Full text of "Logoi. Orationes. Ex recensione Guilielmi Dindorfii"

See other formats

ΔΗΜΟΣΘΕΝΟΥΣ 

ΛΟΓΟΙ 


1)ΕΜ08ΤΗΕ1\Ι8  0ΒΑΤΙ01ΝΕ8 


ι 


ΕΧ  ΚΕ0ΕΝ81ΟΝΕ 

βυΐΙΙΕΙΜΙ  ΟΙΝΟΟΚΡΙΙ. 


νοί.  II.   ΡΑΙΙδΙΙ. 

Οραϋοοΰδ  XXIV -ΧΕ. 


ΕΒΙΤΙΟ     ΤΕΕΤΙΑ     ΟΟΚΚΕΟΤΙΟΚ. 


ΙΙΡ8ΙΑΕ 

βυΛΕΡΤΙΒϋδ  ΕΤ  ΤΥΡΙ8  Β.  α.  ΤΕϋΒΝΕΚΙ. 
ΜΟΟΟΟΙ,ΧΧΧΙ.         < 


XXIV. 

ΚΑΤΑ  ΤΙΜΟΚΡΑΤΟΤΣ 

ΑΙΒΑΝΙΟΤ  ΤΠΟΘΕΣΙΣ. 

2]^^6ωζος  μ.εν  κανταν^α  6  κατήγορος"  αατηγορ(ΐ όε  νόμου 
μάλα  φιλαν&ρίόττου,  δίόπερ  από  της  αίτιας  και  της  του  γεγρα- 
φότος  γνώμης  διαβάλλειν  αυτόν  πειράται,  εΰτι,  ο  ο  νόμος  6  τον 
Τι/ιοκράτονς  τοιούτος^  εΐ'τινί  Α9•ηναίων  ίη  οφληματι  δήμο- 
οίω  προΰτετίμψαι  δεΰμοΰ  η  και  το  λοιπόν  τΐροΰτιμηϋ-είη,  εξεΐ- 
ναι  αντώ  η  αλλω  ντΐερ  αυτού  ίγγνητας  καταΰτηααντι  τον 
οφληματος ,  ονς  αν  ο  δήμος  χειροτονηβγ,  η  μην  ίντος  ρψης 
προ&εΰμίας  εχτίαειν,  αφεΐΰ9•αιτον  δεβμοϋ'  ίαν  δε  επιΰτάν- 
τος  τον  χρόνον  μη  εκτια&ΐί  το  όφλημα,  τον  μεν  ε^εγγυηΌ•έντα 
δεδέδ^αι,  των  δε  ίγγυητών  δημοαίαν  είναι  την  ονΰίαν.  τού- 
τον αΙτιάται  τον  νόμον  ο  κατήγορος  ουχ  υπέρ  τοΰ  κοινοΰ  γε- 
γράφ^αι,  αλλ  υπέρ  Άνδροτίωνος  και  Γλαυκέτου  και  Μελα- 
νώκου.  ούτοι  γαρ ,  φηΰι,  πεμφ%•έντες  εις  Καρίαν  πρεΰβευταΐ 
και  πλέοντες  εν  τριηρει,  περιπεΰόντες  Ναυκρατίταις  αν&ρώ- 
ποις  εμπόροις,  αφείλοντο  αυτών  τα  χρήματα,  εί-θ-' οΓ  ^Vαυ- 
χρατΐται  μεν  ίλ&όντες  Α&ηναξε  τον  δημον  ίκέτενον,  ο  δε  δή- 
μος Ι'γνω  πολέμια  είναι  τα  χρήματα,  και  μη  δεΐν  αποδοϋ-ήναι 
τοις  εμπόροις.  τούτων  δε  ούτω  γενομένων  Αρχέβιος  και  Αν- 
ϋι^είδης  οι  τριήραρχοι  της  νεως,  εφ  ης  ε'πλεον  οί  περί  τον 
Ανδροτίωνα,  ειΰεπράττοντο  τα  χρήματα,  ώς  δε  ίκεΐνοι  μεν 
ονκ  εφάνηΰαν  έχοντες  αυτά,  οι  πρεΰβευται  δε  ώμολόγουν 69ί> 
εχειν  αυτά,  και  έδει  πάν  χρήμα  καταβάλλειν  η  τοις  νόμοις 
ντίοπίπτειν  τοις  των  οφειλοντων  τα  δημόΰια,  δια  τοντο,  φηΰι, 
τοντον  τον  νόμον  Τίμοκράτης  βοη9ονντα  έκείνοις  ε'&ηκεν.  6 
μέντοι  Τιμοκράτης  εκτετικέναι  φηΟι  τα  ;^^ί/(ϋατα  τονς  περί 
Ανδροτίωνα,  και  δηλον  ίντενΰ^εν  είναι  ως  ουκ  εκείνων  ένεκα 
τον  νόμον  εΐΰέφερεν  αντός.  κατηγορεί  δε  ό  Αιόδωρος  χαΐ 
ΌοΓαοίϋχ.     ΥοΙ.  II.  14 


210  XXIV.    ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

άλλο  τοϋ  νομον  την  τε  γαρ '&εΰίν  αντον  μέμφεται,  ως  γεγο- 
ννΐαν  τταρα  τονς  νόμους,  και  ντίεναντίον  είναι  τοις  άοχαίοις 
φηβΐ,  και  άβύμφορον  τοις  κοινοΐς  ετνιδείκννΰιν. 

ΕΤΕΡΑ  ΤΠΟΘΕΣΙΣ. 

Πολέμου  τυγχάνοντος  Άϋ•ηναίθίς  προς  βαΰιλεα,  κατά 
τούτον  τον  χρονον  ίγράφη  ψηψίΰμα  βνλα  πλοίων  πολεμίων 
είναι  και  γίνεβ&αι  τα  τιμήματα  των  κλοπών  δημόΰια.  Μαυ- 
ΰωλος.  της  Καρίας  ΰατραπης,  τας  πέραν  νηΰους  ηδίκει.  κατ- 
εβοων  οΐ  βλαπτομενοι,  και  τους  Αϋ'ηναίους  επεκαλονιτ 
εδοξε  δια  πρέββεων  τέως  αΐτιάΰαΰ^αι  τον  Κάρα.  πέμηουϋιν 
ουν  Λνδροτίωνα  ν,α\  Μ,ελάνωπον  και  Γλαυχέτην  ττ^ο^  το•» 
(ίρχοντα  Καρίας  Μαύΰωλον,  τον  τής^Αρτεμιΰίας  ανδρ^/  και 
αδελφον,  ως  αδικοΰντα  τας  νηΰους  αίτιαβομένους,  ν.αΐ  βααι- 
λεΐ  χροιξομενον,  δι  όν  κακώς  έποίει  τους  Ελληνας,  ούτοι  νήΐ 
περιτυχόντες  Ναυκρατιτικί]  Αιγύπτια  έχούβΎ]  φορτία  (^διεκό- 
μιξον  δε  τούτους  τους  πρέΰβεις  Αρχέβιος  και  Αυΰι&είδης  τρι- 
ήραρχοι) καταγουΰιν  εΙς  τον  Πειραιά  την  ολκάδα.  και  λόγων 
γενομένων  τοις  Αίγυπτίοις  προς  τον  δημον  καϊ  ίκετείας,  ου- 
δέν ήττον  εκρίθη  τα  χρήματα  είναι  δημόΰια  ως  πολεμίων  ον-  69 
των  τών  Αιγυπτίων,  νόμου  δε  προΰτάττοντος  τον  γρηΰάμε- 
νον  δημοΰίοις  χρημαΰιν  έπ  ένιαυτόν  όλον  διπλάΰια  ταϋτα 
διδόναι,  καταΰχόντες  οί  πρέΰβεις  ούτοι  τάλαχ'τα  εννέα  καΐ 
τριάκοντα  μνάς  τών  απεμπολη&έντων  φορτίων  έχ  της  νεώς 
υπευ&υνοι  εγίνοντο  τω  δημοΰίω  και  τω  διπλαΰίω.  ΰπανιό- 
τητος  δε  χρημάτων  καταΰχούΰης  τον  δήμον,  Αριΰτοφών  τις 
δημαγωγός  έγραψε  ψηφιΰμα  ελέΰ&αι  ζητητας  τών  οφειλόν- 
των  ττ]  πολει  καϊ  αποπειρωμένων  (ϊίαλαθεΓν,  και  τούτους  μη- 
νύειν.  έμηνυΰενΕυκτημων  ό  προς  Λνδροτίωνα  μικρω  πρό- 
ΰ9εν  αγωνιΰαμενος,  νυνί  δε  προς  Τιμοκράτην,  ε'χειν  Αρχΐβιον 
καιΑ,υΰι&είδην  Ικ  της  Αιγύπτιας  ολκάδος  τάλαντα  εννέα  καϊ 
τριάκοντα  μνάς.  έγραψε  δε  δηλονότι  φεύγουν  μεν  την  έκ  τοϋ 
προφανούς  προς  Ανδροτίωνα  μάχην,  δια  δε  της  τώντρΐ7]ραρ- 
χων  μνήμης  ουδέν  ι^ττον  έπιβουλεύων  τω  ΑνδροτΙωνι.  διαδι- 
καΰίας  δε  γενομένης  τοις  πρέΰβεΰι  προς  τους  τριηράρχους,  ητ- 
τηϋ•ηΰαν  οί  πρέΰβεις  και  ώφειλον  τα  χρήματα,  προΰταττον- 
τος  ίέ  νόμου  τον  όφείλοντα  επΙ  τοϋ  δευτέρου  ίνιαυτον  δεδέ' 


ΚΑΤΑ  ΤΙΜΟΚΡΑΤΟΤΣ.  211 

σθαί,  £ωί  αν  ΐκτίβϊ),  ΐμελλον  τω  δεβμώ  καϊ  ο[  ττρέΰβεις  καθ•- 
νποβάλλεα&αι.  εν  δε  τω  καιρώ,  τούτω  αρχομένου  τού  δεύ- 
τερον ίνιαντον^  εν  φ  και  δεΟ'ήναι  τους  ττρεοβεις  εχρην,  έγρα- 
ψε Τιμυκράτης  ί'όμον  τοιούτον,  εΐ'τινι  των  οφειλόντων  τω  δη- 
μοΰίω  δεΰμον  προβτετίμηται  χατα  νομον  η  κατά  ιρήφιΰμα  κ«1 
το  λοιπόν  ηροατιμη^η ,  έξεϊι•αι  αντω  καταβτηϋαντι  τρεις  ίγ- 
γνψας  η  μην  Ιγ.τΙΰειν,  ονς  αν  Ό  δήμος  χειροτονηδτ].  αφίεσΟ^αι  69" 
τον  δεΰμον-  εαν  δε  μη  εκτίβη  αντος  η  οι  ίγγνηταΐ ,  τον  μεν 
εξεγγνηΟ^έντα  δεδεϋθ^αι,  των  δε  εγγνψών  δημοΰίαν  είναι  την 
ονΰίαν.  τοντον  τον  νομον  γραφην  άτνηνέγχαντο  /Ιιοδωρος  και 
Ενχτίψων  ώς  παρανόμου  καϊ  αδίκου  καϊ  αΰνμφορου.  Αν- 
δροτίων  δε  καΐ  ΓΙανκέτης  και  Μελάνωπος^  ΰννιέντες  δι  αν- 
τονς  γεγενήαθ•αι  την  γραφην,  καταβάλλονΰιν  Ιννεα  τάλαντα 
και  τριάκοντα  μνάς,  ιΰως  μεν  ουκ  αν  καταβαλοντες ,  ει  μη 
την  γραφην  ίπεδοβαν  οι  κατήγοροι ,  όμως  δ^  ουν  κατέβαλαν, 
κατιγγορεί  τοίννν  Ενκτημων  και  Αιόδωρος,  φαΰκοντες  μεν 
δια  τους  πρέΰβεις  γεγράφΟ•αι  τον  νομον  ει  δε  καϊ  έξετιΰαν 
εν  τω  μεταξύ  χοόνω,  δεδομένης  της  γραφής  τούτο  εποίηΰαν, 
ώΰτε  την  προαίρεΰιν  τοϋ  νομοβ^έτον  υπαιτίαν  είναι,  ονδεν  δε 
ήττον  εξετάζει  τον  νομον  ο  ρητωρ  ώς  και  κατ  άλλον  τρόπον 
εχοΐ'τα  κακώς '  καΐ  γαρ  παρανόμως  τεΟ^εϊβΟ'αί  φηΰ ι  και  υπε- 
ναντ[ως  ε'χειν  τοις  νόμοις..  και  άλλως  αδικεϊν  και  βλάπτειν, 
δι  ών  προαταττει,  την  πόλιν.  δια  ταϋτα  γοϋν  και  αι  υπο- 
^^έδεις  τοϋ  λόγου  δυο,  μία  μεν  ότι  δια  τους  πρέϋβεις  γέγρα- 
πται,  ετέρα  δε  οτι  υπεναντίος  τοις  νόμοις  καΐ  επιζήμιος  και 
άδικος,  ώστε  ει  εδννατο  εκφυγεΐν  ό  Τιμοκράτης  την  αΐτίαν 
τον  μη  δια  τους  πρέϋβεις  γεγραφέναι,  αλλ'  ουν  γε  τοϋ  μη 
πονηρον  είναι  ου  διαφεϋξεται.  εδϋνατο  μεν  γαρ  τοϋ  νομο&έ- 
τον  κατψ/ορεΐν  ο  Αιόδωρος,  ότι  πονηρον  έγραψε  νόαον  και 
νπεναντίον  τοις  νομοις,  και  ηρκεΰεν  αν  αυτώ  προς  υπο9εβιν 
ταντα•  νϋν  δε  καΐ  την  κατά  τών  πρέϋβεων  προΰείληφε  δια-  β98 
βολής  ένεκα  τοϋ  νομοΰ-έτου.  ή  μεν  ουν  ΰπόϋ•εΰις  της  αίτιας,, 
δι  ην  ί'θτ/κε  τον  νομον,  ΰτοχαΟτικη'  ζητείται  γαρ  ει  δια  τους 
πρεΰβεις  εΟ•ηκεν  η  ου•  η  δε  κατά  τον  νόμον  πραγματική• 
καθόλου  γαρ  πάβα  κατηγορία  ^ητοϋ  πραγματικήν  απεργάζε- 
ται ατασιν.  ρψοϋ  δε  λέγω  ονκ  ίξ  ουπερ  ετερόν  τι  ζητείται, 
ωαπερ  εν  Οτοχαδμώ ,  ουδέ  τοϋ  αναφεοομένου  εΙς  τέχνην  και 

14* 


212  XXIV.    ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

ίξονΰίαν,  ωΰπερ  εν  άντιλη'ψει.  εκεΐμβν  εηϊ  τοις  εκβεβηκόδίν 
η  χρίβις,  έν  όε  τη  ττραγμαζίκ^ί  επΙ  μέλλουβι.  καΐόεϊγεγρά- 
φ&αι  το  ρητον  εν  νόμοίς  και  εν  ιρηφίΰμαβιν.  εΰτί  τοίννν  τού- 
τον τον  λόγον  κεφάλαια  τέϋδαρα,  'έν  μεν  το  νόμιμον,  ο  διγρΐ]- 
ται  διχη,  εις  τε  το  ηρόΰωτιον  και  εις  το  πράγμα,  τοντέΰτιν  εις 
αντον  τον  νόμον ,  όπως  ενάντιος  έΰτι  τοϊς  νόμοις ,  δεύτερον 
το  δίκαιον,  τρίτον  το  βνμφέρον,  οτι  επιζήμιος,  τέταρτον  το 
δννατον,  οτι  και  αδννάτονς  επιταχτεί  πράξεις,  η  κρινομένη 
ονν  ύπόϋ-εΰίς  εβτιν  αντη  η  εν  τοις  κεφαλαίοις.  την  γαρ  κατά 
των  πρέββεων  νπό&εΰιν  εν  ττ,  καταβτάβει  και  παρεκβάΰει  τε- 
^εικε  διαβολής  ένεκα  δηλονότι,  επειδή  γαρ  ο  νόμος  δοκείφιλ- 
αν%•ρωπότατος  είναι,  των  δεβμών  αφιεις,  τοντον  ένεκα  αντ- 
έθ•ηκε  πλεΐβτα  μεν  και  άλλα,  μάλιΰτα  δε  τα  δνο  ταύτα,  την 
τε  νπόϋ•εΰιν  την  κατά  τους  πρέΰβεις,  ίνα  ττ}  νπονοία  ταντη 
τον  ακροατην  εν  υποψία  δους  κατά  τ οϋ  αντιδίκου  πείβτ]  ως 
τον  νόμον  δι  αίϋχροκέρδειαν  τεϋ•εικοτος  υπέρ  ρητόρων  και  έ 
πολιτευόμενων,  άρπάΰαι  τα  κοινά  προαιρονμένων,  και  το  69* 
αϋύμφορον ,  εν  ω  αποϋτερήδαι  την  πόλιν  απάντων  των 
όφλημάτων  βούλεταΐ'  και  το  άδικον,  εν  ωότι  άναξίοις  δε- 
βμώταις  την  χάριν  δίδωοι.  προς  δε  το  δννατον,  οτι  ει  και  έβου- 
λόμε&α,  ουκ  ην  δυνατόν  •  αναιρούνται  γαρ  της  πολιτείας  οί 
κανόνες,  μη  αγνοώμεν  δε  οτι  το  μεν  νόμιμον  κεφάλαιον  εντε- 
λέΰτατα  εΐργαΰται,  το  δε  δίκαιον  και  το  βυμφέρον  και  το  δυνα- 
τόν αλληλοις  βυμπλέκεται.  και.  το  μεν  βυμφέρον  εν  τούτοις 
εβτι  το  προηγονμενον ,  καταΰκευάζεται  δε  διά  τε  τού  δικαίου 
και  τού  αδίκου  και  τού  αδυνάτου '  πάν  γαρ  άδικον  και  αΰνμ- 
φορον.  τω  δ'  αύτω  και  περί  τού  αδυνάτου  βιάζεται  χρήα&αι 
λόγω  •  ο  γαρ  αδύνατον  φηΰι,  τούτο  δη  καΐ  αΰύμφορον.  και 
επειδή  Τιμοκράτης  πολύς  εΰτι  τη  φιλαν&ρωπία  τού  νομού 
χρώμενος,  αύτη  δε  έπΙ  το  δίκαιον  αναφέροιτο  αν,  δια  τούτο 
^ημοα&ένης  πανταχού  τω  άβυμφόρω  κέχρψαι,  δεικννς  επι- 
βλαβή και  ίπιξημιον  τυγχάνοντα  τη  πόλει  τον  νόμον. 


Τον  μεν  άγώιος ,  ω  άνδρες  δικαΰταΐ ,  τον  ηαρόν-  700 
τος  ονδ*  αν  αντον  ^ΐμαι  Τιμοκράτην  ειπείν  ώς  αϋτιός 
έβτιν  άλλος  τις  αντώ  πλην  αντος  αντώ.  χρημάτο^ν  γαρ 


ΚΑΤΑ  Τ1Μ0ΚΡΑΤ0ΤΣ.  213 

ουκ  ολίγων  άχοΰτερήΰαι,  βονλόμενος  την  πόλιν ,  παρά 
Λαντας  τονς  νόμονζ  νόμον  είΰήνεγχεν  οντ  έπυτήδείον 
οντε  δίκαιον,  ώ  άνδρες  διχαΰταί•  ος  τά  μ^ν  αλλ' οθα 
λνμανείται  και  χείρον  ^χειν  τά  χοινά  ποιηθεί,  χνρως  ει 
γενήΰεται,  τάχα  δη  χαΰ-'  6χα6τον  άκονοντ ες  εμού  μι.- 
Ο^ηΰεΰ&ε^  ϊν  δ\  ο  μεγιοτον  έχω  χαΐ  προχειρότατον  προς 

2  νμάς  ειπείν ,  ονχ  άποτρεφομαι '  την  γάρ  νμετέραν  φή- 
φον,  ην  ομωμοκότες  περί  πάντων  φέρετε,  λύει  χαΐ 
ΛοίίΓτοΰ  μηδενός  ά^ίαν  6  τοντονί  νόμος,  ονχ  ίνα  χοιντ} 
τι  την  πόλιν  ώφεληΰΐ]  (πώς  γάρ ;  ος  γε,  α  δοχεΐ  ϋννεχειν 
την  πολιτείαν ,  τά  δικαβτήρια,  ταύτα  αχνρα  ποιεί  των 
προβτιμημάτων  των  έπΙ  τοΓ^  άδιχήμαϋιν  έχ  των  νόμων 
ώριβμένων)  αλλ*  ίνα  των  πολύν  χρόνον  νμάς  τίνες  έχ- 
χεκαρπωμένων  καΐ  πολλά  των  υμετέρων  διηρπακότων 

3  μγιδ^  α  κλέπτοντες  φανερώς  έληφ&ηβαν  κατα&ώϋι.  και 
τοαούτω  ραόν  έβτιν  ιδία  τινάς  %•εραπεύειν  η  των  υμε- 
τέρων δικαίων  προΐβταβ&αι  ωΰτε  ούτος  μεν  έχει  παρ* 
εκείνων  άργνριον  χα\  ον  πρότερον  τούτον  είοηνεγχεν 
νπερ  αντών  τον  νόμον,  ^μοι  δ'  εν  χιλίαις  νπερ  ί-μώνΤΟΙ 
ό  κίνδννος  •  τοΰούτον  απέχω  τού  λαβείν  τι  παρ'  νμών. 

ι^είώ^αβι  μεν  ούν  οί  πολλοί  των  πράττειν  τι  προαιρον- 
μένων  των  κοινών  λέγειν  ως  ταΰθ'  νμιν  οπονδαιότατ 
έοτΐ  χαΐ  μάλιβτ'  άξιον  προΰέχειν  τούτοις ,  νπερ  ων  αν 
αντοι  τνγχάνωΰι  ποιούμενοι  τονς  λόγους,    εγώ  δ\  εί- 
περ  τινί  τούτο  καΐ  άλλω  προΟηκόντως  εί'ρηται,  νομίζω 

5  κάμοί  νύν  άρμόττειν  ειπείν,  τών  γάρ  όντων  αγαθών 
τι]  πόλει  και  τού  δημοκρατονμένην  καΐ  έλεν%•έραν  είναι 
ώς  άλλο  τι  τών  νόμων  αίτιώτερόν  έβτιν ,  ονδ'  αν  εν  α 
ειπείν  οίμαι.  περί  τοίννν  αντού  τούτον  νύν  νμιν  έύτι, 
πότερον  δει  τονς  μεν  άλλονς  νόμονς  ονς  έπΙ  τοΙς  άδι- 
χούΰι  την  πόλιν  νμεΐς  άνεγράψατε,  άκύρονς  είναι, 
χόνδε  δε  κνριον,  η  τούνανη'ον  τούτον  μεν  λύΰαι,  χατα 


214  XXIV.    ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

χώραν  δε  μένειν  τους  άλλους  εάν.  το  μεν  ονν  πράγμα, 
περί  ου  δει  νΰν  υμάς  γνώναι ,  ώς  εν  κεφαλαία  τις  αν 
εϊτίοι,  τοϋτ'  έΰτίν. 

()  "Ινα  δ'  υμών  μηδείς  ϋ-αυμάζτ]  τί  δη  ποτ^  εγώ  με- 
τρίως, ως  γ'  έμαυτον  τιεέ&ω,  τον  άλλον  χρόνον  βεβιω- 
κώς  νυν  έν  άγώβι  και  γραφαις  δημοΰίαις  εξετάζομαι, 
βοΰλομαι  μικρά  προς  υμάς  ειπείν  εβται  δεταϋτ'  ουκ 
άπο  τοϋ  πράγματος,  εγώ  γαρ ,  ώ  άνδρες  Αθηναίοι, 
προβέκρουό'  άν^'ρώπω  πονηρώ  καΐ  φιλαπεχϋ-ήμονι  καΐ 
ΰ•εοΐς  Β%%•ρώ ,  ω  τελευτώοα  ολη  προΰέκρουαεν  η  πόλις, 

ΐΆνδροτίωνα  λέγω.  και  τοΟούτω  δεινότερα  Ευχτημο- 
νος  ηδικη&ην  υπ'  αύτον  ώΰ&'  6  μεν  Ευκτημων  εις 
χρηματ'  ίσΟ•'  ά  κακώς  έ'πα&εν ,  εγώ  δ\  ει  κατώρ&ωύεν 
εκείνος  ην  έπ'  εμ'  ήλ&εν  οδόν,  ουχοτιτών  όντων  αν 702 
άπεΟτερημην,  άλλ'  ούδ'  αν  εξην,  ούδ'  ο  κοινον  άπαβίν 
έΰτιν,  άπαλλαγηναι  τοϋ  βίου,  ράδιον  ην  αν  μοι.  αίτια- 
αά μένος  γάρ  με  ά  και  λέγειν  άν  τις  όκνήοειεν  εύ  φρο- 
νών,  τον  εμαυτού  πάτερα  ώς  άπεκτονα,  άαεβείας  γρα- 
φην  καταβκευάΰας  εις  αγώνα  κατέοτηβεν.  έν  δε  τούτω 
το  πέμπτον  μέρος  τών  -ψήφων  ου  μεταλαβών  ώφλε  χι- 
λίας,  εγώ  δ',  ώβπερ  ην  δίκαιον,  μάλιβτα  μεν  δια  τους 
^εούς,  έπειτα  δε  και  δια  τους  δικάζοντας  υμών  έοώ- 

8  Ο'ην.  τον  δη  εις  τοιαύτα  καταβτηοαντά  μ'  αδίκως  άδι- 
άλλακτον  έχ&ρον  ηγούμην.  ίδών  δ'  ηδικηκότα  κοινΐ] 
πάβαν  την  πάλιν  καΐ  περί  την  ε'ίΰπραξιν  τών  είΰφορών 
καϊ  περί  την  ποίηβιν  τών  πομπείων,  καΐ  χρήματα  πολλά 
της  &εοϋ  καΐ  τών  επωνύμων  και  της  πόλεως  έχοντα  καϊ 
ουκ  αποδίδοντα,  ηλϋΌν  έπ'  αυτόν  μετ'  Εύκτημονος, 
ηγούμ,ενος  άρμόττοντ  είληφέναι  καιρόν  τοϋ  βοη&ήοαί 
^'  άμα  τη  πόλε  ι  και  τιμωρίαν  ύπερ  ων  έπεπόν&ειν  λα- 
βείν,   βονλοίμην  δ'  άν  έμέ  τ  ε  τυχεΐν  ών  βούλομαι  τοϋ- 

9  χόν  τε  παϋ-εΐν  ων  άξιος  έβτι.    τοϋ  δε  πράγματος  ονχέτ ' 


Κ^Τ.^  ΤΙΜΟΚΡΑΤΟΤΣ.  215 

οντοξ  άμψίΰβητηΰίμον^  άλλα  πρώτον  μίν  της  βουλής 
χατεγί'ωκνί'ας ,  είτα  τον  δήμον  μίαν  ημε'ραν  ολην  έπΙ 
τούτοις  αντοίς  άναλωοαντος,  προς  δε  τούτοις  διχαΰτη- 
ρίοιν  δνοΐν  εις  ενακαίχιλίονς  έψηφιο μένων,  ένούϋγις 
0£  ουδεμιάς  ετ'  άποοτροφής  τού  μη  τα  χρήματ'  έ'χειν 
υμάς,  Τιμοκράτης  ούτοοΐ  τοσοΰ^'  ύπερεΐδεν  άπαντα 
τά  πράγματα  ώΰτε  τί&ηΟι  τοντονί  τον  νόμον,  δι,'  ου 
των  ιερών  μεν  χρημάτων  τοί>ς  ■^εούς,  τών  όβίων  0£703 
τ/}ΐ'  πόλιν  άποΰτερει,  άκυρα  δε  τά  γνωβ&ενΰ-'  ύπο  της 
βουλής  χαΐ  τοϋ  δήμου  καΐ  του  δικαΰτηρίου  κα^ίΰτηοιν^ 
άδειαν  δε  τά  κοινά  διαρπάζειν  τω  βουλομενω  πεποι'η- 
10 κεν.  νπερ  δη  τούτων  απάντων  λύΰιν  εύρίύκομεν  ταν- 
την  ουύαν  μόνην ,  ει  γραψάμενοι  τον  νόμον  και  εΐΰα- 
γαγόντες  εις  υμάς  λϋΰαι  δνναίμε&α.  «ξ  αρχής  ούν  εν 
βραχέοι  τά  πραχ&έντα  δίειμι  προς  υμάς,  ίνα  μάλλον 
μάϋ-ητε  και  παρακολου&ήοητε  τοις  περί  τον  νόμον  αυ- 
τόν άδικήμαβιν. 

1 1  Ψήφιβμα  είπεν  εν  υμϊν  '/ίριϋτοφών  ελέΰ&αι  ζητη- 
τάς,  ε£  δε  τις  οίδέ  τίνα  η  τών  ιερών  η  τών  όΰίων  χρημά- 
των εχοντά  τι  τής  πόλεως,  μηνύειν  προς  τούτους,  μετά 
ταντ'  έμήνυοεν  Ενκτήμων  έχειν  ^Αρχέβιον  και  Αυΰι- 
&είδην  τριηραρχήβαντας  χρήματα  Ναυκρατιτικά ,  τί- 
μημα τάλαντα  εννέα  καΐ  τριάκοντα  μνάς.  προσήλθε  τ// 
βουλή,  προβούλευμ'  έγράφη.    μετά  ταύτα  γενομένης 

12  έκκληοίας  προύχειροτόνηοεν  ο  δήμος,  άναΰτάς Εύκτη- 
μων  έλεγεν  άλλα  τε  πολλά  και  διε^ήλϋ•ε  προς  νμάς  ως 
έλαβε  ν  ή  τριήρης  το  πλοΐον  ή  Μελάνωπον  άγουσα  καΐ 
Γλαυκέτην  καΐ  Άνδροτίωνα  πρεαβευτάς  ώςΜαύΰωλον, 
ώς  έϋ•εθαν  την  ίκετηρίαν  ων  ην  τά  χρήματα  άν^ρωποι^ 
ως  άπεχειροτονήΰα&'  ύμεις  μη  φίλια  είναι,  τότε  άνέ- 
μνηβεν  υμάς,  τους  νόμους  άνέγνω,  «α•9•'  ους  τούτον  τον 
τρόπον  πραχ%έντων  τής  πόκεως  γιγνεται  τα  χρήματα. 


216  XXIV.    Ζ3ΗΜ0ΣΘΕΝ0ΤΣ 

13  εδόκει  δίκαια  λέγειν  νμΐν  απαοιν.  άναπιιδηβας  Άνδρο- 
τίων  χαΐ  Γλανκέτης  και  Μελάνωηος  {καΐ  ταΰτα  βκο~  704 
ηείτε  αν  άληϋ-ή  λέγω)  έβόων,  ηγανάκτονν,  ελοιδο- 
ρονντο ,  άτνέλνον  τονς  τριηράρχους,  [εχειν  ώμολόγονν] 
ηαρ'  εαυτοΐς  ξητεΐν  ηξίονν  τα  χρη-ματα.  ταντ  άκου- 
βάντων  νμών^  επειδή  ποτ'  επανΰκνϋ''  οντοι  βοώντες, 
έδωκε  γνώμην  Ενκτημων  ως  δυνατόν  δικαιοτάτων^ 
νμάς  μεν  είβηράττειν  τους  τριηράρχους ,  έκείνοις  δ 
είναι  περί  αυτών  εις  τους  έχοντας  άναφοράν  εάν  δ' 
άμφιββητηταί  τι,  ποιεΐν  διαδικαβίαν,  τον  δ^  ηττη&έντα 

14  τούτον  οφείλειν  ττ}  πόλει.  γράφονται  το  ψηφιΟμα '  είς 
νμάς  εΐβήλ^εν  ίνα  ΰυντέμω,  κατά  τους  νόμους  εδο- 
ξεν  είρηΰ%•αι  καΐ  άπέφυγεν.  ενταϋΟ•α  τι  προβήκεν ;  τα 
μεν  χρηματ'  εχειν  την  πόλιν,  τόν  δ^  άποατεροϋντα  κο- 
λάζειν  νόμου  δ'  ούδ'  οτιοϋν  ουδενος  δήπου  προ&έ- 
δει.  μέχρι  μεν  δη  τούτων  ούδεν  ήδίκηβϋ^  υπό  Τιμοκρά- 
τους  τουτουί.  μετά  ταύτα  δε  πάντ'  άνεδέξατο  έφ'  εαυ- 
τόν τά  προειρημένα•^  καΐ  πάντα  ηδικημένοι  φανηβεο^^' 
νπό  τούτου•  ταΐς  γάρ  εκείνων  τέχναις  καΐ  πανονργί- 
αις  μιο^ώοας  αυτόν  και  παραβχών  ύπηρέτην  έφ'  αυ- 
τόν ηγαγε  τάδικήματα,  ως  εγώ  6αφώς  ύμΐν  επιδείξω. 

15  ανάγκη  δε  πρώτον  νπομνήΰαι  τους  χρόνους  υμάς  καΐ 
τόν  καιρόν  έν  φ  τί&ηΰι  τόν  νόμον  •  καΐ  γάρ  νβριβτι- 
κώς  προΰκεχλευακώς  υμάς  φανηΰεται.  ην  μεν  γάρ 
βκιροφοριών  μην  έν  ω  τάς  γραφάς  ηττηντο  εκείνοι  τάς 
κατά  του  Εύκτήμονος ,  μιΰϋ-ωβάμενοι  δε  τούτον  καΐ 
ονδε  παρεΰκευαβμένοι  τά  δίκαια  ποιεΐν  ύμΐν  κατά  την 
άγοράν  λογοποιούς  κα&ίεΰαν  ώς  άπλα  μεν  έτοιμοι  τά  70» 

Ιβχρήματ'  έκτίνειν,  διπλά  δε  ου  δννήΰονται.  ην  δϊ  ταύτ 
ενέδρα  μετά  χλευαΰίας  καΐ  καταΟκεναβμός  ύπερ  τού 
λα%•εΐν  τόνδε  τόν  νόμον  τε&έντα.  μαρτυρεί  δ'  οτί 
ταν&'  ούτως  έχει  τούργον  αυτό-  τοϊν  μεν  γάρ  χρημά^ 


ΚΑΤΑ  ΤΙΜΟΚΡΑΤΟΤΣ.  217 

<  ίον  έχείνοις  τοις  χρόνοις  δραχμην  ον  κατέβηκαν  νμΐν^ 
νόμω  (?'  ίχΊ.  πλείατονς  τονς  υπάρχοντας  άκυρους  ετίοί- 
ηΰαν,  κκΐ  τοντω  των  τίώηοτε  εν  υμΐν  τεθέντων  αίΰχι- 
ΰτφ  και  δεινοτάτω. 

17  Βοΰλομαι  δη  μικρά  διεί,ελ%•ών  ηερί  των  κειμένων 

νόμων ^  κα•θ•'  ους  είβιν  αίτοιαίδε  γραφαΐ^  περί,αύτοϋ 
τον  νόμου  λέγειν  ον  γέγραμμαι  •  γενήΰεΰ^ε  γαρ  εύμα- 
^έβτεροι  ηρος  τά  λοιπά  ταύτα  προακούΰαντες.  έΰτιν, 
ω  άνδρες'Α^ηναίοι,  έν  τοις  ούβι  νόμοις  ημΐν  κυρίοις 
διωριΰμένα  ακριβώς  καΐ  ΰαφώς  πάνΰ-'  οβα  δεΐποιεΐν 

\%περΙ  των  μελ?Μντων  τεϋ-ήοεβ&αι  νόμων,  καΐ  πρώτον 
μεν  απάντων  χρόνος  έύτι  γεγραμμένος,  εν  ω  προοηκει 
νομο9ετεΐν•  ίΖτ'  ούδε  τοθ'  ώς  αν  εκάΰτω  δοκΐ]  δέδωκε 
τοντο  πράττειν.  άλλα  προΰτάττει  πρώτον  μεν  έκ&εΐναι 
πρόΰ&εν  των  επωνύμων  γράψαντα  βκοπειν  τω  βονλο- 
μένφ,  μετά  ταντ'  έπΙ  πάΰί  τον  αυτόν  νόμον  τι&έναι 
κελεύει ,  προς  τούτοις  λύειν  τους  εναντίους ,  άλλα  περί 
ων  ονδεν  ίβως  υμάς  κατεπείγει  νϋν  άκοϋΰαι.  αν  δέ  τις 
τούτων  ?ν  παραβί],  τω  βουλομένω  διδωΟι  γράφεη^αι. 

\^εί  μεν  ουν  μη  πάΰιν  ην  ένοχος  τούτοις  Τιμοκράτης  και 
παρά  πάντα  ταϋτ'  είβενηνόχει  τον  νόμον^  ?ν  αν  αύτοϋ 
τις  έποιείτο  κατηγόρημα,  ο  τι  δήποτε  τοΰτ  "ην  νϋν  δ' 
ανάγκη  καΌ•*  εκαΰτον  χωρίς  περί  εκάβτου  διελόμενον 
λέγειν .  πρώτον  μεν  ουν ,  όπερ  ηδίκηβε  πρώτον^  τοντ  706 
ί'ρώ,  ώς  παρά  πάντας  τους  νόμους  ένομο&έτει,  είτα 
των  άλλων  έξης  ο  τι  αν  βουλομένοις  νμΐν  άκονειν  -η. 
και  μοι  λαβε  τουτουβί  τους  νόμους  καΐ  άνάγνω&ι  •  ψα- 
νηβεται  γάρ  τούτων  ούδεν  πεποιηκώς.  προοέχετε,  ω 
άνδρες  δικαβται,  τον  νουν  άναγιγνωβκομένοις  τοΐς 
νόμοις. 

ΕΠΙΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ  ΝΟΜΡ.Ν. 

20  [Έπί  <5ί  της  πρώτης  πρντανεΐας  τη  ίνδεκάττ}  έν  τοδ 


218  XXIV.    ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

όημφ }  επείδαν  εϋξιμαι  ο  κηρν'ξ,  επιχειροτονίαν  ποιεΐν 
των  νομών ^  π^ώτ^ν  μεν  περί  των  βουλευτικών,  δεύτερον 
δε  των  κοινών,  είτα  ο^ι  κείνται  τοις  εννέα  αρχουβιν,  είτα 
των  άλλων  αργιών,  η  ο  ίτΐιγειροτονία  εΰτω  η  πρότερα,  ότω 
δοκούδιν  αρκεΐν  οι  νόμοι  οΐ βουλευτικοί,  Ί]  ί'  νΰτέρα,  οτω 
μη  δοκοϋΰιν  •  είτα  τών  κοινών  κατά  ταυτά.  την  5'  ίπιχει- 
ροτονίϊχν  είναι  τών  νομών  κατά  τους  νόμους  τους  κειμε- 
■21  νους.  εαν  δε  τίνες  τών  νομών  τών  κείμενων  άτίοχειρο- 
τονη&ώΰι,  τους  πρυτάνεις,  εφ  ών  αν  η  επιχειροτονία  γέ~ 
νψαι,  ηοιεΐν  περί  τών  άποχειροτονηϋ•εντων  την  τελευ- 
ταίαν  τών  τριών  εκκληδιών  τους  δε  προέδρους,  οΥ  αν 
τύχωΰι  προεδρεύοντες  εν  ταυττ]  τϊ)  έκκληΰία,  χρηματίξειν 
επαναγκες  πρώτον  μετα  τα  ίερα  περϊ  τών  νομοθετών, 
καθ•  ο  τι  καΰ•εδοΰνται,  και  περί  του  αργυρίου,  οπόΟ'εν 
τοις  νομοΰ-έταις  ε'βται•  τους  δε  νομο&έτας  είναι  εκ  τών 

22  ομωμοζότων  τον  ηλιαΰτικον  όρκον.  έαν  δ^  οι  πρυτάνεις 
μη  ποιώβι  κατά  τα  γεγραμμένα  την  έκκληοίαν  η  οι  πρό- 
εδροι μη  χρηματίΰωβι  κατά  τα  γεγραμμένα,  οφείλειντών 
μεν  πρυτάνεων  εκαβτον  χιλίας  δραχμας  ιεράς  τη  Αϋ•η~ 
να,  τών  δε  προέδρων  εκαβτος  οφειλέτω  τετταράκοι>τα  δρα-  707 
'](!μας  ίερας  τι]  Α&ηνα.  και  ενδειξις  αυτών  εΰτω  προς  τους 
Ο^εΰμο&έτας,  καϋ^άπερ  εάν  τις  άρχτ]  οφειλών  τω  δημοΰίω  • 

οι  δε  &εΰμο0^έται  τους  ενδειχ&έντας  ειΰαγόντων  εις  το  δι- 
καΰτηριον  κατά  τον  νομον  η  μη  ανιόντων  εις  Άρειον  πά- 

23  γον,  ώς  καταλνοντες  την  έπανόρ&ωΰιν  τών  νόμων,  προ  δε 
της  εκκληβίας  ό  βουλό μένος  Ά&ηναίων  έκτιΟ^έτω  προβ&εν 
τχον  επωνύμων  γράψας  τους  νομούς  ους  αν  τιΟ•Ύί,  όπως 
άν  προς  το  πλη&ος  τών  τεθέντων  νόμων  -ψηφίοηται  ο  δή- 
μος περί  τοΰ  χρόνου  τοις  νομο&έταις.  ο  δε  τι&είς  τον  και- 
νό ν  νόμον,  άναγρα'ψας  εις  λεύκωμα,  εκτι9•έτω  πρόβΟ^εν 
τών  επωνύμων  οΰημέραι,  εως  αν  η  εκκληβία  γένηται.  αΓ- 
ρεΐο&αι  δε  και  τού^  Ουναπολογηΰομένους  τον  δημον  τοις 
νόμοις,  οϊ  άν  εν  τοις  νομο&έταις  λύωνται,  πέντε  άνδρας 
έξ^Α6•ηναίων  απάντων,  τη  ενδέκατη  τοΰ  εκατομβαιώνος 
μηνός.] 

24  Οντοί  τΐάντες  οι  νόμοι,  κείνται  ηολνν  ηδη  χρόνον^ 
ώ  άνδρες  δικαΰταΐ ,  κ«1  πεΐραν  αυτών  τίολλάχις  δεδώ- 


Κ^ΤΑ  ΤΙΜΟΚΡΑΤΟΤΣ.  219 

χαϋιν  οτί  ΰνμφέροντεζ  νμΐν  είΟί,  χαΐ  ονδείζ  πώποτε 
φ  άντείπε  μη  ον  καλώς  εχειν  αντονζ.  είχότως•  ονύεν 
γαρ  ώμόν  ονόε  βίαιον  ονό'  όλίγαρχίκον  προατάττον- 
αιν,  άλλα  τουναντίον  πάντα  φιλαν&ρώπως  καΐ  δημο- 
25τίΧίΰ<;  φράζονΟί  πράττειν.  και  πρώτον  μεν  ί'ςρ'  νμΐν 
εποίηοαν  διαχείροτονίαν,  πότερον  είοοιατέος  έατί  νό- 
μος καινός  η  δοκοϋΟίν  άρκείν  οι  κείμενοι"  μετά  ταύτα 
ά'  αν  χειροτονήοητε  είοφερειν^  οίικ  είι^νς  τι%•έναί 
προΰέταξαν,  άλλα  την  τρίτην  απέδειξαν  εκκληοίαν,  και 
οΰί'  εν  τανττ]  τι&εναι  δεδώκαΟιν,  αλλά  οκεψαο&αι 
καθ•'  ο  τί.  τού^  νομο&ετας  κα&ιεΐτε.  εν  δε  τω  μεταξύ  708 
χρόνω  τοντω  προΰεταξαν  τοις  βονλομένοις  ειβφερειν 
έκτι^έναι  τους  νόμους  πρ06%•εν  των  επωνύμων ,  ΐν'  ό 
βουλόμενος  ΰκέψηται,  καν  άούμφορον  νμΐν  κατίδτ]  τι, 

26  φράΰη  καΐ  κατά  βχολήν  άντείπτ].  τούτων  μέντου  το- 
βούτων  όντων  ούδεν  πεποίηκε  Τιμοκράτης  οντοβί' 
ούτε  γάρ  εξε&ηκε  τον  νόμον,  οντ  έδωκεν,  εί'τις  έβού- 
λετο  άναγνονς  άντειπεΐν,  οντ'  άνέμεινεν  ονδένα  των 
τεταγμένων  χρόνων  εν  τοις  νόμοις,  αλλά  της  έκκλη- 
οίας,  εν  η  τους  νόμους  επεχειροτονήοατε,  ονοης  ένδε- 
χάττ}  τού  έκατομβαιώνος  μηνός,  δωδεκάττι  τον  νόμον 
είβήνεγκεν ,  εν&νς  τη  νΰτεραία,  καΐ  ταντ'  όντων  Κρο- 
νίων  καΐ  διά  ταντ'  άφειμένης  της  βουλής ,  διαπραξά- 
μενος  μετά  χών  νμΐν  έπιβονλενόντων  κα&ίξεβ&αι  νο- 
μοϋ-έτας   διά    ψηφίσματος  έπΙ  τι]  τών  Παναθηναίων 

27  προφάβει.  βούλομαι  δ'  νμΐν  το  ψήφιΰμ'  αυτό  άναγνώ- 
ναι  το  νικήΰαν,  ΐν'  είδήϋ•'  ότι  πάντα  ΰυνταξάμενοι  και 
ούδεν  άπό  ταντομάτον  τούτων  επραττον.  λαβε  το  ψή- 
φιϋμ'  αύτοΐς  και  αναγίγνωσκε  ού. 

ΨΗΦΙΣΜΑ, 
[  Εττϊ  της  Πανδιονίδος  πρώτης ,  ενδεκατί]  της  πρυτα- 
νείας,   Εβίΐ'/,ράτης  εΐπεν,  όπως  αν  τα  ιερά  ^νψαι  και  η 


220  XXIV.    ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

διοΐκηδίς  ίκανη  γενψαί  και  εϊ τίνος  ενδεΐηρος  τα  Πανα- 
ϋ•ηναι.α  δίΟίκη&τί ,  τους  πρυτάνεις  τους  της  Πανδιονίδος 
κα&ίβαί  νομο9•έτας  αϋριον ,  τους  δε  νομο&ετας  είναι  ενα 
ν.αΐ  χίλιους  Ικ  των  ομωμοκότων ,  αυννομοϋ•ετείν  δ^  και  την  ' 
βουλην.] 

28  Ένε%•νμήθ^ητ  άναγιγνωΰκομενον  τον  ψηφίσμα- 
τος α>ς  τεχνικώς  6  γράφων  αύτο  την  διοίκηβιν  καΐ  το  709 
της  εορτής  προΰτηβάμενος  κατεπείγον ,  άνελών  τον  εκ 
των  νόμων  χρόνον^  αντος  εγραψεν  ανριον  νομο&ετεΐν, 
ον  μα  ^άι  ονχ  ϊν  ως  κάλλιβτα  γένοιτο  τι  των  ηερί  την 
δορτην  (ονδε  γαρ  ην  νπόλοιπον  ονδ'  άδιοίκητον  ου- 
δέν), άλλ'  ίνα  μη  προαιβΟ^ομένον  μηδενός  άν&ροίπων 
μηδ'  άντειπόντος  τεΟ-είη  κα\  γένοιτο  κύριος  αντοΐς  οδε 

^^6  νυν  αγωνιζόμενος  νόμος,  τεκμηριον  δέ'  καϋ•ιζομέ- 
νων  γαρ  των  νομοϋ^ετών  περί  μεν  τούτων,  της  διοικη- 
ΰεως  καΐ  των  Παναθηναίων ,  οντε  χείρονα  οντε  βελτίω 
νόμον  ονδέν'  είβηνεγκεν  ονδείς ,  περί  δε  ών  οντε  το 
■ψηφιΰμα  εκέλενεν  οι  τε  νόμοι  κωλνονβι,  Τιμοκράτης 
οντοβΐ  κατά  πολλην  ηβνχίαν  ένομοθέτει ,  κνριώτερον 
μεν  νομίβας  τον  εκ  τον  ψηφίβματος  η  τον  εν  τοις  νό- 
μοις  είρημένον  χρόνον,  ονδ'  οτιονν  δε  φοβη&είς  ει 
απάντων  νμών  αγόντων  ιερομηνίαν,  και  νόμον  κειμέ- 
νον  μητ  ιδία  μήτε  κοιντ]  μηδέν  άλλήλονς  άδικεΐν  εν 
τούτω  τω  χρόνω ,  μηδέ  χρηματίξειν  ο  τι  άν  μη  περί  της 
εορτής  τ],  αντος  ονχ  ενα  τον  τνχόντα,  άλλ'  όλην  άδι- 

30  κών  φανήύεται  την  πόλιν.  καίτοι  πώς  ον  δεινον  είδότα 
μεν  τονς  νόμους,  ων  όλίγω  πρότερον  πάντες  ηκούΰατε, 
κνρίονς  όντας,  είδότα  δ'  ονκ  έών&'  έτερον  νόμον  ψη- 
φιΰμα ονδεν,  ονδ^  άν^ννομοντ],  νόμον  κνριώτερον 
είναι,  γράψαι  και  %•εΐναι  νόμον  νμΐν  κατά  ψηφιΰμα ,  ο 

31  καΐ  αντό  παρά  τονς  νόμονς  είρημένον  ηδει;  η  πώς  ον 
ΰχέτλιον  την  μεν  πόλιν  αύτην  έκάΰτω  ημών  δεδωκέναι 


ΚΑΤΑ  ΤΙΜΟΚΡΑΤΟΤΣ.  221 

αδΐίαν  τού  μι]  τι,  πα%ειν  άηδίς  η  δεινόν  εν  τοντω  τω 
χρόνω  ποίήβαΰαν  ίερομηνίαν  ^  αυτήν  δε  μή  τετνχηκε-ΤΙ^ 
ναι  ταύτης  της  άβφαλείαζ  παρά  Τιμοκράτονς ,  άλΧ  εν 
αύτη  τη  ίερομηνία  τα  μεγιϋτ'  ηδίχήΰ&αί;  τίγάρ  αν  τις 
μείζοί'  ήδί'κηοεν  ιδιώτης  άνηρ  ηχαταλνων  τονςνόμονς 
αύτής^  δι  ών  οικείται; 

32  Ότι  μεν  τοίννν  ονδεν  ων  τίροαήκέ  τε  χαΐ  κελεν- 
ονΰιν  οι  νόμοι  ηετίοίηκεν ,  εις  τα  ηροειρημενα  τις  θκο- 
ηών  αν  γνοίη.  οτι  δ'  ού  μόνον  κατά  τουτ'  αδικεί,  ει 
παραβάς  τον  χρόνον  τον  έκ  των  νόμων  καΐ  το  βονλεν- 
ΰαβϋ-αι  καΐ  βκέχραα&αι  τίερί  τούτων  υμάς  ηαντελώς 
άνελών  ονβης  [ερομηνίας  ένομοΰ-έτει,  αλλά  και  κατ 
εκείνο,  ότι  πάαιν  εναντίον  είβενηνοχε  τοις  ούαι  νόμοις, 
αντίκα  δη  μάλ'  ακριβώς  μα&ήβεβϋ-ε.  άνάγνω^ι  δε  μοι 
λαβών  τοντηνΐ  πρώτον  τον  νόμον,  ος  διαρρήδην  ουκ 
εα  νόμον  ονδενα  εναντίον  είβψέρειν,  εάν  δε  τις  είΰφέ- 
ρη,  γράφεβ&αι  κελεύει,  άναγίγνωΰκε. 


