nihil omzino & 
M surripuisse, bona vero sua solum secum tulisse. Tum vero He- 








CHRONOGRAPHIA. L. V. 97 


€ 


μόνα ἔλεγεν ἔχειν. xal λοιπὸν 7j Exdfin περιλαβοῦσα αὐτὴν xa- 
τιφᾶει καὶ πλείω πάντων αὐτῆς ἀντείχετο. 

Γνόντες δὲ οἷ περὶ ᾿4γαμέμνονα xol ἸΠενέλαον τὴν τῆς "EXC 

v1c ἐπὶ τὴν Τροίην μετὰ Πάριδος παρουσίαν, ἔπεμψαν πρέσβεις 

5ἀποδοϑῆναι τὴν ᾿Ελένην" ὥχλει γὰρ καὶ 7j ἀδελφὴ αὐτῆς Κλυ- 

ταιμνήστρα τῷ ἰδίῳ ἀνδρὶ ““γαμέμνονι, τῷ βασιλεῖ τοῦ Zdgyovc, 

διὰ τὸ ἐλϑεῖν τὴν Ἑλένην, τὴν αὐτῆς ἀδελφήν " ἥτις καὶ ἐποίησε 


πρὸς αὐτὴν γράμματα καὶ ἔδωκε ἸΠενελάῳ ὀφείλοντα πεῖσαι τὴν Ο 122 


Ἑλένην. καὶ ἦλϑεν ὃ ἹΠενέλαος πρὸς Πρίαμον ζητῶν τὴν λέ- 


Ἰονην, τὴν ἑαυτοῦ γυναῖχα, πρὸ τοῦ πολέμου" καὶ οὐχ ἐπείσϑη-- B 


σαν οἱ Πριαμίδαι δοῦναι αὐτήν. καὶ λοιπὸν ἐπεστράτευσαν κατὰ 
τοῦ Ἰλίου οἵ ᾿Ἵτρεῖδαι βασιλεῖς, προμάχους, ἤτοι τοπάρχας, προ-- 
τρεπόμενοι. καὶ ἐδυσώπησαν τὸν Πηλέα καὶ τὴν αὐτοῦ γυναῖκα, 
τὴν Θέτιν, καὶ τὸν αὐτῆς πατέρα Χείρωνα, τὸν φιλόσοφον βα-- 


| Ιδσιλέα, παρασχεῖν αὐτοῖς τὸν “χιλλέα, υἱὸν τῆς Θέτιδος καὶ 


τοῦ αὐτοῦ Πηλέως, ἔχγονον δὲ Χείρωνος. ὅστις Χείρων πέμ- 
vac ἤγαγεν αὐτόν" διῆγε γὰρ μετὰ “Ιυκομήδους βασιλέως, τοῦ 
πενϑεροῦ τοῦ αὐτοῦ LÁyilíoc, πατρὸς δὲ τῆς Δηιδαμείης, dv 
τῇ νήσῳ. καὶ ἀπῆλϑε μετὰ τῶν ᾿Ατρειδῶν ὃ αὐτὸς ᾿Αχιλλεύς, 


ἔχων ἴδιον στρατὸν τῶν λεγομένων ἸΠυρμιδόνων τότε, νυνὶ δὲ 


λεγομένων Βουλγάρων, τριῶν χιλιάδων, ἅμα Πατρόκλῳ στρα- 
τοπεδάρχῃ καὶ Νέστορι᾽ οἵτινες ἐδυσωπήϑησαν παρὰ Χείρωνος C 
καὶ Πρλέως καὶ Θέτιδος συνεῖναι τῷ “Ἀχιλλεῖ. ἀπῆλϑε δὲ ὃ 


caba amplexa eam osculata est, aliisque omnibus deinde chariorem 


Mdect vero Agamemnon et Menelaus, Helenam cum Paride ad 


Treiam pervenisse ; tos mittunt, qui reddi Helenam postularent. Et 
| equidem soror ejus Clytaemnestra maxime hoc urgebat viro suo Agamemno- 


Ei, Argivorum regi: quin et literas etiam Menelao dedit, Helenae tra- 


enelaus ad Priamum contendit: uxorem Helenam sibi reddi 


captam 


^ desdes, φόροι reditum ejus suadere nitebatur. Ante bellum itaque sus- 
NA, 


p Priamidae autem cum eam reddere renuerent omnino, in Tro- 


25 
ἢ 





| arme protinus sumpserunt Atridae; regulis etiam vicinis in belli so- 
| eonductis, — Sollicitatis itaque Peleo et uxore ejus 'lhetide, 
. etiam, Regem et Philosophum, Thetidis patrem exoratum ha- 


| bhesrant, wt Achiles, Pelei et Thetidis F. sibi daretur socius. Eum ita- 
; eme Chirem accent, ex Insula, ubi apud regem Lycomedem, socerum 







, Deidamiae patrem, commorabatur. Achilles itaque comitem sese 

γι adjenzit; secum habens in exercita suo »»x Myrmidonum: (ita 

ella disti, qui nunc Balgari) inter quos Nestor fuit, et Patroclus, ca- 

spem pensionem; impetrantibus hoc ab his Chirone, Peleo, et 'Theti- 

do, u4 comitarentur. Exivit igitur Achilles, Argivis Myrmi- 
loannes  Malalas. 7 





98 IOANNIS MALALAE 


"Ἀχιλλεὺς μόνος μετὰ τοῦ ἰδίου στρατοῦ ἐπὶ τὸ Ἴλιον τῶν 4o- 
γείων καὶ τῶν Ἰυρμιδόνων. προετρέψαντο δέ, ἤτοι ἐδυσώπη- 


O 193 σαν, οἱ αὐτοὶ ᾿Ατρεῖδαι βασιλεῖς καὶ τοὺς λοιποὺς βασιλεῖς, ἤτοι 


D 


- 


/ , x 3 Δ € P7 L4 a ? , 
τοπάρχας, xol προμάχους τοὺς ἀπὸ ἑχαστης χωρας τῆς Evou- 


πης, ἕκαστον μετὰ τοῦ ἰδίου στρατοῦ καὶ τῶν νηῶν. καὶ ἀπέ- 5 


πλευσαν πάντες συναχϑέντες ἐν Αὐλίδι χώρᾳ οὕτω λεγομένῃ. χει-- 
μῶνος δὲ γενομένου καὶ τοῦ μάντεως Κάλχαντος εἰρηχότος ϑυ- 
σίαν ὑφείλειν δοῦναι τὸν ᾿4γαμέμνονα “Ἀρτέμιδι τῇ 9e& τῆς χώ- 
ρας ἐκείνης τὴν ἑαυτοῦ ϑυγατέρα" ὃ δὲ Ὀδυσσεὺς ἀπελϑὼν διὰ 


δόλου ὡς ἀπὸ γραμμάτων τοῦ Z4yauéuvovoc εἰς τὸ Z4oyog ἤνεγκε 10 


τὴν αὐτοῦ ϑυγατέρα Ἰφιγένειαν. καὶ ἑωρακὼς αὐτὴν 0 ZAyaué- 
pov ἐλθοῦσαν ἔχλαυσε πιχρῶς" φοβηϑεὶς δὲ τὸν στρατὸν καὶ 
τοὺς τοπάρχας, ἐξέδωχεν αὐτὴν ἐπὶ ϑυσίαν “Ἀρτέμιδι. καὶ dy 
τῷ ἀπιέναι αὐτὴν εἰς τὸ ἱερὸν ᾿Αρτέμιδος καὶ σφαγῆναι ἔλαφος 


ἔχοψε τὴν ὁδὸν διαδραμοῦσα ἔμπροσϑεν ἐν μέσῳ τῶν βασιλέων 15 


καὶ τοῦ στρατοῦ καὶ τοῦ ἱερέως καὶ τῆς παρϑένου ᾿ἸΙφιγενείης. 
καὶ ἑωρακὼς αὐτὴν ὃ ἱερεὺς καὶ μάντις Τὴν ἔλαφον πιάσαντες 
ἄξατε elg ϑυσίαν ἀντὶ τῆς παρϑένου τῇ “Ἀρτέμιδι. καὶ ληφϑ εἴ- 
σα ἡ ἔλαφος ἐσφάγη τῇ “Αρτέμιδι" τὴν δὲ Ἰφιγένειαν ἀποδέδωκε 


τῷ ἰδίῳ πατρὶ ““γαμέμνονι" ἥντινα ὃ ᾿Αγαμέμνων εἴασεν ἐκεῖ ἐν 80 


τῷ ἱερῷ “Ἀρτέμιδος ἱέρειαν. καὶ λοιπὸν ἀνηγορεύϑη βασιλεὺς 


E ἐκεῖ ἐπὶ πάντων ὃ ᾿4γαμέμνων ἐκ τοῦ ἐξπεδίτου" κἀκεῖϑεν δρμή-- 


σαντες ἦλϑον ἐπὶ τὴν Τροίαν. 


1. τὸ] τῷ Ox. 17. μάντις] Deest εἶπεν. 60. εἴασαν Ox. 


donibusque suis solis stipatus, adversus Ilium, Sed et Atridae quosque 
etiam undique per Europam Duces atque reges solicitantes, hortati sunt, 
uti classibus suis et exercitu instructi, in societatem belli hujus venirent. 
Congregati itaque sunt omnes jn Aulide regione, indeque jam soluturig 
cum, tempestate oborta, Calchas vates edixit, oportere Agamemnonem 
filiam suam loci istius Numini, Dianae, immolare.  Ulisses igitur, simu- 
latis ab Agamemnone literis, Argos profectus est; atque inde filiam ejus, 
Iphigeniam, abduxit. Quam pater Ágamemnon ubi vidit, acerbe flevit: 
metuens autem sibi ab exercitu regibusque, tradit illam Dianae Vieti- 
mam. Cum autem duceretur virgo ad Dianae templum, ut immolareterg 
ecce, omnium in conspectu, regum, et sacerdotis, exercitus, virgini ; 
cerva viam scindebat. mediam percurrens Quam ubi vidit sacerdeay 
hanc (inquit) comprehensam, loco virginis, date Dianae victimam. Cer- 
vam itaque captam, hostiam fecerunt; et Iphigeniam patri suo - 
mnoni reddiderunt: quam tamen pater ejus relictam , sacerdotem in Die» 
nae templo constituit. Exinde itaque Rex ibi omnium ab exercitu fae 
cus est Agamemnon: illinc vero exinde abeuntes, in Troiam 

sun 


5 








CHRONOGRAPHIA. L. V. 99 


Ἐλθόντων δὲ τῶν αὐτῶν Ἑλλήνων ἐπὶ τὴν Τροίαν, árré- O 194 


στῆσαν αὐτοῖς οἱ Τρῶες καὶ οὗ συνεχώρησαν αὐτοῖς παραβαλεῖν. 
zai πολλῶν σφαγέντων ἐξ ἀμφοτέρων τῶν μερῶν, ἐν οἷς καὶ ὃ 
Πρωτεσίλαος ἐσφάγη, πρόμαχος Ζαναῶν, καὶ οὐ παρεχώρησαν 
5oí Δαναοί, ἕως οὗ περιεγένοντο. καὶ κατέβησαν ἐπὶ τὴν παρά- 
he» γῆν τῆς Τροίης καὶ ἔδησαν τὰ πλοῖα σχοινίοις. ἑσπέρας δὲ 
γενομένης εἰσῆλθον οἵ Τρῶες ἐν τῇ πόλει καὶ ἠσφαλίσαντο τὰς 
πύρτας᾽ μέσῃ δὲ νυκτὶ Κύχνος τις ὀνόματι, ἐκ γένους ὑπάρχων 
τοῦ Πριάμου, ἐχ τοῦ πλησίον ὑπάρχων, ἀκούσας τὴν τῶν Ἔλ- 
1ολήνων εἰς τὴν Τροίαν παρουσίαν, ἐξελϑὼν ἐκ τῆς Νέαν Ἄνδρου 
πόλεως μετὰ πλήϑους πολλοῦ πολεμιχοῦ ἐπέῤῥεψεν αὐτοῖς" καὶ 
γενομένης συμβολῆς νυχτὸς φονεύεται ὑπὸ ᾿Αχιλλέως ὃ αὐτὸς Κύ- 
χνὸος καὶ ἔπεσαν οἱ μετ᾽ αὐτοῦ πρὸ ἡμέρας. καὶ λοιπὸν ἔδοξε 
τοῖς Δαναοῖς παραλαβεῖν τὰς πόλεις τὰς πλησίον τοῦ Ἰλίου καὶ 


V 41 


i5:5c Τροίης, ὡς συμμαχούσας Πριάμῳ xol ποιήσαντες συνωμο-᾿ - 


σίας, ὅτι πάντα τὰ παρ αὐτῶν παραλαμβανόμενα ἄγουσιν εἰς 
μέσον τῶν βασιλέων καὶ προμάχων καὶ τοῦ στρατοπέδου, ἀφορί- 
ζουσι τὸν “Αχιλλέα καὶ τὸν Τελαμῶνος “ΐαντα καὶ Ζιομήδην. 
καὶ εὐϑέως ἐξώρμησεν 0 Ζιομήδης καὶ παραλαμβάνει τὴν πόλιν 


Β' 


Ο 195 


| Φιοῦ αὐτοῦ Κύχνου ngoudyov, τὴν Νέαν Ἄνδρου, καὶ τὴν χώραν 
εὐτῆς πραιδεύεε᾽ παραλαβὼν δὲ καὶ τοὺς δύο αὐτοῦ υἱούς, Κώ- 


βην καὶ Κόχαρχον, καὶ τὴν ϑυγατέρα αὐτοῦ ' ὀνόματι Γλαύχην, 


Σ a , 2 e 4 ’ 3 “« - 
οἵσαν ἐνιαυτῶν ια΄, εὐπρεπῆ, καὶ πάντα τὰ αὐτοῦ καὶ τὰ τῆς 


4. xo) supervacuum: sic et p. seq. v. 1. 10. 20. Νέαν Ἅνδρου] 


Nsdwvügov Cedrenus. — 15. συνομοσίαρ Ox. 


Graecos vero ad Troiam appropinquantes, 'Troiani erumpentes pro- 

4 ut ad litus eorum ne appellerent. Multi igitur utrinque ceci- 

s imter quos fuit Protesilaus, ex Graecorum auxiliariis, Caeterum 

' Geesci mibil cedentes, sed oram "Troiae maritimam tandem occupantes, 
κῶνον suas funibus alligarunt: nocte vero ingruente, "Troiani urbem re- 





δῶν miVfuntn; egressus ipse ex urbe Neandro cum copiis magnis, 


. portas suas obfirmantes. Nocte vero media Cygnus quidam, 


eed copula: nec longe ab urbe habitans, audito Graecorum 8 Gr 
rae- 


| ed sdezkor: commisoque per noctem praelio, ab Achille occisus est, 









1 eue : ΜΕ inierunt, [Ilio 


Mme est exercitus qu. antequam dies illuxerat. Consilium ita- 

iaeque in proximo circumiacentes urbes 
; ut quae Priami partes suscepissent. Juramentis itaque se 
b ebetringentes, spolia quaecunque in medium coram Regibus ex- 
was universo se produücturos; secernebantur in hoc Achilles, Ajax 
uu, et Diomedes  Derepente igitur Diomedes Neandro Cygni 


toris urbe occupata, regionem ejus depraedatur; 
(x1 annorum 


lé dies , Cobe et Cocarcho, filiaque Glauca, 
m egregiae formae,) captivis abductis, Regis regionisque ejus 





100 IOANNIS MALALAE 


χώρας, καὶ ἄγει ἐν μέσῳ τοῦ στρατοῦ παντός. ὁ δὲ "Ἀχιλλεὺς 
εὐθέως ἀπελϑὼν μετὰ τῶν ᾿4ργείων καὶ τῶν IMvouidóvov , τοῦτ᾽. 
ἐστὶ τοῦ ἰδίου στρατοῦ, ἐπέρχεται τῇ “έσβῳ πόλει καὶ τῇ χώρα 
αὐτῆς τῇ βασιλευομένῃ ὑπὸ Φόρβαντος, συγγενέως Πριάμου" 
ὅστις xal πολλὴν ἔχϑραν εἶχε μετὰ τῶν “Ἑλλήνων. παραλαβὼνδ 
C δὲ τὴν χώραν καὶ τὴν πόλιν 0 ᾿“Δχιλλεὺς τὸν Φόρβαντα φονεύει, 
καὶ λαμβάνει πάντα τὰ τῆς βασιλείας αὐτοῦ, καὶ τὴν ϑυγατέρα 
αὐτοῦ Διομήδαν ἄγει" ἦν δὲ ἡ κόρη λευκή, στρογγυλόψις, γλαυ- 
κή, τελεία, ὑπόξανϑος, ὑπόσιμος, οὖσα ἐνιαυτῶν xf, παρϑέ-. 
γος᾽ ἦλϑε κομίσας τὰ ἐκ “έσβου πάντα εἰς τὸν στρατὸν τῶν 10 
Ἑλλήνων. καὶ λοιπὸν ὁρμήσας πάλιν ἐξῆλϑεν ἐπὶ τὸν Εὔξεινον 
πόντον, καὶ ἀφανίζει τὴν χώραν πραιδεύων, καὶ παραλαμβάνει 
τὴν «“Ἰυρνησὸν πόλιν, καὶ φονεύει χρατοῦντα αὑτῆς τὸν Ἠετίωνα 
βασιλέα, καὶ λαμβάνει τὴν γυναῖκα αὐτοῦ αἰχμάλωτον, τὴν Χρύ- 
O 126 σου ϑυγατέρα, ἱερέως “Ἀπόλλωνος, zdorvvougv, τὴν μετακλη- 15 
ϑεῖσαν Χρυσηίδα, καὶ τὸν αὐτοῦ πλοῦτον καὶ τῆς χώρας, καὶ 
p ἄγει εἷς τὰς ναῦς" ἦν δὲ ἡ αὐτὴ “στυνόμη ἡ καὶ Χρυσηὶς κον- 
δοειδής, λεπτή, λευχή, Ἑανϑόχομος, εὕρινος, μιχρόμασϑος, οὗ-- 
σα ἐνιαυτῶν (9'. ἐφόνευσε δὲ καὶ ὃν προετρέψατο στρατὸν ὃ 
᾿Βετίων τῶν λεγομένων Κιλικίων τῶν ἐλϑόντων εἰς συμμαχίαν 20 
αὐτοῦ καὶ τῶν Τρώων. κἀκεῖϑεν ἐξορμήσας ἔρχεται πρὸς τοὺς 
παῖδας Βρίσου, γενομέγου ἐξαδέλφου Πριάμου, ἐν τῇ λεγομένῃ 
«deyÀ πόλει" καὶ πραιδεύσας τὴν χώραν αὐτῆς πᾶσαν μένει πο-- 
5. μετὰ] Fort. κατ. 411. Εὔξινον Ox. — 22. Βρίσσου) Βρίσου 


scripsi hic et p. seq. v. 2. 102. 1. cum Cedreno. 28. “εγῷ πόλει] 
“Λεγοπόλει Ox. et p. seq. v. 4. 6. Μεγουπόλεως et “εγώ. 


bona omnia abriprit, inque medium exercitum produxit. Achilles interim, 
cum Argivis οἱ Myrmidonibus suis egressus, Lesbum urbem aggreditur, 
regionemque totam circumjacentem, quae Phorbanti paruit, ex cognatis 
Priami, Graecis pariter infensissimo. Occupatis autem urbe regione- 
gre; Achilles Phorbantem ipsum interfecit; regnoque ejus spoliato, filiam 
iomedam captivam abduxit. Erat autem virgo candida, vultu rotundo, 
caesis oculis, statura justa, capillis subflavis, subsima, annos vero xxix 
nata. Redux vero Achilles, reportatam ἃ Lesbo praedam ad Graecorum 
exercitum deferebat. Rursus etiam egressus , ad Pontum Euxinum, re- 
gionem illam devastat, praedamque abigit. Quin et Lyrnesum urbem ce- . 
pit; Eetione rege, qui loci dominus erat, e medio sublato: cujus etiam 
uxorem Astynomen, (quae et Chryseis dicta est,) Chrysae, Apollinis 
sacerdotis, filiam, captivam abduxit: abreptas etiam regis ipsius et re» 
gionis opes ad naves reportavit. Erat autem Astynome, quae et Chry 
seis, statura curta, gracilis, candida, flavicoma, naso eleganti, zm 
parvis, annos vero xix nata. Sed et Exercitum Cilicum, quem sibi asci- - 
verat, Trojanorum in auxilium, Eetion, Acbilles profligavit. Exinde ve-. 
ro discedens, Legopolim petiit: agebant hic Brissaidae, Brissi, Priami. 








CHRONOGRAPIIA. L. V. 101 


πμορχῶν τὴν πόλιν καὶ κτείνει πολλοὺς ἄνδρας καὶ παραλαμβάνει 
τὴν πόλιν καὶ τὴν Βρίσου ϑυγατέρα αἰγμάλωτον, τὴν Ἱπποδά- 
ue», τὴν μεταχληϑεῖσαν Βρισηίδα, οὖσαν γυναῖκα τοῦ Meyc- 
του, βασιλέως τῆς “Πεγοῦ πόλεως. ἀνελὼν τοὺς αὐτῆς ἀδελφούς, 
οἽνδρον καὶ Ovavra. ὁ δὲ ἸΠενέτης, ὃ τῆς Ἱπποδαμείας τῆς 
χαὶ Βρισηίδος ἀνήρ, οὐκ ἦν ἐν τῇ αὐτῇ πόλει ey, ἀλλὰ ἦν E 
ἀπελϑὼν προτρέψασϑαι βοήϑειαν tlc συμμαχίαν Ὡρυγῶν ἀπὸ τῆς 
“νχίας xul “υκαονίας. ὅστις ἸΠενέτης βασιλεὺς κατέφϑασεν 
εὐϑέως μετὰ τῆς βοηϑείας τῶν “τυχίων καὶ “υκαόνων μετὰ τὸ Ο 197 
10 παραληφϑῆναι τὴν αὐτοῦ χώραν ὑπὸ τοῦ ᾿Αχιλλέως καὶ τὴν πόλιν 
καὶ τὴν αὐτοῦ γυναῖχα Ἱπποδάμειαν τὴν καὶ Βρισηίδα. καὶ 
οὐ παρεχώρησεν, ἀλλ᾽ εὐθέως ἀπὸ τοῦ κόπου τῆς ὁδοῦ ἅμα τοῖς 
μετ᾽ αἰτοῦ συμβαλὼν οὖν μάχεται μετὰ ᾿Αχιλλέως πικρῶς, ἕως V 49 
ἐβλήϑη δόρατι ὑπὸ Εὐρυτίωνός τινος τῷν ὄντων μετὰ ᾿Αχιλλέως 
ιοἰξάρχων τοῦ διαφέροντος αὐτῷ στρατοῦ, καὶ ἀπώλοντο οἵ μετ 
αὐτοῦ τοῦ Ἠϊενέτου πάντες. ἡ δὲ Ἱπποδάμεια 5 καὶ Βρισηὶς 
ἦν μαχρή, λευχή, καλλίμασϑος, εὔστολος, σύνοφρυς, εὕὔρινος, 
μεγαλόφϑαλμος, κεχολλαϊσμένα ἔχουσα βλέφαρα, οὐλόϑριξ, ὀπι- 
σϑόχομος, φιλόγελως, οὖσα ἐνιαυτῶν κα. ἥντινα ἑωρακὼς ὃ 
40). 4χιλλεὺς ἐπύϑησε'" καὶ πεσὼν εἰς ἔρωτα αὐτῆς, λαβὼν ἀποκχρύ- 
fu αὐτὴν ἐν τῷ ἰδίω παπυλεῶνι, μὴ ἀγαγὼν αὐτὴν εἰς τὸ πλῆ-- 
Joc τῶν Ἑλλήνων" τὰ δὲ γρήματα καὶ τὴν ᾿“στυνόμην Χρυσηίδα 
χαὶ πάντα τὰ ἄλλα ἤγαγεν ἔγγιστα τῶν προμάχων x«i τοῦ στρα- 


13. ,,o?» redundat.* Ch. 18. κεχολλαϊσμένα } , Forte scriben- 
dum, xsxoAlaicuíva. Ch. ^ ibid. βλέφερα Ox. 





patreelis, filii. Vastata vero undique regione illa, urbi ipsi imminebat, 
ebsidiene eam cingens. Plurimis autem o eieis et occupata urbe, Hip- 
podanizt: quae et Briseis vocata est, Brissi filiam, Menetis Legopo - 

regis uxorem, captivam abduxit; fratresque ejus, Ándrum et 'T'hy- 
amem, 6 medio sustulit. Menetes autem ipse tunc temporis Legopoli qui- 
dam aberat, in auxiliis ex Lycia et Lycaonia pro bello Trojano com- 


perdi occupatus. Statim vero ἃ captis ab Achille regione, urbe, et 
| Hipp edamis, Menetes cum copiis suis ἃ Lyclis εἰ Lycaonibus re- 








B 
O 128 


C 


O 129 


102 IOANNIS MALALAE 


τοῦ xal τῶν βασιλέων. γνόντες δὲ πάντες διὰ τὴν Boloov ϑυ- 
γατέρα, γυναῖκα δὲ τοῦ ἹΠενέτου, ὅτι ἀπέκρυψεν αὐτὴν ὃ ᾿“4χιλ- 
λεὺς μετὰ τοῦ ἐφόρει κοσμίου, ἐλυπήϑησαν πρὸς αὐτὸν καὶ ὧρ- 
γίσϑησαν κατ αὐτοῦ, διότι ἐπιώρχησε διὰ τὸν εἶχε πρὸς αὐτὴν 
ἔρωτα. καὶ πάντες ἐλοιδόμουν αὐτὸν ὅτι ἀπέκρυψεν αὐτήν, καὶ 5 
συναχϑέντες ἐν κομβέντῳ ἐχώλυσαν τὸν αὐτὸν ᾿Αχιλλέα τοῦ ἐπιῤ- 
ῥίπτειν καὶ παραλαμβάνειν πόλεις καὶ πραιδεύειν χώρας, ἄλλους 
ἀντ᾽ αὐτοῦ καταστήσαντες τὸν Τεῦχρον, τὸν ἀδελφὸν “Αἴαντος 
τοῦ Τελαμωνίου, καὶ τὸν ἸΙδομενέα. οἵτινες παρέλαβον τὴν Κύ- 
προν καὶ τὴν Ἰσαυρίαν καὶ τὴν z1vxlay πραιδεύσαντες καὶ ἀπολέ- 10 
σαντες αὖτάς. ὃ δὲ Τελαμώνιος «Αἴας ὁρμήσας τοὺς Θρᾳκοὺς 
τοὺς ἐν Χεῤῥονήσῳ ἐπολιόρκει καὶ τὸν Πολυμήστορα τὸν βασιλέα 
αὐτῶν. ὃ δὲ Πολυμήστωρ φοβηϑεὶς τὴν τοῦ ἀνδρὸς ἀλκήν, χρυ- 
σὸν αὐτῷ πολὺν δοὺς καὶ σῖτον ἑνὸς ἐνιαυτοῦ elg ἀνάλωμα τοῦ 
IdyaixoU στρατοῦ, καὶ ἔκδοτον δοὺς τὸν υἱὸν τοῦ Πριάμον τὸν 15 
μικρότερον πάντων, Πολύδωρον ὀνόματι, παρατεϑέντα αὐτῷ 
παρὰ τοῦ Πριάμου τοῦ πατρὸς αὐτοῦ μετὰ χρημάτων πολλῶν" 
ἢγάπα γὰρ τὸν Πολύδωρον, ὡς μικρότερον πάντων, ὃ Πρίαμος, 
xal ὡς εὐπρεπῆ" διὰ γὰρ τοῦτο καὶ ἐν ἄλλῃ χώρᾳ αὐτὸν παρέ- 
ϑετο, ἵνα μὴ ὡς παιδίον ταράττηται, ἀχούων πολέμων᾽ ποιή-- 80 
σας ὃ αὐτὸς Πολυμήστωρ συνϑήχας μετὰ τοῦ “ἴαντος ἐγγράφως 
μὴ συμμαχεῖν Πριάμῳ. καὶ ἐκ τῶν ἐκεῖϑεν ὁρμήσας ὃ “ἴας ἦλ-- 

4. ἐπιόρχησϑ Ox. 6. χομβέντῳ κομβενῷ Ox. 11. Θρακοὺς] 

9 


Θρᾷκας Ch. 18. ἀλκὴν ἀκὴν Ox. Φ1. ἐγγράφουρ Ce- 
drehus p. 127. A. 1 Ἶ 


tulit. Ubi vero omnibus innotuisset, Achillem Brissi filiam, Menetis vero 
regis uxorem, cum ornatu ejus omni, apud se celasse; aegre hoc in eo 
tulerunt; iraque in eum commoti sunt, quod ob amorem, quam erga eam 
babuit, perjurus factus fuisset: quin et conviciis eum exceperunt, cela- 
tam amasiam el exprobrantes. Sed et ἃ congregatis in Concilio dudi- 
bus interdictum est Achilli, ne amplius esset in urbibus vel occupandis, 
vel invadendis; neve regiones praedatum υἱ exiret: suffectis in locum 
ejus, Teucro, Ajacis Telamonii fratre, et Idomeneo: qui Cyprum, Isau- 
ram, Lyciamque, captas et vastatas, praedati sunt. Ajax vero Tela- 
monius egressus, Thraces in Cherroneso regemque eorum, Folymestorem, 
aggreditur. Polymestor autem Ajacis vires reformidans, magnum ἃ 
pondus ei obtulit; tantumque frumenti, quantum Achaico exercitui in anm- 
num sufficeret, suppeditavit. Sed p Polydorum quoque, Priami filius 
natu minimum, quem pater ejus Polymestori, cum ingenü pecuniarum 
pondere, enutriendum Commiserat Ajaci tradidit. Nempe rex Priamus 
olydorum summopere sibi charum habuit; ut qui formosus esset, natm- 
qve minimus: itaque in aliena regione enutritum voluit, ne qui tenellus 
erat, armorum strepitu territaretur. Sed etiam Polymestor Ajaci foedus 
scriptum pepigit, se Priamo opem non laturum. Inde discedens Ajax, ia 








CHRONOGRAPHIA. L. V. 103 


3: πρὸς τὸν Τεύϑραντα βασιλέα, καὶ συμβαλὼν αὐτῷ πόλεμον 
ξίφει ἀναερεῖ αὐτόν" ἐκπορϑήσας δὲ τὴν τούτου πόλιν καὶ τὰ αὐὖ- 
τοῦ πάντα λαβών, καὶ τὴν ϑυγατέρα αὐτοῦ Τέκμησσαν ἄγει καὶ 
τὸν αὑτοῦ πλοῦτον καὶ πάντα νυχτὸς ἐπὶ τοὺς Ἕλληνας. ἦν δὲ 
55 Τέχμησσα τῇ ἡλικίᾳ εὔστολος, μελάγχροος, εὐόφϑαλμος, λε- 
πτόρινος, μελάνϑριξ, λεπτοχαράκτηρος, παρϑένος, οὖσα ἐτῶν 
εξ. τὸν δὲ Πολύδωρον, τὸν υἱὸν τοῦ Πριάμου, οἱ Δαναοὶ στή-- 
σαντες κατέναντι τοῦ τείχους ἐδήλωσαν τῷ Πριάμῳ πέμψαι τὴν 
Ἑλένην καὶ λαβεῖν τὸν Πολύδωρον υἱὸν αὐτοῦ καὶ γενέσϑαι εἰρή-- 
10 vr»y^ ἐπεὶ φονεύομεν αὐτόν. καὶ οὐχ ἕλοντο "** 
*** Qe» x τῆς κινήσεως τῶν ἑπτὰ πλανητῶν κατὰ μοιρικὴν 
τύχην ἐπαγόντων τοῖς ἀνθρώποις χαρὰς καὶ λύπας, δρίσας τὴν 





D 


τώβδλαν τὸν γήινον χύσμον, τοὺς δὲ δυοκαίδεκα κάσους τὸν ζω- R 


διαχὸν ἀριϑμόν, τὸ δὲ ψηφόβολον καὶ τὰ ἐν αὐτῷ ἑπτὰ κοκκία 
i5:à ἑπτὰ ἄστρα, τὸν δὲ πύργον τὸ ὕψος τοῦ οὐρανοῦ, ἐξ οὗ ἀν- 
ταποδίδοται πᾶσι καλὰ καὶ xaxd. 
Μηριόνης χονδοειδής, πλατύς, λευχός, εὐπώγων, μεγαλό- 
φϑαλμος, μελάγκορος, οὐλόϑριξ, πλατόψις, στρεβλόρινος, πε- 


eiyoeyoc, μεγαλόψυχος, πολεμιστής. 
49 Ἰδομενεὺς διμοιριαῖος, μελάγχροος, εὐόφϑαλμος, εὔϑετος, 


9, αὐτοῦ] αὐτὰ Ox. 10. καὶ οὐὖγ εἴλοντο **] ,,Lacuna ista 
ex Cedreno, aliqua ex parte, οἱ Isac. Porphyrogenneta, de prae- 
termissis ab Homero, suppleri possit. ** Ch. 11. * ge» ἐκ τῆς κι- 
»5jsosog] ,De Palamede loquitur Tabulaque Lusoria ab eodem in- 
venta: de quibus vide Suidam, Cedrenum, Isac. Porphyrogennetam, 
qui ex Autore nostro ista descripsisse videntur. De Ludo hoc vide 
etiam Xylandri et Jacobi Goar in Cedrenum Annotata.** Ch. 
13. κάσους Cedrenus p. 125. C, κάσσους Ox. 40. διμυριαῖος Ox. 


BRegem 'leuthrantem profectus est: quocum commisso praelio, gladio eum 
suetalit: urbeque ejus spoliata, opibus direptis omnibus, filiam ejus Tec- 
meessama divitiasque omnes per noctem ad Graecorum castra devexit. 
Wiwat amíem Tecmesa, formam quod spectat, bene ornata, colore nigro, 
secula pulchri, nsso tenuiori, capillo nigro, facie tenui, et virgo, xvii 
senes mata. Polydorum vero, Priami filium, e regione muri constituen- 
ἄπο. Priamo significant, uti Helena reddita, et Polydoro vicissim acce- 
P» pex mutua fieret: sin minus Polydorum se neci daturos. Abnuenti- 
E» auem ****** invenit ex motu septem Planetarum; unde gaudia 
suhipde se dolores, juxta Fortunae sortem, Mortalibus inducuntur. ἴα- 
BS. etiam, ut Tabula esset Mundus terrestris; Casus vero duodecim 
Jiodieci numerus: Psephobolum vero, et quae in eo fuerunt tesserae se- 
gm, septem stellae: "Turris vero Coeli altitudo; unde bona omnibus 
eb “ποῖα sua rependuntur. . 
PEN les erat curtos, latns, candidus, barbatus, oculis magnis, pe- 
p.migris, crispus, tu lato, naso obunco, acer, magnanimus, ator. 
. JAdemameus erat statura mediocrem superante, colore nigro, oculis 














O 130 


V 43 





104. IOANNIS MALALAE 


ἰσχυρός, εὕρινος, δασυπώγων, εὐχέφαλος, οὐλόϑριξ, ámovt- 
ψοημένος πολεμιστής. 

Φιλοκτήτης εὐμήχης, εὔϑετος, μελάγχροος, σύνοφρυς, γεν- 
γαῖος, εὐόφϑαλμος, εὕρινος, μελάνϑριξ, πολύϑριξ, φρόνιμος, 
τοξότης εὔστοχος, μεγαλόψυχος. 5 

«Αἴας ὃ “Ποχρὸς μακρός, εὐσϑενής, μελίχρους, στραβός, 
εὕρινος, οὐλόϑριξ, μελάνϑριξ, δασυπώγων, μακχρόψις, τολ- 
μηρὸς πολεμιστής, μεγαλόψυχος, καταγύναιος. 

O 131 Πύῤῥος ὃ καὶ Νεοπτόλεμος εὐῆλιξ, εὐθώραξ, λεπτός, 
B λευχός, εὔρινος, πυῤῥόϑριξ, οὗλος, ὑπόγλαυκος, μεγαλόφϑαλ-- 10 
μος, ξάνϑοφρυς, ξανϑοαρχιγένειος, στρογγυλόψις, προπετής, 
τολμηρός, εὔσκυλτος, πικρὸς πολεμιστής. οὗτος δὲ ὑπῆρχεν 
εἰὸς τοῦ ᾿χιλλέως ἐκ “]Πηιδαμείης, ϑυγατρὸς “ἠυκομήδους, ὅστις 
μετὰ τὴν τελευτὴν τοῦ ἰδίου πωτρὸς ἐξεπέμφϑη ὑπὸ Θέτιδος καὶ 
Πηλέως, [ὡς πάππου αὐτοῦ, αἰτηϑεὶς ὑπὸ τῶν ᾿Αχαιῶν, ὡς τοῦ 15 
"4i Mug δόλῳ φονευϑέντος, ἐκδικῆσαι τὸ πατρῷον αἷμα. καὶ 
ὁπλισάμενος ἐπεστράτευσεν εἷς τὸ Ἴλιον σὺν ναυσὶν κβ΄ éx τοῦ 
Πηλέως λαβὼν ἴδιον στρατὸν ἸΠυρμιδόνων, τὸν ἀριϑμὸν αχν΄. 
καὶ ἀποπλεύσας κατέλαβε τὴν Τροίαν, καὶ εὗρεν elg τὰς σκηνὰς 

τοῦ ἰδίου πατρὸς ᾿Αχιλλέως Ἱπποδάμειαν τὴν καὶ Βρισηίδα, φύ-- 90 
C λακα τῶν τοῦ "Αχιλλέως πάντων. . ἥντινα ἀποδεξάμενος εἶχεν ἐν 


4, μελάγϑοιξ Ox. 10. οὐλὸς Ox. hic et 105. 11. 106. 11. 16. 
11. ξανϑόφρυς Ch., ξανθόφρυξ Ox. 13. “αιδαμείης Ox. 
15. ὡς dele. 16. ἐχδικῆσαε Ch., ἐκδηκῆσάι Ox. 20. φύλακα 
Ch., φήλακα Ox. 


pulchris,. membris bene compositis, validus, naso eleganti, barba hirsu- 
ta, capite decoro, crine crispo ; audax bellator. 

octetes, procerus, membris bene compositis, colore nigro, super- 
ciliis junctis, strenuus, oculis venustis, naso eleganti, capillo nigro mul- 
toque, sapiens, jaculandi peritus, magnanimus. 

. Ajax Locrensis, procerus, robustus, flavus, strabus, eleganti naso, 
crispo nigroque capillo, barba hispida, facie oblonga, audax bellator, 
magnanimus, mulierosus. 

Pyrrhus, qui οἱ Neoptolemus, corpore magno, pectore firmo, graci- 
lis, candidus, naso eleganti, capillo rufo et crispo, oculis subcaesiis gran- 
diusculisque, flavis superciliis, barbae lanugine rufa, facie rotunda, prae- 
ceps, audax, impatiens, bellator acerrimus. Filius erat hic Achillis, ex 
Deidamia, Lycomedis filia, qui patris post mortem, Graecis id efflagi- 
tantibus, ob Achillem fraude sublatum, paterni sanguinis in vindi 
profectus est, a 'Thetide atque Peleo avo missus. Navibus itaque xxr, 
exercituque Μ9ῸΙ, Myrmidonum, a Peleo instructus, adversus Ilium arma 
movit: solvens autem, atque litus 'Trojanum appulsus, patris tentorium 

etivit; ubi Hippodamiam, sive Briseidem, rerum omnlum , quae Achillis 

erant, custodem invenit, Hanc itaque amplexus, summo habuit in ho- 


CHRONOGRAPHIA. L. V. 105 


πολλῇ τιμῇ, αἰτήσας αὐτὴν φύλακα εἶναι xal τῶν ἑαυτοῦ ἐν τῇ 

πατρίᾳ σχηνῇ. καὶ uev ὀλίγον καιρὸν τελευτᾷ 7) Βρισηὶς νόσῳ 
βληϑεῖσα. 

Κάλχας κονδοειδής, λευχός, δλοπόλιος καὶ τὸ γένειον, πο- O 189 

5λύϑριξ, μάντις καὶ οἰωνοσκόπος ἄριστος. 

Τῆς δὲ Τροίης οἱ ἄριστοι ἄνδρες οὗτοι. 

Πρίαμος τῇ ἡλικίᾳ εὐμήκης, μέγας, καλός, πυῤῥόχροος, 
ὑπύγλαυχος, μακρόρινος, σύνοφρυς, εὐόφϑαλμος, πολιός, κα- 
τεσταλμένος. 

10 — "Exroo μελάγχροος, μαχρός, πάνυ εὔογχος, δυνατὸς ἐν ἰσχύϊ, 
εἔρινος, οὗλος, εὐπώγων, στραβός, ψελλός, εὐγενής, φοβερὸς D 
πολεμιστὴς xal βαρύφωνος. 

Δηίφοβος διμοιριαῖος, εὐθώραξ, εὐόφϑαλμος, ὑπόσιμος, 
μελάγχροος, πλατόψις, γενναῖος, εὐπώγων. 

Ὁ  "Elevog μαχρός, εὔϑετος, λευχός, ἰσχυρός, ξανθός, oivo- 

|. zat τοὺς ὀφϑαλμοὺς ἔχων, μαχρόρινος, ἀρχιγένειος, ὑπόχυρ- 
τος, φρύνιμος, πολεμιστής. 

Τρωῖλος μέγας, εὔρινος, ἁπλόϑριξ, μελίχρους, εὐόφϑαλ-- 
μος, μελάνϑριξ, δασυπώγων, ἰσχυρὸς πολεμιστὴς καὶ δρόμαξ. 

Ὁ Πάρις ὃ καὶ ᾿Αλέξανδρος, εὐῆλιξ, εὐσθενής, λευκός, εὖ- " 138 

eooc, εὐόφϑαλμος, μελάγχορος, μελάνϑριξ, ἀρχιγένειος, μα- 

8. κατεσταλμένορ Ch., κατεσταμένος Ox. 13. διμοιριαῖος Ch., 

δϑεριυριαῖος Ox. 18. Τρώϊλος Ox. 19. 21. μελάγϑριξ Ox. 


mere; eamque, uti suis etiam in tentorio paterno prospiceret, obtestatus 
est. Non autem post temporis Briseis, in morbum incidens, in- 





Calchas erat curta statura, candidus, capite mentoque canus, co- 
mum£ms, vates, atque augur optimus. 
"Trojanorum vero primarii erant hi. 


Priamus, qui statura erat procerus, co pore magno, formosus, ru- 
b&cumdus, oculis subcaesiis, nasutus, sup junctis, oculis venustis, 
enmmes, animo sedito. 


Hector erat colore nigro, procerus, mole corporis ingens, praestans 
viribus , maso eleganti, crine crispo, barbatus, strabus, blaesus, genero- 
sus, vece graviori, in bello tremendus. 

; statura mediocrem superante, pectorosus, oculis venustis, 
anfiuinus, colore nigro, facie lata, vir strenuus, barbatus. 

4 procerus, membris compositis, candidus, validus, flavus, 
sünio visi colorem referentibus, nasutus, lanuginem primam emittens, 
ssbenrves, sapiens, bellator. 

"Exslhus, corpere magno, nsso pulchro, capillitio molli οἱ porrecto, 
enis flsva, ocule venustis, capillo nigro, barba hispida, robustus bella- 
ἀπ᾽ eb curm velox. 

οἱ Musis, qui st Alexander, statura procera, robustus, candidus, naso 
aieganti, venustis oculis, pupillis nigricantibus, capillitio nigro, lanugine 





V 44 


O 134 


106 IOANNIS MALALAE 


κρόψις, κάτοφρυς, μεγαλόστομος, εὐχαρής, ἐλλόγιμος, εὐκένη- 
τος, τοξότης εὔστοχος, δειλός, φιλήδονος. 
«Ἰϊνείας κονδοειδής, παχύς, εὔστηϑος, ἰσχυρός, πυῤῥάκης, 
πλατόψις, εὔὕρινος, λευκός, ἀναφάλας, εὐπώγων. 
Γλαῦκος ἰσχυρός, φρόνιμος, εὐσεβής. 5 
᾿Ἀντήνωρ μαχρός, λεπτός, λευχός, ξανϑός, μιχρόφϑαλμος, 
ἀγκυλόρινος, δόλιος, δειλός, ἀσφαλής, πολυίστωρ, ἐλλόγιμος. 
Ἑκάβη μελίχροος, εὐόφϑαλμος, τελεία, εὔὕρινος, ὡραία, qu- 
λότιμος, εὐόμιλος, ἥσυχος. 


"Ἀνδρομάχη διμοιριαία, λεπτή, εὔστολος, εὕρινος, εὔμα- 10 


σϑος, εὐόφϑαλμος, εὔοφρυς, οὔλη, ὑπόξανϑος, ὀπισϑόχομος, 
μακροχαράχτηρος, εὐτράχηλος, γελασίνας ἔχουσα ἐν ταῖς πα- 
ρειαῖς, εὐχαρής, γοργή. 

Κασσάνδρα κονδοειδής, στρογγυλόψις, λευκή, ἀνδροειδὴς 


B τὴν πλάσιν, εὕρινος, εὐόφϑαλμος, μελάγκορος, ὑπόξανϑος, 15 


οὔλη, εὐτράχηλος, ὀγκόμασϑος, μικρόπους, ἥσυχος, εὐγενής, 
ἱερατιχή, μάντις ἀχριβὴς καὶ πάντα προλέγουσα, ἀσχητιχή, 
παρϑένος. 

Πολυξένη μακρή, καϑαρία, λευκὴ πάνυ, μεγαλόφϑαλμος, 


μελάνθριξ, ὀπισϑόχομος, εὕρινος, εὐπάρειος, μικρόσιμος, ἄν-- 29 


ϑηρόχειλος, μικρόπους, nagJévog, εὐχαρής, ὡραία πολύ, οὖσα 


10. εὔρινος Ch., εὔριρος Ox. 11. εὐόφρυς Ox. 20. μελαγ- 
ϑριξ Ox. — ibid. εὐπάριος Ox. 


prima, facie oblonga, demissis superciliis, ore patulo, lepidus, facundus, 
agilis, jaculandi peritus, meticulosus, voluptatis amans. 

Aeneas, curtus, crassus, pectorosus, robustus, rufus, vultu lato, naso 
eleganti, candidus, recalvaster, barbatus. 

Glaucus, robustus, prudens, pius. 

Antenor, procerus, gracilis, candidus, crine flavo, oculis exiguis, na- 
so adunco, versutus, timidus, cautus, multiscius, facundus. 

Hecuba erat crine flavo, oculis venustis, statura justa, eleganti na- 
s0, formosa, ambitiosa, affabilis, quieta. . 

Andromache, statura erat mediocrem superante, gracilis, decora, na- 
so elegante, mamillis pulchris, oculis et superciliis venustis, crisp sub- 
flava, occipite comato, facie oblonga, collo venusto, vultu ridibunde, 
lepida, et ingenii acuti. 

Cassandra, curta, ore rotundo, candida, structura corporis virili, 
naso decoro, oculis venustis, pupillis nigricantibus, subflava, crispa, 
collo venusto, mammosa, pedibus parvis; quieta, ingenua, sacerdos, va- 
tes insignis, omniumque praescia, et virgo sacra. 

Polyxena, procera, munda, candidissima , oculis ibus, capillo 
nigro, et retrorsum detorto, naso pulchro, pulchris genis, subsima, labiis 
roseis, pedibus parvis, virgo suavis, et formosa admodum: quae xvi 








CHRONOGRAPHIA. L,. V. 107 


ἐνιαυτῶν cj ἐσφάγη, καϑὼς ὃ σοφώτατος ΖΔίχτυς ὃ ἐκ τῆς Κρή- 
της ὑπεμνημάτισε μετὰ ἀληϑείας τὰ προγεγραμμένα καὶ τὰ λοιπὰ 
πάνια τῶν ἐπὶ τὸ Ἴλιον ἐπιστρατευσάντων Ἑλλήνων. ἦν γὰρ 
μετὰ τοῦ ᾿Ιδομενέως τοῦ προμάχου τῶν Ζ]αναῶν τοῦ κατελϑόντος 
5εἰς τὸν πόλεμον ἅμα τοῖς ἄλλοις ᾿Ἰχαιοῖς" συγγραφεὺς γὰρ αὐτοῦ C 
τοῦ Ἰδομενέως ἐτύγχανεν ὃ αὐτὸς Zfixrvg καὶ ἑωρακὼς ἀχριβῶς 
τὰ τοῦ πολέμου xal συγγραψάμενος, ὡς παρὼν τότε ἐν τοῖς χρό- 
νοις ἐχείνοις μετὰ Ἑλλήνων. ὅστις ἐξέϑετο καὶ τοὺς προτραπέν- 
τας ὑπὸ Zfyautuvovog xai ἸΠενελάου βασιλέων καὶ τοὺς ὁπλισα-- 
. ἡδμένους xai κατελθόντας μετὰ τοῦ στόλου ἐπὶ τὸ Ἴλιον, ἕχαστον Ο 135 
| — ἔχοντα ἴδιον στρατὸν καὶ ναῦς. ὅστις πρὸ πάντων ἐξώρμησεν 
᾿Ἡγαμέμνων, υἱὸς ᾿ἀτρέως, Ivxgvaluv βασιλεύς, σὺν νηυσὶν ρ', 
zai εἰς λόγον ἀποτροφῆς τῶν στρατοπέδων νῆας À', ἹΠενέλαος καὶ 
 “Ἵἤἥιστος xal 2oxtolAaog xal Προϑοήνωρ καὶ Κλονίος σὺν νηυ- 
| Dor» ν΄, Ἐλεφήνωρ ἐξ Εὐβοίας σὺν νηυσὶν ξ΄, ἸΜενέλαος δὲ υἱὸς 
Πλεισϑένους, ὃ τῆς Σπάρτου βασιλεύς, σὺν γηυσὶν ξ΄, ΖΦιομήδης Ὁ 
ἐξ ργους νηυσὶν n', σχάλαφος καὶ Ἰάλμενος σὺν νηυσὶν λ',. 
Σχεδίος καὶ Ἐπίστροφος σὺν νηυσὶ u', Méygc ἐκ Ζολίχης τῆς Ἔλ- 
λάδος σὺν νηυσὶ u', Αἴας Τελαμώνιος ἐκ τῆς Σαλαμίνου σὺν 
Βιητσὶ μ΄, Νέστωρ σὺν νηυσὶν 9, Θόας σὺν νηυσὶ μ', “4γήνωρ 
zal Τευϑίδης σὺν νηυσὶν ξ΄, Πρόϑωος καὶ ἸΠαγνίτωρ σὺν νηυσὶ 
p, Εὔμενος σὺν νηυσὶν ια΄, Νηρεὺς ἐκ Ἰ]υκήνης σὺν νηυσὶ γ', 


1. Quae de Dicty Malalas, ex eo repetit 'Tzetzes Histor. V. 30. 
19. Movxg»ío» Ox. 14. Navium catalogi vitia turpissima exagi- 
tavit Bentleius p. 74. s. — ibid. KAó»iog Ox. 19. Σαλαμίφνου] 
Σαλαμῖνος p. 51. B, 55. D. 


ames nata, occisa est; sicuti sapientissimus Dictys Cretensis quae superius 
dicta sunt, quaeque dicturi sumus omnia de rebus Graecorum ad llium ge- 
stis, fideliter descripta memoriae mandavit. Erat enim Dictys iste Idome- 
mei, (qui cum Graecis in bellum hoc descenderat,) amanuensis; atque, 
cmm eo, bello interfuit: quarum itaque testis oculatus ipse fuerat, 
mes gestas diligenter in historiam retulit. Qui vero ab Agamemnone et 
Béenelao regibus Graecorum in partes vocati advenerunt, quisque cum 
emercitm navibusque suis, ἃ Dicty memorantur hunc in modum. Primus 
emeiesm crat Agamemnon, Atrei filius, Mycenarum rex, cum navibus 
entum, praeter alias xxx onerarias, Menelaus, Leistus, Arcesilaus, 
Iratheener, et Clonius, cum navibus r. Elpenor ex Euboea, cum navi- 
Bus £x. Menelaus, Plisthenis filius, rex Spartae, cum navibus rx. Diome- 
dus ex Argis, cum navibus xxc. Ascalaphus, et Jalmenus, cum navibus 
“απ. Bchedius , et Epistrophus, cum navibus xi. Meges ex Doliche 
Niglladica, cum navibus xr. Ajax Telamonius ex Salamine, cum navibus 
f. . €um navibus xc. 'Thoas, cum navibus xv. Agenor et Teu- 
tüblus enm navibus Lx. Prothous, et Magnitor, cum navibus xr. Ea- 
mens, uavibus xi Nereus, ex Mycene, cum navibus i1 . Chalias ex 





108 IOANNIS MALALAE 


Χαλίας ἐκ Τρίχκης σὺν νηυσὶ μ΄, “Ἰεοντεὺς καὶ Πολυπήτης σὺν 
γηυσὶ μ΄, ᾿Αμφιγενείας ἐξ Ἰλίου σὺν νηυσὶ μγ΄, ἸΠενεσϑεὺς ἐξ 
᾿4ϑηνῶν νηυσὶ y Ἰδομενεὺς καὶ ἸΠηριόνης ἐκ Κρήτης σὺν νηυ- 

o 136 civ π’, Ὀδυσσεὺς ix Κεφαληνίας ᾿Ιϑάχης σὺν νηυσὶν ιβ΄, TAg- 
πόλεμος σὺν νηυσὶν 9', «Αἴας ὃ “ΠΙοχρὸς σὺν νηυσὶν 9', 14yii- 5 
λεὺς ἐκ τοῦ “Αργους τῆς Ἑλλάδος σὺν Πατρόκλῳ σὺν νηυσὶ ν᾽, 

' Πρωτεσᾶαος καὶ Ποδάρκης σὺν νηυσὶ u', Παλαμήδης σὺν νηυ-- 
σὶ ιβ΄, Φιλοχτήτης ἐκ Ποϑόνης σὺν νηυσὶν κβ΄, Σώρϑης, Φί- 
λιππος, ἄντιφος σὺν νηυσὶν og. ai πᾶσαι νῆες τῶν Ἑλλήνων 
κισν΄, of ἀπέπλευσαν κατὰ τὰ ἴδια μανδᾶτα πρῶτον tlc τὴν 440-10 

V 45 λίδα χώραν, κἀκεῖϑεν ἐπιστάντες τῇ χώρᾳ τῶν Φρυγῶν ἐξεπόρ-- 
ϑησαν τὰ αὐτῶν βασίλεια, ὡς προγέγραπται, παραλαβόντες 
Πρίαμον βασιλέα καὶ φονεύσαντες αὐτὸν xol “Εχάβην βασιλίδα, 
τοὺς δὲ αὐτῶν παῖδας αἰχμαλώτους εἰληφότες καὶ πάντα τὰ βα- 
σίλεια διαρπασάμενοι ὑπέστρεψαν εἷς τὰς ἰδίας χώρας. κατέσχεν 15 
οὖν ἡ βασιλεία ᾿Εφέσου τῆς ᾿Δσίας πάσης καὶ Τροίης τῆς Φρυγίας 
τὰ πάντα ἔτη ωιϑ'. 

O 137 Mirá οὖν τὴν ἅλωσιν τῆς Τροίης πάντες of 24yotol μερισά-- 
μενοι τὴν πραῖδαν καὶ τὰ γρήματα, ἐξορμῆσαι βουλόμενοι ἐπὶ 
τὰς ἰδίας πατρίδας, τὰς ναῦς ἑαυτῶν ἑτοιμάσαντες, ἕνεοε μὲν 39 

B ἀπέπλευσαν, φανεροὶ δὲ προσέμειναν, «Αἴαντος τοῦ Τελαμωνέου 
καὶ Ὀδυσσέως καὶ Διομήδους εἷς μάχην ἐλϑόντων. ὃ γὰρ Te- 


8. xf] Omisisse nonnulla videtar Ox.: vide interpretationem lati- 
nam. . 21. Τελαμονίου Ox. 


TTricca, cum navibus xr. Leonteus, et Polypetes, cum navibus xi. Am- 
phigenias, ex Ilio, cum navibus xrrm. Menestheus ex Athenis, cum na- 
vibus n. Idomeneus, et Meriones, ex Creta, cum navibus xxc.  Ulis- 
ses, ex Ithaca Cephaleniae, cum navibus xir. "Tlepolemus, cum navibus 
Ix. .Ajax Locrensis, cum navibus 1x. Achilles, et Patroclus, ex Argis 
Helladis, cum navibus r. Protesilaus, et Podarces, cum navibus xr. 
Palamedes, cum navibus xit. Philoctetes, ex Mothone, cum navibus xr. 
Nereus, ex Perrhebis, cum navibus xxm.  Sorthes, Philippus, atque 
Antiphus, cum navibus Lxxvir. Sunt autem omnes'Graecorum naves 
numero MCCL. Graeci vero, juxta ac inter se decretum fuerat, navibus 
conscensis, in Aulidem regionem primum delati sunt: inde vero Phrygiesà 
ggressi, vastatisque Phrygum regionibus, uti superius dictum , Priami 
regem, Hecubamque reginam neci dederunt: liberisque eorum abducthá 
opibusque Phrygum direptis omnibus revers! sunt quisque in regioméf 
suam. Duravit itaque regnum Éphesinum, quod 'Trojae Phrygianae fuit, 
&tque Asiae totius, in universum annos ccMXIX. ; 
Troj& capta, Argivi praeda omni pecuniisque inter se divisis ddi- 
sem adornabant, in patriam quisque suam reversuri. GSolventibus 
nonnullis, remanserunt tamen plurimi, ob contentionem inter Ajacem ἘΝ 
lamonium , Ulissem, ac Diomedem, obortam. Ajax enim Telamonius 


cle ima e$ 7 Ex imu Me 


o Mer » ἢ, κ΄. 


5 -..Φι.οο 


adem m 





H ] “ 


CHRONOGRAPHIA. 1, V. 109 


διον, ζώδιον τῆς Παλλάδος μικρὸν ξύλινον, ὃ ἔλεγον εἶναι τετε-- 
λεσμένον εἷς νίχην, φυλάττοντα τὴν πόλιν ἔνϑα ἀπόχειται ἀπαρά-- 
ληπτον. τὸ δὲ αὐτὸ Παλλάδιον ἔδωχε τῷ Τρώῳ βασιλεῖ μέλ-- 
δλοντι χείζειν τὴν πόλιν Z4oióg τις, φιλόσοφος καὶ τελεστής. καὶ Ο 138 
ἐπὲρ εὐχαριστίας ὃ Τρῶος βασιλεὺς εἰς μνήμην αὐτοῦ τὴν vm 
αὐτὸν οὖσαν χώραν πᾶσαν τὴν πρῴην λεγομένην ᾿πίέτροπον ( £v] 
μετεχάλεσεν ““σίαν. τοῦτο δὲ τὸ βρέτας Ὀδυσσεὺς καὶ ΖΔιομή-- 
δης ἔχλεψαν κατὰ γνώμην τοῦ ᾿Αντήνορος, ἐξάρχου τῶν Τρώων, 
10 οὔτινος 7 γυνή, ὀνόματι Θεανώ, ἦν ἱέρεια τῆς Παλλάδος, onov C 
τὸ αὐτὸ βρέτας ἀπέχειτο, εἰσελθόντες νυχτὸς oi περὶ τὸν "'Oóvo- 
σέα xai Ζιομήδην ἐν τῇ Τροίῃ, καὶ παρακοιμηϑέντες εἰς τὸ ἱερὸν 
τῆς Παλλάδος, ὅτε τὰς ἑορτὰς τῶν ἀναϑημάτων εἶχον οἱ Φρύ-- 
γες καὶ οἱ Ἕλληνες. ἐποίησαν δὲ τοῦτο οἱ Ζαναοί, ἐπειδὴ ἐδόϑη 
De?roic χρησμὸς ὅτι Οὐ δυνατὸν ὑμᾶς παραλαβεῖν τὴν Τροίην, εἰ 
μὴ τὸ Παλλάδιον ἀφέλησθε. καὶ ἐζήτει λαβεῖν αὐτὸ ὃ Τελαμώ- 
»oc “ἴας εἰς τὴν ἰδίαν αὐτοῦ πατρίδα, λέγων, Ἐμοὶ ἐχρεώστη-- 
| Tu* ἔχαμον γὰρ z4youoig. ἀρχεῖ μοι γὰρ ἡ παρὰ Ἕχτορος εἷς Ο 139 
ἐμὲ γεναμένη παραΐτησις ἐν τῇ παρ᾽ ἐμοῦ πρὸς αὐτὸν μονομαχίᾳ. 
σαὶ πάλιν ἐποίησα ἔφοδον ἐπὶ τὴν πύλην τοῦ Ἰλίου, μόνος διώξας 
χρὼς Τρῶας, καὶ σώσας τὰς νῆας πάντων ὑμῶν Ἑλλήνων, καὶ Ὁ 
πολλοὺς τῶν Τρώων ἥρωας ἄνδρας βαλὼν οὐκ ἐτρώϑην. ἀρκεῖ 


| λαμώνεος “Ἴἴας ἐζήτει λαβεῖν τὸ βρέτας, ὅπερ ἐστὶ τὸ Παλλά- 
Ὶ 





7. αὐτὸν Cedrenus p. 130. D, αὐτοῦ Ox. ibid. ᾿Επίτροπον] 
᾿Ἐπίζδοπον Cedrenus. Verum est Ἤπειρον, quod praebet Suidas v. 
Παλλάδιον. sbid. »* redundat. ** Ch. 9. ᾿ἀντήνορος Ch., 
᾿ἀσεήνωρος Ox. 16. dgílgs0:] ἀφέλεσϑαι Ox. 


Iadbum quaerebat sibi ; nempe, parva illa Palladis statua lignea, quae 
εῦδα (ut aiunt) mystico parabatur, in victoriam scilicet, et ut urbem in 
serva leeophi inexpugnabilem praestaret. Palladium istud Ásius qui- 
fcm phus ac Mysta, "Troi regi obtulerat, urbis fundamenta ja 
etus eei in atiam rex Tros, universam ditionem suam, Epitr 
ante veastan, » Asii Philosophi in memoriam, denominavit. al- 
| Aden beo ases ac Diomedes, nocturno tempore Trojam ingressi, 
E Fulda ad fanum obdormientes, interim dum a Graecis Phrygibusque 
pup dasthenatum celebrarentor, clam abstulerunt: hoc autem ex con- 
b, qui ex Trojanorum ducibus erat: et cujus uxor, Nice" 
Palladi inserviebat, ubi Palladium hoc reponebatur. 
3 s ex Oraculo edocti fuerant, Trojam non aliter occup a por- 
si, wA Palladium illud inde surriperetur. Deposcebat autem "hoc sibi 
Pe Ajax, uti in patriam suam deportaret. Quippe mihi (inquit) 
ddbatar, qui pro Achivis tot sustinui. Satis equidem mibi esset, 
: | singulari certamine congressurus, cedebat impar. Sed etiam 
Mu » ego llii ad portas viam solus aperui, vestrumque 
pagribes conservas, complures Trojanorum Heroas, necdum sau- 











110 IOANNIS MALALAE 


δέ μοι, νομίζω, xal τοῦτο πρὸς δόξαν, τὸ ἀγάγαι τὸ σῶμα τοῦ 
ζχιλλέως εἷς τὰς σκηνὰς ἐκ τοῦ ἱεροῦ τοῦ Θυμβρίου ᾿Απόλλωνος. 
Ὃ δὲ ᾿Οδυσσεὺς ἀνϑίστατο αὐτῷ λέγων ὅτι Ἐγὼ αὐτὸ λαμ-- 
βάνω εἷς τὴν ἐμὴν πόλιν" οὔτε γὰρ πλέον μου κέχμηκας Ἕλλησιν. 
ἐξ ἀρχῆς γὰρ μετὰ τὴν τῆς Ἑλένης ὑπὸ Πάριδος κλοπὴν εἷς τὸ 5 
Ἴλιον ἐξώρμησα σὺν Παλαμήδῃ καὶ ἸΠενελάῳ βασιλεῖ. ὁμοίως 
δὲ καὶ τοὺς βασιλεῖς καὶ τοὺς ἥρωας ἐγὼ πανταχύϑεν προσεκαλε-- 
σάμην. ὡσαύτως δὲ καὶ τὸν ϑάνατον τοῦ Πάοιδος ἐγὼ κατειρ-- 
E γασάμην. συμβολῆς γάρ, ὡς ἴστε, Τρώων καὶ “Ἑλλήνων γενο-- 
μένης, καὶ πολλῶν πεσόντων, ἱσταμένων τῶν τὰ πρῶτα φερόντων 10 
Ο 140 τῆς Τροίης καὶ ὑμῶν τῶν ἡγεμόνων “Ἑλλήνων καὶ πρὸς ἀλλήλους 
ἐπικειμένων χρῖναε τὸν πόλεμον, ἐγὼ προετρεψάμην τὸν ἥρωα 
Φιλοχτήτην κατὰ Πάριδος προκαλέσασϑαι τοξικὴν μονομαχίαν. 
καὶ ἐξαίφνης διὰ μέσον τῶν βασιλέων ὃ Φιλοχτήτης ἐξελϑὼν 
προκαλεῖται τὸν Πάριδα εἷς μονομαχίαν τοξικήν. ἀκούσας δὲ ὃ 15 
V 46 Πάρις ἐξώρμησε καὶ αὐτὸς κατέναντι αὐτοῦ τοξότης καὶ ἅμα 
Δηιφόβῳ, ἀδελφῷ αὐτοῦ. ἐξελϑὼν δὲ διεμέτρησα αὐτοῖς δεα-- 
στήματος τόπον," ποῦ ἐγρῆν αὐτοὺς ἑστάναι. καὶ λαβόντων αὖ- 
τῶν κλῆρον ἔλαχε τῷ Πάριδι πρώτῳ τοξεῦσαι" ῥίψας δὲ ὃ Πάρις 
ἀποτυγχάνει" ϑαρσεῖν δὲ (ΦΦιλοχτήτῃ κράξας, ἀντετόξευσεν ὃ Qu- tuj 
λοχτήτης, καὶ διαπείρει τοῦ Πάριδος τὴν ἀριστερὰν χεῖρα. καὶ 
εὐθὺς δευτέραν ἀκοντίσας τὸν δεξιὸν αὐτοῦ ὀφϑαλμὸν ἐπήρωσεν" 


9. Θυμβρίου Ch., Θρυμβίου Ox. Conf. p. 54. D. 4. μοῦ] Immo ᾿Ξ 
ἐμοῦ. 413. 15. προσκαλ. Ox. 42. εὐϑὺ Ox. '. 


ciatus ipse vulneravi. Sed et abunde mihi est in gloriam, quod Achillis . 
corpus, ''hymbraei Apollinis fano extractum, ad castra deduxi. [ 

Caeterum Ulisses contra locutus: Quin potius hoc mihi debetur, :' 
quod in urbem meam deportarem. Laboribus enim Meis non Tu majori- ἢ 
bus Argivos demeruisti. Ab ipsis enim belli primordiis post raptam ἃ ἢ 
Paride Helenam, ego adversus Ilium, cum Palamede et Menelao rege, jj 
arma movi Reges ego Heroasque undique accersitos, in partes voca- 5 
vi: sed et Paridi necis auctor ipse fui. Cum enim, (uti nostis) praeiie 4 
inter Trojanos Graecosque commisso, plurimi utrinque ceciderunt, instam« ἢ 
tibus interim et urgentibus invicem utriusque aciei Ducibus, ut bellum ἢ 
decerneretar j per Philoctetem, ego hortatus sum n ud Paridem sib: “ἢ 
singulare certamen sagitttis tentandum provocaret. vestigio igi | 
Regum per medium egressus Philoctetes , p pugnam sagittariam Paildeus 1 
provocat: quo Paris audito, us et ipse est, una cum fratre Del- — 
phobo sagittarius. 'Tum ego stationis intervallum illis dimensos sum. Pe 
ris itaque, cui sortito obvenerat, uti prior hoc faceret, sagittam eme | 
sit; sed ἃ scopo aberravit. Philoctetes autem, me interim adhortü * 
bono ut esset animo, sagitta vicissim Paridem impetens, manem ejub ἢ 
sinistram transadigit: statimque alteram emittens sagittam, dextro ow ἢ 








CHRONOGRAPHIA. L. V. 111 


|  eluetorroc δὲ αὐτοῦ καὶ ἀποστραφέντος, πέμψας ἑτέραν σαγίτ- 
ταν τοὺς αὐτοῦ πόδας φιβλοῖ ἐπὶ τὰ σφυρά, καὶ πίπτει ὃ Πάρις. 
καὶ φεύγουσι πάντες, ἁρπάσαντες τὸ σῶμα Πάριδος" καὶ ἐν τῇ 
πόλει εἰσελϑὼν ἐχάλεσε τοὺς τρεῖς υἱοὺς αὐτοῦ, οὖς dlytv ἐχ τῆς 


ςἙλένης, τὸν Βούνιμον καὶ Κορυϑαῖον xal'Idaiov* οὕστινας ἕω- B 


βαχὼς μιχροὺς ἄπνοος ἔμεινε καὶ διὰ μέσης νυχτὸς τὴν ψυχὴν 
ἔδωχε. καὶ ἑωρακοῦσα αὐτὸν 7 προτέρα γυνὴ αὐτοῦ Οἰνόη ἑαυ- 
τῇ ἀπεχρήσατο ἀγχόνῃ. καὶ ἔλαβε τὴν λένην γυναῖκα Zfnígo- 
foc, ὃ ἄλλος υἱὸς τοῦ Πριάμου, ὃς ἠχρωτηριάσϑη ὑπὸ Ἰἥενε- 
Ἰθλάου βασιλέως, ὡς πάντες ἐπίστασϑε. καὶ Πολυξένην δὲ ἐγὼ 
συμβουλεύσας ἦξαι πρὸς τύμβον ᾿Αχιλλέως σφαγιασϑῆναι ὑπὸ 
᾿ τοῦ ἥρωος Πύῤῥου. καὶ ἀναχράξας ᾿Οδυσσεὺς ἔφη, Τίνος ἀν- 
τάξιός εἶμε, κατασκευάσας ὑλέσϑαι Πάριδα πρὸς ἐκδίκησιν IMe- 
νελάου xal χἈχιλλέως xal τῶν Ἑλλήνων πάντων; 
Ww S Καὶ εὐφήμησεν αὐτὸν ὃ ᾿ἀγαμέμνων καὶ πολλοὶ τοῦ στρατοῦ. 
ΒΒ τεὶ πάλιν Ὀδυσσεὺς εἶπεν, Οὐ σιγήσομαι καὶ τοὺς λοιπούς μου 
ἢ τοδύνους, οὖς ἅμα ΖΔιομήδῃ ὑπέστην, ὅτε τὸ ϑεῖον βρέτας ἀφε- 
2 ιϑαι ἠβουλήϑημεν, πῶς ἐν Ἰλίῳ διατρίβοντες σὺν τοῖς βαρβά- 
zl eec xo) τὰ συμβαίνοντα αὐτοῖς ἅπαντα νυχτὸς εἰς τὸ στρατόπε- 
- Mi Sie ἰξερχόμενοι ἀπηγγείλαμεν ὑμῖν τοῖς βασιλεῦσι, διηγούμενοι 
ul Soa καὶ νῦν εἴπω. ϑυσίαν γὰρ τότε ἐπιτελούντων τῶν Τρώων 


5. Ἰδαῖον Ch. Cedrenus P. 180. C, Ἰδέον Or. 9. ἤκρωτηρ. Ch. 
ἥπροτ. Ox. 15. εὐφήμησεν εὐφήμισεν Ox. 17. Διομήδῃ 

V. ad vol. IL p. 57. B. ibid. ózs] Or. Ox. 21. Ovaíav 

ϑυσιὼν Ox., θυσίας Ch. | 


, echo vulneravit. Ejulavit interim Paris, jam terga daturus, com Phi- 
lestetes, tertia sagitta emissa, pedes ejus juxta malleolos transfixit: ce- 

| eique tandem Paris. Rapto igitur ejus corpore, fugam capessunt Tro- 
i; im wrbem vero delatus filios suos tres, quos ex Helena susceperat, 
LB . eum, et Ideum, ad se vocavit: quos ubi adstare sibi 
parvulos conspexit, exanimis remansit; sub noctem vero mediam, spiri- 

; Gea cfllavit Quem videns uxor ejus, quam priorem habuit, Oenoé, 
; meram dbi laneo conscivit. Helenam vero in uxorem sibi accepit Dei- 
; pisnbun, alter Priami filios, qui extremis membris a Menelao rege muti- 

δαν. ἀυῖ: ti satis hoc vobis omnibus notam. Consilium et id meum fuit, 
à Heres Polyxenam ad Achillis tumulum jugularet. 'Tum vero 

ἂν elata voce, Quis mihi (inquit) aequiparandos est, qui Paridi 











|| ON Agamemnon, exercitusque pars magna aéclamavit. 'Tum 

παν lliaes; sed neque reticendum (inquit) mihi existime, quod ulte- 
 Tsgparenlerum subivimus, ego ac Diomedes, Palladium surripientibus: 
| que δ νη, κε "Trojae cum Barbaris agentes quaecunque eis accide- 
| Am, de Ns e , Castra per noctem repetentes, vos Duces certio- 
ME faekmm; quae nunc etiam repetere libet. 'Trojanis pro tempore 





y mistruxi, in Menelai, Achillis, et Graecorum omnium vindictam? . 





O 141 


Ο 142 





112 IOANNIS MALALAE 


κατὰ τὸν καιρὸν τῶν ἀναϑημάτων, συμβαίνει σημεῖον γενέσϑαι 
τοιοῦτον εἷς τὴν πόλιν ἐπὶ τὸν βωμὺν τοῦ κπόλλωνος. βάλλουσι 
πῦρ εἰς τὸν βωμὸν διὰ τὴν ϑυσίαν" τὰ δὲ οὐκ ἐκαίοντο. καὶ 


D πολλάχις προσφερομένου τοῦ πυρὸς καὶ μὴ καιομένου, πίπτει τὰ 


ἐν τῷ βωμῷ πώντα εἰς τὸ ἔδαφος. γινομένων δὲ καὶ ἄλλων ση- 5 
μείων, οἵ Τρῶες εἰδότες λέγουσιν οὐκ ἀγαϑὸν αὐτοῖς εἶναι τὸν 
οἰωνόν. καὶ ἀναγκάζουσι τὸν ᾿Αντήνορα οἱ ἔξαρχοι τῶν Τρώων 
καὶ ὃ Πρίαμος καὶ ὃ στρατὸς ὥστε ἐξελϑεῖν πρὸς ὑμᾶς τοὺς βασι-- 
λεῖς καὶ διὰ τῆς ἰδίας πρεσβείας πεῖσαι τοὺς Δαναοὺς ὑμᾶς λα- 
βεῖν λύτρα καὶ διαλῦσαι τὸν πόλεμον. καὶ ταῦτα πάντα ἱστορή-- 10 
σαντες ἡμεῖς ἐξελϑόντες ἀνηγγείλαμεν πᾶσιν ὑμῖν. ὁ δὲ χντή- 
ψωρ κατέφϑασεν ἐξελϑὼν dg πρεσβείαν, καὶ ἔφη ταῦτα ὡς 2x 
Iloióuov καὶ τῶν λοιπῶν. Βασιλεῖς “Ελλήνων ὄντες, φίλων ἔργα 
διαπράξασϑε καὶ μὴ πολεμίων. πάντα ἐπάϑομεν ὅσα ἐχρῆν πα-- 


E ϑεῖν τοὺς ἡμαρτηκότας. ἀνϑ᾽ ὧν γὰρ ᾿Αλέξανδρος ὃ καὶ Πά- 15 


oic ἹΜενέλαον ἠδίκησε δίκας δέδωκε τὸ Ἴλιον" καὶ μαρτυροῦσιν 


Ο 148 οἱ τάφοι τῶν ἐν ταῖς μάχαις ἀπολομένων. οἱ οὖν περιλειφϑέντες 


V 4 


AJ 


ἡμεῖς λύτρα φέρομεν ὑμῖν ὑπὲρ ϑεῶν, ὑπὲρ πατρίδος, ὑπὲρ παί- 
δων. ἀλλ᾽ Ἕλληνες ὄντες τοὺς τότε ἀπειϑεῖς, νῦν δὲ ἱκέτας, σώ- — 
σατε, χρημάτων τυπουμένων: πεισϑέντες δὲ ὑμεῖς πάντες τοῦ 
“Ἀντήνορος, ἐξεπέμψατέ με καὶ σὺν ἐμοὶ τὸν ΔΠιομήδην πρὸς Πρία- | 
μον τυπῶσαι τὴν ποσότητα τῶν χρημάτων. εἰσελϑόντων δὲ ἡμῶν 





6. εἰδότες  ἵπιπιο ἐδόντες. 7. ᾿ἀντήνορα Ch., Artic. Ox. 
17. ἀπολωμένων Ox. Kiusdem περιληφθ'. correxit Ch. 90. outig 
Ch., ἡμεῖς Ox. Eadem ᾿ἡντήνωρος.- 


Festa Anathematum celebrantibus, interim dum sacra in urbe perageren-  ' 
tur, Apollinis ad aram portentum accidit hujusmodi. Ignem altari, s&- ἃ 
cerificio immolando, rite admovebant: illud vero non comburitur. Sae- . 
iusculeque repetitus ignis, non exarsit tamen: quin et ea, quae altari 5 
imponebantur, omnia in terram deciderunt. Accessere his etiam alia h 
digia quae Trojani animadvertentes, adversum sibi aliquid denunciari dà« ἃ 
xerunt. Antenor itaque, Priamo rege, ducibus, exercituque Trojano id E 
ab eo flagitantibus, ad vos Reges missus est legatus; nempe Danaos exe 3 
oratum, uti pacem ipsis pretio constituto reddatis. Quorum omnium ne» 1. 
notitiam assequuti, castra repetentes vobis indicavimus. Antenor autem ^ 
Legatione suscepta, "Trojanorum, et Priami nomine, orationem « 
hujusmodi. Graecorum qui reges estis, non amplius quae hostium, 
amicorum quae sunt, facite. Delictorum nostrorum, quas debuimus, pes 
mas dedimus. Pro injuria enim ἃ Paride Menelao facta, luit Ilium : 3 
caesorum in bello sepulchra satis testantur. Ex vobis pretium ; quo mes ἢ 
bello residui liberos nostros, patriam, Deosque redempturi sumus. Que... E! 
igitur, Graeci cum sitis, supplices nunc vestros, olim qui | -: 
pretio liberetis. Nobis vero omnibus Antenori annuentibus, missi mA. T 
ad Priamum, ego ac Diomedes, ut de pecuniarum pondere statueremae. "i 


| i 












^ 





. CHRONOGRAPHIA. L. V. 113 


ἐν τῇ Τροέῃ πρὸς Πρίαμον, xal πολλῶν κινηϑέντων, ἐτυπώσαμεν 
δοϑῆναι ὑμῖν χρυσίου τάλαντα 8 καὶ πρὸς τούτοις ἴσα ἀργύρου. 
| — καὶ ἐπανήλθαμεν πρὸς ὑμᾶς ἀπαγγείλαντες τὰ δόξαντα. καὶ ἐκο- 
, μισάμεϑα τὰ τυπωθϑέντα, πάντᾶς ὑμᾶς ἐνορκώσας ἐν ταῖς 9v- 
ὁσίαις μὴ ἀποπλεῦσαι ἐξ Ἰλίου, πρὶν ἂν ποιήσαντες τὸν δούριον 
ἵαπον ἁρμοδίοις ξύλοις xai χοσμήσαντες αὐτὸν πάσῃ ἀρετῇ δό- 
boue» ἀποπλέειν ἄντιχρυς elc τὴν Τένεδον, καίοντες τὰς σχηνὰς 
ἡμῶν, καὶ νομίσαντες οἱ βάρβαροι ὅτε ἐξωρμήσαμεν, μένωσιν 






























0 xai εἰσελϑόντες, πυρίκαυστον τὴν πόλιν ποιήσαντες καὶ Πρίαμον B 

ἀνελόντες ἀποδώσομεν τὴν “Ἑλένην εἰς τὰ βασίλεια τοῦ Πλεισϑέ- 
γους. καὶ τῆς ἐμῆς βουλῆς κρατησάσης παρέσχον ἡμῖν οἱ ϑεοὶ 
vázv κατὰ τῶν βαρβάρων. ὑμεῖς οὖν, οἱ βασιλεῖς καὶ ἥρωες, 
τριταὶ γένεσϑε τῶν ἐμῶν χαμάτων. 

δ ΜΚαὶ ἀντεποιοῦντο τοῦ Ὀδυσσέως ὃ ᾿γαμέμνων καὶ ὃ ΖΔιομή- 
δης xai ὃ τούτων στρατός, τοῦ δὲ Τελαμωνίου Αἴαντος ἀντεί.- 
yero ὃ Νεοπτόλεμος Πύῤῥος, ὡς ἐκ γένους αὐτοῦ ὑπάρχων, xal 
ὁ τούτου στρατός. πολλῶν δὲ ἄλλων κινηϑέντων μεταξὺ αὐτῶν 
ἄχρις ἑσπέρας, τέλος ἔδοξεν ὥστε λαβεῖν ἐν παραϑήκῃ ἕως τῆς 

έπιφ ὡσκούσης ἡμέρας τὸν Ζ4᾽ιομήδην τὸ Παλλάδιον καὶ τοῦτο φυ- Q 

λάξαε, καὶ ἔχαστον αὐτῶν ἀνεθϑῆναι, ἵνα κατὰ τὴν ἑξῆς τύπος 

δοθῇ τένι ἐξ αὐτῶν χρὴ δοϑῆναι τὸ Παλλάδιον. ὃ δὲ «Αἴας, γε- 


2. B Ch., & Ox. 6. δόξομεν δόξωμεν Ch. 8. ἐξωρμήσα- 
2s Ch. ἐξορμήσαμεν Ox. 9. avstol] d»exrol Ox. 


Trojam vero ad Priamum ingressi, multisque invicem agitatis, decrevi- 
mms tandem uti auri talenta duo, totidemque praeterea argenti, vobis 
darentur. Deinde vero ad castra reversi, de pactis vos certiores feci- 
mes, desigaato simul pecuniarum pondere vobis contradito. Quin etism 
| amiche vebis peragentibus, juramento obstrinxi universos, prius ab Ilio 
1 2 ssibveritis, quam I£quo Durio, aptissimis lignorum juncturis et artifi- 
» compacto, 'l'enedum versus, insulam appositam, navi- 
| que vidaremur, tentoriis nostris incendio datis: ut Barberi interim exi- 
| sÉmantes discesisse nos, secure agerent, Genio indulgentes: Nos vero, 
| προ ingreento, a Tenedo reversi, 'Trojam ingrederemur, urbeque in 
| agas versa, Priamoque rege sublato, Helenam, receptam in Plisthe- 
me ρα, tandem deduceremus. Consilio itaque meo ubique obtinente, 
Ber nobis in Barbaros dederunt. Proinde vos Reges atque 
& nobis gestarum appello Judices. . 
itaque et Diomedes, horumque exercitus, ab Ulis- 
méeterant: Pyrrhus autem Neoptolemus, cum suis, ab Ajacis 
$- qui genere ei propinquus esset. Caeterum multis aliis 

diesperam usque agitatis, tandem visum est, uti Palladiom 
Ee. epud ee depositum servaret, in mane proximum; uterque in- 

De. 3. mane proximo decerneretur, cui pro meritis 
leeunes  Malalas. 8. 





ἀνετοὶ εὐωχούμενοι, καὶ νυχτὸς ὑποστρέψαντες ἀπὸ τῆς Τενέδου Qj 144 





114 | JOANNIS MALALAE ; 


γόμενος xarà τοῦ Ὀδυσσέως καὶ Myauéuvovog xal 4ιομήδους, 
ἀνεχώρησεν εἰς τὸν ἴδιον αὐτοῦ παπυλεῶνα" καὶ διὰ νυχτὸς σι- 
δήρῳ ἐσφάγη ὃ Αἴας. καὶ τῇ πρωὶ ηὐρέϑη τὸ λείψανον αὐτοῦ" 
καὶ ἐστασίασεν 6 στρατὸς αὐτοῦ καὶ τοῦ Πύῤῥου κατὰ τοῦ Ὀδυσ- 
σέως, ϑέλων αὐτὸν φονεῦσαι. καὶ λαβὼν τὰ ἴδια πλοῖα ὃ Ὀδυσ- 5 
σεὺς ἔφυγεν, ἀποπλεύσας ἐπὶ τὴν Ποντικὴν ϑάλασσαν. καὶ δια-- 
O 145 τρέψας ἐκεῖ καιρὸν ἐπανῆλϑεν ἐκεῖθεν, βουλύμενος εἷς τὴν 19ά-- 
xy» πόλιν εἷς τὴν ἰδίαν αὐτοῦ πατρίδα μετὰ τῶν ἰδίων νηῶν αὖ-- 
D τοῦ καὶ τοῦ ἰδίου στρατοῦ. καταντήσας δὲ εἷς χώραν λεγομέ- 
γην αρωνίδα, ἀντίστασιν ὑπέστη ἀπὸ τῶν τῆς χώρας. καὶῖο 
πολεμήσας ἐνίχησεν αὐτούς, καὶ πολλῶν χρημάτων κύριος ἐγένετο. 
καὶ ὑπολαβὼν ὅτι εἷς οἱανδήποτε χώραν καταντῶν πάντως [ὅτε 
καὶ τοὺς τῆς αὐτῆς χώρας νικᾷ καὶ τὸν πλοῦτον ἑκάστης αὐτῷ χώ- 
ρας ἀπαντώσης κομίζεται, καταφϑάσας τὴν “Τωτοφάγων λεγο-- 
μένην χώραν συνέβαλε μετ αὐτῶν πόλεμον. καὶ ἐνέκησαν αὐτὸν (δ᾽ 
οἱ τῆς αὐτῆς χώρας μικροῦ δεῖν ὀλέσαι πάντας " κἀχεῖϑεν φυγὼν ᾿ς 
ἀγήχϑη χειμαζόμενος μετὰ πλεῖστον πλοῦν εἷς τὴν λεγομένην Σε- ς 
κίλαν νῆσον, τὴν νυνὶ λεγομένην Σικελίαν. ἡ δὲ νῆσος αὕτη ἦν . 
μεγάλη ndyv, διῃρημένη εἷς τρεῖς ἀδελφοὺς μεγάλους καὶ δυνα- ᾿. 
R τοὺς καὶ τὰ ἀλλήλων φρονοῦντας, λέγω δὴ εἷς Κύχλωπα καὶ 4ν.--4 
τιφάντην καὶ Πολύφημον, υἱοὺς γεναμένους τοῦ Σικάνου, βα- 
σιλέως τῆς αὐτῆς νήσου. ἤσαν δὲ οἱ αὐτοὶ τρεῖς ἀδελφοὶ ἄνδρες , 
O 146 χαλεποὶ καὶ μηδέποτε ξένους ὑποδεχόμενοι, ἀλλὰ καὶ ἀναιροῦντες. ὦ 


i 
10. ἀνθίστασινΟχ, 12. 0r:dele. 13.«vr0» Ox. 19. διῃρημένη Ch, — 
διειρημένη Ox. 20. ᾿δνειφάντην) ᾿ἀντιφάτην: monait Bentl. p. 73. ἡ 


Palladium daretur. Ajax itaque Ulíssi, Agamemnoni, ac Diomedi offem- : 
sus, iu tentorium suum se recepit: ubi per noctem gladio occisus est3 X 
invento ibi luce proxima cadavere. Ajacis itaque Pyrrhique exercitus ἣν 
adversus Ulissem insurgebant, eum interfecturi. Verum is, diductis me- : 
vibus suis, fugaque sibi consulens, in mare Ponticum cursum t: eM : 






concipiens, quamcumque regionem appulerit, obvios quosq 


ue se | 
qom, π᾿ 











] d: | e 





* 


CHRONOGRAPHIA. L V. 116 


xmi χαταντήσας σὺν ταῖς ναυσὶν αὐτοῦ καὶ τῷ στρατῷ ὃ Ὀδυσ- 
σιὺς εἷς τὸ διαφέρον μέρος τῷ Zdvripárrg συνέβαλε πόλεμον μετὰ 
τοῦ Αντιφάντου καὶ τοῦ στρατοῦ αὐτοῦ τῶν. λεγομένων “«(αι-. 
στρυγόνων. καὶ χτείνουσιν ἱκανοὺς ἐκ τοῦ στρατοῦ τοῦ Ὀδυσ- V 48 
ὁσίως " xal λαβὼν τὰς ἑαυτοῦ ναῦς ἀποπλεύσας ἔφυγεν ἐχεῖϑεν εἰς 
ἄλλο μέρος τῆς νήσου, τὸ διαφέρον τῷ Κύκλωπι, ἔνϑα τὰ Κυ- 
τλώπια λέγεται ὄρη. καὶ γνοὺς τοῦτο ὁ Κύκλωψ ἦλϑε κατ᾿ αὖ. 
τοῦ μετὰ τῆς ἰδίας βοηϑείας " ἦν δὲ μέγας τοῖς σώμασι καὶ dvo 
εὐδής" xal ἐπελϑὼν ἄφνω τῷ Ὀδυσσεῖ παραβαλόντι ἐπὶ τὴν δια» 
10 φέρουσαν αὐτῷ γῆν κατέχοψεν αὐτοῦ πολλούς, καὶ συλλαβόμενος 
| τὸν Ὀδυσσέα καί τινας τοῦ στρατοῦ αὐτοῦ ὁ Κύχλωψ, λαβὼν 
fra τῶν ἅμα αὐτῷ συλληφϑέντων ὀνόματι Μικκαλίωνα, ἄνδρα 
γενναῖον καὶ ἀριστεύσαντα ἐν τῇ Τροίῃ καὶ ὄντα ἡγούμενον τοῦ 
σερατοῦ τοῦ ᾿Οδυσσέως, ὅντινα κρατήσας τῆς χόμης τῆς κεφα- 
1δλῆς ἐπ᾿ ὄψεαι τοῦ ᾽Οδυσσέως xal πάντων τῶν μετ᾽ αὐτοῦ ᾧ ἐβά- Β΄. 
σταζε ξίφει ἀνεντέρισεν, ὡς μαχησάμενον αὐτῷ. τοὺς δὲ λοι- 
ποὺς ἀπέχλεισε, βουλόμενος κατὰ μέρος τοὺς πάντας φονεῦσαι, 
ὁ δὲ ᾿Οδυσαεὺς προσπεσὼν αὐτῷ ἔπεισεν αὐτὸν διὰ χρημάτων Ο 147 
πολλῶν καὶ ξενίων ἀπολῦσαι αὐτὸν καὶ τοὺς ὑπολειφϑέντας αὐτῷ 
ἄνδρας. πεισϑεὶς δὲ μόλις 0 Κύχλωψ διὰ τῆς τῶν χρημάτων δό- 
σεως, ἐπηγγείλατο περὶ ἑσπέραν ἀπολύειν αὐτόν" καὶ αὐτὸς βου- 
λόμενος ἐν τῇ νυχτὶ αὐτῇ ἀπελϑεῖν καὶ φοκεῦσαε αὐτὸν καὶ τοὺς 
αὐτοῦ καὶ ἀφελέσϑαι πάντα ὃν ἐπιφέρεται πλοῦτον καὶ τὰς ναῦς 












8. “εστρυγόνων Ox. Correxit Ch. 6. Malim Χυχλώπεια.. 


difimsimi. {[Π]1ὲ5ε- autem, cum closse et exercitu appropinquans, in eam 
iassne partem inddit, quae Antiphanti paruit; quocum et Lestrigoni- 
Ld “ὑπὸ proelio commisso, cum complures ex suis excisos vidisset Uls- 

| conscensis inde fugam capessit, aliam insulae P ion ador- 
de eam scilicet, quae Cyclopi subjecta, montes habet clopios di- 
ie. Hec ubi audisset Cyclops, copiis collectis in illum profectus est: 

né eutem corporis mole praegrandi et vultu deformi:) Ulissem ve- 
denibes suis incubantem, ex improviso aggressus, exercitum ejus la- 







gerent » Ulissemque ipsum et alios ex exercitu ejus nonnullos mann 
E.. laéer quos Miccalion erat quidam, generosi vir animi; quique 

| e ducem ad Trojam praestiterat. Hunc Cyclops, capillitio ι 
πον, Ulissis, omniumque sociorum in conspectu, gladio suo exente- 
MS, ub qui susus est in Cyclopem arma movere. Reliquos autem cu- 
i wand it» quos i conficere in animo habuit. Ulises ve- 
es rogavit sopplez, wti se residuumque sib» exer- 
3 munem ue interpositis, missos faceret. Sed vix 
Je. αι δίδου Cy » dimhusionem promittebat, ubi advesperascerets 
Bue ποῖ beravit; animo tamen iendi per noctem intempe- 






116 IOANNIS MALALAE 


αὐτοῦ, περὶ ἑσπέραν ἀπέλυσεν αὐτὸν καὶ τοὺς μετ αὐτοῦ. ἢ uó- 
voy δὲ ἀπελύϑη ᾿Οδυσσεύς, δειλιῶν τὴν τοῦ ἀνδρὸς ὠμότητα εὖ- 
C ϑέως ἀπέπλευσεν ἐκ τῶν μερῶν αὐτοῦ. ἐπιῤῥίψας δὲ νυχτὸς ὃ 
᾿ Κύχλωψ καὶ μὴ εὑρηκὼς τὰ πλοῖα, ἐκ τῆς μανίας εἰς τὴν ϑάλασ- 
σαν ῥίπτεσϑαι λίϑους ἐχέλευσε, μήπως ἔνδον τῆς γῆς ἐμεϑώρμη-- δ 
σαν. νυχτὸς δὲ βαϑείας οὔσης καὶ σκότους καλύπτοντος τὴν 
y» καὶ τὴν ϑάλασσαν, ἀγνοοῦντες δὲ καὶ τοὺς αὐτοὺς τόπους, 
παρέβαλον εἰς ἄλλα μέρη τῆς νήσου, διαφέροντα τῷ Πολυφήμῳ, 
ἀδελφῷ τοῦ Κύκλωπος καὶ τοῦ Zvrigárrov. ὅστις Πολύφημος 
μαϑὼν ὅτι τινὲς κατέπλευσαν νυκτὸς καὶ παρέβαλον εἰς τὴν δια-- 10 
φέρουσαν αὐτῷ χώραν, εὐθέως λαβὼν τὴν ἑαυτοῦ βοήϑειαν, ἐλ-- 
ϑὼν κατὰ τοῦ Ὀδυσσέως συνέβαλεν αὐτῷ πόλεμον. καὶ πᾶσαν 
τὴν νύκτα ἐπολέμουν, καὶ ἔπεσον ἀπὸ τοῦ ᾿Οὐυσσέως πολλοί, 
Ὁ πρωίας δὲ γενομένης προσήγαγεν ὃ Ὀδυσσεὺς καὶ τῷ Πολυφήμῳ 
O 148 ξένια καὶ προσέπεσεν αὐτῷ, εἰπὼν ὅτε ἀπὸ τῶν Τρωικῶν τόπων 15 
ἐλήλυϑε πεπλανημένος ἀπὸ πολλῆς κυμάτων ἀνάγκης, ἀπαριϑμή- 
σας αὐτῷ καὶ τὰς συμβάσας αὐτῷ κατὰ ϑάλασσαν διαφόρους 
- συμφοράς. ὅστις Πολύφημος συμπαϑήσας αὐτῷ ἠλέησεν αὐτόν, 
καὶ ὑπεδέξατο αὐτὸν καὶ τοὺς αὐτοῦ, ἕως οὗ ἐγένετο ἐπιτήδειος 
ὃ πλοῦς. ἢ δὲ ϑυγάτηρ τοῦ Πολυφήμου ὀνόματι Ἔλπη ἐρω- 48. 
φικῶς διετέϑη πρός τινα εὐπρεπῆ“ἄνδρα τῶν μετὰ τοῦ ᾿Οδυσσέως 
ὀνόματι “Δείωνα" καὶ ἐπιτηδείου ἀνέμου πνεύσαντος ταύτην 
ἀφαρπάσαντες ἐξώρμησαν ix τῆς Σικελίας νήσους ἅτινα ὃ σο- 


1. μόνον Ch., μένον Ox. 4. δειλυῶν Ox., δειλιῶν Ch. 


bus diriperet. [7]}2565 autem quamprimum liberatus est, ἃ tam truculento 
homine misere sibi metuens, exinde solvens, ab oris ejus statim discessit. 
Cyclops vero per noctem adorturus eos, ubi evasisse naves percepi 
furorem adactus, saxa in mare praecipitari jussit, ne forte inte 
alicubi stationem alteram occupassent. Nox autem erat intempesta, teme 
raque tenebris involuta erat, cum Ulisses sociique, locorum imperiti, ia 
alteram illam insulae partem, quae Polyphemi erat, Cyclopis et Anti - 
phantis fratris, inciderunt. Polyphemus, audito ad terram suam noms 
nullos. per noctem appulisse; collectis viribus suis, Ulissem aggressus οὐδ᾿ 
praelioque inter eos per totam noctem commisso, ex Ulisseis ceciderumé. ! 
quamplurimi. Mane autem facto, Ulisses etiam Polyphemo dona οὐδε . 
cidensque ei ad pedes, Ego, inquit, Trojanis ab oris, ultima M 
discrimina expertus, huc in partes vestras errabundus adveni: si Eg 
enumeratis quae sustinuerat periculis, Polyphemum ita delinibat, ut mec | 
sertus ejus Ulissem sociosque hospitio exceperit; usque dam maviguebh . 
tempestas idonea instaret. At vero Polyphemi filia, Klpe dicta, "Ec 
quendam ex Ulissis sociis, virum formosum, adamavit. Secundos 
Bàct ventos, abrepta ea, inde ex Sicilia solverunt: uti haec sp 








CHRONOGRAPHIA. L. V. 117 


φώτατος Σίσυφος ὃ Κῷος ἐξέϑετος. ὃ γὰρ σοφὸς Εὐριπίδης 


ὁρᾶμα ἐξέθετο περὶ τοῦ Κύκλωπος ὅτι τρεῖς εἶχεν ὀφθαλμούς, E 
σημαέγων τοὺς τρεῖς ἀδελφούς, ὡς συμπαϑοῦντας ἀλλήλοις καὶ i. 
διαβλεπομένους τοὺς ἀλλήλων τόπους τῆς νήσου καὶ συμμαχοῦν».- 


ὅτας καὶ ἐκδιχοῦντας ἀλλήλους, καὶ ὅτι οἴνῳ μεϑύσας τὸν Κύ- 
χλωπα ἐχφυγεῖν ἠδυνήϑη, διότι χρήμασι πολλοῖς καὶ δώροις ἐμέ- 
ϑυσε τὸν αὐτὸν Κύχλωπα ὃ 'O0vootóg πρὸς τὸ μὴ κατεσϑίειν 
τοὺς μετ᾽ αὐτοῦ, καὶ ὅτι λαβὼν Ὀδυσσεὺς λαμπάδα πυρὸς ἐτό-- 


ᾳλωσε τὸν ὀφθαλμὸν αὐτοῦ τὸν ἕνα, διότι τὴν ϑυγατέρα τὴν. Y, 49 


10 μονογενῆ τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ Πολυφήμου, Ἔλπην, παρϑένον 





, [] ἢ 


οὖσαν, λαμπάδι πυρὸς ἐρωτικοῦ καυϑεῖσαν, ἥρπασε, τοῦτ᾽ ἐστὶν Ο 149 


ἕνα τῶν ὀφϑαλμῶν τοῦ Κύχλωπος ἐφλόγισε, τὸν Πολύφημον, τὴν 
αὐτοῦ ϑυγατέρα ἀφελόμενος. ἥντινα ἑρμηνείαν ὃ σοφώτατος 
Φειδέας ὃ Κορίνϑιος ἐξέϑετο, εἰρηκὼς ὅτε 0 σοφὸς Εὐριπίδης 

15 ποιητικῶς πάντα μετέφρασε , μὴ συμφωνήσας τῷ σοφωτάτῳ 
"Ouzrjoo ἐκϑεμένῳ τὴν Ὀδυσσέως πλάνην. 

Ὃ δὲ Ὀδυσσεὺς ἀπὸ τῆς Σικελίας ἦλϑεν εἰς τὰς Αιολίας γή- 
σους xai ἐδεξιώϑη παρὰ τοῦ Αἀϊόλορυ, βασιλέως τῶν γνήσων.. 
ὅστις ply τελευτᾶν διένειμε τὰς δίο νήσους ταῖς ϑυγᾳτράσιν, 

Φραύτοῦ, καὶ ἦσαν βασιλίδες τῶν δύο νήσων. ἡ δὲ Κίρκη ὑπῆρ- 
ge» ἱέρεια Ἡλίου, δοθεῖσα ὑπὸ τοῦ ἰδίου πατρὸς x νηπιόϑεν ἀνα- 
τραφῆται εἷς τὸ ἱερὸν ἐν τῇ νήσῳ τῇ λεγομένῃ «4ϊἸαίᾳ " ἥτις αὖ- 


4. διαβλεπομένους Ch., διαβιεπομένων Ox 11. tandi] λαμ» 
πάδα Ox. 18. Αἰώλου Ox. Ἐέᾳ Ox. 




















4 


mes Sisyphus Cous scripta reliquit. Sapiens enim Euripides, in Drama- 
t sao de Cydope, fabulatur, tres eum oculos habuisse: nempe sic in- 
δεν nobis tres fratres illos; qui sui curam invicem babentes, singuli 
emaium esset in insula prospexerint, singulorum oumnes vel in supe 
» vel i. vel vindictam paratissimi.  Fabulatur idem, Ulissem, inebriato 
» sic e manibus ejus evasisse: nempe inebriavit eum Ulisses in- 
pecemiarum pondere donisque; ne se sociosque absumeret. Idem 
τοὶ est, Rt, ὕβρει stipite praeusto oculum unicum clopi eruisse: nem- 
νἀ πο fratris Polyphemi filiam virginem, quam unicam habuit, Cupi- 
| dier vor flammis, abripuerit: ob hanc causam, unum Cydopi (1 ο- 
rne ῥεδβοεῖ..) ex oculis extinxisse dicitur, dti haec enarravit sapien- 
Vnd Phidi Corinthius: qui semper etiam addit, Euripidem haec 
rPestica tradidisse, nec eadem de Ulissis erroribus, δο sapientissi- 

2» κῶς, perbibuisse. 
ro o “" e vero, ἃ Sicilia solvens, ad Aeolias pervenit, insulas: quarum 

bédles, hospitio eum exc epit. Hic vero moriturus, insulas i 

l iuis discribuit, quae Reginae illis imperitabant. Erat autem 
"à serios quam pater Aeolus. a teneris annis Deo sacraverat, 
Hus, δὰ Keam quod erat insulam, enutriendam: ubi adolescen- 





118 |». IOANNIS MALALAE 


ξηϑεῖσα ἐγένετο μυστικὴ μάγος" ἦν δὲ εὐπρεπὴς ná»we. ἢ δὲ 
ταύτης ἀδελφὴ Καλυψώ, διαφϑονουμένη αὐτῇ, ἔχϑραν εἶχε 
O 150 πρὸς αὐτὴν μεγάλην, λέγουσα, φησί, Διὰ τί ἀρνεῖται τὸν ἴδιον 
πατέρα τὸν “τλαντα καὶ λέγει ἑαυτὴν ϑιγατέρα Τιτᾶνος Ἡλίου; 
καὶ ἐφοβεῖτο αὐτὴν ἡ Κίρχη, ἐπειδὴ ἡ Καλυψὼ εἶχε πλῆϑος ἀν-- 5 
δσῶν γενναίων ἐν τῇ ἰδίᾳ αὐτῆς νήσῳ, μήποτε ὀργιζομένη ἐπέλ.-- 
ϑοι καὶ κακῶς αὐτῇ χρήσεται. λοιπὸν ἢ Κίρκη, ὡς μὴ δυνα- 
μένη τινὰς προτρέψασϑαι εἷς συμμαχίαν καὶ παραφυλακὴν ἕαυ-- 
ες Οαὶ τῆς, κατασχευάσασα διὰ. βοτανῶν τινων φάρμακον, τοὺς πα-- 
οιόντας, φησί, Efyovc ἐδεξιοῦτο καὶ διὰ ποτοῦ δόσεως ὑποταγὴν 10 
᾿φίλτρου δεινοῦ καὶ παραμονῆς καὶ λήϑης πατρίδος ἰδίας τοὺς πί-- 
ψοντας ξένους ἐποίει συνεῖναι αὐτῇ" καὶ πάντες αὐτῇ εἰς ὕπερβο-- 
λὴν παρέμενον εἰς τὴν αὐτὴν νῆσον ληϑαργοῦντες τῆς ἑαυτῶν πα- 
τρίδος, καὶ συνῆγε πολλούς. μαϑοῦσα δὲ ἡ Κίρκη τὰ πλοῖα 
τοῦ Ὀδυσσέως ἐν τῇ αὐτῆς νήσῳ καταντῆσαι, ἐκέλευσε καὶ τοὺς 15 
lülovg δεξιώσασϑαι σπουδαίως τὸν Ὀδυσσέα καὶ τὸν αὐτοῦ στρα-- 
τόν" ἠβούλετο γὰρ ἔχειν αὐτὸν καὶ τοὺς αὐτοῦ ὡς πολεμιχοὺς 
εἷς συμμαχίαν ἑαυτῆς. ὁ δὲ Ὀδυσσεὺς ἢ μόνον παρέβαλεν ἐν τῇ 
αὐτῆς νήσῳ, εἶδε πολλοὺς ἄνδρας ἐν τῇ αὐτῇ νήσῳ ἀπὸ διαφό- 
0 1 2 ρων πατρίδων" ἐπιγνοὺς δέ τινας ἄνδρας ἐκ τοῦ 2yaixoU ὄντας 20 
στρατοῦ, πρὸς αὐτὸν ἐληλυϑότας ἐπηρώτησεν αὐτοὺς λέγων, Τί- 
vog χάριν ἐν τῇ νήσῳ ταύτῃ οἰχεῖτε; οἷ δὲ εἶπον αὐτῷ ὅτε Ἐχ τοῦ 


8. παρὰ φυλακὴν Ox. 18. καρέμεινον Ox. 18. παρέλαβεν Ox. 


tor facta, mysticam Hierophantam profecit, egregiae formae virgo. Huic 
vero soror Calypso infensissima erat, odioque summo eam prosecuta est: 
Quare, inquiens) Atlantem patrem suum abnuens, Ti solis scilicet 
filiam se venditat  Metuebat igitur Circe a Calypsone sorore ne qusndo 
ab éa, ad irem commota, (ingens enim 'ei praesto erat in insula sua vi- 
rerum strenuorum multitudo,) impetita, pessime haberetur. Itaque d 
vens sibi Circe, cum non aliter auxiliarios sibi costodesque adsciscefü 
potuisset, extractis herbarum quarundam viribus, Philtrum sibi potentia 
simum vi venefica paravit; cujus magisterium esset, ut haustu sumenti- 
bus patriae suae oblivionem οἱ commorandi illic desiderium un& icoW- 
teret. Pharmacum istud ubl eo convenientibus, quos plurimos hospitié 
excepit, advenis propinandum dedisset; patriae suae quisque oblitus, Bw 
insula hac exinde commorati sunt: Hoc igitur usa artificio, mulier quám 
multos ad se pellexit. Ubi vero inaudisset, Ulissis naves ad insuledá 
suam appulise; in mandata suis dedit, wti ipsum exercitumque ejus hs. 
norifice tractarent. —Ulissem enim sociosque, ut qui viri essent bellicesif ^ 
in societatem suam adsciscere cupiebat. Ulises vero, ubi primom δᾶ. 
Circes insulam appulit, multos ibi vidit, diversarum gentium, hon 
' peregrinos: quorum nonmullos, qui ex Graecorum exercitu fuerunt, b 
co fnoscens sibi appropinquantes; Quid (inquit) vobis in causa esset, UN 
vestras in haoc i poneretis ? Tum illi: Nos, inquiunt, ex Gr&e- 






CHRONOGRAPHIA. L V. | 149 





AMyuzxoD ὕπάρχομεν στρατοῦ, xal ϑαλαττίων κυμάτων βίᾳ nooa- 
ἐπελάσαμεν τῇ νήσῳ ταύτῃ, καὶ πόμα λαβόντες μαγικὸν ὑπὸ τῆς 





βασιλίδος Κίρχης, ἔρωτι δεινῷ βληϑέντες elg αὐτὴν ταύτην ἔχομεν ᾿ 


νῦν πατρίδα, ἐξειπόντες καὶ ἄλλα τινά. καὶ ταῦτα ἀχηκοὼς ὃ 

5 Ὀδυσσεύς, συνάξας πάντας τοὺς ἰδίους αὐτοῦ ἐχέλευσεν αὐτοὺς 
μηδενὸς μετασχεῖν τῶν ἐπιδιδομένων αὐτοῖς παρὰ τῆς Κίρκης εἴτε 
ϑροωμάτων εἴτε πομάτων διὰ τὸ μαγγανείαν τινὰ ἔχειν αὐτά, ἀλλὰ 
ἐκ τῆς παρασχεϑείσης αὐτῷ ἐκ τοῦ «Αἰόλου βασιλέως σιταρχίας 
καὶ τῶν πρῴην ὄντων ἀποϑέτων ἐν τοῖς πλοίοις βρωμάτων τε καὶ 
80 πομάτων» ἐξ αὐτῶν μεταλαμβάνειν., τῆς δὲ Κίρχης προσενεγκού- 
σης αἰτῷ καὶ τῷ στρατῷ αὐτοῦ καὶ τοῖς ναύταις τροφὰς βρωμά- 
zw» χαὶ πομάτων, οὐκ ἐδέξαντο παρ᾽ αὐτῆς τὸ παράπαν. καὶ 
μεαϑοῦσα τοῦτο ἡ Κίρκη ὑπέλαβεν εἰδέναι τὸν Ὀδυσσέα τινὰς uv- 


στιχὰς μαγείας καὶ προγνόντα αὐτῆς τὰ βουλεύματα, καὶ πέμ- . 


85 voca μετεστείλατο αὐτὸν ἐν τῷ ἱερῷ xol ἦλϑε πρὸς αὐτὴν με-- 
τὰ onJuxijc βοηϑείας καὶ ἀπονοίας ᾿Δχαϊκῆς, ἀγαγὼν αὐτῇ δῶρα 
Τρωικά. ἢ δὲ ἑωρακυῖα αὐτὸν καὶ τοὺς μετ᾽ αὐτοῦ, ἤτησεν αὖ- 
τὸν προσμεῖναι τῇ νήσῳ, ἄχρις οὗ διέλϑῃ ὃ τοῦ χειμῶνος καιρός, 
διδωκυῖα αὐτῷ ἐν τῷ ἱερῷ ὅρκους μὴδὲν ποιεῖν εἰς βλάβην αὐτοῦ 

ὦ τινος τῶν ἅμα αὐτῷ. . καὶ πεισϑεὶς ὃ ᾿Οδυσσεὺς διέτρεψε μετ᾽ 
αὐτῆς ὀλίγον καιρόν » συμμιγεὶς αὐτῇ πρὸς γάμον , ἐχείνης βου- 
ληϑείσης" περὶ ἧς Κίρκης ἐξέϑεντο ταῦτα οἱ σοφώτατοι Σίσυφος 
Kupoc καὶ Ζ4ίχτυς ix τῆς Κρήτης. ὃ δὲ σοφώτατος Ὅμηρος ποιη- 


8. Δἰώλον Ox. 16. ὁπλιτικῆς 


rinm susmus exercitu: verum tumultuosis undarum procellis ἰδεῖ, in- 
pulimus; ubi ex haustu quodam magico, quem Regina Cir- 

es - τεῦς bs pepiadum dedit, incredibili ejus amore correpti, insulam hané 
babemus patriam, Haec atque alia retulerunt: quibus auditis, Ulis- 

, Comvocatis ad se suis omnibus, in mandata illis dedit; ut de eo quod 
 ampererat annonae, quam Rex Aeolus iilis suppeditaverat ; cotumeatuque, 
mavigile olim reposuerant, quisque sibi, ubi opus fuerit, sumeret 

A wietum : de fis autem, quae, veneficiis incantata , comedenda ilis, vel 
Circe traderet, omnino rühil desumerent. Circe vero ubi haec 
reram rata Ulissem, artis Magicae non ignarum, consilia sua prae- 
ς νἀ Fanum eum accersendum curavit. Accersitus ille, exercitu 

e uipims. ne Oreecaque sua fretus confidentia, accedit, munera 'l'rojana 

A rce vero, ubi Ulissem sociosque conspexit ; roga- 
ee, web. insulam hospes teneret, usque dum tempus hibernum prae- 
iüsit:s ito etiam ibidem juramento ; inviolatum se illum socios- 
peo . Dictüs ejus audiens Ulisses , commorabatur ilic per 
Misiped ; Circesque consuetudine (ipsa sic volente,) usus est: uti 
Puit de Cree sapienduimi Sisyphus Ceus et Dictys Cretensis, memo- 
i asediderent. Verum sspientissimus Homerus Po&tarum more fabu- 







V 50 


O 152 





120  — IOANNISMALALAE . ^ — — 


ἰ «xác ἔφρασεν ὅτι διὰ πόματος μαγιχοῦ τοὺς συλλαμβανομένους 
πρὸς αὐτὴν ἄνδρας μετεμόρφου, ποιοῦσα τοὺς μὲν λεοντομόρ- 

Β φους, τοὺς δὲ χυνοχεφάλους, ἄλλους δὲ συομόρφους, ἑτέρους 

δὲ ἀρκομόρφους καὶ χοιροχεφάλους, ὃ δὲ προγεγραμμένος σοφὸς 
(ειδαλίος ὃ Κορίνϑιος ἐξέϑετο τὴν ποιητικὴν ταύτην. σύνταξιν, 
ὁρμηγεύσας οὕτως. ὅτι τῇ Kloxg οὐδὲν ἥρμοζε πρὸς ἣν ἡβού-- 

lero ἐπιϑυμέαν πολυοχλίαν ποιεῖν τοὺς ἀνθρώπους ϑηριομόρ-- 
govc, ἀλλὰ τρόπον σημαίνων. ὃ ποιητὴς τῶν ἀντερώντων ἀν- 
δρῶν, ὅτι ὡς ϑηρία ἐποίει αὐτοὺς ἐκεῖ ἡ Κίρχη βρύχειν καὶ μαέ- 
γεσϑαι καὶ λυσσᾶν 2x» πόϑου, καϑὼς ἐκέλευσεν ἡ Κίρκη. φυ- 
σικὸν γὰρ τῶν ἐρώντων ἀντέχεσϑαι τῆς ἐρωμένης καὶ ὑὕπεραπο-- 

| ϑνήσχειν" τοιοῦτοι γὰρ ὑπάρχουσιν οἱ ἐρῶντες. ἐχ γὰρ τῆς éni- 
Ὁ 168 ϑυμίας ἀποθηριοῦνται, μηδὲν ἔμφρενον λογιζόμενοι, ἀλλὰ ἀλ- 
C λοιούμενοι τὰς μορφὰς xol τῷ σώματι ὡς ϑηριόμορφοι γίνονται 

: καὶ τῇ ϑέᾳ xal τοῖς τρόποις, ἐπερχόμενοι τοῖς ἀντερασταῖς " φυ- 
σικὸν γὰρ τοὺς ἀντεραστὰς ὁρᾶν ἀλλήλους ὡς ϑηρία καὶ πρὸς ἀλ- 
λήλους ἐπερχομένους ἄχρις φόνου. οἵ καὶ διαφόρως ἔχουσι πρὸς 
τοὺς τῆς τοιαύτης ἐπιϑυμίας τρόπους" οἵ μὲν γὰρ ὡς χύνες ἐπέῤ- 
χονται τῇ μίξει, πολλὰ συμμιγνύμενοι, oi δὲ ὡς λέοντες τὴν 
ὁρμὴν καὶ μόγην τὴν ἐπιϑυμίαν ζητοῦσιν, ἄλλοι δὲ ὡς doxrot 


9. μετεμόρφου ) seteuoogo? Ox. δ. Φειδαλίος ὁ Κορίνϑιοι 













«s» Φειδίαρ supra dictus est.'* Ch. 8. τῶν avaigouryzovy 
δρὼν] ;,Lego, ἀντερώντων, Rivalium.* Ch. 11. ἐρώντι 
Ch., ἐρώτων Ox. 19. ἐρῴώντες) ἔρωτες Ox. . 13. ἔμφ 


vov] ἔἕἔνφραιψνον Ox. 17.. διαφύρους ἔχουσι} ,,Forte 
dum, διαφόρωρ ἔχουσι.“ ΟΝ. | " 


latur, Circem, poculi Magicl haustu, concurrentes illuc advenas 
formasse; Leonum aliis, aliis canum, eis vero suum, illis ursorum, 1 
nullis etiam porcorum formas, vel capita induentibus. Supradictus δὲ 
Phidalius Corinthius, fabulam hanc enarrans; Nequaquam (inquit ) 
Cird in libidinem suam cessisset, si concursitantes hominum turbas-ig 
luss mutasse: sed amoris insania correptos homines Poeta indigi 
quos belluarum more frendentes, pro libitu suo Ciroe furiis agita 
desiderium ipsius in rabiem efferatos, Ejusmodi enim Amor habet; 
tum naturalem, ut in rem desideratam, morte etiam spréta, p 

invole. Quippe.Cupidinis ex vi, quasi in Bruta migrant homine 
hil rationi consentaneum agitantes; sed humanam exuti speciem, 
formas, et mores etiam belluinos prae se ferunt, dum proci m 

inbiant. lllud etiam a Natura est, ut Rivales belluino impetu iij 
vicem ferantur, ad exitium usque se invicem impetentes — Verumy 
Uwibus.hisce non uno modo se habent, lascivientes: alii enim j 
more, frequentius coeunt: alii, leones quod solent, ipsum praese 
ritus impetum solummodo explere sibi quaerunt: alii denique, 


COTES . 


— 





TN "n 9 


. ! 
a. | CHRONOGRAPHIA. EP V. 191 
i 
μμαρῶς κέχρηνται τῇ συνουσίᾳ. καὶ μᾶλλον σαφέστερον οὗτος καὶ 
ἀληθινώτερον ἡρμήνευσεν ἐν τῇ ἰδίᾳ ἐχϑέσει. 
“πὸ δὲ τῆς νήσου τῆς Κίρχης ἐξορμήσας ὃ Ὀδυσσεὺς ἀνή- 
x97 εἰς τὴν ἄλλην νῆσον, ὑπὲ ἀνέμων ἐναντίων ἐχριφείς " ὅντι- D 
5 va ἐδέξατο καὶ ἡ Καλυψώ, ἡ. ἀδελφὴ τῆς Κίρκης, καὶ πολλῆς 
ϑεραπείας ἠξίωσεν αὐτόν, συμμιγεῖσα αὐτῷ xol πρὸς γάμον. 
πἀχεῖϑεν ἀνήχϑη, ἔνϑα λίμνη ὑπῆρχε μεγάλη πλησίον τῆς 9α- 
λάσσης, λεγομένη ἡ Νεκυόπομπος, καὶ οἱ οἰκοῦντες ἐν αὐτῇ ἄν-- Ο 154 
dosc μάντεις" οἵτινες ἐξεῖπον αὐτῷ πάντα τὰ συμβάντα αὐτῷ 

10 xa) τὰ μέλλοντα. καὶ ἀναχϑεὶς ἐκεῖϑεν χειμῶνος μεγάλου γενο-- 

^ μένου ϑαλάσσης ἐχρίπτεται εἰς τὰς Σερενίδας οὕτω καλουμένας ᾿ 
πέτρας, αἵ ix τῶν κρουσμάτων τῶν κυμάτων ἦχος ἀποτελοῦσιν 
Ζδιον. κἀκχεῖϑεν ἐξειλήσας ἦλϑεν εἰς τὴν καλουμένην Χάρυβϑιν, 
εἷς τόπους ἀγρίους" καὶ ἀποτόμους " κἀκεῖ πάσας τὰς ὑπολειφϑεί- 

15 σας αὐτῷ ναῦς xal τὸν στρατὸν ἀπώλεσεν, αὐτὸς δὲ ὃ ᾽Οδυσσεὺς K 
μόνος ἐν σανίδι τοῦ πλοίου ἐν τῷ πελάγει ἐφέρετο, ἀναμένων τὸν 
μετὰ βίας ϑάνατον. τοῦτον δὲ ἑωρακότες τινὲς ἀποπλέοντες 
ναῦται (Φοίνιχες νηχόμενον ἐν τοῖς ὕδασιν ἐλεήσαντες διέσωσαν, 
καὶ ἤγαγον αὐτὸν ἐν τῇ Κρήτῃ νήσῳ πρὸς τὸν Ἰδομενέα, ἔξαρ- 

40 χον Ἑλλήνων. καὶ ἑωρακὼς τὸν Ὀδυσσέα ὃ Ἰδομενεὺς γυμνὸν | 
καὶ δεύμενον, συμπαϑῶς φερόμενος, δῶρα αὐτῷ πλεῖστα δεδω-- 
κὼς σὺν στρατῷ καὶ στρατηγῷ αὐτοῦ καὶ δύο vfag καὶ δια- V 51 


2.3. ἀληϑινότερον ἑρμήνευσεν -- ἐξωρμήσαρ Ox.  Correxit Ch, 
11. εἰς ras Σερενίδας ) ,, Σειρῆνας vocant Cedrenus et Iac. Tze- 
ἔσχες." 


tmrpiter coeunt, conspurcaníies sese: uti haec pluribus enarravit, juxta 

| reb veritatem, Auctor iste, in scriptis suis. ME 
.,  Ulisses vero a Circis insula solvens, adverso mari jactatus, in insu- 
Ton iiam alteram delatus est: ubi a Calypsone, Circis sorore, honorifice 
exceptus, consuetudinem etiam cum ea habuit. Delatus inde, ad stagnum 
pae, Necyopompum vocatum, prope mare situm, pervenit. Hujus in- 
» qui vaticiniis praecellebant, omnia quae ei acciderant, quaeque 
eventura erant aperuerunt, Inde solvens, saeviori maris impetu agitatus, 
ad Beremidas quas vocant rupes ferebatur: quae fluctuum ex allisione, 
| peculiarem efficiunt. Has cum evasisset, ad Charybdin . 
. vecant sinum delatus, incidit ibi in loca praerupta et scopulis 
" wapers: ubi residuis navibus exercituque in mari demersis, solus ipse 
; avis tabalae insidens, pelago fluctuabat, mortem miseram nunquam non 
! ls ms Verum praeternavigantes illac Phoenices, videntes illum ma- 
iis nadie fluctuantem, misericordia moti, fluctibus eripuerunt: et in 
Cram insolam adductum, ldomeneo, Graecorum ex ducibus, tradide- 
sé. Ldomeneus ubi Ulissem conspexit, nudum atque indigum; sum- 
mapüre misertus ejus, muneribus abunde donatum, Duce etiam exercitu- 










[Y 
[4 


122 IOANNIS MALALAE 


Ὁ 


O 155 σώζοντας αὐτόν τινας, ἐξέπεμψεν αὐτὸν εἰς Ἰθάκην. ἅτινα καὶ 
ὃ σοφὸς Δίκτυς παρὰ τοῦ ᾿Οδυσσέως ἀκηκοὼς συνεγράψατο. 
Ὁμοίως δὲ καὶ ὃ Διομήδης λαβὼν τὸ Παλλάδιον ἐξώρμησεν 
ἀπὸ τῆς Τροίας εἷς τὴν ἰδίαν πατρίδα. 
Ὁ δὲ ᾿Ἡγαμέμνων ἔχων τὴν Κασσάνδραν, ἣν ἐπόϑει, ἐπέ- δ 
ρασε τὸ τῆς Ῥόδου πέλαγος, βουλόμενος ἐπὶ Πϊυκηναίων πόλεν 


δρμῆσαι. 
“Τοιπὸν ὃ Πόῤῥος ἑωρακὼς πάντας ἀποπλεύσαντας, τεφρώ- 


σας τὸν Τελαμώνιον «Αἴαντα καὶ λαβὼν ἐν ὑδρίᾳ ἔϑαψε μετὰ 
B τιμῆς μεγάλης πλησίον τοῦ τύμβου τοῦ ᾿Αχιλλέως, τοῦ ἐξαδέλ-- 10 
' gov αὐτοῦ, πατρὸς δὲ τοῦ Πύῤῥου, εἷς τόπον λεγόμενον Σίγρεν. 
Ὁ δὲ Τιῦκρος, ὃ ἀδελφὸς τοῦ “ἔὍἔἴἔαντος τοῦ Τελαμωνίου, xa- 
τέφϑασεν εὐθέως, ἐλϑὼν ἀπὸ τῆς Σαλαμῖνος, πόλεως τῆς Κύ- 
npóv, πρὸς βοήϑειαν τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ, καὶ εὗρε τὸν Πύῤῥον. 
καὶ μεμαϑηκὼς παρ᾽ αὐτοῦ τὰ συμβάντα, ἀχούσας δὲ καὶ v)» 15 
γεναμένην τιμὴν τῶν λειψάνων τοῦ “Αἴαντος, ἐπαινῶν xal ἐπευχό- 
μένος τῷ Πύῤῥῳ ἔφη, Οὐδὲν ξένον πεποίηκας" ἐχείνης γὰρ τῆς 
Adios ϑείας φρενὸς ὑπάρχεις υἱός. λείψανα γὰρ τῶν ἀγαϑῦν 
ἀνδρῶν ἀφαιρεῖται ὃ χρόνος, ἣ δὲ ἀρετὴ καὶ ϑανοῦσα λάμπει. 
o " xal παρακαλεῖ ὃ Πύῤῥος τὸν Τεῦκρον ἅμα αὐτῷ μεταλαβεῖν βρω- 90 
τοῦ καὶ ποτοῦ. καὶ ἐν τῷ συμποσίῳ, ὡς ὄντα. ἐκ τοῦ ἰδίου γέ- 


9. ὑδρίᾳ Ch., ὑδρίαν Ox. 17. ἐκείνης — φρενός } Euripides He- 
raclid. v. 541. ἀλλ᾽ ἐξ ἐκείνου σπέρμα τῆς ϑείας φρενὸς πέφυκαρ 
Ἡρακλῆος. 18. λείψανα) Euripides Androm. v. 772. κηρυσσομέ- 
vous δ᾽ dx ἐσθλῶν δωμάτων τιμὼν καὶ κλέορ οὗτοι λείψανα τῶν 
ἀγαθῶν ἀνδρῶν ἀφαιρεῖται χρόνος, d δ᾽ ἀρετὰ καὶ ϑανοῦσι λάμ- 
sti. Quae Malalas, cui λείψανον est cadaver, depravat, dum sibi 
accommodat. — 21. πότου Ox. 


que et Davibus duabus et satellitibus quibusdam instructam, Ithacam de- 
misit: uti haec sapiens Dictys, ab Ulisse ipso edoctos, memoriae mandavit.. 

Consimiliter etiam Diomedes, accepto secum Palladio, 'Trojam reli- 
quit, in patriam suam reversurus. 

Agamemnon vero Cassandra, qum amabat, potitus, trajecto Rho- 
diorum pelago, Mycenas suas repetivit. 

Pyrrhus autem, ubi caeteros omnes discessisse animadvertit; ipse Aja- 
cis Telamonii cineres in urnam repositos, ad Sigrin quam vocant, prope ta- 
mulum Achillis, Pyrrhi patris, Ajacis autem patruelis, honorifice recondidit. 

'TTeucrus autem, Ajacis TTelamonii frater, qui ejus in auxilium ex Se 
lamine, Cypri urbe advenerat; in Pyrrhum incidens, edoctusque ab eo . 
de eis quae acciderant; certior etiam factus, quanto ille cum honore ^ 
Ajacis reliquias terrae mandaverat, laudavit Pyrrhum; et Fausta ei omnia 
precatus, , Nihil, inquit, non te dignam fecisti; qui divinae illius Achil- 
is Mentis haeres es. Nempe Heroum Reliquias aevum absumit: ast 
det post funera Virtus'^ 'Tum vero Pyrrhus Teucrum rogavit, uti sé 
cum coenaret. Inter coenandum vero eum rogavit Pyrrhus, (cui geae- 








" ᾿ * 


CHRONOGRAPHIA. L. V. . 123 


νος, τὸν Τεῦκρον ὃ Πύῤῥος ἥτει διηγεῖσθαι αὐτῷ πάντα ἕξ ἀρ- 
pic τὰ συμβάντα τῷ αὐτοῦ πατρί, φήσας ἀγνοεῖν τὸ ἀχριβές. 

ὁ δὲ Τεῦχρος ἤρξατο λέγειν οὕτως. 
'O πᾶς αἰὼν oix ἐξαλεέψει τὴν. ᾿Αχιλλέως κατὰ Ἕχτορος νί- 
í$zg»* ὃς μαϑὼν Ἕκτορα νυχτὸς βουλόμενον ἀπαντῆσαι τῇ βασι-- ᾿ 
λδι ἸΠενϑεσιλείᾳ, προποιήσας λάϑρᾳ ἅμα τῷ ἰδίῳ στρατῷ καὶ 
ἑαυτὸν σὺν αὐτοῖς ἀποχρίψας, τὸν ποταμὸν διαβαίνοντα τὸν 
Ἕχτορα κτεένει χαὶ ἅπαντας τοὺς αὐτῷ ἑπομένους, ἕνα μόνον χα- 
ταλιπὼν ζῶντα " ὅντινα χειροχοπήαας Πριάμῳ ἔπεμψεν ἀγγε-- D 
1Ἰολοῦντα τὸν Ἕχτορος ϑάνατον. καὶ τὰ συμβάντα μηδενὸς τῶν 
“Ἑλλήνων γνόντος, ἤγαγε τὸ τοῦ Ἕχτορος λεέψανον εἷς δάπεδον 
πρὸ αὔγους" καὶ ἐν δίφρῳ ἀναρτήσας αὐτὸν τοὺς ἵππους ἐλαύ- 
γοντος “ὐτομέδοντος σὺν αὐτῷ μαστιγόπληκτον αὐτοῦ τὸ σῶμα 
6 σὸς γενέτης ποιῶν οὐχ ἐπαύετο. ἀκχούσας δὲ Πρίαμος τὸν τοῦ 
15 Ἕχτορος μόρον, ὠλόλυξε, καὶ πάντες σὺν αὐτῷ" xal τοσαύτη 
δοὶ ἐγένετο ἐκ τοῦ πλήϑους τῶν Τρώων, dore καὶ τὰ πετεινὰ 
τοῦ οὐρανοῦ ταραχϑῆναι. καὶ οἱ Ἕλληνες δὲ χαίροντες ἀντεβόη- 
σαν δρεοίως" καὶ κλείονται a£ πύλαι τοῦ Ἰλίου. ὃ σὸς γενέτης 
ἐπετέλεσεν ἀγῶνος ἑορτὴν τοῖς βασιλεῦσι καὶ πᾶσι, πολλὰ φιλο-- 


ϑοτιμησάμενος. τῇ δὲ ἑξῆς ἡμέρᾳ ὃ Πρίαμος πένθιμον φορῶν Ο 157 


σχῆμα, ἄξας put ἑαυτοῦ Πολυξένην τὴν ϑυγατέρα αὐτοῦ, παρ- E 
ϑένον, καὶ Ανδρομάχην, τὴν Ἕχτορος γυναῖκα, καὶ 1dovvávaxza 
zal “Φαἀοδάμαντα, υἱοὺς αὐτοῦ νηπίους, παραγίνεται πρὸς τοὺς 


43. Λαομέδοντα Cedrenus p. 157. D. 


re etíam conjunctus erat,) uti altius ab origine rem repetens, quae pa- 
αἱ suo acciderant enarraret omnia; nihil adhuc certi de his accepisse se 
smereums: His itaque TTeucrus exorsus est. 

Victoriam illam, quam Achilles de Hectore reportavit, nulla aetas 
dblvieni datura est: qui ubi audisset, Hectorem | de nocte Penthesileae 
nr a iiim Kurum, praeoccupato ejus itinere, se suosque in insidiis 

Hectoremque, cum suis omnibus, flumen trajicientibus, inter- 
necioni dedit; unico dempto, quem stragi superesse voluit, manibus ab- 
stimis , Priamo remittendum, cui Hectoris mortem annunciaret. Pater 
amem "tnus &nte lucem, Graecis interim quae acciderant omnia nescien- 
bus, Hectoris intermortuum corpus, currui alligatum, et ab equis, quos 

οὖν «ma Automedonte agitavit, circumtractum, quam potuit maxime ad 
We ejiist. Priamus autem audito Hectoris fato, ejulare, cum suis 

lén: temtosque est in Trojano populo clamor editus, Graecis interim 
EN smum clamoribus reciprocis celebrantibus, ut Volucres etiam 
Ei esnstémárentar. Tum vero statim obseratae sunt Ilii portae. Pa- 

| $mus, instituto certaminis festo, Duces exercitumque totum 
bes plérimis donavit. Priümus autem die sequente, veste indutus 
E. εἰ ,sssumpta secum filia Polyxena, virgine innupta, et Hectoris 
1 , cum filiglis ejus duobus, Astyanacte et Laedaman- 









124 |. IOANNIS MALALAE ^ 


Ἕλληνας, ἀγαγὼν μεϑ᾽ ἑαυτοῦ καὶ κόσμον πολὺν καὶ χρυσὸν xal 
ἄργυρον καὶ ἐσθῆτα. οὔσης δὲ σιγῆς ἐν τοῖς ἡγεμόσι τῶν Ἑλλή-- 
νων, πλησίον δὲ αὐτοῦ γενομένον, ἐθαΐμαζον πάντες τὴν &— 
τολμίαν τοῦ αὐτοῦ Πριάμου, καὶ ἀπαντῶσιν αὐτῷ͵ βουλόμενοι 
V 59 μαϑεῖν τὴν αἰτίαν τῆς ἀφίξεως. ἑωρακὼς δὲ αὐτοὺς ὁ Πρίαμος, 5 
ἑαυτὸν εἰς τὸ ἔδαφος ῥέψας, κόνιν ἐπὶ τῆς κεφαλῆς αὐτοῦ φέρων 
καὶ δεόμενος αὐτῶν συκικέτας γενέσϑαι πρὸς τὸν yia ὑπὲρ 
τοῦ σώματος τοῦ Ἕχτορος. οἰκτείρει δὲ αὐτὸν Νέστωρ καὶ 1δο-᾿ 
μενεὺς αὐτῷ γενόσϑαι συνικέτας πρὸς τὸν yia ὑπὲρ τοῦ σώ- 
ματος τοῦ Ἕχτορυς, οἵτινες ἐδυσώπησαν τὸν σὸν πατέρα περὶ τοῦ 10 
Πριάμου. καὶ ἐχέλευσεν αὐτὸν εἰσέλϑεῖν εἰς τὴν σκηνὴν αὐτοῦ" 
ὃ δὲ Πρίαμος εἰσελϑὼν ἔπεσεν εἰς τοὺς πόδας αὐτοῦ πλωτὸς ἷχε- 
τεύων, ὡσαύτως δὲ καὶ ᾿4νδρομάχη σὺν τοῖς παισίν, ἡ δὲ Πο- 
O 158 λυξένη περιπλαχεῖσα τοῖς ποσὶ τοῦ σοῦ γενέτου περὶ τοῦ αὐτῆς 
B ἀδελφοῦ Ἕκτορος, δουλεύειν ἐπαγγειλαμένη καὶ μένειν σὺν αὐτῷ, 15 
εἶ ἀποδῷ τὸν νεχρόν. οἱ δὲ βασιλεῖς τὸ γῆρας αὐτοῦ οἰκτείραντες 
παρεχάλουν ὑπὲρ Πριάμου. ὃ δὲ σὸς γενέτης yog πρὸς αὖ- 
τοὺς ἔφη, Κρατεῖν αὐτὸν ἐξ ἀργῆς ἔδει τῶν παίδων. καὶ μὴ συνεξα-- 
μαρτάνειν" ἀλλ᾽ εἶχεν αὐτὸν ἔρως τῶν ἀλλοτρίων χρημάτων οὗ 
γὰρ Ἑλένης γυναικὸς τὴν ἐπιϑυμίαν εἶχεν, ἀλλὰ τῶν "Ἀτρέως καὶ 90 
. Πᾶοπος χρημάτων τὸν πόϑον εἶχε. δότε οὖν δίκας ἀνϑ᾽ ὧν ἢσε-- 
βήσατε" σωφρονιζέσϑωσων οὖν δ ὑμᾶς Ἕλληνες καὶ βάρβαροι. 
Οἱ δὲ πείϑουσιν αὐτὸν λύτρα λαβόντα τὸν νεκρὸν παραχω- 


12. πλωτὸς) πτωτὸςρ 7 593. ΟΣ] Ὁ Ox. 


te, Graecos adiit, adferens secum, praeter vestes et Ornamenta, auri 
uoque et argenti plurimum. Priamo autem appropinquante, silentium 
erepente Graecorum Ducibus oboriebatur, Priamj fiduciam adriranti- 
bus "lum vero obviam ei procedebant, adventus causam. sciscitaturi: 
quos Priamus ubi conspexit, ad terram procidens, pulveremque in capite 
qestans, obtestabatur eos, uti secum precatores Achillem interpellarent, 
e Hectoris corpore reddendo. Cujus miserti Nestor et Idomeneus, pre- 
cibus ejus annuerunt; Achillemque, uti Hectoris corpus redderent, solli- 
citarunt. Pater vero tuus eorum precibus motus, Priamum in tentorium 
accersit: ingressus autem Priamus, Achilli supplex ad pedes, una cum 
. Androinache filiisque ejus, procidebat. Polyxena vero patris tui pedes 
emplexa, ultro spondebat, se, modo fratris corpus redderet, in perpee — 
tuum ei subservituram. 'Tum qui aderant Duces, Priami senectutis müe - 
serti, pro eo fiunt supplices. Parens autem tuus; ,,Oportuerst, inquif, . 
Priamum filios suos maturius coercuisse, neque se sceleris eorum dedisse 
articipem. "Verum tenebat eum rerum alienarum Cupido: nec tam Hs- 
am uxorem, quam Pelopis et Atrei divitias appetebat sibi. Male 
igitur a vobis factorum poenas date; vestroque exemplo babeant hane 
. Sibi Graeci, Barbarique in documentum. | 
Duges autem suadebant, uti accepto redemptionis pretio, cadavere 










» 


^ 
^ 
4 
j 








CHRONOGRAPHIA. L. V. 195 
οἦσαι" ὃ δὲ τὰ τοῦ βίου τερπνὰ ἐννοήσας, τὸν Πρίαμον ἀνί- 
ergo: καὶ ἸΠΠολυξέϑην καὶ ᾿ἀνδρομάχην, καὶ κελεύει τῷ Πριάμῳ C 
λούσασϑαι καὶ σίτου καὶ οἴνου γεύσασϑαι ἅμα αὐτῷ " ἄλλως yàp - 
οὐχ ἂν παραχωρήσειεν αὐτῷ τὸν νεχρόν. ὃ δὲ Πρίαμος φόβῳ 
δχατεχύμενος καὶ ἐλπίδι τῶν μελλόντων, ταπεινῶς παραγίνεται 
ὑπὸ Πολιξένης παραχρατούμενος πρὸς “Ἀχιλλέα τὸν σὸν γενέτην 
καὶ βρωτοῦ καὶ ποτρῦ μετέσχε. καὶ πολλῶν λαληϑέντων ἀνέστη- 
cav* καὶ τεϑέντων τῶν λύτρων ἐπὶ τῆς γῆς, ἰδὼν ὃ ᾿Χ“χιλλεὺς τὸ 
πλῆϑος τῶν δώρων, τόν τε χρυσὸν καὶ τὸν ἄργυρον δέχεται καὶ Ο 159 
0 ἐκ τοῦ ἱματισμοῦ μέρος, τὰ δὲ λοιπὰ Πολυξένῃ χαρισάμενος 
ἀπέδωκε τὸν νεχρόν.Ό ὃ δὲ Πρίαμος παρακαλεῖ τὸν Ἀχιλλέα Πο- 
λυξένην naQ αὐτῷ καταλιπεῖν" ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ εἰς τὸ Ἴλιον αὖ- 
τὴν ἀγαγεῖν, εἷς ἄλλον καιρὸν τὰ xav αὐτὴν ἀναβαλλόμενος. D 
'O δὲ Πρίαμος ἀνελθὼν sig τὸ ὄχημα, ἔχων τὸ σῶμα τοῦ 
15 Ἔχτορος ἅμα τοῖς σὺν αὐτῷ εἰς τὴν πόλιν εἰσῆλθε" xol τεφρώ- 
σαντες τὸ σῶμα τοῦ Ἕκτορος ϑάπτουσιν αὐτὸν ἔξω παρὰ τὸ τεῖ- 
χος τοῦ Ἰλίου, πενθήσαντες αὐτὸν πιχρῶς. 
Kai ἐν τῷ μεταξὺ παραγένεται ἡ Πενϑεσίλεια ἐκ τῆς ἀντιπέ- 
ραν Χεῤῥονήσου, πολὺ πλῆϑος ἐπαγομέγη "Ἵμαζόνων καὶ ἀνδρῶν 
40 γενναίων. μαϑοῦσα δὲ Ἕχτορα ἀναιρεῖσθαι, ὑποστοέφειν ἠπεί- 
γετο Πάρις δὲ τοῦτο μαϑών, ἔπεισεν αὐτὴν μένειν, χρυσὸν δοὺς 
αὐτῇ πολύν. ἀνεϑεῖσα δὲ μετὰ τοῦ ἰδίου στρατοῦ, μεϑ᾽ ἡμέρας 


7. ποτοῦ Ox. 19. Χεῤῥονήσου Ch., Χερονήσου Ox. ibid. καὶ 
Ch., κατ᾿ Ox. 90. ἀναιρεῖσθαι] Immo ἀνῃρῆσϑαι. 


Mis concederet. Hic vero vitae jucunda secum reputans, Priamum , Po- 
bysemam, εἰ Andromachen in pedes erigit; Priamo praeterea mandans, 
wi lavamet, uti panem, vinumque spud se sumeret; non aliter ei cor- 
pus traditurum se, minsatos. Priamus autem, inter spem metumque fu- 
ti suspensus; a Polyxena sustentatus, humiliter intravit, cibum et po- 
fm cum patre tuo capturus. Ubi multis invicem sermone agitatis, sur- 
qubent tandem; redemptionisque pretium in medio positum est. Videns 
mm Achilles donorum multitudinem, acceptis sibi auro et argento ve- 
aliquot, reliqua Polyxenae, una cum cadavere reddidit, Ro- 
p Priamo, uti Polyxenam quoque sibi servaret; Achilles illam 
,wbem secum deducere jussit Priamum; hac de re cum eo alias 





"Priamus itaque currum conscendens, Hectorisque cadaver secum fe- 
5s πεῖσαι cum suis repetit: ubi in cineres conversum corpus, juxta 
ὁ δυέσα extra urbem magno cum luctu, recondiderunt. 
ἐν Bateria. vero ex opposito Chersoneso aderat Penthesilea, Amazo- 
ΝᾺ. σε. bellicesorum virorum exercita numeroso stipata. Certior autem 
do. Hectoris morte, in reditum protinus se parat: verum Paris, hoc 
Silio, aure molto eam de instituto suo dimovebat. llla igitur, cum se 





126 IOANNIS MALALAE 


E ὀλίγας ὅπλισαμένη σὺν τῷ πλήϑει ἐξέρχεται ἐπὶ τὸ δάπεδον. 
᾿ διαιρεϑέντος δὲ τοῦ στρατοῦ αὐτῆς εἷς δύο μέρη, ἵστανται οἱ 
μὲν τοξόται τὸ δεξιὸν λαβόντες μέρος, οἱ δὲ ὁπλίτω πεζοί, πλείω 
O 160 τῶν ἱππέων ὄντες, τὸν μέσον ἔχοντες τόπον" ἡ δὲ Πενϑεσᾶεια 
μέσον τῶν ἱππέων ὑπῆρχε σὺν τῷ σίγνῳ. καὶ λοιπὸν οἱ Δαναοὶ δ 
τάξαντες ἑαυτοὺς ἀνϑίστανται, τοῖς μὲν “τοξόταις ὁ lMevéAaog 
κἀγὼ Τεῦχρος καὶ Πῆηριόνης καὶ Ὀδυσσεύς, τοῖς δὲ ὁπλίταις 
V δ8 Διομήδης, ᾿“γαμέμνων, Ἰληπόλεμος καὶ Ἰάλμενος καὶ ᾿σκά- 
λαφος, τοῖς δὲ ἱππεῦσιν 6 σὸς γενέτης "Ἀχιλλεὺς xal οἱ “ἴαντες 
oí δύο, καὶ ὃ ἸΙδομενεὺς δὲ καὶ 0 Φιλοχτήτης καὶ οἱ λοιποὶ ἤἥγε- 10 
μόνες ἅμα τοῖς αὐτῶν στρατοῖς. καὶ χτείνω ἐγὼ Τεῦχρος πολὺ 
πλῆϑος, ὥστε ἐπαινεϑῆναί με, ὡς ἀριστεύσαντα, τοὺς δὲ ὅπλί- 
τας ἀφανίζουσιν οἵ Αἴαντες, ἐν μέσῳ αὐτῶν εἰσελϑόντες. ὃ δὲ 
σὸς πατὴρ ᾿Αχιλλεὺς μεταξὺ αὐτῶν ὑπάρχων, ἀπεβλέπετο τὴν 
Πενϑεσίλειαν, ζητῶν ἀποχτεῖναι αὐτὴν μαχομένην πικρῶς. καὶ (δ 
πλησίον ἵππου αὐτῆς φϑάσας, δόρατι χρούσας αὐτὴν ἀπὸ τοῦ 
ἵππου καταβάλλει, καὶ ἔτι ζῶσαν αὐτὴν ἕλκεε πεσοῦσαν ἐκ τῆς 
B χόμης. καὶ ἑωρακότες αὐτὴν πεσοῦσαν oi λοιποὶ τοῦ στρατοῦ 
αὐτῆς εἷς φυγὴν ἐτράπησαν" τῶν δὲ Τρώων τὰς πύλας κχλεισάν-- 
των διὰ τοὺς φεύγοντας, οἱ Ἕλληνες ἡμεῖς τοὺς περιλειφϑέντας 90 


4, τὸ μέσον ἔχοντες τόπον] ,Scr. τὸν μέσον ἔχοντες τόπον: sed 

“ ]ocum istum aliter mendosum suspicor, et pro, μεσὸν, λαιὸν ' 
nendum censeo, uti habet Cedrenus: digg δὲ τὸν αὐτῆς διελοῦσα 
στρατὸν, καὶ ἐν δεξιᾷ μὲν αὐτῆς τοὺς ἐρῖφεας, τῷ λαιῷ δὲ μέρεε 
τοὺς ὁπλίτας πεζοὺς, πλείους τῶν ἱππέων ὄντας, ἐκτάξασα, ἡ Πεν- 
ϑεσίλεια μέσον τῶν ἱππέων ἣν ἐν τῷ σίγνῳ. “5 Ch. 


suosque paucos per dies refecisset; copils tandem suis instructa, in cam- 
pum progressa est. Diviso autem in partes duas exercitu, sagittarii ad 
extram steterunt: pedites autem gravis armaturae, quos Equitibus plu- 
res habuit, ad laevum collocavit; equitibus in medio positis: inter ques 
ipsa, cum signo, constitit. Acies vero Graecorum ita ordinata est, uf 
sagittariis hostium Ego 'Teucrus, Menelaus, Meriones, Ulisses; gravis au- 
tem armaturae peditibus, Diomedes, Agamemnon, 'Tlepolemus, Jalmenaus, 
et Áscalaphus opponeremur: Equitibus vero pater tuus Achilles, Ajax 
uterque, ldomeneus, Philoctetes, caeterique Duces cum suis p 
derunt. Et quidem Ego Teucrus plurimos interfeci, adeo ut strenuum 
me virum omnes perhibuerint. Gravis autem armaturae milites Ajacess. 
medii in eos irrumpentes, profligarunt. Pater autem tuus, medius integ 
eos, Reginae ipsi invigilans, occasionem venabatur, quomodo eam, 21 
ter sane pugnantem, e medio tolleret. Itaque propius ei accedens,. has 
st& eam impetebat; et ex equo deturbatam , dum in casu erat, coma ar- 
reptam distrahebat.  Cadentem vero eam videntes reliqui ex exerelte 
ejus, fugam omnes capessebant. Cumque urbis portae & Trojanis obags« 
ratae fuissent, uti omnem aufugiendi spem suis adi $ nos, hostiam 


$2.8. 8735 οὐ... ὁ.  . aee - nho 00» D» oL; na 7 





CHRONOGRAPHIA. L. V. 127 


ἐκιϑιώξαντες παρὰ τὸ τεῖχος κτείνομεν, ἀποσχόμενοι τῶν γυναι- 





κῶν ᾿Δμαζόνων, ἅστινας ὃ σερατὸς ἅπας δεσμεύσας ἐμερίσατο. Ο 161 


τεῆς δὲ Πενϑεσιλείας ἔτι ἐμπνεούσης βουλὴ ἡμῖν ἐνέστη ὥστε ζῶσαν 
εἷς τὸν ποταμὸν ῥιφῆναι ἢ κυσὶν εἰς βρῶσιν παραδοθῆναι" ὃ δὰ 
5᾿Ἀχιλλεὸς ἥτει ἡμᾶς ϑανοῦσαν ταφῆναι" xal γνόντα τὰ πλήϑη 
ἐφώνησαν elc τὸν ποταμὸν ῥιφῆναι. καὶ εὐθέως ὁ “4:ομήδης ἐπι- 
λαβόμενος αὐτῆς τῶν ποδῶν εἰς τὸν Σκάμανδρον ποταμὸν βάλλει" 
xal ϑνήσκει παραχρῆμα. 
Merá δὲ ὀλίγας ἡμέρας ὃ Τιϑών τις ὀνόματι ὑπὸ τοῦ Πριά- C 
20 μου παραχληϑεὶς παραγίνεται, ἄγων Ἰνδοὺς ἐφίππους καὶ πεζοὺς 
καὶ (Φούιχας μαχιμωτάτους μετ᾽ αὐτῶν καὶ τὸν βασιλέα αὐτῶν 
]Ι]ολεϑάμαντα. καὶ τοσοῦτον ὑπῆρχε ηλῆϑος ὅσον οὔτε τὸ Ἴλιον 
οὔτε τὸ δάπεδον ἅπαν ἐδέχετο. καὶ διὰ ναυτικοῦ στόλου ἦλϑον 
πολλοὶ Ἰνδοὶ καὶ οἱ αὐτῶν βασιλεῖς " ἐδιῳκοῦντο δὲ τασσόμενοε 
15 πάντες οἱ βασιλεῖς καὶ πᾶς 0 στρατὸς ὑπὸ τοῦ δυνατοῦ IMéuvo- 
voc, βασιλέως Ἰνδῶν. εἶχε δὲ ὃ ἸΠέμνων μεϑ' ἑαυτοῦ καὶ πλοῦ- 
τον πολὺν εἰς τὰς ναῦς. καὶ ἀναπαύσαντες ἑαυτοὺς ἐξῆλϑον εἰς 
τὸ δάπεδον, ξίφη παράξενα φοροῦντες καὶ σφενδοβόλα καὶ ἀσπί- 
δας τετραγώνους. καὶ σὺν αὐτοῖς μιγέντες οἱ τοῦ Ἰλίου σύμμα- 


80 ye: xai οἱ Πριάμου παῖδες καὶ ὃ ἹΠέμνων ἦλϑεν ἐν ἅρματι ἐπο- D 162 


χοίμενος εἷς τὸ πεδίον. ὁπλισϑέντες δὲ καὶ ἡμεῖς οἱ Ἕλληνες 
προηρχύμεθα, πάντα δεινῶς ἔχοντες " ἰδόντες γὰρ καὶ ἡμεῖς οἵ 


5. γνόντα Ch., γνώντα Ox. 19. οὔτε] οὐδὲ Ox. — 18. σφεν- 
δόβολα Ox. 19. .»᾿Ιλείου ) Scr. Ἰλίου.“ Ch. Bic iam Ox. 


liquias insecuti, sub ipsis urbis moenibus trucidavimus; ab AÁmazonibus 
tes; quas, in vincula conjectas, exercitus omnis inter se 
rx De Penthesilea autem ipsa anhelante adhuc, decretum a nobis 
erat, uti vel in flumen projiceretur; vel dilanianda canibus objiceretur: 
Caeterum postulabat Achilles, mortuam sepulturae tradi: quo audito, in 
projii eam instabat exercitus. Diomedes itaque pedibus arre- 
Scamandrum praecipitavit ; ubi statim suffocata periit. 
um tenen autem post diebus, advenit in ὁ ἐδ suppetias, ἃ Priamo vocatus, 
Tides quidam; cumque eo Indi, equitesque; Phoenices etiam 
, cUm rege eorum Poly damaate. Tanta autem erat multitu- 
ἂρ esram , ut nec Ilium; nec totos undique campus eam capere potuerit. 
διὰ αἱ mavimm quoque apparatu supervenerunt Indorum gaamplurimi, 
. SeMegibes. "Totus autem exercitus regesque Memnonis Indorum re- 
| ae sub süepiciis militabat, viri potentissimi, quique plurimis divitis na- 
hs aues emustas habuit. Hi, dbi aululum se refecissent, in campum 
in $ enses quisque Barbaricos, fundss, et uadrata scuta ge- 
etiam se adjunxerunt commilitones rojani Priamique 
Menon autem ipse curru vectus, in campum procedebat. Nos 
- fieaeci arma sumentes, mala interim omnia nobismet ominantes, 
famen; ad bostium enim conspectum ipsum nosque Duces 













128 IOANNIS MALALAE ' 


ἡγεμόνες xal ὃ ἡμῶν στρατὸς ἐϑαμβήϑημεν. καὶ μετὰ κραυγῆς 
οἱ Τρῶες ἅμα τῷ Μέμνονι καὶ τοῖς λοιποῖς ἐπέρχονται ἡμῖν" καὶ 
δεχόμεθα τὴν δρμὴν αὐτῶν καὶ πολλοὶ τραυματίζονται. . πιπτόν- 
των δὲ πολλῶν ὄχλων ἐξ ἡμῶν, ἡμεῖς οἱ ἡγεμόνες Ἑλλήνων árc- 
χωροῦμεν μὴ ὑποφέροντες τὴν τηῦ πλήϑους βίαν" εἶχον δὰ καὶ 5 
τὰς ἡμῶν ναῦς καῦσαι οἱ βάρβαροι, εἰ μὴ νὺξ ἐπῆλθε. τῆς δὲ 
γυχτὸς γενομένης, συνελϑόντων Ἑλλήνων ἅμα τῷ ἰδίῳ στρατῷ, 
καὶ συναγαγόντες τὰ σώματα τεφροῦμεν. τῇ δὲ αὐτῇ νυχτὶ βου-- 

E λευόμεϑα τίς τῶν βασιλέων δύναται ἀντιστῆναι καὶ ὁρμῆσαι κατὰ 
τοῦ lMéuvovog, τῶν ἄλλων εἰς τὰ πλήϑη ἀσχολουμένων καὶ μα- 10 
χομένων. κλήρου δὲ γενομένου πάντων ἡμῶν ἡγεμόνων κληροῦ- 
ται xarà τινα τύχην Αἴας ὃ Τελαμώνιος, ὃ ἐμὸς ἀδελφός. καὶ 
πρὶν ἢ ἥλιον ἀνελϑεῖν ἐξερχύμεϑα οὗ Ἕλληνες ὁπλισάμενοι πάν- 
τες, ὁμοίως δὲ καὶ οἱ Ἰρῶες καὶ ὃ Π]έμνων, βασιλεὺς Ἰνδῶν, 

. καὶ πάντα τὰ πλήϑη αὐτῶν. καὶ συμβολῆς γενομένης xal πολ- 15 
V 54 λῶν πεσόντων, ὃ ἐμὸς ἀδελφὸς lag χκελεύαας τοῖς βασιλεῦσι τῶν 
Ἑλλήνων τοὺς ἄλλους ἀμύνασϑαι Ἰνδοὺς καὶ Τρῶας, ὅρμᾷ κατὰ 
τοῦ Méuvovoc, βασιλέως Ἰνδῶν, τοῦ ἥρωος ᾿Αχιλλέως, τοῦ σοῦ 
O 163 γενέτου, ὄπισϑεν συνεπισχύοντος τῷ «Ἄἴαντι,. ἑαυτὸν ἀποκρύ- 
πτων. ὁ δὲ Πέμνων προσεσχηκὼς τῷ «Αἴαντι κατ᾽ αὐτοῦ δρμή- 30. 
* 


19. ἀποκρύπτων] ἀποχρύπτοντος Ch. Quem fugerat structurae bar-" 
baries Malalae eique similibus frequens. "Vid. p. 21. A, 24. B, 130. ἃ 
D, vol. 11. p. 65. B, 69. B, 73. D, 76. D. Apud Pollucem p. 270. , 
codicis scriptura ἤγαγεν ἐκ τῆς ἡλιούπολιν οὖσαν τῆς Oovyleg ποῦ 
in Ἡλιουπόλεως οὔσης cum Hardtio convertenda, sed scribendum ᾿ 
Ἰλίου, πόλιν οὖσαν. Alia huius generis v, apud Hasium ad Leonem 
p. 198. B, 255. D. | 


exercitusque consternati sumus.  Clamore itaque sublato, 'Trojani cum  : 
Memnone reliquisque nos aggressi sunt; quorum vim primam suscepimus; 
multis binc inde vulneratis. Ubi vero quamplurimi ex nostris cecidissent, 
nec amplius Barbarorum impetui sustinendo essemus, ad naves recessi- 
mus. Sed et illas etiam, nisi nox superveniens inhibuisset, Barbari cre- 
massent. Nocte autem ingruente, exercitum recolligentes, occisorum ca- 
davera combussimus. Consilium quoque eadem nocte initum, quis inter 
Reges nostros par Memnoni congrederetur; caeteris interim copias ejus . 
impigre adorientibus. Sortibus autem inter Duces omnes ductis, Aj 
'Telamonio, fratri meo, hoc (fatis ita volentibus) sortito obtigit. Amte . 
igitur solis ortum, Graeci in aciem armati omnes progredimur; sicut et . 

rojani, cum Indorum rege Memnone, exercituque omni. Praelio autem 
commisso, multisque cadentibus, frater meus Ajax; signo Graecorum de- 
cibus dato, uti Trojanos Iadosque reliquos propulsarent; ipse Memnoe 
nem, Indorum regem, adortus est; Heroé interim Achille, patre tue, 
clam eum ἃ tergo oerroborante. . Memnon vero, ubi Ajacem sibi appre- ' 








CHRONOGRAPHIA. L. V. 129 


er, καταβὰς ἀπὸ τοῦ ἅρματος εὐθὺς πλησίον ἐγένετο" xal 
ἀλήλους τοῖς δόρασι πειράζουσιν. ὃ «Αἴας δὲ πρῶτος ἀνατρέπει 
τὴν ἀσπίδα αὐτοῦ τῷ δόρατι στρέψας, ἐπιπεσὼν αὐτῷ βαρέως. 
τῶν δὲ ὄντων ἐγγὺς τοῦ ἸΠέμνονος ἐπελϑόντων τῷ ““ἴαντι ἐν τῷ 
$yuv τὸν IMéuvova, ἰδὼν ὃ σὸς πατὴρ ᾿Αχιλλεύς, τὸ δύρυ αὐτοῦ p 
βαλὼν εἷς τὸν τράχηλον τοῦ αὐτοῦ ἸΠέμνονος, γυμνωϑέντος τοῦ 
τύοντος, χτείγεε αὐτὸν ἀνελπίστως. καὶ πεσόντος αὐτοῦ αἶφνι-- 
δίως γίνεταε ϑόρυβος καὶ φυγὴ τῶν βαρβάρων" καὶ ἡμεῖς οἱ "EA- 
ληνες γνόντες καὶ πλησϑέγτες ϑάρσους πάντας τοὺς «ΑἸϑίοπας 
Ὀχτείνομεν. Πολυδάμαντος δὲ ἐπὶ τὸν “Αἔἴαντα ἐπιβάντος, ὁρμή- 
σας ὃ Τελαμεώνιος “ἴας κατ᾽ αὐτοῦ, δόρατι πλήξας τὸν βουβῶνα 
αὐτοῦ ἀναιρεῖ αὐτόν. ϑανόντος δὲ κἀκείνου καὶ ἄλλων πολλῶν, O 164 
οἱ Δἰϑίοπες φεύγοντες ἀνῃροῦντο, τῶν ἱππέων αὐτοὺς xazana- 
τούνγτων. καὶ ἐπλήσϑη τὸ δάπεδον νεκρῶν, καὶ γέγονεν ἑσπέρα" 
ἢ Simca» οὖν οἱ Τρῶες περὶ τῶν νεκρῶν ἔνδοσιν. καὶ ἡμῶν τῶν 
Ἑλλήνων συνθεμένων ἀμφότεροι ἐποιήσαμεν πυρὰς καὶ ἐτεφρώ- C 
δαμὲν τοὺς νεκρούς. καὶ ἀσφαλισάμενοι οἱ Τρῶες τὰς πύλας 
ἔμειναν πενθοῦντες διὰ τοὺς αὐτῶν προμάχους καὶ διὰ Méuvova. 
ὀλίγων δὲ ἡμερῶν διαδραμουσῶν, τοῦ σοῦ γενέτου ᾿Αχιλλέως προ-- 
| Éxelovuérov ἅμα ἡμῖν τοῖς ““χαιοῖς τοὺς Τρῶας, ἐξῆλϑεν ἡγού- 
μενος τῶν βαρβάρων ὃ Πάρις καὶ Ζηίφοβος ἀδελφοί" ἦσαν δὲ 
pr αὐτῶν σὺν τῷ πλήϑει “υκάων καὶ Τρωῖλος, παῖδες καὶ αὖ- 
τοὶ Πρεάμου. καὶ ὁρμήσας πάλιν ᾿Αχιλλεύς, ὃ σὸς γενέτης, μεϑ᾽ 
ἡμῶν τῶν Ἑλλήνων πάντων καταδιώχει τοὺς βαρβάρους" καὶ 


| 
| 







tem animadvertit, e curru statim descendens, propius accessit. 
vero hastis se invicem petebant: primusque Ajax peracriter eum 
, scmtum ejus, hasta impulsum, obliquavit. Derepente igitur . 
Mesnoni proximi erant, Ajacem, eum urgentem, adorti sunt: quod 
wbi vidit pater tuus Achilles, denudatum Memnonis jugulum hasta traje- 
di; ipsumque, omnium praeter spem, occidit. Memmone sic prostrato, 
femultes ingens in Barbaris ortus est, fugam sine mora capessentibus : 
Bes esntra, revocatis animis, Aethiopas ad unum omnes excidimus. "Tum 
|. were Polydamantem, Ajacem adorientem, Ajax vicissim petebat: juxtaque 
ingsine cenlosum, de medio om Qcciss vero eo plurimisque ahis, 
i fu ierunt, Equitibus eos proculcantibus : otusque 
p eadav ribus E lenus est, Nocte vero ingruente, "Trojani nobis- 
. €um de Miortmis sepeliendis egerunt: nobis autem illis annuentibus, ro- 
qe πρῖνος extruximus, mortuosque cremavimus, Trojani autem {1 por- 
b ebesratis ducum suorum Memnonisque fatum deflerunt. Paucis ita- 
qu:díebes interjectis, patre tuo Achille nobisque Achivis Trojanos ad 
| puliem prevocantibus; egressi sunt Paridis Deiphobique sub auspiciis : 
! his Lycaon, Troilusque, et ipsi Priami filii, in aciem devene- 
^ ΜΠ Pater itaque tuus Achilles, cum nobis omnibus, in praelium de- 
smmáem, Berberes prefügavit; quorum plurimi inter fogiendum in Sca- 
leennes Ma.alae. | 9 


e 





180 IOANNIS MALALAE 


φεύγοντες ἔπεσον εἷς τὸν Sxápavópoy ποταμὸν πολλοὶ xol ἀπώ- 
Aovro, καὶ ζῶντες δὲ φανεροὶ ἐλήφϑησαν. ἀναιρεῖ δὲ ᾿Αχιλλεὺς 
D τοὺς Πριάμου παῖδας, Τρωΐίλον καὶ “υκάονα, τοὺς δὲ λοιποὺς 
ἡμεῖς οἱ άχαιοί,. καὶ μέγα πένϑος ἐν τῷ Ἰλίῳ περὶ Τρωῖον ἦν" 
ἦν γὰρ ἔτι νέος καὶ γενναῖος καὶ ὡραῖος. ᾿ 5. 
ἹΜετὰ δέ τινας ἡμέρας ἐνίσταται 7j τῶν ἀναϑημάτων ἑορτή, 
καὶ ἀνοχὴ γέγονε τοῦ πόλεμου, ϑυσιῶν γενομένων, ϑυόντων τῷ 
O 165 Θυμβρίῳ ᾿4πόλλωνι ἐν τῷ ἄλσει τῷ ἀπὸ μικροῦ ὄντι τῆς πόλεως 
τῶν. Δαναῶν καὶ τῶν Τρώων. καὶ ἐξελϑούσης Πολυξένης μετὰ ᾿ 
χάβης εἷς τὸ ἱερὸν ᾿Ἀἀχιλλεὺς ταύτην ἐθαύμασεν ἑωρακώς. 10. 
Πρίαμος δὲ ἑωρακὼς τὸν ᾿“χιλλέα, πέμπει τινὰ ᾿Ιδαῖον ὀνόματε — 
E πρὸς αὐτὸν λόγους φέροντα περὶ τῆς Πολυξένης ἐν τῷ ἀναπα- 
τεῖν τὸν yia ἐν τῷ ἄλσει τοῦ ᾿Απόλλωνος μόνον. καὶ ἀκού- 
σας ὃ "Ἀχιλλεὺς τὸν περὶ αὐτῆς λόγον ἀνήφϑη᾽" ἑωρακότες δὲ 
ἡμεῖς οἱ Ἕλληνες τὸν Ἰδαῖον ᾿ἰδιάζοντα τῷ ᾿Αχιλλεῖ ἐν ϑορύβῳ 18. 
πολλῷ ἐγενόμεϑα, ὡς τοῦ σοῦ γενέτου ᾿Αχιλλέως προδιδόντος 
ἡμᾶς. καὶ ἐπέμψαμεν πρὸς αὐτὸν ἀπόχρισιν διὰ τοῦ ἀδελφοῦ 
μου «“ἴαντος καὶ Διομήδους καὶ Ὀδυσσέως, ἵνα αὐτῷ παραγγείς. 
λωσι μὴ ϑαῤῥεῖν ἑαυτὸν τοῖς βαρβάροις μόνον. οἱ δὲ ἀπελϑόν- : 
τες περιέμειναν αὐτὸν ἔξω τοῦ ἄλσους, ἵνα αὐτῷ εἴπωσι τὴν ἀπό- δὴ 
V 55 χρισιν. ὃ δὲ σὸς πατὴρ ᾿Αχιλλεὺς συντάσσεται τῷ ᾿Ιδαίῳ λαμβά- | 
γειν 3Iolvkéygy πρὸς γάμον. καὶ μετ᾽ ὀλίγον ὃ Πάρις παραγένε- 


Á^ uw. 


4, Addidi prius ἦν. 7. ἀνοχὴ et mox ἀπὸ Ch, ἀνωχὴ — ἀπῶ ' 
Ox. ἀνακωχὴ deterius 'lT'oupius Kmend. in Hesych. vol. Il. p. 890. 
11. πέμπει Ch., πέμποντα Ox. 13. μόνον Ch., μένον Ox. ὃ 
18. 4iu5óovg Ox. ts 


mandrum fluvium delapsi, interierunt; plurimi etiam vivi capti sunt. ΑἹ εν 
vero Priami filii, T'roilus et Lycaon, Achillis manu ceciderunt: reli ^ 
& nobis interfecti. Ingens autem 'Trojanis, Troili ob casum, luctus Á 
cessit; ut qui juvenis admodum magnique animi fuit et formae eximiae '*^ 
Post aliquot vero dies bellum intermissum est utrinque; ob Anathe- ^ 
matum , quod imminebat, festum: quo Graeci pariter ac "Trojani in le» X 
co, qui prope &berat ab urbe, Apollini Thymbrio sacra faciebant. Pe- : 
lyxenam ibi, templum una cum Hecuba ingredientem, conspicatus Achil , 
les, formam ejus obstupuit. Videns autem Priamus Achillem, qui pet. 
lucum solus obambulabat; Idaeum quendam misit, qui cum Achille de. 3 
Polyxena sermones haberet. Achilles autem, Idaei nuncium ubi E. 
Polyxenae amore accensus est: Nos autem Idaeum observantes cum Achills 3r 
le secreto agentem , centurbati animis, a parente tuo nobis metuere cem 2^ 
imus; ne forte proditionem agitaret. Missi sunt igitur, cum fratre p 
jomedes et Ulisses, qui innuerent ei, ne ita fidenter se Barbaris cage 
mütteret solum. Illi autem abeuntes, adventum ejus ex luco praesteles:": 
bantur, nuncium illud ei allaturi. Interim pater tuus Achilles promissi: οἵ 
dederat, de Polyxena ducenda: cui paulo etiam post, Paris, cum frate : 







4 





-— 





CHRONOGRAPHIA. L. V. 131 


za πρὸς τὸν ᾿Αχιλλέα χρύφα καὶ 0 Δηίφοβος, ὃ ἀδελφὸς αὐτοῦ, 
παρακαλοῦντες αὐτὸν περὶ τοῦ γάμου τῆς Πολυξένης. καὶ δέχε- 
ται αὐτοὺς ὃ "Ἀχιλλεὺς xaT ἰδίαν ἀγνώστως, μηδὲν ὑποπτεύσας 
φαῦλον διὰ τὸ ἐν τῷ τοῦ ““πόλλωνος ἄλσει εἶναι. καὶ ὃ μὲν Πά- O 166 
Spec ὡς Opxq βεβαιῶν τὰ μετ᾽ αὐτοῦ καὶ τοῦ "Ἀχιλλέως εἰρημένα 
παρὰ τὸν βωμὸν ἵσταται. περιπλακέντος δὲ τοῦ Ζ4ηιφόβου τῷ 
Mydis, xal 0 Πάρις ἀπὸ τῶν πλευρῶν, αὐτοῦ καταφιλοῦντος 
αὐτόν, ἐβάπτισεν ὃ ἐπεφέρετο ξίφος. τοῦ δὲ Ζ:ηιφόβου κατα-- 
σχόντος τὸν ᾿Ἵχιλλέα, δευτέραν ἐπιφέρεται πληγὴν ὁ Πάρις τῷ 
10:24χιλλεῖ, xai λοιπὸν ἔχλυτος ἐγένετο καὶ ἔπεσε. καὶ ἐξέρχονται B 
οἵ περὶ Πάριδα καὶ 4ηίφοβον ἀνυπόπτως δι᾽ ἄλλης ἐξόδου τοῦ 
ἄλσους " ὡς δὲ μιχρὸν ἀπεῖχον, δρόμῳ πολλῷ χρησάμενοι ἀπῆλ- 
Ser» εἷς τὴν πόλιν. ἰδὼν δὲ αὐτοὺς 0 ᾿Οδυσσεὺς ἔφη πρὸς “41αν»-- 
τα καὶ Ζιομήδην ὅτι Οὐκ ἀγαϑόν τι εἰσὶν ἐργασάμενοι οὗτοι" 
᾿δεἰσάλϑωμεν πρὸς τὸν "Ἀχιλλέα. εἰσελθόντες οὖν εἰς τὸ ἄλσος δρῶ- 
| σε τὸν σὸν γενέτην ““χιλλέα χείμενον παρὰ τὸν βωμὸν εἷς τὸ ἔδα-- 
φος χαϑημαγμένον xal ἔτι ἐμπνέοντα. εἶπεν οὖν πρὸς αὐτὸν Ó 
ἐμὸς ἀδελφὸς Αἴας, Ἦν ἄρα ἀληϑῶς ὅστις ἀνθρώπων ἠδύνατο 
 ἄξεῖναέ σε ἀλχῇ διαφέροντα πάντων; ἀλλ᾽ ἦ σὴ προπέτεια ἀπώ- 
ἰ48λεσέ cr. ὃ δὲ ᾿Αχιλλεὶς εἶπε, Φόλῳ doyácavió μὲ Πάρις καὶ C 
Δηίφοβος διὰ Πυλυξένην. καὶ ἐτελεύτησε. νεκρὸν δὲ γενόμενον, Ο 167 
βαστάσαντος αὐτοῦ τὸ σῶμα τοῦ ἐμοῦ ἀδελφοῦ “«ἴαντος ἐπὶ 
ὥμων, φέρουσιν εἷς τὰς σκηνάς. ἰδόντες δὲ oi Τρῶες ἐξέρχον-- . 
14, ἐργασάμενοι Ch., εἰργασάμενοε Ox. 17. καϑημαγμένον Cb., 
zeryucyuévoy Ox. . 


| Dephebe, dam intervenit; nempe de nuptiis eum interpellaturus: quos 
| « seersim excepit fchilles, doli ignarus, nihilque mali suspicatus, eo . 
| «ed Apollinis essent in luco. Et quidem Paris ad Aram constitit, tan- 
I «uae inter se pacta fuerant, juramento firmaturus. Interim vero 
1 86 mutuo tenebant amplexu Deiphobus et Achilles; Paris a latere 
| walens, Achilem gladio quem ferebat transadigit. Sed et repetito vul- 
| sare esméossus, dum a Deiphobo distineretur, Achilles, concidit exani- ὁ 
; mh. Paris autem, et Deiphobus, per diverticulum luci viam sibi inve- 
mambes, clam omnibus evaserunt: peulolumque progressi, citato cursu 
: accelerabant. Quos cum conspexit Ulisses, Ajacem ac 
| Mem. allocutus; ,, Non est (inquit) boni aliquod, quo occupati 
! δά hdi: quin igitur Achilli prospiciamus.* Lucum itaque ingressi, pa- 
| éd (edm vident cruentatum, humi juxta altare prostratum, et extremos 
| pn spérites anhelantem. Dixit autem ei frater meus Ajax; ,, Quisquamne 
.üp, smertalium fortissime, interficere poterat? Quin potius tua tibi 
! axiie fuit^ , Immo, inquit Achilles, Paris me Deiphobusque, 
prend eates, dolo circumvenere. Nec plura locutus, exp 
πᾶς, Sertumm itaque, humeris suis impositum, ad castra deferebat fra- 
| trinems.Ajax: quo vis, erumpunt eontinno "Trojani, Achillis corpus, 













WN Y Y "'" | ᾿ κα 





1382 IOANNIS MALALAE 


ται, ἵνα ἁρπάσαντες αὐτοῦ τὸ σῶμα αἰκίσωνται. ἡμεῖς δὲ oi 
Ἕλληνες ἰδόντες τὸ γενόμενον ἐν ἀμηχανίᾳ πολλῇ ἐγενόμεϑα" 
καὶ τεφροῦμεν αὐτοῦ τὸ σῶμα, καὶ βαλόντες ἐν ὑδρίᾳ ϑάπτομεν 
σιγῇ. | 
Ὁ δὲ Πύῤῥος ἀκούσας ἐστέναξε πικρῶς" καὶ προσεσχηκὼς 05 
Τιῦχρος ἐπαινῶν αὐτὸν ἔφη, Τίς δυνατός ἐστι τὰς σὰς ἀρετὰςἩἡ 
ἐξειπεῖν; ἔκ πατρὸς αἷμα φέρεις Πηλέως βασιλέως πόλεως μὲν 
Φϑίας, χώρας δὲ Θετταλίας, ἐκ μητρὸς δὲ αἷμα φέρεις “υχο- 
D μήδους, βασιλέως τῶν Σχυρίων. εἰς ἐχδίχησιν δὲ πατρὸς ἅπαν 
τὸ Ἴλιον καὶ τὴν Τροίαν ἀπώλεσας. καὶ ἀναστὰς περιεπλάκη τῷ 10 
Πύῤῥῳ ὃ Τεῦκρος, καὶ ἤτησεν αὐτὸν τοὺς τοῦ “Αἴαντος, τοῦ ^ 
αὐτοῦ ἀδελφοῦ, λαβεῖν υἱούς, τὸν «Αϊαντίδην τὸν ἀπὸ Γλαύκης, " 
τῆς προτέρας γυναικὸς Αἴαντος, καὶ τὸν Εὐρυσάχην τὸν ἀπὸ " 
τῆς Τεχμήσσης, καὶ αὐτὴν Τέχμησσαν᾽ καὶ παρέσχεν αὐτῷ ὃ ^ 
Πύῤῥος. καὶ λαβὼν ὃ Τεῦκρος εὐθὺς ἀπέπλευσεν ἐπὶ τὴν Σα- δ᾽ 
λαμῖγα. 1 


Ὁμοίως δὲ xol ὃ Πύῤῥος λαβὼν τὸν ἴδιον στόλον ἀπέ- ἡ 

πλευσε, καὶ πᾶς ὃ ᾿Αχαϊκὸς στρατὸς καὶ οἱ ἥρωες ἀπῆλϑον εἷς ^ 

O 168 τὰς ἰδίας πατρίδας. ταῦτα δὲ Σίσυφος 0 Κῷος συνεγράψατο ἐν Á 
τῷ πολέμῳ ὑπάρχων σὺν τῷ Ttixgo* ἥντινα συγγραφὴν εὑρη- δ΄ 

E χὼς Ὅμηρος ὃ ποιητὴς τὴν Ἰλιάδα ἐξέϑετο, xal Βεργίλλιος τὰ A 
λοιπά. ἅτινα καὶ ἐν ταῖς τοῦ Ζίκτυος ἐμφέρεται συγγραφαῖς, Ἂ 


' 


2 


14. Τεκμήσσης Ch., Τεχμίσσης Ox. 19. De Sisypho quae fabula- 
tur repetit ex eo "Tzetzes Histor. V. 29. 2 


is 
᾿ς 
us 
uti in id saevirent, sbrepturi. Caeterum nos, casr hoc, summis in an- " 
gustiis positi, cadaver pyris exustum urnaque reconditum terrae taciti ἣν 

à 


Adhuc Pyrrhus profunde ingemuit: sed laudavit eum "Teucrus: ἴω" 
tentisque in eum oculis: ,,Quisnam (inquit) par tuis virtutibus praedicsm- 3 
dis videtur ; qui à patre Pelei, Phthiae 'l'hessalorum regis; a matre ve- im 
ro Lycomedis, Scyri regis, sanguinem ostentas?? quique, Patris in via- -m 


dictam, 'lrojam totumque llium exitio dedisti ἢ“ Surgens deinde "Tee: ? 
crus, Pyrrhum amplexus est; qui eum vicissim rogavit, uti fratris auk 3 
Ajacis filios, Alantidem, ex Glauca, priore Ajacis uxore; et Eurysaoewé, ἢ 
ex Tecmessa ; Tecmessamque ipsam sibi acciperet. Eos itaque ἃ Ῥγεξδ .3 
sibi traditos, in Salaminem insulam, statim solvens, Teucrus devexit. WE- 


Pyrrhus itidem omnisque Graecorum exercitos, et Heroes, ἐν 
classe quisque sua, patriam suam repetierunt. Ista vero scriptis 2l 
Sisyphus Cous, qui, cum Teucro, interfuit: cujus in Historiam Bid» ji 
merus Poéta post temporis incidens, lliadem suam condidit; sicuti “αἴ. ἢ 
suam quoque postea Virgilius Aeneidem. Haec eadem Dictys etiam Cms ; 










CHRONOGRAPHIA. L..V. 133 


ὅπερ πόνημα μετὰ πολλὰ ἔτη Ὁμήρου καὶ Βεργιλλίου ηὐρέϑη 
ἐπὶ KXavólov Νέρωνος βασιλέως ἐν κιβωτίῳ. 
Ἢ δὲ Κλυταιμνήστρα, ἡ γυνὴ τοῦ LMyauéuvovog, πρῴην 
ἀκούσασα διὰ τὸν ἑαυτῆς ἄνδρα ὅτι τὴν Κασάνδραν φιλεῖ, καὶ 
δὠφορμὴν εὑρηκυῖα, δέδωχεν ἑαυτὴν elc μοιχείαν τῷ «Αϊγίσϑῳ τῷ 
συγχλητιχῷ, υἱῷ τοῦ Θυέστου. καὶ ἀκούσασα τὴν τοῦ Lfyaué- 
proroc μιέλλουσαν ἐπὶ τὴν υχηναίων παρουσίαν, ἐβουλεύσατο 
μεεὰ τοῦ “4]γίσϑου πῶς ὀφείλει δόλῳ φονευϑῆναι ἐρχόμενος ὃ 


᾿χγαμέμνων ὑπὸ τοῦ Jiylo9ov. καὶ καταφϑάσαντος τοῦ "4γα-᾿ 


18 μέμνονος ἐν τῇ υχηναίων πόλει, xal δεχϑέντος ὑπὸ τῆς πόλεως 





V 56 


x«i τῆς συγχλήτου xai τοῦ ΑἸϊγίσϑου, εἰσελθὼν εἷς τὸ ἴδιον πα- 


λάτιον ἐσφάγη. xai ἐποίησεν εὐθέως ἡ γυνὴ αὐτοῦ βασιλέα 
τὸν “Ἵἴγισϑον, καὶ ἐγαμήϑη αὐτῷ νόμῳ. καὶ ἔσχεν ἐξ αὐτοῦ 
ϑυγατέρα, ἣν ἐχάλεσεν "Eviyóvgy* ἥτις μετὰ ϑάνατον τοῦ πα- 
i$roóc xai τῆς μητρὸς φοβηϑεῖσα τὸν Ὀρέστην ἑαυτὴν ἀγχόνῃ 
ἀναιρεῖ. ἡ δὲ σύγχλητος καὶ 5 πόλις καὶ ὃ στρατὸς ἐμίσει 
τὸν “ἽἸγισϑον" ἀκούσας δὲ ὃ Ὀρέστης, ὃ τοῦ ᾿Αγαμέμνονος υἱός, 
τὴν τοῦ ἰδίου πατρὸς ἐπὶ τὴν ᾿Πυχηναίων πόλιν παρουσίαν, ἦλ- 
ϑὲν ἀπὸ τοῦ ΣΣχοινέως, ᾧτινι ἔδωχεν αὐτὸν μέλλων ἐπὶ τὸν πό- 
4θλεμον ἐλϑεῖν ὁ ““γαμέμνων ἀνατραφῆναι $n αὐτοῦ καὶ παι- 
δευϑῆναι. καὶ λαβοῦσα αὐτὸν ἡ ἀδελφὴ αὐτοῦ χρύφα ἐξεῖπεν 
αὐτῷ ὅτι βουλεύεται ὃ “ἔἴγισϑος ἀνελεῖν αὐτόν. καὶ βουλευομέ- 


»ov τοῦ ᾿Ορέστου τί δεῖ αὐτὸν πρᾶξαι, ἐν τῷ μεταξὺ παραγίνεται 


14. Ἐνιγόνην]ὔ ,οοἴμεσο, ᾿Εριγόνην: ita enim eam vocat Dictys Cre- 
temsis, unde ista desumpta magna ex parte videntur. Ch. Hoc scri- 
bendum ᾿Ηριγόνην. 15. ἀγχόνῃ] ἀγκόνῃ Ox. 19. Σχυνέως Ox. 


διδοῖς memoriae prodidit: cujus Scripta, longe ab Homeri et Virgilii se- 
vilis, Claudii Neronis sub temporibus, in arcula reperta traduntur. 
autem, Agamemnonis uxor, audito Conjugis sui erga 
. Coeandram amore; occasione oblata, et ipsa etiam cum Aegistho, viro 
mhil, Thyestis F. consuetudinem lmbuit. Certior autem facta, jam in- 
sore is in Mycenas reducis adventum ; consilium cum Aegistho 
! iabult, quonam pacto adveniens ab Aegistho e medio dolo tolleretur. 
Ágsmemnon itaque ad Mycenas reversus, ἃ civibus suis, Primoribus, ipso- 
| adi med acceptus est: palatium vero suum ingressus, occisus est. 
| Wwer Maque ejus regem statim salutat Aegisthum; cui juxta leges nupta, 
flm dà it, quam Erigonem vocavit: quae, petris sui et matris 
pest mortem, ab Oreste metuens sibi, laqueo sibi mortem conscivit. Be- 
Bafés vero omnisque adeo cum exercitu populus Aegisthum odio habue- 
᾿ ^ Caeterum Orestes, Agamemnonis filius, ubi inaudisset patrem suum, 
"" Fevwersum ease; Schynee relicto, (cui pater, in bellum profe- 
ius; emufriendum eum et instituendum tradiderat, ) Mycenas repetiit. 
— Borame clam εἰ soror ejus indicavit, paratas vitae qa ) Aegistho fuis- 
' sSpümidigs. Orest autem volventi secum quomodo ab insidiis istis prae- 









O 169 
B 





184 IOANNIS MALALAE 


6 Στρόφιος εἷς τὴν Ἰυκήνην, 3x γένους ὑπάρχων τοῦ ᾿4γαμέμνο-- 
γος, ἅμα τῷ υἱῷ αὐτοῦ Πυλάδῃ τῷ συνανεγνωκότι. καὶ μαϑὼ 
ὃ Στρόφιος τὰ συμβάντα τῷ ᾿Αγαμέμνονι, συνε eere AS 

C Ὀρέστῃ πόλεμον ποιῆσαι πρὸς τὸν «ἴγισϑον. καὶ λαβὼν Ὀρέ- 
στην ἔρχεται elg τὸ ᾿Απόλλωνος μαντεῖον μαϑεῖν περὶ τοῦ ᾽Ορέ- 5 
στου. καὶ λαμβάνει χρησμὸν ὅτι δεῖ τὸν ᾿Ορέστην κτεῖναι τὴν. 
μητέρα καὶ τὸν Αἴγισϑον. εἶτα ἥτει μαϑεῖν καὶ 'Ogéorgc d 
περισώζεται κτείνας αὐτούς" καὶ ἐῤῥήϑη αὐτῷ ὅτι κρατήσει τῶν 
πατρῴων καὶ τῆς Πελοποννήσου πάσης. 

Καὶ παρεκάλεσε τὸν Στρόφιον ὑποστρέψαι εἷς τὴν ἰδίαν αὖ- 10 
O 170 τοῦ πατρίδα, ἐάσαντα αὐτῷ τὸν υἱὸν αὐτοῦ τὸν Πυλάδην" καὶ 
πεισϑεὶς ὃ Στρόφιος ἐποίησεν οὕτως. καὶ λοιπὸν ἦλϑον εἷς τὴν 
ἹΠυκηναίων πόλιν 0 ᾽᾿Ορέστης καὶ ὃ Πυλάδης κατὰ τὸν χρησμόν" 
καὶ λάϑρᾳ εἰσῆλϑε πρὸς τὴν Ἠλέχτραν, ἀδελφὴν αὐτοῦ, καὶ πα- 

Ὁ ρακαλεῖ αὐτὴν πεῖσαι τὴν μητέρα αὐτοῦ Κλυταιμνήστραν δέξα- 15 
σϑαι αὐτόν" ἥτις Ἠλέκτρα ἔπεισε τὴν ἰδίαν μητέρα, καὶ ἐδέξατο 
τὸν Ὀρέστην. καὶ παρακληϑεῖσα ἡ Κλυταιμνήστρα ἐδυσώπησε 
τὸν Αἔἴγισϑον " καὶ δεχϑεὶς παρὰ τοῦ «Αἰγίσϑου ὃ ᾽᾿Ορέστης μαι- 
νόμενος ἐκαρτέρει, βουλόμενος ἐχδικῆσαι τοῦ ἰδίου πατρὸς τὸ -: 
αἷμα, λέγων πᾶσιν ὅτι Ἐμόν ἐστι τὸ βασίλειον. καὶ εὑρηκὼς 98 
καιρὸν ἔσφαξε τὴν ἰδίαν μητέρα καὶ τὸν «ἴγισϑον βασιλέα, 
τὸν αὐτοῦ πατρωόν. καὶ dg ἐξηχέαν ἦλϑεν ἀπὸ τῆς μανίας nap 

k 


18. κατὰ] μετὰ Ox. — 92. ἐξηχίαν Ch., ἐξιχίαν Ox. 


caveret sibi, intervenit Strophius, Agamemnoni cognatus; qui Mycenas — 
advenerat cum Pylade, filio suo, qui cum Oreste enutritus simul literis- , 
que imbutus fuerat. Strophius autem certior factus de eis quae Aga- , 
memnoni acciderant; consilium cum Oreste habuit, de armis adversus , 
Aegisthum sumendis. —Una igitur Apollinis oraculum asdeuntes, quid de 
Oreste futurum esset, sciscitantur. Vates respondit: Oportere Orestem , 
matrem suam et Aegisthum de medio tollere. Praeterea interrogante , 
Oreste, an Parricidiis suis supervicturus esset? Immo, respondit Oracw- . 
jum; Paternas etiam ditiones Peloponnesumque totam occupabit Orestes. . 
. Btrophium itaque rogavit, uti Pylade filio secum relicto, ipse in pe 
triam suam rediret.  Annuente vero Btrophio, Orestes, tO 
acceptum, una cum Pylade, Mycenas reversus est. Ad sororem vere 
Electram clam ingressus, ab ea petivit, uti Clytaemnestram matrem in 
gratiam secum redire suaderet. Hoc ei effectum dedit soror: quin e£ 
Clytaemnestra, precibus ejus ad id adducta, Aegisthum etiam, ut Ore- 
stem exciperet, obnixe rogavit. Ab Aegistho autem receptus Orestes, 
furore tamen correptus est, Paterni sanguinis vindictam totus agitamsó 
regnumque illud suum esse, omnibus ostentans "Tempus vero nactos “- 
Ῥοείυπυδι, matrem suam Aegisthumque de medio sustulit: quo facte, 
Iisaniaum) prolapsus est. Caeterum cum furor ejus quandoque remitteret, 


. — 41 Δ —Óz ἃ ἢ 


r^ 





' CHRONOGRAPHIA. L. V. 135 






B, δὲ ἐμαίνετο:. πρὸς ϑεραπείαν τῶν τῆς πόλεως καὶ τῆς συγ- 
ov, ὅτι ἐφίλουν τὸν Ὀρέστην καὶ αὐτὸν ἠβούλοντο βασι- 
λεῦσαι, οἱ ἱερεῖς ἁγνεύσαντες τὸν Ὀρέστην καὶ ἀποκαϑαρίσαν--: D 1n 
5 ec ἐξιλεώσαντο αὐτὸν τοῦ μητρῴου φόνου τοῦ μαίγεσϑαι" xol 
ἀπαγαγόντες ἐν τῷ ἱερῷ τῆς ᾿Αϑηνᾶς τὸν Ὀρέστην, ἐφ᾽ ᾧ ὃ 
“Ἄρειος πάγος ὑπῆρχε, τῆς δίκης ἀκούσαντος μεταξὺ Olaxoc τοῦ 
μετὰ τοῦ Τυνδαρίου τῆς Κλυταιμνήστρας καὶ τοῦ Ὀρέστου. 
ὅστις Μενεσθεὺς ἐξεῖπε ψῆφον δικαίως τὸν Ὀρέστην ἐκδικῆσαι Ο 179 
10 τὸν φόνον τοῦ ἰδίου πατρός, μάλιστα καὶ διὰ τὰς ἄλλας yvrai- 
xuc, ὅπως μή τις ἑτέρα γυνὴ τοιοῦτόν τι δεινὸν ἐργάσηται. ταῦ- V 57 
z& Ζάτυς ἐν τῇ ἕχτῃ αὐτοῦ ῥαψῳδίᾳ ἐξέϑετο. 
Οἱ οὖν ἱερεῖς λαβόντες τὸν Ὀρέστην ix τῆς κρίσεως τοῦ 
“Μρείου πάγου μετὰ τὴν ψῆφον ἀπήγαγον i» Δελφοῖς εἰς τὸ 
15 ἱερὸν τοῦ ᾿“πύόλλωνος παραμεῖναι, ἵνα τὴν μανίαν ἀποϑέμενος 
βασιλεύσῃ. ὃ δὲ Ὀρέστης ἀπελϑὼν εἷς τὸ ἱερόν, ἔχων τὰς ἰδίας 
φοένας, ἅμα τῷ Πυλάδῃ, καὶ ποιήσας ϑυσίαν, ἤτει τὴν Πυ- 
ϑίαν ἐχφυγεῖν τῆς μανιώδους νόσους καὶ ἐδόϑη αὐτῷ διὰ τῆς 
Πυϑίας χρησμὸς διὰ στίχων, ὃ ἔστι τῇ κοινῇ διαλέκτῳ οὕτως. 


$: γενόμενος, καὶ ποτὲ μὲν ἐφρόνει καὶ διῆγεν ἐν ἀνέσει, 


2. πρὸς ϑεραπείαν τῶν τῆς πόλεως] , Locus iste haud usquequaque 
sanus apparet: ego legendum censeo, πρὸς ϑεραπείαν οὖν τῶν τῆς 
πόλεως; uti sensus sit connexio. ** Ch. δ. τοῦ μητρῴου φόνου 
τοῦ μαίνεσθαι] .,.τοῦ μαίνεσθαι superflua videntur, nec hujus esse 
loci: Insaniam enim nondum suam depositurus erat Orestes; uti ex 
sequentibus patet.'* Ch. 7. τῆς δίκης ἀκούσαντος μεταξὺ "Ta- 
πος ] , Locus mutilus: judicis enim nomen manifesto deest: legendum: 
itaque, τῆς δίκης ἀκούσαντος τοῦ Μενεσθέως, μεταξὺ Ὑάχος etc. 
Menestheus enim infra causam hanc audivisse dicitur.'* Ch. ibid. 
Ofaxog Bentleius p. 75., "Taxog Ox. 


vices vero vehementius eum vexaret; sacerdotes senatui populoque, 
i magni Orestem habuerunt, regemque sibi summopere expetebant, ) 
sam gratam facturi, purgarunt eum; et expiato Parricidii crimine, Deos. 
ei prepitios reddiderunt. Quin et deducto eo ad Minervae templum, jux- 
ita quod Areopagus situs erat; coram judice Menestheo causa agitata est; 
intr Hyacem; qui Tyudarii et Clytaemnestrae partes egit, et Orestem. 
Menestheus autem sententiam pro Oreste tulit; justissime eum Patris cae- 
dem vindicasse, affirmans: uti exemplo hoc ab hujusmodi facinoribus mu- 
Beres im posterum absterreantur. Ista vero a Dicty scripta, in Rhapso- 
dia ejus sexta, habentur. 
esre sacerdotes Orestem, tribunali Areopagitico exemptum, Delphos 
etiam, Apollinis ad templum deduxerunt; uti commoratus ibi aliquod tem- 
peris, insaniam deponeret, regnoque suo par redderetur. Orestes autem 
we. cum Pylade, Apollinis templum ingressus, tumque compos sui, Sacra 
peregit; Pythiam precatus, uti insaniae morbo liberaretur. Responsum 
vere tulit hujusmodi, metro datum: quod communi oratione sic se habet. 








136 IOANNIS MALALAE 


Ὀρέστα, οὖκ ἄλλως σε δεῖ ἀργαλέας νόσου μανίαν ἀποθέσθαι, 
εἰ μὴ περάσας Πόντου κύματα Σκυϑίης vt γαῖαν καταλάβοις 

B Αὐλίδος τε χώραν. ἐν ἱερῷ “Ἀρτέμιδος ληφϑεὶς σωϑήσῃ ἐκ βὼ-- 
μῶν" κἀχεῖϑεν ἐχφυγὼν ἐκ χϑονίης βαρβάρων χϑόνα περάσας 

O 178 καταλάβῃς Συρίης γαῖαν σειομένην, αὐλῶνος Σιλπῆς τε ὄρους 5 
ἄντιχρυς εὑρήσεις ἸΠελάντιον τοὔνομα ἔχον ὅρος, ἔνϑα μέγας 
ἐστὶ ναὸς Ἑστίας. ἐχεῖ λυσσώδη μανίαν ἀποτίϑει" ϑᾶττον ἴϑι. 
ταῦτα ἔφη ἃ γίνεται. 

Καὶ τοῦτο χρησμοδοτηϑεὶς ὃ Ὀρέστης ἐσημειώσατο * καὶ εὖ-- 
ϑέως καταπλεύσας ἅμα τῷ Πυλόδῃ κατέφϑασεν ἐπὶ τὴν «Αὐλί- 10 
δα χώραν τῆς Σχυϑίας. καὶ ἀνελθόντων αὐτῶν ix τοῦ πλοίου, 
προσέσχεν 0 ᾿Ορέστης ἱερὸν ἑστὼς ὡς ἀπὸ μιλίων δύο τῆς 9a- 
λάττης καὶ ϑανόντων ἀνθρώπων ἐῤῥιμμένα ὀστέα. καὶ λέγει 

€ Πυλάδῃ ὃ Ὀρέστης, 4)οκεῖ σοι ϑεᾶς εἶναι τάδε μέλαϑρα, ἔνϑα 
σὺν νηυσὶν ἥχαμεν; ὁρῶ δὲ καὶ τῶν ϑανόντων ξένων τὰ ὀστέα. 15 
καὶ προσεσχηκὼς Πυλάδης λέγει τῷ Ὀρέστῃ, Φύγωμεν, ἐὰν σω- 
ϑησόμεϑα. ὃ δὲ Ορέστης ἔφη, Οὐ φεύγομεν" οὔτε γὰρ φεύγειν 
εἰώϑαμεν οὐδὲ τὸν χρησμὸν κακιστεύσομεν. 

Τούτους δὲ ἑωρακότες βουκόλοι ἔδραμον πρὸς τὴν Ἰφιγέ- 


1. ἀργαλέως Ox. 9. καταλάβοις] καταλάβῃς Cedrenus p. 134. 
B. 8. Αὐλίδος τὸ Cedrenus, “ύσαιδος δὲ Ox. 4, 290vínc] 
ζϑονὸρ Cedrenus. . 5. Σιλπῆςρ) Σιλπίου Cedrenus. 8. ταῦτα 
97] , Mallem legere, cum Cedreno, καῦτα ἔφην." Ch. 14. 2ο- 
xil Eurip. Iph. 'T. v. 69. 16. Πυλάδης — Ὀρέστῃ] Immo Ore- 


stes P yladi. ibid. Φύγωμεν v. 103. 17. 'Ooécrgc) Pylades, 
18. οὐδὲ] Fort. οὔτε. ree] eem] Ey 


» Orestes, non aliunde est, ub ab insaniae tuae morbo convalescas , nisi 
trajectis Ponti fluctibus, Oras Scythicas appuleris. Ubi Aulidis ad ter- 
ram in Dianae templo captus, destinatum altari sacrificium, evades ta- 
men: orisque Barbaricis ereptus, mari transmisso, tremulamque Syriae 
regionem pertingens, Silpioque monti oppositam planitiem, Melantium ad 
montem pervenies; ubi Fanum extat Vestae magnum. Rabiosam ibi in- 
seniam. epositurus es: fac cito discedas. Quae te manent Feta, di- 
Us. | 
Orestes autem Oraculo annotato sine mora solvit inde: Aulidem Scy- 
thiae, una cum Pylade, profecturus. Ubi quamprimum áppulissent, pe- 
destrique itinere duo circiter milliaria progressi fuissent; Orestes fanum 
conspexit, circaque mortuorum hominum ossa projecta. Pyladem itaque 
Orestes compellans; , Haeccine, inquit, tbi Deae quam petimus delu- 
bra esse videntur Y Quin advenarum hic occisorum ossa plane conspicimus. 
mo video, inquit Pylades; e capessenda hinc fuga. est, si salvi esse ve- 
us. equaquam, respondit Orestes: nec fugere consuevim 
Sed nec Oraculum im robare licet.** Ἕ T 
Áecurrentes interim qui forte conspexerant illos bubulci ad Iphige- 





CHRONOGBRAPHIA. L. V. , 187 


μειαν, λέγοντες αὐτῇ, yapéuyovyog xal Ἀλυταιμνήστρης xóg, 
Ssmo: δύο νεανίσκοι παρὰ τὴν Κυανέαν. ἢ δὲ πρὸς αὐτούς, Πο- 
sao ; τένος γῆς; τί τοὔνομα ἔχουσιν οἱ ξένοι; ἐπηρώτα γὰρ 
πάντας ἢ Ἰφιγένεια τοὺς συλλαμβανομένους καὶ ἀγομένους εἰς 
5 ϑυσίαν ἀπὸ οἵας εἰσὶ χώρας, καὶ τότε αὐτοὺς ἔσφαζε, βουλομένη 
μαϑεῖν περὶ τοῦ ἰδίου πατρὸς αὐτῆς Zyauéurovog xol τῶν ai- 
τοῦ xal περὶ τοῦ κατὰ Φρυγῶν πολέμου τέ ἐγένετο. οἱ δὲ βουκό-- 
λοε λέγουσιν αὑτῇ, Ἕτερος πρὸς τὸν ἕτερον ἔφῃ, Πυλάδη" τοῦ δὲ 
συζύγου τὸ ὄνομα οὐκ ἴσμεν" οὐδὲ γὰρ ἔφη. ἡ δὲ πρὸς αὐτούς, 
10 Τί γὰρ κοινὸν βουκόλου ἐν ϑαλάττῃ; οἱ δὲ εἶπον, Βοῦς ἥκαμεν 
νίψαι ἐν ala δρόσῳ. καὶ πέμψασα Σκχύϑας συνέσχεν αὐτούς" 
καὶ ἤχϑησαν εἷς ϑυσίαν δέσμιοι" καϑὼς ὃ σοφώτατος Εὐριπίδης 

ἐξέϑετο δρᾶμα ποιητιχῶς, ὧν μέρος ὀλίγον ἐστὶ ταῦτα. 
Kal δεσμευϑέντων αὐτῶν, ἐκέλευσεν ἀφορισϑῆναι τὸν ἕνα, 





Ο 174 


D 


15 xol ἀχϑῆναι τὸν ἄλλον εἷς ϑυσίαν. καὶ ἀφώρισαν παρὰ μίαν oi & 


Σχύϑαι τὸν Ὀρέστην᾽ τὸν δὲ Πυλάδην ἤγαγον πρὸς ϑυσίαν παρὰ 


τὸν βωμὸν τῆς Ljdorüudog. καὶ ἐπηρώτησεν αὐτὸν ἡ Ἰφιγένεια ᾿ 


ποίας ὧν εἴη χώρας. ὃ δὲ ἔφη, Χώρας μὲν Ἑλλάδος, πόλεως 
δὲ Μϊυχήνης, ὃ δυστυχὴς πάρειμι. ἡ δὲ ἀκούσασα τὴν χώραν 
ϑ0χαὶ τὴν πόλιν, ἔγϑα ἐβασίλευσεν ὃ αὐτῆς πατήρ, ἐδάκρυσε. 
τομίσασα δὲ ὅτι ὑπὸ τῶν βουκόλων ἐδιδάχϑησαν, λέγει αὐτῷ, 


1. λέγοντες} v. Φ41. s. Vid. Bentl. p. 41. 3. ἐπηρώτα Ch., ἐπε- 
φώτα Ox. 5. ἔσφαξε] ἔσφαξε Ox. 11. ἐν ἁλίᾳ] ἐναλίᾳ v. 
255. 138. δράμα Ch., δράμμα Ox. 


mam: O virgo, (inquiunt) Agamemnone et Clytaemnestra prognata, ad- 
sat dmo Juvenes, mari advecti. llla vero de nomine, qui, quales, et 
wade essent, interrogavit. Solebat enim Iphigenia comprehensos, et ad 
smerificia ducendos hospites, prius quam aliquis mactaretur, de patria in- 
temregare, nempe si sic de patre suo Agamemnone, suisque, ut etiam de 
Trejame bello quid factum esset, edisceret aliquid. Interroganti autem 
mspendebent bubulcis » Alter ( dicentes, ) alterum vocavit, Pyladem: so- 
di vero ejus nomen ignoramus nec enim indicavit ipse. Scilicet (jnquit 
lghigenia ) quid vobis bubulcis cum mari negotii intercessit? Nos ( re- 
spenderant) boves illuc deduximus, uti rore marino abluerentur.* "lum 
vere Beythas quosdam mittit Iphigenia, qui comprehensos illos, ad sacri- 
fien ducerent: uti haec sapientissimus Euripides in Dramate suo 
peltóes cosmscripsit: unde nos pauca ista desumpsimus. . 
Vimetis aotem ambobus, unum eorum Iphigenia seponi jussit, alte- 
τσ vero ad sactificia duci. Scythae igitur Oreste seorsim posito, Pyla- 
dem ad Dianae altare deduxerunt. Interroganti autem Iphigeniae, cujas 
emt? , Infocix, inquit, patria Graecus sum, urbe Mycenensis'* llla 
IPOD, od regienis urbisque, ubi pater suus regnavit, nomen auditum, 
Madurymevit: Exismans tamen, haec eum a bubulcis edoctum , interro- 





O 175 





138 IOANNIS MALALAE. 


V 58 El ἐκ ἹΜυκήνης παρεγένου, οἶδας καὶ τίς ἐν αὐτῇ βασιλεύς. ὃ δὲ 


εἶπεν, ᾿4γαμέμνων ἦν πρῴην. ἡ δὲ πάλιν πρὸς αὐτόν, El τὸν 
Myautuvova ἠκρίβωσαι, τίς 7) τούτου γυνή, καὶ τίνας ἐξ αὐτῆς 
παῖδας ἔσχεν; ὃ δὲ εἶπεν, Ἔσχεν ἐκ Κλυταιμνήστρας Ὀρέστην καὶ 
Ἠλέκτραν καὶ Ἰφιγένειαν, ἥτις, ὡς λέγουσι, ϑυσία προσήχϑη 5 
IMoréudi, καὶ ἣ ϑεὸς ἐῤῥύσατο αὐτήν" καὶ οὐκ ἐγνώσϑη ποῦ 
ὑπάρχει. ἔσχε δὲ καὶ Χρυσόϑεμεν καὶ “αοδίκην ϑυγατέρας. 
ἡ δὲ ἀκούσασα ταῦτα ἐχέλευσεν αὐτὸν λυϑῆναε τῶν δεσμῶν" 


O 176 καὶ γράψασα εἷς δίπτυχον ἐπέδωκεν αὐτῷ, εἰποῦσα, ᾿Ιδοὺ τὸ ζῆν 


ς 


ἥ ϑεός σοε παρέσχε δι᾽ ἐμοῦ. ἐπόμοσαι κατ αὐτῆς ὅτι τὸ δέ- 10 


πτυχὸν τοῦτο ἐπιδίδως τῷ Ὀρέστῃ καὶ κομίζεις μοι παρ᾽ αὐτοῦ 
B γράμματα. “ὃ δὲ ἐπωμόσατο αὐτῇ ὅτι Εἷς τὰς χεῖρας αὐτοῦ δί- 
δωμι αὐτὸ καὶ πρὸς σὲ αὐτὸν φέρω. καὶ λαβὼν τὸ δίπτυχον 
ἐξῆλϑε πρὸ τοῦ ἱεροῦ, ὅπου ἐφυλάττετο ὁ Ὀρέστης, καὶ ἤτησε 


τοὺς Σκύϑας λαλῆσαι αὐτῷ. καὶ ἐπιϑέδωκεν αὐτῷ τὸ δίπτυ- 15 | 


yov, εἰπὼν αὐτῷ, Ἐλϑὲ πρὸς τὴν σὴν ἀδελφήν. καὶ ἔμειναν oi 
Σκύϑαι ϑαυμάζοντες τὸ συμβάν" xal εἰσήγαγον αὐτὸν ἅμα τῷ 
Πυλάδῃ πρὸς τὴν Ἰφιγένειαν. καὶ λέγει αὐτῇ ὃ Πυλάδης, "102 
ὃ Ὀρέστης" καὶ o)x ἐγνώρισεν αὐτόν. νομίσασα δὲ ὅτι οὐκ 


ἔστιν αὐτός, λέγει, 'O ἐμὸς ἀδελφὸς τοῦ Πελοπείου γένους σή-80.. 


μαντρον ἔχει ἐλαίαν ἐν τῷ ὦμῳ. προσεσχηκυῖα δὲ ἐπὶ τὸν ὧμο-- 


1. παρεγένους Οχ. 8. ἠκρίβωσαι) ἠχρίβωσας Ch. ἠκριβώ- 
σατο est p. 97. C. 9. γράψασα Cedrenus p. 184. C, γράψας Ox. 
16. E195 Ox. 19. ὅτι] ὅτε Ox. — 21. ἐλαίαν] V. Bentlei. p. 42. 


gavit porro: ,,8i modo (dicens) Mycenarum ex urbe huc advenisti, uti- 
que non te latet Regis nomen. Imo (inquit) Agamemnon is erat olim, 
Tum illa: Agamemnonem si bene noveris, dic (inquit) uxoris nomen; quos- 
que ex ea liberos suscepit. Respondit ille: uxorem habuit Clytaemnestram ; 
ex qua Orestem suscepit, Electram, et Iphigeniam; quae Dianae (u&G 
fertar) in victimam destinata, a Dea liberata est; nec, ubi nunc seit, 
cuiquam notum est. Habuit etiam Agamemnon filias alias, Chrysothemin 
et Laodicen.* Haec ubi audisset Iphigenia, jussit eum vinculis solvi : 
literisque interim scriptis dixit ei: Vitam ecce tibi, per me, Dea indul- 
sit: per eandem itaque jurabis, te literis hisce Oresti traditis, responsum 
ab eo mihi reportaturum. llle vero, juramento interposito, Literas (in- 
quit) has Orest. proprias in manus tradam: ipsumque ad te huc &ddu- 
cam.* Simulque literis acceptis, egreditur ad locum, ubi pro templo 
seorsim asservabatur Orestes; et impetrata 6 Scythis colloquendi venia, 
literisque ei traditis, Quin etiam (inquit) ad sororem tuam ingredere. 
Scythae autem super his attoniti, Orestem una cum Pylade introduxe- 
runt. 'lum vero Pylades Iphigeniae, Ecce tibi, inquit, Orestem. Illa 
vero fratrem non agnovit ; ]psumque non esse suspicata; ,,Meus, inquit, 
frater olivam humeris signatam, Pelopei generis insigne, uti habeat, opor- 
tet"  Humeris itaque inspectis, et in dextra scapula Pelopidarum cha- 


- 
c 


“ΓΙ τὰ’ 





4 








CHRONOGRAPHIA. L. V. 189 


πλάτην αὐτοῦ τὸν δεξιὸν εἶδε τὸ Πελόπειον σύσσημον ἔχοντα 
αὐτόν καὶ περιεπτύξατο τὸν ᾿Ορέστην, καὶ ἐχέλευσεν ἀνενεχϑῆ- C 
va: τὰ πλοῖα εἰς τὴν γῆν καὶ τοὺς ἐν αὐτοῖς ναύτας" καὶ νεωλχή-- 
σαντες αὐτὰ ἔμειναν τὸν χειμῶνα. 
5 . Tov δὲ ϑέρους καταφϑάσαντος, τὴν Ἰφιγένειαν xol τὸ δλό- 
zevoor &yaAua τῆς “Ἀρτέμιδος λάϑρᾳ λαμβάνων ὃ Ὀρέστης καὶ 
ὃ Πολάδης ἔφυγον διὰ ὧν εἶχον ἰδίων πλοίων" καὶ ἀντεπέρασαν Ο 177 
ἐπὶ τὴν χώραν τῶν ᾿4διαβηνῶν. κἀχεῖθϑεν ἦλϑον εἰς τὴν ἀνατο- 
λὴν εἰς τὸ ΣΣαρακηνιχὸν λίμιτον" καὶ ἀνῆλθον εἷς τὴν χώραν τῆς 
10 Παλαιστένης ἐπὶ τὴν Τρικωμίαν. χαὶ προσεσχηκότες οἱ τῆς 
Τριχωμίας τὸ ἱερατικὸν τῆς Ἰφιγενείας σχῆμα, ἐδέξαντο αὐτὴν 
ἐν τιμῇ" καὶ διέτριβον ἐκεῖ, τοῦ Ὀρέστου ληφϑέντος ἐκεῖ καὶ p 
μαενομένουι κτίσαντες δὲ οἱ Τρικωμῖται ἱερὸν ᾿“Ἱρτέμιδος μέγα,  , 
παρεχάλεσαν τὴν ᾿Ιφιγένειαν ϑυσιάσαι "Ἀρτέμιδι κόρην παρϑένον, 
15χαὶ τὸ ὄνομα αὐτῆς ἐπιϑεῖγαι τῇ κώμῃ ἥντινα κόρην ὀνόματι 
Νύσσαν προσαγαγόντες αὐτῇ ἐποίησαν ϑυσίαν “Ἀρτέμιδι. καὶ 
ποιΐσαντες τῆς σφαγιασϑείσης κόρης στήλην χαλκῆν τυχαίας, ἐκά-- 
λεσε τὴν πόλιν τὴν πρῴην οὖσαν κώμην πόλιν Νύσσαν ἢ Ἰφι- 
γίσεια εἷς ὄνομα τῆς Vm αὐτῆς σφαγιασϑείσης κόρης, ποιήσασα 
αὐτῇ καὶ βωμόν, ἐν ᾧ ἐπέγραψε ταῦτα" Τοὺς ἐκ Σχυϑίης φεύ- 
yorzac δέχνυσο, ϑεὰ πόα Νύσσα. ἅτινα ἕως νῦν ἐγγέγραπται. 


1. τὸν) τὸ Ox., τὴν — τὴν δεξιὰν Ch. 9. λίμιτον] λίμητον Ox. 
15. ἐπιθεῖναι} ἐκιϑῆναι Ox. ἕω τυχαίας 'loupius Emend. in 
Hesych. vol. 111. p. 475., τυχέας Ox. — 21. πόᾳ] πόα annotationi 
sae praefixit Ch. Fort. πότνια vel πότνα. 


mere deprehenso, Orestem arripuit in amplexus; jubensque simul, nau- 
tae ot ent, navesque in navale subducerentur, per hyemem totam 
es jo excepit. | 
Aestate autem ineunte, Orestes, una cum Pylade, clam abreptis Iphi- 
me. et Dianae quod ex auro solido erat simulachro, conscensis navi- 
» fega inde suaserunt, in terram Adiaberem trajicientes. Inde vero 
Ürientem versus, ad Saracenicos fines, tandemque in Palaestinae regio- 
mem, ad 'Triconiam pervenerunt. "Tricomitae vero Sacerdotalem Iphige- 
sas habitem ubi conspexerunt, honorifice illam exceperunt: Oreste vero 
ia imsaniam suam relapso, per tempus aliquod ibi commorati sunt. 'Tri- 
esmitae vero fanum ingens Dianae extruentes, "Jphigeniam rogabant, ut 
quam destinsverant, Dianse victimam faceret; nomenque ejus, 
qued Nysam habuit, vico imponeret. Sacris itaque rite peractis, im- 
mulae Virgini statuam aeream pcsuerunt, urbis in Fortunam: quique 
weas amte fuerat, in urbem factum, Iphigenia, Saoratae Virginis in no- 
mm, Nysem vocavit: Altari etiam eidem exructo, inscripsit ista. Ex 
fugtharems terra fugientes excepit, Dea Ῥοα Nyssa. quae q ibidem 








140 IOANNIS MALALAE 


O 178 Τοῦ δὲ ᾿Ορέστου ἀναλαβόντος τὰς ἰδίας φρένας, fj Ἰφιγένεια 
E εἶδεν ἂν δράματι ἔλαφον λέγουσαν αὐτῇ, Φεῦγε ἐκ τῆς χώρας 
ἐκείνης. καὶ ἀναστᾶσα τῷ πρωὶ ἅμα τῷ ᾿Ορέστῃ καὶ τῷ Ilv- 
λάδῃ ἔφυγεν ἐπὶ τὴν πάραλον τῆς Παλαιστίνης" κἀκεῖθεν ἀπο-- 
πλεύσαντες ἦλϑον ἐπὶ τὴν Συρίαν κατὰ τὸν χρησμόν. 5 
Ὃ δὲ βασιλεὺς τῆς Σκυϑίας ὀνόματι Θόας ἀχούσας ὅτε 
τὸ ἄγαλμα τῆς “Ἀρτέμιδος τὸ δλόχρυσον ἔλαβεν 7 Ἰφιγένεια καὶ 
V 59 ἔφυγεν, ἐξέπεμψε Σκύϑας πολλοὺς καταδιώκοντας αὐτήν, εἴρη-- 
xag αὐτοῖς ὅτε ἸΠὴ ὑποστρέψητε εἷς τὴν Σκυϑίαν, εἰ μὴ τὸ ἄγαλ-- 
μα τὸ ὁλόχρυσον τῆς “Ἀρτέμιδος ἀγάγητέ μοι us9* ἑαυτῶν. οὗ10 
δὲ χαταδιώχοντες καὶ ἐπιζητήσαντες πανταχῆ ἔφϑασαν τὴν 
Παλαιατίνην χώραν καὶ τὴν πρῴην λεγομένην Τρικωμίαν nó- 
, λὲν Νύσσαν. καὶ μαϑόντες ὅτι κατῆλθον οἱ περὶ τὴν "Igeyé- 
vuuy καὶ τὸν Ὀρέστην ἐπὶ τὴν πάραλον καὶ εὐθέως ἀπέπλευσαν, 
O 179 τερφϑέντες τῆς τοποθεσίας καὶ τῆς πόλεως Νύσσης καὶ τοῦ 15 
ἱεροῦ τῆς “Ἀρτέμιδος, καὶ τὸν βασιλέα δὲ αὐτῶν φοβούμενοι, 
ἔμειναν αὐτοὶ ἐχεῖ οἰκοῦντες, μετακαλέσαντες τὴν πόλιν εἰς ἴδιον 
ὄνομα Σκυϑῶν πόλιν. 
B Ὃ δὲ Ὀρέστης ἅμα τοῖς σὺν αὐτῷ κατέλαβε τὴν Zvglav: 
καὶ ἀνελθὼν ἐκ τοῦ πλοίου ἐπηρώτα ποῦ ἔστι τὸ Ἰελάντιον 90 
ὄρος καὶ τὸ ἱερὸν τῆς Ἑστίας; καὶ εὑρηκώς, εἰσῆλϑεν ἐν τῷ 


6. Σκχυϑείας Ox., correxit Ch. 14. ἐπὶ τὴν παράλαβον εὐθέως 
ἀπέπλευσαν" τερῳφϑέντες τῆς τοποθεσίας ] .. Locum hunc mendosum 
ita restituendum censeo: ἐπὶ τὴν πάραλον, καὶ εὐθέως ἀπέπλευσαν" 
τιρφϑέντες τῆς τοποϑ." Ch. 


Oreste vero in sanam mentem reverso, lphigeniae per insomnium 
ebversabatur cerva, quae dicebat ei: Fuge ex regione ista. Primo ita- 
que mane surgens, una cum Pylade et Oreste, in maritima Palaestinae 
ügam adornavit: abinde vero, morem oraculo gerentes, in Syriam navi- 
garunt. ) 

Scytharum autem rex 'Thoas, ubi audisset, Iphigeniam abrepto se- 
cum Dianae simulachro aureo aufugisse; Scythas multos emittit, qui eam 
josequerentur; praeterea interminatur, in Scythiam , nisi reportato secusa 
Dianae simulachro aureo, ne redirent unquam.  Egressi igttur, Iphige- 
niam ubique requirebant; et Palaestinam tandem appulsi, ad urbem Nys- 
sam; 'Tricomiam antea vocatam, pervenerunt. Edocti vero, Iphigentem 
cum Oreste, in maritima fugientes, abinde vela dedisse; loci illius Dia- 
nae templi Nyssaeque urbis amoenitate capti, praetereaque metuentes 
sibi à Rege suo, sedes ibi posuerunt; urbemque, ἃ nomine suo, Scythe- 
polim vocarunt Β lens 

restes vero, una cum suis, Syriam ap est; navibusque egres- 
sus, de Melantio monte, deque Vestae templo » incolas interrogabat. Que 
Mivento, templum ingressus est; sacrisque peractis, per tempus aliquod 





CHRONOGRAPHIA. L. V. 141 


€ P d 


ἑερῷ᾽ καὶ ϑυσίαν ποιήσας παρέμεινεν ἐκεῖ παραχοιμώμενος. 
καὶ ἀπαλλαγεὶς ὁ Ὀρέστης τῆς χαλεπωτάτης νόσου ἀνεχώρησεν 
ix τοῦ ἱεροῦ" καὶ κατελϑὼν ἐν τοῖς ῥείϑροις τῶν δύο ποταμῶν 
τῶν λεγομένων Πελάντων ὑπὸ τῶν Σύρων, διότι ἐκ τοῦ Πελαν-- 
δτέου ὄρους κατέρχονται, ἀπελούσατο. καὶ περάσας ὃ αὐτὸς Ὀρέ- 
στης τὸν Τυφῶνα ποταμόν, τὸν νυνὶ λεγόμενον Ὀρόντην, ἦλϑεν 
ἐπὶ τὸ Σίλπιον ὄρος, προσκυνῆσαι τοὺς Ἰωνίτας. οἱ δὲ τὴν Συ- 
pla» οἰχοῦντες “4ργεῖοε Ἰωνῖται, ἀκηκοότες ὅτι τῆς νόσου ἀπηλ- 
λάγη ὁ Ὀρέστης, ἀπῆλϑον πρὸς αὐτόν, ἐπειδὴ ἐκ τῆς χώρας xa- C 
10 τήγετο καὶ ἐξ αἵματος βασιλικοῦ ὑπῆρχε. καὶ ἀπαντήσαντες αὖ- 


W^ 





τῷ ἐγνώρισαν τοὺς ὄντας μετ᾽ αὐτοῦ ἐχ τοῦ ἱεροῦ τῆς Ἑστίας" O 180 


καὶ ἐπερωτήσαντες αὐτούς, Τίς ἐστιν οὗτος; εἶπον αὐτοῖς ὅτι 
Ὁ Ὀρέστης ἐστί, καὶ πρὸς ὑμᾶς αὐτὸν φέρομεν. οἱ δὲ Ἰωνῖται 
εὐθέως ἠσπάσαντο αὐτόν, εἰρηκότες αὐτῷ, Ὀρέστα, ποῦ τὴν 
Ἰδμανίαν ἀπέϑου; ὃ δὲ ᾿Ορέστης, φοβούμενος ἔτι τῆς νόσου τὴν 
ὀργήν, οὐκ ἀπεστράφη καὶ ὑπέδειξεν αὐτοῖς τὸ ἱερὸν ἢ τὸ ὅρος 
ὅπου ἐῤῥύσθη τῆς νόσου, ἀλλὰ κουφίσας τὴν δεξιὰν αὐτοῦ χεῖρα 
ὑπεράνω τῆς αὐτοῦ χορυφῆς τῷ δακτύλῳ τῆς χειρὸς αὐτοῦ ὑπέ- 
δειῖξεν αὐτοῖς τὸ ὄρος xal τὸ ἱερόν, εἰρηχὼς αὐτοῖς ὅτι Ἔν 
80 ἐἰχείγῳ τῷ ὕρει εἷς τὸ ἱερὸν τῆς ϑείας Ἑστίας τὴν χαλεπὴν μα- 
vay ἀπεϑέμην. καὶ εὐθέως οἱ Ἰωνῖται ποιήσαντες τῷ αὐτῷ Ὀρέ- D 
στῃ στήλην χαλκῆν τῷ σχήματι αὐτῷ ᾧ ὑπέδειξεν αὐτοῖς, ὑὕπερ- 


ἄνω xlovog ἵσταται εἷς μνήμην καὶ δόξαν τῆς χώρας καὶ τοῦ 
c 


ἱεροῦ xal τῆς Ἑστίας, σημαίνοντες toig μετὰ ταῦτα ποῦ ὃ 
9, χαλεκωτάτης Ch., χγαλαιπωτάτης Ox, 


ceammeratus est illic discumbens, donec 8 morbo suo gravissimo liberatus 
ex. "Tum vero egressus, in fluenta descendit fluminum duorum, (quae 
Byris Melantia dicta sunt; quod a Melantio monte scaturiant,) ablutu- 
rw se. "Tlrajecto autem post 'T'yphone fluvio, nunc Orontes vocatur, ad 
acstem Si rvenit, Jonitis salutem dicturus. Argivi autem Joni- 
be, Syriam incolentes, ubi audissent ex morbo convaluisse, eum adie- 
Fw: wt qui eadem qua illi gente oriundus esset, regioque prognatus 
zmageime. Obviam vero procedentes ei, cum quosdam ex comitibus e Ve- 
sae templo sgnovissent; illos allocuti, ,, Quisnam (inquiunt) hic est? 

ili: Orestes est; quem huc ad vos perduximus. Jonitae vero, 
enm Dum salutessent ; Dic nobis, (inquiunt) Orestes, ubi vesaniam tuam 
eusleti ?* Orestes vero morbi illios rabiem adhuc horrescens, non con- 
weriems sese, montem et templum salutis monstravit: sed manu dextra 
super levata, loca illis ista ita indigitavit; , in illo ( inquiens ) 
meste, ia Vestae templo, rabiem gravem deposui.* Jonitae igitur sta- 
fum aream, Orestis ad figuram, qua loca ista eis indicans steterat, co- 
lumus superimposuerunt; regionis illius Vestaeque in honorem, perpe- 
fauaque Pe memoriam. Quae statua aerea etiam ad hunc usque diem 





142 IOANNIS MALALAE 


Ὀρέστης τὴν λυσσώδη μανίαν ἀπέϑετο, ἥτις στήλη χαλκῆ ἕως 
τῆς νῦν ἵσταται, μετακαλέσαντες οἱ Ἰωνῖταε καὶ τοῦ MeAavi(oo 
ὅρους τὸ ὄνομα ᾿Δμανόν. ὁ δὲ Ὀρέστης προσκυνήσας τοὺς Ἰω- 
γίτας κατῆλϑεν εἰς τὴν πάραλον τῆς λεγομένης πρῴην Παλαιο-- 
πόλεως, νυνὶ δὲ Σελευχείας" καὶ εὑρηκὼς νῆας ἐκεῖ, ἀπέπλευσεϑδ 
μετὰ τῆς ᾿Ιφιγενείας καὶ τοῦ Πυλάδου ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα. καὶ 
O 181 ζεύξας πρὸς γάμον τὴν ἑαυτοῦ ἀδελφὴν Ἠλέκτραν τῷ Πυλάδῃ, 
E κατέσχε τῆς Πυκηναίων χώρας ἕως ϑακάτου. οἱ δὲ Σύροι προσε- 
σχηχότες τὸ σχῆμα τῆς στήλης τοῦ Ὀρέστου, καὶ μαϑόντες παρὰ 
τῶν Ἰωνιτῶν τὸν τρόπον, ὀργισθέντες ἐπεκάλεσαν αὐτὸν δρα- 10 
πέτην, διότι τοιούτου ἀγαϑοῦ συμβάντος αὐτῷ ἐν τῇ αὐτῶν χώ- 
Qa, καὶ ἐχφυγόντος τὴν τοιαύτην ἀπειλήν, στραφεὶς καὶ προσε- 
σχηκὼς καὶ ἀνυμνήσας τὰ ϑεῖα καὶ εὐχαριστῶν οὐχ ὑπέδειξε 
τοῖς Ἰωνίταις τὸ ἱερὸν τῆς Ἑστίας, ἀλλὰ δραπετεύσας τὸν λογι- 
V 60 σμόν, ἀντ᾽ εὐχαριστίας ἀποστρεφόμενος τῷ δακτύλῳ τῆς χει- 15 
ρὸς αὐτοῦ ὑπέδειξε τὸ ἱερὸν καὶ τὸ ὅρος, ὅπου τῆς ἀνημέρου 
μανίης ἀπαλλαγεὶς ἐσώϑη. ἥτις στήλη τοῦ Ὀρέστου ὃ δρα- 
πέτης καλεῖται παρὰ τοῖς ᾿Αντιοχεῦσιν ἕως τοῦ παρόντος" πρὸ 
γὰρ μικροῦ τῆς πόλεώς ἐστιν ὁ αὐτὸς ἀνδριὰς τοῦ Ὀρέσεου. 
B ταῦτα δὲ ὃ σοφὸς ΖΔομνῖνος συνεγράψατο. 30 
Ἐν τοῖς χρόνοις δὲ τοῖς μετὰ τὴν ἅλωσιν Τροίας nag Ἕλ- 
λησιν ἐθαυμάζετο πρῶτος Θέμις ὀνόματι" ἐξηῦρε γὰρ οὗτος vga- 
γικὰς μελῳδίας καὶ ἐξέϑετο πρῶτος δράματα. καὶ μετὰ τοῦτο 


7. Ilvàiaóg) φυλάδῃ Ox. 98. τοῦτο] Fort. τοῦτον. De hoc lo- 
. co vid. Bentleius p. 44. s. 49. 69. 


ibidem visitur. Sed et Jonitae Montem quoque Melantium manum di- 
xere: posteri scilicet uti scirent, ubinam Orestis rabiosam suam insaniam 
deposuerat Orestes autem, Jonitis salutatis, in maritima Seleuciae (quae 
Palaeopolis olim dicta) descendit: ubi navibus inventis, una cum Ipbige- 
nia Pyladeque in Graeciam reversus est. lbi vero tradita in uxorem 
Pyladi sorore Electra, Mycenis ipse ad mortem usque imperabat. Syri 
autem Orestis statuam advertentes, causamque ab Jonitis edocti ; Indi 
ab eo ferentes, Fugitivum vocitabant; eo quod, qui tantum beneficium 
in terra illorum assecutus fuerat, ejusmodi malis ereptus, non Deo gra- 
tias agens, acceptum illud Numini retulisset; nec redire dignatus, Ve- 
stae templum Jonitis attentior commonstrasset: sed quam recolere sem 
debuit, rei memoriam turpiter aversatus, Montem templumque, ubi ef- 
feratam suam insaniam deposuerat, digito tantum 6 tergo monstrasset. 
Statua vero Orestis ista, non procul ab urbe posita, Drapetes, sive Fe- 
itivus, ab Antiochenis ad hunc usque diem appellatur: uti haec sapieas 
inus conscripta reliquit, 
Secutis vero post Trojam captam temporibus, apud Graecos floreit 
Themis quidam; qui de.Cantilenis Tragicis et Dramatibus ioveniemdis 
primus magnam sibi neminis gloriam. comparavit. Illum sequebatsr Mi« 





CHRONOGRAPHIA. L. V. 148 


J 





Mivoc, xol μετὰ Πίγωα. Αὐλέας τραγικοὺς χοροὺς δραμάτων 
συνεγράψατο. καὶ λοιπὸν τὸν μετὰ ταῦτα χρόνον ἐξ αὐτῶν Ο 189 
Εὐρεπίδης εὑρὼν πολλὰς ἱστορίας δραμάτων συνεγράψατο. 
| Kal λοιπὸν ἐβασίλευσε Δαβὶδ ὁ τοῦ Ἰεσσαὶ ἐπὶ τὸν Ἰσραὴλ᾽ 
5 ἔτη τεσσαράχοντα καὶ μῆνας δύο" ὅστις ἀνενέωσε τὴν πρῴην nó- 
λὲν λεγομένην Σαλὴμ καὶ μετὰ Ἰεβοῦν, μεταχαλέσας αὐτὴν Te- 
ρουσαλήμ. | 
Ἔστεν οὖν ἀπὸ 440p ἕως Ζαβὶδ ἔτη Oyye. 
Mirá δὲ “αβὶδ ἐβασίλευσε Σολομών, υἱὸς Δαβίδ, ἔτη μ΄. 
10 ὅστις ἔχεισε τὸ ἱερὸν ἐν Ἱεροσολύμοις, πήξας τὰ Χερουβὶμ καὶ 
Σεραφὶμ ἐν αὐτῷ τῷ ναῷ χαλκᾶ" ὃς ἐνήρξατο πρῶτος κτίζειν 
Ἰονδαίοις ἱερά" οὐχ εἶχον γάρ. ἔκτισε δὲ καὶ ἐν τῷ λιμίτῳ πό- 
λιν, ἦν ἐκάλεσε Παλμοῖραν διὰ τὸ πάλαι μοῖραν γενέσϑαι τὴν 
χώμην τῷ Γολιὰϑ' τῷ παρὰ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ qovtvOérzi. C 
1.5 Ἔστιν οὖν ἀπὸ 400p ἕως Σολομῶντος ἔτη Ae. 
Καὶ μετὰ τὴν βασιλείαν Σολομῶντος ἐβασίλευσαν ἄλλοι" 
ἐν οἷς ἐβασίλευσεν “χαάβ, βασιλεὺς Ἰουδαίων. ἐπὶ δὲ τῆς αὖ- O 188 
τοῦ βασιλείας ἦν ὃ προφήτης Ἠλίας ὃ Θιοσβίτης, ὅστις ἀνε- 
᾿ λήφϑη. 
| 99 Ἐβασίλευσαν δὲ καὶ ἕτεροε ἕως Ἐζεκίου" ἐν οἷς χρόνοις 
ἤχμαζεν ὁ σοφὸς Ὅμηρος ὃ ποιητὴς ὃ συγγραψάμενος τὸν πόλε- 
uor τῶν Τρώων καὶ Ζαναῶν. 


1. δραμμαάτων] ,Scr. δραμάτων.“ Ch. Sed id ipsum exhibet Ox. 
4. Kal) λοιπὸν) Continuat p. 87. B. 13. lloAuoigas]) Malim 
Πάλμυραν scribere, ut vol. 11. p. 35. B. 


M», hunc Áuless; qui Tragices quoque Fabularum Choros conscripsit. 
Pesterius demum Euripides, in plurima ab his scripta incidens, et ipse 
ciam iis operam dedit. 
leaeli autem imperavit David, lesse filius, annos xz, cum rr mensi- 
. bw. Urbem hic quae Salem imprimis, deinceps vero Jebus dicta est, in- 
 Wserstam, Hierosolymas nominavit. 
Caeterum ab Adamo, ad Davidem, intercesserunt anni suumuDccrv. 
Pest Davidem regnavit filius ejus Salomon, annos xp. Primus hic 
zedasie templum, cujusmodi aliquid necdum habuerant, extruxit; defixis 
iain inis et Seraphinis aereis.  Extruxit etiam in finibus Judaeae 
wbem, quam Paimiram appellavit; nimirum quod locus iste Goliatho fa- 
talis elim faiset, quem pater ejus ibi prostraverat. Ab Adamo igitur, 
kBelemenem anni sunt uumMDCOXCY. . 
* Balomeni in regno successit, post alios, Achabus; cujus per impe- 
sham flereit Klias Thisbites Propheta; qui et in coelum assumptus est. 
: Achabe t reges alii, ad Ezechim. usque: que tempore 
casi Homeras poéta, bellorum inter Trojanos Graecosque consori- 
pter. 





144 IOANNIS MALALAE 


Ἔστιν οὖν ἀπὸ 24004 ἕως ᾿Εζεκίου, βασιλέως Ἰουδαίων, ἔτη 
og. ἦν δὲ τότε ἐπὶ ᾿Εζεκίου προφήτης τις τῶν Ἰουδαίων 
Ἠσαΐας. 

D Ἐγένετο dà ἐν τῷ τεσσαρεσκαιδεκάτῳ ἕτει τῆς βασιλείας τοῦ 
αὐτοῦ Ἐζεκίου, βασιλέως Ἰουδαίων, ἀνέβη Σεναχηρείμ, βασι- 5 
λεὺς σσυρίων, ἐπὶ τὰς πόλεις τῆς Ἰουδαίας τὰς ὀχυράς, καὶ 
ἔλαβεν αὐτάς. καὶ ἀπέστειλε βασιλεὺς “Ἰσσυρίων ἹΡῬΡαψάκην ἐκ 
““άχεις εἰς Ἱερουσαλὲμ πρὸς βασιλέα ᾿Ἐζεκίαν μετὰ δυνά-- 
μεως πολλῆς. καὶ ἔστη ἐν τῷ ὑδραγωγῷ τῆς κολυμβήϑρας τῆς 
ἄνω ἐν τῇ ὁδῷ τοῦ ἀγροῦ τοῦ κναφέως. καὶ ἐξῆλϑε πρὸς aU-10 
τὸν Ἐλιαχεὶμ ὃ τοῦ Χελχίου ὃ οἰχονόμος xal Σομνᾶς ὃ γραμ-- 
ματεὺς xal Ἰωὰς ὃ τοῦ ᾿σὰῳφ ὃ ὑπομνηματογράφος. καὶ 
εἶπεν αὐτοῖς Ῥαψάκης, Εἴπατε Ἐζεκίᾳ, τάδε λέγει ὃ βασιλεὺς 
"oovoluy. Tí» πεποιϑὼς εἶ; μὴ ἐν βουλῇ ἢ ἐν λόγοις χειλέων 

E παράταξις γίνεται; καὶ ἐπὶ τὴν ῥάβδον τὴν καλαμίνην τὴν τε- 15 
ϑλασμένην ταύτην ἐπὶ ,Τἴγυπτον;; ὃς ἐὰν ἐπὶ αὐτὴν ἐπιστηριχϑῇ, 

O 184 εἰσελεύσεται elg τὴν χεῖρα αὐτοῦ. οὕτως ἐστὶ Φαραὼ βασιλεὺς 
«Αϊγύπτου καὶ πάντες oi πεποιϑότες n αὐτῷ. εἰ δὲ λέγετες "Enl 
κύριον τὸν ϑεὸν ἡμῶν πεποίϑαμεν, νυνὶ μίχϑητε τῷ κυρίῳ μου, 
τῷ βασιλεῖ ᾿Πσσυρίων" καὶ δώσει ὑμῖν δισχιλίους ἵππους, el δυ- 30 

V 61 ῥήσεσϑε ἀναβάτας ἐπὶ αὐτοὺς δοῦναι. καὶ πῶς δυνήσεσϑε ἀπο-- 
βλέψαι εἰς πρόσωπον τοπάρχου ἕνός ; οἰκέται εἰσὶν οἵ πεποιϑότες 


» 


ἐπ “ἴγυπτον εἷς ἵππον xal ἀναβάτην. καὶ νῦν μὴ ἄνευ κυρίου 


4. Conf. Esaiae cap. 36. Reg. IV. 18. 17. οὕτως cum Esaia, 
Reg. Ch., οὗτος Ox. . 

Ab Adamo &utem ad Ezechiam , anni numerantur »»unmiccnLxvr. Exe- 
chiae temporibus, apud Judaeos prophetavit Isaias quidam. 

Kt factum est in decimo et quarto anno regnantis Ezechise, ascen- 
dit Senacherim, rex Assyriorum, super civitates Judaese munitss, et ce- 
pit eas. — Et misit rex Assyriorum Rabsacen, de Laches, in Hierusalem 
et regem Ezechiam, cum vi magna. Et stetit in aquaeductu piscinae 
superioris, in via agri fullonis. Kt egressus est ad eum Kliachim, filias 
Chelciae, oeconomus; et Somnas, scriba; et Joas, filius Asaph, & com- 
mentariis, Et dixit eis Rabsaces: dicite Ezechiae; Haec dicit Rex As- 
syriorum. In quo fiduciam ponis? Numquid in consilio et sermonibus 
labiorum praelium fit? et nunc super quem confidisti Ἐ nempe super vir- 
ἔδει arundineam confractam illam, super Aegyptum: quae, si innitatur 
aliquis super eam, intrabit in manum ejus. Sic est Pharaoh, rex Aegg- 
Is. et omnes qui confidunt in eo, Sin autem dicitis, super D 

eum nostrum eonfidimus: nunc admiscemini Domino meo, regi Assyrio- 
rum; et dabit vobis dao millia equorum, si poteritis praebere asceswores 
super 604. Et quomodo potestis aspicere in faciem unius Toparchasf? 
Servi sunt, qui confiderunt in Aegyptiis in equum et ascensorem. E 





| - 


CHRONOGRAPHIA. L. V. 145 





ὑμῶν ἀνέβημεν ἐπὶ τὴν χώραν ταύτην πολεμῆσαι αὑτήν; καὶ 
εἶχεν. πρὸς αὐτὸν ᾿Ἐλιακεὶε ὃ τοῦ Χελκίου καὶ Σομνᾶς 6 
γοαμματεὺς καὶ Ἰωάς, 244500» πρὸς τοὺς παῖδάς σου σῳριστί" 
καὶ ἵνα τί λαλεῖτε εἰς τὰ ὦτα τῶν ἀνθρώπων τῶν ἐπὶ τῷ τείχει; 
Sxai εἶπε Ῥαψάχης πρὸς αὐτούς, 1M?) πρὸς κύριον ὑμῶν ἢ πρὸς 
ὑμᾶς ἀπέσταλκέ με Ó κύριός μου λαλῆσαι τοὺς λόγους τούτους, 
οὐχὶ πρὸς τοὺς ἀνθρώπους τοὺς καϑημένους ἐπὶ τῷ τείχει, ἵνα 
[μὴ] φάγωσι κόπρρν καὶ πίωσιν οὖρον μεϑὶ ὑμῶν ἅμα; καὶ Β 
ἔστη ῬῬαψάκης καὶ ἐβόησε φωνῇ μεγάλῃ ἰουδαϊστὲ καὶ εἶπεν, - 
ἰο“χούσατε τοὺς λόγους τοῦ μεγάλου βασιλέως 1doavoluov. τάδε 
λέγει o βασιλεύς. ἸΠὴ ἀπατάτω ὑμᾶς Ἐζεκίας λόγοις" οὐ δύνηται 
ῥύσασθαι ὑμᾶς. καὶ μὴ λεγέτω ὑμῖν Ἐζεκίας ὅτι ῥύσεται ὑμᾶς 
ϑεός, καὶ οὐ μὴ παραδοϑῇ ἢ πόλις αὕτη εἰς χεῖρας βασιλέως .4σ- 
συρίων. μὴ ἀχούετε ᾿Εζεκίου. τάδε λέγει ὃ βασιλεὺς ᾿Ασσυρίων. Ο 185 
V Βουλεύσασϑε εὐλογηθῆναι" ἐχπορεύεσϑε πρός με, καὶ φάγεταε 
ἔχαστος τὴν ἄμπελην αὐτοῦ καὶ τὰ σῦκα αὐτοῦ, καὶ πίεσϑε ὕδωρ 
ix τοῦ λάχχου ὑμῶν, ἕως ἂν ἔλϑω καὶ λάβω ὑμᾶς εἰς γῆν, ὡς 
ἢ γῆ ὑμῶν, γῇ σίτου καὶ οἴνου καὶ ἄρτου καὶ ἀμπέλων. 
μὴ οὖν ὑμᾶς ἀπατάτω Ἐζεκίας λέγων, Ὁ-ϑεὸς ὑμᾶς ῥύσεται. μὴ 
 80ἐῤῥύσαντο οἱ ϑεοὶ τῶν ἐϑνῶν ἕκαστος τὴν ἑαυτοῦ χώραν ἐχ χειρὸς C 
βασιλέως ᾿Ασσυρίων ; ποῦ ἐστιν 0 ϑεὸς Αἰϑὰμ καὶ ἀρφαδ; καὶ 









8. μὴ φάγωσι] μὴ cum Esaia delet Ch. — ibid. ἅμα Esaias, Reg., 

. ἄρα Ox. 11. 'Efrxíag — 12. δύσεται ὑμὰς addidi ex Esaia. 

Conf. Reg. 1V. 18. 29. Partem horum per negligentiam omisisse Ox. 

» prodit interpretatio. 13. χεῖρος Ox. 15. βουλεύσασϑε] εἰ 

βούλεσθε εὐλογηϑῆναι Esaias, ποιήσατε μετ᾽ ἐμοῦ εὐλογίαν Reg. 
17. ἔλθω Reg., Ksaies, Ch., ϑέλω Ox. 


EmRc, num sine Domino ascendimus super regionem hanc, ad oppugnan- 
dam eam? Et dixit ad eum Eliacim et Somnas et Joas: Loquere δὰ. ἢ" 
servos tuos Syriace; intelligimus enim nos: et ne loquaris ad nos Judai- 
463 αἱ ut quid loqueris in aures hominum super murum? Et dixit ad 
esa Rabsaces: Numquid ad Dominum vestrum, vel ad vos misit me Do- 
mámms meus, loqui verba haec? nonne ad homines, qui sedent super mu- 
zum, wt [ne] comedant stercus et bibant urinam vobiscum: et stetit Rab- 
amens, et exclamavit voce magna Judaice, et dixit. Audite verba magni 
szaghs Às rum. Non seducat vos Ezechias; quia eruet vos Deus, et 
traditur civitas haec in manus regis Assyriorum. Nolite audire Eze- 
elhügm :, Haec dicit rex Assyriorum: consultate, ut foelices sitis: egredi- 
| ed me, et comedite quisque vitem suam et ficus suas: et bibite 
pea de cisterna vestra; quoadusque veniam, et ducam vos in terram, 
Φ qut sicut terra vestra, terra Írumenti et vini et panis et vitium. 
: itur vos Ezechias, dicens: Deus liberabit vos. Numquid 
σαντα ii gentigm unusquisque regionem suam, de manu regis As- 
μὮ Ubi est Deus Aetham et Arphad? et ubi est Deus Sepharo 
loannes Malalas. 10 





᾿ tam. Et dixerunt ei: Haec dicit Ezechias: Dies tribulationis et 


146 IOANNIS MALALAE 


ποῦ ἔστιν ὃ ϑεὸς Σεπφαρωϑείμ; μὴ ἠδυνήϑη Σαμάρεια δυσϑῆναι 
ἐκ τῆς χειρός μου; τίς τῶν ϑεῶν πάντων τῶν ἐϑνῶν τούτων ἐῤ- 
ῥύσατο τὴν ἑαυτοῦ γῆν ἐκ τῆς χειρός μου, ὅτι λέγει, Ῥύσεταί σε 
κύριος ὃ ϑεὸς Ἰσραὴλ ix χειρός μου; 

Καὶ ἐσιώπησαν καὶ οὐδεὶς ἀπεχρίϑη αὐτῷ διὰ. τὸ προσεώ-5 
ξαι τὸν βασιλέα μηδένα ἀποχριϑῆναι αὐτῷ. «αὶ εἰσῆλϑεν Ἐλια- 
κεὶμ ὃ τοῦ Χελκίου ὃ οἰχονόμος καὶ Σομνᾶς ὃ γραμμαξεὺς 
καὶ Ἰωὰς ὃ τοῦ ᾿σὰφ ὃ ὑπομνηματογράφος πρὸς Ἐζεχίαν, 
ἐσχισμέγοι τοὺς χιτῶνας, καὶ ἀπήγγειλαν αὐτῷ τοὺς λόγους Ῥα- 
ψάχου. καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ἀκοῦσαι τὸν βασιλέα Ἐζεκίαν, ἔσχισε 10 


o «ὦ τὰ ἱμάτια καὶ cdxxo» περιεβάλετο, καὶ ἀνέβη εἰς τὸν ναὸν τοῦ 


κυρίου" καὶ ἀπέστειλεν Ἐλιακεὶμ τὰν οἰχονόμον καὶ Zouvüv τὸν 
γραμματέα καὶ τοὺς πρεσβυτέρους τῶν ἱερέων, περιβεβλημένους 
σάχχους, πρὸς Ἡσαΐαν, υἱὸν Ἡμώς, τὸν προφήτην, καὶ εἶπον 
αὐτῷ, Τάδε λέγει Ἐζεκίας. Ἡμέρα ϑλίψεως, δεσμοῦ καὶ ἔλε-- 15 
γμοῦ καὶ ὀργῆς 7j σήμερον. ἡμέρα, ὅτι ἥκει ἡ ὠδὴν τῇ τικτού-- 
σῇ, ἰσχὺν δὲ οὐκ ἔχει τοῦ τεκεῖν. εἰσακούσῃ κύριος ὃ ϑεός σου 
τοὺς λόγους Ῥαψάκου, οὗς ἀπέστειλε βασιλεὺς “Ἰσσυρίων ὀνειδί- 
ζειν ϑεὸν ζῶντα καὶ ὀνειδίζειν λόγοις οἷς ἤκουσε κύριος ὃ ϑεός 
σου, καὶ δεηϑήσῃ πρὸς κύριον τὸν ϑεόν cov περὶ τῶν καταλε-- 20 
λειμμένων τούτων. καὶ ἦλθον οἱ παῖδες τοῦ. βασιλέως πρὸς 


Ἑ Ἠσαΐαν" καὶ εἶπεν αὐτοῖς ᾿Ησαΐας, Οὕτως ἐρεῖτε πρὸς τὸν xv- 


1; Σεκφαρωϑείμ] Σεπφαουραΐμ vel Σεπφαρουαΐμ Reg. IV. cap. 
et 18., Zexgagovaf» cap. 19., πόλεως ᾿Επφαροναῖμ Esaiae 

ta». $6. et '87., Σεπφαβῤείμ p. seq. v. 47. 8. 'loóg Ox. 414. εἷ- 
xev] εἶπαν Esaias, εἶκον Reg. 15. δεσμοῦ] ὀνειδισμοῦ Esaias, 


thin? Nunquid erui potuit Samaria de manu mea? Quis est ex omnibus 
Diis (entium istarum, qui eruerit terram suam de manu mea? Quia di- 
dti iberabit te Dominus Deus Israel de manu mes. 

Et siluerunt, et nemo respondit ei: quia mandaverat Rex, neminem 
el respondere. Kt ingressus est Eliacim, filius Chelciae, oeconomus, et 
Somnas, et Joss, filius Asaph, 8 commentariis , ad Exechiam, scissis t&m- 
nicis, et nunciaverunt ei verba Rabsacis. Et factam est, cum pana ἱ 
rex Ezechias, scidit vestimenta, et obvolutus est sacco, et ascendit δὰ R 
templum Domini Et misit Eliachim, oeconomum; et Somnam, scribam) X 
et seniores sacerdotum, saccis indutos, ad Esaiam, filium Amos, Prophe- - 


et correptionis et irae hodierna dies: & venit dolor p ἢ 
virtutem autem non habet pariendi. Exsudiat Dominus Deus siae. 


Rabsacis, quae misit rex Assyriorum, ad exprobrandum Deum viventem, et 
ad exprobrandum dibus o uos mos audivit Dominus Deus tuus. Et erabis 
Dominum Deum tuum, pro derelictis his, Et servi regis ad Isaiam: 


et dixit eis Isaias ; sic ad Dominum vestrum : dicit Dominus: ne 








— 


CHRONOGRAPHIA. L. V. 147 


eo» ὑμῶν. Τάδε λέγει κύριος. Mj) φοβηϑῆῇς ἀπὸ τῶν λόγων ὧν 
ἤχουσας, oU; ὠνείδισάν μὲ οἱ πρέσβεις βασιλέως 1dcovolav. 
καὶ ἰδοὺ ἐγὼ ἐμβαλῶ εἰς αὐτὸν πνεῦμα, καὶ ἀκούσας ἀγγελίαν 
ἀποστραφήσεται elg τὴν χώραν αὐτοῦ, καὶ πεσεῖταε μάχαιρα ἐν 
515 γῆ αὐτοῦ. καὶ ἀπέστρεψε Ῥαψάκης, καὶ κατέλαβε τὸν 
βασιλέα. “σσυρίων πολιορκοῦντα 2douvü. καὶ ἤκουσε βασι- 
λεὺς ᾿Ἡσσυρέων ὅτι ἐξῆλϑε Θάρα, βασιλεὺς ΑἸϊϑιόπων, mo- V Ge 
λιορχῆσωε αὐτόν. καὶ ἀκούσας ἀπέστειλεν εἷς ἀπάντησιν αὐτοῦ 
τὸν Ῥαψάκην μετὰ δυνάμεως πολλῆς" καὶ αὐτὸς μείνας ἀπέ. 
1οστειλεν ἀγγέλους πρὸς Ἐζεκίαν λέγων, Οὕτως ἐρεῖτε Ἐζεκίᾳ, βα- Ο 187. 
σιλεῖ τῆς Ἰουδαίας. ἤή σε ἀπατάτω ὃ ϑεός σου, ἐφ᾽ ᾧ πεποι- 
Suc εἰ ἐπὶ αὐτῷ, λέγων, Οὐ μὴ παραδοϑῇ ᾿Ἰερουσαλὴμ εἰς χεῖρας 
βασιλέως ᾿Ἰσσυρίων. ἢ οὐχ ἤχουσας ἃ ἐποίησαν βασιλεῖς 24o- 
συρίων πάσῃ τῇ yj, καὶ μὴ ἐῤῥύσαντο αὐτοὺς οἱ ϑεοὶ τῶν 
16 ἰϑνῶν; οὐχὶ οἱ πατέρες μου ἀπώλεσαν τήν τε Γωζὰν καὶ Xa- 
βὰν καὶ '"Pageig, αἵ εἶσιν ἐν χώρᾳ Θαιμᾶν; ποῦ εἶσιν οἱ βασι- 
λες Αἰμὰϑ' καὶ ᾿ἀρφὰδ καὶ πόλεως Σεπφαρείμ; 
Καὶ ἔλαβεν Ἐζεκίας τὸ βιβλίον παρὰ τῶν ἀγγέλων, καὶ ἀνέ. B 
Tre αὐτὸ ἐναντίον χυρίου" καὶ προσηύξατο πρὸς κύριον Ἐζε- 
ϑοχίας λέγων, Ὁ ϑεὸς Ἰσραὴλ 0 καϑήμενος ἐπὶ τῶν Χερουβίμ, ὅτι 
σὺ ϑεὸς μόνος εἶ βασιλεὺς τῆς οἰχουμένης, ὃ ποιήσας τὸν * eie 








fecte. Pol pier ». delevi βασιλέα. 7. Θάρα] Buoni 
Reg., Esaias, similiterque apud oscphum Arch. X. 1 ipha- 
mies et Ru&nus, ubi Graece Θαρσ 17. ἊΣ ye Ox. 


20. τῶν Esaias, Reg., τὸν Ox. 


Óaeis & verbis quae audisti, quibus exprobraverunt me legati regis Ássy- * 
Benám. Eoce ego immitto in eum s tum: et audiens nuncium, rever- | 
| tria onem suam; et cadet jio in terra sua. Et revertit Rab- 


| eupib mulis: et manens ipse, misit μὰ λας ad Ezechiam, dicens: Bic 
— Gestis Naschiae regi Judaeae: Non te decipiat Deus tuus, in quo confi- 
dii ines, dicens; Non tradetur Jerusalem in manus regis Assyriorum. 
τήν; wudivisti, quae fecerunt Reges Assyriorum omni terrae? et non 
Büedvorest eos Dii gentium. — An non non patres mel disperdiderunt Gozam 
. e απο οἱ Rasphes, quae sunt in regione "Thaeman? Ubi sunt re- 
gs & Aemar et Arphad et civitatis Seppharim? 


ER eocepit Ezechias libellum ἃ nundis, et legit eum ante Dominum. 
Eb ποι Ezechias ad Dominum, dicens; O Deus Israel, qui sedes su- 
per Oharsbin: quia tu Deus solus es rex orbis terrarum, qui coelum fe- 









H 





148 IOANNIS MALALAE 


γὸν xal τὴν γῆν, εἰσάκουσον, κύριε, ἐπίβλεψον, κύρεε, καὶ ἴδε 
τοὺς λόγους, οὗς ἀπέστειλε Σενναχηρείμ, ὀνειδίζων ϑεὸν ζῶντα. 
ἐπ’ ἀληϑείας γὰρ ἠρήμωσαν βασιλεῖς “Ἀσσυρίων τὴν οἰκουμένην 
ὅλην καὶ τὰς χώρας αὐτῆς, καὶ ἔβαλον τὰ εἴδωλα αὐτῶν tlc τὸ 
πῦρ᾽ οὗ γὰρ ϑεοὶ ἦσαν, ἀλλ᾽ ἔργα χειρῶν ἀνθρώπων, ξύλα καὶ δ 


« ε m as 
C Aí9oi* καὶ ἀπώλεσαν αὐτούς. καὶ νῦν, κύριε ὃ ϑεὸς ἡμῶν, σῶ- 


Ο 188 


σον ἡμᾶς ἐκ χειρὸς αὐτῶν, ἵνα γνῷ πᾶσα βασιλεία τῆς γῆς ὅτε 
σὺ εἶ ϑεὸς μόνος. 

Καὶ ἀπεστάλη Ἡσαΐας, υἱὸς poc, πρὸς Ἐζεχίαν, καὶ εἷ- 
πεν αὐτῷ, Τάδε λέγει κύριος ὃ ϑεὸς Ἰσραήλ. Ἤκουσα, ἃ προσηύξω 10 
πρός με περὶ Σενναχηρείμ, βασιλέως 4doavoluv. οὕτως λέγει xv- 
ριος ἐπὶ βασιλέα ᾿Δσσυρίων. Οὐ μὴ εἰσέλϑῃ εἰς τὴν πόλιν ταύτην, 
οὐδὲ μὴ βάλῃ ἐπὶ αὐτὴν βέλος, οὐδὲ μὴ στήσῃ ir αὐτὴν ϑυρεόν, 
οὐδὲ μὴ κυκλώσῃ ἐπὶ αὐτὴν χάρακα, ἀλλὰ τῇ ὁδῷ 7] ἦλϑεν, ἐν 
αὐτῇ ἀποστραφήσεται, ὅτι τάδε λέγει κύριος. Ὑπερασπιῶ τῆς 15 


D πόλεως ταύτης τοῦ σῶσαι αὐτὴν δι᾽ ἐμὲ καὶ διὰ Δαβίδ, τὸν . 


παῖδά μου. 

Καὶ ξξῆλϑεν ἄγγελος κυρίου νυκτός, καὶ ἀνεῖλεν ἐχ τῆς πα- 
ρεμβολῆς τῶν ᾿Ἡσσυρίων ρπε' χιλιάδας. καὶ ἀναστάντες τὸ πρωὶ 
ηὗρον πάντα τὰ σώματα νεκρά" καὶ ἀποστραφεὶς ἀπῆλθεν ὁ βα- 208 
σιλεὺς ᾿Ἡσσυρίων, καὶ ᾧκηδε τὴν Νινευή. καὶ ἐν τῷ αὐτὸν 
προσχυνεῖν ἐν οἴχῳ Σαρὰχ τὸν πάτραρχον ““δραμέλεχ καὶ 


1. ἴδε) εἶδε Ox. “8. ἠρήμωσαν Ch., ἐρήμωσαν Ox. 13. ὃυ- 


ρεόν Ch., ϑυραιόν Ox. 22. Σαρὰγ) Νασαρὰχ Esaias, Mece- 
od; Reg., 4óódz Chron. Pesch. p.116. B, '4ooxg Iosephus X. 1. 5. 
ibid. τὸν πάτραρχγον Ch., Esaias, Chron., τῶν παεράρχων Ox. 


cisti et terram, — Exaudi Domine, inspice Domine verba, quae misit 
Sennacherim, ad exprobrandum Deum viventem. ἴη veritate enim deso- 
laverunt reges Assyriorum orbem terrae totum, et regiones ejus: et inje- 
cerunt idola eorum in ignem. Non enim Dii erant, sed opera manuusa 
humanarum, ligna et lapides; et disperdiderunt eos. Et nunc Domine 
Deus noster, salva nos de manu eorum; et cognoscat omne regnum ter- 
rae, quia tu es Deus solus. 0 

Et missus est Esaias, filius Amos, ad Ezechiam: et dixit ei. Haee 
dicit Dominus, Deus Israel: Audivi quae orasti ad me, de Sennacherim, 
rege Assyriorum. Bic dicit Dominus, de rege Assyriorum. Non ingre- 
dietur in urbem hanc, neque jaciet in eam sagittam, neque scatum ei 
opponet, neque eam vallo circumdabit: sed via, qua venit, in ea rever- 
tetur. Quia haec dicit Dominus: protegam usbem hanc, ad salvandam " 
eam, propter me, et propter Davidem, servum meum. 

Et egressus est Mngelus Domini per noctem, et occidit de castris 
Assyriorum cLxxxv millia. Et surgentes mane, invenerunt omnia corpo- 
ra mortua. Et Rex riorum reversus, abiit, et habitavit in Nineves ᾿ 
et cum ipse adorabat in domo Sarach, Dei sui Patrii, Adramelech αὐ . 


Sec Sani a eccl me e C4" » 


ῷ : & 


€ 





CHRONOGRAPHIA. L. V. 149 


Σερσάρ, viol αἰτοῦ, ἐπάταξαν αὐτὸν μαχαίραις, αὐτοὶ δὲ διε-. 
σώϑησαν εἷς “Ἱρμενίαν. καὶ ἐβασίλευσε Ναχορδάν, ὃ υἱὸς ai- 
τοῦ ἄλλος, ᾿ἀσσυρίων.. 


Πετὰ δὲ τὴν βασιλείαν Ἐζεκίου ἐβασίλευσε τῶν Ἰουδαίων & 


5 Ἡανασσῆς ἔτη νε΄. 
Εἰσὶν οὖν τὰ πάντα ἀπὸ 490p ἕως Mavacot ἔτη erxa'. 


Ἔν τοῖς ἔτεσι δὲ τούτοις οἱ Ῥόδιοι, ὡς μηδενὶ ὑποταγέντες Ο 189 


ἐν πολέμοις, ἀλλ αὐτονομοῦντες καὶ ϑαλασσοχρατοῦντες, εὐ-- 
χαρίσετως φερόμενοι, ἀνέστησαν ἐν τῇ αὐτῇ νήσῳ στήλην χαλκῆν 
1079 Ἡλίῳ μεγάλην πάνυ" ἥντινα ἐκάλεσαν 'κολοσσόν, ὡς φοβερὸν 
ϑέαμα, καὶ ἐχρημάτισαν ἑαυτοὺς ἔκτοτε Κολοσσαεῖς. 
Μετὰ δὲ ἸΠανασσῆν ἐβασίλευσε τῆς Ἰουδαίας ᾿Ελιακεὶμ καὶ 
Ἰωαχείμ, ἀδελφοὶ αὐτοῦ, ἔτη μδ΄. 
Γίνεται οὖν ἀπὸ ᾿“δὰμ τὰ πάντα ἔτη ετξέ. 


elevar» ᾿Ασορδὰν recte Esaias, Reg. 12. ἐβασίλευσε τῆς lov- 
δαίας ᾿Ελιακεὶμ καὶ ᾿Ιωακεὶμ, ἀδελφοὶ αὐτοῦ, ἔτη uà'.] ,, Quam 
aliena ἃ vero sunt ista! Manassi enim successit fil. ejus Amon, per 
an. 2. Amoni successit fil. ejus Josias, per an. 31. Josiae successit fil. 
ejas Joachaz, per Mens. 8. post quem Δ Pharaone Nechaone rex 
censtitatus est Eliakim, qui et Joakim dictus est; Josiae vero et hic 

, erat filius: regnavit vero hic annis 11. adeo ut ἃ Manasse rege ad 
wtimum horum enmum anni quidem intercesserint 45. atque haec 
fersan Auctoris nostri mens est, infeliciter licet expressa: pro ἀδελ- 
gel ideo legendum ἀδελφός.“ Ch. [Ὁ lacuna statuenda post "/ov- 
δαίας, .- scribendumque ᾿Ελιακεὶμ ὁ xal ᾿Ιωακείμ. ἀδελφὸς αὐτοῦ sc. 
leachaz. Corrigendus etiam Cedrenus p. 119, C μετὰ δὲ ᾿Ιωάχαξ 
ἐβασίλευσεν Ἰωακεὶμ καὶ ᾿Ελιακεὶμ ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ. 


δας, filii eus, percusserunt eum gladiis: ipsi autem salvi evaserunt in 
Ámeniam. Et regnavit Assyriis alter filius ejus, Nachordan. 

m ercepit in regno Judaeorum Manasses, qui regnavit snnos 

" Ab Adamo igitar, ad Manassem usque, anni sunt. MMMNMMCCCXXI. 
Per id autem tempus Rhodii,.( nullius in potestatem redacti, sed sui 
js et Maris Domini,) tantae foelicitais in gratiam, statuam in insula 
| mgex aere ingentem Soli posuerunt: quam, quod stupendae esset ma- 
pRediok, Colossum dixere; exinde etiam seipsos Colossenses denomi- 





| Post Manasem Judaeorum regnum tenuerunt fratres ejus, Eliakim 
! s Jeskim, per annos xnrv. Ab Adamo igitur in totum numerantur anni 









1. Σαρσαρ] Σαρασάρ Esaias, Reg., Iosephus X. 1. 5. | £& ἐβα- 





Ε 
- 








o 40r0Z EKTOEZ 


ΧΡΟΝΩ͂Ν BAZIAEIAZ ΑΣΣΥΡΙΩΝ ΚΑΙ 
AINEIOT ΑΣΚΑΝΙΟΎ. 


A' Bos οὖν τῆς βασιλείας ᾿Ιωακεὶμ. βασιλέως ὁπλισάμενος κατὰ 
Ἰουδαίων ἀνῆλθε Ναβουχοδονόσορ, βασιλεὺς ““σσυρίων" καὶ 
παρέλαβε τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ πᾶσαν τὴν γῆν τῆς Ἰουδαίας, 
καϑὼς οἱ προφῆται προέλεγον τῷ Ἰσραήλ. καὶ ἀπήγαγε τὸν 
Ἰωακείμ, βασιλέα τῶν ἸἸονδαίων, αἰχμάλωτον καὶ πάντα τὰ 5 
βασιλικὰ σκεύη καὶ πάντας - δοριαλώτους ἐποίησε, καὶ οὐκέτι 

O 191 ἐβασίλευσε τῶν Ἰουδαίων οὔτε Ἱερουσαλήμ, πόλις τῆς Ἰουδαίας, 
οὔτε Σαμάρεια, καὶ λοιπὸν παρεδόϑη 7j βασιλεία τῶν Ἰουδαίων 
εἰς χεῖρας ᾿σσυρίων, καὶ ἐκυρίευσαν αὑτῶν. ἂν δὲ τῷ πέμπτῳ 
ἔτει τῆς βασιλείας Ναβουχοδονόσορ πᾶσα 5j αἰχμαλωσία τῶν 10 

B Ἰουδαίων ἐγένετο ἐν Βαβυλῶνι, καϑὼς Εὐσέβιος ὃ Παμφίλου 
ἐχρονογράφησεν. | | 

10. xdc«] πρώτη Schurzfleisch. Notit. Bibl, Vinar. p. 253. Quod 


debebat ἡ πρώτῃ aigu. dici. Bed αἰχμαλωσία. big sunt captivi. 
11. Εὐσέβιος] Conf. hunc p. 86. ed. T NM - 


LIBER SEXTUS 


DE TEMPORIBUS REGNI ASSYRIORUM ET — 
AENEAE, ASCANII PATRIS, 


| - 
J oachimo autem regnante, Nabuchodonosor Assyriorum rex, cwm exem 
citu veniens contra Judaeos, Hierosolymam it Jadaeamque. émmem: 
juxta ac ἃ Prophetis Israeli praedictum fuerat. Regem autem ipsia Joa-. | 
chimum populumque omnem captivos habuit, et in mancipia fecit: omgem- ἢ 
que regium apparatum deportavit; nec in posterum populus Israeliticus : 
regem sibi amplius babuit, aut Samariae aut Hierosolymis regnantem. ᾿ 
Sed imperium gentis Judaicae Assyriis delatum, deinceps penes eos re- 
mansit. Accidit autem Captivitas illa universalis Babylonica, ad quintum 
annum Nabuchodonosoris: uti Eusebius Pamphili in O9 SUO uagdidic 






EI P 


ΤᾺ | | 2. 








.IOANNIS MALALAE CHRONOGR. 1, VL 451 


JE» δὲ τοῖς αὐτοῖς χρόνοις οἱ «Ἰυδοὶ ἔλαβον τὰς βασιλείας, : 
ἤτοι τοπαρχίας, δυνάμει ἀπὸ τῶν πλησίον ὄντων ἄλλων ἐϑνῶν.᾿ 
zul ἐβασίλευσε τῶν “υδῶν πρῶτος 0 "4ρδεὺς ἔτη λς΄. ὅστις καὶ 
ὑπέταξε τὼ πλησίον ἔϑφη καὶ βασίλεια, xal διῆγεν ἐν ὑπερη- 

5 4Mesà δὲ τὴν βασιλείαν Ναβουχοδονόσορ, βασιλέως 44oav- 

βίων, ἐβασίλευσε Βαλτάσαρ, ὁ υἱὸς αὐτοῦ. ὅστις elg τὰ ἱερατι- 

4 xà σκεύη τῶν Ἰουδαίων ὑπηρετεῖτο" ἐκίρνα δὲ καὶ ταῖς παλλακαῖς 

l αὐτοῦ εἰς αὐτὰ καὶ πᾶσε τοῖς συνεσϑίουσιν αὐτῷ, ἐνυβρίζων 
ioevté; χοὶ ἐν τῷ ἀναχεῖσϑαι αὐτὸν ἐν ἀπονοίᾳ καὶ δειπνεῖν 

ἑώρα, ἔνϑα ἀνέχειτο ἐν τῷ κατέναντι τοίχῳ τοῦ παλατίου ἐξαί- C 
rx ἀστράγαλον χειρὸς ἀνθρώπου γράφοντα, Maya, ϑεκἔλ, O 192 
δδρίς. καὶ ταῦτα γράψας ὃ ἀστράγαλος τῆς χειρὸς ἀφανὴς ἐγέ- 
vto. ὁ δὲ Βαλτάσαρ ἀναγνοὺς τὰ γράμματα ἐχάλεσε πάντας 

ι5τοὺς ἐπασιδοὺς καὶ μάγους xal ἀστρονόμους καὶ ὀνειροκρίτας 
τῆς χωραᾷ αὐτοῦ, ἐπερωτῶν αὐτούς, Τίς ἐστιν 5j δύναμις αὕτη . 
τοῦ ἀστραγάλου ἢ τίς 7j ἑρμηνεία τῶν γραφέντων ὑπ᾽ αὐτοῦ; ΄ 
καὶ οὐδεὶς ἐδυνήθη ἑρμηνεῦσαι αὐτῷ. καὶ ἀκούσας ὅτι ὃ αὐτοῦ 
κατὴρ ἐν πολλῇ τιμῇ εἶχε τὸν Δανιήλ, ὄντα ἐκ τῆς Ἑβραίων 

Ἀφιλυλωσίας , ὅστις τὰ δράματα αὐτοῦ ἡρμήνευε, μετεστείλατο 
τὸν Δανιὴλ zal λέγει αὐτῷ, ᾿Επειδὴ χάρις ἐστὶ ϑεοῦ παρά σοι, 
ἐρμήνευσόν μοὲ ὅπερ εἶδον τοῖς ἐμοῖς ὀφθαλμοῖς, καὶ τὴν τῶν D 
ἡεμμάτων δύναμιν σαφήνισόν ui, ὃ δὲ 4ανιὴλ ἀκούσας καὶ ᾿ 

















$2. πλησίον Ch,, πλησίων Ox 90. ἡρμήνευε Ch., ἑρμήνευε Ox. 
Ho 


Circa haee tempora Lydi, vicinis gentibus armis subactis, dominari 
Lydorum rex primüs Ardeus fuit; qui xxxvi annos regnavit. 
Sis ditiones undique adjacentes atque regna: atque inde elatior 
5. δ᾽ ἔδικα vitam egit. | 
μβδοοτο autem successit, in regno Assyriorum, filius ejus, 
: qui Jéd&eorum vasa sacra mensae suae in ministerium adhibuit : 
diem per lodibrium, miaceri jüjit vinum concubinis suis et con- / 
| lnterim vero dum Rex Génio suo cum omni insolentia in-- 
$ ecce articulus manus humanae, ex opposito coenaculi pariete 
»rgens sütibebat: Mane, Thccel, Phares. Scripsit haec manus. 
M, αἱ, ὀνε δ. Baltesar autem, perlecta scriptura , vocavit ad se 
bres, Magos, Astrologos, et Somniorum interpretes, qui in Ba- 
gerunt, omnes: et quaesivit ab iis: Quidnam sibi vellet Digitus 
"Ult quale haberet ab illo scriptum interpretamentum? Caeterum 
int giiretari potoit. Rex autem certior factus, Danielem quen- 
x cris Hebraeorum, summa in veneratione apud patrem suum 
Miérpretationem^Somniorum, Danielem accersit; et edixit ei: 
Dei gratia in te ext, interpretare mihi, quod 6culis meis 
.mibi,facito scripturae sebsum. Daniel vero his auditis, 








* 

' e 

Vivis 
n 





^ 


* 1 


152 IOANNIS MALALAE 


ἑωραχὼς τὴν δύναμιν τῶν γραμμάτων, λέγει αὐτῷ, Μαχροϑύμη- 


| vov ἐπὶ ἐμοί, βασιλεῦ, καὶ μὴ ὀργισϑῆς, καὶ ἑρμηνεύσω σοι τὴν 


τῶν γραμμάτων δύναμιν. ὃ δὲ ἐπωμόσατο μὴ ποιεῖν αὐτῷ κα-. 
κὸν ἑρμηνεύοντι. καὶ λέγει αὐτῷ ὃ Ζ“ανιήλ, Ὃ ϑεὸς τοῦ οὐρα-- 


V 64 νοῦ καὶ τῆς γῆς ἀγανακτήσας κατά σου ἐπλήρωσε τὴν βασιλείαν δ 
O 193 σου. καὶ τοῦτο ἀκούσας ἀπέλυσεν αὐτὸν ἰδεῖν εἰ ἀληϑεύει. χαὶ 


μεϑ᾽ ἡμέρας Δαρεῖος ὃ ]ῆδος, ὧν ἐτῶν ξ΄, τυραννήφας ἐπῆλϑε 
καὶ ἔσφαξεν αὐτόν, καὶ ἔλαβε τὴν βασιλείαν αὐτοῦ. 


ΠΙετὰ δὲ τὴν βασιλείαν 4αρείου ἐβασίλευσαν ἕτεροι βασι- ' 
λεῖς Ἡσσυρίων ἕως ᾿4στυάγους. καὶ λοιπὸν ὃ Morvéygc ἐβα- 10 
σίλευσε Περσῶν, ὃς ἐπεστράτευσε κατὰ τῶν “υδῶν, ἀνελϑὼν 
μετὰ δυνάμεως πολλῆς. ἐν ᾧ χρόνῳ ὃ ἥλιος ἐξέλειψεν ἐπὶ πολλὰς. 
ὥρας τῆς ἡμέρας, προειπόντος Θαλοῦ τοῦ φιλοσόφου τὴν ἔχλει-- 


" uv τοῦ ἡλίου. ἐν τοῖς αὐτοῖς χρόνοις Πεισίστρατος πολεμῶν 


hc 
1 


O 194 


δημαγωγεῖ, τῶν “υδῶν μὴ ἡττηϑέντων τῷ “πολέμῳ, ἀλλὰ τοῦ 15 
Iarveáyovg ἀφ ἑαυτοῦ ἀναχωρήσαντος, τότε τοῦτο γνόντες οὗ 
Πισαῖοι δευτέραν ἑορτὴν ἐπετέλεσαν ἀγῶνος Πυϑίων, εὐχαρι- 
στοῦντες τῷ Ἡλίῳ, παρατιϑέμενοι ἑαυτοὺς “Ἰυδοῖς καὶ τῷ κρά-- 
τει τῆς δυνάμεως αὐτοῦ. 


Καὶ λοιπὸν ἐν τοῖς μετὰ ταῦτα ἐφηῦρον ἑορτὴν ἀγῶνος zol- 20 
19. ἐξέκλειψεν Ox. 15. Post δημαγωγεῖ excidisse quae- 
dam videntur. 17. Πισαῖοε Ch., Πεισαῖοε Ox. Sic et 


infra. ibid. Πυϑίων) IIvOío Ox. Quod petest etiam IIv- 
9íov scribi. 


ubi vim Scriptarae hujus percepisset, dixit Regi: ,,Si modo veniam mi- τ 
hi dabis, O Rex, nec iratus eris; verborum sensum ego tibi expediam.'&, - 
Respondens rex, juramento confirmavit, nihil mali eventurum illi ex: 
terpretatione. "Tum Regi Daniel; » Deus (inquit) Cogli et tecrae,- 
fensus tibi, regnum tuum ad exitum perduxit.* Haec wbi audjss 
dimittit illum , praedictionis eventum expectaturus. Paucis vero pos 
bus, Darius Medus, cum annum: peret sexagesimum, contra regem A . 
movit: eoque interfecto, regnula sibi vendicavit. 


Darium autem exceperunt caeteri Assyriorum reges usque ad 
gem: qui deinceps Persis regnavit. Movebat hic bellum contra E 

ti veniens cum exercitu. Accidit autem eodem tempore soB& Mefes 
ctio, quae per multas diei horas duravit; hanc vero Thales Phil hus. 
praedixerat. Eodem tempore Pisistratus se belli ducem Lydis giae 
qui cum Persis aequo Marte pugnantes, saltem non sunt ct 
et Astyages ultro retrocessit. Quod cum intellexissent. Pise, Sol : 
tatem illam alteram Pythii certaminis, solis in honorem, »celeb | 
»ubjicientes sese Lydorum imperio, et potestati ejus. 


Posteris deinde temporibus, iidem Pisaei tertiam | Solennitatem v» 


* ͵ . EJ ἡ 
. | « 













E 





CHRONOGRAPHIA. L. VI. 158 


τοῦ e£ αῷτοὶ Πισαῖοι, τὰ Ἴσϑμια τῷ Πλούτωνι.- τετάρτην δὲ 
ἑορτὴν ἐφηῦρον ἀγῶνος οἱ αὐτοὶ Πισαῖοι, καὶ ἐπετέλεσαν τὰ Νέ- 
pum τῷ 4horóog. 

1 Mà δὲ τὴν βασιλείαν τοῦ “Αρϑδέως ἐβασίλευσαν “υδῶν 
τὰ ἕως Κροίσου τοῦ ὑπερηφάνου ἐβασίλευσε δὲ ὁ αὐτὸς 
ροῖσος ἔτη «ε΄. κατέσχεν οὖν ἡ βασιλεία “Ἰνδῶν τὰ πάντα 

y σλβ'. ᾿ 
᾿ Ἐκ δὲ τοῖς χρόνοις τῆς βασιλείας αὐτοῦ ὃ αὐτὸς Κροῖσος 

8 πάσας τὰς ἐπαρχίας, ἤτοι βασιλείας, τὰς πλησίον αὐ- 





φόρους ^ ᾿ ἀπὸ δὲ τῶν ἀνθισταμένων αὐτῷ αὐτοὺς καὶ 
Mac αὐτῶν. καὶ εἶχε φόβον πολύν, ὡς εὐτυχὴς καὶ 
καὶ ὑπτιώϑη. ἐν οἷς χρόνοις Σόλων ἐφιλοσόφει. 
Ἀδετὰ διτὴν βασιλείαν “Ἰστυάγους , βασιλέως Περσῶν , ἐγέ- 
Breed βασιλεὺς Κῦ g ὁ Πέρσης ὅστις ἐφίλησε τὴν γυναῖκα τοῦ 
"ἢ αὐροῦ diro: Zlagtíov Βαρδάνην, καὶ ἔλαβεν αὐτήν. τῷ 
τἀρεσχαιδεχάτῳ ἔτει τῆς βασιλείας Κύρου Κροῖσος ὃ 0 βω- 
de τῶν. “Ἰνδῶν διδαχϑεὶς ἀπὸ τῶν συγκλητικῶν αὐτοῦ τὴν 
πρῴηὸ TOU "10 βάγους, βασιλέως “Περσῶν , ἐπὶ τὴν “υδίαν no- 
ϑ φᾶν παρουσίαν, ἠγανάκτησε. καὶ δηλοῖ Κύρῳ, τῷ βασιλεῖ 
| NE, "παραχωρῆσαι αὐτῷ τὴν βασιλείαν αὐτοῦ καὶ ἀναχω- 
eat; ἢ δέξασ ϑᾷ, τὴν παρουσίαν τῆς εὐτυχεστάτης αὐτοῦ βασι- 
| λείας πολεμοῦσαν. ὃ δὲ Κῦρος, βασιλεὺς Περσῶν, δεξάμενος ταὶς 






























ü pNenca scilicet : et hilec in Bacchi honorem. 
| "WE. in regno Lgdofum, reges alii vri, usque ad 
Li lin; qui. regnavit annos xv. (|n universum itaque 
eil annos ccxxxu. 
















etiam dissitas, in potestatem suam redegit: tributa autem, 
; sb up “οὶ dederumt sé, exegit: repugnantibus vero et regna'et liberta- 
ἢ 5ng . «ltggume xeformidarunt eum omnes, tanquam hominem fortu- 
gne rex elatior factus. Hoc tempore claruit ὅο- 


k^ 302 βασι succedebat Cyrus, Persa: qui et uxo- 


ris' aul danem , amavit, in uxorem 
Moda Arp aufem amo regn "Cyri, Croesus, ἃ Pri- 
AN illa irruptione, quam iu Lydiam superio- 
Mystyages, Persarum rex; ira commotus est: atque ad 
| gem mittit, qui ab eo postulazeug, uti vel regno suo 

Ffoeliciasimo rege congressurus, bellr fortunam expecta- 
» legatis exceptis, et perlectis Croesi literis, respou- 


. Hebhmia Pied celebrantes. Quartam denique addiderunt iidem 


C 


rol τὰς πόῤῥωθεν, λαμβάνων ἀπὸ μὲν τῶν πειϑομένων 


Ο 195 


ioperiuth tenens. ditienes omnes, non vicinas tantum, . 





154 IOANNIS MALALAE 


σεαλέντας πρέσβεις, xal ἀναγνοὺς τὰ παρ᾽ αὐτοῦ γραφέχτα, εἶπε 
τοῖς πρεσβευταῖς, Τί yàg ἠδίχηται παρ᾽ ἐμοῦ Κροῖσος, τοσαί- 
v5» γῆν ἀφεστηκὼς ἀπ ἐμοῦ καὶ τῶν ἐμῶν βασιλείων; ἢ πῶς 
τοσούτων διαδραμόντων χρόνων βλάβην χώρας διεκδικεῖ; καὶ 


X ἀδημονῶν ἠβούλετο φυγεῖν ἐπὶ τὴν Ἰνδικὴν χώραν. ἰδοῦσα δὲ 8' 
αὐτὸν ἀϑυμοῦντα ἡ γυνὴ αὑτοῦ, xal ἐπερωτήσασα καὶ μαϑοῦ-- ἡ 


σα παρ᾽ αὐτοῦ τὸ πρᾶγμα, λέγει αὐτῷ ὅτι Ἐπὶ “αρείου, τρῦ 
πρώτου μου ἀνδρός, ἦν ἀνήρ τις Ἑβραῖος, προφήτης, σοφίαν 
ἔχων ϑεοῦ, ᾧ ὄνομα Δανιήλ, ἐκ τῆς αἰχμαλωσίας τῶν υἱῶν Tog 





, 


ραήλ, ὅντινα ἐν πολλῇ τιμῇ εἶχεν ὃ βασιλεὺς Δαρεῖος, καὶ obs 18) 


αὐτοῦ οὐδὲν ἔπραττεν ἐν τοῖς πολέμοις. καὶ ἐπερωτῶν αὐτὸν 


V 65 £vixa εἶχε πόλεμον, κατεπολέμει τοὺς ἐναντίους" ὅστις μετὰ, τὴν 


O 196 


τελευτὴν ἐκείνου, πλούσιος ὧν καὶ γεγηρακώς, ἰδιάζει εἰς τὴν IMe- 
pafíridu χώραν. ὁ δὲ Κῦρος ὦ ἀχούσας ταῦτα, ἔπεμψε πρὸς αὐὑ- 


i 
i 


τὸν τοὺς μεγιστᾶνας αὐτοῦ, ὅπως μετὰ τιμῆς ἀγάγωσιν αὐεόν. Lb. 


ot δὲ ἀποσταλέντες ἀπὸ Κροίσου πρὸς Κῦρον ὑποστρένγανες, 
εἰς τὴν “υδῶν χώραν τὴν ἀπόκρισιν τὴν δοθεῖσαν cooks à ἀπὸ 
Κύρου τῷ ἰδίῳ βασιλεῖ ἀπήγαγον. 

Ὁ δὲ Κροῖσος, Baca ed, ἐπιλέξαμενός τιρας ἐκ τῶν 


δίων αὐτοῦ ἀνθρώπων πιστούς, καὶ δοὺς αὐτοῖς δῶρα εὐτελῆ am 


καὶ ἕτερα δῶρα βασιλικά, ἀποστέλλει εἰς Δελφοὺς εἰς τὴ μἔαν- 
τεῖον, εἰρηκὼς αὐτοῖς ὅτι ᾿λλάξατε τὸ σχῆμα ὑμῶν καὶ φορῖξε 
B σατε «ἀϊγύπτιον σχῆμα, καὶ ἀνελϑόνξες εἷς τὸ μαντεῖον. ἐπίδοτε 


8, fo βασιλείων Cedrenus p. 136. C, βασιλειοῖν On .41. Δέλφους 











dit eis. , Ecquid injuriae & me Croeso illatum est, qui & me m 
regni tanto terrarum spatio dfjumctus est? — Aut ig 
is amüls, finium invasorum injurias nunc demum s 


TUS, anxius animi in Indi ugere in animo "it ult : «χε lrvéi ΝΜ 
videns, x in cauBa esset inquirit: e& « 
egusnite Dario, marite-meo 










tam pe 
rem, ita deift pes affat noe 
widam erat Ἐν αι ἐδ captivitate Israelitica , ποαιϊϊπὸ Daniel: ^r 
iving ae sapiintie. praeditus; quemque rex Dariws summe -habuit in γι 
re, néc, eum eo prius communibata re, c Te | 
um:&utem suscepturus, ubi Danielem comp ? 
vit. Deniel aptem iste, aetate jant 


dm; adiu in. Mar 
S rec ' audisse Dn 
tori adduacerent. 


᾿ εἰεεὶ faerant, Lydi&m revérsi Cyr Fospoüsum j^ B de 
Croesui autém ᾿ Lydorum rex, fidos quosdam ex 

donis tam vilibus, *tum regiis instructos, Delphos, ad 

^ dicens eisr » Habitu vestro mutato, Aegypüum vobis suma: δὲ 










* 


v 
N 





CHRONOGRAPHIA. L. VL . 155 


 s& εὐτελῆ δῶρα τῷ ἱερεῖ, λέγοντες αὐτῷ ὅτι “Ἵἰγύπτιοί ἐσμεν, 
se) ἤλθομεν ἐπερωτῆσαι τὴν Πυϑίαν, καὶ ἐχ τοῦ μήκους τῆς 
ὁδοδ! ἐληϑαργήααμεν διὰ τί ἤλθομεν ἐπερωτῆσαι ἢ αἰτῆσαι" 
ur do καὶ ἐπερώτησον τὴν ϑεὰν διὰ τί ἤλϑομεν. καὶ εἶ ply 
ἰϑόπῃ ὑμῖν διὰ τί ἤλϑετε, δότε καὶ τὰ βασιλικὰ δῶρα καὶ εἴπατε 
| τῷ ἑερεῖ μαϑεῖν͵ οἰ v τὸν βασιλέα Περσῶν τὸν Κῦρον. ol 
δὲ λαβόντές τὰ δῶρα ἀπῆλϑον εἰς Δελφοὺς εἰς τὸ ἱερόν, xal 
| Dum τὰ δῶρα τὰ εὐτελῆ, καὶ εἶπον ἑαυτοὺς Αἰγυπτίους , καὶ 
























tvoc τὰ δῶῥα τὰ εὐτελῆ, εἰσελϑὼν ηὔξατο, καὶ ἔλαβε τὴν 
ταΐξην παρὰ τῆς Πυϑίας. Οἷδα “ψάμμου τὸν ἀριϑμὸν C 
i ddrrge* οὗ λαλέοντος δὲ ἀκούω καὶ χωφοῦ ξυνίη- 
gelb» δέ μὲ πειρᾶται Κροῖσος ὃ βασιλεὺς καὶ οἱ τούτου 

1 χαλβεελϑὼν ὁ ὃ ἱερεὺς εἶπεν αὐτοῖς, Οὐκ ἐστὲ Ἵἰγύπτιοι, 
4 def, καὶ οὐκ ἐληϑαργήσατε, ἀλλὰ παίζοντες τὰ ϑεῖα ei- 


| [ ! ἐς νὰ, -. ἢ ἐπιδέδωκεν αὐτοῖς γράψας τὸν χρησμὸν ἐν 
E" ^. ^7 "elócvou Kootfo» τὸ ϑαῦμα. ἐχπλαγέντες δὲ oi 


κ,(δεδώκασι καὶ τὰ ἄλλα βασιλικὰ δῶρα τῷ ἱερεῖ, 


a. | as. A, Κραξπος ὃ ὃ βασιλεὺς ἡμᾶς ἔπεμψεν, ἐπειδὴ πό- 
Vn Dre πρὸς Moo», τὸν Περσῶν βασιλέα" ἀλλὰ μάϑε d νι- 
Ἢ xal M Fd πάλιν ὃ ἱερεὺς xal εὐξάμενος ἔλαβε D 


.δ. δότε Ch, Cedrenus, δῶρα Ox. — 10. τὰ 
18. παίζειν Ch., zaítgv Ox. 


5 illa dona sacerdoti tradite; dicentes ei: Aegyptii 
NONicaslum consulté venimus: ex itineris autem longitudine, 
β n quod sciscitaturi, essemus. Itaque ipse Deam ro- 
| musam pos huc advenimus." Si autem dicat fobis, . 
M. dona etiam regia illi dabitis; ltisuper eum rogan- 
3 Ju e b. at; utrum ego Cyrum, Persarum regem, supera- 
| "ENG ati«Maque, donis acceptis, Delphos, .ad Oraeulum profi- 
*; Jr: ω" antem viliora -Bacerdoti offerentes, dicunt se À tjes 
E. ἢ e a vero causam sibi excidisse. Hoc audite, obstupuit Bacer- . 
| NE d ipiens, fanum ingreditur: conceptis, ἃ 
διε o neuen. ^ Novi ego arenae mumerum, et mars mon- 
dm | loquentem, tacentemque intelligo. Egone ut & 
D i. "ge inr illudor doljs t ^ Egressus autem sacerdos, Vos, 
᾿φ non estis, sed Lydi; nec oblivione mad, sed Numini 
s; dixintis. li vero viro Yesponsum ; Diptychis exaratum,, 
8$; wC Miraeolum inde sciret. Legati autem 
| ; ilia sacerdoti otolen dicentes: Croe- . 
qu δὶ Persone , um turus est: mos 
EL . δα soperlor niai sit. Sacerdos itaqse iterum 
, 4b preestus, hec tulit respotsom. — ,, Oroesus, Plaly fluvio tra- 





i ^ v 


εἾ 





αργήσαμεν διὸ ἤλϑομεν. καὶ ἀκούσας ὃ ἱερεὺς ἐξεπλάγη, Ο 197 


Κροῖσος “Ἵλυν ποταμὸν διαβὰς μεγάλην Ο 198 





156 IOANNIS MALALAE 


ἀᾳχὴν καταλύσει. καὶ γράψας καὶ τοῦτον τὸν χρησμὸν ἐν διπτύ- 
χοις δέδωκεν αὐτοῖς ἀπενεγκεῖν τῷ βασιλεῖ Κροίσῳ" καὶ ἀπέ- 
-  Avot» αὐτούς. 
'O δὲ προφήτης Δανιὴλ εἰσῆλϑε πρὸς τὸν βασιλέα Περσῶν 
Κῦρον" καὶ λέγει αὐτῷ, Εἰπέ μοι εἰ νικῶ Κροῖσον τὸν βασιλέα 5." d 
“υδῶν. καὶ ἀνεβάλετο τοῦ εἰπεῖν ὃ Ζανιήλ᾽ -καὶ ἀγαναχτήσας 
κατ αὐτοῦ ὃ βασιλεὺς ἔβαλεν αὐτὸν εἰς λάκκον λεόντων. καὶ 
μαϑὼν ὅτι οὐδὲν ἔπαϑεν ὑπὸ τῶν ϑηρίων, ἀνήνεγκεν αἰτὸν xal 
προσέπεσεν αὐτῷ λέγων, Ἥμαρτον εἴς σε᾿ ἀλλ᾽ εὖξαι τῷ ϑεῷ 
E σου καὶ εἶπέ μοι εἰ δύναμαι ἀντιστῆναι τῷ ἅρπαγι τούτῳ καὶ 10. 
ὑπερηφάνῳ Κροίσῳ, ὅτι πᾶσαν τὴν γῆν ὑπέταξε καὶ οὐκ puc 
σϑη. καὶ ὃ 4ανιὴλ εὐξάμενος εἶπεν αὐτῷ ὅτι Nwüg τὸν 
σον καὶ λαμβάνεις αὐτὸν αἰχμάλωτον. περὶ σοῦ γὰρ du d ὃ 
ϑεὸς ὃ ποιήσας πάντα τὰ δρώμενᾳ ταῦτα διὰ τοῦ προφήτου (ἢ 
Ἠσαΐου, Οὕτως λέγει κύριος ὃ ϑεὸς τῷ χριστῷ μου Κύρῳ, οὗ ἐκρά- 15. 
τησα τῆς δεξιᾶς αὐτοῦ τοῦ ἐπακοῦσαι ἔμπροσθεν αὐτοῦ Ern, 
O 199 καὶ ἰσχὺν βασιλέων διαῤῥήξω" ἀνοίξω ἔμπροσϑεν αὐτοῦ ϑύρας, 
καὶ πόλεις οὐ συγκλ εἰσϑήσονται. ἐγὼ ἕμπροσϑεν avro ,mgonoz 
ρεύσομαι xai ὄρη ὁμαλιῶ xai ϑύρας χαλκᾶς συντρίψω xal uo - 
χλοὺς σιδηροῦς συγκλάσω xoi δώσω σοι ϑησαυροὺς σχοτεινοὺς 30; 
ἀποχρύφους , ἀοράτους ἀνοίξω σοι, ἵνα γνῷς ὅτι ἐγὼ. y 
ὃ ϑεός. ἐγὼ ἐγείρω αὐτὸν μετὰ δικαιοσύνης, πᾶσαι αἱ ὁδι ads 








6. ἀνεβάλετο] ἀνεβάλλετο Cedrenus. 9. τῷ ϑεῷ Ch., Cedrenus, 
τοῦ ϑεοῦ Ox. 14, ὁ ποιήσας Ch. cum Cedreno, ἐποίησας Ox. 
15. χριστῷ Ch., χρηστῷ Ox. Conf. Esaiae cap. 45. * 


imperium magnum evertit'* Sacerdos autem responsum etiam "I 
bul. inscriptum , dedit eis, regi Croeso deferendum: eosque sic ἀνήβάι.. 
Daniel autem' propheta ingressus est δὰ Cyrum, Persarum regem3. 
qui dixit eit. ,, Scire a te vellem, utruin ego Croesum , Lydorüm regem, 
devicturus sum, necne.* Cumque Daniel responsum differret, iratus rex, 
prejici eun jussit in. foveam leonum. ,,Edoctus vero, eum nihil à Leo- . 
. Mibus perpessum; educi eum jussit; et.ad pedes ejus procidens, in hed 
(imquit) peccavi: sed Deum tuum invocato, et dicas mihi; am ego 
sustinere possim rapacis hujus et superbi Croesi , qui terra tota 
t&, necdum satiatus est. Daniel itaque Deum precatus, respondit ei 
Croesum vinces, et ipsum capdvum habebis De Te enim Deus, 
sibilia haec omnia condidit, per Prophetam suum Esaiam, imta lo 
«εἰ, Sic dicit Dominus uncto meo Cyro, - i gicies dert: 
obediant ante faciem ejus gentes: et ro 
ante eun portas, et urbes nón claudentur. Ego ant ante A. moli 
tes complangbo, portas aereas conteram, et véétes ferreos ΣΝ 
et dabo tibl: "thesauros tenebrosos, absconditos et invisibilés aperiam Ἐμὲ 
At scias, quia Ego Dauminus Deus. Égo suscito illum cum justitia: omaes; 



















is 


CHRONOGRAPHIA. L. V. 4167 


τοῦ εὐϑεῖκι. αὐτὸς οἰχοδομήσει τὴν πόλιν μου καὶ τὴν olyua- 
Ἰωσίαν τοῦ λαοῦ μου ἐπιστρέψεε o) μετὰ λύτρων οὐδὲ μετὰ 
δώρων. εἶπε κύριος ὃ ϑεὸς σαβαώϑ. 

'O δὲ βασιλεὺς Κῦρος ἀκούσας ταῦτα, ἔπεσε πρὸς τοὺς πό- 
Pag τοῦ Ζ4ανιὴλ λέγων, Ζῇ κύριος ὃ ϑεός σου, ἐγὼ ἀπολύσω ἐκ Β 
τῆς ἐμῆς γῆς τὸν Ἰσραήλ, ἵνα λατρεύσωσι τῷ ϑεῷ αὐτῶν ἐν Te- 
φουσαλήμ. καὶ ὁπλισάμενος παρετάξατο τῷ “Κροίσῳ. 

, . Ὁ δὲ βασιλεὺς Κροῖσος ἀκούσας τὴν τοῦ χρησμοῦ ἀπόχρε- 

| om, ἔξῆλϑε xarà Κύρου μετὰ δυνάμεως πολλῆς" καὶ παρῆλϑε 

τὸν vr, ποταμὸν τῆς Καππαδοκίας. καὶ συνέχρουσε Κύρῳ 

| puni ὄντος μεγάλου ᾿ καὶ ἡττηϑεὶς 79 450€ φυγεῖν αὐτὸς xol 
τὰ siio αὐτοῦ" καὶ πλημμυρήσαντος τοῦ ποταμοῦ ἐκ τοῦ χει- 

γος, οὐχ ἠδυνήϑη φυγεῖν οὐδὲ περᾶσαι" καὶ ἐλήφϑη αἰχμά- 

Mk αὐτὸς xol τὰ πλήϑη αὐτοῦ, χιλιάδες υ΄. τοὺς δὲ ζήσαν- 

tras ἐξ αὐτῶν ἔλαβεν αἰχμαλώτους ὃ Κῦρος ἅμα Κροίσῳ. καὶ O 200 
στήσας αὐτὸν ἐν ξυλίνῳ τρίποδι ἐν ὕψει δεδεμένον ἐϑριάμ- € 
fwot» αὐτὸν τῷ στρατῷ αὐτοῦ. καὶ ἔλαβεν αὐτὸν καὶ κατήγα--: 
yr ἐν Περσίδι. ταῦτα δὲ ἱστύρησαν οἷ σοφώτατοι Θάλης καὶ 
Κέστωρ καὶ Ἰολύβιος συγγραψάμενοι καὶ μετ αὐτοὺς *Hyódo- 

Ὅτος ὁ ἱστοριογράφος" ἅτινα καὶ ὃ σοφὸς Θεόφιλος ἐχρονογρά- 








Ὅ δὲ Κῦρος ὃ βασιλεὺς Περσῶν ἀπέλυσεν ἐκ τῆς alyua- 
λωσίας τοὺς υἱοὺς Ἰσραὴλ πάντας εὐθέως ἢ μόνον τὰ βασίλεια 


15. Κύρῳ Ox. 18. Θάλης] V. Bentleius p. 71. 


- Teciae. Ipse aedificabit urbem meam, et Captivitatem uli 
| des , sine pretio, aut muneribus: dixit Dominus" Sabaoth. P 

- ubi audisset rex Cyrus, Danielis ad pedes procidit, et, vivit, 
τῶν Dominus Deus tuus; ego dimittam ex regno meo populum Israeli- 
Sfc ; wt Deum suum colant Hierosolymis. "Tum exercitum suum contra 
Quee οὐχί. 

' Croesus autem, audito Oraculi responso, in C rum egressus est, in- 
auti «mm exercita. 'Trejecto autem Haly, Cappadociae fluvio, cum 'Cy- 
m. eengupeus est, alta tum hyeme: ab eo vero devictus, fuga sibi 
me consulere, in animo habuit: verum ab amnis exundatione impedi- 
ls, mos fagere potait, nec trajicere. Ipse itaque vivus captus est; qua- 
duingenté etiam millia militum ceciderunt: superstites vero Cyrus, cum 
Δ νδοεὺ Mos, captivos adduxit, Eum vero in tripode ligneo situm, ex- 
rn sáüo triumphandum praebuit: deinde in Persidem eum abduxit. Ista 

wüip dágriptis mandarunt Thales, Castor, et Polybius, Scriptores sapientis- 

$i pest hos, Herodotus  Eistoriographus: sicut et sapiens 'Fheophi- 
AS Olupnographia sua tradi 

-DDpres autem, rex Perrin. , la suum reversus, 5. σθοβουπηῦθ 

e populo. Israelitico captivos habuit, li essó jussit, et Zorobabele 














"c 


158 IOANNIS MALAL&E 
αὑτοῦ κατέλαβεν Inl "Ἰεροσόλυμα μετὰ Ζοροβάβελ ἐξελϑεῖν " ax$- 


πτρα δὲ δύο ἥμισυ, ἄνδρες καὶ γυναῖκες καὶ παιδία, τὸν ἀρι-- 
ϑμὸν μυριάδες πέντε, ἔμειναν εἷς τὰ ἹΠερσικὰ ἰδίᾳ προαιρέσει, 


D φοβηϑέντες τὰ ὄντα ἔϑνη πέριξ. τὰ δὲ ἐννέα ἥμισυ ἐπανῆλϑον, 


καϑὼς Τιμόϑεος ὃ χρονογράφος συνεγράψατο. ἀπέλυσε δὲ αὖ- B 
τοὺς τοῦ Ζανιὴλ αἰτήσαντος αὐτόν. 
ἹΜετὰ δὲ τὸ ἀπολέσϑαι τὴν βασιλείαν τῶν “υδῶν οἱ Σάμιοε 


O 201 ϑαλασσοχρατήσαντες ἐβασίλευσαν τῶν μερῶν ἐκείνων. καὶ ἀκού-- 


σας μετὰ χρόνους Κῦρος ὃ βασιλεὺς Περσῶν, ἐπεστράτευσε κατ᾽ 
αὐτῶν, καὶ συμβαλὼν αὐτοῖς ναυμαχίᾳ πολεμήσας ἡττήϑη καὶ 10 
ἔφυγε, καὶ ἐλϑὼν εἰς τὴν χώραν αὐτοῦ ἐσφάγη᾽" περὶ οὗ πολέ- 
μου Κύρου καὶ τῶν Σαμίων ὃ σοφώτατος Πυϑαγόρας ὃ Σάμιος 
συνεγράψατο" ὅστις καὶ εἶπεν αὐτὸν Κῦρον τεϑνάναι εἷς τὸν 
πόλεμον. ταῦτα δὲ πάντα xal ὃ σοφὸς ᾿Αφρικανὸς ἐχρονογρά-- 
φῆσε. 

ἹΜετὰ δὲ τὴν βασιλείαν Κύρου ὃ υἱὸς αὐτοῦ Ζαρεῖος ὃ καὶ 
Καμβύσης καὶ ἄλλοι πολλοὶ ἐβασίλευσαν ᾿Δσσυρίων. ἐπὶ δὲ τῶν 
χρόνων τῆς βασιλείας Ζαρείου, τοῦ υἱοῦ Κύρου, ἐφιλοσόφει 
nag Ἕλλησιν ᾿“Αἀναξίμανδρος. ὅστις εἶπε τὴν γῆν μέσην εἶναι τοῦ 
παντὸς κόσμου, καὶ τὸν ἥλιον οὐχ ἐλάττω τῆς γῆς ὑπάρχειν, ἀρ- 80 
χὴν δὲ τῶν πάντων ἀέρα" ἐξ αὐτοῦ γενέσϑαε καὶ τὰ πάντα εἷς 


15 


V 67 αὐτὸν ἀναλύεσϑαι. καὶ τὴν τοῦ ἀνθρώπου ψυχὴν ἀερίαν καὶ và 


πᾶν πνεῦμα ἀπεφήνατο, μάταιὸν λογισμὸν πλάνης παρεισάγων. 
1. σκῆπτρα Ch., Cedrenus, σκῆπερον Ox. τ 


duce, Hierosolymam repetere. Duae autem tribus, cum dimidia, virorum 
scilicet cum uxoribus li ue quinquaginta millia, (quia ita ipsaé 
voluerant, nempe metuentes sibi & circumvicinis gentibus: ) in Perside re- 
manserunt. Reliquae autem tribus novem, cum dimidia, in patriam suam 
redierunt: sicuti scripsit "Timotheus Chronographus. Liberati autem sunt 
Judaei, Daniele impetrante. 

Everso autem Lydorum regno, Samii, maris imperio potiti, regieat- 
bus istis imperitarunt: quod cum postea temporis Cyrus, Persarum rex, . 
intellexisset, arma contra eos movit, commissoque cum iis praelio navali, 
victus, in fogam vertitur: et in terram suam reversus, interemptus est, 
Cujus inter Cyrum et Samios belli historiam, sapientissimus Pyt nni 
Samius contexuit: qui et autor est, Cyrum in ipso bello occubuisse. Ha 
autem omnia Áfricanus, in Chronographia sua, scripta reliquit. : 

Cyro successit in regno Assyriorum filius ejus Darius, qui οἱ Cas- 
byses: et hunc, alii plures. '"lemporibus autem regis Darii, filii CyWl, .᾽ 
floruit inter Graecos Anaximander Philosophus. Docuit is, lerram mmm» ὁ 
di totius esse Centrum; Solem vero ipsa terra nihilo minorem ese: Aé- . 
rem autem rerum omnium esse Principium; ex quo omnia ortum ducunf, - 
et in quem resolvuntur. Spiritum praeterea quemcunque, ipsamque adee " 
Animam Humanam Aeriam esse, vit; futliter satis et inepte phá 





CHRONOGBAPHIA. L. VI. 169 


zal τὰς ἰσημερίας, δὲ καὶ τὰς τροπὰς αὐτὸς ἐξέϑετο. καὶ ó προει- 
esuéroc δὲ Πυϑαγόρας ὃ Σάμιος τὴν ἀριϑμητικὴν συνεγράψατο" 
καὶ δόγμα παρεισήγαγεν Ἕλλησιν δοξάζων ἀσωμάτους τινὰς εἷ- Ο 902 
ται ἀρχάς. ταῦτα δὲ 0 σοφὸς Τιμόϑεος ἐν τοῖς συγγράμμασιν 
y αὐτοῦ ἀπεμνημόνευσεν. : 
᾿ Ἔν δὲ τῇ βασιλείᾳ Δαρείου, υἱοῦ Κύρου, πόλεμος ἐκινήϑη 
ἀπὸ ,ϑιόπων κατ᾿ αὐτοῦ" οἵτινες κακῶς αὐτὸν ἔφερον. τοῦτο 
δὲ γνόντες οἱ ἐν τῇ ᾿ήδων χώρᾳ κατᾳικοῦντες Ἰουδαῖοι, ἀφέντες 
κατέλαβον τὴν Ἰεψουσαλώμ" ἦν δὲ πλῆϑος πολὺ Ἰουδαίων. καὶ B 
P Ὁμαϑὼν τοῦτο 4αρεῖος ὃ Κύρου, ἀπέστειλε τὸν στρατηγὸν αὖ-- 
τοῦ κατ αὐτῶν ὀνόματι Ὃλοφέρνην μετὰ δυνάμεως πολλῆς 
εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα. καὶ ἐπολιόρκει τὴν Ἱερουσαλήμ, καὶ συνέβη 
τι φοβερὸν γενέσϑαι τότε. Ἰουδὶϑ' γάρ τις ἦν γυνὴ Ἑβραία, καὶ 
᾿ς ἐμηχανήσατο κατὰ τοῦ ἐξάρχου Περσῶν Ολοφέρνου, προσποιητὴ 
Ἢ δοῦσα ὡς τὸ ἔϑνος, φησί, τῶν Ἰομψδαίων ϑέλουσα προδοῦναι. καὶ 
περιγένετο πρὸς αὐτὸν χρυπτομένη" καὶ ἑωραχὼς αὐτῆς τὴν εὖ- 
μορφίαν ὃ Ολοφέρνης, εἷς ἔρωτα αὐτῆς ἐνέπεσε. καὶ λέγει αὐτῷ 
ὅτι ηδένα ἐάσῃς ἐνταῦϑα εἶναι ἐγγιστά μου δι᾽ ἐμέ, ὅτι ἐπέρ-- 
| χονταί μοι πορνεῦσαί ut βουλόμενοι" καὶ πεισϑεὶς μόνος μετ᾽ 
Βεύτῆς διῆγε. τρεῖς δὲ αὕτη προσκαρτερήσασα αὐτῷ ἡμέρας, ὡς C 
ἄχαϑεύδει μετ᾽ αὐτοῦ νυκτός, ἐγερϑεῖσα τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ ἀδρεί- 
. Asro* καὶ μέσης νυχτὸς ἐξελθοῦσα διὰ τοῦ παραπυλίου εἰσῆλθεν 
εἷς τὰ ἽἹερερσόλυμα, τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ βαστάζουσα. καὶ ἐπέ- O 908 


18. μου] σου Cedrenus p. 139. A. 


Jlesephatus  Aequinoctia etiam, Solstitiaque exposuit. Antedictus Pytha- 
as Samius, ticam conscripsit: Dogma etiam illud, de Princi- 
Elia incorpore ; in Graeciam introduxit. Scripta autem reliquit ista sa- 
κέαῳ; "Esnotheus, in Commentariis suis. 
Modem regnante Dario, Cyri filio, bella contra eum movebant Ae- 
thiepes , ipsumque graviter vexabant: quod ubi rexcivissent, Judaei, Me- 
dimm inco οί 












quorum quidem ingens erat multitudo ,) Media relicta, 
repetebant. Hoc autem ubi Dario nunciatum est, Holo- 
» ducem suum, meguo cum exercitu, adversus Hierosolymam mi- 

Es «t urbem obsidione cinxit. Accidit eo tempore admirandum quod- 
dem € Mulier ponsedam erat Hebraea, numine Judith, quae Ho- 
I » i, struxit ias. Mulier autem prae se fere- 
——- e se ei velle Judaeorum gentem: ldeoque secreto eum adiit. 
vero, forma ejus conspecta, amore illius captus est. Judi- 
fs were eom monuit, no quem suorum circa se ipsam esse permitteret: 
enitatis suse ab iis periculum causata. Holophernes itaque fidem ei ad- 
VWibens, seus cum ea vixit. Cumque per tres dies spud eum commorata 
ὅσος dormiendum cum illo, mulier assurgens, caput ei amputa- 

' vies -aedie deinde nocte per posticam egressa, caput ejus Hierosolymas 
sesmm depertewit. Prope enim ipsius urbis moenia, Judithae causa, ten- 


160 | JOANNIS MALALAE 


τρέψε τοῦ κρεμααϑῆναι αὐτήν πλησίον yàg ToU τείχους δι᾽ 
αὐτὴν τὸν παπυλεῶνα αὐτοῦ ἔστησεν ὃ Ολοφέρνης. λαβόντες 
οὖν οἱ Ἰουδαῖοι παρ᾽ αὐτῆς τὴν κεφαλὴν εἰς κοντὸν ἐπάνω τοῦ 


᾿ τείχους ἔπηξαν πρὸ αὔγους, ἐπιδεικγύντες αὐτὴν τῷ στρατῷ av 


D 


O 204 


E 


τοῦ. πρωίας δὲ γενομένης, ἑωρακότες οἱ Πέρσαι τὴν κεφαλὴν 5 
Ὁλοφέρνου κοντευϑεῖσαν, ὑπενόησαν ὅτι διὰ δυνάμεώς τενος 
τοῦτο ἐγένετο καὶ ἔφυγον " καὶ διελύϑη ὃ πόλεμος, καὶ νίκην ἔλα-- 
βον οἱ Ἰουδαῖοι κατὰ Περσῷν. ταῦτα δὲ ἐν ταῖς "Effgaixoig ἐμ-- 
φέρεται γραφαῖς. ταῦτα δὲ Εἰρηναῖος 0 oggüc συγεγράψατο. 
ἹΜΠετὰ δὲ τὴν βασιλείαν 4“αρείου ἐβασίλευσεν ᾿σσυρίων “4ρ- 1 
ταξέρξης" καὶ Νεεμίας δ᾽ ἱερεὰς 0 ὧν ἐκ τοῦ σπέρματος “Ζαβίδ, 
παῤῥησίαν ἔχων πρὸς αὐτήν, ἐδυσώπησε τὸν “ρταξέρξην᾽ ἠγάπα 
γὰρ αὐτόν, ὅστις καὶ ἄρχειν αὐτὸν τῶν εὐνούχων ἐποίησε" καὶ 
λαβὼν χρήματα πολλὰ ἔπεισεν ἀπολυϑῆναι αὐτὸν καὶ ἀπελϑ εῖν 
τοῦ κτίσαι τὴν εσουσαλὴμ τὴν πορϑηϑεῖσαν * πρώτη γὰρ αὕτη 
τῆς Ἱερουσαλὴμ ἅλωσις καὶ τοῦ ἱεροῦ καταστροφή. ὃ δὲ Νεεμίας 
ἀπολυϑεὶς ἀνῆλθεν εἰς Ἱερουσαλήμ, καὶ ἀνήγειρεν αὐτὴν καὶ τὸ 
τεῖχρς τῆς πόλεως, καὶ τὰς πλατείας αὐτῆς ἐποίησεν εὐρυχώρους, 
καὶ βελτίω αὐτὴν κατέστησεν" ἦν γὰρ ἔρημος ἐπὶ ἔτη ο΄. αὕτη 
ἦν 5 δευτέρα. τοῦ ἱεροῦ ἀνοικοδομή. ἐπληρώϑη δὲ τὸ ἱερὸν δι᾿ δ 
ἐτῶν μ΄. ὁ δὲ αὐτὸς ᾿ρταξέρξης παρακληϑεὶς ὕπό τινων τῆς ἢ 
συγκλήτου αὐτοῦ, καὶ τοὺς ὑπολοίπους Ἰουδαίους ἀπέλυσε, καὶ 
εἴτις ἐὰν ἠβουλήϑη τότε ἀνελϑεῖν elg τὴν Ἱερουσαλήμ, ἀνῆλϑε 


4. αὔγους] αὐγοῦς Ox. 14. ἔπεισεν Cedrenus p. 139. B, ἐποίη- 
σεν Ox. | 


torium suum fixerat Holophernes. Judaei autem eaput ab ea sccipien- 
tes, conto impactum, e muro anteluculo extulerunt, ostentantes illud 
Holophernis exercitui, Aurora autem illucescente, Persae Holophernis 
caput conto impositum conspicientes, effectumque hoc a Numine quodam 
existimantes, terga dederunt: atque sic dissolutum est bellum, Judaeis 
contra Persas victoria potitis: uti hoc constat ex scriptura Hebraica, 
Haec etiam sapiens Irenaeus memoriae mandavit. " 
Dario successit in regno Assyriorum Artaxerxes. Neemias autem Se- Ὁ 
cerdos, ex semine Davidis, qui apud regem plurimum poterat, (summe : 
enim sibi charum habuit, ipsumque adeo Eunuchis suis praefecerat; ) im- 
petravit ab eo, uti libertati suae restitutus et pecuniis instructus, müt- 
teretur ad Hierosolymarum ruinas instaurandas. Erat enim haec prima . 
urbis Hierosolymitanae captivitas; prima etiam Templi eversio. Neemisa 
itaque dimissus, Hierosolymas rediit; et ruinas ejus excitavit; plateas 
ejus ampliores fecit, urbemque adeo totam in melius redegit: quae quj- 
dem deserta erat per annos Lxx, "Tum etiam et Templuu instauratem 
est: cujus secunda fabrica spatio xL. annorum absoluta est, Sed et Ar- 
taxerxes etiam Primoribus suis quibusdam ad id adductus, Judaeos etiam 
reliquos in patriam suam remisit. Liberum itaque cuique fuit, Hieroso- 


BENE" 





CHRONOGRAPHIA. L. VI. 161 


μιτὰ Ἔσδρα τοῦ προφήτου καὶ ἡγουμένου" ᾧτινι xol τὰ ἱερὰ 
σχεύη ἔδωχε καὶ τὰς βίβλους τὰς ἱερατικὰς τὰς εὑρεϑείσας" ὃ δὲ 





αὐτὸς Ἔσδρας τῶν μὴ εὑρεϑέντων βιβλίων ἀπὸ ὑπομνήσεως αὖ- X 68 


τοῦ γράφεσϑαι τὰ ὑπομνήματα ἐποίησεν. 


5 Ἐν δὲ τοῖς αὐτοῖς χρόνοις ἐβασίλευσεν 7j Maxidovla χώρα" ἐν 
᾿ς ᾧπρῶτος ἐβασίλευσεν ὃ Κραναὸς ἔτη κη΄. καὶ λοιπὸν ἐβασδευ--: 
' eu» ἄλλοι χγ΄ ἕως Φιλίππου. ἦσαν δὲ τότε τὰ τῶν Ἑλλήνων δι.- 
, δάσχοντες φιλόσοφοι xal ποιηταὶ Σοφοκλῆς καὶ Ἡρακλείδης 
| καὶ Εὐριπέδης καὶ Ἡρόδοτος καὶ Σωχράτης καὶ ὃ μέγας Πυ- 












τέρω χρόνοις ἐν “ατῷ τῆς Θηβαΐδος, ἐκ γένους ὑπάρχων τοῦ 
Ἡραχλέος τοῦ àx τῆς ᾿Αλχμήνης καὶ τοῦ Πίχου Διός" ὅστις ἄνε- B 
τράφη ἐν τῇ lonavía ymoa, καὶ ἀνδρεῖος γενόμενος ἦλϑε τότε 
ἀπὸ τῆς Ἱσπανίας ἐπὶ τὴν ᾿Ιταλίαν, φυγὼν τὸν Εὐρυσϑέα βασι-- 
᾿ 5λία" καὶ ἐβασίλευσεν ἔτη λη. ὅστις ἔλαβε γυναῖκα τὴν «Αὔγην, 
| τὴν Mov ϑυγατέρα βασιλέως, ἐβασίλευσε δέ, ὡς ἐκ τοῦ γένους 
χαταγόμενος τοῦ Πίκου Διός" ὅϑεν καὶ στήλας αὐτῷ χρυσᾶς 
zal πορφυρᾶς ἀνέστησαν oi Ἰταλοὶ καὶ βασιλεῖς, ἤτοι ῥῆγες, ἐκ 
τοῦ γένους αὐτοῦ βασιλεύσαντες ἐν τοῖς ἐσχάτοις τῆς δύσεως μέ- 
βεσιν" αἵτινες στῆλαι ἕως τοῦ παρόντος ἵστανται. 


6. Χραναός ] Sic etiam Cedrenus p. 139. D. 7. wy] κβ΄ dicere 

debebat. V. ad p. 22. A. 8. Ἡρακλείδης] Scribe Ἡράκλειτος cum 

Cedreno, Polluce p. 144. 11. ἐκ γένους ὑπάρχων [τοῦ Ha- 

κλέος, τοῦ ἐκ] τῆς ᾿λχμήνης καὶ τοῦ Πήκου Διός. .., 5.18. quae 
 πηοὶς inclusa sunt, desiderantur apud Cedrenum. * Ch 12. Πή- 
zov Ox., ut solet. 15. Αὐγὴν Ox. Sic et infra. 


Mes redire, cum Esdra Propheta; quem et Ducem habuerunt: quin et- 

iB sacra reddebantur vasa; libri etiam Sacerdotales, quicunque inveniri 
puerant: eorum vero qui non invenü erant, Esdras ipse, ex Memoria 
88, describendi copiam fecit. ' 


44 — Es temporibus Macedonia Regi parere coepit. Regnavit illic pri- 
|^ mu» Creneus, annis xxviu, et post eum alii xxii, usque ad Philippum. 
Ciren idem tempus floruerunt spud Graecos, Philosophi et Poetae, So- 
; Heraclides, Euripides, Herodotus, Socrates etiam et Magnus 
Temporibus autem supra memoratis,- natus est Hercules, in 
3 genus ducebat is ab Hercule, Pici Jovis et Alcmenae 
| - im Hispania enutritus est; unde, cum virilior factus esset, in Ita- 
Bem, eavenms sibi ab Eurystheo rege, se recepit: ubi regnavit per annos 
τς EENVIZS. uxorem habuit Augen, Alei regis filiam, Italiae vero regnum ven- 
, ut qui ex Jove Pico oriundus esset. Unde et, qui eum se- 
ex genere i-r Italiae reges, statuas ei aureas οἱ Porphy- 
ia C ociden finibus posuerunt: quae et etiamnum stantes vi- 
sunter.. 
loannes Malalas. 11 


i09uyópuc. ἦν δὲ Ἡρακλῆς γεννηϑεὶς ἐν τοῖς προειρημένοις ἀνω- Ο 905 





162 IOANNIS MALALAE 


Εἰσὶν οὖν ἀπὸ ᾿4δὰμ ἕως τῶν χρόνων τούτων ἔτη Eg. 
.C | Kolpezà ᾿Αρταξέρξην ἐβασίλευσαν τῶν Ἀσσυρίων ἄλλοι πολ.- 
᾿ Aol ἕωξ Δαρείου τοῦ νεωτέρου. 

Τῆς δὲ Ἰταλίας ἐβασίλευσεν ὃ υἱὸς τοῦ Ἢ ρακλέος ὃ ἀπὸ τῆς 
Αὔγης, ὃ Τήλεφος. καὶ μετ᾽ αὐτὸν ἐβασίλευσεν ὁμοίως ὃ υἱὸς 
αὐτοῦ, ὅντινα “1ατῖνον ἐχάλεσεν " ἐβασίλευσε δὲ ἐν τῇ χώρᾳ ἐκεί- 
γῃ αὐτὸς “ατῖνος ἔτη ιη΄, καὶ ἐχ τοῦ ἰδίου ὀνόματος τοὺς Κι- 
τιαίους καλουμένους ἐπωνόμασε “(ατίνους. | 

O 206 Τότε δὲ ivdag ὃ ᾿Αγχίσου à Φρὺξ φεύγων ἐκ τῆς mog- 

: ϑήσεως τοῦ Ἰλίου, ἤτοι τοῦ Τρωικοῦ πολέμου, ἀπῆλϑεν ἐπὶ τὴν 10 
“Πιβύην πρὸς τὴν Φοίνισσαν Διδὼ τὴν καὶ ᾿Ελισσάν. καὶ ἐν- 
διατρίψας ἐκεῖ, λάϑρᾳ ἐάσας αὐτὴν ἔφυγεν, ὡς φοβηϑεὶς τὸν 

Ὁ Ἰάρβα, βασιλέα τῆς ““φρικῆς᾽ καϑὰ Βεργίλλιος 6 σοφὸς Ῥω- 
μαίων ποιητὴς συνεγράψατο. ὃ δὲ σοφώτατος Σέρβιος ὃ Ῥω-- 
μαῖος ἐν τοῖς αὐτοῦ συγγράμμασιν ἐξέϑετο, εἰπὼν ὅτι μετὰ τὸ 15 
τελευτῆσαι τὸν «Αϊνείαν ἔτη πολλὰ ἦν ἢ ΖΔιδὼ ἀπὸ πόλεως μικρᾶς 
λεγομένης Χαρτίμας, οὔσης τῆς παράλου Φοινίκης, μεταξὺ τῶν 
δρίων Τύρου καὶ Σιδῶνος. ἥτις Ζιδὼ ἦν πλουσιωτάτη᾽ ἔσχε δὲ 
ἄνδρα τινὰ ὀνόματι Συχαῖον, ὄντα καὶ αὐτὸν πλούσιον σφόδρα. 
τὸν δὲ αὐτὸν Συχαῖον ἐφόνευσεν, ὡς χυνηγοῦντα, ὃ ἀδελφὸς μὰ- 

δ. Τήλεφος} Τελέβοος Cedrenus. "Vid. Bentlei. p. 73. 6. ὃὲ δὲ 
Ox. 7. Κιτιαίους] Σκιτίνους Ox., Krgraíovg Cedrenus, eodem 
modo corrigendus. 9. “ἐνείας Ch., “ἐνίας Ox. 18. "Iaofla] 
Scr. Ἰάρβαν. Ἰορδάν Cedrenus. Eodem fere modo in homine co- 


gnomine variant libri Eutropii V. 9. 17. Χαρτίμας] Χαρτεικῆς 
edrenus. | 





“ 


Àb Adamo autem, usque ad haec ἰδροσα, anni effluxerunt 
MNMMMCCCLXII. 
Post Artaexerxem vero Assyriis imperaverunt alii plurimi usque ad - 
Darium secundum. 
Italiae autem regnavit TTelephus, Herculis ex Auge filius. 'TTelepho τ 
etiam successit filius ejus, nomine Latinus. Regnum hic tenuit, per an-, ἢ 
nos xvii; quique antea Scitini vocabantur, Latinos eos, ἃ nomine sue 3, 
appellavit. à 
Eodem tempore Aeneas Phryx, Anchisae filius, post Ilii excidiem 
bellumque "Trojanum, fuga sibi prospiciens, Libyam profectus est, ad 
Didonem, quae et Elissa dicta est, 8 Phoenicibus oriundam. Nom dia 
autem ibi commoratus, Didone relicta, clam aufugit; nempe metuens sibi 
ab Jarba, rege Africae: sicut Virgilius, sapiens Romanorum Poeta serí- 
ptum reliquit. Juxta autem ac Servius sapientissimus Romanus, in scri- 
ptis suis tradidit, ita hoc modo se res habet. Longo post Aeneam met- 
tuum tempore, Dido erat; oriunda quidem ex Chartlima, exigua et ma- : 
ritima Phoeniciae urbe, quae fines Tyri et Sidonis Ínterjacet.. Erat aw- — 
tem haec opulentissimas sicuti et fuerat etiam Sichaeus, maritus ejes: 








CHRONOGRAPHIA. L. VI. 168 


Διδὼ ὀνόματι Πυγμαλέων, διαφϑονούμενος αὐτῷ, ὡς πολὺ εὐ-- 
zópe καὶ κελεύοντι πάσῃ τῇ χώρᾳ ἐκείνῃ. ἦσαν γὰρ οἱ δύο 


ἔφιπποε καταδιώκοντες σύαγρον καὶ βαστάζοντες βήναβλα’ ix 
τῶν ὀπισϑίων οὖν ἐλϑὼν ὃ ᾿Πυγμαλίων δέδωκε τῷ Συχαίῳ κατὰ O 207 


51e νώτου αὐτοῦ τῇ λόγχῃ, καὶ ἐφόνευσεν αὔτόν " ἦν γὰρ γεν. 
ναῖος᾿ καὶ λαβὼν τὸ λείψανον αὐτοῦ ἔῤῥιψεν εἷς κρημνόν. καὶ 
ὑποσερέψας εἶπε τοῖς διαφέρουσιν αὐτῷ καὶ τῇ γαμετῇ αὐτοῦ ὅτι 
ὡς χατεδίωχε τὸν σύαγρον κατεχρημνέσϑη. ἠβούλετο δὲ ὃ αὐτὸς. 
Πυγμαλίων καὶ τὴν αὑτοῦ ἀδελφὴν φονεῦσαι καὶ λαβεῖν τὰ χρή.- 
ἸΌματα πάντα. ἥτινι Διδὼ ἐφόνη ἐν ὁράματι ὃ αὐτῆς ἀνὴρ Συ- 


χαῖος καὶ εἶπεν αὐτῇ, Φύγε, μή σε φονεύσῃ Πυγμαλίων, δείξας . - 
αὐτῇ xal τὸν τόπον τῆς πληγῆς. καὶ λοιπὸν 5 αὐτὴ Διδὼ λα- V 69 


ϑοῦσα τὸν ἑαυτῆς ἀδελφὸν Πυγμαλίωνα, καὶ εὑροῦσα καιρόν, 

üafe πάντα τὰ χρήματα τὰ ἑαυτῆς, καὶ βαλοῦσα εἷς πλοῖα 
Barà τῶν ἰδίων ἀνθρώπων αὐτῆς φυγοῦσα ἀπέπλευσεν ἐχ τῆς 
Φοινίκης, xal ἦλϑεν εἷς τὴν “ΠΙιβύην, χώραν τῆς Ἱφρικῆς. καὶ 
κτίζει ἐχεῖ πόλιν μεγάλην πάνυ, ἣν ἐκάλεσε. Καρτάγεναν" καὶ 
ἐβασίλευσεν ἐν αὐτῇ, καὶ ἐκεῖ τελευτᾷ σωφρόνως ζήσασα. 
| Ὁ δὲ Αἰνείας χρησμὸν λαβὼν ἀπέπλευσεν ἀπὸ τῆς “Τιβύης, 
| Bfwióonerog ἐπὶ τὴν Ἰταλέαν ἐλϑεῖν. ἀνέμου δὲ ἐναντίου γενομέ- 
νυ, ἐξεῤῥίφη μετὰ τῶν ἰδίων' πλοίων πλησίον τῆς Σικελίας εἰς 
. τὴν Καλαβρίαν ἐν πόλει λεγομένῃ “Αργυρίππῃ, τῇ κπτεισϑείσῃ 





1 «77: Χαρτάγεναν Χαρταγαίναν Ox. Conf. vol. II. p. 68. B. 
» Didonis frater, Pygmalion, invidens, (tum quod ditissimus esset, tum 
etiam omnem in exercitu regionem sibi subjectam teneret:) eom, 
imer venandum, trucidavit. Cum enim duo isti, venabulis Qinstruct, 
equites aprum persequerentur ; emalion, tergo veniens, Sichaeum, 
(qui vir "erat strenuus,) dorso hasta transfixo, interfecit; corpusque 
eju cerreptum, in praeceps dedit. Reversus autem a venatione, ne- 
et wxori ejus retulit: eum, dum aprum insequeretur,. praeci- 
perisse, Habuit etiam in animo Pygmalion sororem suam e 
μετ - τὴν ες γον divitiasque ejus omnes occupsre. Bed apparuit per inso- 
anh: Didoni Bichaeus conjux; qui monuit eam; Fuge, Cinque ) ne 
Premi occidat: simulque ei vulneris locum ostendit. Dido itaque, 
fampes nacta opportunum, clam fratre, divitias suas omnes congerit: qui- 
bus. ὧδ waves conjectis, simul cum suis ex Phoenicia fugiens, in: Libyam, 
Afiíene vegienem , pervenit: ubl urbe maxima extructa, Carthaginem ap- 
pilsulae fbique soim reguli constituens, vitam pudice actam absolvit. 
,  * üméess autem firacelo monitus a Libya solvit, in Italiam navigatu-: 
i πίον αὐ adversis jitatus ventis, delatus est cum classe sus ad Argyrip- 
stu aCalabriae bem. DoB procul ἃ Sicilia sitam. Conditorem buit 
uis ists Dicacdem, Tydel fiium: Tydeus autem, Aetolis oriundus, 











πὸ Διομήδους τοῦ Τυδέως. ὅστις ὑπῆρχεν «Αἰτωλὸς τῷ γένει, Β 


/ 





pM 





164 IOANNIS MALALAE 


φέρων τὴν συγγένειαν ἐκ τοῦ. Olyéuc , βασιλέως τῆς divioilug. 
Orig Οἰνεὺς ἀγαγόμενος γυναῖκα ὀνόματε "Egígoiw» ἔσχεν. ἕξ. 
O 908: αὐτῆς τὸν Τυδέα. καὶ ἐτελεύτησεν ἡ ᾿Ἐρέβοια, καὶ ἠγάγετο ἑτέραν 
γυναῖκα ὀνόματε VfAdaluv* καὶ ἔσχεν 45 αὐτῆς τὸν Πἤελέαγρον. 
καὶ ϑυγατέρα ὀνόματε Ζ]ηιάνειραν. νεώτερός τις ὀνόματι "4χε- δ 
λᾷος, υἱὸς Ποσειδωνίου, συγκλητικοῦ τοῦ Τυδέως, ἐμνηστεύσατο. 
ὃ δὲ ᾿Αχελῷος πρὸ τοῦ γάμου ἔφϑειρε τὴν “ηιάνειραν λάϑρα, 
καὶ μετὰ ταῦτα λέγει τῷ πατρὶ αὐτῆς τῷ Οἰνεῖ, Οὐχ ἄλλως 
λαμβάνω τὴν ϑυγατέρα cov, d μὴ παραχωρήσεις uos τὸ βασί- 
λειόν σου διοικεῖν. ὃ δὲ οὐκ ἐπείσϑη αὐτῷ" καὶ λοιπὸν σὺν τῷ 10 
. OQ ἰδίῳ πατρὶ ἀντῆρεν 0 2dyclgiog τῷ Οἰνεῖ καὶ ἐπολέμησεν αὐτῷ. 

, καὶ ἠναγκάσϑη ὃ Οἰνεὺς προτρέψασϑαι ἐκ τῆς ὠϑίας χώρας 
στρατηγὸν γενναῖον,. Ἡρακλέα τὸν λεγόμενον Πολύφημον, συν-- 
ταξάμενος διδόναι αὐτῷ τὴν ἑαυτοῦ ϑυγατέρα τὴν 4ηιάνειραν. 
ὅστις κατελϑὼν μετὰ τῆς ἐνόπλου αὐτοῦ στρατιᾶς συνέβαλε 15 
πόλεμον μετὰ Ποσειδωνίου καὶ τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ ““χελῴου. καὶ εἷς 
τὴν συμβολὴν ξίφει ὃ Πολύφημος τὸν ΠΙοσειδώνιον ἀνεῖλε, τὰν 
πατέρα Ἀχελῴου" διὰ τοῦτο δὲ ἐξέϑεντο οἱ ποιηταὶ ὅτε τὸ κέρας 
τοῦ Zys gov ἀπέσπασεν ὁ Ἡραχλῆς, ὅπερ ἐστὶ τὴν πατρικὴν αὖ-- 
τοῦ δύναμιν. καὶ ἑωρακὼς τὸν ἴδιον αὐτοῦ πατέρα πεσόντα, φεύ-- 9φ0. 
γει ἔφιππος" διὸ καὶ γράφουσιν αὐτὸν ἱπποκένταυρον. καὶ ἐν τῷ 1 

p καταϑιώχειν αὐτὸν τὸν Πολύφημον Ἡρακλέα στραφεὶς obese 


b. φεώτερός tig, ὀνόματι ᾿4χελῶος) ,,Legendum ἥντινα νεώτερός 
s. Οδάγεπας, ἐξ ἧς ἔσχε τὸν Μελέαγρον, καὶ τὴν Δηιάνειραν, 
ἥντινα ἡρμόξετο ᾿Αχελῶος. “ Ch. ibid, ᾿Αχελῶος Ox. semper. : 
15. στρατιᾶς Cedrenus, σερατεεᾶς Ox. 


Oeneo, Aetolorum rege genus ducebat: qui uxorem habuit Eriboeam, 'T'y- 
dei matrem.  Eriboea autem fatis defuncta, uxorem duxit alteram, nomi- 
me Althaeam: ex qua filium suscepit Meleagrum; filiamque Deianiram. 
Hanc juvenis quidam, Achelous, Posidonii filius, qui 'ydei ex consilia- — | 
riis fuit, desponsatam sibi habens, ante nuptias clanculum vitiavit:.deim- . 
de vero Oeneo, patri ejus, dixit, filiam illius se non alia conditietia -du- 
cturum, nisi et regni administrationem etiam sibi concederet. Oenoe ve- 
ro renuente, Achelous, cum patre suo, bellum ei infert. Necessitate 
igitur adactus Oeneus, in auxilium sibi, ex Phthia regione, ducem stre- 
nuum, Herculem quendam, qui et Polyphemus dictus est, vocavit: cuml 
etiam in uxorem dare Deianiram filiam promisit. Poly s itaque, onm 
ferita venlens, in Posidosrium filiumque fins Ach am , &rma δον; 
ipso autem cengressu, Polyphemus Posidonium, Acheloi patrem, gla- — 
dio peremit. . Unde Poetae (abulantur Hercules i crm e v 
86: Paternum scilicet auxilium. Achelous autem , ubhispatrem caesum vi. ἡ 
dit, fugam eques capessit, unde et eum Hippocentaurum fuisse 
Fugientem autem Acheloun dum Polyphemus insequitur, conversus Aebe- 





^ 


CHRONOGRAPHIA. L. V. . 465 


αὐτὸν κατὰ τοῦ μαστοῦ καὶ εὐθέως 0 Ἡρακλῆς ἀντετόξευσε τὸν O 209 
ἀχελῷον, Qc περᾷ τὸν ποταμὸν ὀνόματι Φορβάν. καὶ φιβλω- 
ϑεὶς ὃ 2dysAgoc χατηνέχϑη ἀπὸ τοῦ ἵππου εἰς τὰ ῥεῖθρα τοῦ 
ποταμοῦ xal ἀπώλετο. καὶ μετεκλήϑη ἔκτοτε ὃ αὐτὸς ποταμὸς 
βἀπὸ τῶν τῆς «Αἰτωλίας χώρας ᾿Ἀχελῷος ἕως τῆς νῦν, καϑὰ Κε- 
φαλίων ὃ σοφὸς ἐξέϑετος ὃ δὲ Πολύφημος Ἡρακλῆς ix τῆς 
πληγῆς τοῦ μαστοῦ ut) ἡμέρας τινὰς τελευτῇ. — 
ἹΠΠελέαγρος δὲ ὃ τοῦ Οἰνέως υἷός, ἀδελφὸς δὲ τοῦ Τυδέως 
xul 4ηιανείρας, ἐποίησεν ἄϑλον μέγαν ἐν τῇ Καλυδωνίᾳ χώρᾳ, 
ΙΟφονεύσας χάπρον φοβερόν, τῆς ᾿Αταλάντης τῆς ϑυγατρὸς τοῦ 
Σχοιγέως οἴσης μετ’ αὐτοῦ" ἥτις προποιήσασα τοξεύει τὸν E 
σύαγρον᾽ ἐλυμαίνετο γὰρ οὗτος ὃ ϑὴρ πᾶσαν τὴν χώραν ἐκεί- 
νην. xui μετὰ τὴν ἀναίρεσιν τοῦ ϑηρὸς τὸ δέρμα αὐτοῦ ἐχα-: 
eisaro ὁ lMiéayoog τῇ ᾿Αταλάντῃ, εἰς ἔρωτα αὐτῆς βληϑείς. 
ἀπελθὼν δὲ 0 Μελέαγρος πρὸς τὸν ἑαυτοῦ πατέρα Οἰνέα, ἀπῃ- Ο 910 
τήϑη naQ αὐτοῦ τὰ νικητήρια τοῦ ϑηρός" xal μαϑὼν ὅτι τῇ 
Αταλάντῃ τὸ δέρμα ἐχαρίσατο, ὀργισϑεὶς κατὰ τοῦ ἰδίου υἱοῦ, 
6» εἶχε ϑαλλὸν ἐλαίας, φυλαττόμενον παρὰ τῇ ᾿ἀλϑαίᾳ τῇ ἕαυ- V 70 
|. 1€) μὲν γυναιχί, μητρὶ δὲ τοῦ DMeAeáypov, ὅντινα ϑαλλὸν τῆς 
| Süsuc ἢ 24A9ala ἔγκυος οὖσα ἐπιϑυμήσασα ἔφαγε, καὶ κατα-- 
"auica τὸ φύλλον τῆς ἐλαίας εὐθέως τεκοῦσα συνεγέννησε τὸ τῆς 
δαίας φύλλον σὺν τῷ ἸΠελεάγρῳ" περὶ οὗ χρησμὸς ἐδόϑη τῷ 
παιρὶ αὐτοῦ τῷ Οἰνεῖ τοσοῦτον χρόνον ζῆν τὸν Ἰελέαγρον 








9. μέλαν Ox. 18, ἀναίφρησιν Ox. 18. 19. θαλλὸν] 8ᾶλ- 
λον Ox. 


im agita in eum emissa, juxta mamillam vulnerat. Polyphemus autem 
» dum Phoerbam fluvium trajicit, sagitta vicissim petivit: quo, 
emíessos Achelous, ex equo in flumen deturbatus, ibidem periit, Flu- 
Ae Kaque istud Aetoli Acheloum ad hunc usque diem vocant: sicut 
amer est sapiens Cephalion. Polyphemus etiam, paucos post dies, ex 
maslnilla accepto, interiit. 
"autem, Oenei filius, 'T'ydei et Deianirae frater, egregium 
:Sbivit, aprum horrendum prosternens , in terra Calydonia. 
ineris habuit Atalantam, fSchoenei filiam: quae et ipsa 
percueserat : nem enim eam omnem vastabat fe- 
utem apri interfecti exuvium Átalantae, cujus amore 








! frondem summopere tivit: .et fronde devorata, 
"1 Ιδ,συό»- ἣν; (frondem olivae e v tiglo: enixa -est. Oeneus vero, 
"— jufenfíls-potepysab. Oraculo accepit, fiium tam diu in vivis faturum. esse, 








* 


166 , IOANNIS MALALAE 


ὅσον χρόνον φυλάττεται τὸ φύλλον τῆς ἐλαίας τὸ uev αὐτοῦ ytb-. 


Β᾽ 


»ηϑέν" ὅπερ φύλλον ὀργισϑεὶς ὃ Οἰνεὺς εἰς πῦρ ἔβαλε, καὶ ἐκαύ- 
ϑη, ἀγανακτήσας κατὰ τοῦ ιἰδίου υἱοῦ" καὶ παραχρῆμα ὃ Me- 
λέαγρος ἐτελεύτησεν, ὡς ὃ σοφὸς Εὐριπίδης δρᾶμα περὶ ToU: αὖ- 
τοῦ ἸΜελεάγρου ἐξέϑετο. 5 


ἹΠετὰ δὲ τὴν βασιλείαν τοῦ Οἰνέως ἐβασίλευσε τῆς dlro- 
λίας ὃ ἄλλος υἱὸς αὐτοῦ ὃ Τυδεύς, ὃ πατὴρ τοῦ Διομήδους. ὃ 
δὲ Ζιομήδης μετὰ τὴν τελευτὴν τοῦ ἰδίου πατρὸς Τυδέως ἐβα- 
σίλευσε τῆς Moytluv χώρας, ἀγαγόμενος ἐκ τοῦ Ἄργους γυναῖκα 
ὀνόματι αἀϊγιάλειαν. καὶ ἀπονοηϑεὶς ὑπέταξε τὴν ἑαυτοῦ χώραν 10 


᾿ τὴν «Αἰτωλίαν, πολεμήσας αὐτούς" καὶ καταλύσας τὸ βασῆλειον 


αὐτῆς καὶ ποιήσας αὐτὴν ὑπὸ τὴν ᾿Αργείων βασιλείαν, τοῦτ᾽ 


Ο 911 ἐστὶν ὑπὸ τὸ ἰδιον κράτος, καὶ εὐθέως μετὰ τῶν "yov ἐξώρ-- 


| μῆσεν ἐπὶ τὸν Τρωιχὸν πόλεμον. καὶ ἐπανελθὼν μετὰ τὴν γίκην 
. τῆς Τροίας ἐπὶ τὸ ἴδιον αὐτοῦ βασίλειον οὐκ ἐδέχϑη ὑπὸ τῆς 15 
ἰδίας πόλεως ἢ τῆς συγκλήτου αὐτοῦ, ἀλλ᾽ ἀντέστησαν αὐτῷ ἕν 


C δυνάμει πολεμοῦντες, μαϑὼν δὲ ὅτι 7j γυνὴ αὐτοῦ ἡ «Αἰγιάλεια 


᾿ ΄ῳ ^s € , 
κατασχευάζει αὐτῷ ϑάνατον, ὡς πορνευϑεῖσα ὑπό τινος συγκλη- 


D ον» e e € DE 
τικοῦ αὐτοῦ, ὅστις xol ἀνϑίστατο αὐτῷ χραταιῶς, ὁμοίως δὲ 


ἀχούσας ὅτι ἐπορνεύϑη ὑπὸ τοῦ Οἴακος, υἱοῦ τοῦ Ναυπλίου, ἈΠ 

οἵτινες διὰ τὸν πρὸς αὐτὴν ἔρωτα πολλῷ σϑένει ἀντεμάχοντο 

αὐτῷ, xad dg Ó σοφὸς “ἰδυμος ἐξέϑετο , προσεσχηκὼς δὲ ὃ Ζ1ι.-- 
μήδης τοὺς ἡγεμόνας καὶ πᾶσαν τὴν “Πργείων χώραν ἀνϑισταμέ- 


1. φυλάττεται Cedrenus υλάττετο Ox. 4, δρᾶμα Ch., δράμμα 
Ox. 20. Οἴανορ met P. 75., "Texos Ox. 


quim ssservátam habuerit olivae frondem, eodem parta editar): Hane 


autem pater, ira in filium concitatus, in ignem ecit: qua i mibos eb ab- 4 
ἤυρία, Meleager statim efflavit animam: uti in Dramate suo, de Me- 
isto , scriptum tradidit Euripides. 


Oeneo successit in. Aetolorüm regno filius alter , Tydeus, peti Dio- 
medi. Diomedes vero, patre defuncto, Argivorum . regnum btinait; 
uxore Árgiva ducta nomine Aegialia: caeterum insania ooscitus, centza 
Aetolos srma movens, propriam ditionem subegit: Aetoliaeque regne. dia- 
soluto, Argivorum eam, quo ipse potitus fuerat, imperio subjecit. . lada 
cum Achaeis, in bellum rojahum, rofectus € Troja autem. eversa, 
in regnum suum reversum, nec pulus, néc Primerés eum. receperumé " 
sed et armis etiem eum depulerunt. Ubi antem didicisset, uxorem Angina 
llam vitae suae insidias struxisse: (stuprata: enim ἃ ἃ quedas. ὡς 
Nobilibus οὐπᾳ) qui, una oum: Hiace: Hiace, Nanplii filio, 4 etam acimi- ( 
» participe, ob. Aegialiae amorem, sugimis ber bebdaabata) 


per etiam apud «o recogitans ,; Argivorum Duces, Xotemique:edoo-pue - 





CHRONOGRAPHIA. L. VI.- 167 


»y» αὐτῷ, μὴ δυνάμενος δὲ ἀπελϑεῖν μηδὲ ἐπὶ τὴν «Αἰτωλίαν, 
τὴν ἐδίαν αὐτοῦ βασιλείαν, ὡς λύσας αὐτῆς τὸ βασίλειον, πα-᾿ 
ραχωρήσας τὴν ἰδίαν αὐτοῦ βασιλείαν ἀνεχώρησεν, ἀποπλεύίσας 
ἐπὴν Καλαβρίων χώραν" καὶ κτίζεε πόλιν ἐκεῖ παραλίαν, ἣν 
ξὠνάμασεν Moyvoixmyv, ὡς προγέγραπται, τὴν μεταχληϑεῖσαν D 
Βενέβεντον νῦν. καὶ δεξάμενος τὸν «Αϊνείαν ἐκριφέντα ἐν τῇ Ο 919 
αὐτῇ πόλεε κατέσχεν, ἐν πόλλῃ τιμῇ καὶ ϑεραπείᾳ ἔχων αὐτόν" 

καὶ συνδιῆξεν αὐτῷ ὃ «Αϊνείας τὸν χειμῶνα. 


, Kal λέγει τῷ 4ιομήδει ὃ «ἀϊνείας, Ἔγνων ὅτι τὸ ϑεῖον Παλ- 
Ἰολάδιον τὸ ἐν τῇ Τροίῃ ἀποκείμενον ἐχομίσω, ὅπως ἐπιγραφῇ 
δίδοται τὸ Παλλάδιον τῷ ΑΑϊνείᾳ. ὃ δὲ “ιομήδης εἶπεν αὐτῷ 
ὅτι ἘΣ οὗ τοῦτο μετὰ τοῦ Ὀδυσσέως ἀφειλόμην οὐκ ἔλειψάν μοι 
συμφοραὶ οὔτε τῷ ἐμῷ στρατῷ ὅϑεν ἠναγκάσθην αἰτῆσαι τὴν 
| lle3íav περὶ αὐτοῦ" xol 00035 μοι χρησμὸς ἀποδοῦναι αὐτῷ τοῖς 
M υτρωσί, καὶ εἶπεν ὃ «Αϊνείας, 4ός μοι αὐτό. καὶ εὐθέως ποιή-- 

σας ϑυσίαν ὃ Ζιομήδης παρέσχε τὸ Παλλάδιον τῷ «Αϊνείᾳ. καὶ E 
λαβὼν αὐτὸ ὃ ΑἸϊνείας, καταφϑάσαντος τοῦ ϑέρους, ἐξώρμησεν 
lil τὴν Ἰταλίαν πρὸς τὸν “ατῖνον " καὶ ἑαυτὸν συμμίξας αὐτῷ 
pO ἧς ᾿εἶχε βοηϑείας ἐνόπλου στρατοῦ τῶν Φρυγῶν, ἐπολέμη- 
Boa» τοῖς ἹΡουστούλοις" καὶ εἷς αὐτὸν τὸν πόλεμον ὃ “1ατῖνος 
. tl Τηλέφου υἱὸς ἐσφάγη, καὶ ἤνεγκαν oi Ῥουστοῦλοι τὰς 


. 1. μηδὲ Cedrenus, μήτε Ox. 4. Χαλαβρίων] Χαλαβρίαν Cedre- 
mun 10, ὅχως ἐπιγραφῇ δίδοται] Haee vix sana. 


















polum hostes se habere; neque in m sibi esse, In patriun suam Ae- 
fellam gedire, cujus imperium ipse dissolverat: regno suo relicto, in Ca- 
hbeam navigavit; ubi urbem condidit maritimam, quam Argyrippam, 
sá-diximos, appellavit; Beneventum haec nunc vocatur: sicuti haec a 

: Didymo narrsntur. Ad hanc ipsam nrbem ventis jactatum Ae- 
Jom humaniter et honorifice excepit: cujus etiam hospitio 
ἮΝ Aedes per totam Hyemem. | 


autem Aeneas affatus; Novi, inquit, divinum Palladium, 
b religiose asservatum, et a Te exinde delatum, ex Inscri- 
) deberi, Ad haec Diomedes; ex quo, inquit, Palla- 
em hec ab Ulisse accepi, multas ego exercitusque meus calamitates 
.gumus. Co&ctus itaque Oraculum de hac re consulere, respon- .. 
anm apa Pelladium Trojanis reddendum esse. Mihi itaque reddas: in- ^^ 
u ees — Diomedes iur, sacris rite peractis, Palladium Aeneae 
Aeneas &Btem , Palladio accepto, aestate tum ineunte, in Ita- 
Mi, profectus est: et societate cum eo inita, exercitum, 
armatum habuit, contra Rutulos duxit. In hoc bello 
fius, cecidit; victoriaque penes Rutulos erat. 














3 - 
T 








168 . IOANNIS MALALAE 


Καὶ ἀπῆλϑεν ὃ ivtlag πρὸς τὸν Εὔανδρον xol τὸν υἱὸν 
V 71 αὐτοῦ Πάλλαντα, ἄνδρας πολεμικωτάτους" οἵτινες διῆγον εἷς 
᾿ τὴν Ἰταλίαν, οἰκοῦντες κώμην λεγομένην Βαλεντίαν, ἰϑύνοντες 
O 213 ἐπαρχίαν μίαν. ἐν fj κώμῃ καὶ ἔκτισεν ὃ Πάλλας οἶχον udyav 
πάνυ, οἷον οὐχ εἶχεν ἡ περίχωρος ἐχείνη, ὅστις οἶχος ἐκλήϑη τὸ 5 
ἸΠαλλάντιν, καὶ ἀπὸ τότε ἐκλήϑη τὰ βασιλικὰ κατοιχητήρια παλ-- 
λάντιον ἐκ τοῦ Πάλλαντος. καὶ ἤτησεν αὐτοὺς λαβεῖν παρ᾽ αὖ» 
τῶν ὃ ΑἸϊνείας βοήϑειαν στρατοῦ" ᾧτινι παρέσχεν ὃ αὐτὸς Πάλ-- 
λας καὶ ὃ αὐτοῦ πατὴρ Εὔανδρος γενναίους πολεμιστὰς ἄνδρας v'. 
καὶ πάλιν ἀπελϑὼν ὃ αὐτὸς «ἀϊνείας πρὸς ἄλλους τοπάρχας ἔλα-- 10 
ft πολλὴν βοήϑειαν στρατοῦ, ἐπειδὴ πᾶσα 7j χώρα ἐκείνη ἔναν-- 
τιοῦτο τοῖς Ῥουστούλοις xal τῷ Τούρνῳ, βασιλεῖ αὐτῶν. καὶ 
B συνέβαλεν αὐτοῖς ὃ Αἰνείας πόλεμον, καὶ ἐνικήϑησαν τὸν πόλεμον 
οἱ Ῥουστοῦλοι ὑπὸ τοῦ «“ἰϊνείου, σφαγέντος τοῦ Τούρνου " καὶ 
ἔλαβεν ὃ ΑἸϊνείας μετὰ τὴν νίκην τὴν βασιλείαν καὶ τὴν ϑυγα- 15 
τέρα τοῦ “ατίνου "4λβανίαν. καὶ χτίζει ἐκεῖ πόλιν ὃ αὐτὸς “4]- 
γείας μεγάλην, ἥντινα ἐπωνόμασεν “4λβανίαν " καὶ ἀποτίϑεται 0 
«Αϊνείας ὃ ἔλαβε Παλλάδιον ἀπὸ τοῦ “ιομήδους ἐν τῇ αὐτῇ 
πόλει ᾿λβανίᾳς. ἐβασίλευσε δὲ ὁ «Αἰνείας μετὰ τὸν «1ατῖνον 
ἔτη ιϑ'. ᾿ 9. 
O 914 ἹΜΠετὰ δὲ τὸν «Αϊνείαν ἐβασίλευσεν ἐκεῖ ᾿Ἀσχάνιος Ἰούλιος, . 
6 υἱὸς τοῦ «Αϊνείου ἀπὸ τῆς Κρεούσης τῆς Τρῳάδος, τῆς 
πρώτης γυναικὸς τοῦ αὐτοῦ «Αϊνείου ἔτη κε΄. καὶ ἔκτισε τὴν 


t 9. 6] Addidi καὶ. " — 21. '4exd»iog "Toíliog] ,,Cedrenus habet, 
Iov2og, rectius.'** Ch. 22. Τροάδος Ox. 23. κε] 14 Ce- 
drenus p. 136. A. 


Aeneas autem deinde profectus est ad Evandrum et filium ejus Pal- 
lantem viros bellicosos; qui provinciam Italicam tenentes, in vico quo- 
dam Valentia dicto sedes habuerunt: ubi aedes plane magnificas et in 
ea regione omnium splendidissimas extruxerat sibi Pallas; qu etilin Pal- 
lantium vocavit. Unde et Regiae domus deinceps, a Pa di, Pallan- 
fia dicta sunt. Aeneas autem ab Evandro, et filio Pallante exercitu 
cccc virorum fortium et bellicosorum, instructus; impetratis, eti ab 
aliis Italiae regulis, (qui "Turno omnes Rutulisque inimicissiid fuerunt) : 
auxillarium virorum copiis ingentibus; Rutulus iterum aggressus est: "Twt- 

, Roque, rege eorum, occiso, in eos victoria potitus,est. Aeness auwtemr 
«ag exinde Latini regnum filiamque Albaniam uxorem consecutus, urbem 1585 τς 
 £nam condidit, quam Albaniam nominavit, ubi etiam Palladium, 

mede receptum, reposuit. Regnavit autem Aeneas, post Latinum, 


ἢ 
sj 
t Á 
» oc 
, 
à MED 


Aeneam excepit Ascanius Julus, Aenéae filius, ex*"Creusa Ἐ ! 
uxore priore. Regnavit autem Ascanius per annos xxv, urbemqee ipse 


ed 





M 


? CHRONOGRAPHIA. L VL . 169 


Ααβινίαν πόλιν... καὶ τὸ βασίλειον τοῖς “Ἰαβινησίοις ἐπέθηκε, 
μεταγαγὼν ὁ αὐτὸς Loxáweg ἐκ τῆς ““λβανίας πόλεως τὸ Παλ-- C 
λάδιον εἰς τὴν αὑτοῦ χτισϑεῖσαν πόλιν “«Ταβινίαν. | - 


e 


δεν τῷ χαιρῷ δὲ τῷ αὐτῷ ἀρχιερεύς τις ἦν τῆς Ἱερουσαλὴμ 
Surr& τὴν ἐπάνοδυν τὴν ἐκ Βαβυλῶνος τῶν δύο ἡμίσεος σχήπτρων 
τῶν ἀνελϑόντων ἐν τῇ ᾿Ιερουσαλὴμ ᾿Ἐλιακεὶμ ὃ υἱὸς Ἰησοῦ. 


Ἐν δὲ τοῖς αὐτοῖς χρόνοις ἦν Ἱππάσιος, φιλόσοφος Πυϑα- 
qopuxóc^ ὅστις τὴν σφαῖραν τοῦ οὐρανοῦ πρῶτος ἐξήνεγκεν ἐκ 
τῶν δεχαδύο ζωδίων, χαὶ κατὰ ϑάλασσαν ναυαγήσας ἐτελεύτα. 
| 107» δὲ καὶ Ἰσοκράτης τότε καὶ Περικλῆς καὶ Θουκυδίδης ὃ συγ- 
γραψάμενος τὸκ πόλεμον τῶν Πελοποννησίων καὶ “Αϑηναίων. ἐν 
δὲ τοῖς χρόνοις Θουκυδίδου ἣν καὶ Φειδίας ὃ ἀγαλματοποιὸς καὶ 
Στησίχορος xal Βακχυλίδης, οἱ ἦσαν ὀρχήσεως εὕρεταὶ καὶ ποιη- p 
/— Tel, μεΐᾶ τοὺς προειρημένους φιλοσόφους ἄνδρας " μετὰ δὲ χρό-- Q 915 
| νον οἱ προῤῥηθέντες τῶν “Ἑλλήνων ἦσαν παιδευταί. ἀναφαίνε- 
| Tm δὲ μετὰ ταῦτα καὶ 4)ημοσϑένης καὶ ριστοφάνης ὃ χω- 
NS 

Μετὰ δὲ τὴν facüta» dagtov τοῦ νεωτέρου ἐβασίλευσε , 
Δ Πιρσῶν ρταξέρξης ὃ Ἰήνήμων καλούμενος ἔτη X3". , 


λβανῶν δὲ ἐβασίλευσεν "Aag ὃ υἱὸς τοῦ 2Moxavlov ἔτη 
Mu. χαὶ χτίζει τὴν Σίλπιν πόλιν " ἀπὸ τότε οἱ βασιλεῖς Σίλβιοι 























ἰ 1.8. Δαβινέαν Cedrenus, ᾿4λβανίαν Ox. Eadem Λαβηνισίοις. : 
ἃ αὑτοῦ] Scribe παρ᾽ αὐτοῦ. vx αὐτοῦ Cedrenus. 7. ἵἹππά- -- ᾿ 
δίος] Ἵππασος Ch. 


. emMidit, nomine Laviniam, ubi et sedem regni it; Palladiumque, ab 
| Álbenis delatum, in dkbe illa, ἃ se condita, collocavit. 


P o tempore Pontifex maximue Hierosolymis Íuit, post reditum & Ba- 
Γ bylose fgibuum duarum cum dimidia, Eliachimus, Jesu filius. 


Bidem temporibus floruit Hippasius, philosophus Pythagoricus; qui 
Coclesiem sphaeram primdà composuit, ex duodecim signis: in marl autem 
deinde paufragus pegsit. Eodem tempore etiam claruerunt Isocrates, Pericles, 
b st Tinicydidés, Attici δὲ Peloponnesiaci scriptor. Aequales huic fue- 
᾿ πα, Bidiss statuarios, Stesichorus, et Bacchylides, Poetae et Saltato- 
- Mee. inventores, Caeterum hi, praedictorum Philosophorum tempo- 
ἴδον sliquanto posteriores, doctores deinde inter Graecos emerserunt. 
b etiam Demosthenes et Aristophanes Comicus. 


Ll. Dario autem juniori successit in regno Persarum Artaxerxes, qui et 
| Maemen vocatus est: et regnavit per annos xxxix. 


2 | sro regnavit Albas, Ascanii filius, annos xxxvi, qul et.nr- 
“ bei Sibfjem condidit: unde et Teges eorum dbinceps Silvii vocati sünt : 








- 









“τ 


170 | IOANNIS MALALAE CHRONOGR. L. VI. 


ixalobvro* μεταγαγὼν ἐν τῇ αὐτῇ Σίλβει πόλειικαὶ τὸ Παλλάδιον 
ὃ αὐτὸς λβας βασιλεύς. καὶ ἐβασίλευσαν λοιπὸν oi ἐχ ToU re 


' vovg τοῦ «Αϊνείου, oi λεγόμενοι «Αἰνειάδες ἢ ἔτῃ τλα΄. 


E^ Ch. ; Alavalov Ox. ibid. Αἰνειάδες  Δἰνειάδαι Ce- 


Palladium vero et is quoque in Sllviam transtulit.  Regnarunt. autem Áe- 
neae posterl, qui et Aeneadae vocabantar , per annos CCOXXXL  - 








d 





40roz EBAOMOZXE 9e 
ΠΕΡῚ KTIZEQZ PARMHZ2Z 





















RS λοιπὸν ἐβασίλευσε ἹῬῶμος ὃ κτίστης τῆς Ῥώμης καὶ Ῥῆ- A 
* nc ὅ ἀδελφὸς αὐτοῦ" ὅϑεν μετεχλήϑησαν Ῥωμαῖοι. οἵτινες 
᾿ς με τὰ ὅπλα τοῦ Ἡρακλέος τοῦ ἐκ tob γένους τοῦ Πίκου Ζιὸς | 
| venire: , ἀπέϑεντο᾽ ἐν τῇ παρ᾽ αὐτῶν κτισϑείσῃ πόλει Ῥώμῃ 
| di πρῴην λεγομένῃ κώμῃ Βαλεντίᾳ ἐν τῷ Βοαρίῳ φύρῳ εἷς 
τὴν ναὸν τοῦ Πίχου Διός, ἀποκλείσαντες αὑτὰ ἐχεῖ ἕως ἄρτι: 
«01 αὐτοὶ ἀδελφοὶ ἀνενέωσαν τὸ λεγόμενον Παλάντιον, τὸν βα- 
φλαὺν οἶχον τὸν τοῦ Πάλλαντος, καὶ ναὸν μέγαν τῷ Zi κτί- 
| emite ἐκάλεσαν αὐτὸν Καπετώλιον δωμαϊότί, 8 ἐστιν ἡ ] κεφα- 
fti τῆς πόλεως" "ἀγαγόντες δὲ τὸ Παλλάδιον τὸ ξόανον ἀπὸ nó- 

liso S frc ἀπέϑεντο αὐτὸ ἐν τῇ Ῥώμῃ. οἵτινες ἀδελφοὶ ἐν τῷ D 217 
* delen εἰς ἔγϑραν ἦλϑον πρὸς ἀλλήλους" καὶ ἐφονεύϑη ὃ 
", fiar ὁ ὑπὸ τοῦ “Ῥώμου, καὶ ἐβασίλευσε μόνος ὃ “Ῥῶμος. 


Δ δὲ Curon, Pasch, p. 109. D, xal) Ox. ᾿ 


(LIBER SEPTIMUS 
DE ROMA CONDITA. 


Maavit pesthaec Romulus, Romae conditor, cum Remo fratre: unde. 
ij nomen acceperunt. Hi arma Herculis, ἃ Jove Pico oriundi, 
| ; Romae urbis, ἃ se conditae, (quae prius Valentia dicebatur, ) 
' m Pici Jovis, ad forum Boarium, ybi adhuc visuntur, reposue- 
gero fratres fratres isti Palatium, regiam nempe domum a Pallante con- 
», fastaurarunt: Jovi etiam Templum ingens excitantes, quod Ro- 
me leges, Gapitolium, vocabant, (quasi diceres, Caput urbis:) Simu- 
. quod adium dioebatun, ex urbe Silvia, in. Romam 

, Fratres autem commynbiter regnantes, mutuis labora- 
F. * e «Remoque adeo a íratre interfecto, Romulus regnavit solus. 


πὶ 


3 


* 


172 . IOANNIS MALALAE 


᾿ξότε δὲ ánéaxewe τὸν ἴδιον αὐτοῦ ἀδελφόν, ἐσείετο" ἡ πόλες 
πᾶσα Ῥώμη καὶ ἐγίνοντο πόλεμοι «ἐμφύλιοε ἐπὶ τῆς αὐτοῦ βα-- 
σιλείας. καὶ ἀπελϑὼν ὃ αὐτὸς Püpog εἷς τὸ μαντεῖον ἐπηρώ- 
τησε, Διὰ τί γίνεται ἐπὶ τῆς ἐμῆς μόνης βασιλείας ταῦτα; καὶ ἐῤ-- 
ῥέϑη αὐτῷ ἐκ τῆς Πυϑίας ὅτι El μὴ συγκαϑεσϑῇ σοι ὁ σὸς ἀδελ-- 5 
φὸς ἐν τῷ βασιλικῷ ϑρόνῳ, οὐ μὴ σταϑῇ ἡ πόλις σου Ῥώμη 
οὔτε ἡσυχάσει ὃ δῆμος οὔτε ὃ πόλεμος. καὶ ποιήσας ἐκ τῆς el—- 
κόνος τοῦ αὐτοῦ ἀδελφοῦ ἐλτύπωμα τοῦ προσώπου, ἤτοι χαρα- 


C χκτῆρος, αὐτοῦ, χρυσοῦν στηϑάριον, στήλην ἔϑηχεν ἐν τῷ ϑρό-- 


νῳ αὐτοῦ, ἔνϑα ἐκάϑητο. καὶ οὕτως ἐβασίλευσε τὸν ὑπόλοιπον 10 
χρόνον, συγκαϑημένου αὐτῷ τοῦ ὁλοχρύσου ἐχτυπώματος τοῦ 
αὐτοῦ ἀδελφοῦ Pruov' xal ἐπαύσατο ὃ σεισμὸς τῆς πόλεως καὶ 
ἡσύχασεν 7 δημοτικὴ ταραχή. καὶ εἴτε δὲ ἂν ἐκέλευε ϑεσπίζων, ἥ 


O 918 ἔλεγεν ὡς ἀφ᾽ ἑαυτοῦ καὶ τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ, λέγων ᾿Ἐχελεύσα- 


e? 


μὲν καὶ ἐϑεσπίσαμεν " ὅπερ ἔϑος κατέσχεν ἐξ ἐχείνου παρὰ τοῖς Ὁ 
βασιλεῦσιν ἕως τοῦ παρόντος, τὸ λέγειν ᾿Εχελεύσαμεν xol ἐθ εξ M 
σπίσαμεν. ἐκχτότε καὶ εἰς τὰς πόλεις τὰς ὑπὸ Ῥωμαίους ἔπεμψε, 
στηϑάρια ὁλόχρυσα αὐτοῦ xal τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ, ὥστε τέϑε- 
σϑαι πλησία τῶν ἀρχόντων. | . 
Ὃ δὲ αὐτὸς Ῥῶμος βασιλεὺς μετὰ τὸ πληρῶσᾳε τὰ τείχη xol 9X 
κοσμῆσαι τὴν πόλιν ἔχτισε καὶ τῷ ᾿ἄρηι ναόν" «καὶ ἐν αὐτῷ τῷ 
μηνὶ ἐποίησεν ἑορτὴν μεγάλην ϑυσίας τῷ "Mori, καλέσας xal τὸν 
μῆνα αὐτὸν μάρτιον, τὸν πρῴην λεγόμενον πρῖμον, ὅπερ ἑβμη- ι 


8. ἐπηρώτησε] ἐπερώτησε Ox. — 13. ἐκέλευε Chron., ἐκέλευᾳᾳ Ox. 9 
17. ἹΡωμαίους Chrqn. , Ῥωμαίων Ox. | 


Exinde autem post caedem fratris, tota motibus agitata est utbs Ro- 
ma; regnumque ejus intestinis seditionibus tumultuabatur. Ad Oraculem 
itaque prefectua, rogavit: Undenam (inquiens,) cum ego nunc solus sre- 
guo, fiunt ista. ,, Respondit Pythia: Nisi tu fratrem in regio solioflibi " 
assessorem constituas, urbs Roma a motibus liberari non poterit; neque 
populi tumultuum, nec bellorum finis erit. Statuam itaque, quae fratris 
formam et vultum exprimeret, ex auro fabricari jussit: quam eodem, quo 
sedebat ipse, throno collocavit. Deinceps iwitur regnanti illi ascidebaí 
fratris ex auro solido statuas atque ita conquieverunt «rbis motus, et ie ν 
ditiones populi consopitae sunt. Rex autem, si quid ediceret, tapa" » 
suo, fratrisque nomine id faceret, hac forthula utebatur, Jussisbas et. 
Sancivimus. — Unde mos iste,dumanavit, qui spud Reges etiamnum p 









mwit, Edicta proponendi sub hac formula; Jussimus εἰ Sancioimus. . ' 
inde vero ad civitates Romanae ditionis singulas, sui fratrisque, ex ες 

ro solido, statuas transmisit; ut juxta urbis magistratus egllocarentus, . en 
Idem rex Romulus, ucbe moenibgs cincta et ornata, s 
Áedem erexi: mensemque eum, qui &ntea, Primus, vocabatur , a. δεν 
te, Marthün mominavit —Festumi.etiam soleuno codem qaemie institit à 
"^ 








CHRONOGRAPHIA. L. VIL. . 178 


»werdi φρεως. ἥνπερ ἑορτὴν xav ἔϑος οἱ Ῥωμαῖοι πάντες 0m-.— 
τελοῦσιν ἕως τῆς νῦν, καλοῦντες τὴν ἡμέραν τῆς πανηγύρεως 





Mágrig ἐν χάμπῳ. καὶ, εὐθέως πάλιν ἀρξάμενος ἔκτισε τὸ V,73 


ἱππικὸν ἐν τῇ Ῥώμῃ, ϑέλων. διασκεδάσαι τὸ πλῆϑος τοῦ δήμου 
$ rtv Ῥωμαίων , ὅτε ἐστασίαζον καὶ ἐπήρχοντο. αὐτῷ διὰ τὸν 
ἐδελφὸν αὐτοῦ. καὶ ἐπετέλεσε πρῶτος ἱπποδρόμιον ἐν τῇ χώρᾳ 
τῆς Ῥώμης εἰς ἑορτὴν τοῦ Ἣλ fov, φησί, καὶ εἰς τιμὴν τῶν Um 
αὐτὸν τεσσάρων στοιχείων , τοῦτ᾽ ἐστὶ τῆς γῆς καὶ τῆς ϑαλάσ- 
σης χαὶ τοῦ πυρὸς καὶ τοῦ ἀέρος, λογισάμενος καὶ τοῦτο, ὅτι 
εὐτυχῶς φέρονται oi τῶν Περσῶν βασιλεῖς εἷς τοὺς πολέμους, ὡς 
τιμῶντες τὰ αὐτὰ τέσσαρα στοιχεῖα. ὃ δὲ τῆς Πισαίων χώρας 


βεσαεὺς Οἰνόμαος ἀγῶνα ἐπετέλει ἐπὶ τὰ Εὐἰρώπεια μέρη μηνὶ Ο 919 


|Qévrip τῷ xe) μαρτίῳ κε τῷ Ἡλίῳ Τιτᾶνι ὡς ὑψουμένῳ 
ἀμοιζομένης » φησί, τῆς γῆς καὶ τῆς ϑαλάσσης, ὅ ἐστι 4Ζημή- B 

ες xai Ποσειδῶγος, τῶν ὑποκειμένων στοιχείων τῷ Ἡλίῳ. καὶ 

E Uem χλῆρος μεταξὺ τοῦ αὐτοῦ Οἰνομάου βασιλέως καὶ τοῦ 
1. ἰψομένου ἀπὸ οἱασδήποτε χώρας καταγωνίσασθαι αὐτόν" καὶ 
-Ε ἢ μὲν ὃ χλῆρος ἐκάλει τὸν Οἰνόμαον ἀγωνίσασϑαι ὑπὲρ τοῦ 
δειδῶνος , ἐφόρει σχῆμα ἱματίων χυανῶν, ὃ ἐστι τῶν ὑδά- 
|t, καὶ ἃ ἀνταγωνιζόμενος κατ αὐτοῦ ἐφόρει τὸ χλοῶδες σχῆ- 
με, ὃ ἐστι τῆς γῆς. καὶ πάλιν el ἤνεγχεν ὃ κλῆρος τῷ Οἰνομάῳ 


"7" Ww. V 


o* Muetig Chron., Mágsiog Ox. 4. διασκεδάσαι Chron., διασχε- 
δάσαι Ox. 8. αὐτὸν] αὐτοῦ Ox., αὐτῶν Chron. 11. δὲ Chron. “9 
Ox. ibid. Πεσαίων Ox. 12. ἐπετέλει — Εὐρώπεια Chron., 

εἴ — Εὐρώπια Ox. 19, ἱματίων κνανῶν] ἱμάτιον κυανόν 



















1 uod et Romani, ritu anniversario usque 
| | le celebrant; eei tes 2 diem , illum, Festum solennitatis in Campo Mar- 
"Neecdiu ab incoepto desistens, Circum i in urbe extruxit; uti tumul- 
populi motus jasiparet: adhuc enim, ob caesum fratrem, seditio- 
, DS identidem moliebantur. Primus itaque Romulus, in ditione 
| Ronene, C Circeasia instituit, in honorem solis, (ut dixit,) et quatuor illi 
| shbjesterum Elementorum; Terrae nimirum, Maris Ignis, et Aeris. Quip- 
1 gesnistimavit, Persarum regibus expeditiones bellicas foeliciter ideo sem- 
Fs sisse; quod quatuor ista Elementa in Veneratione habuissent. Oe- 
ie, enim, Piarum rex, certamen Europaeis in regionibus instituit, 

x " Martii xxv celebrandum, solis Titanis in honorem, tanquam 
nnaxaaati certantibus (inquit) inter se, Terra Marique, id est, Cy- 
oe .. Neptmo, soli subjectis Elementis, Sors vero mittebatur inter 
et: alterum, a quacunque ille orbis parte venisset, qui cum 
MEUS enit Et si sorte data Oenomau, pro Neptuno certaturus 
nebat coeruleum, aquis respondentem: Antagonista au- 
" m. vh eie natu utebatur; αἰ qui "Terram repraesentaret. Sin au- 
ΣΝ habitum sumere Ocnomaum sors voluisset; tum viridi habitu 





£k 


Jy» τῆς Ζημήτρας σχῆμα, ἐφόρει τὸ χλοῶδες σχῆμα, καὶ Ο 290 


{4 - IOANNIS'MALALAE ^? 


ὃ ἀνταγωνιστὴς αὐτοῦ ἐφόρει τὸ σχῆμα τοῦ Ποσειδῶνος, 9 dcr: 
τῶν ὑδάτων, τὸ xvavóv* καὶ ὃ ἡττώμενος ἐφονεύετο. καὶ πλῆ-- 
Ὁ, Soc ἄπειρον ἤρχετο ϑεωρῆσαι τὸν ἐτήσιον. βασιλικὸν ἀγῶνα ἀπὸ 
ἑκάστης χώρας καὶ πόλεως " καὶ οἱ μὲν τὰς παραλίους πόλεις οἷ-- 
κοῦντες καὶ τὰς νήσους πολῖται καὶ τὰς κώμας τὰς παραλίους 5 
καὶ ναῦται ηὔχοντο νικῆσαε τὸν φοροῦντα τὸ κυανὸν σχῆμα, 
τοῦτ᾽ ἐστὶ τὸ τοῦ Ποσειδῶνος, οἷωνιζόμενοι ὅτι ἐὰν ἡττηϑῇ ὃ 
ὑπὲρ τοῦ Ποσειδῶνος ἀγωνιζόμενος, ἔκλειψις ἰχϑύων γίνεται παν-- 
τοίων καὶ ναυάγια ϑαλάσσης καὶ ἀνέμων βιαίων ἀνάγκαι. ok 
δὲ τὰς μεσογείους οἰκοῦντες πολῖται καὶ ἐπιχώριοι ἄγροικοε καὶ 10 
πάντες οἷ ἐν τῇ γεωργίᾳ κάμνοντες ηὔχοντο νικῆσαι τὸν φοροῦν-- 
τὰ τὸ χλοῶδες σχῆμα, olwwilóutvot ὅτι εἰ ἡττηϑῇ ὃ ὑπὲρ τῆς 
ΖΔημήτρας ἀγωνιζόμενος, ὃ ἐστιν ὑπὲρ τῆς γῆς, λιμὸς σέτου ἢ 
D καὶ σπάνις οἴνου καὶ ἐλαίου καὶ τῶν ἄλλων καρπῶν γένεται. 
καὶ ἐνίκησε πολλοὺς ὁ Οἰνόμαος ἀνταγωνιστὰς καὶ ἐπὶ πολλὰ ἔτη "4 
εἶχε yàp καὶ τὸν άψυρτον Qiddoxorrá αὐτὸν τὴν ἡνιοχικὴν τέχνην — 
ὅστις Οἰνόμαος ἡττηϑεὶς ὑπὸ Πέλοπος τοῦ ““υδοῦ ἐφονεύϑη. 