35 


ΝΟΜΟΣ. 

[Των  δε  νομών  των  κείμενων  μη  ί^ειναι  λνΰαι  μηδένα, 
εαν  μη  ίν  νομοθ•έταις.  τότε  δ'  εξεΐναι  τω  βουλομένω  ^Α&η- 
ναίων  λυειν,  έτερον  τιΌ-έντι  ανθ•'  ότου  αν  λύ-η.  διαχειρο- 
τονίαν  δε  ποιεΐν  τονς  προέδρονς  περί  τοντων  των  νόμίον, 
πρώτον  μεν  περί  τον  κειμένου,  ει  δοκεΐ επιτήδειος  είναι  τω 
δήμω  τω  Αθηναίων  ή  ον,  έπειτα  περίτον  τιϋ•εμένον.  οπό- 
τερον  δ  αν  χειροτονηβωΰιν  οι  νομο&έται.,  τούτον  κνριον 
είναι.  Ιναντίον  δε  νόμον  μη  Ιξεϊναι  τιΰ•έναι  των  νόμων 
των  κειμένων  μηδενί.  εαν  δέ  τις  λναας  τίνα  των  νόμων 
των  κειμένων  έτερον  άντι^η  μη  επιτηδειον  τω  δήμω  τω 
Αθηναίων  η  εναντίον  των  κειμένων  τω,  τας  γραφάς  είναι 
κατ  αντον  κατά  τον  νόμον  ος  κείται,  έάν  τις  μη  έπιτή-ΤΐΙ 
δειον  &τ}  νομον.] 

34         Ήχονΰατε  μεν  τον  νόμον  ■  πολλών  δε  καλώς  κει- 


222  XXIV.  ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

μένων  νόμων  τη  πόλη  ονδενοξ  ήττον  ηγούμαι  χαί  τού- 
τον αξίως  επαίνου  γεγράφ&αί.  Οκέφαο&ε  γαρ  ώς  δι- 
καίως καΐ  βφόδρα  νπερ  τον  δημον  κίΓται.  ονκ  εα  τοις 
νηάρχονβί  νόμοις  εναντίον  είβφέρειν  ^  έάν  μη  λνβη 
τον  πρότερον  κείμενον.    τίνος  ένεκα)  πρώτον  μενΐν 

35  νμΐν  έξη  τα  δίκαια  φηφίξεοΟ•αι  μετ'  ενβεβείας.  ει  γαρ 
εΐηοαν  δνο  τίνες  έναντίοι  νόμοι  ^  καί  τίνες  αντίδικοι 
παρ  νμΐν  άγωνίζοιντο  η  περί  δημοΰίων  η  περί  ιδίων 
πραγμάτων,  άξιοι  δ'  εκάτερος  νικάν  μη  τον  αυτόν  δει- 
κνύων νόμον,  οντ'  άμφοτέροις  ενι  δήπον  φηφίΰαΰ&αι ' 
πώς  γάρ;  οντε  %-ατέρω  ψηφιξομένονς  εύορκεΐν  πάρα 
γαρ  τον  εναντίον,  οντά  δ'  ό^ι^οιω^  κύριον,  η  γνώΰις 

36  ουμβαίνει.  τούτο  τ'  ούν  ύπερ  υμών  φυλαττόμενος 
ταύτα  προεΐπε  καΐ  έτι  προς  τούτω  βουλόμενος  φύλα- 
κας υμάς  των  νόμων  καταοτηβαι  ■  ^δει  γάρ  εκείνο,  Οτι 
τάς  άλλας  ας  γέγραφεν  αυτών  φύλακας  έβτι  πολλαχή 
διακρούβαβ&αι.  τους  βυνηγόρους,  ους  χειροτονείτε, 
δύναιτ  αν  πεΐβαί  τις  ύιωπάν.  έκτι%•έναι  κελεύει  τον 
προειδέναι  πάντας  •  τάχ  αν,  εί  τνχοι .  τονς  μ^ν  άντει- 
πόντας  αν,  ει  προαίΰ&οιντο,  λάϋ•οι,  οι  δ'  ονδεν  προΰέ- 

37  χοντες  άναγνοΐεν  αν.  άλλα  γράφαΰ^^αι  νή  ^ι  έκαΟτον 
έΰτιν,  ο  κάγώ  νυνι  πεποίηκα '  κάνταύ&\  αν  άπαλλάξτ] 
τις  τον  έπιΰτάντα ,  η  πόλις  παρακέκρουβται.  τίς  ούν 
μόνη  φυλακή  και  δικαία  καΐ  βέβαιος  τών  νόμων ;  νμεΐς 
οιπολλοί'  οϋτεγάρτό  γνώναικαΐ  δοκιμάϋαι  το  βέλτι- 
βτον  έξελέβ&αι  δύναιτ  αν  υμών  ούδε  εις,  οντε  άτταλ-  712 
λάξας  και  διαφΟ-είρας  πεΐϋαι  τον  χείρω  ϋ-έβ&αι  νόμον 

Ζί^άντι  του  κρείττονος,  διά  ταύτα  πάντα  έφ'  έκάβτην 
άπαντα  την  όδόν  τών  αδικημάτων .  κωλνων  και  ονκ 
έών  βαδίξειν  τους  έπιβουλεύοντας  ύμΐν.  ταύτα  πάντα 
Τιμοκράτης,  οντω  καλώς  και  δικαίως  κείμενα,  ηφάνι•• 
ΰεν,  έξήλειψεν,όοον  ην  έπΙ  τούτω,  και  νόμον  είΟηνεγ- 


ΚΑΤΑ  ΤΙΜΟΚΡΑΤΟΤΣ.  223 

%ΐν  απαΟιν  εναντίον  ως  έπος  ειπείν  τοις  ονΰίν,  ου  πα^- 
αναγνονς^  ον  λνοας,  ου  δονς  αΐρεΟιν,  ουκ  άλλο  τΐοιή^ 
6ης  ονδεν  των  προύηκόντων. 

39  '^ς  μ£ν  ονν  ένοχος  ττ]  γραφτ]  κα&εατηκεν ,  εναν- 
τίον ειΰενηνοχώς  τοις  ονΰί  νόμοις,  οίμαί  πάντας  υμάς 
ι^0ϋ•ήθ?>•αί  •  ίνα  δ'  είδήτε  παρ  οΐονς  νόμους  οίον  ούτος 
είΰηνεγκεν  ^  άναγνώβεται  πρώτον  νμΐν  τον  τούτον 
νόμον,  είτα  τους  άλλους,  οίς  ούτος  έναντίος  έΰτίν. 
άναγίγνωΟκε. 

ΝΟΜΟΣ. 

\  ΕττΙ  της  Πανδιονίδος  πρώτης ,  δωδεχαττ}  της  πρντα- 
ΐ'είας,  Τιμοκράτης  είπε,  καΐ  ει  τινι  των  οφειλόντων  τω 
δημοΰίω  προβτετίμηταί  κατά  νόμον  η  κατά  ψηφιΰμα  δε- 
Ομον  η  το  λοιπόν  προΰτίμ7}ϋ•'η,  είναι,  αντώ  η  άΚλω  νπερ 
εκείνον  εγγνητας  καταΰτηβαί  του  οφληματος,  ονς  άν  ο 
δήμος  χειροτονηϋτί],  ή  μην  εκτίΰειν  το  άργνρων  ο  ώφλε. 
τονς  δε  προέδρους  επιχειροτονεΐν  επαναγκες ,  Όταν  τις  κα- 

40  ^ίΰταναι  βονληται.  τω  δε  καταβτηΰαντι  τονς  εγγνητας, 
έαν  αποδίδω  ττ/  πόλει  το  αργΰριον  ίφ  ώ  κατβΰτηΰε  τονς 
εγγνητας,  αφείΰ&αι  των  δεϋμών.  ίαν  δε  μη  καταβαλη  το 
αργνριον  η  αντος  η  οί  ίγγνηταΐ  ίπΐ  της  ίνάτης  πρντανεί-  7ΐί^ 
ας,  τον  μεν  εξεγγυη&εντα  δεδίΰ&αι,  των  δε  ίγγνητών  δη- 
μοΰίαν  είναι  την  ονΰίαν.  περί  δε  των  ωνονμενων  τα  τέλη 
καΐ  των  εγγνωμίνων  καϊ  Ικλεγόντων ,  και  των  τα  μιΰ&ώ- 
ΰιμα  μι6θ•ονμενων  και  των  εγγνωμένων,  τας  πράξεις  είναι 

τη  πόλει  κατά  τους  νόμους  τους  κείμενους,  ίαν  δ  επΙ  της 
ϊνάτης  πρυτανείας  όφλη,  τοϋ  νατέρον  ίνιαντοϋ  ίπΐ  της 
ενάτης,  η  δεκάτης  πρυτανείας  ίκτίνειν.] 

41  Άκηκόατε  μεν  τοϋ  νόμου,  μνημονεύετε  δ'  ίξ  αύτοϋ 
μοί  πρώτον  μεν  το  καΐ  εΐτινι  τών  οφειλόντων  δεβμον 
προΰτετίμηται  η  το  λοιπόν  προΰτιμη^^,  έπει^'  οτι 
πλην  περί  τών  τελωνών  καΐ  περί  τών  μίϋ&ουμε'νων, 
χαΐ  οΰοί  ταύτα  εγγυώνται,  χρήο&αι  κελεύει  τώ  νομω. 


224  XXIV.    ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

ολοξ  μεν  γάρ  έατιν  ατίαΰιν  έναντίος  τοΐζ  ονβί,  μάλίβτα 
όε  τοντφ•  γνώβεο&ε  δε  τοί/ς  νόμουξ  άκονοντεζ  αυ- 
τούς, λέγε. 

ΝΟΜΟΣ. 

42  Ι^ιοκλης  εϊτΰε  τονς  νόμους  τους  προ  Ενκλείδου  τεϋ•έν~ 
τας  εν  δημοκρατία ,  καΐ  οϋοί  επ  Ενκλείόου  έτέ&ηΰαν  και 
ειΰΐν  αναγεγραμμένοι,  κυρίους  είναι,  τονς  δε  μετ  Ενκλεί- 
δην  τε&έντας  χαΐ  το  λοιπόν  τι&εμένους  αυρίονς  είναι  απο 
της  ημέρας  ης  εκαβτος  ετέϋ•η,  πλην  εΐ'τω  προΰγεγραπται 
χρόνος  όντινα  δεΐαρχειν.  έπιγράψαι  δε  τοις  μεν  νυν  κειμέ- 
νοις  τον  γραμματέα  της  βουλής  τριάκοντα  ημερών  το  δε 
λοιπόν,  ός  αν  τυγχάντι  γραμματευων,  προΰγραφένω 
παραχρί^ΐιια  τον  νόμον  κνριον  εΐναι  απο  της  ημέρας  ης 
έτέϋ•η.] 

43  Καλώς  εχόντων  των  νόμων,  ώ  άνδρες  δικαβταΙ,ΊΗ 
των  υπαρχόντων ,  οδε  6  νϋν  άναγνωβ%•εΙς  νόμος  ώβ- 
περεί  διώριβε  καΐ  βεβαιότερους  έποίηοεν  αυτούς,  κε- 
λεύει γάρ  εκαβτον  αφ  ης  ημέρας  ετέ&η  κύριον  είναι, 
Λλην  ει  τω  χρόνος  προΰγεγραπται ,  τούτω  δε  τον  γε- 
γραμμένον  αρχειν.  διάτί;  ότι  πολλοίς  των  νόμων  προβ- 
εγέγραπτο  "τον  δε  νόμον  είναι  κύριον  τόνδ'  από  τοϋ 
"μετά  τον  νϋν  άρχοντα."  νΰτερον  δε  γράφων  ό  τι&είς 
έπΙ  τούτοις  τόνδε  τον  νόμον,  τον  άνεγνωβμένον,  ουκ 
ένόμιξε  δίκαιον  είναι  τους  αυτούς  των  νόμων  άναγε- 
γραμμένονς  ύστερον  η  ετέϋ•ηθαν  κυρίονς  είναι  άνενεγ- 
κεΐν  επΙ  την  ημέραν,  άφ'  ης  ετέθησαν ,  και  πρότερον 

^^ποιήοαι  κυρίους  η  ό  ^είς  εκαβτον  η\ίω6εν.  τούτω 
μέντοι  τω  νόμω  ϋκέψαβ&ε  ως  ενάντιος  έβτίν  ον  ούτος 
τέ%•εικεν.  ο  μέν  γε  κελεύει  τον  γεγραμμένον  χρόνον  η 
την  ημέραν  άφ'  ης  αν  τε^ϋ  κυρίαν  είναι  •  6  δ'  έγραφεν 
καΧ  εΐ  τινι  προΰτετίμηται"  περί  των  παρεληλν&ότων 
λέγων,    καΐ  ονδΐ  τον%^  ωριβεν ,  άρχοντα  προΰγράφας 


ΚΑΤΑ  ΤΙΜΟΚΡΑΤΟΤΣ.  225 

άφ  ου,  άλλα  πετίοίηχεν  ον  μόνον  προ  της  ημέρας  έν  {/ 
τέ&είχε  κνρων  τον  νόμον^  άλλα  και  προ  τον  γενεΰ^αΐ, 
τινά  ημών  άόριοτον  γαρ  άπαντα  τον  παρεληλν&οτα 
προαπεριείληφε  χρόνον.  καίτοι  χρήν  βε,  ώ  Τίμόκρατες^ 
η  τούτον  μη  γράφειν  η  εκείνον  λνειν,  ονχ,  ίνα  ο  βον~ 
λει  Ον  γενηται,  πάντα  τα  πράγματα  σννταράξαί.  λέγε 
άλλον  νόμον. 

ΝΟΜΟΣ. 

45  [Μηδέ  ηερί  των  ατίμων,  όπως  χρη  επίτιμους  αυτούς 
είναι,  μηδέ  περί  των  οφειλόντων  τοις  '&εοΐς  η  τω  δημοαίω  715 
τω  ^Αϋ•ηναίων  περί  άφέβεως  τον  οφληματος  η  τάξεως, 
ίάν  μη  ψηφιΟαμένων  Α&ηναίων  την  άδειαν  πρώτον 
μη  ίλαττον  εξακιϋχιλίων ,  οΐς  άν  δόξη  χρυβδην  ψηφιξομέ- 
νοις.  τότε  ό'  ίξεΐναι  χρηματίξειν  κα•9•  ό  τι  άν  τη  βουΚη 
καΐ  τω  δήμω  δοαη.] 

46  "Αλλος  οντος  νόμος,  ονκ  έών  περί  των  άτιμων 
ονδε  των  οφειλόντων  λέγειν  ονδε  χρηματίξειν  περί 
άφέΰεως  των  οφλημάτων  ονδε  τάξεως,  άν  μη  της  αδεί- 
ας δο&είΰης,  χαΐ  ταύτης  μη  ελαττον  η  έξακιοχιλίων 
■ψηφίοαμένων.  οντος  δ'  εγραφεν  άντικρνς,  και  είτινι 
των  οφειλόντων  δεΰμον  προβτετίμηται,  είναι  την  άφε- 
βιν  ποριοαμένω  τονς  εγγνηβομενονς,  ον  προτεϋ-εντος 
ονδενός  περί  τούτων,  ονδε  δοΰ^είβης  αδείας  λέγειν. 

47  καΐ  6  μεν  νόμος,  ονδ'  έπειδάν  την  άδειαν  ενρηταίτις, 
εδωκεν  ώς  άν  βονληται  πράττειν,  άλλ'  ώς  άν  τη  βονλί] 
χαι  τω  δήμω  δοκί]•  τω  δ'  ονκ  άπέχρηΰε  τοντ  άδικεΐν 
μόνον,  ει  μη  δοϋ^είβης  της  αδείας  λέγει  και  νόμον  είϋ- 
φέρει  περί  τοντων,  αλλά  και  προοέτι  ονκ  εις  την  βον- 
λην ,  ονκ  εις  τον  δήμον  ειπών  περί  τοντων  ονδεν ,  εν 
παραβνβτω,  της  βονλής  μεν  άφειμένης ,  των  δ'  άλλων 
διά  την  εορτήν  [ερομηνίαν  αγόντων,  λά&ρα  νόμον 

48  είοήνεγκεν.   καίτοι  χρήν  σε ,  ώ  Τιμόκρατες,  είδότα  τον 

ΰθΐηοδίΗ.   Υοΐ.  II.  15 


226  XXIV.  ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

νόμον  τυνδε  υν  άνέγνων ,  ει  χι  δίκαιον  εβονλον  ηράτ- 
τειν^  τίρώτον  μεν  πρόΰυδον  γράφαο&αι  τίρος  την  βον- 
λην,  είτα  τω  δήμω  διαλεχ&ηναι,  και  τό&'  όντως,  είπα- 
6ΐν  Άϋ'ηναίοις  εδόχει,  γράφειν  και  νομυ&ετεΐν  ηερί 
τούτων,  και  τότε  τους  χρόνους  άναμείναντα  τους  εκ 
των  νόμων,  ίνα  τούτον  τον  τροΛον  ηράττων,  ει  καίτις  716 
έπεχείρει  δεικνύειν  ουκ  επιτηδειον  όντα  τγ}  πόλει  τον 
νόμον,  μη  ονν  έπφουλενειν  γ  έδόκεις,  άλλάγνώμτ^ 
*9  διαμαρτών  άηοτνχεΐν.  νϋν  δε  τω  λάϋ•ρα  και  ταχν  καΐ 
παρά  τους  νόμους  έμβαλεΐν  τον  νόμον  εις  τους  νόμους 
κάϊ  μη  &εΐναι  πάΰαν  άφτιρηβαι  βαυτοϋ  την  βυγγνώ- 
μην  •  τοις  γαρ  ακουΰιν  άμαρτοϋβι  μέτεβτι  ύνγγνώμης, 
ου  τοις  επιβουλεύΰαβιν,  ο  βυ  νυν  είλη^αι  ποιών,  άλ- 
λα γάρ  αντίκα  έρώ  περί  τούτων,  νϋν  ό'  άναγίγνωΟκε 
τον  ε'ξ,ης  νόμον. 

ΝΟΜΟΣ. 

50  [Έκν  δε  τις  ίκετεντι  εν  τγ  βονλτί  η  ίν  τω  Οημω  ττερι 
ών  δικαΰτηριον  η  η  βουλή  η  ο  δήμος  κατέγνω,  εάν  μεν 
αντος  ο  οφλων  ίκετεντι  ηρίν  ίκτϊΰαι,  ενδειζιν  είναι  αν- 
τον ,  καθαττερ  εάν  τις  οφειλών  τω  δημοοίω  ι^λιάξηται ' 
ίάν  δ'  άλλος  ντΐερ  τοϋ  ωφληκότος  ίκετεντ}  πρΙν  ίχτΐΰαι, 
δημοΰία  εΰτω  αντον  η  ονΰία  ατΐαΰα.  Ιαν  δε  τις  των  ττροέ- 
δρων  δώ  τινί  την  ίΛίχειροτονίαν ,  η  αντω  τω  ωφληκότι  η 
άλλω  ντΐερ  εκείνον,  πριν  Ικτΐβαι,  άτιμος  ε'ίίτω.] 

51  "Εβτι  μεν  έργον,  ω  άνδρες  δικαΟταΙ,  ει  περί  πάν- 
των των  νόμων,  οις  ούτος  εναντίον  είβενήνοχεν,  έροϋ- 
μεν  άξιον  δ\  ει  περί  του  καΐ  άλλου,  καΐ  περί  τούδε 
όν  νύν  άνέγνω  διελ^ειν.  6  γάρ  τον  νόμον  τούτον,  ώ 
άνδρες  Άϋ•ηναιοι,  ^είς  γίδει  την  φιλαν&ρωπίαν  καΐ 
την  πραότητα  την  υμετεραν ,  και  διά  ταύτην  εώρα  πε- 
ρί πολλών  υμάς  έκόντας  ηδη  ποτέ  μεγάλα  ξημιω&εν- 

52  τας.  βονλόμενος  δη  μηδεμίαν  πρόφαβιν  τον  τα  κοίί'κ 


Κ^ΤΑ  Τ1Μ0ΚΡΑΤ0ΤΣ.  227 

χίίχώς  έχαν  νπολιπίΐν,  τους  μετά  των  νόμων  κρίαεί  117 
χ«ί  όικαϋτηρίω  μη  δίκαια  ποιεΐν  εγνωΟμένονς  ονκ  ωε- 
το  δεΐν  τΐ}ς  ενη^είας  της  ύμετε'ρας  άπολανειν^  το  δεί- 
αί^αι  καΐ  μετά  ΰνμφοράς  ίκετενειν  έχοντας  άφορμήν^ 
άλΧ  όλως  άπεϊπε  μήτ'  αντω  μήτ  άλλω  μηδενΐ  μη^' 
ίκετενειν  μήτε  λέγειν  νπερ  των  τοιούτων,  αλλά  ποιεΐν 
3  τ«  δίκαια  Οιγη.  είτοίνυν  τις  ίροιΟ-'  υμάς  ποτε'ροις  μάλ- 
λον αν  είχότως  ποιήοαι&'  οτιονν,  τοις  δεομένοις  η  τοις 
έηιτάττονΰιν ,  οίδ'  οτι  φήβαιτ'  αν  τοις  δεομένοις'  το 
μεν  γαρ  χρηΰτών,  το  ό'  άνανδρων  άνί)^ρώπων  έρ- 
γον έοτΐν.  ονκονν  οι  νόμοι  μεν  άπαντες  ηροβτάττον- 
0ΐν  ά  χρη  ποιεΐν,  οι  τι%έντες  δε  τάς  ίκετηρίας  δέον- 
ται. ε£  τοίννν  ίκετενειν  ονκ  έξεοτιν,  η  πον  νόμον  γ 
έπίταγμα  έχοντα  είοφέρειν,  εγώ  μεν  ονκ  οίμαι.  καΐ 
γάρ  αίβχρον  περί  ων  μηδέ  χαρίξεβϋ-αι  δεΐν  νπειληφατε, 
περί  τούτων  ακόντων  νμών  εάν  ά  τίνες  βονλονταί 
πραχ^ναι. 

Λέγε  τον  μετά  τοίϊτον  έφεσης. 

ΝΟΜΟΣ. 

54  ["Οΰων  δίκη  πρότερον  ίγένετο  η  εν&ννα  η  διαδικααία 
ηερί  τον  εν  δΐ'λαβτηρίω,  η  ιδία  η  δημοαία,  η  το  δημόΰιον 
«Λί'ίοτο,  μη  είΰαγειν  περί  τούτων  εις  το  δΐ'/.αατηριον  μηδ 
ίπιψηφί'ζειν  των  αρχόντων  μηδένα,  μηδέ  κατηγορεϊν  εών- 
των  ά  ονκ  εώϋιν  οι  νομοι.^ 

55  Τιμοκράτη ς  τοίννν,  ώβπερ  μαρτνρίαν  ων  αδικεί 
γράφων,  ενϋ•νς  αρχόμενος  τον  νόμον  τάναντία  έΟ-ηκε 
τούτοις.  6  μεν  γε  ονκ  έα  περί  ων  αν  άπαί,  γνω  δικα^ 
Οτηριον  πάλιν  χρηματίζειν  6  δ' έγραψε,  καΐβίτινι 
προΰτετίμηται  κατά  νόμον  η  κατά  φήφιΟμα,τον  δήμον 
τούτω  χρηματίζειν,  όπως  ά  μεν  έγνω  το  δικαοτηριονίι^ 
λν&^-ηαεται,  καταΰτήοει  ό'  έγγνητάς  ό  όφλών.  κα\  δ  μεν 

15* 


228  XXIV.    ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

νόμος  μηδ^  έπίφηφίζειν  φηύΐ  των  αρχόντων  παρά  ταϋ~ 
τα  μηδενα  •  ό  δ'  έγραψε  τοις  τΐροέδροις  έπάναγκες^  εάν 
τις  κα^ίΟτ^,  τιροβάγευν,  καΐ  προΰεγραψεν'^' οπότ  αν  τις 
"  βονληται." 
56          -^εγ  έτερον  νόμον. 

ΝΟΜΟΣ. 

[Τάς  δίκας  καν  τάς  δίαιτας^  οΰαι  ίγένοντο  επί  τοις  νό- 
μοις  εν  δημοκρατουμένια  ττ}  ηόλει,  κυρίας  εϊναι.] 

Ον  φηβι  Τιμοκράτης,  ονκονν  οηόύοιςγ  αν  δε- 
ΰμον  Λροβτιμη&τ}. 
Λέγε. 

ΝΟΜΟΣ. 

[  Οτΐοΰα  δ  ΙτΓί  τόάν  τριάκοντ  ίηράχϋ'η  η  δίκη  ίδικάαΰ•η, 
7}  ίδια  η  δημοΰία^  ακνρα  είναι.] 

67  Έπίβχες.  εΐηέ  μοι,  τι  δεινότατον  πάντες  αν  άκον- 
βαντες  φηύαιτε  και  μάλιβτ  αν  άπεν^αιβ^ε ;  ονγ),  ταύ- 
τα τα  πράγματα,  άπερ  ην  έπΙ  των  τριάκοντα ,  μη  γενέ- 
6%•αι ;  Ηγωγ  οΐμαι.  6  γοϋν  νόμος  οντοοί  ενλαβονμε- 
νος,  ώς  εμοϊδοκεΐ,  το  τοιούτον  άπεΐπε  τα  πραχ%•έντα 
επ  εκείνων  μη  κνρια  είναι,  οντοβΐ  τοίννν  την  αντην 
κατεγνω  παρανομίαν  των  επΙ  της  δημοκρατίας  πεπρα- 
γμένων, ηνπερ  των  επ'  εκείνων  νμεΐς'  ό/Η.θί.ω5  γοϋν 

68  άκυρα  ποιεί,  καίτοι  τί  φήβομεν ,  ω  άνδρες  Αθηναίοι, 
τούτον  κνριον  τον  νόμον  εάΰαντες  γενέΰ&αι;  πότε- 
ρον  τα  δικαβτηρια ,  α  δημοκρατονμένης  της  πόλεως 
εκ  των  όμωμοκότων  πληρούται ,  ταύτα  αδικήματα  τοις 
ίπΐ  των  τριάκοντα  άδικεΐν ;  καΐ  πώς  ον  δεινόν ;  άλλα 
δικαίως  εψηφίβ^αι ;  τίνος  ούν  ένεκα  τον  λνΰοντα  ταύ- 
τα νόμον  %•έβ%^αι  φηβομεν,  πλην  ει  τούτο  τις  εΐ'ποι,  719 
μανέντες  •  άλλο  γαρ  ουκ  ^ΰτιν  ειπείν. 


ΚΑΤΑ  ΤΙΜΟΚΡΑΤΟΤΣ.  229 

59  Αέγ  άλλον  νόμον. 

ΝΟΜΟΣ. 

[Μηδέ  νόμον  ίξεϊναί  ετζ    ανδρΐ  ^εΐναι^  εαν  μ,η  τον  αν- 
χον  ίπΐ  τΐάαιν  Ά9ηναίοις  τι9τ}.] 

Ονχ  εά  νόμον  άλλ'  η  τον  αυτόν  τι^εναι  κατά  των 
πολιτών  ηάντων^  καλώζ  και  δημοτικώς  λέγων,  ωαπερ 
γαρ  της  άλλης  πολιτείας  ί'ΰον  μετεβτιν  εκάατω^  οντω 
και  τούτων  ίβον  μετεχειν  εκαΰτον  ά^ιοΐ.  δι  ονς  μεν 
τοίννν  οντος  είΰέφερε  την  νόμον,  νμεΐς  ονδεν  εμον 
χείρον  γιγνωΰκετε '  ανεν  δε  τούτων  αυτός  ώμολόγηβε 
μη  έπι  πάΰι  τον  αυτόν  τεϋ'εικέναι,  πλην  περί  των  τε- 
λωνών καΐ  τών  μιΰ&ουμένων  καΐ  τών  τούτων  εγγυη- 
τών χρήθ9αι  προαγράφας  τω  νόμω.  ονκουν  όπότ'  εΐοί 
τίνες  ους  αφορίζεις,  ούκ  αν  ετι  είης  επί  πάΰι  τον  αυτόν 

ζΟτεϋ-ειχώς.  καΐ  μην  ούδ'  εκείνο  γ  αν  είποις,  ώς  οοοις 
δεΰμοϋ  προοτιμάται ,  τούτων  μάλιΰτα  η  τα  μεγιβτα 
άδικούοιν  οίτελώναι,  ώοτε  μόνοις  αύτοΐς  μη  μεταδον- 
ναι  τοϋ  νόμου,  πολύ  γαρ  δήπου  μάλλον  οι  προδιδόν- 
τες  τι  τών  κοινών,  οι  τους  γονέας  κακοϋντες,  οί  μη  κά- 
μαρας τάς  χείρας  έχοντες,  είΰιόντες  δ'  εις  την  άγοράν, 
άδικοϋβιν.  οίς  απαΰιν  οί  μεν  υπάρχοντες  νόμοι  δε~ 
Ομόν  προλεγουδιν,  ό  ^«  ΰός  λελύβϋ-αι  δίδωΰιν.  άλλ'  εν- 
ταύθα πάλιν  καταμηνύεις  ύπερ  ων  ετί^εις  •  δια  γάρ  το 
μη  τελωνήΰαντας  όφείλειν  αυτούς,  άλλα  κλέφαντας, 
μάλλον  δ'  αρπάΰαντας  τά  χρήματα,  δια  τούτ'  ούκ 
εφρόντιβας,  οϊμαι,  τών  τελωνών.  720 

61  Πολλούς  δ'  αν  τις  εχοι  νόμους  έτι  και  καλώς  έχον- 

τας δεικνύναι,  οίς  πάβιν  έναντίος  εΰτίν  ον  ούτος  τε- 
9ειχεν.  αλλ!  Ι'βως  εγώ  μεν,  ει  περί  πάντων  ερώ,  «ξω- 
ΰ&ήβομαι  περί  τοϋ  μηδ'  επιτήδειον  Ολως  ύμΐν  είναι 
τον  νόμον  ειπείν,  ύμΐν  ό'  ομοίως  ένοχος  φανεΐται  ττ^ 


230  XXIV.  ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

γ^(xφ^^ ,  καΐ  ει  ενί  των  όντων  νόμων  έναντίος  έβτίν. 
πώς  ονν  μοί  δυκεΐ;  τονς  μεν  αλλονς  εάν,  περί  ό'  ον 
πρότερόν  ποτ  αύτος  οντος  ε^ηκε  νόμον  διελ^όντ  έπ 
εκείνο  ίέναι  το  μέρος  της  κατηγορίας  ηδη ,  ώς  και  με- 

62  γάλ'  αν  βλάπτοι  γενόμενος  κύριος  την  πόλιν.  το  μεν 
ονν  τοις  των  άλλων  εναντίον  είοενηνοχέναι  νόμον  δει- 
νόν  μεν ,  αλλ  άλλον  δεΐται  χατηγόρον  το  δε  τώ  νφ 
εαυτού  πρότερον  κειμένω  νόμω  τάναντία  -θ-^Γι/αι, 
τοντ'  ηδη  ποιεί  κατηγορον  αυτόν  αυτοϋ  γεγενήβ^αί. 
ϊν  ούν  τούτ  ειδήτε  γιγνόμενον,  άναγνώΰεται  τον 
νόμον  ύμΐν  αυτόν  ον  ούτος  ε^ηκεν  •  εγώ  δε  Οιωπήβο- 
μαι.  λέγε. 

ΝΟΜΟΣ. 

63  [Τιμοκ^άτης  ειπεν^  οποΰοι  Α&ηναίων  κατ  ΐΐΰαγγελίαν 
εκ  της  βουλής  η  νυν  είαιν  εν  τω  δεΰμωτηρίω  η  το  λοιπόν 
κατατε^ώΰι,  και  μη  παραδο&η  η  καταγνωΰις  αυτών  τοΐς 
^■εβμοϋ'έταις  νπο  τον  γραμματέως  τον  κατά  ηρυτανείαν 
'λατα  τον  εΐβαγγελτικον  νόμον,  δεδόχ^αι  είΰάγειν  τους  έν- 
δεκα εις  το  δικαβτηοιον  τριάαον^  ι^μερών  αφ  ης  αν  πα- 
ραλαβωΰιν,  εαν  μη  τι  δημοοία  κωλνΐ],  εαν  δε  μη,  όταν 
πρώτον  οϊόν  τ  τ),  κατηγορεΐν  δ  Α&ηναίων  τον  βουλό- 
μενον  οις  εξεΰτιν.  εαν  ί'  αλω,  τιματω  η  ηλιαία  περί  αυ- 
τοϋ ο  τι  αν  δοκ'^  α^ιος  είναι  πα9εΐν  η  αποτΐΰαι.  έαν  δ 
αργυρίου  τιμη&γι,  δεδέΰ&ω  εως  αν  ίκτίΰν]  ο  τι  αν  αυτοϋ  7ΊΙ 
χαταγνωβ&γ.] 

54         Άκοΰετε,  ώ  άνδρες  δικααταί;  λέγε  αύτοις  αυτό 
τοϋτο  πάλιν. 

ΝΟΜΟΣ. 

[Έαν  δ   αργυρίου  τιμηϋ^^.,  δεδέΰ^ω  εως  αν  εχτίο]].] 

Πέπαυαο.  ^ΰτινουν  όπως  αν  έναντιώτερά  τις  δύο 
&είη  τον  δεδέοϋ^αι,  εως  αν  εκτίαωοι,  τους  άλόντας,  καΐ 


ΚΑΤ^  ΤΙΜΟΚΡΑΤΟΤΣ.  231 

τοΰ  κα,^ι,βτάναιτους  α,ύτούζ  τούτουζ  έγγνητάς,  άλλα 
μη  δείν;  ταύτα  τοίννν  κατηγορεί  Τιμοκράτης  Τιμο- 
χράτονζ,  ον  ^ιόδωρυ^,  ονδ'  όίλλοζ  υμών  ονδείς  το- 

65  ΰυντων  όντων  τυ  πλήΟ-Οζ.  καίτοι  τίνος  αν  νμΐν  άηο- 
βχέΰ^αι  δοκεΐ  λήμματος  η  τί ποιεΐν  αν  ύκνήοαι  κί'ρδονς 
ένεκα,  οΰτίζ  εναντία  αύτος  αντω  νομο&ετεΐν  ή^ίωΰεν^ 
ονδε  τοις  άλλοις  των  νόμων  εώντων;  έμοί  μεν  γαρ 
€νεκ  άναιδείας  ό  τοιούτος  δοκεΐ  πάν  αν  ετοίμως  έργον 
«Οίήΰαι.  ωΟπερ  τοίννν^  ώ  ανδρες'ΑΟ-ηναΐοι ,  των  περί 
ταλλα  κακούργων  τονς  όμο?.ογούντας  ανεν  κρίΰεως 
κολάζειν  οι  νόμοι  κελενονΟιν,  οντ ω  δίκαιον  καΐ  τού- 
τον, επειδή  τονς  νόμονς  κακονργών  είληπται^  μή  δόν- 
τας  λόγον  μηδ'  εΟ^ελήααντας  άκούααι  καταψηφίοα- 
βΟ^αι  •  ώμολόγηκε  γαρ  [^ατερω]  τω  πρυτε'ρω  νόμω  εναν- 
τίον τόνδε  τιθ^εις  άδικεΐν. 

66  "Οτι  μεν  τοίννν  καΐ  παρά  τοντονς  τονς  νόμονς  καΐ 
παρά  τονς  προειρημενονς,  καΐ  μικρού  δέω  παρά  πάν- 
τας  ειπείν  τονς  οντάς  εν  τϊ]  πάλει,  τε&εικε  τον  νόμον, 
οίμαι  δήλον  απαοιν  νμΐν  είναι,  ^ανμάζω  δ'  αντον  τί 
ποτέ  και  τολμήβει  λέγειν  περί  τοντων.  οντε  γαρ  ως 
ονκ  εναντίας  εαΟτ  6  νόμος  τοις  άλλοις  δεικνύειν  ε%ει, 
ουθ"'  ως  δι  άπειρίαν  ίδιώτην  αντόν  οντά  τοντ  ελα9•ε7•2Λ 
δνναιτ'  αν  πειβαΐ'  πάλαι  γάρ  μιβ^ού  καΐ  γράφων  καΐ 

67  νόμονς  είύφέρων  ώπται.  και  μήν  ονό '  εκείνο  γ  Ενε- 
βτιν  αντω,  αδίκημα  μεν  είναι  το  πράγμα  ομολογήβαι, 
Ονγγνώμης  δε  τνχεΐν  άξιου  ν  ον  γάρ  άκων  ονδ'  νπίρ 
ητνχηχότων  ονδ'  νπερ  βνγγενών  καΐ  αναγκαίων  αν- 
τω τε&εικώς  φαίνεται  τον  νόμον,  άλλ'  εκών  νπίρ 
μεγάλα  ήδικηκότων  νμάς,  ονδεν  προβηκόντων  αντω^ 
πλην  εΐ  βνγγενεΐς  νπολαμβάνειν  φηβΐ  τονς  μιβ&ονμέ- 
νονς  αντόν. 

68  'ίΐς  τοίννν  ονδ'  έπιτήδειον  νόμον  νμΐν  ονδε  βνμ- 


232  XXIV.  ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

φεροντ  είβενηνοχε,  τοντ  ηδη  τΐειράΰομαί  νυνι  δεικνν^ 
ειν.  οΐμαί  απαντάς  αν  νμάς  όμολογηβαι  δεΐν  τον  ορ- 
θ^5δ  έχοντα  νόμον  καϊ  βννοίβειν  μέλλοντα  τω  πλήξει 
πρώτον  μεν  απλώς  καϊ  πάΰι  γνωρίμως  γεγράφ^αι ,  και 
μη  τώ  μεν  είναι  ταντί  περί  αντον  νομίζειν,  τω  δε  ταν- 
τί.  επειτ  είναι  δννατάς  τάς  πράξεις,  ας  δει  γίγνεβΟ-αι 
δια  τον  νόμον  •  ει  γαρ  αν  καλώς  μεν  'έχοι ,  μη  δννατον 
δε  τι  φράξοι,  ενχης,  ον  νόμον  διαπράττοιτ  αν  έργον. 

69^9θς  δε  τούτοις  μηδενΐ  των  άδικονντων  φαίνεβ&αι 
μηδεμίαν  δίδοντα  ραΟτώνην.  ει  γαρ  δημοτιχόν  τις 
νπείληφε  το  πράονς  είναι  τονς  νόμονς,  τίΰι  τοντοις 
ηρούεί,εταζέτω,  κανπερ  6ρ%ώς  βονληται  ΰκοπεΐν,  εν- 
ρηβει  τοις  κρίνεβΟ-αι  μέλλονΰιν^  ον  τοις  εξε?.ηλεγμε- 
νοις '  εν  μεν  γαρ  τοις  αδηλον  ει  τις  εοτ  αδίκως  διαβε- 
βλημένος^  τοις  δε  ονδε  λόγος  λείπεται  το  μη  ον  πονη- 

7θροΐ:ς  είναι,  τούτων  τοίννν  ών  διεξελήλνΰ''  εγώ  νυν 
ονδ'  οτιονν  οντος  έχων  6  νόμος  φανηΰεται,  τάναντία 
δ'  έ^ής  πάντα,  πολλαχό&εν  μεν  ονν  αν  τις  βχοί-  τοντο 
διδάΰκειν,  μάλιοτα  δε  τον  νόμον  αυτόν  ον  τέΟ^εικε  δι-  723 
εξιών.  εβτι  γαρ  ον  το  μεν  αντον  καλώς  κείμενον^  το  δε 
ημαρτημενον,  άλΧ  όλος  ίξ  άρχης,  από  της  πρώτης  ανλ- 

71  λαβής  μέχρι  της  τελενταίας ,  εφ  νμΐν  κείται,  λαβε  δ' 
αντοΐς  την  γραφην  αντην,  καϊ  μέχρι  τοϋ  πρώτον  μέ- 
ρονς  άνάγνω&ι  τον  νόμον  •  ραστα  γαρ  όντως  έγώ  τε 
διδάξω  και  νμεΐς  μαϋ•ή6εΰϋ•'  α  λέγω. 

ΝΟΜΟΣ. 

[  Έαύ  της  Πανδιονίόος  προηης  πρυτανείας  δωδεϋάττ}, 
των  προέδρων  επε'ψηφιαεν  ^Αριΰτοκλής  Μνρρινούβιος^ 
Τιμοκρατης  είπε,  καΐ  εΐ' τινι  των  οφειλόντων  τω  δημοοίω 
προϋτετίμηται  κατά  νόμον  η  κατά  ψηφιΰμα  δεΰμοΰ  η  το 
λοιπόν  προΰτιμηΟ•^ ,  είναι  αντω  η  αλλω  νπερ  ίκεΐνον  Ιγ- 
γνψας  καταδτηβαι.] 


ΚΑΤΑ  ΤΙΜΟΚΡΑΤΟΤΣ.  233 

72  Εηίΰχΐζ•    αντίκα  ^'αρ  χαΟ•'  εχαοτον  άναγνωοει. 

τοντί  πάντων,  ω  άνδρες  δίχαοται ,,  των  γ εγ ραμμένων 
εν  τω  νόμω  ΰχεδόν  έατι  δεινότατον.  οΐμπί  γαρ  ονδ^  ί'να 
άν9ρωΛον  άλλον  τολμήβαι^  νόμον  εΐβφέροντα  έτά  τώ 
χρϊ\6%^αι  τους  πολότας  αντω ,  τάς  κατά  τους  πρότερον 
χυρίονς  νόμους  κρίΰεις  γεγενημέναξ  έπιχειρήΰαί  λν- 
ειν.  τοντο  τοίννν  οντοοΐ  Τιμοχράτηςάνηιδώς  και  ονό' 
άποκρνψάμενος  πεποίηκε^  γρά-φας  διαρρήδην '^καΐ  εΐ 
"τινι  των  οφειλόντων  τω  δημοΰίω  προϋτετίμηται  κατά 
'  νόμον  η  κατά  ιρήφιομα  δ εα μου  η  το  λοιπόν  προβτιμη- 

73" •9^."  περί  μεν  δη  των  μελλόντων  εϋ  τι  δίκαιον  ^πει- 
βεν  νμάς.  ουκ  αν  ηδίκεΐ'  περί  δ'  ών  δικαοτηριον  εγνω- 
κε  και  τέλος  εβχηκε,  πώς  ον  δεινά  ποιεί  νόμον  εί6φέ-72ί 
ρων  δι  ον  ταντα  ?.ν&ήθεται•,  ώοπερ  αν  εϋ  τις  έάβας 
κνριον  τον  τούτον  γενέο&αι  νόμον  γράφειεν  έτερον 
τοιόνδε'καί  εΙ  τίνες  ^  ώφληκότες  χρήματα  καΐ  δεΟμον 
" προβτετιμημένον  αντοις,  έγγνητάς  κατέβτηβαν  κατά 
"τον  νόμον ,  μη  είναι  την  διεγγνηβιν  αντοΐς,  μηδέ  το 

Τ*"  λοιπόν  έξεγγνάν  μηδένα"  αλλ'  οντε  ταύτα  ποιήβειεν 
αν  ονδείς  νγιαίνων ,  οιμαι ,  ΰν  τ'  εκείνα  λνων  ήδίκεις, 
χρήν  γαρ  αυτόν,  εί  το  πράγμ  ένόμιζε  δίκαιον,  επι  τοις 
ϋβτερον  γενηβομένοις  %•εΐναι  τον  νόμον,  και  μη  ΰννε- 
νεγκόντα  εις  ταντό  τά  μέλλοντα  τοΓ§  παρεληλν^06ι 
και  τά  μη  δήλα  τοις  φανεροις  άδικήμαΟιν  είτ  επί  πάβι 
γράψαι  την  αντήν  γνώμην.  πώς  γάρ  ον  δεινόν  των 
αυτών  ήξιωκέναι  δικαίων  τους  έξελη λεγμένους  άδι- 
κούντα^  την  πόλιν  πρότερον  και  τους  μηδ'  είκρίβεως 
άξιον  έργάβονταίτι  δήλ.ονς; 

75  Και  μην  κάκει^εν  Ι'δοι  τις  αν  ως  δεινόν  πεποίηκε 

τό  ^εΖναι  περί  τών  παρεληλν^ότων  τόν  νόμον,  ει  λο- 
γίβαιτο  παρ  αντω  τί  ποτ'  έθτίν  φ  νόμος  ολιγαρχίας 
διαφέρει,  και  τί  δη  ποϋ-'  οι  μεν  νπό  νόμων  έ^έλοντεξ 


234  XXIV.  ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

αρχεα&αι,  βώφρονες  καΐ  χρηβτοΧ  νομίζονταν,  οι  ί'  νπο 

76  των  ολιγαρχιών  άνανδροι  και  δούλοι,  ενροι  γαρ  αν 
ώς  άλη&ώξ  τοντο  τΐροχειρότατον,  οτι  των  μεν  εν  ταΐζ 
όλιγαρχίαις  εκαΰτος  και  τα  ηεττ,ραγμενα  λϋααι  καΐ  περί 
των  μελλόντων  α  αν  αντω  δοκγι  Λροβτάξαι  κύριος  εβτιν, 
Οί  δε  νόμοι  τΐερί  των  μελλόντων  α  χρη  γίγνε6%αι  φρά- 
ζονΰί,  μετά  του  ηεΐΰαι  τεθέντες  ώς  (7ΐ;ί/οΐ(?ον<7ι  τοις 
χρωμενοις.  Τιμοκράτης  τοίνυν  εν  δημοκρατονμεντ]  τγι 
ηόλει  νομοθετών  την  εκ  της  ολιγαρχίας  άδικίαν  εις 
τον  αυτόν  νόμον  μετηνεγκε,  καΐ  ηερί  των  παρεληλν-  726 
^ότων  αυτόν  κνριοόηρον  των  καταγνόντων  δικαβτών 
ηί,ίωοε  ηοιηΰαι. 

77  ΚαΙ  ου  τούτο  μόνον  πεηοίηκεν  ύβριΰτικόν ,  άλλα 
καϊγέγραηται,  η  το  λοιπόν  εάν  τινι  προβτιμη^]]  δε- 
Ομοϋ,είναι  καταΰτήΰαντι  τους  έγγυητάς,ή  μην  εκτίυειν, 
άψεΐΰ&αι.  καίτοι  χρήν  αυτόν,  ει  τό  δεδεΰ&αι  δεινόν 
ηγείτο,  μηδενΐ  προβτιμάν  ός  αν  νμΐν  έγγυ)μάς  κα^ι- 
βτη  δεομού  νομο&ετήΰαι,  μη  προλαβόντα  κατεγνωκό- 
τας  νμάς  τον  δεβμόν  μηδ'  έχϋ^ρώς  διατε%•έντα  προς 
υμάς  τον  ηλωκότα  τηνικαύτα  ποιεΐν  την  έξεγγύηβιν. 
νυνί  δ\  ωΰπερ  ένδεικνύμενοςότι,κάν  υμΐν  δοκη  δεδέ- 
αθαι  τινά ,  αυτός  άφηβει ,  τούτον  τον  τρόπον  τον  νό~ 

78  μον  είοηνεγκεν.  αρ  ούν  τω  δοκεΐ  ΰυμφερειν  τ^  πόλει 
τοιούτος  νόμος  ός  δικαβτηρίου  γνώΰεως  αυτός  κυριώ- 
τερος  εβται  καΐ  τάς  υπό  των  όμωμοκότων  γνώβεις  τοις 
άνωμάτοις  προοτά^ει  λύειν;  εγώ  μίν  ουκ  οΐμαι.  φαί- 
νεται τοίνυν  ό  τούτου  νόμος  ταϋτ  έχων  αμφότερα. 
ώβτ*  εί'περ  υμών  εκάΰτω  μέλει  τιτης  πολιτείας  καί-  δεΐν 
οΐεται  κυρίαν  είναι  την  αυτού  γνώμην  περί  ωνάνόμω- 
μοκώς  ψηφίαηται,  λυτέος  και  ουκ  έατεος  6  τοιούτος 
νόμος  κύριος  νυνΙ  γενεοΟ-αι. 

79  Ου  τοίνυν  άπέχρηβεν  αύτω  τά  διχαοτηρια  άκυρα 


ΚΑΤΑ  ΤΙΜΟΚΡΑΤΟΤΣ.  235 

ηοΐϊΐααιτών  ηροΰτιμ,ημάτφν  ^  άλλ' ουάί  α  δίκαια  ώρ£- 
(Τατο  κύτος  εν  τω  νόμω  καΐ  ττροοεταξε  τοις  ωφληκόϋιν, 
ονόε  ταύτα  απλώς  ονδε  άδόλω^-  φανήΰεται  γεγραφώς., 
άλλ'  ώς  αν  μάλιΰτάτις  νμάςέξαπατηααι  καΐ  παρακοον- 
ϋαβ&αι  βονλόμενος.  οκέ-φααΟ-ε  γαρ  ώς  γε'γραφεν.  Τι- 
μοκράτης  είπε,  φηοΐ ,  και  εϊτινι  των  όφείλόντων  τω 
δημοαίω  προοτετόμηται  κατά  νόμον  η  κατά  ^>/φκ7αα  726 
δεΰμον  η  το  λοιπόν  προύτιμηϋ-η ,  είναι  αντω  η  άλλω 
νπερ  εκείνον  εγγνητάς  καταΰτηΰαι ,  ους  αν  6  δήμος 

80  χειροτονήίΐτ],  η  μην  εκτίΰειν.  έν&νμεΐΰϋ^  άπο  τον  δι- 
καοτηρίον  καΐ  της  καταγνώΰεως  οΊ  διεπήδηβεν.  επί 
τον  δήμον,  εκκλε'πτων  τον  ηδικηκότα  καΐ  την  παράδο- 
ΰιν  αντον  την  τοις  ένδεκα,  τίς  γάρ  αρχή  παραδώΰει 
τον  όφλόντα;  τίς  των  ένδεκα  παραλήφεται;  κελενον- 
τος  μεν  τον  νόμον  τούτον  εν  τω  δήμω  κα9ΐοτάναι  τονς 
εγγνητάς,  άδννάτον  ί'  οντος  αν^-ημερόν  εκκληΰίαν 
αμα  και  δικαβτήριον  γενε'ΰ&αι,  ονδαμον  δ'  έπιτάττον- 

81  τος  ψνλάττειν  εως  αν  καταατήΰη  τονς  εγγνητάς.  καί- 
τοι τίποτ'  ην  δι  ο  προογρά-φαι  βαφώς  ώκνηθε"τήν  ί' 
"αρχήν  τον  όφλόντα  ψνλάττειν  εως  αν  καταστήβη 
"τονς  εγγνητάς ;"  πότερ'  ονχΐ  δίκαιον;  εν  οίδ'  οτι  πάν- 
τες φήΰαιτε.  άλΧ  εναντίον  ην  τινί  τοντο  νόμω;  ουκ, 
άλλα  μόνον  κατά  τονς  νόμονς.  τί  ποτ'  ονν  ην;  ονδεν 
άν  άλλο  τις  ενροι  πλην  οτι  ονχ  όπως  δώΰονΟι  δίκην 
ων  άν  νμείς  καταγνώτε  εΟκόπει,  άλλ'  όπως  μη. 

82  Είτα  πώς  γεγραπται  μετά  ταύτα;  κα&ιβτάναι 
τονς  εγγνητάς  ή  μην  εκτίοειν  το  άργύριον  ο  ώφλεν. 
ενΐ:αν9•1  πάλιν  των  μεν  ιερών  χρημάτων  τήν  δεκαπλα- 
οίαν  νφήρηται,  των  δ'  όοίων,  όπόδων  εν  τώ  νόμω  δι- 
πλαΰιάξεται,  το  ήμιβν.  πώς  δή  τούτο  ποιεί;  γράψας 
άντΙ  μεν  τον  τιμήματος  το  άργύριον ,  άντι  δε  τού  το 

^γιγνόμενον,  ο  ώφλεν.    διαφέρει  δε  τί'^  εί  μεν  έγραψε 


236  XXIV.  ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

χα&ίβτάναι  τονξ  έγγνητάξ  η  μην  έκτίβειν  το  τίμημα 
το  γιγνόμενον,  προοπερι,είλήφει  τους  νόμους  αν,  καθ' 
ους  τα  μεν  δεκαηλά,  τα  δε  καΐ  διπλά  γίγνεται  τώνίνΐ 
οφλημάτων  ωβτ'  εκ  τούτων  ην  ανάγκη  τοις  όφλονΰι 
το  γεγραμμένον  τ  έκτίνειν  καΐ  τας  εκ  των  νόμων 
προαονβας  ζημίας  καταβάλλειν.  νυν  δε  τω  γρά-φαι 
"την  κατάβταοιν  είναι  των  εγγυητών  η  μην  έκτίβειν 
"το  αργνριον  ο  ώφλεν"  εκ  της  λήί,εως  και  των  γραμ- 
μάτων, εφ  οίς  εκαβτος  είοηχ'&η,  ποιεί  την  εκτισιν, 
εν  οίς  πάβιν  άπλονν,  ο  τις  ώφλεν,  άργύριον  γεγρα- 
πται. 

84  Μετά  ταϋτα  τοίννν  τηλικοϋτο  πράγμα  άνελών  εν 
τγι  των  ρημάτων  μετα%•έ6ει  προΰέγραψε" τους  δε  προέ- 
"δρους  έπιχειροτονεΐν  έπάναγκες,  όταν  τις  κα^ιβτάναι 
"βούληται,^'  παρά  πάντα  τον  νόμον  οίόμενος  δεΐν  βώ- 
ζειν  τον  ηδικηκότα  καΐ  τον  εν  νμίν  ηλωκότα.  δονς  γάρ 
όταν  βονληται  την  κατάβταβιν  αυτω  των  εγγυητών, 
έπ*  έκείνω  πεποίηκε  μηδέποτ^  εκτΐΰαι  μηδέ  δε^ηναι. 

Βδτίς  γάρ  ου  ποριείται  φαύλους  ανθρώπους,  ους  όταν 
ύμεις  άποχειροτονηβητε  άπαλλάξεται;  εάν  γάρ  τις 
ως  ού  κα%•ιβτάντα  τους  έγγυητάς  ά^ιοΐδεδέβϋ-αι,  φη- 
6ει  καΐ  κα%Ίΰτάναι  και  καταΰτηοειν,  καΐ  δείξει  τον 
τούτου  νόμον ,  ος  κα%•ι6τάναι  μεν  όταν  βούληται  κε- 
λεύει, φυλάττειν  δε  τέως  ου  λέγει,  ούδ',  αν  άποχειρο- 
τονηΰηϋ^  νμεΐς  τους  έγγυητάς,  προβτάττει  δεδέο^αι, 
άλλ'  ώς  αληθώς  ώοπερ  άλεξιφάρμακόν  έβτι  τοις  άδι- 
κειν  βουλομένοις. 

86  Τω  δε  καταβτηΰαντι,  φηοι,  τους  έγγυητάς,  έάν 

αποδίδω  τη  πόλει  το  άργύριον  έφ  ω  κατέβτηΰε  τους 
έγγυητάς ,  άφεΐοΟ'αι  τοϋ  δεβμοΰ.  πάλιν  έντανΟ•'  έπέ- 
μεινεν  έπΙ  τοϋ  κακουργήματος  ό  μικρω  πρότερον  εί- 
παν^ χαΐ  ουκ  έπελά&ετο,  ούδ'  έγραφε  το  τίμημα  το 


ΚΑΤΑ  ΤΙΜΟΚΡΑΤΟΤΣ.  237 

γιγνόμενον^  αλλά  το  άργνρίον  ο  ωφλεν,  έάν  κπο6ι6ώ, 
άφίΐα&οα  τον  δεσμού.  728 

87  Έάν  δε  μη  χαταβάλτ]  τάργνριον  η  αυτός  η  οί  εγ- 
γνηταΐ  έηΐ  της  ενάτης  πρυτανείας,  τον  μεν  έξεγγνη- 
^εντα  δεδέο9•αί,  των  δ'  εγγυητών  δημοοίαν  είναν  την 
ούΰί'αν.  εν  δη  τω  τελευταίω  τούτω  παντελώς  αύτος 
αύχοϋ  κατήγορος,  ώς  αδικεί,  γεγονώς  φανηΟεται.  ου 
γάρ  όλως  το  δεδεβ&αι  τινά  τών  πολιτών  αΐϋχρόν  η 
δεινον  νομίΰας  άπείπε  μη  δεΐν,  αλλά  τον  καιρόν,  έν  ω 
τον  ηδικηκότα  ένην  παρόντα  λαβείν ,  έκκλεψας  τοννο- 
μα  μεν  της  τιμωρίας  ελιπε  τοις  άδικονμένοις  υμΐν ,  το 
δ'  ίργον  άφείλετο.  καΐ  παρ  ακόντων  ^δωκεν  άφεΰιν 
τοις  τά  υμέτερα  άξιοϋίίιν  ^χειν  βία,  καΐ  μόνον  ούπροβ- 
έγραψε  δίκην  έξεΐναι  λαχεΐν  αύτω  κατά  τών  δικα- 
στών τών  προβτιμηΰάντων  τοϋ  δεβμοϋ. 

88  "ο  δε,  πολλών  όντων  και  δεινών  ων  εν  τω  νόμω 
τε^εικε,  μάλιΟτ  ά^ιόν  έοτ'  άγανακτηβαι^  βούλομαι 
προς  υμάς  ειπείν,  δι  όλου  γάρ  τοϋ  νόμου  τω  κατα- 
ΰτήΰαντι  τους  εγγυητάς  άπαντα  λέγει,  τω  δϊ  μη  καϋ-ι- 
βτάντι  μήτε  βελτίουςμήτε  χείρους,μηδ'  όλως  προβεχον- 
τι  τον  νουν  νμΐν ,  ον^εμίαν  οϋτε  δίκην  ούτε  τιμωρίαν 
προΰγέγραφεν ,  αλλ'  άδειαν  πεποίηκε  τοσαιίτί^ν  όΰην 
οϊόν  τε  γενέβ&αι  πλείβτην.  και  γάρ  τον  χρόνον  ον 
διώριϋε,  την  ένάτην  πρυτανείαν ,  τω  χαταστήβαντι 

89  λ^γει  τους  έγγυητάς.  γνοίη  δ'  αν  τις  έκεΐ^εν  •  προβέ- 
γραψε  δημοοίαν  είναι  την  ούβίαν  την  τών  εγγυητών, 
αν  μη  τις  εκτίβη'  τοϋ  δε  μη  καταΰτηοαντος  ουκ  ^νι 
δήπου^εν  ύπάρχειν  έγγυητάς.  και  τοις  μεν  προεδροις, 
οι  κεκληρωμενοι  κα&ίξουβιν  εξ  υμών,  έπάναγκες  εποί- 
ηαεν,  όταν  καϋΊΟττ}  τις,  δέχεΟ^αΐ'  τοί^  ό'  άδικοϋΰι 
τηνπόλιν  οϋδεμίαν  προβέγραφεν  ανάγκην,  άλλ'  οίβ- 


238  XXIV.   ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

τΐερ  ενεργεταις  αΐρεΰιν  αντοΐξ  έδωχεν  ει  χρη  δούναι  729 
δίκην  η  μή. 

90  Καίτοι  πώς  αν  άΰνμφορώτερος  νμΐν  τούτον  γέ- 
νοιτο νόμος  η  κάκιον  έχων,  ος  πρώτον  μεν  περί  των 
έχ  τον  παρεληλν^ότος  χρόνον  κριΟ-έντων  εναντία  τοις 
νφ  νμών  εγνωΰμένοις  προβτάττει,  δεύτερον  δε  περί 
τών  μελλόντων  κρι^■ήοεΟx^■αι  προΰτιμάν  κελενων  τονς 
δικαΰτάς  τονς  όμωμοκότας  ακνρα  τα  προβτιμήματα 
ποιεΐ,προς  δε  τούτοις  επιτίμονς  τονς  οφείλοντας  ον  τα 
προΰηκοντα  εκτίνοντας  καΟ-ίΟτηΰίν^  όλως  δ'  έπιδεί- 
κννΰι  μάτην  όμννντας,  τιμώντας,  δικάζοντας,  όργι- 
ξομένονς,  άπαντα  ποιονντας  νμάς.  εγώ  μεν  γαρ,  ει 
Κριτίας  6  γενόμενος  τών  τριάκοντ'  είαέφερε  τον  νό- 
μον,  ονκ  αν  άλλον  τρόπον  οίμαι  γράψαντ'  είΰενεγκεΐν 
η  τοντον. 

91  "Οτι  τοίννν  όλην  ΰνγχεΐ  την  πολιτείαν  και  κατα- 
λύει πάντα  τα  πράγμα&'  ό  νόμος,  και  πολλάς  φιλοτι- 
μίας περιαιρεΐται  της  πόλεως ,  καΐ  τούτο  ραδίως  νμάς 
νομίζω  μα&ηΰεβ&αι.  ίΰτε  γαρ  δήπον  τον&',  ότι  ΰώζε^ 
ται  πολλάκις  ημών  η  πόλις  δια  τάς  ΰτρατείας  και  τάς 
ναντικάς  και  τάς  πεζάς,  και  πολλά  καΐ  καλά  πολλάκις 
ηδη  διεπρά^αβϋ-ε  και  αώβαντές  τινας  και  τιμωρηοάμε- 

92  νοι  και  διαλλάξαντες.  πώς  ονν ;  ανάγκη  τά  τοιαύτα 
διοικεΐν  εβτΐ  διά  φηφιΟμάτων  καΐ  νόμων  τοις  μεν  εΐΰ- 
φε'ρειν  έπιτάττοντας,  τονς  δε  τριηραρχεΐν  κελεύοντας, 
τονς  δε  πλειν,  τονς  δ'  εκαΰτα  ποιεΐν  ων  δει.  ονκοϋι/ 
τανϋ''  όπως  γίγνηται,  δικαΰτήρια  πληροντε  και  κατα- 
γιγνώΰκετε  δεΰμον  τών  άκοβ μουντών,  οκεψαΰ&ε  δη 
τον  τον  καλού  κάγαϋ•ον  τούτον  νόμον,  ως  λνμαίνεται 

93 ταΰτα  καΐ  διαφθείρει,    γέγραπται  γάρ  δηπον  εν  τω 
νόμω  αντον,  καΐ  εΐ'τινι  τών  όφειλόντων  προΰτετίμη-  730 
ται  δεβμον  η  και  το  λοιπόν  προΰτιμη&τ} ,  είναι  χατα- 


ΚΑΤΑ  ΤΙΜΟΚΡΑΤΟΤΣ.  239 

αΐτΫιβαντι  εγγνητά^,  ή  μην  έτά  τήζ  ένατης  πρυτανείας 
*  έχτίααν  το  άργνριον,  άψΐΐα&αι  τον  βεαμον.  τις  ονν 
πόρος  ίΰταο;  τίν  άποαταληΰεταο  τρόπον  η  ΰτρατιά; 
πώς  τα  χρήματα  εΐΰπράξομεν,  έάν  έκαστος  όφλίΟκά- 
ι•ων έγγνητάς  κα&ιατ^ΐ  κατά  τον  τούτον  νόμον,  αλλά 
^μη  το  προοήκον  ποη];  έρονμεν  νή  ζ/ι'α  τοις  ΈλληΟί 
''  Τιμοκράτονς  νόμος  έοτΐ  παρ  ημΐν  άναμείνατ'  ονν 
"την  ένάτην  πριηανείαν  είτα  το'τ'  ε^ιμεν"  τούτο  γάρ 
λοιπόν,  αν  δ'  νπερ  υμών  αυτών  άμννεβ&αι  δετ]^  άρά 
γ  οϋεΰ&ε  τονς  εχ&ρονς  τάς  των  παρ  ημΐν  πονηρών 
διαδναεις  καΐ  κακονργίας  άναμενεΐν:  η  την  πόλιν^  αν- 
τήν  εμποδίζοντας  νόμους  ει  ϋ-ήοεται  καΐ  τάναντία  τών 
ΰνμφερόντων  λέγοντας,  δννήΰεβ-^αί  τι  ποιήβαι  τών 

95  δεόντων,  άλλ'  άγαπητόν,  ώ  άνδρες  Ά&ηναΐοι,  ει  πάν- 
των καλώς  εχόντων  ημΐν,  και  μηδενός  οντος  τοιούτου 
νόμον,  κρατοΐμεν  τών  εχθρών  και  ταΐς  όξντηβι  δνναί- 
με&α  καΐ  τοις  τοϋ  πολέμου  καιροΐς  άκολου%•εΐν  και  μη- 
δενός ϋοτερίξειν.  αλλά  μην  ει  φαίνει  τοιούτον  τε^ει- 
κώς  νόμον,  ος  τά  τοιαύτα  λυμαίνεται  δι  ων  η  πόλις 
χαΐ  αεμνη  κα\  λαμπρά  παρά  πάοι  καλέστηκε,  πώς  ουχί 
δικαίως  ότιούν  αν  πά^οις; 

96  Έτι  τοίνυν,  ώ  άνδρες  Ά&ηναΐοι ,  την  διοίκηΟιν 
αναιρεί,  τ•ίγν  &'  ιεράν  και  την  όΰίαν.  ως  δε,  εγώ  φράβω. 
ίΰτιν  υμΐν  κύριος  νόμος,  καλώς  είπερ  τις  καΐ  άλλος 
κείμενος,  τους  έχοντας  τά  τε  ιερά  και  τά  όΰια  χρήματα 
καταβάλλειν  εις  το  βουλευτήριον,  ει  δε  μή,  την  βουλήν 
αυτούς  είβπράττειν  χρωμένην  τοις  νόμοις  τοις  τελωνι- 

97  κοΐς.  διά  τοίνυν  τοϋ  νόμου  τούτου  διοικείται  τά  κοινά' 

τά  γάρ  εις  τάς  έκκληΰίας  και  τάς  &νϋίας  καΐ  την  βου-  731 
λήν  και  τους  Ιππέας  και  τάλλα  χρήματ  άναλιόκόμενα, 
ούτος  εα%^  6  νόμος  6  ποιών  προ6ευπορεΐ69αι.    ου  γάρ 
όντων  ικανών  τών  έκ  τών  τελών  χρημάτων  τι]  διοική- 


240  XXIV.    ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

6Η^  τά  Λροβκαταβλ'ήματ'  ονομαζόμενα  δια  τον  τον 
98νόμον  τούτον  φόβον  καταβάλλεται,  ηώς  ονν  ονχ* 
απαντ  ανάγκη  καταλν&ήναι  τά  της  πόλεως,  όταν  αΐ 
μεν  των  τελών  καταβολαΐ  μη  ΐκαναί  ώβι  ττ}  διοικήσει, 
αλλ'  ένδέτ]  πολλών,  και  μηδέ  ταύτα  άλλ'  η  περί  λήγον- 
τα τον  ένιαντόν  ^  λαβείν,  τά  δε  προβκαταβληματα 
τους  μη  τι&έντας  μη  κυρία  'ή  η  βουλή  μηδέ  τά  δικαστή- 
ρια δήοαι,  αλλά  κα&ιβτώβιν  εγγυητάς  άχρι  της  ενάτης 
99  πρυτανείας  \  τάς  δ'  οκτώ  τί  ποιήβομεν,  είπ^,  Τιμό- 
κρατες'  ου  ΰύνιμεν  καϊ  βουλευΰόμεϋ-α,  έάν  τι  όετ]; 
είτ'  ετι  δημοκρατηαόμε&α;  ου  δικάσει  τά  δικαστήρια 
τά  τε  Ιδια  και  τά  δημόσια ;  καΐ  τίς  υπάρξει  τοις  άδικον- 
μένοις  ασφάλεια ;  ουκ  είσεισιν  ή  βουλή  καϊ  διοικήσει 
τά  έκ  τών  νόμων ;  καϊ  τί  λοιπόν  εσ^  ήμΐν  αλλ'  ή  κατα- 
λελύσ%•αι ;  άλλα  νή  ^ι  άμισ&Ι  ταύτα  ποιήσομεν ;  και 
πώςούδεινόν,  είδιάτόννόμον,  ον  συ  τέ^εικας  μι- 
σ%•όν  λαβών,  άμισ&ος  6  δήμος  και  ή  βουλή  καϊ  τά  δι- 

100 καστήρια  ίσται;  χρήν  γάρ  τούτο  γέ  σε,  ώ  Τιμόκρατες, 
προσγράφαι  τω  νόμφ ,  όπερ  έποίεις  κατά  τών  τελωνών 
καϊ  τών  εγγυητών,  "καΐ  ει  κατά  τίνων  εν  άλλω  τινί  νό- 
"μω  ή  ■ψηφίσματι  τάς  αύτάς  είρηται  πράξεις  ων  όφεί- 
"λουσιν  είναι,  ας  περί  τών  τελωνών,  καϊ  κατά  τούτων 
"είναι  τάς  πράξεις  κατά  τους  υπάρχοντας  νόμους" 

101  νυν  δε  κύκλω  φεύγων  τους  νόμους  τους  τελωνικονς,  732 
ότι  το  ιΐ^ήφισμα  το  Εύκτήμονος  είρηκε  πράττειν  τους 
ώφληκότας  κατά  τούτους  τους  νόμους ,  δια  ταϋτ'  ου 
προσεγραψε  τοΰτο.  έκ  δε  τούτον  τοϋ  τρόπου  τήν  μεν 
ύπάρχουσαν  τιμωρίαν  λύσας  κατά  τών  τά  της  πόλεως 
εχόντων,  έτέραν  ά'  ου  προσγράψας  πάντα  τά  πράγματ 
αναιρεί,  δήμον.  ιππέας ,  βουλήν,  ιερά ,  όσια  •  άν%^  ων, 
«νπερ  ύμεΐς ,  ω  άνδρες  Αθηναίοι ,  σωφρονήτε ,  κόλα- 


Κ.^ΤΑ  ΤΙΜΟΚΡΑΤΟΤΣ.  241 

)         α^Βΐζ  χαΐ  δού'ί  ά\ίαν  δίχην  τοις  άλλοις  παράδειγμα  γε- 
νήοεται  μη  τι&εναι  τοιοντονς  νόμους. 
1(^2  Ου  τοίνυν  μόνον  τα  δικαστήρια  αχνρα  ποιείτών 

προΟτιμημάτων,  άλλα  χαΐ  τοις  άδιχοϋΰιτά  χοινά  δί- 
δωΟιν  άδειαι>,  τάς  νπβρ  της  πόλεως  βτρατείας  λυμαί- 
νεται, την  διοίχηΟιν  χαταλνει,  τοις  χακονργοις  χαΐ 
τοις  πατραλοίαις  χαΐ  τοις  άβτρατεντοις  βοηΰ^ονντα  τέ- 
9•ειχε  τον  νόμον.      τάς  γαρ  υπαρχούΰας  έχ  των  νϋν 

103  κυρίων  νόμων  τιμωρίας  καταλύει,  λεγόντων  γαρ  των 
νόμων  ονς  ε&ηχε  Σόλων,  ονδεν  όμοιος  ων  τούτω  νο- 
μοΰ•έτης,  εάν  τις  άλω  κλοπής  χαΐ  μη  τίμηση  θανάτου, 
προΰτιμάν  αύτω  δεβμόν,  καΐ  έάν  τις  άλονς  της  χαχώ- 
Οεωςτών  γονέων  εις  την  άγοράν  έμβάλλτ] ,  δεδεβ&αι, 
χάν  άΰτρατείας  τις  όφλ'ζΐ  χαί  τι  των  αυτών  τοις  έπιτίμοις 
ποιγι,  χαΐ  τούτον  δεδέΰϋ•αι,  Τιμοχράτης  άπαΟι  τούτοις 
άδειαν  ποιεί,  τή  χαταΟτάοει  των  εγγυητών  τον  δεβμον 

104  ^Ιφαιρών.  ωΟτ'  έμοιγε  δοχεΐ  (χαΐ  γαρ  εί  φορτιχώτερον 
είναι  το  ρη^ηβόμενον  δόϊ,ει,  λε'ξω  και  ουκ  αποτρέπομαι) 
κατά  τοΰτο  αύτο  ά'ξίον  αυτόν  είναι  0•ανάτω  ζημιώβαι, 
ΐν  εν  "Αιδον  τοις  άΰεβέΰι  ϋ-η  τούτον  τον  νόμον,  ημάς 
δε  τους   ζώντας   τοΐοδε    τοις   οοίοις   χαί   διχαίοις  έα 

το  λοιπόν  χρήβ&αι.    άνάγνω&ι  δε  και  τοιίτοι^ί  τονςΐί^ 
νόμους. 

ΝΟΜΟΙ  ΚΛΟΠΗΣ,   ΚΑΚίΙΣΕίΙΣ  ΓΟΝΕίΙΝ, 
ΑΣΤΡΑΤΕΙΑΣ. 

106  [Ό  τι  αν  τις  απολέΰτ],  έαν  μεν  αυτό  λαβτ},  την  διπλα- 

ΰίαν  χαταδικάξειν,  εάν  δε  μη ,  την  δεκαπλαβίαν  προς  τοις 
ίπαιτίοις.  δεδεϋ&αι  (ϊ'  εν  τ»]  ποδοκάκκτ}  τον  πόδα  πέν%• 
ημέρας  καΐ  ννκτας  ϊΰας,  εαν  προΰτιμηΰγ  η  ηλιαία.  ηροβ- 
τιμάα&αι  δε  τον  βονλόμενον,  όταν  περί  τοϋ  τιμήματος  ^. 
ίάν  δε  τις  απαχ&ί]  των  γονέων  κακωΰεως  ηλωκως  η  αβτρα- 
τείας,  η  προειρημένον  αντω  των  νομών  εΐργεαϋ•αι  εΐβιων 
Οοιηο5ΐΗ,   ΥοΙ.  II.  '  16 


242  XXIV.    ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

07(01  μη  X^V•'  ^η^οίντων  αντον  οι  ένδεκα  'καΐ  ειϋαγόν- 
των  είς  την  ηλιαίαν,  χατηγορείτω  δε  ο  βονλόμενος  οϊς 
εξεΰτιν.  εάν  δ^  άλω,  τιμάτω  η  ηλίαία  ο  τι  χρη  Λα&εΐν 
αντον  η  ατΐοτϊΰαί.  εαν  δ  αργυρίου  τιμη^ί}^  δεδέβ&ωεως 
αν  εκτίαη.] 

106  "Ομοιος  γε,  ονγάρ;  ώ  άνδρες  Ά&ηναΐοι,  Σόλων 
νομοϋ-ετης  και  Τιμοκράτης.  6  μεν  γε  καΐ  τονς  οντάς 
βελτίονς  ηοιεΐ  και  τονς  μέλλοντας  εβεο&αι•  6  δε  καΐ 
τοις  γεγενημενοις  πονηροις^  όπως  μη  δώβονοι  δίκην^ 
όδον  δείκννβί,  και  τοις  ονβιν  όπως  άδεια  γενήβεται 
κακονργεΐν  ενρίβκει^  και  τοις  μέλλονοιν  εΰεβϋ-αι .  τονς 
εξ  άπαικτων  των  χρόνων  Λονί/ροι)^ ,  όπως  εβονται  6ω 

107  καΐ  μηδέν  πείθονται^  παραβκενάζων.  καίτοι  τίν  αν 
ά%ίαν  δοίης  δίκην  ητίύν  πα%•ών  αν  τα  προΰήκοντ  εί'ης 
πεπον&ώς,  Ος,  τα  μεν  άλλα  εώ,  αλλά  τονς  τω  γηρα  βοη- 
ϋ^ονς  λνμαίνει,  όϊ  και  ζώντας  άναγκάζονοι  τονς  παΐδας 
τονς  γονέας  τρεφειν ,  καν  έπειδάν  άπο&άνωβιν,  όπως 
των  νομιζομένων  τνχω(ίι,  παραβκενάζονβιν;  η  πώς 
ον  κάκιβτος  απάντων  άν&ρώπων  δικαίως  αν  νομί-7Μ 
ζοιο,  όβτις,  ώ  κατάρατε,  περί  πλείονος  φαίνει  τονς 
κλέπτας  και  τονς  κακονργονς  και  τονς  άατρατεντονς 
της  πατρίδος  ποιούμενος,  και  δια  τοντονς  καϋ-'  ημών 
νόμον  τί&ης; 

ΐη»  Βονλομαι  τοίννν  νμΐν .  ά  νπεαχόμην  εν  αρχή  τον 

λόγον,  άπολογίβαβ&αι  πεποιηκότα  έμαντόν.  έφην  γαρ 
αντόν  έξελέγξειν  κατά  πάντα  ενοχον  όντα  τη  γραφή, 
πρώτον  μεν  παρά  τονς  νόμονς  νομο&ετονντα ,  δεύτε- 
ρον δε  νπεναντία  τοις  ονβι  νόμοις  γεγραφότα,  τρίτον 
δε  τοιαύτα  δι  ων  βλάπτει  την  πόλιν.  ονκούν  ηκούϋα- 
τε  τών  νόμων ,  ά  κελεύονβι  ποιεΐν  τον  τιϋ'έντα  νόμον 
καινόν    καΐ   πάλιν   νμάς   έδίδαξα  ότι  τούτων  ονό' 

109  ότιονν  έποίηαεν  οντος.  καΐ  μην  κάκείνων  ηκούετε  τών 


ΚΑΤΑ  ΤΙΜΟΚΡΑΤΟΤΣ.  243 

νόμων  οΐζ  (ναντίος  αν  έφαινε^  6  τοντοι»•  χαιτον- 
Ύονς  οτι  τίοΐν  λνΰαι  τόνδε  τεΟ^ειχεν  εηίαταο&ε.  άλλα 
μην  οτι  γ  ονκ  επιτήδειος ,^  άκηκήατε•  άρτι  γαρ  λέγων 
έπανΰάμην.  ονκονν  χατά  πάντ  αδικεί φανερώς,  χαΐ 
ονδεν  ίσθ'  ο  τι  φροντίοας  οΰό'  ενλαβη&εΐς.φαίνεται^ 
άλλ'  εμοιγε  δοκεΐ,  καν  ει  προς  τούτοις  ά'Αλο  τι  μη  ποι- 
εΐν  έγέγραητο  εν  τοις  ονΰι  νόμοις^  καν  τοντο  ποιήοαι. 

110  Πανταχόθεν  μεν  τοίννν  δήλος  εΟϋ-'  οτι  ταντ  εγρα- 
φεν  επιβονλενΰας.  και  μετά  τον  βονλενβαΰθαι  ταντ 
αδικεί  καΐ  ον  γνώμΐ]  διαμαρτών ,  μάλιΰτα  δ^  εκ  τον 
πάντα  τον  νόμον  μέχρι  της  νΰτάτης Ονλλαβήςτοιοντον 
είναι  •  ουΟ£  γαρ  ονδ'  οίκων  ονδεν  εϋ-ηκεν  ορ&ώς  εχον^ 
ονδ'  ώς  νμΐν  έμελλε  λνΰιτελήϋειν.  πώς  ονν  ονκ  εικός 
μιΟειν  καΐ  τιμωρεΐοΟ^αι  τούτον  όβτις  τού  μίν  δήμον 
ηδικημε'νον  ημέληβεν ^  νπερ  δε  των  ήδικηκότων  κα\ 

111  νβτερον  άδικηβόντων  τονς  νόμονς  εθηκεν;  %^ανμάζω 
δ\  ώ  άνδρες  δικαβταΐ,  της  αναίδειας  αντον  το,  ηνίκα 
μεν  ήρχεν  αντός  μετ  Άνδροτίωνος,  τον  ελεον  τούτον 
επι  τω  π?.ήϋ-ει  τω  νμετερω  μη  ποιήβαΰ&αι,  τω  άπειρη-  735 
κότι  τά  έαντού  χρήματ'  είΰφεροντι,  επειδή  δ'  Άνδρο- 
τίωνα  Εδει  α  πάλαι  νφγιρητο  της  πόλεως  χρήματα  κα- 
τα%•εΐναί.  τά  μεν  ιερά,  τά  δ'  όβια,  τότε  θεΐναι  τον  νό- 
μον επ  άποβτερήβει  των  μεν  όοίων  της  διπλαβίας, 
των  ιερών  δϊ  της  δεκαπλαΰΐας.  καΐ  οντω  προς  το  πλή- 
θος το  νμετερον  προβενήνεκται  ο  αντίκα  μάλα  νπερ 

112  τοτ;  δήμον  φήβων  τον  νόμον  τούτον  θεΐναι.  δικαίως 
δ'  αν  έμοί  δοκεΐ  παθεΐν  ότιούν,  όϋτις  οίεται  δεΐν ,  ε£ 
μεν  τις  άγορανόμος  ή  αατννόμος  η  δικαΰτής  κατά  δή- 
μονς  γενόμενος  κλοπής  εν  ταΐς  ενθύναις  ήλωκεν ,  άν- 
θρωπος πένης  κα\  ιδιώτης  καΐ  πολλών  άπειρος  κα\ 
κληρωτήν  αρχήν  άρ^ας,  τούτω  μεν  την  δεκαπλααίαχ 
ιΐναι,  κα\  νόμον  ονδένα  τοις  τοιούτοις  επικονρούντα 

16* 


244  XXIV.  ^ΗΜσζ7(5?£ΝΟΤΣ 

τί^ηβιν  ΐί  δε  τίνες  πρέσβεις  αίρε^εντες  νπο  τοΰ  δή- 
μου,πλονΰίοί  οντες^νφείλοντο  χρήματα  πολλά, τα  μεν 
ιερά,  τα  δ'  οόια,  καΐ  είχον  χρόνον  πολύν,  τοντοίς  όπως 
μηδέν  πείβονται  μή^  ών  οΐ  νόμοι  μή^  ων  τα  χΐιηφί- 
Π3  οματα  προΰτάττεν,  μάλ'  ακριβώς  ενρεν.  καίτοι  γ  6  Σό- 
λων, ώ  άνδρες  δικαβταΐ ,  ω  ονδ'  αν  αντος  Τιμοκράτης 
φήβαι  όμοιος  νομοθέτης  είναι,  ονχ  όπως  άοφαλώς  κα- 
κονργήοονοι  φαίνεται  παραΰκενάζων  τοις  τοιοντοις, 
άλλ'  όπως  η  μη  άδικήβονβιν  η  δώβονβι  δίκην  άΙ^ίαν, 
χαΐ  νόμον  είοήνεγκεν ,  ει  μεν  τις  μεϋ-'  ημέραν  νπερ 
πεντήκοντα  δραχμάς  κλέπτοι,  άπαγωγήν  προς  τους  εν- 
δεκ  είναι,  ει  δε  τις  ννκτωρ  ότονν  κλε'τττοί.,  τούτον  εξεΓ-  736 
ναι  καΐ  άποκτεΐναικαΐ  τρώβαι  διώκοντα  καΐ  άπαγαγεϊν 
τοις  ενδεκ ,  ει  βονλοιτο.  τω  δ^  άλόντι  ών  αί  άπαγωγαί 
είΰιν,  ουκ  εγγνητάς  καταβτήβαντι  εκτιβιν  είναι  των 

114  κλεμμάτων,  άλλα  ■θ-άνατον  την  ζημίαν.  καΐ  εί'τίς  γ  εκ 
Ανκείον  η  ε'ξ  Άκαδημείας  η  έκΚννοβάργους  φατιον  η 
ληκύ%•ιον  η  άλλο  τι  φανλότατον  η  των  οκενών  τι  των 
εκ  των  γυμνασίων  ύφέλοιτο  τ}  εκ  τών  λιμένων ,  ύπερ 
δέκα  δραχμάς,  καΐ  .τούτοις  %'άνατον  ένομο%•έτ7]βεν  εί- 
ναι την  ζημίαν.  ει  δε  τις  ιδίαν  δίκην  κλοπής  άλοίη, 
ύπάρχειν  μεν  αύτω  διπλάβιον  άποτΐΰαι  το  τιμη&εν, 
προΰτιμήσαι  δ'  έξεΐναι  τω  δικαοτηρίω  προς  τω  άργυ- 
ρίω  δεβμον  τω  κλέπττ],  πέν^'  ημέρας  καΐ  νύκτας,  όπως 
όρωεν  άπαντες  αυτόν  δεδεμένον.    και  τούτων  όλίγω 

115  πρότερον  ήκούβατε  τών  νόμων,  ωετο  γαρ  δειν  τόν  γε 
τα  αίβχρά  έργα  έργαζόμενον  μη  α  ύφείλετο  μόνον  άπο- 
δόντα  άπηλλάχ^αι  (πολλοί  γάρ  αν  αύτω  εδόκουν  ούτω 
γ  οί  κλεπται  ^βεΰ&αι ,  ει  μέλλοιεν  λα&όντες  μεν  ε^ειν, 
μ)]  λα9•όντες  δ'  αυτά  μόνον  κατα^ήοειν  α  νφείλοντο), 
αλλά  ταύτα  μεν  διπλάσια  κατα^ είναι,  δε&έντα  δε  προς 
τούτω  τω  τιμήματι  εν  αίσχύν^ηδη  ζην  τόν  άλλον  βίον. 


ΚΑΤΑ  Τ1Μ0ΚΡΑΤ0ΤΣ.  245 

αλλ'  ον  Τιμοκράτης^  αλλ"  υπως  άτΐλά  μεν,  «  δεΙ  διπλά- 
σί«,  ■Λαχα9^ΐ]βονϋι  παρεΰχεναοε ,  μ^^^  ότιονν  ύ'  έηινί- 

1 16  μίον  εΰται  προς  τούτοις,  χαΐ  ονχ  άπεχρηοεν  νττερ  των 
μελλόντων  αντώ  ταΰτ'  άδικειν,  αλλά  καΐ  εί'τις  άρ'  ηδι- 
χηκώς  χεχολαΟμενος  ην,  και  τούτον  άφηκεν.  χ'άτοι 
εγωγ  ωμην  δείν  τον  νομοθετούντα  περί  των  μελλόν-  737 
των  εΟεαθαι,  οια  δει  γίγνε6%•αι  καϊ  ώς  εκαΰτα  έ'χειν, 
χαΐ  τάς  τιμωρίας  οποίας  τινάς  εφ  έκάΰτοις  δει  τοις 
άδιχήμαΰιν  είναι,  περϊ  τούτων  νομοϋ-ετεΐν.  τούτο  γάρ 
εΰτι  το  εφ  απαοι  τοις  πολίταις  κοινούς  τονς  νόμονς 
τι&εναι.  το  δε  περί  των  γεγονότων  πραγμάτων  νό- 
μονς γράφειν  οννομοθετειν  έΰτίν,άλλάτούς  άδικούν- 

117  ταςβώζειν.  Οκοπεΐτε  δ\  ώς  άλη&ή  λέγω,  εκ  τωνδί.  ει 
μεν  γάρ  Ενκτημων  ηλω  την  των  παρανόμων  γραφην, 
ονχ  αν  εΰ-ηκε  τούτον  τον  νόμον  ό  Τιμοκράτης ,  ονδ' 
αν  έδειτο  η  πόλις  τούτου  τού  νόμον ,  άλλ'  εξήρκει  άν 
αύτοίς  άπεύτερηκόΰι  την  πόλιν  τά  χρήματα  των  άλλων 
μη  φροντίζειν.  νύν  δ',  επειδή  άπέφνγε,  το  μεν  νμέτε- 
ρον  δόγμα  καΐ  την  τού  διχαβτηρίον  -ψήφον  και  τονς 
άλλονς  νόμονς  άχνρονς  οΐεται  δεΐν  είναι,  αντόν  δε  και 

118 τον  αντού  νόμον  κύριον.  καίτοι^  ω  Τιμόχρατες,  οί 
μεν  όντες  ήμΐν  κύριοι  νόμοι  τοντονοί  ποιούοι  κνρίονς 
απάντων,  καΐ  διδόαΰιν  αντοΐς  άκούΰαόιν,  όποιον  άν 
τι  νομίζωβι  το  αδίκημα,  τοιαύτη  περί  τού  ήδικηκότος 
χρήβ&αι  ττ}  όργη,  μέγα  μεγάλη,  μικρόν  μιχρα.  όταν 
γάρ  η  ο  τι  χρή  παθεΐνή  άποτιβαι,  το  τιμάν  έπΙ  τού- 

119Τ015  γίγνεται.  ον  τοίννν  το  πα&εΐν  αφαιρείς  τον  δε- 
βμόν  άφιείς  •  καί  ταύτα  τίΰι ;  τοις  χλέπταις ,  τοις  [ερο- 
ανλοις  τοις  πατραλοίαις,  τοΐς  άνδροφόνοις,  τοις 
άβτρατεντοις,  τοις  λιπούβι  τάς  τάζεις '  τούτονςγαρ 
πάντας  δώζεις  τω  νόμω.  καίτοι  όΰτις  εν  δημοκρατία 
νομοϋ-ετών  μήΟ•^  νπεο  τών  ίερών  μή^  νπερ  τού  δήμου 


246  XXIV.   ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

νομοϋ-ετεΐ,  άλλ'  νπερ  ων  είπον  άρτίως,  πώς  ου  δίκαιος 

120  ί'στί,  της  εΰχάτης  τιμωρίας  τνχεΐν;  ον  γαρ  δη  έρείγε  ώς  738 
τονς  τοιονχονς  ον  καΙ  προβηκεν  χαΐ  οΓ  νόμοι  κελεΰονοι 
ταΐς  μεγίοταις  τιμαρίαις  ενόχους  είναι,  ονδ'  ώς  οντοι, 
νπερ  ών  ενρηκε  τον  νόμον ,  ον  και  κλέπται  και  ίερόβν- 
λοί  είοι, τα  μεν  ιερά,  τάς  δεκάτας  της  ϋ-εον  καΐ  τάς  πεν- 
τηκοβτάς  των  άλλων '&εών,  Οεβνληκότες  και  άντι  τον 
άηοδονναι  αντοί  έχοντες,  τα  δ  οβια,  α  εγίγνετο  νμε 
τερα,  κεκλοφότες.  διαφέρει  δε  τοΰοντον  αντών  η  ίερο- 
βνλία  των  άλλων,  οτι  την  άρχην  ονδε  άνήνεγκαν  εις 

121  την  άκρότίολιν ,  δέον  αντονς.  οίμαι  δε  νή  τον  ^ία  τον 
Όλνμπιον ,  ω  άνδρες  δικα(5ταΙ,  ουκ  άπο  ταντομάτον 
την  νβριν  και  την  νηερηφανίαν  έπελ^είν  Άνδροτίωνι^ 
«Αλ'  νηο  της  &εον  έπιπεμφ^εΐ(ΐαν ,  ΐν' ,  ώΰπερ  οι  τά 
ακρωτήρια  της  Νίκης  περικό-φαντες  άπώλοντο  αντοϊ 
νφ'  αντών ,  οντω  και  οντοι  αντοΙ  αντοΐς  δικαζόμενοι 
άτΐόλοιντο,καΐτά  χρήματα  κατα&εΐεν  δεκαπλάβια  κατά 
τονς  νόμους  ή  δε%'εΐεν. 

122  Βονλομαι  δ'  νμΐν,  ό  μεταξύ  λέγων  περίτοντων 
ένε^υμή&ην,  ειπείν  ΛερΙ  ου  τέ&εικε  νόμου,  παράδο- 
ξόν  τι ,  ϋ-αυμαβτόν  ήλίκον.  ούτος  γαρ ,  ώ  άνδρες  δικα- 
οταΐ,  τοις  μεν  τά  τέλη  ώνονμένοις  έγραψε  τάς  τιμωρίας 
είναι,  εί  μη  καταβάλοιεν  τά  χρήματα,  κατά  τονς  νό- 
μονς  τους  προτέρους ,  εν  οις  καΐ  ό  δεβμός  καΐ  η  διπλα- 
Οία  γέγραπται  άν&ρώποις,  ο'ΐ  διά  το  ζημιούθΟ•αι  επί  ττ'] 
ώνγι  άκοντες  εμελλον  την  πόλιν  άδικήβειν  τοις  δ' 
ύφαιρουμένοίς  τά  της  πόλεως  και  ίεροβυλοϋβι  τά  της 
%•εοΰ  τον  δεΟμόν  άφεΐλεν.  καίτοι  ει  μεν  έλάττω  τού- 
τους άόικεΐν  εκείνων  νομίβαι  φήΰεις,  ανάγκη  μαίνε- 
ο^αί  αεόμολογεΐν,  ει  δε  μείζω  νομίζων ,  ωοπερ  ε6τιν,769 
εκείνα  τάδικήματα  τους  μεν  άφίης,  τους  δε  μη,  ουχ 
τ,δη  δήλος  εΐ  πεπρακώς  το  πράγμα  τούτοις; 


ΚΑΤΑ  ΤΙΜΟΚΡΑΤΟΤΣ.  247 

Γ23  "Αί,ιον  τοίυνν  και  τοντ  είηεΐν ,  οΰον  νμεΐζ  διαφέ- 
ρετε, ώ  άνδρες  δίχαϋταΐ^  μεγαλοφροΰνντ]  τ ών  Ρητό- 
ρων, νμείς  μεν  γε  τά  επΙ  τω  τΐλη&ει  νενομοΟ•ετημε'να 
δεινά ,  εάν  τις  η  διχόϋ-εν  μΐοϋ-οφορίΊ  η  οφειλών  τω  δτι- 
μυαίω  εκκληΟιάζτ}  η  δικάζϊ]  η  άλλο  τι  ποιτ]  ων  οΐ  νόμοι 
άπαγορενονοιν,  ον  λύετε,  καΐ  ταϋτ'  είδότες  οτι  δια  πε- 
νίαν  αν  τΐοιήΰειεν  6  τούτων  τι  ποιών,  ονδε  νόμους  τοι^ 
οντονς  τί&εβ^',  οτίως  έξονοία  εΟται  εξαμαρτείν ,  αλλά 
τουναντίον  &πως  μή'  ούτοι  ό',  όπως  οι  τά  αί'ΰχιοτα 

124  και  τά  δεινότατα  ποιοϋντες  δίκην  μη  δώοουοιν.  είτα 
προπηλακίξουβιν  υμάς  ιδία  τοις  λόγοις,  ως  αύτοΙ  καλοί 
χάγαΟ-οΙ,  πονηρών  καΐ  άχαρίΰτων  οίκετών  τρόπους 
έχοντες,  και  τ'άρ  εκείνων,  ώ  άνδρες  δικαΰταΐ,  οΰοι  αν 
ελεύ^^εροι  γένωνται,  ου  της  ελευϋ^ερίας  χάριν  εχονβι 
τοις  δεβπόταις,  αλλά  μιοοϋβι  μάλιΟτα  πάντων  άν%•ρώ- 
πων,  ότι  βυνίοαΟιν  αύτοίς  δουλεύβαοιν.  ούτω  δη  καΐ 
οντοι  οι  ρήτορες  ουκ  άγαπώβιν  εκ  πενήτων  πλούβιοι 
άπο  της  πόλεως  γιγνόμενοι,  αλλά  καΐ  προπηλακίζουβι 
το  πλί^ϋΌς,  ότι  βύνοιδεν  αυτών  εκάοτοις  τά  εν  τη  πενία 
και  νεότητι  επιτηδεύματα. 

125  Άλλα  νή  /]ί\  αίϋχρόν  ιΟως  ην  Άνδροτίωνα  δε&ή- 
ναι  ή  Γλαυκετην  ή  Μελάνωπον  •  ον  μά  τον  ζ1ί\  ώ  άν- 
δρες δικαβται,  αλλά  πολύ  αί'οχιον  την  πόλιν  άδικουμέ- 
νην  καϊ  ύβριζομενην  μη  λαβείν  δίκην  και  ύπερ  της 
^£θΰ  καΐ  ύπερ  αυτής.  έπείΆνδροτίωνί  γε  πότερα  ου 
πατρωον  το  δεδέο&αι;  άλλ'  αύτοΙ  ί'ΰτε  πολλάς  πεντ&~  τ^α 
τηρίδας  εν  τω  δεΟμωτηρίω  διατρίψαντα  τον  Λατερ'  αύ- 

12βτοϋ  και  άποδράντα,  άλλ'  ουκ  άφε^έντα.  αλλά  διά  τά 
επιτηδεύματα  τά  εν  τ^  ηλικία ;  άλλα  καϊ  διά  ταύτα  δε- 
δεΰ&αι  αύτω  ούχ  ήττον  προβήκει  ή  δι'  άπερ  ύφείλετο. 
ή  ότι  είβήει  εις  την  άγοράν  ουκ  έξον  αύτω ,  και  εκ  ταύ- 
της τους  αωφρόνως  βεβιωκότας  αυτός  ήγεν  είς  το  δε- 


248  XXIV.    ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

βμωτήρων;  αλλά  Μελάνωπος  δεινον  νη  ^ι   εβτίν  εί 
δε%-ηΰε6%•αι  νυν  εμελλεν  άλλα  περί  μεν  τον  πατρυς 

127  αντον  ανδεν  αν  φλαϋρον  εΐποιμι,  ονδ'  είπάνυ  πολλ' 
εχω  περί  κλοπής  λέγειν,  αλλ'  έστω  εμοί  εκείνος  γε  τοι- 
ούτος οίον  αν  Τίμοκράτης  αύτον  έγκωμιάβειεν.  άλλ' 
ει  χρηΰτον  πατρός  ων  πο2/?;ρ05  καΐ  κλέπτης  ην  και 
προδοοίας  γε  άλονς  τρία  τάλαντα  άπέτιοε ,  και  οννε- 
δρον  γενομένου  κλοπην  αντον  το  δικαβτήριον  κατέγνω 
καΐ  δεκαπλάοιον  άπέτιΰε,  καΐ  παρεπρεσβενβατο  είςΑΙ^ 
γνπτον,  και  τονς  άδελφονς  τους  εαντον  ηδίκει,  ον 
τοβοντω  μάλλον  αντον  έδει  δεδέβ^αι,  ει  χρηβτον  πα- 
τρός ων  τοιούτος  ήνί  οΐμαι  γαρ  εγωγ\  εί'περ  τω  οντι 
χρηΰτος  ην  Αάχης  καΐ  φιλόπολις,  νπ  αντον  αν  εκείνον 
δε%•ηναι  αντον  τοιούτον  γ'  οντά  καΐ  όντως  αίσχροΐς 
ον£ΐ(Ϊ£(7ί.  περιβάλλοντ'  εκείνον,    καΐ  τούτον  μεν  δη  εώ- 

128 αίν,  Γλανκέτην  δε  ακεψωμε&α.  ονχ  οντός  έΰτιν  ο 
πρώτον  μεν  εις  ^εκέλειαν  αντομοληΰας ,  κάκεΙ%•εν  ορ- 
μώμενος κατα%έων  καΐ  φέρων  καΐ  άγων  νμάς;  αλλά 
πάντες  Ι'ΰτε  ταύτα,  και  6  άπο  μεν  των  νμετέρων  παί- 
δων καίγνναικών  καϊτών  άλλων  χρημάτων,  οβα  λάβοι, 
δεκάτας  εκεί  τω  άρμοβτη  κατατι^είς  τούτων  ακριβώς.,  741 

129  την  δέ  γ'  έν&άδε  ^εόν,  πρεββεντης  ά%ιω&εΙς  είναι  νφ' 
νμών,  άποβτερών  τάς  άπο  των  νμετέρων  πολεμίων 
δεκάτας,  έπειτα  ταμιενβας  εν  άκροπόλει  τάριΰτεΐα  της 
πόλεως,  α  ελαβεν  άπο  των  βαρβάρων,  νφηρημένος  εξ 
ακροπόλεως,  τόν  τε  δίφρον  τον  άργνρόποδα  και  τον 
ακινάκην  τόν  Μαρδονίον,  ος  ηγε  τριακοΰίονς  δαρει- 
χονς.  αλλά  ταύτα  γ'  οντω  περιφανή  έοτιν  ώοτε  πάν- 
τας  αν^ρώπονς  είδέναι.  αλλά  τάλλα  ον  βίαιος-.,  ώςον- 

130  ^£15  άν%•ρώπων.  είτα  φείβαβ^αί  τίνος  αυτών  άξιον 
εΟτιν,  ώβτε  διά  τούτους  η  τών  δέκατων  τών  της  ^εον 
άμεληΟαι  η  της  διπλαΟίας  τών  όβίων  χρημάτων ,  η  τόν 


ΚΑΤΑ  Τ1Μ0ΚΡΑΤ0ΤΣ.  249 

τούτους  πειρωμενον  αώζείν  μη  τίμωρήβαο^αι;  καΐ  τι 
χΐολνΰΗ  'άηανταζ  (ίναί  πονηρούς,  ω  άνδρες  δικαΟταΙ, 
ει  δια  ταύτα  πλέον  εξονοιν;  έγώ  μ\ν  γαρ  οΐμαι  ουδέν. 
ΙΆΙ  Μη  τοίννν  αντοί  διδάακετε,    άλλα  τιμωρείθϋ•£. 