Τὸν δὲ ἱππικὸν ἀγῶνα τοῦτον ἐπενόησε πρῶτος Ἐνυάλιός τις 
ὀνόματι, υἱὸς Ποσειδῶνος, ἀγαγόμενος τὴν Χιβύην, ϑυγατέρὰ 
τῆς Ἰοῦς καὶ τοῦ Πίκου Διός, ὃς κρατήσας τὰ μεσημβρινὰ μέρη Φ 

O 921 ἐκάλεσε τὴν αὐτὴν χώραν ἐν jj ἐβασίλευσε “ιβύην εἰς ὄνομα 
τῆς αὐτοῦ γυναικός. τὸν δὲ αὐτὸν ἱππικὸν ἀγῶνα ὃ Ἐνυάλιος 4 


6. καὶ ναῦται] ναῦται Chron. 19. ἀγαγόμενος Chron, τοῦ ἀγα- 
γομένου Ox. Conf. supra p. 12. A. , umm 


]pse usus est; et qui contra certabat, Neptuni, coeruleo, juxta speciem 
Aquarum. "Victus autem neci dabatur. Ad hoc regium et anniversariom 
Certamen infinita hominum multitudo, ex regionibus atque urbibus omhi- 
bus confluebat: ἘΠῚ maritimi quidem ac insulani, qui vicos litorales in- 
colebant, nautaeque, vovebant illi victoriam, qui coeruleum, sive Nepta- : 
ni habitum ferebat: quod existimarent, magnam, si vinceretur js, futuram - 
piscium omnifariorum caritatem, maris naufragia et ventorum adverse- 
rum necessitates, Contra, qui continentem habitabant, mediterranei d- 
ves et agricolae, tota etiam agrestium turba, illum vincere optabes - 
qui viridem gerebat habitum: rati, magnam annonae caritatem ac famen ὁ 
vinique et olei frugumque omnium inopiam secuturam, si vinceretar $& — 
qui pro Cybele, id est, drerra decertabat. Superior ommibus in hoe eem- : 
tamine, per multos annos, Oenomaus evasit: ut qui aurigandi artem aba, 
Apsyrto edoctus esset. "Tandem vero ipse, a Pelope Lydo victus, mégté " 
multatus est. ug 

Equestris autem Certaminis auctor primus erat Enyalius quidam fius 
Neptuni illius, qui Libyam, Jovis:Pici ex Jo filiam, in uxorem duxit 
quique regiones ad meridiem vergentes in potestatem suam tedactas, di 
uxoris nomine, Libyam appellavit Equestre autem hoc cértafaen Diii — 










CHRONOGRAPHIA. L. VIL 175 





ὅρμμασε διπεύλοις ἐφεῦρε, κοϑὼς zara συνἐγράψάατο Ἰζαλλέμαχος 
ὁ σοφὸς ἐν τοῖς Ἔτησίοις αὐτοῦ.. ΕΣ 
Καὶ λοιπὸν μετ αὐτὸν ὃ Ἐρῳιϑόνιος ἐπετέλεσε τὸν αὐτὸν KR 
ἀγῶνα ἅρμασι τετραπώλοις᾽ διὸ καὶ περιβόητος ἐγένετο, καϑὰ 
$i» ταῖς Χάρακος ἐμφέρεται ἱστορίαις * ὃς συνεγράψατο καὶ ταῦτα, 
ὅτι τοῦ ἱπποδρομίου τὸ κτίσμα εἷς τὴν τοῦ κόσμου διοίκησιν qxo- 
διμήϑη, τοῦτ᾽ ἐστὶ τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς καὶ τῆς ϑαλάσσης" 
té; δὲ δεχαδύο ϑόρας τοὺς δώδεκα οἴκους ἱστόρησε τοῦ ζωδια- 
τοδιτοῦ διοικοῦντος τὴν γῆν καὶ τὴν ϑάλασσαν xol τῶν ἄν- V 74 
Οϑρώπων τὸν παροϑιχὸν τοῦ βίου δρόμον. τὸ δὲ πέλμα τοῦ ix- 
πιχοῦ τὴν γῆν πᾶσαν εἶναι, τὸν δὲ εὔριπον τὴν ϑάλασσαν ὑπὸ 
τῆς γῆς μεσαζομέγην, τὸν δὲ ἐπὶ τὰς ϑύρας καμπτὸν τὴν ἀνατο- 
| (iir, τὸν δὲ ἐπὶ τὴν σφενδόνην τὴν δύσιν, τὰ δὲ ἑπτὰ σπάτια 
M τὸν δρόμον καὶ τὴν κίφησιν τῆς ἀστρονομίας τῶν ἑπτὰ ἀστέρων 
aM fr μεγάλης ἄρχτου. | 
Ὁ δὲ Ῥῶμος βασιλεὸς πρὸς τιμὴν xal αὐτὸς τοῦ Ἡλίου καὶ O 999 
τῶν 9m . αὐτὸν τεσσάρων. στοιχείων τὸν ἀγῶνα ἐν τῇ Ῥώμῃ 
«ἢ Ἔν: ἐφεῦρε, gol ἐπετέλεσεν ἐν τῇ χώρᾳ τῆς δύσεως, ἤτοι τῆς 
- ας, ὥρμασι 'τετραπώλοις, τοῦτ᾽ ἐστὶ τῇ γῇ καὶ τῇ ϑαλάσ- 
«ἤθη xal τῷ πυρὶ καὶ τῷ ἀέρι. καὶ ἐπέϑηκεν ὃ 'Ῥῶμος τοῖς αὖὐ- B 
! τοῖς τέτρασι στοιχείοις τὰ ὀνόματα, τῇ γῇ τὸ Πράσινον μέρος, 
M. ὃ ἐστι τὸ γλοῶδες, Τῇ δὲ ϑαλάσσῃ, ὅ ἐστι τοῖς ὕδασιν, τὸ Βέ- 
" Wü μέρος, ac κυανόν, τῷ δὲ πυρὶ τὸ Ῥούσιον μέρος, ὡς ἐρυ- 



















9. Ἐτησίοις] Αἴεια didi vidit Ch. 18. σπάτια Ch. cum Cedreno 
p. 147. C et Ducangius Gloss. v. σπάτιον, σπαϑία Ox. 


| pimem celebravit Enyalius: uti memorise prodidit, in Anniversariis suis, 
T*"Hunc secutus est Ericthonius, qui certamen hoc Equestre Quadrigis 
| e: wnde magnum sibi nomen compatavit: sicuti scriptum reliquit 
! ; in Historis: Qui praeterea addit, extructum fuisse Hippodro- 
mem :ad fermam Universi nempe ut Coelum, terram, et Mare reprae- 
semtmret. Ostia enim duodena ad Zodiaci domus duodecim retulit, qui 
[ Owzes οἱ maria gubernat, vitamque Mortalium transitoriam: Area Hip- 
n tezram; Kuripus Mere, a terra media interceptum, referebat: 
lus qui ad estia, Orientem, qui ad fundam, occasum designavit: septem 
spatia Septentrionum motus et cursum Atronomicum indicarunt. 
porro et ipse, ad cultum solis, et, quae illi subjecta sunt, 
uatuor, Certamen hoc in Romam primus introduxit: pri- 
ia idente, id est, in Italia, Quadrigis illud peregit, 'ler- 
, Stque Aeri, respondentibus. Indidit etiam Romulus qua- 
| | tis nomina, a Terra Prssinam Factionem appellavit, 
ipt viridem: a Mari Venetam, ob aquarum colorem coeru- 
δὴν, igne- Russeam, ob colorem rubentem: ab Aere vero Albam, 









. * 
: "E 
ü MES 





176 |. IOANNIS'MALALAE ^ 


Op0v, τῷ δὲ ἀέρι τὸ Ἤλβον μέρος, ὡς λευχόν". xiseiOer ἐπε--. 
γοήϑη τὼ τέσσαρα μέρη ἐν Ῥώμῃ... ἐκάλεσε δὲ τὸ Πράσινον μέ- 
poc, ὃ ἐστι ῥωμαϊστὶ τὸ ἐμπαράμονον, πραισεντεύειν γὰρ λέγεται 
τὸ παρομένειν, διότι ἡ χλοώδηνῤ γῆ διὰ παντὸς ἥσταταε σὺν τοῖς 
ἄλσεσι. τὸ δὲ Bénzoy ἐχάλεσεν ἐκ τοῦ εἶναι ὑπὸ τὴν Ῥώμην 5 
ἐπαρχίαν μεγάλην γώραν λεγομένην Βενετζίαν, ἥστικος μηετρό- 
0 T πολές ἐστιν Zdxvinia, κἀκεῖϑεν ἐξέρχεται τὰ κυανά, τοῦτ᾽ ἐστὶ 
τὰ Βενέτζια βάμματα τῶν ἱματίων. , καὶ προσεχόλλησε τῷ IIoa- 
. σίνῳ μέρει, 0 ἐστι τῇ γῇ, τὸ λευχόν, φησί, τὸν ἀέρα, καθότι. καὶ 
βρέχει καὶ ὑπουργεῖ καὶ ἁρμόττει τῇ γῇ᾽ καὶ τῷ.Βενέτῳ μέρει, to 
ὃ ἐστι τοῖς ὕδασι, προσεκόλλησε συμμίξας τὸ “Ῥούσιον μέρος , 
ἐστι τὸ πῦρ, καϑότι σβέννυσι τὸ ὕδωρ τὸ np ,. ὡς pim 
γον αὐτῷ. καὶ λοιπὸν oi τὴν Ῥώμην. οἰκοῦντες διεμερίσϑησαν ἐμ 
εἷς τὰ μέρη, καὶ οὐκέτι ὡμονδησαν πρὸς ἀλλήλους διὰ τὸ ἐρᾶν 
λοιπὸν τῆς ἰδίας νίχης καὶ ἀντιποιεῖσθαι τοῦ ἰδίου μέρους, 15 
ὥσπερ ϑρησκείας τινός. καὶ ἐγένετο μέγα σχίσμα ἐν τῇ Ῥώμῃ, — 
p xal μεγάλην ἔχϑραν εἶχον πρὸς ἀλλήλους ἐν τῇ Ρωμῃ"τὰ μέρη, 
ἀφότε ἐπενόησεν αὐτοῖς τὴν τοῦ ἱππικοῦ ϑέαν ὁ Ρῶμος. καὶ ὅκε 
ἐν οἷῳδήποτε μέρει εἶδεν ὃ Ρῶμος φιλοῦντας τοὺς λελυπημένοιᾳ 
καὶ ἀνθισταμένους αὐτῷ δήμους ἢ συγκλητικοὺς διὰ τὸν ϑά- 
varo» τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ ἢ δι᾽ ἄλλην αἰτίαν οἱανδήποτε; ἐδύ- 





8. ἐμπαράμονον Chron. , ἐμααράμενον Ox. 4. γλοώδης 
| Chron., χλοῶδες Ox. 5. ἄλσεσι Ox. 8. τῷ Ch., Chron., 
Ox. 9. φησι post καϑύτι ponit Chron. 14. ἐρᾶν Chron. .9 ὁρᾶν 
Ox. 15. λοιπὸν) ἕκαστον Chron. 18. ἀφότε Ch., ἀπότε Ox. - 


propter coloris albedinem. Inde quatuor ille in Roma Factiones. Pra- ἵ 
sinam autem factionem ideo vocavit, quia terra virens cum nerori 3. 
suis firma stat semper. Prasinum enim Latinis Permanens ex. "V “ 

, autem factionem appéllavit, quod ex Veneta provincia, Romae subjecta, 1 
cujus Metropolis est Aquileia, panni Veneti, ja est, coeruleo colore tim 1 
cti, afferuntur. Prasinae autem Factioni, sive Terrae Albam, sve Aerem ᾿ 
conjunxit ; ex eo quod Aer Terrae sit accommodatus, eam irigans, eique 4 
subserviens. Factioni autem Venetae, sive aquis, Russeam, id est, ignem B 
assignavit; eo quod Aqua ignem, tanquam sibi subjectum, siia Pus: a 
Caeterum Romani hoc modo in Factiones distracti, propter studia dt 
tium; dum quisque eam cupiyit superiorem esse, cul ipse maxime .fa&ven 1 
bat; non amplius inter se concordes fuerunt. Quisque enim pro Fact Pu 
sua tanquam pro Religione propugnavit: inde odia intestina graviasimes D 
que dissidia inter factiones in urbe extiterunt, ex quo tempore Rommbus ἡ 
primum Equestris illius. certaminis spectaculum exhibuit. Romulus etiam: 
si quando advertisset ex populo, v senatoribus quoscunque , ajos "AM 
illius factionis, in partes eorum euntes, qui odio ipsum h tque 
adversabantur ei, vel ob fratris caedem, vel aliam ob causam 

















CHRONOGRAPHIA. L VI. 477 


zs ἀντέχεσθαι τοῦ ἄλλου μέρους, xol εἶχεν αὐτοὺς εὐμενεῖς καὶ 
δγαντιουμέγους τῷ σχοπῷ τῶν ἐναντίων αὐτοῦ. ἐξ ἐκείνου καὶ 

οἱ uz? αὐτὸν βασιλεῖς τῆς Ρώμης τῷ αὐτῷ κανόνι ἐχρήσαντο. 

Ἔν δὲ τῇ βασιλείᾳ τοῦ αὐτοῦ "Puuov ὃ στρατὸς αὐτοῦ ἐγώ. 9 994 

ὅνεῖο πολὺς ἐπείσακτος, καὶ πλῆϑος ἦν ἐν τῇ Ῥώμῃ τῶν ἀγρίων 
ἐνδρώπων, καὶ οὐχ ἦσαν πρὸς τὰ πλήϑη τῶν ἀνδρῶν γυναῖκες. R 

mi ἐπεθύμουν τῆς τοῦ βίου ἡδονῆς τὰ τῶν νεανιῶν στρατεύμα--: 

τα xal ἐπήρχοντο κατὰ τὴν ἀγορὰν ταῖς γυναιξί, καὶ ἐγένετο 
τεραχὴ καὶ ἐμφύλιος πόλεμος. καὶ ἠϑύμει ὁ Ῥῶμος, ἀμηχανῶν 
“τί πράξει᾽ οὐδεμία γὼρ ἠνείχετο τῶν γυναικῶν καταμῖξαι τοῖς 
στρατιώταις, ὡς ἀγρίοις καὶ βαρβάροις. καὶ ἐξεφώνησε νόμον 

στε λαμβάνειν τοὺς στρατιώτας πρὸς γώμον παρϑένους, ἃς ἐχά- 
Aut Βρυτέδας " καὶ οὐδεὶς ἕλετο δοῦναι αὐτοῖς τὴν ἰδίαν ϑυγα-.. 
τέρα, ἀλλ᾽ ἔλεγον ὅτε οὐχ ἔστιν αὐτοῖς καϑ' ἑχάστην ἐλπὶς ζωῆς — 
|i τοὺς πολέμους, ἀλλὰ πάντες τοῖς τῆς πόλεως ἐζεύγνυον. τὰς V 75 
A ἱωτῶν ϑυγατέρας. καὶ ἀϑυμῶν ὃ Ῥῶμος ἀπῆλϑεν εἷς τὸ μαν- 
τῶν" xai ἐδόϑη αὐτῷ χρησμὸς ὥστε ἐπιτελέσαι ταῖς γυναιξὶ 

ἂν ἱππικοῦ, ἵνα ἀγάγηται ἑαυτῷ ὃ στρατὸς γυναῖχας. καὶ Ο 995 
ἄδεας τὸ πλῆϑος τοῦ στρατοῦ ἐν τῷ παλατίῳ . ἐπετέλεσεν in- 
παν, χελεύσας μόνον γυναῖκας ϑεωρῆσαι τὸ ἱπποδρόμιον. καὶ 
& παραξένου τινὸς ϑέας μελλούσης γίνεσϑαι, ἀπὸ πάσης τῆς 
| κιριχώρου καὶ τῶν πόῤῥωθεν πόλεων καὶ χωμῶν ἦλϑον ἐν τῇ πό- 






















10, οὐδεμία Ch., οὐδεὶς Ox. et Chron. . 91, ««αραξένου Ch., . 
Chren., παρὰ ξένου Ox. 


. Que; statim contrariae factionis hominibus adhaerere visus est; unde illos 
| emedliavit sibi effecitque, ut adverxantibus sibi et ipsi forent adversarii. 
» qui eum secuti sunt, reges Romani eodem usi sunt, artificio. 
| ^ Remulo autem regnante, crevit admodum exercitus ejus, undequaque 
«mne; eratque in urbe ingens agrestium militum copia, quibus pro 
iate mumero deerant uxores. Cumque libidinis pruritu correptae essent 
3 cohortes, passim in foro mulieres contrectabant: inde seditio or- 
: Ὁ mt e& civile bellum. Cumque Romulus inops consili quid ageret, 
: di penderet (dedignabantur enim foeminae cum rurestribus et barba- 
rem habere:) edixit tandem, ut miles virgines illas quas 
: Bntides- vecavit, in uxores duceret, Nemo autem erat, qui militibus 
; um suam tradere dignatus est: quisque enim dicebat, eos in diem tan- 









12 





178 IOANNIS MALALAE : 


λει Ῥώμῃ πλήϑη γυναικῶν, xol ἀνεπλήρωσαν τὸ ἱππικὸν γυναῖ- 
sc ὕπανδροι καὶ νεώτεραι παρϑένοι᾽ ἦλϑον δὲ καὶ ai ϑυγατέρες 
τῶν λεγομένων Σαβίνων, χώρας πλησίον τῆς Ῥώμης οὔσης, γυ- 
. B ναῖχες εὐπρεπεῖς. xai δοὺς ὃ Ῥῶμος μανδᾶτα λάϑρᾳ γυναῖχα 
ὕπανδρον οὖσαν Ῥωμαίαν πολέτιδα μὴ ϑεωρῆσαι , κελεύσας καὶδ᾽ 
. ido στρατῷ ὥστε ὑπάνδρου γυναιχὸς μὴ τολμῆσαι ἅψασϑαι, 
ἀλλὰ τὰς παρϑένους ἁρπάσαι καὶ τὰς μὴ ἐχούσας ἄνδρας καὶ 
μόνας, ἀνελϑὼν ἐν τῷ ἱππικῷ ὃ Ῥῶμος ἐϑεώρει. καὶ ἐν τῷ ἐπι- 
τελεῖσϑαι τὸ ἱπποδρόμιον ἀπολυϑεὶς ὁ στρατὸς ἐκ τοῦ παλατίου 
ὥρμησαν ἐν τῷ ἱππικῷ, καὶ ἐκ τῶν βάϑρων ἀνέσπασαν τὰς παρ- 10 
ϑέγους γυναῖκας καὶ τὰς μὴ ἐχούσας ἄνδρας" καὶ ἔλαβον ἕαυ- 
τοῖς γυναῖκας. τοῦτο δὲ πρὸς ἅπαξ ἐποίησεν ὃ Ῥῶμος γενέσθαι" 
Ο 996 καϑὰς ὃ σοφώτατος Βεργίλλιος ἐξέϑετο" ὡσαύτως δὲ καὶ Πλί-.-᾿ 
C νιὸς ὃ Ῥωμαίων ἱστοριογράφος συνεγράψατο , ὁμοίως δὲ καὶ “ὲ- 
ἡ βιος. ἕτεροι δὲ ἱστορικοὶ συνεγράψαντο πρῶτον ἑπποδρόμιον M. 
ἐπιτελέσαι αὐτοῖς τὸν Ῥῶμον εἷς βούρδωνας. 
Τὸν δὲ Ῥῶμον καὶ τὸν Ῥῆμον τοὺς ἀδελφοὺς ἱστοροῦσιν 
ὑπὸ “Ἰυκαίνης γαλακτοτροφέντας, ὅτι βασιλεὺς ὃ ᾿ἡμούλιος, .Ó 
αὐτῶν πάππος » ἐχέλευσεν αὐτοὺς ῥιφῆναι εἷς τὰς ὕλας, ὡς πορ-. 
ψνογενγήτους, ἐπειδὴ 7 Ἰλία ἡ μήτηρ αὐτῶν, ἱέρεια οὖσα vis 
"Aosuc, ἐφθάρη, πορνευϑεῖσα ὑπό τινος στρατιώτου , περὶ οὗ : 
λέγουσι μυϑολογοῦντες τὸν “Ἄρεα ἐγγαστρῶσαε αὐτήν, καὶ A 
ad rper ia ^ "AB. "isegsqopiries] relaxtorgop hime 
. 4- 


Chron. V. ad 97 D. ibid. ὅτε Ox., διόετε Chron. 
ρέως — '"4ofa 


urbibusque et viculis etiam longe remotis ad urbem Romam concanita- -. 
bat ; Circumque implebant matronae virginesque innuptae: later --- 
et Sabinorum forma praecellentes adfuerunt filiae; quorum regio ab be ; - 
propius aberat. Dederat porro Romulus clam in mandatis, ne cujusquem. 
civis Romani uxor in spectaculo adesset: Militique itidem suo edixit, {Ὁ 
Matronam nullam contngerent; solas raperent virgines, et quae υἱέ τῷ 
omnino carerent. Solus autem in Circum Romulos venit, ut oerte ἐς 
spectaret. Interim autem dum ferverent aurigationes, emissus ex Palatim a 
E eradibus rantes ia D τ dii duric Hor autem semel dunt oomiaatr 













cum rex Amulius, avus eorum, tanquam es, eos ἐπ silvas 

serat. Mater enim illorum Ilia Martis sacerdos, a milite 

ressa fuerat, unde eam a Marte gravidam fuime factam, f enit 
s antem edidit: quos, propterea ab avo in silvis expositos, 





CHRONOGRAPHIA. L. VII. 179 


dyérryazv αὐτοὺς διδύμους, καὶ διὰ τοῦτο ὃ πάππος αὐτῶν ἔῤ-- 
geyer αὐτοὺς εἷς τὰς ὕλας. καὶ εὗρε τοὺς αὐτοὺς παῖδας χωρική 
τις, βόσχουσα πρόβατα" καὶ σπλαγχνισϑεῖσα, ὅτι ἦσαν εὔμορφα, D 
λαβοῦσα ἔϑρεψεν αὐτοὺς τῷ ἰδίῳ γάλακτι. εἰς δὲ τὴν χώραν — 
5 ἐκείνην λυχαίνας καλοῦσιν ἕως ἄρτι τὰς χωρικὰς τὰς βοσχούσας 
πρόβατα, dc ἀεὶ τὸν βίον καὶ τὴν διαγωγὴν ἐχούσας μετὰ λύ- 





zem. τούτου οὖν ἕγεχκεν ὁ Ρῶμος ἐπενόησε τὰ λεγόμενα Βρουμά- Ο 997 


Aum, εἰρηχώς, φησίν, ἀναγκαῖον εἶναι τὸ τρέφειν τὸν κατὰ και- 
gà» βασιλέα τὴν ἑαυτοῦ σύγχλητον πᾶσαν καὶ τοὺς ἐν ἀξίᾳ καὶ 
10 πάσας τὰς ἔνδον τοῦ παλατίου οὔσας στρατιάς, ὡς ἐντίμους, ἕν 
τῷ καιρῷ τοῦ χειμῶνος, ὅτε τὰ πολεμικὰ ἔνδοσιν ἔχε. καὶ ἢρ- 
Σατο πρώτους καλεῖν xal τρέφειν τοὺς ἀπὸ τοῦ ἄλφα ἔχοντας τὸ 
ὄνομα, καὶ λοιπὸν ἀχολούϑως ἕως τοῦ τελευταίου γράμματος, 
κελεύσας καὶ τὴν ἑαυτοῦ σύγκλητον ϑρέψαι τῷ αὐτῷ σχήματι. 
Ὦ χαὶ ἔϑρεψαν καὶ αὐτοὶ τὸν στρατὸν ἅπαντα καὶ οὖς ἐβούλοντο. E 
ἡ οἱ οὖν ἑχάστου ἀριϑμοῦ πανδοῦροι ἀπὸ ἑσπέρας ἀπιόντες εἷς τοὺς 
οἴχους τῶν χαλεσάντων αὐτοὺς ἐπ᾽ ἀρίστῳ εἷς τὴν ἑξῆς ηὕλουν 
| πρὸς τὸ γνῶναι ἐκεῖνον ὅτι naQ αὐτῷ τρέφονται αὔριον. καὶ 
| πατέσχε τὸ ἔϑος τῶν Βρουμαλίων à» τῇ Ῥωμαίων πολιτείᾳ ἕως Ο 298 


ἧς νῦν. τοῦτο δὲ ἐποίησεν ὃ αὐτὸς Ῥῶμος, ϑέλων ἐξαλεῖψαι 




















| συῦγτες αὐτὸν καὶ λοιδυροῦντες ἔλεγον ὅτι οὐκ ἐχρῆν αὐτὸν βα- 


else: ἐνυβρισμένον ὄντα, διότε ἐξ ἀλλοτρίων ἐτράφησαν οἱ 


8. εὔμορφα) Fort. εὔμορφοι. 10. στρατιὰς Chron., σερατείας Ox. 
12. πρώτους Chron. , πρῶτος Ox. , 


| B maler quaedam agrestis, quae greges ovium pascebat: haec vero mi- 
[| waa puerulos elegantes, eos lacte suo enutrivit. ln ea autem regione 
| Wgee adhuc etiam rurestres illas ovium custodes, Lupas, vocitant: ut 
: rH lapos.vitam suam transigunt. Brumalia autem quae dicuntur 
ΕἾΝ Romulus, hanc ob causam: eo quod necessarium duxit, ut hy- 
lime tempore, cum bellorum induciae sunt, Rex pro tempore, quicunque 
Abit, senatum omnem Proceresque, Palatinos item milites, honoris cau- 
a^ Hs exciperet. Primos itaque ad convivium vocavit, qui nomi- 
| Mui sb Alpha exordiebantur; et sic deinceps, suo quosque ordine, us- 
(ad: ultimam Alphabeti literam. Jussit etiam, ut Senatus populum 
δα mede invitaret. Itaque vocabant etiam hi exercitum omnem, et 
qui prseterea volebant. Singularum vero turmarum Panduristae, 
rad vesperam ibant ad convivatorum aedes, ibidemque canebant, 
ἃ éequentem diem, uti scirent apud quem essent postridie epula- 
-amae quidem Brumalia in Repub. Romana celebrantur ad hunc us- 
| autem eo animo fecit Romulus, ut maculam deleret, quam 
a; «i el infensi erant oderantque, contra eum contumeliae causa 


3 dedi iadignum scilicet eum esse qui regnaret, affirmantes; eo 
NN rer vct n qe ut qui, cum fratre, aliena quadra vixisset ; 





- 





" x 






τὴν ἑαυτοῦ ὕβριν, ὅτι οἱ Ρωμαῖοι ἐχϑροὶ αὐτοῦ ὄντες καὶ μι- V 76 


180 . lOANNIS MALALAE. 


δύο ἀδελφοί, ἕως οὗ τελείας ἡλικίας ἐγένοντο καὶ ἐβασίλευααν, 
σημαίνοντες ὅτι ὑπὸ τοῦ ΦΦαύστου τοῦ γεωργοῦ xal τῆς γυναικὸς 
αὐτοῦ “«υχαίνης ἐτράφησαν ix τῶν ἀλλοτρίων ἐσθίοντες, ὡς 
προγέγραπται. ὄνειδος γὰρ ὑπῆρχε παρὰ Ῥωμαίοις καὶ πᾶσι 
τοῖς ἀυχαίοις ποτὲ τὸ ἐκ τῶν ἀλλοτρίων τρέφεσϑαί τινα " ὅϑεν δ 
καὶ ἐν τοῖς συμποσίοις τοῖς λεγομένοις φιλικοῖς ἕχασξος τῶν συν- 
ἐρχομένων εἷς τὸ συμπόσιον τὸ ἴδιον αὐτοῦ βρῶμα καὶ πόμα 
μεϑ' ἑαυτοῦ κομίζει, καὶ elg τὸ χοενὸν πάντα παρατίϑεται, καὶ 
Β ἐσθίόυσι κρατήσαντες τὸ ἀρχαῖον ἔϑος ἕως τῆς νῦν, τὸ μὴ 
ἀχούειν ἀλλοτριοφάγοι. τούτου χάριν ἐπενόησε τοῦτο ὃ αὐτὸς 10 
Ο 439 Ῥῶμος, πρὸς τὸ ἐξιλεώσασϑαι τὴν ὕβριν ἑαυτοῦ, καλέσας καὶ τὸ 
ὄνομα τοῦ ἀρίστου ῥωμαϊστὶ βρουμάλιουμ, καϑὼς ὃ σοφώτατος 
“ικίγνιος ὃ Ῥωμαίων χρονογράφος ἐξέϑετο. | | 
ἹΜετὰ δὲ Ῥῶμον xol'Pzuov τοὺς ἀδελφοὺς ἐβασίλευσαν ἄλ- 
Aet ἕξ τῆς Ῥώμης ἕως τοῦ Ταρκυνίου Σουπέρβου τοῦ ἀδίκου. 15 
ἕβδομὰς γὰρ βασιλεὺς τῆς Ῥώμης μετὰ τὸ χτισϑῆναι αὐτὴν 
ἐγένετα" καὶ ἐπήρϑη τὸ βασίλειον παρ᾽ αὐτοῦ. | 
. Ἐπὶ δὲ τῶν χρόνων τῆς βασιλείας αὐτοῦ ἦν Σίβυλλα ἢ Kv- 
μαία μάντις. | | 
C Ἔσχε δὲ ὃ αὐτὸς Ταρκύνιος υἱὸν ὀνόματι "ógovvc, δι᾽, 30 
. ὃν ἐξεβλήθη τῆς βασιλείας, ὅτι βιασάμενος τὴν “Πουκρητίαν 
συγκλητικὴν ἐμοίχευσεν 0 υἱὸς τοῦ Ταρχυνίου ὃ Αῤῥουνς" κἀ- 
κείνη ἔσφαξεν ἑαυτήν, ὡς σώφρων. καὶ ἐγένετο ἐμφύλιος πόλε- 


1 ἐβασίλευσαν Chron., βασίλευσαν Ox. 


et ab incunabulis, ad perfectam usque aetatem, quoad regnare coepisset, 
aliorum victu enutritus fuisset: nempe innuentes, eum apud Faustum co- 
lonum, et Lupam uxorem ejus, ex alieno enutritum fuisse: uti antea di- 
etum est. Apud Romanos enim; veteres etiam omnes, vitio vertebatur, 
si quis alieno pane vesceretur. Unde et in Symposii, quae .fmicalia 
dicta sint, singuli ex cenvivis cibum potumque suum proferentes, in com- 
mune conferunt; morem antiquum usque adhuc servantes, ne forte lie- 
mivori audirent. Ob hanc igitur causam, nempe ad contumeliam illam 
& se amovendam, genus hoc convivii Romulus instituit; et Latina lingua 
Brumalium vocavit: uti haec tradidit sapientissimus Licinius, Romano- 
rum Chronographus. 

Pos Romulum et Remum fratres, reges vr alii Romae regnaruntj 
δὰ injustum usque illum Tarquinium superbum. Ab urbe enim condita 
Romanorum rex septimus fuit iste: ἃ quo etiam ablatum est regium im- 


perium. 
Hujus sub regno floruit Cumaea Sibylla ; vaticinatrix. 
Tarquinius iste filium habuit, qui Aruns dictus est: qui in causa fuit, 
quod Tarquinius pater regno deturbatus fuerit; eo quod Lucretiae, ma- 
tronae nobili vim intulerat: illa vero, ut castam se argueret, mortem sibi 


— 


CHRONOGRAPHIA. L. VII. 181 





pec μέγας ἐν τῇ Ῥώμῃ ἐπὶ χρόνων, καὶ πολλοὶ ἐσφάγησαν. ταῦ-- 
τα δὲ συνεγράψατο ὃ σοφὸς Σέρβιος ὃ Ρωμαίων συγγραφεύς. 
Ὃ δὲ Ταρχύνιος ἐξεβλήϑη τῆς βασιλείας τῷ τρόπῳ τούτῳ. 
πολέμου χινηϑέντος ἔν τῇ Ῥώμῃ ἐκ τοῦ ἔϑνους τῶν λεγομένων 
᾿  ρδηνῶν, λαβὼν βοήϑειαν ὃ Ταρχύνιος βασιλεὺς ἦλθε πολε-- O 230 
pier τὴν "Ἰρδηνῶν χώραν. καὶ εὑρόντες καιρὸν oí ἐχϑροὶ αἰτοῦ 
οἱ συγκλητιχοὶ Βροῦτος ὃ ϑεῖος τῆς “«Πουχρητίας καὶ Κολλὰτῖνος D 
ὦ ἀνὴρ αὐτῆς, κατεσχεύασαν αὐτῷ, συμποιησαμένων αὐτοῖς καὶ 
τῶν ἄλλων συγχλητικῶν καὶ τῶν τῆς πόλεως πάντων εἷς τὸ αὖ- 
10zó» ἐχβληϑῆναι τῆς βασιλείας, πείσαντες συμμαχεῖν αὐτοῖς εἷς 
τὸ μὴ δξασϑαι τοῦ λοιποῦ τὸν Ταρχύνιον βασιλέα εἷς τὴν “Ῥώ- 
μὴν ὑποστρέφοντα τὸν στρατὸν τὸν φυλάττοντα τὸ παλάτιον 
καὶ τὴν πόλιν Ῥώμην τῶν λεγομένων Ἀελεριανῶν, ἀνδρῶν uayi- 
|. μωτάτων ἐν πολέμοις, καὶ γνόντος τοῦ Ταρκυνίου τὸ τρακτευ-- 
| 159i» κατ᾿ αὐτοῦ παρὰ τῆς συγχλήτου καὶ τοῦ στρατοῦ καὶ τοῦ δή-- 
| μου, πέμψας αὐτὸς ὑπενόϑευσε καὶ αὐτὸν τὸν υἱὸν τοῦ Βρούτου, 
τὸν φίλον ὄντα καὶ συννεώτερον τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ Ἄῤῥουνς. καὶ 
πεισϑεὶς συνετάξατο ἐρχομένου τοῦ αὐτοῦ Ταρκυνίου κατὰ τῆς R 
Ῥώμης προδοῦναι τὴν πόλιν καὶ τὸν ἴδιον πατέρα φονεύειν τὸν 
ἐφ Βροῦτον. τοῦτο δὲ γνοὺς ὃ δοῦλος τοῦ Βρούτου Βινδίκιος, ὃ 
συνδιάγων τῷ υἱῷ αὐτοῦ, ἀνήγγειλε λάϑραᾳ τῷ ἰδίῳ δεσπότῃ O 481 
Βρούτῳ τὴν μέλλουσαν γίγεσϑαι xa. αὐτοῦ ἐπιβουλὴν παρὰ τοῦ 
υἱοῦ αὐτοῦ. καὶ εὐθέως ἀκούσας ὃ Βροῦτος συνέσχε τὸν ἴδιον 


















1. τρύνων ] Malim χρόνον. 7. KoMavrivog Ox. hic et p. seq. 
v. 9. Kollazivog est infra p. 79. D. 


, emweivit. Inde bellum civile ingens Romae coortum est: in quo plorimi 
. ewiderant. Haec autem Servius, sapiens Romanorum scriptor, memoriae 


boc autem fuit e o suo Tarquinius, hoc modo, Bellum Ro- 
| Wis mtolerunt Ardeani: '"larquinius igitur rex, copiis collectis, regio- 
δι eorom invasit. 'lempus itaque nacti opportunum, qui ei infensi 
| eut, Brutus, Lucretiae avunculus, et Collatinus ejusdem maritus, Sena- 
 überdinis viri; una cum senatoribus reliquis, populoque adeo omni, 
enum jaierunt, quomodo "Tarquinium e regno deturbarent. Conjura- 
fnis etiam socios habuerunt Flexumines illos, qui Celeríani vocabantur; 
! idiligsses viros, Palatii, atque urbis custodes; 8 quibus obtinuerunt, ne 
regem deinceps in urbem admitterent. "Tarquinius autem cer- 
* de his, quae contra se senatus, exercitus, omnisque adeo po- 
gum, mechinabantur: Bruti filium, Aruntis filii sui amicum, et a pueris 
sislem, in suas corrupit; ipsumque paciscentem habuit, uti ve- 
' mam "Earquinio contra Romam, urbem ipse proderet; Brutum et 
ren ssum , ned daret. Haec vero ubi intellexisset Bruti servus, αἱ 
| , nomine Vindicius; conspirationem totam, quam in 
 eam.füfius machinatus ext, Domino aperuit. Brutus, his auditis, statim 





182 IOANNIS MALALAE 


αὐτοῦ υἱόν, καὶ ἐν τῷ φόρῳ Ῥώμης ἐπὶ πάντων ἐξετάσας αὐτόν, 
Υ 77 ἠνάγκαζεν αὐτὸν ἐξειπεῖν τὰ αὐτῷ καὶ τῷ Ταρκυνίῳ βεβουλευμέ- 
γα. ὃ δὲ ὡμολόγησε τῷ ἰδίῳ πατρὶ τὴν γενομένην παρ᾽ αὐτοῦ 
, e» j| Α , 3 Ld 
σύνταξιν τῆς προδοσίας πρὸς τὸν Ταρχύνιον" καὶ εὐθέως igo- 
ψευσεὲ τὸν ἴδιον υἱόν. καὶ λοιπὸν συναϑροισϑεῖσα 7), σύγκλητος 5 
“Ῥώμης πᾶσα ἀπεκήρυξε τὸν Ταρκύνιον τῆς βασιλείας, ἐγγράφως 
τὴν καϑαίρεσιν αὐτοῦ ποιήσαντες, ψηφισάμενοι ἐν πρώτοις καὶ 
δισιγνιτεύσαντες ὑπάτους δύο, τὸν Βροῦτον τὸν μέγαν καὶ τὸν 
Κολλατῖνον τὸν ἄνδρα τῆς “Πουκρητίας, διοικεῖν τὴν πολιτείαν 
“Ῥωμαίων προβαλλομένους κατὰ ἰδίαν δοκιμασίαν ἄρχοντας, “αἱ 10 
μὴ εἶναι τοῦ λοιποῦ βασιλέα ἐν τῇ Ῥώμῃ, γράψαντες καὶ τῷ 
στρατῷ τῷ ὄντι μετ’ αὐτοῦ Ταρκυνίου ἀπολιπεῖν αὐτόν" καὶ ἀπέ- 
B στησαν εὐθέως. ἢ μόνον δὲ προῆλθεν ὕπατος ὃ Βροῦτος, εὖ- 
ϑέως ἐπὶ τῆς συγχλήτου καὶ τοῦ δήμου ἀγαγὼν τὸν ἴδιον δοῦλον 
τὸν Βινδίχιον ὑπὲρ εὐχαριστίας, ὅτι πιστὰ ἐφύλαξε τῷ ἰδίῳ δε- 15 
σπότῃ, καὶ ἐπιτελέσας ἑορτὴν πανηγυρικὴν τῇ eig καὶ καϑίσας. 
O 439 ἐν τῷ ὑψηλῷ βήματι ἀνήγαγε τὸν Βινδίχιον ἐν ὕψει ἄντικρυς αὖ- 
τοῦ, καὶ ἐχτείνας τὴν δεξιὰν αὐτοῦ χεῖρα, καὶ τῇ παλάμῃ αὐτοῦ 
πληγὰς τρεῖς ἐπὶ τὴν αὐτοῦ παρειὰν ἐπαγαγὼν μετὰ χραυγῆς ἔφη 
ταῦτα, ᾿Αποτιναξάμενος τὴν τῆς σῆς δουλείας τύχην, ὦ Βινδίχιε, 20 
καὶ τὴν ταύτης ἐχδυσάμενος ζυγὸν ἔνδυσαι Ῥωμαϊκῆς ἐλευϑερίας 
ϑώρακα τὸν ἅπαντα τῆς ζωῆς σου χρόνον. καὶ ἀφελόμενος ἐκ 
C τῆς ἰδίας χειρὸς δακτύλιον χρυσοῦν ἐπέβαλεν εἷς τὴν δεξιὰν αὖ-- 
τοῦ χεῖρα, δεδωκὼς αὐτῷ καὶ ἀξίαν κόμητος καὶ μέρος τῆς αὑτοῦ 
comprehendit filium suum; eumque in foro, coram omnibus, examini sub- 
jecit; totumque Tarquinii consilium detegere cogit. Filius itaque patri 
conjurationis omnem seriem indicavit: pater inde illico filium neci tradi- 
dit. Senatus deinde Romanus omnis in unum congregatus, Tarquinium 
regno abdicavit, ejectione ejus in Acta publica etiam relata; cum prius 
Consules duos constituissent Brutam magnum et Collatinum, Lucretiae 
. conjugem. His itaque communi consensu Reipublicae administratoribus 
designatis; cautum deinde erat, ne unquam Potestas Regia in Romam 
denuo admitteretur. Exercitum etiam, quem secum habuit Tarquinius, 
per literas hortati sunt, uti regem desererent: quod et factum est. Bru- 
tus vero Consul factus, servam suum Vindicium Senatus et populi in con- 
spectum adduxit, ob fidem ejus Domino praestitam, beneficium ei repen- 
saturus. Festivitatem itaque solennem Justitiae indixit: et conscenso thro- 
no excelso, servum suum Vindicium loco etiam sublimiore sibi e regione 
collocavit: deinde manum dextram protendens, tres ei alapas palma im- 
pegit super faciem, elata hac voce locutus. ,,Excusso, Vindicie, servi- 
tutis tuae jugo, servilem conditionem tuam exuas; et Romanae libertatis 
thorace deinceps indutus, quamdiu vixeris incedas.*  Anulum deinde au- 


reum suo digito detractum, dexterae ejus imposuit: et concessa etiam ei 
facoaltatum suarum portione aliqua, Comitem fecit. Diem autem Celebri- 





CHRONOGRAPHIA. L. VII. 183 


περιουσίας, καλέσας τὴν αὐτὴν ἡμέραν τῆς ἑορτῆς Κονσίλια, 
ἅπερ ἑρμηνεύεται παροχῆς ἡμέρα, προστάξας καὶ τοῖς παρ᾽ av- 
τοῦ προβληϑεῖσιν ὑπατιχοῖς ἄρχουσι τῶν ἐπαρχιῶν τῇ αὐτῇ ἡμέ. 
ρα xav ἔτος ἱερὰν παννυχίδα καὶ ἑορτὴν τῇ dixg ἐπιτελεῖν εἰς 
ὁμνημόσυνον τῆς κατὰ τοῦ Ταρκυνίου νίκης καὶ τῆς κατ ἀξίαν 
ἐλενθερίας τοῦ Βινδικίου εἷς τὸ προτρέψασϑαι τοὺς λοιποὺς 
τοὺς πανταχοῦ οἰχέτας εὐγνωμονεῖν τοῖς ἰδίοις δεσπόταις καὶ 


τοιαύτης ἐλευϑερίας ἀξιοῦσϑαι xal τιμῆς. ἅτινα Kovolua οἱ Ο 433 


ὅπατιχοὶ ἄρχοντες τῶν ἐπαρχιῶν ἕως τῆς νῦν ἐπιτελοῦσι πανη- 


10 γυρίζοντες. περὶ ὧν καὶ «Τίβιος ὃ σοφὸς καὶ ἕτεροι πολλοὶ συνε- D 


γράψαντο. | 
JHiià δὲ χρόνους πολλοὺς τυραννήσαντες οἱ Γάλλοι ἐκίνησαν 


πόλεμον Ρωμαίοις" καὶ τοῦτο γνοῦσα ἡ σύγκλητος Ῥώμης προε- 
χειρίσατο xar αὐτῶν στρατηγὸν δυνατὸν ὀνόματι αλλίωνα 
16 Καπιτωλῖνον. ὅστις ὑπλισάμενος καὶ λαβὼν στρατὸν πολεμι- 
κώτατον, ὥρμησεν dg τοὺς Γάλλους" καὶ συμβαλὼν πόλεμον 
ἐνίκησε κατὰ χράτος. καὶ ὑποστρέψας ἐϑριάμβευσε τὴν νίκην 


ἐν τῇ Ῥώμῃ, καὶ εἰσῆλθεν ἀπονενοημένος κατὰ τῆς συγκλήτου. 


χαὶ τοῦ στρατοῦ καὶ τοῦ δήμου" καὶ διὰ τοῦτο ἐλυπήϑη ἡ σύγ- 
ÜBrhyroc καὶ πάντες. φϑονηϑεὶς δὲ ὑπό τινος ἐχϑροῦ αὐτοῦ 
συγχλητικοῦ, ὄντος ἐν δυνάμει, ὀνόματε (εβρουαρίου, καταγο- 


᾿ 





1, KXose(ux] Consualia in. mente habuisse videtur. 2. παροχῆς] 
Conf.inscr.p.121. 6. τοὺς λοιποὺς) Fort. τοῦ λοιποῦ. 14. Μαλ- 
leva] αλλίων Ox. 16. Γάλλους] Γαλλίους Ox. 


tais bujus vocavit Consilia: ὃς si diceres, Diem Largitionis. | Insu- 
Με etiam Proconsulibus omnibus Provinciarum Praefectis imperavit, uti 
edun die sacrum pervigilium et Festum anniversarium Justitiae cele- 
husené; in memoriam ejecti Tarquipii et Libertatis pro meritis Vindicio 
(meessae : ot hinc nimirum servi omnes documenta sibi sumerent, debi- 
^ wm Deminis fidem praestandi; libertatem, et honores tantos pro meritis 
amiaturi. Itaque etiam Proconsules ubique Provinciatum Solennitates 
^" adhuc pompa maxima celebrant. De his autem sapiens Li- 
Vini, we plurimi scripserunt. | 
“ autem post tempore, Galli in Romanos insurgentes, bellum 
. eh intnlerunt: qued vbi intellexisset Senatus Romanus, missus est contra 
^ «a Manlios Capitolinus, dux fortissimus. Paravit hic sibi exercitum bel- 
— Menissum ; et in Galliam profectos, commissoque cum Gellis praelio, 
v yweflügavit. Romam deinde reversus, triumphum de illis egit. Ur- 
bim vero ingressus, senatum, exercitum, populumque fastidire animo vi- 
fe: qued senatos quidem, caeterique omnes aegre tulerunt. In eum 
cán mates est Februarius quidam, adversarius potens, BSenatorii 
τες vir et ex Gallis oriundus. — Convocato enim Consilio, cum Comi- 





μένου ix γένους τῶν Γάλλων, κατεσκευάσθη. ἐν κομβεντίῳ γὰρ D 


*- 


184 IOANNIS MALALAE 


dac9óvrog τοῦ ἸΠαλλίωνος Kanizoyov , καὶ τοῦ κοινοῦ τῆς 
συγχλήτου καϑεζομένου, ἐξαναστὰς ὃ Φεβρουάριος συγκλητικὸς 
λέγει τῷ Παλλίωνι, Τοῦ στρατοῦ Ῥωμαίων νικήσαντος τοὺς Γάλ-- 
λους σὺ τί ὑπεραίρῃ, ὡς μονομαχήσας; ἡ τύχη Ῥωμαίων ἀεὶ 
γικᾷ τοὺς πολεμίους οὐ διέλαϑε δὲ ἡμᾶς καὶ τοῦτο, ὅτι διὰ τοῦ-- 5 
vo ἐν ἀπονοίᾳ τοσαύτῃ ὑπάρχεις, ὡς βουλόμενος xal σὺ τυραν- 
V 78 νῆσαι τοὺς Ρωμαίους " ὅπερ οὐκ ἐγγίνεταί σοι. καὶ ἀκούσασα 
“ταῦτα ἣ σύγκλητος καὶ ὃ στρατὸς xal ὃ δῆμος, ἐπῆλθε τῷ 
ἹΜαλλίωνι Καπιτωλίψῳ: ὃ δὲ δῆμος ἐπαναστὰς κατὰ γνώμην 
. τῆς συγκλήτου ἐβόησαν ἐχβληϑῆναι ἀπὸ τῆς πόλεως Ῥώμης τὸν 10 
αὐτὸν ἸΠαλλίωνα Καπιτωλῖνον" ὅστις εὐλαβηϑεὶς τὸν στρατὸν 
καὶ τὸν δῆμον ἐξῆλϑεν ἐν τοῖς ἰδίοις κτήμασι, πλησίον τῆς λε- 
γομένης ᾿Ἱπουληίας χώρας, κἀκεῖ διῆγεν ἡσυχάζων. ἐκχείνου δὲ 
φυγόντος ἐπῆλϑεν ὃ δῆμος “Ῥωμαίων τῷ οἴκῳ αὐτοῦ, καὶ πάντα 
τὰ διαφέροντα αὐτῷ διήρπασαν. 15 
Oi δὲ Γάλλοι προχειρισάμενοι αὑτοῖς ῥῆγα δυνατὸν ἔν noAC- 
O 936 toic. ὀνόματι Βρῆνον, ἐπεστράτευσαν εὐθέως ἐπὶ τῆς Ῥώμης, 
B ἀκούσαντες καὶ διὰ τὸν ἸΠαλλέωνα ὅτι ἐξεβλήϑη ἀπὸ τῆς Ῥώ- 
μῆς. καὶ δρμήσας ὃ Βρῆνος ῥὴξ ἐξαίφνης εἰσῆλϑεν ἐν τῇ Pui- 

μῃ, καὶ παρέλαβεν αὐτὴν νυκτὸς ἐν χειμῶνι, τῇ πεντεκαιδεχάτῃ 90 
τοῦ ἑξτιλλίου μηνός, προπέμψας λάϑρᾳ τοὺς ὀφείλοντας φο-- 
γεῦσαε τοὺς πορταρίους καὶ ἀνοῖξαι αὐτῷ τὴν πόρταν. καὶ 
τούτων φονευομένων ἐγέγετο πτῦρμα" καὶ γνόντες οἱ συγκλητι- 
xol τὴν παράληψιν τῆς πόλεως, ἔφυγον πάντες, καὶ φανεροὶ τῶν 

τῆς πόλεως λαμπροὶ σὺν γυναιξὶ καὶ τέχγοις εἰσῆλθον ἐν τῷ 35 


tium intraret Manlius Capitolinus, Februarius exurgens, reliquis senato- 
pibus assidentibus, ita eum allocutus est. ,,Quorsum tu, Manli, tam te 
superbe geris; quasi, tua sola virtute, parta esset haec in Gallos victo- 
ria? Nos Romanam Fortunam ubique victricem agnoscimus. Sed neque 
nos latet hujus tui fastus causa: nempe affectat regni spes tua. — Sed 
frustra eris. Haec ubi audissent senatus, exercitus, et populus, insurge- 
bant una omnes in Manlium Capitolinum: et populus quidem, senatu et- 
lam assentiente, elatis vocibus, eum ex urbe ejici postulabat. Manlius 
itaque cavens sibi ab exercitu populoque, secessit in praedia sua, non 
procul ab Apulia sita; ubi deinde latitavit. Fuga autem ejus Romae no- 
ta, domum ejus populus invasit, bonaque ejus omnia diripuit. 

Galli interim, ubi audissent Manlium ex urbe pulsum esse, bellum 
contra Romanos instaurant, Ducem constituentes sibi strenuum, Brennom 
nemine. Hic itaque, missis inprimis qui Janitores urbis clanculo interfi- 
cerent, portasque sibi aperirent; Romam repente ingressus, urbem nocte 
tempestuosa cepit, mensis sextilis die xv.  Custodibus autem interfectis, 
ingens oonsternatio facta est: Senatores vero certiores facti urbem ca- 
ptam esse, fuga rebus suis consuluerunt: ex urbis autem primariis pluri- 


CHRONOGRAPHIA. L. VII. 185 


Καπετωλίῳ εἷς τὸ ἱερὸν τοῦ Διὸς μετὰ τῶν ἰδίων χρημάτων. πα- 
θαλαβὼν δὲ ὃ Βρῆνος ῥὴξ τὴν πόλιν Ῥώμην, κατασφάζει πολλοὺς 
πολίτας καί τινας τῶν στρατιωτῶν xol αἰχμαλωτίζει" καὶ ἔμενε 
πολιορχῶν τὸ Καπετώλιον διὰ τοὺς ὄντας ἐν αὐτῷ συγκλητι- C 
5xoóc καὶ διὰ τὰ χρήματα αὐτῶν. δυνηϑέντες δὲ οἱ συγκλητι- 
xo) ἔγραψαν, δεόμενοι τοῦ Μαλλίωνος Καπιτωλίνου συνάξαι τὸν 
κατὰ nólw καὶ χώραν Ῥωμαίων ὄντα ἐγκάϑετον στρατόν, καὶ Ο 236 
ἐλϑεῖν εἰς ἐχδίκησιν τῆς Ῥώμης καὶ εἰς βοήϑειαν αὐτῶν. καὶ 
δεξάμενος τὰ τῆς συγκλήτου γράμματα ὃ ἸΠαλλίων Καπιτωλῖ- 
10voc, γνοὺς ὅτι ἐλήφϑη ἡ Ῥώμη καὶ τὸ Καπετώλιον φρουρεῖ- 
ται ὑπὸ τοῦ Βρήνου, ῥηγὸς τῶν Γάλλων, ἐταράχϑη" καὶ συνα-- 
γαγὼν εὐθέως πάντοϑεν πλῆϑος στρατοῦ, καὶ δρμήσας, ἦλ9ϑε 
κατὰ τοῦ Βρήνου ῥηγὸς ἐξαίφνης ἀπροσδοκήτως εἷς τὴν Ρώμην" 
χαὶ αὐτὸς νυχτὸς κατάξας τὸν ἰδίον στρατὸν ἐν ταῖς ῥύμαις τῆς 

Ἰδπόλεως, καὶ μεσάσας τὸν Βρῆνον ῥῆγα καὶ τοὺς αὐτοῦ πάν- 

. τᾶς, ὡς ξένους, dveÀe. καὶ περιγενόμενος συνελάβετο τὸν αὖ- D 
τὸν Βρῆνον ῥῆγα" καὶ εὐθέως ἀπεχεφάλισεν αὐτόν, καὶ ἔπηξεν 
ἐν χοντῷ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ. καὶ τὰ πλήϑη δὲ αὐτοῦ καὶ τοὺς 
κόμητας αὐτοῦ κατακόψας, ἐῤῥύσατο πάντας o)g συνελάβετο 

ϑο Ρωμαίους αἰχμαλώτους, ἀφελόμενος καὶ πάντα τὰ παρ᾽ αὐτῶν 
πραιδευϑέντα. καὶ ἐξελϑοῦσα ἡ σύγκλητος Ῥωμαίων ἐκ τοῦ Κα- 
πετωλίου μετὰ τὴν νίκην τοῦ ἸΠαλλίωνος Καπιτωλίνου εὐϑέως 
ἐψηφίσατο αὐτὸν ἅμα τῷ στρατῷ καὶ τῷ δήμῳ τῷ περιλει- 
φϑέντι αὐτῷ αὐτὸν μόνον διοικεῖν τὰ Ῥωμαίων πράγματα. 

18. κόντῳ Ox. 


mi, cum uxoribus et liberis bonisque suis omnibus in templum Jovis 
Capitolini se receperunt. Urbe autem ἃ Brenno capta, multi ex civibus, 
ex militibus etiam nonnulli gladio perierunt, captivique abducti sunt. Ca- 
pitolium etiam obsidione cingebat; ut Senatores illic congregatos, una 
cum divitiis ipsorum occuparet. Senatores vero qui opportunitatem ha- 
buerunt hoc faciendi, Manlium per literas imploraruut, uti copiis, quae 
per urbes regionesque Romanas distributae erant, in unum collectis, in 
anxilium sibi veniret. Manlius, acceptis senatus literis, atque inde Ro- 
mam captam, Capitoliumque obsessum esse a Brenno Gallorum duce edo- 
cus, animo turbatus est. Sine mora itaque copiis undequaque collectis, 
in Brennum proficiscitur ipsumque ex improviso aggressus,. exercitumque 
suum noctu ducens urbis plateas, Drennum, exercitumque ejus, me- 
dius inter eos, adoritur. Galli autem ignari locorum, gladio ceciderunt: 
Breanoque ipsi comprehenso Manlius caput amputavit contoque affixit. 
Exercitu itaque ducibusque etiam ejus omnibus excisis, captivos Roma- 
Bos liberavit omnes; bonis etiam, quae diripuerant Galli, recuperatis 
omnibus. Senatus autem Romanus, post victoriam & Manlio Capitolino 
adeptam, ex Capitolio descendens, Romanae Reipublicae administratio- 
nem totam uni Maulio ooncesserunt; exercitu etiam populoque residuo 


186 JOANNIS MALALAE 


καὶ κρατήσας πάλιν τῆς Ῥώμης ὃ αλλέων Καπιτωλῖνος εὐϑέως 
O 937 ἐλυπήϑη διὰ τὴν παράληψιν τῆς πόλεως Ῥώμης καὶ τὴν ὕβριν 
E καὶ τὴν ἧτταν Ῥωμαίων. ἐν δὲ τῷ λεγομένῳ μηνὶ ἑξτιλλέῳ 
τοῦ αὐτοῦ μηνὸς τὰς ἡμέρας ἐκολόβωσεν, ὡς δυσοιωνίστου γε-- 
vou£vov τῇ πόλει Ῥώμῃ, ἀποχαράξας καὶ τὸ ὄνομα αὐτοῦ, μη-δ 

κέτι καλεῖσϑαε οὕτως. συσχὼν δὲ καὶ τὸν συγχλητιχὸν τὸν 
ἐχϑρὸν αὐτοῦ, τὸν κατασχευάσαντα αὐτῷ, ὀνόματι Φεβρουά-- 
ριον, τὸν καὶ ποιήσαντα αὐτὸν ἐκβληϑῆναι ἔξω τῆς πόλεως Ῥώ- 
μης, καὶ πάντα τὰ αὐτοῦ ἀφελόμενος, εὐϑέως ἐπὶ ὄψεσιν αὐτοῦ 

ἐῤῥόγευσε τῷ ἐλϑόντι στρατῷ μεν αὐτοῦ εἰς ἐχδίκησιν τῆς πό- 10 
V 79 λεως Ῥώμης, προσφωνήσας τῇ συγχλήτῳ καὶ τῷ στρατῷ ὅτι 
οὗτος ix γένους ἐστὶ τῶν Γάλλων, ὡς καὶ ὑμεῖς ἐπίστασϑε, κἀ- 
κείνους ἐχδικῶν κατεσκεύασέ μοι. ἔχει δὲ καὶ ἐνυβρισμένον 
βίον" ἔστι γὰρ κίναιδος, καὶ οὐκ ἐχρῆν αὐτὸν οἰκεῖν ἐν τῇ Ῥώ- 

py, ἀλλὰ χρὴ ἐκβληϑῆναι αὐτὸν ἀτίμως καὶ ἐν τῇ αὑτοῦ ζωῇ 15 
ἀφαιρεϑῆναι τὸ ὕνομα αὐτοῦ καὶ δοθῆναι αὐτὸν dg ϑυσίαν 
τοῖς καταχϑονίοις ϑεοῖς. καὶ συνήνεσεν ἡ σύγχλητος καὶ 0 στρα- 
τός" καὶ εὐθέως ἀφελόμενος αὐτοῦ ἀξίαν ἀπέδυσεν αὐτὸν yv- 
pyóv , καὶ περιειλήσας αὐτὸν ψίαϑον καὶ περιζώσας αὐτὸν σχοῖ- 

O 233 νον μάσσινον, ἐπιϑεὶς τὸ ὄνομα τοῦ αὐτοῦ συγχλητιχοῦ δε᾽ ἐγ- 90 
γράφου προστάξεως αὐτοῦ τῷ μηνὶ τῷ ἐξτιλλίῳ, ποιήσας λέ- 
p γεσϑαι τὸν αὐτὸν μῆνα ἐξ ἐκείνου Φεβρουάριον, «cog ἀξίου ὄντος 
τοῦ ὀνόματος τοῦ μηνὸς δυσοιωνίστου καὶ ἀτίμου, κελεύσας τοῖς 
βερνάχλοις, τοῦτ᾽ ἐστὶ περιπόλοις, βαλισσήνοις βάκλοις τύπτειν 


suffragantibus. "Manlius igitur Capitolinus Roma sua iterum potitus, ob 
urbis protinus direptiones Romanorumque victorum ignominiam, in 
tione commotus est. Mensis vero Sextilis nomen immutari voluit; et tan- 
quam Rebus Romanis infausti, dierum ejus numerum decurtavit. Com- 
prehenso deinde Februario senatore, inimico suo, qui machinationibus 
suis auctor fuit, ut ex urbe ejiceretur Manlius; bona ejus omnia diripit, 
ipsiusque in conspectu, militibus suis, qui urbis Romae ultionem secum. 
advenerant, distribuit. Senatum porro exercitumque his affatus; , Fe- 
bruarius, inquit, iste ἃ Gallis oriundus est, uti vos probe nostis: quorum 
etiam in vindictam ista in me machinatus est. Sed et vitam agit igno- 
miniosam: est enim Cinaedus; nec in urbe Roma degere jute potest. 
Quin potius ejiciatur inglorius, nomenque ejus, etiam vivente ipso, de- 
leatur. Vos vero ipsum Diis Manibus devovete."  Annuente senatu, cum 
exercitu, Februarius statim insignibus omnibus exutus est, nudusque fa- 
ctus. "l'un vero storea indutum funiculoque praecinctum, vernacul 
eum, sive Excubitoribus tradiderunt, «wt virgis caedentes, clamarentt 
Ἐχὶ Februari: quod Graecis idem est, ac si diceres, ἔκβα περίτειδ. Αὐ- 
ie hunc in modum senator iste Februarius, ejectus ex urbe, 

Bs Manibus Sacratos. Cavebat etiam Edicto Manlius, ut Mensis 








d 


ΒΝ FP 





CHRONOGBRAPHIA. L,. VII. 187 


αὐτὸν καὶ χράζειν, Ἔξιϑι, φεβρουᾶρι, ὅπερ ἐστὶ τῇ ἝἙλληνί- 
δὲ γλώσσῃ Ἔχβα, περίτιε. καὶ οὕτως ἐκβληϑεὶς ἀπὸ τῆς 
πόλεως Ῥώμης ὃ αὐτὸς συγκχλητικὸς ἐτελεύτα, ϑυσιασϑεὶς τοῖς 
«αταχϑονίοις ϑεοῖς. καὶ ἐπιτρέψας τοῖς ἱερεῦσιν ὁ αὐτὸς Ταλ- 

δλέων ποιεῖν ϑυσίαν ἐν τῷ αὐτῷ μηνὶ φεβρουαρίῳ, κελεύσας dv 
ἐχάστῃ πόλει Ρωμαίων τὸ αὐτὸ σχῆμα τοῦ φορέματος τοῦ ψια-- 
ϑίου γίνεσθαι καὶ τὰ λοιπὰ κατ ἔτος, καὶ διώκεσϑαι τὸν φε- 
βρουάριον τὸν xal περίτιον μῆνα πρὸ τῆς πόλεως τυπτόμε- 
γον, τὴν κατὰ τοῦ Βρήνου καὶ τῶν Γάλλων σημαίνων νίχην C 

10 καὶ τὴν τοῦ ἐχϑροῦ τοῦ Ἰ]αλλίωνος ἐκδίκησιν, ὅπερ γίγνεται ἕως 
τῆς νῦν εἷς ἑκάστην πόλιν Ῥωμαίων. ἥντινα ἔχϑεσιν ηὗρον ἐν 
Θεσσαλονίχῃ πόλει" καὶ ὀναγνοὺς ηὗρον ἐπιγεγραμμένην τὴν Ο 439 
βίβλον Ἔχϑεσις Βρουνιχίου Ῥωμαίου χρονογράφου. 

ἹΜετὰ δὲ τοῦ διοικῆσαι τοὺς ὑπάτους ἔτη πολλὰ πάλιν ἐβα- 
16σίλευσε πρῶτος Ὀχταβιανὸς «Αὔγουστος. ὃς ἐπεμέμφετο τῷ 
ΜΜαλλίωνι Καπιτωλένῳ, ὡς τάξαντι τὸν κακοιώνιστον φεβρουά- 
ei» μῆνα μέσον, xol μεταγαγὼν εὐθέως ὁ αὐτὸς «ὔγουστος 
διὰ ϑείας αὐτοῦ κχελεύσεως τὸ ὄνομα τοῦ φεβρουαρίου μηνὸς 
ἔστερον πάντων τῶν μηνῶν ἔταξε, καὶ ἀγτ᾽ αὐτοῦ τὸ ἴδιον ἑαυ-- 
ϑοτοῦ ὄνομα αὔγουστον τὸν ἕχτον ἀπὸ τοῦ πρίμου καὶ τὸν 
πρὸ τοῦ αὐγούστου μηνὸς ἐχάλεσεν elg τὸ ὄνομα τοῦ ϑείου αὖ- D 


τοῦ Ἰουλίου Καίσαρος. 


1. Ἔξιϑι] Immo "E£i. 'Tum Περίετιε Ox. Sic et v. 8. 14. pud 
τὸ Ch. "V. vol. II. p. 24. B, 34. D. 15. t9] τοῦ Ox. — 20. ἀπὸ 
τὸν ἀπὸ Ox. 


ls ia posterum Februarius a Senatore isto diceretur: uti mensis in- 
faaus nomen etiam inauspicatum et inhonorandum haberet. Sacerdo- 
übws eam Sacrificia indixit Manlius, eodem mense peragenda. Quin- 
dim urbibus Romanae ditionis universis imperavit; uti, anniversario ri- 
ít, sümulachrum quoddam, storea funiculoque circumcinctum, eodem quo 
Féresrins modo, virgis extra urbem caederetur: nempe hoc facientes, 
h sedium mensis Februarii; in memoriam vero Brenni, cum Gallis suis 
. Manliique in adversarium vindictae.  Durat autem mos iste, 
aulis Romanorum urbibus observatus, in hunc usque diem. Ista autem 
hrs νηὶ sunt ex codice quodam, quem in urbe Thessalonica inveni; 
vila fuit Titulos: Brunichii, Chronographi Romani, Historia. 
: Pestea vero quam Consules Romanam Rempub. plures per annos 
tinisistrassent , regium rursus imperium primus introduxit Octavianus 
Mes: qui Manlium Capitolinum culpavit, quod inauspicatum mensem 
inter menses medium posuisset. taque divino suo Edicto 
"v, uti in posterum Februarius in serie mensium ultimus esset: ejus 
wien. is » mensem ἃ primo sextum, suo nomine, Jfugustum vocari 
ρα —mtecedentem vero mensem, a Caesaris avunculi nomine Julium 


188 IOANNIS MALALAE 


ἹΜετὰ δὲ τὸ ἐχβληθῆναι τὸν Ταρκύνιον τῆς βασιλείας διῴ-- 
xov» τὴν πόλιν οἱ προειρημένοι ὕπατοι δύο, Βροῦτος ὃ μέγας 
καὶ ὃ Κολλατῖνος ὃ ἀνὴρ τῆς “Πουχρητίας, καὶ ἄλλοι ὕπατοι 
πολλοὶ ἕως Καίσαρος Ἰουλίου ἐπὶ ἔτη v&'. 


Ἔν δὲ τοῖς προειρημένοις χρόνοις μετὰ Ἰωακεὶμ “Αδδοῦς, 5 
O 940 ὅστις ἱερεὺς ἦν τῶν Ἰουδαίων, τῶν δὲ “Ἑλλήνων φιλόσοφος nou- 
δευτὴς Πλάτων" ὅστις γράφων πρὸς Τίμαιον περὶ ϑεοῦ εἶπεν 
ὅτι τὸ ϑεῖον ἐν τρισὶν ὀνόμασι, μία δὲ δύναμις καὶ ϑεύτης, 
εἰπὼν εἶναι πρῶτον αἴτιον τὸ ἀγαϑὸν τὸ οἰκτεῖρον τὰ πάντα, δεύ- 

E τέρον αἴτιον νοῦς 0 δημιουργήσας τὰ πάντα, τρίτον αἴτιον 710 
ζωοποιὸς ψυχή, ἥτις ἐζωογόνησε τὰ πάντα. τὰς οὖν τρεῖς δυ- 
γάμεις μίαν ὑπάρχειν ϑεότητα ὡμολόγησε, ταῦτα Κύριλλος ὃ 
ὁσιώτατος ἐπίσχοπος ᾿4λεξανδρείας ἐν τοῖς συγγράμμασιν αὖ- 
τοῦ ἐνέταξε τοῖς xarà Ἰουλιανοῦ τοῦ βασιλέως τοῦ παραβάτου, 
λέγων ὅτι τὴν ἁγίαν τριάδα elg μονάδα ϑεότητος πάντας προει- 15 
πεῖν ἀγνοοῦντας τὸ μέλλον, 


V 80 Ἔν δὲ τοῖς χρόνοις τοῦ αὐτοῦ Πλάτωνος ἦσαν xol ἄλλοι 
φιλόσοφοι “Ἑλλήνων παιδευταί, Ἐενοφῶν καὶ “]σχίνης καὶ "4ρι- 
στοτέλης. οἵτινες πλάνην μετεμψυχώσεως παρεισήγαγον τοῖς ἀν-- 
ϑρώποις" καὶ τὴν μὲν Καλλίστην, ϑυγατέρα τοῦ “υκάονος, με- 90 


3. Kollarivog Ch, Καλλατῖνος Ox. δ. μετὰ] xarà Ox. — ibid. 
"4ó68ovg] ᾿Ιαδδοῦς Ch. V. p. 81. Ὁ. 6. ὅστις] Manca haec, aut de- 
lendum ὅστις, nisi forte ὁ ο΄ scripsit, 9θ. Addidi πρῶτον. 12. Xv- 
οίλλος Ox. 14. xatd Ἰουλιανοῦ) I. p. ed. Spanh. 84. A, B. 
20. Καλλίστην) Καλλιστώ dicit  — ibid. 4ovxdovog Ox. 


Post Tarquinium vero regno ejectum , Rempublicam administrarunt 
supradicti duo Consules, Brutus magnus et Collatinus, Lueretiae conjux; 
et, post hos, alii multi, usque ad Caesarem Julium; per spatium annorum 
ccceLxiv. 


Temporibus autem supradictis, post Joachimum, Judaeornm Pontifex 
maximus erat Áddus. Floruit eodem tempore, apud Graecos, Plato Phi- 
losophus. Hic ad Timaeum de Deo scribens, ista protulit: nempe, ,, Es- 
senüae Divinae tria quidem esse Nomina; Potentiam vero et Deitatem 
unam. Causam vero primam dixit, Bonum; quod omnibus est propi- 
tium: secundam vero Causam dixit, Mentem, rerum omnium Opificem: 
Tertiam autem, Spiritum Fivificum, omnia vivificantem. "Tres itaque 
Potentias unam esse Deitatem, confessus est. Haec Cyrillus, sanctissi- 
mus Alexandriae Episcopus, in suis protulit scriptis, contra Apostatam 
Julianum Imperatorem: qui etiam asserit, 'Trinitatis Sanctae Unitatem 
Divinam praedixisse omnes, futuri licet ignaros. 


Platonis autem tempore, Philosophiam etiam apad Graecos docwe- 
runt Xenophon, Aeschines, et Aristoteles: qui introduxerunt in mundum 
Errorem illun, de Transmigratione Animarum. Ferunt inde, Callistus, 





ΒΕ T^ 





CHRONOGRAPHIA. L. VII. 189 


τερεψυχωϑθεῖσαν εἷς ἄρχον, τὴν δὲ Ἱππομένην, ϑυγατέρα τοῦ 
ἹΜειγαρέως, εἷς λέοντα, τὴν δὲ "Id, ϑυγατέρα τοῦ Ἰνάχον, εἷς 
δάμαλιν, καὶ τὴν Ἀταλάντην, ϑυγατέρα τοῦ Σχοινέως, εἷς ταῶ- 
γα, καὶ τὴν Φιλσμήλαν, ϑυγατέρα Πανδίονος, εἷς χελιδόνα, καὶ 
515» Πρόκνην, τὴν ἀδελφὴν αὐτῆς, εἰς ἀηδόνα, καὶ τὴν Νιόβην, 
ϑυγατέρα τοῦ Ταντάλου, tig λίϑον μετεμ ψυχωθῆναι. καὶ ἄλλα 
τοιαῦτά τινα ἐμυϑολόγησαν αὐτοὶ καὶ οἱ μετ᾽ αὐτούς. | 


Μίεεὰ δὲ τὸ τὸν εἰρημένον 2Qvab/oSry, βασιλέα Περσῶν, 


O 241 


ἀποθανεῖν ἐβασίλευσεν Ὦχος, υἱὸς αὐτοῦ" ὅστις ἐπολέμησεν 


40 “4Πἰγυπτίοις καὶ παρέλαβε πᾶσαν τὴν γῆν “Αἰγύπτου καὶ ἀπώλεσεν 
αὐτήν, βασιλεύοντος τῶν “ἀϊγυπτίων τότε τοῦ Νεκταναβώ, τοῦ 
ποιήσαντος Aexavopayrelay καὶ γνόντος ὅτι δεῖ τὸν Ὦχον, βασι- 
λέα Περσῶν, παραλαβεῖν τὴν 4diyvnrov. ὃς καὶ κουρευσάμενος 
τὴν ἰδίαν χόμην τῆς κεφαλῆς αὐτοῦ καὶ ἀλλάξας αὐτοῦ τὰ βα- 

1500íxà ἱμάτια, ἔφυγε διὰ τοῦ Πηλουσίου ὃ αὐτὸς Νεκταναβώ, 
xal εἰς Πέλλην, πόλιν τῆς Μακεδονίας, διέτριβεν. 


Ἔν τῷ χρόνῳ οὖν τῷ αὐτῷ ἦν τὰ κατὰ τὴν ᾿Ολυμπιάδα 


Ο 242 


καὶ τὸν αὐτὸν Νεχταναβὼ ϑρυλλούμενα, ὡς διὰ χλεύης τινὸς C 


ἐπορνεύϑη ὑπὶ αὐτοῦ καὶ συνέλαβε τὸν ᾿Δλέξανδρον, ὃν λέγου- 
40σιν ὑχὸ 4ιὸς “Ἵμμωνος συλληφϑῆναι. κατέσχεν οὖν ἢ βασιλεία 


1. τὴν δὲ ππομένην } ,,Hippomenem, Macarei, non filiam, sed fi- 
lium, cum Atalanta in matris Deorum templo rem habere ausum, in 
Leonem, amasiam vero Atalantam in leaenam, commutatos perhibent 
Mythologi Latini'* Ch. 4. Πανδίωνος Ox. 6. Νιόβην — Tas- 
τάλου Ch., Ἰώβην — Ταλάντου Ox. 11. Nexravafjo] Vid. Wes- 
seing. ad Diodor. vol. II. p. 121. 11. — 12. Ὦχον Ch., Xóo» Ox. 
20. συλληφϑῆναι Ch., συληφϑῆναι Ox. 


Lycaonis filiae, animam in ursam; Hippomenis, Megarei filiae, in Leo- 
wa; Jus, Inachi filiae, in Juvencam; Átalantae, Schoenei filiam, in Pa- 
waem; Philomelse, Pandionis filiae, in hirundinem; Prognes vero, soro- 
ἧξ ejos, in Lusciniam; ^ Niobes, Tantali filiae, in saxum transmigrasse. 
Ojesnodi alia plurima fabulati sunt isti, et qui eos secuti sunt. 


Post sntedictam vero Artaxerxem Persarum regem demortoum, re- 
Un suscepit Ochus, filius ejus. Aegyptiis bic bellum intulit; regionem- 
ewum totam subactam, devastavit. Aegyptiis eo tempore imperabat 
: qui, cun ex Divinatione per Pelvim intellexisset, Aegyptum 
à Ocho, Persarum rege, occupatum iri; tomsa coma, mutatoque vestitu 
Ue. per Pelusium, ad Pellam, Macedoniae urbem, transfugit; ubi dein- 
Kedem tempore increbuit fama Nectanabum cum Olympiade, illesio- 
ΝᾺ eajesdam ope, concubuisse, et ex ea genuisse Alexandrum; quem fe- 
"m, Jevia Ammonis esso filium, Duravit autem prima Thebanorum Ae- 


I 





190 IOANNIS MALALAE 


τῶν «Αϊγυπτίων xal, Θηβαίων 7 πρώτη ἔτη αὐὐγ΄. ταῦτα δὲ 
Εἰρηναῖος ὃ σοφὸς χρονογράφος ἐξέϑετο. 
Ἔν τῷ αὐτῷ δὲ καιρῷ ἀρχιερεὺς ἦν τῶν Ἰουδαίων Ἰαδδοῦς" 
: κατέσχεν οὖν 7j Ἑβραϊκὴ ἀρχιερωσύνη ἔτη nof. — 

Ἔν δὲ τοῖς αὐτοῖς χρόνοις 7 Ῥόδος ἢ νῆσος ὑπὸ ϑεομηνίας 5 
σεισμοῦ κατηνέχϑη πᾶσα ἐν μηνὶ ὀκτωβρίῳ νυκτός" καὶ ἔπε- 
σεν 7; στήλη τοῦ κολοσσοῦ xal ἔχειτο χαμαί. τότε δὲ οἵ ἀρχιερεῖς 
τῶν Ἰουδαίων καὶ τὸ ἔϑνος ὅλον φόρους ἐδίδουν “Ασσυρίοις. 

Ὁ ὑπτιώϑησαν᾽ δὲ-τότε οἱ ᾿“σσύριοι καὶ ὃ Ὦχος, βασιλεὺς αὐτῶν" 
καὶ ἐτυράννησαν πᾶσαν τὴν γῆν, καὶ παρεδόϑη ἡ βασιλεία εἰς 10 
χεῖρας ᾿Δσσυρίων καὶ Περσῶν καὶ ἸΠήδων καὶ Πάρϑων. 

Τῆς δὲ ἸΠακεδονίας ἐβασίλευσε Φίλιππος ἔτη κ΄. ὅστις νική-- 

O 243 σας ὑπέταξε τὴν Θεσσαλίαν, καὶ κτίζει πόλιν εἷς τὴν IMaxcdo- 
γίαν, ἦν ἐκάλεσε Θεσσαλονίκην, τὴν πρῴην λεγομένην κώμην 
Θέρμας. Διονύσιος δὲ ἐξέϑετο ὅτι εἷς ὄνομα βασιλίσσης μιᾶς 15 
τοῦ γένους Φιλίππου μετὰ ταῦτα ἐκλήϑη Θεσσαλονέχη. κατέ- 
σχεὲν οὖν 1j βασιλεία, ἤτοι τοπαρχία, ἸΠακεδόνων ἔτη xf ἕως 
τῆς βασιλείας τοῦ αὐτοῦ Φιλίππου, καϑὼς ὃ σοφώτατος Εὐσέ- 
βιος ὃ Παμφίλου χρονογραφεῖ. ᾿ 

E ΠΚΚαὶ μετὰ Φίλιππον ἐβασίλευσε τῆς IMaxedovlac “4λέξανδρος 20 


8. Ἰαδδοῦς Ch., Ἰούδας Ox. 9. Ὦχος Ch., Xóog Ox. 17. z8'] 
, Error hic in numero: ἃ Carano enim primo Macedonum Rege, 
usque ad Philippum hunc, ccccnr tantum annos enumerat KEuse- 
bius.'* Ch. V. Mai. ad Euseb, p. 170. | 


&ypü Dynaitia, per annos wccccxcrur Haec vero sapiens Irenaeus, in 
Chronicis suis scripta reliquit. ΕΝ 

lisdem temporibus Pontifex Jodaeorum maximus fuit Judas. Sacer- 
dotium autem Judaicum duravit aiinos croccrr. 


Circa idem tempus, Rhodus insula, mense Octobri, nocturno tem 
re, tota terrae motibus conquassata est: quo tremore Colossus etiam ad 
terram collapsus est. Eo tempore Pontifices maximi Judaeorum, totaque 
gens, tributa Assyriis pendebant. Assyrii autem, cum Ocho, rege suo, 
elatiores facti, in terram universam imperium exercuerunt: Regnumque 
traditum est in manus Assyriorum, Persarum, Medorum, et Parthorum. 

Macedoniae vero imperavit Philippus, per annos xx: qui cum Thes- 
saliam armis subegisset, vicum, 'T'hermas antea dictum, in urbem factum, 
Thessalonicam nominavit. Dionysius autem auctor est, 'Thessalonicam, 
post temporis vocatam fuisse, ἃ reginae cujusdam, & Philippo ortum de- 
centis, nomine. Regnum vero, sive Dynastia Macedonum, duravit an- 
nos ΟΠ, ad Philippi regnum numeratos: sicut in Chronico suo tradidit 
sapientissimus Eusebius Pamphili, 

Philippo successit, in regno Macedonico, Alexander, Philippi F. Ba- 





ΒΕ τ 


CHRONOGRAPHIA. L. VII. 191 


ὁ Φιλδεπου. τῶν δὲ Βαβυλωνίων μετὰ τὸν Ὦχον ἐβασίλευσε 
Δαρεῖος ὃ Μῆδος ὃ ᾿σσαλάμου" καὶ κατεκυρίευσε πάντων. 
Οἱ δὲ Ῥωμαῖοι ἐπὶ τῆς αὐτοῦ βασιλείας περιγενόμενοι 
προσελάβοντο τὴν περιοχὴν τῆς αὐτῶν γῆς" καὶ προβαλλόμενοι 
5δυνατοὺς ὑπάτους χώρας ἀπέσπων. 


1. *Q40» Ch, Xeo» Ox. 


bylomiis autem, post Ochum, imperavit Darius Medus, Assalami F. et im- 
perium mundi tenuit. 

Ἔο regnante, Romani potentiores facti, imperii sui fines ampliare 
coeperant: virosque bellicosos in Consulatum promoventes, regiones sub- 
imde tetas sibi asseruerunt, 





«Jssssss Q,urox ΟἹ ΔΟΟΣ 


XPON&N MAKEA4ONOQN. 


A Ta δὲ τετάρτῳ ἔτει τῆς βασιλείας Δαρείου τοῦ Ἰἥήδου τοῦ 
Vocaláuov ἐξανέστησεν ὁ ϑεὺς τοῖς ““σσυρίοις καὶ Πέρσαις 
καὶ Πάρϑοις καὶ ἤήδοις ᾿Αλέξανδρον τὸν τῆς ἸΠακεδονέας το-- 
πάρχην, ἤτοι βασιλέα, τὸν Φιλίππου. ὅστις καὶ τὴν μεγάλην 
““λεξάνδρειαν ἔκτισε, τὴν πρῴην λεγομένην κώμην ῬΡακοῦστιν" ἣν 5 
αὐτὸς ἐκάλεσεν elg ἴδιον ὄνομα ᾿“λεξάνδρειαν, ϑυσιάσας κόρην 
zagp9évov, Πακεδονίαν παρ᾽ αὐτοῦ κληϑεῖσαν. ἔκχτισε δὲ καὶ 

Ο 945 ἱερὸν τῷ Σεράπι Ἡλίῳ, καὶ δημόσιον, ὃ καλεῖται ὃ Ἵππος, καὶ 
ἀλλὰ ἱερά. ὅστις βασιλεὺς ᾿4λέξανδρος προτρεψάμενος ὅμόφρο-- 
γας γενναίους στρατηγούς, χατὰ τῆς ἀπονοίας ““σσυρίων ὄργι-- 10 
σϑείς, πρῶτος παρετάξατο Zfagelo τῷ βασιλεῖ Περσῶν. καὶ 

B ἐλϑὼν εἰς Βυζούπολιν τῆς Εὐρώπης ἔκτισεν ἐκεῖ τόπον, ὅνπερ ἐχά- 

1. Δαρείου] 4“αρίον Ox. δ. ᾿Δλεξανδρείαν Ox. bis. — ibid. πρώην 


λεγομένην κώμην Ῥακοῦσειν} .. Ῥακώτην prius dictam asserit Ste- 
phanus: ᾿Ῥακώτης, οὕτως ἡ ᾿Αλεξάνδρεια πρότερον ἐκαλεῖτο: vide 
eundem etiam in ᾿'Δλεξάνδρεια.““ Ch. — Apud Stephanum scribendum 
"Paxaiig. 8. Σέραπι Ox. 


LIBER OCTAVUS 
DE REGNI MACEDONICI TEMPORIBUS. 


Anno autem quarto regnantis Darii Medi, Assalami Εἰ. excitavit Deus 
contra Ássyrios, Persas, Parthos, atque Medos, Alexandrum, Philippi 
filium, Macedoniae regem. "Vicum hic quendam, Racustim olim vocatum, 
in urbem m condidit; quam a nomine suo Alexandriam appellavit, 
mactata virgine intacta, cuf nomen ipse dederat, Macedoniam. Fanum 
etiam Serapidi Soli; balneum item publicum, nomine, Hippum, templaque 
elia nonnulla extruxit. Idem Alexander in Assyriorum fastum stomacha- 
€us, comparatis sibi Ducibus strenuis concordibusque, primus cum Da- 
rio, Persarum rege, fortunam belli tentavit. Byzopolim itaque Europae 


IOANNIS MALALAE CHRONOGR. L. VIII. 198 


λεσε τὸ Στρατήγιον᾽ ἐκεῖ γὰρ στρατηγήσας τὰ τοῦ πολέμου με- 
τὰ τοῦ ἰδίου στρατοῦ καὶ τῶν συμμάχων αὐτοῦ ἐπέρασεν ἐκεῖ- 
ϑὲν σὺν τῷ ἰδίῳ πλήϑει ἄντικρυς elg ἐμπόριον τῆς Βιϑυνίας λε- 
γύμενον Ζίσκοι. βουλόμενος δὲ προτρέψασϑαι τὸ ἴδιον στρά- 
δτευμα ἐῤῥόγευσεν αὐτοῖς ἐκεῖ πολὺν γρυσόν, καὶ μετεκάλεσε τὸ 
αὐτὸ ἐμπόριον Χρυσόπολιν" ὅπερ οὕτως καλεῖται ἕως τῆς νῦν. O Φ46 
xal ἐξορμήσας ἐκεῖϑεν ἐν τῇ Τροίᾳ ἦλϑε" καὶ ποιήσας ϑυσίαν 
εἰς τὸν τύμβον τοῦ ᾿“χιλλέως ὡς ἐκ γένους αὐτοῦ καταγόμενος, 
ἤτησε τὸ πνεῦμα αὐτοῦ συμμαχεῖν αὐτῷ ἐν τῷ πολέμῳ. ἐκ τοῦ. 
10 γὰρ ἸΠολοσσοῦ τοῦ υἱοῦ Πύῤῥου xal τῆς Ἀνδρομάχης κατήχϑη C 
ἡ Ὀλυμπιὰς 7 μήτηρ τοῦ αὐτοῦ ᾿ἡλεξάνδρου τοῦ ἸΜακεδότος. 
xal εὐθέως ὡς πάρδαλις ἐχεῖϑεν δρμήσας ὃ ᾿Αλέξανδρος, ἅμα 
τοῖς σὺν αὐτῷ στρατηγοῖς παρέλαβε πάσας τὰς χώρας. καὶ γι-- 
κήσας τὸν Ζ]αρεῖον, βασιλέα Περσῶν, τὸν ᾿Ἰσσαλάμου, παρέλαβεν 
15 αὐτὸν xul πᾶσαν τὴν βασιλείαν αὐτοῦ καὶ πᾶσαν τὴν χώραν 
“Ἱσσυρίων καὶ Ἰήδων καὶ Πάρϑων καὶ Βαβυλωνίων καὶ Περσῶν 
καὶ πάσας τὰς βασιλείας τῆς γῆς, καϑὼς Βόττιος ὃ σοφώτατος 
συνεγράψατο, ἐλευϑερώσας ὃ αὑτὸς ᾿4λέξανδρος καὶ τὰς πόλεις 
xal τὰς χώρας καὶ πᾶσαν τὴν γῆν τῶν Ῥωμαίων καὶ Ἑλλήνων 
80χαὶ “ἰγυπτίων ἐκ τῆς ᾿“σσυρίων xal Περσῶν καὶ Πάρϑων καὶ 
JM5ów» ὑποταγῆς καὶ δουλείας, ἀποδοὺς Ῥωμαίοις πάντα à D 
ἀπώλεσαν. 
Γίνεται οὖν ἀπὸ 240p ἕως τῆς ᾿Αλεξάνδρου τοῦ ἸΠακεδύ- 


17. Boórziog] .. Βούττιος supra dicitur, lib. 2. p. 40.** Ch. 


veniens, Strategium illic construxit: quem locum ideo sic vocavit, quod, 
cum prius ibi de iis, quae ad bellum propositum spectarent, cum exer- 
citu et commilitonibus communicasset; exercitum inde transmisit in op- 
tum Bithyniae Emporium, Discos, vocatum. Ubi quo milites suos ad 
lum redderet parstiores, ingenti eos auri pondere donavit: itaque Em- 
Μὰ m istad, Chrysopolim, vocavit: quo nomine etiam adhuc appellatur. 
vero movens, 'lrojam venit: ubi sacra faciens ad Achillis tumulum 
(ex quo etiam oriundus erat,) rogavit, uti Genium ejus haberet in bel- 
lis sibi auxiliarem, Olympias enim, Alexandri Macedonis mater, origi- 
nem duxit ἃ Molosso, Pyrrbi ex Andromacha filio. — Alexander autem, 
com Ducibus suis, tanquam pardus, inde properans; regiones omnes undi- 
que subegit. Quin et Dario quoque, Assalami F. Persarum rege, supe- 
rato, jpsum comprehendit, imperiumque ejus totum, Assyriorum, Medo- 
rum, Parthorum, Babyloniorum, Persarum, omnesque adeo mundi ditio- 
Bes, occupavit: uti haec scripta reliquit sapientissimus Bottius. Quin- 
etiam idem Alexander ab Assyriae servitutis jugo liberavit omnes Roma- 
norum, Graecorum, Aegyptiorumque urbes, regiones, terrasque; Romanis 
etiam , quaecunque amiserant, restituens. 
Ab Adamo autem, ad Alexandri Macedonis Victoriam, anni nume- 
loannes Malalas. 13 


O 247 


194 IOANNIS MALALAE 


vog νίκης ἔτη εφνζ, ἦν δὲ τότε ἀρχιερεὺς τῶν Ἰουδαίων ὃ 240- 
δούς. 

Ἐλύϑη δὲ τότε τὰ Περσικὰ μέρη καὶ τὰ βασίλεια αὐτῆς, καὶ 
κατεδυνάστευσαν οἱ ἸΠεακεδόνες καὶ ᾿Αλέξανδρος μετὰ τῶν ἅμα 


αὐτῷ συμμάχων τῆς γῆς “Χαλδαίων xal ἸΠήδων καὶ Περσῶν καὶ δ 
V 82 Πάρϑων' καὶ νικήσαντες καὶ φονεύσαντες τὸν Δαρεῖον, εἰσῆλ-- 


Sov εἷς τὰ βασίλεια τοῦ αὐτοῦ Zfagtlov. καὶ ἐνομοϑέτησεν ὃ 
αὐτὸς ᾿“λέξανδρος τὴν χώραν αὐτῶν καὶ ἐβασίλευσεν αὐτῶν" καὶ 
ἤγειραν αὐτῷ οἱ Πέρσαι στήλην ἔφιππον χαλχῆν εἷς Βαβυλῶνα, 
ἥτις ἵσταται ἕως τῆς νῦν. 

Ὁ δὲ αὐτὸς ᾿Αλέξανδρος τὴν ϑυγατέρα Ζαρείου τοῦ βασιλέως 
Περσῶν Ῥωξάνην λαβὼν αἰχμάλωτον, παρϑένον οὖσαν, ἠγάγετο 
εἷς γυναῖκα, παρέλαβε δὲ καὶ πάντα τὰ Ἰνδικὰ μέρη καὶ τὰ 
βασίλεια αὐτῶν ὃ αὐτὸς ““λέξανδρος, λαβὼν καὶ Πῶρον τὸν βα- 
σιλέα Ἰνδῶν αἰχμάλωτον" καὶ τὰ ἄλλα πάντα τὰ τῶν ἐϑνῶν βα- 
σίλεια δίχα τῆς βασιλείας τῆς Κανδάχης τῆς χήρας τῆς βασι- 


B λευούσης τῶν ἐνδοτέρων Ἰνδῶν" ἥτις συνελάβετο τὸν αὐτὸν 


“Ἀλέξανδρον τῷ τρόπῳ τούτῳ. 
Ἔϑος εἶχεν ὃ αὐτὸς ““λέξανδρος μετὰ τῶν πεμπομένων παρ᾽ 


10 


15 


αὐτοῦ πρεσβευτῶν πρὸς τοὺς ἐναντίους βασιλεῖς εἰσέρχεσϑαι ἐν 20 


σχήματι στρατιώτου καὶ ὁρᾶν ὅδποῖός ἐστιν ὃ βασιλεὺς ἐκεῖνος. 
7 δὲ Κανδάκη βασίλισσα μαϑοῦσα τοῦτο, περιειργάσατο ὅποίας 
ἐστὶ ϑέας καὶ τί ἔχει σύσσημον. καὶ ἐῤῥέϑη αὐτῇ ὅτι ἐστὶ χϑα- 


1. ᾿Αδδοῦς] .. Ιαδδοῦς scribendum, supra monuimus, ex Eusebio et 
Chronico Alet. Zonaras ᾿Ι[ωὰδ vocat.'* Ch. 


rantur I20DLVH. Quo tempore etiam Judaeorum Pontifex maximus erat 
Addus. 
Solutum sic fuit um Persicum; cessitque Alexandro Macedoni, 
Commilitonibusque, Chaldaeorum, Medorum, Persarum, Parthorumque Im- 

ium. Devicto itaque et occiso Dario, regnum ejus invasit Alexan- 
er, et regionibus ejus jura dedit: cui et Persae Equestrem ex aere 
statuam erexerunt; qui in Babylone adhuc visitur. 

Item Alexander, Darii Persarum regis filiam Roxanem, virginem, ca- 
ptivam habens, in uxorem duxit, sed et Indica etiam regna, et regiones 
omnes subjugavit: Porumque, regem eorum, captivum abduxit. Gentüum 

eterea regna subegit omnia; praeter unicum Candacis, interioris In- 


. pra 
die reginae, mulieris viduae, haec enim Alexandrum ipsum cepit, hoc 
0. 


Alexandri mos erat, uti ipse, veste militari indutus, Proceribus suis, 
in Legationibus ad reges adversarios obeundis, se comitem adjungeret: 
nempe ut sic, quales essent reges, edisceret. Candace vero regina, hoc 
coguito , solicite ingubivit, qualis esset forma Alexander, et quas habuit 
insiguiores notas. Octa vero eum depresdoris esse staturae, dentes au- 





€HRONOGRAPHIA. L. VIII. 195 


μαλός, ὀδόντας ἔχων μεγάλους xal φαινομένους, ἔχων δὲ 0p9aA- O 948 
μὸν γλαυκὸν ἕνα καὶ ἕνα μέλανα. καὶ ἐσημειώσατο καϑ' ἑαυτὴν 
φαῦτα᾽ καὶ εἰσελϑόντα πρὸς αὐτὴν ἅμα τοῖς πεμφῳϑ εῖσι παρ᾽ αὖ- 
τοῦ πρεσβευταῖς γνωρίσασα οὖν αὐτὸν ἐκ τῶν συσσημάτων, συνέ- 

ὅσχεν αὐτὸν καὶ εἶπεν αὐτῷ, ᾿“λέξανδρε βασιλεῦ, τὸν κόσμον ὅλον C 
παρέλαβες " καὶ γυνή σε μία παρέλαβεν. ὃ δὲ ᾿Αλέξανδρος εἶπεν 
αὐτῇ, Zhi τὸ σπουδαῖον καὶ περίγοργον τῆς φρονήσεώς σου 
ἀβλαβῆ σε φυλάξω καὶ τὴν σὴν γῆν καὶ τοὺς σοὺς υἱεῖς, ἄγο-- 
μαι δέ σε εἷς γυναῖνα. ἥτις Κανδάχη ἀκούσασα δέδωκεν ἑαυ- 

10 τήν" ὃ δὲ ᾿“λέξανδρος εὐθέως ἔλαβεν αὐτὴν μεϑ᾽ ἑαυτοῦ καὶ εἰσ- 
ἤλϑεν ἐπὶ τὴν “ἰϑιοπίαν καὶ εἰς ἄλλας χώρας. 

MAov δὲ τελευτᾶν ὃ αὐτὸς "Ἀλέξανδρος διετάξατο ὥστε 
πάντας τοὺς σὺν αὐτῷ ὑπερασπιστὰς καὶ συμμάχους βασιλεύειν 
τῆς αὐτῆς χώρας ὅπου ἦν αὐτοὺς ἐάσας καὶ κρατεῖν τῶν ἐκεῖσε 

15τόπων. ἔζησε δὲ ὃ αὐτὸς ᾿Αλέξανδρος ἔτη Ac', ἐβασίλευσε δὲ O 949 
ὑποτάξας τὰ πάντα ἔτη ιζ΄, ὃ δὲ πόλεμος αὐτοῦ ἐκράτησεν ἔτη D 
ϑ΄, ὑπέταξε δὲ βαρβάρων ἔϑνη xf', “Ἑλλήνων φυλὰς ιγ΄, καὶ 
ἔχτισε πόλεις αὐτὸς καὶ οἵ μετ᾽ αὐτοῦ πολλάς. 

Ἔστιν οὖν ἀπὸ ᾿Αδὰμ ἕως τῆς τελευτῆς ᾿Αλεξάνδρου τοῦ Ma- 

30 χεδόνος ἔτη £p»y', καϑὼς συνεγράψατο Θεόφιλος ὃ χρονογράφος. 

ἹΜετὰ οὖν τὴν τελευτὴν ᾿Αλεξάνδρου τοῦ Ἰακεδόνος ἐμερί- 
σϑησαν εἷς τέσσαρας τοπαρχίας, ἤτοι βασιλείας, αἷ χῶραι ἃς ὑπέ- 

Takt» 0 αὐτὸς ᾿Δλέξανδρος ἅμα τοῖς συμμάχοις αὐτοῦ" καὶ ἐβα- 


8. ἀγάγομαι Ox. 


tem magnos habere et prominentes; oculum praeterea unum habere cae- 
sum, nigricantem alterum: has notas memoriae mandat. Ingressum ita- 
ad Candacem, cum Legatis suis, Alexandrum, regina statim ex indi- 
dis agnovit, et comprehendens eum; , ,, Τὺ, inquit, Rex Alexander, Mun- 
dum universum; 16 vero, mulier una cepit. Respondit ei Alexander: 
Ego vero Te, ob hanc ingenii tui sagacitatem, incolumem praestabo, una 
cum liberis, terraque tua omni.* ϑϑοὰ et in uxorem Te accipio. Can- 
dace, his auditis, se ei obtulit, Alexander itaque, assumpta sibi Canda- 
ce, inde in Aethiopiam, terrasque alias profectus est. 
Morituarus autem Alexander, Ducibus suis et Commilitonibus edixit ; 
ἢ omnibus eisdem uti lmperarent regionibus, quibus ipse tos praefecerat. 
. Vixit autem Alexander annos xxxvi; vit vero, omnia in potestatem 
suam subigens, annos xvii: durarunt bella ejus annos 1x, subjugavit Bar- 
barorum gentes xxii, Graecorum xim, Urbes ipse soclique condideruat 
quamplurimas. Ab Adamo igitur, ad mortem Alexandri Macedonis, anni 
ἸΘΟΌΧΟΙΠΙ, sicut scriptum reliquit "Theophilus Chronographus. | 
Mortuo Alexandro Macedone, regiones quss ipse, cum commilitoni- 
bus s&is, subjugaverat, in regua quatuor divisae sunt, omnes, quibus prae- 
erant Alexandri Duces; uti ipse moriens statuerat, hoc modo, Maocedo- 





196 IOANNIS MALALAE 


σίλευσαν αὐτῶν οἱ ἸΪαχεδόνες oi συνασπισταὶ ToU αὐτοῦ ᾿4λεξάν- 
δρου καϑὼς διετάξατο οὕτως. τῆς Ἰακεδονίας καὶ τῆς Εὐρώ- 

E "5c πάσης χρατεῖν καὶ βασιλεύειν (Φίλιππον τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ 
τὸν ἴδιον τὸν μείζονα. καὶ ἐβασίλευσεν 0 Φίλιππος, καὶ μετὰ 
Φίλιππον ἐβασίλευσε Κάσσανδρος, καὶ μετὰ Κάσσανδρον ἐβασί- 5 
λευσαν οἱ παῖδες τοῦ αὐτοῦ Κασσάνδρου, καὶ μετ αὐτοὺς ἐβασί- 
λευσε Δημήτριος, καὶ μετὰ 4ημήτριον ἐβασίλευσεν ὃ Ἠπειρώτης 
Πύῤῥος, καὶ μετὰ Πύῤῥον τὸν Ἠπειρώτην ἐβασίλευσε Πϊελέα-- 
γρος καὶ ἄλλοι βασιλεῖς ἐξ ἐβασίλευσαν ἕως τῆς βασιλείας Περ- 

O 950 σέως τοῦ Ἠπειρώτου. καὶ ἐχράτησεν 7 βασιλεία αὐτῶν μετὰ 10 

τὴν τελευτὴν «Δλεξάνδρου ἔτη ρνζ΄. 

V 88 Τῆς δὲ AMiyónrov πάσης καὶ τῆς “Πιβύης ἦν διαταξάμενος ὃ 
αὐτὸς ᾿4λέξανδρος κρατεῖν καὶ βασιλεύειν Πτολεμαῖον τὸν “ἄγου 
τὸν ἀστρονόμον" ὃς ἐβασίλευσεν Alyvnzlu» ἐν τῷ τῶν Maxcóó- 
γων κράτει ἔτη μβ΄. δεύτερος δὲ βασιλεὺς Πτολεμαῖος ὃ υἱὸς 1δ 
αὐτοῦ. 

Ἐπὶ δὲ τῆς αὐτοῦ βασιλείας τοῦ αὐτοῦ Πτολεμαίου τοῦ υἱοῦ 
"áyov ἡρμηνεύϑησαν αἱ βίβλοι τῶν Ἰουδαίων ἑλληνιστὶ παρὰ 
τῶν οβ΄ διδασκάλων δι᾽ ἡμερῶν οβ΄" ἦσαν γὰρ yeyonpuuévos 
ἑβραϊστί" οἷα τοῦ αὐτοῦ Πτολεμαίου βουληϑέντος ἀναγνῶναι 90 
δι᾽ Ἑλληνικῆς φράσεως τὴν δύναμιν τῶν Ἰουδαϊκῶν βιβλίων. 

ἹΜετὰ δὲ τὴν βασιλείαν αὐτοῦ ἐβασίλευσε τρίτος Πτολεμαῖος 

B ὃ Φιλάδελφος ἔτη A7, καὶ μετ᾽ αὐτὸν ἐβασίλευσε τέταρτος IIvo- 


6. οἱ παῖδες τοῦ αὐτοῦ ᾿Δἡλεξάνδρου] ,,Scribendum, Χασσάνδρου. 
Cessandrum enim in regno exceperunt Antigonus et Alexander, ejus 
filii; Vide Eusebium.'* Ch. 18. Πτολομαῖον Ox. 


niam, omnemque adeo Europam, occupavit Philippus, Alexandri frater 
natu major. Philippo successit Cassander: hunc exceperunt Alexandri 
filii: post hos regaavit Demetrius: post Demetrium, Pyrrhus Epirota: 
Pyrrhum excepit in regno Meleager; Meleagrum reges alii vr, usque ad 
regnum Pyrrhi Epirotae. Duravit itaque eorum imperium, post mortem 
Alexandri, annos ΟΠ. 

Aegypti autem omnis, atque Libyae regem constituerat Alexander 
Ptolomaeum Astronomum, Lagi filium: qui regnavit Aegyptiis, Jure regni 
Vier Minieo 9 annos xLi Huic in regno successit Péclomaeus us, 
ejus filius, 

Temporibus autem Ptolomaei regis, Lagi filii, sacras Judaeorum scri- 
pturas in Graecam linguam transtulerunt Lxxir Doctores, intra spatium 
dierum rLxxrt. Lingua enim Hebraea scripta fuerunt Biblia illa: quorum 
vim prehendere cupiens Ptolomaeus, in Graecam linguam ea transferri 
curavit, 

Post hujus mortem, tertius regnavit Ptolomaeus Philadelphus, 'annos 
XXIvI: hunc excepit quartus Ptolomaeus Evergetes, et regnavit annos 





CHRONOGRAPHIA. L. VIII, 197 


λεμαῖος 0 Εὐεργέτης ἔτη xe, καὶ μετ αὐτὸν ἐβασίλευσε εἰ ITroAe- 


μαῖος ὃ Φιλοπάτωρ ἔτη ιζ΄, καὶ μετ᾽ αὐτὸν ἐβασίλευσεν ς΄ Πτολε-- Ο 951 


μαῖος ὃ Ἐπιφανής, xal μετ᾽ αὐτὸν ἐβασίλευσεν ζ΄ Πτολεμαῖος ὃ 
Φιλομήτωρ ἔτη ια΄. καὶ ἕτεροι Πτολεμαῖοι βασιλεῖς πέντε ἐβα-- 
δσίλευσαν ἔτη b, δωδέκατος δὲ Πτολεμαῖος ἐβασίλευσεν ὀνόματι 
“ιύνυσος ἔτη x9', ὃς ἔσχε ϑυγατέρα ὀνόματι Κλεοπάτραν καὶ 
εἰὸν ὀνόματι Πτολεμαῖον. καὶ λοιπὸν τρισκαιδεκάτη βασίλισσα, 
τῶν Πτολεμαίων Κλεοπάτρα" ἐβασίλευσε δὲ ἣ αὐτὴ Κλεοπάτρα 
ἡ ϑυγάτηρ τοῦ αὐτοῦ Διονύσου ἔτη κβ΄. ἐβασίλευσαν οὖν οἱ ey. 
10 Πτολεμαῖοι οἱ Maxtóóveg τῆς «ἀἰγυπτιακῆς χώρας ἁπάσης ἀπὸ 
τοῦ Πτολεμαίου τοῦ 2dáyov ἕως Κλεοπάτρας τῆς Ζιονύσου ϑυ- C 
γατρὸς ἔτη *' ἕως τοῦ i ἔτους τῆς βασιλείας Αὐγούστου Καί- 
σαρος τοῦ καὶ Ὀχταβιανοῦ Σεβαστοῦ Ἰμπεράτορος, τοῦ νική- 
σαντος τὸν Zrrumov καὶ τὴν αὐτὲν Κλεοπάτραν, ἐν τῇ ἐπὶ χώρᾳ 
15 ναυμαχίᾳ εἰς τὸν “Ζευχάτην τόπον καὶ φονεύσαντος αὐτοὺς καὶ 
ὑποτάξαντος τὴν “Ἴϊἴγυπτον πᾶσαν, καϑὼς Εὐσέβιος ὃ Παμφί- 

λου xai Παυσανίας οἱ χρονογράφοι συνεγράψαντο. 
Τῆς δὲ Moíag διετάξατο κρατεῖν καὶ βασιλεύειν Ἀντίγονον 


τὸν λεγύμενον Πολιορχητὴν ἕως τῆς Κιλικίας καὶ τοῦ Ζράκον-- O 959 


ὅθτος ποταμοῦ τοῦ γυνὶ λεγομένου Ὀρόντου τοῦ διορίζοντος τὴν 
Κιλικίαν χώραν καὶ τὴν Συρίαν, ὅστις Τυφῶν καὶ Ὀφίτης κα- 

λεῖται. 
Τῆς δὲ Συρίας καὶ Βαβυλωνίας καὶ Παλαιστίνης διετάξατο p 


6. 9. 11. Διόνυσος Διονύσιος Ox. 11. Δαγοῦ Ox. 17. oi] 

«αἱ Ox. Malalae in his peccata Perrequitur Scbhurzfleischius Notit, 

Bibl Vinsr. p. 54. 19. τὸν] καὶ Ox. — ibid. Πομορκήτην Ox. 
et i 


xxy: post hunc quintus Ptolomaeus Philopator, annos xvii. Excepit il- 
jum sextus Ptolomaeus Epiphanes: post quem Ptolomaeus septimus, co- 
gnomine Philometor, regnavit annos xr. Post hunc Ptolomaei alii v. re- 
gx»arunt, per annos xcii, Ptolomaeus autem duodecimus, Dionysius voca- 
tus, avit annos xxix. Habuit hic filium, nomine Ptolomaeum; filiam- 
que, Cleopatram dictam: Haec, decimatertia in serie Ptolomaeoruin , re- 
gnavit annos xxi. Tredecim itaque Ptolomaei Macedones Aegypti uni- 
versae imperium tenuerunt, a Ptolomaeo scilicet, Lagi F. usque ad Cleo- 
patram, Dionysii filiam, per spatium annorum ccc: nempe ad annum de- 
cmum quintum Imperatoris Augusti Caesaris Octaviani; qui Antonium, 
atque ipsam etiam Cleopatram, navali praelio vicit, ad locum, Leucadem, 
dictum et occisis eis Aegyptum omnem subjugavit: uti scriptum relique- 
runt in Chronicis suis, Kusebius Pamphili οἱ Pausanias. 

Asiae vero Dominum constituerat Alexander Antigonum, Poliorcetem 
didum; usque ad Ciliciam et Draconem fluvium, qui Syriam a Cilicia di- 
rimens, Orontes hodie, olim vero 'Typhon et Ophites, dictus est. 

Syriae vero Babyloniae et Palaestinae praefecit Seleucum Nicano- 





198 IOANNIS MALALAE 


κρατεῖν καὶ βασιλεύειν Σέλευκον τὸν Νικάτορα᾽ ὅστις καὶ τῆς 
Molac ἐβασίλευσε φονεύσας τὸν "Ἀντίγονον. πόλεμον γὰρ συνέ- 
βαλε ue? αὐτοῦ, διότι ἔχτισε πόλιν πλησίον τῆς λίμνης καὶ τοῦ 
ποταμοῦ τοῦ “ράκοντος, ἥντινα ἐχάλεσεν ᾿ἀντιγονίαν. καὶ νική- 
Sag αὐτὸν ὃ Σέλευκος ἔλαβε καὶ τὴν ᾿Ἡσίαν πᾶσαν καὶ πάντα τὰ δ 
διαφέροντα τοῦ αὐτοῦ Ἀντιγόνου. ὅστις Σέλευχος ἐπέτρεψε τῆς 
σατραπείας τὴν φροντίδα πάσης τῆς Molag ἔχειν Νικομήδην καὶ 
Νικάνορα, τοὺς συγγενεῖς αὐτοῦ, υἱοὺς δὲ Διδυμέας, ἀδελφῆς τοῦ 
αὐτοῦ Σελεύχου. ὃ δὲ αὐτὸς Σέλευκος ὃ Νικάτωρ ἔλαβε γυναῖχα 
ἐν τῷ πολέμῳ ἀπὸ Πάρϑων ὀνόματι ᾿ἡπάμαν παρϑένον᾽ ἥντινα 10 
E ἐπῆρεν ἀνελὼν τὸν πατέρα αὐτῆς Πιϑαμένην, ὄντα στρατηγὸν 
O 253 Πάρϑων μέγαν. ἀφ᾽ ἧς ““πάμας ἔσχεν ὃ αὐτὸς Σέλευκος ϑυγα- 
τέρας δύο, Z4nápav xal 7fuodíxry. καὶ τελευτησάσης τῆς αὐτοῦ 
γυναικὸς ᾿“πάμας τῆς ἐκ Πάρϑων, ἑωρακὼς ἐφίλησεν ἄλλην Zrga- 
τονίχην ὀνόματι, κόρην εὐπρεπῆ πάνυ, ϑυγατέρα 4 ημητρίου, υἱοῦ 15 
"Αντιγόνου τοῦ λεγομένου Πολιορκητοῦ τοῦ φονευϑέντος vn. oi- 
τοῦ, ἥντινα ηὗρεν ὃ Σέλευχος ἐν “Ῥώσῳ κρυπτομένην μετὰ Ζη- 
V 84 μητρίου τοῦ πατρὸς αὐτῆς᾽ τὴν δὲ Pico» πόλιν ἔκτισε Κίλιξ ὃ 
υἱὸς ““γήνορος. ὃ δὲ Σέλευκος ἔσχε ϑυγατέρα ἐξ αὐτῆς τῆς 
Σιτρατονίκης ὀνόματε Φίλαν. καὶ λοιπὸν ἐβασίλευσεν 0 αὐτὸς 20 
Σῶλευκος τῆς Συρίας καὶ τῆς Molag πάσης καὶ τῆς Βαβυλῶνος 
καὶ Παλαιστίνης ἔτη uy. 
Ὁ δὲ Νικάτωρ Σέλευκος εὐθέως μετὰ τὴν νίκην ᾿Αντιγόνου 


1. Nixdroga Ch., Νικάνορα Ox. 7. σατραπείας Ch., Σαεραπίας 
Ox. 11. Πιθαμένην) Fort. Σπιθαμένην. 


remit qe» Antigono occiso, Asiae etiam regnum occupavit. Bellum enim 
ei intulit, eo quod prope stagnum et fluvium Draconem, urbem extruxe- 
rat, quam Antigoniam nominavit. Devicto antem Antigono, totam invasit 
Aslam Seleucus, et bona Antigoni omnia diripuit. Praefectos autem to- 
fius Asiae constituit Seleucus Nicomedem et Nicanorem, consanguineos 
suos, sororis suae Didymeae filios. Seleucus autem Nicator uxorem sibi 
acceperat in bello virginem Parthicam, nomine Apamen: quam inde oc- 
Ciso patre ejus, Pithamene vocato, magni nominis inter Parthos duce, 
secum abduxit. Ex ea Seleucus duas habuit filias, Apamam et Laodicen. 
Ápama autem uxore, quam ex Parthis tulit, fatis defuncta, alterius sta- 
tim puellae amore correptus est, nomine Stratonices, elegantis formae 
virginis, Filia erat haec Demetrii, Antigoni Poliorcetis, quem Seleucus 
interfecerat, filii. Virginem hanc invenerat Seleucus in urbe Rhoxo, 
(quam condidit Cilix, Agenoris filius) cum patre Demetrio latitantem. 
Habuit autem ex ea filiam Seleucus, nomine Philam. — Caeterum Seleu- 
cus Syriae imperavit, Asiseque omni, Babyloni et Palaestünae, annos 
XLIII. 

Seleucus autem Nicator, statim post victum Antigonum Poliorcetem, 





CHRONOGRAPHIA. L. VIII. - 199 





τοῦ Πολιορκητοῦ, βουλόμενος κτίσαι πόλεις διαφόρους ἤρξατο 
κτίζειν πρῶτον εἷς τὴν πάραλον τῆς Συρίας. καὶ κατελϑὼν παρὰ 
τὴν ϑάλασσαν εἶδεν ἐν τῷ ὄρει κειμένην πόλιν μικράν, ἥντινα ἔκτι- 
σε Σέρος ὁ υἱὸς ᾿γήνορος. τῇ δὲ xy τοῦ ξανϑικοῦ μηνὸς ἦλϑε 
5 ϑυσιάσαι εἰς τὸ ὄρος τὸ Κάσιον 4ιὶ Κασίῳ καὶ πληρώσας τὴν 
ϑυσίαν καὶ κόψας τὰ χρέα ηὔξατο ποῦ χρὴ κτίσαι πόλιν. καὶ Β 
ἐξαίφνης ἥρπασεν ἀετὸς ἀπὸ τῆς ϑυσίας καὶ κατήγαγεν ἐπὶ τὴν Ο 254 
παλαιὰν πόλιν" καὶ κατεδίωξεν ὀπίσω Σέλευκος καὶ οἱ uev αὐτοῦ 
ὀρνοσχόποι, καὶ ηὗρε τὸ χρέας διφὲν παρὰ ϑάλασσαν κάτω τῆς 
10 παλαιᾶς πόλεως ἐν τῷ ἐμπορίῳ τῆς λεγομένης Πιερίας. καὶ περι-- 
χαράξας τὰ τείχη εὐθέως ἔβαλε ϑεμελίους, καλέσας αὐτὴν Σελεύ-. 
xta πόλιν εἰς ἴδιον ὄνρμα. καὶ εὐχαριστῶν ἀνῆλϑεν εἰς Ἰώπο- 
λιν χαὶ μετὰ τρεῖς ἡμέρας ἐπετέλεσεν ἑορτὴν ἐκεῖ τῷ Κεραυνίῳ 
di ἐν τῷ ἱερῷ τῷ χτισϑέντι ὑπὸ Πιρσέως τοῦ υἱοῦ Πίκχου καὶ 
15/favánc , τῷ ὄντι εἰς τὸ Σίλπιον ὄρος, ἔνϑα κεῖται ἡ ᾿Ιώπολις, 
ποιήσας τὴν ϑυσίαν τῇ πρώτῃ τοῦ ἀρτεμισίου μηνός. καὶ ἐν τῇ 
πόλει ἐλϑὼν ᾿““ντιγονίᾳ τῇ χτισϑείσῃ ὑπὸ "Ἀντιγόνου τοῦ Πολιορ- C 
. κητοῦ, ἀπὸ γὰρ τῆς λίμνης ἐξερχομένου ἄλλου ποταμοῦ Moya 
ToU xai Ἰάφϑα, ἐμεσάζετο ἡ πόλις ᾿Αντιγονίω καὶ ἐν ἀσφαλείᾳ 
90 ἐκαϑέζετο᾽ καὶ ποιήσας ἐχεῖ ϑυσίαν τῷ Zfi εἷς τοὺς βωμοὺς τοὺς 
ἀπὸ ᾿Αντέγόνου χτισϑέντας ἔκοψε τὰ κρέα" καὶ ηἴξατο ἅμα τῷ 
ἱερεῖ ““μφίονι μαϑεῖν διὰ διδομένου σημείου, εἰ τὴν αὐτὴν ὁφεί-- 
λεε οἰκῆσαι πόλιν ᾿ἡντιγονίαν μετονομάζων αὐτὴν ἢ οὐκ ὀφείλεε 


9. ὀρνοσκύποι] Fort. ὀρνεοσχόποι. Redit p. seq. v. 6. 10. τῷ] τὸ 
Ox. 14. Πήκου Ox. 18. ᾿ἠρχευϑὰ) 4gxevGov est. 92. εἶ) καὶ Ox. 


wrbes nonnullas condere in animo habens, initium condendi sumpsit ab 
oris Syriae maritimis. Itaque per mare descendens, urbem conspexit exi- 
guam, in monte sitam, ἃ Syro, Agenoris F. olim conditam. Aprilis ita- 
que xxir1 die, Casium montem conscendit, Jovi Casio Sacra facturus: 
quibus rite peractis et carnibps in frustula concisis, precibus rogavit, ubi- 
uam loci condenda esset urbs. Derepente vero Aquila, ex sacrificio car- 
nis offulam surripiens, detulit eam Palaeopolim: quam insecuti Seleucus, 
quique cum eo erant, Auspices, projectam invenerunt offulam, ad Empo- 
rium, Pierise vocatae, prope mare, infra Palaeopolim. Designato itaque 
muro, urbis statim jecit fundamenta; quam ex nomine suo, Seleuciam vo- 
cavit. Inde Deo gratiis actis, Jopolim contendit, urbem in monte Silpio 
sitam: ubi Fanum erat, ἃ Perseo, Pici ex Danae filio extructum. Hic, 
post tres dies, festum Jovi Ceraunio celebravit; sacrificium faciens, Men- 
sis Maii τ, Antigoniam deinde profectus, urbem ab Antigono Poliorcete 
conditam, («quae ínter paludem, Arceuthamque fluvium (qui et Japhtha 
dictus,) ex ea emanantem, media interjacens, situ gaudebat tutissimo ) 
sacra illic Jovi fecit, super altaribus, quae erexerat ibi Antigonus: et 
excisis offulis, una cum sacerdote Amphione, Numen exoravit, uti signo 
aliquo dato edisceret, utrum ibi in Antigonia, mutato loci nomine, sedem 





200 IOANNIS MALALAE 


αὐτὴν οἰκῆσαι ἀλλὰ κτίσαι πόλιν ἄλλην ἐν ἄλλῳ τόπῳ. καὶ ἐξαί- 
φνης ἐκ τοῦ ἀέρος χατῆλϑεν ἀετὸς μέγας, καὶ ἐπῆρεν ἐκ τοῦ βω- 
O 955 μιοῦ τοῦ πυρὸς τῆς ὁλοκαυτώσεως κρέα, καὶ ἀπῆλϑε παρὰ τὸ 
D ὄρος τὸ Σίλπιον. καὶ καταδιώξας ἅμα τοῖς αὐτοῦ εὗρε τὸ κρέας 
τὸ ἱερατικὸν καὶ τὸν ἀετὸν ἐπάνω ἑστῶτα. τοῦ δὲ ἱερέως καὶ δ 

τῶν ὀρνοσκόπων καὶ τοῦ αὐτοῦ Σελεύχου ἑωραχότων τὸ ϑαῦμα, 
εἶπον ὅτι Ἐνταῦϑα δεῖ ἡμᾶς οἰκῆσαι, ἐν τῇ δὲ “ΑἈντιγονίᾳ οὗ δεῖ 
ἡμᾶς οἰκῆσαι οὔτε δὲ γενέσϑαι αὐτὴν πόλιν, ὅτι οὐ βούλονται τὰ 
ϑεῖα. καὶ λοιπὸν ἐβουλεύετο ἅμα αὐτοῖς ἐν ποίῳ τόπῳ ἀσφαλῆ 

ποιήσει τὴν πόλιν. καὶ φοβηϑεὶς τὰς ῥύσεις τοῦ Σιλπίου ὄρους 10 
καὶ τοὺς κατερχομένους ἐξ αὐτοῦ χειμάῤῥους, ἐν τῇ πεδιάδι τοῦ 
αὐλῶνος κατέναντι τοῦ ὄρους πλησίον τοῦ Ζράκοντος ποταμοῦ 
τοῦ μεγάλου τοῦ μετακληϑέντος Ὀρόντου, ὅπου ἦν 5j κώμη ἢ 
καλουμένη Βωττία, ἄντικρυς τῆς Ἰωπόλεως, ἐκεῖ διεχάραξαν τὰ 

E ϑεμέλια τοῦ τείχους, ϑυσιάσας δι᾽ ᾿ἠμφίονος ἀρχιερέως καὶ τε-- 15 
λεστοῦ χόρην παρϑένον ὀνόματι Αἀἰϊμάϑην, κατὰ μέσου τῆς πό- 
λεως καὶ τοῦ ποταμοῦ μηνὶ ἀντεμισίῳ τῷ καὶ μαΐῳ xf, ὥρα 
' ἡμερινῇ α', τοῦ ἡλίου ἀνατέλλοντος, καλέσας αὐτὴν ᾿Αντιόχειαν 
εἷς ὄνομα τοῦ ἰδίου αὐτοῦ υἱοῦ τοῦ λεγομένου “Ἀντιόχου Σωτῆρος, 

κτίσας εὐθέως καὶ ἱερόν, ὃ ἐχάλεσε Βωττίου fioc, ἀνεγείρας 90 
O 956 καὶ τὰ τείχη σπουδαίως φοβερὰ διὰ Ἐεναίου ἀρχιτέκτονος, στή- 


4. ἅμα τοῖς αὐτῷ ,Scr. αὐτοῦ aut supplendum, σύν.“ Ch. 
7. ὑμᾶς Ox. 18. ἀνατέλλοντος Ch., ἀνατέλοντος Ox. 90. Βωτ- 
τίου] Βοττιαίου Wesselingius ad Herodoti VII. 123.  Potuerat le- 
nius Borrí(ov. — ibid. ἀνεγείραρ Ch., ἀναγείρας Ox. 


4 
poneret, necne; an potius alio in loco nova urbis fundamina jaceret. Re- 
pente igitur ex aére descendens Aquila ingens, et arreptis ex ara igne- 
scentibus victimae carnibus; inde per aéra fertur in montem Silpium. 
Hanc itaque Seleucus et qui cum illo fuerunt, insecuti, sacratam offulam 
jn monte invenerunt, aquilamque ei incubantem. Sacerdos autem atque 
Auspices, ipse etiam Seleucus, portentum hoc videntes, dixerunt omnes: 
9» Hic sedes nobis ponendae sunt: Antigoniam vero nec incoli, nec in ur- 
bem fieri, fas est: quippe sic Numini visum. Consilium itaque cum eis 
jnibat Seleucus, quo tandem in loco urbis fundamenta tuto ponerentur. 
Cavens autem sibi ab Effluviis montis BSilpii, et ab aquis bhyberno tem- 
pore inde exundantibus; fundamenta urbis molitur in planitie convallis, 
ex opposito montis, juxta Draconem fluvium magnum, (qui postea Oron- 
tes vocatus est,) ubi et vicus fuit, nomine Bottia, e regione Jopolis. 
Rem vero divinam fecit, via inter urbem et flumen media; victimam im- 
molante Amphione, Sacerdote et Mysta, virginem, nomine Aemathen, Men- 
sis Maii die xxir, hora diei prima, sub ortum solis: urbem vero, ab Antio- 
Cho Sotere, filio suo Antiochiam vocavit. Fanum deinde extruxit, Jovi 
Bottio sacrum: Moeniaque urbis excitavit, speciosa illa quidem et stu- 
penda, Xenario usus Architecto. &tatuam praeterea immolatae virginis 


CHRONOGRAPHIA. L. VIII. $01 


σας ἀνδριάντος στήλην χαλχῆν τῆς σφαγιασϑείσης κόρης τύχην V 85 
τῇ πόλει ὑπεράνω τοῦ ποταμοῦ, εὐθέως ποιήσας αὐτῇ τῇ τύχῃ 
ϑυσίαν. καὶ ἀπελθὼν κατέστρεψε τὴν ᾿“ἰντιγονίαν πόλιν πᾶσαν 
ἕως ἐδάφους, μετενεγκὼν καὶ τὰς ὕλας ἐκεῖθεν διὰ τοῦ ποταμοῦ, 
5xal ποιήσας καὶ τῇ τύχῃ ᾿“ΑἈντιγονίᾳ ἀνδριάντα στήλης χαλκῆς 
ἐχοίσης ᾿Τμαλϑείας κέρας ἔμπροσϑεν αὐτῆς. καὶ ποιήσας ἐκεῖ 
τετραχιόνιν ἐν ὕψει ἔστησεν αὐτὴν τὴν τύχην, καταστήσας ἔμ- 
προσϑὲν αὐτῆς βωμὸν ὑψηλόν" ἥντινα στήλην τῆς τύχης μετὰ 
τελευτὴν Σελεύχου Ζημήτριος ὃ υἱὸς ᾿Αντιγόνου τοῦ Πολιορχη- 
Ἰοτοῦ ἀπήγαγεν ἐν "Pow ἐν τῇ πόλει τῆς Κιλικίας. ἢ δὲ αὐτὴ 
πόλις Ῥῶσος ἐχτίσϑη ὑπὸ Κίλικος τοῦ υἱοῦ χ4γήνορος. Β 
Ὁ δὲ Σέλευκος μετὰ τὸ καταστρέψαι τὴν ᾿ἠγτιγονίαν ἐποίη- 
σε μετοιχῆσαι τοὺς “41ϑηναίους εἰς ἣν ἔκτισε πόλιν "Ἀντιόχειαν 
τὴν μεγάλην τοὺς οἰκοῦντας τὴν Ldvrtyov(av* οἵστινας ἦν ἐκεῖ 
᾿15 ἐάσας “Ἀντίγονος μετὰ Ζημητρίου, υἱοῦ αὐτοῦ, xai ἄλλους δὲ ἄν- 
ὅρας Π]ακεδόνας, τοὺς πάντας ἄνδρας ,&v', ποιήσας ὁ αἰτὸς Σέ- 
Atuxog ἐν ᾿Αντιοχείᾳ τῇ μεγάλῃ ἀνδριάντα χαλκοῦν φοβερὸν τῆς 
ϑήνης διὰ τοὺς 29 qvalove, ὡς αὐτὴν σεβομένους. κατήγαγε 
δὲ xal τοὺς Κρῆτας ἀπὸ τῆς ἀχροπόλεως, otc εἴασεν ὃ Κάσος ὃ Ο 257 
δουἱὸς "Iráyov ἄνω οἰκεῖν" οἵτινες μετοικήσαντες dg τὴν αὐτὴν χΧ41ν- 
τιύχειαν μετὰ καὶ τῶν Κυπρίων, ἐπειδὴ ὃ Κάσος βασιλεὺς ἠγά- 
yexo. “Δμυκὴν τὴν καὶ Κιτίαν, ϑυγατέρα Σασαλαμίνου τοῦ Kv- C 


17. φοβερὸν] φοβερὼν Ox. — 19. εἴασεν Οἷι., ἔασεν Ox. 92. 4- 
μυκὴν) Haec fortasse δὰ Βαμβύχῃν spectant. ibid. Χιττίαν 
Ox. ibid. Σασαλαμίνον ,, Vocabulum suspectum: ferte legen- 
dum, Zaiauívov.* Ch. 


aeream , urbis in Fortunam, erexit: cui, juxta fluvium collocatae, sacra 
statim peregit. Antigoniam deinde repetens, eam funditus evertit, uti- 
lemque ruinarum materiem flumine inde deportavit.  Antigoniae autem 
urbis Fortunae statuam aeream erexit, Amaltheae cornu manu tenentem. 
Quin et in sublimi posuit Fortunam illam, quatuor supr& columnes collo- 
catam; ara etiam excelsa coram illa extructa. Hanc Fortunae urbis sta- 
tuam, post Seleuci mortem, Demetrius, Antigoni Poliorcretis filius, de- 
vexit in Rhosum, Ciliciae urbem a Cilice, Agenoris F. conditam. 
Seleucus vero, post Antigoniam eversam, Athenienses, qui eam jnco- 
luerunt, relictos ibi ab Antigono, cum Demetrio filio, praeterea etiam et 
Macedonas, (quorum omnium numerus fuit 122cco virorum) in Antiochiam 
megnam, a se conditam, transtulit: ubi statuam etiam aeream plane stu- 
pendem Minervae posuit; propter Athenienses, qui eam coluerunt. Cre- 
tenses etiam deduxit Seleucus, quos arcem, summasque urbis partes habi- 
tare fecit olim Casus Inachi filios: et cum his Cyprios etiam in eandem 
Antiochiam traduxit. Cesus enim rex uxorem habuit Amycen, quae et 
Citi vocata est, Sasalamini, Cypriorum regis, filiam: cum hac Cyprii 





202 IOANNIS MALALAE 


πρίων βασιλέως" καὶ ἦλθον μετ᾽ αὐτῆς Κύπριοι καὶ ᾧκησαν τὴν 
ἀχρόπολιν" καὶ τελευτᾷ ἡ “μυκή, καὶ ἐτάφη ἀπὸ σταδίων τῆς 
πόλεως ρ΄, δι᾽ ἣν ἐκχλήϑη ἡ χώρα “μυχή. προετρέψατο δὲ ὃ 
αὐτὸς Σέλευκος xal τοὺς Moyedlovc Ἰωνίτας, καὶ κατήγαγε καὶ αὖ- 
τοὺς éx τῆς Ἰωπύλεως ἐν τῇ αὐτῇ ᾿Αντιοχείᾳ οἰκεῖν" οὕστινας 5 
ὡς ἱερατικοὺς καὶ εὐγενεῖς πολιτευομένους ἐποίησεν. ἔστησε δὲ ὃ 
αὐτὸς Σέλευκος καὶ πρὸ τῆς πόλεως ἄγαλμα λίϑινον τῷ ἀετῷ. 
ἐκέλευσε δὲ ὃ αὐτὸς καὶ τοὺς μῆνας τῆς Συρίας κατὰ Πϊακεδόνας 
ὀνομάζεσθαι, διότι εὗρεν ἐν τῇ αὐτῇ χώρᾳ γίγαντας οἰκήσαντας " 

D ἀπὸ γὰρ δύο μιλίων τῆς πόλεως “Ἀντιοχείας ἐστὶ τόπος, ἔχων σώ- 10 
ματα ἀνθρώπων ἀπολιϑωϑέντων κατὰ ἀγανάκτησιν ϑεοῦ, oto- 
τινας ἕως τῆς νῦν χαλοῦσι γίγαντας" ὡσαύτως δὲ καὶ Παγράν 
τινα οὕτω χαλούμενον γίγαντα ἐν τῇ αὐτῇ οἰχοῦντα γῇ κεραυ- 

O 258 νωϑῆναι ὑπὸ πυρός, ὡς δῆλον ὅτι οἱ Ἀντιοχεῖς τῆς Συρίας ἐν τῇ 
γῇ οἰκοῦσι τῶν γιγάντων. ἐποίησε δὲ ὃ αὐτὸς Σέλευκος πρὸ τῆς 15 
πόλεως πέραν τοῦ ποταμοῦ ἄλλο ἄγαλμα κεφαλῆς ἵππου καὶ 
κασσίδα κεχρυσωμένην πλησίον, ἐπιγράψας ἐν αὐτοῖς, Ἐφ᾽ οὗ φυ- 
γὼν ὃ Σέλευχος τὸν A drvzíyovoy διεσώϑη" καὶ ὑποστρέψας ἐχεῖϑεν 
ἀνεῖλεν αὐτόν. ἀνήγειρε δὲ ὃ αὐτὸς Σέλευκος xol τῷ “Αμφίονι 

E στήλην μαρμαρίνην ἔσω τῆς λεγομένης Ρωμανησίας πόρτας, ὁρ-- 90 
νεοϑυσίαν ποιοῦντε ἅμα αὐτῷ. ἔκτισε δὲ ὃ αὐτὸς Σέλευκος ὃ 
Νικάτωρ καὶ ἄλλην παραλίαν πόλιν ἐν τῇ Συρίᾳ ὀνόματε 21ao- 


11. xara] τῶν κατὼ Ox. 13. οἰκοῦντα Ch., οἰκοῦντι 
Ox. 18. διεσώθη} ὁ διεσώθη Ox. 41. ποιοῦντι Ch., 
ποιοῦντα Ox. 


venientes, urbis summitates incoluerunt. Amyce deinde mortua, centum 
ab urbe stadiis sepulta est; a qua regio ea Amyca dicta est. Argivos 
etiam Jonitas hortatus est, uti Jopoli relicta, in Antiochiam migrarent : 
Quos, cum natalibus clari, sacrisque essent instituti, in urbis Administra- 
tionem designavit. Idem Seleucus lapideum simulachrum Aquilae, ante 
urbem posuit.  Menses item Syrorum, Macedonum mensium nominibus 
vocari jussit. Syros autem Antiochenses in terra Gigantum habitare, ma- 
nifestum inde est; quod, duobus ab Antiochia passuum millibus, locus 
est, ubi humana corpora inveniuntur: ira Dei in lapides conversa, quos, 
in bunc usque diem, Gigantes vocant. Sed et Pagram quendam gifan- 
tem, loci illius incoulam, igne coelesti consumptum , ibi periisse ferunt. 
Ante urbem vero, ad ripam fluminis ulteriorem, Seleucus aliud etiam po- 
suit simulachrum, Capitis scilicet Equini; juxtaque, cassidem deauratam; 
quibus haec inscripta sunt. ,,Huic (insidens) Seleucus, Antigonum fu- 
giens, evasit: et deinde reversus, eum e medio sustulit.** Amphioni etiam 
sacerdoti, quicum auspicia ipse captavera£, Seleucus columnam posuit 
marmoream, intra fortan. Romanesiam dictam. Seleucus etiam Nicator 
urbem etiam condidit in Syria Mariümam, quam a filia sua Laodiceam 


CHRONOGRAPHIA. L. VIII. 208 


δίκειαν εἷς ὄνομα τῆς αὐτοῦ ϑυγατρός, πρῴην οὖσαν κώμην ὀνό- 
ματι ἸΠαζαβδών, ποιήσας κατὰ τὸ ἔϑος θυσίαν τῷ Zhi, καὶ ai- 
τησάμενος ποῦ κτίσει τὴν πόλιν, ἦλϑεν ἀετὸς πάλιν καὶ ἥρπασεν 
ἀπὸ τῆς ϑυσίας" καὶ ἐν τῷ καταδιώκειν αὐτὸν τὸν ἀετὸν ὑπήντη- O 959 
5σεν αὐτῷ σύαγρος μέγας, ἐξελϑὼν ἀπὸ καλαμῶνος, ὅντινα ἀνεῖλεν 
ᾧτινε κατεῖχε δόρατι" καὶ φονεύσας τὸν σύαγρον καὶ σύρας τὸ 
λείψανον αὐτοῦ, ἐκ τοῦ αἵματος αἰτοῦ διεχάραξε τὰ τείχη ἐάσας V 86 
τὸν ἀετόν᾽ καὶ οὕτως τὴν αὐτὴν πόλιν ἔχτισεν ἐπάνω τοῦ αἵμα- 
τος τοῦ συάγρου, ϑυσιάσας κόρην ádaij ὀνόματι ᾿4γαύην, ποιή- 
ἴοσας αὐτῇ στήλην χαλχῆν εἰς τύχην τῆς αὐτῆς πόλεως. ἔκχτισε δὲ 
ὃ αὐτὸς Σέλευκος ὃ Νικάτωρ καὶ ἄλλην πόλιν εἰς τὴν Συρίαν με-- 
γάλην εἰς ὄνομα τῆς αὐτοῦ ϑυγωτρὸς πάμας, εὑρηκὼς κώμην 
πρώην λεγομένην Φαρνάκην" καὶ τειχίσας αὐτὴν ὃ αὐτὸς Σέλευ-- 
xoc ἐπωνόμασε πόλιν, καλέσας αὐτὴν Ἀπάμειαν, ϑυσίαν ποιήσας " 
157» αὐτὸς μετεκάλεσεν ὀνόματε Πέλλαν διὰ τὸ ἔχειν τὴν τύχην 
τῆς αὐτῆς Ἀπαμείας πόλεως τὸ ὄνομα τοῦτο" ἦν γὰρ ὁ αὐτὸς 
Σέλευκος ἀπὸ Πέλλης τῆς πόλεως Ἰακεδονίας. ἐποίησε δὲ ϑυ- 
σίαν ταῦρον καὶ τράγον" καὶ 2490» πάλιν ὃ ἀετὸς ἐπῆρε τὰς xt- B 
φαλὰς τοῦ ταύρου καὶ τοῦ τράγου" καὶ περιεχάραξεν ἐχ τοῦ oi- 
$0uarog τὰ τείχη. ἔκχτισε δὲ καὶ ἄλλας διαφόρους πόλεις εἰς ἄλ-- 
λας ἐπαρχίας καὶ εἰς τὰ Περσικὰ μέρη ὃ αὐτὸς Σέλευκος πολλάς, 
ὧν ἀριϑμός ἐστιν οε΄, χαϑὼς ὃ σοφὸς Παυσανίας 0 χρονογράφος O 960 
συγεγρώψατο, ὧντινων πόλεων. καὶ τὰ ὀνόματα ἐξέϑετο, εἰς 


9. 4yavis Ox. 44. Χρονογράφος Ox. 


nominavit: (Vicus bic antea fuit Mazabda vocates:) sacris autem. Jovi, 
pro more peractis, Numineque rogato ubi urbs condenda esset, advolans 
Aquila, ut antea, offulam ex ara surripit: quam dum rex insequitur, ecce 
ei in occursum, ex arundineto, aper ingeus: hunc Seleucus hasta, quam 
ferebat, interfecit: et occisi apri circumtrahens cadaver, missoque aqui- 
lae augurio, sanguine ejus designatis moenibus fundamenta urbis in illo 
posuit: parata in victimam virgine intacta, nomine Agave; cui etiam sta- 
tuam aeream erexit, in Fortunam urbis. Idem Seleucus Nicator inci- 
dens in vicum quendam Syriae, Pharnacen dictum, moenibus eum cingit, 
urbemque fecit magnam; a filiae suae Apamae nomine, Apamiam vocans. 
Quam etiam Seleucus deinde, mutato nomine, Pellam, ab urbis Fortunae 
nomine, (sic dictae, eo quod a Pella Macedoniae urbe, ipse oriundus 
erat,) appellavit. In sacrificium porro habuit "Taurum, et Hircum: et 
Aquila rursus advolans, Tauri Hircique capita abripuit: quorum ex san- 
guine, moenis urbis designavit. Sed et aliss queimplurimes Seleucus ur- 
bes condidit, in aliis regionibus et in Perside etiam, numero Lxxv, uti 
sapiens Pausanias, in Chronicis suis, memoriae prodidit: quas omnes, vel 
nomine suo, vel filiorum suorum, pro libitu, Seleucus insignivit. Sapiens 





204 IOANNIS MALALAE 


ὄνομα ἴδιον xal τῶν αὐτοῦ τέχνων, ὡς ἔδοξεν αὐτῷ, ὃ Σέλευκος. 
6-02 σοφὸς Παυσανίας ἐξέϑετο elg ὄνομα τοῦ ἑαυτοῦ πατρὸς ἔϑη--: 
χε τὸ ὄνομα τῆσ μεγάλης "Ἀντιοχείας ὃ αὐτὸς Σέλευκος, ἐπειδὴ 
xal ὅ. αὐτοῦ πατὴρ ᾿Αντίοχος ἐλέγετο. οὐδεὶς δὲ κτίζων πόλεν 
elg ὄνομα τεϑνηκότος αὐχὴν καλεῖ" ἔστι γὰρ λῆρος" ἀλλ᾽ εἰς 0vo-5 

C μα ζῶντος καὶ ἑστῶτος χωλεῖ. ἥντινα πόλιν elg ὄνομα “Ἀντιόχου 
τοῦ ἰδίου αὐτοῦ υἱοῦ, ὡς προείρηται, ἐκάλεσε. πολλὰ δὲ καὶ ἄλλα 
ὃ αὐτὸς σοφώτατος Παυσανίας ποιητικῶς συνεγράψατο — 

Ὁ δὲ αὐτὸς Σέλευκος καὶ εἰς τὴν ἩΗρακλεῖδα τήν ποτε πόλιν, 
γυνὶ δὲ λεγομένην Δάφνην, ἐφύτευσε τὰς κυπαρίσσους πλησίον τοῦ 
ἱεροῦ τοῦ ᾿Ἡπόλλωνος, μετὰ τὰς φυτευϑείσας κυπαρίσσους ὑπὲ 
τοῦ Ἡρακλέος τοῦ τελεστοῦ, τοῦ κτίσαντος τὴν Ζάφνην εἰς ὄνο-- 
μα ἑαυτοῦ καὶ καλέσαντος αὐτὴν Ἣρακλεῖδα πόλιν. αὕτη δὲ 

O 461 ἔξω τοῦ ἄλσους ἦν κεχτισμένη ἐπὶ τὸν ναὸν τῆς “41ϑήνης" τὸ γὰρ ' 
τοῦ ““πόλλωνος ἱερὸν 4 αφναῖον ἐλέγετο, μέσον ὄντα τοῦ ἄλσους. 15 
ὅστις Ηρακλῆς καὶ τὴν τῆς πάλης ἐξέϑετο τέχνην πρῶτος. 

D Καὶ λοιπὸν ἐτελεύτησεν 0 αὐτὸς Σέλευχος ἐν τῇ Ελλησπόντῳ 
ὧν ἐνιαυτῶν off, καὶ ἐτάφη ἐν Σελευκείᾳ τῆς Συρίας. 

JMerà δὲ τὴν βασιλείαν Σελεύκου ἐβασίλευσεν ὃ υἱὸς αὐτοῦ 
“Ἀντίοχος ὃ ἐπικληθεὶς Σωτὴρ ἔτη εἴκοσι" ὅστις “Ἀντίοχος ἐφίλησε 90 
τὴν ἰδίαν μητρυιὰν Στρατογίκην τὴν ϑυγατέρα “]ημητρίου, καὶ 


1. ὡς ἔδοξεν αὐτῷ, ὁ Σέλευκος] 49 Σέλευχος, redundat.** Ch. 
δ. λῆρον Οχ. 9. 18. 'Ho«xlsióa] Idem quod ᾿Ηράκλειαν. Red- 
denda haec forma Syncello p. 257. D. Cum diaeresi autem scriben- 
dum videtur. 12. 'Hoaxidog ] Ηρακλέως Ox. 14. 15. ἄλσους 
Ox. 15. “αφνέων Ox. 


sutem Pausanias tradidit, Seleucum Antiochiae magnae nomen dedisse , 8 
patre suo Antiocho, Verum nemo urbis Conditor, eam in demortui no- 
men vocare solet: absurdum enim hoc esset: sed viventis alicujus et su- 
perstitis nomen ei indit. Itaque et urbem hanc Seleucus, Aatiochi filii 
sui nomine, Antiochiam vocavit: uti in prioribus dictam. Caeterum multa 
etiam alia, Poétice scripta nobis reliquit sapientissimus Pausanias. 

Idem Seleucus Cupressos plantavit, ad urbem Heraclidem olim voca- 
tam, quae Daphne nunc appellatur, juxta Fanum Apollinis; ubi ante eum 
cupressos etiam plantaverat Hercules Mysta; qui Daphnem istam olim 
condidit et ἃ nomine suo, Heraclidem vocavit. Urbs autem haec extra 
lucum condita fuit, juxta Minervae templum: Apollinis enim fanum, quod 
Daphnaeum dicebatur; mediam luci partem occupavit. Hercules autem is 
fuit, qui Palaestrae artes primus docuit. 

Post haec mortuus est Seleucus in Hellesponto annos natus rLxxir, et 
sepultus est in Seleucia Syriae. 

Seleuco successit in regno filius Antiochus, cognomine Soter; regna- 
vi& annos xx. Hic Rovercam suam, quam deperibat, Stratonicen , Deme- 


CHRONOGRAPHIA. L. VIII. 205 


ἔλαβεν αὐτὴν γυναῖκα * ἀφ᾽ ἧς εἶχεν υἱοὺς δύο, Σέλευχον, ὅστις μι- 
χρὸς ἐτελεύτησε, καὶ Ἀντίοχον τὸν ἐπικληϑέντα Θεοειδῆ. καὶ ἐτε- 
λεύτησεν "Αγτίοχος ὃ Σελεύκου καὶ ἐβασίλευσε μετ᾽ αὐτὸν "Αντία- 
xoc ὃ Θεοειδὴς ἔτη ιε΄. xal μετ᾽ αὐτὸν ἐβασίλευσεν ὃ υἱὸς αὐτοῦ 
50 ἐκ Βερνίχης Σέλευκος ὃ Καλλίνικος Ug xó', xol ᾿λέξανδρος 6 


Νικάτωρ ἔτη Ag, καὶ Σέλευκος ὃ Φιλοπάτωρ ἔτη δέκα, καὶ χγε E 


τίοχος ὁ Ἐπιφανὴς ἔτη iff. 
Ἐπὶ δὲ τῆς αὐτοῦ βασιλείας λοιμοῦ γενομένου καὶ πολλῶν 


διαφϑαρέντων τῆς πόλεως, fg τις τελεστὴς ἐχέλευσε πέτραν Ο 262 


10 ἐκ τοῦ ὄρους τοῦ ὑπερώνω τῆς πόλεως γλυφῆναι ἔχουσαν προσω-- 
πεῖον μέγα πάνυ, ἐστεμμένον, προσέχοντα ἐπὶ τὴν πόλιν καὶ τὸν 
αὐλῶνα" xai γράψας ἐν αὐτῷ τινα ἔπαυσε τὴν λοιμικὴν ϑνῆσιν" 
ὅπερ προσωπεῖον καλοῦσιν ἕως τοῦ νῦν οἱ “Αντιοχεῖς 'Χαρώνιον. 
à δὲ αὐτὸς βασιλεὸς ᾿Αντίοχος 0 λεγόμενος "Ἐπιφανὴς ἔχτισε πρῶ- 
ἴδτον ἐν “Ἀντιοχείᾳ τῇ μεγάλῃ ἔξω τῆς πόλεως τὸ λεγόμενον βου-- 
λευτήριον εἷς τὸ ἐκεῖσε συνάγεσθαι πάντας τοὺς συγχλητικοὺς αὖ- 
τοῦ μετὰ τῶν πολιτευομένων καὶ τῆς πόλεως πάντων τῶν χτη- 
τόρων καὶ βουλεύεσθαι τί δεῖ γίνεσϑαι περὶ τῶν ἀνακυπτόντων 
xal τότε ἀναφέρειν ἐπὶ αὐτὸν τὰ συμφέροντα. ἔκτισε δὲ καὶ ἄλ- 
101a τινὰ ἔξω τῆς πόλεως, καλέσας τὰ αὐτὰ μέρη εἰς τὸ ἐπώνυμον 
αὐτοῦ Ἐπιφανίαν πόλιν, μὴ κτίσας αὐτῇ τεῖχος, ἀλλ᾽ οὕτως ἦν ἢ 
οἴχησις αὐτῆς ἐπὶ τὸ ὅρος. 


Ὃ δὲ αὐτὸς ᾿Αντίοχος ὃ Ἐπιφανὴς ἠγανάχτησε κατὰ IIroAe- Ο 268 


8. τῆς] τῇ Ox. 9. τῆς] Fort. τῶν v5g.— 10. προσώπιον Ox. 


trii filiam, in uxorem sibi accepit: ex qua filios duos suscepit; Seleucum, 
qui parvulos interiit; et Antiochum, cognomento Theoidem. Mortuo au- 
tem Antiocho, Seleuci F. in regno successit Antiochus 'Theoides; regna- 
vitque annos xv. Hunc excepit filius ejus ex Bernice, Seleucus Callini- 
cus: et regnavit annos xxiv: deinde Alexander Nicator, qui regnavit an- 
Dos Xxxvi. post hunc Seleucus Philopator, annos x: deinde Antiochus 
Epiphanes, annos xit. | 
Hujus sub imperio, peste grasssnte, plurimisque ex urbe pereuntibus, 
Leiss quidam, qui Mysteriorum peritus fuit, lapidem ex monte urbi im- 
migente exculpi jussit, in quo caput ingens, corona cinctum, exarari cu- 
ravit, urbi, convallique obversum. "lum capiti quaedam inscribens, pe- 
stem repressit. Caput autem hoc Antiocheni, Charonivm, usque adhuc 
vocant. ldem rex Antiochus, cognomine Epiphanes, Senaculum primus 
Antiochensibus extra urbem extruxit: uti in unum convenirent viri sena- 
terii, Magistratus, Primoresque urbis omnes; atque ibi.de Reipublicae 
Becessitatibus consulentes, ad se tandem referrent. Quaedam etiam alia 
extra urbem aedificia erexit; locumque deinde, à cognomine suo Epipha- 
Bam vocavit: quam tamen incolis, moenibus nullis cinctam, reliquit. 
ldem Antiochus Epiphanes infensus fuit Ptolomaeo, Aegyptiorum re- 


V 87 


A 


206 IOANNIS MALALAE 


B μαίου, βασιλέως Alyónvov, διότι τέλη ἀπήτησε τοὺς 0x τῆς n. 
αὐτὸν ὄντας χώρας Ἰουδαίους. τῶν γὰρ αὐτῶν Ἰουδαίων ἐκ τῆς 
Παλαιστίνης ἐλϑύντων ἐν “Αντιοχείᾳ καὶ αἰτησάντων τὸν αὐτὸν 
ἸἈντίοχον γράψαι Πτολεμαίῳ τῷ τῆς ““Ἰἰγύπτου τοπάρχῃ καὶ βα- 
σιλεῖ μὴ ἀπαιτεῖν αὐτοὺς τέλος μεταχομίζοντας σῖτον εἰς ἀπο- ὅ 
τροφὰς αὑτῶν, μεγάλου λιμοῦ τότε γενομένου ἐν τῇ Παλαιστί- 
»j' ἀπὸ γὰρ τῆς “ἀἰγυπτιακῆς χώρας μετεχόμιζον σῖτον οἱ Tov- 
δαῖοι. ὅστις Πτολεμαῖος δεξάμενος τὰ γράμματα "Ἀντιόχου πλέον 
αὐτοὺς ἐχέλευσεν ἀπαιτεῖσϑαι. καὶ λοιπὸν “Ἀγτίοχος ὃ Ἐπιφανὴς 
ἐπεστράτευσε κατὰ Πτολεμαίου, διότε οὐκ ἐπείσϑη τοῖς γράμμασιν 10 
αὐτοῦ" καὶ συμβολῆς γενομένης μεταξὺ αὐτῶν ἔπεσε πλῆϑος ταῦ 

C αὐτοῦ “Ἀντιόχου πολύ, καὶ φυγὼν ἀπῆλϑεν ἐπὶ τὸ λίμιτον. τοῦ-- 
vo δὲ γνόντες oi τῆς Ἱερουσαλὴμ Ἰουδαῖοι, ἐξάψεις ἐποίησαν 
πρὸς χάριν τοῦ Πτολεμαίου, νομίσαντες τεθνάναι τὸν "Αντίοχον, 
ἑαυτοὺς παρατιϑέμενοι. ὃ δὲ ντίοχος ὃ Ἐπιφανὴς συνάξας πλῆ- 15 
ϑος, ἐπέῤῥιψε τῷ Πτολεμαίῳ καὶ ἐφόνευσεν αὐτὸν χόψας καὶ τὰ 
πλήθη αὐτοῦ. καὶ γνοὺς περὶ τῶν Ἰουδαίων τῆς Ἱερουσαλὴμ τὸ 
τί πέπραχαν xav αὐτοῦ, ὡς συγχαρέντες τῇ αὐτοῦ ἥττῃ, ὦπλέ- 

O 964 caro κατὰ τῆς Ἱερουσαλήμ᾽ καὶ πολιορχήσας αὐτὴν ἐπολέμησε 
καὶ παρέλαβεν αὐτὴν καὶ κατέσφαξε πάντας" τὸν δὲ Ἐλεάζαρ τὸν 80 
ἀρχιερέα τῶν Ἰουδαίων καὶ τοὺς ωκχαβεῖς ἐν “Ἀντιοχείᾳ ἀγαγὼν 
κολάσας ἐφόνευσε. καὶ χαϑεῖλε τὴν ἀρχιερωσύνην τῆς Ἰουδαίας, 

D καὶ τὸ ἱερόν, Σολομῶντος ὄντα, τῶν Ἰουδαίων ἐποίησε Ζιὸς 


6. λιμοῦ] λοιμοῦ Ox. 12. λιμιτόν Ox. 18. ἥτεᾳ Ox. 


gi; eo quod a Judaeis, regno suo subjectis, tributa exigeret. Grassante 
enim per Palaestinam fame maxima, Judaei ex Aegypto frumentum eme- 
re coacti sunt. Antiochiam itaque profecti, Antiochum regem exoratum 
habuerunt, uti Ptolomaeum, Aegypti regem, per literas hortaretur, uti 
vectigalia ἃ Judaeis non exigeret, qui non nisi in victum necessarium 
frumenta Aegypto exportabant. Ptolomaeus autem, acceptis Antiochi li- 
teris, tributa ἃ Judaeis eo strictius exigebat. Itaque adversus eum arma 
movit Antiochus: praelioque commisso, ingens ex Antiocbi partibus ceci- 
dit multitudo; rex sutem ipse fuga in fines suos evasit, Judaei interim 
Hierosolymitani his auditis, Antiochum in praelio cecidisse rati, Ptolo- 
maeo sese dederunt; pyrasque, illi congratulantes, accenderunt, Antio- 
chus autem Epiphanes, collecto iterum exercitu, Ptolomaeum adoritur 3 
eoque occiso, copias ejus profligavit. Audito vero, quid contra se fecis- 
sent Judaei Hierosolymitani, cladem a Ptolomaeo illatam gratulantes, in 
Hierosolymas arma movit, easque obsidione cinxit; captas deinde vasta- 
vit, Judaeis internecioni datis omnibus. Eleagzarum autem Pontificem Ma- 
ximum, et Maccabaeos, Antiochiam abductos, morte multavit.. Sacerdo- 
tium etiam Judaeorum subvertit, 'lTemplumque Salomonis Jovi Olympio 


CHRONOGRAPHIA. L. VIII. 207 


Ὀλυμπίου καὶ 14935vüc, μιάνας τὸν olxov χοιρείοις χρέασι, καὶ 
ἐχώλυσε τοὺς Ἰουδαίους τῆς πατρῴας ϑρησκείας καὶ ἑλληνίζειν 
αὐτοὺς ἐβιάζετο ἐπὶ ἔτη τρία. 

Καὶ τελευτᾷ ὃ αὐτὸς ᾿Αντίοχος, καὶ ἐβασίλευσεν ὃ αὐτοῦ viüg 

δ᾽ ντίοχος ὁ Γλαυκὸς ὃ λεγόμενος ἹἸέραξ ἔτη δύο. 

Καὶ μετ᾽ αὐτὸν ἐβασίλευσεν ὃ Ζημητριανὸς ὃ Σελεύκου ἔτη 
η΄. καὶ ἐλθὼν ἐν “Αντιοχείᾳ τῇ μεγάλῃ Ἰούδας τις ὀνόματι, Tov- 
ϑαῖος τῷ ἔϑνει, ἐδυσώπησε Ζ“]ημητριανὸν τὸν βασιλέα παρακα-- 
λέσας αὐτόν, καὶ παρέσχεν αὐτῷ τὸ ἱερὸν καὶ τὰ λείψανα τῶν 

10 ZMaxxafuluv. καὶ ἔϑαψαν αὐτὼ ἐν “Ἀντιοχείᾳ τῇ μεγάλῃ ἐν τῷ E 
λεγομένῳ Κερατέῳ" ἦν γὰρ συναγωγὴ ἐκεῖ τῶν Ἰουδαίων" πρὸ 


μικροῦ γὰρ τῆς πόλεως ᾿Αντιοχείας ἐτιμωρήσατο αὐτοὺς ᾿Αντίοχος O 965 


ἐν τῷ ἀεὶ χλαίοντι ὄρει κατέναντι τοῦ Κασίου Zfióg. τὸν δὲ ναὸν 
ἁγνεύσας ὃ Ἰούδας καὶ τὴν Ἱερουσαλὴμ κτίσας τὸ πάσχα ἐτέλεσε 

151g ϑεῷ. αὕτη B. ἦν τῆς Ἱερουσαλὴμ ἡ ἅλωσις, καϑὼς Εὐσέβιος 
ὁ Παμφίλου ἐχρονογράφησε. 


ἹΜετὰ δὲ Ζημητριανὸν ἐγένετο βασιλεὺς “Ἀντίοχος ὃ ἔχγονος V 88 


τοῦ Γρύπου, υἱὸς “Ἰαοδίκης, ϑυγατρὸς ᾿ριαράϑου, βασιλέως 
Καππαδόχων, ἔτη ϑ'΄. καὶ ἔπαϑε τότε ὑπὸ ϑεομηνίας ΧΑγτιόχεια 
90 7 μεγάλη τῷ ὀγδόῳ ἔτει τῆς βασιλείας αὐτοῦ ἐπὶ τῶν αὐτῶν IMa- 
χεδόνων, μετὰ τὸ ἐξ ἀρχῆς τεϑῆναι ϑεμέλιον τείχους ὑπὸ Σελεύ-- 
xov τοῦ Νικάτορος μετὰ ἄλλα ἔτη ρνβ΄, ὥραν ἡμερινὴν à, μηνὶ 


1. ᾽᾿Ολυμπίου Ch., Cedrenus p. 193. B, ᾿ολύμπου Ox. 13. Kac- 


σίον Ox. ibid. τὸν δὲ ναὸν — 16. ἐχρονογράφησε v. 8. post 
ἐπὶ ἔτη τρία ponit Schurzfleischius Notit. Bibl. Vinar. p. 54. male. 


et Minervae dicavit. Sed et Dei domum porcinis carnibus conspurca- 
vit; Judaeis etiam interdicta religione patria, Graecorum ritus, per tres 
annos, eos observare coegit. 

Mortuus deinde est Antiochus; post quem regnavit filius ejos, An- 
tiochus Glaucus, Hierax vocatus, annis 1r. 

Honc excepit Demetrianus, Seleuci F, qui regnavit, annos vri. Ju- 
daeus vero quidam, nomine Judas, Antiochiam veniens, ἃ Demetriano 
Precibus suis obtinuit, ut templum sibi iterum et Maccabaeorum conce- 

tur reliquiae; quas Judas in Antiochia magna sepelivit, in loco qui 
dicitur, JCerateum: ubi etiam erat synagoga Judaeorum. Hos enim pro- 
pe ab urbe, e regione Jovis Cassii, neci dederat Antiochus, in Monte 
semper lachrymanti. Judas autem gepurgato "Templo, urbeque instaura- 
ta, Pascham Deo celebravit. Erat haec secunda Judaeorum captivitas: 
εἰ in Chronicis tradidit Eusebius Pamphili. 

Demetriano successit in regno Antiochus, Grypi nepos, filius Laodi- 
ots, Ariarathi Cappadocum regis filiae; Et regnavit annos ΧΙ. Ánno au- 
tem octavo imperii ejus Macedonicl, terrae motum passa est Antiochia 

Aécidit hoc ad horam x diei xxr mensis Perittii, sive Februa- 
ri; anno pest jacta ἃ Seleuco Nicatore prima moenium fundamenta 





208. IOANNIS MALALAE 


περιτίῳ τῷ καὶ φεβροναρίῳ κα΄. καὶ ἀνενεώϑη πᾶσα, χαϑὼς 
Δόμνος ὃ χρονογράφος συνεγράψατο" μετὰ δὲ τὸ πληρωϑῆναι 
τὰ τείχη χαὶ τὴν πόλιν πᾶσαν μετὰ ρκχβ' ἔτη ἔπαϑε" καὶ βελτίων 
ἐγένετο. 

ἹΠετὰ δὲ ᾿Αντίοχον ἔχγονον τοῦ Γρύπου ἐβασίλευσεν γΑντίο-- 5 

B xoc ὃ Εὐεργέτης, ὅστις ἐτυραννήϑη ὑπὸ Πάρϑων καὶ ἐπεστρά- 
τευσε xüT αὐτῶν μεγάλως. καὶ μετὰ τὸ πολλοὺς ἀπολέσϑαι 
O 266 Πάρϑους εἷς φιλίαν ἦλϑον" καὶ ἔλαβε γυναῖκα Ἀντιόχῳ τῷ υἱῷ 
αὐτοῦ τῷ λεγομένῳ Κυζικηνῷ τὴν ϑυγατέρα “ρσάχους τοῦ 
Πάρϑου τοῦ τυραννήσαντος ἀὐτὸν ὀνόματι Βριττάνην" καὶ 10 
ἐπαύϑη ὃ πόλεμος. 

ἹΜετὰ δὲ ᾿Αντίοχον τὸν Εὐεργέτην ἐβασίλευσαν dx τοῦ γένους 
αὐτοῦ ἄλλοι 9' βασιλεῖς ἕως τῆς βασιλείας ᾿Αντιόχου τοῦ fio- 
γίχους τοῦ λεπροῦ τοῦ πατρὸς Κλεοπάτρας καὶ “Ἀντιοχίδος. 

Ἐν δὲ τοῖς χρόνοις τῆς βασιλείας τῶν πρὸ "Ἀντιόχου τοῦ Ζ{ιο-- 15 
γίχους τοῦ προειρημένου ἐτυράννησε Ῥωμαίους ὃ βασιλεύς, ἤτοι 

C τοπάρχης, Πύῤῥος 0 Ἠπειρώτης, λαβὼν χρησμὸν ὅτι ὑπὸ γυναι- 
κὸς ἀποϑνήσκει. καὶ συμβαλὼν αὐτῷ πόλεμον 0 Κύριος ὕπα- 
τος Ῥωμαίων ἐνίκησεν αὐτόν" καὶ φυγὼν ὃ Πύῤῥος ἦλϑε πλη- 
σίον πόλεως ἐχούσης ἔξω τειχῶν οἰκήματα " καὶ ῥίψασα γυνὴ κε- 20 
ραμῖδα κατὰ τῆς κορυφῆς αὐτοῦ ἐφόνευσεν αὐτόν. 

Mirá ταῦτα δὲ ἐγένετο ὕπατος IMáyvoc ὃ καὶ Παῦλος 0 Ma- 
κεδών" ὅστις ἐφόνευσεν ἐν πολέμῳ τὸν βασιλέω τῆς ἸΠακεδονίας 


1. Περιεττίῳ Ox. 8. βελείω Ox. 18. αὐτοῦ Ch., αὐτῶν Ox. 
18. συμβάλλων Οχ. 


CLII, post moenia autem absoluta, ipsamque urbem totam, annis ΟΧΧΤΙ. 
'Tum vero de integro restituta est, tota in melius redacta: sicuti Domnus 
Chronographus scriptum reliquit. 

Antiocho Grypi successit in regno Antiochus Evergetes. Hic in Par- 
thos rebellantes arma movit: cumque Parthorum plurimi in bello cecidis- 
sent; in gratiam deinde cum eis rediens, filiam Arsacis Parthi, adversarii 
sui , nomine Brittanen, Antiocho Cyziceno in uxorem accepit: stque hic 
belli finis fuit. 

Post Antiochum vero EÉvergetem, regnarunt ex genere ejus reges 
slii rx, usque ad Antiochum Dionicum Leprosum, Cleopatrae et Antio- 
chidis patrem. | 

Temporibus autem eorum, qui «Antiochum Dionlcum antecesserunt, 
Romanos invasit Epiri rex Pyrrhus; oraculo fretus, futurum esse, ut a 
muliere periret. Congressus itaque cum eo Curius, Consul Romanus, bel- 
lo superior evasit: Pyrrhus autem in fa versus, urbem quandam ve- 
nit, aedificia extra muros habentem: ubi mulier quaedam, tegula in ca- 
put ejus vibrata, illum occidit. 

ostea temporibus Consul Romanus fuit Magnus; qui et Paulus Ma- 
oedonicus.  Persem bic, Macedoniae regem, bello interfecit; Macedo- 





ΒΕ 


CHRONOGRAPHIA. L. VIII. 209 


ὀνόματι Πέρσην, καὶ παραλαβὼν τὴν ἸΠαχεδονίαν χώραν ἐποίη-- 
σεν αὑτὴν ὑπὸ Ῥωμαίους " περὶ οὗ Σαλλούστιος μέμνηται εἰς τὴν Ο 967 
Κατελλιναρίαν ἔχϑεσιν, μνημονεύων τῆς δημηγορίας τοῦ Καίσα- 
ρος. καὶ μετὰ ταῦτα βασιλεύει τῆς ἰδίας χώρας Περσεὺς ὃ Ὁ 
5 Ἠπειρώτης ὃ νεομάχος καὶ τοπάρχης Θεσσαλίας, ὅντινα Περσέα 
ὠνόμασε τῇ ἰδίᾳ ἐχϑέσει Εὐτρόπιος ὃ συγγραφεὺς Ῥωμαίων ἐν τῇ 
μεταφράσει αὐτοῦ. τούτου δὲ καὶ Παλαίφατος μέμνηται. τὸν 
δὲ αὐτὸν Περσέα πολέμῳ ἀνεῖλε “Τούχιος Παῦλος, ὕπατος Ῥω- 
μαέων. 
100 Ἐ» οἷς χρόνοις ᾿Αννιβάλ τις ὀνόματι, ῥὴξ τῶν ἄφρων, ἐτυράν-.. 
γησὲ τὴν Ῥώμην ἐπὶ ἔτη εἴκοσιν, ἀβασίλευτον οὖσαν, διοικουμέ- 
γὴν δὲ ὑπὸ τῶν ὑπάτων. ὅστις τῆς Ἰταλίας πάσης τὸ πολὺ μέ- 
ρος ἀπώλεσεν ὑποτάξας πολέμοις, καὶ σφάζει τὸν προειρημένον 
Παῦλον. καὶ λοιπὸν προεβάλετο ἡ σύγκλητος Ῥώμης ὕπατον E 
15 δυνατὸν ἐν πᾶσι, μάλιστα δὲ ἐν πολέμοις, τὸν λεγόμενον Σκηπίονα Ο 968 
τὸν μέγαν. ὅστις Σκηπίων ἐν ᾧ ἦν διατρίβων ὃ ᾿Ἀννιβὰλ ἐν τῇ 
Ἰταλέᾳ᾽ ἔλαβε πλῆϑος στρατοῦ xal ἀπῆλϑεν εἷς τὴν χώραν τοῦ 
Αγννιβαάλ, εἷς τὴν ᾿ἡφρικήν, καὶ ἀπώλεσεν αὐτήν, ἐμπρήσας τὴν 
πόλιν ἔνϑα ἦν ῥὴξ ὃ ᾿ἀγνιβαάλ, τὴν Καρϑάγεναν, xal αἰχμαλω-- 
ϑυτίσας αὐτὴν καὶ λαβὼν τοὺς αὐτοῦ πάντας μετὰ τῆς συγκλήτου 
αὐτοῦ ὑπέστη εἰς τὴν Ῥώμην. | 
Καὶ τοῦτο γνοὺς ὃ ᾿Αννιβαὰλ ἀπῆλϑεν εἰς τὴν Βιϑυνίαν πρὸς V 89. 
9, Σαλούστιος Ox. V. p. 90. B. 9. Χατελλιναρίαν] c. 51. 


14. προεβάλλετο Ox. Bic et p.seq. v. 8. 19. Καρϑαγενναν Ox. 
21. ὑπέστην Ox. 


namque ipsam Romano subjugavit Imperio. Hujus meminit in Historia 
sua Catilinaria Salustius: ubi concionem ἃ Caesare habitam recitat. Post 
haec regioni suae imperavit Perses Epirota, "Thessaliae regulus, navali- 
bus pugnis celebris. Hajus etiam in Historia sua, in Graecam linguam 
traducta, meminit Eutropius, Romanorum Historiographus. Ejusdem et- 
iam mentionem fecit Palaephatus. Hunc itaque bello devictum, neci de- 
dit Lucius Paulus, Consul Romanus. 

Illis temporibus, bellug cum Romanis gessit, per annos xx, Hanni- 
bel qui » Afrorum Rex, quo tempore, Regibus udum exactis, Roma- 
ΒΔ eap. ἃ Consulibus administrata est. Hic potiorem Italiae partem, 
belle subactam, vastavit; interfecto etiam Paulo illo, de quo superius. 
Senatus itaque Romanus Consulem designavit Scipionem illum magnum; 
virum certe in omnibus, maxime vero in bellis clarum, Scipio hic, inte- 
rim dum in Italia moras trahebat Hannibal, magnis instructus copiis, in 
Africam , Hannibalis patriam , maturavit iter: ubi regionibus undique va- 
statis, Carthaginem ipsam, ubi regnabat Hannibal, incendio dedit: et ab- 
dmctis incolis omnibus, ipsum etiam Senatum Carthaginensem captüvum 
Romam abduxit. 


De his amtem certior factus Hannibal, Bithyniam profectus est, ad 
Ioannes Malalae. 14 | 


210 IOANNIS MALALAE 


τὸν ᾿Αντίοχον τὸν Νικομήδους, βασιλέα τῆς ᾿Ασίας " xol napaxa- 
Ad αὐτὸν συμμαχῆσαι αὐτῷ. εἶχον δὲ ἀπὸ ᾿Αλεξάνδρου τοῦ 
' ἸΜακεδόνος οἱ ακεδόνες συνωμοσίας μετὰ τῶν Ῥωμαίων φι-- 
Mac, ὅτε καὶ στρατὸν ἔδωχαν τῷ “4λεξάνδρῳ κατὰ Zfaptíov. ὃ 
᾿Αντίοχος ὃ τῆς “σίας βασιλεὺς πεισϑεὶς τῷ “ννιβαὰλ συνέμιξε, 5 
καὶ ἀπῆλϑε μετ᾽ αὐτοῦ κατὰ Ρωμαίων, ϑαῤῥῶν τῷ ἰδίῳ στρατῷ, 
ix τῆς Βιϑυνίας ἐξορμήσας. καὶ ἀχούσαντες οἱ Ρώμης συγκλη-- 
τιχοὶ τοῦτο προεβάλοντο ὕπατον δυνατόν, τὸν δεύτερον Σκηπίο-- 
O 969 να, τὸν ἀδελφὸν τοῦ πρώτου Σκηπίονος" καὶ ἔπεμψαν αὐτὸν xa- 
τὰ τῶν δύο, Zvtióyov τοῦ βασιλέως “σίας καὶ ᾿“ἀννιβαὰλ τοῦ ῥη-- 10 
B γὺς τῆς Ἀφρικῆς. καὶ ἀπαντήσας αὐτοῖς συνέβαλε πόλεμον μέ- 
γὰν μετ᾽ αὐτῶν" καὶ σφαγέντων πολλῶν, ἰδὼν ὃ ᾿Ἀννιβαὰλ τὴν 
τοῦ Σκηπίονος δύναμιν καὶ ὅτι τὰς ἐπάνω φέρει, ἔφυγε" καὶ 
᾿ ἑαυτῷ παραχρησάμενος πιπίσας ἀπέϑανε. καὶ ἑωρακὼς ὃ ᾿“4ντίο-- 
χος τὸν ᾿ἀννιβαὰλ φυγόντα ἔδωκε νῶτα καὶ κατεδίωξεν αὐτὸν 015 
Σκηπίων ἕως τοῦ ὄρους τῆς Ἰσαυρίας τοῦ λεγομένου Ταύρου" καὶ 
ἀνελϑὼν ἐχεῖ ὃ Ἀντίοχος ἔπεμψε πρὸς αὐτὸν πρέσβεις, παρακαλῶν 
αὐτόν, ὡς μηδεμίαν ἔχϑραν ἔχων κατὰ Ρωμαίων ἀλλ᾽ ὑπὲρ &À- 
λου πολεμῶν. καὶ ἐδέξατο αὐτὸν ὃ Σκηπίων, καὶ ἐποίησεν αὐτὸν 
ὑπὸ Ῥωμαίους κατὰ γνώμην τῆς συγκλήτου Βώμης πρὸς τὸ πα- 30 
C ρέχειν αὐτὸν xaJ ἕκαστον ἔτος Ῥωμαίοις χρυσοῦ τάλαντα τέσσα- 
O $70 ρα καὶ ἀργύρου καὶ ἄλλα τινὰ ἄχρι τῆς αὐτοῦ ζωῆς. καὶ mouj- 
σας ἄριστον ὃ Σκηπίων ἐκάλεσεν αὐτὸν καὶ παρέσχεν αὐτῷ τὸν 


8. συνομοσίας Ox. 12. ἰδὼν Ch., ios» Ox. 17. πρεσβεῖς Ox. 


Antiochum, Nicomedis F. Asiae regem: a quo auxilium adversus Roma- 
nos petiit. Foedera autem amicitiae cum Romanis habuerunt Macedones, 
inde ab Alexandri temporibus; eo quod exercitu Romano instructus fuis- 
set Alexander, bello Darium aggressurus. Antiochus vero rex Asiae, co- 
piis suis confisus, adjungit se Hannibali : atque exercitu ex Bithynia edu- 
cto, contra Romanos cum eo profectus est. Senatus autem Romanus, 
hoc audito, Consulem desiguavit Scipionem secundum, Scipionis prioris 
fratrem, virum strenuum: qui missus ἃ Senatu contra duos illos, Antio- 
chum Asiae, et Hannibalem Africae reges, obviam eis processit: praelio- 
que utrinque acriter commisso, plurimi ceciderunt. Videns autem Hanni- 
bal, quantae essent Scipionis vires, et quod ubique superior evasisset, 
in fugam vertitur; et veneno hausto, mortem sibi consciscit, Antiochus 
autem ubi Hannibalem fugientem vidit, et ipse terga dedit: quem Scipio 
insecutus est Isauriam ue, ad montem T'aurum. Quo cum venisset 
Antiochus, Scipionem per legatos exoratum habuit, uti in gratiam se re- 
iperet.: ut qui partes tantum alienas egisset; contra Romanos autem ni- 

il hostile cogitasset. Accepit igitur eum Scipio, et ex Senatusconsulto 
Romanis tributarium fecit; e& scilicet condidione, ut quotannis, quandia 
viveret, auri talanta Iv, argentique totidem, praeter alia quaedam, per- 
solveret. Scipio autem convivium exhibens, Antiochum vocavit: cul et- 


CHRONOGBRAPHIA. L. VIII. 211 


πρῶτον τόπον, τιμήσας αὐτόν, ὡς βασιλέα. καὶ μετὰ δόξης 
ἀνῆλθεν ὁ Σκηπίων ἐν τῇ Ῥώμῃ, καϑὼς ὃ σοφώτατος Φλῶρος 
ὑπεμνημάτισεν ἐκ τῶν “Ζιβίου συγγραμμάτων. 


Τῷ δὲ πεντεκαιδεκάτῳ ἔτει τοῦ προειρημένου Mrrióyov τοῦ 
54)ιονίχους, βασιλέως τῆς Συρίας, τοῦ λεπροῦ, Τιγράνης τις Baci- 
λεὺς “Τρμενίων ἐλϑὼν ἐπολέμησε τῷ αὐτῷ "Ἀντιόχῳ πόλεμον μέ- 
γαν. καὶ νικήσας τὸν αὐτὸν “Ἀντίοχον ὁ Τιγράνης βασιλεὺς "4ρ- 
μενίων παρέλαβε τὴν "Ἀντιόχειαν τὴν μεγάλην καὶ τὴν βασιλείαν 


αὐτοῦ, ἀφειλάμενος πάντα παρ᾽ αὐτοῦ ἃ εἶχε, φυγόντος τοῦ αὖ- D 


10 τοῦ Zyrióyov βασιλέως ἐπὶ τὰ Περσικὰ μέρη τὸν αὐτὸν Τιγράνην. 
κατελϑόντος δὲ ἀπὸ τῆς Ῥώμης Πομπηίου τοῦ καὶ ἸΠάγνου διὰ 
τὸν Καίσαρα, καὶ ἐλθόντος κατὰ Κιλίκων τυραννησάντων τὸν 
αὐτὸν Πομπήιον, καὶ νικήσαντος αὐτοῦ τοὺς Κίλικας, ἐπολέμησε 
καὶ τῷ Τιγράνῃ, βασιλεῖ τῶν "Τρμενίων, καὶ νικήσας αὐτὸν παρέ- 

5λαβε καὶ τὴν “ ρμενίαν καὶ τὴν Κιλικίαν καὶ τὴν Συρίαν, λύσας 
καὶ τὰς τοπαρχίας αὐτάς. καὶ ἐξεδίκησε τοὺς "Ἀντιοχεῖς, καὶ elo- 
ῆλϑεν ἐν τῇ αὐτῇ Αντιοχέων πόλει, ποιήσας αὐτὴν ὑπὸ Ῥωμαίους, 
χαρισάμενος αὐτοῖς πολλὰ καὶ κτίσας τὸ βουλευτήριον" πεσόντα 
γὰρ ἦν" ἐτίμησε δὲ αὐτούς, ὡς ix γένους ᾿4ϑηναίους ὄντας. 


8) Βύβλος δέ τις στρατηγὸς δυνατός, ὃς xol ἐν τῇ παραλίᾳ 
Φοινίκῃ ηὗρε κώμην καὶ ἐποίησε πόλιν τειχίσας αὐτήν, ἣν ἐχάλε- 


9. φυγόντος Ch., ὅτος Ox., et v. 18. πεσότα. Eiusdemmodi 
forma redit p. 132. D. 19. Fort. ᾿4ϑηναίων. 


jam, tanquam Regi superiorem locum concessit. Bic honoribus auctus 
Scipio, Romam reversus est: uti haec sapientissimus Florus, ex Livii mo- 
mumentis, memoriae prodidit, 


Decimo quinto autem anno Antiochi Dionici, Leprosi, Syriae regis, 
(de quo superius diximus; ) Tigranes quidam, Armeniae rex, Antiocho 
eidem grave bellum intulit: et bello superior factus Tigranes, Armeniae 
rex, Antiochiam magnam cepit, regnumque ejus, bona etiam quae habuit 
omnia ei ademit; Antiocho ipso in regiones Persicas fugiente. Pompeius 
antem Magnus, Roma propter Caesarem relicta, contra Cilices, Romani 
imperii hostes, cum exercitu veniens, profligatis illis, in Tigranem, Ar- 
meniorum regem, arma movit: quo devicto, Armeniam cepit; Ciliciam 

; Byriamque, et dissolutis eorum js, Antiochenos vindicavit. 
Antiochiam vero essus, illum Romano subjecit imperio. Multa etiam 
ei indulsit; reparato etiam, quod collapsum fuerat, foro judicii publico. 
Magno autem onore eos prosecutus est, eo quod ortum suum ab Athe- 
Blensibus ducebant. 


Byblus autem quidam, dux in bello strenuus, (qui in maritimum 
vicum incidens, moenibus eum cinctum, urbem fecit, et a no- 


Ο 271 





212 IOANNIS MALALXAE 


σε Βύβλον εἷς ὄνομα αὑτοῦ, οὗτος γὰρ τὸ ἄγαλμα τῆς 9jvnc 
τὸ παρὰ Σελεύχου γενόμενον, φοβερὸν ὄντα, xai τὸ ἄγαλμα τοῦ 
Κεραυνίου Διός, παρὰ τοῦ αὐτοῦ Σελεύκου γενόμενον, καὶ αὐτὸ 
φοβερόν, αἰτησάμενος χάριν τοὺς “Αντιοχεῖς ἐπῆρε καὶ ἐν Ῥώμῃ 
V 90 ἔπεμψεν εἷς τὸ Καπετώλιον, ὡς μεγάλης ὄντα ϑέας καὶ ὡς ὕὑπο- 5 
ταγέντα Ῥωμαίοις" ἅτινα ἀγάλματα ἕως τῆς νῦν εἰσί" καὶ ἐπι- 
γράφει Δῆμος ᾿Αντιοχείας τῆς μεγάλης ἐτίμησε Ῥωμαίους ἀγάλ.-- 
ματα εὐχαριστῶν. 
"Ἀντίοχος δὲ ὃ Διονίκους βασιλεὺς ἀκούσας τὴν τοῦ Τιγρά-- 
yov, “Ἀρμενίων βασιλέως, ἀπώλειαν καὶ τὴν τοῦ Πομπηίου WMá- 10 
O 979 γνου κατ᾽ αὐτοῦ νίχην, ἐλϑὼν πρὸς τὸν Πομπήιον προσέπεσεν 
αὐτῷ, αἰτήσας αὐτὸν ἀναδοῦναι αὐτῷ τὴν βασιλείαν αὐτοῦ. 
ὅστις Πομπήιος παρακληϑεὶς ἀνέδωχεν αὐτῷ πάλιν τὴν βασι- 
λείαν τῆς Συρίας καὶ τὴν Κιλικίαν καὶ πάντα ὅσα κατεῖχε πρῴην 
ὃ αὐτὸς ᾿Αντίοχος. καὶ τῇ ιϑ' τοῦ δαισίου μηνὸς ἐξῆλϑεν ἐπὶ 15 
B τὴν “Ἄ[ἔἴγυπτον ἀπὸ Ἀντιοχείας ὃ Πομπήιος" καὶ ἐβασίλευσε πάλιν 
. 6 αὐτὸς ᾿Αντίοχος ὃ Πακεδὼν ὃ Διονίκους. 
Ἐν τοῖς αὐτοῖς οὖν χρόνοις ἣν ὃ Κικέρων καὶ ὃ Σαλλούστιος, 
οἱ σοφώτατοι Ῥωμαίων ποιηταί. 
'O δὲ βασιλεὺς ᾿Αντίοχος ὃ Ζιονίχους μέλλων τελευτᾶν χα- 90 
| τέλιπε πάντα τὰ 9m αὐτὸν Ῥωμαίοις μετὰ τῶν ὑπαρχόντων αὖ-- 
O 273 τοῦ. μετὰ οὖν τὴν τελευτὴν Ἀντιόχου τοῦ βασιλέως γέγονεν ἢ 
“Αντιόχεια 7] μεγάλη ὑπὸ Ῥωμαίους καὶ πᾶσα ἡ χώρα τῆς Συρίας 


1. οὗτος Ch., οὕτως Ox. 18. δαισίου] Δεσίου Ox. 4681. αὖ- 
«τοῦ Ch. , αὐτῶν Ox. 


mine suo Byblam sppellavit:) hic inquam, statuas illas mirandas, quas 
olim Seleucus Jovi Ceraunio, et Minervae posuerat, ab Antiochenis im- 
petratas, Romam transmisit, ibi in Capitolio collocandas: ut quae spe- 
€tatu admirandae essent, Romanarumque Victoriarum Monumenta. Sta- 
tuae autem istae usque adhuc Romae visuntur, hunc in modum a Byblo 
inscriptae. Romanis gratificans, siatuis hisce eos donavit populus 4ntio- 


Antiochus vero Dionicus, ubi inaudisset Tigranem, Armeniorum re- 
gem, a Pompeio magno profligatum fuisse, Pompeium adit; et procidens 
ei ad pedes, rogavit, uti regnum eibi suum redderet. Annuit votis ejus 
Pompejus: et concesso ei iterum Syriae regno, Ciliciam etiam, suaque 
omnia ei restituit, Mensis igitur Junii die xix, discedente ab Antiochi 
in Aegyptum Pompeio, rursus regnavit Antiochus Dionicus Macedo. 

Hisce temporibus floruerunt Cicero et Salustius, sapientissimi Roma- 
norum Poetae. 

Moriturus autem Antüochus Dionicus imperium facultatesque suas 
omnes Romanis legavit. Eo itaque demortuo, Romano imperlo cessit 
Antiochia magna, omnisque Syria et Cilicia; insuper etium quodcunque 





ΒΝ" 


CHRONOGRAPHIA. L. VIII. 213 


xai Κιλικίας xal ὅσα κατεῖχον oi ἸΠακεδόνες. ἐβασίλευσαν οὖν 
"Ἀντιοχείας τῆς μεγάλης ἤτοι τῆς Συρίας καὶ Κιλικίας καὶ ἄλ- . 
λων χωρῶν οἱ ἸΜΠικεδόνες ἀπὸ Σελεύχου τοῦ Νικάτορος ἕως οὗ 
ἐδόϑη Ῥωμαίοις ἡ βασιλεία ἔτη os. 


8. χώρων Ox. 


Macedones pomederunt. Macedones itaque Antiochiae magnae regnarunt, 
Syriam, Cilíciam, aliasque regiones sibi subjectss tenentes, δ Seleuco 
Nicatore, usque ad hoc tempus, quo Romanis traditum est imperium, 
per annos ccLxiiL 





o 224 A4AO0TOoOZ ENATOZ 
ΧΡΟΝΩ͂Ν ὙΠΑΤΩΝ ΡΩΜΗΣ. 


c 7ὰ οὖν “Ῥωμαίων πράγματα πρῴην διῳκεῖτο ὑπὸ τῶν ὑπάτων 
ἐπὶ ἔτη υξδ' ἕως Καίσαρος Ἰουλίου τοῦ δικτάτορος" ὃς οὐκ 
ἐγεννήϑη ἀλλὰ τῆς αὐτοῦ μητρὸς τελευτησάσης τῷ ἐνάτῳ μηνὶ 
ἀνέχειραν αὐτὴν καὶ ἐξέβαλον αὐτὸν βρέφος" διὸ Καῖσαρ ἐλέγε- 

O 275 vo* Καῖσαρ γὰρ λέγεται δωμαϊστὶ ἡ ἀνατομή. ἀνατραφεὶς δὲ καὶ 5 
ἀνδρεῖος γενόμενος προεβλήϑη τριομβυράτωρ μετὰ Πομπηίου 
Wáyvov καὶ Κράσσου" ὑπὸ γὰρ τῶν τριῶν τούτων ἐδιῳχεῖτο τὰ 
“Ῥωμαίων. ὃ δὲ Καῖσαρ ὃ δικτάτωρ μετὰ τὸ φονευϑῆναι τὸν 
Κράσσον, παραληφϑέντα ὑπὸ Περσῶν πολέμῳ ἐν τοῖς Περσικοῖς 
μέρεσιν, ἔμεινε πολεμῶν μετὰ τοῦ πλήϑους αὐτοῦ ἐν τοῖς μέρεσι 10 
τῆς δύσεως. καὶ διαδεχϑεὶς τῆς ὑπατείας, ἤτοι τῆς τριομβυρα-- 

p τορίας, κατὰ δοχιμασίαν τινὰ τῆς συγχλήτου Ρώμης καὶ Πομ- 


Inser. ENNATOZ Ox. Bic et v. 8. “4, αὐτὸν] τὸ Chron. 
Pasch. p. 186. C. —— 5. Addidi γὰρ, 


LIBER NONUS 
DE TEMPORIBUS CONSULUM ROMANORUM. 


Bepubiics Romana a Consulibus primum administrata fuit, per annos 
ccccLxiv, usque ad Julium Caesarem Dictatorem. Hic natus non erat, 
sed, matre mense nono mortua, dissectaque, ex utero ejus exertus est: 
unde Caesar dictus, quod Romanis Dissectio sonat.  Adultus tandem, 
virque strenuus factus, cum Pompeio Magno Crassoque, 'Triumvir creatus 
est, Post Crassum vero a Persis captum occisumque, Caesar Dictator, 
cum copiis suis, in regionibus Occidentalibus bellum prosecutus est: do- 
nec ἃ Senatu, Pompeioque Magno, genero suo, Consulatu, sive 'Trium- 
viratu exutus, aegre hoc ferens, in os arma sumpsit. Ascitis ita- 





ΒΕ 


IOANNIS MALALAE CHRONOGR. L.]X. 215 


πηίου Máyvov τοῦ αὐτοῦ πενϑεροῦ ὃ αὐτὸς Καῖσαρ Ἰούλιος, 
λυπηϑεὶς ἐτυράννησε Ῥωμαίους" καὶ προτρεψάμενος τοὺς xarà 
Ῥωμαίων πολεμίους ἐπεστράτευσε κατὰ τῆς συγχλήτου Ῥώμης καὶ Ο 276 
Πομπηίου άγνου. καὶ παραγενόμενος ἐν Ῥώμῃ παραλαμβάνει 
δαύτήν, ἀνελὼν πάντας τοὺς συγκλητικούς. ὃ δὲ Πομπήιος ἐξελ-.- V 91 
ϑὼν κατ᾽ αὐτοῦ καὶ ἑωρακὼς ἑαυτὸν μὴ δύνασϑαι πολεμῆσαι αὖ-- 
τῷ, καταλιπὼν τὰ δυτικὰ μέρη ἐπὶ τὴν ἀνατολὴν ἐξώρμησε, βου- 
λόμενος διαχρατῆσαι τὰ αὐτὰ μέρη. ὃ οὖν Ἰούλιος Καῖσαρ ὃ δι» 
κιάτωρ κατὰ αὐϑεντίαν ἐγχρατὴς γενόμενος τῆς Ῥώμης καὶ 
Τοπάντων τῶν δυτικῶν μερῶν, ἐπεστράτευσε κατὰ Πομπηίου Má- 
γνου" καὶ καταφϑάσας αὐτὸν ἀνεῖλεν αὐτὸν elg τὴν Miyvntoy 
χώραν, καϑὼς περὶ αὐτοῦ ὃ σοφώτατος “Τουκανὸς συνεγράψατο. 
οὗτος οὖν ὃ Καΐσαρ πρῶτος καὶ μόνος ἐχράτησε τῶν Ῥωμαίων 
μετὰ πολλοῦ φόβου καὶ πάντα ἐξεδίκησεν. οἱ γὰρ ἸΠακεδόνες 
15οἱ μετὰ Σέλευκον τὸν Νικάτορα ἀδρανεῖς ὄντες περιεφρόνησαν 
τῆς Βαβυλωνίας χώρας, συγχωρήσαντες τοῖς Πέρσαις ποιεῖν ἕαυ-- B 
τοῖς βασιλέα" ὁμοίως δὲ καὶ τοῖς Ιουδαίοις παρεχώρησαν λαβεῖν 
ἀπὸ τῆς συγχλήτου Ῥώμης τετραρχίας βασιλείας. 
Ἐν τοῖς αὐτοῖς οὖν χρόνοις “ίβιος ó σοφὸς Ῥωμαίων ὑπῆρ- 
30 yt» ἱστορικός, ὃς ἐξέϑετο πολλὰ περὶ Ῥωμαίων. Ο 977 
Ὁ δὲ Καῖσαρ Ἰούλιος ὃ δικτάτωρ, ὅ ἐστι μονάρχης, μετὰ 
ταῦτα τῶν πάντων ἐκράτησεν ἐν ὑπερηφανίᾳ καὶ τυραννίδι ἐπὶ 
ἔτη ιη΄. ὅστις καὶ τὸ βίσεξτον ἐφηῦρε καὶ νύμους Ρωμαίοις ἔδω-- 


8. κατὰ Chron., μετὰ Ox. 15. ἀδρανεῖρ Ch., ἀνδρανεῖς Or. 
18. vetQaQzíag] τετράρχας Ch. 


e sibi Romanorum hostibus, Senatui, Pompeioque Magno bellum intu- 
: Romaque occupata, Senatores omnes e medio sustulit. Pompeius 
autem, cum Caesari propulsando imparem se sensisset, relicta Italia, Re- 
giones Orientales occupare in animo habuit. Dictator itaque Julius Cae- 
sar, Romae ipsius, totiusque Occidentis imperio potitus; adversus Pom- 
peium arma movit: ipsumque in Aegypto comprehensum, interfecit: u& 
de eo sapientissimus Lucanus scriptum reliquit. Caesar igitur iste solita- 
rium in Romanos exercuit imperium, summoque omnium cum timore, su- 
remam rerum potestatem sibi vindicavit. Macedones enim, qui Seleucum 
icatorem secuti sunt, viribus diminuti, Babylonicae reglonis curam ne- 
glexerunt; regem sibi eligendi copia Persis inde concessa. 
Judaeis similiter, & Senatu Romano Tetrarchas, Rempublicam admi- 
nistrantes, accipere permiserunt. 
Temporibus hisce floruit Livius Historicus, qui res gestas Romano- 
rum luribos conscripsit. 
ost haec Jolius Caesar Dictator, sive Monarcha, per annos xvi, 
lperium, summo cum fastu, tenuit. Dissexti bic Romanis auctor fuit : 


707 € 


O 278 


D 


216 . IOANNIS MALALAE 


xc, καὶ ὑπάτους δὲ αὐτὸς προεβάλλετο χαϑ' ἕχαστον ἔτος og 
ἠβούλετο. | 

Ἐν δὲ τῷ αὐτῷ καιρῷ Βεργίλλιος ὃ σοφὸς Ῥωμαίων ποιητὴς 
συνεγράψατο τὴν τοῦ «Ἰϊνείου ἱστορίαν καὶ τῆς Διδὼ τῆς ἐκ 
Φοινίκης καταγομένης xol τὸν δούριον ἵππον καὶ τῆς Τροίης τὴν 5 
ἅλωσιν. 

Καὶ εὐθέως ἐμηνύϑη 7j παρουσία Ἰουλίου Καίσαρος διχτώ.- 
τορος, 0 ἔστι μονάρχου, ToU τυραννήσαντος καὶ παραλαβόντος 
τὴν Ῥώμην καὶ φονεύσαντος τὴν σύγκλητον καὶ γενομένου uo- 
ψάρχου. καὶ κατέφϑασε τὸ πρόϑεμα ἂν "Ἀντιοχείᾳ τῇ πόλει τῇ 10 
ef/ τοῦ ἀρτεμισίου τυῦ xal μαΐου μηνὸς τῆς μετὰ ταῦτα ἐπι-- 
γεμήσεως. καὶ προετέϑη ἐν "Ἀντιοχείᾳ ἡ ἐλευϑερία αὐτῆς, ὅτε 
ἐγένετο ὑπὸ Ῥωμαίους, τῇ εἰκάδι τοῦ ἀρτεμισίου μηνὸς πεμῳϑ εἴς 
σα παρὰ τοῦ αὐτοῦ Καίσαρος Ἰουλίου: τὸ οὖν ἤδικτον προετέ- 
ϑη περιέχον οὕτως. Ἔν ᾿Αντιοχείᾳ τῇ μητροπόλει ἱερᾷ καὶ ἀσύλῳ 15 
καὶ αὐτονόμῳ καὶ ἀρχούσῃ καὶ προκαϑημένῃ τῆς ἀνατολῆς Ἰού-- 
λιος Γάϊος Καῖσαρ καὶ τὰ λοιπά, καὶ εἰσῆλϑεν ὃ αὐτὸς Ἰούλιος 
Καῖσαρ ὃ δικτάτωρ ἐν “Ἀντιοχείᾳ τῇ xy' τοῦ ἀρτεμισίου μηνός " 
καὶ ἔκτισε βασιλικήν, ἣν ἐκάλεσε τὸ Καισάριον, κατέναντι τοῦ ἷε- 
ροῦ τοῦ Ἄρεως τοῦ μετακληθέντος MaxéAlov, στήσας ἐκεῖ στή-- 20 
λην χαλκῆν τῇ τύχῃ Ῥώμης. ἔκτισε δὲ ὡσαύτως καὶ ἄνω εἷς τὴν 
καλουμένην áxgonoAm εἷς τὸ ὄρος τῆς αὐτῆς ᾿Αντιοχείας τῆς με- 
γάώλης δημόσιον λουτρὸν τοῖς αὐτοῖς ἀχροπολίταις, ἐνεγκὼν τὸ 


1. προεβάλετο Ox. 7. ἐμηνεύϑη Ox. 


quibus etiam et Leges dedit, Mensiumque appellationes novas: Consules 
etiam ipse, pro libitu suo, quotannis designavit. 

Hoc tempore Virgilius, sapiens Romanorum Poeta, Aeneae, et Di- 
donis Phoeniciae historiam, Equum item Ligneum, captamque Trojam, 
cecinit. : 

Romae itaque a Julio Caesare Dictatore captae, Senatorumque e 
medio sublatorum, imperiique sibi arrepti fama statim percrebuit: mensis 
autem Artemisii, sive Maii xir, Indictione, quae deinceps prima vocaba- 
tur, Antiochiae facta est ejusdem Promulgstio. Die autem xx ejusdem 
Mensis, Antiochiam urbem, quum Romanis subjecta esset, Julius Caesar, 
misso Edicto suo, liberam esse jussit. Verba autem Edicti sic se habent. 
In 4ntiochia Metropoli, sacrosancta, inviolabili, libera, principe, Oricn- 
visque Pracside, Julius Caius Caesar, etc. Maii autem xxxi idem Ju- 
lius Caesar Dictator Antiochiam venit: ubi Basilicam extruxit, quam ἃ 
nomine suo Caesarium, vocavit; e regione templi Martis, Macelli postea 
vocati, positam: aereamque ibi statuam erexit, Fortunae urbis Romae. 
Condidit etiam ad Acropolim, quam vocant, in eminentiore Antiochiae 
magnae parte sitam, BDalneum publicum, in ejusdem incolarum usum; 





CHRONOGRAPHIA. L. IX. 217 


ὕδωρ ἀπὸ τῶν λεγομένων ὑδάτων τῆς z[aodixyvzc ὁδοῦ διὰ O 979 
τοῦ παρ᾽ αὑτοῦ χτισϑέντος ἀγωγοῦ. ἔκτισε δὲ ἐκεῖ ἄνω καὶ μο-- 
γομάχιον καὶ ϑέατρον" ἀνενέωσε δὲ καὶ τὸ Πάνϑεον, μέλλοντα E. 
συμπέπτειν, ἀνεγείρας τὸν βωμόν. 


5 ΚΚαὶ ἐν ᾿ἡλεξανδρείᾳ τῇ μεγάλῃ ἀπελϑὼν ἔκτισεν ἐκεῖ ὃ αὐτὸς 
Καῖσαρ εἷς ὄνομα τοῦ ἰδίου αὐτοῦ υἱοῦ οὗ ἔσχεν ἀπὸ Κλεοπά- 
τρας, ἧς ἐφίλησεν ὡς εὐπρεπῆ οὖσαν" ἥντινα ηὗρεν εἷς τὴν Θη- 
βαΐδα διωχϑεῖσαν ὑπὸ τοῦ ἰδίου αὐτῆς ἀδελφοῦ Πτολεμαίου Av- 
πηϑέντος πρὸς αὐτήν. ταύτην ὃ Καῖσαρ φϑείρας ἔγκυον ἐποίησε" 

10 xal ἐγέννησεν υἱόν, ὃν ἐπεχάλεσε Καισάριον. εἰς ὄνομα οὖν τοῦ 99. 
ἰδίου υἱοῦ xal τὸ Καισάριον ἔκτισεν 0 αὐτὸς Ἰούλιος 0 Καῖσαρ ἐν 
“Ἀλεξανδρείᾳ τῇ μεγάλῃ. καὶ ἐκβαλὼν τὸν ἀδελφὸν αὐτῆς Πτο- 
λεμαῖον ἐκ τῆς βασιλείας τῶν «ἀϊγυπτίων ἔδωκεν αὐτῇ τὴν βα- 
σιλείαν «Αἰγυπτίων, φονεύσας καὶ τοὺς δύο εὐνούχους τοὺς εἰσώ-- 

ἰσξαντας τὸν Πτολεμαῖον εἰς Θηβαΐδα ἐξορίσαι τὴν Κλεοπάτραν. 
0 δὲ υἱὸς τῆς Κλεοπάτρας καὶ τοῦ αὐτοῦ Καίσαρος ἐτελεύτα 
μιχρός. 

Ἐν δὲ τῇ Ῥώμῃ ἐλϑὼν 6 αὐτὸς Καῖσαρ ἐσφάγη ὑπὸ τοῦ δευ-- 
τέρου Βρούτου καὶ ἄλλων μετ αὐτοῦ συμποιησαμένων συγκλητι- 

20xü» ἐπὶ τῆς ὑπατείας Χρυσαυρίκου xal ᾿Ἀντωνίου τὸ δεύτερον. Ο 980 
χρηματίζει οὖν ἡ μεγάλη ἸΑντιόχεια κατὰ τιμὴν ἔτος πρῶτον ἀπὸ 
τοῦ αὐτοῦ Καίσαρος Γαΐου Ἰουλίου. 


2. μονομάχιον Ch., μονάχεον Ox. Conf, ad p. 105. B. 7. ἧς] 7»? 
11. ὁ Καϊσαρ] Immo Καῖσαρ. 20. ἐπὶ τῆς ὑπατείας Xovoavol 
xov καὶ ᾿Αντωνίου)] Antonium quidem et Isauricum ponit Coss. 
Chr. Alex. auctor; sed ad Jul, Caes. an. II.** Ch. 


aqua, a fontibus Viae Laodicenae dictis, per aquaeductum a se extru- 
cum, illuc perducta. Condidit etiam ibidem Gladiatorium et "Theatrum; 
Pantheum item, ruinae proximum, instauravit; ara etiam excitata. 


Inde Alexandriam megnam profectus, Caesarium etiàm, ἃ nomine 
su ex Cleopatra filii,  jbidem extruxit. Cum enim Thebaidi in Cleopa- 
tram, a fratre suo Ptolomaeo ira in eam accenso, expulsam, forte inci- 
disset; amore ejus (forma enim erat venusta) correptus, compressit ipsam, 
fillunque ex ea habuit, quem Caesarium appellavit. Ptolomaeo deinde 
Cleopatrae fratre, regno Aegyptiorum pulgo; Eunuchis etiam illis duo- 
bus, qui Ptolomaeo Cleopatrae TThebaidem relegandae auctores fuerant, 
interfectis; ei Aegyptiorum regnum concessit, Filius vero Caesaris et 
Cleopatrae parvulus interiit. 


Caeterum Romam reversus Caesar, a Bruto secundo, aliisque conju- 
Fatis ex Senatoribus, occisus est: Chrysaurico et Antonio iterum Coss. 
Incipit igitur Aera Antiochena, in illustrem urbis ejus memoriam, a C. 


Juli Caesaris anno 1. . 





218 IOANNIS MALALAE 


B ἹΠετὰ δὲ τὸν Καίσαρα Γάϊον Ἰούλιον ἐπελέξατο ἢ σύγκλητος 
Ῥώμης τὸν «ὔγουστον Ὀχταβιανὸν τὸν συγγενῆ τοῦ Καίσαρος 
καὶ τὸν ᾿Αντώνιον τὸν τοῦ «Αὐγούστου γαμβρὸν ἐπὶ ἀδελφῇ καὶ 
τὸν “έπιδον, καὶ ἐγένοντο oi τρεῖς τριομβυράτορες, καὶ αὐτοὶ 
διῴχουν τὰ Ρωμαίων πράγματα προβαλλόμενοι κατ᾽ ἔτους ὑπά-- 5 
τους. 


Τῷ δὲ πεντεκαιδεχάτῳ ἔτει τῆς τριομβυρίας τοῦ αὐτοῦ .410.- 
γούστου Ὀχταβιανοῦ, τυραννησάντων τῶν «Αἰγυπτίων καὶ τῆς 
Κλεοπάτρας τῆς κτισάσης ἐν᾿4“λεξανδρείᾳ τῇ μεγάλῃ τὴν Φάρον εἰς 

O 981 τὴν νῆσον τὴν λεγομένην Πρωτέως καὶ οὖσαν κατέναντι 24Ac5av- 10 
δρείας ἀπὸ μιλίων δύο καὶ προσχωσάσης γῆν καὶ λίϑους εἰς τὴν 
C ϑάλασσαν ἐπὶ τοσοῦτο διάστημα εἰς τὸ βαδίζεσϑαι τὴν ϑάλασσαν 
ἕως τῆς νήσου αὐτῆς καὶ τῆς Φάρου ὑπὸ ἀνθρώπων καὶ ἀλόγων" 
ὅπερ φοβερὸν ἐποίησεν ἔργον 7j αὐτὴ Κλεοπάτρα διὰ 4εξιφάνους 

K»ilov μηχανιχοῦ, ὃς τὴν ϑάλασσαν ἐποίησε y9óvo. τῆς δὲ15 
τυραννίδος τῶν «“Τϊγυπτίων καὶ τῆς Κλεοπάτρας βασιλίσσης αὖ- 
τῶν γνωσϑείσης Ρωμαίοις, ἐξῆλϑεν ἀπὸ Ρώμης “Ἀντώνιος ὅπλι-: 
σάμενος κατὰ τῆς Κλεοπάτρας καὶ τῶν «Αἰγυπτίων καὶ ἐπὶ τὰ 
Περσικὰ μέρη, ὅτε ἐτάρασσυν τὴν ἀνατολήν. καὶ κατῆλϑεν ἐπὶ 

τὴν “ἴγυπτον μετὰ πολλῆς δυνάμεως στρατευμάτων ὃ “Ἀντώνιος * 20 
καὶ φϑάσας ““λεξάνδρειαν τὴν μεγάλην περιεκάϑητο πολιορχῶν 

4. Λεπίδιον Ox., illud Chron. Pasch. p. 189. D. ὀ 9. τῇ μεγάλῃ 


Ch., Chron. p. 191. D, τὴν μεγάλην Ox. , Kadem φαρόν. 
10. λεγομένην Καίουσαν Ox., λεγομένην Πρωτέως xol οὔσαν re- 


stitui ex Chron. 11. δύο] δ΄ Chron., τέσσαρα μίλια Cedrenus 
P A78. B. 15. ὃς Chron, ὡς Ox. 19. ἐεάρασσον Ch., 
ξαρασον Ox. 


4 


C. Julio Caesare defuncto, Senatus Romanus Augustum Octavianum, 
Caesaris cognatum, et Antonium, Sororis Augusti maritum, et Lepidum 
delegit; qui Triumviri creati, Remp. Romanam administrarunt, Consu- 
lesque quotannis designarunt. 


Anno autem Augusti Octaviani Triumviratus decimo quinto, Aegyptii 
rebellare coeperunt. Cleopatra etiam, Alexandriae Pharo magna, in in- 
sula quam vocant ^frdente, duobus milliaribus ab Alexandria distante, 
constructa, intercapedinem totam, opere Dexiphanis Cnidii Mechanici, 
terra, lapidibusque ingestis, siccavit; fecitque, ut per mare ipsum (stu- 

ndum plane opus!) ceu per continentem, hominibus jumentisque, ad 
insulam usque liber pateret aditus. Caeterum cum Cleopatram Aegy- 
ptiosque rebellionem moliri, Romani accepissent: Antonius, exercitu in- 
structus, contra Cleopatram et Aegyptios, orasque Persicas, eo quod 
Orientem perturbabant, missus est. [5 itaque maximis cum copiis in Ae- 
&yptum descendit; Alexandriaque obsidione cincta, urbis deditionem a 


CHRONOGRAPHIA. L. IX. 219 





αὐτήν, δηλώσας τῇ Κλεοπάτρᾳ δοῦναι τὴν πόλιν" ἤδει γὰρ αὐτὴν O 989 


πρῴην μετὰ τοῦ Καίσαρος Ἰουλίου ἐπὶ τὴν “Αἴγυπτον ἐλϑών. 7D 
δὲ Κλεοπάτρα ἀντεδήλωσεν αὐτῷ, ὑπονοθεύσασα αὐτόν, ὡς ἐρῶ- 
σα αὑτοῦ. ὃ οὖν Ἀντώνιος ἠπατήϑη καὶ ἔρωτι βληϑεὶς ἐφίλησεν 
ὁ αὐτὴν καὶ ὑπετάγη αὐτῇ. ἦν δὲ κονδοειδὴς ἡ Κλεοπάτρα, εὐπρε- 
πὴς δὲ πάνυ καὶ μυστική. καὶ δεξαμένη τὸν "Ἀντώνιον ἐν τῇ πό- 
λεε καὶ τὰ πλήϑη αὐτοῦ ἐγαμήϑη αὐτῷ. καὶ λοιπὸν ὃ αὐτὸς 
“ἍἽντώνιος λαβὼν αὐτὴν γυναῖχα ἐτυράννησεν ἅμα αὐτῇ Ῥωμαίους. 
καὶ καταφρονήσας καὶ ἀποταξάμενος τῇ αὐτοῦ γυναικί, τῇ ἀδελ-- 
10 φῇ τοῦ ““ὐγούστου Ὀχταβιανοῦ, καὶ συναγαγὼν ἄλλο πλῆϑος πο-- 
λύ, προτρεψάμενος δὲ καὶ Πέρσας καὶ πολλὰ αὐτοῖς συνταξάμε-- 
»oc, ποιήσας πλοῖα δρομώνων πολλῶν, καταπλεύσας ἀπὸ ZÀt- 
ξανδρείας ὥρμησε κατὰ Ῥωμαίων μετὰ τῆς Κλεοπάτρας, παρα- R 
λαβεῖν τὴν αὐτὴν Ῥώμην βουλόμενος, διὰ τῆς λεγομένης Ἠπείρου 
Ἰδχώρας, ϑέλων ἀνελϑεῖν ἐν Ῥώμῃ. 


Καὶ γνωσϑείσης τῆς τοιαύτης τυραννίδος ““ντωνίου xal τῆς O 289 


Κλεοπάτρας ἐν τῇ Ῥώμῃ, εὐϑέως ὃ αὐτὸς ᾿Οχταβιανὸς ὠπλίσατο 
xar αὐτῶν καὶ διὰ τὴν εὐτέλειαν τῆς αὑτοῦ ἀδελφῆς, ὅτε περιε-- 
φρόνησεν αὐτὴν ὃ αὐτὸς ᾿ἀντώνιος. καὶ ἔλαβεν ὃ αὐτὸς «Αὔγου- 


$:0roc στρατηγὸν δυνατόν, ἐκ τῆς συγκλήτου ἐπιλεξάμενος, IMáo- V 93 


xov “γρίππαν ὀνόματι, καὶ ἔζευξεν αὐτῷ τὴν ἑαυτοῦ’ ἀδελφὴν 
Ὀχτωβίαν. καὶ ὥρμησεν ἀπὸ τῆς Ρώμης ἅμα τῷ αὐτῷ “4γρίπ-- 
πᾷ στρατηγῷ xol στρατιωτιχῶν δυνάμεων αὐτοῦ. xal φϑάσας 
τὴν Ἤπειρον χώραν εἷς τόπον λεγόμενον ““ευχάτην συνέκρουσε 


1. ἤδει Ch., ἤδη Ox. 3. ὑπονοθεύσασα] ὑπονοθούσασα Ox. 7. ἐ- 
γαμήϑη Ch., ἠγαμήϑην Ox. 19, δρομόνων Ox. 17. ὁπλίσατο Ox. 


Cleopatra postulabat. Illa vero Απίοηϊο antea, cum Caesarem in Aegy- 
ptum comitatus est, satis nota, literis adulatoriis eum sollicitavit; suique 
amore tandem captum, sibique subditum habuit. Erat autem Cleopetra 
statura curta, forma vero praecellente, ingenioque subtili. Antonium ita- 
que, exercitumque ejus in urbem recipiens, ipsum sibi accepit conjugem; 
novique deinceps eam fecit Antonius imperii consortem; uxore priore, 
Augusti sorore, spreta repudiataque. Antonius deinde, coactis undique 
copiis quas potuit maximis, Persis quoque in belli societatem, liberis suis 
pollicitationibus adductis; confectis plurimis navibus, classem sibi ador- 
nat. Alexandria vero, una cum Cleopatra, solvens, in Romanas ditiones 
impetum fecit: urbisque ipsius potiundae spe fretus, per Epirum regio- 
nem cursum suum ducere instituit. 

Augustus autem cognito Antonii et Cleopatrae consilio; et urbis con- 
»ervandae, sororisque, ab Antonio spretae, vindicandae causa, et ipse 
arma sumit. Delecto itaque sibi Duce ex Senatoribus M. Agrippa, viro 
strenuo , sororeque Octavia ei in uxorem data, Roma relicta, cum exer- 
cita contra Antonium movit. Cumque Leucatem, Ejpiri promontorium, 


220 IOANNIS MALALAE 


τῷ vaio xol τῇ Κλεοπάτρᾳ πόλεμον ναυμαχίας μέγαν, χἀϑὼς 
Βεργίλλιος ὃ σοφὸς ἐν τῇ αὐτοῦ ἀσπιδοποιίᾳ συνεγράψατο εἰς τὸν 
ὄγδοον αὐτοῦ λόγον. τὸ δὲ πλῆϑος τῶν ἀμφοτέρων στρατευμών 
των ἐσχέπασε τὴν γῆν καὶ τὴν ϑάλασσαν. καὶ ἐσφάγη τοῦ 2d», 
τωνίου xol τῆς Κλεοπάτρας πλῆϑας ἐν τῇ ναυμαχίᾳ, ὥστε τὰ ὕδα- 5 
τα τῆς ϑαλάσσης αἵμασι μιγέντα κυμάτων καὶ μόνον φαίνεσϑαι. 
B xol νικήσας ὃ Αὔγουστος ᾿ΟὈὐχταβιανὸς ἐφόνευσε τὸν ᾿Αντώνιον, 
᾿ς τὴν δὲ Κλεοπάτραν παραλαβὼν καὶ δήσας ἐθριάμβευσε, κελεύ-- 
O 284 σας αὐτὴν φυλαχϑῆναι εἷς τὸ ἀνενεγκεῖν ἐν τῇ Ῥώμῃ αἰχμάλωτον 
καὶ πομπεῦσαι. ἥτις Κλεοπάτρα ἀπεχρήσατο ἑαυτῇ, ἀπὸ ἀσπί- 10 
δος κρουσϑεῖσα ἐτελεύτα " ἐβάσταζε γὰρ ἀσπίδας καὶ ἄλλα ἔρπε- 
τὼ εἰς τὰ πλοῖα διὰ τὸν πόλεμον ὡς φυλάττεται οὖν ὑπὸ στρα- 
τιωτῶν, κρύφα δηχϑεῖσα ὑπὸ ἀσπίδος τελευτᾷ διὰ τὸ μὴ ζῶσαν 
αὐτὴν ἀνενεχϑῆναι ἐν τῇ Ῥώμῃ. μετὰ δὲ τὴν τελευτὴν αὐτῆς 
ἀπηνέχϑη τὸ λείψανον αὐτῆς ἐν τῇ Ῥώμῃ σμυρνιασϑέντα πρὸς 15 
ϑεραπείαν τῆς ἀδελφῆς τοῦ αὐτοῦ ““ὐγούστου Ὀχταβιανοῦ, κα- 
ϑὰ Θεόφιλος ὃ σοφὸς χρονογράφος συνεγράψατο. οἵ δὲ ἐκϑέμε- 
C voi τὰ πάτρια ᾿““λεξανδρείας τῆς μεγάλης τὴν Κλεοπάτραν ἐν “ἱ- 
γύπτῳ εἶπαν λειφϑεῖσαν, καὶ ἄλλα δέ τινα μὴ συμφωνοῦντα τοῖς 
“Ῥωμαίων συγγραφεῦσι. 90 


ἹΠετὰ δὲ τὴν τοιαύτην νίκην ὁ αὐτὸς Αὔγουστος Ὀχταβιανὸς 
O 235 Gua ᾿4γρίππᾳ τῷ στρατηγῷ καὶ γαμβρῷ αὐτοῦ ἀπὸ τῆς κώμης 
8 


6. μιγέντα Ch., μηγέντα Ox. 10. ἀπὸ ἀσπίδος xgovaOtica] ,,Lo- 
cus mutilus: γὰρ aut quid tale supplendum videtur. Ch. 17. ἐκϑέ- 
μενοι ) εἰὐσϑέμενοι Ox. 19. λειφϑεῖσαν Ch., ληφϑεῖσαν Ox. 


appulisset; cum Antonio et Cleopatra navali praelio congressus est: si- 
cuti Virgilius saplens, in Clypei descriptione, (Aeneidos) libro octavo 
tradidit. Ea vero erat utriusque exercitus militum multitudo, ut terra, 
mareque eisdem operirentur. Ex Antonii autem et Cleopatrae partibus 
tanta fuit strages, ut caesorum sanguine ipsum mare cruentatum penitus 
videretur. Augustus vero victoria potitus, Antonium interfecit: Cleopa- 
tram autem captivam habens, et in vincula conjiclens; in Triumphum 
suum, Romae celebrandum, asservari jussit. Caeterum illa, dum Militum 
esset sub custodia, cavens sibi ne viva Romam deportaretur; aspidi ( ho- 
rum enim, aliorumque id genus serpentum copiam, in bellum profectura 
sibi comparaverat) occulte sese mordendam praebens, spontaneam sibi 
conscivit mortem. Attamen corpus ejus mortuum, unguentis conditum, 
laesae Octaviae placandae causa, Romam delatum est: uti "Theophilus 
sapiens Chronographus literis mandavit. Verum Alexandrinarum rerum 
scriptores Cleopatram in Aegypto relictam fuise, nonnulla item alia, a 
Romanis Historicis absona, tradiderunt. 


Post partam hanc victoriam, Augustus Octavianus, una cum Duce 


CHRONOGRAPHIA. L. IX. 221 


Ἠπείρου ἐξορμήσας xal ἦλϑεν ὑποτάξας τὴν «Δϊἰγύπτιον χώραν 
καὶ ϑριαμβεύσας τὴν ἑαυτοῦ νίχην. 

Καὶ κατιὼν μετὰ τοῦ πλήϑους αὐτοῦ ὑπέταξε τὰς ἄλλας χώ-- 
ρας, καταλύων τὰς τοπαρχίας αὐτῶν. ἦν δὲ ἐνιαυτῶν ιη΄, ὅτε 
ὁτριομβυράτωρ ἐγένετο. ἐχράτησε δὲ ὃ τῆς «Αἰγύπτου πόλεμος 
ἔτῃ πολλά. 

'O δὲ «Αὔγουστος ᾿Οκταβιανὸς παρελϑὼν τὴν Εὐρώπην πᾶ- Ὁ 
σαν ἐπέρασεν ἀπὸ τοῦ Βυζαντίου ἐπὶ τὴν Χαλκηδόνα πόλιν τῆς 
“σίας. καὶ ἐποίησεν εὐθέως ἄρχοντα ὃν ἠβουλήϑη ἐν τῇ Βιϑυ- 
10»ía ἐκ τῶν ἰδίων αὐτοῦ ἀνθρώπων ὀνόματι “αῦσον, διαδεξά-- 
μενος τὸν ἰϑύνοντα τὴν αὐτὴν χώραν Ζιήναρον τὸν προβληϑ ἐν-- 
τα ὑπὸ τοῦ Καίσαρος τοῦ ϑείου αὐτοῦ" ἦν γὰρ ἤδη ἡ Βιϑυνία 
ἔχουσα ἄρχοντα" ἐπειδὴ πρὸ αὐτοῦ ὃ Πομπήιος Máyvoc ἦν λα- 
βὼν τὴν αὐτὴν Βιϑυνίαν, τελευτήσαντος Νικομήδους τοπαρχοῦν-- 
ἴδτος αὐτήν, τοῦ ὄντος ἐκ τοῦ γένους τῶν ἸΠαχεδόνων" ὅστις τε- 

λευτῶν εἴασεν αὐτὴν Ρωμαίοις. 


Τὴν δὲ Γαλατίαν ὑπέταξεν ὃ αὐτὸς “Αὔγουστος ὃ καὶ 'Oxra- Ο 986 


βιανός, νικήσας ΖΔηιόταρον, τετράρχην αὐτῆς καὶ τειχίσας κώ- Καὶ 
μην τὴν λεγομένην ““ρσίνην ἐποίησε πόλιν, ἥντινα ἐκάλεσεν 4y- 
30 xvpav διὰ τὸ μέσην αὑτὴν εἶναι δύο ϑαλασσῶν, τῆς τε Ποντικῆς 
καὶ τῆς ““σιανῆς ϑαλάσσης. ϑυσιάσας δὲ κόρην παρϑένον ὀνό- 
ματι Γρηγορίαν εἷς ἀποκαϑαρισμόν, ποιήσας αὐτὴν ἐπαρχίαν, 
ἐάσας ἐκεῖ Γάλλους στρατιώτας διὰ τὸ φυλάττειν τὴν χώραν χαὶ 


1. Dele xal. — 4 τοπαρχίας Ch., τοπαρχίήας Ox. 


Agrippa, suo genero, Epiro solvens, Aegyptum perrexit: quam cum in 
potestatem suam redegisset, victoriam 'Triumpho celebravit. 

Inde vero cum exercitu movens, aliis itidem regionibus subactis, prin- 
eipstus earum abrogavit. Annum autem agens decimum octavum, Trium- 
vir designatus est; bellum vero Aegyptiacum per multos duravit annos. 

Augustus Octavianus inde, Europam totam praetervectus, Byzantium 
venit: atque inde in Asiam trajiciens, Chalcedonem appulit: ubi Dienaro, 

uem Caesar avunculus Bithyniae praefecerat, summoto; ipse statim, e 

ucibus suis, Lausum quendam successorem constituit. Bithynia enim 
jampridem Romanae erat ditionis; ex quo Nicomedes rex, ex Macedonum 
stirpe oriundus, ipsam moriturus Romanis legavit: quo demortuo, Pom- 
peio magno cessit ea Provincia. ' 

Porro Augustus Octavianus, Galatiam quoque, devicto Deiotaro ejus 
regulo, in potestatem suam redegit: Vicumque Arsinem dictum moenibus 
dngens, ur fecit: quam quod duobus maribus, Pontico atque Asiano,! 
interjaceret, Ancyram nominavit: puellaque Virgine, nomine Gregoria, 
in ioci lustrationem immolata, et regione in Provinciae formam redacta, 
Milites ibi Gallos, regionis urbisque in praesidium , collocat: et a nomine 





222 IOANNIS MALALAE 


τὴν πόλιν, καλέσας εἰς ὄνομα αὐτῶν xal τὴν ἐπαρχίαν καὶ τὸν 
V 94 ποταμὸν Γάλλον. ὁμοίως δὲ καὶ τὴν «Ἰυδίαν καὶ Παμφυλίαν 
τὰς ἐπαρχίας ἀπὸ τοῦ αὐτοῦ 4]ηιοτάρου ἐπαρχουμένας παρέλα-- 
Bs καὶ ἐποίησεν ὑπὸ Ῥωμαίους, πέμψας Κουρίωνα ὀνόματι στρα-- 
τηγὸν αὐτοῦ μετὰ βοηϑείας πολλῆς. (Ὡρυγίαν δὲ Πακατιανὴν ὅ 
O 987 ὑπὸ τὴν τετραρχίαν τοῦ αὐτοῦ οὖσαν ὑπὸ Ῥωμαίους ἐποίησε, 
πέμψας μετὰ βοηϑείας Παχατιανὸν στρατηγὸν αὐτοῦ. καὶ τὴν 
— Zdvxaovíay δὲ παρέλαβε τοπαρχουμένην ὑπὸ “«Ἰυχάονος, υἱοῦ τοῦ 
Κάπνος, ὅστις προσέπεσε τῷ αὐτῷ «Αὐγούστῳ. καὶ προτρεψάμε- 
*.! — yog αὐτὸν ὃ “ὕγουστος, ὡς γενναῖον, ἔλαβεν αὐτὸν ἐπὶ τὴν “ϊγε-- 10 
πτον. Συρία δὲ καὶ Κιλικία πρῴην ἐπὶ τοῦ Καίσαρος Ἰουλίου 
ἐγένετο ὑπὸ Ῥωμαίους. 
Β Καταλαβὼν δὲ ὃ .diyovatog τὴν Συρίαν εἰσῆλϑεν ἐν “Ἄντιο- 
χείᾳ τῇ μεγάλῃ, ϑριαμβεῦσαι τὴν κατὰ ᾿Αντωνίου νίκην καὶ 
. Κλεοπάτρας μετὰ τοῦ ἰδίου αὐτοῦ γαμβροῦ ““γρίππα. ὅστις 1δ 
"Ἀγρίππας τερφϑεὶς τῆς τοποϑεσίας τῆς πόλεως “Ἀντιοχείας, κτί- 
ζει ἐκεῖ δημόσιον λουτρὸν ἔξω τῆς πόλεως παρὰ τὸ ὄρος, εὑρὼν 
ἐχεῖ πηγήν, ὅπερ ἐκάλεσεν εἰς ὄνομα ἴδιον τὸ ᾿Αγριππιανόν, τὸ νυ- 
yl λεγόμενον “Αμπελινὸν λουτρόν. κτίζει δὲ καὶ δίαιταν οἰκημά-- 
O 988 των xal βανιάριν, καλέσας τὴν γειτνίαν ZAyginzivóv. προσέϑηκε9ο 
δὲ κτίσας ἐν τῷ ϑεάτρῳ ᾿Αντιοχείας ἄλλην ζώνην ἐπάνω τῆς πρώ - 
της διὰ τὸν πολὺν δῆμον ὃ ᾿4γρίππας. 
C — ἘΚκχεῖϑεν δὲ ἐξελϑὼν ὃ «Αὔγουστος κατέλαβε τὴν ““αοδικέων 


8. Δηιοτάρου Ch., 4Ζιηνιοτάρου Ox. 90. βανιάριν] Immo βαῖ- 
ψιάριν. — 21. ξώνην Ch., ξωὴν Ox. Conf, p. 99. C. 


illorum, Provinciam ipsam, (Galatiam,) fluviumque Gallum appellavit. 
Lydiam item, Pamphyliamque, Deiotaro subjectas, Curione duce, cum 
exercitu magno in eas misso, in Romanorum redegit potestatem. Quin 
et Phrygiam Pacatianam. eidem subditam, Pacatiani ducis illuc cum ex- 
ercitu missi ope, Romano adjecit imperio. Lycaoniam etiam, regemque 
ejus Lycaonem, Capnis filium, in deditione accepit: Quem cum virum 
strenuum esse percepisset Augustus, eum sibi comitem adjunxit. Syria 
Mai .et Cilicia jam olim, Julii Caesaris sub imperio, Romanae fuerant 
onis. 

Syriam vero profectus Augustus, Antiochiam adit; de victoria sua 
adversus Antonium et Cleopatram, cum genere suo Agrippa, ibidem 
triumphaturus. Agrippa vero urbis Ántiochiae situ captus, extra ur 
ad montem, fonte ibi reperto, Balneum Publicum extruxit: quod, ἃ no- 
mine suo, Agrippianum, ipse nuncupavit: hodie vero, ^mpelinum Bal- 
neum vocatur. ndidit etiam aedificiorum seriem et Balneum; vicum 
Agrippinum vocans. Sed et ob populi Antiocheni frequentiam, "Theatri 
priori circo secandum superaddidit. 

Inde vero discedens Augustus, Laodiceam, Syriae urbem, contendit: 





CHRONOGRAPHIA. L. IX. 223 


πόλιν τῆς Συρίας" καὶ ἔκτισεν ἐν αὐτῇ τῇ πόλει ϑέατρον μέγα 
πάνυ, στήσας ἑαυτῷ ἐκεῖ στήλην μαρμαρίγην. ἔχτισε δὲ ἐν αὖ-- 
τῇ τῇ πόλει καὶ τὸ μέγα τετράπυλον, ὄντα μιχρόν" xol χοσμήσας 
αὐτὸ κίοσι καὶ μαρμάροις ἀνοικοδομήσας καὶ μουσώσας ἐϑριάμ- 
δβευσεν ἐν αὐτῷ τὴν ἑαυτοῦ νίκην, στήσας ἐν τῷ αὐτῷ τετραπύλῳ 
στήλην χαλχῆν μετὰ τεσσάρων ἵππων. 

Καὶ τὴν Φοινίκην δὲ ὑπέταξε" καὶ πέμψας στρατηγοὺς μετὰ 
βοηϑείας “Ζούχουλλον καὶ Πόντιον, οἵτινες ἐνίχησαν Τιγράνην το-- 
παρχοῦντα αὐτῆς καὶ ἐποίησεν αὐτὴν ἐπαρχίαν. — xal τὴν λεγομέ- 
10 vn» δὲ ᾿Αραβίαν ὑφ᾽ ἑαυτόν, ἤτοι ὑπὸ “Ῥωμαίους, ἐποίησε κρα-- 
τουμένην ὑπὸ ραβα, βασιλέως βαρβάρων Σαρακηνῶν, καὶ ἐτεί- 
χισε κώμην ἣν ἐκάλεσε Βύστραν εἰς ὄνομα Βόστρου τοῦ πεμ-- 
φϑώντος ὑπὶ αὐτοῦ στρατηγοῦ, καὶ τὰς λοιπὰς δὲ τοπαρχίας δίχα 


τῆς Καππαδοχίας τῆς τοπαρχουμένης ὑπὸ ᾿ἡρχελάου καὶ τῆς τε- O 989 


15 τραρχίας ᾿Ηρώδου τοῦ τετραρχοῦντος τῆς Ἰουδαίας χώρας, ἐπει--: 
δὴ προσήνεγκαν αὐτῷ ἀμφότεροι δῶρα μεγάλα. 

'O δὲ Ἡρώδης βασιλεὺς τῆς Ἰουδαίας πρὸς τιμὴν αὐτοῦ 
ἐποίησε καὶ τὴν ὁδοστρωσίαν τὴν ἔξω τῆς πόλεως ᾿Αντιοχείας τῆς 
μεγάλης, ἦν γὰρ δύσβατος, στρώσας αὐτὴν λευκαῖς πλάκαις. 
80 ἐχάλεσαν δὲ ἀμφότεροι τοπάρχαι τὰς μητροπόλεις αὑτῶν πρὸς 
τιμὴν αὐτοῦ εἰς ὄνομα τοῦ Καίσαρος" ὃ μὲν Ηρώδης βασιλεὺς 


8. Τιγράνην Ch., Τιγράνον Ox. 14. Χαπποδοκίας Ox. — ibid. 
τοπαρχίας τῆς --- ὑπὸ ᾿Αρχελάου δίχα τῆς} ,,Locus iste manifesto 
mendosus: itaque suspicor legendum; Καὶ rdg λοιπὰς δὲ τοπαρχίαρ 
(κατέλυσε, sive ὑπέταξε,) δίχα τῆς Kammadoxíag, τῆς τοπαρχου- 
μένης ὑπὸ ᾿Αρχελάου, καὶ τῆς τετραρχίας Ἡρώδου, etc." Ch. 
91. μὴν Οχ. 


ubi 'T'heatro magnifico extructo, statuam Marmoream sibi erexit. 'Te- 
trspylum etiam in eadem urbe, parvulum quod erat, ubi amplum effe- 
ciset, columnisque marmoreis, et Musivo adornasset; posita in eodem 
aenea statua, cum quatuor equis, ibidem quoque de victoria su& trium- 
phum egit. 

Inde Lucullo, et Pontio ducibus, adversus Tigranem, Phoeniciae re- 
gem, cum exercitu missis; ipsum profligavit, regionemque ejus Provin- 
ciam fecit. Arabiam etiam, quae Arabi, Barbarorum Saracenorum regi 
pervit, sibi, id est, Romano imperio subjugavit. Vicum etiam quendam 
muro cingens, Bostram vocavit, in nomen "Bostri ducis, in Arabes & se 
zmaissi Similiter etiam et in reliquis fecit Principatibus; Cappadocia Ar- 
chelai et Judaea Herodis regno, exceptis: amplis enim illum uterque mu- 
neribus donaverat. 

Herodes autem, Judaeae rex, illius etiam in honorem, viam publi- 
cmm extra Antiochiam urbem transitu difficilem, albis lapidibus stravit. 
Uterque vero principem regni sui urbem, Caesaris nomine, Augusti im 
honorem, nominavit, Herodes rex Stratonis Turrim, antea dictam, Cae- 


D 





224 . IOANNIS MALALAE 


καὶ τοπάρχης ἐκάλεσε Καισάρειαν Παλαιστίνης, τὴν πρώην λε-- 
γυμένην Στράτωνος πύργον, ὃ δὲ ᾿Αρχέλαος βασιλεὺς καὶ τοπάρ-- 
χης ἐκάλεσε Καισάρειαν Καππαδοκίας τὴν πρῴην λεγομένην 76-- 

O 990 ζαχαν. ἦν γὰρ ὃ Καῖσαρ ϑεῖος τοῦ αὐτοῦ ““ὐγούστου τοῦ παρε-- 
σχηχότος αὐτοῖς ἔχειν τῆς τετραρχίας τὴν βασιλείαν ἐπὶ τῶν τῆς 5 
ζωῆς αὐτῶν χρόνων. 

Καὶ ἐξορμήσας ἐκ τῆς Παλαιστίνης παρέλαβε καὶ τὴν “Ἵϊγυ- 
zrov' καὶ ὑποτάξας αὐτὴν εἰσῆλϑεν ἐν ᾿4λεξανδρείᾳ τῇ μεγάλῃ, 

V 95 xal ἐκεῖ ἐθριάμβευσε τὴν ἰδίαν νίκην, ποιήσας καὶ τὴν “ἰγυπτον 
ὑπὸ Ῥωμαίους. καὶ ἔδωκεν ἄρχειν αὐτῶν τῶν «Αϊγυπτίων ἐν 10 
᾿Αλεξανδρείμ τῇ μεγάλῃ ἐν πρώτοις ἄρχοντα ἐκ τῶν ἰδίων αὐτοῦ 
ἀνθρώπων ὀνόματι Κορνήλιον Γάλλον" ᾧτινι ἔδωκεν ἀξίαν αὖ-- 
γουσταλίου τοῦ ἰδίου ὀνόματος σήμαντρον. 

Καὶ ἐκ τῆς «ἰγύπτου περάσας ὃ αὐτὸς Αὔγουστος ἀνῆλϑεν 
ἐπὶ τὴν Ρώμην, ὑπτιωϑθεὶς καὶ ἀπονενοημένος, ὡς ὑποτάξας τὸν 15 
κόσμον" καὶ τυραννήσας τὴν σύγκλητον ἐβασίλευσεν ἀφ᾽ ἑαυτοῦ 
ἐν ὑπερηφανίᾳ dv, ἀνελὼν καὶ τὸν Βροῦτον τὸν φονεύσαντα τὸν 
Καίσαρω τὸν αὐτοῦ ϑεῖον. ὅντινα Βροῦτον φυλάττοντα τὴν 
Θεσδαλίαν μετὰ βοηϑείας πέμψας ἀπεκεφάλισεν ἐπὶ τῆς ὑπα-- 
B τείας Καλβισιανοῦ xol Πολλίωνος, καϑὼς “Ἰουχανὸς ὃ σοφὸς 90 
“Ῥωμαίων ποιητὴς συνεγράψατο. 
Ἦν δὲ τοῖς χρόνοις τούτοις Σωσίβιός τις ᾿Αντιοχεὺς συγκλη- 

O 291 τικὸς ἀνελϑὼν μετὰ τοῦ Αὐγούστου ἐν τῇ Ῥώμῃ" καὶ τελευτᾷ 
καταλιπὼν τὴν πρόσοδον αὐτοῦ τῇ ἰδίᾳ πόλει εἰς τὸ ἐπιτελεῖσθαι 
ἐν αὐτῇ κατὰ πενταετηρίδα τριάκοντα ἡμέρας τοῦ ὑπερβερεταίου 


1. Παλαιστίνης Ch., Παλαιστίνην Ox. 17. ὑπερηφανείᾳ Ox. 


seream Palaestinae: Archelaus vero rex, Mazaca quae fuit, Caesaream 
Cappadociae vocavit. Augusti enim, qui utrique Principatum suum du- 
rante eorum vita, concesserat, Caesar avunculus fuit. 

A Palaestina in Aegyptum progressus, eam subjugavit: cumque in 
Romanam servitutem redegisset, Alexandriam ingressus, de victoria sua 
triumphavit. Civitati autem huic primus Praefectum ex suis dedit, no- 
mine Cornelium Gallum: quem et 4ugustalis dignitate, nominis sui insi- 
gni, cohonestavit. 

Augustus deinde Aegypto solvens, Romam reversus est; summa fre- 
tus, ob orbem domitum, et fiducia et securitate. Senatum vero sibi ha- 
bens in omnibus obedientem, pro arbitratu suo omnia disposuit. Brutum- 
etiam, Caesaris avunculi percussorem, qui "Thessaliam armis sumptis oc- 
cupaverat, comprehensum, capite multavit, Calvisiano et Pollione Coss. 
utü Lucanus, sapiens Romanorum Poeta, memoriae prodidit. 

Hac tempestate Sosibius quidam, Senator Antiochensis, Romam cum 
Augusto veniens, diem suum obiit: 'lestamento vero facultates omaes ur-- 
bi sgae addixerat; uti singulis lustris, mense Octobri, per dies totos xxx 





-— 


CHRONOGRAPHIA. L. IX. 225 


μηνὸς ἀγῶνας ἀκροαμάτων xol ϑυμελικῶν, σκηνικῶγ, πάντων xol 
ἀϑλητῶν καὶ ἱππικὸν ἀγῶνα. | 

Kal κατέφϑασεν ἐν Ἀντιοχείᾳ ἐν τῇ δευτέρᾳ παρουσίᾳ αὖ- 
τοῦ ὃ γαμβρὸς τοῦ αὐτοῦ .4ὐγούστου ᾿“γρίππας, καὶ ἐξεχόϊσε 

στοῦ παλαιυῦ ἱππικοῦ τὰ χώματα ἅπερ εἶχεν ἐκ τῶν πρῴην φό- 
Bav* καὶ ἐϑεώρησε τὴν πολύτροπον ϑέαν ὃ αὐτός" καὶ ϑαυμά- 
σας ἐξῆλϑεν ἐχεῖϑεν. ἔκτισε δὲ πρῴην τὸ αὐτὸ παλαιὸν ἱππικὸν C 
καὶ τὸ παλαιὸν παλάτιον ἐχ τῶν ἰδίων Kotvrog [ δὲ] Ἰαρκιανὸς 
ῥὴξ Ῥωμαίων, κατελϑὼν ἐν “Ἀντιοχείᾳ τῆς Συρίας πρὸς Φίλιππον 

Ἰοτὸν βαρύπουν τὸν Ἰακεδόνα τὸν βασιλεύοντα ἐν “Ἀντιοχείᾳ τυ-- 
πῶσαι φόρους διδόναι αὐτὸν Ῥωμαίοις. 

Ἐγένετο βασιλεὺς Ρωμαίων πρῶτος καὶ μόνος καὶ ὀργιοφάν.-- 
τῆς 0 αὐτὸς ϑειότατος «Αὔγουστος " καὶ ἐχρημάτιζεν ἑαυτὸν οὗ-- 
τως, «Ὅϊγουστος Καῖσαρ Ὀχταβιανὸς τροπαιοῦχος σεβαστὸς O 999 

15 χραταιὸς ἱμπεράτωρ, ὕπερ ἐστὶν αὐτοχράτωρ. καὶ ἐβασίλευσεν 
ὁ αὐτὸς Αὔγουστος τὰ πάντα ἔτη νς΄. τῇ δὲ ϑέᾳ ὑπῆρχε κον- 
δοειδής, λεπτός, ἁπλόϑριξ, εὐόφϑαλμος, εὔρινος. 

Ἔν δὲ αὐτοῦ βασιλείᾳ ἔκτισε τὸ ἱερὸν τοῦ Ζιὸς ἐν τῇ Ῥώμῃ, ἢ 
ἀνανεώσας καὶ τὸ Καπετώλιον, ποιήσας τὰ ἀμφότερα φοβερὰ 

90 χτίσματα. 


1. πάντων omisit Chron. Pasch. p. 192. B. — Comparatis p. 105. B, 
C legendum puto τραγικῶν. Ibidem est ἱππικῶν. 8. Kolvrog 
δὲ Maqxiavóg ón& Ῥωμαίων] ,Locus mendosus: δὲ mihi omnino 
παρέλκειν videtur. Quinam vero sint, quos hic memorat, Quintus 
Marcianus et Philippus Barypus, doctioribus inquirendum permitto. 
Forte ἹΡωμαίων redundat, et δὴξ cognomen est. Certe Marcium 
Regem habemus Cos. in Fastis Siculis, ad finem Olympiadis crxxvi.'* 
Ch. 18. αὐτοῦ] τῇ αὐτοῦ ed. Veneta. 


Ludi omnifari, 'Thymelici, Scenici, Athletici οἱ Equestres, populo ex- 
hiberentur. 

Agrippa vero, Augusti gener, Antiochiam secundo visens, Circum 
veterem , a ruderibus ruinarum prioribus terrae motibus factarum , repur- 
geri curavit: ubi cum Ludos hosce varios summa cum admiratione spe- 
ctasset, exinde discessit. Circum autem hunc veterem olim condidit Quin- 
tus Marcianus, Dux Romanus, cum Antiochiam Syriae, vectigal Romanis 
pendendum Philippo Barypo, Macedoni, ad Antiochiam regnanti indicendi 
causa advenisset. 

Idem divinissimus Augustus, Romanorum imperator et Monarcha 
primus, Sacrorumque Antistes erat: Cognomenta autem ista sibi arroga- 
vit —ugustus Caesar Octavianus, victor augustus invictus, imperator, 
quod (Graecis) sonat, αὐτοκράτωρ. lmperavit autem Augustus in uni- 
versum annos LvI, Erat vero statura curta, gracilis, capillitio lento ac 

« porrecto, pulchris oculis, naso eleganti. I 

Ko imperante Jovis Fanum extructum est, Capitoliumque instaura- 

tum: utrumque aedificium plane stupendum. 
loennes  Malalas. 15 





296 IOANNIS MALALAE CHRONOGR. LL. ΙΧ. 


Τῷ δὲ λϑ' ἔτει καὶ μηνὶ τῷ δεκάτῳ τῆς βασιλείας αὐτοῦ 
ἐθέσπισεν ἐκφωνήσας δόγμα ὥστε ἀπογραφῆναι πᾶσαν τὴν ὑπὶ 
αὐτὸν γενομένην γῆν καὶ ἣν πρῴην εἶχον οἱ Ῥωμαῖοι ἐπὶ τῆς 
ὑπατείας Zyoínnov τὸ δεύτερον καὶ zfovdárov. καὶ ἀπεγράφη 
πᾶσα 7 ὑπὸ Ῥωμαίους γῆ διὰ Εὐμενοῦς καὶ Ἀττάλου συγκλητι- 5 
κῶν Ρωμαίων. εἶχε γὰρ πολὺν φόβον" ὀργίλος γὰρ ἦν πάνυ. 

ἹΜετὰ δὲ τὸ διελϑεῖν τὸ μα’ Frog καὶ μῆνα τὸν ἕκτον τῆς 

E βασιλείας αὐτοῦ ἐν τῷ δύστρῳ μηνὶ κε’, ὥραν ἡμερινὴν δευτέ- 
ραν, ἡμέρᾳ κυριακῇ εὐηγγελίσατο ἐν Ναζαρὲτ τῇ πόλει ὃ ἀρχάγ-- 
γελος Γαβριὴλ τὴν ἁγίαν παρϑένον xal ϑεοτόχον ἸΠαρίαν ἐν1ο 
ὑπατείᾳ Κουϊνίου xal 4foyylvov , ἡγεμονεύοντος δὲ τῆς Συρίας 
Οὐτιλλίου τοῦ καὶ προαχϑέντος νεωστὶ ὑπὸ τοῦ «Αὐγούστου 


Καίσαρος. 


5. pini De hoc accentu v. Eustathius ad Odyss. p. 583. 34. 
11. Κουινίου  Κουΐϊντουῦ 12. Οὐτιλλίου] Οὐιτελλίου corrigen- 


dum cum Ch. 


Anno autem regni xxxix, mense x, Agrippa ri, et Donato Coss. edi- 
cto jussit, ut regiones omnes Imperio Romano subditae, tam eae quas 
ipse subjugaverat, quam quas antea tenuerunt Romani, censerentur. Ta- 
ctus est autem iste Census, per totum imperium Romanum, ab Eumene 
et Attalo, Senatorii ordinis hominibus. Magnam enim apud omnes habuit 
reverentiam ; ut qui ad iram pronissimus erat. 

KExacto autem regni ejus anno xLI, menseque vr, Martii xxv, hora 
diei rt, die Dominico, Beata virgo, ac Deipara, Maria, ab Arch 
Gabriele, in urbe Nazareth, laetum nuncium accepit; Quinto et Longino 
Coss. Vitellio autem Syriae Praefecto, a&b Augusto Caesare recens con- 
stituto. 





ΔΟΓΟΣ 1. 


«o 
8 


ΧΡΟΝΩ͂Ν BAZIAEIAZ ΑΥ̓ΓΟΥΣΤΟΥ͂ KAI 
ἘΝΑΝΘΡΩΠΗΣΕΩΣ ΘΕΟΎ. 





E, δὲ τῷ uf! ἔτει καὶ μηνὶ τῷ δ' τῆς βασιλείας τοῦ αὐτοῦ Α 
«Αὐγούστου ἐγεννήϑη ὃ κύριος ἡμῶν καὶ ϑεὸς Ἰησοῦς ὃ Χρι- 
στὸς τῇ πρὸ η καλανδῶν ἰανουαρίων μηνὶ δεκεμβρίῳ xc, 
ὥραν ἡμερινὴν ἑβδόμην, ἐν πόλει͵ τῆς Ἰουδαίας ὀνόματι Βη- 

5 ϑλεέμ, πλησίον οὖσαν τῆς Ἱερουσαλήμ, ἔτους κατὰ "Ἀντιόχειαν 
τὴν μεγάλην χρηματίζοντος uf, ἡγεμονεύοντος τῆς Συρίας Kv- O 294 
θηνίου τοῦ ἀπὸ ὑπάτων, ὑπατεύοντος δὲ τοῦ αὐτοῦ Ὀχταβια- 
γοῦ καὶ Σιλουανοῦ, τοπαρχοῦντος δέ, ἤτοι βασιλεύοντος, τῆς 
Ἰουδαίας Ἡρώδου τοῦ βασιλέως. 

10 ΣΣυνάγεται οὖν ἀπὸ ᾿δὰμ ἕως τοῦ Φαλέκ, υἱοῦ Ἕβερ, ἔτη 
βφλγ', καὶ ἀπὸ Φαλὲκ ἕως τοῦ uf ἔτους τῆς βασιλείας «Αὐγού-. B 


8. Ἰανοναρίων Ch., Ἰαννουαρίῳφ Ox. Sic et infra saepius. δ. οὖ- 
cay] V. ad p. 54. Δ. 6. Kvorsíov] Conf. Lucae cap. II. 2. 


LIBER X. 


DE TEMPORIBUS AUGUSTI IMPERATORIS ET 
DEI INCARNATIONE. 


Axe autem xLm, mense Iv, Augusti imperantis, vrm Kal. Januarias, 
Decembris xxv, hora diei vir, natus est Dominus Deus noster, Jesus Chri- 
stus, in civitate Judaeae, nomine Bethleem, Hierosolymis vicina: (erat 
is annus Aerae Antiochenae χυ 9} Cyrenio, viro Consulari, Syriae tunc 
temporis Praefecto, Octaviano ipso, et Silvano Coss. Herode vero Judaeae 

m tenente. 

Numerantur ergo ab Adamo, ad Phalecum usque, Eberi F. anni 
NMPXXXIJ; ἃ Phaleco vero, ad Augusti Caesaris regni annum χα, anni 


228 IOANNIS MALALAE 


στου Καίσαρος ἔτη ,87,5U , ὡς συνάγεσθαι ἀπὸ ᾿Αδὰμ τοῦ 
πρωτοπλάστου ἕως τῆς κατὰ σάρκα γεννήσεως τοῦ xvglov ἡμῶν 
Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τοῦ μβ' ἔτους τῆς βασιλείας τοῦ αὐτοῦ “41ὑ- 
γούστου Καίσαρος ἔτη eg. 

Καὶ λοιπὸν συνανεστράφη ἐπὶ τῆς γῆς τοῖς ἀνθρώποις ὃ κύ-- 5 
οιος ἡμῶν καὶ ϑεός, ὡς ἐν ταῖς γραφαῖς ἐμφέρεται, ἔτη λγ᾽, ὡς 
γίνεσϑαι ἀπὸ ᾿Αδὰμ ἕως τῆς τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ 
κατὰ σάρκα γεννήσεως καὶ σταυρώσεως ἔτη εφλγ΄. ὃ γὰρ Φα- 
λὲκ xarà τὴν προφητικὴν φωνὴν ἸΠωσέως τὸ ἥμισυ λέγεται τοῦ 

᾿ χρόνου τῆς μελλούσης τοῦ Χριστοῦ παρουσίας. ὥσπερ γὰρ τὸν 10 
C ἄνθρωπον τῇ ἕχτῃ ἡμέρᾳ ἔπλασεν, ὡς Π]ωσῆς ἐξέϑετο, συντά- 
ξας ἐν τοῖς ὑπομνήμασιν αὐτοῦ καὶ τοῦτο, ,,καὶ ἐστὶν ἡ μία ἡμέ- 
pa κυρίου ὡσεὶ χίλια ἔτη,“ τῇ δὲ ἕχτῃ ἡμέρᾳ, ὡς προεῖπεν 7j 
O 295 γραφή, tnAacév ὃ ϑεὸς τὸν ἄνϑρωπον, καὶ ὑπέπεσε τῇ ἁμαρτίᾳ 

ὃ ἄνθρωπος" ὡς δῆλον εἶναι ὅτε οὕτω xal τῇ ἕχτῃ ἡμέρᾳ τῆς 15 
χιλιάδος ἐπὶ τῆς γῆς ἐφάνη 0 δεσπότης ἡμῶν Ἰησοῦς ὃ Χριστός, 
καὶ ἔσωσε τὸν ἄνϑρωπον διὰ τοῦ σταυροῦ καὶ τῆς ἀναστάσεως " 
ἅτινα συνεγράψατο Κλήμης, Θεόφιλος, καὶ Τιμόϑεος, oi co- 
gol χρονογράφοι, ὁμοφωνήσαντες. ὁ δὲ ϑεοφιλέστατος χρονο- 

γράφος Εὐσέβιος 0 Παμφίλου ὃ γενόμενος ἐπίσχοπος Καισα- 90 
ρείας Παλαιστίνης τῇ μὲν ἕχτῃ χιλιάδι τῶν ἐνιαυτῶν λέγει καὶ 


11. συντάξας ἐν τοῖς ὑπομνήμασιν αὐτοῦ] ,,Haec Mosis verba ha- 
bentur in hymno ejus, inter Psalmos Davidicos numero XC. quae etiam 
repetuntur, Petri Epist. If. cap. III. ver. ΠῚ, Ἕν δὲ τοῦτο μὴ 
λανθανέτω ὑμᾶς ἀγαπητοὶ, ὅτι μία ἡμέρα παρὰ Κυρίῳ ὡς γίλια 
ἔτη, καὶ χίλια ἔτη ὡς μία ἡμέρα.“ Ch. 20. Εὐσέβιος] Vid. ad 
p. 22. A. 21. μὲν] μὲν γὰρ Ox. 


sunt wMDccccLxvii: adeo ut ab Adamo, primo homine, ad Incarnationem 
D. N. Jesu Chrisü, id est, ad Augusti Caesaris Imperantis annum xri, 
anni effluxerint MMMWND. 
Conversationem suam denique habuit in terra cum hominibus per an- 
nos xxxi; sicut testantur S. Scripturae. Ab Adamo igitur, ad D. N. 
Jesum Christum in carne Crucifixum, anni habentur wmwmwwmpxxxru. Pha- 
lecus enim, secundum Mosis Prophetiam , dimidium dicitur temporis Chri- 
sti futuri adventus. Quemadmodum enim hominem Deus die sexto for- 
mavit, uti Moses scriptis suis testatus est; (qui etiam et hoc addit, apud 
Dominum, scilicet, unum diem idem esse, ac Mille annos: die vero sexto, 
ut antea diximus ex scriptura, Deus hominem formavit; qui deinde in 
catom lapsus est:) consentaneum omnino videtur, ut sexto etiam die 
illenario in terris appareret D. N. Jesus Christus, Passione, et resur- 
rectione su& hominem salvaturus. Haec vero a sapientissimis Chronogra- 
phis Clemente, "Theophilo et ''imotheo, inter se consentientibus, accepi- 
mus, Eusebius autem Pamphili, Caesareae Palaestinae Episcopus, et ipse 








L4 


CHRONOGRAPHIA. L. X. 229 


αὐτὸς φανῆναι τὸν ὅλων σωτῆρα xal χύριον Ἰησοῦν Χριστόν, 
xarà τὸν ἀριϑμὸν τῶν ἐξ ἡμερῶν τῆς πλάσεως τοῦ ᾿4δάμ" πρὸ 
τοῦ δὲ πληρωθῆναι τὸ ἑξακισχιλιοστὸν ἔτος εἶπεν ὅτι ἐφάνη ἐπὶ 
τῆς γῆς ὃ κύριος ἡμῶν καὶ ϑεὸς Ἰησοῦς Χριστὸς ῥύσασϑαι 

510 γένος τῶν ἀνθρώπων᾽ καὶ ἐγεννήϑη καὶ ἐνηνθρώπησε, φησί, 
τῷ 49 ἔτει" ἔπαϑε καὶ ἀνέστη ὃ κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς ὃ Χρι- 
στὸς καὶ ἀνελήφϑη τῷ εφλγ' ἔτε. ἐν δὲ τῷ ἑξακισχιλιοστῷ 
ἔτεε συμφωνοῦσιν ἅπαντες φανῆναι τὸν κύριον" χἂν οὖν πλέον 
χἂν ἔλασσον, εἰς τὸ ς ἔτος εἶπαν φανῆναι κατὰ τὴν προφητι- 

10 κὴν φωνήν, καὶ μὴ δμοφωνοῦσιν ἐκϑέμενοι περὶ τὸν ἀριϑμὸν τῶν 
ἐνιαυτῶν, ἐν ἐσχάτοις καιροῖς ἐφάνη, ὥς ἡ Jta γραφὴ ση- 
patra. 


Eni δὲ τῆς βασιλείας τοῦ αὐτοῦ «Αὐγούστου Καίσαρος σε- 

βαστοῦ ἔπαϑεν ὑπὸ ϑεομηνίας πόλις τῆς Παλαιστίνης ὀνόματε 

15 Σαλαμίγη. ἥντινα πόλιν ἐγείρας ὃ αἰτὸς “ἔγουστος ἐπεκάλεσε 
Ζιὸς πόλιν. 


Ἡρώδης δὲ ὃ τοπάρχης, ἤτοι βασιλεύς, τῆς Ἰουδαίας ἐν 
αὐτῷ τῷ χρόνῳ ἐδιδάχϑη ὅτι κατάσκοποι μάγοι ἀπὸ Περσίδος 
εἰσῆλθον εἰς τὴν Ἰουδαίαν χώραν" καὶ ἐκέλευσεν αὐτοὺς συσχε- 

20 ϑῆναι. ἦλϑον γὰρ ἀπὸ τῆς Περσίδος μάγοι, γνόντες, ὡς μυ- 
στιχοί, διὰ τοῦ φανέντος ἀστέρος τοῦ μηνύσαντος εἷς τὴν ἀνα- 
τολὴν τὴν τοῦ σωτῆρος Χριστοῦ ἐνανϑθρώπησιν, δῶρα φέρον- 


9. s] ς΄ Ox. 10. καὶ] xdv? ibid. τὸν Ch., τῶν Ox. 
22. ἐνανθρώπησιν Ch., ἐνανθρωπήσεως Ox. ' 


omnium Dominum et Salvatorem, Jesum Christum , sexto. annorum Mille- 
nario, secundum numerum diei, quo factus est Adamus, apparuisse fate- 
tur: ,,ante impletum, inquiens, sextum Millenarium annorum terris sese 
exhibuit D. N. Jesus Christus; uti genus humanum liberaret. Natum 
autem esse, et incarnatum anno Mundi w»wMMMD, esse etiam passum, et 
resurrexisse, inque coelos assumptum anno MMMMXDXXXIII, affirmat idem. 
Utcunque igitur inter Scriptores haud convenit, de numero adventus Do- 
mini, aliis plures, pauciores aliis numerantibus, in hoc tamen sunt omnes, 
illum aetate Mundi sexta, juxta dictum Propheticum, apparuisse. Ulti- 
mis enim temporibus venisse, testatur B. scriptura. 


Augusti Caesaris sub imperio, iram divinam experta est Selamine, 
Palaestinae urbs. Hanc Augustus refecit, et Diospolim vocavit. 


Sub hoc tempus Herodes, Judaeorum rex, Magos quosdam, Judaeam 
explorandi causa advenisse edoctus, eos comprehendi jussit. Magi enim 
hi, Mysteriorum haud ignari, cum ex stella in oriente visa, Christum in 
carne venise intellexissent; dona secum ferentes, eum, tanquam regem 


ΒΕ oLuL 8l 


V 97 


O 296 


B 


/ 


230 JOANNIS MALALAE 


τες αὐτῷ, ὡς βασιλεῖ μεγάλῳ xal νικητῇ. οἵτινες elc τὴν ἀνς- 
τολὴν ἐλϑόντες ἐπηρώτων, Ποῦ ἐστιν ὃ τεχϑεὶς βασιλεὺς τῶν 
Ἰουδαίων; καὶ ἐϑρυλλήϑησαν τοῖς Ἰουδαίοις. οἵτινες μάγοι γνω-- 
σϑέντες συνεσχέϑησαν καὶ εἰσηνέχϑησαν τῷ Ἡρώδῃ βασιλεῖ, 
xai ἐπηρώτησεν αὐτούς, Διὰ τί ἐπὶ τὴν Ἰουδαίων χώραν ἐγένε-- 5 
σϑε κατάσκοποι; καὶ ἀνήγαγον αὐτῷ οἱ μάγοι τὸ τοῦ ἀστέρος 
ϑαῦμα, καὶ ὅτι μέγας βασιλεὺς ἐγεννήϑη τῷ κόσμῳ, καὶ ὅτι δῶ- 
ρα αὐτῷ ἐνεγκόντες παρεγενόμεϑα, ὡς βασιλεῖ μεγάλῳ, προσενέγ-- 

C «m αὐτῷ ἃ ἐπιφερόμεϑα δῶρα, ὡς Ja. εἴδομεν γὼρ αὐτοῦ 
τὸν ἀστέρα ἐν τῇ ἀνατολῇ, καὶ ἤλθομεν προσκυνῆσαι αὐτῷ: — 010 
δὲ Ἡρώδης ἀκούσας ταῦτα ἔκϑαμβος ἔμεινε, λογιζόμενος ὅτι 

O 297 μετὰ Αὔγουστον Καίσαρα ποίας ἐστὶ δυνάμεως 0 γεννηϑεὶς βα-- 
σιλεύς. ἦσαν οὖν ἐλϑόντες οἱ μάγοι ἐν Ἱεροσολύμοις ἐν ὑπα- 
τείᾳ Οὐϊνδικίου xol Odolsglov. ἠκριβώσατο οὖν nag αὐτῶν ὃ 
Ἡρώδης τὸν χρόνον τοῦ φανέντος ἀστέρος, καὶ εἶπεν αὑτοῖς τοῖς 15 
μάγοις ὅτι ᾽Εὰν εὕρητε αὐτόν, ἐλϑόντες ἀπαγγείλατέ μοι, ὅπως 
κἀγὰ ἐλθὼν προσκυνήσω αὐτῷ. καὶ ἀπελθόντες οἱ μάγοι, 
δδηγούμενοι ὑπὸ τοῦ ἀστέρος, οὗ ἑωράκασιν ἐν τῇ ἀνατολῇ, qU- 
go» τὸν Ἰησοῦν xol τὴν μητέρα αὐτοῦ ἐν Βηϑλεὲμ τῇ πόλει. 

D καὶ πεσόντες εἷς τὸ ἔδαφος τῆς γῆς προσεκύνησαν τῷ σωτῆρι 90 
Χριστῷ" ἔλεγον γὰρ ἐν ἑαυτοῖς ὅτι τὸν μείζονα αὐτοῦ ϑεὸν 
ὑποδεικνύει ἡμῖν ovrog ὃ ἀστήρ, ὃν ἡμεῖς τιμῶμεν, ὡς Jv. 
καὶ προσενέγκαντες αὐτῷ δῶρα ἅπερ ἐβάσταζον, ὡς ϑεῷ, καὶ 


e 


1. εἰς τὴν ἀνατολὴν ] Immo ἐκ τῆς ἀνατολῆς, nisi verba male repe- 
tita sunt. 


magnum et victorem, veneraturi advenerant. Orientem itaque versus 
cursum suum dirigentes, ubi natus esset Judaeorum Rex, sciscitati sunt. 
Fama autem eorum inter Judaeos passim ferebatur; donec noti tandem 
comprehensique, ad Herodem regem perducerentur. Ei vero, quamobrem 
Judaeam explorandi causa advenerant, interroganti, responderunt; se, 
stella mirabili in Oriente visa monitos, Regem Magnum mundo natum 
esse, dona ei, ceu Regi Magno oblaturos, illumque ut Deum veneratu- 
ros, advenisse. His auditis, Herodes admirabundus obstupuit, secum re- 

utans, secundum Caesarem quantae potestatis esse potuerit Rex iste. 

agi autem isti Hierosolymas venerunt, Vindicio et Valerio Coss. Hero- 
des vero tempus, quo stella apparuit, ἃ Magis diligenter exquirens, di- 
znisit eos, dicens; si inveniatis eum, mihi renuncietis vellem, ut et ego 
adiens, illum venerer. Magi itaque abeuntes, et ipsam, quam in Orien- 
'*& viderant, stellam viae ducem habentes, Jesum et matrem ejus, in ur- 
be Bethleem invenerunt. Inter se vero dicentes; ,,stella ista, quam nos 
pro Deo habemus, Deum certe se majorem nobis exhibet:'* in terram 
proni cadentes, donaque, quae attulerant, ei, ceu Deo, offerentes, Chri- 
&tum salvatorem venerati sunt. Divinitus vero ádmoniti, Herode Rege 


CHRONOGRAPHIA. L. X. 231 


χρηματισϑέντες, δι᾿ ἄλλης ὁδοῦ, τῆς τοῦ λιμίτου, ἀνῆλϑον tlg 
τὰ Περσικὰ μέρη, καταφρονήσαντες τοῦ Ἡρώδου βασιλέως. 
Καὶ ὡς παιχϑεὶς ὃ αὐτὸς Ἡρώδης βασιλεὺς ὑπὸ τῶν μάγων 
ἐθυμώϑη" καὶ περιεργασάμενος ἀπὸ τῶν ἀρχιερέων τῶν Ἰου- 
5 δαίων ποῦ ὃ Χριστὸς γεννᾶται, ἔμαϑε. xal πέμψας τοὺς στρα- 
τιώτας ἔσφαξε πάντα τὰ νήπια ἐν Βηϑλεὲμι τῇ πόλει τῆς Ἰου- 
δϑαίας, καϑὼς ἡ ϑεία λέγει γραφή. καὶ ληφϑεὶς εὐϑέως ὃ Ἡρώ- 
ϑης πάϑει ἀνιάτῳ σχωληκόβρωτος ἐγένετο καὶ ἀπέθανε, καὶ E 
ἐγένετο βασιλεύς, ἤτοι τοπάρχης, τοῦ Ἰουδαϊκοῦ ἔϑνους Moyt- 9 298 
ἰολαὸς ὃ εἰὸς αὐτοῦ ἔτη ϑ', ἐν ὑπατείᾳ “αμία καὶ Σερελλιανοῦ, 
καϑὼς ὃ σοφώτατος Κλήμης ὃ χρονογράφος ἐξέϑετο. . 
Ὁ δὲ “Αὔγουστος Καῖσαρ ᾿Οκταβιανὸς τῷ »& ἔτει τῆς βα- 
σιλείας αὐτοῦ μηνὶ ὀχτωβρίῳ τῷ καὶ ὑπερβερεταίῳ ἀπῆλ- 
Sev εἷς τὸ μαντεῖον" καὶ ποιήσας ἑκατόμβην ϑυσίαν ἐπηρώτη- V 98 
15σε, Τίς uev ἐμὲ βασιλεύσει τῆς ἹΡωμαϊκῆς πολιτείας ; καὶ οὐκ 
ἐδόϑη αὐτῷ ἀπόχρισις ἐκ τῆς Πυϑίας. καὶ πάλιν ἐποίησεν ἄλ- 
λην ϑυσίαν, καὶ ἐπηρώτησε τὴν Πυϑίαν τὸ διὰ τί οὐκ ἐδόϑη 
αὐτῷ ἀπύκρισις, ἀλλὰ σιγᾷ τὸ μαντεῖον. καὶ ἐῤῥέϑη αὐτῷ ἀπὸ 
τῆς Πυϑίας ταῦτα. 
20 Παῖς Ἕβραῖϊος κέλεταί ue 980g μακάρεσσιν ἀνάσσων 
τόνδε δύμον προλιπεῖν καὶ ἄϊδος αὖϑις ἱκέσϑαι. 


4. ἐθυμώθη Ch., Matthaei II. 16., ἐθυμιώϑη Ox. 7. λέγει] 
Matth. |. c. 8. σχκωληκόβροτος Ox. 20. ϑεὸς] €toig Suidas v. 
Αὔγουστος. 81. ἄϊδος) ἀΐδην Suidas, ὁδὸν nus p. 182. C. 


insuper habito, ad limites divertentes, per avia tandem ad Persidem eva- 
serunt. 


Herodes ubi se. à Magis delusum esse sensisset, ira commotus est: 
curiosius itaque a Pontificibus Judaeorum inquirens, ubi Christus nasce- 
retur; et Bethleem Judaeae, locum esse edoctus; missis illuc militibus, 
infantes omnes neci dedit: sicuti sacrae testantur Scripturae. Herodes 
vero morbo incurabili statim correptus, a vermibus exesus interiit. Hunc 
in regno Judaeorum excepit Archelaus, ejus filius, Lamia et Serelliano 
Coss. regnavitque annos ix, sicuti Clemens, sapientissimus Chronographus 
scriptum reliquit. 

Augustus vero Caesar Octavianus, imperii sui anno rv, mense Hy- 
perberetaeo, sive Octobri, Oraculum adít: factaque Hecatombe, Pythiam. 
rogavit, dicendo. ,,Quis, post Me, Romana tenebit sceptra ?** Vate ve- 
ro nihil respondente, sacra iterum peregit, et secunda vice sciscitatus 
est: ,Quare, inquiens, Oraculum silet,'* nec mihi dat responsum?  'Tum 
demum ἃ Pythia accepit haec, 

Me puer Hebraeus, eummi moderator Olgmpi, 
Migrare hinc mandat, Stygiasque revertere ad umbrae. 





232 IOANNIS MALALAE 


xal λοιπὸν ἄπιϑι ἐκ πρόμων ἡμετέρων. 
O 299 . Καὶ ἐξελθὼν ἐκ τοῦ μαντείου ὃ Αὔγουστος Καῖσαρ, xol ἐλ- 

PB ϑὼν εἷς τὸ Καπετώλιον, ἔκτισεν ἐκεῖ βωμὸν μέγαν, ὕψηλόν, ἐν ᾧ 
ἐπέγραψε Ῥωμαϊκοῖς γράμμασιν, 'O βωμὸς οὗτός ἐστι τοῦ πρων 
τογόνου ϑεοῦ" ὅστις βωμός ἐστιν εἰς τὸ Καπετώλιον ἕως τῆς ὅ 
νῦν, καϑὼς Τιμόϑεος ὃ σοφὸς συνεγράψατο. 

Ὁ δὲ αὐτὸς Καῖσαρ ᾿Οκταβιανὸς νόσῳ βληϑεὶς ἐν τῇ Ῥώμῃ 
ἐτελεύτησε, γέρων ὧν ἐτῶν o£, ἄπαις καὶ σωφρονήσας ἀπὸ σω- 
ματικῆς ἁμαρτίας. ἦν γὰρ μυστικὸς ἀρχιερεὺς καὶ βασιλεύς. 

ἹΜετὰ δὲ τὴν βασιλείαν Αὐγούστου Καίσαρος ἐπὶ ὑπατείας 10 
Σέξτου καὶ Σεκτικιανοῦ ἐβασίλευσε Τιβέριος Καῖσαρ ἔτη κβ΄. 

O 800 ἦν δὲ διμοιριαῖος, γέρων, λεπτακινός, εὐόφϑαλμος, μελάγχροος, 

C κονδόϑριξ, οὗλος, ὑπόσιμος, φιλοκτίστης. ὕστις ἐπεστράτευσε 
κατὰ Περσῶν, καὶ μὴ πολεμήσας, ἀλλὰ παρακληϑεὶς παρ᾽ αὖ- 
τῶν πάχτα εἰρήνης ἐποίησε. 15 

Καὶ ἀνιὼν ἐπὶ τὴν Ῥώμην ἦλϑεν ἐν Iyrtoyelo τῇ μεγάλῃ, 
καὶ ἔχτισεν ἔξω τῆς πόλεως ἐμβόλους δύο μεγάλους πρὸς τῷ 
ὄρει τῷ λεγομένῳ Σιλπίῳ, ἔχοντας διαστήματα μιλίων δ΄, ὕπο-- 
ρόφους xal πανευπρεπεῖς, καὶ κατὰ ῥύμην κτίσας τετράπυλα 
διὰ εἰλημάτων, φιλοκαλήσας αὐτὰ μουσώσει καὶ μαρμάροις, καὶ 90 
τὴν πλατεῖαν δὲ χαλχουργήμασι καὶ ἀγάλμασι κοσμήσας καὶ 
τειχίσας τοὺς αὐτοὺς ἐμβόλους καὶ τὸ ὄρος ἀποκλείσας ἔσωϑεν, 


1. λοιπὸν ἄπιθι σιγῶν ἐκ βωμῶν ἡμετέρων Suidas, ἄπιϑι λοιπὸν 
δόμων ἡμετέρων Cedrenus. Conf. supra p. 27. A. 13. οὐλός 
Ox. 18. Malim $zxogógovg. 50. φιλοκαλλήσας Ox. 


Fade igitur, nostrum neve ultra altare fatiges. 

Augustus itaque inde ex Oraculo discedens, in Capitolium venit; ubi 
altari excelso erecto, ei literis Latinis inscribi jussit: Haec est dra Pri- 
mozeniti Dei. Quae Ara adhuc usque visitur, in Capitolio: uti sapiens 

ἃ Trimotheus memoriae prodidit. 

Caesar autem Octavianus in morbum incidens, Romae moritur, senex, 
annorum Lxxv, fine prole, et ab omni labe corporis liber; ut qui non 

solum, sed et Pontifex Maximus fuit, mysteriorumque peritus. 

Post Caesarem Augustum, Imperator factus est Tiberius, Sexto et 
Sexticiane Coss. et regnavit annos xxr. Erat vero statura mediocrem 
superante, aetate vergente, gracilis, oculis pulchris, niger, capillitio bre- 
vi, crispoque, subsimus, aedificationi deditissimus. Hic contra Persas ar- 
ma movebat: res vero ad pugnam non devenerunt; verum Caesar oblatas 
ab eis pac conditiones accepit. 

Inde Romam reversurus, Antiochiam magnam venit; ubi extra ur- 
béth juxta montem Silpium, porticus duas extruxit magnificas, desuper 
contigpatas, et splendide ornatas, quatuor Milliarium intervallo distantes 
inter se. "Tetrapyla etiam contignata vicatim extruxit, quae et marmore, 
et musivo adornavit: ipsam vero urbis plateam statuis, et columnis aereis 








CHRONOGRAPHIA. L. X. 233 


προσεχόλλησε τῷ αὐτῷ τείχει τὸ νέον τῷ παλαιῷ τείχει τῆς nó- D 


λεως τῷ ὑπὸ Σελεύκου γενομένῳ, ἀποχλείσας διὰ τοῦ ἰδίου 
αὐτοῦ τείχους καὶ τὴν ἀχρύπολιν καὶ τὴν ᾿Ιώπολιν. καὶ ἀνέστη-- 
σφτῷ αὐτῷ Τιβερίῳ Καίσαρι 7j βουλὴ xal ὃ δῆμος τῶν ἸΆντιο-- 
δχέων στήλην χαλκῆν ὑπεράνω μεγάλου χίονος Θηβαίου i» τῇ 
πλατείᾳ κατὰ τὸ μέσον τῶν ἐμβόλων τῶν vn αὐτοῦ «χτισϑ έν-- 
των. (Orig τόπος χέχληται ὁ ὀμφαλὸς τῆς πόλεως, ἔχων xal τύ- 
πον ἐγγεγλυμμένον ἐν λίϑῳ ὀφϑαλμοῦ. ἥτις στήλη ἵσταται ἕως 
τῆς νῦν. - 


Ο 801 


10 Ὁ δὲ αὐτὸς Τιβέριος Καῖσαρ μαϑὼν ὅτι ὃ Σέλευκος ὃ βασι- - 


λεὺς φοβηϑεὶς τὰς ῥύσεις τῶν ὕδάτων κατιόντων ἐκ τοῦ ὄρους 
χειμῶνος καὶ λιμναζόντων, ἀποφυγὼν τὸ ὅρος ἐν τῇ πεδιάδι 
τὴν πόλιν ἔχτισε, καὶ ἔϑηχε τῇ αὑτοῦ στήλῃ κιβώτιον λίϑινον, 
ἐν ᾧ ἐποίησε τέλεσμα δὲ ᾽.Ἵβλάκκωνος, τελεστοῦ καὶ ἱερέως, διὰ 
15 τὰς ῥύσεις τοῦ Παρμενίου χειμάῤῥου ποταμοῦ καὶ τῶν κατερ-- 
χομένων ῥυάχων ἐκ τοῦ ὄρους πρὸς τὸ μὴ βλάπτεσϑαι τὸ αὐτὸ 
μέρος τῆς πόλεως ἢ πορϑεῖσϑαι τοὺς ὑπ᾽ αὐτοῦ κτισϑέντας δύο 
ἐμβόλους μεγάλους " ὅπερ κιβώτιον λίϑινον λέγουσαν εἶναι oí χ4ν.-- 
τιοχεῖς πολῖται τὰ ὠνεωχὰ τῆς πόλεως αὐτῶν, διότι ἐξηγόραχε 


2010 μέρος αὐτὸ τῆς πόλεως διὰ τῆς ἀσφαλείας τοῦ ᾿κτισϑέντος V 99 


naQ αὐτοῦ τείχους ἐκ τῆς τῶν βαρβάρων Σαρακηνῶν καὶ 
Περσῶν ἐπιδρομῆς καὶ ἁλώσεως. φκεῖτο γὰρ δίχα τείχους πρῴην 


1. τῷ αὐτῷ τείχει) τὸ αὐτὸ τεῖχος Ch. 19. óvsoxd] Immo 
Ovsaxa. 


splendidam fecit. Insuper etiam moenibus urbis olim a Seleuco factis, 
mova adjecit, intra quae, non solum Porticus illas duas clausit, sed et 
montem etiam ipsum, Acropolim quoque et Jopolim. Senatus itaque, po- 
pulusque Antiochenus, Tiberio Caesari statuam aeream posuit, supra co- 
umnam magnam 'l'hebanam, in platea, inter porticus illas duas ab ipso 
extructas mediam: qui quidem locus Umbilicus urbis vocatur: ubi et ocu- 
B effgiem, lapidi insculptam, videre est. Statua autem illa ibi adhuc 
visitur. 

Tiberius autem Caesar, ubl intellexisset, Seleucum regem, caventem 
sibi a torrentibus aquarum, quae per hybernum tempus e monte exun- 
dantes restagnabant, monte relicto, in planicie urbem condidisse; et ipse, 
opera usus Ablacconis cujusdam, sacerdotis et mystae, juxta statuam 
suam, capsulam lapideam collocavit, mystice praeparatam: nempe ut Par- 
menii torrentis eluviones, et aquarum e Monte cataractas, hoc fascino 
propelleret, ne pars illa urbis laederetur, aut Porticus ἃ se extructae 
averterentur. Capsulam vero hanc lapideam Antocheni dicunt esse He- 
demptorium urbis suse: nimirum, quod haec murum, a Tiberio factum, 
inexpugnabilem reddens, eam urbis partem quas redemit ab incursioni- 
bus et rapinis Barbarorum Saracenorum et Persarum. Olim enim ea 








234 IOANNIS MALALAE 


τὸ παρὰ τὸ ὅρος μέρος τῆς πόλεως, κτισϑὲν ὑπὸ ᾿Αντιόχου τοῦ 
ἐπιφανεστάτου βασιλέως" ὅτι καὶ τὸ βουλευτήριον ἔχτισε καὶ 
ἄλλα ἱερά. ὡσαύτως δὲ καὶ ᾿Αντίοχος ὃ βασιλεὺς πάλιν ὃ λε- 
O 302 γόμενος Φιλάδελφος ἔχτισεν ἔξω τῆς πόλεως πολλά" ὅστις wol 
ἐν Δάφνῃ ἔκτισεν ἐν τῷ ἄλσει ἱερὰ δύο, ᾿“πόλλωνος xal ᾿Αρτέμι- 5 
δος, στήσας ἐν αὐτοῖς ἀγάλματα δύο χρυσᾶ, παρασχὼν προνό-- 
μια τοῖς καταφεύγουσιν ἐχεῖ πρὸς τὸ μὴ ἐκβάλλεσϑαί τινα ἐχ 
B τῶν αὐτῶν ἱερῶν. ταῦτα δὲ ἔχτισαν, ὅτε τὰ ἸΠακεδονικὰ βα- 
σίλεια ὑπῆρχεν. | 
Ὁ δὲ Τιβέριος Καῖσαρ ἔκτισεν ἐν τῇ αὐτῇ “Αντιοχείᾳ πόλεε 10 
ἱερὸν μέγα Διὸς Καπετωλίου. ὁμοίως δὲ ἔκτισεν ὃ αὐτὸς βασι- 
λεὺς καὶ δημόσιον λουτρὸν πλησίον τῆς ᾿λυμπιάδος πηγῆς τῆς 
κτισϑείσης ὑπὸ ᾿Αλεξάνδρου τοῦ ᾿ϑϊακεδόνος εἷς ὄνομα τῆς av- 
τοῦ μητρός " ἔπιε γὰρ ἐκ τοῦ αὐτοῦ ὕδατος ᾿Αλέξανδρος ἐλϑὼν 
ἐχεῖ καὶ εἶπεν ὅτε Ἔπια γάλα τῆς ἐμῆς μητρός. κεῖται δὲ ἡ πη- 15 
yi παρὰ τὸ ὄρος" ἥντινα ὁ αὐτὸς Τιβέριος ἔσω τοῦ τείχους ἀπέ- 
κλεισεν. ἔχτισε δὲ xal ἱερὸν τῷ Διονύσῳ πρὸς τῷ ὕρει ὃ αὐτὸς 
Τιβέριος βασιλεύς, στήσας δύο στήλας μεγάλας τῶν ἐξ "Ἀντιόπης 
C χεννηϑέντων Διοσκούρων ἔξω τοῦ ναοῦ εἰς τιμὴν αὐτῶν, zdugio- 
γός τε καὶ Ζήϑου. ὃ αὐτὸς Τιβέριος καὶ τὸν ποταμὸν τῆς πό- 90 
λεως τὸν πρῴην λεγόμενον Ζράκοντα μετεχάλεσεν ᾿ρόντην τῇ 
O 303 Ρωμαϊκῇ λέξει, ὅπερ ἑρμηνεύεται ἀνατολικός. ἔχτισε δὲ καὶ τὸ. 


4 


9. ἐπκιφανεστάτου] Fort. Ἐπιφανοῦς τοῦ. — ibid. ὅτε xol τὸ βου- 
λευτήριον) ,, Forte legendum, ὅτε aut 6srig. ^ Ch. — 8. ἱερῶν Cb., 
δερέων Ox. 


ars urbis, quae ad montem sita, ab illustri illo Antiocho condita est, 
t Senaculum nempe publicum, aliaque loca sacra,) nequaquam moenibus 
cincta habitabatur. Similiter etiam Antiochus Philadelphus extra urbem 
multa extruxit: qui et ad Daphnen, in Luno, Fana duo condidit, Apol- 
lini unum, alterum Dianae: in quibus etiam statuas duss aureas colloca- 
vit, Asylorum eis jura concedens; ut ne quis noxius, ad ea confugiens, 
inde extraheretur. Haec vero extructa sunt, sub Regibus Macedonicis. 
Extruxit etiam Tiberius Caesar, in eadem Antiochia, templum in- 
gens Jovi Capitolino: Balneum quoque publicum extruxit, prope fontem 
illum, quem olim condidit Alexander Macedo, nomenque ei dedit, a Ma- 
tre sua, Olympiadem. .Alexander enim eo veniens, et aquas de scaturi- 
gine illa bibens; videor (inquit) mihi lac maternum hausisse. Fons au- 
tem iste juxta montem situs est; quem et intra urbis ambitum moenibus 
suis Tiberius incluserat. Idem etiam Baccho fanum extruxit juxta mon- 
tem; P etiam exterius ad templum statuis duabus, Amphionis et Ze- 
thi, SDioscurorum ex Antiopa prognatorum in honorem. Fluvium etiam, 
urbem alluentem, qui Draco olim vocsbatur, Orontem, quasi Orientalem, 
Romana lingua vocavit. Theatrum quoque exüruxit,. circumque alium 





CHRONOGRAPHIA. L. X. 285 


ϑέατρον, προσϑεὶς ἄλλην ζώνην πρὸς τῷ ὄρει xol ϑυσιάσας 
χύρην παρϑένον "Ἀντιγόνην ὀνόματι" ὅϑεν ϑέατρον οὐχ ἐπλή- 
θωσεν εἷς τέλειον. ἔστησε δὲ ἐπάνω τῆς ἀνατολικῆς πόρτας, ἧς 
αὐτὸς ἔχτισε, στήλην λιϑίνην τῇ λυχαίνῃ, τρεφούίσῃ τὸν Ῥῶμον 
5xal τὸν "Pruov, σημαίνων Ῥωμαῖον εἶναι χτίσμα τοῦ προστε- 
ϑέντος τείχους τῇ αὐτῇ ᾿Αντιόχου πόλει. ἔκτισε δὲ καὶ ὄπισϑεν 
τοῦ ϑεάτρου ἱερὸν τοῦ Πανός. ταῦτα δὲ Ζομνῖνος ὃ σοφὸς 
χρονογράφος ἐξέϑετο. 


Ἔκχτισε δὲ ὁ αὐτὸς Τιβέριος ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ χώρᾳ παρὰ τὴν D 
Ἰ0λίμνην πόλιν, ἥντινα ἐκάλεσε Τιβεριάδα, εὑρηκὼς ἐν τῷ τόπῳ 
ὕδατα ϑερμά, κτίσας τῇ πόλει καὶ δημόσιον λουτρὸν μὴ vmo- 
καιόμενον, ἀλλ ἐξ αὐτῶν τῶν ϑερμῶν παρέχοντα τὴν χρῆσιν 
τῇ πόλει. ἐποίησε δὲ καὶ τὴν Καππαδοκίαν ὑπὸ Ῥωμαίους μετὰ Ο 304 
τὴν τελευτὴν Z4 yel áov τοῦ τοπάρχου αὐτῆς. | 


15 Ἐν δὲ τοῖς χρόνοις τοῦ αὐτοῦ Τιβερίου ἐμπρησμὸς ἐγένετο 
ἐν ᾿Αντιοχείιι τῆς Συρίας τῷ οβ΄ ἔτει τῆς αὐτονομίας αὐτῆς ἐν 
γυχτί, ἀδήλως καύσας τὸ πλέον μέρος τῆς ἀγορᾶς καὶ τὸ βου- 
λευτήριον xoi τὸ ἱερὸν τῶν ἸΠουσῶν τὸ κτισϑὲν ὑπὸ "Ἀντιόχου 
τοῦ (Φιλοπάτορος ix τῶν ἐαϑέντων χρημάτων κατὰ διαϑήχας 

φοὐπὸ Πάρωνος ᾿ΑἈντιοχέως, μετοικήσαντος εἷς τὰς ᾿4ϑήνας καὶ R 
χελεύσαντος τότε ἐχ τῶν αὐτοῦ κτισϑῆναι τὸ τῶν ἸΠουσῶν ἴε- 


9. 68v] » Lego ὕπερ." Ch. 19. ἐκ τῶν ἐαϑέν zonuatov] .. [18 
habet Cod, MS. verum Librarius, mentem habens in aliis occupatam, 
vocabulum hoc ultima syllaba mutilavit: scribe ἐαϑέντων»." Ch. 


priori, prope montem, adjecit; immolata etiam virgine, nomine Antigone: 
quod quidem opus ad exitum non perduxit. Portae etiam Orientali, & se ex- 
tructae, statuam superimposuit lapideam Lupae, Romuli et Remi nutricis; 
nempe sic nova illa urbis moenia Romanum opus fuisse, significans. Prae- 
terea etiam Pani templum extruxit, "Theatrum a tergo respiciens. Haec 
vero Domninus, sapiens Chronographus, literis prodidit. 


In Judaea etiam 'Tiberius urbem prope Lacum, extruxit, quam Ti- 
beriadem vocavit, Aquas vero calidas ibi inveniens, Balneum etiam pu- 
blicum extruxit, quod natura sua lhermerum usum urbi suppeditavit, 
Arcbelao autem fatis defuncto, Tiberius Cappadociam, ejus regnum, Ro- 
mano adjecit imperio. - 

Tiberii hojus temporibus anno urbis sui juris factae Lxx, incendium - 
&ccidit Antiochiae Syriae, quod per silentium noctis majorem Fori par- 
tem, et Senaculum consumsit. Conflagrarunt etiam eo tempore Musarum 
aedes, quas extruxerat Antiochus Philopator, ex pecuniis quas in hoc te- 
samento suo legaverat Maro quidam Antiochenos: qui, mutatis sedibus, 
Athenas commigrams, ex facultatibus suis Musarum templum et Biblio- 


236 IOANNIS MALALAE 


ρὸν xol βιβλιοϑήκην. ἔχτισε δὲ xol ὃ Τιβέριος πόλιν ἐν τῇ 
Θράκῃ ἄλλην, ἣν ἐκάλεσε Τιβερίαν. 


Τῷ δὲ ιε΄ ἔτει τῆς βασιλείας αὐτοῦ ἐν ὑπατείᾳ ᾿“λουανοῦ 
καὶ Νερούα ἤρξατο ὃ ἅγιος Ἰωάννης ὃ πρόδρομος κηρύσσειν 
βάπτισμα μετανοίας βαπτίζειν xarà τὴν προφητικὴν φωνήν" 5 

V es καὶ ἀπῆλϑε πρὸς αὐτὸν πᾶσα 7 Ἰουδαία χώρα. καὶ λοιπὸν ἀρ- 
χὴν ἐποιήσατο τοῦ σωτηρίου ὃ χύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, 
᾿βαπτισϑεὶς ὑπὸ τοῦ αὐτοῦ ᾿Ιωάννου τοῦ προδρόμου, γενόμενος 
ἐνιαυτῶν περί που X καὶ ϑαυματουργῶν. ἐβαπτίσθη δὲ ἐν τῷ 
Ἰορδάνῃ, ποταμῷ τῆς Παλαιστίνης, μηνὶ αὐδηναίῳ τῷ καὶ 1ο 
lavovagío ἕκτῃ, ὥρᾳ νυκτερινῇ v, ἐν ὑπατείᾳ "Povqov καὶ "Pov- 
βελλίωνος. - ἀπὸ τότε xai ὃ βαπτιστὴς ᾿Ιωάννης δῆλος ἐγένετο 
τοῖς ἀνθρώποις" καὶ ἀπέτεμεν αὐτὸν Ἡρώδης 0 βασιλεὺς ὃ Φι- 
λίππου, ὃ τοπαρχῶν, ἤτοι βασιλεύων, τῆς Τραχωνίτιδος χώρας, 
ἐν Σεβαστῇ πόλει τῇ πρὸ η΄ καλανδῶν ἰουνίων ἐν ὑπατείᾳ 15 

B Φλάκκωνος καὶ “Ρουφίνου διὰ Ηρωδιάδα τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, ὅτε 
ἔλεγεν αὐτῷ 0 Ἰωάννης, Οὐκ ἔξεστί σοι ἔχειν τὴν γυναῖχα τοῦ 
ἀδελφοῦ cov, καϑὼς ἐν ταῖς ϑείαις ἐμφέρεται γραφαῖς ταῦτα. 


8. βασιλείας Ch., ὑπατείας Οχ. 10. αὐδηναίῳ] 4v0vsép Ox. 19. ἀπὸ 
τότε — 239. 17. χώρας attulit Ioannes Damascenus Oratione tertia de 
Imag. vol. I. p. 368. ed. Lequien. — 183. ἩΗρώδης ὁ βασιλεὺς ὁ Φι- 
Aínzov ὁ τοπαρχῶν, ἥτοι βασιλεύων τῆς Toazovíridog etc.] ,,Scr. 
τοῦ τοπάαρχοῦντος, ἤτοι βασιλεύοντος τῆς Τραχωνίτιδος. Herodes 
enim '"letrarcha Galilaeam ; Philippus autem, frater ejus, Itaream 
et TTrachonitidem regionem, sibi subjectas habuerunt; uti apparet ex 
Sacris literis, Luc. 3. cap. 1.'** Ch. — ibid. ὁ βασιλεὺς — βασιλεύω» 
ὁ τοπάρχης εἰς τὸ βασίλειον loannes. [π sequentibus Malalam er- 
roribus frustra liberare student Ch. οἱ Wesselingius ad Hieroclem p. 
719. 15. πόλει τῇ] τῇ πόλει Ioannes. 16. Φλάκχωνος Ioannes, 
Φλάκωνος Ox. διὰ — p. seq. v. 1. λυπούμενος om. Ioannes. 
18. ϑείαις 1] Lucae cap. III. 


thecam extrui jusserat. "Tiberius autem urbem quoque aliam in Thracia 
condidit, quam 'Tiberiam appellavit. 


AÀnno autem xv imperantis Tiberii, Albano et Nerva Coss. S. Joan- 
nes Praecursor Baptismum Resipiscentiae praedicare coepit et baptizare: 
sc a Prophetis praedictum fuerat.  Exibat autem ad eum omnis Judaea 
regio: tum demum primordia salutis Humanae statuit D. N. Jesus Chri- 
stus, ab eodem Joanne Praecursore baptisatus, cum annum ageret xxx, 
aut eo circiter, miracula tum primum faciens. Baptizatus autem fuit in 
Jordane, Palaestinae fluvio, Mensis Audynaei, sive Januarii v1, ad ho- 
ram noctis x, Rufo et Rubellione Coss. Ex eo tempore innotescere ho- 
minibus coepit Joannes Baptista; cui rex Herodes, frater Philippi, regis 
"Trathonitidis, caput amputavit, in urbe Sebaste, vri Kal. Junias, Flac- 
cone et Rufino Coss. propter uxorem Herodiadem. Dixerat enim Herodi 
Joannes; Non licet tbi fratris tui uxorem habere: uti haec in sacris 





CHRONOGRAPHIA. L. X. 297 


xal λυπούμενος διὰ τὸν ᾿Ιωάννην ὃ αὐτὸς βασιλεὺς Ἡρώδης ὃ 
δεύτερος ὁ (Φιλίππου ἀνῆλϑεν ἀπὸ τῆς πόλεως Σεβαστῆς ἐν Πα- 
γεάδι πόλει τῆς Ἰουδαίας. καὶ προσῆλϑεν αὐτῷ γυνή τις εὐπο-- 
ρωτάτη, οἰχοῦσα τὴν αὐτὴν Πανεάδα πόλιν, ὀνόματι Βερονίκη, 


6 βουλομένη ὡς ἰαϑεῖσα ὑπὸ τοῦ Ἰησοῦ στήλην αὐτῷ ἀναστῆσαι. Ο 306 


xni μὴ τολμῶσα δίχα βασιλικῆς κελεύσεως τοῦτο ποιῆσαι δέησιν 
ἐπέδωχε τῷ αὐτῷ Ἡρώδῃ βασιλεῖ, αἰτοῦσα ἀναστῆσαι στήλην 
τῷ σωτῆρι Χριστῷ ἐν τῇ αὐτῇ πόλει. ἥτις δέησις ἔχει οὕτως. 
Σεβαστῷ Ἡρώδῃ τοπάρχῃ καὶ ϑεσμοδότῃ Ιουδαίων τε καὶ C 
10. Ἑλλήνων, βασιλεῖ τῆς Τραχωνίτιδος χώρας, ἱκεσίας δεήσεις παρὰ 
Βερονίχης, ἀξιωματικῆς πόλεως Πανεάδος. δικαιοσύνη καὶ qu- 
λανϑρωπία καὶ αἷ λοιπαὶ τῶν ἀρετῶν πασῶν περιστέφουσι τὴν 
ὑμετέραν ϑείαν κορυφήν. ὅϑεν κἀγὼ ταῦτα εἰδυῖα ἧκον σὺν 
ἀγαϑαῖς ταῖς ἐλπίσι πάντως τῶν αἰτουμένων τευξομένη. τίς δὲ 
157 τοῦ παρόντος προοιμέου κρηπὶς προϊὼν 0 λόγος σε διδάξει. 
ἐκ παιδόϑεν ληφϑεῖσα πάϑει αἱμοῤῥοίας ὀχετῶν εἰς ἰατροὺς κα- 
τανάλωσά μου τὸν βίον καὶ τὸν πλοῦτον, καὶ ἴασιν οὐχ ηὗρον. 


1. καὶ λυπούμενος etc.] διὰ τοῦτο λυπούμενος ὁ ἩἯΗρώδης ὁ βα- 
σιλεὺς ὁ d. Ioannes. 2. πόλεως — ᾿Ιουδαίας ἸΙουδαίας ἴοδη- 
nes. 8. εὐπορωτάτηῃ εὔπορος loannes. 4, Βερονίκη) Βερ- 
ψίχη Ioannes semper. 7. ἐπέδωκε τῷ αὐτῷ δέδωχε τῷ loan- 
nes. ibid. αἰτοῦσα στήλην χρυσὴν τῷ σ. X. ἐν τῇ ἑαυτῆς πόλεε 
στῆσαι loannes. 8. ἔγει) εἶχεν loannes. 9. καὶ ϑεσμοδότῃ) ϑὲεσ- 
μοϑέτῃ Ιοδηπα5. 10. τῆς et γώρας om. Ioannes. ibid. ἱκεσίας 
δεήσεις] δέησις καὶ ἱκεσία Ioannes, ut scribendum sit ἐκεσία καὶ δέησις. 
12. αἱ λοιπαὶ) τὰ λοιπὰ loannes, omisso πασών. 18. ὑμετέραν Ch., 
loannes, ἡμεεέραν Ox. ἰδίᾳ. ταῦτα] τοῦτο loannes. 14. πάν- 
τως τῶν αἰτουμένων] πάντων loannes et, omisso 7xov, τευξομένη 
σοὶ γράφω. — ibid. είς δὲ] ἥτις et mox προϊών σε ὁ λόγος loannes. 
16. ἐκ παιδόϑεν) ἐκ παίδων loannes et mox εἰς ἑατροὺς ἀναλώσα- 
σα — ἴασιν οὐχ εὗρον. 


Literis enarrantur. Herodes autem rex, ejus nominis secundus, Philippi 
Írater, ob Joannem contristatus, Sebaste relicta, Paneadem, Judaeae ur- 
bem, se recepit, Accessit autem ad eum, ejusdem urbis incola, mulier 
quaedam opulenta, nomine Veronica. Huic in cnimo erat, statuam eri- 
gere Jesu in honorem, qui eam & morbo liberaverat. At hoc non ausa 
facere, nisi prius impetrata regis venia, libellum supplicem Herodi obtu- 
Jit, Christo Salvatori statuam in ea urbe erigendi licentiam petens. Li- 
bellus autem iste sic se habet. . 

Augustissimum Herodem, "Toparcham, Judaeis pariter et Gentibus 
Legislatorem, 'Trachonitidis Regem, Veronica, honorabilis urbis Panea- 
dis incola, humillime precatur. 

»Justitia, et erga homines benignitas, et quodcunque est virtutum 
omnium, divinum caput vestrum, ceu corona cingunt. Quod ego neuti- 
quam ignorans, ad te accedo; spem optimam concipiens vota mea omni- 
no obtinendi. Quid vero sibi vult haec Praefatiuncula, sequens te do- 
cebit oratio: Ego quidem ab aetate puerili fluxu sanguinis laborans, fa- 





238 IOANNIS MALALAE 


dxmxovia δὲ τοῦ ϑαυμαζομένου Χριστοῦ τὰ ἰάματα, ὃς νε- 
κροὺς ἐξανίστησι καὶ τυφλοὺς πάλιν dg φάος ἕλκων καὶ δαίμο-- 
D vac ἐκ βροτῶν ἀπελαύνων καὶ πάντας τοὺς ἐν νόσοις μαραινο- 
O 807 μένους λόγῳ ϑεραπεύει, πρὸς αὐτὸν οὖν κἀγὼ ὧς πρὸς ϑεὸν 
ἔδραμον. καὶ προσεσχηκυῖα τὸ περιέχον αὐτὸν πλῆϑος, δειλιά- 5 
σασα δὲ ἐξειπεῖν αὐτῷ καὶ τὴν ἀήττητόν μου νόσον, μή πως τὸν 
μιολυσμὸν τοῦ πάϑους ἀποστρεφόμενος ὀργισϑῇ xav ἐμοῦ καὶ 
πλέον μοι ἐπέλϑῃ ἡ πληγὴ τῆς νόσου, κατ᾽ ἐμαυτὴν ἐλογισάμην 
ὅτι εἰ δυνηϑείην ἅψασθαι τοῦ χρασπέδου τοῦ ἱματίου αὐτοῦ, 
πάντως ἰαϑήσομαι" καὶ λάϑρᾳ εἷς τὸ περὶ αὐτὸν εἰσδύνασα πλῆῇ- 10 
Soc ἐσύλησα τὴν ἴασιν, τοῦ κρασπέδου αὐτοῦ ἁψαμένη" καὶ στα-- 
λείσης μου τῆς πηγῆς τοῦ αἵματος γέγονα παραχρῆμα ὑγιής. αὐτὸς 
E δὲ μᾶλλον, ὡς προγνοὺς τῆς ἐμῆς καρδίας τὸ βούλευμα, ἀνέκραξε, 
Τίς μου ἥψατο; δύναμις γὰρ ἐξῆλϑεν ἀπ᾽ ἐμοῦ. ᾿ἐγὼ δὲ ὠχριῶσα καὶ 
στένουσα, τὴν νόσον ϑρασυτέραν ὑποστρέφειν ἐπ᾿ ἐμὲ λογιζομένη, 15 
προσπεσοῦσα αὐτῷ τὴν γῆν ἐπλήρωσα δαχρύων, τὴν τόλμαν ἐξει-- 
ποῦσα. ὃ δὲ ὡς ἀγαϑὸς σπλαγχνισϑεὶς ἐπὶ ἐμοὶ ἐπεσφράγισέμοι τὴν 
V 101 ἴασιν, εἰρηχώς, Θάρσει, ϑυγάτερ, 7 πίστις σου σέσωκέ σε" πο- 


1. 0g] ὡς Ioannes εἰ διανίστησι — φῶς. 8. νόσοις] νόσῳ --- θερα- 
πεύων, καὠἀγὼ πρὸς αὐτὸν loannes, — 5. τῷ περιέχοντι πλήϑει Ioan- 
nes. ldem, omissis δὲ — νόσον. μὴ τὸν ἐκ τοῦ πάϑους μολυσμὸν. 
. 8. πλέον πλείων loannes. ^ ibid xa9' Ox., καϑ᾽ ἑαυτὴν loannes, 
qui paullo ante x«9" ἐμοῦ. 9, εἰ] ἐὰν Ioannes. ldem αὐτοῦ, co- 
ϑήσομαι" οὗ καὶ 'ἁψαμένη 11. σταλείσης 1 σταϑείσης loannes, 
13. τὰ βουλεύματα loannes. 14. δύναμις dx ἐμοῦ ἐξῆλθεν. 
ἐγὼ οὖν ὠχριάσασα --- ἀποστρέφειν loannes. 17. ὁ] αὐτὸς — 
ἐπ᾿ ἐμοὶ ἐποεσφραγιξέ. μου loannes. Correxi Ox. ἐμὲ. 


cultates meas omnes, et fortunas in medicos profudi; remedium vero in- 
veni nullum. "Ubi vero ad me pervenisset Christi illius fama, qui in Mi- 
raculis tantus erat, ut mortuos.resuscitare, visum coecis restituere, dae- 
monas e mortalium corporibus ejicere, quoscunque denique morbos verbo 
solo sanare potuerit; ipsa quoque ad ilum, tanquam Numen confugi. 
'Turbam autem animadvertens circumstantem , verebar illi morbum meum 
insanabilem enarrare; ne forte spurcitiem mali aversatus, ira in me com- 
moveretur; et morbus me inde saevior affligeret. Mecum igitur in ani- 
mo reputans, quod si liceret vel fimbriam vestimenti attingere, statim 
convalescerem , occulte memet turbae immiscebam ; et fimbria ejus tacta, 
medelam suffurata sum, substitit enim sanguinis mei fluxus, et protinus 
sanata fui: ille vero cordis mei consilia praesentiscens, elata voce, Quis, 
inquit, me tetigit? Virtus enim ex me prodiit. Ego vero pallore 

ea, ingemiscens; reverita, ne in me repetitis viribus grassaretur morbus; 
ad pedes ejus provoluta, et terram lachrymis complens, audaciam meam 
profitebar, At ille, pro benignitate su& mei misertus, praestitam mihi 
valetudinem corroboravit, hoc dicto: Confide filia, fides tua te salvam 





CHRONOGRAPHIA. L. X. 989 


ρεύου εἷς εἰρήνην. οὕτως καὶ ὑμεῖς, σεβαστοί, τὴν δέησιν ὀξεῖαν O 308 
τῇ δεομένῃ παράσχετε. 
Ὁ δὲ βασιλεὺς Ἡρώδης ἀκηκοὼς ταῦτα διὰ τῆς δεήσεως 
ἐξεπλάγη διὰ τὸ ϑαῦμα" καὶ φοβηϑεὶς τὸ μυστήμιον τῆς ἰάσεως 
5 εἶπεν, “Αὕτη ἡ elc σὲ γενομένη ἴασις, ὦ γύναι, μείζονος στήλης 
ἐστὶν ἀξία. πορευϑεῖσα τοίνυν οἵαν βούλει ἀνάστησον αὐτῷ 
στήλην, προϑέσει δοξάζουσα τὸν ἰασάμενον. | 
Kal εὐθέως ἡ αὐτὴ Βερονίχη, ἡ πρῴην αἱμόῤῥους, ἐν u&- 
σῳ τῆς ἰδίας αὐτῆς πόλεως Πανεάδος ἀνέστησε τῷ κυρίῳ ἡμῶν 
10 καὶ ϑεῷ Ἰησοῦ Χριστῷ στήλην χαλκῆν ἐκ χαλχοῦ ϑερμηλάτου, 
συμμίξασα βραχύ τι μέρος χρυσοῦ καὶ ἀργύρου. ἥτις στήλη 
μένεε ἐν Πανεάδι πόλει ἕως τῆς νῦν, πρὸ πολλοῦ χρόνου B 
μετενεχϑεῖσα ἀφ᾽ οὗ ἵστατο ἐν μέσῳ τῆς πόλεως τόπου εἰς 
ἅγιον εὐκτήριον οἶχον. ὅπερ ὑπόμνημα ηὗρον ἐν τῇ αὐτῇ Πα- 
15 νεάδι πόλει παρὰ βάσσῳ τινί, γενομένῳ ἀπὸ Ἰουδαίων χριστια- 
vQ. ἐν οἷς ὑπῆρχεν ὃ βίος πάντων τῶν βασιλέων τῶν βασιλευ- 
σάντων πρῴην τῆς Ἰουδαϊκῆς χώρας. 
'O δὲ αὐτὸς βασιλεὺς Ἡρώδης ὃ Φιλίππου γενόμενος ἐμ- 
πληϑὴς ἐχρίνετο ἐπὶ μῆνας η. καὶ ἐσφάγη ἐν τῷ κουβικλείῳ Ο 809 


1. οὕτως] οὕτω loannes. — ibid. τῇ δεομένῃ ἀξίαν loannes. 4. διὰ 
omisit loannes. 5. αὕτη et mox προϑέσξδιε om. loannes. 8. ἡ 
αὐτὴ αὐτὴ loannes et mox αἱμοῤῥοοῦσα. 9. τῷ — Χριστῷ τῷ 
ϑεῷ καὶ κυρίῳ loannes. ldem postea μίξασα γρυσὸν καὶ ἄργυρον. 
10. ἐκ χαλκοῦ ϑερμελάτου] ,Scr. θερμηλάτου, uti habet Dama- 
scenus. ** Ch. 12. πόλει) τῇ πόλει loannes et mox fog νῦν οὐ 
«οὐ πολλοῦ. 13. τόπου — οἶκον] εἰς ἅγιον τόπον εἰς οἶκον 
εὐχτήριον loannes. [14. ηὗρον] εὑρέθη ἐν τῇ πόλει Πανεάδι ἴο- 
annes —— 16. οἷς] o loannes, sic pergens Blog τῶν βασιλευσάντων 
πάντων τῆς etc. 19. ἐχρίψετο] ἐχλίνετο Ch. 


fecit: Vade in pace. Similiter et vos, Augustissiml, uti voto meo annua- 
tis, obnixe peto.'* 

Haec ubi ex libello supplici intellexisset Herodes, ad famam mira- 
culi attonitus stetit; mysterium curationis horrescens, petenti respondit : 
» Haec in te, O Mulier, facta sanatio, maximi sane digna est monumen- 
ti. Abi igitur, 'et statuam οἱ erige qualem vis, honorem optatum illi 
exhibens, qui te sanam reddidit. 

Statim itaque Veronica, quae antehac Haemorrhusa fuerat, in media ur- 
be sua Paneade, Domino Deoque Nostro Jesu Christo, statuam erexit, ex 
aere ductili conflatam , auri etiam aliquantulum et argenti admiscens. Quae 
quidem statua adhuc visitur in urbe Paneade, jam olim, ab eo loco ubi stetit, 
urbis in meditullio, translata in sanctam Aedem Oratoriam. Monumentum 
vero hoc inveni, ín dicta urbe Paneade, apud Bassum quendam, qui a 
Judaismo ad Christianismum transierat; qui in eodem etiam libro antiquo- 
rum Judaeae omnium res gestas conscriptas habuit. | 

ldem Rex Herodes, Philippi frater, ex repletione aegrotans, dece- 


240 IOANNIS MALALAE 


αὐτοῦ μετὰ τοὺς 5 μῆνας συνειδυίας xal τῆς γυναικὸς αὐτοῦ, 
καϑὼς ὃ σοφώτατος Κλήμης συνεγράψατο. 


σ Τῷ δέ ὀχτωκαιδεκάτῳ ἔτει τῆς βασιλείας τοῦ αὐτοῦ Τιβε- 
οίου Καίσαρος xol μηνὶ τῷ ζ΄, γενόμενος ἐνιαυτῶν περί nov Ay 
ὃ Ἰησοῦς Χριστός, ὃ ϑεὸς ἡμῶν, παρεδόϑη ὑπὸ Ἰούδα Ἰσκαριώ- 5 
του, μαϑητοῦ αὐτοῦ, ὃ αὐτὸς χύριος καὶ σωτὴρ ἡμῶν, μηνὶ 
δύστρῳ τῷ καὶ μαρτίῳ xy', τῆς σελήνης ἐχούσης ἡμέραν wy 
7» δὲ ἡμέρα πέμπτη, ὥρα νυχτερινὴ πέμπτη. καὶ ἀπηνέχϑη 
πρὸς τὸν Καϊάφαν ἀρχιερέα, κἀκεῖϑεν ἐξεδόϑη Ποντίῳ Πιλάτῳ 
ἡγεμόνι" καὶ εὐθέως ἡ γυνὴ τοῦ αὐτοῦ Πιλάτου Πρόχλα ἐδή- 10 
λωσεν αὐτῷ, Ἰηδὲν σοὶ καὶ τῷ δικαίῳ τούτῳ" πολλὰ γὰρ ἔπα-- 
Sov σήμερον κατ᾽ ὄναρ δι᾽ αὐτόν. καὶ γνόντες τοῦτο οἱ Ἰου-- 
δαῖοι, ἐστασίαζον χράζοντες, 24oov, ἄρον, σταύρωσον αὐτόν. 
xal ἐσταυρώϑη κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς τῇ πρὸ η΄ καλαν- 

D δῶν ἀπριλλίων, μηνὶ μαρτίῳ κδ΄, τῆς σελήνης ἐχούσης ἡμέραν 15 

O 310 εδ΄ ἦν δὲ ἡμερινὴ ὥρα ἕκτη, τῆς ἡμέρας οὔσης παρασχευῆς. καὶ 

ἐσκοτίσϑη ὃ ἥλιος, καὶ ἦν εἰς τὸν χόσμον σκότος" περὶ οὗ axó- 
τους συνεγράψατο 0 σοφώτατος (λέγων ὃ ᾿Αϑηναῖος εἰς τὴν 
ἰδίαν αὐτοῦ συγγραφὴν ταῦτα. Τῷ ὀκχτωκαιδεχάτῳ ἔτει τῆς βα-- 
σιλείας Τιβερίου Καίσαρος ἐγένετο ἔκλειψις ἡλίου μεγίστη πλέον 90 
τῶν ἐγνωσμένων πρότερον" καὶ νὺξ ὑπῆρχεν ὥρᾳ ἕχτῃ τῆς ἡμέ- 
ρας, ὥστε καὶ τοὺς ἀστέρας φαίνεσθαι. 


17. ἥλιος Ch., τος Ox. 20. πλέον om. Chron. Pasch. p. 219. C, 
Syncellus p. 325. A. Fort. πασῶν. 


t 


buit, per spatium vii mensium: quibus exactis, in cubiculo suo, conscia 
etiam uxore, occisus est: sicut sapientissimus Clemens scriptis prodidit. 


Anno Autem xvin, et mense vit, Imperantis Tiberii, Jesus Christus 
Deus et Servator Noster, annos circiter xxxii natus, & Juda Iscariota, 
4 discipulo suo, proditus est; Martii xxirt, die Lunae, feria v, hora no- 
cturna v. Abductus vero fuit ad Caiapham, Pontificem Maximum: exin- 
de autem Pontio Pilato Praesidi traditus fuit. Procla vero Pilati uxor, 
misso statim nuncio, eum monuit, ne quid tentaret adversus justum illum 
hominem: ,,Multa enim, inquit, hodie per somnium passa sum propter 
eum. Judaei vero, hoc cognito, tumultuantes exclamarunt: Tolle, Tolle ; 
Crucifige eum. — Crucifixus est itaque D. N. Jesus Christus vri Kal. 
Apriles, Martii xxiv, die Lunae xiv, hora die vi, cum esset Parasceve, 
sive, dies Praeparationis. Sol vero lumine orbatus est, et tenebrae fa- 
ctae sunt super terram universam. Harum autem tenebrarum in scriptis 
suis meminit sapientissimus Phlegon Atheniensis, hisce verbis. ,, 
i Tiberii Caesaris decimo octavo, Elipsis solis erat maxima, qualem 
priora secula videre nullam. Hora enim diei sexta nox erat tanta, ut 
etiam stellae apparerent.'* 





CHRONOGRAPHIA. L. X. 241 


Ὁ δὲ κύριος Ἰησοῦς Χριστός, ὃ υἱὸς τοῦ ϑεοῦ τοῦ ζῶντος, 
ἔδωχε τὸ πνεῦμα τῇ αὐτῇ παρασκευῇ, ὥρα 7v ὡς 9'. καὶ εὖ- 
Sec ἐγένετο εἰς πάντα τὸν κύσμον σεισμὸς μέγας" καὶ τάφοι R 
ἀνεῴχϑησαν καὶ πέτραι ἐσχίσϑησαν καὶ νεκροὶ ἀνέστησαν, xa- 

5ϑὰ ἐν ταῖς ϑείαις γραφαῖς ἐμφέρεται πάντα μετὰ ἀληϑείας" 
ὥστε λέγειν τοὺς Ἰουδαίους, ᾿ληθῶς ϑεοῦ υἱὸς ἦν οὗτος, ὃν 
ἐσταυρώσαμεν. 

Καὶ ἐτάφη ὁ Ἰησοῦς Χοιστὸς ὥραν δεκάτην τῆς αὐτῆς παρα- 
σκευῆς ἡμέρας, ἐν ὑπατείᾳ Σουλπικίου καὶ Σῶλα, τοῦ ἑβδομη- 

10 κοστοῦ ἐνάτου ἔτους χρηματίζοντος κατὰ "Ἀντιόχειαν τὴν μεγά- 
Arv, ἡγεμονεύοντος δὲ τότε τῆς Συρίας Κασσίου, τοῦ καὶ προα- V 102 
X9évroc ὑπὸ τοῦ αὐτοῦ Τιβερίου Καίσαρος. 

“Ανέστη δὲ ὃ κύριος ἡμῶν καὶ ϑεὸς Ἰησοῦς μηνὶ δύστρῳ O 811 

τῷ καὶ μαρτίῳ κε΄, ὧρᾳ νυχτερινῇ δεκάτῃ, ἐπιφωσκούσης ἡμέ- 

i59gac κυριακῆς, τοῦ αὐτοῦ μαρτίου μηνὸς ἕκτης εἰχάδος, ἐχού-- 
σης τῆς σελήνης ἡμέραν ἑξκαιδεκάτην, καὶ ἐφάνη τοῖς ἀποστό-- 
λοις καὶ ἄλλοις ἁγίοις πολλοῖς καὶ συνανεστράφη αὐτοῖς ἐπὶ τῆς 
γῆς μετὰ τὴν ἀνάστασιν ἡμέρας μ΄, καὶ ἀνελήφθη elg τοὺς οὐ- 
θανοὺς ὁ κύριος ἡμῶν καὶ ϑεὸς Ἰησοῦς Χριστὸς μηνὶ ἀρτεμι- 

80 σίῳ τῷ καὶ μαΐῳ δ΄, ὥρᾳ ἡμερινῇ B, ἡμέρᾳ &', τῶν ἁγίων ἀπο-- 
στόλων ὁρώντων καὶ πολλοῦ πλήϑους ἄλλου πῶς ὑπὸ νεφελῶν 
ἀνελήφϑη, καὶ τῶν ἁγίων ἀγγέλων λεγόντων, Τί ἀτενίζετε εἷς B 
τοὺς οὐρανούς, Γαλιλαῖοι ἄνδρες ; οὗτός ἐστιν ὃ Ἰησοῦς. 


8, ὥραν] ὥρᾳ Ch. — ibid. δεκάτην] δεκάτῃ Ox. 9. Σώλα] Scribe 
Σύλλα. 10. ἐννάτον Ox. 16. ἑξκαιδεκάτην Ch., ἐξκαιδεκάτη Ox. 


Dominus vero noster Jesus Christus filius Dei viventis circiter ejus- 
dem Parasceves horam 1x animam efflavit. Protinus per totum orbem 
terrae motus ingens exortus est, sepdichra etiam aperta sunt et ru 
dissülierunt, mortnique resurrexerunt: adeo ut Judaei ipsi dicerent ; 
certe filius erat, quem crucifizsimus: uti haec omnia in S. Scripturis ve- 
Fissime tradita habefhus. 

Hora vero x ejusdem diei sepultus est Jesus Christus, Sulpitio et 
Bylla Coss. anno Aerae Antiochenae Lxxix, Syriam tum procurante Cas- 
zio, quem Tiberius Caesar regioni ei praefecerat. 

exit vero Dominus Deus noster Jesus Dystri, sive Martii 
Mensis xxv, hora noctis x, illucescente ejusdem Martii xxvi, qui dies 
erat Dominicus; die vero Lunae xvi Apostolis etiam suis aliisque san- 
cts pluribus visus est; cum quibus etiam conversatus est, post resurre- 
cionem suam, per dies xr. Artemisii vero, sive Maii mensis 1v, hora 
diei n, feria v, in coelum assumptus est Dominus Deus Noster Jesus 
Christus, S. Apostolis, turbaque alia magna, una videntibus illum per 
Bubes in Coelos receptum; Sanctis Angelis interim dicentibus: ,, Viri Ga- 
lilsei, quid intentos oculos in Coelum habetis?** Iste Jesus est etc. 

loannes Malalas. 16 


- 949 J. IOANNIS MALALAE 


Καὶ κατῆλϑε τὸ ἅγιον καὶ ζωοποιὸν πνεῦμα εἷς τοὺς ἁγίους 
αὐτοῦ ἀποστόλους μηνὶ ἀρτεμισίῳ τῷ καὶ μαΐῳ ιδ΄, ἡμέρᾳ κυ- 
ριαχῇ, ὥραν y ἡμερινήν, ἡγεμονεύοντος τῆς Ἰουδαίας τοῦ αὐτοῦ 
Ποντίου Πιλάτου" ὅστις προεβλήϑη ἄρχειν τοῦ ἔϑνους ὑπὸ τοῦ 
αὐτοῦ Τιβερίου Καίσαρος, τοῦ καταλύσαντος τὴν βασιλείαν τῶν 5 
Ἰουδαίων καὶ προχειρισαμένου αὐτοῖς ἄρχοντα ὃν ἠβουλήϑη αὖ- 
τός, ἀρχιερευόντων δὲ τοῦ Ἰουδαϊκοῦ ἔϑνους ννα καὶ Καϊάφα: 

IMerà δὲ ἔτη τέσσαρα τῆς ἀναστάσεως καὶ ἀναλήψεως τοῦ 

O 812 σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἐπὶ τῆς βασιλείας τοῦ αὐτοῦ 
Τιβερίου Καίσαρος, μετὰ τὸ ἐξελθεῖν τὸν ἅγιον Παῦλον ἀπὸ 10 
Ἀντιοχείας τῆς μεγάλης, κηρύξαντα ἐκεῖ πρῶτον τὸν λόγον ἐν τῇ 
ῥύμῃ τῇ πλησίον τοῦ Πανϑέου τῇ καλουμένῃ τῶν Σίγγωνος ἅμα 
Βαρνάβα, καὶ ἐπὶ τὴν Κιλικίαν ἐξελϑεῖν, ὃ Πέτρος ἀπὸ Tegovao- 
λύμων ἐν τῇ αὐτῇ "Ἀντιοχείᾳ παρεγένετο καὶ τὸν λόγον ἐδίδασκε. 
καὶ ἐκεῖ αὑτὸν ἐνθρονίσας, πεισϑεὶς τοῖς ἀπὸ Ἰουδαίων γενομένοις 15 
χριστιανοῖς, τοὺς ἐξ ἐθνῶν πιστοὺς οὐχ ἐδέξατο οὔτε ἠγάπα, 
ἀλλ᾽ οὕτως ἐάσας αὐτοὺς ἐξῆλθεν ἐχεῖϑεν. ὃ δὲ ἅγιος Παῦλος 
μετὰ ταῦτα ἐλϑὼν ἐν ᾿Αντιοχείᾳ τῇ μεγάλῃ, καὶ μαϑὼν ταῦτα περὶ 
τοῦ ἁγίου Πέτρου, πανταχοῦ τὸ σχάνδαλον περιεῖλε καὶ πάντας 

D ἴσως ἐδέξατο καὶ ἠγάπα, προτρεπόμενος ἅπαντας, καϑὼς συνε- 20 
γράψαντο ταῦτα οἱ σοφώτατοι Κλήμης καὶ Τατιανὸς οἱ χρονο-- 
γράφοι. 


6. προχειρισαμένου Ch., προχειρισάμενον Ox. 12. Σίνγωνος Ox. 
19. Βαρνάβα Ox. 20. ἴσως Ch., εἴσως Ox. 


Mensis autem Artemisii, sive Maii xrv, die Dominico, hora diei rrr, 
Spiritus Sanctus et vivificus, in Sanctos ejus Apostolos descendit; Ju- 
daeam tum procurante dicto Pontio Pilató; qui, post dissolutum a Tibe- 
rio Caesare Judaeorum regrum,. ab eodem, Praesides pro arbitratu suo 
ubique constituente, huic Genti praefectus fuerat; sub Pontificatu vero 
Annae et Caijhae. 

Eodem autem regnante 'liberio Caesare, quatuor post annis quam 
salvator noster Jesus Christus, surrectus a Mortuis, in. Coelum assumptus 
fuerat, 'quo etiam tempore Paulus in Ciliciam transmigraverat, relicta 
Antiochia magua, ubi verbum Dei primus cum Barnaba, praedicasset, 
Prope Pan'heum, ia vico Singonio:) eo, inquam, tempore Petrus ab 
Hierosolymis discedens, Antiochiam venit: ubi promulgato Evangelio, 
Episcopi muuus suscepit. Christianorum vero, qui ex Judaeis facti fue- 
rant, persuasionibus adductus, qui ex Ethnicis erant fideles, non recepit; 
sed eorum nulla ratione habita, inde discessit, Divus autem Paulus An- 
tiochiam magnam reversus, et de his certior factus; scandalum hoc ubi- 
que de medio sustulit, omnesque sine déferimine amplexus, ad salutem 
perducere conatus est: uti haec Cléens et "Tatianus sapientissimi 
hronographi literis prodiderunt. 


CHRONOGRAPHIA. L. X. 248 
. Ὁδὲ Τιβέριος βασιλεὺς τελευτᾷ ἰδίῳ ϑανάτῳ ly τῷ παλατίῳ, 


ὧν ἐνεαυτῶν οη΄. 
Μετὰ δὲ τὴν βασιλείαν Τιβερίου Καίσαρος ἐβασίλευσεν 

Ἥλιος Γάϊος ὃ xal Καλιγουλᾶς, ὃς ἔσχε φόβον πολὺν πρὸς 

δ ἅπαντα τὰ τῶν βαρβάρων ἔϑνη πρὸ τοῦ βασιλεῦσαι" καὶ διὰ — 
τοῦτο ἡ σύγκλητος βασιλέα ἀνηγόρευσεν αὐτόν. ἐβασίλευσε δὲ Ο 813 
ἐπὶ τῆς ὑπατείας Γάλλου καὶ Νοννιανοῦ, καὶ ἐχράτησεν ἡ βασι- 
λεία αὐτοῦ ἔτη Ó καὶ μῆνας ἑπτά. ἦν δὲ εὐμήχης, εὔϑετος, 
λεπτοχαράχτηρος, εὔχρους, ἀρχιγένειος, ἁπλόϑριξ, μικρόφϑαλ- 

1ομος, περίγορμος, ὀργίλος, μεγαλόψυχος. ἐν δὲ τῷ πρώτῳ ἔτει R 

τῆς βασιλείας αὐτοῦ ἔπαϑεν ὑπὸ ϑεομηνίας ᾿Αντιόχεια 5 μεγάλη 
μηνὶ δύστρῳ τῷ καὶ μαρτίῳ xy περὶ τὸ αὖγος τὸ δεύτερον 
αὐτῆς πάϑος τοῦτο τὸ μετὰ τοὺς ἸΠακεδόνας, ἔτους χρηματίζον- 
τος πε΄ κατὰ τοὺς ᾿ΑἈντιοχεῖς. ἔπαϑε δὲ καὶ μέρος Ζάφνης " καὶ 

16 πολλὰ χρήματα παρέσχεν ὃ βασιλεὺς Γάϊος τῇ αὐτῇ πόλει καὶ τοῖς 
ζήίσασι πολίταις. καὶ ἔκχτισεν ἐκεῖ δημόσιον λουτρόν, πλησίον ͵ 
τοῦ ὄρους Γαΐου Καίσαρος, πέμψας ἀπὸ Ῥώμης ἐν αὐτῇ Mvvio- Ὑ 103 
χείᾳ, "va κτίσῃ τὸ δημόσιον λουτρόν, Σαλιανὸν ἔπαρχον" ὅστις 
καὶ ἀγωγὸν ἐποίησε μέγαν ἀπὸ Δάφνης γλύψας τὸ ὅρος καὶ ἀγα-- 

30γὼν τὰ ὕδατα ἐν τῷ κτισϑέντι παρ᾽ αὐτοῦ δημοσίῳ λουτρῷ. ἔκτι- 
σε δὲ χαὶ ἱερά, | 

-nésruls δὲ ὃ αὐτὸς Γάϊος Καῖσαρ καὶ δύο συγκλητικοὺς O 914 

ἄλλους πάλεν ἀπὸ Ῥώμης πλουσιωτάτους, ὧντινων τὰ ὀνόματα 


4, Χαλλιγουλὰ Ox. 8. εὐμήχης Ox. 


Tiberius autem naturae cedens, diem suum obiit in Palatio, annos 
Datus Lxxviir. 

Tiberium in imperio excepit Aelius Caius Caligula. Hic privatus 
adhuc, Barbaris gentibus terrori fuit maximo: itaque et Senatus eum im- 
peratorem designavit, Gallo et Nonniano Coss. imperavit vero annos iv, 
et menses vit. Erat autem procerus, membris bene compositis, facie te- 
nui, colore pulchro; lanuginem primam emittens, capillitio molli et de- 
misso, oculis parvis, ingenio acri, iracundus et magnanimus, Hujus Im- 

antis anno primo Antiochia Magna, una cum parte aliqua suburbii 
aphnaei, divinam iram secundo post tempora Macedonum, passa est, 
mensis Dystri, sive Martii xxi, matutino tempore, Aerae Antiochenae 
anno Lxxxv. [taque ingentes pecuniarum largitiones in urbem incolas- 
que superstites Caius Imperator erogavit. Balneum quoque publicum ex- 
truxit, prope montem C. Caesaris; a Roma Antiochiam misso, qui opus 
hoc effectum daret, Saliano Praefecto: qui, monte abscisso, magnum ibi 
Aquaeductum condidit, per quem aquas ex Daphne in Balneum hoc no- 
vum introduxit. Templa etiam quaedam extruxit. 

Misit praeterea Caius Caesar duos etiam alios Senatores Romanos 

praedivites, Pontoum et Varium, qui Antiochiae prospicerent, et non so- 





244 — IOANNIS MALALAE - 


ταῦτα, Πόντοος xai Οὐάριος, ἐπὶ τὸ καὶ φυλάττειν τὴν πόλιν καὶ 
κτίσαι αὐτὴν ἐκ τῶν φιλοτιμηϑέντων ὑπὸ τοῦ αὐτοῦ βασιλέως, 
ὡσαύτως δὲ καὶ ἐκ τῶν ἰδίων αὐτῶν παρασχεῖν τῇ αὐτῇ πόλει καὶ 
B oixeiy ἐν αὐτῇ. οἵτινες πολλὰ πάνυ οἰχήματα ἐκ τῶν ἰδίων ἔκτι- 
σαν" πρὸς δὲ τοῖς οἰκήμασι καὶ ἄλλα πάλιν ἔκτισαν οἱ αὐτοὶ συγ-- 5 
᾿ χλητικοὶ ἐν τῇ αὐτῇ ᾿Αντιόχου πόλει ἐκ τῶν ἰδίων αὐτῶν χρημά-- 

των, δημόσιον λουτρὸν μέγα τὸ λεγόμενον Οὐάριον κάτω παρὰ τὸ 
τεῖχος πλησίον τοῦ ποταμοῦ, ἔνϑα καὶ τὰ οἰκήματα αὐτῶν ἔκτι- 
σαν πλησίον τοῦ δημοσίου, καὶ Τρίνυμφον εὐπρεπέστατον πάνυ, 
κοσμήσαντες αὐτὸ ἀγάλμασιν εἷς τὸ γαμοστολεῖσϑμι τὰς πολέτι- 10 
δας παρϑένους πάσας. καὶ ἐκ τῶν δὲ φιλοτιμηϑέντων ἀνήγει-- 
ραν πολλὰ χτίσματα ἐν αὐτῇ τῶν “Ἀντιοχέων πόλει" καὶ ἔμειναν 
οἰκοῦντες ἐν αὐτῇ τῇ πόλει οἱ αὐτοὶ συγκλητικοί. καὶ τοὺς ὑπο- 
λειφϑέντας δὲ κτήτορας ἀξίαις ἐτίμησεν ὃ αὐτὸς Γάϊος Καῖσαρ. 

, CO “πὸ δὲ τοῦ πρώτου ἔτους Γαΐου Καίσαρος παῤῥησίαν λαβὸν 15 

'O 815 παρ᾽ αὐτοῦ τὸ Πράσινον μέρος ἐδημοχράτησεν ἐν τῇ Ῥώμῃ καὶ 
κατὰ πόλιν ἐπὶ ἔτη γ᾽ ἄχρι τῆς βασιλείας αὐτοῦ" ἔχαιρε γὰρ av- 
τοῖς. τῷ δὲ τρίτῳ Fra τῆς βασιλείας αὐτοῦ ἔχραξαν ἐν 2vrio- 
χείᾳ τῆς Συρίας οἱ ἐκ Βενέτου μέρους τῆς αὐτῆς πόλεως τοῖς 
αὐτόϑι Πρασίνοις ἐν τῷ ϑεάτρῳ, Καιρὸς ἀνάγει καὶ κατάγει, 20 
Πράσινοι μάσχοι, ϑεωροῦντος τότε τοῦ Προνοΐου, ἄρχοντος ὕπα- 
τικοῦ. καὶ ἐγένετο δημοτικὴ ἀταξία μεγάλη καὶ συμφορὰ τῇ πό- 
λει συνέβη" oi γὰρ ᾿Αντιοχεῖς Ἕλληνες μετὰ τῶν αὐτόϑιε Tov- 
δαίων συμβαλόντες δημοτικὴν μάχην ἐφόνευσαν πολλοὺς Tov- 
lum ex iis quae Imperator Ántiochenis abunde largitus est, sed ex propriis 
etiam sumptibus urbem instaurarent, instauratamque incolerent. Duo itaque 
Senatores hi quamplurima per urbem domicilia, propriis ex sumptibus, aedi- 
ficarunt: insuper etiam inferius ad urbis moenia, juxta fluvium, Balneum 
ingens publicum, Varium vocatum, extruxerunt; proxime quod aedes et- 
iam privatas suas extructas habuerunt. Trinymphum quoque, statuis hinc 
inde splendidissime ornatum, condiderunt; uti virginibus Ántiochenis qui- 
buscunque, nuptialia sua celebrantibus, inserviret. Sed et alia etiam 
urbem plurima aedificia, Imperatoriis ex sumptibus, erexerunt dicti duo 
Senatores, urbemque ita instauratam incoluerunt: Cives vero superstites, 
Caius Caesar etiam honoribus auxit. 

Favebat autem Caius Caesar factioni Prasinae: itaque ea, licentiam 
inde sibi sumens, a primo Imperii ejus anno, per totum triennium, Ro- 
mae, omnibusque aliis urbibus, dominabatur. 'l'ertio autem imperii ejus 
auno Antiochiae Syriae in Theatro, spectante etiam tum ludos Pronoeo 
Praefecto; qui ex Veneta erant Factione, alta voce Prasinis exclama- 
runt: Tempus extollit, et dcorsum agit: Jam Prasinae pugnae. Et coor- 
a est in populo conturbatio ingens; cujmá eventus urbi cessit in incom- 
modum. Graeci enim Antiocheni cum Jüdaeis, qui ibi habitarunt, ad 
pugnam popularem pervenientes, ex Judaeis plurimos interfecerunt, et 





CHRONOGRAPHIA. L. X. 245 


δαίους xai τὰς συναγωγὰς αὐτῶν ἕκαυσαν. καὶ ἀκούσας ἐν Πα- 
λαιστίνῃ ὃ ἱερεὺς τῶν αὐτῶν Ἰουδαίων ὀνόματι Φινεές, συναϑροί- 
σας πλῆϑος Ἰουδαίων καὶ Γαλιλαίων, πολιτῶν ὄντων, ὡς X χι- 
λιάδας ἔχων μεϑ᾽ ἑαυτοῦ ἦλϑεν ἐξαίφνης ἐν τῇ αὐτῇ “Ἀντιόχου 
δπόλει ἀπὸ Τιβεριάδος πόλεως " καὶ ἐφόνευσεν πολλούς, ὡς ἅπαξ 
αἰφνίδιον ξἰσελϑὼν μετὰ ὡπλισμένων ἀνδρῶν" καὶ ἐάσας πάλιν 
ἀπῆλϑεν ἐν Τιβεριάδι ὃ αὐτὸς Φινεές. καὶ ταῦτα μαϑὼν ὃ βα- 
σιλεὺς Γάϊος ἠγανάχτησε κατὰ τῶν συγκλητικῶν τῶν ὄντων ἐν 
τῇ αὐτῇ “Αντιοχείᾳ πόλει Ποντόου xal Οὐαρίου, καὶ πέμψας ἐδή- 
10 utvosv αὐτοὺς ἐπαίρων πᾶσαν τὴν περιουσίαν αὐτῶν xoi τοὺς 
διαφέροντας αὑτοῖς ἐν "“Αντιοχείᾳ οἴκους ἐτίτλωσεν, ἅτινα οἰκή- 
μάτα ἐκλήϑη τὰ βασιλικὰ ἐξ ἐχείγου ἐν τῇ αὐτῇ “Ἀντιοχείᾳ τῆς 
Συρίας, ἀγαγὼν καὶ αὐτοὺς σιδηροδεσμίους, διότι οἴτε τὴν τα- 
ραχὴν τῆς πόλεως ἔπαυσαν οὔτε τῷ ἱερεῖ Φινεὲς πορϑοῦντι τὴν 
15 πόλιν ἀντέστησαν. 


Ἔπεμψε δὲ καὶ ἐν Τιβεριάδι πόλει τῆς Παλαιστίνης, καὶ na- 


ρἔλαβε τὸν αὐτὸν Quveéc, ἱερέα τῶν Ἰουδαίων, καὶ ἀπεκεφάλισεν 
αὑτὸν ὡς τύραννον, καὶ πολλοὺς Ἰουδαίους xai Γαλιλαίους ἀπώ- 
λεσε. καὶ τὴν κεφαλὴν δὲ τοῦ ἱερέως Φινεὲς ἐκόντευσεν ἔξω τῆς 
20 πόλεως ᾿Αντιοχείας πέραν τοῦ Ὀρέντου ποταμοῦ, καὶ τὰ καυϑέν- 
ταὶ ἐν τῇ πόλει ἀνενέωσε πέμψας χρήματα. 
Καὶ ἐν αὐτῷ τῷ ἔτει ἐσφάγη ὁ αὐτὸς Γάϊος βασιλεὺς ἔσω ἐν 


Β5.. ἐφόνευσαν Ox. 14, πορϑοῦντι Ch., πορθοῦντα Ox. — 20. 'O- 
eévrov] 'Ogóvrov Ch. Vide dicenda áb nobis ad p. 113. A. 


Synagogas eorum incendio devastarunt. Cujus rei famam cum in Palae- 
atina Judaeorum ibi sacerdos, nomine Phineas accepisset; collecta Judaeo- 
rum et Galilaeorum copiosa multitudine, nempe triginta circiter millibus, 
ab urbe Tiberiade exercitum hunc ducens, Antiochiam subito adoritur: 
cujus incolas inopinatos opprimens, quamplurimos eorum internecioni de- 
dit; straEeque finita, Tiberiadem statim repetit. Haec ubi audisset Caius 
Imperator, in Pontoum et Varium Senatores, qui Antiochiae habitabant, 
ira commotus est. Missis itaque qui Bona eorum publicarent, domosque 
eorum omnes'fisco addicefent; (quae proinde ab Antiochenis, Basilicae, 
i e. domus Regiae vocantur: ) ipsos etiam ferreis compedibus vinctos ad- 
duci jussit; eo quod neque Antiochenos tumultuantes compescuissent; πές 
Phineae *acerdoti urbem vastanti, obviam ivissent. 
. Misit etlam Tiberiadem Palaestinae, qui Phineam sacerdotem com- 
réhensum, tanquam rebellionis reum, capite multarent. Multos etiam 
ddaeos et Galilaeos, neci dedit. Phineae autem sacerdotis caput, in 
Orontis fluvii ripa opposita, extra urbem Antiochiam, conto affixum eri- 
ebatur. Quae vero in urbe ignibus absumpta fuerant, missis pecuniis 
m. instauravit. 
Eodem vero anno Caius Imperator a Cubiculariis Eunuchis, Satelli- 


D 


O 816 


V 104 


lj 


246 IOANNIS MALALAE 


τῷ παλατίῳ ὑπὸ τῶν ἰδίων σπαϑαρίων τῶν κουβικουλαρίων εὖ- 
γούχων κατὰ γνώμην τῆς συγκλήτου, ὧν ἐτῶν λϑ. . 

Merà δὲ τὴν βασιλείαν Γαΐου Καίσαρος ἐβασίλευσε Κλαύ- 

O 817 dioc Καῖσαρ ὃ Γερμανικὸς ἐπὶ τῆς ὑπατείας Κασίου καὶ Σόλω- 

.. ψος. ἐβασίλευσε δὲ δ' αὐτὸς Κλαύδιος Καῖσαρ ἔτη ιδ΄ xal μῆ- 5 
vac 9'. ἦν δὲ χονδοειδής, εὔογχος, γλαυκόφϑαλμος, μιξοπῦ-- 
λιος, λευχός, μάχροψις, γαληνότατος. ἔκτισε δὲ πόλιν, jv ἐκά- 

B λεσεν εἷς ἴδιον ὄνομα Ἀλαυδιούπολιν. ἔκτισε δὲ καὶ Βρεττανίαν. 
πόλιν πλησίον τοῦ ᾿Ωχεανοῦ. 

Ὁ δὲ αὐτὸς Κλαύδιος βασιλεὺς καὶ τῇ δημοκρατίᾳ τῶν Πρα- 10 
σίνων κατάστασιν ἔδωκεν. ἐπὶ δὲ τῆς αὐτοῦ βασιλείας ἔπαϑεν 
ὑπὸ ϑεομηνίας ἢ Ἔφεσος xal 7j; Σμύρνα καὶ πολλαὶ ἄλλαι πόλεις 

τῆς “Ἰσίας, αἴστισιν ἐχαρίσατο πολλὰ εἷς ἀνανέωσιν. ἐσείσϑη 
δὲ τότε καὶ ἡ μεγάλη ᾿Αντιόχεια πόλις, καὶ διεῤῥάγη 0 ναὸς τῆς, 
"Ἀρτέμιδος καὶ τοῦ "άρεως καὶ τοῦ Ἡρακλέος καὶ οἶκοι φανεροὶ 15 
ἔπεσαν. ὃ δὲ αὐτὸς βασιλεὺς Κλαύδιος ἐχούφισεν ἀπὸ τῶν avv- 
ἐργιῶν, ἤτοι συστημάτων, τῆς ᾿Αντιοχέων πόλεως τῆς Συρίας τὴν 
O 818 λειτουργίαν ἣν παρεῖχον ὑπὲρ καπνοῦ, εἰς ἀνανέωσιν τῶν ὕπορό- Ὁ 
φων ἐμβόλων αὐτῆς τῶν κτισϑέντων ὑπὸ Τιβερίου Καίσαρος. 

σ Ἐν δὲ ταῖς ἀρχαῖς τῆς βασιλείας τοῦ αὐτοῦ Κλαυδίου Καἀίσα- 20 
ρος μετὰ τὸ ἀναληφθῆναι τὸν κύριον ἡμῶν καὶ ϑεὸν Ἰησοῦν 
Χριστὸν μετὰ ἔτη δέκα πρῶτος μετὰ τὸν ἅγιον Πέτρον 2ὺν 'ἀπό- 
στολον τὴν χειροτονίαν τῆς ἐπισχοπῆς τῆς “Ἀντιοχέων μεγάλης 


15. Ἡρακλέως Ox. 18. Malim ὑπωρόφων. 


Übus suis, Sena:u factum approbante, cum ànhum ageret xxxix, occi-, 
sus est. . M 

Caio successit in imperio Claudius Caesar, Germanieus, Casio et 
Solone Coss. et regnavit annos xiv. et menses 1x, Krat hic statyra cur- 
ta, corpore crasso, oculis caesiis, subcanus, colore candido, facie oblonga, 
ingenio mitissimo. Urbem hic condidit, quam a nomine suo Claudiopo- 
lim vocavit, Brettaniam quoque ufbem condidi, non procul ab Oceano. 

Claudius autem Imperator Ptasinis domihatiohem suam confirmravit. 
Hujus autem sub imperio Ephesus et Smyrna, cum plurimis aliis Asiae 
urbibus, jram divinam expertae sunt: quibus instaurandis Impergtor plu- 
rima suppeditavit. Eodem concussa est etiam Antiochia magna, templa- 
que Dianae, Martis, atque Herculis per medium dirupta sunt; aedesque 
plurimae corruerunt. ltaque Claudius Imperator T'ributum Fumarium,. & 
Sodalitiis Antiochenis sibi pendi solitum, jn Porticuum contignatarum, a 
Tiberio Caesare extrpctarum, instauratiogem remisit. 

Sub initiis antem Bmpersntis Claudii Caesaris, decem post anni quam 
Dominus Deus N. Jesus Christus in Coelum ossumptus fuit, primus post 
Sanctum Petrum Apostolum Antiocliae Maguae, quae fn Syria est, Éi- 





CHRONOGRAPHIA. L. X. 247 


πόλεως τῆς Συρίας ἔλαβεν Εὔοδος γενόμενος πατριάρχης. καὶ 
ἐπὶ αὐτοῦ χριστιανοὶ ὠνομάσϑησαν τοῦ αὐτοῦ ἐπισκόπου Εὐόδου 
προσομιλήσαντος αὐτοῖς καὶ ἐπιϑήσαντος αὐτοῖς τὸ ὄνομα τοῦτο. 


πρῴην γὰρ Ναζωραῖοι [ ἐκαλοῦντο] καὶ Γαλιλαῖοι ἐκαλοῦντο οἱ 


5 χριστιανοί. 


Τῷ δὲ ὀγδόῳ ἔτει τῆς βασιλείας τοῦ αὐτοῦ Κλαυδίου Καίσα- — 


poc διωγμὸν μέγαν ἐποίησαν οἱ Ἰουδαῖοι κατὰ τῶν ἀποστόλων 
χαὶ τῶν μαϑητῶν αὐτῶν ᾿καὶ τυραννίδα κατὰ “Ῥωμαίων ἐμελέ- 
τουν. ὅϑεν πρῶτος ἐπέμφϑη κατ αὐτῶν χιλίαρχος ὀνόματι (ῆ- 
10 σέος" καὶ ἐξ ἐκείνου ὄλεθρος αὐτοῖς Pyévero. καὶ ἄρχοντα γὰρ 


προεχειρίσατο αὐτοῖς ὁ αὐτὸς Κλαύδιος βασιλεὺς Φήλικα ὀνό- O 319 


μασι, ταράσσοντα αὐτούς. | 
ἹΠετὰ δὲ ιη΄ ἔτη τοῦ ἀναληφϑῆναι ἐν τοῖς οὐρανοῖς τὸν κύ- 
ριον ἡμῶν καὶ ϑεὸν Ἰησοῦν Χριστόν, ἐν τῇ ἑορτῇ τῆς πεντηχο- 
150:5c τῶν αὐτῶν Ἰουδαίων, οἱ ἱερεῖς ἐν τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ἤκουσαν 
φωνῆς ἀνθρωπίνης λεγούσης ἀπὸ τοῦ ἐσωτέρου ἱεροῦ τοῦ λεγομέ- 
vov ἅγιον τῶν ἁγίων, Ηπεϑιστάμεϑα ἐντεῦϑεν. τὴν δὲ φωνὴν ταύ-- 
τὴν τρίτον ῥηϑεῖσαν ἤχουσαν, ὡς ϑυσιάζουσιν, oi αὐτοὶ ἱερεῖς, καὶ 
ἐγνώσϑη τοῦτο παντὶ τῷ ἔϑνει, καὶ ἐξ ἐκείνου ὄλεθρος ἤρξατο 
90 roig Ιουδαίοις, καϑὼς Ἰώσηπος ὃ Ἑβραίων φιλόσοφος ταῦτα 
συνεγράψατο, εἰρηκὼς καὶ τοῦτο, ὅτι ἐξότε Ἰουδαῖοι ἐσταύρωσαν 


D 


1. Ej080g] Εὐόδιος Ch. 4. Seclusi. ἐχαλοῦντο. 11. προεχει- | 


οίσατο Ch., προεχειρίσαντο Ox. ibid. Φίλικα Ox. 14. Ἰου- 

σοῦν Ox. 17. μεϑιστάμεϑα] μεϑιστώμεϑα Ch., μεοταβαίνωμεν 

Iosephus Bell Iud. VI. 3. 5. 20. Ἰώσηπος) Conf. Arch. lud. 
VII. 8. 9. 


scopus factus est Evodius: sub quo, qui Ναξοταεὶ antea οἱ Galilaei vo- 
citabantur , .Christianorum nomen acceperunt; imponente hoc illis, simul 
et inter illos Evangelium praedicante, Evodio ipso Episcopo. 

Anno autem Claudii Caesaris viti, Judaei Apostolos atque eorum 
discipulos insectari coeperunt: quin et rebellionem adversus Romanos me- 
ditabantur. 'l'um primum itaque contra ecs missus est Festus Chiliar- 
chus; exinde vero exitium Judaeis imminere visum est. Praefecerat enim 
illis Claudius Imperator Felicem quendam; qui magnas in Judaea tragoe- 
dias excitabat. 

Anno vero xvi post Dominum ac Deum nostrum Jesum Christum in 
coelos assumptum, ipso Judaeorum Festi Pentecostes die, sacerdotibus 
ab Interiore. Tenpi Adyto, quod Sanctum Sanctorum dictum est, Huma- 
ma vox subito audita est, hisce verbis: Migremus hinc. "Vox autem haec 
tertia vice repetita, sacerdotibus audita fuit, sacra tum peragentibus: 
cujus rei fama toti Judaeorum genti innotuit. Hinc Fatalia Judaeorum 
tempora initium habuetunt: uti scriptis suis testatus est Josephus, He- 
braeorum Philosophus; qui et ista insupef tradidit: ,,Judaeos nunquam 
. & calamitatibus sois respirasse quidem, ex quo Cruci Jesum fixerunt ; ho- 





248 IOANNIS MALALAE 


Ἰησοῦν, ὃς ἦν ἄνϑρωπος ἀγαϑὸς καὶ δίκαιος, εἴπερ ἄρα τὸν τοιοῦ- 
τον ἄνϑρωπον δεῖ λέγειν καὶ μὴ ϑεόν, οὐκ ἐξέλειψεν ὀδύνη ἐχ τῆς 
Ἰουδαίας χώρας. ταῦτα ἐν τοῖς Ἰουδαϊκοῖς συγγράμμασιν αὐτοῦ 
ἐξέϑετο 0 αὐτὸς Ιώσηπος Ἰουδαίοις. | 

o "t "Eni δὲ τῆς βασιλείας τοῦ αὐτοῦ Κλαυδίου oí αὐτοὶ 2drrio- 6 

7 χεῖς κτήτορες καὶ πολῖται ἀναφορὰν ἔπεμψαν, δεόμενοι ὥστε πα-- 
ρασχεϑῆναι αὐτοῖς ἀπὸ ϑείας αὐτοῦ κελεύσεως ἀγορασϑῆναι τὰ 
Ὀλύμπια ἀπὸ τῶν Πισαίων τῆς Ἑλλάδος χώρας ἀπὸ τῶν ἐτησίων 
προσόδων τῶν ἐαϑέντων χρημάτων παρὰ Σωαιβίου τινὸς συγ- 
κλητικοῦ, συμπολίτου αὐτῶν. καὶ παρέσχεν αὐτοῖς ἀγοράσαι τὰ 10 
Ὀλύμπια ὃ αὐτὸς Κλαύδιος βασιλεύς, ἔτους χρηματίζοντος κατὰ 
τοὺς ᾿Αντιοχεῖς Σύρους Ὁβ΄. τοῦτο δὲ ἐποίησαν oi αὐτοὶ '᾿Ἅντιο-- 
χεῖς λυπηϑέντες πρὸς τοὺς πολιτευομένους τῆς αὐτῆς πόλεως διὰ 
τὰς προσόδους τὰς προειρημένας, παρὰ Σωσιβίου ἐαϑείσας τῇ πό- 

B λει αὐτῶν᾽ περὶ οὗ Σωσιβίου ὃ σοφὸς χρονογράφος Παυσανίας 15 
ἐξέθετο ὅτε εἴασε τελευτῶν χατὰ διαϑήκας τῇ τῶν “Ἀντιοχέων με-- 
γάλῃ πόλει Σωσίϑιός τις ἐτησίαν πρόσοδον χρυσίου τάλαντα δε- 
καπέντε" ἅτινα ἐν τοῖς ἀνωτέρω χρόνοις τοῦ «Αὐγούστου Ὄχτα- 
βιανοῦ προγέγραπται. τὰ δὲ τῆς προσόδου εἰάϑη εἰς τὸ ἐπιτε-- 
λεῖσϑαι τοῖς αὐτοῖς συμπολίταις κατὰ πενταετῆ χρόνον πολύτρο- 90 
zov ϑέαν ἐπὶ ἡμέρας À' μηνὶ ὑπερβερεταίῳ τῷ καὶ ὀκτωβρίῳ 
σχηνικχῶν, ϑυμελικῶν καὶ τραγικῶν xal ἀϑλητῶν ἀγῶνα xal in- 


9. ἐξέλειψεν Ch., ἐξέλιψεν Ox. 4. Ἰουδαίοις ᾿Ιουδαῖος Ch. 
8. Πισαίων Ch., Πισέων Ox. Sic et p. seq. v. 5. 10. αὐτοὺς] 
»Lego αὐτοῖς.“ Ch. 19. προγέγραπται] p. 95. B. 


minem ill.n bonum ac justum: si modo Hominem inquit) illum fas sit 
dicere et non Deum potius, qui talis fuerit. Haec Josephus ille Judaeus 
in Libris suis de Judaeorum Antiquitatibus scripta reliquis. 
Eodem imperante Claudio, Primores et populus Àntiochenus ad im- 
peratorem referebant, ab eo petentes, uti divino ejus ex Edicto, facul- 
tatem sibi haberent Olympia a Pisaeis redimendi ex annuis illis rediti- 
bus, urbi suae, ἃ Sosibio quodam, Cive et Senatore Antiocheno, olim le- 
gatis. Facultatem itaque Olympia redimeadi concessit eis Claudius Im- 
perator, anno Aerae Antiochenae xcrt, Factum nempe hoc ab Anüoche- 
üis, quod aegre ferrent in Magistratibus suis ea quae de supradictis So- 
sibii reditibus factitata essent.  Sosibius enim uti scriptum reliquit ia 
Chronographia sua sapiens Pausanias, Antiochiae Magnae legavit moriens 
xv auri talenta, annuatim urbi solvenda; sicuti superius in Augusti Octa- 
viani temporibus memoratum est. Reditum vero hunc annuum BSosibius 
Antiochenis legaverat, ut^ haberent unde sumptus facerent in varium il- 
lud spectaculum, Scenicorum, Thymelicorum, Tragicorum, Athleticorum 
ludorum, Gladiatorum quoque et Certaminum Equestrium; quod quinto 
quoque anno, Hyperberetaeo, sive Octobri mense, per xxx dies celebrari 


wv 








CHBRONOGRAPHIA. L. X. 249 


L] 


πιχῶν xal μονομάχων. καὶ τὰς μὲν ἀργὰς éneréAeou» ol αὐτοὶ Ο 321 
πολιτευόμενοι, μετὰ δὲ ταῦτα ὑπερετίϑεντο τὰς προσόδους ἀπο-- 
χκερδαίνῃντες, ἀπὸ ϑείας κελεύσεως οἱ αὐτοὶ πολιτευόμενοι Vdy- 
τιοχείας μετὰ καὶ τῶν χτητόρων ἠγόρασαν τὰ ᾽Ολύμπια ἀπὸ τῶν C 
5ILeaíov.: xul ἤτησαν οἱ αὐτοὶ βουλευταὶ τοὺς τῆς πόλεως πάν- 
τας, ὡς ἂν ἕτοιμοι ὄντες ἐνδοῦναι αὐτοῖς ἐν τῷ τέως τὴν τῶν 
᾿Ολυμπίων ἑορτὴν ἐπιτελεῖσϑαι αὐτοῖς. καὶ πεισϑέντων τῶν χτη-- 
τόρων καὶ τοῦ δήμου παντὸς καὶ τῶν ἱερέων, ἐνεδήύϑη αὐτοῖς " καὶ 
ἐπετέλεσαν οἱ αὐτοὶ πολιτευόμενοι χατὰ τὸ πρώην ἔϑος πάλιν 
10 τὸν τῶν σχηνικῶν καὶ ἀϑλητῶν, ϑυμελικῶν καὶ τραγικῶν xoi Ín- 
πιχῶν ἀγῶνα, καὶ λοιπὸν τὰς À ἡμέρας ἀπὸ τῆς νεομηνίας τοῦ 
ὑπερβερεταίου μηνὸς κατὰ πέντε ἔτη ἕως τοῦ καιροῦ τοῦ πενταε- 
τοῖς φϑάσαντος. 
Καὶ πάλιν εὑρίσκοντες ἀφορμὴν εὔλργον οἱ αὐτοὶ πολετευό-- p 
15.μενοι, διαφόρων πολέμων κινήϑέντων ἐν τῇ ἀνατολῇ, οὐ μὴν ἀλ- 
λὰ xal τῆς αὐτῆς πόλεως ᾿Αντιοχείας ληφϑείσης ὑπὸ ἐναντίων, 
ὡσαύτως δὲ καὶ ϑεομηνίας γενομένης καὶ διαφύρων σεισμῶν καὶ 
ἐμπρησμῶν, ἀνεβάλοντο καὶ τὴν κατὰ πενταετῆ χρόνον πάλιν ἐπι- 
aes Bros πολύτροπον ἀγῶνος 9éuv, ἀλλ᾽ ἐπετέλεσαν ἄλλας 
90 διαφόρους περιόδους ἐξ τὴν αὐτὴν προειρημένην πανήγυριν Oi Ο 899 
ἐνιαυτῶν ιε΄ ἢ xol.x, ὡς ἐὰν αὐτοῖς ἔδοξε μετὰ τὸ τὴν πόλιν 
τῶν ᾿Αντιοχέων τῶν κακῶν ἀπαλλαγῆναι καὶ ἐν εἰρήνῃ διάγειν. 
ὧν ΦΩΡ | 


1. μονομάχων Ch., μοναχῶν Ox. Conf. ad p. 91. D. 8. ἀπὸ] Ex- 
cidisse videtur, ἕως. 10. τὸν Ch., τῆς Ox. 18. τὴν Ch, 
τὸν Ox. | 


P . 
solebat. Et primitus quidem Ludos hosce Gymnasiarchae rite celebra- 
bant: dein€eps vero, lucellum captantes, celebrationem hanc penitus omit- 
tebant; donec tandem, divino Imperatoris Edicto, Primoribusque urbis 
pestulanübus, ad id coacti, Olympia a Pisaeis redimebant. "Tum vero 
cives universos monebant, se Solennia Olympica, (quae antea fuerant) 
ilis exhibere paratos esse; quibus eos se accingere hortabantur.  Arn- 
nuentibus itaque urbis Primoribus, cum sacerdotibus omnique populo, 
Ludi illi Scenici, Athletici, Thymelici, 'Tragici, Equestriaque Certamina, 
sicut olim, per xxx dies celebrata sunt: facto initio a Novilunio mensis 
Octobris singulis Lustris recurrentibus, | 

- Rursus autem variis bellorum motibus in Oriente excitatis, cum Án- 
tiochia et ipsa vel ab hostibus occupata, aut etiam iram Divinam passa, 
crebris terraemotibus et incendiis labefactata fuisset; oblata inde apta 
ecessione, iidem Magistratus omnigenum illud, spectaculum Quinquennale 
intermittebant; nec deinceps statis, ut antea téporibus, sed xv puta, aut 
etiam xx quoque anno, pro arbitrio suo, (idque sexies tantum, ) celebra- 
bent; etiam et tunc quoque, cum Antiochia urbs, malis illis defuncta, pa- 
ce sua pristina gauderet. 


250 IOANNIS MALALAE 


Τῷ δὲ e' ἔτει τῆς βασιλείας τοῦ αὐτοῦ Κλαυδίου Καίσαρος 

. ἔπαϑεν ὑπὸ ϑεομηνίας ἡ Κρήτη νῆσος πᾶσα" ἐν οἷς χρόνοις ηὗ- 

E ρέϑη ἐν τῷ μνήματι τοῦ Ζ[ἴκτυος ἐν κασσιτερίνῳ κιβωτίῳ T 
ἔκϑεσις τοῦ Τρωικοῦ πολέμου μετὰ ἀληϑείας παρ᾿ αὐτοῦ συγγρα- 
φεῖσα πᾶσα. ἔκειτο δὲ προσκέφαλα τοῦ λειψάνου τοῦ Ζίκτυος" 5 
καὶ νομίσαντες τὸ αὐτὸ κιβώτιον ϑησαυρὸν εἶναε προρήνεγχαν 
αὐτὸ τῷ βασιλεῖ Κλαυδίῳ " καὶ ἐκέλευσε μετὰ τὸ ἀνοῖξαι καὶ γνῶ- 

* yat. τί ἐστι μεταγραφῆναι αὐτὰ xoi ἐν τῇ δημοσίᾳ βιβλιοϑήκῃ 
ἀποτεϑῆναι αὐτά; . ᾿ 

V 106 Kol ἐτελεύτα ᾧ Κλαύδιος πολλὰ ἐν τῇ Κρήτῃ χαρισάμενος εἰς 10 
ἐπανόρϑωσιν. ἐτελεύτησεν οὖν ὃ αὐτὸς Κλαύδιος δίῳ ϑυιινάτῳ 
ἐν τῷ παλατίῳ, ἀῤῥωστήσας ἡμέρας δύο, ὧν ἐνιαυτῶν ξε΄. | 

ἹΜετὰ δὲ τὴν βασιλείαν Κλαυδίου Καίσαρος ἐβασίλευσε Νέ- 

O 823 ρων ὃ υἱὸς «αὐτοῦ ἐπὶ, τῆς ὑπατείας Σιλουανοῦ καὶ ᾿Αντωνίνου * 
ὅστις" ἐβασίλευσεν ἔτη ιγ΄ καὶ μῆνὰς δύο. ἦν δὲ μακρός, Ae-15 
πτός, εὔμορφος, εὔρινος, ἀνθηροπρόσωπος, μεγαλόφϑαλμος, 
ἁπλόϑριξ, δλοπόλιος, δασυπώγων, εὔτακτος. ἢ μόνον δὲ ἐβα- 
σίλευσε ἐξεζήτησε. τὰ περὶ τοῦ Ἰησοῦ" καὶ ἀγνοήσας ὅτι ἐσταυρώ- 
ϑη ἐζήτησεν αὐτὸν ἀνενέγκαι ἐν Ρώμῃ, ὡς φιλόσοφον μέγαν καὶ 

B ϑαύματα ποιοῦντα" ἤχουσε γὰρ πρὸ τοῦ. βασιλεῦσαι περὶ αὐτοῦ 90 
τοιαῦτα. ϑέλων δὲ ἐπερωτῆσαι αὐτόν τινὰ ἐζήτει ἀναγάγαι αὖ- 
τόν. ἦν γὰρ ὃ αὐτὸς Νέρων βασιλεὺς τοῦ δόγμάτος τῶν λεγομέ- 


(0.9. ἐν κασσιτερίνῳ xifotsío] ,,Ita et infra 6. κιβώτειον ; Scribendum 
κιβωτίῳ, et κιβώτιον." Ch. 11. ἐτελεύτησεν }' ἐτέλευσεν Ox. 


Anno autem xri Imperantis Claudii, Creta insula, divinam iram pas- 
83, tota terrae motibus agitata est. Eodem tempore Dictys Cretensis in 
tumulo reperta est, pyxide stannea inclusa, 'Trojani belli histofia, ab eo- 
dem Dicty secundum rerum gestarum Veritatem exposita.  Pyxidem hanc, 
quae ad sepulti caput jacebat, thesaurum rati qai illac transibent; ad 
Imperatorem Claudium defefunt: qui, pyxide aperta, reque cognito, Mi-- 
storiam hanc describendam dedit; déscriptamque, in Bibliotheca publica 
reponendam curavit,  . " "n 

Claudius autem Cretensibus plurima, jn ruinarum instauratlonem , 
largitus est: morboque deinde oorreptus, post biduum in Palatio diem 
suum obiit, annum agens Lxv. | ΝΣ 

Claudium Caésarem in imperio excepit filius ejus Nero; Silvano et Án- 
tonino Coss. qui regnavit agnos xir, et Menses rt. Erat hic procerus, gra- 
cilis, decorus, naso eleganti, vultu florido, oculis grandioribus, capillo len- 
to et porrecto, canus, barlihispida, moribus compositis. Quamprimum vero 
regnare coepit, de Jesu peftontatus est; de quo, privatus adhuc, acceperat 
magnum eum esse Philosophtrm et virum Mirificum. Nescius itaque eum jam 
Crucifixum fuisse, Romam adduci eum voluit, de quibosdam illum interro- 
gaturus. Nero enin Imperator Epicureorum Dogmali favebat; qui omnia 





CHRONOGRAPHIA. L. X. 251 


γων "Enixovotlov, ' 0 ἐστι τῶν αὐτομαειστῶν τῶν λεγόντων ἀπρο- 
γόητά εἶναι τὰ πάντα. καὶ μαϑὼν ὅ αὐτὸς βασιλεὸς Νέρων ὅτι 
πρὸ πολλοῦ yoóvoóv ἐσταύρωσαν αὐτὸν οἱ Ἰουδαῖοι ζήλῳ φερόμε-- 
voi καὶ μόνον ἐν μηδενὶ μεμφϑέντα, ἠγαγάκτησε᾽" καὶ ἐκέλευσε, καὶ. 
5 ἀνηνέχϑησων ἐν τῇ Ρώμῃ διὰ ἸΠαξίμου ὃ τε Mvvac καὶ. Καϊάφας. 

καὶ Πιλᾶτον δὲ οἰκοῦντα τὴν Παλειστίνην μετὰ διαδοχὰς τῆς ἀρ- 
χῆς αὐτοῦ ἀνήγαγε διὰ ἸΠάξιμον. πολλὰ δὲ εἰπάντες περὶ τοῦ Πι- 
λάτου κακὰ οἱ περὶ τὸν Zdvvav καὶ "Καϊάφαν ἐδίδασκον καὶ τοῦτο, 
ὅτι Ἡμεῖς τοῖς νόμοις αὐτὸν παρεδώκαμεν. καὶ πολλοῖς naga- 
10 σχόντες. χρήματα οἱ περὶ τὸν 'ἄνναν καὶ Καϊάφαν κατορϑώσαντες 
ἀπελύϑησαν. ) . ᾿ t a 

Ἔν δὲ τοῖς χρόνοις τῆς βασιλείας τοῦ αὐτοῦ Νέρωνος ὃ ἅγιος 

Παῦλος ἀπῆλϑεν. ἐν 4ϑήναις τῇ πόλει τῆς Ελλάδος " "καὶ ηὗῤεν 
ἐχεῖ φιλόσοφον ὑνόματε Ζιονύσιον τὸν ᾿ἡρεοπαγίτην τὸν 4ϑηναῖον 
15 τὸν περιβόητον, βρώοντα φιλοσοφίας διδάγμάτα" ὃς ἐξέϑετο περὶ 
τοῦ ἡλίου ὅτι ἀπὸ τῆς ἀποῤῥοίας τοῦ φωτὸς τοῦ ϑεοῦ iori, καὶ 
ἄλλα τινὰ εἰπὼν περὶ τοῦ δημιουργήματος. ὅντινα ἑωρακὼς ὃ 
ἅγιος Ma?9Aoc προσηγόρευσε, καὶ ἐπηρώτα τὸν ἅγιον Παῦλον ὃ 
Ζιονύσίος, Τίνα κηρύσσεις ϑεόν, σπερμολόγε; καὶ ἀκούσας τοῦ 
40 ἁγίου Παύλου ὃ αὐτὸς Διονύσιος διδάσκοντος αὐτὸν προσέπεσεν D 
αὐτῷ, αἰτῶν αὐτὸν φωτισϑῆναι καὶ γενέσϑαι χριστιανόν. καὶ 


᾿ βαπτίσας' αὐτὸν 0 ἅγιος Παῦλος ἐποίησε χριστεανόν. καὶ ἑωρα- Ο 325 


1. Ἐπικουσίων Ox, 7. δι᾽ "Abipov Ox., διὰ Μαξίμου Ch. recte. 
8. ἐδίδασκον Ch. ἐδίδασχαν Ox. 14. Mqsozoys(rgy Ox.. 16. ἀ- 
αοὐδοίας Ch., ἀποῤῥύας Ox. - . 


fortuito fieri, nulla interveniente Providentia, affirmarunt. Certior antem 
factus Imperator Nero, eum, inculpatum licet, ἃ Judaeis, invidia sola im- 

ulsis, crüci jampridem fuisse affixum, ira commotus est. Miwso itaque 
in Judaeam Maximo, jussit Romam adduci Annam et Caiapham; Pontium 
.quoque Pilatum, qui Praefectura soa defunctus, in Palaestina tum dege- 
bat. Cumque Pilatum Annas et Caiphas multorum non recte factorum 
postularent, insuper et hoc addiderunt, se quidem Legibus Jesum judi- 
cahdum fradidisse. Datis itaque ubi interfuit pecuniis, Annas et Caiphas, 
rebus suis prospere actis, dimissi sunt. ' 

, Eodem imperante Nerone, Athenas, Graeciae urbem, venit D. Pau- 
Jus: ubi incidit in Philosophum Atheniensem celeberrimum, Dionysium 
Areopagitam, Philosophiae Dogmata ibl pandentem. Affirmavit hic So- 
Jem ex Divinae Lucis Effluvio emanssse: alia item nonnulla, de Rerum 
fabrica, philosóphatus est. Hunc Paulus vidélis, allocutus est: cui Diony- 
sies; Qualem inquit , tu Deum praeuicas, garrule. At vero ubi D. Pauli 
dóctrinam attentius percepisset; ei ad pedes procidens, ut Baptisni lava- 
cro immersus, Christianus ipse fieret rogavit. Paulus itaque eum bapti- 
zaós, Christianum fecit: perspectoque fidel ejus fervore, Episcopum re- 





252 IOANNIS MALALAE 


κὼς ὃ ἅγιος Παῦλος τὸ ϑερμὸν τῆς πίστεως τοῦ αὐτοῦ Διονυσίου 
ἐποίησεν αὐτὸν ἐπίσκοπον ἐν τῇ χώῤᾳ ἐχείνῃ" ὅστις Διονύσιος ὃ 

* ἀπὰ φιλοσόφων καὶ βίβλους καϑ' Ἑλλήνων ἐξέϑετο. ὁ δὲ ἅγιος 
Παῦλος ὑπέστρεψεν εἷς Ἱεροσόλυμας 5 | 

"Eni dé τῆς βασιλείας τοῦ αὐτοῦ Νέρωνος ἀνῆλθεν ἐν Ῥώμῃ 5 

Σίμων τις ὀνόματι «Αἰγύπτιος μάγος, ποιῶν διὰ γοητείας φανῖα-- 
σίας τινὰς καὶ λέγων ἑαυτὸν Χριστόν. ἀκχοίσας δὲ. ὃ ἅγιος Πέ- 
τρος ὃ ἀπόστολος περὶ αὐτοῦ ἀνήρχετο ἐν τῇ Ῥώμῃ. ἐν τῷ δὲ 

EK ἀνιέναι αὐτὸν ἐν τῇ “Ῥώμῃ διερχομένου αὐτοῦ δι᾽ “Ἀντιοχείας τῆς 

᾿ μιεγάλης συνέβη τελευτῆσαι Εὔοδον τὸν ἐπίσκοπον καὶ πατριάρ- 10 
χὴν ᾿Αντιοχείας " καὶ ἔλαβε τὸ σχῆμα τῆς ἐπισκοπῆς “Αντιοχείας 
τῆς μεγάλης Ἰγνάτιος, τοῦ ἁγίου Πέτρου τοῦ ἀποστόλου χειροτο- 
γήδσαντος." συνέβη δὲ ἐν τοῖς αὐτοῖς γρόνοις τελευτῆσαι καὶ IMág- 
xov τὸν ἀπόστολον ἐν "“λεξανδρείᾳ τῇ μεγάλῃ, ἐπίσκοπον ὄντα' 
ἐχεῖ καὶ πατριάρχην: καὶ παρέλαβε τὴν ἐπισκοπὴν παρ᾽ αὐτοῦ 15 

107 ““νιανός, μαϑητὴς αὐτοῦ, χαϑὼς ὃ σοφὸς Θεύφιλος ὃ χρονο- 
γράφος συνεγράψατη. | 
O 326 Καταφϑάσαντος δὲ τοῦ ἁγίου Πέτρου τοῦ ἀποστόλρυ τὴν 

“Ῥώμην καὶ μιαϑόντος ποῦ μένει Σίμων ὃ μάγος, ἀπῆλϑε πρὸς 
αὐτὸν ἔνϑα κατέμεινε" καὶ ηὗρεν exei κύνα μέγαν ἐν τῷ πυλεῶνι 90 
ποιμενικόν, ὅπου κατέμεινε Σίμων ὃ μάγος, ἁλύσεσι δεδεμένον, 
ὅντινα 0 Σίμων διὰ τὸν Πέτρον καὶ τοὺς ϑέλοντας ἀνιέναι πρὸς ᾿ 
αὐτὸν ἐδέσμησεν εἰς τὸ μηδένα ὡς ἔτυχεν δίχα τοῦ τὸν Σίμωνω 
κελεύειν τῷ κυνὶ καὶ συγχωρεῖν τὸν χίνα παριέναι, otc ἠβούλετο 
ὁ Σίμων" καὶ τοῦτο ἦν πρῴην ϑαῦμα τῷ μέλλοντε ἀνιέναι πρὸς 95 


10. Εὔοδον] Εὐόδιον Ch. — 9&. Fort. πλὴν οὗς vel οὕς μὴ. 


gionis ejus constituit Dionysium. ΕΠ hic quidem Dionysius, qui ex Phi- 
sophorum numero fuerat, adversus Graecos libros scripsit. Paulus vero 
Hierosolymas reversus est. 

Temporibus etiam Neronis Romam venit Magus quidam Aegyptius, 
nomine Simon; qui Praestigiis quibusdam Magicis usus, Christum se esse 
venditavit. D. Petrus, hoc audito, Romam contendit: dumque per Antio- 
chiam magnam iter faceret, contigit Evodium mori, Episcopum et Pa- 
triarcham Antiochensem: cujus in locum D. Petrus Apostolus Ignatium 
surrogavit. Eodem tempore mori etiam contigit Marcum Apostolum et 
Patriarcham Alexandriae Magnae.  Moriturus autem, discipulum suum 
Anianum suffecit sibi: sicut sapiens 'Theophilus Chronographus scriptum 

iquit. 
Petru» autem Apostolug.Romam veniens edoctusque, ubi Simon Ma- 
[A commorabatur, ad eum profectus est. Simon autem, ne injussu sui 
etro vel cuivis alii ad se pateret aditus; pro foribus Canem Pastoralem 
praegrandem, catena vinctum habuit: qui nisi signo & Simone prius dato, 
advenientibus quibuscunque ingressum probibebat. Atque hoec omnibus, 


CHRONOGRAPHIA. L. X. 258 


τὸν αὐτὸν Σίμωνα. ὃ δὲ Πέτρος ἑωραχὼς τὸν κύνα οὕτω μέγαν 
καὶ φοβερόν, καὶ 'μαϑὼν παρὰ τῶν ἑστηχότων ἔξω τοῦ αὐτοῦ B. 
'πυλῶνος Ozeel μὴ κελεύδει ὃ Σίμων τῷ κυνί, οὐ συγχωρεῖ δ αὖὐ- 
τὸς κύων τινὰ ἀνελθεῖν, ἀλλ᾽ ἐπερχόμενος φονεύει τὸν πλησιά-- 
δζοντα αὐτῷ᾽ κρατήσας ov» ὃ Πέτρος τὴν ἅλυσιν τοῦ κυνὸς ἔλυ-᾿ 
σεν αὐτὸν καὶ εἶπεν αὐτῷ, ᾿ἤνελϑε πρὸς Σίμωνα καὶ εἰπὲ αὐτῷ 
ἀνθρῶπίνῃ φωνῇ, “Πέτρος ὃ δοῦλος τοῦ ϑεοῦ τοῦ ὑψίστου ἀνελ-- 
9g» ϑέλει. ὁ δὲ αὐτὸς κύων ἀνῆλθεν εὐθέως δρομαίως " καὶ ἐν 
τῷ ἐχεῖνον διδάσκειν τινὰ μαγικὰ πλανήματα ἔστη ἐν μέσῳ ὃ 
10 κύων καὶ ἀνθρωπίνῃ φωνῇ λέγει. τῷ Σίμωνι, Πέτρος ὃ δοῦλος 
τοῦ ϑεοῦ τοῦ ὑψίστου ἀνελϑεῖν ϑέλεε πρός σε. oi δὲ ἀκούσα»-- 
τες τοῦ xvvóc λαλοῦντος ἀνθρωπίνῃ φωνῇ, ἐθαύμασαν λέγοντες, Ο 327 
Τίς ἐστι Πέτρος ἢ ἡ δύναμις αὐτοῦ Πέτρου οὗ εἶπεν ὃ κύων, ὅτε C 
ἐποίησε τὴν κύνα ἀνθρωπιστὶ λαλῆσαι καὶ ποιῆσαι αὐτῷ τὴν ἀπό- 
15 χρισιν. καὶ λέγει ὃ Σίμων τοῖς ἑστῶσι xal ϑαυμάζουσι τὸν Πέ- 
τρον τοῖς ἀνθρώποις, Τοῦτο ὑμᾶς μὴ ξενίσῃ" ἰδοὺ γὰρ xàyd 
λέγω αὐτῷ τῷ κυνὶ τῇ αὐτῇ ἀνθρωπίνῃ φωνῇ ἀπόκρισιν αὐτῷ 
χατενέγχαι, καὶ λέγει ὃ Σίμων τῷ κυνί, Κελεύω σοι ἀπελϑεῖν 
καὶ εἰπεῖν τῷ Πέτρῳ ἀνθρωπίνῃ φωνῇ ὅτι εἶπεν ὃ Σίμων, Ἄνελ-- 
909ε. xal ἀνῆλϑε πρὸς τὸν Σίμωνα ὃ Πέτρος καὶ συνέβαλε μετὰ 
Σίμωνος τοῦ «Αϊγυπτίου, ποιῶν καὶ αὐτὸς ϑαυμάσια " καὶ ἐνίχησε 
τὸν Σίμωνα τὸν μάγον ποιῶν ἰάσεις. καὶ ἐπίστευσαν τῷ Πέτρῳ, 
. πολλοὶ καὶ ἐφωτίσϑησαν. 


6. εἶπε pro εἰπὲ Ox. — 8. δρομαίως Ch., δρομέως Ox. 11. oi] 
ὁ Ox. . 16. τοῖς rectius abest. 


Magum adeuntibus, Miraculum antehac habebatur. Caeterum Petrus, 

viso Cane illo praegrandi et efferato; praemonitus etiam ab eis, qui ex- 

| tra fores adstabant, non posse illum introire; ut pote in quem canis, nisi 

) contrarium ei Simon significaret, more suo irruens, protinus dilaceraret, 

intrepide accessit; solutaque catena, Canem ingredi ad Simonem jussit, 

ique humana voce significare, ,,Petrum, servum Dei altissimi, introire 

velle. Canis adhaec propere accurrens, Simonem de praestigiis quibus- 

dam Magicis disserentem coram omnibus humana voce alloquitur, ei di- 

cens: ,,Petrus servus Dei Alüssimi te conventum vult.* Audientes au- 

tem qui aderant, Canem humana voce loquentem, attoniti dixerunt: 

Quisnam Petrus iste? aut qualis Petri hujus, de quo canis loquitur, vis 

tanta, quae efficere potuit, ut Canis humana voce locutus nuncium ei fer- 

ret? Stupentibus autem ad id, quod a Petro factum fuerat omnibus, di- 

xit Simon, ,,ne hoc vos adeo reddat attonitos: ecce enim ego uoque 

efficiam , ut Canis humana voce responsum Petro referat.'* Cani deinde 

dixit Simon: ,,Jubeo ut egressus Petro voce humana dicas, Simonem velle 

eum i' Petrus igitur intravit; et cum Simone Aegyptio congressus, 

miracula et ipse edidit, morbosque sanavit, Simonem Magum in omnibus 
superans. Unde Petro plurimi fidem habuerunt et ab eo baptizati sunt. 





$54 — IOANNIS MALALAE 


D Koi ἦν ἐν τῇ Ῥώμῃ ταραχὴ μεγάλη xal ϑρύλλος ἕνεκεν τοῦ 
Σίμωνος καὶ τοῦ Πέτρου, ὅτι κατέναντι ἀλλήλων ἐποίουν ϑαύ- 
ματα, καὶ ἀκούσας τὴν ταραχὴν Z4yoitnag ὃ ἔπαρχος, ἀνήγαγε: 
τῷ βασιλεῖ Νέρωνι ὅτε εἰσί τινὲς ἐν ταύτῃ τῇ, βασιλευούσῃ πόλει 
ϑαύματα ποιοῦντες κατέναντι ἀλλήλων, καὶ ὃ μὲν εἷς λέγει αὑτὸν 5 

. Χριστόν, ὃ δὲ ἕτερος λέγει, Οὐκ ἔστιν αὐτός, ἀλλὰ μάγος ἐστίν" 

O 898 ἐγὼ γὰρ τοῦ Χριστοῦ μαϑητής εἶμι. καὶ ἐκέλευσεν ὃ βάσιλεὺς 
Νέφων εἰσαχϑῆναι πρὸς αὐτὸν τὸν Σίμωνα καὶ κὸν Πέτρον, καὶ 
τὸν Πιλᾶτον δὲ ἀγϑῆναι ἀπὸ τοῦ δεσμωτηρίου: καὶ εἰσηνέχϑη- 

. σαν πρὸς τὸν βασιλέα" καὶ ἐπηρώτησε τὸν Σίμωνα ὃ Νέρων, λέΞ 10 

E yov, Σὺ εἶ ὃν λέγουσιν oi ἄνϑρωποι εἶναι Χριστόν; ὃ δὲ εἶπε, 
Ναί. καὶ ἐπηρώτησε καὶ τὸν Πέτρον ὃ Νέρων λέγων, ᾿᾿χριβῶς 
οὗτός ἐστιν ὃ Χριστός; ὃ δὲ Πέτρος ἔφη, Οὐκ ἔστιν αὐτός " ἐγὼ 
γὰρ ἐκείνου μαϑητής εἶμι, καὶ ἐπὶ ἐμοῦ εἰς τοὺς οὐρανοὺς ἀνελή-- 
φϑη. καὶ καλέσας τὸν Πιλᾶτον εἶπεν αὐτῷ περὶ τοῦ Σίμωνος 15 
ὅτε Οὗτός ἐστιν ὃν ἐξέδωκας εἰς τὸ σταυρωϑῆναε; καὶ προσε- 
σχηκὼς αὐτῷ ὃ Πιλᾶτος εἶπεν, Οὐκ ἔστιν αὐτός" οὗτος γὰρ καὶ 

V 108 καρηκομόων ἐστὶ καὶ περιπληϑής. περὶ δὲ τοῦ Πέτρρυ ἐπηρώ- 
v50tv αὐτόν, Τοῦτον δὲ μαϑητὴν αὐτοῦ οἶδας ; ὃ δὲ εἶπε, Ναί. 
εἰσήγαγον γάρ μοι αὐτόν, ὡς μαϑητὴν αὐτοῦ, καὶ ἐπηρώτησα αὖ- 90 
τόν, καὶ ἠρνήσατο λέγων μὴ εἶναι αὐτοῦ μαϑητής καὶ ἀπέλυσα 
αὐτόν. xal λοιπὸν Νέρων, ὡς ψευσαμένου τοῦ Σίμωνος καὶ ci- 
πόντος ἑαυτὸν Χριστόν, ὕπερ οὐκ ἦν, καὶ τοῦ Πέτρου πάλεν 


18. καρηκομώων Ox. 629. εἰπόντος Ch., εἰπόντα Ox... 


Magnus autem Romae erat tumultus in populo, ob Simonem et Pe- 
trum inter se de Miraculis edendis certantes, Hoc cognito Agrippa, ur- 
bis praefectus, Neroni rem detulit; ,,Sunt, inquiens, in urbe hac impe- 
ratrice, qui de Miraculis faciundis inter se certant: quorum alter Chri- 
stum se esse venditat; alter vero, non Christum, sed Magum esse eum, 
dicit: se enim Christi discipulum fuisse asserit.'* Jubet itaque Nero Im- 
perator, coram se adduci Simonem et Petrum: Pontium etiam Pilatum e 
carcere accersit: Hi itaque coram Imperatore sistebantur. Nero autem 
Simoni, Tune, inquit, es quem Christum vocant homines? Imo, respondit 
ille. Tum Nero Petrum interrogavit: Estne, inquiens, hic revera Chri- 
stus? respondit Petrus; Non est: Ego enim Christi ex Discipulis fui; 
atque oculis hisce in coelos assumptum eum vidi. 'Tum Nero Pilatum in- 
terrogans; Hiccine, inquit, est, quem tu cruci affigendum tradidisti? Pi- 
latus, intentis in eum oculis, Nequaquam, respondit: Comatus enim hic 
est, atque obesus. De Petro autem eum interrogans Nero; Ast hunc, in- 
quit, Christi discipulum agnovisü? Maxime; respondit Pilatus: in Praeto- 
rium enim introductum eum, tanquam Christi assectatorem, cum de boc 
& me interrogatus, omnino negaret, dimisi protinus, Nero ítáque utrum- 





CHRONOGRAPHIA. L. X. 255 


ἐλεγχϑέντος ὑπὸ τοῦ Πιλάτου καὶ ἀρνησαμένου τὸν Χριστόν, 
ἐχέλευσε, καὶ ἐξεβλήθησαν. ἀμφότεροι ἐκ τοῦ παλατίου. 


, Καὶ διῆγον ἐν τῇ Ῥώμῃ ποιοῦντες ϑαύματα ἀπέναντι ἀλλή-- Ο 929 


λων" xai δ᾽ μὲν Σίμων ὃ μάγος ἀχϑέντος ταύρου μεγάλου εἶπεν 


5εἰς τὸ ὠτίον αὐτοῦ λόγον, καὶ εὐθέως ὃ ταῦρος ἀπέϑανε xal B 


ἐθαυμάζετο 0, Σίμων. ὃ δὲ Πέτρος εὐθέως εὐξάμενος ἐπὶ πάν--: 
των ἐποίησεν ἀναζῆσαι τὸν ταῦρομ᾽ καὶ ἀπεδόϑη τῷ ἰδίῳ δεσπό-- 
τῇ ὃ αὐτὸς ταῖρος. καὶ πάντες ἐπήνουν τὸν Πέτρον, λέγαντες ὅτι 
τὸ ποιῆσαι τεϑνεῶτα ζῆσαι μεῖζόν ἐστι ϑαῦμα. καὶ ἄλλα δὲ πολ- 
Ἰολὰ ἐποώμσαν σημεῖα κατέναντι ἀλλήλων, ἅτινα ἐν ταῖς πράξεσι 
τῶν ἁγίων ἀποστόλων συγγέγραπται. ὃ δὲ ἀπόστολος Πέτρος 
δι᾿ εὐχῆς αὐτοῦ ἐφόνευσε τὸν Σίμωνα τὸν μάγον ϑελήσαντα ἀνα-- 
ληφϑῆναι. εἶπε γὰρ ὃ Σίμων τῷ Πέτρῳ ὅτι εἶπεν ὅτι Χριστὸς 
ὁ ϑεός σου ἀνελήφϑη. ἰδοὺ κἀγὼ ἀναλαμβάνομαι. καὶ εἶδεν 
ἰδαὐτὸν ὃ Πέτρος κουφιζόμενον. διὰ τῆς μαγείας dg τὸν ἀέρα ἐν 


μέσῳ τῆς πόλεως Ῥώμης" xol ηὔξατο ὃ Πέτρος καὶ κατηνέχϑη C 


Σίμων ὃ μάγος ἐκ τοῦ ἀέρος εἷς τὴν γῆν ἐπὶ τὴν πλατεῖαν καὶ 

ἐψόφησε. καὶ τὸ λείψανον αὐτοῦ κεῖται ἐκεῖ ἕως ἄρτι ὅπου ἔπε- 

σε, καὶ ἔχει πέριξ κάγχελλον λίϑινον" καὶ ἀχούει ὃ τόπος ἐχεῖνος 
ϑοἔχτοτε τὸ Σιμώνιον. 

᾿ἀχούσας δὲ Νέρων ὃ βασιλεὺς ὅτι ἐφονεύϑη ὑπὸ τοῦ Πέτρου 

ὃ Σίμων, ἠγανάκτησε" καὶ ἐχέλευσεν αὐτὸν συσχεϑέντα ἀποϑα- 


1. ἐλεχθέντος Ox. Φ. παλαιτίου Ox. 18. εἶπεν] Fort. εἶπες. ἔφης 
Cedrenus p. 211. A. 17. πλατεῖαν Ch., πλατίων cod., πλατείαν Ox. 


n: tum Simonem, Christum sese falso venditantem, tum Petrum, qui a 
illato Christi abnegati convictus fuerat, ex palatio ejici jussit. 