και  μη  έητε  άγανακτεΐν ,  ει  δε&ήΰονται  έχοντες  τα  υμέ- 
τερα, άλλ'  αγετ'  αυτούς  υπό  τους  νόμους•  ούδ^  γαρ 
οΐ  της  ξενίας  άλιΰχόμενοι  άγανακτοϋΰιν  έν  τω  οίκή- 
ματί  τούτω  οντες,  εως  αν  των  ψευδομαρτυριών  άγω- 
νίΰωνται,  άλλα  μένουβι  καΐ  ουκ  οίονται  δεΐν  έγγυητάς 

132  χαταΰτήΰαντες  περιιέναι.  έδοξε  γαρ  τι]  πόλει  άπιβτείν 
αντοις ,  και  ουκ  ωετο  δεΐν  διακρονβ&ήναι  της  τιμωρίας 
δι*  εγγυητών  καταβτάΰεως,  «λλ'  ένταύ&α  μένειν  αυ- 
τούς ου  και  άλλοι  πολλοί  τών  πολιτών,  καίτοι  και  έπΙ 
χρήμαθιν  ηδη  τίνες  έδέΟ'ηΟαν  και  έπΙ  κρίοεοιν,  αλλ 
όμως  ύπέμενον.  άηδες  μεν  ούν  ίβως  εΰτίν  όνομαΰτΐ 
περί  τίνων  μεμνήο&αι,  άναγκαΐον  δε  παρεζετάόαι  αύ- 

133  τον^  παρά  τούτους,  τους  μεν  ούν  προ  Εύκλείδου  αρ-  742 
χοντο^  εάΰω  καΐ  τους  βφόδρα  παλαιούς,  καίτοι  κατά 
τους  χρόνους  ους  εκαοτοι  αυτών  ήοαν,^  πολλού  άξιοι 
δοκούντες  γεγενήοϋ-αι  τον  έμπροΰϋ-εν  χρόνον  όμως 
ίβχυράς  παρά  τοϋ  δήμου  οργής  έτύγχανον  έπΙ  τοΓ^ 
ύβτερον  γιγνομένοις  άδικήμαοιν  ού  γαρ  χρόνον  τινά 
δικαίους  ωετο  δειν  αυτούς  η  πόλις  είναι,  είτα  κλέπτας, 
άλλα  περί  γε  τά  κοινά  άεΐ  δικαίους '  έδόκει  γάρ  τον  εμ- 
προα&εν  χρόνον  ού  φύΰει,  άλλ'  έπιβουλενων,  τοϋ  πι- 
Οτευ^ήναι,  δίκαιος  γεγονέναι  6  τοιούτος  άνΟ-ρωπος. 

^^^άλλά  μετ'  Εύκλείδην  άρχοντα,  ώ  άνδρες  δικαβταϊ, 
πρώτον  μεν  Θραβύβουλον  τον  Κολλυτέα  πάντες  μέ- 
μνηβ^ε  δϊς  δε^έντα  και  κρι%•έντα  άμφοτέρας  τάς  κρι- 
θείς έν  τω  δήμω  •  καίτοι  τών  έκ  Πειραιώς  και  από  Φν- 
λής  ούτος  ην.  έπειτα  Φιλέφιον  τον  Ααμπτρέα.  έπειτα 
Άγύρριον  τον  Κολλυτέα,  άνδρα  χρηΰτόν  χαΐ  δημότη 


250  XXIV.     ΔΗΜΟΣΘΕΝΟΥΣ 

χον  καΐ  περί  το  πλη&ος  το  νμέτερον  πολλά  βηονδά- 

Ι^όΟαντα'  αλΛ'  ο^ιοο^  τους  νόμους  ωετο  δείν  καΐ  αυτό^ 
εκείνος  ομοίως^  ώβπερ  επΙ  τοις  άδννάτοις^  οντωχαΐ 
εφ'  έαντώ  ίοχνειν^  καΐ  εγ ενετό  έντω  οικηματιτοντω 
πολλά  ετη ,  εως  τά  χρήματα  άπέτιβεν  α  εδοξε  της  πό- 
λεως οντά  εχειν  καΐ  έπ'  έκείνω  Καλλίΰτρατος  δυνά- 
μενος καΐ  άδελφίδονς  ων  αντοϋ  ονκ  ετί&ει  νόμους,  καϊ 
Μυρωνίδης  6  Άρχίνου  υιός  τοϋ  καταλαβόντος  Φυλήν 
καϊ  μετά  γε  τους  ^εούς  αίτιωτάτου  οντος  της  καΟ^όδου 
τω  δήμω  καϊ  άλλα  πολλά  καΐ  καλά  πεπολιτευμενου  καϊ 

136  ε(ϊτί>«τί??'ί?^ο^θ5  πολλάκις.  αΑλ'  όμως  άπαντες  ούτοι 
υπεμενον  τους  νόμους,  και  οι  ταμίαι  εφ  ων  6  'Οπιβ&ό-  743 
δόμος  ένεπρή6%^η ,  καΐ  οι  των  της  %-εοϋ  καϊ  οί  των  άλ- 
λων ^εών,  εν  τω  οίκηματι  τούτω  ήοαν,  εωςη  κρίβις 
αύτοΐς  έγένετο.  και  οι  περί  τον  βίτον  άδικείν  δόξαντες, 
καΐ  άλλοι  πολλοί,  ώ  άνδρες  δικαΰταΐ,  πάντες  βελτίους 

ΐΖΐ'Ανδροτίωνος  όντες.  είτα  τούτοις  μεν  έδει  κυρίους  τους 
πάλαι  κείμενους  νόμους  είναι,  και  δεδωκέναι  δίκην 
αυτούς  κατά  τους  υπάρχοντας  νόμους '  δι  Άνδροτίωνα 
δε  καΐ  Γλαυκετην  και  Μελάνωπον  καινόν  δει  γενέ- 
6&αι  νόμον,  τους  ηλωκότας  καϊ  ψήφω  κεκριμενους 
κατά  τους  πάλαι  κείμενους  νόμους  καϊ  δόξαντας  ξχειν 
ιερά  χρήματα  καϊ  όοια ;  εϊτ'  ου  καταγέλαϋτος  δόξει  ή 
πόλις  είναι,  είτοΐς  ιερούύλοις,  όπως  σω^ήβονται,  νό- 

138  ^ον  φανεΐται  τιϋ•εμένη ;  εγωγ'  οίμαι.  μη  τοίνυν  έάβητε 
υμάς  αυτούς  ύβρίζεα^αι  μηδέ  την  πόλιν,  αλλά  μνη- 
0&έντες  ότι  Εϋδημον  τον  ΚυδαΟ^ηναιά  νόμον  δό\αντα 
%  είναι  ουκ  έπιτήδειον,  ου  πάλαι,  άλλ  έπ  Ευάνδρου 
άρχοντος,  άπεκτείνατε ,  καϊ  Φίλιππον  τον  Φιλίππου 
του  ναυκλήρου  υίόν  μικρού  μεν  άπεκτείνατε ,  χρημά- 
των δε  πολλών  αυτού  εκείνου  άντιτιμωμενου  παρ  ολί 
γας  φήφους  έτιμήΰατε,  ταύτην  την  όργην  καΧ  νύν  επι 


ΚΑΤΑ  Τ1ΜΟΚΡΑΤΟΥΣ.  2ό1 

τυΐ'Γοί'ΐ  λάβετε^  εκείνο  προς  τούτοις  απαΰίΐ'  έν&νμη- 
^ί'ντες,  τΐποτ'  αν  επάγετε  ΰηο  τοντον  αύτοϋ,  είοντος 
εΙ•ί  ων  επρέοβευεν  νπερ  νμών.  οΐμαι  γαρ  τοιούτον  ού- 
όεν  είναι  δτον  αν  άπεΰχετο.  οράτε  δε  την  διά-νοιαν  αυ- 
τού •  ο  γαρ  νόμος^  ον  ετόλμηΟε  ϋ•εΐναι ,  τον  τρόπον  "(ν- 
τον δείκννΰιν. 

139  βονλομαι  δ'  νμιν,  ώ  άνδρες  δικαΟταΙ .  εν  ΑοκροΙς 

ως  νομοθ-ετηύοι  διηγηβαα9•αι  •  ονδεν  γαρ  χείρονς  εβε- 
β%^ε  παράδειγμα  τι  άκηκοότες ,  άλλως  τε  καΐ  ώ  πόλις  744 
εννομονμενη  χρήται.  εκεί  γαρ  όντως  οΐονται  δεΐν  τοις 
πάλαι  κειμένοις  χρήο&αι  νόμοις  και  τα  πάτρια  περι- 
ϋτελλειν  και  μη  προς  τάς  βονλήϋεις'μηδε  προς  τάς  δια- 
δύοεις  των  αδικημάτων  νομοΟ'ετειΟΟ^αι  ^  ώ(?τ'  εάν  τις 
βονληται  νόμον  καινσν  τι&εναι ,  εν  βρόχω  τον  τράχη- 
λον  έχων  νομοΟ^ετεΐ^  και  εάν  μεν  δόξη  κάλος  και  χρη- 
Οιμος  είναι  6  νόμος,  ζί]  6  τιϋ^είς  και  απέρχεται^  ει  δε  μη^ 

]^τέχ^νηκεν  έπιοπαο^έντος  τοϋ  βρόχου,  καΐ  γάρ  τοι  και- 
νούς μεν  ον  τολ/Λθ5<ΐί.  τί&εοϋ^αι  νόμους,  τοις  δε  πάλαι 
κειμενοις  ακριβώς  χρώνται.  εν  πολλοίς  δε  πάνν  έτεβιν, 
ώ  άνδρες  δικαβταΐ ,  εις  λέγεται  παρ  αύτοις  νόμος  και- 
νός τε<&ήναι.  οντυς  γάρ  αντό&ι  νόμον,  εάν  τις  όφθ-αλ- 
μον  εκκόψΐ],  άντεκκόψαι  παραΰχεΐν  τον  εαντον,  και 
ον  χρημάτων  τιμήοεως  ουδεμιάς,  άπειλήΟαί  τις  λέγε- 
ται έχ&ρός  έχ&ρω  ένα  έχοντι  όφ&αλμόν  ότι  αυτού  εκ- 

ΐ4ΐ  κόφει  τοντον  τον  ένα.  γενομένης  δε  ταύτης  της  απει- 
λής χαλεπώς  ένεγκών  6  έτερόφ^αλμος,  και  ηγούμενος 
άβίωτον  αντω  είναι  τον  βίον  τούτο  παϋ-όντι,  λέγε- 
ται τολμήΰαι  νόμον  είβενεγκεΐν,  έάν  τις  ένα  έχοντος 
όφϋ'αλμον  έκκόψϊ],  άμφω  άντεκκόψαι  παραΰχεΐν,  ίνα 
τί}  ΐΟϊ]  ονμφορα  αμφότεροι  χρώνται.  και  τούτον  μόνον 
λέγονται  Αοκροϊ  ^έΰ&αι  τον  νόμον  εν  πλεΐν  η  διακο- 

142  οίυίζ  έτεαιν.    οι  δ€  τταρ'  ημΐν  ρήτορες,  ώ  άνδρες  δικά- 


252  XXIV.    ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

<7ταΙ,  πρώτον  μεν  όΰοι  μήνες  μίχρον  δεουΰινομο&ε- 
τείν  τα.  αυτοίς  βνμφεροντα,  ετίειτ'  αντοί  μεν  τους  ίόι- 
ΰάτας  εις  το  δεβμωτηριον  αγονβιν^  όταν  αρχωβιν,  ε'φ' 
ίκυτοΓ^  (ϊ'  ονκ  οίονται  δεΐν  ταντό  δίκαιον  τοΰτ'  εΐναι  • 
έπειτα  τους  μεν  του  Σόλωνος  νόμους^  τους  πάλαι  δε-  745 
δοκιμαΰ μένους  ^  ους  οι  πρόγονοι  έ^εντο^  λ'υοι^ίϊιι/  αυ- 
τοί, τοις  5'  εαυτών^  ους  έπ'  αδικία  της  πόλεως  τι&ε'αβι, 

Η3χρή6ΰ•αι  υμάς  οίονται  δεΐν.  ει  ούν  μη  τιμωρήΰεο^ε 
τούτους ,  ουκ  αν  φ&άνοι  το  πλή&ος  τούτοις  τοις  Ο-ηρί- 
οις  δουλεϋον.  ευ  δ'  ί'ΰτε^  ω  άνδρες  δικαΟταΙ^  ότι  εάν 
μεν  οφόδρ'  6ργίζηβϋ•ε ,  ήττον  άβελγανοϋαιν ,  αν  δε  μή^ 
πολλοί)^  τους  ασελγείς  εύρηΰετε  και  τους  υβρίζοντας 
υμάς  έπΙ  τη  τοϋ  φιλοτιμεΐΰΰ-αι  προφάΰει. 

144  "Ινα  δε  καΐ  περί  εκείνου  εί'πω  τοϋ  νόμου  ^  ώ  άνδρες 
δικαβταΐ,  ώ  ακούω  μελλειν  παραδείγματι  χρήβ^αι  τού- 
τον καΐ  φήαειν  άκόλουϋ^ον  αύτω  τε&εικέναι,  εν  ώ  ένι 
"ούδε  δήβω  ΆΟ-ηναίων  ούδένα,  ός  αν  έγγυητάς  τρεις 
"κα&ιβτη  το  αυτό  τέλος  τελοϋντας^  πλην  εάν  τις  επΙ 
"προδοσία  της  πόλεως  η  έπΙ  καταλύσει  τοϋ  δήμου  συν- 
" ιών  άλω,  η  τέλος  τι  πριάμενος  η  εγγυησάμενος  η 
"εκλέγων  μη  καταβάλλτ] ,"  ακούσατε  μου  και  περί  τού- 

14δτο'ΐ'•  ου  γάρ  έρώ  ότι  αύτός'Ανδροτίων  ηγεν  είςτό  δε- 
σμωτήριον  και  έδει  τούτου  κειμένου  τοϋ  νόμου ,  άλλ' 
ί'φ'  οις  κείται  ό  νόμος  ούτος,  διδάξω  υμάς.  ούτος  γαρ, 
ω  άνδρες  δικασται ,  ουκ  έπΙ  τοις  κεκριμένοις  καΐ  ήγω- 
νισμένοις  κείται,  άλλ'  έπΙ  τοις  άκρίτοις,  ίνα  μη  δια  το 
δεδέσ&αι  χείρον  άναγκάζοιντο  άγωνίζεσϋ-αι  η  και  παν- 
τάπασιν  άπαράσκευοι  είεν.  ούτοσΐ  δε,  α  έπΙ  τοις  άκρί- 
τοις  κείται,  ώς  περί  απάντων  είρημένα  μέλλει  προς 

146  υμάς  λέγειν,  ώς  δε  σαφώς  γνώσεσ&ε  ότι  άλη&ή  λέγω, 
έγώ  ύμΐν  έρώ.  οντε  γάρ  αν,  ώ  άνδρες  δικασταΙ ,  έξήν 
νμΐν  τιμάν  ο  τι  χρή  παΟ-εΐν  η  άποτΐσαι  (έν  γάρ  τώ  πα~ 


ΚΑΤΑ    ΤΙΜΟΚΡΑΤΟΤΣ.  253 

9εΐν  και  ό  δίΰμος  ενι,•  ονχ  αν  ούι/  εξήν  όεομον  τιμή- 
ααί),  ουθ•'  οαων  ενδειξίς  έΰτιν  η  απαγωγή ,  προΰεγε'-746 
γραπτό  αν  έν  τοΙς  νόμοις  "τον  δ'  ένδείχ&εντα  η  άπα- 
"χθεντα  δηοάντων  οι  ένδεκα  εν  τω  ξυ'Λω,"  εί'περ  μη 
εξήν  αλλονς  η  τους  επΙ  προδοοία  της  πόλεως  η  επί  ν,οί- 
ταλνΰει,  τον  δήμου  ΰννιόντας  η  τους  τα  τέλη  ώνονμέ- 

147  νους  και  μη  καταβάλλοντα^  δήβαι.  νυν  δε  ταύ^'  νμΐν 
τεκμήρια  εοτω  οτι  εξεΟτι  δήΰαΐ'  παντελούς  γαρ  ηδη 
ακνρ'  αν  ην  τα  τιμήματα,  έπειτα  ό',  ώ  ανδρός  δικα- 
ΰταΐ,  τοϋτο  το  γράμμα  αυτό  μεν  κα&'  αυτό  ονκ  εΰτί 
νόμος,  τό'Όνδε  δήαωΆ&ηναίων  ονδένα^'  έν  δε  τω 
ορχω  τω  βονλεντικώ  γεγραπται,  ίνα  μη  αννιΰτάμενοι 
οι  ρήτορες  οί  εν  τ/;  βουλτ]  δεομον  κατά  τίνος  των  πολι- 

148  των  λ£;^οΐ£ΐ/.  άκυροι/  ούν  τού  δήΰαι  την  βονλήν  ποιών 
ό  Σόλων  τοϋτο  προς  τον  όρκον  τον  βονλεντικόν  προο- 
εγραψεν,  άλλ'  ον  προς  τον  νμέτερον  απάντων  γαρ 
κνριώτατον  ωετο  δεΐν  είναι  το  δίχαβτηριον ,  καΐ  ο  τί 
γνοίη,  τοϋτο  πάοχειν  τον  άλόντα.  άναγνώβεται  δ' 
νμΐν  αντον  τούτον  ένεκα  τον  των  ηλιαβτών  ορκον. 
λέγε  6 ν. 

"ΟΡΚΟΣ  ΗΑΙΑΣΤ^Ν. 

149  [  Ψηφιονμαι  κατά  τους  νόμους  και  τα  ψηφίβματα 
τού  όήμου  τον  Αθηναίων  καϊ  της  βουλής  των  πενταχο- 
ΰίων,  και  τνραννον  ου  ιρηφιούμαι  είναι  ονό  ολιγαρχίαν 
ουό'  ίάν  τις  καταλντ}  τον  δημον  τον  Αθηναίων  η  λέγτ]  ι) 
επιψηφίξ•^  παρά  ταϋτα,  ου  πείθομαι•  ονδε  των  χρεών  των 
ιδίων  αποχοπας  ουδέ  γης  αναδαβμον  της  Α&ηναίων  ουδ 
οικιών  ουόε  τους  φεύγοντας  κατάξω,  ουδέ  ων  &ανατος 
κατέγνωΰται,  ουδέ  τους  μένοντας  εξελώ  πάρα  τους  νόμους 
τους  κείμενους  και  τα  ψηφίΰματα  τού  δήμου  τού  Α&η- 
ναίων  και  της  βουλής  οϋτ    αυτός  εγω  οΰτ   άλλον  ουδένα 

150  Ιαΰω•    ουδ     άρχην  καταβτηβω  ωΰτ     άρχειν  υττευθυνον  747 
όντα  ετέρας  αρχής,  και  των  εννέα  αρχόντων  και  τοϋ  ίερο- 
μνημονος  και  οβαι  μετά  τών  εννέα  α^χρ■ντο)ν  κναμεύονται 


254  XXIV.    ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

τανττι  τί}  ημέρη,  ν,αι  κηρυκος  καΐ  ηρεϋβείας  '/.αΙ  Ουνέδρων 
ουδέ  δις  την  αντην  αρχήν  τον  αυτόν  άνδρα,  ουδέ  δυο  αρ- 
χάς αρ^αι  τον  αυτόν  εν  τω  αυτώ  ενιαυτώ'  ουδέ  δώρα  δε- 
ξομαι  της  ηλιάβίως  ένεκα  ουτ  αυτός  εγω  οϋτ  άλλος  εμοί 
οντ    άλλη  είδοτος  εμοΰ,  ούτε  τέχνη  οΰτε  μηχανή  ουδεμία. 

151  χαΐ  γέγονα  ουκ  ελαττον  η  τρίααοντ  ε'τη.  καΐ  ακροαϋομαι 
του  τε  κατηγόρου  και  του  άπολογουμένου  ομοίως  αμφοΐν^ 
καϊ  διαψηφιοϋμαι  ηερί  αυτοϋ  οϋ  αν  η  δίωξις  η.  ετίομνυ- 
ναι  /Ι ία,  Ποβειδώ,  Λημητρα,  καϊ  επαράβϋ•αι  εξωλειαν 
εαυτώ  και  οικία  τη  εαυτού,  ει  τι  τούτων  παραβαίνοι,  ένορ- 
κου ντ  ι  δε  τνολλά  καγα&ά  είναι.] 

Ένταν0''  ουκ  ενι,  ώ  άνδρες  δικαΰταΐ,  "ονδε  δηβω 
"Ά&ηναίων  ονδένα"  τα  γάρ  κρίνοντα  τάς  κρίΰεις 
απάβας  τα  δικαϋτήριά  έβτιν,  ο'ις  έ^ονΰία  έβτίκαΐδε- 
ΰμον  καΐ  άλλο  ο  τι  αν  βονλωνται  καταγιγνώβκειν. 

152  '^ξ  μεν  ονν  εξείίτιν  υμΐν  δεΰμον  καταγιγνωβκειν, 
ταντγι  έπιδείκνυμι  •  ώς  δε  τά  δεδικαΰμένα  ακνρα  ποιεΐν 
καϊ  δεινον  καϊ  άνόΰιόν  εύτι  καϊ  δημον  κατάλνΰις ,  τίάν- 
τας  «ν  οίμαι  ομολογηοαι.  η  γάρ  ηόλις  ημών,  ώ  άνδρες 
δικαΰταΐ,  νόμοις  καϊ  •φηφίαμαβι  διοικείται,  ει  δη  τις  τά 
■ψήφω  κεκριμενα  νόμω  καινώ  λνβει ,  τί  πέρας  έ'ΰται ;  η 
ηώς  τούτον  δίκαιον  έΰτι  νόμον  προααγορενειν,  άλλ'  ονκ 
άνομίαν;  η  ηώς  ον  της  μεγίΰτης  οργής  ό  τοιούτος  νομο- 

Ιδ^&έτης  άξιος  έΰτιν;  εγώ  μεν  γάρ  των  έύχάτων  νομίζω, 
ονχ  ότι  τούτον  μόνον  τον  νόμον  ε&ηκεν,  άλλ'  ότι  και  τοΐς  748 
άλλοις  όδόν  δείκνυβι  καϊ  περί  δικαβτηρίων  καταλνβεως 
καΐ  περί  των  φενγόντων  κα&όδον  και  περί  των  άλλων 
των  δεινότατων,  τί  γάρ  κωλύει ,  ώ  άνδρες  δικαβταΐ ,  ει 
οντος  χαίρων  απαλλάξει  ό  τοιούτον  νόμον  τιϋ-είς,  έτερον 
φανήναι  άλλο  τι  των  της  πόλεως  ίοχνροτάτων  κατα- 

154  λνοντα  νόμω  καινω;  έγώ  μεν  γάρ  οϊμαι  ουδέν,  άκονω 
δ'  έγωγε  και  το  πρότερον  οντο^  καταλν&ήναιτην  δη- 
αοκρατίαν ,  παρανόμων  πρώτον  γραφών  καταλνΟ^ει- 


ΚΑΤΑ    ΤΙΜΟΚΡΑΤΟΤΣ.  255 

οών  κ«ί  των  δικαοτηρΐων  άκυρων  γενομένων,  ίοωξ 
μεν  ονν  αν  τις  ντΐολάβοί  οτι  ονχ  ομυίων  όντων  των 
πραγμάτων  ννν  καΐ  τότε  λέγω  περί  καταλνβεως  τον 
όήμον.  άλλ'  ονδ}  ΰτΐέρμα  δει  χαταβάλλειν  έν  τι]  πόλεν 
ονδένα,  ω  άνδρες  δίχαοταΐ^  τοιούτων  πραγμάτων,  ον^ 
ει  μή  πω  αν  εκφνοι.  άλλα  καΐ  τον  εγχειρονντα  λέγειν 
η  ποιεΐν  τι  τοιούτον  δίκην  όιδόναι. 

155  Ότί  τοίννν  και  τε'χν)]  κακώς  ενεχείρηΰε  ποιεΐι 
νμάς,  α^ιόν  έβτιν  άκονβαι.  ορών  γαρ  έκάβτοτε  πάν^ 
τας,  και  τονς  πολιτευόμενους  καΐτονς  ίδιώτας,  τους 
νόμους  τών  της  πόλεως  αγαθών  αιτίους  απολαμβά- 
νοντας, έοκόπει  πώς  ληύει  τούτους  καταλνβας,  κάν 
άρα  ληφ&ΐϊ  τοΰτο  ποιών,  μη  δόΐ^ει  δεινόν  μηδ'  αναιδές 

156  μηδέν  ειργάβ%•αι.  ευρεν  ουν  τούτο  ο  πεποίηκε,  νόμω 
τονς  νόμους  καταλύΰαι ,  ίνα  τάδικήματ'  αυτού  το  της 
αωτηρίας  όνομ'  εχη.  οϊτε  γάρ  ΰώξοντες  την  πό?Λν  είοΐ 
νόμοι .  όν  τε  οΰτο^  ε%•ηκεν  ούδ\ν  έκείνοις  τών  αυτών 
ί'χοι/τα ,  νόμος,  την  μεν  ονν  τού  ονόματος  φιλαν^ρω- 
πίαν,  οτι  ταύτην  δη  μάλιβτα  προΰίεβ&ε,  κατεΐδε'  την 

δε  χρείαν,  ότι  τάναντια  έ'χουβα  ψανηαεται,  παρεΐδε.1^% 
γ^η  φέρε  γάρ  προς  ^ιός,  έβτιν  όοτις  αν  η  πρόεδρος  ποτ' 
έπεψήφιΰεν  η  πρύτανις  τούτων  τι  τών  εν  τω  νόμω  γε- 
γραμμένων;  εγώ  μεν  ονδέν'  αν  οίμαι.  πώς  ουν  τοϋ-θ-' 
ΰπέδυ;  νόμον  έ^ετο  όνομα  τοις  αυτού  κάκου ργημααιν. 
ου  γάρ  απλώς,  ονδ'  όπως  ετνχον,  ποιούαι  κακώς  υμάς, 
άλλ'  έΰκεμμένως  και  τοντ  αντό  πράττοντες,  ού%  ού- 
τοι μόνον,  αλλά  πολλοί  τών  πολιτευόμενων,  οι  τούτω 
παριόντες  αντίκα  δη  μάλα  ονναπολογήύονται ,  ον  μά 
^ι  ον  Τιμοκράτει  χαρίΰαΰ&αι  βονλόμενοι,  πό&εν; 
άλλ'  αντώ  ονμφέρειν  εκαοτος  ηγούμενος  τον  νόμον- 
αΰπερ  τοίννν  ούτοι  βφίβιν  αντοΐς  βοη^Όύΰιν  εφ  νμας, 
158  ουτοο  δεΐκαΐ  νμάς  νμΐν  αντοΐς  βοη^εΐν.    καίτοι  άνερω- 


256  XXIV.    ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

τώντός  τίνος  αυτόν  ό'του  ένεκα  τοιαντ'  η&εληΟε  γρά- 
φει,ν,  καΐ  δίε^ίόντος  ώς  χαλεπυν  τον  αγώνα  νπολαμ- 
βάνοί  τόνδε,  τετυψώβΟ^αι  τον  ταντα  λέγοντ  εφη  •  6υμ- 
παρεβεβ^αί  γαρ  Άνδροτίωνα  εαντω,  καΐ  τοιούτους  λό- 
γους ΰχολην  άγοντα  εΰκεφ&αί  περί  πάντων  ωβτ'  ευ 
είδέναι  οτι  ουδέν  αύτώ  γενηβοιτο  φλαϋρον  άπό  της 

159  γραφής  τήβδε.  καΐ  δήτα  καΐ  τε&αύμακα  την  άναιβχυν- 
τίαν  την  τούτον  τε  κάχείνου,  τοϋ  μεν,  ει  καλεί,  τοϋ  δ\ 
ει  πάρείΟί  και  ΰυναπολογήΰεται.  μαρτυρία  γαρ  δήπου 
φανερά  γενήαεται  πάΰιν  ύμΐν  οτι  τον  νόμον  τούτου 
ενεκ'  ετίϋ-ει,  άλλ'  ουκ  έπΙ  πάβι  τον  αυτόν,  όμως  δε  και 
περί  των  έκείνω  πεπολιτευμένων  υμάς  μικρά  βελτιόν 
έβτιν  άκοϋΰαι,  καΐ  τούτων  ταύτα,  ων  κεχοινώνηκεν 
ούτος  και  δι'  ά  τούτον  ούδεν  ήττον  εκείνου  δικαίως  αν 
/ΛΚϊϋΓτί.  λέξω  δ'  ούδεν  ων  άκηκόαΟ•'  ύμεΐς ,  ει  μη  τίνες  750 
άρα  επί  τοις  Εύκτήμονι  γιγνομένοις  άγώβι  παρήΰαν. 

160  Και  πρώτον  μεν,  εφ'  ω  μεγιβτον  φρονεί,  την  των 
χρημάτων  είαπραξιν  εξετάβωμεν  αυτού,  ην  μετά  τού- 
του τού  χρηΰτού  πάντας  είΰέπραξεν  υμάς.  αίτιαβάμε- 
νος  γάρ  Ενκτήμονα  τάς  υμετέρας  εχειν  είβφοράς,  και 
τούτ  εξελέγ%ειν  η  Λαρ'  εαυτού  κατα&ήΰειν  ύποβχό μέ- 
νος, καταλύβας  φηφίβματι  κληρωτήν  αρχήν  έπΙ  τί} 
προφασίΐ  ταύττ]  επί  τήν  εί'βπρα^ιν  παρεδυ ,  και  τούτον 
προύβάλετο,  ειπών  τήν  τοϋ  σώματος  άρρωβτίαν ,  ΐν', 

161  εφη ,  ΰυνδιοικη  μοι.  δημηγορίαν  δ'  έπι  τούτοις  ποιού- 
μενος, ώς  εστί  τριών  αϊρεσις,  ή  τά  πομπεΐα  κατακό- 
πτειν  ή  πάλιν  είσφερειν  ή  τους  οφείλοντας  είσπράτ- 
τειν,  αίρουμένων  είκότως  υμών  τους  οφείλοντας  είσ- 
πράττειν ,  ταΐς  ύποσχέσεσι  κατέχων  και  δια  τον  καιρόν 
ός  ην  τοτ'  έχων  εξουσίαν,  τοις  μεν  κειμενοις  νόμοις 
περί  τούτων  ουκ  ωετο  δεΐν  χρήσϋ•αι  ούό^,  ει  μή  τούτους 
ενόμιζεν  ικανούς,  έτε'ρους  τι&εναι,  ψηφίσματα  δ'  ειπεν 


ΚΑΤΑ    ΎΙΜΟΚΡΑΤΟΤΣ.  257 

έν  ίψΐν  όεινά  και  παράνομα,  όί'  ο'}ν  ηργολάβει,  προο- 

Ιδ'ίαγωγεΐ  τούτω  χρώμενοζ  των  λημμάτων,  χαΐ  πολλίί 
των  υμετέρων  χεκλοφε  μετά  τούτον^  γράφας  τους  έν- 
δεκα καΐ  τούζ  άποδε'κτας  καΐ  τονς  νπηρετας  άκολον- 
ΰ•είν  με&'  αυτού,  ίΐτ'  έχων  τούτους  ήγεν  επΙ  τάς  νμε- 
τέρα'ί  οικίας ^  καΐαύ^  ω  Τιμόκρατες,  αυνηκολον&εις, 
μόνος  των  ΰυναρχόντων  δέκα  όντων.  κα\  μηδείς  νπο- 
λαμβανέτω  με  λέγειν  ως  ου  χρήν  είοπράττειν  τονςΐόΐ 
οφείλοντας,  χρήν  γάρ.  άλλα.  πώς;  ώς  Ό  νόμος  αγο- 
ρεύει,^ των  άλλων  ένεκα-  τούτο  γάρ  έβτι  δημοτικόν. 
ου  γάρ  τοΟούτον,  ω  άνδρες^Α^ηναΐοι.  πέντε  ταλάντων 
νμΐν ,  ών  ουτοί  τοτ'  είΰέπραζαν ,  τεθέντων  ώψέληβ&ε, 
ο(ίον  βέβλαφΟ•ε  τοιούτων  έ&ών  εις  την  πολιτείαν  είβα- 

Χ^Ζγομένων.  ει  γάρ  έ^έλοιτ  έξετάοαι  τίνος  ένεκα  μάλλον 
αν  τις  ελοιτο  έν  δημοκρατία  ζην  η  έν  ολιγαρχία ,  τοϋτ' 
αν  εύροιτε  προχειρότατον ,  οτι  πάντα  πραότερα  έοτιν 
έν  δημοκρατία,  οτι  μεν  τοίνυν  της  οπον  βονλεΰ&ε  ολι- 
γαρχίας πολλω  άΰελγέΰτερα  καΐ  δεινότερα  έποίονν  ού- 
τοι, παραλείψω•  άλλα  παρ'  ημΐν  πότε  πώποτε  δεινό- 
τατα έν  τη  πόλει  γέγονεν;  ευ  οίδ^  οτι  έπΙ  των  τριά- 

164  κονϋ•'  άπαντες  αν  εΐποιτε.  τότε  τοίνυν,  ώς  έβτιν  άκον- 
ειν,  ουδείς  έΰτιν  οΰτις  άπεβτερεΐτο  τού  ΰω&ήναι,  όατις 
εαυτόν  ο[χοι  κρύ-φειεν,  αλλ*  αυτό  τούτο  κατηγορούο ι 
των  τριάκοντα,  οτι  τους  έκ  της  αγοράς  αδίκως  άπήγον. 
ούτοι  τοίνυν  τοϋαύτην  ύπερβολην  έποιηβαντο  εκείνων 
της  αυτών  πονηρίας  ώΰτ'  έν  δημοκρατία  πολιτευόμε- 
νοι την  ιδίαν  ο^κιαν  έκάοτω  δεΰμωτήριον  καΟ^ίβταβαν, 

\^ότούς  ένδεκ'  άγοντες  έπΙ  τάς  οικίας,  καίτοι,  ώ  άνδρες 
^ Αθηναίοι,  τι  οί'εβ&ε,  οπότ'  άνθρωπος  πένης,  η  και 
πλούαιος.,  πολλά  δ'  άνηλωκώς  και  τιν'  ί'βως  τρόπον 
είκότως  ουκ  εύπορων  αργυρίου,  μη  μόνον  εις  την  αγο- 
ράν  φο/^οΓτ'  έμβαλειν ,  άλλα  μηδ'  οίκοι  μένειν  άβφαλίς 
ΠβΐΏΟδΙΙι.   Υοΐ.  II.  17 


258  XXIV.    ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

Ύίγοΐτο^  Ό  δε  τούτων  αίτιος  ^νόροτίων  εί'η^  ον  οϋό'  νπερ 
αυτόν  δίκην  έά  λαβείν  τα  πεπραγμένα  καΐ  βεβιωμενα, 

166  μη  τί  γ'  νπερ  της  πόλεως  είβπράττειν  είοφοράς;  καίτοι 
είτις  έ'ροιτ'  αντον  η  Οε,  ώ  Τιμόκρατες.  τον  έπαινετην  753 ' 
τούτων  καΙ  ΰννεργόν.  τάς  εϊοφοράς  πότερον  τα  κτή- 
ματα η  τα  ΰώματα  οφείλει,  τα  κτήματα  φήβαιτ'  αν, 
είπερ  άλη^ή  λέγειν  βονλοιβ&ε  •  άπο  γαρ  τούτων  είοψέ- 
ρομεν.  τίνος  ονν  ενεκ\  ο3  κάκιΰτοι  πάντων  άν%•ρώ- 
πων,  αφέντες  το  τα  χωρία  δημεύειν  καΐ  τάς  οικίας,  και 
ταντ  άπογράφειν,  εδεΐτε  και  υβρίζετε  πολιτας  άν&ρώ- 
πονς  και  τονς  ταλαιπώρονς  μετοίκονς ,  οίς  νβριοτικώ- 
τερον  νμεΐς  η  τοις  οίκέταις  τοΓ^  νμετέροις  αντών  εχρή- 

167  6&ε ;  καΐ  μην  είέ9•ελοιτε  ΰκέ-φαα^αι  παρ  νμΐν  αντοΐς,  οι 
άνδρες  δικαΰταΐ,  τί  δονλον  ή  έλεύ&ερον  είναι  διαφε'ρει, 
τοντο  μέγιβτον  αν  ενροιτε,  οτι  τοις  μεν  δούλοις  το 
βώμα  των  αδικημάτων  άπάντοτν  νπεύ%•ννόν  έβτι ,  τοις 
ά'  έλεν%•εροις  νοτατον  τούτο  προοήκει  κολάζειν.  οι  δε 
τουναντίον  εις  τα  θώμα&\  ωβπερ  άνδραπόδοις,  έποιή- 

ί68  βαντο  τάς  τιμωρίας,  οντω  δ'  άνίβως  καΐ  πλεονεκτικός 
εοχε  προς  νμάς  ^Ανδροτίων  ωΰτε  τον  μεν  αντον  πα- 
τέρα ωετο  δεΐν,  δημοβία  δε&έντα  επΙ  χρήμαοιν  εν  τω  δε- 
ΰμωτηρίω,μήτ  άποδόντα  ταύτα  μήτε  κριϋ•έντ  άποδρά- 
ναι,  των  δ  άλλων  πολιτών  τον  μη  δννάμενον  τά  εαντον 
^εΐναι  οί'κοϋ-εν  εις  το  δεβμωτήριον  άχ%^έντα  νφ  εαντον 

369  δεδέϋ&αι.  και  Τιμοκράτης  των  μεν  πολλών  ημών  τότε, 
οτε  την  διπλαοίαν  είοέπραττεν,  ονδ'  αν  παρ  ενός  λαβείν 
ήΰ^έληΰεν  εγγνητάς,  μη  μέχρι  της  ενάτης  πρυτανείας, 
άλλ'  ουδεμιάς  ημέρας,  άλλ'  ή  διπλά  τά  χρήματ  έδει  κα- 
ταβάλλειν  ή  παραχρήμα  δεδέοϋ^αι.  παρεδίδον  δ'  ούτος 
τοις  ένδεκα  τον  ονκ  ώφληκότα  εν  τω  δικαΰτηρίω.  ννν  753 
ό'  όπως  ων  αν  νμεΐς  καταγνώτε  άδετοι  περιίαΰιν,  νπεύ- 
ϋ-ννον  αντόν  πο/ήβας  νόμον  είΰενεγκεΤν  έτόλμηΰεν. 


ΚΑΤΑ    ΤΙΜΟΚΡΑΤΟΤΣ.  259 

ι70  Αλλ'  όμως  χάχείνα  και  τάδε  φήαυυαιν  νπερ  υμών 

πράττειί'.  είτα  ταΰ#'  νμείζ  άναδεξεο^ε  νηερ  νμών  πε- 
πραχθα*,  χαΐ  τα  της  τούτων  ^ραοντητος  και  πονηρίας 
έργα  ηράως  οΙΌετε•,  άλλα  μίΟεΐν  οφείλετε  τους  τοιον- 
τυυ^",  ώ  άνδρες'Α&ηναΐοί^  μάλλον  η  αώζαν.  τον  γαρ 
ίτπίρ  της  πόλεως  πράττοντά  τι  χαΐ  πράων  νμών  τεν^ό- 

171  μενον  το  της  πόλεως  η&ος  έχοντα  δεΙ  φαίνεοϋ-αι.  τούτο 
ό'  έατίτί;  τονς  άβϋ•ενεΐς  έλεεΐν ,  τοις  ίΰχνροΐς  καΐ  δν- 
ναμενοις  μή  επιτρέπειν  υβρίξειν,  ον  τους  μεν  πολλονς 
ώμώς  μεταχειρίζεσ^αι ,  κολακενείν  δε  τον  αεί  τι  δννα- 
σθαι  δυκονντα.  ο  Ον  ποιείς,  ω  Τιμόκρατες'  δί'  ά 
πολλω  μάλλον  αν  είκότως  μη  εϋ^εληβαντες  άκονΟαι  βον 
θάνατον  καταψηφίΰαινϋ-'  οντοι  η  δί  Άνδροτίων'  άφεί- 
ηΰαν. 

172  Ότι  τοίννν  ονδε  την  είΰπραξιν  αυτήν  νπερ  νμών 
πεποίηνται,  και  τοντ'  αντίκα  δη  μάλα  νμΐν  δήλον  ποι- 
ηθώ, ει  γάρ  τις  έροιτο  αντονς  πότεροι  αύτοίς  δοκονΟιν 
άδικείν  μάλλον  τήνπόλιν,  οιγεωργονντεςκαΐ  ψειδό- 
αίνοι,  δια  παιδοτροφίας  δε  και  οικεία  άναλώματα  καΐ 
λειτοΐ'ργίας  ετέρας  έλλελοιπότες  είΰφοράν,  η  οι  τα  τών 
έ^εληοάντων  είοενεγκεΐν  χρήματα  και  τα  παρά  τών 
ανμμάχων  κλεπτοντες  και  άπολλνντες,  ουκ  αν  εις 
τοΰτο  δήπον  τόλμης,  καίπερ  όντες  αναιδείς,  ελ^οιεν 
ωΟτε  φήΰαι  τονς  τά  εαντών  μή  είοφεροντας  μάλλον 

ΠΆ  άδικείν  ή  τονς  τά  κοινά  νφαιρονμένονς.  τίνος  ονν 
ενεχ',  ω  Τιμόκρατες  καϊΆνδροτίων,  ετών  όντων  πλει- 
όνων η  τριάκοντα  άφ'  ον  ο  γε  έτερος  νμών  πολιτενε-  764 
ται,  και  εν  τούτω  τω  χρόνω  πολλών  μεν  ατρατηγών 
ήδικηκότων  την  πόλιν ,  πολλών  δε  ρητόρων,  οϊπαρα 
τοντοιοϊ  κεκρινται,  ων  οι  μεν  τε^νάοιν  ί'ςο'  ο'ις  ήδί- 
κονν,  οί  ό'  νποχωρήΰαντες  ωχοντο  καταγνόντες  αυ- 
τών^  ονδενός  πώποτε   τούτων  ίζητάο&η  κατήγορος 

17* 


260  XXIV.   ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

■υμών  ουδέτερος,  ονδ'  άγανακτών  ώφ&η  νπερ  ων  η 
πόλις  πάΰχοί,  αλλ'  εντανϋ-'  έφάνη&'  ημών  κηδόμενοι, 
η^  ου  πολλονς  έδει  κακώς  ποίήοαι;  βούλεσϋ-ε,  ώ  άνδρες 
Ά^ηναΙοί,  το  τούτων  αίτιον  εγώ  νμυν  εΐ'τιω ;  οτυ  τού- 
των μεν  μετέχουΰιν  ων  άδικοϋβιν  νμάς  τίνες,  άπο  δε 
τών  εισπραττομένων  νφαιροϋνταΐ'  δι  άπληβτίαν  δε 
τρόπων  διχό^εν  καρπούνται,  την  πάλιν,  οντε  γαρ  ^αον 
πολλοίς  καΐ  μικρά  άδικονβιν  άπεχ&άνεύ&αι  η  ολίγοις 
καΐ  μεγάλα ,  οντε  δημοτικώτερον  δηπου  τα  τών  πολ- 
λών άδικημα%•^  οράν  η  τα  τών  ολίγων,    άλλα  τοΰτ'  α£- 

175  τιον  ονγώ  λέγω.  δεΐτοίννν  υμάς  ταύτα  λογιζόμενους, 
και  μεμνημένους  ων  αν  εκαβτος  άμάρττ] ,  κολάζειν, 
Οταν  λάβητέ  τίνα ,  και  μη  τον  χρόνον,  ει  πολύς  εβτ'  άπ 
εκείνου,  οκοπεΐν,  άλΛ'  ει  ταϋτ'  έποίουν.  ώς  ει  νϋν 
πράως  οΐβετ  έφ'  οίς  τότ'  ηγανακτεΐτε,  δό^ετ'  οργιζό- 
μενοι  κατεγνωκέναι  τά  χρήματα  τούτων ,  ουκ  αδικού- 
μενοι, τών  μεν  γάρ  οργιξομένων  έοτίν  ο^έως  τι  κακόν 
τον  λελυπηκότ'  εργάΰαθϋ-αι,  τών  δε  αδικούμενων, 
όταν  πο&'  νφ  αύτοΐς  λάβωαι  τον  ηδικηκότα,  τότε  τιμω- 
ρήϋαβΟ'αι.  ούκουν  δεΐδοκειν  νϋν  μαλακιοϋ'έντας  τότε 
τών  όμωμούμένων  ορχων  άμεληόαντας  ύμΐν  αύτοΐς 
χαρίβαοΟ^αι  παρά  το  δίκαιον,  αλλά  μιΰεΐν  και  μηδ'  άνέ-  75δ 
χεβ&αι  φωνην  μήτε  τούτου  μητ  εκείνου,  τοιαύτα  πε- 
πολιτευμένων. 

176  Άλλα  νη  ζ/ί'α  ταϋτα  μόνον  τοιούτοι  γεγόναβιν 
εν  οΐς  πεπολίτευνται ,  άλλα  (ϊ'  «σΟ-'  ά  καλώς  διωκη- 
καύιν  •  αλλά  και  τάλλα  ούτω  προΰεληλύη^αΰι  προς 
υμάς  ώΰ&'  ηκιΰτα  εν  οίς  άκηκόατε  ά^ιόν  έΰτι  μι- 
βειν  αυτούς,  τί  γάρ  βούλεο^ε  εί'πω;  τά  πομπεΐα  ώς 
επεβκευακαΰι,  και  την  των  οτεφανων  καπαιρεβιν ,  η 

^Τ^  την  τών  φιαλών  ποίηβιν  την  καλην,  αλλ'  έπι  τούτοις 
γ'  5  εί  μηδέν  άλλο  ηδίκουν  την  πόλιν,   τρΙς,  ούχ  άπαξ 


ΚΑΤΑ    ΤΙΜΟΚΡΑΤΟΤΣ.  261 

η^νάναι  δικαίως  αν  μοί  δοκονΰι,'  κ<χΙ  γάρ  ίεροανλία 
καΐ  αΟίβεία  και  κλοπΐ]  καΐ  πάΰι  τοις  δεινοτάτοις  είΰΐν 
ένοχοι,  τα  μϊν  ονν  πόλλ'  ων  λέγων  εφενάκιζεν  νμάς 
Ανδροτίων  παραλείψοι-  φήΰας  ό'  άπορρεΪ2>  τα  φνλλα 
τώ-ν  ΰτεψάνων  και  ΰαπρονς  είναι  δια  τον  χρόνον,  ώΰπερ 
ίων  η  ρόδων  οντάς,  άλλ'  ον  χρνοίον,  ΰνγχωνενειν  ^πει- 
βεν.  α[ρε&εΙς  δ'  έπΙ  ταντα  προύείλετο  τούτον  τον  πάν- 

178  τον  των  κακών  κοινωνό  ν.  κατ'  έπι  μεν  ταΐς  είβφοραΐς 
τον  δημόΰιον  ηαρεΐναι  προοέγρα^εν  ως  δη  δίκαιος  ων, 
ων  εκαβτος  άντιγραφενς  έμελλεν  ^ΰεβϋ-αι  των  είίΐενεγ- 
κόντων  επί  τοις  ϋτεφάνοις  δ\  ονς  κατεκοπτεν ,  ονχΐ 
προΰήγαγε  ταντό  δίκαιον  τοντο,  άλλ'  αντός  φήτωρ, 

\79 χρνοοχόος^  ταμίας,  άντιγραφενς  γεγονεν.  καΐ  μην  ει 
μεν  απαντ  ηί,ίονς .  οβα  πράττεις  ττ]  πόλει ,  ΰαντω  πι- 
βτενειν,  ονχ  αν  ομοίως  κλέπτης  ων  εφωρώ  ■  ννν  ί'  έπϊ 
ταΐς  είΰφοραΐς  ο  δίκαιον  ί'σθ'  ορίΰας,  μη  βοΐ  πιοτενειν^ 
άλλα  τοις  αντής  δονλοις  την  πόλιν^όπότ  άλλο  τι  πράτ- 
των  και  χρήματα  κινών  ιερά,  ων  ίνια  ούδ'  έπϊ  της  ι?ί*£-756 
τέρας  γενεάς  άνετέ%•η ,  μη  προΰγραψάμενος  την  αντην 
φνλακήν  ηνπερ  έπϊ  των  είοφορών  φαίνει ,  ουκ  ηδη  δή- 

]^λον  δι'  ο  τοντ'  έποίηβας;  έγώ  μ}ν  οΐμαι.  χαΐμην,  ω 
άνδρες  Άϋ-ηναιοι ,  και  κατά  παντός  τον  χρόνον  ΰκέ- 
φαοϋ•ε  ως  καλά  καΙ  ξηλωτά  επιγράμματα  της  πόλεως 
ανελών  ως  άΰεβή  και  δεινά  άντεπέγραφεν.  οίμαι  γάρ 
νμάς  απαντάς  όράν  νπό  των  οτεφάνων  ταΐς  χοινικίβι 
κάτωΟ-εν  γεγραμμένα  "οι  ΰνμμαχοι  τον  δήμον  άνδρα- 
γα&ίας  ε'νεκ*  έοτεφάνωΰαν  και  δικαιοΰννης"  η  "οι 
" ΰνμμαχοι άριοτεΐον ττί'Αϋ-ηναία άνέϋ-εβαν'η  κατά  πό- 
λεις "ο[  δεΙνες  τον  δήμον  έβτεφάνωσαν  αω&έντες  νπό 
"τον  δήμον"  οΓον  "Ενβοεΐς  έλεν&ερω^έντες  έοτεψά- 
' νωοαν  τον  δήμον"  έπεγέγραπτό  πον ,  πάλιν  Κόνων 
^άπό  τής  νανμαχίας  τής  προς  Αακεδαιμονίονς  "     Χα- 


262  XXIV.    ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

181 " β^ίοίξ  άπο  της  εν  Νά^ω  ναυμαχίας."  τοίαντα  γαρ  ην 
χα  των  Στεφάνων  επιγράμματα,  ταντα  μεν  τοίννν,  α 
πρότερον  ξήλον  πολνν  είχε  και  φιλοτυμίαν  νμΐν,  ήφά- 
νιΰται  κα^αιρε^έντων  των  βτεφάνων  •  έπΙ  δε  ταΐς  φιά- 
λαις,  ας  αντ'  εκείνων  εποιηβατο  νμίν  ό  πόρνος  υντος, 
'  ^Ανδροτίωνος  έπιμελονμένου  έποίή&ηΟαν"  έπιγεγρα- 
πταί,  ■παΐ  ου  το  ΰώμα  ηταιρηκότος  ουκ  έώοιν  οί  νόμοι 
εις  τα  ιερά  ειοιεναι,  τοιίτου  τοννομα  εν  τοις  ίεροΐς  έπΙ 
των  φιαλών  γεγραμμενον  εοτίν.  όμοιόν  γε ,  ον  γαρ ; 
το  ντο  τοΓ^  προτεροις  έπιγράμμαΰιν ,  η  φιλοτιμίαν  ί'οην 

182  έχον  υμΐν.  τρία  τοίνυν  εκ  τούτου  τα  δεινότατ'  αν  τις 
ίδοι  πεπραγμέν'  αύτοΐς.  την  μεν  γάρ  0•εόν  τους  οτε- 
φάνους  οεΰυληκααΐ'  της  πόλεως  δε  τον  ξήλον  ηφανί- 7 ό7 
καϋι  τον  εκ  των  έργων,  ών  υπόμνημα  ήβαν  όντεςοί 
ύτέφανοΐ'  τους  δ'  άναϋ-έντας  δόξαν  ου  μικράν  άφη- 
ρηνται,  το  δοκεΐν  ών  αν  ευ  πά&ωβιν  έ&ελειν  μεμνή- 
αΰ•αι.  και  τοιαύτα  καΐ^τοααϋτα  το  πλήϋ•ος  κακά  είργα- 
βμένοι  εις  τοΰτ'  άναιΟ^ηοίας  και  τόλμης  προεληλύ&α- 
0ΐν  ώ6ϋ•'  6  μεν  οί'εται  ίι'  εκείνον  ύφ'  υμών  ΰωΟ-ήοε- 
β&αι,  6  δε  παρακάΟ^ηται  και  ου  καταδύεται  τοις  πεπρα- 

ΙΒΆΥί^ενοις.  οϋτω  δ'  ου  μόνον  είςχρηματ'  αναιδής,  άλλα 
και  ακαιός  εοτιν  ώοτ'  ουκ  οίδεν  εκείνο ,  ότι  βτεφανοι 
μεν  είοιν  αρετής  Οημεΐον,  φιάλαι  δε  και  τα  τοιαύτα 
πλούτου,  και  στέφανος  μεν  άπας ,  καν  μικρός  τ^,  την 
ΙΟην  φιλοτιμίαν  έχει  τω  μεγάλω,  έκπώματα  δ'  η  ^υ- 
μιατήρια  η  τά  τοιαύτα  κτήματα,  εάν  μεν  ύπερβάλλί] 
τω  πλή%•ει,  πλούτου  τινά  δόί,αν  προΰετρίφατο  τοις  κε- 
κτημένο ις ,  εάν  δ^  έπι  μικροΐς  αεμνύνηταίτις,  τοβούτ' 
απέχει  τού  τιμής  τινός  διά  ταύτα  τυχεΐν  ωΰτ'  άπειρό- 
καλος  προς  εδο^εν  είναι,  ούτος  τοίνυν  άνελών  τά  της 
δόξης  κτήματα  τά  τού  πλούτου  πεποίηται  μικρά  και 

18ά άνοίξια  υμών.    και  ούδ'  έκείν'  εΐδεν,  ότι  προς  μεν  χρη- 


Κ.4Τ^    ΤΙΜΟΚΡΑΤΟΤΣ.  263 

μάτων  κτηΟιν  οϋδεηώποτε  υ  δήμος  ίΟπονδααε^  ηρύς 
όε  δόξης  ώς  ονδε  ηρυς  ^ν  των  άλλων,  τεκμήριον  δε'" 
χρήματα  μεν  γαρ  πλεΐΰτα  τών  Ελλήνων  ποτέ  Οχών 
«'.ταΐ'θ'  υπέρ  φιλοτιμίας  άνήλωΰεν^  νπερ  δΐ  δόξης  ^ίο- 
φέρων  εκ  ταΐΐ'  ιδίων  υνδένα  πώηοτε  κίνδυνον  έξεοτη. 
αφ'  ων  κτήματ'  «Οαι/ατ'  αντω  ηερίεΟτί,  τα  μέντων 
έργων  ή  μνήμη ,  τά  δε  τών  άνα&ημάτων  τών  έπ'  έκεί- 
νοις  ατα^έντων  το  κάλλος,  προπύλαια  ταύτα,  δ  παρ-  753 
&ενών,  ΰτοαΐ,  νεώαοίχοι,  ονκ  άμφορίοκοι  δνο  ονδε 
χρνοίδες  τε'τταρες  η  τρεις,  αγονοα  εκάβτη  μνάν,  ας, 

\Κ<όταν  ΰοί  δοκί],  πά?Λν  γράφεις  καταχωνεύειν.  ου  γαρ 
εαντονς  δεκατενοντες,  ονδ'  α  καταράΰαιντ'  αν  οί 
ί'χθ•ροί  ποιονντες ,  δίπλας  πράττοντες  τάς  είοφοράς, 
ταύτ  άνέ%εΰαν,  ονδ'  ο'ιόοπερ  αν  χρώμενοι  ονμβον- 
λοις  επολιτενοι^το ,  άλλα  τονς  έχ&ρονς  κρατούντες,  καΐ 
α  πάς  τις  αν  εν  φρονών  ενξαιτο,  την  πόλιν  εις  ομόνοιαν 
άγοντες,  ά&άνατον  κλέος  αυτών  λελοίπαοι,  τονς  έπι- 
τηδενοντας  οΊά  ΰοι  βεβίωται  της  αγοράς  εΐργοντες. 

Ι86  νμεΐς  ό'  ίί'ί  τοοοϋτον,  ώ  άνδρες'^&ηναΐοι,  προήχϋ^ητ' 
εύηχί^είας  και  ραΰ^νμίας  ώστ'  ούδε  τοιαντ'  έχοντες  πα~ 
ραδείγματα  ταύτα  μιμεΐο&ε,  άλλ'  Άνδροτίων  νμΐν  πομ- 
πείων  έπιΟκεναΟτής,  Άνδροτίων,  ώγήκαΐ&εοί.  κα\ 
τοντ'  άβέβημα  έλαττον  τίνος  7]γεΙΌ&ε;  εγώ  μεν  γαρ 
ηγούμαι  δεΐν  τον  εις  ιερά  είβιόντα  και  χερνίβων  καΐ 
κανών  άφόμενον,  και  της  προς  τονς  &εονς  επιμελείας 
προΰτάτην  έοόμενον  ονχι  τακτόν  ημερών  αριθμόν 
άγνενειν,  αλλά  τον  βίον  ηγνενχέναι  τοιούτων  επιτη- 
δενμάτων  οία  τοντω  βεβίωται. 

187  Και  περί  μεν  τούτον  κατά  ΰχολην  ■  «  δε  Τιμοκρά- 

τει  αννερεΐ,  πολλά  λέγειν  έτι  προς  τούτοις  έχων  παν- 
ΰομαι.  οίδα  ό'  οτι,  ώς  μεν  ονκ  άΰύμφορος  νμΐν  έΰτιν 
6  νόμος  χαΐ  παρά  πάντας  τονς  νήμονς  είαενηνεγμένος 


264  XXIV.    ^ΗΜΟΣ®ΕΝΟΤΣ. 

χαΐ  κατά  πάντ'  άδέχως  εχων^  ονχεί,εί  λέγειν  ακούω 
5'  αντον  λέγειν  ως  έκτέτίΟται  τά  χρήματαΆνδροτίωνι 
καΙ  ΓλανκέτΎΐ  κάΙ  Μελανώττω,  και  οτι  δεινότατ  αν  πά- 
θοί  πάντων  άν&ρωπων  ^  ει  πεποιηκότων  εκείνων  τά 
δίκαια,  νπερ  ών  αντοξ  αίτίαν  έχει  ϋ-εΐναι  τον  νόμον,Τό9 

188  μηδέν  ήττον  αντος  άλίοκοιτο.  έγώ  δε  τον  λόγον  ηγού- 
μαι τούτον  ονδε  καϋ•'  ^ν  λέγειν  ένεΐναι  τοντω.  ει  μεν 
γάρ  νπερ  τούτων,  ονς  τά  προΰήκοντα  φης  πεποιηκέ- 
ναι,  %•εΐναι  τον  νόμον  ομολογείς ,  κατ  εκείνο  προΰή- 
κει  ΰε  άλίΰκεύ^αι  φανερώς,  οτι  μη  τιΟ^έναι  νόμον,  εάν 
μη  τον  αυτόν  έπΙ  πάΰι  τοις  πολίταις ,  άντικρυς  οι  κύ- 
ριοι νόμοι  λέγονβί,  καϋ•'  ονς  ούτοι  δικάύειν  ομωμόκα- 

189  Οιν.  ει  δε  τού  τΐάΰι  ΰνμφέροντος  ένεκα  ταύτα  νομο%ε- 
τι^^ίίαι  ψή'3εις,  μη  λέγε  την  εκτιΰιν  την  τούτων  •  ούδεν 
γάρ  κοινωνεί  τω  νόμωτωδε-  άλλ'  ως  επιτήδειος  εβτι 
και  καλώς  έχων  ό  νόμος,  τούτο  δίδαακε.  τούτο  γάρ 
έοϋ-'  νπερ  ον  βν  μεν  είΰενεγκειν  φής ,  έγώ  δε  γέγραμ- 
μαι  τάναντία  φάΰκων ,  κρίναι  δε  προβήκει  τοντονβί. 
καίτοι  και  τούτ  ουκ  άπορήϋαιμ  αν  δεΐξαι,  πάντα  μάλ- 
λον ή  κατά  τονς  νόμους  πεποιημένονς  τήν  ίκτιβιν 
εκείνους  τήν  τών  χρημάτων  αλλά  μή  περί  τούτων 
υμών  οίόόντων  την  φήφον,  τί  δει  ταύτα  λέγοντα  ένο- 
χλεΐν  με  νυνί; 

190  Οΐμαι  τοίνυν  αύτον  ονδ'  εκείνων  άφέζεβ&αι  τών 
λόγων,  ως  δεινά  αν  πά^οι ,  εί γράφας  όπως  Ά&ηναίων 
μηδείς  δε^ήβεται  αύτος  πείθεται  τι  κακόν,  και  ότι  τους 
νόμους  ως  πραότατους  και  μετριωτάτονς  είναι  ύπερ 
τών  αδυνάτων  μάλιΟτ  έΰτίν.  προς  δή  τους  τοιούτους 
λόγους  βέλτιον  προακηκοέναι  μικρά  πάντας  υμάς ,  ΐν' 

191  ήττον  έξαπατάο&ε.  όταν  μεν  γάρ  λέγη,  όπως  μηδείς  δε- 
'&ήβεται  Αθηναίων ,  μή  λαν&ανέτω  ψευδόμενος  υμάς. 
ου  γάρ  τούτο  τέϋ-ειχεν,  άλλ'  όπως  ύμεΐς  άκυροι  ΓοανΤδΟ 


ΚΑΤΑ  ΤΙΜΟΚΡΑΤΟΤΣ.  265 

προατίμημάτων  ^<^εο9^ε '  και  την  μεϋ-'  όρκου  χαΐ  λόγον 
και  κρίΰεας  φήφον  έν7}νεγμενην  άνάδι,κον  κα^ίΰτηαιν. 
μη  δη  τ«ϋθ•'  νμΐν  των  έκ  τον  νόμου  ρημάτων  ίκλε^ας 
λεγετω,  α  φιλ(χν9•ρωπ6τατ'  εβτίν άκονΰαι,•  άλλ'ολον 
δείχνντω  τον  νόμον  εξής,  καΐ  τά  αυμβαίνοντ"  εξ  αυτοϋ 
ακοπεΐν  έάτω.    ενρήαετε  γάρ  ταντ'  οντά  α  εγώ  λέγω, 

192  και  ονχ  α  φηοιν  ουτο^.  άλλα  μην  προς  γε  το  τοις  πολ- 
λοίς ΰνμφέρειν  τους  νόμους  πράους  καΐ  μετρίους  είναι 
τάδε  χρή  οκοπεΐν.  έΰτιν,  ω  ανδρες'Α&ηναΐοι,  δύο  εί'δη, 
περί  ων  είΰιν  οί  νόμοι  κατά  πάοας  τάς  πόλεις '  ων  το 
μεν  εβτι,  δι'  ων  χρώμε^α  άλλήλοις  καΐ  Ουναλλάττομεν 
και  περί  των  ιδίων  ά  χρή  ποιεΐν  διωρίβμεϋ-α  και  ζώμεν 
όλως  τά  προς  ημάς  αυτούς,  το  δ\  Ον  τρόπον  δει  τω 
κοινω  της  πόλεως  ενα  εκαοτον  ημών  χρήΰϋ'αι,  αν  πολι- 

193  τενεΰ&αι  βούληται  και  φή  κήδεΰ^-αι  τής  πόλεως,  εκεί- 
νους μεν  τοίννν  τους  νόμους^  τους  περί  τών  ιδίων, 
ήπίως  κεΐύ^αι  καΐ  φιλανϋ-ρώπως  ύπερ  τών  πολλών 
έβτί•  τούοδε  δε  τους  περί  τών  προς  το  δημόοιον  του- 
ναντίον, ίΰχυρώς  και  χαλεπώς  εχειν  ύπερ  υμών  έβτνν' 
ούτω  γάρ  αν  ήκίοΟ^'  οί  πολιτευόμενοι  τους  πολλούς 
υμάς  άδικοΐεν.  όταν  δη  τούτω  τω  λόγω  χρήται,  έπΙ 
ταύτα  απαντάτε,  ότι  τους  νόμους  ουκ  εκείνους  τους 
ύπερ  υμών  πράους  ποιεί,  αλλά  τούύδε  οϊ  τοΙς  πολι- 
τευομένοις  φόβον  παρεχουϋιν. 

194  Πολλά  δ'  αν  τις  εχοι  λέγειν,  ει  κα^'  εκαβτον  ων 
έρεΐ  δεικνύναι  βούλοιτο  φενακιβμοϋ  και  παρακρού- 
οεως  ένεκα  φηϋ^ηΰόμενα.  άλλα  τά  μεν  πολλά  παρήβω, 
χεφάλαιον  δ'  ύμΐν  ο  μνημονεύβετε  ερώ.  βκοπείτ  εν  761 
άπαβι  τοΐ5  λόγοις,  όπόβους  αν  λέγτ],  εί'τι  δυνήΰετκί 
τοιούτον  ειπείν,  δι  ου  διδάξει  ώς  έοτι  δίκαιον  τον  τι- 
^έντα  νόμον  ταντά  προδτάξαι  περί  τών  παρεληλν9•ό~ 
των  ΗΟίΙ  πρότερον  τέλος  έΰχηκότων  ποιεΐν  και  περί  τών 


266  XXIV.    ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

μελλόντωνγενηΰεβ&αι,•  ηάντων  γαρ  όντων  αίΰχρώνκαΐ 
δεινών  των  γεγραμμένων  εν  τω  νόμω,  τούτο  δεινότατου 

193  καΐ μάλιβτα παράνομον γέγραπται.  είδε μηϋ^  οντος μήτ 
άλλος  μηδείς  τούτο  δννήοεται  δεΐ^,αι ,  είδενοα  χρη  6α- 
φώς  φενακίζομένονς,  καΐ  λογίξεβ^αί  προς  υμάς  αυτούς 
εκ  τίνος  ηοτ  επήλ&ε  τούτω  τοιαύτα  νομοΰ^ετεΐν.  ον 
ηροΐκα^  ω  Τιμόκρατες,  τΐό&εν;  ονδ'  ίίλι/ου  δειτούτον 
εΟ•ηκας  τον  νόμον '  ονδεμίαν  γαρ  αν  είτίεΐν  Εχοις  αλλην 
πρόφαοιν^  δι'  ην  τοιούτον  έπήρ&ης  είβενεγκεΐν  νόμον^ 
η  την  σαυτού  &εοίς  εχ^ράν  αίβχροκερδίαν  •  οντε  γαρ 
Ονγγενης  οντ    οικείος  οιίτ'  αναγκαίος  ην  θοι  τούτων 

1%  ουδείς^  ονδ^  εκεΐν'  αν  ε'χοις  ειπείν ,  ώς  έλεηΰας  δείνα 
πάοχοντας  άν&ρωπονς  εϊλον  δια  ταύτα  βοη%εΐν  αν- 
τοΐς.  οντε  γαρ  το  τα  τούτων  ηολλοΰτω  χρόνω  μόλις 
ακοντας,  έν  τριΰΐν  εξελεγχ&εντας  δικαΰτηρίοις,  κατα- 
τιΟ^εναι,  τούϋ-'  ηγήοω  το  δεινά  πάβχειν  είναι•  ποιείν 
γάρ  έοτι  τούτο  γε  δεινά,  καΐ  παρο^ύνειε  μάλλον  αν 
τίνα  μιβεΐν  η  ηροτρέχ[)ειεν  ελεεΐν  •  οντ  άλλως  πράος  καΐ 
φιλάνΟ•ρωπος  ΰν  τις  των  άλλων  διαφόρως  ων  ελεείς 

197  αυτούς  •  ον  γάρ  έβτι  της  αντης  ■ψνχης  Άνδροτίωνα  μεν 
καΐ  Μελάνωπον  καΐ  Γλανκέτην  έλεειν,  ά  κλέψαντες 
είχον  είκατα^ηΰονΰι,  τοντωνί  δε  τοβούτων  όντων  και 
των  άλλων  πολιτών,  ων  επι  τάς  οικίας  έβάδιζες  0ντβ'2 
τονς  ένδεκα  και  τονς  άποδέκτας  έχων  και  τους  νπηρέ- 
τας,  μηδενα  πώποτ  έλεήΰαι,  αλλά  &ύρας  άφαιρεΐν  καΐ 
6τρώμα&^  νποβπάν  καΐ  διάκονον,  εί  τις  εχρήτο, 
ταντην  ενεχνράξειν  •  ά  6ν  πάντ  έποίεις  ένιαντόν  όλον 

198  μ^τ  ^Ανδροτίωνος.  πολλώ  γάρ  δήπον  βχετλιώτερ  επά- 
Οχε&'  νμεΐς,  καΐ  πολύ  μάλλον  αν  εικότως  ηλεεις  τού- 
τους, οϊ  δι'  υμάς,  ώ  κατάρατε,  τους  λέγοντας  ονδ' 
οτιονν  είοφέροντες  παύονται,  καϊ  ουκ  άπόχρη  τοντ\ 
άλλα  καΐ  διπλά  πράττονται,  και  ταϋθ'  νπό  αού  καί 


Κ^ίΤΑ    ΤΙΜΟΚΡΑΤΟΤΣ.  267 

Άνδροτίωνος ,  οϊ μίαν  εϊοφοράν  ονδεπώποτ'  είαενηνό- 
Ι99χατε.  τηλιχοντο  τοιννί'  έψρόνηαεν  οντος  ως  αρ^  ηνδε 
όίχην  τούτων  ουδεμίαν  δώΰων  .  ωΰτε  μόνος  δέχα-τών 
ανναρχόντων  όντων  χοινί]  τον  λόγον  εγγράφαι  μετ^ 
Άνδροτίωνος  ετόλμηΰε•  προΐχα  γαρ,  ονδϊν  ωφελού- 
μενος^ νμίν  Τιμοχράτης  απεχθάνεται,  χαΐ  νόμους  είϋ- 
φε'ρεί  πάαιν  εναντίους^  το  τελενταΐον  δε  χαΐ  αντον 
νόμω  προτε'ρω,  ο  μα  τηνΆθηνάν  ονδ'  υμάς  οΐμαί λαν- 
θάνειν. 

200  'Ό  τοίννν  εμοίγε  δοχεϋ μάλκίτ' α^ι,ον  οργής  εΐναι, 
φράΰω  χαΐ  ουκ  άποτρεφομαί,  ότι  ταϋτ,  ώ  άνδρες  Άϋ^η- 
ναΓοι,  τΐράττων  έπ  άργνρίω,  χαΐ  προτιρημένος  ώς  αλη- 
θώς μιΰθαρνεΐν^  ονχ  εις  α  χαΐ  Ονγγνώμην  άκονβας 
αν  τις  εΰχε,  ταντ'  άναλίΰχει.  ταντα  δ'  εοτΐ  τί\  Ό  πατήρ, 
ώ  άνδρες  δίχαϋταΐ^  6  τούτον  τω  δημοοίω  οφείλει '  και 
ονχ  ονειδίξων  έχείνω  λέγω,  άλλ'  άναγχαζόμενος•  χαΐ 

201  οντος  6  χρηοτος  περιορα.  καίτοι  όβτις  μέλλων  κληρο- 
νομηοειν  της  ατιμίας,  άν  έχεΐνός  τι  πάθη,  μη  οΐεται 
δεϊν  έκτίοαι,  άλλα  χερδαίνειν ,  όν  εκείνος  ξγίχρόνον, 
άξιοι  τοΰτο  το  κέρδος,  τίνος  άν  νμΐν  άποαχέβθαι  δοχεΐ; 
και  τον  μεν  πατέρα  οντ'  έλεεΐς  οντε  δεινά  6οι  δοχεΐ 76ί 
πάΰχειν ,  εί  ϋον  λαμβάνοντος  και  χρηματιζομένον  άπο 
των  εΐοφορών  ών  ειο έπραττες,  από  των  φηφιΰμάτων 
ων  γράφεις,  άφ' ων  εΐοφέρεις  νόμων,  διά  μικρόν  άρ- 
γνριον  μη  μετέχει  της  πόλεως,  ετέρους  δ^  έλεήοαί  τινας 

202  φ?ί?>  άλλα  νή  /ύία  την  άδελφην  καλώς  διφκηκεν.  άλλ' 
εί  κα\  μηδίν  άλλο  ηδίχει,  κατά  τοϋτ  άξιος  έβτ'  άπολω- 
λέναι  •  πέπρακε  γάρ  αυτήν ,  ουκ  έχδέδωχε.  τών  γαρ 
υμετέρων  εχθρών  ένΐ,  Κερκυραίω  τινι  τών  νυν  εχόν- 
των την  πόλιν,  καταλύοντι  παρ*  αύτώ,  ότε  δεϋρο  πρε- 
οβεύοι,  και  βονληθέντι  λαβείν  αυτήν  («ξ  ου  ίέ  τρόπον, 
Λαραλείφω)  λαβών  άργύριον  δέδωκε'  καΐ  νϋν  έατιν 


268  XXIV.    ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

203  εν  Κέρκυρα,  ος  ονν  την  μεν  άδελφην  έπ  έξαγωγϋ  φη- 
οΐ  μεν  εκδονναί ,  πέπρακε  δε  τω  έργφ ,  τον  δε  αντοϋ 
πάτερα  οντω  γηροτροφεΐ,  κολακεύει  δε  καΐ  μιαΰ^ον 
γράφει  καΐ  πολιτεύεται,  τούτον  νμεΐς  λαβόντες  ονχ 
άτίοκτενεΐτε ;  δό\ετε  αρα,  ώ  άνδρες  Άϋ-ηναΐοι ,  κρίΰεις 
βούλεβΰ^αι  καΐ  πράγματ'  έχειν,  άλλ'  ουκ  άπηλλάχ&αι 
των  πονηρών. 

204  Και  μην  δτι  μεν  προΰηκει  πάντας  κολάζειν  τους 
άδικονντας,  εν  οίδ'  οτι  πάντες  αν,  εί'τις  εροιτο,  φή- 
οαιτε  •  οΰω  δε  μάλιβτα  τούτον ,  05  νόμον  είβενηνοχεν 
έπΙ  βλάβη  τον  πλη&ονς,  εγώ  πειράΰομαι  διδάξαι.  των 
μεν  γαρ  κλεπτών  καϊ  λωποδντών  και  τα  τοιαύτα  κα- 
κονργονντων  εκαβτος  πρώτον  μϊν  ως  άλη&ώς  τον  έν~ 
τνχόντ'  αδικεί,  καΐ  ονκ  αν  οίος  τ  εί'η  πάντας  εκδνειν 
ονδε  τα  πάντων  νφελέΰ&αι,  είτα  καταιΰχννει  την  αν- 

205  τον  δό^αν  καϊ  τον  βίον  μόνον,   ει  δε  τις  είβφέρει  νόμον 
εξ  ού  τοις  υμάς  βουλομενοις  άδικειν  η  πάΰα  έξονβία 
ααΐ  άδεια  γενήβεται,  ούτος  ολην  αδικεί  την  πόλιν  κα\  761 
καταιβχύνει  πάντας '  νόμος  γαρ  αιΰχρος  όταν  κύριος 

η ,  της  πόλεως  όνειδος  έοτι  της  δεμένης,  καϊ  βλάπτει 
πάντας  όβοι  περ  αν  αύτώ  χρώνται.  τον  ούν  καϊ  βλά- 
πτειν  υμάς  καϊ  δόξης  άναπιμπλάναι  φαύλης  επιχει- 

106  ρονντα,  τούτον  ου  τιμωρηΰεθϋ•ε  λαβόντες ;  καΐτίφή- 
6ετε;  γνοίη  δ'  αν  τις  οντω  μάλιο&'  ήλίκα  πράγματα 
βυΰκενάβας  γεγραφεν  αυτόν ,  και  ταν%•  ως  νπεναντία 
τ^  κα&εοτώΰτι  πολιτεία,  εέ  λογίσαιτο  ότι  πάντες,  όταν 
που  καταλύοντες  τον  δήμον  πράγμασιν  έγχειρώβι 
νεωτεροις,  τούτο  ποιούβι  πρώτον  απάντων,  ελυβαν 
τους  πρότερον  νόμω  δι  άμαρτίαν  τινά  ταύτην  υπέ- 

207  χοντας  την  δίκην.  πώς  ούν  ουκ  άξιος  ούτος,  ει  δυνα- 
τόν, τρις,  ονχ  άπαξ  άπολωλέναι,  οςεΊς  ων  και  ου  δηπον 
με'λλων  καταλνειν  υμάς,  αλλά  τουναντίον  αντός  έν 


ΚΑΤΑ  ΤΙΜΟΚΡΑΤΟΤΣ.  269 

νμΐν^  αν  τα  δίκαια  χαΐ  τά  προβηκοντα  ποιήτε ,  άπολέ- 
οΰ-αι,  όμως  έμι,μΐ]Οατο  τούτο  τάδίκημα,  καΐ  δια  τον 
νόμου  λνειν  ηξίωβεν  ονς  δίδεκε  τά  δίχαοτήρία  ^  γρά- 
ψας  άναίδώς,  εί'τινι  προΟτετίμηται  δεΟμού  καν  το  λοι- 

208  7ΐόντινίπρο6τιμήαητε,  τούτον  άφεΐα&αί.  καΐ  μι^ν  ει 
αντίκα  δη  μάλα  κρανγήν  άκονβαιτε  προς  τω  δικαστή- 
ρί'ω,  είτ'  είποι  τις  ως  άνέωκται  το  δεΰμωτήριον ^  οι  δε 
δεβμώται  φενγονοιν,  ουδείς  οντε  γέρων  οντ'  όλίγωρος 
οϋτως  όβτις  ονχΐ  βοηϋ^ήαειεν  αν  κα&' οΟον  δύναται, 
ει  δε  δη  τις  εΐηοι  παρελθών  ως  6  τοντονς  άφείς  έβτιν 
οντοΰί^  ονδε  λόγον  τνχών  εν&νς  αν  άπαχΟ•εΙς  ^ανάτω 

209  ζημιω^είη.  νύν  τοίννν  έχετε,  ω  ανδρεςΆ&ηναιοι,τον- 
τον,  ος  ονχΐ  λάϋ-ρα  πεποίηκε  τούτο ,  άλλα  φενακίοας 
και  παρακρονοάμενος  υμάς  νόμυν  τέϋ-εικε  φανερώς,  765 
05  ονκ  άνοίγννβιτο  δεσμωτήριον,  άλλα  κα&αιρεΐ,  ιζροβ~ 
περιείληφε  δε  καϊ  τά  δικαΰτήρια.  τίς  γάρ  η  τούτων  η 
εκείνων  χρεία,  όταν  ο'ις  τετίμηται  δεομού  λνωνται, 
καν  το  λοιπόν  τιμήοητε  τω,  μηδέν  νμίν  τ]  πλέον ; 

210  Αεί  τοίννν  υμάς  κάκεΐνο  ΰκοπεΐν,  οτιπολλοιτών 
Ελλήνων  πολλάκις  είαΐν  έψηφιΰμένοι  τοις  νόμοις  χρή- 
βϋ•αιτοΐς  νμετεροις,  εφ  ω  φιλοτιμεΐΰ&ε  νμεΐς,  είκό- 
τως  •  ο  γάρ  ειπείν  τινά  φαΰιν  εν  νμιν ,  άληϋ-ες  είναί 
μοι  δοκεϊ,  οτι  τους  νόμους  άπαντες  νπειλήφαβιν,  οοοι 
βωφρονούΰι,  τρόπους  της  πόλεως,  χρή  τοίννν  οπον- 
δάξειν  όπως  ως  βέλτιΰτοι  δό^ονΰιν  είναι,  καϊ  τονς  λν- 
μαινομενονς  καϊ  διαβτρεφοντας  αντονς  κολάξειν ,  ώς 
ει  καταρραϋ•νμήΰετε ,  της  φιλοτιμίας  τε  ταύτης  άπο- 
οτερήοεα^ε  καϊ  κατά   της  πόλεως  δόξαν  ον  χρηβτην 

αίποιήΰετε.  και  μην  ει  Σόλωνα  καϊ  Α  ρ  άκοντα  δικαίως 
επαινείτε,  ονκ  αν  έχοντες  ειπείν  ουδετέρου κοινον  εν- 
εργετημ'  ονδεν  πλην  ότι  βνμφεροντας  ε&ηκαν  καϊ  κα- 
λώς έχοντας  νόμονς ,  δίκαιον  δήπον  χαι  τοις  νπεναν- 


270  XXIV.   ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

τίως  τι&εΐΰι,ν  έκείνοις  οργίλωξ  έχοντας  και  κολάζοντας 
φαίνεβ^αί.  οίδα  δε  Τψοκράτην,  οτι  τοννόμον  είΰενή- 
νοχε  τούτον  ονχ  ηκίΰϋ-'  νπερ  αυτού  •  τιολλά  γαρ  ηγεΐ- 
το  πολίτενεΰ%•αι  παρ  νμΐν  αξία  δεβμον. 

212  Βονλομαί  τοίννν  νμΐν  κάκεΐνο  διηγήοαΰ^αι,^  ο 
φαβί  τίοτ  ειπείν  Σόλωνα  κατηγορονντα  νόμον  τίνος 
ουκ  έπυτηδείον  ϋ-εντος.  λέγεται  γαρ  τοις  δικαβταΐς 
αντον  είτίείν,  επειδή  ταλλα  κατηγόρηύεν,  οτι  νόμος 
έβτΧν  απάΰαις  ώς  έπος  ειπείν  ταΐς  πόλεοιν^  έάν  τις  το 
νόμιομα  διαφϋ^είρτ]^  %-άνατον  την  ζημίαν  είναι,  επε- 
ρωτηβας  δε  ει  δίκαιος  αυτοΐς  και  καλώς  έχων  6  νόμος 

213  φαίνεται ,  επειδή  φηβαι  τονς  δικαβτάς,  ειπείν  οτι  αυ-  766 
τός  ηγείται  άργνριον  μεν  νόμιομ  είναιτών  ιδίων  ουν- 
αλλαγμάτων  ένεκα  τοις  ίδιώταις  ενρημενον ,  τονς  δε 
νόμονς  ηγοΐτο  νόμιΰμα  της  πόλεως  είναι,  δεΐν  δη  τονς 
δικαΟτάς  πολλω  μάλλον,  εί'τις  ο  της  πόλεως  έοτι  νόμι- 
ΰμα^ τοντο  διαφϋ^είρει  καΐ  παράοημον  ειβφέρει ,  μιοειν 
και  κολάζειν,  η  εί  τις  εκείνο   ο   των  ιδιωτών  εοτίν. 

214  προΰ%^εΐναι  δ}  τεκμήριον  τον  καΐ  μείζον  είναι  τάδίκημα 
το  τονς  νόμονςδιαφ&είρειν  ητό  άργνριον,  οτι  άργνρίω 
μεν  πολλαΐ  των  πόλεων  καΐ  φανερώς  προς  χαλκόν  κα} 
μόλνβδον κεκραμένω  χρώμεναι  οώξονται  κα\  ονδ'  οτι- 
οννπαρά  τοντο  πάβχονοι,  νόμοις  δε  πονηροΐς χρώμενοι 
καΐ  διαφ%•είρεβ^αι  τους  οντάς  έώντες  ονδένες  πώποτ 
εοώ&ηβαν.  ταύτη  μέντοι  τη  κατηγορία  Τιμοκράτης 
ένοχος  κα^έοτηκε  νννΐ,  και  δικαίως  αν  νφ  νμών  τον 
προβήκοντος  τύχοι  τιμήματος. 

215  Χρη  μεν  ονν  πάοιν  οργίλως  εχειν^  οϋοι  τι^έαΰι 
νόμονς  αίαχρονς  καΐ  πονηρονς ,  μάλιΟτα  δε  τούτοις  οϊ 
τονς  τοιούτονς  των  νόμων  διαφ&είρονΟι.,  δι  ων  έ'βτιν 
η  μικράν  η  μεγάλην  είναι  την  πόλιν.  είΰΐ  δ  οντοι  τί- 
νες", οΐτε  τονς  άδικοϋντας  τιμωρούμενοι  και  Ο0οι  τοΙς 


Κ^ΤΑ  Τ1Μ0ΚΡΑΤ0ΤΣ.  271 

516^Λίϋκ£<Τί  τιμάζ  τινκς  διδόαΟίν.  ει  γά^  άπαντες  προ- 
Λ^νμη&εΐεν  ποιεΐν  αγαθόν  τι  το  χοινυν,  τάς  τιμάς  καϊ 
τάς  δωρεάς  τάς  νπερ  τοντων  ξ7]λ(6οαντες .  χαι  πάντες 
άποΟταΐεν  τον  χακονργεΐν  [η  κακόν  τι  πράττειν].)  τάς 
βλάβας  καΐ  τάς  ζΐ]μίας  τάς  έπΙ  τούτοις  κειμενας  φοβη- 
■&ε'ντες,  εο9•'  ο  τι  κωλύει  την  πόλιν  μεγίΰτην  είναι;  ον 
τριήρεις  οοας  ουδεμία  πόλις  ΈλληνΙς  κέκτηται;  ονχ 
όπλίτας;  ονχ  ιππέας;  ον  προΰόδονς;  οντόπονς;  ου767 
λιμένας;  ταύτα  δε  πάντα  τί  ΰωξει  καϊ  Οννέχει;  οι  νό- 
μοι ■  κατά  γάρ  τούτους  οϋβης  της  πολιτείας  έ'ατι  ταύτα 

217  Χ9'ύ^Ψ^  '^Φ  χοινώ.  ει  δε  τουναντίον  γένοιτο  τοις  χρη- 
Οτοΐς  μεν  μηδ'  οτιούν  πλέον ,  τοις  ί'  άδικούαιν  άδεια 
οΰην  Τιμοκράτης  γέγραφε^  πόοη  ταραχή  γένοιτ  άν 
είκότως;  ευ  γάρ  ιΌϋ^  οτι  τούτων  ών  διεξήλ&ον  κτη- 
μάτων,  ούδ'  ει  δ]ς  γένοι&'  οΰα  νυν  έοτιν,  ούδ'  οτιούν 
άν  όφελος  είη.  ούτος  τοίνυν  εν  τούτω  τω  νόμω  φαίνε- 
ται κακώς  έπιχειρών  υμάς  ποιεΐν^  δι  ου  τοΐς  άδικεΐν 
έπιχειρούοιν  είοΐν  αί  τιμωρίαι. 

21Θ  Πάντων  ούν  ένεκα  των  είρημένων  άξιον  6ργΐ0&ή- 

ναι  καΐ  κολάοαι  και  παράδειγμα  ποιηϋαι  τούτον  τοΐς 
άλλοις  •  ως  τύ  πράως  έχειν  τοΓ^  τοιούτοις,  και  καταφη- 
φίζε<5ΰ^αι  μεν,  ολίγου  δε  τιμάν,  έ&ίζειν  χ(α  προδιδά- 
Οκειν  έβτ'  άδικεΐν  υμάς  ως  πλείΰτονς. 


XXV. 

ΚΑΤΑ  ΑΡΙΣΤ01Έ1Τ0Ν0Σ  Α. 

ΤΠΟΘΕΣΙΣ. 

ΐΐν^άγγελος  καΧ  Σκάφων  ίδόντες  'ίεροκλία  φέροιηα  ίερα 
Ιμάτια,  ίφ  οϊς  γ.αΐ  χρνΰά  γράμματα  ην  δηλούντα  τοχ•ς  α  να- 


272  XXV.  [^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ] 

τέντας ,  άτίάγονΰι  ηρος  τονς  πρυτάνεις  ως  ίερόΰνλον,  οί  δΙ 
τη  νΰτεραία  κα&ίϋτάΰίν  (ΐς  την  εκκληΰίαν.  χακεΐνος  ντιο 
της  ίερείας  εφη  τΐεμ,φ&είς  λαβείν  τα  ιμάτια,  ίνα  κομίοη  ηρος 
το  ίερον  κυνηγεδιον.  ^ντανϋ^α  Αριΰτογείτων  γράφει  ψηψι- 
6μα  πρώτον  μεν  άτΐροβονλεντον,  έπειτα  δεινότατον,  κελενον, 
εάν  μεν  ομόλογη  τα  ιμάτια  εξενεγ'/.εΐν,  απο&ανεΐν  αντον  αν-  768 
τίκα,  εαν  ό'  άρνηται,  κρίνεβ&αι'  εξ  ου  ΰννεβαινεν  αντώ 
όμολογηβαντι  μεν  ταλη&ες  παραχημα  τε&νάναι,  ε^άρνω  δε 
γενομένω  μετ  ολίγον  τοΰτο  πα&εϊν.  τοΰτο  το  ιρηφιβμα  γρα- 
ιράμενος  παρανόμων  Φανοβτρατος  ο  Ιεροκλέους  του  κινδυ- 
νεύοντας πατήρ,  ΰνγκατηγορηβαντος  τοϋ  /Ιημοβ&ένους,  αίρει 
παρανόμων ,  και  τιμά  το  δικαβτηριον  ΑριΟτογείτονι  πέντε 
ταλάντων,  τοΰτο  μεν  δη  πρώτον  όφλημα  Αριΰτογείτονι  γίνε- 
ται" έπειτα  Ηγημονα  γραιράμενος  και  τον  αγώνα  αποδομε- 
νος  ώφλε  χιλίας.  ουκ  αποδόντος  δ  αυτοϋ  κατά  την  ωριΰμε- 
νην  προ&εδμίαν  διπλοΰται  τα  οφληματα  κατά  τον  νο/ϋον, 
καΐ  γίνεται  δέκα  τάλαντα  και  διΰχίλιαι  δραχμαί.  νπερ  τού- 
των τών  χρημάτων  απογράφει  τι  εις  το  δημόΰιον  χωρίον  εαυ- 
τού, καΐ  το  χωρίον  τούτο  Εννομος  ωνεΐται  ο  αδελφός  αυτού, 
τά'ξιν  αιτηΰάμενος  τού  οφληματος ,  ωβτε  εν  δέκα  ε'τεβιν  εκτΐ- 
ΰαι  το  ουμπαν,  κα&  εκαΰτον  έτος  τι&εις  το  επιβάλλον  μέρος, 
δύο  μεν  δη  καταβολας  απηνεγκε,  τάλαντα  δυο  και  δραχμας 
τετρακοβίας  •  το  δε  λοιπόν  οφείλεται ,  τάλαντα  οκτώ  και  δρα- 
χμαί χίλιαι  καΐ  ε^ακοβιαι.  δοκών  ούν  ε'χειν  ο  Αριΰτογείτων 
τού  λέγειν  εξονδίαν  και  μηκέτι  οφείλειν,  επειδή  χρηδτην  αντ- 
έδωκε  τη  πόλει,  και  εγράφετο  πολλονς  και  εδημηγόρει,  τών 
νομο3ν  τον  οφείλοντα  τώ  δημοαίω,  μέχρι  αν  έκτίβη,  ποιουν- 
των  άτιμον.  διοπερ  αύτον  οί  περϊ  Λυκούργον  ενέδειξαν  ως 
ουκ  ε^ον  λέγοντα,  ουκ,  ε'ξαληλιμμένον  τοίννν  εξ  ακροπόλεως 
Αριΰτογείτονος,  αλλ  ετι  τού  όφληματος  εγγεγραμμένον,  χρη- 
ϋτον  δε  καταΰτάντοςτού  το  χωρίον  ωνηϋαμένον,  ζήτημα  Ονν-  769 
ίΰταται  ποτερον  ο  πριαμενος  το  χωρίον  οφείλει  μόνον  η  καΙ 
ο  πρώτος  οφλων,  άχρι  αν  εκτιΰ9•η  το  χρέος,  περί  μεν  δη  τα 
δυο  οφληματα  τούτο  ΰυνίβταται  το  ζήτημα  ■  φαΰΐ  δε  αυτόν 
οι  κατήγοροι  και  τρίτον  οφείλειν  όφλημα  τώ  δημοΰίω.  προς 
τούτο  ^Αριΰτογείτων  ανθΊΰτάμενος  φηΰΐν  αδίκως  ϊγγεγρά- 
φ&αι  και  δια  τούτο  δίκην  λαχεΐν  Αρίΰτωνι  τώ  εγγράψαντι. 


ΚΑΤΑ  ΑΡΙΣΤΟΓΕΙΤΟΝΟΣ  Α.      273 

^ημ,θθΟ•ένης  δΐ  χια  Ανκονργος  περί  μεν  τον  δικαίαι  η  μη 
γΐγεν>]αΟ•αι  την  ίγγραφην  ονδϊν  λέγονΰι,  φαϋΐ  δε  όταν  εΚη 
"τον'Αρίύτωνα,  τότε  Αριΰτογείτων μεν εξαλειφ&ηΰεταί,  έκεΐ- 
"  νος  δε  εγγραφηΰετοίΐ  χατα  τον  νομυν  πριν  δε  -/.ρί&ήναι  το 
"πράγμα,  ου  προΰηκεί  λέγειν  τον  τάχα  διγ.αίως  εγγεγραμμέ- 
"  νον  χαΐ  'ψενδώς  εγκαλούντα  τω  Αρίΰτωνι.  ταύτα  μει  δη 
τα  ζητήματα  της  νπο&έβεως.  ίνηγώνιΰται  δ  αντοΐς  ο  Λυ- 
λούργο^,  ατε  πρότερος  λέγων  τω  Αημοαϋ-ένει  δε  περί  μεν 
τοντων  βραχύς  πάνυ  λόγος  γεγονεν  ως  προειλημμένων ,  ο 
ύε  όλος  αντω  λόγος  τού  Άριατογείτονος  βίου  κατηγορίαν 
περιέχει. 

Αιοννβιος  δε  ό  Αλιχαρνααΰενς  υν  δέχεται  τούτους  τους 
λόγους  Α ημοα&ένονς  είναι,  εκ  της  ιδέας  τεκμαιρόμενος,  οι 
δε  ψαΰιν  επίτηδες  τον  ρήτορα  τοιοντω  χαρακτήρι  κεχρηδ^αι, 
ξηλώβαντα  Αυκούργον  ευδοκιμούντα  πάρα  τοις  Α'&ηναίοις. 
οι  δε,  επειδή  κατά  τον  της  ηλικίας  χρόνον  την  πρωτολογίαν 
έλαβε  Αν/.ούργος  καΐ  πάΰι  τοις  κεφαλαίοις  αυτός  εχρήοατο^ 
ό  Αημοα&ένης  ηναγκάΰ&η  λοιπόν  φιλοβοφώτερον  μετελϋ•εϊν 
και  περιοδικώς,  άλλοι  δε  τον  μεν  πρότερον  δέχονται  Αημο- 
ΰ&ένους  εΐναι,  τον  δε  δεύτερον  ουδαμώς,  ονδεν  ά^ιον  έχοντα  77€ 
τού  §ήτορος. 

Πάλαι  κα&ήμενυς,  ώ  άνδρες  δικαΰταΐ,  χαΐ  κατη- 
γορούντος  άκονων,  ώΰπερνμεΐς,Ανκονργον,  τά  μεν 
άλλα  καλώς  αυτόν  ηγονμην  λέγειν,  ^ν  δε  τε&ανμακα 
ορών  νπερδιατεινόμενον ,  ει  αγνοεί,  ότι  οντχ  παρά 
τονς  νφ  εαυτού  λόγους  είρημένους  οϋτε  παρά  τους 
υπ  εμού  μέλλοντας  ρη^ήΰεοϋ-αί  τά  τουτουΐ  τού  αγώ- 
νος δίκαια  έβτιν  ίοχυρά,  άλλ'  ώς  αν  εκαΟτος  υμών  εχτ} 
2  προς  το  η  δυΰχεραίνειν  η  προοίεΰ^αι  πονηρίαν.  και 
εγωγ  ύπολαμβάνω  την  μεν  κατηγορίαν  και  το  τών  λό- 
γων πλη&ος  έ&ους  ένεκα  και  της  υμετέρας  άκροάοεως 
δεΐν  ποιήοαοΟ-αι,  κεκρίο&αι  Οε  τυϋτο  το  πράγμα  πάλαι 
νπο  της  έκάοτον  φύΰεως  οί'κοΟ^εν^  και  νυνί  ει  μέν  είοιν 
υμών  οΐ  πλείους  οίοι  τους  πονηρούς  φιλεΐν  χαΐ  αοάζειν, 
ΟβιηοκίΗ.   ΥοΙ.  II.  18 


274  XXV.  [^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ] 

μάτην  έρραψωδηκότας  ημάς  εβεβ^αί.  εί  ό'  οίοι  μίΰείν^ 
όίκην^  έάν  &ε6ς  ^ελτ],  τούτον  δώβειν. 