Deinceps eque Romae commorati sunt, de Miraculis edendis invi- 
eem certantes. Et quidem Simon Magus, Tauro megno in medium ad- 
docto, cum ei in aurem aliquid immussitasset , expiravit statim "Taurus; 
admirantibus Simonem omnibus. Petrus vero, Deum precatus, 'Taurum, 
in vitam revocatum, domino restituit. Petro itaque primas dederunt 
omnes dicentes, Mortuum vitae restituere, majus esse miraculum. Sed 
et plurima etiam alia miracula ediderunt, invicem certantes; quae qui- 
dem scripta sunt in Actis Sanctorum Apostolorum. Caeterum Simon Ma- 

, in coelos ascensurum se venditans, Petri Apostoli precibus occubuit. 
Dixerat enim Petro Simon; Τὺ dicis, Christum Deum tuum in Coelos 
ssumptum fuisse: ecce me ἡ) μον) in Coelos assumptum. Petrus itaque, 
cum in medio urbis Romae Magicis artibus sublimem eum in aérem effer- 
ri videret, Deum ipse precatus est: et repente Simon, magno cum soni- 
tu in plateam decidens, [interiit] Reliquiae autem ejus, eodem quo de- 
cidit loco, recondebantur; qui cancellis lapideis undique septus, exinde 
Simonium adhuc usque appellatur. 

Nero autem Imperator, audito Simonem a Petro interfectum 6256, 
ira commotus, Petrum quoque comprehensum occidi jusmit. Petrus autem 


O 830 





256 IOANNIS MALALAE 


vHy, καὶ ἣ μόνον ἰχρατήϑη ὃ ἅγιος Πέτρος, ἐπέδωκε τὸ ἔνδυμα 


τῆς ἐπισκοπῆς Ρώμης «ίνῳ ὀνόματι, μαϑητῇ αὐτοῦ " ἠκολούϑει ᾿ 
γὰρ αὐτῷ ὅτε ἐκρατήϑη. ὃ δὲ αὐτὸς ἅγιος Πέτρος γέρων. ὑπῆρχε 
Ὁ τῇ ἡλικίᾳ διμοιριαῖος, ἀναφάλας, κονδόϑριξ, ὁλοπόλιος τὴν κάραν 
καὶ γένειον, λευκός, ὑπύχλωρος, οἰνοπαὴς τοὺς ὀφθαλμούς, εὐ- ὅ 
“ πώγων, μακρόρινος, σύγνοφρυς, ἀνακαϑήμενος, φρόνιμος, ὀξύ- 
χολος, εὐμετάβλητος, δειλός, φϑεγγόμενος ὑπὸ πνεύματος ἁγίου 
καὶ ϑαυματουργῶν. 

Καὶ ἐγένετο μετὰ τὸν ἅγιον Πέτρον τὸν ἐπίσκοπον, ἤτοι πα-- 
τριάρχην, Ρώμης ὀνόματι Δίνος, καϑὼς ὁ σοφὸς Εὐαέβιος ὁ 10 
Παμφίλου ἐχρονυγράφησεν. ᾿ 

Ὁ δὲ ἅγιος Πέτρος ὃ ἀπόστολος ἐμαρτύρησε σταυρωϑεὶς xa- 
ταχέφαλα, τοῦ αὐτοῦ ἀποστόλου ὁρκώσαντος τοῦτο τὸν ἔπαρχον 

o a3 ὅτι ἸΠὴ ὡς ὃ κύριός μου σταυρωϑῶ. καὶ ἐτελειώϑη ὃ ἅγιος Πέ- 
τρος ἐπὶ τῆς ὑπατείας ᾿Απρωνιανοῦ καὶ Καπίτωνος. 15 ' 

Ὁμοίως δὲ καὶ κατὰ τοῦ Πιλάτου ἠγανάκτησεν 0 αὐτὸς βα-- 

σιλεὺς Νέρων, καὶ ἐχέλευσεν αὐτὸν ἀποκεφαλισϑῆναι, λέγων, Διὰ 

τί ἐξέδωκε τὸν δεσπότην Χριστὸν τοῖς Ἰουδαίοις, ἄνδρα ἄμεμπτόν 

καὶ δυνάμεις ποιοῦντα; & γὰρ ὃ αὐτοῦ μαϑητὴς τοιαῦτα ϑαυ- 

μάσια ἐποίει, ὁποῖος ὑπῆρχεν ἐκεῖνος δυνατός ; | 920 

V 109 Ἐπὶ δὲ τῆς αὐτοῦ βασιλείας κατέφϑασεν εὐθέως dy τῇ Ρώμῃ 
καὶ ὃ ἅγιος Παῦλος πεμφϑεὶς ἀπὸ τῆς Ἰουδαίας χώρας παραστά- 
9. Λένῳ] ,Scr. Λίνῳ, ex Eusebio et Nicephoro Patriarcha; uti 


et Auctor ipse infra habet. Ch. 4. ἀναφαλλὰς Ox. 10. Ai- 
sog Ox. ibid. Εὐσέβιος } p. 875. 


quamprimum comprehensus esset, successorem in Episcopatu Romano de- 
signavit Linum quendam, ex discipulis suis: gum tum quoque cum pre- 
hensus fuit, sectatorem habuit. Erat autem D. Petrus aetate provectior, 
statura quae mediocrem excederet, recalvaster, crine curto, capite et men- 
to canus, colore pallente, oculis vini colorem referentibus, barbatus, na- 
sutus, junctis superciliis, proclivis, prudens, ad iram pronus, mutabilis, 
meticulosus, & spiritu S. loquens et miracula edens. : 

Linum vero post S. Petrum, Romanae sedis Episcopum, sive Patriar- 
cham fuisse, Eusebius Pamphili in Chronicis suis scriptum reliquit. 

Sanctus autem Petrus Apostolus Martyrium passus est, in crucem 
actus, capite ad terram verso: Praefectum enim juramento adstrinxerat, 
ne eodem quo Dominus modo crucifigeretur. Factum vero hoc, Apronia- 
no et Capitone Coss. 

Pilato quoque iratus Imperator Nero, caput ei amputari jussit; eo 
qued Dominum Christum, virum inculpatum et mirificum, Judaeis tradi- 
dinet. Si enim, inquit, discipulus talia potuerit, quam potens tandem 

erit ipse. 
., Ejusdem sub imperio S, Paulus etiam ex Judaea Romam mittitur, 
ibi causam dicturus: rium vero et ipse passus est, capite multatus, 


CHRONOGRAPHIA. L.X. 957 


σιμος" xal ἐμαρτύρησε xal αὐτὸς ἀποτμηϑεὶς τὴν κεφαλὴν τῇ 
πρὸ y' καλανδῶν ἰουλίων ἐπὶ τῆς ὑπατείας Νέρωνος καὶ “εντού- 
λου. καὶ ἐκέλευσεν ὁ βασιλεὺς Νέρων τὰ σώματα τῶν ἁγίων 
ἀποστόλων ταφῇ μὴ παραδοϑῆναι ἀλλ ἄταφα μεῖναι. ὑπῆρχε 
5 δὲ ὃ Παῦλος ἔτι περιὼν τῇ ἡλικίᾳ κονδοειδής, φαλαχρός, uiEonó- Ο 832 
λιος τὴν χάραν καὶ τὸ γένειον, εὔρινος, ὑπόγλαυχος, σύνοφρυς, 
λευκόχρους, ἀνθηροπρόσωπος, εὐπώγων, ὑπογελῶντα ἔχων τὸν 
χαραχτῆρα, φρόνιμος, ἠϑιχός, εὐόμιλος, γλυκύς, ὑπὸ πνεύμα-- 
τος ἁγίου ἐνθουσιαζόμενος καὶ ἰώμενος. 

10 Ἔπεμψε δὲ κατὰ τῆς Ἰουδαίας καὶ τῆς Ἱερουσαλὴμ ὃ αὐτὸς B 
βασιλεὺς Νέρων, καὶ πᾶσι καχῶς ἐχρήσατο, πολλοὺς φονεύσας 
στρατιωτιχῇ συμβολῇ, ὅτι τυραννίδι φερόμενοι ἐξεφώνησαν ὕβρι- 
στικὰς φωνὰς κατὰ τοῦ Νέρωνος, διότι ἀπεκεφάλισε τὸν Πιλᾶτον 
ὡς εἰς ἐκδίκησιν Χριστοῦ" καὶ ἦλϑεν elg αὐτὸν οὐ μὴν ἀλλὰ ὅτι 

15καὶ αὐθεντήσαντες τὸν ἡγεμόνα ἐσταύρωσαν τὸν Χριστόν" καὶ 
διὰ τοῦτο ἠγανάχτει xa αὐτῶν ὡς τυράννων, καὶ ἐσφάγησαν τότε 
ὑπὸ στρατιωτῶν ἐν τῇ συμβολῇ 6 ve ννας καὶ ὃ Καϊάφας. 

Παρέλαβε δὲ ὃ αὐτὸς Νέρων ἐν τῷ βασιλεύειν αὐτὸν χώραν 
ἄλλην ἐν τῇ Πόντῳ, πέμψας Πολέμωνα στρατηγὸν αὐτοῦ" καὶ 
$0inoígotv αὑτὴν ἐπαρχίαν, καλέσας αὐτὴν Πόντον Πολεμωνιακόν. C 
Ὃ δὲ αὐτὸς Νέρων ἔχαιρε τῷ Βενέτῳ μέρει πολύ. O 338 
Ἐπὶ δὲ τῶν χρόνων τῆς βασιλείας αὐτοῦ “Τουκανὸς ὃ σοφώ- 
τατος ἦν παρὰ Ῥωμαίοις μέγας καὶ ἐπαινούμενος. ἐπὶ δὲ τῆς 
2. Λεντούλλου Ox. — 5. φαρακλός Ox. 7. λευκόχρους Ch., λευ- 


xóylovg Ox. 19. ἄλλην Ch., &Ag» Ox. —— 20. Πολεμωνιαχύν Ch., 
Πολεμονιακόν Ox. 943. 'ἹΡωμαίοις] Ρωμαίους Ox. 


m Kal. Julias, Nerone et Lentulo Coss. Corpora autem Sanctorum Apo- 
3Aolorum insepulta projici mandavit Nero Imperator. Paulus vero, dum 
in vivis esset, statura erat curta, calvus, subcanus capite mentoque, naso 
decoro, subcaesius, superciliis junctis, cute candida, vultu florido, barba- 
tus, aspectu ridibundo, prudens, moribus probis, affabilis, blandus, Spiri- 
tm Sancto afflatus, morbosque sanandi potentia donatus. 

Nero autem Imperator, exercitu adversus Judaeos et Hierosolymam 
misso, pessime illos tractavit; plurimos etiam neci dedit: ad hoc incita- 
tus, quod rebelles ipsum opprobriis lacessissent, ob Pilatum, Christi in 
vindi , Capite multatum: sed et pro certo etiam acceperat, Praefe- 
ctum, Judaeorum ipsorum ímportunitate impulsum, Christum cruci affi- 
Xise, Hac Judaeorum strage perierunt Annas et Caiphas. 

Idem Imperator Nero, misso ex Ducibus suis Polemone, aliam Ponti 
regionem captam, in Provinciae formam redegit, et Pontum Polemonia- 
cum ppeliavi 

ero autem Factioni Venetae multum favebat. 

'Temperibus autem Neronis imperantis, floruit sapientissimus Luca- 

Bus, Poeta magni nominis apud Romanos. Caeterum Itorico et Tolpillia- 
Ioannes Malalas. 17 


D 





258 IOANNIS MALALAE 


ὑπατείας Ἰτορικοῦ xal Τολπιλλιανοῦ τοῦ xal Τροχέλου ἀφανὴς 
ἐγένετο Νέρων ὃ βασιλεὺς καὶ ἐτελεύτα, τῶν ἱερέων τῶν Ἑλλήνων 
κατασχευασάντων αὐτῷ διὰ πότου δόσεως, ὄντος τοῦ δόγματος 
τῶν Ἐπικουρείων τοῦ μετ' αὐτὸν λαβόντος παρὰ τῶν ἱερέων avv- 
ταξιν τῆς βασιλείας καὶ εἰσελϑόντος ἰδεῖν αὐτόν, ὡς ἄῤῥωστον, 5 
καὶ κεντήσαντος αὐτὸν ἐν τῷ παλατίῳ. καὶ τελευτᾷ ὃ αὐτὸς Νέ- 
ρων, ὧν ἐνιαυτῶν ξϑ', | 
D ἹΜΠετὰ δὲ τὴν βασιλείαν Νέρωνος ἐβασίλευσε Γαλβᾶς “7}ὕγου- 
στος μῆνας ζ΄. ἦν δὲ μακρός, γενναῖος, λευκόχρους, ὑπόστρα- 
βος, γρυπόρυγχος, μιξοπόλιος, μανιχός, ἐπὶ δὲ τῆς βασιλείας 10 
O 334 τοῦ αὐτοῦ Γαλβᾶ ταφῇ παρεδόϑησαν τὰ σώματα τῶν ἁγίων ἀπο-- 
στόλων κατὰ κέλευσιν τοῦ αὐτοῦ βασιλέως " ἐν δράματι γὰρ ἔκε-- 
λεύσϑη δοῦναι τὰ σώματα τῶν ἁγίων ἀποστόλων εἷς ταφήν. καὶ 
τελευτᾷ 0 Γαλβᾶς ἰδίῳ ϑανάτῳ ἐξαίφνης φλεβοτομηϑείς, ὧν. 
ἐνιαυτῶν μϑ'. 15 


Mirá δὲ τὴν βασιλείαν Γαλβᾶ ἐβασίλευσε “ούχιος Ὄϑων. 
μῆνας y. ἦν δὲ κονδοειδής, πλατύς, γενναῖος, ἁπλόϑριξ, μι-- 
E χρόφϑαλμος, ὑπόσιμος, ψελλός. ἐν δὲ τῇ αὐτοῖ βασιλείᾳ ὃ 
ἅγιος Ἰάκωβος ὃ ἀπόστολος, ὃ ἐπίσκοπος Ἱεροσολύμων καὶ πα- 
τριάρχης, ὃν ἐνεϑρόνισεν ὃ ἅγιος Πέτρος ἀντὶ ἑαυτοῦ ἀνιὼν ἐπὶ 20 


1. Ἰτορικοῦ καὶ Τολπιλλιανοῦ, τοῦ καὶ Τροχέλου ,,Chr. Alex. ha- 
bet, ᾿ϊεκαλικοῦ καὶ Τραχάνουι. Nero e medio sublatus est C. Ga- 
lerio 'T'rachalo Turpiliano et C. Silio Italico Coss. Scribendum ita- 
qve; ᾿Ιταλικοῦ καὶ Τυρπιλλιανοῦ, τοῦ καὶ Toerajov.* Ch. 

. ᾿Επικουρίων Ox. 8. 14. Γαλβὰρ Ox. 18. ὑπόσιμος, ψελ- 
λός Ch., ὑπόσημος, ψελός Ox. 


no, sive 'Trochelo Coss. Nero Imperator, e medio sublatus, interiit: Con- 
jurationem adversus eum agitantibus, ex haustu veneni, Graecorum sacer- 
dotibus. [5 enim, quem in regno successorem sacerdotes designaverant, 
dogmafis erat Epicureorum; qui palatium ingressus, tanquam visurus Im- 
peratorem aegrotantem eum oconfodit. Nero itaque diem supremum obiit, 
annos natus LxIX. 


Excepit Neronem Galba, qui regnavit menses vr. Erat autem pro- 
cerus, generosus, colore candido, substrabus, ungues habens aduncos, sub- 
canus, ad insaniam pronus. Hujus autem sub Imperio, Sanctorum Apo- 
stolorum corpora, jussu ipsius Imperatoris sepulturae tradita sunt: per in- 
somnium enim, ut hoc faceret, monitus est, Galba autem annum agens 
XLIX, ex venae sectione, subito mortuus est. 


Galbam excepit Lucius Otho; qui imperavit Menses rr, Erat hic 
statura brevi, lato corpore, fortis, crine molli et porrecto, oculis parvis, 
subsimus, balbus. Hujus sub Imperio D. Jacobus Apostolus, Hierosoly- 
marum Kpiscopus et Patriarcha, a B. Petro, cum Romam abiit, soi 





CHRONOGRAPHIA. L. X. 259 


“Ῥώμην, ἐτελεύτησε" καὶ παρέλαβε τὸ σχῆμα τῆς ἐπισχοπῆς Tego- 
σολύμων Συμεὼν ὃ καὶ Σίμων καὶ ἐγένετο πατριάρχης. 
Τελευτῷᾷ δὲ ὃ αὐτὸς Ὄϑων ἐτῶν vy' ἀῤῥωστήσας. 


ἹΜΠετὰ δὲ τὴν βασιλείαν Ὄϑωνος ἐβασίλευσε Βιτέλλιος Mi- V 110 


5 γουστος ἔτη 9' καὶ μῆνας η΄. ἦν δὲ διμοιριαῖος, εὔστηϑος, γλαυ- 
κός, πυῤῥάκης, δασυπώγων, εὐύόφϑαλμος, δειλός. ἐπὶ δὲ τῆς 
βασιλείας εὐθέως EnaSev-onó ϑεομηνίας Νικομήδεια, πόλις μεγά- 
λη, τῆς Βιϑυνίας μητρόπολις. καὶ πολλὰ αὐτοῖς τοῖς περισωϑ εἴ- 
σιν ἐχαρίσατο xal τῇ πόλει εἰς ἀνανέωσιν ὃ αὐτὸς βασιλεύς" ἦν 

10 γὰρ xal πρῴην παϑοῦσα ὑπὸ ϑεομηνίας καὶ ἐστραμμένη" καὶ 
ἀνήγειρεν αὐτήν. | 


O 335 


Ἐπὶ δὲ τῆς βασιλείας τοῦ αὐτοῦ Βιτελλίου Καίσαρος ἐτυράν-- ᾿ 


γησαν οἱ Ἰουδαῖοι καὶ ἐφόνευσαν Κυρήνιον τὸν ἄρχοντα αὐτῶν 


λιϑοβολήσαντες αὐτόν. τῷ δὲ À& ἔτει μετὰ τὴν τοῦ σωτῆρος B 


15 ἡμῶν καὶ ϑεοῦ ἀνάληψιν ἐπεστράτευσε κατ᾽ αὐτῶν ὃ Βιτέλλιος 
βασιλεύς, πέμψας στρατηγὸν ἑαυτοῦ Οὐεσπασιανὸν χαὶ Τίτον 
υἱὸν αὐτοῦ. xol ἐπέστησαν τῇ Ἰουδαίᾳ χώρᾳ, πολεμοῦντες αὐτὴν 
xol τὴν Ἱερουσαλήμ. καὶ ἐν τῷ πολεμεῖν αὐτὸν ἀπέϑανεν ἐν τῇ 
Pup ὃ Βιτέλλιος βασιλεὺς νόσῳ βληϑείς, ὧν ἐνιαυτῶν μη΄. 

9 . Kol μετ’ αὐτὸν ἀνηγορεύϑη βασιλεὺς ὃ ϑειότατος Οὐεσπα- 
σιανός, καὶ ἔστεψεν αὐτὸν ὁ στρατός, ἐπὶ τῆς ὑπατείας Ῥοούφου 
καὶ Καπιτιανοῦ. ἢν δὲ κονδοειδής, φαλαχρός, προγάστωρ, πο- 
λιός, πυῤῥάχης, ἔχων olvonatic ὀφϑαλμούς, πλάτοψις, ὀργί- 


18. Κυρήνιον Chron. p. 246. C, Χυρηναῖον Ox. 


locum substitutus, interiit: Hierosolymarum vero Episcopatum suscepit Sy- 
meon, qui et Simon , ibique sedit Patriarcha. 

Otho vero morbo correptus, interiit; annos natus LrrI. 

Othoni successit in Imperio Vitellius Augustus: qui regnavit annos 
Ix et Menses viri. Erat vero statura mediocrem superante, pectore fir- 
mo, oculis caesiis et pulchris, rufus, barba hirsuta, meticulosus. Hujus 
imperii sub initio divinam iram rursus experta est Nicomedia, urbs ma- 
gna et Bithyniae Metropolis: cum prius terrae motibus concussa, fere 
eversa funditus fuisset. Imperator autem incolis superstitibus et urbi de 
novo instaurandae pecuniam plurimam largitus est. 

Vitellio autem imperante, Judaei novis rebus studentes, Praefectum 
Cyrenaeum, lapidibus obrutum, neci dederunt. mperator itaque anno 
xxxv post Deum et Salvatorem nostrum in coelos assumptum contra eos 
arma movit, missis Vespasiano et filio ejus Tito ducibus; qui terram Ju- 
daeam et Hierosolymas hostiliter invadentes devastarunt. Vitellius inte- 
rim, post bellum hoc coeptum morbo correptus, Romae moritur, annum 
agens XLYIIL 

Post hunc Imperator ab exercitu salutatus est divinissimus. Vespasia- 
nus; Rufo et Capitiano Coss. Erat hic statura curta, calvus, ventriosus, 
«anus, colore rufo, oculis vini colorem referentibus, vultu patulo, iracun- 


O 336 


260 IOANNIS MALALAE 


Aog. xal ἐάσας Τίτον τὸν ἑαυτοῦ υἱὸν πολεμεῖν τὴν Ἰουδαίαν 
C χώραν ἦλϑεν ἐπὶ τὴν Ρώμην, καὶ ἐβασίλευσεν ἔτη 9 καὶ μῆνας (΄. 
ἐπὶ δὲ τῆς αὐτοῦ βασιλείας ἐγένετο διωγμὸς μέγας τῶν χριστιανῶν 
ἐπὶ τῆς ὑπατείας zfexlov καὶ Ρουστιχίου. τῷ δὲ λη ἔτει μετὰ τὲ 
ἀναληφϑῆναι τὸν σωτῆρα Χριστὸν ὃ Τίτος τὴν Ἰουδαίαν na-5 
ρέλαβε καὶ τὴν Ἱερουσαλὴμ ἐπὶ τῆς ὑπατείας Κομμόδου καὶ 
Ῥούου, βασιλεύοντος τοῦ πατρὸς αὐτοῦ Οὐεσπασιανοῦ" καὶ 
ἐπόρϑησε τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ πᾶσαν τὴν Παλαιστίνην καὶ τὸ ie- 
ρὸν τῶν Ἰουδαίων κατέστρεψεν ἐν τῇ αὐτῇ τῆς ἑορτῆς ἡμέρᾳ, ὅτε 
παρέλαβε τὴν πόλιν, καὶ ἀπώλεσε ψυχῶν μυριάδας ρί΄, ξίφεσιν 10 
O 337 αὐτοὺς καταχόψας" ἄλλας δὲ μυριάδας ιε΄ διαπέπρακεν αἴχμα- 
D λώτων νεανίσχων καὶ παίδων ἀῤῥενιχῶν καὶ παρϑένων χορα- 
σίων, καϑὼς καὶ ᾿Ιώσηπος ὃ σοφώτατος συνεγράψατο" Ἑβραῖος 
γὰρ ὑπῆρχε καὶ παρῆν ἐν τῷ πολέμῳ. καὶ πάσας δὲ τὰς ἐπαρ- 
χίας τῆς Ἰουδαίας ἀπώλεσεν ὃ Τίτος. ὃ δὲ σοφὸς Εὐσέβιος ὃ 15 
Παμφίλου συνεγράψατο οὕτως, ὅτι ἐν τῇ ἑορτῇ αὐτῶν τὸν 
Χριστὸν ἐσταύρωσαν οἱ Ἰουδαῖοι καὶ ἐν τῇ αὐτῇ ἑορτῇ πάντες 
ἀπώλοντο, τοῦ σωτῆρος ἐχδεδωκότος αὐτούς. τρεῖς δὲ μετὰ ταύ-- 
της πορϑήσεις εἰσὶ τῆς Ἱερουσαλήμ, καϑὼς ὃ σοφώτατος Εὐσέ- 
βιος συνεγράψατο. 90 
Ὁ δὲ Τίτος ϑριαμβεύσας τὴν νίκην ἀπῆλϑεν ἐπὶ τὴν Ῥώμην" 
Οὐεσπασιανὸς δὲ ἐκ τῆς Ἰουδαϊκῆς πραίδας ἔχτισεν ἐν τῇ “Ἄντιο-- 


8. αὐτοῦ Ch., ἑαυτοῦ Ox. — 5. ὁ] ὁ δὲ Ox. 7. Ῥούου] Ῥού- 
ov Ch. ibid. αὐτοῦ] αὑτοῦ Ox. 19. Ἰώσηπος] Conf. Bel. 
ud. VI. 9. et Mai, ad Euseb. p. 376. 18. τρεῖς — πορϑήσεις 

εἰσί Achurfleisch, Notit. Bibl. Vinar. p. 56., τρὶρ — πορϑηϑεί- 

σης Ox. 


dus. Belli autem Judaici cura Tito filio, commissa, ipse Romam profe- 
ctus est: ubi imperavit annos ΙΧ et Menses x. Hujus sub imperio, Chri- 
stani persecutionem gravem perpessi sunt, Decio et Rusticio Coss. An- 
no autem xxxvin post Christum Salvatorem in Coelos assumptum, Com- 
modo et Rufo Coss. Imperatoris Vespasiani filius 'T'itus, Judaeam, Hiero- 
solymas, totamque adeo Palaestinam occupatam vastavit; urbeque ipso 
Fesü die capta, Judaeorum templum evertit: undecies autem centena 
milia Judaeorum gladio interfecit; centum vero et quinquaginta millia 
juniorum utriusque sexus hastae subjecit; Judaeae quoque Praefecturas 
omnes sustulit: uti testatur sapientissimus Josephus Judaeus, qui et ipse 
huic bello interfuit. Sed et memoriae prodidit etiam sapiens Eusebius 
Pamphili, Judaeos omnes, eodem ipso Festo, exitio datos fuisse, quo Chri- 
stam cruci affixerant; Salvatore nostro illos in manus hostium suorum 
tradente. "Tertia vero haec est Hierosolymarum devastatio; uti idem sa- 
pientissimus Eusebius memoriae prodidit, 

Titus autem, trumpho de Judaeis celebrato, Romam reversus est. 
Vespasianus autem, ex praeda Judaica, ante Antiochiae magnae portam, 


CHRONOGRAPHIA. L. X. 261 


zelo τῇ μεγάλῃ và λεγόμενα Χερουβὶμ πρὸ τῆς πύλης τῆς πόλεως. 
ἐχεῖ γὰρ ἔπηξε τὰ Χερουβὶμ τὰ χαλκᾶ ἃ εὗρε Τίτος ὃ αὐτοῦ υἱὸς ἐν E 
τῷ ναῷ Σολομῶντος πεπηγμένα, καὶ ὅτε τὸν ναὸν ἔστρεψεν, ἀφεί- 
λατο αὐτὰ ἐκεῖϑεν καὶ ἐν “Ἀντιοχείᾳ αὐτὰ ἤνεγκε σὺν τοῖς Σεραφίμ, 

5 ϑριαμβεύων τὴν κατὰ Ἰουδαίων γενομένην νίκην ἐπὶ τῆς αὐτοῦ βα- 
σιλείας, [στήσας ἄνω στήλην χαλκῆν] εἰς τιμὴν τῇ σελήνῃ μετὰ τεσ- Ο 338 
σάρων ταύρων προσεχόντων ἐπὶ τὴν Ἱερουσαλήμ νυχτὸς γὰρ αὐτὴν 
παρέλαβε λαμπούσης τῆς σελήνης. ἔκτισε δὲ καὶ τὸ ϑέατρον Δάφνης V 111 
ἐπιγράψας ἐν αὐτῷ, "ES πραίδα Ἰουδαία. ἦν δὲ πρῴην ὃ τοῦ αὐ- 

10708 ϑεάτρου τόπος συναγωγὴ τῶν Ἰουδαίων" καὶ πρὸς ὕβριν αὐ-- 
τῶν τὴν συναγωγὴν αὐτῶν λύσας ἐποίησε ϑέατρον, στήσας ἕαυ-- 
τῷ ἄγαλμα μαρμάρινον ἐχεῖ, ὕπερ ἕως τῆς νῦν ἵσταται. 

Ἔκτισε δὲ καὶ ἐν Καισαρείᾳ τῆς Παλαιστίνης ἐκ τῆς αὐτῆς 
Ἰουδαϊκῆς πραίδας ὃ αὐτὸς Οὐεσπασιανὸς ὠδεῖον μέγα πάνυ, 
Ιϑεάτρου ἔχον διάστημα μέγα, ὄντος καὶ αὐτοῦ τοῦ τόπου 
πρῴην συναγωγῆς τῶν Ἰουδαίων. 
"Enoínas δὲ καὶ ἐπαρχίαν BMaxtdovlay δευτέραν, ἀπὸ τῆς πρώ- B 
της αὐτὴν ἀπομερίσας. 
— "Eni δὲ τῆς αὐτοῦ βασιλείας ἔπαϑεν ὑπὸ ϑεομηνίας ἥ Κόριν- 
309υς, μητρόπολις τῆς Ελλάδος, μηνὶ ἰουνίῳ τῷ καὶ δαισίῳ κ', ἑσπέ- 
ρας βαϑείας. καὶ ἐχαρίσατο τοῖς ζήσασι καὶ τῇ πόλει πολλά. 
ἔχτισε δὲ καὶ slg Παννονίαν καὶ εἰς Κομμαγενίαν τὰς ἐπαρχίας 


- 


6. εἰς τιμὴν τῇ σελήνῃ ,Supplendum ex Chr. Alex. σεήσαρ ἄνω 
στήλην zelum. εἰς m ᾿τῆς σελήνης.“ Ch. V. Chron. p. 247. C. 
15. ἔχοντος) ,, Forte scr. ἔχον." Ch. — 20. Ζεσίῳ Ox. 


fabricam illam, quae Cherubim appellatur, erexit. Ibi enim posuit Che- 
rubinos illos aereos, quos una cum Seraphinis, everso Salomonis templo, 
Titus filius inde avexerat et ad Antiochiam, de Judaeis devictis trium- 
phum ibi acturis deportaverat: sed et columnam etiam aeream Lunae po- 
suit, cum 'Tauris quatuor Hierosolymam respicientibus: eo quod urbem 
internoctu cepisset, Luna illucescente. Daphnes etiam "Theatrum condidit, 
cum hac Inscriptione: Ex praeda Judaea. Quo vero loco "Theatrum con- 
didit, olim stetit Synagoga Judaeorum; qua eversa, Theatrum ibidem 
per contumeliam excitavit; statua etiam sua eodem loco ex Marmore ere- 
€a; quae ad hunc usque diem ibi visitur. . ^ 

idem Vespasianus in Caesarea quoque Palaestinae Odeum plane am- 
lum et Theatri instar, ex Judaeorum spoliis, eodem etiam loco, quo 
udaeorum antea steterat Synagoga, extruxit. I 

Macedoniam vero secundam, a prima separans, in Provinciam fecit. 

Ejusdem sub Imperio, divinam iram passa est Corinthus, Helladis 
Metropolis, Desii, sive Junii xx, nocte intempesta: incolis itaque soper- 
stitibus, urbique instaurandae, multa largitus est. Multa etiam per Pan- 
aoniam et Comagenam Provincias extruxit; Europam etiam a 'Thracia 


262 IOANNIS MALALAE 


O 339 πολλά. καὶ τὴν Εὐρώπην δὲ ἀπὸ Θράκης ἐμέρισε, κτίσας Hod- 
χλειαν πόλιν τὴν πρώην λεγομένην Πείρινϑον᾽ ἥντινα ἐποίησε 
* μητρόπολιν, δοὺς αὐτῇ ἄρχοντα. ἔκτισε δὲ καὶ ἐν “Αντιοχείᾳ τῇ 
μεγάλῃ πλησίον τοῦ ϑεάτρου ἱερόν, ὃ ἐπεχάλεσε τῶν ᾿Αγέμων. 
C Νόσῳ δὲ βληϑεὶς xal πάρετος γενόμενος ἐτελεύτα, ὧν ἐνιαυ- 5 
τῶν οα΄. 
ἹΠετὰ δὲ τὴν βασιλείαν αὐτοῦ ἐβασίλευσε Τίτος ὃ υἱὸς αὐτοῦ 
O 840 ἔτη β΄. ἦν δὲ μακρός, λεπτός, εὔχροος, ἁπλόϑριξ, σπανός, 
μικρόφϑαλμος, κονδόϑριξ. καὶ πάϑει ἀνιάτῳ βληϑεὶς ἀπέ- 
 9avev, ὧν ἐνιαυτῶν uff. 10 
ἹΠετὰ δὲ τὴν βασιλείαν Τίτου ἐβασίλευσεν ὁ ϑειότατος Ζ7ο- 
μετιανὸς Er ιε΄ καὶ μῆνας β΄. ἦν δὲ μαχρός, λεπτός, λευκός, 
ξανϑός, κονδόϑριξ, γλαυκός, ὑπόχυρτος, φιλόσοφος ἄχρος. 
ἐπὶ δὲ τῆς αὐτοῦ βασιλείας διωγμὸς χριστιανῶν ἐγένετο" ὅστις 
D xai τὸν ἅγιον Ἰωάννην τὸν ϑεολόγον ἀνήνεγκεν ἐν τῇ Ῥώμῃ καὶ 16 
ἐξήτασεν αὐτόν. καὶ ϑαυμάσας τοῦ αὐτοῦ ἀκοστόλου τὴν σο-- 
φίαν ἀπέλυσεν αὐτὸν λάϑρᾳ ἀπελϑεῖν εἰς Ἔφεσον, εἰπὼν αὐτῷ, 
ὮἌπελϑε καὶ ἡσύχασον ὅϑεν ἦλϑες. καὶ ἐλοιδορήϑη" καὶ ἐξώρι-- 
σεν αὐτὸν εἰς Πάτμον. πολλοὺς δὲ ἄλλους χριστιανοὺὶς ἐτιμω- 
ρήσατο, ὥστε φυγεῖν ἐξ αὐτῶν πλῆϑος ἐπὶ τὸν Πόντον, καϑὼς 90 
Βώττιος ὃ σοφὸς χρονογράφος συνεγράψατο κατ᾽ αὐτῶν. 
Ο 841 Ὃ δὲ αὐτὸς βασιλεὺς Ζομετιανὸς ἐφίλεε τὸν ὀρχηστὴν τοῦ 


5. πάρετος Ch., πάραιτος Ox. 16. ἐξήτασεν Ch., éfaírecey Ox. 


. sejungens, ex Perintho antea vocata, Heracleam urbem condidit; Prae- 
fectoque ei dato, Metropolim esse voluit. "Templum etiam Antiochiae 
Magnae, quod Pentorum appellavit, juxta "Theatrum extruxit. 

Morbo deinde correptus, membrorum vi jam resoluta, diem suum 
obiit, annos natus Lxxr. 

Hunc excepit Titus filius; qui imperavit annos m. Erat vero pro- 
cerus, gracilis, colore venusto, crine lento, brevique et raro, oculis par- 
vis. Morbo autem insanabili correptus, fatis concessit, annum agens ΧΕΙ. 

Post 'Titum in Imperio successit divinissimus Domitianus; qui regna- 
vit annos xv et menses ri. Erat hic statura procera, gracilis, candidus, 
crine rufo curtoque, oculis caesiis, subcurvus, summusque Philosophus. 
Hujus sub imperio, Christianorum-erat Persecutio: Imperator autem Ro- 
mam adduci jussit D. Joannem '"Theologum; uti examini eum subjiceret : 
miratus autem Apostoli sapientiam , Ephesum redeundi clam ei copiam fe- 
cit, dicendo: Ad locum unde venisti jn pace redeas. Ob hoc autem ex- 
probratus, in Patmum eum relegavit. Sed et alios etiam ex Christianis 
quamplurimos suppliciis affecit: itaque fuga sibi consulentes, in Pontum 
se receperunt: sicut haec ἃ Bottijo sapiente Chronographo literis tradita 
aunt. 


Imperator autem Domitianus summe charum sibi babuit Paridem quen- 





φ 


CHRONOGRAPHIA. L.X. - 263 


Πρασίνου μέρους τῆς Ῥώμης τὸν λεγόμενον Πάριδα. περὶ ov: 


καὶ ἐλοιδορεῖτο ἀπὸ τῆς συγχλήτου “Ῥώμης καὶ Ἰουβεναλίου τοῦ 
ποιητοῦ τοῦ Ῥωμαίου, ὡς χαίρων εἰς τὸ Πράσινον. ὅστις βασι- 
λεὺς ἐξώρισε τὸν αὐτὸν Ἰουβενάλιον τὸν ποιητὴν ἐν Πενταπόλει 
δἐπὶ τὴν “ιβύην, τὸν δὲ ὀρχηστὴν πλουτίσας ἔπεμψεν ἐν “4»-- 
τιοχείᾳ τῇ μεγάλῃ ἐπὶ τὸ xd αὐτὸν οἰχεῖν ἔξω τῆς πόλεως. 
ὅστις Πάρις ὀρχηστὴς ἐκεῖ ἀπελθὼν ᾧκει ἔξω τῆς αὐτῆς πό- 
λεως, κτίσας ἑαυτῷ οἶχον προάστειον καὶ λουτρόν, ὕπερ ἐστὶν ἕως 
τῆς νῦν, τὸ λεγόμενον Παράδεισος καὶ ὃ οἶκος" κἀκεῖ τελευτή- 
ἴοσας κεῖται ἐν σορῷ ὕπισϑεν τοῦ οἴκου ἐν τοῖς κήποις αὐτοῦ. 

Ὁ δὲ αὐτὸς Δομετιανὸς ἔκτισεν ἐν “Ἀντιοχείᾳ τῇ μεγάλῃ Or 
μύσιον λουτρὸν τὸ λεγόμενον τῆς Ἰηδείας, διότι ἄγαλμα ἔστη-- 
σεν ἐν αὐτῷ ϑαυμαστὸν τῇ IMyósle* καὶ οὕτως αὐτὸ τὸ δημόσιον 
λουτρὸν ἐχάλουν οἱ πολῖται xal οὐχέτι τὸ ΖΙομετιανόν" τὸ δὲ αὖ-- 
15 τὸ δημόσιον ἦν κεκτισμένον παρὰ τὸ ὅρος πλησίον τοῦ μονομα-- 
χίου καὶ τοῦ ἱεροῦ τῆς “φροδίτης. ἔκτισε δὲ ἐκεῖ ὃ αὐτὸς βασι- 
λεὺς καὶ ἱερὸν τοῦ ““σκληπιοῦ. 

Ἦν δὲ τοῖς χρόνοις τῆς βασιλείας τοῦ αὐτοῦ 4ομετιανοῦ ὃ 
σοφώτατος ““πολλώνιος ὃ Τυανεύς" καὶ ἤχμαζε,περιπολεύων καὶ 
ϑυπαγταχοῦ ποιῶν τελέσματα εἰς τὰς πόλεις καὶ εἰς τὰς χώρας. 
ὕστις ἀπὸ τῆς Ῥώμης ἐξελϑὼν κατέλαβε τὸ Βυζάντιον" καὶ tio- 
ελϑὼν εἰς Βυζούπολιν, τὴν νῦν λεγομένην εὐτυχῶς Κωνσταντι- 


5. πλουτίσας Suidas v. Ἰουβενάλιος, πλουτήσας Ox. 9. Παράδει- 
cog] Παρίδειον (praestat Πάριδος) ὡς Franckius Quaest. altera de 
Iuvenalis Vita p. 25. 26. 17. 4ox4gx(ov Ox. 19. ἔκμαξε Ox. 


dam, Presinae Factionis Saltatorem: cumque ob hoc ἃ Senatu, ipsoque 
etiam Javenale Poeta probris lacessitus esset, Juvenalem in Pentapolim 
Libyae relegavit; Saltatorem vero muneribus onustum , Antiochiam ma- 
£nam adire, ibique extra urbem habitare jussit. Paris itaque Saltator 
Antiochiam profectus est, extraque urbem extructis sibi suburbicanis ae- 
dibus Balneoque, ibi habitavit. Aedes autem hae usque adhuc visuntur: 
Paradisus et Domus, vocatae. lbi etiam in hortis, aedes illas a tergo 
respicientibus, mortuus Paris tumulo jacet conditus. 

Idem Domitianus Antiochiae magnae publicum extruxit Balneum, 
Medeae, dictum: eo quod stupendum ibi Medeae simulachrum in medio 
collocasset. Hujus itaque a nomine Antiochenses, non autem Domitianum 
appellitarunt. Balneum autem hoc juxta Monomachium, Venerisque tem- 
plum positum est. Enxtruxit etiam Imperator idem Antiochiae tempium 
Aesculapio. 


V 112 


O 842 


Domitiani sub Imperio floruit sapientissimus ille Apollonius 'Tyanen- ᾿ 


sis; qui peragratis omnibus fere regionibus atque urbibus, T'elesmata 
ubique fecit. Hic Roma relicta, Byzantium pervenit: et ingressus illam 
olim Byzi urbem, nunc vero majori sua Fortuna, Constantinopolim, Ci- 


264 J IOANNIS MALALAE 


γούπολιν, ἐποίησε καὶ ἔχεῖ πολλὰ τελέσματα παρακληϑεὶς ὑπὸ 
τῶν Βυζαντίων, τὸ τῶν πελαργῶν καὶ τὸ τοῦ «ύκου ποταμοῦ 
τοῦ κατὰ μέσου τῆς πόλεως παρερχομένου καὶ τὸ τῆς χελώνης 
καὶ τὸ τῶν ἵππων καὶ ἄλλα τινὰ ϑαυμαστώ" καὶ λοιπὸν ἀπὸ τοῦ 
Βυζαντίου ἐξελϑὼν ἐποίεε εἰς τὰς ἄλλας πόλεις ὃ αὐτὸς 2403-5 
Ο 848 λώνιος τελέσματα. καὶ ἦλϑεν ἐπὶ τὴν Συρίαν ἀπὸ Τυάνων, καὶ 
εἰσῆλϑεν ἐν "Ἀντιοχείᾳ τῇ μεγάλῃ καὶ ἤτησαν αὐτὸν οἱ ᾿ΑἌντιο-- 
χεῖς χτήτορες ποιῆσαι κἀκεῖ τελέσματα περὶ ὧν ἐδέοντο. καὶ 
ἐποίησεν εἷς τὸν βοῤῥᾶν ἄνεμον, ϑήσας τὸ αὐτὸ τέλεσμα κατὰ 
τὴν ἀνατολικὴν πόρταν. ὁμοίως δὲ ἐποίησε τέλεσμα ἐν αὐτῇ 10 
C τῇ πόλει καὶ διὰ τοὺς σκορπίους, πρὸς τὸ μὴ τολμᾶν αὐτοὺς πλη- 
σιάζειν τῇ χώρᾳ" καὶ ἔϑηκε τὸ αὐτὸ τέλεσμα ἐν μέσῳ τῆς nó- 
λεως, ποιήσας χαλκοῦν σκορπίον καὶ χώσας αὐτόν, πήξας ἐπάνω 
κίονα μιχρόν. καὶ ἐγένοντο ἀφανεῖς οἱ σχορπίοι ἐκ τῆς ἐνορίας 
᾿Αντιοχείας πάσης. ἐποίησε δὲ καὶ ἄλλα πολλὰ ἐκεῖ. ἤτησαν δὲ 16 
αὐτὸν οἱ πολῖται ἵνα ποιήσῃ τέλεσμα πρὸς τοὺς κχώνωπας, elg 
τὸ μὴ ἔχειν κώνωπας τὴν αὐτὴν πόλιν ᾿Αντιόχειαν. καὶ ἐποίησε, 
κελεύσας αὐτοῖς ἵνα τῇ ἑβδόμῃ τοῦ δαισίου τοῦ καὶ Ἰουνίου μη-- 
γὺς ἐπιτελῆται ἐν αὐτῇ ᾿Αντιοχείᾳ τῆς Συρίας τὸ ἱππικὸν τὸ ἀπὸ 
Γράστης τοῦ αὐτοῦ Ouiclov μηνός " ἀλλὰ τῇ νεομηνίᾳ τοῦ δαισίου 20 
μηνὸς ϑήσας τὸ τέλεσμα, τῇ ἑβδόμῃ τοῦ αὐτοῦ μηνὸς ἐπιτρέψας 
D ἵνα πάντες ἐν τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ τοῦ ἱπποδρομίου τῆς Γράστης βα- 
. στάζουσιν ἐπάνω καλάμων ὁλόσφυρον στηϑάριν μολιβοῦν, ἔχον- 


9. πελάργων Ox. 8. κατὰ μέσον] κατὰ μέσον Chron. Pasch. p. 
250. B. Conf. supra p. 84. E. infra 122. B. — ibid. τὸ Ch., Chron, 
τοῦ Ox. 9. Βοῤῥαν Ox. 18. 20. 4eoíov Ox. 


viui rogatu, 'Telesmata ibi plurima confecit; nempe. adversus Ciconias 
et Lycum fluvium, qui urbem secat mediam, "Testudines item et equos 
[ferocientes:] alia etiam mirabilia operatus est. Byzantio deinde disce- 
dens, aliis etiam in urbibus 'lelesmata confecit. 'l'yana vero Syriam 
profectus, Antiochiam Magnam pervenit, ubi & Primoribus urbis roga- 
tus est, uti illic etiam 'T'elesmata contra quaedam urbis incommoda con- 
ficeret. Unum itaque adversus Ventum Aquilonarem paravit; quod ad 
portam urbis Orientalem collocavit. 'Telesma etiam aliud eadem urbe 
adversus Scorpios effecit, ad eosdem a regione illa propellendos.  Fuso 
enim Scorpio aereo, et urbe media sub terra recondito, columnam ei 
parvam superimposuit ; quo facto evanuerunt Scorpii, nec urbem partesve 
vicinas ultra infestarunt, Plurima item alia ibidem confecit. Rogatus 
vero a civibus Antiochenis; uti Telesma adversus Culices, urbem suam 
infestantes, conficeret; votis eorum annuit. 'Telesmate itaque, ipso No- 
vilunii die mensis Junii confecto; uti mensis ejusdem die septimo, Eque- 
stre Certamen, Grastense dictum, menseque Junio agitari solitum, cele- 
braretur ad hunc modum. Dicto Solennitatis Grastensis dio, mandavit, 





CHRONOGRAPHIA. L. X. . 966 


τα λεμὶν τοῦ “ρεως, xal ὑποκάτω τοῦ καλάμου σκουτάριον xgt- O 944 


uáutvov ἀπὸ δέρματος ῥουσίου ἐντεῦϑεν, κἀκεῖθεν δὲ παραμῆ- 
ριν ἀπὸ καλαμίου χρεμώμενον ὡσαύτως, λινῷ ῥάμματι δεδεμένα, 
εἰρηκὼς αὐτοῖς κράζειν εἰσελαύνοντας καὶ λέγειν, ᾿Ακώνωπα τῇ 
$nóÀ&, καὶ μετὰ τὸ ἀπολῦσαι τὸ ἱπποδρόμιον ἕκαστον ἀποτίϑε- 
σϑαι αὐτὸ εἰς τὸν ἰδίον οἶκον. καὶ οὐκέτι ἐφάνη ἐν ᾿Αντιοχείᾳ τῇ 
μεγάλῃ κώνωψ. 
Ἔν τῷ δὲ περιέρχεσϑαι τὸν αὐτὸν ᾿“πολλώνιον τὸν Τυανέα 
xal ἱστορεῖν τὴν αὐτὴν “Αντιόχειαν μετὰ τῶν κτητόρων τῆς πό- 


ἴθλεως τοποϑεσίαν, εἶδεν ἐν μέσῳ τῆς αὐτῆς πόλεως κίονα ἑστῶτα K 


πορφυροῦν καὶ μὴ ἔχοντα ἐπάνω τί ποτε, ἀλλὰ καὶ αὐτὸν τὸν 
κίονα ὑπὸ τυφωνικοῦ πυρὸς φλογισϑέντα. καὶ ἐπερωτήσας περὶ 
αὐτοῦ, τί ἐστε τοῦτο, ἔμαϑε παρ᾽ αὐτῶν ὅτι μετὰ τὸ πάϑος τῆς 
πόλεως τὸ ἐπὶ Γαΐου Καίσαρος ΖΔεβῥβόριός τις φιλόσοφος τελε- 
15 στὴς ἐποίησε τὸ τέλεσμα τοῦτο ὥστε δονουμένην τὴν πόλιν ὑπὸ 
σεισμοῦ μὴ πίπτειν, στήσας τὸν κίονα καὶ ὑπεράνω αὐτοῦ στη- 
ϑάριν μαρμάρινον, καὶ ἐκ τῷ στήϑει αὐτοῦ ἔγραφεν, ἌἌσειστα, 
ἄπτωτα. καὶ τυφωνικοῦ πυρὸς ὑπὸ τῆς ἀστραπῆς γενομένου, 
καυϑὲν τὸ ἐπάνω τοῦ κίονος στηϑάριν ἔπεσε, καὶ δεδοίχαμεν 
90 μὴ πάλιν πάϑῃ 7j πόλις ἡμῶν. ἀλλὰ παρακλήϑητι καὶ ποίησον 
σὺ αὐτὸς τέλεσμα, ἵγα μὴ πάϑῃ ἔτι ταρασσομένη 7 πόλις. ὃ δὲ 


1. κρεμάμενον Ch., χρεμμώμενον Ox. 8. κρεμάμενον Ch., κρεμ- 
μάμενον Ox. — ibid. δεδεμένα Ch., δεδεμμένα Ox. 9. τὴν av- 
τὴν ᾿Δντιόχειαν post περιέρχεσθαιε ponenda sunt. 


ut unusquisque civium plumbeam imagunculam solidam, Martis vultus re- 
ferentem, calamo affixam gestaret ; hinc vero scutum 8 calamo demissum, 
pu russeae alligatum; illinc gladiolum, filo lineo similiter annexum ha- 
et: ad hunc autem modum instructi omnes, inter equitandum inclama- 
rent; Pacet urbs Culicibus: Peracta vero Celebritate, domi apud se ima- 
gunculam reponeret unusquisque. Hoc factum est; nec deinceps Antio- 
chiae culex apparuit unquam. ΝΞ 
Apollonius autem ''yanensis, dum primoribus comitatus, Antiochiam 
Urbem perlustraret, ejus situm observaturus, in columnam incidit porphy- 
reticam,, urbis in medio positam; vidensque nihil ei impositum esse, sed 
et ipsam quoque columnam typhonicis ignibus tactam fuisse; Quid hoc 
sibi vellet, ab eis interrogavit. Responderunt illi; Debborium quen- 
dam, Philosophum et telestam, post urbem Caii Caesaris sub imperio 
terrae motibus concussam, Columnam eam ibi statuisse, simulachro mar- 
moreo ei superimposito; cujus pectori haec inscripsit; Immota, Inconcus- 
sa, Hoc autem fecit, urbis in tutelam; ne terraemotibus agitata corrue- 
ret, Caeterum Typhonids deinde ignibus ex fulgure accidentibus, si- 
mulachrum columnae impositum, ignibus correptum, in terram corruit: nos 
vero de urbe nostra metuimus, ne eadem rursus pessura sit. "Te itaque 
exoratum habeamus, uti parato T'elesmate, urbem in posterum inconcus- 


V 113. 


O 345 





266 IOANNIS MALALAE 


P4 
Ἀπολλώνιος στενάξας ἀνεβάλετο τοῦ ποιῆσαι ἄλλο τέλεσμα περὲ 
σεισμῶν. καὶ ἑωρακότες αὐτὸν στενάξαντα, ἐπέμειναν παρακα-- 
λοῦντες αὐτόν" καὶ λαβὼν δίπτυχον ἔγραψε ταῦτα. Kol σύ, τά- 
λαινα “Ἀντιόχεια, δὶς πάϑοις" ἀλλὰ καὶ πάλιν ἐλεύσεται καιρός, 
ὅτε δὴ ἐπὶ πήμασι κεῖσε σεισμοῖς" δὶς δ᾽ αὖϑ' πυρὶ καύσαι ὃ 5 
B παρ᾽ αἰγιαλοῖς ᾿ρέντησι" εἰ μὴ πάλιν πάϑοις. καὶ ἐπιδέδωχε 
τὸ δίπτυχον τοῖς αὐτοῖς ᾿Αντιοχεῦσι χτήτορσι. καὶ ἐξορμήσας 
ἀπὸ τῆς τοῦ “Ἀντιόχου πόλεως κατῆλϑεν εἰς Σελεύχειαν τῆς Συ- 
οίας" καὶ ἀπέπλευσεν ἐπὶ τὴν “ἴγυπτον. ἔζησε δὲ 0 αὐτὸς .“4πολ-- 
λώνιος ἔτη τριάκοντα καὶ τέσσαρα καὶ μῆνας ὀκτώ, χαϑὼς 440-10 
μνῖνος ὃ σοφώτατος χρονογράφος συνεγράψατο ταῦτα. 
Ὃ δὲ αὐτὸς ϑειότατος 4ομετιανὸς βασιλεὺς ἔκτισεν εἷς τὴν 
O 346 Ἰσαυρίαν πόλιν, ἥντινα ἐκάλεσε Ζομετιανούπολιν. ἐφόνευσε δὲ 
ἀγανακτήσας ὃ αὐτὸς Ζομετιανὸς τὸν περιβόητον “Ἰσκληπίονα, 
εἰπόντα αὐτῷ ὅτι Σφαζόμενος vtÀevrüc* καὶ μετ᾽ ὀλίγον καιρὸν 15 
C χκατασχευασϑεὶς ὑπὸ τῆς συγκλήτου ὃ αὐτὸς Δομετιανός, ὡς clo- 


8. Kal σὺ — πάλιν πάϑοις Οὐαί σοι, τάλαινα πόλις, ὅτι σεισμοῖ- 
σι πολλοῖς xal πυρσοῖς κατενεχϑήσῃ. κλαύσεται δέ σε καὶ ὁ παρ᾽ 
αἰγιαλοῖς ᾿Οὀῤῥόντης Cedrenus p. 246. B. Unde qui apud Malalam 
reponat οὐαί σοι, idem facere debebit vol. II. p. 61. B. καὶ σύ, τά- 
λαινα πόλις, ᾿Αντιόχου οὐ κληϑήση. Quae in '4ocvrgo: latet for- 
mam 'Ooévrgg notavimus etiam supra p. 103. E, estque eadem in 
glossa antiquissimi codicis Parisini 1397. Strabonis 1. VI. ed. Falcon. 
vol. I. p. 890. Διόδωρος ὁ ἱστορικὸς τεεράπολίν φησι Συρακούσας 
iv οἷς ἀφομοιοῖ ᾿Αντιόχεια αὐτὴν (|. ᾿Αντιόχειαν τὴν) πρὸς τῷ 

- "Ogévrg ταῖς Συρακούσαις. Conf. Ducang. ad Chron. Pasch. p. 40. 
À, cuius verba apposuit Hodius ad Malalae P. 88. 3. ed. Bonn. 
b. κεῖσε) κείσῃ Ch. 14. '4oxignz(ova] ,Ita etiam Chr. Alex. 
Auctor, qui narratiunculam sequentem etiam, de Domitiani Imp. cae- 
de, ex nostro descripsit: nisi quod noster, ““σχληπίονα, ille '4oxAr- 
2:07 dicit; uterque vitiose. Reponendum '4ox4gtaQíoya, ex Sueto- 
nio, in Domit. lit. 15.* Ch. 


sam nobis praestare digneris. Apollonius autem ingemiscens, de Te- 
lesmate adversus terraemotus conficiendo responsum haesitabundus suspen- 
dit. Videntes autem eum suspiria trahentem, instabant etiam atque et- 
iam rogantes, ]s itaque, acceptis tabulis, ista inscripsit. t Tu, mise- 
va Antiochia, bis infcliz futura! iterumque veniet tempus, quo gravia a 
terrac tremoribus passura 68. Bis ctíam, sí modo bis tantum , ad. Oron- 
tis ripas conflagrabis. "Tabulas deinde hasce primoribus eisdem Antio- 
Chensibus tradidit. Antiochià vero discedens, Seleuciam profectus est: 
atque inde in Aegyptum navigavit Vixit autem Apollonius annos xxxiv, 
mensesque vIII, sicuti haec sapientissimus Chronographus Domninus literis 
it. 

Idem divinissimus Domitianus Imperator urbem in Isauria condidit, 
quam Domitianopolim nominavit. Idem etiam celeberrimum illum Ascle- 
'Plonem neci dedit, eo quod praedixerat, eum gladio esse periturum. 
"Caeterum Domítianus, paulo post temporis Jovis templum, sacrificandi 





CHRONOGRAPHIA. L. X. 967 


ἦλθεν ἐν τῷ ἱερῷ τοῦ “4ι:ὸς ϑυσιάσαι, xal ἀφανὴς γενόμενος, τε- 
λευτῷ, ἐτῶν μέ, εἰπόντων πάντων ὅτι ἐπήρϑη ἀπὸ τῆς γῆς εἷς τὸν 
ἀέρα, ὡς φιλόσοφος. ἐφονεύϑη δὲ σφαγεὶς ἐν τῷ αὐτῷ ἱερῷ τοῦ 
Διὸς ὑπὸ τῆς συγκλήτου, ὡς ὑπερήφανος καὶ ἐνυβρίζων αὐτούς. 

5 οἵτινες συγκλητικοὶ ἐποίησαν ἣν ἐφόρει χλαμύδα πορφυρᾶν κρε- 
μασϑῆναι εἰς μίαν ἅλυσιν τῶν ὄντων ἐν τῷ ἱερῷ κανδήλων" καὶ 
πάντες οἱ εἰσιόντες elg τὸ ἱερὸν ἠπατοῦντο, νομίζοντες ὅτε ἐπήρ-- 
ϑη εἰς τὸν ἀέρα. ἐγνώσϑη δὲ μετὰ ταῦτα ὅτι ἐσφάγη" καὶ ἐγέ- 
γετο ταραχὴ μεγάλη, διότι εἰς τὸ ἱερὸν ἐσφάγη. 

1. Μετὰ δὲ τὴν βασιλείαν Δομετιανοῦ ἐβασίλευσε Νερβᾶς “- 
γουστος ἔτος α' καὶ μῆνα α΄. ἦν δὲ διμοιριαῖος, γέρων, εὐόφϑαλ-- 
μος, μαχρόρινος, εὔσωμος, μιξοπόλιος, μελάγχροος, οὗλος, δασυ-- 
πώγων," ἀγαϑός. ἐπὶ δὲ τῆς αὐτοῦ βασιλείας ἔπαϑεν ὑπὸ ϑεο- 
μηνίας τὸ τρίτον αὐτῆς πάϑος 4Διοκαισάρεια, πόλις τῆς Κιλικίας, 

15 xai Νικούπολις καὶ ἡ χώρα αὐτῆς. καὶ εὐθέως ἔπεμψέ τινα ἐκεῖ 
ὁ αὐτὸς βασιλεὺς συγκλητικὸν Ῥωμαῖον ὀνόματι Ζάρβον εἰς τὸ 
χτίσαι αὐτήν, παρασχὼν αὐτῷ ὀχτὼ χεντηνάρια. καὶ καταλα- 
fo» τὴν Κιλικίαν ὃ αὐτὸς Ζάρβος 0 συγκλητικός, καὶ ἑωρακὼς 
τὰ πεπτωχύτα, πολλὴν σπουδὴν ϑέμενος ἀνενέωσε τὴν πόλιν, 

?0 βελτίω αὐτὴν ποιήσας. ὅϑεν καὶ εἰς τὸ αὐτοῦ ὄνομα ἐκλήϑη ἡ 

πιύλις, τῶν πολιτῶν εὐχαριστούντων αὐτῷ. ὃ γὰρ συγκλητικὸς 

εἰς ὄνομα τοῦ βασιλέως Νερβᾶ ἐκάλεσεν αὐτὴν πόλιν Νερβάν. 


1. xal om. Chron. p. 950. D. 5. πορφύραν Ox. 12. οὐλός Ox. 
15. Nixovzolig] Immo Νικόπολες, ut p. 127. C. 18. Σάρβος Ox. 


causa, ingressus, insidiis in eum a senatu structis, e medio sublatus est, 
cum annum ageret xLvj rumore támen in populum sparso, raptum eum 
in coelum fuisse, tanquam Philosophum. Verum ille in Jovis aede, 8 
senatu occisus est; ut qui fastuosissimam jn cos tyrannidem exercuisset. 
Jussit autem, senatus Chlamydem quam gestibat purpuream in 'lemplo 
suspendi, ab una catenarum, a quibus Cundelae appendebantur. Quicun- 
que itaque templum ingressi, decepti sunt, existimantes eum Coelos sub- 
latum. Ubi vero innotuit tandem occisum fuisse, ingens in urbe erat tu- 
multus; nempe quod in "Templo interfectus esset. 

Domitianum in imperio excepit Nerva Augustus, qui regnavit annum 
1 et mensem 1. Erat hic statura justam excedente, senex, oculis pulchris, 
Dasutus, corpore bene composito, subcanus, cute nigra, crispus, barba hir- 
süuta, moribus probis. Hujus sub imperio divinam iram passa est vice 
tertia. Diocaesarea, Ciliciae urbs; Nicopolis efiam, regioque circumvicina. 
Itaque eo misit Imperator virum senatorium, nomine Zarbum ; traditis ei, 
in urbis instaurationem, vim centenariis. Zarbus itaque in Ciliciam ve- 
niens, ubi urbis ruinas inspexisset, summa qua potuit cura, eam instau- 
ravit et in melius refecit. Itaque etiam cives, gratias ei rependentes ab 
ejus nomine urbem appellari voluerunt. Senator enim eam antea ab Im- 
peratoris nomine, Nervam denominaverat. 


[Ty 
P 
᾿ 


O 347 


D 


O 848 





268 IOANNIS MALALAE CHRONOGR. L. X. 


συνέβη δὲ τελευτῆσαι τὸν βασιλέα πρὸ τοῦ πληρωθῆναι αὖ-- 
τήν" καὶ μετεκάλεσαν αὐτὴν “Ανάζαρβον, ἐπιτρέψαντες τοῖς συμ--- 
βολαιογράφοις οὕτως αὐτὴν χρηματίζειν. ἐλέγετο γὰρ ἔξ ἀρχῆς 

V 114 7j αὐτὴ πόλις Κυΐνδα" xoi ἔπαϑε πρῶτον πάϑος ἐπὶ τῶν vnd- 
των Ῥώμης, xol ἀνενεώθη καὶ μετεκλύϑη Κίσχος πόλις. καὶ 5 
πάλιν ἔπαϑεν ἐπὶ τοῦ Καίσαρος Ἰουλίου τὸ β' αὐτῆς náJog* καὶ 
ἀνενεώϑη καὶ μετεκλήϑη “Ιιοκαισάρεια " καὶ παϑοῦσα ὡς προεί- 
ρηται ἐπὶ Νερβᾶ βασιλέως μετωνομάσϑη ᾿Ανάζαρβος. ποιήσας 
δὲ ϑυσίαν κόρην 0 Ζάρβος ὀνόματι Κηπάραν χωρικήν, ἐποίησεν 
αὐτῇ στήλην χαλκῆν εἰς τύχην τῆς πόλεως. ἐμήνυσε δὲ τῷ αὐτῷ 10 
βασιλεῖ ὃ Ζάρβος περὶ τῶν πολιτῶν καὶ τοῖς σωϑεῖσι πολέταις 
ἐχαρίσατο, ὡς φιλότιμος, πολλὰ ὃ αὐτὸς βασιλεύς. ὅστις Νερ- 

O 849 βᾶς ἀνεκαλέσατο τὸν ἀπόστολον τὸν ἅγιον Ιωάννην " καὶ ἦλϑεν 
ἐν ᾿Εφέσῳ πάλιν ἀπὸ Πάτμω». 

B ἘΕπὶ δὲ τῆς αὐτοῦ βασιλείας ἀνεφάνη ἸΠάνης δογματίζων καὶ 15 
διδάσκων ὀχλαγωγῶν. ὡσαύτως δὲ ἐπὶ τῆς αὐτοῦ βασιλείας ἐχω-- 
λύϑησαν oi μονομάχοε καὶ αἵ ϑέαε αὐτῶν" xal ἐπενοήϑη ἀντ᾽ 
αὐτῶν τῶν κυνηγίων 1j ϑέα. 

Ὁ δὲ αὐτὸς βασιλεὺς νοσήσας καὶ φϑαρεὶς τελευτᾷ, ὧν ἐνιαυ-- 
τῶν 0n. 30 


9. μετεκάλεσαν Ch., μετεκάλεσεν Ox. 4. Χυΐϊνδα] Σκῦντα Ox. 
Conf. Suidas v. 4»afagfos. 11. σωσθϑεῖσι σωθεῖσε Ch. Sed ita 
Ox. 14. Πάτμων)] Πάτμου Chron. Pasch. p. 251. B, ut ipse 
p. 111. D. 17. ἐπενοήϑη ] ὑπενοήθη Chron., ἐπενοήϑησαν Ox. 


Caeterum Imperatore e vivis excedente, riusquam absoluta esset 
urbs; mutato nomine, Anazarbum, vocarunt; Tabulariis etiam cura com- 
missa, in Acta Publica eam sub eodem nomine referendi. Primitus enim 
urbs haec, Scynta, vocata est: de coelo autem tacta primum sub Con- 
sulibus Romanis, de integro instaurata est et Ciscus vocata. Rursus et- 
iam Julio Caes. Imperante, terrae motibus eversa, nova iterum facta est 
et Diocaesarea nominata. Sub Nerva vero Imperatore denuo passa, uti 
dictum est, Anazarbus appellata est. Zarbus autem, parata in victimam 
virgine indigena, nomine Cepara, statuam ei a&eneam erexit, urbis in 
Fortunam. lmperator autem, per Zarbi literas, de incolarum calamitati- 
bus certior factus, plurima eis, qui a ruinis erant superstites, honorifice 
suppeditavit. Idem Nerva D. Joannem Apostolum ab exilio revocavit: 
qui ex Pato Ephesum rediens, ibidem degebat. 

Hujus sub Imperio Manes coepit dogmata sua spargere; populumque 
ad se allectare. c etiam imperante, Ludi Gladiatorii populo interdi- 
cti sunt: in quorum locum substituta sunt spectacula Cynegetica. 

Nerva vero Imperator in morbum incidens, naturae debitum exolvit, 
annos natus LXXi, 








AODTOZX IA O 350 


ΧΡΟΝΩ͂Ν TPAIANOT ΒΗΣΙΛΕΩΣ ΚΑΙ IIAGOTE 
ANTIOXEIAZ ΤΡΙΤΟΎ. 


Mas δὲ τὴν βασιλείαν Νερβᾶ ἐβασίλευσεν ὃ ϑειότατος Toota- C 
γὸς ἔτη ιϑ' καὶ μῆνας ἕξ. ἦν δὲ μαχρός, ξηρὸς τῷ σώματι, - 
μελάγχροος, λεπτοχαράκτηρος, κονδόϑριξ, πολιός, βαϑεῖς ἔχων 
ὀφθαλμούς. ἕως δὲ τοῦ δευτέρου ἔτους τῆς βασιλείας αὐτοῦ ἦν 

φαινόμενος καὶ διδάσκων ἐν Ἐφέσῳ, ἐπίσκοπος καὶ πατριάρχης 
ὦν, ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὃ ἀπόστολος καὶ ϑεολόγος " καὶ ἀφανῇ éav- Ο 851 
τὸν ποιήσας οὐχέτε ὥφϑη τινὶ καὶ οὐδεὶς ἔγνω τί ἐγένετο ἕως τῆς 
νῦν, καϑὼς “Ἀφρικανὸς καὶ Εἰρηναῖος οἱ σοφώτατοι συνεγρά- 
ψαντο. 

10 Ἐπὶ δὲ τῆς βασιλείας τοῦ αὐτοῦ Τραϊανοῦ διωγμὸς μέγας 
τῶν χριστιανῶν ἐγένετο καὶ πολλοὶ ἐτιμωρήϑησαν. ἐν ᾧ χρόνῳ D 


11. ἐετιμωρήϑησαν Ch., ἐτιμορήϑησαν Ox. 


LIBER XI. 


DE TEMPORIBUS TRAIANI IMPERATORIS ET 


ANTIOCHENSI PASSIONE TERTIA. 
v 
N ervae in Imperio successit divinissimus "Trajanus: imperavit hic annos 
XIX et menses vi. Erat autem procerus, corpore tenui, colore nigro, fa- 
de [erra , capillitio curto canoque, oculos habens subsidentes. Ad se- 
um vero usque Trajani Imperatoris annum, palam exhibebat se Ec- 
desiae Ephesinae doctorem, ubi Episcopus fuit et Patriarcha, D. Joan- 
Des, Apostolus et 'T'heolo Postea vero subtrahens sese, disparuit: ne- 
que uc constat, quid de eo factum est: sicuü scriptis tradiderunt 
Africanus e& Irenaeus, sapientissimi Chronographi. 
Eodem imperante Trajano, Christianorum gravis Persecutio facta est 
et plurimi supplicio affecti sunt. Circa idem tempus contra Romanos ar- 





210 | IOANNIS MALALAE 


ἐπιστρατεύσας ἀνῆλϑε πολεμῶν μετὰ δυνάμεως πολλῆς κατὰ Ῥω- 
μανίας ἐκ γένους Πάρϑων βασιλεὺς Περσῶν, ὃ ἀδελφὸς Ὀσδρόου, 
βασιλέως Ioueviov. καὶ παρέλαβε πόλεις καὶ ἐπραίδευσε χώρας 
πολλάς, ἔχων μεϑ᾽ ἑαυτοῦ καὶ τὸν ἴδιον αὐτοῦ υἱὸν Σανατρούχιον. 
καὶ ὡς πραιδεύει ὃ ᾿Πεερδότης βασιλεὺς τὴν Εὐφρατησίαν χώραν, 5 
ἐλαύνων κατηνέχϑη ἀπὸ τοῦ ἵππου xal ἐκλάσϑη κακῶς καὶ ἐτελεύ-- 
V 115 τησὲν ἰδίῳ ϑανάτῳ. ἐν τῷ δὲ μέλλειν αὐτὸν τελευτῶν ἐποίησε 
τὸν υἱὸν αὐτοῦ τὸν Σανατρούχιον ἀρσάκην, 0 ἐστι βασιλέα, ἀντ᾽ 
ὁ 869 αὐτοῦ περσιστὶ δὲ τορχὶμ βασιλεὺς ἑρμηνεύεται. καὶ ἐπέμεινεν 
ὃ αὐτὸς Σανατρούκιος βασιλεὺς Περσῶν λυμαινόμενος τὴν 'Ρωμα- 10 
γίαν. ὁ δὲ Ὀσδρόης, βασιλεὺς “ρμενίων, ὃ τοῦ ἹΠεερδότου ἀδελ--: 
φός, ἀκούσας τὸν αὐτοῦ ϑάνατον, ἔπεμψε καὶ αὐτὸς εὐθέως τὸν 
ἴδιον αὐτοῦ υἱὸν ἀπ᾿ αὐτῆς τῆς “Δρμενίας μετὰ πολλοῦ στρατοῦ 
| τὸν Παρϑεμασπάτην πρὸς βοήϑειαν τοῦ ἑαυτοῦ ἐξαδέλφου Σα- 
νατρουκίου, βασιλέως Περσῶν, κατὰ Ῥωμαίων. καὶ ταῦτα ἀκού-- 15 
σας ὃ ϑειότατος Τραϊανὸς βασιλεύς, εὐθέως ἐπεστράτευσε τῷ «ff 
ἔτει τῆς βασιλείας αὐτοῦ ἐξελϑὼν κατ᾽ αὐτῶν μηνὶ ὀχτωβρίῳ τῷ 
Β καὶ ὑπερβερεταίῳ ἀπὸ Ῥώμης" καὶ φϑασάντων πρῶτον κατέ- 
— πλεῦυσεν ἐπὶ τὴν ἀνατολήν, ὁρμήσας μετὰ δυνάμεως πολλῆς στρα- 
τοῦ καὶ συγκλητικῶν" ἐν οἷς ἦν καὶ ᾿Πδριανὸς ὃ γαμβρὸς αὐτοῦ 20 
ἐπὶ ἀδελφῇ. καὶ κατέφϑασεν ἐν Σελευκείᾳ τῆς Συρίας μηνὶ 
ἀπελλαίῳ τῷ καὶ δεκεμβρίῳ εἰς δρόμωνα ἀπὸ τοῦ λεγομένου Βυ-- 
O 353 τυλλίου ὁρμητηρίου,. ὄντος αὐτοφυοῦς λιμένος πλησίον Σελευ-- 
1. πολεμῶν Ch., πόλεμον Ox. 9. Παρϑῶν Ox. Malim εερδότης addi. 
5. Εὐφρατ. Ox. Correxit Ch. 14. Παραϑεμασπάτην)] Παρϑεμασπά- 


την infra p. 116. C, quod reposui. 91. ἀδελφῇ] ἀδελφιδῇ Ch. 22. ᾽4- 
σπελλαίῳ Ch., ᾿Δπριλλέῳ Ox. — ibid. δρόμωνα Ch., δρόμον Ox. 


ma movebat Persarum rex Meerdotes, genere Parthus, Osdrois, Armenio- 
rum regis, frater: qui maximis instructus copiis, filium quoque Sanatru- 
cium secum habens plurimas tum urbes, tum regiones captas, spoliavit. 
Dumque regionem Euphratesiam depraedatur, cursum praecipitans ex 
equo dejicitur; casuque graviter confráctus, diem suum obiit. Moriturus 
autem, Sanatrucium filium, ^rsacem, id est, Regem, sui in loeum substi- 
tuit; Persice autem, Torcim, regem sonat. Sanatrucius autem, Persarum 
rex factus, bellam Romanum persequitur: interim Osdroes, rex Armeniae, 
audita Meerdotis fratris morte, filium suum Parathemasphatem,, patruelis 
sui Sanatrucii, Persarum regis in auxilium, magno exercitu instructum, 
contra Romanos protinus emisit. Imperator autem divinissimus "Trajanus 
de his certior factus, sine mora bellum parat; et ingenti instructus exer- 
citu, Senatoribus etiam stipatus, inter quos queque erat Adrianus, neptis 
maritus, anno imperii soi xir, mense Hyperberetaeo, sive Octobri, cum 
suis Roma solvit, Persas bello aggressurus, Ad partes vero Orientales 
epponus mense Appellaéo, sive Decembri, ad Seleuciam:Gyriae, a stati- 
vis Bytyllii dictis, (qui portus est nativus prope Selewsihm,) ipse, ce- 


x 


CHRONOGRAPHIA. L, XI. 221 


κείας τῆς Συρίας. οἱ δὲ Πέρσαι ἦσαν παραλαβόντες "Ἀντιόχειαν 
τὴν μεγάλην, δίχα μέντοι πολέμον κατὰ σύνταξιν φιλικὴν καὶ πά-- 
κτα ἐκάϑηντο ἐν αὐτῇ χρατοῦντες αὐτὴν καὶ φυλάττοντες τῷ βα- 
σιλεῖ Περσῶν Σανατρουχίῳ, τῶν ᾿Αντεοχέων ἀξιωματικῶν κατὰ 
οἰδίαν προαίρεσιν πάκτα εἰρήνης καὶ ὑποταγῆς στησάντων διὰ. 
πρεσβείας αὐτῶν πρὸς τὸν βασιλέα Περσῶν. ὁ δὲ αὐτὸς βασι- C 
λεὺς Περαῶν πεισϑεὶς ἔπεμψε δύο βαρζαμαράτας, ὧντινων. τὰ 
ὑνόματώ ἐστι ταῦτα, Φούρτων καὶ Γάργαρις, μετὰ βοηϑείας πολ.-- 
λῆς Περσικῆς, χιλιάδων γ΄. ὃ δὲ βασιλεὺς Τραϊανὸς ἢ μόνον κα- 
Ἰ0τέφϑασε τῷ δρόμωνι τὴν Σελευχέων πόλιν τῆς Συρίας, ἔγραψε 
λάϑρᾳ τοῖς “Ἀντιοχεῦσιν ἀξιωματικοῖς καὶ τοῖς πολίταις πᾶσι, ση- 
μαίγων τὴν ἑαυτοῦ παρουσίαν xal ταῦτα, ὅτι ᾿Εγνώχαμεν τὴν 
ὑμετέραν πόλιν ἔχειν ἴδιον πλῆϑος ἀνδρῶν πολὺ δίχα τῶν ἱδρυ-- 
μένων αὐτόϑε στρατιωτικῶν ἀριϑμῶν. οἱ δὲ πολέμιοι Πέρσαι αἵ 
15i» ὑμετέρᾳ πόλει ὄντες ὀλίγοι ὑπάρχουσι πρὸς τὸ vuéregov πλῆ- 
ϑος. ἀναιρεῖ οὖν ἕκαστος οὗς ἔχει Πέρσας εἰς ἴδιον αὐτοῦ οἴχον, O 354 
ϑαῤῥῶν εἷς τὴν ἡμετέραν παρουσίαν, διότι ἐληλύϑαμεν ἐκδικοῦν-- D 
τες τὰ Ρωμαίων... | / E 
Kal ταῦτα γνόντες oi αὐχοὶ ᾿Αντιηχεῖς νυχτὸς ὥρμησαν κατὰ 
30 τῶν ὄντων ἐν τῇ αὐτῶν "P Περσῶν, καὶ ἀγρυπνήσαντες ἀνεῖ- 
λον πάντας. καὶ συλλαβόμενοι τοὺς δύο στρατηγοὺς Περσῶν τοὺς 
λεγομένους βαρσαμανάτας καὶ φονεύσαντες καὶ αὐτοὺς ἔσυραν 
καὶ τὰ λείψανα αὐτῶν κατὰ πᾶσαν τὴν πόλιν Φουρτούνου καὶ 





| 


7. βαρξαμαράτας] .»βαρσαμανάτας infra vocat Duces hos Peri- . 
cos.** Ch. mE m 


t 


loci vectus, maturavit iter suum. Persae eutem Antiochiam magnam tum 
eccespantes, eam Regi suo asseruerunt, domini ejus facti, non armis, sed 
mutuo et amico foedere intercedente. Primores enim Antiochiae, sponte 
sua Sanatrucio Persarum regi sese dedentes, per legatos, pacis. conditio- 
nes averant. Quibus Rex Perssrnm annuens, misit eo Barzamana- 
tas dues,:Phurtunum et Gargarim, tribus millibus militum Persicorum in- 
structos. "Freajanus autem lmperetor, quamprimum celocis ope Seleuciam 
Byriae appulisset, nuncium Antiochiam clam expedivit, qui Primoribus 
dvibusque omnibus adventum vjus notum faceret: quibus etiam et ista 
scripsit. ,,Novimus vos praeter milites vestros Stationarios, ex civibus 
etiam Írequentem numerare populum, quorum prae multitudine, Persae 
isi, civitatem vestram tementes, pauci existimandi sunt. Quisque igitur 
vexrum, nostra fretus praesentia, quos apud se Persas habet e medio 
Advenimus enim Romanis injurias illatas ulturi.** 

Antiochenses igitur, super hoc admoniti, per silentium noctis Persas 
emnes, insomnes ipsi, exciderunt. Persarum autem Duces illos duos, Barsa- 
manatas dictos, Phurtunum et Gargarim, comprehensos interfecerunt: et e&- 





279 J. IOANNIS MALALAE - 


Γάργαρι, φωνὴν χράζοντες περὶ αὐτῶν ταύτην. Εἷς τὴν νίχην 
“Τραϊανοῦ τοῦ δεσπότου ἴδε σύρονται (Φουρτοῦνος καὶ Γάργαρις * 
ἄγε ἄγε, Γάργαρι, Φουρτοῦνε. οἱ δὲ δυνηϑέντες Πέρσαι ἔξει-- 
λῆσαι ἐν τῷ σύρεσϑαι ἐκείνους ὑπὸ τοῦ πλήϑους ἐξερχόμενοι καὶ 
E φεύγοντες, ἔβαλον πῦρ τῇ αὐτῇ νυχτὶ καὶ ἔκαυσαν μέρος μικρὸν 5 

τῆς πόλεως ἐπὶ τὴν λεγομένην Σχεπινὴν γειτονίαν. ὃ δὲ βασιλεὺς 
Τραϊανὸς ἀκούσας ταῦτα ἐπήνεσε τὸ ἀνδρεῖον τῶν "Ἀντιοχέων πο-- 
Aud» καὶ τῶν δὲ πλοίων τοῦ στρατοῦ αὐτοῦ καταφϑασάντων 
ἀπὸ Σελευχείας, ἀνῆλθον ἐπὶ τὴν ἱερὰν “ ἄφνην εὔξασϑαι καὶ ϑυ- 
σιάσαι εἰς τὸ ἱερὸν τοῦ ᾿Απόλλωνος. καὶ ἐδήλωσε τοῖς 2yrioysU- 10 
σιν ἀπὸ Δάφνης κελεύσας ἐπαρϑῆναι ἀπὸ τῆς πόλεως τὰ λείψανα 

V 116 τῶν φονευϑέντων Περσῶν καὶ ἀπὸ διαστήματος τῆς αὐτῆς πό- 
λεως ἐχβληϑέντα καυϑῆναι, ἁγνισϑῆναι δὲ καὶ τὴν πόλιν πᾶσαν 

O 355 καὶ γενέσϑαι πυρὰς κατὰ τόπον καὶ πυλῶνα τῆς αὐτῆς πόλεως 
δαφνίνων δένδρων, καὶ βάλλεσθαι ἐν τῷ πυρὶ τῶν φυλλοδαφνῶν 15 
λίβανον πολὺ καὶ κατὰ πᾶσαν τὴν πόλιν ταυρέας ἐκτυπεῖν πρὸς 
τὸ ἀποδιωχϑῆναι τὰ πνεύματα τὰ ἄδικα τῶν σφαγέντων Περσῶν" 
καὶ ἐγένετο οὕτως. καὶ κατῆλϑεν ὃ αὐτὸς βασιλεὺς Τραϊανὸς 
ἀπὸ Ζ΄άφνης καὶ εἰσῆλθεν ἐν “Ἀντιοχείᾳ τῆς Συρίας διὰ τῆς χρυ-- 
σέας τῆς λεγομένης, τοῦτ᾽ ἐστι τῆς ἘΝ κῆς, φορῶν ἐν τῇ αὖ-- 90 

Ο 856 τοῦ κεφαλῇ στέφανον ἀπὸ ἐλαιοχλάδων, μηνὶ αὐδηναίῳ τῷ καὶ 
Ἰανουαρίῳ ἑβδόμῃ ἡμέρᾳ εἰ, dpa ἡμερινῇ δ΄. τὰς δὲ ταυρέας 


1. 8. Γάργαρη] Aut Γάργαρε scribendum aut Γαργάρη. cui εἰ- 


milia Σαπώρη p. 127. A, Κουξζτίνη vol. II. P 42. D. 16. ἐχ- 
rone] Vid. Steph. 'Thes. p. 9722. C ed. Lond. 21. 4vàv- 
vío Ox. 


davera eorum per toté&m urbem raptantes, exclamarunt: Kcce, Domini 
TYajani in cictoriam, Phurtunum et Gargarim tractos! age, age Phur- 
tune et Gargari. Interim vero, dum hi ἃ populo distrahebantur, qui ex 
Persis evadere potuerunt, stragi sese eripientes, ignem urbi per noctem 
injecerunt: pars itaque ejus, licet non magna, δὰ Scepinum vicum, con- 
flagravit. ,His auditis, Imperator 'T'rajanus intrepidos Ántiocliegsinm ani- 
nos summe praedicavit; classeque ἃ Seleucia solvente, ad im Daph- 
nem cum exercitu ducens iter, sacra ibi in Apollinis templo peregit. Per 
nuncios autem 8 Daphne missos Antiochenses monuit, uti occisorum Per- 
sarum cadavera ex urbe ejicerentur, et procul inde exportata concrema- 
rentur. Jussit etiam lustrari urbem pyris hinc inde et ad portas, ex ra- 
musculis laureis accensis, et thure ignibus largiter injecto; 'Tympana 
quoque ubique per urbem pulsari, ad abigendos Persarum interfectorum 
noxios spiritus: quod etiam factum est. Mensis autem Audynei, sive Ja- 
nuarli vir, feria v, hora diei 1v, "Trajanus Imperator per portam Au- 
ream, sive Daphneticam, ex Daphne veniens, Antiochiam Syriae ingres- 
sus est, coronam capite gestans, ex ramusculis oleaginis contextam. .'lym- 


CHRONOGRAPHIA. L. XI. 219 


ἐκέλευσε βἄλλεσϑαι ἄχρι ἡμερῶν A^ καϑ᾽ ἑχάστην νύχτα, κελεύ.- B 
σας καὶ τοῦτο, ὥστε xaT ἔτος τῷ αὐτῷ χρόνῳ γίνεσϑαι μνήμης 

᾿ χάριν τῆς τῶν Περσῶν ἀπωλείας. ἅτινα Ζομνῖνος ὃ χρονογρά-- 
φος συνεγράψατο. | 

5 "Ev τῷ δὲ διατρίβειν τὸν αὐτὸν Τραϊανὸν βασιλέα ἐν Mrrio- 
χείᾳ τῆς Συρίας βουλευόμενον τὰ περὶ τοῦ πολέμου ἐμήνυσεν 
αὐτὸν Τιβεριανός, ἡγεμὼν τοῦ πρώτου Παλαιστινῶν ἔϑνους, 
ταῦτα. «Αὐτοχράτορι νικητῇ Καίσαρι ϑειοτάτῳ Τραϊανῷ. ἀπέ- 
καμον τιμωρούμενος καὶ φονεύων τοὺς Γαλιλαίους τοὺς τοῦ δό- 

ἰδγματος τῶν λεγομένων χριστιανῶν κατὰ τὰ ὑμέτερα ϑεσπίσμα--: 
τα καὶ οὐ παύονται ἑαυτοὺς μηνύοντες elc τὸ ἀναιρεῖσϑαι. ὅϑεν 
ἐχοπίασα. τούτοις παραινῶν καὶ ἀπειλῶν μὴ τολμᾶν αὐτοὺς μη- 
γύειν μοε ὑπάρχοντας ἐκ τοῦ προειρημένου δόγματος" καὶ ἀπο- C 
διωκόμενοι o9 παύονται. ϑεσπίσαι μοι οὖν καταξιώσατε τὰ πα- 

Ἰδριστάμενα τῷ ὑμετέρῳ κρἄτει τροπαιούχῳ. καὶ ἐκέλευσεν αὐτῷ 
ὃ αὐτὸς Τραϊανὸς παύσασϑαι τοῦ φονεύειν τοὺς χριστιανούς. 
ὁμοίως δὲ καὶ τοῖς πανταχοῦ ἄρχουσι τοῦτο ἐκέλευσε, μὴ φονεύειν Ο 857 
τοῦ λοιποῦ τοὺς λεγομένους χριστιανούς. καὶ ἐγένετο ἔνδοσις 
μικρὰ τοῖς χριστιανοῖς. 

8 ΖΚαὶ ἐξῆλϑεν ἀπὸ ᾿Αντιοχείας τῆς μεγάλης πόλεμον κατὰ Περ- 
σῶν κινήσας ὃ αὐτὸς Τραϊανός" καὶ ἐνίκησεν αὐτοὺς κατὰ κράτος 
τῷ τρόπῳ τούτῳ. μαϑὼν ὅτι διαφϑονεῖται τῷ Σανατρουκίῳ, 
βασιλεῖ Περσῶν, ὃ ἴδιος αὐτοῦ ἐξάδελφος Παρϑεμασπάτης, πέμ- 


1. βάλεσθαι] ,,Scr. βάλλεσθαι: feriri, sive pulsari.* Ch. 15. τρο- 
zatovzo Ch., τροπαιοῦχοι Ox. 


pans etiam pulsari jussit, singulis noctibus, per xxx dies: idem etiam 
mense hoc qgotannis fieri mandans, Persarum occisorum in memoriam. 
Haec autem Domninus Chronographus literis prodidit. 

Interim vero, dum Trajanus Antiochiae Syriae commorabatur, de re- 
bus belli consilium agitans, & 'Tiberiano, Palaestinae Primae Praefecto, lite- 
ras accepit, hisce verbis scriptas. Imperatori invicto, Caesari, divinissi- 
mo Trajano. Mandatum vestrum, de puniendis Galilaeis, qui nobis veniunt 
sub nomine Christianorum, quantum in me est, effectum dedi. At hi se- 
se ultro suppliciis et morti dedunt: et multus licet fuerim hortationibus 
et minis, illud agens, ut a se mihi prodendo eos deterrerem; frustra ta- 
men hactenus fui "Vos itaque juxta ac Majestati V. Invictissimae visum 
foerit, de his rebus decernatis.'*  Edixit autem 'Trajanus Tiberiano, cae- 
terisque Praefectis; uti in posterum a Christianorum caedibus abstine- 
rent: exinde itaque aliquantum temporis a calamitatibus suis respirarunt 


"Trajanus autem Antiochia discedens, contra Persas arma movit; quos 
tali commento penitus profligavit. Graves intercedebant inimicitiae inter 
Senatrucium, Persarum regem, et patruelem ejus Parthemaspatem. "Tra- 

loannes  Malalas. 18 





274 IOANNIS MALALAE 


ψας πρὸς αὐτὸν ὑπενόϑευσεν αὐτὸν Τραϊανὸς. βασιλεύς, ταξάμε- 

D voc δοῦναι αὐτῷ τὴν βασιλείαν Περσῶν, ἐὰν συμμαχήσῃ αὐτῷ. 
καὶ ὁπονοϑευϑεὶς ἦλϑε πρὸς αὐτὸν νυκτός" καὶιλαβὼν αὐτὸν εἰς 
τὸ ἴδιον αὐτοῦ μέρος μετὰ τοῦ πλήϑους αὐτοῦ 0 αὐτὸς ϑειότατος 
Τραϊανός, ὥρμησε κατὰ τοῦ Σανατρουχίου, βασιλέως. Περσῶν 6 
καὶ πολλῶν Περσῶν πεσόντων συνελάβετο τὸν Σανατρούχιον, 'βα- 
σιλέα Περσῶν, φεύγοντα" καὶ ἐφόνευσεν αὐτόν. καὶ ἐποίησεν 
ἀντ αὐτοῦ βασιλέα Περσῶν τοῖς ὑπολειφϑεῖσι καὶ προσπεσοῦσιν 
αὐτῷ Πέρσαις ὃ αὐτὸς Τραϊανὸς κατὰ τὰς συντάξεις ὀνόματι 
᾿ΠΠαρϑεμασπάτην, υἱὸν Ὀσδρόου, γράψας τῇ συγκλήτῳ τῇ ἐν Ῥώ- 10 
ig ὅτι τοσαύτην καὶ ἄπειρον γῆν καὶ ἄμετρα διαστήματα ἀφεστη- 

E χότα τῆς Ῥώμης διοικεῖν οὐκ ἀντεχόμεϑα, ἀλλὰ παράσχωμεν αὖ- 

Ο 858 τοῖς βασιλέα ὑποτεταγμένον τῷ τῶν Ῥωμαίων κράτει. καὶ ἀν- 
τέγραψεν αὐτῷ ἡ σύγκλητος ἀπὸ Ῥώμης ἅπαντα ποιῆσαι ὡς δ᾽ 
ἂν βούληται καὶ αὐτὸς συνίδῃ συμφέρειν τῇ Ρωμανίᾳ. καὶ ἐβα- 15 
σίλευσε Περσῶν ὃ Παρϑεμασπάτης. τὸν δὲ πόλεμον καὶ τὴν κα- 
τὰ Περσῶν νίχην τοῦ ϑειοτάτου Τραϊανοῦ ἃ σοφώτατος Ἄρεια- 
γὸς ὃ χρονογράφος ἐξέϑετο, ἱστορήσας καὶ συγγραψάμενος πάντα 
ἀχριβῶς. 

Υ 117 Ὁ δὲ αὐτὸς βασιλεὺς ἐποίησε καὶ τὴν μιδαν μητρόπολιν, xa- 90 
λέσας ἐπαρχίαν ἹΠεσοποταμίαν, ἀπομερίσας αὐτὴν ἀπὸ Ὀσδροη- 
γῆς, δοὺς καὶ ἄρχοντα αὐτῇ καὶ δίκαιον μητροπόλεως. ἐποίησε 


11. ἀφεστηκότα] ,,Forte scribendum ἀφεστηπνῖαν.ς Ch 415. συνί- 
0g] συτείδοε Ox. 16. Παϑεμασπάτης Ox. — 21. ᾿᾽Οσδροΐνης Ox. 


janus itaque Imperator, ubi hoc rescierat, in partes suas Parthemaspatem 
sollicitavit; pollicitus, se ei, si se belli socium adjungeret, Persarum re- 
gnum daturum. ccepit conditionem Parthemaspates, noctuque cum suis 
ad Trajanum accessit, Hunc itaque sibi adjungens, Sanatrucium, Persa- 
rum regem, adoritur: Persisque plurimis in praelio cadentibus, Sanatru- 
cius rex fugam capessit, captusque tandem interficitur. Huic itaque in 
regno Persarum Imperator Parthemaspatem, Osdrois filium, ex pacto Re- 
gem suffecit; Persis, qui supererant, ad pedes ei procidentibus. Sena- 
tum vero Romanum de his certiorem faciens; ,, Has, inquit, regiones, tan- 
tae cum sint, tantoque ἃ Roma intervallo dissitae, tenere non possumus: 
Regem itaque potius eis constituamus, imperio Romano subjectum. re- 
scripsit ei senatus: Imperatori integrum esse, pro arbitrio suo de rebus 
omnibus decernere, juxtaque ac ipse Romaniae utile fore judicaverit.** 
Sic itaque Parthemaspates Persarum rex factus est. Haec autem de bel- 
lo Persico, et divinissimi "Trajani victori conscripta reliquit sapientissi- 
mus Árianus Chronographus; qui ista omnia accurate exposuit. 


Idem Imperator Amidam in Metropolim fecit; et Mesopotamiam, ab 
Osdroina sejunctam, in Provinciae formam redegit, Praefecto Jureque 





“8 


CHRONOGRAPHIA. L. XI. .275 


δὲ καὶ ἄλλην ἐπαρχίαν εἷς τὸν Δάνυβιν ποταμόν, ἣν ἐκάλεσε “α- 


κίαν παραποταμίαν. | 


Ἐπὶ δὲ τῆς βασιλείας τοῦ αὐτοῦ ϑειοτάτου Τραϊανοῦ ἔπαϑεν 

“Ἀντιόχεια 7 μεγάλη ἥ πρὸς Δάφνην τὸ τρέτον αὐτῆς πάϑος μηνὶ 

5 ἀπελλαίῳ τῷ καὶ δεκεμβρίῳ ιγ΄, ἡμέρᾳ &', μετὰ ἀλεχτρυόνα, ἔτους 
χρηματίζοντος ρξδ' κατὰ τοὺς αὐτοὺς ᾿“Αντιοχεῖς, μετὰ δὲ β' ἔτη Ο 359 
τῆς. παρουσίας τοῦ ϑειοτάτου βασιλέως Τραϊανοῦ τῆς ἐπὶ τὴν 
ἀνατολήν. oi δὲ ᾿Αντιοχεῖς οἱ ἀπομείναντες xol ζήσαντες τότε B 
ἱερὸκ ἔκτισαν ἐν Δάφνῃ, ἐν ᾧ ἐπέγραψαν, Οἱ σωϑέντες ἀνέστησαν 

10 Διὶ σωτῆρι. 

Ἔν δὲ τῇ αὐτῇ νυκτὶ ὅτε ἔπαϑεν 5j αὐτὴ "Ἀντιόχεια 5j μεγάλη 

ἔπαϑε τότε καὶ ἡ Ῥόδος πόλις νῆσος, οὖσα τῆς “Ἐξαπόλεως, ὑπὸ 
ϑεομηνίας τὸ δεύτερον αὐτῆς πάϑος. ὃ δὲ αὐτὸς εὐσεβέστατος 
Τραϊανὸς ἔχτισεν ἐν ᾿Αντιοχείᾳ τῇ μεγάλῃ ἀρξάμενος πρῶτον 

1δχτίσμα τὴν λεγομένην μέσην πύλην πλησίον τοῦ ἱεροῦ τοῦ Mptuc, 
ὅπου ὃ Παρμένιος 0 χείμαῤῥος κατέρχεται, ἔγγιστα τοῦ νυνὶ λεγο-- Ο 860 
μένου Πακέλλου, γλύψας ἄνω ἄγαλμα λυκαίνης τρεφούσης τὸν. 
TPüuo» καὶ τὸν Ρῆμον, διὰ τὸ γινώσχεσϑαι ὅτι Ρωμαῖόν ἔστι τὸ 
χτίσμα, ϑυσιάσας ἐχεῖ παρϑένον χόρην εὐπρεπῆ πολίέτιδα 0vó- C - 

20 ματι Καλλιόπην ὑπὲρ λύτρου xol ἀποχαϑαρισμοῦ τῆς πόλεως, 

γυμφαγωγίων αὐτῇ ποιήσας. καὶ εὐθέως ἀἄνήγειρε τοὺς δύο ἐμ.-- 
βύόλους τοὺς μεγάλους, καὶ ἄλλα δὲ πολλὰ ἔχτισεν ἐν τῇ αὐτῇ 


1. 4ddvvfw] 4άνουβιν praefixum annotationi Ch., Ζανυβίου est 
infra p. 118. B. . ᾿4πριλλέφ Ox., AdxgAMip vel ᾿4πηλλαίῳφ Ch. 
9. ἔκεισαν Ch., ἔχετησαν Οχ. 


Metropolitico ei concessis, Provinciam etjam aliam fecit, ad Danubium 
flumen; quam Daciam Parapotamiam nominavit. 

Eodem divinixssimo Trajano Imperante, divinam iram pasa est, vice 
tertia, Antiochia magna, quae ad Daphnem sita est, Apellaei, sive De- 
cembris xig, feria prima, post gallicinium, &Aerae Antiochenae anno ki 
cLxiv, post Tfajani divinissimi in Partes Orientales adventum annis ir. 

Qui autem ex Antiochensibus superstites manserunt, templum in Daphne 
condebant, cum hac inscriptione: Jovi Servatori sacrarunt sospites. 


Kadem vero nocte, qua Antiochia magna, divinam quoque iram se-. 
cundo passa est Rhodus insula, sex habens urbes. At vero pientissimus 
Imperator "Trajanus, Antiochiam magnam instauraturus, Portam Mediam 
dictam inprimis extruxit, prope Martis aedem, δὰ Parmenium fluentum, 
noa procul a Macello hodie appellato. Superius autem insculpsit effigiem 
Lupae, Romuli et Remi nutricis? uti scirent posteri, Romanorum hoc es- 
se opus. Virginem etiam Antiochenam, formosam, nomine Calliopem , im- 
molavit, in expiationem et lustrationem urbis; cnjus etiam in honorem 
Nymphaeum extruxit. Porticus etiam duas ingentes deinde excitavit: in- 





4 


τοῦ *. 
εὐ eX 


fortuna : 
. οἰοῷ. e 








CHRONOGRAPHIA. L. XI. 277 


καϑαροῦ χαλκοῦ, λέγων ὅτι Καλῶς ἐποίησα χοῦν σωμάτων συμ- 
μίξας αὐτοῖς καὶ κοινώσας τὰ ϑερμὰ ὕδατα, ταῦτα δὲ ἔλεγεν, 
ἐπειδὴ οἱ χριστιανοὶ ὑπέξιζον τοῖς Ἕλλησε καυχώμενοι. τὰ δὲ ó M 
πρῶτα χαλχία ἀναχώσας ἐποίησε στήλας χαλχᾶς πέντε ταῖς αὖ- 
ὁταῖς γυναιξί, λέγων ὅτι "IOo9. ἐγὼ αὐτὰς ἀνέστησα καϑὼς εἶπον 
καὶ οὐχὶ ὁ ϑεὸς αὐτῶν. αἵτινες στῆλαι εἷς αὐτὸ τὸ δημόσιον Aov- 
τρὸν ἵστανται ἕως ἄντι. ἐποίησε δὲ καὶ κάμινον πυρός, καὶ ἐχέ- 
λευσε τοὺς βουλομένους χριστιανοὺς βάλλειν ἑαυτοὺς ἐν προϑέ- 
σει. καὶ πολλοὶ ἔβαλλον ἑαυτοὺς καὶ ἐμαρτύρησαν. ἐμαρτύρη- 
τ0σε δὲ τότε ἡ ἁγία Ζροσινὴ καὶ ἄλλαε παρϑένοι πολλαί. 
Ἔκχτισε δὲ ἐν Δάφνῃ ἱερὸν ᾿ἀρτέμιδος ἐν μέσῳ τοῦ ἄλσους. 
ἐποίησε δὲ ὃ αὐτὸς βασιλεὺς καὶ πέραν τοῦ “ανυβίου ποταμοῦ B 
ἐπὶ τὰ δυτικὰ μέρη ἐπαρχίας δύο. ἅστινας ἐχάλεσε Ζακίαν πρώ- 
τὴν καὶ δευτέραν. | 
(6 — Kol εὐϑέως νόσῳ βληϑεὶς ἐτελεύτα, ὧν ἐνιαυτῶν Eg. 
ἹΜετὰ δὲ τὴν βασιλείαν Τραϊανοῦ ἐβασίλευσεν Ἤλιος ᾿Ἄδρια-- 
γὸς ἐπὶ τῆς ὑπατείας ᾿Ἀπρωνιανοῦ καὶ Níygov. ἐβασίλευσε δὲ O 868 
ἔτη χβ' καὶ μῆνας εἔ. ἦν δὲ διμοιριαῖος, εὔογκος, λευχόχροος, 
μιξοπόλιος, εὐειδής, δασυπώγων, γλαυχόφϑαλμος, ἥσυχος, ἔλ-- 
ΞΟ λόγιμος, ἱερατικός. ἔκτισε δὲ ἐν "Ἀντιοχείᾳ τῇ μεγάλῃ καὶ αὐτὸς 


8. ὑπέξιξον corruptum est. 16. Ἴλιορ 40gievóg] ,,Aelil nomen 
Graeci frequenter ἼἬλιον reddunt; sicut infra noster, in Áélio An- 
tonino Pio; quem vocat, "Hiiov ᾿άντωνῖνον Ilioy: frequentius tamen 
Αἴλιος occurrit; quomodo etiam infra Aelium Adrianum scriptum ha- 
bemus.** Ch. lta scripsi. — 17. ᾿ἡπρωνιανοῦ Ch., ᾿ἀπρονεανοῦ Ox. 
18. Asvxógooog Ch., λευκόχλοος Ox. ) 


transmutavit, aliaque ex aere puro conflari jussit dicens: ,, Male equidem 

a me factum, qui Corporum cineres vasis immiscens, Balneum contami- 

savi.* Hoc autem ideo dicebat, eo quod Christiani super hoc glorian- 

tes, Graecos subinde lacesserunt. Vasa autem priora ahenea refundens, 
statuas inde quinque mulieribus praedictis erexit; dicens: Ecce ego eas, 

mon autem Deus eorum, (uti dixerunt ipsae) excitavi. Statuae vero hae, p 
Balneo eodem Publico positae, etiam adhuc visuntur. Fornacem quoque 
ignitam paravit; jussitque ut Christiani, quibuscunque sic visum esset, 

in flammas ultro se injicerent. Multi itaque sese injicientes, martyrium 
xobierunt: cujus numeri fuerunt S. Drosina virginesque alise complures. 

Extruxit autem Imperator idem Dianae templum in Daphne, in luco 
medio positum. Provincias etiam duas ultra Danubium flumen, in parti- 
bus Occidentalibus, constituit, quas Daciam primam et secundam vocavit. 

Morbo deinde correptus, Sie m obiit annos natus LxvI. 

Trajanum excepit Aelius & us, Aproniano et Nigro Coss. qui re- 
gnavit annos xxi; et menses v.  Krat autem statura justam excedente, 
corpore crasso, candidus, subcanus, pulcher, barba hispida, oculis caesiis, 
quietus, eloquens, sacrorumque peritus. Extruxit etiam iste Antiochiae 





278 IOANNIS MALALAE - 7 00x 


δημόσιον λουτρὸν xol ἀγωγὸν ἐπὶ ὄνομα αὑτοῦ, καὶ τὸ ϑέατρον 
C τῶν πηγῶν Δάφνης αὐτὸς ἐποίησε καὶ τὰ ἐκχεόμενα ὕδατα ἐν 
ταῖς “Αγρίαις ταῖς λεγομέναις φάραγξιν ὑπέστρεψε, ποιήσας πέ- 
λὰς καὶ οἰκοδομήσας στερεὰς καὶ πολυδαπανήτους πρὸς τὸ νικῆσαε 
τὰς ὁρμὰς τῶν ὑδάτων καὶ διὰ τοῦ γενομένου παρ᾽ αὐτοῦ ἀγωγοῦ 5 
ἀχϑῆναι εἷς τὴν αὐτὴν ᾿Ἀντιόχου πόλιν εἰς ἀφνέαν τῆς πόλεως. 
ἔκτισε δὲ καὶ τὸν ναὸν τῶν αὐτῶν πηγῶν, ὅϑεν ἐξέρχονται τὰ Qei- 
ϑρα ἐν τῇ αὐτῇ ΖΔίάφνῃ, ἐγείρας ἐν τῷ αὐτῷ ναῷ τῶν Νυμφῶν 
ἄγαλμα μέγα καϑήμενον καὶ χρατοῦν πῶλον τοῦ “Διὸς εἰς τιμὴν 
τῶν Ναϊάδων, ὅτι ἐτελείωσε τὸ τοιοῦτο φοβερὸν ἔργον, ὑπὲρ εὖ-10 
χαριστέας. ἐποίησε δὲ καὶ τὸ βλύζον ὕδωρ τῆς λεγομένης Zaga- 
μάννας πηγῆς δι᾽ ὁλκχοῦ ἐξιέναι καὶ ἐκχεῖσθαι εἷς αὐτὸν τὸν τῆς 
Ὁ πηγῆς δλκὸν ἐν τῷ ϑεατριδίῳ τὸ ἐχ τοῦ ναοῦ ἐξιὸν ὕδωρ ἐν διαφό-- 
ροις χεύμασι ε΄, ἅπερ ἐκάλεσεν ὃ αὐτὸς πενταμόδιον, τετραμό-- 
Ο 864 διον, τριμόδιον, διμόδιον, μόδιον. καὶ ἐπετέλεσεν ὃ αὐτὸς 15 
Αδριανὸς ἑορτὴν τῶν πηγῶν μηνὶ δαισίῳ τῷ καὶ Ἰουνίῳ χγ΄. καὶ 
τὰς ϑυσίας δὲ ὡσαύτως γίνεσϑαι. τὴν δὲ πηγὴν τὴν εἷς τὰς 
zyolac τὴν λεγομένην Παλλάδος ἀπολλυμένην περισφίγξας ἐποίη-- 
σεν ἀγωγὸν elc μετάληψιν τοῖς οἰχοῦσι τὴν ἱερὰν Δάφνην. 

Ὁ δὲ αὐτὸς ᾿Αδριανὸς βασιλεὺς πρὸ τοῦ βασιλεῦσαι ἦν μετὰ 90 
Τραϊανοῦ τοῦ βασιλέως, ὡς γαμβρὸς αὐτοῦ, ὅτε ἔπαϑεν ἡ αὐτὴ 
“Ἀντιόχου πόλις ἡ μεγάλη ὑπὸ τῆς ϑεομηνίας, τότε συγλλητικὸς j 
ὑπάρχων. ἦσαν δὲ καὶ πολλοὶ συγχλητικοὶ ἀπὸ Ρώμης ὄντες ἐν 


16. Δεσίῳ Ox. 18. Παλλάδος Ch., Παλάδος Ox. 


magnae Balneum publicum e£ Aquaeductum; a nomine suo vocatum utrum- 

ue. 'Theatrum quoque Daphnes ad fontes erexit; et aquas inde per 

grias quas vocant Pharanges defluentes divertit, pilis in terram defixis, 
eisque firmiter impactis et sumptuosiori opere aggestis; uti aquarum de- 
currentium vim repellerent et affluentem aquarum copiam per aquaedu- 
ctum, urbis in usum diducerent. Fontium etiam Fanum in Daphne, un- 
de aquae scaturiunt, extruxit: quo eodem Nympharum Fano simulachrum 
ingens, sedens et Jovis alitem manu tenens, collocavit Naiadum nempe 
in honorem, gratesque persolvens, ob stopendum hoc opus ad exitum per- 
ductum. $BScaturiginem quoque fontis Saramanni per canalem in Theatri- 
dium transire fecit; quo et aquas, ex Fano dimanantes, per meatus v. di- 
"versos, deduxit, quibus nomina dedit, Pentamodium, Tetramodium, Tri- 
modium, Dimodium, Modium. Adrianus etiam Fontibus festum quoque 
diem instituit, Desii sive Junii xxir, sacrificiis rite celebrandum. . Fon- 
tem vero qui in Agriis est, Palladis dictum, ruinosum fanum, septo mu- 
Biens, Aquaeductum fecit, in usum sacram Daphnem incolentium. 

Adrianus autem loperator, dum privatus adhuc esset et Senator, 
cum Trajano Jmperatore, (cujus nempe gener erat,) Antiochiae magnae 
commorabatur, quo tempore urbs iram divinam passa est. Quin et ex 
Senatoribus Romanis alii etiam plurimi eodem tempore adfuerunt; qui, . 


-— 


—— —— ς 


“ 














/ 


CHRONOGRAPHIA. L. XI. 279 


τῇ αὐτῇ πόλει "Ἀντιοχείᾳ " οἵτινες καὶ ἐκελεύσϑησαν nag. αὐτοῦ Ε΄’ 


xal ἔκτισαν ἐν ᾿Αντιοχείᾳ οἴκους πολλοὺς καὶ λουτρά. ἐπὶ δὲ τῆς 
βασιλείας τοῦ αὐτοῦ ϑειοτάτου "“δριανοῦ ἔπαϑεν ὑπὸ ϑεομηνίας 
σεισμοῦ 7] Κύζικος, ἥτις ἐστὶ μητρόπολες μεγάλη τῆς Ἑλλησπόν- 
ὅτου ἐπαρχίας, μηνὶ νοεμβρίῳ ε΄ νυκτός. καὶ πολλὰ τῇ αὐτῇ πό- 
λεε ἐχαρίσατο καὶ ἀνήγειρεν αὐτήν" καὶ τοῖς ὑπολειῳφϑεῖσι πολί- 


ταις ἐχαρίσατο χρήματα καὶ ἀξίας. ἔχτισε δὲ ὃ αὐτὸς 1ddgiavüc V 119. 


ἐν τῇ αὐτῇ Κυζίκῳ ναὸν μέγαν πάνυ, ἕνα ὄντα τῶν ϑαυμάτων, 


στήσας ἑαυτῷ στήλην μαρμαρίνην στηϑαρίου μεγάλου πάνυ ἐχεῖ Ο 885 


l0clc τὴν ὀροφὴν τοῦ ναοῦ, ἐν ᾧ ἐπιγράφει, Θείου ᾿“δριανοῦ" ὅπερ 
ἐστὶν ἕως τῆς νῦν. 

Ὁ δὲ αὐτὸς ᾿Αδριανὸς ὀργισϑεὶς κατὰ Ἰουδαίων ἐκέλευσεν εἷς 
τὴν Ἱερουσαλὴμ οἰκεῖν Ἕλληνας, μετονομάσας αὐτὴν πόλιν Alla». 
ἐν δὲ τῇ αὐτοῦ βασιλείᾳ ὃ αὐτὸς ᾿“δριανὸς ἀνήγειρε καὶ τὸν xo- 

ἰδλοσσὸν "Pódov, πεσόντα ὑπὸ σεισμοῦ ϑεομηνίας ὅτε καὶ 7j πόλις 

Ῥόδος νῆσος ἔπαϑεν ἐν τοῖς πρῴην χρόνοις, κείμενον χαμαὶ ἔτη 

τιβ΄, μὴ ἀπολομένου ἐξ αὐτοῦ τινος, ἀναλώσας εἰς τὸ ἀναστῆσαι 

καὶ στῆσαι εἷς τὸν ἴδιον τόπον el; μηχανὰς καὶ σχοῖνα καὶ τεχνί- 

τας κεντηνάρια y', ὡς ὑποκάτω ἔγραψε τὸν χρόνον καὶ τὰ δαπυ- 
$0» γήματα. 

"Eni δὲ τῆς βασιλείας τοῦ αὐτοῦ ᾿““δριανοῦ αρκίων τις ὀνό- 
ματι τὸ IMaviyaixó» μυσερὸν δόγμα ἐπλάτυνε, λέγων ἐκ τοῦ πο- 
γηροῦ τινος τὴν γηίνην κτίσιν γεγενῆσϑαι. καὶ πολλοὺς ἀνατρέ- 


8. F»«] Conf. p. seq. v. 18. vol. II. p. 16. D. 18. σχοῖνα] σχοι- 
vía Ch. 22. δόγμα Ch., δόγματα Ox. 


jussu Imperatoris, plurima Antiochiae aedificia et Balnea construxerunt. 
imperante vero eodem divinissimo Adriano, mensis Novembris x, divinam 
iram experta est Cyzicus, Hellesponti Metropolis inclyta, tempore no- 
cturpo tremoribus agitata. Imperator autem urbi instaurandee plurimum 
suppeditavit, incolasque superstites pecuniis et dignitatibus donavit. Ex- 
truxi£ etiam Adrianus, in eadem urbe Cyzico, templum plane ingens, et 
Mundi Miraculis annümerandum, cujus in summo, statuam sibi marmoream 
ingentem posuit; quae usque adhuc ibi visitur, hanc habens Inscriptio- 
nem, Dio: Adriani. 

Idem Adrianus Judaeis infensus, Hierosolymorum nomine in Aeliam 
mutato, Graecos ibi habitare jussit. Colossum quoque Rhodium, qui, in- 
sula terraemotibus olim concussa, in terram collapsus, per annos CCCXII, 
undequaque tamen integer, humi jacuisset, idem Imperator in locum suum. 
pristinum excitavit. Insumpsit antem in hoc, machinis, funibus et Artifi- 
dbws psrandis, Centenaria rr, uti inferius ad Basim legere erst; ubi 
tempus, sumptueque operis inscribi curavit. 

Ejusdem Adriani sub imperio, Marcion quidam Manichaeorum Do- 
gma impium disseminavit; dicens, 'Terrestrem banc fabricam ab Auctore 
quodam malo ortum suum habuisse. Multos itaque ex Graecis, Judaeis et 


, 


O 366 





280 IOANNIS MALALAE 


ψας Ἕλληνας καὶ Ἰουδαίους καὶ χριστιανοὺς εἷς ἑαυτὸν προσε- 
λάβετο, καϑὼς ὃ σοφώτατος Κλήμης ἐξέϑετο. 

Ὁ δὲ αὐτὸς ᾿Αδριανὸς ἔχτισε πόλιν ἐν τῇ Θράκχῃ, ἣν ἐπεκάλε- 
σεν ᾿Αδριανούπολιν᾽" καὶ ἄλλην δὲ ἔχτισε πόλιν, ἣν ἐκάλεσεν “4δρια-. 
νοῦ Θήρας. ἔκτισε δὲ πόλιν ἐν τῇ «Αἰγύπτῳ, ἣν ἐκάλεσεν ᾿Αντίγω. 5 

C ὑδρωπιάσας δὲ ὃ αὐτὸς ᾿“δριανὸς τελευτᾷ ἐν Βαΐαις, ὧν ἐνιαυ- 
τῶν 5e. 

Merà δὲ τὴν βασιλείαν ᾿Αδριανοῦ ἐβασίλευσεν Ἤλμος “Ἄντω- 
»ivoc Πῖος εὐσεβὴς ἔτη xy. ἦν δὲ εὐῆλιξ, εὔστολος, λευκός, 
πολιὸς καὶ τὴν κάραν καὶ τὸ γένειον, εὔρινος, πλάτοψις, olvo-10 
παὴς τοὺς ὀφϑαλμούς, πυῤῥακής, ὑπογελῶν ἀεί, μεγαλόψυχος 

O 867 πάνυ. ὅστις ἔκτισεν ἐν Ἡλιουπόλει τῆς Φοινίκης τοῦ 2diflávou 
γαὸν τῷ lil μέγαν, ἕνα καὶ αὐτὸν ὄντα τῶν ϑεαμάτων. ἔκτισε 
δὲ καὶ ἐν “Ἰαοδικείᾳ τῆς Συρίας τὸν φόρον, μέγα ϑέαμα, καὶ τὸ — 
“Αντωνιγιανὸν δημόσιον λουτρόν. . 15 

Ἐπεστράτευσε δὲ κατὰ ΑΑϊγυπτίων τυραννησάντων xal qo- 

Ὁ »ευσάντων τὸν αὐγουστάλιον Δείναρχον" καὶ μετὰ τὴν ἐχδίκησιν. 
καὶ τὴν νίκην ἔχτισεν ἐν ““λεξανδρείᾳ τῇ μεγάλῃ κατελθὼν τὴν 
᾿Βλιακὴν πύλην καὶ τὴν Σεληνιακὴν καὶ τὸν δρόμον. 

᾿Ελϑὼν δὲ καὶ ἐν ᾿Αντιοχείᾳ τῇ μεγάλῃ ἐποίησε τὴν πλάκωσιν 20 
τῆς πλατείας τῶν μεγάλων ἐμβόλων τῶν ὑπὸ Τιβερίου κτισϑ έν-- 


6. ὑδρωπιάσας Ch., ὑδροπιάσας Ox. ibid. Βαΐαις Ch., Βάταις 
Ox. 11. πυῤῥάκης Ch., πυρακὴς Ox. 13. ἕνα] Vid. ad p. 
antecedentem v. 9. 14. μέγα Ch., μέγαν Ox. 15. A4rrovisia- 
ψὸν) ᾿Αντωνιανὸν Ox. 17. Ζείναρχον) 4ίναρχον Ox. 


Christianis, perversos ad se attraxit: sicut sapientissimus Clemens memo- 
riae mandavit. 

ldem Adrianus urbem in 'Thracia condidit, quam Adrianopolim voca- 
vit: aliam quoque urbem condidit; et, Adriani Venationes, nominavit. 

Aegypto etiam urbem extruxit, nomine Antinoen. Aqua autem inter- 
cute laborans Adrianus, Baiis mortuus est, aetatis Lxv anno. 

. Adrianum excepit religiosissimus lmperator Aelius Antoninus Pius; 
qui regnavit annos xxirz. — Érat aotem statura justa, decorus, candidus, 
canus capite, mentoque, naso eleganti, facie lata, oculis rubentibus, rubi- 
cundus, vultu ridibundo, valdeque magnanimus. Extruxit hic Heliopoli, . 
uae urbs est Phoeniciae Libani, templum Jovi magnum; inter mundi 

racula et hoc numerandum. —Extruxit etiam Laodiceae Syriae Forum, 
opus magnum et spectabile: Balneum etiam Publicum, Antonianum di- 
etum. 

Contra Aegyptios vero, qui in Dinarchum Aegypti Augustalem insur- 
gentes, eum neci dederant, arma inovit: quos ubi ultus fuerat, victor Ale- 
xendriam magnam venit: ubi Solis οἱ Lunae Portas, Cursum etiam ex- 
Lruxit. 

Antiochiam quoque magnam veniens, plateam inter Porticus illas in- 
gentes, a Tiberio exuuctas; urbem etiam totam lapide molari ex 'The- 





CHRONOGRAPHIA. L XL 981 


των, καὶ πάσης δὲ τῆς πόλεως, στρώσας τὴν διὰ μυλίτου Mov, 

ix τῶν ἰδίων ἀγαθῶν λίϑους ἀπὸ Θηβαΐδος xal τὰ δὲ λοιπὰ ἄνα.-- 
λώματα ἐκ τῶν ἰδίων φιλοτμιησάμενος, καϑὼς καὶ ἐν λιϑίνῃ 
πλακὶ γράψας ταύτην τὴν φιλοτιμίαν ἔστησεν αὐτὴν ἐν τῇ πύλῃ 
ὅτῇ λεγομένῃ τῶν Χερουβίμ' ἐκεῖθεν γὰρ ἤρξατο. ἥτις στήλη 

ἐστὶν ἕως τῆς νῦν ἐκεῖ, ὡς μεγάλης οὔσης τῆς φιλοτιμίας. 

Ἔκτισε δὲ καὶ ἐν Καισαρείᾳ τῆς Παλαιστίνης λουτρόν, καὶ E 

ἐν Νικομηδείᾳ τῆς Βιϑυνίας καὶ ἐν ᾿Εφέσῳ τῆς ᾿Ασίας" ἅπερ Ο 868 
δημόσια λουτρὰ εἰς τὸ ἴδιον ἐπέκάλεσεν ὄνομα. | 

10 — Kai ἀνελϑὼν ἐπὶ Ρώμην ἔκτισεν ἐν τῇ Ῥώμῃ ἀγωγὸν udyav: 
καὶ ἔκαυσε τοὺς χάρτας τοῦ ταμιείου, ἐφ᾽ οἷς ἡ σύγκλητος ἐγγρώ- 
φως ὡμολόγησεν ἐπὶ τοῦ Καίσαρος Ἰουλίου Γαΐου, παρ᾽ αὐτοῦ 
χελευσϑέντες, μὴ ἐξεῖναι συγκλητικὸν διωαϑήκην ποιεῖν elg τοὺς V 190 
ἰδίους, εἰ μὴ τὸ ἥμισυ μέρος τῆς αὐτοῦ περιουσίας διατίϑεται εἷς 

ἰὁτὸν κατὰ καιρὸν βασιλέω, εἰρηκὼς ὃ αὐτὸς εὐσεβέστατος Ἰάντω-- 
γῖνος διὰ ϑείου αὐτοῦ τύπου ἕἔχαστον ἀπολαύειν τῶν ἰδίων xol 
βουλεύεσϑαι ὡς 9 λει. 

Ὁ δὲ αὐτὸς “Ἀντωνῖνος, ὡς ἐστὶν ἐν “«Τωρίῳ, νοσΐσας ἡμέρας 
ὀλίγας ἀπέϑανεν, ὧν ἐνιαυτῶν οζ΄. 

?0 Μετὰ δὲ τὴν βασιλείαν Ἀντωνίνου ἐβασίλευσε Magxog "4ν- 
voviroc ὃ φιλόσοφος, ὃ υἱὸς αὐτοῦ, ἔτη ιη΄ καὶ μῆνας 9'. ἦν Ο 869 
δὲ κονδοειδής, λεπτός, λευκός, μιξοπόλιος, κονδόϑριξ, εὐό-- 
φϑαλμος, εὐπώγων, λεπτοχαράχτηρος, μαχρόρινος. ὃ δὲ αὐ- B 


1. τὴν] αὐτὴν Ch. 18. Δωρίῳ Ox., “ωρίῳφ Ch. 


beide exportato, sumptibus propriis stratuminavit: uti constat ex 'l'abula 
lapidea, quam, titulo magnificentiae bujus inscriptam, ad Cherubinorum 
portam, unde incoepit opus, erexit: quod quidem monumentum etiam ad- 
hac ibi visitur, in tanti operis memoriam. 

ldem etiam Caesareae Palaestinae Balneum publicum extruxit: Ni- 
comedise etiam Bithyniae, aliud; etiam aliud Ephesi in Asia; omnia in 
Romen suum vocitata. 

Romam autem reversus, magnum ibi Aquaeductum condidit. Legem 
autem ἃ Julio Caesare olim latam, qua cautum erat, ne cujus Senatorii 
ordinis viri ratum esset de bonis suis Testamentum, nisi si dimidiam eo- 
rum partem Imperatori pro tempore legasset , pientissimus Antoninus ab- 
rogavit; Syngraphas etiam Fiscales, quibus ad hoc Senatum obstrinxe- 
rat, comburendas dedit; divino suo Edicto, omnibus facultatum suarum 
liberum usum et dispensationem concedens. 

Antoninus autem, dum Loriis commorabatur, morbo correptus, paucis 
post diebus interiit, annum agens Lxxvir. 

Excepit hunc Marcus Antoninus, Philosophus, ejus filius; qui regna- 
vit annos xvi et menses ΙΧ. Erat autem statura curta, corpore tenui, 
colore candido, subcanus, capillitio brevi, oculis pulchris, barbatus, facie 





4829 IOANNIS MALALAE CHRONOGR. L. XI. 


τὸς ἹΠάρκος βασιλεὺς ἐξεφώνησε τὸν δικαιότατον νόμον, ὥστε καὶ 
ἐξ ἀδιαϑέτου κληρονομεῖν τὸν πατέρα τὰ τέκνα καὶ τῷ ἀχαρι-. 
στουμένῳ παιδὶ τὸ τέταρτον μέρος δίδοσϑαι τῆς πατρικῆς πε-. 
ριουσίας. 

Ἐπὶ δὲ τῆς βασιλείας αὐτοῦ ὑπέταξε τὸ ἔϑνος τῶν Γερμανῶν. 5 
ὡσαύτως δὲ ἐπὶ τῶν χρόνων τῆς βασιλείας αὐτοῦ τὰ κατὰ Ἰου-- 

᾿ λεανὸν τὸν Χαλϑαῖον τὸν μέγαν ἐϑαυμάζετο. 
Ὁ δὲ αὐτὸς βασιλεὺς IMágxoc ἔκτισεν, ἤτοι ἀνενέωσεν, ἐν “4ν-- 
C τιοχείᾳ τῇ μεγάλῃ τὸ δημόσιον τὸ λεγόμενον Κεντηνάριον" ἦν 
γὰρ ἐν τῷ χρόνῳ Τραϊανοῦ πεσὸν ἐν τῇ ϑεομηνίᾳ. ἔχτισε δὲ 10 
O 370 καὶ τὸ IMovottoy xai τὸ Νυμφαῖον αὐτοῦ τὸ λεγόμενον ᾿Ωχεανόν. 
ὃ δὲ αὐτὸς ἸΠάρκος Ἀντωνῖνος βασιλεὺς ἔχαιρε τῷ Πρασίνῳ μέρει. 
᾿ΗἩπελϑὼν δὲ ἐν τῇ Παννονίᾳ χώρᾳ νόσῳ τελευτᾷ. 

ἹΜετὰ δὲ τὴν βασιλείαν IMápxov "Ἀντωνίνου ἐβασίλευσεν 24v- 
τωνῖνος Βῆρος, υἱὸς αὐτοῦ, ἔτη η. ἦν δὲ εὐμήκης, παχύς, στρε-- 15 
βλόρινος, εὐόφϑαλμος, μελάγχρους, οὐλόϑριξ, κονδόϑριξ, γε-- 
γηίτης, καταγύναιος πολύ. ὅστις πολεμήσας κατὰ ἑνὸς ἔϑνους 

D Οὕννων καὶ νικήσας αὐτοὺς πολλὰ ἄλλα ἔϑνη δίχα πολέμου ὑπέ- 
ταξεν" ἦν γὰρ καὶ φιλότιμος. ὅστις ἐσφάγη ἐν Προκονήσῳ, ὧν 
ἐνιαυτῶν λϑ'. 20 


9. ἀδιαϑέτου Ch., ἀδιαϑήτου Ox. 


arva, nasutus. Marcus iste Imperator, aequissimo suo edicto jussit, ut 
intestatis liberis, in bonis pater succederet: et ingratus etiam filius ex 
quadrante tamen haeres esset. —— 

Eodem Imperante Germanorum gens Romanis subjugata est; cujus 
etiam sub imperio floruit Julianus Chaldaeus, vir magni nominis. 

Marcus autem Imperator Balneum Publicum, Centenarium dictum, 
Antiochiae magnae, 'Trajani temporibus terraemotibus concussum , M- 
tegravit. Idem quoque Musaeum extruxit, et Trajani Nymphaeum, Octa- 
sum vocatum. actioni autem Prasinae studebat Marcus Antoninos Im- 
perator. 

Pannoniam deinde profectus, ex morbo interiit, 

M. Antoninum in Imperio excepit filius ejus, Antoninus Verus; qui 
regnavit annos vir. Erat autem procerus, crassus, naso adunco, pulchris 
oculis, colore nigro, crine crispo, curtoque, barbatus, mulieribus addictis- 
simus. Hic, una Hunnorum gente superata et reportata inde victoria, 
Forimes etiam alias gentes in deditione accepit: munificus enim erat. 

andem vero in Proconeso interfectus est, annum agens xxxix. . 





A40r0z IB. 


XPONSN KOMMOA40T ΒΑΣΙΛΈΩΣ ΚΑΙ 
IIAPOXHZ OATMIII9 N. 


Maas δὲ τὴν βασιλείαν "dvvavivov Βήρου ἐβασίλευσε Κόμμο-- A 


δὸς 0 “4“ὔγουστος ἔτη xf καὶ μῆνας η. ἦν δὲ τὴν ἡλικίαν δι- 


δεοιριαῖος, λευχός, ὑπόγλαυχος, πλάτοψις, -.σιμός, εὔστηϑος, Ο 379 


ἀρχιγένειος, φιλοκτίστης, ἱερός. ὅστις ἔκτισεν ἐν ᾿Αντιοχείᾳ τῇ 
5. κιεγάλῃ δημόσιον λουτρόν, ὅπερ ἐκάλεσε Κομμόδιον. καὶ τὸ ie 
φὺν δὲ τῆς ᾿ϑήνης τὸ κατέναντι αὐτοῦ ἀνενέωσε καὶ εἷς τὸ μέσον 
αὑτῶν ἐποίησε τὸ λεγόμενον Ἐυστόν, κτίσας βάϑρα καὶ τοὺς ἐμ- 
(ύλους. καὶ εἷς τὴν ἀρχὴν δὲ τὴν κάτω τοῦ Ἐυστοῦ ἔχτισεν ic- 
φὸὺ» τῷ ᾿Ολυμπίῳ Διί. 


Jnscr. Κομόδου Ox. constanter praeter p. 129. E, 124. A οἱ 124. C, 
ubi Χομμοδίου. | 


LIBER XII 


DE TEMPORIBUS COMMODI IMPERATORIS, 
LUDISQUE OLYMPICIS ANTIOCHIAE MAGNAE 
. EXHIBITIS. 


. Pa Antoninum Verum, imperavit Commodus Augustus, annos xxi et 
menses viii. Erat autem statura mediocrem superante, candidus, subcae- 
siis oculis, voltu patulo, simus, pectorosus, crine flavo, crispoque, mento 
lanuginem emittente, aedificandi studiosus et sacrorum peritos. KExtuxit 
hic Antiochiae magnae Balneum publicum, «quod Comsmodium vocavit: 
Dianae etiam aedem, buic e regione sitam instauravit. Medium autem 
iuter haec duo Xystum condidit; extructis etiaes gradibus et porticibus! 
inferius autein, Xysi ad introitum, Jovi Olympio Fanum.erexit. — 


284 IOANNIS MALALAE 


B Ἐπὶ δὲ τῆς αὐτοῦ βασιλείας οἱ ᾿Αντιοχεῖς κτήτορες καὶ noAi- 
ται μήνυσιν ποιήσαντες ἐδεήϑησαν τοῦ αὐτοῦ βασιλέως Κομμό- 
δου, ἵνα ἀπὸ ϑείας αὐτοῦ κελεύσεως προσκυρώσῃ τῷ δημοσίῳ 
τὰς προσύδους ἃς εἴασε τῇ τῶν ᾿Αντιοχέων πόλει Σωσίβιος ὃ 
προειρημένος λόγῳ ϑεωριῶν πολυτρόπων καὶ διαφόρων ἀγώνων 5 
ἐπιτελουμένων τῇ αὐτῇ πόλει, καὶ ἵνα μὴ πορίζωνται τὰς προσύ-- 
δους οἱ πολιτευόμενοι, ἀλλὰ τὸ δημόσιον καὶ αὐτὸ χορηγεῖ λόγῳ 
τῶν ἐπιτελουμένων πρὸς τέρψιν τῆς πόλεως ᾿Ολυμπίων καὶ ἄλλων. 
τινῶν ϑεωριῶν ἐν τῇ αὐτῇ πόλει τῶν ᾿Αντιοχέων. καὶ εὐθέως ὃ 
αὐτὸς βασιλεὺς Κόμμοδος διὰ ϑείας αὐτοῦ κελεύσεως προσεκύ-- 10 
ρωσε τῷ δημοσίῳ τὰς προσόδους, ϑεσπίσας τὰ Ὀλύμπια ἐπιτε- 

O 878 λεῖσϑαε καὶ ἀφορίσας ἐκ τοῦ δημοσίου παρέχεσϑαι εἰς λόγον 
ἀναλωμάτων τῶν ὑπουργούντων τῇ τῶν Ὀλυμπίων ἱερᾷ καὶ κο-- 
σμικῇ ἑορτῇ φανερὰ χρήματα, νομοϑετήσας κατὰ τετραετῆ χρό-- 
γον ἐπιτελεῖσϑαι ἀμέμπτως ἐν ταῖς ἑορταῖς τῶν ἀναϑημάτων, 15 
ἤτοι ϑυσιῶν, τῶν ἐξ ἔϑους, τοῦτ᾽ ἐστὶ τῷ πανέμῳ ἤτοι Ἰουλίῳ. 
μηνὶ καὶ τῷ λώῳ τῷ λεγομένῳ αὐγούστῳ μηνὶ ἐπὶ ἡμέρας με 
εἷς ἑορτὴν τοῦ Ὀλυμπίου Διός, ὡσαύτως ἀφορίσας καὶ εἰς λόγον 
ἑπποδρομίου ἀμέμπτως ἐπιτεληυμένου κατὰ τὴν Ἡλίου ἡμέραν, 
τοῦτ᾽ ἐστὶ κατὰ κυριαχήν, ἄλλην ἐξ αὐτῶν φανερὰν χρυσίου ποσό-- 20 
τητα. ὁμοίως δὲ καὶ εἰς λόγον σκηνικῆς ἑορτῆς νυχτερινῆς ἐπι-- 
τελουμένης κατὰ ἔτη y, τῶν λεγομένων Ὀργίων, ὅπερ ἐστὶ μυ-- 


δ. προειρημένος p. 95. B. — 7. χορηγεῖ) χορηγῇ Ch. V. p. 112. 
D, 128. C. vol ἢ, p. 29. D, 48. E. ^. 17. 4ap] Ao Ox. 


Hujus autem sub Imperio Primores et populus Antiochensis ad Im- 
peratorem referebant de reditibus illis, quos Sosibius supradictus Antio- 
chiae legaverat, in ludos agonisticos et cujusque generis spectacula ibi- 
dem celebranda; supplices eum rogantes, uti Edicto suo divino caveri, 
ne in posterum Magistratus reditus hosce in proprium usum converte- 
rent; sed, ut aerario publico asserti, Ludorum Olympiorum aliorumque, 
aui ad Antiochensem Populum oblectandum exhibendi essent, sumptibus 
aciendis inservirent. mmodus itaque Imperator, reditibus istis, divi- 
no suo Edicto, aerario publico vendicatis, Jovis Olympii in hon;rem, Lu- 
dos Olympicos indixit: quarto quoque anno, per xLv dies continuos, rite 
celebrandos, in Festis Anathematum, sive sacrificiorum; quae ex consue- 
tudine peragi solebant, Panemo, sive Julio, et Loo, sive Augusto mensi- 
bus: separata in hoc, ex aerario publico, pecuniarum summa satis am- 
pe in ministros, officium suum in Olympiorum sacra universalique cele- 

ritate praestantes eroganda. Similiter etiam eisdem reditibus auri sa- 
tis amplam seposuit quantitatem , in Certamina Equestria, singulis Solis, 
δά est, Dominicis diebus rite peragenda. Praeterea etiam in usum Festi 
illius 'T'riennalis, nocturno tempore tentoriis celebrari soliti, auri portio- 
nem suffidentem assignavit ; al lampades eandelasque parandas; quaeque 





"Tw 


CHRONOGRAPHIA. L. XII. 285 


ὁτηρίων Ζ)ιονύσου καὶ Ἀφροδίτης, τοῦτ᾽ ἐστὶ τοῦ λεγομένου D 


Μαϊουμᾶ διὰ τὸ ἐν τῷ ual τῷ καὶ ἀρτεμισίῳ “μηνὶ ἐπιτελεῖ- 
σϑαι τὴν αὐτὴν ἑορτήν, ἀφώρισε φανερὰν χρυσίου ποσότητα λό- 
yp λαμπάδων καὶ χανδήλων καὶ τῶν ἄλλω» τῶν προχωρούντων᾽ 


δ ἐπὶ τὴν πανήγυριν τῶν λ' ἡμερῶν τερπνῶν παννυχίδων. περὶ ἧ Ο 374 


7$ x 109 


γυχτερινῆς ἑορτῆς μέμνηται Βεργίλλιος 0 σοφώτατος Ῥωμαίων 
ποιητὴς ἐν τῷ δ΄ αὐτοῦ λόγῳ, τῇ Ῥωμαϊκῇ γλώσσῃ ἐκϑέμενος 
ταῦτα. Τριετηρικὰ Βάχχω ὄργια νοχτούρνους κουὲ βοκὰς κλά-- 
μωρε Κιϑαιρών" ὃ ἔστι τῇ “Ἑλληνίδι γλώσσῃ τῷ τριετηρικῷ 

ποΐξτει, ὅτε ὃ Ζιόνυσος ἐν νυκτὶ τῇ φωνῇ τὴν ἑορτὴν τῶν ὑργίων 
ἐν τῷ Κιϑαιρωνίῳ ὄρει. 

Ὁ δὲ αὐτὸς βασιλεὺς ἀφώρισε φανερὰ χρήματα καὶ εἷς λόγον 
κυνηγίων ὀφειλόντων ἐπιτελεῖσϑαι ἐπὶ ἔτη δ΄ οὕτως " ἄγεσθαι μὲν 
ἐπὶ μῆνας Af! ἕως τῆς ἀποσφαγῆς, ἀργεῖν δὲ τοὺς ὑπολοίπους 

ἉἌδμῆνας d elg τὴν συλλογὴν τῶν ϑηρίων εἰς ἑορτὴν ϑεραπείας 


Ἄρεως καὶ Ἀρτέμιδος. Β 


Καὶ εὐθέως τότε ὠνομάσϑη Συριάρχης πρῶτος ᾿Ἰρταβάνιος 


πολετευόμενος, προβληϑεὶς ἀπὸ τῶν κτητόρων καὶ τοῦ δήμου O 375 


παντός. 
"To ἀἠφώρισε δὲ καὶ τὰ λοιπὰ χρήματα εἷς λόγον μίμων καὶ ὃρ- 


4. χανδήλων] κανδίλων Ox. v. p. 118. C. ibid. προχωρούντων 
Ch., προχορούνετων Ox. 5. À ἡμερῶν] Malim τρεακονϑημέρων. 
7. δ) Aen. v. 302. 8. Báxzo ὄργια νοκτούρνους κουὲ βοκὰς 
κλάμωρε) Βακχετειχῶ ὀργίαν ὄὀκτουρνους xovg βωσκαν κλαμορε Ox. 
10. ὅτε ὁ Διόνυς] .. Forte legendum, ὁ Ζιόνυσος. Periodus vero 
haec mutila apparet, ex verbi alicuius defectu. Ch. 13. Ante 
οὕτως interpungit Ox. 14. 4f/] ,,Omnino legendum, μβ΄. ut vi. 
mensium reliquorum adiectione expleantur Menses xLvim. sive anni 
tv.** e 


Wide res necessariae essent ad solennitatem illam, qua per spacium xxx 
«lierum, totis noctibus Genio indulgebant. Sunt autem haec Orgia vo- 
cata; nempe Mysteria Veneris et Bacchi in honorem agitata: quae, quod 
xaense Maio celebrari ea mos erat, Majumae nomen habuerunt. Festivi- 


PPM quod Graeco idiomate sonat: τῷ τριετηρικῷ ἕτει etc. 
Imperator etiam pecunias satis amplas Cynegiis destinavit: quae qui- 
dem in quatuor annos, ex vetusto ritu, celebrari solita, ipse xxxi mensi- 
bus tantum agitari voluit: nempe ut vr mensibus aliis a venatione absti- 
nendo, ferarum collectio fieret, in diem festum Dianae et Marti sacrum. 


Tum primum Syriarcha ἃ Primoribus populoque constitutus est Ár- 


tabanius, Magistratus Antiochensis. 
Pecuniarum vero quod reliquum fuit, in Mimos et Saltatriculos ero- 


- 








' 47$ 
Gern" 


Ox- 











CHRONOGARAPHIA. L. XII. 287 


ἄσπρα. ἐκάϑευδε δὲ τὰς αὐτὰς ἡμέρας εἷς τὸ ἐξάερον τῆς Asyo- 
μένης βασιλικῆς τὸ Καισάριον, τὸ χεισϑὲν ὑπὸ τοῦ Καίσαρος 
Ἰουλίου τοῦ δικτάτορος, ὅπου ἵστατο ὃ ἀνδριὰς τοῦ αὐτοῦ Καί- 

' — gagoc ὃ ἔξω τῆς Κόχχης τῆς βασιλικῆς. τὸ δὲ, αὐτὸ Καισάριον 
δ xarévavri τοῦ ἱεροῦ τοῦ “ἥρεῳς ὑπῆρχεν, ὅπου τὸ λεγόμενόν Ψ6τ- 


κελλον, δεὰ τὸ ἐκεῖ τὰ χοίρεια κῤέω. κάπτεαϑαι μόνον, πλησίον τοῦ Ο 377 


ἁάρεως τοῦ ἱεροῦ. EE 


Ὁ δὲ γραμματεὺς προεχειρίσϑη πρώταις ἀπὸ τῆς βουλῆς καὶ Ε 


τοῦ δήμου ὀνόματι Πομτωμανὸς Κοιαίστωρ, ὃς ἐκ γένους συγκλη- 

Δοτικῶν Ῥώμης ὑπάρχων, φορέσας καὶ αὐτὸς στολὴν ἄσπρον καὶ 

στέφανον ὁλόχρυσον τύπῳ φυλλοδαφνῶν. ὅντινα ἐτίμων καὶ 
προσεχύνουν ὥς τινα, φησίν, ““πόλλωνα. 


Ἢ αὐτὴ δὲ βουλὴ καὶ ὃ δῆμος πάλιν προεβάλοντο ᾿ἄμφιϑα- V 1297 


λὴν ὀνόματι Κάριον ᾿ἸΙλλούστριον,, φοροῦντα ὡσαύτως στολὴν 
3.5 ἄσπρον ὁλοσηρικὸν xai στέφανον πεπλεγμένον ἀπὸ δαφνίνων φύλ- 
λων καὶ ἐν τῷ μέσῳ στηϑάριν χρυσοῦν ἔχὸν τὸν Δία. ὅντινα 
- MugiJaljv ἐτίμων xal προσεχύνουν ὡς τὸν Ἑρμῆν, καϑὼς ó 
θοφὸς Zfouvivog 0 χρονογράφος πάντα ταῦτα συνεγράψατο. 
Eig δὲ τὸν αὐτὸν ἱερὸν ἀγῶνα τῶν ᾿Ολυμπίων ἤρχοντο ἀπὸ 
Ξοίχάστης πόλεως καὶ χώρας νεώτεροι εὐγενεῖς κατὰ τώγμα ἀγωνι- 
ζύμενοι, καὶ ἐμέριζον αὑτοὺς κατέναντι ἀλλήλων. μετὰ δὲ πολ- 
λῆς σωφροσύνης καὶ ἐπιεικείας διῆγον μηδαμόϑεν μηδὲν κομιζό- 
μιενοι" ἦσαν γὰρ εὔποροι, ἔχοντες καὶ δούλους ἰδίους εἰς ὕπηρε- 


7. ᾿ἀρέως Ox. 9. Πομπιανὸς Ox. 18. προεβάλλοντο Ox. 


Yit Siceptrum Ebeninum, pedibusque sandalia alba. Diebus autem hisce 
' &ub dio dormivit, in Hypaethro Caesario Basilicae, a Jullo Caesare Di- 


Melia extructo: ubi etiam stetit ejos statua, extra concham Basilicae 
» Caesareum vero illud Martis fani e regione situm erat; quo 






P een, ἢ 


dU Aunc stat Macellum, sic dictum ἃ porcinis carnibus, quae ibi solae 

—» Wemales caeduntur, nec procul a Martis fano situm. | 

Scriba quoque tum primum a senatu populoque designatus est. Pom- 
Bejanus Quaestor, 8 Senatoribus Romanis oriundus: qui et ipse stolam 
Swoque candidam gestabat, et coronam ex auro solido, ia Laureae effi- 
Wem fabrefactam. Honc vero tanquam Apollinem habuerunt. 

. Benatus insuper populusque Amphithalem designarunt, nomine Ca- 
aem liusrem; qui stola similiter candida, holoserica, indutus incedebat, 
teronam gestans, ex lauri foliis contextam, cujus in medio sigillum erat 
Jevis aureum. 4mphithali autem huic, ceu Mercurio, divinos deferebant ho- 
mores: sicuti haec omnia sapiens Domninus Chronegraphus literis prodidit. 

-. Àd sacra.vero haec Ludorum Olympicorum certamina undique con- 

f t, quiéquid erat Juventutis nobilioris; qui in partes sese distra- 
bentes, inter »e invicem certamina inierunt. Et hi quidem, (inter quos 
vim, virgine fuerunt plurimae; ) summa sane temperantia et modera- 


e 


O 378 











CHRONOGRAPHIA. L. XII. 289 


ζωῆς τοῦ στεφϑέντος. εἰ δὲ xai ἐργαστηρίων τινῶν ἐδέσποζεν; 
ἀλειτούργητα ἔμενε τὸν χρόνον τῆς ζωῆς αὐτοῦ μόνου & εἶχεν ἐρ-- 
γαστήρια ὃ ἀγωνισάμενος. τοσοῦτοι δὲ ἦσαν οἱ ἐρχόμενοι ἀγω-- 
τίσασϑαι ὅτι οὐχ ὑπερεβάλλοντο ἀριϑμῷ, ἀλλ᾽ ὅσους συνέϑη ἐλ- 
αϑεῖν κατὰ τάγμα καὶ εἴτε νέους εἴτε παρϑένους κόρας πάντας 
ἐϑεώρουν. καὶ ποτὲ μὲν πλῆϑος ἤρχετο πολύ, ποτὲ οὐκ ἤρχετο, 
πρὸς τοὺς χρόνους καὶ τοὺς ἀνέμους τῆς ϑαλάσσης. 
Ἐπὶ δὲ τῆς τοῦ αὐτοῦ Κομμόδου βασιλείας ἔπαϑεν ὑπὸ ϑεο-- 
μηνίας Νιχομήδεια, μητρόπολις τῆς Βιϑυνίας, τὸ τρίτον αὐτῆς 
E «O0 n42o; toc τῆς Ἰαυδουπόλεως xal τοῦ ποταμοῦ τοῦ Σαγάρεως τὰ 
πέριξ μηνὶ μαΐῳ τῷ καὶ ἀρτεμισίῳ γ' dg τὸ αὖγος. καὶ πολ- 
λὰ ἐχαρίσατο ὃ βασιλεὺς τῇ αὐτῇ πόλει καὶ ἀνήγειρεν αὐτήν. 
Ἐπὶ δὲ τοῦ αὐτοῦ Κομμόδου κτήτωρ τις καὶ πολιτευόμενος 
3 - - ἢ ) 7 2 ’ 2 , A LN 
«Ἀγτιοχείας τῆς μεψάλης ὀνόματι oraflávgc, ἀλυτάρχης, μετὰ τὸ 
 “- χληρῶσαι 10 στεφάνιον τῶν Ὀλυμπίων ἐν 4“ άφνῃ ἐφιλοτιμήσατο 
(ac ἐν τῇ ἱερᾷ “άφνῃ τῷ δήμῳ καλαμίων συντόμια πολλὰ 
ἄρτων διαιωνιζόντων, καλέσας τοὺς αὐτοὺς ἄρτους πολιτικοὺς διὰ 
τὸ τῇ ἰδίᾳ αὐτοῦ πόλει τούτους χαρίσασϑαι, ἀφορίσας ἐκ τῶν 
ἰδίων χωρίων πρόσοδον ἀναλογουμένην εἰς λόγον τῶν αὐτῶν ἄρ-- 
Φ. ἔμενε] ἔμεινε Ox... ibid. μόνου] Malim μόνον. 4. ὅτι) ὥστε 
ibid. ὑπερεβ. Ch., ὑπερβ. Ox. 14. ἀλυτάρχης Ox., ad quod Ch. 
»Imo Συριάρχης. lta enim supra libri hujus initio eum vocat: xal 
εὐθέως τότε ὠνομάσϑη Συριάργης πρῶτος Agrofidvioc, πολιτευόμε- 
. vog, etc. Alytarcha enim eodem tempore designatus est Aphronius, uti 
"ΦΧ loco citato videre est. Artabani vero hujus nominis scriptione magnam 
varietatem observarelicet: Nostro enim 4oraffaviog et Agsafdvrc, Chr. 
Alex. Auctori ᾿ρτάβανος etiam dictus est.'* — 16. καλαμίων] καλα- 


μια Chron. Pasch. p. 263. A. Conf, vol. 11. p. 5. E. 19. ἀνηλογουμέ- 
rg» ] , Lego, ἀναλογουμένην. Chr. Alex. legit, ἀναλογοῦσαν." Ch. 


ko 
^ x 






ie viveret. Si quibus etiam Opificum sodalitiis praefuit Agonista, 
M] servitio immunis, durante ejus vita et ipsa erant future. Ath- 
δὸ vero frequentia, tanta quanta fuerit, impedimento non erat, quo 


eertandi locus. Εἰ erat guidem, cum plures venerunt; erat etiam, 
Wbi pauciores; pro tempestate nimirum, et ventorum ad navigationem ac- 
*ummodatorum opportunitate. 

Kjusdem Commodi sub imperio, divinam iram tertium passa est Ni- 
*tomedia, Bithyniae Metropolis; grassante etiam ulterius terrae motu, 
Mydopolim usque et Sangarim fluvium, locaque vicina, Maii ur, sub or- 

solis. Multa autem Imperator, in urbis instaurationem largitus est. 

Kodem Imperante Commodo, Artabanes quidam ex Civibus et Magi- 

, sratibus Antiochiae magnae, Syriarcha, post Coronationem Olympicam ip 
h^ Daphne finitam, magnificentiam suam populo praestiturus, sparsit in edm, 
Md sacram Daphnem, tesseras quamplurimas Panis Perpetui; destinatis et- 
ΜῈ ex praedii suis, ad Congiarii hujus sumptus faciendos, reditibus an- 
orüonalibus. Panes vero istos, Civicos, vocavit, quod Civita- 

| lei. Malalas. 1 


? 


us illis omnibus utriusque sexus, qui ex pacto eo convenerant, dare- 


D 


O 381 
E 


V 124 





290 IOANNIS MALALAE 


των. καὶ ἀνήγειραν αὐτῷ oi ᾿Αντιοχεῖς στήλην ἐν dágvy μαρ- 
μαρίνην, ἐπιγράψαντες, ““ρταβάνης αἰωνία μνήμη. 

Ὁ δὲ αὐτὸς Κόμμοδος βασιλεὺς ἀπελϑὼν εἰς τὸν οἶχον Qav- 
στίνον, συγγενοῦς αὐτοῦ, ἀπὸ αἱματικοῦ χυμοῦ ἀϑρόως ἐτελεύ-- 
τησε. | 5 

O 889 Μετὰ δὲ τὴν βασιλείαν Κομμόδου ἐβασίλευσε Περτίναξ ὃ 
B καὶ “ούκιος Αὔγουστος μῆνας f καὶ ἡμέρας ιη. ἦν δὲ μακρός, 
εὐθώραξ, ἐπίρινος, ἁπλόϑριξ, μεγαλόφϑαλμος, γέρων, 0Xo- 
πόλιος. τελευτᾷ δὲ σφαγεὶς ὑπὸ τῶν στρατιωτῶν, ὡς ἐξήρχετο 

ἐχ τοῦ παλατίου εἷς τὸν. άρτιον, ὧν ἐτῶν οἵ. . 10 

IMeà δὲ τὴν βασιλείαν Περτίνακος ἐβασίλευσε ΖΔίδιος Ἰου-- 
λιανὸς ὃ καὶ Σίλβιος μῆνας U. ἦν δὲ μακρός, μιξοπόλιος, οὔ-- 
λόϑριξ, σύνοφρυς, ὑὕπύστραβος, λεπτοχαράκχτηρος, μελέίχρους. 

Ἔχτισε δὲ ἐν ᾿Αντιοχγείᾳ τῇ μεγάλῃ τὸ λεγόμενον Πλεϑρίν, 
ἐπειδὴ dc τὸ ϑέατρον ἐπετέλουν τὰς πάλας ἐν τοῖς ᾿Ολυμπίοις. 15 
καὶ διὰ μηνύσεως τῶν τῆς πόλεως ᾿Αντιοχείας κτητόρων δεηϑέν- 
τῶν παρέσχεν αὐτοῖς χρήματα εἰς τὸ κτίσαι τὸ αὐτὸ Πλεϑρίέν" 

C καὶ ἔκτισαν αὐτὸ πλησίον τοῦ Καισαρίου, ἀγοράσαντες τὴν οἰκίαν 
"Ασαβίνου πολιτευομένου, "lovóaíov τὴν ϑρησκείαν, πλησίον τοῦ 
ΞἘυστοῦ καὶ τοῦ Κομμοϑδίου δημοσίου. ἐσφάγη δὲ ὃ αὐτὸς Ἴου- 90 
λιαγνὸς ΖΔίδιος ὑπὸ χουβικουλαρίου tlg τὴν πηγὴν τοῦ παλατίου 


9. ᾿δρταβάνης αἰωνία μνήμη] Forte legendum, ᾿δρταβάνους. Chr. 
Alex. habet: ᾿ρεαβάνεε ἡ μνήμη αἰωνία.“ Ch. Fort. ᾿Δρταβάνη. 
- Vid. ad p. 115. E. 16. δεηϑέντων Ch., ϑεηϑέντων Ox. 


tem suam eis donasset. Huic itaque Antiochenses statuam Marmoream 
ad Daphnem posuerunt cum hac lnscriptione: Jfrtabanis memoria sempi- 
ferna. 

Commodus autem Imperator, dum apud Faustinum, consanguineum 
suum, commorabatur, sanguinis fluxu subito correptus, interiit. - 

Defuncto Commodo, imperium obtinuit Lucius Pertinax Augustus, 
menses 11 et dies xvii. Erat autem procerus, pectore firmo, naso adun-. 
co, capillitio plano, oculis grandibus, senes, totusque canus. A militibus 
autem occisus est, dum ex palatio in Campum Martium procedit, aetatis 
suae anno LXx. 

Post hunc, imperavit Didims Julianus, qui et Silvius, menses vrr. 
Erat autem procerus, subcanus, capillitio crispo, junctis superciliis, sub- 
strabus, facie tenui, colore flavo. 

Extruxit hic Antiochiae Magnae Pletkrum quod vocant. Cum enim 
antea, quae in Ludis Olympicis fieri solebant, Palaestrae in "Theatro 
à agitatae fuissent; Didius, rogatu civium urbis Antiochiae, pecunias po-. 
pulé largitus est, ad Plethrum conficiendum. Quod et factum est, É ap 
poen ἃ Caesario; Pretio comparatis in id aedibus Asabini, Judaei pre 
essione, qui etiam ex urbis Magistratibus fuit, prope Xystum et Bal- 
heum Commodianum sitis. Didius autem Julianus, dum ad E D 





, 


ψ. 





. CHRONOGRAPHIA. L. Xil. 201 


Ῥώμης ἔσω, ὧς προσέχει τοῖς ἰχϑύσι, κατὰ συσκευὴν τοῦ uc? 
αὐτόν. ἦν δὲ ἐνιαυτῶν ξ΄. . 


ετὰ δὲ τὴν βασιλείων ΖΔιδίου Ἰουλιανοῦ ἐβασίλευσεν ὃ ϑειό- . 


τατος Σέβηρος ὃ καὶ Σεπτίμιος, ὑπὸ τῆς συγκλήτου Ῥώμης ψη- 
ὁ φισϑείς, ἐπὶ τῆς ὑπατείας Φλάχωνος καὶ Κλάρου. ἐβασίλευσε δὲ 
ἔτη ιζ΄ καὶ μῆνας ϑ'. ἦν δὲ διμοιριαῖος τῇ ἡλικίᾳ, λεπτός, εἴ- 


στηϑος, μακρόρινος, εὐόφϑαλμος, μελάγχροος, οὐλόϑριξ, ὅλο- D 


πόλιος, μεγαλοπώγων, τοὺς πόδας στυφόμενος, μεγαλόψυχος, 
ὀργίλος. 


10 ἘΕπὶ δὲ τῆς αὐτοῦ βασιλείας ἐτυράννησεν ᾿Αλβῖνος ὃ συγκλη- Ο 384 


τικός" ὅντινα ὃ στρατός, ὡς πολεμεῖ τοῖς Γήπεσι πεμφϑεὶς πα-- 


Qd τοῦ πρὸ αὐτοῦ βασιλέως Ζιδίου, ἀνηγόρευσε βασιλέα αὐθεντή-- ἡ 


σας τὴν σύγχλητον. xol κατεδίωξεν αὐτὸν ὃ Σέβηρος ἐν τῇ. 
Θράκῃ, καὶ παραλαβὼν αὐτὸν ἐφόνευσεν. 
1i&  ῴΕλϑὼν δὲ ὃ Σέβηρος ἐπὶ τὸ Βυζάντιον, καὶ ἑωρακὼς τὴν το- 


-ποϑεσίαν τῆς πόλεως χαλήν, ἀνήγειρε τὴν Βυζούπολιν, καὶ ἔχτισε.. 


ΦΔΦημόσιον λουτρὸν τὸ λεγόμενον Ζεύξιππον διότε ἐκεῖ ἵστατο ἐν 
Διέσῳ τοῦ τετραστῴου στήλη χαλκῆ τοῦ Ἡλίου, καὶ ὑποκάτω a$- 
, πῆς ἔγραψε τὸ μυστικὸν ὄνομα τοῦ ἡλίου, Ζευξίππῳ ϑεῷ" oi 
?€» db Θρᾷκες οὕτως ἔλεγον τὸν ἥλιον. οἱ δὲ τῆς πόλεως Βύζης οὕ- 
“πως ὠνόμαζον τὸ αὐτὸ δημόσιον Ζεύξιππον κατὰ τὸ ὄνομα ὅπερ. 


5. Φλάκωνος καὶ Κλάρου] ,,Chr. Alex. legit, Φλάκκου καὶ Kid- 
qov. Eusebius ad an. Severi I. Coss. ponit Falconem et Clarum: 
uti et Festi Capitolini, pro dicxovog. ltaque spud nostrum, le- 
gendum Φαλκωνος, facili literarum transpositione.** Ch. 11. Γή»- 
“εσε Ch., Γίπεσι Ox. Conf. vol. II. p. 22. C, 64. C. 


palatium piscibus intendit, a cubiculario suo, 8 successore ad id suborna- 
- Ye, eccisus est, annum agens Lx. . 

Didium Julianum excepit divinissimus Severus, qui et Septimius, 8 
Sena$u Romano Imperator salutatus, Flaccone et Claro Coss.: et regna- 
vit annos xvii et menses novem.  Érat vero statura mediocrem superan- 
te, gracilis, pectore firmo, nesutus, oculis venustis, niger, crispus, canus, 
barbatus, aeger pedibus, magnanimus et ad iram pronus. 

Hujus sub imperio novis rebus studebat Albinus, Senator; quem cum 
Gepidibus (in quos a Didio missus fuerat) bella gerentem, evercitus, 
spreta Senatus autoritate, Imperatorem salutaverat, Hunc autem insecu- 
tus Severus, in "Thracia comprehensum, neci dedit. 

Severus autem Byzantium veniens, cum situm ejus amoenum obser- 
vasset , urbem instauravit; Balneo etiam Publico ibidem extructo, cul 


Zeuzippus nomen; ex eo, quod ibi olim steterat, in T'etrastoi meditul- 
ἃ δα, aerea Solis statua ; cujus ad Besim Solis nomen Mrsticom inscribeba- 


ét: his verbis: Deo Zeuzippo. vocabulo enim hoc "Thraces Solem indi- 


fotant. Belneum itaque hoc Byzantini, non ut lmperator id vocari vo- 
it, Severienum , sed a loci nomine antiquo Zeuxippum vocitabant. Im- 


hj 


» 


- 
k 





bis sor m 
x rpeures to? detracto colleca 
M 


(gerente uoc Q9* 
15 bonore- 


γυὰ 58 φυϊοδλδ. N eneri? 
m x eneris entem 
8 


Cyne Qo lane agnum 
didt ldem denm us Severo?» 
arboribus denudato » n eu Y» P 
gà εν 9 per? Me Surete eim qi 
& pariufo 9t 





Yo6 pominé eid i 

peret «ree exero 

* Ejusiem Severi MAL 

τοῖο Ni Q» Per exero 
$5305» ou eu ^99 








 CHRONOGRAPHIA, L. XII, 298 


ὅτι τινὲς τῆς συγκλήτου Ρώμης αὐτὸν ὠνόμασαν βασιλέα, dyg- 
γόρευσαν τὸν αὐτὸν Νίγερτα βασιλέα. καὶ παρέλαβε πᾶσαν τὴν 
ἀνατολὴν ἕως τῆς «ἀἰγύπτου" ὅντινα οὐκ ἐδέξαντο οἱ /faoduxtic 
Σύροι, ἀλλ᾽ ἀντέστησαν αὐτῷ. καὶ φοσατεύίσας παρέλαβε «1αο-- 
ὁδίκειαν, καὶ ἔστρεψεν αὐτὴν καὶ κατέσφαξε πάντας. | 


Καὶ ἐπεστράτευσε κατ᾽ αὐτοῦ ὃ αὐτὸς Σέθηρος, xal καταδιώ- 
ξας ἔφϑασεν αὐτὸν ἐν Θηβαΐδι τῆς Miyónzov* ὅντινα πολέμῳ 
συλλαμβανόμενος ἐφόνευσεν. καὶ ὑποστρέψας ἀπὸ τῆς Θηβαΐ- 
δὸς μετὰ τὴν νίκην ἠγανάκτει κατὰ τῶν ᾿Αλεξανδρέων, διότι ἐδέ- 

10 ξαντο τὸν Νίγερτον τύραννον καὶ ἐπέγραψαν εἷς τὰς πόρτας αὖ- 
τῶν, Τοῦ κυροῦ Νίγερος f πόλις. καὶ ἀπαντήσαντες τῷ αὐτῷ 


O 387 


βασιλεῖ Σεβήρῳ οἵ δῆμοι τῆς αὐτῆς ““λεξανδρέων μεγάλης πόλεως 


ἔχραζον ταῦτα, Οἴδαμεν, εἰρήκαμεν, Τοῦ κυροῦ Νίγερος ἣ πόλις" 
σὺ ἦσϑα ὃ κχῦρις αὐτοῦ. καὶ δεξάμενος τὸ ἕτοιμον τῆς ἀπολο- 
15 γίας συνεχώρησεν αὐτοῖς τὸ πταῖσμα καὶ ἰνδουλγεντίας αὐτοῖς 
παρασχὼν ἐδέξατο αὐτούς. καὶ ἔκτισεν αὐτοῖς δημόσιον λουτρόν, 

9 ἐπεκάλεσε Σεβήριον" ἔκτισε δὲ καὶ ἱερὸν τῆς Ῥέέας. ἐν τῷ δὲ 
Διέλλειν αὐτὸν ἐξιέναι συνέσχε Θερμόν τινα ὀνόματι, ὅστις ὑπῆρχε 
τῶν πρώτων ἀξιωματικῶν "4λεξανδρείας τῆς μεγάλης καὶ ἀγαπώ- 
Ὁ μενος ἀπὸ τῶν πολιτῶν" ὅστις Θερμὸς ἦν κτίσας ἐν τῇ πόλει ἐκ 
τῶν ἰδίων δημόσιον λουτρόν, ὃ ἐπεκάλεσε Θέρμα εἷς ὄνομα éav- 
τοῦ. ὅντινα Θερμὸν ἐδήμευσεν Σέβηρος, ὡς φίλον τοῦ Νίγερος. 
ἀπὸ δὲ ᾿Ἡλεξανδρείας ἐξελϑὼν ἦλϑεν ἐν “Ἰαοδιχείᾳ τῆς Συρίας, καὶ 


rem nominatum fuisse, Nigrum Imperatorem dicebat. Hic itaque Orien- 

tem omnem ad Aegyptum usque occupavit: quem tamen Laodicenses Sy- 

ri nequaquam recipiebant, sed ei etiam resistebant. Laodiceam itaque 

ebsidione cinxit; captamque funditus evertit, incolis etiam  internecioni 
tis. 


Hunc itaque bello petens Severus, in Thebaide Aegypti adoritur: 

* tandemque bello captum interfecit. Victoria autem potitus Imperator, a 
Thebaide Alexandriam contendit. Alexandrinis autem infensus erat, quod 
Nigrum rebellantem admittentes, portis etiam suis inscripserant: Domini 
Nigri est haec urbs. Populus itaque Alexandrinus Severo Imperatori 


D 


procedens obviam, alta voce exclamavit. Fatemur dixisse nos urbis hujus . 


Dominus Niger est: Tu autem. Nigri dominus eras. Imperator autem, 
subita hac Alexandrinorum apologia captus, condonavit hoc eis; datisque 
indulgentiis, in gratiam cum illis rediit. Extruxit etiam ibi Balneum pu- 
blicum, cui ndmen dedit Severianum. Magnae matri etiam aedem sacra- 

vit Inde vero discessurus, 'Thermum quendam, quod Nigri studiosus 

* fuerat, comprehendi jussit, bonaque ejus publicari. rat hic 'lThermus ex 
primariis Alexandriae Optimatibus, et civibus suis summe charus; u£ qui 

* propriis sumptibus Balneum Poblicum extruxerat, quod a nomine suo, 
erma, vocavit. Inde autem discedens Imperator, Laodioeam Syriae 


e 
pis res d09 » . 
Mem, d 








« 


» 


CHRONOGRAPHIA. L. XII. 295 


δημόσιον λουτρὸν εἰς τὴν πεδιάδα τῆς πόλεως. ὅπερ δημόσιον 

πληρώσαντες ἐπωνόμασαν διαφϑονούμενοι ἀλλήλοις ifiov 

εἰς ὄνομα τῆς πωλησάσης τὸν τόπον. ὃ δὲ αὐτὸς Σέβηρος 

ἐξελϑὼν εἰς ἄλλον πόλεμον ἐτελεύτησεν εἰς τὸ βαρβαρικὸν ἐπὶ τὴν 
δύσιν, ὧν ἐνιαυτῶν EE. 


ἹΠετὰ δὲ τὴν βασιλείαν Σεβήρου ἐβασίλευσεν ἸΑντωνῖνος 
Γέτας Érog α΄. ἦν δὲ κονδοειδής, πλάτοψις, σιμός, ὑποφάλα- 
χρος, μιξοπόλιος, προγάστωρ, μεγαλόστομος, λευκόχρους, μι- 
χρόφϑαλμος. ἀνεῖλεν δὲ αὐτὸν ὃ στρατός, καὶ τελευτᾷ ὧν 

Δοἐνιαυτῶν να΄. 


ἹΜετὰ δὲ τὴν βασιλείαν ᾿Αὐντωνίνου Γίτα ἐβασίλευσεν Ἶ4».-- 


 Tüvivoc 0 Καράκαλλος, υἱὸς Σεβήρου ἔτη ς΄ καὶ ἡμέρας χβ΄. ἦν 
δὲ εὐμήχης καὶ εὐσθενής, εὔχροος, στρεβλόρινος, δασυπώγων, 
μιξοπόλιος, οὐλόϑριξ, ἐφιλεῖτο δὲ ὑπὸ τοῦ δήμου Ρώμης nav- 
15 τός " ἔχαιρε δὲ εἰς τὸ Πράσινον μέρος. ἐσφάγη δὲ ἐν τῷ παλα-- 
— "p , ὡς ἐξήρχετο εἷς τὸ ἱερόν, ὧν ἐνιαυτῶν μζ΄. 


ἹΜετὰ δὲ τὴν βασιλείαν ᾿Αντωνίνου Καραχάλλου ἐβασίλευσε 
“Βαλεριανὸς ἔτη ς΄. ἦν δὲ κονδοειδής, λεπτός, ἀπλόϑριξ, πολιός, 
ὡπόσιμος, δασυπώγων, μελάγκορος, μεγαλόφϑαλμος, δειλός, 

'O σχνιφός. ἐπὶ δὲ τῆς αὐτοῦ βασιλείας εἷς τῶν πολιτευομένων 
ΦΑντιοχείας τῆς μεγάλης ὀνόματι ἸΠαριάδης, ἐκβληϑεὶς ἐκ τῆς 
βουλῆς κατὰ συσκευὴν τοῦ παντὸς βουλευτηρίσυ καὶ τοῦ δήμου, 
ἐλείπετο γὰρ εἰς τὰ ἱππικά, εἰς οἷον δήποτε μέρος ἐστρατήγησε, 


urbis in planitie Balneum aliud Publicum erexerunt iidem Magistratus. 
Quod ubi ad exitum perduxissent, nominis imponendi honorem sibi mutuo 
invidentibus, Licianum, ἃ dominae prioris nomine, appellatum est. Se- 


C . 


O 390 


D 


verus autem, in gentes Barbaras Occidentales bello alio suscepto, ibidem * 


Wortuus est, annum agens Lxv. M 
: Post Severum imperavit Antoninus Geta annum unicum. Erat bic 
** statura curta, vultu lato, simus, subcalvus, capillitio canescente, ventrio- 
süs, Ore patulo, cute alba, oculis parvis. Ab exercitu autem sublatus 
perit, annos natus Lr. | 

Hunc excepit Antoninus Caracalla, Severi filius; qui regnavit annos 
sex et dies xxi Erat hic procerus, robustus, colore florido, naso obtor- 
to, barba hirsuta, crine canescente crispoque. Populo hic Romano uni- 
verso charus erat; Factioni autem Prasinae studebat. A Palatio autem 
ad Templum procedens, occisus est anno aetatis xLvII. 

Post Antoninum Caracallam imperavit Valerianus annos vi. Statura 
erat curta, gracilis, crine lento, canus, subsimus, barba spissa, pupils ni- 
gris, oculis magnis, timidus, parcus. Hujus sub Imperio Mariades « 
ex Magistratibus Antiochenis, communi Senatus populique suffragio, ex 
Concilio ejectus est. Cuicunque enim Factioni praefectus fuerat, is nun- 


duidam | 





* 


a 


296 IOANNIS MALALAE 


μὴ ἀγοράζων ἵππους, ἀλλὰ τὰ τοῦ ἱππικοῦ δημόσια ἀποκερδαί- 
γων, ἀπῆλϑεν εἷς τὴν Περσίδα καὶ ἐπηγγείλατο τῷ βασιλεῖ Περ- 
σῶν Σάπωρι προδίδειν αὐτῷ ᾿ΑἈντιόχειαν τὴν μεγάλην, τὴν ἰδίαν 
αὐτοῦ πόλιν, καὶ ἦλθεν ὃ αὐτὸς Σαπώρης, βασιλεὺς Περσῶν, 
. — μετὰ δυνάμεως στρατοῦ πολλοῦ διὰ τοῦ λιμέτου Χαλκίδος, καὶ δ 
Ο 891 παραλαμβάνει τὴν Συρίαν πᾶσαν καὶ πραιδεύει αὐτήν. καὶ πα- 
ραλαμβάνει ᾿Αντιόχειαν τὴν μεγάλην πόλιν ἐν ἑσπέρᾳ καὶ πραρ- 
δείει αὐτήν, καὶ στρέφει xal καίεε αὐτήν, χρηματιζούσης τότε 
τῆς μεγάλης Αντιοχείας τιδ΄, ἀπεκεφάλισε δὲ καὶ τὸν πολιτευό-- 
μένον, ὡς προδότην ὄντα πατρίδος ἰδίας. παρέλαβε δὲ xai náv- 10 
τα τὰ ἀνατολικὰ μέρη, καὶ στρέφει καὶ καίεε καὶ πραιδεύει αὖ-- 
τὰ καὶ ἐφόνευσε πάντας, ἕως πόλεως Ἐμίσης τῆς τοῦ 2diflavoo 
* V 197 (Φοινίκης. καὶ ἐξελθὼν ὃ ἱερεὺς τῆς ᾿Ἱφροδίτης ὀνόματι Σαμ- 
ψιγέραμος μετὰ βοηϑείας ἀγροικικῆς καὶ σφενδοβόλων ὑπήντη- 
σεν αὐτῷ. καὶ προσεσχηκὼς ὃ Σαπώρης, βασιλεὺς Περσῶν, ἱε- 15 
ρατικὸν σχῆμα, παρήγγειλε τῷ στρατῷ τῷ ἰδίῳ μὴ τοξεῦσαι 
xaT αὐτῶν μήτε ἐπελθεῖν αὐτοῖς μήτε πολεμῆσαι αὐτοῖς, elg 
πρεσβείαν δεχόμενος τὸν ἱερέα" προεδήλωσε γὰρ αὐτῷ ὃ ἱερεὺς 
O 392 δέξασϑαι αὐτὰν πρεσβεύοντα ὑπὲρ τῆς ἰδίας χώας. ἐν τῷ δὲ 
διαλέγεσϑαι αὐτὸν τῷ ἱερεῖ, ἐν ὑψηλῷ βωμῷ καϑημένου τοῦ αὖ- 20 
τοῦ βασιλέως Σαπώρη, ἔῤῥιψεν εἷς τῶν ἀγροίκων σφενδοβόλῳ λέ- 
ϑον, καὶ "ἔδωχε τῷ αὐτῷ Σαπώρῃ βασιλεῖ κατὰ τοῦ μετώπου, 
καὶ εὐθέως ἀπέϑανεν ἐπὶ τὸν τόπον. καὶ ταραχῆς γενομένης, 


5. λιμιεοῦ Οχ. 9. τιδ΄ Ch. δε Ox. Poterat etiam dus. 17. ἐ- 
“ελθεῖν Ch., ἀπελθεῖν Ox. 


quam equos coemit; nummo Publico, ad Circensia destinato, in loculos 
suos collecto. Hic itaque Persidem abiit; ubi Sapori, Persarum regi, 
ultro se obtulit urbis suae Antiochiae magnae proditorem, Sapores ita- 
que Persarum rex, copiis ingentibus instructus, per Chalcidis limites du- 
cit iter; totamque Syriam occupatam vastavit, Magnam quoque Antio- g.: 
chiam, vespere captam, diripuit; eversa etiam urbe et flammis absumpta. "- 
Annus tunc erat Aerae Antiochenae ccexiv. Mariadem vero Magistratum 
Antiochenum, tanquam patriae suae proditorem, capite multavit. Per 
omnem quoque Orientem grassatus, adusque Kmisam, quae Phoeniciae 
Libanisiae urbs est, occisis ubique incolis, omnia cepit, vastavit, combus- 
sit. Egressus autem Sampsigeramus quidam, Veneris sacerdos, rustica 
fundatorum manu stipatus, ri procedebat obviam. Rex autem Sa 
res, observato habitu sacerdétali, imperavit suis, nequis sapittam emitte- 
ret, aut in turbam illam arma sua moveret: Sacerdotem etiam, pro pa- 
tria sua se legatum advenire dicentem, accepit. Interim vero dum Sapo- 
, Fes rex, altari excelso insidens, eum aacerdote sermones haberet, ex ru- 
e sticis quidam, vibrato in regem lapide, fronte eum, percussit qui statim 
mortuus cecidit, "Tumultu inde exorto, exercitus Regis ob mortem fa- 


^ 





u À ) 


CHRONOGRAPHIA. LXI. 997 


ἤχουσεν ὃ στρατὸς αὐτοῦ ὅτι ἀπέϑανε' καὶ ὑπολαβόντες Ῥω- B 
μαίους καταφϑάσαι, ἔφυγον ἐπὶ τὸ λίμιτον πάντες, διωκόμενοι 
ὑπὸ τῶν ἀγροίκων καὶ τοῦ ἱερέως Σαμψιγεράμου, ἐάσαντες τὰ 
τῆς πραίδας πάντα, ἀφανεῖς ἐγένοντο. ὑπήντησε δὲ αὐτοῖς διὰ 
5109 λιμίτου, ἀντιποιούμενος Ρωμαίων, Ἔναϑος, βασιλεὺς Na- — 
ρακηνῶν βαρβάρων, ὃ χρατῶν τὴν “ἀραβίαν χώραν" ὅστις εἶχα 
γυναῖχα Ζηνοβίαν ὀνόματι, Σαραχηνὴν βασίλισσαν. καὶ πάν- 
τας τοὺς Πέρσας rotg τῆς βοηϑείας Σαπώρη ἀνήλωσεν "Eva- | 
Joc, βασιλεὺς Σαρακηνῶν, χκαϑὼς Zouvivog ὃ σοφὸς yoovo- O 898 
10γράφος ἐξέϑετο᾽ ὃ δὲ σοφώτατος (Φιλόστρατος ἄλλως συνεγρά- — — 
vero τὰ περὶ Σάπωρος, βασιλέως Περσῶν, εἰπὼν ὅτι καὶ τὴν 
Συρίαν παρέλαβε καὶ ἔκαυσε σὺν τῇ μεγάλῃ ᾿Αντιοχείᾳ καὶ ἄλ- G 
λας πόλεις πολλάς, ὁμοίως δὲ καὶ τὴν Κιλικίαν παρέλαβε, καύ- 
σας ᾿4λεξάνδρειαν τὴν μιχρὰν xal Ῥωσσὸν καὶ “ἀνάζαρβον καὶ 
15. ,“]γὰς καὶ Νικόπολιν καὶ ἄλλας πολλὰς πόλεις τῆς Κιλικίας, καὶ 
διὰ τῆς Καππαδοκίας κατῆλϑεν ἐπὶ τὰ Περσικὰ μέρη, καὶ ὅτι 
ἀπήντησεν αὐτῷ Ἔναϑος, βασιλεὺς Σαραχηνῶν, tg συμμαχίαν 
αὐτοῦ, φησίν, ἐλθών, καὶ ἐφόνευσεν αὐτόν. “ομνῖνος δὲ ἀλη- 
ϑέστερον μᾶλλον ἐξέϑετο, εἰρηκὼς ὅτι ἐπὶ τὴν Κιλικίαν Σπά- 
ΞῸ xp» τὸν σατράπην αὐτοῦ ἐξέπεμψε μετὰ πλήϑους. 


Ὁ δὲ Βαλεριανὸς βασιλεὶς ἐξελϑὼν ἀπὸ Ῥώμης ἦν ἀπελϑὼν 
εἰς πόλεμον εἰς ᾿Πιζουλανόν" καὶ ἐγνώσϑη αὐτῷ διὰ τὴν ἄνατο- 
Aj», καὶ ἤϑελεν ὑποστρέψαι καὶ κατελϑεῖν εἰς τὴν ἀνατολήν, D 


8. ὑπὸ] Immo δὲ ὑπὸ. 15. A/iydg] 4lyag Ox. 


«ctum esse intellexerunt, Romanos itaque venisse existimantes, in fugam 
me conjiciunt omnes; praedaque tota relicta, fines suos repetunt; Sampsi- 
eramo sacerdote interim, cum turba sua rustica, illos persequente. Per 
Kimite: vero redeuntes eos adortus est Enathus, Romanorum socius, Rex 
ἄς JBarbarorum Sarracenorum et Arabiae dominus: qui uxorem habuit Ze- 
^ mobiam, reginam Sarracenicam. Hic Saporis Persarum regis copias pro- 
fligavit omnes; uti haec tradidit sapiens Domninus Chronographus. Ali- 
ter autem ista de Sapore, Persarum rege, scriptis suis tradidit sapientis- 
xus Philostratus, affirmans Syriam nempe eum omnem, Antiochiam item 
magnam, aliasque urbes plurimas incendio devastesse. Cilicia etiam, 
ejusque urbibus, Alexandria minore, Rhoso, Anazarbo, Aegis, Nicopoli, 
elisque plurimis ignibus absumptis, Persidem suam per Cappadociam re- 
petenti, Enathum, Saracenorum regem, ceu belli socium, ei obviam pro- 
cessisse , tandem ue interfecisse. Caeterum his veriora sunt, quae apud 
Domninum habentur; qui Spatem Satrapam a Sapore in Ciliciam cum 
exercitu missum fuisse testatur. | . 


Imperator autem Valerianus, Roma profectus, in Mediolanum arma 
Teovit: ubi de motibus Orientalibus certior factus, ab inoeepto opere de- 





dens 
34005» ve 
aute. 


ow» G 
P pot Cal M 
: Venus» "EUN en Ww 
" k en? v 
! us* 
ovi : 


oen o 
gen? 
Ane el 


£a Y evat- 
Meere 





f E 


CHRONOGRAPHIA. L. XII. 299 


τῆς Βιϑυνίας τὸ τέταρτον αὐτῆς πάϑος ἀπὸ ϑεομηνίας ἕως 
ποταμῶν καὶ Ζ.ακιβίζης. καὶ ἐφιλοτιμήσατο τοῖς ζήσασι πολλὲ 
καὶ τῇ πόλει. 

Ἐν αὐτῷ χρόνῳ Ζηνοβία ἡ Σαρακηνή, ἡ Ἐνάϑου γυνή, ἔχ- 

5 διχοῦσα τὸν ϑώνατον τοῦ ἰδίου αὐτῆς ἀνδρός, λαβοῦσα τοὺς συγ-- 
γενεῖς αὐτοῦ, παρέλαβε τὴν “ἀραβίαν, κατεχομένην τότε ὑπὸ Ῥω- 
μαίων, φονεύσασα καὶ τὸν δοῦχα Ῥωμαίων Τρασσὸν καὶ πᾶ- B 
σαν τὴν σὺν αὐτῷ βοήϑειαν ἐπὶ τῆς αὐτοῦ ᾿Απουλλιανοῦ τοῦ 
καὶ Κλαυδίου βασιλείας. ὃ δὲ αὐτὸς βασιλεὺς Κλαύδιος ἐν τῷ 

10 Σιρμίῳ ἦν πολεμῶν, κἀκεῖσε τελευτᾷ, ὧν ἐτῶν vg. 

ἹΠετὰ δὲ τὴν βασιλείων ᾿“πολλιανοῦ Κλαυδίου ἐβασίλευσε O 896 
KvruMuevóg ἡμέρας ιζ. ἦν δὲ διμοιριαῖος, λεπτός, μάκρο-- 
ψις, μακρόρινος, μελάγχροος, ἀπλόϑριξ, εὐόφϑαλμος, μιξοπόλιος 
τὴν κάραν καὶ τὸ γένειον. καὶ τελευτᾷ ἐν τῷ παλατίῳ, ἠῤῥώ- 

ἰόστεε γάρ, ὅτε ἀνηγορεύϑη βασιλεὺς δεινῇ ἀνάγκῃ, ὧν ἐνιαυ- 
τῶν μα΄. | 

ἹΜετὰ δὲ τὴν βασιλείαν Κυντιλλιανοῦ ἐβασίλευσεν ὃ 940- C 
τατος “Τὐρηλιανὸς ὃ πολεμικὸς ἔτη ς΄. ἦν δὲ μακρός, λεπτός, 
ὑποφάλακρος, μιχρόφϑαλμος, δλοπόλιος, μεγαλόψυχος, εὔσκυλ-- 

ὅστος" ἐφόρει δὲ διάδημα ἔχον ἀστέρα. ἢ μόνον δὲ ἐβασίλευσεν, 
ἤρξατο τὰ τείχη Ῥώμης κτίζειν γενναῖα " ἦν γὰρ τῷ χρόνῳ φϑα- 

Ofrra. αὐτὸς δὲ ἐφέστηκε τῷ ἔργῳ, καὶ ἠνάγκαζε"τὰ συνέργεια 

Ῥώμης ὑπουργεῖν τῷ κτίσματι, καὶ πληρώσας τὰ τείχη ἐν ὀλίγῳ 

« 


11. Κλαυδίου Ch., Κλαύδιος Ox. — 23. πληρώσας Ch., πληρῶσαι Ox. 


€guarta vice experta est; terrae motibus adusque flumina et Dacibizem 
Anwalescentibus. Imperator autem urbi civibusque superstitibus plurima 
largitus est. | 

Eisdem temporibus Zenobia illa Saracenica, Enathi conjugis caedem 
witurs, adscitis sibi, qui sanguine illi conjuncti erant, Arabiam, quae tum 
ARomanis paruit, occupavit, occiso 'Trasso, Romanorum Duce, copiisque 
wjus omnibus profligatis; Imperatore ipso Claudio Apolliano tum Sirmii 

m gerente: Ubi etiam diem suum obiit, annum agens Lvt. 

Post Claudium Apollianum imperavit Quintilianus dies xvrt. Erat 
mutem statura quae mediocrem excederet, gracilis, facie oblonga, nasu- 
tus, colore nigro, crine demisso, oculis pulchris, capite mentoque cane- 
mcentibus. In palatio mortuus est, aetatis anno xLi, cum et quo tempo- 
ke, pro summa rerum necessitate, Imperator factus esset, graviter aegro- 
taret. 

Quintilianum excepit divinissimus Aurelianus ille bellicosus, qui impe- 
ravit annos vi. Erat hic procerus, gracilis, subcalvus, parvis oculis, ca- 
mus, magnanimus, impatiens: Diadema vero stella adornatum gestavit. Hic 
quamprimum imperare coepit, moenia urbis Romae vetustate collapsa in- 
wauravit, muniüssimaque fecit. Operi autem ipse institit; quaeque in 
Roma erant operariorum sodalitia, in structura hac operam suam navare 





τὸ ANNIS wb M5 
y» οἰησέ φείαν αὐτοῦ D.evot" “ν tul? 
c T ! ' , * l 
οἱ τ εὡς πάσηρ suse gn - 
oo, τον 8 NT. ενόματον χαβύντ ., UB" nie |^. o 
Li c »-^ ? * U ! E qf? 
xot 4010 δὲ ci 196 10709 EMT yv0t?» 7 a9 
οὐτεῦ ε χκατὺ ηνοβίσο; go lo C T ^ 1 τὴν 5 F0 Σὲ" 
cori" » 090" 1297 ὰθ περὶ evt ὅτι t LM « 49! 
γχαυσέξ τὰ »γατομιχῦ μέ ἕως τῶν $ole Ayo τῆς a * δὲ 
γάληρ» σίον οὔ 0y19 oro v κατασχῆ "σασῦ: μό- x 9. 
y δὲ χυτέ ασεν ὃ αὐτὸς β m "i j ντιύχει uu. 
2 e c. Y ) m “ r ' ᾿ 
39106 out , ὡς ἔχει» κοΐ αὐτῇ to)" ὶ συ NAT. 
4 [ ) , "ὦ t * 4^ 
xo c0 Vt τὸ qm αὐτῇ πάντῦ" oo 087" δὲ αὐτὴν 7ην0΄ ( 
βίαν; 2409108" εἰς ὃ μωνσοία 0p mo Joi 7 μπεῦ οὐτὴν 
ες τὰς gros yo πάσας εἰσῆγ εν αὐτὴ ἢ ὶ Ayo" 
gu" τὶ uere y ol 9 «001075 ἐκεῖ «πποδοὺν inj? 
se ὃ oot yo l^" MT dd χαὶ "I ἐν αὖ ἢ core 45 . 
4019" Ἰστησξ αὖτὴν ἂν δεμένη ἐπὶ ἡμέού «otio ὄντι 
Li , ͵ 4. c1 δ Ϊ͵0Ν 
εὗποῦ 411009 γχεσε ϑ lou κἀκεῖϑεῦ χατενεῦ ν αὐτὴν 
2 , € € ' e : 
y 298 “ Ayo? b τί Pott ge NT β Socii . 
1 *-- “ὦ € , e L ! 2 
M LM LI bp τῇ porti ** y Apos" πε΄ 
/ ? ' 
xe po^ "us 40 a 
“ ; αὐτὸς P (evo v Διανὸς καὶ ενἾ4 06 lay » 401€/97 4 
“ 199 μένη «πὸ Be? "ρων 7 yp o CLE παρα οἷ» 
ῇ ! i ἰ 4 € δ ep ἰ ^ i ἰ 
ογεῦσό' ἀντ ποίησεν git" ὑπὸ ομό οὐς εἶναι παρὰ αν- 
4. τ} τουῦσι te Co»t- TR EL. 45. 909" 
aet Ox 
coe oro Δ exe? topo? ἃ ex97 vt «o» cto 
woo Y eret? aecte ot soto ome er?" perti is i» Me 
chen s Wisc oae 9 ipe? do aont y" a e»? «0097 
pen τοῦ mercede wano oro exon tdatt ioporibu P eporte hw 
τελλολὺβ vero 9€ Ver? edoc9* feno daracen e to ep ef^ 
«es 9 eoe inc p dX MET 85 rep? o ooo Qus? ? oce me 
yo 95655 εἰ Orontes. oro?? (joco aua P posee i 9 ien 
conr? ose am exero eroi ον Q»* οὐρα εὐνοῦῦ Andoc 
eo?" go? (uer? o eoo exero gue mor." $ ador o? ec 5 rae 
qv «ooes0 ἢ et cops es gn o9* οἵ ege 19 EN capo 
wabo s et Come? pros" impofita Y one omaes w 
LM E μοὶ «e peri os à»? Seca? v. Qr 
Sow Creo ea intro quesito óro δὶ A ege 
e quo οὐ 999 d umpht «oc2* eo E E 
. iussi Yo το τοὐϑ jette ; ce» ΠΥ 
. πὶ esae * ἀοολδῆ pon? αὖ 
x 
.. eagoeti? soe eds? 
A. 


CHRONOGRAPHIA. L. XI. - 801 


Ἐν δὲ τῷ μέλλειν αὐτὸν ἐξιέναι ἀπὸ ᾿Αντιοχείας τῆς μεγάλης 
ἐστασίασαν oi λεγόμενοι IMovgrágios ᾿Αντιοχείας ἐπὶ αὐτοῦ, κχρά- 
ζοντες διὰ συνηϑείας τινάς. καὶ ἀγανακτήσας κατ αὐτῶν ἔτι- * 
μωρήσατο αὐτούς. | 200007 

$ Ὁ δὲ αὐτὸς «Αὐρηλιανὸς xal Ζακίαν ἐποίησεν ἐπαρχίαν τὴν 
παραποταμίαν, πλησίον οὖσαν τοῦ Ζ)ανουβίου ποταμοῦ. συνέο 
βαλε δὲ ὃ αὐτὸς «ἀὐρηλιανὸς ἄλλον πόλεμον" καὶ ὑπὸ τοῦ ἰδίου O 399 
στρατοῦ ἐδολοφονήθη ἐν. τόπῳ καλουμένῳ Καινῷ Φρουρίῳ, ὡς 
χαχῶς στρατηγήσας τὸν στρατόν. καὶ τελευτῷ ὧν ἐνιαυτῶν ξα΄. 

10 Μετὰ δὲ τὴν βασιλείαν Αὐρηλιανοῦ ἐβασίλευσε Τάκιτος B 
Αὔγουστος μῆνας ζ. ἦν δὲ διμοιριαῖος, λεπτός, ὑποφάλακρος, 
ἐλλόγιμος, κονδόϑριξ, ὁλοπόλιος, λεπτόρενος, φρόνιμος. ἐν δὲ 
τῇ αὐτοῦ βασιλείᾳ ἀνεφάνη Ἰανιχαῖός τις ὀνόματε Κέρδων, 
δογματίζων καὶ διδάσκων xal συνάγων ὄχλους. ἐπὶ δὲ τῆς βα-- 

Δ ὁσιλείας τοῦ αὐτοῦ Τακίτου ἐγένετο πόλεμος ἐν τῇ ΠΙοντικῇ " καὶ 
κατῆλθεν ὃ αὐτὸς βασιλεὺς πολεμῶν, καὶ ἐσφάγη ἐν Ζταννικῇ 
τῆς Πόντου ὧν ἐνιαυτῶν o£. 

ἹΠετὰ δὲ τὴν βασιλείαν Τακίτου ἐβασίλευσε Φλωριανὸς “41ὕ-- 

γουστος μῆνας β΄. ἦν δὲ κονδοειδής, παχύς, ἀναφάλας, λευ- 
κός, οἰνοπαὴς τοὺς ὀφϑαλμιούς, ὑπόσιμος, μιξοπόλιος τὴν κά- 
Qa» καὶ τὸ γένειον, πάνυ δὲ δριμύτατος. ἐπεστράτευσε δὲ κατὰ Ὁ 400 


Φ 


e 


2. Mosirzagio: Ox. 8. Χαινῷ Ch., Eusebius p. 898., Syncellus 
p. 385. C, Cedrenus p. 259. B, Χερῷ Ox. 10. Taxirog Ox. 
13. Κερδών Ox. ' | 


Imperatore autem ab Antiochia magna discessuro, Monctarii Antio- 
Cthenses, qui dicuntur, tumultuantes, veteres quasdam consuetudines repo- 
*eebant sibi. His vero infensus Aurelianus, poenis eos compescuit. 


Idem Aurelianus Daciam quoque Parapotamiam, Danubio fluvio ad- 
acentem, in Provinciae formam redegit. Aurelianus etiam in aliud bel- 
um exivit: ubi per insidias ἃ suis interfectus, (in loco, quod Castrum 

JNovum sppellatur,) ob Ducis officium male praestitum ; diem suum obiit, 
Annos natus [ΧΙ]. 


Post Aurelianum imperavit "Tacitus Augustus menses vit. Erat hic 
Wtatura justam superante, corpore tenui, subcalvus, eloquens, crine curto, 
*tanus, naso tenuiore, prudens. Hujus sub imperio extitit. Cerdo quidem 
momine, Manichaeus; qui factis Conciliabulis, dogmata sua in vulgus dis- 
Jeminavit, Sub eodem Tacito, bellum in regione Pontica gestum est; in 
quod Imperator ipse profectus, occisus est in Ztannica Ponti, annum 
Wgens LXXV.— 


Hunc excepit Florianus Augustus; qui regnavit menses r. Erat au- 
tem statura curta, crassus, recalvaster, colore candido, lippus, subsimus, 
eapülitio mentoque caneseentibus, ingenii acutissuni Persis hic 





à 
* 


CHRONOGRAPHIA. L. XII. 803 


κάστρον, ὅπερ' ἐποίησε πόλιν, δοὺς αὐτῇ καὶ δίκαιον πόλεως, ὃ 
ἐχάλεσεν εἰς ἴδιον ὄνομα Κάρας. ὑποστρέψας δὲ ἐν Ῥώμῃ, 
ἐξῆλϑεν ἐν ἄλλῳ πολέμῳ Οὕννους, καὶ ἐσφάγη ἐπὶ τῆς ὑπατείας 
ἸΠ]αξίμου καὶ Ἰανουαρίου, ὧν ἐτῶν ξ΄ ἥμισν. . | E" 
5 Μετὰ δὲ τὴν βασιλείαν Κάρου ἐβασίλευσε Νουμεριανὸς A40- V 180 
γουστος ἔτη δύο. ἦν δὲ μακρός, λεπτός, ἀπλόϑριξ, μάκροψις, O 402 
λεπτοχαράκτηρος, εὐπώγων, μιξοπόλιος, εἴρινος, εὐόφϑαλμος, ut. 
λάγχροος. ἐπὶ δὲ τῆς αὐτοῦ͵ βασιλείας διωγμὸς χριστιανῶν μέ- 
γας ἐγένετο" ἐν οἷς ἐμαρτύρησεν ὃ ἅγιος Γεώργιος ὃ Καππάδοξ 
10 καὶ ὃ ἅγιος Βαβυλᾶς" ἦν γὰρ ἐπίσκοπος "Ἀντιοχείας τῆς μεγάλης. 
καὶ κατέφϑασεν 0 αὐτὸς βασιλεὺς Νουμεριανός, ἀπιὼν noAtuij- 
σαι χατὰ Περσῶν. καὶ ϑέλων κατασχοπῆσαι τῶν χριστιανῶν τὰ 
ϑεῖα μυστήρια, ἐβουλήϑη εἰσελϑεῖν ἐν τῇ ἁγίᾳ ἐκχλησίᾳ, ὅπου 
συνήγοντο οἱ χριστιανοί, εἰς τὸ ϑεάσασϑαι τέ ἐστιν ἃ ποιοῦσι 
᾿μυστήρια, ἀχούσας ὅτε χρυπτόμενοι τελοῦσι τὰς λειτουργίας odi B 
τῶν οἱ αὐτοὶ Γαλιλαῖοι. καὶ ἐλϑὼν πλησίον ἐξαίφνης ὑπηντή- 
ϑη ὑπὸ τοῦ ἁγίου Βαβυλᾶ" καὶ ἐκώλυσεν αὐτόν, λέγων αὐτῷ 
ὅτε ἸΠεμιαμμένος ὑπάρχεις x τῶν ϑυσιῶν τῶν εἰδώλων" καὶ οὐ 
συγχωρῶ σοι ἰδεῖν μυστήρια ϑεοῦ ζῶντος. καὶ ἀγανακτήσας ὃ 
30 βασιλεὺς Νουμεριανὸς ἐφόνευσεν αὐτὸν εὐθέως. καὶ ἐξῆλϑεν 
ἀπὸ -:Αντιοχείας, καὶ ἐπεστράτευσε κατὰ Περσῶν" ἐν τῷ δὲ ovy- 
προῦσαι αὐτὸν τὸν πόλεμον ἐπετέϑησαν αὐτῷ οἱ Πέρσαι, καὶ O 408 


4. καὶ om. Ox, Eadem Ἰαννουαρίου. 


. Nimitibus situm muro cinxit: datoque eidem Civitatis jure, & nomine suo 
«Caras vocavit. Romam deinde reversus, belloque alio adversus Hunnos 
moscepto, interfectus est; Maximo et Januario Coss. annos Lx. cum se- 


Wmisse natus. 
Hunc excepit Numerianus Augustus, et regnavit annos rn. Erat hic 
yrocerus, lis, crine lento, facie longa tenuique, barbatus, subcanus, . 


rgius Cappadex et 8, Babylas: erat enim hic Episcopus Antiochiae 
Magnae. 

Numerianus enim Imperator, expeditione in Persas suscepta, [per 
eS, Antiochiam] iter faciens, et Christianorum sacra Mysteria inspiciendi de- 
 siderio captus; Ecclesiam Sanctam, ubi Christiani congregati fuerunt, uti 
' . emjusmodi eorum essent Mysteria intelligeret, ingredi voluit: Audierat 

bi exin, Galilaeos in occulto, Litanias suas celebrare,  Propius autem ac- 
cedenti occurrebat S. Babylas, ingressum ejus prohibens, verbis hisce: 
5 4t ego non sinam te, Idolothytis conspurcatum, in Mysteria Dei viven- 
tis iotrospicere.'* Ad hoc indignatus Numerianus lmperator, eum absque 
mora neci tradidit. Antiochia deinde discedens adversus Persas proficisci- 
tur. Persae autem, praelio cum eo commisso, graviter ei incubuerunt ; 


' E: 
A 





- 
* 


ἱπισῖ 


-- Anc Qo 
- -——— e l 
- ev 








CHRONOGRAPHIA. L. XII. 805 


ΓΙ 
. 


βουλόμενος καὶ τὸν ἴδιον στρατὸν ἀναπαῦσαι καὶ τοὺς πληγάτους 
ϑεραπευϑῆναι. ἐλθόντος δὲ αὐτοῦ ἐν τοῖς Κυρηστικοῖς ἐν τῷ 
χειμῶνι, κἀχεῖ αὐτοῦ διάγοντος καὶ τὰ τοῦ πολέμου τρακταΐζοντος, E 
συνέβη ἐξαίφνης τὴν ὄψιν αὐτοῦ εἷς τὰ ὀπίσω στραφῆναι. καὶ 
5 πολλῶν ἰατρῶν ἀχολουϑούντων τῷ αὐτῷ βασιλεῖ καὶ μηδὲν αὖ- 
τὸν ὠφελησάντων, ἐχελεύσϑησαν οἷ τῆς χώρας ἰατροὶ εἰσελϑ εῖν 
πρὸς τὸν βασιλέα, ὡς εἰδότες τοὺς ἀέρας τῆς ἑαυτῶν χώρας. ἐν 
οἷς εἰσῆλϑε καὶ 0 ἐπιστάτης τῶν ἁγίων Κοσμᾶ καὶ Ζαμιανοῦ πρὸς 





τὸν βασιλέα, καὶ συνεισῆλϑαν ἅμα αὐτῷ oi ἅγιοι. καὶ μηδὲν V 181 
10 δυνηϑέντων τῶν ἰατρῶν ὠφελῆσαι τὸν βασιλέα Καρῖνον, oi ἅγιοε Ο 405 


Κοσμᾶς καὶ Ζαμιανὸς λαϑραίως διελέχϑησάν τισι τῶν μεγιστά- 
νων τοῦ βασιλέως ἵνα ἰάσωνταε αὐτόν. καὶ εἰσηνέχϑησαν oi 
ὅγιοι τῷ βασιλεῖ ἐν νυκτὶ καὶ αὐτοὶ ἰάσαντο αὐτὸν διὰ τῆς ἰδίας 
προσευχῆς. καὶ ἐπίστευσεν αὐτοῖς, λέγων ὅτι Οὗτοι οἱ ἄνϑρω- 
ἰόποε δοῦλοι τοῦ ϑεοῦ τοῦ ὑψίστου εἰσί, καὶ ὑγιάνας καὶ ánoxa- 
κασταϑεὶς ὡς ἦν τὸ πρῴην εἶχεν αὐτοὺς ἐν τιμῇ καὶ πάντες οἱ με- 
γιστᾶνες αὐτοῦ. παρωχληϑεὶς δὲ nag αὐτῶν τῶν ἁγίων, ἐποίη- 
σεν εὐθέως ϑείαν αὐτοῦ διάταξιν εἷς πᾶσαν τὴν Ῥωμαϊκὴν πολι- 
πείαν, ὥστε μηδένα τῶν λεγομένων χριστιανῶν ὑπομεῖναί τι κα-- 
3O κόν, μήτε δὲ κωλύεσθαι ϑρησκεύειν ὡς βούλονται. 


Ὁ δὲ ἐπιστάτης αὐτῶν εἰσαχϑεὶς ἀπὸ τῶν ἄλλων ἀξιωματι- 
xüj» ἰατρῶν τῶν ἀκολουθούντων τῷ αὐτῷ βασιλεῖ, καὶ ἑωρακὼς 
πὴν πρὸς τοὺς ἁγίους ἀγάπην, ἣν εἶχεν ὃ βασιλεὺς πρὸς αὐτούς, 


2. Κηρυσεικοῖς Ox. Sic et p. seq. v. 2. 11. λαϑρέως Ox. 


"wulnerati sanarentur. Ubi per hyemem commoranti, quaeque ad bellum 
spectabant, pertractanti, sabito accidit faciem ejus in aversum detorqueri. 
mque ii, qui plurimi eum sequebantur, Medici nihil omnino profice- 
xent, regionis illius Medici ad Imperatorem vocati sunt; ut qui regionis 
suae aéris vim penitus introspectam haberent. Quos inter ad Imperato- 
xem accesserant cum domino suo Sancti illi, Cosmas et Damianus. Cum- 
que in Imperatore sanando frustra fuissent Medici omnes; Sancti, Cosmas 
et Damianus, quosdam ex Primoribus Imperatoris clanculum alloquuti, ro- 
bant, uti eum sanandi licentiam ipsi haberent. Per noctem itaque 
tromissi Sancti hi, precibus suis Imperatorem sanabant: qui fidem dein- 
ceps eis habens, dicebat; ,,Homines isti Servi sunt Dei altissimi* Πη- 
rator itaque, pristinae sanctitati restitutus, Sanctos hosce et ipse, et 
rinse ejus, in honore habuerunt. Quin et rogatu eorum divino suo 
icto per totum Imperium Romanum protinus promulgato, cavebat; ne 
quis deinceps Christianos, quos vocant, violaret, aut ἃ cultu suo prohi- 
et. 


Caeterum eorum Dominus, ubi intellexerat quanto Sanctos hosce amo- 
re prosequebatur lmperator; ἃ Primariiss M Imperatoris in id addu- 
loannes Malalas. 20 





UNT τ | gie? ις» » 
ge. χοῦ, ηχβ. 1999" .igoW'5? Ve πὸ 
M δὲ 30 p^ iusto εἶνον τ M 


qo 99 gi AY 
€ 





. 343399. 
τοῦ οὗ Ὁ qo «ιτῦ ds , de 
.* τῶν" -«44. Coe Ww e Mox σεῦ aco 9a 


2 





t 


CHRONOGRAPHTIA. L. XII. 807 





τὸς Διοχλητιανὸς καὶ δημόσιον λουτρὸν εἷς τὴν πεδιάδα, πλησίον O 407 


Tot παλαίου ἱππικοῦ, ὅπερ ἐκάλεσε τὸ 4΄ιοχλητιανόν. ἔκτισε δὲ, 
xal ὡρεῖα λόγῳ ἀποϑέτων σίτου" καὶ μέτρα δὲ σίτου πᾶσιν ἔδω-- 
xt καὶ τῶν πιπρασκομένων ἄλλων πάντων διὰ τὸ μὴ ἐπηρεάζε-- 
5σϑαί τινα τῶν ἀγοραίων ἀπὸ τῶν στρατιωτῶν ἔκχτισε δὲ καὶ τὸ 
στάδιον τὸ λεγόμενον ἐν Δ άφνῃ διὰ τοὺς ᾿λυμπικοὺς καὶ τοὺς 
λοιποὺς ἀγωνιστάς, ὥστε μὴ ἀπιέναι ἐν κοτρίγαις καὶ στεφανοῦ- 
σθαι ἐν ᾿ἀργυρῷ ποταμῷ, ἀλλὰ μετὰ τὸ ἀγωνίσασϑαι πάντας ἐν 
“Ἀντιοχείᾳ τῇ μεγάλῃ ἀνιέναι αὐτοὺς ἐν τῇ λεγομένῃ dágyg, καὶ E 


10 μὴ ἵνα τοσοῦτον διάστημα ὁδοῦ ἀπέρχωνται ἐν τῷ Idoyvod no- 


ταμῷ ἐν κοτρίγαις τῆς Κιλικίας, καὶ οἱ ᾿Ολυμπικοὶ καὶ οἱ ᾿ΑἌντιο-- 
χεῖς ἀπιόντες κατὰ τὸ ᾿Ολύμπια, καϑὼς καὶ ἐν τῇ ϑείᾳ αὐτοῦ 
διατάξει ἐχέλευσεν ἐν 4 άφνῃ δαφνοῦσϑαι τοὺς ἀγωνιζομένους ἐν 
τῷ ἀγῶνι τῶν Ὀλυμπίων. ἔκτισε δὲ ἐν αὐτῷ τῷ σταδίῳ 4 άφνης 


3L ἱερὸν Ὀλυμπίου Διός, καὶ ἐν τῇ σφενδόνῃ τοῦ αὐτοῦ σταδίου 
ἔχτισεν ἱερὸν τῇ Νεμέσει. ἀνενέωσε δὲ καὶ τὸ τοῦ ᾿“πόλλωνος ἷε- V 132 
Qóv, κοσμήσας διαφόροις“ μαρμάροις. ἔκτισε δὲ καὶ τῇ Exárg Ο 408 


ἱερὸν καταχϑόνιον βαϑμῶν τξε΄. ἔχτισε δὲ ἐν Δάφνῃ καὶ παλά-- 
τιον εἷς τὸ τοὺς ἀνιόντας βασιλεῖς ἐκεῖ καταμένειν, ἐπειδὴ πρῴην 


ΞΕΒΟ εἰς τὸ ἄλσος ἐποίουν παπυλεῶνας xal κατέμενον. ἔκτισε δὲ καὶ 


φαβρικὰς τρεῖς πρὸς τὸ κατασκευάζεσθαι ὅπλα τῷ στρατῷ, 
ἔχτισε δὲ καὶ dy Ἐδέσῃ φαβρικὰ διὰ τὸ τὰ ὅπλα ἐγγὺς χορηγεῖ- 
σϑαι" ὡσαύτως δὲ xol ἐν ΖἰΙαμασχῷ ἔκτισε φαβρικά, ἐννοήσας 


9. ἀποϑεετῶν Οχ. 10. μὴ fva] ἵνα μὴὮὁἢ 13. δαφνοῦσϑαι] 
,, Forte στεφανοῦσθαι." Ch. 16. Νεμέσει Ch., Neuéon Ox. 


Horrea Suoque, pro frumentis condendis, extruxit: mensuris etiam fru- 
menti, aliorumque venalium ommium publice constitutis: ne, qui mercatu- 
ram exercerent, a milite damno aliquo afficerentur. Stadium quoque, 
quod vocant, in Daphne extruxit, propter Olympicos aliosque Agonistas; 
scilicet ne quadrigis vecti, ad Argyrum fluvium proficisci tenerentur, ad 
Coronationem: post certamina Antiochiae magnae finita, Daphnem pete- 
rent; neque in posterum tantum itineris intervallum emetirentur, ad Ar- 
gyrum fluvium quadrigis devecti Cilicibus, Antiochenses, quique in Olym- 
picis Agonistae fuissent, Post ludos itaque finitos, juxta Edictum lmpe- 
ratorium, Daphnem deinceps petebant, uti ibi coronarentur. Condidit 
etiam, in hoc Daphnes stadio, fanum Jovis Olympii: et in ejusdem stadii 


, ὍΝ funda, templum Nemesi erexit. Apollinis quoque fanum instauravit; va- 


e Marmoribus exornavit. 'lemplum etiam subterraneum Hecate sa- 
€ravit; in quod per gradus cocuLxv descendebatur. Palatium insuper in 
Daphne extruxit; ubi Imperatores, illuc adventantes commorarentur: cum 
antea tentoriis solum, ad Lucum defixis, uterentur. Quinetiam fabricas ibi 
erexit, in quibus arma, in exercitus usum, fabricarentur. Edessae etiam 
fabricas erexit, uti armamenta belli ad manum haberent. Similiter etiam 
in Damasco fabricas extruxit; ob frequentes Saracenorum incursiones. 


CHRONOGRAPHIA. L. XII. 309 


τὸς Ζ4ιοκλητιανός, xal ἐπολέμησεν ἐν MYekavdpelo τῇ μεγάλῃ, no- 
λιορχήσας αὐτὴν καὶ ποιήσας φοσάτα, κόψας τὸν ἀγωγὸν καὶ Ὁ 
στρέψας αὐτὸν ἀπὸ τοῦ λεγομένου Κανώπου καὶ παρέχοντα χρῆ- 
σιν τῇ πόλει. παραλαβὼν δὲ ᾿“λεξάνδρειαν ἐνέπρησεν αὐτήν" 

5 εἰσῆλθε δὲ ἐν αὐτῇ ἔφιππος, τοῦ ἵππου αὐτοῦ περιπατοῦντος ἐπά- 
γω τῶν λειψάνων. ἦν δὲ κελεύσας τῷ ἐξπεδίτῳ μὴ φείσασθαι 
τοῦ φονεύειν, ἕως οὗ ἀνέλϑῃ τὰ αἵματα τῶν σφαζομένων ἕως τὸ Ο 410 
γόνυ τοῦ ἵππου οὗ ἐκάϑητο. συνέβη δὲ κατὰ κέλευσιν ϑεοῦ πλη- 
σίον τῆς πόρτας εἰσελθόντος αὐτοῦ τὸν ἵππον ἐν ᾧ ἐκάϑητο ὃ 

10 βασιλεὺς πατῆσαι λείψανον ἀνθρώπου καὶ κονδάψαντα εἰς αὐτὸ 
γονατίσαι καὶ αἱματωϑῆναι τὸ γόνυ τοῦ ἵππου" xal προσεσχηκὼς 
ἔδωκεν ἱνδουλγεντίας, καὶ ἐπαύσαντο οἱ στρατιῶται κόπτοντες τοὺς 
πολίτας ᾿4λεξανδρείας. καὶ ἀνέστησαν oi αὐτοὶ ᾿λεξανδρεῖς στή- E 
λην χαλκῆν τῷ ἵππῳ ὑπὲρ εὐχαριστίας" ὅστις τόπος οὕτως bvo- 

τα “μάζεται ἕως τῆς σήμερον ὃ ἵππος ΖΔηιοκλητιανοῦ. καὶ ἔκτοτε ἐχρη- 
μάτισεν ὀνομάζεσθαι πρῶτον ἔτος ᾿Ἡλεξανδρείας. ἔστιν οὖν ἐξ 
ἐκείνου τοῦ χρύνου ὃ χρηματισμὸς τῆς πρὸς “Ἄἔἴγυπτον ψ“λεξαν- : 
δρείας. 

Ἐπὶ δὲ τῆς βασιλείας αὐτοῦ ἀνεφάνη τις Πανιχαῖος ἐν Ῥώμῃ 
OO τῇ πόλει ὀνόματι Βοῦνδος " ὅστις ἀπέσχισεν ἐκ τοῦ δόγματος τῶν V 133 
Μανιχαίων, παρεισαγαγὼν ἴδιον δόγμα καὶ διδάσκων ὅτι ὃ ἀγα-- 
ϑὸς ϑεὸς ἐπολέμησε τῷ πονηρῷ καὶ ἐνίκησεν αὐτόν, καὶ δεῖ τὸν 
γικητὴν τιμᾶν. ἀπῆλϑε δὲ καὶ ἐν Περσίδι διδάσκων. ὕπερ δό- 


9, εἰσελθότος Οχ., εἰσελθόντος Ch. 12. ἱνδουλγενείας Ch., ἐν- 
 δουλπεντίας Ox. 49. τὸν] τὴν 


obsidione cinxit: et fossa egesta, rescissoque qui ibi urbis in usum erat, 
aquaeductu, cursuque aquarum per aliam a Canopo viam diverso, urbem 
tandem cepit, captamque incendiis vastavit. Imperator autem, equo insi- 
dens, urbem ingressus est; equo interim occisorum cadavera calcante. 
Exercitui vero in mandata dederat, uti non prius a caedibus abstinerent, 
quam ad equi cui insidebat genua sanguis occisorum pertingeret. Conti- 
p. autem, (Deo ita volente,) Imperatore urbem ingrediente, 8 Portis 
psis non procul, equum ejus, dum per cadavera incedit, trunco hominis 
impingere; equique, ex €msu illo labascentis, genu sanguine tinctum esse. 
Quo viso, imperator militem repressit; et venia data non ulterius in Ale- 
xandrinos saevire permisit. Alexandrini itaque statuam aeream Equo gra- 
Εἰ posuerunt; locumque eum, Dioeletiani Equum, usque adhuc appellant. 
Insuper etiam Alexandrini annum suum primum exinde numerabant. Hoo 
itaque inidum est Aerae Alexandrinorum in Aegypto. 

Hojus sub imperio, prodiit Romae Manichaeus quidam, nomine Bun- 
dus: qui neglectis Manichaeorum Placitis, Dogmata sua invexit. ,Doce- 
bat hic, Bonum Deum cum malo bellum habuisse; Malumque ἃ Bono su- 
peratum; honorem proinde Victorl tribuendum." In Persidem quoque 


CHRONOGRAPHIA. L. XII. 311 


»irov 4ιός. καὶ ἔκτοτε ἔμεινεν οὕτως. τελευτᾷ δὲ ἰδίῳ ϑανά- 
zo, ὧν ἐνιαυτῶν off. 

ἹΜετὰ δὲ τὸ ἀποϑέσϑαι τὸν ΖΠηοκλητιανὸν τὴν βασιλείαν ἐβα- 
σίλευσε ἸΠαξιμιανὸς ὃ καὶ ἐπίκλην ἙἝρκούλιος ἔτη ιϑ΄. καὶ ἀνελ-- 

5 ϑὼν ἐν Ῥώμῃ ἐθριάμβευσε τὴν κατὰ Περσῶν καὶ “Π)γυπτίων vi- D 
χὴν, ἦν δὲ μακρός, εὐσϑενής, μιξοπόλιος τὴν κάραν, ἅπλό- 
ϑοιξ, τελειοπώγων, μελάγχροος, εὔρινος, εὐόφϑαλμος, ἐλλόγι.- 
exc. ἠγωνίσατο δὲ καὶ αὐτὸς κατὰ χριστιανῶν καὶ ἐτιμωρήσα- 
"zo πολλοὺς ἁγίους" ἐν οἷς ἐμαρτύρησεν ὃ ἅγιος Πανταλέων καὶ ὃ 

10 ἅγιος Ἡσύχιος καὶ ὃ ἅγιος Ἕρμιππος καὶ ὃ ἅγιος "Eguólaog καὶ 
ὁ ἅγιος Ἑρμοκράτης. 

Καὶ πάλιν Ὀλυμπίων ἀγομένων ἐν τῇ αὐτοῦ βασιλείᾳ, ἐλϑόν»-- 
τος αὐτοῦ ἐν τῇ ἀνατολῇ κατὰ Moutvíuv τυραννησάντων Ῥω- 
«ιαίους, νικήσας αὐτοὺς κατὰ κράτος καὶ ὑποτάξας αὐτούς, μα-- 

lf» ϑὼν δὲ τὸν καιρὸν τῶν Ὀλυμπίων ὑπάρχειν, παρεγένετο ἐν 4y- E 
τιοχείᾳ διὰ τὰς ἐπισήμους ἡμέρας τοῦ ἀγῶνος. καὶ φορέσας καὶ Ο 413 
αὐτὸς τὸ σχῆμα τοῦ ἀλυτάρχου ἀλυτάρχησε" καὶ ἠγωνίσαντο καὶ 
ἐπὶ αὐτοῦ ἐκ τοῦ δήμου τέκνα συγκλητικῶν καὶ συγκλητικοὶ νεώ-- 
τεροι" καὶ οἱ μὲν ἐπάλαιον, οἱ δὲ ἔτρεχον, οἱ δὲ ἐπαγκρατίαζον, οἱ 

9WOP δὲ ἡνιόχουν, οἱ δὲ ἐπύκτευον, οἱ δὲ ἐφωνάσχουν᾽ καὶ οἱ νικῶντες 
ἐλά βανον μείζους ἀξίας, ot δὲ προέκοπτον ἐν ταῖς στρατείαις δί-: 
χα τῶν διδομένων αὐτοῖς φιλοτιμιῶν. ἀπέϑετο δὲ καὶ αὐτὸς 


17. ἀλυτάρχησε] ἠλυτάρχησε Ch. V. vol. Π. p. 49. C. 90. ἐφωνά- 
σχων} .»ἐφωνάσκουν, uti etiam supra habet, in Commodo.** Ch. 
21. στρατείας Ox. 


abdicavi; Jovisque immortalis habitum gestavi. Hunc itaque vitae sta- 
tum deinceps amplexus est: naturaeque tandem cessit, annos natus Lxxir. 

Post depositum vero ἃ Diocletiano Imperium, a Maximiano Herculeo 
susceptum est; qui imperavit annos xix. Hic Romam reversus, de Persis 
et Aegyptiis devictis triumphum egit. Erat autem procerus, robustus, 
capite canescente, crine plano, barbatus, colore nigro, neso eleganti, ocu- 
lis pulchris, eloquens. JInfensus et hic quoque Christianis fuit; plurimos- 
jue Sanctos neci dedit; ex quibos fuerunt S, Pantaleo, S. Hesychius, 8. 

ermippus, 8. Hermolaus et 8. Hermocrates, Martyres. 

Accidit autem etiam hujus sub imperio, Olympica celebrari, quo tem- 
pore Armenios, adversus Romanum imperium rebellantes, exercitu in Orien- 
tem ducto, penitus subegerat. Certior autem factus, Olympicorum cele- 
berrimam jam instare Panegyrin, Antigchiam venit: ubi et ipse, Alytar- 
chae habitum gestans, munia ejus executus est. Qui autem ibi convene- 
rant Senatorum filii, Senatores etiam Juniores ipsi, coram eo decertabant ; 
li quidem palaestra, illi cursu, alii Pancratio, aurigatione alii, alii Pugi- 
latu, nonnulli etiam voce certantes. Victorum autem (praeter munera 
quae eis largitus est,) hos quidem majoribus auxit honoribus, illos vero 
ad Militares provexit dignitates. Maximianus autem ipse, posito Impe- 


ΒΒ60ΟΝ ᾿ 


CHRONOGRAPHIA. L. XII. 818 


Μαξέντιος ἀνήγειρεν αὐτὴν χτίσας xal τὰ τείχη, xal πολλὰ quAo- O 415 
τιμησάμενος τοῖς ζήσασιν ἐκούφισεν αὐτοὺς τῆς συντελείας ἐπὶ 
ἔτη y. καὶ ἐπανελϑὼν ἦν τῇ Ῥώμῃ ἀνῃρέϑη, ὧν ἐνιαυτῶν vy. 
ἹΜετὰ δὲ τὴν βασιλείαν ἸΠαξεντίου ἐβασίλευσε Κωνστάντιος 
56 Χλωρὸς ἔτη ιγ΄. ἦν δὲ μακρός, λεπτός, μιξοπόλιος, εὔχροος 
τὸ σῶμα καὶ τοὺς ὀφθαλμούς, εὔρινος, σπανός, ἥσυχος, με- 
γαλόψυχος. 

Ἔν δὲ τῇ αὐτοῦ βασιλείᾳ ἔπαϑεν ὑπὸ ϑεομηνίας Σαλαμιὰς 
πόλις τῆς Κύπρον, ὑπὸ σεισμοῦ χαταποντισϑεῖσα εἷς τὴν 9á- 

LO λασσων τὸ πολὺ αὐτῆς μέρος" τὸ δὲ λοιπὸν ἕως ἐδάφους ἔπεσεν. 
ἥντινα ἀνεγείρας 0 αὐτὸς Κωνστάντιος καὶ πολλὰ πάνυ φιλοτιμη- D 
σάμενος καὶ κτίσας καὶ τοῖς ζήσασι πολίταις συγχωρήσας συντε- 
λείας ἐπὶ ἔτη τέσσαρα, καὶ κτίσας διαφόροις κτίσμασι τὴν πρῴην 
μὲν λεγομένην Σαλαμιάδα, ἐξ ἐκείνου δὲ μετακληϑεῖσαν Κων- 

KE £x σταντίαν᾽ ἥτις ἐστὶ νῦν μητρόπολις τῆς Κύπρου. 

Ἐν δὲ τῇ αὐτοῦ βασιλείᾳ ἀπέστειλε άξιμον τὸν καὶ ,4ικι- Ο 416 
γνιανὸν μετὰ πολλοῦ στρατοῦ ἐπὶ τὸ φυλάττειν τὰ μέρη τῆς ἀνα-- 
τολῆς διὰ τοὺς Πέρσας καὶ τὰς ἐπιδρομὰς τῶν Σαρακηνῶν" ἐτά- 
ρασσον γὰρ πρῴην τὴν ἀνατολὴν ἕως «Αἰγύπτου. συνέβη δὲ ἐν 

TW ἢ αὐτῷ τῷ χρόνῳ τὸν βασιλέα Κωνστάντιον ἀῤῥωστήσαντα ἡμέρας 
μ΄ τελευτῆσαι" ἦν δὲ ἐνιαυτῶν ἑξήκοντα. Ε 
— . Μετὰ δὲ τὴν βασιλείαν Κωνσταντίου ἀνηγόρευσεν ὃ στρατὸς 


LI 


16. xal Δικινιανὸν Ch., Χαλλικεανὸν Ox. 


instauravit; clvesque superstites multis donavit, tributis etiam illis in trien- 
mium remissis. Homam deinde reversus, e medio sublatus est, aetatis 
ADBO LIII. 

Maxentium excepit Constantius Chlorus; qui imperavit annos xir. 
Erat hic procerus, gracilis, subcanus, colore corporis oculorumque pul- 
chro, naso eleganti, parcus, quietus, magnanimis, 

Hujus sub imperio, Salamias, urbs Cypri, divinam iram passa est: 
maxima enim ejus pars terraemotu in mare disjuncta est: reliquum vero 
urbis solo adaequatum corruit. Hanc itaque Constantius excitavit, et pe- 
cuniarum plurimum civibus superstitibus largitus, tributa etiam illis in 
juadriennium remisit. Urbem vero hanc, quae antea Salamias vocata 

it, variis aedificiis ἃ se ornatam , Constantiam , & suo nomine nuncupa- 
ri voluit: quae etiam Cypri metropolis est, in hunc usque diem. 
odem imperante missus est, ingenti cum exercitu, Maximus Lici- 
nianus, ad Partes Orientales vindicandas ab incursionibus Persarum et 
Saracenorum, qui antebac Orientem, δὰ Aegyptum usque perturbave- 
rant. Accidit autem eodem tempore lmperatorem Constantium in mor- 
bom incidere; ex quo, quadragesimo post die, interiit; aetatis anno sexa- 
gesimo. 

Constantio fatis defuncto, Maximus Licinianus ab exercitu in Oriente 


A ' IOANNIS MALALAE MELLE 


" τῇ ἀνατολῇ lMáziuov «Ἰικινιανὸν αὐτοχράτορα. καὶ ἐάσας 
κα αὐτῇ τῇ ἀνατολῇ Φεστιανὸν ἔξαρχον μετὰ βοηϑείας εἷς τὸ 
γυλάττειν τὴν ἀνατολὴν ἀπῆλθεν ἐν Ρώμῃ. ἐν τῷ δὲ μέλλειν 
κὐτὸν ἐξιέναι ἀπὸ ᾿Αντιοχείας ἐϑεώρησεν ἱπποδρόμιον" καὶ ὕβρι-- 
σαν αὐτὸν οἱ δῆμοι τῆς πόλεως, ὅτι οὐδὲν ἐφιλοτιμήέσατο τῇ πό- 5 
λεε ἐκεῖ ἀναγορευϑεὶς βασιλεύς. καὶ ἀγαναχτήσας ἐκέλευσεν ἄρ-- 
lI μα κατ᾽ αὐτῶν ἐξελϑεῖν" καὶ ἐτόξευσαν αὐτοὺς οἱ στρατιῶται ἐν 
τῷ ἱππαδρομίῳ. καὶ ἀπώλοντο χιλιάδες δύο. ὃ δὲ αὐτὸς βασι- 
λεὺς Π]άξιμος ἐλϑὼν ἐν τῇ Ῥώμῃ ἐβασίλευσεν ἔτη ζ΄. ἦν δὲ εὖ- 
στηϑος, μελάνϑριξ, εὔϑετος, δασυπώγων, εὐόφϑαλμος, καμ- 10 
πυλόρινος, φιλοστρατιώτης, ὀργίλος, τρακταϊστής. 

Ἔν δὲ τῇ αὐτοῦ βασιλείᾳ ἐχαρίσατο ἐλευϑερίαν τοῖς χριστια- 
γοῖς εἰς τὸ μὴ κρύπτεσθαι αὐτοὺς ἀλλὰ δημοσιεύειν. συνέβη 
δὲ ἐν τῷ χρόνῳ τῆς αὐτοῦ βασιλείας ἐν ᾿Ηλιουπόλει τῆς Φοινίκης 

B μαρτυρῆσαι τὸν ἅγιον Γιλάσινον' ἦν γὰρ μῖμος δεύτερος καὶ 15 
εἰσῆλθεν εἷς τὸ παιγνέδιον πανδήμου ἀγομένου. καὶ πλήϑους 
ϑεωροῦντος ἔβαλον αὐτὸν elg βοῦττιν μεγάλην βαλανείου γέμου-- 
cu» ὕδατος χλιαροῦ, καταγελῶντες τοῦ χριστιανικοῦ δόγματος 
καὶ τοῦ ἁγίου βαπτίσματος. ὃ δὲ αὐτὸς Γελάσινος 6 μῖμος βα-- 

O 418 πτισϑεὶς καὶ ἀνελϑὼν ἐκ τοῦ βοττίου xol φορέσας ἱμάτια λευκὰ 20 
οὐχέτι ἠνέσχετο ϑεατρίσαι, λέγων ἐπὶ τοῦ δήμου ὅτι Χριστιανός 
εἶμε" εἶδον γὰρ δύναμιν ϑεοῦ φοβερὰν ἐν τῷ βαπτίζεσϑαί με ἐν ' 


1. αὐτοχράτωρα pro αὐτοκράτορα scribit Ch. Sed ita iam Ox. 
ibid. ἐκάσας Ox. 19. Γαλάσινος Ox. 


















Imperator salutatus est. Phestiano itaque Exarcho, ibi cum copiis reli- 
cto, qui Orientem custodiret, ipse Romam proficiscitur. Antequam vero 
ex Antiochia discederet, Circensia spectare voluit: ubi populus Antiochen- 
sis dicteriis eum lacessebant, «uod urbem nullis Largitionibus donasset, 
cum tamen ibidem Imperator primum renunciatus fuisset. Imperator ita- 
«que super his indignatus, milites armatos adversus eos exire jussit: po- 
Mum itaque sagittis in Circo petebant, millibus duobus excidio datis. 

aximus autem Imperator, Romam veniens, ibidem imperavit annos vir. 
Erat hic pectore firmo, capillitio nigro, membris compositis, barba hirsu- 
ta, oculis pulchris, naso adunco, militum studiosus, iracundus, negotiis tra- 
ctandis idoneus. 

Sub hoc Imperatore, Christianis indultum est, uti non amplius lati- 
tantes, in publicum prodirent. Contigit autem Hujus sub imperio marty- 
rium subire S, Gelasinum, Heliopoli Phoenicum. Érat hic mimus secundi : 
ordinis; qui, spectante populo universo, "Theatrum ingressus, in solum 
Balnei magnum, aquis tepentibus plenum, injectus est; nempe Christia- ἃ 
nae religionis, et sancti Baptismatis in Ludibrium. Gelasinus autem iste. 
Mimus, ubi baptizatus ex labro, vestibus albis indutus, egrederetur; Mi- 
mum agere amplius detrectavit; populumque allocutus universum, 140 
inquit, Christianus sum; vidi enim in Lavacro tremendam Dci Majesta- 











CHRONOGRAPHIA. L. XII. 9315 


τῷ βουττίῳ καὶ χριστιανὸς ἀποϑνήσχω. καὶ ἀκούσας ταῦτα ὃ 
δῆμος ὅλος ὁ ϑεωρῶν ἐν τῷ ϑεάτρῳ τῆς πόλεως ἐμάνη σφόδρα" 
καὶ ὁρμήσαντες ἐκ τῶν βάϑρων εἰς τὴν ϑυμέλην ἐκράτησαν αὐτὸν C 
xal σύραντες αὐτὸν ἔξω τοῦ ϑεάτρου, ὡς φορεῖ τὰ λευκὰ ἱμάτια 
αὐτοῦ, λιϑοβολήσαντες ἐφόνευσαν αὐτόν, καὶ οὕτως ἐτελειώϑη ὃ 
δίκαιος. καὶ λαβόντες τὸ λείψανον αὐτοῦ ἀπήγαγον αὐτὸ εἷς 
τὴν κώμην τὴν λεγομένην Ἰαριάμμην, ὅϑεν ὑπῆρχεν, ἔξω οὖσαν 
Δαμασκοῦ τῆς πόλεως ἀπὸ ἑνὸς ἡμίσεος μιλίουΞςκ: καὶ ἐχτίσϑη 
αὐτῷ εὐχτήριος οἶχος. 
20 ὉὈ δὲ βασιλεὺς “Δικιννιανὸς ἸΠάξιμος χειρουργηϑεὶς τελευτᾷ, 
ὧν ἐνιαυτῶν ug. 


5. λιθοβολήσαντες Ch., Chron. Pasch. p. 276. A., λιϑοβολίσαντες 
Ox. 8. ἑνὸς ἡμίσεος ] I. e. 1j. | 


£ems; et Christianus moriar. Haec ubi audierat omnis qui in "Theatro 
mpectabat populus, furore summo commotus est: confestim itaque omnes 
ex gradibus in scenam irruentes, comprehensum Gelasinum et "Theatro 
extractum, in albo quem ferebat amictu, lapidibus obrutum interfecerunt. 
AAtque hic justi viri exitus fuit. Reliquias vero ejus, qui genere ei con- 
j«ncti erant, in vicum unde ipse oriundus erat, Mariammen dictum, mil- 
Aarii dimidia parte ἃ Damasco urbe remotum, deportarunt. Huic etiam 
«Oratoriam domum extruxerunt. 
Imperator autem Maximus Licinnianus, ἃ Chirurgorum sectionibus 
mxmnteriit, annos natus XLVI. 





O vol. II. 1 , 
Qr ΠοῚ ΔΔΟΙΓΓΟΣ IT 
ΧΡΟΝΩ͂Ν KQ9NZTANTINOT BAZIAEQO92. 


A M. ετὰ δὲ τὴν βασιλείαν Motluov “ικιννίου ἐβασίλευσεν ὃ ϑειό-- 
τατος καὶ πιστότατος, ὁ υἱὸς Κωνσταντίου τοῦ Χλωροῦ, Κων- 
σταντῖνος ὃ μέγας τῇ πρὸ ὀχτὼ καλανδῶν αὐγούστων ἐπὶ τῆς 
ὑπατείας Σεβήρον καὶ ]αξιμιανοῦ" καὶ ἔμεινε βασιλεύων ἔτη AB. 
ἦν δὲ μαχρός, πυῤῥὸς, μεγαλόψυχος, ἥσυχος, ϑεοφιλής. 5 

Ἐν δὲ τοῖς yoóvoig τῆς βασιλείας αὐτοῦ πόλεμος ἐγένετο àv 
τῇ δύσει μέγας" καὶ ἐξῆλϑε xo? αὐτῶν ὃ ϑειότατος Κωνσταντῖ- 
voc, καὶ ἡττηϑεὶς ἐφοσσεύετο ὑπὸ τῶν βαρβάρων. καὶ ϑλιβόμε- 

O 2 voc ἐν τῷ μέλλειν αὐτὸν καϑεύδειν ηὔχετο ῥυσϑῆναι ἀπ᾿ αὐτῶν᾽ 

B καὶ ἑλκυσϑεὶς εἰς ὕπνον εἶδε κατ᾽ ὄναρ i» τῷ οὐρανῷ σταυρόν,1 
ἐν ᾧ ἐπεγέγραπτο, "Ev τούτῳ νίκα. καὶ ἀναγνοὺς τὸ ἐπιγεγραμ- 
μένον iv τῷ σταυρῷ διυπνέφϑη" καὶ ἀναστὰς ἐποίησε σίγνον 


δ. πυῤῥός €h., πυρός Ox. 


LIBER XIII. 
DE TEMPORIBUS CONSTANTINI IMPERATORIS. 


Mixinun Licinnium excepit in Imperio Constantinus Magnus, Constan— 
tii Chlori F. Imperator Fidelissimus et pientissimus: qui regnare coepit. 
vili Kal August, Severo et Maximiano Coss. et regnavit annos xxxir. 
Erat autem procerus, rufus, magnanimus, ingenii sedati et Deo charus. 
Hujus sub Imperio, bellum grave in Occidente exortum est; ad quod. 
reprimendum divinissimus Constantinus cum exercitu profectus est: caete— 
rum devictus Imperator, a Barbaris undique cingébatur. His itaque po— 
situs angustiis, ad somnum decubiturus, ἃ Deo precibus expetivit his malis 
liberari. Somno deinde correptus, per quietem vidit Crucem fi; Coelo, 
cui inscriptum erat: In Hoc vince. Berlecta autem Inscriptione, “ὦ somno 
expergefactus est. Surgens itaque et eíficta Crucis, quam in Coelo vi- 


IOANNIS MALALAE CHRONOGR. L. XIII. 317 


σταυροῦ, ὡς εἶδεν ἐν τῷ οὐρανῷ, καὶ προηγεῖτο αὐτοῦ. καὶ προ- 
τρεψάμενος τὸν ἴδιον στρατόν, λέγων ὅτι Νικῶμεν, καὶ ὁρμήσας 
καὶ συμβαλὼν τοῖς βαρβάροις, ἐνίκησε τὸν πόλεμον κατὰ χράτος,. 
ὥστε μηδένα τῶν βαρβάρων σωθῆναι ἀλλὰ πάντας ἀπολέσϑαι. 
5xal ἐπανῆλϑεν ἐν τῇ Ῥώμῃ μετὰ νίχης καὶ χαρᾶς μεγάλης, ἔχων 
ἔμπροσϑεν αὐτοῦ τὸν σίγνον τοῦ σταυροῦ. ἐξηγεῖτο δὲ πᾶσι τὴν. 
τοῦ δράματος καὶ τοῦ σίγνου τοῦ σταυροῦ δύναμιν, λέγων ὅτι 
Τοῦτο τὸ σημεῖόν ἐστι τοῦ ϑεοῦ τῶν Γαλιλαίων τῶν λεγομένων 
χοιστιανῶν. καὶ εὐθέως τὰ ἱερὰ καὶ πάντας τοὺς ναοὺς τῶν 
10 Ἑλλήνων κατέστρεψε καὶ τὰς ἐκκλησίας τῶν χριστιανῶν ἀνέῳξε, C 
πανταχοῦ σάκρας καταπέμψας ὥστε τὰς ἐκκλησίας τῶν χριστια-- 
νῶκ ἀνοιχϑῆναι. καὶ νηστεύσας καὶ κατηχηϑεὶς ἐβαπτίσϑη ὑπὸ 
ΣΣιλβέστρου, ἐπισκόπου Ρώμης, αὐτὸς καὶ 7j μήτηρ αὐτοῦ Ἑλένη 
καὶ πάντες οἷ συγγενεῖς αὐτοῦ καὶ οἱ φίλοι αὐτοῦ καὶ πλῆϑος ἄλ-- 
15 λων πολλῶν Ῥωμαίων. καὶ ἐγένετο χριστιανὸς 0 αὐτὸς Κων- 
σταντῖνος βασιλεύς. 
Καὶ ἐπεστράτευσε κατὰ Περσῶν καὶ ἐνίκησεν καὶ ἐποίησε πά- 
2ετα εἰρήνης μετὰ Sagoflágov, βασιλέως Περσῶν, τοῦ Πέρσου αἷ- O 8 
“ἥσαντος εἰρήνην ἔχειν μετὰ Ρωμαίων. ὃ δὲ αὐτὸς Κωνσταντῖ- 


18. Σαραβάρου] ,, Constantinus adversus Parthos, ut Eatropius, vel 

Persas, ut Hieronymus, qui jam Mesopotamiam fatigabant, ultimo 
vitae anno bellum moliens, Achyrone, Nicomediae suburbio, fatis 

concessit. Quo tempore Sapor, sive Sapores, Persarum erat Rex: 

ui etiam, anno sequente, Nisibim obsedit, vastata Mesopotamia. 

ed et Cedrenus testatur, anno xxx. Constantini Imp. pacem inter 

Saporem, Persarum regem, et Romanos ruptam fuisse. Itaque pro 
Σαραβάρου hoc loco legendum Σαπώρου. ὁ Ch. Σαραβάρου alia 

forma videtur eius quod est p. 7. B et 9. C Σαβουραρσάκης,, nisi 
id ipsum restituendum est. / 


*wit, effigie; eam in pugnam praeferri jussit: simul etiam exercitui sui ad- 
ens animos, victoriam eis pollicitus est. 'Tum vero egressus, praelioque 
--um Barbaris commisso, illos eo usque profligavit, ut ad unum omnes pe- 
Crierint. Victor deinde Romam repetit cum 'l'riumpho magno, Crucis si- 
«gnum praelatum habens: cujus quoque vim, simul et Visionem suam omni- 
"bus aperuit; testatus, Hoc signum esse Dei Galilacorum qui Christiani vo- 
«antur. Absque mora igitur Gentilium Templa atque fana funditus ever- 
tit: missisque ubique per Imperium Literis suis Imperatoriis, Christiano- 
rum Ecclesias aperiri jussit. "Tum vero, ubi jejunssset, et rudimentis 
Christianae Religionis imbutus fuisset, baptizatus est ipse, cum matre He- 
lena, a Silvestro Episcopo Romano: baptizati etiam sunt propinqui ens 
omnes et amici; Romanorumque insuper aliorum multitudo ingens. Sic 
itaque [mperator Constantinus Christianus factus est. 

Posfhtsec vero contra Persas arma movens, bello superior evasit; da- 
ts etiati Persis pacis conditionibus, flagitante hoc ab eo Sarabaro, Per- 
sarum rege. Iden Constantinus Imperator Euphratesiam ἃ Syria et 





818 IOANNIS MALALAE 


voc βασιλεὺς xal τὴν Εὐφρατησίαν ἐποίησεν ἐπαρχίαν, ἀπὸ Zv- 

D ρίας καὶ Ὀσροηνῆς μερίσας καὶ δοὺς δίκαιον μητροπόλεως ἐν Ἵ1ε- 
ραπόλει. καὶ ὑποστρέψας ἦλϑεν ἐν "Ἀντιοχείᾳ τῇ μεγάλῃ" xal 
ἔχτισεν ἐκεῖ τὴν μεγάλην ἐκκλησίαν, μέγιστον χτίσμα, λύσας τὸ λε- 
γόμενον Φιλίππου βασιλέως δημόσιον" λουτρὸν γὰρ παλαιὸν ἦν καὶ 5 

V 4 τῷ χρόνῳ φϑαρὲν καὶ μὴ λοῦον. ἔκτισε δὲ καὶ ξενῶνα πλησίον" 
ὁμοίως δὲ ἔκεισε καὶ τὴν λεγομένην Ῥουφίνου βασιλικήν" ἦν γὰρ 
τοῦτο ἱερὸν τοῦ Ἑρμοῦ καὶ ἔλυσεν αὐτὸ Povgivoc ὃ ἔπαρχος τῶν 
ἱερῶν πραιτωρίων. ἀπελθὼν δὲ μετὰ τοῦ βασιλέως ἐν τῷ πολέ- 
μῳ ἐκελεύσϑη $m αὐτοῦ περιμεῖναι ἐν "Ἀντιοχείᾳ τῇ μεγάλῃ" καὶ 1(Ξ 
ἐπλήρωσε τὴν αὐτὴν βασιλικήν, ἐπανερχομένου τοῦ αὐτοῦ βασι- 
λέως ἐπὶ Ρώμην. ἐν τῷ δὲ μέλλειν ἐξέρχεσϑαι τὸν βασιλέα Κων-- 
σταντῖνον ἀπὸ τῆς αὐτῆς ᾿Αντιοχείας, ἐποίησε πρῶτος αὐτὸς ἄρ-- 
χοντα "Ἀντιοχείας τῆς Συρίας Πλούταρχον ὀνόματι χριστιανόν" 
ὅστις xal εἷς τὸ χτίσμα τῆς ἐκκλησίας καὶ τῆς βασιλικῆς ἐκελεύ- ΓΝ 
σϑη ἐργοδιωκτεῖν. ὃ δὲ αὐτὸς Πλούταρχος ἐν τῷ κτίζειν τὸν Ec- 

Β νῶνα εὑρηκὼς τὸ χαλχούργημα τοῦ Ποσειδῶνος τὸ ἑστὼς τετελε- 

O 4 σμένον ἕνεκεν τοῦ μὴ πάσχειν σειομένην τὴν πόλιν, ἐπάρας τοῦτο 
ἐχώνευσε καὶ ἐποίησεν αὐτὸ στήλην τῷ αὐτῷ Κωνσταντίνῳ τῷ 
βασιλεῖ, στήσας αὐτὴν ἔξω τοῦ πραιτωρίου αὑτοῦ, γράψας ὗπο- —— 
κάτω αὐτῆς, Βόνω Κωνσταντίνω. ἥτις στήλη χαλκῆ ἵσταται 
ἕως τῆς νῦν. 

Προηγάγετο δὲ ὃ αὐτὸς βασιλεὺς ἐν τῇ αὐτῇ μεγάλῃ πόλει 


2, ᾿Οσροηνῆς] ᾿Οσροϊνῆς Ox. 91. Βόνῳ Χωνσταντίνῳ Ox. 


Osdroina sejungens, Provinciam fecit; jure etlam Metropolitico Hierapoli. 
concesso. [n reditu vero Antiochiam veniens, Ecclesiam Magnam, opus 
plane magnificum, ibidem condidit, dissoloto Philippi regis Balneo Publi— 
co: quod, pervetustum cum esset et tempore collapsum, inutile prorsus 
fuit. Prope Ecclesiam quoque Hospitium extruxit: Rufini etiam Basili— 
cam condidit. Fuerat haec olim Mercurii fanum ; quod Rufinus, Praeto- 
riorum sacrorum Praefectus, demolitus fuerat; eodem in loco inchoata 
ante bellum Basilica; quam postea, a bello redux, Imperatoris jussu, Ro- 
mam repetentis, Antiochiae relictus, ad exitum uxit. Constantinus 
autem imperator ab Antiochia discedens, Syriae Praefectum Christianum 
rimus constituit, Plutarchum nomine: cujus etiam cura, in Ecclesia et 
asilica, extruendis, usus est. Plutarchus vero iste, inter condendum 
Hospitium, reperta ibidem Neptuni statua aerea, "Telesmatice praeparata, 
adversus terrae motus, ne deinceps ab his urbs pateretur; eam extractam 
inde refundit, statuamque ex ea effictam, Constantino Imperatori erexit: 
uam et extra Praetorium suum excitavit, cum hac Inscriptiatie, Bono 
Constantino. Quae quidem statua ibi usque adhuc visitur. — 
ldem imperator Antiochiae Magnae primus Comitem Orientis, qui. 





CHRONOGRAPHIA. L. XIII, . 819 


τῶν "Ἀντιοχέων πρώτοις κόμητα ἀνατολῆς ἐπὶ τῆς ὑπατείας Ἴλλου 
καὶ ᾿ἡλβίνου, ποιήσας αὐτῷ πραιτώριον τὸ ἱερὸν τῶν ἸΠουσῶν, 
πληροῦντα τὸν τόπον ἐν τῇ ἀνατολῇ τοῦ ἐπάρχου τῶν πραιτω- 
οἰών, ὀνόματι Φηλικιανὸν χριστιανόν, χαρισάμενος τῇ αὐτῇ 
5 πόλει τῶν ᾿Αγντιοχέων διὰ ϑείου αὐτοῦ τύπου δικαιώματα ἀξίας 
δευτέρου κομετάτον, τοῦ vmy ἔτους χρηματίζοντος κατὰ τὴν με- 
γάλην τῶν ᾿Αντιοχέων πόλιν. οὐκ ἦν γὰρ πρῴην ἐν τῇ αὐτῇ με-- 
γάλῃ ᾿Αντιοχείᾳ κόμης ἀνατολῆς ἐγκάϑετος, ἀλλὰ κατὰ πόλεμον 
κινούμενον δηληγάτωρ ἐκάϑητο ἐν ᾿Αντιοχείᾳ τῆς Συρίας, xai ὅτε 
10 ἐπαύϑη ὃ πόλεμος, ἐκουφίζετο ὃ δηληγάτωρ. ὃ δὲ βασιλεὲς Κων- 
σταντῖνος ἐξῆλϑεν ἀπὸ “Ἀντιοχείας, ἐάσας "Povgivoy τὸν ἔπαρχον " 
ὅστις Ῥουφῖνος σπουδάσας ἀνεπλήρωσε τὴν βασιλικήν᾽ καὶ διὰ 
τοῦτο ἐκλήϑη ἡ Ῥουφένου. 

'O δὲ βασιλεὺς Κωνσταντῖνος ἔπεμψε τὴν ἑαυτοῦ μητέρα τὴν 


15 χύραν Ἑλένην εἰς [Ἱεροσόλυμα εἰς ἀναζήτησιν τοῦ τιμίου σταυ- 


ροῦ᾽ ἥτις καὶ εὑροῦσα ἀνήγαγε τὸν αὐτὸν τίμιον σταυρὸν μετὰ 
τῶν πέντε ἥλων" καὶ ηὐξήϑη ἐξ ἐκείνου τὰ τῶν χριστιανῶν 
πάντα. ! 

Ὁ δὲ αὐτὸς βασιλεὺς xal τρίτην Παλαιστίνην ἐποίησεν ἐπαρ-- 


ΞΟ) χίαν. xai ἐπὶ τῆς αὐτοῦ βασιλείας ἐνεκαινίσϑη τό ποτε Βυζάν- 


τιον ἐπὶ τῆς ὑπατείας Γαλλιανοῦ καὶ Συμμάχου, τοῦ αὐτοῦ δὲ 
βασιλέως Κωνσταντίνου ποιήσαντος πρόχεσσον ἐπὶ πολὺν χρόνον, 
ἀπὸ Ῥώμης ἐλϑόντος ἐν τῷ Βυζαντίῳ " ὅστις καὶ τὸ πρῴην τεῖ- 


4. Φιλικιανὸν Ox., Polux p. 274. 15. «vot» Ox. 90. ἔνεκαι- 
ψίσϑη Ch., ὠνεκαινίσθϑη Ox. — 21. Γαλλιανοῦ) Γαλλικανοῦ Ch. 


Praefecti Praetorio locum teneret, constituit Christianum, nomine Felicia- 
num: cui etiam, in Praetorium el ut esset, Musarum Fanum assignavit. 
Factum hoc Illo et Albino Coss. Concessis etiam Antiochensibus, di- 
vino Imperatoris ex Edicto, Dignitate ac Jure Comitatus Secundi, anno 
Aerae Antiochenge cccLxxxim; cum ante illud tempus Orientis Comes An- 
tiochiae Magnae sedem suam non habuerit: sed moto aliquo bello, Dele- 
gatus ibi pro tempore sedebat; quo finito, desiit et ejus Delegatio. Cen- 
stantinus autem Imperator, Antiochia discedens, Rufinum ibi Praefectem 
reliquit: qui, sedulo operam suam impendens, Basilicam absolvit. Ob 
hanc itaque causam, RHufini Basilica vocata est. 

Idem Constantinus lmperator matrem suam, Dominam Helenam, Hie- 
rosolymas misit, ad exquirendam Crucem Venerabilem: quam una cum 
Quinque clavis repertam, Helena inde reportavit. Ex eo tempore res 

istianorum melius se indies habuere. 

Jdem lmperator tertiam quoque Palaestinam Provinciam fecit. 
Hujus etium sub Imperio Byzantium instaurata est, Galliano et Symema- 
cho . Cum enim Imperator, processu ad longum tempus suscepto, 
Byzantium Roma profectus esset; veterem urbis murum, Byzi opus, in- 


c 


0 5 





890 IOANNIS MALALAE , 


χος τῆς αὐτῆς πόλεως ἀνενέωσε τοῦ Βύζου καὶ προσϑεὶς ἄλλο διώ-- 

- στημὰ πολὺ τῷ τείχει, καὶ συνάψας τῷ παλαιῷ τείχει τῆς αὐτῆς 
πόλεως, ἐκέλευσεν αὐτὴν Κωνσταντινούπολιν λέγεσϑαι, ἀναλη- 
ρώσας καὶ τὸ Ἱππικὸν xol χοσμήσας αὐτὸ χαλχουργήμασι καὶ πἄσῃ 
ἀρετῇ, κτίσας ἐν αὐτῷ xal κάϑισμα ϑεωρίου βασιλικοῦ xa 5 
ὁμοιότητα τοῦ ἐν Ῥώμῃ ὄντος. ἔκχτισε δὲ καὶ παλάτιον μέγα καὶ 
εὐπρεπὲς καϑ' ὁμοιότητα ὡσαύτως τοῦ Ῥώμης πλησίον τοῦ Ins 
κοῦ, [τὴν ἄνοδον ἀπὸ τοῦ παλατίου εἰς τὸ κάϑισμα τοῦ ᾿ππικοῦ 
διὰ τοῦ λεγομένου Κοχλίου, χτίσας καὶ φόρον μέγαν καὶ εὐπρε- 
πῇ πάνυ, καὶ στήσας ἐν τῷ μέσῳ κίονα ὁλοπόρφυρον ἄξιον ϑαύ-- 10 
ματος, καὶ ἐπάνω τοῦ αὐτοῦ κίονος ἑαυτῷ ἔστησεν ἀνδριάντα, 

ἔχοντα ἐν τῇ κεφαλῇ αὐτοῦ ἀχτῖνας ἑπτά" ὅπερ χαλχούργημα 
ἤγαγεν εἷς τὸ Ἴλιον ἑστηκός, πόλιν τῆς Φρυγίας. ὁ δὲ αὐτὸς 

Κωνσταντῖνος ἀφελόμενος ἀπὸ Ῥώμης χρύφα τὸ λεγόμενον Παλ-- 
λάδιον ξόανον, ἔϑηκεν αὐτὸ εἰς τὸν ὑπ᾽ αὐτοῦ χτισϑέντα φόρον 15 
ὑποχάτω τοῦ κίονος τῆς στήλης αὐτοῦ, ὥς τινες λέγουσι τῶν Bv- 
ζαντίων ὅτι ἐχεῖ χεῖται. τὴν δὲ τύχην τῆς πόλεως τῆς 9n αὐτοῦ 
ἀνανεωθείσης καὶ elg ὄνομα αὐτοῦ χτισϑείσης ποιήσας τῷ ϑεῷ 
ϑυσίαν ἀναίμακτον ἐχάλεσεν “ἄνθϑουσαν. ἥτις πόλις ἐκτίσϑη ἐξ 
ἀρχῆς ὑπὸ Φιδαλίας " καὶ ἐκάλεσε τότε τὴν τύχην αὐτῆς Κη- 9 
ρώην. τὴν δὲ αὐτὴν Φιδαλίαν ἠγάγετο Βύζας ὃ τῆς Θράχης βα- 

4. δὲ τὸ Ox., καὶ τὸ Chron. Pasch. p. 234... — 8. τὴν --- διὰ addidi 
ex Chron. p. 284. B. 9. μέγαν Ch., Chron., μέγα Ox., μέγα καὶ 
εὐπρεπὴς Pollux p. 270. 18. ἑστηκός Ch., ἐσεηκώς Ox. 
20. Φιδαλίας] Scr. Φιδαλείας. V. δὰ vol. I. p. 195. A. ibid. K: 
cyv] Κερόην Chron. p. 265. A. Quod magis mihi probatur. Ki- 


cta haec puella videtur ex XK:goécey, lus filia, Byzantis matre, 
apud Hesychium Illustrem p. 62. Or., ubi plura Meursius, 


stauravit; muroque alio de novo extructo, et δὰ murum veterem adjecto, 
urbem ipsam, Constantinopolim, vocari jussit. Hippodromum quoque in- 
stauravit, statuisque aereis, ornatuque omnimodo splendidiorem reddidit: 
extructa etiam ibi, ad formam ejus quae Romae est, sella Imperatoris, 
unde Ludos Imperator spectaret. Palatium quoque magnum et specio— 
sum, quale Romae habetur, prope Hippodromum, Cochleum dictum , ex— 
truxit: Forum etiam amplum et spectabile, cujus in medio Columnam 
suit, Porphyreticam totam penitusque mirandam: cui etiam statuam sib 
inposuit, capite septem radiis coronato: quod simulachrum aereum 
erator ex Ilio, ubi olim steterat, urbe Phrygiae, advexit. ldem etiam» 
Dstantinus, ablatum clanculum Roma Palladium, quod vocant, in foro & 
se condito, infra columnam statuae suae collocavit: sicut Byzantini non— 
nulli asserunt, ipsum ibidem recondi affirmantes. Urbis vero ἃ se instau— 
ratae et a nomine suo vocatae Fortunam .fnthusam appellari voluitj 
sacrificium incruentum Deo peragens. Urbis hujus prima fundamina po- 
suit Phidalia; quae wrbis Fortunae tunc temporis Ceroen nomen Ímpo- 
suit, Phidaliam hanc Byzas, Thraciae rex, in uxorem duxit, post mor- 





CHRONOGRAPHIA. L. XIII. 821 


σιλεὺς μετὰ τὴν τελευτὴν Baofivalov τοῦ πατρὸς αὐτῆς, τοῦ To- 
πάρχου καὶ φύλακος τοῦ αὐτοῦ ἐμπορίου. ὅστις Βαρβύσιος μέλ- 


Ο7 


λων τελευτῶν ἐκέλευσε τὴν Φιδαλίαν͵ ποιῆσαι τεῖχος τῷ τόπῳ ἕως B 


ϑαλάσσης. ὃ δὲ Βύζας εἰς τὸ ἑαυτοῦ ὄνομα καλέσας τὴν χώραν 
5 ἐβασίλευσεν ἐν τῇ αὐτῇ πόλει. 

Ἔκχτισε δὲ δύο ἐμβόλους ἀπὸ τῆς εἰσόδου τοῦ παλατίου ἕως 
τοῦ αὐτοῦ φόρου εὐπρεπεῖς καὶ κεκοσμημένους ἀνδριᾶσι καὶ μαρ- 
μάροις διαφόροις, καλέσας τὸν τόπον τῶν ἐμβόλων Ῥηγίαν, κτί- 
σας ἐγγὺς καὶ βασιλικὴν καὶ ἔξω μεγάλους κίονας χαὶ ἀνδριάντας, 

0 ἥνπερ ἐκάλεσε Σενᾶτον, κατέναντι στήσας τῇ ἰδίᾳ μητρὶ Ἑλένῃ 
στήλην Αὐγούστας ἐν πορφυρῷ μικρῷ κίονε, καλέσας τὸν τόπον 
““ὐγουστιῶνα. ὁμοίως δὲ ἀνεπλήρωσε καὶ τὸ λεγόμενον Ζεύξιπ- 
zo» δημόσιον λουτρόν, κοσμήσας κίοσι καὶ μαρμάροις ποικίλοις 


καὶ χαλκουργήμασιν" εὗρε γὰρ αὐτὸ ἀπλήρωτον, ἀρχϑὲν μὲν C 


15 πρῴην ὑπὸ Σεβήρου βασιλέως τὸ αὐτὸ δημόσιον. ἔκτισε δὲ καὶ 
τὸ Ἱππικὸν καὶ ἄλλα πολλά" καὶ ὅτε πάντα ἐπλήρωσεν, ἐπετέλε- 
σεν ἱππικόν, ἐν πρώτοις ϑεωρήσας ἐκεῖ καὶ φορέσας τότε ἐν πρώ- 
τοις ἐν τῇ ἰδίᾳ αὐτοῦ χορυφῇ διάδημα διὰ μαργαριτῶν καὶ M- 
ϑὼν τιμίων, βουλόμενος πληρῶσαι τὴν προφητικὴν φωνὴν τὴν 

"Cb λέγουσαν, ἔϑηκας ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ στέφανον ἐκ λίϑου 
τιμίου.“4 οὐδεὶς γὰρ τῶν πρὸ αὐτοῦ βασιλευσάντων τοιοῦτόν τί 
ποτε ἐφόρεσε. καὶ ἐπετέλεσεν ἑορτὴν μεγάλην μηνὶ μαΐῳ τῷ καὶ 


9. Βαρβύσιος Ch., Βάρβυσος Ox. 9. βασιλικὴν) ἔχουσαν κόγχην 
addunt Pollux et Chron. Pasch. p. 284. C. — 192. A4vyovoerioyo] 
Sic et Cedrenus p. 374. C, D. «ὐγουσεεῶνα infra p. 78. D. 
19. προφητικὴν] Psalm. XX. 4. 


Cem Barbysii, patris ejos; qui loci illius Dominus fuit, et Emporii Cu- 
ztos. Hic vero moriturus, Phidaliae in mandatis reliquit, uti muro ad 
amare perducto locum illum circumdaret. Byzas itaque, loco illo in nomen 
-»uuum vocato, sedem illic regni posuit. 

Porro ( Constantinus] ab introitu Palatii, ad Forum usque, Porticus 
-duas extruxit speciosas variis statuis, columnisque marmoreis ornatas: Lo- 
«üm vero hunc Regiam vocavit: cui vicinam etiam Basilicam condidit ; 
xwtatuis et columnis ingentibus exterius ornatam: quam et Senatum vo- 
«avit. Huic ex adverso matris Helenae, Augustae, statuam , columnellae 
-Porphyreticse impositam, collocavit: locum vero hunc 4 aGeum no- 
wminavit. Similiter quoque Balneum Publicum, Zeuzippum dictom, a Be- 
vero Jmperatore inchoatum, ipse ad exitum perduxit; variisque illud co- 
Jlummis statuisque marmoreis aereisque exornavit. Hippodromum quoque 

extruxit atque alia plurima. Omnibus vero hisce absolutis, Certamina 

Equestria indixit; quos ipse in Circo suo primus spectavit. Tum pri- 

zum qnoque Coronam, Margaritis et lapillis pretiosis insignitAm, Impera- 

tor capite gestavit: animo scilicet explendi dictum illud Propheticum: 

Impoewisti capiti cjus coronam ex lapide pretíoso: Imperatorum enun prae- 
Joannes  Malalas. 21 


o8 


322 IOANNIS MALALAE- —M— — 


- ἀρτεμισίῳ εα', ἔτους κατὰ ᾿Αντιόχειαν τὴν μεγάλην χρηματίζον- 
τος τοη΄, κελεύσας διὰ ϑείου αὐτοῦ τύπου τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ἐπιτε- 
Ὁ λεῖσϑαι τὴν ἑορτὴν τοῦ γενεϑλίου τῆς πόλεως αὐτοῦ, καὶ ἀνοί- 
yu» τῇ αὐτῇ ια' τοῦ olov μηνὸς τὸ δημόσιον λουτρὸν τὸ Ζεύ- 
ξιππον, πλησίον ὃν τοῦ Ἱππικοῦ καὶ τῆς Ῥηγίας καὶ τοῦ παλατίου, 5 
ποιήσας ἑαυτῷ ἄλλην στήλην ξοάνου κεχρυσωμένην, βαστάζου-- 
σαν τῇ δεξιᾷ αὐτοῦ χειρὶ τὴν τύχην τῆς αὐτῆς πόλεως καὶ αὐτὴν 
κεχρυσωμένην, ἣν ἐκάλεσεν άνγθουσαν, κελεύσας κατὰ τὴν αὐτὴν 
ἡμέραν τοῦ γενεϑλιακοῦ ἱππικοῦ εἰσιέναι τὴν αὐτὴν τοῦ ξοάνου 
στήλην διριγευομένην ὑπὸ τῶν στρατιωτῶν μετὰ χλαμύδων xaliO «κ᾽ 
καμπαγίων, πάντων κατεχόντων χηροῦς, καὶ περιέρχεσϑαι τὸ σχῆ-- 
μα τὸν ἄνω καμπτὸν καὶ ἔρχεσϑαι εἷς τὸ σκάμμα κατέναντι τοῦ 
E βασιλικοῦ καϑίσματος, καὶ ἐγείρεσϑαι τὸν κατὰ καιρὸν βασιλέα 
καὶ προσκυνεῖν, ὡς ϑεωρεῖ τὴν αὐτὴν στήλην Κωνσταντίνου καὶ 
τῆς τύχης τῆς πόλεως. καὶ πεφύλαχται τοῦτο τὸ ἔϑος ἕως τοῦ i ccm; 
γῦν. 
O 9 Ὁ δὲ ϑειότατος Κωνσταντῖνος ἐν τῇ συμπληρώσει τῆς αὐτοῦ. 
ὑπατείας ἔῤῥιψεν ἐν Κωνσταντινουπόλει χάρισμα τοῖς Βυζαντίοις 
καλάμων συντόμια ἄρτων ἡμερησίων διαιωνιζόντων, οὕστινας 
ἄρτους ἐκάλεσε παλατίνους διὰ τὸ ἐν τῷ παλατίῳ ῥογεύεσϑαι sm» 
V 6 τοὺς αὐτοὺς ἄρτους, ἑκάστου ἄρτου ἀφορίσας οἶνον, κρέα καὶ βέ- 
8. ἣν ἐκάλεσεν] ἐκάλεσεν Οχ. 19. σχάμα Ox., σκάμμα Ch. 19. κα- 


λαμῶν Ox., καλαμων Pollux p. 272., καλαμίων fuerat vol.I. p. 123. E. 
ibid. συντομία Ox. — ibid. διαιωνιξζόνεων Ch., Pollux, δεωνεεζόν- 


zov Ox. 21. οἶνον, κρέα Ch., olivo κρέα Pollux, olvov, κρέα 
idem apud Ducangium Gloss. v. βέσειον, oivoxgéón Ox. — ibid. βε- 
στία Ox. 


cedentium nemo talem gestavit. Artemisii vero, sive Maii xr, anno Aerae 
Antiochenae cccrxxvur, Festivitatem celeberrimam agitari jussit: Divino 
etiam Edicto suo sancivit, ut eodem die Natales Urbis celebrarentur. 
Zeuxippum quoque, Balneum Publicum, quod propter Circum, Regiam et 
Palatium situm est, eodem Maii x1 aperiri jussit. Fecit autem sibi Im- 
perator statuam quoque aliam inauratam, urbis Fortunam, quam fnthw- 
sam vocavit, et ipsam quoque inauratam, manu dextra gestantem.  Sta- 
tuam hanc, eodem die Genethliacorum Circensium , introduci jussit ἃ mi- 
litibus Chlamydes et campagos indutis, et cereos portantibus omnibus. 
Jussit vero, uti milites isti, Pompam introducentes, superiorem Hippodro- 
mi flexum circumeant; cumque ad sedile Imperatoriae sedi oppositum per- 
ventum erit, assurgens qui pro tempore Imperator fuerit, visas F'ortanae 
urbis, et Constantini statuas veneretur: qui mos ad hunc usque diem ob- 
servatur. 

Divinissimus etiam Constantinus, in ipso Consulatus sui exitu, con- 
giarium Byzantinis Constantinopoli largitus est; sparsis in populum cala- 
morum tesseris panis Quotidiani perpetui: singulis etiam, praeter panes, 
carnibus, vino, et vesti assignatis. Panes vero hos Palatinos vocavit; | 








CHRONOGRAPHIA. L. XIII. 823 


στια,͵ ἀφορίσας πρόσοδον ὑπὲρ αὐτῶν ἐκ τῶν ἰδίων καὶ καλέσας 
αὐτοὺς πολιτικούς. 
'O δὲ αὐτὸς Κωνσταντῖνος ἔμεινε βασιλεύων ἐν Κωνσταντι-. 
νουπόλει, ἀφελόμενος αὐτὴν ἀπὸ τῆς Εὐρώπης ἐπαρχίας ἀπὸ 
5 Ἡρακλείας τῆς μητροπόλεως αὐτῆς, δοὺς αὐτῇ ἀπὸ ϑεοῦ δίχαιον 
βασιλείας, προβαλύμενος ἐν αὐτῇ ἔπαρχον πραιτωρίων καὶ ἔπαρ-- 
χον πόλεως καὶ τοὺς λοιποὺς μεγάλους ἄρχοντας, χριστιανοὺς 
πάντας ποιήσας. καὶ ἔμεινεν ἐξ ἐκείνου εὐτυχῶς βασιλεύουσα. 
'O δὲ αὐτὸς Κωνσταντῖνος βασιλεὺς καὶ τὴν Φρυγίαν Σαλου-- 
1ο ταρίαν ἐποίησεν ἐπαρχίαν. ἐπὶ δὲ τῆς αὐτοῦ βασιλείας ἣ σύνο-. B 
δος ἐγένετο τῶν τιη ἐπισκόπων κατὰ "Ἀρείου περὶ τῆς πίστεως 
τῶν χριστιανῶν. ἐν αὐτῇ δὲ τῇ συνόδῳ ὑπῆρχε καὶ ὃ 00.01a- 
τος ἐπίσποπος Εὐσέβιος ὃ Παμφίλου ὃ χρονογράφος. Ὁ 10 
Ἔπαϑε δὲ ἐπὶ τῆς βασιλείας τοῦ αὐτοῦ Κωνσταντίνου ὑπὸ 
Ἔξ ϑεομηνίας ἸΜΠαξιμιανούπολις τῆς ᾿Οσδροηνῆς τὸ δεύτερον αὐτῆς. 
πάϑος τὸ μετὰ τὸ ληφϑῆναι ὑπὸ τῶν Περσῶν. καὶ ἀνήγειρεν 
αὐτὴν ὃ αὐτὸς βασιλεὺς Κωνσταντῖνος καὶ τὰ τείχη αὐτῆς" ἦσαν 
γὰρ πεσόντα " xal τοῖς περισωθεῖσι πολλὰ ἐχαρίσατο" καὶ μετε- 
χάλεσεν αὐτὴν εἷς τὸ ἴδιον ὄνομα Κωνσταντῖναν. ἔκχτισε δὲ xal 
Tw» dc τὴν Βιϑυνίαν τὴν πρῴην οὖσαν κώμην λεγομένην Σουγάν, C 
δοὺς αὐτῇ καὶ δίκαιον πόλεως καὶ καλέσας αὐτὴν εἰς ὄνομα τῆς 
ἰδίας αὑτοῦ μητρὸς Ἑλενούπολιν. καὶ elg ὄνομα δὲ τῆς αὐτοῦ 
μητρὸς ἐχάλεσε καὶ ἐπαρχίαν “Ἑλενούποντον. 


15. ᾿Οσδροϊνῆς Ox. 29. 'Ελενούπολεν --- Ἑλενούποντον] Simile 
Nixovzolig vol. 1. p. 118. D. 


quod ex Palatio darentur; sepositis ex proprio in hoc reditibus, Panes 
etiam hi Politici dicti sunt. 

Idem vero Constantinus Imperii sedem Constantinopoli posuit; eam- 
que, cum antea Europae sub ditione esset, et Heracleae Metropoli sub- 
tu sui juris fecit: concesso ei a Deo jure imperandi: constitutis etiam 

rbi et Praetorio Praefectis aliisque primaris Magistratibus, eisque 
Christianis omnibus. taque ex eo tempore urbs illa feliciter imperitavit. 

Idem Constantinus Imperator Phrygiam Salutarem Provinciam fecit. 
Ejusdem sub imperio Synodus cccxvin. Episcoporum celebrata est, con- 
tra Arium, de rebus ad Christianam fidem pertinentibus: cui interfuit 
etiam sancüssimus Episcopus Eusebius Pamphili, Chronographus. 

Constantino imperante, divinam iram passa est Maximianopolis, Os- 
droenae urbs, vice secunda, post ipsam a Persis captam. lmperator ita- 
que Constantinus urbem de integro instauravit; moenia quoque collapsa - 
excitavit, et superstitibus incolis plurima largitus est; vocata deinceps ur- 
be, 8 nomine suo, Constantina. Vicum etiam quendam in Bithynia, no- 
mine Sugam, de novo extructum, civitatis jure donavit, et a matris suae 
nomine Helenopolim appellavit: cujus etiam & nomine Provinciam quo- 
que ipsam Helenopontum vocavit. 





| 1ο ARR M 
go αὐτῷ τῷ χοὺν « αὐτὸς βασι gionri τοὺς 
γτῦ ἐν MEE τρῖϊς γοοὺς ιν τῇ ποῦ γκηομένῃ 
ἀκροπόλει τοῦ ὁ χαὶ ο᾽Αρτέμιδοῦ gerit ὶ qc A97 
δίτης ἐκ σεν ἀχθῇ εἰστ κοῦ 1007 διαμεῖγ δ" 
Me) Σ ὁλ ἢ χαιρὺν εὐεύτησεν ὃ NI βασιλεὺς Éo 5 
αντῖνος κικομπδεῖς τῆς piove ὡς ἔστι» ἐν 490x009 iv 
p ποοαστεῖφ τοὶ ej Ax? ῶνι πρὸ ὀλίγου διαστηβ oc 79. 
πὐμὼν; addo ἡμέρσς ἕξ; y τοῦ go χτίσμό 
iv- yuoxtle τῇ uet y τῆν v0 ὺ τῆς αὐλὴ E «λησίας τὸ 
οἁ ιστον dy OY τῶν geo NC δὲ ὧν i υτῶν ἘῸ «c» 
καὶ μηνῶν T7 ὡς τοῦτό 6 "στο "δ τοῦ qoo" πάντοθ 
τῶν 79 qeu ep" βασι ( og 1079 N ioc ὃ y99* 
νογρύφον 
* eo lc B elo? οὐ ἁλοῦ qoot 7 
goo s y εν Ῥώμτ κωνστοντῖ € vi06 αὐτοῦ $179 iv A j 
f αὐτοῦ χποίησε [o Pot y τῆς ἢ gel οὔοσοῦ χαὶ 
τιολυβίον" ] 
46. ἐπὶ τῇς ας οὔοσοῦ «αἱ ἀνβίου-} ; Y Aet- v9. 
69" "m Πολεμίον τοῦ NS Cop s hoo enno Urs? εἰ 
. pole & C» 
€o5e? eos veto kent ioper* ^ ; feno 1e υἦδο d 
$a loco» o Mere ooo diceoe τοῦ Δ 4.ο}}5 ner pe δ΄ 
926 εἰ VO? idbos Ἦν àeince?? mener? quss 
fion Yong? ioper* Co kann os τοῦθ" 
dier giy9* nere (oco? in rou? τοὐὐδλοῦ δ quo ὧὦ 9*5 .x O6 
Aecobue ra ie € o3oc? one s oro αὐο δῶ: A cbyt OP dicto * 
poo εὖ οἷν» em "Ὁ oot, antequam pus qo deg c εἰ Ὁ 
tet. ors Miracol* censent , coe e eie Anoche Mog? fe 
ince εὁ em perdue Morte»? quo € enno* asco ὙΣῚ 
senso"? «r9? vá pato meon? οἵ ad eene. Nestor 
Chroor 9»o55 qo Y? à uoq9e εὐ res C8 
οὐ ips 
cos? ^ «ταῦ 10 Ὁ 
o X iM g^ «ο 
mee om tene Co 
e 39 


2 can ano * Y 
--. in «ἰῇ esselo 








CHRONOGRAPHIA. L, XIII. 325 


Ὃ δὲ αὐτὸς Κωνσταντῖνος βασιλεὺς ὃ μικρὸς ἐβασίλευσεν ἂν 

τῇ Ῥώμῃ ἔτη ιβ΄. ὅστις μετὰ τελευτὴν τοῦ πατρὸς ἐξῆλϑεν εἰς 

πρόκεσσον καὶ ἐσφάγη ἐν Ποϑώνῃ ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων τοῦ ἀδελ- 

φοῦ αὐτοῦ, ὧν ἐνιαυτῶν x. 
5 Μετὰ δὲ τὴν βασιλείαν Κωνσταντίνου τοῦ μικροῦ ἐβασίλευ- O 13 

“ Cp , 2 ᾿ 2. -« 35€ v 7 

σεν ἐν τῇ Ῥώμῃ Κώνστας ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ ἔτη id. ὅστις ἀῤῥω- 
στήσας ἀπὸ δυσεντερίας ἐτελεύτα, ὧν ἐνιαυτῶν κζ΄. 


ἹΠετὰ δὲ τὴν βασιλείαν Κωνσταντίνου τοῦ μεγάλου ἐβασίλευ- B 
σε Κωνσταντινουπόλεως Κωνστάντιος ὃ υἱὸς αὐτοῦ ὃ μικρότερος 
10 ἔτη λ΄. ἦν δὲ μεγαλόψυχος, ἐξακιονίτης, 6 ἔστιν ἡρειανός. ἐπὶ 
δὲ τῆς αὐτοῦ βασιλείας ἐκίνησαν οἱ Πέρσαι, ἤτοι ᾿ββουραρσάχιος Ο 13 
ὃ βασιλεύς " καὶ ἐπεστράτευσε κατ αὐτῶν ποιήσας Καίσαρα Ἶον- 
λιαγὸν συγγενέα αὐτοῦ. 


Καὶ γενόμενος ἂν ᾿Αντιοχείᾳ τῇ μεγάλῃ ἐπλήρωσε τὴν μεγάλην 
Lx. ἰχχλησίαν ἐπιγράψας ταῦτα" 


4. αὐτοῦ] αὑτοῦ Οχ. 7. ϑυσεντερίας Ch., ϑυσσεντερίας Ox. 
11. «ββουραρσάκχιος Σαββουραρσάχιος Ch. 


Hic &utem Constantinus Junior per annos xr. Romae regnavit, . Pa- s 
iris vero post obitum, dum in Processum exiret, ἃ fratris sui militibus 
Mothone occisus est, annum agens xx. 


€ O N S T A N S 
ROM. IMPERATOR. 


Constantinum Juniorem excepit in regno Romseno Constans, frater 
ejos: qui, cum annos ibi xvi. regnaverat, ex Dysenteria interiit, annos 
natus XXvII. 


CO N ST A N TIUS 
IMP. CONSTANTINOPOLITANUS. 


Constantino autem Magno sucoedebat in Imperio Constantinopolita- 
zo Constantius, filiorum natu minimus: qui imperavit annos xxx. — Eraff 
autem hic vir magni animi, atque Ezocionita, id est, Arrianus. Hujus : 
süb imperio motus ciebant Persae, ab Abburarsacio-rege eorum ducti. 
Jmpetator itaque, Juliano cognato suo Caesare creato, in eos arma movit. 

Magnam autem AnGochiam veniens, Ecclesiam ibi magnam absolvit 
«υἱ ista. inscripsit. | 


Be. Mida a 


826 :* JOANNIS MALALAE 


Χριστῷ Κωνστάντιος ἐπέραιστον οἶκον ἔτευξεν, 

Οὐρανίαις ἀψῖσι πανείκελα, παμφανόωντα, 

Κωνσταντίου ἄνακτος ὑποδρήσσοντος ἐφετμαῖς" 
σ Γοργόνιος δὲ xóuzc ϑαλαμηπόλον ἔργον ὕφανε.. 


καὶ κατελθὼν ἐπὶ τὰ Περσικὰ ἐποίησε πάκτα εἰρήνης μετὰ Περ- 5 
σῶν ἐπὶ φανερὸν χρόνον, πολλῶν πεσόντων ἐξ ἀμφοτέρων ἐν τῇ 
συμβολῇ. καὶ ὑποστρέψας ἐποίησε τὰ ἐγκαίνια τῆς αὐτῆς: μεγά-- 
λης ἐκκλησίας ἐν “Αντιοχείᾳ. καὶ ἐξελϑὼν ὃ αὐτὸς Κωνστάντιος 
ἀπὸ ᾿Αντιοχείας, ἀνιὼν ἐπὶ Κωνσταντινούπολιν, ἔφϑασε τὴν Κιλε- 


᾿ 


O 14 κίαν" καὶ ἔχτισεν ἐκεῖ τὴν γέφυραν τοῦ Πυράμου ποταμοῦ, ἔργον 10 
μέγιστον. καὶ εἰσελϑὼν ἐν ἸΠΠαμψουεστίᾳ, πόλει τῆς Κιλικίας, ἀῤ-- 
ῥωστήσας τελευτᾷ ἐκεῖ, ὧν ἐνιαυτῶν μ΄. | 


D ἸΠετὰ δὲ τὴν βασιλείαν Κωνσταντίου ἐβασίλευσεν ἸΙουλιανὸς 
"ὁ παραβάτης, ὃ πρῴην γενόμενος Καῖσαρ, ὃ συγγενεὺς τοῦ αὐτοῦ 
Κωνσταντίου, ἐπὶ ὑπατείας ἸΠαρμεντίου καὶ Νεβήτα" ὅστις ἐβα-15 
σίλευσεν ἔτη β΄. ἦν δὲ ἐλλόγιμος " ὅστις ἐκλήϑη παραβάτης, διότε 


1. ἐπέραιστον" ἐπήρατον Ch. Idem Κωνσταντῖνος et Χωνσταντί- 
vov suspicatur. — 2. παμφανόωντα Ch., παρφανόεντα Ox. 8. ὕ- 
σποδρήσσοντος Ch., ὑποδρήσοντος Ox. 4. ϑαλαμηπόλον Ch., 8a- 
λάμη πόλον Ox. 11. Μαμψονεστίᾳ)] ΜΜαμψουχρήψναις debebat 
notante Wesselingio ad Antonin, p. 580. 15. Μαρμεντίου xal Ne- 
βήτα͵] , Chr. Alex. habet αμερτίνου καὶ Νεβήττα; rectius: hoc 
anno enim Fasti Capitolini Fl. Mamertinum et Fl. Nevittam Coss. 
habent. Ch. 


FExtruxit sacras Christo Constantius aedcs, 
Coelo consimiles, summo splendore nitentes: 
Sic Constantini regis pia jussa sequutus. 
Gorgonio Comiti structurae cura relicta est. 


In Persidem deinde profectus est; praelioque cum eis inito, multisque 
utrinque caesis, induciae ad tempus satis longum factae sunt. Imperator 
itaque Antiochiam reversus, Magnae Ecclesiae dedicationem celebravit. 
Hinc vero Constantinopolim profecturus, per Ciliciam iter ducit: ubi Py- 
rami fluvii pontem, opus magnificum, extruxit. Ab inde vero Mopsue- 
stiam, Ciliciae urbem veniens, ex morbo ibi interiit, annum agens qua- 
dragesimum. 


PN JULIA NUS 
IMPERATOR. 
Constantium jn imperio excepit Julianus, Apostata, Consanguineus 


. ejus; quem ipse Caesarem antea creaverat; Marmentio et Neveta Coss. 
et imperavit annos rr. Erat hic eloquentia celebris: Apostata autem di- 





CHRONOGBAAPHIA. L. XIII. 927 


᾿ἀρνησάμενος τὸ δόγμα τῶν αὐτοῦ προγόνων, τὸ τῶν χριστιανῶν, 
γέγονεν Ἕλλην. ἦν δὲ φίλος καὶ ὁμόχρονος “«Πιβανίου τοῦ περι- 
βοήτου σοφιστοῦ “Αντιοχείας. | | 
Ἐπὶ δὲ τῆς αὐτοῦ βασιλείας ἐμαρτύρησεν ὃ ἅγιος Ζομέ- 
ὅτιος. ἐπεστράτευσε γὰρ κατὰ Περσῶν δυνατὴν στρατείαν, καὶ 


κατελϑὼν κατέλαβεν “Αντιόχειαν" καὶ ἀνελϑὼν ἐν τῷ ὄρει τῷ λε- Ο 15 


γομένῳ Κασίῳ ἐποίησεν ἐκεῖ ϑυσίαν ἑκατόμβην τῷ 41i Κασίῳ" 
καὶ κατελϑὼν ἐκεῖϑεν καὶ ἐλϑὼν εἷς 4 άφνην ἐποίησε κἀκεῖ ϑυ- 
σίαν τῷ ᾿Ἵπόλλωνι. καὶ παρακοιμηϑεὶς εἶδεν ἐν δράματι παῖδα 
10 ξανϑὸν λέγοντα αὐτῷ, Ἔν “Ἀσίᾳ δεῖ σε τεϑνάναι. εἰσερχόμενος 
δὲ ἀπὸ Δάφνης ἐν ᾿Αντιοχεία ὑπηντήϑη ὑπὸ τῶν συγκλητικῶν αὖ-- 
τοῦ καὶ τῶν ἀξιωματικῶν αὐτοῦ καὶ τοῦ δήμου. καὶ ἔκραξαν αὖ-- 
τῷ οἱ δημόται ᾿Αντιοχείας ὑβριστικὰς φωνάς, ὡς χριστιανοὶ ϑερ- 
μοὶ ὄντες, δεδωκότες αὐτῷ ἐν ταῖς αὐτῶν φωναῖς κληδόνα μὴ 
15 ὑποστρέψαι. ἀπὸ δὲ τῶν πλησίον αὐτοῦ δύο κανδιδᾶτοι χρι- 
στιανοί, ὧν τὰ ὑνόματά ἔστι ταῦτα, Ἰουβεντῖνος καὶ ἸΠαξιμιανός, 
ἀποσχίσαντες συνέμιξαν τοῖς ὑβρίζουσιν αὐτὸν ὄχλοις, πλέον ávt- 
γείροντες τὸν δῆμον εἷς ὕβρεις. καὶ ἑωρακὼς αὐτοὺς Ἰουλιανὸς 
ὃ βασιλεύς, ἐχέλευσεν αὐτοὺς συσχεϑῆναι" καὶ εὐθέως αὐτοὺς 
20 ἀπεκεφάλισεν ἐν “Αντιοχείᾳ, καὶ ἐτέϑησαν τὰ λείψανα αὐτῶν ἐν τῷ 
μαρτυρίῳ τῷ λεγομένῳ Κοιμητηρίῳ" οὕστινας καλοῦσιν oí 24y- 
τιοχεῖς Γεντιλίους. χαὶ ἀγανακτήσας κατὰ τῶν ᾿Αντιοχέων ἠπεί- 
λει αὐτοῖς, λέγων ὑποστρέφειν καὶ τιμωρεῖσϑαι αὐτούς, ὡς μὴ 


ctus est, quod Μαϊοτυπι suorum fide Christiana renunciata, in Paganis- 
mum transisset. Amicum autem, et coaevum habuit Libanium, celeberri- 
mum Sophistam Antiochensem. 


Hujus sub Imperio 8. Domitius martyrium passus est. Julianus enlm, 
copiis ingentibus collectis, in Persas arma movit. [tinere vero per An- 
Xiochiam facto, ad Montem Casium profectus est, ubi Jovi Casio Heca- 
tomben fecit: inde in Daplmem descendens, Apollini quoque sacra pere- 
gu ubi cum ad somnum recumberet, per quietem vidit puerulum quen- 

am flavum, qui dicebat ei: In Μεἰα moriturus es. Ex Daphne autem 
Antiochiam adventanti, procedebant ei obviam Primores ejus et Conci- 
lari, cum populo. Populus autem Antiochenus, qui Christianismi zelo 
fervebat, Imperatorem contumeliosis dicteriis excepit; & Persico etiam 
bello eum non reversurum ominatus. Inter hos duo etiam erant ex fami- 
liaribus ejus, Christianismi Candidati; quorum nomina, Juventinus et Ma- 
ximjianus; qui ex Comitatu Imperatorio discedentes, immiscuerunt 4656 
convicianti populo; multoque magis eos ad opprobria concitarunt. Hos 
videns Imperator Julianus, absque mora comprehensos capite multavit An- 
tiochiae: ubi etiam reliquiae eorum in Martyrio, quod Coemeterium vo- 
cant, recondebantur: Hos vero Antiochenses Gentiles appellant. Julia- 
nus autem Antiochenis infensus, interminatus est illis, dicens se redeun- 


Υ 8 


328 IOANNIS MALALAE 


ἔχοντας κληδόνα, εἰπὼν περὶ τῶν αὐτῶν "Ἀντιοχέων λόγον, dta 
βάλλων αὐτοὺς dg τυράννους. καὶ προέϑηκε τὸν xaT αὐτῶν 
ῥηθέντα παρ᾽ αὐτοῦ λόγον ἔξω τοῦ παλατίου τῆς αὐτῆς πόλεως 
Ὁ 16 εἰς τὸ λεγόμενον Τετράπυλον τῶν ἐλεφάντων πλησίον τῆς 'Ῥηγίας. 
Καὶ ἐξελϑὼν διὰ τῶν Κυρηστικῶν ἀπῆλϑε κατὰ Περσῶν" 5 
παρερχόμενος δὲ διὰ Κύρου τῆς πόλεως ἐν τῇ χώρᾳ εἶδεν ὄχλον 
C ἑστῶτα dy τῷ σπηλαίῳ τοῦ ἁγίου 4ομετίου καὶ ἰώμενον nag. αὖ- 
τοῦ. καὶ ἐρωτᾷ τινας τίς ἐστιν ἐκεῖνος 0 συναγόμενος ὄχλος; καὶ 
ἔμαϑεν ὅτι ἐν τῷ σπηλαίῳ τοῦ ὕρους ἐστὶ μοναχὸς καὶ πρὸς αὐτὸν 
συνάγεται ὃ ἑστὼς ὄχλος, «ϑέλων ἰαϑῆναι καὶ εὐλογηϑῆναι παρ᾽ 10 
αὐτοῦ. καὶ ἐδήλωσε τῷ ἁγίῳ “ΖΠομετίῳ ὃ βασιλεὺς Ἰουλιανὸς διὰ 
ῥεφερενδαρίονυ χριστιανοῦ ταῦτα " Διὰ τὸ ἀρέσαι τῷ ϑεῷ σου elc 
τὸ σπήλαιον εἰσῆλθες" ἀνθρώποις μὴ ϑέλε ἀρέσκειν, ἀλλὰ ἰδίαξε. 
καὶ ἀντεδήλωσεν αὐτῷ ὃ ἅγιος Δομέτιος ὅτι Ὡς τῷ ϑεῷ ἐχδό-- 
σαντός μου τὴν ψυχὴν καὶ τὸ σῶμα ἐκ πολλοῦ χρόνου ἐν τῷ σπη- 15 
λαίω τούτῳ ἐμαυτὸν ἀπέκλεισα" τὸν δὲ πρός με ἐρχόμενον ὄχλον 
ἐν πίστει ἀποδιώκειν οὐ δύναμαι. καὶ ἐκέλευσεν ὃ βασιλεὺς Tov- 
Ὁ λιανὸς ἀναφραγῆναι τὸ σπήλαιον λίϑοις μεγάλοις καὶ εἶναε αὐτὸν 
τὸν δίκαιον ἔσω. καὶ ἐκ τούτου ἐτελειώϑη ὁ ἅγιος Ζομέτιος. 
O 17 Καὶ κατιὼν ὃ αὐτὸς βασιλεὺς Ἰουλιανὸς κατὰ Σαββουραρσά- 20 
xov, βασιλέως Περσῶν, κατέφϑασεν ἐν Ἱεραπόλει" καὶ πέμψας xa- 


9. προσέϑηκε Ox. 5. Χηρυςτικὼν Ox. 19. Διὰ] Εἰ διὰ Chron. 
Pasch. p. 297. D. 14. τῷ ϑεῷ Chron., τοῦ 9sov Ox. 


tem poenas ab illis exacturum, eo quod adversa sibi ominati essent, Quin 
et Orationem contra Antiochenses condidit; in qua rebellionis eos reos 
peragit: quam quidem Orationem extra Palatium Antiochenum, ad Kle- 
pbantorum '"l'etrapylum, quod prope Regiam est, palam appendi jussit. 
Tum vero contra Persas arma movens, per Cyrrhesticam ducit iter. 
Cyrrhum autem, regionis illius urbem, praeteriens, turbam conspexit .ad 
S. Domitii Cellam astantium, qui ab eo morborum sanationem petebant. 
Interrogatis autem quibusdam, quid sibi vellet iste populi concursus, re- 
sponsum tulit; Monachum montis in spelunca degere, ad quem turba ista 
congregata est, uti morborum suorum medelam, et benedictionem ab ille 
accipiant. Julianus itaque Imperator, per Referendarium Christianum, B. 
Domitium monuit, verbis hisce: Speluncam intrasti, ut Dco tuo placeres: 
ne igitur dc hominibus placendis sis solicitus; sed solitariam agas vitam. 
Respondens ei S. Domitius: Kgo, inquit, Deo, qui corpus milu, animum- 
qu« dedit, in hac spelunca memet includendo jampridem consccravi ; Pe- 
pulum vero, ex fide ad me vcnientem, arcerc non possum. Caeterum Ju- 
lianus Imperator, speluncae os, aggestis lapidibus ingentibus, occludi i 
ait, viro justo intus incluso. Atque hunc vitae finem habuit S. Domitius. 
. Imperator autem Julianus, in Sabburarsacem, Persarum regem, exer- 
citum ducens, Haüerspelum venit; missis in Samosatam , Euphretesiae ur- 





CHRONOGRAPHIA. L. XIII. 829 


Tloxtiact πλοῖα ἐν Σαμοσάτοις, πόλει τῆς Εἰφρατησίας, τὰ μὲν 

διὰ ξύλων τὰ δὲ διὰ βυρσῶν, ὡς ὃ σοφώτατος ἸΠάγνος ὃ xpovo- 
γράφος ὃ Καρηνός, ὃ συνὼν αὐτῷ Ἰουλιανῷ βασιλεῖ, συνεγράψα-- 

το. ἀπὸ δὲ Ἱεραπόλεως ἐξελϑὼν ἦλϑεν ἐν Κάραις τῇ πόλει" 
€& χἀχεῖθεν εἶρε δύο ὁδούς, ula? ἀπάγουσαν εἰς τὴν Νίσιβιν πόλιν, 
οὖσάν ποτε Ῥωμαίων, καὶ ἄλλην ἐπὶ τὸ “Ῥωμαϊκὸν κάστρον τὸ 
λεγόμενον Κιρχήσιον, κείμενον εἷς τὸ μέσον τῶν δύο ποταμῶν 
τοῦ Εὐφράτου καὶ τοῦ 4fflogá* ὅπερ ἔκτισε Ζιοκλητιανός, βασι- 
λεὺς Ρωμαίων. καὶ μερίσας τὸν στρατὸν ὃ αὐτὸς βασιλεὺς πέμ-- 
4 πει ἐπὶ τὴν Νίσιβιν ὁπλίτας ἄνδρας μυρίους ἑξακισχιλίους μετὰ 
δύο ἐξάρχων Σεβαστιανοῦ καὶ Προκοπίου. καὶ κατέφϑασεν ὃ 
αὐτὸς Ἰουλιανὸς τὸ Κιρκήσιον κάστρον" καὶ ἐάσας καὶ ἐν τῷ 
Κιρκησίῳ κάστρῳ ὅσους εὗρεν ἐγκαϑέτους στρατιώτας ἕξακισχι- 
λίους, προσϑεὶς αὐτοῖς καὶ ἄλλους ὁπλίτας ἄνδρας τετρακισχι- 
ΞΞ λίους μετὰ ἐξάρχων δύο Ldxxauéov xal Παύρου. καὶ ἐξῆλϑεν 
ἐχκεῖϑεν xal παρῆλϑε τὸν ᾿Δββορὰν ποταμὸν διὰ τῆς γεφύρης, τῶν 
πλοίων φϑασάντων εἷς τὸν Εὐφράτην ποταμόν" ὧντινων πλοίων 
ὑπῆρχεν ὃ ἀριϑμὸς χιλίων διακοσίων πεντήκοντα. καὶ συνα- 
ϑροίσας τὸν ἴδιον αὐτοῦ στρατόν, ἔχων μεϑ᾽ ἑαυτοῦ ᾿Ἀνατόλιον 
E» μαάγιστρον καὶ Σαλούΐστιον ἔπαρχον πραιτωρίων καὶ τοὺς στρατη-- 
λάτας αὐτοῦ, ἀνελθὼν ἐν ὑψηλῷ βήματι δι᾽ ἑαυτοῦ προσεφώνη--: 

σε τῷ στρατῷ, ἐπαινῶν αὐτοὺς καὶ προτρεπόμενος προϑύμως 

καὶ σωφρόνως ἀγωνίσασϑαι κατὰ Περσῶν. καὶ εὐθέως ἐμβαίνειν 

1. πόλεως Ox. 7.12. 13. Χιρκήσιον Ch., Χιρκέσιον Ox. 15. ᾽4χ- 
xepéov] Machamaeum et Maurum frátres memorat Ammianus XXV. 


1. 2. ex orthographia monachorum, Maxaeguaio» Zosimus llI. 26. 8. 
16. γεφύρης ] γεφύρας Ch. 


bem, qui navigia fabricarent, lignea quaedam, quaedam vero coriacea; 
uti habet sapientissimus Magnus Carrensis, Chronographus, qui hoc bello 
sub Juliano militavit. Hierapoli autem discedens lmperator, Carras ve- 
nit; unde via sese in partes duas findit, quarum una in Nisibim abducit, 
urbem Romanis olim subjectam; altera in Circesium tendit, Cestrum Ro- 
manum, quod Euphratem inter et Abboram fluvios medium, ἃ Diocletiano 
Imperatore extructum est. Julianus itaque diviso exercitu, armatorum 
xvi. millia Nisibim versus expedivit, sub Sebastiani et Procopii ductu: 
Ipse autem ad Circesium castrum ducit iter. Ubi militum stationariorum 
vi millibus, quos ibi invenit, ipse rv millia militum alia adjecit, Accameo 
et Mauro Ducibus constitutis. Inde autem discedens, ipse, cum Anatolio 
Magistro, Salustio, Praefecto Praeforio, caeterisque Ducibus, Abborae 
fluminis ponte trajecto, classemi suam, MccL. naves numero habentem, per 
Euphratem' adventantem, praestolatus est. Tum vero coactis in unum 
copiis, locum editiorem conscendit ipse, unde exercitum allocutus est: et 
cujusque fortia facta depraedicans, uti paratissimo, optimoque animo con- 
tra Persas in aciem descenderent hortatus est. Posthaec navigia conscen- 


V9 


O 18 








880 ΟΠ IOANNIS MALALAE ἢ 


εἷς τὰ πλοῖα ἐπέτρεψεν, εἰσελϑὼν xal αὐτὸς ὃ βασιλεὺς εἷς τὸ 
B τρεπισϑὲν αὐτῷ πλοῖον, καὶ προηγεῖσϑαι αὐτῶν προσχουλχι 
pag προσέταξεν ἄνδρας γενναίους ἐκ τοῦ ἀριϑμοῦ τῶν λαγ 
οίων καὶ ματτιαρίων χιλίους πεντακοσίους, κελεύσας βαστ 
σϑαι καὶ τὰ σίγνα αὐτοῦ καὶ τὸν κόμητα «“Δουκιανόν, ἄνδρα 
λεμικώτατον, εἶναι σὺν αὐτῷ. ὅστις καὶ πολλὰ κάστρα Πε 
κὰ παρὰ τὸν Εὐφράτην κείμενα καὶ ἐν μέσῳ τῶν ὑδάτων ἐν 
coi; ὄντα ἐπόρϑησε καὶ τοὺς ἐν αὐτοῖς ὄντας Πέρσας ἀν 
Βίχτορα δὲ καὶ 4)αγαλάΐϊφον κατέταξεν ὕπισϑεν τῶν λοι 
πλοίων εἶναι καὶ φυλάττειν τὰ πλήϑη. καὶ κατῆλϑεν ὃ βασι 
O 19 μετὰ τοῦ στρατοῦ παντὸς διὰ τῆς μεγάλης διόρυγος τοῦ Εὐφρι 
τῆς μισγούσης τῷ Τίγρητι ποταμῷ" καὶ εἰσῆλϑεν εἰς τὸν o 
Τίγρητα ποταμόν, ὅπου μίγνυνταὶ οἵ δύο ποταμοὶ καὶ ànore 
€ σι λίμνην μεγάλην. χαὶ παρέβαλεν εἷς τὰ Περσικὰ ἐν τῇ y 
τῶν λεγομένων Ἰϊαυζανιτῶν, πλησίον Κτησιφῶντος πόλεως, i 
ὑπῆρχε τὸ Περσικὸν βασίλειον" καὶ ἐπικρατὴς γενόμενος "Tov 
γὸς ὃ βασιλεὺς ἐσκήνωσεν ἐν τῇ πεδιάδι τῆς αὐτῆς πόλεως Kt 
φῶντος, βουλόμενος μετὰ τῆς Ἰδίας συγκλήτου καὶ ἕως Βαβι 
voc εἰσελθεῖν καὶ παραλαβεῖν τὰ ἐκεῖσε. | m 
“Ὁ δὲ βασιλεὺς Σαββουραρσάκιος ὑπονοήσας ὅτι διὰ τῆς 
olfitoc ἤρχετο ὃ βασιλεὺς Ρωμαίων Ἰουλιανός, ὥρμησε xav e 
μετὰ τοῦ πλήϑους αὐτοῦ παντός. ἀπαγγελϑέντος δὲ αὐτῷ 
2. προσχουλκάτορας Ch., πρὸς κουλκάτορας Ox. 5. Λουκια 
Scribendum Λουκιλλιανόν. lidem vitium in Zosimo III. 13. δ. 1 
vit Heynius ad III. 8. 9. 10. elvat xal] sive: Ox. 11. 


ουγος] διόρυγος Ox. 138. Τίγρητα Ch., Τίγρηντα Ox. 14. 
ρέλαβεν Ox. 


dere jussis omnibus, ipse quoque jn paratam sibi navem ingressus 
praemissis, qui exploratores essent, wp. ex numero Lanceariorum et 
tiariorum, fortissimis viris — Vexillum etiam suum sibi praeferri ἧι 
Lucianum vero Comitem, virum bellicosissimum, Imperator secum ha 
qui plurima Persarum castra, Euphrati confinia, et quae, medias 
aquas, in insulis etiam sita erant, vastavit, Persis eorum custodibas 
ts ownibus. KExtremae vero classis curam Victori et Dagalaipho de 
davit. Solvens autem cum exercitu omni Imperator, copias suas per 
locum trajecit, ubi Tigris e£ Euphrates concurrentes, ingentem al 
efüciunt. Exinde per 'ligrim vectus, in Persidis regionem perrexit, 
Mauzanitarum vocatur, a Ctesiphonte nón procul, ubi Reges Pers 
sedes suas habuerunt. Figebat autem tentoria sua Victoriosus Impe 
Julianus in ipsa Ctesiphontis planicie; in animo etiam habens, ad B 
lonem usque cum Primoribus suis penetrare, ipssihque subjugare. | 

. Persarum vero Rex Sabborarsacius, existimans Imperatorem Rom 
per Nisibim iter suum instituisse; copiis $üis omnibus iostrüictüs, δὶ 
sus eum proficiscitur. Certior autem factus Julianum οἶδ δ tergo 





CHRONOGRAPHIA. L. XIII. 881 


ὅπισϑεν αὐτοῦ ἔστιν ὃ βασιλεὺς Ῥωμαίων Ἰουλιανὸς παραλαβὼν 
τὰ Περσιχὰ μέρη, καὶ 911 ἔμπροσϑεν αὐτῷ ἀπαντῶσιν oi στρατη- 
γοὶ τῶν Ρωμαίων καὶ πλήϑη πολλά, καὶ γνοὺς ὅτι ἐμεσάσϑη, φεύ- 
ye ἐπὶ τὴν Περσαρμενίαν, δόλῳ πέμψας δύο συγκλητικοὺς αὖ- 
“τοῦ καὶ αὐτοὺς xazà ἰδίαν βούλησιν δινοτομήσας πρὸς lovAuw- 
γὸν τὸν βασιλέα Ῥωμαίων, ἵνα πλανύσωσιν αὐτόν, πρὸς τὸ μὴ xa- 
ταδιωχϑέντα αὐτὸν φϑασϑῆναι. oi δὲ ῥινοτομηϑέντες Πέρσες 
ἦλϑον πρὸς τὸν βασιλέα Ῥωμαίων προδοῦναι, φησίν, ϑέλοντες τὸν 
βασιλέα Περσῶν, ὡς τιμωρησάμενον αὐτούς. ἀπατηϑεὶς δὲ nag 
ποαὐτῶν ἐπομνυμένων ὃ αὐτὸς βασιλεὺς" Ἰουλιανὸς ἠκολούϑησεν 
αὐτοῖς μετὰ τοῦ ἰδίου στρατεύματος" καὶ ἀπήγαγον αὐτὸν εἷς 
τὴν ἔρημον καὶ ἄνυδρον ἐπὶ μίλια ρν', πλανήσαντες αὐτούς, τῇ 


D 


O 20 


εἰχάδιε πέμπτῃ τοῦ δαισίου τοῦ xol iovvíov μηνός. xol εὑρὼν ἐκεῖ R 


τείγη παλαιὰ πεπτωκότα πόλεως λεγομένης Βουβίων, καὶ ἄλλο δὲ 

V “γωρίον, ἑστώτων μὲν τῶν οἰκημάτων, ἔρημον δὲ ἦν, ὅπερ ἐλέγετο 
σία“ ἔνϑα ἐλθὼν ὃ βασιλεὺς Ἰουλιανὸς καὶ ὃ πᾶς στρατὸς τῶν 
Ῥωμαίων ἐκεῖ ἐσκήνωσεν. ἐν αὐτοῖς δὲ τοῖς τόποις γενόμενοι 
ἐλίποντο τροφῶν καὶ οὐδὲ τοῖς ἀλόγοις ὕπῆρχε βοτάνη" ἦν γὰρ 


ἐρημέα " καὶ γνοὺς ὃ πᾶς στρατὸς Ῥωμαίων ὅτι ἀπατηϑεὶς ὁ βὰ- ^ 


50 σιλεὺς ἐπλάνησεν αὐτοὺς καὶ εἰς ἐρήμους ἤγαγε τόπους, εἰς πολ- 
λὴν ἀταξίαν ἐτράπησαν. τῇ δὲ ἑξῆς ἡμέρᾳ μηνὶ Ἰουνίῳ x, ἀγα- 
yc» τοὺς πλανήσαντας αὐτὸν Πέρσας ἐξήτασεν αὐτούς " xal ὦμο-- 
λόγησαν λέγοντες ὅτι ὑπὲρ πατρίδος καὶ τοῦ βασιλέως ἡμῶν, ἵνα 


7. Πέρσες Πέρσαι Ch. 18. Ζεσίου Ox. 


regiones Persicas occupantem, a fronte autem Romanos Duces, cum exer- 
citu magno se adorturos instare; mediis se hostibus inclusam sentiens, iu 
Persarmeniam fugit. Cavensque sibi ne ab hostibus prehenderetur, ex 
Primoribus suis dues, naribus proprio illorum ex consensu abscissis, do- 
lose mittit, qui Julianum in avia abducerent. Duo itaque hi Imperatorem 
Romanum adeuntes, Persarum ei regem, ob illatas sibi injurias, se pro- 
dituros esse dicebant. Cumque juramento sese in hoc obstrinxissent, Im- 
perator dolis eoram delusus, ipse cum exercitu hos itineris duces secutus 
est. Mensis autem Desii, sive Junii, dies erat xxv, cum a CTransfugis 
hisce in locum desertum, et aquis carentem, per milliaria cL. per errorem 
ducti, invenerunt ibi moenia quaedam antiqua et collapsa urbis, olim Bu- 
bionis; villam etiom aliam, quae domicilia quaedam adhuc stantia habens, 
deserta tamen foit, nomine Asiam. lmperator hic, cum exercitu consi- 
dens, castra posuit: sed nec militi cibum, nec jumentis pabulum in tam 
deserto loco invenire potuit, Exercitus itaque totus, percepto demum ab 
Imperatore 'T'ransfogarum dolis deluso se in loca illa horrida et inculta 

wctum esse, tuinultus statim ciebat maximos. Die autem sequente, 
nempe Junii xxvr, Imperator deceptotes illos coram adduci jussit: qui 
interrogati, fatebantur; Se quidem, οὗ Regem Patriamque suam scroan- 


V 10 








$982 JA JOANNIS MALALAE: 


σωϑῇ, ἐδώκαμεν ἡμᾶς ἑαυτοὺς elg ϑάνατον xol ἐπλανήσαμεν ὑμᾶς" 
ἰδοὺ οἱ δοῦλοί σου ἀπεθάνομεν. καὶ ἀπεδέξατο αὐτούς, μὴ φο- 
γεύσας αὐτούς, ἀλλὰ δοὺς λόγον αὐτοῖς, ἵνα ἐκβάλωσι τὸν στρα-- 
τὸν ἐχ τῆς ἐρήμου χώρας. | 
Kal περὶ ὥραν δευτέραν τῆς αὐτῆς ἡμέρας ὃ βασιλεὺς "Tov- 5 
O 91 λιανὸς παριὼν τὸ στράτευμα καὶ δυσωπῶν αὐτοὺς μὴ ἀτάκτως 
φέρεσϑαι ἐτρώϑη ἀδήλως" καὶ εἰσελϑὼν εἰς τὸν ἰδιον παπυλεῶ-- 
B να διὰ τῆς νυχτὸς τελευτῷ, ὡς ὃ προγεγραμμένος ἸΠάγνος ἐξέ- 
Sero. Εὐτυχιανὸς δὲ ὃ χρονογράφος ὃ Καππάδοξ, στρατιώτης 
ὧν καὶ βικάριος τοῦ ἰδίου ἀριϑμοῦ τῶν Πριμοαρμενιαχῶν, πα-1α 
ρὼν καὶ αὐτὸς ἐν τῷ πολέμῳ, συνεγράψατο ὅτι κατελϑὼν ὁ αὐτὸς 
βασιλεὺς ἸΙουλιανὸς μονὰς ιε΄ ἐπὶ τὰ Περσικὰ μέρη διὰ τοῦ Εὐ- 
φοάτου εἰσῆλϑε καὶ ἐπικρατὴς γενόμενος καὶ νικήσας πάντας πα-- 
ρέλαβεν ἕως πόλεως λεγομένης Κτησιφῶντος, ἔνϑα 0 βασιλεὺς 
O 22 Περσῶν ἐκάϑητο, ἐχείνου φυγόντος ἐπὶ τὰ μέρη τῶν Περσαρμε- 15 
vlov, καὶ βουλομένου μετὰ τῆς ἰδίας. συγκλήτου καὶ τοῦ στρα- 
τοῦ αὐτοῦ ἄχρι τῆς Βαβυλῶνος τῇ ἑξῆς ὁρμῆσαι καὶ ταύτην 
παραλαβεῖν διὰ τῆς νυχτός. καὶ ὡς καϑεύδει, εἶδεν ἐν δράματί 
C τινὰ τέλειον ἄνδρα ἐνδεδυμένον ζάβαν καὶ εἰσελϑόντα πρὸς αὐτὸν 
. elg τὸν παπυλεῶνα αὐτοῦ πλησίον τῆς πόλεως Κτησιφῶντος ἐν 90 
πόλει λεγομένῃ ala καὶ χρούσαντα αὐτὸν λόγχῃ καὶ πτοηϑεὶς 
ἐξυπνίσϑη κράξας" καὶ ἐξανέστησαν οἱ κουβικουλάριοε εὐνοῦχοι 
καὶ σπαϑάριοι καὶ ὃ στρατὸς ὃ φυλάττων τὸν παπυλεῶνα, καὶ 
εἰσελϑόντες πρὸς αὐτὸν μετὰ λαμπάδων βασιλικῶν " καὶ προσε- 


dos, fraudem illís fecisse; Ecce etiam, dicentes, ad mortem parati servi 
tui. Accepit eos lmperator, salvosque fore fide data promisit, modo ex- 
ercitum suum ex deserto illo deducerent. 

Circa horam vero diei secundam Julianus interim dum lustrato ex- 
ercitu militem se continere hortaretur, ab incerta manu vulneratus est: 
et in tentorium suum se recipiens, eadem nocte mortuus est: uti scriptis 
prodidit Magnus supradictus. Kutychianus autem Chronographus, Ca 

dox, qui et Miles, et Vicarius cohortem suam Primoarmeniorum o 
hoc duxit, scriptum reliquit; lmperatorem Julianum, emenso xv. dierum 
lünere, in regiones Persicas per Euphratem etrasse: ubi bello supe- 
rior factus, et ubique victor, omnia subegit, adusque Ctesiphontem urbem, 
regni Persici sedem Regiam; BRege ipso in Persarmeniam fuga elapso. 
Sequente autem die, Primoribus et exercitu stipatus, Babylonem usque 
fenetrare destinaverat, urbem eam de nocte aggressurus nter dormien- 

um vero, per somnum vidit virum quendam adultum, lorica indutum, 
qui tentorium Regium in Asia, urbe Ctesiphonti vicina, erectum ingres- 
s0s5, hasta eum percussit. Ipse autem, horrore expergefactus, exclamita- 
re: confestim itaque consurgentes Cubicularii Eunuchi e£ Spatharii, qui- 
que ad tentorium regis excubias agebant milites, cum lampadibus regiis 





CHRONOGRAPHIA. L. XIII. 8338 


σχηκὼς Ἰουλιανὸς ὃ βασιλεὺς ἑαυτὸν σφαγέντα κατὰ τῆς μασχά- 
λης ἐπηρώτησεν αὐτούς, Πῶς λέγεται 7) κώμη ὅπου ἐστὶν ὃ πα- 
πυλεών μου; καὶ εἶπον αὐτῷ ὅτι “σία λέγεται. καὶ εὐθέως 
ἔχραξεν, Ὦ Ἥλιε, ἀπώλεσας Ἰουλιανόν. καὶ ἐχχυϑεὶς τὸ αἷμα 
“Φὸ παρέδωχε τὴν ψυχὴν ὥραν νυχτερινὴν πέμπτην ἔτους κατὰ .4»- 

τιόχειαν τὴν μεγάλην χρηματίζοντος via. 
Καὶ εὐθέως ὃ στρατὸς πρὸ τοῦ γνῶναι τοὺς πολεμίους Πέρ-- 








σὰς ἀπῆλθον εἷς τὸν παπυλεῶνα Ἰοβιανοῦ, κόμητος τῶν δομε- O 93 


στίχων xal στρατηλάτου τὴν ἀξίαν ἔχοντος " xol ἀγνοοῦντα ἦγα- 
EE 40γον αὐτὸν εἰς τὸν βασιλικὸν παπυλεῶνα, ὡς δῆϑεν τοῦ βασιλέως 
Ἰουλιανοῦ ζητήσαντος αὐτόν. xol ὅτε εἰσῆλϑεν εἰς τὸν παπυ-- 
λεῶνα, συσχόντες αὐτὸν ἀνηγόρευσαν βασιλέα τῇ κζ΄ τοῦ δαισίου 
τοῦ xal ἰουνίου μηνός, πρὸ τοῦ διαφαῦσαι. τὸ δὲ πλῆϑος τοῦ 
στρατοῦ τὸ ἐπὶ Κτησιφῶντα καὶ τὸ ἀπὸ πολλοῦ διαστήματος 
JI. «ἀπληκεῦον οὐκ ἔγνω τὰ συμβάντα ἕως ἀνατολῆς ἡλίου, ὡς ἀπὸ 
διαστήματος ὄντες. ἐτελεύτα οὖν ὃ αὐτὸς ἸἸουλιωνὸς βασιλεὺς 

ὧν ἐνιαυτῶν λγ΄. 
Ἔν αὐτῇ δὲ τῇ νυκτὶ εἶδεν ἐν ὁράματι καὶ ὃ ὅσιώτατος ἐπί- 
σχοπος Βασίλειος ὃ Καισαρείας Καππαδοχίας τοὺς οὐρανοὺς 
Ἔχ ἡ γεῳγμένους καὶ τὸν σωτῆρα Χριστὸν ἐπὶ ϑρόνου καϑήμενον καὶ 
εἰπόντα χραυγῇ, ἸΠερκούριε, ἀπελϑὼν φόνευσον Ἰουλιανὸν τὸν 
acia τὸν κατὰ τῶν χριστιανῶν. ὃ δὲ ἅγιος ἸΪερκούριος ἑστὼς 


ξριπροσϑὲν τοῦ κυρίου ἐφόρει ϑώρακα σιδηροῦν ἀποστίβοντα" V 11 


9. ἐπερώτησεν Ox. 129. Δεσίου Ox. 13. διαφαῦσαι Ch. et 
Ducangius ad Chron. p. 298. C, διαφαύσει Ox. 


md eum ingressi sunt. Julianus autem Imperator, ubi animadvertisset se 
ἄχ axilla lethale vulnus accepisse, de Vici nomine, ubi positum erat 
tentorium, sciscitatus est. Asiam vero vocari, respondentibus eis; elata 
&tatim voce, exclamavit: O Sol, Julianum perdidisti! Et effuso sanguine 
jus omni, animam eíflavit, hora noctis v, anno Aerae Antiochenae 
CcccXI. | id 

Exercitus itaque absque mora, priusquam id hostes rescirent, tento- 
Fium Joviani, Comitis Domesticorum et 'T'ribuni militum, adeuntes, ipsum, 
mail tale cogitantem, Regis ad tentorium, tanquam ἃ Juliano accersitum, 
S*eduxerunt: statimque ut ingressus est, tenentes eum, Imperatorem salu- 
tarunt, Desii sive Junii xxvi, tempore antelucano. Reliquus autem ex- 
ercitus, qui ad Ctesiphontem castra posuerat, quique longo aberat inter- 
wallo, de his quae acciderant, usque ad ortum Solis, nihil cognovit. Mor- 
tuns est itaque Julianus Imperator, aetatis suae anno xxxirr. 

Porro eadem ipsa nocte sanctissimus Basilius, Caesariensis in Cappa- 
docia Episcopus, per somnum vidit coelos apertos, Christumque Balvato- 
rema solio insidentem, magnoque clamore dicentem : Mercuri! egressus, Ju- 

l Imperatorem, Christianorum Rostem,  interfice. — Aderat coram 
Demino 8. Mercurius, thorace ferreo coruscante armatus: acceptoque 





884 IOANNIS MALALAE 


O 24 xal ἀκούσας τὴν χέλευσιν. ἀφανὴς ἐγένετο. , καὶ πάλεν εὑρέϑη 
ἑστὼς ἔμπροσθεν τοῦ κυρίου καὶ ἔκραξεν, Ἰουλιανὰς 0 βασιλεὺς 
σφᾳγεὶς ἀπέϑανεν, ὡς ἐκέλευσας, κύριε. καὶ πτοηϑεὶς ἐκ τῆς χραυ-- 
γῆς ὃ ἐπίσκοπος Βασίλειος διυπνίσϑη τεταραγμένος. ἐτίμα γὰρ 
αὐτὸν Ἰουλιανὸς ὃ βασιλεὺς καὶ ὡς ἐλλόγιμον καὶ ὡς συμπράκτο- 5 
ρα αὐτοῦ, καὶ ἔγραφεν αὐτῷ συχνῶς. καὶ κατελϑὼν ὁ ἅγιος 
Βασίλειος διὰ τὰ ἑωθινὰ εἰς τὴν ἐκκλησίαν, καλέσας πάντα τὸν 
κλῆρον αὐτοῦ εἶπεν αὐτοῖς τὸ τοῦ ὁράματος μυστήριον, καὶ ὅτι 
ἐσφάγη Ἰουλιανὸς ὃ βασιλεὺς καὶ τελευτῷ ἐν τῇ νυκτὶ ταύτῃ. καὶ 
πάντες παρεκάλουν αὐτὸν σιγᾶν καὶ μηδενὶ λέγειν τε τοιοῦτον. — 010 
δὲ σοφώτατος Εὐτρόπιος 0 χρονογράφος ἔν τισι τούτων οὐχ ὦμο- 
φώνησεν ἐν τῇ αὐτοῦ συγγραφῇ. 


9 y: ἹΜετὰ δὲ τὴν βασιλείαν Ἰουλιανοῦ τοῦ παραβάτου ἐβασίλευ-- 


σεν Ἰουβιανὸς ὃ υἱὸς Οὐρανιανοῦ, στεφϑεὶς ὑπὸ τοῦ στρατοῦ ἐκεῖ 
ὑπὸ τὰ Περσικὰ μέρη ἐπὶ τῆς ὑπατείας Σαλουστίου" ἦν δὲ χρι- 15 
στιανὸς πάνυ" ἐβασίλευσε δὲ μῆνας ζ΄. 


Ἢ μόνον δὲ ἐβασίλευσε, προσεφώνησε παντὶ τῷ στρατῷ καὶ 
τοῖς μετ αὐτοῦ συγκχλητικοῖς δι᾽ ἑαυτοῦ κράξας, Εἰ ϑέλετέ με 
βασιλεύειν ὑμῶν, ἵνα πάντες χριστιανοί ἐστε. καὶ εὐφήμησαν αὖ-- 


10. τοιοῦτον Ch., Chron. Pasch. p. 299. A, τοσοῦτον Ox. 14. Οὖὐ- 
ρανιανοῦ) Οὐαρωνιανοῦ Ch. — 15. ὑπὸ] ἐπὶ Ch., εἰς Chron. 


mandato, disparuit protinus. Rursus autem coram Domino comparere vi- 
sus, exclamavit: Occisus est Imperator Julianus, uti imperasti, Domine. 
Clamore tanto perterritus Basilius Episcopus, e somno excitatus est. Co- 
lebat enim eum Julianus Imperator, ut eruditum et studiorum suorum so- 
cium: frequentesque ad illum litteras mittebat. S. itaque Basilius in tem- 
plum, ad Preces matutinas descendens, cleroque universo ad se vocato, 
Visionis arcanum illis aperuit, et quod Julianus Imperator eadem nocte 
interfectus esset. Illi vero Episcopum, uti taceret, nec quid tale evul- 
garet, rogarunt omnes. Verum Eutropius Chronographus ex his nonnulla 
in Scriptis suis aliter tradidit. 


JO VI ANUS 
IMPERATOR. 


Mortuo Julisno Apostata, imperium suscepit Jovianus, Uraniani F'. 
qu regnavit menses vii: Diadema capiti ejus imponente exercitu ibi in 
ersicis regionibus, sub Consulatu Salustii. 


Hic, cum Christiani nominis studiosissimus esset, quamprimum impe- 
rare coepit, exercitum omnem, Primoresque allocutus, ipse voce sua pro- 
clamavit; Si me vestrum vultis Imperatorem , sitis Christiani omnes. - 





CHRONOGRAPHIA. L. XIII. 8585 


τὸν ἅπας 0 στρατὸς xol pi συγχλητιχοί, καὶ ἐξελϑὼν ὃ αὐτὸς 
Ἰοβιανὸς ἅμα τῷ στρατῷ ἐχ τῆς ἐρήμου εἰς τὴν εὐθαλῇ γῆν τὴν 
Περσικὴν ἐμερέμνα πῶς ἂν ἐξέλϑοι ἐκ τῶν Περσικῶν μερῶν. ὃ 
δὲ βασιλεὺς Περσῶν Σαββουραρσάχιος μαϑὼν τὴν τοῦ βασιλίως 
5 TovAiavoU τελευτήν, φόβῳ πολλῷ συνεχόμενος ix τῆς Περσαρμε- 
γίας χώρας πρεσβευτὴν ἐξέπεμψεν, αἰτῶν περὶ εἰρήνης καὶ δεό-- 
μενος ἕνα τῶν μεγιστάνων αὐτοῦ ὀνόματι Σουῤῥαεινᾶν πρὸς 
τὸν βασιλέα Ρωμαίων" ὅντινα ἐδέξατο ἀσμένως ὃ ϑειότατος To- 
βιανὸς βασιλεὺς καὶ ἐπένευσε δέχεσϑαι τὴν πρεσβείων τῆς εἰρή- 
Ἔ Φνης, εἰρηκὼς πέμπειν καὶ αὐτὸς πρεσβευτὴν πρὸς τὸν βασιλέα 
Περσῶν. [ἀκούσας δὲ τοῦτο Σουῤῥαεινᾶς πρεσβευτὴς Περσῶν] 
ἤτησε τὸν βασιλέα Ἰοβιανὸν τυπῶσαι εὐθὺς καὶ παραχρῆμα εἰρή-- 
γης πάχτα. καὶ ἀφορίσας συγκλητικὸν αὐτοῦ τὸν πατρίκιον ΧΑ ρίν- 
Oto» δέδωχεν αὐτῷ τὸ πᾶν, συνταξάμενος ἐμμένειν τοῖς παρ᾽ 


LS αὐτοῦ δοχιμαζομένοις, ἤτοι τυπουμένοις, οἷα τοῦ βασιλέως αὐτοῦ 


ὑπερηφανοῦντος, μετὰ τοῦ συγχλητικοῦ, ἤτοι πρεσβευτοῦ Περσῶν, 
σεοιῆσαι εἰρήνης πάχτα, καὶ παρασχόντος ἔνδοσιν τοῦ πολέμου 
τῇ μέρας τρεῖς ἐν τῇ περὶ τῆς εἰρήνης βουλῇ. καὶ ἐτυπώϑη μετα- 


4. μαϑὼν τὴν τοῦ βασιλέως Ἰουλιανοῦ τελευτήν ,,Chr. Alex. legit, 
μήπω μαϑών" μήπω itaque hic excidisse suspicor. Persarum enim 
rex, audita Juliani morte, Romanorumque necessitate, animosior in- 
de factus, ipsos insecutus est. "Vide Ammianum Marcellinum.** Ch. 
10. εἰρηκὼς Ch. cum Chron., εἰρηνικὼς Ox. 12. ἤτησε τὸν βα- 
σιλέα Ἰοβιανὸν) ,,Locus mutilus: supple ex Chr. Alex. 4xovcag δὲ 
τοῦτο Σουρένας πρεσβευτὴς Περσῶν, ἤτησε etc.^ Ch. Kiusdemmo- 
di lacunes explevimus vol. I. p. 61. B, vol. II. p. 4. E, 45. D, Chil- 
meadus infra p. 37. B. 18. 4oívy0to»] Verum nomen 4Qu»Ooiog 
habet Chron. 


tis ad baec eum celebrarunt acclamationibus Exercitus totus et Senato- 
res, Egressus deinde Jovianus cum exercitu suo ex solitudine in virentes 
Persidis campos, sollicite perquisivit quo pacto ex Persarum finibus sese 

ediret. At vero Persarum rex Sabborarsacius, morte Juliani Impera- 
toris [nondum] audita, pavore ingenti perculsus, ex Persarmenia Surenam 
quendam ex Optimatibus suis legatum misit ad Imperatorem Romanum, 
pacis conditiones obnixe petiturum. Hunc amice accepit divinissimus Jo- 
vianus Imperator; annuitque, se pacis petitionem libenter acceptare: vi- 
dssimque dixit, se Legatum ad Persarum Regem missurum. Quod ubi 
sudierat Surenas, Persarum Legatus, Jovianum Imperatorem rogavit, uti 
absque mora ulla pacis foedera ferirentur. Jovianus itagge, infra digni- 
tatem suam esse existimans, si Imperator cum Senatorio viro, Persarum 
nempe Legato, ipse de pacis conditionibus ageret; designavit ad hoc mu- 
nus obeundum Arintheum Patricium, ex Consiliariis suis; interposita fide 
de firmandis eis omnibus, de quibus ipsi cum Persarum Legato conveni- 
ret: concessis insuper trium dierum induciis, quibus de pace consilia agi- 
tarentur. Pactum est itaque inter Arintheum Patricium Romanum et 


C 


O 26 


D 





836 IOANNISMALALAE - 


ξὺ τοῦ πατρικίου ᾿ρινϑέου τοῦ Ῥωμαίου καὶ Σουῤῥαεινῶ, συγχλη- 
τικοῦ καὶ πρεσβευτοῦ Περσῶν, δοῦναι Ρωμαίους Πέρσαις πᾶσαν 
τὴν ἐπαρχίαν τὴν λεγομένην Ἰυγδονίαν καὶ τὴν μητρύπολιν αὖ- 
Ο 97 τῆς τὴν λεγομένη, Νιζτίβιος γυμνὴν σὺν τείχεσι μόνοις ἄνευ ἀν- 
δρῶν τῶν οἰχούντων αὐτήν. καὶ τούτου στηριχϑέντος καὶ εἰρή- 5 
γῆς ἐγγράφου γενομένης, ἔλαβε μεϑ' ἑαυτοῦ ὁ βασιλεὺς Ἰοβιανὸς 
ἕγα τῶν σατραπῶν Πέρσην ὄντα μετὰ τοῦ πρεσβευτοῦ ὀνόματι 
Ἰούνιον εἷς τὸ διασῶσαι αὐτὸν καὶ τὰ ἐξπέδιτα αὐτοῦ ἐχ τῆς 
Περσικῆς χώρας καὶ παραλαβεῖν τὴν ἐπαρχίαν καὶ τὴν μητρόπο- 
λιν αὐτῆς. 10 
V 12 Καὶ καταφϑάσας ὃ βασιλεὺς Ἰοβιανὸς τὸ Νιζτίβιος πόλιν 
οὐχ εἰσῆλθεν ἐν αὐτῇ, ἀλλ᾽ ἔξω τῶν τειχέων κατεσχήνωσεν. ὁ 
δὲ Ἰούνιος ὃ τῶν Περσῶν σατράπης εἰσελϑὼν εἰς τὴν πόλιν κατὰ 
κέλευσιν τοῦ βασιλέως, εἰς ἕνα τῶν πύργων σημεῖον Περσικὸν 
ἔϑηκε, τοῦ βασιλέως Ῥωμαίων κελεύσαντος τοὺς πολίτας πάν-- 15 
τας σὺν πᾶσι τοῖς διαφέρουσιν αὐτοῖς ἕως ἑνὸς ἐξελϑεῖν. καὶ 
ἐξελϑὼν πρὸς αὐτὸν Σιλουανὸς κόμης τῇ ἀξίᾳ καὶ πολιτευόμενος 
τῆς αὐτῆς πόλεως προσέπεσεν αὐτῷ τῷ βασιλεῖ δεόμενος αὐτοῦ 
μὴ προδοῦναι τὴν πόλιν Πέρσαις" καὶ οὐκ ἔπεισεν αὐτόν. ὀὁμω-- 
μοκέναι γάρ, φησίν, ἔφασκε καὶ μὴ βούλεσϑαι δόξαν ἐπίορκον 20 
B παρὰ πᾶσιν ἔχειν. χαὶ τειχίσας πόλεν ἔξω τοῦ τείχους τῆς πόλεως ^ 
4Muíügc, καλέσας τὴν κώμην Νισίβεως, ἐχεῖ πάντας τοὺς ἐκ τῆς 


1. ᾿Δρινϑέτου Ox. 9. δοῦναι Ῥωμαῖοι Πέρσαις} ,,Chr. Alex. 
δοῦναι '"Pouaíovg, rectius** Ch. 8. Μυγδωνίαν Ox. Bic et in- 
fra. 15. τοῦ δὲ Ox., τοῦ Chron. 20. δόξαν ἐπίορκον] ,, For- 
te scrib. ἐπεόρχου, uti Chr. Alex. habet. Ch. 


Suarenam Senatorem et Legatum Persarum, uti Persis Romani totam Myg- 
doniam Provinciam, Nisibimque, ejus Metropolim, cum solis moenibus, in- 
colis vero denudatam, concederent. Quo confirmato, paceque tabulis 
consignata, Jovianus Imperator sibi assumpsit ex Persarum Satrapis Ju- 
nium quendam, qui cum Legato venerat, qui ipsum exercitumque ex 
Persarum finibus educeret; et Provinciam ejusque urbem Principem ao- 
ciperet. 

Imperator autem Jovianus Nisibim veniens, urbem non ingressus est; 
sed tentoriis extra moenia defixis, Junium, Persarum Satrapam, ingredi 


jussit. Hic itaqge ingressus, turrim conscendit; & cujus summitate, um 
ersicum extulit; lmperatore, incolas urbis ad unum omnes, cum 
suis, excedere jubente. ressus &utem Silvanus Comes et Praefectus 


urbis, procidens Imperatori ad pedes, deditionem urbis deprecatos est. 

Renuit Imperator, causatus fidem se suam interposuisse, nec perjurii de 

se opinionem apud omnes excitare velle. Itaque extra moenia urbis 

Amidae, vicum quendam muro cingens, vicum i vocavit ; 
L] 


& 


ES 
τις 





CHRONOGRAPHIA. L. XI. ' 837 


Meydovlac χώρας οἰκεῖν ἐποίησε καὶ Σιλουανὸν τὸν πολιτευύ- 
μενον. 


Καὶ περάσας ἐπὶ τὴν Miaonoraulav εὐθέως πάντα τὰ yoi- O 9 


στιανῶν ἀνήγειρε καὶ χριστιανοῖς ἐνεχείριζε τὰ πράγματα καὶ ἄρ- 


ὄχοντας χριστιανοὺς εἷς τὴν ἀνατολὴν πᾶσαν προηγάγετο καὶ ἐξάρ- — 


χους. καὶ ἀπολιπὼν τὴν ἀνατολὴν ὃ αὐτὸς βασιλεὺς Ἰοβιανὸς 
μετὰ τὸ ποιῆσαι πάχτα εἰρήνης μετὰ Περσῶν πρὸς ὀλίγον χρόνον 
ἐξώρμησεν ἐπὶ Κωνσταντινούπολιν σπουδαίως μετὰ τοῦ αὐτοῦ 
στρατοῦ διὰ τὸν χειμῶνα " ἦν γὰρ βαρύς. καὶ ἐν τῷ ἀνιέναι αὖ-- 
Ζοτὸν κατέφϑασε τὴν Γαλατῶν χώραν᾽ καὶ τελευτᾷ ἰδίῳ ϑανάτῳ 
ἂν κώμῃ λεγομένῃ Δαδάστανα, ὧν ἐνιαυτῶν E. 


S 


ἹΜΠετὰ δὲ τὴν βασιλείαν Ἰοβιανοῦ ἐβασίλευσε Βαλεντινιανὸς C 


4» Νικαίᾳ πόλει ὃ ἀπότομος ἔτη ις΄. ἦν δὲ χριστιανός, οὗτος 


«)ὲ ὑπὸ τῆς συγχλήτου προήχϑη καὶ ἐστέφϑη βασιλεὺς ὑπὸ Σα- O 99 


ἐξξ Δουστίου τοῦ ἐπάρχου τῶν πραιτωρίων, ἐπιλεξαμένου αὐτὸν καὶ 
z«aravayxücavroc αὐτὸν βασιλεῦσαι. τὸν γὰρ αὐτὸν βασιλέα Βα- 
λεντινιανὸν Ἰουλιανὸς ὃ βασιλεὺς ὁ παραβάτης, ὡς χοιστιανὸν πά- 
"wv, ἔπεμψεν εἰς Σαλαβρίαν, ποιήσας τριβοῦνον ἀριϑμοῦ᾽ ἔγνω γὰρ 
«ἐν δράματι ὅτι μετ αὐτὸν αὐτὸς βασιλεύει. ὃ δὲ ἔπαρχος Σα- 


11. 4αδάστανα Ch., Chron., Ζ“ιδάστανα Ox. 


τσ ξδουίοιησο omnes, ipsumque Silvanum Ῥχβοίοοίσπι, ibidem habitare 
t. 


Tom vero per Mesopotamiam instituto itinere, templa Christianorum 
«excitavit, rerumque gerendarum curam eis commisit; Christianis etiam 
ibique Praefectis et Exarchis per Orientem omnem constitutis. Impera- 
wor sutem Jovianus, pace cum Persis ad breve tempus confecta, Orien- 
*e relicto propter Hyemem, quae gravis incumbebat; cum copiis suis 
QConstanünopolim versus maturavit iter.  Galatarum autem regionem in 
areditu suo appulus, in vico Didastana diem suum obiit, annum agens se- 
Zagesimum. 


VALENTINIANUS 
IMPERATOR. 







Jovianum excepit in regno Valentinianus, Severus; qui 
lemperator Nicaeae factus, regnavit annos xvi. (Christ bic erat, ad 


imperium ἃ Senatu provectus: Diadema autem ei impolfit, qvi οἱ eum 

lmperatorem nominavit, et quasi imperium suscipere coegit, Salustius, 

Praetorio Praefectus. Imperator enim Julianus Apostata, Valentinianum, 

ceu Christiani nominis studiosissimum, in Salabriam relegaveret, consti- 

tmens eum cohortis tribunum: ut qui viso quodam praesenserat, eum post 

86 regnaturum. Hunc itaque ex Selabria accersendum curat Salustius 
loannes  Malalas. 22 


j 





888 IOANNIS MALALAE 77^ ^- 


λούατιος πέμψας ἤνεγκεν αὐτὸν ἀπὸ Σαλαμβρίας, καὶ εἶπε τῷ 
στρατῷ ὅτι οὐδεὶς ποιεῖ βασιλέα Ρωμαίων ὧς οὗτος. 

; Ἢ μόνον δὲ ἐβασίλευσεν, εὐθέως διεδέξατο τὸν αὐτὸν ἔπαρ-- 

ΠΘ xo» Σαλούστιον, καὶ ὑπὸ ἐγγύας ποιήσας ἔϑηκε πρόϑεμα κατ 
αὐτοῦ, ἵνα εἴ τις ἠδικήϑη τι παρ᾽ αὐτοῦ, προσέλϑῃ τῷ βασιλεῖ. 5 

ο΄ καὶ οὐδεὶς προσῆλϑε κατὰ Σαλουστίου" ἦν γὰρ ἁγνότατος. 

Ὁ δὲ αὐτὸς βασιλεὺς Βαλεντινιανὸς ἔκτισεν ἐν ᾿“Αντιοχείᾳ τῇ 
μεγάλῃ πολλά. ἐπεστράτευσε δὲ κατὰ Περσῶν, πέμψας τὸν ἴδιον 

| αὐτοῦ ἀδελφὸν Βάλεντα, ποιήσας αὐτὸν Καίσαρα, μηνὶ ἀπριλλίῳ 

O 80 πρώτῃ" καὶ οὐχ ἐπολέμησεν ὃ αὐτὸς Βάλης, ἀλλὰ κατελϑὼν 10 
ἐποίησεν εἰρήνης πάκτα" εἶχε γὰρ πᾶσαν ἐξουσίαν εἰς πρόσωπον 
τοῦ ἰδίου ἀδελφοῦ" κατελθόντων Περσῶν xol αἰτησάντων εἶ-- 

2 eim. 

V 13 Γενόμενος οὖν ὃ αὐτὸς Βάλης ἐν ᾿Αντιοχείᾳ τῆς Συρίας μετὰ 
τοῦ πλήϑους τῆς στρατιωτικῆς δυνάμεως μηνὶ νοεμβρίῳ δεκάτῃ, 15 
Ἰνδικτιῶνι ιδ΄, διέσυρεν ἐκεῖ ἕνεκεν τοῦ ποιῆσαι μετὰ Περσῶν τὰ 
πάκτα τῆς εἰρήνης" καὶ ἐποίησε τὰ πάκτα ἐπὶ ἔτη ἑπτά, τῶν Περ- 
σῶν αἰτησάντων εἰρήνην καὶ παραχωρησάντων τὸ ἥμισυ τοῦ Νι- 
ζτίβιος. καὶ ἔκτισεν ἐν τῇ αὐτῇ “Ἀντιοχέων πόλει, τερφϑεὶς τῆς 
τοποϑεσίας καὶ τῶν ἀέρων καὶ τῶν ὑδάτων, πρῶτον τὸν φόρον, 90 
ἐπιβαλόμενος μέγα κτίσμα, λύσας τὴν βασιλικὴν τὴν λεγομένην 1 
πρῴην τὸ Καισάριον, τὴν οὖσαν πλησίον τοῦ ὡρολογίου καὶ τοῦ | 
Ἑομμοδίου δημοσίου, τοῦ νυνὶ ὄντος πραιτωρίου ὑπατικοῦ Συ-- 











Praefectus, exercitamque concione habita monuit, neminem ad imperiem 
Romanum aeque idoneum esse ac hunc. 

Hic vero quamprimum regnare coepit, Salustium Praefectura abdi- 
eavit, et stipulatis qui pro eo responderent fideiussoribus, publico contra 
eum Edicto denunciavit, uti si quis ab eo laesus fuisset, ad Imperatorem 
accederet. Nemo autem contra Salustium prodiit: erat enim vir summa 
integritate. 

Valentinianus Imperator plurima Antiochiae condidit. Contra Persas 
queque arma movit, misso Valente fratre suo; quem Caesarem creaverat, 
Aprilis t. Non tamen ad praelia deventum est: Valens enim pacis con- 
ditiones iniit cum eis; hoc ab eo Persis flagitantibus: utpote quem pe- 


nes, fratris sub persona, summa rerum esset potestas. 
Valens τ ΚΞ exercitu suo, Novembris x, Indictione xiv, Ántie- 


chiam Syriae véijens, ibi de pace cum Persis agendi causa commóratas 
est. Foedera a firmavit in Septennium, Persis ei dimidiam Nisibis 
partem reddentibus. Valens autem situ urbis Antiochenae, tum ob a&- 
rem, tum ob aquas amoenissimo delectatus, Forum ibi, opus maguificum 
extruxit; dissoluta, usque ad Plethrium, Basilica, quae Caesarium olim . 
vocata, juxta Horologium sita erat et Commodi Balneum, quod nunc in 





" CHRONOGRAPHIA. L. XIII. 889 


ρίας ἄρχοντος, ἕως τοῦ Atyouévov Πλεϑρίου, καὶ τὴν xóyygv ἀνα- B 
νεώσας αὐτῆς καὶ εἰλήσας ἁψῖδας ἐπάνω τοῦ λεγομένου Παρμε- 
γίου χειμάῤῥου ποταμοῦ, κατερχομένου ἀπὸ τοῦ ὕρους κατὰ μέ- 
σον τῆς πόλεως ““ντιοχείας. καὶ ποιήσας ἄλλην βασιλικὴν κατέ- 
δναντι τοῦ Κομμοδίου καὶ κοσμήσας τὰς τέσσαρας βασιλιχὰς κίοσι 
᾿ μεγάλοις Σαλωνιτικοῖς, καλαϑώσας δὲ τὰς ὑποροφώσεις καὶ καλ-- 








λωπίσας γραφαῖς καὶ μαρμάροις διαφόροις καὶ μουσώσει, μαρ-- Ο 81 


μαρώσας δὲ ἐπάνω τῶν εἰλημάτων τοῦ χειμάῤῥου πᾶν τὸ uécav- 

λον ἐπλήρωσε τὸν φόρον αὐτοῦ, καὶ ταῖς τέτρασι βασιλικαῖς δια.- 
Ἱοφόρους ἀρετὰς χαρισάμενος καὶ ἀνδριάντας στήσας, ἐν δὲ τῷ 

μέσῳ στήσας μεγάλην πάνυ κίονα, ἔχουσαν στήλην Βαλεντινιανοῦ 

βασιλέως, ἀδελφοῦ αὐτοῦ" καὶ στήλην δὲμαρμαρίνην ἐν τῷ Σηνά- C 

τῳ τῆς Κόγχης καὶ ἐν τῷ μέσῳ τῆς ἐν τῇ Κόγχῃ βασιλικῆς ἄλλην 

στήλην διὰ τιμίου λίϑου ἀνέϑηκε καϑεζομένην τῷ αὐτῷ Juo- 
15 τάτῳ βασιλεῖ Βαλεντινιανῷ. ἔκχτισε δὲ καὶ τὰς δύο σφενδόνας 
ποῦ Κυνηγίου, εἴλήσας αὐτὰς καὶ πληρώσας βάϑρων, ἐπειδὴ 
πιρῴην μονομαχεῖον ἦν. ἔκτισε δὲ καὶ τὸ δημόσιον λουτρὸν πλη- 
«oy τοῦ ᾿ππικοῦ. ἔκχτισε δὲ καὶ ἄλλα πολλὰ ϑαυμαστὰ ἔργα 
£y τῇ αὐτῇ πόλει. 


5C Ὁ δὲ ϑειότατος βασιλεὺς Βαλεντινιανὸς πολλοὺς συγκλητι- 


zov; καὶ ἄρχοντας ἐπαρχιῶν ἐφόνευσεν, ὡς ἀδικοῦντας xal κλέ- 
zrovrag καὶ ἁρπάζοντας. τὸν δὲ πραιπόσιτον τοῦ παλατίου αὖ- 


6. ὑποροφώσεις ὑπωροφώσεις Ch. 11. μέγα πάνυ κίονα] ,,ue- 
γάλην scribendum esse, apparet ex sequentibus.* Ch. 12. Σινά- 
zp Ux. ᾿ 


Syriae Comitis Praetorium conversum est.  Concham quoque ejus in- 
mtauravit  Fornicatum item opus Parmenio torrenti, qni ex monte hiber- 
mo tempore scaturiens, urbem percurrit medius superinduxit. Aliam quo- 
e Basilicam extruxit, e regione Balnei Commodiani. Insuper etiam Ba- 
eilicas quatuor columnis ingentibus Saloniticis exornavit; quarum tecta 
laqueata caelaturis, marmore vario, et musivo opere decoravit. "Mesau- 
lum quoque Parmenii fornicibus superimpositum, marmore totum ador- 
nans, Forum suum absolvit. Quatuor etiam Basilicas ornamentis variis, - 
statuisque positis insignivit: quarum in medio, ingenti Columnae imposi- 
tam fratris sui Valentiniani Imperatoris statuam collocavit. Statuam quo- 
que aliam, in Conchae Senaculo marmoream; tertiam insuper ex lapillis 
pretiosis, ad sedentis formam factam, in medio Basilicae À | Concha posi- 
9 







tae, eidem Imperatori Valentiniano dicavit. Duas eti egii Fundas 
extruxit; quas etiam tecto superinductas, sedibus com cum prius 
Monomachium fuisset. Balneum quoque Publicum, prop$ Circum extru- 
xit; praeter alia etiam in eadem urbe admiranda plurima. ως 
ivinissimus autem Imperator multos ex Senatoribus et Provincia- 
rum Praesides propter rapinas, extortiones, aliaque injusta ab eis com- 
missa morte multavit. Rhodanum vero, palatii Praepositum, virum poten- 








CHRONOGRAPHIA. L. XIII. 341 


Ὁμοίως δὲ καὶ τὴν δέσποιναν Παριανὴν τὴν ξαυτρῦ γυναῖκα 
ἀγοράσασαν προάστειον ἔχον πρόσοδον καὶ δοῦσαν nag ὃ ἦν τὸ 
προάστειον ἄξιον καὶ τιμηϑεῖσαν ὡς Αὔγουσταν, ἀκούσας ἔπεμ-- Ο 84 
Ψψε καὶ διετιμήσατο τὸ αὐτὸ προάστειον, δρχώσας τοὺς διατιμη- 

5cauérovc* xal μαϑὼν ὅτι πλείονος τιμῆς πολὺ ἄξιόν ἐστι τῆς B 
ἀγορασίας, ἠγανάχτησε κατὰ τῆς βασιλίσσης xal ἐξώρισεν αὐτὴν 


τῆς πόλεως, ἀναδοὺς τῇ πωλησάσῃ γυναικὶ τὸ προάστειον. 
m 


Ὃ δὲ αὐτὸς βασιλεὺς ἀνηγόρευσε βασιλέα Γρατιανὸν τὸν 

υἱὸν αὐτοῦ" τὴν δὲ αὐτὴν δέσποιναν ἸΠαριανὴν ἀνεκαλέσατο Ó 

ἰουϊὸς αὐτῆς Βαλεριανὸς μετὰ τὸ γενέσϑαε αὐτὸν βασιλέα ἐν τῇ 
Ῥώμῃ παρὰ τοῦ αὐτοῦ πατρός. 


Ὁ δὲ ϑειότατος Βαλεντινιανὸς νόσῳ βληϑεὶς μετὰ χρόνον 
ἐτελεύτα ἐν καστελλίῳ Βιργιτινών, ὧν ἐνιαυτῶν νε΄. 


ἹΠετὰ δὲ τὴν βασιλείαν Βαλεντινιανοῦ τοῦ μεγάλου τοῦ ἀπο- C 
15 τόμου ἐποίησεν ὃ στρατὸς βασιλέα αὐδϑεντήσας τὴν σύγκλητον 
ἘΕὐγένιον ὀνόματι" καὶ ἐβασίλευσεν ἡμέρας εἴκοσι δύο καὶ ἐαφάγη 
εὐθέως. 


2. δοῦσαν Ch., δοῦσα Ox. Eadem “ὐγούσταν. 10. Βαλερια- 
φόρ) Conf. p. 15. C. 18. Βιργιτίνων Ox., Βεργιεινῶνε Chron. 
p. 908. B. Sic ἐν τῷ λεγομένῳ Αὐγουστεών p. 78. D. 


Pari exemplo Imperator, audito Imperatricem Marianam, conjugem 
swam, praedium Suburbanum pretio, sed.viliori quam erat, coemisse, 
(nempe, quod aestimatio ei, tanquam Augustae, facta fuerat:) mittit qui 
juramento obstricti bona fide praedium aestimarent. Cumque intellexisset 
illad multo pluris esse, quam quod Augusta solverat, indignatus adver- 
sus lmperatricem, eam proscripsit; praediumque Suburbanum mulieri, 
qui vendiderat , restituit. 


Imperator autem Gratianum filium Augustum creavit, Gratianus ve- 
TO, ἃ patre suo Romanorum Imperator constitutus, Marianam matrem ab 
exilio revocavit, 


At vero divinissimus Valentinianus, morbo correptus, non longo post 
tempore mortuus est; in castro Birgitinorum, annum agens rv. 


EU GE NIU ἃ. 


IMPERATOR. 
Μοτίυο Valentiniano Magno, Severo dicto, exercitus, spreta Senatus 


auctoritate, Eugenium quendam Imperatorem salutavit: qui cum imperas- 
set dies xxi, statim interfectus est. 


« 





* 


842 ἸΟΑΝΝΙΒ MALALAE 


ο 3 Kal ἐβασίλευσεν ὃ ϑειότατος Βάλης ὃ ἀδελφὸς Βαλεντινια-- 
γοῦ τοῦ ἀποτόμου, ὃ γενναῖος ἐν πολέμοις, ὑπὸ τῆς συγκλήτου 
ωνσταντινουπόλεως ἀναγορευϑείς, ἔτους 1xc' χατὰ "Ἀντιόχειαν. 
ὅτε γὰρ ἐτελεύτα Βαλεντινιανὸς ὃ αὐτοῦ ἀδελφός, οὐκ ἦν ἐν Κων- 
σταντινουπόλει ὃ Βάλης, ἀλλ᾽ ἦν πέμψας αὐτὸν ὃ ἀδελφὸς αὖ- 5 
τοῦ ἐν τῇ ζωῇ αὐτοῦ πολεμῆσαι dg τὸ Σίρμιον πρὸς τοὺς Γύτ- 

ϑους. οὕστινας νικήσας κατὰ κράτος ὑπέστρεψε" καὶ στεφϑ εὶς 

! ἐβασίλευσεν ἔτη ιγ΄. ἦν δὲ τῷ δόγματι ᾿Βξαχιονίτης, πολεμιστής, 
καὶ μεγαλόψυχος καὶ φιλοχτίστης. | 

Ἢ μόνον δὲ ἐβασίλευσεν, ἔδωχε τοῖς 1onavoig τὴν μεγάλην 10 
E ἐχκλησίαν ἐν Κωνσταντινουπόλει, καὶ εἷς τὰς ἄλλας πόλεις τὸ 
αὐτὸ πεποιηκώς, καὶ πάνυ ἐκάκωσε τοὺς χριστιανοὺς ἐν τῇ.βα- 
σιλείᾳ αὐτοῦ. 
Ὁ δὲ αὐτὸς Βάλης καὶ τὴν δευτέραν Καππαδοχίαν ἐποίησεν 
ἐπαρχίαν, ἀπομερίσας αὐτὴν ἀπὸ τῆς πρώτης. 15 
Ο 86 Ἐπὶ δὲ τῆς βασιλείας αὐτοῦ ἔπαϑεν ὑπὸ ϑεομηνίας Νίκαια, 


9. ἕτους τχς΄ κατὰ ᾿Αντιόχειαν] .. Numerus mendosus: forte scriben- 
dum, υκς΄. Sed nec sic historiae veritati congruit, Annus enim 
Áerae Antiochenae ccccxxvi respondet anno Valentis Imp. ultimo, 
sive Christi anno Dionysiaco vulgari cocrxxvrr, qui annus ΠΙ erat 
ab'exitu Valentiniani Imp. Ineptit autem Auctor, dum Valentem 
post fratrem tandem mortuum Imperium suscipientem introducit: 
Disi forte intelligendus sit de triennio illo, quo, post fratrem Valen- 
tinianum mortuum, ipse Orientis imperium solus administravit, Ubi 
vero statim addit, Valentem xiu annis imperasse, de toto illo tem- 
pore, quo cum fratre imperavit, loqui eum putandum est. Verum 
ἀσύστατα haec omnia: vide Ammianum Marcellinum, lib. 26.** Ch. 


V A L E N S 
IMPERATOR. 5 


Imperium deinde suscepit divinissimus Valens, frater Valentiniani Se- 
veri, vir in bello strenuus, & Senatu Constantinopolitano Imperator renun- 
ciatus; anno Aerae Antiochenae cccxxvi. Valens enim Constantinopoli 
&berat, quo tempore Valentinianus mortuus est: sed Sirmiis, quo frater 
dum in vivis esset eum miserat, cum Gothis bellum gerebat: quibus pe- 
nitus devictis, reversus est; Diademateque suscepto, regnavit annos xit. 
Erat hic dogma£e Exocionita, vir in bello strenuus, magnanimus et aedi- 
ficiis extruendidlile ditissimus. 

Quamprimd$á vero imperare coepit, Ecclesiam magnam Constantino- 
politanam Arianis concessit; quod et aliis etiam in urbibus ab eo factum 
est: Christiani vero per imperium ejus ubique pessime habiti. 

( idem Valens, Cappadociam Secundam a Prima dirimens, Provinciam 
ecit, 

Hujus sub imperio, divinam iram experta est Nicaea, Bithyniae urbs; 









& .. . 
CHRONOGRAPHIA. L. ΧΠΕ 848 


πόλις τῆς Βιϑυνίας, μηνὶ σεπτεμβρίῳ ᾿νδιχτιῶνος va! " ἐτελεύτησε 
δὲ 0 αὐτὸς Βάλης ποιήσας πρόχενσον slg ᾿Αδριανδύπολιν τῆς V 15 
Θράκης, ἀπελθὼν χτίσαι φαβρίχα ἐκεῖ οἶχον πρὸ τῆς πόλεως ἐν 
ἀγρῷ ἑτέρῳ, τοῦ οἰχήματος τοῦ ἀγροῦ ἀδήλως ἀναφϑέντος καὶ 

5 ἀναφϑέντων τῶν σχαλῶν νυχτός, ἀπώλετο μετὼ τῶν χουβικουλα-- 
ρίων καὶ σπαϑαρίων αὐτοῦ ὧν ἐνιαυτῶν μϑ'. | 

ἹΜετὰ δὲ τὴν βασιλείαν Βάλεντος ἐβασίλευσεν ὃ εὐσεβέστατος B 
Γρατιανὸς ὃ υἱὸς Βαλεντινιανοῦ ὃ μείζων ἐπὶ τῆς ὑπατείας “20-- 
σονιανοῦ καὶ Ἑρμογένους" ἐβασίλευσε δὲ ἔτη ιζ. ἦν δὲ ἥσυχος Ο 87 

10 xal τιμητικχός. 

Ἐπὶ δὲ τῆς βασιλείας αὐτοῦ Θέων ὃ σοφώτατος φιλόσοφος 
ἐδίϑασχε καὶ ἡρμήνευε τὰ ἀστρονομικὰ καὶ τὰ Ἑρμοῦ τοῦ Τρισ- 
μεγίστου συγγράμματα καὶ τὰ Ὀρφέως. 

Τῷ δὲ ἕκτῳ ἔτει τῆς βασιλείας τοῦ αὐτοῦ Γρατιανοῦ ἀνη- C 

155 γορεύϑη ὑπὶ αὐτοῦ βασιλεὺς Θεοδόσιος ὃ Σπανός, γαμήσας Πλα- 
χιδίαν, ἀδελφὴν Γρατιανοῦ. 


4, τοῦ οἰκήματος praecedentibus iungit Ox. Sed scribendum vide- 
tur τοῦ δὲ. 8. Δὐσονιανοῦ καὶ Ἑρμογένους) Αὐσωνίου καὶ 
᾿Ἑρμογενιανοῦ Ch. 


mense Septembri, Indictionls xr. Valens autem, δὰ Adrianopolim, 'Thra- 

dae urbem itinere suscepto; uti Fabricam ibi extrueret, ipso in itinere 

sublatus est. In agro consederat, aedificiorum vacuo; qui ex causa inco- 
ita conflagravit; unde et scalis per noctem accensis, Imperator, cum 
biculariis et Spatharüs suis, absumptus est: annos natus xLix. 


GR A T IA NUS 
IMPERATOR. 


Post Valentem, imperium suscepit plentissimus Gratianus, Valentinia- 
ni filius natu major; Ausoniano et Hermogene Coss. et regnavit per an- 
Dos xvii. Krat autem ingenii sedati et honorum largitor facilis. 


Hujus sub Imperio "Theon, sapientissimus Philosophus, Astronomiam 
docuit: Mercurii etiam 'Trismegisti &tque Orphei Scripta exposuit, 


THEODOSIUS 
IMPER A T O R. 


Gratianus autem Imperator, imperii sui anno vi. Theodosium Hispa- 
num, qui Placidiam serorem in uxorem habuit, Imperii Socium sibi ac- 
cepit. 








oy? 


"pode" p 
ἐνὸν d Des 


ὑσεβῆς 
ἃ glo: τοῖς 7^, $ 
ME 
τι noo 
^w Ke" 
τῶν 






os 
eux 
^ ΠΌΝΩΝ ΜΚ 
" 


δ ert 
"E 


L 
a 
Mor 
Dices" μοὶ 





CHRONOGRAPHIA. L. XIIL 845 


d? πολλὰ ἱερὰ ἐποίησεν ἐκκλησίας, xal ηὐξήϑη τὰ τῶν χριστιανῶν 
πλέον ἐπὶ τῆς βασιλείας αὐτοῦ. ᾿ 
Ὁ δὲ αὐτὸς βασιλεὺς ἀπεμέρισε καὶ τὴν Φοινίχην “Ἰιβανη- 
clay ἀπὸ τῆς παράλου καὶ ἐποίησεν ἐπαρχίαν, δοὺς δίκαια μη- 
5τροπόλεως καὶ ἄρχοντα ὀρδινάριον Ἐμέζτῃ τῇ πόλει. ὃ αὐτὸς δὲ 
βασιλεὺς καὶ τὸν Πόντον μερίσας ἐποίησεν ἐπαρχίαν, ἥντινα ἐχά-- 
λεσεν “4“΄Ἀμίμοντον. 





Ἐπὶ δὲ τῆς αὐτοῦ βασιλείας ἐτυράννησε Βαλβῖνος ὃ Ἴσαυρος, Ο 40 


καὶ ἔστρεψεν z1válaofo» τὴν πόλιν καὶ Εἰρηνούπολιν καὶ Καστά- 
10βαλαν, τῆς Κιλικίας πόλεις, καὶ συλληφϑεὶς ὑπὸ Ῥούφου στρα- 
τηλάτου ἀνῃρέϑη. | 

Ὁ δὲ αὐτὸς βασιλεὺς Θεοδόσιος ἐν τῷ αὐτῷ χρόνῳ τοὺς τρεῖς B 
γαοὺς τοὺς ὄντας ἐν Κωνσταντινουπόλει εἰς τὴν πρῴην λεγομέ- 
γὴν “ἀχρύπολιν καταλύσας, ἐποίησε τὸν τοῦ Ἡλίου ναὸν αὐλὴν 
15 οἰκημάτων, καὶ ἐδωρήσατο αὐτὴν τῇ μεγάλῃ ἐχχλησίᾳ Κωνσταν-- 
τιγουπόλεως " ἥτις αὐλὴ κέχληται ἕως τοῦ νῦν τοῦ Ἡλίου" τὸν δὲ 
πῆς “Αρτέμιδος ναὸν ἐποίησε ταβλοπαρόχιον τοῖς κχοττίζουσιν" 
ὥστις τύπος κέχληται ἕως τῆς νῦν ὃ vaóc* ἡ δὲ πλησίον ῥύμη τὸ 
ἀλάφιν. τὸν δὲ τῆς ᾿Ἀφροδίτης ναὸν ἐποίησε καρουχαρεῖον τοῦ 


TO ἐπάρχου τῶν πραιτωρίων, κτίσας πέριξ δσπήτια καὶ κελεύσας 


«ωρεὰν μένειν ἐν αὐτοῖς τὰς πάνυ πενιχρὰς πόρνας. ἐποίησε δὲ 
ὦ αὐτὸς Θεοδόσιος καὶ τὴν λεγομένην πρῴην sung Ῥοφαεινᾶν C 


-πόλιν" ἥτις μετεκλήϑη Θεοδοσιούπολις, λαβοῦσα ἔκτοτε ἡ αὐτὴ O 41 


8. Διβανησίαν 1 Διβανισίαν Ox. — 7. Αἱμέμοντον Ch., ἹΕμίμοντον 
Ox. . Εἰρηνούπολιν) V. ad p. 6. C. 49. Pogatwa»] Resai- 
t | 


nam dici 


Wlurima, in Ecclesias conversa, Christianis donavit: Unde et res Christia- 
Imorum, hujus sub imperio, plurimum auctae sunt. 

Jdem Imperator Phoeniciam Libanesiam ἃ Maritimo dirimens, Pro- 
winciam fecit; Jure Metropolitico et Praefecto ordinario Emessae urbi 
concessis. ldem etiam Pontum dividens, Provinciam fecit, quam Hemi- 
znontum vocavit. 

Hujus sub imperio, dominium sibi capessens Albinus quidam, Isaurus, 
Anezarbum.,, Irenopolim et Castabalam, Ciliciae urbes, vastavit: qui a 
Rufo, militum magistro, comprehensus, interfectus est. 

Eodem tempore 'Theodosius Imperator tria qaae Constantinopoli fue- 
runt '"lempla, ad Acropolim olim dictam sita, dissolvit; quorum Solis quod 
fuit, in contubernium conversum, magnae Ecclesiae Conatantinopolitanae 
concessit: qui quidem locus usque adhuc a Sole nomen habet: Dianae ve- 
ro Fanum, in Tabloparochium , Aleatoribus assignavit: verum locus iste 
Templum vicusque vicinus Cervinus usque adhuc vocantur. "Veneris autcm 
Fanum in Carrucarium fecit Praefecto Praetorio; constructisque in cir- 
coitn Hospitiis, pauperculas ibi meretrices gratis commorari jussit. Idem 
Theodosius vicum, Rophinam prius dictum, in urbem exaedificavit, quam 


9 


$46 IOANNIS MALALAE 


κώμη καὶ δίκαιον πόλεως ἕως τῆς νῦν, ἐπὶ τῆς ὑπατείας IMapoo- 
βαύδου καὶ Σατουρνίνου. 

Ὁ δὲ αὐτὸς Θεοδόσιος ἐπὶ τῆς ἑαυτοῦ βασιλείας ἐποίησε τὴν 
σύνοδον τῶν Qv» ἐπισχόπων τῶν ἐν Κωνσταντινουπόλει ἕνεχεν 
τοῦ ὁμοουσίου ToU ἁγίου πνεύματος. ὡσαύτως δὲ ὃ αὐτὸς Θεο-- 5 
δόσιος βασιλεὺς προήγαγε τὸν ἔπαρχον πραιτωρίων Zdvrloyov τὸν 
ἐπίχλην Χούζωνα τὸν μέγαν, καταγόμενον ἀπὸ ᾿Αντιοχείας τῆς 

. μεγάλης. ἢ μόνον δὲ προήχϑη ἔπαρχος, ἀνήγαγε τῷ αὐτῷ Θεο-- 
δοσίῳ βασιλεῖ ὅτι ἐπλατύνϑη xol ηὐξήϑη ἡ αὐτὴ μεγάλη πόλιες 
D “Ἀντιόχεια τῆς Συρίας καὶ Éy& πολλὰ οἰχήματα ἔξω τειχέων ἐπὶ 1( 
μίλιον ἕνας καὶ ἐχέλευσεν ὃ αὐτὸς βασιλεὺς Θεοδόσιος περιτειχε- 
σϑῆναι xal τὰ ἔξω τῆς πόλεως ὄντα οἰχήματα" καὶ ἐγένετο τεῖχος 
ἀπὸ τῆς πόρτας τοῦ λεγομένου φίλον αὐτοῦ ἕως τοῦ λεγομένου 
“Ῥοδίωνος" καὶ περιέλαβε τὸ ὄρος τὸ νέον τεῖχος ἕως τοῦ πα- 

λαιοῦ τείχους τοῦ χτισϑέντος ὑπὸ Τιβερίου Καίσαρος, καὶ προσε- 1: 
κόλλησε τὸ νέον τεῖχος ἕως τοῦ ῥύακος τοῦ λεγομένου Φυρμίνου 
τοῦ κατερχομένου ἐκ τῆς διασφαγῆς τοῦ ὄρους, ἐκεγχὼν τοὺς λέ- 
ϑους ἐκ τοῦ μονομαχείου τοῦ παλαιοῦ τοῦ ὄντος εἰς τὴν ἀχρό- 
O 42 πολὲν ἄνω, λύσας xal τὸν ἀγωγὸν τὸν ἐρχόμενον εἷς τὴν αὐτὴν 
ἀχρόπολιν ἀπὸ τῶν λεγομένων ὑδάτων ἐχ τῆς “Ταοδικηνῆς ὁδοῦ" 90 
E ὅντινα ἀγωγὸν ἐποίησεν Ἰούλιος ὃ Καῖσαρ, κτίσας τὸ δημόσιον 


7. ᾿Αντειοχείας Ox. 11. ἕνα] V. ad vol. I. p. 119. A. 13. τοῦ 
λεγομένου φίλον αὐτοῦ) .,118 habuit Cod. MS. forte tamen legen- 
dum φιλοναύτου."ς Ch. 21. Ἰουλιανὸς ὁ K.] Scr. Ἰούλμορ ὁ 
K. vide supra lib. IX.** Ch. 


& nomine suo 'Theodosiopolim vocavit; addito etiam, quod et adhuc reti- 
net, Metropolis jure; Merobaudo et Saturnino Coss. 

Idem 'l'heodosius Imperator Synodum Constantinopoli convocavit cr 
Episcoporum: in. qua de :Consubstantialitate Spiritus Sancti agebatur. 
Porro Theodosius Imperator Praetorio Praefectum constituit Antiochum 
Magnum cognomento Chuzonem,..ex Antiochia oriundum. Hic vero sta- 
tim ἃ munere suscepto, ad Imperatorem 'Theodosium retulit, de Antiochia 
Magua Syriae; ad molem nempe tantam crevisse eam, ut ab ipsis urbis 
moenibus, ad distantiam milliarii unius, in suburbia excurreret, Impera- 
tor itaque jussit, uti aedificia etiam quae extra urbem posita erant muro 
cingerentur: murus itaque factus est, a Philonauta quam vocant Porta 
Rhodionem usque dictum locun; ita ut murus iste novus montem include- 

T ret, usque ad murum veterem, a Tiberio Caesare extructum. | Murum 

^ vero novum perduxerunt etiam ad Phurminum, quod vocant, fluentum, ex 
montis cavernis emanans; comportatis eo lapidibus ex Monomachio veteri, 
quod superius ad Acropolim stetit. Dirutus est etiam, quem Julius Cae- 
sar exiruxerat, Aquaeductus, aquas ex via Laodicena ad Acropolim defe- 
rens, ad Balneum aquis supplendum, quod ad montem extruxerat, in 





CHRONOGRAPHIA. L. XIII. 847 


ἄνω εἰς τὸ ὅρος τοῖς λεγομένοις ἀκροπολίταίς τοῖς ἀπομείγασι καὶ 
οἰχήσασιν ἄνω μεϑ' οὗς κατήγαγε Σέλευχος ὃ ἸΠακεδὼν ὃ Nixá- 
τωρ ἐν τῇ πόλει τῇ κτισϑείσῃ ὑπὶ αὐτοῦ ἐν τῷ λεγομένῳ αὐλῶνι" 
οὕστινας καὶ παρεκάλεσεν οἰχεῖν ἅμα αὐτῷ τὴν κάτω πόλιν “4γ»- 


δτιόχειαν τὴν μεγάλην. ἐν ἐχείνῳ δὲ τῷ καιρῷ ἔλαβε τεῖχος καὶ. 


Γίνδαρος καὶ τὸ 2fóragyov καὶ ἄλλαε πολλαὶ κωμοπόλεις τῆς 
Συρίας. | 

Ἐπὶ δὲ τῆς αὐτοῦ βασιλείας οἱ Ἰζάννοι περάσαντες ἦλϑον εἷς 
τὴν Καππαδοχίαν καὶ Κιλικίαν καὶ Συρίαν" καὶ ἐπραίδευσαν καὶ 
το ἀπῆλϑον. ᾿ 

Ὁ δὲ αὐτὸς βασιλεὺς Θεοδόσιος ἐμέρισε τὴν νέαν Ἤπειρον 
ἀπὸ τῆς παλαιᾶς καὶ ἐποίησεν ἐπαρχίαν, δοὺς δίκαιον πόλεως 
xal ἄρχοντα “οὐῤῥαχίῳ πόλει" ὁμοίως δὲ καὶ δευτέραν Παλαιστί- 
γὴν ἐμέρισεν ἀπὸ τῆς πρώτης καὶ ἐποίησεν ἄρχοντα, δοὺς δίχαιον 
.15 μητροπόλεως καὶ ἄρχαντα τῇ λεγομένῃ Σκυϑῶν πόλει. 

'O δὲ αὐτὸς Θεοδόσιος βασιλεὺς ἀπὸ Κωνσταντιγουπόλεως 
ἐξελϑὼν ἐπὶ Ρώμην εἰσῆλϑεν ἐν Θεσσαλονίχῃ πόλει" καὶ τοῦ ὄν-- 
τος μετ᾽ αὐτοῦ στρατιωτικοῦ πλήϑους διὰ μιτᾶτα ταράξαντος τὴν 
πόλιν, ἐστασίασαν καὶ ὕβρισὰν τὸν βασιλέα οἱ Θεσσαλονικχεῖς. 
ϑυχαὶ ϑεωρήσας ἱππικὸν ἐν τῇ αὐτῇ πόλει γέμοντος τοῦ Ἱππικοῦ 
ἐχέλευσε τοξευϑῆναι" καὶ ἀπώλετο πλῆϑος χιλιάδων δεκαπέντε. 
καὶ διὰ τοῦτο ἀγαφαχτήσας xaT αὐτοῦ ᾿μβρόσιος ὃ ἐπίσχοπος 
ἐποίησεν αὐτὸν ὑπὸ χὠλυμω" καὶ ἔμεινεν ἐπὶ πολλὰς ἡμέρας μὴ 


13. Ζοῤῥαχίῳ] “οῤῥαχείῳ Ox. 14. ἄρχοντα] ,,Lego ἐπαρχίαν." 
Ch. 23. ὑποκώλυμα Ox. 


Mum Acropolitarum, qui sedes ibi olim posuerant, reliquique fuerunt ex 
«is, quos Nicator Seleucus, in planiciem deductos, adhortatus est, uti se- 
«les, ubi et ipse ponentes, urbem a se conditam, Antiochiam magnam in- 
«colerent. Eodem tempore Gindarus, Lytargus, plurimaque alia Syriae 
«oppida rusticana moenibus cincta fuerunt. 

Hujus sub imperio 'Tzanni trajicientes, Cappadociam, Ciliciam, Sy- 
Ariamque diripuerunt ; praedaque arrepta, regiones suas repetierunt. 

Idem 'Theodosius Imperator, novam a veteri dirimens Epirum, Pro- 
winciam fecit, Jure Metropolitico et Praefecto urbi Dyrrhachio concessis. 
Similiter etiam Palaestinam secundam a Prima sejungens, Provinciam fe- 
«it; Metropolis jure et Praefecto Scythopoli datis. 

, Theodosius autem Imperator Constantinopoli Romam proficiscens, per 
"Thessalonicam fecit iter: ubi militibus ob' metationes tumultum cientibus, 
populus 'Thessalonicensis, concitata seditione, Imperatorem conviciis impe- 
tebat. Imperator autem, qui tum Circensia spectabat, ad quae frequens 
multitudo convenerat, miltem sagittis populum petere jussit: unde et 
quindecim millia capitum cecideruut. Ob hoc indignatus Ambrosius Epi- 
scopus, Imperatori Exclesia interdixit, neque ingredi eum passus est, per 


ΥἹ 


Β 
O 43 








AS (oARRIS M ML 
ΩΝ εἰς paolo" ; ἕως οὖ aoo erts ὃ ἐπ οπος 
gd; τὸ ἅγιδ γενέ 0099 αὐτὸν ox UM δὲ ιδίεστο αὖ- 
τὸν, τὸν ὦ ἐποιῖ , ox 00 dyo ασδήποῦς do yox tot? παρὰ 
β ἁίως γοομίν 136007 315003 9^ ἀπ sanos 
C «qué «ρῶν 9 , οὕτως 19 φαι τὸ 7€ m id $ 
δὲ αὐτὸς βασι sc καὶ jn jest" gio ἀπὸ τῆς 
igo?" ἢ αρλὶ 7» $096 δίχαι πὐμῶς καὶ ὕ 
ιῆ οὐχ o πιὼν πὶ 
ὶ χευτῷ ἐχε ἐν γιοῦ" 40 
»«o9 ἐν Kov 
o 


xm" 
giu? ? 
9,09 ὧν Ἰνιαυτῶν 
bx δὲ μόλε τέ 
χάδιοσ 1096 «Qyooto" * 

$ gott εἰς κωνστοῦι ο΄ 
2, Po 9 τοῦ ὑτοῦ βα- 1 
lo 





πο 





CuRONOGRAPHIA. L. XIII. 849 


ἀπὸ Ῥώμης τὰ πάντα ἔτη εἰχοσιτρία, ἐάσας ἐν Ῥώμῃ 'Ovogioy 
τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ τὸν μικρότερον. ἦν δὲ περίγοργος καὶ ἐνδρα-- 
wjc. καὶ εὐθέως ἐλϑὼν ἐποίησε βασιλέα τὸν υἱὸν αὐτοῦ Θεο-- 
δόσιον τὸν μιχρὸν ἐν Κωνσταντινουπόλει. 

6 Ὁ δὲ αὐτὸς ᾿Ἡρκάδιος ἐποίησε καὶ ἴδιον ἀριϑμόν, οὗς ἐκάλε- 
σεν ᾿Ἰρχαδιαχούς. ἀῤῥωστήσας δὲ ἐξαίφνης τελευτᾷ, ὧν ἐνιαυ- 
τῶν λα. 


ἹΠετὰ δὲ τὴν βασιλείαν 2oxalov ἐβασίλευσεν ὃ ἀδελφὸς αὖ- V 18. 


τοῦ Ὁνώριος ἐν Ῥώμῃ ἔτη λα΄. ἦν δὲ ὀργίλος καὶ σώφρων. 


τοῦ ἐν ᾿ἡλεξανδρείᾳ τῇ μεγάλῃ. 

Ἐπὶ δὲ τῆς αὐτοῦ βασιλείας ταραχῆς γενομένης δημοτικῆς ἐν 
τῇ Ῥώμῃ μεγάλης, ἀγαναχτήσας ἀπῆλϑεν εἰς Ῥάβενναν πόλιν" 
xal πέμψας ἤγαγεν ᾿λάριχον στρατηλάτην ἀπὸ τῶν Γαλλιῶν μετὰ 
-ποπλήϑους, ἵνα πραιδεύσῃ τὴν Ῥώμην. καὶ ἐλϑὼν ὃ ᾿λάριχος ἐν 
τῇ πόλει παρέϑετο αὑτὸν τῇ πόλει καὶ τοῖς συγχλητιχοῖς τοῖς 
ἐχϑροῖς “Ονωρίου, καί τινα τῶν τῆς πόλεως οὐκ ἔβλαψεν, ἀλλὰ 
δρμήσας εἷς τὸ παλάτιον ἐπῆρε πάντα τὰ τοῦ παλατίου χρήματα Β 
καὶ τὴν ἀδελφὴν “Ονωρίου ἀπὸ πατρὸς Πλακιδίαν, μικρὰν οὖσαν 


14. Delle» Ch., Γαλίων Ox. Sorpd Γαλλιῶν et mox Γαλλίαρ, 
ut P. 90. Α. 16. αὐτὸν Ox. 


mario fratre suo natu minore Romae relicto. Erat autem ( Arcadius] vir 
ingenii acerrimi, et rebus agendis idoneus: qui quamprimum Constantino- 
im reversus fuerat, filium suum, "Theodosium juniorem, imperii socium 
mibi accepit. | 
Idem Arcadius agmen quoque proprium instituit; quod et [frcadia- 
ewm vocavit, In morbum vero incidens, subito mortuus est, aetatis anno 
JEXXI. 


ΗΟ Ν OR IUS 
| IMPERATOR. 


Post Arcadium mortuum Romae imperavit Honorjus annos xxrr. 
ANracundiae hic deditus erat, sed vir sanae mentis. t 
. Hic fanum BSerapidis Solis, quod Alexandriae magnae fuit, occludi 
Sussit. 

Romae vero magna seditione coorta, Imperator in Ravennam urbem 
Endignabundes secessit; accersito ex Gallia Alaricho Duce, cum is 
jus, ad Romam depraedandam. Alarichus autem Romam veniens, Civi- 
ibus et Senatoribus, Honorii hostibus, sese adjunxit; et omnino nihil in 
Xiomanos hostile perpetrans, Imperatoris ipsius in Palatium irrumpit ; uni- 
versoque Thezuro Begio, Imperatoris etiam a Patre sorore, Placidia, 


Ὁ δὲ αὐτὸς βασιλεὺς ἔχλεισε τὸ ἱερὸν τοῦ Σεράπιδος Ἡλίου O 46 





9850 IOANNIS MALALAE CHRONOGR. L. XIIL 


παρϑένον" καὶ πάλιν ἀπῆλϑεν αὐτὸς εἷς τὰς Γαλλίας τυραννή- 
σας. Κωνστάντιος δὲ ἔτι χύμης ὧν μετὰ IMAaplyov, πιστευϑ εἰς 
παρ᾽ αὐτοῦ τὴν κόρην Πλακιδίαν, δυνηϑεὶς ἔλαβεν αὐτήν" καὶ 
φυγὼν τὸν ZfAdpiyoy ἤγαγεν αὐτὴν πρὸς τὸν βασιλέα “Ονώριον. 
καὶ εὐχαριστῶν αὐτῷ ὁ “Ονώριος ἐποίησεν αὐτὸν συγκλητικόν, καὶ 5 
O 47 ἐξέδωκεν αὐτῷ τὴν Πλακιδίαν εἷς γυναῖχα, καὶ ἐποίησεν αὐτὸν 
βασιλέα ἐν Ῥώμῃ" ἐξ ἧς ἔσχεν υἱὸν ὃ αὐτὸς Κωνστάντιος, ὃν 
ἐκάλεσε Βαλεντινιανόν. καὶ ἅμα Κωνσταντίῳ γενόμενος ὃ Ὃνώ- 
ριος ἐπὶ τῆς αὐτοῦ βασιλείας ἀνεῖλε τοὺς τέσσαρας τυράννους 
ΟἼτταλον καὶ Σεβαστιανὸν καὶ ἤάξιμον xal Κώνσταν τοὺς συγ- 10 
κλητικούς, οἵτινες ἀντῆραν αὐτῷ ὑπονοθεύσαντες τὸν δῆμον. 
μετὰ δὲ τὸ φονευϑῆναι αὐτοὺς καὶ τὰς οὐσίας αὐτῶν δημευϑῆναι 
ἐάσας τὸν Κωνστάντιον ἐν τῇ Ῥώμῃ βασιλεύειν ἦλϑεν ὃ αὐτὸς 
Ὅνώριος ἐν Κωνσταντινουπόλει βασιλεύων μετὰ Θεοδοσίου τοῦ 
μικροῦ. 15 
Ὁ δὲ Κωνστάντιος, βασιλεὺς Ῥώμης, τελευτῷ ἰδίῳ ϑανάτῳ 
ἐπὶ τῆς βασιλείας καὶ ζωῆς 'Ovoglov* καὶ τυραννήσας συγκλητι- 
κός τις ὀνόματι Ἰωάννης, τῶν ἄλλων συγκλητικῶν συμποιησαμέ- 
voy μετ᾽ αὐτοῦ, βασιλεύει ἐν τῇ Ῥώμῃ. καὶ γνοὺς τοῦτο ὃ “Ονώ- 
O 48 ριος ἐμάνη" καὶ νόσῳ βληϑεὶς ὑδρωπιάσας τελευτᾷ, ὧν ἐνιαυ- 20 


τῶν μβ΄. 


90. ὑδροπιάσας Ox., ὑδρωπιάσας Ch. 

virguncula, secum abreptis, in Galliam reversus est, tyrannidem usque 

itans. Constantius autem quidam Comes, qui Alarichum secutus, Pla- 
cidiam virginem sibi concreditam habuit; arrepta occasione, Alarichum 
effugit, eamque Honorio Imperatori reducem dedit. Cujus facti in gra- 
tiam, Honorius Constantium ad Senatoriam dignitatem provexit: quin δὲ 
Placidia ei in uxorem data, in imperii etiam consortium eum admisit. 
Constantio ex Placidia natus est filius, nomine Valentinianus. Honoritfs 
itaque, Constantio in regni societatem adscito, quatuor rebelles illos Se- 
natores, Attalum, Sebastianum, Maximum et Constantem, qui plebem in 

artes suas allicientes, Imperatori negotium facesserunt, e medio sustulit ; 
bonis eorum publicatis. Honorius autem, imperio Occidentis Constantio 
tradito, ipse Constantinopolim contendens, 'Theodosio Juniori sese Imperii 
socium adjunxit, 

Contigit autem, vivente adhuc et regnante Honorio, Constantium Ro- 
manum Imperatorem e vivis excedere: post quem, Joannes quidam Sena- 
tor, tyrannidem arripiens, S«enatorum reliquorum ope fretus, Imperium 
Occidentis invasit, Quo audito, Honorius in furorem actus est; et ex 
aqua intercute laborans, mortuus est aetatis anno ΧΙ. 











AOTDTrOZX IA 9 45 
BAZIAEIAZ 68EOA40ZIOT NERTEPOT 
ἙΩΣ ΤΗΣ ΒΑΣΙΔΕΙΑ͂Σ ΛΈΟΝΤΟΣ TOT ΜΙΚΡΟΥ͂. 


Mao δὲ τὴν βασιλείαν “Ονωρίου ἐβασίλευσε μόνος ὃ ϑειότατος A 
Θεοδύσιος ὃ νέος, ὃ υἱὸς ᾿ἀρχαδίου βασιλέως, ἀδελφοῦ Ὁνωρίου, 
ἐπὶ τῆς ὑπατείας Στελίχωνος καὶ ᾿Αβριλιανοῦ, ὑπὸ τοῦ ἰδίου πα- — ' 
πρὸς στεφϑείς" ἐβασίλευσε δὲ τὰ πάντα ἔτη ν' καὶ μῆνας ζ΄. O 50 
5 ὅστις ἔχαιρε τῷ Πρασίνῳ μέρει καὶ ἀντεποιεῖτο αὐτῶν κατὰ nó- 
Au». ἐν δὲ Κωνσταντινουπόλει μετήγαγεν αὐτούς, ϑεωροῦντας 
σερῴην tic τὰ δεξιὰ αὐτοῦ μέρη, καὶ ἐποίησεν αὐτοὺς ϑεωρεῖν εἷς 
πὰ ἀριστερὰ βάϑρα᾽ καὶ τοὺς τῆς πεδατούρας στρὰτιώτας τοὺς 
δεατέναντι τοῦ καϑίσματος ϑεωροῦντας μετέστησεν ἐπὶ τὸ Βένετον 
ο μεέρος" καὶ τὰ βάϑρα ἔδωκε τοῖς τοῦ Πρασίνου μέρους, ἔχοντα 
βεεσόστυλα ἕξ, εἰρηκὼς τῷ ἐπάρχῳ Κύρῳ ὅτι Οὖς φιλῶ κατέ. B 


Inscr. ΛΔέωντος Ox. 8. ᾿Δβριλιανοῦ Ox., Αὐρημανοῦ Chron. 
p. 306. D. 


LIBER XIV. 


b)DE TEMPORIBUS THEODOSII JUNIORIS USQUE 
AD IMPERIUM LEONIS JUNIORIS. 


Pas Honorium imperavit solus divinissimus "Theodosius Junior; qui 8 
petre Arcadio, Honorii fratre, Imperator renunciatus fuerat, Stilicone et 
Aureliano Coss, Imperium vero tenuit annos L et menses vir. Factioni 
hic Prasinae studebat; cujus etiam partes egit ubique per imperium. 
Constantinopoli vero Prasinos, qui a dextra ejus sedentes antea specta- 
bant Ludos, gradus a sinistra deinceps occupare jussit: militesque Peda- 
twae, qui ex adverso sellae Imperatoriae spectabant, ad Venetam par- 
tem transtulit. Prasinis autem Gradus dedit, sex habentes Mesostylia; 
Cyro Praefecto subindicans, velle se, quos charos sibi habuit, e regione 














852 IOANNIS MALALAE 


γαντί uóv ϑέλω ϑεωρεῖν. καὶ ἔκραξαν ἐν Κωνσταντινουπόλει oi 
ἐχ τοῦ Πρασίνου μέρους τῷ αὐτῷ βασιλεῖ, Τὰ ἴδια τοῖς ἰδίοις. 
καὶ ἔπεμψεν αὐτοῖς μανδᾶτα διὰ τοῦ πρωτοχούρσορος, λέγων 
ὅτι Ἐγὼ ὡς τιμῶν ὑμᾶς εἰς τὰ ἀριστερὰ τοῦ καϑίσματος, ἔνϑα 
ϑεωρῶ, μετέστησα ὑμᾶς" καὶ εὐφήμησαν αὐτόν. καὶ ἐκέλευσε 5 
O 51 κατὰ πόλιν εἷς τὰ ἀριστερὰ τῶν ἀρχόντων ϑεωρεῖν τοὺς Πρασί-- 
γους. | 
Ἐβασίλευσε δὲ παιδίον" ὅτε δὲ προέκοψε τῇ ἡλικίᾳ 0 αὐτὸς 
Θεοδόσιος βασιλεύς, ἀνεγίνωσκεν ἔσω εἷς τὸ παλάτιον ἐν τῇ ζωῇ 
τοῦ αὐτοῦ πατρὸς ᾿ἀρχαδίου. καὶ μετὰ τὴν τελευτὴν τοῦ πατρὸς 10 
αὐτοῦ συνανεγίνωσκεν αὐτῷ ἄλλᾳς νεώτερος εὐφυέστατος Óvó- 
C ματι Παυλῖνος, υἱὸς κόμητος δομεστίχων. μετὰ δὲ τὴν τελευτὴν 
τοῦ αὐτοῦ πατρὸς ἀνδρωϑεὶς Θεοδύσιος ὃ βασιλεὺς ἐζήτει λαβεῖν 
γυναῖχα εἷς γάμον" καὶ ὦχλει τῇ αὐτοῦ ἀδελφῇ Πουλχερίᾳ τῇ 
δεσποίνῃ, οὔσῃ παρϑένῳ, ἥτις ὡς φιλοῦσα τὸν ἰδιον αὐτῆς ἀδελ-- 15 
φὸν οὐχ ἕλατο γαμηϑῆναί τινε" καὶ δὴ περιεργασαμένη περὶ 
παρϑένων πολλῶν χορασίων, ϑυγατέρων πατρικίων ἢ ἐξ αἵματος 
βασιλικοῦ, εἶπεν τῷ αὐτῷ Θεοδοσίῳ βασιλεῖ, ἀδελφῷ αὐτῆς, 
V 90 συνδιάγουσα αὐτῷ ἐν τῷ παλατίῳ. καὶ εἶπεν αὐτῇ ὃ αὐτὸς βα- 
σιλεὺς Θεοδόσιος ὅτι ᾿Εγὼ ϑέλω, εἰ εὕρῃς μοι νεωτέραν εὔμορφον 90 
πάνυ, ἵνα τοιοῦτον κάλλος μὴ ἔχῃ γυνὴ εἷς Κωνσταντινούπολιν, 
εἴτε ἐξ αἵματός ἐστι βασιλικοῦ εἴτε ἐξ αἵματός ἐστι συγχλητικοῦ 
16. οὐκ Ox. 18. εἶπεν] εἰπὼν Ox. Male haec contraxit Chron. 


Pasch. p. 311. A. 20. εὕρῃς) εὕρεις Ox., ἐγὼ ϑέλω εὑρεῖν ma- 
lec P eye] eve ; à 


sul eos spectare, "lum vero qui Prasinae Factionis erant Constantino 
litani Imperstori inclamsbant: Suum cuique. "'Theodosius autem, misso 
Protocursore eos monuit; se, in honorem eorum, M rinistram sellae suae, 
unde spectabat ipse, transtulisse eos. "Tum vero '"Waustis acclamationibus 
eum celebrarunt. Edixit etiam Imperator, ubique per imperium, uti Pra- 
sini ad sinistram Praefectorum sedentes, Ludos spectarent. 

Imperator autem renunciatus est, dum puer admodum erat: adole- 
scentior autem factus, in Palatio literis imbutus est, patre Arcadio adhuc 
vivente. Patris autem post obitum, in literis. percipiendis socius οἱ ad- 
junctus est juvenis quidam nobilis, nomine Paulinus, Comitis Domestico- 
rum filius. "Theodosius autem Imperator, cum jam in virum adolevisset, 
uxorem ducere in animo habuit: atque eo nomine Pulcheriam Augustam, 
sororem suam, saepiuscule interpellaverat; quae virgo licet esset, fratrem 
ἐσσὶ adeo herom sibi habuit, ut a nuptiis ipsa sbstinuerit. Pulcheria 

ue inquirendis quaecunque ex Regio, vel Patricio sanguine prognatae 
dnt, [rrinibus sedulam navans operam, ad Theodosium Imperatorem 
fratrem suum, qui cum in Palatio convixit, de illis referebat. Theo- 
dosus, ,,Tu modo, inquit, εἰ conciliare mihi possis teneram virginem, 
formaque talem, qualem Constantinopolis praeterea nullam datura est, 





CHRONOGRAPHIA. L. XIV. 853 


πρώτου. εἰ δὲ μή ἔστι καλὴ εἷς ὑπερβολήν, o) χρείαν ἔχω, οὔτε 


ἀξιωματιχὴν οὔτε ἐκ βασιλικοῦ αἵματος οὔτε πλοῦτον, ἀλλὰ Ο 52 


xai εἴ τινος δή ποτέ ἔστι ϑυγάτηρ, μόνον παρϑένον καὶ εὐπρεπε- 
στάτην πάνυ, ταύτην λαμβάνω. | xol ἀκηκοῶσα ταῦτα ἡ δέσποινα 


z5lloviytola πανταχοῦ ἔπεμψε περιεργαζομένη" καὶ Παυλῖνος δὲ 


περιέτρεχεν, ἀρέσαι αὐτῷ. 


Ἔν δὲ τῷ μεταξὺ συνέβη ἐλϑεῖν ἐν Κωνσταντινουπόλει μετὰ B 
τῶν ἰδίων συγγενῶν κόρην εὐπρεπῆ, ἐλλόγιμον, Ἑλλαδικήν, ὃνό- 
ματι “41ϑηναΐδα, τὴν καὶ Εὐδοκίαν μετακληϑεῖσαν, ϑυγατέρα γε- 


I «ὑνομένην “Ἰεοντίου τοῦ φιλοσόφου ᾿4ϑηναίου εὐπορωτάτου ἥτις 


“41ϑηναῖς 9 καὶ Εὐδοκία ἠναγκάσθη καταλαβεῖν τὴν βασιλεύου-- 
σαν πόλιν πρὸς τὴν ἰδίαν αὐτῆς ϑείαν διὰ τὴν αἰτίαν ταύτην. 
ὃ φιλόσοφος “«Πεόντιος ὃ αὐτῆς πατὴρ ἔχων υἱοὺς τελείους δύο, 
μέλλων τελευτᾶν διέϑετο, τάξας ἐν τῇ ἑαυτοῦ διαϑήχῃ τοὺς δύο 


-JH& αὐτοῦ υἱοὺς κληρονόμους πάσης τῆς ὑπ᾽ αὐτοῦ καταλιμπανομένης 


περιουσίας Οὐαλέριον καὶ Γέσιον, εἰρηκὼς ἐν τῇ αὐτοῦ διαϑήκῃ, 
“4ϑηναΐδι τῇ ποϑεινοτάτῃ μου γνησίᾳ ϑυγατρὶ δοϑῆναι βούλομαι C 
γομίσματα ἑκατὸν καὶ μόνην" ἀρκεῖ γὰρ αὐτῇ ἡ αὐτῆς τύχη 7j 


ὑπερέχουσα πᾶσαν γυναικείαν τύχην. καὶ ἐτελεύτησεν ὃ αὐτὸς Ο 58 
ΞΘ Ζεόντιος ὃ φιλόσοφος ἐν ᾿ϑήναις. μετὰ οὖν τὴν αὐτοῦ ἀποβίω-- 


σιν ἐδυσώπει ἡ αὐτὴ “«41ϑηναῖς ἡ καὶ Εὐδοχία τοὺς ἰδίους ἀδελ-- 
φούς, ὡς μείζονας, προσπίπτουσα αὐτοῖς καὶ αἰτοῦσα μὴ προσχεῖν 


τῇ αὐτῇ διαϑήχῃ, ἀλλὰ κατὰ τὸ τρίτον μέρος μερίσασϑαι pe? 


Regiis illam vel Patriciis claram natalibus, hanc volo. Αἱ si forma non 
sit absolutissima, Regio licet sit, an Patricio prognata sanguine, dives- 
que, non moror ista, Quinimo, quacunque tandem stirpe edita sit, virgo 
modo sit, omnibusque pulchritudinis palmam praeripiat, illam expeto.'* Hi 
&autem Pulcheria, emissis ubique nunciis, hujusmodi virginem sollicite an- 
quisivit. Paulinus etiam, uti ei hac ex parte gratificaretur, undique cur- 
sitabat. 


Contigit interim Constantinopolim cum cognatis suis advenire Vir- 
ginem quandam Graecanicam, forma singulari et doctrina praestantem, 
cui nomen Áthenaís; (quae et postea Eudocia vocata est) Leontii, Phi- 
losophi Atheniensis, viri ditissimi filiam. Haec Imperatricem urbem pe- 
tere, amitae suae visendae gratia coacta est, hac ex causa. Leontius 
Philosophus, ejus pater, filios duos adultos habuit, Valerium et Gesium. 
Hos moriturus testamento instituit ex asse haeredes: ,,Athenaidi autem, 
(in Testamento scripsit) filiae meae desideratissimae C. Numismata tan- 
tum dari volo: sufficit enim illi Fortuna sua, qua universum sexum suum 
antecellit.* Atque ita Leontius Philosophus Athenis decessit: post cujus 
obitum Athenais, quae et Eudocia, fratres suos, utpote natu majores, pe- 
dibus illorum provoluta, supplex rogavit, uti Testamenti illius rationem 
non adeo habentes, Paternae Haeroeditatis partem tertiam sibi assignarent. 

Ioannes Malalas. 23 








854 IOANNIS MALALAE 


αὐτῶν τὰ πατρῷα, λέγουσα μηδὲν ἡμαρτηκέναι, ὡς καὶ ὑμεῖς oi- 
δατε, πρὸς τὸν ἴδιον ὑμῶν πατέρα" καὶ οὐκ ὀἶδα διὰ τί ἄπορόν 
με κατέλιπε μέλλων τελευτᾶν καὶ εὐπορίας τύχην μετὰ τὴν αὐτοῦ 
νέχρωσιν ἐχαρίσατο. οἱ δὲ αὐτῆς ἀδελφοὶ ἔμειναν ἀπειϑεῖς, καὶ 
“Ὁ p ὀργισϑέντες ἐδίωξαν αὐτὴν καὶ ἐκ τοῦ πατρῴου αὐτῆς οἴκου, ἔνϑα 5 
συνέμενεν αὐτοῖς. καὶ ἐδέξατο αὐτὴν ἡ ἀδελφὴ τῆς γενομένης 
αὐτῆς μητρός, ὡς ὄρφανήν, καὶ ὡς παρϑένον ἐφύλαξεν αὐτήν. 
ἥντινα λαβοῦσα ἀνῆλθεν ἐν Κωνσταντινουπόλει πρὸς τὴν ἄλλην 
ἀδελφὴν τοῦ αὐτῆς πατρὸς καὶ ϑείαν αὐτῆς. καὶ λαβοῦσαι αὖ- 
O 54 τὴν ποιῆσαι ἀξίωσιν κατὰ τῶν αὑτῆς ἀδελφῶν παρεσκεύασαν 10 
αὐτὴν προσελϑεῖν τῇ εὐσεβεστάτῃ δεσποίνῃ Πουλχερίᾳ, ἀδελφῇ 
Θεοδοσίου βασιλέως. καὶ δὴ προσελϑοῦσα ἐδίδαξεν ὡς βιαζομένη 
παρὰ τῶν ἰδίων αὐτῆς ἀδελφῶν, διαλεγομένη ἐλλογίμως. καὶ ἑω- 
ρακυῖα αὐτὴν ἣ αὐτὴ Πουλχερία εὐπρεπῆ καὶ ἐλλόγιμον, ἐπηρώ- 
E τησε τὰς αὐτῆς ϑείας εἰ ἐστὶ παρϑένος. καὶ ἐδιδάχϑη παρ᾽ αὖ- 15 
τῶν ὅτι παρϑένος ἐστὶν ἁγνὴ φυλαχϑεῖσα ὑπὸ τοῦ αὐτῆς πατρός, 
φιλοαόφου γεναμένου ἐν Ἑλλάδι, καὶ διὰ λόγων πολλῶν φιλοσο- 
φίας ἀναχϑεῖσα. καὶ κελεύσασα αὐτὴν ἅμα ταῖς αὐταῖς ϑείαις 
διὰ κουβικουλαρίων φυλαχϑῆναι καὶ περιμεῖναι," λαβοῦσα, φησί, 
τὴν δέησιν παρ᾽ αὐτῆς εἰσῆλϑε πρὸς τὸν ἴδιον αὐτῆς ἀδελφὸν τὸν 90 
βασιλέα Θεοδόσιον καὶ εἶπεν αὐτῷ ὅτε Hogov νεωτέραν πάνυ 
V 21 εὔμορφον, καϑαρίαν, εὔστολον, ἐλλόγιμον, “Ἑλλαδικήν, παρ- 
2. ἴδιον ὑμῶν κοινὸν ἡμῶν Chron, 8. εὐπορίας τύχην] καὶ 
εὐπορίας τυχεῖν Chron. 18. xelevcaca Ch., κελεύσαρ Ox. 
íbid. αὐταῖς αὐτῆς Chron. 
» enim, inquit, in communem nostrum Parentem nihil commisi, uti 
vos probe nostis: nec satis scio, qua tandem causa adductus, moriturus 
ater, nulla mihi vobiscum concessa Patrimonii sorte, prospera me mea 
rui Fortuna, post se mortuum juberet. Αἱ fratres fà sententia persti- 
terunt; iratique etiam ex aedibus paternis, ubi cum eis convixerat, eje- 
cerunt, Itaque accepit illam sibi matertera ejus; atque, ceu parentibus 
orbam et virginem, tutata est. Constantinopolim deinde adduxit, ad co- 
aliam, virginis amitam patris ejus sororem. Hae vero, causa il- 
lius suscepta, ad Pulcheriam Augustam, "Theodosii Imperatoris sororem 
pientissimam, fratres suos [de bonis paternis] postulaturam, adduci cura- 
verunt. Illa vero ad Pulcheriam adducta, oratione disertissima ex t, 
quo pacto a fratribus suis injuriose habita fuerit. Videnf autem Pulche- 
ria Athenaidem, forma tali et eruditione praeditam, cognatas ejus inter- 
rogavit, virgo esset, necne? Dicebant hae, virginem esse intactam, ἃ pa- 
tre suo Philosopho Graeco custoditam, et Philosophiae praeceptis abunde 
satis imbutam. —Cognatis itaque ejus, una cum virgine, Cobiculariorum 
sub cura ibidem manere jussis, Pulcheria acceptum ab ea Libellum su 
plicem ad "Theodosium fratrem deferebat; cui etiam dixit: ,,Inveni ti 


virginem Graecanicam, Philosophi cujusdam filiam, teneram et formosis- 





CHRONOGRAPHIA. L. XIV. $55 


ϑένον, ϑυγατέρα φιλοσόφου. ὃ δὲ dxojaac, ὡς νεώτερος, ἀνή.- 

φϑη" καὶ μεταστειλάμενος τὸν συμπράχτορα αὐτοῦ καὶ φίλον 
Παυλῖνον ἤτησε τὴν ἑαυτοῦ ἀδελφὴν ὡς ἐπὶ ἄλλῳ τινὶ dloaya- 
γεῖν τὴν ᾿ϑηναΐδα τὴν καὶ Εὐδοχίαν ἐν τῷ αὑτῆς κουβικλείῳ, 





δ ἵνα διὰ τοῦ βήλον ϑεάσηται αὐτὴν ἅμα Παυλίνῳ. καὶ εἰσήχϑη" O 55. 


καὶ ἑωραχὼς αὐτὴν ἠράσϑη αὐτῆς, καὶ Παυλίνου δὲ ϑαυμάσα»ν-- 

τος αὐτήν. καὶ χρατήσας αὐτὴν καὶ χριστιανὴν ποιήσας, ἦν 

γὰρ Ἕλλην, καὶ μετονομάσας αὐτὴν Εὐδοκίαν, ἔλαβεν αὐτὴν εἰς 

γυναῖχα, ποιήσας αὐτῇ βασιλικοὺς γάμους. καὶ ἔσχεν ἐξ αὐτῆς 
* Οϑυγατέρα ὀνόματι Εὐδοξίαν. 

“Ἀκούσαντες δὲ οἱ τῆς ““ὐγούστας Εὐδοκίας ἀδελφοὶ ὅτε βα- p 
σιλεύει, προσέφυγον ἐν τῇ Ἑλλάδι φοβηϑέντες" xoà πέμψασα 
ἤνεγκεν αὐτοὺς ἐκ τῆς πόλεως “1ϑηνῶν ὑπὸ λόγον ἐν Κωνσταν- 
τινουπόλει, καὶ ἐποίησεν αὐτοὺς ἀξιωματικούς, προαγαγόντος αὖ-- 

JE «τοὺς τοῦ βασιλέως τὸν μὲν λεγόμενον Γέσιον ἔπαρχον πραιτω- 
ρίων τοῦ Ἰλλυριῶν ἔϑνους, τὸν δὲ Οὐαλέριον μάγισερον, εἰρη- 
κυίας αὐτοῖς τῆς αὐτῆς βασιλίσσης Εὐδοκίας, ἀδελφῆς αὐτῶν, 
ὅτε El μὴ ὑμεῖς κακῶς ἐχρήσασϑέ μοι, οὐκ ἠναγκαζόμην ἐλϑεῖν 
καὶ βασιλεῦσαι. τὴν οὖν ἐκ τῆς γενέσεώς μου βασιλείαν ὑμεῖς 


"EID μοι ἐχαρίσασϑε" ἣ γὰρ ἐμὴ ἀγαϑὴ τύχη ἐποίησεν ὑμᾶς ἀτυχεῖς Ο 56 


εἷς ἐμέ, οὐχὶ ἡ ὑμετέρα πρὸς ἐμὲ γνώμη. 
'O δὲ βασιλεὺς Θεοδόσιος καὶ Παυλῖνον, ὡς φίλον αὐτοῖ 


11. Immo “ὐγούστηρ. 16. ᾿λλυρίων Ox. 20. ἀευχεῖς 1 ἀπει- 
ϑεῖς Chron. V. P. antecedentem v. 4. -— 


simam intactam, egregie ornatam et eruditione praestantem. Quo au- 
dito, Imperator, uti Juvenis, exarsit: accersito itaque socio suo et amico 
Paulino, Pulcheriam sororem rogavit, uti per speciem alicujus negotii, 
Athenaidem ín suum ipsius cubiculum introduceret, unde ipse eam, cum 
Paulino, per velum spectaret. Introductam itaque virginem, Paulino qui- 
dem eam admirante, Imperator anxie deperibat: Christianam itaque eam 
ubi fécisset, (Pagana enim fuerat) nomine in Eudociam mutato, in uxo- 
rem habuit; nuptiis etiam Regiis, illius in honorem, celebratis. Filiam 
vero ex 68 suscepit, nomine Kudoxiam. 

At vero fratres Eudociae Imperatricis ubi sororem suam re in- 
tellexissent meta perculsi, in Helladem profugerunt: Quo Eudocia, Cau- 
tione Indemnitatis data, Constantinopolim ex Athenis accersitos, summos 
ibi sd honores provexit. Gesium enim Imperator Praefectum Praetorio 

entis Illyricae, Valerium vero Magistrum constituit; dicente fratribus suis 
Kadocia Imperatrice, ,, Quod nisi vos male me tractassetis, ego non Con- 
stantinopolim petere, indeque Imperatrix fierl coacta fuissem. Regnum 
itaque, quod extra nascendi sortem mihi obtigit, vos dedistis: quod enim 
votis meis non aequiores stetistis, illud non malo vestro in me animo, sed 
bonae meae Fortunae acceptum refero.*' 

Imperator autem 'Theodosius Paulinum, ut amicum, convictorem et 


| $56 .. IOANNIS MALALAE 


xal μεσάσαντα τῷ γάμῳ καὶ συναριστοῦντα αὐτοῖς, ἐποίησε διὰ 
πάσης ἀξίας ἐλϑεῖν" καὶ μετὰ ταῦτα προηγάγετο αὐτὸν μάγι- 
στρον" καὶ ηὐξήϑη. ὡς ἔχων δὲ παῤῥησίαν πρὸς τὸν βασιλέα 
Θεοδόσιον, ὡς παράνυμφος, καὶ πρὸς τὴν “ὔἤγουσταν Εὐδοκχίαν 
εἰσήει συχνῶς ὃ αὐτὸς Παυλῖνος, ὡς μάγιστρος. δ 
᾿ς Ὁ δὲ αὐτὸς Θεοδόσιος βασιλεὺς ἔπεμψεν ἐν τῇ Ῥιύμῃ A- 
σπαρα τὸν πατρίκιον μετὰ δυνάμεως πολλῆς στρατοῦ κα- 
D τὰ Ἰωάννου τοῦ τυράννου. καὶ ἐνίχησε τὸν αὐτὸν Ἰωάννην ὁ 
"4onoap, καὶ ἐξέβαλεν αὐτὸν τῆς βασιλείας Ῥώμης, καὶ ἐφόνευσεν 
αὐτόν. καὶ ἐποίησεν ὃ βασιλεὺς Θεοδόσιος βασιλέα ἐν τῇ Ῥώμῃ 10 
Βαλεντινιανὸν τὸν μικρόν, τὸν υἱὸν Πλακιδίας τῆς μεγάλης xol 
Κωνσταντίου βασιλέως, τὸν ἴδιον αὐτοῦ συγγενέα. καὶ ἐχδίδω- 
σιν αὐτῷ τὴν ἑαυτοῦ ϑυγατέρα, ἣν εἶχεν ἀπὸ Εὐδοκίας “4ὐγού- 
στας, ϑυγατρὸς τοῦ φιλοσόφου, ὀνόματι: Εὐδοξίαν. ἀφ᾽ ἧς 
ἔσχεν ὃ αὐτὸς Βαλεντινιανὸξ ϑυγατέρας δύο Εὐδοχίαν καὶ 15 
ἢΠλακχιδίαν. 
Συνέβη δὲ μετὰ χρόνον ἐν τῷ προϊέναι τὸν βασιλέα Θεοδό-- 
σιον εἷς τὴν ἐκκλησίαν ἐν τοῖς ἁγίοις ϑεοφανίοις τὸν μάγιστρον 
O 57 Παυλῖνον ἀηδισϑέντα ἐκ τοῦ ποδὸς ἀπρόϊτον μεῖναι καὶ éx- 
E χουσσεῦσαι. προσήνεγχε δὲ τῷ αὐτῷ Θεοδοσίῳ βασιλεῖ πένης 90 
τις μῆλον Φρυγιατικὸν παμμέγεϑες πολὺ εἰς πᾶσαν ὑπερβολήν. 
καὶ ἐξενίσϑη ὃ βασιλεὺς καὶ πᾶσα ἡ σύγχλητος αὐτοῦ" xal εὐὖ- 
ϑέως ὃ βασιλεύς, δεδωκὼς τῷ προσαγαγόντι τὸ μῆλον νομίσμα-" 


4. Avyovoras Ox. Sic οἱ p. seq. 21. παμμεγεϑὲς Ox. 


nuptiarum conciliatorem, per omnes honorum gradus ad dignitates eve- 
xit; deinde etiam Magistri dignitate insignivit. Sic honoribus auctus est 
Paulinos; qui cum plurimum potuerit spud Imperatorem, ut qui Para- 
nymphus ejus fuerit, saepiuscule etiam, ut qui Magister erat, ad Impera- 
tricem Eudociam intromissus est. 

Imperator autem Theodosius Asparem quendam, virum Patricium, 
cum exercitu magno Romam versus emisit, contra Joannem illum rebel- 
lem. Hunc itaque Aspar bello superavit, regnoque Romano deturbatum, 
neci tradidit, Romanus vero Imperator ἃ 'Theodosio renunciatus est Va- 
lentinianus Junior, consanguineus ejus, Constantii Imperatoris et Placi- 
diae magnae filius: cui etiam in uxorem dedit filiam Eudoxiam, quam ex 
Eudocia Augusta, Philosophi filia susceperat. Kx ea vero filias duas ha- 
buit Valentinianus, Eudociam et Placidiam. 

Accidit autem post temporis, cum Imperator 'Theodosius in Sanctis 
Theophaniis ad Ecclesiam exiret, Paulinum Magistrum domi manere; 
seger enim ex pede decumbens, morbum excusavit. Obtulit interim pau- 
per quidam "Theodosio pomum Phrygium, praegrande illud et inufitatae 
magnitudinis; Imperatore ipso Proceribusque ejus omnibus magnitudine 
illius stupescentibus. Imperator autem, datis ei qui obtulerat cL nummis, 





CHRONOGRAPHIA. L. XIV. $57 


τὰ ἑκατὸν πεντήχοντα, ἔπεμψεν αὐτὸ τῇ “ὀγούστῃ Εὐδοκίᾳ καὶ 


ἡ “ὔγουστα ἔπεμψεν αὐτὸ Παυλίνῳ μαγίστρῳ, ὡς φίλῳ τοῦ fa- 
σιλέως" ὃ δὲ μάγιστρος Παυλῖνος, ἀγνοῶν ὅτι ὃ βασιλεὺς ἔπεμ- 
sev αὐτὸ τῇ ““ἐἰγούστῃ, λαβὼν ἔπεμψεν αὐτὸ τῷ βασιλεῖ Θεοδο-- 
Salo, ὡς εἰσέρχεται εἰς τὸ παλάτιον. καὶ δεξάμενος αὐτὸ ὃ βα- 
σιλεὺς ἐγνώρισεν αὐτὸ καὶ ἀπέκρυψεν αὐτό" χαὶ καλέσας τὴν 
«ὔγουσταν ἐπηρώτησεν αὐτήν, λέγων, Ποῦ dor: τὸ μῆλον ὃ 
ἔπεμψά σοι; ἡ δὲ εἶπεν ὅτι ἔφαγον αὐτό. καὶ ὥρκωσεν αὐτὴν 
κατὰ τῆς αὐτοῦ σωτηρίας εἰ ἔφαγεν αὐτὸ 7j τινε αὐτὸ ἔπεμψε. 
ΦΟχαὶ ἐπωμόσατο ὅτι Οὐδενὶ αὐτὸ ἔπεμψα, ἀλλ᾽ ὅτε αὐτὴ αὐτὸ 
ἔφαγε, καὶ ἐκέλευσεν ὃ βασιλεὺς ἐνεχϑῆναι τὸ μῆλον, καὶ ἔδειξεν 
αὐτῇ αὐτό. καὶ ἠγανάκτησε xaY αὐτῆς, ὑπονοήσας ὅτι ὡς 
ἐρῶσα τῷ αὐτῷ Παυλίνῳ ἔπεμψεν αὐτῷ τὸ μῆλον καὶ ἠρνήσα- 
τὸ. καὶ διὰ τοῦτο ἀνεῖλε τὸν αὐτὸν Παυλῖνον ὃ βασιλεὺς Θεο-- 


Ζ οὐδύσιος᾽ καὶ λυπηϑεῖσα ἡ «ὔγουστα Εὐδοκία, ὡς ὑβρισϑεῖσα, B 


ἐγνώσϑη γὰρ πανταχοῦ ὅτι δὲ αὐτὴν ἐσφάγη ὃ Παυλῖνος " ἦν 
γὰρ πάνυ εἴμορφος νεώτερος" ἠτήσατο δὲ ἡ Αὔγουστα τὸν βα- 
σιλέα Θεοδόσιον τοῦ κατελθεῖν εἰς τοὺς ἁγίους τόπους εἰς εὐ- 
χήν" καὶ παρέσχεν αὐτῇ. καὶ κατῆλϑεν ἀπὸ Κωνσταντινουπό- 
ΞΒ λέως ἐπὶ Ἱεροσόλυμα εὔξασϑαι" καὶ ἔκτισεν ἐν Ἱεροσολύμοις 
πολλά, καὶ τὸ τεῖχος ἀνενέωσε τῆς Ἱερουσαλήμ, εἰποῦσα ὅτι Zi 
ἐμὲ εἶπε Δαβὶδ 0 προφήτης ὅτι καὶ ἐν τῇ εὐδοχίᾳ σου οἴχοδο- 


- 4, αὐτὸ Ch., Chron., αὐτῷ Ox. 13. τῷ αὐτῷ Παυλίνῳ] τοῦ 
αὐτοῦ Παυλίνου Ch. 17. ,.,»δὲ redundat; nec habetur in Chr. 
Alex'* Ch. — 92. Δαβίδ] Psalm. L. 20. 


pomum Eudociae Augustae dono misit: quo eodem ipsa Paulinum Magi- 
xum, ceu Imperatoris amicum, donavit. Paulinus vero Magister, igno- 
rans illud Imperatorem jam antea Augustae dedisse, Imperatori 'Theodo- 
sio, cum Palatium jntraret, remisit  Acceptum vero munus lmperator 
agnoscit, et secreto apud se servat: vocatamque deinde Augnstam inter- 
rogat: ,, Ubi est pomum. inquiens, quod tibi misi? Comedi; inquit Illa.** 
Adjuravit illam "Theodosius per salutem suam uti diceret, an malum illud 
edisset ipsa, an vero alteri dono misisset. Juravit illa comedisse se, nec 
lllud alicui dedisse. 'Tum vero Imperator pomum adferri jussit, allatum- 
que Augustae ostendit; simulque ei irascitur, suspicatus eam Peulino, ceu 
Àmasio suo, pomum misisse, ideoque factum negasse. Paulinuin itaque 
Imperator de medio sustulit: quod factum Imperatoris, tanquam in se in- 
Juriosum, indigne tulit Augusta Eudocia: cujus ob causam Paulinum pe- 
risse, (Juvenis enim erat formosss) in omnium erat ore. Augusta ita- 
que Theodosium Imperatorem exoratum habuit, uti sibi liceret loca s:n- 
cta adire, orationis ergo: facultateque impetrata, Eudocia inde ex Con- 
stantinopoli Hierosolymám perrexit, orandi causa: Ubi quamplurimis ex- 
tructis aedificiis, moenia quoque urbis instauravit. Dicebat enim hoc vo- 
luisse Davidem Prophetam, in istis: In bona voluntate tua, Dominc, aedi- 


V 29 








$58 |. IOANNIS MALALAE 


μηϑήσεται τὰ τείχη Ἱερουσαλήμ, κύριε. καὶ μείνασα. ἐκεῖ καὶ 

-κτίσασω ἑαυτῇ μνῆμα βασιλικὸν ἐτελεύτησε, xal ἐτέϑη ἐν Ἵεροσο-- 

λύμοις. ἂν δὲ τῷ μέλλειν αὐτὴν τελευτᾶν ἐπωμόσατο μὴ συν- 
C εἰδέναι τῇ κατηγορίᾳ τῆς ἕνεκεν Παυλίνου. 

Ὁ δὲ βασιλεὺς Θεοδόσιος ἦν ἐλλόγιμος, παρὰ παντὸς 1005 
δήμου φιλούμενος καὶ τῆς συγκλήτου. ἐπὶ δὲ τῆς βασιλείας αὖ-- 
τοῦ καὶ Βαλεντινιανοῦ ἐπεστράτευσε κατὰ Ῥώμης καὶ κατὰ 
Ἰωνσταντινουπόλεως ᾿ΑἈττιλᾶς, ἐκ τοῦ γένους τῶν Γηπέδων, 
πλῆϑος ἔχων μυριάδων πολλῶν, δηλώσας διὰ Γύτϑου ἑνὸς 
πρεσβευτοῦ τῷ Βαλεντινιανῷ, βασιλεῖ Ῥώμης, ᾿Ἐχέλευσέ σοι δι᾽ 10 

O 59 ἐμοῦ ὃ δεσπότης μου καὶ δεσπότης σου ᾿Αττιλᾶς ἵνα εὗτρε- 

πίσῃς αὐτῷ τὸ παλάτιόν σου. ὁμοίως δὲ καὶ Θεοδοσίῳ βασιλεῖ 

D τὰ αὐτὰ ἐν Κωνσταντινουπόλει ἐδήλωσε δι᾽ ἑνὸς Γότϑου πρεσ- 

^. βευτοῦ. καὶ ἀκηχοὼς ᾿Ἀέτιος ὃ πρῶτος συγκλητικὸς Ῥώμης 
τὴν ὑπερβάλλουσαν τόλμαν τῆς ἀπονενοημένης ἀποκρίσεως ᾿4ττι- 15 

λᾶ, ἀπῆλθε πρὸς ᾿Ἡλάριχον πρὸς τοὺς Γάλλους, ὄντα ἐχϑρὸν 

“Ῥωμαίων, καὶ προετρέψατο αὐτὸν καὶ ἤνεγκεν αὐτὸν ἅμα αὐτῷ 

κατὰ irr ἐπολέμησε γὰρ πόλεις πολλὰς τῆς Ρώμης. καὶ 

ἐξαίφνης ἐπιῤῥίψαντες αὐτῷ, ὡς ἐστὶν ἀπληκεύων πλησίον τοῦ 
“Δανουβίονυ ποταμοῦ, ἔκοψαν αὐτῶν χιλιάδας πολλάς. εἷς 0620 

τὴν συμβολὴν πληγὴν λαβὼν ὃ ᾿«λάριχος ἀπὸ σαγίτας ἐτελεύτη- 


8. μὴ συνειδέναι τῇ κατηγορίᾳ τῆς ἕνεκεν Παυλίνου ,,Locus mu- 
tilus: forte legendum τῇ vel αὐτῆς aut etiam supplendum, τῇ γε- 
ψομένῃ xar αὐτῆς ἕνεκεν llaviivov, uti isa leguntur in Chr. 
Alex.* Ch. 8. Γηπαίδων) Per s scripsi, ut vol. I. 124. D. 
II. 64. C. 20. αὐτῶν) αὐτοῦ Chron. Pasch. p. 318. A. 


Jficabuntur muri Hierusalem. Tbi autem sede posita, Mausolaeum sibi re- 
gium extruxit: et naturae cedens, ibidem sepulta est. Moritura autem 
juravit, se extra crimen esse, de quo Paulini causa accusata fuerat. 

. . Erat autem Theodosius Imperator doctrina insigniter instructus, po- 
puloque suo universo Senatuique summe charus.  Éo autem et Valen- 
finiano Imperantibus, Attilas quidam, Gepidum ex genere oriundus, con- 
tra Romam et Constantinopolim etiam, exercitum myriadum multarum se- 
cum duxit. Hic, per Legatum suum Gothum, Valentiniano, Romae im 
ranti, edixit: Imperat tibi per me Dominus meus et Dominus tuus, Attilas, 
uti Palatium tuum sibi paratum «fficias. Eadem plane verba "Theodosio 
etiam Imperatori, Constantinopoli denuncianda, Legato cuidam Gotho de- 
mandavit Caeterum Aétius, princeps Senatus Romani, ubi hanc tam in- 
s.ni mandati Attilae audaciam intolerandam audisset, profectus in Gal- 
liam, ad Alerichum, Romanorum hostem, in belli societatem adversus At- 
Glam, qui plurimas Romani Imperii urbes vastaverst, hortando adduxit. 
Hi itaque, Junctis copiis, Attilam ex improvi.o, ad Danubium castra po- 
DuMem, adorti, millia multa de exercitu ejus exciderunt. Alarichus aw- 





* 


CHRONOGRAPHIA. L. XIV. 859 


σεν. ὡσαύτως δὲ xal ὃ ᾿Ἵττιλᾶς ἐτελεύτησε xavagopü αἵματος 
διὰ τῶν ῥινῶν ἐνεχϑείσῃ νυκτός, μετὰ Οὔννας παλλακίδος αὐτοῦ 


καϑεύδων᾽" ἥτις κόρη καὶ ὑπενοήϑη ὅτι αὐτὴ αὐτὸν ἀνεῖλεε πε- O 60 


Ql οὗ πολέμου συνεγράψατο ὃ σοφώτατος Πρίσκος ὃ Θρᾷξ. ἕτε- 

5 go. δὲ συνεγράψαντο ὅτι "Δέτιος ὁ πατρίκιος τὸν σπαϑάριον ad- 

τοῦ ὑπενόϑευσε, καὶ αὐτὸς κεντήσας ἀνεῖλεν αὐτόν" καὶ ὑπέστρε- 
spe ἐν Ρώμῃ ὁ πατρίχιος "“έτιος νικήσας. 

Ὁ δὲ βασιλεὺς Θεοδόσιος ἐν τοῖς αὐτοῖς χρόνοις ἔκτισε τὴν 


μεγάλην ἐχχλησίαν ἐν ᾿Δλεξανδρείᾳ" ἥτις λέγεται ἕως τοῦ νῦν V 93 


307 Θεοδοσίου. ἐφίλει γὰρ Κύριλλον τὸν ἐπίσκοπον LfAiav- 
δρείας. 
Kar ἐκεῖνον δὲ τὸν καιρὸν παῤῥησίαν λαβόντες ὑπὸ τοῦ ἔπι-- 
, € 3 -— Ὗ , 2 , c 
σχύπου οἱ «λεξανδρεῖς ἔχαυσαν φρυγάνοις αὐϑεντήσαντες Ὕπα- 
τίαν τὴν περιβόητον φιλόσοφον, περὶ ἧς μεγάλα ἐφέρετο" ἦν 


32 504 παλαιὰ γυνή. ἐν δὲ τῇ αὐτοῦ βασιλείᾳ ἔπαϑεν ὑπὸ ϑεομη- 


γίας ἡ Κρήτη νῆσος, ἥτις εἶχεν ἐν μέσῳ ϑαλάσσης ὑπαρχούσας 


πόλεις ἑκατόν, καϑὼς περὶ τῆς αὐτῆς νήσου ἐξέϑετο ὃ σοφώτατος Ο 61 


Εὐριπίδης. ἔπαϑε δὲ καὶ πᾶσα T περίχωρος αὐτῆς. ἔπεσε δὲ 
ἐν τῇ αὐτῇ Κρήτῃ τὸ δημόσιον τῆς μητρυπόλεως Τορτύνης τὸ 


ΞΕ χτισϑὲν ὑπὸ τοῦ Καίσαρος Ἰουλίου, ἔχον ἰδιάζοντα ϑόλα iff, 


καὶ ἐν ἑχάστῳ μηνὶ μία διοίκησις ϑύλων παρεῖχεν. ἦν δὲ τὸ 


4. ἐνεχϑείσῃ Ch., ἐνεχϑεῖσα Ox. 18. γὙπατείαν Ox. 18. Ev- 
ριπίδης) Cretensium fabulae verba Κρήτης ἑκατομπτολιέθρου respi- 
cit. Quod notare poterat Bentleius p. 23. 43. 


lem, in congressu ipso, ictu sagittae vulneratus interiit. Similiter quoque 
Áuilas, cum Hunna pellice concumbens, sanguinis fluxu, ex naribus per 
Doctem prorumpente, mortuus est, a pellice ista, uti vulgo credebatur, e 
medio sublatus. De hoc bello scripsit sapientissimus Priscus Thrax. Alii 
autem tradiderunt, Attlae spatharium, ab Aétio Patricio corruptum, Do- 
mMinum suum confodisse; atque ita Aétium, victoria potitum, Komam re- 


lisdem temporibus Theodosius Ecclesiam magnam Alexandriae extru- 
Kit; quae Theodosii usque adhuc vocatur Ecclesia: Cyrillum enim, Epis- 
Copum Alexandrinum, summo prosecutus est amore. . 
Circa eadem haec tempora Alexandrini, Episcopo suo freti, licen- 
tiam quidvis agendi sibi sumentes, Hypatiam, matronam grandaevam, Phi- 
losopham insignem, omniumque ore celebratissimam, vivam cremiis com- ἢ 
busserunt. Hujus etiam sub imperio divinam iram passa est Creta insula, 
Quae centum in medio mari positas urbes habuit; uti de hac olim insula 
fecinit sapientissimus Euripides. Sed et quodcunque ei in circuitu terra- 
Yum adjacebat, conquassatum est; corruente quoque eodem tempore Bai- 
meo Publico, quod Cretensibus in Gortyna Metropoli extruxerat Julius 
Caesar. Balnei hojus unicum licet esset. aedificium, duodecim tamen Tho- 





860 JOANNIS MALALAE 


δημόσιον τέλειον, ὑπὸ δὲ ἑνὸς καμινίου μόνου τὰ δώδεκα 904a 
ὑπεχαίοντο" καὶ ἦν ἰδεῖν ξένον ϑέαμα. καὶ ἀνήγειρεν ἕξ αὐτῶν 
ὃ βασιλεὺς Θεοδόσιος, ὃ ἐστι δύο σχήματα τοῦ δημοσίου, ϑερι- 
γοῦ καὶ χειμερινοῦ, τῶν κτητόρων τῆς αὐτῆς πόλεως αἰτησάντων 
αὐτόν. παρέσχε δὲ καὶ λόγῳ κτισμάτων ὑπὲρ τῆς πόλεως καὶ 5 
χώρας πολλά. 

"Ἔκτισε δὲ καὶ ἐν ᾿Αντιοχείᾳ τῇ μεγάλῃ βασιλικὴν διάφωτον 
μεγάλην, πάνυ εὐπρεπῆ, κατέναντι οὖσαν τῶν λεγομένων ϑλων, 
ἥντινα οἱ "Ἀντιοχεῖς καλοῦσι τὴν ZfvavoMov, διότι ᾿Ανατόλιος 


C στρατηλάτης ἐπέστη τῷ κτίσματι, λαβὼν τὰ χρήματα ἀπὸ τοῦ 10 


Ο 62 


βασιλέως, ὅτε ἐγένετο παρ αὐτοῦ στρατηλάτης ἀνατολῆς" διὰ 
τοῦτο καὶ ὅτε ἐπλήρωσε τὸ αὐτὸ ἔργον τῆς βασιλικῆς, ἐπέγραψεν 
ἐν αὐτῇ διὰ χρυσέου μουσαρίου ταῦτα" Ἔργον Θεοδοσίου βα- 
σιλέως" ὥσπερ ἄξιον. ἐπάνω δὲ ἦσαν βασιλεῖς δύο Θεοδόσιος 
καὶ ὃ συγγενὴς αὐτοῦ Βαλεντινιανὸς ὃ ἐν Ρώμῃ βασιλεύων. — 015 
δὲ αὐτὸς Θεοδόσιος ἐγρύσωσε καὶ τῆς 4αφνητικῆς πόρτας δύο 
ϑύρας τὰς χαλκᾶς καϑ᾽ ὁμοιότητα ἧς ἐχρύσωσε πόρτας ἐν Κων- 
σταντινουπόλει, ἥτις καλεῖται ἕως ἄρτι 7j χρυσέα πόρτα" ὁμοίως 
δὲ καὶ ἐν ᾿“Αντιοχείᾳ τῇ μεγάλῃ καλεῖται ἕως τῆς νῦν ἡ χρυσέα 
πόρτα, χρυσωϑεῖσα διὰ Νυμφιδιανοῦ ὑπατιχοῦ. ἐν ᾧ χρόνῳ 20 
ἀπηγγέλϑη ὃ ϑάνατος Βαλεντινιανοῦ βασιλέως Ῥώμης, oqaytv- 
τος ὑπὸ αξίμου συγκλητικοῦ καὶ κρατήσαντος καὶ βασιλεί- 
σαντος ἐν Ῥώμη. | 


los distinctos, ad singulorum mensium usum destinatos singulos, unica ta- 
men fornace (mirum spectatu) universos calefactos, intra se continebat. 
Horum vero 'Tholorum sex, in utriusque lavationis, hybernse scilicet et 
aestivae usum, petentibus civitatis ejusdem primoribus, reaedificavit 'Theo- 
dosius Imperator. Plurima etiam eidem urbi insulaeque resarciendae 
ultro largitus est. ' 


Extruxit etiam Imperator Antiochiae magnase Basilicam, e regione 
loci Athlorum vocati, ingentem illam et splendidissimam praelucidamque: 
quam et Antiocheni Anatolii Basilicam vocant.  Anatolius enim, Magi- 
ster militum Orientis ab Imperatore constitutus, acceptis ab eo pecuniis, 
aedificium hoc urgebat operi praepositus: cui etiam ad exitum perducto, 
inscribi curavit, (nec immerito ) artificio musivario inaurato; Opus 'Theo- 
dosii Imperatoris. Desuper autem collocabantur Imperatores ambo, 'Theo- 
dosius, e£ cognatus ejus, Valentinianus, qui Romae regnavit. ldem Theo- 
dosius Daphbneticae Portae valuas aereas auro superinduxit, ad instar 
ejus, quae Constantinopoli ab ipso deaurata, /urca adhuc Porta vocatur: 
quo nomine etiam appellatur haec Antiochena, ad hunc usque diem, quam 
&uro etiam obduxit, curante hoc ei Nymphidiano, viro Consulari: quo 
tempore etiam nuncium allatum fuit, Maximum Senatorem, occiso rege 
Velentüniano, Occidentis imperium invasisse. 





CHRONOGRAPHIA. L. XIV. $61 


δὲ αὐτὸς Θεοδόσιος βασιλεὺς ἐποίησε κακῶς "Ἀντιόχῳ τῷ 
σίτῳ καὶ πατρικίῳ, δυναμένῳ ἐν τῷ παλατίῳ καὶ κρατή- 
τῶν πραγμάτων. ἦν γὰρ καὶ ἀναϑρεψάμενος τὸν αὐτὸν 
7:0» ἐν τῇ ζωῇ τοῦ αὐτοῦ πατρός, ὡς κουβικουλάριος καὶ 
v ἀπὸ τοῦ αὐτοῦ πατρὸς “ρχαδίου τὴν πολιτείαν Ῥω-- 

καὶ ἔμεινε μετὰ τὸ πληρῶσαι αὐτόν, ὡς πατρίκιος κα- 
τῶν τοῦ αὐτοῦ Θεοδοσίου. καὶ ἀγανακτήσας xav αὐτοῦ 


σεν αὐτὸν xal κουρεύσας ἐποίησε παπᾶν τῆς μεγάλης ἐκ- Ο 68 
€ ωνσταντινουπόλεωυς, ποιήσας διάταξιν μὴ εἰσέρχε-- R 


c ἀξίας συγκλητικῶν ἢ πατρικίων τοὺς εὐνούχους καυβικου-- 
c μετὰ τὸ πλήρωμα τῆς αὐτῶν στρατείας, τοῦτ᾽ ἐστὶ τοὺς 
᾿αιποσέτων παλατίου. καὶ ἐτελεύτα ὃ αὐτὸς ᾿Αντίοχος, ὧν 
τερος. 


δὲ αὐτὸς βασιλεὺς προεβάλετο ἔπαρχον πραιτωρίων καὶ 


»ν πόλεως τὸν πατρίκιον Κῦρον, τὸν φιλόσοφον, ἄνδρα V 94 


e» 3 *» 

arov ἐν πᾶσι. καὶ ἦρξεν ἔχων τὰς δύο ἀρχὰς ἔτη τέσσα- 
ροϊὼν εἷς τὴν καροῦχαν τοῦ ἐπάρχου τῆς πόλεως xal φρον--: 
γῶν χτισμάτων καὶ ἀνανεώσας πᾶσαν Κωνσταντινούπολιν᾽ 
᾿ καϑαριώτατος. περὶ οὗ ἔχραξαν oí Βυζάντιοι εἷς τὸ ἱπ-- 
—- & € : “- LÀ 

Tücuv τὴν ἡμέραν ϑεωροῦντος Θεοδοσίου ταῦτα. — Kw»- 
δ M “ 2 . 3 " ’ » 

vog ἕκτισε, Κῦρος ἀνενέωσεν᾽" αὑτὸν ἐπὶ τόπον, “«4ὔγουστε. 
δὲ ἐκπλαγεὶς ἀπεφϑέγξατο, Οὐκ ἀρέσκει μοι τύχη πολλὰ 


perator autem 'Theodosius Antiochum Praepositum, virum Patri- 
jui in Palatio plurinum potuit, et omnia pro arbitrio suo ibi dis- 
pessime tractavit. Hic enim, Cubicularius cum fuerit, "Theodo- 
. Patre ejus adhuc vivente enutriendum, ipsumque adeo Imperium 
trandum acceperat. Quin et Patricia fretus dignitate, in 'Theo- 
jam adultum, licentiam suam exercere non desiit. Imperator vero 
eo minime ferens, bona ejus publicavit, comaque detonsa, ma- 
cclesiae Constantinopolitanae clericum fecit. Quin et Legem quo- 
it, qua cautum est, nequis in posterum ex Cubiculariis I£unuchis, 
litiam hanc exactam iu Praepositum Palatii factus, ad Senatoriam 
riciam dignitatem eveheretur. At vero Antiochus paulo post mo- 
enio confectus. 


perator autem Praetorio Urbique Praefectum constituit Cyrum 
1m, virum Philosophum et in omnibus solertissimum: qui et mu- 
rumque per quadriennium integrum obivit; carrucaque vectus 
toria, aedificioruun per urbem omnium curam suscepit; ipsamque 
'onstantinopolim omnem de integro renovavit: decoris enim erat 
ssimus. ltaque etiam de eo Byzantini, per totam diem acclaman- 
ta in Circo extulerunt: Constantinus cxiruxit, Cyrus instauravit: 
tore ipso Ludos interim spectante. Αἱ vero Cyrus, super his at- 
sententiam istam protulit: Displicet Fortuna nimis blanda.  lmpe- 


O 64 


-862 IOANNIS MALALAE 


γελῶσα. καὶ ἐχύλεσεν ὃ βασιλεύς, ὅτι ἔκραξαν περὶ Κύρου καὶ 
μετὰ Κωνσταντίνου αὐτὸν ἔκραξαν, ὡς ἀνανεώσαντα τὴν πόλιν" 
καὶ κατεσχευάσϑη λοιπὸν καὶ ἐπλάκη ὡς Ἕλλην ὃ αὐτὸς Κῦρος, 

Β καὶ ἐδημεύϑη παυϑεὶς τῆς ἀρχῆς. καὶ προσφυγὼν ἐγένετο καὶ 
αὐτὸς παπᾶς, καὶ ἐπέμφϑη εἰς τὴν Φρυγίαν, ἐπίσκοπος γενάμε- 5 
voc εἷς τὸ λεγόμενον Κοτυάειον. ἦσαν γὰρ οἱ αὐτοὶ Κοτυαεῖς 
πολῖται φονεύσαντες ἐπισκόπους τέσσαρας" τὸ δὲ Κοτυάειον nó- 
Aug ἐστὶ τῆς Φρυγίας ἐπαρχίας Σαλουταρίας. καὶ κατέλαβε τὴν 
Κοτυαέων πόλιν ἐπίσχοπος ὧν ὃ αὐτὸς Κῦρος πρὸ τῶν ἁγίων 
γενεϑλίων. γνόντες δὲ οἱ τῆς πόλεως xÀgouxoi καὶ πολῖται OTi HL: 
ὡς Ἕλληνα ἔπεμψεν αὐτὸν ὃ βασιλεύς, ἵνα ἀποθάνῃ, ἐν τοῖς 
ἁχίοις γενεϑλίοις ἐξαίφνης οὖν ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ ἔχραξαν αὐτῷ προσ- 
ομιλῆσαι, καὶ ἀναγχασϑεὶς ἀνῆλϑεν δμιλῆῦσωαι" καὶ μετὰ τοῦ 

O 65 δοῦναε εἰρήνην προσωμίλησεν οὕτως. ᾿Αδελφοί, ἡ γέννησις τοῦ 

C ϑεοῦ καὶ σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ σιωπῇ τιμάσϑω, ὅτι 3 
ἀχοῇ μόνῃ συνελήφϑη ἐν τῇ ἁγίᾳ παρϑένῳ λόγῳ. αὐτῷ ἡ δόξα 
εἷς τοὺς αἰῶνας" ἀμήν. καὶ εὐφημηϑεὶς κατῆλϑε, καὶ ἔμεινεν 
ἐχεῖ ἕως ϑανάτου. καὶ προηγάγετο ἔπαρχον ᾿Αντίοχον τὸν Χού- 
ζωνα, τὸν ἔγγονον ᾿Αντιόχου τοῦ Χούζωνος τοῦ μεγάλου, ὃς na— 
ρέσχεν ἐν ᾿Αντιοχείᾳ τῇ μεγάλῃ προσϑήχκην χρημάτων εἰς τὸ ἷπ- 20 
πικὸν xal τὰ Ὀλύμπια καὶ τὸν Παϊουμᾶν. καὶ μεῖ αὐτὸν 


6. Χοτιαεῖξ Ox, 18. τοῦ] τὸ Chron. p. 318. C. 16. συνελή- 

φϑὴη iv τῇ ἁγίᾳ παρθένῳ loyp] Lego, ióyog, sive potius, ὁ 1ο- 

yog. Chr. Alex. habet, συνελήφϑη s. t. a. παρθένῳ' λόγος γὰρ 
αὐτῷ ἡ δόξα etc.'* Ch. 


rator autem iratus ad haec, Cyrumque, urbis Instauratorem, pari accla- 
mantium plausu cum Constantino celebrari dedignatus; eum, tanguam 
Graecum hominem, religionis postulavit: et honoribus omnibus exutum, 
bonis etiam publicatis, ipsum asylum petentem comprehendit, clericum- 
que fieri coégit. In Phrygiam deinde Episcopus, ad Cotyaeum, Phry- 
ise Salutaris urbem, missus est: cujus urbis incolae quatuor jamjam 
piscopos suos e medio sustulerant. Instabant tum Sancti Natales, cum 
Cyrus Episcopus Cotyaeum advenit. Clerus autem, populusque Cotyaeen- 
sis, probe scientes Cyrum Episcopum eo ab Imperatore missum ideo, uti 
tanquam Graecus homo interficeretur, ipso Genethliorum die derepente 
omnes in Ecclesia voce alta exclamsantes, concionem ab eo fieri petive- 
runt. QCoactus itaque: ab eis, in Concionem ascendit: et pacem prius po- 
Pulo precatus, hujusmodi ad eos Concionem habuit. Fratres, Natales 
|, et Salvatoris nostri Jesu Christi, par est, uti silentio recolantur ; eo 
quod, auditu solo, in Sancta Virgine, conceptum est Verbum. Cui sit 
loria, in saecula saeculorum, Amen. Omnium deinde plausibus acceptus, 
escendit; ibique ad mortem usque remansit. Praefectus autem coustita- 
tus est Antiochus Chuzon, magni Antiochi Chuzonis, qui Ántiochenis im 
actarium pecunias dedit, sumptibus in Circensia , Olympia, οἱ Majumae 





CHRONOGRAPHIA. L. XIV. 868 


προήχϑη ἔπαρχος Ῥουφῖνος ὃ συγγενὴς τοῦ αὐτοῦ βασιλέως" 
καὶ ἐφονεύϑη, ὡς μελετήσας τυραννίδα. 
'O δὲ αὐτὸς βασιλεὺς Θεοδόσιος ἐφίλεε ἔρωτι Χρυσάφιον 
τὸν κουβικουλάριον, τὸν λεγόμενον Ζτομμᾶν, ὡς πάνυ εὐπρεπῇ D 
δ ὄντα" καὶ παρεῖχεν αὐτῷ πολλὰ ὅσα ἂν ἠτήσατο αὐτόν, καὶ 
εἶχε παῤῥησίαν πρὸς αὐτόν, καὶ κατῆρχε πάντων τῶν πραγμάτων 
καὶ ἥρπαζε πάντα" ἦν γὰρ πάτρων καὶ προστάτης τῶν Πρα- 
σίνων. os 
Ἐπὶ δὲ τῆς αὐτοῦ βασιλείας ἔπαϑεν ὑπὸ ϑεομηνίας Νικομή- 

Q jua, μητρόπολις τῆς Βιϑυνίας, τὸ πέμπτον αὐτῆς πάϑος ἑσπέ- O 66 
ρας βαϑείας καὶ ἀπώλετο elc γῆν καὶ εἷς ϑάλασσαν καταποντι- 
σϑεῖσα. καὶ πολλὰ ἔκτισεν ἐχεῖ καὶ τὰ δημόσια καὶ τοὺς ἐμβό- - 
λους καὶ τὸν λιμένα χαὶ τὰ ϑεώρια καὶ τὸ μαρτύριον τοῦ ἁγίου 

“ἀνϑίμου καὶ πάσας τὰς ἐκχλησίας αὐτῆς. 

Ξ- "Eni δὲ τῆς βασιλείας αὐτοῦ παρέλαβον οἱ 'Toovoo: λῃσταρ- E 
«χοῦντες Σελεύκειαν τῆς Συρίας μηνὶ περιτίῳ, ἐπὶ τῆς ὑπατείας 
τοῦ αὐτοῦ Θεοδοσίου καὶ Pouoglóov* καὶ ἐπραίδευσαν καὶ ἔστρε- 
ψαν τὴν χώραν ἐλθόντες διὰ τῶν δρέων" καὶ πάντα λαβόντες * 
ὑπέστρεψαν εἷς τὴν Ἰσαυρίαν. 

TX) Ἐπὶ δὲ τῆς αὐτοῦ βασιλείας ἔπαϑεν ὑπὸ ϑεομηνίας πρώτοις 
ΜΚωνσταντινούπολις ὑπὸ σεισμοῦ μηνὶ luvovagío xg ἐν νυκτὶ V 96 
ἀπὸ τῶν λεγομένων Τρῳφαδησίων ἐμβόλων ἕως τοῦ χαλκοῦ τετρα- 


91. Ἰαννουαρίῳ Ox. — 92. Τρφαδησίων Chron. p. 318. D, Τροα- 
δησίων Ox. ibid. ἐμβόλων cum eodem Ch., συμβόλων Ox. 


festum faciendis, nepos. Post hunc Imperator Praefectum constituit Rufi- 
Bum, cognatum suum: qui imperium sibi arripere tentans, interfectus est. 

Adamavit autem T heodcsius Chrysaphium quendam, Cubicularium, 
cognomento Ztummam: egregia enim forma praeditus erat, Huic plurima 
largitus est, nihilque ei non indulsit: tantumque apud Imperatorem po- 
tuit, ut cujusque bona arripiens sibi, pro arbitrio suo omnia agitaret. 
Prasinae quoque Factionis Patrocinium susceperat. | 

Hujus sub imperio Nicomedis, Bithyniae Metropolis, quintam coele- 
stis irae vicissitudinem perpessa est nocte intempesta, eversa funditus ef 
mari obruta. Plurima itaque ibi extruxit, Balnea, Porticus, Portum, 
"Theoria: Sancti item Anthimi Martyrium caeterasque Exclesias omnes 
denuo excitavit. 

. Eodem lmperante ab Isauria praedones, per montes viam capessen- 
tes, Beleaciam Syriae vi occupatam spoliarunt; regioneque tota devasta- 
ta, abreptisque omnibus, Isauriam suam repetierunt. Factum hoc Fe- 
bruario mense, 'Theodosio ipso et Romorido Coss. 

Hujus sub imperio Constantinopolis divinam iram primum experta 
est, Januarii xxvi, nocturno tempore; a 'Troadensibus, quas vocant, Por- 
ticibus, adusque 'Tetrapylum aereum terrae tremoribus concussa. lmpe- 


864 IOANNIS MALALAE 


πύλου. ὅστις βασιλεὺς ἐλιτάνευσε μετὰ τῆς συγχλήτου xal τοῦ 
ὄχλου καὶ τοῦ κλήρου ἀνυπόδητος ἐπὶ ἡμέρας πολλάς. 
Ἐν αὐτῷ δὲ τῷ χρόνῳ ἦλϑε πολεμῶν Ῥωμαίοις Βλάσσης, βα- 
O 67 σιλεὺς Περσῶν" καὶ γνοὺς ὃ βασιλεὺς Ρωμαίων ἐποίησε στρατη- 
λάτην ἀνατολῆς τὸν πατρίκιον Προχόπιον καὶ ἔπεμψεν αὐτὸν με- 5 
τὰ ἐξπεδίτου πολεμῆσαι. μέλλοντος δὲ αὐτοῦ συμβάλλειν ἐδή- 
λωσεν αὐτῷ ὃ βασιλεὺς Περσῶν ὅτι Εἰ ἔχει τὸ ἐξπέδιτόν σου ὅλον 
ἄνδρα δυνάμενον μονομαχῆσαι καὶ νικῆσαι ἕνα Πέρσην προβαλ- 
B λόμενον παρ᾽ ἐμοῦ, εὐθέως ποιῶ τὰ πάκτα τῆς εἰρήνης ἐπὶ ἔτη v 
καὶ τὰ ἐξ ἔϑους παρεχόμενα δῶρα. καὶ τούτων δοξάντων ngoc- 1 «O 
βάλετο ὃ βασιλεὺς Περσῶν ἐκ τοῦ τάγματος τῶν λεγομένων 
ἀϑανάτων Πέρσην ὀνόματι ἀρδαζάνην, oi δὲ Ῥωμαῖοι soft 
ὁδόν τινα Γότϑον, κόμητα φοιδεράτων. καὶ ἐξῆλϑον οἱ δύο ἔφιπ- 
O 68 ποι καὶ ἔνοπλοι. ὃ δὲ ᾿Αρεόβινδος ἐβάσταζε καὶ σωχάρην κατὰ 
τὸ Γοτϑικὸν ἔϑος. πρῶτος δὲ ὃ Πέρσης ὥρμησε μετὰ τοῦ xov- 38.5 
O 69 τοῦ’ καὶ πλαγιάσας ὃ ᾿Αρεόβινδος ἐπὶ τὸ δεξιὸν αὑτοῦ μέρος 
ἐσόχκευσεν αὐτόν, καὶ κατενεγχὼν ἐκ τοῦ ἵππου ἔσφαξε. καὶ 
λοιπὸν ὃ βασιλεὺς Περσῶν ἐποίησε πάχτα εἰρήνης" καὶ ἀνελϑὼν 
μετὰ τὴν νίχην ὃ αὐτὸς ᾿Αρεόβινδος ἐν Κωνσταντινουπόλει σὺν 
C τῷ στρατηλάτῃ Προκοπίῳ καὶ εὐχαριστηϑεὶς παρὰ τοῦ βασιλέως PO 
προήχϑη ὕπατος. 
'O αὐτὸς δὲ βασιλεὺς ἐποίησεν ἐπαρχίαν, ἀπομερίσας ἀπὸ 
15. κόντου Οχ. j 


rator itaque, cum Senatu populoque et clero universo, nudus pedes, pet 
dies multos Deum precibus propitiatus est. 

Circa idem tempus, Persarum Rex Blasses adversus Romanos arma. 
movit. Quo eudito, Imperator Procopium Patricium, magistrum militum. 
Orientis constitatum, contra Persam cum exercitu misit. Cumque jam 
praelium initurus erat, Rex Persarum illi denunciavit his verbis: ,,8& 
modo per totum exercitum tuum inveniri pessit, qui Persam, quen Ego 
ia certamen daturus sum, praelio singulari devicerit, Ego protinus pacis 
con itiones in annos L vobis daturus sum et pro more munera ** Som 
que de hoc utrinque conventum fuisset, Persa ex suis quendam produxit, 
nomine Ardazanem, ex cohorte quam vocant immortalium; cu) Romsn& 
opposuerunt Areobindum quendam Gotbum, comitem Foederatorum. Hj 
itaque duo armati, et equis insidentes, egressi sunt: Areobindo, pro more 
gentis suae, socarem ferente. Prior autem Persa Gothum conto petit: 
cujus ictum Areobindus, corpore dextrorsum obliquato, declinans, ipsum 
lequeo implicavit, ex equoque deturbatum, interfecit. Tum vero Rer 
Persarum pacis conditiones dedit. Areobindus autem, post partam victo- 
riam, Constantinopolim rediens cum Procopio Militum magistro, qualem 
promeruit ab Imperatore gratiam reportavit, ad Consularem dignitatem 
provectus. 

Idem Imperator Lyciam ἃ Lycaonia dirimens, Provinciam fecit; da- 





CHRONOGRAPHIA. L. XIV. 865 


τῆς “Ἰυκαονίας, ἥντινα ἐχάλεσε «Δυχίαν, δοὺς δίκαιον μητροπό- 
Asoc xal ἄρχοντα τῇ λεγομένῃ πόλεε ἸΠύρᾳ τῆς αὐτῆς “υκίας, 
ἔνϑα ἐστὶ ϑεοῦ μυστήριον πῦρ αὐτόματον. ὁμοίως δὲ ὁ αὐτὸς 
βασιλεὺς καὶ Συρίαν δευτέραν ἀπομερίσας ἀπὸ τῆς πρώτης ἐπαρ-- 
5χίας, δοὺς δίκαιον μητροπόλεως καὶ ἄρχοντα τῇ “Απαμείᾳ τῇ 
πόλει, καὶ Κιλικίαν δευτέραν ἀπομερίσας ἀπὸ τῆς πρώτης ἐποίη- 
σεν ἐπαρχίαν, δοὺς δίχαιον μητροπόλεως καὶ ἄρχοντα ᾿Αναζάρ-- 
βῳ τῇ πόλει. ἐποίησε δὲ καὶ ἄλλην ἐπαρχίαν, ἀπομερίσας ἀπὸ 
τῆς Βιϑυνίας, ἥντινα ἐκάλεσεν Ὁνωριάδα εἷς ὄνομα τοῦ αὖ- D 
»τοῦ ϑείου Ὃνωρίου, δοὺς δίκαιον μητροπόλεως καὶ ἄρχοντα 

Ἡρακλείᾳ, πόλει τῆς Πόντου. : 
Ἐπὶ δὲ τῆς βασιλείας αὐτοῦ ἀκμὴν Νεστόριος ἤχμαζεν" ὅστις 








ἐπίσχοπος μετὰ ταῦτα ἐγένετο Κωνσταντινουπόλεως " καὶ ταρα- OQ 70 


χῆς γενομένης ἐν τῷ ὁμιλεῖν αὐτόν, ἠἡναγκάσϑη ὃ αὐτὸς Θεοδό-- 
» σιος προσκαλέσασϑαι τὴν σύνοδον τῶν ou ἐπισκόπων ἐν Ἐφέσῳ 
κατὰ τοῦ αὐτοῦ Νεστορίου xal καϑελεῖν αὐτὸν ἀπὸ τῆς ἐπισχο-- 
πῆς. ἡγεῖτο δὲ τῆς συνόδου Κύριλλος ὃ ἐπίσχοπος χἄλεξαν.- 
δρείας τῆς μεγάλης. ᾿ 
"Ev αὐτῷ δὲ τῷ καιρῷ ἐν τῇ Ῥώμῃ διάγουσα ἥ δέσποινα Εὐ- 
^ δοξία, γενομένη χήρα, γυνὴ Βαλεντινιανοῦ βασιλέως, ϑυγάτηρ E 
δὲ Θεοδοσίου βασιλέως καὶ Εὐδοκίας, λυπουμένη κατὰ IMaluov 
τοῦ τυράννου τοῦ φονεύσαντος τὸν ἄνδρα αὐτῆς καὶ βασιλεύ- 
σαντος, προετρέψατο δὲ Ζινζίριχον τὸν Οὐάνδαλον, τὸν ῥῆγα 
τῆς ΔΑ φρικῆς, ἐλϑεῖν κατὰ IMa&(uov, βασιλέως τῆς Ρώμης. ὅστις 


9. Μύρᾳ] τὰ Μύρα vocat ipse p. 36. C. 21. λυπουμένη Ch. 
! — Δλυκπουμένης Ox. 23. ,,0à omnino redundat.** Ch, ᾿ 


tis Praefecto et Metropolis jure Myrae, urbi Lyciae: ubi et divinum est 
Miraculum, ignis sponte e terra erumpentis. ldem etiam Syriam secun- 
dam a prima sejungens, in Provinciam fecit; Apamiae Praefecto et jure 
Metropolitico conoessis. Ciliciam praeterea secundam a prima dirimens, 
Provinciam fecit; urbe Anazarbo, Metropolitico jure et Praefecto dona- 
ta. Bithyniae quoque partem abscindens, Provinciam fecit; quam, a pa- 
trui ngmine, Honoriadem appellavit: cujus etiam primariam urbem, Hera- 
deam Ponti Praefecto jureque Metropolitico donavit. 

Hujus sub Imperio Nestorius floruit: Erat hic Ecclesiae Constantino- 
politanae posthaec Episcopus: in quem concionantem cum tumultus a po- 
pulo cierentur, Imperator Kphesinam contra eum Synodum ccx, Episco- 

rum convocare coactus est, eumque Episcopatu deturbare. Synodo 
uic praefuit Cyrillus, Alexandriae magnae Episcopus. 

ἄκρα id tempus Kudoxia Augusta, Valentiniani Regis Vidua, et 
Theodosii Imperatoris ex Eudocia filia, Romae degens moesta et Maximo 
Tyranno, ob conjugis sui caedem, infensa, Zinzerichum Vandalum, Afri- 
cae regem, adversus Maximum, Romae imperantem, incitavit: qui dere- 


866 IOANNIS MALALAE 


ἑξαίφνης ἦλθεν ἐν τῇ Ῥώμῃ πόλει μετὰ πλήϑους xal παρέλαβε 
τὴν Ῥώμην, καὶ ἐφόνευσε τὸν Ἰἤάξιμον βασιλέα καὶ πάντας 
Ὑ 96 ἀπώλεσε, πραιδεύσας πάντα τὰ τοῦ παλατίου ἕως τῶν χαλκουρ- 

. O 71 γημάτων, λαβὼν αἰχμαλώτους τοὺς περιλειφϑέντας συγκλητι- 
κοὺς καὶ τὰς γυναῖχας αὐτῶν, ἐν οἷς ἔλαβε καὶ τὴν προτρεψα- ὅ 
μένην αὐτὸν τὴν δέσποιναν Εὐδοξίαν καὶ τὴν ϑυγατέρα αὐτῆς 
Πλακιδίαν τὴν γυναῖχα τοῦ πατρικίου ᾿Ολυβροΐου, αὐτοῦ διά- 
γοντος ἐν Κωνσταντινουπόλει, καὶ Εὐδοκχίαν δὲ τὴν παρϑένον 
αἰχμαλώτους" καὶ ἀπήγαγε πάντας ἐν τῇ ᾿“φρικῇ, ἐν Καρταγένῃ 
πόλει. ὅστις Ζινζίριχος εὐθέως ἐξέδωκε τῷ ἰδίῳ αὐτοῦ υἱῷ Ὅνω- tem 
ρίχῳ τὴν ϑυγατέρα Εὐδοξίας τῆς δεσποίνης τὴν παρϑένον Εὖ- 
δοκίαν τὴν μικράν" καὶ εἶχεν αὐτὰς ἐν τιμῇ μεϑ᾽ ἑαυτοῦ. 

Β *O δὲ βασιλεὺς Θεοδόσιος μαϑὼν ὅτι κατὰ γνώμην Εὐδοξίας 
τῆς αὑτοῦ ϑυγατρὸς προεδόϑη ἡ Ῥώμη, ἐλυπήϑη πρὸς αὐτὴν καὶ 
εἴασεν αὐτὴν ἐν τῇ ““φρικῇ παρὰ Ζινζιρίχῳ μηδὲν αὐτῷ δηλώσας, S. 
ἀλλὰ ποιήσας πρόχενσον ἐξῆλθεν ἀπὸ Κωνσταντινουπόλεως εἷς 
Ἔφεσον, πόλιν τῆς “Ασίας " καὶ ηὔξατο εἰς τὸν ἅγιον Ἰωάννην τὸν 
ϑεολόγον αἰτῶν αὐτὸν τίς ἄρα μετ᾽ αὖτον βασιλεύει; καὶ ἐν δρά- 
ματι ἔμαϑε" καὶ ἦλθεν ἐν Κωνσταντινουπόλει. μετὰ δὲ ὀλίγον 
καιρὸν ἐξῆλϑεν ἱππασϑῆναι" καὶ ἐν τῷ ἱππάζεσϑαι αὐτὸν συνέπε-- S? 

O 72 σεν ἐκ τοῦ ἵππου " καὶ πληγεὶς τὸν σφόνδυλον αὐτοῦ εἰσῆλϑε λε- 

C χτικέῳ. καὶ καλέσας τὴν ἀδελφὴν αὐτοῦ τὴν δέσποιναν Πουλ- 


9. Χαρταγέννῃ Οχ. 10. ονορίχῳ Ox. 21. Aexzixíp Ch. cum 
Chron, Cedrenus p. 943. D, λεχκεικείῳφ Ox. 


te cum copiis suis Romam veniens, eam cepit; Maximoque cam copiis 
ejus omnibus deleto, cuncta ex Palatio usque ad aeneas statuas diripuit. 
Senatores etiam superstites, cum uxoribus, captivos abduxit: inter quas 
et Eudoxiam quoque Augustam, quae illum accersiverat, filiamque ejus 
Placidiam, Olybrii Patricii (qui tum Constantinopoli commorabatur) uxo- 
rem et Eudociam etiam, virginem, in Africam ad Carthaginem captivas du- 
xit. Reversus itaque Zinzerichus, Kudociam minorem, virginem, Eudo- 
xiae Augustae filiam, filio suo Honorio in uxorem dedit: utrisque, et ma- 
tre et filia, apud se in honore habitis. 

Imperator autem 'Theodosius, ubi rescivisset filiam suam Eudoxiam 
Romae proditae auctorem fuisse, ei infensus erat; captivamque eam in 
Africa apud Zinzerichum, nec verbo de ea ullo apud eum habito, ma- 
nere sivit. Ipse vero Processu facto, ex Constantinopoli in Ephesum, 
Asiae urbem, devenit: ubi S. Joannis Theologi aedem ingressus, fusis pre- 
cibus, rogavit eum; quisnam post se Imperium suscepturus esset? Quod 
ubi per somnium edoctus fuisset, Constantinopolim repetiit. Non multo 
autem post temporis equitatum egressus, inter equitandum equo «excussus 

; luxataque ex casu spinae vertebra, in Palatium lectica delatus est. 
' Tum vero wocata ad se sorore Pulcheria Augusta, de Marciano, qui sibi 





CHRONOGRAPHIA. L. XIV. 867 


χερίαν εἶπεν αὐτῇ διὰ ἸΠαρχιανὸν τὸν ἔχοντα μετ αὐτὸν βασιλεῦ-- 
σαι. καὶ μεταστειλάμενος αρκιανὸν τὸν ἀπὸ τριβούνων εἶπεν 
αὐτῷ ἐπὶ 4onapog καὶ τῶν συγκλητικῶν πάντων ὅτι Ἐφάνη μοι, 
ὅτε σὲ δεῖ γενέσϑαι βασιλέα uev ἐμέ, καὶ μεϑ᾽ ἡμέρας δύο τε- 
ἰευτῷ ὃ αὐτὸς Θεοδόσιος, ὧν ἐνιαυτῶν να΄. 

ἹΜετὰ δὲ τὴν βασιλείαν τοῦ αὐτοῦ Θεοδοσίου ἐβασίλευσεν ἀπὸ 
"Ze συγκλήτου στεφϑεὶς 0 ϑειότατος ιρκιανός" ἦν δὲ μακρός, 
ἐπλόϑριξ, πολιός, στυφόμενος τοὺς πόδας, ἔτους κατὰ ᾿Αντιό-- 
'tixy υ5ϑ'΄, ἱνδικτιῶνος δ΄, ἢ μόνον δὲ ἐβασίλευσεν, ἐγάμησε τὴν 
ἰδελφὴν Θεοδοσίου τοῦ βασιλέως τὴν δέσποιναν Πουλχερίαν, οὗ-- 
ra» παρϑένον ἐνιαυτῶν νδ΄. ἐβασίλευσε δὲ ἔτη d καὶ μῆνας εἰ: 

Ἐπὶ δὲ τῆς αὐτοῦ βασιλείας ἔπαϑεν ὑπὸ ϑεομηνίας 7j λεγομέ- 
ῃ Τρίπολις τῆς Φοινίκης παράλου μηνὶ γορπιαίῳ ἐν νυκτί, 
al ἀνήγειρε τὸ δημόσιον τὸ ϑερινὸν πεσόντα τὸ λεγόμενον ὃ Ἶχα-- 
ος. ἦν γὰρ ἐν αὐτῷ χαλκουργήματα δύο, ἅτινα καὶ αὐτά εἶσι E 
ὧν ϑεαμάτων, ὃ Ἴκαρος καὶ ὃ Ζ.αίδαλος καὶ ὃ Βελλεροφὼν καὶ 
Πήγασος ἵππος. καὶ τὸ Φαχίδιον δὲ ἀνενέωσε καὶ ἄλλα φανερὰ 
ἧς πόλεως αὐτῆς σὺν τῷ ἀγωγῷ. I 

Ἐπὶ δὲ τῆς αὐτοῦ βασιλείας προσεκαλέσατο τὴν σύνοδον 
ζαλκηδόνος τῶν χλ' ἐπισκόπων. 


ι imperio successurus erat, cum ea sermones habuit. Accersito etiam 
larciamo, qui ex 'Tribunis fuerat, dixit ei, praesentibus Aspare Senatu- 
ue omni: ,,Divinitus mihi ostensum est, Τὸ post Me Imperaturum.** Se- 
indo autem post die Theodosius e vivis excessit, annum agens LI. 


M AR CIA NUS 
IMPERATOR. 


'Theodosio demortuo, imperium habuit sacratissimus Marcianus, a Se- 
atu Diademate insignitus. Ánnus erat Aerae Antiochenae ccccxcrx, In- 
Acüonis rv. Erat autem hic procerus, crine lento, canus, pedibus infir- 
Us ftatim vero Ὁ suscepto Imperio, in uxorem sibi sumpsit Pulcheriam 
i osi Imperatoris sororem; quae virgo erat annorum Liv. 
inperavit vero Marcianus annos vi et menses v. 

Sub hujus autem Imperio Tripolis, Phoeniciae maritimae urbs, divi- 
um iram passa est, mense Septembri, tempore nocturno: cujus Balneum 
lGtivum, terrae motibus collapsum, Imperator instauravit. Nomen huic, 
karium , erat: ἃ statuis nempe aereis, quae ibi positae erant, Icari, at- 
pe Daedali; (quas inter mundi Miracula connumeres) et praeterea et- 
um Bellerophontis et Pegasi equi. Phacidium etiam et Aquaeductum 
lisque plurima ejusdem urbis cia, instauravit. 

Imperator etiam iste Synodum Chalcedonensem pcxxx Episcoporum 
vocavit. ! | 








868 . IOANNIS MALALAE 


Ἐπὶ δὲ τῆς αὐτοῦ βασιλείας ἀνεδόϑησαν αἱ δέσποιναι Εὐδο-- 
ο Τά t/a καὶ Πλακιδία, καὶ ἦλϑον ἐν Κωνσταντινουπόλει" καὶ ἔλαβεν 


Ὀλύβριος τὴν γυναῖχα αὐτοῦ Πλαχιδίαν" καὶ ἔτεκεν Ἰουλεάναν 
εἷς τὸ Βυζάντιον. 


Ὁ δὲ αὐτὸς βασιλεὺς καὶ Xovadquov 10v Ζτουμμὰν τὸν xov- 55 
βικουλάριον ἀπεκεφάλισε καὶ ἐδήμευσε, τὸν φιλούμενον παρὰ τοῦ 
πρὸ αὐτοῦ βασιλέως, ὡς πολλοὺς ἐπηρεάσαντα καὶ προσελϑόντας 
κατ᾽ αὐτοῦ xal ὡ; προστάτην καὶ πάτρωνα τῶν Πρασίνων. 


Β ὋὉ δὲ αὐτὸς Ἰαρχιανὸς ἔδωκε τὴν ϑυγατέρα αὐτοῦ τὴν ἀπὸ 
προτέρας γαμετῆς ᾿4νϑιμίῳ" καὶ ἐποίησεν αὐτὸν βασιλέα ἐν τῇ 1€ 
TPPóug' ἐξ ἧς ἔσχε ϑυγατέρα 24y9 juo ἣν ἐξέδωκε τῷ στρατηλάτ 
“Ῥεκίμερ. 


Ὁ δὲ αὐτὸς ἸΠαρκιανὸς ἔχαιρε τῷ Βενέτῳ μέρει κατὰ πόλιν 7 
ὅστις καὶ διάταξιν αὐτοῦ ϑείαν ἐξεφώνησε, ταραχῆς γενομένης na— 
οἃ τῶν τοῦ Πρασίνου μέρους, μὴ πολιτεύεσϑαι Πρασίνους ἐκέ-- 53. 
λευσε μήτε στρατεύεσϑαι ἐπὶ ἔτη vola. καὶ ὑργισϑεὶς διὰ τὴ δ’ 
ταραχὴν ἐστύφϑη τοὺς πόδας αὐτοῦ" καὶ ἐξ αὐτοῦ ἀῤῥωστήσας 
O 75 ἐπὶ μῆνας πέντε καὶ σαπεὶς ἐτελεύτα, ὧν ἐνιαυτῶν ξε. Πουλ-- 
χερία δὲ rj δέσποινα ἐτελεύτα πρὸ αὐτοῦ πρὸ ἐνιαυτῶν δύο. 


| 1. ἀνεδόϑησαν] d»ys80005 Ox. 8. Ἰουλιάναν Ch., Ἰουλιανόν O3*— 


Conf. p. 41. B. 8. zérQova] πάτρονα Ox. 15. ἐκέλευσε osma— 
Chron. p. 820. C. , 


Ejusdem sub imperio Kudoxia et Placidia Augustae, ad suos 
sae, Constantinopolim redierunt; suamque rursus uxorem sibi habuit Pla— 
cidiam Olybrius: ex qua Julianum Constantinopoli suscepit. 


Idem Imperator Chrysaphium cubicularium, cognomine Ztummam» 
quem 'Theodosius Imperator adeo charum sibi habuit, capite multavi&- 
bonis ejus publicatis: ut qui ἃ multis, ab eo laesis, accusatus fuisset, oti 
Factionis etiam Prasinae partes et patrocinium suscepisset, 


Porro autem Marcianus filiam, ex priore uxore sibi natam, Anthimie» 
in uxorem dedit; tradito etiam ei Romano Imperio. Ex hac Anthemies9* 
quoque filiam habuit, quam Recimero, militum magistro locavit. 


Marcianus autem, ubique per Imperium, Factionis Venetae 
egit: itaque etiam, cum a inis tumultus excitatus fuerat, Edicto we 
laperatorio cavit, ne quis ex z'actione Prasina Magistratu, vel Milus 
intra triennium fungeretur. Ob excitatum vero tumultum plus justo ire- 
tus, solita inde pedum infirmitate correptus est: ex qua cum per messem 
v decubuisset, putredine demum contracta, diem suum obiit, annos matus 
Lxv; duobus post annis, quam Pulcheria Augusta e vivis excesserat. — 








! CHRONOGRAPHIA L. XIV. 860 
Mirá δὲ τὴν βασιλείαν ἸΠαρκιανοῦ ἐστέφϑη ὑπὸ τῆς συγχλή- C 
του ὃ ϑειότατος “«έων ὃ μέγας ὃ Βέσσος ἔτη ig" καὶ μῆνας iq. ΄ 
Ἐπὶ δὲ τῆς αὐτοῦ βασιλείας ἐβασίλευσεν ἐν Ῥώμῃ ᾿Ανϑίμιος 
0 ὑπὸ ἸΠαρκιανοῦ στεφϑείς. | 
$ Ἐν δὲ τῇ βασιλείᾳ Zdlovrog ἔπαϑεν ὑπὸ ϑεομηνίας "Ἀντιόχεια 

, ἢ μεγάλη τὸ τέταρτον αὐτῆς πάϑος μηνὶ σεπτεμβρίῳ ιγ' δια- 
φαούσης κυριακῆς ἔτους κατὰ τὴν αὐτὴν "Ἀντιόχειαν χρηματίζον.- 
τος ge, ἐπὶ τῆς ὑπατείας Πατρικίου " καὶ ἐχαρίσατο τοῖς Myrio- 
χεῦσι καὶ τῇ πόλει λόγον χτισμάτων ὃ αὐτὸς βασιλεὺς πολλά. 

LO — 'Enl δὲ τῆς αὐτοῦ βασιλείας ἐτελεύτα ὃ ἅγιος Συμεὼν ὃ στυ-- Ὁ 
λίτης, ὄντος τότε ᾿ἀρδαβουρίου τοῦ πατρικίου, τοῦ υἱοῦ ἄσπαρος, 
στρατηλάτου ἀνατολῆς. καὶ κραξάντων τῶν "Ἀντιοχέων καὶ αἷ-- O 76 
τησάντων τὸ σῶμα τοῦ δικαίου, ἔπεμψεν ὃ αὐτὸς ᾿ρδαβούριος 
Γοτϑιχὴν βοήϑειαν καὶ ἤνεγκε τὸ λείψανον τοῦ ἁγίου Συμεῶνος 

(δῷ ἐν ᾿Αντιοχείᾳ τῇ μεγάλῃ" καὶ ἐχτίσϑη αὐτῷ μαρτύριον οἶκος μέ- 
yag καὶ ἐτέϑη ἐν αὐτῷ εἰς σορόν. | 

Ἔν δὲ τῇ αὐτοῦ βασιλείᾳ “ξοντος κατεῤῥήϑη Ἰσοχάσιος ὃ 
χοιαιστώριος ὃ φιλόσοφος ὡς Ἕλλην" ὅστις κατήγετο ἐκ γένους 
αΑϊγεώτης τῆς Κιλικίας" ἦν δὲ κτήτωρ ᾿Αγτιοχείας τῆς μεγάλης. 


9. λόγον] λόγῳ Ch. 17. κατηῤῥέθη Ox. , κατηγορήθη Chron. 
p. 322. A. 


L EO M AGNUS 
IMPERATOR. 


Hunc excepit in imperio sacratissimus Leo Magnus, Bessus natione; 
& Senatu Diademate insignitus: Regnavit autem annos xvi et menses ΧΙ. 
Hoc Imperium tenente, Romae regnavit Anthemius, quem ad hanc 
dignitatem Marcianus evexerat. 
erante autem Leone, quartam coelestis irae vicissitudinem passa 
est Antiochia magna, Septembris xr, sub primam lucem: Dies erat Do- 
minicus, annus autem Aerae Antiochenae 506, Patricii sub Consulatu. 
Imperator autem civibus atque urbi instaurandae multa largitus est. 
Eodem Inperante, sanctus Symeon stylita e vivis excessit; quo tem- 
pore ilitum Orientis erat Ardaburius Patricius, Asparis filius. 
Antiochensibus autem clamitantibus, et Justi illius reliquias sibi petentibus, 
Ardaburius, missa Gothorum armata manu, S. Symeonis corpus Antiochiam 
magsüm deportavit. Antochenses itaque Martyrium ei magnum extruxe- 
runt; ubi Sanctus ille jacet, capulo reconditus. | 
| s hujus sub Imperio, Isocasius, vir Quaestorius, Philosophus, ex 
Aegis in Cilicia oriundus, apud Imperatorem delatus, Paganismi postula- 
tus est. Erat hic divis jae magnae, qui multos magistratus cum 
Joannes Malalas. 24 





870 . IOANNIS MALALAE 


ὅστις διήνυσεν ἀρχὰς πολλὰς μετὰ δόξης" ἦν γὰρ σφόδρα Xoyi- 
xóg* καὶ συσχεϑεὶς κατὰ κέλευσιν τοῦ βασιλέως, διάγων τότε ἐν 
E KovoravrwovnóAa καὶ ἀποζωσϑεὶς τῆς ἀξίας αὐτοῦ, παρεπέμ-- 
᾿ φϑὴ i» “Χαλκηδόνι ἀπὸ Κωνσταντινουπόλεως τῷ ἄρχοντι Βιϑυ-- 

O 77 νίας Θεοφίλῳ, ὅστις καὶ τὰς φωνὰς αὐτοῦ ἔλαβεν. Ἰακώβου δὲ δ 
τοῦ κόμητος xal ἀρχιατροῦ τοῦ λεγομένου ψυχρίστου παραχμλέ- 
σαντος τὸν βασιλέα" ἐφίλει γὰρ ὃ βασιλεὺς τὸν αὐτὸν Ἰάκωβον 
καὶ πᾶσα δὲ ἥ σύγκλητος καὶ ἡ πόλις, ὡς ἄριστον ἰατρὸν καὶ qu- 

V 98 λόσοφον᾽ ᾧτινι καὶ 7j σύγκλητος εἰκόνα συνεστήσατο ἐν τῷ Zev- 
ξίππῳ᾽ ὅστις Ἰάκωβος ἐδυσώπησε τὸν βασιλέα, αἰτῶν αὐτὸν dy10 

"ωνσταντινουπόλει ἐξετασϑῆναι τὸν αὐτὸν ᾿Ισοχάσιον παρὰ τῆς 
συγκλήτου καὶ τοῦ ἐπάρχου τῶν πραιτωρίων καὶ μὴ παρὰ ἄρχον-- 
τι ἐπαρχίας, ἐπειδὴ κοιαίστωρος εἶχεν ἀξίᾳς. καὶ πεισϑεὶς ὃ 
βασιλεὺς “ων ἐκέλευσεν ἐνεχϑῆναι ἀπὸ Χαλκηδόνος τὸν αὐτὸν 
ἸΙσοχάσιον" καὶ ἐνεχϑεὶς εἷς τὸν Ζεύξιππον ἐξητάζετο παρὰ τοῦ 15» 
ἐπάρχου τῶν πραιτωρίων Πουσαίου" καὶ ἐλάλησεν ὃ αὐτὸς Που- 
σαῖος κατὰ αὐτοῦ ᾿Ισοκασίου εἰσελϑόντος πρὸ βήματος γυμνοῦ 
καὶ δεδεμένου ὀπισϑάγχωνα, Ὁρᾷς σαυτόν, Ἰσοχάσιε, ἐν ποίῳ 

. B σχήματι καϑέστηκας; ἀποκριϑεὶς ὃ ᾿Ισοχάσιος εἶπεν, Ὁρῶ καὶ 

*^ οὗ ξενίζομαι" ἄνθρωπος γὰρ ὧν ἀνθρωπίναις περιέπεσα συμ- 2X 

'φοραῖς. ἀλλὰ δίκῃ καϑαρᾷ δίκασον ἐπὶ ἐμοί, ὡς ἐδίχαζες σὺν 
ἐμοί. καὶ ἀκούσας τοῦ, "looxaclov ó δῆμος τῶν Βυζαντίων ὅ 


6. ψυχίσερου Ox., φυχρισεοῦ Chron., ψυχρίστον Suidas v. Ἰάκω-- 
D» Vids Sehurzleisch." Notit. Bibl. Vinar. p. 91. s. 10. αὐτῷ 
Ox., αὐτὸν Ch., Chron. : 11. ἐξετασϑηναι Ch., ἐξαιτασθῆναε 
Ox. 13. ἀξίας ἀξίαν Chron. 15. ἐξητάζετο Ch., Zfaisa(e- 
vo Ox. 18. δεδεμένου Ch. cum Chron., δοδεμένα Ox. 


jaude gesserat: summae enim erat prudentiae. Caeterum jussu lmperato- 
4 ris comprehensus et exauctoratus, 8 Cons antinopoli, ubi tum degebat, 
Chalcedonem missus est, ad Theophilum, Bithyniae Praefectum ; qui et 
examinationem ejus accepit Jacobus autem erat quidam, cognomine Psy- 
chistrus, Comes et Archiatrus, Imperatori ipsi tuique totique adeo 
populo percharus: cui etiam, tanquam Philosopho et Medico eximio, Se- 
natus in Zeuxippo statuam posuerat. Jacobus hic Imperatorem rogavit, 
uti Constantinopoli, coram Senatu e£ Praefecto Praetorio, non autem 
Provinciae Praefecto, causam diceret lMéocasius; ob dignitatem quam 'ha- 
buerat Quaestoriam.  Exoratus Impefé&tor, Isocasium Chalcedone redoci 
jussit: qui in Zeuxippum deductus, Pusael, Praefecti Praetorio, e 
subjectus est. Cumque nudus et post terga revinctis lacertis, pro | 
accederet, exprobrans eum Pusaeus: ,, Videsne, (in uit) ]socasi, quo ha- 
bitu adstesf Cui Isocasius; Video, (inquit) nec Seaíror. Homo : 
cum sim, in humanas incidi calamitates. Tu vero ita de Me joda 
mecum de aliis judicasti.* Haec ubi ab Isocaxio audivit populus Byszaa- 


“αὶ hd | 








Pd 


CHRONOGRAPHIA. L. XIV, 871 


ἑστὼς xal ϑεωρῶν, εὐφήμησε τὸν βασιλέα 7(ovra πολλά" xol 


ἀποσπάσαντες αὐτὸν ἀπήγαγον ἀπὸ τοῦ Ζευξίππου εἰς τὴν ueyá- Ο 78 


λην ἐχκλησίαν. καὶ δοὺς τὸ ὄνομα αὐτοῦ κατηχήϑη καὶ ἐφωτί- 
σϑη καὶ ἐπέμφϑη εἷς τὴν χώραν αὐτοῦ. 

Ὁ δὲ αὐτὸς ϑειότατος “ΤἸέων βασιλεὺς τὰς κυριακὰς ἀπρά- 
xrovc εἶναι ἐκέλευσεν, ἐκφωνήσας περὶ τούτου ϑεῖον αὐτοῦ .vó- 
μον ἵνα μήτε αὐλὸς 9 κιϑάρα ἢ ἄλλο τι μουσικὸν λέγειν ἐν κυ- 
ρεακῇ, ἀλλὰ πάντας ἀργεῖν" καὶ πᾶς ἄνθρωπος ἠνέσχετο. 

Ἐπὶ δὲ τῆς αὐτοῦ βασιλείας ὑπονοήσας τυραννίδα μελετᾶν 
donaga τὸν πατρίκιον, ὡς πρῶτον τῆς συγκλήτου, ἐφόνευσεν ἐν 
τῷ παλατίῳ καὶ ᾿ἡρδαβούριον καὶ Πατρίκιον τοὺς υἱοὺς αὐτοῦ ἐν 
κομβέντῳ, καὶ αὐτοὺς ὄντας συγκλητικούς, κατακόψας τὰ σώμα-- 
τα αὐτῶν. καὶ ἐγένετο ἐν Κωνσταντινυυπόλει ταραχή" εἶχον γὰρ 
τλῆϑος Γότϑων κἀὶ κόμητας καὶ ἄλλους παῖδας καὶ παραμένον-- 
ας αὐτοῖς ἀνθρώπους πολλούς. ὅϑεν εἷς Γότϑος τῶν διαφερόν-- 
ων τῷ αὐτῷ z4onag. ὀνόματι Ὄστρυς, κόμης, εἰσῆλϑεν εἰς τὸ 
ταλάτιον τοξεύων μετὰ ἄλλων Γότϑων᾽ καὶ συμβολῆς γενομέ- 
ς μετὰ τῶν ἐξκουβιτώρων καὶ αὐτοῦ Ὄστρυ πολλοὶ ἐκόπησαν. 
αἱ μεσασϑεὶς εἶδεν ὅτι ἡττήϑη, καὶ ἔφυγε λαβὼν τὴν παλλακίδα 
fonagec, Γότϑαν εὐπρεπῆ, ἥτις ἔφιππος ἐξῆλϑεν ἅμα αὐτῷ ἐπὶ 


7. αὐλὸς ἢ κιθάρα Chron., αὐλώσε κιθάρᾳ Ox. 8. πάνταρ] 
πάντα Chron, 19. παλακίδαν Οχ, | 


inus, qui eventum expectans circumstitit: Imperatorem Leonem, faustis 
€clamationibus repetitis celebrabat; et abstractum inde Isocasium, ἃ Zeu- 
ippo ad Magnam Ecclesiam deduxerunt: ubi in Christianorum album re- 
Kus et elementa fidei edoctus, sacroque fonte lustratus, in regionem suam 
emissus est. 


Idem divinissimus Leo Imperator diebus Dominicis ab omni opere ces- 
ari jussit; promulgato super hoc Edicto Imperatorio, ne quis die Domi- 
ico tibia caneret, aliudve Instrumentum Musicum tractaret; sed quibus- 


€ 


O 79 


D 


unque negotiis abstinerent. Deinceps itaque ab omni opere feriatum est. 


Circa id tempus Imperator Asparem Patricium, quem "Tyrannidem 


ioliri suspicabatur, (ut qui princeps Senatus esset) occidi jussit, intra . 


elatum: Ardaburium quoque et Patricium, filios ejus et ipsos etiam Se- 
ab»res, in Conventu neci dedit, corporibus eorum in frusta concisis., 
'oncitatus inde Constantinopoli tumultus: occisorum enim ex partibus ibi 
rat ingens Gothorum multitudo, praeter Comites, ministros alios, atque 

tores eorum quamplurimos. Unde et Gothus quidam , Ostrys nomi- 
B5, Comes et Asparis ex Asseclis, in Palatium cum Gothis aliis irrum- 
"ps, 5 icula in Excubitores emisit: inter quos et Ostrym pugna commis- 
5 p ceciderunt. At*vero Ostrys, ubi se bostibus undique cinctum, 
iribusque imparem vidisset, fugam capessit: abductaque secum Asparis 
silice, Gothies quadam foemina formosa, cum ea in equum posita in 





«6 
HI 


m-- 


872 IOANNIS MALALAE ,: 


τὴν Θράχην᾽ xal ἐπραίδευσε τὰ χωρία. περὶ οὗ ἔκραξαν οἱ Bv- 
ζάντιοι, Νεχροῦ φίλος οὐδεὶς εἰ μὴ μόνος Ὄστρυς. 
ὋὉ δὲ αὐτὸς βασιλεὺς “έων διωγμὸν ἐποίησε τῶν "Αρειανιτῶν 
᾿ ῬἘξακιονιτῶν διὰ ἄσπαρα καὶ ᾿ἀρδαβούριον, διατάξεις πανταχοῦ 
καταπέμψας μὴ ἔχειν αὐτοὺς ἐκκλησίας ἢ συνάγεσθαι. δ 
E Ἐπὶ δὲ τῆς αὐτοῦ βασιλείας ἔβρεξεν ἐν Κωνσταντινουπόλει 
κονίαν ἀντὶ βροχῆς καὶ ἐπὶ παλαιστῇ ὕψους ἕστηχεν εἰς τοὺς κε- 
ράμους 7 κονία * καὶ πάντες ἔτρεμον λιτανεύοντες καὶ λέγοντες 
ὅτι Πῦρ ἦν καὶ ἐσβέσϑη καὶ εὑρέϑη κονία τοῦ ϑεοῦ φιλανϑρω- 
πευσαμέγου. 10 
Ἐγένετο δὲ ἐν τῇ αὐτοῦ βασιλείᾳ ἐμπρησμὸς u£yac ἐν Κων-- 
σταντινουπόλει οἷος οὐδέποτε" ἐχαύϑη γὰρ ἀπὸ ϑαλάσσης ἕως 
ϑαλάσσης᾽ καὶ φοβηϑεὶς τὸ παλάτιον ἐξῆλθεν 0. βασιλεὺς “έων 
πέραν εἰς τὸν ἅγιον Πάμαντα, καὶ ἐποίησεν ἐκεῖ μῆνας ἕξ ἐν 
προχέσσῳ᾽ καὶ ἔκτισεν ἐκεῖ λιμενάριον καὶ ἔμβολον, ὅνπερ ἐκάλεσε 15 
νέον ἔμβολον " ὅστις οὕτω καλεῖται ἕως τῆς νῦν. 
Ἐπεστράτευσε δὲ ὃ αὐτὸς “έων ἐν τοῖς χρόνοις τῆς αὐτοῦ 
' βασιλείας κατὰ Σινζηρίχου Οὐανδάλου, ῥηγὸς τῶν ἄφρων, πόλε- 
μον ναυμαχίας φοβερόν" καὶ ἔπεμψε στόλον μέγαν καὶ BaoiM- 
σχον τὸν πατρίκιον, τὸν ἀδελφὸν Βηρίνης τῆς «Αὐγούστας, τῆς γυ- 20 
ναικὸς τοῦ αὐτοῦ “έοντος. ὅστις Βασιλίσχος λαβὼν χρήματα 
B παρὰ Ζινζηρίχου, ῥηγὸς τῶν Οὐανδάλων, καὶ προέδωκε τὰ πλοῖα 


1. ἐπραίδευσε] ἑἐπραίδευσων Chron. — 8. '4gtiavitóv] ᾿Δρειανψῶν ὃ 
4. διατάξεις Ch., διὰ τάξεις Ox. 15. ὄνπερ Ch., ὅπερ Ox. 
' 18. Οὐανδάλου, δηγὸς Ch., Οὐανδαλούριγος Ox. 


"Thraciam evasit; ubi et agros depraedatus est, De hoc Byzantini diver- 
bium habuerunt, dicendo: Mortut amicus nemo, nisi solus Ostrys. 

Idem Leo Imperator, Asparis atque Ardaburii causa, Arianos Exocio- 
nitas persecutus est: publicatis ubique Edictis, quibus Ecclesias habere 
eos, conventusve ullos vetuit. ) 

Hujus temporibus Constantinopoli, pro imbre, cinis depluit, et qua- 
tuor digitos altus tegulis incubuit. 'Tremore inde perculsi omnes, in pre- 
ces se dederunt, dicentes invicem: ,,Utique ignis erat; quo Divina 
ricordia extincto, cinis inventus est.** 

Eodem imperante, tantum Constantinopoli extitit incendium, quan- 
tum antea nunquam:, a mari enim ad marg conflagravit urbs. Leo itae ᾿ 
Imperator Palatium, de eo metuens ne ab ignibus corriperetur : 
flumineque trajecto, D. Mamantem se contulit: ubi per sex menses in 
Processu commorabatur; extructis interim ibi portu et Porticu, quam Jier- 
ticum Novam appellavit; quo nomine usque adhuc vocatur. : 

Idem lmperator Leo navali praelio formidabili Sinzerichum Vanda- 
lum, Afrorum regem, impetebat, misso in eum cum classe ingenti Basilisoa 
Patricio, Verinae Augustae, Leonis uxoris, fratre. Hic vero, pecuniis a 
Zinzericho Vandalorum rege acceptis, classem, cum Exarchis et comiti- 





CHRONOGRAPHIA. L. XIV. 878 


καὶ τοὺς ἐξάρχους xal τοὺς κόμητας xal τὸν στρατὸν πάντα, xoi 
μόνος μετὰ τοῦ ἰδίου πλοίου, ἤτοι λιβέρνου, πρῶτος ἔφυγε" τὰ δ᾽ 
ἄλλα πλοῖα πάντα καὶ ὃ στρατὸς ἀπώλετο ἐν τῇ ϑαλάσσῃ βυϑι- 
σϑέντα: ἐν οἷς καὶ Ζαμονικὸς 6 ἀπὸ δουκῶν, γενόμενος στρατη- 

Φλάτης ἐξπεδίτου, καταγόμενος ex τῆς ᾿Αντιοχέων μεγάλης πόλεως, 
ἀνδραγαθήσας κατὰ τῶν “ἄφρων xal μονασϑεὶς ἐμεσάσϑη καὶ 
συνελήφϑη καὶ ἐῤῥίφη εἰς τὸν βυϑὸν ἔνοπλος. καὶ ὑπέστρεψεν 
ὁ Βασιλίσκος ἐν Κωνσταντινουπόλει 51159 εἰς. 


Tni δὲ τῆς βασιλείας τοῦ αὐτοῦ ““έοντος ἐσφάγη My9(uoc Ο 81 


100 βασιλεὺς ἐν Ῥώμῃ" ἐν ἔχϑρᾳ γὰρ γενόμενος τοῦ ἰδίου αὐτοῦ 
υἱοῦ γαμβροῦ Ῥεκίμερ τοῦ στρατηλάτου, φοβηϑεὶς αὐτὸν ὡς Γότ- C 
ϑον, ἀπῆλθεν εἷς τὸν ἅγιον Πέτρον προσφείγων ὃ βασιλεὺς 
ἀΑνϑίμιος, φησίν, ὡς ἄῤῥωστος. καὶ γνοὺς “Ἰέων ὃ βασιλεὺς 
ἔπεμψεν ἐν Ῥώμῃ τὸν πατρίκιον Ὀλύβριον τὸν Ῥωμαῖον μετὰ 

ποτὴν ὑπατείαν αὐτοῦ, ἣν δέδωκεν ἅμα 'ἱῬουστικίῳ, εἰς τό, φησί, 
ποιῆσαι φίλους τὸν βασιλέα ᾿Ανϑίμιον xal τὸν γαμβρὸν αὐτοῦ 
Ῥεκίμερ, ὡς ὄντας ἐκ τῆς συγχλήτου Ῥώμης" καὶ κελεύσας αὐτῷ 
ὅτε lMerà τὸ γενέσϑαι ᾿Ανϑίμιον καὶ Pex(uco φίλους ἐκ τῆς Ῥώ- 
μης ἔξελϑε καὶ ἄπελϑε πρὸς Ζινζήριχον Οὐάνδαλον, τὸν ῥῆγα τῆς 

"EbwD4goxác, ὡς ἔχων παῤῥησίαν πρὸς αὐτόν, διότι τὴν ἀδελφὴν 

τῆς σῆς γαμετῆς Πλαχιδίας ἔχεε νύμφην τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ, καὶ 


14. τῶν Ῥωμαίων) ,,Forte scribendum τὸν Ῥωμαῖον.“ Ch. 90. τὴν 

ἀμετὴν τῆς σῆς ἀδελφῆς Manifestam vocabulorum ἀεαξίαν hic 
ᾳ mus: legendum, τὴν ἀδελφὴν τῆς σῆς γαμετῆς Πλακιδίας. Pla- 
cidiam enim, Valentiniani Imp. filiam alteram, uxorem habuit Oly- 
brius; alteram vero, nomine Kudociam, Gensgrichus F. suo Honori- 
cho matrimonio junxerat.'* Ch. , 


bus exercituque omni prodidit; solusque ipse, cum liburna sua, fugam 
primus capessens evasit; caeteris navibus omnibus cum exercitu mari sub- 
mersis, Inter quos Damonicus dux fuit, Antiochia magna oriundus; qui 
et exercitum ducebat, et ipse strenue contra Afros pugnabat: solus au- 
tem in mediis hostibus cum esset, correptus et armatus sicut erat, in ma- 
re disjectus. Basiliscus interim, bello superatus, Constantinopolim rever- 


us est. 
Kodem imperante Leone Anthemius, rex Romanus, e medio sublatus 
est. Huic intercesserunt cum genero suo Recimere graves inimicitiae; a 
que, tanquam Gotho, metcebat sibi. Itaque templum D. Petri, asylum 
quéérens, sed valetudinem praetendens, Anthemius se recepit. Haec ubi 
audivisset Leo Imperator, Olybrium, Patricium Romanum, post munera 
Conaularia ab eo et Rusticio, in populum sparsa, Romam misit; uti, quae 
inte£ Anthemium et generum ejus Recimerem, Senatorem utrumque Ro- 
fanum, intercesserant, inimicitias consopiret. Insuper etiam ei in man- 
dato dedit, postquam Anthemium et.Recimerem .conciliasset, uti Roma 
cedens, Zinzerichum Vandalum, Africae regem, adiret; (apud quem, 
quod uxoris ejus Placidiae sororem filio suo desponsatam haberet, pluri- 


$74 - IOANNIS MALALAE 


D πεῖσον αὐτὸν φίλον μου γενέσϑαι. ὑπελάμβανε δὲ ὃ αὐτὸς βα-- 
σιλεὺς “έων τὸν αὐτὸν ᾿Ὀλύβριον, ὅτι ἀντείχετο Ζινζηρίχονυ καὶ 
ὅτι τοῦ μέρους αὐτοῦ ὑπῆρχε, καὶ παρεφυλάττετο αὐτὸν ὃ deu, 
μὴ ἐὰν κινήσῃ κατὰ “Μέοντος Ζινζήριχος πόλεμον, προδώσει ὃ 


O 82 αὐτὸς Ὀλύβριος Κωνσταντινούπολιν τῷ Ζινζηρίχῳ, ὡς συγγενής, 5 


καὶ ὅτι βασιλεύει ὃ αὐτὸς Ὀλύβριος ἐν Κωνσταντινουπόλει. καὶ 
μετὰ τὸ ὁδεῦσαι Ὀλύβριον ἐπὶ τὴν Ῥώμην ἐάσαντα τὴν ἑαυτοῦ 
γυναῖκα Πλακιδίαν καὶ τὴν ϑυγατέρα αὐτοῦ ἐν Κωνσταντινουπό- 
λει ἔγραψεν ὃ ϑειότατος [ϑεῖος βασιλεὺς “Τέων διὰ μαγιστριανοῦ 
My9iuulo, βασιλεῖ τῆς Ῥώμης, ταῦτα ὅτι Ἐγὼ ἐφόνευσα 1Monopa 10 
᾿ καὶ ᾿Δρδαβούίριον, ἵνα μηδείς μοι ἐναντιοῦται κελεύοντι" ἀλλὰ 
E καὶ σὺ φόνευσον τὸν γαμβρόν σον Ῥεκίμερ, ἵνα μὴ ἐπάνω σου 
κελεύῃ. ἰδοὺ ἀπέστειλά σοι καὶ Ὀλύβριον τὸν πατρίχιον" φό- 
γευσον καὶ αὐτὸν καὶ βασίλευσον κελεύων καὶ μὴ κελευόμενος. 
ἦν δὲ ἀφορίσας ὃ Ῥεκίμερ εἷς ἑκάστην πόρταν Ῥώμης καὶ εἰς τὸν 16 
λιμένα βοήϑειαν Γοτϑικήν" καὶ εἴ τις εἰσήρχετο ἐν Ῥώμῃ, ἐρευ-- 
νᾶτο τί ἐπεφέρετο. καὶ ἀπελϑόντος τοῦ μαγιστριανοῦ IModforov 


80 τοῦ πεμφϑέντος ἀπὸ ““έοντος πρὸς ᾿4νϑίμιον βασιλέα καὶ ἐρευνη- 


ϑέντος, ἐπήρθησαν ai σάχραι “έοντος ai πρὸς “νϑίμιον καὶ 


o 88 εἰσηνέχϑησαν τῷ εκίμερ᾽" xal ἔδειξεν αὐτὰς Ὀλυβρίῳ. καὶ Aor- 20 


này ἔπεμψεν ὃ Ῥεεκκίμερ πρὸς Γουνδαβάριον τὸν υἱὸν τῆς ἀδελφῆς 


4. κινήσῃ] νικήσῃ Ox. 9. ὁ ϑειότατος ϑεῖος βασιλεύς] .. Epi- 
thetorum horum alterum omnino redundat. Ch. 17. τοῦ μαγί- 
σερου ᾿Ανουμοδέστου)] .11 Cod. MS. Lego, τοῦ μαγισερίανοῦ 
Moóéczov.^ Ch. 


mum eum posse non dubitavit:) illumque in gratiam secum redire suade- 
ret. Buspicatus quippe est Leo Imperator, Olybrium pro Zinzericho sta- 
re et partes ejus secreto egere.  Cavebat itaque sibi ab eo, ne si forte 
Zinzerichus in se bella moveret, Olybrius, ut qui ei affinitate junctus es- 
set, Constantinopolim Zinzericho proderet; Imperiumque inde sibi compa- 
raturus esset. Post itaque quam Olybrius Romam versus abierat, relictis 
Constantinopoli filia sua uxoreque Placidia, sacratissimus Imperator Leo 
Magistriano literas Anthemio Romanorum regi deferendas dedit, in haec 
verba: ,,Ego (inquit) Asparem, atque Ardaburium e medio sustuli; ne 
quis superesset, qui mibi imperanti adversaretur. Sed et Tu quoque Re- 
cimerem generum tuum occidito; ne sit, qui tibi imperitet. Quin et QMy- 
brium quoque Patricium ad te misi; ipsum etiam occidas, velim: neéipe 
ut regnes, aliis imperans, non subserviens, Collocaverat autem Recimer 
δὰ portum Portasque Romae singules praesidium Gothicum: nec 3 ou 
cuiquam patebat aditus, quam quid baberet apud se aperuisset. Mode- 
stus itaque Magistrianus, qui a Leone missus fuerat ad Anthemium, vbi 
Romem venit, exploratione statim facta, Literae Imperatoriae, ἃ Leome 
ad Anthemium missae, ei ablatae sunt: quas Recimeri traditas, ipse Oly- 
brio communicavit. Statim itaque Reciner Gundabarium, sororis filium, 


N 





CHRONOGRAPHIA. L. XIV. 875 


αὐτοῦ xal ἤνεγχεν αὐτὸν ἀπὸ τῶν Γαλλιῶν" ἐχεῖ γὰρ ἦν σέρατη- 
λάτης. ὅστις ἐλϑὼν ἐφόνεῳσε τὸν ᾿Ἱνϑίμιον βασιλέα, ὡς ἐστὶν 
εἰς τὸν ἅγιον οἶχον τοῦ ἀποστόλου Πέτρου" καὶ εὐθέως ἀπῆλϑεν 
εἷς τὰς Γαλλίας ὃ αὐτὸς Γουνδαβάριος. καὶ ἔστεψεν ὃ “Ῥεχίμερ 
ὅ βασιλέα Ὀλύβριον μετὰ γνώμης τῆς συγκλήτου Ῥώμης" καὶ ἐβα- 
σίλευσεν ὃ αὐτὸς ᾿Ολύβριος τῆς Ῥώμης μῆνας ὀλίγους" καὶ ἀῤῥω-: 
στήσας ἐτελεύτα. καὶ ἐποίησε πάλιν ἄλλον βασιλέα ὃ Ῥεκίμερ 
ἀπὸ τῆς συγκλήτου τῆς αὐτῆς Ῥώμης ἸΠαιουρῖνον " καὶ ἐφόνευσαν 
καὶ αὐτόν, ὡς φιλήσαντα Ζενζήριχον, ῥῆγα τῶν “ἄφρων. καὶ ἐποίη- B 
Ἄοσεν ἀντ αὐτοῦ πάλιν ἄλλον βασιλέα ἐν τῇ Ῥώμῃ ἀπὸ τῆς συγ-- 
κλήτου ὀνόματι Νέπον ὃ αὐτὸς “Ῥεκέμερ " καὶ τελευτᾷ ὃ Ῥεχίμερ. 
Ὁ δὲ αὐτὸς “ΤἸέων βασιλεὺς ἔλαβε γαμβροὺς δύο ταῖς ϑυγα- 
τράσιν αὐτοῦ, toria τῇ μείζονε ἸΠαρκιανὸν τὸν πατρίκιον, τὸν 
υἱὸν γενόμενον ᾿Ανϑιμίου, βασιλέως Ῥώμης, καὶ Moidórg Ζήνωνα 








35510» Ἴσαυρον τὸν Κοδισσέον᾽ καὶ ἐποίησεν ἀμφοτέρους στρατη- Ο 84 


λάτας πραισέντου καὶ πατρικίους. ἔτεκε δὲ ἥ περιφανεστάτη 
“ριάδνη πρωτότοχον ἄῤῥενα, ὃν ἐπεκάλεσε “Ἰέοντα " 7j ydg «Ἴεον- 
τία ἡ ἐμφανεστάτη ϑηλείας ἔσχε μόνον. 

Ὁ δὲ βασιλεὺς «“έων ἔστεψεν ἐν Κωνσταντινουπόλει “έοντα C 
πιστὸν μιχρὸν τὸν ἔγγονον αὐτοῦ, υἱὸν δὲ Ζήνωνος, ποιήσας αὐτὸν 


$. ὡς Ch, óc Ox. 14. γενόμενον Ch., yevouévov Ox. 16. Im- 
mo Χοδισσαῖον hic et infr. δύω . 


ex Galliis, ubi Magister Militum erat, accersit. Gundabarius itaque Ro- 
mem venit, et Anthemio Rege in ipso templo S. Apostoli Petri, quo se 
receperat, occiso, Gallias deinceps repetivit, 'Tum vero Recimer Oly- 
brium, Senatu approbante, Romae regem constituit: qui, ubi mensibus 
paucis regnasset, in morbum incidens, fato succubuit. Cui Recimer Majo- 
raum quendam, ex Senatoribus Romanis, successorem designavit. Hic 
vero, tanquam Zinzerichi Afrorum Regis studiosus, e medio sublatus est: 
Benatore etiam alio, Nepote vocato, ad Occidentis imperium ἃ Recimere 
provecto. 'l'andem vero Recimer diem suum obiit. 

Caeterum Leo Imperator filiae utrique virum comparavit, natu majo- . 
τὶ Leontiae Marcianum Patricium, Anthemii Romani Regis filium; Ariad- 
nae vero Zenonem Isaurum, Codisseum: quorum Sirumque Patricia digni- 
tate et Praesentis Militiae Praefectura honestavit. asculum vero pri- 
mogenitum edidit Illustrissima Ariadna, quam Leonem vocavit: 
enim Leontia foeminas tantum produxit. 


LEO JUNIOR 
IMPERATOR. 


Leo autem Imperator nepotem suum, Leonem Juniorem, Zenonis 
filiam , in Imperii consortium assumpsit, quem et Constantinopoli Diade- 


ΡΣ 


$78 IOANNIS MALALAE CHRONOGR. L. XIV. 


βασιλέα ἅμα αὐτᾷ. καὶ προῆλϑεν ὕπατος ὁ αὐτὸς Καῖσαρ “Ζ“έων 
ὃ μικρὸς τῷ Ἰανοναρίῳ μηνὶ τῆς δωδεκάτης ἐπινεμήσεως τοῦ 
φκβ' ἔτους κατὰ "Ἀντιόχειαν. τῷ δὲ μετ᾽ αὐτὸν φεβρουαρίῳ μη-- 
νὶ γ᾽ νόσῳ βληϑεὶς ὃ βασιλξὺς «““έων ὃ μέγας δυσεντερίας τελευ-- 
τῷ, ὧν ἐνιαυτῶν ογ΄. | | 5 
ἹΜετὰ δὲ τὴν βασιλείαν .éovzog τοῦ μεγάλου ἐβασίλευσε 
"doy ὃ μικρὸς ἔτος α' καὶ ἡμέρας εἰκοσιτρεῖς " ἦν δὲ παιδίον μι- 
κρόν, ὑπεβλήϑη δὲ ὑπὸ τῆς ἰδίας αὐτοῦ μητρὸς τῆς ἐπιφανε-- 
D στάτης "Ἀριάδνης" καὶ ὡς προσχυνεῖ αὐτὸν ὡς βασιλέα Ζήνων ὃ 
στρατηλάτης, ὃ πατρίκιος, ὃ αὐτοῦ πατήρ, ἐπέϑηκξ στέφανον βα-10 
σιλικὸν ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ, τῇ ἐνάτῃ τοῦ περιτίου μηνὸς 
τῆς δωδεκάτης ἐπινεμήσεως " καὶ ἐβασίλευσαν ἅμα. | 
Ἐβασίλευσε δὲ ὃ αὐτὸς βασιλεὺς Ζήνων ὃ Κοδισσέος ὃ "Icav- 
ρος μετὰ τοῦ ἰδίου αὐτοῦ υἱοῦ “Πέοντος ὀλέγον χρόνον. καὶ προ-- 
ῆλϑεν ὕπατος ὃ ϑειότατος “Ζέων ὃ μικρὸς ἔτους κατὰ "Ἀντιόχειαν 15 
φκβ' ἱἰνδικτιῶνος δωδεχάτης" καὶ τῷ ἑνδεκάτῳ μηνὶ τῆς αὐτοῦ 
V 81 ὑπατείας ἠῤῥώστησε καὶ τελευτᾷ ὃ ϑειότατος “Τέων ὃ μικρὸς μηνὶ 
γοεμβρίῳ ἱνδικτιῶνος ιγ΄, ἔτους χρηματίζοντος κατὰ ᾿Αντιόχειαν 
φκχγ᾽, ὧν ἐνιαυτῶν ζ΄, καϑὼς συνεγράψατο Νεστοριανὸς ὃ σο- 
φώτατος χρονογράφος ἕως “Τέοντος τοῦ μικροῦ. 40 


2. Ἰαννουαρίῳ Ox. 4. δυσεντερίας Ch., δυσεντεροείας Ox. 11. ἐν- 


φάτῃ Ox. 


mate insignivit. Caesar itaque factus Leo Minor, Consulatum inibet, 
mense Januario Indictionis xit, Aerae Ántiochenae anno pxxm. 
tis autem Februarii die rr. Leo Magnus ex Dysenteria mortuus est, ae- 
tatis anno Lxxrr. 

Leone Magno demortuo, imperium tenuit, Leo Junior annem 1 et 
dies xxr. Hic, cum puer esset tenellus, matris suae Illustrissimae Ariad-. 
nae monitu, patris sui Zenonis, Militum Magistri et Patricii, (dum ipsum, 
ceu I torem veneraretur) capiti regium Diadema imposuit, Februarii 
Ix , Indict. xii; simulque deinceps regnarunt. 


Z E N O 
IMPERATOR. 


Imperator itaque Zeno Isaurus, Codisseus, cum filio sto Leone, ad 
breve licet tempus imperavit. Sacratissimus enim Leo Junior, cum Con- 
sulatum suum inivisset anno Áerae Antiochenae pxxrr, Indict. xri, Consa- 
latus sui mense xi; in morbum incidens, e vivis excessit, mense Novem- 
bri, Indict. xir, anno Aerae Antiochenae pxxi, annum agens septimum: 
sicoti scriptum reliquit Nestorianus, sapientissimus Chronographus; qui 
historiam suam ad Leonem usque Juniorem perduxit. 





A40roz IE Ὁ 86 


XPONSNBAZIAEIAZ ZHN9NOZ EQ2Z ΤῊΣ 
BAZIAEIAZ ANAZTAZIOT. 


M. ετὰ δὲ τὴν βασιλείαν “Πέοντος τοῦ μικροῦ ἐβασίλευσεν ὃ 9uó- B. 
τατος Ζήνων ἔτη ιε΄. καὶ τῷ μηνὶ τῷ ὀγδόῳ τῆς αὐτοῦ βασι-- 
λείας ἐποίησεν ἐπίσχοπον πατριάρχην ἐν "Ἀντιοχείᾳ τῇ μεγάλῃ 
Πέτρον, τὸν nagauovágiov τῆς ἁγίας Εὐφημίας τῆς ἐκ XaAxg- 

5. δόνε" καὶ ἔπεμψεν αὐτὸν ἐν "Ἀντιοχείᾳ. μετὰ δὲ δύο ἔτη καὶ μῆ- 
vac δέκα τῆς βασιλείας αὐτοῦ ἐν λύπῃ γενόμενος διὰ πρᾶγμα αἷ-- Ο 87 
τηϑὲν παρὰ τῆς αὐτοῦ πενθερᾶς Βηρίνης καὶ μὴ παρασχεϑὲν αὖ-- 
τῇ παρ᾽ αὐτοῦ, χατεσχκευάσϑη παρὰ τῆς δεσποίνης Βηρίνης τῆς 
αὐτοῦ πενϑερᾶς. καὶ φοβηϑεὶς μὴ σφαγῇ ὑπό τινος τῶν τοῦ πα- C 

1€» λατίου, dg συνοιχούσης τῆς πενϑερᾶς αὐτοῦ ἐν τῷ παλατίῳ, 
ποιήσας πρόχεσσον ἐν Χαλκηδόνε ἔφυγεν ἐκεῖϑεν βερέδοις καὶ 
ἀπῆλϑεν εἰς τὴν ἸΙσαυρίαν ὡς ἐστὶ βασιλεύς. ὅντινα κατέλαβε 


7. Βερίνης Ox. Sic et 8. p. seq. v, 6. 7. 


LIBER XV. 


DE TEMPORIBUS ZENONIS IMPERATORIS 
ADUSQUE ANASTASII IMPERIUM. 


Pa mortuum autem Leonem Juniorem, Imperium tenuit Sacratissimus 
Zeno, per annos xv. Mense autem Imperii sui octavo, Petrum, S. Eu- 
phemiae Chalcedonensis Paramonarium, Episcopum, sive Patriarcham An- 
tochensem constitutum, Antiochiam misit. Post vero quam duobus annis 
et decem mensibus regnasset, cum Verina Augusta, socrus ejus, ob nega- 
tam sibi quam ab eo postulaverat rem quampiam, insidias ei struxisset ς 
super his anxius animi, veritusque ne εἰ aliquo Palatinorum interficere- 
tar, (socrus enim in Palatio cum genero suo simul habitabat) Chalcedo- 
Dem se contulit: inde vero veredis, (Imperator licet esset) in Isauriam 


978 IOANNIS MALALAE 


qvyotica τὴν ἰδίαν αὐτῆς μητέρα λάϑρᾳ xal 7j βασίλισσα ᾿Δριάδνη 
elc τὴν Ἰσαυρίαν" καὶ διῆγεν ἅμα τῷ ἰδίῳ αὐτῆς ἀνδρί. 

D . Kol μετὰ τὸ φυγεῖν Ζήνωνα τὸν βασιλέα καὶ "ριάδνην εὖ-- 
ϑέως προεχειρίσατο 7j αὐτὴ δέσποινα Βηρῖνα βασιλέα, στέψασα 
Βασιλίσκον τὸν ἴδιον αὐτῆς ἀδελφόν" καὶ ἐβασίλευσεν 0 αὐτὸς 5 
Βασιλίσκος ὃ ἀδελφὸς Βηρίνης τῆς πενθερᾶς Ζήνωνος ἔτη ff. 

V 85 ἡ δὲ αὐτὴ Βηρῖνα ὅτε αὐτὸν βασιλέα, ὠνόμασε καὶ ὕπατον μετὰ 
“Αρμάτου προαχϑέντος παρὰ Βασιλίσχου στρατηλάτου τοῦ μεγά- 
O 88 Aov πμαισέντου" καὶ ὑπάτευσαν οἱ δύο. 

Ὁ δὲ αὐτὸς Βασιλίσχος ἢ μόνον ἐβασίλευσεν, ἔστεψε τὸν υἱὸν 10 
αὐτοῦ βασιλέα ὀνόματι IMágxov* καὶ ἐβασίλευσαν oi δύο. 

Ἐπὶ δὲ τῆς αὐτοῦ βασιλείας Βασιλίσκου καὶ Mdgxov τοῦ 
υἱοῦ αὐτοῦ ἔπαϑεν ὑπὸ ϑεομηνίας πόλις τῆς πρώτης Συρίας 
ὀνόματι Γάβαλα μηνὶ γορπιαίῳ elg τὸ αὔγος" καὶ ἐχαρίσατο τῇ 
αὐτῇ πόλει ὃ βασιλεὺς Βασιλίσκος εἷς ἀνανέωσιν χρυσίου λέ- 15 
τρας ν'. 

Β Καὶ ἐπανῆλθε Ζήνων ὃ βασιλεὺς μετὰ πλήϑους πολλοῦ dx 
τῆς Ἰσαυρίας ἐπὶ Κωνσταντινούπολιν, πέμψας εἰς “Ἀντιόχειαν τὴν 


fugit. Quem Imperatrix quoque Ariadna, matrem suam clam fugiens, in 
Lsauriam secuta est; ubi edam cum viro suo degit. 


B ASILISCUS 
IMPERATOR 


Statim vero post Zenonis et Ariadnae fogam, Verina Augusta Basi- 
liscum, fratrem suum, dDiademate insignitum, Imperatorem renunciavit. Im- 
perium autem tenuit Basiliscus, Verinae Zenonis socrus frater, annis rr. 
Consulem quoque eodem, quo Imperatorem, tempore desi avit Verina, 
una cum Armato, ἐν uem DBasiliscus ipse Magni Praesentis Militiae Magi- 
strum constituerat: duo itaque hi Consulatum una gesserunt. 

Basiliscus vero simul ac imperare coepit, Marcum filium suum Impe- 
ratorem renunciavit ; amboque simul 

mperantibus autem Basilisco et Marco flio 92 divinam iram 
Syriae. e urbs, nomine Gabala, mense Septembri, sub ortum Bola: 
cui de novo instaurandae , Basiliscus Imperator libras auri L largitus est. 


Z E N O 
IMPERATOR. 


Inter haec Zeno Imperator, numeroso milite E non ex Isauria Con- 
stantinepolim rediit ; Antiochiam Magnam itibus Praesidiariis, 





CHRONOGRAPHIA. L. XV. $79 


μεγάλην παραφύλαχας "aaspovc xal στρατηλάτην Τροκόνδην. 
ἀκούσας οὖν Πέτρος ὃ πατριάρχης ὃ Óm αὐτοῦ δεξάμενος τῆς 
ἐπισχοπῆς τὴν χρροτονίαν ὑπὲρ τοῦ μέρους Βασιλίσκου ἐποίει. 
ὁ δὲ Βασιλίσκος μαϑὼν τὴν τοῦ βασιλέως Ζήνωνος ἐπάνοδον, 
56 ἔπεμψεν “Ἱρμᾶτον τὸν στρατηλάτην τοῦ πραισέντου μετὰ πάσης. 
ἧς εἶχε βοηϑείας στρατοῦ ἐν Θράκῃ καὶ ἐν Κωνσταντινουπόλει 





καὶ εἰς τὸ παλάτιον, δὁρκώσας αὐτὸν εἰς ἅγιον βάπτισμα νεοφω- Ο 89 


τίστου μὴ προδοῦναι. καὶ λαβὼν τὸ πλῆϑος τοῦ στρατοῦ ὃ 
“Ἡρμᾶτος ἐπέρασε" καὶ τοῦτο προμαϑὼν Ζήνων ὃ βασιλεὺς ἔπεμ-- C 
ἴοψε πρὸς τὸν αὐτὸν ἡἡρμάτιον ἐπαγγειλάμενος αὐτῷ πολλὰ καὶ τὴν 
στρατηλασίαν τῆς αὐτοῦ ζωῆς καὶ τὸν υἱὸν αὐτοῦ ποιεῖν Καίσα-- 
Qa. καὶ προτραπεὶς ὃ αὐτὸς ᾿Δρμᾶτος ὑπὸ Ζήνωνος βασιλέως 
προέδωκεν, εὑρεϑεὶς elc τὸ μέρος Ζήνωνος τοῦ βασιλέως" καὶ οὐχ- 
ἔτι ὑπήντησε Ζήνωνι ἐρχομένῳ ὃ αὐτὸς 2ouüroc, ἀλλὰ δι᾽ ἄλ- 
156λης ἔδοξεν ἐπιέναι ὁδοῦ τῆς ἸΙσαυρίας. | 
"Etogu5sac δὲ Ζήνων ἐπέρασεν ἀπὸ τῶν λεγομένων Πυλῶν 
καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὸ παλάτιον μετὰ τῶν ἰδίων ὁπλιτῶν ᾿ἰὐδικτιῶνε 
i'* καὶ ἐδέχϑη ὑπὸ τῶν στρατευμάτων καὶ τῆς συγκλήτου. 
ἐθάῤῥει δὲ εἰς τὸ Πράσινον μέρος, ὅτι ἐφιλεῖτο παρ αὐτῶν" ἔχαι- D 
40ρε γὰρ καὶ αὐτὸς Ζήνων ὃ βασιλεὺς εἷς τὸ Πράσινον μέρος. 
“Ἀχούσας δὲ ἐξαίφνης Βασιλίσκος ὅτι Ζήνων ὃ βασιλεὺς εἰς 
τὸ παλάτιον ὥρμησε καὶ εἰσῆλθε καὶ ὅτε ἐδέξαντο αὐτὸν πάντες 


7. ψεοφωτίστου Ch., ψνεωφωτείσεου Ox. 10. τὴν στρατηλασίαν 
τῆς αὐτοῦ ξωῆς) Chr. Alex. habet, ἕως τῆς αὐτοῦ ζωῆς, re- 
ctius.* 


sub Troconde Duce. Petrus autem Patriarcha, qui Episcopus a Zenone 
creatus fuerat, ubi de his accepisset, Basilisci tamen partibus adhaesit. 
Basiliscus vero, audito Zenonis Imperatoris adventu, misit Armatum, Prae- 
sentis Militiae Magistrum, omnibus, quas habuit in 'I'hracia, Constantino- 
li et Palatio, copiis instructum: quem etiam adjuraverst per sanctum 
Boptismum , cujus lavacro recenter intinctus fuerat, ne se Zenoni prode- 
ret. Armatus itaque copiis acceptis trajecit; quod ubi Imperator Zeno 
intellexit, misso ad Armatum Legato, multa ei pollicitus est, Praesentis 
Militiae Praefecturam perpetuam, filiumque ejus Caesarem futurum. Ar- 
zmBatus itaque Promissis hisce Zenonis allectus [ Basiliscum] prodidit, im 
Zhenonis partes discedens: nec Zenoni venienti cum exercitu occurrit, sed 
via alia Isauriam petere statuit. - ΒΕ 
Zeno autem cum exercitu suo, per Pylas, quas vocant, trajecit; Pa- 
latiumque cum militibus suis ingressus, ab exercitibus et Benatu receptus 
est Indictione xiv. De Prasinis vero satis securus erat; quippe hi Zeno- 
mem, ut qui partibus eorum faveret , rum sibi habuerunt. 
Basiliscus interim ubi audivisset, Imperatorem Zenonem venisse, Pa- 
latiumque occupasse, ab omnibus, ipss etiam Verina Augusta, socru ejus, 


$80  Ξ IOANNIS MALALAE 


καὶ Βηρῖνα 7; δέσποινα, 7j πενθερὰ αὐτοῦ, λαβὼν οὖν Βασιλίσκος 
τὴν γυναῖχα αὐτοῦ καὶ τὰ τέκνα ἔφυγεν εἷς τὴν μεγάλην ἐκκλησίαν 
Ο 90 Κωνσταντινουπόλεως εἷς τὸ μέγα φωτιστήριον, προδοϑεὶς ὑπὸ 
“ρμάτου, ἐπὶ τῆς ὑπατείας Θευδερίχου. ᾿ 
E Ὃ δὲ ϑειότατος Ζήνων βασιλεὺς παρασχὼν τὸ fio» toU5 
ἱππιχοῦ εὐθέως ἐλϑὼν ἐϑεώρησε" καὶ ἐδέχϑη ἀπὸ πάσης τῆς 
πόλεως. καὶ μετὰ τὸ δεχϑῆναι, dy ὅσῳ ϑεωρεῖ, ἔπεμψεν εἷς τὴν ᾿ 
μεγάλην ἐκκλησίαν καὶ ἐπῆρε παρὰ Βασιλίσκου xal τοῦ υἱοῦ αὖ- 
τοῦ καὶ τῆς γυναικὸς αὐτοῦ τὸ σχῆμα τῆς βασιλείας " καὶ ἐχβα-- 
λὼν αὐτὸν καὶ τὴν γυναῖκα αὐτοῦ καὶ τὰ τέχνα αὐτοῦ ὑπὸ λόγον 10 
V 838 ὅτε οὔτε ἀποχεφαλίζονται οὔτε σφαγιάζονται ἔπεμψεν αὐτὸν καὶ 
τοὺς αὐτοῦ εἰς “Ἰίμνας κάστρον ἐν Καππαδοκίᾳ. καὶ ἐβλήϑησαν 
εἷς ἕνα πύργον τοῦ κάστρου καὶ ἀνεχρίσϑη ἡ ϑύρα καὶ ἐφύλατ-- 
Tov τὸν πύργον καὶ τὸ χάστρον “ίμνας πλῆϑος στρατιωτῶν 
᾿Ισαύρων πολύ, ἕως λιμοχτονηϑεὶς 0 αὐτὸς Βασιλίσχος xul f γυνὴ 15 
αὐτοῦ καὶ τὰ τέκνα αὐτοῦ ἀπέδωχαν τὰς ψυχάς " καὶ ἐτάφησαν 
ἐχεῖ εἰς τὸν αὐτὸν πύργον ἐν Καππαδοκίᾳ. 
Καὶ ἐβασίλευσε Ζήνων μετὰ τὴν ἐπάνοδον αὐτοῦ ἄλλα ἔτη 
ef, τοῦτ᾽ ἐστὶ τὰ πάντα ἔτη ἐβασίλευσε ιε΄ καὶ μῆνας δύο" τινὲς 
. δὲ καὶ τὰ δύο ἔτη Βασιλίσκου εἰς τὴν αὐτοῦ τάσσουσι βασιλείαν. 40. 
Ο 91 ὃ δὲ αὐτὸς Ζήνων βασιλεὺς ἐπανελϑὼν εὐθέως καϑεῖλε Πέτρον 
^ p τὸν ἐπίσκοπον καὶ πατριάρχην ᾿Αντιοχείας τῆς μεγάλης, ὡς φίλον. 
Βασιλίσκου, καὶ ἐξώρισεν αὐτὸν εἷς Εὐχάϊτα εἷς τὴν Ποντικήν, 
xal ἐποίησεν ἀντ᾽ αὐτοῦ Στέφανον ἐπίσκοπον «Ἀντιοχείας. ἔδωχε 


receptum; ipse, proditum se ab Ármato videns, arreptis seoum liberis et 
uxore suà, ad magnum pronos Baptisterium Ecclesise magnae Constan- 
tinopolitanae se recepit, Theudericho tom Consulatum gerente. . 

Sacratissimus autem Imperator Zeno, velo in usum Circi exhibito, 
statim ascendit, Ludosque spectavit; urbe tota reditum ei gratulante. 
Bic itaque receptus 8 suis, inter ipee Circensda, magnam ad Ecclesiam 
misit et ἃ Basilisco et uxore ejus filioque insignia Imperatoria abstulit: 

. extractumque inde eum, cum uxore liberisque, data cautione nec capiti- 
bus multatum, nec neci eos traditum iri, amandavit eum cum suis in Li- 
mnas, Cappadociae Castellum: in cujus turrim qrandam conjectus, porta 

ejus muro obstructa, castelloque ἃ praesidio militari Isaurico custodite, 
é ipse tandem, cum uxore liberisque fame necatus interiit, turrim hanc 
| pro sepulchro consecutus. 

Zeno autem Imperator post reditum suum annos xir regnavit: in uni- 
versum itaque complevit annos xv et menses n: quibus etiam nonnulli 
dues illos, quibus Basiliscus imperavit, annos annumerant. Caeterum Ze- 
Ao cuaperator , statim a reditu suo, Petrum Episcopum et Patriarcham 

iae Magnae, tanquam qui Basilisci partibus adhaeserat, Episcope- 
tu ejectum, in. Kuchsita, Ponti urbem, relegavit; Stephano in locum ejus 





CHRONOGRAPHIA. L. XV. 881 : 


dé ὑπὲρ τῆς ἐπανόδου ἀὑτοῦ ὃ αὐτὸς βασιλεὺς Ζήνων δωρεὰς πᾶσι 
τοῖς ὑποτελέσιν αὐτοῦ. ἐν δὲ τῇ αὐτοῦ βασιλείᾳ ἐσφάγη ὃ ἐπί- 
σχοπος Στέφανος ᾿Αντιοχείας εἷς καλάμια ὀξυνϑέντα ὑπὸ τοῦ χλή- 
ρου τοῦ ἰδίου, ἔξω τῆς αὐτῆς πόλεως εἰσελϑὼν εἰς τὴν σύναξιν 

51í» ἁγίων τεσσαράχοντα, εἷς τὰ λεγόμενα Βαρλαῇῆ, ὡς Νεστο-- 
'ριανός " καὶ ἐῤῥίφη τὸ λείψανον αὐτοῦ εἷς τὸν ᾿Ορόντην ποταμόν. 
καὶ μαϑὼν Ζήνων ὃ βασιλεὺς ἐποίησεν ἐπίσκοπον καὶ πατριάρχην 
ἄλλον ὀνόματι Καλανδίωνα ἐν τῇ αὐτῇ ᾿Αντιοχέων πόλει τῆς 
Συρίας " καὶ ἐξωρίσϑη καὶ αὐτός, ὡς Νεστοριανός " καὶ ἀνεκλή- 

10ϑη ὑπὸ τοῦ αὐτοῦ Ζήνωνος βασιλέως ὃ ἐπίσκοπος Πέτρος ἐκ τῆς 
ἐξορίας, τοῦ δήμου τῶν "Αντιοχέων αἰτησάντων καὶ τοῦ κλήρου " 
xai ἐλϑὼν ἀπὸ Εὐχαΐτων ἐγένετο πάλιν πατριάρχης xol ἀπέϑανεν 
εἷς τὸν ἴδιον αὐτοῦ ϑρόνον ἐν ᾿Ἀντιοχείᾳ. 


Ἐπὶ δὲ τῆς τοῦ Ζήνωνος βασιλείας προεχειρίσϑη παρ᾽ αὐτοῦ O 99 


ilóxarà συντάξεις καὶ ἐγένετο Καῖσαρ ὃ υἱὸς 4gudrov τοῦ στρα- 
τηλάτου πραισέντου ὀνόματι Βασιλίσκος" καὶ συνεκάϑητο τῷ ad- 
τῷ Ζήνωνι Βασιλίσκος εἷς τὸ ἱππικὸν ϑεωροῦντι, καὶ ἐτίμα τοὺς 


c 


ἡνιόχους 0 βασιλεὺς xal ὃ Καῖσαρ. ὃ δὲ Ζήνων λογισάμενος ὅτε - 


ἐπιώρκησεν “Ἀρμᾶτος ὃ στρατηλάτης τοῦ πραισέντου, ὃ πατὴρ τοῦ 
ΞῸ Καίσαρος, ἐπομοσάμενος εἷς τὸ ἅγιον βάπτισμα Βασιλίσκῳ τῷ 
βασιλεῖ μὴ προδοῦναι αὐτόν, καὶ προτραπεὶς παρ᾽ ἐμοῦ προέϑω-- 


8. ὀξυθέντα Ox. 8. Χαλανδίονα Ox. Conf. Candidum Photii 
cod. 79., Cedrenum p. 358. D. 18. λογισάμενος Ch., Aoynsapus- 
906 19. ἐπιόρκησεν Ox. 41. αὐτὸν Ch., αὐτῷ Ox. 


saffecto. 'Tribotariis autem suis omnibus," ob reditum suum felicem, mu- 
aera largitus est Zeno Imperator. Eodem imperante Zenone, Clerus Án- 
tochensis Stephanum, Episcopum suum, quod Nestorii esset sectator, ex- 
tra urbem, Quadraginta Sanctorum ad Synaxim, quae Barlais (uti vo- 
cant) habebatur, ingredientem, calamis praeacutis confecerunt; corpusque 
ejus mortuum in Orontem fluvium projecerunt. l1mperator autem Zeno de 
his certior factus, Calandionem quen Episcopum et Patriarcham An- 
tiochiae Syriae constituit: Verum hic quoque, quod Nestorianus esset, 
exterminatus ex. Tum vero Imperator , Clero opuloque Antiochensi 


hoc ab eo us, Petrum Episcopum ab exilio revocavit. Hic ita- 
que ab Euchaitis revocatus, et in Patriarchatum restitutus, in sede sua 
Àntiochensi finivit vitam. | 


Caeterum Imperator Zeno Basiliscum, Armati Praesentis militiae Ma- 
gistrum filium, ex pacto Caesarem renunciavit. Zenoni itaque Ci 
spectanti, Basiliscus etiam assidebat; Caesarque simul, cum Imperatore, 
anrigentns praemia exhibuit. Αἱ vero Imperator, Armat, esentis 

e Magistri, Caesaris patris, perjurium anime suo recogitans; σὲ 
quod per sacrum Baptismum Baslisco feraverit» se eum non proditurum 
eso; ,hortatu tamen meo, inquit, adduetus, prodidit. eum οἱ mortis. οἱ 


τ; 


882 IOANNIS ΜΑΙ ΑΙ ΑΕ 


κεν αὐτὸν καὶ ἀπέϑανεν, πῶς τῇ ἐμῇ, φησί, βασιλείᾳ πιστὰ qu- 
λάξει; μικρὸν γάρ, ἐὰν ἀνδρωϑῇ ὃ υἱὸς αὐτοῦ ὃ Καῖσαρ, πάντως 
καὶ ἐμὲ παραβαίνει" ἐγὼ δὲ οὐ παρέβην αὐτόν, ἀλλὰ καὶ αὐτὸν 
ἐποίησα ἐπὶ τόπῳ πατρίχιον xol στρατηλάτην καὶ τὸν υἱὸν αὐτοῦ 
Καίσαρα" ἐκέλευσεν οὖν σφαγῆναι τὸν opürov, ὡς ἐπίορχον, καὶ 5 
Jogáyg, ὡς ἀνέρχεται κατὰ τὸ 4έκιμον elg τὸ ἱππικὸν ϑεωρῆ- 
σαι. καὶ μετὰ τὸ φονευϑῆναι 2douürov τὸν υἱὸν αὐτοῦ Βασιλί- 

O 98 σκον τὸν Καίσαρα παιδίαν ὄντα ἐχειροτόνησεν ἐπίσκοπον ἐν Kv- 

E ζίκῳ τῇ μητροπόλει τῆς Ἑλλησπόντου. 


᾿ς "Eni δὲ τῆς αὐτοῦ βασιλείας τυραννήσαντες οἵ Σαμαρεῖται ἐν 10 
Παλαιστίνῃ ἔστεψαν λήσταρχον ὀνόματι ᾿ἸἸουστασὰν Σαμαρεί- 
την" καὶ εἰσῆλθεν ἐν Καισαρείᾳ καὶ ἐϑεώρησεν ἱππικὸν καὶ ἐφό- 
γευσε. πολλοὺς χριστιανοὺς ἡγεμονεύοντος τῆς πρώτης Παλαιστί- 
γης Πορφυρίου. ὃ δὲ αὐτὸς Ἰουστασὰς ἔχαυσε τὸν ἅγιον IIpo- 

κύπιον ἐπὶ Τιμοθέου ἐπισκόπου Καισαρείας. καὶ ἐλθὼν ὃ δοὺξ 15 
V 84 Παλαιστίνης ἀσκληπιάδης μετὰ τῆς αὐτοῦ βοηϑείας καὶ ὃ Agoro- 
διώκτης Ῥήγης, 0 ἀξιωματικὸς Καισαρείας μετὰ τῶν 4oxadia- 
κῶν, ὁρμήσαντες xaT αὐτοῦ συνέβαλον αὐτῷ καὶ παρέλαβον αὖ-- 
τόν" καὶ ἀπεκεφάλισαν τὸν αὐτὸν Ἰουστασάν, καὶ ἐπέμφϑη ἢ 

κεφαλὴ αὐτοῦ μετὰ τοῦ διαδήματος τῷ βασιλεῖ Ζήνωνι, καὶ εὖ-- 90 
ϑέως ὃ βασιλεὺς Ζήνων ἐποίησε τὴν συναγωγὴν αὐτῶν τὴν οὖ- 


1. πῶς -- φυλάξει Chron. Pasch. p. 896. C et Malalae codex ab 
sec, manu, ὡς — φυλάξας Ox. 2. ἀνδριωϑῇ Ox. ᾿ 17. Καισα- 


είας Ch., Χαισαρίας Ox. “ 


uctor fuit, Imperio meo (uti sit ipse) se praestans fidelem. Quin et 
ubi primum adoleverit Caesar filius ejus, omnino et fidem suam erga me 
violabit: At ego illi fidem meam liberavi; ipsum Patricium protinus, ΜῈ. 
litineque Praefectum constituendo; filium etiam ejus Caesarem renancian- 
do.* Imperator itaque Armatum, tanquam perjurum, occidi onn quod 
εἰ factum est, interim dum Decimum pertransiens, Circum 

os spectaturus. Post caedem Armati, Basiliscum filium ejus, adole- 
scentulum, Cyzici, quae Hellesponti Metropolis est, Episcopum designavit. 


Hujus sub imperio Samaritani, Palaestinam incolentes; tyrannidem 
capessentes, quendam, Samaritapum, Latronum Priacdpem, Die- 

* demate cinxerunt. Hic itaque Caesaream ingressus, Circensia spectavit ξ 
" multosque Christianos interfecit; Porphyrio tunc temporis Syriae Primae 
Praefectnram tenente. Quin et 8. Procopii quoque templum concreme- 

yit; Timotheo tum sedem Caesariegsom oocupante, Bupervenientes au- 

tem ei Palaestinae Dux Asclepiades cum copiis suis et Rheges. Latronum 
insectator, Caesariensis Axiomaticus cum Arcadjacis, Justasam adorti sunts 
praelioque commisso, eom »um tyrannum eapite muoltarunt, eaputque 

ejus regiumque Diadema Imperatori miserunt. ..Zeno itaque Syn- 





CHRONOGRAPHIA. L. XV. 888 


ca» εἷς τὸ Γαργαζὶ ὅρος εὐκτήριον οἶκον τῆς ἁγίας ϑεοτόκου 








Maglac, ἀνανεώσας καὶ τὸν ἅγιον Προχόπιον, ποιήσας διάταξιν Ο 94 


μὴ στρατεύεσθαι Σαμαρείτην, δημεύσας καὶ τοὺς εὐπόρους αὖ--. 

τῶν᾽ καὶ ἐγένετο κατάστασις. | 
-- Ἐπὶ δὲ τῆς αὐτοῦ βασιλείας Θευδερίχος ὃ ἀπὸ ὑπάτων, ὃ υἱὸς B 
Οὐαλέμερος, ἐν Κωνσταντινουπόλει ἀνατραφεὶς καὶ ἀναγνούς, 
στρατηλάτης ὧν πραισέντου καὶ ἑωρακὼς τί ὑπέστη “Ἀρμᾶτος, 
φοβηϑεὶς τὸν βασιλέα Ζήνωνα, ἔλαβε τὴν ἰδίαν βοήϑειαν καὶ 
ἐξῆλϑεν. ἀπὸ Κωνσταντινουπόλεως, ἐπὶ Σαλαβρίαν ἀπιὼν διὰ τοὺς 
1€» ἐχεῖ χαϑεζομένους ἀριϑμούς. καὶ τυραννήσας παρέλαβε τὴν 
Θράκην πᾶσαν" xol ἦλϑε κατὰ τοῦ βασιλέως Ζήνωνος ἕως Συ-- 
«κῶν πέραν κατέναντι Κωνσταντινουπόλεως, κόψας καὶ τὸν ἀγω-- 
“ὸν τῆς πόλεως. καὶ ποιήσας ἡμέρας πολλάς, καὶ μὴ δυνηϑεὶς 
χϑλάψαι τὸν βασιλέα, ἀνεχώρησεν ἐκεῖϑεν δρμήσας Pi τὴν Ρώμην, 
15» τότε κατεχομένην ὑπὸ τοῦ Odoáxgov, ῥηγὸς τῶν βαρβάρων. καὶ 
τοολεμήσας αὐτῷ κατὰ γνώμην καὶ προδοσίαν τῆς συγκλήτου Ῥώ- C 
Kc, παρέλαβεν ἀνεπηρεάστως τὴν αὐτὴν Ῥώμην καὶ τὸν Ὀδοά- 


φέρον ῥῆγα" καὶ ἐφόνευσεν αὐτὸν καὶ κατέσχε τῆς Ῥώμης, γενόμε- Ο 95 


7»oc ἀντ᾽ αὐτοῦ ῥὴξ ἐν αὐτῇ ἔτη μξ. καὶ ἐφιλιώϑη Ζήνωνι μετὰ 
30 παῦτα τῷ βασιλεῖ, καὶ πάντα ὅσα ἔπραττε κατὰ γνώμην αὐτοῦ, 
δεαὶ τοὺς ὑπάτους χρηματίζων Κωνσταντινουπόλεως καὶ τοὺς 


᾿ d. Dugyatl] Ταριξὶν Ch. et Ducangius in Chron. V. ad p. 62. E. 
17. ἀνεπκηρεάστως Ch., ἀνεπκερεάστως Ox. 


Bamariticam, quam in monte Gergasi habuerunt, in Oratoriam 
Áedem converüt, Sanctae Deiparae Mariae sacratam; instanrato etiam 8. 
Procopii Templo. Quinetiam et Samaritarum potentiorum bonis publica- 
tis, Rüioto cavit, ne quis ex Samaritis deinceps militaret. Bic itaque res 
ad pacem redacta est. 

Eodem Imperante, 'Theuderichus quidam, Exconsul, Valemeris filius, 

(qui Co epeli enutritus literisque imbutus fuerat, et Praesentis 
Militiae tandem Magister eonstitutus) cum Armat fatum apud se repu- 
asset, metuens sibi ab Imperatore Zenone, relicta Constantinopoli, et αν. 
sumptis secum copiis suis, in Salabriam devenit, ob numeros Militares 
ibi collocatos. iden vero arripiens, 'Threciam «cniversam occu- 
pavit: quin et contra Zenonem Imperatorem arma movens, adusque Sy- 
cenum trajectum, Constantinopoli e regione situm penetravit; Aquaeductu 
etiam urbis exciso. Cumque per multos dies urbi incubuisset, nihil tamem 
Imperatorem laedere potuerit; inde movens, Romam tendit, Odoacri, Bar- 
berorum regi tum parentem.  Quicum inito praelio, ex Senatorum con- 
sensu et proditione urbem Romam ip mque Odoacrem nullo negetio ce- 
pit Quo occiso, ipse Romanum rer δὴ sibi vendicavit; regna ibi, 
per annos xrvr. J'heuderichus au.em, posthaec in gratiam cum Zenone 
rédiens, omnia ad mentem ejus agitabat: Consules etiam ipse Constanti- 


884 IOANNIS MALALAE 


ἐπάρχους τῶν πραιτωρίων, xal và κωδικίλλια μὲν τῶν αὐτοῦ 
ἀρχόντων τῶν μεγάλων ἀπὸ τοῦ βασιλέως Ζήνωνος ἐδέχετο, μη-- 
viov αὐτῷ τίνα ἤϑελε προαχϑῆναι" καὶ τοὺς σχηπίονας δὲ τῶν 
ὑπάτων ἐπὶ τοῦ βασιλέως αὐτοῦ ἐλάμβανεν. 
"H μόνον δὲ ῥὴξ ἐγένετο ὃ αὐτὸς Θευδερίχος, προσῆλ- 5 
p 9e αὐτῷ μία χήρα, συγχλητικὴ Ῥώμης, ὀνόματι Ἰουβενα- 
λία, διδάσχουσα αὐτὸν ὅτι τριάχοντα ἔτη ἔχω δικαζομένη με- 
τὰ τοῦ πατρικίου Φίρμου" ἀλλὰ εὐλύτωσόν με. καὶ ἐνεγκὼν 
τοὺς δικολόγους τῶν ἀμφοτέρων μερῶν εἶπεν αὐτοῖς, Εἰ μὴ διὰ τῆς 
αὔριον καὶ τῆς ue? αὐτῆς δώσετε αὐτοῖς τὸν ὅρον xal ἀπαλλάξετε10 
αὐτούς, ἀποκεφαλίζω ὑμᾶς. καὶ χαϑίσαντες du. τῶν δύο ἡμερῶν 
εἶπαν τὰ δοκοῦντα τοῖς νόμοις, δεδωκότες αὐτοῖς ὅρον καὶ ἀπαλλά- 
ξαντες αὐτούς, καὶ ἅψασα κηροὺς Ἰουβεναλία προσῆλϑεν αὐτῷ, 
O 96 εὐχαριστοῦσα ὅτι εὐλυτώϑη τῆς δίχης" καὶ ἠγανάχτησεν ὃ αὖ- 
τὸς Θευδερίχος κατὰ τῶν δικολόγων, καὶ ἀγαγὼν αὐτοὺς εἶπεν 15 
E αὐτοῖς, Φιὰ τί, ὃ ἐποιήσατε εἰς δύο ἡμέρας καὶ ἀπηλλάξατε 
αὐτηφύς, εἷς τριάκοντα ἔτη οὐχ ἐποιήσατε; καὶ πέμψας ἀπεχε- 
φάλισε τοὺς δικολόγους τῶν ἀμφοτέρων μερῶν, καὶ ἐγένετο φό-- 
βος πολύς. καὶ ἐποίησε διάταξιν περὶ ἑκάστου νόμου. 
Kal ἐξελϑὼν ἀπὸ τῆς Ῥώμης ᾧκησε τὴν Ῥάβενναν, πόλιν 30 
'παράμον, ἕως ϑανάτου αὐτοῦ. καὶ μετὰ ϑάνατον αὐτοῦ ἐγέ- 


1. κωδικιάλλια Οχ., κωδικίλλια Ch. 4. 5. ἐλάμβανεν. Ἢ μόνον] 
; ἐλάμβανε" μόνον Ox. 7. 17. τριάκοντα ἔτη] ,, Chr. Alex. habet, 
τρία ἔτη.“ Ch. 10. μετ᾽ αὐτῆς) μετ᾽ αὐτὴν Ch. — ibid. δϑώσετα 
σιι., δόσεεο Ox. 11. αὐτούς Ch., Chron. p. 397. C, αὐτοῖς Ox. 
14. εὐχαριστοῦσα Ch., εὐχαρισεῶσα Ox. ibid. εὐλυεώϑη Ch, 
εὐλυτώϑην Ox. 15. κατὰ Chron., uezd Ox. 640. ἹΡαβεννὰν Ox. 


nopolitanos et Praetorio Praefectos designans; ἃ Zenone Im re iti- 
dem istratuum suorum primariorum omnium Codicillos, Consulum et- 
jem scipiones, (indicatis prius, quos ad dignitatem ullam provectos ipse 
vellet) accepit. Jus vero Regium apud Theuderichum solum remansit. 
Accedit autem ad eum Patricia quaedam Romana, nomine Juvenali 
foemina vidua. his verbis eum interpellans: ,, Causam, (o Rex] quae mi 
' cum Patricio Firmo intercessit totis jam xxx annis, Tu mihi expedi. Ac- 
cersitis itaque utriusque Partis Causidicis; ,, Nisi niit eis) intra bi- 
duum libus istis ad exitum perdactis, Clientes hosce imiseritis, | catite 
vos plectam.^ — Causa itaque per biduum agitata, Causidici 
juxta leges ferebant et litigantes dimiserunt. Juvenalia itaque cereis ao- 
censis, ad Regem venit; gratiasque ei egit, quod ἃ Lite absoluta esset. 
"heuderichus autem Causidicis tus est, accersitisque dixit: ,,Quer- 
sum, quam uno biduo extricastis, causam in totos triginta annos traxistis *** 
Causidicos itaque utriusque Partis capite truncavit: metusque inde reli- 
quis it ingens. Decretum etiam de singulis Legibus it. 
Roma relicta, Ravennae, urbi maritimae, ad vitae exitum ha- 





CHRONOGRAPHIA. L. XV. 385 


vero ῥὴξ Ῥώμης ὃ ἔχγονος αὐτοῦ LdAágurog. ἦν δὲ Mouavüg V 85 


τῷ δόγματι, 0 ἐστιν ᾿Εξαχιονίτης. 4 | 

Ἐπὶ δὲ τῆς βασιλείας Ζήνωνος ἔπαϑεν ὑπὸ ϑεομηνίας σει- 
σμοῦ τὸ δεύτερον αὐτῆς πάϑος Κωνσταντινούπολις ἐπὶ ὀλίγον 
δδιάστημα, ἕως τοῦ Ταύρου. ἔπαϑε δὲ τότε καὶ Νικομήδεια, 
μητρόπολις τῆς Βιϑυνίας, τὸ ἕκτον αὐτῆς πάϑος, ὑμοίως δὲ 
καὶ Ἑλενούπολις τῆς αὐτῆς ἐπαρχίας" καὶ πολλὰ παρέσχεν ἀὐ- 
“τοῖς ὃ αὐτὸς Z 'γων. 

Ἐν δὲ τῇ αὐτοῦ βασιλείᾳ ἀντῆρεν 0 πατρίκιος Ἰλλοῦς ὃ Ἶσαυ- 


ππορος, ὃ φίλος τοῦ αὐτοῦ βασιλέως Ζήνωνος, ὃ ἀναγαγὼν τὸν ai- 


'τὸν βασιλέα Ζήνωνα μετὰ βοηϑείας πολλῆς τὴν δευτέραν αὐτοῦ 


ἐπάνοδον ἀπὸ τῆς Ἰσαυρίας, ὅτε ἔφυγεν ἀπὸ Κωνσταντινουπό- D 


.Aemg βασιλεύων. ὅστις Ἰλλοῦς ἀνῆλϑεν ἐν Κωνσταντινουπόλει 
μετὰ τοῦ αὐτοῦ βασιλέως Ζήνωνος" καὶ ὡς ϑαῤῥούμενος παρ᾽ 


Ji ὁ αὐτοῦ καὶ ϑαῤῥῶν αὐτῷ, ἐβουλεύσατο μετὰ τοῦ αὐτοῦ Ζήνωνος 


ὁ Ἰλλοῦς ὥστε ἐκβληϑῆναι τὴν πενθερὰν τοῦ αὐτοῦ Ζήνωνος ἀπὸ 
Κωνσταντινουπόλεως, ἵνα μὴ πάλιν ἐπιβουλεύσῃ, ὡς πρῶτον. 
xol πέμπει τὸν αὐτὸν Ἴλλον ὃ Ζήνων εἷς τὴν Ἰσαυρίαν, ἵνα ἐνέγ-- 
xj “Δογγῖνον τὸν ἀδελφὸν Ζήνωνος. καὶ χατελϑὼν ὃ αὐτὸς 


ΞΕο λλοῦς ἀπέμεινεν εἷς τὴν Ἰσαυρίαν, γράφων, φησί, Ζήνωνι ὥστε 


λαβεῖν αὐτὸν λόγον διὰ Βηρίνης τῆς δεσποίνης, τῆς πενθερᾶς 


1. ᾿Αλάριχος ] ᾿Δεαλάριχος Ch., Chron. Conf. ad p. 55. A. 7. 'E1- 
ληνούπολιν Ox. 9. Iove] Ἰλλοὺρ Ox. hic et 13. 18. Ἴλλον 
Sic et Cedrenus p. 354. C, Malchus apud Suidam v. Παμπρέπιος, ubi 
est etiam quod ab ᾿Ιλλοῦς formari non potuit"I11o. Malalas autem va- 
riare formas nominum vocabulorumque solet. Fallitur Toupius Emend. 
vol I. p. 964. 20. Ἰλλοῦς Ox. Eodemque accentu p. 886. — 389. 
21. Βερίνης Ox. 


bitavit. Post quem demortuum, Romanum regnum obtinuit Alarichus, ejus 

s. Arianus vero erat, id est, Krocionita, ) 

Imperante autem Zenone, secunjas divinae irae vices perpessa est 
Constantinopolis; parva urbis parte, ad "Taurum usque, terrae tremori- 
bus concussa, Quo tempore etiam sexta vice passa est Nicomedia, Bi- 
thyniae Metropolis; Hellenopolis etiam, ejusdem Provinciae urbs. Quibus 
instaurandis Imperator plurima largitus est. 

Yisdem temporibus adversus lmperatorem insurgebat Illus Patricius, 
Laurus natione, Imperatoris etiam amicus, quique eum ex Isauria, quo 
confugerat Imperator, Constantinopolim reduxerat. Quo ubi cum Impe- 

ratore advenisset, consiliis invicem communicatis, Zenonem fidenter hor- 
tatus est Illus, uti Socrum suam ex urbe ejiceret; ne deinceps ei, ut an- 
tea insidiaretur. Imperator itaque Illum in Isauriam remisit, uti Longi- 
num fratrem suum inde abduceret. Descendens itaque lilus in Isauriam, 
commorabatur ibi; Imperatori interim rescribens, velle se per Verinam 
Augustam, Zenonis Imperatoris socrum, Libellum Indemnitatis a Zenone 
Imperatore, ἃ quo metuebat sibi, accipere. BSuadebat itaque Zeno Veri- 
loannes Malalas. 25 . 


/ 


886 .YOANNIS MALALAE 


τοῦ αὐτοῦ Ζήνωνος βασιλέως, ὡς φοβούμενος τὸν βασιλέα Ζή- 
νωνα. καὶ ἔπεισε τὴν αὐτὴν δέσποιναν Βηρῖναν ὃ βασιλεὺς Zj- 
C νων, ὃ γαμβρὸς αὐτῆς, κατὰ τὰ δόξαντα μεταξὺ Ἰλλοῦ καὶ τοῦ 
αὐτοῦ Ζήνωνος, ὥστε κατελϑεῖν καὶ δοῦναι Ἰλλοῦ λόγον ἀπα- 
ϑείας, ὡς φοβουμένου Ζήνωνα, καὶ ἀνενέγκαι αὐτὸν καὶ τὸν 5 
ἀδελφὸν αὐτοῦ “ογγῖνον. καὶ κατῆλθεν ἢ αὐτὴ Βηρῖνα εἷς τὴν 
"Icavolav* καὶ δεξάμενος αὐτὴν Ἰλλοῦς ἀπέκλεισεν εἷς καστέλ-- 
λιον ἐν τῇ Ἰσαυρίᾳ ἔχον βοήϑειαν πολλήν, καὶ κελεύσας αὐτὴν 
διὰ στρατιωτῶν φυλάττεσθαι, καὶ λαβὼν 2Zdoyyivoy τὸν ἀδελ- 
gà» τοῦ βασιλέως, ἀνῆλϑεν ἐν Κωνσταντινουπόλει. καὶ ἐγένε- 10 
10 ὃ αὐτὸς Ἰλλοῦς συγχλητικὸς καὶ ὕπατὸς καὶ μάγιστρος καὶ 
πατρίχιος, διοικῶν τὴν πᾶσαν πολιτείαν. ὁμοίως δὲ καὶ ὃ 71oy- 
m A Jivoc ὃ ἀδελφὸς τοῦ βασιλέως ἐγένετο στρατηλάτης πραισέν- 
του καὶ ὕπατος " καὶ παρέσχεν εἷς τὰ τέσσαρα μέρη Κωνσταντι- 
γουπόλεως ὀρχηστὰς ἐμμάλους μιχροὺς τέσσαρας" ἦσαν γὰρ οὗ 15 
ὀρχούμενοι ἐν Κωνσταντινουπόλει εὔφημοι παλαιοί, καὶ ἐποέησεν 
αὐτοὺς λῦσαι, πολλὰ χαρισάμενος αὐτοῖς. ἔδωχε δὲ τοῖς Πρασί- 
νοις ἔμμαλον τὸν ΑἸὐτοχύονα τὸν λεγόμενον Καράμαλλον ἀπὸ 
“Αλεξανδρείας τῆς μεγάλης, καὶ τὸν “Ῥόδον τὸν λεγόμενον Χρυ- 
O 99 σόμαλλον, καὶ αὑτὸν ᾿Αλεξανδρέα, εἰς τὸ Βένετον, καὶ “Ἑλλάδιον 904 
τὸν ἀπὸ ᾿Εμέζτης τῆς πόλεως εἷς τὸ Ῥούσιον μέρος " ἔδωχε δὲ καὶ 
τὸν λεγόμενον ἸΠαργὰρίτην τὸν Κατζάμυν τὸν ἀπὸ Κυζίχου ἐνεγ- 
κὼν τοῖς “Τευχοῖς. καὶ ἀπέϑετο τὴν δευτέραν αὐτοῦ ὑπατείαν 


4Toyytvoc. 
8. ἔχον Ch., ἔχων Ox. 15. ὀρχισεὰς Ox. 


nam Augustam socrum suam jin ea de quibus ipse cum Illo consilium ha- 
buerat; nempe uti in Tsauriam descendens, Illo Libellum Indemnitatis ab 
tore, quem metuebat, concederet; simul etiam inde eum cum Loa- 
gino, Zenonis fratre, abduceret. Verina itaque in Isauriam' descendens, 
δὺ Illo accepta est: qui deinde eam in castrum quoddam Isauricum, ἃ 
raesidio numeroso custoditum, inclusit. Ipse interim, accepto secum 
ngino, Imperatoris fratre, Constantinopolim revertitur. Porro autem 
Illas ad Senatoriam Patriciamque dignitatem evectus, Consul quoque fa- 
ctus et Magister, omnem ubique Remp. administravit. Longinus etiam, 
Imperatoris frater, Consul creatus est, et Praesentis Militiae Magister. 
Hic vero Constantinopolitanis quatuor Factionibus saltatores qnatuor 
ἢ los minores distribuit: quippe qui tum fuerunt saltatores celebres, veterani 
admodum erant; quos largitionibus abunde donatos, liberos esse Jussit. 
Presinis vero Autocyogem quendam Alexandrinum dedit Emmalum, Cara- 
allum vocatum:  V« vero Chrysomallum dedit Rhodum quendam, 
et ipsum Alexandrinum: Russatis vero Helladium quendam I 
Albatis denique Margaritam quem vocánt, Catzamyn dedit quendam, Cy- 
zicenum, T'wm vero Longinus Consulatum éuum secundum deposul. ὁ 








CHRONOGRAPHIA. L. XV. 887 


Ἢ δὲ βασίλισσα Ἀριάδνη ἡ τοῦ αὐτοῦ Ζήνωνος γυνὴ δε- 
ξαμένη παρὰ τῆς ἰδίας αὐτῆς μητρὸς γράμματα λάϑρᾳ καὶ παρε- R 
χάλεσε τὸν βασιλέα Ζήνωνα ἵνα ἀπολυϑῇ ἀπὸ καστελλίου, ὅπου 
ἣν ἀποκεχλεισμένη 7) δέσποινα Βηρῖνα. καὶ εἶπεν αὐτῇ ὃ βασι- 


£y λεὺς Ζήνων ἵνα αἰτήσῃ τὸν πατρίκιον Ἰλλοῦν περὶ αὐτῆς. καὶ 


μεταστειλαμένη ἢ βασίλισσα ᾿“ριάδνη Ἰλλοῦν ἤτησεν αὐτὸν μετὰ 
ϑαχρύων διὰ τὴν αὑτῆς μητέρα Βηρῖναν ἵνα ἀπολυϑῇ καὶ οὐκ 
ἐπείσϑη Ἰλλοῦς, ἀλλὰ λέγει αὐτῇ, Τί αὐτὴν ζητεῖς; ἵνα ποιήσῃ 


πάλιν ἄλλον βασιλέα κατὰ τοῦ σοῦ ἀνδρός; καὶ πάλιν εἶπεν 5 V 86 


14» “4ριάδνη τῷ βασιλεῖ Ζήνωνι ὅτι Ἰλλοῦς ἐστιν εἷς τὸ παλάτιον ἢ 


ἐγώ; καὶ λέγει αὐτῇ ὁ βασιλεὺς ὅτι Εἴ τε δύνῃ, πρᾶξον" ἐγώ σε 
ϑέλω. καὶ λοιπὸν ἢ “Τριάδνη κατεσκεύασε τοῦ φονεῦσαι τὸν TÀA- 
Ao)»' καὶ ἱππικοῦ ἀγομένου, ὡς ἀνέρχεται διὰ τῶν πουλπιτῶν 


ἐπὶ τὸ Δέκιμον, ἔκρουσεν αὐτῷ ὃ προτραπεὶς σχολάριος σπαϑίῳ O 100 


1ξξ “κατὰ τῆς κεφαλῆς, ὀνόματι ΣΣποράκιος, βουλόμενος εἷς δύο αὐτὸν 


2 


"κόψαι" καὶ εὑρέϑη ὃ σπαϑάριος τοῦ Ἰλλοῦ ἐγγύς, καὶ προσεσχη-- 
Ὡκὼς τὸ ξίφος κατερχόμενον τῇ δεξιᾷ αὐτοῦ χειρὶ ἐδέξατο" καὶ xa- 
ππιλθοῦσα ἡ ἀρχὴ τοῦ ξίφους slg τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ ἔκοψε τὸ 
«αὐτίον τοῦ αὐτοῦ Ἰλλοῦ τὸ δεξιόν" καὶ ἐσφάγη Ó σχολάριος ἐπὶ τὸν B 
πόπον. ὃ δὲ Ἰλλοῦς κουφισϑεὶς ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων αὐτοῦ ἀπη- — 
GweéyOn εἰς τὸν ἴδιον αὐτοῦ oixov βασταζόμενος. ὃ δὲ Ζήνων 
«Xxxovcag ἐπωμόσατο λέγων ἀγνοεῖν τὴν κατὰ Ἰλλοῦν κατασκευήν, 
32eal οὐκ ἐπείσϑη ὃ Ἰλλοῦς, ἀλλὰ ἔχων τὴν λύπην περιωδεύετο * 


8. καστελλίου Ch., κασεελίον Ox. 14, αὐτῷ] αὐτὸν Ch. — 22. 
᾿Δλοῦν]) Fort. "ioi. 


Ariadna autem Imperatrix, Zenonis uxor, clam acceptis a matre literis, 
Xmperatorem oravit, uti Verina Augusta Castello, ubi conclusa erat, exime- 
Yetur. Jubeteam Imperator, uti Patricium Illum super ea re interpellaret, 
lium itaque accersitum Regina Ariadna lachrymans obsecravit, uti Verinam 
Inatrem suam liberaret. Verum Illus petentem aversatus, ,,Quare, inquit, 
Verinam tibi quaeris? anut, sublato viro tuo, Imperatorem alium sufficiat? ** 
Ariadna itaque Imperatorem rursus compellans; ,,Érgone, inquit, Illos 
iste, an Ego potius in Palatio dominor? Respondens ei Imperator, Age, 
dixit, si quid possis, quid moraris? Ego "luus sum.'* Exinde igitur 
Ariadne Illo insidias struit: Circensibus autem celebratis, dum ad Deci- 
mum per Pulpita transiret Tllus, Sporacius quidam Scholarius, ad hoc 
conductus, gladio caput ejus impetivit, animo eum per medium dissecandi. 
Ilo autem Spatharius forte adstitit; qui supervenientem gladium animad- 
vertens, dextra manu ictum ejus excepit: cujus tamen mucro, ipso in de- 
scensu ad Illi caput allisus, dextram ei aurem pliecidit: Scholarius autem 
e vestigio interfectus est. At vero Illum satellites ejus, humeris suis le- 
vatum, domum deportabant, Imperator autem, his auditis, juravit se ista- 
rum in Illum insidiarum inscium esse: sed fidem ei lllus derogavit. Ex- 








388 . IOANNIS MALALAE 


. xai κάλλιον ἐσχηκὼς ἀπῆλϑε πέραν, βουλόμενός τι πρᾶξαι" εἷς τέ- 
λειον δὲ ὑγιάνας ἔμεινεν ἔχων τῆς πληγῆς τὴν ὠτειλήν. καὶ εἶσ-- 
ελϑὼν πρὸς τὸν βασιλέα Ζήνωνα ἤτησεν αὐτὸν ἐπὶ τὴν ἀνατο- 
λὴν ἀπολυϑῆναι πρὸς ὀλίγον χρόνον διὰ τὸ τοὺς ἀέρας, φησίν, 
ἀλλάξαι, ἐπειδὴ ἠσϑένει ἀπὸ τῆς πληγῆς. ὃ δὲ βασιλεὺς Ζήνων 5 

C πεισϑεὶς διεδέξατο αὐτὸν ἐχ τῆς ἀρχῆς τοῦ μαγίστρου καὶ ἐποίη-- 

0t» αὐτὸν στρατηλάτην ἀνατολῆς, δοὺς αὐτῷ πᾶσαν ἐξουσίαν. 
xal αὐτὸς δὲ Ἰλλοῦς ἤτησεν αὐτὸν λαβεῖν ut9* ἑαυτοῦ πρὸς 9ε- 
Ὁ 101 ραπείαν τῆς «Αὐγούστας τὸν πατρίκιον “εόντιον τὸν Παυλίνης, 
εἷς τὸ δοῦναι αὐτῷ τὴν δέσποιναν Βηρῖναν τὴν μητέρα τῆς βα- 10 
᾿σιλίσσης ᾿Δριάδνης, ἵνα ἀναγάγῃ αὐτὴν ἐν Κωνσταντινονπόλει. 
ἤτησε δὲ τὸν βασιλέα ὃ αὐτὸς Ἰλλοῦς λαβεῖν καὶ ἄλλους συγκλη- 
τικοὺς πρὸς ἰδίαν ὑπόληψιν" καὶ παρέσχεν αὐτῷ. καὶ κατῆλϑεν 
ó πατρίχιος Ἰλλοῦς, λαβὼν μεϑ' ἑαυτοῦ τὸν πατρίχιον “εόντιον 
καὶ τοὺς ἄλλους συγκλητικούς" xol κατῆλϑεν ἐν “Ἀντιοχείᾳ τῇ με- 5 
γάλῃ, ποιήσας ὀλίγον χρόνον, χαρισάμενος αὐτοῖς πολλὰ ἐξῆλϑεν 
D ἐπὶ τὴν loavolav* καὶ καταγαγὼν τὴν δέσποιναν Βηρῖναν ἀπὸ 
τοῦ καστελλίου ἐποίησεν αὐτὴν στέψαι βασιλέα εἷς τὸν ἅγιον 
Πέτρον ἔξω τῆς πόλεως Ταρσοῦ τῆς Κιλικίας τὸν πατρίκιον 
“Πεόντιον, πείσας αὐτὸν στεφϑῆναι, ὄντα ἄνδρα ἐλεύϑερον. καὶ 30 
ἐποίησεν ἥ αὐτὴ Βηρῖνα ϑείας κελεύσεις κατὰ πόλιν καὶ σάχρας 
^ πρὸς τοὺς ἄρχοντας καὶ πρὸς τοὺς στρατιώτας ὥστε δέξασϑαε 


1. κάλλιον Ch., καλλίων Ox. 16. χαρισάμδνος αὐτοῖς πολλὰ] 
,γ3αὶ vel δὲ alicubi desiderari videtur. Ch. 


inde itaque ei infensus, vindictam meditatus est: mellus vero aliquanto 

sese habens, sinum trajecit, facinus aliquod patrandi animo, Ad extre- 

mum vero cum integer esset, et vulnus jam cicatrice obductum esset, Im- 

, peratorem adiit, in Orientem ad tempus aliquod secedendi licentiam im- 

petrans: nempe ob aéris, ut ipse prae se ferebat, mutationein: nondum 

enim, dixit, satis se a vulnere revaluisse. Imperator autem votis annuens, 

Magistri eum munere liberavit, Militumque jn Oriente Magistrum consti- 

tuit,. potestate ei omni concessa. Praeterea quoque [llus Leontium Pa- 

tricium Paulinae F. dari sibi comitem petiit; nempe cui Verinam Augw- 

stam, Áriadnae Imperatricis matrem, traderet Constantinopolim deducea- 

dam. Quin et ab Imperatore etiam licentiam petivit, itineris comites 

alios, quos ipse voluit, ex Senatu delegendi: Hoc etiam ei concessit Im- 

"ἢ perator. lllus itaque, adjunctis sibi Leontio Patricio, aliisque ex Sena- 

* * toribus Antiochiam magnam contendit: ubi ad tempus exiguum commora- 

" — tus, multaque civibus largitus, inde in Isauriam ducit iter. Ubi Verinam 

Augustam ex castro 9 statim hoc ei negotium dedit, uti Leontium 

Patricium (quem ad hoc, u virum liberum, adduxerat) Diademate 

ins Quod et factum est, ad templum D. Petri, extra Tarsum Ci- 

; liciae situm. Quin et Verina, Edictis Imperatoriis Secriaque ubique Ec 
Imperium emissis; a Praefectis undique et militibus postulavit, wtl 





CHRONOGRAPHIA. L. XV. 889 


αὐτὸν καὶ μὴ ἐναντιωθῆναί τινα, γράψασα δὲ σάώκραν ἔχουσαν 
πολλὰ καχὰ περὶ Ζήνωνος. καὶ ἐβασίλευσεν ἐν ᾿Αντιοχεία ὀλίγας 
ἡμέρας. 

Καὶ γνοὺς Ζήνων ὃ βασιλεὺς ἔπεμψε βοήϑειαν πολλὴν καὶ 


ὁστρατηλάτην Ἰωάννην τὸν Σχύϑην. καὶ ἀκούσας “Ἰεόντιος xal E 
Ἰλλοῦς καὶ οἱ μετ᾽ αὐτοῦ καὶ ἀνῆλθαν μετὰ Byolvgc εἷς τὸ Παπῦ-- O 102 


gr καστέλλιον" xal Βηρῖνα μὲν ἰδίῳ ϑανάτῳ τελευτᾷ. Παμπρέ- 
mig δέ τις ὡς προδότης uer αὐτῶν ὧν ἐσφάγη ἄνω καὶ ἐῤῥίφη 
τὸ λείψανον αὐτοῦ εἰς τὰ ὄρη. Ἰλλοῦς δὲ καὶ “πεόντιος φοσσευ- 

τᾶι οϑέντες παρελήφϑησαν" καὶ πρόοδον δεδωχότες παρὰ τῷ ἄρχοντε 
Σελευκείας τῆς Ἰσαυρίας ἀπὸ διαλαλιᾶς ἀπεχεφαλίσϑησαν᾽" καὶ ot 
χεφαλαὶ αὐτῶν εἰσηνέχϑησαν Ζήνωνι ἐν Κωνσταντινουπόλει εἷς 
κοντὸν πεπηγμέναι" xal πολὺς UyAog ἀπήει ϑεωρῶν αὐτάς " ἦσαν 
γὰρ ἀπενεχϑεῖσαι πέραν ἐν Σύκχαις ἐπὶ τὸν ἅγιον Κόνωνα. 

τ 5. "Eni δὲ τῆς αὐτοῦ βασιλείας ἐβασίλευσε Περσῶν Περόζης" 
πολλὰς δὲ ταραχὰς χαὶ φόνους ἐν τῷ αὐτῷ καιρῷ ἐποίησαν οἱ 
Πράσινοε ἐν "Ἀντιοχείᾳ" ἐφόνευσαν γάρ, φησίν, Ἰουδαίους μη- 
δενὸς φειδόμενοι. καὶ διεδέχϑη ὃ τότε κόμης τῆς ἀνατολῆς Θεό- 


δωρος ἀγανακτηϑείς" καὶ εἰρήνευσαν τὰ δημοτικά, καὶ ἀνηνέ- Ο 108 


TD 599 τῷ αὐτῷ βασιλεῖ "Ζήνωνι τὸ γενόμενον ὑπὸ τῶν Πίρασίνων 
πρὸς τοὺς Ἰουδαίους ἀσέβημα" καὶ ἠγανάχτησε κατὰ τῶν Πρα-. 


6. Παπύρις Ox. 13. κόντονοχ. ibid. ἀπίει Ox. 15. Περοζὴς Ox. 


ebnitentes, Leentium Imperatorem suum agnoscerent. Bed et Saeram et- 
jam quandam, opprobriis in Zenonem refertam, divulgavit. Paucis itaque 
diebus Antiochiae imperavit Leontius. 


Imperator vero Zeno, his auditis, ingentem adversus eos exercitum 
emisit, sub ductu Joahnis Scythae. Quod ubi Leontio, Illo, caeterisque 
eorum consciis, notum fuit; in Papyrium Castellum omnes, una cum Ve- 
rina, se receperunt: Ubi Verina, naturae concedens, diem suum obiit, 
Pamprepius vero quidam, ob ( Castelli] proditionem meditatany jn summa 
ejus parte occisus est, cadavere ejus in montes projecto. . llus 
Leontius, obsidione cincti, capti sunt. Dumque in itinere sunt a 


dae Isauriae Praefectum, ob maledicentiam suam capite multaü sunt. Ὁ 


Capita vero eorum, Constantinopolim delata, ad D. Cononem in opposito 
litore Syceno, turbis interim innumeris ad spectaculum concursitantibus, 
ἃ Zenone contis affixa sunt. 


Ejusdem sub Imperio Perozes Persis regnavit, quo tempore etiam 
Prasini tamultus Antiochiae maximos excitarunt, Judaeis ad unum omni- 
bes internecionl datis. Quod in Theodoro tis Comite non ferens 
Imperator, eum dignitate exuit; 'Tuniultusque inde in populo consopitus. 
Imperator autem Zeno certior factus de eo quod a Prasinis in Judaeos 





4 


Υ 87 








890 IOANNIS MALALAE 


σίγων τῶν ἐν "Ἀντιοχείᾳ, λέγων, Διὰ τί τοὺς νεχροὺς μόνον τῶν 
Ἰουδαίων ἔκαυσαν; ἐχρῆν γὰρ αὐτοὺς καὶ τοὺς ζῶντας Ἰουδαίους 
B καῦσαι. — xol ἐσιωπήϑη τὸ πρᾶγμα. 


Ὁ δὲ αὐτὸς βασιλεὺς Ζήνων ἐρωτήσας Ἰαυριανὸν τὸν σο- 
φώτατον κόμητα, ὅστις πολλὰ αὐτῷ προέλεγεν, ἦν γὰρ καὶ uv-5 - 
στιχά τινα εἰδώς, καὶ τίς uev αὐτὸν βασιλεύει, προεῖπεν Ort 
καὶ τὴν βασιλείαν αὐτοῦ καὶ τὴν γυναῖκα αὐτοῦ διαδέχεταί τις 
ἀπὸ σιλεντιαρίων. — [xal ταῦτα ἀκούσας ὃ βασιλεὺς Ζήνων συν- 
ἔσχε τὸν πατρίκιον Πελάγιον τὸν ἀπὸ σιλεντιαρίων 1 πληρώ- 
σαντα καὶ ἐλϑόντα εἷς τὴν τοῦ πατρικίου ἀξίαν, ἄνδρα σοφόν "10 
ἐχέλευσε δημείσας φυλάττεσθαι" ὅντινα vvxiüc οἵ φυλάσσοντες 

., ἔπνιξαν καὶ ἔῤῥιψαν εἷς ϑάλασσαν τὸ λείψανον αὐτοῦ κατὰ 
κέλευσιν τοῦ βασιλέως. καὶ ἀκούσας τοῦτο ὃ ἔπαρχος τῶν πραι-- 
τωρίων Zoxádiog ἐλοιδόρει τὸν βασιλέα Ζήνωνα διὰ Πελάγιον" 

C xal ἦλϑεν εἰς τὰς dxoàg Ζήνωνος, καὶ ἐκέλευσεν εἰσερχόμενον 15 

104 εἰς τὸ παλάτιον σφαγῆναι. ὃ δὲ Ἡρκάδιος μαϑὼν τοῦτο, ὡς 
μετεστάλη ἀπὸ τοῦ βασιλέως, παρερχόμενος ἀπὸ τῆς ἐχχλησίας. 
ἐποίησεν ὡς ϑέλων εὔξασϑαι᾽ xal κατελθὼν ἐκ τοῦ ὀχήματος 
εἰσῆλθεν εἰς τὴν μεγάλην ἐκκλησίαν Κωνσταντινουπόλεως " καὶ 
ἔμεινεν ἔσω, καὶ ἐῤῥύσθη ϑανάτου. καὶ ὡς ἔστιν ἐκεῖ, ἐδήμευ-- 90 


6. καὶ τίς] τίς Chron. Pasch. p. 398. A. 8. καὶ ταῦτα ἀκούσας 

etc.] ,, Quae uncis inclusa sunt, ex Chr. Alex. supplevimus, qui 

haec ipsa ex nostro, vel uterque ex tertio quodam, transscripsit.'* 

Ch. — 11. ἐκέλευσε δημεύσεις φυλάττεσθαι] ,, Chr. Alex. habet, καὶ 

δημεύσας αὐτὸν ἐκέλευσε φυλάττεσθαι" rectius; xal enim particula 

al ud nostrum desideratur." Ch. 17. ἀπὸ τῆς] διὰ τῆς μεγάληρ 
ὉΠ. 


patratum fuerat, iratus eis, ,, Quorsum, inquit, Judaeos mortuos tantum 
gnibus mandarunt, quos etiam vivos concremare oportuit ?** Res vero 
inde silentio sepulta est. 

Idem vero Imperator Zeno Maurianum Comitem, virum sapientissi- 
mum, (qui multa ei praedixerat; norat enim occulta quaedam Mysteria ) 
interrogavit; ,,Quis post se imperaturus esset? Respondit ille; Imperium 
simul diet uxorem tuam accipiet quidam ex Silentiarlis* [Hoc audito, 
Ilmperéé?r comprehendit Pelagium Patricium, qui jam olim Silentiario- 
rum)! gradum supremum ascenderat, et ad dignitatem Patriciam prove- 
€tus-fuerat, virum sapientem: bonisque ejus publicatis, ipsum custodiae 
tradidit. Hunc vero, Imperatoris ipsios ex mandato, Custodes per no- 

«4f — ctem strangularunt, corpusque in mare projecerunt. — Arcadius autem 
| Praetorio Praefectus ubi hoc audierat. Imperatorem ob Pelagii caedem 
convicis inseotatus est: quod ubi ad Zenonis aures pervenisset, jussit il- 
lum, simulac palatium lgrederetur, occidi. Hoc ubi rescierat Arcadius, 
cum ab Imperatore accersitus Ecclesiam pertransiret, ex curru descen- 
dens, simulavit velle se precari: Ecclesiamque Magnam Constantinopoli 
ingrexus, ibi mansit, a morte sic liberatus; bonis interim ejus omnibus a 





CHRONOGRAPHIA. L. XV. 891 


ct» αὐτὸν ὃ βασιλεὺς Ζήνων. μετὰ δὲ ὀλίγον καιρὸν δυσεντε- 
ρέᾳ ληφϑεὶς ὃ αὐτὸς βασιλεὺς Ζήνων ἐτελεύτησεν, ὧν ἐνιαυτῶν 
Σ΄ καὶ μηνῶν ϑ', μηνὶ ξανϑιαιῷ 9' ἔτους κατὰ “Αντιόχειαν φλϑ', 
ἰνδικτιῶνος ιδ΄. 
5 Ἔστιν οὖν ἀπὸ ᾿ἀδὰμ ἕως τῆς τελευτῆς Ζήνωνος βασιλέως 
ἔτη ny. | | 
Zenone Imperatore publicatis, Non multo autem post temporis Impera- . | 


tor Zeno, Dysenteria correptus, fato succubuit, annos natus Lx et menses 
1x, Aprilis die ix, Aerae Ántiochenae anno pxxxix, Indictionis xrv. 


Ab Adamo igitur, adusque Zenonis exitum, anni sunt soDIIIpoccoxxori. 








V 88 


/ Α 


Ο 106 


40rTO0Z I — 
ΧΡΟΝΩ͂Ν ANAZTAZIOT BAZIAEOZ. 


Maa δὲ τὴν βασιλείαν Ζήνωνος ἐβασίλευσεν ὃ ϑειότατος Mra- 
στάσιος ὃ δίκορος, ὃ δΔυῤῥαχηνός, ὃ ἀπὸ τῆς νέας Ἠπείρου, ἀπὸ 
σιλεντιαρίων, ἐπὶ τῆς ὑπατείας ᾿Ολυβρίου τοῦ υἱοῦ ᾿ἀρεοβίνδου" 
ὅστις ἐβασίλευσεν ἔτη κζ' καὶ μῆνας y', στεφϑεὶς ἐν μηνὶ ἀπριλ,- 
λίῳ τῇ ἁγίᾳ πέμπτῃ τῆς μεγάλης ἑβδομάδος. καὶ ἠγάγετο “4“ριάδ- 
γὴν τὴν τοῦ Ζήνωνος τοῦ πρὸ αἰτοῦ βασιλεύσαντος γενομένην 
γυναῖκα. ἦν δὲ μαχρὸς πάνυ, χονδόϑυιξ, εὔστολος, στρογγέ- 
λοψις, μιξοπόλιος τὴν κάραν καὶ τὸ γένειον, ἐν τῷ δεξιῷ ὀφϑαλ- 
μῷ ἔχων τὴν κόρην γλαυχὴν καὶ ἐν τῷ ἀριστερῷ μέλαιναν, τε- 
λείους ἔχων ὀφϑαλμούς, τὸ δὲ γένειον αὐτοῦ πυχνῶς ἐκχείρετο. 
"Ev δὲ τῇ αὐτοῦ βασιλείᾳ ἐποίησεν ἔπαρχον πραιτωρίων τὸν 
πατρίχιον Ἱέριον' ὅστις ἐποίησε κόμητα ἀνατολῆς Καλλιόπιον 
τὸν ἴδιον συγγεγέα. καὶ ὡς ἄρχει, ἐπῆλϑον τῷ αὐτῷ Koaluonio 


LIBER XVI 
DE TEMPORIBUS ANASTASII IMPERATORIS. 


ZLenonen excepit in Imperio divinissimus Anastasius Dicorus, qui ex Si- 
lentiariis fuerat, ex Dyrrachio Novae Epiri oriundus, Consule Olybrio, 
Ariobindi filio. Tneuguratus est mense Aprili, feria sancta v ma 
Hebdomadae; duxitque in uxorem Ariadnam, Zenonis decessoris vi- 
duam: Imperavit autem snnos xxvi; et menses tres. Erst hic statura 
valde procera, capillitio brevi, decorus, facie rotunda, capite, menteque 
subcanescentibus, oculorum pupilla dextra caesia, sinistra vero nigricante, 
oculis nibilominus pulcherrimis; barbam vero frequenter tondebat. . 

Hic imperator factus Praetorio Praefectum coostituit Hierium Patri- 
cium; qui liopium, cognatum suum, Orientis Comitem d avit. Hic 
vero ad Principatum évectus, cum adversus eum insurgerent ini An- 


5 


10 





IOANNIS MALALAE CHRONOCR. L. XVL 808 


οἱ Πράσινοι Zvrioyelac ἐν τῷ πραιτωρίῳ" καὶ φυγὼν διεσώϑη. 
τοῦτο δὲ γνοὺς ὃ ἔπαρχος Ἱέριος ἀνήγαγε τῷ βασιλεῖ ᾿ἀναστασίῳ" 
καὶ εὐθέως προηγάγετο ὃ αὐτὸς βασιλεὺς κόμητα ἀνατολῆς Κων- 
στάντιον τὸν Ταρσέα, δοὺς αὐτῷ ἐξουσίαν κατὰ πάσης ζωῆς, 
£ ἐπειδὴ τὸ Πράσινον μέρος "Ἀντιοχείας δημοχρατοῦν ἐπήρχετο τοῖς 
ἄρχουσιν" ὅστις Κωνστάντιος ἐποίησε τὸν δῆμον ἸΑντιοχείας di- 
xtv κελεύσμασιν ἀρχόντων, ἔτους χρηματίζοντος κατὰ ᾿Ἀντιό- 
χειαν quy. 

Ἐφίλει δὲ ὃ αὐτὸς βασιλεὺς τὸ Ῥούσιον μέρος Κωνσταντινου- 


Ξ Οπόλεως, τοῖς δὲ Πρασίγοις καὶ Βενέτοις πανταχῇ ἐπεξήρχετο στα- 


σιάζουσιν. | 
Ὁ δὲ αὐτὸς βασιλεὺς ἀκούσας ὅτι συνάγονται οἱ Ἴσαυροι εἷς 


τὴν ἰδίαν αὐτῶν χώραν τυραννῆσαι βουλόμενοι, εὐθέως ἐπεστρά- 


τευσε κατ᾽ αὐτῶν' καὶ ἐπολέμησεν αὐτοῖς πέμψας στρατηγοὺς 


2 4 Ἰωάννην τὸν ἐπίκλην κυρτόν, στρατηλάτην πραισέντου, καὶ Zfio- | 
γενιανὸν τὸν πατρίκιον, τὸν συγγενέα τῆς «ΑΑὐγούστας, καὶ ἄλλους Ὁ 10 


μετὰ πλήϑους Σχυϑῶν καὶ Γοτϑικῆς καὶ Βεσσικῆς χειρός. καὶ 
ἀνήλωσε τοὺς αὐτοὺς Ἰσαύρους καὶ ἀπώλεσε τὴν χώραν αὐτῶν 
καὶ τὰς πόλεις αὐτῶν κατέστρεψε καὶ πυρίχαυστα ἐποίησε τὰ κα- 


Ξ Ὁ στέλλια αὐτῶν, λαβὼν αἰχμαλώτους τοὺς ἐξάρχους αὐτῶν εἷς τὴν 


αὐτῶν τυραννίδα zfoyyivor τὸν ἀπὸ μαγίστρων τὸν φαλαχρὸν 
xal “4ϑηνόδωρον τὸν νεώτερον xal “Τογγινένην τὸν χωλὸν καὶ Kó- 
γωνα τὸν Φουσκιανοῦ τὸν ἀπὸ ἐπισκόπων "Ἀπαμείας " ὃ δὲ “10γ.- 
γιγίνης πρῶτος ἀπώλετο ἐν τῇ συμβολῇ τοῦ πολέμου, ὅτε ὑπήν- 


4. ζωῆς Ch., ζώνης Ox. 354. ὅτε γὰρ Ch. 


tiochenses, fuga salvus evasit. Hoc audito, Hierius Praefectus Imperatori 
rem detulit: qui statim Orientis Comitem designavit Constantium Tarsen- 
sem, concessa etiam ei in omnes potestate plena; ex eo quod Prssini An- 
tiochiae dominantes, in Praefectos frequenter insurgerent. Illud igitur in 
populo Antiochensi Constantius egit, ut Magistratibus suis deinceps mo- 
rem gererent. Annus erat Áerae Ántiochenae DALIII. 

Αἱ vero Imperator Russatis Constantinopolitanis admodum studebat ; 
Prasinos vero et Venetos, tumultuantes ubique compescuit. 


Audito autem quod Isauri, in regione ipsorum copijs collectis, tyran- . | 


Didem sibi arripere in animo haberent; adversus eos arma movit, missis 
in expeditionem hanc, cum copiis Scythicis, Gothicis et Bessicis, Joanne 


V 89 


cognomine Gibbo, Praesentis Militiae Magistro; et Diogeniano Patricio. . 


Aun cognato, alisque ducibus. Hi vero Isauros istos profligarunt; 
ec erionibes eerum vatiatis , eversis etiam urbibus, Castellisque igaibus 
absumptis, Rebellionis etiam istius Duces primarios, Longinum nempe Cal- 
vum, Éxmagistrum, Athenodorum Juniorem, Longininem Claudum, et Co- 
nonem Fusclani F. Exepiscopum Apamensem, [aut occiderunt, aut] capti- 
vos abduxerunt. Primus itaque Longinines, ad Cotyaeum, urbem Phry- 


LI 


br 











3 


804 -’ . IOANNIS MALALAE 


τησὰν ἀλλήλοις τὼ ἐξέρχετα εἰς τὸ Κοτυάειον, πόλεν τῆς Φρυγίας, 
ἐκεῖ ἐσφάγη" “καὶ μετ᾽ αὐτὸν Κόνων ὃ Φουσκχιανοῦ λόγχῃ βληϑεὶς 
ἔπεσε. καὶ τραπέντες οἱ Ἴσαυροι εἷς φυγὴν συνελήφϑησαν τότε 
καὶ οἷ λοιποὶ ἔξαρχαι ζῶντες " καὶ ἀπεκεφαλίσϑησαν καὶ &vgyé- 
χϑησαν oi κεφαλαὶ αὑτῶν τῷ αὐτῷ ᾿“ναστασίῳ βασιλεῖ. καὶ με- δ 
τὰ τὴν αὐτὴν νίκην ἔδωχε δωρεὰς τοῖς ὑποτελέσε πᾶσι τοῖς ὑπὸ τὴν 
αὐτοῦ βασιλείαν. 22 
0 ὦ Ὁ δὲ ϑειότατος βασιλεὺς ᾿ἀναστάσιος ἐποίησε χρυσοτέλεεαν 
'. Gv ἰούγων τοῖς συντελεσταῖς πᾶσι διὰ τὸ μὴ ἀπαιτεῖσϑαι τὰ εἴδη 
καὶ διατρέφεσϑαι ὑπὸ τῶν στρατιωτῶν. 10 
Ἐπὶ δὲ τῆς αὐτοῦ βασιλείας oí δῆμοι Κωνσταντινουπόλεως 
τῶν Πρασίνων ἱππικοῦ ἀγομένου παρεχάλουν τὸν βασιλέα ἀπο-- 
λυϑῆναί τινὰς συσχεϑέντας παρὰ τοῦ ἐπάρχου τῆς πόλεως ὡς 
λιϑοβολήσαντας" καὶ οὐ παρεκλήϑη ὑπὸ τοῦ δήμου ὃ αὐτὸς βα- 
σιλεύς, ἀλλὰ ἀγανακτήσας ἐκέλευσεν ἄρμα κατ᾽ αὐτῶν ἐξελϑεῖν, καὶ 15 
πο ᾧ ἐγένετο μεγάλη ἀταξία. καὶ κατῆλϑον οἱ δῆμοι κατὰ τῶν ἐξκου- 
| βιτόρων xol ἐλϑόντες ἐπὶ τὸ κάϑισμα ἔῤῥιψαν [λίϑους κατὰ τοῦ 
βασιλέως ᾿Αναστασίου, ἐν οἷς εἷς Παῦρος ἔῤῥιψε] λίϑον κατὰ τοῦ 
βασιλέως " καὶ ἀναστὰς ὃ βασιλεὺς ἐξέφυγε τὸν λίϑον. καὶ 9ta- 
σάμενοι οἱ ἐξχουβίτορες τὴν τοῦ ἀνδρὸς τόλμαν, ἡ ὥρμησαν κατ᾽ 30 
ι αὐτοῦ xal ἔχοψαν αὐτὸν κατὰ μέλος" xal οὕτως ἀπέδωκε τὴν 
O 109 ψυχήν. ὃ δὲ δῆμος στενωθεὶς ἔβαλε πῦρ elc τὴν λεγομένην Χαλ- 
κῆν τοῦ ἱππιχοῦ, καὶ ὃ ἔμβολος ἐκαύϑη ἕως τοῦ βασιλικοῦ καϑέ- 


- 414. λιθοβολήσαντες Ch., λιϑοβολίσαντες Ox. 17. λίϑους --- ἔξῥεψε 
addit Chron. 992. στενωϑεὶς Ch., Chron., σθενοθεὶς Ox. — ibid. 
Χαλκὴν Ox. 

giae, ubi exercitus inter se commissi primum conflictati sunt, ipso in con- 

gressu occisus periit. Post quem Conon, Fusciani F. cecidit, hasta 

Caeteri autem Duces, Isauris in fugam versis, vivi comprehensi sunt, capi- 

teque multati; capitibus eorum ad Anastasium Imperatorem depertatis : qui 

hac victoria potitus, omnibus per Imperium Tributariis munera transmisit. . 

. . Divinissimus autem Imperator Ansstasius tributum aureum, pro sain- 


lis jugis per imperium, pendendum instituit: ne scilicet ab - 
us, in specie, militibus in victum erogandum colligeretur. 
;$ 07 Eodem Imperante, qui ex Prasinis erant in populo Constantinopolt- 


83 ow tano, ipsum intea Circensia rogarunt, uti qui ob lapides in Circo jactos a 
' Praefecto urbis oomprehensi faerant, vincuhs liberarentur. Imperator vo- 

tis eorum haud annuens, etiam eis irascebatur; jussitque uti miles ces 
adoriretur. Coortus inde ingens in populo temultus; turbaque adversus 
Excubitores descendente, ubi ad sedem lmperatoriam perventum fiip 

, in Imperatorem ipsum lapis emissus est. Surgens autem Imperator, Sti 
declinavit, Videntes itaque Excubitores hominis audaciam, impetu inm il- 

lum facto, membratim conciderunt; qui sic animam edidit. Popellos au- 

tem in angustias redactus, ignes in Circi Chalcam, quam vocant injecit; 

unde Po usque ad sedem lmperatoriam conflapravit. Porticus item 








^1 


CHRONOGRAPHIA. L XVL 505. 


“ματος, xal ὃ ἔμβολος δὲ ὃ δημόσιος ἕως τοῦ "Ecairnlov καὶ τοῦ 


epógov Κωνσταντίνου ἅπας καυϑεὶς κατηνέχϑη, πανταχῇ διαχοπῶν. 
“γενομένων. πολλῶν δὲ ὀυσχεϑέντων καὶ τιμωρηϑέντων ἐγένετο 


sjUvyía, προαχϑέντος ἐπάρχου πόλεως Πλάτωνος; ὃς. ὅκῆρχε πά- D 


5 -x oc» τοῦ Πρασίνου μέρους. : | D. 
"Eni δὲ τῆς αὐτοῦ βασιλείας ἀνεφάνη τις ἀνὴρ dv «Αντιοχεέᾳ. 

τῇ μεγάλῃ, ὧν ἀπὸ πόλεως Myuldgc, ὀνόματι Ἰωάννης ᾿Ισϑμέος, 
Ζειμευτὴς ὑπάρχων καὶ φοβερὸς ἐπιϑέτης" καὶ λάϑρᾳ εἰσήρχετο 
εἷς τὰ ἀργυροπρατία xal ὑπεδείκνυεν αὐτοῖς χεῖρας ἀνδριώντων 
10 xai πόδας χρυσοῦς καὶ ἄλλα ζώδια, λέγων ὅτε Θησαυρὸν γέμοντα; 
ποιαῦτα ζώδια ὄβρυζα ηὗον. καὶ ἐκ τούτου ἠπάτησε πολλοὺς 


xal ἐκόμβωσε πολλὰ χρήματα" ᾧτινι παρωνύμην ἔθηκαν ot 44y-. Ο 110 


“ιοχεῖς Βαγουλάν, 0 ἐστι γοργὸς ἐπιϑέτης. καὶ λαϑὼν πάντας 
ἔφυγεν ἐν Κωνσταντινοὺπόλει καὶ ἐκόμβωσε κἀκεῖ πολλοὺς ἀργυ-- 
15 ροπράτας, ὥστε γνωσθῆναι τῷ βασιλεῖ. καὶ συσχεϑεὶς εἰσήχϑη 
σιρὺς τὸν βασιλέα, καὶ προσήνεγκεν αὐτῷ χαλινὸν ἵππου δλόχρυσον, 
«διὰ μαργαριτῶν ὃν τὸ κούρχωμον αὐτοῦ. καὶ λωβὼν αὐτὸ ó βα- 
«σιλεὺς ᾿“ἀναστάσιος λέγει αὐτῷ, Ἐμὲ οὐ κομβώσεις " καὶ ἐξώρισεν 
«αὐτὸν dc Πέτρας, κἀκεῖ τελευτᾷ. | 3 
?o Ἐν δὲ τῷ αὐτῷ χρόνῳ τῆς αὐτοῦ βασιλείας ἐπὶ τῆς 9na- 
"tac τοῦ αὐτοῦ βασιλέως ᾿ἀναστασίου ὡς τὸ τρίτον χατῆλϑεν 
y ᾿“ντιοχείᾳ τῇ μεγάλῃ Καλλιόπας τις ἡνίοχος ἀπὸ φακτιονα- 


10. χρυσοῦς] χρυσᾶς Ox. ἐδίά, ξώδια Ch., £óó« Ox. 19: 
παρονύμην Ox. 17. ὃν Ch, ὧν Ox. Eadem μαργαρίτων. 69. 
Καλλίοπας Ox. ' EE 


JPublica, Hexaippum usque et Constantini Forum, tota in cineres versa, 

wcorruit, caedibus undique factis. Plurimis autem comprehensis et puni- 

Εἰς, turba demum conquievit: at non, nisi Platone quodam, Prasinorum 
atrono, ad urbis Praefecturam provecto. 

Eodem imperante, prodiit Antiochiae Joannes quidam Tsthmeus, Ami- 
*Jensis Chemista et impostor insignis. — Vafre hic Argentariorum officinas 
Amgressus, obtulit illis statuarum manus pedesque totos aureos; imagun- 
«ulas etiam alias; dicendo se "Thesaurum reperisse, simulachris hujusmo- 
«li obryzis refertum. — Hisce malis artibus fucum plurimis fecerat, pecu- 
X»iasque abunde sibi corraserat: quem ideo Antiochenses Bagulam appel- 
Narunt, id est versutissimum Impostorem. (nde vero Constantinopolim, 
*:lam omnibus, profectus, multos etiam ibi Argentarios emunxit: unde et 

mperatori ipsi demum innotuit. Comprehensus autem, et coram eo ad- 
*luctus, fraenum equestre cum curcuma ex auro solido et Margaritis in- 
WertéWta ei obtulit — Quod Anastasius Imperator manu accipiens; ,,Àt 
wpibi, inquit, haud impones.* Itaque ad Petras eum relegavit; ubi diem 
*gum obiit. 

Eodem tempore, Anastasio Impératore ipso tum tertium Consule, Cal- 
Yiopss quidam, ex Factionariis Constantinopolitanis, Auriga, magnam Απ- 
Ttiochiam veniens, Prasinis datus est, Basilio Edesseno tum Comite, Hic 








896. . IOANNIS MALALAE. 


οΐων ᾿ΙΚωνοτάντινουπόλεως" καὶ ἐδόϑη εἷς τὸ Πράσινον͵ 
O 111 ᾿ἀντιοχείας ἐπὶ Βασιλείου κόμητος «Αἰδεσινοῦ" καὶ παρ 
τὸν σταῦλον τοῦ Πρασίνου μέρους λιπόμενον, xal ἐνίχησε 
“κράτος. καὶ μετ᾽ ὀλίγον καιρὸν ἐπετελέσϑη ἐν τῇ Δάφνῃ A 
χείας κατὰ τὸ ἔϑος ἣ συνήϑεια τῶν Ὀλυμπίων ἡ Aeyo, 
xal τοῦ πλήϑους τῶν ᾿Αντιοχέων ἀνελθόντος ἐν Δάφνῃ, 
τῆς εἰσελασίας δρμήσαντες μετὰ τοῦ ἡνιόχου Καλλιόπο 
τελϑόντες ἐν τῇ συναγωγῇ τῶν Ἰουδαίων τῇ οὔσῃ ἐν τῇ 
Ζάφνῃ ἐνέπρησαν αὐτήν, πραιδεύσαντες πάντα ὅσα ἦν 
συναγωγῇ καὶ ἐφόνευσαν πολλούς, μηνὶ ἰουλίῳ 9', ἱνδικτ 
ε΄" καὶ πήξαντες ἐκεῖ τὸν τίμιον σταυρὸν ἐποίησαν γεν 
B μαρτύριον τοῦ ἁγίου “Ἰεοντίου. τούτων δὲ γνωσϑέντων v. 
τῷ ᾿Αναστασίῳ βασιλεῖ, προηγάγετο χόμητα ἀνατολῆς T: 
κομμερκιαρίων Προκόπιον τὸν 2dvrtoyén* ὅστις κατήνεγχε 
ξαυτοῦ ἀπὸ ϑείου τύπου νυκτέπαρχον ηνᾶν ὀνόματι, B 
τιον. καὶ ταραχῆς γενομένης παρὰ τῶν τοῦ IIgaolvov μι 
ἐβουλήϑη ὃ αὐτὸς ηνᾶς κατασχεῖν τινας τῶν ἀτάχτων' 
γνόντες ἐχεῖνοι προσέφυγον εἷς τὸν ἅγιον ᾿Ιωάννην ἔξω τῇ 
O 112 λέως. καὶ γνοὺς τοῦτο 0 νυχτέπαρχος ἐν τῷ μεσημβρίῳ ι 
9s μετὰ Γοτϑικῆς βοηϑείας εἷς τὸν ἅγιον Ἰωάννην καὶ ἐξα 
εἰσῆλθεν εἰς τὸν ἅγιον οἶχον, καὶ εὗρεν ἐκεῖ ὑποκάτω τῆς 
τραπέζης τοῦ ϑυσιαστηρίου τινὰ τῶν ἀτάχτων ὀνόματι ' 
ϑέριον" καὶ κεντήσας αὐτὸν ξίφει ἐχεῖ, σύρας ἐκ τοῦ ϑυσι 


4. 4ἰδεσινοῦ)] ,, οτία Ἐδεσσηνοῦ.“ Ch. 7, εἰσελασίας Ch 
ἐλασίας Ox. 18. τὸν Ch., τῶν Ox. 


itaque vacuum eo tempore Prasinorum stabulum occupavit, Aurig 
ubique Victor. Paulo autem post temporis Olympicorum, quae ' 
Solennia Daphne Antiochensi pro more celebrata sunt. Cumque ἢ 
Antiochensis numerosior ad Daphnem convenisset ; qui ex Equitatu 
una cum Calliopa Auriga, Synagogam Judaeorum ad Daphnem sit 
vadentes, incendiis vastarunt, occisis plurimis abreptisque quae in 
goga erant omnibus. Factum hoc Julii die jx, Indictionis xv. Τὶ 
ro defixa ibi Cruce venerabili, in D. Leontii Martyrium conver 
Imperator autem Anastasius, his auditis, Orientis Comitem consti 
Commerciariis, Procopium quendam Antiochensem; qui et Byza 
uendam, nomine Menam, divino Imperatoris ex Edicto, Nyctep: 
bi habuit. "lumultu autem a Prasinis in populo excitato, quos 
seditioss comprehendere statuit Menas: quod ubi seditiosi isti int 
sent, ad D. Joannis Aedem, extra urbem sitam, confugerunt. Ny: 
chus autem de hoc certior factus, sumpto sibi Gothico praesidio, e 
tendit tempore meridiano: templumque subito ingreftus, ex seditiosis 
dam, nomine Eleutherium, sub sacra Altaris mensa latitautem, 
&ransfixit; truncoque inde extracto, caput ei amputavit: adeo ut s 





CHRONOGRAPHIA. L. XVI. :897 


plov τὸ λεέψανον αὐτοῦ, ἀπεκεφάλισεν". ὥστε τὸ ἅγιον ϑυσὶα-᾿ 


στήριον πληρωϑῆναι αἵματος. καὶ λαβὼν τὴν κεφαλὴν εἰφήρχο- 
τὸ ἐπὶ τὴν πόλιν "Ἀντιόχειαν" καὶ ἐλϑὼν ἕως τῆς γεφύρης voi 
Ὀρόντου ποταμοῦ ἔῤῥιψε τὴν κεφαλὴν εἷς τὸν ποταμόν. ^ καὶ 
e; εἰσῆλϑεν ἔγγιστα Προκοπίου τοῦ κόμητος τῆς ἀνατολῆς, διηγού- 
'μενὸς αὐτῷ τὰ συμβάντα. "xai μετὰ τὸ μεσημβρινὸν ἐγνώσϑῃ 
τοῦτο τοῖς Πρασίνοις" καὶ ἐξελϑόντες elc τὸν ἅγιον Ἰωάννην εὖ-- 
ρον τὸν χορμὸν ᾿Ἐλευϑερίου:. καὶ λαβόντες εἰς χραβαταρέαν τὸ 


᾿λεέψανον αὐτοῦ, εἰσήγαγον εἰς τὴν πόλιν. βαστάζοντες αὐτό. καὶ ᾿ 


1ο ὑπηντήϑησαν χατέναντι τῆς λεγομένης Ῥουφίνου βασιλικῆς ἐκὶ 
τὸ λουτρὸν τὸ λεγόμενον τῶν Ὀλβίης" καὶ συμβαλόντες εἷς τὴν 
QUug» τῶν ϑαλασσίων μετὰ τὴς βοηϑείας καὶ τοῦ νυχτεπάρχαν 
“καὶ τῶν τοῦ Βενέτου μέρους δημοτῶν μάχην, περιεγένετο ὃ δῆ-- 
μος τοῦ Πρασίνου μέρους " καὶ παραλαβόντες τὴν Povglyov βα- 

4 “σιλικὴν καὶ τὴν λεγομένην Ζηνοδότου ἔβαλὸν πῦρ, καὶ ἐκαύϑη 
᾿πᾶσα ἥ Ῥουφίνου καὶ τὰ δύο τετράπυλα τὰ ἐντεῦϑεν κἀχεῖϑεν 

- χαὶ τὸ πραιτώριον τοῦ κόμητος τῆς ἀνατολῆς, καὶ πάντα κατη-- 


᾿γέχϑη ὑπὸ τοῦ πυρὸς διαφϑαρέντα. καὶ ἔφυγεν ὃ κόμης τῆς Ὁ 113 


ἀνατολῆς εἰς ᾿4λεξάνδρειαν τὴν Καμβύσου. καὶ πιάσαντες οἱ ἀπὸ 
Tw» τοῦ Πρασίνου μέρους τὸν vvxsénaQyov Ἰηνᾶν καὶ ἀνακείραντες 
αὐτόν, ἐξέβαλον τὰ συχότια αὐτοῦ. καὶ μετὰ το σῦραι τὸ λεέ- 


τῷ λεγομένῳ Κολονισίῳ τὸ μέσον τοῦ ἀντιφόρου" καὶ μεταγα- 


19. Kaufvcov] Inepte pro Καβιώῶσαν. De culus nominis scriptura 
v. Wesseling. ad Itiner. Hierosol p. 580. 581. et annotationem ne- 
stram ad Chrom. P. p. 170. D.. ibid. oi addidit Ch. 


- quoque Altare exinde totum sanguine conspurcaretur.  Arrepto deinde 
capite, in urbem Antiochiam reversus est: Cumque ad Orontis tem 
enisset, caput in flumen projecit. 'Fum vero. ad Procopium Comitem 
essus, rem ei totam, sicut acciderat, enarravit. "Tempore autem pe- 
meridiano, ubi hujus rei fama Prasinis innotuerat, D. Joannis Aedem 
&deuntes, Eleutheriü truncum ibi invenerunt: quem lecticae impositum in 
Urbem detulerunt. Balneo autem Olibio dicto appropinquantes, e regione 
Rufini Basilicae, Nycteparchus eos adortus est, copiis suis Civibusque 
ex Veneta Factione stipatus: pugnaque in Nawuticorum vico commissa, 
Prasini superiores evaserunt. Rufini itaque et Zenodoti Basilicis occa- 
- patr, ignes injecerunt: unde Rufini Basilica tota conflagravit, una cum 
^ duobus, quae utrinque steterunt Tetrapylis, et Praetorlo. Comitis Oriet- 
tis; quae vastata incendiis omnia corruerunt. Comes interim Orientis in 
Alexandriam Cambysis fuga evasit: Menam vero Nycteparchum Prashni 

. prehendentes, caputque ei detondentes, testiculos ejus execarunt; ipsum- 
que passim per urbem tractum, de aenea tandem statua, Celonisia . voca- 

^ ta, ex opposite medii Fori sita, suspenderunt: . Cadaverque ejus, extra 


Ψψανον αὐτοῦ ἐχρέμασαν αὐτὸ ἐν τῷ ἑστῶτι yaÀxQ ἀνδρεάντε 


C 


D 


08 1:. IOANNIS MA&LALAE 


'Ε -γόνπες τὸ λείψανον, ᾽σύραχτεὶ. ἔξω τῆς πόλεως ᾿Αντιοχείας Exav. 
«σαν φρυγάχοις. (ᾧ δὲ βασιλεὺς ““γαστάσιος διδαχϑεὶς προεχει. 
'eícazo κόμητα. ἀνατολῆς Elggxoidy τὸν Πενταδιαστήν, “ΑἌντιο. 
ἰχέα" «καὶ ἐποίηαέν ἐχδίκηαιν καὶ φάβον ἐν τῇ πόλει. 

Ὁ δὲ αὐτὸς βασιλεὺς ιἐκούφισε τὴν. λειτουργίαν τοῦ λεγομένοι 
χρυσαργύρου πᾶσαν διαιωγίζουσαν ἀπὸ ϑείου. τύπου, ἥτις ἐστ 
V 41- μεγάλη καὶ φοβερὰ φιλοτιμία, ἀκτεισάξας ταῖς ϑείαις λαργιτιῶσ 
πρόσοδον ἄντ᾽ αὐτοῦ ἐκ τῶν ἰδίων αὐτοῦ. ὃ 
O 114: - Ἔχτισε δὲ. ὃ αὐτὸς βασιλεὺς ἐν "Ἀντιοχείᾳ. καὶ τὴν λεγομένη 
“Ρρυφίνον καὶ κατὰ πόλιν τῆς ἹΡωμανίας διάφορα. κτέρματα. 
. à Ἐπὶ δὲ ξῆς αὐτοῦ βασιλείας παρελήφϑη duda, μητρόπολι 

ἰ 'ὀὄχυρὰ πάνυ τῆς ἸΠεσοποταμίας,. kal. Θεοδοσιούπολμες, πολέμι 
-ληφϑεῖσα ὑπὸ. Κωάδου, βασιλέως Περσῶν, ἐπέλϑάντος τοῦ βασι 
«λέως ᾿μετὰ δυνάμεως πολλῆς. ἔλαβε. δὲ παραλήπτους ὃ αὐτὸ 
βασιλεὺς Περσῶν Κωνσταντῖνον, σερατηγὸν “Ῥωμαίων δυνατό" 
ι«φυλάϊτοντα τὴν αὐτὴν Θεοδοαιούπολιν, καὶ ἄλλους δὲ πολλούς 
-οἵτενες καὶ. ἐτελεύτησαν. ἐν. τοῖς. Περσιχοῖς μέρεαι. καὶ ἐπεστρά 

εἴ 1 (Βυέευσε κατὰ Περσῶν ὁ. αὐτὸς ᾿ἀναστάσιος, βασιλεύς, πέμψας 24gsó 

- βενδον τὰν ZfayáAaiqov ἁιόν, στρατηλάτην ἀνατυλῆς, τὸν ἄν 
«ὅρα Ἰουλιάνας, καὶ Πατρέκιν, στρατηλάτην τοῦ μεγάλου πραισέν 
“τοῦ, καὶ Ὑπάτην, σερατηλάτην πραισέγτου, τὸν υἱὸν Σεχουνῥι 
ἱψουντοῦ πατκρικίου, χαὶ τὸν πατρύωον zánníova, ποιήσας αὐτὸ 
“ἔπαρχον πραιεωρίων. ἀναταλῆς, «καὶ. πλῆϑος ἄσειρον στρατιῶ 


ΓΑπδοοδοπι urbem projéctum, cremils: eombusserunt. Imperator aute 
"Ahastasius, ubi haec audierat, Orientis Comitem cometituit Irenaeum Per 
tadiastem, ántiochestam: qui poenis. populüm coercens, terrorem omnibt 
incussit. 

' ldem Imperater, divino suo Edicto, perpetuum illod, Chrysarguri ΤῈ 
'butmm penitus sustulit: sacrisque Largiüonibus, in locum ejus, reditus c 
proprio subministravit. . Egregium. hoc Regiae magnificentiae et mirai 


. dum edi exemplum. 

ldem etiam Antiochiae Rufini Basilieam instauravit: varia etiam Ru 
:1maniae per urbes aedificia excitavit. 

Eodem Imperante, Persarum rex Coades, ingenti exercitu instructu 
^'"Fheodosiopoelim atque Amidam, munitissimam Mesopotamiae Metropolis 
. bello. cepit: Constantinum: queque, Ducem Romanorum fortissimum, : 
: urbis Theodasiepolitanae Custodem, cum pluribus aliis, captivum abduxi! 
. qui : diem suum omnes in Perside obierunt, lmperator itaque Anagfasi 

bellam. Persis intulit, in expeditionem hanc missis Areobindo Dagsjaip 
filio, Julianse conjuge, et militum in Oriente Magistro; Patricio etiai 
i Magui Praeseatis Militiae Magistro ; οἱ Hypatio, Secundini Patricii fj 
- Praesentis; Militine Magistro; Appione quoque Patricio, quem. οἱ Praet, 
- plo Praefestm Orientisveonstituit : . hérum vero sub ductu. exercitum. qd 
-. sit, ex Jqueatzibus, et Pedestribus Copijs, inszuctisimum.  Praelio, aufe 





CHRONOGRAPHIA. L..XVI. 899 


μετ᾽ αὐτῶν πεζικῆς xal ἱππικῆς δυνάμεως. καὶ συνέβαλον μετ' 
ἀλλήλων τὰ ἀμφότερα τάγματα, καὶ ἐσφάγησαν πολλοὶ καὶ ἔπε.- 
σαν ἐξ ἀμφοτέρων τῶν μερῶν" περὶ οὗ πολέμου Εὐστάϑιος ὃ σο- 
φώτατος χρονογράφος συνεγράψατο" ὅστις καὶ εὐϑέως ἐτελεύτη- 
50e, μήτε εἰς τέλειον τὴν ἔχϑεσιν αὐτοῦ συντάξας. ὃ δὲ αὐτὸς βα- 
σιλεὺς ᾿Αναστάσιος μετεστείλατο τὸν στρατηλάτην Ὑπάτιον τὸν 
᾿Σεκουνδίγου ἐν Κωνσταντινουπόλει, καὶ ἔπεμψεν ἀντ᾽ αὐτοῦ τὸν 
-ἀνδοξότατον Κέλερα τὸν Ἰλλυριόν, ἄνδρα σοφόν" καὶ ἀνεδόϑη- 
-σαν at πόλεις αἱ κατεχόμεναι ὑπὸ Περσῶν διὰ τοῦ αὐτοῦ Κἔλε- 
Τορος uayloroov. καὶ ἐγένετο εἰρήνη καὶ ἔνδοσις τοῦ πολέμου, 
καὶ ἀνεχώρησαν τὰ ἐξέρκετα καὶ ὃ στρατὸς ὅλος Ῥωμαίων τε 

'καὶ Περσῶν. 
Ὁ δὲ ϑειότατος “ἀναστάσιος εὐθέως ἐτείχισε τὸ dogác, xu- 


"οἷον ὄντα τῆς ἸΠεσοποταμίας, μέγα δὲ ὄντα πάνυ καὶ ὀχυρόν, 
Δ κείμενον μέσον τῶν ὅρων Ῥωμαίων τε καὶ Περσῶν" καὶ ἐποίη- 


Ὁ; 115 


C 


ctv. ἐν αὐτῷ δημόσια λουτρὰ δύο xal ἐχκλησίας καὶ ἐμβόλους 


καὶ ὡρεῖα εἷς ἀπόϑετα σίτου καὶ κιστέρνας ὑδάτων. τὸ δὲ αὖ-- 
τὸ χωρίον διὰ τοῦτο ἐκλήθη Zfópác ὑπὸ ““λεξάνδρου τοῦ Ἰϊακε- 
δόνος, διότε τὸν βασιλέω Περσῶν ἐκεῖ συνελάβετο, χκἀκεῖϑεν ἔχει 
ΦΟ τὸ ὄνομα" νυνὶ δὲ λαβόντα δίκαιον πόλεως μετεκλήϑη ““ναστα- 
σιούπολις. καὶ στήλας τοῦ αὐτοῦ ““ναστασίου ἀνέστησαν ἐκεῖ. 


5. μήτε] μηδὲδ 8. Ἰλλύριον Ch., Ἰλύρειον Ox. 15. ὀρέων Ox., 
ὁρίων Ch., ὁρῶν Chron. ὅρων dedi ex Cedreno p. 859. C. 19. 
βασιλέα Clarius Chron. p. 329. D 2zfagsiov τὸν βασιλέα — ἐκεῖ δό- 
ρατι Éxgovosv, unde apparet Chronico εἰ Malalae scripturam “Ζοράρ 
oppidi, quod aliis est Zegag, relinquendam esse. Conf. p. 65. B. 


«ommisso, quamplurimi utrinque ceciderunt: Belli autem hujus historiam 
weXorsus est sapientissimus Chronographus Eustathius; quam tamen, morte 
Wraeoccupatus, ad exitum non perduxit. Anastasius vero Imperator Hy- 
psdon, Secundini filium, (Praesentis] Militiae Magistrum, ex Perside 

nstantinopolim revocavit; suffecto in locum ejus Celere Illyrico, viro 
. Ailustrissimo et prudentissimo; cujus sub auspiciis occupatae a Persis ur- 
lbes iterum redditae sunt; pacisque conditionibus initis εἰ induciis belli 
factis, exercitus utrinque se subduxerunt. 


'Tum vero divinissimus Anastasius "Doras, oppidum Mesopotamiae 
jm et munitissimum, in Romani et Persici ]mperiii finibus situm, 
. Amuro statim cinxit: ubi etiam Balnea duo Publica, Ecclesias, Porticus, 
M3Morrea etiam ad frumentum recondendum, et cisternas aquarum extruxit. 
Oppidum autem hoc ab Alexandro. Macedone ideo Doras appellatum 
tradunt; quod ibi Persarum Regem bello ceperit. Nunc vero demum ei- 
vitatis jure donata, Anastaslopolis vocata est; :statuis etiam Anastasio ἃ 
civibus excitatis. 2 od 


D 











400 . IOANNIS MALALAE » 


O 116 Ἐν δὲ τῇ αὐτοῦ βασιλείᾳ καϑηρέϑη Εὐφήμιος ὃ πατριάρ- 
χης Κωνσταντινουπόλεως " καὶ ἐξώρισεν αὐτὸν εἰς Εὐχαΐταν͵ ἐπὶ 
“τὸν Πόντον ὡς Νεστοριανόν" καὶ ἐγένετο ἀντ᾽ αὐτοῦ πατριάρ-- 
χης Κωνσταντινουπύλεως Ἰακεδόνιος, ὅστις καὶ αὐτὸς καϑηρέ- 
-9: ὡς Νεστόριανός. ὁμοίως δὲ καὶ ὃ πατριάρχης "Αντιοχείας cuum 
Φλαβιανὸς ὡς Νεστοριανὸς ἐξωρίσϑη εἰς Πέτρας, πόλιν οὕτω 
καλουμένην, οὖσαν τῆς τρίτης Παλαιστίνης. καὶ ἐγένετο ἀντ᾽ 
E. αὐτοῦ Σέβηρος πατριάρχης ἐν “Ἀντιοχείᾳ τῇ μεγάλῃ ἀπὸ μονα- 
ζόντων, μηνὶ νοεμβρίῳ ς΄, ἔτους χρηματίζοντος κατὼ τοὺς "4»- 
“τιοχεῖς obo. - | —m0 
'O δὲ αὐτὸς βασιλεὺς xovgleag Ἰωάννην τὸν Παφλαγόνα dx 
τοῦ τρακτεύειν τὰ δημόσια χαρτία τοῦ πραιτωρίου τῶν ἐπάρχων 
ἐποίησεν αὐτὸν ἀπὸ ὑπάτων, ἀντ᾽ αὐτοῦ ποιήσας τρακχτευτὴν 
καὶ λογοϑέτην. ἸΠαρῖνον τὸν Σύρον" ὅστις τοὺς πολιτευομένους 
V 42 ἅπαντας ἐπῆρε τῆς βουλῆς, καὶ ἐποίησεν ἀντ᾽ αὐτῶν τοὺς λεγο. 15 
O 117 μένους βίνδικας εἰς πᾶσαν πόλιν τῆς Ῥωμανίας. ὃ δὲ αὐτὸς 
βασιλεὺς προεχειρίσατο χύμητα λαργιτιώνων ἐν Κωνσταντινουπό- —— 
Au τὸν ἀπὸ ὑπάτων Ἰωάννην τὸν Παφλαγόνα τὸν λεγόμενον — 
Καϊάφαν" ὅστις ἅπαν τὸ προχζωρὸν κέρμα τὸ λεπτὸν éno(goe——— 
φολλερὰ προχωρεῖν εἷς πᾶσαν- τὴν Ῥωμαϊκὴν κατάστασιν ἔκ- -- 
τοτε. ᾿ 
Ὁ δὲ αὐτὸς Ἰωάννης τὰ χαλχουργήματα τῆς πλατείας Kuy——— 
σταντινουπόλεως ἐχώνευσεν, ἅπερ ὃ ϑειότατος βασιλεὺς Κων----΄' 





1. ὡς "αϑῃρέθη bis Ch, καϑαιρέϑη Ox. Φ. Εὐχαΐταν] EvUydiceummm 


. —— 17. λαργιτιόνων Ox. V. p. 41. A. 19. προχωρὸν]} }Ἑᾳ | 
Ort. προχωροῦν. 








Eodem Imperante Euphemius Patriarcha Constantinopolitanus , ut quiis 
. Nestorii partibus adhaeserat, sede sua deturbatus, in Kuchaitam Ponti τὰ 
relegatus est, suffecto in locum ejus Macedonio; qui et ipse ob haere—— 4 
sim Nestorianam ejectus est.  Consimiliter quoque Flavianus Patri 
Antiochenus, tanquam Nestorianus, ad Petras Palaestinae Tertiae 
relegatus est: cui in Patriarchatu Antiochensi suffectus est Severus, Mo——4€9?^ 
 xachus, Novembris vr, anno Aerae Antiochenae pLxr. 

Idem Imperator Joannem Paphlagonem, publicas Praetorii Praefecti 8 
chartas tractandi munere liberatum, Exconsulem fecit: et in locum juss. sts 
Tractatorem et Logothetam substituit Marinum Syrum. ldem etiam Ma— 

. gistratus Senatorii ordinis omnes muneribus suis levavit; Pindicibus, 
vocant, per singulas Romaniae urbes, in locum eoru suffectis. — Idessssumm 
lmperator Joannem Paphlagonem, Kxconsulem, cognomine Caipham, Co——249595 
ες mitem Lergitionum Constantinopoli constituit.  Nummos hic Minutoe qi —- 
ctos, in Follerales commutatos, exinde per totum imperium ai jussit. — 9 
Idem etiam Joannes statuas aereas omnes, a divinissimo 


Imperatore Constanünopolitanae urbis ad ornatum ex omibus undiqueme"* 





CHRONOGRAPHIA. L; XVI. 401 


σταντεῖνος ὧς καλλιστεύοντα ἀπὸ ἑκάστης πόλεως συναγαγὼν 
ἤνεγχεν εἷς κόσμησιν τῆς αὐτῆς Κωνσταντινουπόλεως δὲ ἀρετῆς. 


ὃ δὲ αὐτὸς Ἰωάννης χωνεύσας αὐτὰ ἐποίησεν ἐξ αὐτῶν στήλην. 
μεγάλην εἷς πᾶσαν ὑπερβολὴν τῷ αὐτῷ 24vaosaaío βασιλεῖ" i B 


S viva ἔστησεν, εἰς τὸν κίονα τὸν μέγαν, ἑστῶτα ἀργὸν εἷς τὸν φόρον 
τοῦ Tavgov τοῦ λεγομένου" ὅστις κίων πρῴην “μὲν εἶχε στήλην 


Θεοδοσίου τοῦ μεγάλου, καὶ ἦν πεσοῦσα εἷς τοὺς φόβους ἡ αὐτὴ Ο 118 


στήλη μόνη. 
Ἔν αὐτῷ δὲ τῷ χρόνῳ ἐξεφώνησεν ὃ αὐτὸς βασιλεὺς διάτα- 
2 Em, ὥστε μὴ ποιεῖν τινα ἔγγραφον κοπιδερμέας, μήτε δὲ αὐτὸ τὸ 
ὄνομα τοῦ. κοπιδέρμου ὀνομάζεαϑαι , μήτε τὸ πρᾶγμα γίνεσθαι, 
τῆς αὐτοῦ νομοϑεσίας ἐχούσης οὕτως" ὅτε ἡμῖν ἐστιν εὐχὴ τοὺς 
àv ζυγῷ δουλείας ἐλευϑεροῦν" πῶς οὖν ἀνεδόμεϑα τοὺς ἐν ἐλευ- 
ϑερίᾳ ὄντας ἄχεσϑαι εἰς δουλικὴν τύχην; ὃ δὲ αὐτὸς βασιλεὺς 


5 ἕτερον ἐξέϑετο ϑεῖον τύπον, ὥστε μηδένα δίχα σάχρας τινὰ C 


πτεχνοποιεῖσϑαι, μήτε ἄῤῥεν μήτε ϑῆλυ, ἀλλὰ ἀπὸ ϑείας σάκρας, 
did τὸ xal τὸ τεκνοποιούμενον ἔχριν δίκαιον υἱοῦ νομίμου καὶ 
ϑυγατρὸς εἷς τὸ καὶ ἐξ ἀδιαϑέτου κληρονομεῖν viv οὐσίων τοῦ 
“τεχνοποιουμέγον. αὐτόν. | 
», CE» δὲ τῷ αὐτῷ χρόνῳ τῆς . αὐτοῦ βασιλείας οἱ δῆμοι "ἅλε- 
Σανδρείας τῆς μεγάλης ἐστασίασαν καὶ ἐφόνευσαν τὸν αὐγου- 
στάλιον αὐτῶν Θεοδόσιον ὀνόματι, τὸν καταγόμενον ἀπὸ “4.- 
πιοχείας, τὸν υἱὸν Καλλιοπίου τοῦ πατρικίου, διὰ λεῖψιν ἐλαίου, 


ἔτους χρηματίζοντος κατὰ τοὺς ᾿Αντιοχεῖς φξδ', ἱνδικτιῶνος 9". Ο 119 


6. κίων Ch., κίον Ox. 


Wrrbibus advectses, refudit; statuamque exinde magnitudinis plane stu- 
Jpendae Anastasii ejusdem lmperatoris conflavit; columnaeque ingenü, 
uae in Tauri Foro stetit vàcua, imposuit: Que quidem Columna 'Iheo- 
«locii M Magni statuam, terraemotuum priorum vi jam exinde excuasam, olim 
uustinuerat. 
Eodem tempore Edicto suo cavit Imperator Anastasius, ne quis Co- 


Baédermiae Chirographum faceret: sed mec Copidermum, vel nomine tenus, 


"spiam vigere voluit. Edicti autem verba sic se habent: s Quoniam no- 
bis ie votis est, uti omnes a Jugo servitutis essent liberi; quonam tur 
ipacto liberos bomines in Conditionem servilem induci tiamur?** ldem 

ebaque Literis Impe- 
I'atoriis, quoscunque, sive mares sive foeminas, in "udin sibi adoptare: ex 
we, quod Liberi 2, ahone M jus habeant, in bonis pant 


Ioannes Malalas. A 





402 IOANNIS MALALAE 


oam 
- aes 


xal ἀγανακτήσας ὃ αὐτὸς βασιλεὺς πολλοὺς. ἐτιμωρήσατα ἐξ αὐτ 
τῶν τῶν ““λεξανδρέων, ὡς τυραννήσαντας τὸν ἄρχοντα αὐτῶν," 


D Ἐπὶ δὲ τῆς αὐτοῦ βασιλείας ἐτυράννησε Βιταλιανὸς ὃ. Θρὰξ 


διὰ πρόφασίν τινα, φησί, λέγων ὅτι διὰ τοὺς ἐξορισϑέντας ἐπι-- 
σχόπους. καὶ παρέλαβε τὴν Θράκην καὶ Σχυϑίαν καὶ Ἰϊυσίαν 5s 
fec Ὀδησσοῦ καὶ ᾿“γχιάλου, ἔχων μεϑ' ἑαυτοῦ πλῆϑος Οὕννων 
καὶ Βουλγάρων. καὶ ἔπεμψεν ὃ αὐτὸς βασιλεὺς “ὑπάτιον τὸν 
στρατηλάτην Θράκης" καὶ παρετάξατο αὐτῷ, καὶ προδοϑεὶς 
παρελήφϑη ὑπὸ τοῦ αὐτοῦ Βιταμανοῦ" καὶ δοϑέντων χρημάτων 
πολλῶν ἀνεδόϑη Ῥωμαίοις... καὶ διαδεχϑέντος τοῦ αὐτοῦ Ὕπα-. 10 
τίου, μετὰ τὴν ἐν Κωνσταντινουπόλει ἐπάνοδον αδτοῦ προήχϑη 
ἀντ᾽ αὐτοῦ στρατηλάτης Θράκης Κύριλλος Ἰλλυρικιανός. καὶ 
εὐθέως ἀπελϑὼν παρετάξατο τῷ αὐτῷ Βιταλιανῷ" καὶ συνέχρου- 


E σαν, καὶ ἔπεσαν πολλοὶ ἐξ ἀμφοτέρων τῶν μερῶν " καὶ περιγενό- 


μενος ὃ Κύριλλος εἰσῆλϑεν ἐν Ἰοδησσῷ τῇ πόλει, καὶ διῆγεν ἐκεῖ, 35 
Βιταλιανοῦ ἀναχωρήσαντος ἐκ τῶν μερῶν ἐκείνων. διὰ δόσεως 
δὲ χρημάτων ἐξηγόρασεν ὃ αὐτὸς Βιταλιανὸς τοὺς φυλάττοντας: 


Ο 190 τῆς αὐτῆς Ὀδησσοῦ πόλεως τὰς πόρτας, πέμψας διά τινων συγ-- 


γενῶν τῶν αὐτῶν πουταρίων χρήματα καί τινας ἐπαγγελέας..-- 


v 48 προδοσίας δὲ γενομένης, εἰσῆλϑε νυχτὸς elg τὴν ὍὌδησσον nóu»- ἢ 


ὃ αὐτὸς Βιταλιανός, καὶ παρέλαβε τὸν στρατηλάτην Θράκηςχ» 
Κύριλλον καὶ ἀνεῖλεν αὐτόν. ^ καὶ ἦλϑε πραιδεύων πάλιν πᾶσαν«αὖ 
δ. Μυσίαν Ch., Mvoelay Ox. Tum 'O8ecov Ox. frequenti vido «49. 
Apud Híeroclem p. 636. veram scripturam servavit liber Wesselingilir alo 
Proleg. p. 630. 12. Ἰλλυρικιανός Ch., ᾿Ιουλλιρυκιανός Ox. Fo 
addendum ὁ. 15. ᾿Οοδύσῳ et 18. 20. 'OBvecov οἱ "οΟδυσσον 





dict. rx. Quo Alexandrinorum facto commotus Imperator, ἃ multis eo——4—9 
rum, ob vim Praefecto suo illatam, poenas exegit. 


Ejusdem sub Imperio Vitalianus 'Thrax, vindictam praetexens Epi—lie m! 
scoporum exulantium, arma sumpsit; et collecto sibi Hunnorum et 
garorum numeroso exercitu, "Thraciam, Scythiam, Mysiamque, Odyasungsumss 
usque et Anchialum occupavit. Adversus hunc Imperator Hypatium amus 
"Thraciae militum Magistrum, emisit: qui, praelio com eo commisso, 
ditione quadam captus, in Vitaliani manus devenit: numeratoque 
rum ingenti pondere, Romanis iterum restitotus est. Constantinepolim ve—«899- 
ro post reversum, Imperator magistratu abdicavit; »subrogato in ] 
ejus Oyrillo Illyriciano ; qui et ipse cum Vitallano armis decertabat. Prae— — 
lio autem commisso, plurimi utrinque ceciderunt: Cyrillus autem superisuu" 
factus, Odyssum urbem se recepit ς italiano etium ex regionibus illis rece-— 
dente. Vitalianus interim, missis per cognatos eorum qui ad M iie: Odyuli 
excubias agebant, pecuniis, factisque etiam pollicitationibus aliis qui 

es corruperat. Proditione facta, Vitalianus urbem noctu im- 

greditur, captumque ibi Thraciae Militun Magistrum, Cyrillum interfe- 


LI 








CHRONOGBRAPHIA, .L. XVI. 408. 


τὴν Godoy καὶ τὴν Εὐρώπην, ἕως οὗ ἤλϑενιιἐν Σύχαις καὶ 
ἐπὶ τὸν ἀνάπλουν πέραν Κοωνσταντιγουπόλεως, - βουλόμενος. καὶ 
αὐτὴν Κωνστωντινούπολιν λαβεῖν. καὶ ἐκάϑητο ἐν d ἀνάπλῳ 
ἐπὶ τὸ λεγόμενον Σωσϑένην ἐν τῷ εὐκτηρίῳ τοῦ ἀρχαγγέλου. Μι- 
xag. ὃ δὲ βασιλεὺς ᾿ἀναστάσιος πρῴην μὲν ἦν μεταστειλάμε.- 
γος διὰ ]αρίνου τὸν φιλόσοφον Πρόχλον τὸν ᾿“φηναῖον, ἄν- 
δρα περιβόητον, καὶ εἶπεν αὐτῷ ὃ βασιλεὺς ᾿ναστάσιος, Τί : 
ἔχω. ποιῆσαι τῷ κυνὶ τούτῳ, ὅτι οὕτως ταράσσει με καὶ τὴν no-. 
λεξείαν, φιλόσοφε; ὃ δὲ Πρόκλος εἶπεν αὐτῷ, M; ἀϑϑμήσεις, Β 
᾿βασιλεῦ" φεύγει γὰρ καὶ ἀπέρχεται, ἢ. μόνον πέμψεις xav αὐ- 
τοῦ τινας. καὶ εὐθέως ὃ βασιλεὺς ᾿Ἀναστάσιος εἶπε ἹΜαρίνῳ τῷ 
Σύρῳ τῷ ἀπὸ ἐπάρχων, ἑστῶτι πλησίον ὅτε διελέγετο ὃ ὃ βασιλεὺς 
τῷ φιλοσόφῳ Πρόκλῳ, ὁπλίσασϑαι κατὰ τοῦ αὐτοῦ Βιταλιανοῦ, 
ὄντι εἰς τὸ πέραν Κωνσταντινουπόλεως. - xal λέγεε Πρόκλος ὃ 





᾿ φιλόσοφος ἔμπροσϑεν τοῦ βασιλέως. Παρένῳ τῷ Σύρῳ, Ὃ δί- O 191 


δωμέ coc λάβε, καὶ ἔξελθε κατὰ τοῦ αὐτοῦ Βιταλιανοῦ, καὶ 
ἐκέλευσεν ὃ αὐτὸς φιλόσοφος ἐνεχϑῆναι τὸ λεγόμενον ϑεῖον ἄπυ- 
φον πολύ, εἰπὼν τριβῆναε αὐτὸ ὡς εἷς μῖγμα λεπτάν, καὶ δέδω-- 
κε τῷ αὐτῷ Μαρίνῳ, εἰρηκὼς αὐτῷ ὅτι Ὅπου ῥίψεις ἐξ αὐτοῦ 
εἴτε εἷς οἶκον εἴτε dv πλοίῳ μετὰ τὸ ἀνατεῖλαι τὸν ἥλιον, εὖ. 
ϑέως ἅπτεται ὃ οἶκος ἢ τὸ πλοῖον καὶ ὑπὸ πυρὸς ἀναλίσκεται. 
ó δὲ Μαρῖνος παρεκάλεσε τὸν βασιλέα ἵνα ἕνα τῶν στρατηλα- 
xi)» αὐτοῦ πέμψῃ λαμβάνοντα τὸ βοήϑημα" καὶ εὐθέως μετε- 


9. ἀθυμήσειρ) Malim ἀθυμήσῃς. ᾿ 


zi£. Tum vero Thraeilam rursus omnem et Europam depraedabatur, ad 
3ycas etim ipsas perveniens "Trajectumque Constantinopolitanum; urbem 
am ipsam invadere in animo habens. itaque in "rajectu ipso, ad 8. 
Micha Archangeli, quae in Sosthenio est, Aedem Oratoriam, cum suis 
xonsedit. . Imperator autem, accersito prius per Marinum Proolo, Philoso- 
»ho Atheniensi, magni nominis viro: ,, Dic Philosophe, inquit ei Anasta- 
ius Ímpesator , quid de Cane hoc facturus sum, qui sic Me Rempubli- 
-mamque perturbat?'* Respondet ei Proclus: ,, Animum ne despondeas Im- 
»erator; quamprimum enim armatos aliquot in illum emiseris, fugam sine 
merm capessurus est^  Kdixit itaque Imperator Marino Syro, Exprae- 
'ecto, qui ei. eum Proclo verba facienti adstabat, uti ipse Vitalianum, qui e 
Sire rin Constantinopolis cum copiis suis consederat, adoriretur. Proclusautem 
us Marinum Syrum, corem Imperatore, in hunc modum allocu- 

M iuquit, Vitalianum adorturus, quod tibi dabo, modo sumas ve- 

le ne Jussit itaque Philosophus i vivi sulphuris pondus adduci; quod 

in ie partes minutlmimas contritum, Marino d oc, inquiens, quibus- 
c«mquoe tu.tectis aut navigiis superinjeoeris, ea Matim ab exortu solis ac- 
cnsa conflagrare videbis, adeoque n ignibus absumi. Sed Marinus quo- 


que Imperatorem adhortatus est, oti aliquem ex Magistris Militum, ar- 


e 





404 . IOANNIS MALALAE .; 


στείλατο: ὃ βασιλεὺς Πατρίκιον τὸν Φρύγα, τὸν στρατηλάτην, 
καὶ Ἰωάννην τὸν Βαλεριανῆς, καὶ εἶπεν αὐτοῖς δπλίσασϑαι κατὰ 
τοῦ αὐτοῦ Βιξαλιανοῦ εἷς «τὸ πέραν, λαμβάνοντας πλοῖα δρο-. 
μώνων καὶ στρατιώτας. καὶ ἔπεσαν ἐπὶ τοὺς πόδας τοῦ βασε- 
λέως, λέγοντες ὅτε Καὶ αὐτοῦ καὶ τὸῦ πατρὸς αὐτοῦ οἱ δύο δ 
ἡμεῖς φίλοι ἤμεϑα" καὶ μὴ συριβῇ τινα ἀποτυχίαν γεμέσϑαι, 
D xal ὑπωονοηϑῶμεν ὡς προδόται. καὶ ἀγανακτήσας κατ᾽ αὐτῶν 0 
βασιλεὺς ἔβαλεν αὐτοὺς. ἔξω. τοῦ παλατίου, καὶ κελεύσας αρί- . 
νῳ τῷ Σύρῳ λαβεῖν τοὺς δρύμωνας καὶ τὸ ϑεῖον ἄπυρον καὶ 
τὴν στρατιωτικὴν βοήϑειαν ὁπλισαμένην, καὶ ἐξελϑεῖν κατὰ τοῦ πὸ 
αὐτοῦ Βιταλιανοῦ. ἀκούσας δὲ Βιεταλεανὸς oni μετὰ πολλῆς 
βοηϑείας ἐξέρχεται ὃ Magivog καὶ αὐτοῦ, ὅσα εὗρε πλοῖα ἐκρά- 
1708 καὶ ἐγόμωσεν αὐτὰ Οὐννικὴν καὶ Γοτϑικὴν χεῖρα ὥπλεσμέ- 
O 122 γους. καὶ ὥρμησεν εἰσελθεῖν εἰς Κωνσταντινούπολιν, ϑαῤῥῶν 
| Or πάντως αὐτὴν λαμβάνει, καὶ Ἰαρῖνον δὲ ἀπαντῶντα ἀνα- κι. 5... 
λέσκει μεϑ᾽ ἧς ἔχει βοηϑείας. ὃ δὲ Μαρῖνος ἐῤῥόγευσε τὸ ϑεῖον 
ἄπυρον, ὃ ἔδωκεν αὐτῷ ὃ φιλόσοφος, εἰς ὅλα τὰ πλοῖα τῶν δρομώ- 
E νων, εἰρηκὼς τοῖς ναύταις καὶ τοῖς σερατιώταις ὅτι οὐ χρεία 
ὅπλων, ἀλλ᾽ ἵνα ῥίπτετε: ἐχ 'τούτου εἷς τὰ ἐρχόμενα κατέναντι 
ὑμῶν πλοῖα καὶ καίονται. εἰ δὲ πέραν ἀπέλθωμεν εἰς τοὺς oi- zm 90 
xovc, ἔνϑα εἰσὲν οἱ ἐχϑροὶ τοῦ βασιλέως, ἐκεῖ ῥίψατε.. ὃ δὲ 7 
Μαρῖνος, καϑὼς εἶπεν. αὐτῷ ὃ φιλόσοφος ὅτε ἀνάπτονεταε ὑπὸ -9 





S. δρομώνω» δρομόνων Ox. Bicet v.17. 16. ἐῤῥόγενσε Cb., — 
ἐρόγευσε Ox. 


mata manu instructum, belli socium dii daret. Accersitis itaque Patri- ———* ^ 
do Phryge, Militum Magistro, et Joanne, Valerianae Εἰ. edixit illis Im-——*^ 


perator; uti cum militum et navigiorum apparatu trajicientes, Vitalia-— 24^ 

- num adorirentur. Ad pedes Itaque ejus hi; prr » Nos, 
sus Pa ue tui amicissimi er fuimus: [veremur autem) ne, 
s quià secius acciderit, Nos proditienls postalarem Sed i Pt e apt 


haec Imperatori stomachum : haque doctior illis ex illis ex "Palatio ejectis, Ma-—— 
rino Syro negotium dedit; uti dromonibus et armata manu acceptis , etaed 
assunpte secum vivo sulphure, Vitalianum ipse. aggrederetur. V ita liamnasunatiiÜs 
autem ubi avi ; Marinum, oopiis magnis instructum, sibi imminere ad— - 


versarium ; na quodcunque petait corrasit: quibus Gethiciasssssie 
Hunoicisque co piis euustis, Constantinopolim ipsam in abimo. ha——— 
buit; inani seilicet spe fretus ipsum οοσαραηὰϊ, Marin ue obvium. sibl 
prodeontem, cum copiis ejus omnibus, opprimendi. us astem dese 


vive illo Sulphare, quod a Philosopho acceperat, navigiis uadique dis—— 
tribuit; Nantis insuper indicans et militibus, nil armis opus esse; modo» 
ut de vivo illo sulphure acciperent jussit, navibusque i in adversum oecur— 
rentibus immitterent; quae exinde statim con flagraturae essent. -rQuod ak 
ulteriorem etiam ripam occupare potuerint, hoc ipsum tectis hostiam Im- 
peratoris uti injicerent, in mandatis dedit. Marinus itaquo, ubi prae- 








CHRONOGRAPHIA. L. XVI. 405 


τοῦ πυρὸς τὰ πλοῖα xa) ποντίζονται αὕτανδρα, παρήγγειλεν αὐτοῖς 
ῥίπτειν" καὶ ὥρμησεν εἷς τὸ πέραν κατὰ Βιταλιανοῦ καὶ τῶν àv- 
ϑρώπων αὐτοῦ, καὶ κατήντησαν καὶ τὰ πλοῖα Βιταλιανοῦ, καὶ 





εὑρέϑησαν ἔγγιστα. ἀλλήλων κατέναντι τῆς ἁγίας Θέχλης τῆς ἐν Σύ- V 44 


5 καις εἰς τὸν τόπον τοῦ ῥεύματος ὅπου λέγεται τὸ βυϑάριν. καὶ γί- 
νεται ἐκεῖ ἡ ναυμαγία ὥραν τρίτην τῆς ἡμέρας" καὶ ἀνήφϑησαν 


ξξαίφνης ὑπὸ πυρὸς τὰ πλοῖα ἅπαντα Βιταλιανοῦ τοῦ τυράννου καὶ O 123 


ἐποντίσϑησαν εἰς τὸν βυϑὸν τοῦ ῥεύματος μεϑ' ὧν εἶχον Γύτϑων 
καὶ Οὗννων καὶ Σχυϑῶν στρατιωτῶν συνεπομένων αὐτῷ. ὃ δὲ Bi- 
9 ταλεανὸς καὶ οἱ εἰς τὰ ἄλλα πλοῖα προσεσχηκότες τὸ γεγονός, ὅτε 
ὑπὸ πυρὸς αἰφνίδιον ἀνάπτονται τὰ ἑαυτῶν πλοῖα, ἔφυγον καὶ ὑπέ- 
στερεψαν ἐπὶ τὰν ἀνάπλουν. αρῖνος δὲ ὃ ἀπὸ ἐπάρχων περά-- 
σας ἐν Σύκαις, ὅσους εὗρε τῶν Βιταλιανοῦ εἰς τὰ προάστεια 7 
εἰς οἴκους, ἀνεῖλε, καταδιώκων αὐτοὺς ἕως τοῦ ἁγίου ἸΜάμαντος " 
5 xai γενομένης ἑσπέρας ἔμεινε ἸΪαρῖνος καὶ ἡ βοήϑεια αὐτοῦ φυ- 
λάττουσα τὰ ἐκεῖ. ὁ δὲ Βιταλιανὸς ἔφυγε νυχτὸς μετὰ τῶν 
ὑπολειφϑέντων αὐτῷ ix τοῦ ἀνάπλου, δδεύσας ἐν τῇ αὐτῇ νυ- 
xrl μίλια 5'*. καὶ πρωίας γενομένης οὐδεὶς εὑρέϑη εἰς τὸ πέραν 
ἐκ τοῦ αὐτοῦ Βιταλιανοῦ, καὶ ἐνίκησεν ὃ σωτὴρ “Χριστὸς καὶ 
? ἡ τοῦ βασιλέως τύχη. καὶ “ἐποέησε πρόκεσσον ὃ βασιλεὺς “να- 
στάσιος el; τὸ Σωσθένιν, ἐν τῷ ἀρχαγγέλῳ ΤΠιχαὴλ εὐχαριστῶν 
ἐπὶ ἡμέρας πολλάς. ὃ δὲ φιλόσοφος Πρόκλος ὃ “4ϑηναῖος αἷ- : 


9. εὐρέθεσαν Ox. 


«ceptum, quod a Philosopho acceperat, de navigiis hoc modo comburen- 
«lis, vectoribusque submergendis, militibus suis tradidisset, ulteriorem 
"Frajectus ripam petit, Vitalianum aggressurus. Sed et Vitalianus quo- 
wve Marino sese obviam dedit; propiusque jam a se invicem classes ab^ 
Zuerunt, e regione 'l'empli S. 'Theclae, quod Sycis est, juxta sinus lo- 
«um qui Bytherium dicitur. Ubi ad horam diel tertiam, navali praelio 
«omumnisso, derepente Tyranni Vitaliani classis confla , una eum Go- 
borum, Hunnorum, et Scytharum, quos sibi adsciverat, copiis, pro- 
fundo mari demersa est. "Vitalianus autem ipse, quique in reliquis erant 
mavibus, classem ab igmibus xc absumptam videntes; in fugam versi, 
"Irsjectum repeterunt. Marinos itaque copiis trejectis, quotquot eorum 
«μιξ a Vitaliani partibus steterant, Sycarum in suburbis vel domibus 
invenit, omnes e medio sustulit, insectatus eos usque ad D. Mamentis 
templum: Ubi nocte jam ingruente, ipse cum copiis suis consedens excu- 
Viss agebat — Vitalianus interim cum suis, qui ex clade superfuerunt, 
omnibus noctu ex Trajectu fugit, milliaria per eam noctem Lx emensus: 
adeo ut mane proximo Vitaliani ex militibus, ad ulteriorem ripam, nec 
waus quidem inventus esset. Hanc vero Imperio victoriam conciliavit 
Salvator Christus et Fortuna Imperatoris. Anastasios itaque Imperator, 
ad Sosthenium Processum faciens, in templo 8. Michaelis Archangeli, 
gratias Deo, per plures dies, solennes habuit. Proclus autem Philoso- 





406 IOANNIS MALALARE .. . 


τήσας τὸν βασιλέα ἀπελύϑη, μηδὲν ἀνασχόμενος λαβεῖν παρὰ 
τοῦ αὐτοῦ βασιλέως" ἦν γὰρ κελεύσας αὐτὸν λαβεῖν. κεντηγάρια 
τέσσαρα" ᾿ ὅστις φιλόσοφος ἀπελϑὼν ἐν ᾿4ϑήναις εἷς τὴν. ἰδίαν 
^ C πόλιν εὐθέως ἐτελεύτησεν. . ἔλεγον δέ τὶνες ἐν. Κωνσταντινου- 
πόλει ὅτι ἀπὸ τῆς ϑέρμης τοῦ ἡλίου, ὡς λεπτότατον ὄντα, τὸ ὅ 
ϑεῖον ἄπυρογ ῥιπτόμενον εἷς τὸν ἀέρα ἅπτεται καὶ φυσικόν ἔστι 
τοῦτος ὃ δὲ Βιταλιανὸς ἀπελϑὼν ἐν ᾿Αγχιάλῳ ἐκάϑητο ἐκεῖ 
ἡσυχάζων». D. | 
"Ev δὲ τοῖς χρόνοις τοῦ αὐτοῦ ᾿ἀναστασίου βασιλέως οἱ Οὖννοι 
Σάβειροι περάσαντες τὰς Κασπίας πύλας, ἔϑνος πολεμικώτατον, 10 
ἦλϑον ἕως Καππαδοκίας, καὶ πραιδείσαντες αὐτὴν καὶ ὅσας πα- 
ρῆλϑον χώρας Ῥωμαίων, καὶ ἐφόνευσαν πολλοὺς καὶ ἔχαυσαν τὰ 
χτήματα καὶ λαβόντες αἰχμαλωσίαν πολλὴν ἀνεχώρησαν. ἦλϑον 
Ὁ δὲ οἱ ἀπὸ τῆς αἰχμαλωσίας πραιδευϑέντες, καὶ πολλὰ παρέσχεν ὃ 
O 194 βασιλεὺς τοῖς πραιδευϑεῖσιν ἑκάστης πόλεως. ἔκεισε δὲ καὶ τείχη!5. 
ταῖς μεγάλαις κώμαις Καππαδοκίας xal ἐσφαλίσατο τὰς δύο Καπ- 
παδοκίας " καὶ συνεχώρησε πάσαις ταῖς πραιδευϑείσαις ἐπαρχίαις 
τὰς συντελείας εἰς τέλειον ἐπὶ ἔτη γ΄. | 
"Eni δὲ τῆς αὐτοῦ βασιλείας ἔπαϑεν ὑπὸ ϑεομηνίας ἡ Ῥόδος 
ψῆσος τὸ τρίτον αὐτῆς πάϑος νυκτός᾽ καὶ πολλὰ αὐτοῖς τοῖς 20 
περιλειφϑεῖσιν ἐχαρίσατο καὶ τῇ πόλει λόγῳ. κτισμάτων. 
E ἘἊἜἘΒν δὲ τῇ αὐτοῦ βασιλείᾳ ἐγένετο δημοτικὴ ἐπανάστασις πε- 


10. πολεμικώτατον Ch., πολεμικότατον Ox. 


phus Atheniensis, discedendi facultate ab Imperatore impetrata, dimissus 
est, quatuor Centenaria accipere ab ipso jussus: Quibus tamen non ac- 
ceptis, vaeuus in urbem suam discedere maluit; ubi paulo post diem 
obiit, Dixerunt autem ex Constantinopolitanis nonnulli, Sulphur hoc vi- 
vum, in aérem projectum, subtilissimum cum sit, radiis solaribus accea- 
di; et Naturae etiam viribus baec perfici potuisse. Caeterum Vitalianus, 
in Anchialum secedens, illic demum acquievit. 

Ejusdem Anastasii sub Imperio unni Saebiri, gens bellicosissime, 
Portüs Caspiis trajectis, Cappadociam adusque penetrarunt: quam, una 
cum iis etiam omnibus, quas praeteribent, regigpibus Romanorum deprae- 
dantes, quamplurimos occisioni dederunt: et possessionibus eorum ignibus 
devastatis, cum praeda ingenti recesserunt.  Accedentibus itaque ad Im- 
peratorem a singulis suis urbibus qui bonis suis exuti fuerant, abunde 
eis so ppeditatum est. Quin et grandiores Cappadociae pagos Imperator ^ 
moenibus cinxit; Cappadociam quoque utramque propuguaculis munivit, 
spoliatas etiam Provincias ἃ tributis quibuscunque pendendis,: per trien- 
nium, immunes esse jussit. 

Eodem lmperante, tertiam Coelestis irae vicissitudinem , nocturmo 
tempore passa est Rhodus insula: ad quam resarciendam, superstitibus 
incolis Imperator plurima largitus est. 


Ejusdem sub imperio, tumultus in populo Byzantino, Religionis cau- 





CHRONOGRAPHIA. L. XVI. 407 


οἱ τοῦ. χριστιανικοῦ δόγματος παρὰ τῶν Βυζαντίων ἐν ἄων- 
σταντινουπόλει, ὡς βουληϑέντος τοῦ αὐτοῦ βασιλέως προσϑεῖ- 
γαι dc τὸ Τρισάγιος τὸ ,, ὃ σταυρωθεὶς δι᾽ ἡμᾶς, ἐλέησον 
ἡμᾶς ““, καϑὼς ἐν ταῖς ἀνατολικαῖς πόλεσι λέγουσι.. καὶ συνα- 
«“ϑροισϑὲν τὸ πλῆθος τῆς πόλεως ἐστασίασαν δυνατῶς, ὥς τινος ᾿ 





παραξένου προστιϑεμένου τῇ πίστει τῶν χριστιανῶν. καὶ ϑρύ- V 45 
Aoc ἐγένετο ἐν τῷ παλατίῳ, ὥστε τὸν ἔπαρχον τῆς πόλεως Πλά- Q 126 


vwva εἰσδραμόντα φυγεῖν καὶ ἀποκρυβῆναι τὴν τοῦ δήμου ὃρ- 
γήν. ἔχραζον γὰρ στασιάζοντες, Ἄλλον βασιλέα τῇ Ῥωωμανίᾳ, καὶ 
ἫΝ «τ᾿ πελϑόντες εἰς τὰ Maplvov τοῦ Σύρου τοῦ ἀπὸ ἐπάρχων ἔκαυσαν 
τὸν οἶχον αὐτοῦ καὶ ἐπραίδευσαν τὰ αὐτοῦ πάντα" αὐτὸν γὰρ οὐχ 
εὗρον. ἀκούσας γὰρ ὅτι εἷς τὸν αὐτοῦ τὸ πολὺ πλῆϑος τοῦ 
δήμου ἔρχεται, ἔφυγεν" ἔλεγον γὰρ ὅτε ὡς ἀνατολικὸς αὖ- 
τὸς τῷ βασιλεῖ ὑπέβαλε λέγεσϑαι τοῦτος καὶ πραιδεύσαντες τὰ 
UE. —$oóro? δημόσια τὸν ἄργυρον αὐτοῦ εἰς ἀξίνας ixonzo» καὶ ἐμε- 
οίζοντο. εὗρον δὲ εἰς τὸν οἶχον αὐτοῦ μονάζοντα ἀνατολικόν, 
καὶ τοῦτον συλλαβόντες ἐφόνευσαν, καὶ τὴν. κεφαλὴν αὐτοῦ 
εἰς χοντὸν βαστάζοντες ἔχραζον, Οὗτός ἐστιν ὃ ἐπίβουλος τῆς B 
τριάδος. ᾿ καὶ ἐλϑόντες elc τὰ Ἰουλιανῆς τῆς ἐπιφανεστάτης πα- 
"ima rondoc ἔκραζον διὰ τὸν ἄνδρα αὐτῆς ᾿Ἄρεόβινδον βασιλέα τῇ 
Ῥωμανίᾳ" καὶ ἔφυγεν Iosóftivdog ἐν περάματι κρυβείς. καὶ 


ἀγελϑὼν ὃ αὐτὸς βασιλεὺς ᾿Ἰναστάσιος ἐν τῷ ἱπποδρομέῳ εἰς 
6. ϑούλλος Ox. 7. πόλιως Ox. 18. κόντον Ox. 


13, inde coortus est, quod Imperator Hymno Trisagie adjici voluit clau- 
suam hanc; [.,Qui Crucifixus es pro nobis, ** Miserere Nostri] in Ec 
desiis Orientalibus recitari solitam. —Coacta itaque in unum multitudine, 
Krtarbatio rerum ingens facta est, ac si novitium aliquod Christianae 

dei assutam esset. [n Palatio etiam tumultus erat adeo gravis, ut 
Plato urbis Praefectus fuga sibi consulens, latebras quaesierit, ubi a fu- 
rore populi tatus delitesceret. Populus enim tumultuans, ,, Imperatorem 
allum Romaniae poscebat. — Quin et in aedes Marini Syri, Expraefecti, 
irruentes , ignem tectis injiciebant, bohaque ejus diripiebant omnia. Sed 
δἰ aeraria quoque ejus expilabant, argentumque inibi inventum, securi- 
bus dissecantes, distribuebant. Marinum vero ipsum non invenerunt; 

ippe hic, fara turbae numerosioris aedes suas adorturae accepta, sub- 
uxerat sese. Existimabat enim popellus, Marinum, quod Orientalis es- 
set, clausulae hujus "Trisagio adjiciendae, Imperatori auctorem fuisse. 
Monachum vero Orientalem, aedibus Marini repertum, comprehendentes 
interemerunt; contoque affixum caput circumferentes, exclamabant : ,, Ec- 
ce Trinitatis insidiatorem.** Tum vero Julianae nobilissimae Patriciae 
sedes advenientes, virum ejus Areobindum Imperatorem Romanum 'excla- 
mantes deposcebant.  Areobindus itaque fuga evadens, in Trajectu la- 
tuit. Caeterum Imperator Anastasius in Circum veniens, in Regiam se- 





408 IOANNIS MALALAE .': 


O 127 τὸ κάϑισμα δίχα διαδήματος" καὶ τοῦτο γνοὺς ὁ δῆμος clo-. 
ἦλϑεν ἐν τῷ Ἱππικῷ" καὶ διὰ ϑείας προσφωνήσεως αὐτοῦ μετε- 
χειρίσατο τὰ πλήϑη τῆς πόλεως, παραγγείλας αὐτοῖς μὴ ὡς ἔτυ-- 
χε φονεύειν΄ ἢ ἐπέρχεσϑαί τισι" καὶ ἡσύχασεν ἅπαν τὸ πλῆϑος, 

᾿ αἰτήσαντες αὐτὸν φορέσαι τὸ στέμμα. καὶ ἐξότε ἡσύχασαν καὶ f$ 
ἀνεχώρησαν τοῦ συναϑροίζεσθαι, ἐκέλευσε κατοχὴν γενέσθαι" 
Q xal πολλῶν χρατηϑέντων, τοὺς μὲν ἐτιμωρήσατο, τοὺς δὰ ἐρευ--: 
᾿ μάτισε διὰ τοῦ ἐπάρχου τῆς πόλεως. ταῦτα δὲ ἔπασχον ἐπὶ πολ- 
λὰς ἡμέρας, καὶ πλήϑους ἀπείρου φονευϑέντος εὐταξία ἐγένετο 
μεγάλη καὶ φόβος οὐκ ὀλίγος ἐν Κωνσταντινουπόλεε καὶ ἐν 1.459 
ἑχάστῃ πόλει τῆς Ῥωμανίας. τς 
ἹΠετὰ δὲ ὀλίγον καιρὸν εἶδεν ἐν ὁράματι ὁ s βασιλεὺς 
"Αναστάσιος ὅτι ἔστη ἐναντίον αὐτοῦ ἀνήρ τις τέλειος, εὐσχή-- 
μων, βαστάζων κώδικα γεγραμμένον, καὶ ἀναγινώσκων καὶ 
ἀναπτύξας τοῦ κώδιχος φύλλα πέντε καὶ ἀναγνοὺς τὸ τοῦ βα- 4.59 
σιλέως ὄνομα εἶπεν αὐτῷ, Ἴδε, διὰ τὲν ἀπληστίαν σου ἀπα- 
O 128 λείφω δεκατέσσαρα" καὶ τῷ ἰδίῳ δαχτύλῳ αὐτοῦ ἀπήλειψε, 
D φησί. καὶ διυπνίσϑη ταραχϑεὶς ὃ αὐτὸς ᾿Αναστάσιος βασιλεύς, 
καὶ προσκαλεσάμενος ᾿Ἀμάώντιον τὸν κουβικουλάριον καὶ πραι- 
πόσιτον διηγήσατο αὐτῷ τὴν τοῦ δράματος ὀπτασίαν. ὅστις 5955 


7. ἐρευμάτισε ] Conferendus videtur 'Tzetzes ad Lycophr. νυ. 1985. ia- 

dicatus ab Ducangio v. ῥεῦμα, ὁ Μυκόφρων φαίνεται μεταξὺ vdg- 

Συμπληγάδας εἶναι λέγων Χαλχηδόνος καὶ Bvfavtíov, ὡς εἶναι τὸ 

λεγόμενον παρ᾽ ἰδιώταις βαρβάροις δεῦμα. Quibus addeadus Ma- 
supra p. 44.ὄ A. 16. Ἰδὲ Ox. 


dromum omnes se contulerunt: turbamque tandem totam, divinis suis ser 

monibus, Imperator sibi conciliavit: eos insuper hortatus, ne sic temere 

in quosvis irruentes, ultra caedes patrarent. "Tum vero tumultus omnis —9 

ecquievit; obtestante etiam ipsum popello, uti resumptum Diadema rursus 

gestaret. Ubi primum autem tumultu sedato populus domum suam quisque «" 

se receperat, seditiosos comprehendi jussit Imperator; quorum nolnullos —E 

suppliciis subjecit, alios vero Urbt Praefecto in custodiam tradidit. Haec —— 

autem cum per plures dies perpessi fuissent, infibita hominum multitudine 

neci data, secuta est inde tranquilla maxime rerum facies; metusque in- 

gens Constantinopoli, omnibusque adeo Romaniae urbibus, hominum ani- 

mis incussus est. 

Imperator autem Anastasius, non multo post tempore, per somnum 

vidit, e regione sibi adstantem, virum quendam adultum ormatumque; 

qui codicem scriptum ferens, legebat: foliis autem quinque pervolutis, 

lectoque Imperatoris nomine; ,, Ecce (inquit) ob insatietatem tuam , [an- 

nos] quatuordecim deleo:'* simulque eos digito expunxit. A somno vero 
experrectus Imperator et perterrefactus,  Amantium Cubicularium et 

Praepositum ad $e vocavit, cui quod per somnum viderat aperwit 


dem sine Diademate dit. od ubi l tum fuit, i e— 
em sine Diademate ascendit, Quod ubi populo no ui n Hippo. 


-—À 





CHRONOGRAPHIA. L. XVI. 409 


Mudrrioc εἶπεν αὐτῷ, Εἷς τὸν αἰῶνα ζῆϑι, βασιλεῦ " ἐνύπνιον 
γὰρ εἶδον κἀγὼ ἐν ταύτῃ τῇ νυκτὶ ὅτι ὡς ἑστηκὼς κἀγὼ ἐναντίον 
τοῦ ὑμετέρου κράτους ὄπισϑέν μου ἐλϑὼν χοῖρος, ὥσπερ σύαγρος 
μέγας, καὶ δραξάμενος τῷ στύματι τὴν ἀρχὴν τῆς χλαμύδος. 
5καὶ τινάξας κατήγαγέ ue εἰς τὸ ἔδαφος τῆς γῆς, καὶ ἀνήλωσέ με 
κατεσϑίων καὶ καταπατῶν. καὶ προσκαλεσάμενος 6 βασιλεὺς 
Πρόκλον τὸν Mcinvó» φιλόσοφον, τὸν ὀνειροχρίτην, ὄντα πάνυ 
ἐπιτήδειον, εἶπεν αὐτῷ [τὸ ὕραμα, ὁμοίως δὲ καὶ ᾿Αμάντιος" ὃ 
δὲ ἐσαφήνισεν αὐτοῖς} τὴν τοῦ ὁράματος δύναμιν καὶ ὅτι μετὰ 
Βοχρόνον τελειοῦνται. 

Ὁ δὲ αὐτὸς βασιλεὺς ᾿“Ἱναστάσιος μετὰ τὰς πρώτας αὐτοῦ E 
δωρεὰς πάλιν ἄλλας κατέπεμψε πᾶσι τοῖς ὑποτελέσι τῆς αὐτοῦ 
πολιτείας. ἔκτισε δὲ καὶ elg ἑκάστην πόλιν τῆς Ῥωμανίας διά--Ν 46 
qoga κτίσματα καὶ τείχη καὶ üycyovc, καὶ λιμένας ἀνακαϑάρας 

L5xol δημόσια λουτρὰ ἐκ ϑεμελίων οἰκοδομήσας, καὶ ἄλλα πολλὰ O 199 
ἐγ ἑχάστῃ παρέσχε πόλει. 

Καὶ μεν ὀλίγον χρόνον ἀῤῥωστήσας ἀνέκειτο, καὶ ἀστραπῆς 
καὶ βροντῆς γενομένης μεγάλης πάνυ, ϑροηϑεὶς ὃ αὐτὸς βασιλεὺς 
“Αγαστάσιος ἀπέδωχε τὸ πνεῦμα, ὧν ἐνιαυτῶν ἐνενήκοντα xal 

᾿ηὴ μηγῶν πέντε. | 


8. τὸ — αὐτοῖς addidi ex Chron. p. 831. A. 16. πόλει Ch., 
«όλιν Ox. 19. ἐννενήκοντα Ox. - 


Àmantius ei, ,,In aeternum, inquit, vivas Imperator. Insomnium et ego 
quoque hac ipsa nocte habui. Dum enim Miajestate Vestra coram sta- 
rem, porcus quidam, ingentis apri speciem prae se ferens, a tergo mihi 
venire visus est qui extremam chlamydis oram in os arripiens, vellica- 
bat mordicus; meque ipsum deorsum agens, dentibus lacerabat et pro- 
culcatum ibus totum devorabat. ^ Accersitus igitur ab Imperatore 
Proclus, Ásianus Philosophus, sagacissimus somniorum conjector, visionis 
vim Imperatori exposuit; brevi scilicet eos interituros esse. 

Imperator autem Anastasius, praeter ea quae supra memoravimus; 
etiam alia vectigalibus suis omnibus munera distribuit Quin et per sin- 
qulas etiam Romaniae urbes varia erexit aedificia, moenia, et aquae- 
ductus; portus etiam repurgavit ; et Balnea publica ab ipsis etiam fun- 
damentis excitavit; plurimaque per urbes alia passim donavit. 

Haud longo autem post tempore, ex morbo decubuit; tonitruque in- 
genti facto íulmineque, consternatus inde Imperator Anastasius spiritum 
eíflavit, annos natus xc et menses v. 











O 130 | AOTrOXx IZ 
XPON&N IOTZTINOT ΒΑΣΙΔΕΩΣ. 


B Maas δὲ τὴν βασιλείαν ᾿ἀναστασίου ἐβασίλευσεν, ὃ ϑειότατος 
͵ Ἰουστῖνος, ἀπὸ Βεδεριάνας ὧν Θράξ, ἐπὶ τῆς vnaslilac Máyvov, 
μηνὶ Ἰουλίῳ 9, ἱγδικτιῶνι ἑνδεκάτῃ" ὅντινα ὃ στρατὸς τῶν φυ-- 
λαττόντων τὸ παλάτιον κελεύσει ϑεοῦ ἐξχουβιτόρων ἅμα τῷ δή- 
μῳ στέψαντες ἐποίησαν βασιλέα: ἦν γὰρ κόμης ἐξκουβιτόρῳν. 5 
O 131 ἐβασίλευσε δὲ ἔτη 9' καὶ ἡμέρας εἰκοσιδύο. τῇ δὲ ἡλικίᾳ ἦν 

διμοιριαῖος, εὔστηϑος, οὗλος, ὁλοπόλιος, εὔρινος, ὑπόπυῤῥος, 
εὔμορφος, ἐν πολέμοις κοπωϑείς, φιλότιμος, ἀγράμματος δέ. ἢ 
μόνον δὲ ἐβασίλευσεν, ἀνεῖλεν ᾿ἡμάντιον τὸν πραιπόσιτον αὐτοῦ 
καὶ ἀνδρέαν τὸν κουβιχουλάριον αὐτοῦ τὸν “Δαυσιακὸν καὶ Θεό- 10 
κριτον τὸν κόμητα τὸν τοῦ αὐτοῦ ᾿Δμαντίου δομέστικον" ὅντι- 
γα ἐβουλεύετο ποιῆσαι βασιλέα 0 αὐτὸς μάντιος, δοὺς τῷ αὐ- 
τῷ Ἰουστίνῳ χρήματα ῥογεῦσαι, ἵνα γένηται Θεύκριτος βασιλεύς" 


7. οὐλὸς Ox. 10. ᾿ἀνδρέαν Chron. p. 831. C, ᾿Δνδρέα Ox. 


LIBER XVII 
DE TEMPORIBUS JUSTINI IMPERATORIS. 


B nestasii post exitum imperium suscepit sacratissumus Justinus, ex Be- 
deriana Thracum oriundus, sub Ma Consulatu, Julli rx, Indictione 
undecima: quem exercitus Excubitorum Palatium custodientium, una& cum 
populo, nutu Divino, diademate insignitum, Imperatorem creavere: Erat 
enim Comes Excabitorum. lmperavit autem annos 1x et dies xxr. Erat 
hic statura mediocrem excedente, pectore firmo, crine crispo canoque, 
naso decoro, facie rubicunda et formosa, in bellis exercitatus, magnifi- 
cus, caeterum literarum rudis. Quamprimum esutem imperare coepit, e 
medio sustulit Amantium Praepositum , et Andream Lausiacum, cubicula- 
. rium; 'Theocritum etiam Comitem, Amantii familiarem, quem Amantius 
δ Imperatorem creare statuerat ; qui etiam Justino ipsi pecunias dedit ero- 
gandas, ut "Theocritus fieret lmperator. Quin et Justinus eas erogavit : 





* 


, 1OANNIS MALALAE CHRONOGR, L. XVIL 411 


xal ἐῤῥόγευσεν. ὃ στρατὸς οὖν xal ὃ δῆμος λαβὼν οὐχ ἥλατο o 132 
Θεόκριτον ποιῆσαι βασιλέα, ἀλλὰ ϑελήσει ϑεοῦ ἐποίησαν Tov- 
στῖνον βασιλέα. μετὰ δὲ τὸ βασιλεῦσαι αὐτὸν τοὺς βουληϑ ἐν- 
τας ἐπιβουλεῦσαε τῇ αὐτοῦ βασιλείᾳ ἐφόνευσεν ἔσω ἐν τῷ πα- 


5 λατίῳ. 


^O δὲ αὐτὸς βασιλεὺς ἀνεκαλέσατο τὸν πατρίχιον ΑἈππίωνα 


καὶ “Πιογενιανὸν καὶ Φιλόξενον, ὄντας συγκλητικούς, ἐν ἐξορίᾳ 
πιεμφϑέντας παρὼ τοῦ πρὸ αὐτοῦ βασιλέως" καὶ ἐποίησεν γ4π- 
σιέωνα ἔπαρχον πραιτωρίων καὶ Ζιιογενιανὸν στρατηλίτην ἀνατο- 
1$0 λῆς, καὶ Φιλόξενον δὲ μετὰ χρόνον ἐποίησεν ὕπατον. 

Ἔν δὲ τῇ ἀρχῇ τῆς αὐτοῦ βασιλείας ἀνῆλθεν ἐν τῇ ἀνατολῇ 
φοβερὸς ἀστήρ, ὀνόματι κομήτης, ὃς εἶχεν ἀχτῖνα πέμπουσαν 
ἐπὶ τὰ κάτω, ὃν ἔλεγον εἶναε πωγωνίαν" καὶ ἐφοβοῦντο. 

'O δὲ αὐτὸς βααιλεὺς εὐϑέως προετρέψατο xal Βιταλιανὸν 
$55 πὸν τυραννήσαντα ᾿Αναστασίῳ τῷ βασιλεῖ καὶ τῇ πολιτείᾳ, καὶ 
- «ποίησεν αὐτὸν στρατηλάτην πραισέντου. | 

Τῷ δὲ πρώτῳ ἔτει τῆς βασιλείας αὐτοῦ ἔφυγε Σέβηρος ὃ 
σεατριάρχης “Ἀντιοχείας εἷς “ἤγυπτον, φοβηϑεὶς Βιταλιανόν᾽ 


2εαὶ ἐγένετο ἀντὶ αὐτοῦ Παῦλος πατριάρχης ὃ ἀπὸ ξενοδόχων O 188 
*5 ary Εὐβούλου. 


ὅστις τοὺς τῆς συνόδου Χαλκηδόνος ἑξαχοσέους 
ππριάχοντα ἐπισκόπους ἐνέταξε τοῖς διπτύχοις τῶν ἐκκλησιῶν ἔχά- 


«στῆς πόλεως" xal διὰ τοῦτο ἐγένετο σχίσμα μέγα, καὶ οὐκ ἔχοι-- B 


1. οὐγ] οὐκ Ox. 6. 9. ᾿Αππίονα) *tAx(ova Chron. p. 931. D, ubi 
- v. Ducang. Scripsi ᾿Δππίωνα, ut infra p. 82. B. 8. xal πεμ- 
φθέντας Ox. 


bos acceptis, exercitus populusque non 'Theocritum, sed Justinum, 
eo ita volente, Imperatorem dixere. Imperio itaque potitus, eos qui 
NM mperio suo insidiati fuissent , intra palatium occidit. 

Idem Imperator Appionem Patricium , Diogenianum, et Philoxenum, 
WV3ensatores ab Anastasio Imperatore in exilium missos, revocavit. Atque 
"A ppionem constituit Praetorio Praefectum , Diogenianum vero Militum in 
«Oriente Magistrum, et Philoxenum, haud longe post, Consulem desi- 

avit. : 
e Hujus imperii sub initio tremendum in Oriente Astrom apparuit, 
QCometa vocatum, radium deorsum emittens, Barbatum quem vocant; 
vtujus ad conspectum trepidarunt homines. ΝΣ 
Idem Lmperater sine mora Vitalienum, qui contra Ansstssium Rem- 
publicamque rebellia moverat arma, sibi conciliavit ; Praesentisque Mili- 
tiae Magistrum constituit. 


Ejusdem Imperantis anno primo, Severus Patriarcha Antiochenus, 
Vitalianum fugiens, in Aegyptum se recepit: cujus in locum Patriarcha 
creatus est Paulus, qui Hospitii Eubuliani Praefectus fuerat. Hic pcxxx 
Synodi Chalcedonenss Episcoporum nomina in Ecclesiarum Diptychas 
per singulas Urbes retulit: Schisma inde magnum factum est, multis ab 


V 47 


* 


πὶ 





i 


412 IOANNIS MALALAE 


γώνουν αὐτῷ πολλοί, λέγοντες ὅτι oi τῆς συνόδου ἀκολουϑοῦν- 
τες τὰ Νεστορίου φρονοῦσιν. | | 2E | 

Ἐπὶ δὲ νῆς αὐτοῦ. βασιλείας τὰ ἱπποδῥόμια παρεσχέϑη τοῖς 
Σελευκέσι καὶ Ἰσαύροις. καὶ ἐν αὐτῷ τῷ χρόνῳ ἀνεφάνη γυνή 
τις ἐκ τῆς χώρας τῆς Κιλικίας γιγαντογενὴς ὑπάρχουσα τὴν 5 
ἡλικίαν, εἷς μῆκός τε καὶ πλάτος ἄνθρωπον ὑπεῤτέλειον πῆχυν 
ἕνα" ἥτις προςαιτοῦσα περιῆλϑε͵ πᾶσαν τὴν Ῥωμαίων πολιτείαν" 
εὐρέϑη δὲ ἡ αὐτὴ καὶ ἂν ᾿Αντιοχείᾳ τῇ μεγάλῃ" ἥτις ἐκομίζετο 
ἀπὸ ἑκάστου ἐργαστηρίου φόλλιν ula». 

Ὁ δὲ αὐτὸς Ἰουσεῖνος βασιλεὺς ἐδισιγνάτευσεν ὕπατον στρα- 10 


C τηλάτην πραισέντου Βιταλιανόν, ὅστις προῆλθεν ὕπατος Ῥω- 
O 134 μαίων" καὶ ἐν τῷ ὑπατεύειν αὐτὸν μετὰ τὴν πρώτην αὐτοῦ 


μάππαν ἐσφάγη ὃ αὐτὸς Βιταλιανὸς ἐν τῷ παλατίῳ, ὡς τυ- 


᾿ραννήσας Ῥωμαίους καὶ πολλὰς πόλεις xol χώρας τῆς ἹῬωμανίας 


* 


πραιδεῦσας. | 15 
Ἐπὶ δὲ τῆς αὐτοῦ βασιλείας Ζτάϑιος ὃ τῶν “αζῶν βασι- 
λεὺς μηνιάσας καὶ ἀναχωρήσας ἀπὸ τᾶν Περσικῶν μερῶν 
βασιλεύοντος Περσῶν Κωάδου καὶ φίλου ὄντος τοῦ αὐτοῦ Zra- 
ϑίου, βασιλέως “ζῶν, ὡς ἅπαξ ὑποχειμένου τῇ βασιλείᾳ τοῦ 
αὐτοῦ Κωάδου" διὸ καὶ εἰ συνέβη τινὰ τελευτῆσαι τῶν βασιλέων 20 
«αζῶν, ὑπὸ τοῦ Περσῶν βασιλέως προεχειρίζετο καὶ ἐστέφε- 


1. οἱ τῆς συνόδου. ,,Forte scribendum, τῇ συνόδω.“ Ch. 4. Ze- 
λευκέοι] Redit haec forma p.61. B. Conf. Diodori Exc. Vat. p. 119. 
2. ed. nostrae. 6. óxtgtiAsor] ὑπερέχουσα τέλειον Ch. Fort. 
ὑπὲρ τέλειον. 


o, zecedentibus, quibus Synodi illius fautores Nestorlanismom sapere vi- 
antur. 

Hujus sub imperio Circensia certamina Seleucensibus οἱ Isauris 
exhibita sant: quo tempore etiam innotescere coepit mulier quaedam a 
Cilicia, statara plane Gigantea, quae et proceritate et magnitudine ju- 
stam hominis staturam cubito uno superavit. Haec universum per impe- 
riam vagabunda, stipem petebat: Antiochiam qwoque magnam veniens, 
ex officina quaque erogatum sibi habuit follem unum. 

Idem Imperator Justinus Vitalianum , Praegentis Militiae Magistrum, 
sd dignitatem quoque Consularem evexit. Consul itaque Romenis datus 
Vitalianus, dum populo hypatiam facit, post primam a se Mappam eemis- 
s&m, occisus ext in palatio; ut qui in imperium arma moverat rebellia, 
plerimasque Romaniagp urbes ac regiones devastaverat, | 

Eodem imperante Ztathius, Lazorum rex, Persarum imperium cusa 
diutius non ferret, e regionibus Persicis discessit, Persis imperavit eo 
tempore Coades, Ztathii etiam ipsius olim amicus. Nempe Persarum im- 
perio paruit Lazorum Rex: cui, quandocunque eum mori contigerit, in 
Regno Sucoessor ἃ Persarum rege, sed Lazis oriundus, designabatur. 
Lazorum itaque Rex iste Peaganismi pertaesus, cavensque ne si α Coade 





CHRONOGBAPHIA. L;'XVII. 418 


το, ἐκ τοῦ γένους μέντοι τῶν αὐτῶν 2daldjy “ὃ δὲ αὐτὸς βασιλεὺς D 


. “αζῶν «φυγὼν τὸ τῶν ᾿ Ελλήνων δόγμα . διὰ τὸ μὴ προχειρισϑέν. 
vu αὐτὸν ἀπὸ Κωάδου, βασιλέως Περσῶν, ποιῆσαι. καὶ ϑυσίας 
καὶ πάκτα τὰ ἤϑη τὰ Περσικά, ἢ μόνον. ἐτελεύτησεν δ. αὐτοῦ: 

ὁπατὴρ “ἀμνάζης, εὐθέως ἀνῆλθε πρὸς τὸν βασιλέα "TIovosivoy 
ἐν τῷ Βυζαντίῳ, καὶ αὑτὸν ἐχδοὺς παρεκάλεσεν αὐτὸν ἀναγο-- 
ρευϑῆναι βασιλέα ““αζῶγ. καὶ δεχϑεὶς παρὰ τοῦ βασιλέως ἐφω- 
τέσϑη, καὶ χριστιανὸς γενόμενος ἠγάγετο γυναῖκα ἹῬωμαίαν, 
τὴν ἐκγόνην Νόμου τοῦ πατρικίαυ, ὀνόματι Οὐαλεριανήν. καὶ 

10οἔλαβεν αὐτὴν μεϑ᾽ ἑαυτοῦ εἷς τὴν ἰδίαν αὑτοῦ χώραν, στεφϑεὶς 
παρὰ Ἰουστίνου, θασιλέως Ῥωμαίων, xal φορέσας στεφάνιον Ῥω- 


Ο 135 


μαϊκὸν βασιλικὸν καὶ χλαμύδα ἄσπρον ὅλοσήρικον, ἔχον ἀντὶ E 


πορφυροῦ ταβλέου χρυσοῦν βασιλικὸν ταβλίον, ἐν ᾧ ὑπῆρχεν ἐν 
μέσῳ στηϑάριον ἀληϑινόν, ἔχοντα τὸ» χαραχτῆρα τοῦ αὐτοῦ 
16 βασιλέως Ἰουστίνου, καὶ στιχάριον δὲ ἄσπρον παραγαύδιον, καὶ 
αὐτὸ ἔχον χρυσᾶ πλουμία βασιλικά, ὡσαύτως ἔχοντα τὸν χαρα- 
κτῆρα τοῦ αὐτοῦ βασιλέως" τὰ γὰρ ζταγγία, ἃ ἐφόρει, ἦν ἀγα-- 
γὼν ἀπὸ τῆς ἰδίας αὐτοῦ χώρας, ἔχοντα μαργαρέτας Περσικῷ σχή- 
ματι" ὁμοίως δὲ καὶ ἡ ζώνη αὐτοῦ ὑπῆρχε διὰ μαργαριτῶν. ' καὶ 
40 ἄλλα δὲ ἔλαβε δῶρα πολλὰ παρὰ τοῦ αὐτοῦ βασιλέως Ἰουστί- 
vov xal αὐτὸς xal 7. γυνὴ αὑτοῦ Οὐαλεριανή. 

- Kal γνοὺς τοῦτο Κωάδης ὃ βασιλεὺς Περσῶν ἐδήλωσε τῷ 


1. μὲν Ox., μέντοι Chron. p. 332, B. 19. ἔχον] ἔχων Chron. male, 
sed recte γλαμύδην pro γλαμύδα. 14. ἀληϑινὸν sequentibus iun- 
git Ox, Kst purpureum, ut vol. I. p. 18. C. 18. εἶχον Ox., Ezos- 
τα Chron. 19, μαργαρίεων Ox. EE | 


O 136 
V 48 


Quamprimum vero haec Ceadi Persarum Regi inpotuerant, per Le- UU 








414  . rIQANNIB MATALAE.: ^? 


^ βασιλεῖ. Ἰουστίνῳ did: πρεσβενεδᾶ soda, ὅτε Φιλίας καὶ εἰρήνης 
ἀναμεταξὺ ἡμιῶν λαλοιμένης καὶ γινομένης τὰ ἐχϑρῶν πράττεις. 
ἰδοὼ γὰρ τὸν. ὑποκείμεκόν uoc βασιλέα «Ααζῶν αὐτὺς. προεχειρίσω, 
μὴ ὄντα ὑπὸ τὴν, Ρωμαίων διοίκηδεν, ἀλλ᾽ ἀπὸ 225. Περσῶν. πο-- 
λετείαν 2E αἰῶνος. καὶ πρὸς. ταῦτα ἀντεδήλωσεν. 0 βασιλεὺς Ῥω- 5 
μαίων Ἰουστῖκος διὰ πρεσβευτοῦ, Ἡμεῖς. τινα τῶν ὑποχειμένων τῇ 

B ὑμετέρᾳ βασιλείᾳ οὔτε προσελαβόμεδιᾳ οὔτε προετρεψάμεϑα, ἀλλ᾽. 
ἐλϑὼν πρὸς ἡμᾶς τις ὀνόματε “Ζτάϑιος εἰς τὰ ἡμέτερα βασίέ- 
,λεια ἐδεήϑη προσπίπτων ἡμῖν ιῥυσϑῆναι τοῦ ἸΕλληνικοῦ δόγμα-- 
τὸς καὶ ϑυσιῶν ἀσεβῶν καὶ. δαιμιύνων πλάνης καὶ γενέσθϑαι10 
χριστιανός, ἀξιούμενος .τῆς δυνάμεως τοῦ αἰωνίου ϑεοῦ: καὶ - 

O 187 δημιουργοῦ τῶν ἁπάντων. «καὶ κωλῦσαι τὸν. βουλόμενον εἰς 
βελτίονα τάξιν ἐλϑεῖν χαὶ γώῶνωι ϑεὸν ἀληϑινὸν ἡμεῖς προτρε-- 
πόμεϑθα ὥστε χριστεανὸν αὐτὸν γενόμενον καὶ ἀξιωθέντα τῶν 
ἐπουρανίων μυστηρίων εἷς τὴν ἰδίαν ἀπελύσαμεν χώραψ. καὶ 15 
ἐγένετο ἐκ τούτου ἔχϑρα μεταξὺ Ῥωμαίων xal. Περσῶν. 

C Kal προετρέψατο ὃ βασιλεὺς Περσῶν ἐν τῷ αὐτῷ χρόνῳ 
᾿ῥδῆγα τῶν Οὕννων ὀνόματι Ζιλγιβέ' περὶ οὗ ἀκούσας Ἰουσεῖ- 
γος ὃ βασιλεύς, Ori πρῴην μὲν αὐτὸς. ἦν προτρεψάμενος αὐτὸν 
πρὸς βοήϑειαν Ῥωμαίων" πέμψας γὰρ ἦν αὐτῷ καὶ δῶρα πολλὰ 40 
καὶ σύνταξιν παρ᾽ αὐτοῦ λαβὼν μεϑ' ὄῤκου, ἀχούσας ὅτι προσ-- 
εὐῤύη τῷ βασιλεῖ Περσῶν, ἐλυπήϑη. σφόδρα. ὃ δὲ αὐτὸς 

11. ἀξιούμενος Ch., Chron. p. 8338. A, ἀξιούμενον Ox. 13. j- 


μεῖς προτρεπόμεϑα] οὐκ εἰσεδέχετο porit Chron. et aperte vitium 
est in Malala. ρεδα! ἷ Pu d 


gatum Justino literas misit, in haec verba scriptas: ,, Tu , amicitia et 
pace inter nos facta, hostilia tamen agis. Ecce enim Lazorum Regem, 
mihi subditum, ineuguraiti; cum.sub Homanorum nunquam, sub Persa- 
rum vero Imperio semper fuerit.**. Ad haec Justinus Romsnorum Inipese- 
tor per Legatum ei rescripsit, hisce verbis: ,, Nos subditorum . tmorum 
Imperio nostro adscripsimius neminem, vel in partes nostras pelleximus: 
Verum in ditiones nostras venit Ztathius quidam, suppliciter nos precatus, 
uti ab Ethnica religione, sacrificiis impuris οἱ errore Diabolico: libera tus, 
in Christianum feret, aetermique Dei, rerum omnium Opificis, :Gratia 
dignus censeretur.. Ad meliorem itaque vitae conditionem: venize 
tem. prohibere nostrum non erat: Quin et Dei cognitionem ut wr nt 
retur, eum hortatü sumus. Christianum denique factam , coelesti 
Mysteriis initiatum, in regionem suam remisunus.* Caeterum exinde. 
Persis cum Romanis inimicitiae intercesserunt. ' | I 
Eodem tempore Rex Persarum Zilgibim, Hunnorum regem, in partes. 
suas sollidittavit. .Qeed cum Justinus tor audisset, (eum scilicet, 
jum ipse prius ad Romanorum societatem. missis donis quamplurimis: 
vitaverat, foedusque juramento firmaverat, ad Persarum 


' desdivime;) ingenti ira correptus est, Caeterum Hunnus iste; a:Gbade 





CHRONOGRAPHIA. LXVIL 416 


Οὗνκος,: προτράπεὶς ὑπὸ Κωάδου βασιλέως Περσῶν ἦλϑε κατὰ 
Ῥωμαῳίων. μετὰ εἴκοσι χιλιάδων, ὀφείλων πολέμᾷξααι Ῥωμαίοις. 
᾿ὃ δὲ ϑείύότατος Ἰουστῖνος. ἐδήλωσε. διὰ πρεσβευτοῦ τῷ βασι- 
λεῖ Κωάδῃ. μετὰ φιλικῆῇῆς αὐτοῦ ἀποκρίσεως ἕνεκεν εἰρήνης, ὡς 
5 ἐπ ἄλλῳ τινὶ γράψας, φησί, τὴν τοῦ αὐτοῦ Ζιλχιβὶ ῥηγὸς παρα- 
βασίᾳν καὶ ἐπιορκίαν, καὶ ὅτι nagà Ῥωμαίων ἐχομίσατο χρήμα- D 
za κατὰ Πιρσῶν, ἀφείων αὐτοὺς προδοῦναι καὶ τῷ καιρῷ 








τῆς συμβολῆς ὑπὲρ Ρωμαίων συμμαχεῖν, καὶ ὅτι δεῖ ἡμᾶς ἀδελ-- O 138 


φοὺς ὄντας εἰς φιλίαν λαλεῖν καὶ μὴ ὑπὸ τῶν κυνῶν τούτων 
10 σχιαίζεσϑαι. καὶ ἐπιγνοὺς ταῦτα 6 βασιλεὺς Περσῶν, ἐπηρώ- 
πησε τὸν Ζιλγιβίν, εἰρηκὼς ὅτε “ὥρα ἔλαβες παρὰ Ῥωμαίων 
σχροτραπεὶς χατὰ Περσῶν; καὶ εἶπεν 0. Ζιλγιβὶς. τὸ ἀληϑὲς καὶ 
εὑμολόγησε.. καὶ ὠργίσϑη ὁ βαριλεὺς Περσῶν Κωάδης, καὶ 
ἐφόνευσεν αὐτόν, ὑπονοήσας ὅτι δόλῳ ἦλϑε πρὸς αὐτόν, καὶ 
15 στεολλοὺς τοῦ ὄχλου αὐτοῦ νυχτὸς ἀνεῖλε, πέμψας κατ᾽ αὐτῶν 
ΦΖαλῆϑος πολύ, ἀγνοούντων ὅτι ἀπὸ τοῦ βασιλέως Περσῶν ἐπέμ-- 
4ρ9η xa? αὐτῶν τὸ πλῆϑος, ἀλλὰ ὡς ἀπὸ ἄλλης χώρας, φησίν, E 
ἐσιελθόντων τοῖς Οὕννοις καὶ τῷ ῥηγὶ αὐτῶν" οἱ δὲ λοιποὶ τῶν 
Οὔννων οἱ περισωϑέντες ἔφυγον. καὶ ἔδοξε λοιπὸν ὃ βασιλεὸς 
50 Ζζωάδης λαλεῖν περὶ πάχτων εἰρήκης, . δηλώσας διὰ “«Ἰαβροΐου 
3εφεσβευτοῦ τῷ βασιλεῖ Ρωμαίων ᾿Ιουστίνῳ. mE 


Ἐν ᾧ χφόνῳ τελευτᾷ Παῦλος ὃ πατριάρχης “Ἀντιοχείας, καὶ V 49 


9. εἴκοσι χιλιάδων Ch., εἰκοσιχιλιάδων Οχ. 11. εἰρηκὼρ Chron., 
εἰρηνικὼς Ox. 


— ege sollicitatus, exercitu viginti Millium armatorum instructus, adversus 
Romanos arma movit  Sacratisimus autem Justinus, pacis conditiones 
amica interpellatione conciliaturus, quasi de alia quapiam re scribens, 
per Legatum suum missis ad Coadem regem literis, de perfidia et per- 
Ario Regis Hunnorum certiorem fecit; nempe eum ἃ Romanis pecunias 
accepisse, uà Persas eis proderet; ipsoque in congressu Romanorum par- 
tes suscepturum.  ,,Quin et Nos, inquit, fratres cum simus, - amicitiam 
invicem «colere oportet, neque oomrmittere, ut canibus istis in ludibrium 
cedamus." His auditis, Persarum Rex Zilgibim amice interrogavit, an 
ἃ Romenis ipse pecunias accepisset, contra Persas sollicitatus.  ,, Immo, 
inquit Zilgibis, me accepisse fateor. Ad haec iratus Persarum Rex, 
credensque Hunnum per dolum venisse, occidit illum; multos etiam ex 
exerdíüs ojus per noctem interfecit; plane nescientibus Hunnis, hoc a 
Persarum Rege provenire, sed tanquam ab alia quapiam regione in se 
Regemque suum impetum factum fuisse existimantibus — Qwmi vere a cae-. 
de reliqui fuerunt Hunni, profogerunt. Tum demum Coadi Regi visum 
est de Pacis conditienibus tractare, missis hac de re literis per Legatum, 
Lebroium nomine, ad Justinum Romanum Imperatorem. E 

Circa hoc tempus Paulus, Patriarcha Antochenus, o vivis excessit: 





4168 . T0ÀNNIS MALALAR 


ἐγένετο ἀντ αὐτοῦ Εὐφράσιος ὅδ. Ἱεροσολυμίτης, ὅστις μέγαν ἐποί- 
σὲ διωγμὸν κατὰ τῶν λεγομένων ὀρϑοδόξων, πολλοὺς φονεύσας. 
. Ἐν δὲ τοῖς αὐτοῖς χρόνοις τὸ Βένετον μέρος ἐν πάσαις ταῖς ᾿ 
O 189 πόλεσιν ἡτάχκτει, καὶ ἐτώρασσον τὰς πόλεις λιϑασμοῖς. καὶ xa 
ταβασίαις καὶ φόνοις" ἐπήρχοντο. γὰρ καὶ τοῖς κατὰ πόλεν 5 
"ἄρχουσιν, ἀρξάμενοι ἀπὸ τοῦ Βυζαντίου. - ταῦτα δὲ ἐπράττον--: 
τὸ ἕως τῆς γενομένης προαγωγῆς Tfjg-dv Κωνσταντινουπόλει yt 
γομένου Θεοδότου ὑπάρχου πόλεως, τοῦ ἀπὸ κομήτων τῆς ἄνα-- 
τολῆς" ὅστις προεβλήϑη ἐπὶ τῆς πρώτης ἱνδικτιῶνος, καὶ κατε- 
δυνάστευσε τῆς δημοχρατίας τῶν Βυζαντίων, τιμωρησάμενος 10 
B πολλοὺς τῶν ἀτάκτων κατὰ κέλευσιν τοῦ βασιλέῳς Ἰουστίνου. 
ἐν οἷς συνελάβετο Θεοδόσιόν τενα, τὸν ἐπίκλην Ζτεικκάν, ὅστις 
ἐν πολλῇ εὐπορίᾳ ὑπῆρχε, καὶ τῇ ἀξίᾳ ὧν ἰλλούστριος, καὶ τοῦ- 
τον. αὐϑεντήσας ἀνεῖλε, μὴ ἀναγαγὼν τῷ βασιλεῖ. καὶ àya- 
νακτηϑεὶς ὑπὸ τοῦ βασιλέως ἐπαύϑη τῆς ἀρχῆς καὶ ἀπεζώ- 1Ά 
σϑη τῆς ἀξίας, κελευσϑεὶς ἐξελϑεῖν ἐπὶ τὴν ἀνατολήν. καὶ 
"μετὰ τὸ καταλαβεῖν αὐτὸν τὴν ἀνατολὴν ἔφυγε φοβηϑεὶς ἐν 
τῇ τρίτῃ ἱνδικτιῶνε, προσφυγὼν ἐν Ἱεροσολύμοις, καὶ ἀπεκρύβη 
ἐκεῖ" καὶ àv? αὐτοῦ προήχϑη ἔπαρχος πόλεως Θεόδωρος 0 ἀπὸ 
ὑπάτων, ὃ ἐπίκλην τηγανιστής:. προήχϑη δὲ dv ᾿Αντιοχείᾳ 30 
Ἑφοαΐμιος ὃ ᾿Ἀμιδηνός " ὅστις ἠγωνίσατο κατὰ τῶν 'δημοκρα-- 
᾿τούντων Βενέτων" καὶ λοιπὸν ἡσύλασεν 5j δημοχρατία τοῦ Βε- 


7. γενομένου delendum videtur. 8. ὑπάρχου] ἐπκάρχου Ch. ἐδίά, 
κομήτων] κομητῶν Ox. | ) 


cujus in locum Euphrasius Hierosolymitanus suffectus est: qui et Orthe- 
dosos ; quos vocant, graviter persecutus est, plurimis eoram neci 

itis. NE 
lisdem temporibus Veneta Factio commotiones ubique per urbes ex- 
. . citabat, Lapidationibus, tumultibus, caedibusque, omnia miscens. Quin 
* et adversus urbium etiam praefectos ubique insurgebant (Veneti,] initium 
rebellionis δ΄ Constantinopoli sumentes, ^ Nec desierunt tumultuantes, us- 
que dum Theodotus, excomes Orientis, urbi Praefectus constitutus fue- 
m, quod factum est Indictione Prima. Hic itaque insurrectiotiom populi 
Byzantini compescuit, seditiosorum permultis, Imperatoris ipsius ex jessu, 

in supplicium &adactis. Inter quos cum "Theodosium quendam, 
Zticcam , virum locupletissimum et diguitate Illustrem, & se comprehen- 
sum, non expectato Imperatoris Mandato , ipse autoritate propria fretus, 
neci dedisset, hoc jn eo non ferens Imperator, Magistratu eum abdica- 
vit, et honoribws exutum, in Orientem ablegavit.: Quo cum advenisset, 
de salute sua necdum satis securus, nde capessit, Indictiome S, 
et Hierosolymam veniens, ibi delituit. In locum vero istius, 'T'heederus. 
Exconsnl, eognomento 'Teganistes, urbi Praefectus constitutus est. -An- 
tiochiae vero Praefectus est. Ephraemios, Amidenus: qui Venetarum Par- 
tium tumultibus ebriam eundo, usque coercuit cos, ut acquiescéntes 


N 





CHRONOGRAPHIA. L. XVII. 417 








γέτου μέρους τοῦ ποιεῖν ταραχὰς i» ταῖς πόλεσι" καὶ ἐπήρϑη- Q1 


ca» τὰ ϑεώρια, καὶ οἱ ὀρχησταὶ 2x τῆς ἀνατολῆς καὶ πάντες 

ἐξωρίσϑησαν, δίχα μέντοι τῆς μεγάλης ᾿Αλεξανδρείας τῆς πρὸς 
Zfiyvnto». 

5 Ὁ à? αὐτὸς βασιλεὺς ἐκώλυσε τὸν ἀγῶνα τῶν "Olvunlov 

πρὸς τὸ μὴ ἐπιτελεῖσθαι ἐν ᾿Αντιοχείᾳ ἀπὸ ἱἰνδικτιῶνος d. 

ἀλυτάρχησαν δὲ ἀπὸ “φρανίου ἕως ὀγδόου ἑξηκοστοῦ πεντα-- 

κοσιοστοῦ, ἀφ᾽ οὗ ἐκωλύϑη τὰ Ολύμπια, ἀλύταρχοι οζ΄. 

Τῷ δὲ αὐτῷ χρόνῳ, ᾿ἀνατολίου τοῦ Καρίνου ὄντος κόμητος 

ZERO ἀνατολῆς, συνέβη ἐν Ἀντιοχείᾳ ἐμπρησμὸν μέγαν γενέσϑαι ὑπὸ 

ϑεϊκῆς ὀργῆς" ὅστις ἐμπρησμὸς προεμήνυσε τὴν τοῦ ϑεοῦ μέλλου-- 

σαν ἔσεσϑαι ἀγανάκτησιν. ἐχαύϑη γὰρ ἀπὸ τοῦ μαρτυρίου τοῖ 

ἁγίου Στεφάνου ἕως τοῦ πραιτωρίου τοῦ στρατηλάτου. ἐγένον.- 

τὸ δὲ καὶ μετὰ ταῦτα ἐμπρησμοὶ πολλοὶ εἷς διαφόρους γειτο--: 

E ὁνίας τῆς αὐτῆς πόλεως, καὶ ἐχαύϑησαν πολλοὶ οἶχοε καὶ ἀπώ- 

λοντο πολλαὶ ψυχαί, καὶ οὐδεὶς ἐγίνωσκε πόϑεν τὸ πῦρ ἀνήπτε- 


vo. κατὰ πρεσβείαν Ἐφραϊμίου τοῦ πατριάρχου “Ἀντιοχείας Ο 141 


ἐφιλοτιμήσατο ὃ αὐτὸς βασιλεὺς διὰ τοὺς χαυϑέντας τόπους 
χρυσοῦ κεντηνάρια δύο. 

TEwg) — "Ey δὲ τῷ αὐτῷ χρόνῳ συνέβη παϑεῖν ὑπὸ ϑεομηνίας τὸ λε- 
γόμενον “Ποῤῥάχιον, πόλιν τῆς νέας Ἠπείρου ἐπαρχίας, ἐξ ἧς E 
ὑπῆρχεν ᾿Ἀγαστάσιος ὃ βασιλεύς" ὅστις καὶ πολλὰ ἔκτισεν ἐχεῖ; 


2. ὀρχισεαὶ Οχ. 7. "Aggevíov] A4qoósiog vol.I.p.122.C. 17. κα- 
τὰ δὲ Ο.. ibid. ᾿Εφραϊμίου)] EvqQacíov Ch., Theophanes p. 147. B. 


demum Veneti commotionibus omnino abstinerent. Sed et tum quoque 
spectacula prohibita fuerunt; et saltatores ex Oriente toto, excepta Alex- 
andria, Magna, in Aegypto, ejecti sunt. 

Idem Imperator etiam Certamina Olympica prohibuit, ne deinceps 
Antiochiae, ab indictione xiv, celebrarentur. Ab Afranio autem, ad us- 
due pravi [annum Aerae Antiochenae,] quo tempore Ludis illis inter- 
ictum est, Alytarchae rxxvir numerantur. | 

Eodem tempore, Anatolio, Carini filio, Orientis tum Comite, Antio- 
chia Coelesti ex ira tremendo more conflagravit; quae quidem conflagra- 
tio certum futurae ultionis divinae erat indicium. — Incendia enim ἃ 8$. 
Stephani Martyrio usque ad Magistri Militum Praetorium grassabantur. 
Acciderunt etiam post haec, diversos Antiochiae per vicos, incendia va- 
ria; & quibus quamplurimae absumptae sunt aedes, animae ue permultae 
perierunt: sed nec sciri unquam potuit, undenam ignes isti accendeban- 
tur. Imperator autem, Ephraemii Patriarchae Antiochensis precibus ad 
hoc incitatus, ad locos exustos reficiendos, auri Centenaria duo largi- 
tus est. 

Contigit autem eodem tempore divinam subire vindictam Dyrrachi- 
um, Epiri Novae urbem; unde ortum suum habuit Anastesius Imperator: 


Joannes Malalae. 27 





oU — 


48 IOANNIS MALALAE . 


παρεσχηκὼς αὐτοῖς xai τὸ ἱπποδρόμιον. ὃ δὲ βασιλεὺς "Tovori- 
voc πολλὰ παρέσχεν εἷς ἀνανέωσιν τῇ αὐτῇ “Φοῤῥαχηνῶν. πόλει, 
ἥτις πρῴην μὲν ἐλέγετο Ἐπίδαμνος" ὁμοίως δὲ καὶ τοῖς περὶ- 
λειφϑεῖσιν ἐφιλοτιμήσατο. ἐν δὲ τῷ αὐτῷ χρόνῳ καὶ fj Κό- 


ρινϑος τῆς Ἑλλάδος ἔπαϑε᾽ καὶ πολλὰ κἀκεῖ ἐχαρίσατο ὃ αὐτὸς ὁ 


βασιλεύς. ἂν δὲ τῷ μεταξὺ χρόνῳ ἔπαϑεν ὑπὸ ϑεομηνίας 4yd- 
ζαρβος, πόλις τῆς Κιλικίας τὸ τέταρτον αὐτῆς πάϑος " ἀνήγειξε 
δὲ αὐτὴν ὁ αὐτὸς βασιλεύς. ἐν αὐτῷ δὲ τῷ χρόνῳ κατεπόϑη 
$20. ϑεομηνίας ὑδάτων ποταμιαίων Ἔδεσα, πόλις μεγάλη τῆς 


᾿Οσδροηνῆς ἐπαρχίας, ἐν ἑσπέρᾳ, τοῦ αὐτοῦ ποταμοῦ κατὰ μξ ΙΌΞΞΞΕΟ 


co» τῆς πόλεως παρερχομένου τοῦ λεγομένου Σχίρτου, αὖ- 
τανδροι σὺν τοῖς οἴκοις ἀπώλοντο. ἔλεγον δὲ οἱ περισωϑέντες 
καὶ οἰκοῦντες τὴν αὐτὴν πόλιν ὅτι xal ἐν ἄλλῳ χαιρῷ κατέχλυσε 
τὴν αὐτὴν πόλιν ὃ αὐτὸς ποταμός, ἀλλ᾽ οὐχ οὕτως ἀπώλεσεν" 


ἐπεὶ μεμαϑήκαμεν ὅτι καὶ ἐν ἄλλοις χρόνοις ἐγένετο τὸ αὐτὸ 155 -- 


σχῆμα, μετὰ δὲ τὸ παυϑῆναι τὴν ὀργὴν τὰ πλησίον τῶν ϑεμε- 
λίων τοῦ αὐτοῦ ποταμοῦ οἴχήματα φιλοχαλίας τυγχάνοντα 
εὑρέϑη πλὰξ λιϑίνη μεγάλη, d» ἧ ἐπεγέγραπτο ἐν γλυφῇ ταῦτα" 
Σκχίρτος ποταμὸς σχιρτήσει κακὰ σκιρτήματα πολέταις. ἡ δὲ 
αὐτὴ Ἔδεσα πόλις ἐχτίσϑη ὑπὸ Σελεύχου τοῦ Νικάτορος, λα- 
βοῦσα τείχη" ἥντινα ὠνόμασεν 0 αὐτὸς Σέλευκος ὃ Maoxtdo» 
“γτιόχειαν τὴν μιξοβάρβαρον, καὶ ὅτε ἔπαϑε τὸ πρῶτον αὐτῆς 


8. Ἐπίδαυρος Ox., ᾿Επίδαμνος Ch. 10. ᾿Οσδροΐνης Ox. 16. τὰ] 
κατὰ τὰ Ch. 19. Σχιρεὸρ Ox. — 22. μιξοβάρβαρον Ch., μιξο- 
βάρβαρος Ox. 


ui, praeter alia quae ibi extruxit plurims, circum quoque excitavit. 
ustinus vero Imperator, urbi Dyrrachio (quae Epidamnus olim vocabe- 
tur, ) instaurendae, incolisque superstitibus, plurima largitus est. Eodem 
iempore divinam quoque iram perpessa est Corinthus, Graeciae urbs: 
cul item instaurandae lmperator plurima dedit. Inter haec etiam 
ἰδ irae divinse vicissitudinem experta est Anazarbus, Ciliciae urbs: 
am et ipsam quoque Imperator de integro excitavit. Eodem 
sdroenae provinciae urbs Magna, Edessa, exundationibus Scirti flumi- 
jis, quod urbem mediam perfluit, cum domibus incolisque suis, tempore 
respertino, tota absorpta est. Dixerunt autem, qui superstites adhuc ur- 
oem incoluerunt, hujusmodi aliquid olim temporibus urbi accidisse, seque 
& Majoribus accepisse, alias etiam urbem suam, ab exundante flavio , i- 
cet non ut nunc totam, aquis immersam fuisse: cessante autem 
coelesti, juxta aedes quasdam speciosas, ad fluminis ripam Tabe- 
am magnam Lapideam repertam esse, cui haec insculpta faerunt: Shir- 
lus fluvius male omnino Civibus saltabit. Caeterum urbs Edessa ἃ Be- 
euco Nicatore, Macedone, extructa primum, et moenibus dneta, me- 
Den habuit, ἃ Conditore inditum, 4ntiochiam Mizobarbaram. Post vero 


T 
ENLUL D LILLIT 


— ἢ 


711 ἢ 


4 
4 







cryuytg 


TTITI 


"m 


Ἢ 


q' 
^ 


Ἃ Β' 





CHRONOGRAPHIA. L. XVI. — 419 


πάϑος, μετεχλήϑη, Ἔδεσα. πολλὰ δὲ παρέσχεν ὃ αὐτὸς βασιλεὺς 
ἐν ἑκάστῃ πόλει, ἀνακαινίσας ἐν πολλαῖς εὐπρεπείαις καὶ τοῖς 
σωϑεῖσι πολλὰ χαρισάμενος" τὴν δὲ Ἔδεσαν μετωνόμασεν Ἰου- 
στινούπολιν. 

; Τῷ δὲ ἑβδόμῳ ἔτει τῆς αὐτοῦ βασιλείας ἔπαϑεν ὑπὸ ϑεο- 
μηνίας ᾿Αντιόχεια ἡ μεγάλη τὸ πέμπτον αὐτῆς πάϑος ἐν μηνὶ C 


ed, 





pelo, ὑπατείας Ὀλυβρίου". πολὺς ydg ἦν ὃ φόβος ὃ τοῦ ϑεοῦ O 143 


γενόμενος κατ᾽ ἐχεῖνον τὸν καιρόν, ὥστε τοὺς συλληφϑέντας 
ὑπὸ τῶν οἰχημάτων ἐν τῇ γῇ καὶ πυρικαύστους γενέσθαι, καὶ 
x τοῦ ἀέρος δὲ σπινϑῆρας πυρὸς φαίνεσθαι" xal ἔχαιον ὡς ἀπὸ 
ἀστραπῆς τὸν εὑρισκόμενον, καὶ ἐχόχλαζε τὸ ἔδαφος τῆς γῆς, 
xal ἐχεραυνοῦντο οἱ ϑεμέλιοι, κουφιζόμενοι ὑπὸ τῶν σεισμῶν 
καὶ ὑπὸ τοῦ πυρὸς τεφρούμενοι, ὥστε καὶ τοῖς φεύγουσιν ὑπήν- 
τα τὸ πῦρ. καὶ ἦν ἰδεῖν ϑαῦμα φοβερὸν καὶ παράδοξον, 
πῦρ ἐρευγόμενον ὄμβρον, ὄμβρος χαμίνων φοβερῶν, φλὸξ εἰς 
ὑετὸν λυομένη, καὶ ὑετὸξς ὡς φλὸξ ἐξαπτόμενος καὶ τοὺς 
βοῶντας ἐν τῇ γῇ κατανήλισκε. καὶ 2x τούτου "Ἀντιόχεια ἄχρη- 
στος ἐγένετο" οὐκ ἔμεινε γάρ, εἶ μὴ τὰ πρὸς ὄρος μόνον πα- D 
ροιχούμενα οἰκήματα. οὐκ ἔμεινε δὲ οὔτε ἅγιος οἶκος εὐχτηρίου 
“ἢ μοναστηρίου ἢ ἄλλου ἁγίου τόπου ἀδιάῤῥηκτος" τὰ γὰρ 
ἄλλα συνετελέσϑησαν εἰς τὸ παντελές" 7) δὲ μεγάλη ἐκκλησία 4y- 
τιοχείας ἡ κτισϑεῖσα ὑπὸ Κωνσταντίνου τοῦ μεγάλου βασιλέως 


7. 9e Ch., πολλὺρ Ox. 10. σπινθῆρας Ch., σπινθῆρος Ox. 
16 ποδῶν "Ox. "iR ᾿ 


quam primam ejus perpessa est tuinam, Edesa vocabatur. Plurima vero 
lmperator urbibus singulis instaurandis ornandisque largitus est; uti et 
incolis superstitibus: Edessam vero Justinopolim vocavit, 

Ejusdem autem Imperatoris anno septimo, Mense Maio, Olybrio 
tum Consule, quintam divinae irae vicissitudinem ssa est. Antiochia 
Magna. Tanta enim per id tempus ab irato Numine consternatio Mor- 
talibus incessit, ut et aedium ruinis obruti ab igne ex terra exiliente ab- 
-ümerentur: ex aere etiam ignis, scintillarum instar decidens, obvios 
quosque, Fulminis in morem, combussit. Sed et ipsis etiam qavimentis 
*bollientibus, aedificiorum fundamina subtus concussa, et fulminibus taeta, 

t. Prorumpentibus vero, ut se eriperent, hominibus obver- 

zxatae sunt undique occursitantes flammae, — Imo spectaculum videre erat 
tremendum, et praeter hominum fidem ignes imbrem eructantes, 

bres caminorum horrescentium, ignes in imbrem solutos, imbresque, 
flammarum instar accensos, miseros sub terra ejulantes absumentes. - 
inde Antiochia desolatio facta est: nec enim aedes Oratoria ulla, nec 
M um, nec sacer aliquis locus, sed nec domus, praeterquam quae 
ad montem fuerunt, ulla non disrupta supererat; caetera quidem omnia 
tota absumebantur. Magna autem Ecclesia Antiochensis, quam ibi olim 
extruxit Constantinus M. Imperator, corruentibus aliis omnibus, sola ali- 





420 IOANNIS MALALAE 


τῆς ϑεομηνίας γενομένης xol πάντων ᾿πεπτωχότων εἷς τὸ ἔδα- 
qoc ἔστη ἐπὶ ἡμέρας β΄ μετὰ τὸ γενέσϑαι τὴν τοῦ ϑεοῦ φο- 
βερὰν ἀπειλήν καὶ αὐτὴ ὑπὸ πυρὸς ληφϑεῖσα κατηνἔέχϑη ἕως 
O' 144 ἐδάφους. καὶ ἕτεροι δὲ οἶκοι μὴ πεπτωκότες ὑπὸ τοῦ πάϑους 
. τοῦ ϑεικοῦ ὑπὸ τοῦ πυρὸς διελύϑησαν ἕως ϑεμελίων. καὶ ΕΞΞΞ5 
ἀπώλοντο ἐν αὐτῷ τῷ φόβῳ ἄχρι χιλιάδων διακοσίων πεντήχον- 
E τα ἦν γὰρ 5j μεγάλη ἑορτὴ Χριστοῦ τοῦ ϑεοῦ ἡμῶν ἡ τῆς ἀνα- 
λήψεως" καὶ πολὺ πλῆϑος ἦν τῶν ξένων ἐπιδημῆσαν᾽ ἐπὶ δὲ 
τῆς αὐτῆς ϑεομηνίας ἐδείχϑη καὶ τὸ τῶν πολιτῶν πλῆϑος ὅὃπό- 
σον ὑπῆρχε. πολλοὶ δὲ τῶν χωσθϑέντων ζήσαντες μετὰ τὸ - 10 
ἀνενεχϑῆναι αὐτοὺς ζῶντας ἀπέθανον. τινὲς δὲ ἐκ τῶν πο- 
λιτῶν τῶν σωϑέντων, εἴ τι ἠδυνήϑησαν, ἀφείλαντο καὶ ἔφευ- - 
γον" καὶ ὑπήντουν αὐτοῖς γεωργοί, καὶ ἀπέσπων παρ᾽ αὐτῶν 
V 51 φονεύοντες αὐτούς. ἐδείχϑη δὲ καὶ ἐν τούτῳ 7) τοῦ ϑεοῦφ- — — 
λανϑρωπία" ὅσοι γὰρ ἀπέσπων, ἀπέϑνησκον βιαίως, οἱ μὲν σηπό-: — —15 


μενοι, οἱ δὲ τυφλούμενοι, oi δὲ χειρουργίαις κοπτόμενοι, xalóuo- — — 
λογοῦντες τὰ πλημμελήματα ἑαυτῶν παρεδίδουν τὰς ψυχάς. ἐν ος — 
ἦν ἐν αὐτῷ τῷ καιρῷ ἁρπαγῇ χρησάμενος Θωμᾶς τις σιλεντιάριο, “-- 

, ὅστις ἐξῆλϑε φεύγων ἐκ τῆς ϑεομηνίας, καὶ ἔξω τῆς πόλεως ὡς 75 
«p 


ἀπὸ μιλίων τριῶν ἐπὶ τὴν πόρταν τὴν λεγομένην τοῦ ἁγίου 
O 145 Ἰουλιανοῦ οἴκει, καὶ ἀπέσπα πάντα ix τῶν φευγόντων διὰ ví»  —9 
οἰκετῶν αὐτοῦ. τοῦτο δὲ διεπράξατο ἐπὶ ἡμέρας τέσσαρας “᾿ 
καὶ ὡς λυμαίνεται πάντα, ἐξαίφνης ὑγιὴς ὧν ἐτελεύτησε" 


«--φ-.ΌὉ 9 


13. ὑπήντουν)] ἡπκήντουν Ox. ibid. 15. ἀπέσπων Ch., ἀπέσπον 
Ox. "a3. oh] dex Ch. ᾿ 


quandin stetit, Numinisque tremendam iram per dies duos sustinuit: tama- ———*- 
em vero et ipsa flammis correpta, tota absumpta est. Quaeque alis m9? 
terrae tremoribus supererant aedificia, ignibus absumpta funditus ruebant: z— -. 
| pereuntibus ab exchió hoc ccr circiter mortalium Millibus. Ob magsi 
enim Festi Assumptionis Christi Dei Nostri Celebrationem, frequemtia * 
ibidem erat advenarum maxima. Ex hac autem Numinis ira conjicere li- — 
cet, quam numerosus erat Populus Antiochensis. Sed et complures etiam, — «e? 
ui ruderibus obruti, vivi effodiebantur, derepente spiritum efflabamst. ——^ 
Quia et civium quoque qui eripuerant sese, nonnulli, rum suum, —— 
si quis poterant, corradentes, fuga rebus suis consuluerunt: sed a re- ^ 
sticis, in quos per viam inciderant, expilati bonis, etiam Vita spoliabae- 
tur, Caeterum inde Dei erga homines misericordia apparuit. Eorum enim, qui 
rapinas hasce exercoerant, nonnulli in putredinem soluti, occaecati alii, sab 
chirurgorum incisjonibus alii, infeliciter omnes, interierunt; et facinora sua 
deprecantes, reddiderunt animas. Ex quorum nomero eodem tempere erat 
'T'homas quidam, Silentiarius. Hic a Numinisira caveus sibi, aufugerat; et δὲ 
tertium, vel eo circiter, ab urbe lapidem, juxta S. Juliani quam vocant 
Portam sedibus positis, per ministros ibi suos, boua eorum qui evaseramt 








CHRONOGRAPHIA. L. XVI. 421 


xai πάντες ἐδύξαζον τὸν Seóv. — ἡ δὲ αὐτοῦ περιουσία ἁρπαγεῖ- 
ca ἀπώλετο" καὶ ἐν ᾧ τόπῳ ἐτελεύτησεν, ἐκεῖ καὶ ἐτάφη. 
ἐδείχϑη γὰρ καὶ ἄλλα τινὰ μυστήρια τοῦ φιλανθρώπου ϑεοῦ᾽ 
ἔγχυοι γὰρ γυναῖκες δὲ εἴκοσιν ἡμερῶν ἢ καὶ τριάκοντα ἀνῆλ- 
ϑο» ἐχ τῶν χωσθέντων ὕγιεῖς " πολλαὶ δὲ γεννήσασαι εἷς τὴν γῆν 
κάτω ὑπὸ τὰ χώματα ἀνῆλθον σὺν νηπίοις ἀβλαβεῖς καὶ 
ἔζησαν μετὰ τῶν τεχϑέντων ἐξ αὐτῶν. καὶ ἄλλα δὲ παιδία 
ὡσαύτως διεσώϑησων μεϑ᾽ ἡμέρας λ΄" καὶ πολλὰ φοβερώτερα 
τούτων ἐγένετο. τῇ δὲ τρίτῃ ἡμέρᾳ μετὰ τὴν πτῶσιν ἐφάνη ἐν 
τῷ οὐρανῷ ὃ τίμιος σταυρὸς διὰ νεφέλης κατὰ τὸ ἀρκτῷον μέ- 
ρος τῆς αὐτῆς πόλεως" καὶ πάντες ϑεασάμενοι αὐτὸν ἔμειναν 
κλαίοντες καὶ εὐχόμενοε ἐπὶ μέαν ὥραν. ἐγένοντο δὲ μετὰ 
τὴν πτῶσιν τῆς πόλεως καὶ ἄλλοι σεισμοὶ πολλοὶ ὡς ἐπὶ χρόνον 
ἐνιαυτοῦ καὶ μηνῶν ἕξ. Σελευκείας δὲ xal “άφνης ὡς ἐπὶ 
μίλια εἴκοσι πτῶσις ἐγένετο" πολλὰ δὲ χρήματα παρέσχε ταῖς 
ἤαϑοῦσαις πόλεσιν ὃ αὐτὸς βασιλεύς. ἀχούσας γὰρ τὴν γενο-- 
μένην ὑπὸ τοῦ Jio? φιλανϑρωπίαν, λύπῃ συσχεϑεὶς οὐ μικρᾷ, 
ϑεωριῶν μὴ ἀγομένων ἐν Βυζαντίῳ, καὶ ἁγίας πεντηκοστῆς κα- 
ταλαβούσης, δίχα διαδήματος εἰσῆλθεν ἐν τῇ ἐκχλησίᾳ μετὰ 
πορφυροῦ μαντίου κλαίων, σὺν αὐτῷ δὲ καὶ πάντες οἱ συγκλη- 
τιχοὶ καὶ πορφυρᾶ ἐφόρουν. 


'4. εἴκοσι Ox. 


omnia diripuit. Ubi vero per dies quatuor rapinas hasce exercuisset, 
omnia depraedans, morte obiit, nullo etiam interveniente morbo, repenti- 
na. Laus inde Deo ab omnibus tributa est. Quoque in loco mortuus, 
eodem et sepultus est; direptis etiam, quae corraserat, bouis ejus omni- 
bus. Sed et verenda magis adhuc Divinae erga homines misericordiae 
extiterunt indicia: Mulieres etenim praegnantes, xx post, vel etiam xxx 
dies, illaesae ex ruderibus effodiebantur: quorum plurimae quoque, solu- 
(δ. córruentium aedificiorum sub ruinis puerperii doloribus, una cum ing 
fantibus suis illaesae emergentes, Numinis irae supervixerunt. Quin et 
pueruli quoque alii, tricesimum post diem, incolumes reperiebantur: mul- 
taque his stupendiora contigerunt. "Tertio autem post cladem hauc die, 
Venerandae Crucis imago de caelo comparuit in nubibus, urbi ad septen- 
triones imminens: qua visa, in lachrymas soluti omnes, preces unius ho- 
xae per spatium effundebant. Acciderunt autem, post urbis casum, plu- 
res etiam alii terrae motus, per spatium anni unius et vi mensium: qui- 
bus etiam Seleuciae Daphnesque, quaeque ad vicesimum fere lapidem 
distabant, aedificia concussa corruebant. ^ Urbibus autem, calamitates 
hasce perpesis, Imperator abunde pecuniarum suppeditavit. Dei enim 
quanta erga homines Misericordia fuisset, edoctus, et ipse clades has 
acerbissime tulit; nec Byzantii pro more edita sunt spectacula.  Pente- 
costes etiam sacro Festo tum existente, Diademate posito, ipse, Benato- 
resque omnes, vestibus pullis induti, templum lachrymantes petebant. 


€ 


Ο 146 








M 


422 IOANNIS MALALAE 


Ἕν αὐτῷ δὲ τῷ χρόνῳ ἀπέστειλεν 0 αὐτὸς ϑβασιλεὺς Καρῖνον 
κόμητα μετὰ χεντηναρίων πέντε" συναπέστειλε δὲ καὶ Φωκᾶν 
D τὸν πατρίκιον καὶ "Ἀστέριον, ἄνδρας σοφούς, δοὺς xol αὐὖ- 
τοῖς χρήματα πολλὰ εἰς ἐπανόρϑωσιν τῆς πόλεως καὶ τῶν ἀγω- 
γῶν καὶ τῶν γεφυρῶν τοῦ ποταμοῦ, ὡς ἐπιστάμενος τὴν αὐτὴρπό- 5 
Aw *. ἦν γὰρ οἰκήσας ἐν αὐτῇ χρόνον τινά, ὅτε κατῆλϑε μετὰ τῶν 
στρατηλατῶν ἐν τῷ Περσικῷ πολέμῳ. καὶ πυκνῶς ἔγραφε τοῖς 
αὐτοῖς πατριχίοις τοῦ φροντισϑῆναι τὴν πόλιν. 

O 147 ἹΜετὰ δὲ τὸ ὄγδοον ἔτος τῆς αὐτοῦ Ἰουστίνου βασιλείας 
καὶ μηνῶν 9' συνεβασίλευσεν αὐτῷ ὃ ϑειότατος ᾿ἸἸουστινιανὸς qa 
μετὰ τῆς «ὐγούστας Θεοδώρας, στεφϑεὶς ὑπὸ τοῦ ϑειοτάτου 
αὐτοῦ ϑείονυ ἐπὶ τῆς ὑπατείας ἸΠαβορτίου. ὅστις βασιλεὺς 

V 52 Ἰουστινιανὸς πολλὰ ἐχαρίσατο τῇ αὐτῇ τῶν "Ἀντιοχέων πόλει" 
καὶ εἷς πᾶσαν πόλιν τῆς Ῥωμαϊκῆς πολιτείας" ποιήσας μεγάλην 


5 κατάστασιν" καὶ ἐν ἑκάστῃ δὲ πόλεε κατέπεμψε ϑείὰς σάκραξ, ie 


ὥστε τιμωρηϑῆναι τοὺς ἀταξίας ἢ φόνους ποιοῦντας, OnolBb 
δ᾽ ἂν ὑπάρχωσι μέρους, ὥστε μὴ τολμᾶν τινα τοῦ λοιποῦ τὴν 
οἷανδήποτε ἀταξίαν ποιῆσαι, φόβον ἐνδειξάμενος elg πάσας τὰς 


ἐπαρχίας. 
"Ev δὲ ᾿Αντιοχείᾳ τῇ μεγάλῃ πρὸς ὀλίγον καιρὸν ἐγένοντο ἐν 908 
φιλίᾳ οἱ δῆμοι. . 


Eodem etiam tempore, Carinum Comitem eo centenariis v iustruétum 
misit, cumque eo Phocam Patricium et Ásterium, viros prudemtes: tra- 
dito etiam illis pecuniarum ingenti onde re, quod urbi esset, Aquae- 
ductibus , fluviiqu de pontibus me enran iis Agnovit enim urbem hanc, ex 
quo una cum Ducibus in bellum Persicum et ipse descendens, ibidem 
per tempus aliquod commoratus est. Patricios autem dictos, urbis curam 
suscipere, frequentibus suis literis hortatus est. 


JUSTINIANUS: 
IMPERATOR. 


Exacto autem imperantis Justini anno virt, menseque insuper 1x, im- 
perii socium sibi'sumpsit divinissimum Justinianum, una cum 'TTheedora 
Augusta; quem sacratissimus avunculus ejus, Mavortio Cos. Diademate 
insignivit. Hic vero Justinianus Imperator urbem Antiochiam magno eie. 
cuniarum pondere donavit: Res e Romanas, ubique Dr imperium, 

egregie composuit. Per Sacras enim, quas singulis in urbibus promul- 
gandas emiserat, cavit, caedis vel seditionum autores, qu ibuscunque de- 
mum a partibus steterint, uti poenas darent. Metus inde Provincialibus 
undique incussus, nec deinceps erat, qui omnino tumultus excitare amsus 
est. 


Quinetiam populus Antiochenus, per aliquantillum temporis, inter se 


conveniebant, 





CHRONOGRAPHIA. L.XVIL - . 498 


. Ἔνκτισε δὲ ἐν τῇ αὐτῇ “Ἀντιοχείᾳ εὐκτήριον οἶχον τῆς ἁγίας O 148 


ϑεοτόχου xal ἀειπαρϑένου lMaplag, ἄντικρυς τῆς λεγομένης 


'"Povgivov βασιλικῆς, κτίσας πλησίον καὶ ἕτερον οἶχον τῶν ἁγίων B 


Κασμᾶ καὶ Φαμιμνοῦ. ὡσαύτως δὲ ἔχτισε καὶ ξενῶνα καὶ 
5Àoptod καὶ κινστέρνας. ὁμοίως δὲ καὶ ἡ εὐσεβεστάτη Θεο- 
δωρα καὶ αὐτὴ πολλὰ τῇ πόλει παρέσχεν" ἔκτισε δὲ καὶ οἶχον 
τοῦ ἀρχαγγέλου ἸΜΠιχαὴλ εὐπρεπέστατον πάνυ" ἔχτισε δὲ καὶ 
τὴν λεγομένην ᾿Ανατολίου βασιλικήν, πέμψας τοὺς κίονας ἀπὸ 
ΜΚωνσταντινουπύλεως. ἡ δὲ αὐτὴ Αὔγουστα Θεοδώρα, ποιή- 
i0caca σταυρὸν πολύτιμον διὰ μαργαριτῶν ἔπεμψεν ἐν "Tegoao- 
λύμοις. δὲ αὐτὸς Ἰουστινιανὸς δωρεὰς κατέπεμψε πᾶσι τοῖς 

ὑποτελέσι τῆς Ῥωμαϊκχῆς πολιτείας. 
Οἱ δὲ αὐτοὶ βασιλεῖς προεχειρίσαντο τὸν πατρίκιον ὙὝπάτιον 


στρατηλάτην ἀνατολῆς εἰς τὸ φυλάξαι τὰς ἐπιδρομὰς τῶν Σα- C 


1δρακηνῶν διὰ τὰ ἀνατολικὰ μέρη. 
|... Ἔν δὲ τῷ αὐτῷ καιρῷ κατὰ πόλιν πολλοὶ ἐτιμωρήϑησαν 
ἹΜανιχαῖοι, ἐν οἷς ἐτιμωρήϑη καὶ ἢ γυνὴ Ἐρυϑρίου τοῦ συγκλη- 
τιχκοῦ καὶ ἄλλαι ἅμα αὐτῇ. 
Τῆς δὲ ϑεομηνίας συμβάσης κόμης ἀνατολῆς ὑπῆρχεν 


90 Ἐφραΐμιος" ὅστις μετ᾽ ὀλίγον χρόνον ἀναγκασϑεὶς προεχειρίσϑη Ο 149 


πατριάρχης Ἀντιοχείας" ὃ γὰρ πρὸ αὐτοῦ γεγονὼς Εὐφράσιος 
ἐν τῇ ϑεομηνίᾳ πυρίκαυστος ἐγένετο: γνόντες δὲ οἱ εὐσεβεῖς Ba- 


4, Χοσμά Ox. V. vol. I. p. 130.0. δ. κινσεέρναρ] κιγστέρναρ Ox. 
Conf. p. 57. E. 9. “ὑγούσεα Ox. Eadem μαργαρίτων. 


Extruxit etiam, Antiochiae aedem oratoriam, e regione Basilicae, 


IRufini dictae, D. Mariae Deiparae semper Virgini sacram: cuj etiam in ' 


ropinquo alteram. Aedem 88. Cosmae et Damiano excitavit. —Consimi- 


iter quoque Hospitium, Balnea et Cisternas extruxit. Quin et religiosis- ' 


mima 'lheodora urbem eandem multis donavit: Aedem etiam splendidissi- 
Enam extruxit, Michaeli Archangelo sacram; Anatolii etiam, quam vocant, 
JBasilicem condidit, columnis eo ex Constantinopoli transmissis. Kadem 
"NF'heodora Augusta, pretiosissimam Crucis effigiem, ex Margaritis elabora- 
Xam, Hierosolymas misit. Idem Justinianus Vectigalibus per [mperium 
lKomanum omnibus dona transmisit. 

lidem Imperatores militum in Oriente Magistrum dixerunt Hypatiam 

atricium, qui partes Orientales a Saracenorum incursionibus tueretur. 

Caeterum per id tempus Manichaei passim per urbes plurimi poenas 
€lederunt: ex quorum-mumero erat Erythrii Senatoris Uxor, unaque cum 
Alla plures aliae. 

Quo tempore autem terrae motus acciderat, Comes erat Orientis 
NEphraemius; qui paulo post Patriarchatum Antiochensem suscipere coa- 
«ius est. Kuphraslus enim, decessor ejus, conflagratione Coelesti absum- 
ptus perierat, Imperatores autem religiosissimi, audito Kphraemium Orien- 


i 


Ps 





s^ ᾿ 


494 JOANNIS MALALAE CHRONOGR. L. XVII. 


σιλεῖς ὅτε ὃ κόμης τῆς ἀνατολῆς Ἔφραΐμιος ὑπὸ τοῦ κλήρου 
καπρνιχῶς ἐχειροτονήϑη πατριάρχης, προηγάγοντο ἀντ᾽ αὐτοῦ 
— p χόμητα ἀνατολῆς Ζαχαρίαν, ὅστις ὑπῆρχε Τύριος. ὃ δὲ αὐτὸς 
' Ζαχαῤίας, ἰδὼν τὴν γενομένην ἅλωσιν τῆς πόλεως, ἠτήσατο 
τοὺς αὐτοὺς εὐσεβεῖς βασιλεῖς διὰ μηνύσεως αὐτοῦ ἀνελϑεῖν. ἐν 5 
Βυζαντίῳ καὶ πρεσβεῦσαι ὑπὲρ τῆς “Ἀντιοχέων πόλεως., καὶ 
ἔλαβε μεϑ᾽ ἑαυτοῦ τὸν ἐπίσκοπον ᾿“μηδείας, ἄνδρα εὐλαβῆ, καὶ 
ἄλλους κληρικούς " καὶ ἀνῆλθον ἐν Κωνσταντινουπόλει, καὶ πολ-- 
λὰ κατορϑώσαντες ὑπέστρεψαν d» ᾿Αντιοχείᾳ τῇ μεγάλῃ, μετὰ 
δωρεῶν βασιλικῶν, λαβόντες χρυσοῦ κεντηνάρια λ’ καὶ τύπους 1( 
περὶ διαφόρων κεφαλαίων τοῦ ἄγεσθαι ἐν τῇ αὐτῇ πόλει τὰ 
πάτρια. οἷ δὲ αὐτοὶ βασιλεῖς μετ᾽ ὀλέγον καιρδὺ ἐδωρήσαντο 
᾿ τῇ αὐτῇ πόλει καὶ ἄλλα χεντηνάρια δέκα. 
ο 150 Ἔν δὲ τῷ μεταξὺ συνέβη ἀσϑενῆσαι τὸν ϑειότατον Ἰουστῖ- 
γον ἐκ τοῦ ἕλκους οὗ εἶχεν ἐν τῷ ποδέ' ἦν γὰρ λαβὼν ἐν τῷ τό- 13 
nq σαγίτταν ἐν πολέμῳ, καὶ ἐξ αὐτοῦ 0 κίνδυνος τῆς ζωῆς αὖ-- 
τοῦ ἐγένετο" μηνὶ αὐγούστῳ ά, ἰνδικτιῶνος πέμπτης" τελευτᾷ 
δὲ ἐνιαυτῶν οε΄. ὡς εἶναι τὸν πάντα χρόνον τῆς αὐτοῦ βασι- 
λείας ἔτη 9' καὶ ἡμέρας εἰκρσιδύο μετὰ καὶ τῶν τεσσάρων μη- 


γῶν τοῦ αὐτοῦ ἀνεψιοῦ. «x 


1. Ἐὐφραίμιος Ox. — 7. '4unüt(ag] Conf. p. 60. D. 


tis Comitem ἃ Clero Canonice Patriarcham institatum fuisse, Zacharium 

endam, Tyrium, in ejus locum Orientis Comitem suffecerunt. Qui qui- 

em Zacharius, ubi tantam hanc Antiochiae desolationem vidisset, per li- 
teras ab Imperatoribus religiosissimis petivit, uti ipse Byzantium vocatus 
Antiochensium causam Legatus ibi ageret. Itaque ascitis sibi in hoc 
Episcopo Amidensi, viro pio, aliisque ex Clero; Constantinopolim ve- 
niunt, Ubi cum felici suocessu negotium egissent, Antiochiam magnam re- 
versi sunt, donis instructi regiis, et ferentes secum auri centenaria xxx, 
cum sancitis etiam Imperateriis de variis Capitulis, eo facientibos, ut in 
Antiochensum urbe pristinae consuetudines observarentur. Quinetiam 
paulo post temporis iidem Impp. urbi etiam alia Centenaria x dederunt. 

Contigit autem inter haec, divinissimum Justinum ex ulcere pedis, in 

quo a sagitta in praelio vulnus olim acceperat, decumbentem, e vivis ex- 
cedere, Augusü r, Indict. v, aetatis anno Lxxv. In universum 
imperavit annos IX et dies xxr, annumeratis etiam mensibus illis rv, qui- 
bus Nepotem habuit Imperii socium. 


E) 
[| 


5 





AOrozz 1Π’ 


ΧΡΟΝΩ͂Ν IOTZTINIANOT ΒΑΣΙΔΕΩΣ. 


Maa δὲ τὴν βασιλείαν Ἰουστίνου ἐβασίλευσεν ὃ ϑειότατος 
“Ἰουστινιανὸς ἔτη λή καὶ μῆνας ζ΄ καὶ ἡμέρας ιγ΄ ἐν μηνὶ 
«ἰπριλλίῳ πρώτῃ, ἱνδικτιῶνι πέμπτῃ, ἔτους χρηματίζοντος κατὰ 
“αντιόχειαν πενταχοσιοστοῦ ἑβδομηκοστοῦ πέμπτου, ἐπὶ τῆς 
ὑπατείας Mofogrov. ἦν δὲ τῇ ἰδέᾳ κονδοειδής, εὔστηϑος, 
εὕρινος, λευχός, οὐλόϑριξ, στρογγύλοψις, εὔμορφος, ἀναφά- 
λας, ἀνθηροπρόσωπος, μιξοπόλιος τὴν κάραν καὶ τὸ γένειον, 
μεγαλόψυχος, χριστιανός. ἔχαιρε δὲ τῷ Βενέτῳ μέρει, καὶ 
αὐτὸς δὲ ὧν Θρὰξ ἀπὸ Βεδεριάνας. 


10 Ὁ δὲ αὐτὸς βασιλεὺς ἐπὶ τῆς ἕχτης ἐπινεμήσεως τῷ ὄκτω- 


βρίῳ μηνὶ προηγάγετο κόμητα ἀνατολῆς ἐν “Ἀντιοχείᾳ ὀνόματι 


A 
A 


O 152 


Πατρίκχιον, Ἀρμένιον" ᾧτινι δέδωχε χρήματα πολλά, κελεύσας. 


5. κοντοειδήῆς Ox. 9. Θρᾶξ Ox. Eadem Βεδεριανγάς. 


LIBER XVIII 
DE TEMPORIBUS JUSTINIANI IMPERATORIS. 


P ost Justinum mortuum imperium tenuit divinissimus Justinianus, annos 
XXXVII, menses vii et dies xr, inauguratus Aprilis die 1, Indictione v, 
Mavortio tum Cos. anno autem Aerae Antiochensis pLxxv. Erat hio sta- 
tura curta, pectore firmo, naso justo, candidus, capillo crispo, facie ro- 
tunda, formosus, recalvaster, vultu florido, capite mentoque subcanescen- 
fibus et Christianae religionis strenuus propugnator. Factioni autem Pra- 


sínae studebat; ex Bederiana vero Thracum et ipse ortum suum habuit. 


Idem Imperator mense OctBbri, Indict. vr, Comitem Orientis Antie- 
chiae designavit, Patricium Armenium nomine: traditaque ei iarum 
vi magna, mandavit uti profectus ipse urbem Phoeniciae, Palmyram vo- 











* 


* 


426 IOANNIS MALALAE 
αὐτῷ ἀπελϑεῖν καὶ ἀνανεῶσαι πόλιν τῆς Φοινίκης εἷς τὸ λίμετον 
τὴν λεγομένην Πάλμυραν καὶ τὰς ἰχκλησίας καὶ τὰ δημύσια, 
κελεύσας καὶ ἀριϑμὸν στρατιωτῶν μετὰ τῶν λιμιτανέων- καϑέ- 
ζεσθαι ἐκεῖ καὶ τὸν δοῦκα ᾿Ἐμίσσης πρὸς τὸ φυλάττεσθαι τὰ 
᾿ “Ῥωμαϊκὰ καὶ Ἱεροσόλυμαι ἡ δὲ Πάλμυρα πρῴην μὲν μεγάλη ὅ 
ὑπῆρχεν, ἐπειδὴ ὃ “αβὶδ ἐν αὐτῷ τῷ τόπῳ πρὸ τοῦ χτισϑῆ- 
γαι πόλιν ἐμονομάχησε μετὰ. τοῦ Γολιὰϑ ὦπλισμένου ὄντος. 
— ὅστις Γολιὰϑ' λίϑῳ λαβὼν ἔπεσε, καὶ δραμὼν ὃ Δαβὶδ ἀπεκεφώ.- 
Aut». αὐτὸν εἷς ὃ ἐπεφέρετο ὃ Γολιὰϑ' ξίφος, καὶ τὴν κεφαλὴν ^ 
C αὐτοῦ λαβὼν κατέσχεν ἐπὶ ἡμέρας, καὶ el9? οὕτως ἐν ἱἸεροσολύ-- 10 
pog εἰσήγάγεν αὐτὴν μετὰ νίχης ἔμπροσϑεν αὑτοῦ εἰς κοντὸν 
4 ββασταζομένην. διὰ τοῦτο Σολομὼν ὃ βασιλεὺς ὑπὲρ τῆς vl» 
χῆς τοῦ aóroi πατρὸς Ζ.αβὶδ ἐποίησεν αὐτὴν πόλιν μεγάλην, ἐπι- 
O 153 ϑεὶς αὐτῇ τὸ ὄνομα Πάλμυραν, ὡς γενομένην μοῖραν τῷ Γο- 
λιάϑ. τὸ δὲ πρῴην ἐφύλαττεν 5 αὐτὴ πόλις καὶ τὰ Ἱεροσόλυ- 15 
' ua, ὅϑεν xal Ναβουχοδονόσορ ὃ βασιλεὺς Περσῶν δὲ αὐτῆς 
παρελϑὼν πρώτην αὐτὴν παρέλαβε πολλῷ κόπῳ᾽ ἐφοβεῖτο 
γὰρ ὄπισϑεν αὐτὴν ἐᾶσαι' πλῆϑος γὰρ στρατιωτῶν Ἰουδαίων 
ἐχάϑητο ἐχεῖ᾽ ἥντινα παραλαβὼν καύσας ἔστρεψε, καὶ οὕτως 
τὴν Ἱερουσαλὴμ παρέλαβεν. 90.. 
Ὁ δὲ αὐτὸς Ἰουστινιανὸς δέδωκεν ὑπατείαν τῇ ἕχτῃ ἐπινεμή- 
c& τῷ ἰανουᾳρίῳ μηνί. 


2. Παλμυρὰν Ox. hic et infra. 11. xóvrov Ox. 14. αὐτῇ} 
αὐτῆς Ox. ibid. μοῖραν Consulto hic omisit πάλας, quod posuit 
vol I. p. 60. B. — 22. Ἰαννουαρίφ Ox. 


. catam, ad Imperii fines sitam, et collapsas inibi ecclesias et aedificia 
i blica de novo excitaret: Numerum etiam Militum Limitaneis adjici ἰω- 
sit, qui sub Duce Emisseno ibi considerent, in Hierosolymorum Romani- 
que Imperii finium custodiam. Erat autem Palmyra olim urbs magna: 
hoc enim in loco, ante jacta ibi urbis fundamina, Davidus Goliam arma- 
tum singulari aggressus certamine lapillo prostravit, accurrensque caput 
Goliae sui ipsius gladio amputavit. Quod sibi sumens, per aliquod tee- 
pus secum habuit: contoque deinde affixum, in Victoriae signum, Hiero- 
solymis,. sibi praeferri voluit. . Rex itaque Salomon, in memoriam Victo- 
riae hujus, a Davide patre reportatae, speciosam ibi urbem condidit: no- 
menque ei, ἃ Goliae fato, Palmyram dedit. Antehac enim urbs ista Hie- 
rosolymis cedebat in propugnaculum: unde Rex gpersarum Nabuchadono- 
sorus, Hierosolymam bello petens, urbemque hadé, numeroso Judaeorum 
idio instructam, a tergo relinquere haud tutum existimans, ipsam 
prius, multo licet labore, cepit, captamque incendiis vastavit: Hierosoly- 
. Rs vero ipsis deinde occupavit. . . 
Jestiniinus autem mense Janwario, Indict. vi, nummos Consulares ia 
populum spargebat. 





$ 


CHRONOGRAPHIA.-L. XVIII. . 427 


Ἐν δὲ τῷ αὐτῷ χρόνῳ ὃ Πέρσης ἐπολέμησε τῷ "atv βασι- V 54 


λεῖ Ζταϑίῳ, «(ἧς προσρυέντι Ῥωμαίοις. ὃ δὲ dot" βασιλεὺς 
πέμψᾷς ἐδεήϑη τοῦ βασιλέως Ῥωμαίων, αἰτῶν βοήϑειαν nag 

αὐτοῦ λαβεῖν" xal πέμψας αὐτῷ ὃ “βασιλεὺς Ἰουστινιανὸς στρα- 

5 τηλάτας τρεῖς, Γιλδέριχ καὶ Κήρυκον xal ΕἸρηναῖον, μετὰ πολ- 

λῆς βοηϑείας Ῥωμαϊκῆς, καὶ συγκρούσαντες πόλεμον, ἔπεσον 2E 
ἀμφοτέρων πολλοί. καὶ ἀκούσας ὃ βασιλεὺς Ῥωμαίων $ya- 

- γάχτησε κατὰ τῶν στρατηλατῶν, ὅτι φϑόνῳ φερόμενοι πρὸς 
ἑαυτοὺς oi στρατηλάται “Ῥωμαίων προδεδώκασιν ἀλλήλους. xal 

ER οἀγαναχτήσας 0 βασιλεὺς κατ αὐτῶν διεδέξατο αὐτοίς" καὶ 
χκατελϑόντος Πέτρου στρατηλάτου καὶ ἀποχινήσαντος αὐτοὺς 


Ο 15 


τῆς ἐξαρχίας xal λαβόντος τὰ ἐξπέδιτα nag αὐτῶν, ἀνεχώρη- B. 


σεν ἐχεῖϑεν. ᾿ 
Ὁ δὲ αὐτὸς βασιλεὺς ἀνενέωσε πόλιν τῆς Moutvlag ὀνόματι 
—NE 5JMagrvgónoAw, μετονομάσας αὐτὴν Ἰουστινιανόπολιν, ποιήσας 
τὰ τείχη αὐτῆς καὶ τοὺς ἐμβόλους, ἦσαν γὰρ τῷ χρόνῳ φϑα- 
ρέϑτες, μετενέγκὰς ἐχεῖ καὶ ἀνατολικὸν ἀριϑμόν. ἐν δὲ τῷ 
αὐτῷ χρόνῳ προσεῤῥύη Ῥωμαίοις ὃ ῥὴξ τῶν 'EgovAuv ὀνόματι 
Γρέπης" καὶ ἦλϑεν ἐν Βυζαντίῳ μετὰ ἰδικῆς βοηϑείας, καὶ 
up προσεκύνησε τὸν βασιλέα ᾿Ιουστινιανὸν xal ἤτησεν ἑαυτὸν γε- 


γέσϑαι χριστιανόν. καὶ βαπτισϑεὶς ἐν ἁγίοις ϑεοφανίοις ἀνά-. 


δοχος αὐτοῦ ἐγένετο τοῦ ἀχράντου βαπτίσματος ὃ αὐτὸς βασιλεὺς 
Ἰουστινιανός" ἐφωτέσθησαν δὲ σὺν αὐτῷ καὶ οἱ συγκλητικοὶ αὐ- 


19. ἐξπεδίτα Ch., ἐχρεδίετα Οχ., ἐξπκαιδίτα Chron. p. 335. B. Scri- 
ptum fuerat EXPEDITA. 18. 'Ἑρούλων Ch., 'Βρούλλων Ox. 


Eodem tempore Persa Lazorum Regi Ztathio, quod Romanorum in 


C 


partes discessisset, bellum intulit. Auxilium itaque Lazorum rex petit a . 
υ 


stihiaho, Romanorum Imperatore; qui etiam votis ejus annuens, tres 


Duces, Gilderichum, Cerycum et Irenaeum, magnis instructos copiis Ro- - 


manis, ei in auxilium mittit. Praelio deinde commisso, multi utrinque ce- 
ciderunt. Imperator autem edoctus Duces hosce, mutuo flagrantes odio, 
sese invicem hosti prodidisse, ira commotus, Magistratibus eos abdicavit ; 
Petrumque misit, qui profectus, dignitate eos amovit; et Copiarum ipse 
factus abinde recessit. 
Idem Imperator Martyropolim, Armeniae urbem, instauravit, muris- 


que éjus et porticibus vetustate collapsis, de integro excitatis, collocato- . 


que ibi Numero Oriéntali, nomen Urbi Justinianopolim dedit. Sub id 
tempus Herulorum Rex Grepes, Societatem cum Romanis initurus, exer- 


dtu proprio stipatus, Byzantium venit, supplexque ab Imperatore petit, 


υἱὲ Christianus 1pse fieret. Senctis itaque 'l'heophaniis ipse, cum proce 
ribus füis et Cognatis duodecim; sacro Baptisinatis lavacro illuminatus 
est, Imperatore ipso Justiniano eum ex immaculato fonte suscipiente. 'Tem 
vero Imperator abunde muneribus donatum eum in patriam suam cum 








428. IOANNIS MALALAE 


τοῦ καὶ συγγενεῖς αὐτοῦ δώδεκα. ᾿ καὶ πολλὰ χαρισάμενος αὖ- 
τῷ ἀπέλοσεν αὐτόν, καὶ ὥδευσεν ἐπὶ τὴν ἰδίαν χώραν μετὰ 
τῆς ἑαυτοῦ βοηϑείας, εἰπόντος αὐτῷ τοῦ βασιλέως Ῥωβαίων 
ὅτε Ὅταν βουληϑῶ, δηλῶ σοι. | | | 
Ἐν δὲ τῇ αὐτοῦ βασιλείᾳ ἐκωλύϑησαν αἱρέσεις διάφοροι, xal5 

O 155 ἀπεσπάσϑησαν oi ἐκκλησίαι nag αὐτῶν δίχα τῶν λεγομέψων 

᾿Εξαχιονιτῶν ““ρειανῶν. 

4 Γίνεται οὖν ὃ πᾶς χρόνος ἀπὸ τῆς ἀρχῆς “Αὐγούστου τοῦ xol 
Ὀχταβιανοῦ Ἰμπεράτορος ἕως τῆς συμπληρώσεως τῆς δευτέ- 
ρας ὑπατείας τοῦ βασιλέως ᾿Ιουστινιανοῦ ἱνδικτιῶνος ζ΄ ἔτη 10 
φνϑ', ὡς εἶναι τὰ πάντα ἔτη ἀπὸ τοῦ “δὰμ ἕως τῆς αὐτῆς 

,D ἰνδικτιῶνος ἔτη vol, καϑὼς εὗρον τὸν ἀριϑμὸν τῶν ἐνιαυ-- 
τῶν ἐν τοῖς συντάγμασι Κλήμεντος καὶ Θεοφίλου καὶ. Τιμοϑέου 
τῶν χρονογράφων ὁμοφωνησάντων. ἐν δὲ τοῖς χρόνοις Εὐσεβίου 

1 τοῦ Παμφίλου εὗρον τὸν ἀριϑμὸν τῶν ἐτῶν ἀπὸ 10àp ἕως τῆς 15 

O 156 ὑπατείας Ἰουστινιανοῦ βασιλέως τῆς ἑβδόμης ἱνδικτιῶνος ἔτη 
,SvÀB. ἀκριβέστερον δὲ μᾶλλον oi περὶ Θεόφιλον xoi Τιμό- 
ϑεον ψηφίσαντες τοὺς χρόνους ἐξέϑεντο.υ πάντων οὖν τὰ συγ- 
γράμματα φέρει ἕχτην χιλιάδα ἐνιαυτῶν περαιωθεῖσαν. ἔστι 
δὲ καὶ ἀπὸ χτίσεως Ῥώμης ἕως τῆς δεῳμτέρας ὑπατείας τοῦ ϑειο- 90 
κάτου Ἰουστινιανοῦ ἔτη acm μικρῷ πλέον ἢ ἔλασσον, ἀπὸ 
δὲ τῆς κτίσεως Κωνσταντινουπόλεως ἕως τῆς προγεγραμμένης 

E ὑπατείας Ἰουστινιανοῦ καὶ τῆς συμπληρώσεως τῆς ἑβδόμης iv- 


8. τοῦ addidit Ch. 14. zoovotc] ,,Forte scribendum zoosixoig.* 
Ch. — ibid. Εὐσεβίου V. ad vol. I. p. 22. A. Conf. Schurzfleisch. 
Not. BibL Vinar. p. 56. s. — 20. ἕως addidit Ch. 


exercitu suo remisit. Discessuro autem Imperator dixit: ,,sicubi te ve- 
lin, per literas certiorem te faciam. 

jusdem sub Imperio Haeresibus variis interdictum est, ademptis et- 
iam Haereticorum templis, Exocionitis Arianis solis exceptis. 

Caeterum ab Augusti Octaviani imperii initio, ad secundum usque 
Jestiniani Consulatum Indict. vit. absolutum, anni numerantur puLix. [{8- 
que ab Adamo, ad eandem Indictionem vir. jn universum intercesserunt 
anni MMMNMNMCOCCXCVI, juxta annorum Computum, quem in Clementis, 
Theophili, ac Timothei, Chronographorum inter se concordjum, scripti 
inv Eusebii enim Pamphili si ratiocinia sequamtr, ab Adamo ad se- 
cundum Justiniani Consulatum, Indict. viz, anni habentur muMMNMCCCCXX y1L. 
Sed longe accuratior is est, quem "l'heophilus, ac Timotheus instituerum, 
rationum calculus. Ut ut in eo omnes conveniunt, exitum suum habuisse 
sextum Mundi Millenarium. Ab urbe autem condita, ad secundus usque 
sacratissimi Justiniani Consulatum, anni plus minus intercesserunt MCCLXXX., 
A condita autem Constantinopoli, ad eundem Justiniani Consulatum et in- 





CHRONOGRAPHIA. L.XVIIL ^ 499 


διχτιῶνος ἔτη ρ΄. . τῶν ἀρχαίων δὲ βασιλέων τοὺς χρόνους 


οὐ δεῖ ψηφίζειν κατὰ τὸν προειρημένον ἀριϑμὸν τῆς βασιλείας 
αὐτῶν διὰ τὸ καὶ δύο ἔμα βασιλεῦσαι. ὡσαύτως δὲ καὶ τὰ 
τέκνα αὐτῶν ἐκ παιδόϑεν ἔστεφον οἱ πατέρες καὶ μετ᾽ αὐτῶν ἐβα-- 
δσίλευον. ὃ οὖν xgovoygágog ἀνάγκην ἔχει γράφειν τοὺς χρό-- 
vovc ὅσους ἐβασίλευσεν ἕχαστος βασιλεύς. δεῖ οὖν τοὺς ἀναγι- 


γώσκοντας χρονικὰ συγγράμματα τῇ ποσότητι προσέχειν τῶν δια-Υὶ 55 


δραμόντων χρόνων xal uóvov ἐπὶ τῆς τῶν προγεγραμμένων ná»- 
των βασιλείας. 


Ὧ0 — "Ev δὲ τοῖς χρόνοις τούτοις, ὥς προεῖπον, ἐβασίλευσεν ὃ ϑειό- 
τατος Ἰουστινιανός, τῶν δὲ Περσῶν βασιλεὺς Κωάδης ὁ 4a- 
ράσϑενος, ὃ υἱὸς Περόζου, ἐν δὲ Ῥώμῃ ᾿Αλλάριχος, ἔκγονος τοῦ 
Οὐαλεμεριακοῦ, τῆς δὲ ᾿“φρικῆς ῥὴξ Γιλδέριχ ὃ ἔχγογος ΓΙινζι- 
olyov, τῶν δὲ Ἰνδῶν «Αὐξουμιτῶν ἐβασίλευσεν ἄνδας ὃ γεγονὼς 

Β χριστιανός, τῶν δὲ ᾿Ιβήρων Σαμαναζός. | 


"Ev δὲ τῷ προγεγραμμένῳ ἔτει τῆς βασιλείας Ἰουστινιανοῦ 
κατεπέμφϑη στρατηλάτης “Ἀρμενίας ὀνόματι Ζτίττας. ἂν γὰρ 
τοῖς προλαβοῦσι χρόνοις οὐκ εἶχεν ἡ αὐτὴ “ρμενία στρατηλάτην, 
ἀλλὰ δοῦκας καὶ ἄρχοντας xol κόμητας. δέδωκε δὲ ὃ αὐτὸς 

Φο βασιλεὺς τῷ αὐτῷ στρατηλάτῃ ἀριϑμοὺς στρατιωτῶν ἐκ τῶν 
δύο πραισέντων καὶ ἀνατολῆς. καὶ στρατεύσας ἐντοπίους σχρι- 


12. ᾿Δλλάριχος) ᾿Δεαλάριχορ Ch. V. ad p.85. A. 14. "“νδας] V. p. 
57. B. 4048 est Cedreno p. 874. B. 16. Σαμαναξός  Ζαβαναρ- 
tog Cedrenus p. 371. B. | 


dictionis vri. exitum, enumerantur anni cxcix. Imperatorum porro ante- 
cedentium tempora non est ut conficias tibi ex antedictis, per quae sin- 
gl regnarunt intervallis, ex eo quod nonnulli sceptrum bini tenuerint, 

iosque, ab infantia prima diademate insignitos, in imperii societatem 
parentes asciverint. Et quidem Chronographum decet quot quisque im- 
perator annos regnaverit exponere. At interim Chronica hujusmodi le- 
gentes, solis decurrentium annorum intervallis, per singula antecedentium 
imperatorum regna attendere oportet. 

Quo autem tempore sacratissimus Justinianus imperium tenuit, Persa- 
rum Rex fuit Coades Darasthenus, Peroszi filius. 

Romanum vero reguum habuit Alarichus, Africanum, Gilderichus; il- 
le Valemeriaci, hic Gensirici nepos. Indis autem Auxumitis regnavit Án- 
das, qui Christianus factus est, Iberis vero Zamanazus. 

Supradicto autem anno imperii Justiniani Ztüittas, in Armenia Mili- 
tum Magister constitutus est; quippe quae antehac Ducibus, Praefectis 
et Comitibus paruit; Militum vero Magistrum non habuit, Quinetiam ci 
dedit Imperator Militum Numeros, quos duobus Praesentibus Militiis 
Orientalique subtraxit, 'Izittas autem, Megistratu suscepto, Scriniarios 


O 157 


B 











* — 480 IOANNIS MALALAE 


| 
γιαρίους ἐποίησεν ἑαυτῷ σχρινιαρίους στρατηλατιανοὺς ἀπὸ ϑείας 
σάκρας, αἰτησάμενος τὸν βασιλέα αὐτόχϑονας στρατεῦσαι, ὡς 
εἰδότας τὰ μέρη τῆς ᾿Δρμενίας. καὶ παρέσχεν αὐτῷ τοῦτο καὶ 
τὰ δίκαια τῶν ᾿Αρμενίων τῶν δουχῶν καὶ τῶν κομήτων καὶ 

O 158 τοὺς ὑπάτους αὐτῷν, πρῴην μὲν ὄντας καστρισιανοὺς στρατιώ- 5 
τας ἦσαν γὰρ καταλυϑεῖσαι αἷ πρῴην οὖσαι ἀρχαί. ἔλαβε δὲ 
καὶ ἀπὸ τοῦ στρατηλάτου ἀνατολῆς ἀριϑμοὺς τέσσαρας" καὶ γέν 

C γονεν ἔχτοτε μεγάλη παραφυλακὴ Ῥωμαίοις. ἦν δὲ καὶ ὃ ἀνὴρ 

πολεμικός" ὅστις καὶ τὴν ἀδελφὴν Θεοδώρας τῆς «Αὐγούστας 
ἠγάγετο πρὸς γάμον, ὀνόματι Κομιτώ, νυμφευϑεῖσαν ἐν τοῖς “4ν- 10 
τιόχου, πλησίον τοῦ ᾿ππικοῦ Κωνσταντινουπόλεως. 

Ἐν δὲ τῷ αὐτῷ χρόνῳ ἐξεφώνησεν ὃ αὐτὸς βασιλεὺς ϑεῖον 
τύπον περὶ ἐπισκόπων καὶ ὀρφανοτρόφων καὶ οἰχονόμων καὶ 
ξενοδόχων, εἶ μὴ ὅσα πρὸ τοῦ γενέσϑαι ἕκαστος τῶν προειρημέ- 
γων εἶχεν ἐν ὑποστάσει περιουσίας, εἷς ταῦτα καὶ μόνα ἵνα δια- 15 

O 159 τίϑηται, καὶ εὐθέως, ἢ μόνον προεχειρίσϑη, ἐδηλοῦτο ἡ αὐτοῦ 
περιουσία. | | 

D Ἐν δὲ τῷ αὐτῷ χρόνῳ ἀνενεώϑη τὰ μέρη Συκῶν καὶ τὸ 

ϑέατρον καὶ τὰ τείχη, μετονομάσας αὐτὴν Ἰομστινιανούπολιν. 

Ἔν αὐτῷ δὲ τῷ χρόνῳ προσεῤῥύη Ῥωμαίοις ῥήγισσα ἐκ τῶν 20 
Σαβείρων Οὕννων, γυνή τις ἀνδρεία καὶ πλήϑει καὶ φρονήσει, 
ὀνόματι Boo; χήρε, ἔχουσα δὲ μικροὺς υἱοὺς δύο καὶ ὑπ αὐ- 


10. Χομιτώ Ch., Χομητῶ Ox. 18. ὠνγενεώσθη Ox. Quod potest 


ἀνενέωσε scribi, 


indigenas sibi accepit: Imperatorem etiam exoratum habuit, uti Diviao 
suo ex Edicto, Bcrinisrii Militiae inservientes, ex indigenis (ut qui Ar- 
meniae regiones penitius callerent,) deinceps deligerentur. Et quidem 
Imperator ei non hoc solum, sed Armeniorum quoque Ducum, Comitum- 
que jura, sicuti et Consulum, qui prius Castrenses fuerant Milites, dicen- 

rum concessit: qui olim enim ibi obtinuerunt, Principatus in posterum 
exoluerunt. Sed et a Militum et Orientis Magistro Numeros U&- 
twor accepit: cessitque deinceps magnum Romanis in praesidium. Erat 
hic vir in bello strenuus; in uxorem autem duxit Theodorae Augustae 
sororem, nomine Comitonam, quam in aedibus Antiochi, prope Circum 
Constantinopolitanum sitis, sibi desponsatam habuit. 

Sub idem tempus Imperator sacro suo Edicto de Episcopis, Orpha- 
notrophis Oeconomis et Xenodochiariis cavit, ne nisi de iis quae ante 
munus susceptum babuerint bonis, testamentum emitterent; a munere ve- 
FO suscepto statim ut bonorum suorum tabulae producerentur. 

em tempore Imperator Sycarum ruinas excitavit; e£ instauratis 
ibi Theatro moenibusque, Justinianopolim vocavit. 

Circa id etiam tempus Romanis adjunxit sese vidua quaedam mulier ; 
Hunnorum Sabirorum regina, nomine Boa, viribus prudentiaque praepol- 





CHRONOGRAPHIA. L. XVII 481 


τὴν χιλιάδας ἑχατόν᾽ ἥτις ἐδυνάστευσε τῶν Οὐννικῶν μερῶν 
μετὰ τὴν τοῦ ἰδίου ἀνδρὺς Βλὰχ ἀποβίωσιν. καὶ προτραπεῖσα 
ὑπὸ τοῦ βασιλέως Ἰουστινιανοῦ ξενίοις πολλοῖς βασιλικῆς φορε- 
σίας καὶ σχευῶν διαφόρων ἐν ἀργύρῳ καὶ χρημάτων oix ὀλέ- 
᾿ £5ya» , συνελάβεξο δορυαλώτους καὶ ἄλλους ῥῆγας δύο Οὕννους, 
οὕστινας ἦν προτρεψάμενος Κωάδης ὃ τῶν Περσῶν βασιλεὺς R 
εἷς τὸ συμμαχῆσαι αὐτῷ κατὰ Ῥωμαίων. καὶ παραλαβοῦσα 
αὐτοὺς͵ ἡ αὐτὴ Bwa ῥήγισσα παριόντας ἐπὶ τὰ Περσικὰ πρὸς 
Κωάδην, βασιλέα Περσῶν, μετὰ πλήϑους βοηϑείας χιλιάδων 
Ξε» κ΄. ὧντινων τὰ πλήϑη κατεσφάγη ἐν τῇ συμβολῇ" τὸν δὲ ἕνα 
ῥῆγα αὐτῶν ὀνόματι Τύραγξ συλλαβομένη δέσμιον ἔπεμψεν 
ἐν Κωνσταντινουπόλει τῷ βασιλεῖ Τουστινιανῷ, καὶ ἐφούλκισεν Ο 160. 
αὐτὸν πέραν ἐν τῷ ἁγίῳ Κόνωνι. ὁ γὰρ Γλὼμ ὃ ἄλλος ῥὴξ V 56 
τῶν αὐτῶν Οὕννων ἐσφάγη ἐν τῇ συμβολῇ ὑπὸ τῶν πολεμίων 
19x τῆς ῥηγίσσης. ' ᾿ 
Ἔν αὐτῷ δὲ τῷ χρόνῳ καὶ ὃ πλησίον Βοσπόρου ῥὴξ τῶν 
Οὕννων ὀνόματι Γρὼδ προσεῤῥύη τῷ αὐτῷ βασιλεῖ" καὶ ἦλ- 
-Ju ἐν Κωνσταντινουπόλεε καὶ ἐφωτίσϑη" ὅντινα ὃ αὐτὸς βα-- 
“«σιλεὺς ἐδέξατο εἰς φώτισμα, καὶ πολλὰ χαρισάμενος αὐτῷ ἀπέ- 
«ὥλυσεν αὐτὸν εἷς τὴν ἰδίαν χώραν εἷς τὸ φυλάττειν τὰ Ῥωμαϊκὰ 
-al τὴν Βόσπορον, ἥντινα πόλιν Ἡραχλῆς ὅ ἀπὸ Ἱσπανιῶν 
-üixrnoe καὶ ἐποίησε συντελεῖν Ρωμαίοις ἀντὶ χρημάτων βόας O 161 
-Ξξεακατ᾽ ἔτος, δεδωχὼς αὐτῇ τῇ πόλει ὄνομα Bod» φόρος, ὅπερ καὶ 
1. χιλιάδαρ Ch., χιλιάδες Ox. — 91. τὴν Ch., τὸν Ox. V. p. δ6. Ὁ. 
23. ὅπερ] Malim ὕνπερ. | “ 


—MNNR, en. — Mater erat haec filiorum duorum arvulorum3 quae exercitum 
"mBE-ccr)59 militum sub se habens, regionibus Hunnicis, post Blach conjugis 
—"—HHmn] obitum imperabat. Haec, quam Justinianus Imperator amplissimis Or- 
Cm aetüs Regii muneribus, vasisque ex argento diversis, nec non pecuniarum 
τ κὰν maxima, sibi conciliaverat, alios duos Hunnorum Reges, quos Persarum 
GE. Coades in belli societatem adversus Romanos asciverat, captivos ha- 
Cisuic, nempe eos in Persidem proficiscentes, ad Coadem Persarum regem, 
Ezum xx. armatorum Millibus, ipsa adorta est; praelioque commisso, copias 
"eorum totas delevit; unumque etiam ex Regibus, cui Tyranx nomen, in 
"'"'."—rincula conjectum, Constantinopolim Justiniano Imperatori transmisit: qui 
"Extiam eum, in ripa ulteriore, juxta S. Cononem, in furcam egit. Alter 
"w»nim Hunnorum rex, nomjue Glom, in praelio ab Reginae copiis occi- 
τος est. 
Kodem tempore societatem etiam cum Romanis iniit Hunnorum Rex 
, qui prope Bosporum regnavit, nomine Grod. Hic Constantino- 
pelim veniens illaminatas est Im e ipso eum susciplente: ἃ quo mu- 
heribus etiam abunde donatus, patriam suam remissus est; ut Res ibi 
Romanas Bosporumque custodiret. Urbem hanc Hercules ille Hispanus 
olim condidit; imposito ei, pecuniae leco, Boum tributo, Romanis quot- 











432 IOANNIS MALALAE 


συντελεῖν αὐτὴν ἐκέχευσεν. ἂν αὐτῇ δὲ τῇ πόλει ἐχάϑισεν ἂρε-- 

B ϑμὸν στρατιωτῶν Ῥωμαίων, ἤτοι Ἰταλῶν, λεγομένων Ἰσλανῶν, 

ο΄ δοὺς αὐτοῖς καὶ τριβοῦνον σὺν αὐτοῖς φυλάττοντα. ἦν δὲ dv 
| τῇ πόλει συναλλαγαὶ Ῥωμαίων τε καὶ Οὔννων. . 

'O δὲ αὐτὸς ὁὴξ ὃ γενόμενος χριστιανὸς ἀπελϑὼν ἐπὶ 5 
τὴν ἰδίαν χώραν πλησίον Βοσπόρου εὗρε τὸν ἴδιον ἀδελφόν" 
καὶ ἐάσας αὐτὸν μετὰ βοηϑείας Οὐννεκῆς ἀνεχώρησεν. ἔσεβον 
δὲ οἱ αὐτοὶ Οὖννοι ἀγάλματα" καὶ λαβόντες αὐτὰ ἐχώγευσαν" 

O 162 ἦσαν γὰρ ἀργυρᾶ xai ἠλέχτρινα" καὶ κατήλλαξαν αὐτὰ ἐν Ἠοσπό- 
op, λαβόντες ἀντ αὐτῶν μιλιαρίσια. καὶ μανέντες οἱ ἱερεῖς τῶν 10 
αὐτῶν Οὕννων καὶ ἔσφαξαν τὸν ῥῆγα καὶ ἐποίησαν ἀντὶ αὐτοῦ 

C τὸν αὐτοῦ ἀδελφὸν ἸΜοῦγελ. καὶ πτοηϑέντες Ῥωμαίους ἦλ- 
9oy ἐν Βοσπόρῳ καὶ ἐφόνευσαν τοὺς φυλάττοντας τὴν πόλιν. 