3  Πολλών  όε  λόγων  είρημενωνκαΐ  πάντων  καλώς, 
ουκ  όκνήβω  προς  υμάς  ειπείν  α  γ  εμοί  φαίνεται,,  έμοϊ 
γαρ  ονδ'  οτιονν  έοικεναι  δοκεΐ  τοις  άλλοις  6  παρών 
άγων.  βκοπεΐτε  δ  ουτωβί.  προς  άπαντ  έρχονται  τά 
δικαΰτηρια  οι  μεν  δικαβται  παρά  τον  κατηγόρου  και 
του  φεύγοντος  το  πράγμα  μαΟ^ηβόμενοι  περί  ου  δεη-  771 
αειτην  -φηφον  ένεγκειν  αυτούς,  οι  δ^  αντίδικοι  με^ 
εαυτόν  δειλών  εκάτερος  οντά  τά  τών  νόμων  δίκαια 

4  ίοχυρά.  τά  δε  τούτου  τον  αγώνος  πώς  έχει ;  οι  μεν  δικά- 
βοντες  ΰμεΐς  ηκετε  μάλλον  ημών  τών  κατηγόρων  είδό- 
τες  καΐ  όφείλοντα  τω  δημοβίω  τούτον  και  έγγεγραμμέ- 
νον  εν  άκροπόλει,  ουκ  έί,όν  αντω  λέγειν  ώ'σθ' ί'κα- 
ΰτον  υμών  κατηγόρου  τάξιν  εχειν  και  το  πράγμα  είδε- 

5  ναι ,  μη  μα&εΐν  δεΐο^αι.  6  δε  κρινόμενος  τών  μεν  εΐξ 
βωτηρίαν  φερόντων  άλΧ  ονδ^  οτιονν  πάρεβτιν  έχων, 
ον  τους  νπερ  αυτού  τού  πράγματος  ?^όγους  δικαίους, 
ου  τον  εαυτού  βίον  άνϋ-ρώπινον ,  ονκ  άλλ'  ονδ'  ότιούν 
άγα&όν  *  δι  ά  δ'  άν  καΐ  μηδ'  ότιούν  αδικών  τις  εδειοε, 
διά  ταν&'  ούτος  οί'εται  οωϋ'ήΰεΰΟ-αι  •  εν  γαρ  ττ]  της  πο- 

6  νηρίας  υπερβολή  την  ελπίδα  της  βωτηρίας  έχει.  ούτω 
δ'  εχόντων  τούτων,  δοκεΐ  μοί  τις  ονκ  άν  άμαρτεΐν  ει- 
πών ότι  νννΐ  κρίνεται  μεν  ^Αριβτογείτων,  δοκιμάζεο&ε 
δε  καΐ  κινδννεύετε  νμεΐς  περί  δό^ης.  ε£  μεν  γάρ  όφϋ-ή- 
(ΐεΰ&ε  επί  τοις  οντω  φανεροΐς  και  μεγάλοις  άδικήμα- 
Οιν  όργιζόμενοι  καΐ  τιμωρούμενοι,  δόξετε  τούϋ-',  όπερ 
εβτε,  δικαΟται  και  φύλακες  τών  νόμων  είΰεληλυΟ-έναι- 

7  εί  δ'  ετερόν  τι  περιέοται  τούτων,  ο  μηδεις  μεν  άν  αυ- 
τός πεποιηκέναι  φήαειεν,  εν  δε  ταΐς  ψήφοις  ενρε&ήβε- 
ται,  δέδοικα  μη  δό^ητέ  τιοι  τον  άεΙ  βονλόμενον  είναι 
τΐονηρυν  τών  εν  τη  πόλει  παιδοτριβείν.    άοϋ-ενης  μ^ν 


ΚΑΤ^  ΑΡ1ΣΤ0ΓΕΙΤ0Ν0Σ  Α.      275 

γά^  (Οτιν  άπας  ό  χονηρος  καθ'  εαυτόν  ω  ό'  αν  νμίΐς 
πρνΟι^ηΰΟ^ί,  οντος  ίοχνμοςγιγνίται.  ίοτι  ίί  τοντο  τω 
μα•  λαβόντί  ηαρ  νμών  έργαβία  χαΐ  δνναΰηία,  νμΐϊ'ΠΙ 

^όε  τοϊξ  βοναιν  οΐ'ίίόοί.  βυνλοίμην  ό'  αν,  ω  άνδρες 
^ΑϋηναΙοι,  ττρυ  τον  τιερ]  τώΐ'  ιδίων  εμε  τγ<5ι'  τοί'τοχή  λέ- 
γειν, οπονδάααντας  ί'μάς  εξετάααι  όιά  βραχέων  είς 
οοην  αίοχννην  καΐ  άδο^,ίαν  ττροήχε  την  πόλιν  δημοΰία 
πά}'τα  τα  τοιαύτα  ^ηρία,  ών  μέοος  και  τε?.ενταΐος  καΐ 

^πρώτος  εοτιν  ουτο^.  και  τα  μεν  άλλα  εάθω•  αλλ  είς 
τάς  εκκληΰίας  άναβαίνονΟιν.  εν  αις  νμεΐς  γνώμης  άπό- 
ύίίξίΐ',  ου  πονηρίας  τοις  λέγονβι  προτί&ετε,  τόλμαν 
καΐ  κρανγήν  χαΐ  ■ψευδείς  αιτίας  καΐ  Ονκοφαντίαν  και 
άναιΟχυντίαν  κα\  πάντα  τα  τοιαύτα  ΰυνεΰκευαβμενοι. 
ων  ουκ  αν  εϋροί  τις  έναντιώτερα  τω  βουλεύεΟ&αι.  νο- 
μίζω δε  μά  τους  &ευύς  ουό'  αν  αίΰχίω.  καΐ  τούτοις 
τοΓί  αίΰχροίς  απάντων  των  της  πόλεως  καλών  περίειΟι. 
τών  νόμων,  των  προέδρων,  τον  προγράμματος,  της 

10  ενκοομίας.  ει  μεν  ονν  νμεΐς  ταντα  βονλεοΟ-ε  καΐ  μετά 
της  υμετέρας  γνώμης  οντοί  ταύτα  ποιούοιν,  όδω  βα- 
δίζει και  εάν  δεί'  ει  δ'  έπανορ^ώΰαβΟ-αι  ταύτ'  ετι  καΐ 
νυν  οίεΰΟ-ε  χρήναι,  καΐ  τά  προειμένα  πόρρω  καί  πο- 
λύν ηδη  χρόνον  αίΰχρώς  καΐ  κακώς  υπό  τούτων  δια- 
κείμενα βελτίω  ποιηβαι,  πάντα  τά  τοιαύτα  εϋ-η  παρι- 

11  δόντας  νμάς  τήμερον  όρϋ^ώς  δεΐδικάααι,  την  τά  δίκαια 
άγαπώοαν  Εύνομίαν  περί  π'λίΐΟ'του  ποιηΟαμένους .  η 
πάβας  και  πόλεις  και  χώρας  οώζει,  και  την  απαραίτη- 
του και  βεμνην  /ύίκην,  ψ;  ό  τάς  άγιωτάνας  ήμΐν  τελε- 
τάς  καταδείί,ας  Όρφεύς  παρά  τον  τούζίιόςϋ-ρόνον  φη  - 
Οι  καΰ^ημένην  πάντα  τά  τών  άν&ρώπων  εφοράν,  είς 
αντυν  εκαβτον  νομίοαντα  βλέπειν  ούτω  ψηφίζεο&αι, 
ψυλαττόμενον  και  προορώμενον  μη  καταιΟχύναι  ταυ-  773 
την,  ης  επώνναός  εΰτιν  ύαώΐ'  εκαΰτος  ο  άεΙ  δικάζειν 

18* 


276  XXV.  Ι^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ] 

λαχών,  πάντα  τά  ενττΙ  πόλει  καλά  καΐ  δίκαια  και  ϋνμφέ- 
ρυντα  φνλάττειν  ταντην  την  ημέραν  παρακατα&ήκην 
ενορκον  είληφώξ  παρά  των  νόμων  καΐ  της  πολιτείας 

12  καΐ  της  πατρίδος,  ώς  ει  μη  τούτον  ε%ετε  τον  τρόπον, 
αλλ'  άπο  της  βννη&ονς  ενηϋ-είας  είοεληλυ%•ότες  κα^ε- 
δεΐ6%•ε ,  φοβούμαι  μη  τη  πράγμα  ε£ς  τουναντίον  περι- 
ΰττ]  και,  δοκούντες  ημείς  Άριΰτογείτονος  κατηγορείν 
νμών  κατηγορούντες  φανώμεν '  οΰω  γάρ  αν  μάλλον 
ημών  δει^άντων  την  τούτον  πονηρίαν  μηδέν  υμεις 
φροντίβητε,  τούοντω  μείζων  η  καθ'  υμών  αίύχννη  γε- 
νηΰεται.  και  περί  μεν  τούτων  ικανά. 

13  Πάνυ  δ\  ώ  άνδρες'Αϋ-ηναιοι ,  μετά  πάσης  οίκειό- 
τητος  έρώ  τάληΰ•ή  προς  υμάς.  εγώ  γάρ  εν  ταίς  έκκληοί- 
αις  ορών  υμάς  κατατάττοντάς  με  και  προχειριζομενους 
έπΙ  την  τούτου  κατηγορίαν ,  ήχ&όμην  και  μά  τον  ^ία 
και  πάντας  %•εούς  ουκ  εβουλόμην.  ου  γάρ  ήγνόουν  οτι 
ο  ποιήοας  τι  τοιούτον  παρ  ύμΐν  καΐ  πα&ών  απέρχεται, 
ει  δε  μη  τηλικούτον  ωβτ  εύ&νς  αίΰ&έΰϋ-αι,  άλΧ  εάν 
πολλά  τοιαύτα  ποιτ]  καΐ  μη  παύηται ,  ταχύ  γνωο&ηοε- 
ται.    όμως  δε  αναγκαίου  ηγούμην  είναι  πείΟ^εβϋ-αι  τοις 

14  ύμετέροις  βουλήμαβι.  τά  μεν  ούν  περί  της  ενδείξεως 
καΐ  τών  νόμων  δίκαια  αυτόν,  όπερ  πεποίηκε,  Αυκούρ- 
γον  έρεΐν  ηγούμην .  κάί  τους  μάρτυρας  της  πονηρίας 
της  τούτοι»  τούτον  έώρων  προΰκαλούμενον  ■  α  δε  και 
λογίξεΟ&αι  τους  ύπερ  πόλεως  και  νόμων  βουλευομέ- 
νονς  προοήκει  και  ύκοπεΐΰ^αι  άει,  ταύτα  ιτροτ^ροϊ;- 774 
μην  ειπείν,  καΐ  νύν  έπΙ  ταύτα  πορεύοομαι.  δότε  δ',  ώ 
άνδρες  Άθ•ηναΐοι ,  δότε  και  ονγχωρήοατε  μοι  προς 
/ίιός,  ώς  πεφυκα  καΙ  προιίρημαι ,  περί  τούτων  διαλε- 
χ&ήναι  προς  υμάς '    και  γάρ  ονδ '  αν  άλλως  δυναίμην. 

15  "Απας  6  τών  ανθρώπων  βίος,  ώ  άνδρες  Ά&ηναϊοι^ 
χαν  μεγάλην  πόλιν  οίκώθι  καν  μικράν,  φύοει  χαΐνό- 


ΚΑΤΑ  ΑΡ1ΣΤ0ΓΕ1Τ0Ν0Σ  Α      277 

μοίζ  διοιχείτκι.  τούτων  δ'  η  μεν  φνΰις  έύτίν  αταχτον 
καΐ  άνοάμαλον  και  κατ'  άνδρα  Ιδίον  τοΰ  έχοντος,  οί  δ\ 
νόμοι  χοινον  καΐ  τεταγμενον  καΐ  ταντο  πάβιν.  η  μεν 
ούν  φνόις^  αν  7]  τίονηρά,  πολλάκις  φαύλα  βονλεταί' 
Ι^διόηερ  τονς  τοιούτους  εξαμαρτάνοντας  ενρήσετε.  οί 
δε  νόμοι,  το  δίκαιον  καΐ  το  καλόν  καΐ  το  Ονμφερον 
βούλονται,  και  τούτο  ξητούϋι,  καΐ  έπειδάν  ενρε%•γι^ 
κοινόν  τούτο  πρόϋταγμα  άπεδείχΟ^η,'πάοιν  ΐβον  καΐ 
ομοιον,  και  τοΰτ'  έϋτι  νόμος,  ώ  πάντας  πεί^εΰ^αι 
προοήκει  δια  πολλά,  καΐ  μάλιθϋ•'  οτι  πάς  εΰτι  νόμος 
εύρημα  μεν  καΐ  δώρον  θίοαν,  δόγμα  δ'  άνϋ-ρώπων 
φρονίμων ,  επανόρϋ-ωμα  δε  των  εκονοίων  καΐ  άκον- 
οίων  αμαρτημάτων,  πόλεως  δε  ΰννΟ-ήκη  κοινή,  κα^' 

17  ην  πάβι  προαήκει  ζην  τοις  έν  τη  πόλει.  αλλά  μην  ότι 
νύν  ΆριΟτογει'των  τοις  μεν  της  ενδείξεως  δικαίοις  απα- 
αιν  ηλωκεν,  έτερος  ό'  ου(Ϊ£ί?  εατιν  ανεκτός  αντ ω  λό- 
γος, περί  τούτων  ράδιον  διδάξαι.  δνοΐν  γάρ  οντοιν, 
ώ  άνδρες'Α&ηναΐοι,  ων  ένεκα  πάντες  τίθενται  οι  νό- 
μοι, τού  τε  μηδενα  μηδέν  ο  μη  δίκαιον  εΰτι  ποιεΐν,  καν 
τού  τους  παραβαίνοντας  ταύτα  κολαζομενονς  βελτί- 
ονς  τους  άλλους  ποιεΐν,  άμφοτέροις  τούτοις  ούτος  ένο- 
χος ών  φανήΰεται.  έπι  μεν  γάρ  οϊς  έξ  αρχής  παρέβη 
τους  νόμους,  τά  όφλήματ'  αντώ  γέγονεν  έπι  δ'  οίςΠό 
ουκ  εμμένει  τούτοις,  νύν  έπΙ  την  παρ  υμών  άγεται  τι- 
μωρίαν,  ωατε  μηδεμίαν  καταλείπε6%•αι  πρόφαοιν  δι 

18  ην  αν  τις  αυτόν  άφείη.  ούδε  γάρ  αύ  τοΰτ'  έοτιν  ειπείν, 
ώς  αρ'  εκ  τούτων  ούδεν  η  πόλις  βλάπτεται,  έγώ  γάρ, 
οτι  μεν  πάντ'  άπόλλυται  τά  της  πόλεως  όφληματα ,  ει 
τά  τούτου  βοφίοματα  προοδέξεο^ε,  καΐ  οτι,  ει  άρα  δει 
τινάς  έχ  των  όφειλόντων  άφιέναι,  τους  έπιεικεβτάτους 
χαΐ  βελτίϋτονς  καΐ  τους  έπι  τοις  ηκιοτα  δεινοΐς  ώφλη- 
χύτας,  τούτους  άφιέναι  δει,  ούχΙ  τον  πονηρότατον  καϊ 


278  XXV.   [^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ] 

ηλεΐ(3%^  ημαρτηκότα  καΐ  δικαιότατ'  ώψληκότα  καΐ  έκΧ 
19  τοΐζ  δεινοχάτοις  {τί  γαρ  αν  γένοιτο  Ουκοψαντίας  καΧ 
τίαρανομίας  δεινότερον^  εφ  οίς  άμφοτεροις  οντοξ 
ώφληκεν;)  καΐ  οτι.ονδ^  ει  πάοί  τοΙς αλλοίς,  ονχίτω 
βίκζομένω  δήπον  ΰυγχωρήβαι  ττροοηκεί  (νβρίζ  γαρ  δη 
τοντό  γε) ,  και  πάντα  τα  τοιαντα  έάΰω  •  άλλ'  οτι  καΐ 
πάζ  6  της  πόλεως  καν  των  νόμων  κόσμος,  ώ  άνδρες 
^Α&ηναΐοι,  ΰνΊηαράττεται  καΐ  δίαφΟ-είρεται  το  κατά 
2/0  τούτον,  καΐ  τοντ'  οίμαι  ΰαφώςνμΐν  έπιδεί^ειν.  λέξω 
δ '  οντε  καινον  οντε  περιττον  ονδεν  οντ  Ιδιον,  άλΚ  ο 
πάντες  υμεΐς  Ι'ΰτε  ομοίως  έμοί.  ει  γάρ  τις  νμών  εξετά- 
οαί  βονλεται  τί  ποτ'  έβτΐ  το  αίτιον  και  το  ποιούν  την 
βονλήν  δνλλέγεβ&αι,  τον  δήμον  εις  την  έκκληαίαν 
άναβαίνειν ,  τά  δικαοτήρια  πληρονβϋ-αι,  τάς  ένας  αρ- 
χάς ταΐς  νέαις  έκονοας  νπε^ιέναι,  και  πάντα  δι  ων  ή 
πόλις  οικείται  καΐ  ΰώξεται  γίγνεα&αι,  τους  νόμους  εύ- 
ρηβει  τούτων  αιτίους  και  το  τούτοις  απαντάς  πεί%•ε- 
β9•αι ,  έηεΐ  λυ&έντων  γε  τούτων,  και  έκάΰτω  δοϋ-είοης 
έξουύίας  ο  τι  βούλεται  ποιειν,  ου  μόνον  η  πολιτεία  οί'-  776 
χεται,  αλλ'  ούδ'  ό  βίος  ημών  τοϋ  των  θηρίων  ούδεν  αν 

21  διενέγκαι.  τί  γάρ  αν  τούτον  αυτόν  οϊεαϋ-ε  ποιειν  λυ- 
^έντων  των  νόμων,  ος  όντων  κυρίων  τοιούτος  έβτιν ; 
επειδή  τοίνυν  οί  νόμοι  μετά  τους  &εονς  ομολογούνται 
ΰώξειν  την  πόλιν,  δει  πάντας  υμάς  τον  αυτόν  τρόπον, 
ώαπερ  αν  είκα&ήβ&ε  εράνου  πληρωταΐ,  τόν  μεν  πει- 
ϋ•όμενον  τούτοις  ως  φέροντα  την  της  οωτηρίας  φοράν 
πλήρη  τη  πατρίδι  τιμάν  καΐ  έπαινεΐν,  τόν  ά'  άπει&οϋν- 

22  τβ  κολάζειν.  έρανος  γάρ  έβτι  πολιτικός  και  κοινός 
πάν^  όοα,  ταλάντων  των  νόμων,  εκαοτος  ημών  ποιεί, 
όν  6  λείπων,  ω  αν  δ  ρ  ες^ Αθηναίο  ι,  πολλά  και  καλά  καϊ 
βεμνά  και  μεγάλα  υμών  αφαιρείται  καϊ  διαφ&είρει  το 

23  καϋ•^  αυτόν     ων  ^ν  η  δύο  έρώ  παραδείγματος  ένεκα. 


ΚΑΤΑ  ΑΡΙΣΤ0ΓΕ1Τ0Ν0Σ  Α.      279 

τα  γνωρίμώτατα.  το  την  βονλην  τους  πενταχοαίονς 
άπο  τή^  άο&ενονς  τοιαντηοΐ  χιγκλίδοζ  των  άπορρί^'- 
των  κνρί'αν  είναί.,  κ€(1  μ^]  τονς  ίδίώταζ;  έπείΟίέναί '  το 
την  έξ  Αρείου  πάγου  βονλην,  όταν  εν  τ^  βαοΛείω 
Οτοα  καΰ-εζομενη  περιοχοινίβηται ,  κατά  πολλην  ηον- 
ΐίαν  εφ  εαυτήζ  είναι,  και  απαντάς  εκποδών  άποχω- 
ρείν  •  το  τάς  αρχάς  άπάβας,  οΰας  οί  λαχόντες  άρχουύιν 
υμών,  άμα  τω  τον  υπηρέτην  ειπείν" μετάοτητε  έξω* 
των  νόμων    κρκτεΐν   εφ   οΊς  είοεπεμφ&ηβαν,  καΐ  μη 

2^τούςά<}ελγεθτάτουςβίάζεο&αι•  άλλα  μνρία.  πάνταγάρ 
τά  ϋεμνά  καΐ  καλά .  καΐ  δι  ων  η  πόλις  κοομεΐται  καΐ 
οώζεταί,  η  βωφροβύνη,  η  προς  τους  γονέας  καΐ  τους 
πρεοβυτέρους  υμών  παρά  τών  νέων  αΐοχύνη ,  η  εύτα-  ΙΤΙ 
ξι'α,  τι]  τών  νόμων  προο&ήκη  τών  αίοχρών  περίεβτι, 
της  άναιοχυντίας,  της  &ραθντητος,  της  αναίδειας, 
ίταμόν  γαρ  η  πονηρία  κα\  τολμηρόν  καΐ  πλεονεκτικόν, 
κα\  τουναντίον  η  καλοκαγα&ία  ηΰύχιον  και  όκνηρόν 
και  βραδύ  και  δεινόν  έλαττωϋ-ηναι.  τους  νόμους  ούν 
δεΐτηρεΐν  καΐ  τούτους  ίΰχυρούς  ποιεΐν  τους  άεΐ  δικά- 
ζοντας υμών  •   μετά  γάρ  τούτων  οί  χρηοτοι  τών  πονη~ 

2ό  ρών  περίειβιν.  ει  δε  μη,  λέλυται  πάντα,  άνέωκται,  βυγ- 
χέχυται,  τών  πονηρότατων  και  άναιδεβτάτων  η  πόλις 
γίγνεται.  φέρε  γάρ  προς  ϋ-εών,  ει  εΙς  εκαΟτος  τών  εν 
ττι  πόλει  την  Άριοτογείτονος  τόλμαν  καΐ  άναιοχνντίαν 
λαβών,  και  διαλογιβάμενος  ταύ&'  άπερ  ούτος,  ότι  έξε~ 
Οτι  και  λέγειν  και  ποιεΐν  μέχρι  παντός  ο  τι  αν  βού}.η- 
ταί τις  εν  δημοκρατία,  έάνπερ  τοϋ  ποΐός  τις  είναι  δό- 
ξει  6  ταύτα  ποιών  όλιγωρήΰη,  καΐ  0ΐ3άεΐ5  έπ^  ονδενΐ 

^6  τών  αδικημάτων  εύϋ^ύς  αυτόν  άποκτείνεΐ'  ει  ταύτα 
διανοη&είς  6  μη  λαχών  τω  λαχόντι  κοίχ  ό  μη  χειροτονη- 
θείς τώ  χειροτονηθ^έντι  «ξ  ίοου  ξητοίη  είναι  και  τών 
αυτών  μετέχειν,  καΐ  όλως  μη  νέος,  μη  πρεοβύτερος  τά 


280  XXV.  [^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣΙ 

προσήκοντα  τίράττοί ,  αλλά  παν  το  τεταγμενον  εξελά- 
ΰας  εκαβτος  εκ  τον  βίον  την  εαντον  βονληβιν  νόμον, 
άρχην,  %άν^  νπολαμβάνοί'  εί ταύτα  τίοιοΐμεν .  εΰτιν 
ετι  την  πόλιν  οίκεΐΰ&αί;  τί  δε;  τους  νόμους  κυρίους 
είναι,',  πόύην  ά'  αν  οί'εΰΟ•ε  βίαν  καΐ  υβριν  καΐ  παρανο- 
μίαν  εν  άπάοη  τι]  πόλει  κα^  εκάατην  την  ημεραν  γι- 
γνεβ%•αν  και  βλαβφημίαν  αντί  της  νυν  ευφημίας  καΐ 

27  τάξεως;  καΐτί  δει  λέγειν  οτι  τοις  νόμοις  άπαντα  κο- 
ΰμεΐταί  καΐ  τω  τούτοις  πείϋ-εΰ&αι ;  αλλ'  υμ εις  αύτοΙ  πάν-  778 
των  άρτι  κληρουμένων  '^ϋ'ηναίων,  και  πάντων  ευ  οίδ' 
οτι  βουλομένων  εις  τούτο  λαχεΐν  το  δικαΰτήριον,  μό- 
νοι  δικάζει  ημΐν.  διάτί;  ότι  έλάχετε,  είτ'  απεκλη- 
ρώύ^ητε  ■  ταύτα  δε  οι  ι/ο/ίΐο&  λέγουβιν.  εί&'  ύμείς  αύτοΙ 
κατά  τους  νόμους  είΰεληλν&ότες  τον  παρά  τους  νό- 
μους λέγειν  η  πράττειν  τι  βιαξόμενον  λαβόντες  αφή- 
σετε; και  ουδείς  υμών  χολήν  ουδέ  όργήν  έχων  φανή- 
Οεται  εφ  οίς  ο  βδελυρός  και  αναιδής  άνθρωπος  ουτοοΐ 

1^  βιάζεται  τους  νόμους;  ός,  ω  μιαρωτατε  πάντων  των 
όντων  άν&ρώπων,  κεκλειμένης  ΰου  της  εξουσίας  ου 
χιγκλίβιν  ούδε θύραις,  α  και  παρανοΐξειεν  αν  τις,  αλ- 
λά τοΟούτοις  και  τηλικούτοις  όφλήμαοι ,  και  τούτων 
παρά  τη  ϋ^εω  κειμένων ,  εις  το  εντός  τούτων  βιάζει  και 
προβέρχει  προς  ταϋτ\  αφ  ων  άπελαΰνουβί  6ε  οι  νό- 
μοι •  άπεΰχοινιβμένος  πάβι  τοις  εν  τη  πολει  δικαίοις, 
γνώοεοι  δικαστηρίων  τριών,  ^7ϊ9^ψίί  ^εσμο&ετών, 
ετέρα  πρακτόρων,  τη  της  βονλεύσεως,  ην  αυτός  διώ- 
κεις, γραφή,  μόνον  ούχ  άλΰσει  σιδηρά,  υποδύει  παρά 
ταύτα  καΐ  διασπάς ,  και  προφάσεις  πλάττων  και  ψευ- 
δείς αιτίας  συντιϋ-είς  τα  κοινά  δίκαι  άνατρέψειν  οίει. 

29καΙ  μην  μέγα  και  σαφές  υμΐν  έρώ  παράδειγμα,  οτι 
ταύτ  ουδέ  κα•9•'  ^ν  προσήκει  παριδεΐν.  ει  γαρ  τις  αν- 
τίκα δη  μάλα  είποι  ώς  έκ  των  νεωτάτων  ή  των  πλου- 


ΚΑΤΑ  ΑΡ1ΣΤΟΓΕΙΤΟΝΟΣ  Α.       281 

ανωτάτων  ί]  των  λελειτονργηκότων  η  των  τοιούτων 
τινός  μέρων,  άφοριοας ,  τυνς  λέγοντας  είναν  δει,  άπο- 
κτείναιτ'  αν  αντόν  εν  υ/ά'  οτι,  ως  χαταλνυντα  τον  δη- 

60μον.  καΐ  δικαίως  αν  τούτο  ποιήοαιτε.  και  μην  ο  η 779 
βούλεο&ε  τούτων  ηττόν  έοτι  δεινόν  η  είτις,  ^ξ  ων  ον- 
τάς εβτι  μερών,  ε'ί'ποι  τοις  βιαξομενοις  εξεΐναι λέγειν, 
η  τυΐς  εκ  τον  δεβμωτηρίον ,  η  τοις  ων  άπέκτεινεν  6  δή- 
μος τους  πατέρας ,  η  τοις  άποδεδοκιμαΰμενοις  αρχειν 
λαχονΰιν,  η  τοις  οφείλονβι  τω  δημοοίω,  η  τοις  κα^ά- 
παξ  άτίμοις,  η  τοις  πονηροτάτοις  και  δοκονοι  και  ονοι- 
πάντα  γαρ  ταν&'  υπάρχει  τούτω ,  και  πρόοεοτι  τοις 
οΊόΰπερ  οντός  εΰτι  την  φύΰιν.  εγώ  γαρ,  ώ  άνδρες 
Άϋ-ηναΐοι,  νομίζω  μεν  αντον  καΐ  εφ  οίς  νννΐ  ποιεί  δι- 
καίως αν  άπο&ανεΐν ,  πολύ  μεντοι  μάλλον,  η  ουδέν  γε 
ήττον,  εφ  οίς  δήλος  εΰτι  ποιήβων ,  ει  την  παρ  υμών 

31  έι,ονβίαν  λήφεται  και  καιρόν  •  ο  μη  γένοιτο,  ο  καΐ  %αν- 
μαΰτόν  εοτιν,  ει  τις  υμών  αγνοεί  οτι  επΙ  μεν  καλόν  η 
χρηβτόν  ή  τής  πόλεως  άξιον  πράγμα  ούδεν  ουτός  έβτι 
χρήΰιμος  (μη  γαρ.  ώ  Ζεν  καΐ  ϋ-εοί,  τοοαύτη  οπάνις  αν- 
δρών γένοιτο  τή  πόλει  ώβτε  παρά  ^Αριβτογείτονος  των 
καλών  τι  ποιήΰαΰΟ-αι)•  εφ'  α  δ^  αν  καΐ  χρήΰαιτό  τις 
τοιούτω  0-ηρίω.  άπενχεΰ&αι  τοΙς  ^εοις  μη  γενέο&αι  δεΐ. 
ει  ό'  άρα  ονμβαίη,  μεΐξόν  έοτιν  ευτύχημα  τη  πόλει, 
άπορήίίαι  τους  βονλομένονς  έζ,αμαρτεΐν,  δι  ου  τούτο 
ποιήβονΰιν,  η  τούτον  άφειμένον  αύτοΐς  ετοιμον  ύπάρ- 

2,1%αι.  τί  γαρ  ούτος  οκνήΰειεν  αν,  ώ  άνδρεςΆ&ηναΐοι, 
τών  ανηχέβτων  η  δεινών,  άνθρωπος  μιαρός  καΐ  πα- 
τρικής ^χΟ-ρας  προς  τόν  δήμον  άνάμεβτος;  τίς  δ'  αν 
άλλος  μάλλον,  ο  μη  γένοιτο,  άνατρέφειε  την  πόλιν ,  εί 
λάβοιτ  έξονοίας;  ούχ  οράτε  οτι  τής  φύαεως  αντον 
και  τής  πολιτείας  ου  λογιΟμός  ουό'  αιδώς  ουδεμία, 
«Αλ'  άπόνοια  ηγείται,  μάλλον  δ'  όλον  εΰτίν  άπόνοια  η 


282  XXV.  Ι^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ] 

τούτου  πολιτεία ;  τι]  μεγίβτον  μεν  έΰτιν  αντω  τω  ΐχοντι 
κακόν,  δεινον  δε  και  χαλεπόν  τΐάβί,  πόλει  ό'  ονχ  άνε- 780 
κτόν.    6  γάρ  απονενοημένος  ίίπας  αντον  μεν  προείταί 
καΐ  την  εκ  λογιΟμον  Οωτηρίαν ,  εκ  δε  τον  παραδόξου 

33  καΐ  παραλόγου^  εάν  αρα  βω&γί,  βώζεται.  τίς  αν  ονν  εν 
φρονών  αντον  αν  η  τα  τη  πατρίδι  ΰνμφέροντα  τανττι 
θννάψει.ε',  τίς  ουκ  αν  εις  οΰον  δννατον  φενγοί ,  χαϊ 
τον  έχοντα  ταντην  εκποδών  ποιηΰαιτο,  ίνα  μηδ'  άκων 
αύτη  ποτέ  περιπέΰη;  ονκ  άπονοίας^  ώ  άνδρες  ^Α%•η- 
ναΐοι,  τους  νπερ  πατρίδος  βονλενομένονς  δει  ζητεΐτ 
οτω  κοινωνήοονΟίν,  αλλά  νον  καΐ  φρενών  αγαθών  και 
προνοίας  πολλής,  ταύτα  μεν  γάρ  εις  ενδαιμονίαν  άγει 
πάντας  άν&ρωπονς ,  εκείνη  δε  οι  τούτον  άπελ%•εΐν  δει. 

Μ^εωρεΐτε  δε  μη  προς  τον  εμόν  λόγον,  άλλ'  εις  άπαντα 
τά  των  άν&ρώπων  έΟ-η  βλέποντες,  είσΐ  ταΐς  πόλεβι 
πάβαις  βωμοί  και  νεω  πάντων  των  &εών^  εν  δε  τούτοις 
καΐ  Προνοίας  Ά&ηνας  ως  άγα&ής  καΐ  μεγάλης  θίον, 
και  παρά  τω'Απόλλωνι  εν  ^ελφοΐς  κάλλιστος  και  μέγι- 
βτος  νεώς  εν&νς  είοιόντι  εις  το  [ερον,  ος  ών  ϋ-εός  καΐ 
μάντις  οίδε  το  βέλτιΟτον '  άλλ'  ονκ  άπονοίας  ούδ'  άναι- 

3δ  δείας.  και  δίκης  γε  και  ευνομίας  και  αίδούς  είΰι  πάΰιν 
άν&ρώποις  βωμοϊ  ^  οί  μεν  κάλλιστοι  καΐ  αγιότατοι  εν 
αυτή  τή-φυχη  ίκάβτον  καΐ  τη  φύβει,  οί  δε  καΐ  κοινή 
τοις  πάαι  τιμάν  ιδρυμένοι  •  άλλ'  ουκ  άναισχυντίας  ου- 
δέ συκοφαντίας  ούδ'  έπιορκίας  ούδ'  αχαριστίας,  α  πάν- 
τα τούτω  πρόσεστιν. 

36  Οιδα  τοίνυν  οτι  την  μεν  όρΟ^ήν  και  δικαίαν  οδον 

της  απολογίας  ούτος  φεύί,εται,  ^Ιω&εν  δε  κύκλω  πε- 
ρίεισι  λοιδορούμενος  καΐ  διαβάλλων  καΐ  ύπιβχνούμε- ^^\ 
νος  κρινεΐν,  είσάξειν,  παραδώσειν,  τά  τοιαύτα  δη.  ^στι 
δε  πάντ  αύτω  ταύτα,  έάνπερ  νμεις  ορ&ώς  ακούητε, 
αδόκιμα,    τί  γάρ  ουκ  έξεληλεγκται  τούτων  έπι  πάντων 


ΚΑΤΑ  ΑΡΙΣΤΟ ΓΕΙΤΟΝΟΣ  Α.       283 

^Τηολλάχίζ-,  καΐ  τα  μεν  άλλα  εάΰω-  άλλ\  ΆριΟτογεΐτον, 
επτά  γραφάς  κεκριχάς  μβ ,  τοις  νπερ  Φιλίππου  τότε 
πράττοναι  αεαντόν  μιαϋ•ώθας^  χαΐ  ενϋ^νναζ  δίδοντος 
δις  χατηγόρηΟας.  χαΐ  Άδράατειαν  μεν  ανϋ-ρωπος  ων 
εγώ  προοχννώ ,  χαΐ  εχω  τοις  ϋ-εοίς  χαΐ  πάΟίν  νμΐν ^  ω 
αΐ'δρες  Άϋ-ηναΐοι^  τοις  οώβαΰί  με  πολλην  χάριν  •  ΰύ  ό 
ούδεπώποτε  ονδεν  άλη&ες  λίγων  εφάνης,  άλλ'  άεΐ  ου- 
χοφαντών  ηλεγχον.  εάν  ονν  άκυρους  τους  νόμους 
ούτοι  ποιηύαντες  άφώΰί  οε  τήμερον,  νϋν  με  έ^ελε'γ- 

38ζίί?;  ΛερΙ  τοϋ;  βκοπεΐτε  γάρ  ούτωαί.  δΰ'  ετη  βιάζεται 
λέγειν  ούτος  ουκ  έ^όν  αύτώ,  άλλ.ά  λέγει  γ  όμως.  έπειτ 
έν  τούτοις  τον  μεν  ταλαίπωρον  Φωκίδην  και  τον  χαλ- 
κοτνπον  τον  έχ  Πειραιώς  καΐ  τον  ΰκυλόδεφον ,  και 
ό  β  ων  άλλων  κατηγόρηκε  παρ  ΰμΐν^  είδεν  άδικοϋντας 
την  πόλιν,  έμε  δ'  ούχ  έώρα  τον  ρήτορα,  ω  έπολέμει, 
ούδε  τον  Αυκονργον ,  ούδε  τους  άλλους,  περί  ών  αύ- 
τίκα  δη  τά  πολλά  έρεΐ;  και  μην  κατ'  άμφότερ  άξιος 
έβτιν  άπολωλέναι,  τούτο  μεν,  ει  τι  κα&' ημών  έχων 
αδίκημα  δ ειχνύναι  ημάς  μεν  ήφίει,  έπι  δ\  τους  ίδιώ- 
τας  επορεύετο ,  τούτο  ό',  ει  μηδέν  έχων  ένεκα  τού  πα- 

39  ρακρούβαβ&αι  και  φενακίύαι  υμάς  ταύτ  έρεϊ.  ει  τοί- 
νυν  άρα  και  τοιούτος  τίς  έοτιν  άν&ρωπος  εν  τη  πόλει, 
οίος  εκ  παντός  τρόπου  τον  κρινούντά  τινας  και  ΰυκο- 
φαντηβοντα  ζητεΐν,  εί  δε  δικαίως  η  αδίκως  μηδέν  782 
φροντίζειν,  ουδέν  αν  ήττον  εύροι  χρήοιμον  Οντα  η 
τούτον  έαυτω ,  ότι  τον  κατηγορήοοντα  των  άλλων  καΐ 
πάντας  κρινούντά  αυτόν  άνεξέλεγκτον  ύπ:άρχειν  δεΐ, 
ίνα  μη  διά  την  τούτου  πονηρίαν  άποφεύγωΟιν  εκείνοι, 
τούτου  ό'  οϋτε  πλειόνων  ούτε  μειζόνων  αμαρτημάτων 

40  ουδείς  μάλλον  έοτι  μεΰτός  έν  τη  πόλει.  τί  ούν  ούτος 
έοτι;  κύων  νη  /άία,  φαβί τίνες,  τού  δήμου,  ποδαπός; 
οίθ5  ους  μεν  αιτιάται  λύκους  είναι  μή  δάκνειν,  ά  δέ 


284  XXV.  [^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ] 

φηοι  φυλάττείν  πρόβατα  αυτός  κατεοΟ-ίειν.  τίνα  γαρ 
τών  ρητόρων  οντοξ  εί'ργαΰταύ  τι  κακόν  τοβούτον  ϊ^λι- 
κοντονς  ίδιώτας,  περί  ων  -ψηφίοματα  γράψης  ^λω; 
τίνα  δ\  θξ  ον  νυν  πάλιν  λέγει ^  κε'κρικε  ρήτορα;  ονδέ- 
να.  άλλ'  ίδιώταζ  πολλούς,  άλλα  μην  τους  γενομένους 
κύνας  των  προβάτων  κατακόπτειν  φαβί  δεΐν ,  ωθτ  ουκ 
αάν  φ&άνοι  κατακοπτόμενος.  οΰόέν,  ώ  άνδρες  Ά&η- 
ναΐοι,  χρηβιμός  έΰτιν  ών  φηΰΐν,  άλλ'  ούτος  πράγμ'  εό- 
ρακε  μιαρόν  καΐ  αναιδές,  λοιδορούμενος  γαρ  εν  ταΐς 
εκκληοίαις  καΐ  προπετώς  άπαΟι  προβκρούων,  ών  αν 
εκ  τούτων  ά&ρόους  πάντας  νμάς  εκεί  παρακροΰϋηται^ 
τούτων  καταβάς  κα^'  ενα  υμών  παρ  έκάβτου  δίκην 
λαμβάνει  Ουκοφαντών,  αιτών,  είοπράττων  άργύριον. 
ου%ι  μα  /ύία  τονς  λέγοντας  (ούτοι  μεν  γαρ  έπίοτανται 
τούτω  διαβαπτίζεα&αι) ,  άλλα  τους  ίδιώτας  και  τους 

42  απείρους  •  ί'βαβι  δε  οι  πεπληγμένοι.  άλλα  νή  ζ/ί'α  ταύ- 
τα μεν  ούτως  έχειν  όμολογήΰετε,  χρηΰιμον  δ'  ανΟ^ρω- 
πον  τι]  πόλεικρίνειν,  οίοτε  πάντα  ταύτα  παριδόντας 
δεΐν  αυτόν  δώζειν.  «ΛΛ'  ών  έργω  πεΐραν  είληφατε,  ώ  783 
άνδρες  Ά&ηναΐοι,  μηδέποτ'  εκ  λόγου  ταύτα  οκοπεΐβ^ε. 
ούτος  ύμΐν  ούγΐ  προβήλ&ε  πέντε  ετών,  ών  έτιμή^η 
μη  λέγειν  αύτω.  τίς  ούν  εν  τούτω  τω  χρόνω  τούτον 
επόΟ-ηβε;  τίτών  της  πόλεως  έλλειψ^εν  δΐίΐ  την  άπον- 
οίαν  είδε  την  τούτου,  τί  δ',  άφ  ού  νύν  λέγει,  βέλτιον 
γεγονός;  έμοί  μεν  γαρ  δοκεί  τουναντίον ,  ον  μεν  ού 
προΟηει  χρόνον  ύμΐν,  άναπαύΰαβϋ-αι  τών  κακών  η 
πόλις  ών  άπαΟιν  ούτος  παρεΐχεν,  άφ  ού  δε  πάλιν 
δημηγορεΐ,  πολιορκείο&αι,  λόγους  βταβιώδεις  και  τα- 
ραχώδεις εν  άπάοαις  άεΐ  ταΐς  έκκληοίαις  λέγοντος 
τοντοϊ^. 

43  Βούλομαι  τοίνυν   καΐ  παρακινδυνευτικον  τίνος 
άψαα^αι  λόγου  και  διαλεχΟ-ηναι  τοις  δια  ταύτα  φι- 


ΚΑΤΑ  ΑΡΙΣΤΟΓΕΙΤΟΝΟΣ  Α.      285 

λονα^ν  αυτόν '  ους  όπυίονς  μεν  ηνας  χρη  νομίζείν  ει~ 
ναι^  αντοί  Οχοπειο^ε ,  εγώ  ά'  ονδεν  αν  εί'ποιμί^  ττλ^ν 
οτί  γ  ου  ΰωφρονούΰι  ττροονεμοντες  αύτούζ  τούτω, 
των  μεν  υυν  έν  τω  δικαατηρίω  νΰν  όντων  υμών  ου- 
δέν είναι  τοιούτον  τί&εμαι,•  και  γαρ  δίκαιον^  ω  'άν- 
δρες'Α&ηναΐυι,  καΐ  καλόν  καΐ  ουμφε'ρον  οϋτω  καΐ  λέ- 

44  γείν  εμε  καΐ  ψρονεΐν  ηερί  υμών.  εκ  δε  των  άλλων  ηο- 
λιτών,  ΐν  ώξ  εις  έλαχίοτους  την  βλαΟφημίαν  άγάγω, 
τον  μαΟ-ητήν,  ει  δε  βού?^εοΟ•ε^  τον  δίδάΰκαλον  αύτον, 
Φίλοκράτην  τον  Έλευοίνιον,  μόνον  είναι,  τοιούτον  τί- 
^εμαι^  ούχ  ως  ούχΙ  πλειόνων  όντων  (ώφελε  γαρ  μη- 
δείς  άλλος  \4ρΐ(3τογείτονι  χαίρειν) ,  αλλ'  ο  κα•9•'  υμών 
ως  όνειδος  οκνώ  λέγειν,  ούδε  των  άλλων  πολιτών  δί- 
καιος είμι  δημοβία  κατηγορεΐν  είτα  καΐ  ταύτό  ποιΐ]- 

45  ΰει  καΐ  προς  ενα  ρη&είς  ό  λόγος,  το  μεν  ούν  έξετάζειν 
ακριβώς  οίον  ανάγκη  την  φύΰιν  είναι  τον  Άριΰτογεί- 
τονι  χαίροντα.)  ε'α'σω,  ίνα  μη  πολλά  και  βλάοφημα  άναγ- 
κα'ξοίΐαί  λέγειν  καΐ  διεξιέναι.  άλλ'  εκείνο  λέγω.  ίί'784 
πονηρός  έβτιν  Άριϋτογείτων  απλώς  καΐ  πικρός  και  6υ- 
κοφάντης  και  τοιούτος  οίος  ύπιαχνεΐται ,  δίδωμι ,  βυγ- 
χωρώ,  Φιλόκρατες,  οοΐ  τω  τοιούτω  τόν  ομοιον  βώξειν  * 
τών  γαρ  ίίλλων  απάντων  καΐ  ποιούντων  α  δει  και  φυ- 
λαττόντων  τους  νόμους,  ούδεν  αν  παρά  τούτ'  οίμαι 

46  γενέβ&αι.  ει  δε  κάπηλός  έοτι  πονηρίας  καΐ  παλιγκά- 
πηλός  καΐ  μεταβολεύς,  και  μόνον  ου  ζυγά  και  αταϋ-μά 
έχων  πάν^  όΰα  πώποτ'  έπραξεν  έπώλει,  τί  τούτον, 
ώ  μάταιε,  άκονας\  ούτε  γάρ  μαγείρω  μαχαίρας  ουδέν 
έοτ'  οφ£λθ5  δηπου&εν  ήτις  μη  τέμνει,  οϋτετώ  βουλο- 
μένω  δι  αυτού  πάοι  πράγματα  καΐ  κακά  γίγνεΰ&αι  ο 
ταύτ'  άποδωοόμενος  ΰυκοφάντης  ουδέν  έοτι  χρηΰι-- 

47  μος.  αλλά  μην  ότι  τοιούτος  ουτός  έβτιν  είδότι  ύοι  φρά- 
ΰω.    την  καϋ-'  Ήγήμονος   είβαγγελίαν  μέμνηΰαι  ως 


286  Χ\ν.  Ι^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ] 

άπέδοτο '  τάς  κατά  Ζίημάδον  γραφάς  οίοΟ-'  ώζ  εξελι- 
πεν.  τον  ελαίοπώλην  Άγάϋ'ονα  (ταντί  γαρ  τα  τΐρώην) 
βοών  καΙ  κεκραγώς  καΐ  ίον  ίου,  πάντ  ανω  τε  και  κάτω 
ποιών  εν  ταΐς  έκκληοίαις  ώς  δέον  βτρεβλονν ^  λαβών 
οτιδήποτε,  παρών  οτ'  ηφίετο,  άφωνος  έγένατο.  την 
κατά  /ύημοκλέονς  είααγγελίαν  άναβείαας  ποΐετρε-φεν; 
άλλα  μνρία,  ων  εμοι  μεν  ίργον  απάντων  έβτΐ  μνηΟ&ή- 
ναι ,  συ  (ϊ'  εΰ  οϊδ '  οτι  και  τά  αντίγραφα  αυτών  έχεις, 

^,  εργολάβων  αύτώ.  τίς  ούν  6  τον  τοιούτον  ΰώΰων  η 
πονηρός  η  χρηΟτός;  η  διά  τί;  τών  μεν  γαρ  ομοίων 
προδότης,  τών  δε  χρηατών  εχθρός  έκφΰοεως  καΙ  γέ- 
νους" πλην  ει  ΰυκοφάντου  τις  και  πονηρού  βπέρμα 
και  ρίζαν,  ώΰπερανεΐ  γεωργός,  οί'εται  δεΐν  ύπάρχειν 
ττ/  πόλει.  τοϋτο  δ'  ου  καλόν,  ω  άνδρες  ΆΟ^ηναΐοι ,  νο-  785 
μίί,ω  δ\  μά  τους  %εους  ουδ^  όοιον  •  ούδε  γάρ  τονς  προ- 
γόνους νπολαμβάνω  τά  δικαβτηρια  ταΰΟ-'  ύμΐν  οίκοδο- 
μήβαι^  ίνα  τονς  τοιούτους  εν  αύτοις  μοβχεύητε ,  αλλά 
τουναντίον  ϊν  άνείργητε  και  κολάζητε  καΐ  μηδεις  ζηλοϋ 
μηδ'  έπι&υμτ]  κακίας. 

49  ζ/υΟκατάπαυβτον  δέ  τι  κινδυνεύει  πράγμ  είναι 
πονηρία,  όπου  γάρ  ^Αριβτογείτων  επί  τοις  ώμολογη- 
μένοις  άδικήμαΰι  κρίνεται  και  ουκ  απολωλε  πάλαι,  τί 
χρη  ποιεΐν  η  λέγειν ;  ο?  είς  τοΰ^  ηκει  πονηρίας  ώ'στ' 
ενδεδειγμένος  ηδη  βοών ,  αυκοφαντών,  απειλών  ουκ 
έπαύετο,  οις  μεν  ύμεΐς  τά  μέγιΟτα  ένεχειρίζετε  Οτρατη- 
γοΐς,  ότι  αύτώ  αργνριον  αίτοϋντι  ούκέδοβαν,  ούδε 

ζ)^τών  κοπρώνων  αν  έπιΰτάτας  ελέοΟ'αι  φάβκων,  ούκ 
εκείνους  υβρίζων,  ου  (έκείνοις  μεν  γάρ  έξήν  μικρόν 
άργύριον  δοΰαι  τούτω  μη  άκούειν  ταύτα),  άλλα  την 
νμετέραν  χειρυτονίην  προπηλακίζων  και  της  αύτοϋ 
πονηρίας  έπίδειί,ιν  ποιούμενος,  τάς  δε  κληρωτάς  αρ^ 
χάς  ϋπαράττων,  αϊτών,  είοπράττων  άργύριον,  τί  κα- 


ΚΑΤΑ  ΑΡΙΣΤΟΓΕΙΤΟΝΟΣ  Α.      287 

χον  ου  παρέχων;  τα  τελευταία  Οε  ταντί  πάντας  εις  τκ" 
ραχην  χαΐ  ϋτάαιν  εμβάλλεον  ξητήοας,  γράμματ  εκτί- 
σεις φενδή,  όλως  δ'  έπΙ  τω  πάντων  χαχω  πεφνχώς^ 
και  πρόδηλος  ων  οτί  τοιούτος  έατί  τω  βίω.    αχοπείχε 

ΐ)\γάρ.  είαΐν  ομού  διΟμνρίΟί  πάντες  Άϋ^ηναΐοι.  τούτων 
εχαΰτος  εν  γέ  τί  πράττων  κατάτην  άγοράν περιέρχεται 
ήτοι  νή  τον  Ήρακλέα  των  κοινών  η  των  ιδίων,  αλλ! 
ονχ  οΰτθ5  ονδεν,  ονδ'  αν  έχοιδείξαι  προς  οτω  τον  βίον 
έατΙ  των  μετρίων  η  καλών.  οΰ%6  τών  πολιτικών  αγα- 
θών επ  ονδενΧ  τί]  φνχΐ}  διατρίβει-  ον  τέχνης,  ου  γε-Ί9^^ 
ωργίας^  ουκ  άλλης  έργαβίας  ουδεμιάς  επιμελείται•  ου 
φιλανθρωπίας,  ονχ  ομιλίας  ουδεμιάς  ονδενΐ  κοινωνεί" 

ό•2  άλλα  πορεύεται  δια  της  αγοράς,  ωαπερ  εχις  η  ΰκορ- 
πίος,  χιρκώς  το  κεντρον,  αττων  δεϋρο  κάκειοε,  άκοπων 
τίνι  ουμφοράν  η  βλαΰφημίαν  η  κακόν  τι  προβτριχρά μέ- 
νος καΐ  καταοτήοας  εις  φόβον  άργύριον  είβπράξεται. 
ούδε  προΰφοιτά  προς  τι  τούτων  τών  εν  ττ]  πόλει  κου- 
ρείων η  μνροπωλίων  η  τών  άλλων  εργαΰτηρίων  ονδε 
προς  εν  αλλ!  άΰπειΰτος,  άνίδρυτος ,  άμικτος,  ον  χά- 
ριν, ον  φιλίαν,  οχτκάλλ  ονδεν  ων  άν%•ρωπος  μέτριος 
γιγνώϋκων.  με%•  ων  ά'  οί  ζωγράφοι  τους  άβεβεΐς  εν 
Αΐδου  γράφονβιν,  μετά  τούτων,  μετ  αράς  καΐ  βλαΰ- 
φημίας  καΐ  φΰ^όνον  και  βτάοεωςκαΐ  νείκους,  περιερ 

53  χεται.  εΐ^  ον  ούδε  τών  εν  Αϊδον  θεών  εικός  εβτι  τν• 
χείν  ιλέων ,  άλλ'  εις  τονς  άοεβείς  ώβ&ήναι  διά  την  πο- 
νηρίαν  τον  βίον,  τούτον  νμείς  άδικονντα  λαβόντες  ον 
μόνον  ον  τιμωρήβεΰ&ε,  άλλα  καΐ  μειζόνων  ά^ιώΰαντες 
δωρεών  άφηΰετε  η  τονς  εύεργετας;  τίνι  γαρ  πώποτε 
νμεΐς  ίδοτε,  έάν  όφλτ}  τι  τω  δημοοίω ,  τούτο  μη  κατα- 
ϋ•ε'ντι  τών  ϋΟων  μετεχειν;  ούδενί.  μη  τοίννν  μηδέ  τού- 
τω δότε  νυν,  αλλά  τιμωρήοαβθε  χαΐ  παράδειγμα  ποι- 
ηΰατε  τοις  άλλοις. 