Καὶ ἀκούσας ταῦτα ὃ αὐτὸς βασιλεὺς ἐποίησε κόμητα στε- 
γῶν τῆς Ποντικῆς ϑαλάσσης, ὃν ἐχέλευσε χαϑῆσϑαι ἐν τῷ λε- 15 
γομένῳ Ἱερῷ εἷς αὐτὸ τὸ στομέον τῆς Πόντον, Ἰωάννην τὸν 
ἀπὸ ὑπάτων, ἀποστείλας αὐτὸν μετὰ βοηϑείας Γοτϑικῆς. καὶ 
ἐπεστράτευσε κατὰ τῶν αὐτῶν Οὕννων ὃ αὐτὸς βασιλεὺς πέμψας 

O 163 διὰ τῆς αὐτῆς Ποντικῆς ϑαλάσσης πλοῖα γέμοντα στρατιωτῶν 
καὶ ἔξαρχον, ὁμοίως δὲ καὶ διὰ γῆς πέμψας πολλὴν βοήϑειαν"Ε.- 
καὶ στρατηγὸν Βαδουάριον. καὶ ἀκούσαντες οἱ βάρβαροι, ἔφυ- 


4, συναλλαγαὶ] συναλλαγὴ Ch., συναλλάγματα 'Theophanes p. 150. 
A. 417. Τοτεικῆς Ox. , ut aliquoties scriptum apud Cedrenum. 


annis pendendo: unde et nomen urbi, a Tributo Boario, Bosphorum de- 
dit ln hac autem urbe Militum Romanorum, nempe Italorum, di 
ni vocantur, Numerum collocavit; cui 'Tribunum quoque praefecit, qui 
cum illis una [urbem] custodiret. taque in eadem urbe Romanis cum 
Hunnis commercia intercesserunt. 


Praedictus autem Hunnorum Rex, Christianus factus, in patriam suam 
Bosphoro vicinam remeavit: ubi cum in fratrem suum incidisset copiis 
Hunnicis ei commissis, inde discessit ipse. Erant autem Hunni Idolorum 
Cultores; haec itaque sibi sumentes, (ex argento cum fuerint et electro) 
refundunt: massasque eorum Bospori pro Miliarisiis permutarunt. Sacer- 
dotes interim ob hoc in furorem conversi, Regem suum e medio tollunt: 
et in ejus locum, Mugel, fratrem ejus sufficiunt. Sed et ἃ Romanis sibi 
metuentes, Bosphorum veniunt; Urbisque ibi Custodes interficiunt, 


Imperator vero de his certior factus Comitem Angustiarum Pontid 
Maris Johannem Exconsulem creavit; quem Gothica manu instructum, ad 
Hierum quod vocant, in ipsis Ponti faucibus consedere jussit. Quinetiam 
lmperator, adversus Hunnos hosce arma moturus, per mere Ponticum n&- 
ves Militibus instructas, Classisque Praefectum emittit terrestrem qum 
exercitum ingentem, Beduarii sub ductu expedit. . Caeterum Barber 





CHRONQGRAPHIA. L. XVIII. 468 


qo», xal γέγονεν ἂν εἰρήνῃ ἢ Βόσπορος, . ὑπὸ Ῥωμαίων olxov- 
μένη. | 
Ἔν αὐτῷ. δὲ τῷ χρόνῳ συνέβη Ἰνδοὺς πολεμῆσαι πρὸς tav- 8 
τοὺς oi ὀνομαζόμενοι “ὐξουμῖται καὶ oí Ὁμηρἴται" 7 δὲ αἰτία 
5 τοῦ πολέμου αὕτη. 
Ὁ τῶν «ὐξουμιτῶν βασιλεὺς ἐνδότερός ἔστι τῶν ᾿Δμεριτῶν, 
ὃ δὲ τῶν Ὁμηριτῶν πλησίον ἐστὶ τῆς ,Αϊγύπτου. οἱ δὲ πραγμα- 
τευταὶ Ῥωμαίων διὰ τῶν Ὁμηριτῶν εἰσέρχονται εἷς τὴν «ὐξού- 
μὴν καὶ ἐπὶ τὰ ἐνδότερα βασίλεια τῶν Ἰνδῶν. εἰσὶ γὰρ Ἰνδῶν 
10 καὶ “ἰϑιόπων βασίλεια ἑπτά, τρία μὲν Ἰνδῶν, τέσσαρα δὲ .411- 
ϑιόπων, τὰ πλησίον ὄντα τοῦ ᾿Ωχεανοῦ ἐπὶ τὰ ἀνατολικὰ μέρη. 
τῶν οὖν πραγματευτῶν εἰσελϑόντων elg τὴν χώραν τῶν Ἰάμερι- 
τῶν ἐπὶ τὸ ποιήσασϑαε πραγματείαν, ἐγνωχὼς Δίμνος ὃ βα- 
σιλεὺς τῶν ᾿μεριτῶν, ἐφόνευσεν αὐτοὺς καὶ πάντα τὰ αὐτῶν E 
15 ἀφείλετο, λέγων ὅτι οἱ Ῥωμαῖοι οὗ χριστιανοὶ κακῶς ποιοῦσι 





τοῖς Ἰουδαίοις ἐν τοῖς μέρεσιν αὐτῶν καὶ πολλοὺς κατ᾽ ἔτος φο-- Ο 164. 


νεύουσε" καὶ ἐκ τούτου ἐκωλύϑη 7 πραγματεία. ὃ δὲ τῶν “41ὐ- 
ξουμιτῶν βασιλεὺς ἐδήλωσε τῷ βασιλεῖ τῶν ᾿“μεριεῶν ὅτι Ka- 
κῶς ἐποίησας φονεύσας “Ῥωμαίους χριστιανοὺς πραγματευτὰς 
2990 xal ἔβλαψας τὰ ἐμὰ βασίλεια. καὶ ἐκ τούτου εἷς ἔχϑραν ἐτρά- 


πησαν μεγάλην καὶ συνέβαλον πρὸς ἀλλήλους πόλεμον. ἐν τῷ V 57 


δὲ μέλλειν τὸν βασιλέα τῶν «“Αὐξουμιτῶν πολεμεῖν συνετάξατο, 


4. V. ad vol. I. p. 54. A. 6. s. Autoisv] Conf. p. 67. Non- 
nosum Photii cod. 3. 10. βασίλεια Ch. , βασιλείαε Ox. 


tnditis fugam capessunt; Bosporumque Romani tranquille deinceps inco- 
erunt. 

Contigit autem eodem tempore bellum Auxumitis cum Homeritis In- 

ds mutuum intercedere, ex causa scilicet ista. . 
Homeritarum Rex cum propius ab Aegypto absit quam qui interiora 
9ccupat rex Auxumitarum, Negotiatores Romani Auxumam interioraque 
orum regna petentes, iter suum per Homeritas faciunt. Indorum enim 
€t Aethiopum septem sent regna, quorum tria Indorum sunt, quatuor ve- 
fo, quae Oceano contermina in Orientem vergunt, Aethiopicae sunt di- 
tionis.  Negotiatores itaque Romanos ob mercaturam exercendam Partes 
omeritarum pertranseuntes Dimnus, Homeritarum rex, aggressus, bonis 
δος omnibus, vitaque spoliavit: Quippe, dicebat, Judae] ἃ Romanis Chri- 
Stianis, proprios etiam intra fines, male habiti sunt, plurimis eorum quot- 
&zamys occisoni datis: Exinde igitur Negotiatoribus interdictum est. Rex 
Yexo Auxumitarum Homeritensem regem ,,per litteras interpellans, Male, 
imm«xuit, egisti, quod Romanorum Christianorum Negotiatores occideris: 
qm«od et meo pariter regno detrimentum cessurum est. Exinde vero 
9«ARum inter eos ortum est: quod in bellum tandem smutuum prorupit. 
Cemeterum rex Auxumitarom in bellum profecturus vovebat, si Dimnum 
ELe»aneritensem regem bello superaverit, Christismum se futurum. , Pro 

-Moannes | Malalas. 28 





O 165 τισϑῆναι xal πᾶσαν τὴν Ἰνδικὴν χώραν ὑπὸ 'Ῥωμαίους γενέσϑαι. 10 


484 IOANNIS MALALAE 


λέγων ὅτι "Ἐὰν νικήσω φ[έμνον τὸν βασιλέα τῶν Myutgrrüv , x9o.——— 
στιανὸς γίνομαι" ὑπὲρ γὰρ τῶν χριστιανῶν πολεμῶ αὐτῷ. καὶ “35 
ψιχήσας ὃ βασιλεὺς τῶν “ὐξουμιτῶν καὶ παραλαβὼν αὐτὸν αἷ- - 
χμάλωτον, ἀνεῖλεν αὐτὸν καὶ πᾶσαν τὴν βοήϑειαν αὐτοῦ, καὶ 
τὴν χώραν καὶ τὰ βασίλεια αὐτοῦ ἔλαβε. 5 
Καὶ μετὰ τὴν νίκην ἔπεμψε συγκλητικοὺς αὐτοῦ δύο καὶ. 
pe? αὐτῶν διακοσίους ἐν ᾿4λεξανδαιίᾳ, δεόμενος τοῦ βασιλέως: 
Ἰουστινιανοῦ ὥστε λαβεῖν αὐτὸν ἐπίσκοπον καὶ κληρικοὺς καὶ. 
κατηχηϑῆναι καὶ διδαχϑῆναι τὰ χριστιανῶν μυστήρια καὶ φω-- 


B καὶ ἐμηνύϑη τῷ βασιλεῖ Ἰουστινιανῷ πάντα διὰ “ικινίου, αὖ-- 
γουσταλίου ᾿Αλεξανδρείας" καὶ ἐθέσπισεν ὃ αὐτὸς βασιλεὺς Ov— 
τινὰ βούλονται ἐπίσκοπον λαβεῖν αὐτούς. καὶ ἐπελέξαντο οὗ αὖ-- 
τοὶ πρεσβευταὶ Ἰνδοὶ τὸν παραμονάριον τοῦ ἁγίου ᾿Ιωάννου τοῦ 
ἐν ᾿Αλεξανδρείᾳ, ἄνδρα εὐλαβῆ, παρϑένον, ὀνόματι ᾿Ιωάννην, 15 
ὄντα ἐνιαυτῶν dg ἑξήκοντα δύο. καὶ λαβόντες τὸν ἐπίσχοπον 
καὶ τοὺς χληρικούς, οὗς αὐτὸς ἐπελέξατο, ἀπήγαγον εἰς τὴν 
ἸΙνδιχὴν χώραν πρὸς νδαν τὸν βασιλέα αὐτῶν. 

Ἔν αὐτῷ δὲ τῷ χρόνῳ συνέβη ἔχϑραν γενέσθαι τοῦ dovxüc- 
Παλαιστίνης Διομήδου, σιλεντιαρίου μετὰ τοῦ φυλάρχου 24o£- 

C 9a. ὃ δὲ “ἀρέϑας φοβηϑεὶς εἰσῆλϑεν dg τὸ ἐνδότερον λέμιτον" 
ἐπὶ τὰ "Ivduxd. καὶ μαϑὼν τοῦτο 0 ᾿Αλαμούνδαρος 0 Zaga——— 
κηνὸς τῶν Περσῶν, ἐπιῤῥίψας αὐτῷ τῷ φυλάρχῳ Ῥωμαίων, na——— 


90. Διομήδου] Sic ΖΔιομήδῃ vol. I. p. 46. C, Παλαμήδῃ ibid. p-——7 * 


45. D, omnia, ut arbitror, mendose. 23. φυλάρχφ Ch., φιλάρχῳφ Ox———7  ' 


Christianis enim, inquit, adversus eum arma sumo. Auxumitarum veroum99 


deleto exercitu ejus toto regionibus etiam regnisque ejus occupatis. — 

Post partam vero victoriam duos, ex proceribus suis ducentis alise 39 
stipatos, Alexandriam misit; per quos Justinianum Imperatorem 
habuit, uti Episcopus sibi Cleridique darentur, ἃ quibus Christianae Re——4—7- 
ligionis rudimentis et Mysteriis imbutus, sacro Baptismatis lavacro intin— 49^. 

eretur: insuper etiam petens, uti tota Indorum regio sub Romano esset nat 
perio. Imperator autem a Licinnio, Augustali Alexandriae, per lite——4£77- 
T de his certior factus b reris 500 Jussit, dert] quemcunque? 
vellent sibi acciperent. De t itaque orum ti Joannem, 
Joannis in Alexandria Paramonarium, virum pium, et caelibem, -- 
circiter Lxr. natum, Hunc igitur, una cum Clericis Episcopum Legs 
sumentes secum , in Indiam ad Regem suum Andam abduxerunt. 

Contigit autem per id tempus Diomedi silentiario , "Palaestinae. Dod, a 39, 
cum Aretha Phylarcho inimicitias intercedere. Arethas autem aibi me-— . 
tmens, in interiores Indiae fines se it, quod ubi Alamundaro Sara- — 
eeno, Persarum Duci, nunciatum fuit, P ylarchums jpse Romamerum ader- - 





9, 


rek victoria tandem potitus, Homeritarum regem bello captum oociditage- ^: 








CHRONOGRAPHIA. L. XVIII. 485 


ραλαβὼν ἐφόνευσεν ab$róv: ἦν γὰρ μαρὰ χιλιάδων τριάχοντα, 
καὶ μαϑὼν ταῦτα 0 βασιλεὲς Ἰουστινιανὸς γράφει τοῖς δουξὶ 


Φοινίκης καὶ “Ἱραβίας καὶ Μεσοποταμίας καὶ τοῖς τῶν ἐπαρ- O 166 


χιῶν φυλάρχοις ἀπελϑεῖν xav αὐτοῦ xal καταδιῶξαι αὐτὸν χαὶ 
τὸ πλῆϑος αὐτοῦ. καὶ εὐθέως ἀπελϑόντες ᾿ἀρέϑας ὃ φύλαρχος 
καὶ Γνούφας καὶ Νααμὰν καὶ Διονύσιος ὃ δοὺξ Φοινίκης καὶ 
Ἰωάννης ὃ τῆς Εὐφρατησίὰς καὶ Σεβαστιανὸς ὃ χιλίαρχος μετὰ 
τῆς στρατιωτικῆς βοηϑείας " καὶ μαϑὼν ᾿“λαμούνδαρος ὃ Xa- 


ρακηνὸς ἔφυγεν εἷς τὰ Ἰνδικὰ μέρη μεϑ' ἧς εἶχε βοηϑείας Σα- D 


ραχηνικῆς. καὶ εἰσελϑόντες oí. δοῦχες Ῥωμαίων καὶ oi φύλαῤ- 
χοε μετὰ βοηϑείας συνεπομένης, xal μηδαμοῦ αὐτὸν καταλα- 
θόντες, ὥρμησαν ἐπὶ τὰ Περσικὰ μέρη, καὶ παρέλαβον τὰς 
γκηνὰς αὐτοῦ, καὶ αἰχμαλώτους δὲ ἔλαβον πλῆϑος ἀνδρῶν καὶ 
"vvuixüj» καὶ παιδίων xal ὅσας εὗρον καμήλους δρομωναρίας 
ral ἄλλα διάφορα κτήνη. ἔκαυσαν δὲ καὶ χάστρα. Περσικὰ τέσ-- 
αρὰ παραλαβόντες καὶ τοὺς ἐν αὐτοῖς ὄντας Σαρακηνούς τε 


ral Πέρσας, καὶ ὑπέστρεψαν εἷς τὰ Ῥωμαϊκὰ μετὰ νίχης. 


Ὁ δὲ αὐτὸς βασιλεὺς ἀνεπλήρωσε καὶ τὸ δημόσιον τὸ ἐν Κων- Ο 167 
"αντιγουπύόλει, ὃ ἤρξατο κτίζειν “Μναστάσιος ὃ βασιλεύς, τὸ Ε 


πέκλην 4αγισϑέου. ἔκτισε δὲ καὶ τὸ μεσίαυλον τῆς βασιλικῆς 


δ. ᾿Αρέθας] Idem fortasse qui redit p. 70. ἃ. 6. καὶ Ἰ.] ὁ T. Ox. 
7. Σεβαστειανὸς Οχ, 14. δρομοναρίαρ Ox. 90. Δαγισθέου] 4a- 
γισθαίου recte Chron. p. 838. C. ibid. μεσίαυλον Ch., Chron., 
Δεσίαυτον Ox. Eadem χιγσεέρνας. 


s est, captumque trucidavit: numerabat enim in exercitu suo xxx Mil- 
| Militum: Imperator vero Justinianus ubi haec audisset, Phoeniciae, 
"abíae et Mesopotamiae Ducibus, Provinciarum etiam Phylarchis, per 
ermas imperavit, uti egressi omnes Alamundarum exercitumque ejus in- 
guerentur. Sine mora igitur Arethas Phylarcha, Gnuphas, cum Naa- 
ine, Dionysius etiam Phoeniciae Dux, εἰ Joannes Dux Euphratesia 
m  Gebastiano Chiliarcho, copiis suis junctis omnibus exierunt. Qu 

ὦ andivisset Alamundarus Saracenus, in regiones Indicas, una cum co- 
is quas habuit Saracenicis, se recepit: Quem Duces et Phylarchae Ro- 
»ni cum copiis suis insecuti cum prehendere non poterant, iter inde 
um in Persidem ducunt: ubi Alamundari tentoriis direptis, ingentem et- 
m virorum, mulierum , puerorumque turbam captivam inde abduxerunt: 
melos etiam dromades jamentaque alia diversa, quotquot inveniri pote- 
nt, pro praeda habuerunt. Quinetiam Castellis Persarum quataor in- 
ndio datis, captisque qui in eis erant Persis et Saracenis, victores do- 
um revertuntur. 


Porro Imperator Dagisthei quod vocant Balneum Publicum, Constan- 
nopoli elim &b Anastasio inchoatum, exaedificavit Extruxit etiam Me- 


e 








488 IOANNIS MALALAE 


κινστέρνας, βουλόμενος εἰσαγαγεῖν ἐν αὐτῇ τὸ ὕδωρ τὸ 40g. —— 
ψιον. ἀἄνενέωσε δὲ καὶ τὸν ἀγωγὸν τῆς πόλεως. 


Ἔν αὐτῷ δὲ τῷ χρόνῳ διεβλήϑησάν τινες τῶν ἐπισκόπων“““- 

ἀπὸ διαφόρων ἐπαρχιῶν, Gg κακῶς βιοῦντες περὶ τὰ σωματι------ 

V δ8 xà καὶ ἀρσενοκοιτοῦντες. ἂν οἷς ἦν Ἠσαΐας ὃ τῆς Ῥόδου ὁ 5 
ἀπὸ νυχτεπάρχων Κωνσταντινουπόλεως, ὁμοίως δὲ καὶ ὃ ünóe 
Διὸς πόλεως τῆς Θράκης, ὀνόματι Ἡλέξανδρος. οἵτινες κατὰ: 
ϑείαν πρόσταξιν ἠνέχϑησαν ἐν Κωνσταντινουπόλει, καὶ ἔξετα--- 
οϑέντες καϑῃρέϑησαν ὑπὸ Βίκτωρος ἐπάρχου πόλεως, ὅστις" 
ἐτιμωρήσατο αὐτούς, καὶ τὸν μὲν Ἠσαΐαν πικρῶς βασανίσας 10 
ἐξώρισε, τὸν δὲ ᾿Αλέξανδρον καυλοτομήσας ἐπόμπευσεν εἰς 

O 168 χραβαταρίαν: καὶ εὐθέως προσέταξεν. ὃ αὐτὸς βασιλεὺς τοὺς 
ἐν παιδεραστίαις, εὑρισχομένους καυλοτομεῖσϑαι. καὶ συνεσχέ- 
ϑησαν ἐν αὐτῷ τῷ καιρῷ πολλοὶ ἀνδροχοῖται, καὶ χαυλοτομη-- 
ϑέντες ἀπέϑανον. καὶ ἐγένετο ἔκτοτε φόβος κατὰ τῶν νοσούντων 45 
τὴν τῶν ἀῤῥένων ἐπιϑυμίαν. 


B Ἐν αὐτῷ δὲ τῷ χρόνῳ ἔπαϑεν ὑπὸ ϑεομηνίας ἐν τῇ Ἰυσίᾳ. 
ἸΠομπηιούπολις" τῆς γὰρ κινήσεως γενομένης ἐξαίφνης ἐσχί-- 
σϑη ἡ γῆ καὶ ἐχαώϑη τὸ ἥμισυ τῆς πόλεως μετὰ τῶν οἰκούντων, 
καὶ ἦσαν ὑπὸ τὴν γῆν, καὶ τὸ ἦχος αὐτῶν ἐφέρετο τοῖς περισω----- 
ϑεῖσι. καὶ πολλὰ ἐφιλοτιμήσατο ὃ αὐτὸς βασιλεὺς εἰς τὴν ixyoiom—7" 





δ. Ῥόδου καὶ ὃ Ox. δ. ὁ ἀπὸ] Immo ὅ. 17. Tlopyueszo— ς 
Aug Gx. 91. ἐχκχόϊσιν͵] ἐχχόησιν Ox. hic et 61. Β. V. τοὶ. I. p.95. B.—— 
Monitum de vido etiam ab editoribus Stephani c. 10558. D. 





sanlum Cisternae Basilicae, Adriani aquas in eam immittere volens. Ur—— 
bis etiam Aquaeductum renovavit. 


lisdem temporibus diversarum provinciarum Episcopi libidinis nefan-—— 47" 
dae cumque s impurisimi concubitus rel peragebantur: in 
os Isaias Rhodi, Constantinopolitanus olim Nycteparchus, et Alexander —89* 
ospolis in Thracia Episcopi fuerunt. Hi itaque divino Imperatoris exa E 
Edicto a eradu sub dat ἔν ucti, post, eramen om, ^d a Victore Urbis a9 
raefecto u suo detu t, poenas erunt. Et Isaias quidem, gra- 
ves cruciatus perpessus, in exilium missus est. Alexander vero, veretro «m9 
amputato, lecticae üunpositus, populo in spectaculum datus est. Quin et zm 
Legem quoque dein Imperator tulit, Libidinis Masculae reos quoscunquo *9" 
iriibus mutilari. Multique eodem tempore Mesculi concubitus rei - 
prensi sunt, qui virilibus execti perierunt. Metus hinc malo hoc labo- 
rantibus incussus est. 


Circa haec tempora divinam iram p est Pompeiopolis, urbs 
Mysise. Ex tremoribus enim terra subito chiscente, dimidia civitas una 


cum incolis abeorpte est: obrutorum interim clamoribus ad 





^. 


CHRONOGRAPHIA. L XVIL  — 487 


τοῦ περισωθῆναι τοὺς ὄντας ὑπὸ τὴν γῆν, ὡσαύτως δὲ καὶ τοῖς 
ζήσασι καὶ τῇ πόλει εἰς ἀνανέωσιν. 
'O δὲ αὐτὸς βασιλεὶς ἀνενέωσε τοὺς νόμους τοὺς ix τῶν 
προλαβόντων βασιλέων ϑεσπισϑέντας, καὶ ποιήσας νεαροὺς νό- 
“μους ἔπεμψε κατὰ πόλιν, ὥστε τὸν ἄρχοντα ἐν ᾧ τὴν ἀρχὴν 
ἔχει μὴ κτίζειν οἶχον ἢ ἀγοράζειν κτῆμα, εἰ μή τις συγγενὴς αὖ- 
τοῦ ὑπάρχει, διὰ τὸ μὴ βιάζεσθαι τοὺς συγκεκτημένους ἢ ἀναγ- ^ 169 
κάζεσθαί τινα διὰ τὴν ἀρχικὴν προστασίαν εἷς αὐτὸν διατί- 
ϑέεσϑαι. | 


i10 Ὁμοίως δὲ καὶ περὶ τῶν φυσικῶν παίδων, ὥστε κληρονο. 
μεῖν χατὰ τὸν ZÍvacracíov τοῦ βασιλέως νόμον. 

Καὶ περὶ τοῦ χληρονομοῦντος, ὥστε ἐξεῖναι αὐτῷ παραιτεῖ- 
σϑαι τὴν χληρονομίαν ὅτε δ᾽ ἂν βούληται, καὶ μὴ ἀποκλείεσϑαι 
xeóve. ! | 

15 Περὶ δὲ τῶν μαρτύρων, ὥστε ἀναγκάζεσθαι τοὺς ἰδιώτας 
καὶ ἄχοντας μαρτυρεῖν. 

Ὃ δὲ αὐτὸς βασιλεὺς ἐδωρήσατο τὸ Γοτϑικὸν ξυλέλαιον, 
κουφίσας τοὺς ὑποτελεῖς ἐκ τοῦ βάρους. D 

"Eni δὲ τῆς αὐτοῦ βασιλείας δύο στρατηγοὶ Οὗὕννων ἐπιβ- 

20 ῥέψαντες μετὰ πλήϑους εἷς τὴν Σκυϑίαν καὶ τὴν ἸΠυσίαν, ὅν- 
Tog ἐκεῖ στρατηλάτου Ῥωμαίων Βαδοναρίου καὶ ᾿Ἰουστίνου, 
καὶ ἐξελϑόντων αὐτῶν κατὰ τῶν Οὕννων, καὶ συμβολῆς γενομέ- 
γης, ἐσφάγη Ἰουστῖνος ἐν τῷ πολέμῳ" καὶ ἐγένετο ἀντ' αὐτοῦ Ο 170 


18. ἀποκλεῖσθαι Ox. 


mures pervenientibus, Imperator autem effodiendis, qui sub terra erant, 
wrbique instaurandae, ejusque incolis plurima largitus est. 
dem Justinianus, renovatis antecedentium Imperatorum Legibus, No- 
wellas etiam Constitutiones ipse edidit: quas in urbes emisit: quibus et- 
ἄραι cavit; .. Ne Praefectorum aliquis, intra Praefecturam suam, vel do- 
mnum extrueret, vel agrum nisi a cognatis suis, sibi acquireret: scilicet 
me quo modo violarentur agrerum possessores; vel cogeretur aliquis in- 
witus, Praefectum, ob Praefectoriam ejus autoritatem haeredem scribere. 
Similiter etiam jus Haereditarium liberis Naturalibus concessit ; jux- 
*a Legem ab Anastasio Imperatore latam.'* 
»Statuit etiam, Haeredi licere sortem suam quandocunque vellet de- 
wposcere; nec tempore ullo excludi debere.** 
lu »AÀd Testimonium autem ferendum Privatos, etam invitos, cogi vo- 
vit. * 
Idem etiam Imperator, donavit Xylelaeum Gothicum ; tributariis suis 
toc ode qun duo H Duces, exercitu, : 
em imperante, duo Hunnorum cum magno , 9Cy- 
thiam Mysiamque invaserunt: quibus occursum iverunt Baduarius, Mili- 
tum Magister et Justinus: praelioque commisso, Justinus occisus est. Ita- 


he 


488 IOANNIS MALALAE' : 


KovasavríoAoc ὃ Φλωρεντίου στρατηλάτης τῆς υσίας. καὶ. 
ἦλθον οἱ Οὖννοι πραιδεύοντες ἕως τῆς Θράχης" καὶ ἐξελϑὶν. 
κατ αὐτῶν ὁ στρατηλάτης Κωνσταντίολος καὶ Γοδιλῶς καὶ ὃ 
τοῦ Ἰλλυρικοῦ στρατηλάτης “σκοὺμ ὃ Ovvvog, ὃν ἐδέξατο ὃ 
βασιλεὺς ἸἸουστινιανὸς ἐν ἁγίῳ βαπτίσματι, καὶ μεσολαβηϑέν- «5 
E των τῶν Οὔννων ἐν τῷ πολέμῳ, καὶ πολλῶν ἐξ αὐτῶν πιπτόντων, 
ἀπέφυγεν 7j πραῖδα πᾶσα, καὶ ἐγένοντο Ῥωμαῖοι ἐπικρατέστεροι, 
φονεύσαντες καὶ τοὺς δύο ῥῆγας. καὶ ὡς ὑποστρέφουσιν, ὕπην-- 
τήϑησαν ὑπὸ ἄλλων Οὔννων" καὶ συμβαλόντες ἀπὸ κόπου, xol 
ἀσϑενέστεροι ὄντες οἱ “Ῥωμαίων στρατηγοί, δέδωχαν νῶτα" καὶ 30 
καταδιώξαντες οἱ Οὖννοι ἐσόχευσαν φεύγοντας τοὺς ἐξάρχους 
“Ῥωμαίων. καὶ ὃ μὲν Γοδιλᾶς ἀποσπάσας τὸ ἴδιον ξίφος ἔκοψε 
V 59 τὸν σόκον καὶ ἐξείλησειν, ὃ δὲ Κωνσταντίολος ἠνέχϑη ἀπὸ τοῦ 
ἵππου ἐπὶ τὸ ἔδαφος" καὶ ὃ Loxotu δὲ συνελήφϑη. καὶ λαβόν-- 
τες τοὺς δύο αἰχμαλώτους, τὸν μὲν Κωνσταντίολον ἀνέδωκαν, 19 
λαβόντες παρὰ τοῦ βασιλέως Ῥωμαίων νομίσματα μύρια, καὲ 
ἀνῆλϑεν ἐν Κωνστὰντινουπόλει" τὸν δὲ Moxodu τὸν Οὗννον 
κρατήσαντες ἀνεχώρησαν ἐπὶ τὴν χώραν αὐτῶν μετὰ καὶ ἄλ-- 
λων πολλῶν αἰχμαλώτων" καὶ εἰρήνευσε λοιπὸν τὰ Θρᾳκιχὰε- 


171 Ἐν αὐτῷ δὲ τῷ χρόνῳ ἠγανακτήϑη 0 πατρίκιος Πρόβος, ----Ὁ 
ὅστις συγγενὴς ἦν ᾿Αναστασίου τοῦ βασιλέως, ὡς Aoidoproac 
τὸν αὐτὸν βασιλέα Ἰουστινιανόν, καὶ γενομένου σιλεντίου κομ--΄. 





10. δέδωκε] ἔδωκαν Ch. Debebat δέδωχαν, quae forma redit p. «2^ 
70. A. 11. ἐσσόκευσαν Ox. 


que in ejus locum Magister Militum in Mysia suffectus est Constantiolus,, am 555 
rentii filius. Caeterum grassantes interim Hunni, regiones undique adio ammi 
usque Thraciam depraedati sunt: adversus quos egressi sunt. Constanti 
lus Militum Magister et Godiles, lllyricique Magister Militum Ascum,- a 
Hunnus, quem Justinianus Imperator e sacro Baptismatis lavacro susce 
rat. Hunnorum itaque ab his undique cincterum, plurimi in praelio o- 
ciderunt; praedaque omnis dilapsa est: Ducemque eorum utrumque Ro— «£7 -- 
mani, superiores facti, interfecerunt.  Reversuris autem cum nova vis. 
Hunnorum supervenisset, Romani Duces, jamjam viribus lassati, neo alte—429 ^ 
rius praeli impetum qui essent sustinendo, terga dederunt. Hunni itaque EY 
fugientes insecuti, Romanorum Duces laqueis implicantes ceperunt. 
quibus Godilas, stricto gladio laqueum discindens, ex manibus eorume35- 5, 
evasit; Constantiolum vero, equo excussum, Ascumque captivos habue— 45 
runt: quorum illum Romanus Imperator x. Millibus nummorum redemit, — 9 
Ascum vero Hunnum, cum pluribus aliis mancipiis, in regionem suam ca- —' 
püvum abduxerunt. Pax deinde erat Thracum ditionibus. - 
. Eodem ipso tempore delatio in Probum Patricium, Imperatoris Ana- 
etasii cognatum, instituta est; eo qued Justinianum Imperatorem convitiis 





* 


CHRONOGRAPHIA. L.XVIIL 489 


βέντου ἐπὶ πράξεως ὑπομνημάτων ἐγγράφως, καὶ τῶν πεπρα- 
γμένων πάντων ὑπαναγνωσθέντων τῷ βασιλεῖ μετὰ τὸ ἐλεγχϑῆναι Β 
τὸν αὐτὸν Πρόβον ἐπὶ κοινοῦ τῆς συγκλήτου, λαβὼν ὃ αὐτὸς 
βασιλεὺς τὰ πεπραγμένα ἔσχισεν, εἰπὼν τῷ αὐτῷ Πρόβῳ ὅτι 
Φ᾽ Ἐγὼ τὸ ἁμάρτημα συγχωρῶ σοι, ὃ κατ ἐμοῦ ἔπραξας" εὖξαι 
οὖν ἵνα καὶ 0 ϑεὸς συγχωρήσῃ σοι. καὶ ἀνυμνήϑη ὃ αὐτὸς βα- 
σιλεὺς ὑπὸ τῆς συγχλήτου. | 
Ἔν αὐτῷ δὲ τῷ χρόνῳ Ἑὐλάλιός τις, κόμης δομεστίκων, 
ἀπὸ εὐπόρων πένης γενόμενος τῷ τρόπῳ τούτῳ" ἐμπρησμοῦ 
30 γενομένου ἔνϑα ἔμενε, γυμνὸς ἔφυγε μετὰ καὶ τῶν τριῶν αὖ- 
τοῦ τέχνων᾽ οὐχ ὀλίγοις δὲ δανείοις ὑποκείμενος, καὶ μέλλων 
τελευτᾶν, διαϑήκας συνεστήσατο εἰς τὸν αὐτὸν βασιλέα, εἰπὼν 
ἐν τῇ διαϑήκῃ, ὥστε τὸν εὐσεβέστατον Ἰουστινιανὸν παρασχεῖν C 
ταῖς ἐμαῖς ϑυγατράσιν ἡμερησίας ἀνὰ φόλεις ιε΄ καὶ γινομένης Ο 172 
15 αὐτῶν τελείας ἡλικίας καὶ ἐρχομένας ἐπὶ γάμον λαμβάνειν προῖ- 
κα ἑκάστην δέτια χρυσίου λιτρῶν. ἀποπληρωθῆναι δὲ καὶ τοὺς 
ἐμοὺς δανειστὰς παρὰ τοῦ ἐμοῦ κληρονόμου. καὶ ἐπὶ τούτοις 
ἐτελεύτα 0 αὐτὸς Εὐλάλιος " xal ἀνηνέχϑη 7 διαϑήκη τῷ βασιλεῖ 
διὰ τοῦ κουράτωρος. καὶ ἐχέλευσεν αὐτὸν δηπεισελϑεῖν τῇ κλη- 
2O govoula* ὅστις ἀπελθὼν εἰς τὸν οἶκον ἔνϑα κατέμεινεν ὃ αὐτὸς 
Εὐλάλιος, καὶ ποιήσας ἀναγραφὴν τῆς ὑποστάσεως αὐτοῦ, εὗρέ- 
ϑη ἢ περιουσία αὐτοῦ ἄχρι νομισμάτων φξἕδ΄,. καὶ ἀπελϑὼν 


14. ἡμερησίας Ch. , ἡμερισίας Ox. 


incezsisset. Facto igitur super hac τὸ Bilentio Conventoali, quaeque 
hinc inde in causa agitabantur in scripta relatis, et córam Imperatore 
perlectis; Probus communi Concilii suffragio, reus peragebatur. Caete- 
rum Imperator, Decreta in manus sumens rescidit. ,,Ego, inquiens, Pro- 
be, quod in me commissum est, ignosco tibi: Deum itaque precare, ut 
ipse etiam tibi condonet.'' Quod Imperatoris factum totus Concessus ma- 
&nopere praedicavit. 


Eodem tempore Eulalius quidam ; Comes Domesticorum, de divite 
uper factus, ab incendio in habitatione ejus facto, unde ipse cum tri- 
Lm beris suis nudus evaserat; cumque multus esset in aere alieno, mo- 
ziturus Imperatorem ipsum Haeredem sibi, iu haec verba conscripsit. 
» Testamento hoc-meo volo, religiosissimum Justinianum singulis filiabus 
. neis, singulos per dies; xv. folles annumerare: Ubi vero justam in aeta- 
tem adoleverint, virisque maturae faerint, auri libras x. pro dote singulae 
wt accipiant. Insuper volo, Haeredem meum debita mea omnia Credito- 
ribus persolvere. Deinde vero diem suum obiit Kulalius. Hujus itaque 
"Testamentum Imperatori detulit Curator; cui etiam Imperator manda- 
vit, haereditatem ut adiret. Curator itaque Eulalii aedes petens, et ini- 
to facultatum ejus Catalogo, invenit eum in bonis esse ad valorem prxiv. 


440 IOANNIS MALALAE: 


ἀνήγαγε τῷ βασιλεῖ τὴν διατίμησιν τῆς ὑποστάσεως καὶ τὰ ὑπ 
D αὐτοῦ καταλειφϑέντα ληγᾶτα. καὶ ταῦτα ἀκούσας ὃ αὐτὸς βα- 
σιλεὺς ἐπιτρέπει τῷ κπουράτωρι Παχεδονίῳ ὑπεισελϑεῖν τῇ 
κληρονομίᾳ, καὶ δὴ τοῦ κουράτωρος ἀντειπόντος τῷ αὐτῷ βα- 
σιλεῖ μὴ αὐταρχεῖν τὰ τῶν ληγάτων πρὸς τὰ τῆς διαϑήκης, es 
ἐπέτρεψεν ὃ αὐτὸς βασιλεύς, εἰπών, Τί ue κωλύεις ὑπεισελϑ εῖν 
τῇ κληρονομίᾳ, εὐσεβὲς ϑέλοντα ποιῆσαι; ἄπελϑε, ἀποπλή- 
ρωσον πάντας τοὺς δανειστὰς αὐτοῦ καὶ τὰ ληγᾶτα τὰ Um αὖ- 
O 178 τοῦ διατυπωθέντα " τὰς δὲ τρεῖς ϑυγατέρας αὐτοῦ ἀχϑῆναι χε- 
λεύω παρὰ τῇ «Αὐγούστᾳ Θεοδώρᾳ τοῦ φυλάττεσθαι αὐτὰς ἐν --ΞΞ50 
τῷ δεσποτικῷ κουβικλείῳ, κελεύσας τοῦ δοϑῆναι αὐταῖς χάριν 
E προικὸς ἀνὰ χρυσίου λιτρῶν εἴκοσι καὶ πᾶσαν τὴν ὑπόστασιν, 
ἣν εἴασεν αὐταῖς ὃ αὐτῶν πατήρ. 

Ἔν αὐτῷ δὲ τῷ καιρῷ ἡ εὐσεβὴς Θεοδώρα μετὰ καὶ τῶν 
ἄλλων αὐτῆς ἀγαθῶν “ἐποίησε καὶ τοῦτο. οἱ γὰρ ὀνομαζόμε- SERES 
»ot πορνοβοσχοὶ περιῆγον ἐν ἑκάστῳ τόπῳ περιβλεπόμενοι πέ- 
νήτας ἔχοντας ϑυγατέρας, καὶ διδόντες αὐτοῖς, φησίν, ὃρ- 

xovg καὶ ὀλίγα νομίσματα ἐλάμβανον αὐτάς, ὡς ἐπὶ συγκρο- 
V 60 τήσει, καὶ προΐστῶν αὐτὰς δημοσίᾳ, κατακοσμοῦντες ἐχ τῆς 
᾿αὐτῶν ἀτυχίας, κομιζόμενοι παρ᾽ αὐτῶν τὸ τοῦ σώματος αὐὖ- ΞΞΞ Ὁ 
τῶν δυστυχὲς κέρδος, καὶ ἠνάγκαζον αὑτὰς τοῦ προΐστασϑαι. 
καὶ τοὺς τοιούτους πορνοβοσκοὺς ἐχέλευσε συσχεϑῆναε μετὰ 





πάσης ἀνάγκης " καὶ ἀχϑέντων αὐτῶν μετὼ τῶν κορασίων, ἐχέ- - 
5. αὐταρκεῖν Immo ἀνταρκεῖν. Bic οἱ p. 78, C. — 11. αὐταῖς — 5 
Ch. , αὐτὰρ 17. ἔχοντας Ch., ἐχούσαρ Ox. 


nummorum. Heversus itaque, Justinianum de facultatum ejus aestimatio- 
ne, sicut etiam de iis, quae "Testamento legaverat Eulalius, certiorem fe- 
cit. Jubenti autem rursus Imperatori, Haereditatem ut adiret, respondit 
Macedonius Curator tenuiores esse demortui opes, quam quae ii 
sufficiant. ,,Cui Imperator; Quorsum, inquit, ta me impedis, quo minos 
jum hoc Haeredis officium perficiam? Age vero, Creditoribus ejus omni- 
us satisfacias; Legataque etiam omnia persolvas. "Tres autem filiae ejus 
jubeo ad TTheodoram Augustam ut deducantur, Augustali cubiculo custo- 
diendae, quibus etiam singulis, Dotis nomine, libras auri xx. dari volo; et 
praeterea, quodcunque est facultatum, quas pater moriens illis legavit.** 
Kodem tempore religiosissima "Theodora , aliis egregie a so factis, 
etiam hoc adjecit. Per id tempus Lenones qui vocantur passun per ur- 
bes agebant Circumforanei, perquirentes undique pauperum filias; quas a 
parentibus stipulatione cum eis facta, numulisque paucis datis, acceptas, 
secum abducebant; ornatasque, publice prostituebant, etiam invitas; tur- 
Εἰδεῖπιπαι hoc lucrum, ex illarum infortuniis, sibl comparantes. Hujusmo- 
vero Lenones Imperatrix jussit omnino omnes comprehendi; compren- 


sosquc, cum puellis una coram adduci; adductosque, juramento adhibito, 


V! TUAM 





CHRONOGRAPHIA. L. XVIII. 441 


λευσεν εἰπεῖν ἕκαστον αὐτῶν ue9' ügxov δόσεως τί nagíoyav 
τοῖς αὐτῶν γονεῦσε" καὶ εἶπον δεδωχέναι ἀνὰ πέντε νομίσματα. 
καὶ πάντων ἐπιδεδωκότων γνῶσιν ut)! ὄρχου, δεδωκυῖα τὰ χρή- 
ματα 7 αὐτὴ εὐσεβὴς βασίλισσα ἠλευϑέρωσεν αὐτὰς τοῦ ζυγοῦ 





δτῆς δυστυχοῦς δουλείας, κελεύσασα τοῦ λοιποῦ μὴ εἶναι πορ- O 174 


ψοβοσχούς, ἀλλὰ χαρισαμένη ταῖς αὐταῖς χόραις τὴν τοῦ σώ- 
ματος ἔνδυσιν καὶ ἀπὸ νομίσματος ἑνὸς ἀπέλυσεν αὐτάς. — 

Ἔν δὲ τῇ συμπληρώσει τῆς αὐτῆς ἱνδιχτιῶνος ἐξώρμησεν 5 B 
αὐτὴ “Αὔγουστα Θεοδώρα εἷς τὸ λεγόμενον Πύϑιον μετὰ πατρι- 
20 κίων καὶ χουβικουλαρίων, οὖσα σὺν χιλιάσι τέτρασι. καὶ πολ- 
λὰ χαρισαμένη ταῖς κατὰ τόπον ἐχχλησίαις ὑπέστρεψεν ἐν Κων- 
σταντινουπόλει. 

Ἐν αὐτῷ δὲ τῷ χρόνῳ ἀπηγγέλϑη ᾿Ιουστινιανῷ τῷ βασιλεῖ 
ὅτι συμβολῆς γενομένης μεταξὺ Περσῶν καὶ Ῥωμαίων, ἐπὶ τὴν 
15 ἸΠεσοποταμίαν ἐπιῤῥιψάντων τῶν Περσῶν μετὰ χιλιάδων λ', 
καὶ Ἐέρξου τοῦ υἱοῦ τοῦ βασιλέως Κωάδου: ὃ γὰρ Περόζης 
ὃ μείζων υἱὸς αὐτοῦ ἐπὶ τὴν “Ταζικὴν καὶ τὴν Περσαρμε- 
νίαν ἐπολέμει μετὰ βοηϑείας πολλῆς ὁ γὰρ πατὴρ αὐτῶν 
Κωάδης ἐν αὐτῷ τῷ καιρῷ οὐκ ἦλδεν ἐπὶ τὰ Ῥωμαϊχά. ἐξῆλ- C 
ΦΟ 9o» δὲ xarà τοῦ ἸΠέραν καὶ Ἐέρξου ὃ ἀπὸ δουχῶν Δαμασκοῦ 


Ἀουζτὶς ὃ Βιταλιανοῦ, ἀνὴρ μαχιμώτατος, xal: Σεβαστιανὸς O 175 


μετὰ τῆς Ἰσσαυρικῆς χειρὸς καὶ Προκληιανὸς ὁ δοὺξ Φοινίκης καὶ 
Βασίλειος ὃ κόμης. ἦν δὲ xol Βελισάριος μετ᾽ αὐτῶν καὶ 
Ταφαρὰς ὃ φύλαρχος. τοῦ δὲ ἵππου Ταφαρᾶ προσχόψαντος 


9. ΑΔὐγούστα Ox. ibid. II0910»] Conf. Theophanes p. 158. C. 
17. ὁ υἱὸς Ox., υἱὸς Ch. — 22. IIgoxAtiasóg Ox. 


profiteri, quanti puellas a parentibus acceperant, Nummosque quinque 
pro singulis eis dedisse se juramento fidem facientibus, pecunias reddidit 
pentissima Imperatrix, ipsasque a servitutis turpissimae jugo liberavit j 
rohibitis etiam in posterum Lenociniis quibuscunque. Quin et vesttu 
illis integro de propriis sumptibus suppeditato, puellas demum demisit. 

Caeterum Indictionis hujus sub exitum, Theodora Augusta, Patriciis, 
cubiculariis et 1v. millibus virorum stipata, Pythium profecta est: Cuu- 
ctisque in quas inciderat, Ecclesiis magnifice donatis, Constantinopolim 
Feversa est. 

Eodem tempore ad Justinianum Imperatorem nuncium allatum est de 
praelio inter Romanos et Persas commisso; qui xxx millibus armatorum 
instructi, Xerxis, Coadis Persarum regis filii, sub auspiciis, Mesopotamiam 
invacerant. Perozes enim; Coadis filius natu major, eodem tempore La- 
zicam et Persarmeniam, numeroso cum exercitu petebat; nec pater i 
Coades hoc tempore in Romanas prodiit ditiones. Xerxi autem et Me- 
ran ia occursum iverunt Damasci Kxdux Cuztis, Vitaliani F. vir bellico- 
sissimus; et Sebastianus, copiis Isauricis instructi: Phoeniclae etiam Dux, 
Proclianus, cum Basilio Comite: Praeter hos etiam aderat Belisarius et 


442 IOANNIS MALALAE 


κατενεχϑεὶς ἐπὶ τὴν γῆν ἐσφάγη, ὁμοίως δὲ καὶ ΠΙροχληιανός " 
Σεβαστιανὸς δὲ καὶ Βασίλειος ἐλήφϑησαν αἰχμάλωτοι, Κου- 
εὶς δὲ πληγᾶτος γενόμενος παρελήφϑη, ΒΒελισάριος δὲ φυγῇ 
χρησάμενος διεσώϑη. καὶ ἀπηγγέλϑη τὰ γενόμενα τῷ βασιλεῖ 
Ἰουστινιανῷ, καὶ ἐλυπήϑη σφόδρα. ἔπεσον δὲ καὶ ix τῶν Περ- Sem 

D σῶν στρατηγοὶ μετὰ βοηϑείας αὐτῶν πολλῆς " καὶ ὑπέστρεψαν 
εἷς τὴν ἰδίαν αὐτῶν χώραν. 

᾿ "Ente δὲ ὃ αὐτὸς βασιλεὺς συγκλητικοὺς ἀπὸ Κωνσταντι-- 
ψουπόλεως φυλάττειν τὰς πόλεις τῆς ἀνατολῆς μετὰ τῆς αὖ- 
τῶν βοηϑείας, τὸν μὲν πατρίκιον Πλάτωνα ἐν ᾿Μμηδίᾳ, τὸν δὲι HO 
Θεόδωρον τὸν πατρίκιον ἐν Ἐδέσῃ, ᾿Ἀλέξανδρον δὲ τὸν Ἱερίου 
ἐν Βεροίᾳ, καὶ ἄλλους δὲ συγκλητικοὺς ἐπὶ τὸ Σοῦρον καὶ Κων- 
σταντῖναν tlg τὸ φυλάττειν τὰς πόλεις. ἐπέμφϑη δὲ ἐν αὐτῷ 
τῷ καιρῷ καὶ ὃ πατρίκιος Πόμπιος μετὰ πολλῆς βοηϑείας, 
ἔχων μεϑ᾽ ἑαυτοῦ Ἰλλυρικιανοὺς καὶ Σχύϑας καὶ Ἰσαύρους καὶ 

O 176 Θρᾷκας" καὶ ἔνδοσις ἐγένετο τοῦ πολέμου κατὰ σύνταξιν Ῥω- 
pado» τε καὶ Περσῶν διὰ τὸ γενέσϑαι χειμῶνας βαρεῖς. 

E. Συνέβη δὲ ἐν αὐτῷ τῷ καιρῷ ὑπὸ ϑεομηνίας παϑεῖν “{ντιό- 
χειαν τὸ ἕκτον αὐτῆς πάϑος. ὃ δὲ γεγονὼς σεισμὸς κατέσχεν 
ἐπὶ μίαν ὥραν, καὶ μετὰ τούτου βρυγμὸς φοβερός, ὥστε τὼ ἀνα- 
γεωθϑέντα χτίσματα ὑπὸ τῶν πρῴην γενομένων φόβων κατα- 
πεσεῖν καὶ τὰ τείχη καί τινας ἐχχλησίας. ^ τὰ δὲ συμβάντα 








1. κατενεχϑεὶς Ch., καεενδγχεὶς Ox. ibid. Προκλειανός Or. 
10. ᾿ἡμηδίᾳ) Conf. p. 52. D. 19. Σοῦρον] Σούφρων Ch. 14. Πόμ- 
4:09] lmmo Πομπήιος. 22. τινας ἐχκλησίας Ch., τενες ἐκκλησίαι Ox. 


Taphares Phylarcha. "Tapharas vero equo impingente excussus, interfe- 
ctus est: simili etiam modo periit et Proclianus. Sebastianus et Basi- 
lius ab hostibus capti sunt: Cuztis etiam, vulnere accepto, in manus ho- 
stium devenit: caeterum Belisarius fuga evasit. lmperator autem Justi- 
nianus, ubi haec audisset, ingenti ir& commotus est. Sed etiam ex Per- 
sarum quoque Ducibus et Exercitu, ceciderunt quamplurimi; caeteris re- 
gionem suam repetentibus. 

Porro Imperator ex Proceribus suis a Constantinopoli in Orientem 
emisit quosdam, qui urbibus ibi prospicerent: ex quibus Amida Platoni, 
Edessa 'Theodoro Patriciis; Alexandro autem, Hierii filio, Beroea; cae- 
terisque aliis, Surorum urbs et Constantina tuendae cesserunt. Eodem 
tempore Pompius etiam Patricius, cum ingenti Illyriorum, Scytharum, 
Isaurorum, 'lhracumque exercitu emissus est; sed ob gravissimas quae 
ingruebant Hyemes, ex pacto Romanos inter Persasque inito, induoiae 
factae sunt. 

Contigit autem per id tempus Antiochiam irati Numinis vicissitudi- 
nem sextam subire, per unius horae spacium terrae tremoribus concus- 
sam: quos etiam rugitus ingéns insecutus est; corruentibus interim, quae 
a prioribus terrae motibus de novo excitata fuerant, aedificiis, i 


CHRONOGRAPHIA. L. XVIII. 443 


ἠκούσϑη xal ἐν ταῖς ἄλλαις πόλεσι, xal πᾶσαι πενθοῦσαι ἐλιτώ-- 

γευον. ἔπαϑε δὲ καὶ μέρη τῶν πέριξ τῆς πόλεως " τελευτῶσι 

δὲ ἐν αὐτῷ τῷ σεισμῷ ἄχρι ψυχῶν πενταχισχιλίων. οἱ δὲ περι- Y 61 

σωϑέντες πολῖται εἰς τὰς ἄλλας πόλεις, φανεροὶ δὲ ἐν τοῖς ὄρε- 
ὅσιν ᾧχουν. ὁ δὲ πατριάρχης ᾿Εφραΐμιος πάντα τὰ γενόμενα 

ἀνήγαγε τῷ βασιλεῖ" καὶ ἀκούσαντες οἱ ἐν τῷ Βυζαντίῳ τὰ συμ- 

βάντα ἐλιτάνευον ἐπὶ ἡμέρας ἱκανάς. 

Ἐν δὲ τῷ αὐτῷ χρόνῳ συνέβη παϑεῖν ὑπὸ σεισμοῦ fao- 
δίκειαν τὸ πρῶτον αὐτῆς πάϑος κατηνέχϑη δὲ ὑπὸ τοῦ φόβου 

1070 ἥμισυ τῆς αὐτῆς πόλεως xal ai συναγωγαὶ τῶν Ἰουδαίων. 
ἀπώλοντο δὲ ἐν αὐτῷ τῷ φόβῳ χιλιάδες ἑπτὰ ἥμισυ, Ἑβραίων O 177 
τὲ πλῆϑος καὶ χριστιανῶν ὀλίγοι" αἱ δὲ ἐκκλησίαι τῆς αὐτῆς 
πόλεως ἔμειναν ἀῤῥαγεῖς, περισωθεῖσαι ὑπὸ ϑεοῦ. ὃ δὲ αὐτὸρ' 
βασιλεὺς ἐχαρίσατο τοῖς «“Ἰαοδικεῦσιν εἰς ἐκχχόϊσιν τῆς αὐτῶν B 

15πόλεως κεντηνάρια δύο. 

Ἔν αὐτῷ δὲ τῷ χρόνῳ μετεκλήϑη ᾿Αντιόχεια Θεούπολις 
κατὰ κέλευσιν τοῦ ἁγίου Συμεὼν τοῦ ϑαυματουργοῦ. εὑρέϑη 
δὲ καὶ ἐν τῇ αὐτῇ “Ἀντιοχείᾳ χρησμὸς ἀναγεγραμμένος, περιέχων 
οὕτως " Καὶ σύ, τάλαινα πόλις, ᾿Αντιόχου οὐ κληϑήσῃ. ὁμοίως 

500 δὲ καὶ ἐν τοῖς χαρτίοις εὑρέϑη τῶν τὰ ἄκτα γραφόντων τῆς αὖ- 
τῆς πόλεως ὅτι ἔκραζον κληδόνα διδοῦντες εἰς τὸ μετακλη- 
ϑῆναι τὴν αὐτὴν πόλιν. καὶ ἀνηνέχϑη ταῦτα τῷ αὐτῷ βασιλεῖ 


9. κατηνέχϑη Ch., κατηνέχθα Ox. 14. ἐχχόϊσιν] V. ad p. 58. B. 
17. &avparoveyov Ox. 


Ecclesiisque nonnullis. Hojus verto cladis fama per urbes sese spargente, 
lugentes omnes litaniis Deum propitiabant, Divinam etiam iram expertae 
sunt partes urbem circumjacentes: perierunt vero ab excidio hoc anima- 
rum v. Millia recipientibus sese, qui supererant, in alias urbes: sed et 
lurimi etiam montes incoluerunt. Quae quidem omnia, ab Kphraemio 
atriarcha Imperatori nunciata, Byzantini quamprimum accepissent, sup- 
plicationes Deo multos per dies fundebant. 

Contigit autem eodem tempore Laodicaeam etiam terrae motibus tum 
primum trepidare, dimidia urbis parte collabente, una cum Judaeorum syn- 
agogis. In hac clade perierunt vit. Mortalium millia cum semisse: in- 
ter quos Hebraeorum plurimi, Christianorum quoque nonnulli interierunt. 
Christianorum vero Eccleziae, nutu Divino, inconcussae steterunt. Cae- 
terum Imperator Laodicenses, in urbem a ruderibus repurgandam, cen- 
tenariis duobus donavit, 

lisdem temporibus Antiochia, mutato nomine, 'Theopolis vocata est; 
imponente "hoc eidem S. Symeone Thaumaturgo: nempe ob repertum ibi 
Oraculum, quod sic se habuit. ,,Erit, cum tu infoelix urbs, Antiochi non 
vocaberis. * Ad novum vero nomen, urbi inditum, .acclamarunt incolae, 
bene eidem ominantes: uti proditum est ab iis, qui Acta Publica hujus 


"" 
is 


444 IOANNIS MALALAE 


Ἰουστινιανῷ. καὶ ἐδωρήσατο ϑείαν φιλοτιμίαν τοῖς Ἠάντιοχεῦσι 
καὶ “Ταοδικεῦσε καὶ Σελευχέσιν, ὥστε κουφισθῆναι τὴν αὐτῶν 


C συντέλειαν ἐπὶ ἔτη τρία, χαρισάμενος ταῖς αὐταῖς πόλεσι λίτρας 
᾿ διαχοσίας καὶ τοῖς κτήτορσιν ἀξίας Ἰλλουστρίων. 


Ἐν δὲ τῷ αὐτῷ χρόνῳ ἀνεφάνη ἐν τοῖς Περσικοῖς μέρεσι m 


O 178 δόγμα Maviyaixóv* καὶ μαϑὼν ὃ τῶν Περσῶν βασιλεὺς ἦγα- 


γάχτησεν᾽ ὡσαύτως δὲ καὶ οἱ ἀρχιμάγοι τῶν Περσῶν" ἦσαν 
γὰρ ποιήσαντες οἱ αὐτοὶ ἸΠΠανιχαῖοι καὶ ἐπίσκοπον, ὀνόματι "Iv- 
δαράζαρ. ὃ δὲ βασιλεὺς Περσῶν σιλέντιον ποιήσας, καὶ πάν-- 


τας αὐτοὺς κατεσχηχὼς καὶ τὸν ἐπίσκοπον τῶν ἤανιχαίων, WEHRO 


κελεύει τῇ παρεστώσῃ αὐτῷ ἐνόπλῳ στρατιᾷ, καὶ κατέκοψαν ξί- 
φεσι πάντας τοὺς Ἰανιχαίους καὶ τὸν ἐπίσχοπον αὐτῶν σὺν và 
κλήρῳ αὐτοῦ" καὶ ἐφονεύϑησαν πάντες ἐπὶ ὄψεσι τοῦ αὐτοῦ βα- 


D σιλέως καὶ τοῦ ἐπισκόπου τῶν χριστιανῶν. ἐδημεύϑησαν δὲ καὶ 
᾿ ai ὑποστάσεις αὐτῶν, καὶ τὰς ἐκκλησίας αὐτῶν δέδωχε τοῖς χριστι- —S5 


ανοῖς, ἐκπέμψας ϑείας αὑτοῦ σάχρας ἐν τῇ ὑπὶ αὐτοῦ διοικουμένῃ 
πολιτείᾳ, ὥστε τὸν εὑρισκόμενον ἸΠανιχαῖον πυρίκαυστον γενέσϑαε' 
καὶ τὰς βίβλους δὲ αὐτῶν πάσας κατέκαυσεν. ἅτινα διηγήσατο 
βασταγάριος Περσῶν, ὅστις βαπτισϑεὶς μετεκλήϑη Τιμόϑεος. 





Ἐν αὐτῷ δὲ τῷ χρόνῳ ὃ Ῥωμαίων βασιλεὺς τὸ κάστρον τὸ 2590 


λεγόμενον ἀνάοσαρϑον μετεχάλεσε Θεοδωριάδα εἷς τὸ ὄνομα τῆς 


O 179 ““ὐγούστας, παρεσχηκὼς καὶ δίκαια πόλεως. ὁμοίως δὲ τὸ ἐν 


Σούσοις χάστρον μετωνόμασεν Ἰουστινιανούπολιν. 
2.. Σελευκέσιν)] V. ad p. 47. B. 


Urbis conscripserunt. Justinianus autem de his omnibus certior factus, 
pro divina sua munificentia, Antiochensibus, Laodicenis, et Seleucensibus 
tributa omnia in triennium remisit: concessis etiam, jn urbium harum 
[singularum] instaurationem, libris ducentis; Primoribus etiam urbium sin- 
gularum Illustrium dignitate auctis. 

Kodem tempore ichaeorum Dogma, in Persicis regionibus repul- 
lulans, radices eo usque egerat, ut Episcopum etiam sibi, nomine Indara- 
zar, constituerent. Quod Kex Persarum ubi rescivisset; et ipse Archima- 
gique ejus ira commoti sunt. Rex itaque silentio convocato, Manichaeos 
omnes, una cum Episcopo suo comprehendi jussit: quibus coram addu- 
ctis, exercitui, in procinctu astanti in mandatis dedit, uti eos ned da- 
rent. Milites itaque Manichaeos omnes cum Episcopo cleroque ejus gla- 
dio peremerunt; rege ipso et Christianorum Episcopo spectantibus. Quin 
et publicatis etiam facultatibus eorum, librisque igni traditis, Ecclesias 
quoque Christianis addixit: sacris insuper undique promulgatis; si quis, 
per d ierium Persicom ; Manichaeus invenire "iL uti igne absumoretar : 

cu narravit Persarum Bastagarius, 4 susceptum  Baptis- 
mum, Timotheus dictus est. por 

Kodem tempore Romanus Imperator Castrum Anasarthum, civitatis 


jure donatum, ab Augustae nomine, 'Theodoriadem vocavit. Consimiliter 
quoque Sosianum Castrum Justinianopolim vocavit. 


(5 





CHRONOGRAPHIA. L. XVIII. 4465 


Τῷ δὲ αὐτῷ χρόνῳ "Aauovrdagoc ὃ τῶν Περσῶν Σαρα- E 
κηνὸς ἐλϑὼν μετὰ Περσικῆς καὶ Σαρακηνικῆς βοηϑείας ἐπραί- 
δευσε τὴν πρώτην Συρίαν ἕως τῶν ὅρων ᾿Αντιοχείας, καύσας 
καὶ τόπους τῆς αὐτῆς χώρας. καὶ ἀκούσαντες τὰ γεγονότα oi 

5 ἔξαρχοι Ρωμαίων ἐξῆλθον καὶ αὐτῶν" καὶ γνόντες oi Σαρα- 
κηνοί, λαβόντες πᾶσαν τὴν πραῖδαν διὰ τοῦ ἐξωτέρου λιμίτου 
ἔφυγον. 





Ἐν αὐτῷ δὲ τῷ καιρῷ καὶ ὃ ἀγωγὸς ᾿Αλεξανδρείας τῆς ueyá- V 62 


λης ἀνενεώϑη ὑπὸ τοῦ βασιλέως Ἰουστινιανοῦ. 

10 Líxovcac δὲ ὃ αὐτὸς βασιλεὺς τὰ γενόμενα ὑπὸ τῶν Σαρα- 
κηνῶν, πέμψας οὐκ ὀλίγην βοήϑειαν πεζικὴν ἐκ τῆς Φρυγῶν 
χώρας, τοὺς λεγομένους “υκοκρανίτας, ἀπῆλϑεν ἐπὶ τὰ Σαρακη-- 
νικὰ καὶ τὰ Περσικὰ μέρη. ἐν αὐτῷ δὲ τῷ καιρῷ προεβλήϑη 
ἔξαρχος Ρωμαίων Βελισσάριος ὑπὸ τοῦ αὐτοῦ βασιλέως" ἦν γὰρ 

45 διαδεχϑεὶς Ὑπάτιος ὃ πατρίκιος, 0 πρὸ αὐτοῦ ὧν στρατηλάτης, 
καταπιστευϑεὶς δὲ Βελισσάριος τὰ ἐξέρχετα καὶ τοὺς δοῦχας 
slg τὴν κατὰ Περσῶν μάχην. ἐν αὐτῷ δὲ τῷ χρόνῳ ἐπέμφϑη 


elc τὰ Περσικὰ Ἑρμογένης ὃ ἀπὸ μαγίστρων, ὃ Σκύϑης, ἀνὴρ D 180. 


σοφός. τῷ δὲ ἰουνίῳ μηνὶ τῆς ἑβδόμης ἰνδικειῶνος ταραχῆς 

ΦῬοογενομένης ἐϑνικῆς, συμβαλόντων γὰρ τῶν Σαμαρειτῶν μεταξὲ 

χριστιανῶν καὶ Ἰουδαίων, πολλοὶ τόποι ἐνεπρήσϑησαν ἐν Zxv- 

ϑοπόλει ἐκ τῶν αὐτῶν Σαμαρειτῶν. καὶ τοῦτο ἀκούσας ὃ αὐτὸς 

βασιλεὺς ἠγανάκτησε κατὰ τοῦ ἄρχοντος Βάσσου" ὅντινα δια- 

δεξάμενος ἀπεκεφάλισεν ἐν αὐτῇ τῇ χώρᾳ. οἱ δὲ Σαμαρεῖται 
20. γὰρ expunctum malim. 


Kisdem temporibus, Alamundarus Saracenus, Persarum [socius] copiis 
Persicis et Saracenicis instructus, Syriam Primam depraedatus est; adus- 
ue Antiochiae fines omnia vastans. Haec ubi audivissent Romanorum 
» contra eum egressi sunt: quo cognito, Saraceni, arrepta praeda, 

per limitem exteriorem evaserunt. . 
: Eorum tempore Justinianus lmperator Aquaeductum Alexandriae 

magnae instauravit. . 

Imperator vero certior factus de Saracenorum Incursionibus, pede- 
sibus copiis ingentibus collectis ex Phrygum Lycocranitarum regione 
9 ersarum et Saracenorum partes eas emittit. Kodem tempore, 
Hypatio Patricio, Militum Magistro, dignitate exuto, Belisarius ab lmpe- 
ratore in locum ejus suffectus est, qui exercitus Romanos, Ducesque et 
tetum Belli Persici negotium sibi commissum habuit. Eodem etiam tem- 
ore in Persidem missus est Hermogenes Scytha, Exmagister, vir pru- 
entissimus. Mense autem Junio, Indictionis viz, tumultus Gentilis exor- 
tus est: Samaritanis enim, Judaeisque, cum Christianis conflictantibus 
quamplurima in Scythopoli aedificia a Samaritanis combusta sunt. Impe- 
rator autem de his certior factus Basso Praefecto iratus, officio. eum ab- 
dicavit: caputque etiam ei, eadem ipsa in regione, amputavit, Samari- . 


446 |J IOANNIS MALALAE 


γνόντες τὴν xa9* ἑαυτῶν ἀγανάχτησιν, ἐτυράννησαν xol ἔστεψαν 
λήσταρχον ὀνόματι ᾿Ιουλιανόν, Σαμαρείτην, καὶ ἔκαυσαν κτή- 
para καὶ ἐκκλησίας καὶ ἐφόνευσαν πολλοὺς χριστιανούς. καὶ 
εἰσελϑὼν ἐν Νεαπόλει ἐϑεώρησεν ἱπποδρόμιον μετὰ πλήϑους 
Σαμαρειτῶν" καὶ τὸ πρῶτον βάϊον ἐνίκησε Νικέας τις, ἡνίοχος 35 
C χριστιανός. ἦσαν δὲ καὶ ἄλλοε ἐν τῇ αὐτῇ Νεαπόλει ἡνίοχοι, 
Σαμαρεῖται καὶ Ἰουδαῖοι, οὕστινας ἐνίκησεν ὃ αὐτὸς Νικέας ἡνέ- 
οχος. καὶ ἐλϑὼν πρὸς τὸν τύραννον, ὀφείλων τιμηϑῆναι, ἐπη- 
οώτησε δὲ αὐτὸν ποίας ὑπάρχει θρησκείας; καὶ μαϑὼν ὅτι 
χοιστιανός ἐστι, καὶ elg σύμβολον δεξάμενος τὴν τῶν χριστια- HEB 
γῶν εὐθέως πρώτην νίκην καὶ αὐτοῦ, ὅπερ καὶ γέγονεν, εὐϑέως 
πέμψας ἀπεκεφάλισε τὸν ἡνίοχον ἐν τῷ ἱπποδρομίῳ. ἐχρήσατο 
κακῶς καὶ τῷ ἐπισκόπῳ τῆς αὐτῆς πόλεως. τοῦτο δὲ γνόντες οἱ 
Ο 181 ἄρχοντες Παλαιστίνης καὶ ὃ δοὺξ Θεόδωρος ὃ σιμὸς τὸ τῆς τυ- 
ραννίδος τόλμημα ἐμήνυσεν εὐθέως τῷ βασιλεῖ Ἰουστινιανῷ " καὶ us 
ἀπελθὼν ὁ δοὺξ κατ᾽ αὐτοῦ μετὰ πολλῆς βοηϑείας, λαβὼν ue" 
Ὁ ἑαυτοῦ καὶ τὸν φύλαρχον Παλαιστίνης" καὶ γνοὺς τοῦτο ὃ τύ-- 
pavvoc Ἰουλιανὸς ὃ Σαμαρείτης, φυγὼν ἐξῆλθεν ἀπὸ Νεαπόλεως. 
καὶ κατεδίωξεν αὐτὸν ὃ δοὺξ μετὰ τῆς ἑαντοῦ βοηϑείας, καὶ συν- 
ἔχρουσαν πόλεμον" xal ἔχοψεν ὃ δοὺξ ἐκ τῶν Σαμαρειτῶν πλῆ-- 229 
Soc, καὶ παρέλαβεν αὐτὸν Σαμαρείτην Ἰουλιανόν, τοῦ ϑεοῦ πα- 


8. ὥτησε Ch., ἐπερώεησε Ox. 15. ἐμήνυσεν ,,Forte scri- 
bend. dujsosev. Ch. 15. "iren v 


tae interim ubi intellexissent. Imperatorem sibi infensum esse, res novas 
moliti sunt; et Julianum quendam, Samaritam, Latronum principem, co- 
rona adornantes, praediis passim et Ecclesiis ignes injecerunt; quamplu- 
rimis etiam Christianis e medio sublatis. Quin et Neapolim ingressus Ju- 
lianus numerosa Samaritarum turba stipatus, Circensia etiam spectabat: 
ubi Niceas quidam, Christianus auriga Palmam primam tulit: qui caete- 
ris etiam qui ibi aderant omnibus, tam Samaritis, quam Judaeis aurigisi" 4 
superior factus est. 'l'yrannum itaque adientem, victoriae praemium ab 
eo ut acciperet ; Tyrannus, cujus sectae esset, eum interrogavit. Cum- 
que Christianum esse intellexisset, (pro malo in se omine habens, 
stianos primam statim palmam suis praeripere; quod et factum est:) msie- 
so carnifice, Aurigae in ipso Circo caput amputavit, sed et Episcopum 
uoque ejusdem urbis me habuit. Palaestinae autem Praefecti, cum 
heodoro Simo Duce, de his certiores facti; "Tyranni hujus impudentem 

&udaciam Justiniano Imperatori protinus per litteras repraesentant. Cen- 

,, ra eum vero, ingenti cum exercitu, egreditur Theodorus Dux ; qui Phy- 

7^ Jercham etiam Palaestinae sibi socium adjunxit. Quo audito, Jalianus 
Semarita, 'T'yrannus, Neapoli relicta, fugam capessit : quem : 
Dux cum copiis suis insecutus, cumque eo praelio congressus, Samaritass 

prostergit; comprehemsum quoque Julianum ipsum, Deo tradente camp 4 


de ὧν 
d δ x 


* 








CHRONOGRAPHIA, L XVIL 447 


ραδόντος αὐτόν. καὶ ἀποκεφαλίσας αὐτὸν ἔπεμψε τὴν κεφαλὴν 
αὐτοῦ μετὰ τοῦ διαδήματος τῷ βασιλεῖ ἸΙουστεινιανῷ. καὶ ὅτε 
ἐγνώσϑη τῷ αὐτῷ βασιλεῖ τὰ γενόμενα, τὸ τῆς τυραννίδος τῶν 
Σαμαρειτῶν καὶ τοῦ δυστυχοῦς Ἰουλιανοῦ, ἡ παρὰ τῶν ἀρχόν- 
ὅτων μήνυσις εὐθέως κατέλαβεν ἐν Κωνσταντινουπόλεε καὶ 5 τοῦ 
τυράννου κεφαλή. ἔπεσον δὲ ἐκ τῶν Σαμαρειτῶν ἐν τῷ πολέμῳ 


χιλεάδες εἴκοσε" καὶ οἱ μὲν ἔφυγον εἰς τὸ ὅρος τὸ λεγόμενον “4ρ-- E 182 


παρίζιν, ἄλλοι δὲ elg τὸν Τραχῶνα εἷς τὸ λεγόμενον σιδηροῦν 
ὄρος. ἔλαβε δὲ xol ὃ φύλαρχος Σαρακηνὸς ὃ τῶν Ῥωμαίων 
οπραῖδαν ἐξ αὐτῶν χιλιάδας εἴκοσε παίδων καὶ κορασίων" οὗσ-- 
τινας λαβὼν αἰχμαλώτους ἐπώλησεν ἐν τοῖς Περσικοῖς xol 
Ἰνδικοῖς μέρεσιν. | | 


Ὁ δὲ αὐτὸς βασιλεὺς γνοὺς ὅτι πολλὰ κτήματα τῆς Παλαι- V 68 


στίνης ἔχαυσαν oi Σαμαρεῖται τὴν ἀρχὴν ὅτε ἐτυράννησαν, ἦχγα- 

415 γάχτησε κατὰ τοῦ δουκὸς Παλαιστίνης, διότι πρὸ τοῦ ἐπιῤῥέψω- 
σιν εἷς τὰ χτήματα ἢ εἰς τὴν πόλιν, ἢ μόνον ἤχουσεν ὅτι συν- 
ἄγονται, οὐχ ὥρμησε κατ᾽ αὐτῶν καὶ ἐσκορπίζοντο. καὶ δια- 
δεξάμενος τὸν αὐτὸν δοῦχα ἀσχήμως ἐχέλευσεν αὐτὸν ἀσφαλι-- 
σϑέντα φυλάττεσθαι. καὶ ἐπέμφϑη ἀντ᾽ αὐτοῦ δοὺξ Εἰρηναῖος, 

PiD4vrioyic* ὕστις ὁρμήσας κατὰ τῶν ἀπομεινάντων Σαμαρειτῶν 
ἐν τοῖς ὄρεσι, πολλοὺς ἀπώλεσε πικρῶς τιμωρησάμενος. 


Ὁ δὲ τῶν Περσῶν βασιλεὺς Κωάδης δεξάμενος Ἕρμογένην 


7. Moxaoltis] ᾿ἀργαρίξιν Ch. Garísin autem dicit. V. ad p. 84. Α. 


15. ἐπιῤῥίψωσιν Ch., ἐκιῤίψωσιν Ox. 


capite truncat; caputque ejus, una cum Diademate, Justiniano Imperatori 
mittit. Quo tempore vero miseri Juliani Samaritarumque 'Tyrannidis fa- 
ma prima innotuerat; continuo etiam rerum a Ducibus jn illos gestarum 
nuncium, 'TTyrannique caput, Constantinopolim perlata sunt. Ceciderunt 
Nn ex Samaritis, in hoc bello xx. Millia hominum: caeteri nonnulli 

montem Arparizim vocatum, alii in 'Trachonitidem, ad Ferreum mon- 
tem recipientes sese, evaserunt. Saracenus etiam Romanorum Phylarcha 
xx Millia juniorum utrlusque sexus ex eis pro praeda cepit; quos eapti- 
vos abducens in regionibus Persicis Indicisque vendidit. 

Caeterum Imperator, audito Samaritas sub ipsis agitatae 'T'yrannidis 
initiis plurima per Palaestinam praediola ignibes absumpsisse, illud in Pa- 
laestinae Duce indigne tulit; eo quod non eos, antequam praedia haec 
urbemque occupassent, quamque primum in unum coactos subintellexerat, 
"ine mora aggressus dissip cem itaque hunc munere suo turpiter 
abdicatum, arcte custodiri Jüssit; suffecto in lecum ejus Irenaeo, Antio- 
chens: qui Samaritarum reliquias, montibus incubantes, acrius insecutus, 
late exitio dedit, graviter in eos animaüvertens. 7 

. Mense autem Julio Coades, Persarum Rex, Hermogenem Magistrum, 


4, | OE 


Eu 


—- 





^a 


448 IOANNIS MALALAE 


μάγιστρον, ἂν φιλίᾳ πρεσβείας πεμφϑέντα μετὰ καὶ δώρων τῆς 
B ἀναγορεύσεως τοῦ βασιλέως Ἰουστινιανοῦ ἐν μηνὶ Ἰουλίῳ. 
Ο 188 Συνέβη δὲ κατ᾽ ἐκεῖνο καιροῦ παϑεῖν ὑπὸ ϑεομηνίας ““μά- 
σειαν ἐν τῇ Ποντικῇ καὶ αὐτῆς τῆς περιχώρου μέρη. ὃ δὲ αὖ-- 
τὸς βασιλεὺς τῇ αὐτῇ πόλει πολλὰ ἐχαρίσατο. "- 
"Ev αὐτῷ δὲ τῷ χρόνῳ ἀνακωδίκευσις ἐγένετο τῶν παλαιῶν 
ψόμων᾽ καὶ ποιήσας ἰδίους νύμους κατέπεμψεν ἐν πάσαις ταῖς 
πόλεσε πρὸς τὸ τοὺς δικαζομένους μὴ περιπίπτειν ϑλέψεσε καὶ 
ζημίαις, ἀλλὰ ταχεῖαν ἔχειν τὴν ἀπαλλαγήν" ὅπερ μονόβιβλον 
κατασχευάσας ἔπεμψεν ἐν ᾿41ϑήναις καὶ ἐν Βηρυτῷ. --0 
Ὁ δὲ αὐτὸς βασιλεὺς ἀπεμέρισεν ἀπὸ ᾿Αντιοχείας τῆς πρώτης 
C Συρίας “Ταοδίκειαν καὶ Γάβαλα καὶ Πάλτον τὰς πόλεις, 
καὶ ἀπὸ “Απαμείας τῆς δευτέρας Συρίας Βαλανέας nó», καὶ 
ἐποίησεν ἐπαρχίαν, ἥντινα ἐπωνόμασε Θεοδωριάδα, δοὺς αὐτῇ 
καὶ μητροπολιτικὸν δίκαιον. τὸν δὲ ἐπίσχοπον “Ταοδικείας οὐχ 885 
ἠλευϑέρωσε τοῦ ὑποκεῖσϑαι τῷ πατριάρχῃ τῆς “Ἀντιοχέων πόλεωξ.- 
Ἐν δὲ τῷ αὐτῷ χρόνῳ ἔπαϑεν ὑπὸ ϑεομηνίας μητρόπολις 
τῆς «Δυκίας τὰ ἸΠύρα" καὶ πολλὰ ἐχαρίσατο τοῖς ὁπολειφϑεῖς 
σι καὶ τῇ πόλει εἰς χτίσματα ὃ αὐτὸς βασιλεύς. 
Ἔν δὲ τῷ αὐτῷ χρόνῳ ἐγένετο ταραχὴ ἐν ᾿Αντιοχείᾳ τῇ μεγά- - 
λῃ ἂν τῷ ϑεάτρῳ. καὶ và τῆς ταραχῆς ἀνηνέχϑη τῷ αὐτῷ 
βασιλεῖ. καὶ ἀγανακτήσας ἐξ ἐχείνου ἐκώλυσε τὴν ϑέαν τοῦ 





12. Δαβαλὰ Οχ,, Τάβαλα supra p. 92. B. 16. ἐλευϑέρωσε Ox. 


sb Imperatore Justiniano cum Legatione donisque salutatoriis missum, 
peramice excepit. 
Contigit autem per id tempus, Amasiam, Ponticae ditionis urbem, 
cum regionibus circumvicinis, divinam iram subire: cui etiam urbi 
lnpersta plurima largitus est. 
odem tempore Leges omnes veteres in Codicem unum coactae sunt s 
quin e et ἃ se lets, Per singulas Imperii urbes Justinianus 
pire at Dres vocati, celerius et minori cum dispendio, Causidicis sesé& 
Leges vero has, in volumen unum digestas, Athenas οἱ Be— 
rytum rium Grammidt 


Idem Imperator Laodicaeam, Gabslam, Paltumque urbes ab Antie— 
chia Syiae primae, ab Apamia autem Syriae secundae Balaneas urit. 
dirimens, in Provinciae formam redegit; quam etiam jure Metropolitico 

eriadem nominavit. Episcopum tamen Laodicensem Án— 
tiocheno "Patriaschae nihilo secius, uti antea, atbesse voluit. 





| Eodem tempore divinam iram perpessa egy Myra, Lyeiae Metropo— ἢ 
8 In eni instaurandae, | ut t etian civibus sui su itibus, Imperator phyrisa- 


εἰ dub jub id ipsum tenipus Antiochiae magnae ? Tumultus ingens in 'Thea- 
1j; de quo certior factus Imperator, exinde ἐδ irem commo 


4 τς β, 
Ν ww “ἢ 
» 


» d 





CHRONOGRAPHIA. L. XVI. 449 


Sedrpov πρὸς τὸ μὴ ἐπιτελεῖσϑαι τοῦ λοιπαῦ ἐν τῇ τῶν Myrio- D 
χέων πόλει. 
Ἐν αὐτῷ δὲ τῷ χρόνῳ διωγμὸς γέγονεν Ἑλλήνων μέγας, καὶ Ο 18A 
πολλοὶ ἐδημεύϑησαν, ἐν οἷς ἐτελεύτησαν ἸΠ]ακχεδόνιος, 4oxAgnió- 
ὅδοτος, Ouxág ὃ Κρατεροῦ, καὶ Θωμᾶς ὃ Κοιαίστωρ᾽ καὶ ἐκ 
τούτου πολὺς φόβος γέγονεν. ἐϑέσπισε δὲ ὃ αὐτὸς βασιλεὺς 
ὥστε μὴ πολιτεύεσθαι τοὺς ἑλληνίζοντας, τοὺς δὲ τῶν ἄλλων 
αἱρέσεων ὄντας ἀφανεῖς γενέσϑαι τῆς Ῥωμαϊκῆς πολιτείας, προ-- 
ϑεσμίαν τριῶν μηνῶν λαβόντας εἷς τὸ γενέσϑαε αὐτοὺς χοινω- 
Δονοὺς τῆς ὀρθοδόξου πίστεως. ὅστις ϑεῖος τύπος ἐνεφανίσϑη ἐν 
πάσαις ταῖς ἐξωτικαῖς πόλεσιν. 
Ἔν αὐτῷ δὲ τῷ καιρῷ ἠγανακτήϑη ὃ ἀπὸ ὑπάτων Πρίσκος, 
ὃ ἀπὸ νοταρίων τοῦ αὐτοῦ βὰσιλέώς, καὶ δημευϑεὶς ἐγένετο διά-- Ὁ 
κονος xal ἐπέμφϑη ἐν Κυζίχῳ. 
X5 "Ev αὐτῷ δὲ τῷ καιρᾷ Ἑρμογένης ὃ μάγιστρος ὑποστρέψας 
ix τῶν Περσικῶν δοὺς τὰ δῶρα ἀνήγαγεν ἀποχρίσεις παρὰ 
Κωάδου, βασιλέως Περσῶν, πρὸς ἸἸουστινιανόν, βασιλέα Ῥωμαίων, 
ἐπιφερόμενος σάκρας περιεχούσας οὕτως. | 
Κωάδης βασιλεὺς βασιλευόντων, ἡλίου ἀνατολῆς, Φλαβίῳ 9 185 
ΕΟ Ἰουστινιανῷ Καίσαρι σελήνης δύσεως. ηΐραμεν ἐν τοῖς ἡμετέ- ' 
ροις ἀρχαίοις ἀναγεγραμμένα ἀδελφοὺς ἡμᾶς ἀλλήλων εἶναι, καὶ 


9. λαβόντας Ch., λαβόντερ Ox. 


(πε ^ Ludi 'Theatridi deinceps Antiochiae ne amplius ederentur pro- 
jbuit. 

Eodem tempore Graecae religionis homines persecutionem gravem 
Mrpesi sunt, poblicatis etiam quamplurimorum facultatibes; inter quos 

onius, Asclepiodotus, Phocas etiam Crateri F. cum 'Thoma Quae- 
store, diem suum interea obierunt: Exinde vero metus ingens omnibus in- 
cessit. Quin et edicto Imperatorio cautum est, Graecissantes in poste- 
rum ne publicum aliquod in Rep. munus obirent. Reliquarum vero Hae- 
réslum sectatores quoscunque Romani Imperii finibus excedere jussit Im- . 
perator; indulta tamen eis per tres menses licentia, si qui per id tem- 
üs fidem Orthodoxam amplecterentur. Quod quidem Edictum in omni- 
urbibus extraneis promulgatum est. 
Modem tempore Priscus quidam, Exoonsul, et Imperatoris hojus olim 
Netarius; qui in Imperatoris iram inciderat, bonis publicatis, Diaconus 
factus est, Cyzicumque relegatus. 

Tisdem "Temporibus Hermogenes Magister, ex Perside redux , munera 
secum , et Coadis Persarum Regis Justiniano Imperatori Responsum retu- 
Bt, his verbis conscriptum: . 

" s Coades, Rex Kegum, solis, Orientis, Flavio Justiniano, Caesari, 
Occidentis.** E : 

»Priscis Archivorum regni Nostri ex Monumentis compertum habui- 

Bus, Nos Fratres esse: et quod, si culvis Nostrum .vel hominibus, vel . 
- loasnes Malalas. 29 





^ 
. ' 
ποῖ "- 


450 IOANNIS MALALAE 


ἐάν τις ἐπιδεηηϑῇ σωμάτων ἣ χρημάτων, παρέχειν τὸν ἕτερον. 
καὶ μεμενήκαμεν ἐξ ἐκείνου καὶ μέχρι τοῦ παρόντος οὕτως διατε- 
λοῦντες " καὶ ποτὲ μὲν ἐϑνῶν ἡμῖν ἐπανισταμένων, τοῖς μὲν πα- 
ρατάξασϑαι ἠναγχάσϑημεν, τοὺς δὲ καὶ διὰ δόσεως χρημάτων 
ὑποταγῆναι ἐπείσαμεν, ὡς δῆλον εἶναι πάντα τὰ ἐν τοῖς ἡμε- “ὦ 
τέροις ϑησαυροῖς ἀναλωθῆναι, ταῦτα δὲ καὶ ᾿Αναστασίῳ καὶ 
Ἰουστίνῳ τοῖς βασιλεῦσι γεγραφήκαμεν, καὶ ἠνύσαμεν πλέον οὐ- 

B δέν' ὅϑεν ἠναγκάσϑημεν παρατάξασϑαι πολέμου χάριν, καὶ 
πλησίον τῶν Ρωμαϊκῶν γενόμενοι τοὺς ἐν μέσῳ μηδὲν ἁμαρτή- 
σαντας προφάσει τῆς ἐχείνων ἀπειϑείας ἀπολέσαι. ἀλλ᾽, ὡς HO 
χριστιανοὶ καὶ εὐσεβεῖς, φείσασϑε ψυχῶν καὶ σωμάτων, καὶ με-- 
τάδοτε ἡμῖν χρυσίου: εἶ δὲ μὴ τοῦτο ποιεῖτε, εὐτρεπίσατε ἕαυ-- 

τοὺς πρὸς πόλεμον, προϑεσμέων ἔχοντες ὅλου τοῦ ἐνιαυτοῦ, ἵνα. 

O 186 μὴ νομισϑῶμεν κλέπτειν τὴν νίχην καὶ δόλῳ περιγίνεσϑαιε τοῦ 
πολέμου. | 

Τῷ δὲ αὐτῷ χρόνῳ ὃ αὐτὸς βασιλεὺς ἸἸουστινιανὸς ἐδωρῆς.-- 

σατο τοῖς ᾿Αντιοχεῦσε τὴν ἰδίαν vóyav, ἔχουσαν καὶ λίϑους βασιλι-- 

C xojg* καὶ ἡπλώϑη ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ τῇ λεγομένῃ Κασσιανοῦ. 

Ἐπὶ δὲ τῆς ὑπατείας Δεκίου προσεῤῥύη Ῥωμαίοις IMobyóoc 
ὃ ix γένους τῶν Γηπέδων καταγόμενος, υἱὸς ὧν ῥηγός, μετὰ τὴν 9 
τελευτὴν τοῦ ἰδίου αὐτοῦ πατρὸς πρὸς Θραυστίλαν, ϑεῖον αὖ-- 
Tob, γεγονώς, καὶ διῆγεν ἐν τῷ Σιρμίῳ. καὶ γνοὺς τοῦτο ὅ 


A5 


10. ἐκείνων Ch., ἐκείνου Ox, ibid. ἀπολέσθαι Ox. 11. φεί- 
σασϑε Ch., φείσασθαι Ox. — 18. Κασιανοῦ Ox. — 20. Dlyxidew 
Ox. 22. γεγονόεα Ox., γεγονώς Ch. 


His opus fuerit, ab altero subministrandos esse. Quam quidem Nos» 

idem, in praesentem hunc usque diem, vobis integram praestitimus. 
Caeterum ab hostibus quandoque impetiti, in praelium cum noanullis ee— 
rum descendere coacti fuimus: reliqui vero, datis niis, Imperium Ne— 
strum ut admitterent eífecimus. Unde Fiscuili Nostrum itus exham- 
stum esse, sat liqnide constat. Super his vero cum ad lmperatores Ang- 
stasium δὲ Justinum refereates nihil ita profecerimus, arm deinde se- 7 
mere.neoesse habwimus. Propius itaque ἃ finibus vestris cum abfuorimus, 
intermedios quosque, licet innoxios, e medi sustalimus, violatae a vobis 
fidei sub praetexta. Vos vere, Christiani, cum satis et pietatem o $ 
parcite potius hominibus vestris et pecunias date. Sim aliter, ad 
ΟΣ accingite: cujus tamen inducias vobis in annum integrum permitti- 
mus, ne suffarari victoriam, vel ea per dolum, potiri videremur.'* ' ' 


.Kodem tempore Jestiminnus T suam, regis E 
ignitam, Antiochenis dono tr it; quam Antioohimni ΒΞ. re Papier. 
' ἰδ suspenderunt explicatam. N á 


ài Caeterum ei sub Consulatu Romanis sese adjiedit Mandos Poet 
am, Gepidi us, et regio sanguine prognatus. Hág patris sa! 
gyobitum, apud 'Thraustilam, avuncolum suum, Birnii degebet: qw 


á 
-- 4 
εἴ ῷ 5 
: 2 








CHRONOGRAPHIA. ' L. XVIII. 451 


935 Ῥώμης ὃ Οὐαλεμεριακὸς ὅ xal Θευδερίχος, πέμψας noos- 
τρέψατο τὸν αὐτὸν Ἰϊοῦνδον" καὶ πεισϑεὶς ἀπῆλϑε πρὸςαὖ τὸν 
μετὰ τῶν ἀνθρώπων αὐτοῦ καὶ διέτριψε πρὸς αὐτόν, ὕπερμα- 
χῶν ὑπὲρ τοῦ Οὐαλεμεριαχοῦ τοῦ καὶ Otvdtolyov. ἀναχωρή- 
ὅσας δὲ Ἰοῦνδος ἀπὸ Ρώμης ἀνῆλϑεν ἐπὶ τὸν Δανούβιον ποτα- 
μόν" καὶ πέμψας πρὸς τὸν βασιλέα Ἰουστινιανὸν πρεσβευτὰς 
ἤτησεν αὐτὸν ὑπὸ τὴν βασιλείαν αὐτοῦ γενέσϑαι. καὶ ἐδέξατο Ὁ 
αὐτὸν σὺν τοῖς ἀνθρώποις αὐτοῦ, ποιήσας αὐτὸν στρατηλάτην 
τοῦ Ἰλλυριῶν ἔϑνους, καὶ ἀπέλυσεν αὐτὸν ἐν τῇ ἰδίᾳ στρατηλα- 





Ἰοσίᾳ. καὶ καταλαβόντος αὐτοῦ τὴν χώραν τοῦ Ἰλλυρικοῦ, ἐπέφ- Ὁ 187 


ῥιψαν αὐτῷ Οὖννοι μετὰ πολλοῦ πλήϑους διαφόρων βαρβάρων" 
καὶ ἐξελϑὼν ὥρμησε κατ αὐτῶν, καὶ πάντας κατανήλωσε' καὶ 
ἔπεμψε πραῖδαν ἐξ αὐτῶν καὶ ἕνα ῥῆγα αὐτῶν" καὶ ἐγένετο εἷ-- 
ρήνη ἐν τῇ Θράκῃ, καὶ ἐκ τούτου φόβος κατεῖχε τὰ βάρβαρα 
15 ἔϑνη. 

Ἐπὶ δὲ τῆς ὑπατείας τοῦ αὐτοῦ Δεκίου ὁ αὐτὸς βασιλεὺς 
ϑεσπίσας πρόσταξιν ἔπεμψεν ἐν ᾿Αϑήναις, κελεύσας μηδένα δι-- 
δάσκειν φιλοσοφίαν μήτε νόμιμα ἐξηγεῖσϑαε μήτε κόττον ἐν E 
μιᾷ τῶν πόλεων γίνεσϑαι, ἐπειδὴ ἐν Βυζαντίῳ εὑρεϑέντες τινὲς 
Θοτῶν χοϊτιστῶν καὶ βλασφημίαις δειναῖς ἑαυτοὺς περιβαλόντες 
χειροκοπηϑέντες περιεβωμβήϑησαν ἐν καμήλοις. 


8. ὑπερμαχῶν Ch., ὑπερμαχγὴν Ox. 9. Ἰλλυρίων Ox. 91. πι- 


φριβωμβήϑησαν] ,Lego, περιεπομπεύϑησαν."“ Ch, V. Ch, ad p. 
*d. Bonn. 436. 9. 


Rex, Valemeriacus, qui et Theuderichus, ubi intellexisset, per literas 
eum hortatus est ad se uti veniret. Persuasus itaque Mundus, ad 'Theu- 
derichum cum suis profectus est; ubi diutius degens propugnatoremse ei in 
omnibus exhibuit. fanden vero inde discedens, Danubium fluvium acces- 
sit, Imperatorem Justinianum exoratum habens, uti sibi liceret ejus sub- 
ewe Imperio. Imperator Mundum excepit; Milltunque in Illyrio Ma- 
gistrum factum, in demandatum ei munus, cum suis demisit. Quampri- 
mum autem lilyricam regionem occupasset Mundus, ab Hutmis, numero- 
sum diversotum Barbarorum exetcitum ducentibus, bello petitus est. Hos 
vero Mundus bello aggressus, ad unum omnes delevit; quin et praedam 
quoque; compreliensumque ex Regulis unum, [Constantinopolim] transmi- 
Kxinde pax Thraciae reddita, timorque Magnus Barbaris gentibus 
" incussts est. | | 
, Ejosden Deci sub Consulatu, Edicto Athenas misso, Imperator 
sancivit, ne cui liceret Philosophiam publice profiteri, aut Leges interpre- 
teri. Sed et Aleatoriam etlam exerceri, universum per imperium, prohi- 
buit.* Quin et Aleatores quidam Byzantii comprehensi, qui diris Blas- 
phemils sese immerserant, manibus truncati, camelis imponebantur, et per 
urbem «uas jn triumpho ferebantur, e 


dh 


w— 


e 


452 IOANNIS MALALAE 


Ἔν αὐτῷ δὲ τῷ χρόνῳ παρεσχέϑη ἐτησία πρόσοδος i» τῷ 


ξενῶνι ᾿Αντιοχείας νομισμάτων τετρακισχιλίων ὑπὸ τοῦ αὐτοῦ 
εὐσεβοῦς βασιλέως. 


V 65 Εὐρέϑη δὲ ἐν αὐτῷ τῷ χρόνῳ καὶ τὸ τίμιον λείψανον τοῦ 
ἁγίου μάρτυρος Ἰαρίνου εἷς τὴν πρώτην Συρίαν ἔξω τῆς λεγο- £» 
O 188 μένης Γινδάρου πόλεως, τοῦ περιοδευτοῦ τῆς χώρας ἐν ὀπτα- 


σίᾳ πλειστάκις ἑωρακότος τὸν τόπον ἔνϑα ἔκειτο ὃ ἅγιος, ἔχων 
ἀπὸ τῆς κεφαλῆς κατὰ παντὸς τοῦ σώματος αὐτοῦ ἥλους σι- 
δηροῦς, εἰς σανίδα παραπλωϑεὶς προσηλώϑη, καὶ ἐτέϑη tig n£- 
τραν γλυφεῖσαν αὐτῷ τάφον. καὶ ἐπήρϑη τὸ λείψανον αὐτοῦ, 
καὶ ἠνέχϑη xal κατετέϑη ἔξω τῆς “Αντιοχέων πόλεως ἐν τῷ ἁγίῳ 
Ἰουλιανῷ. 

"Ev αὐτῷ δὲ τῷ χρόνῳ κατεπέμφϑησαν πρέσβεις Ῥωμαίων ἐν 
τοῖς Περσικοῖς μέρεσιν Ἑρμογένης καὶ Ῥουφῖνος ὃ στρατηλά-- 


B τῆς, ἐπὶ τῆς ὑπατείας “Ταμπαδίοι' καὶ Ορέστου. καὶ q9acás— 


των αὐτῶν τὸ Δόρας τὸ μετακληϑὲν ᾿Ἀγαστασιούπολις, μήνυ-- 
σιν κατέπεμψαν τῷ βασιλεῖ Περσῶν Κωάδῃ" καὶ ὑπερέϑετο ὃ 
αὐτὸς βασιλεὺς τοῦ δέξασϑαι αὐτούς. καὶ ἐν τῷ διάγειν αὖ-- 
τοὺς εἰς τὸ Δόρας ἅμα Βελισαρίῳ τῷ στρατηλάτῃ σὺν τοῖς 
ἄλλοις ἐξάρχοις καὶ τῇ στρατιωτικῇ βοηϑείᾳ, καὶ ἀπληχευόντων 
αὐτῶν ἔξω τοῦ Zfópag, τὴν ἀπόκρισιν τοῦ βασιλέως Περσῶν δε-- 


O 189 χόμενοι, ὃ Ἰηρὰμ ὃ πρῶτος ἔξαρχος Περσῶν καὶ ὃ υἱὸς τοῦ 


"b 


βασιλέως Περσῶν σὸν ἄλλοις ἐξάρχοις Περσῶν καϑήμενοι εἰς 
τὸ Νίσιβι, καὶ γνόντες ὅτι ἔξω τοῦ Ζόρας ἀπληκχεύουσιν οἱ Ῥω-- 


6. Γινδαρουπόλεως Ox. 18. πρεσβεῖς Ox. 


Eodem tempore pius Imperator Hospitium Antiochenum reditu annuo 
ΤΥ nummorum millibus donavit. 

Kisdem etiam temporibus venerandae S. Marini Martyris Reliquiae, 
(cujos sepulturae locus regionis istius Circitori, saepiuscule per somnium 
obversatus est,) extra Gindaropolim Syriae Primae urbem repertae sunt. 
Excisum huic erat in petra sepulchrum, ubi totus super ssserem explica- 
tus jacebat, clavis ei ferreis per totum corpos ejus actis affixus. Subla- 
tas autem inde Martyris hujus reliquias, ad S. Julianum, extra Antiochiam 
urbem reposuerunt. Ν 

Eodem tempore, Lampadio et Oreste Coss. Romanorum Legati, Hér- 
mogenes et Rufinus, Militum Magister, in Persidem missi sunt. ü ita- 
que Doras olim, Anasfesiopolim nunc vocatam urbem advenientes, á&dven- 
tum suum Coadi Persarum Regi notum fecerunt: quorum tamen admissio- 
nem Rex dip erastinavit Interim vero dum Legati ad Doras, uma cum, 
Belisario Militum Magistro, caeterisque Romanorum Exarchis et exercita, 
qui castra sua extra urbem posuerant, commorantes; Responsa Regis Peg- 
sarum expectarent; Meram, primarius Persarum filius, ucesque qui, «4. 
Nixbün concedentes, Romanos extra Doras castrametates esso inteliene- 


" ^ 
gt $ 


* 


30 


15 


S95 











CHRONOGRAPHIA. L. XVIII. 458 


χῖοι, ἐπέῤῥεψαν Πέρσαι μετὰ ἑβδομήχοντα χιλιάδων, διελόντες 
ὑτοὺς εἰς τρεῖς ἀρχάς. 

Καὶ γνόντες oi ἔξαρχοι Ῥωμαίων, δρμήσαντες κατὰ Περσῶν C 
méxgovca»v' καὶ συμβολῆς γενομένης ἐμίγησαν τὰ Περσῶν 
d Ρωμαίων στρατόπεδα, καὶ ἔχοψαν Ῥωμαῖοι Πέρσας κατὰ 
troc, λαβόντες καὶ σίγνον Περσικόν. ὃ δὲ ἸΠηρὰμ μετὰ 0AM- 
)» φυγὼν σὺν τῷ υἱῷ τοῦ βασιλέως διεσώϑη εἷς τὸ Νισίβιον. 
αὐτῇ δὲ τῇ συμβολῇ καὶ ἔξαρχος Περσῶν χκατεσφάγη ὀνό- 
᾿τι Σάγος, Σουνίκα τοῦ δουκὸς καὶ ἐξάρχου “Βωμαίων εἰς μο- 
μαχίαν αὐτὸν προτρεψαμένου" καὶ ἦν ἰδεῖν νέκην Περσικῆς 
τογοίας, εἰς ἔδαφος ἡπλωμένων νεχρῶν. 

Kol γνοὺς τοῦτο Κωάδης 0| Περσῶν βασιλεὺς ἐπέτρεψεν 
γελϑεῖν τὸν πατρίκιον "Povgirvo» ἅμα τῷ κόμητι ᾿Αλεξάνδρῳ D 
; τὴν πρεσβείαν. 

Ἔν αὐτῷ δὲ τῷ χρόνῳ ἀνεφάνη τις ἐκ τῆς Ἰταλῶν χώρας 
"μοδρομῶν, ἔχων μεϑ᾽ ἑαυτοῦ κύνα ξανϑόν, ὅστις κελευόμε- 

ς ὑπὸ τοῦ ἀναϑρεψαμένου ἐποίει τινὰ ϑαύματος ἄξια. ὃ γὰρ Ο 190 
τὸν ἀναϑρεψάμενος ἑστὼς ἐν τῇ ἀγορᾷ, καὶ ὄχλου περιεστῶ- 
ς εἰς τὸ ϑεάσασϑαι, λάϑρᾳ τοῦ κυνὸς ἐκομίζετο παρὰ τῶν 
τώτων δαχιυλίδια, xal ἐτίϑει εἰς τὸ ἔδαφος περισκέπων αὐτὰ 
χώματι. καὶ ἐπέτρεπε τῷ κυνὶ ἐπᾶραι καὶ δοῦναι ἑκάστῳ τὸ 
o»* καὶ ἐρευνῶν ὃ κύων τῷ στόματι ἐπεδίδου ἑκάστῳ τὸ 
ωριζόμενον. ὃ δὲ αὐτὸς κύων καὶ διαφόρων βασιλέων νομί- 
ιατα μυρία ἐπεδίδου xav ὄνομα. παρεστῶτος δὲ ὄχλου ἀν-- 
94. μυρία] μιγνύμενα "Theophanes p. 190. A, Cedrenus 375. A. 


its cum septuaginta Persarum Millibus, in tres partes divisis, in illos 
'essi. sunt. . 

Quod ubi Romanis Ducibus notum fuit, et ipsi in impetum Persarum 
cipiendum sese parant; praelioque commisso, et exercitibus Romano 
rsicoque inter se confusis, Romani Persas penitus fuderunt; vexillo et- 
| Persico ablato. Caeterum Meram Regísque filius paucis admodum 
ati, fuga sibi consulentes, ad Nisibim evaserunt. Hac autem pugna 
idit Sagus quidam, Persarum Exarchus; quem Sunica, Dux Romanus, 
gulare ad certamen provocatum prostravit. Atque diffusis ibi per ter- 
à undique cadaveribus, videre erst Confidentiae Persicae triumphum. 

Certior autem de his factus Perssrum Rex Coades, Rufinum Patri- 
m, Comitemque Alexandrum, Legationem süam obire jussit. 

Iisdem temporibus Italus quidam circumforaneus innotuit; qui canem 
rum circumduxit, qui domini ad nutum mirenda quaedam perficeret. 
minus enim in foro stans, et circumstante undique spectaculum populo 
cane, adstantium annulos accipiebat, quos in solo depositos, terra 
resta tegebat: Canem deinde eos tollere, et suum cuique reddere ju- 
»at. Canis itaque indagatos annulos ore prehendens, cuique suum red- 
mit, Idem etiam Canis diversorum quoque Imperatorum Numismata 


αν 





454 IOANNIS MALALAE 


E δρῶν τε xol γυναικῶν, ἐπερωτώμενος ἐδείκνυε τὰς i» γαστρὶ 
ἐχούσας καὶ τοὺς ὄντας πορνοβοσχοὺς καὶ μοιχοὺς καὶ κνιποὺς 
καὶ μεγαλοψύχους " καὶ ἀπεδείκνυε πάντα μετὰ ἀληϑείας. ὅϑεν 
ἔλεγον πολλοὶ ὅτι πνεῦμα Πύϑωνος ἔχει. 

Ἐπὶ δὲ τῆς αὐτῆς βασιλείας ἐφάνη ἀστὴρ μέγας καὶ φοβερὸς 5 
κατὰ τὸ δυτικὸν μέρος, πέμπων ἐπὶ τὴν ἄνω ἀχτῖνα λευχήν, ὃ 
V 66 δὲ χαρωχτὴρ αὐτοῦ ἀστραπὰς ἀπέπεμπεν" ὃν ἔλεγόν τινες εἶναι 
λαμπαδίαν. ἔμεινε δὲ ἐπὶ ἡμέρας εἴκοσιν ἐκλάμπων, καὶ ἐγέγον-- 
το ἀνυδρίαι καὶ κατὰ πόλιν δημοτιχοὶ φόνοε καὶ ἄλλα πολλὰ 
ἀπειλῆς πεπληρωμένα. 10 
Τῇ δὲ συμπληρώσει τοῦ σεπτεμβρίου μηνὸς oi πρέσβεις 
Ο 191 Ρωμαίων οἱ πεμφϑέντες ἐν τοῖς Περσικοῖς ὑπέστρεψαν ποιή--: 
σαντες πάχτα. καὶ γνοὺς τοῦτο ὃ βασιλεὺς ἸἸουστινιανός, ὅτε 
εἰρήνην ἔχει πρὸς Ῥωμαίους, χαρᾶς ἐπλήσϑη. δεξάμενος γὰρ τὰ 
γράμματα τῶν πάχτων καὶ ἀναγνοὺς εὗρε περιέχοντα οὕτως. 
yd 9óvreg πρὸς ἡμᾶς οἱ ἡμέτεροι πρεσβευταὶ οἱ πρὸς τὴν 

B σὴν σταλέντες ἡμερότητα ἀπήγγειλαν ἡμῖν «τὴν ἀγαϑὴν προαίρε-- 
σιν τῆς πατρικῆς ὑμῶν διαϑέσεως. καὶ ἐπὶ πᾶσιν εὐχαριστήσα-- 
μεν τῷ δεσπότῃ ϑεῷ ὅτι πρέπον τῇ αὐτοῦ ἀγαθότητι πρᾶγμα yé— 
γονε καὶ προέβη σὺν ϑεῷ εἰρήνη εἷς ὠφέλειαν τῶν δύο πολιτειῶν. 2 
ὅτε δὲ μεγάλη δόξα καὶ ἔπαινός ἐστιν ἐν πάσῃ τῇ γῇ παρὰ ϑεῷ 
καὶ ἀνθρώποις τὸ εἰρήνην γενέσϑαι μεταξὺ τῶν δύο κόσμων inl 

6. δυετικὸν Ch, δυσικὸν Οχ. ibid. τὴν] τὰ Theophanes p. 154. B. 


. 8. εἴκοσι Ox. 14. '"Pouaíov;] ,,Omnino scribendum Πέρσας.“ Ch. 
21. Addidi καὶ. 


quotquot producta, ad cujusque nomen reddidit: Quinimo turba virorum, 
mulierumque adstante, interrogatus de ea gravidas, Lenones, scortatores, 
sordidos, magnanimosque demonstrabat. Sed et haec omnia pro rei veri- 
tate Canis iste prodebat: multis ideo, Pythonis eum spiritu praeditum 
affirmantibus. 

Eodem Imperante stella ingens et tremenda, ín Occidente compa- 
ruit; radium album sursum emittens, quam, quod fulguris emisyionem prae 
80 ferebát, Facem rdentem, nonnulli vocitabant. Per dies autem xx. 
refulit; unde siccitates, et ubique per Imperium in populo caedes, alia- 
que Plurima Mortalibus infausta insequuta sunt. 

ensis autem Septembris sub exitum, Legati Romanorum, qui im 
Persidem missi fuerant, pace facta reversi sunt. Quo audito Imperator 
Justinianus summo gaudio affectus est.  Acceptis enim de Pace literis, 
perlectisque, eas in haec verba conscriptas invenit. 

»Propensum paterni vestri in Nos animi studium redoces Nostri, 
quos ad Clementiam vestram misimus, Legati nobis renunciarunt. Dosmi- 
no autem Deo gratias ubique agunus, quod Bonitate ejus Consentaneum 
Opus effectum est; paxque mutua quae in utriusque Reip. Emolumentum 
et Nostram utriusque laudem ceasura eet stabilitur. Rege egimvero aum 
me gloriosam ese et apud Deum hominesque universe. laude digmam, 





5 





CHRONOGRAPHIA. L. XVIII. 455 


ἧς σῆς ἡμερότητος καὶ ἡμῶν τῶν γνησίως ὑμᾶς ἀγαπώντων 
οὐδηλόν ἐστε: καὶ oi ἐχϑροὶ δὲ ἑκατέρας πολιτείας καταπε- 
οὔνται ταύτης σὺν ϑεῷ γενομιένης. διὰ τάχους τοίνυν ἐπικα-- 
αλήψονται οἱ ἡμέτεροι πρεσβευταί, ὀφείλοντες ἀναπληρῶσαι τὰ 
οὺὸς ἀσφάλειαν τῆς εἰρήνης. εὐχόμεθα γοῦν ἐν πολλοῖς χρό- C 
οἐς τὴν πατρικὴν ὑμῶν διάϑεσιν περισώζεσθαι. 

Kal ἐχπεμφϑεὶς ὑπὸ Ῥωμαίων πάλιν Ρουφῖνος, δευτέρας 
ποχρίσεως καταπεμφϑ είσης ἐν τοῖς Περσιχοῖς μέρεσιν, εὗρε τὸν Ὁ 192 
ασιλέα Περσῶν ἀναδυέντα πρὸς τὰ δόξαντα μεταξὺ αὐτῶν ἕνε-- 
ἐν τῆς εἰρήνης. φημισϑέντος γὰρ τούτου, ὡς τῶν Σαμαρει-- 
üv Ρωμαίων ἀγαναχτηϑέντων ὑπὸ τοῦ βασιλέως Ἰουστινιανοῦ, 
€ προγέγραπται, φυγόντων καὶ ἀπελϑόντων πρὸς Κωάδην, βα- 
ifa Περσῶν, ἀπὸ τῆς ἑαυτῶν χώρας Παλαιστίνης, καὶ ἐπαγ-- 
ἡλαμένων αὐτῷ συμμαχεῖν" τὸ δὲ πλῆϑος αὐτῶν ἦν χιλιάδες 
ἐντήχοντα, ἐπηγγείλαντο δὲ τῶν Περσῶν βασιλεῖ προδιδόναι 
)» ἑαυτῶν χώραν, τὴν Παλαιστίνην πᾶσαν καὶ τοὺς ἁγίους D 
ὕπους, πόλιν ἔχουσαν διαφόρων βασιλέων χαρίσματα" χρυσοῦ 
t γὰρ πλῆϑος πολὺ xal λίϑων τιμίων ἀναρίϑμητος ποσότης" 
x) ἀχούσας ταῦτα ὃ βασιλεὺς Περσῶν, καὶ πεισϑεὶς τοῖς naQ 
ὑτῶν λεγομένοις, ἀνεδύη περὶ τὸ ποιῆσαι τὰ πάχτα. ἀφορ- 
ἣν δὲ λαβὼν περὶ τῶν χρυσοῤῥύτων τῶν εὑρεϑέντων πρῴην 
rl 2dvacracov τοῦ βασιλέως, ὄντων ὑπὸ Ῥωμαίους " ἦν γὰρ 
ρῴην τὰ αὐτὰ ὄρη ὑπὸ τὴν Περσῶν πολιτείαν" τὰ δὲ χρυσόῤ- 
vra ὄρη ὑπάρχει μεταξὺ τῶν ὅρων "Ἀρμενίων Ῥωμαίων καὶ 

8. γινομένης ΟΣ. | 


Ιιοὰ Clementiae Vestrae Nostrique, (qui Vos unice diligimus.) tempori- 
is, inter orbem utrumque Pax facta fuerit, omnibus manifestum est. 
uod et favente Deo utriusque Nostrum inimicis exitium futurum est, 
egati itaque Nostri primo quoque tempore aderunt, quo ad Pacis con- 
"TBationem, quodeunque necessarium erit, Kífectum dent. Nobis vero 
i Paterna vestra affectione quam diutissime frui liceat precamur. 
Missus autem secundis cum literis Imperatoris in Persidem Rufinus 
em invenit eirca illas conditiones invicem ineundas longe aliter 
abentem. Inter haec enim Samaritae, quibus Imperator, uti supe- 
us dictum est, infensus erat, ad Persas transfugae, (eorum autem nu- 
ersbantur L. Millia) auxilia sua adversus Romanos Coadi i obtule- 
int; in se insuper recipientes Palaestinae totius proditionem rum- 
r6 ibi Sanctorum faciendam; in qua urbe diversorum Regum recondita 
ent Anathemata; ubi etiam auri et argenti vis maxima, lapillorgmque 
retiosorum inGnits erat congeries. Haec ubi audisset Persarum Rex, 
orum dictis fidem habens pacem confirmare detrectavit, arrepta etiam 
» Aurifodinis ocoasiuncula , quae Anastasii olim temporibus inventae, ex- 
de Romane camerant imperio; cum prius montes isti juris Persici fuis- 
τό, Mentes antem hi auriferi, Armeniae Romanae Persarmeniaegue in 


b. 


456 ᾿ς IOANNIS MALALAE 


litocaopevltv, ὧς εἰδότες λέγουσιν" ἅτινα ὄρη φέρουσι χρυσὸν 
πολύν" ὅτε γὰρ βροχαὶ καὶ ὄμβροι γίνονται, κατασύρεται ἡ γῆ 


E τῶν αὐτῶν ὀρέων, λεπτίδας ἀναβλύζουσα χρυσοῦ" τὰ δὲ αὐτὰ 


ὄρη ἐμισϑοῦντο τὸ πρότερόν τινες ἀπὸ Ρωμαίων καὶ Περσῶν 


O 193 χρυσοῦ λιτρῶν διακοσίων" ἐξ οὗ δὲ παρελήφϑησαν τὰ αὐτὰ 0955 


ὑπὸ τοῦ ϑειοτάτου ᾿Ἀναστασίον, Ῥωμαῖοι μόνοι χομίζονται τὴν 

ϑεσπισϑεῖσαν συντέλειαν. καὶ ἐκ τούτου ἐγένετο διαστροφὴ περὶ 

τὰ πάχτα. | 
Ἢ δὲ τῶν Σαμαρειτῶν προδοσία ἐγνώσϑη Ῥωμαίοις, ὥς τι- 


V 67 vu» ἐξ αὐτῶν εὐπόρων συσχεϑέντων ἐν τῷ ὑποστρέφειν αὐτοὺς 19 


ἀπὸ τῶν Περσικῶν μερῶν, καὶ γνωρισϑέντων μετὰ τὸ ἀπελϑεῖν 
αὐτοὺς πρὸς Κωάδην, βασιλέα Περσῶν, καὶ συντάξασϑαι αὐτῷ 
ποιεῖν τὴν προδοσίαν τῆς ἰδίας χώρας, ὡς προείρηται" ἦσαν δὲ 
oí γνωρισϑέντες Σαμαρεῖται ὀνόματα πέντε καὶ συσχεϑέντες 
ἀπηνέχϑησαν πρὸς τὸν στρατηλάτην τῆς ἀνατολῆς, καὶ ἐξητά- 35 
σϑησαν nag αὐτῷ, καὶ ὡμολόγησαν τὴν προδοσίαν ἣν ἐμελέ- 
των. τὰ δὲ πεπραγμένα αὐτῶν ἀνεγνώσϑη τῷ βασιλεῖ Ἰουστι- 
γιανῷ. 
Ἐν αὐτῷ δὲ τῷ χρόνῳ ἐγένοντο σεισμοὶ κατὰ τόπον, xal λι-- 
ταῖς ἐσχόλαζον ἐν ἑκάστῃ πόλει. 20 
Τῷ dà αὐτῷ καιρῷ καὶ πρεσβευτὴς ἐπέμφϑη ὑπὸ τοῦ βασι- 


B λέως Περσῶν πρὸς τὸν βασιλέα Ῥωμαίων" καὶ ἐπιδοὺς ὡς ἐπε- 


φέρετο σάκρας ἀπελύϑη κομισάμενος δῶρα. 
Ὁ δὲ βασιλεὺς Ρωμαίων ἀκούσας παρὰ τοῦ πατρικίου "Pov- 
1. ὡς] Adde οἵ. 8. λεπτίδας) Fort. λεπίδας. 


finibus siti sunt: uti tradunt il, quibus hoc compertum est. Qui quidem 
montes magnam ferunt auri copiam: ex pluviis enim imbribusque caden- 
tibus terra de Montibus deorsum acta, Auri quasi laminae scaturiunt. 
Caeterum Montes hosce antea temporis, aeque ἃ Persis ac Romanis, qui- 
dam cc. auri libris conduxerunt. x quo vero in potestatem sacratissimi 
Anastasii devenerunt mercedem oondictam exinde Romani soli perceperunt. 
Caeterum hinc Pactis rumpendis oblata occasio. 

In Proditionis vero, quam Samaritae moliebantur, notitiam Romani 
hoc modo pervenerunt. Quinque enim ex illorum primariis viris, (qui, 
paulo post iter susceptom supradictae Proditionis cum Coade Persa in- 
eundae causa, *innotuerant,) in reditu suo ex Perside comprehensi, coram 
Militum in Oriente Magistro adducti sunt: Quos Proditionis agitatae ubi 
postulasset, confitentes habuit statim reos. Quae vero de his acta »unt 

ustiniano imperatori legenda mittebantur. 

Kodem tempore terrae motus ubique grassabantur ; hominibus interim 
Litaniis ubique urbium vacantibus. 

Eodem enim tempore Persarum Rex Legatum misit ad Imperatorem 
Romanum; qui traditis literis et muneribus donatus dimissus est. 

Bed interim Imperator de Coadis Persarum Regie praevaricatiome 


$ 





CHRONOGRAPHIA. L. XVIIT. 457 


φίνουτὴν παρὰ Kuddov, βασιλέως Περσῶν, παράβασιν, ποιήσας O 191 


ϑείας χκελεύσεις χατέπεμψε πρὸς τὸν βασιλέα τῶν «ἀὐξουμιτῶν" 
ὅστις βασιλεὺς ᾿Ινδῶν συμβολὴν ποιήσας μετὰ τοῦ βασιλέως τῶν 
“μεριτῶν Ἰνδῶν, κατὰ χράτος νικήσας παρέλαβε τὰ βασίλεια 
5 αὐτοῦ καὶ τὴν χώραν αὐτοῦ πᾶσαν, καὶ ἐποίησεν ἀντ᾽ αὐτοῦ βα- 
σιλέα τῶν ᾿Αμεριτῶν Ἰνδῶν ἐκ τοῦ ἰδίου γένους ᾿4γγάνην διὰ 
τὸ εἶναι καὶ τὸ τῶν ᾿Αμεριτῶν Ἰνδῶν βασίλειον ὑπ αὐτόν. καὶ 
ἀποπλεύίσας ὁ πρεσβευτὴς Ρωμαίων ἐπὶ ᾿“λεξάνδρειαν διὰ τοῦ 
Νείλου ποταμοῦ xal τῆς Ἰνδικῆς ϑαλάσσης χατέφϑασε τὰ ἸΙνδικὰ 
10 μέρη. καὶ εἰσελϑὼν παρὰ τῷ βασιλεῖ τῶν Ἰνδῶν, μετὰ χαρᾶς 


πολλῆς ἐξενίσϑη ὁ βασιλεὺς Ἰνδῶν, ὅτι διὰ πολλῶν χρόνων ἠξιώ- 


ϑη μετὰ τοῦ βασιλέως Ρωμαίων χτήσασϑαι φιλίαν. ὡς δὲ 
ἐξηγήσατο ὁ αὐτὸς πρεσβευτής, ὅτε ἐδέξατο αὐτὸν ὃ τῶν ἸΙνδῶν 
βασιλεύς, ὑφηγήσατο τὸ σχῆμα τῆς βασιλιχῆς τῶν Ἰνδῶν κατα- 
150:ü0t0g ὅτι γυμνὸς ὑπῆρχε καὶ κατὰ τοῦ ζώσματος elg τὰς ψύας 
αὐτοῦ λινόχρυσα ἱμάτια, κατὰ δὲ τῆς γαστρὸς καὶ τῶν Guy 
φορῶν σχιαστὰς διὰ μαυγαριτῶν καὶ χλαβία ἀνὰ πέντε καὶ 
χρυσᾶ ψέλια εἰς τὰς χεῖρας αὐτοῦ, ἐν δὲ τῇ κεφαλῇ αὐτοῦ λενό- 


Ο 195 


Xovcov φακιύλιν ἐσφενδονισμένον, ἔχον ἐξ ἀμφοτέρων τῶν μειτῦν. 


Φ0σειρὰς τέσσαρας, καὶ μανιάχιν χρυσοῦν ἐν τῷ τραχήλῳ αὑτοῦ, 
καὶ ἵστατο ὑπεράγιυ τεσσάρων ἐλεφάντων ἐχόντων ζυγὸν xoi 
τροχοὺς ὁ΄, καὶ ἐπάνω, ὡς ὄχημα ὑψηλὸν ἠμφιεσμένον χρυσέοις 
πετάλοις, ὥσπερ.ἐστὶ τὰ τῶν ἀρχόντων τῶν ἐπαρχιῶν ὀχήματα 


11. ἠξιώϑην Ox. 16. λενόχρυσα Ch., Theophanes p. 207. A, λινὰ 
χρυσὰ Ox. 17. σχιαστὰς] σχιστὼ "Theophanes. — iid. κλανία Ox. 
Bcripsi κλαβία, quod potest etiam xAavía scribi. V. 'Theophanes ]. c. 


certior a Rufino Patricio factus; Auxumitarum regem super his per sa- 
eras interpellavit. Regem hic Homeritarum .Indorum, praelio cum eo 
commisso, penitus debellaverat; et regno ejus regioneque occupatis, re- 
gem ibi, ex genere suo Anganem constituerat; eo quod Homeritarum 
Indorum etiam regnum jam sibi subjectum haberet, Caeterum Legatus 
iRRomanorum, nave conscensa; Alexandriam versus cursum dirigit: Niloque 
flumine et Mari Indico trajectis, Indorum ad regiones pervenit. Cujus ad 
Angressum, Rex Indorum, summo ex gaudio, obstupuit: ,,Diu (inquiens) est, 
«quod societatem cum Romanis ineundi me tenuit desiderium.'* Habitus autem 
Regis Indici, pompaque solennis, quibus Legatum Romanum (uti ex ipsius 
ore didicimus, ) exoepit erant hujusmodi. Nudus erat ; a Zona vero circa lum- 
bos vestis linea auro intertexta demittebatur; ab humeris autem ad ven- 
trem pendebat tunica soluta, margaritis et claneis, per quiniones distribu- 
tis insignita: manibusque armillas aureas gestabat. Caput ejus pileo li- 
meo, auro intertexto et contortuplicato, Iv. catenulas utrinque demittente, 
collum vero monili aureo ornabantur. Currui vero insedebat alta, «ua- 
tuor rotis suffulto, quatuorque Elephantis tracto, qui petalis quatuor 
aureis, (qualibus argenteis Provinciarum Praefecti utuntur) «ircum- 








458 | IOANNIS MALALAE 


ἀργύρῳ ἠμφιεσμένω. καὶ ἵστατο ἐπάνω ὁ βασιλεὺς τῶν Ἰνδῶν 
βαστάζων σκουτάριον μικρὸν κεχρυσωμένον καὶ δύο λαγκίδια 
καὶ αὐτὰ κεχρυσωμένα κατέχων ἐν ταῖς χερσὶν αὐτοῦ. καὶ οὕ- 
τως ἵστατο πᾶσα 7) σύχγχλητος αὐτοῦ μεϑ᾽ ὅπλων καὶ αὐλοὶ ἄδον- 
τες μέλη μουσικά. 5 
Καὶ εἰσενεχϑεὶς ὃ πρεσβευτὴς Ῥωμαίων, κλίνας τὸ γόνυ 
προσεχύνησε᾽ καὶ ἐκέλευσεν ὃ βασιλεὺς Ἰνδῶν ἀναστῆναί με καὶ 
E ἀναχϑῆναι πρὸς αὐτόν. καὶ δεξάμενος τὴν τοῦ βασιλέως Ῥω- 
μαίων σάχραν κατεφίλησε τὴν σφραγῖδα. δεξάμενος δὲ καὶ τὰ 
δῶρα τὰ πεμῳφϑέντα ὑπὸ τοῦ βασιλέως ἐξεπλάγη. λύσας δὲ καὶ 10 
ἀναγνοὺς δι᾽ ἑρμηνέως τὰ γράμματα, εὗρε περιέχοντα ὥστε 
ὁπλίσασθαι αὐτὸν κατὰ Κωάδου, βασιλέως Περσῶν, καὶ τὴν 
O 195 πλησιάζουσαν αὐτῷ χώραν ἀπολέσαι καὶ τοῦ λοιποῦ μηχέτι συν- 
ἄλλαγμα ποιῆσαι utr αὐτοῦ, ἀλλὰ δὲ ἧς ὑπέταξε χώρας τῶν 
V 68 ““μεριτῶν Ἰνδῶν διὰ τοῦ Νείλου ἐπὶ τὴν “ἴγυπτον ἐν ᾿“4λεξαν-- 15 
δρείᾳ τὴν πραγματείαν ποιεῖσϑαι. καὶ εὐθέως ὃ βασιλεὺς "T»- 
δῶν Ἐλεσβόας ἐπὶ ὕψεσι τοῦ πρεσβευτοῦ Ῥωμαίων ἐκίνησε 
πόλεμον κατὰ Περσῶν, προπέμψας καὶ τοὺς vm αὐτὸν ᾿Ινδοὺς 
Σασακχηνούς, ἐπῆλϑε τῇ Πιρσικῇ χώρᾳ ὑπὲρ Ρωμαίων, δηλώσας 
τῷ βασιλεῖ Περσῶν τοῦ δέξασϑαι τὸν βασιλέα ᾿Ινδῶν πολεμοῦντα 20 
αὐτῷ καὶ ἐκπορϑῆσαι πᾶσαν τὴν vn αὐτοῦ βασιλευομένην γῆν. 
καὶ πάντων οὕτως προβάντων ὃ βασιλεὺς Ἰνδῶν κρατήσας τὴν 
7. us] τεῖ 19. Κωάδου] Χωάδους Ox. 17. ᾿Ελεσβόας 


᾿Ελεσβαᾶς Nonnosus Photii cod. 3., Theophanes p. 144. D. 18. καὶ 
lnmo δὲς ibid. αὐτὸν Ch., avro» Ox. 


dabatur: Huic insidens Indorum Rex, scutum parvum deauratum, lanceo- 
lasque duas et ipsas deauratas, manibus gestabat. Süpatus autem erat a 
Primoribus suis et ipsis similiter armatis, Choroque ad tibias carmina iau- 
"a In troductn Legatos Ro i rocidens, R 
ntroductus autem tos Romanus, in genua ; Kegem ve- 
neratus est: sed Me [dixit Legatus] Rex surgere juuit et propius acce- 
dere. Acceptis autem Romani Imperatoris literis, sigillum deosculatus est: 
Donis etiam ab Imperatore miasis acceptis; scilicet obstupuit.  Apertis 
deinde literis Imperatoriis, ue Interpretem lectis, id Imperatorem 
Romanum a se poscere in t, uti Coadem bello aggrederetur; dis- 
Perditisque Persarum vicinis regionibus, commercia cum illis non amplius 
aberet: sed per Homeritarum quam sibi subjugaverat regionem , perque 
Nilum Aegyptum petens, Alexandriae potius mercaturam exerceret. Sine 
mora igitur Indorum Rex Elesboas, Legati ipsius in conspectu, adversus 
Persas arma movet; praemissisque quos sub se habuit Saracenis (ndis, 
Persidem statim, Romanorum causa, invasit; simul Regem Persarum per 
literas monens, hostem uti sibi expectaret Indorum Regem, Romsaorum 
partes agentem, Persicique quodcunque esset imperii devsstantem. Suc- 
cedentibus itaque ad hunc modum omnibus, Iadorum Rex Legstum Roma- 


Ψ 





 CHRONOGRAPHIA. L. XVIII. 459 


κεφαλὴν τοῦ πρεσβευτοῦ Ῥωμαίων, δεδωχὼς εἰρήνης φίλημα, 
ἀπέλυσεν ἐν πολλῇ ϑεραπείᾳ. κατέπεμψε γὰρ καὶ σάχρας διὰ 
Ἰνδοῦ πρεσβευτοῦ καὶ δῶρα τῷ βασιλεῖ Ῥωμαίων. 


Ἐν αὐτῷ δὲ τῷ χρόνῳ χατεπέμφϑη δέησις παρὰ Γιλδερίχου, B 


5 ῥηγὸς τῶν ἡφρῶν, ὡς τυραννήσαντος τοῦ ἰδίου ἐξαδέλφου xav 


v 


αὐτοῦ, xol πόλεμον τῶν ἸΠαυρουσίων κατὰ τῶν ᾿ἀφρῶν συμβα- O 197 


λόντων, παρέλαβον πολλὴν αὐτοῦ χώραν, ἐν οἷς παρελήφϑη 
1 παρ᾽ αὐτοῖς λεγομέγη Τρίπολις xal ““επτωμὰ xol Σαβαϑὰ καὶ 
τὸ Βυζάχιν, αἰχμαλωτίσαντες ἐπὶ μόνὰς δέκα. καὶ ἐπεστράτευσε 
10xaz αὐτῶν ὃ αὐτὸς ῥὴξ τῶν zqou» Γιλδερίχος πλῆϑος ἔχων 
πολὺ σὺν στρατηγῷ ὀνόματι Γελίμερ᾽ ὅστις συμβαλὼν μετὰ 
Μαυρουσίων περιεγένετο κατὰ χράτος. καὶ συνάψας φιλίαν 
μετ᾽ αὐτῶν ἔλαβεν αὐτοὺς εἷς συμμαχίαν, καὶ τυραννήσας εἶσ- 


ἦλθε xarà τοῦ αὐτοῦ Γιλδερίχου ἐν Καρταγένῃ, καὶ συνέλαβεν C 


15 αὐτὸν xai ἀποχλείσας αὐτὸν ἐν οἴχῳ μετὰ τῆς γυναικὸς αὖ- 
τοῦ καὶ τῶν τέχνων αὐτοῦ, φονεύσας καὶ τοὺς συγκλητικούς. 
καὶ ἔπεμψεν ὃ αὐτὸς Γελίμερ διὰ τοῦ ἰδίου πρεσβευτοῦ δῶρα τῷ 
βασιλεῖ Ἰουστινιανῷ * καὶ μηνυϑέντων τῷ βασιλεῖ Ρωμαίων 7ya- 
γάχτησε xaT αὐτῶν ἕνεχεν τοῦ ῥηγὸς τῶν ᾿Μφρῶν" ἦν γὰρ μα- 
ϑηϑὼν τὴν γενομένην τυραννίδα κατὰ Γιλδερίχου " καὶ ἀπέλυσεν 
. αὐτοὺς μεϑ᾽ ὕβρεως πολλῆς. καὶ ἐκπέμψας μαγιστριανὸν ἐν ἱῬώ- 


4. Θευδερίχου et 10. Θευδερίχος Ox. Γιλδερίχον οἱ Γιλδερίχος Ch. 
8. Δεπτωμὰ]) Leptin magnam dicit: monuit Ch. — ibid. Σαβαϑὰ] 
Σαβαϑρὰ Procopio et Ptolemaeo: v. interpretes Antonini p. 61. ed. 
Wessel. 9. Βυζάκιν Ch., Bigoous Ox. 11. κατὰ Οχ. 15. ἀπο- 
κλείσαντες Ox., ἀποκλείσας Ch. 


Bem, capite ejus prehenso, datoque ei pacis osculo, perquam honorifice 
dimisit; missis etiam Imperatori Romano, per Legatum Indorum, literis 
Regis et muneribus. 

Kodei tempore supplex Imperatorem suppetias rogavit 'Theuderichus, 
Afrorum Rex; patruelis sui de tyrannide conquestus. Quippe Maurusii 
cum Afris bello congredientes, bene multas eorum urbes occupaverant; 

uas inter 'Tripolis, (uti illis vocatur,) Leptoma, Sabatha et Byzacium 
uere ; sed et per x. dierum itineris spatium, e regionibus undique Cepti- 
vos abduxerunt. 'lheudericus itaque, Afrorum , €os bello vicissim 
aggreditur, numeroso exercitu instructus, quem Gelimer ducebat: qui 
praelio cum Maurusiis commisso, eos penitus profligavit. Caeterum Íoe- 
. dere deinde cum eis inito, belli socios eosdem sibi adjunxit; tyrannidem- 
que capessens, in Gilderichum ipsum arma movit; Carthaginemque ve- 
miens, ipsum cum uxore liberisque cemprehensum incarceravit; primoribus 
interim regni de medio sublatis. Deinde Gelimer Justiniano Imperateri, 
per Legatum suum, munera mittit: de quibus ubi audivisset ]mperator, 
eis offensus est Gilderici scilicet. Afrorum Regis causa: (de Tyrannide 
enim in ilum agitata jamjam rescierat:) Legatum vero omni cum oppro- 





460 /J ]OANNIS MALALAE 


ug πρὸς τὸν ῥῆγα 149uÀdguyov, ἔχγονον τοῦ Οὐαλεμεριαχοῦ, 
δηλώσας αὐτῷ τοῦ μὴ δέξασϑαι πρεσβευτὰς παρὰ Γελίμερ ἐχ- 
πεμπομένους πρὸς αὐτόν, μήτε δὲ τὴν ὀνομασίαν αὐτοῦ εἰς ῥῆ- 
γα, διότι ἐστὶ τύραννος. καὶ δεξάμενος τὰ ἐχπεμφϑέντα γράμ- 

D ματα παρὰ τοῦ βασιλέως xal στοιχήσας, οὐκ ἐδέξατο πρεσβευ-- 5 
τὰς παρὰ Γελίμερ τοῦ ᾿“φροῦ. 

Ἐν αὐτῷ δὲ τῷ χρόνῳ ὃ αὐτὸς βασιλεὺς ἀγωνίσασϑαι βου- 
λόμενος κατὰ Περσῶν διὰ γῆς τε καὶ ϑαλάσσης, ἐχπέμπει στρά- 
τευμα τοῦ φυλάξαι ἀτάραχον τὴν πολιτείαν Ρωμαίων. 

TQ δὲ αὐτῷ χρόνῳ δέησις κατεπέμφϑη ᾿Εφραϊμίῳ πατριάρ-1ὁ 
xn παρὰ τῶν ἀπομεινάντων ἐν αἰχμαλωσίᾳ ὑπὸ ᾿λαμουνδάρου 
Σαρακηνοῦ, ὡς πιχραῖς τιμωρίαις δεδέσϑαι αὐτούς. τινὰς γὰρ 
καὶ ἀπεκεφάλισεν ἐξ αὐτῶν, φοβούμενος μήπως καὶ προδοσία ἐξ 
αὐτῶν γένηται. καί τινὲς προσπεσόντες αὐτῷ παρεχάλεσαν ὀλέ- 

E yt» ἡμερῶν ἔνδοσιν γενέσϑαι αὐτοῖς πρὸς τὸ πέμψαι δέησιν ἐν 155 
τῇ Ῥωμαίων πολιτείς τοῦ ἐχπεμφϑῆναι χρήματα εἰς ἀνάῤ-- 
ὄυσιν αὐτῶν. καὶ ταῦτα ἀκούσας ““λαμούνδαρος, χαίρων, φησί, 
παρεκλήϑη καὶ δεδωχὼς προϑεσμίαν ἡμερῶν ἑξήκοντα, A» 
φωνήσαντος ὑπὲρ αὐτῶν Ταϊζάνου τοῦ ἀρχιφύλου Σαρακηνῶν, 
καὶ τῆς δεήσεως ἐκπεμῳφϑείσης, ἀνεγνώσϑη ἐν Myrioyele, καὶ με- 29 
τὰ δακρύων πάντες εἰς τὰ λεγόμενα γαζοφυλάχιω ἐν ἑκάστῃ dx- 

οἷ χλησίᾳ xaJ' ὃ ηὐπόρει τις μετεδίδου. ἐν οἷς πρῶτος κατα- 


1. Οὐαλεμεριακοῦ scripsi repetitis proximis litteris. V. p. 64. C. ^4is- 
μεριαχοῦ Ox. 6. Γελίμερ] Γελίμαρ Ox. 15. πέμψαι) πέμ- 
φαρ "Ux. 


brio dimisit, Qoin et Magistrianum quoque Romam misit, qui regem 
Athalaricum, Alemeriaci F. moneret; ne Legatos & Gelimere missos omni- 
no exciperet; sed nec Regem eum, ut qui T yrannus esset appellaret. Cui et- 
iam Athalarichus, acceptis ejus literis εἰ perlectis, morem genit; nec Ge- 
limeris Afri Legatos excipere dignatus est. 
Iisdem temporibus Imperator Persas terra marique bello aggressurus, 
exercitum amisit, qui res interim Imperii ubique praestaret integras. 
Eodem tempore, qui supererant in bello captorum ab Alamundaro 
 Saraceno, supplices ad Ephraemium Patriarcham referebant; , utpote in 
quos Alamundarus graviter animadverterat: eorum enim nonnullis capita, 
cavens sibi a Proditionibus amputaverat. Caeteri procidentes ei ad pe- 
des, paucorum dierum inducias sibi dari petebant, interim dum ad Ro- 
manos suos mittere poterant, qui pecunias sibi redimendis impetratum 
irent. Exoratus Alamundarus, (ut cui ista satis arriderent;) licentiam 
ilis in Lx. dies concessit; Expromissorem pro eis se praestante 'Taizane, 
Saracenorum Archiphylo. bellus itaque supplex Antiochiam delatus, 
ubi coram populo perlectus est, illachrymantes omnes, pro re quisque sua, 
singulas per Koclesias, in Gazophylacia stipem conjecerunt.  Praeibat 


CHRONOGRAPHIA. L. XVIII. 461 


ψυχϑεὶς ὃ πατριάρχης σὺν τοῖς κληρικοῖς καὶ τοῖς ἄρχουσιν ἐξ 
olxtíag προαιρέσεως μετέδωκαν. καὶ ἀναγνωσϑείσης τῆς δεήσεως 
τῆς παρὰ τῶν αἰχμαλώτων πεμφϑείσης, ἤτησε πᾶς ὃ δῆμος τοῦ 
ἀχϑῆναι πάνδημον" χαὶ τοῦ πανδήμου ἀχϑέντος καὶ τάπητος 

σἁπλωθέντος, ἕχαστος xaJ ὃ ηὐπόρει ἔῤῥιπτεν ἐν τῷ τάπητι. 
xal συναχϑέντων πάντων καὶ ἐχπεμφϑέντων ἀνεῤῥύσθϑησαν οἱ 
αἰχμάλωτοι. ) 

Τῷ δὲ αὐτῷ χρόνῳ κατεπέμφϑη ὃ μάγιστρος Ἑρμογένης ἐν 
τοῖς ἀνατολικοῖς μέρεσιν ἕγνεχεν τοῦ Περσικοῦ πολέμου" ἦν γὰρ 

10 9 βασιλεὺς Ρωμαίων μαϑὼν ὅτι στρατηλάτης Περσῶν ᾿Ἐξαρὰϑ — ^ 
ὀνόματι μετὰ Περσικῆς βοηϑείας, ἔχων μεϑ' ἑαυτοῦ καὶ βάνδον ᾿ 
βασιλικόν, ὥρμησεν ἐπὶ τὰ Ῥωμαϊκά. καὶ ᾿Ἡλαμούνδαρος δέ, B 
βασιλίσχος Σαρακηνῶν, μετὰ πολλῆς ἐνόπλου βοηϑείας, διὰ 
τοῦ Κιρκησίου ἐλϑὼν ἀνεφάνη εἷς Καλλίνικον, πόλιν τῆς Ὀσ- 

3.5 δροηνῆς. 

Καὶ γνοὺς ταῦτα Βελισάριος ὁ στρατηλάτης, ἀπελϑὼν εἷς 
συμμαχίαν τῶν δουκῶν μετὰ χιλιάδων ὀχτώ, ἐν οἷς εὑρέϑη καὶ 
Mofí9ag 0 φύλαρχος μετὰ χιλιάδων πέντε. δρμήσαντες δὲ oí Ο 900 
Πέρσαι μετὰ τῶν ἰδίων Σαρακηνῶν νυκτὸς κατεσκήνωσαν πλη- 

ΘῸ σίον τοῦ κάστρου Γαββουλῶν, ἔχον παρακείμενον καὶ μικρὸν πο-- 
ταμόν" καὶ ποιήσαντες ἐχεῖ φοσσᾶτον ἐσχόρπισαν πέριξ τοῦ 
φοσσάτου τριβόλους σιδηροῦς ἐπὶ πολὺ διάστημα, μίαν ἑαυτοῖς 


9. ἤτησε Ch., αἴτησε Ox. 14, Χιρκησίου) Κιρκισίου Ox. — ibid. 
᾿Οσδροηνῆς] Oodgofygg Ox. 


aliis, misertus eorum, Patriarcha ; qui cum Clero suo, Magistratibusque, 
peounias libera manu impertivit. Quinetiam ubl captivorum Libellum sup- 
plicem lectum audivisset populus Antiochenus, singulis id efflagitantibus ; 
publicus populi universi Conventus indictus est: ad diem itaque constitu- 
tum tapete explicato, symbolum suum quisque, pro facultatum suarum ra- 
tione porrigebat.  Collectis demum pecuniis, et Alamundaro transmissis, 
Captivi liberati sunt. 

Eodem tempore missus est in Orientem Hermogenes Msgister, Belli . 
Persici curam suscepturus: Quippe Imperatori nunciatum fuerat, Exarath, 
Persarum Ducem, Persica manu simul et Vexillo regio instructum, Roma- 
nas invasisse ditiones. Quin et Alamundarus, Saracenorum regulus, copiis 
gnemplorimis instructus, Circesium praetergressus, Callinicum adusque, 

sdroinae urbem pervenerat. m ' 

Certior autem de his factus Belisarius, octo cum millibus armatorum 
Ducibus in suppetias exit: quos inter Arethas fuit Phylarchus; cujus in 
exercitu V. millia numerabantur. Egresmi vero cum Saracenis suis per 
noctem Persae, juxta Gabbalorum Castellum, quod fluviolus praeterflue- 
bat, Castra posuerunt; fossatoque ibi facto, murices ferreos undique ad 
eram ejus, magno satis intervalle, dispergebant, unico loco, per quem exi- 





462 IOANNIS MALALAE 


C ἐάσαντες εἴσοδον. καὶ ἐλθόντος ὄπισϑεν αὐτῶν Σουνίκα τοῦ 
δουκὸς μετὰ χιλιάδων τεσσάρων, καὶ εὑρηκώς τινας ἐκ τῶν Περ- 
σῶν καὶ Σαρακηνῶν πραιδεύοντας τὰ παραχείμενα χωρία καὶ 
καταδιώξας, ἐφόνευσεν ἔξ αὐτῶν ὀλίγους, συλλαβόμενος καί τι-- 
vac ἐξ αὐτῶν" οὕστινας ἐξετάσας ἔμαϑε περὶ τῶν βεβουλευ- δ 
μένων. , 

Ὁ δὲ μάγιστρος Ῥωμαίων καταλαβὼν τὴν Ἱεράπολιν, καὶ 

μαϑὼν ὅτι εἰς τὰ Ρωμαϊκὰ ἐσκήνωσαν οἱ Πέρσαι, ἐξελϑὼν πρὸς 

O 901 Βελισάριον πλησίον ὄντα τῶν Περσῶν μετὰ Στεφάνου καὶ 

ζάψκαλ ἐξάρχων καὶ Σίμμα τοῦ δουκὸς μετὰ χιλιάδων τεσσάρων, 10 
ἐπὶ Βαρβαισισσὸν τὴν πόλιν" καὶ ἀγαναχτήσαντος Βελισαρίου 
D xarà Σουνίκα, διότι αὐθεντήσας ἐπῆλϑε τῷ Περσικῷ στρατῷ, 
καὶ φϑάσαντος τοῦ μαγίστρου ἐποίησεν αὐτοὺς γενέσϑαι φίλους, 
προτρεψάμενος ὁρμῆσαε κατὰ Περσῶν. καὶ 'μεσολαβηϑέντων 

τῶν Περσῶν σὺν τοῖς Σαρακηνοῖς ἐπὶ τὴν κώμην τὴν λεγο- 195 

μένην Βεσελαϑὼν καὶ Βατνῶν καὶ τῶν πέριξ πόλεων, καὶ ποι- 

ἥσαντες οἱ Πέρσαι διὰ ξύλων μηχανήματα καὶ διορύξαντες, 
ἔστρεψαν τὸ τεῖχος Γαββουλῶν, καὶ εἰσελϑόντες ὅσους ηὗρον 
ἐφόνευσαν, ἐπαρόντες καὶ αἰγμαλώτους. καὶ ἄλλους δὲ τόπους 

παρέλαβον ποιήσαντες αἰφνιδίους καταδρομάς. 30 

Qi δὲ ᾿Αντιοχεῖς ἀκούσαντες τὰ γενόμενα, ἔφυγον ἐπὶ τὴν 


- 


5. ἐξετάσας Ch., ἐξαιτάσας Ox. 11. Βαρβαισισσὸν τὴν πόλιν] 
νοτοῦ Βαρβαλισσοῦ φρουρίου in hisce partibus meminit Procopius, 
de Bell. Pers. lib. 9. et de Justin. Aedific. Lib. 2. Forte hoc Ca- 
stellum idem sit cum Auctoris nostri Βαρβαισισσῷ urbecula.** Ch. 
19. ἐπάροντες Ox. Vid. ad Chron. p. 395. D. 


rent ipsi, vacuo relicto. Interim a tergo superveniens illis Sunica Dux, 

1v. Millibus armetorom stipatus, in Persas quosdam incidit, qui villas cir- 

cumiacentes depraedabantar : uos insecutus, eorum nonnullis occisioni 

tredide, ab alis ques comprehendi jussit, Consilia Persarum explorata 
it. 

Romanorum autem Militum Magister, Hierapolim veniens, edoctosque 
Persas intra. Romaniae fines castra posuisse; ". Millibus Militum sti 
tus, urbem Barbasissum ae Belisarium accessit; qui ibi una cum Stepha- 
no et Apscal Exarchis et Simma Duce, non procul & Persis, consederat. 
Quinetiam Magister, Belisario ( qui Sunicae, quod Pegses injessus adortus 
fuisset irascebatur,) in causa fuit, ut in gratiam cum.io rediret; Persss 
simul omnes aggredi hortatus. Caeterum Persae jam Beracenis suis vi- 
cum inter, quem Beselathon vocant et Batnas, quaeque circomjncsnt ur- 
bes, medii a Romanis oocupati, Machinis, quas fabrioarount sibi, ligneis, 

ossos Gabbulorum mures everterunt: :$um vero irrumpentes, 
ibi quosque interfecerunt, vel captivos habuerunt. Quin et ex subito fa- 
ctis incursionibus, loca etiam alia occuparunt. 

His auditis, Anüochenses in Maritimam Syriam se recipiebant. De- 


^ 





CHRONOGARAPHIA. L. XVIII. 468 


πάραλον τῆς Συρίας. τῶν δὲ στρατηγῶν Ῥωμαίων δηλωσάν- 
τῶν ἑαυτοῖς τοῦ ἑτοίμως ἔχειν συγκροῦσαι μετ᾽ αὐτῶν" ἦν γὰρ 
δηλωθὲν ἐκ τῶν Περσῶν τοῦ συναφϑῆναε τὸν πόλεμον, καὶ 
παραλαβόντες πᾶσαν τὴν πραῖδαν, νυχτὸς ἔφυγον" καὶ μαϑὼν 
δταῦτα Βελισάριος καὶ οἱ ἔξαρχοι Ρωμαίων, ἐπιδιώξαντες κατέ- 
λαβὸν αὐτούς" καὶ στραφέντες οἱ Πέρσαι ἔστησαν, καὶ τάξαντες Ο 909 
ἑαυτοὺς ἐσχήνωσαν ἐπὶ τὸ λίμιτον πέραν τοῦ Εὐφράτου βου- 
λευόμενοι. ὁμοίως δὲ καὶ οἱ ἔξαρχοε Ρωμαίων στρατολογήσαν-- 
τες ἔστησαν κατέναντι τῶν Περσῶν, κατὰ νώτου ἑαυτῶν τάξαν-- V 70 
20:7; τὸν Εὐφράτην, Βελισαρίου ἐπιτρέψαντος τὰ πλοῖα παρὰ τὰς 
ὄχϑας τοῦ ποταμοῦ ἑστάναι. εἷς δὲ τὸ κατὰ μεσημβρίαν μέρος 
ἐσκήνωσεν “ἀρέϑας μετὰ Φ“Ιωροϑέον καὶ ἸΠάμαντιος, ἔξάρχων 
Ἰσαύρων, slg δὲ τὸ ἀρκτῷον Σουνίκας καὶ Σίμμας ἔχοντες στρα- 
τόν. καὶ τῇ ιϑ'’ τοῦ ἀπριλλίου ἐν ἁγίῳ σαββάτῳ τοῦ πάσχα 
3.5 ἐγένετο ἥ συμβολὴ τοῦ πολέμου. δρμησάντων γὰρ τῶν Περσῶν 
κατὰ Σουνίκα καὶ Σίμμα, xol ἀντιστάντων Ῥωμαίων, δόλῳ δέ- 
δὅωκαν οἱ Πέρσαι νῶτα ἐπὶ τοὺς ἰδίους ἑαυτῶν. καὶ vq ἕν γε- 
νόμενοι Πέρσαε, προσεσχηκότες ὅτι Ῥωμαῖοι κατὰ νώτου ἔχουσι 
τὸν Εὐφράτην, ὁρμήσαντες σὺν τοῖς Σαραχηνοῖς συνέκρουσαν 
220 τὸν πόλεμον, καὶ πολλῶν πεσόντων ἐξ ἀμφοτέρων τῶν μερῶν, ἐν B 
οἷς ἔπεσον ἀπὸ μὲν Περσῶν “Ἀνδράζης, χιλέαρχος, καὶ Νααμάν, 
υἱὸς λαμουνδάρου, ἐκ δὲ Ῥωμαίων Σαρακηνῶν ἐλήφϑη “Αβρος 
ὀνόματε δούξ᾽ καὶ Στεφανάχιος δὲ πληγεὶς ἔπεσε. τῆς γὰρ 


16. ἀνθισεάντων Ox. ' ibid. δέδωκαν) V. p.seq. v. 7.) supra p.58. Ἐ. 


«es interim Romani suos hortantur, in praelium se parent: ut qui, per 
muncios a Persis missos, eos queque pugnae aleam tentaturos intellexis- 
sent. Caeterum Persae, abducta secum praeda omni, noctu fegam capes- 
sunt. Quae Belisarios et exarchi Romanorum ubi resclerunt, insecuti 
praeterverterunt eos,  Conversi itaque Persae restiterunt; ocopiisque in 
ordinem coactis, ad ulteriorem Euphratis ripam juxta limites, castra 

suerust, quae ad bellum referebant comsilia initari. Consimiliter etiam 
Romani Duces, exercitum suum recolligentes, Persis in opposite steterunt, 
ordinatis ita agminibus, ut ἃ tergo Euphrate relicto, (cujus ad ripas na- 
vigiorem stationem Belisarius constituerat, ) Meridiem versus Arethes, cum 
Dorothee et Mamante, Ducibus Isauris, castra poneret; ἃ Septentrione 
vero Bunicas ot Sümmas suum ducerent exercitum. Sabbato autem sam 
cto Paschali, quod in Aprilis xix. incidit , acies invicem committebantur. 
Persis igitur in Sunicam et Sunmam irruentibus, Romani ubl restitissent, 
Persae, per dolum terga dantes, ad suos reeemerunt. Tum vero in unum 
redacti ubi advertissent Romanos Euphratem a tergo habere, Saracenis 
swis irruentes, manus rursum conseruerunt, pluribus utrimque praelio ca- 
dentibus: ex quibus erant ἃ Persis Andrazes Chiliarchus, Naaman, Ala- 
mundari filius; a Romanis vero Saracenis Dux. Abrus captus est, Stephe- 





464 IOANNIS MALALAE 


O 903 ἀμιξίας γενομένης, ὃ ψκαλ εἷς μέσον Περσῶν ὁρμήσας, καὶ τοῦ 
Ἵππου αὐτοῦ πατήσαντος λείψανον, εἷς μέσον αὐτῶν ἀπώλετο" 
oí δὲ Φρύγες ἑωρακότες τὸν ἔξαρχον ἑαυτῶν πεσόντα καὶ τὸ βάν- 
δον αὐτοῦ ὑπὸ Περσῶν συλληφϑέντα εἷς φυγὴν ἐτράπησαν, σὺν 
αὐτοῖς δὲ καὶ οἵ Σαρακηνοὶ Ῥωμαίων. ἄλλοι δὲ ἐπέμειναν σὺνδ 

— Moi9a μαχόμενοι. ὕπέλαβον δέ τινες ὅτι χατὰ προδοσίαν τῶν 
φυλάρχων αὐτῶν δέδωκαν νῶτα φανεροὶ τῶν Σαρακηνῶν. Ἴσαυ- 
C oo: δὲ πλησίον αὐτῶν ἑστῶτες καὶ εἰδότες τοὺς Σαρακηνοὺς φεύ- 
γοντας, ἔῤῥιψαν ἑαυτοὺς ἐν τῷ Εὐφράτῃ, νομίζοντες περᾶν. 

, Βελισάριος δὲ ἑωρακὼς τὸ γενόμενον, λαβὼν μεϑ᾽ ἑαυτοῦ τὸ ἴδιον 10 
βάνδον ἀνῆλϑεν ἐν πλοίῳ xai περάσας τὸν Εὐφράτην ἦλϑεν εἷς 
Καλλίγικον. συνηκολούϑησε δὲ αὐτῷ xal ó στρατὸς αὐτοῦ" καὶ 
οἱ μὲν εἰς πλοῖα ἐμβάντες, οἱ δὲ μετὰ τῶν ἵππων ἐκκολυμβῆσαι 
βουλόμενοι, ἐπλήρωσαν τὸν ποταμὸν λειψάνων. — Zovvíxag δὲ 
καὶ Σίμμας ἐπέμειναν μετὰ Περσῶν μαχόμενοι" καὶ oi δύο ἔξαρ-- 15 
xot ἐπιμείναντες μετὰ τοῦ περιλειφϑέντος στρατοῦ ἀποβάντες τῶν 
ἕππων πεζικὴν μάχην ἐμάχοντο γενναίως, καὶ τακτικῶς χρησά- 
μένοι πολλοὺς ἀπώλεσαν ἐκ τῶν Περσῶν. οὐ συνεχώρησαν δὲ 

Ο 904 αὐτοῖς χαταδιῶξαι τοὺς φεύγοντας, ἀλλὰ καὶ μεσολαβήσαντες 
τρεῖς ἐκ τῶν ἐξάρχων αὐτῶν δύο μὲν ἐφόνευσαν, ἕνα δὲ ζῶνταϑο 
συνέλαβον τῷ ὀνόματι “μερδάχ, ἄνδρα πολεμικόν, τῆς δεξιᾶς αὐ-- 
τοῦ ἀπὸ τοῦ ἀγκῶνος τμηϑείσης ὑπὸ Σουνίκα. καὶ ἐπέμειγαν 


1. ἀμιξίας] Redit vocabulum p. 78. E. 8. εἰδότες] Immo ἐδόγεες. 
16. ἐπιμείναντερ Ch., ἐπεμείναντες Ox. 


macius vero ex vulnere cecidit. Caeterum Apscal, exercitibus mixtim 
&gnantibus, in Persarum medium delates, equo suo cadaver offendente ὃς. 
turbatus, in mediis hostibus pert Phryges autem, Ducis sui casum spe- 
ctantes, vexillumque ejus a Persis ablatum, in fugam ipsi, unaque Sara- 
ceni Romani sese dederunt: caeteri, cum Aretha consistentes pugnarunt. 
Saracenorum vero plurimi quod in fugam se dederint, Phylarchorum suo- 
rum proditionibus deberi id, nonnulli suspicati sunt. Qui autem illis pro- 
xime adstiterunt, Isauri, Saracenos videntes ín fugam conversos, in 

phratem se conjecerunt, tranandi spe freti. Haec vero ubi vidit Belisa- 
rius, arrepto vexillo suo, navem conscendit; trajectoque flumine, Callini- 
cum accessit. Hunc secutus exercitus ejus; quorum nonnullis intempestive 
in navigia irruentibus, aliis vero equorum ope fl | trajicere frustra 
tentantibus, Euphrates cadaveribus impletus est. Ima Sunicaes et Sia- 
mas, Exhrchi, Persis oppugnandis non destiterunt: «iin equis etiam de- 
silientes , exercituique superstiti sese immiscentes; pedes uterque fortiter 
dimicarunt: agminibusque perite ordinatis , complures Persarum disperdi- 
derunt; nec ees Romanos fugientes ulterius insequi siverunt. Quinimo 
tres ipsorum quoque Duces intercipientes, duos eorum interfecerumtg ter- 
tium vero, virum bellicosissimum, Amerdachum nomine, cui dextram cu- 
bito tenus praeciderat Sunicas, vivum comprehenderunt. Exarchi autem 









, 


2 
eg 


| | 
CHRONOGRAPHIA. 1, XVII. 466 


μαχόμενοι μετὰ τοῦ ἰδίου στρατοῦ" καὶ ἐπιλαβομένηφ ἑσπέρας, 
τῶν Περσῶν διωχϑέντων ἐπὶ μίλια δύο, οἱ ἔξαρχοι Ῥωμαίων σὺν 
τῷ στφατῷ εἰσῆλϑον slg Καλλίνικον πόλιν. καὶ τῇ ἑξῆς ἡμέρᾳ 
ἡλίου ἀνατείλαντος ἐξῆλθον ἀπὸ Καλλινίκου πόλεως, περάσα»-- 
τές τὸν Εὐφράτην μετὰ τοῦ ἰδίου στρατοῦ καὶ τῶν πολιτῶν" 
καὶ ἐσχύλευσαν τὰ λείψανα τῶν Περσῶν. καὶ μαϑὼν πάντα τὰ 
γενόμενα ἐν τῷ πολέμῳ ὃ μάγιστρος, ἐδήλωσε τῷ βασιλεῖ Ῥω-- 
μαίων. καὶ ἐντυχὼν τοῖς γράμμασιν ὃ βασιλεὺς Ἰουστινιανός, 
κελεύσας διὰ γραμμάτων Ἰζίττᾳ τῷ στρατηλάτῃ πραισέντου, 
10 ἐν Zouevía διάγοντι, καταλαβεῖν τὴν ἀνατολὴν πρὸς συμμαχίαν" 
ὅστις Ἰζίττας καὶ Περσικὰς χώρας παρέλαβε. παρελθὼν δὲ διὰ 
τῶν “Ἀρμενίων ὀρέων εἰσῆλϑεν elg Σαμόσατα" ἐχελεύσϑη δὲ καὶ 
Ἀωνσταντίολος καταλαβεῖν τὴν ἀνατολήν, γνῶναι τὴν ἀλήϑειαν 
τοῦ πολέμου. καὶ καταλαβόντος αὐτοῦ "Αντιόχειαν, ἐξώρμησε 
1 ππρὸς τοὺς ἐξάρχους Ῥωμαίων, ὀφείλων τὴν πᾶσαν ἀλήϑειαν 

μαϑ εἶν. | 
Ἔν αὐτῷ δὲ τῷ καιρῷ διεδέχϑη Ἰουλιανός, ἔπαρχος πραιτω- 

θίων, καὶ ἐγένετο ἀντ᾽ αὐτρῦ Ἰωάννης ὃ Καππάδοξ. 

᾿ἘἘγνώσϑη δὲ Ῥωμαίοις ὅτι ἔξαρχοι Περσῶν μετὰ Περσικῆς 
ΞῸ βοηϑείας καὶ Σαρακηνῶν ἦλϑαν ἐπὶ τὴν Ὀσδροηνήν, φοσσεύσαν- 
τὲς τὸ κάστρον τὸ λεγόμενον ““βγερσᾶτον, τὸ κτισϑὲν ὑπὸ “4β- 
γάρου, τοπάρχου τῆς Ὀσδροηνῶν n'Atwg' εἶχε δὲ παλαιὸν τεῖ- 


V 71 
O 205 


xoc πλίνϑινον. οἱ δὲ ἔνδοϑεν φύλαχες (Beo: κατατοξεύσαντες 


90. Οσδροϊνήν Ox. et mox ᾿Οσδροϊνῶν. - 
Romani cum exercitu suo dimicantes perstiterunt; Persarum vestigiis in- 


sistentes ad Milliaria duo: verum ingruente demum vespera, Callinicum — 


urbem concesserunt. Luce autem proxima, solis sub ortum, cum exercitu 
civibusque, ex urbe egressi sunt; Euphrateque trajecto, cadaveribus Per- 
sarum exuvias detraxerunt. At vero Magister, belli eventu audito, lm- 
ratorem de eo per literas certiorem fecit. Justinianus autem Imperator, 
iteris acceptis perlectisque, 'Tzittae, praesentis Militiae Magistro, in Ar- 
menia degenti, per literas imperat, in Orientem profectus, belli se socium 
ut adjungeret: qui et regiones Persicas oocupavit; Armeniaeque montibus 
superatis, ad Samosata pervenit. Quinetiam [mperator Constantiolum ex- 
edivit in Orientem; quirerum in bello gestarum seriem certius exploraret, 
hic itaque Antiochiam veniens, Romanorum Exarchos versus inde ducit 
lter; rem omnem, uti gesta fuerit, pro veritate ejus investigaturus. 
Eodem tempore Julianus, Praetorio Praefectus, dignitate sua exutus 
est: et Joannes Cappadox in locum ejus suffectus. E . 
Caeterum Persarum Duces, Copiis Persicis et Saracenicis instructi, 
Osdreenam invaserunt; Caetelloque ibi Abgersato (quod extruxerat olim 
Abgarus, Osdroenorum urbis Toparcha, muroque cinxerat latericio, ) in- 
cubantes fossatum duxerunt, Qui autem intza castellum agebant, telis de- 
loannes Malalas. 80 








468 IOANNIS MALALAE 


B ϑανάτωσαν ἐκ τῶν Περσῶν ἄνδρας χιλίους" xal ἀπορήσαντες 
βελῶν, σφενδόναις χρησάμενοι πολλοὺς ἐξ αὐτῶν ἐθανάτωσαν. 
ὅϑεν οἱ Πέρσαι στενούμενοι καὶ διαφόροις χρησάμενοι μηχαναῖς, 
ὀρύξαντες τὸ πλίένϑινον τεῖχος τοῦ κάστρου ὑπεισήρχοντο. γνόν- 
τες δὲ οἱ ἐκ τοῦ τείχους τὴν γενομένην ὑπὸ βαρβάρων διορυγήν, 5 
κατελθόντες ἐκ τοῦ τείχους τοὺς ὑπεισερχομέγους Πέρσας ξίφε- 
σε κατανήλισχον. καὶ γνόντες οἱ Πέρσαι, ἐν τῷ ἀσχολεῖσϑαι 
«οὺς στρατιώτας Ῥωμαίων εἷς τὴν διορυγὴν λαβόντες σχάλας 
προσήγγισαν τῷ τείχεε νυχτός" καὶ εἰσελϑόντες παρέλαβον τὸ 
κάστρον καὶ πάντας ἀνεῖλον" τινὲς δὲ ἐκφυγεῖν δυνηθέντες ἀπήγ- 10 

C γειλαν τὰ γενόμενα" κἀχεῖϑεν οἱ Πέρσαι. ἐξορμήσαντες ἀνεχώ- 
ρησαν εἷς τὰ Περσικά. 

Ο 906 δαὶ μαϑὼν Κωνσταντίολος τὰ συμβάντα παρὸ τοῦ μαγέ- 
στρου καὶ τῶν λοιπῶν ἐξάρχων, ἐξώρμησεν ἐν Βυζαντίῳ, καὶ 
ἀνήγαγε τὰ συμβάντα τῷ βασιλεῖ. ἀχηχοὼς δὲ παρὰ Κωνσταν- 15 
τιόλου τὰ περὶ τῆς συμβολῆς τοῦ πολέμου, διεδέξατο μὲν Βε- 
λισάριον τῆς στρατηλασίας, προαγαγὼν δὲ ἸΠοῦνδον ἐποίησεν 
αὐτὸν στρατηλάτην ἀνατολῆς. τῷ δὲ lovv(p μηνὶ τῶν στρατη- 
λατῶν Ῥωμαίων κατὰ Περσῶν εὐτρεπιζομένων, ᾿“λαμούνδαρος 
ὃ τῶν Σαρακηνῶν βασιλίσχος γράψας Ῥωμαίοις διὰ Σέργιόν 30 
τινα διάκονον ὥστε πεμφϑῆναι αὐτὸν πρὸς αὐτόν, ἵνα δὲ αὐτοῦ 
μηνύσῃ τῷ βασιλεῖ Ῥωμαίων πάκτα εἰρήνης. καὶ Σεργίου κατα- 

Ὁ πεμφϑέντος πρὸς τὸν βασιλέα, Ῥωμαίων μετὰ καὶ τῶν γραμμά- 


4, ὑπεισήρχοντο Ch., ὑπεισέρχοντο Ox. 10. καστρόν Ox. 


super emissis, Mille Persarum neci dederunt: spiculis vero demum defi- 
clenübus, fundis usi, vel sic etiam bene multos confecerunt. In angustias 
, Mitur Persae redacti, varias capessunt machinas; suffossoque latericio ca- 
stri muro, jamjam subintraturi erant. Resciscentes autem qui de moro 
faerunt Barbarorum cuniculos, de Muro descendunt; Persasque, subtus 
' Írrepentes, gladiis conficiunt. Quod Persae videntes, arrepta occasione, 
interim dum Romani suffossionibus tutaridis toti incumbebant, scalis adhi- 
bitis murum noctem aggressi sunt, ingressique castrum occu 
cunctis e medio sublatis praeter paucos, qui evadentes, quae acciderant 
enarrabant. 'lum vero Persae, recedentes illinc, regiones suas repetie- 
runt. , 
De horum autem omnium veritate Constantiolus & Magistro caete- 
risque Ducibus edoctus, ad Byzantium redux, Imperatori nunciavit. Im- 
ξι ταίοτ suten de rebus Priore praelio gestis a Constantiolo certior redditus, 
isarium Magistratu abdicavit; Mundumque, in ejus locum suffectum, Mili- 
tum in Oriente Magistrum designavit. Mense autem Junio, Duces Romani dum 
δὰ belli Persici prosecutionem sese pararent, Saracenorum regulus Alemua- 
darus per literas ab eis vit, ut ad se mitteretur Sergius quidam, 
Diaconus, per quem conditiones Imperatori nunciaret. i 





P 


ἂν 


CHRONOGRAPHIA. L ΧΥ͂Π. 467 


τῶν τῶν ὑπὸ ᾿“λαμουνδάρου πεμφϑέντων, καὶ ἐντυχὼν τοῖς 
γράμμασιν ó αὐτὸς βασιλεύς, οὐκ ἐπαύσατο ἐπιστρατεύειν κατὰ 
Περσῶν. καὶ πέμψας '"Povgivoy ἐν Περσίδι πρεσβευτήν, γράψας 
αὐτῷ τοῦ ἀγαπῆσαι φιλίαν" τιμὴ γάρ ἔστε καὶ δόξα ποιῆσαι 

5 rác δύο πολιτείας ἐν εἰρήνῃ διάγειν’ εἰ δὲ μὴ τοῦτο ποιήσει, 
τὴν Περσικὴν γῆν δὲ ἐμαυτοῦ χαταλήψομαι. 

Ἔν ταὐτῷ δὲ κατεπέμφϑη καὶ Σέργιος διάκονος πρὸς ᾿4λα- 
μούνδαρον βασιλέα μετὰ δώρων βασιλικῶν. ἐν αὐτῷ δὲ τῷ 
χρόνῳ κατεπέμφϑησαν δῶρα παρὰ τοῦ βασιλέως Ῥωμαίων τῷ 

10 βασιλεῖ Περσῶν: ὁμοίως δὲ καὶ 7j Αὔγουστα κατέπεμψε τῇ βα- E 


σιλίσσῃ Περσῶν, τῇ οὔσῃ αὐτοῦ ἀδελφῇ. καὶ καταλαβόντες O 207 


"Povgivog καὶ Στρατήγιος τὴν Ἐδεσηνῶν πόλιν ἐμήνυσαν Κωά- 
δῃ, βασιλεῖ Περσῶν. καὶ ἀνεβάλετο τοῦ δέξασϑαι αὐτούς, ὅτι 
ἦν πέμψας κατὰ Ῥωμαίων λαϑραίως. 

- Ἔν ἀὐτῷ δὲ τῷ χρόνῳ καὶ ἐμπρησμὸς ἐγένετο ἐν "Ἀντιοχείᾳ" 
πενὸς γὰρ ὑφάψαντος κηροὺς ἐν τῷ ϑεάτρῳ, καὶ τοῦ κηροῦ στά-- 


Eavroc ἐπάνω τῶν ξύλων, ὑφῆψαν τὰ ξύλα" καὶ συνδρομῆς γενο- V 72, 


μεένης ἐσβέσϑη. 
Ἔν αὐτῷ δὲ τῷ χρόνῳ χατεπέμφϑη εἷς τὰ ἀνατολικὰ 4η- 
PO Loc rnc, ἐπιφερόμενος καὶ χρήματα οὐκ ὀλίγα elg τὸ εὐτρεπίσαι 
κατὰ πόλιν ἀπόϑετα σίτου ἕνεκεν τῆς μετὰ Περσῶν συμβολῆς" 
xal καταλαβόντος αὐτοῦ ᾿Αγτιόχειαν ἐξῆλϑεν ἐπὶ τὴν Ὀσδροηνήν. 


10. “ὐγούστα Ox. 14, λαϑραίων Οχ. 21. μετὰ] κατὰ Or. 
V. ad p. 68. B. — 22. 'Ocdgoiv/j» Ox. 


itaque Sergius Romano Imperatori literas ab Alamundaro tradidit; qui- 
bus Imperator acceptis, ab incepto suo de Persis aggrediendis nihilo de- 
sistebat minus. Quin Rufino quoque, quem Legatum in Persidem miserat, 
Per literas innuebat, Concordiam efficere studeret: Gloriosum (dicens) 
oc est et laude dignum; si Rebuspublicis duabus pacem praestare pote- 
ris. Sin hoc aversabitur Persa, in regiones ejus ipse descendam. 

Porro Sergius etiam Diaconus, eodem tempore Alamundaro missus, 
munera ei Imperatoria detulit: Quo tempore etiam Imperator Romano- 
rum regi Persarum, sicut et reginae sorori ejus Augusta, munera transmi- 
serunt. — Caeterum Rufinus et Strategius I$dessam venientes adventum 
suum Coadi Persarum regi notum fecerunt. Hic vero eorum admissionem 
comperendinavit: quippe qui adversum Romanos exercitum clanculo ex- 
pediverat. | 1 

Kisdem temporibus incendium Antiochiae contigit: in 'Theatro enim 
cereis ἃ quodam accensis, et alicabi in ligna desuper stillantibus, ligna 
cenflagrabant; sed concurrente statim populo ignis extinguebatur. — 

Kodem tempore in orientem missus est Demosthenes, vim auri ma- 
f apportans, unde singwlas per urbes repositoría frumento in bellum 

ersicum instrmeret. Iter itaque ejus per Antiochiam ígstituens, Osdroe- 


nam pervenit, 





468 IOANNIS MALALAE 


Κατεπέμφϑησαν δὲ σάκραι ἐν ταῖς πόλεσιν, ὥστε τοὺς μὴ 
κοινωνοῦντας ταῖς ἁγίαις ἐκχλησίαις ἐν ἐξορίαις κατἀπέμπεσϑθαι, 
ὡς προφασιζομένους τοῦ ὀνομάζεσθαι τὴν σύνοδον Χαλκηδόνος 
τῶν ἑξακοσίων τριάκοντα. καὶ γενομένης ταραχῆς ἐν “Ἀντιοχείᾳ, 

B ὥρμησαν οἱ δῆμοι ἐν τῷ ἐπισκοπείῳ λιϑοβολοῦντες καὶ φωνὰς 5 
ὑβριστικὰς καταχράζοντες. καὶ ἐξελθόντες οἱ παραμένοντες ἐν 
: O 908 τῷ πατριαρχείῳ ἅμα τῷ κόμητι τῆς ἀνατολῆς, βέλεσι καὶ Ἀέϑοις 
ἀντιστάντες πολλοὺς τῶν στασιαζόντων ἀνεῖλον. τὰ δὲ πρα- 
χϑέντα ἀνηνέχϑη τῷ βασιλεῖ" καὶ ἐκέλευσε τιμωρηϑῆναι πολλούς. 

Ἕν αὐτῷ δὲ τῷ χρόνῳ καὶ μήνυσις κατεπέμιφϑη παρὰ Ἕρ- 108 
μογένους ἕνεκεν τῆς συμβολῆς τοῦ πολέμου “Ῥωμαίων τε καὶ 
Περσῶν. . στρατηγοὶ γὰρ Περσῶν καταδραμόντες μετὰ βοηϑείας 
χιλιάδων ἕξ, ὡς ὀφείλοντες παραλαβεῖν ἸΠαρτυρόπολιν" ἦσαν 

C γὰρ σκηνώσαντες εἷς τὰ μέρη ᾿Αμίδης παρὰ τῷ λεγομένῳ Νυμ- 
φίῳ ποταμῷ. ἀντικαταστάντες δὲ Ῥωμαῖοι Πέρσαις οὐκ ἐδυνή- 1n 

ϑησαν τρέψαι αὐτούς. καὶ δευτέραν σύγκρουσιν συμβαλόντες, 

. καὶ τρακτάτῳ φυγῆς χρησάμενοι Ῥωμαῖοι, ἐδόχουν φεύγειν. οἱ 

δὲ Πέρσαι καταδραμόντες, νομίσαντες αὐτοὺς διώκεσθαι, ἔλυσαν 

τὰ ἑαυτῶν τάγματα " στραφέντες δὲ Ῥωμαῖοι ἔκοψαν ἐκ τῶν 
Περσῶν χιλιάδας δίο, χειρὶ λαβόντες καί τινας ἐξάρχους αὐτῶν 0E 

αἰχμαλώτους, ἀφειλάμενοι ἐξ αὐτῶν καὶ βάνδα. τῶν δὲ λοιπῶν 

ἐχφευγόντων ἐκπερᾶν τὸν Νυμφίον ποταμὸν ἐν τοῖς ῥεύμασι τοῦ 

'ποταμοῦ ἀπώλοντο διωκόμενοι. Ῥωμαῖοε δὲ ὑπέστρεψαν εἷς 


8. ἀνθίσταντες Ox. 


Porro etiam Sacrae per urbes emittebantur, id exigentes, ut S. Εο- 
clesiarum ἃ communione qui abstinerent, exterminarentur; quippe qui sub- 
trahebant sese, praetexentes sibi Synodum Chalcedonensem pcxxx. Epi- 
scoporum, quam nec nominari voluerunt, Obortus inde Antiochiae tumul- 
tus, irrumpentibus in. Episcopium popelli turbis, saxa etiam vibrantibes 
et convicia evomentibus. Una autem exeuntes, cum Orientis Comite, qui 
jn Paetriarchalibus aedibus commorabantur, turbamque telis et saxis impe- 
tentes; seditiosorum quamplurimos e medio sustulerunt. Quae ubi Impe- 
ratori delata fuerant; a plurimis seditiosorum poenas exegit. 

Eodem tempore praelii alius Persas inter Romanosque commisil re- 
latio ab Hermogene Mionstantinopolia ] missa est. Persarum enim De- . 
ces, sex armatorum Millibus instructi, imminebant, quasi Martyropolim 
adorturi: castra enim in regione Amidensi, juxta Nymphium fluvium, pe- 
suerant. Romani itaque in eos moventes, Persas primo impetu propellere 
non potuerunt: iterato autem congressu, fu ipsi simulantes, terga de- 
derunt; quos, tanquam in fugam actos, confertim Persae j, osdines 
suos solvebant, 'Tum vero convertentes sese Romani, duo Persarum: mil- 
lia exciderunt; exarchorum nonnullis etiam manu captis: quoe, ablatis 
eorum vexillis, captivos habuerunt. Caeteri vero qui fugam capessebant, 
Nymphium fluvium tranaturi, vestigia eorum prementübus Romanis, flucti- 


k 


CHRONOGRAPHIA. L. XVIII. "489 


Magrvoónoluy. " ὃ δὲ δοὺξ Ῥωμαίων σὸν τοῖς κτήτοροϊν ἔξελο 
ϑὼν ἐσκύλευσε τὰ λείψανα τῶν Περσῶν, τοὺς ἐξάρχους αὐτῶν 
ἐν φρουρᾷ ἀποϑέμενοι. | 
Ἐν αὐτῷ dé τῷ χρόνῳ xal Φωρόϑεος ὃ τῆς 4outvlag στρα- 
δτηλάτης ἔχων Ῥωμαϊκὴν χεῖρα πολεμικὴν ὥρμησε κατὰ Περσῶν" 
καὶ περιγενόμενος ἀπώλεσε Περσαρμενίους καὶ Πέρσας, πικρῶς: 
αὐταῖς χρησάμοχης. παρέλαβε δὲ xol πολλὰ καστέλλια Περσι- 
κά" ἐν οἷς παρέλαβε καστέλλιον ὀχυρὸν κείμενον ἐπάνω ὄρους, 
μέαν 600» ἔχον μονοπατίου, ὅϑεν κατιόντες οἱ ἐκεῖσε ὑδρεύοντο 


D 
O 209 


10x τοῦ παραῤῥέοντος ποταμοῦ. οἱ δὲ πραγματευταὶ τῶν Περ-᾿ 


σῶν πάντα ὅσα ἐπεφέροντο ἐν τῇ πραγματείᾳ ἐκεῖσε ἀπετίϑουν, 
ὡς ἀσφαλοῦς τοῦ τόπου ὄντος. καὶ μηνυϑὲν τῷ αὐτῷ Ζ΄ωρο-- 
ϑέῳ, παρεφόσευσε τῷ κάστρῳ φυλάττων τὴν ἄνοδον αὐτοῦ" καὶ 
λιμώξαντες οἱ ἔνδοϑεν Πέρσαι, ὅρκοις πεισϑέντες προέδωχαν. καὶ 
35 καταπεμφϑείσης μηνύσεως ὑπὸ ΦΙωροϑέου τῷ βασιλεῖ "Tovaz- 
γιανῷ περὶ τῶν εὑρεϑέντων ἐν τῷ καστελλίῳ, ἐξέπεμψε Νάρ- 


σὴν κουβιχουλάριον ἐπὶ τῷ παραλαβεῖν τὰ ἀποκείμενα ἐν τῷ κατ΄ 


στελλίῳ. καὶ κατελϑόντος Νάρσου παρέδωκαν πάντα. 
- Οἱ δὲ ἔξαρχοι Περσῶν ἀνήγαγον τὰ γενόμενα τῷ αὐτῶν βασι- 
PO Ad καὶ ἐκπεμῳφϑέντος πλήϑους στρατοῦ Περσικοῦ, ἦλϑον πλη- 


16. ἐξέπεμψεν ἥρσην κουβικουλάριον],, [Δ habet Cod. MS. For- 
.fe tamen legendum, ἐξέπεμψε Νάρσην ». Narses enim Eunuchus 
et cubicularius, καὶ τῶν βασιλικῶν χρημάτων ταμίας, et Quaestor 
Regius erat: teste Procopio, de Bell. Goth. lib. 2.* Ch. 419. av- 
τῶν) αὐτῷ Ox. 90. πλήϑουρ Ch., “λῆϑορ Ox. ; 


bus obruti sunt, Caeterum Romani Martyropolim victores repetlerunt : 
Dux autem Romanorum, una cum primoribus urbis, egressus, spolia cada- 
veribus detraxit, Exarchis Persarum custodiae traditis. 

Eodem tempore Dorotheus, militum in Armenia Magister, bellica Ro- 
aanorum manu instruc(us, Persas aggressus est: superiorque factus, Per- 
aermenios Persasque devictos pessime tractavit. Sed et Castella quoque 
Persarum plurima cepit: in quibus erat unum munitissimum ; δὰ quod, in 
monte situm, ascensus patebat unicus, et singulari homini tantum per- 
vius; per quem Castellani descendebant aqnas de flumine praeterfluente 
hausturi. Persarum quoque Meroatores, αν oquid mercantes lucrifecerant 
sibi, id omne im hoc castello, tanquam in loco munitizssimo reposuerant, 
Quod ubi Dorotheo nunciatum est, castellum obsidione cinxit, ascensu illo 
angusto per custodes intercluso. Obsessi itaque Persae mediis exhausti, 
salutis cautione sub jurament fide illis concessa castellum dederunt. Im- 
perator autem Justinianus, a Dorotheo per literas certior factus de reper- 
tis in Castello thesauris, Narsetem Cubicularium, qui eos deportandos cu- 
rare& expedivit; cui. advenienti quaecunque in Castello recondebantur 

ta sont. omnia. 

Duces autem Persarum, quae acciderant, Regi suo deferebant: qui 
Rumeroso exercitu emisso, Ducibus insuper imperavit, ne Persidem repe- 


[i 


Ὗ 73 
O 210 





αὶ 


470 IOANNIS MALALAE 


olov MhorvoovnóAeuc" ἦν γὰρ λαβόντες ἀπόχδισιν ὑπὸ τοῦ αὖ- 
τῶν βασιλέως μὴ ὑποστρέψαι ἐν Περσίδι, ἕως οὗ τὸ αὐτὸ xa- 

' στέλλιον ἀντιπαραλάβωσι. καὶ ἐπιστάντες τῷ τόπῳ, παρεκάϑε- 

τ σαν πολεμοῦντες xol κατορύσσοντες κλίμακάς τε ποιοῦντες καὶ 
τῷ τείχει ἐπανορϑοῦντες. ὕστερον δὲ πύργον ὑψηλὸν διὰ ξύλων 5 
μηχανησάμενοε οὐδὲν ἠδυνήϑησαν ὠφελῆσαι" ἦν γὰρ ἐκεῖσε 
φοσσευϑεὶς ἀνὴρ σοφός, ὅστις ἀντιμηχανησάξενος ταῖς» τῶν 
Περσῶν ἐπιβουλαῖς, ποιήσας ἔσωϑεν ὑψηλότερον πύργον, καὶ τῶν 
Περσῶν ἐκ τοῦ πύργου ἔξωϑεν μαχυμένων, τῶν δὲ Ῥωμαίων 

DB ἔσωϑεν ἐκ τοῦ πύργου ἀντιμαχομένων, κίων ἀπελύϑη ὑπὸ μηχανή- 10 
ματος καὶ πάντα κατέστρεψεν ἕως ἐδάφους, καὶ Πέρσας δὲ πολ- 
λοὺς συναπώλεσεν. ὡς οὖν εἶδον τὸ γεγονὸς οἱ λοιποὶ Πέρσαι, 
φϑειρόμενοι καὶ ἀκηκοότες ὡς Ζίττα στρατηλάτου Ῥωμαίων κα- 
τερχομένου πρὸς βοήϑειαν τῶν ὄντων ἐν τῷ καστελλίῳ, ἀνεχώ- 
θῆσαν oí αὐτοὶ Πέρσαι, φοβούμενοι μήπως καὶ κυκλευϑῶσιν.15 - 

O $11 ἀχούσας δὲ ταῦτα ὃ βασιλεὺς ᾿ἸΙουστινιανὸς διεκώλυσε τοὺς ἕαυ- 
ποῦ πρεσβευτὰς τοῦ εἰσελϑεῖν ἐν Περσίδι ἄχρι. δευτέρας αὐτοῦ 


μηνύσεως, ἀλλ᾽ ἔμειναν εἰς τὰ Ῥωμαϊκὰ σὺν τοῖς δώροις. 

C ὋὉ δὲ αὐτὸς βασιλεὺς κατέπεμψεν ἐν πάσαις ταῖς πόλεσι vó- ᾿ 
μοὺς ἕνεχεν τῶν δικαζομένων περὶ τῶν παρεχομένων δαπανη- 908 
μάτων ἐν ταῖς διαγνώσεσιν, ὁὅὁμοίως δὲ καὶ περὶ τῶν παρεχομέ- 
ψων σπορτούλων, ϑεσπίσας μηδένα τολμᾶν λαμβάνειν περαιτέ- 


1. 7»] Pro ἦσαν est et p. 56. B. 4. κατορύσσοντες Ch., κατορύσσαν- 
veg Ox. $22. σκορτούλλων Ox. 


terent unquam, nid Castellum illud prius recuperassent, Martyropolim 
itaque prope accedentes, locum appetebant: castelloque incubantes, quod 
poterant armis, aut cuniculis, experti sunt, scalas etiam fabricantes, ma- 
roque adhibentes. Quin demum quoque turrim excelsam, ex lignis fabri- 
catám, excitabant: sed frustra haec ommia; ex obsessis enim erat quidam, 
Mechanicae etit: artis peritus, qui Persarum technis contra technas op- 
ponendo, turrim excelsiorem intus extruxerat. Interim vero, dum e tar- 
ribus utrique suis se invicem impetebant, Persae quidem foris, intus au- 
tem Romani; ex machina quadam emissa est columna, quae adv ter- 
rim fandites subeerteas, ruins etiam Persarum quamplurimos o i 
Cawteri igitur, ubl. quod factum est vidissent et viribus etiam ipsi fracti; 
audientes praeterea Zittam, Romanorum Ducem, Castellanis suppetias ad- 
venire; recesserunt inde, metuentes sibi ne ab hostibus circumdarentar. 
De his autem certior factes Justinianus Isiperator, Legatis suis edixit, ae 
ante in Persidem preficiscerentur, quam secundo hoc illis ingueret ipse; 
sed cam muneribus 'suis intra fines Romanbs sese condnerent. ὃ 
Idem imperator, in gratiam eorum qui in jus vocati sunt, ἰεβοςῥηθδο 
sumptibus in Püijudicationes litium faciendis, modum praescriberent, 
las imperii per utbes emisit. Consimiliter quoque de sportulis solvendis 
Edicto cavit, be quis ultra dimensum suum, legibus sibi praefaitum , su- 


Ἂς | 


CHRONOGRAPHIA. L. XVII. 471 


Qo τῆς nap αὐϑοῦ rune Donc ποσότητος. ὃν δὲ τῇ ᾿Αντιοχέων 
πόλει ἐν τίτλοις σανίδων ἐπεγράφη δὲ Ἑλληνικῶν γραμμάτων. 
ἐγιταὐτῷ ϑὲ καὶ τὸ ϑέατρον τῆς πόλεως ἐχρημάτισε. 
Τῇ δὲ ὀγδόῃ τοῦ σεπτεμβρίου μηνὸς ὃ βασιλεὺς Περσῶν 
5 Κωάδης, ἀκηκοὼς τὰ συμβάντα Πέρσαις κακὰ ὑπὸ Ρωμαίων, καὶ 
αἰφνίδιον παρεϑεὶς τὰ δεξιὰ μέρη, καὶ ἀγαγὼν τὸν δεύτερον αὖ- 
τοῦ υἱὸν- Χοσδρόην, ἀνηγόρευσε βασιλέα, ἐπιϑεὶς αὐτῷ στέφα- 
vov τῇ κορυφῇ καὶ ἀῤῥωστήσας ἡμέρας πέντε ὃ τῶν Περσῶν D 
βασιλεὺς Κωάδης τελευτᾷ, ὧν ἐνιαυτῶν πβ΄ καὶ μηνῶν τριῷν᾽ 
10 ἐβασίλευσε δὲ ἔτη μγ΄ καὶ μῆνας δύο. | 
Ὅτε δὲ ἀνηγορεύϑη βασιλεὺς Περσῶν Xosdoógc, ἐδήλωσε O 212 
«τοῖς πρεσβευταῖς Ρωμαίων διὰ Περσοῦ μαγιστριανοῦ εἰσελϑ εῖν 
ἐν τοῖς Περσικοῖς xal ποιῆσαε εἰρήνης πάχτα. μεταξὺ Ῥωμαίων 
τε καὶ Περσῶν" τῶν δὲ πρεσβευτῶν ἹΡωμαέων μὴ ἀνασχεϑέντων 
15 εἰσελϑεῖν εἰς τὰ Περσιχὰ δίχα κελεύσεως βασιλεκῆς, ἀπολογού- 
μενοι, Οὐ τολμῶμεν τὰ πρὸς ὑμᾶς καταφϑάσαι, καὶ γνοὺς 
ταῦτα ὃ Περσῶν βασιλεύς, γράψας. ἐπιστολὴν ἔπεμψε πρὸς. τὸν 
βασιλέα Ἰουστινιανόν, αἰτῶν ἐπιτραπῆναι τοὺς πρεσβευτὰς Ῥω-. 
palo» εἰσελϑεῖν ἐν Περσίδε καὶ πάχτα ποιῆσαι. καὶ γράψας E 
220 φιλικὴν ἐπιστολὴν ὃ βασιλεὺς Περσῶν, ἀπέστειλε διὰ Ἑρμογένους 
μαγίστρου" ἥντινα μύγυσιν δεξάμενος ὃ βασιλεὺς Ῥωμαίων 
ἀντέγραψεν, Ἡμεῖς οὐκ ἐπιτρέπομεν τοῖς ἡμετέροις πρεσβευ-- 


18. ἐπιτραπτῆσαι Oz, 


mere auderet. Edictum vero hoc Antiocheni, Graecis ᾿πουσϊρίσπι. δέοτὶς, 
in 'Tabulerum titulos relatum habuerunt. Eodem etiam tempore urbis 
Theatro nemen impositum est. 


Mensis autem Septembris vri. Coades, Persarum Rex, quae Persis 
suis ἃ Romanis obveüerant, cladibus auditis, de repente Paralysi dextra 
corporis parte correptus est. Convocato itaque ad se Chosroé, filio suo 
secundo genito, diademateque capiti ejus imposito, Regem eum renuncia- 
vit. Quinto autem post die quam decubuerat Coades, Persarum Rer, 
diem suum obiit, cum vixisset annos ΧΧΟΙ et menses ΠῚ) regnasset vero 
annos XLIII mensesque II. 


. . Chosro&s vero Persarum Rex factus, Romanorum Legatos per Magi- 
srianum Persam monet, uti in Persidem venirent; de pace Romanos in- 
ter Persasque ineunda agendi causa. Legati vero Romani; quorum id 
arbitrii non.erat, pro libitu suo Persidem petere, Persarum Regi renun- 
clantes, mandatum Imperatoris causati sunt, Quod Persarum Rex ubi re- 
scierat, Imperatorem Justinianum per literas, quas Magistro Hermogeni 
deferendas tradidit, amicitiae plenas, adhortabetur, Legatis suis impedi- 
mento ne esset, quominus in Persidem venirent, pacis foedera percussuri. 
Quibus literis acceptis, Imperator Persarum rescripsit, hunc in mo- 





? 


LÀ ^ : 


472 * IOANNIS MALALAE 


ταῖς πρὸς ὑμᾶς καταλαβεῖν’ οὔτε γὰρ ἐπιστάβεϑά σε βασιλέα 
Ἱερσῶν. 
Καὶ αὐτῷ τῷ χρόνῳ ὃ βασιλεὺς Περσῶν τοὺς ὄντας ὑπὸ τὴν 
V 74 αὐτοῦ πολιτείαν ἸΠανιχαίους ἐκέλευσε ϑρησκεύειν ὡς βούλονται. 
οἱ δὲ μάγοι Περσῶν, λυπηϑέντες ἐπὶ τῷ συμβάντι, βουλευσάμενοι 5 
μετὰ τῶν συγκλητικῶν ἠβουλήϑησαν ἐκβαλεῖν. αὐτὸν τῆς βασι- 
λείας καὶ ποιῆσαι ἀντ᾽ αὐτοῦ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ. καὶ γνοὺς ταῦ- 
τα ὃ βασιλεὺς Περσῶν, τὸν μὲν ἀδελφὸν αὐτοῦ ἀπεκεφάλεσε, συγ- 
κλητικοὺς δὲ καὶ μάγους φονεύσας γράφει τῷ βασιλεῖ Ρωμαίων 
ἐπιστολὴν περιέχουσαν τριῶν μηνῶν ἔνδοσιν πολέμου. καὶ árysé- 10» 
O 218 γραψεν 0 Ῥωμαίων βασιλεὺς τῷ μαγίστρῳ τοῦ . δέξασϑαι τὴν 
τῶν τριῶν μηνῶν ἔνδοσιν καὶ δοῦναι ὁμήρους xal λαβεῖν ἀπὸ 
Περσῶν, κελεύσας Στρατηγίῳ. καὶ “Ῥουφίνῳ τοῖς πρεσβευταῖς 
ἀνελϑεῖν ἐν Βυζαντίῳ. | 
B Kol αὐτῷ τῷ χρόνῳ Οὖννοι Σάβηρες περάσαντες διὰ τῶν 15— 
Κασπίων πυλῶν ἀνεφάνησαν ἐν τοῖς Ῥωμαϊκοῖς μέρεσι, πραι- 
'δεύοντες ἐπὶ τὴν “Μρμενίων χώραν" καὶ ἁπλώσαντες ἑαυτοὺς xe- 
τέσχον ἕως. τῆς Ἐὐφρατησίας καὶ τῆς δευτέρας Κιλικίας καὶ τῶν - 
^" Ἀυρηστικῶν. καὶ γνοὺς τοῦτο 0: βασιλεὺς Ρωμαίων», μεκαστειλά- 
μένος τὸν πατρίκιον ἹΡουφῖνον ἐκέλευσεν αὐτῷ ἐξελϑεῖν ἐπὶ τὰ 20 
ἀνατολικὰ μέρη καὶ μαϑεῖν εἰ ἀπὸ τοῦ βασιλέως Περσῶν ἦλϑον 
κατὰ Ῥωμαίων.. καὶ ἐξελϑὼν Ρουφῖνος καὶ μηνύσας τῷ βασιλεῖ 
Περσῶν, εὗρεν ὅτι οὐ κατὰ γνώμην τοῦ βασιλέως Περσῶν οἱ αὐ- 
τοὶ Οὗννοι παρῆλϑον᾽ καὶ γράψας 4“ωροϑέῳ τῷ στρατῆλάτῃ 


δ. "ζῶν Ox. 19. Knevotixov Ox. 


dum. ,, tos Nostros ad te venire non permittimus: nec enim Persa- 
rum regem 'Te agnoscimus. 

Per id tempus Persarum Rex Manichaeis, per Imperium ejus degen- 
tibus, Haeresim suam indulgebat: quod non ferentes in eo Magi, cum 
Proceribus regni consilium inierunt, Regem imperio suo deturbandi, fra- 
tremque in locum ejus sufficiendi: Hoc ubi intellexisset Persarum Rex, 
fratri suo caput amputavit; et Magis etiam, quique sceleris conscid fue- 
runt Proceribus neci traditis, inducias per tres menses Imperatori Roma- 
no per literas ultro concessit. lmperator vero Magistro rescribens jussit, 
obsidibus invicem datis acceptisque, trium mensium inducias acciperent. 
Quin Legatos quoque, Strategium et Rufinum, Byzantium revocavit. 

lisdem temporibus Hunni Sabiri, portis Caspiis trajectis, in. ditiones 
Romanas irrüperunt, regiones undique, Armeniam usque d - 
Quin et longe lateque excurrentes, per Eupbratesiam quoque, Cilicdiéim 
secundam et Cyrresticam grassati sunt. Quo audito, Imperator Romenus 
Rufinum Pauicium in Orientem expedivit exploratum an ἃ Persarum re- 
£9 adversus Romanos imis fuerant, necne, Profectus itaque Rufinus, 
cumque Persarum rege per literas de his agens; omnino hujus praeter 





CHRONOGRAPHIA. L. XVII. ^ 473 ΄ 


e 
fouevlac ὁπλίσασθαι κατὰ τῶν αὐτῶν Οὔννων, xol ἀχούσαν- 
ες οἱ Οὔννοι, λαβόντες τὴν πραῖδαν πᾶσαν ὑπέστρεψαν δὲ ὧν C 
πανῆλϑον τόπων. καὶ καταδιώξας αὐτοὺς 0 στρατηλάτης 4ω- 
)όϑεος ἀφείλατο παρ᾽ αὐτῶν οὐκ ὀλίγην πραῖδαν. 

Ἔν αὐτῷ δὲ τῷ χρόνῳ τῆς δεχάτης ἱνδιχτιῶνος συνέβη ὑπό 
νῶν ἀλαστόρων δαιμόνων πρόφασιν γενέσϑαι ταραχῆς ἐν Βυ- 
᾿αντίῳ Εὐδαίμονος, ἐπάρχου πόλεως ὄντος καὶ ἔχοντος ἀτάκτους Ο 914 
» φρουρᾷ ἐξ ἀμφοτέρων τῶν μερῶν, xal ἐξετάσαντος διάφορα — 
ἐρόσωπα εὗρεν ἐξ αὐτῶν ὀνόματα ἑπτὰ αἰτίους φόνων" καὶ ψη- 
ρισάμενος τῶν μὲν τεσσάρων καρατόμησιν, τῶν δὲ τριῶν àva- 
γκολοπισμόν. καὶ περιβωμισϑέντων αὐτῶν ἀνὰ πᾶσαν τὴν πό- 
Uu» xal περασάντων αὐτῶν, καὶ τῶν μὲν κρεμασϑέντων, ἐξέπεσαν 
vo τῶν ξύλων ῥαγέντων, ἑνὸς μὲν Βενέτου, καὶ ἑτέρου Πρασί- 
οὐ. καὶ ἑωρακὼς ὃ περιεστὼς λαὸς τὸ συμβὰν εὐφήμησαν τὸν D 
)Ζασιλέα. ἀκηχοότες δὲ οἱ πλησίον τοῦ ἁγίου ἀζόνωνος μοναχοὲ 
αὶ ἐξελϑόντες, εὗρον ἐκ τῶν χρεμασϑέντων δύο ζῶντας κειμέ- 
ους εἰς τὸ ἔδαφος. xal καταγαγόντες αὐτοὺς πλησίον ϑαλάσ- 
τῆς, καὶ ἐμβαλόντες ἐν πλοίῳ, ἔπεμψαν αὐτοὺς ἐν τῷ ἁγίῳ 
Δαυρεντίῳ ἐν ἀσύλρις τόποις. καὶ γνοὺς ταῦτα ὃ τῆς πόλεως 
παρχος, πέμψας στρατιωτικὴν βοήϑειαν ἐφύλαττεν αὐτοὺς ἐχεῖσε 


8. ἐξαιτάσαντες Ox. 11. περιβωμισϑέντων V. Ch. annot. ad 
P. ed. Bonn. 496. 11. 14. ἐφημήσαν Ox. 19. ἀσύλοις Ch., ἀεύ- 
Aot; Ox. 


;onsilium advenisse Hunnos, compertum habuit. Protinus igitur Doro- 
heo, militum in Armenia Magistro, per literas innuit, Hunnos aggredere- 
ur: quod Hunni ubi intellexissent ; abducta secum praeda omni, per quam 
ngressi sunt, eadem via revertuntur. Caeterum insecutus eos Dorotheus 
Magister Militum, detractum illis praedae non minimum reportavit, 
Contigit autem per id tempus, Indict. x, tumultum Constantinopoli 
perniciosis nescio quibus daemoniis eum promoventibus,) concitari, Ku- 
laemon enim, urbis Praefectus, F'actionis utriusque seditiosos quosdam 
ncarceratos habuit; multisque examini subjectis, septem praecipue eorum 
'aedium patratorum rei deprensi sunt. Εἰ quibus quatuor capite plecti, 
res vero patibulo affigi decrevit. Per urbem itaque omnem ubi in pom- 
à circumducti fuissent, sinu trajecto', in ulteriore ripa morti traduntur. 
Quorum qui suspendio adjudicati sunt duo, effractis patibulis, in terram . 
lelapsi sunt: Ex quibus unus Venetae, alter Prasinae fuerat Factionis. 
Juo viso, circumfusa turba Imperatori protinus omnia fausta precari, 
&xeuntes autem, qui de his acceperant, prope S. Cononem degentes Mo- 
iAchi, eorum qui patibulo destinati sunt, duos vivos adhuc, humi jacentes 
nvenerunt. Hos Monachi, ad mare inde deductos, navigioque impositos 8. 
4Burentii ad Asylum deportarunt. Certior autem de his factus Praefectus, ar- 
natam.co manum expedivit quae sontesibi arcte custodiret. 'Tertio autem 
)0st die Certamina Équestria, Jduum vocata, celebrata sunt. Idus autem - 


474 IOANNIS MALALAE 


ὄντας. καὶ μετὰ τρεῖς ἡμέρας ἤχϑη τὸ ἱπποδρόμιον τὸ ὀνομα- 
ζόμενον τῶν εἰδῶν' εἰδοὶ δὲ ὀνομάζονται, διότε πάντας τοὺς 
. προχόπτοντας ἐν ταῖς στρατείαις 6 βασιλεὺς Ρωμαίων ἐν ἀριστο-- 

o “15 δείπνοις τρέφεε ἐν τῷ αὐτοῦ παλατίῳ, χαριζόμενος ἑκάστῳ τὰ 
τοῦ πριμικηράτου. τοῦ δὲ ἱπποδρομίου ἀγομένου τῇ τρεισκαι- 5 
δεκάτῃ τοῦ lavovaglov μηνός, τὰ ἀμφότερα μέρη παρεκάλουν 
τὸν βασιλέα φιλανϑρωπευϑῆναι. ἐπέμενον δὲ κράζοντες ἕως τοῦ 
εἰχοστοῦ δευτέρου βαΐου, καὶ ἀποκρίσεως οὐκ ἠξιώϑησαν. τοῦ 
δὲ διαβόλου ἐμβαλόντος αὐτοῖς λογισμὸν πονηρόν, ἔκραζον πρὸς 

ο΄ ἀλλήλους, Φιλανϑροώπων Πρασίνων καὶ Βενέτων πολλὰ τὰ ἔτη. 10 

V 75 καὶ τοῦ ἱππικοῦ ἀπολύσαντες κατῆλϑον τὰ πλήϑη φιλιάσαντα, 
δεδωχότες ἑαυτοῖς μανδᾶτα dx τοῦ λέγειν Νίκα, διὰ τὸ μὴ ἀνα 
μιγῆναι αὐτοῖς στρατιώτας ἢ ἐξχουβίτορας" καὶ οὕτὼς εἰσήλαυ- 
γον. βραδείας δὲ γενομένης ὥρας ἦλϑον ἐν τῷ πραιτωρίῳ τοῦ 
ἐπάρχου τῆς πόλεως, αἰτοῦντες ἀπόκρισιν περὶ τῶν προφύγων 15— 
τῶν ὄντων ἐν τῷ ἁγίῳ ““αυρεντίῳ. καὶ μὴ τυχόντες ἀποκρίσεως 
ὑφῆψαν πῦρ ἐν τῷ αὐτῷ πραιτωρίῳ" ἐχαύϑη δὲ τὸ πριμτώριον 
καὶ ἢ χαλκῆ τοῦ παλατίου ἕως τῶν σχολῶν καὶ ἢ μεγάλη ἐχ-" 

O 916 κλησία καὶ ὃ δημόσιος ἔιιβολος " καὶ ἐπέμεινεν 6 δῆμος εἰσελαύ- 

vuv ἀτάκτως. καὶ πρωΐας γενομένης, τοῦ βασιλέως κελεύσαν- 209090 
τος ἀχϑῆναι ἱπποδρόμιον, καὶ χρεμασϑέντος τοῦ ἐξ ἔϑους βήλου, 

B ὑφῆψαν πάλιν oi αὐτοὶ δημόται ἐν τῇ ἀναβάϑρα τοῦ ἱππικοῦ " 
καὶ ἐχαύϑη μέρος καὶ τοῦ δημοσίου ἐμιβόλου ἕως τοῦ Ζευξίπ- | 


6. Ἰαννονυαρίον ΟΣ. 18. εἰσέλαννον Ox. 15. προφύγων 
Fort. προσφύγων. Cont. p. 79. D, 83. D. 18. χαλχὴ Ox. 


dictae sunt, eo quod ad supremum in Militia sua gradum provectos quos- 
cunque Imperator Romanus in Palatio conviviis excipit, Primicerii 
dignitate singulis concessa. Januarii autem xirr, inter Circensia, utraque 
Factio Imperatorem propitius ut esset obtestata est. Exclamantes autem 
perstiterunt, adusque xxt Certamen finitum; nec responsione interim di- 
gni habiti sunt. Verum diabolo scelestos animorum impetus illis sugge- 
vente, sibi ipsis acclamabant invicem: ,,Prasinorum et Venetorum" Mise- 
ricordium plurimi sint anni.'* Finitis autem Circensibus, conspiratione 
invicem facta, descendunt turbae; voceque, Pince, pre tessera data, ne 
quis forte Militum, «ut excubitorum de illis immisceret, per urbem in 
hunc modim discursitarunt. Cumque jam serum diei esset; in praefecti 
urbis Praetorium irruentes, eum de Profagis ad S. Laurentium postulant. 
Sed Responsum ab eo nullum ferentes, Praetorio flammas injiclont, qu 
wna cum Chalca Scholas adusque, magna insuper Ecclesia, 
publics conflagravit, seditiosis adhuc sursum omnia ac deorsum ferenti- 
us Luce autem sequente Imperator Circensia agi jussit; proque mere 
suspeuso Velo, seditiosis interim Hippodromi Gradibus ignem injicien- 
bus, Porticus publica, usque ad Zeuxippum, in cineres versa est. Ex 


| 





Li 


CHRONOGRAPHIA! L. XVIII. 475 


xov. καὶ ἐξελθόντες oi περὶ ἸΠοῦνδον καὶ ἸΚωνσταντίολον xai 
Βασιλίδην μετὰ βοηϑείας κατὰ κέλευσιν τοῦ βασιλέως, βουλόμε- 
vos κατασιγῆσαι τὰ στασιάζοντα πλήϑη" κατέχραζε γὰρ τὸ πλῆ- 
Soc Ἰωάννου τοῦ ἐπίχλην Καππάδοχος καὶ Τριβουνιανοῦ τοῦ 
5$ Κοιαίστωρος καὶ τοῦ ἐπάρχου τῆς πόλεως Εὐδαίμονος " καὶ ταῦ-- 
τα παρ᾽ αὐτῶν ἀκηκοότες οἱ ἐχπεμφϑέντες συγκλητικοὶ ἀνήγαγον 
τῷ βασιλεῖ" καὶ εὐθέως διεδέχϑησαν τῆς ἀρχῆς ὃ τε Ἰωάννης 
καὶ Τριβουνιανὸς καὶ Εὐδαίμων. καὶ ἐξελϑόντος Βελισαρίου 
μετὰ πλήϑους Γοτϑικοῦ, καὶ συμβολῆς γενομένης, πολλοὶ ἐκ τῶν 
9 δημοτῶν κατεσφάγησαν. ϑυμωϑὲν δὲ τὸ πλῆϑος καὶ ἐν ἄλλοις C 
τύποις ἔβαλον πῦρ καίτινας ἀτάχτως ἐφόνευον. τῇ δὲ ὀχτωχαι-- 
δεκάτη τοῦ αὐτοῦ μηνὸς ἀνῆλϑεν ὃ βασιλεὺς ἐν τῷ Ἱππικῷ βα- 
στάζων τὸ ἅγιον μεγωλεῖον" καὶ μαϑόντες οἱ ὄχλοι ἀνῆλϑον, καὶ 
προσεφώνησεν αὐτοῖς μεϑ᾽ ὅρχων μανδᾶτα" καὶ πολλοὶ μὲν τοῦ 





ὁ δήμου ἔχραζον αὐτὸν βασιλέα, ἕτεροι δὲ ἐστασίαζων, κράζοντες O 217 


“Ὑπάτιον. καὶ λαβόντες οἱ δῆμοι τὸν αὐτὸν Ὑπάτιον ἀπήγα- 
yo» αὐτὸν ἐν τῷ λεγομένῳ φόρῳ Κωνσταντίνου " καὶ στήσαντες 
αὐτὸν ἐν ὕψει εἰς τοὺς βαϑμοὺς xol ἀφειλάμενοι ἐχ τοῦ παλατίου 
σέγνα καὶ μανιάχιον χρυσοῦν, περιέϑηχαν αὐτῷ ἐν τῇ κεφαλῇ. 

0 xoi λαβόντες αὐτὸν ἀπήγαγον ἐν τῷ ἹΙππιχῷ, βουλόμενοι ávayó- D 
yo: αὐτὸν ἐν τῷ βασιλικῷ καϑίσματι. ἔσπευδε γὰρ τὸ πλῆϑος 
φορεσίαν βασιλικὴν ἐκβάλαι αὐτῷ ἐκ τοῦ παλατίου" ἦν γὰρ μα- 
ϑὼν ὁ Ὑπάτιος ὅτε ὃ βασιλεὺς ἀνεχώρησε" καὶ καϑεσϑεὶς ἐν 
τῷ καϑίσματι μετὰ ϑράσους ἐτυράννει. 


clamavit autem turba adversus Joannem Cappadocem, "Tribenianum, Quae- 
storem, Praefectumque urbis Eudaemonem. Quod ubi audissent, qui jussu 
limperatoris cum armata manu ad tuuultuantem populum ocoercendum 
egressi fuerant, Mundus, Constantiolus et Basilides, rem Imperatori de- 
tulerunt. itaque e vestigio Joannes, 'Tribonianus εἰ Eudaemon, dignita- 
tibus quisque suis abdicati sunt. Kgressus autem Belisarius, Gothica ma- 
Au stipatus, seditiosos adortus est, plurimis eorum occisis. Sed in furo- 
rem acta plebs,.aedificiis passim ignes injiciebat ; nonnullis etiam per fas 
et nefas interfectis. Die autem xvm, ejusdem mensis, Imperator ingres- 
sus esi, Sacrosanctum manu sua gestans Evangelii Codicem: popellumque, 
qui-Loc rescierat, concuritantem, dictis et fide sua interposita, demulcere 
t. Magna itaque turbae pars ipsum dicebant Imperatorem: tumul- 
tumentes autem «lii Hypatium poscebant:. quem etiam arreptum, in Con- 
sztantini Forum deduxerent: sublimeque in Gradibus locatum, Insignibus 
Imperatoris, ex Palatio ablatis, terqueque aureo ipsum ornarunt. Sed 
etam, ornatu indutum Imperatorio, quem ex Palatio matarantes expor- 
taverant, in Circum deduxerunt, sede eum Imperatoria eollocaturi. Hy- 
tius itaque qui recessisse Imperatorem rescierat, throno ejus oocupato, 
Imperium fidenter. suscepit. | 


2 


a 


L] 


476 IOANNIS MALALAE 


AvSéyrav δὲ διὰ τοῦ χκαϑίσματος ὄὕπισϑεν ἸΠούνδου καὶ 
ωνσταντιόλου. καὶ Βελισαρίου καὶ ἄλλων συγχλητιχῶν καὶ 
βοηϑείας ἐνόπλου, λαϑραίως ἐξελϑὼν Ναρσὴς κουβικουλάριος 
xal σπαϑάριος ὑπέχλεψέ τινας τοὺς τοῦ Bevérov μέρους, ῥογεύ--: 
σας αὐτοῖς χρήματα. καὶ στασιάσαντές τινες ἐκ τοῦ πλήϑους 5 
ἔχραζον Ἰουστινιανὸν βασιλέα τῇ πόλει" διχονοῆσαν δὲ τὸ πλῆ- 
Soc ὥρμησαν xa ἀλλήλων. τῶν δὲ στρατηλατῶν εἰσελϑόντων 

E μετὰ βοηϑείας ἐν τῷ ἱπποδρομίῳν, ἐξ ἀμφοτέρων τῶν εἰσόδων 
ἤρξαντο κόπτειν τὰ πλήϑη" καὶ ἄλλοι μὲν ἐτόξευον, ἕτεροι δὲ xa- 
τέσφαζον. χρυφῇ δὲ ἐξελθὼν Βελισάριος τὸν μὲν ὝὙπάτιον Ὁ 
καὶ Πομπήιον χειρὶ συνελάβετο, καὶ εἰσήγαγεν αὐτοὺς τῷ βασιλεῖ 

O 218 Ἰουστινιανῷ. καὶ προσέπεσαν ὑπὸ τοὺς πόδας τοῦ αὐτοῦ βασι- 
λέως ἀπολογούμενοι καὶ λέγοντες, Ζέσποτα, πολὺς ἡμῖν κόπος 
V 76 ἐγένετο ὥστε συναγάγαι τοὺς ἐχθροὺς τοῦ κράτους ὑμῶν ἐν τῷ 
Ἱπποδρομίῳ. καὶ ἀποκριϑεὶς πρὸς αὐτοὺς ὃ βασιλεὺς εἶπε, Ka-19 
λῶς μὲν πεποιήκατε" εἰ δὲ ἐπείϑονεο ὑμῖν προστατοῦσι, διὰ τί 
μι τοῦτο ἐποιήσατε πρὸ τοῦ. καυϑῆναε πᾶσαν. τὴν πόλιν; καὶ 
ἐπιτραπέντες oí σπαϑάριοε ὑπὸ τοῦ βασιλέως παρέλαβον καὶ 
ἀπέχλεισαν Ὑπάτιον καὶ Πομπήιον. — oi δὲ ἐν τῷ ἱπποδρομίῳ 
σφαγέντες ἦσαν χιλιάδες τριάκοντα. πέντε μικρῷ πλέον ἢ ἔλασσον. 20i 
καὶ τῇ ἐπαύριον ἐσφάγησαν Ὑπάτιος καὶ Πομπήιος, καὶ ἐῤῥί- 
φησαν τὰ λείψανα αὐτῶν ἐν ϑαλάσσῃ. ὃ δὲ αὐτὸς βασιλεὺς ἐαή- 
μανε τὴν ἑαυτοῦ νίκην ἐν πάσαις ταῖς πόλεσι καὶ τὴν ἀναίρεσιν 


4. τοὺς] Scribe τῶν cum Chron. Pasch. » 839. C. 15. εἶπε] 
εἰ Οχ. 16. ἐπείϑοντο Ch., ἐπείθεντο Ox. 17. ἐποιήσατε Ch., 
ἐποιήκατε Ox. 


Caeterum Mundus, Constantiolus et Belisarius, quique Procerum ali 

eum armata manu in procinctu stabant, clam Circum ingressi, sedis Im- 
peratoriae a parte posteriore delituerunt: cum interim Narses Cubicule- 
rius et Spatharius, Venetae Factionis nonnullos Imperatoris in partes pe- 
cuniarum iaterventu perduxerat. Nonnulli itaque seditiosorum excleman- 
tes, Justinianum urbi reddi Imperatorem deposcebant. Divisa itaque tur- 
ba se invicem impetebat. Militum vero Magistri cum satellitio interim 
, suo armato Circum intrantes, δὰ utrumque ejus ingressum turbam excia- 
dere coeperunt, hos gladiis, illos spiculis petentes. Belisarius autem: clam 
egressus, Hypatium, Pompeiumque prehensos ad Imperatorem Justibiamqe 
perduxit: cui ad pedes procidentes, factique exeusationem ageredi I. 
» Tendem, inquiunt, Domine, Imperii tui hostes, nec nullo adeo labare 
in "Theatrum coágimus.* Quibus Imperator: ,,Bene fecistis, inquit, sed si 
eos dictis vestris.audientes habuistis, quare non hoo fecistis prius .quam 
urbs tota flammis absumeretur?** 'Tum vero Spatharii, Imperatore ju- 
bente, Hypatium et Pompeium in carcerem cogebant: ubi postridie inter- 
feci sunt, cadaveraque eorum in mare d ta. Cecideruat antena 


^" 








5 


0 


5 


0 


* 


CHRONOGRAPHIA. L. XVIII. 477 


τῶν τυράννων, ἐπιβαλλόμενος κτίζειν τοὺς καυϑέντας τόπους. 
ἔχτισε δὲ πλησίον τοῦ παλατίου καὶ ὡρεῖον καὶ κιστέρνας ὑδάτων Β 
διὰ τὸ ἐν περιστάσεσιν ἔχειν ἀπόϑετα. 

Ἐν αὐτῷ δὲ τῷ χρόνῳ ἐξῆλϑε “Ῥουφῖνος ἐν τοῖς Περσικοῖς 
μέρεσι μετὰ ϑείων ὑπομνηστικῶν τοῦ ποιῆσαι μετὰ Περσῶν πά- 
κτα εἰρήνης. : ' 

"Ev αὐτῷ δὲ τῷ χρόνῳ καὶ πρεσβευτὴς Ἰνδῶν μετὰ δώρων 


κατεπέμφϑη ἐν Κωνσταντινουπύλει. καὶ αὐτῷ τῷ χρόνῳ Ἰωάν-- O 219 


vnc 0 Καππάδοξ ἐγένετο ἔπαρχος πραιτωρίων. 

Καὶ ἐν αὐτῷ τῷ χρόνῳ ἐγένετο δρόμος ἀστέρων πολὺς ἀπὸ 
ἑσπέρας ἕως αὔγους, ὥστε πάντας ἐχπλήττεσϑαι καὶ λέγειν ὅτι 
Οὐδέποτε οἴδαμεν τοιοῦτόν τι γεγονός. 

Ἐν αὐτῷ δὲ τῷ χρόνῳ ὑπέστρεψαν ἐκ τῶν Περσικῶν Ἕρμο- € 
γένης καὶ Ῥουφῖνος, ἐπιφερόμενοι μεϑ᾽ ἑαυτῶν καὶ πάκτα εἰρή-- 
γης τῶν δύο πολιτειῶν Ρωμαίων τε καὶ Περσῶν τῶν δύο πολι- 
τειῶν ἄχρι τῆς τῶν ἀμφοτέρων ζωῆς, ἀναδοϑέντων μὲν Πέρσαις 
τὸ μέρος τῶν Φαραγγίων μετὰ πάντων τῶν αἰχμαλώτων, Ῥω- 
μαίοις δὲ τὰ κάστρα τὰ περιληφϑέντα ὑπὸ Περσῶν σὺν τοῖς πα-- 
ραληφϑεῖσι, συνθεμένων τῶν δύο βασιλέων καὶ ὀνομασάντων 
ἐν τοῖς πάχτοις ἑαυτοὺς ἀδελφοὺς εἶναι κατὰ τὸ ἀρχαῖον ἔϑος, 
καὶ ἵνα εἴ τις δεηϑῇ ἑαυτῶν ἢ χρημάτων ἢ σωμάτων εἷς συμ- 


μαχίαν, ἀφιλονείκως παράσχωσι. καὶ τούτων προβάντων, ἀνε- Ο 990 


1. καυϑέντας] καυσθέντας Ox. 15. τῶν δύο πολιτειῶν x. τ. 4. 
ἄχρι) ,.Locus iste manifesto mutilus est: Forte scripsit Auctor, τῶν 
δύο βασιλέων τὰ πάκτα ἐμβεβαιούντων, ἄχρι etc. aut quid tale. 
18. περιληφϑένεα  Μαϊὶπι παραληφϑέντα. Conf. ad p. 79. D, 


cireo hoc tempore xxxv. circiter hominum Millia, Porro Imperator suam 
de seditiosis victoriam 'T'yrannorumque occisionem, per Imperium univer- 
sum notam fecit. Quin et vastata ignibus aedificla de integro excitare 
occoepit: Horreo etiam et aquarum Cisternis prope palatium extructis; 
ut, ubi res postularet, repositoria haec haberet. 
Eodem tempore Rufinus, mandatis Imperatoriis aoceptis, Persidem 
profectus est Pacem cum Persis ineundi causa. 
Eodem etiam tempore Indorum Legatus cum muneribus Constantino- 
polim missus est; quo tempore etiam Joannes Cappadox Praetorio Prae- 
us factus est. UC 
Eodem tempore stellarum discursus, & vespera ad auroram usque, 
horrendi apparuerunt; quos qui conspexerunt, attoniti omnes, nil tale an- 
tea unquam vidisse se, affirmarunt. | 
Eodem tempore Hermogenes et Rofinus, ex Perside reduces, pacis 
eonditiones inter Romanam Persicamque Resp. initas, durante etiam Re- 
£m ipsorum vita observandas retulerunt. Pactum autem est, αἱ Persis 
harangiorum pars, cum captivis.omnibus, Romanis autem castella aua 
& Persis occupata cum cestellanis redderentur. Quinetiam Reges, pro 





τ 


478 . .IOANNIS MALALAE 


χώρησαν τὰ ἀμφότερα ἐξπέδιτα, Ρωμαίων τε xol Περσῶν, τοῦ 
D πολέμου κατασχόντος À' καὶ ἕνα ἐνιαυτὸν ἀφ᾽ οὗ ἦν ἀνελθὼν ἐν τοῖς 
Ῥωμαϊκοῖς Κωάδης ὃ Περσῶν βασιλεὺς πολεμῶν, ὡς προγέ- 
γραπται ἐπὶ τῆς βασιλείας “ἀναστασίου, καὶ τὴν παράληψιν “4μί- 
δης, ὡς προγέγραπται, καὶ τὴν πρὸς Ῥωμαίους ἀποκατάστασιν 5 
τῆς αὐτῆς πόλεως ᾿Δμίδης καὶ τοὺς μερικοὺς πολέμους τῶν Σαρα- 
κηνῶν ἐπιδρομῶν. o7 
"Ev αὐτῷ δὲ τῷ χρόνῳ γέγονε σεισμὸς ἐν Βυζαντίῳ ἑσπέρας 
βαϑείας, ὥστε πᾶσαν τὴν πόλιν συναχϑῆναι ἐν τῷ λεγομένῳ φό- 
ρῳ Κωνσταντίνου, ἐν λιταῖς καὶ δεήσεσι xal ἀγρυπνίαις συνα- 10 
γόμενοι. 
Ἐν αὐταῖς δὲ ταῖς ἡμέραις ὃ αὐτὸς βασιλεὺς Ἰουστινιανὸς ἐν 
Ε ἑχάστῃ πόλει κατέπεμψε ϑείας προστάξεις περιεχούσας οὕτως. 
᾿Ἤδιχκτον περιέχον περὶ τῆς ὀρϑοδόξου πίστεως καὶ κατὰ ἀσεβῶν ai- 
ρετικῶν. καὶ προετέϑη ἐν ἑκάστῃ πόλει ἐν ταῖς ἐχκλησίαις. 15 
Καὶ μετ οὐ πολὺ σεισμὸς ἐγένετο φοβερὸς ἐν ᾿Αντιοχείᾳ τῇ 
μεγάλῃ ἀβλαβής. — | 
00 Ἐν αὐτῷ δὲ τῷ χρόνῳ ἔῤῥιψε xal τὴν τρίτην ὑπατείαν ὃ αὖ- 
V 77 τὸς βασιλεύς, ἀναχαλεσώμενος τοὺς πατρικίους ᾿Ολύβριον καὶ 
΄ Πρόβον, ὄντας ἐν ἐξορίᾳ, δεδωχὼς αὐτοῖς πάντα τὰ ὑπάρχοντα 20 
αὐτῶν. ᾿ 


"Tyduxxidivog ιβ΄ παρελήφϑη ὃ ῥὴξ 


3 


φρικῆς μετὰ τῆς αὐτοῦ 


8. προγέγραπται] p. 41. 


vetusto more, Fratres se invicem in pactis appellabant, aeque insuper in 
se utrisque recipientibus, sicubi Copiis ad bellum, vel pecuniis alterutri 
opus fuerit, ultro ei suppeditaturum alterum. Hisce autem expeditis, re- 
cesserunt ἃ se invicem utriusque Imperii exercitus, totis jam xxxi. annis 
belli hujus exhaustis, inde &b Anastasii temporibus, quo regnante, uti su- 
pra dictum, Coades rex Persarum res Romanas adoriri coeperit: capta 
interim a Persis et Romanis iterum restituta, Amida; Saracenis etiam hic 
ilic per Imperium subinde grassantibus. 
dem tempore nocte intempesta, adeo intremuit Byzantium, ut uni- 
versa civitas Constantini Forum conourreret, supplicationibus et Vigiliis 
noctem ibidem terentes. 
lisdem temporibus Justinianus Imperator Constitutiones sacras ubique 
pas Imperium emisit, Titulum hunc ferentes. Edictum Do Orthodess 
ide, adversus impia Haereticorum Dogmata. Quod quidem Edictam 
singularum urbium in Ecclesiis appendebatur. | 
Non multo autem post temporis terrae motus Antiochiam Magnam 
. tremendus, sed innocens invasit. 
- Eodem etiam tempore Imperator tertii Consulatos sui congiariem in 
populo spargebat; Olybrio etiam Proboque Patricis ab exilio revoca- 
tis, restitutis etiam facultatibus eorum omnibus. 
ne xi. Belisorius Regem Africae et reginam, bello captos, 
v 





CHRONOGRAPHIA. L. XVIII. 479 


γυναιχὸς ὑπὸ Βιλισαρίου" καὶ εἰσηνέχϑησαν ἦν Κωνσταντιφουπό-. Ο 991 


λει. καὶ ἱπποδρομίου. ἀγομένου εἰσηνέχϑησαν αἰχμάλωτοι μετὰ 
καὶ τῶν λαφύρων. 
Τῷ αὐτῷ δὲ χρόνῳ ἔπεσεν 5j στήλη Ἰουλιανοῦ 108 παραβά- 
ὅτου ἣ σταϑεῖσα μέσον τοῦ Ιουλιανοῦ λιμέγος" καὶ ἔπηξαν ἀντὶ 
τῆς αὐτῆς στήλης σταυρόν. 
Καὶ μετὰ τὴν ὑπατείαν Βελισαρίου ἐγένετο σύνοδος ἐν Κων- 
σταντινουπόλει ὑπὸ τοῦ ἐπισχόπου Ῥώμης “4γαπητοῦ" καὶ κα- 


ϑῆρεν 4dv9éuiov τὸν πατριάρχην Κωνσταντινουπόλεως. καὶ ἐν B 


se 97 


10 zi) αὐτῷ ἔτει τελευτᾷ ἐν Βυζαντίῳ ὃ ἐπίσκοπος Ῥώμης καὶ yé- 
γονε πατριάρχης ἐν Κωνσταντιγουπόλει ἸΠηνᾶς 0. ἀπὸ ξενοδόχων 
τῶν Σαμψών. 

. Ἔν δὲ τῇ ὑπατείᾳ Ἰωάννου τοῦ Καππάδοχος ἐπήρϑησαν αἱ 
ἐκχλησίαι τῶν “Ἀρειανῶν. | 

15 Καὶ τῷ αὐτῷ χρόνῳ ἐπληρώϑη ἡ χαλκῆ τοῦ παλατίου Κων- 
σταντιγουπόλεως, κοσμηϑεῖσα διαφόροις μαρμάροις καὶ μου- 
clo. μετηνέχϑη δὲ καὶ τὸ ὡρολογεῖον τὸ πλησίον τοῦ «Αὐγου- 
στίου xol τῆς βασιλικῆς. περιῃρέϑη δὲ τῷ αὐτῷ χρόνῳ 7j τοῦ 
γυχτεπάρχου ἀρχή, καὶ ἐγένετο ἀντ' αὐτοῦ πραίτωρ. καὶ τῷ 

20 αὐτῷ ἔτει προεβλήϑη κοιαίστωρ. 


Ἔν αὐτῇ δὲ τῇ ὑπατείᾳ γέγονε τὰ ἐγκαίνια τῆς μεγάλης ἔχ- C. 


κλησίας. 
Mz» Ἰουνίῳ ἱνδικτιῶνος γ᾽ παρελήφϑη ᾿Αντιόχεια 5 μεγά- 


8. καϑῇρεν) Scr. καϑήρει vel potius καϑεῖλεν. 11. ξενοδοχῶν Ox. 
15. χαλκὴ Ox. 417. Αὐγουσείον Scribe “ὐυγουστείου. 


Constantinopolim adduxit: Circensibusque celebratis, Captivi, cum spbliis, 
in Circum producti sunt. — 

Eodem tempore Juliani Apostatae statuta, quae Juliani portus in 
medio stetit, ad terram collapsa est: in cujus locum Crux defixa est. 

Exacto autem Belisarii Consulatu, Synodus Constantinopoli habita 
est, ab Agapeto, Episcopo Romano, convocata: ἃ qua Anthemius, Pa- 
triarcha Constantinopolitanus dignitate sua exutus est. Eodem etiam an- 
no Episcopus Romanus Constantinopoli diem suum obiit: Patriarchatum 
autem Constantinopolitanum suscepit Menas, qui Hospitii Sampsonis Prae- 
fectus fuerat, 

Joannis autem Cappadocis sub Consulatu Ecclesiae suae ab Ariani$ 
ademptae sunt. 

Koden anno Chalca Palatii Constantinopolitani Marmoreis statuis 
variis, et Musivo opere ornata, absoluta est. Horologium etiam quod 
Augustaeum juxta et Besilicam steterat, illuc translatum est.  Abrogata 
est eodem tempore Nycteparchi potestas; in cujus locum Praetor creatus 
est, Quo etiam anno Quaestor institutus est. | ΄ 

Kodem Consule, Magnae Ecclesiae Encaenia celebrata sunt. 

Mense Junio, Indictionis ru, Antiochia magna a Chosroe, Persarum 


O ?23 . 


n 


480 IOANNIS MALALAE 


λη ὑπὸ Xoopóov, βασιλέως Περσῶν. xal ἐπέμφϑη εἷς τὸ πολε- 
μἰἦσαι Γερμανὸς ζωσϑεὶς στρατηλάτης μετὰ καὶ τοῦ ἰδίου a$- 
τοῦ υἱοῦ Ἰουστίνου. καὶ μηδὲν ὠφελήσας ἐκάϑητο ἐν Myrtoydía, 
ἀγοράζων τὸν ἄργυρον νομισμάτων f ἢ τριῶν τὴν λίτραν ἐκ τῶν 
αὐτῶν ᾿Αγτιοχέων. 5 
Ὁ δὲ βασιλεὺς Περσῶν εἰσῆλϑε xal ἐν ᾿Ἀπαμείᾳ καὶ ἐν ἕτέ- 
ραις πόλεσι τῆς ἀνατολῆς. . | 
Kol τῷ αὐτῷ χρόνῳ κατεπέμφϑη Βελισάριος d» Ῥώμῃ" καὶ 
Ὁ πολεμήσας παρέλαβε τήν τε Ῥώμην καὶ Σικελίαν καὶ τὰς πέριξ 
πόλεις χρατουμένας ὑπὸ Οὐιττιγή, ῥηγὸς τῶν Γότϑων. καὶ z0-10 
λεμήσας, καὶ παραλαβὼν τὸν αὐτὸν Οὐιττιγὴν καὶ τὸν γυναῖκα 
αὐτοῦ καὶ τὸν υἱὸν αὐτοῦ, ἤγαγεν ἐν Βυζαντίῳ. 2. | 
Καὶ μετ᾽ ὀλίγον καιρὸν ὃ αὐτὸς βασιλεὺς ἔπεμψε Ναρσὴν τὸν 
κουβιχουλάριον μετὰ πολλῆς βοηϑείας ἐν Ῥώμῃ κατὰ τῶν αὖ- 
τῶν Γότϑων. 15 
Ms αὐγούστῳ ἀπεζώσϑη Ἰωάννης ὃ ἐπίκλην Καππά- 
δοξ, δὶς διανύσας τὴν τῶν ἐπάρχων ἀρχήν. καὶ δημευϑεὶς 
Ο 993 ἐπέμφϑη ἐν Κυζίκῳ, κληρωϑεῖς διάχονος ἐν Zdoráxg* κἀχεῖσε 
φρατριάσας μετά τινων κτητόρων ἀνεῖλον Εὐσέβιον τὸν ἐπί- 
σχοπον τῆς αὐτῆς Κυζικηνῶν πόλεως. μαϑὼν δὲ ὃ βασιλεὺς καὶ 90 
E ἀγανακτήσας κατὰ τοῦ αὐτοῦ Ἰωάννου, πέμψας ἐξήτασεν αὐτὸν 
ἐχεῖ διὰ τὸν γενόμενον φόνον. καὶ κατὰ κέλευσιν τοῦ αὐτοῦ 


8. ὠφελήσας Ch., ὠφειλήσας Ox. 10. Οὐετειγί Ox. 19. ἀνεῖ- 
1ον] ἀνεῖλεν Ch. ldem Κυζικηνῶν. Χυξινηνὼν Ox. 


[i 


rege, capta est. Contra quem Germanus Militum Magister factus, uma 
cum Justino filio, cum exercitu missus est: qui nibil efficiens, Antiochiam 
se recepit; ubi desidens, argentum ab Antiochenis, pro libris singulis, 
nummis 11, aut rr. datis mercatus est. 

Persarum autem Rex Apamiam, aliasque Orientis urbes occupavit. 

Emixssus eodem tempore Belisarius, Romam, Siciliam, quasque in cir- 
cuitu jacentes urbes Gothorum Rex Vitiges occupaverat, Bello it. 
Quin et Regem |psum, cum uxore filioque comprehensum, Belisarius 
Constantinopolim abduxit. 

Non multo autem post temporis, Narses Cubicularius, ingenti instru- 
etus exercitu Romam adversus eosdem Gothos, ab Imperatore missus est. 

Mense Augusto Joannes cognomento Cappadox qui secunda jam vice 
Praefecturae munus obiisset, et exauctoratus demum bonisque publicatis, 
in Cysicum relegatus est, et Artacae Diaconus fsctus. Heic vero com 
quibusdam civibus inita conspiratione, Eusebium , Episcopum Cyzicenum, 

e medio sustulit. Quo audito indignatus Imperator mittit qui Josnnem 

Cappadoceun istius caedis postularent; qui deinde, jussu Imperatoris, ia 





CHRONOGRAPHIA. L. XVIII. 481 


βασιλέως ἐκεῖϑεν ἐξωρίσϑη ἐν Iyzlyq. καὶ μετὰ χρόνον ἀνα- 
κληϑεὶς τελευτᾷ ἐν Βυζαντίῳ. | 

ἸΙνδικτιῶνος εἰ συνέβη γενέσϑαι τοιοῦτον πρᾶγμα. γυνή 
τις καταμένουσα πλησίον τῆς λεγομένης Χρυσῆς πόρτας κρεμα- 
6 σϑεῖσα ἐν μιᾷ νυχτὶ ἐφλυάρησε πολλά, ὥστε συνδραμεῖν τὰ πλή- 





ϑη Κωνσταντινουπόλεως xal ἀπελθεῖν λιτανεύοντα εἰς τὸν ἅγιον V. 18 


Ζιομήδην εἰς Ἱερουσαλὴμ καὶ καταγαγεῖν τὴν γυναῖκα ἐκ τοῦ οἴκου 
αὑτῆς καὶ εἰσαγαγεῖν εἷς τὴν ἐχχλησίαν τοῦ ἁγίον Ζιομήδους" 
ἔλεγε γὰρ ὅτι μετὰ τρεῖς ἡμέρας ἀνέρχεταε 7) ϑάλασσα καὶ πάντας 
10λαμβάνει. καὶ πάντων λιτανευόντων καὶ κραζόντων τὸ Κύριε 


ἐλέησον" ἠκχούετο γὰρ ὅτι καὶ πόλεις πολλαὶ κατεπόϑησαν. τότε O 994 


δὲ xal ἐν Αἰγύπτῳ καὶ ἐν "Αλεξανδρείᾳ ϑνῆσις ἀνθρώπων γέ- 
γονεν, ὃ δὲ αὐτὸς βασιλεὺς πέμψας Ναρσὴν τὸν κουβικουλάριον 
μετὰ δρομώνων καὶ ἄλλους τινὰς μαϑεῖν τὰ γενόμενα, xal ánti-. 
16 ϑόντων τῶν παίδων Ναρσοῦ xav ἐπιτροπὴν αὐτοῦ εἷς τὸν ἅγιον 
“Ζιομήδην καὶ μαϑόντων παρὰ τοῦ συναχϑέντος ὄχλου τὰ λεγό-- 
μενα ὑπὸ τῆς γυναικός, ἐλϑόντες ἀπήγγειλαν Ναρσῇ τὰ γενόμενα Β 
ἐν τῇ ἐχκλησίᾳ, καὶ ὅτι ἤχουσαν ἀπὸ τῆς γυναικὸς τῆς κρεμα- 
σϑείσης ὅτι μετὰ τρεῖς ἡμέρας ἀνέρχεται ἡ ϑάλασσα καὶ κα- 
90 τακλύζει πάντας. καὶ ἀχούσαντες οἱ ὄχλοι. τῶν λεγομένων naQ 
αὐτῆς ἀνεχώρουν πτοούμενοι. 


1. Avsíso] V. vol. I. p. 119. ΒΚ 4. κρεμασθεῖσα iv μιᾷ νυκτὶ] 
»Ita etiam infra habemus iterum χρεμασϑείσης. Verum zomnari- 
σθεῖσα, et χρηματισϑείσης legendum esse, haud dubitari potest.'* 
Ch. 15. xar] user Ox. — 18. ὑπὸ Ox. 


Antinoem ablegatus est; unde postea revocatus, Byzanüi diem suum 
obiit. | 

Indictione v, .novum quid accidit hojusmodi.. Muliercuja quaedam, 
quae ad Portam auream, quam vocent, agebat, nocte quadam afflatu 
quasi fatidico correpta, nescio quae Nugarum praesagiebat; Mare scili- 
cet, postriduum erumpens, universos absorpturum. Revera per id ipsum 
tempus, multae urbes aquis obrutae sunt: quin Alexandriae quoque, cae- 
tetamque per Aegyptum, lues hominum late grassata est. Popellus itaque 
Constantinopolitanus qui haec audierat, concursitans exclamavit; Misere- 
re Domine: extractamque aedibus suis Mulierculam Hierosolymam, 8. Dio- 
medis ad templum deduxerunt, litanias ibi una agitsturi. Imperator ita- 
que Narseti Cubiculario, aliisque emissis negotium dedit, uti dromonibus 
conscensis exirent, an haec ita se haberent expleretom. Ex Narsetis ita- 
que pedisequis ad haec emissi quidam, ubi ad 8. Diomedis templum ad- 
venissent, et quae mulier effutierat & congregato ibi populo edocti fuis- 
sent, reversi Narseti renunciabant. Quin seipsos quoque ἃ Fatidica illa 
audivisse perhibebant futurum esse, post tres dies, ut mare superveniens 
cunctos obrueret. 'Turba autem adventantüium ad haec mulieris dicta con- 
sternata recedebat. | 


loannes Malalas. 91 


482 IOANNIS. MALALAE 


Kal τῷ αὐτῷ χρόνῳ 2doyyivoc ἔπαρχος πόλεως προεβλήϑη" 
ὅστις ἔστρωσε τὸ μεσίαυλον τῆς βασιλικῆς κιστέρνης, ἔκτισε δὲ 
καὶ τοὺς ἐμβόλους τῆς αὐτῆς βασιλικῆς εὐπρεπῶς. 

᾿Ιδὼν δὲ κύριος ὃ ϑεὸς ὅτι ἐπληϑύνϑησαν αἱ ἀνομίαι τῶν ἂν- 

C ϑρώπων, ἐπήγαγε πτῶσιν ἀνθρώπων ἐπὶ τῆς γῆς elg ἐξάλειψιν ἐν 5 
πάσαις ταῖς πόλεσι xal ἐν ταῖς χώραις. ἐπεχράτησε γὰρ ἡ ϑνῆσις 
ἐπὶ χρόνον, ὥστε μὴ αὐταρκεῖν τοὺς ϑάπτοντας. τινὲς yàg καὶ ἐκ 
τῶν ἰδίων οἴκων ἐν ξυλίνοις κραβάτοις ἐξέφερον, καὶ οὐδὲ οὕτως 
ἐξήρκουν. ἔμενον γὰρ καί τινα τῶν σκηνωμάτων ἐπὶ ἡμέρας ἄτα- 

O 995 qa* τινὲς γὰρ καὶ τῶν ἰδίων προσγενῶν τὴν ταφὴν οὐχ ἔβλεπον. 10 
ἐπεκράτησε δὲ 7j εὐσπλαγχνία τοῦ ϑεοῦ ἐν Βυζαντίῳ ἐπὶ μῆνας δύο. 

May σεπτεμβρίῳ ἱνδικτιῶνος ζ΄ ἐγένετο σεισμὸς ἐν Κυζί- 
xp, καὶ τὸ ἥμισυ τῆς αὐτῆς πόλεως ἔπεσε. 

Καὶ τῷ αὐτῷ χρόνῳ ἀνηνέχϑη ἔφιππος στήλη τοῦ βασιλέως 

Ὁ Ἰουστινιανοῦ πλησίον τοῦ παλατίου ἐν τῷ λεγομένῳ «Αὐγου- 15 
στεών" ἥτις στήλη ἦν ᾿Αρχαδίου βασιλέως, πρῴην οὖσα ἐν τῷ 
Ταύρῳ ἐν βωμίσχῳ. 

Ἐν αὐτῷ δὲ τῷ χρόνῳ καὶ σπάνις οἴνου ἐγένετο. 

Τῷ δὲ νοεμβρίῳ μηνὶ διαστραφὴ ἐγένετο περὶ τῆς ἀποχρεω- 
σίμου" ὃ δὲ αὐτὸς βασιλεὺς προσέταξεν ἑτέραν ἑβδομάδα πρα- ΕΒ 
ϑῆναι κρέα᾽ καὶ πάντες μὲν οἵ κρεωπῶλαε ἔσφαξαν καὶ προέϑη- 


7. αὐεαρκεῖν ] Immo ἀνταρκεῖν. 8. κραβάτοις Ch., κραβάετοιβ 


Kodem tempore Longinus, Urbis praefectus constitutus, Basilicae Ci- 
sternae Mesiaulum pavimento stravit: porticibus etiam. ejusdem Basilicae 
magnifice instauratis. 

Videns autem Dominus Deus multiplicatas esse hominum iniquitates 
pestem immisit, quae per singulas Orbis regiones urbesque, ad extremam 
pene humani generis deletionem invaluit; usque adeo ingravesceas, 
Ut nec sepulturae mortuorum satis essent sandapilarii. Quin aliqui etiam 
aegrotos suos grabbatis ligneis ex aedibus suis efferebant, tabernaculis in- 
cludendos. Sed neque sic pares mortuis sepeliendis extitereg quorum sa- 
tis multi, per dies aliquot, insepulti jacuerunt: plurimis etiam nec Cogua- 
tis suis suprema solventibus. Byzantii autem per messes duos obtinuit 
Misericordia Divina. 

Mense Septembri, Indict. vit. urbis Cyzici dimidia pars, terrae moti- 
bus agitata, sorreit. Equestris ianl ] ( 

em etiam tempore Equ statua Justin mperatoris, ( quae 
Arcadii Imperatoris olim fuerat,) a 'Tauri Bomisco tralata, in Augustaeo 
prope palatium excitata est. 

Eodem tempore vini etiam erat penuria. 

Mense autem Novembri, Imperator Carnis-privil tempus inversurus, 
per alteram adhuc septimanam carnes venum exponi jussit, Laniones ita- 
que emnes mactavere et venum carnes proposuere: nemo vero vescebatur. 





CHRONOGRAPHIA. L. XVHI. 483 


xav , οὐδεὶς δὲ ἤσϑιεν" ἐγένετο δὲ xa) πάϑος «Χριστοῦ τοῦ ϑεοῦ O 226 
ἡμῶν, xuJuc ὃ αὐτὸς βασιλεὺς ἠβουλήϑη. 

Miyi φεβρουαρίῳ ἱνδικτιῶνος δεκάτης ὃ ἐπίσκοπος Ῥώμης 
Βιγίλιος παρεγένετο. ἐν ᾿Κωνσταντινουπόλει" καὶ τῷ αὐτῷ χρόνῳ | 

5 παρελήφϑη Ῥώμη ὑπὸ Γότϑων. ΓΕ 

Ἔν αὐτῷ C) τῷ ἔτεε ηνᾶς ὃ πατριάρχης Kovaravrivov- 
πόλεως χαϑῃρέϑη ὑπὸ τοῦ πάπα Ῥώμης διά τινας αἰτίας κα- 
γογιχάς. 

Καὶ τῇ αὐτῇ ἱνδικτιῶνι γενεϑλίου ἀγομένου ἐν Βυζαντίῳ, ὅν-- 

10 roc ἐπάρχου neue Θωμᾶ, ἀμιξίω ἐγένετο ἐξ ἀμφοτέρων τῶν με-- 
ρῶν" καὶ ϑεωρήσας ὃ βασιλεὺς τὸ γεγονός, κελεύσας τοῖς ἐξχου-- 
βίτορσιν, ἐπέβησαν κατὰ τοῦ πλήϑους" καὶ οἱ μὲν φεύγοντες V 79 
ἀπεπνίγησαν, ἕτεροι δὲ κατεσφάγησαν. 

Τῇ δὲ αὐτῇ ἱνδιχτιῶνε ἐδέχϑη Ἰηνᾶς ὃ ἀρχιεπίσχοπος Kov- 

15 σταντινουπόλεως εἰς τὴν ἐπισκοπὴν αθτοῦ" καὶ ἀπῆλϑεν εἷς τὴν 
ἄϑλησιν τῶν ἁγίων ἀποστόλων ἐν τῷ περιτειχίσματι.. 

Kai τῷ αὐτῷ χρόνῳ ὄντος κόμητος πραίτωρος τοῦ ἐπίχλην O 927 
Ζιπουνδιαρίστου δημοσίᾳ ἐξητάαϑησαν οἱ εὑρεθέντες ἐν τῷ φό-- 
γῳ τοῦ ἐπισχόπου Κυζίκου, “Ἀνδρέας καὶ Ἰωάννης ὃ ἐπίκλην 

90 4 ἀνδαξ' καὶ μετὰ τὴν ἐξέτασιν ἐπήρϑησαν τῶν δύο oi δεξιαί, 

καὶ τῷ αὐτῷ χρόνῳ ἐγένοντο σεισμοὶ συνεχεῖς. 
My Ἰουνίῳ ἱνδικτιῶνε τῇ αὐτῇ ἐγένοντο βρονταὶ καὶ ἀστρα- B 


10. ἀμίξια] V. p. 70. B. — ibid. ἐξ Ch., ἐν Ox. 19. gevyós- 
τες Ox. 18. ἐξητάσθησαν Ch., ἐξαιεάσθησαν Ox. 20. ἐξέτα- 
σιν Ch., ἐξαίτασιν Ox. 


Caeterum Christi Dei nostri Passionis sancta solennitas, juxta quod Impe- 
rator edixerat, celebrata est. ] 

Mense Februario, Indict. x. Vigilius Episcopus Romanus Constanti- 
nopolim venit; quo etiam tempore Roma a Gothis capta est. 

Eodem anno Menas, Patriarcha Constantinopolitanus, Canonicis qui- 
busdam de causis, à Romano Papa excommunicatus est. 

Eadem Indictione, 'I'homa Praefecturam urbis gerente, dum Constan- 
Onopolitanae urbis Natalitia celebrabantur, tumultus inter duas Factiones 
exortus est. Quo viso, excubitores Imperator in turbam irruere jussit ; 
quorum alii fugientes suffocati sunt, alii vero gladio. perierunt. 

Eadem Indictione Menas, Archiepiscopus Constantinopolitanus, Epi- 
scopatui suo restitutus est: qui protinus ad S. Apostolorum monasterium 
in muro se recepit. | 

Eodem tempore Dipondiaristo Comite Praetoris munus obeunte, de 
Cyziceni Episcopi caede pro tribunali postulati sunt Andreas et, Joannes, 
cognomine Dandax: qui críminis rei ex inquisitione deprensi manu uter- 
que dextra truncati sunt. Eodem tempore terrae tremores perpetim gras- 


sabantur. D. 
Mense Junio, indictionis ejusdem, fulgura cum tonitruis adeo tremen- 


484 IOANNIS MALALAE 


παὶ φοβεραὶ πάνυ, ὥστε καὶ ἀνθρώπους καϑεύδοντσας ix τῶν 
ἀστραπῶν βλαβῆναι. ἐν αὐτοῖς δὲ τοῖς φόβοις καὶ τοῦ κίονος 
τοῦ ἐν τῷ Ἐηφολόφῳ ἀπεπτελώϑη μέρος. 

Καὶ τῇ xg τοῦ αὐτοῦ μηνὸς ἰνδικτιῶνος δικάτης τελευτᾷ 
7 “Ἵὔγουστα Θεοδώρα. 5 

O 228 Kal τῷ ἰουλίῳ μηνὶ συμβολῆς γενομένης ἐξ ἀμφοτέρων τῶν 
μερῶν ἐμπρησμὸς γέγονεν ἐν τῇ οἰκίᾳ τῇ λεγομένῃ τὰ Πάρδου" 
καὶ ἐκαύϑησαν πολλὰ καὶ ἔπεσαν φόνοι πολλοί, 

Ἰνδικτιῶνος wy πρεσβευτὴς Ἰνδῶν χκατεπέμφϑη μετὰ καὶ 
ἐλέφαντος ἐν Ἱωνσταντινουπόλει. ic» 

C — Kol τῷ αὐτῷ χρόνῳ περιῃρέϑη τὸ ὄνομα ἸΠηνᾶ τοῦ ἄρχι- 
ἐπισχόπου ἐκ τῶν ἁγίων διπτύχων καὶ τὸ ὄνομα Βιγιλίου τοῦ 
πάπα Ῥώμης. 

Mgr. ἀπριλλίῳ ἐγένετο συμβολὴ. δημοτικὴ ἐν τῷ Ἱπποδρο- 
μίῳ μὴ ἀγομένου τοῦ ἱππικοῦ" καὶ πολλοὶ ἀπέϑανον ἐξ ἀμ- 155: 
φοτέρω. 

Mal ἰουνίῳ xx, ἱνδικτιῶνι τῇ αὐτῇ, ἐγένετο τὰ ἐγκαίνια τῶν 
ἁγίων ἀποστόλων καὶ 7 κατάϑεσις τῶν τιμίων λεεψάνων “Γν-- 
δρέου, “Δουκᾶ, καὶ Τιμοϑέου ἐν Κωνσταντινουπόλει" καὶ διῆλθεν 
ó ἐπίσκοπος ἹΠηνᾶς μετὰ τῶν αὐτῶν. ἁγίων λειψάνων καϑήμενος 3 - 
à» ὁ ὀχήματι βασιλικῷ. 

Ἐν αὐτῷ δὲ τῷ χρόνῳ κατεπέμφϑη καὶ Ναρσὴς ὃ κουβι- 


8. ἀπεπτελώ ] ἀπεπτιλύϑη Ch. V. Toup. Emend. vol. III. p. 545. 
δ. Avyovota .. 14. 9gpuozix; Ox. rrexit Ch. 


da extiterunt, ut etiam dormientes homines & coruscationibus laederentur. 
Trerroribus autem hisce Columnae etiam ejus pars, quae in Xerolepho 
stetit, abrupta corruit. 


Ejusdem mensis xxvi, Indict. x, "Theodora Avgosía e vivis ex- 


cessit. 
Mense autem Julio, Factionis utriusque Partibus invicem concertan- 
tibus, ignes aedibus Pardi dictis injecti sunt; plurimis aedificiis incendio 


sibus habitis; ded utrinque occi sunt. 

Junii xxvm, ÍIndictionis ejusdem, S. Apostolorum aedis dedicatio 
tonstantinopoli peragebatur; venerandis Andreae, Lucae, ac Timothei 
positis ibi reliquiis quas Episcopus Menas, curru vectus Imperatorio, 

uc depo t. 


em tempore Narfes Cubicularius Romam versus missus est, ad 





CHRONOGRAPHIA. L XVIL ^ 486 


κουλάριος ἐν Ῥώμῃ ἐπὶ τὸ πολεμῆσαι τοῖς Γότϑοις, ὅτι μετὰ ἡ 
τὸ περιλαβεῖν Βελισσάριον Ῥώμην πάλιν παρελήφϑη ὑπὸ τῶν Ο 999 


Γότϑων. 
ἸΜηνὶ ἰουνίῳ xd, ἱνδικτιῶγι τῇ αὐτῇ, ἐδέχϑη ὃ ἐπίσκοπος 
δ᾽ Ῥώμης Βιγίλιος ὑπὸ τοῦ βασιλέως" ἦν γὰρ ἀγαναχτηϑεὶς καὶ 
προσφυγίῳ χρησάμενος εἷς τὸν ἅγιον Σέργιον τοῖς ἐπίχλην τῶν 
Ὁρμίσδου. | 
Ἰνδιχτιῶνος ιδ΄ ἐγένετο σεισμὸς μέγας καὶ φοβερὸς ἂν πάσῃ 
τῇ χώρᾳ τῆς Παλαιστίνης ἕν τε "Ἀραβίᾳ καὶ iv τῇ χώρᾳ τῆς 
10 Μεσοποταμίας καὶ “Αντιοχείας καὶ (Φοινίκης παράλου καὶ zfifla- 
γνησίας. καὶ ἐν αὐτῷ τῷ φόβῳ ἔπαϑον ai πόλεις, τοῦτ᾽ ἐστὶ Τύ- 
ρος, Σιδών, Βηρυτός, Τρίπολις, Βύβλος, Βότρυς, καὶ ἄλλων 
πόλεων μέρη. κατελήφϑησαν δὲ ἐν αὐταῖς χαὶ πλήϑη ἀνϑρώ- 
πων. ἐν δὲ τῇ πόλει Βότρυος ἀπεσπάσϑη ἀπὸ τοῦ παρακχειμέ- 
15vov τῇ ϑαλάσσῃ ὄρους τοῦ ἐπίκλην 2fi9onposumov μέρος καὶ 
κατηνέχϑη εἰς τὴν ϑάλασσαν, καὶ ἀπετέλεσε λιμένα, ὥς δύνασθαι 
δρμεῖν ἐν τῷ λιμένι τοῦ ἀποσπασϑέντος ὄρους πλοῖα παμμεγέϑη᾽ 
οὐχ εἶχε γὰρ 7) αὐτὴ πόλις τὸ πάλαι λιμένα. ὃ δὲ αὐτὸς βασι- 
λεὺς ἀπέστειλε χρήματα ἐν πάσαις ταῖς ἐπαρχίαις καὶ ἀνήγειρε 
20 φανερὰ τῶν αὐτῶν πόλεων. ἐν δὲ τῷ καιρῷ τοῦ σεισμοῦ ἔφυγε 
ϑάλασσα εἷς τὸ πέλαγος ἐπὶ μίλιον ἕν, καὶ ἀπώλοντο πλοῖα πολ- 
λά" καὶ πάλιν τῇ τοῦ ϑεοῦ κελεύσεε ἀπεκατέστη ἡ ϑάλασσα εἷς 
τὴν ἀρχαίαν χοίτην. UU E 
1. μετὰ τὸ περιλαβεῖν Βελισσάριον] ,,Forte scribendum, παραλα- 
βεῖν.““ Ch. Conf. ad p. 76. C. 7. ἱΟρμίσδου "Theophanes p. 191. 


Α. ἱΟρμοδίου Ox. 10. “ιβανισίας Οχ, 12. Βύβλος Ch., Βίβλος 
Ox. 17. ὁρμεῖν Chr., ὁρμῆν Ox. 


bellum Gothis inferendum; qui post urbem & Belisario recuperatam, eam 
rursus occupaverant. N 
Mensis Junii xxvr, Indictionis ejusdem, Imperator in gratiam cum Vi- 
ilio, Episcopo Romano, rediit: qui, quod Imperatorem sibi infensum ha- 
uerit, ad S, Sergium confugerat, Ormodiorum ibi in aedibus latitane. 
Indictione xiv, terrae motus ingens, planeque tremendus, per Palae- 
stinam omnem, Arabiam, Mesopotamiam, Antiochiam, Phoeniciam utramque, 
Maritimam et Libanesiam, grassatus est: cujus ab horrore Tyrus cum Si- 
done, Berytus, Tripolis, Byblus etiam, Botrysque, aliarum quoque urbium 
partes succussatae corruerunt; complurfbus insuper hominibus ruinarum 
molibus oppressis. Ad urbem vero Botrym, Montis mari imminentis, Li- 
thoprosopi dicti, divulsa pars et in mare deturbata, Portum effecit, na- 
vibus maximis recipiendis idoneum, cum antea urbs ea Portu caruisset, 
Caeterum Imperator pecuniis in Provincias singulas transmissis, plurimas 
ex his urbes instauravit. Durante autem hoc terrae motu, mare etiam in 
altum, ad Mille passus, recessit; navibus interim multis exinde pereunti- 
bus; rursumque, jussu Divino, in pristinum alveum reversum est. 


«o 


O 231 


C 


486 IOANNIS MALALAE 


IMs) σεπτεμβρίῳ ἱνδικτιῶνος ιε΄ γέγονε τὰ ἐγχαένια τῆς 
ἁγίας ΕἸρήνης τῆς οὔσης πέραν ἐν Ἰουστινιανάϊς" καὶ ἐξῆλϑον 
τὰ ἅγια λείψανα ἐκ τῆς μεγάλης ἐχκλησίας μετὰ καὶ τῶν δύο 
πατριαρχῶν, λέγω δὴ Ἰἥπηνῶ τοῦ πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως 
καὶ ᾿ΑἈπολλιναρίου τοῦ πάπα "4λεξανδρείας" xal ἐχάϑισαν ἀμ- 5 
φότεροι ἐν τῷ βασιλικῷ ὀχήματι, κατέχοντες ἐν τοῖς γόνασιν αὖ-- 
τῶν τὰ τίμια λείψανα. | | 

Kal τῷ αὐτῷ χρόνῳ ἐξηντλήϑη xal ἐχαϑαρίσϑη ὃ λιμὴν ὃ 
πλησίον τοῦ παλατίου Σεκουνδιανῶν. ᾿ ᾿ 

Mq») αὐγούστῳ ἱνδικτιῶνος ιε΄ τελευτᾷ Ἰηνᾶς ὃ ἀρχιεπί- 10 
σχοπος Κωνσταντινουπόλεως " καὶ κειμέγου τοῦ λειψάνου εἰς τὸ 
ἅγιον ϑυσιαστήριον τῆς μεγάλης ἐκκλησίας γέγονε πατριάρχης 
Εὐτύχιος ὃ ἀποκχρισιάριος ᾿Αμασείας. 

Καὶ τῷ αὐτῷ μηνὶ ἐπινίκια ἦλϑον ἀπὸ Ῥώμης ἀπὸ Ναρσοῦ 
τοῦ κουβικουλαρίου καὶ ἐξάρχου Ῥωμαίων. συμβαλόντος γὰρ 15 
αὐτοῦ πόλεμον μετὰ Τοτίλα, ῥηγὸς τῶν Γότϑων, κατὰ xoároc 
ψιχήσας τὸν. πόλεμον καὶ αὐτὸν κατέσφαξε" καὶ ἐπέμφϑη τὰ 
ἱμάτια αὐτοῦ ἡμαγμένα ἐν Κωνσταντινουπόλει. ᾿ 

Me» μαρτίῳ ἰνδικτιῶνος α΄ ἐγένετο διαστροφὴ τοῦ κέρμα- 
τος" καὶ ἐκ τῶν πτωχῶν στάσεως γενομένης καὶ ϑορύβου ἀνη- 94:3 
γέχϑη τῷ αὐτῷ βασιλεῖ" καὶ ἐκέλευσε τὴν κατάστασιν τοῦ χέρ- 
ματος χρατῆσαι χατὰ τὸ ἀρχαῖον ἔϑος. 

Ἐν δὲ τῷ αὐγούστῳ μηνὶ τῆς δευτέρας ἰνδιχτιῶνος ἐγένε- 


δ. ᾿Απολλιναρίου Ch , ᾿4πολιναρίον Ox. 16. Τότιλα Ox. 17. γὰρ 
ψικήσας] ,, ydo redundat.** Ch. 


Mense Septembri, Indictionis xv, 8. Irenes templum ad ulteriorem 
ripam in Justinianis positum, dedicatum est. Sanctas autein reliquias ex- 
portabant, magna ex Ecclesia, Patriarchae duo, Menas Constantinopolita- 
nus et Apollinarius Alexandrinus; qui currui Imperatorio devecti, reliquias 


genibus suis compositas gestabant. 


Eodem tempore portus, Secondianorum palatio vicinus, aquis exhau- 
stis, repurgatus est. 

Mense Augusto, Indict. xv, Menas, Archiepiscopus Constantinopolita- 
nus, diem suum obiit; reliquiis ejus Magnae Ecclesiae juxta sacrum Al- 
tare repositis: cujus in locum Eutychius, Amasiae Apocrisiarius, suffectus 
est. 


Mense eodem Narses Cubicularius, Romanorum Exarchus, de victo- 
ria su& nuncium Roma misit: praelio enim cum Totila Gotho commisso, 
Narses superior factus eum occidit, vestesque ejus cruentatas Constanti- 
nopolim transmisit. 

Mense Martio, Indictionis 1, commotio ab infimae sortis hominibus, 
ob nummum diminutum, coorta cst: qua re ad Imperatorem delata, num- 
mum valorem suum pristinum obtinere jussit. 

Mense Aogusto, Indictionis 11, terrae motus horrendus extitit, & quo 





CHRONOGRAPHIA. L. XVIII. 487 


vo σεισμὸς φοβερός, ὥστε παϑεῖν οἴκους πολλοὺς καὶ λουτρὰ 
καὶ ἐκκλησίας καὶ μέρη τῶν τειχέων παϑεῖν ἐν Βυζαντίῳ. ἐν 
αὐτῷ δὲ τῷ φόβῳ ἔπεσεν ἡ λόγχη, ἣν ἐχράτεε τὸ ἄγαλμα τὸ ἐν 
τῷ φόρῳ Κωνσταντίνου, καὶ κατεπάρη ἐν τῇ γῇ ἐπὶ πήχεις 

ϑτρεῖς. ἐν δὲ τοῖς συμπτώμασι πολλοὶ συνελήφϑησαν. ἐν αὐὖ- 
τῷ δὲ τῷ φόβῳ καὶ ἄλλαι πόλεις ἔπαϑον, ἐν οἷς καὶ Νικομηδείας 
μέρος καταπεσεῖν. ἐκ δὲ τῶν συμπτωμάτων Νικομηδείας καὶ 
μεϑ' ἡμέρας τινὲς ζῶντες ἀνηνέχϑησαν. ἐπεκράτησε δὲ ὃ ad- 
τὸς σεισμὸς ἡμέρας μ΄. ᾿ 

1. ηνὶ Ἰουλίῳ ἱνδικτιῶνος δ' στασιάσαντες οἱ Σαμαρεῖται 
καὶ ot Ἰουδαῖοι ἐν Καισαρείᾳ Παλαιστίνης, ποιήσαντες τὸ ἕν εἰς 
ἀλλήλους ὡς ἐν τάξει μερικῶν ἐπῆλϑον τοῖς χριστιανοῖς τῆς 
αὐτῆς πόλεως καὶ πολλοὺς κατέσφαξαν τῶν χριστιανῶν. ἐπῆλ-- 
Sov δὲ καὶ ἐπόρϑησαν τὰς ἐκχλησίας. καὶ τοῦ ἄρχοντος τῆς 

15 αὐτῆς πόλεως ἐξελθόντος πρὸς βοήϑειαν τῶν χριστιανῶν ἐπῆλ- 
Oo» οἱ αὐτοὶ Σαμαρεῖται, κἀκεῖνον κατέσφαξαν ἐν τῷ πραιτω- 
ρίῳ, καὶ τὰ πράγματα αὐτοῦ πάντα καϑήρπασαν. 7 δὲ γυνὴ 
τοῦ αὐτοῦ ἄρχοντος Στεφάνου, ἀνελϑοῦσα ἐν Κωνόταντινουπό- 
λει, προσῆλϑε τῷ αὐτῷ βασιλεῖ, xal ἀχούσας ὃ βασιλεὺς và 


» "i 


O 232 


90 γεγονότα ὑπὸ τῶν Σαμαρειτῶν xol ϑυμωϑείς, ἐκέλευσε τῷ ἄντε. 


τότε ἄρχοντι τῆς ἀνατολῆς ᾿“μαντίῳ ἐχζητῆσαι τὰ γενόμενα xal 
τὸν φόνον τοῦ αὐτοῦ Στεφάνου. ὅστις “μάντιος δεξάμενος ἀπο-- 
κρίσεις βασιλικὰς καὶ ἀπελϑὼν ἐν Καισαρείᾳ, καὶ ἀναζητήσας 


τοὺς πεποιηκότας τοὺς φόνους καὶ εὑρών, τοὺς μὲν ἐφούρκισεν, 


aedificia quamplurima, Balnea etiam et Ecclesiae, Byzantini quoque muri 
, tencussa corruerunt: Cujus etiam vi Lancea illa, quam statua in 
oro Constantini posita gestabat, deturbata, ad tres cubitos in terram pe- 
netravit, Corruentium autem aedificiorum a ruinis Mortalium plurimi pe- 
rierunt. Eandem Consternationem senserunt urbes insuper aliae; quas in- 
ter Nicomediae quoque pars delapsa est: cujus etiam ruderibus obruti 
nonnulli, diebus aliquot, vivi effodiebantur. lnvaluit autem terrae motus 
ise per xr. dies. 0 
ense Julio, Indictionis rv, Samaritae Judaelique in Caesarea Palae- 
stinae, inter se conspirati, seditionem moliti sunt; et Factionum conflictus 
rae se ferentes, Christianos Caesarienses una adorti sunt, plurimosque 
interfecerunt, Ecclesiis etiam eorum direptis. Quia Stephanum quoque, 
urbis Praefectum, qui Christianis advenerat suppetias, adorti, in Praeto- 
rio occiderunt; bonis etiam ejus ereptis omnibus. Uxor itaque ejus Con- 
stentinopolia petens, quod a Samaritis patratum fuerat, Imperatort detu- 
lit: qui super his indignatus, Amantio, Orientis Comiti, negotium dedit, 
uti re certius explorata, Stephani caedem ab iis exigeret. Amantius ita- 
e Mandatis Tmperatoriis acceptis, Caesariam profectus est; et perqui- 
sitos ibi caedis auctores ubi invenerat, hos in furcam egit, his capita, il- 


V 81 


O 233 


B αὐτὸς βασιλεὺς κελεύει IMovouvíp τῷ ὄντι ἐπάρχῳ πόλεως, καὶ10 


σ 


488 .. IOANNIS MALALAE 


ἑτέρους δὲ ἀπεκεφάλισε καὶ ἄλλους ἐδεξιοκόπησε καί τινας ἐδή-- 
μευσε" καὶ ἐγένετο φόβος μέγας ἐν τῇ πόλει Καισαρείας καὶ ἐν 
τοῖς ἀνατολικοῖς μέρεσι. Ὁ 
᾿Μηνὶ δεκεμβρίῳ, ἱνδικτιῶνι τῇ αὐτῇ, ἐγένετο ϑνῆσις ἀνϑρώ- 
πων ἐν διαφόροις πόλεσι. | 
My) uoto τῆς αὐτῆς ἱνδιχτιῶνος ἐγένέτο σπάνις ἄρτου ἕν 
Κωνσταντινουπόλει, καὶ πρὸς μὲν ὀλίγον ἐστενώϑησαν ot ἄν: 


ϑρωποι, καὶ ἔκραξαν τῷ αὐτῷ βασιλεῖ ἐν γενεϑλίῳ συνϑεωροῦ:- 


a" P * κ e 1 IMP ? 2, € 
vog τῷ αὐτῷ βασιλεῖ πρεσβευτοῦ Περσῶν" xal ἀγανακτήσας o 


κατεσχέϑησαν ἐκ τοῦ Βενέτου «μέρους καὶ ἐκολάσϑησάν τινὲς τῶν 
ἐνδόξων ἀνδρῶν. κατέσχε δὲ ἡ αὐτὴ σπάνις τοῦ ἄρτου ἐπὶ μῆ- 
vag τρεῖς. καὶ μετ᾽ ὀλίγας ἡμέρας ἐγένοντο ἀστραπαὶ καὶ βρον- 
ταὶ φοβεραὶ ἐν διαφόροις πόλεσιν, ὥστε καὶ πολλοὺς βλαβῆναι. 


— Mri νοεμβρίῳ ἱνδικτιῶνος εἰ ἐφάνη πῦρ ἐν τῷ οὐρανῷ 19 


ὡς εἶδος λόγχης ἀπὸ τῶκ ἀνατολικῶν μερῶν ἐχτεταμένον ἕως 
δυσμῶν. 
ἹΜηνὶ ἀπριλλίῳ, ἰνδικτεῶνι τῇ αὐτῇ, γέγονε σεισμὸς φοβερὸς 


καὶ ἀβλαβής.. 

— Mey δεκεμβρίῳ ἱνδικτιῶνος ς΄ γέγανεν ἕτερος σεισμὸς ἐν 
μεσονυχτίῳ φοβερὸς πάνυ, ὥστε παϑεῖν τὰ δύο τείχη Κωνσταν- 
τιγουπόλεως, τό τε παλαιὸν τὸ γενόμενον ὑπὸ Κωνσταντίνου καὶ 


6. Μαΐου Ox. 7. εῖομὲν, Cont, p.seq. v.8. 10, ουσονίῳ Ox. 


lis dextras amputavit; quosdam etiam bonorum publicatione multavit. Me- 
tus inde ingens Caesariensibus, totique adeo Orienti incussus est. 
bes Mense Decembri, Indictionis ejusdem, pestis diversas Imperii per ur- 
ta est. ' 
ense Maio, Indictionis ejusdem, panis penuria laboravit Constanti- 
nopolis ; et ad dimensum modicum reducebantur homines, Natalitiis autem 
agitatis, interim dum Circensa, una cum Persarum Legato, spectaret 
Imperator, eum de his interpellavit populus. Quod indigne ferens Impe- 
rator, Musonium urbis Praefectum jussit, uti murmurantes compesceret; 
ui primariis Venetae Factionis nonnullis comprensis, ab iis poenas exe- 
git. Caeterum ixta panis penuria per tres menses ingravescebat. Paucis 
vero post diebus fulgura tonitruaque horrenda, diversis in locis contige- 
runt; a quibus etiam multi laedebantur. 
Mense Novembri, Indictionis v, ignis in coelo apparuit, qui hastae 
ad instar, ab Oriente ad Occidentem porrectus, elongabatur. 
Mense Aprili, Indictionis ejusdem, terraemotus horrendus, sed inne- 
xlus, extitit. 
Mense: Decembri, Indictionis vr, terrae motus alter, plane tremendus, 
nocte media ingruebat ; quem utraque Constantinopolis moenia senserunt, 
tam vetera Constantini, quam quae ἃ 'Theodosio extructa sunt. Quin 


5 


e 





CHRONOGRAPHIA. L. XVIII. 489 


τὸ κτισϑὲν ὑπὸ Θεοδοσίου, καὶ ἐκχλησιῶν δὲ μέβη κατέπεσον, 
ἐξαιρέτως δὲ τὰ ἐπέκεινα τοῦ ἝἙβδόμου" καὶ ὃ χίων δὲ ὧν ἐν Xe- 
κουνδιαναῖς σὺν τῇ. στήλῃ κατηνέχϑη᾽ τοῦ δὲ Ῥηγίου πάνυ noA- 





λὰ κατέπεσον. πολλοὶ ἀπέϑανον ἐν τοῖς συμπτώμασι" τινὲς δὲ Ο 9384 


5 χαὶ μεϑ' ἡμέρας ἐκ τῶν καταληφϑέντων ὑπὸ τῶν συμπτωμάτων. 
διεσώϑησαν. . ἐν αὐτῷ δὲ τῷ φόβῳ καὶ ἐν ταῖς ἕξω πόλεσι πολ- 
λοὶ τόποε πεπτώκασιν. ἡ δὲ αὐτὴ φοβερὰ ἀπειλὴ ἐπεχράτησεν 
ἐπὶ ἡμέρας δέκα " καὶ πρὸς Ὀλίγον κατενύγησαν οἱ ἄνθρωποι λι- 
ταῖς καὶ δεήσεσι προσχαρτεροῦντες ἐν. τῇ ἐκχλησία. ὃ δὲ αὐτὸς D 

10 βασιλεὺς Ἰουστινιανὸς οὐκ ἐφόρεσε στέμμα ἐπὶ ἡμέρας τριάκοντα. 
Καὶ τῷ αὐτῷ χρόνῳ εἰσῆλθεν ἐν. Κωνσταντινουπόλει ἔϑνος 
Οὕννων παράξενον τῶν λεγομένων 2dfláguv. 

Ἔν αὐταῖς δὲ ταῖς ἡμέραις τελευτᾷ ὁ ἐπίσχοπος Καισαρείας 
αππαδοχίας ἐν Βυζαντίῳ" καὶ ἐγένετο ἀντ᾽ αὐτοῦ Θεόκριτος. 
15 Μηνὶ φεβροναρίῳ ἱνδικτιῶνος ς΄ γέγονε ϑνῆσις ἐν Κων- 

σταντινουπόλει ἀπὸ βουβώνων. ἐν αὐτῷ δὲ τῷ φόβῳ τὰ: μεϑό-- 


δια πάντα χραββάτους ἀργυροὺς ἐποίησαν. ἐπεχράτησε δὲνῇ O 935 


αὑτὴ φοβερὰ τοῦ ϑεοῦ ἀπειλὴ ἐπὶ μῆνας ξξ.. 
"Ev αὐτῷ δὲ τῷ χρόνῳ φιλοκαλουμένου τοῦ τρούλλου τῆς με- 
20 γάλης ἐχκλησίας, ῥήξας γὰρ ἦν εἰς φανεροὺς τόπους ix τῶν γε- 


| 8. 'δηγίου Ch., “Ῥιγίου Ox. 8. κατηνύγησαν Ox. ^ 16. βουβό- 
ψων Ox. 16. μεϑόδια — ἀργυροῦς] μεϑόρια --- ἀργοὺς Ch. 
19. φιλοκαλουμένου Ch., φιλοκαλλουμένου Ox. 


Ecclesiarum quoque partes disjectae sunt: cum primis vero, quae ultra 
Hebdomum sita erant aedificia, corruerunt. Columna etiam in Secundia- 
nis posita una cum statua seperimposita, Regii item pers magna cecide- 
runt. Homines etiam plurimi ruinis obruti sunt; quorum tamen nonnulli, 
aliquot post diebus, vivi extracti sunt. * Quin et ab eodem terrae motu 

iarum quoque remotarum urbium aedificia quamplurima corruerunt. 
Invaluit autem tremenda illa consternatio diebus x; hominibus interim, 
quorum haec animos aliquandiu pupugerunt, litaniis jet. supplicationibus 
in Ecclesia invigilantibus. Caeterum lmperator Justinianus Diadema suum 
per xxx dies non ferant 

lisdem temporibus Abares, Hunnorum gens quaedam peregrina, Con- 
stantinopolim venerunt. 

Hoc tempore etiam Episcopus Caesariensis in. Cappadocia Byzantii. 
obiit; cujus in locum suffectus est Theocritus. 

Mense Februario, Indictionis vi, lues Constantinopoli grassata est, : 
hominibus & bubonibus pereuntibus. Vigente vero hac calamitate confinia 
omnía sandapilas vacantes fecerunt. Invaluit autem tremenda haec Dei 
minitatio per menses sex, 

Eodem tempore, cum magnae Ecclesiae Trulla, quae ex prioribus ἃ 
Deo misericordi immissis terroribus pluribus in locis perrupta fuerat, in- 








490 IOANNIS MALALAE 


γονότων κατὰ φιλανθρωπίαν 9:09 φόβων, αἱφνιδίως ἐργαζο-- 
μένων τῶν ἸΙσαύρων ἔπεσε τὸ ἀνατολιχὸν μέρος τῆς ngoUnooro- 
λῆς, καὶ συνέτριψε τὸ κιβαύριον σὺν τῇ ἁγίᾳ ἐρωτέζῃ. κατη- 
^ ψέχϑη δὲ καὶ τὸ λοιπὸν μέρος τὸ ἀπομεῖναν καὶ αὐτὰ τὰ εἰλήμα-- 
V 89 τα ἐκτίσθη δὲ ὃ αὐτὸς τροῦλλος ὑψωϑεὶς ἐπὶ πόδας εἴκοσι. 65 
Mi. μαρτίῳ ἰνδικτιῶνος ζ΄ ἐπανέστησαν οἱ Οὖννοι καὶ οἵ 
Σαλᾶβοι τῇ Θράκῃ᾽" καὶ πολεμήσαντες πολλοὺς ἀπέχτειναν καί 
τινας ἐπραίδευσαν τὸν δὲ υἱὸν Βάχχου Σέργιον τὰν στρατη- 
O 386 λάτην καὶ Ἐδέρμαν μειζότερον Καλοποδίου ἐπρᾳίδευσαν, λαβόν- 
τες αὐτοὺς αἰχμαλώτους. εὗρον δὲ τοῦ τείχους" Kuvaravtivov- 10 
πόλεως τόπους καταπεπτωχότας, κἀχεῖϑεν εἰσελϑόντες κατέδρα- 
μον ἕως τοῦ ἁγίου Στρατονίκου ****** τὴν ὀρϑόδοξον πίστιν. 
Mp μαΐῳ ἀπεζώσθη Ζήμαρχος ὃ ἀπὸ ἐπάρχων καὶ xov- 
B ρώτωρ τοῦ δεσποτικοῦ οἴκου τῶν Πλακιδίας" καὶ γέγονεν ἀντὶ 
αὐτοῦ Θεόδωρος ὃ ἐπίκλην Νικομηδεύς.. 15 
Πηνὶ τῷ αὐτῷ οὐκ ἤχϑη τὸ γενέϑλιον τὸ ἐξ ἔϑους ἐπιτελού- 
μενον, ἀλλ᾽ ἤχϑη τῇ τρισχαιδεκάτῃ τοῦ αὐτοῦ μηνός. καὶ με- 
τὰ τὴν ἀπόλυσιν τοῦ ἱπποδροβῤίου ἀναχωρούντων τῶν. Πρασίνων, 
καὶ κατερχομένων τὸν ἔμβολον τῶν ἸΠοσχιανοῦ μετὰ παραφυλα- 
κῆς, ἐξαίφνης ὑβοισϑέντες οἵ αὐτοὶ Πράσινοι ἔχ τινων τῶν τῆς SE 
οἰκίας τῆς λεγομένης τῶν ᾿Αππίωνος, ἐπέβησαν τοῖς Πρασίνοις oi 
τοῦ Βενέτου μέρους, καὶ ἐγένετο συμβολὴ ἐν διαφόροις τάποις. 
xal περάσαντες oi Βένετοι ἀπὸ Συχῶν ἤρξαντο βάλλειν πῦρ καὶ 


12. Στρατονί Ox. Conf. Theophanes p. 198. A. 18. τῶ»] τοῦ Ox. 
21. ᾿Αππιῶνος Ox. 


stauraretur; fornicis pars orientalis, interim dum Isauri in. hoc opere es- 
sent, derepente collapsa est, et casu suo Ciboriom sanctamque Mensam 
contrivit. Caeterum parte ejua superstite tectoque toto demolitis, Justi- 
nianus eam de integro excitavit, et xx. pedibus altiorem fecit. 

Mense Martio, Indictionis viz, Hunni Sclavique Thraciam invase- 
runt: belloque incolas petentes, plurimos neci dederunt; nonnullos etiam 
expilarunt. Quin Sergium quoque, Bacchi filium, militum Magistrum, 
Edermamque, Calopodii filium natu majorem, spoliatos, etiam captivos 
abduxerunt. Constantinopolim quoque, per disrupta murorum in quae 
inciderant loca, intrantes; adusque 8. Stratoni " penetrarunt, ****** 
Orthodoxam fidem. * 

Mense Maio Zemarchos, Expraefectus et Curator Domus Augustae 
Placidine, exauctoratus est, "Theodoro Nicomediensi in locum ejus suf- 
ecto 


Mensis ejusdem xirz, non autem die solito, Genethlia celebrata sunt: 
quibus peractis, recedentibus Prasinis, porticumque Meschianorum per- 
transeuntibus, cum Appianorum ex Domesticis nonnulli ex improvise 
contumeliis eos afficerent, Veneti protinus et ipsi Prasinos adorti sunt; 
pluribusque etiam in locis a Partibus conflictum est. Veneti autem, ἃ 





CHRONOGRAPHIA. L. XVIII. 491 


καίειν τὰς παραϑαλασσίους áno9rxac* xai εἰ ἐπεχείρησέ τις τοῦ 
σβέσαι, ἐτοξεύετο ἐκ τῶν τοῦ Βενέτου μέρους" εἶχον γὰρ τῶν ad- 
τῶν ἐργαστηριακῶν διαφόρους ἀμοιβάς. καὶ τῇ ἔριδι συσχεϑ έν-- 
τες, ἔχαυσαν τὴν olx(ay τὴν λεγομένην τῶν ᾿νδρέου τὴν οὖσαν 
δ ἐν τῷ νεωρέυ " ὁμοίως δὲ συνέβαλον καὶ ἐν τῇ IMíog: κἀκεῖσε 
ἔβαλον πῦρ εἷς τὴν οἴχίαν τὴν λεγομένην τῶν Βαρσυμίου, τότε 
διανύοντος τὴν τῶν ἐπάρχων ἀρχήν" καὶ ἐκαύϑη ἕως τοῦ χαλχοῦ 
Τετραπύλου καὶ ὃ ἄντιχρυς ἔμβολος" καὶ ἐπεκράτησεν 5 μάχη 
ἡμέρας δύο. καὶ ἐξελθόντος τοῦ χόμητος τῶν ἐξκουβιτόρων 
10 αρίνου μετὰ πολλῆς βοηϑείας στρατιωτικῆς καὶ Ἰουστίνου 
τοῦ ἐνδοξοτάτου χουροπαλάτου, μόλις ἠἡδυνήϑησαν καταπαῦσαε 
τὰ ἀμφότερα μέρη. 
Τῷ δὲ αὐτῷ χρόνῳ ἐπάρχου πόλεως ὄντος Γεροντίου ἐμ- 
πρησμοὶ πολλοὶ γεγόνασιν ἐν διαφόροις μέρεσι Κωνσταντινούπό- 
15λεως. καὶ γενομένης κατοχῆς ἐξ ἀμφοτέρων τῶν μερῶν πολλοὶ 
μὲν ἐσωφρονίσϑησαν, τινὲς δὲ καὶ ἀπετμήϑησαν᾽ καὶ ἐπεκρά- 
τησεν ἢ αὐτὴ κατοχὴ ἐπὶ ἡμέρας ἑβδομήκοντα. 
Isl Ἰουνέῳ, ἱνδικτιῶνι τῇ αὐτῇ, συσχεϑέντες Ἕλληνες πε- 
ριεβωμίσϑησαν. καὶ τὰ βιβλία αὐτῶν κατεκαύϑη ἐν τῷ Κυνηγίῳ 
20 xal εἰχόνες τῶν μυσερῶν ϑεῶν αὐτῶν καὶ ἀγάλματα. | 
Kal τῷ αὐτῷ μηνὶ ἠνέχϑησαν τὰ συνοδικὰ τοῦ πάπα Ῥώμης. 
Καὶ τῷ αὐτῷ μηνὶ συνήφϑη δημοτικὴ μάχη ἐν Κυζίκῳ, 


1. ἐπεχείρισε Ox. 11. ἐνδοξοτάτου Ch., ἐνδοξατάτου Ox. 18. 
' περεεβωμίσθϑησαν] Conf. ad p. 64. K. 


Sycis trajecto sinu, Repositoriis maritimis ignes injicere coeperunt, eadem 
comburendi animo: quos si qu extinguere tentabat, a Venetis spiculis 
petebatur: quibus et ipsi o 
ditarunt. Quin et ad concertationem usque proruentes, Andreae ques 
vocant aedes ad Navale sitas, combusseront. in foro etiam pugna com- 
missa , flammas ibi in Barsumii, tunc temporis Praefecti, domum conjece- 
runt: quae una cum opposita porticu, aereum adusque Tetrapylum con- 
flegravit. Conflictatione autem hac per biduum invalescente, Marinus, 
Excubitorum Comes, Justinusque, Illustrissimus Curopalata, numeroso mi- 
litum satellitio stipati, universas F'actiones emissi, vix tandem compescere 
potuerunt. 

Eodem tempore, Gerontio urbis Praefecturam gerente, diversa per 
Constantinopolim loca conflagrarunt. Ex utraque autem Factione seditiosis 
comprehensis, plurimi eorum poenas dederunt ; nonnullis etiam capite multa- 
tis. Duravit autem Inquisitio haec per dies septuaginta. 

Mense Junio, Indictionis ejusdem, comprehensi ex Graecis nonnulli 
p urbem publice circumferebantur: quin et libri eorum Deorumque sce- 
estorum simulachra, et Imagunculae in Cynegio concremabantur. 

' Mense eodem Papae Romani Synodica allata sunt. 
Eodem mense, commisso Partium in Cyzico certamine, plurimi utrin- 


cinatores opem etiam suam subinde suppe- - 


C 


O 237 


O 238 








492 IOANNIS MALALAE 


E ὥστε πολλοὺς πεσεῖν ἐξ ἀμφοτέρων τῶν μερῶν. ἂν αὐτῇ δὲ τῇ 
μάχῃ καί τινα τῶν ἐκεῖσε κατεστράφη. ο΄, 

Mai αὐγούστῳ ἱνδικτιῶνος δεκάτης ἐγένοντο τὰ ἐγκαίνια 
τῆς ἁγίας μάρτυρος Θεοδώρας τῆς οὔσης πλησίον τῆς γεφύρης. 
κατὰ κέλευσιν δὲ τοῦ αὐτοῦ βασιλέως καὶ πρόβλησις ἐκ τῶν ἀρ- 5 
γυροπρατῶν καὶ φῶτα πάμπολλα ἐγένετο. 

Υ 83 ἸΠηνὶ ὀκτωβρίῳ ἱνδικτιῶνος ια΄ διμερὲς γέγονεν ἐκ τῶν Βε- 

νέτων ἐν Βυζαντίῳ" καὶ γενομένης συμβολῆς πρὸς ἀλλήλους dv 

O 939 τοῖς ἐπίχλην Πιτταχίοις, ξιφῶν συρέντων, ἀπεχειρίσϑη Κληρικός, 
ὥς μάχεται, υἱὸς ὧν Ἰωάννου. Κομενταρισίου τοῦ ἐπίκλην Γύλου. 10 

ἹΠηνὶ νοεμβρίῳ πολλὴ ἀβροχία ἐγένετο ἐν Κνσταντινουπό- 
λει, ὡς καὶ πολλὰς μάχας γενέσϑαι ἐν τοῖς ὑδρείοις. καὶ βορεῖς δὲ 
πολλοὺς φυσῆσαι' ἀπὸ γὰρ τῆς ἀρχῆς τοῦ αὐγούστου μηνὸς 
o)x ἐφύσησε νότος, καὶ ὃ τρίτος 'δὲ στόλος τῶν πλοίων οὖκ εἰσῆλ- 
Sev, ὥστε καὶ λιτανείας Εὐτύχιον τὸν πατριάρχην ἐπιτρέψαι γε- 15 
ψέσϑαι elg Ἱερουσαλήμ. ͵ 

Β Καὶ τῷ αὐτῷ μηνὶ ἐπινέκια ἦλϑον ἀπὸ Ῥώμης ἀπὸ Ναρσοῦ 
τοῦ πατρικίου, ὡς ὅτιπερ παρέλαβε πόλεις ὀχυρὰς τῶν Γότϑων, 
τοῦτ᾽ ἐστὶ Βεροΐαν καὶ Βρίγχας. ἔπεμψε καὶ τὰς τῶν αὐτῶν 
πόλεων κλεῖς μετὰ καὶ τῶν. λαφύρων. 9 


10. τοῦ Ch., τὸ Ox. 19. ὑδοίοις Ox. 15. λιτανείας Ch., 4- 
τανείους Οχ. 19. Btoofev] Feronam dicit οἱ Briziam, ut docet 
Anastasius: vitiosa nomina ponunt etiam Theophanes et Cedrenus. 


que, ceciderunt; aedificiis, quoque nonnullis, inter velitationem illam de- 
molitis. 

Mense Augusto, Jndictionis x, dedicatum est templum S. 'T'heodorae 
Martyris, dope pontem situm, Ex jussu autem ipsius Imperatoris, Ar- 
genterii officinas aperienfes, vasa sua exposuerunt, luminaque per urbem 
plurima accensa sunt. 

Octobri mense, Indict. xi, inter Venetos Constantinopoli orta est 
commotio: qui in partes distracti, in Pittaciis inter se conflictabantur: 
districtisque gladiis, Clericus quidam, Joannis Commentariensis, cognomi- 
ne Gyli, filius, manibus inter pugnandum truncatus est. 

Mense Novembri ingenti imbrium defectu laboravit Constantinopolis, 
&deo ut saepiuscule pugnatum esset ad fontes, ab iis qui aquatum coa- 
venerant: Quin venti quoque Boreales crebri, Australes vero, Augusti 
mensis ab initio, nulli spiraverunt; adeo ut nec tertia classis in portum 
advenire potuerit. Itaque etiam Eutychius Patriarcha Litanias Hieroso- 
]ymis habendas instituit. 

Kodem mense Constantinopolim allatus est nuncius, de Narsetis Pa- 
tricii Victoris; qui BHeroeam | Brincasque, munitas Gothorum urbes, oc- 
cupaverat : quarum una cum spoliis, et ipsas quoque urbium claves 

ansmisi 





CHRONOGRAPHIA. L. XVIII. 498 


May) νοεμβρίῳ ἱνδικτιῶνος ια΄ ἐμελέτησαν δόλον τινὲς κα- 
τὰ τοῦ. αὐτοῦ βασιλέως Ἰουστινιανοῦ τοῦ φονεῦσαι αὐτόν, ὡς 
χάϑηται ἐν τῷ παλατίῳ. ἐν ἑσπέρᾳ δὲ τὴν σχέψιν τῆς ἐπιβου-- O 940 
λῆς μελετήσαντες ἦσαν οὗτοι, ᾿Αβλάβιος IMeXriddov καὶ Mág- — 
δχελλος . ὃ ἀργυροπράτης καὶ Σέργιος ὃ ἀνεψιὸς ,Ιἰϑερίου τοῦ 
κουράτωρος. 7 δὲ μελέτη αὐτῶν ἦν αὕτη, ἵνα, ὡς κάϑηται ἐν 
τῷ τρικλένῳ ἑσπέρας, εἰσέλϑωσι καὶ σφάξωσι τὸν αὐτὸν βασιλέα. 
- ἦσαν γὰρ καὶ ἰδίους ἀνθρώπους στήσαντες κατὰ τύπον, ἵνα γενο- Ὁ 
μένης τῆς αὐτῆς ἐπιβουλῆς. ταραχὴν ποιήσωσιν. ὃ δὲ αὐτὸς 
4οβλάβιος ἦν λαβὼν καὶ χρυσίον παρὰ ἸΠαρχέλλου, περὶ τὰς 
πεντήκοντα τοῦ χρυσίου λίτρας, elg τὸ συνεπαμῦναι. καὶ δή, 
τοῦ ϑεοῦ οὕτως εὐδοχήσαντος, εἷς ἐξ αὐτῶν τῶν τὴν ἐπιβουλὴν 
μελεκησάντων, MfAáfiog ὃ ἸἹΠελτιάδου, ἐθάῤῥησεν Εὐσεβίῳ τῷ 
κόμητι τῶν φοιδεράτων καὶ Ἰωάννῃ τῷ 4Ιμετιόλου τὴν σχέ- 
1σψιν, ὅτι Ἔν τῇ ἑσπέρᾳ βουλόμεϑα ἐπιβῆναι τῷ εὐσεβεῖ βασιλεῖ, 
ὡς κάϑηται ἐν τῷ τρικλίνῳ. καὶ φανερωϑείσης τῆς ἐπιβουλῆς, — ' 
εὑρέϑη ἸΠάρχελλος ὃ ἀργυροπράτης τῇ αὐτῇ ἑσπέρᾳ ἐν js» 
σκέψιν τῆς ἐπιβουλῆς ἔμελλε ποιεῖν εἰσερχόμενος àv τῷ παλα- 
τίῳ φορῶν βοῦγλιν, καὶ ὃ τὴν ἐπιβουλὴν φανερώσας ᾿4βλάβιος D 
90 ὁμοίως ἀπὸ σπαϑίουυ καὶ ὡς προγνωσθέντες συνεσχέϑη μὲν 
ἸΜάρκελλος, καὶ ἀστοχήσας τοῦ προσδοκωμένου σύρας τὸ βοῦγ- O 94] 
λιν ὃ ἐφόρει ἑαυτῷ ἐπήγαγε πληγὰς τρεῖς, καὶ οὕτως ἐτελεύτησε" 
Σέργιος δὲ ὃ ἀνεψιὸς «Αϊϑερίου προσφυγίῳ ἐχρήσατο ἐν τῇ δε- 


8. ἑσπέρᾳ Ch, ἑσπέρας Ox. ἀἀ. 18. Miiridóov] Μιλτιάδου Ἷ 
15. ὅτε) ἕτι Ox. 


. Mense Novembri Indictionis xr, conscii nonnulli consilium inierunt, 
ut Justinianum, in palatio sedentem, insidiis praeoccupatum, e medio tol- 
lerent. Conjurationem vero sub vesperam agitabant; et de nomine fue- 
runt, Ablabius Milüadis F. et Marcellus Argentarius, et Sergius, Aethe- 
rii Curatoris nepos; suscepti autem facinoris haec methodus erat, ut, tra- 
hente vespera, Imperatorem, in Triclinio suo pro more considentem, ad- 
orti conficerent: collocatis insuper in locis opportunis quibusdam ex suis, 
qui post perpetratum facinus, plebem e vestigio concitarent. Ablabius 
autem dictus in conjurationis societatem & Marcello, r. circiter auri libris 
datis, conductus fuerat. Caeterum, Deo ita volente, Ablabius, Miltiadis 
F. unus ex Conjuratis, eonsilium suum Eusebio, Comiti Foederatorum, 
et Joanni, Domitioli F. communicavit: ,, Hac ipsa vespera, inquiens, re- 
ligiosum Imperatorem, dum sedet in Triclinio, adoriri in animo habemus. 
Conjuratione taque patefacta, Marcellus Argentarius, eadem ipsa vespe- 
ra, qua perduellionem perficere decreverat, pugione armatus; Ablabius 
etiam, qui Conjurationem patefecerat, gladio cinctus, palatium intrare ' 
visi sunt: Caeterum cum jam notum exset Consilium eorum, Marcellus 
statim comprensus est, qui, cum frustra se esse percepisset, stricto quem. 
ferebat pugione, vulnera tria sibi intulit, atque 3ta mortuus est. Sergius 


494 IOANNIS MALALAE 


σποίνῃ ἡμῶν τῇ ϑεοτόκῳ ἐν Βλαχέρναις. καὶ ἐκβληϑεὶς ἐκ τῶν 
ὅρων, ὡς οἷα κατὰ βασιλέως σκεψάμενος, καὶ ἐξετασϑείς, κατέ- 
ϑέετο ὅτι καὶ Ἰσάχιος 6 ἀργυροπράτης ὃ κατὰ Βελισσάριον τὸν 
πατρίκιον καὶ αὐτὸς σύνοιδε τῇ αὐτῇ ἐπιβουλῇ, καὶ Βῖτος δὲ ὃ 
ἀργυροπράτης καὶ Παῦλος ὃ ὑποπτίων Βελισσαρίουι. καὶ ἀμ- 5 
φοτέρων συσχεϑέντων καὶ ἐχδοϑέντων Hooxonip, ἐπάρχῳ nó- 
E λεως, συγχαϑημένων αὐτῷ καὶ συνεξεταζόντων Κωνσταντίνου 
χοιαίστωρος καὶ Ἰουλιανοῦ ἀντιγράφέως καὶ Ζηνοδώρου ἀσεκρῆ-- 
τις, ἐκλαμβώνοντος τὰς αὐτῶν ἀποχρίσεις, κατεῖπον Βελισσαρίου 
τοῦ πατρικίου" καὶ ἐκ τούτου ὑπὸ ἀγανάχτησιν γέγονεν. ἄλλοιι0 
δέ τινες τῶν ἐξονομασϑέντων. φυγῇ ἐχρήσαντο. καὶ τῇ πέμπτῃ 
τοῦ δεκεμβρίου μηνὸς ὁ αὐτὸς βασιλεὺς ποιήσας σιλέντιον xou- 
V 84 βεντον κελεύει πάντας τοὺς ἄρχοντας εἰσελϑεῖν xoi τὸν πατρι- 
O 242 doygv Εὐτύχιον καί τινας ἐκ τῶν σχολῶν" καὶ δεξάμενος αὐτοὺς 
“ἂν τῷ τρικλίνῳ, κελεύεε τὰς τούτων καταϑέσεις ἀναγνωσθῆναι 15 
καὶ φανερωϑῆναι πᾶσι τὰ τῆς ἐπιβουλῆς, λέγω δὴ Σεργίου τοῦ 
ἀνεψιοῦ «Ἰϊϑερίου καὶ Εὐσεβίου τοῦ ἀργυροπράτου καὶ Παύλου 
τοῦ ὑποπτίωνος xal Bírov. καὶ ἀνεγνώσθησαν ai καταϑέσεις 
αὐτῶν, καὶ ἐξ αὐτῶν τῶν καταϑέσεων ἠγαναχτήϑη ὃ πατρίκχιος 
Βελισσάριος" καὶ πέμψας ὃ αὐτὸς βασιλεὺς ἐπῆρε πάντας τοὺς Ὁ 
ἀνθρώπους Βελισσαρίου, καὶ ἐν οὐδενὶ ἀντέστη ὃ αὐτὸς ἀνήρ. 
καὶ ὑπογνοηϑεὶς Κωνσταντῖνος ὃ χοιαίστωρ καὶ Ἰουλιαγὸς ὃ ἀν- 


9. ἐξετασϑείς Ch, ἐξαιξασϑείς Ox. Sic et T. p. seq. v.9. 4. συν- 
oí X. - 


vero, Áetherii nepos, fuga sibi consulens, in S. Deiparae dominae No- 
strae Aedes in Blachernis se recepit. Verum Asyli hujus finibus ejectus, 
(ut qui laesae Majestatis reus esset,) examinique subjectus, aíffirmavit, 
Ilsacium etiam Argentarium, Belisarii Patricii familiarem, Conjurationis 
hujus conscium esse: uti etiam et Vitum Argentarium, et Paulum, Beli- 
sarii Suboptionem. Hi vero ambo comprehensi, Procopio, urbi Praefec- 
to, traditi sunt: ἃ quo et Constantino Quaestore, et Juliano Antigrapha- 
rio, assessoribus ejus, et Zenodoro Asecreta, responsa eorum notante, exa- 
minati, Belisarium Patricium accusarunt: qui exinde Imperatorem sibi 
infensum habuit. Alii vero nonnulli, ab his indicati fuga se subduxerunt. 
Decembris.autem die v, Silentio ab Imperatore indicto, Primores omnes, 
Eotychiumque Patriarcham, nonnullos etiam ex scholis adesse jussit: 
quibus in lridinium convocatis, designatam in se conjurationem palam 

eri, Sergiique, Aetherii nepotis, et Eusebii Argentarii, Pauli item Sub- 
optionis, Vitique Confessiones coram omnibus legi mandavit. Quibus pet- 
lectis, Imperatoris animus in Belisarium Patricium commotus est: statum- 
que missi sunt, qui ab eo satellites amoverent omnes: nec omnino ad haec 
renixus est Belisarius Caeterum cum Constantinus Quaestor, et Julia- 





CHRONOGRAPHIA. L. XVIII. 495 


τιγραφεύς, ὥς, φησίν, ὑπὲρ Ji9:plov ποιήσαντες, ὥς ola xal αὖ-- 
τοῦ «ἰϑερίου συνειδότος τῇ ἐπιβουλῇ" καὶ μεϑ' ἡμέρας ἕξ πά- 
λιν ἐξητάσϑησαν οἱ τὴν αὐτὴν ἐπιβουλὴν μελετήσαντες ὑπὸ Ma- B 
 Qivov τοῦ κόμητος τῶν ἐξκουβιτόρων καὶ Κωνσταντιανοῦ τοῦ. 


' δσερατηλάτου, καὶ ἔμεινεν ὁ αὐτὸς Βελισσάριος ὑπὸ ἀγανάχτησιν, 


10 μεγάλης ἐχχλησίας τὸ δεύτερον. 


Καὶ τῷ αὐτῷ μηνὶ προετέϑη ἤδικτον περὶ τῶν διαχρινομέ- 
γων ἐν διαφόροις ἐχκλησίαις ὑπὸ τοῖ αὐτοῦ βασιλέως ὅτι Οὐ χρὴ 
μετὰ τὴν ἕνωσιν λέγειν μίαν φύσιν, ἀλλὰ δύο ὁμολογεῖν. 

Καὶ τῇ αὐτῇ ἱνδιχκτιῶνι ἐγένοντο τὰ ἐγκαίνια τῆς ἁγιωτάτης 


τὰ τὸ παλαιὸν σχῆμᾳ πόδες À', καὶ τὰς δύο χαμάρας ἐκ προσϑή-- 
x56 ποιήσαντες, τήν τε ἀρχτῴαν καὶ τὴν μέσημβρινήν. ἐν δὲ τῇ 
συμπληρώσει τοῦ εἰλήματος Εὐτυχίου τοῦ πατριάρχου κατέχον-- 
τος τὸ ἅγιον μεγαλεῖον καὶ τοῦ ὄχλου παρισταμένου ἐψάλλετο, 


16.“2ρατε πύλας, οἱ ἄρχοντες, ὑμῶν, καὶ ἐπάρϑητε, πύλαι αἰώνιοι, 


καὶ εἰσελεύσεται ὁ βασιλεὺς τῆς δόξης, καὶ τὰ λοιπό.. 

ἸΠηνὶ ἰανουαρίῳ ἰνδικτιῶνος ια' ἱπποδρομίου ἀγομένου. συ- 
ρεὶς Ἰουλιανιχὸς ὃ  ἡνέοχος ἐν τῷ ἱπποδρομίῳ τελευτᾷ. 

Καὶ τῷ αὐτῷ μηνὶ παρελήφϑη μέρη τινὰ τῆς pom. ὑπὸ 


90 10» ἸΠαυριτανῶν' Κουτζίνης γὰρ ὁ ἔξαρχος τοῦ αὐτοῦ ἔϑνους 


ἔϑος εἶχε λαμβάνειν ἀπὸ Ῥωμαίων διὰ τοῦ κατὰ καιρὸν ἄρχοντος 
πόσον τι χρυσίον, ἐπειδὴ ἦρχε τοῦ ἔϑνους τῶν ἸΠαύρων. xal . 


6. ἴδικεον Οχ. 11. 1 εἴκοσι p. 81. E. 17. Ἰαννουαρίῳφ Οχ- 


nus Antigrapharius, Aetherio, quem etiam Conjurationis conscium fuisse 

suspicio erat, favere nimis putarentur; Conjuratores rursus, post sex dies 

& Marino Comite Excubitorum, et Constantiano, Militum Magistro, ad 

pxmen vocati sunt. Verum Belisarius lmperatorem sibi offensum usque 
uit. 

Mense eodem Imperator, Edieto suo in Ecclesiis variis proposito, 
decrevit, ,,Haud licere post unionem unam ,Naturam dicere, sed duas 
confiteri.** 

-  ]ndictione eadem festum Dedicatione sanctissimae Magnae Ecclesiae 


' secundo celebratum est. 'Trulla autem xxx pedibus, secundum formam 


veterem, superadditis, ex additione hac Camerae duae, Septentrionalis 

et Meridionalis, effeetae sunt. 'Tecto autem ad exitum jam peérducto, 
Eutychius Patriarcha, Sanctum Evangelii Codicem manu tenens, populo 
circumstante cecinit; ,,Attollite portas Principes vestras, et atto 
portae sempiternae,'* et intrabit Rex Gloriae: etc. 

Mense Januario, Indictionis xi, Equestri Certamine celebrato Julia- 
nicus auriga; [curru deturbatus et] per Circum raptatus interiit. 

Mense eodem Africae quaedam regiones a Mauritanis eccupatae sunt, 
Cotzines enim, gentis ejus Exarchus, ex quo Maurorum dominium susce- 
perat, auri quantitatem quandam ἃ Romanorum pro tempore Praefecto ac- 


προσετέϑη δὲ τῷ τρούλλῳ xa- O 243 


96 IOANNIS MALALAE CHRONOGR. 1, XVIII. 


D χατελϑόντος Ἰωάννου τοῦ ἐπίκλην Ῥογαϑινοῦ, καὶ "μηδὲν αὐτῷ 
δεδωχότος κατὰ τὸ πρῴην ἔϑος, ἀλλὰ τοὐναντίον καὶ δολοφονή- 
σαντος αὐτόν, ἀνέστησαν τὰ τέχνα τοῦ αὐτοῦ Κουϊζτένη, ἐχδικοῦντες 
τὸ πατρῷον αἷμα. καὶ ἐπαναστάντες τοῖς μέρεσι. τῆς “ἀφρικῆς, 
παρέλαβόν τινας τόπους φονεύσαντες καὶ πραιδεύσαντες. ὃ δὲδ 
αὐτὸς βασιλεὺς Ἰουστινιανὸς ἔπεμψε ἸΠαρχιανὸν τὸν ἴδιον αὐτοῦ 
ἀνεψιὸν πὰ nn ᾿ . 


cipere solitus fuerat. Caeterum Joanne, cognomine Rogathimo, [in Afri- 
cam] adveniente, nec pecuniam ei pro more solvente, quin e contra dolo 
ilum interficiente; Cutzinae ipsius filii, paternam caedem ulturi, arma 
eumpserunt: Africaeque regiones quasdam invadentes, loca nonnulla oc- 
cuparunt, incolis interfectis expilatisque. Imperator itaque Justinianu 
nepotem suum Marcianum expedivit. ******* ; 


M 





EDMUNDI CHILMEADI 


ANNOTATIONES 


CUM 
HUMFREDI HODII 


APPENDICE. 


* Joannes. Malalas. ᾿ 82 











EDMUNDI CHILMEADI 
 ANNOTATIONE S. 


, Pag. ed. Bonn. 8. 2. Οὕτω μὲν οὖν} Forte legendum 
οὗτος. 

Pag. 4. 4. εἰς ὄνομα τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ Ἐνὼς] Scr. Ενωχ; uti 
habet LXX, seniorum interpretatio ; quam Graeci omnes sequuntur. 

Pag. 5. 4. τὸν ἀριϑμὸν τοῦτον ἑπταπλασίονα κεχρῆσϑαι] 
Lego τῷ ἀρνϑμῷ τούτῳ ἑπταπλασίονι. 

Pag. 6. 7. ἐγέννησε τὸν Ἐνὼς ἕτερον] Errorem suum prio- 
rem hic prosequitur Auctor, dum Caini filium, cujus nomine ur- 
bem a se conditam pater insignivit, Enosum, non Enochum 
vocat. 

Ibid. ὃς ἤλπισεν ἐπικαλεῖσϑαι τὸν κύριον } Legendum ex 
LXX. Interpret. τὸ ὄνομα κυρίουι . Verba habentur Gen. c. 4. v. 
96. Verum inloci hujus versione, non verborum sed Auctoris 
sensum, licet a veritate Hebraicae Graecaeque linguae usu alie- 
num, utcunque expressimus, Nam et infra demonstrare conten- 
dit, Enosum Domini Dei nomine vocatum fuisse, Atque in hoc 
etiam est Cedrenus: vide etiam Glycam, p. '9. Caeterum haec 
nos non debent morari. 

Pag. 6. 19. εἰς τὸ Σίριδος ὅρος Cedrenus habet, εἷς τὸ 
Σίριδον ὄρος: Glycas etiam Siridum IMontem nobis profert; et 
uterque ex eodem Josepho; apud quem tamen legimus tantum, 
μέγει δ᾽ ἄχρι τοῦ δεῦρο κατὰ τὴν Συριάδα: ubi Syriae regionis, 
nón montis nescio cujus Siridi, mentio habetur. 

Pag. 7. 2. χιλιονταετίας γὰρ εἷς. Dixisset potius χιλεετίας. 
scilicet respicit illa Apostoli verba, 9 Pet. 3. 8. ula ἡμέρα παρὰ 
Kvolo og χίλια Fry , καὶ χίλια ἔτη dig ἡμέρα μία. 

Pag. T. 11. ὅς γε καὶ πρῶτος ἐπικαλεῖσϑαι ϑεὸν) Forte le- 
gendum, ὅς γε καὶ πρῶτος ἤλπισεν ἐπικαλεῖσϑαι O:0c , καὶ ὀνομά- 
ξεσϑαι: Haec enim Auctoris mens esse videtur; ut et eis quae 
praecedunt, quae sequuntur etiam, apparet. 


500 " ^"  — ANNOTATIONES. 


Pag. 9. 14. ἀναπόδησιν ἕως Σὴ 8] Forte scribendum, ἀνᾳπό-. 
δισεν, ut enim ab ἀνακαινίζω, ἀνακαίνισις, ita ab ἀναποδίξω, ava- 
πόδισις formari potest: Graeci tamen frequentius ἀναποδισμὸν 
dicunt. 

Pag. 10. 11. γενόμενος of ἐτῶν) Scr. ρ΄. Semus enim C. 
tantum annorum erat, quando gepuit Árphaxadum: post quod 
tempus superfuit annis D. Caeterum errorem hunc prosequitur 
Auctor in proxime sequentibus, ubi eum DCII. annis vixisse 
vult. 

Pag. 11. &. γράμματα ἐπί τινῶν etc.] Scr. γράμμασιν. 
ἐντυγχάνω enim dativo semper jungitur. 

Pag. 11. δ. τῶν Ἐγρηγόρων παράδοσις] De Angelis hisce, 
Egregoris vocatis, vide quae ex Enochi Apocryphi lib. primo 
" aliisque profert Jos. Scaliger in notis suis ap. Eusebii Chron. p. 
243. Horum autem scripturam Cedrenus, non Salam, sed Cai- 
nanum inventorem facit. € 

Pag. 11. 16. ἐπείγειν ἐγκεχείριστο τὴν οἰκοδομὴν 1 Scr. 
ἐδνεκεχείριστο. | 

Pag. 19. 1. τῷ Εβερ ϑεὸς ovx ὑστέρησε τὴν ἀρχαίαν go- 
γὴν] Verbum ὑστερέω, hoc sensu sumptum, haud temere alibi 
invenies. 

Pag. 19. 8. ἐφαϑὰ καὶ ταληϑακούμη, καὶ λιμάσα βαχϑα- 
νὴ) Scr. ἐφφαϑὰ ταλιϑὰ κοῦμι, λαμὰ σαβαχϑανί. 

1; Pag. 19. Q0. καὶ ἔστι κεχαλχαμένος ἴχνη) Lego κεχαλκευ- 
μένα. 

Pag. 18. 8. καὶ ἐγέννησε τὸν ῬδκΟ] Scr. Ῥαγαῦ: ita enim 
vocatur Luc. 8. ' 

Pag. 19. 7. καὶ τῆς τελευτῆς Φαλεκ) Mendosus est iste 
Computus. Si enim Linguarum Confusio accidit anno pxxxvi. 
post diluvium, is erat Phaleci annus v, juxta Lxx seniorum ra- 
tiones, post quod tempus Phalecus annis cccxxxiv supervixit. 
Confusio itaque Linguarum, et Phaleci obitus male ab Auctore 
in unum tempus conjiciuntur. | 

Pog. 18. 14. καὶ τὸν Ἱεκτὰν] iste non habetur in Textu 
sacro: nec Jectan aliquis inter Japheti filios numeratur, vel ab 
Eusebio, Cedreno aut Chr. Alex. 

Pag. 18. 20. τὴν xazavéugoi] Forte κατὰ supplendum. 

Pag. 14. 5. καὶ Pivoxovgovtov] Eusebius habet Pivoxo- 
ρούρων, Cedrenustt Chronicon Alex. Ρινοκουρούρων. Stephm- 
nus hos vocat Ρινοκουρουραίους, et Pivoxovgovoírac. Ρινοκου- 
ρούρα Urbs erat Aegypti, sic dicta ab ejus incolis, qui nasos 
suos praecidebant, uti idem Stephanus testatur. 

Pag. 14, 10.  Kogógva] Eusebius et Cedrenus habent, 
Κοδρυαλία, Chr. Al, Κορδυλία. 

Pog. 14. 16. Θήναις] Lego Θηβαῖς, uti habent Cedrenus 
et Chr. Alex. licet in hoc locus iste hodie corrupte legitur. 

? 





ANNOTATIONES.  * 601 


Pag. 4. 16. ἡ παρεκτείνουσα μέχρε Κυρήνης] ex hoc lo- 
) corrigendi Cedrenus, et Chronici Alex. Auctor, quorum uter- 
16 habet Κορκυρίνης. 

lbid. Zwovgc] Cedrenus et Chr. Al. habent Σύρτις. 

Pag. 14. 17.  Maoccvorjc] Cedr. habet Macovvíg. 

Pag. 14. 18. ἐν δὲ ταῖς κατὰ βοῤῥᾶν vd παρὰ ϑάλασσα 
δι etc.] Haec ita legerem: ἐν δὲ τοῖς x. f. vd παραϑαλάσσια εἴς. 
br. Al. habet, ἔχει δὲ ἐν τοῖς κατὰ βοῤῥᾶν μέρεσιν τὰς παραϑα- 
ισσίας etc. 

Pag. 15. 1. “υκανίαν)] Leg. “Μυκαονίαν, ut habet Ce- 
'enus., Uo 

lbid. καὶ MoàAav] Ita habet Codex MS. quo usus sum: 
junctim tamen legendum videntur. Cedrenus habet Καβαλ- 
av, Chr. Al, Καμιλίαν. | 

Pag. 15. 8. Βηϑυνίαν Scr. Βιϑυνίαν. | Auctor excerpto- 
im utiligs. a Jos, Scaligero una cum Eusebio editorum habet. 
UÀyniam antiquam, quae vocatur Phrygia. 

Pag. 15. 4.  Zagóav(av] Scr. Σαρδινίαν. Cedrenus habet 
αρδώ. Σαρδων etiam dicta est haec maxima Libyciymaris insu- 
, uti testantur Stephanus de Urb. et Eustathius in Dionys. 
"rieget. 

Pag. 15. 6. llaugAayovía] Scr. Παφλαγονία. 

Pag. 15. 7. Μαλάτης, 4Δέρβη, Σαρματὴς, Ταυριανὴς, 
συταρνὴς,] Pro hisce vocibus apud Cedrenum legimus, αιῶ- 
5) Δέῤῥις, Σαρματία, Ταυριανοὶ, Βακτρεανοί. 

Pog. 15. 10. Ἠπειρώτης Cedrenus habet Ηπειρῶται, Chr. 
. Ἐπειρῶτις. 

Pag. 15. 11. “Ὠαχνίτης) Scr. “υχνίτης.ς Vide Stephanum 
' urb. in voce “υχνίδοςς.ς — Cedrenus habet “υχνῖται. 

Pag. 15. 13. Κυύϑειραν) Scr. Κύθηραν. 

Ibid. Κέρκυραν) Scr. Κόρκυραν. Chr. Al. habet Κόρουρα. 

Pag. 16. 2. ὡς ἀγαϑή τε καὶ εὔφορος]) Leg. ὡς ἀγαθήν 

καὶ εὔφορον: et deinde διαλλάττουσαν. 

Pag. 17. 6. πάντα δῆϑεν σημαίνοντα Forte legendum 
p eivov. 

Pag. 17. 6. ἤρξαντο v. y. v. v. T. a. κινησ. διαφέρειν) 
αφέδω novam omnino hoc loco significationem habet. 

Pag. 17. 7. ἀπὸ Mayovoalov, ἤτοι Περσῶν) Leg. Mayov- 
ων, uti habet Cedrenus p. 80. 4ozgoloyía γαρ, xal μαγεία 
εὖ Mayovoalov, ἤτοι Περσῶν, ἤρξατο, Hos etiam Magusaeos- 
cat Glycas part. 2. 179. Ν , 

Pag. 17. 16. ἀνεφάνη καὶ ἄλλος etc. ὀνόματε Κρόνος. 
emrodum et Saturnum eundem esse vult Cedrenus. , 

Pag. 19. 8. πρῶτον στήλην ἀναστήσαντες) Scr. πρωτην. 
ἥλην vero statuam apud recentiores frequenter siguificare, non 
t quod moneamus. . 

* 





502 ^ — ANNOTATIONES. 
Pug. 21. 9. dig γίνεσθαι ἔτη δ΄ etc.,] Annum 365, mensem 


vero 81 dierum facit; ut recte inonet Baderus. 

Pag. 91. 19. ἦν ydg πολεμιστὴς xol μυστικὸς} μυστικὸς 
hoc loco a Chr. Alex. interprete redditur, Fieligiosus, haud re- 
cte: vox ista apud hujusmodi Auctores vafrum et subtilis ingenii 
hominem frequenter significat, In hoc sensu Cleopatra infra 
lib. 9. μυστικὴ vocatur. Hv δὲ κονδοειδὴς ἡ Κλεοπάτρα, εὐπρεπὴς 
δὲ πάνυ, καὶ μυστική: statura erat curta, forma vero praecellen- 
te, ingenioque subtili, | Exempla hujusmodi ubique occurrunt. 

Pag. 91. 18. τὴν ὀξυλάβην ἐδέξατο] ὀξυλάβη inauditum 
omnino est vocabulum. Raderus vertit, Opifex, et fabrile in- 
genium; Xylander, Forcipem: quem potius sequi nobis visum 
est, Lectori tamen de hac re liberum sit judicium, 

Pag. 98. 9. ἡμέρας óv£.] Chronicon Alexandrinum habet, 
ἡμέρας δυοζ', quod et ipsa anni ratio postulat: Dies enim 4477. 
requiruntur ad annos xir, conficiendos, ita ut supersint etiam dies 
praeterea xcvi. Cedrenus alium ab hoc calculum instituit: an- 
pos enim Xx cum semisse soli regnauti tribuit; pag. 19. Edit. 

aris. 

Pag. 98. 8. ἢ ἄλλοι τινὲς, ἀριϑμὸν ψηφίσαι. Omnino le- 
gendum cum Chiron, Alex. ἄλλον τινὰ ἀριϑμὸν ψηφίσαι: interim 
tamen ex nostro etiam mutuo süpplendum est Chron. Alex. lo- 
cusque iste ita legendus: οὐ γὰρ ἤδεισαν of Αἰγύπτιοι τότε, ἢ 
ἄλλοι τενὲς, ἄλλον τινὰ ἀριϑμὸν ἐν τῷ ψηφίζειν. licet et in se- 
quentibus etiam mancum est. 

Pag. 94. 4. xal ἀξίᾳ οὖσα. Leg. καὶ ἐν ἀξίᾳ οὖσα. 

Pag. 95. 8. πυρισϑένη, ἀψευδὲς} Chron. Al. legit πυρι- 
σϑενὲς ἀψευδές" Verum cum nostro corrigendum; legendumque; 
πυρισϑενὴς, ἀψευδὴς. Porro Oraculum sequens habes tum apud - 
Chron. Al. tum Cedrenum; licet undique mutilum appareat; uti 
ex Metri ratione constat: quo tamen restituendo non estut operam 
prodigamus. 

Pag. 95. 7. σύμφυτα δὲ πάντα) Supple ταῦτα, sive τάδε, 
ex Autoribus citatis; ut sensus verborum utcunque sit plenus. 

Pag. 95. 19. ἐκτῆς φυλῆς τοῦ Χὰμ ZocrQig] Scr. Σέσω- 
στρις, ut omnes alii habent. 

| Peg. 95. 99. xol τὴν Εὐρώπην πᾶσαν] Europa apud Au- 
torem nostrum, pro Graecia, regionibusque adjacentibus frequen- 
ter usurpatur. ta infra in Augusti vita, p. 194. ὁ δὲ “Ὁὕγου- 
" 6rog Οκταβιανὸς παρελϑὼν τὴν Εὐρώπην πᾶσαν, ἐπέρασεν ἀπὸ 
τοῦ Βυζαντίου" Europam totam praetervectus, i. e. Graeciam, 
Byzantium appulit. Et deinde in Constantino; p. 307. ὁ δὲ av- 
τὸς Κωνσταντῖνος ἔμεινε βασιλεύων ἐν Κωνσταντινουπύλει, ἀφε- — 
λόμενος αὐτὴν ἀπὸ τῆς Εὐρώπης ἐπαρχίας: ubi Europam Pro- 
vinciam tantum facit: atque in loquendi more frequentissimuin 
ubique habebis, "Europae vero partes Occidentaliores, Italiae no- 
! e 


- * 





ANNOTATIONES. : 508 


mine indigitat;*uti inferius suo loco demonstrabitur.  Sesostrim 
vero (qui nostro.Sostris corrupte dictus est) omnes hasce regio- 
nes 1x annorum spatio in potestatem suam redegisse asserit Áfri- 
canus, ex Manethone de Aegypt. Dynast. qui etiam eum ex po- 
pulis hisce, generosioribus, virtutis, ignobilioribus vero, infa. 
miae notam inussisse testatur; ubique per regiones, horum, mu- 
lieribus; illorum vero virilibus pudendis iusculptas columnas eri- 
gendo. ' Eadem habes apud Herodotum lib. 2. Σέσωστρις, ὃς 
ἅπασαν ἐχειρώσατο τὴν Ασίαν ἐν ἐνιαυτοῖς 9', καὶ τῆς Εὐρώπης 
τὸ μέχρι Θράκης, πανταχόσε μνημόσυνα ἐγείρας τῆς τῶν ἐϑνῶν κα- 
τασχέσεωρ᾽ ἐπὶ μὲν τοῖς γενναίοις , ἀνδρών, ἐπὶ δὲ τοῖς ἀγεννέσι, 
γυναικῶν μορία ταῖς στήλαις ἐγχαράττων. Vid. Euseb. PLN 

JPag. 96. 4. δόσας αὐτοῖς 1.] Parlicipium barbarum hic ha 
bemus, tanquam ab ἔδοσα, aor. 1. verbi inusitati, δόω, forma- 
tum: licet, ὀρϑογραφιπῶς, per ὦ scribi debuerit, δῶσας. Ve- 
rum, Lector, hujus farinae vocabula quamplurima i iu hoc Autore 
tibi occurrent. 

Pag. 96. 9. καϑως Ἡρόδοτος ó σοφώτατος σννεγράψατο) 

. De rebus bisce ne verbum quidem apud Herodotum. 


Pag. 26. 10 lv τοῖς χρόνοις τῆς βασιλείας τοῦ προειρημέ- 
you Σώστρου ἦν Ερμῆς) Sostris hic Sesostris, ab aliis omnibus, 
. uti supra monuimus, appellatur: lapsus est interim Chr. Al. in- 
terpres, ubi Sesostrim hunc, eundem facit cum Mercurio Tris- 
megisto. Scilicet fraudem ei facere potuisset Codex vitiosus, qui 
pro verbis hisce e. τ΄ v. τῆς βασιλείας Σέσωστρις, ὃ ὃς ἦν Ἑρμῆς, 
forte habere debuisset, e. r. 4. τῆς βασ. Σεσώστριδος, ἦν Ἑρμῆς. 
Pag. 96. 18. ξητήσετε) ξητήσεται legit Chr. Al. mendose. 
Ibid. ἀμυύτους τοιαῦτα μυστήρια παρέχεσϑαι) Chr. Al. εἰς 
ἀμνυήτους τοιαῦτα μ. π. caeterum mendosus penitus est locus - 
j&te, adeoque ex ipso Cyrillo, unde liaec oinnia, cum nostro, 
desumpserunt Suidas, Cedrenus, Chr. Alex. . Autor, restituendus, 


Pag. 27. 1. ἡ τούτου ἑνότης Scr. ἥ τούτου Évovgc; vel, 
si mavis, cum Cedreno, ἢ ἡ τούτου ἑνότης. 

Pag. 28. 10. Κάσσον, καὶ Βῆλον] Ιάσονα καὶ Βῆλον, ha- : 
bet Chr. Alex. contra Historicorum fidem. 

Pag. 29. 7. καὶ τὸν Τριπτόλεμον) Quemnam tandem hic ha- 
bemus Triptolemum? Atticum quidem illum, agriculturae invento- 

. rem, nobis exhibent Historici; qui tamen Inacho cccc. annis po- 

sterior est, juxta Euseb. in Chiron. | 

Pag. 29, 10. κρούοντες εἰς ἕκαστον οἶκον αὐτοῦ, καὶ A. 
γοντες} Talis cujuspiam consuetudinis, qua peregrinationis so- 
cios, in terra aliena obeuntes, πατριῶται in reditu suo ter no- 
minalim coinpellare solebant, ex Homero meminit Jo. Tzetzes, 


Chil. 5. 


à 





504 ANNOTATIONES. 


“Τὸ πρότερον τοὺς ϑνήσκοντας εἷς γῆν tujv ἀλλοτρίαν 
Αποδημοῦντες οἵ αὐτῶν τρισσάκις ἀνεκάλουν. 
$c Ομηρος ἐδίδαξε βίβλῳ τῆς Οδυσσείας. 
Pag. 80. 8. ἦσαν γὰρ αὐτῶν συγγενεῖς 1 Corrige Chr. Alex. 
legit enim ἦσαν γὰρ αὐτῷ συγγενεῖς. mendose. 

- Pag. 80. 18. καὶ ἔσχεν υἱοὺς ἐκ τῆς Τυρῶ, τὸν Καδμον καὶ 
τὸν Φοίνικα] Chr. Alex. legit, καὶ ἔσχεν υἱὸν ἐκ τῆς Τυρῶ, vov 
Κάδμον τὸν Φοίνικα etc, ac si Cadmus ac Phoenix idem essent: 
atque hunc sensum secutus est Interpres haec vertendo, ex Tyro 
suscepit Cadmum illum Phoenicem : quem etiam errorem prosequi. 
tur in sequentibus, ubi Europam Cadmi Phoenicis filiam esse vult, 


Aeontra Gr. Codicis fidem. Caeterum mendosum utcunque esse 
h 


unclocum, tum ex Nostro, tum ex Chr. Alex. pagina sequente 
. satis patet. 

Pag. 80. 18. μὴ ὁμοφωνήσαντες τοῖς χρονογράφοις. ] iterum 
corrigendum Chr. Alex. ubi habes, xoi ὁμοφωνήσαντες τ. χρ. 
sensu plane nullo. Interim non satis video, quos tandem Poe- 
tas Autor hic nobis innuit. Palaephatus quidem, περὶ ἀπίστων, 
Europam Phoenicis F. facit; Poeta, quod sciam, nullus. 


Pag. 30. 21. xal πραιδεύσας] Chr. Alex. legit, xal παι- 
δεύσας" corrupte. 


Pag. 80. 28. ἐπὶ τὸ ᾿λίμιτον Vocabulum hoc barbarum 
apud Graecos recentiores frequenter occurrit , pro Limitibus, 
eeu Finibus usurpatum: unde λιμιτανεοὶ στρατιῶται, Milites Li- 
mitanei, ad Imperii fines tutandos collocati: in compositione etiam 
τὸ Ἰνδολέμιτον , pro Indiae finibus, apud hunc nostrum passim 

abes 

Pag. 91. 8. λέγοντες, Κακὴν ὀψινὴν) Verba haec reddi- 
mus, V'esperam Infaustam appellantes, Lexic. Graecolat. Vet. 
ὀψινὴ ὥρα ἡ μετὰ ἡλίου δυσμας, Crepusculum. Corrigendum in- 
terea Chr. Alex. ubi legitur » XQXx&i ὀψινῆ. 

Pag. 81. 9. ἣν ἐκάλεσε Γορτύναν Urbs haec, Γύρτυν, a 
Stephano appellatur, qui eliam a Gorty Heroe nomen hoc eam 
accepisse tradit; cum primum Larissa, deinde Cremnia vocata 
fuisset. 

Pag. 81. 11. τὴν δὲ τῆς αὐτῆς πόλεως τύχην] Virginum ir in 
urbibus condendis immolatarum , eisdem ut essent in Fortunas 
sive Genios, plurima in hoc Autore occurrunt exempla. 


Pag. 31. 20. καλέσας τὴν ἐπιλαχοῦσαν αὐτῷ χώραν Συρίαν) 
"Syria non a Syro nescio quo nomen habuit, sed a Graecis Ássy- 
ria corrupte sic dicta est. Justinus Syros ct Assyrios eosdem 
esse testatur lib. 1. Imperium Zssyrii, qui postea Syrii dicti sunt, 
annos MCCC fenuere, Herodotus eliam in Polymn. de Assyriis 
verba habens, Σύριοι, ὑπὸ δὲ τῶν Βαρβάρων Αἰσσύριοι ἐκλή- 
ϑησαν. 


Ll 


d. 





ANNOTATIONES. 505 


Pag. 81. 21. τὸ ἐπιλαγχάνων αὐτῷ x1. ] Scr. ἐπιλαγχάνον, 
sive ἐπιλαχόν. 

Pag. 32. 9. ἐωριξόμενος ] ἐωριζόμενος, pro αἰωριξόμενος; 
ex αἱ vocalis in s permutatione in Cod. Mss. usitatissima. Cedren. 
habet μετεωριζόμενος et Noster etiam infra, de Leda, lib. 4. 

. 60. 


Pag. 89. 5. κοχλιοειδές 1 Scr. κοχλιώδες. 

Pag. 33. 6. oi κατὰ τύπον βασιλεῖς) Verum corrige Chr. 
Alex. cujus autor ex nostro baec omnia κατὰ λέξιν desumpsit; 
habet enim οὐ κατὰ τύπον βασιλεῖς ; quae Codicis "corruptela In- 
terpretem etiam in errorem duxit. 

Pog. 88. 7. καὶ uavóvag ἐπενόησαν] μανδύη hoc loco 
significot Pallium Regium, seu vestem superiorem: :eguod ltali 
Mantello vocant, a latino Mantelum, seu Mantelluin-" Jul. Pol. 
lux, lib. 7. c. 13. vestem hanc Penulae aliquantum similem esse 
dicit: ἡ δὲ μανδύη 6 ὑμοιόν τι τῷ καλουμένῳ φαινόλη. Chr. Alex. 
habet, μαντεῖα, quod Raderus Idola vertit; longe satis a propo- 
sito.  Mavríov etiam infra vocat Auctor noster lib. 17. p. 416. 
ubi de Justino [mp. cladem Antiochensen ex terrae motu lugente 
haec habet: δίχα διαδήματος εἰσῆλϑεν dv τῇ ἐχκλησίᾳ, μετὰ πορ- 
φυροῦ μαντίου, κλαίων. 

Pag. 33. 14. ὁ xal Πομπηϊανὸς.} Scr. Πομπήλιος, uti ha- | 
bet Chir, Alex. sive Πομπίλιος ; de hoc enim loquitur Autor. 

Pag. 84. 6. Ο δὲ Zwgocetc.] Quae noster Syro, Cedrenus 
Phoenici, adeoque verbis ipsissimis, tribuit: licet auctorem suum 
Cedrenus Clementem, quem noster Clemium appellet. 

Pag. 34. 21. ὁ δὲ σοφώτατος Βούττιος)] hune Chr. Alex. 
Βρούτιον appellat. Buttii, sive Botui, frequens apud nostrum 
mentio; Brutii nulla.  Brutii etiam Historici cujusdam apud 
Euseb. in Chronic. mentio occurrit. 

Pag. 35. 9. ἠδυνήϑη προτρεψάμενος] δύναμαι apud aucto- 
rem hunc frequenter eodem sensu quo hic usurpatur, sonatque 
voti compotem fieri, sive, aliquid agendi opportunitatem nancisci. 
ita infra, lib. 7. p. 155. δυνηϑέντες δὲ οἵ συγκλητικοὶ ἔγραψαν δεό- 
μενοι Μαλίου etc. et lib. 18. p. 470. τινὲς δὲ ἐκφυγεῖν δυνηϑέν- 
τες, ἀπήγγειλαν τὰ γενόμενα. 

Pag. 85. 7. τοῦ μυσεροῦ σκύφους Scr. μυσαροῦ. sed et 
Oxvrovg etiam reponendum docent sequentia, fabulaeque ipsius 
authoritas. 

Pag. 85. 15. διαφϑονούμενος τοῖς τέκνοις τοῦ Nívov] δια- 
φϑονούμενος hic active sumi videtur: ita eliam lib. 11. p. 254. 
pao, UTL διαφϑονεῖται τῷ Σανατρουκίῳ etc. et lib. 5. p. 85. 4j δὲ 
ταύτης ἀδελφὴ Καλυψὼ διαφϑονουμένη αὐτῇ, ἔχϑραν εἶχε πρὸς 
αὐτὴν μεγάλην. Josephi etiam fratres, διαφϑονούμενοι αὐτῷ, 
euin vendidisse dicuntur. lib. 8. p. 29. 

Pag. 985. 21. λογχοδρεπάνῳ ξίφει) Novum hoc teli genus. 





J 808 ANNOTATIONES. 


Chr. Alex. disjunclim legit. λόγχῳ, δρεπάνῳ ξίφει: verum sensus 
ipse hoc recusare videtur: quomodo enim hasta, quam ferebat, 
verticis comam prehendere potuerit Perseus. 

Pag. 35. 24. μυσερᾶς} Scr. μυσαρᾶς. 

Pag. 36. 19. διότι πρώτης νίκης εἰκόνα 7 Chr. Al. διὰ τὶ 
πρὸ τῆς νίκης εἶκ. corrupte. 

Pag. 87. 21. γνόντες αὐτόν 7 locus suspectus: supplendum 
videlur καί, aut δέ. 

Pag. 38. 8. νυνὶ δὲ Ορόντου] Chr. Alex, habet, νυνὶ δὲ 
ὅρισεν, mendose. 

Pag. 89. 6. ὁ υἱὸς τοῦ Περσέως Filius bic Persei, , Mfeos, 
ἃ Cedreng, vocatur: Chr. quoque Alex. legit, ὃ υἱὸς αὐτοῦ τοῦ 
Περσέως 9. τῆς «“ἀνδρομήδας Μέρος προβληϑεὶς eic. ubi tamen 
Interpres, μέρος, pro nomine proprio nequaquam suiit. Sed nec 
Auctoris sui mentem in reliquis assequutus est. 

Pag. 89. 8. Ocrig ἐκέλευσε] o. ἐβασίλευσε, apud Chr. Alex. 
Caeterum locus iste totus, pessime a librariis habitus, ex nostro 
sanandus est. 

Pag. 41. 5. Αἰχίονί τινε συγκλητιχκῷ ] | Licet. συγκλητικός, 
per totam Historiam Romanorum, Senatorem denotet: apud' Au. 
 ctorem tamen nostrum latiori sensu, pro quovis Nobili, sumi vi- 
detur: omni euim tum genti, tum aetati, tum sexui tribuit: ita 
lib. 18. p. 430. Auxumitarum Índorum rex, devicto rege Home- 
ritense, συγκλητικοὺς αὐτοῦ δύο, καὶ μετ᾽ αὐτῶν διακοσίσυς ad 
Alexandriam misit, Episcopum ἃ Justiniano pelituros. [ta etiam 
lib. 8. p. 82. Perithous, Nobilis juvenis, Proserpinae, Aidae re- 
gis F. amasius, συγκλητικὸς appellatur. Lucretia etiam foemina 
Nobilis Homaua, Colletini uxor, συγκλητικὴ dicta est, lib. 7. 
p. 16. 

Pag. 41. 21. ὡς ix γένους ὄντα πατρώου ) Cedrenus habet, 
ὡς ἐκ γένους ὄντα Διός. 

Pag. 42. 14. καὶ ἑωρακὼς αὐτὸν] ὅ Πενθεὺς post haec sup- 
plendum videtur. 

Pag. 43. 1. axlorovc ἐκάλει] Ita Cedrenus etiam: xal τοὺς 
μὲν ἄνδρας σκίρτους ἐκάλεσε, διὰ τὸ ἄλλεσϑαι καὶ πηδᾶν" τὰς δὲ 
γυναῖκας, Βάκχας. 

Pag. 48. 14. ὅτι ἐλυπήϑη πρὸς αὐτοὺς λύπη, apud sucto- 
rem nostrum nou dolorem, aut moestitiam, sed iracundiam et in- 
dignationem ubique significat. Ita Theodosius [mperator, ubi ret 
scivisset Eudoxiam filiam suam Romae Vandalis proditae aucto- 
rem fuisse, ἐλυπήϑη πρὸς αὐτὴν ; οἱ infensus erat, nullamque 
deinceps ejus rationem habuit: lib. 14. p. 353.  Illus etiam Ze- 
nouis [mper. intimus, cum ex insidiis in se a Verina Aug. stru- 
clis, praecisa saltem) aure, evasisset, atque Imperator se facino- 
ris inscium fuisse jurassel; fidem ei nihilominus derogavit lllus, 





ANNOTATIONES., 507 


atque ἔχων τὴν λύπην, Imperatori exinde infensus vindictam me- 
ditatus est: lib. 15. p. 377. 

Pag. 45. 20. iv τῷ ἑερῷ Ἡλίου παρακοιμηϑῆναι. 7 Veteri- 
bus de re quapiam Numina consulturis ; aut aliquid ab eisdem 
petituris in more positum erat, T empla Deorum, locaque sacra 
intrare, ibique decubantibus, per quietem Oraculi responsum ex- 
pectare." Moris hujus antiqui apud Lycophronem Mentio: 

4logaig δὲ μήλων τοίμον ἐγκοιμωμένοις 

Χρήσει xaO! ὕπνον πᾶσι νημερτὴν φάτιν. 

Ad quem locum Is. Tzetzes Scholiastes testatur apud Daunos, 
sive Calabros mqrem invaluisse, Podalirii sepulchrum, pro mor- 
borum suorum medela, invisendi ; ibique pellibus Ovinis, (iv 
μηλωταῖς) incumbendi, xal xa9' ὕπνους λαμβάνειν χρησμοὺς ἐξ 
αὐτοῦ. Virgilius etiam, Aeneid. lib. 7. Latinum Regem Fauni 
oracula consulentem introducit, verbis hisce. 

Huc dona sacerdos 

Cum tulit, et caessrum ovium sub nocte silenti 

Pellibus incubuit stratis, somnosque petivit: 
Multa modis simulachra videt volitantia miris, 
Et varias audit voces fruiturque Deorum 
Colloquio. 

Ubi quod noster, παραχοιμηϑῆναι, Virgilius, incubare, dixit: 
quod, Servio teste, proprie dicitur de his qui dormiunt ad acci- 
pienda Responsa. Unde est, ile incubat Jovi, id est, dormit in 
Capitolio, ut Responsa possit accipere. Consuetudo autem haec 
usque ad Constantin. M. viguisse testatur auctor Noster, qui lib. 
8. p. 46. Imperatorem hunc Sosthenium ab Argonautis condi- 
tum visitanteim, deque statuae ibidem positae figura Angelica sci- 
scitandi causa, τῷ τόπῳ παρακοιμώμενον introducit. Sed et Ju- 
liauus etiam ὁ ; παραβάτης, suscepta in Persas expeditione, sacris- 
que ad Daphnem, Antiochense suburbium, Apollini peractis, za- 
ρακοιμηϑεὶς, per quietem vidit puerulum flavum, qui mortis lo- 
cum οἱ praenunciabat: lib. 13. p. 312. 

δ. 46. 18. καὶ ἐκεῖνον δὲ ἀμύνηται] ἀμύνω, auxilior, 
ERR ulciscor, vel poenas ab aliquo exigo, proprie signifi. 
cant Hesychius: ἀμῦναι, ἀπαλεξῆσαι, τιμωρῆσαι. Ammonius 
de verb. simil, et differ. ἀμύνεσϑαι, καὶ ἀμύνειν διαφέρει" ἀμύ-͵ 
νεσϑωι μὲν ydo ἐστὶ τὸ κολάζειν τοὺς προαδικήσαντας᾽ ἀμύνειν 
δὲ τὸ βοηϑεῖν. Ad, eundem Moschopulus: ἄμύνω, τὸ βοηϑὼ" 
ἀμύνομαι δὲ, τὸ τιμωροῦμαι, ἤγουν κολάζω. 

Pag. 47. 4. γεηπόνος] Ser. γηπόνος, 

Pog. 47. 18. oí τοῦ αὐτοῦ κτήματος] κτῆμα hoc loco, uti 
etiam infra, p. 23. pro vico, sive villa sumitur: unde apud 
Graecos recentiores, χτήτωρ, paganus, aut eliam vici, vel urbis 
alicujus incola. Exempla hujus generis apud hunc nostrum fre- 
quenter occurrunt; quae omnia suo loco videbimus — Idein vide- 





508 . ANNOTATIONES. 


re est apud Chr. Alex. P. 914. oí γὰρ Βριασμάνας τῆς πόλεως τῶν 
Κανζάκων, καὶ πάντες ob κτήτορες αὐτῆς, ἡνίκα ἔμαϑον εἰς. At- 
que baec me movent, ut non assentiar Jo. Leunclaio, qui in No- 
tis suis ad. Constantini Porphyrogennetae Novel. 1. pro, of xr5- 
τορες, οἰκήτορες reponi vult. 

Pag. 49. 4. "A4uglov ὃ λυρικὸς] De Amphione lapides ad 
Thebas condendas cantu trahente, nota Fabula, Jo. Tzetz. Chil. 
1. eum lapidicidis lapides compingentibus lyra accinisse asserit: 
et postea Alexander, Thebarum moenia effodiens, Jugubribus can- 
tileuis in hoc opere usus est: teste Callisthene apud eundem Tze- 
izem. 

— ἀμφίων μὲν ἦδε κρατῶν τὴν λύραν, 

Οἱ λεϑουργοὶ δ᾽ ἐπείρηδον, τοὺς λίϑους συντιϑέντες. 
ὡς ὕστερον ᾿Αλέξανδρος , ἐκείνας κατασκάπτων 
Θρηνώδεσιν αὐλήμασιν, ὡς Καλλισϑένης γράφει. 

O Ισμενίας ηὔλει γὰρ , αἱ Θῆβαι δ᾽ ἐπορϑοῦντο. 

Pag. 49. 19. ὁ Ζεὺς εἰς σάτυρον ἔφϑειρε] μεταβληϑεὶς, aut 
quid tale supplendum, legendumque, ὁ Ζεὺς εἰς σατυρον μετα- 
βληϑεὶς, ἔφϑειρε. 

Pag. 49. 16. 8 ἐστι, κατὰ τὴν Βοιωτῶν γλῶσσαν, εἰς ἄλλο 
σῶμα εὐτελέστερον᾽ ] Cedrenus hunc locum ex Nostro, uti conje- 
ctari in promptu est, describens, verborum famen sensum, τὸ 
χωρήσειν interserendo, pervertit: adeo ut σάτυρος nou amplius 
corpus aliquod vilius, uti noster vult; sed potius, mutationem, 
sive transmigralionem in corpus sliquod vilius significet. Apud 
Hesychium, σάτυροι, sunt μορφαὶ ἀπρεπεῖς. 

Pag.-50. 7. κούσπος] De hoc vide Jo. Meursii Glessar. et 
Fabroti p Cedren. Glossar. Istius vero zoóoxaxgg, iuter alias 
meminit Jo. Tzetz. Chil. 13. 

Κοῦσποι δέ, καὶ κλοιόποδες, οὕσπερ φαμὲν καὶ κλάπους, 
Καὶ ὅσα δὲ κακύνουσι τοὺς πόδας ποδοκάκαι. 

Ubi vocabulum, ποδοκάκη, παρὰ τὸ τοὺς πόδας κακύνειν, de- 
ductum esse, innuere videtur. Hesychius tamen dictum vult, 
ποδοκάκη per syncopen, quasi ποδοκατόχη. 

5. 90. 11. Καὶ λαβὼν, ἐν ἡ ἐβασταξεν ἀξίνῃ ἔκλασε) No- 
va baec] loquendi formula ; nisi forte particula, iv, redundet. 

Pag. 50. 19. ὅπου ἐσφάληντο of αὐτοῦ πόδες} Quid hoc 
Barbarismi portentum! anne scriptum fuerit, ἠσφάλησαν, tan- 
quam ab ἀσφάλλομαιἢ aut, ἡσφαλίσϑησαν, ab ἀσφαλίξομαι potius, 
quod magis legitimum: certe autor noster lioc loco respexisse vi- 
detur ad illud Actor, cap. 16. v. 94. xai τοὺς πόδας αὐτῶν qoga- 
λίσατο εἰς τὸ ξύλον. 

Pag. 51. 1. καὶ μετ᾽ αὐτῶν στρατὸς πολὺς] Locus mutilus 
videtur. Scribe itaque vel, στρατοῦ πολλοῦ᾽ aut supple, ἦν aut 
verbi quid tale. 

Pag. 51. 7. xal στενὸν τὴν πόλιν) Forte καὶ στενῶν τὴν 





" ANNOTATIONES. 509 


πόλιν" etiam urbem in angustias redigens. Cedren. dc ἀποστε- 
ψοῦσϑαι τὰς Θήβας δι᾽ αὐτῆς. 

Pog. 69. 11. καὶ τὸν Πολύνικον ] Cedrenus habet Πολυνεί- 
κὴν, rectius: et noster etiam paulo infra, Πολυνίκης " scriberem 
Πολυνεικής, αἴ ἃ νεῖκος rixae contentio; non νίκη, victoria de- 
ducatur. 

Pas. δῷ. 18. τὸν Μελίβοιον] MeA(fiov, scribit ubique Ce-- 
drenus: nimirum τοῦ oi diphthongi, et ; vocalis, idem sonus pro-. 
nuntianlibus; sicut et τοῦ ei diphthongi, et s vocalis. Notendum 
enim βιβλιογράφους non ex πρωτοτύπῳ ipso, sed ex recitantis ore 
libros olim descripsisse: quod ex verbis hisce ἀπὸ φωνῆς τοῦ 
δεῖνος, in MS. Cod. quandoque occurrentibus, satis liquet: ut 
exempli gratia, Ex τῶν Εκκλησιαστικῶν ἱστοριῶν Φιλοστοργίου 
ἐπιτομή, ἀπὸ φωνῆς Φατίου τοῦ πατριάρχου. Atque hinc adeo 
Írequens in Cod. MS. horum characterum permutatio. 

Pag. 59. 18. ἐάσας τὸ βασίλειον ) βασίλειον frequenter apud 
hunc nostrum sumitur, pro βασιλείᾳ regnum significante. Ita 
lib. 18. p. 430. Auxumitarum rex, Homeritensem injuriarum 
sibi illatarum postulans, Romanorum Mercatorum caedem ei ob- 
Jicit, his verbis: κακῶς ἐποίησας, φονεύσας Ῥωμαίους χριστια- 
ψούς, πραγματευτάς, καὶ ἔβλαψας τὰ ἐμὼ βασίλεια, | 

. Pag. 58. 1. ἀπὸ τοῦ Ἐτεωκλέους] Mallem, ὑπὸ τοῦ E. 

Pag. 58. 185. τοῖς ἀνωτέρω προγεγραμμένοις,] Supple, χρό- 
ψοῖς, ex Cedreno, qui narrationis sequentis plurima, ὡς κατὼ 
λέξιν, ex nostro descripsit; nisi uterque ex aliquo tertio. 
| Pag. δά. 10. ἀγαϑὼν ἐπινοητὰς) Cedren. ἀγαϑὼῶν εὑρετάς. 

Pag. 55. 1. ἐν τοῖς ἱερατικοῖς αὐτῶν βασιλείοις ] repone ex 
Cedreno, £v ταῖς ἱερατικαῖς αὐτῶν βίβλοις. 

Pag. 55. 4. εἰς τὸς τῶν μακάρων νήσους εἶναι) Beatorum 
insularum meminit Lycophron, his verbis: 

Νήσοις μακάρων δ᾽ ἐγκατοικήσεις μέγας. 
ad quem locum Scholiastes Poetam adulationis insimulat, 
quod Thebis Beatorum insulas assignaverit; atque in mari 
profundos gurgites habente, eas sitas esse, autores pluri- 
mos, Hesiodum, Homerum, Euripidem, Plutarchum,  Dio- 
nem, Procopium, Philostratum, etc. testes appellat.  Dein- 
de vero Britanniae riostrae eas asserere,  Lepidissimum me- 
dius fidius Commentum, Graeculoque quam dignissimum, plu- 
ribus nititur, Quod quidem plusquam anile figmentum, eo quod 
Lectori forte frontem exporrigat, ex Tzetze ipso hic proferre 
non gravabor, n Oceano est Brettania insula, inter occidenta- 
dem Brettaniam et Thulem ortum spectantem. — Illuc ajunt animas 
mortuorum transportar: nam in litore Oceani (in quo est Bret- 
tania insula piscatores habitant, subditi quidem Francis, tri- 
butum vero illis non pendentes, eo quod transmittant mortuorum 
animas, μὲ ajunt. llli enim  discedentes domi circa. vesperam 


510 ANNOTATIONES. 


dormiunt : pulsantes vero paulo post, quosdam in janua sentiunt, 
et vocem audiunt , illos ad. opus vocantem. | Surgentes ad littus 
accedunt , ignorantes quae illos ducat necessitas; videntque naves 
praeparatas, sed non suas, et vacuas hominibus: quas ingressi, 
remos movent, et pondus navium sentiunt, ac si hominibus one- 
ratae essent, sed neminem vident, impetu deinde uno in Brettaniam 
insulam perveniunt, quum vix alias , suis navibus usi unius noctis : 
et diei navigatione illuc perveniant. Quum vero in insulam per- 
venerunt, rursus neminem vident; sed. vocem audiunt, recipien- 
tium illos qui in. navibus sunt, illosque numerantium ex. genere 
patris ac matris: praeterea secundum dignitatem , artem , et πο-- 
men, singulos vocantium. | Caeterum illi exonerata nave rursus 
uno impetu domum revertuntur. — Hinc multi existimarunt, ibi 
esse Beatorum Insulas, et mortuorum animas illuc migrare. Ea- 
dem fere habes apud Procopium, Gothic. lib. 4. nisi quodinsulaim 
hanc, quam Tzetzes Βρεττανίαν, Procopius Βριττίαν vocat. Sed 
de Nugis hujusmodi plus satis. 


Pag. 55. 17. Iovi δὲ] Cedren. Ιωνὲς δὲ, uti habet etiam 
Chr. Alex. 


Pag. 65. 18. ix τοῦ Ἰωανέως γίγαντος] Hunc Ιωνὰν vocat 
Chr. Alex. Iovvaàv, Epiphanius. 


Pag. 56. 1. διὸ καὶ μέροπες κέκληνται] Hesychius. Mígo- 
πες, ἄνϑρωποι, διὰ τὸ μεμερισμένην ἔχειν τὴν Oma, ἤγουν τὴν 
φωνήν. Idem alibi: ὄψ, ὄψις, ὀφϑαλμὸς, ἢ φωνή" quando 
vero ó* vocem significat, ab inusitato ἕπω deductum volunt. 


Pag. 56. 4. ἡ παλαιὰ φιλοσοφία] forte ἐν τῇ παλαιᾷ φιλο- 
σοφίᾳ. Libri cujusdam Titulus esse videtur: licet in Plutarchi 
librorum Catalogo, a Lampria, filio suo descripto, nil tale oc- 
currat, 

Pag. 56. 11. ἐν τῇ φιλοσόφῳ αὐτοῦ qoovoygapía] Anne 
haec Porphyrii Philosophica Chronographia, eadem cum Histo- 
ria illa Philosophica, quam refert doqjssimus Lucas Holstenius 
in Dissertatione sua, de Vita et scriptis Porphyrii. Verum ne 
hoc credam, Eunapius mihi impedimento est, qui Porphyrium 
quatuor tantum libros Historiae istius Philosophicae perfecisse, 
nec ultra Platonem eandem perduxisse testatur: uti ab Holstenio 
citatur, quem consulas velim, Forte tamen, Πλούταρχον ὁ Πορ- 
φύριος ἐδόξασε, vertenda sunt, Plutarchi opinionem eecutus est, 
sive, ejusdem cum Plutarcho sententiae fuit Porphyrius, etc. hoc 
enim sensu, δοξάζω frequenter apud nostrum usurpatur, uti in- 
fra lib. 6. p. 196. καὶ δόγμα παρεισήγαγεν Ελλησιν, δοξάζων, 
ἀσωμάτους εἶναι ἀρχάς; Opinionem iam, de Principiis incor- 
poreis, in Graeciam introduxit. 


Pag. 68. 5. ix τοῦ γένους τοῦ Σίδου κατήχϑη ὁ Mig] 





ANNOTATIONES. 511 


Cedrenus Melchisedecum Sidi regis Aegypti F. facit filium: vfóc 
δὲ ἦν 6 ΜΜελχισεδὲκ Zíüov βασιλέως, υἱοῦ Αἰγύπτου" Glycas ta- 
men eum ex Sidi tantum genere oriundum vult; Annal. part. r. 
JMelchisedecus autem , licet in. sacris literis patre matreque carere 
dicatur; generis tamen ortum habuit a Sido, Megypti F. qui Si- 
donem condidit. Nec dubito, quin eum, τοῦ, Σίδου ἔκγονον 
sive ἀπόγονον appellaverit Glycas; quod noster dixisset, 2x τοῦ 
γένους Σίδου καταγόμενον. Multum autem inter se differunt 
υἱὸς et ἀπόγονος, sive ἔκγονος. Hesychius, ἔκγονα τέκνα τέ- 
«voy, Nepotes. Caeterum Auct. Noster Sedeci, (qui etiam Μ6]- 
chisedecus dictus est,) patrem Melchi fuisse, asserit. 

Pag. 58. 9. ὕπερ ἐστὶν, εἰρήνης πόλις Auctor Ep. ad 
Hebraeos, cap. 7. v. 9. eandem τοῦ Σαλὴμ affert interpretatio- 
nem: ἔπειτα δὲ xol βασιλεὺς Σαλὴμ, 0 ἐστι βασιλεὺς εἰρήνης. 

Pag. 58. 15. καὶ ἐγένετο μετέπειτα 1 aliquid hic deesse vi- 
detur, ad quod τὸ ἐγένετο referatur: forte scribendum, καὶ iy£- 
vtro Ἰουδαϊσμὸς μετέπειτα ἀπὸ Αβραὰμ etc. uti habet Chr. Alex. 
p. 1560. Ιουδαϊσμὸς ἀπὸ τῶν χρόνων τοῦ Αβραὰμ, τὸν χαρακτῆ- 
ρα τοῦ Αβραὰμ διὰ περιτομῆς εἰληφώς. Pro nostri itaque εἰλη- 
φύτες, leg. εἰληφότος. “ | 

Pag. 58. 19. ἔστιν οὖν ἀπὸ AAüdu, ἕως τοῦ ᾿Αβραὰμ, ἕτη 
Sut] Forte scrib γῴμε. ^ Cedrenus enumerat ann. γτιβ'. 
MMMcccxtr. Chron. Alexdr. yvf/. wMMccccvi, Lxx. Interpr. 
uti calculum instituit Eusebius, wMMcLxxxiv. Hebraei tamen 
numerant tantum annos 1948. 

Pag. 69. 6. ὅστις ἐξεῦρε τὰ Ἑλλήνων γράμματα) Ergo nec 
Cadmus, nec Palamedes; quae constans Graecorum est traditio. 
Et quidem Graecis, ante hos, fuisse literas, multis probare ni- 
titur Jo. Tzelzes, Chil. 12. quem consule. 

Pag. 59. 18. Φαραώ, ὃ καὶ Ναραχὼ) Hunc, Ναάχωρ, vocat 
Chr. Alex. auctor. Cedrenus, Ναρεχα᾽: qui etiam ab hoc, Aegy- 
ptiorum Reges Pharaones, deinceps vocatos asserit. 

Ibid. Td οὖν πρὸ τούτου παλαιὰ βασίλεια Αἰγυπτίων ἐξέ- 
ϑετο Μανεθὼν) Haud satis mirari possum, quid Auctori nostro 
venerit in mentem, cum haec scriberet: Aegyptiorum enim Dy- 
nastiae omnes usque ad Regem ultimum Nectanebum, a Manetho- 
ne descriptae sunt; ut ex Eusebio videre licet, Chron. l. 1. 

Pag. 60. 6. καὶ τὴν ϑυγατέρα τοῦ ἀρχιερέως Ἰλιουπύλεως ] 
Scr. Ἡλιοπόλεως. Josephus antiquit. Judaicarum lib. 2. ἄγεταε 
γὰρ Πετεφροῦ ϑυγατέρα τῶν ἐν Ἡλιοπόλει ἱερέων : Heliopolis ve- . 
ro, Aegypti urbs, ifa etiam vocatur a. 70. interpret, Stephanus de 
urb. Ἡλιούπολις, πόλις Αἰγύπτου, ἣν ἔκτισεν Αἰκτίς᾽ Aegyptiis 


(1X dicta est Hebraice κε On, Ptolomaeo ὄνειον. Ὦ. Athanesius, 
natione Aegyptius, ἥλιον eam vocat; quam a cultu eolis sic di- 





512 ANNOTATIONES. 


ctam fuisse asserit Kircherus, Prodr. et Lex. Copt. supplem. qui et- 
. jam Hebraeis ὥϑ τ" Bethseimas eam quandoque vocari testatur. 
| Pag. 60. 20. xai ἐκράτησεν αὐτοὺς Ιωσὴφ ἐκεῖ) durum hoc 
locutionis genus, id est, eos secum retinuit Joseph. 

Pag. 60. 93. ἐκβάλαι τὸν λαὸν) Participium hic rursus he- 
bemus non Graecum; ἐχβαλεῖν itaque reponendum censeo. . 

Pag. 61. 9. οὕτως ὄντα νεκρὸν δονούμενον ) Scr. οὕτως ὄν. 
verum verba haec non habentur apud Cedrenum, qui fabulam 
hanc ex Nostro xozd λέξιν descripsit, licet haud pari ingenuitate: 
Noster enim Áuctorem suum, Auleam, nominatim laudat; Cedre- 
nus non item. | 

Pag. 69. 1. ὀνόματι Γυγώγης) Qyvymv hunc appellat Ce- 
drenus; qui eliam Attici hujus Diluvii meminit: uti et Eusebius 
ex Africano, Chron, l. 1. qui Atticam exinde per crxxxix. tan- 
tum annos desertam jacuisse testalur. Μετὰ δὲ S2yvyqv διὰ τὴν 
ἀπὸ τοῦ κατακλυσμοῦ πολλὴν φϑοράν, ἀβασίλευτος ἔμεινεν ἡ νῦν 
Δττικὴ, (ἀκτὴ enim olim vocata est,) μέχρι Κέκροπος ἔτη ρωϑ'. 
Per annos cc. desertam jacuisse vult συναγωγὴ ἱστοριῶν Eusebio 
Scaligeriano annexa. "Verum quomodo Ogyges Josuae tempori- 
bus fuisse dicitur, cum diluvium Ogygium ccxrv. annis Pepuli 
Israelitici Exodum praecesserit, ut Eusebius putat ? 

Pag. 69. 9. ὀνόματι Αἴΐἴδης ita eum vocat Cedrenus; Jo. 

Tzetzes vero &ómg.Chil. 2. histor 51. qui idem est cum Plutone. 
Caeterum fabula Proserpinae omnino aliter se habet quam heic 
a Nostro traditur. Proserpinam enim Plutonis, non filiam sed 
uxorem faciunt Mythologi. 

Pag. 69. 19. κόρας ἐκάλουν ] eadem habes apud Jo. Tze- 
tzem, loco citato: τὰς ydo εὐμόρφους ἸΖολοσσοὶ κόρας καλοῦσι 
σασας. 

Pag. 62. 16. ἐν τῷ λεληϑότι } id est λεληϑότως, latenter; 
ita ut nemo animadvertat. 

lbid. ἀμύνασϑαι và αὐτῷ Περίϑω,} ἀμύνασϑαι hoc loco, 
ulcisci, significat; itaque scribendum, τὸν αὐτὸν Περίϑουν. 

Pag. 63. 5. Πετισσώνιος ὁ κωμῳδὸς] τοῦ κωμῳδοῦ appel- 
lationem Cedrenus, uti etiam συναγωγὴ ἱστοριῶν, & Scaligero 
cum Eusebio edita: τῶν δὲ 4ocvolov ἐβασίλευσεν Ἐρεχϑεύς"  A- 
γυπτίων δὲ Πετισώνιος, ὁ καὶ Φαραώ, ὕστις εἶχε μάγους Ἰαννὴν 
xal Ιαμβρῆν. 

Pag. 68. 11. τοῦ ἀρχιερέως τῶν Ἑλλήνων) Quare noster 
Jothonem, Graecorum pontificem, facit, cum Zonaras, Cedrenus, 
Chron. Alex. aliique, Textusque ipse, ἱερέα Moóíav, eum appel- 
lant. Madian vero, secundum Chr. Alex. autorem, duae sunt, 
Major et minor: quarum illa cis mare rubrum posita est, Ma- 
dian vero minor ultra mare Erythraeum, haud procul Aegypto, 
ὅπου ἐβασίλευσε PayovijA, ὁ πενϑερὸς Μωσέως. Quod autem Jo. 
thor, qui et Raguel, quandoque ἔερεύς, aliquando vero βασι- 





ANNOTATIONES. 5138 


λεὺς hic appelletur, ex Hebraei vocabuli sensu amphibolico ex- 
oritur. 1559 enim tum sacerdotem, tum Praefectum aut Praesi- 
dem significat. Ita Potiphartes Praefectus Civitatis On, q« 115 
Cohen On appellatur, Gen. 41. 45. 

Pag. 68. 18. πεπαιδευμένος πᾶσαν σοφίαν πάσῃ co 
legit Cedrenus. " n » σοφίᾳ 

Pag. 63. 17. εἴ τις οὖν δὰν ἐβούλετο) ἐὼν παρέλκει: nisi 
forte ἄν legendum sit. 

Pag.. 63. 19. ποιεῖν ἐργατείαν] ἐργάτης, operarius; inde 
Auctor noster ἐργατείαν format, ad eorum hominum operam ex- 
primendam: ἐργασία Graecis proprie dicitur. 

Pag. 64. 19. ποταμῶν ὑδάτων διαυγεστάτων  ἴοτγίε ὕδατα. 
Verum hic notandum, Áutorem nostrum Miraculorum editorum 
modum et ordinem penitus pervertere: Moses enim et Aaron in 
Certaminibus hisce Mirificis primas semper habuerunt: quos 
deinde, pro viribus, secuti sunt Magi. 

Pag. 66. 2. ἀγγέλων 1jucig] Cedren. ὑμεῖς, mendose, 

Pag. 66. 18. Épvyav] Scr. ἔφυγον. 

Pag. 68. 8. τὴν ὑπὲρ μνήστραν] leg. τὴν "Txeouvyoroav. 
Cedren. habet Κλυταιμνήστραν, mendose. 
hab Pag. 68. 7. ἐβασίλευσε Τριόππας)] Cedren. ΜΜεριόπας 

abet. 

Pag. 68. 19. τῶν νυνὶ λεγομένων Ἐλλαδικῶν] Licet Ἑλλὰς 
apud Autores Graeciam universam ut plurimum significet, noster 
tamen voce hac Peloponesum tantum intelligi vult: ideoque Si. 
cyonios, Helladicos interpretatur, Sicyone, quae est in Pelo. 
poneso Stephan. de urb. Σικυῶν, πόλις Πελοπονήσον. 

Pag. 69. 2. ἐδιοίκουν τὴν χώραν ] Scr. ἐδιῴκουν. 

Pag. 69. 8. ἔτη πε] annos 980. tantum numerat Cedren. 
Eusebius ex Castore annos numerat 983. fog τούτου Zixvo- 
vlov, ἤτοι Πελοπονησίων, λεγομένη βασιλεία διαρκέσασα dv γε- 
ytaig, ἤτοι βασιλεῦσι vg. (xv xg.) κατεπαύϑη εἴς. μεϑ᾽ οὗς, ὥς 
φασι, ἡγοῦντο αὐτῶν οἵ ἱερεῖς τοῦ καρνείου ἔτη λγ΄. Ομοῦ τὰ 
πᾶντα τῆς Σικυωνίων ἕτη. 

... Pag. 69. 5. 0 ἐστι, τὰ ἐπὶ τὴν Ιταλίαν Italia ubique apud 
Auctorem hunc pro partibus Occidentalibus usurpatur; uti supra 
monuimus, [ta lib. 8. p. 428. Ἐν αὐτῇ δὲ τῇ πόλει ἐκάϑισεν 
ἀριϑμὸν στρατιωτῶν Ῥωμαίων, ἤτοι Ιταλῶν, λεγομένων Ἰσπανῶν: 
ubi Hispaniam sub Italia, id est, sub Occidente, complectitur. 

Pag. 69. 8. ἐδιοίκει τὸν Ἰσραὴλ ἐδιῴκει. 

Pag. 69. 19. ᾧκησε τὴν λεγομένην πόλιν Συχὲμ] unde haec? 
Josuae enim libro omnia aliter. 

Pag. 69. 15. ιγ΄. xgivol] scilicet usque ad Eli sacerdotem, 
qui primus, ex sacerdotibus, post judices, remp. administra. 
vit.. Judices vero hi tredecim a Chr. Alexan. autore enumeran- 
iur isti, Gothoniel, Aodus, Semegar, Debora, Gedeon, Abi. 

Joannes  Malalas. 








514 ANNOTATIONES. 


melechus, Thola, Jair, Jephthe, Essebon, Aealon, Labdon, et 
Samson. 

Pag. 70. 9. εὗρε τὴν τεχνικὴν] Artes quum sint tam variae, 
multiplicesque, cujusnam hic Argus Occidentalibus autor putan- 
dus? fortean legendum, τὴν τεκτονικὴν. 

Pag. 70. 12. ó τοῦ Apivoiu] Scr. Afivofu. Quomodo 
tamen Barachus ab Auctore nostro, post extinctos Judices, po- 
pulo Israelitico praefuisse dicitur, quum post ipsius tempora ΙΧ 
alii Judices numerentur? 


Pag. 70. 17. διὸ καὶ διφυῆ αὐτὸν ἐκάλουν. Philochorus 
apud Eusebium Chron. 1. 1. Κέκροψ ó Διφυὴς τῆς τότε (ἀκτῆς, 
νῦν δὲ Arc, ἐβασίλευσεν ἔτη ν΄. διὰ μῆκος σώματος οὕτω κα- 
λούμενος, ὥς φησιν ὃ Φιλόχορος" ἢ ὅτι Αἰγύπτιος ὧν, tdg δύο - 
γλώσσας ἠπίστατο. aliam hujus appellationis causam profert 
Autor paulo infra, quam statim videbiius. 


Pag. 71. 91. διὰ τοῦτο αὐτὸν of ᾿4ϑηναῖοι εἶπαν διφυῆ) 
Athenaeus lib. 18. Cecropem, quia primus marem foeminae ma- 
trimonio junxit Zipvij vocatum testatur. Ἐν δὲ ϑήναις πρῶ- 
vog Κέκροψ μίαν £vl ἔξευξεν, ἀνέδην τὸ πρότερον οὐσῶν τῶν συν- 
000v, καὶ κοινογαμίων ὄντων. διὸ καὶ ἔδοξέ τισι, διφυῆς νο- 
μισϑῆναι, οὐκ εἰδότων τῶν πρότερον διὰ τὸ πλῆϑος τὸν πατέρα. 
Nominis hujus rationem exponit Isac. Tzetzes ad Lycophron. p. 
24. ἐπεὶ γοῦν ix τούτου oi παῖδες πατέρα καὶ μητέρα ἐγνώρισαν, 
τοὺς αἰτίους αὐτῶν τῆς γενέσεως, δύο τυγχάνοντας φύσεων, δι- 
φυὴς καὶ ὁ Κέκροψ ἐκλήϑη, ὡς τοῦτο ποιήσας αὐτός. ta etiam 
Jo, Tzetz. Chil. 6. de Cecrope verba habens. 

Νομοϑετεῖ καὶ γυναιξὶ τοὺς γάμους τοὺς νομίμους. 
Ἐξ ὧν παῖδες ἐγνώκεισαν τοὺς δύο φυτοσποόρους, 
Τὸ πρὶν μόνην γινώσκοντες, ὡς ἔφην, τὴν μητέρα. 
Οϑεν ó Κέκροψ διφυής, νόμοις ὡς δείξας ταῦτα. 

Pag. 72. 9. πρώτη μουσική.) Musarum primam illam ap- 
pellat Cedrenus: ὅτε καὶ Σαπφὼ, ἡ xol πρώτη Μουσῶν, avm- 
γόρευτο. 

Pag. 72. 9. ΑΑϊσχύλος Frog κα΄. Scr. ἔτη. Eusebius, ex 
Africano, Aeschylum 28. annos regnasse asserit: licet Cedren. 
unicum tantum regni annum ei tribuit. xal πάλιν Αἰσχύλος τυ- 
ραννήσας, Frog ἕν καὶ μῆνας ζ΄, qui etiam post Aeschylum Alci- 
biadem ponit, quem autor Noster Acmaeontem vocat. Euseb. 
Chron. Can. Alcmaeontem Aeschyli successorem vocat; post 
quem, “4ϑηναίων ἐβασίλευσεν Αλκμαίων, ἔτη B. 

Pag. 72. 12. ἕως Αρεξίωνος 1 Iste apud Eusebium Ερυ- 
ξίας dictus est; qui regnavit annos decem tantummodo. 

Pag. 72. 17. Ὀρφεὺς ó Θρᾷξ, à λυρικὸς Οδρυσσέως Scr. 
Οδρυσιος. Steph. de urb. Οδρυσαι, ἔϑνος Θράκης. Jo. "Tzetzes 





ANNOTATIONES. 615 


Chiliad, 1, Histor. 19. Ὀρφεὺς ἦν Θρᾷξ, ἐξ Οδρυσσῶν πατρίδος 
Βισαλτίας. Cedrenus interim corrigendus, ubi legitur, ὁ Βρυώσιος. 

Pag. 74. 18. ἐξεῖπε μή τινα φᾶναι τὰ ἐρικεπεὼ ] lego ga- 
yat. haec etiam apud Cedrenum, licet mutila, habentur: legit 
enim, οὗ ὄνομα ὅ αὐτὸς Ὀρφεὺς ἀκούσας ἐκ τῆς μαντίας, ἐξεῖπε" 
μῆτις, ὅπερ ἑρμηνεύεται, βουλή, etc. prima acilicet Ophici re- 
sponsi voce prolata, reliquis omissis. Quid vero τὰ Éguxemto 
sibi vult, aut unde petitum hoc vocabulum, non adeo dictu fa- 
cile: quum tamen nihil nobis adhuc probabilius occurrat, Gre. 
gorii nostri doctissimi conjecturam, in Not. et Observat, suis 
Anglice scriptis, in quaedam S, Scripturae loca propositam, hic 
proponam, Hebraei (inquit) inter 2rithmeticas suas Traditio- 
nes, etiam hanc nominis Iehovah numeralem habent notationem; 
*5p Kepo sive Kepeo, guam hoc modo deducunt. 

' 007 
map "m :n3:00D»9 .3:p*D*"5p5'* 
SYSp *- :ῶϑ 70 D*m»8 c :wDp 9a Ν᾽ Ἢ O*byb *4 

id est 10. in sese multiplicatis , proveniunt 100. 5. in se mulii- 
plicatis, exeunt 95. Ecce 195. 6. in se multiplicatis, fiunt 86. Ecce 
161. 5. in se multiplicatis, producuntur 25. *31 Hare sive Heri, ec. 
ce *bp Kepo, id est, 186. quae Divini nominis Hamphorash, sive 
numeralis est Noiatio, adeogue vocabuli hujus ξρικεπεῶ, ab ora- 
culo editi, significatio. Haec ille. — Frustra itaque sunt cum 
Autore nostro Suidas in Orpheo, et Cedrenus, qui horum verbo. 
rum interpretationem ex Graeco fonte petere satagunt: “ῆτις 
quidem consilium sonat; et φῶς, cum verbo φᾶναι, affinitatem 
quandam habere videtur: verum ubinam tandem invenietur zd 
ἐρικεπεῶὼ, quod Autores dicti, quod non intelligerent, oinise- 
runt? Certe Orpheum Hebraicarum Scripturarum haud ignarum 
fuisse apparet ex Hyinno ejus de Deo, ubi inter multa Numi- 
nis redolentia, haec habentur. 


Αρχὴν αὐτὸς ἔχων, ἅμα καὶ μέσον ἠδὲ τελευτήν. 
$2 λόγος ἀρχαίων, ὡς ὑδρογενὴς διέταξεν, 
Ex ϑεόϑεν γνώμαισι λαβὼν κατὰ δίπλακα ϑεσμόν. 


ubi τῷ ὑδρογενεῖ Mosem eum innuere, ad nominis ejus origi- 
nem respectu habito, perspicuum est. Quod enitn ex aquis ex- 
tractus fuerat, ideo Moyses vocatus esi: uti testantur S, Scri- 
pturae, Exod. 2. v. 10. Nominis autem hujus rationem ex Jose- 
pho, Antiq. Jud. 1. 2. profert Glycas, Annal. part. 2. his ver- 
bis Nomen (inquiens )ei fuisse datum ab eo quod acciderat: nam 
Aegyptios aguam Moy dicere: hises autem illos, qui ex aqua 
sint extracti liberatique, eadem etiam habentur apud Philon Jud. 


Et quidem lingua Copta YU4&(115, pimoy, aquam significat, ubi 
Y pi, signum est nominis Masculini: $40Z,00)X, item IMoy- 





mint fn. 


516 . | ANNOTATIONES: 


Aooy, aquam frigidam sonat, ΔΊ Y CHG - vero Extractus € ex 
aquis redditur, apud Kircher. Lexic. Copt. 


Pag. 76..10. μετὰ δὲ Γεδεὼν ἡγεῖτο τοῦ Ἰσραὴλ Θῶλας 
Post Gedeonem populo Israelitico praefuit filius. ejus Abimele- 
chus: post eum vero Tholas, ut ex textu constat. 

Pag. 76. 13. ἀπενοεῖτο ἀπὸ ϑεῶν ἑαυτὸν] lego, ἀποϑεῶν 
ξαυτὸν. ut sensus verborum sit; eoque audaciae, sive impuden- 
tiae, devenit, ut se Deum pr aedicaret, «ἀπόνοια enim apud Au- 
torem nostrum uique, pro confidentia sive audacia, usurpatur: 

unde infra, lib. 5. p. 71. habemus, ἀπονενοημένος πολεμιστής, 
jn bello audax. Ulissem etiam ad Circen ingredientem, μετὰ 
ἀπονοίας “χαϊκῆς, Graeca sua fretum confidentia, introducit, 
p. 86. Eod. lib. verum hujusmodi exempla hic frequenter tibi oc- 
current,  Marsyae fabulam, inter alios, late prosequitur Jo. 
Tzetz. Chil. 1, Hist. 15. 

Pag. 77. 6. ἀνιόντες τὸν ν Ἑλλήσποντον δ᾽ Ἑλλήσποντος, 
Mare, ἡ Ἑλλήσποντος regio, sic dicta. Stephan, dg urb. Ελλή- 
σποντος, ἡ χώρα, ἡ παρακειμένη τῷ κύλπῳ. 

Pag. 77. 16. ἔνϑα λέγεται τὰ ᾿Πυϑια ϑερμὰ) Procopius de 
Justiniani Aedific. Πηγαὶ δὲ ϑερμῶν φύσει ἐν Βιϑυνοῖς ὑδάτων 
ἀναβλυστάνουσιν, ἐν ΜΝ ὅνπερ ἐπονομάζουσι Πύϑια. Ora- 
culum vero ibi olim fuisse, unde forte locus nomen habuerit, tum 
ex Nostro, tum ex ipsa vocis notalione apparet. 

Pag. 77. 18. εἰ τί δὲ ἔσται; ἴσως, ἢ τί δ᾽ ἔσται; 

Pag. 78. 1. ξωγρεύσας] Scr. ξωγφήσας. 

Pag. 78. 9. τὸν ἀνάπλουν τῆς Ποντικῆς ϑαλάσσης De 
Anaplo Pontico, vide P, Gyllium, de Bosporo Thracio, 1. 2. 


Pag. 78. 17. ὅπου τὴν δύναμιν ἑωράκασιν] δύναμις, pro 
spectro, spiritu; Daemone, seu apparitione quadam, apud hunc 
Autorem frequenter usurpatur. 

Pag. 78. 19. Σωσϑένην] Σωσϑένιον. Locum lunc Sosthe- 
nium corrupte vocari asserit P. Gyllius, de Bosp. Thrac. lib. 
2. cap. 14. qui etiam Leosthenium eum appellandum contendit. 
Ex ejusdem tamen locorum descriptione Sosthenium idem potius 
᾿ esse videtur cum vico JMichaelio, quem ejusd. lib. c. 10. descri- 
bit: ibi enim Michaeli Archangelo aedem olim extruxisse a Sozo- 
meno perhibetur Constantinus M. de quo paulo infra Autor 
noster. 

Pag. 79. 4. παρὰ τοῦ δόγματος τῶν Χριστιανῶν] locus mu- 
1106: ἐστὶ, aut quid tale supplendum videtur. 

Pag. 79. 8. ποιήσας κατὰ ἀνατολὰς εὐχὴν] pro his, Ce- 
drenus habet, xol τὸ uiv θυσιαστήριον πρὸς αἀνατολὲς ὁρᾷν irv- 
σῶσε. 

Pag. 79. 11. ἐπὶ τὴν Ποντικὴν ἀνέπλευσαν } supple, ϑα- 
λασσαν, ex Cedreno. - 





ANNOTATIONES. 517 


Pag. 79. 14. Τλαύκην, καὶ τοῦ Κρέοντος ϑυγατέρα] xoi loc 
loco παρέλκει: Glauca enim ipsa Creontis fuit filia. Fabulam ha-- 
bes apud Apollonium Rhod. et apud Isac. Tzetzem in Lycophron. 
. . Pag. 79. 18. μετὰ δὲ Θώλαν ἡγεῖτο τοῦ Ἰσραὴλ Αἰγλωὼμ ὃ 
Ζαβουλωνίτης 1 Post Tholam quidem, inlerjectis tamen Jairo, 
Jephtha, et Essebone, populum lsraeliticum judicavit Elon Zabu- 
lonites, per annos decem: ut videre est Jud. cap. 19. v. 11. Ve- 
rum haec omnia eubsultorie ab Auctore tradita sunt. 

Pag. 79. 91. ὃς ἐγένετο πατὴρ Ιλίου] Scrib. IAov. Scrib. 
eliam Τρως ubique, non Τρῶος, uti noster habet. 

Pag. 80. 8. πάντας προετρέψατο] ad se vocavit, sc. εἷς τὸν 
ἐγκαινισμὸν, ut habet Cedrenus. 

Pag. 80. 8. τὸν ἴδιον αὐτοῦ ἀδελφὸν memoria lapsus est 
librarius: Scr. υἱὸν. Caeterum de Tantalo, vide Euseb. Chron. 
1. post p. 84. et Scaliger. in locum: item Cedren. Jo. Tzetz. p. 
87. Nat. Comit. p. 335. Helvic. p. 31. 

Pags. 82. 19. Tvvóagío] Scr. Τυνδάρω. 

Pag. 83. 3. συντρόφῳ τοῦ Jyouíuvovog] Zvvrgogov Aga- 
memnonis Menelaum appellat, eo quod, ut ipse putavit, non 
fratres erant sed, apud Atreum, Agamemnonis patrem, Mene- 
laus Plisthenis F. una cum Agamemnone enutritus fuerit: ut in- 
fra expresse dicit lib. 5. — Caeterum an haec etiam Palaephati, 
quem noster citat, mens fuerit, penitus nescimus: ex libris 
enim περὶ ἀπίστων quinque, qnos Suida teste conscripsit, uni- 
cus tantum nunc extat, qui primus erat. ievera tamen et Ága- 
memnon et Menelaus Plisthenis filii, Atrei vero nepotes erant; 
adeoque non Connutritii tantum, sed fratres germani. 

Pag. 83. 8. ἐβασίλευσε Δάρδανος, υἱὸς Ιλίου] Scr. ἴλου, 
ut supra monuimus, | Caeterum Dardanus Ili proavus erat, filius 
vero ejus, qui eum in regno successit, Laomedon dictus est, 

Pag. 83. 9. τῶν Ελλήνων, τοῦτ᾽ ἔστι, τῆς Ελλάδος] Ce- 
drenus habet, τῶν Ελλήνων, καὶ τῆς Ελλάδος, haud recte: 
Ελλὰς enim apud Autorem hunc stricte, pro particulari Graeciae 
regione sumilur, uti supra monuimus, licet eum parum sibi 
constantem observare possimus; ibi enim Sicyonios vocat Eiàa- 
δικοὺς, lüc Argivorum regnum τὴν Ελλάδα appellat. Abas 
enim, et Proetus, Argivorum reges fuerunt. . 

Pag. 84. 1. μὴ ποιεῖν κακῶς τῷ συνεσϑίοντι. De hospiti- 
bus non violandis, vide Isac. Tzetzem, in Lycophron. qui Ale- 
xandro exprobrat, quod pro beneficiis iu illum illatis, Menelaum, 
contra jus fasque, injuriis affecerit. Ubi etiam veteris hospitibus 
salem apponendi consuetudinis meminit: ἅλα δὲ ἐτίϑουν οὗ πα-- 
λαιοὶ ἐν ταῖς τῶν ξενιῶν καταρχαῖς συμβολικῶς, ἐπευχόμενοι ὥσπερ 
&Àc ἐκ δύο φύσεων, τῆς ὑδατώδους καὶ γεηρᾶς, εἰς pov que 
ἐπύγῃ τὴν τοῦ ἁλός, οὕτω παγῆναι καὶ τούτους εἰς pev ὁμόνοιαν. 

Pag. 84. 9. πέμπω αὐτὸν] Forte, πέμψω. . ' 





518 ANNOTATIONES. 


Pag. 84. 10. ἐκέλευσε συνεσϑίειν αὐτῷ ] Jo. Tzetzes Chil. 7. 
hist. 149. Jobaten eum per novem dies continuos conviviis exce- 
pisse asserit; decimo vero tandem die perlectis literis, eum tamen 
occidere non potuisse, ut qui socius fuerat mensae. 

Ιδὼν ὁ Ἰοβάτης δὲ τὸ γράμμα τῇ δεκάτῃ, 
Κτείνειν οὐκ εἶχεν οὐδ᾽ αὐτὸς, συμμετασχὼν τραπέξης. 

Pag. 84. 12. ὅτι μᾶλλον κατηγορεῖται Durum hoc locutio- 
nis genus: κατηγορεῖται enim, pro, injuste accusatur, hoc loco 
poni videtur, nisi κακηγορεῖται, potius legendum sit. τὸ μᾶλλον 
vero eodem modo usurpatum occurrit infra, lib. 10. p. 307. «v- 
τὸς δὲ μάλλον, ὡς προγνοὺς τῆς ἐμῆς καρδίας, ἀνέκραξε, etc. 

Pog. 8ά. 90. ἐξ ov καὶ Πελοπονήσιοι ἐκλήϑησαν of. Ἐλλαδι- 
xol] Stephan. de urb. triplicem hanc regionem habuisse appella. 
tionem testatur: zfpis enim, Phoronei F. , temporibus, «(μία voca- 
ia esi; Pelaspi vero Pelasgia : ἐπὶ δὲ τῶν Πελοπιδῶν, Πελοπόν-- 
νησος: sub Pelopidis. vero, Peloponesus. 

Pag. 86. 7. τὸ ἐννάγραμμον ὄνομα] Scribendum ex Ce- 
dreno ἐννεαγράμματον. 

Pag. 85. 8. παϑητὸν μελλοφανῆ ] Cedrenus habet νεοφανῆ. 

Pag. 85. 11. ἐφιλοσόφει Ἱπποκράτης. Hippocrates duos 
medica arte celebres fuisse tradidit Jo. Tzetz. Chil. 8. Hist. 155. 
Gnosidici filium, priorem; alterum vero, qui et Cous dictus est, 
hujus nepotem. Hippocrates vero iste Cous, Librorum custos in 
Coo designatus, antiquorum Medicorum omnium exussit libros; 
uti idem Tzetzes testatur. 

Ev Kó βιβλιοφύλαξ δὲ δειχϑεὶς ' Ἱπποκράτης, 
Τὰ παλαιὰ τῶν ἰατρῶν ἐνέπρησε βιβλία, 
Καὶ τὸ βιβλιοφυλάκιον. δι᾽ ὃ φυγῶν ἐκεῖθεν, 
Ev Ἡδωνοῖς διέτριβεν, Ἑλλάδι, Θεσσαλίᾳ, 
Τῷ «ἠρταξέρξῃ σύγχρονος ὑπάρχων, καὶ Περδίκκα. 
Verum Pelopis aevo Hippocrates, ejusque σύγχρονος Demo- 
critus, bene multis annorum centuriis posteriores sunt, 

Pag. 85. 14. ὁ Θυεστὴς ἔτη ig ] Cedrén. ἔτη δώδεχα, re- 
ctius: vide Eusebium. 

Pag. 85. 19. πρῶτος ó Μίνωος Scr. Μίνως. 

Pog. 86. 1. ϑρυλούμενοι ) Scr. ϑρυλλούμενοι. 

Pag. 88. 2. τοῦ νοταρίου αὐτῆς Notarii, sive scribae; di- 
ctio latina, apud Graecos recentiores frequenter usurpata. Eu- 
sebius tamen Taurum τοῦ Μίνωος στρατηγόν, Minois IMiitiae 
Praefectum fuisse vult, Chron. lib. poster. ex: Philochoro. 

Peg. 86. 8. μεσάσαντος Pro μεσιτεύσαντος, seu μεσιτευ- 
σάντων, de utrisque enim dictum. 

Pag. 86. 6. iv τῷ κουβουχλείῳ) Ἔχ Latino, Cubiculum, 
Vocabulum factum. 

Pag. 86. 9. φεύγων τῆς φρουρᾶς} Lego, ἐκ τῆς φρουρᾶς. 

Pog. 86. 18. τῷ ᾿Δντέωνι} Hic Anteus aliis est. 





ANNOTATIONES. 519 


Pag. 86. 16. ἑαυτὸν εἰς πῦρ ἔβαλε) Ita etiam Eusebius 
Chron. lib. 2. Ἡρακλῆς νόσῳ λοιμώδει περιπεσών, sig πῦρ ξαυτὸν 
ῥίψας τελευτᾷ. 

Pag. 87. 16. εἰς τὴν “Μαβύρινϑον χώραν] Cedr. habet, εἰς 
τὴν “αβύρινϑων χώραν. “αβύρινϑον Hesychius interpretatur, 
κοχλιοειδὴ τόπον. Etymologici Magni auctor Labyrinthum Creti- 
cum Montem fuisse ait, in quo antrum erat descensu ascensuque 
molestum. “Ἰαβύρινϑος ἐν τῇ Κρήτῃ νήσῳ ἐστιν ὅρος, ἐν ὦ dori 
σπήλαιον ἀντρῶδες, “δύσκολον “περὶ τὴν κάϑοδον, καὶ δυσχερὲς σεε- 
οἱ τὴν ἄνοδον" ἐν ὧ λέγεται ὁ ὁ Μινώταυρος ἐμβληϑῆναι. 

Pag. 88. 2. ὅτι ἄλλην αὐτῷ ἐποίησαν oí Κρῆτες  Ἰοσιιϑ 
mendosus: suspicor legendum, ὅτε ἄλην αὐτῷ ἐποίησαν, quod 
verlo, in errorem eum duxerant. 

Pag. 88. 12. τὸν ngoyovov αὐτῆς Πρόγονοι dicuntur, filii, 
ex nuptiis prioribus nati. Moschopul. Attic. voc, Collect. Πρό: 
γονοι καὶ οἱ ἀπὸ π οτέρου γάμου γεγενημένοι, ὦν ὁ, πατὴρ ; 5 
μήτηρ εἰς δεύτερον ἦλϑε γάμον. λέγονται δὲ πρόγονοι, πρὸς τοὺς 
ἀπὸ τοῦ δευτέρου γάμου γεγεννημένους.  éníyovor δὲ λέγονται, οἵ 
ἀπὸ τοῦ δευτέρου γαμου. 

Pag. 89. 9. καταρώμενος τὸν υἱὸν] Eadem habes apud Io. 
Tzetzem, Chil. 6. Hist. 56. 

Τὰ Φαίδρας, Ἱππολύτου τε δῆλα τελεῖ τοῖς πᾶσιν, 

Ss ἤ ἤρα τούτου Φαίδρα μὲν προγόνου πεφφηκότος. 
«Αὐτοῦ δ᾽ αὐτὴν ἀπῶώσαντος, ψεύδεται τούτου βίαν 
Θησεῖ, τῷ τούτου δὲ πατρὶ, ϑνήσκει δειναῖς κατάραις. 

Pag. 89. 6. ἐξεσελλίσθη)] Vox hybrida, ex particula Graeca 
ἐξ, verbo vero Latino, Graeco more formato, conficta: a σέλα 
enim seu, σέλλα, Sella, σελλίζομαι formatur, inde compositum, 
ἐξεσελλίσϑη, ex Sella, seu sede excussus est. 

Pag. 89. 7. εἴληγέντος τοῦ λωρίου) λωρίον, λῶρον et λώ- 
ος, apud recentiores Graecos usurpaía pro, Lorum, Habena. 

Pag. 90. 5. Egucesug] Scr. Εὐρυσϑεὺς. Euseb. Chron. ]. 2. 
"laxtüa.uoviov πρῶτος ἐβασίλευσεν Εὐρυσϑεὺς Fg μβ΄. 

Ῥαρ. 90. 11. μετὰ τοὺς “Ἰακεδαιμονίους] Forte scribendum, 
μετὰ τῶν “ακεδαιμονίων: Corinthiorum enim, et Lacedaemonio- 
rum regnum eodem anno coepisse, sub regibus scilicet Alete et 
Eurystheo, testatur Eusebius jn Chronicis: quem vide. 

Pag. 90. 18. καὶ ὕστερον ἐβασίλευσεν * ἕτος α΄.] Supple, 
ex Eusebio, Αὐτομένης. Euseb. Chron. Can. Κορινϑίων ἐβασί-- 
Aevosv i9". Αὐτομένης ἔτος ἕν, et deinde οἱ Κορινϑίων βασιλεῖς 
ἕως τοῦδε τοῦ χρόνου peo" oc ἐνιαύσιοι Πρυτάνεις. 

Pag. 91. 7. ἐτρώϑη γὰρ εἰς αὐτὴν] Subaudiendum, τῷ ἔρωτι. 

Pag. 91. 8. εὔστολος} Vox haec ad vestium ornatum pro- 
prie referenda: licet hoc in Helenae laudibus locum habere non 
debere quis existimet. Leo Allat. in [sac. Forphyrogen. de prae- 
termissis ab Homero, bene comptam, vertit. 





520 |. ANNOTATIONES. 


Pag. 91. 9. εὐχαράκτηρος] χαρακτὴρ hic de facie tantum 
dici apparebit cuilibet locum hunc sequentibus conferenti. lib. 
enim 11. M. Antoninus Philos. λεπτοχαράκτηρος dicilur, cum 
prius κονδοειδῆς, curtus, et λεπτὸς, gracilis dictus fuisset. Ve- 
rum S. Pauli Characterisma lib. 10. p. 235. datum, rem extra 
controversiam ponit. lbi enim cum prius tum corporis totius 
lineamenta, tum vultus capillitiique color, descripta fuerant, tan- 
dem addit autor, ὑπογελῶντα ἔχων τὸν χαρακτῆρα, vultum ridi- 
bundum ei tribuens, μακροχαράκτηρος itaque, facie longa, λεπτο-- 
χαράκτηρος, facie tenui, seu parva necessario vertenda sunt. 

Pag. 92. 6. μετωνόμασεν αὐτὸν AAfEavógoy.] Isac. Porphy- 
Fog. περὶ τῶν καταλειφϑ. ὑπὸ τοῦ Ομήρου, eum Alexandrum 
prius dictum fuisse asserit; Deinde vero Paridem, ἀπὸ τοῦ περιέ- 
vct, quod vitata morte, cum a matre expositus fuisset, adhuc su- 
perstes esset. 

Pag. 99. 7. ὀνόματι μάνδρᾳ] Mavógd habet Cedrenus, 

Abid. γεηπόνῳ zwi] Scr. γηπόνῳ. 

Pag. 99. 10. ποιήσας δὲ τεῖχος ἐν τῷ αὐτῷ ἀγρῷ ) Vicus, 
muro cinctus, Urbis statim nomen ubique apud Áutorem hunc 
&bi sumit: exempla hujus rei frequentia. 

Pag. 93. 9. λεγόμενον κεστὸν ] κεστὸν ἱμάντα, apud Homer. 
acu pictum lorum: significat etiam, Cingulum Nuptiale. Hesych. 
ἈΚεστὸν ἱμάντα, τὸν ποικίλον ἱμάντα, ἢ χιτῶνα ποικίλον, ἢ τὸν 
τῆς Αφροδίτης ἵμαντα. ᾿ 

Pag. 98. 8. οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ πάντες] αὐτοῦ, hoc loco ad 
Paridem referendum videtur. 

Pag. 93. 16. τοπάρχας τῆς Εὐρώπης χώρας] Europam, pro 
Graecia, et Helladem, pro Peloponneso, apud hunc nostrum fre- 
quenter poni supra monuimus. 

Pag. 94. 1. τῇ βασιλευομένην, ἤτοι τοπαρχουμένῃ) Βασι- 
λεύειν per vocem τοπαρχεῖν fere reponit Autor noster, quia 
jam olim, ante Scriptoris hujus aetatem, τοῦ βασιλέως appellatio 
imperatori Romano appropriata fuerat; Reges autem alii, Princi- 
pesque omnes, excepto, ut apparet ex eodem Luitprando, Legat. 
ad Niceph. Bulgaro, ῥῆγες, leges vocabulo Latino, et τοπάρχαι, 
dicebantur. Imperatores etiam Romanos hujus nominis honorem 
aliis invidisse apparet ex Luitprando, qui Legation. ad Nicepho- 
rnm Phocam pro Othone M. obiit; ubi Imperatoris fratrem habes 
hac de re cum Luitprando litigantem, verbis hisce. Octavo au- 
1em , id est, Sabbato primo dierum Pentecostes , ante fratris ejus 
Leonis Curopalatae, et Logothetae praesentiam sum deductus; ubi 
de Imperiali vestro nomine magna sumus contentione fatizati. 
Ipse enim vos, non Imperatorem, id est, βασιλέα, sua lingua, sed 
ob indignationem, φῆγα, id est, Hegem, nostra vocabat, Cui 
cum dicerem, quod significatur idem esse, quamvis quod signifi- 
ca£ diversum; Me, ait, non pacis, sed conientionis causa venisse 





ANNOTATIONES. 521 


sicque iratus surgens , vestras lileras, vere indignans, non per se, 
sed per interpretem suscepit. 

Pag. 94. 7. iv τῇ Σπάρτῳ πόλει} Cedren. Σπάρτη: Sparta 
vero tum urbem Laconicae principem, tum Laconicam ipsam si. 
gnificare asserit Stephan. de Urb. ex Timnagora, qui de Spartis lo- 
quens, ,Exnecovrag, (inquit) δὲ αὐτοὺς εἰς τὴν “ακωνικὴν Σπαρ- 
τὴν ἀφ᾽ ἑαυτῶν ὀνομάσαι. 


Pag. 94. 990. ϑυσιάξοντα 4i “στερίῳ. ] Jovi Asterio ; id 
est, Cretensi; Hesych. “στερίη, ἡ Κρήτη, καὶ ἡ Δῆλος οὕτως 
ἐκαλοῦντο. Jovem enim in Creta natum atque educatum fuisse 
testatur Lucianus, de sacrifi c. of δ᾽ av Κρῆτες ov ,γενέσϑαι παρ᾽ 
αὐτοῖς, οὐδὲ ταφῆναι μόνον τὸν Zu λέγουσιν, ἀλλὰ καὶ τάφον 
αὐτοῦ δεικνύουσι. Dionys. Perieget. de situ orbis: 
Κρήτη τιμήεσσα Διὸς μεγάλοιο τιϑηνή.- 

Sic Virgil. etiam lib, 3. Aeneid. 
Creta Jovis magni medio jacet insula ponto, 
IHons Idaeus ubi, et gentis cunabula nostrae. 


In Creta vero sepultum fuisse testantur Cedr. Chr. Alex. Au- 
tor, Chronographus ἀνώνυμος. quem Autori huic praefiximus ; 
qui omnes Pici Jovis Epitaphium proferunt, hisce verbis scri. 
ptum, ENOAAE ΚΕΙ͂ΤΑΙ ΘΑΝΩΝ IIHKOZ O KAI ΖΕΥΣ 
ON KAI 414 KAAOTZI. 


Pag. 95. 8. διὰ τῶν εἶχε μεϑ᾽ ξαυτοῦ πλοίων Lego διὰ 
τῶν ὧν εἶχε vel potius διὰ ὧν εἶχε etc. 

Pog. 95. 10. ἅμα τῆς «Αἴϑρας} Aethra fuit Pithei filia, The- 
sei vero ^ mater: quae a Dioscuris, ob sororem Helenam a Theseo 
raptam, captiva abducta est; uti testatur Isac. Tzetz. in Lyco- 
phron. his verbis, Πειρίϑους καὶ Θησεὺς, ὃ μὲν Διὸς àv, ὁ δὲ 
Ποσειδῶνος, φιλίαν ποιησάμενοι , ἄρπασαι συνέϑεντο Διὸς 'ϑυγα 
τέρα. ἁρπάσαντες γοῦν τὴν Ελένην, περιτίϑενται ἐν ἀϑήναις τῆς" 
Αττικῆς Αἴϑρᾳ, τῇ Πιτϑέως μὲν θυγατρὶ, μητρὶ δὲ Θησέως. Ka- 

crop δὲ xal “Πολυδεύκης οὗ Διοσκορίδαι, o , οἵ τῆς Ἑλένης ἀδελφοὶ, 
πορϑήσαντες τὴν “ττικὴν, διὰ τὴν ἁρπαγὴν τῆς Ἐλένης, «ἴϑραν 
λαμβάνουσιν αἰχμάλωτον πρὸς αἰσχύνην αὐτοῦ. ἥτις “ἀρπαγείσης 
zu τῆς Ἐλένης ὑπ᾽ Αλεξάνδρου, συναπῆρεν αὐτῇ καὶ ἡ 4- 
ϑρα ἐπὶ Τροίαν. 

Pag. 956. 19. καὶ ε΄. δουλίδων κουβικουλαρίων  Κουβικου- 
λάρφιος, uti ex hioc loco apparet, tam pro Cubicularia, quam pro 
Cubiculario, sumitur. 

Jbid. Καὶ ἀντεπέρασεν εἰς τὴν Σιδῶνα Phoeniciam versus 
iter direxit Paris, verum adversis ventis jactatus, ÀÁegy ptum tan- 
dem appulit. Constantinus Manasses. 

Εἰς ναῦν ἐμβὰς ἁλίπλοον, ἀπαίρει πρὸς Φοινίκην. 
Et paulo infra: 
Ὑποληφϑεὶς δὲ πνεύμασι σφοδροῖς πολυταράχοις, 





522 ANNOTATIONES. 


Μόλις elc ἕν ὠρμίσατο στομάτων τῶν τοῦ Νείλον, 
Κανωβικὸν ὀνομασϑὲν ἐν χρόνοις τοῖς ὑστέροις. 

Pag. 95. 99. ὡς ed Infra etiam de Oreste i in furorem 
acto Auctor habet εἰς ἐξιχίαν (Scrib. ἐξηχίαν) ἦλϑεν ἀπὸ μανίας, 
παρ᾽ ξαυτὸν γενόμενος: id est, furore correptus est. Scilicet ἡ 
ἔξηχος διάνοια τῇ φρονίμῳ opposita est; ut ex Etymologico ma- 
gno discere licet. llvxva, τὰ συνεχῆ καὶ συνετώ. .4j γὰρ φρόνι- 
μος διάνοια πεπυκνωμένη ἐστίν. ὥσπερ τοὐναντίον ἡ ἔξηχος, 
ἠραιωμένη. Cedrenus in dicta Orestis historia, habet, καὶ ποτὲ 
μὲν ἐν ἀνέσει διῆγε, ποτὲ δὲ τὰ ἐξόχων ἐπετέλει: ubi tamen ἐξήχων 
legendum suspicor. Infra etiam, de Oreste in furorem acto, au. 
tor habet, εἰς ἐξιχίαν ἦλθεν ἀπὸ τῆς μανίας παρ᾽ ξαυτὸν γενόμε- 
vog. p. 101. Cedr. ἔξοχος habet; quem vide. 

Pug. 96. 10. καὶ μᾶλλον προσήκειν Πριαμῳ ) incongrua ista 
sunt: itaque aut προσήκω scribendum, aut praecedentia ita le- 
genda videntur: H δὲ Ἑλένη ἔφη Αλεξάνδρον, τοῦ καὶ Παριδος 
εἶναι συγγενής etc. — Caeterum mutila sunt eliam sequentia; quo- 
rum tamen seusum utcunque expressimus, 


Pag. 96. 18. "11a ἔλεγεν slvat] leg. τὴν «Δήδαν ἔλεγεν εἷ- 
ναι; aut, ἡ 4ηήδα, ἔλεγεν, ἐστί. 

Pag. 97. 20. Μυρμιδόνων τότε] Myrmidonas primo Aegine- 
tas dictos, Troiani vero belli temporibus | Phthiotas asserit Eusta- 
fhius in Hom. 14. e. Μυρμιδόνες of τῷ Αχιλλεῖ ὑποτεταγμένοι 
Φϑιώται ἐλέγοντο. κληϑῆναι δέ φασι τὴν ἀρχὴν Μυρμιδόνας πρώ- 
τους τοὺς περὶ “ἴγιναν. Phthia vero Thessaliae pars, teste Ste- 
phano de urb. (a, πόλις xal μοῖρα Θεσσαλίας : in quatuor enim 
partes eam dividit Strabo, apud eundem. Στράβων δὲ εἰς τέσσα- 
ρα διαιρεῖ τὴν Θεσσαλίαν, Φϑιώτιν, Ἑστιαιώτιν, Θετταλιῶτιν, Πε- 
λασγιῶτιν. 

Pag. 98. 9. ὁ δὲ Οδυσσεὺς ἀπελϑων) δὲ videtur παρέλκειν. 

Pag. 99. 10. ἐκ τῆς Νέαν ὥνδρου] Νεάνδρου legitur apud 
Cedrenum. Stephan. de urb. Neandriam vocat. Νεανδρεια, πό- 
λις Τρωάδος ἐν Ἑλλησπόντῳ , ὡς Χαραξ. Etdeinde, λέγεται καὶ 
Νεάνδριον οὐδετέρως, ὡς Θεόπομπος. 

Pag. 99. 21. Κώβην καὶ Koxagxov] Cobim et Corianum 
vocat Dictys Cretensis. 

Pag. 100. 4. ὑπὸ Φόρβαντος) Forgarita vocatur apud 
Dict. Cret. 

Pag. 100. 18. “υρνησὸν πόλιν] “νρνησσὸν scribit, cum 
duplici c. Stephanus de urb. “υρνησσὺς, πόλις Τρωϊκὴ, ula τῶν 
ἔνδεκα τῶν ἐν τῇ Τρωαδι. 

Pag. 100. 17. xovóotiógc] vocabulum Mixobarbarum: xov- 
δὸς, sive κοντὸς, Curtus. vide Meurs. Glossar. 

Pag. 100. 23. ἐν τῇ λεγομένῃ “Ἰεγοποόλει} Brissi, seu Bri- 
sis urbem, Pedasum, vocat Dictys Cretens. Pedasus vero Idae 





ANNOTATIONES. ] 523 


urbs, teste Steph. ἔστι δὲ ἑτέρα Πήδασος ὑπὲρ τὴν Iónv, ἣν Αχιλ.- 
λεὺς ἐπόρϑησε. 

Pag. 101. 8. οὖσαν γυναῖκα τοῦ Μενέτου] Δμύντουν habet 
Cedrenus, — Meneti, sive Ámynti hujus, uti nec Andri et Thyan- 
nis, Hippodainiae fratrum, nulla apud Dictyn Cretensem, qui 
hodie omnium est in manibus, occurrit mentio. Unde conjectare 
licet, aut alium Diclyn Autoris nostri aetate extilisse, aut saltem 
eum non ex Dicty, quaecunque profert de Bello Troiano, desum- 
psisse; uti paulo infra de se testatur. 

Pag. 101. 15. τοῦ διαφέροντος αὐτῷ στρατοῦ] διαφέρων hic, 
novo plane sensu, usurpatur: uti etiam infra, lib. 8. p. 169. τὰ 
διαφέροντα, pro Bonis alicujus, aut quaecunque ad aliquem per- 
tinent: ἔλαβε καὶ τὴν “σίαν πᾶσαν, καὶ πάντα τὼ διαφέροντα τοῦ 
αὐτοῦ “ντιγόνου. item lib. 14. p. 869. Οϑεν εἷς Γύτϑος τῶν δια- 
φερόντων τῷ αὐτῷ "oxi εἰς. Gothus quidam, qui ex Jfsparis 
asseclis erat, 

Pog. 101. 90. ἀποκρύβει avvqv] Scr. ἀποκρύπτει. 

Pag. 109. 8. μετὰ τοῦ ἐφόρει κοσμίου ita paulo superius, 
de Paride Helenam abducente, διὰ τῶν εἶχε μεϑ᾽ ξαυτοῦ πλοίων" 
pro κοσμίου vero, lege κόσμου. 

Pag. 103. 8. ἦν δὲ Τίκμησσα τῇ ἡλικίᾳ εὔστολος ) ἡλικία 
proprie de statura, hoc loco de forma corporis universaliter dici- 
tur: interim observandum, vocabulum εὔστολος hic ad corporis 
ornatum, seu veslilum, commode referri non posse. 

Pag. 103. 17. μεγαλόφϑαλμος] μελανόφϑαλμος habet Isac, 
Porphyrog. verum ex nostro corrigendus, cum immediate sequa- 
tur μελάγπορος. 

Pag. 108. 90. διμυριαῖος] διμοιριαῖος infra saepiuscule. 
verum legendum cum Isac. Porphyrog. et Cedren. διμοιραῖος, 
ἣν δὲ Οὐάλης τὴν ἡλικίαν διμοιραίαν ἔχων, quod Xylander vertit: 
erat Valens statura mediocri. Leo Allatius vocabulum hoc red- 
dit, Duplarius: Ego διμοιριαῖος, statura IMediocrem superante, 
excedente, reddidi, ad Bessem, Assisque partes respectu habito. 
Εὐμεγέϑης enim, sive εὐμήκης, pro solido supponatur; cujus Se- 
missis sit mediocri statura; atque infra hanc, omnes κονδοειδεῖς, 
et Curti. Juxta hunc calculum ó διμοιραῖος, qui Bessem habet, 
staturam mediocrem superabit, Atque eodem plane sensu Auctor 
infra, Tiberium Imp. διμοιριαῖον facit; quod Suetonio est, Sta- 
lura, quae justam excederet : in. Tiberio, Tit. 68. 

Pag. 104. 6. στραβὸς} pro hoc Isac. Porphyrog. habet, 
ἑτερόφϑαλμος. ᾿ . 

" Pag. 104. 10. μεγαλόφϑαλμος) μεγαλόψυχος legit Por- 
rog. 
ES Pag. 104, 12. sUcxvirog] vox ista apud Lexicographos 
nullibi occurrit: Leo Allatius reddit peropportune adoriens, tan- 
quam a σκυλάω orium; ego vero, cum a perfecto passivo ali 


524 ANNOTATIONES. 


cujus verbi necessario deduci videtur, a σκύλλομαι eam dedu- 
ctam pulo, cujus perfeclum, ἔσκυλμαι, ἔσκυλσαι, ἔσκυλται, unde 
σκυλτὸς atque hoc modo εὔσκυλτος, facile vexatus, sive ad iram 
pronus, impatiens, significabit, Occurrit etiam infra, lib. 12. 
in Aureliani Imp. Characterismate, hominis trucis, ac Barbari, 
atque ad occidendos homines nati: ut de eo testatur Flav. Vo- 
piscus et Eutropius. 0 

Pog. 105. 11. φοβερὸς πολεμιστὴς καὶ βαρύφωνος 7 sac. 
Porphyrog. itaque hoc loco aliter interpungendus, quam hodie 
editur: ibi enim legilur, φοβερὸς πολεμιστῆς, ἐν πολέμῳ βαρύ- 
φωνος: ac si, non nisi in bello, βαρύφωνος fuisset Hector. 

Pag. 105. 18. Δηΐφοβος διμυριαῖος 1 Scr. δεμοιριαῖος, sive 
potius διμοιραῖος, uti supra monuimus. 

Pag. 106. 4. ἀναφάλας] vocabulum inusitatum, pro φα- 
Aekoóc. Hesych. ἀναφαλλαντώματι, φαλακρώματι. ἀναφάλαν- 
Toc, idem significat, apud septuag. Levit. c. 13. et ἀναφαλαν-- 
τίας, apud Lucian. ἀναφαλαντίασις etiam apud Aristotelem Hist. 
animal l. 3. c. 11. calvitiem significat, sed proprie ,quae in. su- 
perciliis, et fronte est, Suidas: “νάσιλος, ἀναφαλαντίας᾽ üxo- 
σμος τὴν κεφαλήν" φάλα γὰρ κόσμος τίς. 

Pag. 106. 10. εὔριρος] Scr. εὔρινος, uti Noster habet 
ubique; pro quo Isac. Porphyrog. εὔριν, inagis Graece. 

Pag. 106. 19. μακροχαράκτηρος) pro hoc [sac. Porphy- 
rog. habet, μακροπρόσωπος; quod vocis hujus interpretationein 
nostram confirmat, 

Ibid. γελασίνας ἔχουσα ἕν toig παρειαῖς } forte legendum, 
γελασίνους. | l'ehacivor dicli sunt rugae sive surculi illi, qui ri- 
dentium in ore fiunt, Suid. γελασίνοις. γραμμαῖς ταῖς ἐκ τοῦ γε- 
λᾶν γενομέναις. | Martial. lib. 7. 

Nec cibus ipse juvat, morsu fraudatus aceti: 
Nec grata est facies, cui gelasinus abest. 
Isac. Porphyrogen. habet, γελασίνας ἔχουσα τὲς παρειάς. 

Pag. 106. 19. λευκὴ πάνυ, ista apud Isac. Porpbyrog. 
mala interpunctione laborant; legenda sunt itaque hoc inodo, 
λευκὴ πάνυ, ἀνδρώδης τὴν πλάσιν. 

Pas. 107. 1. καϑὼς ó σοφώτατος Δίκτυς} Characterismata 
quaedam Graecorum, et Trojanorum, nostris licet parum affinis, 
apud Daretem Phrygium habentur: at in Dicty Cretensi, qui hodie 
extat, nil hujusmodi invenitur. Dicty ergo alio usus videtur 
Autor uoster, ᾿ 

Pag. 107. 19. A4yaufuvov υἱὸς “τρέως] Immo Atrei nepos 
erat Agamemnon, Plisthenis vero filius; uti supra monuinmus. 
Quod mirum est non advertisse Auctorem nostrum, si modo eo- 
dem qui hodie extat Dicty Cretensi usus est. 

Pag. 107. 18. Μενέλαος, καὶ Λήιστος] Peneleum illum 
vocat Dictys. Sed nec in navium nuinero cuim nostro convenit, 





ANNOTATIONES. 625 
Pag. 108. 2. “μφιγενείας, ἐξ Ἰλίου.) Hujus nec apud Di. 


ctym , nec Daretem mentio ulla. llii vero nomine vocatas urbes 
quinque enumerat Stephanus de Urb. quarum tertiam Macedo- 
niae, quartam Thessaliae, quintam "l'hraáciae esse testatur, . 

Pag. 108. 4. Κεφαληνίας 1θάκης) Male hic conjunguntor 
istae Insulae ac si una essent. Ulisses enim ex Ithaca, insula 
Cephaleniae vicina. Stephan. de urb. Ιϑάκη νῆσος, πρὸς τῇ Κε- 
φαληνίᾳ, exo Ιϑάκου, ἀφ᾽ ἧς ὃ Οδυσσεύς. Hesychius item Ce. 
phaleniam juxta Ithacam ponit. Κεφαλῆνες, ἔϑνος παρὰ τὴν 
Ιϑάκην. 

Pag. 108. 6. “χιλλεὺς, ἐκ τοῦ ἄργους τῆς Ἑλλαδος Achil. 
les non ex Árgo Helladica, sive Peloponesiaca, sed Thessalicá 
oriundus. Stephanus de urb. undecim urbes hoc nomine appel. 
latas enumerans, tertiam Thessaliae facit. Dictys Cretens. Grae. 
corum Classem colligens , ex Pelasgis guinquaginta, inquit: Da- 
res Phryg. etiam Achillem ex Phthia (Pithia codices impressi ha- 
bent, mendose:) ducit, navibus numero r. instructum,  Pe- 
lasgia vero, et Phtbia, Thessaliae partes sunt, uti supra dixi. ^ 
mus, Constantin Manasses. 

O δὲ Φϑιώτης 4gidtog ἔλαμπεν ὑπὲρ πάντας. 

Pag. 108. 9. αἴ πᾶσαι νῆες τῶν Ελλήνων a0v.] Dictys Cre- 
tensis 1275. enumerat, Dares Phrygius, 1140. Tzetzes in Ly- 
cophron. 1186. nequaquam cum nostro, nec secum, conve- 
nientes. | 
Pag. 108. 91. φανεροὶ δὲ προσέμειναν)] φανεροὶ ubique 
apud Autorem nostrum pro nomine multitudinis usurpatur; idem. 
que sonat, quod πολλοὶ sive πλεῖστοι. ita infra lib. 7. p. 155. 
καὶ φανεροὶ τῶν τῆς πόλεως λαμπροί. ex urbis autem primarüs 
plurimi. item lib. 18. p. 496. de Trulla magnae Ecclesiae Con- . 
stantinopolitanae loquens haec habet: ῥήξας γὰρ ἦν εἷς φανδροὺς 
τόπους, pluribus in locis perrupta fuerat, Caeterum hujusmodi 
exempla passim occurrunt. 

Pag. 109. 2. ξωδιον τῆς Παάλλαδος] ita etiam Cedrenus: 
Verum Xylander ξόανον ibi legendum suspicatur; haud recte. 
Hesychius. 4xgorrQoia, vd ἐπάνω τῶν ναῶν ζώδια ἀνατιϑέμενα. 
ξώδιον hoc loco idem sonat, quod ἀπεικόνισμα, sive ἄγαλμα. 
Pherecydes apud Is. Tzetzem, Palladia vocat, τὰ ἀχειροποίητα 
μορφώματα, καὶ πᾶν τὸ ἐξ οὐρανοῦ πρὸς γῆν παλλόμενον, non 
manu fictos statuas, 9εὦ quicquid coelitus in. terram vibratur, 
Apollodorus etiam apud euudem, tradit, Jjum4 postquam Jlium 
condidisset , vaccam sequutum: orasse ut videret signum, tuncque 
Palladium decidisse. Caeterum Palladium hoc, τέλεσμα quod- 
dam fuisse putat doctissimus Jac. Gaffarellus, Curiositatum Inau- 
ditarum , Gallice scriptarum, part. 9. cap. 6. cui ipse etiam li. 
bentissime accedo, Autoris nostri fretus testimonio, qui asserit 
Palladium fuisse τετελεσμένον τι tig νίκην, φυλάττον τὴν πόλιν 





526 ANNOTATIONES. 


ἔνϑα ἀπόκειται ἀπαράληττον᾽  Imagunculam, ritu Mystico prae- 
paratam , in F'ictoriam scilicet , et ut urbem, in qua servabatur, 
inexpugnabilem praestaret: ubi habemus et Telesmatum praepa- 
randorum modum eorumque usum. De his vero. consulat Le- 
etor laudatum Gaffarellum, libro supra citato. Libro eliam 16. 
Alchemistam quendam Joannem Isthmeum nomine, introducit 
ξώδια ὄβρυξα, Imagunculas obryzas populo venditantem.  Zodia. 
ci vero signa peculiariter Zoó apud Athenaeum, Aristotelem 
aliosque vocantur. 

Pag. 109. 3. φυλάττοντα τὴν πόλιν Scr. φυλάττον. 

Pag. 109. 7. Exírgoxov] Ἐπίῤῥοπον habet Cedrenus. Or- 
bis vero terrae in partes generales, Ásiam, Europam, Africam, 
distributionem non esse adeo antiquam apparet ex Stephano de 
Urb. qui Asiam Homero, Europamque incognitas fuisse testatur: 
ἀγνοεῖ γὰρ Ομηρος τὴν Ασίαν, ὡς xai τὴν Εὐρώπην. 

. Pag. 109. 13. ὅτε τὰς ξορτὸς τῶν ἀναθημάτων εἶχον] Ce- 
drenus habet, ἐν ἡμέραις τῶν ξορτῶν solummodo. — De hoc festo 
τῶν ἀναθημάτων apud Autores altum ubique silentium «d dva- 
ϑήματα, donaria Diis sacrata. Poll. l. 1. vd δὲ ἀναϑήματα ὡς 
ἐπιπολὺ, στέφανοι, φιαλαι, ἐχπώματα, ϑυμιατήρια, χρυσίδες, 
ἀργυρίδες, οἰνοχύαι, ἀμφορίσκοι. Sunt etiam ornamenta alia 
quaelibet, aut urbis, ut templa, Porticus Basilicae, teste Strabo- 
ne, 1. 6. Convivii etiam, ap. Hesych. 4vaOsuara, δαιτός" xal 
κοσμήματα τῆς εὐωχίας. 

Pag. 109. 16. εἰ μὴ τὸ Παλλάδιον ἀφέλεσϑαι} Scr. ἀφέ- 
λεσϑε. 

Pag. 109. 17. Ἐμοὶ ἐχρεώστηται Scr. κεχρεώστηται. 

Pag. 109. 19. γεναμένη παραίτησις } Scr. γενομένη. 

Pag. 110. 9. τοῦ Θρυμβίου AxolÀovog] Scr. Ovufoalov, 
sive Θυμβρίου, a Thymbra, Troadis urbe, ad Thymbrium, vel 
Thymbrim fluvium sita, sic dictus Apollo, Hesych. Θύμβρα, 
τόπος τῆς Ιλίου περὶ τὸν Θύμβρον λεγόμενον ποταμὸν, οὕτως 
ὀνομασϑέντα τῆς ἀρχαίας πόλεως ἀπέχοντα σταδίους δέκα, Onovye 
καὶ ἱερὸν, “πόλλωνος Θυμβράκου, (Scr. Θυμβραίου.) Eusta- 
thius fluvium hunc Θύμβριν vocat, ἀφ᾽ οὗ «Αἀπύλλωνος Θυμ- 
βραίου ἱερὸν, ἐν à ἐτοξεύϑη Αχιλλεύς. Stephano Θύμβριος dici- 
tur. Θύμβρα, πόλις Τρωάδος, “Δαρδάνου κτίσμα, ἀπὸ Θυμ- 
βοαίον φίλου αὐτοῦ" οὗ ποταμὸς Θύμβριος, ἀφ᾽ οὗ ““πόλλωνος 
Θυμβραίου ἱερόν. 

Pag. 110. 20. Θαρσεῖν δὲ Φιλοχτήτῃ κράξας locutio ἀσύν- 
ταπτος. mallem , ἐμοῦ κράξαντος. 

Pag. 111. 2. φιβλοῖ ἐπὶ τὰ σφυρά] Ita etiam Dictys τε. 
tens. ]. 4, Et jam fugientem insecutus, tertio vulnere per utrum— 
que pedem trajicit. φιβλόω vero, Fibulo, et φίβλα, Fibula. 
Hesych. φίβλα, πόρπη, φικίον, περόνη. 

Pag. 111. 6. τὸν Βούνιμον, καὶ Κορυϑαῖον, καὶ 1δέον] 





ANNOTATIONES. 597 


Scr. 1δαῖον. Bunimus, Corinthus, atque Idus hi vocantur apud 
Dictym 1. 6. Is. Tzetzes quatuor enumerat Bovvixov, KógvOov, 4γα- 
vov, xal Ἰδαῖον, ad Lycophron. p. 123. 

Pag. 111. 7. ἑωρακοῦσα) Scr. ἑωρακυῖα. 

lbid. Οἰνόη) Οἰνώνη, uti Cedreno, Tzetzi, aliisque dicta est. 

lbid. ξαυτῇ ἀπεχρήσατο ἀγχόνῃ] ita etiam Cedrenus, et 
Jsac. Tzeizes, qui Dictym eliam autorem citat: ἢ κατὰ τὸν Zf(- 
xrv», βροχαῖς ἀπαγχϑεῖσα. Dictys tamen quem hodie habemus, 
eam ex moerore mortuam hisce testatur verbis. Sed fertur Oe- 
nonem, viso /lexandri cadavere, adeo commotam, uti. amissa 
mente. obstupefieret, ac paulatim per moerorem deficiente animo 
concideret; atque ila, uno eodemque funere cum Alexandro con- 
tepitur. 

Pag. 111. 9. ἠκροτηριάσϑη] Scr. ἠκρωτηριάσϑη. Hesych. 
“κρωτηριάσας, τὰ ἄκρα ἀποτεμών. 

Pag. 111. 21. ϑυσιῶν γὰρ τότε ἐπιτελούντων τῶν Τρώων] 
ϑυσίας scribi Syntaxeos ralio postulat. 

Pag. 119. 17. ἐν ταῖς μάχαις ἁἀπολωμένων) Scr. ἀπολου- 

νῶν. 

Pag. 112. 22. Πεισϑέντες δὲ ἡμεῖς} Scr. ὑμεῖς et deinde 
τοῦ /vrivogog, omnino legendum, τῷ «ντήνορι. 

Pag. 118. 2. χρυσίου τάλαντα B.) Cedrenus numerat duo 
millia talentorum, καίγε ἐτύπωσαν χρυσίου τάλαντα δισχίλια: Di- 
clis etiam eundem habet Talentorum numerum lib. 5. ad postre- 
mum binis millibus talentorum auri atque argenti rem decidunt, 
β΄. itaque numerale, hoc loco Autoris nostri, virgulam subscri- 
ptam habere debuit, hoc modo, β΄. ad δισχίλια notanda. 

Pag. 118. 8. ἐπανήλθαμεν πρὸς ὑμᾶς] Scr. ἐπανήλθομεν : 
nisi quis ἤλϑαμεν per syncopen formatum, ab ἠλεύϑαμεν, Per- 
fecto Med. ab inusitato ἐλεύϑω retinere malit, 

Pag. 118. δ. τὸν δούριον ἵππον} Equum Ligneum Hesych. 
δοῦρα, δῶρα, κώπας, xal ξύλα inde δούριος et δουράτιος apud 
eundem, ξύλινος. 

Pag. 118. 11. ἀποδώσομεν τὴν EAvyv] Scr. ἀποδωώσωμεν. 

Pag. 114. 7. βουλόμενος εἰς τὴν Ιϑάκην πόλιν, ἀποπλέειν, 
aut quid tale supplendum videtur. Caeterum Ithaca, non urbs, 
sed Insula erat, unde oriundus Ulisses. Stephan. de urb. 1θάκχη 
νῆσος πρὸς τῇ Κεφαληνίᾳ, ἀπὸ Ιϑάκου, ἀφ᾽ ἧς Οδυσσεύς. 

Pag. 114. 9. εἰς χώραν λεγομένην Μαρωνίδα. Μαρώνειαν 
vocat [sac. Tzetz. ad Lycophron. μετὰ τὴν Ιλίου πόρϑησιν, Οδυσ- 
σεὺς ἐξωσθεὶς ἀνέμοις, καταίρεε πρὸς Κίκονας, καὶ τὴν πόλιν αὖ- 
τὠνθσμαρον πορϑεῖ, τὴν νῦν λεγομένην Μαρώνειαν, etc. Stephan, 
de urb. Μαρώνεια, πόλις Κιπονίας, xard τὴν ἐν Θράκῃ χεῤῥονη- 
σον. Urbem vero quam Tzetzes [smarum, Dictys Zimarum vo- 
cat lib. 6. Quo pacto appulsus Zimarum , mulia inde per bellum 
guaesita praeda navigaverit. 


L 


598 ANNOTATIONES. 


Pag. 114. 2. vfove γεναμένους Scr. γενομένους. 

Pag. 115. 8. τῶκ λεγομένων “Μεστρυγόνων) Scr. “Δαιστρυγό- 
vov. Stephan. de urb. “αιστρυγόνες, πρῶτοι μετὰ Κυκλώπων 
ὥκησαν Σικελίαν. 

Pag. 116. 8. μέγας τοῖς σώμασι] pro τῷ σώματι, inusitata 
numeri ἐναλλαγῆ. 
wv Pag. 116. 90. ὀνόματι Εληη ] Hanc Polyphemi filiam Are. 
nen, etamasium ejus Elpenorem vocat Dictys: ex quo licet Áu. 
ctor noster, de Bello Trojanos inter Graecosque, haec omnia se 
descripsisse supra asserat, autorem tamen hic alium, Sisyphum 
Coum profert, 

Pag. 117. 19. ταῖς θυγατράσιν αὐτοῦ} Haec nullo modo 
congruere videntur; ideoque locum mutilum existimo. Infra enim 
eas Atlantis facit filias: Aeoluin quidem duodena prole gauden- 
tem praedicat Quintus Smyrnaeus, Νόστων᾽ lib. his verbis. 

δόμοι δ᾽ ἄγχιστα πέλονται 
Αϊόλου Ἱπποτάδαο" κίχεν δέ μιν ἔνδον ἐόντα. 
Σὺν τ᾽ ἀλόχῳ, καὶ παισὶ δυοκαίδεκα. 
Pag. 117. 22. τῇ λεγομένη Ἐῤἐᾳ)] Scr. Αἰαίῃ. ita insulam 
hanc vocat Apollonius Rhod. Argonaut. 1. 4. 
Αὐσονίης ἀκτὰς Τυρσηνίδας εἰσορόωντες 
Ιξον δ᾽ Αἰαίης λιμένα κλυτόν. ἐκ δ᾽ ὥρα νηὸς 
Πείσματ᾽ ἐπ᾽ ἠϊόνων σχεδόϑεν βάλον" pesos Κίρκην 
|. Εὗρον. 

Aeanam hanc vocat Tzetzes in Lycophron. κώπαις δὲ πλέον- 
τες, ἦλϑον εἰς τὴν Αἰανὴν, νῆσον τῆς Κίρκης, ἥτις ἐθηριοποίει 
τοὺς ἀνθρώπους. 

Pag. 118. 10. ὑποταγὴν φίλτρου δεινοῦ locus mutilus: 
ἐμποιῶν cvroig, aut quid tale deesse videtur, ut sensus plenus sit. 

Pag. 190. 18. μηδὲν ἔνφραινον Vocabulum parum Grae- 
cum; quod ἔμφρον forte dixisset. 

Pag. 121. 8. λεγομένη ἡ ἹΝεκυόπομπος] Lacum hunc, Νε- 
κύοπον, vocat Cedrenus: εἶτα εἰς λίμνην τὴν καλουμένην Νεκύο. 
zov, ἐν ἦ διὰ φαντασμάτων ἔγνω τὰ μέλλοντα συμβαίνειν αὐτῷ. 
Dictys Cret. rem narrans , de loci nomine silet. nde liberatus, 
pervenerit ad eum locum, in quo exhibitis quibusdam sacris futura 
defunctorum animis dignoscerentur. Νέκυες, idem quod νεκροὶ, 
teste Hesychio. Mercurius etiam, ἹΝεκρόπομπος, id est, IVanium 
ductor, Luciano dictus: quia Manibus ad inferos ducendis prae- 
est. Atque iste Ulissis cum magis hisce congressus, ejus ad In- 
feros descensus est apud My ologos. 

Pag. 191. 29. xal διασώζοντας αὐτόν vwac,] διασώβημτες 
hic, pro óógyoig, viae ducibus, aut stipatoribus satellitibus cu- 
stodibus, usurpatur: ita etiam infra, in Joviano Imp. p. 321. Ba. 
Be μεϑ᾽ ἑαυτοῦ ὁ ὁ βασιλεὺς Ἰοβιανὸς € ἕνα τῶν σατραπῶν etc. sic τὸ 
διασῶσαι αὐτὸν, καὶ τὰ ἐξπέδιτα αὐτοῦ, ἐκ τῆς Περσικῆς χώρας. 





ANNOTATIONES. 599 


Constantin. Porphyrogen. de Administrand. Imper. cap. 7. ἡνίκα πε- 
ράσῃ βασιλικὸς εἰς Χερσῶνα ἕνεκα τῆς τοιαύτης διακονίας, ὀφείλει εὐ- 
ϑὺς ἀποστέλλειν εἰς Παττινακίαν, καὶ ἐπιζητεῖν ὕψιδας παρ᾽ αὐτῶν, 
καὶ διασώστας etc. Diasostes etiam ἃ Latinis recentioribus, pro 
itineris duce frequenter occurrit. Luitprand, Legat. ad Nicephor. 
ad finem: JMichael vocatus est et Diasostes meus, etc. | 

Pag. 1929. 11. εἰς τόπον λεγόμενον Σίγριν] Rheteum vocat 
hunc locuin Dictys Cret. Interim Neoptolemus, advecta ligni ma- 
feria, djacem crema: reliquiasque urna conditas, in Fihetaeo sc- 
peliendas procurat. 

Pag. 192. 16. τὴν γεναμένην τιμὴν] Scr. γενομένην. 

Pag. 124. 6. ξαυτὸν εἰς τὸ ἔδαφος ῥίψας ] mallem, ἔῤῥιψε. 

Pag. 194. 19. ἕπεσεν εἷς τοὺς πόδας αὐτοῦ πλωτὸς] ad pe- 
des ejus cecidit pronus, id est, membris natantium more expljca- 
tis; duriuscula licet vocabuli translatione: nisi quis πρῶτος 
reponendum censeat: quod et Gregorio nostro visum est. Ce- 
drenus habet, πάντας ἱκέτευε προκυλινδούμεννος, ad pedes eorum 
provolutus. | 

Pag. 195. 1. τὰ τοῦ βίου τερπνὰ ἐννοήσας] ita etiam infra, 
in Romulo: τῆς τοῦ βίου ἡδονῆς ἐπεϑύμησε. | 

Pag. 196. 13. τοὺς δὲ ὁπλίτας ἀφανίζουσιν οὗ Αἴαντες } le- 
gendum ex praecedentibus videtur, τοὺς δὲ ἱππεῖς: Equitibus 
enim Ájaces opposuit. Dictys tamen, unde forte haec sumpta, 
Peditibus eos adversos statuit: Z"edibus (leg. Peditibus) Ajaces 
duo, Diomedes, 4gamemnon, et "Tlepolemus, et cum Jalmeno 
"fscalaphus opponerentur : de bel. Tro. l. 4. 

Pag. 197. 9. ὁ Τιϑών tig ὀνόματι] Hunc Memnonem vocat 
Dictys Tithoni et Aurorae filium: ita etiam infra Auctor noster. 

Pag. 127. 18. καὶ σφενδόβολα) magis Graece σφενδόνας dixerit. 

Pag. 199. 9. ἀνατρέπει τὴν ἀσπίδα αὐτοῦ) Dictys Cret. 
1.4. Tum dux noster summa vi Umbonem scuti ejus telo ali- 
quantum perforatum viribus ingruens , impulit, vertitgue ei latus. 

Pag. 199. 6. γυμνωθέντος τοῦ τένοντος ] Cedrenus: τὸ δύ- 
qv βαλὼν εἰς τὸν Μέμνονος τράχηλον γυμνωθέντα.  Dictys etiam; 
et nudatum scuto hostis jugulum hasta itransfigit. Τένων etiam, 
pro cervice usurpatur, apud Lucian. in Cataplo: καὶ τὸν τένον- 
τα TOU Τυράννου καταπατεῖ. Hesych. Τένων τὸ dv τῶ τραχήλῳ 
νεῦρον. Suidas etiam τοὺς Τένοντας vocat, τοῦ τραχήλου τὰ 
διατεταμένα νεῦρα΄ Ταύρου βαϑυν τένοντα. ὁ δὲ ταῦρος πλαγεὶς, 
καὶ διακοπεὶς τοὺς τένοντας, ἡσυχῇ καὶ κοσμίως κατηνέχϑη.  Si- 
byllina Orac. lib. 5. ad fin. A4iyoxígog ἔπληξε νέου ταύροιο τέ- 
vovts. Galenus in Isagoge, cervicis posteriorem partem hoc no- 
mine appellari asserit: τοῦ τραχήλου τὰ μὲν ὄπισϑεν ἰδίως τένον- 
τες ὀνομάζονται. Hippocrates tamen τένοντας appellare solet 
musculorum fines, quos ὠπονευρώσεις nominant Ánatomici. Ten. 
dines Latinis dicti sunt. 

loannes Malalas. 94 


580 ANNOTATIONES. 


Pag. 130. 11. πέμποντά wa] Scr. πέμπει. Cedrenus: Eo- 

ρακεοὶς δὲ ὁ Πρίαμος τὸν gia, πέμπει τὸν Ἰδαῖον πρὸς αὐτὸν 
ἐν ἄλσει, etc. 
. . Pag. 131. 20. δόλῳ εἰργαάσαντό us] fraudem mihi fecerunt. 
' forte scribendum, δόλον εἰργάσαντό us, cum duplici accusativo, 
quo pacto ἐργάζομαι, frequenter usurpatum tradit Moschopulus, 
voc, Atticar. Collect: ἐργαζομαί σε xaxov, μετὰ δύο αἰτιῶν" καὶ, 
ποιῶ σε κακόν. Adverbium etiam quandoque, loco Accusativi 
alterius, eodem teste ponilur: xol μετὰ ἐπιῤῥήματος, ποιῶ σε 
κακῶς, τὸ ἐργάξομαί σε κακῶς. | 

Pag. 188. 9. ηὐρέϑη ἐπὶ Κλαυδίου Νέρωνος } Ista. tamen 
infra referuntur, non ad Neronis, sed ad Claudii Neronis deces- 
sQris annum ΧΙ. 

Pag. 188. 7. ἐπὶ τὴν Μυκηναίων Ἶ supple πόλιν; uti habet 
paulo inferius. 

Pag. 188. 19. ἀπὸ τοῦ Σχυνέως] Hunc Σχοινέα vocat 
Cedrenus. 

Pag. 184. 2. συνανεγνωχότι,] Eodem sensu usurpatum ha- 
bes hoc vocabulum infra, lib. 14. in Theodosio jun. ἀνεγένωσκεν 
ἔσω εἰς τὸ παλάτιον: in Palatio interiore literis imbutus est; et 
deinde: συνανεγίνωσκεν αὐτῷ ἄλλος νεώτερος, studiorum socium 
habuit juvenem alium, etc... ' 

Pag. 134. 99. εἰς ἐξιχίαν ἦλϑεν sensus loci istius, ex 
Historia ipsa, satis notus: unde vero hoc monstrosum vocabu. 
lum, ἐξιχία, non habeo dicere. Supra etiam quid tale occurrit, 
de Menelao Helenae raptae nuncium accipiente: καὶ ἐπέμεινεν 
ἀκούσας 6 MivíAcog, ὡς ἔξηχοσ. Cedrenus, de Orestis insania 
loquens, haec habet; xol ποτὲ μὲν dv ἀνέσει διῆγε, ποτὲ δὲ sd 
ἐξοχων ἐπετέλει: ubi ἐξιχίαν nostram per τὰ τῶν ἐξόχων ex- 
primere videtur. Ego vero pro mentis alienatione ἐξιχέαν hic 
poni existimo: adeo ut horum verborum εἰς ἐξιχίαν ἦχϑεν ἀπὸ 
τῆς μανίας παρ᾽ ἑαυτὸν γενόμενος sensus ad verbum sit; im men- 
tis alienationem devenit propter furorem, praeter se existens. 

Pag. 185. 4. οὗ ἱερεῖς ἀγνεύσαντες τὸν Ορέστην ) Omnino 
legendum; ἀγνίσαντες τὸν Ορέστην : eadem habes apud Dictyn: 
JMnestheus liberatum Orestem a Parricidii crimine, purgatumque 
more pairio cunctis remediis, quae ad oblivionem hujusmodi fa- 
cinoris, adhiberi solita erant, Mycenas remittit, 

Pag. 135. 6. ἐφ᾽ à ὃ 4getog πάγος ὑπῆρχε] Aosiog πάγος 
erat Forum Atheniense, in Acropoli, seu urbis parte superiore 
positum. Hesych. 4osiog πάγος" ἐν Αϑήναις δικαστήριον dv τῇ 
ἀκροπόλει. Urbs enim εἰς τὴν ἄνω et εἰς τὴν κάτω molum, di- 
videbatur. Stephano etiam ἀχρωτήριον 4ϑήνῃσιν dicitur, ex 
Apollodoro, ἐν ᾧ τὰς φονικὰς κρίσεις ἐδίκαζον, διὰ τὰς ἀπὸ τοῦ 
σιδήρου γιγνομένας μιαιφονίας : uti, licet ad caedes gladio tantum 
perpetratas Árcopagitarum censuram restringat Stephanus, ad 





ANNOTATIONES. 681 


alias tamen quascunque voluntarias eam extendere infra videbi- 
mus. Forum hoc erat in Quarta urbis regione, in colle Trito- 
nii Montis; uti nos docet Hilduinus, Dionysii Areopagitae vila, 
apud Jo. Meurs. de Fort. Athen. his verbis. Quarta rerzio in ea- 
dem urbe est, ubi Idolum Martis, et simulachrum Herculis, in 
colle Tritonii montis, in medio urbis positi steterat, ad colendum 
multis immolationibus, et delusionibus, Martem et Herculem; 
guos illi deos maximos, et fortissimos, adorabant. Ubi etiam 
exercebantur judicia, et docebantur fora, ingenüqgue omnis só- 
deriia εἰο. Cognoscebat autem Areopagus de Incendiis, venefi- 
ciis, vulneribus, caedibusque praemeditatis: teste Jul. Polluce, 
lib. 8. cap. 10. Ζικαστήρια ϑήνῃσιν, Ἄρειος πάγος ἐδίκαξε δὲ 
φύνου. καὶ τραύματος ἐκ προνοίας, καὶ πυρκαϊᾶς, xol φαρμά- 
xov, lev τις ἀποκτείνῃ δούς. De caedibus itaque quibuscunque 
voluntariis Athenienses coram Areopafitis causam dicebant; id. 
que tribus diebus continuis per singulos menses: uti Idem testa- 
tur, loco citato: καϑ᾽ ἕκαστον δὲ μῆνα, τριῶν ἡμερῶν ἐδίκαζον 
ἐφεξῆς, τετάρτῃ φϑίνοντος, τρίτῃ, δευτέρα : id est, xxvrt. xxvru. 
xxix, cujusque mensis diebus, Attici enim ultimi mensis δεχη- 
μέρου dies, Latinorum more, ordine retrogrado numerabant; 
diem mensis ultimum ἕνην xal νέαν, penultimum φϑίνοντος 
δευτέραν, antepénultimum, φϑίνοντος τρίτην, et sic deinceps 
ad mensis diem vicesimum primunf inclusive, vocantes. Fori 
hujus judices ὑπαίϑριοι, sub Dio jus dicebant noctu etiám, non 
interdiu forum illic agi testatur Lucianus: οἷς μὴ ἐς τοὺς λέγον- 
τας, ἀλλ᾽ ἐς vd λέγομενα ἀποβλέποιεν: ideoque Exordiis uti Ora. 
toriis, aut affectuum commotione, non licebat, teste Jul. Polluce 
lib. 8. cap. 10. προοιμιάξεσϑαι δὲ, οὐκ ἐξῆν" οὐδὲ οἰκτίξεσϑαι. 

Pag. 185. 11. Ταῦτα Δίκτυς Hujus Mnesthei pro Oreste 
latae sententiae apud Dictyn. lib. 6. Hyacis vero ibi mentio 
nulla. . 
Pag. 186. 1. ἀργαλέως νόσου] Scr. ἀργαλέης : uti habet Ce- 
drenus. 

Pag. 186. 2. Σκυϑίης τε γαῖαν καταλάβοις] Scr. κατάλάβῃς, 
cum Cedreno, 

Pag. 186. 8. “Μύσαιδος δὲ χώφαν] Cedrenus, Αὔλιδός τε 
χώραν, uti et ipse infra habet. Ταὺρικὴ, et Ταῦροε, aliis regio 
haec dicta: lIsac. Tzetzes. ἔχρησε δ᾽ ὁ ϑεὸς τῆς μανίας αὐτὸν 
ἀπαλλαγῆναι, εἰ τὸ ἐν Ταύροις ξόανον τῆς Αρτέμιδος μετακομέσει. 
οὗ δὲ Ταῦροι μοῖρα Σκυϑὼν. — Tauri vero Scythiae pars. | 
Pag. 196. 4. ix χϑονίης Βαρβάρων] ix χϑονὸς βαρβ. Ce- 
drenus. | | 

Pag. 196. B. Συρίης γαῖαν σειομένην σειομένην non habe- 
tur apud Cedrenum: et deinde, αὐλῶνος ZiÀmíov ὄρος, legit. 
Porro Oraculum Syriam vocat σειομένην, ob Íírequentes ad 





532 J ANNOTATIONES. 


montem Silpium, partesque vicinas, terrae tremores, quos plu- 
rimos enumerat deinceps Auctor noster. 

Pag. 186. 19. προσέσχεν ὁ Ορέστης ἱερὸν, ἑσταὶς] Scr. ἕστός" 
προσέσχεν hic pro ξώρα ponitur locutione Barbara: Forte scri- 
bendum, προσέσχεν ὁ Ορέστης ἱερῷ ἑστῶτι. Infra etiam in Ore 
stis historia, p. 109. of δὲ Σύροι προσεσχηκότες τὸ σχῆμα τῆς 


λης- 

"Pag. 137. 185. xal ἀφώρισαν zxagaplav] vocabulum barba- 
rum, pro καϑ᾽ αὐτὸν, seorsim. 

Pag. 188. 9. γράψας εἰς δίπτυχον] Diptycha apud Scripto- 
res Ecclesiasticos sunt Tabulae illae duplices, quibus Defuncto. 
rum, vivorumque nomina inscribebantur: Ápud Auctorem etiam 
nosirum quandoque eundem habet sensum; ut infra, lib. 17. 
Justinus Imperator, 1. Imperii anno Paulum-quendam in Patriar- 
chatum Ántiochensem promovit, ὅστις τοὺς τῆς συνόδου Χαλκη- 
δόνος ἑξακοσίους τριάκοντα ἐπισκύπους ἐνέταξε τοῖς διπτύχοις τῶν 
ἐκκλησιῶν ἑκάστης πόλεως. Δίπτυχον vero, singulari numero, 
apud autorem nostrum ubique, fortasse etiam apud alios, Tabulas 
scriptorias communes denotat: ita in hoc loco: ut et infra, lib. 
10. ubi Apollonius Tyaneus, ab Antiochensibus rogatus uti Te- 
lesma eis faceret adversus terrae motus, λαβὼν δίπτυχον, ἔγραψε 
ταῦτα᾽ Sumptis tabulis ista scripsit: etc, Cedrenus etiam in hac 
Orestis historia, eodem utitur vocabulo: εἰληφως δὲ τὸ δίπτυχον, 
ἐξῆλϑε τοῦ ἱεροῦ, καὶ ἐλθὼν ὕπου Ορέστης ἐφρουρεῖτο, ἠτήσατο 
τοὺς φρουροὺς Σκχύϑας, καὶ εἰσελϑὼν ἐπεδίδου τὴν πυκτὴν, οὕτως 
εἰπών" etc, ubi, quod prius, δίπτυχον dixerat, postea πυκτὴν, 
Pugillares vocat. 4Δίπτυχα etiam aliquando plurali numero, 1ta- 
bulas etiam scriptorias communes denotat, uti infra lib. 6. de 
Croeso Oraculum Delphicum consulente habetur: xal ἐπιδέδω- 
x&v αὐτοῖς γράψας τὸν χρησμὸν ἐν διπτύχοις. 

Pag. 189. 1. ἐπὶ τὸν ὠμοπλάτην αὐτοῦ τὸ δεξιόν 1 Scr. τὴν 
ὠμοπλάτην αὐτοῦ τὴν δεξιάν. Jul. Poll. 1. 9. τὰς δὲ ὠμοπλάτας, 
εἰσὶν of καὶ ἐπινωτίους, καὶ πλάτας ἐκάλεσαν. 

Pag. 189. 9. εἰς τὸ Σαρακηνικὸν λίμητον] ad Saracenicos 
fines: de voce λέμητον, quod quandoque per i scribitur, λίμετον, 
pauca supra notavimus: consule etiam J, Meursium. Interim Ce- 
drenus corrigendus, qui, ex Librariorum oscitantia, Regionem 
nescio quam Saracenicam, Emet dictam, nobis profert vocabulo 
scilicet ex λιμίτῳ corrupto: ἦλχϑον πρὸς ἀνατολὴν, ἐπὶ τὸ Σα- 
φακηνικὸν Ἐμέτ: scribendum, ἐπὶ τὸ Σαρακηνικὸν λίμητον. 

Pag. 139. 17. στήλην χαλχῆν τυχέας] forte scribendum, 
τύχης, aut εἰς τύχην. 

Pag. 189. 21. δέχνυσο ϑεὰ πόα Νύσσα Ita habebat Codex 
MS. quo unico usi sumus: nec loco huic obscuriori enucleando 
lucem aliquam nobis praestitit Cedrenus, qui Auctoris nostri 
vestigiis alioqui, per totam hanc Orestis historiam, diligenter 





ANNOTATIONES. — 888 


satis insistit, TInvestiganti itaque mihi, quodnam vocabuli sit hoc 
xoa, subiit tandem suspicari, πτῶα forte legendum esse, Certe 
hoc nomine vocatam fuisse tum Latonam, tum filium ejus Apol- 
linem, filiamque Dianam, testatur Isac. Tzetzes in Lycophron. 
his verbis: Zgroi ἐν Δήλῳ γεννώσῃ “Ἄρτεμιν, xol Απόλλωνα, σῦς 
μέγας ἄγριος ἐφάνη. ἰδοῦσα δὲ τοῦτον ἐπτοήϑη, καὶ πτῶα ἐκλή- 
ϑη, ὁμοίως δὲ καὶ ἡ ἄρτεμις, καὶ ὁ “πόλλων Πτῶος. phige- 
nim itaque, Dianae sacerdotem, Numini huic novo a se ipsa 
sacrato, Divae suae ritus peragentem, etiam nomen ejus Πτώα 
adhibuisse haud prorsus incredibile est; quodque oliin, Πτώα 
“ρτεμις, Πτώα Ννύσσα nunc dixisse. 

Pag. 140. 2. ἐκ τῆς χώρας ἐκείνης) ἐκ τῆς χώρας ταύτης 
Cedrenus: rectius. 

Pag. 140. 18. Σκυϑῶν πόλιν Cedrenus Σκχυϑύπολιν vo- 
cat, qui eam Βασὰν olim dictam fuisse testatur p. 51. Stephan. 
de urb. Nyssae, prioris urbis nominis mentionem facit, his ver- 
bis. Σκυϑόπολις, Παλαιστίνης πόλις, ἢ Νύσσης κοίλης Συρίας, 
ZxvOdv πόλις πρότερον λεγομένων Βαίσων ὑπὸ τῶν Βαρβάρων. 
Ogi fuisse regiam olim, asserit Xylander, in Cedreni locum ci- 
latum ; quem vide. urbs haec 600. stadiis distabat ab Hierosoly- 
mis, uti apparet ex Maccabaeor. lib. 2. cap. 19. ver. 29. ' 

Pag. 141. 22, ὑπεράνω κίονος ἵσταται} Scr. lc. ἔστησαν. 

Pag. 142. 9. τοῦ ΜΜελαντίου ὄρους τὸ ὄνομα Αἴμανον.] ita 
etiam Isac. Tzetz. in Lycophron, Orestis historiam recitans: Χει- 
ἐιασϑέντες δὲ, ἐξώκειλαν περὶ τὰ τῆς Σελευκείας νῦν λεγομένης 
μέρη, καὶ περὶ «Ἀντιόχειαν, καὶ τὸ ἹΜελάντιον ὄρος, ὃ απὸ τοῦ 
σταυϑῆναι τὸν Ορέστην ἐκεῖ τῆς μανίας, Αμανον ἐκλήϑη. Eadem 
habentur apud Stephan. de urb. 

Pag. 149. 8. προσεσχηκύτες τὸ σχῆμα hoc locutionis genus 
occurrit supra, p. 102. | 

Pag. 143. 13. ἣν ἐκάλεσε IHodpologav] Παάλμυρα, Stephano, 
nostroque etiam infra, lib. 18. ubi haec ipsa repetita sunt, dicta 
est: verum quam absurde hic urbis a Salomone conditae nominis 
originem a Graeco fonte petit Auctor noster? Sed nec Goliathum 
hoc in Joco prostravit David, sed in Judae partibus, ab Hiero- 
solymis haud procul dissitis, Urbs vero haec, a Salomone qui- 
dem condita est, in deserto Syriae vicino, a Syria superiore 
dierum 2. itineris spatio, ab Euphrate unius, a Babylone sex die- 
rum itineris spatio dissita: nomenque a Salomone datum habuit 
'hadamoram; licet Graecis, Palmira, dicta esset, Josepho teste 
Ant. Jud, 1. 8. c. 2. ταύτην οὖν τὴν πόλιν οἰκοδομήσας, xal τεί- 
χεσιν ὀχυρωτάτοις περιβαλὼν, Θαδαμόραν ὀνόμασε, καὶ τοῦτ᾽ Eri 
γῦν καλεῖται παρὰ τοῖς Σύροις" oí δὲ Ελληνες αὐτὴν προσαγο- 
ρεύουσι, Παλμυράν. Hebraice dicitur *b*n Tadmor et Thadmor, 
1. Reg. 9. et 2. Paralip. 8. item ^p», Tamar, Ezechiel. 47. Qui- 
dam hoc nomine urbem hanc vocatam. volunt, quod eo loci Pal- 


534 ANNOTATIONES. 


meta plurima sint, uti tradit Hieronymus de Loc. Hebr. *5bn, Ta- 
mar enim Paímam significat. 

Pag. 148. 17. ἐν olg ἐβασίλευσεν Αχαὰβ, βασιλεὺς lov- 
δαίων)] Ante hoc tempus regnum divisum fuerat in regnum Juda, 
et regnum Israel: in hoc vero, non in illo Salomonis successor 
erat Achabus. 

Pag. 145. 15. βουλεύσασϑε εὐλογηϑῆναι) forte, βουλεύ- 
gare. Septuag. leg. ποιήσατε μετ᾽ ἐμοῦ εὐλογίαν. 

id. καὶ φάγεται] Scr. φάγετε. 
.. Pag. 146. 15. ἡμέρα ϑλίψεως, δεσμοῦ etc. ] Septuag. ἡμέ- 
ρα ϑλίψεως, xol ἐλεγμοῦ, xal παροργισμοῦ ἡ ἡμέρα ταύτη. 

Pag. 148. 22. Σαρὰχ τῶν πατράρχων] Scr. τὸν πάτραρχον, 
αἴ habet Chron, Alexandrinum. Septuag. ἐν οἴκῳ Νεσερὰχ ϑεοῦ 
αὐτοῦ. 

Pag. 149. 9. στήλην χαλκῆν τῷ ἡλίῳ) στήλη, pro statua, 
frequenter occurrit apud recentiores: apud nostrum vero exem- 
plis hujusmodi nihil usitatius. Inter alios vero Jo. Tzetzes, de 
Alexandri statua a Lysippo facta, verba faciens, haec habet, 
Chil. 8. Hist. 200. 

Kal γὰρ xoi παρατράχηλον ἐποίησεν ἐκεῖνον. 
Δοκοῦντα βλέπειν οὐρανὸν, καὶ πᾶν ἠκριβωμένος, 
Οποῖος ἦν AMEavÓoog ὁ Μακεδὼν ἐκεῖνος. 

ὥστε δοκεῖν τοὺς βλέποντας, “λέξανδρον, οὐ στήλην. 

Pag. 149. 10. ἥντινα ἐκάλεσαν Κολοσσὸν ὡς φοβερὸν ϑέα- 
μα] Κολοσσοὶ statuae sunt praegrandes, atque inusitatae, stu- 
pendaeque magnitudinis, teste Hesychio. —X'oÀoccol, ἀγαλματα 
ὑπερμεγέϑη. Erat autem Colosaus iste 70. Cubitorum altitudine, 
uli testatur Philo Byzantius de 7. Orb. Spectacul. Ev ταύτῃ 
Κολοσσός ἐστι πηχέων ἑβδομήκοντα διεσκευασμένος εἰς Ἡλιον: 
licet de cubitorum numero non convenit inter Auctores: de quo 
vide Leon. Allatii in Philon. Not. ubi obiter notandum, injuste 
ab Allatio vapulare Dalecampium, eo quod, Septuaginta cubiuo- 
rum, et, pedum centum et quingue, idem esse asserere ausus 
sit. Licet enim pedes cv. nec cubitorum Geometricorum (si ta- 
men Cubitus iste locum uspiam, praeterquam apud Origenem, ha- 
buerit:) nec regiorum, nec communium; Cubitorum tamen Mi- 
norum, sive Sesquipedalium, (qui etiam Herodoto communis est) 
numerum exactissime implent. Herodot. ]. 2. ξξαπόδου μὲν τῆς 
οργυνῆς μετρεομένης, xol τετραπήχεος᾽ τῶν ποδῶν uiv τετραπα- 

vOv ἐόντων, τοῦ δὲ πήχεος ξξαπαλαίστου. Passus, inquit, 
mensurae sex pedum , sive quatuor cubitorum: pedes autem, qua- 
fuor palmorum: Cubiti vero sex palmorum. | Cubitum etiam Ses- 
quipedalem facit Hesychius: Πῆχυς, ὁ εἷς καὶ ἥμισυ ποῦς. 
. αρ. 1860, 1. Ἐπὶ οὖν τῆς βασιλείας Ιωακεὶμ βασιλέως] Ioa- 
kim iste, qui εἰ Jechonias dictus est, quique Babylonem captivus 
ductus est, Joakimi prioris filius erat. Vide 4. leg. cap. 24. 





ANNOTATIONES. 535 


Pag. 451. 3. πρῶτος ὁ 4ρδεὺυς} Αρδυσος hic Eusebio di- 
ctus est. 
Pag. 151. 19. ἀστράγαλον χειρὸς ἀνθρώπου ita etiam ex 
septuag. versione, Cedren. did τοῦτο ἀπεστάλη ἀστράγαλος χει-- 
οὺς etc. Chron. Alex. xal ó βασιλεὺς ἐθεώρει τοὺς ἀστραγάλους 
τῆς χειρός. Constant. Manas. 

Aarodyaloy ἑώρακε γράφοντα πρὸς τῷ τοίχῳ. 

apud quos omnes --- --- ἀστράγαλος improprie sumitur, pro ma- 
nus digito, seu articulo: apud Anatomicos enim Spinae verte- 
bram, sive spondylum significat: pro Talo etiam quandoque po- 
nitur, teste Hesychio: 4orgdyalov, τὸν σφόνδυλον, xol τὸ Umo- 
κάτω τοῦ σκέλους. Jul. Pollux, lib. 9. c. 4. ἀστραγάλους Talos 
interiores esse testatur: of δὲ ἀστράγαλοι, ov τὰ προὔχοντα, ἀλλὰ 
τὰ ἔνδοϑεν κρυπτόμενα ὑπὸ τῶν σφυρῶν. 

Pag. 152. 1. xol μεϑ᾽ ἡμέρας Δαρεῖος etc.] Imo eadem no- 
cte occisum fuisse Baltazarem, Assyriorum regem, testatur sacra 
Pagina Dan, cap. 8. Sed nec alias cum sacro textu concordat 
Auctor noster, in'hac Baltazaris historia; inter alia vero cum 
Darius, apud Danielem, rxrr. annos natus, regnum obtinuisse di. 
catur, noster sexagenarium tantum eum facit. 

Pag. 159. 18. προειπόντος Θαλοῦ τοῦ φιλοσόφου τὴν ἕκλει- 
ψιν] De Thalete Eclipsim hanc praedicente, vide Herodotum lib. 
1. Cedrenus asserit Thaletem Defectus solis, Lunaeque, et Áe- 
quinoctia primum deprendisse: xol πρῶτος τὴν ψυχὴν εἶπεν ἀϑά- 
ψίτον, ἐκλείψεις τε καὶ ἰσημερίας κατείληφε. 

Pag. 159. 14. Πεισίστρατος πολεμῶν δημαγωγεῖ. 1 locum 
hunc suspectum habeo: Qnid enim Pisistrato cum bello Astyagen 
inter Lydosque. | 

Pag. 159. 16. τρῦτο γνόντες of Πεισαῖοι] Scr. Πισαῖοι. 
Stephan. de urb. Πίσα, πόλις xol κρήνη τῆς OWyunlag* ἔστι καὶ 
χωρίον, iv d d τοῦ Διὸς ναὸς ἵδρυται, καὶ ὁ Ολυμπιακὸς ἀγὼν 
τελεῖται. 

Pag. 159. 18. τῷ κράτει τῆς δυνάμεως αὐτοῦ) αὐτοῦ, hoc 
loco, ad Solem referendum est; cujus Tutelae Pisaei se, resque 
suas commiserunt, Certamina haec Pythia ejus in honorem insti- 
tnentes. 

Pag. 158. 1. «à Ισϑμια τῷ Πλούτων! Certamina Isthrnia, 
post Nemaea, instituta tradunt alii; ab Isthmo Corinthiaco, ubi 
primum celebrata sunt, sic dicta: nec Plutonis, ut Noster, sed 
Neptuni in honorem, qui Isthmius etiam inde vocatus: Stephan. 
de urb, in Ισϑμός" ὅστι καὶ KoglvOov Ισϑμὸς, ἐν ἡ Ισϑμιος ὁ 
Ποσειδῶν. ᾿ 

Pag. 158. 90. καὶ δηλοῖ Κύρῳ id est, Literas Cyro mittit: 
hoc sensu enim δηλῶσαι passim apud hunc nostrum usurpatur. 
Ita infra, lib. 14. p. 358. Theodosius Junior Eudoxise filiae, ob 
Romam ab ea Vandslis proditam, adeo infensus erat, ut nullam 


536. A ANNOTATIONES. 


omnino deinceps rationem ejus habuerit, sed nec per literas eam 
compellare voluerit; xol ἔασεν αὐτὴν ἐν τῇ Αφρικῇ, παρὰ Ζινξιρέ- 
xo, μηδὲν αὐτῷ δηλώσας. Exempla hujusmodi passim occurrunt. 

Pag. 154. 2. τοσαύτην γῆν ἀφεστηκῶς dm ἐμοῦ, καὶ τῶν 
ἐμῶν βασιλειῶν) Miror quid Xylandro venerit in mentem ut haec 
" ita redderet, apud Cedrenum: qui a me et regno meo tantum ter- 
rae abstulit. ἀφεστηκῶς enim dissitus, sive disjunctus est. hoc 
loco significat; abstulit vero nullibi significare poterit. 

Pag. 155. 13. Παίζην δέ ue πειρᾶται) Oraculum hoc inte- 
grum habetur apud Herodotuin lib. 1. his verbis. 

| Οἶδα δ᾽ ἐγὼ ψάμμου τ᾽ ἀριϑμὸν, καὶ μέτρα ϑαλάσσης, 

Καὶ κωφοῦ συνίημι, καὶ οὐ φωνεῦντος ἀκούω. 
Οδμή μ᾽ ἐς φρένας ἦλϑε κρατειρὴ οἷα χελώνης 
Ἐψομένης ἐν χαλκῷ ἅμ᾽ ἀρνείοισι κρέεσσιν, 

H χαλκὸς μὲν ὑπέστρωται, χαλκὸς δ᾽ ἐπίεσται. 
“εσιοτὶδ est spatium, et numerus mihi notus arenae: 
JMutum percipio, fantis nihil audio vocem. 

F'enit ad hos sensus nidor testudinis acris. 

Quae simul. agnina coguitur cum carne lebete, 

dere infra strato, et stratum cui desuper aes est. 

Pag. 155. 22. Κροῖσος 4Àvv ποταμὸν διαβὰς ποταμὸν hic 
frastra inseritur, metrique rationem interturbat: Oraculum hoc 
inter Oracula Metrica, a Jo. Opsopoeo collecte, sic se habet, 

Κροῖσος 4Àvv διαβὰς μεγάλην ἀρχὴν καταλύσει. 

Pag. 156. 7. ἔβαλεν αὐτὸν εἰς λάκκον λεόντων 1 Imo nec ol; 
hanc causam, nec ab hoc rege, scd a Dario Medo, Babyloniae re- 
ge, in foveam Leonum conjectus est Daniel, vide Dan. cap. 5. 

' Pag. 157. 18. ἐλήφϑη αἰχμάλωτος αὐτὸς, xal τὰ πλήϑη av- 
τοῦ] Cedrenus habet, xol ἀπώλετο τὰ πλήϑη αὐτοῦ, quod et in 
nostro supplendum videtur. 

Pag..157. 19. καὶ μετ᾽ αὐτοὺς Ἡρόδοτος] Forte scriben- 
dum, μετ᾽ αὐτοῖς: Herodotus enim Polybio saltem Castoreque 
antiquior; forte etiam Auctoris nostri Thalete hoc, si modo idem 
sit hujus Thales cum Thallo illo ab Africano citato; quod facile 
crediderim. vid, Voss. de Hist. Graecis. 

Pag. 158. 4. τὼ δὲ ἐννέα ἥμισυ ἐπανῆλθον [mo duae tan- 
tum tribus, Judae scilicet et Benjamini, Judaeam repetierunt; re- 
liquae x. in Perside remanserunt; uti testatur Josephus, Antiqui- 
tat. Judaicar. lib. 11. διὸ καὶ δύο φυλὰς εἶναι συμβέβηκεν ἐπί τε 
τῆς Ασίας καὶ τῆς Εὐρώπης Ῥωμαίοις ὑπακονούσας:: at» δέκα 
φυλαὶ πέραν εἰσὶν Εὐφράτου, ἕως δεῦρο μυριάδες ἄπειροι etc. 

Pag. 158. 11. καὶ ἐλϑὼν elc τὴν χώραν αὐτοῦ, ἐσφάγη] Alii 
Cyrum, illato Messagetis Scythis bello, a Tomyride, eorumregina 
mterfectum volunt. Vide Justin. et Herodot. Jib. 1. Euseb. alios. 

. Peg. 158. 7. ἄλλοι πολλοὶ ἐβασίλευσαν Ασσυρίων) Scr. Περ- 
σωγ. a Cyro enim regnum ad Persas translatum est. 





ANNOTATIONES. 537 


Pag. 159. 90. oc χκαϑεύδει μετ᾽ αὐτοῦ νυχτὸς } Haec aliter 
narrantur Juditbae lib. cap. 13. 

Pag. 160. 6. διὰ δυνάμεως τινος τοῦτο ἐγένετο.) δύναμις 
pro spiritu quodam, seu Daemone, uti alias saepius apud no- 
strum, hoc loco sumitur. 

Pag. 160. 8. ἐν ταῖς Εβραϊκαῖς ἐμφέρεται γραφαῖς) Nihil 
minus: Librum enim Judith Hebraeum Judaei nullum unquam ha- 
buerunt. vide Scalig. in Euseb, Chron. p. 89. 


Pag. 160. 10. ἐβασίλευσεν A400volov Αρταξέρξης 46ovolov 
eliam supra, pro Περσῶν ponit. Caeterum Artaxerxes ille, cu- 
jus Pincerna Nehemias erat, qui et Mnemon cognominatus est, 
post Cambysem quidem, quem Noster Darium hic vocat, Persis 
imperavit, non tamen immediate, sed interjectis regibus aliis sex. 


Pag. 160. 18. καὶ ἄρχειν αὐτὸν τῶν εὐνούχων ἐποίησε Ita 
eliam Cedrenus; nisi quod, pro nostri ἄρχειν, ibi ἀρχὴν legatur; 
mendose. Unde tamen Enuchorum praefecturam adeptus est Ne- 
hemias? Artaxerxis quidem οἰνοχόος, Pincerna, vel fortassis ἀρ- 
χιοινοχύος, ut Cedrenus alibi eum vocat, Princeps Pincernarum 
erat, atque hinc proculdubio Nehemiae praefectura a Graeculis 
recentioribus efficta est, Á 

Pag. 161. 6. πρῶτος ἐβασίλευσεν ὁ KQavaoc] Scr. Kaga- 
vog. Caranus enim, non Cranaus regni Macedonici prima jecit 
fundamenta. 

* Pag. 161. 7. τὴν Αὐγὴν, τὴν AMov θυγατέρα] Cedrenus 
habet, τὴν “ύτβην, τὴν Δτλέτου ϑυγατέρα, mehdose. 

Pag. 169. 8. ἄλλοι πολλοὶ ἕως Δαρείου τοῦ νεωτέρου ] 4α- 
ρεῖος ὁ νεώτερος nostro est Darius Nothus, ut infra apparet: in- 
ter quem tamen et Ártaxerxem intervenerunt tantum Xerxes, qui 
mens. 9, et Sogdianus, qui mens, 7. regnarunt. vide Euseb. et 
Helvic. 

Pag. 169. 7. τοὺς Σκιτίνους καλουμένους  Ηοδ Κτηταίους 
vocat Cedrenus, nomine uterque aeque ignoto. 

Pag. 169. 17. ἀπὸ πόλεως μικρᾶς, λεγομένης Xagrluag] 
Cedrenus, ἐκ μικρᾶς πόλεως Χαρτικῆς. hanc urbem Chartam vo- 
cat, de Carthagine verba habens, qui eam ita dictam asserit a 
Cartha oppido , unde fuit Dido, inter Tyron et Berithon: atque 
hoc etiam ex historia Poenorum, uti ipse alibi testatur. 

Pag. 163. 8. καὶ βαστάζοντες βήναβλα.] βήναβλον Venabu- 
lum ut βηνάτωρ, Venator: atque haec recta est vocis hujus 
scriptura. Graeci tamen recentiores Mévavàov scribunt, ex Vo- 
cabuli scilicet originis ignorantia, atque etiam ex Characterum 
horum, p et B, similitudine; in MS. enim Codicibus, praesertim 
antiquioribus, vix inter se distingui possunt. 

Pog. 165. 8. ὀνόματι Φορβὰν] Fluvium hunc Εὐὔηνον 
antea dictum asserit Cedrenus; Plutarchus, Thestium a 'Thestio, 


588 ANNOTATIONES. 


Martis et Pisidices F. Stephanus, Those: Stephan. de urb. “χε- 
λῶος ποταμὸς Ακαρνανίας, ἀπὸ ) Αχελώου ἐλϑόντος ἐχ Θετταλίας με- 
τὰ Αλκμαίωνος" ἐκαλεῖτο δὲ Θόας ὃ ποταμός. 


Ibid. καὶ φιβλωϑεὶς ó 44:1dog] vocabulum Graecoberba- 
rum, apud Graecos recentiores frequenter usurpatum, a gífàa, 
Latinis Fibula. φιβλωϑεὶς, transfixus: φιβλοῦν, pro transfigere, 
supra habuimus, in Paridis a Philoctete occisi historia, lib. 5. 
p. 77. τοὺς αὐτοῦ πόδας φιβλοῖ ἐπὶ τὰ σφύρα., pedes ejus juxta 
malleolos transfixis. 


Pag. 165. 11. frg προποιήσασα τοξεύει τὸν σύαγρον ] ita 
eliam Jo. Tzetz. Chil. 7. Hist. 102. 


Πολλῶν συναθροισϑέντων δὲ συαγρευτῶν ἐκεῖσε, 
H ΑἸταλάντη πρώτη μὲν ἐκεῖνον ἐκτοξεύει" 
Εἶτα βαλὼν [Μελέαγρος κτείνει τῷ συοχτόνῳ. 


JPag. 166. 1. ὅσον χρόνον φυλάττετο] Scr. ἐφυλάττετο. 


Pag. 166. 20. ὑπὸ τοῦ Toxog] Cedrenus hunc 4ἴακα vo- 
cat: de Nauplio, vero Graecorum Principum uxores uti moecha- 
rentur instigante, filii sui Palamedis in ultionem, vide Isac. Tze- 
tzem in Lycophron. 


Pag. 167. 6. τὴν μετακληϑεῖσαν Btvíftvroy] ita etiam Ce- 
drenus. Stephanus urbem hanc a Diomede, “ργος ἵππιον, di- 
ctam asserit, Διομήδης, μετὰ τὴν ἅλωσιν τῆς IMov, ἐτείχισε, xol: 
μετωνόμασεν, «ργος Lvniov: a Diomede itaque non condita, sed 
muro ciucta tantum fuit. Procopius tamen Beneventum a'Dio- 
mede conditam fuisse testatur, Gothicor. lib. 1. ταύτην Διομήδης 
ποτὲ ὁ Τυδέως ἐδείματο: qui etiam apri Calydonii dentes, tres 
spithamas in circuitu habentes avunculi sui Meleagri in memo- 
riam a Diomede ibidem repositos, ad sua usque tempora in spe- 
ctaculum asservatos fuisse testatur. o? καὶ εἰς ἐμὲ ἐνταῦϑά εἰσι, 
ϑέαμα λόγου πολλοῦ ἰδεῖν ἄξιον, περίμετρον οὐχ ἦσσον ἢ τρισπί- 
ϑαμον ἐν μηνοειδεῖ σχήματι ἔχοντες. 


Pag. 167. 21. καὶ ἤνεγκαν οἵ Ῥουστοῦλοι τὰς ὃς ἐπάνω id est, 
εἰ BHutuli superiores evaserunt. Eodem rudi locutionis genere uti- 
tur, ad finem lib. 8. ἰδὼν ὁ Αννιβαὰλ τὴν τοῦ Zxinlovog Üvva- 
pav, καὶ ὅτι rdg ἐπάνω φέρει etc. 


Pag. 168. 8. ὅστις οἶκος ἐκλήϑη τὸ Παλλάντιν) Παλλάντιν, 
pro Παλλάντιον; ut στηϑάριν, pro στηϑάριον, Librariorum ex 
recitantis ore scribentium errore frequentissimo. 


Pug. 168. 6. ἀπὸ τότε ἐκλήθη vd βασιλικὰ κατοικητήρια, 
Παλλάντιον. ] Eadem habes apud Cedrenum, et Glycam, part. 2. 
Zonaras autem, Palatium, Domum Imperatoriam dictam vult, eo 


quod in Mente Palatino posita fuerit: sj δὲ τῶν αὐτοκρατόρων κα- 





ANNOTATIONES. 589 


τοικία παλάτιον ὠνομάσθη, ὅτι ἕν τε τῷ Παλατίῳ λεγομένῳ ὄρει, 
ἂν à Φαυστοῦλος ᾧκει, καὶ ἐκεῖ τὸ στρατήγιον εἶχε. 

Pog. 168. 18. τὴν ϑυγατέρα τοῦ “ατίνου Αλβανίαν) Scr. 
“αβινίαν, et hic, et in sequentibus: Lavinia enim dicta fuit La- 
tini filia; Laviniumque, urbs ab Aenea a nomine ejus condita. 
Verum cum nostro, in hac Aeneae historia, Romanisque primor- 
diis ineptit etiam Cedrenus. 

Pag. 168. 23. καὶ ἔκτισε τὴν iBaviav] Alba, dicta est 
haec urbs ab Ásconio condita: caeterum cum quae profert hic 
Author Noster a vero ut plurimum aliena sint, atque alias etiam 
omnibus satis nota, errores singulos notare supersedebo. 

Pog. 169. 6. Ehaxtlp, ὁ υἱὸς Ἰησοῦ] Jesuae Pontif. qui 
cum Zorobabel Hierosolymas reversus est, filius quidem erat Joa- 
cimus, non Eliachimus: de hoc tamen Auctorem intelligendum 
esse puto. 

Pag. 169. 7. Ἱππάσιος φιλόσοφος] Forte hic idem est, quem 
Hesychius Illustr. περὶ σοφῶν, Ϊππασον vocat: quem vide. 

Pag. 169. 10. μετὰ τοὺς προειρημένους φιλοσόφους elc.] 
locus iste adeo mendosus est, ut sanus aliquis sensus exinde elici 
vix poterit. Stesichori duo fuerunt: quorum primus Thucydide 
multo entiquior: nec tamen Stesichorus alter ei contemporaneus 
erat; sed aliquanto junior; de quo vide Cl. Seldeni Marmor. 
Arundel 

Pag. 169. 18. Μετὰ δὲ τὴν βασιλείαν Δαρείου τοῦ νεωτέ- 
οου,} Ochus hic primo dictus, deinde Dariaeus, teste Ctesia: 
Βασιλεύει ὥχος, καὶ μετονομάξεται Δαριαῖος, cui in regno succes- 
εἷϊ filius ejus, Ársaces, Artexerxes postea dictus: βασιλεύει δὲ 
“φρσάκης, ὁ μετονομασϑεὶς “ρτοξέρξης. | 

Pag. 169. 91. τὴν Σίλπιν πόλιν] Nugse: urbem hanc sta- 
tim Σίλβιν vocat; μεταγαγον ἐν τῇ Σίλβει πόλει xol τὸ Παλλά- 
διον: Cedrenus Σίλβαν appellat. Silvii Latinorum reges dicti 
sunt, non ab Alba nescio quo, urbeve ab eo condita; sed a Sil. 
vio, Áeneae ex Lavinia filio. Sed nec Albam regem agnoscit Hi- 
storia Romana; Alba quidem urbs erat, ab Áscanio, Aeneae ex 
Creusa F. condita; ut supra diximus. 

Pag. 172. 9. χρυσοῦν στηθάριον στήλην] Meurs. Glossar. 
Στηϑάριον. — Pectorade.  7rmatura pectoris equorum. Apud no- 
strum tamen, et Chron. Alex. auctorem, pro statua ubique poni- 
tur. Hujuemodi Imaegines Graecis recentioribus etiam $ogaxtc 
et ϑωράκια dictae sunt, scilicet umbilico tenus ductae: las Grae- 
cia purior προτομὰς dixit. Hesychius: Προτομή᾽" sixov βασιλι- 
xx, ἕως τοῦ ὀμφαλοῦ τοῦ σώματος εἶδος. Haec vero de Romulo 
omnia habentur, tum apud Chr. Alex. tum apud Cedrenum, qui 
ex nosiro descripsisse videntur, Chron. quidem Alex. auctor ipsa 
verba, Cedrenus sensum tantum secutus. 

Pag. 178. 19. μηνὶ Δύστρῳ,] Chr. Alex. μηνὶ Σύστρω, 


540 ANNOTATIONFES. 


mendose.  Mensibus Macedonicis passim utitur Áuctor noster, 
quorum haec nomina, 


ΖδΔύστρος Martius 
Ξάνϑικος “4ρεϊϊις 
“Δρτεμίσιος Maius 
Ζέσιος Junius 
Ilavtuog Julius 
“όος . 4Tugustus 
Γυρπιαῖος September. 
Ὑπερβερεταῖος October 
Ζίος ᾿ς November 
«πηλλαῖος December 
Avóvvaiog Januarius 
Περίττιος Februarius. 


Pag. 173. 13. τῷ Ἡλίῳ Τιτᾶνι, ὡς vwovuívo] Raderus 
ista vertit, apud Clir. Álex. in solis, ut Titanis excelsi, cultum: 
male omnino. ὑψούμενος enim hic dictus sol, id est Éxaltatus 
(non Excelsus) eo quod ad Aequatorem provectus, mediam jam 
altitudinem suam, septentrionem versus attigerit, Sol enim setn- 
per Excelsus dici potest; Exaltatus vero eo magis, Septentriona- 
libus, quo a Tropico Capricorni longius dicessit. Martii itaque 
xxv. id est, Aequinoctio verno, Certamina haec sab Oenomao, 80- 
Jis jam sic satis Exaltati in honorem, instituta dicuntur. 


Pag. 173. 17. καταγωνίσασϑαι αὐτὸν) Chr.-Alex. καταγας, 
νίξεσϑαι αὐτοῦ: καταγωνίξομαι hic pro ἀνταγωνίξζομαι poni 
tur: καταγωνίξζομαι enim proprie significat, Certamine vinco: He- 
sychius: καταγωνίξεται, νικᾷ. 

Pag. 174. 99. ὃ Ἐνυάλιος ἄρμασε διπώλοις ἐφεῦρε) Chr. 
Alex. ἄρμασι δὴ πολλοῖς : mendose. 

Pag. 175. 9. iv τοῖς Ετησίοις αὐτοῦ, Iterum forte corri- 
gendum Chr. Alex. ubi pro Ετησίοις habet Αἰτησίοις : quod in- 
terpres zfetiis vertit. Αἴτια quidem inscripti Callimachi ope- 
ris, quo fabularum origines et. causas exposuerat Poeta, meminit 
Servius in 7. Aeneid, et Martial. 1. 10. Zpigr. &. Callimachum 
autem libros quamplurimos scripsisse, 800. numero, testis est 
Suidas; qui tamen multos eorum enumerans, nec nostri Ετήσια, 
nec dicta “ἔτεα habet. 

. Pag. 175. 18. τὰ δὲ ἑπτὰ σπαϑία} ita etiam Chr. Alex. 
mendose: σπαϑίον enim Gladiolum significat: legendum ita- 
que cum Cedreno, σπάτια, quod vocabulum pure Latinum est. 
De Circi vero constructione, vide Onuphrium Panvinium, et Cl. 
Salmasii in Solinum Plinian. Exercitation. 

Pag. 175. 14. τὴν κίνησιν τῆς ἀστρονομίας τῶν ἑπτὰ ἀστέ- 
Qov τῆς μεγάλης ἄρκτου. Haec aliter leguntur apud Chr. Alex. 

oc modo: τὴν κίνησιν τῆς ἀστρώας (fort. τὴν ἀστρῶαν) τῶν 





ANNOTATIONES, 541 


ἑπτὰ ἀστέρων, καὶ τῆς μεγάλης ἄρκτου. Cedrenus habet tantum, 
τὸν δρύμον τῶν ἑπτὰ πλανητῶν. 

Pag. 176. 8. πραισεντεύειν γὰρ λέγεται τὰ παραμένειν. 
Cum Nostro etiam hic ineptiunt Cedrenus et Chr. Alex, Auctor, 
πράσινον, ἃ πραισεντεύειν derivantes. Πράσινος enim est, Pox. 
raceus, sive Color viridis, qualis porri est, 

Pag. 176. 5. τὸ δὲ Βένετον ixceosv] Factiones hasce colo- 
ribus dispares, a Romulo institutas, Circumque ipsum ab eo ex. 
tructum fuisse, negant eruditi, Speciacula enim haec, Consua- 
lia, primo a Romulo; deinde, Circo a Tarquinio Prisco extru- 
clo, Circensia dicta sunt. Quin et apertis campis a Romulo 
celebrata fuisse testatur Cassiodorus, qui de Oenomai Ludis lo- 
cutus, Quos ludos (inquit) postea Homulus in. raptu Sabinarum, 
necdum fundatis aedificiis, ruraliter ostentavit Italiae etc. 

Pag. 176. 18. ἀπότε ἐπενόησεν αὐτοῖς τὴν τοῦ ἱππικοῦ ϑέαν 
ὁ Ῥώμος.} Scr. ἀφότε ἐπενόησεν, etc. Caeterum haec mendose 
leguntur apud Chr. Alex. Lectio itaque, uti et interpunclio, ex 
nostro restituenda. 

Pag. 177. 19. ἃς ἐκάλεσε Βρυτίδας] Βρούτιδας legit Chr. 
Alex. Has ego servas foemines esse dixerim, a gente Brutiorum, 
sic dicta, quod eorum plerique omnes fugitivi servi initio fuerint, 
ac bruta gens, hominum colluvione circa Lucaniam confíluente; 
uti asserit Diodor. Sicul. Bib. Hist. 1. 16. Brutides autem mulieres 
dicuntur; ut Pzophetides; teste Suida: Βρούτιδες. γυναῖκες οὔ- 
zo καλούμεναι, οἱονεὶ Σιβυλλαι, καὶ προφηήτιδες. 

Pog. 177. 17. ἐδόϑη αὐτῷ ὁ χρησμὸς, ὥστε ἐπιτελέσαι) ob 
hoc Consilium ab Oraculo Romulo, hisce angustiis posito, datum, 
Consualia haec certamina Consi, 14 est, Consilii Dei in honorem 
celebravit. Valerius l. 2. c. 1. de [nstitut. antiq. Circense specta- 
culum primus Homulus, raptis Virginibus Sabinis, Consualium 
nomine celebravit, | Consus vero, idem qui Neptunus: baud recte 
itaque Auctor noster, Solis in honorem a Romulo instituta fuisse 
haec certamina, supra affirmat. 

Pag. 178. 13. ὡσαύτως δὲ καὶ Πλίνιος etc. ὁμοίως δὲ xal 
.«Δίβιος. Latinorum Scriptorum nomina ista Chr. Alex. auctori 
parum nota fuisse videntur; ideoque pro Plinio Apollonium, pro 
Livio, Silvium, nescio quos supposuit. 

Pag. 178. 16. εἰς Βούρδωνας.} In Burdone, vertit Rader. 
ac si nomen loci esset, Ego vero vocabulum hoc Latinum esse 
puto εἰ ἡμιόνους Graecis sonare, id est JMulis, sicut 2. Reg. 6. 
17. ubi vulgaris translatio habet, obsecro concede mihi, ut tollam 
onus duorum burdonum; septuag. habet: δοϑήτω τῷ δούλω σον 
γόμος ζεύγους ἡμιόνων. Probabile autem est, Auctorem nostrum 
ad locum illum Servir in Virgil. Aeneid. l. 8. respexisse; ubi in 
haec verba JMognis Circensibus actis, haec habgt Scholiastes: 
Magnis, quantum ad paupertatem pristinam pertinet. Nam legi- 





542 ANROTATIONES. 


mus, própier equorum inopiam, diversis cos hinc usos animan- 
tibus. ) 

Pag. 178. 18. 4uovitoc, ὁ αὐτῶν πάππος) ita etiam Chr, 
Alex, auctor, contra Historiae lhomanae fidem; non enim ÀÁmu. 
lias, sed Numitor avus erat Gemellorum. | 

Pag. 178. 21. ἱέρεια οὖσα τοῦ Αρέως,} Chr. Alex. habet f:- 
ράουσα τοῦ 4ofoc, mendose, Iliam vero hanc; quae et Rhea Syl- 
via dicta est, non Martis, sed Vestae sacerdotem fuisse tradunt 
Historici Latini. 

Pag. 179. 7. τὰ λεγόμενα Βρουμάλια] Hinc Homulus ap- 
pellavit, Brumalia , seu Saturnalia: vertit Haderus, haud recte. 
Festum enim hoc non Saturno, sed. Baccho celebrari solitum, bru. 
mna, sive hyberno tempore: uti testatur Ovidius, Fastor. 1. 1. 

Sacra Corymbiferi celebrabat Graecia Bacchi, 
Tertia, quae solito tempore bruma refert, 

Brumus etiam a Romanis Bacchus dictus est, unde Brumalia 
nomen accepisse vult Taetzes ad Hesiod. op. et d. τῷ τῶν ληνὼν 
αἰτίῳ Διονύσῳ ἑορτὴν τὴν λεγομένην ἀμβροσίαν ἐτέλουν, ἡ παρὰ 
Ῥωμαίοις Βρουμάλια καλεῖται. Βροῦμος γὰρ αὐτοῖς ὁ Διόνυσος. 

Pag. 179. 16. οὗ οὖν ἑκάστου ἀριϑμοῦ πανδοῦροι] et deinceps, 
εἰς τὴν ἑξῆς ηὔλουν ad sequentem usque lucem tibiis canebant: 
ideoque Raderus, ob hanc nominis iriconstantiam, πανδούρους, Ti- 
bicines, vertit. Panduram tamen instrumentum Zyyogóoy fuisse, 
tribus tantum Chordis instructum, Assyrioruin invéiitum asserit Jul. 
Poll.lib. 4. cap. 9. τρίχορδον δὲ, ὅπερ Mcovgioi πανδοῦραν ovout- 
fov. Verum Hesychius ἐμπνευστον eam facit, adeoque Syringem, sive 
fistulam esse vult, in Σύριγγες" Σύριγγες, ἐκ καλάμων πανδοῦ-- 
Qiu: cui etiam accinit Mart. Capella de Nupt. Philolog. lib. 9. 
Instrumentum hoc Hircipedi sive Poni, Fistularum inventori at- 
tribuens his verbis. | Jerum per medium quidam aprestes canori- 
que Semidei, quorum hircipedem Pandura, Silvanum harundinis 
enodis fistulae sibilatrix, rurestris Faunum tibia decuerunt.. et qui- 
dem obstreperum quoddam ut esset, ideoque armorum strepitibus 
magis conveniens, ratio ipsa postulare videtur. 

Pag. 180. 6. τοῖς λεγομένοις φιλικοῖς 1] Convivia haec φιλι- 
xd ab eis quae συγγενικὰ dicta sunt, ita distinguit Plutarchus, ut 
ila eorum qui ejusdem sunt generis, seu sanguinis, haec vero, 
eorum qui affinitate tantum sibi juncti sunt, esse vidéntur. Plu- 
tarch. Sympos. lib. 4. ubi in Quaestione, Cur in nuptiis plurimi 
ad coenam vocantur, haeo habet: κἀκεῖνο πρόσϑες, εἰ βούλει, τὰς 
τοιαύτας ἑστιάσεις μὴ μόνον φιλικὰς, ἀλλὰ καὶ συγγενικὰς εἶναι, 
καταμιγνυμένης εἰς τὸ γένος ἑτέρας οἰκειότήτος. - 

Peg. 180. 11. καλέσας καὶ τὸ ὄνομα τοῦ ἀρίστου Ῥωμαϊσεὶ, 
Βρουμαλιουμ᾽ καϑὼς etc.] Chr. Alex. habet καλέσας καὶ τὸ ὄνο- 
μα τῆς κλήσεως αὐτοῦ Ῥωμαιστὶ Βρουμάλια. [ὅ ἔστιν, τραφῆναι ἐπ 
τῶν ἀλλοτρίων") καϑοὺξ etc. ubi verba illa uncis inclusa, ab an- 





᾿ ANNOTATIONES. 548 


-ctore desto inserta sunt, inepte; et contra tum verbi sensum, 
tum Auctoris nostri, ex quo ista desumpsit, mentem. 


Pag. 180. 99. ἐμοίχευσεν ὁ υἱὸς τοῦ Ταρκυνίου ὃ Αῤδουνς] 
Lucretia, non ab Arunte, sed a Tarquinio Sexto, Superbi F. natu 
minore stuprata fuit. 


Pas. 181. 18. τῶν λεγομένων Κελεριανῶν) Κελεριανοὺς vo- 
cat, quos Plinius, Celeres, Flecumines, id est, Levis armaturae 
Equites. 


Pag. 181. 14. τὸ τρακτευϑὲν κατ᾽ αὐτοῦ τρακτεύομαι et 
τρακταΐζω, a Latino 7racto, Consilium de re quapiam ineo: oc- 
currit saepiuscule infra apud Auctorem nostrum, ut lib. 19. p. 
289. κἀκεῖ αὐτοῦ διάγοντος, καὶ τὰ τοῦ πολέμου τρακταΐξοντος, 
συνέβη etc. — Ubi per hyemem commoranti, quaeque ad bellum 
spectabant pertractanti, sive, de eis consultanti, accidit elc. 


Pag. 181. 20. ὁ δοῦλος τοῦ Βρούτου Bwüixiog] Non Bruti, 
sed Aquiliorum conjuratorum servus erat Vindicius. Vide Plu- 
tarch. in Poblicola. 


Pag. 182. 7. ψηφισάμενοι ἐν πρώτοις] dv πρώτοις, et sae- 
pe etiam πρώτοις, infra apud auctorem nostrum, inprimis; 
deinde δισιγνιτεύσαντες, designantes; δεσιγνατεύεσθαι scribitur, 
in Gloss. Basilicor. 

Pag. 182. 24. δεδωκεὶς αὐτῷ καὶ ἀξίαν κόμητος οἴο.1 Vides 
Lector, quam honorifice cum Vindicio agit auctor noster: miror 
famen quo auctore, jsta protulerit, Libertate quidem donatum, 
pecuniaque ex aerario remuneratum legimus, apud Latinos au- 
ctores; nec aliquid amplius. Livius l. 2. Secundum poenam 
nocentium, ut in utramque partem arcendis sceleribus exemplum 
nobile esset, praemium indici, pecunia ex aerario, libertos , et 
civitas donata: et deinde; post illum observatum , ut qui iia H- 
beraii essent , in civitatem accepti viderentur. 

Pag. 183. 1. Κονσίλια, ἅπερ ἑρμηνεύεται, παφοχῆς ἡμέρα, 
Nova haec vocabuli hujus interpretalio, Romanisque incognita. 
Quid si παροχὴ, non a παρέχω, sed a πάροχος deductum vellet 
auctor noster? adeo ut non, Largitionem, sed Consessionem, 
significet: throno enim eodem excelso collocatum Vindicium, 
Bruto assidere facit, Atque in hoc sensu, Consilium aliquanto 
melius quadrabit cum data interpretatione, — Verum de hoc vi- 
deanteruditi, | 

Pag. 183. 12. τυραννήσαντες οἱ Γαλλοι] τυραννῆσαι apud 
nostrum, pro arma in aliquem sumere sive in aliquem insurgere, 
passim usurpari, hic semel monuisse satis sit, exemplum unicum 
hic proferam, ex lib. 16. p. 899. ubi de Alexandrinis, qui tu- 
multuantes Praefectum suum interfecerant verba faciens, deinde 
addit ; ἀγανακτήσας Ó αὐτὸς" βασιλεὺς, πολλοὺς ἐτιμωρήσατο ἐξ 
αὐτῶν τῶν ἀλεξανδρέων, ὡς τυραννήσαντας τὸν ἄρχοντα αὐτῶν. 


544 ANNOTATIONES. 


Hoo fücto commotus Iniperator, a muliis eorum, ob vim Praefe-- 
cto suo illaiam, poenas exegit. 

Pag. 188. 14. ὀνόματι Mol ov Καπιτωλῖνον 1 Manli et 
Camilli gesta auctor hic misere confundit: non enim Manlius, sed 
Camillus in Gallos Senones cum exercilu dux missus est, Quae 
vero deinceps refert, de Regno affectato, Senatuque spreto, haec 
Manlii sunt. | ' | 

Pag. 183. 21. xareyou£vov ἐκ γένους τῶν Γαλλων] Infra et- 
jam habet, οὗτος ix γένους ἐστὶ τῶν Γάλλων. Cedrenus habet, 
ἐκ τοῦ μέρους τῶν Γάλλων καταγόμενος. ubi interpres Xylander, 
mescio, inquit, quid sit istud καταγόμενος: in quem tamen recte 
animadvertit doctissimus Jac. Goar. in Notis suis Posterioribus ad 
Cedren, κατάγομαι enim niliil aliud est quam descendo, et xazayo- 
μενος ἀπὸ γένους; a genere descendens: quod. nos Anglice etiam 
dicimus, Descended from such a Stock. Hujus autem exempla 
sexcenta ex hoc nostro proferre licet: uti lib. 2. p. 13. de Per- 
860 Jonitas visente haec habet: γνόντες αὐτὸν οἵ αὐτοὶ “Ἀργεῖοι 
Ἰωπολῖται, ὅτι καὶ οὗτος ἐκ τοῦ γένους τῶν “ργείων κατάγεται, 
. χαρέντες ἀνύμνουν αὐτόν. ta etiam lib, 4. p. 39. de Cecrope 

verba habens, τῶν δὲ ᾿ϑηναίων ἐβασίλευσε Κέκροψ τὶς, ὅστις ἐξ 
Αἰγύπτου κατήγετο: “ΔἰδεπὶΞ regnavit Cecrops quidam, αὖ 4ε- 
gyptiis originem ducens.  Cecropem autem Aegyptium fuisse, te- 
stes habemus Suidam, Eusebium, aliosque. 

Ibid. Ev κομβεντίῳ γὰρ εἰσελϑόντος 1 Κομέντῳ habet Cedre- 
nus mendose. Κύμβεντον, et κομβεντιον, Conventus, sive Con- 
silium, apud nostrum habemus frequenter. 

Pag. 184. 16. ξῆγα δυνατὸν iv πολέμοις Reges, Princi- 
pesque omnes minores, ó5yac, Imperatorem vero solum βασιλέα, 
vocatos supra monuimus: sed et Duces suos ῆγας vocasse Bar- 
baros, tum ex hoc auctoris loco tum ex Procopio apparet, Goth, 
l]. 1. ubi de Theuderico loquens, qui Gothorum, ltaliaeque co- 
pias sibi subjecerat, βασιλέως tamen nomen, aut habitum sibi as- 
sumere noluit; deinde addit, ελλὰ ῥήξ ve διεβίω καλούμενος" 
οὕτω ydo σφῶν τοὺς ἡγεμόνας οἵ βάρβαροι καλεῖν νενομίκασι. Sed 
ῥὴξ deinceps vocatus est; quo nomine Barbari Duces suos. appel- 
lare solent. 

Pag. 184. 20. νυχτὸς ἐν χειμῶνι) χειμον hic tempus, non 
hybernum, sed tempestuosum significat; uti patebit ex sequen- 
tibus caeterum suavissimae hujus de Februario Narratiunculae 
medullam excerpserunt etiam Suidas, et Cedrenus, hic de Man- 
lio, ille vero de Camillo; instituta fabula, "Unde vero hauserint, 
jam vides Lector. 

Pog. 184. 23. ἐγένετο πτύρμα) πτύρμος, habet Hesychius: 
Ilmiguoc φρίκη, καὶ τὰ ὅμοια. 

Pag. 185. 7. ἐγκάϑετον σερατὸν) Scribendum, ἐγκάϑητον 
a verbo κάϑημαι, sedeo: ut de Praesidiariis intelligatur.. 





ANNOTATIONES. 545 


Pag. 185. 18. xal τοὺς κόμητας αὐτοῦ) Hesychius: Κύμης 
ἄρχων, ἡγεμών. Verum Comitum varia prant diversaque mung- 
ra, de quibus Vide Meursii Glossar. 

Pag. 186. 4. τοῦ αὐτοῦ μηνὸς τὰς ἡμέρας ἐκολόβωσεν"] 
hanc dierum mensis hujus decurtstionis causam reperisse se in 
quibusdam Dionis Excerptis MS. refert Cl. Salmasius Plinian. Ex- 
ercit, in Solin. ubi tamen haec omnia de Camillo, sicut et apud 
Suidam, non autem de Manlio, narrantur. 

Pag. 186. 19. xol περιζώσας αὐτὸν σχοῖνον μάσσινον)] Quid 
hoc vocabulum, μάσσινον, sit, non habeo dicere: nec enim in- 
: venitur apud Suidam, nec Cedrenum; qui tamen uterque hanc 
Februarii narrant historiolam: Suidas, xal διὰ τοῦτο γυμνωϑέν- 
va αὐτὸν τῆς ἐσθῆτος, xol ϑρυΐνῃ περιβληϑέντα ψιάϑῳ, etc. 
Cedrenus, καὶ ἐκβαλὼν ἔξω τῆς πόλεως γυμνὸν, ψιάϑῳ ϑρυΐνῳ 
περιβεβλημένον καὶ σχοινίῳ τὴν ὀσφὺν περιεξωσμένον,, etc, forte: 
vocabuli vim ignorantes, omiserunt. 

Pag. 186. 28. τοῖς βερνάκλοις, τοῦτ᾽ ἔστι, περιπόλοις, 
βέρνακλοι isti apud Suidam sunt οὗ ὑπηρετοῦντες τῷ δημάρχω, 
Tribuni Ministri: ὑπὸ τῶν ὑπηρετούντων τῷ δημάρχῳ τῶν καλου- 
μένων βερνάκλων. 

Pag. 186. 24. βαλιασήνοις βάκλοις τύπτειν αὐτὸν,} pa- 
xov, Baculus frequenter occurrit apud Graecos recentiores: 
quid βαλισσήνοις vero sit, videant doctiores. 

Pag. 187. 6. τὸ αὐτὸ σχῆμα τοῦ gogígarog] Scr. φορή- 
ματος. 

i Pag. 187. 18. ExO:e:; Βρουνιχίου Ῥωμαίου χρ.} En tibi 
fontem sacrum, ex quo fabulam hanc pulcherrimam hausit Àu- 
ctor noster. 

Pag. 187. 91. ἐκάλεσεν εἷς τὸ ὄνομα τοῦ ϑείου αὐτοῦ) Quin- 
tilem mensem, Julium, ab Antonio nominatum ideo, quod isto 
mense C, Julius natus fuerat, asserit Cedrenus: ὁ Ιούλιος μὴν 
Κυντήλιος ἐλέγετο. μετωνομάσϑη δὲ παρὰ ΑἸντωνίου, διὰ τὸ ycv- 
νηϑῆναι αὐτῷ Γαϊῖον Ἰούλιον. 

Pag. 188. 5. “Αδδοῦς" ὅστις ἵερεὺς ἦν) aliquid hic deesse 
videtur; aut ὅστις redundat: deinde scribendum, Ιαδδοῦς ; qui 
sextus erat Judaeorum Pontifex, et Jannaeum, non Joachimum, 
secutus est, teste Chr. Alex. Auctore. 

Pag. 189. 3. τὴν Αταλάντην etc, εἷς ταῶνα] Árgum qui- 
dem in Pavonem conversum legimus. 

Pag. 189. 4. Φιλομήλαν ϑυγατέρα Iavülovog εἰς χελιδόνα] 
Imo in Lusciniam, Progne vero soror in Hirundinem mutatae di- 
cuntur, 

Pag. 189. 6. εἷς λίϑον μετεμψυχωϑῆναι) Auctoris dictio. 
nem secuti, de Animae tantum Transmigratione, ista reddidi- 
mus: pro μετεμψυχωθῆναι tamen rectius dixisset, μεταμορφῶ- 
ϑῆναι: de corporis enim transmutalione, non de Pythagorica 

Ioannes Malalas. ὃ 


be. 


546 ANNOTATIONES. j 
animarum transmigratione, loquuntur Fabularum istarum au- 
cores. 

Pag. 189. 9. ἐβασίλευσεν ὥχος, υἱὸς αὐτοῦ) Artaxerxis fi. 
lius quidem erat Ochus, sed Spurius. vide Ctesiam. 

Pag. 189. 11. τοῦ ποιήσαντος λεκανομαντείαν) [ta etiam 
Glycas, Annal. part. 2. Quum autem per vaticinationem , quae 
pelvi solet fieri, futurum cognovisset, ut Aegyptus in. hostium 
potestatem veniret, etc. Hujus praestigiarum etiam meminerunt 
Eusebius, Cedrenus, Chr. Alex. auctor, aliique. 

Pag. 189. 16. καὶ εἰς Πέλλην] Nectanebum alii Aethio. 
piam, alii Macedoniam se recepisse asserunt, teste Eusebio oo». 
Aoy. «. φυγόντος Νεκτανεβῶ, ὥς τινες, sig Αἰϑιοπίαν, ὡς δὲ 
ἕτεροι, εἰς Μακεδονίαν, ἡνίκα καὶ Ολυμπιᾶάδι μιχϑεὶς διοὶ γοη- 


τείας υἱὸν ἔσχεν “λέξανδρον etc. 


Pag. 190. 8. ἀρχιερεὺς ἦν τῶν Ιουδαίων Iovdac] Ommino 
legendum, [αδδοὺς: sub his temporibus enim floruit Jaddus, 
Judaeorum Pontifex sextus a coepto Pontificatu, Post Captivita- 
tem Judaeorum ex Babylone remissam. vide Chr. Alex. et Eu- 
sebium. 

Pag. 190. 4. κατέσχεν οὖν ἡ ἙἘβραϊκὴ ἀρχιερωσύνη ἕτη 
of.) scilicet ab Israelitarum ex Aegypto egressu. 

Pag. 190. 6. ἔπεσεν ἡ στήλη τοῦ Kolooco?] Sub Antiocho 
Magno, Syriae rege, accidisse hoc testatur Eusebius. 

Pag. 190. 14. κώμην Θέρμας] Ita etiam Jo. Tzetz. Chil, 10. 

H viv Θεσσαλονίκη uiv πόλις ἡ λαμπροτατη 
Ὑπῆρχε κώμη, Θερμὴ δὲ τὴν κλῆσιν ἐκαλεῖτο. 
Καὶ μέχρι νῦν τὸ πέλαγος τὸ τῆς Θεσσαλονίκης, 
Θερμαῖος κόλπος λέγεται, ἀπὸ τῆς Θέρμης κωμης. 

Αλίαν primum dictam fuisse testatur Stephanus: Θεσσαλονί- 
xn, πόλις Μακεδονίας, ἥτις ἄρα ἐκαλεῖτο Ala, Κασσάνδρου 
κτίσμα ubi etiam diversam a Nostro nominis Thessalonicae ori- 
ginem, ex Lucillo Tarraeo profert. 

Pag. 191. 1. μετὰ τὸν Xoov] Scr. £2jyóv. Ochum vero ex- 
cepit Árses, Ochi F. qui regnum tenuit annos 1r. cui successit 
Darius, Ársami F. teste Eusebio. 

Pag. 191. 2. ὁ Μῆδος, ὁ “σσαλάμου) Scr. ὃ “ρσάμου, 
uti habent Eusebius, Cedrenus, Glycas: auctor tamen noster 
ubique d “σσαλάμου habet, 

Pas. 199. 8. xol δημόσιον] δημόσιον, simpliciter positum 
apud nostrum ubique significat δημόσιον λουτρὸν, Balneum pu- 
bJicum: atque hoc satis apparebit ex lib. 10. p. 948. ubi quod 
prius δημόσιον λουτρὸν vocaverat, deinde δημόσιον tantum dicit: 
καὶ οὕτως αὐτὸ τὸ δημόσιον λουτρὸν ἐκάλουν, eic. primo ha- 


' bet; deinde τὸ δὲ αὐτὸ δημόσιον ἦν κεκτισμένον, etc. ita etiam 


lib. 18. p. 802. λύσας τὸ λεγόμενον Φιλίππου βασιλέως δημόσιον, 
λουτρὸν γὰρ παλαιὸν ἦν; καὶ τῷ χρόνῳ φϑαρὲν, καὶ μὴ λοῦον. 





ANNOTATIONES. 547 


Caeterum exempla hujusmodi ubique occurrunt. Itaque apud 
Chr. Alex. auctorem in Hadriano, Hierosolymas occupante; ur. 
bisque nomen immutante, ἔχτισε τὰ δύο δημόσια, quod Interpres 
vertit, condidit duplex forum, Ego potius vertendum censeo, 
condidit duo Baínea publica. 

Pag. 1929. 19. ὄνπερ ἐκάλεσε τὸ Στρατήγιον] Chr. Alex. au- 
ctor de Severo Imp. locum reficiente, verba habens, Στρατῆγιν 
vocat: xal ἐκάλεσε τὸν τόπον, στρὰτῆγιν, recentioribus scilicet 
Graecis usitata scriptionis corruptela. Praetorium a Latinis hunc 
locum dictum asserit P. Gyllius, de Topograph. Constantin. lib, 
8. quem vide. Hesychius Miles. in Patr. Constantinop. Forum vo- 
cat: καϑὰ xal ἐν τῷ Στρατηγίῳ λεγομένῳ qoQo, ἔνϑα ποτὲ oí 
στρατηγοῦντες τῆς πόλεως ἄνδρες τὰς τιμας ὑπεδέχοντο, ἐπὶ λιϑί- 
γῆς ἀνέγραψε στήλης. i 

Pag. 198. 5. xol μετεκάλεσε τὸ αὐτὸ ἐμπόριον, Χρυσύπο- 
λιν Dionysius Byzantius apud Stephanum de urb. aliam nomi. 
nis originem tradit, his verbis: Κέκληται δὲ Χρυσόπολις, ὡς 
μὲν ἔνιοι φασὶν, ἐπὶ τῆς Περσῶν ἡγεμονίας, ἐνταῦϑα ποιουμένων 
τοῦ προσιόντος ἀπὸ τῶν πόλεων χρυσοῦ τὸν ἀϑροισμόν᾽ οἱ δὲ 
πλείους, ἀπὸ Χρυσοῦ παιδὸς Χρυσηΐδος καὶ “Αγαμέμνονος. 

Pag. 193. 98. ἕως τῆς Αλεξάνδρου νίκης, ἔτη εφνζ΄. Haec 
sibi non constant.  Àuctor enim infra ab “ἄανιο ad Alexandii ' 
mortem annos putat 100DxcrI: ubi etiam eum xxxvi annos vixisse 
asserit. xxxvi autem ex 102Dxcnn deductis, manent ro)0pDLvir. 
Annus itaque iste Álexandri, non Victoriam, sed Natalem nobis 
exhibet. 

Pag. 194. 11. τὴν ϑυγατέρα Ζαρείου Roxanem quidem; 
non Darii sed Oxyartis Bactriani, Darii fratris, filiam, uxorem 
habuisse Alexandrum, testatur Arrianus. 

Pag. 195. 9. ἥτις Κανδάκη ἀκούσασα] De Alexandri gestis 
vide Árrianum, Ὁ. Curtium etc, Apud Árrianum. de Candace, 
nihil omnino. 

Pag. 195. 15. ἔζησε δὲ ὁ αὐτὸς “4λέξανδρος ἕτη Ag.] Euse- 
bius Alexandrum annos xxxix. tantum vixisse asserit: χρον. xay. 
«Ἀλέξανδρος λβ΄, ἔτος ἄγων, ἀναιρεϑεὶς φαρμάκῳ τελευτᾷ ἐν Ba- 
βυλῶνι. — Caeterum ab Eusebio in omnibus his numeris dissentit 
auctor Noster. Eusebius enim Alex. xir. tantum annos, Noster xvir. 
regnasse vult: Eusebius eum in Asia belligerantem regnantemque 
introducit. annos v. Noster annos 1x. ex quatuor scilicet vitae 
ejus annis superadditis orta differentia. Nicephorus Patriarcha 
Computum ab his diversum instituit; Alexandrum enim annos 
XxXxvi. vixisse; an. xvII. regnasse, vi. nimirum ante devictum 
Darium, xit. vero posteá, asserit, in Chronographia sua. 

Pag. 195. 20. ἔτη εφξγ΄. Nicephorus annos ab Adamo us- 
que ad Alexandri obitum, enumerat 122crxvir. 


Pag. 196. 8. Φίλιππον, τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ] Philippus hic, 





548 .. ANNOTATIONES. 


Aridaeus dictus, Philippi ex pellice filius erat: γεγονύτα μὲν ix 
γυναικὸς ἀδόξου καὶ κοινῆς, dicit Zonaras,  Philinam vocat De- 
xippus, gente Tlessalam: 249ióaiog, ἀδελφὸς αὐτοῦ πρὸς πα- 
τρὸς, ἐκ Φιλίννης τῆς Θεσσαλῆς. Philippum autem eum nun- 
cuparunt Macedones, Philippi regis, patris ejus in honorein: uti 
idem Dexippus testatur, apud Euseb. 4o. àoy. a. 

Pag. 196. 18. Πτολεμαῖον τὸν Λάγου, τὸν ἀστρονόμον] 
De hujus in Astronomicis peritia apud alios mentio nulla: Histo- 
ricum quidem fuisse eum, videtur ex Arriani Praefat. Histor. 
Alex. qui eum Alexandri M. res gestas scripsisse testatur; ex cu- 
jus praecipue, et Aristobuh Scriptis, ipse suam se comhpilasse 
. historiam, professus est. Ptolomaeus ille Astronomus insiguis 
tempore Marci Aurelii Imp. floruit; uti asserit Suidas, — Nec ta. 
men Aegypti rex erat; sed Philosophus. 

Pag. 196. 15. ἔτη μβ΄. Quadraginta tantum annos eum re- 
gnasse testantur Eusebius, Nicephor. Patriar. Histor. Synag. Sca- 
liger. aliique praeter nostrum oinnes. 

Pag. 196. 99. Τρίτος Πτολεμαῖος, ὁ φιλάδελφος) Imo 
Secundus hic erat Ptolomaeus, idemque cum AucLloris nostri 
Ptolomaeo secundo, Ptolomaei Lagi filio; cujus etiam jussu Bi- 
blia sacra Hebraica in linguam Graecam a rxxrr. Interpretibus 
translata fuerunt, Huic autem regnanti annos tribuunt xxxvirr. 
Eusebius, aliique; quos videsis: Noster enim regni annos in plu- 
rimis praetermiltit, quos vero habet, numeri annorum, ut plu- 
rimum corrupti sunt. 

Pas. 197. 7. τρισκαιδεκάτη βασίλισσα τῶν Πτολεμαίων 
Cleopatra in serie Ptolomaeorum duodecima est, secundum Eu. 
sebium, et Nicephor. Patriarch. Chr. Alexandr. 

Pag. 197. 129. ἔτη v,] Numerus hic Africani computum 
duobus tantum annis superat; a Macedonici scilicet Imperii, La- 
gidarumque, origine numerando, ad xv. ÀÁugusti annum: μέχρε 
τοῦδε oí /ayióat xol σύμπας ὁ Μακεδονικῆς ἡγεμονίας χρόνος ut- 
τὰ ἔτη τ΄. τῆς Περσῶν καϑαιρέσεως δυοῖν Ofovra. ^ Africanus 
opud Euseb. χρον. λόγ. α΄. | 

Pag. 198. 1. Σέλευκον, τὸν Nixavoga] In Seleuci hujus 
cognomine scribendo magna est inter Auctores varietas, aliis 
Νικάτωρ, aliis Νικάνωρ scribentibus. Νικάτωρ deinceps Au- 
ctori nostro ubique dictus est; quam scriptionem esse veriorem 
facillime crediderim, utpote Graeco [diomati magis consonam: 
ex victoriis enim suis hoc cognomen adeptus est Seleucus, teste 
Dexippo, apud Eusebium: Σέλευκος δὲ ἀναβὰς μέχρι Βαβυλῶνος, 
καὶ κρατήσας τῶν Βαρβάρων, βασιλεύει ἕτη λβ΄. διὸ καὶ Νικάνωρ 
ἐπεκλήϑη. scribendum Νικάτωρ: ita enim ubique antea eum vo- 
caverat. Hujus enim testem luculentissimum habemus Appia- 
num Álexandrin, de bel. Syr. ubi de Seleuco verba faciens, haec 
habet. γενομένῳ δὲ αὐτῷ τὰ ἐς πολέμους ἐπιτυχεστάτῳ, Νικά- 





ANNOTATIONES. 549 


soo ἐπώνυμον γίνεται. Atque. hanc rectam esse nominis hujus 
scripturam clarissime apparet ex Numismate hoc, Seleuci Nica- 
toris nomine inscripto , apud 1. Tristan. ad fin. Tom, I Σελευ- 
xov Βασιλέως Νικάτορος Ἐπιφανοῦς. NEIZI. quem vide, et 
Scaliger. in Euseb. p. 119. 

Pog. 198. 7. τῆς σατραπίας τὴν φροντίδα) Scr. σατραπείας. 
Σατράπης, Praefectus ; Dux, vox Persica est, teste Hesychio. 
Σατράπαι, ἀρχηγοὶ, στρατηλάται. 

Pas. 198. 99. ἔτη uy.] Eusebius Seleucum annos xxxrr. 
tantum regnasse, affirmat. 

Pog. 199. 5. εἰς τὸ ὄρος τὸ Κάσιον] Κάσος una est ἐχ Cy- 
cladibus insulis: ex hinc vero deducta Colonia Montem hunc 
Syriae inhabitavit, Casiumque ab insula unde exierat , appellavit, 
uti asserit Stephanus de Urb. Κάσος μία τῶν Κυκλάδων" Ει 
postea, ἀπῴκισται δὲ τῆς νήσου καὶ τὸ ἐν Συρίᾳ ὅρος Κάσιον. 

Pag. 199. 10. λεγομένης Πιερίας  ἀ 68 Seleucia ἐν Theog, 
vide Tristan. Tom. 1. p. 425. 

Pag. 200. 9. τόπῳ ἀσφαλῆ] Scr. ἀσφαλεῖ. 

Pag. 201. 6. “ποιήσας ἐκεῖ τετρακιόνιν τετρακιόνιν, pro 
τετρακιόνιον, ut στηϑάριν , pro στηϑάριον , etc. 

Pog. 201. 19. οὗς. ἔασεν 0 Kacoc] Scr. εἴασεν. Hi vero 
Casii montis, urbisque in eo positae incolae, censendi sunt: quos 
tamen Stephanus a Caso, una ex Cycladibus, huc devenisse in- 
quit, uti supra monuimus. 

᾿ς Pag. 201. 90. οἵτινες μετοικήσαντες] aliquid ἢ hic deesse vi- 
detur ad sensum explendum: forte legendum οὔστενας μετῶώ- 
κίσεν. 

Pag. 909. 14. ἐν τῇ γῇ οἰκοῦσι τῶν γιγάντων 1 Procopius 
etiam Caesariensis Damascum, Syriae urbem, Jovis adversus Gi- 
gantes Trophaeum fuisse asserit, apud Isac, Tzetzem in Lycophr. 
ὁ 6 μὲν Καισαρεὺς Προκόπιος, τὴν Δαμασκόν φησι Διὸς τρόπαιον 
κατὰ γιγάντων. Caeterum ossa prodigiosae magnitudinis in ipsis 
terrae visceribus, naturaliter quandoque producta, se vidisse 
testatur Goropius Becanus: atque exhinc Gigantum fabulam or- 
tum ducere poluisse suspicatur doctissimus Jacobus Giffarellus, 
Curiositez Inouyes part. 2. 

Pag. 909. 16. καὶ κασσίδα κεχρυσωμένην] Κάσσις, xadol- 
διον, et κασίδα, pro Casside, sive Galea , apud Graecos recen. 
tiores usurpantur. Vide Nec. Riquit. et Jo. Meurs. Glossar. 

Pag. 903. 1. eic ὄνομα τῆς αὐτοῦ Ovyargog] Stephan. de 
urb. Laodiceam nomen accepisse dicit a Laodice, Seleuci Nica- 
toris non filia, sed matre. “έγεται δὲ ἀπὸ Δαοδίκης, τῆς μη- 
τρὸς Σελεύκου τοῦ Νικάτορος; HRamitham vero primo, deinde 
JLLeucam 4fcten, vocatam fuisse. 

Pag. 208. 9. καὶ αἰτησάμενος ποῦ κτίσει) forte αἰτησα- 
μένου. 


550 ANNOTATIONES. 


Pag. 903. 12. sig ὄνομα τῆς αὐτοῦ ϑυγατρὸς Απάμαρ) Hanc 
etiam urbem ab Apama, Seleuci matre, nomen accepisse vult 
Stepbanus. Quot interim matres habebit Seleucus? — Caeterum 
de istis, vide etiam Scaliger. in Euseb. p. 120. ubi a nostro lon- 
ge dissentit. 

Pag. 203. 15. μετεκάλεσεν ὀνόματι ΠέλλανῚ Ita etiam Ste- 
phan. in Απαμεια. ἐκλή καὶ Χεῤῥόνησος, ἀπὸ τῆς περιοχῆς 
τῶν ὑδατων" καὶ Πέλλα, ἀπὸ τῆς ἐν Μακεδονίᾳ. 

Pag. 904. 14. ἦν κεκτισμένη] Scr. ἐκτισμένη. Atque hic 
obiter notandus est Institutionis Graecae Grammaticae nostrae 
Westinonasteriensis auctor, Camdenus; qui in regulis suis de for- 
matione praeteriti perfecti, verba a xr incipientia primam lite- 
ram thematis repetere asserens, verbi κτάομαι κέκτημαι exemplo 
hoc confirmare nititur: cum verbum χτάομαι unicum sit, quod 
hoc facit; reliquis omnibus a simplici s incipientibus: unde a 
κτείνω, occido, ἔχτακα habemus, a χτῆμι, occido, Aggeitato, Exra- 
"μαι, et particip. ἐκταμένος, post κταμένος : a κτενί 88} pecto, ἐχτέ- 
yixa , unde partic. ἐκτενεσμένος, ἃ κτίζω, condo, partic. pas. ix- 
τισμένος, pro quo poetae dicunt, κτίμενος: a κτιλόω, .cicuro, 
ἐχτιλωμένος Σ et siqua sint alia hujusmodi, eandem sequuntur 
formam. 

Pag. 204. 15. μέσον ὄντα τοῦ ἄλσους μέσον ὄν. 

Pag. 904. 90. ἔτη εἴχοσε] Eusebium, et ἑστορεῶν Gvvay. 
Scaligeriana, xix. tantum annos enumerant Antiochi Soteria. 

Pag. 208. 9. τὸν ἐπικληϑέντα Θεοειδῆ) Θεὸς, hic non Θεο- 
εἰδῆς, Eusebio, Zonarae, aliisque dictus est, 

Pag. 206. 6. ὁ Καλλίνικος ἔτη x0. ] ἔτη x. habet Eusebius: 
qui etiam inter Seleucum Callinicum et Seleucum Philopatorein 
reges duos ponit, Seleucum Ceraunum, et Antiochum Magnum; 
cum Noster Alexandrum Nicatorem tantum habeat. Sed nec iau 
numero annorum conveniunt inter se. 

Pag. 905. 11. προσέχοντα ἐπὶ τὴν πόλιν] Scr. προσέχον. 

Pag. 205. 18. καλοῦσιν ἕως τῆς *) νῦν of Αντιοχεῖς Χαρώ- 
νιον. Charonis hanc faciem fuisse asserit Jo, Tzetz. Cbil. 9. Hi- 
stor. 59. 






Δαίϊός vig φιλύσοφος ἐν χρόνοις Αντιόχου, 

Καὶ τελεστῆς, καὶ μυστικὸς, καὶ τερατοεργάτης, 

“Διμοῦ τὴν Αντιόχειαν μεγάλου κατασχόντος, 

ΞἘέσας ἐν πέτρᾳ πρόσωπον Χάρωνος, ϑείς τε πόλει, 

Τὴν νόσον ἐξωστράκησε μακρὰν ΔΑντιοχέων. 

Narratiunculam hanc ex nostro desumpsisse videtur Tzetzes: 

interim versu tertio, pro λιμοῦ, legendum λοιμοῦ. et versu ulü- 
mo ἐξωστράκισε. Χαρώνεια etiam, sive Χαρνεῖα, sunt specus pe- 





*) Sic ed. Ox, quae in textu τοῦ. 





ANNOTATIONES. 551 


stiferum halitum evomentes: Est et Χαρωνεῖον, apud Polluc. lib. 
8. Una Carceris janua, per quam ad mortem ducebatur. De quo 
etiam Hesych. Xegowviov, voa ula τοῦ vouopvlaxíov, δι᾽ ἧς ol 
κατάδικοι τὴν ἐπὶ θανάτου (Scr. ϑανάτῳ) ἐξήγοντο. 

Strabo lib. 16. Antiochiam τετράπολεν fuisse scribit, et in mo- 
dum 4. urbium distinctarum extructam: | quarum I. Nicatoris 
erat. I[. multitudinis habitatorum. III. Seleuci Callinici, IV. An- 
tiochi Epiplanis. Harum vero singulae suo, et omnes communi 
muro circundatae erant. 


Pag. 906. 19. xol φυγὼν ἀπῆλϑεν ἐπὶ τὸ λιμιτὸν] Haec ali- 
ter omnino narrantur, 1. Maccab. 1. 

Peg. 906. 91. καὶ vovg Maxxoftig] Ita etiam Cedrenus; 
ἐφ᾽ οὗ καὶ of Μακκαβαῖοι ἐμαρτύρησαν.  Maccabaeus licet uni 
Judae, Mattathiae F. cognomen fuerit, auctores tamen promiscue 
quibuslibet ex Judaeis, pro religione Patria dira passis, idem tri- 
buere visi sunt; uti annotavit doctissim. Jos. Scaliger, in Euseb. 
Quos autem hic Maccabaeos vocat auctor.noster, Eleazarus, se- 
ptemque illi fratres qui una cum matre sua eodem die neci dati 
sunt, fuisse videntur. Vid. 2. Maccab. c. 6. et 7. . 

Pag. 906. 93. Σολομῶντος ὄντα] Scr. ὄν. " 

Pag. 207. 5. Αντίοχος ὁ Il'Àavxóg] Hic Antiochus Eupator, 
aliis autoribus omnibus dictus est. 

Pag. 207. 6. ὁ Δημητριανὸς ὃ Σελεύκου] Demetrium alii 
vocant, : 
lbid. Fgp 4] Anno xim. huic assignant Euseb. οἱ ἱστοριῶν 
6vvay. Scaliger. | 

Pag. 907. 17. Αἰντίοχος ὁ ἔκγονος τοῦ IQvzov] Hic Euse- 
bio, “λέξανδρος" ἱστορεῶν συναγωγῆς auctori, “λέξανδρος," ó 
τοῦ Βαλὰ, dictus est. 

Pag. 207. 92. μετὰ ἄλλα ἔτη ονβ΄.] ἄλλα, omnino redundat: 
caeterum locus iste totus mendosus esse videtur. Α primo Seleu. 
ci regis anno, ad hujus annum octavum, Eusebius ctxix. annos 
enumerat. 

Pag. 908. 5. Avrloyog ὅ. Εὐεργέτης] Hic Demetrius, Euse- 
bio, et ἱστοριῶν Gvvay. dictus est: a quibus maxime dissona sunt, 
quae lic profert Auctor noster. Quisnam vero sit Ántiochus iste 
Dionicus, sive Dionicis F. quem proxime producit auctor, fateor 
me nescire, 

Pag. 908. 19. φυγὼν ὁ Πῦῤῥος, ἦλθε πλησίον πόλεως etc.] 
In his discrepat auctor a recepta Pyrrhi historia: non enim in 
Italia, belloque a Curio in Pyrrhum facto; sed apud Argos Grae- 
ciae hoc accidisse testantur Justinus, ct Plutarchus: quos vide. 

Pag. 908. 92. ὁ καὶ Παῦλος, ὃ Μακεδὼν) Hic Paulus Δ6- 
milius est, qui à Macedonibus, Perseque rege eorum superatis, 
Maccedonicus dictus est. Max:ógv autem hic habet auctor, pro 





LI 


552 ANNOTATIONES. 


Maxtdovixog* quo sensu saepe usurpari asserit Stephanus de urb. 
in Μακεδονία. 

Pag. 908. 98. ὅστις ἐφόνευσεν ἐν πολέμῳ etc.] Imo Capti- 
vum abduxit, Triumphumque celeberrimum de eo egit: uti scri- 
bunt Historici Romani omnes. 

. Pag. 909. 9. περὶ οὗ Σαλούστιος μέμνηται) Nominat qui- 
dem, in C. Caesaris oratione; nec aliquid amplius. 

Pag 909. 4. Περσεὺς ὁ Ἠπειρώτης, ὁ νεομάχος,] Quisnam 
tandem sit hic Perseus? Si Macedonicum illum supradictum vult, 
(qui quidem maximam Epiri, Thessaliaeque partem sibi subjuga- 
veral,) unde nunc revixit? supra enim a P. Aemilio occisus tra- 
ditur: aut quare haec repetita sunt? Neque enim Persem alium 
ullum memorat Eutropius, quem citat Auctor noster. Deinde 
cur ΜΝεομάχος diceretur, non satis video: vocabulum enim hoc 
nullibi apud Scriptores, quod sciam, occurrit. Persem quidem 
classe sua Homanos crebris detrimentis affecisse tegjatur Zonaras, 
Tom. 9. καὶ αὖϑις 0 Περσεὺς ἐϑάρσησε, καὶ ἃ ἣν ow ὁ Φίλιπ- 
πος, ἀνεκτήσατο, καὶ τῷ ναυτικῷ συχνὰ τοὺς Ῥωμαίους ἐλυύπει- 
etc. Persei etiam navis Celeberrimae meminit Eutropius, lib. 4. 
his verbis: Homam (Paulus) cum ingenti pompa rediit, in nave 
Persei, quae inusitatae magnitudinis fuisse traditur , adeo ut xvi. 
ordines dicatur habuisse remorum. | Mis itaque adductus, pro νεο- 
μάχος, ναυμάχος lego, aut forte, νηομάχος, vertoque, Navalibus 
pugnis celebris. 

Pag. 209. 10. ῥὴξ τῶν 4goov] Afrorum Rex, sive Dux: 
hoc nomine enim Barbaros Duces suos appellare solitos esse, su- 
pra monuimus. 

Pos. 909. 18. καὶ σφάζει τὸν προειρημένον Παῦλον } Imo 
supradicti Pauli Aemilii Macedonici pater fuit Paulus ille, qui ab 
Hannibale occisus est. Bellum enim Punicum secundum, quod 
Hannibale duce cum Carthagine habuit Roma, bellum Macedoni- 
cum secundum, quo cecidit Perses, r. circiter annos praecessit. 

Pag. 209. 18. ἐμπρήσας τὴν πόλιν eic. καὶ αἰχμαλωτίσας 
αὐτὴν Lhno minus; obsidione enim eaim cinxisse Scipionem, vix 
dici potest: denigue non jam a tertio lapide, sed ipsas Carthaginis 
portas obsidione quatiebat: inquit Florus, lib. 9. 

Pag. 910. 2. εἶχον δὲ, ἀπὸ “λεξάνδρου εἷς. Eodem modo 
nugotur etiam "libri hujus 8. initio, de Alexandro verba faciens, 
Romanis ditiones eorum, ex Persarum manibus extortas, redden- 
te: quum Romani, non nisi Jongo post Alexandrum M. tempore, 
post Italiam sero tandem totam subaclam, in exteros arma move- 
re coeperint. 

Pag. 210. 9. τὸν ἀδελφὸν τοῦ πρώτου Σκηπίονος Ut Sci- 
pio alter Africanus, ob Afritam subacta, ita hic Asiaticus, ab 
Asialico bello a se prospere gesto, cognominatus est, ut testatur 
Eutropius: lib. 4. Scipio Homam rediit, ingenti gloria triumpha. 








ANNOTATIONES. 553 


vit. Nomen et ipse, ad. imitationem fratris, siatici accepit, 
guin /fsiam vicerat ; sicut frater ipsius propter /ffricam domitam 
4dfricanus appellabatur. | 

Pag. 210. 14.* ἑαυτῷ παραχρησάμενος, πιπίσας ἀπέθανε 
ξαυτῷ παραχρήσασϑαι apud nostrum, pro, Manus sibi infert, 
usurpatur: supra ἀπεχρήσατο eodem sensu usurpavit, in Oeno- 
ne, Paridis uxore priore, mortem laqueo sibi consciscente, ἕαυτ 
ἀπεχρήσατο ἀγχόνῃ. lib. 5. p. 77: deinde πιπίσας, subaudiend. 
φάρμακον: ita Eutrop. lib. 4. et cum tradendus esset Homanis, 
venenum bibit etc. quod a Paeanio, Eutropii Graeco Metaphraste, 
redditur, φάρμακον σπάσας ἀποϑνήσκει. Appianus tamen, de 
Bel. Syr. Annibalem ait a Flaminio, legatione ob aliam causam 
fungente, apud Prusiam, Bithyniae regem, veneno sublatum fuis. 
se. πιπίσας vero, a πιπίξω, quod aliquando dicitur, pro πιπί- 
exo, uti tradit Hesychius: Πιπίξειν καταμίμησιν (lego disjunctim, 
κατὰ μίμησιν ) ἡ λέξις πεποίηται τῆς τῶν ὀρνέων φωνῆς. “έγουσι 
δὲ τὸ ποτίζειν, ἢ πιπίσκειν. 

Pag. 210. 91. χρυσοῦ τάλαντα τέσσαρα, καὶ ἀργυροῦ] Pacis 
conditiones, uti asserit Eutropius lib. 4. hae fuerunt; ut ex Eu— 
ropa et “εἰα ( Antiochus) recederet, atque intra Taurum se con— 
Zineret;. Hannibalem concitatorem belli dederet. | Livius tamen x. 
millia talentum Romanos ab Antiocho exegisse scribit: quem vide, 


Pag. 211. 11. διὰ τὸν Καίσαρα] Imo Tigranes a Ptolomaeo 
in deditionem acceptus, longe ante Pompeii et Caesaris discor- 
diam. Verum infinitum esset Auctoris Rerum Romanorum impe- 
riliam ubique notare. | 

Pag. 211. 18. χαρισάμενος αὐτοῖς πολλὰ} Eutropius lib. 6. 
de Pompeio M. E? cum venisset in Syriam, Seleuciam vicinam 
Zdniiochiae civitatem libertate donavit, quod regem Tigranem non 
recepisset. — /dntiochensibus obsides eddidit aliquantum agro- 
rum Daphnensibus dedit, quo locus ibi spatiosior fieret: delectatus 
amoenitate loci, et aquarum abundantia, 

lbid. πεσότα ydo ἦν] ,,Puto Auctorem scripsisse, πεσόντα" 
itaque repono, πεσὸν, lapsum: ὄντα enim, pro ὃν frequentissime 
hic occurrit. 

Pag. 911. 91. ἐκάλεσε Βύβλον, εἰς ὄνομα αὐτοῦ ] Byblum, 
antiquissimam Phoeniciae urbem, a Saturno conditam fuisse, te- 
statur Stephanus de urb. Βύβλος. πόλις Φοινίκης ἀρχαιοτάτη πα-- 
σῶν, Κρονου κτίσμα; Byblumque dictam, vel a Bybli, Mileti 
Cretensis Filia; aut, ἐκ τοῦ πάσης ἀρχαίας βίβλου φυλακὴν dawéa 
ἐν ταύτῃ γενέσθαι, οὗ libros omnes antiquos ibidem tutissime ser- 
vatos: aut denique, quod Isis, Osirim deflens, Diadema suum 
ibi deposuerit; τοῦτο δὲ ἦν βιβλίον : hoc autem DBiblion erat, a 
Byblo 4Jegypti etc. 

Pag. 212. 2. φοβερὸν ὄντα] Scr. ὄν. 





554 ANNOTATIONES. 


Pag. 919. 13. Πομπήϊος παραχληϑεὶς ἀνέδωκεν αὐτῷ ] Imo 
Antiochus, licet rogandi liabuit audaciam, repulsam tamen tulit: 
ἐτόλμησε μὲν yaQ .dvvíoyog ἀπαιτῆσαι αὐτὰς, ovx ἀπέλαβε δὲ, 
Xiphilin,. Epit. Dion. vide et Appian, Alexardr. in Syriacis. 

Pag. 919. 18. of σοφώτατοι Ῥωμαίων ποιηταὶ) Jo. Grego- 
rius, Scriptores, vertit; hoc scilicet Auctori indulgens: ego ta- 
men vocabuli interpretationem genuinam retinere malui, nec 
enim tanti est, ut, in hoc Auctoris famae consulatur, in aliis 
majoris momenti tam graviter peccantis. Salustium autem Poe- 
tam, nemo unquam dixerit: de Cicerone vero hoc ei concedi for- 
tasse poterit: Poetam enim eum fuisse, licet vix laurea dignum, 
testem habemus Juvenalem, Sat. 10. ubi hunc ejus versiculum 
citat. 

O fortunatam natam me Consule Romam. 
Deinde addens: 

ZÍntoni gladios potuit contemnere, si sic 

Omnia dixisset. .Hidenda poemata malo, etc. 

Certe Ciceronem Poeticae operam, juniorem, impendisse, ne- 
gari non potest; sed et etiam carinina scripsit: ex quibus Limo- 
nem, poema ejus sic dictum, citat Donatus, Pontium Glaucum 
aliud ita appellatum, Plutarchus; ipse etiam, de suis temporibus 
ires libros carmine se scripsisse testatur. Sed et multa ex Grae- 
co transtulit; ut Árati Phaenomena: cujus etiam nunc pars extat, 
aliaque praeterea, Attamen Poetae nomine an dignus censendus 
sit, dubitari potest. Tacitus enim Carmina Ciceronis forum re- 
dolere, potius quam Casialiam, asserit, Cassii etiam Severi apud 
Senecam poeseos Ciceronianae censura haec est, Firgilium illa 
felicitas ingenii, oratione soluta, reliquit: Ciceronem eloquentia 
sua in carminibus destituit. Vide Gregor. Gyraldum de Poetar. 
histor. dialog. 

Pag. 919. 91. utrd τῶν ὑπαρχόντων αὐτῶν] Scr. αὐτοῦ. 
atque hic ignoti hujus Antiochi fiuis esto, 

Pag. 218. 4. ἔτη σξγ΄. Syriae regnum Macedonicum ccr. 
tantum annos durasse, atque post Philippum, Antiochi Dionysii 
fratrem, defecisse, testes habemus Eusebium, et ἱστοριῶν Gvva- 
γωγῆς Auctorem. 

Pag. 914. 9. ἐπὶ frg vEO.] De Consulatus duratione, a Re- 
fibus scilicet expulsis, ad C. 1. Caesarem Dictatorem, magna est 
inter auctores opinionum diversitas. Chr. Alex. auctor annos 
enumerat tantum cccxcrr. Eusebius, cceccrxxim. Excerptiones 
Chronologicae ad Florum, an. prxrr. quod incidit in an. ab urb. 
Cond. pccv:;. vid. Scal. de Emend. Temp. 

Pag. 914. 4. διὸ Καίσαρ ἐλέγετο] [ta etiam Cedrenus, Chr. 
Alexandr. Glycas, et Constantinus -Manasses, qui tamen etiam 
alias nominis rationes profert. Zonaras vero vulgatam hanc nomi- 
nis hujus rationem falsam esse asserit, his verbis, Tom, 9. EAÉ- 





ANNOTATIONES. 555 


yero δὲ Καίσαρ, ὥς τινες οἴονται, ola δὴ τάχα τῆς μητρὸς αὐτοῦ 
ἐν τῷ τίχτειν ϑανούσης, καὶ αὐτοῦ δι᾿ ἀνατομῆς προαχϑέντος εἰς 
φῶς" οὐκ ἀληϑὲς δὲ τοῦτό ἐστι. Deinde ad hoc confirmandum, 
Matrem eum, ad virilem usque aetatem, habuisse affirmat: re- 
ctissime, Hujus rei testem habemus Suetonium, in J. Caesares, 
cap. Q6. Eodem temporis spatio matrem primo, deinde filiam, nec 
mulio post neptem amisit. Sed et ante J. Caesarem multi etiam 
alii fuerunt Caesares: quorum catalogum nobis exhibet Jo. Glan. 
dorpius, in Notitia familiae Caii Julius Caesaris etc, 1. Caesar ita- 
que Caesareae quidem dignitatis auctor fuit; nominis non item. 
Licet autem probabile satis sit, primum Caesarem ab istiusmodi 
casu nomen habuisse, nostro tamen hoc competere non posse ma- 
nifestum est, Vide Is. Casaubon. in Sueton. 

Peg. 214. 9. παραληφϑέντα ὑπὸ Περσῶν ) omnino scriben- 
dum Παρϑων: Crassus enim bello Parthico interiit. 

Pag. 214. 11. διαδεχϑεὶς τῆς ὑπατείας, ἤτοι τῆς Τριομβ. ] 
Haec vertit Chr. Alex, Interpres; Consulutu, seu Triumviratu do- 
natus, male. Διαδέχομαι enim hic passive, improprie licet, pro, 
διάδοχον ἔχων ponitur. Ita etiam infra frequentius, ut in Valen- 
tiniano [mp. .H μόνον δὲ ἐβασίλευσεν, εὐθέως διεδέξατο τὸν av- 
τὸν ἔπαρχον Σαλούστιον, etc. In Zenone etiam [mp. Ο δὲ βασυ- 
| λεὺς Ζήνων πεισϑεὶς, διεδέξατο αὐτὸν ἐκ τῆς ἀρχῆς τοῦ μαγίστρου, 
xal ἐποίησεν αὐτὸν στρατηλάτην ἀνατολῆς. Atque huic interpreta- 
tioni suffragatur Florus, lib. 4. De successione Caesaris Senatus, id 
est, Pompeius, agitabat, nec ille abnuebat, si ratio sui proximis co- 
mitis haberetur. — Consulatus absenti, quem decem tribuni plebis, 
favente. Pompeio, nuper decreverant, tum,  dissimulante eosdem, 
negabatur.  Veniret, et peteret more majorum: i//e contra flagi- 
iare decreta, ac, nisi in fide permanerent, non se remittere exer- 
citum. — Ergo ut in hostem decernitur. Apud Chr. Alex. vero 
ΤἸριουμβιράτωρ scribitur, Triumvir; et Τριουμβιρατορία, Trium- 
viratus p. 438. Noster infra etiam habet, Τριομβυρία. 

Pag. 915. 1. τοῦ αὐτοῦ πενθεροῦ reponendum γαμβροῦ : 
Pompeius enim J. Caesaris filiam, Juliam, uxorem habuit. Sed et 
Caesar etiam Pompeii filiam in matrimonium pelierat, Vide Sue- 
ton. in Julio, cap. 27. 

Pag. 915. 6. ἀνελὼν πάντας τοὺς συγκλητικοὺς ] Imo, Se- 
natoribus fuga elapsis, urbem potius vacuam invenit. Ita Florus, 
lib. 4. Nec Pompeius ab Italia, quam Senatus ab urbe, fugatur pri- 
or, quam pene vacuam meiu Caesar ingressus, Consulem seipse f«cit. 

Pag. 9185. 11. ἀνεῖλεν αὐτὸν εἰς τὴν Αἴγυπτον Pompeius 
a Caesare devictus in: Aegyptum fuga evasit, auxilium a Ptolo- 
[2860 rege petiturus; ubi a regis ministris Achilla, Pothino, aliis- 
que, occisus est. Atque im boc, cuim historicis aliis omnibus, 
concordat etiam .Lucanus, a nostro citatus Pharsal, lib. 8. 

Pog. 218. 92. ixi ἕτη τιη.] lta enim Excerptorum Latino- 








556 ANNOTATIONES. 


rum ex r. lib. Clronolog. Eusebii etc. Auctor. Quo tempore Ho- 
manorum primus IMonarcha C. Jul. Caesar. Hegnavi( autem. an- 
nos xvii, Glycas xui, annos enumerat. J. Caesar tamen v. impe- 
rii anno occisus est. | 

Pag. 915. 93. τὸ Βίσεξτον ἐφηῦρε] Suetonius in Jul. cap. 
40. Conversus hinc.ad ordinandum Heip. statum, fastos correxit, 
eic. /"Ínnumque ad cursum solis accommodavit, ut cccrxv. die- 
rum esset, εἰ intercalario mense. sublato, unus díes quarto quo- 
que anno intercalaretur.  Diés autem hic quarto quoque interca- 
landus, Bisextus dictus est, eo quod ad xxiv. Februarii, sive 
ad vr. Kal. Martii, interponeretur; adeoque duplex esset Sextus 
Kalendas Martii, xxiv. scilicet, et xxv. l'ebruarii. 

Pas. 916. 11. τῆς μετὰ ταῦτα ἐπινεμήσεως) À primo Jul. 
Caesaris anno, et Aera Autiochena, et Indictiones Antiochenae, 
omnium antiquissimae, initium suum habuerunt. Chr. Alex. 
Χρηματίξει οὖν τῆς μεγάλης Αντιοχείας, εἰς τιμὴν αὐτῆς, Prog α΄, 
καὶ πρῶτον ἔτος τῆς ε΄. καὶ δεκαετηρίδος τῶν Ινδίκτων, ἀπὸ πρώ- 
zou ἔτους Γαΐου Ιουλίου Καίσαρος. Aera tamen Antiochena, 
Mensis Maii xir. Indictiones vero ἃ primo Septembris die nume- 
rabantur. Chr, Alexaud. 4x0 πρώτου ἔτους τοῦ [Γαΐου lovilov 
Καίσαρος, xal τῶν προκειμένων ὑπάτων, “επίδου xal IIAayxov, 
ἤγουν ιβ΄. καὶ αὐτῆς τοῦ Αρτεμησίου μηνὸς, «ντιοχεῖς τοὺς ξαυ- 
τῶν χρόνους ἀριϑμοῦσι᾽ καὶ αἵ Ινδικτοι χρηματίξειν ἤρξαντο, ἀπὸ 
πρώτης καὶ αὐτῆς τοῦ Γορπιαίου μηνός. Cedrenus haec, Bissexti- 
que inventum, ad rr. Augusti Caes. annum refert; falso: apud 
quem etiam ridiculam habes Indictionum nominis originem.  xa- 
λεῖται δὲ Ινδικτιων, τουτέστιν lvaxrtQv, ἡ περὶ τὸ Ἄκτιον νίκη. 
Augustus quidem Bisextum reformavit, non tamen invenit, vide 
Jos. Scaligeri Canon Isagog. lib. 3. 

Pag. 216. 17. εἰσῆλϑεν ὃ αὐτὸς Ιούλιος Καίσαρ à. Δικτάτωρ 
ἐν Avriogeío] Chr. Alex. legit: καὶ ἐκλήϑη ó αὐτὸς Καίσαρ Iov- 
λιος Δικτάτωρ ἐν «ΑἈντιοχείαᾳ. Ex his tamen, quae in nostro se- 
quuntur, εἰσῆλθεν retinendum videtur, licet Caesarem Aegyptum 
prius, post victoriam Pharsalicam, Syriam deinde, adversus 
Pharnacem Mithridatis F. arma moventem petiisse consfet. Sue- 
ton. in Jul. cap. 36. — 45 4lexandria in Syriam, et inde Pontum 
transit, urgentibus de Pharnace nunciis. Sed nec eum, hisce 
difficultatibus positum, aedificationibus vacasse, probabile est. 
Verum, Auctori nostro solenne est, neminem Antiochiam venien- 
tem, nisi aliquo extructo, inde dimittere. 

Pag. 217. 8. μέλλοντα συμπίπτειν  ὅοτ.. μέλλον. 

Pag. 217. 10. ὃν ἐπεκάλεσε Καισάριον  (ἰδοδᾶτίομδαι hunc 
alii vocant: quem licet Áuctor Noster parvulum interiisse nsseret, 
Suetonius tamen eum ab Augusto ( pest victoriam Áctiacam, quo 
tempore 17. minimum aunos netus fuiL,) retractuin e fuga, sup- 
plicio alfectum fuisse, testatur; in Octavio, cup. 17. 





ANNOTATIONES. 557 
, 

Pag. 218. 8. τὸν τοῦ Αὐγούστου γαμβρὸν ἐπ᾿ ἀδελφῇ γαμ- 
βρὸς ἐπ᾿ ἀδελφῃῇ, sororis maritus est: Antonius enim Octaviam, 
Augusti sororem in uxorem duxerat. Ita etiam eum vocat Jo. 
Tzetz. Chil. 9. hist, 953. 

Αὔγουστος Oxzaoviog Ρώμης κρατῶν τὰ σκῆπτρα, 
“νεψιὸς ὧν Καίσαρος Γαΐου Ιουλίου. 

Τὴν ἀνταρσίαν οὐδαμῶς τῶν «Αἰγυπτίων φέρων, 
Ἐπὶ ἀδελφῇ τῇ ἑαυτοῦ κλῆσιν Οχταουΐᾳ, 

Ἐχων γαμβρὸν Ἀντώνιον, στέλλει κατ᾽ Αἰγυπτίων. 

Pag. 918. 9. ἐν Αλεξανδρείᾳ τὴν μεγάλην τὴν φαρὸν] Scr. 
τῇ μεγάλῃ: constans enim hoc, apud Nostrum, urbis hujus ἐπί- 
O:rov. Πόλις etiam, per excellentiam, dicta est, teste Stepha- 
no: ἐλέγετο δὲ κατ᾽ ἐξοχὴν πόλις, καὶ πολῖται ἐξ αὐτῆς. sicut 
* Athenae etiam ἄστυ, et Roma, Urbs, vocatae sunt: nisi quis 
secundum τὴν superfluum esse putaverit. Caeterum a quo, quo- 
ve tempore Pharos insula continenti Istlhimo, ex ingentibus in al- 
tum molibus terrae jaclis facto, conjuncta fuerit, non convenit 
inter auctores. Ammianus Marcellinus, Chr. Alex. auctor, Jo. 
Tzetzes, cum nostro, Cleopatram hujus operis Auctorem sta- 
iuunt, adeoque ipsius Phari turris, ab insulae nomine sic di- 
ctae, conditricem, Verum et Pharon turri, [sthmumque ante 
Cleopatrae tempora extructa fuisse, ex J. Caesaris et Strabonis 
testimoniis probare nititur Joseph. Scaliger, in Euseb. Chron. 
Animad version, ad annum Eusebianum wpcexxxur. quem vide. 

Pas. 918. 10. τὴν λεγομένην Καίουσαν] Pharos Καίουσα 
forle dicta fuerit, a luminibus ibidem nocturno tempore, navi. 
gantium in directionem, accendi solitis, Chr, Alex, Protei insu- 
lam vocat; εἰς τὴν νῆσον τὴν λεγομένην Πρωτέως. lta etiam 
Ammianus Marcellin, lib. 99.  7nsula Pharos, ibi Protea cum 
Phocarum gregibus diversatum Homerus fabulatur inflatius, a 
civitatis littore mille passibus disparata. Vide Homer. Odyss. δ΄. 

Pag. 918. 11. ἀπὸ μιλίων δύο] Chr. Alex, habet, ὡς ἀπὸ 
μιλίων. δ΄. uterque falso: non enim milliare integrum a littore 
distabat. Jo. Tzetzes in contrarium lapsus est errorem, τετρα- 
στάδιον, spatium hoc vocans. Caeterum Βπταστάδιον dictum 
fuisse, apparet ex Josepho, Antiq. Jud. ]. 19. c. 2. ubi de xxx. 
Interpret. loquens, haec habet. παραλαβὼν αὐτοὺς ὁ Δημητριος, 
xal διελϑὼν τὸ ἑπταστάδιον χῶμα τῆς ϑαλάσσης πρὸς τὴν νῆσον, 
καὶ διαβὰς τὴν γέφυραν etc. 

Pag. 918. 14. διὰ Δεξιφάνους Κνιδίου] Κνησίου, habet 
Chr. Alex. mendose. Opus tamen hoc, non Dexiphanis fuisse 
apparet, tum ex Eusebii Chron. ad an, wpccoxxxim, tum ex tur- 
ris ipsius inscriptione, apud Strabonem, ΣΩΣΤΡΑΤΟΣ. KNI- 
AIOX. AESIDANOTZ. ΘΕΟΙ͂Σ. ZOTHPZIN. ὙΠΕΡ. ΤΩΝ, 
JIASIZOMENAS,N. Hujus etiam rei testem habemus Stepbha- 
num de Urb. in Φώρος ἔστε xal νῆσος, ἡ πρὸς τῇ «ἡλεξανδρείᾳ, 





558 ANNOTATIONES. 


ἐφ᾽ ἡ ὃ Σωστράτου τοῦ Δεξιφάνους πύργος, ὁμωνύμως λεγόμενος 
Φαρος. 

Pag. 918. 17. ὁπλισάμενος κατὰ τῆς Ἀλεοπάτρας } Imo a 
Parthis repulsus, Aegyptum se tandem recepit, ubi Cleopatrae 
se totum dedidit. Flor. lib. 4. cap. 11. Quippe post Parthos, 
quum exosus arma in olio ageret, captus amore Cleopatrae, quasi 
bene gestis rebus, in regio se sinu reficiebat.  Nugae itaque sunt, 
quae deinceps de Antonio et Cleopatra profert Auctor noster. 


Pag. 2919. 8. ὑπονοθούσασα avtov] forte, ὑπονοϑεύουσα. 
. ^ ^ , 
Hesychius: ΙΝΝοϑεύει᾽ ἀπαλλοτριοῖ, ἀπατᾷ, κολακεύει. 


Pag. 219. 6. καὶ μυστικὴ] μυστικὴ hic verto, ingenio sub- 
iili, seu solerti; praeter communem vocabuli usum: generosam 
vero ejus indolem et Jul. Caesar, et Augustus deinde, ille, ab 
exilio, stragulo involutae ad se introductae; hic, Triumphi sui 
spem maximam eludentis, admirati sunt, vide Zonar. Tom. 2. 
Jo. Tzetz. Chil. 9. hist. 953. 

Καὶ Πτολεμαίου σύναιμος δέσποινα Κλεοπάτρα, 
Οὖσα σοφὴ, καὶ εὔγλωττος, πανευμορφοτάτη, etc. 

Pag. 919. 19. ποιήσας πλοῖα δρομόνων πολλῶν] Dromoni- 
bus, seu Liburnis Antonio Classem adornat Auctor noster: Flo- 
rus tamen navium ejus magnitudinem praedicat lib. 4. his verbis 
JNobis quadringentae amplius naves; ducentae non minus hostium: 
sed numerum magnitudo pensabat. — Quippe a senis in novenos re- 
morum ordinibus , ad hoc turribus, aique tabulatis allevata, ca- 
stellorum et urbium specie, non sine gemitu maris, et labore ven- 
Torum ferebantur. 

Pag. 919. 23. xal στρατιωτικῶν δυνάμεων αὐτοῦ] Scr. στρα- 
τιωτικαῖς δυνάμεσιν. 

Pag. 220. 6. ὥστε τὰ ὕδατα τῆς ϑαλάσσης αἵμασι μηγέντα) 
Scr. μιγέντα. haec vero ex Aeneae Clypei, Vulcani operis, de- 
scriptione, Aen. lib. 8. desumpsit: 

In medio classes aeratas, ctia bella. 

Cernere erat, totumque instructo Marte videres 

Fervere Leucaten, auroque effulgere fluctus etc. 
et paulo post, 

Stupea flamma manu , telisque volatile ferrum 

Spargitur: arva nova Neptunia caede rubescunt. 

Pag. 290. 7. ἐφόνευσε τὸν A4vràviovy] Imo Antonius ab Au- 
gusto navali praelio devictus, in Aegyptum fuga evasit; ubi se 
ipsum interfecit. 


Pag. 220. 15. iv τῇ Ῥώμῃ σμυρνιασϑέντα.} Scr. σμυρνια- 


σϑέν. Auctoris nostri σμυρνιάζω, Jo. Tzetzes per ταριχεύω red- 
dit Chil. 9. hist. 955. PUR 


O Καῖσαρ δ' Οκταούϊος ἐκείνην ταριχεύσας, 
Τῇ ἀδελφῇ τῇ ἑαυτοῦ κατήγαγεν εἰς Ρώμην. 





ANNOTATIONES. 559 


Pag. 990. 19. μὴ συμφωνοῦντα etc.] Quosnam tandem scri- 
ptores Romanos, ab Alexandrinis de Cleopatrae cadavere hac in 
re discrepantes, hic Auctor noster intelligat, non video. Sta. 
tuam quidem ejus, aspide brachio inhaerente, lecto traductam 
fuisse ab Augusto triumphante, asserit Zonaras: ἱστοριῶν etiam 
συναγωγῆς auctor, in Augusto; ov ἦν εὐπρεπεστάτη ἡ πομπὴ, 
ἐν 1] καὶ ἡ Κλεοπάτρα ἐπὶ κλίνης, ἐν τῷ τοῦ ϑανάτου μιμήματι, 
σταρεκομίσϑη, ὡς πομπεῖον. ipsam tamen eodem cum Antonio 
Sepulchro conditam fuisse, testem habemus Suetonium, in Octa- 
vio, cap. 17. .fmbobus communem sepulturae honorem tribuit, 
ac tumulum ab ipsis inchoatum perfici jussit. 
Pag. 220. 22. xal γαμβρῷ αὐτοῦ ] Supra Agrippam Octa- 
viani γαμβρὸν ἐπ᾽ ἀδελφῇ, sororis maritum, vocavit: sororem 
enim ejus Octaviam uxorem habuit. Quia tamen Augusti γαμ- 
βρὸς hoc loco vocatur simpliciter Agrippa, quae vox Genzrum 
ut plurimum sonat, ideo γαμβρῷ αὐτοῦ, Genero suo, reddimus. 
Agrippa enim, relicta tandem uxore Octavia, Augueti sorore, 
Juliam, ejus filiam in uxorem habuit, Augusto ipso eum in hoc 
cogente. 
Pag. 920. 295. ἀπὸ τῆς κώμης Ἠπείρου) forte legend. χώ- 
θας. 
Pag. 991. 5. ἐκράτησε δὲ ὁ τῆς Αἰγύπτου πόλεμος ἔτη πολ- 
λὰ]7 Imo uno praelio Actiaco, et coeptum et finitum est hoc bel- 
]um: deinceps enim Aegyptus tributaria facta est. 
Pag. 991. 10. ix τῶν ἰδίων αὐτοῦ ἀνθρώπων ἄνθρωποι, 
pro IHilitibus ; apud nostrum frequenter usurpatur. Ita lib, 16. 
καὶ ὥρμησεν εἰς τὸ πέραν, xard Βιταλιανοῦ, καὶ τῶν ἀνθρώπων 
αὐτοῦ. 
Pag. 221. 18. τετράρχην αὐτῆς. τετράρχην hic, pro βασι- 
Ma, ponit; Hesychius: Trrotogos, οἱ βασιλεῖς : scribendum τε- 
τράρχαι. Τετράρχαι tamen proprie sunt, regni τετράδας, seu 
partem quartam administrantes, 
Pag. 991. 19. ἥντινα ἐκάλεσεν Αγκυραν, Stephanus, ex 
Apollonio in Caricis, Ancyram a Mithridate et Ariobarzane ex- 
iructam fuisse tradit. Alii a Mida conditam volunt: verum hoc, 
de altera illa Phrygiae Áncyra, forte intelligendum. 10. Tzeizes 
Chil. 1. cum nostro, Áugustum Ancyrae Galatae statuit condi. 
torem. 
Τὴν Ἄγκυραν δ᾽ 1 ἣν ἔφημεν, τῆς Γαλατίας, εὗρον 
Κτίσαι τὸν Oxzaoviov Καίσαρα τὸν Ῥωμαῖον, 
Κτείναντα Δηϊόταυρον τετράρχην. Γαλατίας. 
Οὐδ᾽ ἐξ ἀγκύρας σιδηρᾶς ἃ ἄρμα τοῦ Μίδου σχούσης 
Κληϑῆναι ταύτην ἄγκυραν" ἀλλ᾽ ὅτι μέση κεῖται 
“Ασιανῆς καὶ Ποντικῆς τῶν ϑαλασσῶν τῶν δύο. 
Ancyra tamen haec, alterutro mari, longo satis distat in- 
tervallo. 





5660 ANNOTATIONES. 


Pag; 999. 1. καὶ τὸν ποταμὸν, Γαλλον.} Galatia provincia, 
Gallusque fluvius, sive a Gallo quodam, sive a Gallis Celticis, 
qui relicta patria sedes ibi fixerunt, uti vult Stephanus de urb. 
sic dicta fuerint; longe ante Augusti tempora sic appellata fuisse 
manifestum est. 

Pag. 922. 6. Φρυγίαν δὲ Πακατιανὴν] Phrygia Major in 
Salutarem, et Pacatianam, distributa est. Constantin. Porphyr. 
de Themat. Anatol. Φρυγίαν Καπατιανῆς, vocat, literarum trans- 
positione: cd δὲ ἀπὸ τοῦ Κροινοῦ καὶ μέχρε τοῦ “μωρίον, καλεῖ- 
ται Φρυγία Καπατιανῆς : Caeterum hanc Phrygiae distributionem 
Augusto longe posteriorem esse non est dubitandum. 

Pag. 999. 9. υἱοῦ τοῦ Kazvog, forte legend. Κάπνους. 
Verum, unde haec ? 

Pag. 999. 19. καὶ δίαιταν οἰκημάτων) Ista reddo, aedifi- 
ciorum seriem, sive vicum, infra enim γειτνίαν vocat. 4ίαιται 
vero pro οἰκήματα frequentius usurpatum occurrit: Menandri 
Protector. Eclog. Legation. τῇ ἑξῆς ἐν ἑτέρᾳ ἐγένοντο διαίτῃ, ἕν- 
Oa ξύλινοι κίονες ἦσαν τινες, ἐνδεδυμένοι χρυσῷ. Et paulo post: 
κατὰ δὲ τὸ ἐμπρόσϑιον τῆς διαίτης ἐπὶ πολὺ, παρετέταντο ἅμα- 
ξαι, ἐν αἷς πολύ τι χρῆμα ἀργύρου ἐπῆν, etc. 

Pag. 999. 20. βανιάριν)] βανιάριν, pro βανιαριον, hic 
scribi, nullus dubito, Sed quid tandem erit Baviagiov ἢ Suspi- 
cor legendum Βαλνιάριον, Bainearium; quod tamen vix alibi 
inter Graecos. occurrit. Nullorum autem quam Balneorum pu» 
blicorum aedificatorum apud nostrum, mentio frequentior. 

Pag. 999. 8. ὄντα μικρὸν Scr. ὄν. 

Pag. 993. 8. οἵτινες ἐνίκησαν Τιγράνον, τοπαρχοῦντα av- 
τῆς] Lego, Τιγράνην. Verum bella haec, a Lucullo, adversus 
Mithridatem et Tigranem, Caes. Augusto vix adhuc nato, gesta 
sunt. Tigranes vero, Armeniae rex, a Pompeio deinde devi- 
ctus, se ei dedidit, ac diadema suum ad genua Pompeii proci- 
dens, in manus ejus tradidit: guod εἰ Pompeius reposuit , (inquit 
Eutropius, lib. 6.) honorificeque eum habitum, regni tamen parte 
mulctavit , et grandi pecunia: adempta est et Syria, Phoenice, 
Sophene. Zonaras tamen haec illi a Lucullo adempta fuisse scri- 
bit, Tom. 9. 

Pag. 923. 19. στρώσας αὐτὴν λευκαῖς πλάκαις πλάκαις, 
tanquam a πλάχη, pro πλαξίν. 

Pag. 924. 8. τὴν πρώην λεγομένην Mafaxav) Jornandes et- 
jam de ftegn. success. eam a Cappadocibus Caesaream dictam 
fuise scribit: Cappadoces quoque sub Epaphra rege constituti, pri- 
mum per Legatos suos Homanorum amicitias petierunt ?. dehinc 
ZÍriobarzane rege succedente, et a. Mithridate expulso, ultro se 
Jomano servitio tradiderunt , magnamque civitatem suam Maza- 
cam, in honorem Caesaris, Caesaream appellaverunt. | Eutropius 
tamen, et ex eo etiam postea Jornandes ipse, Suidasque, noimen 





ANNOTATIONES. 561 


boc Mazacae urbi a Tiberio Imp. post temporis imposilum fuisse 
prodiderunt, Eutrop. lib. 7. de Tiberio haec habet. Quosdam 
reges per blanditias evocatos, nunquam remisit; in quibus Zfrche- 
Jaum Cappadocem. | Cujus etiam regnum in. Provinciae formam 
redegit, et maximam civitatem appellari nomine suo jussit, quae 
nunc Caesarea dicitur, cum IMaxaca antea vocaretur. | Urbs liaec 
etiam Eusebeia antea dicta fuerat, teste Strabone apud Stepha- 
num: Καισάρεια, μητρόπολις τῆς Καππαδοκίας, ἡ πρὶν Εὐσέβεια, 
xal Meta, ὡς Στραβων. Scribendum, αξακα, uti postea εἰ-- 
iam habet Stephanus: Mafaxe, πόλις Καππαδοκίας, ἡ νῦν Και- 
σαρεια. 

Pag. 294. 4. ἦν γὰρ Καίσραρ ϑεῖος τοῦ αὐτοῦ Αὐγούστου] 
Augusti avunculus major erat J, Caesar. Sueton. Postea C. Caesa- 
ris, et deinde /fugusti cognomen assumpsit: alterum, testamento 
snajoris avunculi: eic. Parentes enim habuit Octaviam et Atiam, 
M. Atio Balbo et Julia, sorore C, Caesaris, genitam: eodem Sue. 
tonio teste. 

Pag. 994. 19. ὀνόματε Κορνήλιον Γάλλον] Eutropius iu 
Augusto, 4/fegyptus per Octavianum ;dugustum Imperio Ho. ad- 
jecta est, praepositusque Cn. Cornelius Gallus. Hunc primum 
"fegyptus Homanum Judicem habuit. Αὐγουστάλιος autem. Α46- 
pypti Praefectus peculiariter appellatur. | 


Pag. 994. 90. ἐπὶ τῆς ὑπατείας Καλβισιανοῦ καὶ HoMovosc] . 
JConsules hi nusquam epparent, per totum Aug.imperium, nec , 


apud Eusebium, nec fastos Siculos. 


Pag. 224. 95. τοῦ ὑπερβερεταίου μηνὸς  Αἃ nostrum cor- | 


rigendum est Chr. Alex. ubi pro ὑπερβερεταίου, περιτίου habe- 
mus, Vides autem nunc Lector, unde Chron. illius compilator, 
Auctoris sui nomen licet ubique supprimat, narrationem hanc de 
Sosibio, uti et plurima alia, desumpserit, | 
Pag. 995. 5. ix τῶν πρώην φόβων] φόβος, pro terrae motu, 
calamitateve alia tali, frequenter apud nostrum sumitur. 
Pag. 995. 16. ὑπῆρχε κονδοειδὴς] De Augusti statura, vide 

Sueton. in Octavio Tit. 79. i 

— Pag. 926. 1. τῷ δὲ A9". ἔτει] Απογραφὴ haec facta est xrrr. 
Augusti Imp. anno, Augusto xri. et M. Plautio Coss. teste Euse- 
bio. Quos vero hic Auctor Consules nominat, nusquam ap- 

aret. | 
: » Pag. 996. 11. ἐν ὑπατείᾳ Kovivlov καὶ “ογγίνον) Novos 
usque et inauditos Consules nobis exhibet Auctor. 
Pag. 9927. 5. πλησίον οὖσαν τῆς Ιερουσαλὴμ] Scr. οὔσῃ. 

 Jhid. ἔτους κατὰ «Αντιόχειαν τὴν uey. χρηματίζοντος uf] 
Ánnus Augusti xii incidit in Aerae Ántiochenae annum xLvri: 
ab auno enim primo J. Caesaris, qui v. annos regnavit, incipit 
Aera haec; uti etiam Auctor noster supra. Us 

loannes  Malalae. 96 


ὌΝ 





562 ANNOTATIONES. 


Pag. 997. 7. ὑπατεύοντος δὲ τοῦ αὐτοῦ Οκχταβιανοῦ καὶ Σε- 
λουανοῦ ] Eusebius etiam hoc anno Coss. habet Augustum xum et 
M. Plautium: Hunc M. Plautium Silvanum vocant Fasti Capi- 
tolini. 

Pag. 999. 6. καὶ ἐνανθρώπησε *) φησὶ và sp. ἔτει) Ubi- 
nam tandem hoc dicit Eusebius? certe in Chronicis suis ab Ada- 
mo ad Christum natum annos putat tantum 5199. Si autem ita 
ut Áuctor vult calculum suum institueret, ubi fuerit inter illum 
et Theophilum aliosque memoratos discrepantia ? 

Pag. 980. 1. εἰς τὴν ἀνατολὴν ἐλθόντες  [π|ο ἀπὸ dvaro- 
λῶν, ex regionibus Orientalibus, advenisse Magos testatur S, Scn- 
ptura, Mat. - 

Pag. 980. 13. ἐν ὑπατείᾳ Οὐινδικίου καὶ Ovaltolov] Chr. 
Alex. hos vocat, Indicium, et Varium. verum Coss, hos ponit ad 
an. Augusti xLir, quo anno noster supra Augustum xmi. et Silva- 
num Coss. fecit. 

Pag. 931. 10. ἐν ὑπατείᾳ “αμία καὶ Σερελλιανοῦ ) Lamiam 
οἱ Servitium Coss. habent Eusebius, et Chr. Alex. Auctor; αἱ hic, 
anno Augusti xriv. ille, anno ejusdem xrvi. uterque tamen an- 
num integrum ponit, inter hos Coss. et Herodis obitum. 

Pag. 281. 21. καὶ ἄϊδος αὖϑις ἱκέσθαι. Cedrenus habet, 
καὶ ὁδὸν αὖθις etc. et versu sequente, ἐκ δόμων ἡμετέρων " uti ha- 

et etium Ensebius. Habes vero hoc Oraculum inter Oracula ve- 


a, ἃ Jo. Obsopoeo edita, ubi hoc modo legitur. ΄ 


[4 


Παῖς Ἑβραῖος κἔλεταί μὲ ϑεοῖς μακαρεῦσιν ἀνάσσων, 
Τόνδε δόμον προλιπεῖν, καὶ ἀΐδην αὖϑις ἰχέσθαι. 
“Μοιπὸν ἄπιϑι, σιγῶν ἐκ βωμῶν ἡμετέρων. 
, Ubi tamen versus ultimus claudicat: forte legendum ἡμετε- 
qao. 

Pag. 232. 7. iv τῇ Ῥώμῃ ἐτελεύτησε} Hieronymus in ver- 
sione sua Eusebiana Augustum Atellae in Campania mortuum as- 
serit: uterque falso, Nolae enim diem suum obiit. Vide Sueto- 
nium, alios. | ! 

Pag. 289. 8. ἅπαις,] An de prole mascula intelligendus 
est Àuctor? Filiam enim Juliam ex uxore Scribonia suscepisse 
eum, nemini non notum. 

.  Jbid. καὶ σωφρονήσας ἀπὸ σωματικῆς ἁμαρτίας Itane ve- 
ro? Audiamus tamen Suetonium in Octavio, Tit. 69. dulteria 
quidem exercuisse, ne amici quidem negant etc. Et paulo post. 

. ZÉntonius super festinatas Liviae nuptias objecit; et foeminam 

Consularem e triclinio viri coram in cubiculum abductam, rursus 
in convivium rubentibus auriculis, incomptiore capillo reductam. 
Quem Paragraphum etiam petulantissima ejusdem Epistola clau- 
dit Suetonius: quam videsis, Sed et uxorem etiam suam sibi ha- 





*) Bic ed. Ox. 





ANNOTATIONES. 563 


buit lenam, eodem Suetonio teste, Tit. 71. circa libidines haesit; 
postea quoque , ut ferunt, ad vitiandas virgines promptior; quae 
sibi undique etiam ab uxore conquirerentur. 

Pag. 239. 11. Σέξτου xal Σεχτικιανοῦ} Eusebius ad ulti- 
mum Augusti annum habet Sext, Pompeium, et Sext. Apuleium, 
Coss. Chr. vero Alex. ad annum Augusti antepenultimum, id est, 
Liv. (annos enim rvi. tantum eum imperare facit;) Sextum et 
Sextum Coss. habet; anno vero sequenti, sive penultimo, Pom- 

ium et Ápuleium ponit, ac si diversi essent. 

lbid. ἐβασίλενσε Τιβέριος Καίσαρ ἔτη xf.) Ita etiam Chr. 
Alex. Eusebius tamen annos Imperii xxrrr. ei tribuit, 

Pag. 939. 12. ἦν δὲ διμοιριαῖος } Ita etiam Suetonius in Ti- 
berio, Tit. 68. Corpore fuit amplo atque robusto; statura, quae 
justam. excederet. Beliquo tamen ejus Characterismo parum cum 
Suetonio congruit Áuctor noster, 

lbid. λεπτακινὸς vocabulum hoc nusquam mihi occarrit: 
fortescribendum λεπτακικός" cui tamen scriptioni adversatur Sue- 
tonii Characterismus Tiberii, 

Pag. 232. 18. ἔχοντας διαστήματα μιλίων δ΄.] longissimafa 
hic Platesm memorat; nisi forte error sit in numero. Quid si, pro 
μιλίων, legamus σταδίων. 

, Pag. 282. 91. χαλκουργήμασι καὶ ἀγάλμασι κοσμήσας χαλ- 
κουργήματα ponit, pro statuis aereis. ta infra lib. 14. ἦν yd 
ἐν αὐτῷ χαλκουργήματα δύο, ἅτινα καὶ αὐτά εἰσι τῶν ϑεαμάτων, ὁ 
Ixagoc, καὶ ὁ Δαίδαλος; id est, Icari, et Daedali statuae aereae. 

Pag.'Q94. 1. ὑπὸ Αντιόχου τοῦ ἐπιφανεστάτου βασιλέως] 
Antiochum Epiphanem dicit, qui aedificia quaedam a se extra ur- 
bem extructa, a nomine suo, Epiphaniam vocavit: uti Auctor su- 
pra lib. 8. : | 
. . Pag. 994. 8. ὁ λεγόμενος Φιλάδελφος) Antiochi hujus Phi- 
ladelphi apud alios mentio nulle. 

Pog. 9384. 6. παρασχὼν προνόμια τοῖς καταφεύγουσιν] He- 
sych. Προνόμια, τὰ ὀφειλόμενα τῷ ἀξιώματι. 

Pag. 984. 91. μετεκαλεσιν Ορόντην τῇ Pouaixy λέξει) Ita 
etiam Eustathius, ad Dionysii περιηγητοῦ locum hunc: 

Τῆς δὲ πρὸς ἀντολίην κατασύρεται ὑγρὸς Ορόντης. 
ubi Scholiastes post aliam nominis rationem assignatam, haec ad- 
dit. 44lio, δέ φασιν, ὅτι Καῖσαρ Τιβέριος ἐκ Δράκοντος αὐτὸν 
Ορόντην μετωνόμασεν, ὃ σημαίνει Ῥωμαιστὶ τὸν ἀνατολικόν. ὅτι 
στῶσα ἡ περὶ ΑΑντιόχειαν χώρα λιπαρά τε καὶ εὔβοτος, καὶ ἀγαϑὴ μῆ- 
λα τρέφειν, καὶ δένδρεσι καρπὸν αὔξειν. Caeterum meras ineptias 
esse has, apparet ex Polybio, lib. 5. ubi Seleuciam et Antiochiam 
describens, Orontis etiam mentionem facit. O δὲ καλούμενος 
Ορόντης ποταμὸς oU μακρὰν αὐτῆς ποιεῖται τὰς ἐκβολάς" ὃς τὴν 
ἀρχὴν τοῦ ῥεύματος λαμβάνων ἀπὸ τῶν xard τὸν Αίβανον, καὶ τὸν 
ΑἸντιλίβανον τόπων, καὶ διανύσας τὸ καλούμενον Αμύκης πεδίον, 





564 ANNOTATIONES. 


in^ αὐτὴν ἱκεῖται τὴν Avriogetay etc, — Polybius vero diem suum 
obiit, ante Tiberium Imp. anno circiter cxxxvi. anno nempe xvir. 
3nte natum Ciceronem. Vide doctissim, J. Vossium de Histor. 
Gr. Strabo etiam, qui Tiberii σύγχρονος fuit, fluvium hunc ab 
Oronte quodam, qui pontem ei induxit, nomen accepisse testatur. 
Vid. Strab. 

». Pag. 935. 19. παρέχοντα τὴν χρῆσιν] Scr. παρέχον. ο- 
rum urbs haec, non a Tiberio, sed ab Herode Tetrarcha, Tiberii 
Imp. in honorem extructa est, Audi Eusebium: Chron. l. 1. Hos- 
δης ἔκτισε Τιβεριάδα, εἰς ὄνομα Τιβερίου Καίσαρος. Stephanus 
etiam de Urb. Τιβεριὲς πόλις τῆς Ἰουδαίας, πρὸς τῇ 1 ἐννεσιρετίδι 
λίμνῃ" ἐκτίσϑη δὲ ὑπὸ ΗἩρώδον. ' 

Pag. 236. 8. τῷ δὲ i£. ἔτει τῆς ὑπατείας αὐτοῦ] to. βασι- 
λείας. Ad annum vero Tiberii xi1:. Coss. invenio Silenum et Ner- 
vam, apud Chr. Alex. Eusebius ibi ponit A. Pisonem, et M. Cras- 
sum; anno autem sequente, Silanum et Silium. Infra tamen Au- 
ctor Christum baptizatum asserit, Rufo et Rubellione Coss. recte: 
Hos enim Coss. proferunt ad an. Tiberii xv. et Chr. Alex. et Eu- 
eéibius. Numerus itaque hic assignatus, atque ejusloco, τῷ δὲ 
εδ΄. ἔτει, legendum: quo tempore Joannes Baptismum suum , su- 
pradictis etiam sub Coss. forte incepisset. Verum Fastorum in 
Coss. designandis errores ubique persequi, labor esset et infinitus 


^it inutilis: manum itaque de tabula. 


Pag. 936. 11. ὥρᾳ νυκτερινῇ (.1 Chr. Alex. ὥρᾳ £. τῆς νυ- 


'κτός quam tamen lectionem Raderus rejicit, Librariique vitio 


imputat: idque merito. Nec enim verisimile est, offfcium hoc 
Salvatori Nostro a Baptista nocturno tempore praestitum fuisse. 
Pag. 987. 4. ὀνόματι Βερονίκη) Βερνίκη, Jo. Damasceno 
est. Vide Jo. Gregorii de Áuctore Prolegomena. 
Pag. 287.10. παρὼ Βερονίκης, ἀξιωματιμῆς πόλεως Ilavta- 


. δος] ἀξιωματικῆς ad Bernicen, non ad urbem referendum; uti 


Godefredus Tilmannus, Jo. Damasceni interpres, sensisse vide- 


* tur. Jfiopgerixol sunt, qui in dignitate aliqua constituti sunt, 


et a plebe remoti. ) 

Pag. 988. 5. Καὶ προσεσχηκυῖα τὸ περιέχον αὐτὸν πλῆθος 
Jo. Damascenus habet, τοῦ περιέχοντι αὐτὸν πλήθει, rectius: cae- 
terum hoc ipsum loquendi genus barbarum apud nostrum fre- 
quenter occurrit. 

Pag. 988. 11. xal σταλείσης μοῦ τῆς πηγῆς } Damascenus 
habet, σταϑήσης, ( pro σταϑείσης) haud recte. Στέλλω hoc lo- 
co, reprimo, sive sisio, significat: unde habemus apud. Alexandr. 
Aphrodis. sd στέλλοντα τὴν κοιλίαν, quae alvum sistunt, sive ad- 
stringunt, 

Pag. 989. 19. ἐκρίνετο inl μῆνας η΄.] suspicor legendum, 
ixMvevo* aliter enim, nullus sanus sensus ex verbis hisce elici po- 
terit. Herodem vero istum in exilio diem suum obiisse, quo ta- 


* 





ANNOTATIONES. 565 


men mortis genere incertum, dubitandum non est; nec enim eum 
unquam inde revocatum legimus, Vide Joseph. Antiquit. lib. 18. 

Pag. 940. 7. Maorío xy', τῆς σελήνης ἐχούσης ἡμέραν κγ΄.) 
Cedrenus, et Chr. Alexand. Auctor, Salvatorem nostrum Martii 
xxmt. erueifizum, xxv. vero resurrexisse, et ex consequentia, 
xxn. a Juda proditum, voluntgi noster tamen horum numero, 
diem alium in his omnibus addit: in lunae tantum die cum eis 
conveniens. 

Pag. 940. 11.. τῇ πρὸ η΄. καλανδῶν AmpilMov.] Hic non 
sibi constat Auctor: vir enim Calendas Apriles incidit, non in 
Martii xxiv. sed xxv. Quod enim Bomani computantes, vri. 
Calendas , (subaudi, ante,) Apriles, dicunt, Graeci recentiores, 
τῇ πρὸ η΄. καλανδῶν “πριλλίων, efferunt, ta etiam, Auctor no- 
ster supra, Christi nativitatem assignans , τῇ πρὸ η΄. καλανδῶν 
Ἰανοναρίων, μηνὶ “εκεμβρίῳ x8. ad Cal. Januarias, id est, De- 
cembris xxv. eam ponit; recte. 

Pag. 940. 20. πλέον τῶν ἐγνωσμένων πρότερον] πλέον loc 
loco redundat. Caeterum ipsa Phlegontis verba non producit 
Auctor noster; quae tamen habes apud Eusebiuin Chronic. lib, 4. 
Cum tamen alii Phlegontem hunc Trallianum appellent. unde No- 


stro Atheniensis dictus est; Phlegontem enim illum, qui Hadria. - 


ni libertus erat, qui Olympionica, et Chronica scripsit, hoc loco 


intelligere eum, non est quod dubitemus. 4 


Pag. 241. 9. ὑπατείᾳ Σουλπικίου xol Σώλα] Scr. ZvAov. 
Sulpicium, Galbam, et Syllam Coss. habent et Chr. Alex. et Euse- 
bius; sed ad annum xix. Tiberii, anno scil. Christi passionem se- 
quente. 

Pag. 248. 1. iv τῷ παλατίῳ,] Imo in villa Luculliana mor- 
tem obiit, teste Suetonio. 

Pag. 948. 9. ὧν ἐνιαυτῶν οη΄.) Ita etiam Suetonius. Cor- 
rigendum itaque Chr. Alex. ubi haec ipsa ex nostro, corrupte li- 
cet, desumpta habes. 

Pag. 943. 4. ἐβασίλευσεν Hog I«iog] Helium, sive Ae- 
lium, dictum Caligulam nullibi invenio. 

Pag. 943. 7. ἐπὶ τῆς ὑπατείας Γάλλου xal Νοννιανοῦ ) Gal- 
]um et Nonianum quidem Coss. invenio apud Chr. Alex. et Euse- 
bium etiam: sed ad annum Tiberii xxr. biennio scilicet ante Cali- 
gulam Imp. 

Ibid. ἐκράτησεν ἡ βασιλεία αὐτοῦ ἔτη δ΄, καὶ μηνᾶς ἑπτά.) 


Imperavit Caius Caligula triennio, et x. mensibus, diebusque vir. 


uli testatur Suetonius, Tit. 59. 

Pag. 248. 9. εὔχρους] Pallido colore fuisse ait Suetonius; 
qui etiam Characterem, a nostro longe diversum, ei tribuit. 

Pag. 243. 16. πλησίον τοῦ ὄρους Γαΐου Καίσαρος] Prope mon- 
tem C. Caesaris; id est juxta cam montis partem, ubi J. Caesor 


si 
Pu 


| 566 ANNOTATIONES. 


Balneum publicum, Gladiatorium, Theatrum, aliaque Ántiochen- 
sibus olim extruxerat; de quibus Auctor supra lib. 9. 

Pag. 244. 9. καὶ Τρίνυμφον εὐπρεπέστατον) Trinymphum 
hic vocat, quod postea saepius νυμφαγωγίαν, et νυμφαῖον, nu- 
ptiis quibuscunque celebrandis destinatum aedificium, ut ipse 
vult: Cedrenus tamen pauperibw$ solum virginibus, quaeque do- 
mibus propriis carebant, eorum tribuit usum, in Leone Magno: 
xal τὸ νυμφαῖον, τὸ τοῦδε τοῦ οἴκου κείμενον ἀντικρὺ, ἐν ᾧπερ of 
γάμοι ἐγένοντο τῶν οὐκ ἐχόντων’ οἴκους. 

Pag. 945. 11. οἴκους ἐτίτλωσεν 1 est, Regio Fisco addixit, 
Titulorum tabellis, quas σανίδας vocat Agathias lib. 5. eisdem 
pro more affixis. Hoc vero privato nemini licitum, uti ex Justi- 
niani Novella xxvii. videre est: Τὸ δὲ μαλιστα ἐπὶ τοῦ Πόντου 
πλημμελούμενον φυλάξει, τὸ μηδενὶ δοῦναι παῤῥησίαν ἢ τίτλους 
ἐπιτιϑέναι χωρίοις, ἢ οἰκήμασιν ἀλλοτρίοις " μόνον γὰρ ἴδιον τοῦ- 
r0 τοῦ τε δημοσίου, τῶν τε βασιλικῶν οἴκων ἐστὶ, τῶν τε ἡμετέρων, 
τῶν τε τῆς εὐσεβεστάτης Αὐγούστης. Εἰ δὲ εἰς ἑτέρου τινὸς εὕροι 
προσηγορίας σανίδας ἀνατεϑείσας, αὐτὰς εὐθὺς καϑαιρήσει, avi- 
χνεύσει δὲ τὸν ταύτας καταπήξαντα. 

"* Pag. 245. 14. πορϑοῦντα τὴν πόλιν  ϑ8οῖ. πορϑοῦντι. Un- 


de vero Historiolam hanc petierit Auctor non habeo dicere, 


Pag. 945. 19. ἐκόντευσεν ἕξω τῆς πόλεως ] Kovrog et xov- 


τάριον, Contus: inde κοντεύειν, Conto affigere, 


Pag. 946. 4. ἐπὶ τῆς ὑπατείας Kaalov καὶ Σόλωνος  Οὐοεξ. 
hi nusquam apparent. 

Pag. 946. δ. ἐβασίλευσε δὲ ὁ αὐτὸς Κλαύδιος Καῖσαρ ἔτη 
ιδ΄, καὶ μῆνας 9.] Claudium aunos xir. et menses 1x. imperasse 
ait, a vero non procul: Nono enim Kalendas Februarii, id est, 
Januarii xxiv. Caligula occiso, Claudius imperare coepit; qui et- 
jam xiv. imperii anno, 11i. idus Octobris, sive mense supra an- 
num xrit. Octavo, diem suum obiit: teste Suetonio, 

Pag. 946. 8. Exriae δὲ καὶ Βρεττανίαν πόλιν] Ubinam tan- 
dem terrarum? Britanniam quidem nostram, nulli post Jul. Cae- 
sarem tentatam, Claudium Imp. armis snis petiisse, deque ea de- 
inceps triumphum egisse maximum legimus: de Bretannia vero 
urbe maritima, ab eodem extructa, nihil omnino accepirnus, 

Pag. 246. 18. ἣν παρεῖχον ὑπὲρ καπνοῦ) Tributum hoc 
καπνικὸν aliis dicitur, quod pro numero fumariorum pendebatur. 


: Quo tempore vero primum populo impositum fuit haud temere 


dixero: longe tamen post Claudium institutum fuisse, non est 
dubitandum, Tributi hujus inventum pessimum Nicephoro Lo- 
gothetae tribuit Zonaras, Tom. 8. Τούτου xal ἡ τοῦ καπνικοῦ 
ἐπίϑεσις, ἐννόημα κάκιστον, ἐπαχϑέντος τοῖς τῶν ἐκκλησιῶν, καὶ 
πτωχείων γηροκομδίων v3, καὶ μοναστηρίων παροίκοις, xol παντὶ 
μήτε γῆν ἔχοντι, μήτε τέλος. [Imperatore tamen hoc antiquius 
esse inde manifestum est, eo quod ab Auctore nostro memoratur, 





ANNOTATIONES. 567 


quem Nicephorum hunc 200. ad minimum annis praecessisse, nos 
alibi probaturos non dubitamus. Uc 


Pag. 947. 9. προσομιλήσαντος αὐτοῖς) Ομιλία hoc loco ac- 


cipio; eodem sensu quo Scriptores Ecclesiastici, pro concione, 
sive oratione in coetu fidelium habita. Caeterum Christianos di- 
ctos fuisse ante Claudium [mp. dgm S. Petrus adhuc Antiochiae 
versaretur, ex Actor 11. manifesto apparet. 

Pag. 947. 9. ὀνόματι Φῆστος Festus in Judaeam Procura- 
tor missus est, non a Claudio, sed a Nerone, Imperii sui anno ir, 
vide Josephum, lib. 20. cap. 7. 

Pag. 247. 17. μεϑιστάμεθα ἐντεῦϑεν 7 forte, μεϑιστώμεϑα. 
: verba apud Josephum, de bel. Jud. 1, 7. sunt ista. METABAI- 
ΝΩ͂ΜΕΝ ENTETOEN. Corrigendus interim ἱστοριῶν συνα- 
γωγῆς Scaligerianae Auctor, qui ipso Dominicae Passionis die 
prodigium boc accidisse asserit; deque hoc Josephum appellat te- 
stem; qui tamen Pentecostes festo accidisse hoc clare testatur. 
Suspicor etiam mendosum esse numerum annorum post Áscensio- 
nem Domini, a nostro positum, quo hoc accidisse scribit, Licet 
enim annum ipsum Josephus non ponit expresse, manifestum ta- 
men est non longo temporis spatio templi devastationem boc an- 
tecessisse, Hierosolyma autem capta est anno r1. Vespasiani Imp. 


anno scilicet xxxix. post Áscensionem Domini, uti Eusebius Au- . 


ctor est. Scaliger hoc accidisse vult anno Christi zxv,' sexennio 
scilicet ante Jerosolymas captas, triginta duobus vero annis post 
Domini Ascensionem, Scalig. in Euseb. Chron. p. 171. 

Pag. 948. 8. ἀπὸ τῶν Πισέων] Scr. Πισαίων" secundum 
Stephanum tamen scriberetur, Πισαιέων: a Πίσα enim gentile 
facit, Πισάτης, et Πισαιεύς. 

Pag. 949. 8. of αὐτοὶ πολιτευόμενοι] πολιτευόμενοι licet 
Magistratus generatim significet, hoc loco tamen per Gymnasiar- 
chas reddimus, Magistratus nempe eos dicentes, quibus Ludos 
hosce curare commuittebatur. | 

Pag. 940. 91. ὡς ἐὰν αὐτοῖς ἔδοξε] ὡς idv, pro ὡς ἄν. 

Pag. 950. 4. ἡ ἔκϑεσις τοῦ Τρωϊκοῦ πολέμου) Septimius, 
qui vitam Dictys Cretensis scripsit, hos belli Trojani annales xim. 
Neronis anno repertos asserit. 

Pag. 950. 19. ἀῤῥωστήσας ἡμέρας δύο͵] Veneno extinctus 
est Claudius, teste Suetonio; Tit. 44. Et veneno quidem occisum 
convenit: ubi autem, et per quem dato discrepat. Diem vero 
supremum obiit, Lxiv. aetatis anno, eodem referente. 

Pag. 950. 18. Νέρων, ὃ υἱὸς αὐτοῦ} Nero filius fuit Domi- 
tii et Agrippinae Germanici, Claudii fratris, filiae: quem Clau. 
dius, matre ejus Agrippina in uxorem accepta, filium adoptione 
designavit. 

Pag. 950. 14. ἐπὶ τῆς ὑπατείας Σιλουανοῦ xal 4vrovivov] 


22 bai 


568 ANNOTATIONES. 


Silanum et Antoninum Coss. invenio apud Eusebium; sed biennio 
ante Neronem Imperatorem: nempe ad an. vir. Claudii Imp. 


Pag. 950. 17.. ὁλοπόλιος] Nero sufflavo erat capillo, teste 
Suetonio: anno enim aetatis suae secundo et tricesimo mortuus 
est. Quis vero δασυπώγωνα eum fuisse crediderit, cum nondum 
moris erat barbam alere? Hadugnus enim Imp. Bomanorum pri- 
mus barbam aluit, uti Dio testatur. in Traiano: αδριανὸς ydo 
πρῶτος γενειᾷὰν κατέδειξε. Neque hoc ornatus causa; sed ut fa. 
ciem maculosam dissimularet;. referente Ael. Sparliano, in Adria- 
no: Statura fuit procerus etc. promissa barba, ut vulnera, quae 
in facie naturalia erant, tegeret. verum Characterem Neronis hic 
profert auctor a Suetonii penitns diversum; nisi quod ἄνϑηρο- 
πρόσωπον eum facit, uti et Suetonius, Tit. 51. vultu pulchro ma- 
gis quam venusto. 

Pag. 950. 18. ἀγνοήσας ὅτι ἐσταυρώθη ineptiae: quomo- 
do enim Christum neci traditum ignorare potuerit, cum jam olim 
Pilatus ad Tiberium, Tiberius vero ad Senatum de Christianorum 
dogmate, nimirum ut inter caetera sacra reciperetur, retulissent? 
ut testatur Eusebius, χρον. καν. Πιλάτου Τιβερίῳ τὼ κατὰ τὸν Σω- 
τῆρα ἀναγαγόντος, καὶ τοῦ Χριστιανῶν δόγματος, Τιβέριος πρὸς 
τὴν σύγκλητον ἐκοινολογήσατο περὶ τῆς εἰς Χριστὸν πίστεως. 

Pag. 251. 7. ἀνήγαγε δι᾽ Δξιμον] Ita habuit Cod. MS. forte 
legendum, διὰ Μαξίμου, uti supra. Verum hae nugae sunt: Pi- 
Jatus enim, Caligula adhuc imperante, sibi mortem consciverat. 
Helvic. ex Josepho: quem vide. 

Pag. 959. 9. ὁ ἀπὸ φιλοσόφων Qui Philosophus fuerat: 
eodem modo dicitur, d ἀπὸ ὑπάτων, apud recentiores, de viro 
Consulari; et ὃ ἀπὸ voraglov, infra apud nostrum, lib. 18. eo- 
dem etiam libro de Eulalio quodam, qui ex divite pauper factus 
fuerat, auctor verba habens, eum ἀπὸ εὐπόρων vocat. Simili 
etiam locutionis genere apud Cedrenum Didymus caecus, ὁ ἀπὸ 
ὀμματων, dictus est in Constantio εἰ Constante Impp. Τούτῳ 
τῷ ἔτει “ίδυμός τις, ἐλλόγιμος ἀνὴρ, ἀπὸ ὀμμάτων, ἐγνωρίζετο. 

Pag. 952. 8. ἀνήρχετο ἐν τῇ Ρώμῃ) Sub Claudio imp. Βο- 
mam venisse Petrum asserunt Eusebius et Zonaras, 

Pag. 2529. 10. Evoóov τὸν ἐπίσκοπον] lta etiam supra 
eum vocavit: scribendum tamen, EvoOiov: uti ex Eusebio, et 
Nicephoro Patriarcha apparet. 4 

Pag. 258. 14. καὶ πονῆσαι αὐτῷ τὴν ἀπόκρισιν) ἀπόκρισις, 
ut plurinum, esponsum, hoc tamen loco nuncium significat; 
uti et alibi ctiam apud nostrum: hinc ἀποκρισιάριος, apud re- 
centiores, pro Legato. Ecclesiae primum hi, postea vero etiem 
privatorum, ministri sic dicti, quibus negotiorum quorumous- 
que tractandorum cura commissa fuit. ] 

Fag. 254. 18. καρηκομώων ici] Scr. καρηκομάων. 





ANNOTATIONES. 569 


Pag. 955. 10. ἐν ταῖς πράξεσι τῶν dylov “παστόλων) Acta 
Apostolorum dicit ea, quae sub Clementis nomine prodeunt. 

Pag. 255. 18. ὅτι εἶπεν, ὅτι Χριστὸς ὁ Θεός cov ἀνελήφϑη) 
Lego, ἔφης, ὅτι Χριστὸς etc. uti habet Cedrenus. 

Pag. 956. 19. σταυρωθϑεὶς κατακέφαλα ] id est, capite deor- 
sum verso: κατακέφαλα hoc idem est, ac κατὰ τῆς κεφαλῆς. Lu- 
cian. κατὰ τῆς κεφαλῆς ἀπῆλθε, praeceps abiit. Hujusmodi 
vero compositionibus gaudet Auctor noster. Ita supra, Dictys 
de belli Trojani historia, in tumulo ejus reperta, verba faciens, 
ἔκειτο δὲ προσχέφαλα τοῦ λειψάνου τοῦ Zxrvog, inquit: ubi 
σεροσχέφαλα poni videtur, pro πρσσκεφάλαιον, Cervical, seu pul- - 
vinar; quod forte officium cadaveri praestitit volumen hoc. 

Pag. 956. 16. ἐπὶ τῆς ὑπατείας Δπρωνιανοῦ καὶ Καπίτω- 
voc] Apronianum Cos. sub Nerone non invenio: apud Eusebium 
quidem ad an. Neronis xi, Capitonem et Itufum Coss, habemus: 
verum Persecutionem Christianorum idem rejicit in annum se- 
quentem, id est, Neronis ultimum. Jos. Scaliger ante quinquen- 
nium accidisse contendit; nempe ad Neronis annum 1x. Mem- 
mio et Virginio Coss. quem vide, ad numerum Eusebianum 
MMLXIXIV. 

Pag. 956. 17. ἐκέλευσεν αὐτὸν ἀποκεφαλισθϑῆναι Ita etiam 
Chr. Alex. p. 580. Glycas etiam, Annal. par. 3. qui tamen Pi- 
Jatum non a Nerone, sed a Tiberio [mp. capitis damnatum vult, 
Cedrenus, et Zonaras, et ante eos Eusebius, (qui etiam se lioc 
ex Bomanorum Historicis accepisse asserit,) eum multis circum- 
septum calamitatibus manus sibi intulisse, testantur; idque sub 
C. Caligula Imp. 

Pag. 257. 9. τῇ πρὸ y καλανδῶν lovilov] Eodem nempe 
ipso die, quo D. Petrus cruci affixus est: quae constaus ubique 
est Traditio. Quidam vero Petrum et Paulum eodem die, et 
anno, Martyrio coronatos ajunt; ex quibus etiam est Eusebius, 
qui Dionysium, Corinthiorum Episcopum, hujus rei testem ap- 
pellat. Euseb. Ecclesiast. Hist. lib. 9. cap. 24. Alii tamen eo- 
dem quidem hoc die, anno vero diverso, factum volunt: e quo- 
rum numero Auctor noster esse videtur; ubi diversos etiam pro- 
fert Coss. Neronem et Lentulum, qui Consulatum scilicet una 
gesserunt Neronis Imp. anu. 7. secundum Helvicum. 

Pog. 957. 18. διότι ἀπεκεφάλισε τὸν Πιλάτον etc.] BRidi- 
cula haee omnia: Judaeis rebellionis ansam praebuit Cestii 
sive Gessii Flori, Judaeae Praefecti, avaritia. vide Joseph. Ánt- 
quit. Judaic. lib. 20: et Cor. Tacitum, Hist, 5. 

Pag. 957. 19. χώραν ἄλην ἐν vj Ilovrm] Forte legendum 
ἄλλην. Duae Provinciae a Nerone laperio Romeno adjectae me- 
morantur ab Eutropio, et Suetonio; Pontus, e& Alpes Cottiae: 
prior, concedente rege Polemone; fona Polemone nescio quo 
Neronis Duci subjugata, Tit 18.  4fugendi, propogandigue Im- 





570 ANNOTATIONES. 


rii, neque voluntate ulla, neque spe motus unquam, etc. Ponti 
odo regnn concedente Polemone M item Alpium, defuncto Cot— 
iio, in provinciae formam redegit. χώραν vero ἄλλην forsan vo- 
cat, respectu habito ad Judaeam, quae etiam a Vespasiano, in 
illam a Nerone misso ; tandem penitus subacta est. 

Pag. 267. 20. Πόντον Πολεμονιαπὸν ] Scr. Πολεμωνιακόν. 
Stephanus, in Πόντος, ἔστι καὶ Πόντος Πολεμωνιακὸς ἐπαρχία. 

Pag. 257. 91. ἔχαιρε τῷ Βενέτῳ μέρει) Contrarium ex Sue- 
tonio colligi posse videtur, Tit. 99. 

Pag. 958. 9. τῶν ἱερέων τῶν Ἑλλήνων κατασκευασάντων aU- 
τῷ } Imo nihil minus: vide Suetoninm. 

Pag. 258. 7. ὧν ἐνιαυτῶν E0'.] Ita etiam Chr. Alex. verum 
numerus in utroque mendosus: Ánno enini aetatis suae xxxix. e 
vivis excessit Nero, teste Suetonio, 

Pag. 258. 10. γρυπόρυγχος ] vocabulum novum! forte au- 
ctor scripserit, γρυπώνυχος; ; itaque reddidi, ungues habens ad- 
uncos: δὶ quis tamen γρυπύῤῥινος legere malit, Suetonium sibi 
habebit astipulantem, qui eum adunco naso fuisse scribit. Alias 
etiam idem eum acrem , vehementem, εἰ in coercendis delictis vel 
immodicum, fuisse idem perhibet: atque ob hoc forsan noster 
eum μανικὸν vocat. 

Pag. 958. 11. ταφῇ παρεδόθησαν τὰ σώματα etc.] Hoc a 
Vespasiauo [mp. factum vult Chr. Alex. auctor. 

Pag. 958. 14. ἰδίῳ ϑανάτῳ ἐξαίφνης φλεβοτομηϑεὶς) Prae- 
ciso scilicet a militibus jugulo : audi Suetonium in Galba Tit, 90. 
Plures autem prodiderunt, obtulisse ultro jugulum, et ut hoc age- 
reni, ac erirent , quando ita videretur, hortatum. 

lbid. ὧν ἐνιαυτῶν μϑ΄.] numerus mendosus: Galba periit 
tertio et septuagesimo anno: teste Suetonio. 

Pag. 258. 20. ἀνιὼν ἐπὶ Ῥώμην.) Locus iste, quem Chr. 
Alex. auctor ex nostro descripsit, vitiosa  interpunctione in Lati- 
nis laborat: interpres enim verba haec, ἀνιῶν ἐπὶ Ρώμην, quae 
ad. Petrum referenda sunt, Jacobum respicere facit; male, peni- 
tusque contra mentem auctoris, Jacobus vero iste, lapidibus a 
Judaeis obrutus, interiit, anno Neronis septimo; septem scilicet 
aunis ante Othonem Imp. vid. Euseb. Joseph. 

Pag. 259. 8. ἐτῶν vy, ἀῤῥωστήσας) Otho xxxvim. aetatis 
anno, et xcv. Imperii die, mortem sibi conscivit: vide Sueto- 
nium, 

Pag. 259. 4. Βιτέλλιος Αὔγουστος ἔτη θ΄. καὶ μῆνας 4.] 
Imo vri. tantum mensibus imperium tenuit: zd ἔτη 9', igitur au- 
ctori nostro reponimus. 

Pag. 259. 18. ἐφόνευσαν Κυρηναῖον] Quis Cyrenaeus iste? 
$i Cyrenium, sive Quirinium illum intelligit , qui ad. Descriptio- 
nem faciendam in Judaeam ab Augusto missus est, toto coelo er- 
rat: namque post hujus Romain reditum, ante belli Judaici ini 





ANNOTATIONES. 571 


tium, mulG missi sunt Praefecti, usque ad Gessium Florum; 
cujus oppressionibus, Judaei tandem irritati, arma in Romanos 
sumpserunt; uti supra monuimus, 

Pag. 959. 16. πέμψας στρατηγὸν ξαυτοῦ Οὐεσπασιανὸν ) 
Vespasianus, non a Vitellio, sed Nerone, in Judaeos missus est. 

Pag. 259. 19. νόσῳ βληϑεὶς, ὧν ἐνιαυτῶν μη.} Vitellius, 
religstis post terga manibus, injecto cervicibus laqueo, veste 
discissa, seminudus in forum tractus est; tandem apud Gemo- 
nias minutissimis ictibus excarnificatus atque confectuá est, et 
inde unco tractus in Tiberim; aetatis anno 1,011. vide Sueton. in 
Vitel. 

Pag. 259. 91. ἐπὶ τῆς ὑπατείας Povqov καὶ Καπιτιανοῦ) 
Rufum et Capitonem habemus Coss. apud Eusebium, sed ad an- 
num Neronis xur, qui ad an. Vespasiani 1, Galbam Aug. rr. et 
Vinium ponit; uti et Fasti Capitolini. Chr. Alex. hoc anno habet 
Galbam et Titum Rufinum Coss, 

"^ . Pag. 960. 4. ἐπὶ τῆς ὑπατείας Δεκίου καὶ Ρουστικίου Con- 
sules hi nusquam apparent: Persecutionem autem secundam Do- 
mitiani [mp. an. xri. factam esse tradunt alii, 

Pag. 260. 7. ini τῆς ὑπατείας Koupoóov καὶ Ρούου Scr. 
Povgov: Commodum enim, et Rufum Consules invenio apud 
Cassiodorum; sed ad Vespasiani annum vr. quadriennio scilicet 
post captas Hierosolymas. Anno enim Vespasiani rm. capta est 
haec urbs; quo anno Eusebius ponit Vespasianum Aug. 11. et Ti- 
tum Coss. Chron. Alex. Vespasianum solum. 

Pag. 960. 10. ξίφεσιν αὐτοὺς κατακόψας [16 etiam Chr. 
Alex. Verba Josephi apud Eusebium Chr. lib. 1. haec sunt. 
φησὶ δὲ Ἰώσηππος , λιμῷ καὶ μαχαίρᾳ e μυριάδας ἀπολέσϑαι, 
καὶ ἄλλας τρεῖς μυριάδας διαπεπρᾶσϑαι αἰχμαλώτων. λιμῷ itaque 
apud nostrum desideratur: deinde cum noster «& μυριάδας αἰχ- 
μαλώτων, Captivorum cr. Millia, habet, Josephus xxx. tantum 
Millia numerat. 

Pag. 960. 18. μετὰ ταύτης πορϑηϑείσης] post ταύτης, sub- 
audi πορθήσεως, aut aliquid tale, quod cum vocabulo ταύτης 
conveniat. Devastationes enim tres, quas auctor memorat, sunt, 
I. sub Nabuchodonosore. lI. sub Antiocho Epiphane, tempori- 
bus Maccabaeorum, IL vero atque ultima haec, sub Vespasia- 
no, et Tito ejus F. 

Pag. 261. 9. Ἐξ πραίδα Ἰουδαία ] Haec ipsa Latina Inscri- 

tio fuisse videtur, Romanis Characteribus sic se habens: EX 
PRAEDA JUDAEA: quod apud Chr. Alex. Ita Graece dicitur: 
Ex τῆς πραίδης τῶν Ιουδαίων. 

Pag. 969. 1. Εὐρώπην δὲ. ἀπὸ Θράκης ἐμέρισε] Idem ex 
veteribus asserit Eustethius, in Dionys. Perieg. οἱ δὲ παλαιοί 
φασιν, ὅτι Οὐεσπασιανὸς ἐχώρισε τὴν Θράκην dx αὐτῆς, nempe 
ab Europa: quae generali sensu accepta, omnes ab Hellesponto 


572 ANNOTATIONES. 


rovincias eccidentales continet. Idem: κακεῖνο δὲ γνωστέον, 
ότι Εὐρώπη μὲν πάντα τὰ κατὰ δύσιν, ἀρξαμένοις ἀπὸ Ἐλλησπόν- 
του. Est et pars etiam quaedam Europae generalis, totius no- 
mine appellata, eodem Eustathio teste: Σημειωτέον δὲ, ὅτε καὶ 
μέρος τί τῆς Λιβύης τῆς χώρας ἐστὶν ἰδίως οὕτω καλούμενον fi 
βύη. etc. deinde: τοιοῦτον δέ τι καὶ περὶ τῆς “σίας ἐν τοῖς ἑξῆς 
δηϑήσεται' ἐπὶ μέντοι τῆς Εὐρώπης ἔμπαλιν γέγονεν᾽ ἐκείνης 
γὰρ μέρος τὶ ἐξῃρέθη, τοῦ λέγεσϑαι Εὐρώπην. Quaenam vero 
sit pars haec, non docet: probabile tamen est, sicut África mi- 
nor, ea Africae pars quae Hispaniae obversa est; et Ásia minor, 
ea Asiae pars, quae Europae ex opposio sita est, peculiari no- 
mine dicta sunt; Graeciam etiam, Macedoniam, Thraciamque, 
ex adverso Asiae jacentes, Europam peculiariter dictas fuisse. 
Atque hoc confirmare videtur Auctor noster, in superioribus, de 
Augusto post bellum Actiacum Byzantium petente, his verbis. 
O δὲ Αὔγουστος Οχταβιανὸς παρελϑὼν τὴν Εὐρώπην πᾶσαν, ini 
ρασεν ἀπὸ τοῦ Βυζαντίου ἐπὶ τὴν Χαλκηδόνα etc, Vid. Scalig. in 
Euseb. Chr. p. 183. 

Pag. 262. 2. τὴν πρώην λεγομένην Πείρινθον) Scr. Πέριν- 
ϑον. Eustathius in Dionys. Perieget. οἵ δὲ μέρος τὶ αὐτῆς τὸ ἐν. 
τὸς Περίνϑου, ἤτοι Ἡρακλείας, τῷ Ἑλλησπόντῳ ἀπένειμαν. 

Pag. 262. 5. πάραιτος γενόμενος] Quid hoc πάραιτος sit? 
Zonaras habet πυρετοῖς; Οὐεσπασιανὸς δὲ νοσήσας πυρετοῖς με- 
τήλλαξεν. Verum febri eum extinctum non fuisse, testem habe- 
mus Suetonium; qui ex nimia alvi solutione eum interiisse dicit. 
Chr. Alex. auctor ipsissima nostri verba habet, sed corrupta, et 
pro πάραιτος legit παρευϑύς. Ἐν rovro τῷ χρόνῳ νόσῳ κλιθεὶς 
[Scr. βληϑεὶς] ὁ Οὐεσπασιανὸς ó βασιλεὺς, παρευϑὺς τελευτᾷ. 
Suspicor itaque Áuctorem nostrum scripsisse, πάρετος ; ex quo 
nutans Librarius, τοῦ ε, in «t, mutatione frequentissima , πά- 
ραιτος fecit. παρετὸς autem reddo, membrorum vi soluta,  Sue- 
tonius, zdlvo repente usque ad defectionem soluta, Imperatorem 
ait stantem mori oportere, dumque consurgit; ac nititur, inter 
manus sublevantium extinctus est. Lectionem vero hanc confir- 
mat Constantinus Manasses, in Vespasiano, ubi haec habet: 

Παρέτου γινομένου δὲ τοῦ κράτορος ix γήρους, 
Καὶ νόσῳ καταλύσαντος τὸν βίον, καὶ τὸ κράτος, 
Esto βασιλεύσαντος οὐ πλείω τῶν ἐννέα, 

Τίτος παρῆλθεν εἰς αὐτὸ, etc. 

. Pag. 969. 5. ὧν ἐνιαυτῶν οα΄. Sueton. Extinctus est xum. 
Kalend. Julii annum gerens aetatis sexagesimum ac nonum, ss- 
perque mensem ac diem septimum. 

Pag. 269. 8. ἁπλόϑριξ, σπανὸς,} σπανὸς ad crinem refe- 
rendum existimo, et τὸ γένειον, aut quid tale subaudiendum: 
σπανὸς τὸ γένειον supra habuit, de Hippolyto, 

Pog. 969. 11. ϑειότατος Δομετιανὸς] Quidni? seipsum 


wv 





ANNOTATIONES. 578 


enim ἀπεϑέωσε. Cum enim omni flagitiorum genere polloisset, 
ξαυτὸν ὁ ἄϑεος τελευταῖον ἀπεϑέωσε, inquit Cedrenus; Deum se 
ipsum postremo appellari jussit. 

Pag. 262. 18. φιλόσοφος ἄκρος] Imo μυιοϑήρας soleriissi- 
mus. Bibliothecas tamen impensissime reparandas curavit, licet 
libros neglexit. Vide Suetonium in Domitiano, Tit. 90. 

Pag. 969. 16. xol ἐξαίτασεν avrov] Joannem Apostolum 
sub Domitiano Patmum insulam relegatum scribit [renaeus, apud 
Eusebium; Romam vero accersitum fuisse nullibi invenio. 

Pag. 962. 29. ἐφίλει τὸν ὀρχηστὴν ] uxori quidem ejus Do- 
pitiae percharus fuisse perhibetur Paris Iste Histrio: hoc itaque 
occiso, eam repudiavit Domitianus teste Dione, et Zonara. No. 
ster tamen de Paride a Domitiano muneribus aucto, et ad Antio. 
chiam incolendam ab eodem misso, ubi tandem mortuus et sepul- 
tus est, suavissimam statim profert narratiunculam, — Paridem 
tamen istum Pantomimum, et Palatio, et urbi universae olim 
gratissimum, Romae sepultum jacere, testem habemus locuple- 
tem Martialem; in hoc in eundem Epigrammate. 

Quisquis Flaminiam teris viator, 

Noli nobile praeterire Marmor. 

Urbis deliciae, Salesque Nili, 

Zlrs, et gratia, lusus, et voluptas, 
JHomani decus, et dolor Theatri: 

"dique omnes veneres , Cupidinesque, 
Hoc sunt condita, guo Paris, sepulchro. 

Pag. 968. 8. ὅστις βασιλεὺς ἐξώρισε τὸν αὐτὸν TovBtvaltoy] 
Ipsissima haec habes apud Suidam, de Juvenale, in Pentapolim 
Libyae, vel ut alii, in Oasim Aegypti, ob Paridem, relegato. Un. 
de eum, Histrionis .Exulem, vocat Sidonius Apollinar. Carm. 9, 

Nec qui consimili deinde casu, 
41d vulgi tenuem strepentis auram, 
Jrati fuit Histrionis Exul. : 

Pag. 963. 16. ἦν κεκτισμένον } Scr. ἐκτισμένον. 

Pag. 268. 20. πανταχοῦ ποιῶν τελέσματα } Locum hunc ex 
nostro descripsit Clir. Alex. auctor; cujus interpres τελέσματα 
reddit J'ectigalia; ridicule. De Apollonio vero hoc Telesta plu- 
rima etiam habes apud. Jo. Tzetzem, Centur. 9. Hist. 60. De Te- 
lesmatum vero conficiendorum modo, eorumque viribus, vide 
doctissimi Jac. Gaffarelli Curiositates Inauditas, ab ipso Gallice 
scriptas. 

Pog. 968. 21. εἰς Bvtovzolw ] Chr. Alex. legit disjunctim, 
Βυξοῦ πόλιν: Cedrenus etiam urbem hanc ἃ Byzo rege conditam 
vult; male: Byzantem. enim , non Byzum, habuit conditorem. 

Pag. Q64. 4. καὶ τὸ τῶν ἵππων) Ferocientes, hoc loco 
supplevimus, ex Glyca, et Cedreno.  Glycas AÁnnal. par. 3. 46 
Apollonio Telesta: Et equos indomitos fraenis coercuit. — Cedre- 


1 ὮΝ 





574 ANNOTATIONES. 


nas de eodem: καὶ τῶν ἵππων viv ἀταξίαν χαλινώσας, iv ταῖς 
συνελεύσεσι τῶν ἀρχόντων. 

Pag. 264. 23. στηϑάριν μολιβοῦν, ἔχοντα Aculy τοῦ Atos] 
. Mendose haec omnia; qune ita restituenda videntur. στηϑάριον 
μολυβοῦν, ἔχων λεμίον τοῦ Ἄρεως. “εμὸς enim, idem quod 
λαιμὸς, apud Hesychium: “εμὸς, λαρυξ, φάρυγξ, et supra; 
λαιμὸς ὁ φάρυγξ, ὁ τράχηλος, ὁ λάρυγξ, ὁ βρόγχος.» λεμέον vero 
diminutivum, a λεμὸς: unde corrupta scriptione: Mplv: uta 
στηϑαάριον, στηϑαριν. λεμὸς vero, licet Guttur proprie significet, 
pro Stomacho tamen ab Homero usurpatum tradit Jul, Pollux, 
lib. 9. cap. 4. Ομηρος μέντοι τὸν στύμαχον, καὶ λαιμὸν, καὶ 
λαυκανίαν καλεῖ. Hoc vero in loco vultum, seu Effigiem, so- 
nare videtur. 

Pag. 265. 2. παραμήριν ἀπὸ καλαμίου κρεμμάμενον Scr. 
iterum, κρεμώμενον, à κρέμαμαι. παραμήριν vero, pro παραμή- 
ριον: quo vocabulo Graeci recentiores, Gladiolum designant; 
eo quod a femore pendeat. | 

Pag. 266. 5. πυρὶ καύσαι ὁ παρ᾽ αἰγιαλοῖς Apfvrnor.] Lo- 
cus iste pessime a Librario habitus est. Forte legendum, πυρὶ 
καύσεται ὁ mag αἰγιαλοῖς Ορόντης-. Cedrenus legit: κλαύσεται 
δέ σε xal ó xag ᾿ αἰγιαλοῖς Οὐῤῥόντης. 

Ῥαρ. 266. 18. ἥντινα ἐκάλεσε Δομετιανούπολιν Corrigen- 
dus itaque Stephanus de Urbibus, qui Δομετιούπολιν habet: 4ο- 
μετιούπολις, ἸΙσαυρίας πόλις. 4Δομετιούπολις enim a Domitio, 
Δομιτιανούπολις vero ἃ Domitiano nomen suum necessario ac- 
cepit. ᾿ 

Pag. 266. 16. dc εἰσῆλϑεν ἐν τῷ ἱερῷ τοῦ Διὸς ϑυσιάσαι, 
Fabulosa haec omnia; in cubiculo enim suo:a Stephano Doaitil- 
lae procuratore, aliisque conjuratis , occisus est: vide Sueto- 
nium. 

Pag. 267. 6. τῶν ὄντων ἐν τῷ ἱερῷ xayógAov] Chr. Alex. 
legit: τῶν οὐσῶν ἐν τῷ ἱερῷ κανδήλων. Si tamen κανδήλα hic, 
foeminino genere, pro Candela ponitur, κανδηλῶν genitivo plu- 
rali scriberetur. Forle itaque vel neutrum est, vel masculinum; 
idemque signat Graecis recentioribus κανδηλάβριον, Cande- 
labrum. Exempla tamen hujusmodi haud temere occurrunt. 
κανδίλων, etiam infra habemus, lib. 19. in Commodo Imp. pro 
Candelis positum: λόγῳ λαμπάδων, καὶ κανδίλων, etc. 

Pag. 967. 7. εἰσιόντες sig τὸ ἱερὸν ἠπατοῦντο])] Scr. sze-. 
τῶντο. 

Pag. 967. 17. παρασχὼν αὐτῷ ὀχταὰὶ κεντηνάρια)] Modus 
iste per Centenaria numerandi ubique apud Graecos recentiores 
occurrit; quantum vero Centenarium sit, in incerto relinquit 
Suidas: Κεντηνάριον, νομισμάτων ποσότης. Procopius de bal. 
Pers. 1. 1. Centenarium, Centum libras continere sit: pedir AL- 


τρας τὸ κεντηνάριον ἑκατὸν, ἀφ᾽ οὗ δὴ xol ὠνόμασται. πενεὺν 
Ὁ τὰ 





ANNOTATIONES. 575 
γὰρ τὰ ἑκατὸν καλοῦσι Ῥωμαῖοι. — Et ἃ Centum quidem, vocabulo 


Romano, nomen traxisse manifestum est: centum tamen Pondo 
praecise non valuisse, ex Glyca apparet, Ánnal. p. 2. pag. 256. 
Ubi de Aethiopum regina Salomoni munera offerente verba fa- 
ciens, haec habet. Simul ei largita cxx. auri talenta cum aro- 
matibus eic. ad suos est reversa, Talentum vero libras cxxv. con- 
tinet. De quo colligi potest, eum a regina Centenarios auri no- 
stros centum accepisse, Si ergo cxx. talentis aequipollent c. Cen- 
tenarii; talentum vero coxxv. libras continet; exhinc apparet 
Centensrium hbras cL. continere, adeoque Centenarium Proco- 
pianum semisse superare. Anne igitur Centenarius duplex? Mi- 
nor, de quo Procopius, qui centum libras continet: et Major 
ille, a Glyca positus, qui Minoris sesquialter est, librasque lia- 
bet a», secundum itaque hunc computum, Imperator in urbis 
hujus instaurationem, si de Minore Centenario, eoque aureo, 
(aliter enim pecuniarum summa condendae urbi longe impar vi- 
debitur:) intelligatur, Monetae nostrae Anglicanae, quam Ster- . 
dng vulgo dicimus, 33600. libras; si secundum Glycae vero Cen- 
tenarium numeremus, 50400. libras, largitus est: posito scili- 
cet, argenti unciam v. Solidos valere; aurum vero ita se habere 
ad argentum , sicut L. ad xiv. qualis hodie est monetae nostrae 
valor. 

Pag. 968. 2. καὶ μετεκάλεσεν αὐτὴν] Scr. μοτεκάλεσαν, ut 
ad Cives referatur, et cum ἐπιστρέψαντες congruat. 

Pag. 268. 4. 4tvtagfov] Anazarban vocat Stephanus, qui 
ab Azarba conditore eam sic dictam innuit. Stephanus de urb, 
4vatagfa , πόλις Κιλικίας κέκληται ἀπὸ τοῦ προκειμένου, ἢ ἀπὸ 
“ξάρβα τοῦ κτίσαντος. 

Pag. 968. 17. καὶ ἐπενοήϑησαν ἀντ᾽ αὐτῶν, τῶν κυνηγίων 
ἡ θέα. Tudis quidem Gladiatoriis interdixit Nerva: Cynegetica 
tamen absurde in eorum locum substituisse dicitur Nerva; spe- 
ctacula jam olim populo exhiberi solita, 


Pag. 969. 6, ἀφανῆ ξαυτὸν ποιήσας ] Opinionem hanc ir- 
ridet Cedrenus, pag. 248. Edition, Paris. quem videsis. 

Pag. 270. 8. Moaáxqy , 9 ἔστε βασιλέα] Hesychius. "A4oca- 
κες, oi βασιλεῖς Περσῶν. Inde est quod habemus infra, in Julia- 
no Imp. Σαββουφαρσάκης, quod disjunctim scriberetur, Σάπωρ 
“Ἀρσάκης, Sapor Rex. Pro Περσῶν tamen, apud Hesychium, 
suspicor legendum Πάρϑων: Parthici enim reges ᾽ "frsacidae 
dicti sunt, Procop. de bel. Pers. ]. 9. εἰσὶ μὲν ἡμῶν πολλοὶ 
“ρσακπίδαι, ὦ δέσποτα, ἐκείνου “ρσάκου ἀπόγονοι" ὃς δὴ οὔτε 
τῆς Πάρθων βασιλείας ἀλλότριος ἐτύγχανεν ὦν, ἡνίκα ὑπὸ Παρ- 
' Φοις ἕκειτο τὰ Περσῶν πράγματα. Persis vero Rex, Τορκὶμ, so- 
nat; utex mostro discunus,  . 


. Pag. 270. 14. τὸν Παραϑεμασπάτην) Dio Παρϑαμασίρην 





576 ANNOTATIONES. 


eum primo, deinde Παρϑαμασπάτην vocat; uti et noster etiam 
infra. ! 

Pag. 970. 16. τῷ ιβ΄ ἕτει τῆς βασιλείας } Hieronymus apud 
Eusebium, bella haec Orientalia a Trajano geste, ad annum 
ejusdem v, refert. 

Pag. 970. 21. ὁ γαμβρὸς αὐτοῦ ἐπὶ ἀδελφῇ ) Scr. ἀδελφιδῇ- 
-Consobrinae. Trajano et sanguine, et affinitate junctus eret 
Adrianus, teste Ael, Spartiano, in Adrian, .4driano pater 7fe- 
lius Adrianus, cognomento fer, fuit, consobrinus Trajani Imp. 
Et paulo post. Denique suffragante Sura , ad amicitiam Trajam 
pleniorem rediit, nepte per sororem Trajani uxore acorpta. Ea- 
dem fere habes apud Dionem in Adriano: “δριανὸς δὲ ὑπὸ piv 
Τραϊανοῦ ovx ἐσεποιήϑη" ἦν μὲν ydo πολίτης αὐτοῦ, καὶ ἐπεερο- 
σεύϑη ὑπ᾽ αὐτοῦ, γένους 9' οἱ ἐκοινώνει καὶ ἀδελφιδῆν αὐτοῦ 
ἐγεγαμήκει. | 

Pag. 970. 99. εἷς δρόμον] Omnino legendum, εἰς δρόμωνα. 
ut ex sequentibus epparet.  Cursum autem publicum et Equis, 
vehiculisque, et Navigiis etiam stetisse, apparet ex Sidonio Apol. 
lin. Epistol lib. 1. Ep. 5.  Tricini Cursoriam (sic navigio nomen) 
ascendi; qua in Eridanum brevi delatus: etc, Ubi Sidonius Cur- 
soriam , (subaudi navem,) quam Graeci δρόμωνα vocant. Ha- 
rum vero Remiges δρομωνάριοι, Latinis etiam Dromonarii dicti: 
quibus Theodorici scripta Epistola extat, apud Cassiodorum, 
Variar. lib. 9. ex qua paucula haec, ad propositum nostrum 
spectantia, proferre non gravabor. Et ideo Comiti Sacrarum 
Largitionum nosira praecepit auctoritas, ut in hostiliensi loco 
constitui debeatis; quatenus fiscali humanitate. recreati, excursus 
cum veredariis per alveum Padi more solito faciatis, ut diviso 
labore, equis publicis debeat subveniri: elc. Hujusmodi autem 
navigio, relicta post se classe reliqua, celeritatis causa hic usum 
fuisse Trajanum, innuit Auctor, 

Pog. 2971. 16. ἀναιρεῖ οὖν ἕκαστος] Scr. ἀναιρείτω, sive 
ἀναιρῇ. 

ag. 971. 23. Φουρτούνου, xol Γαἄργαρη ἔχ Graecorum 
formatione nominum, Γαργάριος, scribendum esset: sed nec vo- 
calis longa in ultima, accentum in antepenultima hoc loco pali 
potest. 

Pag. 272. 16. ταυρέας ἐκτυπεῖν } ταυρείη, seu ταυρέη, (sub- 
audi, δορα) Pellis est Taurina: sumiturque pro quovis ex ear 
facto scutica, Clypeo, Casside, etc. Hoc vero loco, Td 
panum quod ex pelle etiam taurina factum, signare videtur: 
quo etiam seüsu babes apud Leonem Imp. Constitit. 7. οἱ Mauri- 
cium strategic. lib. 1. vide Nic. Rigaltii, et Jo. Meursii Gloesaria 
in Ἰαυρέα. .Non itaque assentiri possum Reinesio, Var. Lect; 
1.8. ubi animadvertit in Palladii Hist, Laus. interpgetem 
Hervetum, eo quod Ταυρέαν non Scuticam , sed, Taurinam pel- 


" ἃ 











* — ANNOTATIONES. 511 


lem Yertit. Palladii verba haec sunt, c. de Nathanaele abbate: 
Παραγίνεται ὁ δαίμων ἐν νυκτὶ, ταυρέαν κατέχων ὥσπερ of δῆμοι, 
σχῆμα ἔχων στρατιώτου ῥακοδυτοῦντος, ψόφους ἐργαζόμενος τῇ 
ταυρέφ. Quo in loco ταυρέα manifeste ponitur pro Tympano, 
uti apparet ex istis, σχῆμα ἔχων στρατιώτου: quid enim Militi 
cum sculicis et flagellis, Lictoris armis? cui Tympano suo, 
praesertim terrorem alicui incussuro nihil convenientius. Aeris 
autem purgandi virtutem pulsatis Tympanis, Campanis, et hu- 
jusmodi sonoris inesse, jam olim invaluit opinio. Hujus rei exem- 
plum habemus, apud Menandrum Protector. Excerpt. de Lega- 
tionib. de Turcis Zemarchum, Justini minoris Legatum, exci- 
pientibus, verba habentem: haud multum huc facientibus prae- 
miesis, deinde addit: Επιπαταγοῦντες δὲ κωδωνί τινι, xol τυμ- 
stavo ὑπέρϑεν τοῦ ὥορτου. περιέφερον τὸ φυλλῶδες τοῦ λιβάνου 
τῇ φλογὶ λακιζόμενον᾽ καὶ ἅμα γινόμενοι μανιώδεις, καὶ ἐμβρι- 
μούμενοι, τὼ πονηρὰ ἀπελαύνειν ἐδόχουν. οὕτω γὰρ ἀποτροπαιοί 
τινες εἶναι, καὶ ἀλεξίκακοι ἐδόκουν. Vide etiam Pomponatium: 
de Incantat. cap. 12. Hieron. Magium Miscellaneor. lib. 4. cap. 
14. et Angel. Roccham de Campanis, . | 

Pag. 979. 19. διὰ τῆς χρνσέας τῆς λεγομένης) Subauds, 
«πόρτας; uti infra habet, in Theodosio Jun. Prochronismo autem 
hic utitur Auctor noster, Portam hanc nomine quod nondum ha- 
buit appellans: a Theodosio enim praedicto, auro tandem obdu- 
cta Porta aerea Daphnetica, Aurea deinceps dicta fuit: uli nos 
docet auctor noster in Theodosio Min. his vexbis. O δὲ αὐτὸς Θεο- 
δόσιος ἐχρύσωσε Δαφνητικῆς πόρτας dvo ϑύρας rag χαλκᾶς, xaO 
ὁμοιότητα ἧς ἐχρύσωσε πόρτας ἐν Κωνστανεσινουπόλει, ἥτις καλεῖ- 
ται ἕως ἄρτι, ἡ Χρυσέα πόρτα. | ᾿ B 

Pag. Q78. G. ἐμήνυσεν αὐτὸν ταῦτα. Eum. per literas de 
his monuit; vel, literas has ei misit: quo sensu μηνύῳ apud 
nostrum frequenter usurpatur. Mallem tamen, ἐμήνυσεν αὐτῷ. 

Pag. 278. 15. τῷ ὑμετέρῳ κράτει τροπαιοῦχοι] forte legen- 
dum, τροπαιούχῳ, ut referatur ad κράτει: licet Principes plu- 
rali numero frequentissime compellatos, vel pueri norunt. 

Pag. 974. 4.. μετὰ τοῦ πλήϑους avtov] πλῆϑος, pro ex- 
ercitu, supra habuimus, in August. lmp. xol κατιῶν μετὰ τοῦ 
πλήϑους αὐτοῦ, ὑπέταξε τὰς ἄλλας χώρας. | 

Pag. 975. 1. sig τὸν Δάνουβιν ποταμὸν] Δάνουβιν pro 
“ανούβιον. Eutropius, lib. 8. in Trajano: Daciam Decebalo 
victo subegit, provincia trans Danubium facta, in his agris quos 
nunc Toiphali tenent, et Victophali, et Theruingi habent. Ea 
provincia decies centena millia passuum in circuitu tenuit. 

Pag. 975. 5. ἕτους χρηματίζοντος obO.] Terraemotus iste 
Antiochensis contigit Trajani Imp. anno xvi. nempe ad nu- 
merum Eusebianum wwxxxr. ut apparet ex Dione, de eis qui 
hac clade perierunt mentionem faciconte, ὧν εἷς ὁ Πέδων ó 

loannes Malalas. | 7 87 


[MES 


L.X 


ctl 





578 ANNOTATIONES, “ἢ 


ὕπατος ἐγένετο: ex quorum numero erat Pedo Consul. M. au- 
tem Valerius Messala, et C. Popillius Caro Pedo Coss, fue. 
runt ad annum Trajani, Imp. penultimum, nempe Fastis Ca- 
pitolin. xvir. Eusebio vero, et Chr. Alex. auctori xvnr. qui 
obiter corrigendus; llóómvog enim habet, pro Πέδωνος᾽ Haec 
cum ita sint, manifestum est haec contigisse ad annum Aerae 
Antiochenae cLxir adeoque enno post Trajani in Antiochiam 
adventum vr. si modo, uti vult auctor noster, Imperii sui àn- 
no xm. Antiochiam venerit Trajanus; et non, ut ipse ait, anno 
post ejus adventum 11. unus iteque anni Metachronismus est. 
Evagrius etiam falsus est, Hist. Eccles. lib. 2. cap. 12. ubi cla- 
dem hanc Ántiochensem contigisse asserit, ἔννατον xal πεντηκοστὸν 
καὶ ἑκατοστὸν ἀγούσης τῆς πόλεως ἔτος τῆς αὐτονομίας" Urbis 
αὐτονομίας anno cLix, totius quadriennii prochromismo peccans. 

Pag. 276. 19. ἡ Póóog πόλις νῆσος οὖσα τῆς ἑξαπόλεως 
. Lecus proculdubio mendosus: Rhedus quidem wrbs est Iberiae, 
sive Hispaniae, a Rhodiis condita, teste Eustathio in Dionys. 
Perieg. ex Strabone: d δὲ γεωγράφος φησὶ καὶ ox πλεύσαντες 
οἵ Ῥόδιοι μέχρις 1βηρίας ἔκτισαν ἐκὲϊ πόλιν Ῥόδον. Est etium 
Rhodopolis, urbs Lezica, de qua Procopius, de bell. Pers. lib. 
9. et Goth. 1. 4. Verum baec verba, ρνῆσος οὖσα, de Rhodo 
Insula loqui auctorem, clare docent. n Rhodo vero urbem 
etiam ejusdem nominis fuisse discimus ex Pomponio Mela de 
situ Orbis lib. 29. Locus itaque iste auctoris nostri hoc modo 
fortasse restituendus: ἔπαϑε τότε καὶ ἡ Ῥύδοςι, πόλις Ῥόδου 
γήσου οὖσα τῆς ἔξαπόλεως. ^ Eodem tempore passa est etiam 
fhodus, urbs Hihodi insulae sex urbibus insignis, να] forte sic: 
ἔπαϑε τότε xol ἡ Ῥόδος, sed quare ἔξάπολεν vocat Rhodum, 
cum, ut ex Scylace Caryandensi habemus, in Periplo, τρίπο- 
λις tantum fuerit? Podog κατὰ τοῦτο νῆσος τρίπολις ἀρχαία 
σόλις" καὶ ἐν αὐτῇ πόλεις αἴδε, Ἰάλυσος, “ίνδος, Κάμειρος; 
idem etiam testatur Eustath. in Dionys, loc. citat. Pomponius 
etiam Mela, 1. 9. ubi post. enumeratas maris Mediterranei :n- 
sulas, deinde addit: in Lycia Hhodos. in illis singulae iisdem 
nominibus urbes,  /n Rhodo tres quondam erant, Lindos, Ca- 
miros, Jalysos. Quae et Rhodus dicta est, teste Plinio Hist. 
Nat. |. 5. De hoc videant eruditi. 

Pag. 276. 291. νυμφαγαγίαν αὐτῇ ποιήσας  Νυμφαγωγίαν 
hic, quod alibi ΙΝνυμφαῖον vocát aedificium, virginum pau 
riorum nuptiis celebrandis destinatum: uti supra monuimus. 

Pag. 976. 4. ἀτελὲς 0v,] opus hoc a Tiberio incoeptem 
ait Auctor supra, in Tiberio Imp. " 

Pag. 976. 5. iv μέσῳ τοῦ νυμφαίου τοῦ προσκηνίου τοῦ 
ψυμφαίου omnino παρέλκειν videntur. | 

Pog. 276. 10. ἐμαρτύρησε δὲ ἐπὶ αὐτοῦ τότε δ' ἅγιος Ἰγνά- 
τιος } Ignatium, Episcopum Antiochenum, ex Syria Bomam 


* ael 


" 





ANNOTATIONES. 679 


missum, ibique bestiis praedam projectum fuisse constans scri- 
ptorum est traditio. Doctissimus tamen Josephus Scaliger in 
Eusebii Chron. certiora hujus rei testimonia, quam quae ad- 
huc habentur, desiderat: atque equidem hic Auctoris nostri 
locus contrarium astruere videtur. Sed nec de Ignatii Marty- 
rii tempore convenit inter Nostrum et Eusebium: hic enim 
ponit ad annum Trajeni Imp. x. septem nempe annis, ante 
dictum terraemotum Ántiochensem; quo tempore noster Igna- 
tium Martyrio coronatum asserit. 

Pag. 276. 21. ἐξήρχετο βασταγμῷ) Tanquam onus a por- 
tatoribus, sublatus exnt, 

Pag. 277. 8. ὑπέξιζον τοῖς Ἐλλησι) Forte legendum, ὑπώ- 


Pag. 2977. 15. ὧν ἐνιαυτῶν ξε΄. Annos hic plus justo 
£res addidit: non totos enim rxurr vixit Trajanus; teste Eu- 
iropio, lib. 8. Οδέξε autem aetatis anno xit. IVense 1x. et die - 


φμαγίο; nisi forte error sit in numero. Hieronymus enim, ᾿ 


apud Eusebium, qui ista ex Eutropio descripsisse videtur, ha- 
bet; anno rxrim. mense ix. die rv. Eusebii tamen Graeca ha- 
bent, ἐτῶν ξε͵, uti et Chron. Alex. Caeterum de hujus [mp. 
aetate nullo modo inter Auctores convenit: Sext. Aurel. Vi- 
ctor. enim Trajanum rxiv. annos vixisse affirmat; Dion. tameu 
LXL an. mens. vI, dies xv. tantum 61 attribuit. 

Pag. 277. 17. ἐπὶ τῆς ὑπατείας Απρονιανοῦ) Scr. “πρω- 
Ψψιανοῦ, uti habent Eusebius, et. Chr. Alex. 

Jbid. ἐβασίλευσε δὲ ἔτη κβ΄. καὶ μῆνας &.] Eutropius eum 
regnasse inquit annos xxr. menses x. dies xxix, Eusebius et 
Chr. Alex. an. xxr. Zonaras huic numero mensem adimit. 

da Pag. 978. 8. ποιήσας πίλας) me, vocabulum Latinum; 


Pag. 978. 91. ὡς γαμβρὸς αὐτοῦ͵ Generum Trajani eum 
vocat, quod Neptem ejus uxorem habuit, 

Pag. 2979. 8. ἕνα ὄντα τῶν ϑαυμάτων] Orbis Spectacula 
vulgo septem numerantur; verum ex horum numero non,est ' 
Cyzicenum hoc Adriani templum. De Miraculis hisce scripsit 
Philo Byzantius: apud quem ista sunt: Horti peneiles, Pyramides 
"degyptiae, Jovis Olympii simulachrum, Colossus HAodius, Mu- 
γὶ "Babylonici, Dienae Ephesiae templum, et: Mausoli Sepul- 
achrum. Alii alia his annumerant; de quibus vide Leonis Al- 
lati Not. in Philon. Byzant. | 

Pag. 979. 15. ἡ πόλις Podog νῆσος ἔπαϑε) Tta etiam su- 
pra scribit Auctor: verum πόλις, aut νῆσος, uti monuimus, 
redundare videtur. 

Pag. 979. 16. κείμενον χαμαὶ ἔτη vif.) Colossus Rhodius 
ruit, Antiochi Mag. Syr. Regis anno r. nempe ad annum Eu- 
sebianum MDccxciv. Olymp. ccexxaxix. asserente Eusebio. Si ita- 


580 /— ANNOTATIONES. 


que post cccxrr. annos tandem erectus fuerit, hoc factum 
fuisset non ab Hadriano, sed Domitiani Imp. anno x. Chron. 
Alex, auctor. Colossum Rhodium excitatum fuisse scribit, Ve- 
spasiani Imp. an. vi. Vespasiano v. et Tito rr. Coss. Ἐπὶ 
τούτων τῶν ὑπάτων iv Ρύδω ὁ Κολοσσὸς ἀνεστάθη, xoc 
ἔχων ποδῶν οζ΄.  Eüsebius hoc factum ait eodem Vespasiani 
Imperat. anno vr, Titi 1v. consulatu. Ad hunc vero Vespasia- 
ni lmperat. annum ab Olympiadis cxxxix. anno rt. quo cor- 
ruit Colossus, anni sunt ccxcvir. Jos. Scaliger eum ἃ Nerone 
erectum vult, capite suo eidem imposito; a Vespasiano vero 
refectum , dempto Neronis capite, solique dicatum. Jos. Sca- 
lig. Annot. ad Chron. Eusebian. ad annum xwwxcr. Chron. Alex. 
auctor Colossum Rhod. Hadriani sub imperio primum motum 
esse scribit. 

Pag. 279. 17. μὴ ἀπολομένου ἐξ αὐτοῦ) Strabo aliter: 
κεῖται δὲ νῦν ὑπὸ σεισμοῦ πεσὼν περικλασϑεὶς ἀπὸ τῶν γο- 
νάτων.  Ád eundem etiam sensum Plinius lib. 84. cap. 7. 
V'asti specus hiant, defractis membris, etc. 

Pag. 979. 99. Mawiyaixóv μυσερὸν δόγματα] Scr. μυσα- 
ρὸν δόγμα.  Manichaeorum tamen nomen nondum auditum est. 

Pag. 280. 4. “δριανοῦ ϑήρας ] Mysiae urbs liaec est; eta 
Cedreno, Αδριανοῦ ϑήραι ἐν τοῖς μιτάτοις. Cedrenus in. Adriano: 
οὗτος ἐν Μυσίᾳ ϑηράσας, φκοδόμησε. πόλιν, καὶ μετωνόμασεν 
αὐτὴν, ΑἸδριανοῦ θήρας ἐν τοῖς μιτάτοις. 

^ Pag. 280. 5. ἣν ἐκάλεσεν Αντίνω]) «ντινόεια Stephano est, 
ab Antinoi, pueri Adriano in deliciis, nomine sic dicta. Ste- 
phan. de urb. “ντινόεια, mol Αἰγύπτου, Αἠντινόου “παιδὸς. 
Ib. ἐκλήϑη ἡ πόλις καὶ Αδριανούπολις. Hieronymus apnd Eu- - 
seb. Chr. lib. 9. | 7dntinous puer regius eximiae pulchritudinis in 
“εξ ypto moritur: quem Hadrianus vehementer deperiens, (nam 
in deliciis habuerat) in Deos refert: ex cujus nomine etiam urbs 
appellata est. 

Pag. 280. 6. ὑδροπιάσας δὲ} Scr. ὑδρωπιάσας : Partici- 
pium aor, 1. ab ὑδρωπιάω, ὑδρωπιῶ, Hydrope laboro. 

Ibid. τελευτᾷ ἐν Βάταις) [ta Cod. MS, rescribo, ἐν Βαΐαις, 
h Euseb. Chr. Can. 4ógiavóg ὕδρωπε τελευτᾷ ἐν Βαΐαις τῆς ἴκα- 

ας. . 

Pag. 281. 1. στρώσας τὴν διὰ μυλίτου λίϑου forte legen- 
dum, στρώσας αὐτήν. de Porticubus vcro istis vide aupra in; 
Tiberio. ) 

, Pog. 281. 8. iy Ἐφέσῳ τῆς dolac] Asiam hic intelligit pro- 
prie sic dictam, quae pars est Asiae Minoris, Europae proxije 
opposita, quo sensu etiam, Europae nomine, Graeciam frequen- 
ter indigetat. Troadem autem, partesque vicinas, ab Ásio quo- 
dam Philosopho Asiae nomen accepisse, supra lib. 5. ostendit: 


ubi eliam regnum Trojanum, et Ephesinum, idem esse statuit. 





ANNOTATIONES. 581 


Plinius, ex Agrippa, Asiam proprie dictam in duas partes divi. 
dit, quarum prima Papblagouia a septentrione, Phrygia et Ly- 
caonia ab oriente, mari ab occidente, a meridie vero mari Ae- 
gyptio terminatur. Plin. Nat. Hiat, lib. 6. ! 

Pag. 281. 19. ἔχαυσε τοὺς χάρτας τοῦ -ajut[ov] Factum 
hoc Antonini Imp. anno x. Largo et Messalino Coss. uti asserit 
Chr. Alex.:Auctor. Τούτοις τοῖς ὑπάτοις ἄφεσις ἐγένετο τῶν 
χρεωφειλετῶν παρὰ Avrovivov Εὐσεβοῦς, καὶ οἵ ταμιακοὶ χάρται 
δωρεὰν ἐκαύϑησαν. | . 

Jag. 981. 14. τὸ ἥμισυ μέρος τῆς αὐτοῦ περιουσίας] Zo- 
naras non dimidiam, sed aliquam bonorum certam partem ex 
Senatus consulto fisco adjudicatam, testatur, Tom. 2. in Antonino 
Fio: Περὶ τούτον τοῦ αὐτοκράτορος ἄδεται, ὅτε xol τὸ τῆς Gvy- 
πλήτου κατέκαυσε ψήφισμα, ὃ κατ᾽ ἐπιταγὴν τοῦ Ἰουλίου γέγονε 
Καίσαρος, ϑεσπίζον, μηδενὶ ἐφεῖσϑαι διαϑήκην ποιεῖν, εἰ μὴ 
μέρος ὠρισμένον τῷ κοινῷ καταλείψει ταμίῳ᾽ ὅϑεν νομίζεται καὶ 
μέχρι τοῦδε ταῖς διαϑήκαις ἐγγράφεσθαι, ὅτι καὶ τῷ βασιλικῷ τα- 
μίῳ καταλιμπάνω τόδε. 

Pag. 281. 18. ὡς ἐστὶν dv Δωρίω) repono “ωρίῳ, ex Eu. 
tropio, lib. 8. in Antonino Pio, Obiit apud. Lorios, villam suam, 
anilliario ab urbe xu. Haec ipsa ex Eutropio describens Hiero- 
nymus, Lorium, vocat villam, ubi mortuus est Antoninus. 

Pag. 981. 91. ὃ υἱὸς αὐτοῦ} Adoptitius erat filius; et fi- 
liam etiam ejus Galeriam Faustinam, uxorem habuit. 

Pag. 282. 1. ὥστε xai ἐξ ἀδιαϑήτου etc.] Hanc Marci [mp. 
legem habes apud Chr. Alex. ipsissimis fere verbis descriptam: 
ubi Interpres, non patres liberis, sed liberos patribus, ex lioc 
Edicto Imperat. succedere debere vult. Et quidem verba utruin- 
que sensum prae se ferre videntur: Zonarae tamen auctoritate 
ductus, qui haec aliter exprimit, (atque Edictum etiam hoc, non 
Marco, sed Autonino Pio attribuit:) de Patrum in bonis libero- 
rum, ex intestato morientium successione intellexi. — Zonarae 
verba haec sunt, Tom. 9. in Antonino Pio. Tovro λέγεται vo- 
μοϑέτημα εἶναι, τὸ τῶν τέκνων ἀδιαϑέτων τελευτώντων κληρονό- 
μους ἀναφαίνεσϑαι τοὺς γονεῖς καὶ διατιϑεμένοις τοῖς παισὶν ἐν 
ἀπαιδίᾳ, ἀνάγκην εἶναι τὸ νόμιμον μέρος τοῖς γονεῦσι καταλιμπά- 
νειν. — Hujus lex esse fertur, ut parentes liberorum. intestaiorum 
haeredes sint: et qui testamento facto orbi decedant , necessario 
legitimam partem parentibus relinguant. 

Pag. 989. 2. «à ἀχαριστουμένῳ παιδὶ τὸ τέταρτον μέρος δί- 
δοσϑαι,} Chr. Alex. auctor legit, τῷ ἀχαρίστῳ παιδὶ, melius: 
quod vero.noster zo τέταρτον μέρος vocat, Chr. Alex. reddit, 
τὸ τετρασύγγιον. quod FHaderus vertit Quadrantem; male. τετρα- 
ov7ytov enim id est, 1v. unicae, Ássis non Quadrane, sed Triens 
est. » 
Pag. Q89. 9. τὸ λεγόμενον Κεντηνάριον) [ta diclum for- 


"RN ANNOTATIONES. 


tasse, ab aedificationis impensa, qua eadem causa etiam Χεντῃ- 
νάριον, dicta fuit Turris maxima Curiae Constantinopolitanae, a 
Constantino M. extructa. 

Pag. 989. 11. τὸ λεγόμενον, ὠκεανόν) Nomen hoc Nym- 
phaeo huic datum fuit, non a Marco instauratore, sed post tem- 
poris a Probo Imp. qui id musivo opere, Oceanum imitante, ad. 
ornavit, uti in(ra apparet ex nostro, in Probo Imp. Ev δὲ τῇ 
αὐτοῦ βασιλείᾳ ἐπεκόσμησεν ἐν Αντιοχεία vij μεγάλῃ τὸ λεγόμενον 
ἹΜουσεῖον, καὶ τὸ ἐν αὐτῷ Νυμφαῖον τὸ σιγματοειδὴς, γράψας ἐν 
αὐτῷ διὰ μουσαρίου “τὸν ὠκεανόν. ubi, pro μουσαρίον, [οὐδ᾽ le- 
gendum, μουσακίου, uti alias scriptum habetur. 

Pag. 989. 14. Δντωνῖνος Βῆρος, υἱὸς αὐτοῦ ἔτη y.) Mar- 
cus Ántoninus Verum generum imperii consortem habuit per an- 
nos xi. ut Julius Capitolinus vult, eosque Imperii sui primos: 
successorem itaque eum non habuit, sed Commodum filium. 

Pag. 282. 17. κατὰ ἑνὸς ἔθνους Οὔννων) Bellum Marco- 
manicum forte intelligit periculosissimum ilud, a Marco Imp. 
solo, idque non ἀκονιτὶ, et ut auctor vult, δίχα πολέμου, sed 
sudore, sanguineque multo peractum.. 

Pag. 989. 19. ὅστις ἐσφάγη ἐν Προχονήσω ] Nibil minus: 
Altini enim ex Ápoplexi mortuus est, aetatis anno xLrt. uti testa- 
tur Jul. Capitolinus. 

Pag. 988. 9. Érg κβ΄. καὶ μῆνας q.] Error manifestas in 
numero: suspicor legendum, ἔτη ιβ΄, x. μ. η΄. Ita enim Eutropius, 
lib. 8. in Commodo. . Obiit morte subita, adeo ut strangulatus, 
vel veneno interfectus putaretur, cum. ánnis xit, post patrem , et 
octo mensibus imperasset. Ἐχ quo noster haec forte descripse- 
| rit: auctorem enim hunc ei non incognitum fuisse supra apparet. 

Pog. 989. 7. τὸ λεγόμενον Avoróv] Averog, locus est Ath- 
leticis destinatus. Hesychius: Ξυστὸς ὁμοίως ἀνειμένος ἀϑληταῖς 
τόπος. De Xysti vero fabrica, vide doctissimum Onuphr. Pan- 
vin. de Lud. Circens, ' | 

Pag. 284. 11. ϑεσπίσας τὰ Ολύμπια ἐπιτελεῖσθαι} Reditus 
hi a Sosibio Antiochensibus dati sunt, in Ludos omnifarios, quin- 
to quoque anno MenseOctobri celebrandos: uti ex Auctore disci- 
mus, lib. 9. ad finem. Hic vero Commodus [mper. eos in sum- 
ptus ad Olympicorum celebrationem, Julio et Augusto Mensibus, 
faciendos decernit: mutato scilicet anni tempore, servata tamen 
eadem celebrationum recurrentium periodo. Auctoris enim 7oo- 
vog τετραετὴς intelligendus est de Ludorum post quarium annum 
expletum, quinto vero ineunte, celebretione: quod spatium etiem 
supra, in Claudio Imp. vocat τὸν καιρὸν τὸν πενταετῆ **quo modo . 
etiam Olympica celebrari aolita erant. | 

Pag. 985. 1. τοῦ λεγομένου Motovua ] Maiumae Festum, a 
Suida memoratum, de, quo Jo. Meursius, Glossar. Greecobar. a 
Nosti diversum fuisse videtur. Suidae euim annuum erat; No- 





ANNOTATIONES. . 888 


stri Triennale. Diversorum etiam in honorem celebratse sunt líàe 
solennitates: illa Maiag, Nostri vero, Bacchi et Veneris in hono- 
rem, Mense etiam eodem licet agitatae fuerint, Suid. Μαιουμᾶς 
“«ανήγυρις ἐγένετο ἐν τῇ Ρώμῃ, κατὰ τὸν Maiov μῆνα. Maiuma ta- 
men, de quo ille loquitur, Diuma Celebratio, eaque Maii Kalend. 
celebranda, fuisse videtur: Nostri vero nociurna erat, et πανή- 
γυρις τῶν λ΄. ἡμερῶν τερπνῶν παννυχίδων, per totas xxx noctes 
continuas agitanda. 

Pag. 985. 8. Τριετηρικὰ Βακχετειχῶ doylev ὀκτουρνους κοὺς 
βωσκαν κλαμορα κιϑαιρῶν.) Locus iste Virgilii, ab imperitis Li- 
brariis Graeculis, ob Linguae Latinae ut videtur ignorantiam, 
pessime habitus, ab Auctore nostro hoc modo fortasse Graecis 
characteribus fuerit expressus. 

— —— A — Τριετηρικὰ Βακχῳ 
Οργια, νυκτουρνούς κε βοκὰτ κλαμῶρε Κιθαιρών. 
Quae apud Virgilium ita leguntur, Aeneid. lib. 4. Y 
Trieterica Baccho 
Orgia; Nocturnusque vocat clamore Cithaeron. 

, Pag. 285. 14. ἕως τῆς ἀποσφαγῆς  ἀποσφαγὴ hoc loco non 
sensu vocabuli proprio, sed eodem quo ἀπόχρεως, usurpari vi- 
detur; nempe pro tempore, quo ἃ mactatione abstinetur, 

Pag. 9285. 17. ανομάσϑη Συριάρχης πρῶτος “ρταβάνιος] 
Hujus munus erat, populo Ludos Theatrales edere, nempe Syriar- 
cha, Antiochiae Syriae: ut etiam Ασιάρχαι dicti sunt, qui eodem 
munere Ephesi, Asiae urbis, fungebantur: quorum mentio occur. 
rit, Áctor. cap. 19. 31. Asiae etiam Praefectus, “σιάρχης olim 
dictus est, uti testatur Constantin. Porphyrog. De Themat. lib. 1. 
cap.9. Τὸ δὲ νῦν καλούμενον τῶν Θρακησίων ϑέμα, πάλαι μὲν, 
καὶ κατ᾽ ἀρχὰς, Ασία μικρὰ ὠνομάξετο᾽ καὶ ó ταύτης κρατῶν ἀν- 
ϑύπατος, “σιάρχης ἐλέγετο. 

Pag. 986. 9. ἠγόρασαν δὲ vd αὐτὼ Ολύμπια] Facultatem 
hanc Olympicos Ludos a Pisaeis redimendi a Claudio Imp. Antio- 
chensibus concessam legimus supra lib, 10. in Claudio. 

Pag. 9286. 19. Αἡλιτάρχης) Infra scribitur, in Diocletiano, 
“λυτάρχης, rectius. Est autem Alitarcha in Ludis Olympicis De- 
cori Moderator; uti ex Phavorino discimus. «“λυτάρχης, ὁ τῆς 
iv τῷ Ολυμπιακῷ ἀγῶνι εὐκοσμίας ἄρχων. Ita etiam Etymologici 
' magni Áuetor; qui praeterea addit, 4Avragymv sonare, Lictorum 
Principem : 4lvvos enim Eleis, Liíctores, dicuntur. λεῖοι δὲ, 
τοὺς δαβδοφόρους, ἢ μαστιγοφόρους, παρὰ τοῖς ἄλλοιρ καλουμέ- 
vovg, ἀλύτας καλοῦσι" καὶ τὸν τούτων ἄρχοντα, Αἡλυτάρχην. Ety- 
molog. Mag. in “λυτάρχης. 

Pag. 986. 16. ἀλλ᾽ εἷς ἐξάερον καϑεύδων) Ἐξάερον dicit, 
quod. aliter ὕπαιϑρον Locus subdialis, sive aeri expositus. 

Pag. 986. 18. στολὴν διάχρυσον ἄφτρην) forte legeudum, 
στολὴν ὁλοσηρικὸν ἄσπρον; quem Alytarchae habitum infra facit, 


584 ANNOTATIONES. 


in Diocletiano: Τὴν στολὴν ὁ “λύταρχος ἄσπρον, ὁλοσηριπὸν ἐφό- 
ρει" ὁ δὲ βασιλεὺς, ἀντὶ τοῦ ἄσπρον, ἐφύρεσε πορφυροῦν. 

Pag. 286. 20. κατεῖχε ῥαβδον ἐβελλίνην.) Scr. ἐβελίνην. 
ἔβελος, sive ἔβενος, Ebenus; unde ἐβέλινος, εἴ ἐβένινος" cujus 
lignum omnium gravissimum est, et colore nigro. Plinius, lib. 12. 
cap. 4. Duo ejus facit genera: alterum quidem rarum, Enodi 
materiae nigri splendoris, ac vel sine arte protinus jucundi: alte- 
rum fruticosum, etc. 

Pag. 987. 8. O δὲ γραμματεὺς προεχειρίσϑη ] Gregorius no- 
ster Γραμματέα illum, Actor. cap. 19. v. 35. memoratum, non 
urbis scribam Ordinarium, sed hunc Auctoris Nostri, Olyinpico- 
rum scribam, cujus forte munus fuerit, τὰ γράμματα τῶν ἕερο- 
víxov curare, fuisse vult: in Not. et Observat. in quaedam Scri- 
ptur. loca — Anglice scripta: quem videsis. 

Pag. 987. 14. ὀνόματι Κάσιον Ιλλούστριον] Eruditissimus 
Jo. Meursius in Glossario suo Graecobarb. et Notis ad Hesy- 
chium, Illustris, de Viris Claris, notam esse, non autem cogrno- 
mentum; argumentatione sane satis probabili. Quod enim Lati- 
ni, Fir lllustris, Graeci IAlovargiog reddidisse videntur: unde 
habemus, Προκόπιος ἸΙλλούστριος, Ησύχιος Ιλλούστριος, Χριστό- 
δωρος Ιλλούστριος, Εὐτόλμιος Ιλλούστριος " exemplo scilicet ἃ La- 
tinis sumpto, apud quos, J/Zustris, appellatio in operum inscri- 
plionibus et alibi etiam, frequenter occurrit: unde JMarcellus, 
Vir Illustris; Macrobius, Vir Clarissimus et Inlustris ; Boethius, 
Vir Clarissimus et Inlustris. “ Victor de persecut. Vandal. lib. 11. 
Mittit ergo tunc ad. Ecclesiam Zlexandrum Illustrem, hujusmo- 
di legationem deferentem. ἔχ Latino vero, lilustris, fit ]λλού- 
στριος, eadem forma, qua “υγουστάλιος, ab Zfugustalis, Vcrum 
contra hoc facere videtur locus iste Auctoris nostri, ubi, ὀνόματε 
Κάσιον Ἰλλούστριον, nullo alio modo reddi potest, quam, nomi- 
πε Casium lllustrem; adeo ut Ιλλούστριος hic Casii cognomentum 
fuisse videtur, Nec enim penitus improbabile est, Dignitatis no- 
taculum quod primo fuit, in cognomentum quandoque transire 
potuisse: nisi forte quis ὀνόματι ad Κάσιον tantum respicere 
velit. 

Pag. 988. δ. Οἱ δὲ ἐσαλπιξζον] Licet σαλπίζειν, Tuba cane- 
re, proprie significet; latiore tamen sensu hoc loco, pro Instru- 
mentis Musicis quibusvis certamine dictum puto, | 

Pag. 988. 6. ἐπύκτευον πυξίνοις QaxrvAoig] Pugillatus erat 
alus Gymnasticus; Hostilis alius: Hic caestibus crudis certaba- 
tur, crudo scilicet corio confectis, nodisque ferreis, plumboisve 
munitis: Graecisque praecipue usitatum hoc Pugillatus genus 
Virgil. Georg. lib. 3. 

Crudo decernet. Graecia. Caestu. 
.  Cruentus utplurimumn hic pugillatus, cum non nisi auribus, 
"'nasisque nutilati, fere unquam recedebant Pugiles: adeoque tan- 


& 





- 





ANNOTATIONES. 585 


dem, ob spectaculi crudelitatem, legibus vetitus fuit: uti testa- 
tur Ammianus Marcellinus, lib. 14. , Mitius illud alterum Pugilla- 
tus genus Mellioribus loris, ἐπὶ ἱμάντων μαλακωτέρων, ut inquit 
Pausanias Eliacor. lib. 2. apud Graecos; Sacculis vero, vel to- 
mento farctis, aut alia re plenis, quae gravem ictuin reddere non 
potuit, spud Latinos peragebatur. Unde habemus apud Trebel- 
lium Pollion. in'Gallienis: Pugiles sacculis, non veritate pugnan- 
ες.  Molliorem hanc Pugilum armaturam Pausanias in Árcad. 
μειλίχας, a Mollitie, vocat; quarum etiam formam exactam ibi- 
dem profert, his verbis. τοῖς δὲ πυκτεύουσιν οὐκ ἦν ποῦ τηνι- ᾿ 
καῦτα ἱμὰς ὐξὺς ἐπὶ τῷ καρπῷ τῆς χειρὸς ἑκατέρας, ἀλλὰ ταῖς pe 
λίχαις ἕτι ἐπύκτευον, ὑπὸ τὸ κοῖλον δέοντες τῆς χειρὸς, ἵνα οἱ δά- 
κτυλοι σφίσιν ἀπολείπωνται γυμνοί" oi δὲ ἐκ βοείας ὠμῆς ἱμάντες 
λεπτοὶ, τρόπον τινὰ ἀρχαῖον πεπλεγμένοι δι᾿ ἀλλήλων ἦσαν al 
μειλίχαι. Pugiles vero Digitis Buxeis, sive Buxo munitis, cer- 
tantes nusquam alibi invenio. 


Pag. 988. 7. ἵπποις πρωτοβόλοις] ἴ ἵππος πρωτόβολος, Ῥωΐῖ- 
ἴω. Equinus; seu Equulus, qui primos dentes emittit; παρὰ τὸ 
πρώτους βαλεῖν ὀδόντας, uti ex Aristotele tradit Eustathius, ἢ in IA. 
8. καὶ τὸ βαλεῖν δὲ ὀδόντας" τοιοῦτόν τι παρὰ “Ἱριστοτέλει, ὅ ott λέ- 
yi^, βάλλειν ἄνθρωπον τοὺς ὀδόντας, ἤτοι ἐκβάλλειν, καὶ ῥίπτειν. 
dp οὗ καὶ ἡ τοῦ πρωτυβόλου λέξις ἐπὶ ἀλόγων. Hoc vero loco, 
ἵππους πρωτοβύλους, pro Equis injugibus, necdum subactis, po- . 
ni existimamus. 

Pag. 988. 10. μετὰ βομβωναρίων] Ignotum mihi penitus 
hoc vocabulum: vestis tamen genus quoddam signare videtur, ex- 
ercitiis hisce proprium: quale erat Campestre, aut snbligar, apud 
Romanos. 

Pag. 289. 10. ἕως τῆς ἹΜουδουπόλεως, καὶ τοῦ ποταμοῦ τοῦ 
Σαγαρεως) Mydopolis, sive Mudopolis urbs nullibi, quod sciam, 
occurrit: forte legendum Mióovzoltag ; Auctorque intelligat ur- 
bem illam, quae Straboni Mióaiov, Stephano Mióattoy εἰ Mi- 
δαὶ dicta, Phrygiae, Midae olim regni, urbs erat. Pro Σαγά- 
ρέως vero, legerem Σαγγαρίου. Stephan. de Urb. Σαγγάριος, πο- 
ταμὸς τῆς κάτω Φρυγίας. Eustathius in Dion s. Perieget. Sanga- 
rium Maximum vocat Bithyniae fluvium: ὃς à Σαγγάριος καὶ ναυ- 
σίπορος ἐστι, καὶ μέγιστος τῶν ἐν Βιϑυνίᾳ ποταμῶν" uterque recte: 
utramque enim regionem irrigaus, in Euxinum effunditur. Pro- 
copius tamen de Justinian, Aedific. flumen boc, Σάγγαριν vocat: 
Zia yyagic itaque genitivum format, Σαγγάριος, et Attice Zayyd- 
οεωῶς, ul a πόλις πόλεως" quomodo Noster fortasse scripserit. Jul, 
Solinus, Sagarin, habet: uti et Ovidius, de P'onto: 

Huc Lycus, huc Sogaris, Peniusque Hypanisque, Cra- 


desque. 
Pag. 989. 16. καλαμίων συντύμια πολλὰ ἄρτων διαιωνιξον- 


586 ANNOTATIONES. 


των. Chr. Alex.-habet, καλάμια συντόμια διαεωνιζόντων"  men- 
dose: ex nostro restituendus locus iste. 

Pag. 290. 4. ἀπὸ aíuozixo9 χυμοῦ ἀϑρόως ἐτελεύτησε) Ni- 
hil minus: Aelius Lamprid. Quintus 7felius Laetus Praefectus, 
et Martiae concubina ejus inierunt conjurationem ad occidendum 
eum. Primum ei venenum dederunt: quod. cum minus operaretur, 
per 4Áthleiam, cum guo exerceri solobat, eum strangulaverunt. 
Athleta iste, Narcissus, dictus fuit; ut ex Dione discimus, in 
Commodo. 

Pag. 990. 6. ὁ xal /ovxiog Αὔγουστος] Ita etiam Chr. Alex. 
Ῥωμαίων ις ἐβασίλευσε 4ovxiog Περτίναξ' uterque de nomine 
falso: Eusebius in Chronic. Helvium Pertinacem vocat: recte: 
uti ex ejusdem aurei nummi inscriptione apparet, ubi haec legun- 
tur. IMP. CAES. P. HELV. PERTIN. AUG. id, est, Imperator 
Caesar Publius Helvius Pertinax: 7fugustus. 

Pag. 990. 8. ἐπίρινος] Suis frequenter vocabulis utitur 
Auctor noster; e quorum numero hoc esse suspicor. Forte ita- 
que scripserit, ἐπίῤῥινος, quo Nasum aduncum signare voluerit. 

Pag. 290. 11. Δίδιος Ιουλιανός, ὁ καὶ ZAgiog] Legendum, 
Σαάλβιος. Eutropius lib. 8. Post eum, (Pertinacem) Salvius Ja- 
lianus remp. invasit, etc. | 

Pag. 290. 14. τὸ λεγόμενον Πλεϑρὶν] Πλεϑρὶν pro Πλε- 
ϑρίον, ut Στηϑάριν, pro στηϑάριον" diminutivum a πλέϑρον,. 
Jugerum. Locus fuisse videtur Palaestrae destinatus; forte et- 
jam et Cursui Hesych. Πελέϑρισμα, τὸ δρόμημα. “Πέλεϑρον 
autem more Poetico dicitur, pro πλέϑρον᾽ adeoque πελέϑρισμα, 
pro πλέϑρισμα. | 

"Pag. 290. 91. ὑπὸ κουβικουλαρίου Julianus &b omnibus 
derelictus, a Tribuno quodam, εἷς τῶν χιλιαρχούντων Herodia- 
no dicitur, a Senatu ad id misso, in Palatio occisus est: Leste 
Herodiano, lib. 2. Aelius tamen Spertianus eum per militem gre- 
garium a senatu missum, interfectum tradit, 

Pog. 291. 1. κατὰ συσχευὴν τοῦ μετ᾿ αὐτὸν] Chr. Alex. lia- 
bet τῶν μετ᾽ αὐτοῦ. Eutropius: Victus est a Severo apud MMil- 
vium pontem, interfectus in palatio. 

* Pag. 291. 6. ἔτη ιζ΄, καὶ μῆνας 9'.] Eusebius Severo Impe- 
ranti annos tribuit solidos xvii, uti et Herodianus: Eutropius 
tantum xvi et menses 1v. Chr. Alex. an. xix. Zonaras, an. xvi. 
mens, vir. dies 11. Dio eum imperare facit, annos xvir. mens. 

- virt, et dies ni, cui computo proxime accedit Auctor noster. 

Pag. 991. 8. πόδας στυφόμενος] Quaenam haec pedum sit 
affectio, non satis video, στύφω enim adstringo proprie sonat, 
diciturque de rebus adstringendi vin habentibus. Itaque στυφό- 
μενον τοὺς πόδας, pedibus aegrum, sensu licet liberiore, reddi- 

mus, Alque Severum pedum infirmitate laborasse testem babe- 
mus Λε]. Spartianum in Severo, Idem cum pedibus aeger bellum 





ANNOTATIONES. $87 


moraretur, idque milites anxie ferrent, ejusque filium Bassianum, 
qui una erat, ;Íugustum fecissent, tolli se atque in Tribunal ferri 
Jussit. Quod vero Spartianus, pedibus aeger, Dio τοὺς ταρσοὺς 
ὑποτετμηκος dicit, articulis pedum praecisis. Idem tamen alibi 
morbum ejus Podagram disünctim vocat, lis verbis: ἦν δὲ τὸ 
σῶμα βραδὺς μὲν, ἰσχυρὸς δὲ, καίπερ ἀσϑενέστατος ὑπὸ τῆς ποδά- 
γρφας γενόμενος. 

Pag. 991. 11. ὡς πολεμεῖ τοῖς Γιπέσι] Scr. Γήπαισε, vel 
Γήπεσι. Gepaedes vero Gens Gothica erat, sive Getica, juxta Da. 
nubium sedes habens, ut ex Procopio habemus, de bell, Vandal. 
lib. 1. Γοτϑικὰ ἔθνη πολλὰ μὲν καὶ ἄλλα πρότερόν τε ἦν, xal va- 
νῦν ἐστί" vd δὲ δὴ πάντων μέγιστά τε καὶ ἀξιολογώτατα, Γόύτϑοί 
τε εἰσὶ, καὶ Βανδίλοι, Ουϊσιγότϑοι, καὶ Γήπαιδες. Et paulo post: 
οὗτος ὁ λεὼς (dictae nempe gentes Gothicae, quas nomine tantum 
inter se differre, ipse Joco citato, testatur:) ὑπὲρ ποταμὸν lorgov 
ἐκ παλαιοῦ ὥκουν. ἔπειτα Γήπαιδες uiv vd ἀμφὶ Σιγγηδόνα τε 
καὶ Σίρμιον χωρία ἔσχον, ἐντός τε καὶ ἐκτὸς ποταμοῦ Iorgov, ὄνϑα 
δὴ καὶ εἰς ἐμὲ ἵδρυνται. Εχ Gepidibus vero istis Longobardi, αἵ- 
que Ávares deinde ortum suum duxerunt: uti tradit Constanti. 
nus Porphyrogen. de administrand. Imp. cap. 96. οὗ μὲν Γήπε- 
δες; ἐξ ὧν ὕστερον διῃρείϑησαν Δογγίβαρδοι, xal “βάρεις, vd πε- 
οἱ Σιγγιδῶνα καὶ Σερμίων χωρία ὥκησαν. 

Pag. 991. 19. αὐϑεντήσας τὴν σύγκλητον αὐϑεντεῖν Au- 
ctori nostro signat, potestate sive autoritate sua aliquid agere; et 
αὐϑεντεῖν viva de eo dicitur, qui alium in suam cogit sententiam. 
Huju« locutionis exempla adeo frequenter hic occurrunt, ut ulla 
eorum huc adducendi opus non est. 

Pag. 991. 18. κατεδίωξεν αὐτὸν ὁ Σέβηρος ἐν τῇ Θράκῃ] 
Imo in Gallia; ubi etiam Albinus interfectus est, Eutropius in 
Severo lib. 8. Sub eo etiam Clodius /lbinus, qui in occidendo 
Pertinace socius fuerit Juliano, Caesarem se in Gallia fecit, vi- 
cfusque apud Lugdunum, est interfectus. 


Pag. 991. 18. ὑποκάτω αὐτῆς ἔγραψε) Chr. Alex. habet, 
ἔγφαφε᾽ forte legendum in utroque, ἐγράφη" inscriptionem enim 
hanc primitus habuisse statuam istam, manifestum est. | 

Pag. 291. 19. oi γὰρ Θρᾷκες οὕτως ἔλεγον τὸν ἥλιον) He- 
sychius Illustris, Patr. Constant, Zeuxippi nomen balneo huic 
inditum fuisse asserit, non a sole, sed ab Hercule, ob Diomedis 
equos ab eo ibi domitos: Heraclitus de Incredibil. cap. 31. de 
Diomedis Equis loquens, haec habet. φασὶ ταύτας ἀνϑρωποφά- 
γους εἶναι" ἄγριαι δὲ ἦσαν νομάδες" οὐ δυναμένου δέ τινος αὐ- 
τὰς ὑφ᾽ ἄρμα ζεῦξαι, ὁ Ἡρακλῆς ἔξενξεν. unde Ζεύξιππος di- 
ctus est. ' 

Pag. 991. 90. οἱ δὲ τῆς πόλεως Βύξης] Chr. Alex. Βυζαν- 
των rectius dixisset, Bvfayrog* Byzantium enim Byzantem, non 


588 ANNOTATIONES. 


Byzum, aut Byzem, conditorem habuit. Vide Scaliger in Eu- 
seb. Chron, p. 75. 

Pag. 292. 8. ὅπερ ἐν μέσῳ ἵστατο) Locus iste mendosissi- 
' mus habetur apud Chr. Alex. Sed nec adeo usque quaque sanus 
in nostro apparet: itaque reponendum censeo, οὗπερ ἐν μέσῳ, 
etc, Et deinde, pro προσόϑηκε τὸ δημόσιον, lego προσέϑηκε tà 
δημοσίῳ. 

Pag. 292. 6. πλησίον τῶν ὄντων ἐκεῖ δύο ἱερῶν) Chr. Alex. 
pro his habet, καὶ ἀντὶ τῶν ἄλλων δύο ξερῶν᾽ leg. κατέναντι τῶν 
ἄλλων ὃ. f. 

Pag. 298. 2. Νίγερτα βασιλέα] Infra etiam Νίγερτον habet 
barbare satis: scribend. Níysoo, accusat, ἃ Νίγερ, Níysoog, quam 
vocabuli hujus formationem esse, ex sequentibus apparet. 

Pag. 293. 4. καὶ φωσατεύσας *)] φοσσατεύω, et apud no- 
strum φοσσεύω, Fossa munio, vel obsidione cingo: φοσσατεύω 
plerumque scribitur cum duplici σ΄. ut et φοσσάτον, Castra fos- 
sa munila, exercitus. 

Pag. 998. 7. iv Θηβαΐδι τῆς Miyvzrov] Niger, uti tradit 
Zonaras, apud Issum Ciliciae; ut Eutropius vero, apud Cyzicum, 
Propontidis urbem, a Severo interfectus est. Eutropius i in Seve- 
ro: Pescennium Nigrum ; qui in 4degypto « et Syria rebellaverat, 
apud. Cyzxicum interfecit, 

Pag. 298. 11. τοῦ κυροῦ Níysgog] κυροῦ, pro κυρίου" ut 
paulo post, κύρις, pro κύριος; recentiorum Graecorum scriben- 
di forma usilatissima. 

Pag. 294. 16. κληδόνα γὰρ νίκης ἔδωκαν αὐτῷ.} κληδῶὼν, a 
κλὴίξω" Omen, generaliter significat: ut plurimum tamen, Omen 
faustum. | Glycas vero ex aliorum quorundam sententia, Genio- 
rum per excaniationes certas aitractionem , et e sublimi deductio- 
nem, sonare vult: Ánríal. par. II. p. 273. atque hoc sensu, a ver- 
bo xià , quod idem sit cum καλέω, significationem evocandi ha- 
. bente, deductum volunt vocabulum. 

Pag. 295. 4. εἰς vo Βαρβαρικὸν] Novissimo bello in Britan- 
nia nostra suscepto, Eboraci mortuus estSeverus: teste Eutropio. 

Pag. 995. 6. ἐβασίλευσεν Avrovivoc Γέτας) Antoninus Ca- 
racallas et frater Geta, haud longe post imperium susceptum, ac 
fratre in ipso matris sinu occiso, Antoninus Caracallus domina- 

tionem sibi solam arripuit. 
i Pag. 295. 10. ὧν ἐνιαυτῶν va.) Maximus hic in numero 
error: forte Auctor scripserit, ἐνιαυτῶν κα΄. sic enim vero pro- 
pius accederet: annos enim xxrr. tantum mensesque 1 1X. natus, 
Geta occisus est, teste Zonara, 

Pag. 295. 15. ἐσφάγη δὲ ἐν τῷ παλατίῳ] Nihil minus, Edes- 

sa enim Syriae, Carras pr oficiscens, a milite quodam, a tribunis 


.) Sic ed. Ox. 


m8. Ad 





ANNOTATIONES. 689 


in id misso, cum ventris exonerandi causa ! equo, ut quidam vo. 
lunt, descepdisset, occisus est. 

Pag. 295. 16. ὧν ἐνιαυτῶν uf] Alii xurr, annos ei tribuunt, 
Chr. Alex 1x. Dio tamen, qui eodem tempore vixit, et post eum 
Zonaras, xxix. tantum annis euim vixisse tradunt, 

Pag. 995. 17. ἐβασίλευσε Βαλεριανὸς ἔτη c .] Miror, unde 
tot Imperatores Auctori nostro excidissent! ab Antonino enim Ca- 
racalla, usque ad Valerianum Imp. alii virt. minimum intercesse- 

,Tunt. Quod autem Valerianum an. vt. Gallienum vero ejus suc- 
cessorem, an. xiv, regnare facit Áuctor, notandum est annos hos 
non separatim computandos esse. Valerianus enim, Gallienum 
filium collegam habens, a Persis captivus vr, Imperii anno abdu- 
ctus est; Gallieno interim annum xiv, sive ut alii, xv, explente. 

Pag. 298. 20. σκνιφὸς] ie. σκνιπός. 

Pag. 296. 8. προδίδειν αὐτῷ ΑΑντιύχειαν]) Scr. προδιδόναι, 
sive προδοῦναι. 

Pog. 296. 6. διὰ τοῦ λιμιτοῦ Χαλκίδος] Chalcis Syriae ur bs 
est, a Monico Árabe condita, teste Stephano, in Χαλκίς " τεταρ- 
τη, πόλις ἐν Συρίᾳ. χτισϑεῖσα ὑπὸ Movixo) τοῦ Αραβος. Hujus 
etiam meminit Procopius, de Jüstin, Aedif, 1. 2, inter Syriae urbes 
a Justiniano insteuratas etiam hanc enumerans: ubi, quod post 
Antiochiam magnam ab eodem instauratam, pluribusque aedificiis 
de novo adornatam, de hac nostra statim addit, οὕτω δὲ καὶ Χαλ- 
πέδος πόλεως τὸν περίβολον, ὑπὸ τῶν ἐτῶν κατεῤῥακωμένον, σὺν 
τῷ προτειχίσματι ἀνανεωσάμενος, πολλῷ ἐχυρώτερον κατεστήσατο, 
ab Antiochia haud procul dissitam fuisse eom, colligimus. Ur- 
bem hanc montenam fuisse discimus ex Strabone lib. 16. Mere 
δὲ τὸν Μάκραν ἐστὶν ὁ Μαρσύας ἔχων τινὰ; xal ὀρεινὰ, ἐν οἷς 4 
“Χαλκὶς , ὥσπερ ἀκρόπολις τοῦ Μαρσύου" ἀρχὴ δ᾽ αὐτοῦ “αοδι- 
«tía ἡ πρὸς Διβάνω.  Chalcis ad Belum, Plinio dicitur, atque : 
inter Coelosyriae urbes enumerata, Plin. Nat. Hist. l. 5. c. 93. 

Pag. 996. 9. χρηματιζούσης τότϑ τῆς μεγάλης Ἀντιοχείας 
ὅτι. Numerus inversus est: legendum vió.  Aerae enim Antio- 
chenae annus cccxrv. — Valeriani et Gallieni Imp. anno xui, quo 
tempore Sapores Syria pulsus est, respondet. 

Pag. 996. 18. ὁ ἱερεὺς τῆς Αφροδίτης ὀνόματι Σαμψιγέρα- 
poc] Narratiunculam hanc ex Domnino se descripsisse, paulo in- 
fra fatetur Autor. 

Pag. 291. 21. dv ὑψηλῷ βωμῷ καθημένου) βωμὸς hic lo- - 
cum signat editiorem, in quem ascendere, atque expatiari, quis 
potest, Eustathio est, κείσμα τι ἁπλῶς καὶ ἀνάστημα, ἐφ᾽ οὗ ἐστὶ 
βῆναι καὶ τεθῆναι. suggestum, reddere possumus. 

lbid. τοῦ αὐτοῦ βασιλέως Σαπώρη]᾽ Scr. Σαπώρου, tan- 
quam a Σαπώρης; aut Σάπωρος, ἃ Σάπωρ, uti mox habebimus. 

Pag. 296. 21. ἔῤῥιψεν εἷς τῶν ἀγρόίκων σφενδοβόλῳ] Anne 
σφενδοβόλῳ ponitur pro σφενδύνῃ, Funda? an potius σφενδο- 





690 ANNOTATIONES. 


Bolo habemus pro σφενδονοβόλων" quo vocabulo Auctor Funda- 
tores forte expresserit? vox tamen et haec penitus ineudita. 

Pag. 297. 6. Εναϑος, βασιλεὺς Σαρακηνῶν) Scr. Oófva- 
60g. Hic vero Princeps erat Palmyrenorum, et Homanorum So- 
cius.  Trebellius Poll. Nisi Odenatus Princeps Palmyrenorum, 
capto Valeriano, fessis Hom. Heip. viribus, sumpsisset imperium, 
in Oriente res perditae essent,  Saporem itaque Syria Odenathus 
expulit, atque ad Ctesiphontem usque insecutus est: ob haec ve- 
ro praeclara ejus gesta, Augustus ab Imp. Gallieno deinde saluta- 
tus, totius etiam orientis imperium obtinuit, 

Pag. 99T. 8. τοὺς τῆς βοηϑείας Σαπώρη ] Scr. Σαπώρου. 

Pag. 997. 21. Βαλεριανὸς βασιλεὺς ἐξελθὼν ἀπὸ Ῥώμης 
Qualis est haec ἀνιστορησία' Valerianus enim Imp. jam oliin a 
Sapore in Persidem abductus, ignominiosissima servitute vitai 
fransegit; vel, ut quidam, pelle detracta, ibidem mortem obiit. . 
Haec vero de bello Mediolanensi, ac Imperatore ibi interfecto, 
ad Collegam superstitem magis spectant: hunc enim vitae exitum , 
habuerunt Gallienus Imp. et freter ejus, Valerianus, Valeriani 
Majoris filii. 

Pag. 297. 99. εἷς Mioviavóv] Μεδιόλανον dicta est heec 
urbs Procopio, ΙΜεδιολάνιον Eustathio. 

Pag. 998. 3. ἐβασίλευσε Γαλιενὸς ὁ καὶ “Δικινιανὸς 86. 
«Δικίνιος" Gallienus enim Licinius, non Licinianus dictus est, ut 
ex nummis ejus videre est. | 

Pag. $98. 18. συνέβαλε noleuov τῷ EvaOo] Nugacissima 
sunt hsec omnia, quae de Gallieno Odenathum armis petente, 
profert Auctor: nec enim ab Imperatore, sed a fratris aui filio 
interfectus est Denathus, teste Zonare. 

Pag. 298. 16. àv ἐνεαυτῶν ν΄.) hoc nullo modo potest esse: 
novem enim tantum an, regnavit, ut Eutropius vult: aut si inx 
perii sui anno 1. patre collega assumptus fuisset, adeo ut totos 
14. annos regnasset: cum tamen Augustus adolescens factus esset, 
uti testatur idem Eutropius, quinquagesimum aetatis suae δεΐδαπι 
attingere non potuit. 

Pag. 998. 18. Κλαύδιος Απολλιανὸς} Infra etiam Jfxov- 
λιανὸς dictus est Claudius iste: quomodo cognominatum eum 
alibi non invenio, 

Jbid, ἕτη 9'.] Claudium imperasse annum 1. mensesque rx. 
testatur Eusebius. Et quidem biennium non explevisse, aucto- 
jp gems Eutropium, lib. 9. Forte itaque scribendum, 

τη p. 
Pag. 299. 1.. ϑὼς ποταμῶν xal zfexiBítnc] 4Δακιβίξη urbe 
quaedam, sive oppidum maritimum Bithyniae, a Nicomedia haud 
longe situm esse videtur.  Colligo ex Zonara, Tom χει. in Va- 
lente Imp. ubi haec habet. Καί ποτὲ ἐν Νικομηδείᾳ διαάγοντι, 
προσῆλθον αὐτῷ εἰς πρεσβείαν ἐκ τοῦ τῶν ὀρθοδόξων συστήματος, 





ANNOTATIONES, 591 


ἄνδρες ἱερατικοὶ ὀγδοήκοντα᾽ οὖς ἅπαντας σὺν τῷ πλοίῳ δι᾽ οὗ 
: ἐκομίζοντο, καυθῆναι προσέταξε. καὶ κατεφλέχϑησαν πάντες ἐν 
μέσῃ τῇ ϑαλάσσῃ σὺν τῇ vni, ἄχρι Δακυβιζης διαρκεσάσῃ. — Inter 
Bithyniae etiam fluvios, qui una se in mare effundunt, Bizem 
fluvium habemus, apud Ammian, Marcellin. 1. 22. — Dextram 
igitur inflexionem Bosphori Thracii excipit Bithyniae latus etc. 
per quae littora in sinus oblongos curvata, Sangarius, et Phyllis, 
et Bizes, et Hhebas fluvii funduntur in. maria. Haec itaque flu- 
mina fuisse puto, de quibus hic loquitur Auctor. 

Pag. 999. 11. ἐβασίλευσε Κυντιλλιανὸς 1 Ita etiam Zonarae 
dictus est: Eutropius tamen et Eusebius Quintilium eum vocant; 
quidam Quintillum; quam scriptionem confirmant hujus Imp. 
Nummi. | 

Pag. 999. 14. ἠῤῥώστει ydo ὅτε ἀνηγορεύϑη] Claudii morte 
, Romae audita, Senatus Quintilium, ejus fratrem, Imperatorem 

elegit: Exercitus tamen Aurelianum Augustum salutavit. Quod 
ubi audisset Quintilius, vena soluta, mortem sibi voluntariam 
conscivit, diebus tantum xvir. imperio potitus. 

Pag. 999. 18. ἔτη g.] Aurelianus imperavit an. v. Mense 
vL teste Eutropio l. 9. | 

Pag. 299. 90. ἐφόρει δὲ διάδημα ἔχον ἀστέρα. Aureliani 
Mater erat δ0}}8 sacerdos; quemobrem praecipuum stellee huic 
cultum semper exhibuit. Imperator ejus etiam effigiem Clypeo 
ferens insculptam, uti nummi ejus testantur: quibus etiam solem 
nudi forma expressum, capiteque corona radiata insignito, cum 
hac inscriptione, SOLI INVICTO, observare lieet. 

Pag. 999. 98. xol πληρῶσαι vd τείχη) Lego, καὶ πληρώ- 

δας τι τ. Ánno vero imperii sui ix Tacite et Placidiano Coss. 
Aurelianum hanc Murorum Homsporam instauratiomem aggree- 
sui esse testatur Chr. Alex. Auctor: non autem, uti Nóster, 
ipsis imperii iniis. Eusebius tamen hoc ab Aureliano factum 
asserit, sub dictis quidem Coss. anno tamen sequente, nempe im- 
pers ejus rir. 
, Pag. 900. 19. ἀπεκεφάλοσεν αὐτήν. Hoc neme alius un- 
quam dixit. Zosinus quidem eam itinere mortuam tradit, fal- 
sissime: Et Romam enim perducta est, et ibidem etiam cum li- 
beris, Romanerum more matronarum, vitam agens, summo ho- 
nore consenuit: oujus rei testes habemus Trebellium Pollionem, 
Eutropium, aliosque. | 

Pag. 801. 2. Μονιτάθιοι Avviogelac] Movysa, et Movísa 
Moneta: unde Μονητάριος, et apud nostrum etiam ονετάριορ, 
IMonetarius.  Insurrectio etiam ftomse a Monetariis facta est; 
gravis illa quidem, et periculi plena; et quam non «nisi post se- 
ptem suorum millia caesa Áurelianus compescere potuit; uti ipse 
fatetur in Epistola sua ad Ulpium patrem, apud Flav. Vopiscum. 

Pag. 801. 6. Δακίαν ἐποίησεν ἐπαρχίαν) Provinciam po- 





592 ANNOTATIONES. ^ 


lius transtulit, quam fecit. Vopiscus, in Aureliano: Quum 
vasiatum lilyricum , ac Moesiam deperditam videret, Provinciam 
trans Danubium Daciam a Trajano constitutam, sublato exerci- 
fu, et provincialibus, reliquit, desperans eam posse retineri; ab- 
ductosque ex ea populos in IMoesia collocavit, appellavitque suam 
Daciam: quae nunc duas lMoesias dividit. lta enim Eutropius, 
Jib. 1x. in Aureliano: Provinciam Daciam, quam Trajanus ultra 
Danubium fecerat , intermisit, vastato omni lilyrico , et in Moe- 
sia collocavit: et est in dextera Danubio in mare fluenti, cum an- 
tea fuerit in laeva, 

Pag. 801. 8. ὑπὸ τοῦ ἰδίου στρατοῦ ἐδολοφονεύϑη ")] Mne- 
sthei, servi sui fraude, libellum Caesaris manu scriptum fingen- 
tis, quo multa neci destinatorum nomina continebantur, occisus 
est: uti rem habes copiosius narratam apud Vopiscum. 

Ibid. iv τόπῳ καλουμένῳ, Kev Φρουρίῳ] lta etiam Eu- 


tropius, lib. 9, — /nterfectus est in itineris medio quod inter Con- 
stantinopolim et Heracleam est, straiae veteris locus. Cenophru- : 


rium appellatur: Ubi tamen scribendum, Caenophrurium : et apud 
nostrum, καινῷ φρουρίῳ, uti habet Eusebius et Cedrenus; qui 
etiam Castellum hoc ab incolis, Κενοφλώριον vocari testatur, 

Pag. 801. 11. ujvegt'.] Ime intra sextum Imperi sui 
mensem, militari tumultu oppressus, interit, vide Eutrop. 

Pag. 801. 18. Mavigeiog τις, ὀνόματε Κερδών ) Ita etiam 
Chr. Alex, Àuctor. Verum quot Cerdones nobis proferunt scri- 
ptores isti? Supra enim habuimus Marcionem Haereticum, sub 
Hadriano Imperat. Marcion autem iste Cerdonis illius unici, 
quem producunt Historici, nominis hujus Haeresiarchae discipu- 
lus erat  Manichaeus itaque, quem hic Noster indigetat, forte 
est Manes ipse, Manichaeorum Choregus, mxominisque Auctor: 
querh circa haec tempora, impia sua dogmata disseminasse, ex 
scriptoribus Ecclesiasticis conatat. Vide Eusebium, Hist. Ec- 
cles. l. 8. cap. 26. — Cedren. Glycam, Annal. part. 3. Zonar. Tom. 
2. Socrat. Scholast. Hist. Eccles. lib. 1. cap. 17. aliosque, Chr. 
tamen Alex. Auctor, unicus quod sciam, Manetem Haeresiarcham 
sub Nerva Imp. ponit. 

Pag. 802. 8. Ηλιος Πρόβος) Probum Imp. Helium, sive 


— Aelium dictum nullibi invenio. Sed nec nomen hoc agnoscunt 


Imp. hujus nummi, qui ita inscribuntur: IMP. C. M. AUR. PRO- 
BUS, P. F. AUG. id est; Imperator Caesar Marcus Zfurelius Pro- 
bus, Pius, Foelix, JMugustus. Antonius Piso, in Tractatu suo 
de Nummis πεῖς. Gallice scripto, Imperatorem hunc, JMar- 
cum Jfurelianum Valerianum Probum , appellat. 

Pag. 809. 4. ἔτη y', καὶ μῆνας y,] Cedrenus, et Glycas, 
Probo Imperanti annos 1s, et menses 1v. tantum tribuunt: Eutro- 





") Sic ed. Ox. 


| 





ANNOTATIONES. $95. 


pias tamen, et post eum Jornandes, vi. annos et tv. menses 
euin imperasse testantur: cui numero Eusebius mensem unicum 
adimit, [taque apud Nostrum scribendum videtur, ἔτη ς,, καὶ 
μῆνας y. | " . 

Pag. 802. 16. ἔσφαξαν αὐτὸν ἐν τῷ Σιρμίῳ] De loco, et 
mortis genere, Nostro cum aliis convenit Scriptoribus; de causa 
non item. Fl. Vopiscus tres Probi caedis profert causas: 1. quod 
milites nunquam ociosos permisit: 9. quod dixerat, brevi fore, 
ut nullis militibus opus sit: 8. quod in patria sua amplianda ad 
sordida, ac servilia ministeria milites coegisset. 

Pag. 809. 16. ἐβασίλευσεν ὁ ϑειότατος Κάρος ἔτη B.] Caro 
imperanti annos rr. tribuit Auctor noster; singulisque filiis ejus 
successive, totidem: Cum tamen Carus pater, et filii duo, una 
imperarint, nec imperii annum tertium expleverint, omnes. 

Pag. 802. 19. ὑπέταξε χώραν, ἤντινα ἔχάλεσε Καρίαν 
Ubinam tandem terrarum haec regio? Cariam quidem agnosci. 
mus, Ásiae minoris regionem; sed longe ante Carum Inp. hoc 
nomine vocatam. | 

.. Pag. 808. 8. ὃ ἐκάλεσεν εἰς ἴδιον ὄνομα, Kagag] Κάραι, 
ut cum nostro Cedrenus, et Drocopius, sive Καῤῥαι, ut Stepha- 
nus, urbs est Mesopotamiae, quae Hebraeis yn Charan. 

Pag. 808. 4. καὶ ἐσφάγη, ἐπὶ τῆς ὑπατείας Μαξίμου καὶ") 
]Ἰαννοναρίου)] Alii Carum, in Perside fulmine ictum interiisse 
scribunt; Verum his Coss, hoc fieri non potuit. Maximianum 
quidem, et Januarium Coss. habemus, apud Eusebium, et Chr, 
Alex. Áuctorem; quos tamen hic ad Diocletiani annum 1v. ille 
ad ejusdem an. nr. ponit. . n 

Pag. 808. 6. ἐβασίλευσε NovusQiavóg] Carus expeditione 
jn Persas suscepta, Numerianum, filium natu ininorem, optimae 
spei adolescentem, illuc secum duxit: Carino interim, filio na- 
tu majori, rerum Occidentalium cura commissa, Caro autem patri 
salis functo, Numerianus haud longe auperfuit, Apri soceri in. 
sidiis interfectus. oos τος : | 

Pag. 808. 10. καὶ ὁ ἅγιος Βαβυλᾶς) Persecutione sub De- 
cio Imp. facta martyrium subiisse S. Babylam, testatur Eusebius, 
et post eum Zonaras: verum quae hic de 8. Babylae Martyrio 
profert Auctor, ab Eusebii narratione longe recedunt. | 

Pag. 304. 1. καὶ ἀνεῖλαν τὸ πολὺ πλῆϑος͵ ε1ς.}]. Δνεῖλα, 
aor. 1. inusit. ab ἕλω" cujusmodi frequenter utitur Auctor πο- 
sler. | ) | E 
Pag. 304. 8. καὶ ἐκδείραντες τὸ δέρμα αὐτοῦ etc.] Tale quid 
de Valeriano factum, memorant scriptores nonnulli: Numeriano 
vero haec non accidisse, ex probatis scriptoribus satis constat. 


*) Sic ed. Ox. 
Ioannes. Malalas. 88 


" 








694 -. ANNOTATIONES. 


Pag. 804. 18. μετὰ τὸ συγκροῦσα: τοῖς Πέρδαις) Quas hic 
aniles fabulas profert Auctor? in Persas enim nunquam Carinus 
Imp. profectus est; utpote cui a Patre Caro in Persas profici- 
scente, imperii Occidentalis cura commissa est. ZEE 

Pag. 804. 21. ὡς κοπωϑέντι) Scr. κωπηϑέντος. 

Pag. 804. 98. χώραν τῶν Κηρυστικῶν ] Scr. Κυῤῥεστικῶν. 
Cyrrhestica, regio Syriae, Antiochiae contermina, a Cyrrho 
urbe sic dicta. Stephan. Κύῤῥος, πόλις Συρίας, ἡ ἀκρόπολις 
Σίνδαρος. ὅ πολίτης Κυῤῥέστης, ὡς Πολύβιος πέμπτῳ" καὶ Κυῤῥέ- 
στις ἡ Αϑῆνα, καὶ ἡ χώρα, ΚυῤὝῥεστική. Pro Σίνδαρος tamen 
repono Πίνδαρος, ex Strabone, lib. 16. Qui etiam Κυρηστικὴ 
scribit, cum ἥ, quandoque etiam cum ἔ, et simplici ρ΄. εἶτα 
ἡ Κυρηστικὴ μέχρι Αντιοχίδος. Εἰ paulo infra: Ἐνταῦϑα δ᾽ ἐστὶ 
πόλις Πίνδαρος, ἀκρύπολις. τῆς Κυριστικῆς. Plinius Nat. 
Hist. lib. 6. cap. 93. de Coelesyria verba faciens, Cyrrhesticam 
vocat: Et inde Cyrrhistica regio Cyrrhum, etc. 

Pag. 805. 9. καὶ συνεισῆλθαν Gua] ἦλϑα, aor. 1. inusitat. 
ἔλθω, et paulo supra, εἶλα ab ἕλω. 

Pag. 806. 7. Καρῖνος τελευτᾷ τῷ *) ἰδίῳ Oavarp] lmoa 
Diocletiano multis praeliis tentatus, ab eodem tandem victus in- 
terficitur, teste F]. Vopisco. | 

Pag. 806. 18. τῆς ὑπατείας Βάσσου καὶ Κυντιανοῦ) Bas- 
sum et Quintianum Coss. Eusebius ad Diocletiani Imp. annum 1v. 
ponit; Chr. Alex. auctor, ad ejusdem annum v. 

Pag. 306. 14. ἐγένετο σκότος μέγα.) De tenebris hisce apud 
alios altum silentium, 

Pag. 806. 16. τὸν υἱὸν αὐτοῦ Μαξιμιανὸν Diocletiani ge- 
ner, non filius erat Maximianus. vide Cedrenum. 

Pag. 807. 8. λόγῳ ἀποϑθετῶν forte scribendum, ἐποϑη- 
Pag. 807. 7. ἐν πκοτρίγαις ) lta etiam infra: καὶ μὴ ἵνα vo- 
σοῦτον διάστημα ὁδοῦ ἀπέρχωνται ἐν τῷ Αργυρῶ ποταμῷ ἐν xo- 
τρίγαις τῆς Κιλικίας. Locus iste difficilis est, οἱ cui enuclean- 
do me fateor imparem. Κοτρίγαις, Quadrigis, vertimus, nempe 
ob vocum similitudinem: nec enim vocabulum hoc usquam alibi 
invenire potui, Quid tamen Quadrigis cum fluvio? De hoc v 
deant eruditi. 

Pag. 807. 20. ἔκτισε δὲ καὶ φαβρικὰς  φαβρικὸν etiam neu- 
»trum infra habemus; ἔκτισε δὲ καὶ ἐν Ἐδέσῃ φαβρικά. — Justi- 
niani Novell. 85. habet, φάβριξ: ὥστε διὰ θείως ἡμῶν ἐνειγρας 
ἐν ἐκείνοις αὐτοὺς κατατάττεσθαι τοῖς τόποις, ἐν οἷς εἰσὶ δημο- 
δίαι φάβρικεςς — Fabricae autem hae loci erant publici, armis 
conficiendis destinati; arüfüicibus etiam ex publico stipe eensti- 





*) Sic ed. Ox. 





ANNOTATIONES. 695 


tuta, ut ex sequentibus, Justinian, Novel. citat, apparet: ἐφ᾽ d^ 
μόσια αὐτοὺς égyatopévovg ὅπλα, καὶ τὰς ix τοῦ δημοσίου σι- 
τήσεις κομίζεσθαι. | 

Pag. 309. 7. Keg τὸ γόνυ τοῦ ἵππου } foc, accusativo jun- 
ctum, alibi haud temere invenies. 

Pag. 809. 10. καὶ κονδάψαντα sig αὐτὸ) Novum plane, 
mihique inauditum hoc vocabulum. 

Pag. 810. 17. τοῖς νικῶσι παρεῖχε caxgac] Σάκραι Rescri- 
pto sunt, sive Literae Imperatoriae: hoc vero loco Diplomata 
Ímperatoria, sive Literas quas vocant Patentes, Victoribus Ho- 
nores quosdam, sive dignitates confirmantes intelligi puto. 

Pag. 310. 18. κωϑὼς Δομετιανὸς ó coporarog] Forte le- 
gendum, Δομνῖνος ὁὦ. c. De Ludis enim hisce Olyinpicis An- 
tiochiae celebratis, quicquid profert Auctor noster, Domnino 
Chronographo id omne se accepisse supra fatetur, lib. 12. in 
Commodo. 

Pag. 811. 3. ἐβασίλευσε Μαξιμιανὸς, ὁ xol ἐπίκλην Egxov- 
λιος, ἔτη υϑ΄.] Diocletianus et Maximianus collegae imperium una 
tenuerunt, unoque deinceps die, imperio abdicato, habitum pri- 
vatum sumpserunt. Eutropius lib. 10. ad finem: wterque uno 
die privato habitu imperii insigne mutavit, Nicomediae Diocle- 
Jianus, Herculeus Mediolani , etc. 

Pag. 812. 7. ἐβασίλευσε Μαξέντιος, ὁ xal Γαλέριος } Scr. 
ἹΜαξιμιανὸς, ó καὶ Γαλέριος" Maxentius enim Galerii cognomen- 
tum non habuit. Diocletianus autem, et Maximianus Herculius 
Imp. posito imperio, hic quidem sibi successorem designat Con-. 
stantium Chlorum, Imperii parte occidentali ei commissa: Dio. 
cletianus vero Maximianum Galerium Orienlalibus regionibus, δαὶ 
in locum, praefecit. Maxentium tamen Maximiani Herculei fi. 
lium Romani, sua auctoritate, Caesarem crearunt: conira quem 
Constantinus M. Constantii Chlori ex Helena filius, v. imperii 
sui anno arma movit, tandemque penitus devicit, ad Milvium 
pontem, teste Eutropio, lib. 10. — Caeterum tempora haec, in se 
perplexa satis, implicatissima reddit Auctor noster. 

Pag. 819. 11. ἸΙάμβλιχος ὁ φιλόσοφος ἐδίδασκε } Jamblichi 
duo fuerunt: alter Libertus; ita enim, ἀπὸ δούλων, apud Sui. 
dam, vertere possimus. leufAuog οὗτος, ὥς φασιν, ἀπὸ δού- 
λων ἦν. Suid. Floruit hic sub Antonino Pio: uti inquit Vossius: 
scripsit vero Babylonica, sive Rhodinis et Sinonidis Amores, 
lib. 39. teste Suida,  Jamblichum alterum Chalcidensem, Philo. 
sophum, Porphyrii auditorem, de quo hoc loco noster, Suidas 
sub Constantino Imp. alii aliquanto sequius ponunt, Valentiniano 
et Valente [mpp. E 

— Pag. 819. 16. ἐπεσεράτενσε sos αὐτῶν ὁ αὐτὸς Μαξέντιος] 
Bellum hoc in Persas a Galerio Maximiano, Diocletiani Imp. sn- 
no xvil, gestum est. Vide Eusebii Chiron. | 








596 ANNOTATIONES. 


Pag. 919. 17. ix τῶν Περσαρμενίων)] Persarmeniü dicti 
sunt, qui Ármeniam majorem incolunt; Romano Imperio olim 
subditam, a Philippo vero, qui Gordiano successit, Sapori Per- 
sarum regi proditam: uti testatur Evagrius, Eccles, Hist. 1. 5. 
cap. 7. 

r Pag. 818. 8. ἐπανελθὼν ἐν τῇ Ῥώμῃ ἀνῃρέϑη) Mortis ge- 
nus hoc Galerio non convenit, 

Pag. 818. 4. Μετὰ δὲ τὴν βασιλείαν Μαξεντίου etc.] Con- 
stantius, et Galerius Maximianus, quem bic Auctor intelligit, 
eodem tempore Caesares creati sunt, et in Reip. administrationem 
assumpti, a Diocletiano, et Maximiano Herculio: uti supra di- 
ctum: solique deinceps, post purpuram ab his positam, simul 
imperarunt; Constantius quidem Gallis, Britaniisque contentus, 
reliquo unperio omni Galerio concesso. 

Pag. 918. 8. Σαλαμιὰς, πόλις Κύπρου } forte, Σαλαμὶς. 
Pomponius Mela, de situ Orb. 1. 2. cap. 7. de Cypro insula, ejus- 
que maguitudine verba habens, haec addit: ut guae aliquando 
novem regna ceperit, et nunc aliquot urbes ferat; quarum cla- 
rissimae, Salamis, et Paphos, etc. Stephanus etiam de urb. 
Κωνστάντειω, ἡ ἐν Κύπρῳ Σαλαμίς. | 

Pag. 818. 16. ἀπέστειλε Μάξιμον τὸν Καλλικιανὸν) Scr. 
τὸν καὶ Δικινιανὸν uti infra; sive “ικίνιον" utroque enim no- 
mine appellatus est: ZMaximum tamen hunc dictum, nusquam 
reperio. Nummi ejus Graece ita inscribuntur: 4T. K. OTAA. 
AIKINIAN. AIKIANOZ. ZEB. «ὐτοκράτωρ Καίσαρ Oval 
ριος “4“κινιανὸς “ικίνιος Σεβαστὸς elc. et Latine: IMP. C. VAL. 
LICIN. LICINIUS P. F. AUG. Imperator Caesar Valerius Lici- 
nianus Licinius Pius Foelix Jugustus. Licinius vero non a 
iConstantio, sed a Galerio [mperator factus, ideoque probabili- 
ter in bella ista Orientalia missus est. Eutropius lib. 10. er 
hoc tempus Lácinius α Galerio Imperator est factus, Dacia oriun- 
dus , natus ei antiqua consuetudine, et in bello, quod adversum 
Narsqum gesserat ; strenuus laboribus, et officiis acceptus. 

Pag. 914. 6. ἐκέλευσεν ἄρμα κατ᾽ αὐτῶν ἐξελθεῖν) opa, 
Singul. Num. et ὥρματα, plural. pro. ““γπιΐς, frequenter occur- 
runt apud recentiores: hoc tamen loco pro Exercitu, sive fr- 
matis, poni videtur. 

Pag. 814. 11. τρακταϊστὴς 1 Cyrilli Lex. τρακταξατέα. exo- 
σεστέα, ἐξεταστέα᾽ ἃ verbo τραχταΐζω, Tracto. Infra etiam lib. 16. 
habemus τρακτεύειν et τρακτευτῆς, ab eodem fonte, * 

Pag. 9814. 12. ἐχαρίσατο ἐλευϑερίαν τοῖς χρισειανοῖς) Vide 
Euseb. Eccles. Hist. 1. 10. cap. 5. 

Pag. 814. 16. ἦν ydo μίμος δεύτερος) Mipov δεύτερον. το- 
cat, quem Cicero, “οέονενε secundarum partism. ας. in Verr. 
Ut in. dctoribus Graecis fieri videmus, saepe illum gui eap. se- 
cundarum , aut tertiarum partium, quum possit aliquanto. cle- 


e. 
. * 


n 





ANNOTATIONES: 507 


rius dicere, quam ipse Prémarum multum. submittere, ut. ille 
princeps quam. mazcime excellat, eic. — Primarum nimirum par- 
tium actori, praecipuum fabulae recitandae onus incubuit. Hi-' 
atriones irium horum ordinum, πρωταγωνιστὴς, δενυτεραγωνι- 
στὴς, Graecis dicti sunt: ἀγὼν enim etiam actionem Fabulae: 
im Scena significat: unde apud Hesychium, “γωνισταὶ, oi ὑπο- 
πριταὶ, id est, Mimi, sive Histriones, | 

Pag. 914. 17. εἰς βοῦττιν μεγάλην βαλανείου) Βούττις, 
Βουττίον, βουτζίαν, et Βουτζὴ, Butta, Dolium: hic, pro Labro, 
ponitur, | 
Pag. 815. 7. ἕξω οὖσαν Δαμασκοῦ τῆς πόλεως) Chr. Alex. 
habet, ἔξω Ηλιου πόλεως, verisimilius: Mariamme enim vicus uti et 
Heliopolis, Phoeniciae; Damascus vero, Syriae urbs est. Ma- 
riammia Stephano dicitur: Μαριαμμία, πόλις Φοινίκων. 

Pug. 816. 10. χειρουργηθϑεὶς τελευτὰ ] Licinius, a Constan- 
tino multis praeliis tentatus, ab eodem tandem penitus devictus, 
sese dedidit: deinde vero, ut Eutropius testatur, religionem sa- 
cramenti , Thessalonicae privatus occisus est, 

Pag. 916. 3. Emi τῆς ὑπατείας Σεβήρου καὶ Μαξιμιανοῦ.) 
Chr. Alex. ad Constantini annum 1, Constantium Caes. et Maxi- 
inisnum Jovium v. Coss. ponit; Eusebius vero nullos, 

Pag. 816. 8. Καὶ ἠττηϑεὶς ἐφοσσεύετο ὑπὸ τῶν Βαρβάρων] 
Alii emnino aliter ista narrant, - Vide Euseb. de vit. Constant. 
lib. 1. qui haec Constantino, Maxentium Romae imperautem 
armis petenti, accidisse iestatur: Cujus eliam rei narrationem 
se ab Imperatore ipso posthac accepisse, loco citato profitetur. - 

Pag. 318. 17. Ἑστως} Scr. íasog. .- | 

Pag. 919. 6. Τοῦ vxy ἔτους χρηματίζοντορ.) Áerae Anto- 
chenae annus cccLxxximr. respondet anno Christi Eusebiano 
cccxxxvi, sive lionysiano vulgari cccxxxv, qui Constantini 
Imp. secundum eundem Eusebium, annus erat xxix. qui quidem 
annus in Chr. Alex. a Radero edito deest: idem tamen Chr. a 
Scaligero editum, ad hunc Constantini annum, Constantium Caes. 
vi. et Albinum Coss. exhibet, anno sequente dyeu ὑπάτων reli- 
cto. Eodem etiam anno dietos Coss. ponunt Fasti Capitolini. 
|. Pag. 819. 8. Ἐγκάϑετος.] Scr. ἐγκάϑητος. 

Pag. 819. 9. 4ηληγάτωρ ἐκάϑητο.) 4ηληγάτωρ, Delegatus; 
uti et δηληγατίων, Delegatio apud Suidam. Hesychius etiam, 
δηληγατιῶν, ἀφορίζων, qui causis determinandis praeest. 

Pag. 819. 18. Κύραν Ελένην.] Κύρα, pro πυρία, Domi- 
νὰ, apud recentiores frequenter. | . 

Pag. 849. 20. «“νεκαινέσϑη τὸ ποτὲ Βυζάντιον ἐπὶ: τῆς ὑπα- 
Ξϑίας Γαλλιανοῦ καὶ Συμμάχου] Mallem ἐνεκαινίσϑη: Urbs enim 
haeo licet annis ante. aliquot, sub aliis Coss. exaedificari coepta 
fuerit, sub his tamen ad exitum tandem perducta est, alque ᾿ 
dedicatag..uti 'etiam testetur Chr, Alex. auctor: qui Coss. hos 








598 .. ANNOTATIONES. 


ponit ad annum Constantini M, xxv. quo anno Hesychius Illustris in 
Patr. Constant, urbem dedicatam tradit: annus vero hic erat 
Christi vulgori cccxxxr, Áerae vero Antiochenae anpus cccrxxix. 
Auctor tamen noster infra, urbis hujus dedicationem confert in 
ejusdem Áerae annum cocLxxvrrm., id est in annum Christi vulga- 
rem cccxxx. qui Constantini Imp. est xxiv. Hieronymus etiam 
in supplemento suo ad Chr, Euseb. Encaenia haec ponit ad Con- 
stantini annum xxiv. quo anno Fasti Cepitolini Gallicanum et. 
Symmachum hebent Coss. Verum de hac Urbis Constantinopo- 
litanae encaeniorum Epocha, vide Jos. Scaliger de Emend. temp. 
lib. v. et ejusdem Can. [sagog. 1. 11. 

Pag. 819. 99. Ποιήσαντος πρόκεσσον iml πολὺν qoovov.] 
JloóxeGGog, et πρόχενσος, Processus: Quocunque Imperator, 
relicto palatio, proficiscitur apud recentiores πρόκεσσον ποιεῖν 
dicitur, sive terra, sive mari, sive voluptatis tantum, aut eliam 
religionis causa iter susceptum sit,  Peregrinetiones vero, sive 
secessus remotiores, longioresque, μακρόκχενσα vocabant, id est, 
μακρύτερα πρόκενσα. Constantinus de Administr. [mp. cap. 61. 
καὶ ydo εἰς μακρόκενσα ἀπῇει ó μακάριος οὗτος βασιλεὺς, οἷον εἰς 
Νικομήδειαν, εἷς τὸν ολυμπον, εἰς IIvOia* καὶ διὰ τοῦτο ἐπε- 
τηδεύσατο τὰ δύο δρομώνια, εἰς ὑπηρεσίαν καὶ ἀνάπαυσιν αὐτὸν 
τε, καὶ τῶν ἀρχόντων αὐτοῦ. 

Pog. 890. 9. Κείσας καὶ φόρον μέγα. Scr. μέγαν. ὁ φόρος, 
Forum, recentioribus. | 

Pag. 890. 18. Eig τὸ Ἴλιον ἑστηκώς. Hieronymus in sop- 
plemento suo ad Chron. Euseb. numero wxcccxLvi.  Constanati- 
nopolis dedicatur , pene omnium urbium nuditate.  Statuam vero 
hanc, Apollinis Iliaci fuisse asserit Zonaras: λέγεται δὲ xal 4πολ- 
Aovog εἶναι στήλην τὸ ἄγαλμα, καὶ μετεναχϑῆναι ἀπὸ τῆς ἐν τῇ 
Φρυγίᾳ πόλεως τοῦ Ιλίου.  Statuae huic Constantinus. nomen 
suum indidit, clavis etiam quibusdam Dominicae crucis capiti 
insertis: uti idem Zonaras testatur, qui etiam eam ad suum us- 
que tempus durasse asserit, Tom. 3. in Constantino, 

Pag. 821. 8. Krícag ἐγγὺς xal βασιλικήν. Βασιλικὴν, pre- 
prie easdem est, quae Latinis Regia: sumitur tamen pro structa- 
ra quavis ampla, et Regali, sive publici sive privati usus: Hoc 
loco, Senaculum, signat. 

Pag. 391. 19. Καλέσας τὸν τόπον, “«ὐγουστιῶνα.) Forum 
hoc “υγουσταῖον vocat Procopius: Codino “Μυγουστεὼν dicitar. 

Pag. 892. 10. Διριγευομένην ὑπὸ τῶν στρατιωτῶν. Chr. 
Alex. habet δηρηγενομένην. δηρηγεύειν, et δηριγεύειν, vel et 
noster habet διριγεύειν, Dirigere sonat; vocabulo Latino Giaeca- 
nicam formam induente, Hinc δηριγευόμενος, et δεριγευόμενυρ. 

Jbid. Καὶ sauneylov] Καμπαγια, et καμπάκει, Coloss. 
menti quoddam genus: de quo vide Jo. Vossium, de vitiis Seres. 
et Meursium in Glossario, et Beh, Baldwinum, de Caloso. asttiq. 


€ | “ 


- 





ANNOTATIONB5S. 599 


et Myst. Chr. Alex. habet yeuBeylev; pro quo Baderus,,, λαμ- 
παδίων, reponit; male. Verum locus iste ibidem pessime cor- 
ruptus, ex noatro restituendus est. 

Pag. 392. 18. Ἐγείρεσϑαι.) Ἐγείφεσθαι hic, pro dvadrj- 
VES, Gssurgere, . Heiychius, Eysíoo , ἐγέρϑητι, ἀνάστηϑι. 

Pag. 829. 17. Ἐν τῇ συμπληρώσει τῆς αὐτοῦ ὁπατείας.) 
Consules iuitio Magistratus sui, .pecunias in populum: spargere; 
qpos erat: quod et Imperatores etiam facere consueverunt: idque 
non solum in coronatione, aut etjam consulatum ineuntes, sed 
quandoque deponentes. etiam: ut ex hoc loco apparel: .Korte hoc 
factum, ob tam insigne opus ad exitum perductum. quale erat 
instaureta, ac dedicata Constantinopolis. 

- Pog. 822. 21. «φορίσας οἰνοχρέα, καὶ Bale. ] Lego, οἷ: 
vov, κρέα, καὶ βεστία. βέστης, et βεστίον, Pestis: et βεφιιάριον, 
Ties Vestiaria , sive V estiarium ; βεστιάριος, βεφτάρχῃς, P'estia- 

- Hesychius βεστιώριον habet, pers. Βεστιάριον, τόπος ἐν 
is τὰ λορήρατα τίϑενται, καὶ τὰ ἱμάτια τοῦ κοινοῦ. 

Pag. 828. 20. Κώμην λεγομένῃμ Zovyav.] Drepanum, vel 
ut Stephanus et Cedrenus, Drepana, aliis omnibus dicta est "urbs 
iste. 

Pag. 894. 7. “εγομένῳ Αχηρῶνι Ita Hieronymus, Chr. 
Ale. ἃ ali, Eutropius villam vocat: Nicomediae in villa pubi- 
ca obiit. 

Peg. 324. 10. S)» ἐνιαυτῶν E, καὶ μηνῶν y.] Constanti- 
num. M. aetafis suae anno Lxvi. obiisse asserit Eutropius, lib, 10. 
Bellum adversus Parthos moliens, qui jam Mesopotamiam fatiga- 
bant, uno et trigesimo anno Imperii, aetatis sexto et sexagesimo, 
Nicomediae: in villa publica obit. 

" Pag. 824. 14. Ηυρέϑη βασιλεὺς ὧν ἐν Ρώμῃ Καωνσταντῖ- 
νος. Constantino M. fatis defuncto, imperium inter tres ejus 
filios distributum est, hoc modo. . Constantino, filio natu maxi- 
mo, Occidentis imperium obtigit, id est Galliae, Hispaniae et Bri- 
tauniae: Constanti, Italia.et Illyricum: Constantio, Thracia, et 
Orientis totius imperium. 

Pag. 826. 1. Ἐβασίλευσεν ἐν τῇ Ρώμῃ ἔτη iB. ] Haec. Con- 
stanti potius, Romae imperanti, competunt. Constantinus ani 
junior imperii sui anno 111. occisus est, uti testatur Hieronymus. 

Peg. 825. 8. Ἐσφαγη iv Mo9ovy.] Quemnam hic ]ocum 
memorat Auctor? Methonem quidem, Thraciae urbem, habemus 
apud Stephanum: aliam item ejusdem nominis in Macedonia, apud 
eundem: Laconiae, tertiam: Persidis, quartam: Euboeae deni- 
que quintam: Italiae tamen nullam: qua regione Constantinum 
juniorem interemptum fuisse, tradunt Scriptores. — Eutropius ; 
Constantinum porro bellum fratri inferentem, et apud Aquileiam 
inconsultius praelium aggressum , Constantis duces interemerunt. 


Eadem habes apud Hieronymum. 





600 ANNOTATIONES. 


: Pag. 825. T. ἔτη ic] Eutropius Constanti Imperánti annos 
tribuit XVII; ,scrptores tanien alii xmnr:; aut xir, tantum. 

. Jbid. ὅστις ἀῤῥωστήσας ἀπὺ δυσσεντερίας ἐτελεύτα. Vale- 
tudine quidém parum prospera usus est Constans, ut qui morbo 
arliculari obnoxius erat: ex quo. tamen nom interiit: Magnentii 
enim factione "occisus est, in castro .cui Helenae nomen, haud 
longe ab Hispania, aetatis anno xxx. uti, praeter nostrum, aliü 
omnes, 

Pag. 895. 10. ἔτη X.) Constantius obiit xxrv. anno post 
Constantinum patrem mortuum: annis autem rv. ante mortem pe- 
tris ad regnum provectüs est: teste Hieronymo. Anniitaque im- 
perii ejus omnes sunt xxvi. ideoque ubi apud' Eutropium dici- 
tur, Constantium obiisse anno imperii octavo et trigesimo, legen- 
dum, octavo et vigesimo. 

Pag. 825. 10. ξακιονέτης.Ἶ Ite: etiam infra, lib. 15. de Ata. 
larichoz ἣν δὲ Agnavóc τῷ δόγματι, 0 ἐστιν, ἐξακιονέτης " ap. 
Chr. Alex. scribitur, ἐξωκιονίτης, rectius, ut. Jo. Meursio vide- 
tof, qui ἐξωχεόνιον, Monasterium fuisse putat, idque Arrianorum: 
quod ex his Nostri locis confirmari videtur. Pro quibusvis vero 
Arrianis vocabulum hoc postea positum fuisse videtur: unde le- 
gimtüs apud Chr. Alex, Theodosium Imp. templa Catholicis red- 
didisse, Numeris. Éxocionitis ubique expulsis, διώξαντα ἐξ αὐτῶν 
τοὺς λεγομένους ἀριϑμοὺς Ἐξωκιωνίτας. 

Pog. 325. 19. ᾿Αββουραρσάκιοξ ὁ βασιλεύς. ] Scribendum, 
Σαββουραρσάκιος, sive Σαββουραρσάκης, uti habetur infra, m 
Juliano.  Compositum vero vocabulum est, quod disjunctim. legi-. 
iur, Σάπωρ 4gaaxne, id est, Sapor Hex, Persarum acil. doda- 
xgc enim, Hex sonat: uti supra edocti sumus, lib. XI. 

Pag. 326. 1. Κωνστάντιος ἐπέραιστον οἶχον.] -Scr. ἐκήρα- 
τον. Caeterüm versus hi haud sanisunt, Forte legendum, Κων- 
σταντῖνος, υἱ εἴ versu tertio Κωνσεαντίνου, uti metri ratio posta- 
lare videtur. Constantinus enim Magnus Ecclesiam hanc inchoa- 
vit, naximamque ejus parterfi absolvit: cui tandem sub Constan 
tio F. ad exitum perductae, ista inscriptà& sunt, ' 

"al 896. 2. πανφανόεντα. ] Lego, παμφανόωντα... Hom. 

"Aouara δ᾽ ἔκλιναν πρὸς ἐνώπιὰ παμφανόωντά. 

"Pag. 926: 4. ϑαλάμη πόλον.) Lego, ϑαλαμηπόλορ. ϑαλα. 
μηπόλδς, qui circa cubiculum versatur, Cubiculsrius. 

Pog. $26. 10. Τοῦ Ihodpoo ποταμοῦ} Leucosyrus olim. 
dictus est, teste Stephano: Πύραμος, ποταμὸς ἐν Más vic Kv 
λικίας. ἐκαλεῖτο δὲ πρότερον ᾿Δευκυσύρος.᾿ | 

Peg. 896. 11. Εἰσελθὼν ἐν Μαμψονεστίᾳ] Ser. Mitos 
στίῳ. Ste hanus: Móyov ἐσείᾳ, Κιλικίας, ἐπὶ τῷ Πυράμῳ πο- 
ταμῷ, ἀπὸ Μόψου τοῦ μάντεως. Urbs haec etiam δόψου πρή- 
vat dicta est: Cedren. in Constantio: καὶ ἐλϑεὶν ἐν. Másov κοῦ. πρή- 





ANNOTATIONES. 601 


vais, τελευτᾷ μηνὶ Νοεμβρίῳ γ. Htronymus am. . Constantius 
Mopsocrenis, inter Giciam. Cappado ciamque moritur, amio aeta-: 
iis suae XLV. 

Pag. 826. 19. ὧν ἐνιαυτῶν μ΄.] Scribend, με΄ aetatis enim. 
xLv. mortem obiit, teste Eutropio: quem etiam sequitur Hiero. 
n 

Pag. 826. 13. Τουλιανὸς ó ὦ sagafavge.] Julianus iste Grae- 
cis Scriptor. παραβάτης, id est, Transgressor, passim. vocatur: 
quod tamen nos, Epitheto aeque frequenter Juliano a Latinis im-. 
posito, Mpostatam, reddimus. 

' Pag. 896. 16. ὅστις ἐβασίλευσεν ἔτη β΄.) Julianus post. Con-. 
stantii mortem, imperium solus tenuit anno uno, et mensibus vri. 
uti Hieronymus, et post eum Jornandes. Eutropius tamen, eum. 
imperium sui anno vir. mortem obiisse testatur: nempe annos il- 
Jos v, quibus, a Constantio Caesar renunciatus , in imperii cone 
sertium adscitus est, annurmerans, 

Pag. 898. 1.^ Εἰπὼν περὶ τῶν αὐτῶν. ντιοχέων λόγον. 
γος iste ἃ Juliano in Antiochenos scriptus, ἹΜισοπώγων i inscri- 

itur. 

Pag. 828. 6. Διὰ Κύρου τῆς πόλεως ] Scr. Κύῤῥου: a Cyr- 

enims urbe, Cyrrhestica regio dicta est; uti supra. menuimus. 

Pag. 828..19. διὰ δεφερενδαρίον χριστιανοῦ.] εφερενδά- 
φιος, sive ῥαιφερενδάριος, 8 Suida exponitur ἀναφορεῦς, Relator. 
Vide Jo. Meurs; Glossar. et Jo. Vossium, de vit. Serm. 

Pag. 328. 18. ἀναφραγῆναι τὸ σπήλαιον. lta etiam Chr, 
Alex. ἀναφράσσω tamen, aperio, significat, sensu plane opposito. 
Hesychius: ἀναφράξαντες (leg. ἀναφράξαντες) ᾿ἀναπτύξαντες, 
ἀναπετάσαντες. Ἐοτχῖο itaque legendum, ἀποφραγῆναι. ᾿ 

Pag. 829. 8. ὁ Καρηνὸς.} Lego, óqvóg. Stephanus: 
Κάῤῥ[αιν πόλις “Μεσοποταμίας etc. τὸ éOvixov, Καῤῥηνος.. Pro 
Kaos etiam, uti noster semper habet, seribendum, Καῤῥαι. 

Pag. 899. 7. τὸ λεγόμενον Κιρκίσιον.) De Castello hoc vide 
Procopium, Pers. lib. 9. 

Pag. 929. 8. καὶ τοῦ 44fBogó. ] Αβόῤφξας Procopio vocatur 
: fluvius iste. 

Pag. 829. 16. γεφύρης.] Scr. γεφύρας. 

Pag. 830. 2. προηγεῖσθαι αὐτῶν. πρὸς κουλκάτορας.} Scr. 
φροσχουλκάτορας, conjunctim. προσκουλκεύειν , et ἐξκουλκεύειν, 
excubias agere, explorare: inde προσκουλκάτορες, et ἐξκουλκα- 
τορες, Excubitores, Exploratores. Vide 1. Vossium de vit. Serm. 
et Jo. Meurs. Glossar. His adde Nic. Rigalt. Glossar. 3n Zxovà- 
TO, et Σκουλτατωρερ: licet enim voces hae.diversam agnoscant 
originem, eandem tamen rem signare videntur. 

Pag. 880. 8. Τῶν λαγκιαρίων, καὶ ματτιαρίων.] “αγκια- 
eios sunt Lancearii: verum quinam. sint Mattiarii hi, . non adeo 
facile est dictu. — Vocabulum occurrit aliquoties apud Ámmianum 





602 ANNOTATIONES. 


Marcellinum, et Zosimum: quod tamen non explicant interpretes 
Certe Matüiarios cum Lanceariis ubique junctos invenimus: Ma-- 
ter autem, sive Jlfateris, aut IMataris, teli quoddam genus erat, 
cujus meminerunt inter antiquos J, Caesar et Livius; quod etiam 
Lanceae longioris genus fuisse, conjicit doctissimus J. Vossius, de 
vit. Serm. Án igitur JMatari armatus fuerit Mattiarius noster, 
aliis inquirendum propono. Militum vero genus hoc Exploratio- 
nibus idoneum fuisse, etiam ex Ámmiano Marcellino colligere li- 
cet: qui lib. 21. de Constantino Imp. haec habet: Qua gratia in 
laetitiam Imperator versus, ex metu, concione mox abseluta, 4r. 
belionem ante alios faustum ad intestina. bella sedanda. ex ante- 
actis jam sciens, Ver suum praeire eum Lanceariis et Mattiariis, 
et catervis expeditorum praecepit. | 

Pag. 830. 18. Eig τὸν αὐτὸν Τίγρηντα ποταμόν. Scr. Τί- 
γρητα, 8 Τίγρης, Τίγφρητοσ: de qua vocis hujus formatione, vide 
Eustathium in Dionys. Periegesi. : 

Pag. 881. 7. αὐτὸν φθασϑῆναι. φϑασθῆναι, aor. 1. pass. 
infinit. modi, a φϑάξω inusitato: quam tamen vocem passive usur- 
patam, alibi baud temere invenies. 

Pag. 331. 8. φησίν. Scr. φασίν. 

Pag. 982. 8. “οὺς λόγον avvoig.] λόγος hoc loco, Indemni. 
1atis cautionem significat: quo sensu aliquoties etiam infra occur- 
rit; ut lib. 14. de Eudocia Imperatrice fratres suos accersente: 
ἤνεγκεν αὐτοὺς ἐκ τῆς πόλεως Αϑηνῶν, ὑπὸ λόγον, ἐν Κωνσταν- 
τινουπόλει: et lib. 15. in Zenone: καὶ ἐκβαλὼν αὐτὸν, καὶ τὴν 
γυναῖκα αὐτοῦ, καὶ τὰ τέκνα αὐτοῦ, ὑπὸ λόγον ὅτι οὔτε ἀποκεφα- 
λίξονται, οὔτε σφαγιάξονται, etc. 
| Pag. 889. 10. Bixagiog τοῦ ἰδίου ἀριθμοῦ. Quod Nostro 
ἀριϑμὸς, aliis recentiorum νούμερον est; Numerus; Cohors scili- 
cet: Suidas, Νούμερα, σπείραι, πλήϑη Orpavtvpatov, φάλαγγες, 
γούμερα, λεγεών. Numerus véro quantus fuit, ex Cedreno, cum 
Nostro collato, colligere licet. Ubi enim Noster, de Tzitta, a Ju- 
stiniano in Armeniam misso Praefecto, habet, ἀριϑμοὺς τέσσα- 
ρας" Cedrenus haec reddit, χιλιάδας τέσσαρας.  Bixagiog vero, 
Vicarius; qui duplex erat, Politicus et Militaris: βικάρεος ἄρ, 
ϑμοῦ, F'icarius cohortis, quem Galli, Lieutenant, appellant. 

. Pag. 889. 19. Movag is ἐπὶ vd Περσικὰ μέρη. 1 Ita etiam 
infra lib. 18. αἰχμαλωτίσαντες ἐπὶ μονὰς δέκα.  Movy, Mans 
sive statio est. Vocabulum hoc sensu usurpatum occurrit etiam 
apud Theophanem, in Justiniano: dose ἀπὸ δ΄ μονῶν τῆς ϑαλάσ- 
σης τὸν Γελίμερα αὐλέξεσϑαι: quo loco Anastasius Bibliotheéar. 
μονάς, Mansiones vertit. Et asseverabat omnem securitatem ha 
bere illos, et haud metuere quenquam illorum, quod adversus sc 
moveretur exercitus, ila ui a quatuor mansionibus malis (1. snaria) 
Gelimer moraretur. Quod vero Theophani, ἀπὸ δ΄ μονῶν, Ánt- 
stasio a quatuor mansionibus, est, apud Procopium scribitur, qau- 





ANNOTATIONES. 603 


ρῶπ τεττάρων ὁδῷ. — Lib. enun 1..de bell; Vandal. unde,ltaec ipsa 
mobis protulit Theophanes, de Belisarii in. Gelimerem expeditione 
verba laciens Procopius, haec habet: xol διὰ ταῦτα Γελέμερα πολέ-. 
piov, οὐδὲν ἐννοοῦνται, Καρχηδόνος τὲ καὶ τῶν ἄλλων ἁπάντων ἀδλι- 
γωρηκότα. τῶν ἐπὶ θαλάσσῃ χωρίων, ἐν Ερμιόνῃ διατριβὴν ἔχειν, ἥ 
ἐστιν ἐν Βυζακίῳφ, ἡμερῶν τεττάρων ὁδῷ τῆς ἠϊόνος διέχουσα " ὥστε 
“τἄρεστιν αὐτοῖς πλεῖν οὐδὲν δειμαίνουσι δύσκολον, καὶ προσορμίξε- 
. 69a ἔνϑα ἂν αὐτοὺς τὸ πνεῦμα καλοίη. Itaque δ΄ μοναὶ Theo- 
phanis et Anastasii Quatuor ansiones, sunt Quatuor dierum iti- 
nera; et Nostri idcirco μοναὶ εξ, sunt, quod nos Anglice dicere- 
mus, jfifteeu Daies mattcb, sive spatium illud quod exerci- 
tus diebus xv. emetiri solet. [n Cursibus etiam Publicis Vereda- 
riorum erant σταϑμοὶ, id est, stationes, sive mansiones, Ubi iter 
facientes Veredos sibi paratos habuerunt. Quae Persis etiam Pa- 
yasangae erant, a Lazis ἀνάπαυλαι, sive mansiones vocatae sunt: 
uti nos docet Agathias lib. 2. Harum tamen mansionum neutra 
ad nostrum propositum facere videtur. | 

Pag. 332. 19. Ἐνδεδυμένον £afay.] Chr. Alex. habet, àv- 
δεδυμένον πάτον σχῆμα. Ζαβα temen indumentum est Militare 
quod Loricam , reddit Suidas, in Ζαβαρεῖον. Ζαβαρεῖον, ἐν d 
ai ζάβαι, αἵ εἰσιν ὅπλα πολεμικὼ, ἀπόχεινται" ζαβα γὰρ τὸ λωρί- 
κίον. Justinianus etiam Novell. zxxxv. κωλύομεν yao vovg: idup- 
τας ἐργάζεσθαι xal ὠνεῖσϑαι τόξα καὶ βέλη, σπάϑας τὲ καὶ ξίφη, 
(ἅπερ καλεῖν εἰώϑασι παραμήρια,) καὶ τὰς λεγομένας ξάβας, ἤτοι 
λωρίκχια, etc. 

Pag. 832. 20. Εν πόλει λεγομένῃ Ασίᾳ.} Chr. Alex. habet, 
ἂν κώμῃ λεγομένῃ Pado. ' 

Ῥαρ. 888. 4. ὦ Ἤλιε, ἀπώλεσας loviiavov] Alii eum bla- 
sphempam animam hisce tradunt evomuisse; NENIKHKAC I:4- 
ALAAIE, Vicisti Galilaee. | 

Pag. 998. 5. ἔτους κατὰ Αντιόχειαν τὴν μεγάλην χρηματί- 
fovrog υια΄. Annus Aerae Antiochenae cccoxtz, anno Christi vul- 
gari cccrLxm. respondet, id est anno Christi Eusebiano cocLxiv: 
quo etiam anno Hieronymus Juliani ponit obitum. 

Pag. 888. 8. Κόμητος τῶν δομεστίκων.) 4ομέστικοι, prae- 
ter alias multas significationes, etiam cohortem significat, Impera- - 
toris custodiae destinatam, ex equitibus utplurimum constantem; 
unde Suidas: Δομέστικοι, οὗ τῶν Ῥωμαίων ἱππεῖς" of κατὰ Po- 
μαίους οἰκειακοὶ στρατιῶται. Zonaras etiam Annal. Tom. 2. de 
Diocletiani patre: ἄλλοε δὲ κόμητα δομεστίχων αὐτὸν γενέσθαε 
φασέ᾽ δομεστίκους δέ τινες τοὺς ἱππέας νομίζουσιν, adeo ut Jo- 
vianus, [mperatorii satellitii Praefectus fuisse videatur.  Hiero- 
nymus, Primicerium Domesticorum, vocat. | 

Pag. 883. 18. Πρὸ τοῦ διαφαύσει. Lego, διαφαύσαι. Chr. 
Alex. διασαφώσαι, mendose. 

Pag. 338. 14. τὸ ἀπὸ πολλοῦ διαστήματος ἀπληκεῦον.) 











604 . ANNOTATIONES. 


Anlqstvs,y, applicare, Cusira meatari: et ἄπληκτα, Fossata, €s- 
stra: vocabula haec a Latino applico formata, hoc sensu passim 
occurrunt apud recentiores, 

Pag. 838. 17. dv ἐνιαυτῶν λγ΄.] Legendum, Ae: Eutropius, 
lib. 10. testatur Julianum interfectum esse, anno aetatis altero et 

esimo. Chr. Alex. interim corrigendum, quod habet, ὧν ἐτῶὼν 
Ac. Hieronymus tamen longissime omnium a vero abest, annos 
XL. ei tribuens. 

Pag. 8388. 90. Ηνεωγμένους.) Scr. ἀνεωγμένους. 

Pag. 384. 4. O ἐπίσκοπος Βασίλειος διυπνίσϑη.] Narratiun- 
culam hanc habes etiam apud. Cbron. Alex. Verum futilia suut 
haec omnia: Basilius enim, Juliano superstite, presbyter tantum 
erat; sub Valente vero Episcopus tandem factus est; cujus rei te. 
stes habemus locupletes Niceph. Hist. Eccles. lib. 11. cap. 17 et 
18. Sozomen. lib. 6. cap. 15. Secrat. lib. 4. cap. 91." 

Pag. 884. 6. Sg συμπράκτορα αὐτοῦ. Raderus apud Chr. 
Alex. συμπράκτορα etiam vertit, studiorum socium :: atque hanc 
interpretationem confirmare videntur, quae infra habentur in 
€hron. Alex. de: Theodosio Jun. et Paulino, qui ibidem vocatur 
Theodosii συμπράχτωρ καὶ φίλος᾽ nou modo emim familiaritate 
conjuncti, sed et literis etiam una imbuti fuerant, Vide etiam 
Niceph. lib. 10. cap. 1. e 

Pag. 834. 11. Ἐντρόπιος ὅ χρονογράφος ἕν τισι τούτων ov; 
ὡμοφώνησεν.) Nec mirum: Paganus enim erat Eutropius. 

Pog. - 884. 14. Tovfiavoc, ὁ víog Ουρανιανοῦ.] Zonaras ha-- 
bet, υἱὸς Βαρωνιανοῦ, rectius: Varroniam enim filius erat: Var- 
ronianum etiam ipse filium habuit, quem Caesarem creavit: Ova- 
ρωνιανοῦ, ifaque forte noster scripserit. Imperator vero iste Eu- 
tropio Jovinianus dictus est; Ammiano Marcellino, Juvianus di- 
ctus fuisse videtur: qui hoc nomen ideo exercitui arrisisse scribit, 
eo quod unica tantum litera a Juliano discriminatum erat: Mar- 
cellinus lib. 95. Scripterum Graecorum, Latinorumque plurimi, 
1οβιανὸν vocant: noster Ἰουβιανὸν, et ]οβιανόν. 

Pag. 334. 15. Επὶ τῆς ὑπατείας Σαλουστίου. Julianus enim 
Imp. Salustii collega, jam mortuus est. 

Pag. 835. 4. - * Βασιλεὺς Περσῶν Σαββουραρσάκιοις. Qui 
aliis Σάπωρ, et Σαπώρης, Nostro utplurimum Σαββουρφαρσάκιος 
est, id est, Σάπωρ ἀρσάπης, Sapor Hex, uti supra monuimus, 
Chr. Alex. habet, “αβοναρσάκιος, mendose. 

Pag. 885. 7. ὀνόματι. Σουῤῥαεινᾶν. ] Chr. Alex. hunc, fov 
ρέναν, vocat. 

^; Pag. 986. 1. Πατρικίου Αφυνθέτον.Ἶ Scr. MoivOdov, sive 
Δρινϑαίου, uti habet Chr. Alex. 

Pag. 886. 4. τὴν λεγομένην Νιξείβιος.) Νίξτιβις, pro ΝΕ 
σιβις ; corrupta recentiorum scriptura. Nisibis vero a quibusdam, 
Antiochia Mygdoniae dicta est; asserento Theodorito Hist, Eccles. 





ANNOTATIONES. 606 


Nb. 2. cap. 80, Νίσιβις, ἣν Ἀντιόχειαν Mvylovlog τινὸς ὀνομά- 
ξουσιν, ἐν μεθορίῳ. κεῖται τῶν Περσῶν καὶ Ρωμαίων ἡγεμονίας. 
Pro Nostri vero Νιξτίβιορ, Chr. Alex. babet Νησιβέων. 

Pag. 886. 11. Καὶ καταφϑάσας ὁ βασιλεὺς ]Ιουβιανὸς τὸ 
- Νιξτιίβιος πόλιν.) Scr. τὴν Ν. πόλιν" leta vero supplenda sunt, 
apud Chr. Alex. 

Pag. 837. 8. χριστιανοῖς ἐνεχείριξε τὰ πράγματα.) Chr. Alex. 

habet, ἐνεχείρησε, mendose. Verum ista, quae ibi depravatiasi- 

mne leguntur, ex nostro restituenda sunt. 

| Pag. 937. 11. Ev κώμῃ λεγομένῃ ΖΔιδαστανα.) Scr. 4αδα» 
στανᾶ. Hieronymus: , Jovianus cruditate, sive odore prunarum, 
guas nimias adoleri jusserat, Dadastanae moritur, Vide et So- 
cratem, Theodoritum, Sozomenum, alios. 

lbid. dv ἐνιαυτῶν E.] Mortuus estJovianus anno aetatis suae 
xxxu. teste Eutropio, lib. 10. ad finem: Decessit i imperii mense 

septimo, tertio decimo Kal. Martias: aelatis, ut qui plurimum, ac 
minimum tradunt, tertio et trigesimo anno. 

Pag. 337. 19. Ἐβασίλευσε Βαλεντινιανὸς, ἐν Νικαίᾳ πόλει.) 
ἀναγορευϑεὶς supplendum videtur. Cedren. Ουαλεντινιανὸς ἀνη- 
γορεύϑη ἐν Νικαίᾳ τῆς Βιϑυνίας, οἷς. ὁ. 

Pag. 387. 13. ἔτη tg.] Valentinianus Imp. salutatus, fra- 
trem Valentem in imperii consortium statim adscivit, Valens ta. 
ien iste, quo superstite diem suum obiit Valentinianus, ΧΙ]. 
tantum annos imperasse infra dicitur: numerus itaque hic corru- 
ptus. Forte itaque scribendum, ἔτη τα" xr. enim imperii anno 
mortuum Valentinianum tradit Hieronymus. 

Pag. 887. 18. Ἔπεμψεν εἰς Σαλαβρίαν. Chr. Alex. liabet, 
Olvufolav* Caeterum Valentinianus, cum Juliano Imp. Praefe- 
ctus cohortis esset, ob spretos ejusdem ritus Gentilitios, militia 
exutus, et in Melitinam , ÀÁrmeniae urbem, exul missus 'est, ut 
testatur Sozomenus, Hist. Eccles. lib. 4. cap..6. 

Pag. 388. 8. διεδέξατο τὸν αὐτὸν ἔπαρχον Σαλούστιον.) Haec 
ita reddit Chr. Alexandrini Interpres; Salustium Praefectum prae- 
torio recepit: male omnino, contraque verborum vim. 4)ιαδέχε- 
σϑαι enim apud Authores hosce, sonat, διάδοχόν zwi δοῦναι, 
Successorem alicui dare, sive, Magistratu abdicare. Hoc maxi- 
mum nimirum seyeritatis suae τεχμήριον exhibuit Imperator Va. 
Jentinianus, cum nec amico suo. charissimo, modo injusti quid in 
ilum objiceretur, parci voluisset. Non itaque Valentinianus Va- 
dimonium pro Salustio promisit; hoc enim accusatorum omnium 
propulsandorum occasio proculdubio extitisset: sed vadunoniuja 
ab eo, criminstionibus quibuscnnque respondendis, exegit. 

, Pag. 838. 16. διέσυρεν ἐκεῖ.) Qiaavoo, apnd Nostrum, si- 
gnificat Moros irako;: ; uti etiam paulo infra :, P διατρίψαντος iv 
Poug τοῦ αὐτοῦ βασιλέως “ρκαδίου πρός, ς, τὸν αὐτοῦ ἀδελφὸν, βα»- 
GiMa Ονώριον' ὡσαύτως δὲ καὶ κατὰ τὴν ὁδὸν διασύραντος, εἰο. 


! 





606 ANNOTATIONES. 


Pag. 889. 99. Πραιπόσιτον τοῦ παλατίου.Ἷ Praepositi, im- 
perio Graeco-Romano plurimi fuerunt: hic vero πραιπόσιτος τοῦ 
παλατίου, idem erat, qui et ἔπαρχος, sive ὕπαρχος πραιτωρίων, 
quo duplici nomine Procopio dictus est, Goth. 9. et 3. Evagrius 
ὕπαρχον τῆς αὐλῆς vocat: quem etiam summum fuisse 1nagistra- 
.tum asserit: τοὺς καλουμένους βίνδικας ἐφ᾽ Éxacvg πόλει προβαλ- 
λόμενος, ἐσηγήσει φασὶ Μαρίνου τοῦ Σύρου, τὴν κορυφαίαν 
διέποντος τῶν ἀρχῶν, ὃν of πάλαι ὕπαρχον τῆς αὐλῆς ἐκάλουν. 
Evagrius Hist. Eccles, lib. 8. cap. 42. Idem πραιπόσιτος τῆς av- 
λῆς, Simeoni Metaphrasti dictus est, Latinis, Cura Palatü, vo- 
cabatur, et Curopalates: Graecis étiam, inutuato vocabulo, Kov- 
ροπαλάτης. Vide Jo, Meursii Glossar. et doctissimi Fabroti Glos- 
sar. ad Cedren. ubi etiam ipsissimum hurtc Auctoris nostri locum 
habes. MEE 

Pag. 940. 6. πλέξας αὐτῇ. Hesychius: Πλέκει, μηχανᾶ- 
ται. Infra etiam lib. 14. de Cyro Praefecto: καὶ κατεσκευάσθη 
λοιπὸν, xal ἐπλάκη ὡς Ἕλλην ὁ αὐτὸς Κῦρος, etc. 

Pag. 340. 7. Καὶ προσῆλϑεν ἐκείνῃ τῷ αὐτῷ Βαλεντινιανῷ 
βασιλεῖ. ἢ μόνον δὲ ἐβασίλευσε, κατ᾽ αὐτοῦ ἔδωκεν αὐτοῖς etc.] 
Locus mutilus: qui ex Chr. Alex. ita restituendus. Καὶ προσὴλ- 
ϑὲν ἐκείνη τῷ αὐτῷ Βαλεντινιανῷ βασιλεῖ, κατ᾽ αὐτοῦ τοῦ mgr 
ποσίτου" καὶ ἔδωκεν αὐτοῖς etc. 

Pag. 840. 14. ἀγανακτήσας ὃ αὐτὸς βασιλεύς, ἐκέλευσε τῇ 
αὐτῇ γυναικὶ προσελϑεῖν αὐτῷ.} Chr. Alex. habet: καὶ dyava- 
κτήσας ὁ Σαλούστιος, ἐκέλευσε τῇ γυναικὶ προσελθεῖν τῷ βασιλεῖ, 
εἴς, 

Pag. 840. 7. τῷ πέμπτῳ fafo πρωΐας. Chr. Alex. habet, 
τῷ βαίῳ πρωΐ' ubi Interpres, βαίον, solum, vertit: qua tamen 
ratione ductus, non video. Quomodo enim Imperator, dum 
Circensia spectaret, solus esse diceretur? πέμπτῳ, itaque sup- 
plendum, ex nostro. Baía vero munera erant, non ab [mpera- 
tore, aut Patriarcha, septimana sante diem tantum Palmarum 
quotannis distributa; quod Jo. Meursio visum est; unde et no- 
men sumpsisse putat: sed etiam ἔπαϑλα, βραβεῖα, Munera sive 
praemia quaecunque victoribus data.  Boig enim, sive fjufov, 
Palmae ramus: Palma autem victores olim coronatos fuisse, 
omnibus notum. Hinc pro Dono, sive munere quocunque, *o- 
cabulum deinceps usurpatum. 'Male itaque Landulphum corri- 
git J. Meursius, Notis suis in Constantin. Pérphyrog. de Adini- 
nistr. Imp. pag. 21. ubi in his verbis, usque ad solutionem prin 
bravii calcavit: pro bravii, baii, reponendünf córitendit, νὼ. 
bium enim hoc loco, τοῦ βαΐου Cedreni sénsum optime expti- 
niit: utrunque enim, tttm flooffeióy, tum flatoy Praemium Victori 
datum, sensu primo: metdphorice' veró, id tempus; «ub, Ger- 
tamine finito, práemium victori deferendum eret, si , Μὲ. 
que hic vocaboli htjüs fensus tibiqüe est, apud nogPfur 






4 





ANNOTATIONES. 607 


men vero quodlibet ubi finiebatur, victori Bravium statim datum 
erat: unde habemus, apud Cedrenum, τοῦ πρώτου fafov, apud 
Nostrum hoc loco, τῷ πέμπτω βαΐω" et infra, lib. 19. fog τοῦ 
εἰκοστοῦ δευτέρου βαΐου" id est, usque ad vigesimum secundum 
Certamen finitum. | Praemia vero haec a Principe Victores petere 
solitos fuisse. apparet ex nostro infra, lib. 18. ubide Juliano Sa- 
marita, Tyranno, Circensia spectante verba faciens, haec habet: 
καὶ τὸ πρῶτον βαΐον ἐνίκησε Νικέας τὶς, ἡνίοχος χριστιανός" et 
paulo post: xol ἐλϑὼν πρὸς τὸν τύραννον, ὀφείλων τιμηθῆναι, 
-- - εὐθέως πέμψας ἀπεκεφάλεσε τὸν ἡνίοχον ἐν τῷ ἱπποδρο- 


Pog. 841. 1. Μαριανὴν, τὴν δαυτοῦ γυναῖκα.) Valentinia- 
nus Imp. duas simul uxores habuit; priorem hanc, quam Chr. 
Alex. JMarinam, Jornandes et Zonaras, Severam vocant: ex qua, 
privatus adhuc, ; Gratianum filium habuit: alteram deinde, uxore 
sua eum ad id incitante, sibi sumpsit, nomine Justinam: uti 
testatur Paulus Diaconus: Valentinianus, dudum laudante uxo- 
re sua pulchritudinem Justinae , sibi eam sociavit in matrimonio, 

Pag. 841. 10. Βαλεριανός.) Scr. Γρατιανός. 

Pag. 841. 18. Ev καστελλίῳ Βιργιτίνων.)] Locum hunc 
Brigionem vocat Peulus Diacon. qui etiam Quadorum oppidum 
fuisse asserit: Dum apud Brigionem , oppidum Quadorum, lega- 
tioni responderet, anno aetatis quinto et guinguagesimo, subita 
effusione sanguinis , guae Graece ἀπόπληξις vocatur, voce amissa, 
sensu integer, expiravit. Eadem habemus apud Hieronymum; 
qui tamen locum hunc, Brigitionem, vocat; Sext. Aurel, Victor, 
Bergentionem. 

Pag. 841. 186. Ἐποίησεν ὁ στρατὸς βασιλέα --- — Exyfviov.) 
Eugenius anno tandem xvi, post Valentinianum mortuum, Va. 
lentiniani minoris scil. anno xmr, imperium sibimet usurpavit; 
quod ad ejusdem usque an. xvir. tenuit: quo tempore a Theodo- 
sio Imp. victus, et interemptus est; uli testatur Prosper Aquita- 
nus, Vide etiam Marcéllinum Comitem. 

Pag. 849. 16. ἔπαϑεν ὑπὸ ϑεομηνίας Νίκαια. Accidit ter- 
reo iste tremendus, (quo, ut Hieronymus ait, Nicaea, quae 

e corruerat, terrae motu. funditus. eversa ;) Valentiniani et 
Va entis Iinpp. anno 1v, tm. Christi vulgari cccrxvrm, Indictio- 
ne xr, ut Noster recte, Valentiniano Aug. 1r, et Valente Aug. τι, 
Coss. "Testem hebemus Chr. Alexandrini Auctorem , qui terrae 
motum hunc accidisse asserit, μηνὶ Γορπιέῳ, πρὸ & ἰδῶν Oxra- 

βείων, ( repond," 'Σέπτεμβρίων) v. idus Septembres, sive Se- 
ptembris die 1x; 

Pag. 848. 8. Απελϑὼν κτίσαι φαβρίκω Bit οἶκόν. Νυροοὶ 
Valens commisso cum Gothis bello illo in Thracia, qued'Paulus 
Diaconus, Hieronymus , aliique ,' lachrymabile, nimcupant, 'pe- 
nitus debellatus , in vilissimam quardem oasulam, vulnere acce- 





608 | ANNOTATIONES. 


pte, a suis deportatus est: ubi deinde, Gothis &upervenientibus, 
igneque supposito concrematus est, Vide Ammianum Marcelli- 
num, lib. 31. Hieronymum, εἰ Paulum Diacon. lib. 11. supplem. 
ad Eutrop. Histor. Caeterum Auctoris nostri locus iste aliter 
etiam satis perplexus est, nec adeo facilis explicatu. 


Pag. 349. 8. Ἐπὶ τῆς ὑπατείας Δυσονιανοῦ καὶ Ἐρφμογέ- 
vovg.] Scr. “υσωνίου xal Ἑρμογενιανοῦ. Ad annum enim Va- 
lentis ultimum, Fasti Capitolini D. 7fusonium Magnum Poenium 
Gallum, et Q. Claudium Hermogenianum Coss. habent, Chr. 
Alex, Gratiani [mp. anno primo, post patruum acil. Valentem 
mortuum, Ausonium et Olybrium habet Coss. uti εἰ Socrates 
etiam Hist. Eccles. lib. 5. cap. 2. pt Prosper Aquitan. in supple- 
ment. ad Euseb. Chron. 


Pag. 848. 9. ἔτη i£.) Ab. anno scil. patris Valentiniani ΠΙ, 
quo in Imperii consortium ab eo assumptus fuit. 


Pag. 848. 11. Θέων ὃ σοφώτατος φιλόσοφος. De septem, 
quos Suidas enumerat, Theonibus, unum sub Theodosio M. po- 
nit: , cujus etiam scripta enumerat ista, ᾿Μαϑηματικά" “φιϑμη- 
vix * περὶ σημείων , xal σχοπῆς ὀρνέων, xal τῆς τῶν xogaxav 
φωνῆς" περὶ τῆς κυνὸς ἐπιτολῆρ" περὶ τῆς τοῦ Νείλου ἀναβά- 
σεως" εἷς τὸν Πτολεμαῖον πρόχειρον κανόνα, καὶ εἷς τὸν μικρὸν 
ἀστρόλαβον.  Theonem itaque hunc, nostrum esse, suspicor. 


.. Pag. 848. 15. -Θεοδόσιος ὅ Σπανός.] Scr. Ἰσπανός. Hi- 
spanus euim gente eret Theodosius, uti et noster infra habet: 
atque & Gratiano Imperator renuncistus, non ut, Noster, imperii 
sui anno vi, sed (post Valentem patruum mortuum) primo, uti 
Prosper vult: Cedrenus tamen Gratianum tres annos solum im- 
perasse, deinde Theodosium sibi imperii socium adscivisse ae- 
serit, 

Pag. 844. 1. Ἐτελεύτησε Balsgiavég.] Quemnam tandem 
hic habemus Valerianum ,. Gratiani fratrem natu majorem? Sa- 
pra enim ab ipso Auctore nostro Gratianus, d υἱὸς Βαλεντινια- 
vou ὁ μείζων, vocatur, uti revera crat: sed nec filium ullum, 
Valerianum vocatum, habuit Valentinianus Imp. 

Pag. 844. Á. O συγγενὴς αὐτοῦ Βαλενινιανός. Valenti- 
nianus iste Gratisni frater Consanguineus erat; ut qui ex eodem 
patre natus fuit. 

. Peg. 944.8. Ecgéyg, καὶ τελεντᾷ.} Eodem modo periisse 
Gratianum etiam tradit Chr. Alex. Auctor, falso uterque: a Ma- 
ximo enim Tyranno, Andragathium ad-id"mittente, in Galli 
interfectus est. Vide Zosimum, Prosperum ᾽ Paglum: Diaconum, 
Zonarem ,: -Cedrennum, alos.  . 

- Pag. 344. 10. dig x τοῦ γένους αὐτῶν. Forte scribendum 
αὐτοῦ, ut ad affinitatem ipter Gratianum, et ; ;heodosium, ex 
Gallae Gratiani sorore, a Theodosio jg uxorem acceptae, cen- 





ANNOTATIONES. ' 609 


traciam respicere putetur Auctor. Quomodo enim Theodosius 
Senatui toti Constantinopolitano genere junctus diceretur, 

Pag. 344. 13. Γαμβρὸς Γρατιανοῦ. Γαμβροὶ, secundum 
Jul. Pollucem, lib. rr. sunt οὗ ἐκ τοῦ γήμαντος οἰκίας, qui ex 
Sponsi sunt familia, Hesychius ad Generum vocabulum restrin- 
git: Γαμβρὸς ὁ ἀνὴρ τῆς ϑυγατρός. Hoc loco, pro Sororis IMa. 
rito ponitur; qui etiam Nostro, aliisque aliter, γαμβρὸς ἐπ᾽ ἀὸὲελ- 
gy, dicitur. 

Ibid. ἔτη ιζ΄. Theodosius in imperii consortium a Gratia- 
ne Imp. assumptus, una cum eo, et Valenüiniano fratre ejus, 
xi. deinceps annis imperavit: quo utroque defuncto, cum filiis 
suis Árcadio et Honorio, rir. annis amplius regnat. Vide Pro- 
. sper. Áquitan. et Marcellin, Comitem. 

Pag. 844. 15. Πανταχοῦ ποιήσας σάκρας.Ἷ Eadem habemus 
apud Chr. Alex, quae Raderus ita vertit: Imperator reddidit 
templa Catholicis, ubique repurgata: male. Quaenam Σάκραι 
sunt, omnibus jam satis notum. | 

* Pag. 844. 17. Ano τῆς προτέρας αὐτοῦ γυναικὸς Γάλλης. 
Gallam quidem, Valentiniani majoris et Justinae filiam, uxore 
priore defuncta, conjugem habuit Theodosius: Árcadium tamen 
et Honorium filios ex Flacilla, ut Paulo Diacono, sive Flaccilla, 
uli in Nummis dicitur, ex uxore priore, susceperat. Hanc Pla- 
cillam, vocant Zonaras, et Cedrenus, male: ad quorum etiam 
mentem Chr. Élexandrini Interpres Auctorem suum pervertit, 
peg. 709. in margine. | 

Pog. 844. 91. Τὸ ἱερὸν Ἡλιουπόλεως τὸ μέγα xol περιβύη- 
vov, τὸ λεγόμενον Τρίλνθον. ἢ Heliopoleis multas enumerat Ste- 
phanus, inter quas Phoeniciae una est: atque hujus templum 
boc loco ab Auctore indigetari ut credam, inducor ex Sozomeni 
lib. 7. cap. 15. ubi baec babet, Εἰσέτι δὲ κατὰ πόλεις τινὰς προ- 
ϑύμως ὑπερεμάχοντο τῶν ναῶν oí Ελληνισταὶ, παρὰ μὲν 4ga- 
βίως, Πετραῖοι, καὶ “Δεροπολῖται᾽ παρὰ δὲ Π|ᾳαλαιστινοῖς, Pa- 
φιῶται, καὶ Γαζαῖοε᾽ παρὰ δὲ Φοίνιξιν, οἱ τὴν ἡλίου πόλιν οἱ- 
κοῦντες, etc, —Dalanii templum hoc vocatur apud Chr. Alex. 
Οὗτος ὁ Θεοδόσιος καὶ κατέλυσεν καὶ τὸ ἱερὸν Ἡλιουπόλεως, τὸ 
τοῦ Βαλανίου τὸ μέγα καὶ περιβόητον, καὶ τὸ Τρίλιϑον, καὶ ἐποίη- 
σεν αὐτὸ ἐκκλησίαν χριστιανῶν. 

Pag. 845. 8. Φοινίκην Διβανισίαν.) Stephano, “ιβανου- 
σία, dicta est: Ἔμισα, πόλις Φοινίκηο «Διβανουσίας" ubi Emes- 
sae nominis variantem scriptionem observare est: quandoque 
enim etiam Ἔμεσα, eodem tesle, scribitur. Verum Ἐμέζξτη, uti 
hoc loco habemus, recentiorum sapit barbariem. 

Pag. 845. 16. ἥντινα ἐκάλεσεν 'Eulnovrov.] Scr. Aiuluov- 
vov. Procopius de Justiniani aedific. lib. 4. ταῦτα μὲν ovv Iov- 
στινιανῷ τῇδε πεποίηται" καὶ ὅσα δὲ αὐτῷ ὀχυρώματα εἴργασται 
ἀμφί τὸ τὴν ἄλλην Θρῴκην, καὶ τὴν νῦν καλουμένην Αἰμίμοντον, 

loannes Malalas. 99 





610 ANNOTATIONES. 


ἐγαὶ δηλώσω.  iuog vero mons "Thraciae est; qui eam a Moesia 
disterminans, ad Pontum usque Euxinum protenditur. Α monte 
itaque isto, Provincia contermina, Haemimontus dicta videtur. 


Pag. 945. 17. Ἐποίησε ταβλοπαρόχιον τοῖς κοττίζουσιν.] 
Ταβλοπαροχος est, qui tabulum Lusoribus exhibet: inde Ταβλο- 
παρόχιον, ZAleatorium , sive locus Aleatoriae exercendae desti- 
natus: Κόττος vero recentioribus, idem quod κύβος, flea: unde 
κοττίζειν, aleam ludere. 

Pag. 845. 18. τὸ Elegiww.] Ἐλάφιν, pro EÀdgiov: dimi- 
nutivum hoc est ab ἔλαφος, Cerva; quae bestia Dianae propria 
erat, 

Pag. 346. 19. ἐποίησε καρουχαρεῖον.] Καροῦχα, Currus est, 
sive Carruca: Hesychius , 40oua., ὄχημα, καροῦχα, δίφρος" inde 
καρουχάριος. Carrucharius : καρουχαρεῖον, Carrucharium, sive 
locus Carrucis recipiendis destinatus. 


Pag. 845. 90. κτίσας πέριξ ὁσπήτια. domu», et óexl- 
τιον quandoque legitur; a Latino, JHospitium. 

Pag. 846. 1. Ἐπὶ τῆς ὑπατείας Μηροβαύδου καὶ Σατουρνί- 
ψου. Ad Theodosii Imp. annum v Coss. hosce nobis exhibent 
. Prosper Aquitan. Marcellin, Com. et Chr. Alex. hujus tamen po- 
sterioris Codices impressi, ηρωβαάνδου habent, perperam. 

Pag. 846. 10. ἐπὶ μίλιον ἕνα.) Scr. ἕν. λίλιον, εἰ μιλιά- 
ριον dicunt Graeci recentiores, quod Latinis Milliarium est, sive 
spatium mille passuum. 

Pag. S47. 8. οἵ Tíévvoi περάσαντες. Pontica gens hi sunt, 
Macrones olim dicti; uti asserit Eustathius in Dionys. Perieg. 
qui Σάννους etiam, et Τζάνους eos vocari jussit. ) 

Hog. 847. 13. “Δοῤῥαχείῳ πόλει. Δοῤῥάχιον aliis dicitur: 
Eustath. in Dionys, περὶ ὃ κεῖται καὶ ἡ τῆς νέας Ηπείρου μητρό-. 
soie, ἡ ποτὲ καλουμένη Ἐπίδαμνος, ἤτοι τὸ 4Φυῤῥάχιον. — Ale- 
xander apud Stephan. de urb. Ζυσράχιον eam vocat. 

Pag. 847. 18. διὰ μιτάτα ταράξαντος τὴν πόλιν. Ita eliam 
Cedrenus in Theodosio: τῶν δὲ στρατιωτῶν αὐτοῦ ταραξάντων 
τὴν πόλιν διὰ μιτάτα, ἐστασίασαν οἵ Θεσσαλονικεῖς. Theophanes 
etiam motum hunc Thessalonicae ortum scribit, διὰ τὰ μετάτα 
τοῦ στρατοῦ. ἸΜιτάτα, sive ἹΜετάτα, Metationes sunt; id est 
loca, et hospitia exercitui excipiendo designata. Nos Anglice 
Quatters dicimus. Tumultus vero hujus mentionem etiam fa- 
ciunt Theodoritus lib. 5. cap. 17. et Zonaras, Tom. rrr. qui ta- 
men de causa silent. Sozomenus etiam, lib. T. cap. 94. aliam ta- 
men hic a nostro ejus profert originem: quem vide. 

Pag. 947. 21. ἀπώλετο πλῆϑος χιλιάδων δεκαπέντε.) lta 
etiam Zonaras: De numero tamen Thessalonicensium , a Theodo- 
sio neci datorum non convenit inter Scriptores: Theodoritus, et 
Glycas, vir tantum hominum millia hac clade cecidisse asserit: 





AANNOTATIONES. 611 


Cedrenus utrumque numerum exhibet: κατέχτανε χιλιάδας ἕπτὰ, 
ὡἧςς δέ τινες, πεντεκαίδεκα. 

Pag. 847. 23. ἔμεινεν ἐπὶ πολλὲς ἡμέρας μὴ εἰσερχόμενος 
εἷς τὴν ἐκκλησίαν. Totos menses viu a coetu Christianorum pu- 
blico secretum fuisse testantur Glycas, et Zonaras. 

Pag. 848. 8. Πισινοῦντι τῇ πόλει.] Πεσσινοῦς, Stephano 
scribitur, Πεσσινοῦς, πόλις Γαλατίας. 

Pag. 848. 10. ἐν Μιξουλάνῳ ἠῤῥώστησε.)Ὶ Μεδιόλανον Pro- 
copio, Stephano, aliisque dicta est haec urbs. Expeditio autem 
haec, de qua Auctor noster, in Eugenium Tyrannum a 'Theodo- 
aio suscepla est: post quem devictum, Mediolanum se recipiens 
Imperator, ibidem haud longe post diem suum obiit, Vide So- 
zomenum ]. 7. cap. 28. Theodoritum lib. 6. cap. 25. et Socra- 
tem lib. 5. cap. 94. et 25. 

Pag. 848. 11. àv ἐνιαυτῶν Es.] De numero annorum qui- 
bus vixit Theodosius, discrepant Auctores: Chr, Alex. cum no- 
stro, annos ΧΡ ei tribuit: Socrates, Sozomenus et Cedrenus 
Lx; Paulus Diaconus r tantum, | 

Pag. 848. 19. ὅτι εἰς Ρώμην ἦλϑεν ὃ Αρκάδιος πρὸς Ovo- 
ριον etc.] Alii haec aliter omnino narrant; Theodosium nempe, 
morti proximum jam se sentientem, Honorium filium Constanti- 
nopoli accersivisse, atque imperii Occidentalis curam ei commen- 
dasse, Vide Socratem lib. 5. cap. 95. et Sozomen. lib. 7. cap. 98. 

Pag. 848. 21. τοῦ Σπανοῦ.} Legendum, Ισπανοῦ, uti su- 
pra monuimus. 

Pag. 849. 1. τὰ πάντα Érg εἰκοσιτρία.] Ánnos nempe xu 
cum Theodosio patre, annosque xir post ejus excessum. Vide 
Prosper Aquitan. et Jornandem. 

Pag. 849. 5. og ἐκάλεσεν Moxaótexovg.] Numeri hujus in- 
τα etiam mentio, lib. 15. apud Cedrenum itein in Arcadio: 
ποιεῖ δὲ καὶ ἴδιον ἀριϑμὸν ἐν Κωνσταντινουπόλει, ovg ἐκάλεσεν 
αἹρκαδικούς. | 

Pag. 849. 8. ἐβασίλευσεν ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ Ονώριος ἐν Ῥώ- 
μῃ ἕτη λα΄. Post Arcadium fratrem mortuum, annos tantum xv. 
inperavit Honorius: Auctor itaque hoc loco de toto annorum 
pumero, quibus una cum patre Theodosio, et Arcadio fratre, 
imperium tenuit, intelligendus est. 

Pag. 849. 10. ἔκλεισε τὸ ἱερὸν τοῦ Σεράπιδος HAMov.] Tem- 
plum hoc a Theodosio M. eversum fuisse-testantur Socrates, So- 
zomenus, alii; falso itaque hic ab Honorió clausum tantum fuisse 
dicitur. . 

Pag. 849. 14. καὶ πέμψας ἤγαγεν “λάριχον.) Eadem habet 

. etiam Zonaras; qui tamen Historicorum hac in re dissensionem 
' recte notat. Vide Paulum Diacon. lib. 18. Socratem lib. 7. 
cap. 10. Sozomenum lib, 9. cap. 6, 7, 8, et 9. et Jornand:m de 
Hegu. success. ! 





612 |. &NNOTATIONES. 