288  XXV.  [^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ] 

54  "^^ων  δ' έΰτίν ,  ω  ανδρδς'^&ηναίοι,,  κκίτάλοίπ 
άκονβαν  •  δεινών  γαρ  όντων  καΐ  ονκ  εχόντων  νπερβο^ 
λην  ών  ηκονοατε  άρτι,  λε/οα/το^  Ανκονργον ,  τα  λονπα 
ένάμιλλα  τούτοις  και  της  αυτής  φνΰεως  ενρε^ηβεται. 
προς  μεν  γαρ  τω  τον  πάτερα  εν  τω  δεΰμωτηρίω  προ- 
δονς  άπελ&εΐν  εξ  Ερέτριας^  ωβπερ  ηκονβατε  Φαι- 78" 
δρου,  άπο%•ανόντα  6  άΰεβής  ούτος  καίμιαρός  ούκέ'^α- 
-φεν  ,  ονδε  τοις  ϋ-άψαβι  την  ταφην  άπέδωκεν  ,  άλλα 

55  καΐ  δίκην  προς  ε?Μχεν.  προς  δε  τω  της  μητρός  μη  άπε- 
ύχήΰ&αι  τώ  χεΐρε ,  ωαπερ  άρτίως  ήκούβατε  των  μαρ- 
τύρων, καΐ  την  άδελφην  την  έαντον  ονχ  όμοπατρίαν 
μεν  ονΰαν,  θυγατέρα  δ'  εκείνης  οπωσδήποτε  γενομέ- 
νην  (έώ  γαρ  τοντο),  άλλ'  άδελφήν  γε,  έπ'  έξαγωγί] 
άπέδοτο ,  ως  φηαι  το  έγκλημα  της  δίκης  ήν  νπερ  τού- 
των ελαχεν  αντω  6  χρηβτος  αδελφός  οντοΰΐ,  6  νυν  ΰνν- 

ξ)6(χπολογη60μενος.  προς  δε  τούτοις  τοιούτοις  ονβιν 
έτερον  δεινόν,  ώ  γη  και  ϋ•εοι,  πράγμ'  άκούοεο&ε.  οτε 
γαρ  το  δεομωτήριον  διορύΈ,ας  άπέδρα ,  τότε  προς  γυ- 
ναικά τιν  άρχεται  Ζωβίαν  όνομα,  τ)  έτύγχανεν,  ώς  εοι- 
κε,  κεχρημένος  ποτέ•  χαΐ  κρύπτει  καΐ  δίαβώξει,τάς 
πρώτας  ημέρας  αυτόν  εκείνη ,  ας  εζήτουν  και  εκήρυτ- 
τον  οι  ένδεκα,  και  μετά  ταύτα  δούβα  δραχμάς  οχτώ 
έφόδιον  και  χιτωνίβκον  και  ιμάτιον  εζ,ε'πεμφεν  εις  Μέ- 

57  γαροί'  ταύτην  την  αν&ρωπον,  την  τοιαύτ'  εύεργετή- 
ΰαοαν  αυτόν,  ώς  πολύς  παρ  ύμιν  έπνει  καΐ  λαμπρός, 
μεμφομενην  τι  καΐ  τούτων  ύπομιμνήβκονβαν  και 
άζιοϋβαν  ευ  πα&εΐν  τό  μεν  πρώτον  ραπίβας  καΐ  άπει- 
λήΰας  άπέπεμχΡεν  από  της  οικίας,  ώς  δ'  ονκ  επαύετο  η 
αν&ρωπος,  άλλα  γυναίου  πράγμ  εποίει  και  προς  τους 
γνωρίμους  προΰιοϋβα  ένεκάλει,  λαβών  αυτός  αυτο- 
χειρία προς  τό  πωλητήριον  τοϋ  μετοικίου  απήγαγε" 
καΐ  ει  μή  κείμενον  αύττ]  τό  μετοίκιον  Ητνχεν ,  ίπέπρατ 


ΚΑΎΑ  ΑΡ1ΣΤΟΓΕΙΤΟΝΟΣ  Α.       289 

αν  δια  τούτον^  ω  της  αωτηρίας  αύτη  αιτία  έγεγόνει. 

58  και  ταΰθ'  ώ^  άληϋ-ή  λέγω,  κάλει  μοι  τύν  την  ταφηνΊ88 
τον  ηατρος  ονκ  άηειληφότα,  καΐ  τοζ'  της  δίκης  διαίτη- 
την,  ην  ν:τερ  της  πράσεως  της  αδελφής  ελαχεν  αντώ 
οντοΰΐ,  χαΐ  το  έγκλημα  φε'ρε.  κάλει  δε  μοι  πρώτον 
τΐάντων  τον  της  Ζωβίας  προβτάτην,  της  νποδεξαμενης 
αντον^  χαΐτονς  ττωλητάς,  προς  ους  άτζήγαγεν  αντήν. 
νμεΐς  δ'  ηγανακτεΐτε  αρτίως^  ει  των  τον  ερανον  φε- 
ρόντων εις  την  οωτηρίαν  αντώ  κατηγορεί,  μιαρόν,μια- 
ρον,  ω  ανδρες'Α&ηναΐοί^  το  &ηρίον  καΐ  αμικτον.  λέγε 
τάς  μαρτνρίας. 

ΜΑΡΤΤΡΙΑΙ. 

59  Τίς  ονν  [κάνη  κατά  τον  τοβαντα  καΐ  τοιαύτα  πε- 
ποίηχότος  γε'νοιτ'  αν  δίκη ;  τίς  ά%ία  τιμωρία;  θάνατος 
μεν  γαρ  εμοιγε  μικρά  φαίνεται. 

60  "£^1/  τοίννν  ειπών  ετι  των  ιδίων  αυτού  ηονηρενμά- 
των  τά  λοιπά  έάβω.  πρΙν  γάρ  εξελϋ-ειν  εκ  τού  δεΟμω- 
τηρίοχ',  εμπεβόντος  άνθρωπου  τίνος  Ταναγραίον  προς 
χατεγγνην,  γραμματεΐον  §χοντος,  προβελΟ^ών  χαΐ  λά- 
λων ότίδήποϋ^'  νφαιρεΐται  το  γραμματεΐον.  αίτιωμέ- 
νον  δ\  και  δεινά  ποιούντος  τάνΟ•ρώπον ,  και  λε}/οι/το5 
ΟΤΙ  ονδείς  άλλος  νφ^ρηται,  εις  τούτο  άφιχνεΐται  βδε- 

61  λνρίας  ώβτε  τνπτειν  έπεχείρηοε  τον  άν&ρωπον.  νεα- 
λης  δε  και  πρόΰφατος  ών  εκείνος  περιήν  αντον  τεταρι- 
χενμενον  και  πολνν  χρόνον  εμπείΐτωκότος.  ώς  ί'  εις 
τονΟ•'  ηκεν,  άπεοΟ-ίει  την  ^ΐνατάνΟ-ρώπον.  και  τότε 
μεν  περί  την  γεγοννΐαν  ονμφοράν  άνθρωπος  γενόμε- 
νος άπεβτη  τον  το  γραμματεΐον  ερεννάν  και  ζητεΐν 
νβτερον  δ'  ευρίβκονβι  τό  γραμματεΐον  εν  κιβωτίω  τινί, 

ον  την  κλεΐν  ούτος  είχεν.    και  μετά  ταΰτα  ψηφίζονται  789 
περί  αι^τοΰ  ταύτα  οι  εν  τω  οίκήματι,  μη  πυρός,  μη 
λύχνου,  μη  ποτού,  μη  βρωτον  μηδενός  μηδε'να  τούτω 
Οβπ>ο5ΐίι.     ΥοΙ.  Π.  19 


290  \Χ\.  [^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ] 

χοίνωνεΐν,  μηδέ  λαμβάνειν,  μηδ'  αντόν τούτω  διδό- 

62  ναι.  καΐ  οτι  ταντ'  άλη^ή  λέγω,  χάλει  μοι  τον  άν&ρω- 
πον  ον  την  ρίνα  6  μιαρός  ούτος  έβ%•ίων  κατέφαγεν. 

ΜΑΡΤΤΡΙΑ. 

Καλών  γε  έργων  6  ρήτωρ  δημιουργός  ύμΐν  γέγο- 
νεν.  αξίόν  γ'  εκ  τον  τα  τοιαύτα  ηεποιηκότος  ΰτόματος 
λόγον  η  βνμβουλην  τιν'  άκοϋβαι.  άνάγνω%•ι  δη  καΐ 
τοντί  το  καλόν  ΛερΙ  αντον  δόγμα. 

^ΟΓΜΑ. 

63  ΕΊτ  ουκ  αίΰχννεοϋ-ε,  ώ  άνδρες  Ά&ηναΐοι,  ε£  οι  μεν 
έπι  πονηρία  και  τοις  αίΰχίΰτοις  έμηεπτωκότες  εις  το  οί- 
κημα τοβοντω  τούτον  ι^^/ί^σαντο  εαυτών  είναι  πονηρό- 
τερον  ωοτ  αμικτον  £αυτοΓ?  καταΟτήΰαι,  νμεΐς  ά'  έξελη- 
λακότων  τών  νόμων  αυτόν  εκ  της  πολιτείας  εις  υμάς  αυ- 
τούς καταμιζ,ετε ;  τί  τών  πεπραγμένων  η  βεβιωμένων 
έπαινέβαντες,  η  τίτών  πάντων  ούχΙ  δυβχεράναντες ;  ουκ 
άΰεβήςί  ουκ  ωμός;  ουκ  άκά&αρτος ;  ου  αυκοφάντης; 

64  'νίλλ'  όμως  τοιαύτα  ποιών  και  τοιούτος  ων  εν  άπά- 
ααιςάεί  βοα  τοις  έκκληοίαις"  εγώ  μόνος  εννονς  ύμΐν 
"πάντες  ούτοι  βυνεβτάβΐ'  προδέδοα&ε-  η  παρ'  εμο} 
"μόνον  έννοια  λοιπηΓ  βούλομαι  δη  την  Οφοδράν  καΐ 
μεγάλην  εϋνοιαν  αυτού  ταύτην  έ^ετάβαι,  πόΟ-εν  εβτΐ 
και  έκ  τίνος  αύτω  γεγονυΐα^  ΐν'  ει  μέν  εβτι  τοιαύτη, 
χρη6ϋ•ε  αύτη  κάί  πιβτεύητε,   ει  δε  μη.  φυλάττηβ^ε. 

6οτ:ότερον  γαρ,  ότι  τού  πατρός  αυτού  0-άνατον  κατε- 79( 
γνωτε  και  την  μητέρα  αυτού  όφλούβαν  αποβταοίου 
άπέδοβ^ε,  δια  ταύτα  αυτόν  ύμιν  εννουν  νπολαμβά- 
νετε  είναι;  άλλ'  άτοπον  νή  τον  ζ/ία  και  ^εονς  τούτο  γε. 
ει  μεν  γαρ  εννονς  έβτίν  έκείνοις  καΐ  τον  της  φύαεως 
διαΰώξει  νόμον ,  ο?  και  άνϋ-ρώποις  και  ^ηρίοις  εις  και 

66  ό  αυτός  άπαοιν  ώριΰται ,  Οτέργειν  τους  γονέας,  κακό- 


ΚΑΤΑ  ΑΡ1ΣΤ0ΓΕΙΤ0Ν0Σ  Α.      291 

νον%  ίΟτΙ  τοις  εκείνους  άπολωλεκόοί  δήλον  οτι  χαΐ  νυ- 
μας  χαΐ  πολιτεία  τι]  τούτων  ει  δε  μηδένα  τούτων 
νηόλογον  ποιείται^  ηδεως  αν  είδείην  τίς  εατιν  6  την 
προς  τονς  γονέας εϋνοιαν  ορών  προδεδωκότα  τούτον^ 
ήν  προς  τον  δήμον  νυν  εχειν  νπισχνεΐται ,  πίΰτενων 
εγώ  μεν  γαρ  απιΟτον  και  ^εοΐς  έχ%ρ6ν ^  ου  μόνον  άν- 
^ρώποίς,  υπολαμβάνω  τον  των  γονέων  άμελοϋντα. 

67  άλλα  νη  ^ία  ότι  τάς  ενδείξεις  αυτού  κατεψηψίβαο^ε^ 
καΐ  δ\ς  εις  το  δεΟμωτήριον  κατέ&εοΟ-ε  καΐ  αυτόν  καΐ 
τον  άδελφόν,  δια  τανθ'  ύμιν  εύνους  έβτίν.  άλλάκαΐ 
τούτ'  άτοπον,  άλλ'  ότιτην  άρχηνην  ελαχεν  άπεδοκι- 
μάΰατε',  άλλ'  οτι  παρανόμων  αυτού  κατεγνωτε',  άλλ' 
ότι  πέντε  ταλάντων  προβετιμήβατε;  άλλ'  ότι  δακτυλο- 
δεικτεΐτε  επΙ  τω  πονηρότατον  των  όντων  απάντων  δει- 

β^κννναι;  άλλ'  ότι  των  υπαρχόντων  νόμων  και  πολι- 
τείας μενόντων  ουκ  ένι  των  αίβχρών  αύτω  τούτων 
άπαλλαγήναι;  άλλα  δια  τί  νμΐν  ούτος  εύνους  έβτίν  \ 
δτι,  φτίΐΰϊν,  αναιδής  εβτιν.  ό  (ϊ'  αναιδής  εκ  τίνος  ώνο- 
μάο^η  των  άλλων  άλλ'  η  οταΐ'  τα  μήτε  όντα  μήτ'  αν 
γενόμενα  ταύτα  τολμά  λέγειν  δι'  άναιβχυντίαν ,  όπερ 
ούτος  ποιεί; 

59  Ηγούμαι  τοίνυν  και  περί  της  ενδείξεως ,  α  μοι  πα- 
ραλείπειν  έδο%ε  Αυκούργος ^  βέλτιον  είναι  προς  νμάς^^Ι 
ειπείν,  έγώ  γαρ  οίμαι  δειν  υμάς  ώοπερ  αν  εΐ  χρέος 
ί(7κο7Γ£Γτ5  ίδιον,  υίίτω^  ^|£τα(ίαι  τοϋτον  καΐ  τά  τουτουΙ 
τον  αγώνος  δίκαια,  ει  τοίνυν  τις  όφείλειν  τιν'  'ήτιάτο 
χρήματα ,  6  δ'  ήρνεΐτο ,  ει  μεν  έφαίνοντο  αίτε  6υνϋ"ή- 
και  κα^'  ας  έδανείΰατο  κείμεναι  και  οι  τεθέντες  οροί 
έότηκότες,  τον  άρνούμενον  ήγεΐοθ-'  άν  αναιδή  δηλον- 
ότι, εί  δ'  άντιρημένα  ταύτα,  τι) ν  εγκαλούντα"  οντω 

10 ταύτα  πέφυκεν.  είοΐ  τοίνυν  ών'Αριατογείτων  οφείλει 
τί}  πόλει  βυν^ήκαι  αεν  οί  νόμοι,  κα^'  ους  έγγράφον- 

19* 


292  XXV.  [^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ] 

ταυ  πάντες  οι  όφλιΰκάνοντες ,  ορός  ά'  η  ΰανίςη  πάρα 
ττ}  0•εω  κειμένη,  ει  μεν  ονν  άνηρηται  ταϋτα  και  έξαΚή- 
λιπται  το  οφλημα,  ημεΐξ  ληρονμεν,  μάλλον  δϊ  ιΙ>ενδό- 
με&α'  εΐ  δ'  ετι  εΟτι  και  εβται  εωβπερ  αν  εκτίύτ}  και  μέ- 
νει, ούτος  ονδεν  άλη&ες  λέγει,  άλλ'  αδικεί  και  δεινά 

71  τΰοιεΐ  τα  κοινά  δίκαια  άφανίζειν  επιχείρών.  ον  γαρ,  εΐ 
μη  πάν  οβον  ώφλεν  οφείλει,  νϋνη  κρίοις  ονδ^  6  λόγος, 
άλλ'  ει  οφείλει,  η  δεινά  γ^  αν  πάϋ-οιεν  οί  δραχμην  εγ- 
γεγραμμένοι μόνην,  ει,  διότι  μικρά  καΐ  ονδεν  ηδικη- 
καΟιν,  ίβχΰΰει  το  όφείλειν  κατ'  αυτών  •  εάν  δέ  τις  με- 
γάλα ηδικηκώς  7] ,  μίαν  ^είς  η  δύο  καταβολάς  επίτιμος 
εβται.  ετι  τοίννν  τρία  έβτΐ  τά  όφληματα ,  α  έγγέγρα" 
πται  καϊ  έφ'  οίς  ενδέδεικται.  τά  μεν  δη  δύο  εν  άπο- 
γραφγ]  πεποίηται,  το  ^'  Ιεν  ουκ  άπογέγραπται,  αλλά 

η•2βουλενΰεως  τόν^ΑλωπεκήΟ^εν^Αρίβτωνα  διώκει,  ναι, 
φηβίν  •  αδίκως  γάρ  μ'  έγγέγραφεν.  δει  δη  θε,  ώς  εοιχε, 
δίκην  λαβείν,  ονκοΰί^  νποοχεΐν  πρώτον  και  μεΐναι  εν 
οίς  πέπον&ας  ανάγκη,  η  τίνος  λήφει  δίκην;  ει  γάρ  έ'ξθ- 
Οτί  0οι  πάντα  ποιεΐν  άπερ  τοις  άλλοις ,  τί  ηδίκηΟαι ;  792 

73  φέρε  δη  προς  &εών,  κάκεΐνο  ύκέ^αΟ%•ε.  αν  ελτ]  τον 
Άρίΰτωνα  της  βονλενβεως,  τίεσται;  εξαλειφϋ-ήΰεται 
νη  Αία,  Ό  δ^  άντεγγραφήοεται•  ταντα  γάρ  οί  νόμοι 
λέγονΰι.  καλώς,  πότερον  ονν  από  ταύτης  της  ημέρας 
όδΐ  μεν  όφειληοει  τω  δημοΰίω  6  έξαλειφ&είς ,  εκείνος 
δ'  επίτιμος  εβται  6  εγγραφείς ;  εκ  γάρ  ων  ννν  όδ'  άξίοΓ, 
ταντα  βνμβαίνεΐ'  ει  γάρ  δτ'  έγγέγραπται  μη  οφείλει, 
έπειδάν  εξαλειφ^τ] ,  όφειληοει  δηλονότι,  άλλ'  ονκ  έβτι 
ταύτα,  ονκ  εβτιν,  άλλ'  όταν  έ^αλειφ&η,  τότ'  ονκ  όφει- 

74  ληαει.  ονκονν  ννν  οφείλει,  τί  δ';  αν  αντόν  άποφύγτι, 
παρά  τον  κομιεΐται  η  πόλις  α  ννν  ονκ  έ^όν  ούτος  ποιεΐ; 
πό&εν  δ'^  οίς  οντος  θάνατον  τιμάται  καΐ  δεΟμον  περι- 
ιών  εν  τω  δικαΰτηρίω ,  ο[  μίν  τάς  φνχάς ,  οί  δε  το  μη 


ΚΑΤΑ  ΑΡΙΣΤΟΓΕΙΤΟΝΟΣ  Α.       293 

όεινά  πεπον^έναι  χομίούνταί;  ω  γαρ  ονδε  τών  ίβων 
ονδε  τών  εγκυκλίων  δικαίων  μετονοίαν  διδόαοιν  οι 
νόμοι  ^  οντοςτών  άνηκε'ΰτων  ετεροις  αίτιος  γίγνεται, 
ουκ  υρΟ-ώζ  ούδε  πολιτικώς  ονδ^  ώς  Ονμφερει  γιγνομε- 
Τονων  τούτων,  άλλ'  εγωγε  ταν&'  όρων  Ο-ανμάζω,  το 
τανω  κάτω  γεγενήο&αι  τί  ποτ'  οίεσ^'  είναι,  εάν  η  γη 
μεν  αϊ/ω,  τα  ά'  αΟτρα  κάτω  γενηται;  ουκ  «(ϊτί.  τοΰτο 
γενεβ^αι ,  μηδέ  γένοιτο,  άλλ'  όταν ,  οίς  εκ  τών  νόμων 
μη  εξεοτιν^  εκ  τών  υμετέρων  βουλήοεων  έξη.,  όταν  ή 
μεν  πονηρία  τιμάται,  τά  χρηοτά  δ'  μηορρίητηταί,  όταν 
το  δίκαιον  καΐ  το  ϋυμφέρον  ηττάται  τοϋ  φϋ•όνου,  τότ' 
άνω  καΐ  κάτω  πάντα  χρή  νομίζειν  τετράφ&αι. 

76  Ήδη  τοίνυν  τινάς  είδον  τών  αγωνιζομένων.,  οϊ τοις 
πράγμαβιν  αύτοϊς  άλιΰκόμενοι,  και  ουκ  έχοντες  ως  ουκ 
άδικοϋΟι  δεΐξαι,  οι  μεν  εις  την  τού  βίου  μετριότητα  καΐ  793 
αωψροοϋνην  κατέφυγον ,  οι  δ'  εις  τά  τών  προγόνων 
έργα  καΐ  λειτουργίας.,  οι  ί'  εις  έτερα  τοιαύτα  δι  ων  εις 
έλεον  και  φιλαν&ρωπίαν  τους  δικάζοντας  ηγαγον.  τού- 
τω δ'  ούδένα  ορώ  τών  τόπων  τούτων  βάβιμον  όντα, 

77  άλλα  πάντα  απόκρημνα ,  φάραγγας.,  βάρα&ρα.  τίγάρ 
ως  αληθώς  έρεΐ;  ών  6  πατήρ  τι  πεποίηκε  νη  Αία.  αλλά 
χατεγνώκαϋ•'  νμεΐς  έν  τουτοιβΐ  τοις  δικαβτηρίοις  αυ- 
τού θάνατον.,  ώς  πονηρού  δηλονότι  και  άξιου  τε^νά- 
ναι.  αλλά  νη  Αία ,  ει  ταύτ  έοτίν  αύτώ  δυΟχερή  τά 
περί  τον  πατέρα.,  εις  τον  εαυτού  βίον  καταφεύξεται 
α>?  βώφρονα  καΐ  μέτρων,  ποιον ;  ον  πού  βεβίωκεν ;  όν 
μεν  γάρ  άπαντες  ύμεΐς  εοράκατε,  ουκ  έΰτι  τοιούτος. 

78  άλλ'  ω  τάν,  εις  τάς  λειτουργίας  άποχωρήαεται.  τάς 
πότε  η  πού  γεγονυίας ;  τάς  τού  πατρός•,  αλλ  ουκ  εΐοίν. 
αλλά  τάς  εαυτού;  φάοεις,  άπαγωγάς,  ενδείξεις,  ούχΙ 
λειτουργίας  εύρήβετε.  άλλα  νη  Αία  και  χωρίς  τούτων 
Ουγγενεΐς  πολλοί  και  καλοί  κάγα&οι  παραβτάντες  αύ- 


294  XXV.  Ι^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ] 

τον  έξαίτήβονται.  αλλ  οντ'  είβΐν  οντ'  έγένοντο  πώ^ 
79ποτ£•  πώς  γαρ  τω  γε  μηδ'  ελεν^ερω;  πλην  εΟτι  νη 
^ία ,  εοτιν  αδελφός  τις  ούτος  αντώ,  6  παρών  καΐ  την 
καλην  δίκην  αντώ  λαχών.  περί  ον  τα  μεν  άλλα  τί  δει 
λέγειν;  αδελφός  ί'  εΰτΐ  τοντον  ομομητριος  καΐ  ομο- 
πάτρίος  καΐ  προς  τοις  άλλοις  κακοϊς  δίδυμος,  οντούΐ^ 
τά  μεν  άλλα  βιωπώ'  άλλ'  έφ'  οίς  νμεις  την  μιαράν 
Θεωρίδα,  την  Αημνίαν ,  την  φαρμακίδα,  καν  αντην 

80  καΙ  το  γένος  άπαν  άπεκτείνατε ,  ταύτα  λαβών  τά  φάρ- 
μακα καΐ  τάς  έπωδάς  παρά  της  %•εραπαίνηςαντης,  η 
κατ  εκείνης τότ^  έμηνυο εν,  ε^ηοπερό  βάοκανος  ού-79^ 
τος  πεπαιδοποίηται ,  μαγγανενει  καΐ  φενακίζει,  καΐ 
τους  επιληπτονς  φηαΐν  ίάο&αι  αύτος  ων  έπίληπτος 
πάβτ]  πονηρία,  οντος  ούν  αυτόν  έξαίτηύεται  6  φάρμα- 
κός,  ό  λοιμός,  ον  οίωνίΰαιτ  αν  τις  μάλλον  ίδών  η 
προαειπεΐν  βονλοιτο,  ος  αντός  αντώ  θανάτου  τετίμη- 
κεν,  ότε  τοιαύτην  δίκην  ελαχεν. 

81  Τί  ονν  λοιπόν ,  ώ  άνδρες  Ά&ηναΐοι ;  ά  κοινά  νη 
^ία  πάβιν  υπάρχει  τοις  άγωνιζομένοις  παρά  της  τών 
άλλων  νμών  φνοεως,  καΐ  ουδείς  αυτός  έαυτώ  ταύτα 
φέρει  τών  κρινόμενων ,  άλλ'  νμών  εκαβτος  έχων  οίκο- 
Ό-εν  έρχεται ,  έλεον ,  όυγγνώμην,  φιλαν&ρωπίαν.  αλλά 
τούτων  γ'  ονΰ•'  όβιον  οϋτε  %'έμις  τω  μιαρώ  τούτω  με- 
ταδονναι.  διά  τί;  ότι  ον  αν  αυτός  εκαβτος  νόμον  τη 
φύβει  κατά  πάντων  έχη ,  τούτον  τνγχάνειν  παρ  έκά- 

82  ατον  δίκαιος  έΰτι  και  αντός.  τίνα  ονν  νόμον  νμΐν  η 
τίνα  βούληβιν  έχειν  Άριΰτογείτων  κατά  πάντων  δο- 
κεΐ;  πότερον  εντνχούντας  όράν  καΐ  εν  ευδαιμονία  καΐ 
χρηστί]  δόξη  διάγοντας;  καΐ  τί  ποιών  ζήοεται;  τά  γαρ 
τών  άλλων  κακά  τοντον  τρέφει,  ονκονν  εν  κρίύεβι 
καΐ  άγώύι  καΐ  πονηραΐς  αίτίαις  απαντάς  είναι  βονλε- 
ται '  ταύτα  γεωργεί,  ταντα  εργάζεται,   ό  δε  δη  παμηο- 


ΚΑΤΑ  ΑΡΙΣΤΟΓΕΙΤΟΝΟΣ  Α.       295 

νηροζ  άνθρωπος  ποΐός  τις^  ω  άνδρες  Άϋ•ηνα}:οι^  κα- 
λοΐτ'  αν  δίχαίως^  ό  τριΰχατάρατος,  υ  κοινός  εχϋ-ρός,  ό 
πάοι  δνομενης,  δτω  μήτε  γη  φεροί  καρπον  μήτ'  άπο- 

83  θανόντα  δε'ξαιτο ;  ονχ  ό  τοιούτος;  εγωγε  νομίζω,  τίνος 
όί  ανγγνώμης  η  ποίων  ελέων  οι  ϋεΟνκοφαντημε'νοι  τε- 
τνχηκαΟι  παρά  τούτον,  οίς  ούτος  θανάτου  πάοιν  έτι- 
μάτο  εν  τοντοιβΐ  τοις  δίχαοτηρίοις,  καΐ  ταύτα  πριν  την  79» 
πρώτην  ψήφον  διενεχ^ήναι;  καΐ  εφ'  οίς  ό  βάΰκανος 
ούτος  όντως  ώμώς  καΐ  πικρώς  είχε,  τοντονς  νμών  οί 
λαχόντες,  ώ  άνδρες  Α&ηναΐοι,  τα  δίκαια  ποιονντες 
εαωζον,  καΐ  τους  νπό  τούτου  ονκοφαντονμένονς  άπε- 
■ψηφίζοντο ,  καΐ  το  πέμπτον  μέρος  των  ψήφων  ον  μετε- 

84  δίδοβαν  τούτω,  αλλ'  η  γε  τούτον  πικρία  καΐ  μιαιφονία 
καΐ  ώμότης  παρήν  και  εξητάζετο.  ονχΐ  παιδία,  ονχΐ  μη- 
τέρας των  κρινόμενων  ενίων  γρανς  παρεΰτώΰας  ορών 
οντος  ηλέει.  είτα  βοΐ  βνγγνώμη ;  πό^εν  η  παρά  τον ;  η 
τοις  βοϊς  παιδίοις  έλεος ;  πολλού  γε  καΐ  δει.  6ν  τον  εις 
ταύτα  ελεον  προδέδωκας,  ΆριΟτογεΐτον ,  μάλλον  δ^ 
άντίρηκας  όλως.  μη  δη  προς  ονς  αντος  εχωΟας  λιμένας 
και  προβόλων  ένεπληοας ,  προς  τοντονς  προβοομίζον  • 
ον  γαρ  δίκαιον. 

65  Ει  τοίννν  άκονΰαιτε  καΐ  τάς  βλαβφημίας  ας  κατά 

την  άγοράν  περιιώ^ν  καΟ•'  νμών  ελεγεν,  έτι  μάλλον  αν 
αντόν  μιΰήΰαιτε,  καΐ  δικαίως,  φηαΐ  γάρ  πολλονς  όφεί- 
λειν  τω  δημοοίω,  τοντονς  δ'  απαντάς  ομοίους  νπάρ- 
χειν  εαυτώ.  εγώ  δε  πολλονς  μεν  είναι  τονς  ητνχηκό- 
τας,  ε£  καΐ  δύ'  είαΐ  μόνοι ,  ΰνγχωρώ•  παντί  γάρ  πλεί- 
ονς  εΐΰϊ  τον  δέοντος ,  καΐ  ονδένα  των  άλλων  όφείλειν 
έδει.  ον  μέντοι  μα  τονς  %εονς  τούτω  γ  νπάρχειν  όμοι- 
ους οϊμαι  τούτονς,  ονδε  πολλού  δει,  αλλά  και  τονναν- 

86τιΌΐ'.  οχηωσΐ  δε  λογίζεο&ε.  καΐ  μή  με  νπολάβητε,  ώ 
άνδρες  Ά&ηναΐοι,  ώς  προς  οφείλοντας  νμάς  τω  δήμο- 


296  XXV.  [^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ] 

βί'ω  διαλεγεθ&αί•  οντε  γάρ  εβτι  μήτε  γένοιτο  τούτο, 
οντ'  εγώ  νομίζω,  άλλ'  εί'τοί  τις  αρα  η  φίλος  η  γνώρι- 
μύζ  εΰτίν  εν  τοντοΐζ^  ώζ  νπερ  τούτον  τοϋτον  προβήχει  796 
μίοεΐν,  τούτο  βούλομαί  δεΐξαι.  τιρώτον  μεν  οτί  άν&ρώ- 
πονς  έταεικεΐζ,  οίς  έγγύαι  καί  φιλαν^ρωπίαι  γίγνον-τ 
ταί  καΐ  όφληματ'  ίδια,  οις  ου  τιρόΰεΰτι  κοινά  αδική- 
ματα, ήτνχηκζναι  δε  ΰνμβφηκεν,  εις  την  'ομοίαν  τάξιν 
έαντω  καΐ  βλαΰφημίαν  άγει,  ονκ  6ρ%ώς  ονδε  προοη- 

87  κόντως.  ον  γάρ  ομοιόν  έβτιν,  ΆριΰτογεΖτον,  ονδε  πολ- 
λού δει,  γράψαντά  οε  των  πολιτών  τρεις  άκρίτονς 
άτίοκτεΐναι  γραφήν  άλώναι  παρανόμων,  καΐ  δέον  ϋε 
τε%•νάναι  επί  τανττ]  τιμήματος  τνχεΐν,  και  φίλον  εγγν- 
ηοάμενον  μη  δύναα^αι  ξημίαν  άπροβδόκητον  ένεγ- 
κεΐν  ονχ  όμοιον,  ου.  επειΰ"^  οτι  την  κοινήν  φιλαν- 
%•ρωπίαν ,  ην  νμεΐς  εγ^ετ'  εκ  φνβεως  προς  άλλήλονς, 
οντος  αναιρεί  και  διαφ%•είρει  το  κα•θ•'  αυτόν,  ί'δοιτε  δ' 
αν  έντεύ&εν.  νμεΐς  γάρ,  ω  άνδρες '^&ηναΐοι,  τη  της 
φνοεως  προς  άλλήλονς,  όπερείπον,  χρώμενοι  φιλαν- 
^ρωπία,  ωΰπερ  αί  ΰνγγενειαι  τάς  ιδίας  οίκούβιν  οί- 

ΐ^^κίας,  οντω  την  πόλιν  οικείτε  δημοβία.  πώς  ονν  έκεΐ- 
ναι ;  όπου  πατήρ  έοτι  και  νιείς  άνδρες ,  τνχόν  δε  καΐ 
τούτων  παίδες,  ενταύ&'  ανάγκη  πολλάς  και  μηδέν 
όμοίας  είναι  βονλήβεις  •  ον  γάρ  των  αντών  οντε  λόγων 
ουτ'  έργων  έοτιν  η  νεότης  τω  γήρα.  άλλ'  όμως  οΐτε 
νέοι  πάν&'  όα  άν  πράττωβιν,  άνπερ  ώαι  μέτριοι,  οντω 
ποιούΰιν  ωΰτε  μάλιΰτα  μεν  πειράβ&αι  ?.ανϋ•άνειν ,  ει 
δε  μη,  φανεροί  γ'  είναι  τούτο  βονλόμενοι  ποιεΐν  ο? 
τε  πρεσβύτεροι  πάλιν,  άν  αρ'  ί'δωβιν  ή  δαπάνην  ή  πό- 
τον  η  παιδιάν  πλείω  της  μετρίας ,  οντω  ταύϋ•'  ορώΰιν 
ώϋτε  μη  δοκεΐν  εορακέναι.    εκ  δε  τούτων  γίγνεταί  τε 

89  πάν%•^  α  φερουβιν  α[  φύοεις  και  καλώς  γίγνεταί.    τον  797 
αντόν  τοίννν  τρόπον  νμεΐς,  ω  άνδρεςΆΟ^ηναΐοι,  την 


ΚΑΤΑ  ΑΡΙΣΤΟΓΕΙΤΟΝΟΣ  Α.       297 

αόλίν  οίχεΐτε^  αυγγι-νιχώς  χαΐ  φιλαν&ρώπως ,  οΓ^^ν 
οϊ'τως  όρώντες  τα  τοϊν  τ]τνχΐ]κ6των  έργα  ωΰτε ,  το  της 
:ταροιμίας,  ορώντας  μη  υράν  καΐ  άκονοντας  μη  άκον- 
ΐΐν,  ο[  ά'  οντω  κοιούντες  η  πράττοναιν  ώ'οτ'  είνίχι 
φατίροί  καΐ  φυλαττόμενοί  καΐ  αιβχννόμενοι.  εκ  δϊ 
τοντων  ή  κοινή  καΐ  :ΐάντων  των  άγα%•ών  αΐτίαττ}  ηό- 

90  λί^  μένει  καΐ  αννέοτηκεν  ομόνοια,  ταύτα  τοίνυν  Άρι- 
ΰτογειτων  τα  καλώς  οντω  πεπηγότα  ττ}  φνΰει  καΐ  τοις 
η&εοι  τοΓί  νμετε'ροις  κινεί  καΐ  αναιρεί  και  μεταρρίπτει•, 
καΐ  α  τών  άλλων  τών  ήτνχηκότων  εκαΰτος  άφοφητί 
ττοιεΐ^  ταΰΟ-'  οΰτο^  μόνον  ον  κώδωνας  εξαφάμενος  δια- 
:τράττεται.  ον  πρντανις,  ον  κήρνξ,  ουκ  επιστάτης, 
ονχ  η  προεδρενονύα  φνλή  τούτον  κρατεΐν  δύναται. 

9ΐεπειδάν  ονν  τις  υμών  εφ'  οίς  ούτος  άΰελγαίνει  λντιη- 
ϋ-εις  είπτ]  "τοντονί  ταύτα  τΐοιεΐν,  καΐ  ταντ'  όφείλοντα 
'τώδημοβίω"  τί δ' ;  ον  και  ό  δείνα,  φηβιν,  οφείλει•^ 
τον  εχΟ-ρόν  εκαβτος  υπειηών  τον  αντού.  ώΰτε  την  πο- 
νηρίαν  την  τούτου  αίτίαν  είναι  τών  βλαβφημιών .,  αϊ 
περί  τών  ονχ  ομοίων  τούτω  δια  τούτον  γίγνονται. 

92  Λοιτίόν  τοίννν  έβτίν,  ώ  άνδρες  ^Αϋ•ηναΐοι,  τοις 

άπαλλαγήναι  βονλομενοις  τοντου ,  αίΐκί^^ια  ύαφες  καΐ 
εναργές  ίχοντας  εκ  τών  νόμων  μάλιβτα  μεν  αντώ  ^α 
νάτον  τιμηβαι,  ειδεμή,  τοβούτον  άνα^εΐναι  τίμημα 
χρημάτων,  ο6ον  μη  δννηβεται  φέρειν  άλλη  γαρ  ονκ 

^Ζ^βτιν  απαλλαγή  τούτου,  βαφώς  έπίβταβ^ε.  κα\  γαρ, 
ω  άνδρεςΆ&ηναΐοι ,  τών  μεν  άλλων  ανθρώπων  άν  τις 
ίδοι  τονς  μεν  βελτίότονς  και  μετριωτάτονς  αντί]  τ^798 
ψύβει  πάντα  ποιούντας  εκόντας  κ  δει,  τους  δε  χείρονς 
μίν  τούτων,  εξω  δε  τον  πονι^ρονς  άγαν  κληϋ•ηναι,  τω 
φόβω  τω  προς  υμάς  καΐ  τώ  τοις  αίΰχροις  καΐ  λόγοις  και 
ονείδεοιν  άλγεΐν  ενλκβονμένονς  έ^αμαρτάνειν  τονς 
δε  Λοι/ϊ^ροτατουί  και  έξαγίατους  ονομαξομένονς  τάς  γε 


298  ΧΧν.[^ΗΜΟΣ@ΕΝΟΤΣ] 

94  βνμφοράς  αωφρονίξειν  λεγονοι/ν.  οντοοΐ  τοίννν  *Αρι- 
ΰτογείτων  τοβοντον  νπερτίρκεν  ατιαντας  άν&ροάπονς 
πονηρία  ώ'στ'  ονδε  πα^ών  ενονϋ-ετηΌ'η,  άλλ'  επΙ  τοις 
αντοΐζ  άδικημαβί  καΐ  πλεονεκτημαΟί  πάλιν  εί'ληπταί. 
και  τοβοντω  πλείονος  οργής  αί,ιός  εβτι  νυν  η  πρότε- 
ρον,  ο6ω  τότε  μεν  γράφειν  μόνον  ωετο  δειν  παρά  τονς 
νόμους,  νννΐ  δε  πάντα  ποιεΐν ,  αίτιάβ^αι,  λέγειν,  δια- 
βάλλειν,  βλαοφημεΐν ,  %-ανάτον  τιμάΰ&αι,  είϋαγγελ- 
λειν,  κακο?.ογεΐν  τονς  έπιτίμονς  αυτός  όφείλων  τω 

9δ  δημοΰίω•  τούτου  γαρ  ουδέν  έβτι  δεινότερον.  το  μεν 
ο'ΐη'  νουΰ•ετεΐν  τοϋτον  μανία  •  ος  γαρ  οίς  6  δήμος  άπας 
τους  ένοχλοϋντας  εαυτόν  νουΟ^ετεί  &ορνβοις  μηδεπώ- 
ποΰ•'  υπεΐξε  μηδέ  διετράπη ,  ταχύ  γ'  αν  φροντίβειε  τοϋ 
παρ'  ενός  λόγου,  άνίατον ,  άνίατον,  άνδρες  Αθηναίοι, 
το  πράγμα  έοτι  το  τούτου,  δει  δη  πάντας .  ωβπερ  οι 
ιατροί,  όταν  καρκίνον  η  φαγέδαιναν  ή  των  άλλων 
ανιάτων  τι  κακών  ί'δωβιν ,  άπέκαυβαν  η  όλως  άπέκο- 
■φαν,  οϋτω  τούτο  το  &ηρίον  υμάς  έξορίοαι,  ρίφαι  εκ 
τής  πόλεως,  άνελεΐν,  μη  περιμείναντάςτιπα%•εΐν,  ο 
μήτ    ιδία  μήτε  δημοΟία  γένοιτο,  αλλά  προευλαβηϋ'έν- 

96  τα?•  ά)δι  γάρ  οράτε,  ούδένα  πώποτ'  ί'Οως  υμών  έχις 
εδακεν  ούδε  φαλάγγιον,  μηδέ  δάκοι•  άλλ'  όμως  άπαντα  '99 
τα  τοιαύτα  έπάν  ΐδητε ,  εν%•νς  άποκτείνετε.  τον  αυτόν 
τοίννν  τρόπον ,  ώ  άνδρες  '/4&ηναΐθί ,  καΐ  όταν  ύυκο' 
φάντην  και  πικρόν  και  έχιν  την  φύοιν  άν&ρωπον  ίδητε, 
μη  πό&'  εκαύτον  υμών  δήξεται  περιμένετε,  άλλ'  ό  προο- 
τνχών  άεΐ  τιμωρηοάο&ω. 

97  ^4νκονργος  μεν  ονν  την  '^Ι&ηνάν  έμαρτύρετο  και 
την  μητέρα  των  &εών,  και  καλώς  έποίει.  εγώ  δε  τονς 
προγονονς  τονς  νμετέρονς  καΐ  τάς  άρετάς  τάς  εκείνων 
ανακαλώ,  ών  ονδ'  ό  χρόνος  την  μνήμην  ήφάνικεν, 
είχότως  •  έπολιτενοντο  γάρ  ονχΐ  τοις  πονηροτάτοις  χοϊ 


1 


Κ^Τ^  ΑΡΙΣΤΟΓΕΙΤΟΝΟΣ  Α.       299 

Ουχοφαιταίί  Οννεργεΐν  διδόιτες  εαντούζ,  ονόε  τον  έν- 
τοζ  τείχους  φ&όνον  άΰχούντες  εη  άλΚχ\λουζ^  άλλα  καί 
τώΐ'  ρί^τόρωι/  και  τών  ΐόίωτών  τους  μεν  οώφρονας  καΐ 
χρηΟτονς  τιμώντες ,  τους  δε  πονηρούς  και  ^ράβεις  μι  - 
Οούντες  και  κολάζοντες.  εξ  ών  πάντες  άϋ-ληταΐ  τών 
καλών  έργων  έγένοντο. 
98  'Έν  ό'  ειπών  ετι  πανΰαο&αι  βονί.ομαι.  εξιτε  αι>- 
τίκα  δη  μάλα  εκ  τον  δικαΰτηρίον ,  &εωρήΰονθι  δ'  υμάς 
οί  περιεβτηκότες  και  ξένοι  καΐ  πολΐται,  και  κατ'  άνδρα 
εις  εκαοτον  τον  παριόντα  βλέψυνται  και  φναιογνωμο- 
νήοονοι  τους  άποψηφιΟαμένονς.  τι  ονν  ερειτε ,  ώ  ά'ι/- 
δρες^Α&ηναΐοι,  ει  προέμενοι  τους  νόμους  εξιτε;  ηοίοις 
προοώποις  η  τίΰιν  όφϋ'αλμοΐς  προς  εκαοτον  τούτων 
99άντιβλέφετε•,  πώς  ό'  ίί»;  το  μητρώον  βαδιεΐΰ&ε,  αντί 
βονλ.ηοΰ^ε;  ου  γαρ  δήπον  είς  κα&'  ενα  υμών  εκαβτος 
ώβηερ  έπι  κυρίους  τους  νόμους  πορενοεται ,  ει  νϋν  μη 
βεβαιώααντες  αυτούς  εξιτε  άπαντες  κοινϊ].  πώς  δ\  ταΐς 
νονμηνίαις  είς  την  άκρόπολιν  άναβαίνοντες  τάγα&ά 
τϋ  πόλει  διδόναι,  καΐ  εκαβτος  έαυτώ  τοις  0•εοΐς  ίυξβ-804 
ταί,  όταν  οντος  τούτου  εκεί  και  του  αδελφού  αυτού 
τού  χρηΰτού  τάναντία  τοις  ορκοις  και  τοις  εκεΐ  γράμ- 

100ί^«<ί^ι^  εγνωκότες  ήτε ;  η  τί  ερεϊτε ,  ο3  άνδρες  Ά&ηναΐοι, 
τι  ερεϊτε,  αν  τις  υμάς  ερωτά  γνωρίοας  τους  άπεψηφι- 
ΰμε'νονς;  τί  φήβετε;  άρέβκειν  τούτον  ύμΐν;  καΐτίςό 
τούτο  τολμήΰων  ειπείν;  τις  ό  της  τούτον  πονηρίας μετ 
αράς  και  κακής  δόξης  κληρονομεΐν  βουληΰόμενος;  άλλ' 
ονκ  αυτός  εκαβτος  άποψηφί<5αο%•αι\  ούκούν  καταρά- 
βεΰ^ε  τοΓ5  άποψηφιοαμένοις ,  τοϋτο  τύ  πιβτόν  εκαβτος 

101  διδούς  ως  ουκ  αΰτό^  οΰτο^  έβτι.  καΐ  τί  δει  ταύτα  ποι- 
εΐν ,  εξόν  εύφημεΐν  και  απαντάς  άπαβι  πάντα  τάγα^ά. 
εύχεβ^αι ,  καΐ  υμάς  ύμιν  αντοΐς  καϊ  τους  άλλους  ^ΑΟ-η- 
νοίον^  απαντάς  ύμΐν,  προβ&ήβω  δε  καϊ  τους  ξένους 


300  XXVI.  Ι^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ] 

και  παιδας  χίά  γυναίκας;  έφΐκται  γαρ  ,  εφίκται  πάν- 
των η  τούτον  κακοΛραγμοΟννη ,  καΐ  πάοι  βονλομένοΐξ 
έβτίν  άπαλλαγηναι  της  τούτον  πονηρίας  καΐ  δίκην  6ε~ 
δωκότα  αντυν  έπιδεΐν. 


XXVI. 

ΚΑΤΑ  ΑΡΙΣΤΟΓΕΙΤΟΝΟΣ  Β. 