.  Jbid. ἀπὸ τῶν Γαλίων.} Scr. Γαλλίων, eum duglici 1, uti 
ipse infra habet: Stephano tamen, et Procopio, l'eAMe, sive 
Γαλλίαι, Gallia est; et Γαλλοι, Galli. 

Pag. 849. 19. Τὴν ἀδελφὴν Ονωρίου ἀπὸ πατρὸς, Πλακε- 
δίαν] Ex uxoribus enim diversis eos suscepit Theodosius; nempe 
ex Flaccilla, uxore priore, Árcadium et Honorium: ex Galla 
vero posteriore, Valentiniani M. filio, Placidiam. ^ Caeterum 
Placidiam hanc, post Alarichum jam mortuum, Athaulfus, aífi- 
nis ejus, Gothorum rex constitutus, capta iterum loma, inde 
abduxit, sibique connubio copulavit: quae postea Honorio fra- 
tri, post mariti obitum, Constontio id exigente, a Wallia Go- 
thorum rege reddita est. Vide Paul. Diacon. lib. 14. 

Pag. 850. 10. καὶ Kovorev.] Mallem Kovorevra. Constans 
iste Constanlini cujusdam filius erat: qui ex infima militia cum 
esset, ob solam speciem nominis in Britannia tyraunus exortus 
est: indeque in Galliam transiens, Constantem hunc filium suum 
ex Monacho Caesarem fecit, Quomodo ergo inter Senatorii or- 
dinis viros eum Auctor enumerat? Vide Paul, Diacon. et Prosper. 
Aquitan. | 

Pag. 850. 18. ἦλϑεν ὁ αὐτὸς Ονώριος ἐν Κωνσταντινουπό- 
Ac.] Nihil minus: Occidentis enim imperium, ad vitae suae exi- 
tum tenuit. Falso etiam Honorio superstite imperium sibi arri- 
puisse infra dicitur Joannes tyrannus. Vide Jornandem, Paul, 
Diacon. et Marcellinum Coiniteim. 

Pag. 850. 19. καὶ γνοὺς τοῦτο ὁ Ονώριος, ἐμάνη.) Ineptiae: 
audi Paulum Diaconum, lib. 14. Honorius vero postquam cum 
minore, de quo praemissum est, "Theodosio, 7frcadii Germani sui 
filio annis xv imperasset; cum jam antea cum fratre. xit annis, 
ac sub patre xit regnasset: Hemp. ut cupierat pacatam relin- 
quens, apud urbem .Homam vita exempius. Vide Prosper Aqui- 
tan, et Jornandem. 

Pag. 850. 90. ὧν ἐνιαυτῶν pf .] Alii annos xp tantum eum 
vixisse scribunt: Zonar. ὑδέρῳ δὲ περιπεπτωκὼς ὁ Ονώριος, ϑνή- 
ὄκει, ζήσας μὲν ἐνιαυτοὺς τεσσαράκοντα. Vide etiam Marcellin, 
Comit. et Prosper. Aquitan. 

Pag. 351. 8. Ἐπὶ τῆς ὑπατείας Στελίχωνος, καὶ Αβριλια- 
ψοῦ.} Imo nonduin natus erat Theodosius Jun. Stiliconem enim 
et Aurelianum Coss, habemus ad Arcadii an. v, ut Prosper, et 
Marcellinus Comes, ve];ad an. vi, secundum Chr. Alex, Theodo- 
sius vero anno sequente, Vincentio et Fravita Coss, uti Auctores 
dicti testantur, Arcadio natus est, Hujus etiam rei testem locu- 
pletem habemus Socratem, lib. 6. cap. 6. ubi de Gainae Gotthi 
rebellione verba faciens, haec addit: τέλος δὲ ἔσχεν οὗτος d πόλε- 
μος ἐν τῇ ὑπατείᾳ Στελίχωνος xal Μυρφηλιανοῦ᾽ τὴν δὲ ξξῆς dxa- ᾿ 
τείαν ἐδίδου Φραύϊτος, Γότϑος μὲν αὐτὸς τῷ γένει, μεγάλῃ δὲ 
εὐνοίᾳ τῇ πρὸς Ῥωμαίους χρησάμενος, μεγάλα δὲ καὶ ἐν τῷδε τῷ 





ANNOTATIONES. 613 


πολέμω ἀγωνισάμενος" διὸ καὶ τῆς τοῦ ὑπάτου ἀξίας μετέσχεν, 


καϑ᾽ ἣν τίκτεται τῷ βασιλεῖ Αρκαδίῳ υἱὸς, ó ἀγαϑὸς Θεοδόσιος, 


τῇ δεκάτῃ τοῦ “πριλλίου μηνός. Marcellinus tamen, et Chr. Alex. 
eum, non Aprilis x, sed 1v idus mensis ejusdem, sive Aprilis die 
ix, natum volunt. nno vero sequente, id est, aetatis suae se- 
cundo, Theodosius ab Arcadio patre Augustus creatus est, Arca- 
dio Aug. V. et Honorio Aug. V. Coss. uti Marcellin. Com. et Chr. 
Alex. testantur. Biennii itaque hic Prochronismus est. | 

Pag. 851. 4. τὰ πάντα ἕτη ν΄. Id est, vri cum patre Ar- 
cadio, et xr; post ejus exitum. — Vide Marcellin, Comit. 

Pag. 851. 8. τοὺς τῆς πεδατούρας στρατιώτας. Quid πεδα- 
τοῦρα hoc loco signet, haud temere dixero: Vocabulum hoc, plu. 
, rali licet numero, profert ex Mauricio Strateg. xr. cap. 8. et Leo- 
ne, Constitut. xv, Nic. Rigaltius in Glossario suo; et ex eo, J. 
Meursius, Gloss. Graecobarb. nec tamen vocis vim explicant. 
Gloss. vett. apud Rigaltium: Πεδατοῦραι, Pedaturae, Podismi. 
. Caeterum videsis locos ex dictis Auctoribus ab eisdem citatos. 

Pag. 8561. 10. ἔχοντα μεσόστυλα ξξ.} Scr. μεσοστύλια. με- 
σοστύλιον, Intercolumnium est, sive spatium inter duas columnas. 

Pag. 859. 8. ἔπεμψεν αὐτοῖς μανδάτα διὰ τοῦ προτοκούρσο- 
ρος. Mavóazov, Mandatum: hoc loco Nuncium sonat: ut sen- 
sus verborum sit; Per Protocursorem eis nuncium misit. sive, eis 
notum fecit, etc.  Protocursor vero, Cursorum Praefectus est: 
voce hybrida, ex Graeco πρῶτος, et Latino Cursor, conficta. 

Pag. 352. 16. εἴλατο.} Scr. εἵλετο. 

Pag. 859. 19. δσυνδιάγουσα αὐτῷ ἐν τῷ nelerío] Corrupta 
haec habentur apud Chr. Alex. Auctorem, qui totam hanc histo- 
riam ex nostro descripsit. 

Pag. 359. 1. οὐ χρείαν ἔχω, οὔτε ἀξιωματικὴν, etc.] Locus 
mendosus: Cbr. Alex. habet, οὐ χρείαν ἔχω οὔτε βασιλικοῦ αἵμα- 
τος, οὔτε πλουσίαν, ἀλλὰ καὶ εἴτινος, etc. Forte legendum, οὐ 
χρείαν ἔχω οὔτε ἀξιωματικοῦ, οὔτε βασιλικοῦ αἵματος, οὔτε πλού- 
του. | 

Pag. 858. 8. μόνον παρϑένον, καὶ εὐπρεπεστάτην mavv.) 
Légerem, μόνον παρϑένος, καὶ εὐπρεπεστάτη πάνυ. Chr. Alex. 
habet tantum, μόνον εὐπρεπὴς πάνυ... 

Pag. 858. 4. ἀκηκοῶσα.) Scr. ἀκηκουῖα. 

Pag. 863. 9. ϑυγατέρα γενομένην “εοντίου τοῦ φιλοσόφου. 
]te dictus est Philosophus iste ab omnibus Scriptoribus, praeter 
unum Chr. Alexandrini Auctorem, qui Heraclitum eum vocat. 
Caeterum lectio haec nostra stabiliri potest ex Photio, Biblioth, 
num, cLxxxin, ubi de Imperatricis Eudociae Octateuchi Meta- 
phrasi metrica verba habens, distichon hoc exinde profert. 

Δεντέρην xal τήνδε θεοῦ ϑέμιδος κάμε βίβλον 
Ευδοκίη βασίλεια “εοντιὰς εὐπατέρεια. | 
Pag. 858. 16. Οναλέριον καὶ Ifciov.] Fratres hosoe Zona- 


614 ANNOTATIONES. 


ras, Valerium et Genesium, vocat; Chr, Alex. Valerisnum et 
Gesium. | 
Pag. 954. 9. ὑμῶν] Leg. ἡμῶν, uti habet Chr. Alex. 

Pag. 854. 8. εὐπορίας τύχην. Supple, xal εὐπορ. τύχ. ex 
Chr. Alex. ubi etiam εὐπορίας τυχεῖν legitur; forte rectius.  In- 
terim Interpres, in sequentibus particulam ovx, desiderari, fru- 
stra suspicatur; absque hac enim expostulatio virginis multo est 
elegantior. | 

Pag. 854. 9. λαβοῦσαι αὐτὴν ποιῆσαι ἀξίωσιν. ποιῆσαι 
ἀξίωσιν κατὰ τῶν αὐτῆς ἀδελφῶν, Fratres ejus postulare, sive, 
contra fratres ejus actionem intendere, cum Badero vertimus: for- 
te tamen ποιεῖν ἀξίωσιν hoo loco, Petitionem, sive, Libellum 
supplicem exhibere, rectius interpretaremur, —4£ióo enim , oro, , 
peto: Hesychius. fiov, παρακαλῶν" unde ἀξίωσις.  Petitio, 
Libellus supplex. ἀξιοῦμαι etiam infra sensu haud multum ab- 
simili usurpatur, lib. 18. ubi de Indorum Auxumitarum Rege Ho. 
manorum Legatum excipierte narratione facta, verba haec a Rege 
prolata dicuntur: διὰ πολλῶν χρόνων ἠξιώϑην μετὰ τοῦ βασιλέως 
Ῥωμαίων κτήσασϑαι φιλίαν" quo loco ἠξιώϑην, petivi, sive desi- 
deravi, sonare videtur. Actorum etiam cap. 98. ver. 99. 4£iov- 
μεν δὲ παρὰ σοῦ ἀκοῦσαι ἃ φρονεῖς. Ceterum quod hoc loco a£íe- 
σις, infra et apud Nostrum, et Chr. Alex. etiam, δέησις dicitur: 
adeo ut non sit amplius hac de re dubitandi locus. 

Pag. 854. 17. ytvapévov.] Scr. γενομένου. 

Ibid. id λόγων πολλῶν φιλοσοφίας ἀναχϑεῖσα. Ἶ Imperatri- 
cis hujus eruditionis testimonia babentur plurima: quorum non- 
nulla extant Gr. et Lat. in Bibliotheca Patr. Tom. 8. Photius et- 
iam Eudociae Imp. Metaphrasin Octateuchi metricam laudat, et 
ejusdem etiam Zachariae, et Danielis Prophetarum Metaphra- 
sin, De Christo etiam Homero-centones, a Patricio quodam in- 
choati, sed non ad exitum perducti, uti Zonaras testatur, ab ea- 
dem deinde absoluti, digestique, in omnium manibus sunt. 

Pag. 355. 4. iv τῷ αὐτῆς κουβικλείῳ. xovfixAsiov, et xov- 
βουκλεῖον, sive κουβούκλιον, vel ut apud Chr. Alex. scribitur, 
πουβικούλιον, Cubiculum est: unde κουβικουλάριος, Cubicularius, 
et κουβικλαρέα, Cubicularia, apud Graecos recentiores. 

Pag. 855. 18. ὑπὸ λόγον) Chr. Alex. a Radero editum, ha- 
bet ὑπολόγον, conjunctim, mendose: sed nec vocabuli sensum as- 
secutus est Interpres. De hoc Auctoris loquendi genere, vide quae 
nos supra notavimus lib. 18. in Juliano Imp. 

Pag. 856. 16. ἔπαρχον πραιτωρίων τοῦ Ι͂λλυρίων ἔϑνους, 
τὸν δὲ Οὐαλέριον μάγιστρον.)] Quaenam fuerint dignitates istae, 
in Glossariis, doctorumque virorum in Aucteres Ánnotatis, co- 
piose satis dictum est; ad quae Lectorem mittere potius, quam 
toties dicta hic inculcare malo. 


Pag. 856. 19. τὴν οὖν ἐκ τῆς γενέσεώς μου βασιλείαν. ἐκ, 





| ANNOTATIONES. 615 


pro ἐχτὸρ hoc loco poni putamus; itaque ἐν τῆς yevéctdg μου, 
extra nascendi sortem, vertimus: Chr. Álexandrini tamen Inter- 
pres ista reddit, ab ipso natali meo: quam quidem interpretatio. 
nem owunino improbare haud ausim; rem itaque in inedio re- 
linquo. 
Pag. 855. 90. ἀτυχεῖς.) Chr. Alex. habet, ὠπιϑεῖς, rectius, 

Pag. 856. 19. xdi ἐκκουσσεῦσαι.) Chr. Alex. habet, καὶ ἐξ- 
κουσσεῦσαι, scriptione Latino vocabulo, magis conveniente: ἐξ- 
φουσσεύειν enim, et ἐξκουσσατεύειν, excusare, dicunt recentiores. 

Pag. 957. 10. ὅτι οὐδενὶ αὐτὸ ἔπεμψα.) Vel ἔπεμψεν hoc lo- 
co scribendum, velin sequentibus, ἔφαγον. 

Pag. 857. 92. ἐν τῇ εὐδοκίᾳ σου οἰκοδομηϑήσεται etc.] 
, Optime! si modo Graece Davidus prophetatus fuisset, praetex- 
tum speciosiorem ista fingendi habuissent Graeculi hi. 

Pag. 858. 11. ἵνα εὐτρεπίσῃς avzo.] Chr. Alex. habet, ἐν- 
τρεπήσης ᾿ mendose. Caeterum legationis hujusmodi apud Pris- 
cum Rhetorem, (quem eundem fuisse cum Prisco illo Thrace, qui 
bella haec inter Attilam et Romanos descripsisse ab Auctore in- 
Íra dicitur, probabile est) mentio extat nulla, in Legation, Ex- 
cerpt. Theodosium quidem de Transfugís, et Tributis postulan- 
di ansam frequentissime eum arripuisse, ibidem testatur Priscus: 
a Valentiniano vero [mperatore, sororem ejus Honoriam in uxo- 
rem, regnumque Occidentale, vel saltem dimidiam ejus partem, 
dotis nomine, sibi poposcisse. | | 

Pag. 858. 16. ἀπῆλϑε πρὸς Αλάριχον, πρὸς τοὺς Γάλλους, 
ὄντα ἐχϑρὸν Ῥωμαίων.) Eadem habes apud Chr. Alexandrini Au- 
ctorem, qui etiam addit, διὼ Ονώριον. Caeterum haec a vero 
aliena sunt: Álarichus enim, Honorio adhuc superstite, fatis de- 
functus est, Forte itaque de Theoderico, Gothorum rege, ista 
intelligenda sunt: hunc enim Aetius in Romsnorum adversus At- 
tilam societatem legatis suis adduxit, "Vide Paul. Diacon. et Ida- 
cii Chron. | 

Pag. 858. 18. ἐπολέμησε.) Chr. Alex, habet ἀπώλεσε, re- 
ctius. 
Pag. 868. 90. εἷς δὲ τὴν συμβολήν.) Raderus ista vertit, 
atque ad fidem faciendam; male omnino. ! 

Pag. 958. 91. ἀπὸ σαγίτας.} Σαγίτα, et σαγίττα, et tempo- 
ribus etiam sequioribus σαΐτα, Sagitta dicta est. 

Pag. 869. 9. διὼ τῶν ῥινῶν ἐνεχϑεῖσα.) Scr, ἐνεχϑείσῃ᾽ ni- 
si quis legere mallet, καταφορᾶς αἵματος διὰ τῶν ῥινῶν ἐνεχϑεί- 
σης. Chr. Alex. habet, καταφορᾷ αἵματος διὰ τῶν ῥινῶν ἐνεχϑείς. 
Caeterum de Attilae mortis genere non convenit inter Scriptores. 

Pag. 859. 18. Ὑπατείαν, τὴν περιβόητον φιλόσοφον ctc) 
TTheonis Alexandri Philosophi filia haec fuit, quae ob eximiae 8888. 
rerum Astronomicarum peritiae invidiam, ab Alexandrinis discer- 
pta est, uti testatur Hesychius Illustris, de Vir. Clar. his verbis: 





616 .— ANNOTATIONES. 


Ὑπατία, ἡ Θέωνος ϑυγάτηρ τοῦ “Ἱλεξανδρέως φιλοσόφου, καὶ αὖ- 
τὴ φιλόσοφος, διεσπάσϑη ὑπὸ “λεξανδρέων, καὶ τὸ σῶμα αὐτῆς 
ἐνυβρισϑὲν, καϑ᾽ ὅλης τῆς πόλεως διεσπάρη. τοῦτο δὲ πέπονϑε, 
διὰ τὴν ὑπερβάλλουσαν σοφίαν, καὶ μάλιστα εἰς τὰ περὶ dovQovo-: 
μίας. Sed vide etiam Socratem lib. 7. cap. 15. ubi plenior Hy- 
patiae hujus caedis narratio habetur. 

Pag. 859. 16. ἥτις εἶχεν ἐν μέσω Oalagong ὑπαρχούσας xo- 
λεις ἑκατόν.] Pomponius Mela de nit. Orb. lib. 9. cap. 7. Super eas 
jam in medio mari, ingens, et centum quondam urbibus habitata, 
Crete, ad orientem promontorium Samonium, ad occidentem κριοῦ 
μέτωπον immittit, etc. Scylax etiam Caryandens. de hac insula 
verba habens; et quibusdam ejus urbibus enumeratis, addit; εἰσὶ 
δὲ καὶ ἄλλαι πόλεις ἐν Κρήτῃ λέγεται δὲ εἶναι ἑκατόμπολις. — Un- 
de Homerus Iliad. β΄. 

Αλλοι ϑ᾽ o? Κρήτην ἑκατόμπολιν ἀμφενέμοντο. 

Pag. 859. 17. καϑοἧς περὶ τῆς αὐτῆς νήσον ἐξέϑετο ὁ σοφώ- 
τατος Ευριπίδης") Niltale apparet apud Euripidem quem habe- 
mus hodie. 

Pag. 859. 90. ἔχον ἰδιάξοντα 901a iB.] τὸ ϑύλον, neutrum, 
haud temere alibi invenies. Tholus vero aedificium est forma ro- 
tunda extructum, et in acutum fastigium desinens.  Hesvcbius: 
Θύλος, στρογγυλοειδὴς οἶκος, δι᾽ ὀστράκων εἰλημμένος. Caeterum 
de his plura tibi sappeditabit Lexicon Vitruvianum, a Joanne de 
Laet recens editum. 

Pag. 859. 91. μία διοίκησις ϑόλων παρεῖχεν.] Locus men- 
dosus: forte legendum, μίαν διοίκησιν etc. 

Pag. 360. 1. ἑνὸς καμινίου μόνου. Κάμινος, καμίνη, et 
apud nostrum καμένιον, Caminus est, sive Fornax. 

Pag. 360. 90. ἐν ᾧ χρόνῳ ἀπηγγέλθη ὁ θάνατος Βαλεντινια- 
νοῦ. ]) Quaenam habemus hic portenta? Valentinianus enim, post 
mortuum Theodosium, 1v annis superstes erat. — Consule, si pla- 
cet, Prosperum Aquitan, et Marcellinum Comitem. 

Pag. 861. 4. ἐν τῇ ζωῇ τοῦ αὐτοῦ πατρός.) Alii haec aliter 
narrant; Ántiochumque ab Isdigerde Persarum Hege, quem Arca- 
dius Imp. moriturus, filii sui parvuli Theodosii Tutorem testa- 
mento consüituerat, ad Imperatoris teneri curam suscipiendam 
missum volunt. Vide Zonaram et Cedrenum. : 

Pag. 861. 8. ἐποίησε παπᾶν τῆς μεγάλης ἐκκλησίας Kov. 
σταντινουπόλεως.) Zonaras Antiochum Ecclesiae Chalcedonepsis 
clericum factum vult, in aede S. Martyris Euphemiae: ἀφαιρεῖ» 
ται δὲ xal πᾶσαν τὴν ὕπαρξιν, αὐτὸς δὲ κείρεται κληρικὸς sig τὸν 
ἐν Χαλκηδόνι ναὺν τῆς πανευφήμου μάρτυρος Ἐνφημίας" 
θνήσκει μετ᾽ οὐ πολύ. 

Pag. 861. 11. μετὰ τὸ πλήρωμα τῆς αὐτῶν στρατείας. 
Στρατεία hoc loco, uti et aliquoties etiam infra, pro Ordine, aive 
Dignitate quacunque, qua ab imo usque ad supremum ejus gra- 





ANNOTATIONES. 617 


dum, sive Primiceratum, ordine ascendobatur: atque hoc, τὸ 
πλήρωμα τῆς στρατείας, vocat Auctor noster. Vide infra, lib. 45. 
in Zenone: Καὶ ταῦτα ἀκούσας ὁ βασιλεὺς Ζήνων, συνέσχε τὸν 
πατρίκιον Πελάγιον, τὸν ἀπὸ Σιλεντιαρίων, πληρώσαντα, ( subau- 
di, τὴν στρατείαν αὐτοῦ) καὶ ἐλθόντα εἷς τὴν τοῦ πατρικίου ἀξίαν, 
εἰς. Lib. etiam 18. in Justiniano: Eióol δὲ ᾿ὀνομάξονται, διότε 
πάντας τοὺς προκόπτοντας ἐν ταῖς στρατείαις ὁ βασιλεὺς Ῥωμαίων 
ἐν ἀριστοδείπνοις τρέφει ἐν τῷ αὐτοῦ παλατίῳ, χαριζόμενος ἑκάστῳ 
td τοῦ πριμικηράτου. Dorotheus etiam, Doctr, XXUI. Ev tà πα- 
λατίῳ εἰσὶ μεγάλαι καὶ λαμπραὶ στρατιαὶ, ὑπόϑου τὴν σύγκλητον, 
τοὺς πατριχίους, τοὺς στρατηλάτας, τοὺς ἐπάρχους, τοὺς σιλεντια- 
elovg* εἰσὶ γὰρ αὗται πολύτιμοι στρατιαί. 

Pag. 361. 19. ἦν γὰρ καϑαριώτατος. Chr. Alex. habet, 
διότι καϑαρὸς ἦν πάνυ" Verum ab Auctore nostro longiuscule in 
hac narratione in aliis etiam discedit. 

Pag. 361. 21. αὐτὸν ἐπὶ vomov Αὐὔγουστε.) Ista vocabula, 
uncis inclusa, omnino redundant. 

Pag. 869. 1. &yosoev.] Scr. ἐχόλησεν. 

Pog. 869. 6. ἐπίσκοπος γενάμενος tig τὸ λεγόμενον Κοτυα- 
£t0y | Scr. γενόμενος. Alii vero Cyrum hunc, non Cotyaeensi- 
bus, sed Smyrnensibus Episcopum datum volunt. Vide Zonar. 
Cedren. et Chron. Alex. 

Pag. 362. 7. τὸ δὲ Κοτυάειον πόλις ἐστὶ τῆς Φρυγίας ἐπαρ- 
χίας Σαλουταρίας.) Καττυεύειον, urbs haec Eustathio in Dionys. 
Perieget. dicta est: qui etiam Phrygiae tertiae, Επικτήτου, vo- 
catae eam facit. Phrygia enim Ántiquis triplex erat; Phrygia 
Major, ubi Midas regnavit; Phrygia Minor, , Hellesponto conter- 
mina; xol τρίτη, ἡ λεγομένη Ἐπίκτητος, ἐν ἡ τὸ Καττυεύειον, καὶ 
τὸ Δορύλαιον, ὡς ὁ γεωγράφος ἱστορεῖ. Stephanus tamen, qui 
etiam ex Strabone urbis hujus nomen profert, Korvastov vocat: 
Κοτυάειον, πόλις τῆς Ἐπικτήτου Φρυγίας" Στράβων ιβ΄. Itaque 
Κοτυάειον apud. Eustathium omnino reponendum: uti hodie legi- 
tur apud Strabon, ipsum, 1. 12. τῆς ài Ἐπικτήτου Φρυγίας Afa- 
νοί τε εἰσὶ, καὶ Νακόλεια, καὶ Κοτυάειον, εἰς. 

Pag. 862. 12. ἔκραξαν αὐτῷ προσομιλῆσαι.) : προσομιλεῖν, 
et ὁμιλεῖν, recentioribus concionem Aabere, sonat: unde, Homi. 
lia, etiam Latinis Concio est, 

Pag. 868. 9. καὶ ἐφονεύϑη, og μελετήσας τυραννίδα.} 
Quemnam hic memorat Rufinum Auctor noster? Rufinus quidem 
Praefectus Praetorio, ut Chr. Alexandrini Auctori, sive Praefe- 
ctus Orientis, ὁ τῆς ἀνατολῆς ὕπαρχος, uti Evagrio dictus est, 
Arcadii Imperii sub initio, ob affectatae tyrannidis suspicionem, 
a militibus occisus est: uti legimus apud Marcellinum Comitem, 
Prosper. Aquitan. Paul. Diacon. et Evagrium: nec Rufinum illum 
alium, res novas sub Theodosio minore molientem, proferunt 
nobis Historici. 











618 ANNOTATIONES. 


Pag. 868. 4. τὸν λεγόμενον Ζτομμᾶν. Cedrenus Ζουμνᾶν 
eum cognominatum vult. 

Pag. 868. 18. καὶ τὰ ᾿ϑεώρια. ] Per ϑεώρια intelligo loca 
Ludis spectandis destinata, sive Theatra, Circos, aut hujusmodi, 
Quandoque etiam ponitur pro Spectaculis i ipsis; ut infra, lib. 17. 
in Justino Imp. x«l ἐπήρθησαν sd ϑεώρια, καὶ οὗ ὀρχισταὶ ἐκ τῆς 
ἀνατολῆς, οἷο. 

Pag.: 868. 16. Περιτίῳ.} Scr. Περιττίῳ. 

Jbid. ἐπὶ τῆς ὑπατείας τοῦ αὐτοῦ Θεοδοσίου καὶ Ῥομοφίδου 
Si modo his Coss. invasio haec ab Isauris facta est, ad Arcadii 
potius imperium referri debuit. Theodosius enim junior, bimus 
tantum, cum Rumorido Consulatum iniit, patris sui Arcadii Imp. 
, &nno vin, secundum Marcellinum Comit, vel 1x, ut putat Chr. 
Alex. Auctor. 

Pag. 868. 99. ἀπὸ τῶν λεγομένων Τροαδησίων συμβύλων. 
Repono ἐμβόλων, ex.Chr. Alex. Porticus vero hae Troadenses 
duae erant, ut ex Marcellino discimus, ad annum 448. Utramque 
Porticum Troiadensem, turresque poriarum utrasque, ignis subdi- 
tus exussit. 

Pag. 864. 5. μετὰ ἐξπεδίτου πολεμῆσαι.) Ἐξπέδιτον, Ex- 
peditum, exercitus: frequenter occurrit apud recentiores. 


Pag. 864. 11. ἐκ τοῦ τάγματος τῶν λεγομένων Αϑανάτων.) 
. Equites lectissimi erant hi; totumque agmen, CCI29 in se conti- 
nebat. “ϑανατοι. ταγμὰ ἱππέων παρὰ Πέρσαις μυρίων ἀνδρῶν. 
Socrates etiam, lib. 7. cap. 90. παρελϑόντες οὗ καλούμενοι παρ᾽ αὖ- 
τοῖς ἀϑάνατοι, (ἀφιϑμὸς δὲ ἦν οὗτος μυρίων γενναίων ἀνδρῶν) 
μὴ πρότερον ἔφασαν τὴν εἰρήνην προσδέξασθαι, πρὶν ἂν αὐτοῖς 
(lo. αὐτοὶ) ἀφυλάκτοις οὖσιν τοῖς Ῥωμαίοις ἐπιϑῶνται. — Caete- 
rum linmortales hi, sub Theodosio Juniore, penitus excisi sunt, 
Vide Socratem loco citato, Sed nec Romani ab inani hoc litulo, 
imperio etiam jam languescente, temperabant sibi: unde apud 
Joannem Curopalat. in Michaele Ducae F. cognomento Parapina- 
cio, ἀϑανάτους hosce habemus. εἰ μὴ ydQ ἦν τοῦτο, εὐκόλως 
ἂν τὸν Βρυέννιον κατηγωνίσατο, στρατόν τε ἰδιαίτατον ἔχων, οὕς 
ὀνομάζουσιν ἀϑανάτους, καὶ ἕτερον οὐκ ἀγενῆ ἀπὸ συγκλύδων ἀν- 
δρῶν συγκείμενον. 

. Pag. 964. 19. Δρεσβινδόν τινα Γύτθον.) De singulari hoc 
inter Áreobindum et Persam certamine, paucis licet, meminit 
tamen Socrates, lib. 7. cap. 18. 

Pag. 864. 13. κόμητα Φοιδεράτων.} Φοιδεράτοι, Foederati: 
hoc vero nomine dicti sunt Gothi, sub Romanis militantes: at 
apparet ex Jornande de Reb. Get. cap. 21. Nam et dum 
sissimam et Homae aemulam in suo nomine ( Constantinus ) con- 
deret. civitatem, Gothorum interfuit operatio ; qui foedere inite 
cum Imperatore xi suorum millia illi in solatia contra gentes va- 





ANNOTATIONES. 619 


rias obtulere; quorum et numerus, et millia usque: ad praesens in 
Jiep. nominantur, id est, Foederati.. 

Pag. 964. 14. ó δὲ Αρεόβινδος ἐβάσταξε xol cexdonv.] co- 
«den», pro σοκάριν, hic poni suspicor: σοκάριν vero ex goxa- 
ριον fit, usitatissima scriptionis corruptela. Sic Σωσϑένην apud 
nostrum habemus, pro Σωσϑένιν, et hoc pro Σωσϑένιον.  Cae- 
terum quid tandem sit σοκάριν, sive σοκάριον; aut vocabula illa 
alia ejusdem familiae, quae infra occurrunt, scil. σόκος et cox- 
xsvo, libentissime ab aliquo discerem. Certe adeo inauditae sunt 
hae voces, ut etiam eas suspectas habeant viri eruditissimi, atque 
ex Auctoribus expungant. [ta in hoc Olympiodori loco apud 
Photium: Αδάουλφος τοῦτο μαϑων, προύὐπαντιαζει χιλιάδας δέκα 
συνεπαγόμενος στρατιώτῃ, ἔχοντι ἄνδρας περὶ αὐτὸν “σάρῳ Oxvo- 
καίδεκα, ἢ καὶ εἴκοσιν" ὃν ἔργα ἡρωϊκὰ καὶ ϑαυμάσαι ἄξια ἐπιδει- 
ξάμενον, μόλις * σάκκοις ἐζώγρησαν, καὶ ὕστερον ἀναιροῦσι. 
4ddaulphus, cognita re, collectis decem millibus militum, oc- 
currit Saro, viros octodecim aut viginti apud se habenti; quem 
gesta. heroica, et stupore digna edentem, * scutis adhibitis, vi- 
vum aegre capere potuerunt, tandemque occidunt. Pro σάκκοις 
hoc loco, doctissimus Hoeschelius, licet, ut ipse fatetur, in H. 
Stephani codice veteri, σόκκοις scriptum invenerit, si quid aliud, 
σακκίοις tamen reponendum censet. Andr. Schottus, σάκοις, 
vel σάχεσι, omnino legi vult: Scuta scilicet, quam sacculos, 
hostibus vivis capiendis accommodatiora existimans. Ista qui- 
dem parum arrident; verum unde saniora expectabimus? Mihi 
certe rem strictius perpendenti subiit tandem suspicari, σοκάριον, 
sive σόχον, Laquei quoddam genus esse, hostibus irretiendis, et 
ex equis deturbandis, idoneum, atque a Gothis, aliisque genti- 
bus barbaris in bella ferri solitum. — Atque conjecturam hanc no- 
stram quodammodo stabilire videtur, quod legimus apud Isido- 
rum de Oiiginib. lib. 18. cap. 566. de Laqueariis Romanis, ver- 
bis hisce. .Lagueariorum pugna erat, fugientes in ludo homines 
injecto laqueo impeditos, consecutosque prositrare, etc. Α σόκος 
vero, sive cóxxoc, fit σοχκεύω, Jllaqueo, laqueo impedio, seu 
implico. Atque huic vocabuli significationi astipulatur Hesy- 
chius, ubi σοκᾷ, interpretat, βροχίξει, ὀχλεύει. βρόχος enim 
Laqueus est; ὀχλεὺς etiam, Finculum, Ligamen. Hesychius: 
Οχλεὺς" μοχλὸς, στρόφιξ, δεσμὸς, etc. Forte et his cognata est 
Latino- barbara vox ista, Soga, quae Funis explicatur a Glos- 
sar. Legg. Longobard. lib. 1. tit. 25. leg. 93. δὲ guis sogas fu- 
ratus fuerit de bove junctorio etc. uti nos monet doctissimus Jo. 
Vossius de Vitiis sermonis.  Vocabuli autem interpretatio ista 
Joco huic Auctoris nostri optime convenit: ut et alteri illi, lib. 18. 
peg. 435. ubi haec habemus: xol καταδιώξαντες of Οὖννοι, ἐσόκ- 
xevdav φεύγοντας τοὺς ἐξάρχους Ῥωμαίων" καὶ ὁ μὲν ΓΠοδιλᾶς, 
ἀποσπάσας τὸ ἴδιον ξίφος, ἔκοψε τὸν σόκον, καὶ ἐξείλησεν,  Ha- 








620 ANNOTATIORES. 


bemus hic Duces fugientes laqueis hisce irretitos; unamque eo- 
rum Godilam, stricto gladio laqueum discindentem, atque hoc 
pacto effugientem: nec omnino dubito, quin Adaulphi milites 
non sacculis, nec scutis, sed Laqueis hisce adhibitis, Sarum 
tandem vivum ceperint. Pro σάκκοις itaque, in Olympiodori 
excerptis Photianis, σόκκοις loco suo, omnino restituendum. Nec 
me quicquam movet, quod locus iste aliter se habet apud Cedre- 
num, ubi liaec legimus: ὃς Zoxiorgov κατέχων τὸν Πέρσην, ἐσώ- 
X408, καὶ κατενεγκὼν ἐκ τοῦ ἵππου ἀπέκχτεινε᾽ mendosa enim esse 
haec, nullus dubito, et pro Σωώκιστρον, (quod ab imperitis Li- 
brariis in Nomen proprium factum est; idque pari Jure, quo su- 
pra apud eundem in Orestis historia, τὸ Σαραχηνικὸν λέμιτον, 
in Σαρακηνικὸν Eutr, (nomen si Dis placet, loci nescio cujus- 
dam) transformarunt) σωκίστρῳ, quo vocabulo Cedrenus, pro 
Nostri σοκαρίῳ, usus videtur, reponendum. Quid enim aliter 
de ἐσώκισε, quod proxime sequitur, quodque Xylander adeo 
caute missum fecit, statuenduimn est? Sed de his plus satis. 

Pag. 365. 8. ἔνϑα ἐστὶ Θεοῦ μυστήριον, πῦρ αὐτόματον.) 
De hoc igne in Lycia e terra sponte erumpente Cedrenus, ex 
B. Patricio, de Thermis et [nferis: ὅτε δὲ πῦρ ἐστιν ὑποκάτω τῆς 
γῆς, πειϑέτω σε τὸ iv Σικελίᾳ, καὶ ἐν “υκίᾳ προφανῶς dvadióo- 
μενον, etc. Eustathius etiam in Dionys. Perieget. ἱστορεῖται δὲ 
καὶ ὅρος εἶναι περὶ “υκίαν, víxrov πῦρ avrouarov* τοῦτο δὲ μέ- 
χρι καὶ εἰσάρτι φαίνεται. Νίοπβ iste Chimaera dictus est, ut ex 
Solino discimus, cap. 49. Quod in Campania V'esuvius , in Si- 
cilia Zletna , hoc in Lycia mons Chimaera est. Hic. mons no- 
cturnis aestibus fumidum exhalat: unde fabula triformis mon- 
stri in vulgum data est , quod Chimaeram animal putaverunt. 

Pag. 865. 4. ἀπομερίσας.] Forte scribendum, ἀπεμέρισεν. 

Pag. 865. 16. τὴν σύνοδον τῶν cu ἐπεσχύπων ἐν Ἐφέσω. 
De numero Episcoporum in hac Synodo congregatorum, non con- 
venit inter Scriptores: Cedrenus ccxxx enumerat; Noster ccxr: 
alii tamen, licet omnes plus ducentorum hanc Synodum faciant, 
numerum tamen in incerto relinquunt. Codex ConcHiorum, ἃ 
Binio editus, criv tantum nomina hodie exhibet. 

Pag. 865. 93. προετρέψατο δὲ Ζινξίριχον.] Γιξέριχος aliis 
Graecorum dictus est; et Latinis etiam Geizerichus, Gizerichus, 
et Genserichus. Vide Procopium de bel. Vandal. lib. 1. Cedre- 
num, Glycam, Jornandem, Paul. Diacon. Prosper. Áquitan. etc. 

Pag. 366. 3. ἕως τῶν χαλκουργημάτων. χαλκουργήματα 
hoc loco, aeneas statuas, vertimus; quo sensu etiam vocabulo 
hoc infra utitur Auctor noster. Vox tamen etiam opus aliud 
quodcunque. aeneum significat: sed nec ab his abstinuit praedo 
iste, teste Procopio, de bel. Vandal. l. 1. οὔτε χαλκοῦ, οὔτε 
ἄλλου ὁτουοῦν, ἐν τοὶς βασιλείοις φεισάμενος ἐσύλησε δὲ καὶ τὸν 
τοῦ Διὸς τοῦ Καπιτωλίου νεῶν, καὶ τοῦ τέγους τὴν ἡμισείαν agei- 





ANNOTATIONES. | 621 


Aro μοῖραν. τοῦτο δὲ τὸ τέγος χαλκοῦ μὲν τοῦ ἀρίστου ἐτύγχανεν 
Ov: χρυσοῦ δὲ αὐτῷ ὑπερχυϑέντος ἁδροῦ, ὡς μάλιστα μεγαλοπρε- 
πές τε καὶ θαύματος πολλοῦ ἄξιον διεφαίνετο. τῶν δὲ μετὰ Γιζε- 
φίχου νεῶν μίαν μὲν tj τὰς εἰκόνας ἔφερε, φασὶν ἀπολέσϑαι, etc. 

Pag. 866. 4. λαβὼν αἰχμαλώτους τοὺς περιλειφϑέντας συγ- 
κλητικούς.} Captivorum quidem multa millia inde abduxisse Gen- 
sericum, memorant Scriptores; Nobiles tamen omnes effugisse, 
testem habemus Paul. Diacon. l. 15.  Percussis itaque Romanis 
1am terribili nuntio, nobilibusque simul, aut popularibus ex urbe 
J'vgientibus , urbem omni praesidio vacuam Gensericus obtinuit. 

Pag. 966. 11. Εὐδοκίαν τὴν μικράν. Eudocia Minor, haec 
dicta est, respectu habito ad Eudociam Imperatricem, "Theodosii 
minoris uxorem, hujus vero aviam: Eudocia enim Valentiniani 
filia erat natu major. | 

Pag. 866. 14. Θεοδόσιος μαϑῶὼν ὅτι κατὰ γνώμην Εὐδοξίας] 
Imo quinto tandem post Theodosium mortuum anno accidit haec 
Romae direptio. Vide Marcellin, Comit. et Chr. Alex. 

Pag. 866. 21. εἰσῆλϑε λεκτικτίω.} Scr. λεκτικίῳ, uti habet 
Chr. Alexandrin. λεκτίκιον, Lectica est. 

Pag. 867. 8. στυφόμενος τοὺς πόδας. Vide quae supra no- 
tavimus ad haec verba, lib. 19. in Severo. 

Pag. 867. 14. πεσόνεα.) Scr. πεσόν. 

Pag. 368. 8. καὶ ἔτεκεν Ιουλιανόν.} Ιουλιάναν, Julianam 
quidem, Olybrio filiam ex Placidia Constantinopoli natam, me- 
morat Chr. Alex. Forte itaque ]ουλιάναν etiam apud Nostrum 
legendum. 

Pag. 968. 10. καὶ ἐποίησεν αὐτὸν βασιλέα iv τῇ Ῥώμῃ. 
: Imo hoc, Marciano Imp. jam defuncto, a Leone M. successore 
ejus factum est. Vide Evagr. lib. 2. cap. 16. 

Pag. 868. 15. μὴ πολιτεύεσϑαι ΤΠρασίνους ἐκέλευσε. Locus 
mendosus: forte legendum, μὴ πολ. Πρ. κελεύσας aut καὶ μὴ 
σολ. Πρ. ἐκέλευσε, μήτε στρ. etc. 

Pag. 868. 17. καὶ ἐξ αὐτοῦ ἀῤῥωστήσας.} Morbone aliquo, 
an ex veneno, Αδραγὶβ nutu ei dato, interierit Marcianus, dubium 
relinquit Zonaras: JMegxiavog δὲ θνήσκει ἕξ βασιλεύσας Érg xol 
μῆνας τινας, ὡς μέν τινες λέγουσι, νοσήσας" ὡς δέ τινες, qag- 
μαχϑεὶς νεύσει τοῦ πατρικίου Ασπαρος. 

Pag. 869. 2. “έων ó μέγας, ὁ Βέσσος.] Ita etiam Jornan. 
des, de Hegnor. Success. Leo Bessica ortus progenie, 4fsparis 
patricii potentia ex tribuno militum factus est Imperator. — Bessi 
autem Thraciae populus: vide Solinum, cap. 16. Strabo Bessos 
Illyrico adjudicat,. Aemique montis partem maximam eos occu- 
pare scribit. Strabo lib. 7. Deinde vero, ὃς ἐβασίλευσε, aut 
quid tale deesse videtur. | 

Pag. 969. 4. ὑπὸ Μαρκιανοῦ στεφϑείς.) Hoc. falsum esse, 
supra notavimus. 





622 . ANNOTATIONES. 


Pag. 369. 10. Συμεὼν ὃ στυλίτης.) De Symeone hoc Sty- 
lita, vide Evagrium lib. 1. cap. 13, et 14. 

Pag. 369. 17. κατηῤῥέϑη Ισοκάσιος ὁ Χοιαιστώριος.) Forte 
scripserit Áuctor, κατερήϑη, ἃ κατερέομαι, passive sumpto: xa- 
τερέω enim est, 2fccuso. Mallem tamen κατηγορήϑη, uti habet 
Chr. Alex, Κοιαιστώριος vero, sive, ut habet Chr. Alex. Kve- 
στόριος, non Quaestor est, uti vertit Raderus; sed Vir Quaesto- 
rius, id est, qui Quaestoris munere aliquando'functus est. [60- 
casium vero munere hoc defunctum fuisse apparet ex paulo infra 
sequentibus; ubi Jacobus Archiatrus ab Imperatore petit, uti 
Jsocasius Constantinopoli, coram Senatu, et Praefecto Praetorio, 
non autem Provinciae Praefecto, causam diceret, ἐπειδὴ Κοιαί- 
στωρος εἶχεν ἀξίας, quoniam Munere Quaestorio functus fuerat. 
Si enim hoc tempore Quaestor fuisset, non εἶχεν, sed ἔχες potius 
scripsisset Auctor.  Confirmantur haec ex ipsius etiam verbis 
lnisce; ἀλλὰ δίκῃ καθαρᾷ δίκασον ἐπ᾽ ἐμοὶ, ὡς ἐδίκαζες σὺν ἐμοί. 
Ex quibus verbis apparet Isocasium Pusaei Κοιαίστωρα, sive 
σάρεδρον, id esL, 2fssessorem aliquando fuisse. Quaestor enim 
iste Principis, vel etiam Magistratuum minorum Assessor erat. 
Procopius Goth. lib 1. Φιδελιόν τε πέμψαντες, ἄνδρα ἐκ Με- 
διολάνων ὁρμώμενον, 7j v Διβούροις, (lego, “ιγούροις) κεῖται; 
ὃς &yj Αταλαρίχῳ παρήδρενε πρότερον, (Κοιαίστωρα δὲ τὴν ἀρχὴν 
ταύτην καλοῦσι Ῥωμαῖοι) Βελισάριον εἰς Ῥώμην ἐκάλουν, etc. 
JMisso itaque Fidelio, ex lMediolano, quae Liguriae urbs est, 
oriundo, hic vero ;dtalarichi olim assessor fuerat, ( quam digni- 
:1atem. Homani Quaestotem vocant) Belisarium ad .-Homam vo- 
cant.  Belisarii vero Assessor erat Procopius iste, ex quo ista 
protulimus. — Cedrenus tamen Isocasium hunc, Antiochiae Quae- 
storem facit. 

Pag. 869. 19. “ἰγεώτης ) Scr. 4ϊΪγεάτης, ex Stephano. 

Pag. 370. 5. τὰς φωνὸς αὐτοῦ ἔλαβεν.) BRaderus vertit, 
accusationem ejus accepit: ego potius, ÉExanimationem , verten- 
dum, judicavi. 

Pag. 870. 10. αἰτῶν αὐτῷ ἐν Κωνσταντινουπόλει ἔξαιτα- 
σϑῆναι.) Scr. αἰτῶν αὐτὸν ἐν K. ἐξετασθῆναι. De Jacobo vero 
hoc Medico, vide Marcellinum, in Leone. 

Pag. 870. 17. εἰσελθόντος πρὸ βήματος γυμνοῦ.) Corrige 
Chr. Alex. ubi scribitur, εἰς προδήλου γυμνοῦ. 

Pas. 871. 5. τὰς κυριακὰς ἀπράκτους εἶναι. Eadem habe 
apud Glycam, part. 4. in Leone L Imp. 

Pag. 871. 11. Αρδαβούριον, xal Πατρίκιον, τοὺς υἱοὺς 
αὐτοῦ.) Corrige Zonaram, ejusque interpretationem; ubi Patri- 
cius, non pro nomine proprio, sed pro Dignitate, accipiter. 
Verba haec sunt: μέχρι δὲ τέλους ἀντέχειν μὴ οἷός ve ὧν, εἴκων 
ἀνάγκῃ, Καίσαρα ποιεῖ, ἀπὸ πατρικίου, τὸν τοῦ Ασπαρος παῖδα, 
“ρδαβουρίου δὲ ἀδελφόν" Omnino legendum, Καίσαρα ποιεῖ τὸν 





e 


ANNOTATIONES. 625 


* Πατρίκιον, τὸν τοῦ Ασπαρος παῖδα etc. — Patricius enim, sive 
Patriciolus, dictus est Asparis filius natu minor. Habemus ex 
Jornande, de Reb. Get. et Marcellino Com, quorum utriusque 
haec verba sunt: “ραν primus Patriciorum, cum rdabure et 
Patriciolo filiis, illo quidem olim Patricio, hoc autem Caesare, 
generoque Leonis appellato, zfrrianus cum zfrriana prole Spado- 
num ensibus in palatio vulneratus interiit. Eodem modo peccat 
et Cedrenus olim Patricium fuisse ait Marcellinus, inde est, quia 
ad hunc Leonis Imp. annum »1v, (quo Marcellinus hoc factum 
vult) anni elapsi fuerant xxv, ex quo Consulatum gesserat Ar- 
dabures, Corrigendum etiam Chr. Alex. ubi haec mendosissima 
habentur. Christophorsonus etiam, Evagrii Interpres, Auctorem 
suum corrupit, ubi verba ejus pervertens, non Patricium, natu 
minorem, sed Ardaburium Asparis F. natu majorem, eum creare 
Íacit. 

Pag. 371. 17. καὶ συμβολῆς γενομένης μετὼ τῶν ἐξκρυβιτώ- 
ρων.] Ista vertit hoc modo Cbr. Alex. Interpres: εἰ communicato 
cum Excubitoribus consilio; pessiine: nec in hoc ipso errore hic 
tantum est. 

Pag. 879. 6. ἔβρεξεν ἐν Κωνσταντινουπόλει xovíav.] Acci- 
dit hoc Leonis Imp. anno xv, ex Vesuvii montis ignitis eruptio- 
nibus: uti ex Marcellino Comite discimus, ad dictum anmum. 
F'esuvius IVlons Campaniae torridus intestinis ignibus aestuans, 
exusta vomit viscera, nociurnisque in die tenebris omnem Euro- 
pae faciem minuto contexit pulvere, Hujus metuendi memoriam 
cineris Byzantii annue celebrant vii1 Idus Novemb, 

Pag. 872. 16. ὅπερ ἐκάλεσε νέον ἔμβολον.) De incendio hoc, 
vide Zon. et Cedren, ΕΣ 

Pag. 872. 18. κατὰ Σινξηρίχου Ονανδαλούριγος τῶν ἄφρων]. 
Lego, Ovavóclov, ῥηγὸς τῶν ἄφρων. De praelio vero hoc na- 
vali inter Gizerichum (ita enim aliis dictus est) et Basiliscum, 
vide Procopium, de bello Vandal. lib. 8. ; 

Pag. 378. 9. ἤτοι λιβέρνου. “ίβερνον sive λίβυρνον, uti 
aliis scribitur, LLiburna, est. | 

Pag. 878. 14. utrd τὴν ὑπατείαν αὐτοῦ, ἣν δέδωκεν ἅμα 
Ῥουστικίῳ. Ὑπατεία nummus dicitur, a Magistratibus in popu- 
lum sparsus: uti supra dictum est. Verum haec dissona sunt ab 
alis historicis: Olybrius enim et Rusticus Consulatum gesserunt, 
Leonis Imp. anno vi; cum tamen Anthemius ἃ Leone Homanus 
Yaperator non conititutus fuerit, ante imperii sui annum x. Vide 
Marcellinum Comit, et Chr. Alex. 

Pag. 874. 6. βασιλεύει. Forte scribend. βασιλεύσει. 

Pag. 974. 9. διὰ μαγιστριανοῦ.} ᾿Μαγιστριανὸς, IMogistria- 
si, dicti sunt, Officiales Magistri Officiorum. Vide doctissimi 
Fabroti Glossar. ad Cedrenum. Apud Nostrum tamen sensu ]a- 
tiore pro Legato quolibet, sive nuncio Regio accipi videtur: ita 





? 
ἢ 


p 


624 ANNOTATJONES. 


infra lib 18. Persis Officiales hujusmodi attribyit: ὅτε δὲ ἀνη-- 
γορεύϑη βασιλεὺς Περσῶν Χοσδρόης, ἐδήλωσε τοῖς πρεσβυταῖς 
Ῥωμαίων, διὰ Πέρσου Μαγιστριανοῦ, εἰσελϑεῖν ἐν τοῖς Περσικοῖς, 
εἰς, — Chosroes. vero. Persarum Hex factus, Homanorum Legatos 
per Magistrianum Persam monet, uti in Persidem verürent, etc. 

Pag. 874. 11. ἐναντιοῦται.) Scr. ἐναντιῶται. 

Pag..875. T. ἐποίησε πάλιν ἄλλον βασιλέα ὁ Ῥεκίμερ ἀπὸ 
τῆς συγκλήτου τῆς αὐτῆς Ῥώμης Ἡαιουρίνον.) Omnia hic pessime 
confundit Auctor noster: Majoranus enim, sive Majorinus, (ut 
noster, Graecique alii eum vocant) ante Olybrium, Occidenlale 
habuit imperium; inter hos etiam duobus aliis intervenientibus. 
Regum horum Romanorum series haec est, ex Marcellino, et Jor- 
nande: JMajoranus, a Marciano Imp. rex facius; Severus; “π- 
1hemius, ἃ Leone Romam missus Imperator: Olybrius; Glycerius; 
Nepos; qui Glyceriuin, a regno déjectum, Episcopum fecit. Hunc 
-Nénov, infra vocat Auctor, tanquam a Nézoc, Νέπου" eumque 
a Recimere Regem creatum asserit, falsissime: Becimer enim au- 
te Olybrium, fatis concessit, teste Paulo Diacono, lib. 16. Post 
mensem tertium (occisi Anthemii) excruciatus languoribus et 
ipse (Recimer) interit. Mortuo Hecimere, Olimbrius Imperator 
Gundibarum, ejus nepotem, Patritium effecit. 

* Pag. 976. 4. δυσεντερείας.} Scr. ὀυσεντερίας. De hoc ve- 
. Yo Leonis morbo stupendo, vide quae Cedrenus habet. 

Pag. 976. 10. ó αὐτοῦ πατήρ.) Chr. Alex. habet, ὁ αὐτοῦ 
σξάππος, inendose: non enim avus, sed paler Leonis erat Zeno. 

Pas. 376. 11. Περιτίου.) Scr. Περιτείου. 

Pag. 976. 19. ὧν ἐνιαυτῶν ('.] Quomodo hoc esse potuit, 
haud video: Chr. Alexand. tamen annos xvr& eum vixisse asse- 
rit: uterque proculdubio falso; uterque tamen Nestorianum eun 
dem auctorem habet. Procopius enim eum, haud multos dies 
natum, Imperatorem salufatum fuigse, scribit: Τελευτήσαντος δὲ 
καὶ “Δέομτος ἐν Βυζαντίῳ, παρέλαβε τὴν βασιλείαν Μέων ὁ Zyva- 
yog ze καὶ Δριάδνης τῆς «Δέοντος ϑυγατρὸς, ἐς ἡμερῶν ἕτι ὀλίγων 
σου ἡλικίαν ἥκων.  Àuctor etiam noster supra, eum σα! δίον μὲ- 

9v fuisse testatur. Imperium vero tenuit non anno teto uno. 
Procop. de bel. Vandal. lib. 1. 

Pag. 877. 4. τὸν παραμονάριον τῆς ἁγίας Ἑυφημίας.} Mo- 
νὴ recentioribus idem quod JMonasterium; inde Παραμονάριος, 
JMonasterii Minister; IMansionarium, vocat Anastasius. Petrum 
vero hunc, £ognomento Κναφέα, sive Fullonehh, non Euphemiae, 
sed S, Bassae Presbyterum fuisse; nec a Zenorie Imp. Episcopum 
creatum, sed Leonis 1. anno septimo Episcopatum Antiochenum 
sibi agripuisse testatur Cedrenus. : ᾿ 
ες Pag 877. 12. ὡς «ἔστι βασιλεύς. Chr. Alexandrini Inter- 
pres ita vertit: atque inde V'eredis, velut Imperator, properavit 
ia laauriam : ac si [mperatorium fuisset, nec exercitu, nec sa 





ANNOTATIONES. ὁ 025 


tellitio stipatuim eum Vereüis fugere. . Immo summae pbtius Ze. 
nonis μικροψυχίας argumentum hoc ponit Áuctor, eo quod, Im- 
perator liget esset, ad laboyiósum huue, vilemque Cursum de- 
scenderet, atque ἵπποι ταχυϑρόμοις, sie Veredis, a socrus 
suae insidiis.ejiam se subduceret. ᾿ 

Pag..879. T. καὶ εἰς τὸ παλάτιον. Verba haec, et praece- 
dentia a Raderoó pessime vertuntur, cui in menlem non venit, εἷς, 
cum accusative, hooloco, ut et alibi frequentissime pro ἐν poni. 

Pag. 879. 10. τὸν αὐτὸν Aguaridv. ]) APmatus iste, et Har- 
maltius, a Scriptoribus varie dictus est, 

. Pag. 980. 4. Eni τῆς ὑπατείας Θευδερίχου.} ΝΊΒΗ minust 
Zeho enim ad Constantinopolim reversus est, vel Basilisco et Ar- 
malo, Cass. vel anno sequente, quo vel nulli erant Consules, ut 
Marcellinus Comes, vel Ármatos solus Consulatum gessit, ut Vi- 
ctor vult; quum Theodoricus non ante septimum posthaec, vel 
oclavum armum ad Consulatum provectus fuerit, Vide Chr. Alex, 
Victorem, et Marcellinum. | 

" Pag. 880. 13. καὶ ἀνεχρίσϑη ἡ ϑύρα.} ἀναχρίω hoc loco 
novo plane sensu accipitur, pro, obfuro: quo etiam mode πρ- 
eozoío fere usurpatur a Jo. Tzetze Chil. 1. Hist, 14. 

Movov δὲ ταύτας παρελϑεῖν φασὶ τὸν Ὀδυσσέα, 
Κήρῳ μὲν παραχρίσαντα τὼ τῶν ἑταίρων ὦτα. 

Pag. 880. 28. Eig Εὐχάϊτα εἰς τὴν Ποντικήν.} Urbs haec 
varie dicta est, rd Εὐυχαῖτα. ut hec loco, et apud Cedrenum: 
ἡ Εὐχαΐτα, et Εὐχάνια etiam legitur, apud Zonaram. Theodo. 
ropolis autem alie nomine deinceps vocata est, uti idem teslatur 
Tom. 2. in Joanne Zimisca.  Caeternm Cedrenus Petrum Fulto- 
mem a Zenone in Pityos.relegatum, ad S. Theodorum vero in Eu- 
chaitis clam confugisse asserit, EM 

Pag. 881. 9. ἐσφάγη ὁ ἐπίσκοπος Στέφανος. Eadem refert 
Evagrius, et ex eo Nicephorus; nisi quod, ubi Noster a Clero, 
illi à populo Antiocheno Stephanum occisum 6888 tradunt. Ubi 
obiter notandum, Nicephori Interpretem παῖδες Αἰντιοχέων, qua 
voce Nicephorus cum Evagrio usus est, JMntiocheni pueri, inepte 
reddidisse. | | , 

Pog. 382. 1. εἷς τῇ ἐμῇ βασιλείῳ, φησὶ, πιστὰ φυλάξας.] 
Chr. Alex. habet, πῶς τῇ iu$ fac. πιστὰ φυλάξει" ad quam le- 
ctionem Codicem etiam nostrum MS. recenti manu correctum in- 
veni. . Caeterum ubi sensus aliquis inde elici poterit, lectionem 
veterem relinere satius est, va 

Pag. 382. 6. κατὰ τὸ Δέκιμον. Chr. Alex. habet, κατὰ τὸ 
δόκιμον, corrupte: quod a Badero redditur, inm speciem, etc. 
Caeterum τὸ Zféxiuov loci cujusdam Circo vicini nomen fuisse vi- 
detur, Occurrit iterum infra, ubi de Illo ab Imperatrice insidiis 
petito mentio facta est: καὶ ἱππικοῦ ἀγομένου, ὡς ἀνέρχεται διὰ 

loannes Malalas. 40 








626 &NNOTATIONBS, 


τῶν zovixiro» ἐπὶ τὸ Δέκιμον, ἔκρονσεν αὐτὸν ὁ, προτραπεὶς σχο- : 
λάριος, ete. ες | € 

. . Pag. 38P. 1.. εἰς τὸ Γαργαξὶ 0goc.] Chr. Alex. legit, eic τὸ 
καλούμενον luagyagíómv: Suspicor legendum τὸ Γαρμὲν «ὅρος. 
Mons enim Garizin Samariae imminet; in quo celebditrimum erat 
templum illud: a Samaritanis sacrificii, οἵ Orationis causa fre- 
quentatum, atque causa tali extructum, , Tempore Alexandri 
Macedonis Mauasses, Jaddi Pontificis Judaeorum frater, eo quod 
alienigenam duxjsset uxorem, Nicasam nempe, Sanabelletis Sa- 
mariae ducis filiam, ab altari pulsus est. Socero Manasses rem 
defert, quj ei pollicetur, si filiam suam retineret, se ei et eacer- 
dotium conservatürum, atque etiam Pontificem, ét ducem eorum 
locorum quibus ipse imperaret, euim creaturum. Annuit Ma- 
nasses: extructo itaque in Garizino monte templo, Sanabellet 
generum suum Pontilicem ibidem constituit, cui exinde adhaesit 
populus Samaritanus, Vide Josephi Antiquit. Judaic. lib. 11. 
c..8. Ad hunc montem respexit Samaritana, foh, €. 4. dicendo, 
Patres nostri in hoc monte adorarunt, etc. 

Pag. 888. 8. μὴ στραΐτεύεσϑαι Σαμαρείτηνι. 7 Poenae bujus, 
qua Criminalibus aliquando Civili, quandoque Milftari. tantum, 
est et ubi alterutro munere fungendo interdictum fuit, frequeris 
apdd Auctores occurrit mentio. Noster etiam: supra haec habet, 
in Marciano, qui tumulthantes Prasinos poena: hujusmodi coer- 
cuit: ὅστις xal διάταξιν αὐτοῦ θείαν ἐξεφώνησε, (ταραχῆς γενο- 
μένης παρὰ τῶν τοῦ Πρασίνου μέρους) μὴ πολιτεύεσθαρ 
vovg, μήτε στρατεύεσϑαι, ἐπὶ ἕτη τρία. | 

Pag. 383. 5. ὁ υἱὸς Οὐαλέμερος.] Theuderichus, sive Thee- 
deéricus, Theodemiris erat fius, Valemir vero ejus patruus erat. 
Vide Paul.-Diac. lib. 16. et Jornand. de Reb. Get. cap. 59. ; 

Pag. 888. 14. δρμήσας ἐπὶ τὴν Ῥώμην. Ista a vero aliena 
sunt: non Romam) énim, sed Ravennam tenuit Odoacer: qua 
post triennalem tapdem obsidionem capta, Theudericus Odoa- 
crem, dolo licet, interemit tamen: uti testantur Procopius Got. 
thic, lib 1. Paul, Diacon. lib, 16. Jornand. de rebus Geticis, 
cap. 57. 

Pag. 888. 19. ἔτη uf'.] Triginta tantum annos eum rt- 
gnasse asserit Jornandes, de Regn. Success. in Zenone. . 

Pag. 884. 1. καὶ τὰ κωδικιαλλια.) Scr. κωδικίλλια. xedt- 
κέλλος, et κωδικίλλιον, codicillus. 

Pag. 884. 8. xal τοὺς σκηπίονας δὲ τῶν ὑπάτων.) σκηπίων, 
et σκιπίων Scipio est; quo vocabalo Auctor Symbolum, sive In- 
signe Consulare signare videtur, 

ePag. 385. 1. ὁ ἔκγονος avro? «Αλάριχος.] Scr. “ταλάριζχος. 
Theuderichum enim in regno excepit nepos ejus Athalaricus. 
Amalasuenthae filiae, et Eutarici filius. Vide Jornand. de xeb. 
Getic, cap. 69. Procopium etiam, Gotthicor. 1, 1. 





. ANKOTATIONES, | 691 


Pag. 985. 9. 0 ἐστίν Εξακιονίτης. Legendum, E£oxioví- 
trc, uti supra monuimus, — Chr. Ajexandrini Interpres ista Ata- 
laricum respiere vult: Ego vero ad Theudericum polius refe- 
reuda exisiime, qui quidem Árianus erat: quum Athalaricus, ob 
aetatem teneram, ( 6ctennis enim tantum, ut Procopius Gotthic. 
l. 1. . vel waltein vix decennis, ut Jornandes vult, δα regnum 
evecfms est) de controversis fidei Árticulis ut parum sollicitus 
fuerit, necesse est, 

. Pag. 886. 15. ὀρχιστὰς ἐμμάλους μικροὺς τέσσαρας. ] Ser. 
ὀρχηστὰς ἐμμαλλους; ut infra etiam habemus Aguosuaiiov, et 
“Καράμαλλον" quae ommia a ᾿μαλλὸς, vellus, Coma promissa, 
composita videntur. Verum unde nomina ista saltatoribus, sive 
Rahtomimis hisce indita fuerint, libenter ab sliquo ediscerem, 
utrum ab Insignis, sive Indumenti genere quodam, necne: pro- 
pria eniin eerum nemins haec nou fuisse, ex Auctoris verbis sa- 
iis apparet, et quod unicuique eorum yocem ἔμμαλλον attribuit, 
Caramajlum tamen, Pantomimum nobilem, a Scriptoribus vafis 
memorgtum invenio: inter quos Apollinaris Sidonius, Carm, 98. 
ad Consentium Narbonens. haec habet: 

Coram te Garamallus, aut Phabaton, 

Clausis faucibus , et loquente gestu, 

Nutu, crure, genu, manu, rotatu, 

Toto in schemate vel semel latebit. 
De altero illo χειρονόμῳ nihil alibi inveni; verum Caramallum 
hunc i ipsum Auctoris noatri saltatriculum fuisse facile crediderim: 
hisce enim ipsis Zenonis Imp. temporibus, quo Caramallus Con- 
stantinopolim adductus est, floruit Apollinaris. Anne hunc et- 
iam intelligat Speusippus, ad Panaretam: Pantomimem scribens, 
apud Aristaenetum Epist. lib 1. ep. 26. his verbis: ἕνα δὲ μόνον 
ξεροσφυῶς μιμουμένη τὸν Καράμαλλον τὸν πάνυ ἅπαντων ἔχεις 
τὴν μίμησιν ἀκριβῆ, videant Eruditi. Leontius etiam Epigram- 
ainatista Ántholog. lib. 4. — Caramallum quendam ὀρχηστὴν hoc 
celebrat carmine: 

Movocov δεκάτη ; Χαρίτων Καράμαλλε τετβρτη, 

Τερπωλὴ μερόπων, ἄστερος ἀγλαΐη. 
Ὄμματά σοι; καὶ ταρσὰ ποδήνεμα, καὶ σοφὰ χειρῶν 
Δάκτυλα, καὶ ἸΠουσῶν κρείσσονα, καὶ Χαρίτων. 

De Chrysomallo Saltatore nihil mihi alibi occurrit: Chryso- 
malam tamen eallatriculim quandam habemus, Theodorae I[m- 
| peratricis, Justiniani uxoris, amicam familiarem, gpud Proco- 
pium Caesariens, in Histor. Artan. χΧρυσομαλλὼ δὲ αὕτη πάλαι 
μὲν ὀρχηστρὶς ἐγεγόνει, xal αὖϑις ἑταίρα, etc, Eadem habes 
apud Suidam: Χρυσομαλλὼ ὄνομα ὀρχηστρίδος, εἶτα ἑταίρας". 
ἤκμαζεν ἐπὶ Ἰουστινιανοῦ καὶ Θεοδώρας. Saltatorum autem ho- 
rum usus erat ad populi oblectationem, sed praecipue ad sedan- 
dos Factionum tumultuantium frequentissimos motus. Discimus 








628 ANNOTATIONES. - 


ex Theodorici Regis ad Agapitum 'Ufb. Praef. dpistola,: apud 
Cassiodorum Variar. lib. 1. ep. 32. ubi haec habentur:*7/erum ne 
posthac ulla possit iterum furiosa contentio prouentre, Héiladius 
de medio voluptatem populo pruestaturus introeat; ' habituris ae- 
qualitatem menstrui. cum caeteris Prasini pantomimtis. - Vide et 
ejusdem lib. 1. ep. 20. ubi Helladium et "Theodorum; Pantoni- 
ΒΟΥ πὶ par, populi electioni proponit Theodoricus Rex.  Hella- 
dius autem iste idem forsan fuerit cum hoc ejusdem nominis ΒαΪ- 
tatriculo, quem Auctor noster infra Russatia ἃ Lot datum 
fuisse scribit: αὶ post Zenonem mortuum Romam δὲ recipere 
potuerit: peregrinum enim eum illuc advenisse "apparet ex dicta 
Theodorici Regis Epistola Cassiodor. Varíar. lib. 1. ep. 20. "Theo- 
doricus aütemn Gothus hoc ipso erat tempore: Constaemtinopoli 
enim educatus, et a Zenone Imp. filiug etiain adoptatus, ab eodem 
ad Italiam ab Odoatris, ejusque Barbaroruth . manibüs liberan- 
dam missus est; quo bello post trienhium absoluto, regnum Ita- 
liae longo deinde tempore tenuit: uti testatur Jornandts .de Reb. 
Get. cap. 57. et 59. Vide etiam Paul. Diacon. lib. 16. de Gest. - 
Roman. C mE 

Pag. 887. 8. xacreMow.] Scr. καστελλίου. κάστελλος, et 

λλιον, pro Castello dixere Graeci recentiores. " 

Pag. 387. 14. Éxoovatv αὐτῷ ὃ προτραπεὶς σχολάριος.} Leg. 
αὐτόν.  Scholarios vero, sive Scholare* dictos fuisse militum 
manipulos quosdam , ad [mperatoris, et Palatii custodium desti- 
natos, non est, post tam nrultas doctorum virorum de hac re 
observationes, qued ego liic monerem, | 

Pag. 887. 16. ὁ σπαϑάριος τοῦ IAlov.] σπάϑη, et anaOeov, 
. Spatha, sive Ensis est: inde σπαϑάριος, ensifer, satelles: ubique 
occurrit apud recentiores tum Graecos, tum Latinos. 

Pag. 888. 18. καὶ κατῆλθεν ὁ morglxiog làlowg.] Mallem, 
καὶ ἀπήλϑεν. 

Pag. 889. 6. καὶ ἀνῆλθαν μετὰ Βηρίνης. καὶ omnino re- 
dundat. | ^ei 

Jbid. εἷς τὸ Παπύρις καστέλλιον. Evagrius Eccles. Hist. 
lib. 3. cap. 27. rebelles hosce πρὸς τὸ Παπιρίου λεγόμενον qoov- 
ριον se contulisse scribit. .Jornandes etiam de Regn. Success. 
castellum hoc Papyrium vocat: 2fdditoque supersolito Isaurus do- 
no, omnes simul conspirant contra Zenonem, cujus thesauris in 
Papyrio càstello  munitissimo repertis" desaeviunt. — Marcellinus 
item: Leontius interrex , et Illus Tyrannus in Papyrio leawriae 
castello capti decollatique sunt. Sorte itaque Auctor noeter scri- 
pserit, eig τὸ Παπύριον καστέλλιον. 

Pag. 389. 10. καὶ πρόοδον δεδωκότες etc.] Locum hunc 
péssime suspectum habeo, nec video quinam sensus clarus inde 
elici poterit: doctis itaque enucleandum permitto, 

Pag. 889. 19, ἀγανακτηθείς.] Vocabnlum hoc a nostro fre 


* : « 





.  ANNOTA'TIONES. 629 


quenter usurpatur, diciturque de eo, qui in iram, sive offensam 
alicujus incidit. Ut lib. 18. gap lovvlo ἰνδικτεῶνι τῇ αὐτῇ 
ἐδέχϑη ὁ. ἐπίσαοπος Ῥώμης, Βιγίλιος, ὑπὸ τοῦ βασιλέως" ἦν γὰρ 
ἀγαναχτηϑεὶς, καὶ προσφυγίῳ χρησάμδονος εἰς τὸν ἅγιον Σέργιον 
etc. Exempla passim occurrunt. Quod autem hoc loco dicit, 
ἦν ἀγανακτηϑεὶς, δὰ finem ejusdem lib. 18. inquit, ὑπὸ dya- 
νάκτησιν γέγονεν, de Belisario verba habens: xol ἀμφοτέρων 
συσχεϑέντῳν., elo. κατεῖπον Βελισσαρίου τοῦ surrQixlov* καὶ ix 
τούτον ὑπὸ, ἀγανάκτησιν γέγονεν. 

JPag. 890. 7. διαδέχεταί τις ἀπὸ Σιλεντιαρίων. Verba haec. 
sonant, ac si Anastasius Silentiarii officio dudum functus fuis- 
sel: quomodo etiam invenimus ὁ ἀπὸ ὑπάτων, ἀπὸ voraglov, 
de eis scilicet dictum, qui muneribus istis jamiam defuncti 
sunt: quod et proprie etiam in sequentibus dictum est de Pe- 
lagie Patricio, qui Silentiariorum gradus. omnes praetervectus, 
ad Patriciam jam dignitatem ascendisset. Omnes tamen Scri- 
ptores alii eum ex Silentierio Imperatorem selutatum tradunt, 
Vide MercelJin. Zonar. Cedren. Chr. Alex, Victor. Tununens. 
alios. | . 

. Pag. 390. 17. παρερχόμενος ἀπὸ τῆς ἐκκλησίας. Mallem 
διὰ τῆς dxxM uli habet Chr. Alex. | 

Pog. 391. 1. δυσεντερίᾳ ληφϑεὶς.} Ita etiam Chr. Alex. 
Evagrius tamen Zenogem Imp. Comitiali ymorbo correptum diem 
suum obiisse perhibet: τοῦ Ζήνωνος τοίνυν ἄπαιδος τελευτή- 
σαντος ἐπιληψείας νόσῳ μενὰ ἕβδομον καὶ δέκατον ἕτος τῆς &v- 
τοῦ βασιλείας, ἤλπισε μὲν Δογγῖνος etc. Cedrenus tanien eum 
miro qnodam modo sublatum perhibet. 

Pag. 899. 8. Εν τῷ δεξιῷ ὀφϑαλμῷ' ἔχων τὴν κόρην γλαυ-. 
κήν.] Eandem Anastasii τοῦ δικόρον appellati causam assignat 
Zonaras, licet singulo oculo colorem suum assignaudo a Nostro 
discrepet, Zonaras enim haec habet: δίκορος δ᾽ ἐκαλεῖτο ὃ “να- 
στάσιος, ὅτι ἀνομοίας ἀλλήλαις εἶχε τὰς κόρας τῶν ὀφθαλμῶν᾽ τῇ 
μὲν ydo ἦν τὸ χρῶμα μελάντερον, ἡ δὲ λαμὰ πρὸς τὸ γλαυκότερον 
᾿ ῥχρωματιστο. 

Pag. 898. 29, καὶ Δογγινίνην τὸν χῳλόν.} Lilingis iste Δ 
Marcellino dictus est: Dum bellum paratur Isaurioum, dumque 
Jsaurici imperium sibi vindicare nituntur, in Phrygia ju - 
teioum civitatem, unde confluunt, Lilingis, segnis quidem pedes, 
sed eques in bello acerrimus a Romanis primus in praelio trucida- 
ἐμ: eic. ' 

Jbid. καὶ Κόνωνα τὸν Φουσκιανοῦ τὸν ἀπὸ ἐπισκόπαψ /xa- 
μείας.] Cononem hunc τὸν ἀπὸ ἐπισκόπων Απαμείας ideo vocat 
Auctor, quia Episcopali functione militari munére commutata, Lon- 
gino Isauro, Isaurus et ipse belli hujus socium sese adjunxerat: 
vide Evagr. Histor, Eccles, lib. 8. cap. 85. et Nicephor. lib. 16. 
cap. 96. Conon vero iste et Longinines, sive Lilingis, de quo su- 


9 





650 ANKOTATIONES. . 


pra, inter captivos numerandi non sumt; proximis enim verbis 
praelio eos cecidisse scribit Auctor noster: im versione itaque no- 
stra verba haec, [aut occiderunt, aut] omnino supplenda judica- 
vimus, quo Auctoris mentem clariorem redderemus.. 

Pag. 893. 94. ὕτε ὑπήντησαν) Forte scribendum, ὅτε γὰρ 
ὑπήντησαν. sensus enim aliter claudicare videtur. 

. Pag. 894. 8. ἐποίησε χρυσοτέλειαν τῶν ἰούγων.} Xovcost- 
λεια τῶν lovyov puri quantitas quaedam, pro jugeris singulis per 
imperium a Vectigalibus pensa fuisse:videtur. De Trib&to lioc, 
vide Evagr. Histor. Eccles, lib. 8, oap. 42. et Nicephor. lib. 16. 
cap. 44. Justini&hi temporibus quandoque in specie, quandoque 

auro, pro loci cujusque consuetudine, pendebatur; ut apparet ex 
ejusdem Novell. XVII. ΑἈναγχάσεις δὲ τοὺς δημοσίους πράπτορας, 
ἤτοι τοὺς ἀπαιτητάξι ἐν ταῖς ξαυτῶν d ἀποχαῖς φανερὰ ποιεῖν ἅἄπαν- 
τα ἐφ᾽ οἷς αὐτὰς διδόασι: τουτέστι τότε ποσὸν τῶν ξυγόκεφάλων, 
ἢ ἰούγων, ἢ ἰουγαλίων, 7 ὁπωσδήποτε ἂν αὐτὰ κατὰ χώραν κα- 
λοῦεν, "αἱ n τίνων αὐτὰ καὶ ποίων χωρίων ἀπαιτοῦσι, καὶ τὸ 
τῶν δεδομένων ποσὸν, εἴτε ἐν εἴδεσεν, εἴτε iv χρυσίῳ. 

Pag. 894. 10. καὶ διατρέφεσϑαι € ὑπὸ τῶν στρατιωτῶν. ] No- 
vum prorsus locutionis genus; pro, sal ἀναλίσκέσϑαι ὑπὸ τῶν 
στρατιωτῶν, sive, καὶ ἀπ᾿ αὐτῶν διατρέφεσθαι τοὺς στρατιώτας, 
aut quo simili. 

Pag. 894. 16. ἐκέλευσεν ἄρμα κατ᾽ αὐτῶν ἐξενθεῖν.} τὸ do 
μα οἵ τα ἄρματα plurali numero apud recentiores frequentissirne 
occurrunt: hoc tamen loco &oue pro Exeércitw, seu, Ailuibus 
armis instructis, ponitur, 

Pag. 894. 19. τὴν τοῦ ἀνδρὸς τόλμαν.) Unum reliquis omni- 
bus audaciorem hie innuere videtur Auctor: et quidem, Maurum, 
hunc dictum ait Chr. Alexandrini Auctor, his verbis: ἐν οἷς εἷς 
ἹΜαῦρος ἔῤῥιψεν ἐπάνω τοῦ βασιλέως" καὶ ἐξεφ. elc. quae verba 
apud nostrum desiderari videntur. 

Pag. 896. 4. προαχϑέντος ἐπάρχου πόλεως. Chr. Alexan- 
drini [nterpres lec vertit, Producto wrbi Praefecto tc. nale. 
Caeterum textus ipsius lacuna ex hoc nostri loco suppleri potest. 

Pag. 395. 8. χειμευτὴς ὑπάρχων.) Ita qtiam. Cedrenus: τό- 
τε καὶ ἀνήρ τίς χειμευτῆς, ἐκ τῶν τῆς χείμης τεχνῶν, etc. utrobi- 
que per & diphthonguin. Salmasius tamen Plinian. Exercit. in So- 
lin. per ἡ scribendum contendit. 

Pags. 895. 10. καὶ ἄλλα ξῶδα.} Str. ξώδια, uti ipee etiam 
infra habet. Cedrenus legit, xol ἕτερα εἴδη χρυσᾶ. ξωδια vero 
hoc loea Idola, vel Imagunculas significat. 

Ibid. ϑησαυρὸν γέμοντα τοιαῦτα ξώδια Opovta.] Ha otiam 
infra habemus, xal ἐγόμωσεν αὐτὰ Οὐννικὴν καὶ Γοτθικὴν χεῖρα. 
Verum ista ἀσύντακτα sunt: dicendum, γέμοντα τοιούτων ξωδίων 
ὀβρύξων. 

Pag. 895. 19. καὶ ἐκόμβωσε πολλὰ χρήματα. Infra habe- 


* 





à 


ANNOTATIONES 631 


mus , καἱ ἐκόμβώσε ndxsi πολλοὺς ἀργυροχράτας" a κόμβος, κομ- 
βόω formatur. Κόμβος vero habqmqs &pud Jo. Meurs. Glossar. 
Graeco-barb. qui tamen non explicat. Hesychio xoufog est xó- 
συμβος, ἔχπωμρ, INodus, Pooulum: Crumenam quoque quando- 
que significare.ex eodem colligere licet, unde Κομβολύτης, βαλαν- 
τιοτόμος, Crumeniseca, apud eundem, σ“ομβώσασϑαι tamen idem 
reddit στολίσασθαι, P'estire, ornare: quo sensu etiam occurrit 
1 Pet. 5. 6. Πάντες δὲ ἀλλήλοις ὑποτασσόμενοι, τὴν ταπεινοφρο- 
σύνην ἐγκομβώσασθε. Hec Auctoris nestri loco xoufoo , Emun- 
. go, malis artibus lucrifacio, sonare videtur, . 

Ibid, ᾧτινι παρονύμην ἔϑηκαν ol ΑἈντεοχεῖς Βαγουλάν. 
παρονύμην dicil, pro παρωνυμίαν. Quidnam vero vocabuli sit 
Deyoviav; Greggrius noster Bajulum, reddendum existimavit: 
quid si, V'agulum, legeremus, i, e. Cireitorem, Circumforaneum ? 
V, .enim in B, frequentissime mutarit Graeci, in dictionibus a La- 
linis mutnatis: unde βαγεύειν dicunt, pro Pagari; βῆλον, pro 
Velum, βέντος, Ventus, BíyAa, Vigilia, aliaque similia quamplu- 
rima, Verum de his videant Eruditi. | 

Pag. 395. 17. διὰ μαργαρίτων ὧν τὸ κούρκωμον αὐτοῦ. 
Scr. ὃν χούρκωμον, vel, ut alii habent, κούρκουμον, Capistrum, 
est, sivé Fraenum: Hesychius, ἐν κημῷ, ἐν κουρκούμῳ" κημὸς 
vero δρόοϊεϑ fraeni est, apud eundem: Kguog, πλεκτὸν ἀγγεῖον, 
etc. xal γυναικεῖον προκόσμημα, καὶ εἶδος χαλινοῦ" hoc tamen lo- 
co eam tantum fraeni partem significat, quod Capistrum vocant. 

Pag. 896. 18. καὶ ἐξώρισεν αὐτὸν εἰς Πέτρας. Palaestinae 
Tertiae est haec "urbs, uti ex Auctore nostro discimus infra; 
Ομοίως δὲ xal d πατριάρχης Avsztogslag Φλαβιανὸς, ὡς Νεστορια- 
νὸς, ἐξωρίσϑη εἰς Πέτρας, πόλεν οὕτω καλουμένην, οὖσαν τῆς τρί- 
τῆς Παλαιστίνης.  Evagrius etiam Eccles, Histor. lib. 8. cap. 81. 
ὁ Φλαβιανὸς ἐκβάλλεται κατακριϑεὶς Πέτρας οἰκεῖν, πρὸς ταῖς 
ἐσχατιαῖς τῶν 1Π]αλαιστίνων κειμένας. 

Pag. 895. 99. ἀπὸ φακειοναρίων Κωνοταντινουπόλεως.] 
Φακπτιονάριοι, Factionarii, sunt Aurigae, qui Factionibus in Cer- 
taminibus Circensibus currus agitantes officium suum praestabant. 

Pag. 896. 8. σεταῦλον.) σταῦλος et σταύλον,. Stabulum. Vi- 
de Meursium. | : τ 
| Pag. 896. 18; τῶν ἀπὸ κομμερπιαρίων Προκόπιον. Lego, 
TOv ἀπὸ πομμερκιαρέων. κομμέρκιον, Commercium, Tributum: 
imde κομμδρκιάριος, Commerciarius, qui Tributa colligit. - 

Pag. 896. 15. ἀπὸ ϑείου τύπου νυκτέπαρχον.] Νυκτέπαρ-- 
χος, Praefeclus erat Vigilum: EHlujus potestas postea ἃ Justiniano 
abrogata est, et pro eo Praetor substitutus; uti Auctor infra, lib. 
18. περιῃρέϑη δὲ τῷ αὐτῷ ᾿χρόνῳ ἡ τοῦ Νυυκτεπάρχου ἀρχὴ, xal 
ἐγένετο ἀντ᾽ αὐτοῦ Πραίτωρ. | Nycteparchi nonien Justinianus re- 
probans, eum πραίτωρα τοῦ δήμου, Praetorem plebis vocare vo- 
luit. Vide Novell. Constitution. XIII, 








V 


639  ANNOTATIGNES. 

Pag. 897. 8. λαβόντος εἷς πραβαταρέαν. 7 Infra etium, lib. 
18. τὸν δὲ Αλέξανδρον καυλοτομήσας, ἐπόμπευσεν εἷς κραβατα- 
ρίαν" κραβαταρέα, sive εραβαταρία, Ταοϊουΐα est, ἃ κράβατος. 

Pag. 897. 19. εἰς “λεξανδφείαν τὴν Καμβψσου. Ubinam 
tandem terrarum sita erat haec urbs? Álexandnrias XII enumerat 
Chr. Alexandrini Auctor, XVIIÍ Stephapus de Ürbibus; hujus ta- 
men Nostrae ibidem mentio nulla, | 

Pag. 897. 21. ἐξέβαλον zd συκότια αὐτρῦ.Ἶ Vocabulum boc 
nullibi mihi-occurrit; ob eam tamen, quae inter haec est, simili- 
tudinem, τὰ συκύτια Testiculos vertere ausus sum, Certe Bac- 
chum Ficulna Pyudenda, sive Testiculos, οἱ mentulam ex pelle 
cervina confectam sibimet applicasee, testatur Jeac. Tzétzes iu 
Lycophron. de Baccho, Polylymno cuidam egi copiam facere, 
post inventam matrem susun, promittenle, mentionem faciens his 
verbis: τελευτήσαντος δὲ Πολυύμνου, 4iovueog ϑέλων πληρῶσαι 
τὴν ὑπόσχεσιν, σύπινα αἰδοῖα προαῆψεν ἑαυτῷ, καὶ φαλλοὺς δερ- 
ματίνους ἐλάφων. , - ; 

" Pag. 8398. 8. Εἰρηναῖον τὸν Πενταδιαστήν.} Irenaeus is(e, 
ὃ Πενταδίας, a Theophane, et Chr. Alexandrini Auctore appella 
tur: Tovro τῷ ἔτει (anmo scil, Justiniani [mp. 11) Zopagigpv 
στασιασάντων, καὶ ποιησάντων ἑαυτοῖς βασιλέα καὶ Καίσαρα, 
ἐπέμφθη Εἰφηψναῖος ὁ Πενταδίας στρατηλάτης, καὶ ἐθανάτωσε 
πολλοὺς, elc. Cliron. Alex. in Justiniano. 

Pag. 808. 5. τὴν λειτουργίαν τοῦ λεγομένου Xovcopyvoov.) 
De Tributo hoc, ab Anastasio [mp.-abolito copiese Evagrius, Ec- 
cles. Hist. lib. 8. cap. 88. et post eüm Nicephor. lib. 16. cap. 40. 
Zonar. in Ánastasio et Cedrenus, | | 

Pag. 398. 7. ἀντεισάξας ταῖς ϑείαις λαργιτιῶσι πρόσοδον 
ἀπε᾽ αὐτοῦ. Θείαι λαργιτίωνες istae Fiscus erat, sive Thesaurus 
Imperatórius, ex quo: sumptus in publicum impendebantur. Be. 
dilus enim Imperatoris trium erant generur,. uti nos docet Scho- 
liastes Basilic. Eclog. 7. πατριμόνια, Patrimoniales, ut Domus, 
Praedia, et quaecunque Jure haereditario ei obtigerumt j»ssosflata, 
Privati, ubi proventue publici Imperatori cesserunt in usam pri- 
vatum; et /fagyizíoveg, τουτέστιν ὅὁπον ai δημοσίαι εἴσοδοε sig δη- 
μοσέας ἀναλίσκονται χρείας, xoi τοῦ κοενοῦ" Εἰ Largitiones, ubi 
Proventus Publici in usum Publicum impendebantur. . 

Pag. 898. 10. κατὰ πόλιν τῆς Ρωμανέρς.} Ut Constantino-" 
polis, Nova Homa, ita etiam Imperium Constautinopolitanum, 
Romania, dicebetur: et Imperio Orientali subditi omnes Home- 
nos sese appellarunt. «a 

JPag. 898. 18. ὑπὸ Κωώβου βασιλέωφ Περσῶν.]. Procopio, 
Cedreno, et quibusdam aliis, Cabades, dicitur. nS. 

Pog. 898. 20. καὶ Πατρίκιν στρατηλάτην — καὶ Ὑπάτην.] 
Scr. Πατρίκιον, — καὶ Ὑπατιον. Vide Procop. Gothic, lib. 1. 
et Marcellini Chron, 


πὲ 





ANNOTATIONES  . 683 


Pag. 899. 18. ἐτείμισε τὸ afoodc, χωρίον ovra. οἷς. Scr. ov, 
uti et infra? Urbs vero zfegag Procepio, Ewagrio, Nicephoro, 


Cedreno, aliisque, praeter Chr, Alexendr. Auctorem , omnibus 
dicta est, 

Pog« 399. 19. κἀκεῖϑεν ἔχει τὸ ὄνομα. Eandem nominis 
hujus occasionem assiguat , praeter alios, Evagrius etium , Hist. 
Éccles. lib. 8. eap. 37. | 

Peg. 899. 20. λαβόντα] Legendum; λαβόν. 

Pap; 400. 1. καθαιρέϑη Ἐυφήμιος.] Scr. «αϑῃρέϑη; uti et 
in sequentibus; hunc vego Euh ymium vocat Cedrenus, falso. 

Pag. 400. 2. ζατις καὶ αὐτὸς. καϑαιρέϑη die ἹΝεστοριανός.] 
Imo tres hi Episcopi.Orthodoxi, Buphemius, Macedonius et Fla- 
viangs, ab Imperatore Haeretico, : Synchy ticorum erm sectator 
erat) ut Synodi Chalcedopensis defensores, thronis suis deturba- 
1i, et in exilium missi sunt. Vide Victor. Turonens. Marcellin. 
Zonaram δὲ Cedrenüm. mE 

Pag. 400. 8. ἀπὸ μοναΐόντων. Marcellinus: Severus Ev- 
tychetis pegfidiae, /fnastásio Caesare volente, sedem Flaviani 4n- 
distiNs, ἐν Monacho Episcopus, occupavit. Arinus hic erat Chri- 
s(i.ynlgaris pxur, Clemente et Probo Cons. 

Peg. 400. 18. &xo σεν αὐτὸν ἀπὸ ὑπάτων. Notandum est, 
hanc dicendi. formulam, ἀπὸ ὑπάτων, quandoque Consulem O*di- 
narium, eum sailicet qui jamdudum hac functus fuerit dignitate; 

quandoque vero Codicillarem tantum, sive Hororarium signare 
Consulem: uti nos mónet doctissimus Alemannus, in ΝΟ δ suis 
ad Proe«opii Histor. Árcan. quem vide. — . | 

Pag. &00.. 15. . καὶ ἐποίησεν ἀντ᾽ αὐτῶν τοὺς ; λεγομένους 

Βίνδικος.] Βινδιξ, Vindex, Vectigalium exactor, Inter ga quae 
'ab Anastasio Imp, male gesta sunt, Fi ndices hosce in Remp. in- 
troductos, cup Vectigalium exactiones antea a Curialibüs per 
singulas civitates fierent, ponit Evagrigs, lib. 3. cap. 49. περιεῖλα 
δὲ καὶ τὴν τῶν φόρων εἴσπραξιν ἐκ τῶν βουλευτηρίων, τοὺς κα: 
λουμένους Βίνδικας ἐφ᾽ ἑκα φτῃ πόλει προβαλλόμενος, ἐσηγήσει 
“φασὶ Maolvov TOU Σύρον, τὴν κορυφαίαν διέποντος τῶν ἀρχῶν, 
ὃν οἵ πάλαι ὕπαρχον. τῆς αὐλῆς ixdiovv* ὅϑεν xatd πολυ οἶτε "φᾶν 
φοι διεῤῥύησαν, κατε ἄνϑη τῶν πόλεων διέπεσε, εἰἴο. Vide etiam 1 
Nicephorumn, lix 16. cap. 44. 
.. "Pag. 400. 17. fieotytiolcato κύμητα λαργιτιόνων.} Comituni 
in hoperio Orientali. multiplex erat dignitas: Vox autem Prima- 
rium- quendam in re unaquaque signare videtur. Quae vero Zag- 
γιτίονες sint supra diximus, 

Pag. 400. 19. ἐποίησε φολλερὰ προχωρεῖν. .] ἢ hoc Marcel- 
Jinus, ad Anastasii Ip. annum 7. Nummis, quog Romani Teren- 
tianos (deg. Teruntianos ) Graeci Phollerates vocant , 71nastasius 
Princeps suó nomine figuratis, placabilem. plebi cómmultationcm 
distraxit, φόλις autem, sive φόλλις, uli inlra lib. 18. scribitur, 








634 ANNOTATIONES. - 
idem est, quod dfoioé. Suides; "ofolol εἶσιν ὃς καλοῦσι φόλλεις" 


Procop. etiam Arcau. Hist. ἃ δὸ καὶ ἐς τὰ κέρμαεα τοῖς βασιλεῦσιν 


εἴργασται, οὔ μοι παριτέον οἴομαι εἶναι. τῶν γὰρ ἀργυραμοιβῶν 
“«ρύτερον δέκα καὶ διακοσίους ὀβολοὺς, oUc: φύλλεις καλοῦσιν, ὑπὲρ 
Ἑνὸς στατῆρος χρυσοῦ προΐξάθαι τοῖς ξυμβάλλουσιν εἰωθύτων, αὐ. 
τοὶ ἐπιτεχνώμενοι κέρδη οἰκεῖα, ὀγδοήκοντα καὶ ἑκατὸν μόνοις 
ὑπὲρ τοῦ στατῆρος δίδοσϑαι τοὺς ὀβολοὺς διεπράξαντο. Erat au- 
tem Follis XII paes $iliqüae: Siliqua vero-Nomismatis, sive Au- 
rei Solidi pars est XXIV. Vide Scholiasten Basilic. Xclog. 93. 
apud Meurs. in voce μιλιαρίσιον. ᾿ 

Pag. 401. 10. μὴ πριεῖν τινὰ ἐγγραφοὺ κοπιδερβίας. ] Et in 
proximis, μήτε δὲ αὐτὸ τὸ ὄνομα τοῦ κοπιδέρμου ὀνομάζεσϑαι. 
Nova prorsus, mihique inaudita sunt haec yocabula:'a δέρμεει ta- 
men, quod Cutem signat, et som, Sectio; TIncisio, composita vi- 
dentur: adeo ut τοπιδερμία, Cuticidium , reddi posse videatur. 
Quoniam vero Lege hac cautum flit, ne quis Ziber Homo Servus 
fféret, Judaeos praecipue eam respiceré existimo, Hos ením Ser- . 
vos emere, eosque circumcidere Conpeuevisse, colliginms ex Lege - 
quadam de hac re a Constantio et Constahte Impp. láta, quam 
nobis exhibet Cedrenus, his verbis: Mevotavriog δὲ καὶ Κώνστας 
ἐνομοϑέτησαν P lovóaiov μὴ ὠνεῖσϑαι δοῦλον" ἐπεὶ ἀφαιρεῖσϑαι 
αὐτὸν εἰς τὸν δημόσιον λόγον." el δὲ καὶ περιτεμεῖν τολμήσει δοῦ- 


λον, ξίφεν τιμωρεῖσϑαι, καὶ τὴν vóvvov δημεύεσθαι οὐσίαν. Con- 


slantiug et "Constans legem tulerunt, Ne quis Judaeus servum eme- 
ret: Émpium publicari jusserunt. Si. quis circumcidere Servum 
au&us ess, gladio feriri, et bona ejus s publicar Lex itaque 
ista, a Constantio e£ Constante Impp. primitus hito, 'ab Anasta- 
sip txMdem denuo forte propotita fuegit, 

Jag. 402. 8. ἐτυράννησε Βιταλιανὸς ὁ Θράξ d Thracem hunc 
faciunt étiam Evagr. lib. 48. Nicephor. lib. 16. cap. $8. et Vonaras: 
Marcellinus tanmten in Chrónico, et Jornandes de ftegu. Success. 
Scytham eum fuisse volunt. γ 


Pag. 402. 5. καὶ Mvoocígv. ; Scr. Μυσίαν" Evagrius in- 
terim corrigendus, lib. 3. cap. 43. ubi légitur καὶ Μυδίαν. 

Pag. 409. t9. Κύριλλος Ιουλλιρυκιανός.] Forte scribendum, 
o Dàvorxiovóg , llyricus , vel Iilyricianus, quomodo recentio 
locui sunt. Ita habemus apud Marcellinum in Chron. ad annue 
409. zristus lllyricianae ductor militiae: et ad am. 630. "Mundo, 
Klyricianae militide ductor, eic. 

Pag. 402. 19. πορπερίων. ] πόρτα, Porta. inde ποφτάφιορ, 
Portarius, qui portàim custodit. 

Pag. 402. 9i. καὶ παρέλαβεν τὸν στρατηλάτην qitte 
οιλλον, xoi ἀνεῖλεν αὐτόν. ] Marcellinus in Chronico? 
loquacem fhagis, quam sirenuum militía ductorem, inter rdi D d. 
lices Vitalianus reperit dormigntem, eumque moz abstractum cul- 





i E) 


ANNÓTATIONES. 4 685 


tro Getico jusulavit. Vide tamen Evagrium etiam, lib. 3. cap. 
48. et Nicephorum lib. 16. cap. 88. qui rem aliter narrant. 
Pag. 408. 4. Σωσϑένην.) 8er. Σωσϑένιον" de loce hoc vi- 
de quae supra annot. ad lib. 4. . | 
Pas. 404. 19, óínveze.] Scr. ῥίπτητε. ΠΝ ᾿ 
Pag. 405. 1. ναὶ ποντίζονται αὔτανδρα. Hesychius: 2f6- 
τανδρον, σὺν αὐτοῖς τοῖς ἀνδράσιν. . . | | 
* Pag.*405. 5. ὅπου λέγεται τὸ Βυϑάριν. .Scr. Βυϑάριον. 
Evagrius de hac navali pugna verba habens, lib. 5..cap. 48. καὶ 
σρῶτα μὲν ἀνεκώχευεν εἶτα μετὰ τοὺς ἔκπλους καὶ τους; ἀκροβο- 
᾿ λισμοὺς μεταξυ τοῖν δυοῖν στρατοπέδσιν, ναγβαχίας καρτερᾶς συ- 
στάσης περὶ τὰ καλούμενα Βυϑάρια, φεύγει μὲν προτροπάδην 
πρύμναν κρουσάμδνος ὁ Βιταλιανὸς, ᾿εἰς. —Bythias etiam dictus 
est Ιορὰβ iste, ut ex Dionysii Anaplo nos docet Petr. &yllius de 
Bosp. Thrac. lib. 2. cap.,9. Deinde,est Calamug, et-Bythiae: ille 
α, Caluyorum multitudine, hic alt alia protectione promontorio— 


rum circumsurgentium nomindtiur. ldem tamen. 8} oblitus, de : 
Topograph. Constantin. lib. 4. cap. 10. Z'itharia locum hunc vo-. 


cat, Vitaliani profligati historiam ex Evagrio recitans. 
Pag. 408. 

t&v πλοῖα. Navalis hujus vicloriae, quam Anastasitis Imp. ProZ 
cli Matheratici ope adversus Vitalianum adeptus est, meminit ek- 
iam Zonaras: qüi tamen nou.sulphure vivo navibus injecto, sed 
speculis Ustoriis eam effectam imadit: xarózrQa γὼφ ἄδεται χαλ- 
x06; πυροφόρα ὁ Πρόκλος, xoi ἐκ τοῦ τείχους ταῦτα ἀπαιωρῆσαι 
κατέναντι TQv πολεμίων idv: τούτοις τῶν ἡλιακῶν. ἀκτίνων 
σροσβαλουσῶν, πϑρ ἐκεῖϑεν ξκκεραυνοῦσϑαι, καταφλέγον τὸν νηΐ- 





10. ὅτι ὑπρ πυρὸς αἰφνίδιον ἀνάπτονται τὰ ξαυ-. 


ἂν» - 


τὴν τῶν ἐναντίων στραφόν. . Nam specula ex aere fabricasse ustg- " 


rit fertur Proclus, eaque de muro e regione hostilium navium su 
spendisse: in quae cum solares radii impegissent, ignem igde ful. 
minis instar erumpentem classiarios, ipsasque naves hostium com- 
bussisse. — Verum non satis video, quo pacto fidem istis adhibere 
possimus, Marcellinum legentes, hujusce: aevi scriptorem; Justi- 
niani epim adhuc Patricii cancellos se egisse, testatur ipse. "Hic 
itaque, de hac Vitaliani invasiong verba faciens, haec habet: JMis- 
si sunt ad. V'étalianum Senatores, qui pacis cum eo leges compó- 
nerent: nonaginta auri pondera, | exceptis regalibus muneribus, 
pro preoio tunc accepit Hypatii. Et paulo post: Magister mili- 
tum Vitalianus per Thraciam factus, Hypatium quem captivum 
catenatumque apud. cres castellum tenebat , reversus suo remisit 
avunculo. Victor étiam Turonensis, hujus aequalis, licet non 
precio Vitalianum amotum dicat, armis tamen propulsatum omni- 
no negat: Püaliánus Comes cum manu valida Barbarorum Con— 
staniinopolim veniens , in Sosthene sedit: qui non aliter postula- 


fus pacem ;nastasio Imperatori promittit, nisi prius defensores Ὁ 


Synodi ' Chalcedonensis relegatos cxilio sedibus propriis reddat, 


[d 








r i 


688. | ANNOTATIGNES. 


etc, Verum cum Victor haec Anastasii Imp. an, xxrv. gesta nar- 
ret, Marcellinus ad, annum sequentem, Anthemio et Florentie 
- Coss. ea refert. TE : 

Pag. 406. 8. ὄντα] Scr. ὄν. 

Pag. 406. 10. ἔϑνος πολεμικότατον. ] Ser. nolepuxelderov- 
dehac vero Hunnorum Sabirorum irruptione, vide Mercellinum, 
Victorem Turonens. Evagrium Bb. 8. cap. 48. Nicephor. lib. 16. 
cap. 38. et Cedrenum. "Munilficentiae tamen hujus Imperatoris i in 
Vectigales spoliatos, de qua Auctor paulo infra, apud. istos ne 

verbum quidem. 

Pag. 407. 8. ὃ σταυρωθεὶς δι᾽ ἡμᾶς, ἡλέησον ἡμᾶς. Τρισά-. 
γιοςγ) Hymnus est, Graéca Ecclesia decantari solita, Verba au- 
tem erant haec: ἅγιος ὃ δεὸς, ὦ ἅγιος ἰσχυρὸς, ἅγιος άϑανατος, 
ἐλέησον ἡμᾶξ' his Petrus Fullo, Ecc]esine Antioehenae sub Leone 
Imp. antistes, clausulam hanc post ἅγιος eOdvavoc, addidit; Xoi- 
στὲ βασιλεῦ, ὁ σταυρωϑεὶς δι᾽ ἡμᾶς" postea vero in exilium pul- 
sus, cum tandem denuo a Zenone Episcopatui suo restitutus fuis. ς 
set, his omissis, Χριστὲ βασιλεῦ, reliquá retinuit, mempe δισταυ- 
ρωϑεὶς à ἡμᾶς. Cedrenus: πρότερον δὲ προσέϑηκε [ Πέτρος ó 
Kvagevc ] τῷ τρισαγίω, “Χριστὲ βασιλεῦ, ὁ σταυρωθεὶς δι’ ἡμᾶς. 
ᾧστερον δὲ ἐλθὼν. περιεῖλε τὸ, Χριστὲ βασιλεῦ. Deinceps itaque 
clausulae hujus additio apud Antiochenses, Ecclesiesque Orienta- 
les obtinebaty unde a Constanfimopolitanis, et Occidentalibus, 

Theopaschitae, dicti sunt Orientales. Passianos eos vocat Mar- 
cellinus: Die Dominico, dum jubente 4fnastasio Caesare per. Pla- 
torem in Écclesia pulpito insistentem ín hymnum Trinitatis D& 
,Passianorum Quaternitas additur, multi Orthódoxotum pristini 
vece psállentes, perfidosque praecones clas&oribus objurzantes , in 
jusdem Ecclesiae gremio caesi sunt. Vide Evagrium lib. 8. cap. 
dA. Nieephorum lib. 1G, cap. 45. Victorem, et Cedrenutn. 


Pag. 407. 44. πραιδεύσαντες τὰ αὐτοῦ δημύσιᾳ. δημόσια 
. hic Aeraria vertimus: Τρακτευτὴς enim, et ἀυγοϑένη c, id est, 
Publicarum Hationum Minister, sive Vectigalium Curaipr , erat 
Marinus, uti Auctor noster supra: ó δὲ αὐτὸς βαφιλεὺς κονφίσας 
Ἰῳάννην τὸν “Παφλαγόνα ἐκ τοῦ τρακτεύειν. το δημύσια ζαρτία τοῦ 
πραιτωρίου τῶν ἐπάρχων, ἐποίησεν αὐτὸν ἀπὸ ὑπάτων, ἀντ᾽ αὐτοῦ 
πονήσας τρακτευτὴν, καὶ λογοϑέτην Mapivov τὸν 

" Pag. 407. 21. καὶ ἀνελϑών.} Scr. ἀνῆλθεν, M habet Chr. 

ex, 

Ps ag. 408. 7. τοὺς δὲ ἐρευμάτισ;. Scr. «εμμάτισε. igropat, 
et ἔρυμαι, Custedio; upde ἔρυμα, Custodia salva, sive Carcer. 
Hesychius: ἔρυμα, ὀχύρωμα, φυλακὴ, κάλυμμα, φύλαγμα"": ?ab 
ἔρυμα vero Auctor noster verbum ἐρυματίζω formavit. 

Peg. 408. 18. εὐσχήμων.] - Clr. Alex. a. Radero editum 
habet λευσχήμων — eorrüpte: Chr.. ilem ex Jos, Scaligeri edi- 





T7 


ÁNNOTATIONES. | 637 


9 


Some legit λευχείμων᾽ ad quam- lectionem nostram emendandam 
cenjpeo. So oot " : - - 
Peg. 408: 16. ἀπληστίαν cov.] Cedrenus habet, κακοσπι» 
στίαν σον. οἷν ᾿ | 
' Jbid.^ ἀπαλέίφω δεκατέσσαρα. Ita etiam Chr. Alexandr. 
Cedrenus legit; τεσσἀρέσκαίδεκα ἔτη. — Constantinus Manasses; 
Σὴν δὲ κανίαν μυσαχϑεὶς καὶ βεβηλοτροπίαν, 
. Ἑκκύπτων ὑπεξέκοψε τοὺς χρόνους τῆς ζωῆς σου, 
Καὶ χρόνους ἐκολόβωσε τέσσαρας πρὰς τόὺς δέκα" 
Καὶ ταῦτ᾽ εἰπὼν, ἀπήλειψε τούτους ἀπὸ τοῦ χάρτου. 

Pag. 408. 18. καὶ διυπνίσϑη ταραχϑείς.} Chr. Alex. habet, 

καταῤῥαγείς ᾿" mendose, - 
* . Pag.-409. 8. ὄπισϑέν μον ἐλθὼν χοῖρος.) Justinum, Ána- 
stasij ij imperio successorem, ista notant: quem σῳφορβον, su- 
bulgum fuisse vult Zonaras: «νεῤῥήϑη δὲ βασιλεὺς Ἰουστῖνος ὁ 
Θρὰξ,. γανέων μὲν ἐκφὺς ἀσήμων καὶ ἀφανὼν, αὐτὸς τὴ πρότερον 
αὐτουργῶν, ἢ βουκόλος τυχχάνων καὶ συφορβός. Certe loco hu- . 
mili, imo sordido natum, agrisque exercendis tantum assuetum 
fuisse eum, asserit Procopius , Arcan. Histor. 

Pag. 409. 19. ὧν ἐψιαυτῶν dvvtvgxovro.] Zonaras dicit 
Anastasium octoginta octo tantum annos vixisse: uti'etiam et Vi- 
ctor Turonens. .nasiasius Imperator intra palatium suum to- 
nifruorum terrore fugatus, et coruscationis jaculo percussus, in 
cubiculo , quo absconsus fuerat ,, moritur, et cum ignominia abs- 
gue consuetis exeguiis ad. tumulum ducitur, anno vitae suae 
xxconx. Marcellus vitae ejus annorum numerum incertum relin- 
quit; octogenario tamen majorem obiisse testatur. 

. . Pag. $10. 8. ὅντινα ὃ στρατὸς τῶν φυλαττόντων τὸ παλά- 
τιον κελεύσει Θεοῦ, ἐξκουβιτόρων. Ita etiam Chr. Aléxandr. 
Ἐξκουβίτορες, Excubitores, Milites erant Praetoriani, Palatió, 
atque Iriperatori tutando destinati; atque idee ὁ στρατὸς τῶν éE- 
κουβιτόρων. etc; ab Auctore dicuntur. Graecis σωματοφύλακες 
vocantur; Horum vero Praefectus erat Justinus, Evagrius lib. 4. 
cop. 1. de Justino [mp. haec babet: ὑπὸ εῶν βασιλικῶν σωματο- 
φυλάκων ἀναῤῥηθεὶς, ὦνπερ καὶ ἦρχεν, ἤγεμων τῶν ἐν τῇ αὐλῇ 
τάξεων καϑεστώς᾽ infra etiam nostre κόμης ἐξκουβιτόρων dicitur 

Pay. 410. 6. ἐβασίλευσε, δὲ ἔτη ϑ΄, καὶ ἡμέρας εἰκοσιδύο. 
Victer Turonens. annos vriz; et menses rx. Justinum regnasse 'as- 
serit: forte de annorum numero quibus solus imperavit intelli- 
gendus est: cum enim Justinus annos octo; menses novem, et 
dies t£es repgnasset; Justinianum. sororis filium in Imperii socie- 
tatem adscivit: ut Evagrius testatur, lib. 4. cap. 9. Post quod 
tempus menses etiam quatuor superfuit, ut ex codem Evagrio 
discimus, loco citate; ubi etiam eum anhos rx integros, cum 
tribus tantam ditbus, regnasse wffirmat: sibi scilicet hac in re 
parum constans, Julii enim die 1x, Aeráe Anltiochenae pLxvi. 








688 ' ANNOTATMNES. 


enno, Indictione seilicet xi,. secundum Evagrium ipsum-Impera- 
tor renumciatus est Justinus : Kalendis autem Augusti Aerae Án- 
tiochenae prxxs, id est, Indiqlione v, secundum. eundem ; diein 
obiil. Totum itaque regni ejus tempus ΙΧ annos, diesque insuper 
xxi, uti Noster recte, complexum est Marcellinus tageert ad 
novem imperii e annos, menses etiam duos gddit. 


- Pag. 410. 8. ἀγράμματος δέ.) Hujus rei testem locupletem 
habenius Procopium, Justini coaevum, ,Arcan. Hist. ἐπειδή τε ὁ 
βασιλεὺς [ Mvaccaaiog] ἐξ ἀνθρώπων ἠφάνιστο, οὐτὸς [1ουστῖ- 
vog ]. τῇ τῆς ἀρχῆς δυνάμει τὴν βασιλείαν παρέλαβε; τυμβογέρων 
μὲν γεγονώς 701; ἀμάϑητορ δὲ γραμμάτων ἁπάντων, καὶ τὸ δὴ 
λεγόμενον ἀναλφάβητος ὦν. 

Pag. 410. 11. τὸν τοῦ αὐτοῦ Auavilov δομέστικον. 7 dos 
6vixog, Domesticus: licet vero vocabulum hoc dignitatis etiam 
erat, hoc tamen loco οἰκεῖον sonare puto, uti babet Zonaras: 
μετὰ 7 γε τὴν τελευτὴν Αναστάσίου, βουλῆς γενομένης περὶ προ- 
. χειρίσεως βασιλέως ὁ εὐνοῦχος Au&vnog. efc. ϑέλων Θεοκριτια- 
yov τινα [ Θεόκριτον alii] οἰκεῖον αὐτῷ ὄντα βασιλεῦσαι, qeriua- 
va τῷ lovorívo παρέσχε διανέμειν τοῖς στρατιώταις, etc. Con- 
stantinus Manasses Theovritum AÀmantij consanguineum fuisse vult, 
de Justino ista praeferens: 

, Zlafàv γὰρ, ὥς φασι," 'σοολὺν χρυφὸν ἐξ Αμαντίου, 

᾿ Ὑπῆρχε δὲ πραιπόσιτος Αμάντιος ἐχεῖνος, 

Καὶ κελευσϑεὶς τοῖς τάγμασι. ,τοῦτον κατακενῶσαι, 

Ὡς ἂν περιποιήσαιντο τὸ κράτος Θεοκρίτῳ, 

Τῷ κοινωνοῦντι τῶν αὐτῶν αἱμάτων Αμαντίῳ, 

Ex τῶν ὀϑνείωμ ξαυτῷ κτᾶται τὴν βασιλείαν. | . 
Vide etiam Evagrium, lib. &. cap. Ὁ. 


Pag. 411. 1. εἴλατο, Lego, εἴλοννο, uti babet Ghr. Alex. 

Pag. 411. 17, τῷ δὲ πρώτῳ ἕτει τῆς ᾿βασιλείας. αὐτοῦ ἔφευγε 
Σέβηρφος.] Victor. Tur, Severum Juslini [mper. uno tandem vt, 
. Justino et Appione Coss. asseril: Zfntiochenae Kcclesiae Severus, 
Chalcedonensis. Synodi obtrectator, quum Justino Imperatore 
quaereretur ad poenas, fugit: εἰ in ejus locum substituitur Paulus. 
Evagrius tamen, et post eum Nicephorus, Severum Justini an- 
no 1r, poenas dedisse, Jingua ejus abscissa, testantur Bvagr. lib.4. 
cap. 4. Niceplhor, lib. 17. cap. 9. Vide etiam Cedianum, et Zo- 
neram. 

Pag. 419. 6. ἄνϑρωπον ὑπερτέλειον πῆχυν ἕνα.) Locus pre- 
culdubio mendosus: forte legeudum, ἄνϑρωπον ὑπερέχονδα κέν 
λειον πῆχυν ἕνα. Cedrenus: Τῷ δ᾽ αὐτῷ ἕτει [ Justini vu] ἐφ. 
yn γυνή τις ἐκ τὴρ Κιλικίαρ. -γιγαντογονὴφ, ὑπερέχουσα τῇ ἡλικίᾳ 
σάντα ἄνϑρωπον πέλειον πῆχυνιῆνα, καὶ πλασεῖα σφύδρα... Mu- 
lieris hujóa. Gigantege meminerunt eam Nicephorue, lib. 17. 
cap. 8. οὐ Zonaras'in Justino. 








ANNQU'ATIONES, 659 


. Pag. 412. 10. ἐδιεσιγνάνευσεν ὕπατον. ἢ ιφγνατεύα , οἱ 
δεσιγνατεύω, Designo, apud recentiores, 

Pag. 412. 12. iv τῷ onaviv ay. αὐτὸν.) Hypatiae hae, sive 
Munera Consularia initio consulatus cujusque . populo exhi ;eban- 
tur: verum Vitalianus septimo Consulatus sui mense interfectus 
est; oujus rei testem habemus, hujtsce temporis hominem, Mar- 
cellinum, in Chronico: Indictione xut, Zitaliano e$ Hustico Coss, 
Fitalianus his Coss. νι! mense. Consulatus sui. χνι! V'ulneribus 
confossus in Palatio, cum Gleriano et Paulo sa&lliribus inter- 
emptus est. Factum hoc Justiniani Patricii factione; ut ex Pro- 
copio discimus, Árcan. Histor. Victore etiam Turonens. qui ta- 
men sub Maximi Consulatu, anno nempe Justini inp. v, hoc fa- 
ctum vult, quod,omnino felsum eet: Conmeulatu enim suo, quein 
una cum Rustico, Juslini Imp. anno 11, gessit, interemptus est 
Vitglianus, 

Pag. 419. 18. μάππαν. ] Μάππα, Mappa, € μᾶππάριος, 
IMapparivws , qui Mappam TDittitj sive signum in Circo dat Auri- 
gantibus. De Mappa vide, .inter alios, doctissimum Jo. Vossium 
de Vitiis Sermon. lib. 1. cap. 4. 

Pag. 419. 16. Ζτάϑιος. Cedreno, «t Zonarae, 7ζάϑορ; 
Chronico Alex. Τζάϑιος, dicitur. 

Pag. 418. 4. ó αὐτοῦ πατὴρ Zopyc(nc.] Chr. Alex. Tza- 
thium facit τὸν υἱὸν αμνάξου, Xamnaxi filinm. 

.Pag. 418. 9. τὴν ἐκγόνην Νόμου.) Chr. Alex. habet, ἔκγο- 
νον Ovívov. 

Pag. 418. 19. ἔχον ἀντὶ. πορφυροῦ ταβλέου. Chr. Alex. 
habet ἔχων, acsi Regem spectaret: si vero ad Chlamydem refe- 
ratur, legendum, ἔχουσαν. Ταβλία autem Glavi sunt: voce supra 
usus est Auctor, lib, 2. τὰς μὲν βασιλμκὰς πορφύρας; ἐχούσας 
ταβλία χρυσᾶ, τὰς δὲ τῶν συγκλητικῶν, εἰς. χλαμύδας ἐχυύσας 
eripi roov τῆς βασιλικῆς φορεσίας ταβλία noQgeoa. 

Pag. 418. 14. ἀληϑινὸν ἔχοντα τὸν χαρακτῆρα. ] Scr, ἔχον. 


Caeterum ex nostro corrigendum Chr, Alex. utl habetur, αληϑει- " 


διν, reponendum, ἀληϑινόν. 

Pag. 418. 16. καὶ στιχάριον δὲ ἄσπρον.} Στιχάριον proprie 
erat vestis. Sacerdotalis, albi coloris; uti 105 docet Symeon Ar» 
chiep. Thessalonicens. de Templo, etc. 6 δὲ στιχάώριον τὴν φω- 
ven τῶν ἀγγέλων ἐμφαΐνει περιβολήν᾽ οὕτω 7àe. "πολλάκι φω- 
τεινὴν ἐσθῆτα περιβεβλημένοι ὥφϑησαν ἄγγελοι, ὡς καὶ ὁ ἐν τῷ 
μνήματι λευκὴν ἐσθῆτα ἐνδεδυμένος. Hoc loco Tunicam simpli- 
citer sonat. 

lbid. Παραγαύδιον.} Trebell. Pollio in D. Claudio: ibam 
subsericam parapaudem triuncem unam, « Parthica erat haec ve- 
stis. Hesychius: ΠἊαραγώδας [corrupte hodie editur, παραγω- 
γὰς, uti nos monet doctissimus Salmasius,] χιτῶν zx&gd Πάρϑοις — 
Paragaudae, lora sunt; Paragaudiae vero Vestes, quae Joris au- 








640 ANNOTATMONBS. 


ratis circumtexebantur. Vide Clarissimri Viri Cl, Salmasii notas 
in Trebell, Poll. et in Fla*, Vopisc. 

— Pag. 418. 16, ἔχον χρυσῶ σ«λουμία βασιλικὰ. πλουμίον, et 
πλοῦμμιν, Pluma:. Clavus hic est. -Procopius de Aedific, Justi. 
nianilib. 8, χιτῶν ix μετάξης ἐγχαλλωπίσματι [Scr. ἐγκαλλωκί- 
σμασι] χουσρῖς πανταχόϑεν ραϊσμένος, ἃ δὴ vtvoulkacs πλουμ- 
μία καλεῖν, Sed vide etiam Salmas. loc, citatis. 

Pag. 418. 17. τὰ ydQ £cayylo.). Scr. τζαγγία, uti habet Chr. 
Alex. addiío litera T, verbis pleriaque « £ incipientibus, more 
recentiorum barbarico; ut τζικούριον, Securis; τζακκιξειν, quod 
Itali Sacchegiare dicunt.  Tfayxo& véro, sive τζαγγία, Calcea- 
menta erant Regia: Latinis Zanchae diclae sunt: . Trebellius Poll. 
in D. Claudio: Zanchas de nostris Parihicis paría duo: id est, 
Calceos ex Partliica pelle confectos. 

Ibid. ἃ ἐφόρει, ἦν ἀγαγών.) Lego, ἃ ἦν ἀγαγὼν, elc. 
Sensus aliter mutilus est, : 

Pag. 414. 8. εἰς τὰ ἡμέτερα βασίλεια. Βασίλειον proprie 
est Hegia: apud nostrum, Hegnum, ubique significat. Uti lib. 9, 
de Oedipode: xol ἀκούσας ὁ Οιδίπους, ἔλαβεν ἥλους, xal πήξας 
τοῖς ἰδίοις αὐτοῦ ὀφθαλμοῖς τελευτᾷ, ἐάσας τὸ βααίλειον τοῖς δυ- 
civ αὐτοῦ υἱοῖς, etc. Εἰ lib. 18. de Auxumitarum Rege, Ho- 
meritensem de injuriis reguo suo ab eo illatis postulante, haec 
habemus: ὁ δὲ τῶν Αὐξουμιτῶν βασιλεὺς ἐδήλωσε τῷ βασιλεῖ 
Αμεριτῶν, ὅτι κακῶς ἐποίησας, φονεύσας Ῥωμαίους Χριστιανοὺς 
σραγματευτὰς, καὶ ἔβλαψας τὰ ἐμὰ βασίλεια. 

Pag. 414. 19. καὶ κωλῦσαι τὸν βουλόμενον εἷς βελεῖονα τά- 
ἕξιν ἐλϑεῖν, καὶ γνῶναι ϑεὸν.} Locum mutilum qx Chr. Alex. ita 
restituimus: καὶ κὠλῶσαι τὸν βουλόμενον εἰς βελτίονα τάξιν ἐλθεῖν 
οὐκ ἐνεδέχετο" καὶ γνῶναι ϑεὸν etc. 

Pag. 415. 10. ἐπηρώτησε τὸν Ζιλγιβὶμ *) εἰρηνικῶς.» ὅτι, 
δῶρα εἴο.} Chr. Alex, habet, ἐπηρώτησεν τὸν Ζιλγιβὶμ εἰῤηχὼς 
αὐτῷ, ὅτι δῶρα etc. Verum cum alterutro modo locum huuc le- 


^i gere possimus, nihil ompino mutare statuí;, Hunc vero Anasta- 


sius Bibliothec. Zelicben tocat. ] 

Pag. 415. 20. δηλώσας διὰ “αβροΐου xgtoftvrov.] Chr. 
Alex. Raderianum habet, διᾷ Boíov; Scal. διὰ Βροίου : ubi etiam 
πρεσβυτέρου corrupte legitur, pro πρεσβυταῦ. 

Tag. 416. 8. Θεοδότου ὑπάρχου πόλεως. Mallem ἐπάρχου: 
De Theodoto vero hoc, Urbis Praefecto, vide Procopium, Arcan. 
Histor. pag. 48. 

Pag. 416. 16. κελευσϑεὶς ἐξελϑεῖν ἐπὶ τὴν ἀνατολήν.) Pro- 
copius eum Hierosolymam relegatum scribit; loco citato, 

Pag. 417. 7. ἀλυτάρχησαν δὲ.) Scr. ἠλυεάρχησαν. 





* 


' *) Sic ed, Ox. - 





» 


ANNOTATIONES. 641 


Jbid. ἀπὸ Ἀφρανίου.) Lib. 19. Αφρόνιος iste dicitur, 

Jbid. ἕως ὀγδόου ξξηκοστοῦ πεντακοσιοστοῦ, ἀφ᾽ οὗ eto. 
Annus hic desideratur; suspicor legendum, ἕως óy. ξξη. πεντ. 
ἔτους κατὰ τοὺς αὐτοὺς «Ἀντιοχεῖς, [uti vulgo loquitur Auctor no- 
ster,] ἀφ᾽ οὗ ἐκωλύϑη, elc. Incidit hoc in Justini Imp. annum 
111) qui eratIndictio xr; ita ut a sequente Indictione xiv, Olym- 
picorum Inhibitio ista deinceps locum habuerit: &fi Auctor su- 
pra. 4 
Pag. 417. 7 . κατὰ πρεσβείαν Ἐφραιμίου τοῦ Πατριάρχου.) 
δὲ particula, aut quid tale deesse videtur. Caeterum Ephrae- 
mius, licet postea, Euphrasio ruinis Ántiochenajbus obruto, Pa- 
triarcha creatus fuerit, adhuc tamen Antiechiae Praefectus tan- 
tum erat. Itaque omnino legendum, Εὐφρασίου τοῦ Πατριάρ- 
40v; nisi quis maluerit, Ἐφραιμίου, καὶ τοῦ Πατριάρχου 4:»- 
τιοχείας. : 

Pag. 417. 90. τὸ λεγόμενον Δοῤῥάχιον.Ἶ Scr. ΖΔυῤῥάχιον. 

Pag. 418. 8. ἥτις πρώην μὲν ἐλέγετο Ἐπίδαυρος. Scribo, 
Ἐπίδαμνος. Stephanus de Urb. Ζπυῤῥάχιον, πόλις Ιλλυρικὴ, Επί- 
δαμνος κληθεῖσα. Patria haec erat Anastasii [mp. uti testatur - 
Evagrius, lib. 8. cap. 29. οὗτος ὁ Αναστάσιος πατρίδα τὴν Επί-- 
δαμνον ἔχων, Φυῤῥαάχιον νῦν προσαγορεύεται, etc.  Epidaurus 
quidem Urbs est, sed alia. De hisce vero Cladibus, vide Eva- 
grium, lib. 4. cap. 6, et 8. Nicephorum, lib. 17. cap. 8. Ce- 
drenum etiam, et Zonaram ; apud quem tamen, pro “νάξαρβος, 
mendose scribitur, “ναβαρξος, sive A4vafeotd. 

Pag. 418. 9. dóarov ποταμιαίων.) Forte scribendum, so- 
ταμείων. ; ; 

Pag. 418. 11. αὔτανδροι σὺν τοῖς οἴκοις ἀπώλοντο.) Nova 
plane haec locutionis forma, 

Pag. 419. 8. τὴν δὲ Εδεσαν μετωνόμασεν. Ἰουστινούπολιν.] 
Tam Anazarbum, quam Edessam hoc nomine ineignivit: Evagrius 
lib. 4. cap. 8. μετεκλήϑησαν τοίνυν ὑπὸ τοῦ αὐτοῦ lovorívov ἡ 
Εδεσσα, καὶ τούτων ἑκατέρα τῇ αὐτοῦ προσηγορίᾳ κατεκοσμή- 
ϑησαν. 

Pag. 419. 6. ἐν μηνὶ Moto ὑπατείας Ολυβρίου.)] Accidit 
tremendus iste Terraemotus Justini Imp. anno vir, et mense de- 
cimo, id est, vir. ejusdem anno currente; quo Consulatum so- . 
lus gessit Olybrius; ut ex Marcellino discimus. Itaque apud Au- 
ctorem nostrum, post τῷ δὲ ἑβδόμῳ ἕτει τῆς αὐτοῦ βασιλείας, 
addendum, καὶ μηνὶ δεκάτῳ ς Uti habet Evagrius, lib. 4. cap. 5. 
Nicephorus etiam, lib. 17. cap. 3. Justinus enim Imperator re- 
nunciatus est Julii die ix, ÁAerae Antiochenae anni pLxvi, id est, 
anni Christi vulgaris nxvir: decimus autem mensis, post exple- 
tum Justini annum vr, erat Maius, Aerae Antiochenae anni 
DLXXIV, anni Christi vulgaris nxxvr, quo anno Olybrius Consu- 
latum solus gessit, 

Joannes Malalas. ' ' 41 





* 





642 ANNOTATIONES. 


Pag. 490. 7. ἦν ydo ἡ μεγάλη ἑορτὴ Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν 
αὶ τῆς ἀναλήψεως.) Non erat ipsa Assumptionis dies; haec enim 
perpetuo feria quinta est: sed postridie accidit tremendus iste 
terrae motus, nempe Maii die xxix, qui tum feria sexta erat, sive 
dies Veneris: cujus rei testem habemus Evagrium, lib. 4. cap. 5. 

Pag. 420. 18. xol ἠπήντουν αὐτοῖς ytogyol.] Scribo, ἀπήν- 
TOV. | 

Pag. 491. 90. καὶ πάντες of συγκλητικοὶ καὶ πορφυρᾶ igo- 
govv.] Quod noster πορφυρᾶ φοροῦντες, Cedrenus dicit, φαιὰν 
στολὴν ἐνδυσάμενοι, Pullati, sive Vestibus nigricantibus induti. 
Purpura quidem Regum, et Magistratuum Insigne est- etiam et 
Luctui appropriaius color: nempe quod ad nigrum colorem pro- 
pius accedat: sed et quibusdam πορφύρεον, Nigrum est. Hesy- 
chius: Πορφύρεον πορφυροῦν, μέλαν" Πορφύρει, μελανίζει. 

. Pag. 499. 10. καὶ μηνῶν 0.) Justinus Imperator salutatus 
est Julii die 1x, uti supra diximus: Aprili itaque Justinianus in 
Imperii societatem a Justino adscitus est; is enim a Julio mensis 
erat nonus, Atque hujus rei testem habemus Marcellinum : fa- 
no Hegiae urbis conditae cxcvit. Justinus Imperator, Justinianum 
ex sorore sua nepotem, jamdudum a se Nobilissimum designatum, 
regni quoque sui successorem creavit, Kal. Aprilis. Evagrium 
etiam, lib. 4. cap. 9. Nicephor. lib. 17. cap. 7. et Chr. Alexandr. 

Pag. 492. 16. ὁποίου δ᾽ ἂν ὑπάρχωσι μέρους. Immo ia- 
sanissimum ei fuisse Venetorum studium, luculenter satis testa- 
tur Evagrius, lib. 4. cap. 81. Procopius etiam, in Árcana Hist, 
quos vide. 

Pag. 498. 5. καὶ κιγστέρνας.} κιγστέρνα, κινστέρνα, sive, 
ut Hesychius habet, κεστέρνα, Cisterna est: Κιστέρνα, λάκκος 
φρέατος, βάραϑρα, ἢ βυϑύς. 

. Pag. 498. 40. ἀναγκασϑεὶς προεχειρίσϑη πατριάρχης. Eva- 
grius longe aliter, lib; 4. cap. 6. ὃν [ Egoalpaov] κἀντεῦϑεν ἀγα- 


. σάμενοι Avzioyéoy παῖδες, ἐς ἱερέα ψηφίζονται" καὶ τὸν ἀποστο- 


λικὸν λαγχάνει ϑρόνον, ὥσπερ μισϑὸν καὶ γέρας τῆς τοσαύτης προ- 
νοίας τοῦτον κληρωσάμενος : nempe ob summam ejus in urbe in- 
atauranda curam, Patriarchatum, tanquam benevolentiae, Pro- 
videntiaeque suae mercedem, ab Antiochensibus Episcopus dele- 
ctus, reportavit. Vide et Nicephor. lib, 17. cap. 3. et Cedre- 
num. 
Pag. 424. 4. τὴν γενομένην ἅλωσιν τῆς πόλεως.) Forte scri- 
bendum, πτῶσιν, uti supra habet. 

Pag. 424. 17. τελευτᾷ δὲ ἐνιαυτῶν οε΄. Chr. Alex. duos 
praeterea vitae ejus addit annos: τελευτῷ δὲ iv of'. Moritur 
anno aetatis suae LXXVII. 

Pag. 425. 5. Hv δὲ τῇ ἰδέα κοντοειδὴς.  Ἐδδιὶ Alexandrini 
a Scaligero editi habent κονδοιδής. Scr. κονδοειδὴς: nempe xov- 
τὸς, Vel κονδὸς, Curtus est recentioribus: Fasti dicti a Radero 


[4 





ANNOTATIONES. 645 


editi κωνοειδηὴς habent, mendose: quomodo enim τῇ ἰδέχ κωνοει- 
δὴς quis esse possit? statura quidem erat curta, ut Noster; vel 
ut Procopius, non procera, nec pusilla nimis, TO uiv οὖν σῶ 
[Justiniani] οὔτε μακρὸς. οὔτε κολοβὸς ἄγαν, ἀλλὰ μέτριος ἦν" 
Corpore neque procero fuit, neque pusillo nimis, sed quo statu- 
ram justam non excederet. - 

Pag. 425. 9. καὶ αὐτὸς δὲ ὧν Θρὰξ ἀπὸ Βεδεριανᾶς. Justi. 
nus enim lmp. avunculus ejus, Thrax etiam erat, ab urbe Bede- 
riana ortum suum ducens. 

Pag. 496. 8. ὅστις Γυλιὰϑ λίϑῳ λαβὼν. Subaudi, πληγήν. 

Pag. 496. 14. ὡς γενομένην μοῖραν τῷ Γουλιαϑ.} De ridi- 
culo hoc commento, vide quae supra notavimus ad lib. 5. ubi 
haec etiam habentur. 

Pag. 426.:21. Ἰουστινιανὸς δέδωκεν ὑπατείαν τῇ ἕκτῃ ἔπινε- 
᾿μήσει. Secundus hic erat Justiniani Consulatus: priorem enim 
cum Valerio gesserat, Justini Imp. anno iv. 

Pag. 497. 8. Γιλδέριχ, xal Κήρυκον, καὶ Εἰρηναῖον.) Du- 
ces in hoc bello missos fuisse Belisarium, Cerycum et [renaeum 
asserit Chr. Alex. Auctor. Cedrenus vero, Belisarium, Cery- 
cum et Petrum: Gilderichi autem hujus ibidem mentio nulla. 

Pag. 497. 19. xai λαβόντος τὰ ἐχρεδίτα.} Chr. Alex. habet 
τὰ ἐξπαιδίτα: scribendum, ἐξπέδιτα: ἐξπέδιτον, Expeditum: Ex- 
ercitus. | 
Pag. 457. 18. ὁ δὴξ τῶν Ἑρούλλων, ὀνόματι Γρέπης.} Γρέ- 
της, Cedreno dicitur, Ερούλων vero scribendum, uti Procopius 
habet, Gothic. lib. 9. o£ τινες δὲ ἀνθρώπων εἰσὶν Ερουλοι, καὶ. 
ὅϑεν Ρωμαίοις ἐς ξυμμαχίαν κατέστησαν, ἐρὼν ἔρχομαι, etc. 

Pag. 4927. 90. ἤτησεν ἑαυτὸν γενέσθαι Χριστιανόν.} Imo 
maximis muneribus a Justiniano ad id allecti, Christianismum sus. 
ceperunt: ut ex eodem Procopio discimus , Goth. lib. 2. Ez: δὲ 
Ἰουστινιανὸς τὴν βασιλείαν παρέλαβε, χώρᾳ ve ἀγαθῇ, xal ἄλλοις 
χρήμασιν αὐτοὺς [ Ερούλους] δωρησάμενος, ἑταιρίαν λέγεσθαί τὸ 
παντελῶς ἴσχυσε καὶ χριστιανοὺς γενέσϑαι ἅπαντας ἔπεισε, — Vide 
etiam Evagrium, lib. 4, cap. 19. Nicephorum lib. 17. cap. 18. et 
Cedrenum. | 

Pag. 498. 6. Τῶν λεγομένων Ἐξακιονιτῶν «ρειανῶν.} Ita 
etiam Cedrenus.  E&oxioviróy vero scribendum, uti supra nota- 
vimus, ad lib. xir. 

Pag. 498. 10. ἔτη qv0'.] Annus prix. a Justiniani Consula- 
tu mr, retrorsum numerando, coincidit cum anno post 1. Caesa- 
rem interfectum Decimotertio: qui tamen anni Augusto Imperan- 
ti a nonnullis attribuuntur; licet quidam ab Actiaca victoria, quae 
xit. pst 1. Caes. mortuum anno accidit imperium ejus initium su- 
munt, e quorum numero Auctor noster esse videtur. 

Peg. 498. 19. ἔτη c v5['.] Numerus iste pessime corru- 
ptus est: Auctorem enim adeo sui oblitum esse potuisse vix cre- 








644 ANNOTATIONES. 


dibile est. Suprá enim, libro x, dicit Christum natum fuisse 
Augusti Imp. anno xxit. sive anno mundi 155, Ὁ, quomodo Grae- 
ci vulgo computant: quibus annis si nxxix , alios a Christo nato 
ad hunc Justiniani Consulatum 11. elapsos addas, colliges tantum 
109 C10 Xx1x: adeo ut ccccLxvim. annos plus justo hic poni mani. 
festum sit. 

Pag. 498. 15. ἕως τῆς ὑπατείας Ἰουστινιανοῦ. 1 Supplen- 
dum δευτέρας. Verum quomodo Eusebius computum annorum 
ad Justiniani Consulatum deduxisse dicitur, cum ducentis circiter 
annis Justinianum praecesserit? — [taque puto Auctorem intelli. 
gendum esse de calculo ab Eusebio ad Christi tantum Natalitia in. 
stituto: a quo tempore reliquus annorum numerus a quoquam 
nullo negotio deduci potest, Sed in istis nihil omnino sani est. 
Eusebius enim ab Abrahamo ad Christum Natum annos numerat 
MMxv, ab Adamo vero ad 'Abrahamum, secundum rxx senioruin, 
quae omnium maximae sunt, rationes, MMMcLxxxiv. quibus si 
addas pnxxix, in quem Christi annum incidit Justiniani Consulatus 
iz, annitantum colliguntur 122, ncoxxvnr. Atque hic est verus 
calculus Eusebianus; qui tamen pcciv. annis ab Auctoris nostri 
Eusebiano superatur. EE 

Pag. 498. 18. πάντων οὖν τὼ συγγράμματα φέρει ἕκτην qp 
λιάδα ἐνιαυτὸν] Scribo, ἐνιαυτῶν. ^ Auctores vero suos supra 
prodidit, nempe Clementem, Theophilum et Timotheum.  Caete- 
rum non est, quod Graecorum ab Orbe Condito annorum Com- 
putatio nos moretur, ; 

Pag. 499. 1. ἔτη ob0".] Encaenia urbis Constantinopolita- 
nae, secundum nostrum, celebrata sunt Áerae Antiochenae anno 
cccLxxvir, id est,[anno Christi vulgari ccexxx, nempe Constantini 
Imp. anno xxiv. ex quo tempore ad hunc secundum Justiniani 
Consulatum anni excurrunt cxcix, uti Áuctor recte. Vide quae 
supra notavimus ad librum xr. 

Pag. 429. δ. ὁ οὖν χρονογράφος ἀνάγκην ἔχει) Mallem, ὁ 
γὰρ χθονογραφος. , | 

Pag. 499. 19. Αλλαριχος, ἔκγονος τοῦ Οὐαλεμεριακοῦ Scri- 
bendum, “ταλάριχος.  Athalaricus vero Eutharici erat filius, ex 
Amalasuontha, "Theoderici filia: uti supra monuimus, ad libr. 15. 
Vide Jornandem de Reb. Get. Cap. 59. 

Pag. 429. 18. Πλδέριχ, ὁ ἔκγονος Γινξιρίχου ἔκγονος, apud 
nostrum, quandoque Filium, aliquando etiam Nepotem significat. 
Gilderichus enim sive Ilderichus, ut habet Procopius, Honorici 
filius erat, Gensirichi vero, sive Gizerichi Nepos. vide Proco- 
pium, de Bel. Vandal. lib. 1. 

Pag. 429. 17. ὀνόματι Ζτίττας.Ἷ Σίττας Procopio dicitur. 

, Pag. 429. 21. καὶ στρατεύσας ἐντοπίους σχρινιαρίους) σκρι» 
νιαρίος, ϑογίπίατίιθ. Suidas: Σχρινιάριος, ὅ χαρτυλάριος τοῦ 
ἐπάρχον, ὁ αἴρων τὸ σχρίνιον, ἤτοι τὸ κιβώτιον. 





ANNOTATIONES, 645 


Pag. 480. 4. καὶ τοὺς ὑπάτους αὐτῶν] Forte legendum ὧν- 
θυπάτους. Armenia enim a Proconsulibus administrata fuit; ut 
apparet ex Justiniani Constitutione xxi, hanc habente Inscriptio- 
nem: O αὐτὸς βασιλεὺς Ακακίω τῷ μεγαλοπρεστάτῳ ἀνθυπάτω 
«ΑΔρμενίας. Ejusdem etiam Constitutione xxxi. haec leguntur: ὥσ- 
τε τεσσάρων Δρμενιῶν οὐσῶν, δύο μὲν εἶναι σπεχταβιλίας τήν 
τε τοῦ ἀνθυπάτου, τήν τὸ τοῦ κόμητος᾽ καὶ ἀνθύπατον μὲν εἶναι 
τὸν τῆς πρώτης ἡγούμενον Δρμενίας, κόμητα δὲ τὸν τῆς τρίτης" 
τὸν δὲ τῆς δευτέρας, καὶ τετάρτης, ὀρδιναρίους καϑεστάναι. 

Peg. 480. 7. ἀριϑμοὺς τέσσαρας.) Quod Nostro ὠριϑμὸς 
aliis recentioribus plerumque νούμερον dicitur, vocabulo Latino, 
Suidas: Σπεῖραι, πλήθη στρατευμάτων, φάλαγγες, νούμερα, λε- 
γεών : quod vero militibus constabat, numerus non docet. Mille 
iu se habuisse colligimus ex Cedreno: quod enim Auctor noster 
ἀριϑμοὺς τέσσαρας, Cedrenus χιλιάδας τέσσαρας, vocat, de Sitta 
duce verba habens: δέδωκε δὲ αὐτῷ xal ἀπὸ ἀνατολῆς στρατὸν 
χιλιάδας πέσσαραρ, καὶ γέγονε μεγάλη φυλακὴ καὶ βοήϑεια Ῥω- 
μαίων. | | 

Pag. 480. 10. ὀνόματε Κομητῷ) Scr. Κομιτῶ: Theodorae 
Augustae soror erat natu major, De utriusque vero ortu, atque 
Educatione qui cerüior fieri vult, consulat Procopium, in Árcan. 
Histor. | 

Pag. 480. 14. si μὴ ὅσα πρὸ τοῦ γενέσθαι ἕκαστος] Sensus 
imperfectus videtur: supplendum censeo ὥστε μὴ κληρονομεῖσϑαι, 
εἰ μὴ ὅσα πρὸ τοῦ γενέσϑαι ἕκαστος: quae verba apud Cedrenum 
habentur, atque lioc loco omnino desiderantur. | 

Pag. 430. 19. μετονομάσας αὐτὴν ]Ἰουστινιανούπολιν Chr. 
Alex. Stephanus, sive potius ejus breviator Hermolaus, Justinia- 
nas, vocat: Zvxol, πόλις ἀντικρὺ τῆς νέας Ρώμης, ἡ καϑ᾽ ἡμᾶς 
Ἰουστινιαναὶ προσαγορευϑεῖσα. 

Pag. 480. 99. καὶ ὑπ᾽ αὐτὴν χιλιάδες ἑκατὸν ] Scr. χιλιάδας. 
De Historia vero hac convenit satis inter Auctorem Nostrum et 
Cedrenum: de nominibus non item, Regina enim haec vidua Ce- 
dreno Βαρὴξ, maritus vero ejus Maàaz, dicuntur, Ex regibus 
vero Hunnicis ab eadem profligatis alterum Σεύρακα, alterum 
Γλώην vocat. | 

Pag. 481. 19. καὶ ἐφούλκισεν avrov] Infra etiam lib. 18. 
habemus τοὺς μὲν ἐφούλκισε, ἑτέρας δὲ ἀπεκεφάλισε. φουρκίξειν, 
sive φουλχίζειν, utroque enim modo legitur, in furcam agere, 
significet. Nec enim doctissimo Meursio accedere possum, qui 
vocabula haec distinguit, et φουρκέζειν quidem in furcam agere, 
φουλκίζειν vero, Strangulare, significare contendit. Qua enim 
de causa Hunnus iste ad Sycas mitteretur, ut ibi tam privato 
mortis genere periret? Imo potius in opposito urbi litore Syceno 
in.furcam agebantur; ut ibi in omnium oculis positi, si cives 
erant seditiosi, vel flagitii cujuscunque alius rei, caeteris in Ler- 


». 


, 





646 ANNOTATIONES. 


rorem, si hostes in bello capti, eisdem jucundum essent in spe- 
ctaculum, Exempla passim occurrunt, tum apud nostrum, tum 
apud alios, — Cedrenus, in Constant, Pogon. καὶ ἀποστείλας, ἐκρά- 
τησε τοὺς πρώτους αὐτῶν, καὶ ἐφούλκισεν ἐν Συκαῖς. sed nec 
*toti tantum Malefici hoc in loco furcae subjiciebantur, verum et 
capita etiam eorum contis affixa populo in spectacula propone- 
bantur. Exemplum habemus ex Evagrio, de Longino et Theodo. 
ro in Anastasium Imp. rebellantibus: τῶν δὲ κεφαλῶν “ογγίνου, 
xal Θεοδαΐρου πρὸς Ιωάννου τοῦ ZxvOov σταλεισῶν dvd τὴν βα- 
σιλέως πόλιν, ἃς καὶ ἐν κόντοις περιαρτήσας ὁ βασιλεὺς ἐν ταῖς 
καλουμέναις Συκαῖς, ἀντιπέραν τῆς Κωνσταντίνου κειμένης ἐπῃώ- 
ρησεν, ἡδὺ ϑέαμα τοῖς Βυζαντίοις, ἀνθ᾽ ὧν κακῶς πρὸς Ζήνωνος 
καὶ τῶν Ισαύρων ἐπεπόνϑεσαν. Longini vero, et Theodori ca- 
pita, a Joanne Scytha Constantinopolim missa, Imperator palis 
allizaia, in loco cui Sycae nomen est , e regione Constantinopolis 
in ulteriore maris litore sito suspendit: gratum sane spectaculum 
propterea. Constantinopolitanis, quod ipsi a Zenone et lsauris 
gravibus ante affecti fuissent incommodis. - 

Pag. 481. 17. ὀνόματι Γρῶδ)ὴ Cedrenus habet; Γορδᾶς λε- 
γόμενος. 

Pag. 481. 21. καὶ τὸν Βόσπορον' ἥντινα πόλιν Ἡρακλῆς ó 
ἀπὸ Ἰσπανίων ἔκτισε) Scribo, καὶ τὴν Βόσπορον: Urbis enim no- 
men est hoc loco; est etiam et Freti. Stephanus de urb. Βόσπο- 
ρος, πόλις Πόντου, κατὰ τὸν Κιμμέριον κόλπον, ὡς Φίλων" xa) 
πορϑμὸς ὃ ὁμώνυμος. Bosporus vero duplex est, Thracius, et 
Cimmerius. 

Pag. 491. 98. δεδωκὼς αὐτῇ τῇ πόλει ὄνομα, βοῶν φόρος] 
Ridiculum hoc commentum nobis obtrudit etiam Cedrenus; nisi 
quod suavissimam urbis hujus Conditoris, eandemque Romano 
imperio (quod tamen nondum erat in rerum natura,) tributariam 
facientis fabulam, praetermittat. 

Pag. 482. 9. ἤτοι Ἰταλῶν λεγομένων Ἰσπανῶν] Italos, apud 
Auctorem nostrum, pro Europae partium Occidentaliorum in- 
colis frequenter usurpari, supra notavimus, ad lib. 9. 

Pag. 432. 8. ἦν δὲ ἐν τῇ πόλει συναλλαγαὶ] Lego, cvvel- 
λαγὴ, ut cum verbo ἦν congruat. 

Pag. 482. 8. καὶ ἠλέκτρινα] Electrum Metalli species quae- 
dam est, ex Argenti cum Auro mixtione, confecta; ἤλεκερος, et 
ἤλεκτρον dixerunt: Hesychius. HàexrQov, ἀλλότυπον χρυσίον: 
et deinde; λεκτρος, μέταλλον χρυσίζον. Electrum vero proprie 
dicebatur, quod Auri partibus tribus Argenti quartam admixtam 
babuit; ut inquit Isidorus: vel ut Plinius Nat. Hist. lib. 83. 
cap. 4. quod Auri portionibus quatuor Argenti quintam additam 
habuit. Metalli bujus apud veteres copia magna erat; eo quod 
eis (uti doctis videtur) &rgenti ab Auro separandi modus saltem 
absque Árgenti jactura, quae ulique nimis magna fuisset, peni- 





. ANNOTATIONES, 647 


tus iguotus fuerit. Si vero quaeratur, unde igitur illis tantum 
auri puri erat quantum sufficeret ad nummos conficiendos; re- 
spondemas tum fodinas, tum flumina aurifera id illis suppeditasse; 
adeoque puri auri quam impuri majorem copiam inde eos hau- 
" sisse. Atque in hac etiam sententia est Georg. Agricola, de Na- . 
tura fossilium lib. 1. cap. 2. Certe quoties animum refero ad eo- 
rum scripta , (de veteribus loquitur,) adducor, ut credam, plus 
puri auri semper repertum esse, quam confectum e terrarum , vel 
lapidum generibus, cum quibus solet esse permixtum, etc. Sed 
vide Auctorem ipsum, Vel si hoc satis ad nummos feriendos. 
haud fuisset, aurum habebant metallis vilioribus, aere, plumbo, 
etc. permixtum, quod in hunc usum purgare potuissent. Ubi- 
cunque vero in eam metallorum iixturam, quod Electrum dice- 
batur, inciderunt, impurgatam omnino usui suo accommoda- 
runt. Sed et virtutes quasdam peculiares, easque Electro genui- 
no quam auro puro ipso majores attribuerunt. Ex eo enim, quod 
Naturaliter tale est, Venena deprehendi testatur Plinius, lib. 88. 
cap. 4. cui etiam concinit Isidorus de Origin, Defaecatius est 
(inquit ille) hoc metallum omnibus metallis: et paulo post: Si 
ei infundas venenum , stridorem edit, et colores varios in modum 
arcus coelestis emittit. 

Pag. 482. 10. λαβόντες ἀντ᾽ αὐτῶν μιλιαρίσια] ἹΜιλιαρί- 
σιον IMiliarisium Nummi genus est a Militia sic dictum, uti vult 
Cedrenus, p. 168. Πἤιλιαρίσια δὲ ἀπὸ τῆς μιλιτίας, ἤγουν στρα- 
τείας. — Árgenteum erat, atque duas siliquas, id est, partem 
duodecimam valebat. Scholiastes Basilic. Eclog. 298. χρὴ yi- 
νώσκειν, Ort τὸ ἕν χεράτιον φόλλεις εἰσὶ δώδεκα, ἤτοι μιλιαρι- 
σίου τὸ ἥμισυ. τὰ οὖν ιβ΄. κεράτιά εἰσι νομίσματος ἥμισυ. τὸ γὰρ 
ἀκέραιον νόμισμα ἔχει μιλιαρίσια ιβ΄, ἤτοι κεράτια. κβ΄. Scien- 
dum est, siliquam unam folles xu. valere, sive Miliarisii dimi- 
diam partem: siliquae igitur xi. Solidi aurei. dimidia pars sunt. 
Solidus enim justus Miliarisia xit, sive siliquas xxiv. valet. 

Pag. 489. 19. τὸν αὐτοῦ ἀδελφὸν ΙΜοῦγελ) Hunc Moayí- 
Qav vocat Cedrenus. | 

Jbid. πτοηϑέντες Ῥωμαίους] Inauditum hoc locutionis 
genus. | 

Pag. 432. 16. ἐν τῷ λεγομένῳ leg] Τερὸν, Hierum, Fa- 
num est antiquissimum, Jovi Urio sacrum ad fauces Ponti Euxini 
'in terra Asiatica positum, De hoo vide P. Gyllium de,Bosporo 
Thracio lib. 1. cap. 2. Et 1. 9. cap. 19. 

Pag. 498. 8. ἐν αὐτῷ δὲ τῷ χρόνῳ συνέβη Ἰνδοὺς mole- 
μῆσαι πρὸς Éavzosc] Bellum hoc Indorum Cedrenus refert ad Ju- 
stiniani [mp. Án. xv.; Ánastasius vero ad ejusdem annum xvi.: 
qui etiam Begum horum alterum Damianum , Homeritarum, al- 
teruin vero, Ádadum, Auxumitarum Hégem, vocant; quem ta- 
men Procopius Persicor. lib. 1. Ελλησϑεαῖον vocat. 


648 ANNOTATIONES. 


Pag 488. 6. ἐνδότερός ἔστι τῶν Αμεριτῶν] Scr. Ομηριτῶν. 
Homeritae Arabiae felicis incolae erant, Auxumitae vero Aethio- 
piae; qui eliam ab Homeritis sinu Arabico disterminabantur. 
Vide Procopium, Persicor. lib. 1. et Nicephor, Eccl. Hiat. lib. 9. 
cap. 18. et lib, 17. cap. 82. : 

Pag. 433. 10. βασιλείαι ἑπτὰ] Scr. βασίλεια : βασίλειον ve- 
ro, pro Regno, ubique ponit Auctor noster. 

Pag. 484. 1. ἐὰν νικήσω Δίμνον etc. χριστιανὸς γίνομαι.) 
Ita etiam Nicephorus lib. 17. cap. 82. Et Cedrenus. Bex tamen, 
Auxumitensis, eliam ante hoc bellum, Chrütianus fuit, idque 
ferventissimus, χριστιανός τε dv, wal δόξης τῆσδε ὡς μάλιστα 
ἐπιμελούμενος, uti testatur hujusce aevi scriptor Procopius, Per- 
sicor. lib. 1. 

Pag. 484. 99. “λαμούνδαρος ó Σαρακηνὸς τῶν Περσῶν] 
Infra Alamundarum vocat βασιλίσκον Σαρακηνῶν: nempe Sara- 
cenicarum copiarum, quae a Persarum partibus steterunt, Dux 
erat Alamundarus iste. Vide Procopium, Persic. lib. 1. 

Pag. 484. 98. ἐπιῤῥίψας αὐτῷ τῷ φιλάρχῳ Ρωμαίων Scr. 
φυλάρχω : infra etiam ἀρχίφυλος dicitur. Φύλαρχοι vero, Provin- 
ciarum confoederatarum Praefecti erant: Procopius Persic. I 
Οὐδεὶς δὲ οὔτε Ῥωμαίων στρατιωτῶν ἄρχων, οὗς δοῦκας καλοῦσιν, 
οὔτε Σαρακηνῶν τῶν Ρωμαίοις ἐνσπόνδων ἡγούμενος, ot φύλαρχοι 
ἐπικαλοῦνται, ξὺν τοῖς ἑπομένοις Αλμουνδάρῳ ἀντιτάξασϑαι, Ixa- 
γῶς εἶχεν. ἴῃ sequentibus etiam habemus καὶ τοῖς τῶν ἐπαρχιῶν 
φυλάρχοις; item, τὸν φύλαρχον Παλαιστίνης. . ᾿ 

Pag. 485. 5. εὐθέως ἀπελϑόντες Αρέϑας d φύλαρχος, etc.] 
An a mortuis revixit? modo enim ab Álamundaro interfectum 
Aretham Phylarchum tradidit. 

Pag. 486. 14. καμήλους δρομοναρίας δρομοναρίας vocat 
Auctor, quos alii δρομάδας. 

Pag. 435. 18. ἀνεπλήρωσε καὶ τὸ δημόσιον] Chr. Alex. ha- 
bet τὸ δημόσιον λουτρόν. δημόσιον tamen absolute, pro Balneo 
Publico, apud nostrum frequentissime occurrit, 

Pag. 485. 90. τὸ μεσίαυλον τῆς βασιλικῆς siyovfovac] με- 
σίαυλον etiam habet Chr. Alex. et nostrum iterum infra. Αἱ lib. 
13. μέσαυλον scribitur; rectius: μαρμαρώσας δὲ ἐπάνω τῶν εἰλη- 
μάτων τοῦ χειμάῤῥου πᾶν τὸ μέσαυλον, ἐπλήρωσε τὸν φόρον av- 
τοῦ. 'Μέσαυλον vero proprie locum quendam in media casa esse 
volunt; aut etiam januam, inter duas domus: ex hisce tamen lo- 
cis inter se collatis ab auctore poni videtur pro Fornicatione qua- 
dam, sive opere Fornicario aquarum canaliculis, vel Cisternis 
superinducto. μεσίκωλον habet Scaligeri Editio Fastorum Alexan- 
drinorum mendose. . 

Pag. 486. 6. ἀπὸ Διὸς πόλεως) Leg.conjunctim, 4fiecmé- 











λεως. " 
Peg. 486, 11. ἐπόμπευσεν εἷς κραβαταρίαν. Cedrenus ba- 





* ANNOTATIONES. 649 


bet, προσέταξε καὶ γυμνοὺς κατὰ τὴν ἀγορὰν ϑριαμβευϑῆναι. ὦ 
Quod vero Theophanes in Justiniano r1 dicit, πομπεῦσαι πεποίη- 
κεν, Anastasius reddit, Pompis fecit dehonestari, "Nempe mos 
iste maleficos populo per ludibrium spectandos per urbem cir- 
cumferendi Justiniani temporibus, et deinceps frequentissimus . 
erat. Caeterum vox et varie a nostro effertur: infra enim uno 
loco habemus, χειροκοπηϑέντες περιεβωμβήϑησαν ἐν καμήλοις : 
altero, καὶ περιβωμισϑέντων αὐτῶν ἀνὰ πᾶσαν τὴν πόλιν; et ite- 
rum, συσχεθέντες λληνες περιεβωμίσθϑησαν : ubi περιβωμίζομαι, 
et περιβωμβέομαι, pro περιπομπευύμαι corrupte poni nullus du- 
bito. Hac vero severitate non in omnes ἀῤῥενοκοίτας, sed Pra- 
sinos$ tantum, et divites, eosque quicunque apud eum in oífensa 
erant, initio usus est Justinianus: ut Procopius testatur in Árcan. 
Hist. τοὺς δὲ οὕτως ἁλισκομένους, τὰ αἰδοῖα περιῃρημένους ἐπόμ- 
πευον᾽ οὐκ ἐς πάντας μέντοι τὸ κακὸν κατ᾽ ἀρχὰς ἤγετο" ἀλλ᾽ ὅσοι 
ἢ Πραάσινοι εἶναι ἢ μεγάλα περιβεβλῆσϑαι χρήματα ἔδοξαν. 

Pag. 486. 19. καὶ ἐχαώϑη τὸ ἥμισυ τῆς πόλεως. Α χάος, 
Hiatus, verbum format χαύω, hisco; unde Aor. 1. pass. ἐχαώϑην. 
Cedrenus hunc terrae motum ad Justini Imp. annum ultimum 
refert. 

Pag. 487. 17. ἐδωρήσατο τὸ Γοτϑικὸν ξυλέλαιον] Quid hoc 
ξυλέλαιον sit, doctioribus inquirendum relinquimus: nos in hoc 
scrutinio frustrajadhuc sumus: stipendium quoddam fuisse vide- 
tur Gothis pendi solitum. — Certe Justinianum Imp. imperium Ro- 
manum Barbaris tributarium fecisse, testem locupletem habemus 
Procopium, Arcan. Hist. idque Gothis praecipue, ut apparet ex 
Petro Patric, Excerpt. de Legation. ubi Carporum Legatus apud 
Monophilum, Mysiae Ducem, introducit de hac re querentes, 
diemque sibi fieri postulantes, his verbis: Διὰ τί of. Γότϑοι τοσαῦ- 
va χρήματα παρ᾽ ὑμῶν λαμβάνουσιν, xol ἡμεῖς οὐ λαμβάνομεν; 
etc. et paulo post: καὶ δότω ἡμῖν τοσαῦτα" ἡμεῖς γὰρ κρείττονες 
ἐκείνων ἐσμέν. Quid autem, si συνέλεον legeremus? £ pro c. 

Pag. 497. 19. ἐπιῤῥίψαντες μετὰ πλήϑους sensus hoc loco 
imperfectus est: forte legendum ἐπέῤῥιψαν: ἐπιῤῥίψαντες enim 
non habet verbum cum quo cohaereat. ^ Caeterum hujusmodi 
ἐσυνταξία apud hunc Auctorem frequenter occurrit. 

Pag. 488. 98. xol γενομένου σιλεντίου κομβέντου) Utraque 
vox Latina est: χόμβεντος est Conventus: cui τὸ Σιλέντιον addi- 
tum, innuit Conventum hunc factum esse in Palatio, in Impera- 
toris unteriore cubiculo, ob cujus reverentiam magnum ibi ser- 
vabatur silen&um. — Cubicularii quibus haec cura commissa erat, 
Σιλεντιάριοι, et ἡσυχοποιοὶ dicti sunt. Vide Jo. Meurs. Glossar. 
et Alemann. in Procop. Árcan. p. 108. 

Pag. 489. 14. ἡμερισίας ἀνὰ qoltig κε΄. Scr. ἡμερησίας. 
Caeterum Cedrenus factum hoc Justino Imp. tribuit, - 

Pog. 489. 19. διὰ τοῦ κουράτωρος Curatorum duo erant 





650 ANNOTA TIONES.. 


genera; alter, cui juniorüm educandorum cura commissa erat, 
Hesych. Κουράτωρ, τροφεὺς, παιδοκράτωρ: alter erat, qui Βε. 
giarum domorum atque possessionum praefecturam habuit. Un- 
de' infra legimus. p. 236. Mmi Maío ἀπεζώσθη Ζήμαρχος ὃ 
ἀπὸ ἐπάρχων, καὶ κουράτωρ τοῦ δεσποτικοῦ οἴκου τῶν Πλακιδίας, 
IMense Maio Zemarchus Exp Expraefectus, et Curator domus /fugu- 
stae Placidiae exaucioratus est. Κουραάτωρ τοῦ βασιλέως. hic di- 
ctus est; quem postea etiam τὸν λογοθέτην vocarunt; ut ex Har- 
menopulo notant viri docti. Atque hic est, de quo hoc loco Au. 
ctor noster. 

Pag. 440. 17. πένητας ἐχούσας 9vyaríoag] De hoc Justinia. 
ni et Theodorae Imp. facto copiose Procopius de Justin. Aedi- 
fic. lib. 1. cap. 8. Sed et Novellam etiam edidit Justinianus, soi 
τοῦ μὴ εἶναι πορνοβοσκοὺς ἐν μηδενὶ τόπῳ τῆς Ῥωμαίων πολιτείας. 
Est haec Novella decima quarta. 

Pag. 441. 9. εἰς τὸ λεγόμενον Πύϑιον) Pythium quidem 
Macedoniae oppidum est; ut ex Stephano discimus: nonne igitur 
Auctor hoc loco Thermas illas intelligit potius, quas supra lib. 3. 
vocat, vd IlvOia ϑερμά. Thermae vero hae in Bithynia, a By- 
zantio haud procul sitae erant: Procop. de Justin, Aedific, lib. 5. 
Πηγαὶ δὲ ϑερμῶν φύσει ἐν Βιϑυνοῖς ὑδάτων ἀναβλυστάνουσιν, ἐν 
χώρῳ ὕνπερ ἐπονομαζουσι Πύϑια" ταύτας ἔχουσι παραψυχὴν ai- 
λοι τε πολλοὶ, καὶ διαφερόντως Βυζάντιοι. 

Pag. 441. 16. Περόζης, ὁ μείζων ὁ υἱὸς αὐτοῦ  δεουηάᾶσαι 
ὃ redundat. Caeterum inter Coadis, sive Cabadis filios, quos 
Procopius tres enumeral, neuter horum apparet. Hic enim aatuma- 
jorem Κάρσιν vocat, filium secundum Ζάμην : minimum Χοσρύην: 
qui etiam regno Persico patri successit. Procop. de Bel. Pers. l. 1. 

Pag. 441. 19. ἐπὶ τὸ Σοῦρον] Scr. τὸ Zovomv, nempe *:0- 
Atopa subauditur, ut ex Procopio discimus, qui urbem hanc sem- 
per vocat τὸ Σούρων πόλισμα, vel πόλιν Σούρων, Σύρων sive 
“Σουρηνῶν, nullo proprio nomine eidem adhibito. 

Pag. 448. 16. μετεχλήϑη Αντιόχεια. Θεούπολις] Áccidit ter- 
rae motus iste Justiniani Imp. anno ir, uti testatur Evagrius, lib. 4. 
cap. 6. Cedrenus etiam in Justiniano: quorum uterque de nomi- 
nis etiam urbis mutatione mentionem fecit. 

Pag. 448. 17. κατὰ κέλευσιν τοῦ ἁγίου Συμεὼν τοῦ ϑαυ- 
ματούργου Symeones Miraculis clari duo fuerunt; alter σευλίτης 
ille, qui Leonis M. anno rv. diem obiit; alter sub Justiniano flo- 
ruit; quem Auctor noster hoc loco, indicare videtur. Vide 
Evagr. lib. 4. cap. 33. 

Pag. 444. 14. xal τοῦ ἐπισκόπου τῶν Χριστιανῶν) Miranda 
profecto est haec Bastagarii Persici, quam profert Auctor, Nar. 
ratiuncula, de Manichaeis igni traditis, idque praesente Christia- 
norum Episcopo: sed nec fide omnino ulla digna videtur, Per- 
sae enim jamdudum, Theodosii 11. mp. tempore, Christianae re- 





-ANNOTAT'IONES. 651 


ligionis hostes sese professi fuerant: Quin et hoc ipso tempore 
cum Manichaeis in quibusdam eos convenisse testatur Agathias, 
istius aevi scriptor, quique ex ÁArchivis Persicis plurima se de- 
sumpsisse affirmat, Agath. lib. 2. et 4. vide etiam Nicephor. Hist. 
Eccl. lib. 14. cap. 19. et 21. 

Pag. 444. 19. βασταγάριος Περσῶν) βασταγὴ , Onus est: 
Hesychius, Βασταγὴ, βάρος. Hinc βασταγάριος, βασταγάρης sive 
βασταγιάριος, Bastagarius, Bajulus. 

Pag. 445. 12. τοὺς λεγομένους “Δυκοκρανίτας. ] Non Phry- 
giae, sed Pisidiae populus iste erat, a monte quodam, cui λύκου 
κράνος nomen, ita appellatus, uti testatur Procopius de reb. Goth. 
l. 8. ἀλλὰ “υκοκρανίτας καλοῦσι τῶν Πισιδῶν τινάς" οὐχ ὅτι λύ- 
κων κεφαλὰς ἔχουσιν, ἀλλ᾽ ὅτι λύχου κράνα τὸ ὕρος ἐκλήθη, ὃ 
ταύτῃ ἀνέχει. 

Pag. 447. 7. τὸ λεγόμενον ΑἸρπαρίξιν } Suspicor Auctorem 
- scripsisse “ργαρίξιν ; nempe pro Γαρίξιν : hunc enim montem hic 
intelligere eum non est quod dubitemus. Occurrit eadem vocis 
hujus corruptio apud Photium 664, 19. ὅτι ὁ διάδοχος Πρόκλου, 
φησὶν, ὁ Μαρῖνος γένος ἦν ἀπὸ τῆς ἐν Παλαιστίνῃ Νέας πόλεως 
σρὸς ὄρει ,κατωκισμένης τῷ Aoyaolto καλουμένῳ" ἐν à Διὸς ὑψί- 
στου ἁγιώτατον ἱερὸν, d καϑιέρωτο Αβραμὸς ó τῶν πάλαι Ἑβραίων 
πρόγονος. ἴη itinerario Burdegalensi scribitur, "garesen. NEAÀ- 
POLIS. Ibi est Mons fgarisen. lbi dicunt Samaritani 4fbra- 
kam sacrificium obtulisse, etc, Utroque corruptio manifesta est a 
voce Garizim. 

Pag. 447. 15. πρὸ τοῦ ἐπιρίψωσιν ) Scr. ἐπιῤῥίψωσιν.  Cae- 
terum nova prorsus est haec loquendi forma: magis Graece di- 
xisset πρὸ τοῦ ἐπιῤῥίψασϑαι αὐτοὺς etc, 

Pag. 447. 17. διαδεξάμενος τὸν αὐτὸν δοῦκα ἀσχήμως] Scr. 
ἀσχημόνως. 

Pag. 447. 22. δεξάμενος Ἑρμογένην Sensus imperfectus 
est: verbum ἦν deesse videtur. vel potius legendum ἐδέξατο. 

Pag. 449. 12. ἡγανακτήϑη ὁ ἀπὸ ὕπάτων Πρίσκος ] De Pri- 
sco hoc vide quid Procopius habet; Árcan. Hist. p. 71. 

Pag. 450. 10. προφάσει τῆς dxelvov ἀπειϑείας] Lego, ἐκεί- 
νῶν, ut ad Anastasium et Justinianum Impp. : referatur. 

Pag. 451. 9. καὶ πεισϑεὶς ἀπῆλϑε πρὸς αὐτὸν} Mundi, si- 
ve Mundonis hujus historiam aliter omnino narrat Jornandes de 
Reb. Get. cap. 58. quem videsis. 

Pag. 451. 17. κελεύσας μηδένα διδάσκειν quiocoplay] ejus- 
dem omnino sensus sunt, quae ex Chronographo quodam Áno- 
nymo profert Alemaunus, in Not. suis in Hist. Árcan, Procop. 
Hist, verbis: ὁ βασιλεὺς Ἰουστινιανὸς πέμψας εἰς ἀϑήνας ἐκέλευ- 
σε μηδένα τολμὰν διδάσκειν φιλοσοφίαν καὶ ἀστρονομίαν. Sed vi- 
de quae habet Scaliger. in Euseb. p. 191. ᾿ 

Peg. 459. 6. τοῦ περιοδευτοῦ τῆς χώρας.] Περιοδευτὴης, 








652 ANNOTATIONES, : . 


qui et ἔξαρχος postea vocabatur, is erat, cui Ecclesiarum omnium 
regionis, uniuscujusque visitandarum cura ac munus committe- 
batur. Auctorem inter alios habeo Alexium Áristsenum, ( quem 
apud me habeo ineditum,) in comment. suis in Canon. Concil. 
Graecor. Ubi ad Synodi Laodic. Can. rvir. haec habet. Ἐν κόμῃ 
τινὶ, ἢ καὶ βραχείᾳ πόλει, dv ἡ καὶ εἷς πρεσβύτερος ἐπαρκεῖ, ovx 
ἀναγκαῖον ἐπίσχοπον γίνεσθαι, ἵνα μὴ τὸ τοῦ ἐπισκόπου κατευτε- 
λίξζηται ὄνομα" ἀλλὰ περιοδευτὰς, οὖς καὶ ἐξάρχους σήμερον ὀνο- 
μάξουσιν, εἷς διόρϑωσιν τῶν ψυχικῶν σφαλμάτων στέλλεσϑαι ἐν 
αὐταῖς. | 

Pag. 459. 9. εἰς σανίδα παραπλωθϑεὶς προσηλώϑη, Parti. 
cula καὶ hoc loco deesse videtur. 

Pag. 459. 16. τὸ μεταχληϑὲν Mvactactovzolic] Scr. Zfvc- 
στασιούπολιν. Caeterum omnia barbare dicta sunt, 

Pag. 459. 21. τὴν ἀπόκρισιν τοῦ βασιλέως Περσῶν δεχόμε- 
yoi | Omnino scribendum, δεχομένων. 

Pag. 458. 16. ἔχων μεϑ᾽ ξαυτοῦ κύνα ξανθὸν] xal τυφλὸν, 
addit Cedrenus. Canis hujus mirandi mentionem etiam facit Zo- 
naras. | 

Pag. 454. 6. κατὰ τὸ δυσικὸν μέρος] Scr. dvrixóv.  Come- 
ta vero hic apparuit Justiniani Imp. anno 1v, secundum Cedre- 
num; vel ut Zonaras vult, v. sed Procopius, cui fides hac in re 
potius est adhibenda, ad ejusdem annum xir. eum ponit, De 
bell. Pers. lib. 2. 

Pag. 456. 6. Ῥωμαῖοι μόνοι κομίξονταε etc.] Procopius 
rem aliter narrat, de Bel. Pers, l. 1. ubi reditus ex aurifodinis 
hisce non Romanorum, sed Persarum fuisse plane testatur. 

Pag. 456. 17. τὰ δὲ πεπραγμένα αὐτῶν ἀνεγνώσϑη etc.] 
τὰ πεπραγμένα sunt Acta, vel Decreta super causa qualibet ia 
Conventu agitata. Itaque paulo supra etiam habuimus, p. 171. 
λαβὼν ὁ αὐτὸς βασιλεὺς vd πεπραγμένα ἔσχισεν etc. 

Pag. 457. 11. διὰ πολλῶν χρόνων ἠξιώϑην etc.] Haec Be- 
gis Indici verba sunt; verum εἰπῶν, aut quid simile deesse vi- 
detur. 

Pag. 457. 17. φορῶν σχιαστὲὰς διῶ μαργαριτῶν Puto le- 
gendum σχιστούς. Nam σχιστὸς χιτῶν erat Tunica soluta ab hu- 
meris ad lumbos demissa, quam superne fibula connectebat, He- 
'sychius: Σχιτὸς, [Lego, σχιστὸς ] χιτών τις ποιὸς γυναικεῖος, 
κατὰ τὸ στῆϑος πόρπῃ συνεχόμενος. Jul. Poll. lib. 7. cap. 13. ὁ δὲ 
σχιστὸς χιτὼν περόναις κατὰ τοὺς ὦμους διῆρτο᾽ ἡ δὲ πόρπη κατὰ 
τὰ στέρνα ἐνήπτετο. 

lbid. καὶ χρυσᾶ ψέλια] Scr. ψέλλια. 

Pag. 457. 18. λινόχρυσον φακιόλεν, pro φακχεόλιον, uti et 
in proxime sequentibus, μανιάκεν pro μανιάκιον, secundum acri- 
bendi morem recentioribus usitatum, — Est vero φακιόλιον pilei 
genus vide I. Meurs. Glossar. 





ANNOTATIONES. 653 


Pag. 468. 7. ἀναστῆναί με] Haec Legati ipsius verba esse 
videntur. | 

Pag. 458. 17. ó βασιλεὺς Ινδῶν Eltoffong] Supra 4fvdag 
vocatur Rex iste ÀAuxumitarum. 

: Pag. 458. 21. καὶ ἐκπορϑῆσαι πᾶσαν etc.] ἀσύντακτα sunt 
ista. Forte scribendum, ἐκπορϑοῦντα. 

Pag. 459. 4. κατεπέμῳφϑη δέησις παρὰ Θευδερίχου ) scriben- 
dum Πιλδερίχου, uti ex sequentibus patet: vel potius ]λδερίχου, 
uti Procopius habet, de Bell. Vandal. lib. 1. 

Pog. 459. 6. xal πόλεμον τῶν Mavoovalov κατὰ τῶν 4godv 
συμβαλόντων) Quos Auctor Áfros vocat, Vandali sunt; qui Afri- 
cam hoc tempore in potestate sua habuerunt. Maurusii vero, 
qui et Mauri dicti sunt, ortum duxerunt a Phoenicibus illis, 
Israelitico Palaestinam invadente, sedibus propriis relictis, in 
Africam se contulerunt; ubi arce constructa columnas duas erexe- 
runt, quibus lingua Phoenicia haec inscripserunt. Ἡμεῖς ἐσμὲν 
of φυγόντες ἀπὸ προσώπου Ἰησοῦ τοῦ λῃστοῦ υἱοῦ Navi. Nos 
sumus qui fugimus a facie Jesu praedonis Navae F. Procop. de 
Bell. Vandal. lib. 9. 

Pag. 459. 8. “επτωμὰ, καὶ Σαβαϑὰ, καὶ τὸ ) Βιξάκιν 1 scri- 
bo Βιζάλιον, ex Procopio, de Justin. Aedif. lib. 6. uhi etiam 
“Δεπτιμαγνὰν, et Σαβαϑρὰν inter Africae urbes recenset ; quas 
easdem esse puto cum Nostri “επτωμὸ, et Σαβαϑὰ. 

Ῥαρ. 469. 90. καὶ ἀπέλυσεν αὐτοὺς "T d ὕβρεως] Forte le- 
gendum, αὐτὸν, ut Legato, qui unicus erat, aptius conveniat. 

Pog. 460. 1. πρὸς vov ῥῆγα Α4ϑαλάριχον) Procopius hunc 
vocat “ταλάριχον. Erat hic Theuderici (quem Auctor noster 
supra Valemeriacum hic Álemeriacum, nescio qua causa, vocat, 
ex Ámalasuentha filia nepos. 

Pag. 461. 11. ἔχων μεϑ᾽ ἑαυτοῦ καὶ βάνδον βασιλικὸν) Bdv- 
δον Κ᾽ εαἰϊωπι est, ut Eruditi ubique nos monent. 

Pag. 461. 18. διὰ τοῦ Κιρκισίου ἐχθὼν) Κιρκισίον, scri- 
bit Procopius: erat autem Castellum Romanorum munilissimum, 
in extremis imperii finibus, altera Euphratis parte situm. 

Pag. 461. 16. ἐπελθὸν εἰς συμμαχίαν) Forte legendum, 
ἀπῆλϑεν e. c. sensus enim aliter imperfectus est. 

Pag. 461. 20. ἔχον παρακείμενον ] Scr. ἔχοντος. 
| Pag. 461. 91. πέριξ τοῦ φοσσάτου τριβόλους σιδηροῦς) De 
Fossato supra diximus, ad lib. 19. Tribolus vero erat machina 
quaedam figurae triangularis, ex quatuor acutis clavis ferreis - 
constans, ita compositis, ut quacunque projiceretur, erectam 
semper cuspidem unam haberet, atque hoc modo impedimento 
erat tum peditum, tum equitum incursionibus. Horum descri- 
ptionem accuratam habemus apud Procopium, Gothic. lib. 8. his 
verbis. Οἱ δὲ τρέβολοι τοιοίδε εἰσίν" σκολύπων τεττάρων ἰσομή- 
xcv μάλιστα τὰ ὕπισϑε πρὸς ἄλληλα ἐναρμοσάμενοι τριγώνου eri- 





654 ANNOTATIONES. 


pa τὰς αὐτῶν εὐθείας πανταχόϑεν ἐργάξονται" xal αὐτοὺς εἰς τὴν 
Tiv ὕπου παρατύχῃ ῥίπτουσι. Ταύτῃ τε τῶν σκολόπων ol μὲν 
τρεῖς ἐς τὸ ἔδαφος ἰσχυρότατα ἑστήκασι πάντες, d δὲ λειπόμενος 
ἀνέγων μόνος, ἐμπόδιον ἀνδράσι re καὶ ἵπποις ἐσαεὶ γίγνεται. 
Ὁσάκις δέ τις τοῦτον δὴ κυλίνδει τὸν τρίβολον, ó μὲν τέως ἐκ τῶν 
σκολόπων τὴν εὐθὺ τοῦ ἀέρος, ὄρθιον κληρωσάμενος χώραν, ἐς 
τὸ ἔδαφος ἕστηκεν" ἄλλος δ᾽ ἀντ᾽ αὐτοῦ γιγνόμενος ἄνω, τοῖς 
ἐπιέναι βουλομένοις ἐμπόδιόν ἐστιν. 

Pag. 462. 8. ἐξελθὼν πρὸς Βελισάριον) Forte legendum, 
ἐξῆλθον. 

Pog. 468. 28, Τῆς γὰρ ἀμιξίας γενομένης Forte seriben- 
dum ἀμμιξίας. Legimus enim ἄμμιγα, pro ἀνάμιγα; εἰ ἀμμίξας, 
pro ἀναμίξαρ: atque binc ὠμμιξία, pro ἀναμιξία, quod Com- 
mixtionem, sive Confusionem sonat, formari potest. 

Pag. 464. 7. δέδωκαν νῶτα] Scr. ἔδωκαν. 

Pag. 465. 9. κελεύσας διὰ γραμμάτων Τζίττῳ Forte scri- 
bendum ἐκέλευσε. 

Pag. 467. 17. ὑφῆψαν τὰ ξύλα] Scr. ὑφήψαντο, sive 
ὑφήψατο. 

Pag. 468. 5. ἐν τῷ ἐπισκοπείῳ Ἐπισκοπεῖον dictum est 
Episcopi palatium: quod in proxime sequentibus πατρεαρχεῖον 
eliam vocatur; scilicet quia Episcopus Antiochenus etiam Pa- 
triarchae titulo insignitus erat, 

Pag. 469. 12. xal μηνυϑὲν τῷ αὐτῷ “Δωροϑέῳ] Forte scri- 
bendum καὶ τούτου μηνυϑέντος τῷ αὐτῷ 4. 

Pag. 469. 18. παρεφόσευσε τῷ xderQp] Scr. παρεφόσ- 
σευσε. 

. 470. 18. ἀλλ᾽ ἔμειναν εἷς τὰ Popqixd] Forte scriben- 
dum, ἀλλὰ μένειν. 

Pag. 470. 22. περὶ τῶν παρεχομένων σπορτούλλων) De 
Sportulis Romanorum non est quod hic aliquod dicamus, Aucto- 
ris nostri Sportulae eraüt Praemium a Clientibus Advocakis suis 
dari solitum. 

Pag. 471. 8. τ αὐτῷ δὲ καὶ τὸ ϑέατρον etc.] Quid haec sibi 
volunt hoc in loco, non video. 

Pag. 472. 15. Οὖννοι Σάβηρες] Σάβειροι Procopio, Aga- 
thiae, aliis vocantur. 

Pag. 472. 19. καὶ τῶν Κηρυστικῶν) Scribend. Κυῤῥεστι- 
κῶν, uti supra monuimus ad lib, 13. 

Pag. 478. 11. καὶ περιβωμισϑέντων αὐτῶν] Scr. περεπομ- 
φαευϑέντων, uti de hoc vocabulo supra monuimus, 

Pag. 474. 9. Εἰδοὶ δὲ ὀνομάζονται, διότι etc.] Quam eua- 
viter hic inepti Auctor, Quinet Socios hac inre habet Jo. Tse- 
tzem Graeculum illum nugacissimum simul et confidentissinzam 





 ANNOTATIONES. — 655 


(uti recte monet doctiss. Is. Casaubonus) et Balsamonem etiam. 
* Certe mira est Latinarum rerum imperitia, qua Scriptores Graeci, 
praesertim recentiores laborarunt; uti cuiquam observare ob- 
vium est. | 
Pag. 474. 4. vd τοῦ πριμικηράτου)] Πριμμικήριος dictus 
est, cujusque ordinis primus, cujus scilicet nomen loco primo 
in tabulis ceratis scriptum erat. Inde πριμικήρατος apud No- 
strum, Jrimiceratus, sive Primatus, Uti supra notavimus ad 


lib. 14. 

Pag. 474. 5. τῇ τρεισκαιδεκάτῃ τοῦ ἸΙαννουαρίου] Scr. τρισ- 
καιδεκάτῃ. 

Pag. 474. 19. ἐκ τοῦ "λέγειν, Níxa.)] De victoriatorum 86-- 
ditione hac, quaesj τοῦ ΝΙΚΑ͂ στάσις vocata est, a vocabulo 
scilicet hoc a seditiosis, pro tessera, sibi invicem dato, abunde 
Procopius, de Bell. Pers. lib. 1. et ex eo Evagrius, lib. 4. 
cap. 13. 

Pag. 474. 18. καὶ ἡ χαλκὴ τοῦ zxelarlov] Chalca haec Re. - 
giae vestibulum erat; sic diclum, quod tegulis aereis et inaura- 
tis tectum erat, Hujus descriptionem accuratam habes apud 
Procop. de Justin, Aedif, lib. 1. 

Pag. 475. 19. βαστάζων τὸ ἅγιον μεγαλεῖον] Ita etiam pag. 
ultima habemus Εὐτυχίου τοῦ πατριάρχου κατέχοντος τὸ ἅγιον με- 
γαλεῖον. Quod Noster μεγαλεῖον, Chr. Alex. Auctor vocat τὸ 
Εὐαγγέλιον, Sacrosanctum Evangelii Codicem. 

Pag. 477. 17. τὸ μέρος τῶν φαραγγίων  Φαράγγιον erat lo. 
cus praeruptus, Persarmeniae Montibus conterminus, ubi auri- 
fodinae erant, caeterum Persis subditus, quibus etiam pace hac 
inita a Romanis restitutus est, teste Procopio de Reb. Pers. lib. 1. 

. Tovs καὶ Περσῶν χωρία ἐν Περσαρμενίοις Ῥωμαῖοι ἔσχον, qoov- 
ριόν τε τὸ Βῶλον, xal τὸ φαραγγιον καλούμενον, ὅϑεν δὴ τὸν 
χρυσὸν Πέρσαι ὀρύσσοντες βασιλεῖ ἔφερον. Εἰ paulo infra: οὕτω 
τοίνυν τήν τὸ ἀπέραντον καλουμένην εἰρήνην ἐσπείσαντο, ἕκτον 
ἤδη ἕτος τὴν βασιλείαν Ἰουστινιανοῦ ἔχοντος" καὶ Ῥωμαῖοι μὲν 
τότε φαράγγιον, καὶ Βῶλον τὸ φρούριον, σὺν τοῖς χρήμασι Πέρ- 
σαις ἔδοσαν" Πέρσαι δὲ Ῥωμαίοις τὰ “Δαζικῆς φρούρια, etc. 


Pag. 478. 92. μετὼ τῆς αὐτοῦ γυναικὸς) Gelimerem dicit 
Vandalorum Regem: de cujus tamen uxore, Constantinopolim 
captiva missa, apud alios mentio nulla. 


Pag. 479. 18. περιῃρέθη δὲ τῷ αὐτῷ χρόνῳ ἡ τοῦ INvxze- 
πάρχου ἀρχὴ ] Nycteparchi potestas abrogata est, et pro eo Prae- 
tor creatus, Belisario Coms. ut apparet ex Justin. Novell. 18. 
Ergo factum est hoc triennio ante Joannis Cappadocis Consula- 
tun. Koiaíoroo vero, sive Κοιαισίτωρ, uti eum vocat Proco- 
pius, Hist. Arc. non eodem anno, ut Noster vult in sequentibus, 











66. Α ANNOTATIONES. 


sed triennio post, xr. scilicet 16 Π|ΔΠ| Imp. anno institutus est: 
uti videre est Novell. 1xxx. 

Pag. 480. 19. φρατριάσας μετὰ τινῶν κτητόρων] Α Juve- 
nibus quibusdam conjuratis caedes haec perpetrata est, sceleris 
etiam nescio (ut hominum opiuio erat) Joanne Cappadoce.  Hu- 
jus historiam totam tibi exhibet Procopius. ad calcem lib. 1. de 
Bell. Pers. Haec vero Justiniani [mp. anno xiv. acta sunt. 

Pag. 481. 1. ἐξωρίσϑη ἐν Αντίνῳ) Procopius, loco citato 
habet: ἐς τὴν «ντινόου κομίζεται. 

Pag. 481. 8. Ινδικτιῶνος 6. φυνέβη γενέσϑαι] Hic annus 
erat Justiniani xvr. caeterum de Muliercula hac Fatidica, quam 
. memorat Auctor noster, nihi] omnino alibi, quod sciam, oc- 
currit. 

Pag. 489. 11. 4j εὐσπλαγχνία τοῦ Oso] Alibi etiam Divi- 
nam Castigationem τὴν τοῦ, Θεοῦ φιλανθρωπίαν, vocat. Quod 
Auctoris nostri locutionis genus imitatus est etiam Chr. Alex. Au- 
ctor. ad Justiniani Imp. annum 11. τοὐτῷ τῷ ἕτει κατὰ ϑεοῦ φι- 
λανϑρωπίαν γέγονε τὸ μέγα ϑανατικόν. Ubi Interpres locum hunc 
suspectum habens, pro φιλανθρωπίαν, ϑεομηνίαν Ἰερὶ vult; sed 
frustra, — Cedrenus etiam eodem loquendi genere usus est, ad 
Justiniani Imp. an. xxxr. ubi haec habet; καὶ ἐσείετο ἡ γῆ μετὰ 
φιλανίας ἐν νυκτὶ xol ἡμέρᾳ ἐπὶ ἡμέρας δέκα. ubi φιλανίας con- 
tracte scribitur pro φιλανθρωπίας, ut ἄνος ubique itidem occur- 
rit pro ἄνθρωπος in Codicibus MS. recentioribus. Haec tamen 
ut videtur, Xylandro in mentem non venerunt; ideoque vocabu- 
lum hoc in tralatione sua praetermisit. Locum illum fortasse 


respexerunt Apostoli ad Hebr. cap. 19. ver. 6. ὃν ydg ἀγαπᾷ 


Κύριος παιδεύει, Quem enim diligit Dominus, castigat. 

Pag. 482. 16. πρώην οὖσα ἐν τῷ Tovoo] Taurus, locus 
erat quidam Constantinopoli. Zonaras, in Nicephoro Boton. καὶ 
fog τοῦ Ταύρου γενόμενοι προσωτέρω ἀπιέναι οὐκ ἀπεϑαάῤῥουν. 
Locus hic erat in undecima urbis regione: de quo vide Pet. Gyl- 
lium, de Topograph. Constantinop. lib. 4. c. 2. 

Pag. 482. 19. διαστροφὴ ἐγένετο περὶ τῆς ἀποκρεωσίμου) 
Factum hoc anno Justiniani [mp. xix, uti testantur Theophanes, 
et Cedrenus. | 

Pag. 483. 3. Mw φεβρουαρίῳ, ἱνδικτιῶνος δεκάτης etc.] 
Non in Februario mense, sed viri, Kalend. Februarii, sive Janua. 
rii die xxv. Constantinopolim ingressus est Papa Vigilius; τὶ 
testatur Marcellinus in Chronico, idemque istiusce aevi scriptor. 

Pag. 483. 7. καϑηῃρέϑη ὑπὸ τοῦ Πάπα Ῥώμης) Ánastas. 
Bibliothec. inquit: Excommunicationem 4. Mens. ἀεά αἵ Vigilius) 
IMennae Cogtantinopolitano Episcopagin Epitimium. kddit Thes- 





phanes: x 


- 


Μηνᾶς δὲ αὐτῷ τὸ αὐτὸ ἐπιτίμιον δέδωκεν. Mew 
vero et illi eandem poenam inflixit. Vide quae de bag re literis. 
prodidit Nicéphorus Callisti, Eccles, Hist. lib. 17. cap. 26. οἴω 


BK 


& 





ANNOTATIONES. :c 987 


Pug. 488. 1e. ὠμιξίᾳ ἐγένετο) Scribo ἀμμεξία, ut supra. 

lbid. iv ἀμφοτέρων. τῶν μερῶν) Forte δογιδομάσηι,,. ἐξ 
dug. τ. p. vel ἐν ἀμφοτέροις τοῖς μόρεσι. 

Ῥας. 488. 16. εἰς τὴν ἄϑλησιν τῶν ἁγίων Αποστόλων etc. ] 
Locus iste mihi valde obscurus videtnr; nec omnino conjectàri 
possum, quid ἄϑλησις lsic significet. Quia tamen aliquid utcun- 
que dicendum erat, Monasterium, meo licet periculo , reddidi, 
F ortasse, enim ἄϑλησις pro ἄσκησις hic ponitur, uti frequenter; 
et ἄσχησις pro ἀσχητήριον, quod IMonasterium signat. Certe 
Apostolorum templum magnificum a Constantino M, extructum 
fuisse testes habemus multos, ex quibus Pet. Gyllius de Topogr. 
Constant. lib. 4. cap. 2. de eodem haec habet. Circa Templim 
(hoc Auctoris nostri περιτείχισμα esse suspicor ) aula illustris 
erat in aerem purum et apertum patens, cujus porticus: dispositae 
fn quadrum vircumdabant aream sub*dio expositgm. Juxia por- 
ticus distendebantur regiae aedes et balnea, et ἀνακαμπτήρια, alia- 


* 


que permulta. domicilia .aeditimorgm, aliorumque ministrorum : 


JXempii commode aedificata. 

Pag. 484. 8. ἀπεπτελώϑη μέρος] Vocabuli hujus. ἀπεπτε- 

λώϑη sensum capere ex praecedentibus haud est difficile; origi- 

nem non item.  Áune ἀπεπτιλώϑη. scripserit Auctor? πείλωσις 
est, . Defluvium pilorum & ciliis: . Forte itaque metaphoram hic, 
duriusculam licet, habemus, Nisi quis, ἀπεπτώϑη, legere mallet. 

Pag. 484. 4. τελευτᾷ ἡ Αὐγούστα Θεοδώρα] Vigesimus pri- 
mus erat hic Justiniani annus, ut etiam tegtatur Procop. de bel, 
Goth. lib. 3. ἡ δὲ βασιλὶς Θεοδώρα νοσήσασα, ἐξ ἀνθρώπων ἠφα- 
γιστο, ἐνιαυτοὺς ἕνα τὲ καὶ εἴχοσι τῇ βασιλείᾳ ἐπιβιώσασα. — Vi- 
ctor tamen Turunensis asserit eam obiisse post Consulatum Ba- 
silii anno 1x, id est, Jugtiniani anno xxiv, — Cedrenue tamen, 
Theodoram non Junio mense, sed Julii die xn mortuam: esse tradit, 

Pag. 484. 11. περιῃρέθη. τὸ ὄνομα. Mnvà εἰς.} Haec ἃ 
Theophlane aliter narrantur his verbie: κατεβιβάσϑῃ τὸ ὄνομα 
Μηνᾶ πατριάρχου Κωναταντινουπόλεως" καὶ πρηεβιβάσϑη τὸ ὕνο- 
μα τοῦ Βιγιλέρει προτασσομένου ἐν τοῖς διπτώχσες. Quae εἰς ver- 
tit Anastasius: Suppositum est. nomen IMennae Patriarchae Con- 
Dips ien olitani et: Propositum est. nomen Vigilii praecellens in 

iptyc 
, Pag. 484. 19. μὴ dyopévqu τοῦ Tesixoi] Cedrenus habet, 
ἱππικοῦ γενομένου. |. 
g. 485. 5. καὶ προσφυγίῳ χρησάμενος] De hoc vide quae 
Nicephorus liabet Hist. Eccles. lib. 17. cap. 6. 

Pag. ÁB5. 16. τοῦ ἐπίκλην “Διϑοπροθώπου ] Eadem omning 
habes apud Cedrenum, Verum Pomponius Mela premontorium 
hoc, Euprosopon, ped, siii Orb. lib. 1. cap. 12. 
41b ea ad promontoriumeEtprosopon duo sunt oppida, Byblo et 
Botrys. 

. loammes Malalas. | ᾿ | 44 





68 ᾿.. ANNOTATIONES: 


Peg. 486. 9. «ἧς; οὔϑης πέραν ἐν ἸουστθνιαναϊςἿ Suburbia 
baec litore. Constantinopoli adverso situ, -Zuxal olim dicta sunt. 
Stephan. de urb. Συκαὶ, móc. ἀντικρὺ τῆς νέας Ῥώμης. ἡ xa&* 
ἐμᾶς Τουστινιαναὶ προσαγορευθεῖσα.. Procopio tamen Ιουκονδιά- 
var, Vocafitur, de Aedif. Justin. lib: 1: nisi error Librarii sit. 


Hodie, Galàfa, vocatur hoc oppidam: 4e quo vide Pet. Gyllium : 


de Topogr. Constant. lib, 4, cap. 10. - 


Pag, * 487. 4. καὶ κατεπάρη ἐν τῇ γῇ] κατεπάρη aor, 9. Pas- 
sivae vocis est a verbo πείρω: ideoque huic loco nullo modo con- 


venire potest. — Forte itaque legendum, πατέπειρε, penetravit: 


. hoc enim Auctor dicere voluit. - 


| ' Pag. 487. 6. Νικομηδείας μέρος καταπεσεῖν συνέβη, aot 
quid. tale, deesse videtur. 

Pag. 487. 24. τοὺς μὲν ἐφούρκισε] Cedren. habet, égvini- 
σε. Vidé quae de hoc vocabulo supra notavunus; ad pag. 427. 

Peg. 488. 8.. ἐν Γενεθλίῳ) De urbis Natalitiis loquitur, 
quae quotannis Maii xr, jam olim a. Constantini M. temporibus, 
celebrari solità sunt. Vide supra lib. 13. 

"Pag. 489. 9. «d ἐπέκεινα τοῦ Efóonov] EfBonov Sube 
bium erat , Constantinopolitanum , ' septit;o: ab urbe lapide diei- 
tum: uti Jamjam monuerunt viri docti, ex Procopio, aliisque. 

Pag.'489. 3. τοῦ δὲ Bwíov mavv κολλὰ] Ser. Ῥηγίου, Wü 
habet Cedrenus. Procop. de Aedific. Justin. 1.4. τοῦ δὲ Ῥηγίον 
ἐπέκεινα πύλις ἔστί που, Αϑύρας Ovoya. ' Stephan. de Urb. ΩΣ: 
γιον, πόλις Βλληνίς. 

ἢ Pag. 489. 19. τῶν λεγομένων Ἀβάρων De Abaribus hi 
eorumque origine, vide Nicephor.:Hist. Eccles. hb. 18. cap. 80. 

| Pag. 480. 15. ϑνῆσις ἐν Κὠνσταντινουπόλει ἀπὸ βουβό ς 
De morbo hoc pestilénte, qui per 11: annorum spatium per or- 
bem universum grassatus est, vide Evagtium, lib. 4.. cap. 28. et 
. Procop. de Bell. Persic. lib. 2. quorum ntefque éxactissintem sje 
descriptionem tibi exhibet. 

Pag. 480. 16. fd μεϑόδια πάντα κραββάτους ἀργοροῦῳ Iool- 
cav] lotus iste pessime corruptus est? neque, ut mmc. Y 
sensus exilide commodus uflus elici potest. Pro μεθύδιας 
μεϑύρια, et pro ἀργυροῦς, ἀργοὺς, legendum omnino judicd. 
te durante hac lue adeo rtàmerose erat morientigm uialtitude, B 
ad cadavera efferenda sandapilis non sufficientibus, νομί 

uis sepétiend: 






mille alias fieri &üraverit: Nequ$é hae then : 
satis fuerunt, uti testatur Cedrenus in  Jüstinia A Ba 
do μηνὶ γέγονε ϑνῆσις ἀνθ ούπων καὶ μάλαστα. "bd 
ἀνστανεββδυκό ὅλει, ὥστε φένειν d A«dovc tos end 
ἐπὶ ἡμέρας τρεῖς, Opi τὸ μὴ ἐξαρκεῖν hes peas] 
σιῶν, | 1M» εὐαγῶν οἴκων, πρὸς τὸ ιν τοῦ *i 
ὅϑεν ποιήσας ὁ βασιλεὺς ἕτερα ραββάτια Moa - 










Ὁ 








ANNOTATIONES. -: 59 


διαυκούνταν ἀμάϑας" προυέταξε πλείστας εὐτρεπισϑῆναι, 2] ἄλογα 
δέδωκε μυρία πρὸς τὸ ἐκφέρειν τοὺς νεκρούς, etc. 

Pag. Á89. 19. φιλθκαλλουμένου τοῦ τρούλλου] Scr. φιλο- 
καλουμένου, uti habet Cedrenus, De Trullo vero et Ciborio, vi- 
de quae ' doctissimus Jac. Ὅσαι, ad hunc locam epud Cedrenum 
ahnotavit, 


Pag. 489. 90. ῥήξας ydo ἦν] Omnino legendum ; διεῤῥη- 
γμένος, uti habet Cedrerius, 
Pag. 490. 1. ἐργαζομένων τῶν Ἰσανρων Tsauros aedifica- 
tionibus exercitatissimos fuisse colligere licet ex Procopio de Bell. 
Goth, ]. 2. Ev. τουτῳ δὲ »Ἐελισάριος Ισαύρους πέντε, Τοὺς ἐς τὰς. 
οἰκοδομίας. ἐμπείρους, ξύν τε πελέκεσι καὶ ἄλλοις ὀῤγάνοις εἰς λίτ 
ϑὼν ἐκτομὰς ἐπιτηδείους, εἰς τὴν δεξαμένην ἀσπίδων πλήϑει κρνν 
ππτομένους ἐσήγαγε. 
δ. 490. 6. ἐπανέστησαν oí Οὗννοι , seb οὗ. Σκλάβοι τῇ 
"S r Cedrenus habet, o£ Οὖννοι, o£ καὶ Σκλάβινοι etc. ac si 
eadem gens esset. Eos tamen distinguit Procopius de Bell. Goth. 
l. 1. καὶ αὐτῶν οἱ πλεῖστοι Οὗννοί, τε- ἦσαν, καὶ Σκλαβηνοὶ, καὶ 
“«ἕνται, οἱ ύπῃρ ποταμὸν Ισερον οὐ μακρὰν τῆς ἐκείνης ὄχϑης tüovu- 
τα;. Delac Bagzbarorum in Thraciam irruptione ,vid« quae Aga- 
' thiasliteris prodidit lib. 5. 


Pag.:.&00. 10. εὗρον δὲ τοῦ τείχους Κωνσταντινουπόλεως 
τόπους) Cadrenus habet, τοῦ Αναστωσιακοῦ τείχους ; rectius: per 
muri longi enims, ab Anastasio Imp. extructi, ruinas vetustate, 
negligentiaque factas, viam invenerunt. 

Pag. 490. 18. ὠπεξώσϑη Ζήμαρχος]. Ζιμαρχὸς hic Proco- 
pio dictus est; Hist. Arcam. Fuit autem Justini senioris commilito, 
. Pag. 491. 6. συνέβαλον xal dy τῇ Méoy] Méon, Forum est 

ut.ex Glossis Graeco-barbaris notat Jo. Meürsius. ἀγορὰ, ἡ μέση. 

et deinde, ag τὴν μέσην, £j ἀγορὰν, ἢ φόρον. ta autem dictum 
vult'illé, quia plerumque in medio urhium situm erat. Verum 
cum plura Constantinopoli Fora fuerint, quodnam ex illi» hic i ine 
telligit Auctor? Aune Theodosii, sive Taur Forum? Huic enim 
vicinum erat Aereum T'etrapylum. De his vide Pet. Gylkium, de 
Topogr. Constantirtop. lib. 3. cap. 6. 

Ῥαρ. 494. 11. τοῦ ἐνδοξοτάτου) Κουφοκαλάτης erat, qui 
Palatii curam sibi compmissam habuit, Α Latinis, Cura Palatii, 
dictus est: unde factum, Κονροχαλάτη. Justinus vero iste Curo- 
palata, Justiniani [mp. a Sorére nepes erat; qui etiam eidem in 
Ímperio successit. 

Pag. 491. 18. συσχεέϑέντες"Ἔλληνες πεγιεβαμίσϑησαν Le- 
go, σπεριεπομπξύϑησαν. Vide quae de liac voce aupra notavimus, 
baud procul hujus libri 16. initio.. 

Pag. 491. 90. εἰκόνες τῶν μυσερῶν, ϑιῶν] Scr, μυσαρῶν. 

Pag. 491. 21. τὰ συνοδικὰ τοῦ Πάπα Ῥώμης] De Synodi- 








6609 .. ANNOTATIONES. 
ois, sive Synadalibus. Epistolis, vide Bermerdum Ferresium de 


antiquo Ecclesiasticar, Epistolar. generé, . - 
Pag. 492. 4. πλησίον τῆς: γεφύρᾳ] Scr. γεφύρας. 
ag. 402. 5. καὶ πρύβλησις ἐκ τῶν ἀργυροπρατῶν, καὶ φώ- 


τὰ πάμολλα ἐγένετο] Hujus rei occasionem narrat Cedrenus ad . 


annum Justiniani Imp. xxx1iv, his verbis ἐφημίσϑη iv τῇ πόλει, 
ὅτι ὅ βασιλεὺς ὀτελευτησε, διὼ τὸ κεφαλαλγεῦν, καὶ μηδένα Oso- 
ρεῖν" xol ἦν ταραχὴ, καὶ ἁρπαγαὶ εἴς τὰς προβολὰς, καὶ τὰ βαγ- 
 sumtia. καὶ περὶ ὥ ὥραν ϑ', προσέταξε τῷ ἐπάρχῳ, καὶ ἀνῆψε φῶς 


vu εἰς ὅλην τὴν πόλιν, "ὅτι ὑγίανεν ὁ βασιλεὺς, xal συνεστάλη τὰ . 


τῆς ταραχῆς. 





Pag. ἄϑῳ. 8. iv τοῖς ἐπίκλην Theroxlorg] - . Locus quidapr i 


erat Constantinopoleos ,' cujus seniel atque iterum meminit etiam 
Cedrenus: ita fortassis : dictus, quod Tabulae Scriptorise ibi vae- 
num expositae fuerint. Πιττάκιον enim Tabula est, e fyili pice 
ad exerandum. confecta, -Pro Tabula etiam simpliciter quando- 
que surüitur. Auctor Lexici Graecolat. vet. Brevem interptea- 
tur. Πιττάκιον Pittacium, Brevis. 

Pág.. 409. 14. xal. ó. τρίτος δὲ στόλος τῶν πλοίων οὐκ εἰσῆλ. 
θεν] τὸν σιταγωγὸν στόλον, Classem hanc vocat Procopius quae 
Frumenti eb. Alexandria importandi causa quotenris emíssa est; 
quaeque nisi a contrariis ventis impediretur, secundum, aut et- 


jam ter&um per aestatem reditum perficere consueverat. Vida | 


Procopium de Aedific. Justiu. lib. 5. haud procul ab initio. 


Pag. 492. 19. Βεροΐαν, "αἱ Βρίνκας Cedsenus etiam dabet ^ 


Βιρίαν καὶ Bolyxag. —Corrupte uterque: nec.enün urbes tales 


Itali& habuit ullas. Caeterum pro his Anastasius Bibliothecarius . 


habet, J'eronam εἰ Brixiam. Tricésimo sexto imperii Justiniani 
anno trophaea venerunt a. Homa  Narsis patricii: — significtmtis 


comprehendisse illum urbes munitas. Gothorum duas, VF. eronagit 


scilicet, et Brizxiam. | Atque hanc genyinam hujus loci lectionem 
esse facile crediderim, 
«, Lag. 493. 19. φορῶν BovyAw]. Et deifide, σύρας τὸ ! Bosius 
| 9 ἐφόρει, etc. Vocabulum hor nullibi ipihi occurrit. Pugionem 
tamen, verlo; unde eliam forte corrupta vox est, Anastasius Bi- 
bliothec. reddit, Gladium. Εἰ Dices quidim ardenti vendüpr 
spe frustraius , εἰ exempto. gladio quem portabat , dedit sibi tras 
ictus, in triclinio eamprehensus , et moritur. 
Pag. 494. δ. ὁ ὑποπείων Βελισσαρ } Οπείῳνες" dicti'qui- 
bus annonae militibus erogandae Cura. issa erat. Pmecopius 


de Bel. Vandal. lib. 1. τῶν δ᾽ ὑπασπιστῶν Mig rr 


ἄνδρας, ἀγαϑους. τὰ πολέμιᾳ, Ἰωάννῃ  αρέδωκεν, « ελεῖτο 
τῆς περὶ τὴν ἀκῖαν. y (ita legendum contendit Jo. M non οἷ- 
xlav) δαπάνης" ὑπτίωνα͵ τοῦτον καλοᾷαιε, Ῥωμαῖοι.- Curetorem. 
Belisarii, eum vocat Anastasius Bibliothecar, ^ 


Pag. 494. 8. καὶ Ζηνοδώρον ἀσεκρῆπς, ec. Js dtosmpins 


e 





 ANNOTATIONES. - . 661 


sive ἀσηκρῆτις, e et ἀσηκρήτης, a Latino 74 secretis facta suht. Pro 
quo Latini recentiores é(jam Asecreta, unico. vocabulo, quando. 
que dixerunt, Carolus M, de cultu Itmag. lib. 4. cap. 9. Mox ut 
Leontius. secreta conspexit, magnum se sui erroris «molumen. 
ium invenisse putavit. 

Pag. 495. 7. ὅτι, Οὐ χρὴ μέτα τὴν ἕνωσιν etc.] Haeo Tosti. 
niani Confessio fidei, De Naturarum in Clrristo distinctione, non 
hoc tempore, sed sub Synodo V. Coustantinopolitano Edicto Im. 
peratorio promulgata ést. Scilicet sub extrema vitae suae tempo- 
ra in Aphthartodocitarum Haeresin delapsus est Justinianus: uti 
testantur Evagrius lib. 4. cap. 88. Nicéphorus Call. lib. 17. cap. 
29. Glycas Annal. part. 4. et Cedrenus; qui etiam eodem anno, 
: deque Auctor noster hic loquitur, Imperatorem Edictum suum 
De Corru?tibili et Incorruptibili, proposuisse asserit: cui astipu- 
. latur Glycas, loco citato, 

Pag. 496. 11. πόδες λ’,] πόδας «ὅκοσι, dicit supra; sicut et 
Cedrenus habet. ' 

Ibid. τὰς δύο καμαρας ] κάμαρα, εἶνο κάμερα, Camera est 
Recentioribus ; et καμεράριορ, Camerarius, Praefectus Cubiculi. 





* 





ι 


^ HUMFREDI HODII 


| z AD - v 
ANNOTATIONES 
APP.ENDIX. 


Pag. ed. Bonn. 8. 8. Θεῷ miuus recte legit Transcriptor, 
quisquis is fuerit; in MS, nos legimus 6:09 (99) *). 

Pag. 9. 6. .4covdu. in MS. hic loci 44oovdu; inferius 
“σουὰμ. in Eclogis aliis MSS, ex Hamartolo, quae in eadem Bi- 
bliotheca Bodl. servantur, ubique Σουάμ. ! 

Pag. 9. 10. πκολάξηται. κολάζεται corrigit Chilmeagus; neque 
aliter legitur in MS. sic alia sunt complurg,a Chilmeado corre- 
€ta, quae non MS. Codici, licet minime bono, sed ipsi exscri- ἢ 
ptor non satis attento sunt imputanda. Quod sémel monendum 

uxi, 

Pag. 19. 1. ὑστέρησε τὴν ἀρχαίαν φωνήν. verbum doctole 
hoc sepsu , quamvis alibi haud. temere invenies, uti monet Chil- 
meadus, reperitur tamem postea spud eundem: Scriptorem, , in 
MS. ubi de Aristotele providentiam negante, οὕτης (inquit) τὴν 
γῆν τῆς θείας κηδεμονίας ὑστέρησε. ᾿ 

Pag. 12. 15. «Ὡριγένης, ἑρμηνεύων ἐκ τῆς Συριακῆς Βίβλου, 
suspecta hujus loci interpretatio Chilmeadiana: videtur / 
non designasse commentarios ullos Origenis super Biblia Syriae 
sed tantum voluisse Origenem Hebraeam linguam Syriacam etiam 
appellatam fuisse attestari in loco quodam Cemmentariorum ubi 
textum Hebraeum citarit et ex eo 8. Scripturae locum ihterpre- 
tatus sit, 

Pag. 24. 12. τιμωρησάμενος. Chron. addit eugejv. ! 








*) Quss.praeterea codicis iterum inspecti scripturas hinc sque δὲ 
p. 20. ed. Ox attulerat Hodius, in annotationes. nostra recepimus. 


* 





, 


APPENDIX. * Gas 


Pag. 94. 20. Σῶσις. Chron, Σωώδεις,. alii EXE 
. Pag. 9Á. 22, Goültg. sic Chr. alii Θούλης alii δουάχης. 


i 


* 


Pug. 26. 8. usravaczag. Chron, pevevttdcag, pro quo Du-: 


fresnius in sua editiong xeposuX uesüvacrzaSas, | —— 

Pag. 26. 6. “Πάρθοι. Chron.«eorrápte sagoiivs, ἢ in Dufre- 
snii versione l'arthidis. — . 

Pag. 26. 7. Σκύϑαι- Chron, mendose Σκύϑες. 

Pag. 27. 17. Φαραώ, .ὁ καὶ Magago) καλούμενος. Chron. 
ó καὶ Νάχωρ καλ. Jo. Antiochenus MS. (annotante Dufreanio) ὁ 
καὶ Καφαχὼ καλ. Eusebius Scaligeranus Chr. 1. 1. et Cedrenus 
ὁ xal Ναρεχὼ xoà. (zeorgins Hammartelus MS. ὁ καὶ Ναραχώ. Theo. 
philus Antiech. ad Autolycum lib, 9, Φαραὼ, ὃς καὶ ᾿ Νεχαὰϑ 


κατ᾽ Αἰγυπτίους ὠνομάσϑη. Difficile dictu quaemam verior sit 


lectio; utrum Ναραχὼ seu Nageyo vel Νάχωρ seu “Νεχαώϑθ. Ma- 
leliana enim Ναραχῶ et Joannis Antiocheni Kagoj procul dubio 
falsa est. Magis placet ᾿άχωρ seu Νεχαωώϑ. sic enim apud Jose- 
phum de bell, Jud. 1. 6. c. 26. Pharaonem illum qui Abrahami 
uxorem Saeram surripuit et idam' omnino videtur cum illo quem 
designant Autores eifati, cognominatum fuisse IVeyaog perlibe- 
tur. In Graeco Codice quo usus est Josephi" Interpres scribeba- 
tur Nryíag vel Nejyeíags in aliis exemplaribus legitur Νεχώϑ. 
Sic in serie Áegypt. Regum occurrunt alia. nomina, quae propius 
τῷ Νάχωρ seu Νεχαῶϑ, quam nomini Ν᾽ αραχα scu Ναρεχὼ acce- 
dunt, Φαραὼ Νεχαὼ in S. Script. Apud Manethonem (in Syn- 
cello p. 75, 26ae. et Eusebii Chromco) lynastiae 2ae. Beges 
duo occurrunt, homineti Νεχαώ. In serie Regum Aegypt. apud 
Syncellum p. 210: Reges iidem dicuntur INNeyaag. Apud Mane- 


thonem juxta Editionem Africani (in Sync. p. 56.) primus Hex 


Dynestine terliae nuncupatur Νεχερύφης, juxta Editionem Euse- 
bü (ibid, p. 57.) ΙΝαχέρωχες. In praedicta Serie Bex 5us. eppel- 
Jatur Νακεψὼς, 8us. Nexaspóg. Paulinus 
Quique magos docuit mysteria vana  Necepsua. 
Pag. 28. 6. ἣν ἐκάλεσεν lómohw. Chron, loxoAw. G. Ha- 


martolus MS. qui lineas 7. praecedentes aü verbum habet; ἐν ἡ 


᾿ φύλιν εἰς ὄνομα τοῦ ἡλίου κτίσας, ἐκαλεσεν᾽ Ἡλιούπολεν. 

Pag. 28. 8. μάκερα λαμπαδῃηφόρε. Chr. μάκαιρα λαμπαδή- 
0g. 

ag. Q9. 16. Σίλπιον. Chron, Σήλπιον. sic inferiug, 
. Pag. 29. .17. lonolw. Cbron. Ἰώπολιν. 

Pog. 80. 2. Koovóv. Chron. Kgovlovog. | 

Pag. 80. 5. Ποσειδῶνι. Hamert. MS. Σιδάνῃ. 

Pag. 80: 6. Βῆλος. Hamert; MS. (Βήλ. ' , 
. διά, Ἐνυάλιος, ab Hamartolo omittitur. 
. Pag. 80. 7. τῆς Ιοῦς. Chron. τῆς Io. 

Pag. 80. 10. Σίδα. Hamart. MS. Ζίδαν. 

"Pag. 80. 11. δύο. de Aegypto tantum meminit Hamartolus. 





3 


| 664. ^ APPENDIK.. 


“Ὁ Pag. 80. 12. Τυρώ. sic: Hamart. : 


Pag. 80. 14. τὸν V Kxlnov. huno owpittit Hama. tres tan- 
tum Agenoris flioswecensens, ^ : 

Pag. 80. 28. λέμιτον. Chron* λίμητον. 

Pag. 81. 8. κακὴν ὀψινήν. Chron. Κἀκεῖ ὀψινῇ. Ei ii 
sero sapit, vertente Dufresnio, qui monet legendum ὀψενοῖ. 

Pag. 81. 6. Εὐρφώπια. c. Esoéneie, C 

Ibid, τὸν Μίνω. C. τὸν Msjvov. 

— Peg. 81. 18. évoglav. C. σννορίαν. 

avzov. C. αὐτῶν. 

Pag. 81. 20. Συρίαν. sic Hamart. qui addit: ἀφ᾽ οὗ Σύροι 
μεπωονομάσϑησαν of πρώην Ἰουδαῖοι καὶ Παλαιστηνοὶ καλούμενοι, 
καὶ Συρία 3j Ἰουδαία κέκληται. 

Pag. 81. 91. Klub. C. Χηλιξ. 

Pag. 32. 1. Ἡρακλῆς. heec omnia de: Hercule verbatim ha- 
bet, quam peucissimis immutatis, Hamartolus MS. usque ad 
pag. seq. lin. 28. 

Pag. 32. 8. ξωριξόμενος., Hamart. cum Cedreno μετεωριζό- 


4 


| ptvoc. 


i. 


Pag. 82. 7. πόματος. Hamert. στόματος. 
Pag. 82. 18. χρόας. C. χροιάς: 
^. Pag. 88. 1. χρύας. C. χρωὰς. | 

Pom 88. 7. φίβλας χρυσὰς. Dufrernius vertit flute 
vestes. ^ —— 
Pag. 83. 16. δούσεα. C. ῥούσαια. 

'Pag. 84. 4. Τράγκυλλος. C. Σουετώνιος Σεραγκόαλος men- 
dose. ]jntelligi videtur illius Liber de He vestiaria, cujus memi- 
nit Suidas, 

Pag. 84. 16. κατὰ. C. μετὰ post. 

"Peg. 85. 7. σκύφους. σκύτους reponit Chilmeadus. σκύ. 
gou habet C. ubi Dufresnius: videtur σκύφος hoc loco scutum seu 
clypeum sonqre. Σκύφου non: σκύτους babent Symeon Logotheta, 
eodem citante, et Cedrenus. Sic et infra p. 43. τὴν τελετὴν τὴν 
μυσαροῦ καὶ ἀϑέον σκύφους. uU 

Pag. 86. 8. Γοργόνα. C. Γοργόνην. 

Pap. 86. 4. ὑπεναντίους. C. "“ἐναγτίους. 

Pag. 86. 8. 44vógoufóav, C. ἀνδρομήδαν. . 4 

Pag 86. 12. "dvxaovíac. €. «Ἱνκαωνίας. 

Jbid. γνόντες... adde, οὗ “Μυκάωνες, quae in C.. habentur. 

Pag. 86. 14. ᾿Ανκάοναρ. C. 4vxaóvag.: 

Pag. 86. 16. Γοργόνος. €. Iboyovíag pro T'ooyo 

Pag. 86. 19." edo C. Εἰκώνιον. 7 "NY 

lbid. διότι : πρώτης νίκης εἰκόνα σὺν τῇ Τοργόνῃ ἐκεῖ οι. 
C. ex edit. Dufres. διότι πρὸ τῆς γίκης εἴκονα τὴν τῆς Γσηγόνης 
ἐκεῖ ἔλαβεν, quae reddit Dufresnius: quod per Gorgonis. magi 
nem ac figuram victoriam ioi esset adéptus; | 





5 


, APPENDÜÓX.. - — 665 


Pag. 87. 8. Γοργόνος. C. Togyóvgs. 

Pag. 87. 5. ddejv. C. góc 7 

Pag. 8T. 8. τὸν ἐκ τοῦ etc. locum huno sic scribunt Symeon 
Logotheta MS. et Cedrenus annotante Dufresnio: καὶ τὸν Σαρδα- 
νάπαλον, καὶ τοὺς τοῦ γένους αὐτοῦ ἀπεκτονοἧς. etc, 

' Pag. 87. 15. Μήδων. sic C. pro quo ex Cedreno Baufre- 
snius reposuit Μηδίαν" quo modo habet etiam Hamartolus. 

Pag. 87. 91. γνόντες αὐτὸν etc. Minus accurate haec red- 
duntur: verte; Jrgivi quippe Jopolitae eum ex Jfrzivis genus 
ducere certiores » facti summa cum laetitia eum celebrarunt, 

. Pag. 88. 1. C. πλημμυρίσαντος. 

Pag. 88. 4. Ὁρόντου. Cedreno Οῤῥόντου, Logothetae Ὅρον- 
vog, Chronico Ορισεν. ubi Dufresnius Quod addit 4futor Chro- 
nici Ürontem nunc Ορισεν appellari speciare videtur eorum sen- 
7entiam , qui Orientem etiam dictum volunt, in quibus est Hege- 
sippus 1. 8. εἰ Isidorus |. 18. c. 21. unde facilis hic emendatio, 


si ex: Ορισὲν conficiatur Οριενς, quomodo appellatur a Lactan- 


tio lib. de mort, Perseg. p. 60. Non audio. ex nostro repone 
Ορόντου. 

Pag. 98. 7. εὐθέως ἀνῆψε *t9o. germana habet G. Hamart. 

Pag. 88. 9. eig τὰ ἴδια βααίλεια. haec male vertit Dufre- 
snius: in Palatium. 

.. Pag. 88. 19. Ἰωνίταις. C. ]Ιωπολίταις. 

Pag. 38. 18. C. ΑἸἰνδρομήδας. 

Pag. 89. 8. C. T: Ὀργόνης ut et infra. : 

Pag. 65. 17. Εσται κατ᾽ etc, Oraculum hoc mendosissi- 
mum sic corrigit Galacus noster eruditis. Notis ad ambi. de Mysi. 
sect. 8. c. 12. ᾿ 

Ecti κατ ᾿ οὐρανίοιο Θεοῦ μεγάλοιο βεβηκὸς 

Φέγγος ὑπερβάλλον, καὶ ἀένναον, ἀϑάνατον πῦρ᾽ 

O0 τρομέει πᾶν, γαῖα καὶ οὐρανὸς ἠδὲ ϑάλασσα 

Ταρτάρεοί τὲ βυϑοὶ, καὶ δαίμονες ἐῤῥίγησαν 
Αὐτοπάτωρ, ἀπάτωρ b πατὴρ ; υἱὸς αὐτὸς ξαυτοῦ, 

Αὐτοφυὴς, ἐδίδαχτος, ἀμήτωρ, ἀστυφυλάκτρς 

Οὔνομα μηδὲ λόγῳ χω ούμενον ἐν πυρὶ ναίων 

Τουτὶ Θεὸς, μικρὸν ὃ δὲ Θεοῦ βέρος Αγγελοι ἡμεῖς. 

Zloimov ἄπιθι σιγῶν, ἐκ βωμῶν ἡμετερείων. 

Pag. 93. 10. μηνὶ ξανϑικῷ. praecise! si superis placet. 
sic alius Nugator Joi Tzetzes in allegorica Homericarum Fabula- 
yum Expos. MS. sit Paridem postquam in Pario exul egerat, in 


Trojam receptum fuisse 29? Apr. et in Graeciam missum a Patre 


Jugii 189. quod et scribit infra Noster. 


Pag. $6. 6. τὸν πλοῦτον ὅλον" σὺν χρήμασι ποσύτητι τριῶν 
κεντηναρίων, ait Jo. Tzetzes in MS. cit. - 


Pak. 97. 20. Μυρμιδάνων τότε, νυνὶ δὲ λεγομένων Βουλ- 


s ^ " 


^ 








ἄ 


66 APPENDIX. 


. γάρων. Sic Jo. Tzetzes in Opere MS. cit, ait Achillem i in Trojam 
duxisse Οὔννων Βουλγάρων στράτευμα τῶν ἹΜυρμηδύνων. ita le. " 
gitur in Codd. 2. MSS. BibL Oxon. obscurius vero in Cod. quo- 
dam tertio: Tzetzes ipse fortasse. scripsit τῶν νῦν. . [dem postea 
in eodem Opere. 

i Πυραίχμης τῶν Παιόνων δὲ τουτέστι τῶν Βουλγάρων 
Tov ἐξ Ασίον ποταμοῦ, τουτέστι τοῦ Βαρδάρφη. 

Pag. 108. 11. otv ἐκ τῆς κινήσεως, hic desiderantur quo- 
rundam descriptiones, ut Ágamemnonis, Menelai, Achillis, Dio- 
medis, Ájacis, etc. de quibus, si placeant nugae, videre possit, 
praeter alios, Jo. Tzetzes in Opere MS. supra cit. qui a reliquis 
mulum discrepat. De Achille inter alia sic habet: Asvxóg, ξαν- 
ϑόϑριξ , καὶ σγουρὸς, δασυϑριξ, καὶ μακρόῤῥιν" ubi vox σγου- 
Q9c, quae non occurrit apud Cedrenum, Malelam, aut Is. Por- 
plryrogennetum notetu digna. Apud Tzetzem oecurrit ista sae- 
pius in illia-descriptionibus, Ait Merionem fuiase εὔϑριχα, σγου- 
ρὸν, εὐπώγωνα etc. Thoantem λεπτὸν, σγουρὸν, ὑπόγλαυκον 

F etc, Protesilaum εὐσύνϑετον, σγουρόϑριχα, ξανθόϑριχα etc. 

Ajacem Locrensem σγουρομελάνϑριχα καὶ στραβὸν xal τῶν μακρο- 
προσώπων. Diomedem dicit respectu reliquorum Heroum brevis 

»" staturae fuiase; deinde subnectit. 

^ Ἐπεὶ τούτου χωρίπιον ὕστερον ἐφευρέϑη 

Ἐσωϑεν λάρνακος τινος ἐν τῇ “ογγιβαρδίᾳ 
e A4 νδρὸς μεγάλου μέγεϑος, οὗ τῶν κομῶν τὸ πάχος. 
᾿ Eis ó ὄγκον ἦν ἰσόμερον κονδύλῳ μεσαιτάτῳ 

O ἱερῷ τῆς ϑηνᾶς ἐκρόμαδαν ὡς ϑαῦμα. 

Pag. 105. 5. μάντις, καὶ οἰωνοσκόπος ἄριστος. Pe Cal- 
chante, qued magus fuerit et astrologus, et de gjus"Virga pro- 
phetica audi sis Tzetzem ex eodem libro, 

. Τὴν μίαν ῥάβδον μαντικὴν, χρυσὴ γὰρ οὐχ᾽ ὑπῆρχεν 

«Αλλὰ ξυλίνη καὶ κυρτὴ, χρήρεμος δὲ μαντείαις 
Κατὰ τῆς γῆς γὰρ χέοντες τέφραν ἐκ τῆς ἑστίας 
Τῇ ῥάβδῳ ταύτῃ τεχνικῶς ἔγραφον τὰς μαντείας 
Βλέποντες πρὸς τὸν ἥλιον καὶ λέγοντες τὸ λ μέλλον. 
r3 Ταύτην τὴν ῥάβδον Πλούταρχος λύτιον ὀνομάζει, 
| “Διτούους δὲ Κσεκειανὸς Κάσσιος “ἰσς (1. δίων) λέγει. 
Pag.:105. 20. Πάρις etc. De Paridis forma, ut qui sub 
Venere Planeta natus fueret, nescio quid Astrologicum nugatur 
Jo. Tzetzes op. cit, 
Peg. 106. 4. ἀναφάλας, C. de Justiniano ἀναφαλάς. 

᾿ Peg. 107. 18. νῆας λ. de numero navium adi si libet le. 

ὮΝ Tzetzem in ὀρ. cit. 

Pag. 197. 18. σφενδόβολα. aliis σφενδοβύλα. r] 

Pag. 154. 13. ἰδιάζει. εἰς τὴν Maeapirda χώραν. Habetur 
haec fabula apud Hamart. MS. qui in hoc loco sczibit εἰς nb 
δικὴν ἰδιάζνε χώραν. 


u 
is 





APPENDIX. - 667 


Pag. 166. 16. Ησαῖου. sic quoque Hamaztolus, | 

Pag. 157. 19. καὶ μετ᾽ αὐτοὺς Ἡρόδοτος ὁ ἱστοριογράφος. 
Chilmeadus corrigit μετ᾽ αὐτοῖς. Verum nihil mutandum, flo- 
ruit enim longe post Pólybium Herodotus quidam ab antiquo 
alius Historicus. 

Pag. 171. 6. Βαλεντία. Dufresn. in C. reponit Βαλεντζία.. 

Pag. 171. 7. Παλαντίον. παλάτιον apud Hamartolum qui 
et fabulas sequentes fere omnes, sed contractius, habet. 

. . Pag. 171. 11. Σίλβης. ἴἴὰ C7. editio Bader. et Codex MS. 
. Vat. Dufresnius tamen substituit. 4λβης. 

Pag. 172. δ. συγκαϑεσϑῇ. C. συγκαθήσῃ.. 

Pag. 172. 6. σταϑῇ. C. στῇ. - 

Pag. 172. 99. Agri. lege “4ρεῖ. | 

Pag. 172. 48. λεγ. Πρῖμον. Hamart. Πρῆμνον, 0 ἔστιν 
44otoc. 
) Pag. 178. 1. Ἄρεως. C. “ρεος. 

᾿ Pag. 178. 8. Magog. Hamart, Μάρτιον. 

Pag. 173. 11. ὁ yag τῆς Πισαίων. Haec et quae sequun- 
tur de Oenomao et Erichthomio apud Hamartolum non leguntur. 

Pag. 178. 12. μηνὶ Δύστρῳ. C. Σύστρῳ, et in Dufresnii 
Vers, Systro; quod mirum eum non correxisse. 

Pag. 178. 13. ὡς ὑψουμένῳ hunc locum non intellexit Du- 
fresnius, sic vertens: im solis Titania, vel excelsi, honorem. 

Pag. 178. 14. “ημήτρας. C. δήμητρος. 

Pag. .178. 14. τῆς ἀστρονομίας. C. «jc ἀσερώας, pro quo 
Dufresnius reposuit τῆς ἀστρωθεσίας ex Ànonymo MS. et ex 
Chronico MS. ab Adamo ad Anastasium. 

Pag. 176 8. πραισεντεύειν. Ecloge MS. citante Dufresnio, 
ὃ ἐστι ἐμπαράμονον ἐκ τοῦ παραυσέντουιν, 0 λέγεται τὸ παραμέ- 
νειν. Sic quoque Chron. MS. ab Adamo ad Anast.— 

Pag. 176. 6. Βενετξίαν. C. Βενεττίαν. 

Pag. 176. 7T. Ακυλήζα. C. dxviwla. 

« Pag. 178. 90. 1Ιλία. C9. Editio Bader. et Codex Vat. Xii- 
βία, ubi tamen ÉMa corrigendum duxit Dufresnius. 

Pag. 188. 21. Φεβρονυαρίου. eandem fabulam legere est 
apud Hamart, 

. Pag. 188. 2. Βροῦτος ὁ μέγας. Brutus magnus ut vertit In- 

es: malim senior, 

"id 189. 9. Syo$ G. Hamert. χόος, ut et Autor infra 
p. 2 | 
. ^ Pag. 189. 11. ᾿Νεκταναβὼ eandem fabulam Hagnartolus MS. 
et alii multi. 

Pag. 190. 14. Θεσσαλονίκην σ. 'Hamart. Καὶ ἐν τῷ IAÀv- 
ρικῷ πόλεν πτίσας (Φίλυιπορ) ἐκάλεσεν αὐτὴν Θεσσαλονίνην᾽ καὶ 

ὑπατάξας, κατεκράτησε. 

Peg. 108. 1. στρατήγιοκ. G. Hamart. eenínp. 





“ 
*. a. 
[ 





ET 


668 . .. APPENDIX. 


Pag. 198. 6. Χρυσόπολιν. Hamart. Χρυσούπολιν. 

Pag. 194. 17. τῶν Ενδοτέρων Ινδῶν. sic Hamart. 

Pag. 194. 19. Εϑος εἶχεν. Haec integra periocha apud Ha- 
mart, ad verbum legitur. 

Pag. 194. 28. σύσσημον. Hamart. σύσημον" sic infra 'gv- 


᾿σήμων, pro eo quod habet Noster, συσσημάτων. 


Pag. 195. 15. Ac. Hamart. λβ΄ 82. 
Pag. 195. 17. ιγ΄. Hamart. ιβ΄ 12. 

Pag. 196. 18. Πτολεμαῖον τὸν “Μάγου, τὸν crQovopov. 
confusum cum Claudio Ptolemaeo Ástronomo: sic Árabes et al& 
eos solent confundere. ὁ ᾿ 

Pag. 201. 7. τετρακιόψιν. apud Epiphanium Hagiopol. de 
locis SS, τετρακίονιν. | ' | 

Pag. 901. 8. τῆς τύχης. de Tycheo, delubro Fortunae seu 
Genii publici Civitatis Antioch. in Ecclesiam S, Ignatii ab Imp. 
Theodosio mutato, meminit Évagrius Hist. Eccles. 1. 1, c. 46. 

Pag. 218. 7. πεντεκαιδεκάτῳ. C. δωδεκάτῳ. : 

lbid. ὙΤριομβυρίας. €. Τριουμβιρατορίας. 

Pag. 918. 8. τυραννησάντων. C. τυραννισάντων. 

Pag. 218. 10. Καίουσαν. C. Πρωτέως. ] 

Pag. 218. 11. ἀπὸ μιλίων δύο.) ex eo quod in C. legatut 
ἀπὸ μιλέίων δ΄ et a Jo. Tzetze spatium illud appellatur τετραστά- 
διον, conficit Dufresnius per μίλιον hoo loco designari nón mi- 
liare sed stadium. Αἴ hoo significatu nusquam alibi legitur vox 
ista: nisi forsan in quodam MS*. cui titulus; Οδοιπορίαι exo 
Ἐδὲμ τοῦ παραδείαου εἷς τὴν Ῥωμαίαν, his verbis: «πὸ “Ἄντιο- 
χείας εἰς Κωνσταντινούπολιν μοναὶ λβ΄. Απὸ Κωνσταντινουπόλεως 
ἕως Ῥώμης μοναὶ πε΄. "ἀπὸ Ρώμης εἰς Γαλλίαν μοναὶ κζ΄. ἡ μονὴ 
ἔχει μίλια ξ. Apud Strabonem lib, 6. p. 577. ubi. dicitur Geu- 
dum a IMelite distare π' καὶ η μίλια, Xylander in Latina Versio- 
ne ponit 88 Siadüs; interpretationem approbante doctiss. Ca- 
saubono. Male; ut liquet testimonio Juliani Zfrchitectài nondum 
editi, qui de ipso Strabone hoc acribit: κατὰ δὲ τὸν Ερατοσϑένην 
xal Στράβωνα γεωγράφους τὸ μίλιον ἔχει σταδίους η, y sive 
ἤτοι ὀργυιὰς ολγ. Apud Malelam nostrum p. 800. 1. i ! 
μίλιον stadium designari quis facile crediderit: sed p. 957. 1. 10. 
et 94, στάδιον et μίλιον aperte distingauntur. Scriptorum quam- 
pluriÉorum testimonia, de eo quod μίλιον milliare seu molte- 
rum stadiorum mensuram significat, ville apud Dufresnii Gloss. 


4. Graeco-barb. et clariss, Bernardi nostri Opus pereruditum de 


Mens. et Pond. Mov habet stadid: ξ c pedes 4500. pes digülos 
16. ait incertus quidam Graecus in Cod. MS. Oxon. ᾿ 
" Pag. 218, 17. Avrowiog: sic C. ubi male Dwfresnims ex 
Scalizeri autoritate substituit “ὔγουστος. vide Praef. '$. 88. 
Pag. 221. 6. ἕτη πολλά. peccat ΜΆ οἷα in excessu4- iu de- 


᾿ fectu Chilmeadus; qui ἀπο praelio 4fctiaco εἰ coeptum et finitum 
» ἃ | 





APPENDIX. - 669 


isse Bellum inter - Augustum et Ántenium.. affirmat. Flagrare 
"coepit hoc bellum Domitio /fenobarbo et C. Sossio Coss. Anno 
seg. Coss. .dugusio. et Messala, 1v. Nonas Sept. ad Actium pu- 


gnatum est, et anno proximo in Aegypto ab illis duo praelia. 


coymissa fuere. 


Pqg. 2904. 929. Σωσίβιός τις. C. omisso autori. nomine, . 


guicunque is fuerit, «Δέγεε Σωσίβιόν viso etc. Ubi vidit Haderus 
deesse Auctoris citati Nomen, Dufresnius perperam corrigit Zo- 
σίβιος, 3d nomen Auctoris fuisse existimans. 

^. Pag. 227. 11. βολγ. corruptissime se habent et hic et in 
sequentibus hac pagina numeri, Si récte se habent, quomqdo 
a nostro Auctore discreparunt Eusebü ( supposititii) calculi, queni 
dicif annos ad Christum. natum numerasse $500? non enim au. 
diendus CAilmeadus qui in Eusebiano esse mendum putavit, Nam 
constat aliunde, Eusebium istum quem designat 2futor (supposi- 
titium) ad Christam natum posuisse annos 6500. Deinde si ad 
Phalecum numerentur anni 2533 et ab eo ad Christum natum 
supputentur anni 2967. qui fuerit Phalecus, quod hic asseritur, 
temporis Christi futuri adventus dimidium? Conferatur hic locus 
cum .Hesychü fragmento quod producitur cum variis lectionibus 
in. Prolegomenis sect. 24. 

Pag. 936. 19. 4x0 τότε. ab bisce verbis incipit frag. pro- 
ductum in Orat. 3. pro Imag. Jo. Damasceno ascripta. De quo 
adisis Is. Casqubonum Exercit, ad Annal, Baronii xri1, cap. 38. 

Pag. ,236. 13. Ἡρώδης ὖ βασιλεὺς. etc. frag. Damasc, Hos- 
δὴς ὁ ὁ τοπάρχης ξἰς τὸ βασίλειον τῆς Τραχων. etc. 

Peg. 236. 16. διὰ Ἡροδιάδα. Damasc. intermediis omissis : 
διὰ τοῦτο λυπούμενος ὁ Hooóng ó βασιλεὺς ὁ Φιλίππου ἀνῆλϑεν 
ἀπὸ τῆς Ιουδαίας, καὶ προσῆλϑεν αὐτῷ etc. 

Pag.. 237. 9. ϑεσμοδότῃ. Dam. ϑεσμοϑέτῃ. 

Pag. 287. 10. τῆς Τραχωνίτιδος χώρας etc. Dam. Τραχωνί- 
τιδος, δέησις καὶ ἱκεσία | παρὰ, 

. Pag. 287. 18. ταῦτα etc. Dam. τοῦτο εἰδυῖα, σὺν ἀγαθαῖς 
ταῖς ἐλπίσι πάντως. τευξομένη σοι γράφω ἥτις ἡ τοῦ. 

. Pag. 237. 16. πάϑει. Dam. sang. 

lbid. κατανάλωσα. Dam. ἀναλώσασα. 

Pag. 238. 2. καὶ τυφλοὺς. Dam perperam desunt. 

Pag. 238. &. θεραπεύει. rectius Dam. ϑεραπεύων. 

Pag. 288. ὅ. δειλιάσασα. etc, Dam. δειλ. μὴ τὸν ἐκ τοῦ πά- 
ϑουρ μολυσμὸν dod. 

Pag. 238. 8. πλέον. Dag. πλείων, 

Pag. 238. 10. πάντως ἰαϑ. et. Dam. σωϑήσωμαι. οὗ καὶ 
ἐψαμένη͵ καὶ σταϑήσης μου. 

, Pag. 2388. 14. ὠχριῶσα. Dam. ἰχρεώσααα. - 

Pag..239. 1. ὀξείαψ' Dam. a£lav. . 

Pag. 939. 4. àid. Dam. deest, | 60. 1 


.- 


w' 


um 











. 


670 ^. JAPP5NDIX. 


Pog. 9939. 7 προϑέσει Dam. deest: - 3 - 


Pag. 939. 8. αἱμόῤῥους. Dam. αἴμοῤὝῥοδσα. 

Pag. 239. 10. ϑερβελάτου εἰς. ϑερμηλάτδυ, μέξασα χρυ 
σὸν καὶ doy. 

Pag. 239. 18. πόλεως. etc. Dam, πόλεως Πανεάδος εἰς ἅγιον 
— φόπον, εἰς οἶκον εὐντήριον. ^ — 

Pag. 939. 14. ηὗρον. Dam. quod notatu dig, ᾿εὐρέϑη 
inventum est. 

Pag. 239. 16. ἐν οἷς. Dam. ἐν d. | | | 

lbid. 6 βίος. etc. Dam. ὁ βίος τῶν βασιδευσάντων “-άντωον 
τῆς lovó. 

Pag. 258. 10. γρυπόρυγχος. nihil mutandum; licet voluit; 
Chilmeadus , γρυπώνυχος ungues habens aduncos, vel γρυποῤῥι- 
voc aduncum debens nasum scribendum esse, Isto enim vocaba- 
]o denotatur γρυπόῤῥινος, a voce ῥύγχος, quae proprie rosfrwm 
porci significat, uti tradit Schol. Aristoph. ^fcharn. p. 407. et 
"vibus p. 558. ad vultum seu nasum hominis trandfata: id quod 
etiam fit in Graeco Epigr. 


Pap. 960. 9. ἐν τῇ αὐτῇ τῆς ξορτῆς ἡμέρᾳ ὅτε. C. rectius: - 


ἦν δὲ ἡμέρα τῆς ἑορτῆς ὅ ὅτε. 
: Pag. 261. 1. τῆς πύλης. Ita C. ubi temen Dufresnius ταΐς 
πύλαις sive τῇ πύλῃ reponendum censet. 
Pag. 969. 5. πάραιτος. lege σετάρετος mente captus, non ut 
Chilmeadus et alii interpretantur, membrorum vi soluta. 

Pag. 978. 8. Αὐτοκράτορι. etc, Epistola: puris , uti probat 
doctiss. Dodwellus Dissert, Cyprian. x1 $. 23, 94. 

Pag. 279. 18. σχοῖνα. σχοινία scribendum monet “Ἴππος: 
tor. Dubito: nam et σχοινὴ apud alios occurrit. 

Pag. 986. 90. ἐβελλίνην. sic cum duplici 4. epmd alios scri- 
bitur: nihil itaque temere mutandum, quemvis dnnotatori pla- 
cait ἐβελίνην esse scribendum. 

Pag. 291. 15. ξωρακὼς τὴν τοποϑεσίαν τῆς πόλεως" καλὴν. 
de urhis Byzantii situs praestantia et amoenitate audi ais Scripte- 
rem anonymum nondum editum cujus extant Epistólse. non inele- 
gantes num, 24.. in Cod. MS, Baroc. 181. Eyislola:7. sic se. » 
Οφϑαλμὸς ἄρα τῆς οἰκουμένης ἐστὶ τὸ y , xal οὐκ 
οὕτω τοῦτο γνοίη, εἰ μὴ πέριξ διαδράμοι τὴν οἰκφυμένην" 
λάττει γὰρ εὐθὺς τούεῳ ἔπάστη τῶν ὥρων' ἀὴρ, ἐπειδὰν e 

v τι τῶν ὁρίων προέλϑοι τῆς μητροπόλεως, οὐκ ἐπὶ τὸ κρεῖττον, ἀλλ᾽ 
» ἐπὶ τὸ χεῖρον μεταβαλλόμενος. ὥσπερ γάρ ἐστί τις μεσαίτατος τό- 
σεος τῆς γῆς» (τοῦτο δὲ οὐδεὶς τῶν "Rrvtmoy ἠκρίβωσεν, ἀλλὰ ψεν- 
δονται of τοῦ Διὸς ἀετοὶ, καὶ of Δελφοὶ" αὐχοῦσιν ἐπὶ τῷ 
πλάσματι) οὕτως ἐστί τις καὶ κάλλιστος wá ἐξ τέμενος τὸ 


ϑεῷ " ἐσπείσαντο- γοῦν πόλει," καὶ αἵ τῶν ἃ foiiis αἰγια- | 


Aoi τε, καὶ ϑάλαττα" καὶ ὁ ἀὴρ ταῖς dino τῷ 


“ συγκραϑεὶς προσηνῶς αὐτῇ περίκέχυται. ᾿ ἔστι καὶ μίμημα τοῦ τοῦ 
ἥφ, E ς . * 


E 





APPENDIX. "8n 


δ 


φεοντὸς; ἀνατολαὶ τε γὰρ καὶ δύσεις, καὶ ἔρκτοι καὶ νότοι, of ἀφ᾽ 


ἑκάστων κλιμάτων, ϑαυμασίως ἐν tav συνδεδραμήκασι , 1] μᾶλ- 
λον ἕκαστον τῶν μερῶν τῷ οἰκείῳ. καὶ ἀκριβεῖ πρὸ ταύτην δυμπε- 
πρεσβεύκασιν. ἡ δὲ βασιλὶς οἷα τὴν δορυφορίαν ἤρερ μαπροσίε- 
ται; (lege ἠρέμα *o.) xal 4 j μὲν ϑάλασσα δεχομένη τὸν Δλφειὸν 
οὐ νοϑεύει τῷ ἀλμυρῷ κύματι τὴν τούτου κράσιν. ἡ δὲ καλλίους 
τοὺς «ποστόλους νῶν. “πρεσβειῶν παρὰ iion ἑαυτῆς φύσιν ἐργάξεται. 
Pag. 992. T. τῇ “ρτέμιδι σὺν τῇ d C. “ρτεμιδίου ἐλά- 
ego, ubi “ρτέμιδος EAagielog substitui placet Defrernio. Vide 
djüs CP. Christ. sect 14. 
.. PPag. 810. 18. Δομετιανὸς. Scriptor hactenus ignotus, sed 
eundeni citatum legimus in alio quodam MS. Oxon, non itaque 
corrigendum Δομνῖνος, quod arrisit CAjdmeado. 


Ad Partem II. 


Pug. 819. 98. τὸ πρώην τεῖχος. de mure hoc et omnibus 
aliis seu partibus seu Antiquitatibus Urbis Constantinopolis, quae 
in sequentibus commemorantur, vide omnino Dufresnium in CP. 
Christ. lib. 9. et 9. ubi multà de singulis legenda. 

Pag. 399. 7. Καὶ τὴν κεχρυσωμένην ἐκάλεσεν Ανθουσαν. 
haec videntur elidenda, curn antea idem referatur, nec apad c. 
hoc in loco compareant. 

^ Pag. 895. 10. ἐξακεονίτης. Sic alii, et ipse /futor alibi: τος 
ctius vero Εξωκιονίτης, quod et CAronicon Pas. et alii complu- 
res habent. Minus recte hariolatur 7Meursius, consentiente CAil- 
meado, ἐξωκιόνιον fuisse Monasterium frrianorum et inde postea 
pro quibusvis Arrianis vocabulum hoc positum fuisse. Sic enim 
appellati sunt Arriani, quod in Éxociomium, locum ita appella- 
tum extra muros Constantinopolis, una cum Demophilo Patr. a 
Theodosio Seniore exacti sese recepissent, Consulendus Dufres- 
nius in Constantinopoli Christ. lib. 2. sect. 16. n. 38. et in Gloss. 
mediae | et infimae "Graec. 

. 828. ὅ. Κηρυστικῶν. Scr. Κυρεστικῶν uti habet C. 

n. 880. 9. προσκουλκάτορας" a σκούλναι Excubiae, un- 
de εἰ. σκουλκεύειν Excubias agere; et naves Sculcatoriae; ut et 
Anglicum fortasss 9 ΘΕ ΓΕ velociter se abscondere, aufugere. 

Pag. 332. 21. A4oíe. C. Paóíe. lta hoc loco praefert Cod, 
Vat. at infra Ῥασσίᾳ, ad quam lectionem propius accedit Noster. 
Zonaras habet Φρυγίᾳ. | 

Pag.938. 18. τῇ πζ΄ τοῦ Δεσίου. C. πρὸ & Καλανδῶν Ζουλίων. 

Ῥαρ. .884. 15. ὑπό. Ο. εἷς. 

Pag. 887. 18. Σαλαβρίαν. C. Ολυμβρίαν" ubi Dvfres. Ση- 
λυμβρίαν reponit. dicitur ab aliis Σηλυβρία. . 

; Bag. 340. 8. σφενδόνην. C. σφεν δῆνα. 

Pag. 840. 16. πέμπτῳ ele πρωΐας. in C. dbi legitur τοῦ 
Bale πρωΐ,. Bufresnius ex conjectura pro πρωΐ reposuit πρώτῳ, 


ᾧ. 











672 — ^ , APPENDIX. 


et verlit circa tempus primi Broeii, . Vide eus Gloss, Graeco- 
barb. 


Pag. 841. 18. Βιργίτονων.. C Βεργιτινῶν. μι 
Pag. 841. 14. Βαλεντινιανοῦ τοῦ μεγάλου. Val. Magno 
ponit Interpres, Ego potius verlissem Seniore, . Neque placet 
sane vulgaris consuetudo, qua Theodosius, Leo, Justinianus ctc. 
. Seniores, , JMagnorum titulo solent donari: cujym enim a Graecis ah- 
tiquioribus μεγάλοι appellantur, designatur tantum illorum senio- 
- ritas, xespectu habito δά illorum Nominum Juniores Impp. τοὺς 
guxoove. Neque aliter quidem quam ex hujusmodi errore vide- 
tur apud Latinos et Graecos recentiores invaluisse mos iste Con- 
stantinum Seniorem cognomine ZMayni honorendi, | Quod et mp- 
nitum alicubi a clariss. Dodwello. : . | 

Pag. 847. 18. μίτατα. nonnullis μετάτα. 

Pag. 849. 10. ἔκλεισε τὸ ἱερὸν τοῦ ᾿Σεράπιδος Βλίου. falli- 
tur omnino Chiimeadus, cum aliis, qui ex Socratis, Sozomeni, et 
aliorum autoritate, templum hoc a Theodosio semiore funditus 
eversum fuisse contendit. Lege Evag. hist. Eccles. l. 2. c. 5. cui 
adjungi et alii complures possint. Sed. id erit alterius loci. 

Pag. 851. 8. rovg τῆς πεδατούρας στρατ. vim vocis pedatu- 
rae non intellexit Interpres, Sunt vero Pedaturae milites, cohor- 
tes illae quibus assignabatur castrum aut. alius. logus, ubi consi- 
derent; et sunt pedaturae certa quaedam loca seu locorgm spa- 
tia, quae ad custodiam militibus assignari solebant, 

Pag. 851. 11. μεσόσευλα. sic alii scribunt: non itaque re- : 
ponendum μεσοστύλεα, quod placet Chilmeado. 

Pag. 869. 5. παπᾶς. Clericus, sic Graeci hodierni et Hussi 
Clericum quemvis papam appellant. 

Pag. 969. 19. «Αἰγεώτης. male corrigit "Ánnotator "lyra- 


της. Quamvis enim apud Stephanum et alios Αἱγεάτης, δοῦρα. - 


tur, apud alios tamen, praeter JMalelam, legitur “ἰγεώτης. 

lbid. κτήτωρ. sic C. ubi male Holstenius κοιάστῶρ. reposuit. 

Pag. 870. 11. ἐξαιτασϑῆναι. C. recte ἐξετασϑῆναι. 

Pag. 870. 21. ἀλλὰ δίκῃ. sic scribendum in C, wbi deest 
YvOX δίνῃς ^ ' 

. Pag. 871. 18. πολλοὶ ἐκόπησαν. sic C. ubi Dufreanius ixo- 
πήσαντο mavult, 

m Peg. 372. 9. Οστρυς. In C. ubique Οσερορ. ἀμοορμωά 
θεὲς. 

Pag. 979. 14. Μάμαντα. C. Μαμᾶν. | 

Pag. 879. 18. Σινζηρίχου. C. hvbloumoc. |. , 

Pag. 975. 14. βασιλέως. ᾿Ηερὶε ἴῃ ἃ, δῖ, Vers, Magis appoti- 
te, Zmperatoris. 

Pag. 376. 18. Κυδισσέος. sic paulo ante p. $75. 15. C. 
Κοδιοσεὺς, ubi Kovxovaevg corrigit Holstenius, quempdo ab, aliis 
appellatur, -". -ν 

4 " " 


4 





» 


APPENDIX. . 678 


Pag. 8T7. 7. Βερίνης. C. Βηρίνης. — 

Pag. 877. 12. ὡς ἔστι : βασιλευς. C. ὡς ἦν Bac. ubi Dsfrs 
nio videtur legendum do ἧς, ut est apud Procopium 1, 1. Van- 
dal. c. 7. εἰς Ισαυρίαν ἀφ᾽ ἧς δὴ εἱρμᾶτο διαφυγόντος. i. e. unde 
ortus fuerat, ut scribit Pictor Tun. 

Pag. 880. 19. Δίμνας. sic C. Ubi vide Dufres. 

Pag. 880. 18. ἀνεχρίσϑη. C. ἀνῳκοδομήϑη. 

Pag. 882. 6. Δέκιμον. de decimo vide Dufrem. i in CP. Chi. 
$Q. lib. 9. sect. 1. n. 5. 

Pag. 382. 11. lovesasdy. C. Ἰουστουσὰν Editio Scal. Iov- 
στασὰν semel ac iterum praefert, Mox in c. Οὐϊσεασᾶ corrupte, 
et stalim Ἰουστασᾶν. 

Pag. 889. 14. τὸν ἅγιον Προκόπιον. c. τὴν ἐκηλησίαν ποῦ 
ἁγίου Πρόύβου, mendose ut patet ex seq. ubi Nostro convenienter 
evavtogag xal τὸν οἶκον τοῦ ἁγίου Προκοπίου. 

"Pag. 882. 16. ό «Τησνοδιώκτης. C. ὡς 271901. ubi legi placet 
Dufresnio xal mor. vel ὡς καὶ “ηστ. de hoc Magistratu vidé 


. eundem in Gloss. Med. Graecit. 


Pag. 882. 17. Αρκαδιακῶν. C.  ρκαδιανῶν. Sed Cod, Vat. 
cum nostro concinit. 

Pag. 884. 9. δικολόγους. Causidicos vertit Interpres no« 
ster: haeret Dufresnius, nam si Advocati, inquit, seu Causidici 
sive Patroni, quae vis est vocabuli, intelligantur, ii non judicant; 
si judices ipsi, numerus videtur obsistere, tametsi ii satis indican; 
tur voce καϑίσαντες. Eum vide. 

Pag. 884. 19. κηροῦς. vum cereis accensis Theodoricum 
convenit Senatrix illa, quo ampliorem ei honorem exhiberet. De 
quo more videatur Dufres, ad locum. E 

Pag. 885. 1. Αλάριχος. C. 4ταλλάριχος. 

Pag. 885. 2. Ἑξακιονίτης. C. hoc loco Ἐξωκιονίτης. . 

Pag. 894. 15. ἄρμα. sic. C. ubi Holstenius αὐτὸν perperam 
substituit, Dufresnius mavult aguávovg* nihil mutandum... . 

Pag. 894. 21. χαλκὴν, Vide Dufres, CP..Christi. 1. 2. 
sect. 4. n. 9. 

Pag. 994. 99. ἔμβολος. V.ibid. sect. 8. n. 9. 

Pag. 898. 1. Ebcirmlov. V. ib. sect. 16. n. 46. 

Pag. 898. 2. φόρου K.] V. ib. sect. 24. n. 1. etc. 

Pag. 898. 7. ταῖς ϑείαις λαργιτιῶσι. MS. quoddam Oxon. 
Πρίβατα ἐστι, τὰ τῇ βασιλείᾳ ἰδιαξόντως διαφέροντα. ἄλλα δή ἔστε 
τὰ δημόσια, οἷα τελῇ ὑπὸ τὸν Κόμητα τῶν λαργιτεώνων ταῖς δη- 
μθσίαις ὑπουργοῦντα χρείαις. Ai λαργιτίονές (sic hoc in loco 
MS.) εἶσι δύο" τὰ σάπρα: καὶ τὰ πρίβατα. δύο yag tio: βασιλικοὶ 


θησαυροὶ, ó ἰδιάξων αὐτῆς βασιλείας οἷον ὅ τῶν λαργιτιόνων᾽ xal, 


δημόσιος, ὁ τοῦ φίσκου. 
Pag. 899. 18. Δόρας χωρίον ὄντα. sic C. nisi quod Ζωρὰς. 
Ioannes Malalas. 43 


[] 


* 


674 APPENDIX. 


scribatur ut et infra. Cod. Vat. ΖΔωρεχώριον᾽ Scalig. “ωραχω 
ὕντα. 

Pag. 407. 19. ]ουλιανῆς. cum hac voce incipit Narratio 
. apud C. p. 330. in princip. mutila. 

Pag. 410. 9. ἀπὸ Βενδεριάνας ὃ Θράξ. C. d Βενδαρίτης ὁ 
Θράξ. Erat urbs Bederina seu Bederiana in limitaneis Illyriae 
Thraciaeque agris sita, hinc dicitur Justinus ab aliis JÀÁrax, ab 
aliis ex Zllyria fuisse. ' 

Pag. 410. 10. Θεόχριτον etc, Apud C. mutilate habetur hic 
locus: ἀνεῖλεν Auavriov τὸν Πραιπόσιτον αὐτοῦ καὶ  4vÓg£fav τὸν 
Κουβικουλάριον, τὸν τοῦ βηϑέντος Apavslov δομεστικόν᾽ ὃν sjfov- 
λετον (Cod. Vat, ἐβούλετο) ποιῆσαι βασιλέα ὁ αὐτὸς “μάντιος. 
Ubi non pro ὃν substituendum ὅτι, quod Dufresnio placitum, sed 
post vocem κουβικουλάριον, inserenda sunt haec verba, καὶ Θεύ- 
39/t0V τὸν κόμητα. | 

Pag. 411. 6. Αππίονα. C. Aníova. 

Pag. 411. 7. Διογενιανὸν στρατῃηλάτην ἀνατολῆς. Tta apud 
Theophanem: et sio legendum apud C. pro eo quod inibi babetur 
ἀπὸ στρατηλατῶν ἀνατολῆς vellocus saltem sic interpungendus: 


καὶ ἐποίησεν Απίωνα μὲν ἔπαρχον πραιτωρίων, 4ιογενιανὸν δὲ᾽ 


ἀπὸ Στρατηλατῶν ἀνατολῆς" atque ita reddendus: et fecit gui- 
dem ^pionem Praefectum Praetorio; Diogenianum vero Ex—AMa- 
gistrum militum, (sive gui fuerat Magister militum) Praefeetum 
Orientis, non ut vertit Dufresnius: Diogenianum Ex-magistrum 
militum per orientem dixit. Non enim ab Imperatore dicitur seu 
creatur aliquis Ex—Magister militum, sed ita is appellatur qui 
Magister Militum aliquando fuerat. | Sic antea sane de eo in 
exilium misso, . et a Justino revocato, loquens, Éx-magistrum 
JMilitum eum appellat. “ἀνεκαλέσατο τὸν Πατρίκιον Απίωνα, καὶ 
4hoytviavov ἀπὸ Σερατηλατῶν, καὶ φιλόξενον, καὶ αὐτὸν ἀπὸ 
Στρατηλατῶν. 


Pag. 418. 8. Κωάδου. sic C. p. 888. quamvis p. 832. Kava- * 


δης. — Procopio, Theophani, &liis, Καβάδης. 
.. Pag. 418. δ. Δαμνάζης. C". Cod. Vat. et Editio Scalig. 
Ζαμναξης. 

Pag. 418. 9. Νόμου. Theoph. Ομοῦ" C. Editio Rader, 
Ονίνου, Cod. Vat. Nouo9. Symeon Logotheta, citante Dwfresnio, 
Ῥώμου. 

Pag. 418. 12. χλαμύδα. C. χλαμύδην vel διν" Editio 
Scal. χλανίδιν' Ἰλεορλαπὶ κλανύδιν, ptm ve gae 

Pag. 418. 16. πλουμία. C. πλουμμία. 

Pag. 414. 18. Ζιλγιβὶ. C. Ζίλγβι. Edit, Scal. Ζιλγβί. [π- 
fra apud C. Ζιάγβιρος. ubi eadem Editio Scal, Τζιάγβιρος. TReo- 
phan. et alii Ζιλίγδης. | 

Pag. 416. 9. κυνῶν. sic Theoph. at C. χοινῶν" quod cor- 
rexit ex Theophane Dufresnius. Holstenius Οὔννων substitni vo- 





LM 





APPENDIX. . 675 


]mi, Sed nihfl mutandum: notum enim militare convicium, Ca. 
nis, Adi Dufres. p P 691. 

Pag..415. 11. εἰρηνεκώς. C. εἰρηκοὶς dicene. 

Pag. 415. 20. “αβροίου. C. Boolov. 

Pag. 499. 17. ὥστε. C. εἴστε, sed Edit. Scal. dors. 

Pag. 496. δ. Maflegzíov. sic C. ubi perperam delevit HoL 
stemus. 

Pag. 427. 2. προσρυέντι. C. σπροσφυέντι. 

Pag. 428. 6. δίχα τῶν etc. Constitutio fortasse, quae habe- 
tur Cod. 1. 1. tit. v. num. 12, qua Gothi, qui secta fuere Arriani, 
excipiuntur. 

Pag. 480. 18. Συκῶν. V. Dufres. CP. Christ. T. 1. sect. 99. 

Pag. 433. 4. Αὐξουμῖται, καὶ of Ομηρῖται. de illis viden- 
dus omnino Gothofredus ad Cod. Theod. to. 4. p. 589 etc. 

Pag. 485. Q0. Δαγισθέου. C. Δαγισϑαίου. De €o vide 
Dufresu. CP. Christ. ]. sect. 27. n. 18. 

Ibid. μεσίαυλον. sic C. ubi perperam μεσίκωλον Edit. Sca- 
lig. Infra p. 81. μέσαυλον. 

Pag. 486. 1. βασιλικῆς κιγστέρνης. V. Dufresn, CP. Christ, 
1, 1. sect. 98. n. 11. et lib. 2. sect. 9. n, 14. 

Pag. 4936. 2. τὸν ἀγωγόν. Vid. ibid. 1, f. sect. 25. n. 9. 

Pag. 437. 15. περὶ δὲ τῶν μαρτ. Extat hoc decretum Cod, 
tit. 20. et in Basilicis lib. 21. tit. 1. L. 89. 

a Pag. 449. 10. ϑεῖος τύπος. Decretum, "ni fallor , deper- 
itum, 

Pag. 470. 99. ϑεσπίσας" forte designatur Novella. 82. c. 7. 
quae data est aliquot annis post tempus ab Autore designatum 
viz. Apione Cos. Caeterum et alia fuit ante super re eadem Con- 
stitutio, quae ibid. et in Institut. 1, 4. Tit. 6. δ. 24. memoratur, 
sed quae jam deperdita. 

Pag. 478. 18. ϑείας προστάξεις. Edictum 6. Libri 15, Co- 
dicis, quod sub ipso tertio Justiniani Consulatu emissum est, non 
paulo ante, quod Autor videtur innuere, Promulgerat antea Ju. 
stinianus Edictum aliud ejusdem tenoris, quod in Codice proxi. 
me praecedit, sed editum id erat sub ipsis imperii primordiis, uti 
ipse p Edicto praedicto testatur. 

5. 496. 6. περὶ τῶν διαχρινομένων. haec omisit Inter- 
pres, n néc videtur intellexisse, verte; De Diacrinomenis sive Euty- 
chianis: sic enim appellari solebant Sectarii Eutychiani, tan- 
quam ab Ecclesiae communione segregati, vel, ut alii volunt, 
tanquam Aaesitantes cum Ecclesia communicare. 











678 ͵ APPENDIX. 


Non incommodum erit. subjungere. hio: Synopsin Chronographiae 
Malelianae de Vita et rebus gestis Justiniani, ut dignostat Le- 
cior ad quem annum sllius imperii quae in singulis paginis con- 


scribuntur: pertineant, 
An 1 EE t6 Pag. ed. Ox. 151 
— 2 "Indict. 6. mens. Oc. 152 
— — Jan. E | 153 
— Indicdonis a sub exitu | 174 
Indict. 7. mens. Jan. . 180 ; 
— — — Je. | ...... 482 
, Decio Cos. 186 
— 4 padio et Oreste Coss, . . 188 
— — Mens. Sept 190. 
—. b Mensis | . 211 
— 6 Indictio 10. mensis Jas. E . 418 
— 7 7ωυειίη. 3. Cos. , E 220 
— 8 Indict. 12. | ibid. 
— — Post Qonsol Belisari .' ^ - 921: 
— — Jo. ΤΡ adoce Cos. :. — jbid. 
— 14 . Indi uy mens. imn. . . 9328 
-- — — . Aug. .. ^ 4 id. 
— 16 Ind. 5. E |. 823 
— 18 lad. . 7. mens, Sept. ' : 9925 
— — — Nov |^. lbid. 
— 21 Ind. 10. mens. Web. | |: 996 
'— —— 0 - un ᾿ 227 
ΜΝ ) - ΠΣ ul. 998 
— 94 Ind, 18. mens, Apr. . | ibid. 
— — Jun ibid. 
— 95 Tad. 14. ἮΝ 229 
— 26 . Ind. 15. IAens. Sept. . . 230. 
—— — - Aug. ibid. 
— 27 Jnd. 1. mens. Mart. ibid. ἡ 
— 28 Ind. 2. mens. Aug. | 231 
— 80 Ind. 4. mens. Jul. 932. 
----- - — Dee | 233 
— 81 Ind. 5. mens Nov ibid. 
— — — — r ibid. 
— $82 Ind. 6. mens. Dec. ibid. 
— — -— Feb. 234 
— 83 Ind. 7. mens. Mart. 235 
-- — — — Mai. 936 
— — — Jun. 238 
— 86 Ind. 10. mens. Aug. ibid. 
— 87 nd. 11. mens. Oct. ibid. 
——  — — Nov. 239 
-— — — — 7... 243 





. RICHARDI BENTLEII 


EPISTOLA 


AD CL. V. 


JOANNEM MILLIUM S. T. P. 


INDEX RERUM MEMORABILIUM, 
ET SCRIPTORUM, 


. QUI IN EA EMENDANTUR. 








«ὦ 





* 


CL. VIRO. 
JOANNI MILLIO, 5, Τ. Ρ. 


RICHARDUS BENTLEIUS S. 





Miuisi equidem, Milli- doctissime, cum abhinc dies complus- 
culos deambularemus una, strenueque de literulis nostris sermo- 
nes caederemus; ibi forte fortuna de Joanne Antiochensi mentio- 
nem fuisse injectam: eumque me desiderium cepisset librum ad- 
huc musteum videndi, priusquam in lucem publicam, te curan- 
te, exiret; ea me lege id abs te unpetravisse, ut siqua in tam 
depravato scriptore emendationem nostram accipere possent, ea 
in schedulas conjecta ad. te mitterem.  Duram[profecto conditio- 
nem, Quamque adeo multis de causis nollem acceptam. Nam ut 
omittain, quod ex illo fere tempore a meliori librorum et char- 
iularum rhearum parte, et (quod acerbius mihi accidit) a ju- 
cundissima tua consuetudine longe disjunctus sim; quodque semel 
duntaxat hunc Malelam properans percurrerim , nec ut secundas, 
quas sapientiores esse aiunt, curas et cogitationes adhiberem, 
udo adhuc pacto potuerim animum inducere: ut illa, inquam, 
atque alia praeteream; pudet hercle, ut verum fatear, pigetque 
benas horas, quae haud paulo melius collocari possent, in tam 
ingrato et ignobili labore consumere. Sed quid faciam? data 
est fides; promissa flagitantur. Video, quod mihi egomet intrivi, 
exeder dum esse Liceat modo, siquando in hac ἀναγκοφαγίᾳ 
fastidium. mihi suborietur, aliunde petere quod fluentem nauseam 
coerceat. Débitur itaque potestas et venia evagandi identidem 
longiascale; durbmodo ne plane ἔξω τῶν ἐλαιῶν, neque levibus 
de causis. : Hoe autem scias velim in primis; non mihi consilium 
esse de Joanne isto qui cujasve fuerit, quando vixerit, aut 8 
quibus laudatus sit, omnino verbum facere: cum diu sit quod 
omnet ietam coirtroversiam suscepit amicissimus noster atque 
eruditissimus Hodius, Quippe aliud est, inquam, Scriptionis 


O 1 
V8, 


ΟΦ 





680 BENTLEII 


: hujusinstitutum: quae vereor equidem ut satis ex voto et felici- 
ter mihi vertat. lla sane praesagit animus, ita in ipso limine 
conspicio, quod eliam fortissimo terrorem incutiat. Siquidem 
recte narrat Malelas pag. 90. edixisse nimirum atque intermina- 
tum esse Orphea, ne quisquam mortalium palam fecerit τὰ Egi- 
κεπεώ. οὗ, ait, ὄνομα ὁ αὐτὸς Ὀρφεὺς ἀκούσας ix τῆς μαν- 
τείας ἐξεῖπε, ΜΜήτινα φάναι τὰ Ἐρικεπεὺ, ὅπερ ἑρμηνεύεται τῇ 
κοινῇ γλώσσῃ, βουλὴ, φῶς, ἕωοδοτήρ. Ego vero cum haud 
'sim nescius, quam acerbos olim. vindioes Deos hominesque ha- 
'buerit, qui μυστήρια ἐξορχήσασϑαι et Eleusinae Matris occulta 
proferre ausus sit; qui sciam, annon ipse similem in me noxam 
admittam, si Mysterium hoc Orphicum sacro hactenus silentio 
celatum evulgavero? Neque adeo cjam me est, O Milli suavissi- 
me, quam audax impulsu tuo in me meosque facinus consci- 
scam : 

Sed tua me virtus tamen, et sperata voluptas 

Suavis amicitiae quodvis discrimen adire 

Suadet, et inducit dias in luminis oras 
horribile illud arcanum protrahere. Beno vero animo eris, cs 
pitique et aetati meae parces metuere; ubi μορμολύκεδῳ isto de- 
tracto, putidisque illis μή τινὰ φάναι sd Egixezxeo in. mela rem 
ablegatis aliquo, veterem illuc et veram Jectionem quasi postli- 
minio reduxero. Ea haec est: Οὗ (0:09) ὄνομα ὁ αὐεὸς Ὀρφεὺς 
ἀκούσας ἐκ τῆς μαντείας ἐξεῖπε Μῆτιν, Φάνητα, Hotxtxaiov. 
Orpheus, ait, per oraculum edoctus est Dei nomina δ7ηῆτιν esse 
et Φανητα, et Hoixesaiov , quae communi sermone. interpretata 
" hanc habent vim et sententiam, Βουλὴ, Φῶς, Zoo0cwjo. " 

Porro hisce nominibus Deum Orphicum vocari non desunt 

mihi locupletes certissimique sane autores. Damegcius περὶ τῶν 
πρώτων ἀρχῶν MS. in Bibliotheca Coll. Corporis Christi Oxonii 
p. 166. Ev μὲν τοίνυν ταῖς φερομέψαις ταύταις ῥαψῳδέαες Qogi- 
καῖς ἡ θεολογία δή τις ἔστιν ἡ περὶ τὸν νοητὸν ( διάκοσμον) ἣν 
καὶ οὗ φιλόσοφοι διερμηνεύουσιν, ἀντὶ μὲν τῆς μιᾶς τῶν ὅλων wo- 
χῆς τὸν χρόνον τιθέντες, ἀντὶ δὲ ταῖν δυοῖν 4ἰϑέρα καὶ χάος, &v- 
τὶ δὲ τοῦ ὄντος ἁπλῶς τὸ Ωὸν ἀπολογιζόμενοι, χαὶ seid tcy- 


Ο 8 τὴν πρώτην ποιοῦντες. εἰς δὲ τὴν δευτέραν τελεῖν ἄτον τὸ κυούμε- 
V 4 vov xal τὸ κύον Sov τὸν ϑεὸν, ἢ τὸν ἀρχῆτα χιτῶνα ἢ τὴν Νερέ- 


Àqv , ὅτι ἐκ τούτων ἐκθρώσκει ὁ ΦΑΝΗΣ. ἀλλότε γὰρ ἄλλα xg 
τοῦ μέσου φιλοσοφοῦσι, τοῦτο μὲν ὁποῖον ἂν ἡ οἷς τὸρνφῦν, ὡς 
δὲ πατέρα καὶ δύναμιν ἄλλα τινὰ προσεπινοοῦντες οὐδὲν τῷ Θρφεῖ 
προσήκοντα" τὴν δὲ τρίτην τὸν MHTIN τὸν HPIKEILAION dig 


ὄνναμιν, τὸν DANHTA αὐτὸν ὡς πατέρα.  IHepébidem p.406. 
ῦϑεν πηγὴν μὲν πηγῶν αὐτὸ (τὸ Ev) Χαλδαίων πῳᾶδες νευφη- 
μοῦσιν, Ὀρφεὺς δὲ μικτνὴ σπέρμα φέροντα ϑεῶν, ρένεκες «(δὲ 
αἰῶνα κοσμικὸν, οἷς πάντα ἐν ἑαυτῷ cusgegxosa. Locus corre 
ptus. Lego: Ὀρφεὺς δὲ MHTIN. σπέρμα φέροντα ϑεῶν".-- — 





EPISTOLA. 68t 


Et pag. 195. Οὐχὶ δὲ καὶ Ὀρφεὺς ἀπὸ τοῦ Ὡοῦ παράγει. καὶ τῆς 
ΝΝΜεφέλης δαγείσης (hac modo occasione cogita, an in loco supe- 
riore pro ἀργῆτα reponi placeat τὸν ῥαγέντα χιτῶνα ἢ ῇ “νεφέλην ) 
τὸν πολυτίμητον φανῆται, πρόοδον. καὶ ixsivog ἐν τῷ νῷ ὑποστη- 
σάμενοὲ. ἢ ῥητέον πρὸς ταῦτα, et quae segünntam. Lege et di- 
stingue: τὸν πολυτίμητον ΦΑΝΗΤΑ, πρόοδον καὶ ἐκεῖνος etc. 
Et praeterea p. 124. 

Ενθεν ἀποθρώσκει γένεσις σεολυπιδακοῦ ὅλης, | 
Kal ὅσα τοιαῦτα περὶ τῆς τάξεως ἐκείνης of ϑεοὶ ,τρησμῳδοῦσιν" 
ἀλλὰ καὶ Ὀρφεὺς τὸν πολυτίμητον τοῦτον ϑεὸν ἀνευφήσαιμι τὸν 
σπέρμα φέροντα ϑεῶν κ᾿ αὐτὸν ἠρικεπαῖον, καὶ ἐξ αὐτοῦ ποιεῖ 
σροϊοῦσαν ἅπασαν τὴν τῶν ϑεῶν γενεάν. Enimvero non leviter 
mendis aspersa est haec δῆσις, quam ita conmstitues: aal Ὀρφεὺς" 
τὸν πολυτίμητον τοῦτον ϑεὸν ἀνευφημεῖ ' 

ΜΗ͂ΤΙΝ σπέρμα φέροντα ϑεῶν κλυτὸν HPIKEIIA JON. 
Pagina denique 164. Τοῖον ἀπέστιλβε χρόνος ἀϑανάτοιο DANH- 
. ΤΌΣ, ubi legendum: χροὸς, ut quidem extat apud 1 Proclum: à 

Θαύμαξον καϑορῶντες ἐν αἰϑέρι φέγγος ἄελμοιτον, 

Toiov ἀπέστιλβε χροὸς ἀϑανάξοιο Φκνητος. : 
Idem Proelus | in Parmenidem MS. haec habet: ὁ uiv γὰρ Ὀρφεὺς 
μετὰ τὴν κατάποσιν τοῦ DANHTOZ ἐν τῷ 4Διϊ τὰ πάντα γεγονέ- 
vat φησίν. ἐπειδὴ πρότερον μὲν καὶ ἐνωμένως ἐν ἐκείνῳ, δευτέ- 
ρως δὲ καὶ διακεχριμένως ἐν τῷ δημιουργῷ κὰ πάντω. ἀνεφάνη τὰ 
τῶν ἐγκοσμημάτων αἴτια. εἴ iu Alcibiadem priorem MS, sic acri- 
bit: Καί μοι δοκεῖ καὶ ὁ Πλάτων εὐρὼν παρ᾽ Ορφεῖ τὸν αὐτὸν 
τοῦτον καὶ Egone καὶ δαίμονα μέγαν ἀποκαλούμενον, ἀγαπῆσαι ὦ A 
xal αὐτὸς ἐπὶ τοῦ Ερωτος τὸν τοιοῦτον ὕ ὕμνον" sel μὲν γὰρ νοῆ- 
τοῦ νοῦ λέγων d Θεολόγος, 





ρος Ερως καὶ MHTIZ ἀνάσθαλος --- --- καὶ πάλιν" Ο 4 


Οἷσιν ἐπεμβεβαὼς Δαίμων üéyag αἰὲν ἐπ᾿ Pu 
περὶ δὲ τοῦ νσεροῦ νοῦ καὶ ἀμεϑέπτου, 

Koi ΜΗΤΙΣ «πρῶτος γενέτωρ ^el ἔρως πολυτερκής" 
Καὶ xv: 

Ἐν xgetoc , εἷς Δαίμων γένετο μέγας, ἐρχὸς ἁπάντων. 
Multa prudens et sciens praetereo, quae ex Athenagore, Mavero- 
bio, Orphicis Hymnis, tum autem praecipue e Proclo in Plato- 
nis Timaeum adferre possem:-ne forte qui me minus norunt, 
Panli me Leopardi scrinia compilare existiment. Inde petere 
possunt, vel a Theodoro Cantero,*qui plura de his rebus scire 
desidérent. . Nam quíd ego censeam de-illoram sententia, qui 
significationem mendesi verbi Eguksmso ex anilibus Cabbalista- 
rum Bugis conantur exsculpere? sed nolo aliquidsinclementer di- 
cere. .Non nostrum est κειμένοις ἐπεμβαίνειν. — Veniam etiam 
libenter dedero, si'minus ea perspexerint, quae a mgpltis saecu- 
lie homines latuerunt, caligime et tenebris circumfusa. Nam ut 
concedam haec, quomodo a me emendata sunt, ita a Joanne 

* 





ὃς, 





622 ^ BENTLEII 


fuisse. concepta; qued equidem haud facile crediderim; Suidae 
tamen et Cedreni temporibus. depravatum esse hunc Malelae lo- 
cum illud argumento'est, quod hi interpretamenta duntaxat ex 
nostro afferant, de verbis Orphei οὐδὲ yoóx  lllad autem mihi 
videor satis certo scire, non Te expectare, ut vim verbi" Hoixe- 
σπαῖος et naturam explicem; Tune ut ineptes plerumque et cassas 
Etymologias consectari me velis? Dabitur jusjurandum, me ab 
Orpheo quidem ipso hoc fieri potuísse. Scire prius aveo, unde 
ila vulgaria, 4ιόνυσος, Ηφαιστος, Τ]}σειδῶν. Διόννσος, ait 
Orpheus apud Macrobium, ἀπὸ τοῦ δινεῖσθιι originetn ducit: 

a «Πρῶτος δ᾽ εἰς φάος ἦλθε, 4Διώνυσος δ᾽ ἐπεκλήϑη, 

Οὔνεκα δινεῖται κατ᾽ ἀπείρονα μακπρὺν ᾿Ὄλυμπον. 

*Ride, et ad lioc exemplum crede alia fuisse dicturum. : Nec qui- 
deni de significatione τοῦ Αριπκεπαίου belle convertit: scriptoribus. 
'Secundum BMalelam, Süidam et Cedrenum est ξζωοδοτήρ. Nosti 


O 5 hos tres, quam ad unum redeant denique. Αἱ Nonno in. συνα- 


ψωγῇ ἱστοριῶν Phanes est ζωοδοτήρ. — Ericepaeus aliam vim habet: 
nescio quemt “έγουσι δὲ αὐτὸν rov Φανητα ἔφορον͵ εἶναι τῆς 
ξωογόνου δυνάμεως, ὁμοίως καὶ τὸν Ἡρικεπαῖον λέγουσιν ἑτέρας 


V 5 ἔφορον εἶναι δυνάμεως. — Quamobrem, δὶ sapiam, non operam 


perdam in Etymologia liac inquirerida: mais ex usu fuerit, in 
quibus primum instit vestigiis pergere; et siqua restent Orphica 


apud Malelam, quae correctione opus habeant, pro virlli fe- 
. a ᾿ ὶ , : 


sltuere. - . ^ 
' Sic igitur reBngo locum, quém habes p. 89. : 
$$ ἄνα, “ητοῦς vl, ἑκατηβόλε Φοῖβε πραταιὲ, 
Ἡανδερακὲς, ϑνητοῖσι καὶ ἀϑανάτοισιν ἀνάσσων, 
Hiis, χρυσέαισιν ἀειρόμενε πτερύγεσσιν, 
“ωδεκάτην δ τήνδε παραί oto ἔκλυον ὀμφὴν, 
Σεῦ φαμένου, σὲ δέ γ᾽ αὐτὸν, ἐκηβόλε, μάρτυρα Oelnv. 
, Tertio autein versti simiMimém et maxime gerbinus ejusdem 
scriptoris est alius in Hymno ad Protogdnum: - e 
| Ilowroyovov καλέω διφυῆ μέγαν αἰϑερόπλαγκτον," 
δδογενῆ, χρυσέαισιν ἀγαλλομενὸν πτερὔγεσσιν. 
Αἱ vir bonus loames, atque item "Cedrenus, nein librarios €ul- 
pam hanc transferas, τὴν πτέρυγα arbitrabantur essé-generis vi- 
rilis. ' En cor Zenodoti, en jecur Crateti$! MEM 
Multo vero gravius affectus est locus pag. 99: ita poétae ver- 
ba non modo cum interpretamenpis Malelae confusa sunt at 
commixta4 sed et insuper mendis. óbéitá et cooperta. ΠῚ 


ue 
. dem certe μὴ διὰ μηδὲν veritus est Cedrentdi describere," Ümippe 


quae nullo proreus modo intelléxerit. At nemini vidlgse - 

pta quaedanf manu Patricii Junii ex: Chtohico quodaufibenes a. 

Seldenum ganuscripto: ubi nter alia ejusdem farina haec Or- 

phica Mabebattur, corrupta ea quidets et mutila; nihilsmiuth 

iu quibus extareu vestigia verae leclionis: siquidem ibPriptem 
* : . ͵ 


"ιν 


- 





EBISTOLA. 683 


erat μὴ dii μὲ μηδέν. Proinde de'hoc loco mihi niflla dubitatio 
est, quin in vezsiculos reponi debeat ad hoc exemplum; 
Θῆρές τ᾽ οἰωνοί τε βροτῶν τ᾽ ἀλιτήρια φῦλα 

Ἄχϑεα γῆς εἴδωλα τετυγμένα, μηδαμὰ μηδὲν . 

Ἑἰδότες, οὔτε κακοῖο προσερχομένοιο νοῆσαε — - O6 

Φράδμονες, οὔτ᾽ ἄποθεν μάλ᾽ ἀποστρέψαι καχύτητος, 

Οὔτ ἀγαϑοῦ παρεόντος ἐπιστρέψαι τε καὶ ἔρξαι 

Ιδριὲς, ἀλλὰ μάτην ἀδαήμονες, ἀπρονόητοι. 
Ad hunc Orphicorum numerum non dubito adscribere quae ex. 
tant p. 80. etsi ea Mercurio Trismegisto attribuant Malelas, Sui- 
das, Cedrenus, Autor Chronici Paschalis et de quo postmodum 
plura MS. Baroccienus, Scilicet ab autoribus multo plus idoneis, 
S. Justino in Paraenetica ad Graecos, et S. Cyrillo adversus Julia- . 
num ad Orphea ἐν τοῖς ὅρκοις referuntur: ubi etiám verani hujus 
λέξεως scripturam offendes. Malelas enim cum suo grege anti- 
quam adeo hic consuetudinem obtinent, ut nihil sentiant, Pro- 
xime autem ad Joannis verba accedes, si ita legeris: 

Ovoavov ὀρκίξω σε ϑεοῦ μεγάλου σοφὸν Poyov, 

Ορκίζω σ᾽ αὐδὴν πατρὸς, ἣν ἐφθέγξατο πρῶτον, 

Ἡνίκα κόσμον ἅπαντα ξῇ στηρίξατο βουλῇ. 

Ficta illa et commentitia oracula quae habes p. 42. 79. et 

172. adeo misere ac foede accepta sunt, ita verba poética in quo- 
tidiamam sermonem immutáta, üt vix invenias disjecti membra 
poetae.. Quamobrem in iis recolligendis redintegrandisque fru- , 
stra operam conterere non libet; praesertim cum Joannes ipse sa- 
tis aperte fateatur, se quae διὰ στίχων scripta fuerant, eig τὴν. 
κοινὴν διάλεκτον immutasse. — Verum, ut beem aliquos tam opta- ' 
bili nuncio, est liber Oxonii annos abhinc puto pc. calamo exara- 
tus; in quo non pauca extant -Orscula Malelanis his germanissi- 
ma: quae si.ogpnia hic in lucem proferam, quando bella oocasio 
est, sane (quod in Graecorum proverbio ést) patella videatur 
operculum invenisse, Spero etiam me gratiae aliquantulum initu- 
rum ab hominibus ills perelegantis judicii, qui Oracula quie 
vulgo feruntur Sibyllina tanquam ab anu fatidica Noachi filia fusa 
venerantur. Adeste igitur Ὁ vere σιβυλλιῶντες, Jotisque mani- 
bus sacra haec tangite. | | | v 

Xenopol καὶ Θεολογίαι Ἑλλήνων Φίλοσόφων. Ὁ 

m I. . | 


dE Ἑρμοῦ μεγίστου περὶ Παντοκράτορος. ΕΝ 

“χοιμήτου πυρὸς ὄμματι γρήγορε, δρόμον αἰϑέρος ξωογονῶν, 
sjMov θέρμην κρατύνων, λαίλαπι μεθιστῶν νέφῃ, τοὔνομα μὴ 
χωρῶν ἐν κόσμῳ, ἄφϑιτον ἀένναον πονεπίσκοπον ὄμμα᾽ πατέρα τῶν 
ὅλων ϑεὸν ὄντα μόνον, ἀπ᾽ οὐδενὸς ἔχοντα ἀρχὴν. ἔγν ἕνα μετά 
qs ὄντα μόνον ἐκ σοῦ γεφαίρω υἱὸν, ὃν ῥώμῃ ἀποῤῥήτῳ καὶ ὀξυ- 
τέρᾳ φωνῇ ἴδιον εὐϑὺς ἀφθόνως καὶ ἀπαϑῶς ἀπογεννήτως λόγον͵ 


* 


4 


4 


«$7 








684 BENTLEH 


ἐγέννησεν ( (Teg. ἐγέννησας) ϑεὸν ὄρτα, τὴν οὐσίαν ix τῆς οὐσίας, 
ὃς σου τοῦ πατρὸς τὴν εἰκόνα καὶ (leg. κατὰ) πᾶν ὁμοίαν φέρει, 
ὥστε ἐκεῖνος ἕν σοι, σὺ δὲ ἐν ἐκείνῳ, κάλλος ἔσοπτρον" ἀλληλεύ- 
φρῶντον πρόσωπον. (leg. ἀλληλευφράντων προσώπων.) Ὁ 
II. 

. Τοῦ αὐτοῦ περὶ Τριάδος. 
Ἣν φῶς νοερὸν ἐπ 'φωτὸς, ut apud Malelam habehfür p. 29. 

| ' I1. 


Τοῦ αὐτοῦ Προσευχή. 
Ορκέξω σε, Οὐρανὲ, ϑεοῦ μεγάλου etc. — Vide Mal. p. 80. 
IV. 
Αριστοτέλους. 
ἀκάματος φύσις ϑεοῦ, γενέσεως ovx ἔχουσα ἀρὴν, ἐξ αὐτῆς 
δ᾽ ὁ πανσϑενὴς οὐσίωται λύγος." 
Υ, 
. Σύλωνος 4ϑηναίου. | 
Οὐκ igixrov μοί ἐστε ταῦτα πρὸς ἀμυήτους εἰπεῖν, οὔτε δὲ 
φανερῶς παραϑέσϑαι" πλὴν τοῦ νοεῖν ἀκομεται (eg. τῷ νοεῖν 
ἀκούετε) o ὅτι οὗτός ἔστιν ὁ κατ᾽ οὐρανὸν μεγάλου ^ φλογὸς óxsg- 


« βαλλων » ὃν τρέμουσιν οὐρανοὶ γαῖά τε καὶ ϑάλαττα, «ὐτοπάτωρ, 
ἀπάτωρ, τρισόλβιος. Confer haec cum Malelanis P. T9. 


VI. 
. Θουκυδίδου. 
᾿ , Τὸ ἕν τρία καὶ τὰ τρία S», ἄσαρκον — Τὴ τέτοκε 
τὸν οὐρανοῦ γεννήτορα. —— 
O 8 VIL | 
τς Σίλωνος. | ᾿ 
. Τόνος ἐκ γόνου κατελϑὼν γόνιμον ὕδωρ ἐποίησε... ur 


ταῖον τῶν λων αἴτιον ἐπινοεῖται οὐ φωτὶ καὶ πνεύματι, di 
πάντων ϑεὸς. καὶ κύριος καὶ πατήρ. 


᾿ VIL —— o7 
IDovraQyov. . ᾿ " 
. O παλαιὸς vlog, καὶ ὃ vos ἀρχαῖος, ὅ ποτὶ γόνον, κ nd ὁ 
: γόνος πατήρ. “ 
. ΨΊ7 (" CIX. mE 
' ' Αντιόχου. Κολοφῶνος περ), Τμάδος. ^. 
Hv νηῦς εἷς πάντων νοερώτερος * a] δέ yt i QU 
: . Τοῦ ἄπο παγγενέτης νοερὸς λόγος ἔφϑιτοχ' | 


ὴς ἀπανχμομὸς γοεροῦ παζρὸςὶ εἶρ ἅμα —- 
μὲν ἐπωνυμίῃ " εἰ δέ γε ἔστιν ὡς d » 
ΕΝ δὲ πέλων σὺν » πατρὶ us $vóg des in Mo νάξις, 


EPISTOLA. 685 


“Πατρὸς ...... ὁμοούσιος ἄφϑιτος αἷεὶ 
Πνεύματι σὺν πρώτῳ ἁγίῳ καὶ σπέρματος ἀρχή. 

Uno verbo, ne nescias, te monitum velim in libro MS. sic 
legi: τοῦ ἀποπαγγενέτης νοερώτερος λόγος ἄφϑιτος υἱὸς ἀπαύγα- 
Gua. Sed nihil erat facilius, quam in versus concinnare, Qui- 
vis etiam emendare possit Κολοφωνίου vel ἐκ Κολοφῶνος. lllud 
fortasse plusculum habet difficultatis, quisnam sit ille Antiochus 
conjectura assequi. Et profecto nimis velim extaret Nicandri 
Colophonii liber περὶ τῶν ἐκ Κολοφῶνος ποιητῶν " mirum enim, 
mi ex animi sententia hoc negotium conficeremus — Nunc vero, 
quandoquidem iste liber, ut alia omnia καλῶ, vel flammis, vel 
:humore, vel inertibus tineis consumtus est; eum optimum vatem 
arbitremur , qui illud in re tam ancipiti protulerit, quod sit veri 
simillimum. Opportune autem venit in mentem Xenophani illi 
Colophonio filium fuisse nomine Antiochum, quem res Siculas et 
Ttalicas scripsisse multi commemorant. Verum accidit perincom- 
mode, quog is etsi patre natus Colophonio, tamen nescio qui 
Syracusius vocetur. Alius proinde quatiendus est funis, Pla- 











cetne ut pro Antiocho reponatur Antiphanes? Athenaeus lib. 7. O 9 


“Μνημονεῦει αὐτοῦ Αντιφάνης ó Κολοφώνιος ἐν τῇ Θηβαΐδι λέγων 
ουτως͵ 
^ Ηΐκκην, ἢ ἵππον, ἢ ὃν αἰχλην καλέουσιν. 


Sed mihi crede, nusquam fuit gentium Antiphanes ille Co- - 


lophonius: Quippe, quod a doctissimo Casaubono non ani- 
madversum esse demiror, pro commentitio. isto Antiphane mepo- 
mendus est Ántimachus, notissimus antor Thebaidos et Lydes, 
uti memorant ipse Athenaeus alibi, Etymologicon, Hesychius, 
Suidas, Quintilianus, aliique bene mult. Huic autem Antima- 
 eho vix equidem dubito quin putidos hos versus affingere volue- 
rint. Quo quidem consilio nihil inconsultius esse potuit aut de- 
mentius, Proclus in Commentario Timaei distinguens poeticain 
ἔνϑουν ἀπὸ τῆς τεχνικῆς, illius exemplum τοὺς χρησμούς, hujus 
τὸ Αντιμάχειον ponit Adeo ut Antimachum χρησμωδοῦντα fine 
gere, sit prorsus dvo ποταμῶν. Totus erat Antimachus in arte 
etopera: mihil habuit ἐξ ἐνθουσιασμοῦ, nihil ex afflatu furoris, 
et coelesti illo mentis instinctu, sine quo nflllum poema sani co- 
loris, nedum Oracula nasci possint. 
x. 
Ἑρώτησις Ἰάσονος βασιλέως τῶν Αργωναντῶν εἷς τὸ Πύθιον 
τοῦ “πόλλωνος. 
“Προφήτευσον ἷμῖν, Προφῆτα Τιτὼν et quae sequuntur; x ut 
habet Malelas p. 94. epi 





"XL 
Πλάτωνος. , 
Τινετὸς οὐδεὶς ἑκανὸς γνώμης ἀφανοῦς ἰδεῖν αἰσθητήριον. 





658 BENTLEII 


ψύσις ydg μόνου ϑεοῦ ὡς αἰτίου τοῦ παντὸς γυμνὴν. ψυχὴν δυνα- 
μένου (leg. δυγαμένη) ἰδεῖν" εἷς 7 aluog τοῦ παντὸς, εἷς καὶ 
ἐξ αὐτοῦ ἀλλ᾽ οἷος (leg. ἄλλος) ΝᾺ salí ποτὲ οὗτος ὁ εἷς οὐκ 
ἐν χρόνῳ, ἀΐδιος γὰρ ὁ εἷς καὶ συναΐδιος. 
Ο 10 XII. 
Τοῦ αὐτοῦ περὶ Χριστοῦ. 

Οψέ. ποτέ τις ἐπὶ τὴν πολυσχεδῆ᾽ *) ταύτην ἐλάσει γῆν, καὶ 
δίχα σφάλματος σὰρξ γενήσεται, ἀκαμάτοις ϑεότητος ὅροις ἀνιά- 
τῶν παϑῶν λύσει φϑορὼν, καὶ τοῦτο φϑόνος γενήσεται ἐξ ἀπί- 
στου λαοῦ καὶ πρὸς ὕψος κρεμασθήσεται ὡς ϑανάτοι καταδίχως 
(leg. ϑανάτῳ κατάδικος) πάντα πραάσας (leg. πράξας sive δράσας) 
πείσεται: 

V8 | XIII. 
Χρησμὸς τοῦ Απόλλωνος δοϑεὶς ἐν Δελφοῖς περὶ Χριστοῦ. 

Εἴς με pio tevos οὐράνιον φῶς, καὶ ὁ παϑὼν ϑεός ἔστιν, 
καὶ οὐ ϑεότης ἔπαϑεν αὐτὴ, ἄμφω γὰρ βροτόσωμος καὶ ἄβροτος 
αὐτὸς ϑεὸς ἤδη καὶ ἀνὴρ , πάντα φέρων : παρὰ πατρὸς ἔχων τε τῆς 
μητρὸς ἅπαντα, πατρὸς μὲν ἔχων ζώων GÀXEL,' , μητρὸς δὲ ϑνητῆς 
σταυρὸν, τάφον, ὕβριν ἀνιήτου καὶ ἀπὸ βλεφάρων ποτεχευᾶ τὰ δά- 

xQua ϑερμὰ ὁ πέντε χιλιάδας ἐκ πέντε πυρῶν κορέσαι (1. σας) τὸ 
400 ϑέλεν ἄβροτος ἄλκει. Χριστὸς ó ἐμὸς ϑεός ἐστιν ἐν ξύλῳ τα- 
γυϑῇ ὃς (leg. τανυσϑεὶς) ϑάνεν. ὃς ἐκ ταφῆς tig πολλῶν 
ὕλκων. 

Miris modis haee perturbata sunt; magnam famen partem 
in versus suos nullo negotio redigi possunt in hunc modum, 

. Eis ut βιάξεται οὐράνιον φῶς — — — 
Καὶ ὁ παϑὼν ϑεός ἐστι, καὶ οὐ θεύτῆς πάθεν αὐτή. 
“Ἄμφω γὰρ βροτόσωμος ἔην ἠδ᾽ ἄβροτος αὐτὸς 
-- --ὀ ἧ{ -— ϑεὸς ἠδὲ καὶ ἀνὴρ, 
Ilavra φέρων παρὸ. πατρὸς, ἔχων τῆς μητρὸς Gxavta 
Ex πατρὸς μὲν ἔχων ξώην ἄλκει -- - -- 
Μητρὸς δὲ θνητῆς σταυρὸν, τάφον, ὕβριν, ἀνίην. 
Τοῦ καὶ ἀπὸ βλεφάρων ποτε χεύατο δάκρυα ϑερμά. 
. XIV. ᾿ 
. Acravov περὶ τῆς Θεοτόκου. 

Τιμήσωμεν τὴν Μαριὰμ , ὡς καλῶς κρύψασαν τὸ “μυστήριον. 

Sine dubio loco “στάνου emendandum est Οστάνου. — Osta- 
nes magus et Zoroastres etiam indoctis coguitissimi, ^'Theodoro 
Meliteniotae Praefatione in Astronomiam ngon Ostanes dicitur, 

O 11 séd Οτάνης. Quae fortasse. vera scriptura est: naim et apud 
Herodotum non unus est Otanes Persa: et vero Magüs iMe na- 


*) πολυσχιδῆ 'Toupius Emend, vol. HI. p. 491." 


b. 





EPISTOLA. 681 


tione fuit Chaldaeus. Theodori locum desernibam, quod. ibi plu- 
rimorum Megorum nomina videas, quos alibi frustra quaesieris. 
Ἐν οἷς ( Χαλδαίοις.) ἄλλοι τε πλεῖστοι γεγόνασιν ἀξιόλογοι ἄνδρες 
καὶ μάλιστα Ζωροάστρης καὶ μετ᾽ ἐκεῖνον Οτάώνης, ὁ τε Κιδηνᾶς, 
καὶ Ναβουριανὸς, καὶ σὺν αὐτοῖς ó Σουδῖνος, ἀλλὰ καὶ Σέλευκος 
ἀπὸ Σελευκίας Χᾳλδαῖος καὶ οὗτός ἐστιν. | 
XV. 
Θοῦλις ὁ Αἰγυπτίων βασιλεὺς ἐπαρϑεὶς τοῖς κατορϑώμασιν 
ἠρώτησεν εἰς τὸ μαντεῖον τοῦ Εὐριπίδου περὶ αὐτοῦ οὕτως. 
Φρασον μοι πυρισϑενὲς etc. ut Malelas p. 26. 
Hominem sane festivum, qui Euripidem χρησμολογοῦντα nobis 
. exhibuit, Quidni autem, inquies? cujus ex μανξείῳ hoc edi- 
tum est, 2 , 
Μάντις δ᾽ ἄριστος ὅστις εἰκάζει καλῶρ, | 
oraculum qüidem, quo nihil verius 80 sapientius; quale nunquam 
aut Bacis fudit, aut Comicus iste Glanis, aut 
Pythia quae tripode ex Phoebi lauroque profata est. 
Sed extra jocum: sine controversia corrigendum. est τοῦ Σαρά- 
z:00c* cui Canobi templa dicata sunt; etiam Alexandriae et 
Memphi. Narrat Strabo miris quosdam laudibus efferre τὰς &s- 
τὸς τῶν τοῦ Σαράπιδος ἐν Κανώβῳ λογίων. Haec scripseram, 
cum sero animadverti apud Suidam in voce Θοῦλις ita legi αὐ- 
τολεξεὶ, uti prius ex conjectura emendaveram. m | 
Dubitantem me et quo proxime me vertam circumspecfan- 
tem ad se vocat Sophocles, indignis sane modis a Joanne acce-. 
ptus p. 47. 'O ydg σοφώτατος Σοφοκλῇς δρᾶμα ἐξέϑετο xol ποιη- 
vix Og. εἶπεν ὅτι ὁ Τειρεσίας τὴν Παλλάδα εἶδε λουομένην καὶ γυνὴ 
ἐγένετο. Ego vero quovis pignore contenderim nihil usquam de 
fabella ista profectum a Sophecle, quanquam ab aliis paseim 
memoretur. Cum enim omnes fere titulos Sophocleorum Dra- 
matum beneficio Grammaticorum veterum habeamus, nullum 
est ubi Tiresiae persona locum habere possit, praeterquem una 
Trilogia, Oedipus Tyrannus, Antigone, et Oedipus in Colono: 
sic enim sentio: sive Tetralogiam malis, accedo; ut febula Saty- O 12 
rica, sicut omnes omnium praeter Cyclopem Euripidis, periisse 
videstur. Quanquam enim affirmet Suidas, ὅτι ὁ Σοφοκλῆς sjobs. 
τοῦ δρᾶμα πρὸς δρᾶμα ἀγωνίξεσϑαι, ἀλλὰ μὴ τετραλογίαν " scimus V 9 
tamen ex Didascaliis non ex omni parte verum hoc esse. Vide 
modo Aristophanem Grammaticum in Argumento Medeae Euripi- 
dis. Atqui haud commemini fabellam istam de Tiresia in trinis 
illis narrari, neque ibi reperiri posse arbitror. Prima haec est. 
erga Sophoclem contumelia, Deinceps, O:v, ait, ἐξέϑετο Zo- 
φοκλῆς ἐν τοῖς αὐτοῦ συγγράμμασι ταῦτα ἀληϑείας εἶναι. Εἷς 
ἔστιν ὁ ϑεὸς ὃς τὸν οὐρανὸν etc. Ὁ hominis stuporem, et ἐδιω.- 
τείαν meram! Apud autorem, unde haec habuit Antiochensis, 


O 13 





088 BENTLEII 


e dubio scriptum erat μὰ hoc exemplum: Ka0dc ó Σοφοκλῆς 
js ἐν ταῖς ἀληϑείαισιν εἷς ἐστι. ϑεός. Homo stolidus inter. 
puuctione falsa jugulavit versum, misereque disperdidit. Nimi- 
rum ab ἀληϑείαισι" distinctionem posBit, cum oralio post εἶπε 
sustineri debuerit. Sed effigjam ut posthac hi versiculi sano sal- 
tem pede possint incedere. Sic igitur emendo ;? 

Ev ταῖς ἀληϑείαισιν εἷς ἐστιν ϑεὸς 
Oc οὐρανόν τ ᾿ ἔτευξε καὶ γαῖαν μακρὰν 
Πόντου τε χαροπὸν οἶδμα κἀνέμων βίας. 
Θνητοί τε πολλὸν καρδία πλανώμενοι 
Ἰδρυσάμεσθα πημάτων παραψυχὴν, 
Θεῶν ἀγαάλματ᾽ ἐκ λίϑων 4j χαλκέων. 
Η χρυσοτευχτῶν. ΠῚ ᾿λεφαντίνων τύπους. 
Θυσίας τε τούτοις καὶ xtvdg πανηγύρεις 
Τεύχοντες οὕτως͵ εὐσεβεῖν νομίξομεν. '. 
Tta fere leguntur apud Justinum, Clementem, Eusebium, Theo- 


doritum, et partim Athenagoram; adeo ut demirer interpretem 


Chilmeadum, hominem sane pereruditum, in luce tam clara mi- 
nus solito perspexisse. Sed non te celabo, quod pace sanctorum 
virorum dictum velim, vehementer me suspicari non esse haec a 
Sophocle. Id adeo cur in animum inducam, si me interroges; 
dieto, permirum mihi praeter alia videri, tam illustrem locum 
Eoclesiastácis solis incurrisse in oculos, .aliorum omnium aciem 
effugisse. Qui factum, uti dormitaret hic Plutarchi diligentia? 
Qui Porphyrium praeterire potuit svsol ἀποχῆς ἐμψύχων tam in- 
signe testimonium adversus τῶν ϑυσιῶν tag παρανόμους σφαγὼώς, 
ut ad hunc lecum ait Theodoritus? Ubi tu, "Stobaee, cessasti, 
literarum oblivio? tu, qui tet forulos Bibliothecarum excussisti, 
Sophoclis autem et Euripidis monumenta studiose praeter caetera 
lectitasti. Adeone paucos e Patribus, quid Patres autem dico? 
unumne aliquem tenebrionem, qui supposita persona librum edi- 
derit (ut et olim et bodie nonnullorum opinio est; neque adeo 
injuria) caeteris omnibus perspicaciorem et diligentiorem fuisse? 
Clemens enim aperte et ingenue fatetur Heca!aei se fidein secu- 
tum, apud ipsum Sophoclem omnino non legisse. O μὲν Zogo- 
κλῆς, ait Strom, V. ὥς φησιν Exavaiog. ó τὰς ἱστορίας Gvvrata- 

μενος ἐν τῷ κατ᾿ Αβραμον xal τοὺς Αἰψυπτίους. lllud autem ex- 
b loratum habeo tam a Justino et Clemente Patres alios accepisse, 
quam Justinum et Clementem, commentitii ejus Hecataei autoritate 
iradidisse, Quem ad hominem demum, et.quam nulla fide res 


redierit, vides. llle ne ut Sophocli versiculos aliquot vereretur 


affingeze, .qui illum. ipsum, quo eos adduxit, librum: ediderit 
simulata persona Hecataei? Ipsa ptaeterea oratio de se facit in- 
dicium. — Non agnosco illud χαλκέων. et πολλὸν sumptum, ut 
aiunt, adverbialiter, esse hominis Attici, aut in Tragoedia ferri 
posse. Qualis enim haec foret confusio dialectorum , et ut ait 





EPISTOLA. 689 


ille, sartago loquendi? Oportuit enim πολὺ et χαλκῶν. Χαλ- 
κέων quidem a χαλκεὺς Attice dixeris; minime gentium a χαλκοῦς, 
non magis mehercule quam ἀγαπάει vel 4giosoxéltoc. Xovota, 
ait Phrynichus, ἀργύρεα, κυάνεα, χάλκεα ταῦτα Ιακὰ διαιρού- 
μενα" χρὴ οὖν λέγειν χρυσᾶ, ἀργυρᾶ, κυανᾶ τὸν “Ἵττικίξοντα. 
“Χρυσοῦς λέγε, τὸ γὰρ χρύσεος lexóv, ὡσαύτως καὶ a ἀργυροῦς, χαλ- 
κυῦς, χυανοῦς, καὶ τὰ ὅμοια. | Rogo denique, cui personae haec 
oratio conveniat? Quave Sophocles fiducia die festo Ludorum 
(non alias enim in scena quam Panathenaeis ac trinis Liberalibus 
Tragoediae docebantur) illos ipsos dies festos et Ludos solennes 
in contemptionem adduceret? Istuccíne se impune laturum spe- 
raret? Nonne Aeschyli periculum cautiorem eum faceret, qui, 


quod i in Sisypho opinor πεεροκυλιστῇ ad Cereris mysteria curio- O 14 


sius videretur alludere, nisi ad aram Bacchi confugisset, illico 
trucidatus esset in Scena: postea eliam in Areopago de capite 
suo causam dixit? Habes, amice, suspiciones nostras: tu tuique 
similes rem cognoscite, et senlentiam ferte; nón Βεκκεσέληνοι 
quidam, πολυμαϑεῖς sine pectore et mente, 
ἀνέρες ὧν τὸ κέαρ 
Ilold σέσακται καὶ δυσεκνίπτω τρυγός. 

Praeclare vero actum est cum Sophocle, quod a χρονοῤῥά- 
φῶ nostro non nisi semel ad falsum testimonium dicendum cita- 
tus sit: Euripides autem, qui Malelae erat paulo familiarior, fra- 
vissimas istius consuetudinis poenas sustinuit; adeo quidem ut 
non minus incommodo hospite hoc Antiochensi, quam oliin Pro- 
meri canibus usus esse videatur. Non erit, opinor, ab institu- 
to nostro alienum, siJocos omnes accuratius aliquantum exami- 
nem, in quibus Euripidis mentio fit: et quoad ejus facere potero, 
fabularum titulos, quo singuli quique loci referuntur, ostendam, 
Dabitur fortasse occasio ex interioribus literis aspergendi aliquid: 


memores tamen erimus, ut spondeo, verbi veteris, quo adino- 


nemur | 
Τῇ χειρὶ σπείρειν, μηδ᾽ ὅλῳ τῷ ϑυλάκω. 

Quae igitur habes pag. 89. Περὶ ἧς (Δανάης) ἐμυϑολόγη- 
ἀεν Εὐριπίδης ὁ. σοφώτατος ἐν τῇ συντάξει τοῦ αὐτοῦ δράματος 
et quae sequuntur, e fabula Danae desumpta sunt. Laudat hanc 
Pollux lib. 4. cap. 16. Stobaeus autem non semel, ut et aliam 
Sophoclis similiter inscriptam. Harum alterutram, magis tamen. 
Euripideam, latine convertit Naevius, cujus Danae Nonio Mar- 
cello citatur. Plutarchus Consolatoria ad Apollonium: Ο δὲ za- 
φαμυϑούμενος τὴν “4ανάην δυσπενϑοῦσαν Δίκτυς φησι 

Δοκεῖς τὸν ἄδην σῶν τι φροντίζειν γόων 

Kal παῖδ᾽ ἀνήσειν τὸν σὸν, εἰ ϑέλοις στένειν ; 
"Παῦσαι" βλέπουσα δ᾽ εἰς τὰ τῶν πέλας κακὰ 
Ῥχων γένοι᾽ ἄν, εἰ λογίξεσϑαι ϑέλοις 


Οσοι ve δεσμοῖς ἐκμεμόχϑηνται βροτῶν 
loannes  Malalas. 


V 10 





690 BENTLEII 


Οσοι τὸ γηράσκουσιν ὀρφανοὶ χέκνων. 
Τούς v' ἐκ « μεγίστης ὀλβίας τυραννίδος, 
Τὸ μηδὲν ὄντας. ταῦτώ σε σκοπεῖν χρεών. 

Erravit eruditissimus Grotius in Excerplis, cum in versu 
quario reposuit, Páov φέροις dv, — Nihil enim magis usu tritum, 
quam g«ov εἶναι, melius kabere, hilariore apimo esse, conva- 
Jescere. Etiam pueri hoc sciunt. . Erravit, cum in versiculo 
quinto emendare conatus est ἐμμέμόχϑηνται. Non enim magis 
μοχϑοῦμαι dixeris , cum μοχϑῶώ sit verbum nentrum, quam nd. 
ὄχομαι aut κάμνομαι. Sine dubio scriptum oportuit, 

Οσοι τε δεσμοῖς ἐμμεμόχλευνται βοοτῶν. 

vel Οσοι τε δεσμοῖσει μεμόχλευνται βροτῶν. 

Erravit denique, cum locum hunc ad hanc, de qua agimus, 
Danaen referendum putavit, qui omnino ex Euripidis Dictye ac- 
cersitus est. de quo consule Stobaeum, et alros. Aristophanes 
Grammaticus in argumento Medeae. Ἐδιδάχϑη ini Πυϑιοδώ 

ἄρχοντος κατὰ τὴν πζ΄ Ολυμπιάδα. Πρῶτος Εὐφορίων, δευτε- 
ρος Σοφοκλῆς, τρίτος. Εὐριπίδης. Μήδεια, Φιλοκτήτης, Δίκτης, 
Θερισταί. Σάτυρος οὐ σώξεται.: Séribe 4ixvvc , Θερισταὶ σάτυ- 
ροι οὐ σώξονται. i e. ϑερισταὶ δρᾷμα σατυρικὸν. lta loqui so- 
lent. Cave enim credas zo σάτυροι sse partem inscriptionis, 
Ita Sophoclis fabula Κωφοὶ σαάτυροι. — Scholiastes Nicandri sim- 
pliciter Σοφοκλῆς ἐν Kogoig. Sic ejusdem ]Ιχνευταὶ σάτυροι, 
quemadmodum apud Pollucem est legendum pro ᾿χνευταὶ Σατύ- 
ρων. Athenaeus non apposito fabulae discrimine, Zog. ἐν Iyvev- 
ταῖς. Sic Ἰοφῶν ἐν Αὐλῳδοῖς σατύροις apud Clementem: 810 
Aeschylus iy Κήρυξι σατύροις apud Pollucem: ita enim emendo 
pro κήρυξι σατυρικοῖς. Photius in Lexico menu scripto: Πύυρσο- 
κόρσου λέοντος, “ἰσχύλος iv Κήρυξι σατύροις. Ex quo resti- 
tuendus Hesychii locus: Πυρσοκουρσολέοντος πυῤῥοκεφαάλου, ἕαν- 
Gorolyov ;, lege, ut spud Photium. Cum autem nomen fabulae 
cujuspiam sit numero singulari; tunc σατυρικὴ dicunt et gezvos- 
κύς. Potuit autem Grotius erratum suum resciscere ex Fragmen- 
to illo Danase, quod primus in lucem edidit de literis optime 
meritus Hieronymus Commelinus. Ibi. dramatis personae sunt 


O 16 Mercurius, Danae, Natrix, Acrisius, Minerva, Nuncius, Cho. 


rus: Dictys autem minime comparet, In. ἀποσπασματίῳ illo εἰς 
vulgo legitur non longe a principio. 

— — -- xta πως κείνη ποτε 

Ευνὴν κρυφαίαν γνοῦσα καὶ μὴ γνοῦσα δὴ 

Ὑπόπετρον λέοντα τέξεται πατρί. 

Cum metri ratio, tum res ipsa flagitat, ut ὑπόπτερον scri- 
bamus, non ὑπόπετρον. Quis non alatum Perseum οἱ in libris 
legit, et in pictis tabulis vidit? At interpres homo sane festivus 
ita convertit: sub saxo natum leonem. Nempe huic committas, 
siquid recte curatum velis, Et tamen is ipse est ni fallor, qui 





EPISTOLA. 691 


bonam aetatis partem contrivit, ut.Suidam foras extruderet meu- 
dis maculisque usquequaque obsitum, ut aliquando Íortasse osten. 
demus. ΄΄. 

Pag. 51. hà τοῦτο δὲ ὁ Εὐριπίδης, τῶν Βαχχῶν ἐξέθετο 
δρᾶμα, ὡς ἀπὸ Πενϑέως simudv ταῦτα. Σεμέλη δὲ λοχευϑεῖσα ἐκ 
βροτοῦ, τινος, εἰς Ζῆνα φέρουσα τὴν ἁμαρτίαν λέγει. αοολας 
Euripidis etiam nunc supersunt. lllud autem menutur Malelas, 
ὡς ἀπὸ Πενθέως. nen Pentheus enim, verum Semelae sorores 
Ivo κ᾽ Αὐτονόα, χ᾽ & μαλοπάρῃος Aper contumelias. has ei di- 
xerunt, Bacchus i in prologo. 

Ἐπεί μ᾽ ἀδελφαὶ μητρὸς ἃς ἥκιστ᾽ ἐχρῆν 
Διόνυσον οὐκ ἔφασκον εἶναι τοῦ Δεὸς, — 
Σεμέλην δὲ νυμφευϑεῖσαν ἐκ. θνητοῦ τινος 
Εἰς Ζῆν᾽ ἀναφέρειν τὴν ἁμαρτίαν λέχους. 

Pag. 58. O γὰρ σοφώτατος Εὐριπίδης, ποιητικῶς ἐξέϑετο 
δρᾶμα, ὡς ὅτι ὁ Ζεὺς εἰς: σάτυρον ἔφϑειρε τὴν. ΑἈντιόπην. Cen- 
seo supplendum esse,. εἰς σάτυρον τρεφϑεὶς ἔφϑειρε. — Propter 
similitudinem duorum verborum sccidit , .ut fieri solet, ut libra- 
rius unum-omitteret. Porro fabula Zntiopa memoratur ab He- 
&ychio, , Stobaeo, . aliis. Photius Patriarcha in Lexico. MS. Ev- 
κπρας εὔκρατος εὐρυβροτοῖσιν. Εὐκρὰς οὐ γένοιτ᾽ ἂν ἡδέως, 
dv Αντιόπῃ. Lege. Ἐὔκρας. εὔχρωτος" Emu. dv Avión Boo- 
τοῖσεν eÜx, ρας οὐ γένοιτ᾽ ἂν ἡδέως. . Suidas: εὐχραῆς, ἀντὶ τοῦ 
εὔκρατος. Scribe Βυχράς, uti recte apud. Etymologicon magnura. 
-Antiopam latine docuit Pacuvius, de Graeco Euripidis conver- 
sam: citantibus Charisio, Dioinede, Servio et Marcello. .In quo 
admiror, ait Cicero de Finibus, ὟΣ. ἴῃ gravissimis rebus non 
delectet eos patrius sermo, cum: iidetn fabellas Latinas ad ver- 
bum de Graecis expressas non inviti legant... Quia. enin tam ini- 
mticus paene nomini Romano. est, qui Ernii Medeam, aut Antio- 
pam Pacuvii spernat aut rejiciat? qui se iisdem Euripidis fabulis 
delectari dicat, Latinas oderit? Nosti illud Persii, 

. Sunt quos Pacuviusque et verrucosa moretur 

Antiopa, aerumnie cor juctificabile fulta. | 
^ . Pag. 68. O ydo σοφώτατορ Εὐριπίδης ποιητικῶς ἐξέθετο 
δρᾶμα περὶ τοῦ Οἰδίποδος. καὶ τῆς lexcorge καὶ τῆς Σφιγγύῤ. 
Oedipus et Jocasta.in Phoenissis δὰ partes vocantur: quin et ibi- 
dem de Sphinge mentio fit hon semel. Potuit igitur Ántiochensis 
ad Phoenissas respicere, potuit ad fabulam Oedipum, quae lau- 
datur ab Hesychio, a Stobaeo aliquoties, ab Erotiano. 

Pag. 88. Καὶ μετὰ Αἰσχύλον ἐβασίλευσεν͵ αὐτῶν (τῶν 4ϑη- 
ναίων) Ακμαίων ἔτη δύο, περὶ οὗ Εὐριπίδης ὁ σοφώτατος δρᾶμα 
ἐξέθετο" καὶ μετὰ ᾿Ακμαίοντα ἐβασίλευσαν αὐτῶν ἄλλοι IH'. Ama- 
bo te, Syrisce, serione haec an joco? quae te enim larvae atque 
intemperiae agitabant, cum haec &criberes? ποῦ τοι φρένες ἐκπε- 
σότανται; Ακμαίων εἰ Δκμαίοντα pro «λκμαίων et Aixpaíoya? 


Ο 17 








692 . BENTLEII 


Muli sunt illa, non hominis. ' Simile peccatum est, quod de 
Alemaeone Atheniensi tragoedism factam existimes, — Siquidem 
ille est Alcmaeo Árgivus, Amphiarai filius, qui, quod Eriphylen 
matrem occidisset, furiis agitatus est. Inde scenae argumentum 
est accersitum,  Timocles Comicus: | 
Τοὺς ydp τραγῳδοὺς πρώτον, εἶ βούλεε, σκόπει," 
' Ὡς ὠφελοῦσε πάντας " ὃ μὲν yo ὧν πένης. 
Ττωχότερον αὐτοῦ καταμαϑὼν τὸν Τήλεφον 
Γινόμενον, ἤδη τὴν πενέαν (Gov φέρει" 
Ο νοσῶν δὲ μανικῶς Αλκμαίων᾽ ἐσκέψατο. 
Antiphanes . — --- Maxegiov ἐστιν ἡ τραγῳδία 
Ποίημα xevd πάντ᾽ — --- ἂν πάλιν 
Εἴπῃ τις λκμαίωνα, καὶ τὰ παιδία 
Παντ᾽ εὐϑὺς εἴρηχ᾽ ὅτι μανεὶς ἀπέκτονε 
Τὴν μητέρα. | 


O 18 Cicero Ácadem.2. Quid? ipse Alcmaeo tuus, qui negatcor sibi cum 


oculis consentire, nonne ibidem incitato furore; Unde haec flamma 
oritur? et illa deinceps, Incede, incede; adsunt; adsun1 5; me, me 
expetunt, Quid, cum virginis fidem implorat?: Fer mi.auxilium; 
pestem. abige a me; flammiferam hanc vim quae me excruciat. 
Caeruleo incinctae amgui incedunt; Ciroumstant cum ardentibus 
jaedis. Sed piget profecto in re certissima testibus usum esse 
non necessariis. lllud opiaor auribus tuis, Milli, novum acce- 
det; integram hujus dramatis inscriptionem esse Zxpaíav ὁ διὰ 
Ψωφῖδος. Nisi fortasse geminum Alcmaeonem Euripides edide- 
— ril, aut iterum eundem, correctum scilicet et διεσχενασμένον. 
Quicquid est hujus, solus adeo me dtócuit Hesychius noster, et 
fortasse solum: alios, qut depravata. ejus werba non poterant in- 
telligere, non item. — Moyaívew,. λενκαίνειν. Εὐριπίδης 41» 
«ualovi, διὼ ψηφῖδος ἀργαίνουσα, λευκαένουσα, φοιτῶσα. Cen- 
seo corrigendum esse: Εὐριπίδης Αλκμαίωνε τῷ διὰ Ψωφῖδος" 
tum notam distinctionis ponendam T .oyalvovca, λευκαίψουσα, 
φοιβῶσα. Παρὼ δὲ τὸ ἀργὸν, ait Eustathius ad Odyssese secun- 
dum, καὶ ἀργάντες ταῦροι παρὰ Πινδάρῳ, καὶ ἀργαίνειν τὸ λευ- 
καίνειν παρ᾽ Εὐριπίδῃ ἐν Αλκπμαίωνι. Sive haec Eustathius ab 
Hesychio, sive ab alio quopiam uterque transtulit, apparet huuc 
locum a multis jam saeculis fuisse depravatum. Qui factum alio- 
quin, ut Eustathius tragoediae nomén mutilum protulerit, nisi 
quod in verbis sequentibus cerneret οὐδὲν ὑγιές. ldem Hesy- 
chius: Μτενής. κω δ᾽ ἀτενὴῆς ἀπ᾿ οἴκων. Εὐριπίδης Aixumic- 
ψι τῷ διὰ ψοφίδος συντείνασα. Corrige sodes in hunc modum: 
Εὐριπίδης Αλκμαίωνι τῷ διὰ Ψωφῖδος, συντείνασα. — Artysjc, ait, 
est συντείνασα, festinans summa cum virium contentione, Cujus 
significationis exempla quod haud temere reperiantur, propterea 
verbi sedes a Grammaticis indicata est 4Axualow ó Oud "Pwgi- 
(og. HBationem porro hujus inscriptionis. non diu neque frastra 


w 





EPISTOLA. — 698 


quaesiverit, qui in memoria habuerit Álcmaeonem, quem antea. 
centortorum anguium et ardentium taedarpm verbera nusquam 


consistere paterentur, aliquando tandem ad sanem mentem in V 19 


Psophide Arcadiae rediisse. Videatur in Arcadicis Pausanias. 


Apollodorus lib. irr. Δλκμαίωνα δὲ μετῆλθεν Ἐριννὺς τοῦ μη-Ο 19 


τρώον' φόνου, καὶ μεμηνὼς πρῶτον μὲν εἰς Αρκαδίαν πρὸς Οἷ- 
κλέα παραγίνεται, ἐκεῖθεν δὲ πρὸς ἹΨωφίδα πρὸς Φηγέα" καϑαρ-᾿ 
ϑεὶς δὲ ὑπ᾽ αὐτοῦ Αρσινόην γαμεῖ τὴν τούτου ϑυγατέρα. Jam 
monui emendandum esse Ψωφῖδα syllaba secunda producta. Ovi- 
dius: 

Usque sub Orchomenon, Psophidaque, Cyllenenque. 
Percommode autem hic locus Apollodori in memoriam mihi alium 
redigit, in libro primo; qui viros doctos in errorem hactenus 
induxit: deinceps tamen, uti spero, non faciet. Τυδεὺς δὲ ὥς 
φησιν ὁ τὴν Αλκμαιονίδα γεγραφὼς κτείνας τοὺς Μέλανος παῖδας 
ἐπιβουλεύοντας Οἰνεῖ, Φηνέα etc. Quae sic latine expressit in- 
terpres: Is qui Álcmaeonidem tragoediam scripsit, Hominein 
sane liberalem, qui vocem illam Tragoediam benigne nobis de 
suo largitus est. Atqui, O bone, “λχμαίων ea Tragoedia, non 
"Axuoiovlg inscribitur, ut Erotianus, Stobaeus, Priscianus, alii- 
que testantur. Sicuti autem Philoclis Tragici tetralogia de Pan- 
dione Πανδιονὶς, atque Aeschyli de Oreste Ορεστεία nominata 
est; Ita fieri potest ut Ruripides tria dramata de Alcmaeone pu- 
blicaverit, una cum quarto Satyrico argumenti omnino alieni: 
quam iptegram tetralogiam “λκμαιωνίδα vocarent. Sed oportet 
Epicharmi illud serbper habeas in promptu, 

Νάφε xal μέμνασ᾽ ἀπιστεῖν " ἄρθρα ταῦτα τᾶν φρενῶν. 
Quicunque enim humaniores has Mauses colit, saepenumero so- 
let usu venire ut 

Ἰσκῃ ψεύδεα πολλὰ λέγων ἐτύμοισιν ὅμοια. 

Siquidem hae de Alcmaeonide suspiciones, aegri sunt somnia; 
cum is Scriptor, qnicunque tandem fuerit, (neque enim de ae- 
tate, neque de patria viri, aut nomine quicquam habeo comper- 
tum) historicus sit, non tragicus, Ο δὲ τὴν Αλκμαιωνίδα γρά- 
“νας (verba sunt Strabonis lib. 10.) Ικαρίου τοῦ Πηνελόπης πα- 
τρὸς υἱοὺς γενέσθαι δύο “λυζέα xal “Δευκάδιον. δυναστεῦσαι δ᾽ 
dv Ακαρνανίᾳ τούτους μετὰ τοῦ πατρός. Εἰ quidem Euripide ve- 
tustior. Scholiastes δὰ Orestem v. 1000. “κολουϑεῖν δοκεῖ ὁ 
Εὐριπίδης τῷ τὴν “λκμαιωνίδα (c scribe etiam apud Apollodo- 
rum, non o.) πεποιηκότε εἰς τὰ περὶ τὴν ἄρνα, ὡς καὶ Διονυ- 
σιος ὁ πυκλογράφος φησί. Φερεκύδης δὲ οὐ καθ᾽ Ἑρμοῦ μῆνίν 


φησι τὴν ἄρνα ὑποβληϑῆναι. ὃ δὲ τὴν Αλκμαιωνίδα γράψας τὸν Ο 90 


σοιμένα προσαγαγόντα τὸ ποιμνίον τῷ «(τρεῖ ἀνταποκαλεῖ. Quid 
tibi dicam depravatum mihi videri verbum illud postremum? 
χροῖ enim δῆλον, τὸ toU Φερεκύδου. leg. Ανταῖον ἀποκαλεῖ vel 
Φἄντανδρον καλεῖ vel Αντιφον; vel simile quippiam; cum sine 


EN ΜῈΝ 
mm 


^. um 









694 BENTLEII 


controversia desit nomen Pastoris, Haec habui, Milli jacundis- 


sime, quae de Alcmaeone et Álcmaeonide ore, ut opinor, alio 
indicta dicerem: non enim placet eorum ratio, qui cum merae 
corniculae sint, emendicatis hinc inde pl&mis germanos pavones 
se pollicentur. 

Pag. 104. Multa narrat Malelas de Proeto, Stheneboea et 
Bellerophonte, καϑὼς συνεγράψατο Εὐριπίδης ὁ τραγικὸς ποιη- 
τῆς πληρώσας τὸ δρᾶμα. Intellige.de fabula ϑιλεπεδοεα,, cujus 
mentio fit spud Athenaeum, Stobaeum, alios. Julius Pollux 
lib. 3. cap. 4. Εἴρηται δὲ ξεναπάτη παρ᾽ Εὐριπίδῃ. | Nomen tra- 
goediae non commeérmorat; aliunde tamen scimus hanc esee de 
qua agimus, Stheneboeam. — Etvasmerec, ait Photius MS, ἰδίως 
ἐπὶ τῶν ...... ὅταν μὴ τοιοῦτοι πνέωσιν ἄνεμοι ἐν τοῖς πελα- 
γεσιν, ὁποῖοι ἐν τοῖς λιμέσιν. Εὐριπίδης Σθενεβοίᾳ. Τίς ἄνδρα 
τινὰ ξεναπάταν. Scribe autem in Polluce ξεναπάτης. Αρροτεῖ 


. jta corrigendum esse, cum ex lioc loco Photii; tum ex Euripidis 


O 21 


V 13 Jegitur, Erasmus et Jos, Scaliger iu 


Medea, quae iu extrema fabula δὶς Jasoni convitium facit, Τίς 
δὲ κλύει σου ϑεὸς ἢ δαίμων τοῦ ψευδόρκου καὶ ξειναπάτα; Àn- 
sioplanes Vespis: 

Εἴτις ὑμῶν, ὦ Otaral, τὴν ἐμὴν ἰδὼν φύσιν 

Εἶτα ϑαυμάξει μ᾽ δοῶν μέσον διεσφηκωμένον, 

Hyg ἡμῶν ἡ ᾿πίνοια τῆςδε τῆς ἐγκεντρίδος, 

"Paólec ἐγὼ διδάξω, xcv ἄμουσος ἢ τὸ πρίν. 

Scholiastes annotat ad versum novissimum: ὁ στίχος ἐκ Σθενε- 
βοίας Εὐριπίδου. - Bene pol factum, quod nos docuerit, unde 
iralatus sit hic στίχος, quod quidem alias nesciremus, Atque 
ea gratia non leve peccatum ei condonabitur. Enimvero non to- 
tus versus, "ut ille existimavit, sed pars tantummodo posterior 
ex Euripide est. Nam jn his rebus verba mihi dari haud facile 


à 


patior, qui, ut scis, fragmenta omnium Poetarum Graecorum 


cum emendationibus et notis grande opus edere constitueram: 
nunc, ut aiunt, 44AÀoc βίος, ἄλλη δίαιτα. Plutarchus Zvpuxo- 
σιακῶν 1. 5. | 
| Πῶς εἴρηται τὸ — — — Μουσικὴν δ᾽ ἄρα 
Ἔρως διδάσκει, x&v ἄμουσος 9 τὸ πρίν 
Quem ego locum admiror, cum sine dubio depravatus sit, ne- 
mini unquain in suspicionem Mr Ἢ Ita exhibent, ut vulgo 
overbiis; ita Grotius in 
Excerptis. Spes támen est, ut nunc jam dehinc tam turpe er- 
ratum ex libris et memoria hominum auferatur.  Legent enim 
qui sapient, μουσικὸν, non μουσικὴν. ἸΜουσικὸν διδάσκει, 1. e. 
ποιητὴν ἀποδείκνυσι, poetam reddit: Quasi hoc senario Latine 
dixeris: Àmor poetam vel facit, vel invenit. Ars Musica et 
studium musicum est poetica. Terentius: Js sibi responsum oc 
habeat ; in medio omnibus Palmam esse positam, qui artem tra- 
ctant IMusicam. — Ea autem signilicatio τοῦ διδάσχειν clepantier 





EPISTOLA. 695 


peulo est et rarior, proptgreaque fraudi fuit librariis: attamen 
non desunt exempla. Aristoph. Hanis, 


Kal σὺ τί δὴ δράσας αὐτοὺς οὕτως ἀνδρείους ἐδίδαξας; 


Sed et hic locus in vitio est; et legendum autore MS. Oxo- 
niensi: 


Kol σὺ τί δράσας σὕτως αὐτοὺς γενναίους ἐξεδίδαξας; 


Vulgata lectio cum propter alia minus placet, tum 'ob hoc prae- 
cipue; .quod τὸ τεϑραπόδιον sive IV. priorum pedum ineneura non 
debet in dimidiatum verbum desinere, Idem Plutarchus Περὶ 
τοῦ μὴ 1ρᾶν ἔμμετρα νῦν τὴν Πυϑίαν. Ο δ᾽ Εὐριπίδης, ait, εἰ- 
πῶν, ὡς διδάσκει. ποιητὴν ἕρως, κἂν ἄμουσος ἢ τὸ πρὶν, ἐνόησεν 
ὅτι et quae sequuntur. Nicias Medicus apud Schol. Theocriti 
Ioyl. XL 


Hv & ἄρ ᾿ ἀληϑὲς τοῦτο, Θεόκριτε, of γὰρ ἐρῶντες 
Πολλάκι ποιητὰς ἐδίδαξαν τοὺς πρὶν ἀμούσους. 


Sed quo me cunque recipio, omnia conspicio mendis et maculis 
inquinata. Ecce enün et huic medico medicina adhibenda est, 
Scribendum est, inquam, 


— -- -— καὶ γὰρ ἔρωτες | 
Πολλάκι ποιητὰς ἐδίδαξαν τοὺς πρὶν ἀμούσους. 


Pag. 106. Περὶ δὲ τῆς Πασιφάης ἐξέϑετο δρᾶμα Εὐριπίδης 
ὅ ποιητής. Inenem , mihi crede, operam sumpserit, qui Euri- 
᾿ pidis Pasiphaen, instituerit quaerere. Nen temere dico atque 
equidem certe scio negninem ex scriptoribus vetustis hodie super- 
esse, qui tale quidquam memoriae tradiderit. Hesychius tamen, 


Σαρδὼ, ait, ἐν Πασιφάῃ τὸ σμρδόνιον ἡ σφραγὶς εἴρηται. quem | 


si ad Euripideam fabulam respexisse quispiam exislimet; caveat 
moneo, et existimationi suae insidias parari cogitet. Alcaei qui- 
dem comoedia Pasiphae inscripta est, ut scimus ex Didascalia 
Pluti Aristophanis; Ἐδιδάχϑη ἐπὶ ἄρχοντος Δντιπάτρου, cvra- 
γωνιξομένου αὐτῷ ᾿Νικοχάρους μὲν “ακωσιν, «Αριστομένους δὲ 
Aye, Νικοφώντος δὲ Αδώνιδι, Αλκαίου͵ δὲ Πασιφαῃ. Sed 
Euripidis Pasiphaen nusquam cuiquam laudari reperies. Quid 
igtur fiet? Num nam Antidélensis, cum haec scriberet, memo- 
riola vacillavit γεροντικῶς, an mendacio cona?ss est fallere? 
Utrum libet sane fecerit, haud arbitrario vapulabit : atque adeo 
dudum est, quod homunculum video σκύτη βλέπειν. Verum 
hercle quanquam admodum nupera est inter nos notitia; me ta- 
men et precatorem habebit et defensor em paratum: cum et alias 
soleam esse in amicitiis fidelis. Dico igitur Euripidem tragoe- 
diam quidein de Pasiphae:publicasse, minime tamen Pasipbhaen 
inscripsisse, sed Creienses. Nec tu inihi de Κρήσσαις lioc per- 


Dou 





nr 2 


696 DBENTLEIL 


peram intelliges, quae ex Athenaeo, Stobaeo et aliunde satis in no- 
titiam venerunt: sed de quibus hodie fortasse primum inaudiviati, 
Κρησί" quandoquidem et Joannis Meursii, qui de trium Tragi- 
corum fabulis accurate studioseque scripsit, diligentiam effuge- 
runt. .In Aristophanis Ranis his verbis compellat Euripidem 
Aeschylus: 


2 ,Eemixác μὲν συλλέγων μονῳδίας" 
Γάμους δ᾽ ἀνοσίους εἰσφέρων elg τὴν τέχνην. 


. Que in loco haec annotat Scholiastes: Ἐν ydo τοῖς KPHEIN 


Inagov μονωδοῦντα ἐποίησε, καὶ οἱ μὲν εἰς τὴν Ἱκάρον μονῳδίαν 


O 23 ἐν τοῖς ΚΡΗΣῚ, ϑρασύτερον γὰρ δοκεῖ τὸ πρόσωπον. ΑἸπολλω- 


ψγιος δὲ O ou δύναται καὶ εἰς τὴν Αερόπην τὴν ἐν τοῖς Κρήσαις εἰρῆ- 
σϑαι, ἣν εἰσήγαγε πορνεύουσαν' Οἶμαι δὲ διὰ τὰ ἐν τῷ Αἰόλῳ. 
Τιμαχίδας δὲ διὰ τὴν ἐν τοῖς KPHZI πίξιν ΠΑΣΙΦΜΗΣ 45906 τὸν 
ταῦρον.  Ábsolvimus, opinor, Joannem ab omni suspicione pec- 
cati: nunc et huic Scholiasti patrocinari oporjet. Non enim de- 
erunt, qui pervulgata να quorundam, qui germános se putant 
esse Áristarchos, extemplo pro verbo Κρησὶ contendent esse re- 
ponendum Κρήσσαις. Pedetentim tamen, et aliquantisper, oro, 
manum abstineant; dum Tribunos adeam qui intercedant tantae 
temeritgli: Ecce iterum Scholiastes ad: haec verba Aristophanis, 


.Αλλ᾽ ὦ Κρῆτες 1δης τέκνα. 
Τὰ τόξα λαβόντες ἐπαμύνατε. 


Ταῦτα, ait, παρὰ τὰ ἐκ ΚΡΗΤΩΝ Εὐριπίδου. Bina profecto 
sunt dramata Κοῆτες οἴ Κρῆσσαι, argumento longe dissimili. 
Personae omnino aliae inducuntur, 'scenae penuntor in locis 
disjunctissimis maximeque diversis. Illic Icarum cernis et Pasi- 
plaen: in Cressig Aeropen, Atrea, Thyestem. Hic Argis Pelo- 


 ponnesi, illic in Creta insula res aguntur. Aristophanes Vespis: 


Τοῦτο. δὲ 

“δης διακρινεῖ πρότερον 7 yo πείσομαι. 
ubi Scholiastes, Ev Κρήσσαις , ait, Εὐριπίδου, ó “τρεὺς «ρὸς 
τὴν Δερόπην * κρινεῖ ταῦτα. Unde perspicoym est, in superiore 
loco corrigendum esse, “ερύπην τὴν ἐν ταῖς Κρήσσαις. Porphy- 
rius lib. 4. de abstinentia: Μικροῦ μὲ παρῆλθε καὶ τὸ Εὐριπίδειον 
παραϑέσϑαι , δε τοὺς ἐν Κρήτῃ τοῦ δῷς προφητὰς ἀπέχεσϑαί CAM 
σι διὼ τούτων. λέγουσι δὲ οὗ κατὰ τὸν χορὸν πρὸς τὸν Mívw- 

Φοινικογενοῦς παῖ τῆς Τυρίας 

Τέκνον Ἐὐρώπης καὶ τοῦ μεγάλου 

Ζηνὸς , ἀνασσῶν 

Κρήτης ἑκατομητολιέϑρου᾽ : .. 

Hxo ξαϑέους ναοὺς προλιπὼν, 

Οὗς αὐϑιγενὴς τμηϑεῖσα δρῦς 

Στεγανοὺς παρέχει χαλύβῳ πελέκει, 


EPISTOLA. 697 


Καὶ ταυροδέτρῳ κφαϑεῖ 

σ᾽ ἀτρεκοῦς ἁρμοὺς κυπαρίσσου. εἰ quae sequuntur. 
Ita locum hunc emendare conatus est Grotius in Excerptis ex co- O 24 
zmoediis et tragoediis Graecis. Cujus eutoritatem Cantabrigienses 
in novissima Porphyrii Editione secuti sunt. ,, Hoc fragmentum 
Euripidis ( verba sunt Grotii) ἐν Kiel extare dicit Erotion, ut 
quidem nunc legitur. . Αἱ ex Cressis eese facile intelligitur, quod 
verba sunt chori ad Minoa.' Sed erravit in re levi gravioribus, 
opinor, studiis intentus vir supra comparationem atque aemula- 
tionem nostram lengissime positus. Cum enim in Cressis, ut 
j Atreus, et Aerope loquantur; scena autem sine con- 
it Argos: vix aut nullo modo est, ut haec Porphyria- 
xa ex eodem dramate petita videantur. Quod si sint, demiror 
equidem cur in Creta Minos cuum his sacerdotibus sermonem in- 
sU:uat. Quae.enim hae praestigiae? quibusnam macbinis baec 
ἄνω xal κάτω Eademne in fabula taut alienae historiae? duplex 
me scena, et geminus chorus? Modo Cretam spectemus, modo 
regiam Atrei? modo chorus virilis, Mystae, inquam, Idaei Jo- 
vis, modo grex foeminarum ad partes veniat? Inde enim fabula 
Kerjoaos nomen accepit, quod in ea chorus sit mulierum Creten- 
sium, videlicel quae Aeropem e Creta comitatae sunt. Similem. 
ob causam Φρίνισσαι, Τρωΐδες Τραχίνιαι, aliae bene, multae 
suis vocabulis nominantur. Nec tamen, quod chorus sit Creten- 
sium, jdcirco necesse est, ut in Creta scena sit posita: quando 
et in Phoenissig res Thebis aguntur; chorum tamen constituunt 
mulieres Tyriae: Τύριον οἷδμα λικοῦσ᾽ ἔβαν Ακροϑίνια Λοξίᾳ 
Φοινίσσας ἀπὸ νάσου. Sed quid tergiversamur? Scimus Aero. 
pen Catrei fuisse filiam , Minois neptem: et quo tempore res hae 
iransactae sunt, jam diu liberos suscepisse. Siquidem Agame- 
mnonem et Menelaum patri fuisse conscios commemorant, cum 
coenam illam feralem Thyestae apponeret, Non ergo de Minoe 
proavo longa dubitatio est, quin e numero vivorum pridem ante 
excesserit, Imo vero a filiabus Cocali trucidatus est: si Eusebio 
fides, prius circiter triennio; sed secundum exactissimam ratio- 
nem Gulielmi Lloidii Episcopi Asaphensis,, , 

«Ἀνδρὸς, ὃν οὔτ᾽ αἰνεῖν τοῖσι κακοῖσι Ofpig, Oo 95 
ante annis solidis quatuor et viginti, quam Atreus regnum capes- 
seret. Quam ob rem haud facile patior, ut cortupta illa verba 
Erotiani Εὐριπίδης ἐν Ἀλεισὶ magis magisque a Grolio depra- 
venlur: sed, quod ad vulgatam lectionem proxime accedit, au- 
cter esse ausim, ut.posthac jy KPHEI corrigatur. lta totum 
erit simplex et unum, omnia sibi constabunt, belleque conve- 
ient: Minos, chorus Mysisrum, Pasiphae, Icarus, Non opus 
erit κλώϑειν τὰ ἀσύγκλωστα. Restat, ut de loci hujus Porpliy- 
xiani miris quidem modis mendosi lectione accurate quantum in 
nobis est, et exquisite disputemus: . 

















698 .^ BENTLEII 


Hxo ξαϑέους ναοὺς προλιπῶν, 

Ος αὐϑιγενὴς τμηϑεῖσα δρῦς 5) 

Στεγανοὺς παρέχει Χαλύβωῳ πελέκει,.. 

Καὶ ταυροδέτρῳ ») κραθεῖ- 

Σ᾽ ἀτρεκοῦς 5) ἀρμοὺς κυπαρίσσου. 

. Erotianus δοκοὺς, vetus Editio Porphyrii δορός. 
Porph. ταυροδέτῳ χρηθεῖσ᾽. Erot. τορολέδῳ κολληθείς. ᾿ 
*) Porph. “σ:ρεκεῖς. Erot. ἀερεκεῖρ ἁρμάς. 

, Quae 114 vertit 6], Grotius: 

Sacra advenio templa relinquens : " 

Quas prisca domos dedit indigena 

Quercus Chalkyba secta bipenni, 

T'aurique sibi glutine jungens 

De vera tigna cupressu. ᾿ 
Haud ita facere debet qui interpretis munere fungitur. Nolim 
eum in caeteris scriptis eodem modo indiligentem. Unde enim 
&opol sunt tigna? quid ista sibi vult vera cupressus? Cur spreta 
est vulgata Porphyrii lectio ἀτρεκεῖς ? Cur Erotiani autoritas re- 
pudiata , qui looum hunc ideo citavit, ut ostenderet ἀτρεκεῖς do- 
μὲς non significare ἀληϑεῖς veras, sed ἀκριβεῖς, arctas nempe 
et exactas compages, Ejus verba sunt haec: Kol Εὐριπίδης ἐν 
Kia (leg. Κρηδῇ φησιν, Hxo ξαϑέους etc. κολληϑεὶς ἀτρεκεῖς 
douac* οὐκ εἶπεν ἀληϑεῖς ἁρμὰς, ἀλλ᾽ ἀκριβεῖς. Sic corrigen- 
dum esse facile videbit, cui ad manum est Erotianus: vulgo enim 
perperam, ἀλλ᾽ ἀτρεκεῖς. Apagesis autem barbarum illud et so- 


O 26 lóecum ταυροδέτρῳ», quo verbo nullus unquam scriptor est usus, 


aut per analogiam uti poterit. Quin etiam et versui consultum 
oportuit. Q&is enim, qui non negligenter in his literis versatus 
est, illud omnino probare possit Kel ταυροδέτρῳ κραϑθεῖ — —, 
dimetrum acilicet brachycatalectum, ut proxime ante paroemia- 
cum veniat. Áffirmo tibi neminem unum Tragicum Comicumve 
in eo loco hoc metrum adhibere; multo etiam mjnus, quod Ero- 
tiani scriptura constituit Καὶ ταυροδέτῳ κολληϑείς. Quid quod 
ne in Latinis quidem legitimi sunt nümeri? in secundo versu 
quas prisca domos dedit indigena tribrathys est loco anapsesti 
vel cujuscunque pedis quatuor temporum. — Quod vitium com- 
mune Grotio est cum Jos. Scaligero, Flor, Christiano, alíisque, 
opinor omnibus qui saeculo hoc et supériore vel Tragoedias Grae- 
cas latine verterunt, vel ipsi scripserunt novas: quibus solenne 
est anapaestos suos passim, ubi nulla clausula est neque inter- 
punctum, tribrachi vel trochaeo vel cretico terminare; vel etiam 
vocali, aut litera M finire, versu proximo ab alià vocali vel ἢ 
incipiente. Syilicet etiam hic ut alibi postremam in versu sylls- 
bam communem esse arbitrabantur, Nae isti, si olim stante re 
Graeca' vel Romana suas fabulas edidissent, kibilis et φτλωγμὸῖϊς 
e scena explosi fuissent. Non enim Graecis' ea licentia permissa, 


* 





EPISTOLA. 699 


Nec data Homanis venia est indigna poetis. 
Fas erat duntaxat versum illum, qui paroemiacus dicitur, tro- 


chaeo claudere. Eo usque non aliter continuari debebant ana- 


paesti vel pares anapaesto pedes, ac si unicus esset versus, 
Quin et Seneca Tragicus, ut scias eum de industria temperavisse, 
semel tantum atque iterum trochaeo anapaestos clausit, nec nisi 
finita sententia: qui scRicet paroemiaci locus esset, nisi is scri. 
ptór nescio cur versum illum repudiasset, "Veteres tamen Lati- 
nos minime aspernatos esse Paroemiacum. sed et hic Graecorum 
vestigiis instilisse scire dabitur ex istis reliquiis, i lisque, ni fallor, 
solis. 


Attius Phinidis, Simul etcircum magna sonantibus 
Excita saxis saeva sonando 
Crepitu clangente cachinnant, 


Locus est apud Nonium in Cachinnare. Sed nemo a me impetra- 
bit, ut verba Attii sana esse concedam. — Quorsum enim perti- 
nent mogna saeva , et sonantibus sonando? Peccaturus aum, uti 
spero, intra veniam, si parum prospere medicinam experior. 


Ex ipso fabulae nomine magna suspicio est de Harpyiis verba. 


fieri. Fallor itaque an sic legendum est? 


Simul et circum stagna sonantibus 
Excila saxis saeva .Celaeno 
Crepitu clangente cachinnat. 


Illud c/angente proprie et apte dictum est de Harpyiis. 


Virgilius: At subitae horrifico lapsu de montibus adsunt 

Harpyiae, et magnis quatiunt c/angorióus alas. 
Quin et stagna bene reposui, approbante ibidem Virgilio: 

|^ .— Obscaenas pelagi ferro foedare volucres. 

Atüus Telepho: — Jamjam stupido Thessala somno 

. Pectora languentque senentque. 
Id. Eurysace: — Super Oceani stagna alta patris 

"Ferrarum anfracia revisam. 
Pacuvius Niptris: — — Openite, abscedite, jamjam 

Mitti*e: nam attrectatu et quassu 

Saevum amplificaji? dolorem. 
Attius Philocteta: Heu quis salsis fluctibu! mandet 

Me ex sublimi vertice saxi? 

Jamjam absumor: conficit animum 

Vis volneris, ulceris aestus. 
Jdem apud Cic. 29. Tuscul. ,,Unde ignis lucet mortalibus clam 
divisus ? eum doctus Proimetlieus clepsisse dolo poenasque Jovi 
fato expendisse supreino.* Qui locus sic ad anapaestos suos est 
reducendus. | 

Unde igneis cluet immortalibu' 


Ο 27 


O 28 


O 29 





100 BENTLEII 


Clam divis εἰπῆ T. doctu! Prometheus 
T) vel catu docta' . 
Clepsisse dolo, poenasque Jovi 

Furti expendisse supremo, 
Ut ad Porphyrium revertar; illud utique scire cupio, quo aucto- 
re vir Illustriss. ταυροδέτρω κραϑεῖσα de conglutinatione accepe- 
rit Nam κραϑεῖσα, nisi omnia me fallung, est permixta et tem- 
perata, non conjuncta et coinpacta: ταυρόδετρον autem, ut 
principio dixi, plane barbarum. : Quin et ταυρόδετος non alibi 
reperio; neque vero intelligo, qui comrihode dici poterit. Ut 
ἁλυσίδετος est ἁλύσει δεϑεὶς, κηρύδετος κηρῷ et siqua sunt alia: 
sic et ταυρύδετος fuerit ταύρῳ δεδεμένος, [tauro compactus, non 
glutino taurino.] Nam quis obsecro ταῦρον usurpavit ἀντὶ τῆς 
ταυροκόλλας ἢ Demiror tamen unde illa in Porphyrii et Erotisni 
codices irrepserint. Haud sane temere id factum videtur: itaque 
haeret haec res; neque prompte expedire possum. Ne tamen 
ἀσύμβολος huc veniam; donec aliquid melius succurrit, censeo 
ut ταυροδέτω de medio auferatur: (cum sine eo plena sit senten- 
tia, τῷ κολληϑεῖσα ἄρμας, ex Homerico isto, ut videtur, ad. 
umbrata; 
Κολλητὰς δ᾽ ἐπέϑηκα ϑύρας πυκινῶς ἀραρυίας. 
Átque hoc pacto βασις ista ἀναπαιστικὴ, versus videlicet qui 
paroemiacum antecedit, monometrum erit acatalectum; ut pro- 
fecto plerumque est, et in'hoc ipso quidem loco plus semel.) 
Caetera autem porro sic legantur: 

Hxo ζαϑέους νασὺς προλιπὼν 

Οἷς αὐϑιγενὴς τμηϑεῖσα δοκοὺς 

Στεγανὼς παρέχει Χαλύβων πελέκει, 

Καὶ κολληϑεῖσ | | 

“τρεκεῖς ἄρμας κυπάρισσος. 

ZÍdsum a sanctis templis, validas 

Quibus indigena est sueta cupressus 

Praebere trabes, caesa securi 

Chalybum , atque arctas 3 

Compages glutine vincta. 
Alibi nimis occupatum habuit animum ὁ πάνυ, cum illud δρῦς 
comminisceretur. Cur enim quercus vocaretur αὐδϑιγενής ἢ quid? 
non alibi tam frequens quam in Cretà nascebatur? *Ego vero, ut 
primum oculis verbum illud agnovi, continuo deprehendi xvxe- 
θεσσος a poeta scriptum esse non χυπαρίσσουι Eam enim illic 
memineram esse vere αὐϑιγενῆ, et Creticam propterea appellari 
a Plutarcho: H ᾿Ισϑμικὴν πίτυν ἢ Κρητικὴν κυπάρισσον᾽ sicut 
et Idaeam, ἃ Nicandro et Virgilio: 

Σπέρματα βουπλεύρου τε καὶ Ἰδαίης κυπαρίσσου. 

Nec salici lotoque neque Idaeis cyparissis. 2 

Plinius xvi. 88. de cupresso loquens; Huic, ait, Patria in- 





EPISTOLA. 701 
sula Creta cum Cato "Tarentinam eam. appellet , credo. quod pri- 


mum ep venerit: et in /fenaria succisa regerminut. - Simili sane- 
tralatione, quam Euripides Cretae indigenam vocat, ei patriam 
esse Cretam Plinius commmemorat. Sed in ejus verbis macula in- 
est foedissima, quanquam haud valde δυσέχπλυτος. Quippe pro 
€aria non magna mutatione legendum est Tarra. Siquidem in. 
ierpretatur haec Theophresti lib. 9. Hist, cáp. 2. Κυπάριττος 
δὲ παρὼ μὲν τοῖς ἄλλοις ἀπὸ σπέρματος, ἐν Κρήτῃ δὲ καὶ. ἀπὸ 
σζελέχους, οἷον καὶ ἀπὸ τῆς κουρᾶς ἐν Ταῤῥα᾽ παρὰ τούτοις yae 
ἔστιν ἡ κουριζομένη κυπάριττος. Mihi quidem hoc certius est, 
quam illa quae apud Sagram. Sed quia difficulter hoc nonnullis 
atque aegre persuaderi video, agedum ex Solino πειϑαναγκὴν 
admoveamnus ϑετταλικὴν, ut contra siquis sebtiat, nihil sentiat, 
Ejus verba sunt cap. xvit.. ZMira soli Cretici indulgentia : arbora- 
rii proventus abundantes : nam in hujus tantum insulae parte re. 
pullulant caesae cupressi. Profecto aut Tarra in Plinio suo legit 
Solinus, aut Aenariam arbitratus est partem esse Cretae, Quam- 
.me antea cap. vir. in insulis Italicis numeravit? Oris esse ferrei 
oportet, qui hoc dixerit. Quis autem credat cupressos in Áena- 


V 17 


ria sponte nasci? Ecquisnam isthuc memoriae prodidit? non ma- - 


gis mehercule quam Betti Silphion aut auriferas malos Hesperi- 
πε, Verum ut ulterius progrediamur, etiam Solinum non eb 
omni parte sanum esse existimo. Valde enim suspicor ita scri- 
ptum esse antiquitus: Nam in 7arra hujus insulae parte repullu- 
Jant: vel, in hujus tahtum insulae Tarra repullulant. Nec enim 
8 vulgata lectione longe nimis abscedo: nec probabilem causam 
reperáre possum cur abstineret eam partem insulae suo vocabulo 
nominare, Dicerem etiam, si animus esset hariolari conjectura, 
similitudinem verborum Catoni imposuisse, cum cupressum Ta- 
rentinam appellaret. Siquidem urbs Cretae Ταῤῥα, Tarentum 
autem Τάρας vocatur, * Lanam quidem, et purpuram, mel, 88- 
lem, oleam, ceram, porrum, pectunculos, ostreas, nucem, ca- 
staneas, ficus Tarentinas animadverti fuiase in pretio: cupressum 
Tarentinam cedo mili unum, qui supra caeteras laudaverit, prae- 
ter Catonem, Verum lioc obiter, et magis Joco dictum existima, 
quam quod in ea sim sententia. Jam quod Euripides istam arbo. 
rem dicit firmissimas trabes templis praebuisse; firmat id adeo 
emendationem nostram: cum cupressum omnes uno ore testen- 
tur χρονιωτάτην esse atque ἀσαπεστάτην᾽ et quod caput est, egre- 
gie praeter caeteras in Deorum aedibys locum et honorem inve- 
misse. Hermippus apud Athenaeum: | 

— -- -- ἐκ δ᾽ Αἰγύπτου τὰ κρεμαστὰ 

Ἱστία καὶ βύβλους, ἀπὸ δ᾽ αὖ Συρίας λιβάνωτον. 

H δὲ καλὴ Κρήτη κυπάριασον τοῖσι ϑεοῖσι. 
Theophrastus Hist. 5. 5. τούτων δὲ χρονιώτατα δοκεῖ τὰ κυπα- 
ρίεττινα εἶναι. τὸ γοῦν ἐν Ἐφέσῳ, ἐξ ὧν αἱ ϑύραι τοῦ νεὼ τεϑη- 


O 30 








702 RBENTLEII 


σανρισμέναϊ, τέσσαρας ἔκειτο γενεάς. μόνα δὲ «αἱ σειλβηδύνα 
δέχεται" Fallor, en oratio haec σολοιπίξει ἢ Quo enim Aliud τὸ 
referri possit ? lego: τὰ γοῦν ἐν Ἐφέσῳ, ἐξ ὧν αἵ ϑύραι τοῦ veg, 
τεϑησαυρισμένα τέσσαρας ἔκειτο γενεάς. — Dicit materiem istam cu- 
pressinam per 4. saecula sive ccce. annos, ex quo primum caesa 
est, reconditam íuisse; priusquam ad. valvas Ephesini templi 
adhibexelur: et tamen incorruptam duravisse, Ea Theopbrestj 
eententia est. Profecto nihil hac emendatione certius et eviden. 
iius. . Ausim equidem dejerare non eliter legisse Pliniuin, si 

dem. ad haec Theophrastea respexit, cum Ephesiae dicat τς « 
templum tota “εἴα exstruente quadringentis annis peractum esse; 
et, valvas esse e Cupresso , et jam quadringentis prope annis du- 


' pare materiem omnem novae similem. Scilicet tunc fere materia 


caedi solet, cum aedificii fundamenta jaciuntur: valvae autem 
ium demum fieri, cum caetera omnia perfecta sunt atque absolu. 
ta.: Hac quidem argumentatione Plinius videlur usus: rectene 
an perperam ,. nulla milii quaestio: est in praesentia. lllud adeo 
admiror, eruditis viris, qui tantopere locum hunc exagitaverunt, 
nihil hujus omnino suboluisse. Sed εἷς ἀνὴρ οὐ zavO' ὁρὰ 


O 31-Porro etiam nostra aelate, ut referunt, qui ea loca viserunt, 


4nnta cüpressorum vis: est in Cretá, ut domorum omnium trabes 
€ontignationesque etqué adeo navigia ex ea materia consiruantur, 
Pag. 109. Περὶ ἧς Φαίδρας. ὁ σοφώτατος Εὐριεείδης μετὰ 
ταῦτα συνεγράψατο δρᾶμα" ποιητικῶς. sine controversia respexit 
Malélas δὰ Euripidis Hippolytum: priorem ne an posteriorem nec 
possumus resciscere, nec sane multum refert.- Scimus utrumque 
salvum extitisse per diversa tempora Erotieni, Pollucis et Stobaei. 
Quae Stobaeus ex Hippolyto citat, eorum ne dimidiam quidem 
partem hodie invenias. Frustra itidem quaeras, quae Érotianus 
&ffert et Pollux. Aristophanes Renis: 


Τίς οἷδεν εἰ τὸ Ev μέν ἔστι κατϑανεῖν, 

Τὸ πνεῖν δὲ δειπνεῖν. καὶ τὸ καϑεύδειν κώδιον. 
Ταῦτα, ait scholiastes, ἐξ ἱππολύτου δράματος. Age quaerat hoc, 
qui velit in investigando operam perdere, ' Verum aut. librarii 
peccatum est; aut auctoris ἁμάρτημα uvnpovixay. Aliunde enim 
cognoscimus tralata esse ἐκ Πολυίδου δράματος. 

Τίς δ᾽ οἷδεν εἰ τὸ (jv μέν ἐστι κατϑανεῖν,ῳ - 

To κατϑανεῖν δὲ tiv. 
Hippolytus secundus qui giodie superest, Στεφανίας sive Zytee- 
γνηφόρος inscribitur: prior Καλυύπτόμενος. Pollux IX. C. V. Ee 
πίδης ἐν Ἱππολύτῳ καλυπτομένῳ᾽" — — πρὸς ἵππων εὐϑὺς ὁρ- 
μήσας στάσιν. Nec tamen omnino diversae erant fabulae, sicut 
Iphigenia in Aulide et in Tauris, Oedipus Tyrannus et in Colono, 
Prometheus Ζεσμώτης et 4vóptvog. - Vixf imo ne vix quidem 
hec feri potest?. cum. Drama posterius rem omnem, uti gesta esi 





EPISTOLA. 708 


complectatur ;. ab eo tempore quo primum ϑεήλατον privigni amo. 
rem Phaedra conceperat, usque ad Hippolyti mortem: quaedam , 


eliam ex priore citentur, quae et in altero reperias. Quin mihi V 18 


persuasiasimum est eam ob causam Καλυπτόμενογ. esse inscriptum; 
quod i in extreria fabula sic loquatur Hippolytus moribundus; 
Κεκαρτέρηται τἄμ᾽ " ὄλωλα γὰρ πάτερ,. 
. Kevsyov δέ μου πρόσωπον, dc τάχος, πέπλοις. - 


Proinde i in utraque fabula comperiebantur hi versiculi. Similiter Ο 32 


et alteri Στεφανηφόρου nomen. est inditum, propter haec verba 
Hippolyti non longe a principio: 

Σοὶ τόνδε πλεκτὸν στέφανον ἐξ ἀκηράτου 

“Δειμῶνος, ὦ δέσποίνα, κοσμήσας φέρω. 
Non igitur δρᾶμα novum erat Hippolytus Στεφανίας, sed corre- 
clum duntaxat, atque interpolatum, διασκευὴ τοῦ προτέρου. γο- 
tus Grammaticus Argumento Hippolyti. Ec: δὲ οὗτος ὁ Imzo- 
λυτος δεύτερος καὶ Στεφανίας προσαγορευόμενος. ἐμφαίνεται δὲ 
ὕστερος γεγραμμένος" τὸ γὰρ ἀπρεπὲς καὶ κατηγορίας ἄξιον ἐν τού- 
τῷ διῴρϑωται τῷ δράματι. Qui nescit quid sit διασκευὴ et διε- 
σκενασμένον δρᾷμα, consulere poterit Casaubonum ad Athehaeum: 
Ejus ego scrinia non compilo; sed Hesychii locum emendatum 
curabo, quem nec ille nec alius quisquam intellexisse videtur, 
«Ἵυδίξων, χορεύων διὰ τοὺς νδοὺς, οἱ σώζονται μὲν, διεσκευασμέ- 
νοι δ᾽ εἰσίν. Ita lege locum, cujus haec est sententia: Magnes 
veteris Comoediae scriptor drama docuit A4vàoUe, qyi tunc su- 
perfaerunt, quo tenipore Grammaticus qui primus haec dixit, in 
vivis fuit; sed sub jncudem revocati, novaque lima perpoliti. 
Photius Patriarcha : “Μυδιάζων, .1vóol Meyvgrog τοῦ κωμικοῦ 
διεσκευάσϑησαν. lege ut apud Hesychium, “υδίζων. Castigane 
dus etiam Suidas, qui 44vàiatay habet absque interpretatione. 
Idem Hesy chius: Ψηνίζων, τοὺς ψῆνας λέγει τοὺς τοῦ ἹΜάγνητος. 
scribe τοὺς Ψῆνας τοῦ άγνητος. Siquidem ille etiam fabulam 
βῆνας publicavit. Aristophanes Equitibus: | 

Ταῦτα piv εἰδὼς d'na0s Mayvnge ἅμα ταῖς πολιαῖς xa- 

τιούσαις» 
Ος πλεῖστα χορῶν τῶν ἀντιπάλων νίκης ἔστησε τρόπαια, 
Πάσας δ᾽ ὑμῖν φωνὰς ζεὶς, καὶ ψάλλων καὶ πτερυγίξων, 
: Kol “υδίξζων xal "Unvítov xal βαπτόμενος βατραχείοις. 

His verbis Magnetis fabulae Βαρβιτίδες sive Βαρβιτισταὶ, Ορνιθες, 
“υδοὶ, Ψῆνες, et Bavoagor indicantur. Cogita autem, qui pax 
inter Hesychium Photiumque et Auonymum περὶ κωμῳδίας con. 
ciliari possit: Hic enim omnia Magnetis scripta deperiisse dicit, 
ovóiv σώζεσθαι. Μαγνης Αϑηνοῖος ἀγωνισάμενος “4ϑήνησι νίκας 
ἔσχεν ια΄. τῶν δὲ δραμάτων αὐτοῦ οὐδὲν σώξεται" zd δὲ. ἐπιφερύ- 
μενά ἔστιν ἐννέα. 


Non nostru inter eos tantas-componere lites. 


o 
Pag. 148. O ydo σοφὸς Εὐριπίδης δρᾶμα ἐξέϑετο περὶ τοῦ 53 








904 BENTLEII 


Κύκλωπος, ὅτι τρεῖς εἶχεν ὀφθαλμοὺς σημαίνων τοὺς τρεῖς ἀδεῖ» 
φοὺς et quae deinceps sequuntur. Os hominis! Hoccine ut Eu. 
ripides vel in somniis dixerit? Bene factum, quod etiam nunc 
Cyclops supersit, Quod si ita rem, prout narret Joennes, se 
habere comperias: non recuso quin, quod gravissimae poenae lo. 
co fore putes, per omne vitae tempus noctes diesque versandi 
mihi sint.et ediscendi adeo Annales hi Volusiani, Malelani volui 
dicere. m mE 
Pag. 910. ὥς ὁ σοφὸς Εὐριπίδης δρᾶμα περὶ τοῦ αὐτοῦ 
Μελεάγρου ἐξέϑετο. | Meleagri Fabulae mentionem faciunt Macro- 
bius, Stobaeus, Scholiastes Pindari cum aliis. Latine convertit 
Attius. Hesychius: Καϑωσίωσε, κατέλυσε. κατεύϑυσεν. Εὐρι- 
σίδης Μελεάγρω. Lego, καϑωσίωσε, κατέϑυσε. Vox altera non 
aliter quam litura sananda est. Nempe primo mendase scriptum 
est κατέλυσε᾽ postea librarius aliquis paulo doclior vel lector 
uispiam studiosus, in libri margine vel medio fortassis inter ver- 
siculos spatio veram einendationem dederat Κατέϑυσε. Tandem 
evenit, ut utrumque vocabulum conjuncte in versu contexteque 
scriberetur. Hac sane ratione cum in aliis scriptoribus, tum in 
Lexicographis praecipue non raro peccatum est. Quae quidem 
peccata cum baud cujusvis sit odorari; profecto opus est, ut ex- 
emplis aliquot confirmemus sententiam nostram, ne temere quid- 
quam et inconsulte loco movisse videamur, — Efzisv, ἔβαλεν, ἔλα- 
psv. Ejiciendum est verbum posterius: ξέλλειν enim eidem He- 
sychio est βάλλειν. Εὐηρότατον, εὔδιον, καλὴ γῆ, εὐήροτον, 
εὔγειον. — Postrema ista ab emendatore qtodam profecta sunt; 
qui prima vitiosa non inepte quidem correxerat.  Totus'itaque 
locus sic constituendus est. Εὐυήροτον, εὔγειον, καλὴ γῆ. T Φυρ- 
τοῖσιν, εἰκαίοις, συμπεφυραμένοις. οἵ δὲ ἄλφιτα οἴνω δεδευμένα 
συμπεφυρμένοις. Tam scio verbum ultimum a correctore quo- 
dam esse, quam me vivere. Nulla dubitatio est, quin ita scri- 
pserit Hesychiüs: Φυρτοῖσιν, εἰκαίοις, συμπεφυρμένοις. οἵ δὲ 
ἄλφιτα οἵνῳ δεδευμένα. T Αντιδι. ἄν τινι ἐνέγμεϑα, ἐναντιώμε- 


O 84 ϑα. Cum vocabulum hoc veniat pone Αντιμίσϑωτος, scire licet 


ex literarum serie sic autorern scripsisse. /fvrivitvéyucOa, ἐναντιῶ- 
μεϑα. Postea quidam, qui deprehendit erratum, supra emendavit 


ad hoc exemplum, scriptionis compendium. faciens, diveereavirasta 
Scimus omnes ita freri solere. Tandem autem ineptus quis- 
piam librarius eam utriusque vocis continuetionem fecit, quam 
hodie videmus. ExàvrQiow , ἐκλύρισον, κάλυψον. lllud ixile- 


V 19 euwov ex eadem est officina correctorüm. ^ Scripsit -Hesy- 


chius Εκλύτρισον, κάλυψον" ut ipse literarum ordo testimonio est. 
Media enim incedunt inter ἔκλυτος et Εγλωπίζει. Hoc non intel- 
ligens pusillus quidam Criticus, (qui enidbid intellexerit, quod 
ne fando quidem unquam auditum est?) emendare conatus est 


* 08 





EPISTOLA. 705 
| ἐκλύρισον, a verbo λυρίξζω. ὄνος mehercule πρὸς λύραν. Tantum 
enim τὸ ἐκλυρΐξειν et τὸ καλύπτειν fignificatione differunt, 
Quentum Hypanis Veneto distat ab Eridano. 

Alte profecto latet ulcus teirum et κακοηϑέστατον᾽ quod nisilan- 
cinatn prius Hesyclfi existimatione, negat ad sanitatem perduci 
posse. Siquidem erubescendo rorsus errore posuit ExivrQucov 
pro Elvroocov* quod: rectissime quidem interpreteris καάλυψον. 
Ipse Hesychius: Ἑλύτροις KAATMMAZI, σκεπάσμασιν. Ελυ- 
τρα κυρίως τὰ ἐνειλήματα ἢ KAATMMATA. Elvrgov, δέρμα, 
ϑήχη, λέπυρον, ἐνείλημα, KAATMMA, σκέπασμα. Inde ἐλὺυ- 
τρῶσθαι apud Hippocratem, et προσελυτροῦν apud Athenaeum, 
involucro tegere: similiter ἐξελυτρῶσαι, nudare, ex integumentis 
solvere. Hesych. Ἐξελύτρωσας, ἐγύμνωσας. Satin hoc certum 
et expleratum est, à φίλη κεφαλὴ Milli jucundissime? — At enim- 
vero exclomet hic aliquis, O Juvenem confidentem et temera- 
rium! tune illum Hesychium, doctissimum Grammaticorum He- 
sychium tantae inscitiae affinem esse suspicari ausis, ut Εκλύτρι- 
σον scriberet; nisi verbüm illud alicubi legisset, apud autores 
forte quos longa dies et nimia vetustas subtraxerunt notitiae no- 
str$e? ^ [jam et frontem nega de rebus periisse, Placide tamen 
amabo, O quisquis es: et reprime te tantisper, dum alia nonnul- 
la profero, quae te quoque ipsum velis nolis in sententiam no- 


siram coggnt transire. Dum enim ex antiquis Scholiastis, Gram- : 


maticis, Lexicis, quae nón contexebantur κατὰ στοιχεῖον, omni O 35 


ex parte vocabula corradit, quibus hanc suam Zvveyoyrjv locu- 
pletet et referciat : Saepe usu venit ut ab imperitis librariis, qui 
parum accurate scripserant, vel a sui similibus Ονοματοϑήραις 
in errorem igductus sit: quaeque nusquam gentium vel lecta vel 
audita sunt, lectoribus suis obtrudat. Illud sis vide, « Ζελεδώ- 
9, ὁ μυλαῖος ἰχϑύς. Suo loco hoc leges in litera 4. Εξο vero 
nugas has esse meras tibi denuncio: scriptum enim oportuit EAc- 
δώνη, ὀσμύλος ἰχϑύς. Piscis est de polypodum genere; quem 
memorant Aristoteles, Athenaeus, ali. Idem Hesychius: Οσμῦ- 
λια τῶν πολυπόδων a ὄξαιναι λεγόμεναι, καὶ ἰχθύδια ποιὰ ἄττα 
εὐτελῆ. Οὐμύλαι βολβιτῖναι ϑαλάσσιοι. Sic emendandi sunt hi 
loci. Videor autem mihi videre, quid errationis ansam Hesy- 
chio dederit. Nimirum in autore suo scriptum erat ἡ δ᾽ ἐλεδώνη 
vel μιαρὰ δ᾽ ἐλεδώνη vel simile quippiam: ille miser, cum sua 
aetate libri carerent signis accentus, δελεδώνην piscem effinxit, 
qualem neque Nereus, neque Neptunus, nec ipse pater Oceanus 
agnoverit. Ecce aliud huic geminum et germanum. T Θολκάζει 
χαλιναγωγεῖ. Nemo ut opinor inficias iverit, quin ita scriptum 
fuerit, absque tamen notis accentus: ἵππους δ᾽ ὁλκάζει, vel Ngoc 
o' ὁλκάζξει. Ipse Hesychius: Ολκάξει, ἕλκει, χαλιναγωγεῖ. Illud 
autem ϑολκάξει cedo "quenquam mortalium qui legerit, - Ἐνδε- 
κάτευσα, τήνδε κώπην ἐπαρξάμην. " Recta serie hoc scriptum of- 
loannes Malalas. 45 


Ἴ 
PEE CC Ww wu 


706 BENTLEI 


fendes, utet alia quae deinceps 'a me proferentur: quod certo 
indicio est non a Librario, sed ab Hesychio ipso peccatum esee. 
Atqui ad hunc modum edidisse debuit: Εδεκάτευσα, τὴν δεκάτην 
ἐπραξάμην. T Διατεύονται, μερίξονται. et Διατεύοντο, ἐμερίζον- 
το. Ea similitudo est δὶ et δὲ in libris calamo notatis, ut haud 
facile sit dignoscere. Inde est quod mendosa ea. posuerit pro 
Δατέονται εἰ Δατέοντο, quae legas apud Homerum. T Σικυλλιᾶν, 
τὸ τοὺς κροσσοὺς ἀποσείεσθαι. Verbum hoc.reperics iuter 

et Σιβύνη. Ipse literarum ordo satis asgumento est db Hesychio 
positum esse Σιβυλλιᾶν. idque errore manifesto pro Σιλλυβιᾶν. 
Hesychius Σίλλυβα, κροσσοὶ. οἱ δὲ τὰ ἀνϑέμια καὶ κοροκόσμια. 
Pollux vn. c. χιν. τοὺς δὲ ϑυσάνουφ καὶ σίλλυβα of παλαιοὶ 

Ὁ 86 λοῦσι ποιηταί. 516 locus iste legendus est ex codice MS. qui fuit 
ls. Vossii. cavo: aulem cum Polluci tum Hesychio suot m 
σοί. T Ἐρεϑέντα, ἐν ὕδατι ἀποπνιγέντα. Ἐραϑέντι, ληφϑέντι. 
Portentosi errores, Primo, oportuit scriptum Ερχϑέντα. Ipse 
enim alibi: Βρχϑέντα, ἐν ὕδατι πνιγέντα, lta Photius Patriar- 
cha in Lexico MS. [ta Suidas. Locus est in Φ, lliadis: 

Νῦν δέ με λευγαλέῳ πότμῳ εἵμαρτο ἁλῶναι 

Ἐρχϑέντ᾽ ἐν μεγάλῳ ποταμῷ, ὡς παῖδα συφορβὸν,  * 

Ov ῥά τ᾽ ἕναυλος ἀποέρσει χειμῶνι περῶντα. 
Iterum, illud Εραϑέντι, librarii peccatum est pro Ἐρεϑέντι. Con- 
stat hoc ex elementorum ordine. Qui quidem est error aucto- 
ris, pro AíoeO£vri. 4i et E apud Graecos non differunt prónun- 
Ciatione; de qua re postea plura dicemus, Ecce alia monstra: 
T Ἐπαλογῆς, σπουδῆς, ἀνταποδόσεως. Quam turpiter antem 
hic se dedit! adeo quidem ut hominis me pudeat pigeatque, Si- 
quidem Ανταποδόσεως est ἐπαλλαγῆς, et Σπουδῆς est ἐπειγωλῆς" 
putidum autem suum ἐπαλογῆς Jpse habeat secum servetque se- 
pulchro. ὁ Apwémv, τῶν ἀχιδάων. Hercules, tuam fidem! 
enimvero non ab omnibus portentis Graeciam liberasti. Erat ho- 
minis eruditi sic edidisse: Εχινάων, τῶν Eywaümv. Verbi aedes 
in Homeri Boeotia est; 

OE δ᾽ ἐκ Δουλιχίοιο Ἐχινάων θ᾽ ἱεράων. 

V 20 1 Ηθίσει, ἀνθεῖ, ἀγνοεῖ, παρορᾷ. Adeste huc conjectores et 
interpretes portentorum. Negant usquam quidquam monstrosius 
vidisse. Scilicet haec vera scriptura est, 4ηϑέσσει, ἀηϑεῖ Εἰγ- 
mologicon magnum. «ηϑέσσειν, ἀγνοεῖν, ἀπείρως ἔχειν. 4η- 
Θεῖν, λανθάνειν, ἀνεπιστημονεῖν, | Hesychius ipse: 4ήϑειν, μὴ 
ἠϑεῖσϑαι, μὴ νοεῖν. lege. ἀηϑεῖν, μὴ εἰϑίσϑαι. Αήϑεσκον, (lege 
ἀήϑεσσον) ἀσυνήϑεις ἦσαν.  Ἑλεντὴν, ἔλαιον. Mira vero 
Grammatici eruditio, — Poteras haud paulo melius, Ελεητὺν, 
ον; siquidem Homerici illius memiuisses : 

Οὐκ ὄπιδα φρονέοντες ἐνὶ φρεσὶν οὐδ᾽ ἐλεητύν. 
t ““τρεμῆ, ὑγεία. Pace quod tua dicatur, Hesychi, in hie wer- 
bis οὐδὲν ὑγιές. — Imposuit tibi depravalas aliquis codmx: epoc- 














EPISTOLA. 707 


tuit enim ᾿Αρτεμῆ, ὑγιᾶ. Te ipsum arbitrum capio, qui haec 
alibi: Αρτεμῆ, σῶον, Φγιᾶ, σώφρονα. «Αρτεμέα, ὑγεία, (lege 
ὕγιῶ) ὑγνῆ. ΑΑρτελὲς, (conjge Αρτεμὲς) ὑγιές. Necdum pec- 
candi fipgis: Ecce. enim de integro: T “ρτηνεστέραν, 9 ἱεστέραν, 
ἐντιμοτέραν. Duplex erratum est, hoc libmerii, dad autoris. 
Apparet enim cum ex ordine, tuin ex interpretatione, non aliter 
scripsisse Hesychium quam Agriptorigay nempe vel scripturae 
mendum, vel minutae fugientesve literae, vel nimia festinatio 
in causa fuit, cur illud exhiberet pro ApstptarQav. Cum ou- 
tem ἀρτιμεστέραν non multum absimile sit τῷ Τιμηεστέραν" ille 
secundam interpretationem liberalissime donavit de suo; prout 
errür errorem generare solet. - Δτισιλινοῖς, περὶ vd λινὰ ἐξαμ- 
μάτων δέσεσιν. Dic sodes, annon Aenigma tibi videntur haec? 
Equidem non sum Oedipus: ausim tafnen pro certo polliceri, re- 
ctam scripturam esse tics λίνου. Hesychius alibi: Asics M- 
»ov, ἄμμασιν ἀπὸ τῆς συναφῆς. Momerus quinto Iliadis, 


Minos ὡς ἁψῖσι λίνου ἁλόντε πανάγρου 
ἀνδράσι δυσμενέεσσιν ἕλωρ καὶ κύρμα γένησϑε. 


Quid ego de istis dicam, quae pagella proxima mihi in oculos 
incurrunt? T 4iaráge:, δοῦλαι. Deceptus est similitudine lite. 
rarum 44 et 4.  Siquiderh oporluit Ζριστῆραι. — Ipse alio loco: 
“φηστῆναι, διάκονοι, ϑεράπαιναι. lege “ρηστῆραι. Verbo mo- 


nendum est ει, εἰ et ἡ in Lexicis, praesertim apud hunc no- 
strum, promiscue usurpari: vera enim analogia requirit, ut Seri- 
στειραι scribamus, Locus est Odyss. T. 


Taov of vor δῶμα κάτα δρήστειραι ἔασιν. 
Vide tamen, ut magnifice de se loquatur ad familiarem suum Eu- 
logium. οὐ γὰρ, ait, ὀκνήσω μετὰ παῤῥησίας εἰπεῖν, ὅτι τῶν 
““ριστάρχου καὶ Απίωνος καὶ Ἡλιοδώρου. λέξεων εὐπορήσας, καὶ 
τὰ βιβλία προσϑεὶς “4Διογενιανοῦ, ὃ πρῶτον καὶ μέγιστον ὑπάρ- 
χει πλεονέκτημα; ταῦτα δ᾽ αὐτὸς ἰδίᾳ χειρὶ γράφων ἐγὼ μετὰ πά- 
σης ὀρϑότητος καὶ ἀκριβεστάτης γραφῆς κατὰ τὸν γραμματικὸν 
Ἡρωδιανόν. Ego vero, qui Theodosii MS'*^ ἐπιτομὴν τῆς Ka- 
ϑόλου Herodiani lectitavi, testificor parum huic promisso vel 
nullo modo satisfactum esse. ᾧ “ρήσϑορεν, ἐπήδησεν. Vitio- 
sius hoc quidem, quam illud alterum Αρέσϑορεν, ἐπήδησεν. Sed 
ex utraque parte ostendit, non lautissimani doctrinae supellectilem 


sibi domi fuisse. Quae enim haec conglutinatio verborum, quae Q 88 


dissolvi denuo divellique desiderant ? Hom. Iliadis Μ΄. 

— — — ὁ δ᾽ ἄρ ᾿ ἔσϑορε φαίδιμος Ἑκτωρ 

Νυκτὶ θοῇ ἀτάλαντος ὑπώπια. 
Αρενοβοσκὸς, προβατοβοσκὸς. Mirifice quidem, ut nihil supra. 
Atqui ἀρὴν ἀρῆνος, puto, dicitur, non ἀρένος" unde πολύῤῥη- 
νες, etüig ὑπόῤῥηνος. Imo, quin Jambei principium fuerit apud 
Sophoclem “ρηνοβοσπὸς --- — ne dubitandum est quidem. | Me- 


v 21 


O 39 





108 QENTLEI 


lius ipse alibi: “ρηνοβοσκὸς, προβατοβοῦκός, “Σοφοκλῆς Τυροῖ: 
καὶ γράφεται δὲ ἐῤῥηναβοσκὸς διά τὲ τοῦ * o καὶ τῶν βόρων. Ve- 
rum hic quidem locus a librario pessime acceptus est: ipse autor 
procul abest a noxa, Lege Σοφοκλῆς Tvooi p. γράφεται δὲ καὶ 
ἐῤῥηνοβοσκὸς- διά τε τοῦ ε καὶ τῶν β δῶν. Scribitur, ait, ἐξ- 
δηνοβοσκὸς per lileram e. et duplicem ρ. Etymologicum magnur: 
Ἐῤῥηνοβοσκὸς, ὁ προβατοβοσκὸς iv Τυροῖ B Σοφοελῆς. ὦ Ἐμπή- 
ρους εἰ Εμπηροι vitium Exemplaris est pro ἔμμηρους et Ἐμμηροι- 
[ρ86 alibi emendate: Ἐμμήρους, ἐν ὁμηρείᾳ ὄντας, παρὰ τοὺς 
ὁμήρους τοὺς ἐπὶ συμβάσει διδομένους. Totus autem locus ad 
hunc modum conslituendus est: Εμμήρους, Δημήτριος ἐν Σικελίᾳ. 

“Ἰακεδαιμόνιοί ϑ᾽ ἡμῶν vd τείχη κατέβαλον, 

Καὶ τὰς τριήρεις ἔλαβον Eupsjgovg, ὅπως. 

ἹΜηκέτι ϑαλαττοκρατοῖντο Πελοποννήσιοι. 
Demetrius iste Comicus fuit;;et illa fabula inscripta est Sicilia. 
Quare perperam hactenus judicarunt viri docti; qui scriptorem 
eum Historicum, orationem autem prosaicam esse censuerunt. 
Athenaeuslib. 3. Δημήτριος ὃ κωμῳδυποιὸς ἐν và ἐπιγραφομέ- 
νῷ δράματι Σικελίᾳ. — Etymologici autor ᾿Σικελοὺς inscribit, non 
Σικελίαν" eum vide in Ἐμμήρους. | Χωρονομεῖν, ὀργίξεσϑαι. 
Oportet ut conniventibus oculis haec legerit Hesychius. Ego quii 
dem meis vix fidem habeo, cui isla lego. Proculdubio sic scri- 
ptum est a prima manu: χειρονομεῖν, ὀρχεῖσϑαι. Jpse alibi: 
χειρονόμος, ὀρχηστής. Manuuin iste motus cum certa lege et nu- 
mero bonam partem saltationis olim constituebat, Plena sunt 
exemplorum omnia. Lucretius: 

Quod superest, non est mirum simulaclhra moveri 

Brachiáque in nuinerum jactare et caetera membra. 
Εἰ postea: 

Quid porro, in numerum procedere quum simulachra 

Cernimus in somnis, et mollia membra movere, 

Mollia mobiliter quum alternis brachia mittunt. 
T Καάλυψιν, κάλυκα ἀντιστρύφως. Medium hoc verbum est ia- 
ter Καλυδώνιον et Κάλυκας. Agnosco manum et ingenium Cor- 
rectoris: qui videlicet, cum in Hesychio suo legerat Κάλυψιν, 
καλυκα, idque animadverterat extra seriem et praepostere pomi, 
adscripserat in margine e regione loci, “ντιστρύφως. nempe twice 
versa legi oportere Κάλυκα, κάλυψιν. Postea illud dvriGzoopec 
per inscitiam librariorum insinuavit se in versum. Quis hujas 
rei ante nos suspicionem habuit? Quin et alibi post vocem IJgos- 
βαλλοιντο, quae et ipsa vitiosa est, haec leges: Προσελθὼν, 
προσβαλὼν ἐξ ἀντιστρόφως. Dele hoc novissimum, quod nimi- 
rum ab eiendatore est, qui adnotaverat legendum esse e coaser- 
so ἰ]ροσβαλὼν προσελϑὼν. Quo nihil verius dici potuisse cen- 
30; sed in altero, quicunque fuit, longissime a vero "abfuit 





EPISTOLA, 709. 


Profecto plus toto coelo distant Κάλυξ et Καάλυψις. Ego vero 
pro explorato "prorsus labeo sic scriptum esse eb Hesychio; Kd- 
λυζιν, καλυκα" nempe depravate: loco KaAv&w: £ pro E: quem 
errorem millies erravisse eum, si hic locus esset, nunc possem 
ostendere, Quam recte autem Καλυξιν interpretetur xavxa, 


melius est ut ipsum. ad testimonium vocemus: Καλύξεις, ῥόδων 


καλύκια. Κάλυξις, κύσμος τις ἐκ ῥόδων. Habeo alia sexcenta, 
quae hac vice condonabitur, Verum hercle si unquam usus fue- 
rit, ut nova "Hesychii editio procuretur; qui, ut in pudendos 
errores crebro inciderit, utilissimus nihilominus et pene neces- 
sarius est omnibus, qui ad veram eruditionem viam affectant: 

Id tibi de plano possum promittere, Milli, 
quinque plus minus millia mendurum me correcturum esse, si li- 


buerit; quae aliorum εὐστοχίαν et laboriosam diligentiam hacte- 


nus eluserunt. Ut, illuc unde abii, redeam: multos ubique 
Lexicorum locos contaminaverunt Corréctiones illae in librorum 
marginibus: quod ex illo tempore verbum mendosim cuim altero 


junctim continuaretur in versn; not uli factum oportuit, litura 


O 40 


tolleretur. Luculentum jujus rei exemplum extat apud Julium 


Pollucem lib, vir. cap. xxxut. ubi inter varia nomina jactuum in 
ludo talaiio nominantur ἄρτεα et ἀρματίαι, ἀντίτευχος et ἀντίτυ-᾽ 


zog, ἐπιφένων et ἐπιφέρων. | Sed-ex hisce binis non nisi singula 
quaeque a Polluce profecta sunt, cactera qua dixi via insinua- 


runt se in orationem, Cui quidem sententiae non invitus acce- 


det, qui jam primum a me didicerit Jambicos esse trimetros ex 
Eubuli fabula Aleatoribus. Locus hoc ,exemplo | constituendus 
est... O μέν τοι Μίδας καὶ τῶν μέσων βύλων qv. Καὶ ἄλλοι δὲ 
πολλοί εἶσιν, οὖς ὀνομάζει Εὔβουλος. ἐν τοῖς Κυβενυταῖς" 

Κεντρωτὸς, ἱερὸς, ἄρμ ᾿ὑπερβάλλον. πόδας, 

Κήρννος, εὐδαίμων, χυνῶτος, ἄρτια, 

“Δάκωνες, ἀντίτευχος, ἀργεῖος, δάκνων, 

Τιμόκριτος ᾽ ἐλλείπων, πυαλίτης, ἐπίϑετος ; 

Σφάλλων, ἀγύρτης, αἷἶστρος, ἀνακάμπτων, δορεὺς, 

“άμπων, κύκλωπες, ἐπιφέρων, σόλων, σίμονν. 
Horur autem versuum ignoralione tola via erravit Joanues Meur- 
sius, qui eos: omnes inler jactus medios recenset, Nempe non 
Eubuli esse verba, sed Pollucis: et quia Midas esset τῶν μέσων 
βύλων, itidem et sequentes esse arbitratus est. Sed parum est 
dubitationis, quin boni fuerint Εὐδαίμων et ὥρμ᾽ ὑπερβάλλον 
πόδας, qui nimirum aliis jactibus tanto anteiret, quanto qui pe- 


dibus Met faceret, a curru vinceretur; πεζὸς, ut aiunt, ὁδεύων. 


παρὰ “ἔυδιον & ὥρμα. Zaxvov autem et σφάλλων et ἐκλείπων me- 
rito opinor suo pro iufelicibus haberi possunt. Sed ad Antio- 
 chensem redeo: nam sero sensi longe longeque declinasse me a 
proposito, 

Singula dum capti circumvectamur amore, 


. NV 22 


O 41 


O 42 





710 BENTLEH 
$ 


Pag. 179. Καθὼς ó σοφώτατος Εφοιπίδης ἐξέθετο δρᾶμα 
ποιητικῶς, ὧν μέρος ὀλίγον ἐστὶ ταῦτα, — Multa quidein trgnscri- 
psit Malelas ex Jphigenia in Tauris; quae ex usu fuerit ad. Euri- 
pidea exigere, quo de ejus doctrina et fide cognoscamps: si quis 
ilia tam dura habeat, ut eam molestiam devorare possjt. Mibi. 
enim, qui jar lentus et, fastidiosus esse coepi, dabis veniam; si 
plura rejiciens et aspernens, ununmjquidquid quod erit belliasi- 
mum cerpsero. Velut illud p. 172. in Oraculo: Ei μὴ ssQaaag 
Πόντου κύματα Σκυϑίης τε γαῖαν καταλάβοις, Αὐλίδος va χώραν. 
et 173. κατέφϑασεν ἐπὶ τὴν Αὐλίδα χώραν νῆς Σκυϑίας. Male 
vero sit vobis quantum est Geographerum. .Hogo vos, an Scy. 
thicam illam Aulidem silefitio praetermissam oportuit? quid? au 
ultra Cimmeriorum fines latitabit zégs sol νεφέλῃ κεκαλυμμένη, 
adeo ut nemo vestrum usque eo potuerit oculis contendere? Eu- 
ge vero, ὦ Ιωαννίδιον᾽ profecto aptus natus es ad. omnia abdita 
et retrusa contemplanda: tam acri es acie et menlis et oculorum. 

Sed tamen amoto. quaeramus sónia ludo, | 
Geminam Iphigeniam etiam pyen sciunt Euripidem docuisse, τὴν 
ἐν Ταύροις et τὴν ἐν Αὐλίδι. — Joannes , gum Tauros esse Scythas 
ab aliquo didicisset, etiom Aulidem, quae Boeotiae oppidum est, 
regionem iis finilimam esse arbitratus est, Ρ. 178. Τούτους δὲ 
ξωρακότες βονκόλοι ἔδραμον πρὸς τὴν. Ἰφιγένειαν λέγοντες αὐτῇ᾽ 
Ayouíuvovog καὶ Κλυταιμνήστρας Κόρη, ἥκασι δύο νεανίσκοι πα- 
Qd τὴν κυανέαν" quae ex his Euripidcis expressa sunt.. 

Bovx. ΑΑγαμέμνονος, mei, καὶ Κλυταιμνήστρας κόρη, 

᾿“Ἄκουε καινῶν ἐξ ἐμοῦ κηρυγμάτων. . 
Ig. Ti δ᾽ ἐστι τοῦ παρόντος ἐκηλῆαρον λόγου; 
Bovx. Ἡζκουσιν εἷς γῆν Κυανεᾶν συμκϊηγάδων 
Πλάτῃ φυγόντες δίπτυχοι νεανίαι. 
Vides Antiochensem hdnc ita ἐπαριστέρως accepisse sententiam 
Euripidis; tanquam si εἰς γῆν Κυανέαν conjunctim dixisset. Vos 
iterum apello de terra hac Cyanea; vos qui Geographiae magi 
stros vos pollicemini, Quid auten mussitatis? nam Joannem ea 
loca convisisse Cedrenus affirmat, prorsus οἴχοϑεν 0 μάρτυς. Da- 
mno itaque slultitiam meam, qui Κυανεᾶν cum συμπληγάδων 
componebam hactenus. Atque hercle vero serio, nequid disasi- 
mulem, non placet iste locus: neque enim video cur ii bubuld 
sermone Dorico uterentur. Quid, malum, an Siculos se esse 
somuiabant, non Tauro-Scythas? 

Δωρίσδεν δ᾽ ἕξεστι, δοκῶ, τοῖς Δ“ωριέεσσιν. 

Atqui quantumvis essent Dorienses, si πλατειάσδοισαν suam dia- 
lecton extra chorum adhibuissent, rus continuo vel in ultimas 
terras mandati essent non sine infortunio. Sciunt id qui harum 
literarum. gustum aliquem habent, Adde Orationem soloecam 
esse; ut quidem nunc liabetur: sed certe, δὶ pro sano locutus est, 
sic scripsit Euripides: 


EPISTOLA. 711 


Hxovary εἷς γῆν, sveviag συμπληγάϑας. : 

“Πλάτῃ φυγόντες δίπτυχοι νεανίαι. 
aut, si illud Κυανέαν antiquitatis causa servare velis, quando- 
quidem qya vixit Malelas tempestate jam in libris inveteraverat; 
jn hunc modum: 

Hkovew εἷς γῆν, κυανέαν συμπληγάδων 

Πέτραν φυγόντες δίπτυχοι νεανίαι. 
velut postea loquitur, Κἀγώ σε σώσω κυαϑέας ἔξω πέτρας. Ele- 
ganter auteur κυανέαν πέτραν συμπληγάδων » utnihil supra. Sio 
Virgiliass 

*. Quales Thréicia cum flumina Thermodontis 

et Lucretius: Pulverulenta. Ceres, et Etesia. flabra Aquilonum. 
etiteram: — Ut Babylonica Chaldaeum doctrina refutans. 
etiertium: — Impellant ut eam Mognesia flamina saxi. 
Sic legendi sunt duo loci novissimi; in libris vulgatis minus emen- 
dui feruntur. P. 176. voi Πελοπείου γένους σήμαντρον ἔχει, 
ἐλαίαν ἐν τῷ ὥμῳ. Jam hoc pro explorato habeo, ἐλαίαν ab liac. 
pecude positam esse pro ἐλέφαντα. , Cui enim fando auditum est, 
oleaginum humerum fuige Pelopi? 

Cui non dictus Hylas puer et Latonia Delos e Υ͂33 

Hippodameque humeroque Pelops insignis eburno? 

Ἐπεί viv καϑαροῦ λέβητος ἔξελε 

Kio0d ἐλέφαντι φαίδιμον 

- S)uov κεκαδμένον. 

Alia multa sunt apud Malelam ex eadem fabula tralata, quae mis. O 43 
sa facio. Cur enim me mancipium faciam παραφρονοῦντος δεσπό- 
Tov? Majoris fuerit et voluptatis et fructus cognoscere, quao 
summus poeta. Ennius de prioré Iphigenia convertit, Julius Ru- 
finianus de figuris senten&iarum et elocutionis: 2fganactesis indi. 
gnatio, quae fit maxime pronunciatione. — Ennius in Jphigeni: 
Menelaus. me objurgat , id meis rebus regimen restat. Dormitav 
lic vir summus Ger. Vossius, Nam, si unam syllabam addideris, 
trochaicus erit catalecticus, 

IMenelaus me objurgat: id meis rebu! regimen restitat 
quod genus versus commodissime inservit τῇ ἀγανακτήσει" utdiu 
est quod ipse in Tragicis Graecis observavi; priusquam id de Scho- 
liaste Hermog: dicissem. Idem Rufinianus postea: Syncri- 
sis sive antithesis comparatio rerum atque personarum inter se 
contrariarum: ut, ego plector, quod. tu peccas: tu delinquis, ego 
arguor pro malefactis: Helena redeat, virgo pereat innocens: tua. 
reconcilietur uxor, mea necetur filia. Hunc etiam locum ad En. 
nii Iphigeniam refert Italorum doctissimus Hieronymus Columna: 
invito tamen et repugnante Vossio, partim quia autor non lauda- 
tur, partim quia non vincta sed pedestris orstio est; ad quod 
mirum, ait, non attendisse Columnam, — Peccet Columna, et pec- 
cat quidem, in versibus: ego vero, cum certis signis hunc Ennii 








O 44 





712 ο΄ BENTLEIL: 


foetum cognosoam, non commiltam ut.alium, quam quo natus 
est, parentem sibi inveniat, Versus enim sunt Trochaici, ex ea- 
dem pulo scena petiti, qua superier est; 

Ut ego plectar, quod tu peqcas; tu. delinguis, «go arguar 

Pro malefactis? Helena redeat , virgo pereat innocens? 

Tua reconcilietur uxor, mea necetur filia?" 
Non amplius, quod sciam, Euripides a Malela citatur praeter- 
quam p. 35. O Ταῦρος ix τῆς Εὐρώπης ἔσχεν υἱὸν τὸν Μίνω, 
καϑὼς καὶ Εὐριπίδης ὁ σοφώτατος ποιητικῶς συνεγράψατο" ὥς 
φησι, Ζεὺς μεταβληϑεὶς εἰς ταῦρον τὴν Εὐρώπην ἥρπασεν. Haec 
quidem unde accersita sint, non cerfo scio: nam credibile est 
eun in non una tragoedia haec obiter attigisse; ut in Cretensibus 
fortassis, ubi Chorus ad Minoem; φοινικογενοῦς, παῖ, τῆς Tvolac 
τέκνον Εὐρώπης καὶ τοῦ μεγάλου Ζηνός. veri tamen simile est 
ex Euripidis PÁrixo tralata esse, Eratosthenes i in Καταστερισμοῖς, 
Ταῦρος λέγεται ἐν τοῖς ἄστροις τεϑῆναι διὰ τὸ Εὐρώπην ἀγαγεῖν | 
ἐκ Φοινίκης εἰς Κρήτην διὰ τοῦ πελάγους, ὡς Εὐριπίδης ἐν cà 
Φρίξῳ. Profecto qui Europam "Tragoediam esse volunt, narrant 
nobis insomnium ex eburnea porta. ᾿ | 

Pag. 181. Ev roig χρόνοις τοῖς μετὰ τὴν ἅλωσιν Τροίας “παρ᾽ 

Ἑλλησιὶν ἐϑαυμᾶζετο πρῶτο: 1g ὀνόματι. ἐξεῦρε γὰρ οὗτος τρα- 
γικὰς μελῳδίας, καὶ ἐξέϑετο πίνῶτος Ses ατα; καὶ μετὰ τοῦτο Mi- 


yoewaro. Utinam vero Malelae cum praecursor suo melius. 


veniret! nam Jubal, si ei credimus, diu ante TróJae excidiuin τα. ᾿ 
goedias factitavit, Verba, πα te Judere videar, sunt p. 8. ὁ δὲ 
Ἰουβὰλ κιϑαρῳδίὰς καὶ τραγῳδίας τοῖς δαιμονικοῖς ἐπιτηδεύμασι 
προσεπενόησεν. Quid quod ad soccüm haud minus idoneus erat, 

sí interpretem audis, quam ad Cothurnum. Nam κιϑαρωδία Chil- 
meado est comoedia; qui, cum ad aJios ingenii cultus etiam Mu- 
8icae studium adjunxerit; ' cur adeo ab artificio suo recederet, mi- 
ror: clementer tamen, propter alia merita, suaque quasi lyra est 
increpandus. Vix equidem crediderim i in Bibliotheca vestra Oxo-- 
nii, quantacunque est, Jubaliana Dramata reperiri. Scilicel ea 

omnia perierunt olim; ΝΞ. “ 


᾿Ουαπᾶο ex diluvio magno exivere rapaces | 
Per terras amnes, atque oppida cooperuere. . 


Quarum fabularum una cum ipsis eliam memoria occidisset ; abs-. 
que, illo Hamartolo fuisset, qui omnia omnino meminit, Quae fue- 
runt, et quaa nullo sunt tempore nata. Habeo tamen, quo desi-. 
derium meum et dolorem consoler; nam in mentem opporiane 
venit fieri posse, ut locus ἰδέα vitiosus sit, et in hunc modum. 
emendandus: O δὲ IovfaA κυϑαρφῳδίας καὶ λυρῳδίας τοῖς ἄρμονι- 
κοῖς ἐπιτηδεύμασι προσεπενύησεν. Et profecto quam magis ma- 
gieque cogito, nimirum acu rem teligi; sin autem, nolim mihi. 





EPISTOLA. 118. 


quenquam posthac ne jurato quidem credere, 'Yandém jgitut ali-. 
quando lite. hac composita, quantulum est tamen, quod profeci-.; 
mus, si Joannes ipse pugnanlia loquatur? Non enim jam ab [lio 


capto primus mortalium Themis drameta fecit: 5iquidem ante O 45 
istam inémoriam Aegypti rex Pharao, ubi a negotiis et turbis re- V 24 


quiescere volebat, solitus est comoedias scriptitare, Verba sunt 
Joannis p. 76. Τῶν δὲ Αἰγυπτίων ἐβασίλευδε Πετισσώνιος ὁ xo- 
μωδὸς Φεφαώ. Quid rides ? Quasi vero novum nunc, proferatur, 
Hegem ad fabulas scribesdas animum appulisse. Etiam Dionyg- 


sius Tyrannus pocta fuit tragicus, et Augusti Ajax in spongiam 


incubuit, Quanquam, si emendate loqui velimus, κωμῳδὺς non 
comicus esi, sed comoediae actor, Histrioniam igitur fecit Pha. 
rao; hrasonis, opinor, vel Pyrgopoliuicis partes agens; ut 
Nero postea Oedipodis vel Creontis. . Verum haec ipsius Malelae 
stultitiam superant; ut ea qui dixerit , non pro homine gano lo- 
qui, sed ad agnatos et gentiles deducendus esse videatur.. Sine 
dubio vitium est exemplaris,, quo. tamen modo tollendum sit, mi- 
nus id , possum conjectura assequi. Quid εἴ legamus, Ileriooo!- 
vioc, ὁ τῷ Μωσεῖ Φαραώ" Petissonius, qui a Mose Pharao voca- 
iur? Si caput scaberem fortasse aliud melius possem exsculpere: 
sed indignus est Joannes, cujus causa commentari velim quid. 
quam, nisisi quid ex facili nascatur. Itaque ut ad Themin istum 
propius accedamus. Eadem cum Antiochensi narrat, et in eodem 
docius est ludo Scholiastes vetus nescio quis apud Stanleium i in 
vita Aeschyli: Ἐν. toig χρύνοις Ὀρέστου ἐθαυμάξετο παρ᾿ Eos 
copie, ὃς πρώτος ἐξεῦρε τραγῳδικὰς μελῳδίας, καὶ ἐξέϑετο πρώ- 
τος δράματα. Καὶ μετ᾽ αὐτὸν Μίνως, καὶ μετὰ Μίνωα Αὐλέας 
χοροὺς τραγικοὺς συνεστήσατο. Haec habet doctissimus noster 
Stanleius ex Bullengeri Tlieatro. Et tamen neuter de Themide, 
de Minoe vel Aulea, quod quam diligentissime factum oportuit, 


cer tiores nos facit. |Concurrant Jam omnes, quantum est βιβλιο-, 
τάφων, et capita inter se conferant: nunquam se expedient, ne-. 


que quidquain de tergemmis hisce tragicis resciscent. — Narrat 
Clemens ZrQouaríov primo τὸ ἡρῶον τὸ ἔξάμετρον Θέμιν μίαν 
TOV Τιτανίδων εὑρηκέναι, Minoem autem τοὺς vouovg* sed quod 
ad praesens negotium. αἰ Δεῖ, vacuum a se lectorem et hiantem 
dimittit, Quid enim νύμοι Minois ad omos musicos? Ti πρὸς 
τὸν Διύνυσον; neque Heroes in Tragoediis heroos hexametros di- 


cebant., Itaque quantum video, perpetua Jam Criticis sollicitudo 


et quasi crux constituta est: nisi Callimachi Πίνακας et Aristo- 
phanis Graminatici Commentarium longa nocté sepultos protra- 
here possunt in jucem. — Verum heus vos! Ecquid erit pretii, si 
nodum hunc solvero? quod quidem ea lege et conditione faciam; 
ut delinc inihi cum vestra natione nullühm omnino commercium 
intercedat, Enimvero ab Antiochensi et ficulno illo, quicunque 


O 46 


est, Scholiaste grawissume peccatum est, cum in nominibus tu^ 








NEN 





1714 BENTLEII 


in rebus ipsis. Prorsus quot verba, tot errata, Néque enim 
agnosco commgntitios istos Theomin, Minoém, Àuleam; rum 
ego loco non dubia conjectura repono Thespin, Jenem, Aeschy- 
lum: neque Thespis ea, qua rentur, tempestate vixit; nam So- 


: lonis aequalis a Troicis temporibus longissime abfuit: reque Ion 


O 47 


V25 — 


Aeschyle prior fuit: neque primus Aeschylue Choros tragicos in- 
stituit; quod contra chorum, qui perpetua ante oratione totam 
fabulam decantabat, primus diverbiis et personis distinxit, Sed 
ogerae pretium fuerit accuratius haec otnnia tractare. : Ác de 
Thespide quidem minor est dubitatio , quia.in discipulorum ca- 
thedris quotidie ista jactantur: 


Ignotum tragicae genus invenisse Camoenae 
Dicitur, et plaustris vexisse poémata Thespis. 


Suidas: Θέσπις ἐδίδαξεν ἐπὶ τῆς πρώτης καὶ t ὀλυμπιάδος. μνη- 
μονεύεταῖϊ δὲ τῶν δραμάτων αὐτοῦ, 48λα Πελίου ἢ Φορβὰς, 1ε- 
ρεῖς, Ἠίϑεοι, Jlevotvs. Peniheus fabula a Polluce laudatur lib. 
Vit. C, Χαὶ, Τὸ 0 ὄνομα ἐπενδύτης ληπτέον ἐκ τῶν Σοφοκλέους ἤλυν- 
τριῶν, Πέπλους τενίσαι λινοπλυνεῖς v' ἐπενδύτας" καὶ Ofüwu; δέ 

zov φησὶν ἐν τῷ Πενθεῖ" Ἐργῳ νύμιξε νευρίδας ἔχειν ἐπενδύτην. 
De qào versu cum nihil in praesentia succurrat, quod mihi salis- 
faciat; ejus emendationem in aliud tempus differam: Sophocleum 
illum sine nora expediam, Neque enim cum Casaubono , Meur- 
sio et Gatakero χτενίσαι substituerim; cujus media syllaba est 
brevis: versumque redderet una syllaba brevjgrem. Mon enim 
diiambuüs est λινοπλυνεῖς, sed paeon quartus. Neque Galgkeri 
νεοπλύντους ἐπενδύτας probaverim; nam sedes quarta spondaeum 
non admittit; poterat paullo rectius νεοπλύὕτους. Sed aliud quid- 


' dam praetulerim, de quo ausim tibi firinissime asseverare: 


Πέπλους τε νῆσαι ζινοπλυνεῖς τ᾽ ἐπενδύτας. 


Diversa ab illis, -quas Svidas recenset, fabula habetur in veteri 
marmore Avundeliano; quod runc est Oxonii: 4D OT 6EXIIIZ 
O ΠΟΙΗΤΗΣ .... AXI ... OZ E/MAASEN 44... ZTIN. 
Supple A4A4KHZTIN, ἄλκηστιν" non ἀλκέστιν, ut minus recte 
Editores. — Locus est illustris apud Clementem in Στρωματέων 
quinto ; quem nefas quidem fuerit silen(io praetermittere. 6(ex 
μέν τοι ὃ τραγικὸς διὰ τούτων ἄλλό τὲ σημαίνεσϑαί φησιν ὧδέ πως 
γράφων. 

1δὲ σοι σπένδω χναξίβὶ τὸ λευκὸν ' 
* Argo ϑηλαμόνων ϑλίψας κνακῶν" | ' 

.1δὲ σοι χϑύπτην τυρὸν μίξας 

Ἐρυϑρῷ μέλιτι, κατὰ τῶν σῶν, Πὰν 

δικέρως, τίϑεμαι βωμῶν ἁγίων. 

1δὲ σοε Βρομίου αἴϑοπα φλεγμὸν 

“είβω. 
Haec narrat Clemens ex Thespide: Ex aliis alia, quae ad eendem 





EPISTOLA. 715 
rem speódtant. Persuasum est hactenus viris eruditis, magnam 
Symbolicae et aenigtbalicae. veterum Theologiae vim in barbaris - 
illis vocabulis con&neri. Rem igftur haud ingratam facturum me 
spero, si refregero baec claustra, qu&e a multis saeculis omnem 
ad haec sacra aditum praecluserunt. Quod autem Hercülem ἴδ- 

. runt dixisse, cum in delubro quodam conspexisset simulachrum 
Adonidis, Οὐδὲν ἱερὸν ὑπάρχειν" idem mili jam usa venit, hoc 
adyto recluso, Videlicet erat olim ridicula et puerilis ratio; ut 
ex quatuor et viginti literis, semel duntaxat posilis singulis, bar- 
bara quaedam et infaceta verba conficerent, prout cuique libitum 
fuerit. Clemens hanc appellat στοιχεϊωτικὴν τῶν παίδων διδασκα- 
λίαν. Postea certandum erat ingenio, ut sententiam istorum ver- 
borum aliquam omnibus vestigiis indagarent ; non eam quidem 
omnino alienam et absonam, sed a propinquo si fieri potuit, et 
verisimili petitam. — Tria profert Clemens exempla eonim ὑπο- Ο 48 
γραμμῶν παιδικῶν" quorum unum hoc est: 

ἽΜαρπτε, σφὶγξ , «Áo, ἐβυχθηδόν. i; 
Ita scribi oportere res ipsa clamat; non ut in editis, μάρπτες et 
ξυνχϑηδόν" Calculum j jam pone, et omnes omnino literas Cadmi, 
Polamedis, Simonidis, in quatuor istis vocabulis invenies. Ecce 
tibi secundum: 

Βέδυ, ζὰμψ, χϑὼ, πλῆκτρον, σφίγξ. 
Jta legendum, non ut in vulgaUs, (dw et χϑων" nam eo pacto 
et M itera déesset, et N bis poneretur. Tamen ut Aapfóo λάβδα, 
sic iud "Záus aWtores Graeci ξὰψ scripsisse et pronunciasse vi- 
dentur. , Sic κάψα dicunt et κάμψα᾽ sic λήψεται in antiquissimis 
MSS. λήμψεται, et multa similia, Tertium denique est illud 
Thespidis: 

. KvatBl, χϑύπτης, φλεγμὼ, δρόψ.. 

Male apud Clementem est editum, φλεγμὸς, δρώψ᾽ ut liquido 
constabit, si digitis computans literarum numerum velis inire. 
Quam mirilice autem Clemens haec omnia quantumvis inepta et 
Judicra, interpretetur; malim ex ipso quam ex me audias, Aliter 
paullo haec ultima ab Hesychio proferuntur; nam. pro κναξξβὶ 
ϑύπτης, χνὰξ habet et ξβὶχ et ϑύπτης. Κνὰξ autem interpreta- 
tur γαλὰ Aevxóv, Ζβὶχ (ita lege, non ζαβὶχ) λευκὸν, et ϑύπτης 
ὃ τυρός. Atque hujus autoritate inductus Salinssius verba ,The- 
spidis ad hunc modum inmutare voluit: . 

1δὲ σοι σπένδω κνὰξ ξβὶχ λευκόν, ' 

et  Jós σοι θύπτην τυρὸν μίξας. 

Sed profecjo non ea est Hesychii autoritas; neque plus. babet mo- 
menti, quam, Clementis et Porphyrii hominum multis parlibus 
illo doctiorum. Non enim librarii culpa est apud Clementem: 
neque ulla similitudo veri est y literam a verbo xva£(fi fortuito 
disjunctam fuisse, et tertio post versu repositam, Porphyrii 
autem hoc ἀποσκασμάτιον est ex libro MS'?^ Oxonii, 


! | 





O 49 





716 BENTLEII- 


HOPOIPIOT 61405090T. 


Περὶ τοῦ Κναξξβὶ, χϑύπτης, φλεγμὼ, δρὸψ ἑρμηνεία. 
Ev Δελφοῖς εἷς τὸν ναὸν ἐπιγέγραπται τράγος ἰχϑυϊ ἐπὶ δελφῖνος ἔπι- 
κείμενος. Κνὰξ μὲν γάρ ἔστιν ὁ τράγος κατὰ ἀποκοπὴν τῶν στοι- 
χείων τοῦ κως (lege κων) καὶ πάλιν ἀφαίρεσιν (imo ἐρόσϑεσιν) τοῦ 
E. κνάκον γὰρ καλεῖται, oic καὶ Θεόκριτος ἐν βουκόλοις λέγει. olov 
vo&tyog καὶ ἰχϑὺς, d μὲν φλεγόμενος, ὃ δὲ δρὸψ ὄψον. “έγει δὲ ὅτι 
ó τράγος φλεγόμενός ἔστι πάντοτε ὑπὸ λαγνίας, ὅτι lav τις τὰς ῥῖνας 
αὐτοῦ ἀποσφαλίσει (leg. ἀπασφαλίσῃ), διὰ τῶν κεράτων ἀναπνεῖ. 
χει δὲ καὶ ἑτέραν ἑρμηνείαν οὕτως" Τὸ κναξξβὶ γάλα ἐστὶν, τὸ 
δὲ χϑύπτης τυρὸς, δρὸψ δὲ ἄνϑρωπος" δρῶπες γὰρ of ἄνϑρωποι ζέ- 
γονται. Καὶ ἕτερα δὲ πλεῖστα τοιαῦτα διὰ τῶν xÓ στοιχείων 


᾿ ἀπαρτίξοντα ἴδιον σκοπὸν εὕρομεν, οἷον" Βέδυ, ἔαψ, 190, πλῆκ- 


Υ 96 


ξρον, σφίγξ. ὅ ἐστιν οὕτως" Βέδυ ἐστιν ἡ ὑγρὰ οὐσία, ζὰψ ἡ πυ- 
ρώδης οὐσία, χϑω- ἡ γῆ, πλῆκτρον δὲ ὃ ἀὴρ, σφὶγξ ἡ τούτων φι- 
λία διὰ τὸ συνεσφίγχϑαι. Κλώδιος δὲ ὁ Νεαπολίτης οὕτως ἡρμή- 
νευσε τὸ προκείμενον. ἀὴρ, ϑάλασσα, γῆ, ἥλιος. Καὶ ἕτεροί 
τινες φιλόσοφοί τε καὶ ποιηταὶ τοῦτον τὸν σκοπὸν ἡρμήνευθβαν. 

Non longe ἃ principio sic scribe: κνάχων γὰρ καλεῖται, ὡς 
ὁ Θεύπριτος ἐν Βουκολικοῖς λέγει. Locus est Idyllio tertio: 
— -- -- καὶ τὸν ἐνόρχαν 
Τὸν “ιβυκὸν κνάκωνα φυλάσσεο, μὴ τὰ κορύψῃ. 
Illud autem nimis festivum est, quod aliquanto post sequitur: 
Capras scilicet, siquis 4is nares obturet, cornibus spirare, Sed 
pro κεράτων certissime emnendandum est οὐάτων vel ὥτων. Var- 
ro: de ne Rustica: -De quibus admirandum illid , quod etiam 
Zrchelaus scribit; Capras non, ut reliqua animalia, naribus, 
sed auribus spiritum ducere solere, Idem norrant Plinius bt Ae- 
lionus, Clodius iste Neapolitanus librum composuit adversus 
eos, qui carne*abstinerent; ut teslis est ipse Porphyrius περὶ ' 
ἀποχῆς ἐαψύχων. neque alius quisquam illius meminit, quod 
sciam, Fidem id facit, minime ψευδεπίγραφα haec esse, sed ex. 
Porphyrio bona fide excerpta. | 

P. 181. Καὶ μετὰ τοῦτο Μίνως, xal μετὰ Μίνωα. Αὐλέας. 
Dixi meam sentenliam: nüinirum aut vitio codicis aut memoriae 
falsum esse Joannem; et ad hunc modum a prima manu scriptun 
videri, Kol μετὰ τοῦτον lov, xal μετὰ lova «Αἰσχύλος. Porro 


O 50 iste Jon, poeta fuit Tragicus, natione Chius: de quo ideo plura 


dicemus, quia Thespide et Aescliylo aliquanto est ignotior; tum 
aulem ut quasi specimen demus istius operis, cujus antea feci- 
mus mentionem, quo Helliguias omnis Graecae Poeseos, Philo- 
sopbicae, Epicae, Elegiacae, Dramaticae, Lyricaeque colligere 
voluimus. Sed haec.fuerunt. Principio autem non injuria Chius - 





. "EPISTOLA. "7217 


' noster una cum Aeachylo memoratur, cni olim amicitia et fami- 
liaritate conjunctus fuit; ut ex Plutarcho constat in libro qui 
inscribitur Πῶς ἄν τις αἴσϑοιτο. ἑαυτοῦ προκόπτοντος ἐπ᾿ ἀρετῇ. 
᾿ Αἰσχύλος, ait, ᾿Ισϑμοῖ ϑεώμενος ἀγῶνα πυχτῶν, ἐπεὶ πληγέντος 
ἑτέρου τὸ ϑέατρον ἐξέκραγε , νύξας love τὸν Χίον, Ορᾷς, ἔφη 
οἷον ἡ ἄσκησίς ἐστιν" ὁ πεπληγὼς σιωπᾷ» of δὲ ϑεώμενοι βοῶσι. 
Juvenis tamen cum sene versatus est; et in. eo quidem non levi. 
ier peccatum est a Joanne, quod Jonem Aeschylo vetustiorem 
faciat. Utinam vero superesset hodie Batonis Sinopensis liber: 
Plura de Ionis aetate, et evidentiora dici possent, nunc soli in 
obscuro lubricoque tramite magis reptamus, quam pedetentiin 
ingredimur. Platonis est Dialogus, quo Socrates sermonem in- 
stituit cum Jone quodam Ephésio; quem a Chio non esse diver- 
sum opinio est Lilii Gyraldi, Julii Scaligeri, Delrii, et Menagii: 
quae si vera est sententia, non opus est ut multa dicamus. Sta- 
tim enim constabit Jonem. Aeschylo fuisse natu minorem. Quippe 
Socrates natus Olymp. 1xxvir. anno-1v, tantummodo ΧΙ, aetatis 
annum agebat, cum Aeschylus ex vita excessit, videlicet Olymp. 
Lxxxr. an, τ. Callia Athenis Archohté. Sed de Ephesio isto pu- 
gnant adversus Gyraldum et Scaligerum .eruditissimi quidem ho- 
1nines Leo Allatins et Joannes Jonsius: ille contumeliis fretus, et 
eo quod nullo autore primus id dixerit Gyraldus, quodque Ephe- 
sius Rhapsodus fuerit, non Tragicus; hic autem acerrimo telo 
armatus, quia ralio temporum reclamat: scilicet Jonem Chium 
Olfmp. rxxir. tragoedias docuisse non minus annos viginti prius- 
quam Sócrates nasceretur, Olymp. demum rxxvm. iv. Mihi 
quidem idem est animus, nor unum et eundem fuisse Chium et 
Ephesium: Chius enim et genere et opibus fuit clarus: qui cum 
Athenis quondam tragoedia simul et dithyrambo vicisset, Chii 
vini cádum viritim cuique civium dedit; ut memorant Athenaeus 
et Comici enarrator dd Pacem.. Luculentae vero divitiae, quae 
, tom eximiae liberalitati sufficere potuerunt. Ephesius homo men- 
dicus et circumforaneus camtitando et gesticulando viclum inopem 
quaeritans , ut mos erat Rhapsodis, quos Homerus suus misella 
stipe et esuritione pascebat. Ipse de se loquitur apud Platonem: 
Δεῖ γάρ μὲ καὶ σφόδρ᾽ αὐτοῖς (τοῖς ϑεαταῖο) τὸν νοῦν π οσέχειν, 
ὡς ἐὰν μὲν κλαίοντας αὐτοὺς καϑίζω, αὐτὸς γελάσομαι ἀργύριον 
λαμβάνων" ἐὰν δὲ γελῶντας, αὐτὸς κλαύσομαι ἀργύριον ἀπολλύς. 
Chius in omni literarum genere magnum nomen est consecutus: 
Ephesius praeter Homerum nihil doctus cantare: sicut de se fate- 
tur; cum a Socrate interrogatus, utrum Homerum 5solurm calle- 
ret, an etiam Hesiodum et Archilochum; respondit, minime qui- 
dem istos; sed Homeruin solum: atque hoc satis esse. Εἰ ali- 
quanto post, ταν μέν τις, ait, περὶ τοῦ ἄλλου ποιητρῦ διαλέγε- 
Tui, οὐδὲ προσέχω νοῦν, ἀδυνατῶ τὲ κρὶ ὁριοῦν συμβαλέσϑαι 40. 
. gov ἄξιον, ἀλλ᾽ ἀτεχνῶς ν»στάζω, ct alia, pluria μι hanc senteps, 


O 51 








718 ᾿ς BENTLEII 


tiam, Sio igitur persussum habeo, €hio illi et Ephesio patriam, 
genus fo»ptunas , ingenium, studia , mores, omnia'denique praeter 
nomen etaetalem disparia fuisse, Et aetatem quidem eum dico, 
cave cum Jonsio et Gerardo Vossio et Menagio ad Olymp. rxxir. 
Jonem Chium rejicias, qui im erubescendum errorem inciderunt 
inscii 
"OR graviter magni magno cecidere ibi casu: 

ab hominum futilissimo Aemilio Porto decepti, qui Suidae verba, 


Ἦρξατο τὰς τραγῳδίὰάς διδάσκειν ἐπὶ τῆς πβ Ὀλυμπιάδος, ita La- 
tina fecit, tanquam si Ion Olymp. rxxrr. scribere coepisset. Αἴ- 
qui, o bone, πβ 8 sunt Lxxxir:.et Scholiastes Comici non nume- 
rorum notas, verum integra verba exhibet, ἐπὶ ὑγδοηκοστῆς xal 
δευτέρας Ὀλυμπιάδος. ^ Facile igitur per aetatem licitum est, 
usum et consuetudinem Joni Chio cum Socrate fuisse, — Quin ipse 
in suis scriptis Socratis mentionem fecit. Diogenes Laert. ]ov 
δὲ ὁ Χῖος xal νέον ὄντα τὸν Σωκράτην tig Σάμον σὺν Zgytlap 


V 26 ἐπιδημῆσαί φησι. Quid Allatius, malevolentia et livor, non ho- 


mo? quam falsus est animi, cum Gyraldum credidit primum in 


O 52 ea opinione fuisse? Ecce tibi e transverso Suidas: jainpridem is 


in ““νθυραμβοδιδάσκαλοι idem cum Gyraldo. senserat, Καὶ Σω- 
κράτους τοῦ φιλοσόφου ἐστὶ λόγος εἰς αὐτόν. Portus haud prae- 
ter solitum perverse; ut nihil magis: Extat Socratis Philosophi 
oratio in ipsum scripta. Sed de dialogo Platonis intellexit Lflius; 
et recle quidem: eo selum nomine culpandus, quod erranmem 
ducem secutus est. Jam vero, cum illud exploratum sit.de Olym- 
piade 1xxxir, quis dubitet quin Jonem Aeschylus anteierit aeta- 
te? siquidem obüt fere septuagenarius, triengio prius ad mini. 
mum quam Jon ad studium Tragicum se applicaret. Praeteres, 
narrat Jon (apud Athenaeum) &onvenisse 'se in insula Chio So- 

hoclem poetam, cum Praetor factus navigaret iu Lesbum: et: 
(apud Plutarchum) memorat solitum. esse Periclem jactare se 
maguificentissune, quod Samios vicisset. ^ Ea vero gesta sunt 
Olymp. Lxxxiv. 1v. a morte Aeschyli annis quidecin. Didascs- 
liae veteres in Árgumento Hippolyti: H σχηνὴ τοῦ δράματος ὑπό. 
κειται ἐν Θήβαις (ino Τροιξῆνι) ἐπὶ “ἀμείνονος ἄρχοντος Ολυμ- 
πιάδι zt ἕτει ὃ. Πρῶτος Εὐριπίδης, δεύτερος ἀοφων, τρίτος 
Iov. Itaque Olymp. rxxxvir. iv. Jon fabula cértavit annis septem 
et viginti posteaquam Aeschylus mortuus est, Denique hacc so- 
des vide ex Aristophanis Pace: 


t4 


6t. Οὐκ ἦν ἄρ᾽ οὐδ᾽ ἃ λέγουσι περὶ τὸν ἀέρα, 
᾿ Ss ἀστέρες γινόμεϑ᾽, ὅταν τις ἀποθάνῃ; 
- Te. Μαλιστα. Θε. Καὶ τίς ἔστιν ἀστὴρ νῦν ἐκχεῖς 
To.' lov ὁ Xiog. 
Scholiastes nótat: Jónem jam. mortem obiisse: ὅτε δ μὲν Tov ὅδ 
τέθνηνα δῆλον. addo, ctiam eodem anno quo acta eit εδ' βιδυδε, 








RPISTOLA. 719 


xut. videlicet belli Peloponmesiaci, Olymp. xc. tr. uti constat ex 
ipsa Comoedja, ubi Trygaeus sic Pacem alloquitur: 
᾿ Md Al, ἀλλ᾽ ἀπόφηνον ὕλην σαυτὴν 
Γενναιοπρεπῶς τοῖσιν ἐρασταῖς 
Ἡμῖν, οἵ cov τρυχομεϑ᾽ ἤδη 
᾿ Τρία καὶ δέκ᾽ ἔτη. | 

Jam nusquam habet Malelas, quo abdat illud putidum et inhone- 
stum caput. Tantum abest ut Ion Aeschylo natu fuerit grandior; 
ut superstes ei fuerit annos solidos xxxvi. Nunc tempus est ut 
de lonis scriptia fidem liberemus. Et profecto non immerito pro- 
pter multiplicem doctrinam a Callimacho laudatus est Ion, Καὶ 
Καλλίμαχος, ait Suidas, ἐν χωλιάμβοις μέμνηται αὐτοῦ, ὅτε πολλὰ 
ἔγραψεν" Nam ut Poemata prius recenseamus; deinde quae ora- 
tione prosa composuit: JMelica lonis laudantur et Dithyramóica, 


Schol. Aristophanis, et Suidas: Io» διϑυράμβων xol μελῶν ποιη-΄ 


τής. Harpocration: ἔγραψε δὲ μέλη πολλά. Εἰ dithyrambo qui- 
dem vicit, cum Áthemensibus υἱγ πὶ Chii cadum distribuit: ex 
Melicis carminibus extat Odae principium, “οῖον ἁμεροφοέταν. 
ΑἸστέρα μείναμεν, ἀελίου «“ευχοπτέρυγα πρόδρομον. Sic lege apud 
Schoóliastem et Suidam: male in utroque ἀεροφοίταν, et in altero 
λευκῇ πτέρυγι. — Paeanes, Hymni, Scolia sive carmina conviva- 
lia. Schol. Aristoph. Elegiaca. Idem etSuidas. Ex Elegis non 
paucos versus adducit Athenaeus: utlib. xr. c. 8. Καὶ ἴων δ᾽ ó 
Xiog. φησι; 
Xeiofro ἡμέτερος βασιλεὺς σωτήρ τὲ πατήροτε, 
Ημῖν δὲ κρητῆρ᾽ οἰνοχόοι ϑέραπες 
, Κιρναντων προχύταισιν ἐν ἀργυρέοις" ó δὲ χρυσὸς 
Οἶνον ἔχων χειρῶν νιζέτω εἰς ἔδαφος" 
et quae sequuntur: ubi Gasaubomum nequicquam aestuantem vi- 
deas, ut eliciat ex istis sententium commodam ; nam prius cor- 
rectionis indigent, quam e quoquam intelligi possint. Non longe 
aberrabimus a scopo, si sic legerimus: | 
— — — ὁ δ᾽ ἕκαστος 
Οἶνον ἔχων χειροῖν ἱζέτω εἰς ἔϑαφος. 
Comoediae ut Οοιηίοὶ Schol. Comoedia!ut Suidas. Epigrammata 
Idem Schol. et Anthologia Epigram. lib. 8. c. 96. | 
| lovog sig Εὐριπίδην. 
“Χαῖρε μελαμπέπλοις, Ἐυριπίδη, ἐν γυάλοισε 
Πιερίας τὸν ἀεὶ νυκτὸς ἔχων ϑάλαμον. ᾿ 
Io6« δ᾽ ὑπὸ χθονὸς ὧν, ὅτι σοι κλέος ἄφϑιτον ἔσται, 
σον Ομηρείαις ἀενάοις χάρισιν. 


Ο 58 


Sed dmnino falsa est εἰ ementita inscriptio: quem ratie tempo-.O 54 
rum refutat et rejicit, Mirnficum vero peetam Ionem;, qm Euri- V 28 


pidem mortupm Epigrammate celebraverit, ipse jam annos trede- 
cim extinctus. Decessit lon Olymp. xc. zi. anno belli Peleponne-- 








720  BENTLER 


 siaci xr Euripides autem et Sophocles ejus belli xxvr armo, 
Olymp. xci. 1r uti constat ex Aristophanis Banis, quae actae - 
sunt eo anno Dionysiis τοῖς κατ᾽ ἀγρούς" ut alia argumenta mit- 
tam ab eruditis viris occupata, taque loco ἴωνος scribendum 
est fortassis Ιωάννου, vel Bjovog vel Δίωνος, ut cuique libitum 
fuerit. Tragoediae numero xit, ut alii volunt xxx, ut alii xr. 
σχολ. et Suidas. Tituli quidem undecim a veleribus Grammaticis 
adhuc servantur. AUAMEMNAN, ldem. σχολ. et Athenaeus. 
Hesychius: Πεδανῷ ὕπνῳ, 9 πεδανῷ κούφῳ, lov ““γαμέμνονι, 
τινὲς δὲ οὐ βεβαίω. leg. ἠπεδανῷ, xovg. AAKMHNH. Hesych. 
Pollux x. 23. Ev δὲ τῇ Ἰωνος Αλχμήνῃ, ὃ εἰς τὴν τῆς τροφῆς 
παρασκευὴν ἦν, ϑυλακχίσκη ὠνόμασται. ΘρΟΗΘ ex Cod. .Vossia- 
no, ὁ εἰς τὴν τῆς τροφῆς παρασκευὴν ϑυλακίσκος ὠνόμασται. 
APIEIOI Hesych. MEI'4 A4PAMA. Pollux x. 45. Hesych. in 
Ονοταξομένη, et Μελάγχετον, μεγάλῳ δράματι ἀπὸ τῶν ,dv8oe- 
nov, olov ἀχμάξουσαν. — Lego: Μελαγχαίταν, Ἰων MeydAo δρά- 
ματι. — Homines ἀκμάζοντες uelate florentes capillitio fere nigro 
sunt, provecti cadescuut, Sed verbum id inversum est ab Jone, 
et ad alia tralatum, quae sunt annis εἴ viribus integris: "quas 
diceretur exempli gratia ἵππος μελαγχαίτας equus florenti aetate 
juvencus. QPOTPOI. Schol. Aristoph. . Hesych. Atlicnaeus: 
QOINIX. Julius Pollux: Iov δὲ ἐν Φοίνικι σαφέστερον" 4! ὦ 
Ovgézov τῶνδε κωμῆται Otol. Enarrator Comnici ad Ranas: 
Τοῦτο τοῦ Ἰωνός ἐστιν ἐκ Φοινίκης ἢ καὶ ᾿Οἰνέως" Εἰ δ᾽ ἐγὼ e- 
ϑὸς ἰδεῖν βίον ἀνέρος, πολιῆται. Ropone ex certissima conjeetu- 
ra dx Φοίνικας ἢ Kotvéog* et versus iste Heroicus est, non alie- 
nus a Tragoedia. 
Εἰ δ᾽ ἐγὼ ὀρϑὸς ἰδεῖν βίον ἀνέρος, ὦ πολιῆται. 

sic Athenaeus lib. 111, et 1v, Ιων «ἐν. Φοίνικε, ἢ Καινεῖ. Ἰίασας 
est ΦΟΙΝΙΞ H KAINETZ εἰ ΦΟΙΝΙΞ ΔΕΥΤΕΡΟΣ. we 
Hesycbium i in Τιμαλφής. Athenaeus fine lib. τν. Ἐν δὲ τῷ δευ- 
τέρῳ Φοίνικι ὁ Ιων φησίν. Ἐκτυπον ἄγων βαρὺν αὐλὸν τρέχοντι 


Ο 55 ῥυϑμῶ, οὕτω λέγων τῷ Φρυγίῳ. Non de nihilo est quod Codd. MSS! 


constanter exhibent τρέχοντα" ad quorum indicium sic legerim: 
— — ixwnovv, ἄγων βαρὺν 
«Αὐλὸν, τρέχοντα ῥυϑμόν. — — 

ut in Euripidis Rheso. 
| Πολλοῖσι σὺν κώδωσιν ἐκτύπει φόβον. 
ΤΕΎΚΡΟΣ... Hesycbius: Αἰϊδροὶ, ἀΐδριες, Ιων Τεύχρῳ 1 Αἴδρο- 
φώντι, diüglov ἀναιρετικῷ. scribe Ιων, et illud alterum Hesychii 
peccatum est scutica- digaum. Quicuaqne fuerit interfector iste 
stultorum, homo sane metuendus,.siune dubio £rucidasset Hesy- 
chium sg opcasionpla hanc nactus fuisset. Vera scriptura. est. 4 
δρειφόντῃν ἀμδρὼν ἀναιρετικῷν ex Homerico isto: . . .., 

Zr Μηριόνης ἀτάλαντος Ἐνυαλίω. ἀνδρειφό "Y 
μφιβώεης, περιβόητος" lov Τεύκρῳ. lego περιβοήξου.. Bie 








BPISTOLA. |. 791 


βιβωμένος Herodot. inde ἀμφέβωτος. Idem.alibi, Αἰμφιρώτις, πε. 
φεβόητος. Ἰίφταπι übi, mi Hesychi, a stulticida illo .cavendum 
est; nam cur non ego par pari referam, et barbariam tuam ul- 
cisear nunc demum nato vocabulo? OIMOAZAH, Schol. Aristoph. 
Marpocration. Hesychius: Εὐῤῥωπίζομεν, lov Ομφάλῃ. τινὲς ῥω- 
σίζειν ἀπέδοσαν τὸ ἀτεχνεύεσϑαι, καὶ ἀμαθεύεσθϑαι, (pro ὦμα- 
ϑαίνειν) κακῶς.  Edr γὰρ ῥῶπος ὁ λεπτὸς καὶ ποικίλος φόρτος, 
καὶ βέβαιος, καὶ τὰ ἔσω τῶν δωπῶν πλέγματα κανὰ καὶ σεῖστρα 
κυρίως. Lego: ἀτεχνιτεύεσϑαι" — Et: Εστι ydo δῶπος ὁ λεπτὸς 
καὶ ποικίλος φόρτος, καὶ γέλγαι, καὶ zd ἐκ τῶν ῥωπῶν πλέγματα 
κανᾶ καὶ σῆστρα κυρίως. Quanto haec meliora quam illa Palme- 
xii! Hesychius alibi. Εριωπιζόμην, ἢ τεχνητευύμην, ἢ σύμμικτα 
σχήματα εἶχον. lierum ἃ librariis deceptus est. Sana lectio est: 
Ἐῤῥωπίζομεν, ἠτεχνιτεύομεν, ἢ σύμμικτα χρώματα εἴχομεν. Ety- 
molog. magnum: Εὐῤῥωπίξομεν, εὕμικτα καὶ συμπεφορημένα ἐποι- 
οὔμεν" quod ferri quidem potest; sed emendatius fortasse profer- 
tur ab Eustatbio: Φέρεται δὲ καὶ ῥῆμα τὸ ῥωπίξειν, ὃ δηλοῖ τὸ 
σύμμικτα καὶ συμπεφυρμένα ποιεῖν. Quod ad βέβαιος attinet, 
terminatio OZ in libris MSS. minuto apice signatur: illa vero 
non oppido dissimilia γέλγαε vel γέλγια et βέβαι. — Aliis est potius 
γέλγη numero singulari. Eustathius: Ρωῶπος; λεπτὸς καὶ ἀτελὴς 
(leg. εὐτελὴς) φόρτος, εἷς δὲ Αἴλιος Διονύσιος λέγει, καὶ ποικέ- 
λος᾽ γέλγην δὲ, φησὶν, αὐτὴν ἔλεγον οἱ παλαιοί. Hesych. Γέλγη, 
ὁ δωώπος, καὶ βάμματα, καὶ ἄτρακτοι καὶ κτένες. Photius Pa- 
iriarcha: Ῥῶπος, μηδενὸς ἄξιον, Ρῶπος καὶ γέλγη, ὁ ποικίλος, λε- 
σττὸς φόρτος. Jam σῇστρα cerlissima emendatio: ea sunt Cani- 
sira virgultis aut juncis contexta. Hesychius: Σῆστρα κόσκινα 
ἢ κύμβαλα. duo verba confundit σῆστρα et σεῖστρα, quorum hoc 
ἀπὸ τοῦ σείειν formatur, illud ἀπὸ τοῦ σήϑειν. — Achaeus vetustus 
tragicus docuit Omphalen Satyricam: quo de genere persuasum 
prorsus habeo eliam hanc Ionis fuisse. Hercules servivit Om. 
phalae, Genio et Veneri assidue litavit: jussus et inter ancillarum 
greges pensa carpere, sicubi duro et indocto pollice fila rumpe- 
bat, e vestigio hominis caput Sandalium commitigabat. Nihil hic 
triste neque tragicum: ludus jocusque omnia. Favent huic sen. 
tentiae fragmenta, quotquot supersunt; quae nihil nisi convivia, 
comessationes, et symphonias pollicentur. Hesych. Mecópgaot, 
φιάλαι. Etym. Πῖϑι Πακτωλοῦ ῥοάς. Pollux: Καὶ τὴν μέλαι- 
νον στίμμιν ὀμματογράφον. | Athenaeus: 

— — — Olvog ovx ἕνε 
Ev τῷ σκύφει — — bus 

et ἘΕνιαυσίαν ydo δεῖ pe τὴν ξορτὴν ἄγειν. 

εἰ «υδὸς τε μαγάδις αὐλὸς ἡγείσϑω poji. 

et lib. x. 4AÀ' εἶα “υδαὶ ψάλτριαι, παλαιϑέτων 

. Tuve» ἀοιδοὶ, τὸν ξένον κοσμήσατε.... 

Ita lege, non “λλ᾽ af “Δυδαὶ, quod versus recusat, Et eodem li- 

Ioannes Malalas. 46 


O 56 


V 29. 





E ἢ κα 
ἘΔ 


γφῷ . BENTLEIM 
bro: Joy δ᾽, ἐν Ὀμφάλῃ ἐμφανίσας τὴν Ἡρακλέους ἀδδηφαγίαν ἐπι- 
φέρει" Txo δὲ τῆς Εὐφημίας 


Κατέπινε καὶ τὰ κᾶλα καὶ τοὺς ἄνθρακας. 
Casaubonus corrigere conatus est, τῆς εὐφαγίας.  Nollem factum. 
Neque enim quisquam ila locutus est; neque, si fuerit locutus, 
eo magis conveniret huic loco; quia syllaba secunda foret brevis. 
Nihil aptius excogitari potest τῆς βουλιμίας ssadeo quadrant omnis, 
similitudo, mensura, sententia, Libet illud afferre cum proba- 
tionis tum boni ominis causa, | | 

.. Εξω τὰν βούλιμον, ἔσω τὰν πλουϑυγίειαν. 
Atque haec quidem de Omphale scripseram; cum Strabo mihi ad 
manum non esset, Posteaquam copia facta est eum adeundi, de- 
lectatus sum ejus suffragio confirmari sententiam meam. — Verba 


O 57 sunt lib. 1. de Insulis, quae continenti quondam adbaerentes, post- 


ea interfuso mari avulsae suni. ἴων δὲ περὶ τῆς Εὐβοίας φησὶν 
ἂν Ομφάλῃ Σατυρεῖς. | 

Εὐβοΐδα μὲν γῆν λεπτὸς Εὐρίπου κλύδων 

Βοιωτίας ἐχώρισ᾽. ἀκτῆς, ἐκτεμὼν - 

Πρὸς Κρῆτα πορϑμόν. 
Locum hunc, ait Casaubonus, depravatum esee monere possum: 
emendare non. possum sine ope codicum, | Ego vero nullis adjutus 
codicibus, nisi tamen in integrum restitueros nihil deprecor, ne 
dentatis Criticorum chartis et canina eloquentia conscindar. 
go autem sic: 

Evfotóa μὲν γῆν λεπτὸς Esolmov κλύδων 

Βοιωτίας ἐχωώρισ᾽, ἀκτὴν ἐκτεμὼν 

Προβλῆτα πορθμῷ" 
Homerus Od. ε. | 

AM, ἀκταὶ προβλῆτες ἔσαν, σπιλάδες τε, πάγοι τε, 
et hymno in Bacchum: 

— — ὥς ἐφάνη παρὰ ϑῖν᾽ ἁλὸς ἀτρυγέτοιο 

Αἰκτῇ ἐπὶ προβλῆτι. 
Nec minus recte illud πορϑμῷ. Pomp. Mele: Sicilia aliquando 
continens, et agro Brutio adnexa, post freto maris Siculi abscisse 
est. Idem Casaubonus legit Ομφαλῃ Σατυρικῇ, vel Σατυρικῷ 
videlicet δράματι" nam Ionis Oimphalam, ut Achaes, Satyricam 
fuisse putat, Postea tamen oblitus est hujus loci, cum aureolum 
illum libellum de Satyrica composuit. Sic enim narrat p. 166. 
Scripserat et Ion Chius poeta tragicus Omphalam :. sed. id drama 
fuisse Satyricum nusquam lego. Tu revoce- in memoriam quae 
scripsimus supra paullo in bac Epistola, et sine cunctatione lege 
ἐν Ομφάλῃ Xaetvoorg. lllud etiam notandum, cum numero sin- 
gulari conjungi: Σατύρους " cujus rei exemplum tunc non habui- 
mus, Sic Lyvoplítonis Μενέδημον Σατύρους laudant Atbenaeus 
et Laertius. Jamque etiam in memoriam rédee luculenti loci apud - 
Galenüm. Comm. radi vi. -Emósgpuuiy: ubi. Sophocles. eitanr is 





EPISTOLA. 4728 


"Σαλαμῖνι Σατύροις. Is ita se habet. .Nuyl δὲ ἀρκέσει τοῖς γραμ- 
ματικοῖς ἀκολουθήσαντα, κατὰ τὴν ἐκείνων διάταξιν εἰπεῖν τι περὶ 
τῶν xard τὴν πέμφιγα σημαινομένων. Δοκεῖ μὲν γὰρ αὐτὴν ἐπὶ 
τῆς πνοῆς Σοφοκλῆς ἐν Κολχοῖς λέγειν. Αἀπῆξε πέμφιξιν οὐ πέ- 
λας φόρου. (lege 

Anis πέμφιξ Ἰονίου πέλας πόρου. O 58 
Sic Aeschylus Prometheo: 

' Χρόνον δὲ vov μέλλοντα πόντιος μυχὸς» 

Σαφῶς ἐπίστασ᾽, Ἰόνιος κληϑήσεται, 

Τὴς σῆς πορείας μνῆμα τοῖς πᾶσι βροτοῖς. V 30 
Apollonius Rhodius lib. 1v. loquens de Colchis: — 

Τῷ καὶ ὑπέφθη τούς γε βαλὼν ὑπὲρ αὐχένα γαίης 

Κόλπον ἔσω πόντοιο πανέσχατον ]ονίοιο. 
Vel ad hunc modum, si id minus placet, aeque commoda muta. 
tione; 

«Απῆξε πέμφιξ ἐξ Eo σελασφόύρου.) 
Καὶ αὐτὸς ἐν Σαλαμίνῃ Σατύροις᾽ καὶ τάχ᾽ ἂν κεραύνια πέμφιξε 
βροντῆς καὶ δυσοσμίας λάβοι. (lege — καὶ τάχ᾽ ἂν Κεραύνια 
Πέμφιξι βροντῆς καὶ δυσοσμίας βάλοι.) «Αἰσχύλος δὲ ἐν Προμηϑεῖ 
“εσμώτῃ (imo vero “νυομένω.) 

EvOsiay ἕρπε τήνδε" καὶ πρώτιστα μὲν 

Βορεάδας ἥξεις πρὸς πνοὰς, ἵν᾽ εὐλαβοῦ 

Βρόμον καταιγίξοντα, μή σ᾽ ἀναρπασῃ 

Δυσχειμέρῳ πέμφιγι ξυστρέψας ἄφνω. 
Ἐπὶ δὲ τῶν ἀκτίνων αὐτῶν δοκεῖ χρῆσϑαι τῷ τῆς πέμφιγος ὀνόμα- 
τι Σοφοχλῆς ἐν Κολχοῖς κατὰ τάδε τὰ ἔπη" xav ἐθαύμασα τῇ δε 
σκοπῶν πέμφιγα χρυσέαν ἰδών. (lege --- Κἀπεθαύμασα Τηλέ- 
σκοπον πέμφιγα χρυσείαν ἰδών.) οὕτω καὶ Αἰσχύλος. Ἐξαντιαίας 
οὔτέ πέμφιξ ἡλίου προσδέρκεται, οὔτ᾽ ἄστερον στόμα λητώας κό- 
ec (lege «“ἰσχύλος ἐν Ξαντρίαις. 

Ac οὔτε πέμφιξ ἡλίου προσδέρκεται, 

Οὔτ᾽. ἀστερωπὸν ὄμμα “ητώας κόρης. ; 
Ea fabula citatur in Catalogo Dramatum et Scholiis Eumenidum. 
Pollux 10. c. 26. tdg μέντοι λαμπάδας καὶ Κάμακας εἴρηκεν ἐξαν- 
τρίας Αἰσχύλος. MS, codex Is. Vossii habet ἐν ξαντρίαις" ut et 
antea viri docti ex conjectura emendarunt. Porro Aeschylus in 
his versibus se ipse imitatus est: nam haec habet in Prometheo 
vincto de Graeis sive Phorcidibus: 

Μονόδοντες, ἃς οὔθ᾽ ἥλιος προσδέρκεται 

“ἀκτῖσιν, οὔϑ᾽ ἡ νύκτερος μήνη ποτέ.) 
Ἐπὶ δὲ τῆς δαγίτιδος (lege δανίδος) ὁ αὐτός φησιν ἐν Προμηϑεῖ" 0. 59 

Ἐξευλαβοῦ δὲ, μή σε προσβάλλῃ στόμα 

Πῆμφιξ᾽ πικρὰ ydQ κοὐ διὰ ζωῆς ἀτμοί. 
Καὶ d» Πενθεῖ. Μηδ᾽ αἵματος πέμφιγα πρὸς πέδῳ βάλῃς. Ἐπὶ 
δὲ τοῦ νέφους δοκεῖ τετάχθαι κατὰ τόδε τὸ ἔπος ἐν Σαλαμήνῃ Σα- 
τύροίς παρὰ Σοφοκλεῖ" Πέμφιγι πᾶσαν ὀψιαγέλων πυρός. (scrib. 








794 BENTLEII 


Πέμφιγι πᾶσαν ὄψιν ἀγγέλῳ πυρός.) καὶ παρ᾽ Ἰβύκῳ"  Πυκινὰς 
σπέμφιγας πιόμενοι. λέλεκται δὲ οὗτος ὁ λόγος αὐτῷ sore τινὰ πα- 
ραβολὴν ἐπιχειμαξομένων (lege ἐπὶ χειμ.) εἰρημένην, διὸ καὶ τῶν 
προγνωστικῶν ob πλεῖστοι ἐπὶ τῶν κατὰ τοὺς ὄμβρους σταγόνων 
εἰρῆσϑαί φασι τὰς πέμφιγας. ὁ δὲ Καλλίμαχος ὧδε" Μὴ διὰ πεμ- 
φίγων ** ἐνάγουσιν ἔα. ὁ δὲ Εὐφορίων οὕτως᾽ εἶπε δ᾽ ἄνϑη πέμ- 
φιγες ἐπιτρύξουσι ϑανόντα. — Versus est Βοχαπιείγιδ, Ei πεδαναὶ, 
vel Ηπεδαναὶ πέμφιγες ἐπιτρύζουσι θανόντα. 1. e. murmure suo 
quasi lamentari videntur, Possis etiam legere, ἐπικλύξουσι. Ουοά 
ad Σαλαμῖνα Σατύρους attinet, cujus gratia caetera emendavimus; 
nemo me adduxerit, ut verbum mendo esse vacuum existimem, 
Aeschylus quidem fecit Σαλαμῖνα, sive Σαλαμινίας" Sophocleae 
fabulae, quae eo titulo inscripta sit, nemo alius meminit. Ausim 
- pro certo dicere lectionem rectam esse Σαλμωνεῖ Σατύροις. He- 
sychius bis: Σοφοκλῆς Σαλμωνεῖ. 

Quatuor hic invectus equis, et lampada quassans, 

Per Graiüm populos, mediaeque per Elidis urbem 

Ibat ovans, divümque sibi poscebat honorem, 

Demens! qui nimbos et non imitabile fulmen 

Aere, et cornipedum pulsu simularet equorum. 
Hactenus quidem argumentum est Satyris aptum, et conveniens 
ad hilarem et festum diem. Huc quoque fragmenta illa videntur 
pertinere; quae verba sunt cujuspiam qui facete et urbane irridet 
jocularem illam Simiam Tonantis: 

Kal τάχ᾽ ἂν Κεραύνια 
Πέμφιξι βροντῆς καὶ δυσοσμίας aos. 
orsam et petet. Ceraunia 
Odore tetro 'et vi corusca fulminis. 


O 60 Et illud alterum: . 
V2891 


Πέμφιγε πᾶσαν ὄψιν ἀγγέλῳ πυρός. 
INimbo ora velans nuncio tonitrui. 
Átque hucusque Sophocles in eo dramate processit: nam quae 
sequuntur , plane tragica sunt, et lamentabili carmine deplo- 
randa. 
Αἱ pater omnipotens densa inter nubila telum 
Contorsit, (non ille faces, nec fumea taedis , 
Lumina) praecipitemque immani turbiue adegit. 
Et haec quidem conjectura probabili nituntur: sed extra contro- 
versiam rem statuit Athenaeus lib. xr. Καλεῖται δὲ μάνης καὶ τὸ 
ἐπὶ κοττάβου ἐφεστηκὸς, ἀφ᾽ οὗ (leg. ἐφ᾽ Ὃὖ) τὰς λάταγας ἐν 
παιδιᾷ ἔπεμπον, ὅπερ ὁ Σοφοκλῆς ἐν Σαλμωνεῖ χάλκειον ἔφη κά- 
ρα, λέγων οὕτως" 
Τὰ δ᾽ ἔστε κνισμὸς καὶ φιλημάτων ψόφος, 
Τῷ καλλικοτταβοῦντι νικητήρια z 
Τίθημι, xal βαλόντι χάλκειον πάρα. 
Jam si potes, dubita, an. drama Satyricum fuerit recne, Profe- 





EPISTOLA. J 425 


cto qui potest animum inducere, ut versus proximos autumet in 
Tragoedia posse dici; auctor ego sum, ut prius quid sit Tragoe- 
dia, quid Satyri discat, quam de rebus aliquantum a vulgari no- 
tilia, remolis sententiam ferat.  - 

Undecima [onis fabula ETPTTLA4AI. Athenaeus lib. xr. 
Hesych. ]ήϊος ϑρῆνον σημαίνει, ὡς Σοφοκλῆς Τρωΐλῳ καὶ Io 
Ἐρυτίδαις. lege Εὐρυτίδαις. «“4ϑίκτορας, ἀνεπάφους παρϑένους, 
οἷον Εὐρύτιδες. Pulchre fecisse sibi visus est, qui emendavit, 
olov Εὐριπίδης. Tu vero meo periculo repone, “ϑίκτους goQog, 
ἀνεπάφους παρϑένους, lov Εὐυρυτίδαις. Eurylidae autem, ne 
quis forte nesciat, sunt Euryti Oechaliensis filii, quos Hercules 
"occidi. | Habes Tragoediae argumentum. — Non praetermittendus 
est insigitis locus apud Schol. Soph. ad Trachinias.. Διαφωνεῖται 
ὁ τῶν Εὐρυτιδῶν ἀριϑμός. Ἡσίοδος μὲν γὰρ (in Ἡοίαις, ut pu... 
to, vel Ἡρωικῇ Γενεαλογίᾳ) τέσσαράς φησιν ἐξ Εὐρύτου καὶ 4y- 
τιύχης παῖδας οὕτως. 

H δ᾽ ὑποκυσσαμένη καλλίξωνος Στρατονίκη 

. Evovrov ἐν μεγάροισιν ἐγείνατο φίλτατον υἱόν. 

Tov δ᾽ υἱεῖς ἐγένοντο Zfylov τε, KAvriog τε, 

Τοξεύς v' ἀντίϑεος, ἠδ᾽ ἴφιτος ὕξος Ἄρηος. 

"Τοὺς δὲ μέϑ᾽ ὁπλοτάτην τέκετο ξανϑὴν Ιόλειαν 

Avión κρείουσα, παλαιὸν γένος Αὐβολίδαο. 
Κρεόφιλος δὲ δύο᾽ «Ἀριστοκράτης δὲ τρεῖς, Τοξέα, Κλύτιον, Δηΐο- 
να. Satis }4Π1 pernosti, qui sint lonis Eurytidae. Sed haud ple- 
ne satisfactum esset promisso nostro; si versus eos dimitteremus 
ex manibus, et mendum teterrimum silentio dissimularemus. Prin- 
cipio legendum 4vrioz«. Schol. Apollopii: Κλύτιος καὶ Ιφιτος οὗ 
τῆς Αντιόπης παῖδες. Hyginus: Clytius et Iphitus Euryti et “4π- 
tiopes Pylonis filiae filius, Quae quasi manu hos ducunt ad cae- 
tera corrjgegda, Jam enim Hygini autoritate scribo Πύλωνος pro 
παλαιὸν γένος" atque adeo, ut pompam et proogmia missa faciam, 
versum hunc integrum praestabo, sicut ab ITesiodo profectus est, 

Ανντιόπη κρείουσα Πύλωνος Ναυβολίδαο. | 
Nam cedo mihi unum, qui Auboli vel Aubolidae meminit. Naubo- 
lus vero nemini ignotus esse possit, qui labris primoribus gusta. 
vit literas humaniores. Apollonius Rhodius: . - 

Τῷ δ᾽ ἐπὶ δὴ ϑείοιο κίεν .Zavaoio γενέϑλη 

ἹΝαύπλιος, ἦ γὰρ ἔην Κλυτονήου Ναυβολίδαο, 

ΝΝαύβολος αὖ “Δέρνου.- 
Conveniunt aetas, locus: ut, quanquam de hac re nullum ver- 
bum faciant alji scriptores, nihil tamen impediat, quo minus Dy- 
lon Nauboli filius esse potuerit. ^ Denique pro Κρεύφιλος lege 
Κρεώφυλος" qui poema composuit Οἰχαλίας ἄλωσιν: ad quod re- 
spexit Scholiastes. De Creophylo consulantur Appuleius, Por- 
phyrius, Strabo, Sextus Empiricus, Suidas, Scriptor certaminis 
Mesiodi et Homeri, Plato πολιτειῶν x. Photius in Lexico MS. 









726 BENTLEIT 


Κρεώφυλος Πολιτείας ι. ὃ γὰρ Κρεώφυλος, ὦ Σώκρατες, ἴσως ὁ 
Ομήρου ἑταῖρος" τοῦτόν τινες καὶ διδάσκαλον Ομήρου λέγουσι γε- 
γονέναιγ καὶ ἐστὶν αὐτοῦ ποίημα Οἰχαλέας ἅλωσις. ἀρχαῖος μὲν 
οὖν ἐστι, νεώτερος δὲ ἱκανῶς Ομήρου. Pausanias Messenicis: 
V 82 Θεσσαλοὶ δὲ καὶ Εὐβοεῖς λέγουσιν, οἱ μὲν ὡς τὸ Εὐρύτιον πόλις 
τὸ ἀρχαῖον ἦν, καὶ ἐκαλεῖτο Οἰχαλία" τῷ δὲ Εὐβοέων λόγῳ Κρεώ- 
φυλος ἐν Ἡρακλείᾳ πεποίηκεν ὁμολογοῦνται. Heracleam hauc di- 
O 62 versam esse totam ab Οἰχαλίας ὁλασει sententia est Ger. Vussii. 
Aegidius vero Menagius asseveranter affirmat pro ἐν Hoaxltíc 
scribendum esse ἐν OiyoMg.  Demiror equidem viros excellentes 
ingenio et doctrina morbo minime desperato medicinam non re- 
perisse: quae, risi me omnia fallunt, haec est. Τῷ δὲ Εὐβοέων 
λόγῳ Κρεώφυλος Ἡρακλέα πεποίηκεν ὁμολογοῦντα. | EuboOecensium 
ym sententiae Creophylus Herculem induxit convenienter loquen- 
Viem. Enimvero pars magna illius poematis fuit Hercules; ut pro- 
pemodum jam illud audire mihi videar: 
Τὸν δ᾽ αὖτε προσέειπε βίη Ἡρακληείη. 
Similis locutio est in istis, quae occasione alia supra adduximus: 
Ev τοῖς Κρησὶν Εὐριπίδης Inogov μονῳδοῦντα ἐποίησεν, et, Er 
ταῖς Κρήσσαις Αερόπην εἰσήγαγε πορνεύουσαν" neque opus est, 
ut plures testes excitemus. Sunt qui Οἰχαλίας ἅλωσιν ad Homerum 
referunt; sicut autor est Callimachus apud Strabonem et Sextum: 
Τοῦ Σαμίου πόνος εἰμὶ, δόμῳ ποτὲ ϑεῖον Ounoov 
Δεξαμένου" κλαίω δ᾽ Εὔρυτον ὅσσ᾽ ἔπαϑε 
Kal ξανϑὴν ]Ἰόλειαν" Ομήρειον δὲ καλεῦμαε 
Iocuua* Κρεωφύλῳ, Ζεῦ φίλε, τοῦτο μέγα. 
Suidas in Opqoog. «ἀναφέρεται δὲ εἰς αὐτὸν καὶ ἄλλα τινὰ ποιή- 
ματα, “μαζξόνια, Ιλιὰς μιπρὰ, Νύόστοι, Ἐπικιχλίδες, Ηϑίεπακτος 
ἦτοι Ιαμβοι, Σικελίας ἅλωσις. Sed pro Σικελίας sine ulla dubi- 
tatione legendum est Οἰχαλίας. Addam illud quoque; quod, si 
bene Millium meum novi, praetermissum) esse fravitér tulisses: 
nimirum Ηϑίεπακτος esse verbum nihili, et aliquanto inferiue sic 
scribi, Επταπάκτιος. Καὶ Ἑπταπάκτιον, ait, καὶ Ἐπικιχλίδας 
ἐποίησεν. Et prima quidem specie ea conjectura vera videbatur, 
ἑπτὰ scilicet Exíyovoi.  Memineram euim et septem esse Epigo- 
nos, et ad Homericofum poematum numerum adscribi. Hero. 
dotus rv. 444! Ἡσιόδῳ μέν ἐστι περὶ Ὑπερβορέων εἰρημένα, ἐστὶ 
δὲ καὶ Ομήρω ἐν Ἐπιγόνοισιν, εἰ δὴ τῷ ὄντι γε Ομηρος ταῦτα τὰ 
ἔπεα ἐποίησε. | Sed repudiavi continuo illun sententiam, ubi 
animadverti Epigonos esse ἔπῃ xol ovx Ιάῤββους, non Scenarios, 
sed hexametros. Scriptor certaminis Hoineri et Hesiodi: Q δὲ 
Ὅμηρος ἀποτυχὼν τῆς νίκης, περιερχόμενος ἔλεγε τὰ ποιήματα" 
πρῶτον μὲν τὴν Θηβαΐδα ἔπη ζ, ἧς ἡ ἀρχὴ,» . 
O 63 "oyog ἄειδε, 0td, πολυῤίψιον᾽ ἔνϑα ἄνακτες. 
Εἶτα ζτειγομένου (lege non dubitanter Επιγόνουρ) En £ ὧν * ἀρχὴ 





EPISYOLA. 327 


: ᾿Νὸν αὖθ᾽ ὁπλοτέρων ἀνδρὸν ἐρχώμοθα, Moda. 

Alii et Thebaidem εἰ Epigonos attribuunt Antimacho Colophonio, 
De illa quidem res est vulgaris: de his testem habeo Scholiastem 
Aristoph. ad Pacem: Ile. Νῦν αὖϑ᾽ ὁπλοτέρων ἀνδρῶν ἀρχώ- 
μεϑα — — σχολ. ἀρχὴ τῶν Ἐπιγόνων Αντιμάχουι Verum ex- 
tra omnem controversiam rem posuit Joannes Tzetzes, qui utrius. 
que scripti simul mentionem facit, in Iliade interpretata allegori- 
ce, quae nondum edita est: 


Tela καὶ δέκα γέγραφε μνημόσυνον βιβλία, " 

ἹΜαργίτην τε, xai Alya τε, xal τῶν Μυῶν τὴν μάχην 

Τὴν Ἐπιγόνων μάχην τὲ γράφει, καὶ Θηβαΐδα, | 

Τὴν Οἰχαλίαν, Κέρκωπας, εἰς τοὺς Otovg zs Tpvove, 

Καὶ τοὺς Ἑπτὰ ἐπάκτιον καὶ τὰς Ἐπικιγκλίδας, 

Kal Ἐπιγράμματα πολλὰ σὺν Νυμφικοῖς τοῖς ὕμνοις, ^ 

Καὶ τὴν Οδύσσειαν αὐτὴν μετὰ τῆς Ἰλιάδος. | 
In his eam Oechaliam habes: sed aliud exemplar non τοὺς ha- 
bét, verum τὴν éxvà. indxziov. Aut ego plane desipio, aut le- 
gendum est 

Καὶ τὴν Ἑπταεπάκτιον xal vig Επικιχλίδας" 
postremam enim vocem non Suidas tantum, sed et Herodotus ita 
exhibet, et Athenaeus lib. 9. et xiv. Quin etiam apud Suidam 
ilud ἑπταπάκχτιον ad hoc exemplum corrigendum est: et pro 
ἠϑιέπακτορ scrjbendum videtur ἡ ζεπάκτιος, 1. e. ἡ ἑπταεπάκτιος. 
nam f notat ἑπτά. Sicapud Hesychium: Ἐννεωρὸς ϑέτης" lege 
ϑέτης, i. e. ἐνναέτης, quia 9 significat ἐννέα. et verbo uno in- 
terjecto, Εννηὴς, σώφρων, ἀληϑὴς, ἀγαϑὸς, πατρῶος. Libra- 


rii, ul compendium operae faciant, πὴρ scribunt pro πατὴρ, et V 83 


pro πατρῶος, πρῶος qued in hoc loco depravatum est ex πρᾶος. 
vide Hes, im Ενηή;. "Caeterum de motione, τῆς Emzatmextíov, 
ut et illud attingam, facillimum est multa comminisci: proxime 


tamen, opinor, ad verum accedent, qui Homerum putaverint O 64 


jn epusculo illo lusisse de hominibus quibusdam numero septem, 
qui ἐπ᾿ ἀκτῆς in litore cibo vel somno curabant corpora, vel 
' aliad quid jocos et ridiculi faciebant. Homerus ipse in Certarmine 
cum 'Hesiodo: .4vógeo: ληϊστῆρσιν ἐπ᾿ ἀκτῆς δόρπον ἑἐλέ- 
σθαι. et Odyss. v. Τὸν δ᾽ ἄῤ᾽ ἐπ᾽ ἀκτῆς εὗρε καϑήμενον. 
Et Rerodotus in vita Homeri; Καὶ οὕτως ἀναλαβόντες αὐτὸν ἀνήχ- 
θησαν, «καὶ ἴσχουσιν ἐπ᾿ ἀκτῆς of μὲν δὴ ἁλιεῖς πρὸς ἔργον. ἐτρα- 
πηδαν, ὁ δὲ Ομηρος τὴν νύχτα ἐπὶ τοῦ αἰγιαλοῦ κατέμεινεν. et 
aliquanto inferius: Καὶ ἀναχϑεὶς μετά τινων ἐγχωρίων ἀπηνέχϑη 
εἰς τὴν lov: xol ὠρμίέσϑησαν οὐ κατὰ πόλιν, ἀλλ᾽ ἐπ᾽ ἀκτῆς. 
Atque-hanc vel illam rem verisimile est argumentum et occasio- 
nem. poémati dedisse, "Venio ad ea, quae oratione prosa lon 





798 BENTUE!I 


composait, Nam in eo'genere libros edidisse testis ést Plutarchus 
De fortuna Bomanorum: loy μὲν οὖν ὁ ποιητὴς ἐν τοῖς δίχα μέ- 
τρου καὶ “καταλογάδην αὐτῷ γεγραμμένοις φησὶν, ἀνομοιότατον 
πρᾶγμα τῇ σοφίᾳ τὴν τύχην οὖσαν ὁμοιοτάτων πραγμάτων γίνε- 
σϑαι δημιουργόν. et Suidas in Ζιϑυρ. Ἐγφαψε δὲ κωμῳδίαν καὶ 
ἐπιγράμματα. καταλογάδην καὶ πρεσβεντικὸν λεγόμενον. ^ Portus 
vertit barbare: Et Epigrammata oratione soluta. Libenter vero 
videre vellem nobilia illa epigrammata pedestri sermone facta, 
Vah! adeone exaruerat penitus benigna illa vena ingenii? et ex- 
tincta erat prorsus ea mentis inflammatio, sine qua nemo fit bo- 
nus poeta? Quid? mane et generosum Ariusium in cellis eva- 
nuerat, quo memorant lonem bene libenter plerumque ese 
usum? enimvero verissimum esse 9 comperit , quod olim dixerat 
Epicharmus; 
Ovx Évri διϑύραμβος, Oxy ᾿ ὕδωρ πίῃς: 

Sed bene est, quod commoda mutatione propulsare possumus 
hoc dedecus a summo poeta. Sic enim Suidam emendo. ἔγραψε 
δέ x. xol ἐπιγράμματα, xol καταλογάδην IIPEZBETTIKON λε- 
γόμενον. Schol. Aristophanis: ἔγραψε σκόλια, καὶ ἐλεγεῖα, καὶ 
καταλογάδην τὸν πρεσβευτικὸν λεγόμενον, ὃν νόϑον ἀξιοῦσί: τινες 
εἶναι, οὐχὶ αὐτοῦ. Idem Scholiastes: Φαίνεται δὲ αὐτοῦ καὶ 
Κτίσις, καὶ Κοσμολογικὸς, καὶ TIIOMNHMATA, καὶ ἄλλα τι- 
νά.  Depravatum hunc locum sic corrige: φαίνεται δὲ αὐτοῦ 
ΧΊΟΥ ΚΤΙΣΙΣ. Etymologicon magnum: “«Δύγχας μερίδας Iove 
λέγουσιν. Ιων ἐν Κίου κτήσει" Ex τῆς Τέω λόγχης «λόγχας ποιεῖν. 


O 65 Certissime legendum est ἴων ἐν Χίου Κτίσει lon in Originibus 


Chii, Videlicet ipse fuit Chius natione, et insula Teos Chio pro- 
pinqua est, non Cio. Athenaeus libro x. Περὶ δὲ $ ταύτης τῆς Κρά- 
σεῶς lov ὁ ποιητὴς ἐν τῷ περὶ Χίου φησὶν, ὅτι εὐρὼν ὁ μάντις 
Παλαμήδης ἐμαντεύσατο πλοῦν ἔσεσϑαι τοῖς Ελλησι πίνουσι τρεῖς 
πρὸς ἕνα κυάϑους. Unum idemque est scriptum; sed rideo eos, 
qui haec perinde ediderunt, quasi esserft vérsus Jambici, non 
oratio soluta: de mendo autem, quo contaminatus est locus, ni- 

hil suspicati sunt. Quorsum enim pertinet illud sigo»? Quid 
reperit? quod pueri clamitant se in faba reperisse? Ego vero au- 
sim asseverare sic a doctissimo Grammaticorum fuisse scriptum: 
Οτι ὁ οἰωνόμαντις Παλαμήδης ctc. Pausanias in, Achaicis Ionis 
quaedam citat, ex hoc Originum libro, ut quidem conjicio: non 
tamen usquequaque servavit verba auctoris, lon enim, ut homi- 
nem Chium facere par erat, in prosaicis scriptis Ionica dialecto 
est usus. Constat hoc ex 'superiore loco Etymologici, et Har- 
pocrationis alio, et fragmento alius operis, quod EIILAHMbtl 
inscribitur. Alhenaeus xm. Iov οὖν ὁ ποιητὴς ἐν ταῖς iniygegb- 
μέναις Ἐπιδημίαις γράφει οὕτως" Σοφοκλεῖ τῷ ποιητῇ ἐν Χίῳ συν- 
ἥντησα, ὅτε ἔπλει εἰς “έσβον στρατηγὸς et quae sequaninr. 
Quanquam enim magnam partcm perturbata ibi sunt verba, εἰ 





EPISTOLA. 729 


in communem - sernioneg. immutata; non obscura tamen restant 
vestigia Joniami ;, ut. πάρτα. δοκέον, ἀφαιρέοντα, ἀσσοτέρα, ἔπρησ- 
σε, φεκτήριος, ἐνωπήϑη τῇ ἐκιῤῥαπίσει.. ]s. Casaubonus ad lo- 
cum; Ενωπεῖσθϑαι, ait, δὲ ita scripsit autor, nove usurpavit pro 
δυσωπεῖσϑαι. ^ Nempe, quod mireris, existimavit verba Athe- 
naei esse, non lonis. Atqui ἐμωπεῖσθαι vox nihili est: ἐνωπή- 
ϑη vero Ionica, et a νωπεῖσϑαι formata, Hesychius: Ενώπηται, | 
τεταπείνωται. Ántüquum obtiguit, cum depravatum illud, protu- 
lit ex aliorum fide, nihil ipse guspicans vel sollicitus. Lege vero 
integre νενώπηται, loco imutili istius. [dem alibi: ,Νενώνηται, 
τεταπείνωται, καταπέπληκται.. Lege hic quoque νενώπηται. — Pa- 
triarcha Photius in Lexico MS. Νενώπηται, καταπέπληκται xal 
κατεστύγνακεν. Rectissime quidem Photius, ut ex boc [onis lo- 
có perspicuum est. Quid qgo de Athenaei interprete dicam, qui 
Ἐπιϑημίας Peregrinationes interpretatur: perinde ac si ἀποδημία; 
inscriberentur? Verum alibi quoque ἐπιδημιῶν meminit Àthe- O 66 
naeus, ut ]. rr. τῶν δὲ χημῶν μνημονεύει ἴων ὁ Χῖος ἐν Ἐπιδη- 
μίαις.. Intellixe De adventibus clarorum virorum in Chium, sive 
De iis qui in. Chio insula commorati sunt. Similiter ac Polemo 
librum edidit, De Eratosthenis adventu ad Athenas.  Enarrator 
Comici ad Aves: Πολέμων dv τῷ δευτέρῳ περὶ τῆς 4Omvnew 
Ἐφατοσϑένους ἐπιδημίας. Ex Epidemiis petita videntur vel Txo- 
μνήμασι, quae laudat Plutarchus ju vita Periclis; et Cimonis 
etiam non longe a principio: Hy δὲ καὶ τὴν ἰδέαν οὐ μεμπτός, 
ὥς φησιν Io δ ποιητὴς, ἀλλὰ μέγας οὐλῇ καὶ πολλῇ τριχὶ κομῶν 
τὴν κεφαλήν. Quae sine dubio est oratio pedestris , et magis 
Plutarchi verba, ut suspicor, quam Ionis. Magnus tamen Gro- 
tius ad Iambes Tragicos redigere conatus est; - 
jv γὰρ ἰδέαν οὐ μεμπτὸς , ἀλλ᾽ ἔην μέγας, Υ 8, 

Οὐλῇ τε πολλῇ τε τριχὶ τὴν κεφαλὴν κομῶν. 
Haeccine autem oratio, tam leves numeri Tragicum quid spirant, 
et cothurno, digntm ? Haud vidi magis. Quid illud ibidem, ,Dene 
multis interjectis ? O δ᾽ Iov ἀπομνημονεύει xol τὸν λόγον, ᾧ μά- 
λιστα τοὺς “ϑηναίους ἐκίνησε (Κίμων) παρακαλῶν μὴτε τὴν Ἐλ- 
λάδα χωλὴν, μήτε τὴν πόλιν ἕτερόξυγα περιϊδεῖν γεγενημένην. 
Grotius perinde haec accepit, tanquam si ex Tragoediae choro 
desumpta fuissent: 

Μήτε τὴν Ελλάδα χωλὴν ; 

Mise τὴν πόλιν ἑτερόξυγα 

- Περιϊδεῖν γεγενημένην. 

Nos m homunculi vix possumus carere venia; cum etiam 
maxii Heroes labuntur identidem et hallucinantur turpissime. 
Scripsit [on et PAilosophica, ut ΚΟΣΜΟΛΟΊΓΙΚΟΝ" Schol. 
Aristoph. et, si Suidae credimus , De meteoris , et compositas 
aive ornatas orationes: οὗτος, , ait, ἔγραψε περὶ ΜΜετεώρων καὶ ^ 
Συνϑέτους Aoyovg. "Quo nihil ineptius vel falsius dici potuit. 


-— 





130 BENTLUEII : 


Imo neqae magis contumeliuse , siquis ἐπαφιστέγας et perverse in- 


terpretari velit de sermonibus δὰ fraüdem et fallaciam composi- 
tis, secundum illad Aeschyli in Prometheo. 

— — Μηδὲ μ᾽ οἰκτίσας 

Ἔύνϑαλπε μύθοις ψευδέσι, νόσημα γὰρ 

“ἴσχιστον εἶναί φημι συνϑέτους λόγους. 


O 67 Error autem ortus est ex perperam intellecto loco Scholiastae 


Aristoph. ad Pacem. Poetae scilicet Dithyrambici verborum 
. amant tralationes ἐκ τῶν μετεώρων, ex astris, nubibus, aliisque 
quae in sublimi fiunt; libenter etiam vocabulis sesquipedalibus 
et coagmentatis utuntur. Demetrius περὶ Ξρμηνείας. ““ηπτέον 
δὲ καὶ σύνϑετα ὀνόματα οὐ τὰ διϑυραμβικῶς συγκείμενα, οἷον 
Θεοπεράτους πλάνας. , οὐδὲ “στρων δορύπυρον στρατὸν, ἀλλ᾽ 
δοικότα τοῖς ὑπὸ τῆς ἀληϑείας συγκῳμένοις. Εἰ Horatii illud: 
Seu per audaces nova dithyrambos Verba devolvit. Ipse Sdidas 
alibi: Διϑυραμβοδιδάσκαλοι περὶ τῶν μετεώρων καὶ τῶν μεφελῶν 
λέγουσι πολλά, καὶ συνϑέτους δὲ λέξεις ἐποίουν καὶ ἔλεγον ἐνδιαε- 
φιανερινηχέτους" οἷος ἦν lov ὃ Χῖος ποιητής. "Omnino vide 
Aristophanem in Pace, ejusque enarratorem. [taque jam mani- 
festo compertüm et deprehensum est Suidae mendacium,. T'PIA- 
I'MON. Locus est illustris apud Harpocrationem ; quem ex usu 
fuerit integrum describere, ov. Ἰσοκράτης ἐν τῷ περὶ τῆς Αν. 
τιδόσεως. ἴωνος τοῦ τῆς Τραγῳδίας ποιητοῦ μνημονεύοε ἂν νῦν 
é ῥήτωρ (atqui nec in ea oratione nec in reliquis quae nunc ex- 
tant, est ulla mentio [onis, quod sciam) ὃς ἤν Xieg μὲν γένος, 
υἷος E? Ορϑομένους, ἐπίκλησιν δὲ A Ξούϑου. ἔγραψε δὲ καὶ μέλη 
πολλὰ καὶ τραγῳδίας, καὶ φιλόσοφον τι σύγγραμμα τὸν Τριαγμὸν 
| ἐπιγραφόμενον, $ Ὅπερ Καλλίμαχος ἀντιλέγεσϑαί φησιν, ὡς Em- 
| γένους. Ἐν ἐνίοις δὲ καὶ πληϑυντικῶς ἐπιγράφεται. Τριαγμοὶ, 
καϑὰ Δημήτριος ὁ Σκήψιος καὶ “πολλωνίδης ó Νικαεύς. ἀναγρά- 
φουσι δὲ ἐν αὐτῷ τάδε. op δέ μοι τοῦ λόγου πάντα τρία, καὶ 
πλέον τοῦδε, πλέον ἐλάσσων τούτων τριῶν ἑνὸς, ξἑκῴστου ἀρετὴ 
τριὰς, σύνεσις καὶ κράτος καὶ τύχη. Male ista percepit Interpres; 
qui ita vertit: velut ex eo Dem. Sc. et Αρ. Ν. ἴδια commemorant. 
Ego vero sic interpungendum esse Censeo: χαϑὰ 2. ὁ E. xol 4. 
ó Νικαεύς.  Avoyodgovor δὲ, himirum aut Eratosthenes in De- 
scriptionibus temporum, aut potius Califinachus Ἱ in Tabulis omnis 
generis librorum. Nam ἀναγράφειν est in. tabulas recensere et 
mittere, in catalogum referre. Ipae Harpocration. alibi: Evg- 
voc. Zvo ἀναγράφουσιν Ενϑήνους ἐλεγείων᾽ ποιητὰς, ὁμωνύμσῦς 
ἀλλήλοις" καϑάπερ Ἐρατοσϑένης ἐν τῷ περὶ Χρονογραφεῶν. Athe- 
naeus xv. Καὶ ἂν λόγον τοῦτον ἀνέγραψε Καλλίμαχος ἐν τὴ τῶν 
Ῥητορικῶν ἀναγξδὶ ἀφῇ, in Catalogo librorum Hheioricorum. Huac 
autem morem in T elis à istis tenebat. Callimachus, ut cujusque 


O 68 libri prima verba describeret ; sicut-hio fit apud Harpocrationem, 


Unum tautummodo exemplum afferam, quia pridem haec ab ere- 





EPISTOLA. 781. 


ditis suit occupatá, Athen. lib. v. Τοῦ Χαιρεφῶντος xal σύγ-. 
γζραμμα ἀναγράφει Καλλίμαχος iv τῷ τῶν παντοδαπῶν συγγραμ-. 


μάτων πίνακι, γράφων οὕτως" 4Δεῖπνα ὅσοι ἔγραψαν. Χαιρε- 


φῶν Κυρηβίωνι. εἶϑ᾽ ἑξῆς τὴν ἀρχὴν éméOmxev: Ἐπειδή uot 


πολλάκις ἐπέστειλας. Στχων τοε" Καὶ ὃ Κυρηβίων δὲ ὅτι πα- 
ράσιτος, πρσείρηται. lta locus iste corripendus est. Chaere- 
. plion parasitus ad ὁμότεχνον suum Cyrebionem epistolam misit, 
in qua describit coenap quondam sine dubio opipare apparatam. 
“Χαιρεφῶν Κυρηβίωνι" Ἐπειδή uot πολλάκις ἐπέστειλας εἴς. Quod 
si vülgatam lectionem servare velis; Χαιρεφῶν, Kvonflov* jam 
non Chlaerephontis. verba forent, quae Athenaei sententia est; 
sed Cyrebionis. lllud autem Exordium Τριαγμοῦ nondum a vi- 
ris doctis emendatum esse demiror; qui, etsi dissimulant et mus- 
sant, juxta id intelligunt, ac si in Ovidii Getica incidissent. Me 
Autore sic lege: “ρχὴ δέ μοι τοῦ λόγου llega vola, καὶ οὔτε 
σλέον οὔτε ἔλασσον τούτων τριῶν Ἑνὸς ἑκάστου ἀρετὴ, τριάς" 
σύνεσις, κράτος, καὶ τύχη. ὉΒὶ singula quidem verba sunt com- 
munia: qui tamen ex ipso Charactere et forma dicendi non sen- 
tit Jonismum, nihil sentit. De Epigene vero, quo me vertam 
nescio, ita res et hinc et inde magnam habet difficultatem. Nam 
ecce tibi Suidas: qui non Epigenem, sed Orpheum autorem fa- 
ciat Τριαγμῶν. Ὀρφεὺς, inquit, ἔγραψε Τριαγμοὺς, λέγεται δὲ 
εἶναι Iovog τοῦ Τϑαγικοῦ. Cumque Epigenem video emarratio- 
nem Orphei fecisse, Clementi memoralam Στρωμ. 1. Ἐπιγένης 
iv τοῖς περὶ 'τὴφ εἰς Ὀρφέα ποιήσεως Κέρκωπος εἶναι λέγει τοῦ 
Πυθαγορείου τὴν εἰς ἄδου Κατάβασιν καὶ τὸν Ἱερὸν λόγον. (Ῥτο- 
clus tamen in Timaeum lib. 5. ipsum Pythágoram hujus autorem 
laudat. «γὰρ, sit, Ὀρφεὺς δι΄ ἀποῤῥήτων λόγων μυστικῶς πα- 
ραδέδωκε, ταῦτα Πυϑαγόρας" ἐξέμαϑεν, ὀργιασϑεὶς ἐν Δειβήϑροις 
τοῖς Θρακίοις “γλαοφάμω τελεστὰ μεταδιδόντος, ἣν περὶ Θεῶν 
Ὀρφεὺς σοφίαν παρὰ καλλιόπες τῆς μητέρος ἐπινύσϑη" Ταῦτα 
γάρ φησιν 6 Πυϑαγύρας ἐν τῷ Ito λόγῳ. Unde constat Ιερὸν, 
ut*alia scripta Pythagorica, dialecto Dorica fuisse compositum ) 
et v. Επιγένης ἐν τῷ περὶ τῆς Ορφέως ποιήσεως vd ἰδιάξοντα παρ᾽ 
Ὀρφεῖ ἐκτιϑέμενός φησι, Κερκίσι καμπυλόχρωσι, τοῖς ἀρότροις 
μηνύεσϑαι etc. Cum haec, inquam, lego, propemodum adducor 
in eam opinionem, ut Harpocration hoc exemplo scripserit: 
ὅπερ Καλλίμαχος ἀντιλέγεσϑαί φησιν, ὡς xol Ἐπιγένης. E di- 
verso ubi illud venit in mentem, Orphei ipsius et Pythagorae 
quoque mentionem factam esse in illis Τριαγμοῖς, continuo sen- 
tentiam eam abjicio, et mhnifesti erroris Suidam arguo. Clemens 
Στρ. 1. Ιων δὲ à. Χῖος ἐν τοῖς τριαγμοῖς καὶ IIv8gyooav εἰς Ορφέα 
ἀνενεγκεῖν tiva ἱστορεῖ. et Diogenes Laert. Tov δὲ ὅ Χῖος dv τοῖς 
Τριαγμοῖς φησιν αὐτὸν (τὸν Πυϑαγόραν) ἕνια ποιήσαντα ἄνε- 
νεγχεῖν εἰς Ὀρφέα. ᾿ Tlaque constat Suidam alterutrius vérba per- 


e 


* 


V 85 


O 69 


[TP RN 


me 


1782. BENTLEII 


peram cepisse: et praestabilius est receptam , Harpocrationis le- 

ctionem sartam et tectam tueri. Nempe ut suspicor libri Epige- 

nis cum lonis scriptis conjuncti. ferebantur: Ís enim commenta- 

riun fecerat in Ionis Tragoedias ;; quod scias ex Athenaeo lib. xx. 

] cap. v. ut nihil mirt sit, si librariorum qui omnia perturbant et 
miscent, alii tanquam lonis Τριαγμοὺς inscripserint, alii ut 
Epigenis. ΙΝ 

Pag. 181. Καὶ μετὰ Μίνωα Δὐλέας τραγικοὺς χοροὺς δρα- 
μάτων συνεγράψατο. Permirum fortasse videatur, Milli doctissi- 
me, tenebrionem illum, Auleam pro Aeschylo a Joanne dici. Quid 
autem admirationis babet, cum in memoria quis teneat tot alias 
hallacinationes hominis? Etiam p. 78..citatur Αὐλέας ó σοφώτα- 
τὸς de Endymione, quem in monte Cariae Luna consopivit, ut 
eum dormientem oscularetur. Suspicor et hic quoque significari 
Aeschylum, qui jp fabula Caribus sive Éuropa non potuit non 
eam historiam alüngere. lllud autem quam longe abest a vero, 
quod Aeschylum narrat primum instituisse choros tragicos? E 
diverso partes chori, aniea quam Aeschylus tragoedias faceret, 
erant altero tanto longiores, quam post, Sed ea res uisi pluri- 
bus verbis explicari non potest: tota fere scenae ratio et historia 
est illustranda: complures autorum loci qua corrigendi, qua no- 
vo modo interprelandi: multi errores amovendi, jam ipsa vetu- 
state cani et venerabiles. Neino enim unus ex cohorte Erudito- 
rum, qui in eo argumento tantopere laborarunt, scire adhuc po- 
tuit, quid Thespis, quid Aeschylus et Sophocles imyentis addi- 
derunt. Itaque tam odiosa disceptatione patienter carere pos- 
sjs in praesentia: imo vereor ut cilra fastidium epistolam perle- 

Ὁ 70 gas etiam absque ista concertatione nimium loquacem. Me qui- 
dem et morae pertaesum est et inepsiarum, 

Pag. 214. Στησίχορας καὶ Βακχυλίδης, oi ἦσαν ὀρχήσεως 
εὑρεταὶ καὶ ποιηταί. Quid narras? nimirum nostra nos opinio 
fefellit, qui credidimus te Antiochiae esse najum. Siquidem au- 
tor est Lucianus Antiochenses de ssltatoribus optime oinnium 
judicare potuisse: te eutem cum aliarum omnium, tum hujus ar- 
tis imperitissimum videmus, Rqgo te, lomo hominum ignavissi- 
sime, nunquamne Sacras Scripturas leclitosti? nonne ibi fre- 
quens Saltationis mentio diu diuque, antequam Stesichorus nae- 
Ceretur? quid? ne Homerum quidem. per transennam aspexisti? 
jam ergo eum audias licet : 

Ὀρχηστὺς, μολπή ve, τάπερ τ᾽ ἀναθήματα δαιτός. E 
«ἄλλῳ μὲν ydo ἔδωκε ϑεὸς πολεμήϊα ἔργα, ᾿ 

| «Ἄλλῳ δ᾽ ὀρχηστὺν, ἑτέρῳ κίϑαριν καὶ ἀοιδήν. 
Scio tamen, quid in írandem te impulit; nempe nomen Stesi- 
chori, tanquam si primus ἐστήσατο χορούς" et.poemata quaedam 
Bacchylidis, quae Ὑπορχήματα inscripta sunt, et a Stobaeo ci- 
tantur, et Athenaeo lib. xiv. H δ᾽ ὑπορχηματική “ἔστιν, iv j 











LÀ 





EPISTOLA. — 738 


ἔδων ó χορὸς ὀρχεῖται" φησὶ γοῦν ó Βακχυλίδης " Οὐχ ἕδρας ἕργον 
ἀμβολᾶς. Locus aliquanto integrior est apud Dionysium 
ua n οι, Οὐχ ἔδρας. ἔργον; οὐδ᾽ ἀμβολᾶς, ἀλλὰ χρυ- 
σαίγιδος Ιτωνίας χρὴ παρ᾽ εὐδαίδαλον ναὸν ἐλϑόντας ἁβρόν τι 
δεῖξαι. — Omnes Cretici praeter unum pedem qui in Paeonem so- 
Jutus est; adeo ut, cum hunc locum lego, coram oculis videre 
videar ὑπορχουμένους et subsultantes. Nec tamen princeps et 
inventor hyporchematum Bacchylides; sed, ut quibusdam vide- 
tur, Pindarus; ut alii volunt, Xenodamus, Vide Clementem, 
Athenaeum, et Plutarchum περὶ Μουσικῆς. | 
Pag. 133. Γλαῦκος, ἰσχυρὸς, φρόνιμος, εὐσεβής. Atqui, 
0 Malela, tantum abest, ut sapiens fuerit iste Glaucus, ut ejus 
nomen in proverbii consuetudinem venerit, de homine qualis ἴα 
es, qui nescit quid sit in rem suam; qui permutat 
Χρύσεα χαλκείων, ξκατόμβοι᾽ ἐννεαβοίωον.. 


Sed est potius ut librarii hoc esse facinus existimem, ( praeser- 


tim si non idem istud ἐσχυρὸς iterasses ) et orationem esse con- 


tinuandam ad hoc exemplum: Afivelac εὐπώγων; γλαυκὸς (cae- V 36 


sius) φρόνιμος, εὐσεβής.  Agnosco pium Aeneam; et ita plane 
Isaacius Porphyrogenitus. 

Illad p. 329. Kol κατηνέχϑη ὁ Σίμων ἐπὶ τὴν πλατείαν xal 
ἐψμόφησε, satis quidem congruenter ad bellenismum vertit inter- 
pres, sed non apposite ad sententiam. Quid si interpretemur τὸ 
ἐψόφησε, ut, quod i in N. T. de Juda Iscariota dictum est, ἐλά- 
κησε μέσος, erepui medius? Hésychius: Eàaxtv, ἐψόφησεν" et 
Zlaxsiy , ψοφῆσαι" Pagina autem 16. sane dormitavit interpres, 
ut in opere longo et ingrato facile queat somnus obrepere. “χαΐα, 
Ἠεληνὴ, ἡ καλουμένη Πελοπόννηφος" «ολαεα, Pelena, quae et 
Pelcponnesus dicta est. — Obseero, quis istud vel fando audivit? 
Scribe “χαΐα, Πελλήνη. et verte δον, Pellene, et quae Pe- 
loponnesus vocaiur. Πελλήνη est Achaeae urbs. Vide Geogra- 
phos. Apollonius Árgon. 1. 


“στέριος δὲ καὶ 4uglov Ὑπερασίου υἷες, 
Πελλήνης ἀφίκανον «χαιίδος: 


Vereor ne putidum sit adnotare, Bovrzioc, Βόττιος et Βώττιος 
viliose dici apud Malelam pro Βρούττιος sive Βρέττιος. — Hoc qui- 
dem exploratum est, cum eandem plane narrationem ex Brutio 
alferant Georgius et Hieronymus, Ita p. 200. Θαάλης καὶ Κάστωρ 
καὶ Πολύβιος depravate pro Θαλος. Similiter enim Caslorem, 
Thallum et Polybium de rebus Ássyriacis una citat Syncellus. 
Et adhuc p. 121. Callimachus ἐν Ergoío:g, pro «ἰτίοις. Neque 
enim Αἰτίαι inscribuntur, nequis. erret, fed Αἴτια ut in Epi- 
grammate lib, 1, Anthol. cap. 1xvir. 


Καλλίμαχος τὸ κάϑαρμα, τὸ ! παίγνιον, ó ξύλινος νοῦς, 
Αἴτιος ó γράψας Αἴτια Καλλιμάχου. 


Ο 71 


[| Hem 


784 BENTLEII 


Appello ad elegantiorum homimum judicia, amnon melior ali 
quanto sit lectio ex conjectura nostra: 
«ἴϊτιος, ὁ γράψας Αἴτια, Καλλίμαχος. 

Ὁ 72 Caeterum homo Malelae germanissimus Fulgentius Planciades, 
Jentaculum , iuquit, gustatio dicitur. Callimachus Intesia: Jen- 
taculum proferre Jovi, Diceres hunc a Joanne Ετήσια illa mutua 
petisse, lilud vero incredibile videatur, Cyrenaeum illum La- 
ὕπο loqui et quidem versu: nam sic lege. Jentaclum proferre 
Jovi — — — Sed minuit admirationem, quod Fulgentius et 
Mnaseae Εὐρωπιακὰ et Demosthenis Philifpica viderit Latino 
sermone conscripta. Sicut Ovidianae Ibidis vetus Enarrator pu- 
tidissimos ver osque Latinos Eupolidi et (jocularem hominis 
confidentiam!) Democrito affingit. 

Illud praetesea pag. 62. Καϑιὸς Δήμαρχος ὁ σοφώτατος συν- 
ἐγράψατο περὶ τοῦ αὐτοῦ Διονύσου, corrupte exhibetur loco 
“Δείναρχος. Nam Georgius eandem historiam memorans, 4εί- 
vagjoc, ait, ὁ ποιητῆς, οὐχ ó δήτωρ. et Hieronymus: Dinar. 
chus poeta, mon Ἠλείου. De quo in diversas sententias ierunt 
viri docti, " Verba Demetrii Magnetis in opere Περὶ τῶν Ομωνύ- 
pov apud.Dionysium Halic. Δεινάρχοις δὲ ἐνετύχομεν τέτταρσιν, 
ὧν ἔστιν d μὲν ἐκ τῶν ξητόρων τῶν Αττικῶν" ὁ δὲ τὰς περὶ Κρή- 
τὴν συναγήοχε μυϑολογίας" ὁ δὲ πρεσβύτερος μὲν ἀμφοῖν τούτοιν, 
“ήλιος δὲ τὸ γένος, πεπραγματευμένος τοῦτο μὲν ἔπος, τοῦτο δὲ 
πρᾶγμα" τέταρτος δὲ ὁ περὶ Ομήρου λόγον συντεϑεικώς. Εἰ Ge- 
rardus quidem Vossius i praeclaro opere de Historicis, Dinar- 
chus, ait, Delius Cretenses. fabulas collezit, ut cognoscimus ex 
Dionysio Hal, Videtur édem signari αὖ Eusebio, ubi de Bacchi 
gestis loquens, ait, 9c φησι Δείναρχος ὁ πομητὴς οὐχ ὃ ῥήτωρ. 
Condonamus quidem εἰ ἁμώρτημα μνημονικόν" neque enim De- 
lius fuit Cretensium Fabularum colfector, sed secundus iste ne- 
scio quis; quem vix est ut existimem eas versibus edidisse, sal- 
tem hoc non exploratum est, Scaliger in Graeca Eusebii p. 31. 
Viiderint , ait, eruditi, an tertius Dinarchorum Δήλιος τὸ γένος, 
πεπραγματευμένος τοῦτο μὲν ἔπος, τοῦτο δὲ πρᾶγμα, sit iste poe- 
1a, quem innuit Eusebius, Nam sane mihi ignotus est. — Hacte- 
nus quidem accedo, uL aut iste sit poeta, de quo Eusebius, sut 
nullus ex quatuor. Sed amabo, quid sibi vult illud πρᾶγμα 9 uam, 
quantum ego video, nulla ei subest sententia neque scientia. Latine 
sic vertas: Dinarchus genere Delius, qui aliquid dizit, et aliquid 

Ὁ 18 fecit: sive, gui aliquid versu dixit, aliquid re ipsa. Profecto 
non multüm in Demetrio perdidimus, si omnia sic dixit, Sed 
opinor neminem inficias iturum, quin mutatione commoda et illi 
suus honos, et orationi sua sententia restitui possit, si legamus: 
πεπραγματευμένος τοῦτο μὲν ἔπος, τοῦτο δὲ γράμμα, id est, qui 
quaedam Heroico earmine conscripsit, olia oratione prosa: vel, 











EPISTOLA.  — 736 


(quia «à γράμμα quodvis scripti genus nonnunquam. significat, ) 
τοῦτο δὲ δρᾶμα. gui et poemata. Heroica et dramota. edidit. 

Domninus iste χρονογράφος non aliunde quam. ἃ Malela cogno- 
sci potest, a quo saepissime ad. partes vocatur. Antiochensem 
fuisse.certissimie signis deprehendes, ubi per otium licebit locos 
3stos consulere: probabiliter etiam dixeris, deduxisse eum histo- 
riam ab exordio mundi usque ad Justiniani tempora. Itaque in- 
clinat animus, ut hunc fuisse Domninum illum existimem, qui ea 
. iemgestate fuit ecclesiae Ánliochensis Episcopus. Nom sane sic- 

ut hic. a Joanne p. 265. Domnus vocatur: ita istum Patriarcham 
hi Domnum, illi Domninum appellant, Accedit huc, quod ple. 
rique omnes, qui aggressi sunt tempora describere, fuerunt 
Episcopi; Victor, Prosper, Theophilus, Eusebius, et Georgius 
Episcopus designatus, 

Equidem nescio, utra res majorem admirationem attulerit, 
tot nomina hominum propria a Joanne corrupta esse, an ea men- 
da a doctissimo interprete dissimulata fuisse et silentio praeter- 
missa: verbi gratia p. 101 et 171 Τυνδάριος pro Τυνδάρεως. 
Αἀνδρόγηος 107 pro ἀνδρογεως. Πλησιώνης 121 pro Πληϊόνης 5 
atque ea quidem non mater erat Atlantis, verum uxor. Jlofla- 
τῆς 103 pro lofargc. Μηδίαν τὴν τοῦ Aro? 97 pro ηδείαν 
τὴν toU ujvov. Πέλωψ et Πέλωπος 99 et 104 pro Πέλυψ et 
Πέλοπος. Αμφίωνα 55 pro A4ugíova. Αἰνειάδες pro “ἐνειάδαι. 
Ἰωκάστη 59 pro Ἰοκάστη. Ἐτεωκλέους 68 pro Ἐτεοκλέους. An 
gíagoc 63 pro Augiagaog. Δευκαλίων ὁ υἱὸς EAtvog τοῦ Πήκου, 
84 pro Ελληνος. Nec tamen Deucalionis pater erat Hellen, sed 
filius. Αντιφάντην 145 pro 4vnugarg. Τηλέφου Regis Lati- 
norum 205 pro Τηλεμάχου, quorum hic Ulyssis et Penelopes fi- 
lius, ille Herculis et Auges. Duorum verborum similitudine 
tota historiae ratio est perturbata. Sed propemodum omni fide 


V87 


majora sunt errata p. 185. ubi Graecorum duces recenset, qui O 74 


contra Trojanos arma ceperunt. Nam ut de numero navium, 
etsi ea ratio longe vitiosissima est, nihil dicam; ecce tibi Mevé- 
λαος καὶ Δηΐστος, pro Πηνέλαος xal “Μήϊτος. Homerus: 

Βοιωτῶν μὲν Πηνέλεως, καὶ 4tijiroc ἦρχον, 

“ρκεσίλαός τε, Προϑοήνωρ τε KAoviog τε. 
Μέγης ἐκ Δολίχης τῆς Ἑλλάδος ex Doliche Helladica pro ἐκ 
“Δουλιχίου ἐξεναντίας τῆς Ἡλιδορ. 

Οἱ δ᾽ ἐκ Δουλιχίοιο, Ἐχινάων e ἱεράων 

Νήσων, αἱ ναίουσι πέρην ἁλὸς Ἡλιδὸς ἄντα, 

Τῶν αὖϑ᾽ ἡγεμόνευε Μέγης ἀτάλαντος Ἄρηϊ. 
«ἀγήνωρ xal Τευϑίδης. Euge vero, Malela, qui de oppidi no- 
mine Heroem confinxisli. Siquidem in Homero legimus “4γαπή- 
vo ἐκ Τεγέης. 

Οἵ τ᾽ ἔχον Δαιαδίην καὶ Κυλλήνης 5 ὕρος αἶπτυ, 





796 . . BENTLEIU 


^ 


Kel Teyphqw εἶχον καὶ Μανεινέην ἐρανεινεὴν. , 
Τῶν ἦρχ᾽ Ayxoloto παῖς κρείων Aya vog. 
Ex Tegea eum profectum esse Epitaphium satis indicat: 
“Δρχὸς ὅδ᾽ ἐπ Τεγέης “γαπήνωρ Ayxalov υἱὸς 
Kei0" ὑπ᾽ duos, Ταφίων πελτοφόρων βασιλεύς. 
Πρόϑωος καὶ Μαγνίτωρ. Enimvero epud Malelam facilius He- 
roes nascuntur, quam fungi post pluviam, Ο fortunatam Antio. 
chiam tanto alumno! Ineptus adeo Homerus, qui pro isto Magni- 
tore gregarios quosdam milites vilissima capita e Magnesia duxit: 
Μαγνήτων ὁ δ᾽ ἦρχε Πρόϑοος Τενθρηδόνος υἷός. 
Εὔμενος σὺν νηυσὶν τα pro Εὔμηλος. 
Τῶν ἦρχ᾽ «ἀδμήτοιο φίλος xoig ὄνδεκα νηῶν 
Ἐυμηλος. 
ΜΝηρεὺς ix ἹΜυκήνης, pro Νιρεὺς ἐχ Zune. 
Νιρεὺς δ᾽ αὖ Σύμηϑεν ἄγε τρεῖς νῆας lac 
XaMag ἐκ Τρίκκης σὺν νηυσὶν μ. Ecce tibi jam tertius Heros 
Chalias, qui a corrupto vocabulo Οἰχαλίας prodit, non aliter ac 
vermes in putresceuti cadavere nascuntur, | 
Οἱ δ᾽ εἶχον Τρίκκην καὶ Ἰθώμην κλωμακόεσσαν, 
Οἵ τ᾽ ἔχον Οἰχαλίην πόλιν Εὐρύτου Οἰχαλιῆος, 
eos ducebant Podalirius et Machaon. “εοντεὺς καὶ Πολυπήτης, 


scribe Πολυποίτης. “ἠμφιγενείας ἐξ Δίου σὺν νηυσὶν pv. Pro- 
fecto si Troicis temporibus Malelas visisset, non decem annos to- 
tos Graeci consumpsissent in unius urbis obsidione: tot iis terrae 
filios misisset auxilio. Apngiysvelag et Πεελέου oppidorum memi- 
nit Homerus: 

Οἵ τε Πύλον τ ᾿ ἐνέμοντο καὶ Αρήνην ἐρατεινὴν, 

. Καὶ Κυπαρισσήεντα καὶ Αμφιγένειαν ἕναιον, 

Καὶ Πτέλεον καὶ Ελος καὶ Δώριον. 
«Αχιλλεὺς ἐκ τοῦ 4oyovg τῆς Ἑλλάδος, ex “εἰ Helladis. Et 
Argos et Hellas Thessaliee sunt urbes, ut pueri sciunt: sed hic 
locus fatàlis est ad. Malelae hallucinationes. 

Νῦν δ᾽ αὐτοὺς (168. αὖ vodg) ὅσσοι τὸ Πελασγικὸν 46- 

γος ἕναιον, 

Οἵ τ᾽ εἶχον Φϑίην ἠδ᾽ Ἑλλάδα καλλιγύναικα, 

Τῶν αὖ πεντήκοντα νεῶν ἦν ἀρχὸς Αχιλλεύς. 
Φιλοχτήτης ἐκ Μοϑόνης, vitiose ose pro ηθώνης. et Ζώρϑης, Φί- 


λιππος, «Ἄντιφος σὺν νηυσὶν ox. Quis autem porro mirabitur e 
cerebello Jovis Minervam esse natam; cum Antiochensis hic ex 
insulso suo capite progeneret absque ope ' Vulcani 

Ductores Danaüm delectos, prima virorumi? 
Sorthem 'heroem nominat pro insula Carpatho, ut et Philippam 
pro Phidippo. 

Οἱ δ᾽ ἄρα Νίσυρόν τ᾽ εἶχον Κράπαϑόν τε Kudoy τε 


Τῶν δ᾽ αὖ Φείδιππός τε καὶ ἄστιρος ἡγησάσϑην. 





EPISTOLA. - 731 


Notum est jam a πιὰ ἢ δ saeculis«morem invaluisse apud Graecos, 
ut eodem sono efferrentur at et &, oc et v. Tam captiosa pronun. 
ciatio mendis infinitis libros opplevit: ut Mal. p. 47 et 49. τῷ 
vío τοῦ “ἰχώονος τῷ Πένϑει, pro Ἑχίονος. et e diverso 49 et 
63. ὕρος Κιϑερώνιον pro ΚΧιϑαιρώνειον et 106. Αντέωνε pro 4v- 
ταίῳ. et alia non pauca extant ex eo genere, sic 211 et 171. Τοῦ 
Taxoc υἱοῦ τοῦ Ναυπλίου, pro Oiexog. et Zyvvéog 169. pro 
Σχοινέως. In codicibus manu notatis promiscuus fere est voca- 
lium horum usus. Hoc diligenter animadverso, deploratissimos O 76 
locos emendabit aullo negotio, qui ingenium et. judiciuun in nu- 
meralo habuerit. Plutarchus de [side et Osiride: Ἐμπεδᾳκλῆς δὲ 
τὴν μὲν ἀγαϑουργὸν ἀρχὴν φιλότητα καὶ φιλίαν , πολλάκις δὲ do- 
μονίαν καλεῖσϑαι μέροπι" τὴν δὲ χείρονα, νεῖκος οὐλόμενον καὶ 
δῆριν αἰματόεσσαν.  Frustra.hic Plutarchus per annos ducentos 


criücorum auxilium imploravit. Tu verte a: in 5, et lege 4o- 
μονίαν “καλεῖ ϑεμερῶπιν. — Possum excitare ipsuin Empedoclem 
estem hujus correctionis, apud Plutarchum περὶ Εὐϑυμίας. 


Ενϑ᾽ ἦσαν Χϑονίη τε, καὶ Ἡλιύπη ταναῶπις, 

"Ζῆρις 8᾽ αἱματόεσσα; καὶ “ρμονίη ἱμερῶπις, 

Καλλιστώ τ᾽ ? Aiojo1j τε, Θύωσά τε Δειναίη τέ, 

Νημερτής τ᾽ ἐρόεσσα, μελάγκαρπός τ᾽ Ασαφεια. 
Ubi libenter legerim 4“ηναίη τε, ut contraria inter se comparen- 
tur. Scio nunc quid in animo tute tecum volutes: sed illud tibi 

. confirmare possum syllabam primam verbi ἱμερώπες esse produ- 

ctam atque longam. Primus id reposuit Henricus Stephanus ex 
conjectura quantum ego ex re ipsa conjecturam facio. Veteres 
editiones repraesentant καὶ ἀρμονίη γε μερῶπις, Itaque hic quo- 
que legendum est ἀρμρνίη ϑεμερώπις. Hesych. Θεμερώπις, ἐρα- 
σμία, ἀγχόνη. Lege ἐρασμία ἀρμονίη, autoritate Empedoclis: nisi 
s) mavis ἐρασμία αἰσχύνη ex Aescbyli Prometheo: Ex δ᾽ ἔπληξέ 
μου τὴν ϑεμερῶπιν αἰδῶ. «Αἰδὼς est αἰσχύνης. Perperam huic 
lectioni Scholiastes, et Etymologici autor ϑερμερῶπιν vocen 
nihili anteponunt, tanquam ϑερμαίνουσαν τὴν ὦπα. Átqui eo 
pacto ϑερμῶπις esset dicendum: neque enim vel fando auditum 
est ϑέρμερος. Pollux tamen lib, 6. c. 40. To δὲ ϑερμερύνεσϑαι 
καὶ κιχλιδιᾷν κωμικά. MS! χλιδιᾷν vel κυχλοιδιᾷν. 1686 ϑεμερύ- 
γνεσϑαι καὶ  χλιδᾷν, yel χλοιδᾶν. vel xvioidiav. Hesychius: Θέμε- 
Qov, σεμνὸν, ἀφ᾽ οὗ καὶ τὸ σεμνύνεσθαι, ϑεμερύνεσϑαι. ,Θεμέρη, 
βεβαία, σεμνὴ, εὐσταϑής. Θεμερύφρονας, συνετοὺς, σώφρονας. 
Sed ut planissime constet; opus est ut slrophen et antistrophen 
inter se confereimus: in quibus. hi versus respondent ex adverso. 

Ex δ᾽ ἔπληξέ μου τὰν ϑεμερώπιν αἰδώ. 

Νεοχμοῖς δὲ νόμοις Ζεὺς ἀϑέσμως κρατύνει. 
Ubi pro ἀϑέσμως ex necessitate metri conjeci legendum esse ἀϑε- O 7 
τῶς. Quam conjecturam firmavit Hesychius. “4ϑετῶς, ἀϑέσμως, 

loannes Malalas. 4 


V 39 





738 | A gENTLEII 


ἢ συγκατατοϑειμένως. «Αἰσχύλοφ Προμηϑὲξ δεσμώτῃ. lege, οὐ 
συγκ. sine consensu et approbatione reliquorum deorum.  Bespexit 
ad hunc locum: neque enim alibi in ea fabula occurrit. Plane 
jam imperitus sit oportet, aut ab.invidentia laboret, qui de ϑεμε- 
ρῶπιν contra veniat, Experiamur, quid in alteram partem possit 
haec observatio, Hesychius: Εναστρος, * ὠστεμένας, ἀχαιὸς al- 
φεσίβοιαι ἀντὶ τοῦ ὑαστὰς γὰρ βάκχας ὕάδας ἔλεγον. Prodigiosa 
plane oratio. Nunc viciesim s muta in αἱ, et lege. — Evacroog 
ὥστε Μαινάς" gei ΔΑλφεσιβοίᾳ. ἀντὶ τοῦ Tag. τὰς γὰρ Bax- 
χας Ὑάδας ἔλεγον. Agnoscis, opinor, principium senarii ex Achaei 
fabula Alplesiboea, Similiter o; passim loco v. Hesych. Κοίη- 
μα, γένημα. pro Κύημα. et vice versa Στυχιοῦσι, διατυποῦσι. 
pro Στοιχειοῦσι. Idem: Στοιχείωσις, διατύπωσις, ἡ πρωτη μά- 
ϑησις. llaque Suidas in Lexico diphthongos αἱ et o; alieno loco 
proxime ante Ἔ et v collocaviL. — Extat in Bibliotheca publica 
Oxonii liber antiqua manu notatus, continens mille regulas de 
recta scribendi ratione: quarum xr, docent quando a; scribere opor- 


leat, et quando v: totidemque ubi o;, et ubi v. Eum codicem, 
cum anie inter ἀδεσπότους ferretür, deprehendi ex prooemio 
versibus senariis scripto literis prae vetustate pene elffugientibus 
obtutum oculorum, "Theognoti esse Grammatici, quem laudat 
aliquoties Etymologici scripter. Et quidem omnia ibi reperi, quae 
iste Theoguoto accepta retulit. De aetate hominis rescisces ex 
praefatione, cujus initium est, : 

Τὼ δεσπότῃ μου, xal σοφῷ στεφηφόρῳ 

«Δέοντι, τῷ κρατοῦντι πάντων ἐν λύγοις, 

Θεύγνωτος εὔγνωτός τις ὡς ὧν οἰπέτης. 

Constitueram hic Epistolae finem imponere: sed intervenit 
amicus meus, aurium convitio rationem efflagitans, cur Joannes 
]Malelas mihi dicatur, qui a Vossiorum utroque, Usserio, aliis- 
que omnibus qui in hunc usque diem ejus mentionem fecerunt, 
Malela nominatur. Ego vero, inquam, ne in virorum quidem 


Ο 78 maximorum verba juraverim: sed in aliam sententiam, ubi com- 


modum est, quanquam invitus, meo jure discedo. Roget igitur 
quispiam, cur JMalela potius sit vocitandus? hoc scilicet ab iis 
responsum ferret; Apud Constantinum sic appellari, lo«vvov 
τοῦ ἐπίκλην Μαλέλα, et apud Damascenum, Jocvvov τοῦ xal Ma- 
λάλα" nusquam alibi commemorari, praeterquam apud Tzetzem 
Ἰωάννης τις Μελέλης. — Atqui, si ita res se habet, vulgo et passim 
reperias τοῦ Zovíóa, τοῦ Θωμᾶ, τοῦ “ριστέα, τοῦ Φιλητᾶ, τοῦ 
Τριύπα, τοῦ Σκόπα. τοῦ Koartva* nec tamen propterea vel Swi- 
da grammaticus dicitur, vel Thoma Apostolus, vel 2fristea de 
ὩΧΧΊΙ. interpretibus. Ratio videlicet linguae graecae vix aut nullo 
modo patiatur, ut in À literam virilia nomina casu recto termi- 
nentur. Atque ea causa est, cur peregrina virorum nomina, quae 





n 


EPISTOLA. 189 


in À exeunt, a Graecis inflectantur in 4c, Γαλβας, Σύλλας, Nov- 
μᾶς, Σενέκας, AMyoínzag. Quod st adeo jam exploratum est, no- 
minativum Graecum esse αλέλας" nolim ego Latine vertens 
postremam literam abjicere praeter morem et consuetudinem eo- 
rum temporum, quibus maxime viguit honos et gratia Latini Ser- 
monis. Vetustiores quidem, ut autor est Qumtilianus lib. 1. c. v. 
Non in .A. et S. literas exire temere masculina Graeca nomina re- 
cto cásu patiebantur. Ideoque et apud. Caelium. legimus, Pelia 
Cincinnatus; et apud IMessallam, Benefecit Euthia; et apud Ci. 
éeronem , Hermagora: ne miremur, quod ab antiquorum plerisque 
Aenea et Anchisa sit dictus. Priscianus lib. v. 4pud Graecos in 
“ἧς desinentia, apud nos in À terminantur; ut Μαρσύας, Σωσίας, 
Βυῤῥίας, Χαιρέας, Tovolec, Βαγράδας; IMarsya, Sosia, Byrrhia, 
Chaerea, Tura, Bagrada. | Libri autem vr. p- 681 et 701. ple- 
rumque ait et. freguertter hoc fieri solere. Et his fortassis aucto- 
ribüs tueri se posse arbitrentur, qui e contraria parte dicunt. Mi. 
hi vero longe videtur secus: sed oportet haud jejune de hac cau- 
88, el tanquam in transitu, sed plene copioseque disputare. Prin- 
cipio nulla controversia est, quin indizena Latinorum sermo nul- 
Ium habuerit nominativum in 44s cum Genitivo /coovilago. Qua- 
Propter antiquitus, sive Graeeus quispiam in Latina civitate vi- 
veret, sive Graeca scripta in Latinum converterentur, ejuscemodi 
nomina per À plerumque scribere et proaunciare placuit. " Atque 
hoc quidem ex ingenio et consuetudine linguae vernaculae ab iis 
est factitatum. | Comici igitur in Graecis interpretandis eam ra- 
tionem tenuerunt; Chaerea, SosiB, Byrrhia, Phania, Clinia, 
Demea, Phaedria, proferentes. Nimirum auribus vulgi ista da- 
bantur, Nec tamen deerant etiam antiqua illa memoria, ( pace 
Quintiliani dixerim) qui ad Graecorum exemplum instituerent 
loqui: quantum ex eorum reliquiis conjectura consequi possum. 
Apud Gellium lib. 8. c. 7. verba sunt Catonis Censoris, qui, ea 
tempestate in Rep. floruit, qua Plautus 4n scena: Leonidas La- 
cedaemonius laudatur: Plauto tamen in Asinaria servus dicitur 
Leonida. Claudius Quadrigarius apud Gellium 1. 8. c. 8. 4d nos 
venit Nicias familiaris tuus. Lucilius apud Donatum: 


dnte fores. autem et. triclini limina quidam 
Perditu' Türesia tussi grandaevu' gemebat. 


Ubi legendum est Tiresías: nisi si syllabam natura brevem pro- 
pter caesuram produci existimas, Priscianus lib. vr. Hic Cal- 
chas Calchantis, quamvis hic Calchas hujus Calchae, antiquissimi 
declinabant. Sed in his locis fortasse fides Exemplarium suspecta 
esse possit: in illo Plinii lib. xxxv. cap. x. nullus datur suspicio- 
nilocus. Decet non sileri et 4rdeatis templi pictorem, praesertim 
civitate donatum ibi et carmine, quod. est in ipsa pictura his ver- 
sibus : 


O 79 


V 40 


Oo go 





740 ^ ΒΕΝΤΙΕΙ͂Ρ 


Dignis digna loca picturis condecorovit 

Reginae Junoni! Supremi. conjugi?" templum 

JMarcus .Ludius Elotas 4etolia oriundus, . 

Quem nunc et post semper οὗ artem hanc zfrdea laudat. 
Ea sunt scripta antiquis literis Laiinis. Elotas est Είλωτας, εἴ- 
λώτης. Gruterus Epigramma hoc profert, tanquam a Boiesardo 
visum in hortis Julii πα. Pontif. Romani. 

DIGNE DOCTILOQUEIS PICTUREIS et quae sequuntur. 
Sine dubio falsarius aliquis ip lapide inscribendum curaverat, a 
Plinio id mutuatus. Profecto male operam lusit in versu primo 
corrigendo. Editio Veneta anni wccccLxxxi, habet Disnis di- 
gna loco, Lego igitur: : 

Dignis dignu? loco picturis condecoravit. 
Lucilius: ^ Samnis spurcus homo vita illa dignv locoque. 
Dignus loco est τῶν μέσων᾽ et in bonam vel inalam partem capi 
potest. Nihil verius hac emendatione. 1n eadem est editione 


. adctolia orundus, longe quidem melius, quam quod in indice Sca- 


ligeri est, 27fetola oriundus, | Lucretius lib. 2. 
Denique coelesti sumus omnes semine orundi. 
Sive mavis cum vulgatis libris, oriundi: certe trisyllabon sit ne- 
cesse est, Sic igitur vetustis illis mos erat, ut interdum quidem 
in AS, frequentius jn ἃ Graeca nomina vellent exire. Postea ve- 
ro, ut ait Quintilianus, recentiores instituerunt Graecis nominibus 
Graecas declinationes potius dare. Proinde hoc institutum fenue- 
runt 
Lucretius, Jd guod Jfnaxagoras sibi sumit: 

Varro de R. R. antiqui tamen ut qui maxime, amator sermonis: 
"rchylas, Hegesias, 44thenagoras, IMaaseas. et apud Nonium in 
Scaturex. Jsmenias, Thebogenes fluit Scaturex. lege "TAebapenes, 
ϑηβαγενής. Et similiter Cicero, apud quem vulgo occurrunt zfr- 
chias, Gorgias, Phidias, Cineas, Prusias, zrcesilas, Charmadas, 
Critias, Diagoras, Hippias, Lysias, et siqua similia. Nam de 
Hermagora Ciceronis, wereor ne vitioso codice usus sit Quintilia- 
nus, Profecto enim omnes omnino, qui nunc supersunt MSS. 
constenler habent Hermagoras. Sed melius est ex ipsis locis ex- 
perimentum judicii capere, libro primo De inventione: Hujus 
constitutionis Hermagoras inventor esse existimatur: et ibidem: 
Quod si magnam in. his Hermagoras habuisset facultatem. — Re- 
pone hic paulisper, Hermagora inventor, et Hermagora habuisset ; 
non 86 018 vocalium concursum vaste hiantem? Ego vero Cicero- 
nem ita scripsisse ne ipsi quidem Ciceroni affirmanti crediderim. 
Quid dicam de scriptoribus aevi Augustaei? quid de insequen- 
tium aetatum? nempe eadem tum consuetudo invaluit, ut in 4c 
caderent Graeca nomina. Spero mihi fidem apnd te esse; ne ne-. 
cesse habeam infinita hic exempla enumerare. Quod tamen cum. 
exceptione dictum velim; ut, quanquam eruditi homines eum, 





$ 


EPISTOLA. 741 


quem dixi, morem servaverunt norhina tamen Servorum, aut qui- 


cunque, ut principio dixi, in Latina civitate vixere, vulgaris Ο 81 


usus, penes quem jus est Joquendi, plerumque immutaverit ad 
Latinam consuetudinem. Inde est spud Ciceronem, ZPAania Ap. 
pii libertus. Frustra enim graecissaret dominus; cum ab omni- 
bue conservis et notis sine c litera Phania is vocabatur. Seda 
Plinio memoratur Phanias physicus: nempe is in. Graecia vitam 
egerat, nullum habuerat Bore dominum aut patronum. Inde 
illud Horatii, Credat Judaeus 74pella, id est, quivis Judaeus: ut 
locum explanem parum hac memoria intellectum. | Judaei habi- 
tabant trans Tiberim, et multo maximam partem erant libertini, 
ut fatetur Philo in Legatione ad Caium.  Apella autem Liberti- 
norum est nomen, salis ffequens in Inscriptionibus vetustis, Cic. 
Ep. 95. lib. 7. Ne Zpellae quidem liberto tuo dixeris, Itaque 
Credat Judaeus pella , quasi tu dicas, Credat superstitiosus ali- 
. quis Judaeus Transtiberinus. Inde illud alterum, Obeundus Mar- 
sya: quo modo elidm loquuntur Ovidius, Silius, Luc&nus. Mar- 
sya scilicel in Foro collocatus et donatus quasi civitate Romana 
non potuit non in ore vulgi quotidie versari; et praeterea eo no- 
mine fuerunt servi Phryges. In veteri marmore, M. HELVIUS 
M. L. MARSYA. Vulgi autem autoritatem libenter,hic secuti 
sunt poetae; curh secundum Graecam pronunciationem: Marsyas 
jn hexametro non staret. Sic Cassius Chaerea tribunus plebis, no- 
tissimus ob Caii Caesaris caedem: alter apud Plinium statuarius, 
qui nunquam credo.lialiam viderat; et apud Varronem tertius 
Atheniensis, qui de Re Rustica scripsit, Chaereas. Ita Persius, 
(priusquam Cornutus Stoicus versum immutaverat metu Neronis) 
auriculas asini Mida tex habet; et ad id exemplum Justinus: 
nullam aliam ob causam, praeterquam quod. id nomen frequenter 
mancipiis est inditum, praesertiin ex Phrygia emptis, Terentius 
Phormione: Puer ad me occurrit Πα. — Vetiis lapis apud Spo- 
nium p. 989. MIDA CUBICULARIUS.  Nequeo tamen conjectura 
augurari, cur qui Nepoti Perdiccas, Curtio et Justino et quibus- 
dam aliis Perdicca nominetur. Siquidem apud utrumque caetera 
omnia Gracco more proferüntur, 2Zfmynias, Bagoas, Philotas, 


Ophellas, Jollas, Gobryas, z4lcetas frater Perdiccae. Nullus me- Ὁ 82 


mini Perdiccas inter ltálórum servos aut libertos: neque quic- 
quam aliud causae invenire possum. Nam cognomenta Liberti- 
norum (ca ipsis nomina fuerunt, priusquam manu mitterentur) 
si Graece in “ἧς caderent, Latinam terminetionem plerumque ce- 
perunt. Non tamen usquequaque increbuisse eam consuetudinem 
ex antiquis Inscriptionibus animadverti, Nam ecce tibi haec no- 
mina ex Grutero, Reinesio, Sponio. Ἅχιλλᾶς. JM. Cornelius 
"chillas. L. Pontius Zdchilas. Ὁ ΔΑλεξᾶς, ὑποκοριστικὸν ab AAM- 
ξανδρος. Q. Hortensius. Q. L. Alexa. Suavettius /4lexa. P 
δρέας. Ο. Quinctius Απᾶτεα. P Απελλᾶς ( Απολλᾶς apud Athe- 


V 41 





* 


742 BENTLEII 


naeum) ab “πολλόδωρος. T. Claudius pella. P Δρποκρᾶς 
ab Αρποκράτης vel “ρποχρατίων. 1M. Lollius Zrphocras. C. 
Herennius Harpocra. Ὁ Αρτεμᾶς ab Αρτεμίδωρος. Οὐ. Caecilius 
"riemas, — Cecilius Dexter et Zdrtimas fratres. — de. Fl. drtema. 
L. Laberius Jriemas. δ Αϑηναγόρας. V'ireius "fthenagoras. 

Κλεόπας. in N. Test. vel fortasse Κλεοπᾶς ἃ Κλεόπατρος, vel 
Κλεόφιλος. Ti. Cleuphas. D Κλεινίας vel Κλινίας. Juli. Clinias. 
Q. Pomp. Clinias. Κτησίας. 1M. dur. Ctesias. P Sic Dama 
apud Persium, si Graecum est a Ζαμὰς vel Ζημᾶς quod est dimi- 
nutivum ἃ 4ημήτριος. lfettius Damas. |f Exegoag ab. Exa- 
φρόδιτος. | G. zfvillius Epaphra. IM. Cornelius Epaphra. C. Cur- 
4ius Epaphra, C. Julius Epaphra. P. Nonius Epaphra. C. Frici- 
lius Epaphra. S. Propertius Epaphra. (: Vciacus. C. L. Epaphra. 
Et e diverso, Épaphras postremum praestitit officium. Ὁ Γλαυ- 
κίας. Glaucias Lib. Γοργίας. Gorgias 14. L. buccius 
Gorgia. Spon. 988. P Hoóc ab Ηρύδωρος. * L. 7fbuccius Hera. 
M. Petronius Heras. Ῥ, Sulpicius Hera. - P. Valerius Hera. 
P Ηρακλᾶς ab Ηρακλεόδωρος Clem. Stromat. v.-.L. 2femilius He- 
racla. C. znnius Heracla. C. Camelius Heracla. LL. Clodius 
Heracla. L.-Cornificius Heracla. Q. Cornelius Heracla. L. Crc- 
perius Heracla, LL. Licinius Heracla. F. Longinus Heracla. C. 
Stiminius Heracla. Q. Petinius. Q. L. Heraclas. P Ἑρμὰς ab 
Ἑρμόδωρος. Herma accommodator. L. Aemilius Hermas. P. 4a. 
nius Herma. C. Cassius Herma. Cornelius Hernia,  ( vitiose pro 
Herma.) M. Junius Hernia. (lege Herma.) Q. Lollius Herme. 
IM. Mag. Herma. Octavius Herma. C. Quinctius Hérma. P. Sta- 
tius Herma. P. Turannius Herma. Ὁ. Vibius Herma. M. Ulpias 


O 83 Zug. Lib. Herma. P Ερμαγόρας L. Maecius. L. F. Hermago- 


ras. |P Ἑρμείας. .furelius Hermias dug. Lib. T. Didius Her- 
mias. M. Helvius Hermias. C. Julius Hermia. Sex. Pompeius. 
Sex. Hermia. Spon. 921. lege Sex. L. Her. |P Δεοντᾶς for- 
tasse ὑποκοριστικὸν ἃ “εόντιος. LL. zrcius Leontas, QC. Julius 
LLeontas. 1M. Herennius. 1M. L. Leonta. P μεωνᾶς. Artemido- 
rus p. 240. Μεωνᾶς ὁ Σύρος ὁ παλαιστής. Fabius Leonas, C. 
Oppius. C. L. Leonas. ἢ Μηνᾶς. ἃ Μηνόδωρος. D. Lallius Me- 
na. ὃ Μητρᾶς a Μητρόδωρος. C. Fyrmius. Metras.. P. Νικίας. 
M. “ππὶμς Nicia. Cluvius 44. L. Nicia. ΑἹ, Plautius Nicio. 
P Νικήτας. ur. Niceta. P Ονησᾶς ab Ονησίφορος. Q' V'irius 
Onesas. P Παπίας. C. Marcius C. F. Papia. Munatius Popa 
(an depravatum loco Papia, an a Πάπας) M. Plutius M. 1. 
Papia. C. Purellius Papia. L. Valerius Papia. Φιλώτας. Δ. 
Zinnius Philotas. Ὁ Φιλᾶς & Φιλόδημος. M. Hirrius Phils. 
Ü Φιλέας. L. Magius Phileas, P Φανίας.. Phania apud Teren- 
tium et Ciceronem: ΕἾ. Phaneas. IM. Tillius M. L. Phanios. 
V Θευδᾶς vel Θεοδᾶς a Θεόδωρος. 44 Faesonius Thuda. Ὁ. P'eio- 
nius Teuda. ἢ Grovég. Alexandriae Episcopus, 7Weonas apud 


* 





EPISTOLA. | 748 


S. Hieron. Livius Theona fug. L. et Livius Theona ab Epistulis 
Graec. Ὁ Zefjóag. Hierosol. Episcopus, Zabdas S. Hieron. et 
Zabdae in monumento L. Valerii: Savfeius Sabdo. |P Ζηνᾶς a 
Ζηνόδωρος. JL. Calpurnius Zena. 'Eninvero jam percontari eos 
velim, qui sine S. litera Malela pronunciant, quo auctore didice- 
rint Joannem hunc Aptiochensem captivum in [taliam abductum 
gervMutem ibi serviisse; tandem autem, postea quam libertatem 
receperat, ad historiam scribendam se contulisse? Sin autem; cur 
obsecro, cum Evandri matre et cascis illis allium obolentibus, 
aut cum faece Romuli loqui malunt; quam cum Cicerone, et bo- 
nis auctoribus Latinitatis? — Mihi quidem. non longa deliberatio 
est, utros imitari velim. Sed haec nimium fortasse studiose at- 
que anxie: nisi quod omnino respondendum fuit iis, a quibus sum 
provocatus. Siquidem Gerardus Vossius, qui nescio an ab inter- 
prete Damosceni in errorem ipse inductus sit, certe aliis exemplo 
suo et autorilate viam ad. errationem munivit, non certo judicio, 
sed inconsiderate praeterque morem videtur egisse. Quippe qui 
nunquam alias abjecerit S: ne tum quidem cum auctores haberet, 
quos etsi perverse, sallem aliquatenus imitaretur. | Ápud quem 
Chaereas vecatur. Historicus et Clinias, Marsyas Macedonicarum 
rerum scriptor et Delplicarum 2fpellas: nec tamen Chaerea. et 
Clinia in Comoedia, neque Horatii ZMarsya et 2fpella tenacissi- 
mam ejus memoriam fugere potuerunt. 

Tantum quod haec scripseram, Milli jucundissime: cum 
ecce mihi nova res atque improvisa nunciatur, quae de senten- 
liae me meae statu propemodum dejecit. Enimvero, quod in su- 
periore causa probanda tantopere desudarem , nihi] f'uiese meque 
in ea disceptatione prorsus ἄσκοπα τετοξευκέναι. Ναπι apud Con. 
stantinum et Damascenum τοῦ Mola posse nomen indeclinabile 
esse: neque abhorrere αὖ usu Graecorum , ut nomina barbara sine 
variatione casuum proferantur, τοῦ /upoUv, τὸν .vovQ, τῷ 
Ασκοὺμ,. τοῦ Βλὰχ, τοῦ Αψκαλ etc. sexcenta dari masculina in 
44, ut ó Σισάρα, ὁ Σάλα, ὁ Qovd, ὃ Σιβὰ in Vet. Test. ὁ Ζαρὰ, 
ὃ Afia in Novo: Syrorum nationem ( Syrum autem esse hunc 
IMalelam) amare nomina in 44 literam exeuntia, Maruta, Bar- 
soma, et pleraque omnia: sic et “ναδας quogue 4fbdalla, JMMashal. 
la, Taphala, et siqua sunt alia: occurrere denique apud Canta. 
cuzenum Ἰωάννης lisgdAva, et apud Theophanem Ἰωάννης ὃ ἐπί- 
κλην Ἡμοῦλα, Joannem cognomento Hemula, secundum Ficto- 
rem Tununensem. Ego vero, quanquam fortasse praestabilius 
esset, ut ex amicoruin consilio supersederem labore responden- 
di, libera esse judicia sinerem: constitui tamen devorare eam 
molestiam; et eo quidem animo, nullum ut certamen instituam, 
neque enim temperato calamo res agetur; sed 8t semel defungar, 
nec tacendo commitlam, ut odiosae mihi de lena caprina lites 
succrescant im posterum, Dico ilaque neque esse illud, de quo 








744 BENTLEII 


viri docti asseverant, neque posse. Nam ecce tibi Joannes Tze- 
tzes, qui cum ἰωνικωτέρως sog. protulerit Μηελέλης, certe secun- 
dum me judicesse videatur, Crebro enim eae syllabae permutan- 
tur inter se, «Μεωνίδας “εωνίδης, Ερμᾶς Ἑρμῆς, Απελλᾶς Απεὶ- 
Υ 498 λῆς, Μαλέλας Μαλέλης. Eodem accedit, quod in syllaba se- 
* cunda statuitur accentus, τοῦ Μαλέλα tanquam ab ὁ Maias, 
non Μάλελα neque Μαλελὰ ut plerumque assolet in vocabulis 
Ὁ 85 peregrinis. Verum illud in primis est admiratione dignum, quod 
ut de Graeco nomine coguitio habeatur, ἐπ᾿ ἀλλοϑρόους ἀνθρώ- 
πους et ad barbaras naliones proyocant, Siquidem ex lluumo- . 
rum gente sunt “ἀσκουὺμ et Biay, de quibus vide ipsum Malelam 
p. 159.et 170. — Verum age quandoquidem sic agi.placet, cedo 
. quos volent arbitros, Stabimus etiam Hunnorum judicio: neque 
lomines plebeii, sed reges et regibus proximi pronunciabunt, 
Verba sunt Malelae p. 59. Καὶ ἤνεγκεν ἅμα αὐτοῦ κατὰ Αττιᾶ. 
Maxime regum, bona tua venia libenter rogaverim, qui Graece 
vocaris casu reclo, Cur autem occupato molesti sumus? Hespou- 
debit pro eo Malelas ibidem: Ὡσαύτως δὲ καὶ Αττιλᾶς ἐτελεύτησε. 
Sic omnes uno ore. Apud Priscum Thracem in Collectaneis Con- 
atantini Porphyrogeniti; corrigendus obiter Suidas, qui Πρίσχος 
ait Πανίτης ἔγραψεν ἱστορίαν Βυζαντικὴν καὶ κατὰ afrxolov. lege 
haud cunctanter, Βυξαντιακὴν καὶ κατὰ «ἀτεήλαν vel Αττήϊα" 
apud Priscum, inquam, aliquoties legas “ττήλας καὶ Βλήδας. ls 
Attilae frater erat, a Jornande Bleta dictus, a Prospero depravate 
Bleba, a Theophane Βδέλας" Αντιλᾶς, inquit, Onvovülov παῖς 
ἀποβέλὼν Βδέλαν τὸν πρεσβύτερον ἀδελφόν. Verbum illud divi- 
Quum facito, et acribe ὁ Μνουδίου παῖς νοὶ fortasse ΜΜουνόζίου. 
lornandes enim Mundzuccum nomingt, et Sigebertus Mundzuch, 
perperam vero Nicephorus Callistus Νουμίδιον. Quid. Attilae pa- 
truus, Pova ne declinabile au Ρούας ἢ De hoc statuet idem ille 
Priscus; cujus verha sunt, Ῥούα βασιλεύοντος τῶν Οὔννων et 
παρὰ τὸν Povev ἀφικνεῖσϑαι. Iia Βάλας dux Hunnorum apud 
Procopium, Vandalerum /pu&rag, Gothorum Ioímxag et Βέσ- 
σας, et Mojóug et Μαρκίας, et Αλβίλας et Οὐσδρίλας. Eant 
nunc et ub Hunnis malum sibi mendicent. Apud JMalclam repe- 
rio p. 210. Τζίττα στρατηλάτου Ρωμαίων, et 202: κατὰ Σουνίκα 
καὶ Σίμμα, et 111. μετὰ τοῦ ἡνιόχου Καλλιόπα, et 165. μετὰ τοῦ 
, φυλάρχου ᾿ἀρέϑα᾽ plane ut apud Constantinum est τοῦ ἐπίκλην 
"Mofa. Placetne jam, ut Joannem ipsum nobis arbitrum capi- 
mus? aequa, epinor, et honesta postulatio est. Senténtiam vero 
is suam ostendit p. 204. ὅστις Τζίττας 203. Σουνίκας δὲ καὶ Σίμ- 
μας 110. Καλλιόπας τις ἡνίοχος 166. JofOug τις ὃ φύλαρχος καὶ 
Ἱνούφας. Et adhuc dubitent, si possunt, utrumne qui haec 
Ὁ 86 scripserit, ullo medo est ut ὁ Mola vocatus fuerit. Jam Zj- 
σάρα et Qovd quam inviti et recusantes in argumentum ducea- 
tur! Recte quidem faclum a rxxu, viris; quod cum vetusta illa 





EPISTOLA. 746 


et Ogygia nomina literis Graecis mandarent, ad syllabam de ser- 
mone barbaro expresserunt. Nam qui annis ante permultis ex- 
cesserant e vita, nulla, credo, iis futura erat, consuetudo cum 
Graecis, . Quod si alii juniores, quibus eadem quae veteribus il- 
lis nemina, usum et commercium cum Graecis habuerunt, sine 
dubio eorum,nomina declinata sunt ad normam Graeci sermonis, 
Sic Paralip. 1. cap. 8. est quidam ^vavía et cap. 12. Βερχία, vel, 
: ut in MS? Regio est, Βαραχία. Eadem oecurrunt nomma in Test, 
Novo: (Syrus enim interpres et hic et illic Hhananio, Brachio ) 
cum.Graeca tamen terminatione, ;4vaví(ag, Βαραχία. *Similiter 
antiqui illi Ἰακὼβ, Ιοσήφ, Σαοὺλ perpetuo nominantur: junio- 
res veto, qui cum Graecis rem habuerunt, Ἰάκωβος, “Ἰωσῆπος, 
ZavÀog. Quo exemplo eliam Σισάρας οἱ Σάλας εἰ Φούας essent 
dicti; si Ántiooliae vixissent vel in alia quavis civilate Graeca, 
et memoriam rerum gestarum literis consignassent. ' Neqne vero 
juficior Syrorum, atque Agabum nomina írequenter in A l&era 
terninari: servalam esse a Graecis eam terminationem pernego. 
41bdalla, .Masalla, Taphala. lta quidem Arsbes. — Quomodo 
autem Graeci? Theophanes p. 294. Movaeuió ὁ τοῦ Αβδελᾶ. 
Perii equidem, in Α hoc exit, et contra me facit. Sed nolo eos 
in laetitia frustra conjicere, Illud enim perincommode interve- 
nit ibidem ó “Ἵβδελᾶς υἱὸς, et apud. Zonaram Macilyuag ὁ τῶν 
"Apa ov ἀρχηγὸς; apud Malelam Ταφαρᾶς ὁ φύλαρχος. Eadem 
mihi de Syriacis nominibus sententia est. , Porphyrius apud Eu- 
sebium Scaligeri: “Πτολεμαῖος δὲ ἀγανακτήσας, ὅτι τῷ Πηλουσίῳ 
σιροσέβαλεον ὁ Δημήτριος, ἅτε τῶν κατ᾽ “Αἴγυπτον πραγμάτων ἐχο- 
μενος, πέμπει βασιλέα τῆς “σίας Αλέξανδρον, ὡς υἱὸν “λεξαν- 
ὅρου, ὃς διὰ τὸ ὡς ἀγοραστὸς εἶναι τοῦ Πτολεμαίου Ζαβινὰς 
ἐπεκλήϑη πρὸς τῶν Σύρων. et Josephus: “λέξανδρον τὸν Ζεβι- 
νᾶἂν ἐπιλεγόμενον. Et eodein nomine Auntiochensis Episcopus Ze- 
Bivoc Nicephoro, Ζέβεννος Zebennus Eusebio et Hieronymo-vo- 
catur. Atqui ἀγοραστὸς emptus Syriace est Zbino vel Zbino. 
Ita Graece dixeris, Ἰωάννης ὁ Αντιοχεὺς, ὃς διὰ «0 φιλολόγος Ο 87 
εἶναι ᾿Μαλέλας ἐπεκλήϑη πρὸς τῶν Σύρων, vel, ut propius Syro- 
rum pronunciationem subsequitur Damascenus ipse Syrus, ἤἤαλά- 
λας. Nam Malolo vel-IMalala est orator, eloquens, loquax. 
Non difficile est conjectura assequi, utram ob causam cognomen- 
to illo auctus fuerit Joannes, “αλεῖν ἄριστος, ἀδυνατώτατος λέ- 
.γεῖιν. Ιρβ6 Porphyrius a popularibus suis Syris JMaicho sive 
JMalcha vocabatur: Graece vero non Maga, sed Malyoc lta 
Cipha sexum Κηφᾶς, Thoma gemellus Θωμᾶς, et siqua sunt 
alla. Mak p. 41. Δντίοχον τὸν ἐπίκλην  Xovtava. Mirum ni ex 
illorum sententia cognomentum Antiochi fuit CAyzona casu recto, 
ut JMalcla: cum ambo sint Antiochenses. Quid ergo sibi volunt 
ista p. 66. Αἀντίοχον τὸν Χούξωνα τὸν ἔγγονον Avrioyov τοῦ Xov- 
ἕωνος ἢ Quod si usquequaque Syriaca nomina iuitari et exprüne- 


* 


m wa 


746 BENTLEII 


xe debemus, cur, obsecro, Ιωάννης dicitur, nom Ιωανὲν Mo. 
AdÀa? nam Syris est Juhhanon, ut Lxxir viris Ιωανάν. Sed 
ecce tibi Cantacuzenus, qui p. 874. “ατίνων τις, ait, Ιωάννης 
Iltgálra προσαγορευόμενος. Scias autem in quantas angustias 
adducti sunt, cum hotrines χϑὲς καὶ πρώην γεγονότας saeculo de. 
mum xiv, post Christum natum inveterata jar barbaria, causae 
suae pátronos adoptant. Rem same lepidam et jocosam. —Joan- 
nes hic Antiochensis bene Graece Moà£la dici potest, quia Italo 
cuidam nomen erat Giovanni Peralta. Sic enim Cantacuzenus 
p- 174. ἽΜάλιστα δὲ Nrbpvdv Περάλτα ὃ τούτων ἡγεμών. — Grae- 
cus iste est serino hodiernus: ita giostra τζοῦστρα, gingiva τζιν- 
τείβα, jecur ντξηγάριον. — Vah! qaam velim progrediantar lon- 
- gius, atque una opera probent Nr(iovdv Μαλέλα dicendumfesse: 
facinus pol magnum et memorabile fecerint IMud vero durum, 
quod apud Theophanem est Ἰωάννης ὃ ἐπίκλην Ἡμοῦλα. Neca 
Victore solum vocatur Hemula, sed Anastasio etiam, qui Theo- 
phouem in Latinum convertit: a Liberato Diacono Joannes Mela; 
misi fortasse depravati sunt codices. Ex Graecis vero scriptori- 
bus solus Theophanes et semel duntaxat cognominis ejus men- 
lionem facit: caeteris simpliciter Joannes vocatur, Nicephoro 
Ὁ 88 Patriarchae, Nicephoro Callisto; sicut et Leontio Byzantio, 
Clhronicoque Orientali. .Quo magis adducor, ut vitiosum esse 
illud.verbum existimem; et istum apicem, qui in libris MSS. 
terminationem ac siguare solet, ab indiligenti librario nrutatum 
esse vel praetermissum. Praeserlim cum cuncta id genus nomi- 
na praeter hoc unum ab ipso Theophane per ec scribi videam; 
Αρέϑας, Αττίλας, Μασάλμας, Αβουλάβας, Κουτζίνας, alia 
quamplurima. llaque hoc in loco, ut mea fert opinio, facta est 
"Theophani injuria. Nec, quod Anastasius et Victor Hemula La- 
tine nuncupant, non Hemulas; magis id quenquam. movere de- 
bet; quam quod Attila a La itur, qui Graecis est Zrrílac. 
Nam peregrina ejuscemodi noi raeci Latinique neutri ab al- 
teris, sed ab ipsis Barbaris utrique acceperunt. Toto igitur coe- 
lo erravit Priscianus, cum Turia et Bagrada (Africae sunt ista 
flumina) declinari putat a Τούρίας et Βαγράδας.. À Graecis qui- 
dem Ἰόβας, Μικίψας et Βάρκας sunt dicti, qui a Latinis Juba, 
Micipsa, Barca. Nec tamen huec quae proxime nominavi, de 
Graecia petita sunt; sed ex Africa recto itinere deportata sdht 
inltaliam. Quid enim, cum illi Ἀμίλκας, 4fvvífac proferunt, 
hi Hamilcar et Hanuibal; non signi hoc satis est, unde utraque 
sunt accersita? Nempe hi masculina nomina Africana in A liben- 
V 43 ter retinebant; Graecorum aures tanquam absona et inconcimua 
repudiabant. Sed ut concedam illud Ἡμοῦλα a Theophane profe- 
ctum esse: non ego Monachum aliquem adversus omniam auto- 
ritatem magistrum dicendi capere velim; sed illum ipsum ad na- 
tionis suce exemplum, addo etiam suum, componere, Vir mnul- 
































EPISTOLA. 747 


tiplhci doctrinae copia praeditus Eustathius Thessalonicenais 
Episc. accurate disputans de IHomericis illis ἱππήλατα Πηλεὺς et 
Ἑρμείας ἀκάκητα etc. non Σισάρα et Σάλα, nou Ἡμοῦλα ad par- 
tes vocat; nam Giovanni Peralta qui potuit, priusquam is nasce- 
retur? quod contra ex omni memoria duo duntaxat memorat 
masculina Graeca in À, eaque minime a se lectz, sed Eudaemo- 
nis fide Pelusiotae; ejus opinor, cujus librum de Orthographia - 
Stephanus Byzantius, et Suidas et Etymologici scriptor citant. 
Horum unum Tllyricum esse nomen, ex epigrammate quodam, 
Πατὴρ δ᾽ ἔμ᾽ ἔφυσε κόπαινα, ἤτοι Κοπαίνης" Syracusenum al. O 89 , 
terum ex Sophrone, ὁ υριλλα.  Democopum videlicet archi- 
tectum, cum theatrum exaedificasset Syracusis, populo viritim 
unguentum distribuisse , et ex ea re cognomento vocatum esse 
Myrillam: nempe ἀπὸ τοῦ “μύρου Μύριλλαν. Ego vero Eudae- 
monem illum jubeo κρύμμυ᾽ ἐσϑίειν, nt hominem infortunio ma- 
ctem: siquidem religio erat Pelusiotis cepas gustare, Nam pro- 
fecto de Syracusiorum dialecto cras credo, hodie nihil, Theo- 
critus Syracusanus, qui idiomate vernaculo perpetuo est usus 
(Μοῦσαν δ᾽ ὀϑνείην οὔποτ᾽ ἐφειλκυσάμηνῚὴ annon JA literam 
ubique servat, “αμοίτας, Mtivaàxag, Αἀμύντας, 4Διοκλείδας ὃ 
Non Apollo δΔαφνίτας Syracusis colebstur? Non Hicetas Syracu- 
sius Philosophus a Cicerone laudatur in Academicis? non eorum 
sermone γαφάγας lumbricus apud Etymologicon? non dissimulo 
apud Hesychium scriptum esse Γαφάτα, σκώληξ᾽ sed vero du- 
plici errore. Nam excidit Z litera, ut usu venire solet, cuim 
proxime subsequatur altera: T. autem facillime mutatur in I. 
ut alibi Στένυτρον, εὐρυπωδέστερον,, συριγγῶδες. pro Στενυγρὸν, 
εὐριπώδες, στενὸν, συριγγῶδες. Ne ipse quidem Sophron aliter 
locutus est. Athenaeus lib. vit... Καὶ παρὰ Σώφρονι ὁ ϑυννοθή- 
ρας. et καρχαρίας aliquanto inferius p. 806. Σώφρων, ϑυννοϑη- 
θαῖα δὲ γαστὴρ καρχαρίας ὁ κάτινος δῆσϑε. Priora verba, quae 
Casaubono inolestiam creabavt : sic lege: Σώφρων Θυννοϑήραι. 
A δὲ γαστήρ, id est , ϑυννοϑήρᾳ. Nimirum iste liber Θυννοϑή- 
ρας iuscriptus est. Etyrzol. in Híe. δὸς φησι Σώφρων ἐν 8vv- 
γοϑήρᾳ. Male alibi ἐν Θυννοϑήραις. Quod si verum est illud 
de Democopo, vulgi joco cognoinen suum adeptus esse videa- 
tur, quia forlassis ea tempestate Syracusis scorto cuipiam non 
iguobili nomen fuerit Myrilla. Nam mulieris id quidem nomen 
esse proprium certiores nos facit poeta nescio quis iuter Lyricos 
H. Stephan. Στρατόκλεις φίλος Κυϑήρης, Σιρατόκλεις φίλος Μυ- 
ρίλλης. lót τὴν φίλην γυναῖκα, Κομάει, τ τέϑηλε, λάμπει. Po- 
δον ἀνϑέων ἀνάσσει, Ῥόδον ἐν κόραις MugíAla. Quod sd Κό- ^» 
σταινα attinet, etsi non facile fidem habeam, viderit de eo verbo 
epigrammatis author; qui fortasse, cum barbarum Illyrium βαρ- 
βαρίξζοντα induxerit, bene moratum carmen fecisse videatur. 
Qued siquis Illyriarum exemplo Ἰωάννης ὁ Μαλέλα proferre ve- O 90 


V 44 


O 91 


748 BENTLEII 


* 


lit; id quidem perinde est, tanquam si ὁ Kdvo dicens et à. Kíxe- 


qo, se egregie loqui Graece contendat; quia apud Aristophanem 
Caris Cantilena est, Θρεττανελὸ τὸν Κύκλωπα᾽ et Scythae istius 
Attica elegantia: 

Sig ἑλαπρὸς ὥσπερ ψύλλο κατὰ τὸ κώδιο. 

et 2 γράδι' ὡς καρίδντο σοι τὸ τυγάτριο, 

Kov δύσκολ᾽ ἀλλὰ πρᾶο" ποῦ τὸ γραδιο- 
Sed nimium diu, miMilK, in litigiosa hac disputatione te demo- 
ratus sum.. Dabis autem veniam necessitati; nam postea, per 
me licet, alii ut volent loquentur, non equidem invideo, neque 
intercedo. πὸ enimvero invitissimus haec scripsi, 

Sig οὐχ ὑπάρχων, ἀλλὰ τιμωρούμενος. 


* 





ADDE N D A. 


Ec iterum Crispinus. Cum enim adhuc supersit chartae ali- 
quantalum, ut narrat Typographus; nimirum ei parcere stulta, 
ut ait ille, foret clementia. Percurram igitur Epistolam totam, 
adnotaturus identidem, siqua vel retractari diligentius vel corri 
gi debeant. | 
^ Principio, bene quidem factum quod (pag. 4.) de Etymo- 
logia τοῦ Ηρικεπαίου supersedi inquirere, Quamvis enim. Hg 
in Graecorum verborum composilione non infrequens sit, Ηρι- 
σόλη, ἠριγένεια, ἠριγέρων, ἠριϑαλές" nihilo tamen minus pere- 
grinam esse vocem mihi videor certo cormperisse, Siquidem κὲπ 
syllaba, quod jure mireris, plane aliena est atque absona a con- 
suetudine cum Graeci tum Latini sermonis. —Zxrz quidem in 
σκέπω, περισκεπὴς, GxÍmaQvov, etc. xez autem nusquam occur- 
rit, quod sciom, praeterquam ín Κέπφος. Eam ego vocem, 
cum solitaria sit atque unica, vix dubito, quin olim pronuncia- 
verint Keffos non .Kepfos: prout hodie Σαπφὼ Saffo dicimus, 
non Sapfo. Apud Latinos autem xtz syllabam brevem frustra 
quaesiveris. Conceptio, perceptio et similia, κηπ habent proda- 
ctath a percépi, concépi.  Ánceps, auceps, princeps xev in 
scriptura exkibent, non xez: neque vero casibus obliquis faciunt 
aucepis aut princepis. 
Ep. p. 19. Ut egomet. vineta mea caedam, falso credidi 
tres istas Sophoclis fabulas ex una tetralogia faisse, continuatio- 





EPISTOLA. 740 
$ 

ne serieque historiae in eam opinionem adductus, .41λ᾽ οὐ πε- 
σών yt ixelumv. Culpa enim postridie deprehensa etiam amoveri 
facile potuit, ' si per typothetam licuisset. “41λλὰ τὸ uiv προτετύχϑαι 
ἐάσομεν ἀχνυμενοί περι Certum est eas tragoedias longo inter- 
jecto intervallo fuisse editus.  Antigonen ita placuisse ferunt, ut 
ea,gratia praetura Sophocli decerneretur in bello adversus 'Sa- 
mios. Ergo acta esse videtur anno 111. Olymp. a1xxxiv. aetatis Soph. 
LYI secundum marmor Arundel. Oedipus vero Tyranpus secun- 
das tantum obtinuit, et victus est a Philocle: quin et Oedipum 
Coloneum, quem extrema senectute fecit omniug novissimam, 
editionis tempore antecessit, Argumentum Oed. Tyr. Εἰσὶ δὲ 
nei οἵ Πρότερον αὐτὸν, οὐ Τύραννον ἐπιγράφοντες, διὰ τοὺς 
χρόνους τῶν διδασκαλιῶν καὶ διὰ vd πράγματρ. lia scribendus 
est iste locus, quem minus inlellexit maguus Camerarius... Sunt 
qui hanc fabulam Oedipum Priorem inscribunt, non Oed, Ty- 
rannum: quie prior erat cum tempore aclionis, tum serie rerum 
gestarum. Ea hujus loci sententia, est. 


Ep. p. 14. vers. 8.  Auget veliementer suspicionem no- 


stram ipse Chemens in Protreptico, qui posteaquam versus eos 
tanquam Sophocleos protulit, Οὐτοσὶ uiv, : ait, ἤδη. καὶ παρα- 
| κεκενδυνευμένος ἐπὶ τῆς σκηνῆς τὴν ἀλήϑειαν τοῖς ϑεαταῖς παρεισ- 
ἤγαγεν. Ετρο et Clementis jadicio in copitis venisset discrimen, 


quicunque eos olim in scenam detulisset. Ii alibi citantur hoc . 


exemplo: 

Θνητοὶ δὲ πουλυκερδείᾳ πλανώμενοι 

Ἰδρυσάμεσϑα πημάτων παραψυχὴν ; 

Θεών ἀγάλματ᾽ in. λίϑων τε xal ξυλων 

H χρυσοτεύκτων 15 ᾿λεφαντίνων τύπους. 
Quamobrem, quia nullus jam locus est censurae nostrae in ποῖ- 
λὸν et χαλκέων, alia afferam argumenta oportet, cur subdititii 
sint, Multis sane nominibus non placet illud πουλυκερδείᾳ. Nar 
quid, obsecro, facit πουλὺ in tragoediae diverbio? est enim ex 


dialecto Jonica. Neque vero óct« spondaeus in sede quarta ferri 


potest contra morem consuetudinemque Tragicorum. Theocritus: 
Kol φιλοκερδείῃ βεβλαμμένον ἄνδρα παρελϑεῖν. Neque porro 
πουλυκερδεία dg avaritia possis accipere cum interprete Clemen- 
tis: verum ea sententia nimium quidem inepta atque inficeta, 
quasi δὶ prudentia sive astutia homines in errorem inciderint. 
Πολυκέρδεια enim est πολυίδρεια " αἱ Ulysses Homericus: 

Οὐκ ἴα εἰπέμεναι , πολυϊδρείῃσι νόοιο, 

Αλλ᾽ ὃ μὲν ἣν ἄλοχον πολυκερδείῃσιν à ἄνωγε. 


Ο 92 


Sed et alia fertur scriptura nihilo melior: Θνητοὶ δὲ πολλοὶ καρ- Y 44 


δίᾳ πλανώμενοι. Mihi quidem, salvo aliorum judicio, nos multi 
mortales , parum ornate dici videtur pro elegantia Αττικῆς μελίτ- 
τῆς. Sed utcunque de ea re visum fuerit eruditis: rogatos eos 
velim, qui luculenter Graece sciunt, utrum καρδίᾳ πλανώμενοι 








150 BENTLEII 
uy 

domesticus sit sincerusque sermo Graecus, an potius peregrinus, 
et πονηροῦ κύμματος 2 Nimiram suo se indicio prodidit Judaeus 
iste sorex. Neque enim Hellenismus est, verum Hebrzismus pu- 
rus putus ex S. S. tralatus atque expressus. Psalm. xciv. (et 
Epist, ad Hebraeos) “εὶ πλανῶνται τῇ καρδία " καὶ αὐτοὶ οὐκ 
ἔγνωσαν τὰς ὁδούς μου. Esaias xxt. Η καρδία μου πλανᾶται. 
Imo enimvero negamus sia, H χρυσοτεύχτων ἢ ᾿λεφαντίένων τύ- 
πους ab homine Graeco nedum a Sophocle proficisci posse. Τύπος 
hec in loco estipsa statua, αὐτὸ τὸ ἄγαλμα, ovx εἶδος τοῦ cya 
ματος, ut apud [sóécratem in fine Euagorae: τοὺς μὲν τύπους 
ἀναγκαῖον παρὰ τούτοις εἶναι παρ᾽ οἷς ἂν σταϑῶσι. — Dicerent ve- 
ro Graeci H χρυσοτεύκτους ἢ ᾿λεφαντίνους τύπους. Θεῶν; non 
χουσοτεύκτων. velut εἰκόνας dicunt χαλκῶς Ολυμπιονικῶν, non 
χαλεῶν. Artemidorus: χάλκεαι γὰρ εἰκόνες τῶν ἐλευϑέρων' ἄνα- 
τίθενται. lia passim et vulgo, ut quidem testimoniis uti puti- 
dissimum foret. Neque vero aliter Latini. Lucretius: Si non 
aurea sunt juvenum simulachra per aedes, non aureorum. — Plinius 
χχχιν. 7. Lignea potius aut fictilia deorum simulachra. Juvenalis: 
Effigies eacri nitet aurea cercopitheci. Eloratius:: Quid referam, 
quo pacto in imagine cerea. Larsior arserit ignis. Itaque τύπους 
ἐλεφαντίνων Otàv. nihil minus est quam Graeca oratio: ea tamen 
utitur Sibylla lib. rr. ξυλίνων ϑεῶν εἴδωλα dicens pro ξύλινα. 

Οἴτινες οὐκ ἀπάτῃσι κεναῖς, οὐδ᾽ ἔργ᾽ ἀνθρώπων, 

Χρύσεα καὶ χάλκεια, καὶ ἀργύρου ἡδ᾽ ἐλέφαντος, 

Καὶ ξυλίνων λιϑίνων τε ϑεὼν εἴδωλα xapovrov, 

Πήλινα, μιλτόχριστα, ξωγραφίας τυποειδεῖς, 

Τιμῶσιν, ὅσα κέν τε βροτοὶ κενεόφρονε βουλῇ. 
Eadem habet Protrepticus Clementis, Quis porro inficiabitur in 
eodem doctos esse ludo subjectorem hunc Oraculorum, et com- 
mentitium illum Hecataeum? Quod si vicero de versibus falso 
Sophocli attributis, etiam illud evidentissime constabit, quod 
olim Philo Herennius et patrum memoria Jos, Scaliger suspicati 
. sunt: nempe librum illum De Judaeis, qui sub Hecataei nomine 
ferebatur, a Judaeo quodam Hellenista fuisse confictum: velut 
Aristeam illum pari facinore, quem supposititium esse convin- 
cunt post eundem Scaligerum alii bene multi, in quibus omnium 
doctissime et copiosissime Humfredus Hodius, cui multum olim 
debebit Historia Ecclesiastica. 
. Ep. p. 38.  Evyoorerov) Suidas in Lexico: Evmgotarov 
τὸ καλὴν ἔχον γῆν, τὸ καλλιστον τῆς γῆς. Ἐνήροτον τὸ καλῶς 
ἠροτριωμένον. | Vides eum utrumque vocabuluni agnoscere, εὐη- 
ρότατον quidem comparativum, absolutum vero ἐὐϑήροτον. Quid 
igitur fiet? An supplex ad Hesychium adeam, pacem ejus ora- 
tum et peccati veniam? Imo enim satis ostendunt ea verba et 
mendi vetustatem, et emendationis meae praestantiam, Quippe, 
nisi ego plane desipio, sic in comparatione dicendum esset, Evq- 





EPISTOLA. 351 


θοτον; ,εὐηροξώτερον , tUTJQOTO TO TOY. - Quod si reponere velis 
εὐηροτώτατον apud Suidam: jam ea vox inverso ordine post 
Ev gozov collocanda esset. Ergo quocunque te vertas, hallu- 
cinatio Suidae est, qui sine dubio sua male confinxit ex Hesy- 
chianis, vel ex illis unde sua transtulit Hesychius. . | 


Ibidem. Avam “ἀντιδιενέγμεϑα) Liquido possis dejerare, 
Hesychium scripsisse ἄντινι, id enim series literarum efflagitat ; 
et illud ἀντιδὲ ex:correctóre natum esse, qui κακῷ κακὸν ἰάσατο. 
Scriptura a prima manu fuit in hunc modum: ᾿᾿Αντιηνέγμεϑα, 
ἠναντιώμεϑα. Hesychius autem, qui, ut videtur, non leviter 
tum lippiebat, sic legit et scripsit: “ντινινέγμεϑα. νι et  pau- 
lum oppido inter se differunt, et facillima sane erratio est, Ni- 
hil hac conjectura probabilius dici potest. «ἀντιηνέγμεϑα ab av- 
τιφέρομαι, ἠναντιώμεϑα. Ipse Hesych. “ντιφέρεται, ἐναντιοῦ- 
ται, et Αἀντιφέρεσϑαι ἐναντιοῦσθαι, et Suidas: Αἀντιφέρονται, 
ἐναντιοῦνται. | Sed “ντιδιαφέρομαι nusquam lego. 


Ep. p. 47. v. 4. Πέπλους τε νῆσαι λινοπλυνεῖς τ᾽ ἐπενδύ- 
τας) vox ea bifariam atcipi potest. Aut νῆσαι erit ὑφάναει;: 
quemadmodum πέπλοι ἐύνητο; ab Homero vocantur, Ενϑ᾽ ἐνὶ 
πέπλοι «“επτοὶ ἐύνητοι βεβλήατο, ἔργα γυναικῶν. qui a Sopho- 
cle svvgeig vocantur in Trachiniis: Ὅπως φέρεις μοι τόνδε γ᾽ εὐὺ- 
φῆ πέπλον. Aut erit νῆσαι, σωρεῦσαι, accummulare vestem, in 
arcis repomere, ut mos erat antiquorum. Homerus: 


Ὡς gaz" :ó0 ὑψόροφον ϑάλαμον κατεβήσατο πατρὸς 
Εὐρὺν, ὅϑι νητὸς χρυσὸς καὶ χαλκὸς ἔκειτο 
Ἐσϑῆς τ᾽ ἐν χηλοῖσιν, ἅλις τ᾽ εὐῶδες ἔλαιον. 


Etalibi — — — Ἐλένη δὲ παρίστατο qtgitipoiow, 
Ἐνϑ᾽ ἔσαν οἱ πέπλοι παμποίκιλοι, oUg κάμεν αὐτή. 


Possis etiam, et magis quidem apposite ad nomen Tragoediae 
Ilivvroíag, νίψαι reponere, Lavato etg. 
Πέπλους τε νίψαι λινοπλυνεῖς τ᾿ ἐπενδύτας. 

Epist. p. 60. v. 29. adde: Idem Hesychius: Κυδρὸς, ἔνδοξος, 
καὶ τὰ ὅμοια, γαυριῶν, πεποιθῶν " εὐρύτιδις συγκοπὸν δὲ τοῦ 
κύδρος Καλλίσερατος πεποιϑώς. Nunquam quidquam vidi inqui- 
natius. lege γαυριῶν, πεποιϑῶς, lov Ευριτίδαις. συγκοπῇ δὲ 
τοῦ Q κῦδος. Καλλίστρατος. verbum enim novissimum πέποιῖ- 
90g est emendatio τοῦ πεποιϑῶν. Vide Ep. pag. 33, 84, 89. 
Et Callistratus quidem κῦδος a κυδρὸς deducit cvyxoz τοῦ Q. 
alii vicissim — xvógóg ἃ κῦδος derivant ἐπενθέσει τοῦ Q. 
Etym. magn. Κῦδος, κυδότερος, κυδότατος, πλεονασμῶ δὲ τοῦ Q 
γίνεται κυδρόρ- 

Ep. p. 78. v. 80. adde: Martianus Capella lib. 8. cap. de 


O 94 


V 46 


O 95 


O 96 





152 —— BENTLEN 
Analogia: 4Peneas, Pythagoras, Lycas faciunt Áeneae, Pythago. 


rae, Lycae. Quando nostra ratione nomma, quae genitivo in 
E exeunt, nominativo À finiuntur; ut Catilinae Catilina, Sed 
haec Graeca sunt, ideo in Nominativo S literam retinent. Quae- 
dam tamen perdunt S literam in nominativo, ut Nicaea, Medaea. 
Ergo in his nominativis. consuetudo servanda est, Ubi legendum 
est, Nicia el Demea, — Vide Ep. pag. 83. " 


Ep. p. 75. v. 85. Sed nusquam alibi tam frequens earum 
vocalium. inter se permutatio est, quam in 2. Codd, MS8. longe 
antiquissimis, ÁLrxaxpniNO uno iti Bibliotheca Regia, qui integra 
exhibet Biblia et epistolas S. Clempentis ad Corinthios: Cantabri- 
giensi autem altero, mutilo quidem et decurtato; quippe qui 
AÀcia duntaxat habeat et Evangelistas; verum idem e regione 
ostentat Interpretationem veterem Latinam ad verbuimn de Graeco 
expressám, diguissimam sane quae ex oblivione atque tenebris 
tandem aliquando in lucem edatur, Servantur etiam Oxonii Acta 
Apostelorum, vetuslate quidem pari, sed versione multum di- 
verea ; et in Gallia denique Epistolae 5. Pauli, qui codex et an- 
üquitate' et Latina Versione atque adeo scriptarae et voluminis 
forma Cantabrigiensi nostro simillimus est et germanissimus. 
Atque haec quidem 1alia exemplaria, cum aliis omnibus ubivis 
gentium, quod sciamus, longe longeque et dignitate et tempore 
antecedant, neque. quidquam hodie supersit simile aut secundum, 
cum tineis (pro dolor) atque muribus luctantur, et utut iis in- 
cendia pepercerint, ipso senio inlra annos paucos non dubie 
peritura sunt. Tu vero, Milli doctissime, qui omnium morta- 
lium maxime in eo studio versatus es, non patieris hanc landem 
libi praeripi, sed maturabis veneranda illa pignora et monumenta 
velustatis a silu et interjtu vindicare, Scimus enim, te horum 
omnium editionem inslituere,. quae dna pagina et in uno conspe- 
clu Codicem Alex. qui familiam ducet, et Cantabrigiensem cum 
versione sua, atque ubi híc deficit, Oxoniensem deinceps atque 
Gallicum repraesentet: quae singulas literas atque apices exem- 
plarium, etian ubi a librariis peccatum est, accurate et religiose 
subsequatur. Nihil illi purpurae assuetur discolor aut diversum; 
nullae interpunctiones, nullae notae accentuum, quorum omnis 
hodie ratio praepostera est atque perversa: adeo ut qui tuam 
Editionem sibi comparaverit, ipsa iHa propemodum Archetypa 
versare manibus atque oculis usurpare videatur. Ea res olim, 
ut certum est augurium, et Britanniae nostrae splendori erit, et 
Ecclesiae praesidio: tuos vero utique labores amplissimis prae- 
miis atque ànmortali gloria compensabit. Macte ista pietate et 
diligentia esto. In te omnes ora atque oculos convertimus, te 
unum in hoc curriculum vocamus: ipsi codices celerem tuam 
opem implorant et flagitant; quid cessas per medias laudes'et fa- 





EPISTOLA. 758 


ventium plausus secundo rumore ingredi? Tu vero, ut polliceri 
de te possum, facies id sedulo; simulatque exibit Novum tuum 
. Testamentum, jam fere ad umbilicum usque perductum: quo in 
opere, nisi vererer coram in os te laudare, dicerem quain longo 
intervallo aliorum omnium in eo genere labores post te relique- 
ris. Ea Typorum elegantia est et magnificentia; ea in AÁnnota- 
tionibus eruditio elucet, in Variis Lectionibus industria: quippe 
etenim ad eam copiam comparandam omnia S. Patrum scri. 
pta, omnes antiquas Versiones, et infinitam vim Codd. MSS. 
curiose excussisti. — Enimvero mihi stomachum subinde movent 
imperiti quidam homines et nullo usn bonarum literarum praediti, 
qui omnem operam, quae in variis lectionibus colligendis impen- 
ditur, aut inutilem esse existimant aut Ecclesiae periculosam. 
Eorum ego sermones, quenquam indigni sunt quorum ulla ratio 
habeatur, uno in praesentia exemplo retundam: quo perspicuum 
erit minuia quaedam et prima utique specie levissima posse ma- 
gnas difficullates expedire. Locus est Cap. 1v. jn Ep. ad Gala- 
ias, qui ab ineunte fere Christianismo usque ad hanc memoriam 
doctissimos viros exercuit, 22. Γέγραπται γὰρ ὅτι Αβραὼμ δύο 
υἱοὺς ἔσχεν". ἕνα ἐκ τῆς παιδίσκης, καὶ ἕνα ἐκ τῆς ἐλευϑέρας. 
Q3. 41A ὃ μὲν ἐκ τῆς παιδίσχης, κατὰ σάρκα γεγέννηται᾽ ὁ δὲ 
ἐκ τῆς ἐλευϑέρας, διὰ τῆς. ἐπαγγελίας. 924. uva ἔστιν ἀλλη- 
γορούμενα᾽ αὗται γάρ εἰσιν αἱ δύο διαϑῆκαι" μία μὲν ἀπὸ ὄρους 
Σινᾶ, εἰς δουλείαν γεννῶσα, ἥτις ἐστὶν 4γαρ. 25. Τὸ γὰρ Aya 
Σινᾶ ὕρος ἐστὶν ἐν τῇ Αραβίᾳ, συστοιχεῖ δὲ τῇ νῦν Ἱερουσαλὴμ, 
δουλεύει δὲ μετὰ τῶν τέκνων αὐτῆς. 96. H δὲ ἄνω Ἱερουσαλὴμ 
ἐλευϑέρα ἐστὶν, ἥτις ἐστὶ μήτηρ πάντων ἡμῶν. — Memini equidem, 
Milli, me non ita pridem a te rogatum, ut de perdifficili hoc 
loco judicium: meum interponerem, veheienter approbasse sen- 
tentiam tuam, quam in illa tua Editione posuisti: Neque enim 
eundem montem et Ágarem vocalum esse et Sinam, neque vero 
ullum usquam gentium eo nomine nolatum esse, neque porro 
Agarem servam (81 de serva malit quispiam, quam de monte ac- 
cipere) in eadem Allegoxia et Monti respondere posse, et Legi 
quae ex monte promulgata est: atque his de causis in diversa 


V 47 


O 97 


consilia itum esse ab antiquis, quorum alii Σινᾶ, sed plures Τὸ - 


γὰρ Aya e libris sustulerunt: quae autem nostra et patrum me- 
moria viri magui commentati sunt, tantum abesse ut locum fa- 
ciant explicatiorem, ut novis etiam obscuritatibus involvant, 
Qua quidem occasione, ne omnino ἀσύμβολος essem, conjectu- 
ram, ut scis, extemporalem in medium attuli, quae etiam tum 
visa est ad veritatem proxime accedere. Scilicet e regione verbi 
. Zi» adnotasse olim quempiam enarrationis causa, Σινᾶ ὅρος 
ἐστὶν ἐν τῇ “ραβίᾳ, Sina iste, quem memorat "Apostolus, mons 
"frabjae est; ea autem verba non imulto post, ut saepe usu venit, 
de libri margine in oraüionem ipsam irrepsisse: nam Apostoli 
loannes  Malalas. 4 








754 BENTLEIL. 


quidem ea non esse, sed παρεμβεβλημένα, ex ipso statim vultu 
et colore totiusque adeo corporis filo cognosci posse: et proinde 
me paratum esse ὀβελίξειν hunc locum, nisi quid tibi secus vide- 
retur. Cum autem tibi valde placere conjecturam meam prae te 
ferres: atqui, inquam, ut vera ista sit sive opinio sive adeo 
suspicio nostra, necesse est illud δὲ quod vocem συστοιχεῖ 
proxime subsequitur, pro supervacaneo auferatur. Dictum ac 
factum editionem tuam inspicimus, ibique quatuor 3d minimum 
MSS. libros comperimus 'conjuusctionem istam non agnoscere: 
quod sane non de nihilo est, neque ulla commode ratio reddi 
potest cur abfuerit; st verba, de quibus haec quaestio est, nun. 
quam non in codicibus exütissent, Tanta res tam pertenui indi- 
cio patefacta satis refellit voculas imperitorum aut malevolorum 
hominum, qui diligentiam istam minutas scripturae varietstes 
seclantem, tanquam obscuram et sollicitam et nimiam in vitupe- 
raüonem adducunt. Quis enim dubitet quin melior multo et 
apertior fiat sententia, si autoritate Manuscriptorum-expungatur 
δέ" tum autcm Σινᾶ ὄρος ἔστιν dv τῇ “ραβίᾳ de medio discedant; 
et totus deinde locus sic legatur. Ἄτινά ἐστιν ἀλληγορούμενα" 
αὗται γάρ εἰσιν αἴ δύο διαϑῆκαι" μία μὲν ἀπὸ ὄρους Σινὰ, εἰς 


O 98 δουλείαν γεννῶσα, :ἥτις ἐστιν ἄγαρ. Τὺ δὲ 4γαρ συστοιχεῖ τῇ 


νῦν Ἱερουσαλὴμ, δουλεύει γὰρ μετὰ τῶν τέχνων αὐτῆς. hoc est, 
“«4ςαν autem respondet Hierosolymis, serviunt enim cum progenie 
sua, lo et δὲ locum inler se permutare jussi fide MS. Alexan- 
drini, et aliorum: quinetiam dedita opera Hierosolyma dixi non 
Jerusalem; ut ex ipsa dictione foret perspicuum, quorsum illud 
δουλεύει pertineret. [psa enim flagitat, sententia ut δουλεύει re- 
feratur ad ]ερουσαλήμ. Quod cum ita sit; cur, amabo, Apo- 
stolus tali usus est constructione verborum, qua^ Óovieve: cum 
4yag necessario convenire videatur? aut quamobrem τὸ AfyoQ 
genere neutro posuit; quasi vero “γαρ materialiter ac pro voce, 
non pro ancilla hic usurpetur? Hactenus opinor prospere mihi 
conjectura processit, ut mons iste Arabiae omnibas nifachinis loco 
movendus esse videatur: sed male vere me hàábent hi scrupuli, 
neque aliud habeo quod dicam aut conjectem; praeterquam ex 
quo tempore verba ista de margine in orationis textum adscita 
sunt, sicuti mox conjunctionem δὲ quosdam homines intrusisse, 
ita alia nonnulla mutavisse leviter et ad commentitiam eam sen- 
tentiam accommodasse, — Nam profecto facile animum  induco, 
ut credam hoc modo scripsisse S. Paulum: Τῇ δὲ Mya συστοιχεῖ 
ἡ νῦν Ἱερουσαλὴμ, δουλεύει γὰρ μετὰ τέκνων αὐτῆς. Ἡ δὲ ἄνω 
εἰς. “4“σατὶ autem respondet. Jerusalem, servit enim. cum liberis 
suis. ' Quae vero supra est Jerusalem libera est, quae mater est 
omnium nostrum: postea vero adulterina ista sese insinuasse hoc 
exemplo, Τῇ δὲ 4yag Σινᾶ ὄρος ἐστὶν ἐν τῇ “Αραβίᾳ συστοιχεῖ q 
νῦν Ιερουσαλήμ. Cum autem haec oratio, ut cernis, in mani- 





EPISTOLA. 755 


festum soloecismum cadat, simile sane vero est, ne dícam neces- 
sarium, verba ista τῇ et ἡ sic brevi a scribis immutatum iri, 
quemadmodum hodie vulgo feruntur. Quis enim non incuset im. 
peritiam notariorum librariorumque incuriam, ut S, Hieronymi 
verbis utar, gui scribunt, non quod inveniunt, sed quod intel- 
ligunt; et dum alienos errores emendare nituntur, ostendunt suos? 
Vale. ' 


| ok 





INDEX 


RERUM 


MEMORABILIUM; ET SCRIPTORUM, 
- QUI IN EPISTOLA 


AICHARDI 


BENTLEII 


EMENDANTUR. 








Aeschylus emend, 58, 76 
Aeschyli ayol. noi 7i 
“Αι et s eodem sono efferuntür 36,75 
Miri. Collimachi τι, 


Altus net ina " 5 
τὴν Αλκμαιῶν, ag 
Anapaestorum ratio - demum ob. 


servata 
9, Fi 
81 
ΕἸ 
Arat 6101. not. 20, 23, 91. πὰ 


Aristoph. Grammat. em. 
ἊΣ vmisationem vij serrent Τὰν 
tini in Graecis vertendis, ubi mu- 


tent 77, etc. 

Athenaeus em. 9, 53, 55, 56 δὴ, 60, 
Attis poeta Trag. , 27,28 
Males , "ommentidu pre 


45, 69 
nis s idup, 202, πλῆκερον, epist, 


Βόττιος, Bos Bi ad 
Malen pro Sewirrag ^T] 

Coneraríus not, 

Cuncbones le sot. 46, 59 X3 

Kex. syllaba neque Graeca E 


Gieero em. 
Clemens Alex. em. et explic. a8 
Clodius Neapolitanus 4“ 


72 Κναξξβὶ, χϑύπτης, φλεγμὼ, deis 


Cresphylus poeta scripsit. οἰχαῖς 
ΣΝ περὶ ἀρχῶν MS, em. 8 
Denarchos apad Mal. pro Dinarde 


Denetri Com. fabula Σέκελία ἐδ 
Dinarchus Id 7 
Dionysius Halic. em. T, 75 
Domninus C 2 
ἰδ Empedocles em. 1 
Sisiperor Hone poema. vd i 
'ovos Hom: , Anü- 
"machi Colophon ΕἾ 


68, δὲ 
Erasmus not. z 
Erotianus em. 

Etymolog. M. not. 76, A 


Eudaemon Peluota not. — 88, E 
Euphorion em. 


Euripidis Danae 14. em. ri 


φαμαίων ὁ διὰ Ψωφῖδος 2 
peor 22. p *» 





INDEX RERUM. 


Hippolytus Qecxsvecpévoc 81 
: Iphigenia in 'l'auris em. . (42 
In Eurip. Tragoediis perperam po- 
nuntur Pasiphae 22 
et Europa 
Euripidis. Schol. em. 
Kustathius em. 
Ἡρικεπαῖος deus Orphicus 
Fulgentius Planc, not. et em. 72 
Galenus em. 57, 58, 59 
Gatakerus not, 46 
Grotius not. 15, 21, 94, 96, 66 
Gruteri Inscriptiones not. et em. 79, 
82 
Gyraldus not. 50 
Hamartolus em. 44 
Harpocration em. 67, 68 
Hecataeus Abderita de Judaeis a 
Judaeo quodam Hellenista confi- 
ctus 
Hesiodus em. 
Hesiodi et Homeri certamen, em. 63 
Hesychius em. 15, 18, 32, 36, 38, 
54, 55, 60, 63, 65, 76, 77, 89, 
9 


Hesychii hallucinstiones 34, 35, 86, 
97, 98, 89, 48, 55, 56, 65, E 
In Hesychio παρεμβεβλημένα quae- 
dam 93, 34, 39, 94 
Homerus em. 75 
Horatius explicatur. 81 
Joannes Malelas. vide Malelas. 
Jonis Chii poetae tragici aetas et 


scripta 50. et seqq. copiose. 
Jon Rhapsodus apud Platonem alius 


& Chio 50, 51 
Jonsius not. 51 
Liberatus Diaconus em. 87 
Lucretius em. 42 
Maguetis Comici fabulae 82 
“Λυδοὶ διεσχευασμένοι 32 


Malelas sive Malalas in casu recto, 
non Malela 77, et seq. 
Malelas em. 2, 5, 6, 12, 16, 45, τ, 


Explic. 22, 43, 71 
Castig. 17, 33, 41, 42, 44, 69, 
70, 71, 72, 73, 74, 75 

ἹΜάρπεε, σφὶγξ, »ionp, ἐβυχϑηδὸν, 


Martianus Capella em. 94 
Menagius not. 50, 51, 62 
Meursius not. , 46 


Mijrig deus Orphicus 
Minos eommentitius 'T'rag. pro joe 


13, 92, 93 
6t 


757 
Nicias poeta em. 21 
Nonius Marcellus em. 27, 80 
Noztio80nt vox Jonica 65 


Or et v inter se permutantur 75, 


6 

Ompbale Jonis Chil fab. Satyrica 
56, 57 

Oracola subdititia Gr. Philosopho- 
rum ex MS!» hic edita et em. 7, 


8, 9, 10, 11. 
Orpheus em. 2, 5, 6. 
S. PAULI locus in Ep. ad Galatas 
em. et exp. 96, 97, 98 
Pausanias em. ) 61, 62 
Photii Patriarchae Lex. Gr. MS. 
15, 20, 36, 55, G1, 65. em. 16, 32 
Plinius em. 29, 19 
Plutarchus em. 15, ?1, 76 
Pollux em. 15, 90, 35, 40, 46, 54, 
8, 
Porphyrius em. 28. ejus Fragmen- 
tum de Χναξξβὶ etc. ex MS. edi- 
tum et em. 49 
Priscianus not. 


88 
4 Priscus Thrax de bello cum Attila 
8 


Proclus in Parmenidem MS, 8 
Prosper in Chronico em. 

Φάνης deus Orphicus 8 
Quintilianus not. 80 
Julius Rufinianus em. 43 


Salmasius not. 48 
Σαλμωνεὺς Sophoclis fabula Saty- 

rica 59, 60 
Σάτυροι pro fabula Satyrica 15, 57 
Scaliger Jos. not, 21, 26, 72, 80 
Scal. Jul. not. 50 
Solinus em. 29 
Sophocles em. 46, 57, 58, b 
Sophoclis Jocus commentitius 12, p 


Sophoclis σχοῖ. em. 60, 61. explis. 


Sophronis liber Θυννοϑήρας 89 
Henr. Stephanus not. 76 


1 Strabo em. 


57 

Suidas Cem. 53, 62, 63, 64, 69, 85, 
not, 52, 66, 93 

Novi TESTAMENTI editio gemi- 
na ἃ Cl. V. Jo. Millio Σὰ 


da 95, 
'Thales apud Malelam pro 'Thallo 71 
Θεμερώπις 76 
'Theognoti Canones de Orthographia 

MS. Gr. 77 
Theodosii Epitoma τῆς καϑόλου 

Herodiani MS. 37 





758 INDEX RERUM 


"Theomis tragicus falso appellátus 
pro Thespide . 45 


' Theophanes em, 85, 88 
"Theophrastus em, . 37 
"Thespis 46. em. 47 


Τριαγμοὶ Jonis liber, vel Epigenis, 
vel Orphei ᾿ 68, 69 


'Tzetzis Interpretatio Homeri alle- 
gorica MS. em. 63 


Varro em. 80 
Vossius Ger. not. 43, 51, 6$, 79, 
83 








INDEX RERUM *) 


b Partem posteriorem designat 





Abas Graeciae rex 119 


Abares Hunnorum gens Constanti- 
nopolim veniunt b 234 
Abbora fluvius b 17 


Abburarsadius Persarum rez b 13 
Abgersatum Castellum captum b 205 
Ablabiws "b 240 


Acbaeus filius Lapathi 100 
Achilles 'Thetidis filius 122 
a Paride confossus. 166 


Achelous bellum Oeneo infert 9208 
unde dictus Hippocentaures — 208 
ab Hercule Polyphemo occisus 209 

Achyron subürbia Nicomediae b 10 

Ácmaeon Athenarum rex 88 

AÁcrisius Graeciae rex 104 


Adami filiae Azura et Asua 2 
Kjus sepultura in regione Hiero- 

sol. 6 
Adriani Venationes urbs 366 

' Adrianopolis condita 966 


Aegaeus rex "Thess. in mare se pro- 

jicit 
Aegyptii computandi per mens. igna- 
τὶ . 25 


suos praefectos occidunt 409 
Aegialia Diomedis uxor vitiata — 210 
Aelii Adriani Imp. descriptio ᾿ 363 

mors 366 
Aelii Antonini Pii descriptio 366 

contra Aegyptios arma movet 367 

- Legem latain ab Augusto de testa- 
mento abrogat 808 
Syngraphas fiscales comburit, oit 
68 

Aelii Probi Imp. descriptio 400 
bellum contra Gothos, Interitus ib. 


Aelia nomen Hierosolymis ab Adriuno 
3 


datum 
Aeneas ad Didonem profectus 206 
ejus descriptio 133 
Palladium a Diomede acceptum iu 
Italiam portat 212 
Contra Rutulos bellum gerit 212 
Aeneadae qui, unde dicti 215 
Aera Antiochena unde incoepit 280 
Àerae Alexandrinae initium 410 
Aeschines quando vixit 240 
Aeschylus Athenarum rex 87 
Aethra Menelai cognata 118 


Aetius quis, Attilam adoritur ' b 59 
Africae rex et regina captivi Con- 
stantinopolim adducuntur 220 
Agamemnon dux contra Trojanos 113 
ab Aegistho et Clytemn. occisus 


168 

Agenor Neptuni filius 84 
Quaesitum Jó profectus 33 
Agmen lmmortalium b 67 
Agrippa gener Augusti 287 
ejus Edictum 292 
Agrippianum balneum 287 
Agriculturae leges docuit Bacchus 
Aja-is descriptio 130 
ejus oratio pro Palladio 139 
lnteritus — 144 
Aides rex Molossorum 74 
Alarichus Honorii hostibus se adjun- 
git b 46 

' hesaurum regium et Placidiam 

|  avehit b 46 
Alamuadarus Saracenus Syriam pri- 
mam depraedatus b 170 


*) Ab Hodio factus monstrat paginas Oxonienses. 


NM AM 








e 
160 INDEX RERUM. 
Albania condita 219 stuprata 49 
Albus Albanorum rex 215 Andromaches descriptio 133 
Albinus Senator rebellis, imperator Anganes rex Homeritarum — b 194 
salutatus, interfectus. 884 Antiochia a quo condita 82. 255 
Aletes Corinthi rex 111 In terra gigaotum sita 257 
Alexandri Philippi filius 243 4 Tigrane capta 270 
Alexandria ante Racustis dicta, — Rom. Imperio subjicitur 270 
ab eo condita 244 'Terrae mota coneussa, instaurata 
Romanis quaecunque amiserant 818 
reddit 246 rursus . 858 
Roxanen ducit 247 FUrsUs 176, 7 
ejus descriptio 248 


Barbarorum gentes subjugat εἷς 
Romano instructus exercitu 25d 
2 


Moritur 

Imperium ejus inter principes di- 

^ visum 249 
Aleatores 40 

eorum quidam blasphemi occisi 187 
Alitarcha qualis 876 

quali habitu indutus 411 
Althaea ab Acheloo vitiata 208 
Amandra vicus Lycaoniae 42 
Amazones ἃ Graecis fusae 160 
Amantius quis, ejus visio b 128 
Amantius orientis comes b 232 


Amasia urbs Ponticae ditionis motu 

terrae concussa, instaurata b 183 
Ambrosius episcopus b 43 
Amida Metropolis facta 858 
Amicaliorum mos 228 
Amphion et Zethus expositi 55 


ab Ordione educati 55 
reges Boeotiae constituti 57 
Amphion Lyricus 57 


Amphithalis quali honore habitus 377 
AÁmycus 95 
Amyca regio unde dicta 257 
Anaximander Philos. ejus placita 

201 


Anazarbus urbs ünde dicta 348 
motu terrae concussa b 141 
AÁnatolii Basilica ubi ὁ b 61 


Anastasius Dicorus Imp. ejus descr. 


b 105 

Bellum infert Persis b 114 
ejus edicta b 118 
vislo b 127 
uaenam extruxit b 128, 9 
lem obit ᾿ b 129 
Anastasiopolis quae b 115 
Anchialus urbs b 194 


Andas Indorum rex Christianus fa- 
ctus * b 157 

Andreas Lausiacus occisus 

Ándromeda quae 


b 131 
45 


vastata ἃ Phinea Judaeo 814, 15 

a Sanatrucio capta 353 

Coelesti igne correpta, i "* - 
ta 


rursus b 142, 8, 4, 5, 6 
rursus b 126 
aliud ejus incendium b 304 
'Theopolis nominatur b 177 
8 Chosroe «apta b 232 
columna et inscriptio ejus — 314 
Ecclesia magna . b3 


Antiochenses Persas noctu trmcidant 
Templum Jovi Salvatori conduat 


Antiochenses senatores pullati b 146 
Antiochenses captivi ab Alamundare 


redempti b 158, 9 
Antiochus soter, novercam ded 
Epiphanes * 261 
Senaculum Antioch. extrgt 262 
ejus mors 264 
Hierax 264 
Grypi ne 265 
Kvotgetes, in Parthos arma mo- 
vet 265 
Dionicus Leprosus 266 
moriturus facultates suss legat 
Romanis 272 
Nicomedis. filius ἃ Scipione victus 
269 
tributarius fit 269 
Chuzo magnus b 4t 
Antiops solis sacerdos 53. 
vitiata in templo Solis 5k 


Enixa Amphionem et Zetham 55 
Àntaeon quis 
Antenoris descriptio 
Antiphantes 
Antigonus Poliorcetes 
occisus 
Antigonia condita. 
Ab Atheniensibus habitata 
Eversa 


106 
133 
145 
251 
252 
252 
256 
256 





INDEX RERUM. 


eontra tram missus "ejus 
amore capitur 281 

in Romanos arma convertit 489 
ab Augusto interfectus 288 
Antoninus Verus Imp. 870 
ejus regnum et descriptio 3870 
Interfectus 370 
Antoninus, Geta Imp. 389 
ejus regnum et descriptio 889 
interfectus 890 
AÀntinoe condita 866 
S. Anthimus ᾿ b 66 
Anthemius Rom, Imp. b 74 
interfectus b 83 
Anthemius Patriarchatu CP. exutus 
a Synodo CP. 221 


Apamia condita Pella vocatur 469 
Aphronius Alitarchs 376 


Apotheoseos ritus 65 

Apostolorum corpora lta 3884 

quando sSíHigi a Judaeis ci^ 
runt 81 


Apollonius Tyan. ejus To 


2. 8 
quamdiu vixit 345 
Appio Patric. ab exilio rev, b 132 
Aipscal vir fortis occisus b $203 
Arabia a Zenobia occupata 895 
Romano imperio resubjecta — 398 
Arceuthas fluvius Japhtha dictus 954 
Arcadius Constant. imp. regnum 
ejus et mors j* 45 


Ardeus Lydorum rex primus 191 
Ardens insula. 280 
Ardazanes quis b 67 

interfectus . b 69 
Ardaburius occisus b 78 
Areopagus ubi situs 171 
Areobindus quis b 67 
Arethas Phylarcha b 166 
Argeus mons 43 
Argus Centumoculus dictus 84 


Technicam ocoidenti monstravit 
8 


Argonautarum nomina 98 

ilis oraculum de Trinitate et B. 

Maria datum 94 

Illorum visio 95 

Coichidis vellus aur. surripiunt 
δ 


7 
Argivi Jó pro luna colunt 93 
Agrippa Beneventum dicitur — 211 
Argyrus fluvius 407 
Ariadne Minois filia 107 
Aristophanes «juando floruit 215 
Aristoteles quando vixit 240 
Arius b 9 


761 


Ariani et Christiani distincti b 35 


88 

Ariani ejecti b 38 
ab illi Ecclesiae ademptae b 221 
Ariadne Imperatrix Zenonis uxor 


b 99 
Armatus contra Zenonem missus 
b 88 
Basiliscum Imp. prodit b 89 
Occisus b 92 
Armenii rebelles subacti 
Arpanicis mons b 181 
Arsine urbs Áncyra dicitur 286 
Artaxerxes Assyriorum imp. 403 
Mnemon appellatus 215 
Artabanus Syriarcha 874 
Aruns Tarquinii Sup. F, 229 
Ascanius Aeneae F. 214 
Asclepio neci datus 846 


Ascum dux ab Hunnis captus b 170 - 

Asius Philosophus 137 

Asiae unde nomen, antiquum ejus 
1 


nomen 38 
Aspar quis b 56 
interfectus b 78 
Astronomiam quis adinvenerit 4 
AÁstyanax Hectoris F. 157 


Astyages Persarum rex cohtra Ly- 
dos bellum movet 193 
Asterius Patricius b 146 
Atalanta quae 209 
Athenae post diluv. Att. sedes re- 
i 85 


ga 
Atheniens. quis leges dedit primus 
8 
Áthenais mulier quae et Eudocia 


b EE 

jus a fratribus fuga 
'heodosio juniori nupta b 53415 5 
Christiana facta b 55 
Athenienses Antiochiam translati 25G 
Athalerichus rex quis b 198 
Atlas Astron. unde coelum gestare 
dicitur 84 


Atridarum exped. in Troj. 122 
Atticum diluvium 74 
Attica quam diu deserta 74 
Attalus Senator rebellis 47 


Attilae invasio . - b 
Ejus superbus ad Theodosium Ja- 
, niorem nuncius. b 59 
Fuga et mors b 59 
Augustus post Cons. regium impe- 

um inducit 

Cleopatram et Antonium vincit 
283 
aram primogenito deo extruxit 299 


. 





762 


quas regiones subegit 286, 7, 8 
ili datum oraculum de successore 
sciscitanti 22 


Ejus tituli et descriptio 292 
mors 299 
Augustus mensis ab eo institutus 
239 

Auleas poeta 'Tragicus 181 


Aurum ejusque conflandi ratio in- 


verita 22 
Aureus deus quis 22 
Aurea porta Antiochena b 62 
Aureliaui Imp. descriptio 396 

Moenia. Romae instaurat 396 

Aurelianos quos appellat 997 

Interfectus 899 
Aurifodinae Pers. quando inventae 

b 19 


.. Romanis cedunt b 192 
Auxumitarum cum Homer. bell. Ὁ 163 
Eorum rex Christianae religionis 

rudimenta petit - b 164 


B. 


Baal quis 20 
Babylonicae taris extruendae prad- 
fecti 72 11 
Ejus vestigia ubi 13 
Babylon a quo condita 4i 
S. Babylas Martyrium passus 
Bacchus Dionysius et Nos dict dictos 


Carmine Magico mira efficit 48 


captus et vinctus 50 
Boeotia a Lycurgo expulsus — 52 
Bacchae institutae 49 


Bagula quis dictus b 110 
Balaneae ab Apamia divisae et pro- 

vincia factae b 183 
Barsamanates ab Antioch. occisi 354 


Basilicae, domus quae 915 

Basilica Rufini condita, unde dicta 
b 

incensa b 119 

instaurata b 114 


B. Basilii Epis. Caes. visio de Julia- 
no . b 23,4 
Bosiliscus Patricius b 80 
*'Zinzericho pecunia corruptus 


| b. 80 
Imperator $t b 87 
Proditus b 89 
Imperatoris insignibus privatur 


b 20 


INDEX RERUM. 


' in. Limnmas eum suis 
b 90 
Basilius comes captus b 175 
Bastagarius post baptismum 'l'imo- 
theus dictus b 178 
Bassus praefectura abdicatus b 180 
Belus 33 
Belisarius a Persis bis victus b 119, 


Magistratu exutus b $905 
quas regiones ἃ Gothis diripuit 
b 299 

Bellerophon 102, 3 
Beraea et Brincae urbes ἃ Narsete 
captae b: 239 
Bessica gens 50 


Biblus a Biblo exstructa 271 
Biblus statuas Antiochenas Romam 

advenit | 271 
Blach Hunnorum rex b 1$9 
Blasses Persarum rex comtra Roma- 


nos arma movet . b 66 
Boa Hunnorum Sabirorum regina se 
Romfhnis jungit b 159 


Bostra urbs ab Augusto condita 233 
Bosphorus urbs ἃ quo condita, et 


unde dicta b 100 
Botrys urbs ubi . b 239 
Bottía vicus 255 
Brennus dux Gall. occisus 236 
Briseis captiva 126 
Brumalia cur instituta 2923 
Brutus filium suum occidit 231 


48 Brutus secundus Jul. Caes. p 


&b Augusto capite mulctatus 290 
Byzas fundator Byzantii b 6,7 
Byzantium Constantinopolis dicitur 

b5 


Heracleae Metropoli aliquando sub- 
jectum b 9 


terrae motu concussum b 2n 
C. 
Cadm: Boeotlam occupat 45 


Boeotos Phoenicum literas doct 


Cadmia urbs condita 46 
Caesarius J. Caesaris ex Cleo Ἐς 


Caesarea ucbs Cappadociae eadem 
cum Mazaca 189 
Caesarium Antioch. conditum . 278 
Alexandrinum conditam 279 
Cainus quaenam excogitavit 2 
quo genere mortis occubuit 2 





INDEX RERUM. 


Wjus septemplex peccatum et w 


Caii "Caligulae Imp. descriptio $13 Chry 


IDOrS 


Calchas vates 128 
Ejus descriptio 182 
Calypso 153 
Calandio Xp. Antiocb. exterminatus 
Candace Indiae, regina 247 
ἐυρία Alexandro M. 248 


Canis Sim. Magi loquitur r7" 


Canis Itali cujusdam mirificus b 190. 


Capitol. Rom. a Gallis obsessum 235 


Caput Charonium quid 262 
Cappadocia Secunda a Prima divisa 
provincia facta b 35 
Amplificata et munita b 125 
Romano imperio subjecta 904 


Carthago extructa 207 
Carthaginensis senatus captivus 269 
Cari Imperatoris descriptio, et p 

ἃ 1 


168 

Chrysopolis quae 245 
istis: iion tibutum i ademptum b 113 
b 65 

interfectus b 74 
Christi nati tempus 293 
proditus anno aetatis 33 302 


Christianorum persecut. sub Vespas. 


836 
Sub Domitiano 840 
Sub 'Trajano 851 
Sub Numeriano 402 
a Valente pessime habiti b 35 
multi interfecti b 93 
a Samaritis afflicti b 180 
Caesareae multi occisi b 232 


Indulgentia data 
Christianarum faem. ad Trojan. re- 
sponsio 361 
Cicero quando floruit ΤΣ 2 
Cilicia prima & secunda divisa οἱ 


provincia facta b 69 
Cinis ubi depluerit b 79 
Circe ejusque Philtrum 149 
Circensia instituta 218 


Carini Augusti descriptio 408, 4 Circus Antioch. a.quo conditus 291 
mors 406 Circus incemaus b 109 
Ceres subacti, civ. jure donati 401  Cithaeron mons 49 
Castor Ledae filius 101 Claudii Caes. descriptio 817 
Cassandrae descriptio 1394 . Mor 392 
Cassius mons 253 Claudii Apolliani descriptio et mors 
Casus Inachi F. Amycen ducit 957 915 
Castr. Αμδδαχίμβυπι civ. jure don. Claudiopolis condita 37 
b 178 Cleopatra Reg. Aegypti 251 

Cecrops cfir Ζ“ιφυῆς dictus. 85 Caesaris amica ᾿ 279 
Ejus lex pro Monogamia 86 "Ὁ Augusto victa 251 
Celeriani milites qui ejus descriptio 282 
Celer lilyricus vir fortis b 115 mors 284 
Census universus ab Agrippa prodit ' Clytemnestra Tyndari F. 101 
292  Agamemnoni nupta 101 

Cepheus Persea occidit 45 ^ CumAegistho consuetud. habet 168 
Cerberus eanis 75 nupta Aepistho 168 
Certamen Oenomai 219 Coades Persarem rex b 114 
Enyalii 220 ejusliterae ad Justin, —— b 185 
Cerycus pMagistrata rivatus b 153 ^ quo genere mortis occubuit b 211 
Cestus Hymnus in audem Veneris  Coemeterium quid b 15 
115 Colossus Rhodi atatua 189 

Chamo quae regiones obvenerint 15 Colossenses qoi 189 
Chalca — Constantinopolit. absoluta Columna 'l'heodosii b 117 
b 2291 Colonisia stalua b 113 

Cherubim et Seraphim Jud. ad An- Computatio per 12. menses incipit 
tioch. portam collooantur. 337 25 
Chiron Philosophus 'Thetidos pater Commodi Augusti descriptio 371 
192 mors 383 

Chlamydes apud Rom. in usu 88 Cometa barbatus" b 132 
Chronologi^pro Historici : 34 n Confusione linguae 72. 12 
Chryeeis ab Achille capta 125 Conchyle quid  . 36 
Apollinis sucerdos 126 Consules Rom. primi 231 





764 


quam diu Remp. ad misiatrarit 
Cono Fussianl F. Exepiso. Apamen- 
sla b 107 


Contentio inter Ulyssem Ajacem et 
Diomedem 137 
Constentini M. descriplo ὃ 1 
ἃ barbaris in occidente victus b 1 
crucis illi apparentia et -— 
Christianos factus 
queen arent 5 84581 
icrum 





Prinus ille corona m. 


b7 
Constans Senator occisus b 47 


Conamai Jun. regnum et obilm 


Constantis Imp. reg. et mora δ: 
Constantius Éxocionita b 12 
Ejus cum Persis bellum — b 13 
interitus. b i4 


Constantius Comes Senator 46,7 
Constantius Tars, Comes orien. b 106 
Constantiolus ab Hunnis ca| b170 
Constantii Chlori descri, 

Constantia Cypri Metrop. 


Consitntinopolia regia sedes "o 


tems motu concussa 
iterum 
instaurata a Zenone 


penuriam panis b 232 
defectum aquae PPS ye 
pestem b 224 
terrae motum. b 231 
Fonfagrationem b 237 
b 234 

838 





Corinthiorum reg. quam diu duravit 
111 


B. Cosmas neci datus. 403 
Cotyaeus urbs Phrygiae Belutiferae 


Chozroes Persarum rex b 211 
jusliterae ad Justin. ὀ b 915 
Fratri caput amputat ὃ 212 


ejus cum Jostin, iniycae b?12 


Cranaus prünus Ma 304 
Cretae terrae motus. 822 
Cretenses mendaces 108 

Antiochiam translati ne 


Croesus Lydorum re 
superbae ejus ad Cyrum literae ἧς 
illi oraculpm datam. 
;, Victus et captus a Cyro F4 
Cruds imago ia coelis 145 


INDEX RERUM. 


Curius consn! Rom. 266 
Cuspus tormenü genus unde ^ 59 
Cutzines Maurorum. exarcha οκεῖναι 


Cuztis Damasci exdux captus b 175 
Cyclops quis 145 
Cygnis Priani F. Graeens adit 


δ Achille occisus. 





Cyrrhestica regio 401 
Gyrillos Episc? Alexand. 60 
Cyrillus Illyricianus * b 119 

'Zici terrae motus. 364 


p. 

Dacia Parapotamis proviacia faci 
Daedalus et mors ΠῚ 
S. Damianus neci 

Damascenum templ. Chr. dosi 


Damonicus Antioch. submersus. ; * 
S6 Danse & Jove vitiata 89 
Daphne urbs, eadem acHeraciis 9860 
Daristhenorum dogma quid 





Persarum rex 200 

cum Aetbiopibus bellum 905 

Debborius Philosophus 844 

Déphoii descriptio m 
Dei quinam olim appellati 

Deianira unde nata E 


Herculi Polyphemo nupta 
Democritus Plilos et ejus E 
Demosthenes quando vixerit ES 
Demetrius victus 353 
Demetrianus Seleuci f. 

Desius mensis, idem ac Junius 116 
Deucalion diluvii histo- 


pam scribit Tiblo 85 
ianae aedes in Tabloparochiem 
mutata. b 40 
Dido in Libyam fogit. 301 
Didii Juliani descriptio E 
mors 885 
Dies largitionis - 
Dinini Te ds literae ad 
Auxumitarum regem b 166 
ejus interitus b 164 


: Diocaesareae terrae motus 





INDEX RERUM. 


Diomedes Árgivorum rex 210 
ad 'T'roj. bellum profectus 210 
reversus a primoribus a regno re- 

pellitur 211 

Diospolis quae 290 

Dioscuri qui 802 

Dionysius Areop. fit Christianus 324 
Episc. Athen. constitutus 925 
adversus Graecos scribit 


ejus varia nomina 
Diocletiani descriptio 


Diogenianus Patricius b 132 
ejus mors . ibid. 
Diomedes silentiarius b 167 


Dirce uxor Lyci Argiv. regis 
"Tauro distracta. 57 
Dirce fons unde 
Divisio Gentium 
Domitiani descriptio 
mors 
cur in coelum raptus dicitar 346 
S8. Domitius in spelunca habitat 


b 16 

ejus responsio ad Julianum Apo- 

statam b 16 
Martyrium b 16 . 

Domitianopolis condita 946 


Doras urbs Anastasiopolis vocata et 
muro cincta '*— 115 
Dorotheus Militiae magister b 9209 
Draco fluvius idem qui Orontes 44 
Draco primus. Athen. legislat. 87 
8. Drosina 86 in ignem injicit — 362 
Dictys Cretensis historia in arcula 
reperta 829 
Dynas Hecubae pater 121 
Dynastia Aegyptiorum prima quam 
diu duravit 949 
Macedonica quam diu 243 
Dyrrachium urbs terrae motu con- 
cussa b 141 
Epidaurus vocata b 141 


K. 


Ecclesiae Orthodoxis redditae b 38 
Ecclesia Alexand. a Theodosio con- 
dita b 60 
Edessa terrae motu concussa b 141 
Antiochia  Mixobarbara  appell. 


b 142 . 
8 quo condita b 142 
Ketion rex Lyrnesi 125 
Klda Lamechi uxor 8 


1765 
Electra Plesionae f. 191 
Klectra soror Orestis 170 


Eleutherius seditiosus occieus b 112 
Elpe Polyphemi F. 148 

ab Ulyssis socio Lione ablata 149 
Emessae jus Metropol. datum b 42 
Emisa urbs 891 
Emmali Saltatores b 189 
Enathus Romanorum socius 892 
Encaenia Mag. Eccl. Antioch. celeb. 


b 222 
Endymionis Philos. somnium 72 
Enochus translatus 8 
Enyalius qui 220 
Ephesi terrae motus 817 
Ephesinum reg. quam diu duravit 136 
Epimetheus Musicae autor 
Epiphania condita 262 


Epirus nova a vet. divisa et provin. 


cia facta 4 
jure Metropol. donata b 42 
KEriboea 'Tydei mater. 207 
Erigone f. Aegisthi se occidit 168 
Kricepeus vox 91 
Erythrius Senator b 148 


Esdras libros sacerdot. ex memoria 
2 


sua reparat 04 
Eteocles occisus 63 
Ethnicorum templa eversa b 39 
Euchais Ponti urbs b 91 
Eudocia mortua b 58 
Eudoxia ejus filia b 55 


KEudaemon Antioch. praefectus b 214 
Magistratu privatus 216 
Eugenii regnum et mors b 34 
Eulalius quis, ejus testam. et mors 
b 171, 2 

Euphratesia a Syria divisa b 3 
Kuphemias Patr. CP. abdicatus b 116 


Kuphrasius Antioch. Patr. — b 138 
Eurystheus Laced. rex 111 
Euripides quando floruit 201 
Kuropa Agenoris f. 8 


& Tauro abducta 
regionibus Europaels nomen fecit 


35 
Europa a Thracia sejuncta 938 
Eurota flumen 100 
Eusebius Ep. Cyzic. occisus 223 


Kusebii Argentarii conspiratio b 242 

Hutychius patriarcha b 243 

Knarath Persarum rex regiones Rom. 

invadit b 199 

Exocionitae lidem qui Arriani b 12 

Exterminatio — Antioch. comit 
b 2 








766 


F. 
Factionum Rom. distinctiones 299 
Faelicius comes Orientis b 4 
Fanum Serapidis solis ab Alex. um 
2 
occlusum b 46 
Fanum Jovis Olympici 872 


Faunus idem qui Merc. ejus inventa, 
Deus aureus dictus, et ab Ae- 
gyptiis adoratus | 

Misremo in Aegypto succedit — 23 

Februarius Senator caesus et Roma 


ejectus 238 
8b illo mensis dictus 238 
Festa Anathematum 138 
Festum in Campo Mertio 218 
Festum '"Theophaniorum b 43 
Filii dei in libro Gen. qui 6 
Floriani Augusti descriptio 399 
Mors , 400 
Flavianus patr. Antioch. relegatus 
AE b 116 
Follerales nummi qui . b 117 
G. 
Gabala motu terrae concussa b 88 
provincia facta b 183 
Gainas rebellis occisus b 44 
Galatia unde dicta 286 


Galbae descriptio, e£ mors 388, 4 
Gallus flamen . 286 
Galieni descriptio et mors 894 


Galatia prima & secunda divisa pro- 
. vincia et Metropolis facta δ 43 
Galli a Romanis victi 233 
Brenno duce Romam invadunt 235 


INDEX RERUM. 
Godilas captus ab Hunnis fugit b 1m 


Gorgon quae 4 
igne absumpta 45 
Gortyna urbs Cretae 107 
Gratiani descriptio b 36 
mors b 38 
Graeci Gerieathlielogiam unde acce- 
ere 18 
nefas putant vim illi inferre qui- 
cum "ederent 104 
eorum regnum Peloponnesiacem 

. quam diu florvit 105 
eorum in Tréj. expeditio 123 


eorum Primatum et navium in Tro- 
janos profeotorum catalogus 136 
eorum literae inventae 70 
Libri religiosi et simulacbra com- 
busta b 237, ὃ 
Graecae religionis professores per- 
secutionem passi b 1 
Grepes Herulorum rex Christianus 


factus b 154 
Grod Hunnorum rex b 160 
Christianus fit b 161 
occisus b 162 
Gundabarius quis b 9 
4 H. 
Haeresis Nestoriana b 116 
Hannibal Afrorum dux 267 
Italiae partem vastat 961 


ἃ Scipione secundo victus se vene- 
no interficit 
Heberus lingua sua in confusione 
non privatus 11 
Hebraei ab Hibero . 14 
Hebraea lingua ab Adamo usurpata 12 
Hebraicae literae excogitatae 4 


Ganymedes 'Trois f. . 98 .Héctoris et Heleni descriptiones 132 
8 Tantalo oppressus 98 . Hectoris mors 155 
mors ejus et Epitaphium 99 Hecubae descriptio 188 
unde raptus ab aquila fertur 99  — mors 135 

Gargazi mons b 93 Hecates templum subterraneum 408 


Gelimer quis b 197 
S. Gelasini visio et martyrium 

S. Georgius Cappadox martyr 409 
Gesius frater Eudociae b 55 
Gigantes unde nati 7 
Gigantea mulier b 133 
Gilderichus magistratu priv. b 158 
Gindaropolis Syriae primae urbs 


b 188 
GKhillia urbs Maritima 
Glauca $gne consumpta 
Glauci descriptio 
Glom Hunnorum rex 
Gobbulorum Castellum 


Heliopolis urbs Aegypti 
Helena Ledae filia P 

& Paride rapta 
Helladici qui 
Helena mater Const. M. 
Helenopolis (Suga olim) unde dicta 


b 10 

civitatis jure donata b 10 
Terrae motu concussa b 96 
Helenoponti provincia b 10 
Heliopolitanum templum 866 


Hercules Tyrius et purpura ab ee 
inventa 96 
Hercules Heros 93 





INDEX RERUM. 


Antaeonem vincit ὃ . 106 
"Hercules 'Theb. Jove Pico et Alcm 


na ortus 205 
Augeh ducit  — 405 
Italiae imperat 205 
ejus ad Gades statuae 205 

Hercules Polyphemus Acheloi patrem 

interficit 208 
Unde dicitur cornu Acheloo avul- 

sisse | 208 
moritur 209 

Heraclides quando vixit — 204 
Herodotus quando flogoit. 204 
Heraclea condita 339 


Heraclis urbs eadem ac Daphne 260 
ab Hercule Mysta condita — 260 
Hermogenes Scytha b 179 


Hexastoon ubi | 988 
Hierosolymae quam diu desertae 204 
ab Antiocho vastatae 264 
& Vespasiano 986 
Aelia vocatae 865 
Hierapolis urbs b 17 
Hierum ubi b .162 


Hippolytus Privignus Thesei 109 


' diris devotus 110 
mortuus ΣΝ 110 
Hippodamia eadem ac Briseis 126 
Hippodromi figura 221 


Homerus poeta 183 
Homeritarum cum Auxumiüs bell. 


163 

Honorii regnum b 45 
mors | b 48 
Honcrias pars Bithyniae provin, fa- 
69 


cta 
Hunni Gothique .Europam populati 
b 120 


Hunni Sabiri regiones Rom. invadunt 


b 1924 
Scythiam et Mysiam occupant 
b 170 
victi 170 
Thraciam invadunt b 235 


Hypasius Philos. quae invenit — 214 
Hyperberetaeus mensis idem cum 
ct. 


Jeson quiis τ᾿ 93 
Icarus, eius more 106 
Iconium a Perseo conditum 42 
Idomenei descriptio 130 
Idololatria abolita 68 
Ignis Aeternus 44 


Jgnis in caelo apparet 


S. Ignatius martyrium passus 3860 
]lium conditum unde dictum 97 
llia mater Rom. et Remi 226 
& milite compressa 226 
llus rex Phrygiae 99 
Illus patricius occisus b 102 
Inachus Argiv. imperator 31 
Indarazar Manichaeus Episc. occi: 
b 178 


sus 
Indici regis habitus, descriptio b 194 
Indorum rex socius Romanus b 19. 
Indi a Baccho victi 9 
Jnscriptio Ecclesiae Antioch. b 13 
Interpretes 72 | 250 
Jocasta Oedipo nupta 6t 
D. Johannes ab exilio revoc. 3849 
Joh. Gibbus militiae magister b 105 


Joh. Isthmeus Chym. b 109 
Joh. Paphlagon b 116 
Jonitae qui 83 
Jo a Jove Pico rapta 31 

Ejus fuga et mors 91 
Jopolis condita | 8L 
Jethor Graecorum pontifex 16 
Joviani lmp. regnum , b 25 

obit b 28 
Iphigenia victima destinata 123 

Aulide vivit 173 


Irenaeus Penta. comes Orien. b 113 


Irenopoelis Ciliciae urbs |. b 40 
Isaacius . conspirator ibid. 
Isiodus quid invenit 70 
Isocrates quando vixit  . 414 
Isocasius Phil. Paganismi accusatus 
| b 76 

in Christianorum album refertur 
b 78 


Israeliticus pop. a Cyro cum sacris 
eorum dimissi 199 


298 Jubalus quae excogitat 

Hypaethrum Caesarium 876 Judaeorum ἃ captivitate reditus 200 
Hypatius imp. creatus b 217 ἃ Graecis Antiochenis occisi mvlti 
occisus b 218 815 
Hypatia viva combusta b 60  & Caligula 316 
I eorum fatalia tempora incipiunt 

t 819 

Jamblichus Philos. quando vixit 414 — Nerone strati 832 
Jannes οἱ Iambres magi Contra Christianos — conspirant 
Japheto quaenam regiones obvene- 231 
runt 16: Julius mensis unde 239 





768 INDEX RERUM. | 
J. Caesar unde dictus 274 Lamechi dao 8 
'Triumviratu exutus 275 Lamechi Caino orti peccatum et 


In Romanos arma sumit 275 
Roma capta Senatores occidit 276 


poena 


8 
Laemedon rex Ilii 107 


Contra Pomp. arma movet — 276  Laodicea a quo condita e£ djcta 258 
ejus regnum 277 . Kversa 356 
Leges Romania ponjt 277 . Jure Metropol. donata 387 
interfectus 279 Laodicenses Septimii dicti 883 
Julianus Apost. Imp. b 14 Latini olim Scitip! dicti 205 
unde Apostata dictus b 14 Latinus rex interfectus 212 
ejus in Persas exped. b 17 Lavinium conditum 214 
visio per somnum b 15 Lausus Bithyniae praefectus — 285 
oratio ejus Misopogen b 15 Leda Thestii fija 1 yndaro nupta 100 
ejus classis quanta 17 a Cygno vitiata . 101 
mortuus b 21 ejus partus Tergeminus 101 
Julianus Latro "Tyrannus occisus Leges veteres Constantin. collectae 
b 180 b 183 

Julianici aurigae Christiani mors Leius mysta 262 
b 243 Lenones  cireumforanei , Antioch. 

Juno quaenam 19 b 173 
Jupiter Picus sororem ducit 19 Leontius Philosophus Athen, ὃ 52 
occidenti imperat 21 ejus testamentum et mors ὃ 53 
Jupiter Asterius 118 Leonis Magni regnum b 75 
Casius 253 ejusjussa de die Domin. servando 
Ceraunius 954. b 78 
Bottius | 255 exocionitas persecutus b 79 
Justasas rex Samaritanus occisus ejusliterae ad Athemium ὑ 82 
' |^ b 93 Leontia filia Leonis M. b 83 

Justinus imperator b 131 Leo Jun. Imperator b 8& 
ejus descriptio b 131 obit b 85 
literae ad Coadem b 137 Lepidus Triumvir 480 
Morti occumbit b 150 Lex contra inceptum a Persis lata 19 
Justinianus Imp. b 147 Libya Pici Jovis filia Neptuno nupta 
ejus descriptio b 151 3) 
Prasinae factioni studet ὃ 152 Libya regio unde dicta . 221 
ejus edicta b 158, 163 Libanius Sophista Antioch. δ 14 
Bellum cum Persis gerit Ὁ 199 Linus D, Petri successor 330 
ejus literae δὰ Chozroen regem  Lithoprosopus mons b 229 
Pers. b 212 Livius cum vixerit 271 
Imperatoris insignibus privatus Lomnas rex 186 

b 216 Longinus qui b 97 

ejus Institutiones sacrae b 2p Lous mensis 873 
ejus statua b 925 Lucullus contra Tigranem mr" 


contra eum conjuratur b 240 
Justinianopolis urbs unde dicta b 154 
Juventinus Martyrium passus b 15 
Juvenalia faemina b 95 


L. 
Labyrinthus regio 108 
Laconia a Lacone dicta 100 
Laconides pulcherrimae 100 


Lacedaemonium regnum eversum 111 
Laius 'lT'hebanorum rex 59 
interfectus 


61 
Lamechi uxores Elda et Sela 8 


Lucii Pertinacis regnum et deci 


mors 932 
Lucretia violata 23p 
Ludus equestris ἃ Romulo institu 


Lupae quaedam mulieres aic dictse 
226 

Lycurgus vir sapiens 52 
Lycus Argivorum rex 5 
bello moritur 58 


164 


Lycaon ab Achille occisus 
b 69 


Lycia ἃ Lycaonia divisa 





INDEX RERUM. 769 

Lycocranitae qui — ^ b 179 Persas vincit . 408 

Lydii regni duratio 194 obit 413 

Lynceus bellum Danao infert 82 Maxentii regnum et descriptio ib. 

Lytargus urbs Syriae b 42 Maximi imp. regnum descriptio et 
mors 

M. Mauzanitarum regio b 19 

Mausoleum Eudociae ubi b 58 

Macedonici regni duratió 949 Maurianus Comes vates b 108 


Macedonia Rom. Imp. subjicitur 266 

Macedones Antiochiam translati 257 

Macedonia secunda provincia facta 
83 


Mauritani Africae regiones occupant 
b 243 


Maurisii victi ἃ Theudericho b 197 


Mazabda vicus, postea Laodicaea 

Maccabaei interfecti 264 258 
eorum reliquiae obi sepultae 264 Medi unde dicti 14 
Macedonius curator b 172 Medea a Jasone abducta 97 
Magia ἃ quo inventa 18 Medusa quae, truncata a Perseo 4f 
Magi 296 Meerdotes bellum contra Rom. mo- 
Magistratus Christiani Constantino- vet 851 
poli praepositi b9 diem obit 851 
Majorinus Senat. Romanus ὃ 83 Melantium mens Amanus quoque di- 
D. Mamas b 80 — ctus 179 
Manumissionis rifus 232 Melantia flaenta . 179 
Manlius Capitolinus Gallos vincit Meleager quis 208 
233 . aprum Calydonium occidit — 209 

"ejus bona direpta 234 moritur 209 
respub. illi soli administranda da- Memnon Indorum rex; et mors ejus 
:236 162 

Manichaens Cerdo qui 899 Menelaus dux Graecus 113 
Manichaei poenis affécti b 14$ ad Priamum contendit Helenam 
illis sua Haeresis indulta Ὁ 212 petens 122 
Manichaei Bundi dogmata 410 Menetes Legopolis rex 126 
Mars qui 20 ab Achille interfectus 126 


Marsyas Philosophus mente captos 
in fluyium se injecit ed 

Marsyas &mnis unde 

Marcion Manich. dogma spargit 965 

Marci Antonini Imperium 868 


Mensium Macedonicorum nomina 219 

219 

Menses Syrii Macedonicorum nomi- 
. nibus dicti 25 
Menas vi | b 111 

Menas Patriarcha Constantinop. ἃ 


ejus regnum et descriptio 368 
Lex ejus 869 Papa excommunicatus, restitutus 
interitus 870 b 226 
Mariades Magistratus Antioch. occi- —— obit b 230 
39 WMieropes unde 13 
Meriana uxor Valentin. proscripta Mercurius ds - 22 
b 33 Mercurius 'l'rismegistus 29 
Marciani Imp. regnum et scriptio ejus opinio de 'l'rinitate 29 


Ejus edictum b 7 
Martyropolis b 154 
B. Marinus Martyr b 187 
Marcellus captus se occidit ὃ 241 
Maximianopo is terrae motum passa 

instaurata, Constantina dicta b 10 


Maximianus Martyr b 15 
Maximus Senator rebellis b 47 
Maximiani Imp. regaum et descrip. 

413 


Alitarcha | fit ib. 
loannes Malalas. 


ad Aesculapium de divina me" 


Merionis descriptio 130 

eran b 174 
Mesopotamia provincia facta 858 
Minos Europae filius Athenis bellum 


infert 105 
Minotaurus unde dictus 106 
Minoi in regno succedit 107 


e Labyrintho extractus e£ occisus 

108 

Minos Tragoedus quae invenit 181 
49 








710 


Modestus Magistrianus b 82 
Monarcha Orientalis occisus b 126 
Mons ferreus b 182 
Montes aurei ubi 


Mopsuestia urbs Ciliciae b 14 
Moschianorum porticus b 236 
Mothon urbs b 11 
Mugel Hunnorum rex b 162 
Mulier fatidica Atheniensis ὃ 224 


Mundus socius Rom. b 186 

Myrmidones Bulgeri dicti 122 

Myra urbs Lyci^e b 69 
N. 

Narses Gothos vincit b 230 


Nasorei et Galilael Christiani dicti 


918 

Nebrodos gigas 18 
Genethlialogiae peritus —..18 
Magiae , Astronomiae et Astrolo- 
giae Persis autor . 18 

ἃ Persis Orion dictus 18 
Nectanabus Aegyptius Imp. 241 


cum Olympiade Alexandri M. ma- 


INDEX RERUM. 


Nycteus rex Boeotorum 58 
Nycteparchus, oíficium ejus b 111 


Nyssa urbs unde dicta b 177 ᾿ 
Nyesael altaris inscriptio b 177 
Ο. 

Occidentis Jovis Pici tempore deacri- 
ptio 31 
Ochus Artaxerxis lius "n 
À. tios populatus 
Odoacrr occisus | b 95 
Odyssus urbs ' b 119 
Oedipus Laii et Jocastae fil. expesi- 
tus : 89 
ἃ pastore eductus 59 
unde nomen, cepit 60 
. Sphinga occidit 61 
Matrem ducit 61 
'Thebanorum rex creaí£ns 61 
«mors ejus € 


Oeneus Aetolorum rex 207 
Oenomaus, qui certanien invenit 219 
interfectus ἃ Pelope 
Ogygis diluvium Atticum 1 


tre concubuiise per ionem Olivae frons Meleagri tutela 5210 
fertur 242 Olympicum certamen institutum 112 
Nemea certamina Baccho saera. 19 Olympias Alexandri M. mater 5246 
Nemesi templum sacrum. 407 Olybrius rex Romae, obit b 83 
Neronis Imp. regnum et descripto Oraculum datum 'l'huli de Tris 
| 3 
veneno interfectus 833 Perseo 4t 
Nervae Augusti Imp. regnum et de- — Pharaoni 79 
scriptio 947 . Argonautis de 'Frinitate et B. Ma- 
mors 349 ria | 94 
Nestor senex 0. 122 . Priamo de Paride 114 
Nestorius quando floruit b 69, 70 Romulo | 217 
Nicomedes et Nicanor Ásiae praefe- Ἠ Croeso 197 
cü 2529 Augusto “4698 
Nicomedia terrae motu concussa, in- — Oresti 169 
staurata 335 Orestes A natus 10 
Nicopolis terrae motum passa 847 ' insanus matrem occidit 170 


instaurata et Nerva dicta 848 
Nicaea terrae motu labefactata 

b 36 

Niceas occisus b 180 
Niger Senator orientem domat 386 
Niger imp. victus et occisus 387 


Ninus Saturni filius Syriae rex 20 
Matrem ducit 40 
Nisibis urbs b 17 
vicus Nisibenus b 97 
Noa 


9, 10 
Justiniani 
uu b 168 
Numeriani Augusti regnum et descri- 

puo «M 


Novellae constitutiones 


victima destinatus ab 'Iphigesia 


quo signo sorori notus 176 
cum illa Avulidem fugit 177 


drapetes ab Antiocheals 


ο uae, majumae dictas 87 
Orion quis | 


Orontes TTyphon et Ophites a. 
Orpheus quando floruit 8 
quaenam docet es 
ejus carmina 88, 92 
ejus dicta de mundo 8 
'rinitatem agnovit , X 





INDEX. RERUM. 


"Orthodoxi affileti b 138 

Osdroes Armeniae rex 852 

Osdroina urbs 

Ostrys "Thraciam depraedatus b 79 

P. 

Palamedes quae invenit 199 

Palladium ablatum 141 
in foro Antiocheno ponitar b 6 

Palatia unde dicta 213 

Palaestina provincia facta b 5 


terrae motu concussa b 929 
Palimyrae urbis fundator quis. b 152 
Paltus urbs et Gabala provincia E 

1 


Panduristae 927 
Panemus idem ac Julius mensis 373 
Panis perpetuus qui 361 
Panes Palatini b 9 
Paris Priami filius Alexander dietus 

114 


ab Agricola educatus 114 

Panegyrin in Venerem componit 
115 

unde fabula de tribus deabus 113 

Helenam abreptam Trojam vehit 
1 


19 
. ejus descriptio 133 
Parmenius torrens 801 


Parathemaspates. contra Romanos 


profectus 852 
- Persarum imperator fit 857 
Parium urbs conditum. 115 


Pasiphae uxor Minois 106 
D. Pauli descriptio : 8831 
' Paulus Macedonicus octisus 267 
Paulinus quis b 51 
3nterfectus ' b 67 
Paulus Patriarcha moritur ὃ 138 


Paulus Constantinop. conjurator ca- 
2 


^ ptus 4 
Pelops Graeciae rex 104 
Peloponnesus ab illo condita 104 
' Pelena dieta ἡ 16 
Pelagius Patricius occisus ὃ 103 
Pentheus filius Agaves 50 

cum Baccho pugnat 50 

per insidias interemptus 51 
Penthisilea quae: 159 

interfecta 161 
Perseus Jovis Picl filius 40 


Persas docet Medusaea mysteria 
ignem aeternum in Persida fet 
48 


arbores Persicas serit 


771 


Gorgone sua occaecatus interimi- 
tur 45 


958 Persae unde dicti 


43 
Magog ὁ et Magusaei dicuntur 18 
unde Magiam et Astronomiam di- 
dicerunt 18 
fusi à Romanis b 189 
eorum in Romanos censpiratio 
07 b 193 
victi b 208 
foedus cum Romanis ineunt b 219 
eorum sub Maxentio invasio 414 
Persa Ztathio bellum infert Ὁ 153 
Persarmeniae regiones Romano Imp. 
adjectae 
Perithous a Tricerbero laniatus 75 
Pericles quando vixit 214 
Peritüus mensis qui | 265 
Perozes Persici regis flus b 174 
Pessinuns urbs b 43 
Pestis Constantinopolitana ὃ 232 
Petrus Paramonarius S. Euphemiae 


Episc. Antiochensis constitutus 
b 86 


Kachaita relegatus b 91 
restitutus b 91 
D. Petri descri do 880 
Pharaoh Mara pü rex 
Petissonius, Com id 
illi datum oraculum de deo 79 
ejus tabula lapidea 79 
Phaedra Thesei uxor 108 
a viro amota 110 
se interimit 111 
Philoctetis descriptio 130 


Phineus Judaeus Antiochiam vastat 
1 
interfectus 816 
ejus caput ἴα Orontem injectum 
Philoxenus ab exilio revocatus b 132 
Phocas Patricius b 146 
Phoenicia quae et unde dicta — 36 
Phoenicia Libanesia a Maritima di- 
visa et provincia facta b 39 


Phoenix primus purpura indutus 37 
Phoenices artem tinctoriam inveniunt 
. Phorbantes rex Lesbi occisus 195 
Phrygia salutaris provincia fam 
Ph tricius b 121 
Pilsjus a Nerone truncatur 931 
Pisistratus dux Lydorum 193 
Planetarum antiqua nomina 27 
Plato agnoscit 'Lrinitatem 240 





712 
 Placidia soror Gratiani Imperstoris 


" rapta ab Alaricho b 46 
Plotarchi Philosophi de diis ope; 


Plutarchus Christianus Syriae prae- 


fect 3 
Pol nices &b Eteocle oceisus — 63 
Pollux Ledae filius 101 
Polymnestor quls 128 
Polydorus Priami filius 128 

Polyxena ab Áchille amaía 165 

ejus descriptio 134 
Polyphemus quis 145 


cur tres oculos habere fertur 143 


cur ab Ulysse inebriatus 148 
cur occaecatus 148 
Polydamus rex Phoenicum 161 
ab. Ajace occisus 163 


Pompeius M. Tigranem vincit 270 
quas regiones subegit 270 

a Julio Caesare interemptus 270 
Pompeiopolis terrae motu concussa 
b 168 

instaurata b 168 
Pondera mensurae et limites inven- 
᾿ 2 


ta 
-Pontous Senat. Romanus praedives 
81 


Pontus Ptolemoniacus ubi 832 
Pontus Hemipontus vocatur, provin- 


cia fit b 39 


Porphyrius Syriae praefectus b 93 
Priamus Ilii rex 11 
oraculum illi de Paride d£tum 114 


ejus descriptio : 180 

mors 136 
Principes insulae 95 
Proetus Graeciae rex 102 


Proserpina a Tricerbero laniata 75 
unde a Plutone rapta dicitur 75 
Prometheus grammaticus 
unde homines fingere dicitur 85 
Procla Pilati uxor .909 


Procopius quis b 67 
Proclus Philosophus Antiochensis 
b 120 

diem obit b 124 
Probus patricius accusatus ὃ 171 
Proclianus interfectus b 175 


Ptolemaeorum series 450 
Ptolemaeus Secundus et Philadel- 
phus distincti 250 


Pulcheria Augusta b 51 

mortua | b 75 
Pygmalion Sichaeum occidit 907 
Pylades Oreatia aociua 173 


INDEX RERUM. 


ab Iphigenia hospitio exceptos 


176 

Pylae ubi b 89 
Pyrrhi descriptio 131 
ejus ad patriam reditus 167 


Pythagerae Samii placita — 201, 2 

quando floruit 204 

Pythium certamen Apollini νοῦν τι 
1 


" 


Quintiliani Rom. Imp. fegnum et de- 
scriptio 396 


R. 
Ravenna urbs b 46 
Recimer quis . . ὃ 8δί 
interfectus b 83 


Redemptorium Antiochense quid 301 
Regum formula, jussimus et sanci- 
vimus, unde 217 


Remus ἃ Lupa eductus, 226 
interfectus 217 
ejus btatua motuum civilium seda- 

trix 217 

Rhodius colossus erectus 189 

Rhodii Colossenses dicti 189 


Rhodus terrae mota concussa — 242 
Rhodanus vir potens, praefectss 


Rhosus urbs & quo condita 253 


3 Bogathinus Cytzinem occidit b E 


Romulus a Lupa nutritus 
ejas A lphabetiut konvivium 217 
iius oracyl Remo 217 

Romani unde . 916 
fines suos proferre ingipiunt 
ad Indorum regem atos mit- 

tuat b 194 


84 Romanum cum Persis bellum quem 


diu duravit b 199, 200 
Roma a Gothis capta b 226 
Rufinus Syriae praefectus b4 

B. 
Sabinae virgines rapíae 225 


Sabborarsacius Persarum zrex ὃ 19 
Sacrae Scripturae translatae in 


Sala filius Cainan tabulas Egrege- 

rorum in Chaldaea exscribi& 10 
Saltatoria ars inventa φίλ 
Salustius quando vixit 474 


^ 


INDEX RERUM. 


Sjalamine terrae motu conenssa, in- 


staurata, et Diospolis dicta — 296 
Salamias motu terrao concussa 415 
instaurata ibid. 
Constantia dieitur ibid. 
Sampsigeramus Veneris sacerdos 391 
Bamosata Ephratesiae urbs b 17 
Samaritanorum ἃ Romenis defectiq 
| * b 180 

victi sunt b 181 
Samaritae Coadi contra Rom. auxi- 


liantur - b 192 
Sanatrucius Meerdotis filids — 351 
contra Romanos profectus — 352 


ἃ 'lTrajano captus et interfectus 
857 


Sappho Poetria 87 
BSapores Persarum rex Syriam et 





718 


ejus puerperium 48 
Serücus filius Ragavi Idololatriae au- 
tor 63 
Sergius Diaconus b 206 
Sergius laesae majest. postulatus 
b 249. 


Sethus literas Hebraicas et Astrono-- 

miam invenit (od 
ejus lapideae tabulae 5 
deus appellatur 6 
Severi Ímp. regnum et descriptio 
383 


mors 889 
Severus Patriarcha Antioch. b 139 
Sibylla Cumaea 229 
Érythraea 97 
Sicyoniorum respublica & sacerdoti- 
bus adsministrata 83 


Antiochiam vastat 391 Bicyonii Helladicl dici — 83 
ejus copiae profligatae 892 Sichaeus interfectus 206 

, juterficitur 392 $Sidun urbs a quo condita et dicta 
Sardanapali luxuria. mors et Epita- 69 
phium 21 BSilpius mons 92 
Sarabarus rex Persarum b 8 Silvanus Comes b 27 
Saramannus fons 963 Simon Magus et ejas Canis 826 
Saturnus Gigas Orientis Imperator ejus miracula et mors 929 
quae excogitat - 19 Bimonium ubi 829 
fcamander fluvius 161 Simmas dux Rom. b 202 
Schisma Antiochenum b 133 &Sindus mons 5 
Scirti milites Bacchi . 50 Smyrna terrae motum passa 817 
Scipio Consul Rom. Carthagisem di- Socrates quando vixit —— . 904 
ruit 268 Sol Aegypti rex 26 
Scipio secundus Hannibalem et An- Solis longa defectio . . 193 
, t'ochum vincit 440. Solon Philosophus quando floruit 
Scirtus fluvius 141 . 194 
Scriba quali honore habitus 977 Bolennia Daphnes qualia b 111 
Scythopolis urbs unde dicta — 179 Sophocles quando vixit 204 
ἃ Samaritis combusta b 180 $BSosibius Antiochenus Romae obit 
thae in Persida translati 28 290 

. , Parthi dicuntur 28 Sostres À i rex 28 
Sebastianus Senator rebellis — b 47 quas regiones subepit 28 
— ]saurorum dux creatur b 174 BSosthenium fanum ubi 96 
Sela Lamechi uxor 8 Sphingis descriptio 60 
Seleucia Palaeopolis dicta 180 . mors | 6t 
& quo condita 25& Stephanus Episc. Antioch. occisus 
ab Isauris vastata b 66 b 91 


Seleucus tricator Asiae Imperator 


ejus uxores Ápame et Btratonica 


Stephanus praefectus Caesareae oc- 
cisus b 232 
Stellarum discursus b 219 


253 Btheneboea uxor Proeti regis 108 

in Perside LXXV. urbes condit — Antia dicitur 102 

. 259 Bellerophontem falso accusat 102 
mors ejus et Sepultura 261 Strophius Orestis socius 169 
Semo quae regiones obvenerunt 14 fStrategium a quo conditum 245 
Bemiramis Saturni uxor Rhea dicta — Suga urbs b 10 
19 Sulphur vivum quid b 124 

Semele Cadmi filia 47 Sunicadux — b 199 








Taurus rex Cretae Europam abducit 


' Taurus Notarius Pasipbaes 106 
'Telephus Italiae rex 205 
'Templum Salomonis Jovi dicatur 264 
Templa Dianae Herculis et Martis 


motu terrae dirupta 817 
"Tenebrae per in diem 406 
"Thales Philosophus 193 


Milesius Atheniensibus Legislator 


'Thara statuarius 65 
'Thebae conditae unde dictae 58 
"Thebanorum bellum civile et ejus 


CAUSA 61 
'Thestius Laconiae rex . 100 
"Theseus Aegei TThessaliae regis fi- 

lius ^. 107 

Phaedram ducit 108 


Themis Graecus quaenam invenit 


181 

"Thessalonica quae, et & quo condi- 
ta 243 
"Thermae olim dicta 243 
Thebais Aegypti urbs 987 
Jhermus quis, bonis spoliatus 387 


'L'heon Philosophus quae docet b 87 


* 


714 INDEX RERUM. 

Persas superat b 189 "'Iheodosius Imp. Rom. Chrietíanu 
Surenas quis b 925 b 37 
Susianum castrum Justinianopolis di- — Ecclesia interdictus b 43 

citur b 179 . ejus mors b 44 
Syche urbs Neapolis dicta 84 "Theodosius Jun, Imp. Rom. δ 49 
Eee urbs b 120 . Factioni Prasinae studet b 50 
Cynagogae Judaeorum incensae 315 ejus de Prasinis edictum b 50 
Synodus Nicena contra Arium b 9 | nuptiae cum Eudocia b 55 
Synodus ἃ Theodosio vocata e£ quae "Theophilus Bithyniae praefectus b 76 

in ea agebantur b 41 "Theuderichus Consul Rom. b 90 

Ephesina contra Nestorium b 70 . contra arma capit b 94 

Chalcedonensis b 78 . Arianismi sectator b 96 
Constantinopolitana ab Agapeto Mpi- 'Theodosiws Augustalis interfectus 

. scopo Romano convocata ὃ 221 b 119 
Synodica Papae Romani b 238 "'Lheocritus comes occisus b 131 
Byria pro Judaea 12 "Theodotus praefectus b 139 

unde dicta ᾿ 96 "Pheodorus 'Teganistes b 139 
Syriaca lingua pro Hebraea 12 'Iheodora Augesta crucem gemma- 
Syrus Agenoris filius tam Hierosolymam mittit b 148 

. Arithmeticam docet. JLenones circumforeneos prohibe 
| T. Exclesias multas locupletat b 174 
. diem obit b 227 

Taciti Augusti Imp. regnum, descri- Theocritus Episc. Caesariensis b 234 

ptio et Mors 399 "'Theopolis quae b 177 
'Talzanes Saragenus b 198 "'Theodorias urbs b 178 
"Tantalus Mycenarum rex ' 98 "T'heobous quis 53 
"Tarsus urbs a quo condita, unde ^ Antiopam vitiat 5, 

dicta 48 "'Thobelus quae exoogitat 3 
Tarquinius Superbus expulsus 229 "'Thoas Scytharum rex 178 

'Thuras Assyriorum rex Baal et Mars 


dictus et ἃ Persis adoratus — 20 
Thules Aegyptiorum rex 
. iHi datum de Trinitate 


Thyabroca Apollo 
P 


moritur 
'Tiberias exstructa 
"'Tiberia urbs 'Thraciae 


270 

Tindarus maritus Ledae 100 
Tiresias Boeotorum Philosophus quae 
docuit 46 
relegatus 46 
Titus Vespasianus Palaestiaam va- 
stat — 836 
Imperator fit 899 





.— INDEX RERUM. 
de Transmigratione animarum opi- 


Christo atatuam ex aere ductili 
fingit 808 
Verina Augusta — b 87 
Vespasiani regnum οἱ descriptio 


836 

' lemplum ventorum condit 
Vigilius Papa Rom. b 228 
ejus nomen e sacris .diptychis ex- 
b 228 


pounctüm : 
Vindicius "Bruti servus manumissus 
480 
Vindices qui b ΩΣ 
Virgilius quando floruit 7 


775 


Vitellii regnum, descriptio et mors 
835 


nio & quibus inducta 240 
Trajani lmp. regnum et descriptio Vitalianus 'Thrax quas regiones oc- 
850 cupavit b 114 
ejus bellum cum Persis 852 ejus classis vivo sulphure combu- 
mors 862 sta b 122 
- 'Trachonitis b 182 victus 123. 
'Triptolemus Inachi filius 92 . in Gratiam a Justiniano receptus. 
Trinitatem Orpheus agnovit 91 b 132 
Tricomitae qui 177 ^ occisus 134 
Tributum fumarium exactam 817 Vitus conjurator captas b 
'Tripolis terrae motu concussa, et Vites a Baccho inventae 48 
instaurata b 73 — Ulyssis oratio pro Palladio — 139 
(Tribonianus Quaestor Antioch. ma- — a Cyclope captus fupit 148 
gistratu privatus b 216 X a Polyphemo captus evadit , 149 
'Tros Phrygiae rex 97 apud Circen commoratus 151 
"Trojani belii CAUSA 118 ejus socii in Poroos mutati — 152 
"Troili descriptio 132 apud Calypsonem manet 153 
occiditur ab Achille 164 in Charybdim incidit 154 
'Trocondes dux b 88 . Ithacam pervenit 155 
"Troja condita - 97 "Vox audita a Judaeis sacerdotibus 
ÜTyana urbs 942 insancto Sanctorum. 819 
"l'ydeus Diomedis pater . 207 X 
'Tyranx Hunnorum rex b 159 | 
. in fercam actus b 160 Xanthicus mensis idem cum Aprili 
'lTzanni quas regiones diripuerunt 116 
b 42 Xenophon quando vixit 240 
'Izittas militiae magister b 204 Xerxes Coadis filius b 174 
^ v X ylelaeus Gothicus b 169 
Valeriani Imp. regn. et descriptio Ζ. 
890 Zacharias "Tyrius Patriarcha factus 
mors 393 | b 149 
Valentiniani Severi regnum b 28 Ziaimanazus Iberorum rex b 159 
uxorem relegat b 33, 4 Zarbus vir Senatorius Romae 347 
obit 84 Zenobia uxor Enathi 892 
Valerianus Valentiniani f. Imp. b 87 — captiva fit ab Aureliano 897 
Valerius frater Eudociae b 55 interfecta 998 
Valeriana quae b 135 Zeno Imperator b 84 
Valentis regnum b 85 ejus regnum b 86 
Varius Senator Romanus? 81& . contra Constantinopolitanos arma 
. Venetus color unde " 222 movet b 89 
Veronica mulier Judaea fluxu san- ejus edictum b 94 
guinis a Christo curata 806 — mors b 104 
Zethus Antiopae filius 55 


Zilgibis Hunnorum rex contra Rom. 
b 187 
occisus est b 138 
Zoroaster Astronomus Persicus igne 
coelesti absumptus 20 


ejus cineres Persici regni tutela 20 
Ztannica Ponti 399 
Ztatthius Lazorum rex Christianus 

factus b 134 

Valerianam ducit b 185 
Zticca neci datus b 139 

Züttas militiae magister — b 157 


[MEE 








INDEX SCRIPTORUM. 





Acta apostolorum 255, 11. 

Africanus 53, 14. 62, 6. 69, 3. 72, 
14. 90, 7., 17. 158, 14. 269, 8. 

Alexandrinarum rerum scriptores 
220, 17. : | 

Apollonius 79, 17. 

Archiochus 68, 5. ' 

Arianus 276, 17. 

Auleas 61, 12. 

Auleas 143, 1 

Brunichius 187, 14. 

Buttius 84, 292. 193, 17. 262, 21. 

Callimachus (88, 3.) 175, 1. 

Castor 157, 19. 

Cephalio 40, 9. 45, 9. 49, 1t. 90, 
1. 165, 5. 

Charax 81, 14. 175, 5. | 

Clemens ( KA5u:og) 34, 10. ( Χλή- 
μης) 928, 18. 231 , 11. 940, 5. 
242, 21. 480, 9. 499, 13. 

Cyrillus 27, 12. 58, 12. 188, 12. 

Democritus 85, 3. 

Deucalion 70, 8. 

Dictys 107, 1., 6. 119, 93. 199, 2. 
132, 22, 135, 12. 250, 3. 

Didymus 81, 8. 86, 17. 166, 99. 

Dinarchus 45, 9. 

Diodorus 54, 13. 68, 10. 

Dionysius 190, 15. 

Dionysius 252, 2. 

Domitianus 810, 18. 

Domninus 88, 16. 142, 19. 235, 7. 


$66, 10. 273, 3. 287, 18. 297, 9. 
18. Domnus 208, 2. 

Epigramma in Sardenapallum 19, 
11. | 

Euripides 31, 6. 84, 19. 43, 18. 49, 
11. 53, 12. 72, 11. 84, 16. 86, 
11. 88, 18. 117, 1., 14. 136, 14. 
187, 1. seq. 143, 3. 166, 4. 359, 
18. 

Eusebius 58, 17. 57, 9. 70, 9. 150, 
11. 190, 18. 197, 16. 207, 15. 
228, 920. 256, 10. 260, 15., 19. 
429, 14. 


᾿ Eubtathius 399, 3. 


Eutropius 209, 6. 334, 11. 

Eutychianus 332, 9. 

Florus Epitoma Livii 211, 2. 

Hermes CTrismegistus 26, 14. 343, 
12. 

Herodotus 26, 9. 

Herodotus 157, 19. 

Homerus 24, 14, 117, 16. 119, 93. 
132, 21. 143, 41. 

Ioannes 58, 12. 

Iosephus 6, 20. 7, 4.- 58, 11. 247, 
20. 248, 4. 260, 13. 

Irenaeus 160, 8. 190, 2. 269, 8. 

Julianus 328, 2. 07 

Iuvenalis 263, 9. 

Licinius 180, 12. 

Livius 178, 14. 183, 10. 215, 19. 

Lucanus 215, 12. 224, 20. - 





INDEX SCRIPTORUM. 


Lucianus 77, 1. 

Magnus 829, 2. 332, 8. 
Manetho 25, 11. 59, 14. 
Minos 143, 1. 
Nestorianus 324, 19. 376, 19. 
Ninus 76, 21. v. Addenda. 
Origenes 12, 16. 


Orpheus 72, 17. seq. 78, 17. 74, 1: 


75, 2., 6. 76, 6. 848, 13. 


Palaephatus 24, 17. 33, 9. 41, 18.. 


53, 11. 63, 2. 83, 4. 209, 7. 
Paris 92, 11. 93, 3. : 


Pausanias 88, 15. 197, 17. 408, 99, 


904, 5., 8. 948, 15. 
Phidias 117, 14. Phidalius 120, 
5. 121, 1. 
Philochorus 45, 5. 
Philostratus 297, 10. 
Phlego 240, 18. 
Plato 85, 91. 188, 7. 
Plinius 178, 13. 
Plutarchus 56, 4. 
Polybius 157, 19. 
Porphyrius 56, 11. 
Priscua 359, 4. 
Pythagoras 158, 12. 159, 2. 


711 


Rheginns 54, 7. 

Sallustius 209, 9. 

Scriptura sacra 1. 4; 5. saepius. 7, 
1. 7., 194 14. 9, 1., 5., 14. 10, 
4. 17, 11. 19, 5. 84, 12. 61, 2. 
65, 10. 67, 6. 75, 2. 81, 17. 156, 
15. 160, 8. 298, 6.) 9. 11., 13. 
229, 11. 231, 7. 236, 18. 241, 5. 
821, 19. 357, 22. 

Servius 162, 14. 181, 2. 

Sisyphus 117, 1. 119, 99. 132, 19. 

Sophocles 40, 18., 16. 41, 3. 

Sotates (Sotades) 25, 16. 

Symmachus 7, 17. IN 


. 'Tatianus 242, 21. 


Thales ( Thalles) 157, 18. 


"Themis 132, 22. 


Theophilus 29, 4, 59, 17, 85, 9. 
157, 90. 195, 20. 990, 17. 998, 
18. 252, 16, 429, 13., 17. 

"Timotheus 158, 5. 159, 2. 228, 18. 
232, 6. 429, 13., 17. 

Tranquillus 34, 4. - 

Virgiljua 132, 91. 162, 13. 178, 13. 
216, 8. 220, 2. 295, 6. 








A 


INDEX GRAECUS. 





ἀβοοχία 492, 14. 

ἀγανακτήσας κατὰ τοῦ υἱοῦ 88, 
22. 152, δ. 156, 6. 166; 3. 205, 
98. οἱ alibi. ἠγανακτήθη 438, 21. 
455. 11. 449, 12. 

ἀγαπῆσαι φιλίαν 46, 4. 

ἄγειν. "iyayero zoóg γάμον Κομιτώ 

ἀγάγαι 110, 1. ἀναγά- 

qeu 950, 2L 457, 20. σοναγάγαι 
476, 14. ἄξασ 123, 21. ἄξατεθϑ, 
18. ἀντεισάξας 398, 7. εἰσάξαντας 
217,14. xa:afa, 185, 14. συ»- 


án 185, 6. συνάξας 119, 5. 
167,8. 206, 15. συνδιῆξεν 


ἀγκυλόρινορ 106, 7. 
ἐγνεύσαντες active 185, 4. 207, 14. 
ἀγνώστως 131, 39. . 
ἀδρανεῖς 215, 15 | 
PA δισθέντα 356, 19. 
dnos τῶν ἁγίων ἀποστόλων 483, 


αἴξειν. ρον 240, 19. ἐπαρόντες 
462, 1 

olereieaDan. ἡρετίσατο 4, 14. 

αἰφνίδιον 945, 6. 405, 11. 471, 6 . 

aipsilíog 490, 1 . 

αἰχμαλωσία captivi 150, 10. 151, 
20. 154, 9 » 13. 

ἀκολουθοῦντος τῆς συνόδου 412, 11. 

ἀκούει ὁ τόπος dicitur 255, 19. 
ἀκούειν ἀλλοτρεοφαγοι 180, 10. 
ἀχηκοῶσα 858, 4. 

ἀκριβοῦν. ἠκρίβωσαι τὸν Ayauéuvo- dv 
ψα 138,3. ἠκριβώσατο παρ᾽ αὐτῶν 
τὰν χρόνον 230, 14. 

ἀκριβῶς οὗτός ἔστιν ὃ Χρισεὸρ 
254, 12. 

ἐκοοποῖῖται 216, 23. 

ἄκεα 

ἀκώνωπα 965, 4͵ 

ἀλαστόρων δαιμόνων 413, 6. 


- ἀνάδοχος αὐτοῦ ἐγ 


"ior μέρος 176, 1. 

ἀλεκερυών. μετὰ εἰλεκερνόνα 975, 5. 

ἀληθινὸς purpureus 83, 12. 418,14. 

ἀλλοτριοψάγοι 180, 10. 

ἀλυτάρχησε 811, 17. ἀλυτάῤχησαν 

17, Φ 

ἀλυτάργης 986, 19, 14. 989, 14. 
810, 10. al. 

ὠλυταρχικά 312, 2. 

ἀλύταρχος 810, ^0. 417, 8. 

ἅλωσις pP πόλεως de terrae mota 

24, 

ἄμ α cum genitivo 95, 10. cum 
"ivo et dativo 219, 99, e 

ἀμιξία 464, 1. 483,. 10. 

ἀμύνασθαί τινι pro τινὰ 65, 16. 

ἀμφιέννυσθαι. ἠμφιεσμένον ὄχημα 
χρυσέοις κετάλοις 457, 99. ὀχή- 
ματα ἀργύρῳ ἠμφιεσμένα 458, 1. 

ἀμφιϑαλὴν ? 287, 13., 17. 

ἀμφ óregos. τῶν ἀμφοτέρων 220, 3. 
225, 19. 384, 9., 18. 399,2. 478, 
1. iol, 12. 

ἄν. ἐπηρώτησεν ποίας ἃ ἂν εἴη χώρας 
25 18. ὅσα ἂν ἠτήσατο 363, 5. 

μερησίας ἀνὰ φόλεις εἰ 439, 


ἄνα ἄϑρα τοῦ ἱππικοῦ 474, 99. 
ἀναβιύξουσα λεπείδας χρυσοῦ 456, 


ἀνάγει. ἀνήγαγον τῷ Φαραώ 68, 
15. 9530, 6. 254, 8. 346, 8. 393, 
,* 416, 14. 440, 1. al. 
ἀναγινώσκων litteris opcram d. dans 92, 
12.352, 9. ἀναγνοὺς καὶ ἀνατρα- 
ρεὶς ἐν Χωνσταντινουπόλει 983, 6. 

ένετο toU ἀχφάν- 
τοῦ βαπείσματος 427, 21. 

ἀναδνῆναι. ἀναδυέντα πρὸς τὰ ée- 
ἔαντα μεταξὺ αὐτῶν 455, 9. 
ψεδύη περὶ τὸ ποιῆσαι τὰ πάπτα 





INDEX GRAECUS. 


dvexsioesusg αὐτὸν 997, 20. 

ἀνακύκπεειν. τὰ ἀγνακύπτοντα CUCH- 
tus? 205, 18. 

ἀνακωδίκευσις 448, 6. 

ἀναλίσκει αρῖνον 404, 156. ἀνή- 
λωσέ με 409, 5. 


ἀνολογουμένην, ῖ, q. ἀνάλογον 285, 


ἀναμεταξὰ 414, 2. 

ὀφναπατεῖν 130, 12. 

ἀνάπλους ὁ πέραν Χωνσταντινου- 
πόλεως 403, 2. 405, 12., 17. 

ἀνάπτεσθαι. ἀνήφϑη (amore) 180, 


ἀναῤῥύεσθαι. ἀνεῤῥύσθησαν 461,6. 
ἀνάῤῥυσις.89, 14. 460, "16. M 
ὀναστεναγμὸς 63, 91. 
ἀνατρέφεσϑαι. ἀναϑρεψάμενον 53, 
.,18. 88, 14. 453, 17., 18. 
ἀναφέρειν. ἀνηνέχθη θησαν 951, 5. 
ἐνήνεγκεν 7262, 15. - ἀνενέγκαι 


886, 5. 

ἀἐναφραγῆναι 828, 18. 

ἐἀναγχρίειν. ἀνεχρίσθη ἡ ϑύρα 380, 
13. 


ἀνδρεῖος. ἀνδρεία καὶ πλήϑει καὶ 
φρονήσει 430, 21. 

' ἀνδροκοῖται 436, 14. 

ἀνεντέρισεν 115, 16. 

ἀνεπηρεάστως 888, 17. 


ἀνέρχεται ἡ θάλασσα καὶ καταχλύ- 
ξεε πάντας 481, 9. 19. 

ἀνέχεσθαι. τῶν πρεσβευτῶν μὴ ἀνα- 
x εϑέντων εἰσελθεῖν 471, 14. 

ηροπρόσωπορ 957, 7. 425, 7. 

drodeoreó 253, 14. 

ἄνθρωπος. γυναικῶν καὶ ἀνθρώ- 
mo» 66, 10. τὸν ἄνϑρωπον ho- 
mines 220, 17. τῶν ἀνθρώπων 
τοῦ ἀδελφοῦ. 825, 3. al 

CM ἀντῆρεν ὁ πατρίκιος 385, 


ἀντειχόνισμα 86, 16. 

ἀντέχεσθαι. οὐκ ἀντεχόμεθα διοι- 
κεὶν 274, 19. 

ἀντιπεράσας 80, 19. 95, 19. 139, 7. 

ἀντιποιεῖσθαι. ἀντοποιοῦττο τοῦ 
fresas 118, 15. 116, 15. 851, 


ἀντιφόρου 897, 23. 

ἀνειφωνήσαντος ὑπὶρ αὐτῶν Tai- 
ἕάνον 460, 18. 

ἀνύειν. ἠνύσαμεν πλέον οὐδὲν 450, 


ἀξίας κοιαίστωρορ εἶχεν 870, 13. 


779 


ἀπάγειν. «ἀπήγαγον τὴν ἀπόκρισιν 
154, 18., nisi, ανήγαγον legendum, 

ἀπαλλαγήν de iudicibus 448, 9. 

ἀπαλλάετειν de fudicibus 834, 10., 
12., 16. 

ἀπατεῖν. ἠπατοῦντο 267, 7. 


ὠπκειλή malun 142, 12. ἀπειλήῆρ 
sesizocp£ivo πολλὰ ἐγένοντο 454, 
10. ὀπειλὴ φοβερὰ 9:09 de ter- 
rae motu 420, 2. 498, 7., 18. 
i De" 833, 15. 858, 19. 452, 
2 


ἁπλοῦν. ἁπλώσαντερ ἑαυτοὺς 479, 
17. ἡπλωμένων εἰς ἔδαφος vt- 
, x9o» 453 4 1. 

ἀπὸ σκαθίου 693, 90. ἀπὸ τῆς 
γνναικὸς ἤκουσαν 481, 18. ἀπὸ 
νομίσματος ésog 441, 7. ἀπὸ 
διαλαλιᾶς ἀπεκεφαλίσθησαν 389, 
11. ἀπὸ ἐπάρχων 386, 18. ὁ 
ἀπὸ φιλοσόφων 252, 9, αἱ. ἀπὰ 
cum passivo 20, 2. 26, 6., 13. 69, 
6. 74, 2. 87, 29. 153, 18. 154, 
16., 17. 159, 7. 199, 31. $30, 10. 
292, 3. 

ἀποδιδόναι. ἀπίδωκαν « Tug ψυχὰς 
8380, 16. τὸ πνεῦμα 409, 1 

ἀποξων»ύραι. Cra τῆς d- 

íag αὐτοῦ 370 sto 

480, 16. 490, 18. “ 

ἀπόϑετα 477, 8. ἀποϑέτων σίτου 
807, 8. 899, 17. 467, 21. 


᾿ὁποκαθαρίσαντερ 135. 4. - 
. ἀποκαϑαρισμὸρ 87, 5. 221, 22. 975, 


ἀπεκατέστη 485, 


ἀποχειμένην fictam 89, 15. 
ἀποκιενήσαντος αὐτοὺρ τῆς ἐξαρχίας 


9 . 

ἀποχρεωσίμου 489, 19. 

ἀποκοιθεν, 870, 19. 

ἀποκρισιάριος 486, 18. 

ἀποκρύβει 101, 30. 

ἐὠποκρύπτειν. φυγεῖν καὶ ἀποχρυβῆ- 
vas τὴν τοῦ δήμου ὀργὴν 407, B. 

ἀπολύσαντες τοῦ ἱππικοῦ 474, 11. 
ἀπολυθῇ ἀπὸ καστελλίου 387, 8. 

ἀπομένειν. ἀπέμερνεν 885, 20, d- 
πομειψάνεων ἐν αἰχμαλωσίᾳ 460, 


ἀποναϑιστάναι, 
49. 


ἀποπέμπειν, ἀπέπεμπεν ὁ χαρακεὴρ 
αὐτοῦ ἀστραπὰς 454, 7, 
ἀπο οπιηρωϑῆναι τοὺς ἐμοὺς ϑανει- 
σετὼς 439, 1 6. 440, 8. 


780 


dxoxtiloós. dxexriló95 484, 8. 
coni. Ch. codex ἀπεπτελώθη. 

ἀποσπᾶν latrocinasi 420, 13.,15., 21. 

οαἰποσχίξειν. ᾿ἀπέσχίσεν absolute 309, 

. 927, 17. 

ἀποτάττειν. ἀποταξάμενος τῇ αὐ- 
τοῦ γυναικί 219, 9 ἀπεεάδατο 
τῆς βασιλείας 812. 4͵ 


ἀποτέμνειν. ἀπετμήϑησαν 491, 16. 


ἀποτιναξάμενος τὴν M σῆς δου. 


' λείας τύχην 182, 20 

ἀποφέρειν. ἀπηνίχϑησαν πρὸς τὸν 
στρατηλάτην 456, 15. 

ἀποχειρίξεσϑαι. ἀπεχειρίσϑη 492, 
9 


ἀποχρῆσθαι. ἀπεχρήσατο ἑαψτὴ 
89, 22. 111, 8. 220, 10. 

ἀπρόϊτον͵ 856, 19. 

ἀριτῇ πάσῃ κοσμήσας 820, 5. 839, 
10. 401, 2. ager; tinctura. 32, 


9. 
ἀριϑμὸς militum 832, 10. 837, 18. 
849, 5. 426, 3. 432, 1. 
ἀργυροπρατία 395, 9. 


ἀρχομόρφους 190, 4. ( . 


&oua 814, 6. 394, 15. 

ἀρσάκης 270, 8. 

ἀρφσενοχοιτοῦντες 436, 5 

ἀρχαίοις archivis 449, 2i. 

ἀρχιευνοῦχον 840, 2. 

ἀρχιμάγοι 444, 7. 

ἀρχίφυλος 460, 1? 

ἀσεκρῆτις 494, 

ἀσκητικὴ 106, j 

ἄσπρην στολὴν 296, 18. - σονδάλια 
ἄσπρα 487, 1. ἄσπρον στολὴν 
287 , 10., 15 910, 4. al. 

docóxovgog 902, 5. 

ἀστρονομία τῶν ἑπτὰ ἀστέρων τῆς 
, μεγάλης &Qxrov 175, 44. 

ἀσφαλισϑέντα φυλάττεσθαι αὐτὸν 
κέλευσεν 447, 18. 

ἀσχολουμένων εἰς τὰ πλήθη 128, 
10. 

αὖγος. αὔγους 123, 12. 160, 4. 
25, 12. 989, 11. 878, 14. 477, 


11. 
αὐγουστάλιος 224, 12. 280,17. 401. 
21. 431, 11. 


αὐϑθεντήδαντες τὸν ἡγεμόνα 257, 


15. 991, 12. 8311, 15. 359, 18, 
463, 12. 
αὐθεντία 215, 9. 
αὐταρκεῖν 440, 5. 482, 7. 
αὐτοματιστὴς Kpicureus 251, 1. 


βαρξαμαράτας 271, 7. 





INDEX GRAECUS. 


αὐτὸς pre articulo 20, 6i 189, 19. 


' ét passim. αὐτῆς eiue 78, 1. 
ἀφαιρεῖσϑαι. ἀφειλάμενος 911, 9. 
463, 21. 475. 18. | 
ἀφανίζει τὴν χώραν πραιδεύων 


ἀφιλσνείκως 477, 99. 

ἀφνία 278, 6. 

ἀχαριστεῖν. τῷ ἀχαριστουμένῳ -αι- 
δὲ 282, 2. 

ἄχρι τῆς αὐτοῦ ζωῆς per vitae tem- 
pus 210, 32. βασιλείας 844, 17. 
oig. οὐρανέαις aic, 826, 2. 


Beyovid»y 895, 18. 

βάϊαν 940, 16. 446, 5. 476, 8. 

βάκλοις 186, 24. 

βαλιφσήνοις ᾿βάκλοις 186, 94. 

βάλλειν. ἐκβάλαι 60, 43. 475, 932. 
ἔβαλον nvo 397, 15. βληϑεὶς 

| ἔρώτε 219, 4. ἐβλήθη εἰς ἔρωτα 
αὐτῆς 45, 21. βληϑεὶς 
νόσῳ 48, 22. 86, 8.. 16. 232, 7. 
MO. 19. 262, 5. πάϑεε ἀνιάτῳ 


262, 9 
βάνδον 461, 11. 464, 8., 11. 468, 


βανιάριν 222, 20. 

βαφσαμα- 
νώτας 

βάαρύπους 995, 10. 

βασιλεύειν. ἐβασίλενσιν 7 Maxih- 
vía χώρα 161, 5, Hit τὸ βασι- 
λεῦσαι Βυζάντιον τὴν 
βασιλεύουσαν πόλιν (ἀρ: lin) 353, 
11. 323, 8. (Roma) 954, 4. 

βασιλεὺς βασιλευόντων 449, 19. 


'βασιλίσκος Σαρακηνῶν 461, 13. 


466, 20. 

βασταγάριος 444, 19. 

βερέδοις 377, 11. 

βερνάκλοις 186, 24. 

βέστια 322, 21. 

βῆλον 355, 5. 920, 5. 474, 21. 

βηναβλα 163, 3. 

βικάριος 332, 10. 

βίνδικας 400, 16. 

βοήξειι 215, 23. 

βοήϑεια Γοτϑική 874, 16. τὴν σὺν 
αὐτῷ βοήϑειαν 399, 8. πολλῆς 
B. 308, 20. 314, 2. ' 

βοήϑημα copiae do3, 23. 

βομβαναρίων (αν 488, 10. ; 

βορεῖς παλλοὺς φυσῆσαι 499, 1: 

βοτείου 814, 20. 


βούγλιν 493, 19., 21. 





INDEX GRAECUS. 


βουλόμενος sig τὴν Ἰθάκην 114, 7. 


βοῦτειν 914, 17. βοντείῳ 815, 1. 
βραδύς. βραδείας γενομένης ὥρας 


᾽ ν ᾿ 
βρέχειν. ἔβρεξεν κονίαν ἀντὶ βρο- 
χῆς 3/2, 6. 
φουμάλιουμ 180, 12. 
M καὶ ὄμβροι 456, 2. ἔβρεξε 
κονίαν ἀνεὶ βροχῆς 872, 7. ᾿ 
Bovovra φιλοσοφίαρ διδαγματὰ 
351, 15. 
βυϑάριν 405, 5. 
βύϑιος 65, 20. 


βωμίσκῳ 482, 17. 


γαλακτοτροφῆναι 99, 7. yalaxro- 
τροφέντας 178, 18. 

γαμοστολεῖσθαε 244, 10. 

γειτνία 222, 20. 

γεηπόνος 47, 4. 92, 7. 

γελᾶν. οὐκ ἀρέσκει μοι τύχη πολλὰ 

^ γελῶσα 869, 1. 

γελασίνας ἔχουσα ἐν ταῖς παρειαῖς 
106, 12. 

γέμοντα θησαυρὸν τοιαῦτα ξώδια 


995, 10. γέμοντα πλοῖα στρα- 


τιωτῶν 4389, 19. 

γενεϑλιαλογία 17, 5. 

γενηίτης 292, 16. 

γενναῖα τείχη 299, 21. 

γήινα 86, 14. 103, 13. 

γίνεσθαι.  yevauévn 109, 19. 114, 
21. 122, 16. 354, 17. 362, 5. 

γλυφεῖσαν πέτραν αὐτῷ τάφον 459, 
9 


γνησίως ὑμᾶς ἀγαπώντων 455, 1. 

γομοῦν. ἐγόμωσεν αὐτὰ Οὑννικὴν 
χεῖρα 404, 12. | 

γονατίσαι 309, 11. 

γρυπόρυγχος 258, 10. 

γυμνὴν σὺν τείχεσι μόνοιρ.. 836, 4. 


δαφνοῦσθαι 807, 18. 

δέ. ἐλθὼν --- ἐπηρώτησε δὲ αὐτόν 
446, 9. pet relativa, ὁποίου δ᾽ 
ἄν 422, 16. ὅδεε δ᾽ ἄν 437, 13. 
εἷς δ᾽ ἄν 274, 14. | 

δειλιῶν τὴν τοῦ ἀνδρὸς ἀμότητα 


δεῖν. δεδέσθαι πικραῖρ τιμωρίαις 
460, 12. : : 


? 
Oefioxozsiv. ἐδεξιοκόπησε 488, 1. 
δεσμεῖν. ἐδέσμησεν 953, 23. 
δέσποινα 352, 14. 859, 4. 866, 6. al. 
δεσποτικῷ κουβικλείῳ 440, 11. 
δεξάμενος τὰ γράμματα allatis lt- 


781 


teris 185, 9. 887, 9, 460, 4. 471, 
Φ0. δέχνυσο 189, 91. | 
ϑηλῃγάτωρ 319, 9., 10. 
δηλοῦν. ἐδήλωσε τῷ βασιλεῖ Ori 
κακοῖς ἐποίησας 433. 18. ἐδή- 
λωσεν εἰσελθεῖν 471, 11. δηλώ- 
cag τοῦ δέξασϑαι καὶ ἐκπορϑῆ- 
σαι 458, 19. 460, 2. δηλωσάν- 
τῶν τοῦ ἑτοίμως ἔχειν 468, 1. 
δηλωθὲν ἦν τοῦ συναφθῆναι 8. 
δημεύειν. ἐδημεύϑη 962, 4. 480, 17. 
τὸν κουβικουλάριον ἀπεκεφάλισο 
καὶ ἐδήμευσε 868, 6. ἐδήμευσεν 
αὐτὸν 390, 30, 488, 1. -—- 
δημοκρατεῖν de tumultu populi 244, 
Ἶϊ6. 893, 6. 416, 91. δίς δημο- 
κρατία 246, 10. 416, 10., 22. 
δῆμος. οἱ δῆμοι ᾿Δλεξανδρείας 401, 
40. 499, 91 


δημόαιον "balneum publicum 192, 8. 
991, 21. 492, 4. 295, 1. 318, 5. 
963, 12. al. 


δημοτῶν τῶν τοῦ Βενέτου niQovg 


897, 13. 

ϑημοτικὴ ἀταξία 944, 92, 94. 
ἐπανάστασις 406, 92. μάχη 491, 
49. τὰ δημοτικὰ εἰρήνευσαν 889, 
19. δημοτιχοὶ φόνοι 454, 9. 


διὰ de 109, 1. 183, 4. 184, 18. 
367, 1. 390, 14. 407, Φ0. 466, 
20. διὰ τὰ dvarolxd μέ- 
ρη φυλάξαι τὰς ἐπιδρομὰς 423, 
15. διὰ τῆς αὔριον 884, 9. 
διὰ τῶν δύο ἡμερῶν καθίσαντερ 
11. διὰ γῆς τα καὶ ϑαλάσσηρ ἀ- 
γωνίσασϑαι βουλόμενος 460, 8. 
διὰ μαργαριτῶν ὃν 396, 17. 413, 
19. 493, 10. 457, 17. 

διαδέχεσθαι. διεδέξατο αὐτὸν ab- 
dicavit 338, 8. διεδέξατο αὐτὸν 
ix τῆς ἀρχῆς 888, 6. διοδέξατο 

. Βελισάριον τῆς στρατηλασίας 
n 16. διαδεχϑεὶρ τῆς ὑπατείας 
21 . διεδέχϑη ὁ κόμης 389, 
18. 445, 15. al. T 

διάθεσις. τῆς πατρικῆς ὑμῶν δια- 
ϑέσεως 454, 18. 455, 6. 

διαϑήκας εἰς βασιλέα συνεστήσατο 
, 19. 

διαιωνιζόντων ἄρτων 889, 17. 899, 
19. 398, 5. 

ϑιάκονος 467, 7. 480, 18. 

διακρινομένων haereticorum 495, 6. 

διαλαλιά 889, 11. 

διανύειν. διήνυσεν ἀρχὸς πολλὰς 





782 


 amü δόξης 370, 1.. διανύσας 
τὴν ἀρχὴν 480, 17. 491, 
διασυρειν. διέσυρεν ἐκεῖ 838, 16. 
, 17. 
διασφαγῆς τοῦ ὅρους 946, 17. 
διασώξοντας viae monstratores 121, 
22. 336, 8. 
διατίϑεσϑαι sig αὐτὸν 437, 8. 
διατιμᾶν. διετιμήσατο 341, 4. 
διατρέχειν. διαδραμουσὼν ἡμερῶν 
ὀλίγων 129, 19. τοσούτων δια- 


. δραμόντων χρόνων 134, 4, 429,7. . 


διατρίβειν. διέτριψε πρὸς αὐτόν 

; 8. 

“διαετυπωϑέντα ληγᾶτα 440, 9. 

διαφαούσης κυριακῆς 869, 6. 

διαφαῦσαι 333, 13. 

διαφέρειν ἤρξαντο τοὺρ γενομένους 
ὑπὸ τὴν τῶν ἄσερων κίνησιν 17, 
6. τὰ διαφέροντα τοῦ Ανειγό- 
yov 198. 6. 245, 11. τοῦ δια- 
φέροντος αὐτῷ στρατοῦ 101, 15. 
115, 2., 6.. 9. 116, 8., 10. 163, 7. 
184, 15. 371, 15. . 

διαφϑονούμενος τοῖς τέκνοις 3835. 
15. 59, 22. 163, 1. 118, 2. 273. 
22. 


διάφωτον βασιλικὴν 860, 7. 

διαχαράττειν. διοχάραξεν τὰ 8ε- 
μέλια τοῦ τείχους 200, 14, δι8- 
χάραξε τὰ τείχη 203, 7. 

δίδυμα ἐγέννησε, οὕς ἐς, 29. 

διδόναι. δοῦναι τὴν πόλιν 919, 
1. δέδωχε τῷ Συχαίῳφ κατὰ 
τοῦ νώτου 168, 4. ἔδωκε τῷ βα- 

| esi κατὰ τοῦ μετώπου 296 , 9. 
ἔδωκο τὴν ψυχὴν 111, 7. δέδω- 
xoa» oi Πέρσαι νῶτα ; 16. 
464, 7. δέδωκαν 438, 10. ᾽προ- 
δίδειν 87, 9. 296, 8. ἐδίδουν 
190, 8. διδοῦντες "443, 21. δό- 
σας 26, 4. ἐκδόσαντος 828, 14. 

διεκδικεῖ 154, 4. 

δίκασον δίκῃ καϑαρᾷ ἐπ᾽ ἐμοὶ 
870. 31. 

δικολόγους 884, 9., 15., 18. 

δικτάτωρ 214, 2. 215, 21. 216, 7. 


διμερὲς γέγονεν ἐκ τῶν Βενέτων 
492, 7. 


διμόδια 478, 5. 

διμοιριαῖος Ἰ08, 90. 106, 10. 

διοικεῖμπ, ἐδιοίκουν 69, 2. 
κει 69, 8. 
21 


γ 7. 


ἐδιφκοῦντο 127 , 14. 


ἐδιῴ- 


INDEX. GRAECUS, 


διοίκησιρ 90, 

διορίζοντα polt ἹΜηϑίας καὶ Ba- 
βυλωνίας i io 15. 

διορυγὴν 466, 5., 8. 

“,ὄσχουροι ΤΑΝ et Zethus) 

4 

διριγευομένην 322, 10. 

δισιγνιτεύσαντες (leg. δισεγνατ.) 188. 
8. ἐδισιγνάτευσαν 410, 10. 


διυνενίσϑη 816, 12. 334, 4. 408, 


Bol. τὰ δοκοῦντα τοῖς νόμοις 
884, 19. 

δομεστίκων κόμης 8333, 8. 439, 8. 
δομέστικον 410, 11.. 

εἰς ῥουμκὴν εύχην ἄγεσθαι 401, 


δοιλίδων. 86, 6. 95, 19. 

δοῦκας 999, 7. 808, 19. 373, 4, a. 

δρόμαξ 105, 19.. 

δρόμος ἀστέρων 477, 10. 

δρόμων 270, 22. 271, 10. 404, 9. 
481, 14. εδϑομώνων «λοῖα 919, 
12. 404, , 17. 

Psdiesi s χάμηλον 800, 12., 15. 
435, 14. 


δύνασθαι. πείσας ἡδυνήϑη “προ- 
τρεψάμενος 85, 2. 8350, 3. ὃν- 
"Hari opportunitateas nacti 


δύναμις spectrum 78, 13., 17., 18. 
79, 5., 7. 151, 16. δύναμις vis 
magica 160, 6. 

δυνατὸν ἐν πᾶσι μάλεστα ὃὲ d» 
πολέμοις 209, 15. δυνατὴν σερα- 
τείαν ἐπεστράτευσε 327, 5. 

δυνατῶς ἐστασίασαν 407, 5 

δύο. εἰς δύο αὐεὸν κόφαε 387, 15. 

δύσπαρις. 99, 4 

δώρων τῆς ἐναγορεύσεως 448, 1. 

δωρδὰν gratis 809, 11. 845, 21. 


ἐὰν pro d» 10, 4. 94, 17. 144 
16. vid. &. ἐὰν — ἠβούλετο 71,8. 
ἐὰν σωϑησόμεϑα 186, 16. 

ἐᾶν. δἴασξ reliquerat 284, 9. 440, 


ἐγγαστρῶσαι 178, 43. 
ἐγείρεσϑαι surgere 3299, 13. 
ἐγκάϑετος 819, 8. 329, 13. 
iyxavotixd γρήματα 294, 90. 
ἐγκολπωσόμενος χρυσίον 20, 17. 
εἰ. οὐδεὶς εἰ μὴ 872, 4. οἱ 
ςοηἰυποῖῦνο 140, 9. 172. 51 
12. 352, 20. 1o 20. d» 


δι 





INDEX GRAECUS. 


λήθη 160, 23. sl er ἂν def. 
172, 13. εἴ zug ἐὰν ἑλούετο 6 
20 


εἶδος. διὰ τὸ μὴ ἀπκαιτεῖσθαι τὰ 
en 894, 9. 
ἑλήσας ἀφίδαρ $5, 2. 16. 
εἀήματα 400, 4. τοῦ χειμάῤδον 


εἰδιγῆναι 47, 17. εἰλεγέντος 89, 7. 
εἰμί. Tu εϑα 404, 6. ἦν pro ἦσαν 
432, 4. 470, 1. 
εἶπεν οταίδοιι 187, 2., 9. 138, 2. 
et fortesse 98, 17. εἴπω dicam 
ἐνὸς μὲν — καὶ ἑτέρου 473, 
13. παρὰ μίαν 197, 15. 
pro ἕν 279, 8. 280, 13. 346, 11. 
εἷς. εἰς ἀξίνας ἔκοπτον τὸν ἄργυ- 
ov 407, 15. eg τὸ Σίλπιον 
οος ᾧκησαν pro ἐν 29, 16. et 
alibi saepissime. 
εἰσακούσῃ 146, 17. 
εἰσδύνασα 938, 10. 
εἰσελασία 396, 7. 
εἰσφέρειν. εἰσηνέχϑησαν τῷ βασι- 
λεῖ 230, 
εἴ τινος δήποτέ ἐστι 858, 8. 


ἐκ. ἐκ τῶν --- σείχων ἐξέϑετο 78, 
17. ἐκ γηπιόθεν 117 , 21. 
παιδόϑεν 429, 4. 

ὅκαστος. καϑ᾽ ixdorg» sc. ἡμέραν 
177, 14. 

ἐκβάλωσι τὸν σε 
pov χώρας de 

ἐχγόνη 418, 9 e 

ἔκγονος nepos 

ἐχδενδρώσας 292, 13. 

ἐχϑυσάμενορ ἐυγὸν 182, 2 

ὀκεῖσε pro ἐκοὶ 299, 10. Sin, 19. 

473, 20. 480, 18. 492, 9 

ἔχθαμβος 930, 11. 

ἐχκουσσεῦσαι 356, 19. 

ἐκλαμβάνοντορ τὰρ αὐτῶν ἀποχρί- 
σεις 494, 9. 

ἐχλείπειν. ἐκλεῖφαι 59, 10. 152, 
12. 248, 2. 

ἐκτύπωμα 172, 8., 11. 

ἐχπαιδεύειν. ἐξοπαίδευσεν τοῖς ἅλ- 
λοις τὴν αὐτὴν ἐκτοπίαν 11, 6. 

ἐχσολλίζειν. ipee: λλίσϑη 89, 6 

ἐκείϑεσθαι. ἐξέθετο τὴν τῆς πά- 
Aye τέχνην 204, 16. ἐξέθετο 
ϑεῖον τύπον ὁ ὁ βασιλεὺς 401, 15. 

ὀχευπεῖν 272, 1 


σερατὰν ἐὰν ἐκ τῆς ἐρή- 


ἕνα 


188 
con ἐκπερᾶν τὸν ποταμὸν 


ἐκχνϑοὺὶς τὸ αἷμα 4. 
ἐκχοῖζειν. ἐξεχδσε τὰ χώματα 495, 


bubo, 436, 91." 443, 14. 
ἐλαιοκλάδων 272, 21. 

ἐλασία 48, 15. 

ἐλάφιν 845, 19. 

ἑλληνίζειν gentium religionem segui 


j ἡ Ἑλλήσποντος 77, 7. 18, 7. 904. 
.17. 


ἐμμάλουρ ὀρχηστὰς 886, 15., 18... 
ἐμπαράμονος 176, 8. 
ἐμπληϑὴς γενόμενος 239, 18. 
ἐμφανίζειν. ἐνεφανίσϑη ὁ θεῖος 
εὐύπος πάσαις ταῖς ἐξωτικαῖρ 
«όλεσιν 449, 10. 
ἔμφρενον 490, 18. 
cum genitivo 488, 10. v. Reik, 
ad Constantin. Caer. p. 92. 
ἐβάσταζεν ἀξίνῃ ἔκλασε τὸ bilo» 
50, 11. σκευῶν διαφόρων 
ἀργύρῳ 431, 4. “ἐν δυνάμει 
166, 16. iv z50ss πολλοὶ 47, 
1 
ἐναντιοῦτο 168, 11. 
ἐνάρετος venenatus tinctura 84,19; 
ἔνδοϑεν. ol ἔνδοϑεν 469, 14, 
ἐνδοτέρω 808, 20. 
ἐνδρανὴς 844, 1. 849, 8. 
ἔνδυααε ϑώρακα. 182, 91. ἐνδεδν- 
μένον ξάβαν 888, 19. 
ἐνθουσιαξόμενος, 267, 9. 
droga 31, 18. 264, 14. 
ἐντυχὼν γράμματα ἐπί. τινῶν diaxt- 
ζαραγμένα πετρών" 11, 4. 
ἐντβριζὼν αὐτοὺς $67, 4... 
ἐξάερον 286, 17. 987, 1. 
ἐξακιονίτης 843: 8. 826, 10. 972, 


ires ὧδ, 13.. 
ὄψεις 206, 1 
ἐξειλήσαρ 191, ^. ἐξείλησεκ 488, 


18. 
ἐξέρκετα 894, 1. 899, 11. 445, 16. 
ἐξέρχεσθαι: ἐξῆλθεν i ιἄλλῳ πολέ- 
uo Οὕννους 303, 3 
r it τὰ τέκνα 71, 22. 
ἐξηχία 134, 22. | 
ἔξηχος 95, 32. 
ἐξιλεώσαντο αὐτὸν τοῦ μητρῴου 
Dire» 190, 185, " ἐξιλεώσασθαι τὴν 


νέος πάθον p 18. 894, 16, 19. 





784 


iecbícoe 98, 22. 309, 6. 336, 8. 
bud 6., 7. 9/3, δ. 427, 12. 478, 


ἐξ πνίσϑη. 832, Φ΄'ὸ.Ξ. 

ἐπαίρειν. ἐπήφϑη τὸ βασίλειον 180, 
17. 198, 11. 200, 2. 203, 18. 245, 
10. 967, 2. 7. 818, 18. 349, 18. 
974, 19. al. 

ἐπανορϑοῦντες τῷ τείχει κλίμακας 

0, 

᾿ἐπεξήοχετο τοῖς ΤΠρασίνοις 893, 10. 

ἐπί. ἐβασίλευσε ἐπὶ τὸν Ἰσραὴλ 143, 
, 4, εἰσήρχετο ἐπὶ τὴν mÓlw Av- 
τιόχειαν 807, 8. ἐπεστράτευσαν 

᾿ ἐπὶ τῆς Ῥώμης" 184, 17. 

ἐκιβῆναι τῷ βασιλεῖ 493, 15. 

ἐπιϑέτης impostor 895, 8. 18. 

ἐπιμένειν. ἐπέμεινεν βασιλεύων te 
ἹΙταλίας "19, 17. ἃ 

ἐπινέμησις i. 4. indictio 216, 11. 
376, 2, 10. 425. 10. 

ἐπίρινος 290, 8. 8. - 

ἐπιῤῥίψαι αὐτῷ "434, 93. 437, 49. 
441, 16. 447, 15. 451, 10. 453, 1. 

ἐπίστασθαι. οὔτε γὰρ ἐπιστάμεθα 
σε βασιλέα Περσῶν 472, 1. 

ἀπεσεξράτευσε κατὰ τῆς συγκλήεου 
215,.3., 10. al. ἐπεατράτευδε «ό- 
Atuov ναυμαχίας φοβερὸν 372, 17. 

ἐπιτίθεσθαι. ἐπετέθησαν αὐτῷ oi 
Πέρσαι 803, 99. - 

ἐπιτρέπειν. ἡπιξρέψαντος τὰ πλαῖα 
— ἑστάναι 468, 10. ἐπιτραπέν- 
τες iussi 476, 18: - 

δκαιφέρεται πληγὴν 131, 9. 

ἐπιφωσκούσης 241, 14. 

ἐπομοσάμενος εἰς τὸ ἄγεον βάπτι- 
eua 381, 20. 

ἐρεὐγόμενον πρ ὄμβρον 419, 15. 

ἐρευνᾶτο sine augm. 374, 16. 

ἔρχεσϑαι. ἦλθαν 465, 90. 305, 9. 
ἐπανήλθαμεν us, '8. ἀνῆλθαν 


ἔσερος. ἑτέρου pro τοῦ ἑτέρου 473, 
1 


εὐδοκεῖν. εὐδοκήσανεος οὕτως τοῦ 
ϑεοῦ 493. 12. , 

εὐὴλιξ 104, 9. 

εὐθαλῆ γὴν 335, 2. — 

εὐλαβεῖς ἄνδρας οὕαξινας ἐκάλεσε 
μάγους 38, 15. εὐλαβῆ i. 4. εἰς 
uou 484, 

ευλύτωσον HM $ εὐλυτώϑη τῆς 
diua. QUA, ᾿ς: 


INDEX. GRAECUS. 
40, Li 474, 43. 483, 11. 491, 


εὐφοέκεια, ἐν εὑπρεπείαις πολλαῖς 


εὑρίσκειν. ηϑραμεν 440, 90. τὰς 
ἐπὶ μοιχείαν εὐρισκομένας 21, 15. 
i q. ἦν 21, 20. 334, 


ϑέντες ἐν 
,σκόπου 488, 
,fexouevog 493, a. 
εὐρυχώρους πλατείαρ 160, 18. 
εὐσεβὲς ϑέλοντα ποιῆσαι 440, 7. 
εὔσκυλετος 299, 19. 
εὐσπλαγχνία τοῦ θεοῦ 489, 11. 
εὐτέλεια 219, 18. - | 
εὐχαράκτηρος 91, 9. 
εὐζασὴς à , ἡ 91, 10. 166, 1. 18. 


εὔχγεσϑαι. 
21. 65, 

ἐφετμέω 77, 90. 

χειν. τί Fo ποιῆσαι τῷ κυνί; 
408, 7. τριάκοντα ἔτη ἔχω δικα- 
ξομένῃ 884, 7 

δωϑινός. τὰ iofisa preces ma- 
tutinae 334, 7. 

ΝΥΝ 82, 3. ἐωρισϑῆναι 


τῷ go τοῦ ÉXi- 


εὐρέθη εἰδ- 


Uere τὸν ϑεὸν 63, 


Fog τὸ γόνῳ 809, 7. foc τῆς σή- 
μερον 809, 15. ἕως τῆς νῦν 96, 
5. 48, 17. 50, 7. 61, 9. 66, 5. 
76, 18. 78, 90. 142, 1. 165, 5. à» 


ξάβαν ἐνδεδυμένον 339, 19. — 

fr pro r£ 301, 16. 363, 4. S68, 5. 
986, 921. 412, 16. 413, 17. 414, 
8. 416, 12. 429, 17. 443, 8. 497,2. 
496, 9. 

ἑταγγία 418, 17. 

ζυγόν. ἐν ξυγῷ δουλείας 401, 13. 

ξωγρεύσας 78, 1. 

ξωσθεὶς σερατηλάτῃς 480, 2. 


ἢ “μόνον TO, 95. 116, 1. 118, 18. 
et saepissime. 
γδικτον 916, 14. v8, 14. 495, 6. 
ἤϑη pro ἔϑη 413, 4 
ϑικὸς 257, 8. 
ἥκαμεν EZ 15. 187, 16. ἥκασι 
487, 2. 
jet 111, 11. : 
ηλικίᾳ. statura 103, 5. et pei 
ημερότης. “τρεσβενταὶ oi π 
σὴν. σταλέντες nj ἡμερότητα ie 








E ' INDEX GRAECUS. 785 


ἥμισυ. ἐννέα ἥμισυν 158,4. ϑύο 
ἥμισυ 158, 9. al. ͵ 

Ἡρακλεῖδα Φ04, 9., 13. 

ἦχος τὸ 191, 19. 436, 90. 


ϑαλαμηπόλον Foyov 896, 4. 

ϑαῤῥωῶν εἰς 471, 17. 379,19. ἐθάῤς- 
ῥδησεν Εὐσεβίῳ 493, 18. Oaó- 
ρεῖν τινίτι 60, 14. ἑαυτὸν τοῖς 

- βαρβάροις 180, 19. ϑαῤῥούμε- 
ψος παρ᾽ αὐτοῦ ν 14. 

ϑεατρίσαι 814, 91. 

ϑεικῆς ὀργῆρ 417, 11. θεϊκοῦ πά- 
ϑους 490, 4. 

θεῖος. ϑεία κέλευσις de edicto im- 

^peratoris 248, 7. 249, 3. al. 

Mir ἄπυρον 408, 17. 404, 9., 16. 


9 . 
ϑέλω. ἐγώ os ϑέλω 387, 11. 
ϑεμελίων 409, 15. 418, 16. 420, 5. 
ol ϑεμέλιοε 419, 12. ϑεμελίους 
199, 11. 306, 91. td ϑεμέλια 
tov τείχους 200, 15. 207, 2t. 
ϑεομηνία de terrae motu 249, 17. al. 
ϑεόὸς. ἀπὸ θεοῦ δοὺρ αὐτῇ δί- 
και0» βασιλείας 323, 5. 
ϑεοχολωτηϑεὶς 76, 15. 
ϑεσμοδότῃ 237, 9. 
ϑεσπίξειν ^ de edictis imperatoris 
172, 13., 15., 16. 226, 2. al. 
ϑέσπισμα de edicto imperatoris 273, 


10. 
Θεώριον βασιλικόν 820,5. 363, 13. 
417, 9. 


ϑηρολέτης 40, 4. 
ϑλᾶν. ᾿τεθλασμένην ῥάβδον 144, 
1 


ϑνῆσις 481, 12. 482, 6. 488, 4. 
489, 15. 

01a 359, 90. 360, 1. 

ϑοησκεία 446, 9. 

ϑοησχεύειν 472, 4. 

ϑροιαμβεύσας τὴν νίκην 921, 2. 999, 
14, 223, 4. 224, 9. 

Θρέαμβος loci nomen 800, 17. 

ἐθροήϑη 41, 12. 409, 18. 

Θρούλος 254, 1. 407, 6. 


ἐδικῆς 497, 19, 
270, 7. 306, 8. 

i9vuvovreg 168, 8. 921, 11. 

ἑλλούστριος 416, 18. 444, 4. 

ἕνα. κελεύσας ἵνα 264, 18. ἐπι- 
τρόψας ἵνα 464. 49. λέγει ἵνα 
ἀπολύσῃ 64,7. ive cum indicativo 
loannes Malalas. 


284, 7. 300, 1. ἕνα cum indicativo 
1. q. imperativus 331, 19. 374, 11. 
404, 19 


, 19. 

ἱνδουλγεντίας 298, 15. 309, 12. 

lovyov 894, 9. | 

ἑἱσεάναι. στήσαφξι το σεάς 35, 19. 
στησάντων πάκτα εἰρήνης 271, 5. 
ἴσταται stat. 86, 18. 161, 20. 176, 
4. 194, 10. 233, 8. 961, 19. 277, 
7. ἴστατο stabat 289, 13. 991, 
17. 457, 21. 458, 1.. 4. al. ξών- 
τος καὶ ἑσεώτος 204, 6. 


πάγχελλον 955, 19. 

καϑελεῖν αὐτὸν ἀπὸ τῆς ἐπισκοπῆς 
365 16. 2 

καϑαρίξειν. ἐκαϑαρίσθη ὁ λιμὴν 
486, 8. 90 ὁ 5 


καϑέξεσϑαι. ἐκαθέξετο ἐν daga- 
ndi 7 πόλις 199, 19. καϑεσϑεὶς 

καὶ abundat 99, 4. 100, 2. 120, 16, 
128, 8. 181, 7. 166, 13. καὶ ἅμα 
pro ἅμα 110, 16. καὶ μόνος 12, 
15. 54, 10. 62, 4. al. καὶ post 
participium 387, 2. 389, 6. 

κακοιῶώνιστος 187, 16. 

καχοπράγμονας 940, 23. 

καλαϑώσας τὼς ὑποροφώσεις 339, 6, 

καλάμια 381, 8. 

καλαμώῶνος 203, 5. 

καμάρας 495, 11. 

καμινίου 360, 1. 

καμπαγίων 822, 11. 

καμπυλόρινος 314, 10. 

κἄν. οἷαι κἂν ἦσαν 33, 9. 

κανδήλων 267, 6. 285, 4. 

κανδιδᾶτοι 327, 15. 

κανονικῶς 494, 1. 

κάραν 35, 22., 93. 36, 2. al. 

καρηκομόων 254, 18. 

καροῦχαν 301, 17. 

καρουχαρεῖον 345, 19. 

κάσος 163, 13. 


. καστέλλιον 386, 7. 387, 8. 388, 18, 


889, 7. 469, 7., 8., 16., 17. 470, 
: | 


xdergov 903, 1. 808, 17., 20. 899, 
19., 13. 330, 6. 880, 12. al. 


καστρισιανοὺς 430, 5. 


xard. φόβος ἐγένετο xard τῶν νο- 

σούντων τὴν τῶν ἀῤῥένων ἐπι- 

᾿ ϑυμίαν 436, 15. καϑ 0 ηὐπο- 

οδε τὶς μετεδίδου 460, 22. 461, 

5. κατ᾽ αὐτῶν συνεγράψατο de 

dis scripsit 262, 91. νίκην καὶ 
60 


Ta 


186 
αὐτὸῦ 315,11. κατὰ μέσου 964, 


. 986, 5. 
καταβασίαις 416, 4. 
καταγόμενος ἐκ γένους τῶν Γηπέδων 
450, 20. κατήγετο ἐκ γένους AL- 
γεώτης 869, 18. καταγόμενον 
ἀπὸ ᾿Αντιοχείας 401, 99. 


καταϑέσεις τὰς τούτων ἀναγνωσθῆ- 


vat 494, 15., 18., 19. 
«αταχέφαλα 256, 12. 
κατακράζοντες ὑβριστικὰς φωνὰς 
68, 6.  xaréxgafe τὸ πλῆϑος 
᾿Ιωάννου 475, 3. | 
καταλαβεῖν πρὸς ὑμᾶς 472, 1. κα- 
τέλαβε τὸ Βυξάντιον 263, 21. 
κατέλαβεν ᾿Ανειύχειαν 827, 6. 
καταλαβεῖν τὴν πόλιν 858, 11. 


κατάλσῳ τόπῳ 78, 12. 

καεάμασθος 50, 16. 

καταμάσσοντα 32, 7. 

καταμένειν. κατέμεινδ commoraba- 
tur 252, 20., 91. 481, 4. ἔνϑα 
κατέμεινεν ὃ Ἑυλάλιος 489, 20. 

κατανήλισκον ξίφεσι τοὺς ὑπεισερ- 
χομένους 466, 7. - 

κατανυχθεὶς 460, 293. κατενύγησαν 
ol ἄνθρωποι 489, 8. »5 

καταπείρειν. xattzaQ ἢ γῇ 
487, 4. 7m 

καταποψεισθεῖσα εἰς γῆν καὶ sig 
ϑαάλασσαν 863, 11. καταποντι- 
σθεῖσα εἰς τὴν ϑάλασσαν 818, 


καταρώμενος τὸν υἱὸν 89, 9. 
κατασιγῆσαι τὰ στασιάζοντα πλή- 
ϑη 475, ὃ 


κατασκευάζειν. κατεσχεύασαν αὖ- 

τῷ 181, 8. 183, 22. 186, 74 18. 
, 

κατασχευὴ insidiae 84, 6. 

κατάστασις. εἰς πᾶσαν τὴν Peopai- 
x5v κατάστασιν 400, 90. τὸ σχῆ- 
μα τῆς βασιλικῆς τῶν ᾿Ινδῶν κα- 
ταστάσεως 457, 14. 

καταστέλλειν. κατεσταλμόνρορ 105, 


κατατίθεσθαι. καεέϑετο ὅει σύν- 
οἱδὲ 494, 9. 
καταυϑεντῶν τοῦ Θεοδοσίου 86], 


καταφέρειν. κατενεγκὼν deducens 

: de homine 800, 17. 396, 14. κα- 
τηνέχϑη πάντα ὑπὸ τοῦ πυρὸς 
διαφϑαρέντα 897, 17. 

παταφϑάνειν. καεέφθασεν αὐτοὺς 





3 


INDEX GRAECUS. — 4 


66, 14. καξέφϑασο τὰ "I»vürxd 
μέρη 457,9.  advemit. 101, 8. 
al κατέφθϑασεν ἐξελθὼν 112, 


12. 

κατεῤῥήθη ὡς Ἕλλην 869, 17. 

κατερχομένων τὸν ἔββολον EA 19. 

κατέσγον ἕως τῆς Evgoe«rgoíag 
472, 17. κατέσχε τῆς δἤυκηναίων 

κανλοτομήσας 436, 11. 
μεῖσϑαι 436, 13., 14. 

κελεύειν. ἵνα μὴ ἐπάνω σον κι- 
λεύη 874, 19. κελεύοντι πά 
τῇ χώρᾳ 168, Φ. ἐκέλευσε κα 
ἐκαύϑη i. q. καυϑῆναι 39, 8. 
251, 4. 955, 2. 279, 1. 840, 27. 
444, 11. 498, 10. 

κενεηνάρια 267, 17. 279, 19. 406, 
2. 417, 19. 422, 2, 424, 10., 13. 
443, 15. | 

κέρμα 400, 19. 486, 19., 91. 

κιβούριον 490, 8. 

κιβώτιον τῇ στήλῃ 233, 13., 18, 

κινηϑέντων πολλῶν 119, 1. μεταξὺ 
αὐτῶν 113, 18. 

xivotéovag 423, 5. 436, 1. 

κιστέρνας 899, 17. 477, 2. 4S2, 


κίων. κίονα μεγάλην 339, 11. 

κλαβία 457, 17. 

κλῆρος. ὃ κλῆρος ἐκάλει τὸν Οἷνό- 
uaov ἀγωνίσασθαι 173, 18. 
κλῆρος ἤνεγκεν 173, 21. 

κλῆρος sacerdotes 334, 8. al. 

«Aneixol 869, 10. al. 

κληρονομεῖν τὸν πατέρα td τέενα 
182, 2. κληρονομεῖν τὴν ονσίαν 
401, 18. 

κνιποὺς 454, 9. 

κογχὴ 339, 8.. 

κοιαίσεωρος 870, 18. 479, 90, 494, 


«αυλοτο- 


., 22. 

κοιαιστώριος 869, 18. 

κοινόν. τί γὰρ κοινὸν βουχόλου ἐν 
τῆς συγκλήτου 439, 3. i 

κοινωνοῦντας ταῖς ἁγίᾳες ἐκκῖη- 
σίαις 468, 9. ) 

κοίτη. ἀπεκατέσεη ἢ ϑάλασεα ej 
τὴν ἀρχαίαν κοίτην 485, 42. . 

xoxxía 108, a e 

κομβεντίῳ 1 . 

κομβέντῳ 102, 6. 871, .19. 495, 1$. 
κομβέντου σιλενείου 488, 88. 

κομβοῦν. ἐκόμβωσε πολλὰ gedptrt 





INDEX GRAECUS. 


995,12. ἑἐκόμβωσε πολλοὺς do- 
γυροπρατας 895, 1&. 18. 

xopsratov 919, 6. 

κόμητας 185, 19. κόμης ἀνατολὴρ 
9819, 8. κόμης τῶν δομεσείκων 
3933, 8. 352, 12. φοιδεράτων 
964, 13. 

κομμερχιαρίων 396, 14. 

κονδαψαντα 309, 10. 

κονδοειδὴς 100, 17. et saepissime. 

κονδόϑριξ 88, 18. 232, 13. 

κοντεύειν. ἐκόντευσεν 245, 19. xop- 
᾿φουϑεῖσαν 160, 16. 

κόπτειν. ἔχοψε τὴν ὁδὸν ἔλαφος 98, 
15. κοπεῖσα ἡ σχοῖνος rupta 48, 15. 

ποπιδερμίας 401, 10, 

κοπιδέρμου 401, 11. 

κοπωϑεὶς iv πολέμοις 410, 8. xo- 
πωϑένει 304. 21. 

κοφασίων 440, 23. 447, 10. xoge- 
σίων παρϑένων 3529, 17. 

κόρη Molossorum dialecto 62, 12. 

«ócuua 66, 12. 

«ooutxóg λιμός 909, 13. 

κόσμος. τῶν δύο κόσμων 454, 29. 

κοτρίγαις 307, 7., 11. 

κοττίζουσιν 345, 17. 

ποττισεῶν 451, 20. 

κόττον 451, 18. 

"ονβικλείῳ 439, 19. 855, 4. 440, 
11. 


κουβικουλαρίων 95, 19. 946, 1. 
290, 21. 332, 99, 848, 5. al. 

κουβουκλείῳ 85, 1. 86, 5. 

«ουράτωρος 439, 19. 440, 8., 4. 

. 400, 13. 493, 6. . 

xovosucag 9361, 8. κουρευσάμενος 
189, 13. 

κουρκώμον 395, 17. 

κουροπαλάτου 491, 11. 

«ovozog 50, 7. 

ἐκούφισε τὴν λειτουργίαν 398, 5. 
κουφίσας Ἰωάννην ἐκ τοῦ τρα- 
κεεύειν 400, 11. ἐκουφέζετο mu- 
mere se abdicavit 319, 10. κου- 
φισϑεὶρ ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων av- 
τοῦ 387, 40. 

ἐκόχλαξε τὸ ἔδαφορ τῆς γῆς 419, 11. 

πόχλιον 320, 9. 

κραβαταρέαν 397, 8. 436, 12. 

κραβάτοις 482, 8. 

χραββάτους 489, 17. 

xar» τὴν δύσιν 20, 4. 

κρηπὶς τοῦ προοιμίου 437, 15. 

κρούειν. oves τῇ ῥάβδῳ τοῖς 
ϑαλασσίοις ὕδασι 66, 19. 887,14. 


787 

κεήσασθαι φιλίαν μετὰ τοῦ βασι- 
λέως Ῥωμαίων 457, 19. 

κτῆμα vicus 47, 18. 51, 9. 

κτητόρων 205, 17. 244, 14. al. 

κείζω. κεχειόμένη. 204, 14. 263, 
1 


xvavóv 175, 93. 176, 7. 


᾿ς φυκλευϑῶσιν 470, 15. 


κυχλωσῃ χάρακα 148, 14. 

κυρά 919, 15. 

κυριακὴ 971, 5. 

xveQig 293, 14. 

χυροῦ 239, 11., 13. 

κωδικίλλια 984, 1. 

καάλυμα. ἐποίησεν αὐτὸν ὑπὸ κώ- 
"X λυμα 847, 93. 

κωμοδρομῶν 453, 16. 


λαγκιαρίων 830, 9. 

λαμβάνειν. ἀνέρχεται ἡ θάλασσα 
καὶ πάντας λαμβάνει 481, 9. λα- 
βὼν λίϑῳ ἔπεσε 426, 8. ἔλαβεν 
αὐτὴν εἰς γυναῖκα 8355, 8, λα- 
ὄντε elg xoxpasaefay 397, 8. 
λαβὲν αὐτοὺς εἰς ov ίαν 
459, 13. Mun 

λαμπκαδίαν 454, 8. 

λαργειτιῶσε ταὶς ϑείαις 898, 7. 
κόμητα λαργιτιώνων 400, 17. 

λέγεσϑαι. ἔνϑα λέγεεαε τὰ Πυύυϑια 
δερμά 77, 15. 

λείπειν. ἔλειψαν 167, 19. vid. ἐκ- 
λείπειν. ἑἐλίποντο τροφῶν 831, 
18. nisi ἐλείποντο legendum. λι- 
aóusvov 396, 3. 

λείψανον 45, 9. τὰ λείψανα de 
uno homine 122, 16. 

λειτουργία διαιωνίζουσα 898, 5. 

λεκτικίῳ εἰσῆλθε 866, 21. 

λεμὶν 265, 1. 

λεπτακινὸς 232, 19. 

λεπτίδας χρυσοῦ 456, 3. | 

λεπτοχαρακτηρος 193, 6. 243, 9. 


» 9. 

ληγᾶτα 440, 2., 5., 8. 

ληϑαργοῦντες τῆς ἑαυτῶν πατρίδορ 
118, 18. ἐληϑαργήσαμεν διὰ τί 
ἤλθομεν 155, 8., 9., 15. 

λήσταρχος 8382, 11. 446, 4. 

λησταρχοῦντες 363, 15. 

ληστοδιώκτης 982, 16. 

λιβέρνου 373, 2. 

λιϑοπροσώπου 485, 15... 

λιμενάριον 972, 15. ; 

λιμιτανέους στρατιώτας 808, 19. 

6, " 








188. 


λέμιτον δι. 23. 143, 19. 206, 1Φ. 
231, 1. 296, 5. 297, 2., 5. 302, 
29. 308, 17., 22. 426, 1. 434, 
21. 445, 6. 463, 7. 

λιμοκεονηθεὶς 380, 15. 

λιμὸς ἢ 60, 11. 

λινόχρυσα ἱμάτια 457, 16., 18. 

λογοϑέτην 400, 14. 

λόγος. ὑπὸ λόγον ὅτι 880, 10. 
εἰς λόγον ἀποτροφῆς 107, 18. 
276, 7. 984, 12. 21., 985, 12., 
20. 289, 19. 860, 5. 406, 21. λό- 
γῳ ϑεωριῶν 984, 5., 7. 285, 3. 
907, 8. λόγον κτισμάτων 869, 


λογχοδρεπάνῳ ξίφει 85, 21. 
λύειν. ἐποίησεν αὐτοὺς λῦσαι 886, 
17. 


λύκαινα, foemina oves pascens 179,5, 
λυπεῖν ἐλυπήϑη πρὸς αὐτοὺς 43, 
τοῦτο 80, 4. λοελυπημένους 176, 


toclo 89, 7. . 
βαγισεριανοῦ 874, 9., 17. 459, 91. 
471, 12. 


μάγιστρον 329, 20. 355, 16. al. 

μαίνειν. μανέντες irati 432, 10. 

μακροχαράκτηρος 106, 12. 

μᾶλλον 84, 19. 238, 13. 

μανδᾶτα 108, 10. 178, 4. 852, 8. 
474, 12. 475, 14. 

μανδύας 83, 7. 

μανιάκιν 457, 20. 

μανιάκιον 475, 19. 

μαντείου 421, 20. 

μάππαν 412, 12. 

μαρμάροις 479, 16. 

μαρμαρώσας 339, 8. 

μάσσινον σχοῖνον 186, 20. 

μαστιγόπληκτον 123, 19. — 

ματτιαρίων 880, 4 

μεγαλεῖον 495, 14. τὸ ἃ ἅγιον 475, 

μεγιστᾶνες 64, 18. 154, 15. 805, 
11., 16. 835, 7. 

μεϑορμεῖν. ἐμεϑώρμησαν 116, 5. 

nr olyo τὸν Κύκλωπα 117, 


μειξότερον 490, 9. 

μελετᾶν τυραννίδα 371, 9. duci 
τῶν προδοσίαν 456, 16. ἀμελέ- 
τησαν δόλον τινὲς 493, 1., 4., 13. 
495, 8. ἐμελέτουν 247, & 

κολέτη insidiae 493, 6. 


— ἦν τῷ μεσημβρίῳ 396, 19. 


INDEX: GRAECUS. 


μέλλειν. ἀκούδασα τὴν μέλλουδαν 
ἐπὶ τὴν Μυκηναίων παρουσίαν 
133, 7. 

μελλοφανὴς 85; 9. 

μέλος. κατὰ μέλος αὐτὸν Lmowor 

394, 

μὲν. ὁ δὲ μὲν 4, 11. 

βένειν 945, 91. ποῦ μένει 252, 
19. ἔνϑα ἔμενε 439, 10. 

μεριχοὺρ πολέμους 478, 6. μερι- 
κῶν , 12. 

ἐμεσάξετο 199, 19. ἐμεσάσϑη 33t, 
8. μεσασϑεὶς 298, 1. μεσάδα- 
. vta 856, 1. al. 

pis 
legendum μεσημβρινῷ, αἱ 397, 6, 

μεσίαυλον 435, 20. 482, 2. 

μέση forum 491, 5. 
μέσον τῶν ἱππέων ὑπῆρχεν ἡ Πε-- 
' ϑεσίλεια 196, δ6.(. μέσον τοῦ "[ov- 
λιανοῦ λιμένος 479, 5. τὸ μέσον 
ἑστῶτι 397, 23. εἰς μέσον av- 
τῶν ἀπώλετο 464, 9Φ. διὰ μέ- 
σον τῶν βασιλέων 110, 14. 

μεσόσευλα 951, 

μετὰ postea 1451 Η μετὰ δύο ἔτη 
τοῦ κατακλυσμοῦ 10,11. 88, 14, 
al. usta xal 466, 93. μετὰ καὶ 
τῶν ἄλλων αὐτῆς ἀγαϑὼν ἐποίη- 
σε xal τοῦτο 440, 14. τὰ 
μετ᾽ αὐτοῦ καὶ τοῦ ᾿Αχιλλέως εἰ- 
ρημένα 181, 5. 971, 18. pi 
cum accusativo pro genitivo 5,1 
61, 16. μετὰ cum genitivo pro 
accusativo 187, 14, 362, 13. 384, 
1. μετὰ ἀλλήλων πολέμησαν : 52, 
21. εἰρήνην ἔχειν μετὰ Ῥωμαίων 
917, 19. μετὰ τοῦ βασιλέως κτή- 
σασθαι φιλίαν 457, 19. πάκτα N- 
ρήνης μεταὶ ᾿ Περσών 837, 7. 338,16. 

μετ᾽ αὐτοῦ συνάλλαγμα 0:70 

458, 18. al. δικαξομένη perd τοῦ 
πατρικίου 8384, 7 

μετανάστας 26, 8. 

μεταξύ. συμβαλόντων τῶν Σαμα- 
ρειτῶν μεταξὺ γχρισετιανὼν καὶ 
Ἰουδαίων 445, p μεταξὺ τῶν 

vo κόσμων εἰρήνην γενέσθαι 

454, 92. 

μεταχειρίξεσθαι. μετεχειρίσατο τὰ 
πλήϑη διὰ ἐφ φωνήσεως 408,3. 

μετεγκλίνων 95 

βενεωφιξομένη 'i» προαστείῳ 88, 


-. — — f desima 





INDEX: GRAECUS. 


adt διὰ εἰ μὴ τοῦτο ἐποιήσατε 476, 


uideo 412, 17. 

ἐμήνυσεν αὐτὸν ταδέα 273, 6. d- 
μηνύϑη edoctus erat 300, 6. 

μηνύυσιν δεξάμενορ 471, 91. 
μήτε δὲ 305, 90. 401, 10. 460, 8. 

μητρικὸς 41, 16. 

μιαίνω. μεμιαμμένος 303, 18. 

ἀν} CN εἰς μῖγμα λοπεόν 

, 

μιγνύμενος μετ᾽ αὐτῆς 47, 10. διώ- 
evyoe τῆς μεσγούσης τῷ Τί- 
γρητι 330, 12. 

μικρὸν ὑγευὶ 382, 9. 

μικρόσιμος 106, 90. 

μελιαρίσια 439, 10, 

μιτᾶτα 847, 18. 

εἰς μνημόσυνον τῆς νίκης 183, 5. 

μόδιον 278, 1 

μοιχογένγητος 8, 6. 

μοναξζόντων monachorum. 400, 8, 
407, 16. 

μονὰς ie κατελθὼν 932, 19. ἐπὶ 

ονὰς δέκα 459, 9. 

μόνηετα 308, 1,, 2. 

μονομαχεῖον 339, 17. 946, 18. uo- 
ψομάχιον 217, 9. 263, 15. nisile- 
gendum μονομαχεῖον. 

μονοπατίου ὁδόν 469, 9, 

μου. πλέον μον 110, 4. 


μουσάριον 308, 9. μουσαρίου 
χρυσέου 860, 
. μουσίῳ. —Ó 479, 16. 
poveocag 223, 


μουσώσεε 232, 90. 339, 7. 
μυλίτης λίθος 281, 1. 


μυσὲρὰ 39, 8. μυσερᾶς 85, 21. 


| μυσερὸν 470, 22. μυσεροῦ 85, 
7. 87, 14, μυσερῶν 491, 40. 
μυστήριον ϑεοῦ πῦρ αὐτόματον 


μυστικός astutus 21, 12. 919, 6. 


ψέχρωσις 854, 4 

νεομάχος 209, 5. 

»εοφωτίσεον 979, 7. 

νήπια 421, 6. 
ψικήσας TOV πόλεμον 496, 17. ἕνι- 
κήϑησαν τὺν πόλεμον 168, 13. 

ψομίξω mediae orationi interpositum 
110, 1. nisi legendum ἀρκεῖν. 

ψομοϑετεῖν. ἐνομοϑέτει ᾿᾿ϑηναίους 
72, 6. ἐνομοϑέτησε τὴν χώραν 
αὐτῶν 194, 7. 


ψοσούντων τὴν τῶν ἀῤῥένων ἔκι- 
ϑυμίαν 436, 15. 

γοξαρίων 449, 18. 

ψοῦς. 
voi 96. 19. 


νυμφαγωγία 975. 21. 


»5$. ψυκτῶν 94, 9. 


: ψῶτα ἔδωκε 210, 15. vid. δίδωμι. 


ξανίξεσθαι. ἐξενίσϑη 457, 11. ᾿ 
ξηρά 66, E 
ξήροψις, 806, 10. 

ἔνλέλαιον 437, 17. 


0 0. τὴν οἱανδήποτο 4929, 17. γνοὺρ 
ες φὸ τί πέπραχαν 206, 17. ἐπηρώ. 


τησε τὸ διὰ τί 231, 17. τῶν pro 
ὧν 95, 8, τοῦ 102, 8., 


| ὄβρυξα ξώδια 895, 11. 


ὁδεῦσαι 874, 7. 

ὁδοστρωσία 298, 18. . 

οἰδάνειν 50, 13. 

oivoxoéa 322, 21. 

οἰνοπαὴς 256,5. ᾿οἰνοπαεῖς ὀφθαΐ- 
"fl ΕΝ 15. 259, 23. 280, 10. 
01 


οἷος. ἀπὸ οἵας ΡΩΝ 137, 56. 


ὁλοκαύτωσις 


. ὁλοπόρφυρον κίονα 890, 10. 


ὁλοσηρικὸν 287, 15., 17. 310, 11. 
419, 12. 


ὅλος. ὕλων sine articulo 239, 1 


ὁλόσφυρον 264, 239. 

ὄμβρος καμίνων φοβερῶν 419, 15. 

ὁμιλῆσαι concionari 362, 13. 

ὀνόματα capite 60, 20. $76, 13. 
456, 14. 

ὀνομασάίντων δαυτοὺς ἀδελφοὺς εἷ- 
ναι $77 , 19. 

ὀξυλάβη 21, 18. 

ὀπισϑάγκωνα 370, 18. 

ὁπλικῆς 110, 16. 

ὅπλῳ καὶ στρατῷ κεκοσμημένον 


4 1. 
ὁποῖος ὑπῆρχεν ἐκεῖνος Óvrarog; 
ὁπτασία 452, 6. 
ὁρᾶν. ἑωρφακοῦσα 111,7. 
ὀργίξεσϑαι. ὠργίζετο κατὰ τοῦ Πεν- 
ϑέως 43, 16. 102, 3. 165, 17. 
192, 10. 
"Oe: ντῆς 266, 9. annot. 
ὀρνεοϑυσίαν 209, 20. 
ὀρνοσχύποι 199, 9. 200, 6. 


789 


7006 6, ru 76, 16., 20; 


e 
Me 


790: 


ὅρορ. δώσετε αὐτοῖς τὸν ὅρον 944,. 
10. 12. 

ὅσος. πάντα ὅσα ἔπραττε καπὸ 
γνώμην αὐτοῦ 888, 20. 

ὁσιεήτια 845, 19. 

ὅστις ἐε P 18, 15. 79, 12. 107. 
11. 157, 390. 171, 11. 174, 17, 
187, 11, 206, 8. 

οὐ μὴν ἀλλὰ mediae orationi inser- 
tum 209, 15. 250, 2. 957, 14. 
ED 

οὖν in media oratione. et duplex 29, 
19. 59, 16. 101, 13. 195, 4. 238, 
4. 362, 12. 880, 1. 

οὔτε γὰρ 110, 4. 472, 1. ora 8) 
200, 8. 


ὀφείλοντα salons, 91, 8, 199, gt. 
415, 7. 446, 8. 465, 6. ὀφείλων 
τὴν ἀλήθειαν μαθεῖν 465, 15. 


468, 

ὥχει τι j ἀνδρὶ 97, 5. 852, 14. 
ig. ἐπ’ ὄψεσιν αὐτοῦ 186, 9. 
444, 18. 458, 17. 


παιγνίδιον 914, 16. 

πεπαιδευμένοι σοφίᾳ poses] 48, 
8. cum dativo:63, 18. 

παίζειν ue 155, 18. τὰ θεῖα 15. 

πάκτα εἰρήνης 239, 15. 271, 2., 5. 
86, 11. 292,22. 298, 11. al. 

παλατίῳ 89, 9. 94, 15. al 

παϊατῖνοι ἄρτοι 399, 90. — 

παλλάντιον 168, 6. 

πανδοῦ os 179, 16. 

ἰπρεπεστάτη 28, 11. 

prid 483, 7. 484, 18. 486, 5. 491, 
21. παπᾶν 861, 8. 869, δ. 

παπυλεῶνι 101, 2i. 114, 9. 160, 2. 
dora. . 882, 7., 20., 38. 833, 2., 

» 10. " 

καρὰ τῇ Αὐγούστᾳ Θεοδώρῳ ἀχϑῆ- 
καὶ o, 10. τὴ Ὁ God 

παραβαλεῖν appellere 99, 2. 

παραβασίαν 415, 5. 

παραγαύδιον 413, 15. 

παραδίδωμι. παρεδίδουν τὰς ψυ- 
χὰς 430, 17. παρέδωχε τὴν ψυ- 
ζὴν 888, δ. 

παρακαλεῖν. οὐ παρεκλήθη non es- 
oratus et 894, 14. παρεκλήθη 
concessit 460, 18. 

παραμένοντας αὐτοῖς ἀνθρώπους 
871, 14, παραμένουσαν 86, 7. 
παραμένουσιν αὐτῷ aroaruiraig 
50, 8. παραμένοντες 468, 6. 








INDEX GRAECUS. 


παραμονάριον efe ἁγίας Εὐφημίας 
LAE EAR λώ- 
παραπιωϑεὶς εἰς σανίδα πρσση; 
ϑη 459, 9. 
παραπυλίου 159, 33. 
παρασκενῆς ἡμέρα dies Saturni 940, 
16. $41, 8, παρασχενή 241, 5. 
παραστάσιμος 256, 29. 
παριφόσευσε 469, 18. 
παραχρῆσθαι. ἑαυτῷ magagenes- 
adole, dg πάρϑαλιρ 
ἰρδαλιρ. eg πάρ Ses; 
193, i2. und 
παρευθὺς 4L, 13. 
παρθένος de viro 8, 12. 285, 3. 


471, 6. 
urséop κράτει 


434, 1. 
Burt τὰ δεξιὰ μι 
τὰ παριστάμενα τῷ 
visa 273, 14. 
παροδικὸς 175, 10. 
παροχὴ 121, inscr. 183, 9. 
παρωνύμην 995, 13. πα 
πάσχειν. παϑούσα ὑπὸ ϑεομηνίας 
259, 10. 261, 19. al. 
πατρικίων 852, 17. al. 
πάτρων 363, 7. 868, 8. 895, 4. 
πατρωός 184, 
πεδατούρας στρατιῶται 351, 8. 
πειράζουσιν ἀλλήλους τοῖς δόραει 


129, 2. 
πέλαγος. im ϑάϊλασσα si τὸ πέ- 
λαγος 


485. 21. 
sna 115, 10. 
rd dxsiva λενκὴν ἀστὴρ 45h, 


περταμόδιον S78, 14. 

πέραμα Pera. 407, 31. 

πέραν ἀπῆλθε 868, 1. πέραν 

Σύκαις 389, 14. 431, 18. τὸ 

πέραν Κωνσταντενοναόλεας 408, 
2., 14. 404, 8. seq. 

περὶ. ἐνιαυτῶν περί xov 1y. 240,4. 

περιάγειν, περιῆγον 440, 16. 

περιαιρεῖν. περιῃρέθη ἡ sm 
χεεπάρχον ἀρχὴ 419, 18. τὸ 
ὄνομα Μηνᾶ ἐκ τῶν err 





χων 494, 11. 
mrpdiminero y dd ἔχοντας 


Bach lene δι, 91. xteu- 
Bou. σαν rn 18. περιβω- 
μισϑέντων 4 

xtol yog) 35,3. 5. 1s, 18. al. 

περιειλήσας αὐτὸν φίαθον 186, 19. 

περιεργασάμενος ἀπὸ τῶν ὠχιερέων 
ποῦ ὁ Χριστὸς γεννᾶται 431, 4. 





952, 16. 

περιέχον οὕτως 216, 156. περιεχού- 

. cag οὅτως 449, 18. 454, 15, 478, 
18. περιέχοντα γράμματα dore 
458, 11. , 

περιλαμβάνειν pro. παραλαμβάνειν 

77, 8., 485, 2. 

αεριωδεύετο curabatwr 387, 93. v. 

. Reiskius ad Constantin, p. 503. ed, 
Bonn. 

περιπληϑῆς 254, 13. 

περιπολεύων 263, 19. | z 

φδρίστασις. διὰ τὸ ἐν περιστάσεσιν 
ἔχειν ἀπόϑετα 477, 3. 

σ«εριχαράξας τὰ τείχη 199, 10. 

τῆς περιχώρου 448, 4. 

α«ερσέαι 37, 12., 13. 

᾿ φιεάσαι, 24, 6. 98, 17. πιάσαντες 
τὸν νυκτέπαρχον 897, 19. 

αίλας στερεὰς 478, 3. 

ἀιμπλάναι. πλησϑέντες͵ θάρσους 
199, 9. ἀγνοίᾳ 54, 17. 

πίνειν. ἔπια 234, 15. 

“τεπίσας 910, 14. 

σίπτειν. ἔπεσαν φόνοι πολλοί 484, 


πιστὰ ἐφύλαξε τῷ ἰδίῳ δεσπότῃ 
182, 15. E 


πλαγιάσας 864, 16. 

πλάκαις 943,1. 

«λάχωσις 480, 90. E 

mlarvvuv. ἐπλάτυνε τὸ δόγμα 
279, 22. 

πλεϑροίν 290, 14., 17. 

mis(o πάντων αὐτῆς ἀντείχετο 97, 
2. κλείω pro πλείους 1926, 3. 

mÀixty. πλεξας αὐτῇ 940, 6. 4. 

' φελάκη καὶ κατεσκευάσθη 362, 8. 

mco». μεγίστη πλέον τῶν ἐγνωσμέ- 
vov πρότερον 240, 20. 

minyázog 442, 9. “πληγάτους 9805, 


δεληροῦντα τὸν τόπον τοῦ ἐπάρχον 
919, 8. πληρώσαντα καὶ ἐλθόν- 
τα εἰς τὴν τοῦ πατρικίου ἀξίαν 
3890, 9. πεπληρωμένα ἀπειλῆς 
454, 10. 

τὴν πλησιάξουσαν αὐτῷ χώραν 458, 
18. 


δλουμία 413, 16. 

πλοῦς. πλοὸς 94, 18. | 

πλούσιον xal eius καὶ ἀξίᾳ καὶ 
σοφίᾳ 40, 4. 

αλωοτὸς ἢ 124, 19. | ἐν 

ποιεῖν. ἐποίησεν αὐτὴν ἀπὸ ὄψεωρ 


E 
. INDEX GRAECUS. 
- πεφεδργασχμένη mol παρθένων 


191 


89, 17. ποιήσας πὸ ἐγγύαρ 

4. ὑπὸ κώλυμα 947, T. bte 
gt». og ϑέλων εὔξασϑαι 390, 18. 
ποιήσαντες τὸ ἕν εἰς ἀλλήλους 487, 
11. πολλὰ ποιήσασα τῷ Πενϑεῖ.. 
ἔπεισεν αὐτὸν 45, 18. οὐδεὶς 
σποιεῖ βασιλέα Ῥωμαίων o οὗτος 
933, 2. ἠβουλήθησαν ἐκβαλεὶν 
αὐτοῦ τῆς βασιλείας καὶ ποιῆσαε 
ἀντ᾽ αὐτοῦ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ 
472, 7. ἐποίησεν ἐκεὶ 879, 14. 
ἡμέρας πολλὰς 983, 18. ὀλίγον 
ζρῦνον 858, 16. 

πολεμικὴν χεῖρα 469, 5. 
ἐπολιτευσάμην μετ᾽ ἔρωτος 19, 19. 
αολιτίσσης 294, 23. 

πολὺ εὐπόρῳ 163, 1. 

φπολυοχλίαν 120, 7. 
πομπεῦσας αὐτὴν 900, 19. 

móvnua 133, 1. 


sópra 79, 8. 184, 92. 902, 20. 935, 


φπορταρίους 184, 99. 402, 19. 
ποτέ. μὴ ἔχοντα ἐπάνω τίποτε 965, 
11. ποτὲ μὲν — ποτὲ 289, 6. 

σ«ουλπιτῶν 387, 18. 

πραγματείαν ποιήσασθαι 488, 13., 
17. 469, 11. 

πραγματευτὴρ 50, 21. 433, 7., 12., 
19. 469, 10 


πραῖδαν 108, 19. 260, 99. al. 

-:ραιδεύσας 90, 91. 99, 21. 100, 
12. al πραιδεύοντες ἐπὶ τὴν 
“Δρμενίων χώραν 479, 16. | 

πραιπόσιτος τοῦ παλατίου 339, 99. 

40, 5., 9., 11. 

πραισεντεύειν 176, 8. 

πραισέντου 875, 16. 979, δ, 465, 
9. μεγαλου πραισέντου 878,9. 

πραίταρ 479, 19. al. 

πραιτωρίων ἔπαρχος 318, 9. 1319, 
8. 323, 6. 829, 20. 337, 15. aL 
πραιτωρίου ὑπατικοῦ 338. 23. 

ἐπὶ πράξεως ὑπομνημάτων 439, 1. 

πράττειν. τῶν πεπραγμένων πάν- 
vOv ὑπαναγνωσθέντων 439, 1. 
τὰ πεπραγμένα ἔσχισεν 4. πέ- 
4-ραγαν 206, 18. 

πριμιχηράτου 474, 5. 

πρῖμος 172, 23. 187, 20. 

πρὸ τοῦ ἐπιῤῥίψωσιν 447, 15. 

προάγειν. προηγάγετο κόμητα 393, 

424, 3, 495, 11. προαχϑέντος 


ἐπάρχουν 395, 4, 








$ 
INDEX GRAECUS. 


Ἢ 
192 


προβαίνειν. τοὐέβη εἰρήϑη σὺν θεῷ 
εἰς ἀφέλειαν τῶν δύο πολιτειῶν 
. 456, 90. προβάντων 458, 32. 
. 477, 22. 
προβάλλειν. προεβλήϑη xouxlcvoo 
479, 20. 482, 1. 
«ροέρχεσθαι. προῆλθεν ὕπατος 182, 
. 13. 376, 1., 14. | 
 φροηγούμενος τὸν λαὸν 66, 18... 
πρόϑεμα 216, 10. 838, 4... 
mQoo9$sct. cx voto 239, 7. 
προϑεσμίαν. 449, 8. 450, 13. 
σροΐσεων 440, 19. 
zQU ivy τῆς ἀνατολῆς de Àn- 
tiochia 216, 16. 
πρόκενσον 343, 2. 848, 9. 966, 16. 
“ρόκεσσον 919, 22. 324, 6. 825, ὃ. 
872, 15. 405, 20. 
σιροκοέλιος 298, 19. 
προλαμβάνειν. τῶν προλαβόντων 
βασιλέων 437, 4. 
προνόμια 234, 6. ᾿ 
πρόοδον δεδωκότες 889, 10. 
προποιήσας praeveniens 123, 6. 165, 
11 


' 


πρός. ἡ πρὸς Alyomro» ᾿Δλεξάν- 
δρεια 809, 17. πρὸς ἅπαξ 178, 
19. πρὸς μικρὸν ἔμειναν ἐκεῖ 29, 
10. πρὸς ὀλίγον 488, 7. 439, ὃ. 

σπροσεσχηκὼς μὴ εἶναι αἷμα 32, 8. 
προσεσγηκὼς τὴν χώραν ανϑιστα- 
μένην 160, 29. προσεσχηκὼς τῷ 
ἐκτυπώματι 79: 9. 95, 4. 128, 
40. προσεχόντων ἐπὶ τὴν ItQov- 
σαλήμ 461, 17. προσέχοντα ἐπὶ 
τὴν πόλιν 138,21. 205, 11. προ" 

. σεσχηκὼς τὸν ἀναστεναγμὸν 68, 
20. sine accus. 132, 5. 

σιροσϑήκη χρημάτων 362, 20. 

σπροσκαρτεροῦντες λιταῖς 489, 9. 

προσχκέφαλα 250, 5. 

zQ00Ex0llmoE TO νέον τῷ παλαιῷ 
τείχει 233, 1. 

προσχουλκάτορας 330, 2. 


ποοσομιλῆσαι concionari 362, 12., 

14. 

προσποιητὴ οὖσα simulans 159, 11. 

προσρυῆναι. προσεῤῥύη τῷ (jaci- 
λεὶ 414, 21. 427, 2., 18. 430, 20, 
431, 17. 450, 19. . 

σροσφεύγων 973, 12. προσφυγὼν 


62, 4. 
σροσφυγίῳ 485, 6. 403, 23. 
παροσφωνήσας τῇ συγκλήτῳ 186, 11. 


899, 21. 394,47: ᾿προσιφώνησεν 
αὐτοῖς μανδᾶτα 475, 14. 
πρόσωπα διάφορα ἐξεξάσαντὸς 473, 
,.,ὃ6Ρ5, sig πρόσωπον τοῦ ἰδίου ἀ- 
. δελφοῦ 838, 11. 
σοοτρεψάμενος 35, 9. 41, 9. 44, 
18. 53, 8. 80, 3. 87, 7. 97, 12. 
100, 19. al. : 
«ροὐποσεολή 490, 9. 
σπφογωρεῖν 400, 20. τῶν προχω- 
ovyro» ἐπὶ τὴν πανήγυριν 985, 


δροχωρὸν κέρμα 400, 19. 

τὸ πρῴην 805, 16. 496, 18. 

τῇ πρωὶ 114, 8. τῷ πρωὶ 140, 8. 
τὸ πρωὶ 148, 19, ) 

σιρωίας 340, 16. 474, 90. 

πρωτοβύλοις ἵπποις 288, 7. 

προτοκούρσορος 352, 3. 

πρῶτος. ἐν πρώτοις 182,7. 991,17. 
πρώτοις 286, 6. 287, 8. 919, 1. 


πτοηϑέντες Ῥωμαίους 432, 12. 
sxtvQua 184, 23. 

στῶσιν εἰ» ϑρώπων ἐπήγαγε κύριος 
. 482, 5. 

πυκτικὰς συμβολὰς 988, 6. 
aviso» 252, 90. 

πυῤῥάκης 106, 8. 259, 6., 23. 
πυῤῥακὴς 980, 11. 302, 5. 
πυρισϑενές 25, 3. 

κυριφύρον τόξον 77, 22. 
«ὠγωνίαν 411, 18. 


δεῦμα Cpolis 405, 5., 8. 

δευματίζειν. ἐρευμάτισε 408, 7. 

δεφερενδαρίου 328, 12. 

δήγισσα 430, 20. 431, 8., 15. 

ῥηγνύναι. Qay£vrov τῶν ξύλων 473, 
18. ῥήξας ἦν 489, 90. 


᾿δήξ. δῆγες 88, 6. 184, 16. al. 


δογεύειν. ἐφῥόγευσε 186, 10. 193, 
5. 899, 90. 404, 16. 410, 13. 411, 
1. 476, 4. 

δούσεα 83, 7.. 16. 

Ῥούσιον μέρος 175, 23. al. δουσίον 
δέρματος 265, 2. 


σαγίττας 52, 8. 111, 1. 424, 16. 
σαγίτας 358, 21. . 
σάκρα 430, 1. σάκρας 310, 18. 
917, 11. 344, 15. 848, 3. 374, 19. 

"538, 91. 389, 1. 
σανδάλια 986, 20. 

Σάτυρος Boeotorum dialecto 49, 16. 
σηνάτῳ 839, 12. . 





INDEX; GRAECUS. 
s eroenés ἐκεζιπῆς ἄπειρον πλῆθορ 


σιγματοειδές 309,8. - E 

οίγνῳ 126, 5. 316, Ἴε 917, 7. 453, 
6. σίγνα 830, 5. 475, 19. τὸν 
σίγνον 317, 6. 


σιδηροδεσμίους 245, 18. 

σιλεντιάριος 420, 18. 434, 90, 

σιλέντιον 444, 9. σιλεντίον XO. 
βέντου γενομένου 438, 23. 494,12. 

σιτωνικὰ zenuata 294, 7. 

σχαλῶν ἀναφϑέντων 949, 5. 

exdupa 322, 12. 

σκάνδαλον 249. 19. 

σκέμμα insidiue 44, 5. 


σκέψις. τὴν σκέψιν τῆς ἐπιβουλῆς 
μελετήσαντες 493, 3., 14., 

σχῃπίοναρ 884, 8. 

σχήἥπτρα de tribubus Iudaeorum 158, 
1. 


σχίρτοι 43, 1. 

σχνιφόρ 495, 40. 

σκορπίξειν. ἐσκορπίξοντο 447, 17. 
δσκόρπισαν 461 , 21. 

σχουτάριον 965, 19. 458, 2. 

σχρινιαρίους 439, 41. 480, 1. 

σχύφους 37, 1 

σχωληκόβρωτος 231, 8. 

σμυρνιάσαντος 804, 4, 
σϑέντα 220, 15. 

σοκεύειν. ἐσόκευσαν 438, 11. ἐσόκ- 
κευσεν 864, 1. - 

σύόκον 438, 18. 

σπαϑαρίων 246, 1. 532, 29. 343, 6. 
859, 5. 476, 4., 

σπαϑίῳ 387, 14. 193, 20. 

σπανός 262, 8. 804, 9. 

σπάτια 175, 13. 

σπερμολόγε 251, 19. 

σπλαγχνισϑεὶς ἐπ᾿ ἐμοὶ 938, 17. 

σπορτούλων 470, 22, 

exa 020v 396, 3. 

στενούμενοι 466, 8, ἐστενώϑησαν 
οἱ ἄνθρωποι 7. 

τὸ στεφάνιον τῶν Ολυμπίων 289, 
' 15. 418, 11. 

στηϑάριον 172, 9., 18. 479, 9. 413, 
14. στηϑάριν 964, 28. 265, 16. 
19. 287 , 16. 

στιχάριον 413, 15. 

σεοιχήσας 460, δ. 

δερατηγήσας τὰ τοῦ πολέμου 1 
1. 292, 18. σερατηγήσας ὑὸν 
στρατὸν 801, 1. 

σερατηλασίας 466, 16. 

σεραϊξηλαειανοὺρ 430, 1. 


σμυρνια- 


evyrenede 896, 14. 
σκεψάμενος κατὰ βασιλέως 494, 3.. 


τ, 
iu 


ute 
m 


708 


σερατοπεδάρχῃ 97,21. ᾿ 

στρεβλύαξκομορ᾽ 998, 20. - 

σεφέφει τὴν πόλιν 996, 11. . ἔσερο-. 
ψαν τὸ τεῖχος 462, 18. ἔσερε- 
φαν τὴν χώραν 963, 17: 

σερωννύναι. ἔσερωσε τὸ μεσίανλον. 
82, 2. 


] ere ponemos τοὺς πόδας 291,8. 367, 


803, 17 σεύφθη τοὺς πόδαρ αὐτοῦ. 
A συγγεψέα 325, 
13. 356,12. 3892, 13."893, 16. 
συγγενεῦσιν 94, 6. συγγενέως 100, 


συγγενίδος 95, 9., 20. 96, 10. Aàà. 
δὰ p. 42, 16. 


᾿σύγερουσιν δευτέφαν συμβαλόντερ 
συγκαϑεσϑῇ 172, 5. 


6vyxqovtis. συνέκρουσε τῷ 'ἄντω- 
ψέφ. πόλεμον 219, 44. 

συγχωρεῖν. συνεχώρησε ταῖς ἐπαρ- 
χίαις τὰς συντελείας 406, 17. 


συχότια 897, 21. s 

συλλαμβάνειν. συνελάβετο active 
185, 16., 19, 194, 17. 271, 21. 
974, 6. 293, 8. 399, 19. 416, 12. 
431, 5., 11. 462, 4. 476, 11. 

συμβαλόντων πόλεμον κατὸὼ τῶν A- 
φρὼν 459, 6. 

συμβολαιογράφοι 268, 2. 

συμβουλεύειν. $4, νυ pro 
συνεβούλευε 134, 

συμμένειν. ἔνϑα συνέμενεν αὐτοῖρ 
854, 6. 

συμμιγήσεται τῇ μητρὶ δ0, 8. συμ- 
μιγεὶς αὐτῇ πρὸς γάμον 1149, 21. 

. 121, 6. συμμιγέντι αὐτῇ ἀνδρὶ 
71, 15. ,δυμμιγνύμενοι 120, 19. 
συμμιγνύμενος μετὰ γυναιχῶν 
20, 16. συμμιγνυμένην "Aet 24, 
1 


συμπίπτειν. συνέπεσεν ἐκ τοῦ ix- 
xov 866, 20. 

συμποιησαμένων μετ᾽ αὐτοῦ 917, 
19. συμποιησαμένων αὐτοῖς 181, 
8. 350, 18 

σύμπτωμα. ἐκ τῶν ,δυμπεωμάτων 
Νικομηδείας ps9 ἡμέρας τινὲς 
οἶντες ἀνηνέχθησαν 487, 8. 
συναγωγὴ τῶν Ἰουδαίων 207, 11. 
᾿945, 1. 261, 10. al. 

συνάλλαγμα ποιῆσαι, μετ᾽ αὐτοῦ 
458, 13. 





e& 


794 


ἀφνανεγνωπνόει condjecipulo 194, 8. 
252, 11. 

σύναβϑες 881, 4, 

συναριστοῦντα 856, 1, ᾿ 

συνάψας φιλίαν μετ᾿ αὐτῶν 45, 
12. 


αυνέργειον 299, 92. 
συνεργία 246, 16. 
συνέχειν. συσχεϑέντες τῇ ἔριδι 491, 


συνήθεια τῶν ᾿Ολυμπίων 896, 5.. 


συνιστάναι. συνεστήσατο αὐτῷ «ἰ- 
 w6va 
συννεώεϑθον 181, 17. 


συνορᾶν. συνίδῃ censeat. 274, 15. 
συνετελέσθησαν εἰς τ' τὸ παντελὲς 419, 


συντέλεια 456, 7. | 

φυνεύμια 4289, 16. 822, 19. | 

συρέντων ξιφὼν 492, 9. σύρφας τὸ 
βοῦγλιν 498, 21.. 

συσκευάξειν. συνεσκευάσαντο qU- 
τὸν 40, 7. 87, 6. ᾿σνσκενασθεὶρ 


- 25, 9. 

συσκενὴ 291, 1. 295, 22. 

συσσημάτων 195, 4. nisi. legendum 

᾿ φυσσήμων cum Georgio apud Ho- 
dium. 

Φῳαγέντα δαυτὸν κατὰ τῆς μασχά- 
4ng 333, 1. 

ἐσφάληντο ol αὐτοῦ πόδες 60, 19. 
In KExcerptis ex Porphyrio apud 
Bentleium: Epist. ad Millium p. 49. 
non dz«sqalíogsed ἀποσφαλίσῃ 
corrigendum «est. 

σφενδοβόλα 127, 18. 296, 14., 21. 

σφενδόνας τοῦ κυνηγίου 939, 15. 

σφευδόνίξειν. ἐσφενδονισμένον φα- 
κιόλιν 457, 19. 

σχῆμα τῆς ἐπισκοπῆς 959, 1. τὸ 
αὐτὸ “χῆμα de terrae mota 418, 
16. 


σχιασετὰς 457, 17. 
m s ἐσχισμένοι τοὺρ χιτῶνας 
1 


σχοῖνα 279, 18. 

σχολάξειν. ἐσχόλαξον λιταῖς 456, 20. 

σχολάριος 387, 14. 

σχολή. σχολῶν 474, 18. 494, 14. 

σωκάρην 864, 14. 

σῶμα. τοῖς σώμασε de uno homine 

σωματικῆς ἁμαρτίας 282, 8. κακῶς 
βιοῦντες. zÉl sd σωματικὰ 436, 


* 


᾿ φαυρέας 272, 16., 


ÍNDEX. GRAECUS. 


τὸ σωτήριον 436, 7. 
σωφρονήσας dxo σωματικῆρ αμαρ- 
. Síag. 232, 8. 


τάβλαν 108, 13. . 
ταβλία 83, 19., 21. 413, 13. ; 


' ταβλοπαρόχιον 945, 17. 


ταρτάριος 65, 19. 
22. 
τεχνοποιεῖσθαι 401, 17. 


. δῖς τέλειον ὑγιάνας 888, 1. 406, 18. 


ἐξελειώθη 256, 14. 806, 5. 315, 5. 
10. 

τελέσματα 468, 30. 464, 1., 6. al. 

τερφϑέντες τῆς ταπκοθεσίαρ 140, 15. 
222, 16. 938, 19. 

τετρακιόνιν 201, 7. 

᾿ φεεραμόδιον 478, 4. 

' πέτρασι 175, 21. 839, 9. 441, 10. 

τηγανισεήρ 415, 90 

τίϑημε. ϑήσας 947, 9. 264, 9. 276, 
9. ἀπετίθουν 469, 11. 

τιμᾶν. ἐτίμουν 89, 18. δά, 11. 

τιμητικός 848, 10. 

τίμιος σταυρὸς 8396, 11. 421 ; 1€ 
πὸ τέμιον "ri τοῦ ἁγίου 
Μαρτίνου 452, 4. 484, 18. 486, 


τίς. ὁ Τιθών τις 127, 9. τοῦ 
πονηροῦ τινος 279, 
"is. τί τοὔνομα ἔχουσιν οἱ ξένοι 


MX σανίδων 471, 9. 


τιτλοῦν. ἐκίελωσεν ἥδοο͵ addixit 
τιτρώσκειν. ἐτρώθη εἰς αὐτὴν 
τόγαν 450, 17. 


τόπος. dul τόπῳ S82, 4. ἐσφάγῃ 
ἐπὶ τὸν τόπον 387, 19. 

τορκίμ 270, 9. 

τρακταΐζοντος 905, 8. 

τρακταϊσεής 814, 11. 

τραχτάτῳ φυγῆς χρησάμενοι ἐδό- 
κουν φεύγειν 468, 17. 

τρακτευθὲν 181, 14. 400, 12. 

τρακχτεύτὴν 400, 13. 

τράπεξα αγία 490, 3. 

τριβοῦνον 289, 8. 967, 2. τριβοῦ- 
P0? ἀριθμοῦ 837, 18. 

τρικλίνῳ 493, 15. 494, 15. 

τοιμόδιον 278, δ. 

"ϑεομβυρατορία 214, 11. tg 
βυρία 218, 





INDEX. GRAECUS. 
τριομβυράτωρ 214,6. 218, 4. 221, 
reoílov 489, 19. 490, 5. 495, 10. 


τύπος. στέφανον τύπῳ φυλλοδα- 
φνῶν 287, 11. ἴνα τύξος δοϑῇ. 
tí». χρὴ δοϑῆναι 118, 931. 

«οπῶσαι φύρους 225, 10. τυπου- 
μέναις 935, 15. ἐτυπωϑη 3835, 
18. τυπουμένων χρημάτων 119, 
40. «τρπῶώσαι νὴν ποσότητα τῶν 
χρημάτων 1129, 29, 113, 1., 4. 
τῆς παρ᾽ αὐτοῦ τυπωϑείσης 20- 
σόύτητος 471, 1. . 

τυραννεῖν. ἐτυράννησε τὴν Ῥώμην 
bello pet&it 909, 10. 211, 12. 915. 
2. 219., 8. al. τυραννήσαντος τοῦ 
ἐξαδέλφου, xar! αὐτοῦ 459, 5.,13. 

τυραννὶς rebellio 218, 16. 219, 16. 
247, 8. 257, 19, 459, 90. 

τύραννος rebellie 245, 18. 

τεύχη πόλεως 86, 17. al. 


Φπαναγνωσθέντων 489, 2, 

ὑπαντᾶν. ὑπκήντουν 490, 19. 

ὑπατείαν ἔῤῥιψε 478, 18. 

ὑπεισελϑεῖν τῇ κληρονομίᾳ 439, 19. 
» 9» 

ὑπέξιζον 277, 9. 

ὑπερασπιὼ τῆς πόλεως 148, 15. 

ὑπερηφανῶν πάντας 20, 90. 


ὑπηρετεῖτο εἷς τὰ ἱερατικὰ σκεύη 


τῶν ᾿Ιουδαίων 151, 7 

ὑπὸ ἀγανάκτησιν γέγονεν 494, 10, 
ἔμεινεν 495, 56. ὑπὸ κώλυμα 
ἐποίησεν 847, 98. 

ὑποδρήσσοντος 326, 3. 

ὑποκείμενος δανείοις 439, 11. 

ὑὉπομνηστικῶν 477, 5. | 

ὑπονοθεύσας ἔφϑειρεν αὐτὴν 46, 
9. 95, 7. 181, 16. 219, 3. 274, 
1., 3. 850, 11. 359, 6 

ὑποπτίων 494, 5. 

ὑπορόφωσις 339, 6. 

ὑπόστασις. τὴν διατίμησιν τῆς 
ὑποστάσεως 400, 1., 19. dva- 
γραφὴν τῆς ὑποστάσεως αὐτοῦ 
439, 21. 444, 15. 

ὑπόστραβος 258, 9. 

ὑπτιωθὴ 153, 13. 190, 9. 294, 15. 

ὑστέρησε tp Ἔβερ τὴν φωνὴν 12, 


ὑφαίνειν. ϑαλαμηπόλον ἔργον 9- 
φανε 926, 4. 

ὑψωϑεὶρ ἐπὶ πόδας εἴκοσι 490, 5. 

φαβρίκα 848,8. φαβρικάς 807, 21. 
φαβρικὰ 807, 22., 23. 


φαέθοντα 925, 14. 

φακιύλιν 457, 19. 

φακτιοναρίων 395, 99, “ 
φανερδὲ quidam 108, 91. 130, 9. 


" 184, 94. 246, 15. $284, 14:, 40,. 


: 985, 3., 12. 396, 6. 367, 17. 443, 
4. 464, 7. 485, 40. 489, 20. 


φανερωϑείσης τῆς ἐπιβουλῆς 493, 


16. τὴν ἐπιβουλὴν φανερασαφ 
493, 19. 494, 16. ᾿ 
φέρων τὴν συγγένειαν ἐκ τοῦ Ol- 
ψέως 164, 1. ἤνεγκεν αὐτὸν ἀπὸ. 
Σαλαβρίας 838, 1. 828. 14., 15. 
875, 1. 884, 3. al. ἧς ue- 
γάλα ἐφέρετο 359, 14. φερόμε- 
vog συμπαθῶς 121, 91. εὐτυ- 
χῶς φέρονται εἰς τοὺς πολέμὸνθ9 

178, 10. ἤνεγκαν οἱ Ῥουστοῦλοε 
τὰς ἐπάνω 167, 91. τὰς ἐπάνω 
οφόρϑε 210, 13. 304, 18. 
φεύγειν. ἔφυγαν 66, 13. ἔφυγϑ 


. ϑάλασσα εἰς τὸ πέλαγος 485, 21. 


φεύγων τῆς φρουρὰς 86, 9. 
φησίν ncmpe 24, 15, 43, 1. 51, 10. 
56, 5. 61, 13. 63, 1. 85, 21. 118, 
8., 10. 159, 15. 178, 7., 14. 176, 
9. 179, 8. 287, 12. 288, 14. 297, 
18. 331, 8. 336, 20. 354, 19. 
878, 13., 15. 985, 90. 888, 4. 
989, 17. 409, 4. 408, 18. 415, δ.» 
.17. 440, 17. 460, 17. 495, 1. 
φημισϑένεος τούτου ag 455. 10. 
φϑάσας πλησίον ἵππου αὐεῆς 126, 
16. ἔφϑασε τὴν Κιλεκίαν 896, 9. 
φϑάσας ᾿Δλεξάνδρειαν 218, 91. 
19, 23. φϑασθῆναι — 321, 


φίβλας 88, 7. 
φιβλοὶ 111, 1. φιβλωϑεὶς 165, 2. 
φιλανθρωπευσαμένου τοῦ θεοῦ 


, 9. | 

φιλανθρωπευθῆναι 474, 7. 

φιλανϑρωπία. ἐκ τῶν γεγονότων 
κατὰ φιλανθρωπίαν ϑεοῦ φόβων 
490, 1. φιλανθρωπία ϑεοῦ de 
terrae motu 491, 17. 

φιλιάσαντα τὰ πλήϑη κατῆλθον 
474, 11. 
ιλεὶν. ἐφίλει ἔρωτι 363, 8. 

L φιλίᾳ πρεσβείας πεμφϑέντα 448, 
1 


φιλικὰ συμπόσια 180, 6. 
φιλοκαλήσαρ αὐτὰ μαρμάροις 332, 
40. φιλοκαλουμένου τοῦ zQOVÀ- 
λου 489, 19. | 
φιλοκαλία 418, 17. 





ie 


796 


φοβερὸν κάλλος 83, 1. 91, 
1. φοβερὸν ἄγαλμα 212, 9. 4. 

218, 14. 295, 19. φοβερὸν Ἶρ- 
σν '978, 10. 395, 8. 

dB Bog de terrae metu 420, 6. 449, 
. 21. 443, 9., 11. 487, B.. 489, 16. 
- 490, 1. 

φοιδεράτων 364, 13. 493, 14. 

qoÀng 489, 14. φόλλιν 419, 9. 

φορεσία 32, 20, 49. 83, 21. 481, 
8. 475, 2 

vios oram 80, 14. 890, 9. 15. 


839, 9. opem, 17. 
. 428, 478, Co | 


φύρος βοῶν ὯΝ 93: 

qoocra 309, 2. 

φοδατεύσας 293, 4. 

φοσσᾶτον 461, 21., 22. 

φοσσεύσαντες 804, 2. 465, 20. 
ἐφοσσεύετο 316, 8. φοσσευθέντες 
. 889, 9. 470, 7 

φουϊαίξειν.  ρουύλκισιν αὐτὸν 481, 
1 


φουρκίξειν. ἐφούρκισεν 487, 24. 
φρατριάσας μετά τινῶν κεητόρων 


φύλαρχοι. 485, 4., 5..10. 441, 94. al 

φυλλοδαφνῶν 979, 15. 487, 11. 

φυσικοὶ παΐδες 437, 10. 

φωνασκεῖν. ἐφωνάσκουν 811, 30. 
ἐφωνάσκουν τραγικὰ μέλη 988, 7. 

φωνή. τὰς φωνὰς αὐτοῦ ἔλαβεν 
870, 5. 

φωστὴρ 56, 6. 

φωτισϑῆναι 251, 21. 253, 23. εἰ, 

φώεισμα 431, 19. 

φωτιστήριον 380, 8. 


χαίρειν. ἔγαιρε τῷ Βενέτῳ μέρει 
257, 21. ἔχαιρε 2 Πρασίνῳ μέ- 
ρει 298, 21. χαίρων εἰς τὸ Πρά- 
σινον 963, 8. 295, 15. 

χαλκία 276, 19., 22. 

qao». ἐχαώϑη τὸ ἥμισυ τῆς πό- 
λεως 436, 19. 

ζαρακτὴρ i. q. πρόσωπον 172, 8. 
257, 8. 413, 16. 454, 7. 

χάριν οἴκεου 47, 3. 

χάρτας τοὺς 981, 11. 

χαρτία 400, 14, 443. 90. 

χειμευτὴς 395, 8. 

χειρὶ συνελάβετο 476, 11. χειρὶ 1α- 
βόντες τινὰς ἐξάρχους 468, 20. 

χειρουργηθεὶς 815, 10. 

χβιρουργίαις κοπτόμενοε 490, 16. 


' LI 


ÍNDEX GRAECUS. 


χϑαμαλός 194, 29 

χιλιονταετία 7, 

Ἰλοώδες σχῆμα 15, 29. 174, 15. 
175, 22. 126, 4. 

χολλαΐζειν. ᾿χεχολλαϊσμένα ἔχουσα 

᾿ ed βλέφαρα. 101, 18. 

χοῦς. τὸν χοῦν τῶν ὀστέων 276, 
17. 277, 1., 4. 

χρεωστεῖν. ἐχρεώστηεαι 100, 17. 

ze ἥσϑαι. κεχρῆσθαι cum accusativo 
5, 4. χρησάμενοι τακτικῶς 464, 
Mà, χοησάμενορ φυγὴ διεσώϑη 


ηματίξειν. Frovg χφηματίζοντος 
a7 297, T. al. ἐχρημάτισεν óvopa- 
εσϑαι 309, 15. ἐχοηματίαθη ταῦτα 
τι86, 22. ᾿χρηματίξει ἡ "“Δνειόχεια 
ἔτος πρῶτον ἀπὸ Καίσαρος 217, 
| 91, ἐχρημάτισε τὸ ϑέατρον 471, 
. 8, ἐχρημάτιζεν ἑαυτὸν οϑεωῶς 
225, 13. 268, 8. χρημαεισϑέντες 
ἐν ὁράματι 29,12. χρηματισϑεὶς 
oraculo accepto 35, 17. 231, 1. 
χφημαεισμὸς aera 309, 17. 
ζρησμοδοτηϑεὶς 50, 9. χρησμοδο- 
τηϑεὶς τοῦτο 136, 9. 
χουσοῤῥύτων 455, $1. λουσόῤῥυ- 
τα ὅρη 
χρυσοτέλειαν τῶν ᾿Ἰαύγων ἐποίησε 


χυμὸς αἱματικὸς 290, 4. 

ψάλλειν. ἐψάλλεεο, "Moars πύλας 
95, 14. 

ψηφίξειν computare 23, 8., 4., 5. 
498, 18. 429, 2. 

ψηφόβολον 105, 18. 

ψιαϑίου φορέματος 187, 6. 

ψύας 457, 15. 

ψυχή. πᾶσα ψυχὴ 62, 4. 

e»vyelotov 370, 6. . 


ὠμοπλάτην αὐτοῦ τὸν δεξιὸν 138, 
21. 

ὠνεωκὰ 233, 19. 

ὠφεῖα 60, 8. 307, ὃ, 899, 17. 477, 3. 

ὡρολογεῖον 479, 17. 

ὡς οἷα 494, 3. 495, 1. 

ὥστε post ἀναγκάξειν 112, 7. ἔβον- 
λεύσατο ὥστϑ ἐκβληϑῆναι τὴν 
πενϑερὰν 9385, 16. γράφων ὥστε 
21. δεόμενος ὥστε λαβεῖν 434, 
8. ἔδοξεν ὥὦστο λαβεῖν 113, 19. 

drío» τοῦ ᾿Ιλλοῦ 387, 19. 








INDEX LATINUS. 


x 


articulus, vide Ind. Gr. v. à. posi- 
tus sic ut τὸν Ἑνὸς ἕτερον 6, 7. 
casus diverri coniuncti 128, 19. cum 
ennotatione. 226, 5. 
constructiones verborum notabiliores. 
οἰκήσασιν μεθ᾽ ovg κατήγαγε Σέ- 
λευκος 847,2. ἐν καστελλίῳ Βιρ- 
᾿γιτινῶν 841, 19. τοῦ λεγομένου 
ἅγιον τῶν ἁγίων 947, 16. conf. 
. 12,2. συνέβη --- ἐξεσελλίσθη 89, 
6. ἐγένετο --- ἀνέβη 144, 4. 146, 
10. ἐξέϑετο --- ἔϑηκε 904, 9. 
forma dativi ἐσε pro οὖσι 412, 4. 
forma neutri in ντὰ pro » 38, 11. 
cum annotatione. 60, 22. 74, 20. 
forma nominativi pluralis in ἐς nomi- 


nam ín ἧς exeuntium, íiptiadeg 
170, 8. Πέρσες 831, 7. 
indicativus pro imperativo 271, 16.᾽ 
infinitivus cum genitivo articuli 5; 
13. 71, 22. 160, 1., 15. 156, 6. 
966, 1. 8357, 18. 387, 12. 408, 6, 
417, 1. 422, 7. 424, 11. 440, 11.,21. 


452, 17. 458, 19. 460, 2. 461, 3.. 


463, 1. 467, 8., 18. 468, 9. 472, 
11. 491, 1. 493, 2. v. δηλοῦν. 


optativus pro futuro 266, ὃ. 


. participium pro indicativo 102713. — 


20. 124, 5. seq. 14. 313, 11. seq. 
407, 22. 435, 5. 446, 16. 468, 
12. 479, 9. 495, 12. 


^5 








ABDEND A. 


P. 12, 19. οἰκοδομήθη. Confer οἴκει p. 420, 21. 

P. 15. 18. Scribe Σαρδανάπαλλορ hic et 87, 8. cum Chronid codice Va- 

icano, 

P. 25, 10. παλαιὰ] Scribe τὰ παλαιὰ cum Chronici codice Vaticano. 
Cum eodem p. 26, 18. ξητήσητε scribendum. 

P. 90, 8. εἔκχερ εἰσίν Fortasse praestat εἰ περίεισζ. 

P. 36, 19. τὴν in Chronico tacite intulit Ducangius: codex Vaticanus οἱ 
editio Raderi σὺν εἧς Γοργόνης. 

P. 38, 5.  Inutilis Chilmeadi coniectura χεραννίονυ. . 

P. 42, 16. ovyysvixac) Restitue συγγενίδας. 

P. 49, 6. — Cum coniectura nostra ᾿Εγχέλειαν componi potest quod Diodo- 
rus XIX. 53. Cadmi ad Enchelenses secessum in Enchelensium adrer- 
sus Thebas expeditionem convertit. | 

P. 50, 93. τῶν delendum videtur. 


,P. 723, 6. ἐνομοϑέτει ᾿Αϑηναίους ] Ita dixit iterum p. 194, 7. ἐρομοϑέ- 


t508 εὴν χαΐραν. 

P. 76, 21. Ninos] Λίνος Fabricius Bibl. Gr. vol. VIT. p. 449. ed. Harl 

P. 88, 11. Scribe ἐθρυλεῖτο. Sic et 89, 19. 189, 18. 480, 8, 354, 1. 

P. 139. 140. Mallem Noa scripsisse. 

P. 10f, 14. "Tolle ed. Oxoniensis vitium reposito αὐτὸ. 

P. 182, 8. δισιγνιτεύσαντες ) Scribe δισιγναεούσαντδρ. 

P. 189, 20. ὑπὸ] Immo dz9. 

P. 218, 5.  Erovg] Immo ἕεόρ. 

P. 2?2, 9.  Káxvog] Haud dubie scribendum XKXasrvog. 

P. 233, 7. 8. ὀμφαλὸς — ὀφθαλμοῦ) Idem utroque loco reponendum 
videtur, 

P. 240, 13.  '49ov] Veriorem accentum arbitror Goo». 

P. 256, 5. γένειον] Scribe ad aliorum locorum exemplum τὸ γένειον. 

P. 266, 8. ovum formae ᾿Ορόντης testimonium praebet Chronici codex 
Vaticanus, qui ubi in editiónibus est p. 40. C ὍΟρισεν τοῦ  xalovpé- 
vov scribit "Oosv τοῦ καλουμένου, i. e. Ὀρέντου. 

P. 268, 4. —. Conf. Wesselingius ad Diodorum.XVIII. 62. p. 303, 69. 

P. 908, 12. χρόνων] Scribe χρόνον, ut est p. 482, 7. Conf. ad p. 181, f. 

P. 322, 2. olvóxgsa. cum ξυλέλαιον p. 437, 17. et similibus comparat 
Reiskius ad Constantinum p. 502. ed. Bonn. 

P. 947, 12. Fugit me monere hic quoque πόλεως in μητροπόλεως me- 
tandum esse, ut dixi pag. seq. 

P. 362, 1. ἐχόλεσεν)] Scribe ἐχόλησεν cum Chilmeado. 

P. 368, 7. Dele καί. 

P. 372, 8. ᾿ΑΜρειανιτῶν Scribe Motiava». 

P. 390, 17. τῆς ἐκκλησίας  νἱὰ, Reiskius ad Constantin. p. 862. 

895, 9. ἀργυροπρατία ) ἀργυροπρατεῖα scribendum videtur. 

410, 10. "4vógéa] Vide Reiskium ad Constant. p. 624. 

457, 1. παρὼ fortasse expungendum. 

. 459, 6. κατὰ] Hoc quoque μετά scripserim. 

. 466, 5. 8. διορυγήν) Immo διωρυγήν. Conf. ad p. 830, 11. 

. 493, 3. — Scribe ἐν το παλατίῳ ἐν ἑσπέρᾳ. οἱ δὲ τὴν σκέψιν. 





CORRIGEN D A. 


* 
| Φ 


Jh textu. P. 5, 6. scribe στεῖρα 10, 9. dele comma 
12, 14. οὐδεμιὰς 96, 14. "4uavüga 89, 99. Kisav9o0 
80, 18. Θυσίαρ 88, 17. μάκροψιβ, et simHiter ubi similis 
accentus ex Oxoniensi in nostram transiit . 119, 2. βωμὸν 
120, 5. dele comma 167, 7. πολλῇ 168, 23. Aívslov, 
172, 13. εἴτι 15. ᾿Εϑεσπίσαμεν 197, 14. dele comma 
238, 18. ϑύγατερ 268, 4. Χύϊνδα 919, 15. κυρὰν 
330, 11.  óioovyos 9844, 12. comma adde "post ἐγας 
495. summa excidit margini O 151 480, 5. «avrov 495, 90. 
441, 15. dele commata 463, 19. Μάμοντος 429,7. T. 
comma pone ante Εὐδαίμονος 495, 1. 

In annotatione, P. 14 ubi est 13. acri. 1s. et ubi 15. ibid. 
80, 19. adde: 14. 66, 10. dele annotationem 77, 18. 
Cedrenma ] je: p. 119. C 20. dele p. 119. C. 88, 8. 'adde 
ἔῤῥιψεν C 195, 7. πότου 160. adde: 6. ὑπκοενόη- 
σαν Ox. 265, 9. scribe: xal ἱστορεῖν Pos Ch ᾿Αστιόχειαν ponen- 
da sunt 270, '5. 'Egoer. 9529. xn À 298, 
14. ἀλιτάρχης 298. adde 3. T'ulstvdg Ox. 917, 18. 
B] adde: 8. D. 919, 15. dele annotationem 
adde: 17. αὐτοῦ Ch., «evrovg Ox. 846, 183. Φιλοναύτου 
850. adde: 1. Γαλλίσυς Ox. 385, 7. EAAnvovzolig Φ0. lÀlovg 
402, 12. 0] adde : cum Ch. 420, 23.] 21. 477, 1. 


καυϑένταρ Ch, 485, 17. Ch.