"Οτι  μεν  τοίννν  κα\  οφεΟ.ει  τω  δημοοίω  Άριοτογεί- 
των  οντοοΐ  καΐ  ονκ  εΰτιν  επίτιμος  καΐ  οι  νόμοι  διαρρή- 
δην άπαγορενονβιν  εν  τω  δήμω  μή  έξεΐναι  λέγειν  τοις 
τυιοντοις,  φανερώς  έπιδέδεικται^  ώ  άνδρεςΆΟ-ηναίοι.  108 
δει  δ'  νμάς  απαντάς  μεν  άπείργειν  και  κωλνειν  τονς 
παρανομονντας  γ  πολν  δε  μάλιΰτα  τονς  εν  ταΐς  άρχαΐς 

1  οντάς  καΐ  τονς  πολιτενομένονς•  δια  γαρ  τοντονς  τα 
κοινά  και  βλάπτεο^αι  πεφνκεν,  εάν  ώοι  φαϋλοι,  καΐ 
τά  μέγιΟτα  πάλιν  ώφελεΐΰϋ'αι ,  εάν  ώοιν  επιεικείς  και 
^έλωΟιν  εμμένειν  τοΓ^  νόμοις.  ώς^  εάν  άπαξ  δώτε  τοις 
νπερ  των  κοινών  εγχειρονοί  τι  πράττειν  το  παρανο- 
μεΐν  και  καταφρονειν  των  ώριΰμένων  δικαίων^  άναγ- 
καΐόν  εΰτιν   απαντάς  άπολανειν  της  τούτων  κακίας 

άτονς  μετέχοντας  της  πόλεως,  ωβπερ  γάρ  των  εν  ταΐς 
νανοιν  αμαρτημάτων,  α  ονμβαίνει  περί  τονς  πλονς, 
όταν  μεν  των  ναντών  τις  άμάρτί],  βραχεΐαν  την  βλά- 
βην  ήνεγκεν.  όταν  δ^  6  κνβερνήτης  άποΰφαλη ,  κοι- 
νήν  την  άτνχίαν  άπαΰι  τοις  έμπλέονοι  παρεβκεύαοεν, 
ώύαύτως  τά  μεν  των  ιδιωτών  αμαρτήματα  ονκ  εις  το 
πλήϋ-ος,  εις  δ'  αντονς  ηνεγκε  τάς  βλάβας,  τά  δε  τών 

4  αρχόντων  και  πολιτενομένων  εις  απαντάς  άφικνείτκκι,. 
διό  καΐ  τάς  τιμωρίας  ό  Σόλων  τοις  μεν  ίδιώταις  έποιηοε 
βραδείας,  ταίς  δ'  άρχαίς  καϊ  τοις  δημαγωγοΐς  ταχείας^ 


^ 


ι 


ΚΑΊ\^  ΑΡΙΣΤΟΓΕΙΤΟΝΟΣ  Β       301 

νηολαμβάνων  τοϊς  μεν  ένδεχεο&αι  και  παρά  τυν  χρό- 
ΐ'οι/ το  δίκαιον  λαβείν,  τοΐζ  ό'  ονκ  ενεΐναι  περιμεΐναΐ' 
το  }'«ρ  τιμωρηοόμενον  ονχ  νπέοται  της  πολιτείας  κα- 
ταλν&είοης.  και  τοντοις  τοΓ*;  δικαίοις  ονδεις  υντως 
οίηε  (Ιναιδης  οί'θ•  νπερ  νμάς  φρονών  έοτίν  οΟτις  άν- 
τιλέγειν επιχειρηθεί,  πλην Άριβτογείτονος  τοντονί  κα\ 
της  τούτον  τόλμης  καΐ  πονηρίας,  άλλα  πάαας  τάς  άρ~  802 
γάς  κα\  τους  πολιτευόμενους  ενρηΟομεν,  επειδαν  άπαξ 

ι^τικαταγνώτε  νμεΐς,  τούτοις  εμμένοντας,  τούτο  μεν 
γαρ  όταν  άποχειρυτονη^ώΰί  τίνες  των  έν  ταίς  άρχαΐς, 
παραχρήμα  πεπαννται  άρχοντες  καΐ  τους  Οτεφάνονς 
περιηρηνταΐ'  τοΰτο  ό'  όΰοις  των  &εΰμο&ετών  εις 
"/ίρειον  πάγον  ονχ  οϊόν  τέ  εΰτιν  άνελ&ειν,  παρέντες  το 
βιάζεο&αι  ΰτε'ργονΰιν  εΐκοντες  ταΐς  νμετεραις  γνώ- 
ΰεΰι.  καΐ  τοντ'  είκότως'  ώοπερ  γαρ,  όταν  αρχωβι, 
τονς  ίδιώτας  οίονται  δεΐν  αντοΐς  πει^αργ^είν ,  ώύαύ- 
τως,  όταν  αντοί  ίδιώται  γένωνται  πάλιν,  τοις  της  πό- 

6  λεως  άρχουοι  νόμοις  δικαίως  αν  άκολου&οΐεν.  ετι  τοί- 
ννν  οί  πολιτευόμενοι  πάντες,  εκ  των  παλαιών  ει βού- 
λεο&ε  άρΐάμενοι  χρόνων  &εωρεΐν,  ώΰαντως  φαίνονται 
εΙ^κοντες  τοις  νμετέροις  δικαίοις.  Άριβτείδην  μεν  γάρ 
φαβιν  νπο  των  προγόνων  μεταβτα&ε'ντα  έν  Αίγίντ} 
διατρίβειν,  εως  6  δήμος  αυτόν  κατεδεξατο,  Μιλτιάδην 
δε  και  Περικλέα  όφλόντας ^  τον  μεν  τριάκοντα,  τον  δε 

η  πεντήκοντα  τάλαντα,  έκτίβαντας  οϋτω  δημηγορεΐν.  ο 
καΐ  δεινότατον  αν  είη  ΰνμβαΐνον,  τους  μεν  πολλά  και 
μεγάλα  ποιήΰαντας  νμάς  άγα&ά  μη  μετεχειν  ταύτης 
της  δωρεάς,  ωΟτε  παρά  τους  νόμους  τι  τους  κείμενους 
νμϊν  πράξαι,  τον  δε  μηδέν  μεν  αγαθόν  είργαβμένον, 
νπερπ^ή9•η  ό'  έξημαρτηκότα,  τοϋτον  οϋτω  προχείρως 
φαίνεΰ^αι  κο:1  παρά  το  ΰνμψερον  και  τύ  δίκαιον  έ%ου- 
6ίαν  παρ'  υμών  τον  παρανομεΐν  είληφότα.  και  τι  δίΐ 


302  XXVI.  [^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ] 

λέγειν  περί  των  χαλαιών;  άλλα  τονς  εφ'  νμών  αυτών 
άναλογίβαΰ^ε ,  εΐ'  τις  όντως  αναιδής  γέγονε  πώηοτε  '  803 
ονδένα  γαρ  αν  βχίροίτε,  ε(  βυνλήοεβ&ε  ακριβώς  έξετά- 

8  ζειν.  γ,ωρίς  τοίννν  τούτων,  όταν  τις  χΐ^ηφίΰματος  η 
νόμον  γραφήν  άπενέγχτ}  προς  τονς  ^εϋμο&ετας,  ο  μεν 
νόμος  η  το  ψήφιΰμα  ακνρόν  έβτιν,  ό  δε  ^είς  η  γράφας 
ονόεν  άναιΟχνντεΐ  βιαζόμενος,  άλλ'  ο  τι  αν  νμεΐς  ψη- 
φίΟηβ^ε,  τηντω  εμμένει,  καν  γι  τιρώτος  τω  δνναΰ&αι 
λέγειν  Ύΐ  ηράττειν  εν  νμΐν.  καίτοι  πώς  ονκ  ατοηον,  α 
μ\ν  άπαντες  νμεΐς  ΰνλλεγέντες  έφηφίβαβ&ε  κατά  τονς 
νόμονς ,  άκνρα  είναι,  την  δ'  ^Αριοτογείτονος  βονληοιν 
εις  τυ  παρανομεΐν  κνριωτέραν  οί'εβ&αι  δεΐν  των  νόμων 

9  αντών  καταΰτήναι;  πάλιν  τοίννν  όταν  τις  έπε^ιών 
μή  μεταλάβί]  το  πέμπτον  μέρος  των  ψήφων,  εφ'  οίς 
οι  νο'ίίϋί  κελενονβι  το  λοιπόν  μή  γράφεο&αι  μηό' 
άπάγειν  μηδ'  έφηγεΐβϋ-αι,  τον  αντόν  τρόπον  παρά 
ταντ'  ονδείς  οί'εται  δεΐν  πράττειν  των  ενόχων  όν- 
των τούτοις  τοις  έπιτιμίοις.  Άριοτογείτονι  δ\  ώς 
έοικε,    μόνω  τών  απάντων  ονδεν  οντε  δικαβτήριον 

10  οντε  νόμος  κνριώτερόν  έΰτι  της  αντον  βονλησεως.  και 
ταύτα  πάντα  οντω  διαφνλάττονΰιν  ονδεπώποτε  ον%^ 
νμΐν  οντε  τοις  προγόνοις  μετεμέληβεν.  έοτι  γάρ  δη- 
μοκρατίας φνλακή  τών  μεν  έχθρων  η  βονλενομένονς 
η  μαχομένονς  περιεΐναι,  τών  δε  νόμων  η  προαιρονμέ- 
νονς  η  ανναναγκαζομένονς  ηττάα&αι.  και  ταν&'  οτι 
τούτον  τον  τρόπον  προοήκει  πράττεΟ^αι .,   καΐ  παρ' 

1 1  αντού  τούτον  αννωμολόγηται.  οτε  γάρ  'Τπερείδης 
έγραψε,  τών  περί  Χαιρώνειαν  άτνχημάτων  τοις  Έλ- 
ληοι  γενομένων  και  της  πόλεως  νπερ  αντών  τών  εδα- 
φών εις  κίνδννον  μέγιβτον  κατακεκλειμένης ,  ίίναί  804 
τονς  άτίμονς  έπιτίμονς .  ΐν'  όμονοονντες  άπαντες  νπερ 
τής  έλεν&ερίας  προ&ύμως  άγωνίζωνται,  εάν  τις  κίνδν 


ΚΑΤΑ  ΑΡΙΣΤ0ΓΕ1Τ0Ν0Σ  Β.      303 

νος  ττιλιχοντοζ  χαταλαμβάνυ  την  πόλιν,   τούτον  τον 
φηφίΰματοζ   γραφί)ν  παρανόμων   άπενεγκας  ηγωίϊ- 

ΙίξίΤϋ  εν  τω  διχαατηρίω.  καίτοι  πώς  ον  βεινον  εις  μεν 
την  νηερ  της  πατρίδος  ύωτηρίαν  μηδενΐ  των  πολιτών 
Αρι,βτογείτονα  τοντονί  σνγχωρήϋαι  τνχείν  της  επιτί- 
μίας^  εις  δε  την  αντον  παρανομίαν  παρά  πάντων  νμών 
άΈ,ιονν  λαμβάνειν  την  αντην  δωρεάν;  καίτοι  πολύ  γε 
νομιμώτερον  και  δικαιότερον  το  ^'ήφιβμα  εκείνο  ην  ον 

13  Ον  ννν  ά^ιοΐς  ψηφίοαΟΟ-αί  σοι  τοντονοί.  το  μεν  γαρ 
ι6ον  και  κοινον  άπαοι  τοις  πολίταις  ην,  το  δ'  άνιοον 
και  (701  μόνω  τών  εν  τ/;  πόλει  την  πλεονεξίαν  κατα- 
ακενάζον  και  το  μεν  νπερ  τον  μη  γενεο&αι  την  είρή- 
νην  έφ'  ω  τε  ενα  κνριον  της  όλης  πολιτείας  καταΰτή- 
ναι,  το  δ'  νπερ  τον  τά  τοντωνί  δόγματα  και  νόμιμα 
εκ  παλαιού  παραδο%^έντα  νπό  τών  προγόνων  βοΐ 
μόνω    δεδόβ&αι   εξονσίαν  άδεώς   παραβαίνοντι   και 

14πράττοντι  ο  τι  αν  βονλη&^ς.  ηδέως  δ'  αν  εγωγ'  αν- 
τον έρωτήβαιμι  πότερα  έννομον  και  δικαίαν  εποιή- 
βατο  τον  ψηφίοματος  την  γραφην  7]  τουναντίον  άδι- 
κον  και  παράνομον.  ει  μεν  γαρ  άβνμφορον  και  τω 
δήμω  βλαβεράν,  δι'  αντό  τούτο  δικαίως  αν  άπο^άνοΐ' 
είδε  βνμφερονΰαν  και  τοις  πολλοίς  ώφελιμον,  δια  τί 
νύν  τάναντία  οίος  αύτος  έγραψας  ιΡηφίξε6β•αι  τοντονς 
άξιοΐς ;  άλλ'  οντ'  εκείνα  δίκαια  οντε  ταντ  έννομα  ονδε 

Ι^ΰνμψέροντά  εΰτιν  νμΐν.  ορώ  δ'  νμάς  εγωγε,  ώ  άνδρες 
Αθηναίοι,  ταντην  έχοντας  την  γνώμην  και  περί  νμών 
αντών  πολλάς  γαρ  ενδείξεις  ηδη  κατεφηφίΰαΰ&ε  ίδιω-^^ 
τών  άν&ρώπων.  καίτοι  πώς  ον  δεινόν  έφ'  νμών  μεν 
αντών  έξετάξεοΰ^αι  ακριβώς  τονς  νόμονς,  επι  δε  τών 
περιεργαζομενων  τι  και  κοιντ}  πάντας  ένοχλονντων 
χαϊ  προοποιονμένων  νπερ  τονς  άλλονς  είναι  ^α^ύμως 
όντως  έχειν; 


304  (XXVI.  ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ] 

16  Ου  γάρ  δη  τίνες  νμών  όντως  εχονσιν ,  ώς  προαη- 
κειν  μεν  ταν&'  όντως  εχείν  ώς  εγώ  λέγω,  δια  δε  την 
έτίίείκεια,ν  την  Άριατογείτονος  καΐ  το  χρήαψον  αυτόν 
νμιν  είναι  παροπτεον  τι  καΐ  παρανομούντα  αυτόν,  υτι 
μεν  γάρ  πονηρός  και  τον  τρόπον  δεινώς  άδικος,  ίκα- 
νώςνμΐν,  ώς  εγωγ'  οίμαι,  εκ  των  προειρημένων  Αν- 
κονργος  επιδέδειχεν    οτι  δ'  ονδε  χρήοιμος,  έξ  αυτών 

17  των  πολιτευμάτων  αν  τις  αντόν  &εωρηαειεν.  τίνα  γάρ 
παραγαγών  εις  το  δικαβτήριον,  ων  αιτιάται,  τούτων 
κατηγόρηκε  και  ε'ιλεν;  η  ποιον  πόρον  νμιν  πεπόρικεν ; 
ητίφήφιΟμα  γεγραφεν,  ω  πειαϋ-έντες  νμεΐς  ου  πάλιν 
μετανοηβαι  προείλεο&ε ;  και  γάρ  ταύτα  ■  οντω  βκαιός 
έατι  και  βάρβαρος  τον  τρόπον  ώβ&',  όταν  νμάς  ίδϊΐ 
παροργιβϋ'εντας  τι  προς  τινας  καΐ  μάλλον  τον  δέοντος 
παροζνν&εντας ,  τηνικαντα  παρά  την  όργήν  νμών  τά 

1β  βονληματα  λαβών  τοίί  καιροίς  εναντιούται.  δει  δε  τον 
πολιτενόμενον  νπερ  νμών  ονγι  τοις  εξαίφνης  μετ' 
οργής  πά&εοιν  νμιν  ΰνμπίπτονΰιν  επακολον&εΐν, 
αλλά  τοις  λογιΟμοΐς  και  τοις  πράγμαοι  και  τοΓί  νπάρ- 
χουβι  καιροίς '  τά  μεν  γάρ  ταχν  μεταπίπτειν  είΟ-ιΰται, 
τά  δε  διαμένειν  και  πλείω  χρόνον  νπάρχειν  •  ών  οντος 
ονδεν  έν&νμονμενος  ελέγχει  τά  απόρρητα  της  πολι- 
τείας, ώοτε  ταντά  άναγκάζεαϋ-αι  και  κύρια  και  πάλιν 
άκυρα  ποιεΐν.  ^^^ 

29  'ν^λλ'  ί'ΰως  ότι  πρυς  απαντάς  άει  προαιρείται  ?.οι- 

δορεΐ6ϋ•αι  καΐ  διαβοάΰ&αι  καΐ  μέμφεβ&αι  τά  λεγό- 
μενα, διά  ταύτα  περιποιήοαι  νύν  αντόν  αρμόττεΐ' 
αλλά  ταντά  γε  νη  την  Άϋ-ηνάν  όνειδος  εΰτιν,  άνδρες 
δικαοταΐ,  τά  γιγνόμενα  τΐ]  πόλει  επι  τού  βήματος,  και 
διά  τάς  τούτων  άπονοίας  επονείδιΟτον  ηδη  το  πολι- 
τενεϋ&αι  πάρα  τοις  επιεικεβιν  νμων  εΰτιν.  ει  ο  ουν 
τινί  τού^'  νμών  εν  ηδονΐ]  βνμβέβηκεν ,  ονκ  άπορήβετε 


ΚΑΤΑ  ΑΡΙΣΤΟΓΕΙΤΟΝΟΣ  Β       305 

των  τοιαύτα  ποιηΰόντων ,  επεί  καΐ  νυν  μεΟτον  το  βημ' 
εοτίν.  ον  γαρ  επιτιμάν  τοις  ονμβεβονλενμε'νοις  χαλε- 
ιτόν,  άλλα  χαΐ  ανμβονλενΰαι  χαΐ  πειΟαί  τι  των  δεύν- 

20  των  νμάς  φηφίΰαο&αι.  ττρος  δε  τούτοις,  ει  μεν  μη  χηΐ 
:τρότερον  τοΙς  αντοίς  τούτοις  χρώμενος  λόγοις  εξηπά- 
τηΰεν  νμάς,  οτ  ηγωνίΰατο  την  προτε'ραν  ενδειξιν,  ήν 
μεν  ονδ'  οντω  δίκαιον  παρά  τονς  υπάρχοντας  νόμους 
τι  ανγχωρεΐν  (ου  δεΐγάρ  παρανομεΐν  δόντας  τιοί  τους 
άλλους  κατά  τους  νόμους  άξιοϋν  πράττειν ,)  ου  μην 
«Αλ'  Ί'βως  γε  εύλογοάτερον  ην  το  πιΰτεϋβαι  καίχατα- 

21  χίχρίΰαβ&αι  και  προέβ^αι  τι  των  τοιούτων,  επειδή  δε 
τοτ'  αφέντες  έπΙ  ταΐς  ομολογουμέναις  έλπίβι  μικρόν 
ύβτερον  τον  αυτόν  τούτον,  ώς  πράττοντα  και  ί^γοντα 
μη  τά  άριΰτα  τω  δήμω,  πάλιν  έκολάβατε,  τις  υπολεί- 
πεται ΰκήφις  νμΐν  άρμόττουΰα,  αν  νυν  παρακρου^ 
ο^ητε ;  ων  μεν  γάρ  έργω  πεΐραν  είλήφατε .  τί  δει  τοις 
λόγοις  πιΰτεύειν;  ων  δε  μηδέπω  την  δοκιμαοίαν  έχετε 
ακριβή   παρ'   νμΐν  αντοίς,  εκ  των  λεγομένων  Ιβως 

22  άναγκαΐόν  έ(ίτι  κρίνειν.  θαυμάζω  δ^  εγωγε  των  οϋτως 
εχόντων  ωβτε  τά  μεν  Ιδια  τοις  εκ  των  παρεληλυ^ότων 

Κ  χρόνων  ονΟιν  έπιεικέοι ,  τούτοις  παρακατατί%ε6&αι,  807 
^^  τά  (5'  εν  τη  πολιτεία  κοινά  τοις  ομολογουμένως  εξε?.η- 
λεγμένοις  ούβι  φαύλοις  έπιτρέπειν.  καΐ  κύνα  μεν  έπΙ 
ποίμνην  άγεννή  και  φανλον  ούδ'  αν  εις  έπιβτηΰειε 
φνλάττειν  •  επι  δε  τους  τά  κοινά  πράττοντας  τους  τυ- 
χόντας  άνΟ^ροάπους  φαοιν  ένιοι  φύλακας  δεϊν  επιπέμ- 
πειν,  οϊ  προΰποιούμενοι  μηνύειν  τους  άμαρτάνοντας 
αύτοι  της  μεγίοτης  είΰΐ  φυλακής  δεόμενοι. 

23  £1ν ,  εάν  εχητε  νουν,  ένΟ'υμούμενοι  τους  μεν 
φάοκοντας  τούτους  τω  λόγω  φιλεΐν  υμάς  χαίρειν  έά- 
βατε,  αυτοί,  δε  τούτ'  έκ  παντός  τρόπου  παραφυλά- 
ξατ€,  όπως  μηδενΐ  δώτ*  ε%ου6ίαν  άκυρους  τονςνό- 

ΟβπιοϊΙΙι.    Υοΐ.    II,  20 


306  XXVI.  [ΔΗΜΟΣΘΕΝΟΥΣ] 

μονξ  τίΟίεΐν,  ίίλλως  τε  καΐ  των  νπερ  τον  πλ^ί&ονς  καΐ 
λέγειν  χαΐ  γράφειν  δνναΰ&αι  προοπυιονμένων.  ώς 
τίάνδεινόν  έβτι  τονς  μεν  προγόνους  νπ}ρ  τον  μη  κα- 
ταλν&ήναν  τονς  νόμους  άπο^νήβκειν  τολμάν,  υμάς 
δε  μηδέ  τονς  ε^αμαρτάνοντας  εις  εαυτονς  τιμωρεί- 
ΰ&αι^  και  τον  μεν  γράφαντα  τονς  νόμονς Σόλωνα  έφη~ 
φίΰ&αι  χαλκονν  εν  αγορά  οτνύαι^  αυτών  δε  των  νό^ 
μων  ολιγωρονντας  φαίνεβϋ•αι,  δι  ονς  κάκεΐνυν  νπερ- 
"24  βαλλόντως  ονμβε'βηκε  τιμάβ&αι.  πώς  δ'  ουκ  αν  εΐη  τό 
ανμβαΐνον  αλογον^  ει  νομοθετούντες  μεν  όργίζε6&ε 
τοις  πονηροίς,  εη  αυτοφώρω  δε  τινας  είληφότες 
άθφονς  εάΰετε ;  καΐ  τον  μεν  νομο&ετην  ενα  οντά  πάΰιν 
νπερ  υμών  άπεχ%^άνεο%•αι  τοις  φανλοις,  νμάς  δε  μηδ 
νπερ  νμών  αντών  κοινή  βνλλεγε'ντας  επιδει%αθϋ-αι 
μιΰονντας  τονς  πονηρονς^  άλλ'  ύφ'  ενός  ανδρός  πο- 
νηρίας ηττη&ηναι;  και  θάνατον  μεν  ώρικέναι  την 
ξημίαν,  εάν  τις  ονκ  όντα  νόμον  παράΰχηται ,  τονς 
δε  τονς  όντας  νόμονς  εις  την  των  ώΰπερ  ονκ  όντων  ^ο^ί 
νόμων  τά^ιν  άγοντας ,  τούτους  ατιμώρητους  πε- 
ριοράν; 

25  Οντω  (5'  αν  άκριβέΰτατα  οννθεωρήΰαιτε  τό  τοις 
κειμε'νοις  νόμοις  πείθεβθαι  ηλίκον  αγαθόν  έϋτι ,  καΐ 
τό  καταφρονεΐν  και  μη  πειθαρχεΐν  αντοΐς  ηλίκον  κα- 
κόν^ ει  τά  τ'  εκ  των  νόμων  αγαθά  χωρίς  και  τα  δια 
της-  παρανομίας  ΰνμβαίνοντα  προ  οφθαλμών  υμΐν 
αύτοΐς  ποιηΰάμενοι  θεωρήΰαιτε.  ενρήοετε  γαρ  την  μεν 
τά  της  μανίας  και  άκραοίας  και  πλεονεξίας,  τον  δε  τά 
της  φρονήΰεως  και  βωφροΰννης  καΐ  δικαιοΰννης  έργα 

26  διαπραττόμενον.  δήλο  ν  δε-  τών  γαρ  πόλεων  ταύτας 
αριΰτ'  οίκονμενας  Ιδοιμεν  αν    εν    α'ις  άριβτοι  νομο- 

■  θίται  γεγόνααιν  τά  μεν  γαρ  εν  τοις  οώμαυιν  άρρω- 
οτήματα  τοΓ^  τών  ιατρών  ενρήμαΰι  καταπαύεται .  της 


Κ.4ΤΑ  ΑΦΟΒΟΤ  Α.  307 

θ'  (ν  ταΐξ  φνχαΐς  αγριότητας  αί  τών  νομοθετών  έξο- 
ριίονβί  δίάνοιαι.  όλως  δ'  ουδέν  οντε  βεμνόν  οντε 
οπονδαΐον  ενρήύομεν  ό  μη  νόμον  χεκοινώνηχεν, 
27  επεί  χαΐ  τον  όλον  χόΰμον  καί  τα  ^εΐα  χαΐ  τάς  χα- 
λονμένας  ώρας  νόμος  χαΐ  τάξις,  ει  γρη  τοις  ορω- 
μενοις  πιβτενείν,  διοικεΐν  φαίνεται,  παρακαλέβαντες 
ονν  υμάς  αντονς,  ω  άνδρες  ^ Αθηναίοι,  βοη&ηΟατε 
μεν  τοις  νόμοις.  χαταψηφίοαϋΟ^ε  δε  τών  εις  το  Ο^εΐον 
άΰεβειν  προ^ρημένων.  και  ταντ'  εάν  πράξητε,  τα 
δέοντα  ηοιηθετε  και  τα  κράτιΰτα  ψηφιεΐο^ε. 


XXVII. 
ΚΑΤΑ  ΑΦΟΒΟΤ  ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ. 

ΤΠΟΘΕΣΙΣ. 

^ημοΰ9•ένης  ό  Παιανιενς ,  Αημοα9ενονς  τον  ρήτορας  πα- 
τήρ, τελεντών  ίπΐ  δνο  ηαιοΐ.  τω  τε  Αημοΰ&ένει  καΐ&νγα- 
τρϊ,  ίπιτροηονς  κα&ίατηΰι  '/.αΙ  τών  παίδων  ααΐ  τών  χρημά- 
των τρεις,  δνο  μεν  ΰνγγενεΐς,  Άφοβόν  τε  και  ^ημοφώντα, 
ενα  δϊ  φίλον  ί'Λ  παίδων ,  Θηριππίδην.  και  Θηριππίδιτ]  μεν 
δίδωΰιν  εβδομηχοντα  καρποϋαΰ-αι  μνάς,  αχρις  αν  Αημοα&έ- 
νης  εις  άνδρας  έγγραφτ]•  Αημοφώντι  δε  εγγνα  την  ϋ•νγα- 
τερα .  προΰταξας  αντον  προίκα  δνο  τάλαντα  λαβείν  ΑφοβωΒΙ^ 
δε  την  εαυτόν  μεν  γυναίκα,  τών  δε  παίδων  μιγνέρα,  Κλεΰ- 
βονλην  την  Γνλωνος,  α^ιοΐ  γημαβϋ-αι  μνάς  έπιδους  ογδοη- 
αοντα ,  και  χρηβ&αι  χελευει  ττ]  τε  οικία  καΐ  τοις  εν  αυττί 
ακεύεαι  μέχρι  της  Αημοΰ9•ένονς  εις  άνδρας  έγγραφης,  ούτοι 
τα  μεν  δο9έντα  γρηματα  αυτοΐς  ευϋ•νς  λαμβανουΟι,  γαμεϊ  δε 
οϋτε'Αφοβος  την  γυναίκα  τοϋ  τελεντηΰαντος  οϋτε  /ίημοφών 
την  ΰ-χ/γατέρα.  διαχειρίΰαντες  δε  την  ουβίαν  τετταρων  και 
όέκα  ταλάντων,  ώς  ο  ρητωρ  Ιπιδείκννΰιν,  οφείλοντες  τριά- 
κοντα τάλαντα  εκτΐΰαι  επικαρπίας  και  αποδονναι,  μικρά 
παντελώς  παρεδωκαν  εις  άνδρας  εγγραφέντι  τώ  Αηαοθ9ίνει. 

2θ'* 


308  XXVII.  ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

διο  προς  τον'Άφοβον  είΰεληλν&εν  επιτροπής  δέκα  ταλάντων 
τγΐν  δίκΎΐν  λαγών.,  επειδή  τρίτος  ων  επίτροπος  το  τρίτον 
οφείλει  των  χρημάτων  ά  και  βυντί&ηΰιν  ο  ρητωρ  Ι'κ  τε  των 
αρχαίων  χαΐ  της  επικαρπίας.  —  Κατά  Αφοβου  Β.  προς  τινας 
άντιρρηΰεις  λεγομένας  νπο  του  Αφοβου  ούτος  ό  λόγος  επη- 
γοίνιΰται,  έχει  δε  χαΐ  των  προειρημενων  επανάμνηδιν. 


Ει  μεν  έβονλετο'Άφοβος ,  ώ  άνδρες  δικαβταΐ,  τα  813 
δίχαια  τίοιεΐν  τι  περί  ων  διαφερόμε^α  τοΐζ  οίκείοις  έπι- 
τρεπειν,  ονδεν  αν  έδει  δικών  ονδε  πραγμάτων    άπέ- 
χρη  γαρ  αν  τοΐζ  νπ'  εκείνων  γνωβ&εΐΟιν  έμμένειν^ 

ΐώθτε   μηδεμίαν    ημιν  είναι   προς  τοΰτον  διαφοράν, 

^■^^-^         επειδή  δ^  ο^τος  τους  μεν  βαφώς  είδότας  τα  ημέτερα 

έφυγε  μηδέν  διαγνώναι  περί  αυτών,  εις  δ'  υμάς  τους 

ούδεν  των  ημετέρων  ακριβώς  έπιβταμένους  έλήλν^εν, 

ανάγκη  έϋτίν  εν  υμιν  παρ'  αυτού  πειράΰ&αι  των  δι- 

2  καίων  τυγχάνειν.  οϊδα  μεν  ούν ,  ω  άνδρες  δικαοταΐ, 
οτι  προς  άνδρας  και  λέγειν  ικανούς  καΐ  παραοκευά- 
βαΰ&αι  δυναμένους  χαλεπόν  έβτιν  εις  αγώνα  καΟ-ί- 
θταΟ^αι  περ\  τών  όντων  απάντων,  άπειρον  οντά 
παντάπασι  πραγμάτων  δια  την  ήλικικι^•  όμως  δ^, 
καίπερ  πολύ  τούτων  καταδεέβτερος  ων,  πολλας  έλπί- 

I  δας  έχω  καΐ  παρ  ύμΐν  τεύξεβ&αι  τών  δικαίων  και  μέχρί 

Ι  γε  τού  τα  γεγενημένα  διεξελϋ-ειν  κα]  αυτός  αρκούντως 

Ι  έρεΐν,  ωΰΰ-'  υμάς  μητ'  άπολειφ&ήναι  τών  πραγμάτων 
μηδέ  καΟ-'  Ιεν  μήτ   άγνοήΰαι  περί  ων  δεήσει  την  χΐ^ηφον  814 

Άένεγκεΐν.  δέομαι  δ'  υμών,  ώ  άνδρες  δικαΰται,  μετ 
εύνοιας  τέ  μου  άκούβαι,  καν  ηδικήο&αι  δοκώ ,  βοη- 
%-ηθαί  μοι  τα  δίκαια,  ποιηύομαι  δ'  ως  αν  δύνωμαι  δια 
βραχυτάτων  τους  λόγους.  οΰ•εν  ούν  ραΰτα  μα&ήοεο^ε 
περί  αυτών ,  έντεύ%•εν  υμάς  καΐ  έγω  πρώτον  ιτειρα- 
αομαι  διδάοκειν. 

4          Αημο6%^ένης  γαρ  ουμός  πατήρ ,   ω  άνδρες  διχα- 


ΚΑΤΑ  ΑΦΟΒΟ  Τ  Α.  309 

ίϊΓαϊ,  αατέλιπεν  ονΰίαν  μεν  αχεδον  τεττάρων  και  δέχα 
ταλάντων .^  έμε  ά'  επτ  ετών  οντά  καΐ  την  άδελφην 
ηε'ντε^  ετι  δε  την  ημετεραν  μητέρα  πεντήκοντα  μ^'άς 
εις  τον  οίκον  είϋενηνεγμενην.  βονλενΰάμενος  δε  περί 
ημών^  οτ'  έμελλε  τελεντάν,  άπαντα  ταύτα  ένεχείρίΟεν 
\4ψόβ(ρ  τε  τούτω  καΐ  /Ιημοφώντυ  τω  ζίήμωνος  νίεί, 
τοντοιν  μεν  άδελφιδοΐν  οντοιν ,  τω  μεν  «ξ  άδελφον, 
τω  δ'  εξ  αδελφής  γεγονότοιν ,  έτι  δε  Θηριππίδί]  τω 
Παιανιει^  γένει  μ^ν  ονδεν  προοήκοντι^  φίλω  δ'  έκπαι- 
δ  (ί6?  νπάρχοντι.  κάκείνω  μεν  έδωκεν  έκ  των  έμών  έβ- 
δομήκοντα  μνάς  καρπώοαΟ&αι  τοβοΰτον  χρόνον,  έως 
εγώ  άνήρ  είναι  δοκιμαβ&είην ^  όπως  μη  δι'  έπι%•νμίαν 
χρημάτων  χείρον  τι  των  έμών  διοικήβειε  ■  ^ημοφώντι 
δε  την  έμην  άδελφην  και  δνο  τάλαντα  εύθ•νς  έδωκεν 
έχειν,  αντω  δε  τοντω  την  μητέρα  την  ήμετέραν  καΐ 
προίκα  όγδοήκοντα  μνάς,  καΐ  ττ]  οικία  καΐ  βκενεβι 
γρήο&αι  τοις  έμοΐς,  ηγούμενος,  και  τούτους  έτι  οίκειο- 
τέρονς  ει  μοι  ποιήβειεν,  ουκ  αν  χείρον  με  έπιτροπεν- 

6  &ήναι  ταύτης  της  οικειότητας  μοι  προΰγενομένης.  λα- 
βόντες  δ'  οντοι  ταύτα  πρώτον  βφίΰιν  αντοΐς  έκ  των 
χρημάτων,  και  την  άλλην  ονβίαν  άπαααν  διαχειρίβαν- 815 
τες,  καΐ  δέκα  έτη  ημάς  έπιτροπενβαντες ,  τα  μεν  άλλα 
πάντα  άπεΰτερήκαβι,  την  οίκίαν  δε  καΐ  άνδράποδα 
τέτταρα  καΐ  δέκα  και  αργυρίου  μνάς  τριάκοντα,  μά- 
λιοτα  ούμπαντα  ταύτα  εις  έβδομήκοντα  μνάς  πάρα- 

7  δεδώχαΰιν.  καΐτο  μεν  κεφάλαιον  των  αδικημάτων, 
ως  αν  αυντομώτατ'  ίΐ'ττοί.  τί^,  τοΰτ'  εοτιν,  ώ  άνδρες 
δικαΰταί'  το  δε  πλή9•ος  της  ούΰίας  ότι  τοΰτ'  ην  το  κο£- 
ταλειφ^εν,  μέγιϋτοι  μεν  αυτοί  μάρτυρες  μοι  γεγόνα- 
ΰιν  (εις  γαρ  την  ουμμορίαν  υπέρ  εμού  ΰυνετάξαντο 
κατά  τάς  πέντε  και  είκοΰι  μνάς  πεντακούίας  δραχμάς 
είύφέρειν,  όΰονπερ  Τιμόθεος  ό  Κόνωνος  καΐ  οίτά  μέ- 


310  ΧΧνπ.  ^ΗΜΟΣ®ΕΝΟΤΣ  % 

γιβτα  κεκτημένοι  τιμήματα  ειαέφερον)  δεΐόε  καΐ  χα9^ 
εκαατον  υμάς  άκοΰβαι  τά  τ'  ενεργά  αυτών  καΐ  ο<ία 
ην  αργά  καΐ  ϋαον  ήν  άξια  εκαβτα.  ταύτα  γαρ  μα'&όν- 
τες  ακριβώς  εί'ΰεβ&ε  οτι  τών  πώηοτ'  έπιτροπενβάν^ 
των  ονδένες  άναιδέΰτερον  ονδε  περιφανέατερον  η 
βοντοι  τά  ημέτερα  διηρπάκαβιν.  πρώτον  μεν  ούν  ώς 
αννετιμήΰαντο  νπερ  έμον  ταντην  την  είοφοράν  εις 
την  ύνμμορίαν,  τίαρέξομαι  τούτων  μάρτυρας,  επει^' 
οτι  ου  πένητα  κατέλιπέ  με  ο  πατήρ  ούδ'  έβδομηκοντα 
μνών  ούΰίαν  κεκτημένον ,  αλλά  τοβαύτην  οΰην  ούδ' 
αύτοΙ  ούτοι  άποκρύφαο&αι  διά  το  μέγεθος  προς  την 
πόλιν  έδυνή&ηβαν.  καί  μοι  άναγίγνωβκε  λαβών  ταύ- 
την  την  μαρτυρίαν. 

ΜΑΡΤΤΡΙΑ. 

9  ^ηλον  μεν  τοίνυν  και  εκ  τούτων  έβτΐ  το  πλήθος 
της  ούΰίας.  πεντεκαίδεκα  ταλάντων  γαρ  τρία  τάλαντα  816 
τίμημα  •  ταύτην  ηξίουν  είΰφέρειν  την  είβφοράν.  ετι 
δ'  άκριβέβτερον  εί'βεβ^ε  την  ούΰίαν  αυτήν  άκούβαν- 
τες.  ογάρ  πατήρ,  ώ  άνδρες  δικαβταΐ,  κατέλιπέ  δύο 
έργαΰτήρια,  τέχνης  ού  μικράς  έκάτερον,  μαχαιρο- 
ποιούς  μεν  τριάκοντα  και  δύο  η  τρεις,  ανά  πέντε  μνάς 
και  ίξ ,  τους  δ'  ουκ  έλάττονος  η  τριών  μνών  αβίους, 
αφ  ων  τριάκοντα  μνάς  ατελείς  ελάμβανε  τοΰ  ένιαυτον 
την  πρόβοδον,  κλινοποιούς  δ'  εί'κοβι  τον  αριϋ•μόν^ 
τετταράκοντα  μνών  υποκειμένους,  οι  δώδεκα  μνάς 
ατελείς  αύτώ  προΰέφερον,  αργυρίου  δ'  είς  ταλαι/τον 
/2.<Γ^  έπι  δραχμή  δεδανειαμένον,  ού  τόκος  έγίγνετο  τοϋ  ένι- 

Ρ^'^'ί^'^ΙΟαυτοϋ  έκάβτου  πλεΐν  η  επτά   μναΐ.     και  ταύτα  μεν 
_  \'Ι^^Κ^      ενεργά  κατέλιπεν ,  ώς  και  αύτοι  ούτοι  όμολογήβουοιν  • 
ων  γιγνεται  του  μεν  αρχαίου  κεφαλαιον  τετταρα  τά- 
λαντα και  πίντακιβχίλιαι,  το  δ'  §ργον  αυτών  πεντη- 

■    ή 


ΚΑΤ.^  ΑΦΟΒΟΤ  Α.  311 

κοίτα  μναΐ  τον  ενιαντού  έκάοτον.  χωρίς  Οε  τούτων 
ελέφαντα  μεν  και  ϋίδηρον,  ον  χατειργάξοντο,  και  ξνλα 
κλί'ηια  εις  ογδοήκοντα  μνάς  ίίξια^  κηκΐδα  όε  καΐ  χκλ- 
κον  εβδομήκοντα  μνών  εωνημε'να,  ετι  ό'  υ^κίαι/  τρ^ιΟ- 
7ΐ^ίων^  ετίίπλα  δε  καΙ  έκπώματα  και  χρυΰ ία  και  ιμά- 
τια καΐ  κόομον  της  μητρός  άξια  ΰνμτταντα  ταύτα  εις 
μνρίας  δραχμάς,  αργνρίον  ό'  ί^ι^δον  ογδοήκοντα  μνάς. 

II  και  ταϋτα  μεν  οίκοι  χατέλιπε  τίάντα.  νανχιχά  0'  εβδο- 
μήκοντα μνάς,  εκ^οβιν  παρά  !Ξ!ονϋ•ω  .  τετρακοοίας  δε 
και  διοχιλίας  έπι  τι]  τρατιέζΐ]  τΐϊ  Παοίωνος,  έξακοϋίας 
δ'  έπΙ  τΐ]  Πυλάδον ,  τιαρά  ζίημομελει  δε  τω  ^ήμωνος 
νίεΐ  χιλίας  καΐ  εί,ακοοίας,  κατά  διακοοίας  δε  και  817 
τριακυσια^  ομοϋ  τι  τάλαντον  διακιχιμιμίνον.  και  τού- 
των αν  τοδν  χρημάτων  το  κεφάλαιον  ττλέον  ή  οκτώ 
τάλαντα  και  πεντήκοντα  μναΐ  γίγνονται.  ονμπάν- 
των  ό'  ίΐ'ί  τέτταρα  κα\  δίκα  τάλαντα  ενρήοετε  Οκο- 
πούντες. 

11  ΚαΙ  το  μεν  πλήθος  της  ονοίαςτούτ   ήντο  κατα- 

λειφΰ^εν^  ω  άνδρες  δικαοταί.  όοα  ό'  αντής  διακε'κλε- 
πται  και  οβα  ιδία εκαβτος  είληφε  καΐ  όπόαα  κοιντι  πάν- 
τες άτίοοτερονοιν  ^  ονκ  ενδέχεται  προς  τχυη^χίΐ^νδίορ 
ειπείν.  αλ?.'  ανάγκη  χωρίς  εκαοτον  όιελίΓι»  έοτίν.  α 
μεν  ονν  ^ημοφών  η  Θηριππίδης  έχονοι  των  έμών,  τότ 
εξαρκέΰει  περί  αύτων  ειπείν,  όταν  κατ  αντών  τάς  γρα- 
φάς  άπενέγκωμεν  α  δε  τοΰτον  έχοντα  έξελέγχονοιν 
εκείνοι  καΐ  εγώ  οίό'α  αντον  είληφότα,  περί  τούτων  ήδη 
ποιήοομαι  τους  Ρ.ογονς  προς  νμας.  πρώτον  μεν  ονν 
ώς  έχει  την  προίκα^  τάς  ογδοήκοντα  μνϊ<ς ,  τοΰθ  νμίν 
επιδείξω,  μετά  δε  ταντα  και  περί  των  άλλων ^  ώς  αν 
εγώ  όννωμαι  διά  βραχντάτων. 

ΚΑ  Οντος  γάρ  εύι^νς  μετά  τον  τον  πατρός  θάνατον 

ωκει  τι}ΐ'  οικίαν   ειΌελΌ-ώΐ'  κατά  την  εκείνου  δια9)- 


312  XXVII.  ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

χην ,  και  λαμβάνει,  τά  τε  χρνβία  της  μητρός  και  τα  εκ- 
τΐώματα  τά  καταλειφ^εντα.  καΐ  ταντα  μεν  ώς  εις  πεν- 
τήκοντα μνάςείχεν,  ετι  δϊ  των  άνδραπόδων  πιπραοκο- 
μένων  παρά  τε  Θηριππίδου  και  ^ημοφώντος  τάς  τιμάς 
έλάμβανεν,  εως  άνεπληρώοατο  την  προίκα,  τάς  ό^^Οί/- 

14  κοντά  μνάς.  και  επειδή  είχεν,εκπλεΐν  μέλλων  εΙς  Κέρ- 
κνραν  τριήραρχος  άπέγραψε  ταντα  προς  Θηριππίδην 
έχοντα  εαυτόν  και  ώμολόγει  κεκομίο&αι  την  προΓκα. 
και  πρώτον  μεν  τούτων  ^ημοφών  και  Θηριππίδης ,  0Γ8Ι8 
τούτον  βννεπίτροποι,  μάρτνρές  εΐβιν  ετι  δε  και  αΐί; 
αντος  ώμολόγει  ταντ' εχειν ,  ^ημοχάρης  τε  6  Αενκο- 

Ο^ι,^^ί"-     νοενς,  6  την  ττ^^τδα  την  έμήν  έχων ,  και  άλ?,οι  πολλοί 

15  μάρτυρες  γεγόναΰιν.  ου  γάρ  δίδοντος  τούτον  σιτον 
τη  μητρί,  την  προίκα  έχοντος ,  ονδε  τον  οίκον  μιΰ&οΰν 
έ&έλοντος,  αλλά  μετά  των  άλλων  επιτρόπων  διαχειρί- 
ξειν  άξίονντος ,  έποιήΰατο  λόγους  περί  τούτων  ό  ζΐη- 
μοχάρης.  ούτος  δ^  άκούαας  οϋτ'  ημφιΰβητηΰε  μη 
εχειν  ούτε  χαλεπώς  ηνεγκεν  ώς  ουκ  είληφώς,  άλΐ. 
ώμολόγει  και  τι  μικρόν  έ'φη  προς  την  έμήν  μητέρα  πε- 
ρί χρυβιδίων  άντιλέγεβ&αι•  τοϋτ'  ονν  διευκρινηΰά- 
μενος  καΐ  περί  της  τροφής  καΐ  περί  τών  άλλων  ποιή- 

16  ΰειν  οϋτως  ώ'στ'  εχειν  μοι  πάντα  καλώς,  καίτοι  ει  φα- 
νήβεται  προς  τε  τον  ^ημοχάρην  ταν&'  ώμολογηκώς 
και  προς  τονς  άλλους  οϊ  παρήβαν,  παρά  τε  τον  ^ημο- 
φώντος  καΐ  του  Θηριππίδου  τών  άνδραπόδων  εις  την 
προίκα  τάς  τιμάς  είληφώς,  άντός  Ό•'  εαυτόν  εχειν  την 
προίκα  απογράψας  προς  τους  ουνεπιτρόπους,  οίκων  τε 
την  οίκίαν επειδή  τάχιΰτα  έτελεντηαεν  ό  πατήρ,  πώς 
ονκ  εκ  πάντων  όμολογονμένον  του  πράγματος  ενρε- 
%ηβεται  φανερώς  την  προίκα ,  τά^  όγδοήκοντα  μνάς, 
χεχομιβμένοξ  και  λίαν  άναιδώς  μή  λαβείν  εξαρνούμε" 


ΚΑΤΑ  ΑΦΟΒΟΤ  Α.  318 

17  νοξ ;  άλλα  μην  ώς  άλη&ήλίγω,  λαβε  τάς  μαρτυρίας  χαΐ 
ανάγνω9ί. 

ΜΑΡΤΤΡΙΑΙ. 

Την  μεν  τοίννν  προΐχα  τούτον  τον  τρόπον  είχε 
λαβών,    μη  γήμαντος  δ'  αντον  την  μητΐ'ρα  την  εμην  ο 
μ^ν  νόμος  κελεύει  την  προίκα  οφείλειν  επ'  εννέ'  οβο- 
ΑοΓ?,  εγώ  δ'  ετά^δοαχμϊ]  μόνον  τί&ημι.    γίγνεται  ό',819 
εάν  τις  ΰνντι&τΙ  το  τ'  άρχαΐον  και  το  πρόοεργον  των 

18  δέκα  ετών,  μάλιΰτατρία  τάλαντα,  και  ταντα  μεν  όν- 
τως νμΐν  επιδείκννμι  λαβόντα  και  εχειν  όμολογήΰαντα 
μαρτύρων  εναντίον  τούοντων  ίίλλας  τοίννν  έχει  τρι- 
άκοντα μνάς,  τον  εργαοτηρίον  λαβών  την  πρόΰοδον, 
και  άναι6χηιηότατ'_αν&οώπων  άπούτερεΐν  επικεχεί- 
ρηκεν.  έμοί  δ'  6  πατήρ  κατέλιπε  τριάκοντα  μνάς  απ 
αυτών  την  πρόΰοδον  •  άποδομενων  δε  τούτων  τα  ημί- 
όη  τών  άνδραπόδων  πεντεκαίδεκά  μοι  μνάς  γενεΰϋ-αι 

19 κατά  λόγον  προΰηκεν.  Θηριππίδης  μένουν  επτά  ^τη 
τών  άνδραπόδων  επιαεληϋιείς  ένδεκα  μνάς  τοϋ  ένιαυ- 
τον  άπε'φηνε ,  τέτταροι  μναΐς  κα%^  εκαατον  ένιαυτόν 
^λαττον  η  οΰον  προοήκε  λογιζόμενος,  ούτος  δε  δν' 
ετη  τά  πρώτα  επιμελη&είς  ούδ'  οτιοΰν  άποδείκννβιν, 
άλλ  ενίοτε  μεν  φηβιν  άργηΰαι  το  εργαατηριον,  ενίοτε 
δ'  ώς  αντός  μεν  ουκ  έπεμελή^η  τούτων,  ό  ά'  επίτρο- 
πος Μιλύας,  6  απελεύθερος  6  ημέτερος ,  διώκηβεν  αυ- 
τά, και  παρ  εκείνου  μο6  προσήκει  λόγον  λαβείν,  αν 
ουν  και  νυν  είπτ}τινά  τούτων  τών  λόγων, ραδίως  έλεγ- 

20  χθ^ήβεται  ψευδόμενος,  αν  μεν  ουν  άργόν  φι]  γενέβθαι, 
λόγον  αντος  άπενήνοχεν  άναλωμάτων  ονκ  εις  αιτία 
τοις  άνθρώποις,  άλΧ  εις  ^'ργα,  τον  είς  την  τέχνην  ελέ- 
φαντα κ«ι  μαχαιρών  λαβάς  και  αλλάς  έπιβκευάς ,  ώς 
εργαζομένων  τών  δημιουργών,    ^τι  δε  Θηριππίδτ]  τρίτ- 


314  XXVII.  ζίΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

ών  άνδρατΐόδων.  α  ην  αντώ  έν  τω  εμώ  έργαϋτηρίω,       ^ 
μκί&υν  άποδεδί-ν-ίή'^'  λογ^^,^'^^'    καίτοί  μη  γενομένης      ^| 
εργαΰίας  ού'τ'  εκείνα  λαβείν  μιϋΟ^όν  οντ'  εμοί  τα.  άνα- 

21  Κώματα  ταύτα  λογίβ&ήναΰ  ηροΰηκεν.  ει  δ'  αν  γενέ-  820 
β^αι  μεν  φήβει .  των  δ'  έργων  άηραβίαν  είναι ,  δει  δη- 
ττον  τά  γε  έργα  αντον  άηοδεδωκότα  μοι  φαίνεΰ^αι. και 
ών  εναντίον  άτίέδωκε  ηαραβχέβΟ^αι  μάρτυρας,  ει  δε 
μηδέν  τούτων  ηεποίηκε^  πώς  ουκ  έ'γειν  την  τιρόαοδον 
δνοίν  έτοΐν  την  εκ  τον  εργαΰτηρίον.  τάς  τριάκοντα 

^'ίμνάς,  φανερώς  οντω  των  έργων  γεγενημένων;  ει  ό' 
αν  τούτων  μεν  μηδέν  έρεΐ.Μιλύαν  δ^  αντά  φήβει  πάν- 
τα διωκηκέναι,  πώς  χρηπιΟτενειν,  όταν  φη  τά  μεν 
άναλώματα  αυτός  άνηλωκέναι  .^  πλέον  η  πεντακοοίας 
δραχμάς,  λήμμα  δ'  εί' τι  γέγονεν,  εκείνον  εχειν;  έμοΙ 
μεν  γαρ  δοκεΐ τουναντίον  αν  γενεαϋ-αι  τούτων,  ει  και 
Μιλύας  αυτών  επεμελεΐτο ,  τά  μεν  άναλώματ'  εκείνος 
άναλώύαι .  τά  δε  λήμματα  ούτος  ?ΜβεΧν.  εΐτι  δει  τε- 
κμαίρεβ&αι  ποοα  τον  άλλον  αντοΰ τρόπον  καιτηνάναί- 
δειαν.  λαβε  ούν  τάς  μαρτυρίας  ταύτας,  και  άνάγνωϋΊ 
αντοΐς. 

Μ^ρττρυι. 

23  Ταύτας  τοίννν  έχει  τριάκοντα  μνάς  άπο  τον  έρ- 

γαϋτηρίου ,  καΐ  το  έργον  αυτών  οκτώ  ετών  •  ο  α'ί'  επΙ 
δραχμι^  τις  Τίθ/;  μόνον,  άλλας  τριάκοντα  μνάς  ενρήοει. 
καΐ  ταύτα  μ\ν  ιδία  μ07>ος  είληφεν '  ά  βνντε^έντα  προς 
τψ>  προίκα  μάλιΰτα  τ έτταρα  τάλαντα  γίγνεται  ούν  τοις 
άρχαίοις.  ά  δε  μετά  τών  άλλων  επιτρόπων  κοινγ}  διηρ- 
πακε,  και  οβα  ένια  μηδέ  καταλειφϋ-ήναι  παντάπαΰιν 
ή]ΐΐβΐΰβήτηκε ,  τανΟ•"  νμΐν  ηδη  επιδείξω  καθ'  εκαΟτον. 

^^^  πρώτον  μεν  ουν  περί  τών  κλινοποιών,  ονς  κατέΚιπε 
μεν  6  πατήρ,  άφανίξονοι  ό' ούτοι,  τετταράκοντα  μέν 


ΚΑΤ^  ΑΦΟΆΟν  Α.  315 

μνών  νχοχειμενονς,  είκοοι  ό'  ο-ντοις  τον  ά(^ί%■μ,6ν^^2\ 
επιδείξω  νμΐν  ώς  λίαν  άναιδώς  και  φανερώς  με  ατίο- 
βτερονοιν.  τούτους  γαρ  καταλειφΟ^ήναί  μενο[κοι  παρ 
ημΐν  πάντες  όμολογονΰι^  και  τάς  δώδεκα  μνάς  εκάοτου 
τον  ένιαντον  τω  πατρί  γίγνεΟ^αί  φαοιν  αυτοί  άί 
λήμμα  μεν  παρ  αυτών  εν  δέκα  έτεΰιν  ούδεν  εμοί  γεγε- 
νημενον  άποφαίνονβίν  άλί^  ονδε  μικρόν,  άναλώματος 
δε  κεφάλαιον  εις  αντονς  οντάς  ολίγον  δεΐν  λογίζεται 

26  χιλίας  •  εΙς  τοντ  άναιδείας  ελήλν&εν.  αντονς  δε  τονς 
άν^ρώπονς,  εις  ονς  ταντ' άναλωχεναι  φηοΐν ,  ονδα- 
μον  μοί  παραδεδώκαβιν,  αλλά  πάντων  κενότατον  λό- 
γον  λέγονοιν,  ώς  6  νπο^είς  τώ  πατρΙ  τάνδράποδα  πο- 
νηρότατος άν&ρώπων  έΰτϊ  χαΐ  ερ^νονς  τε  λε'λοιπε 
πλείβτονς  καΙ  νπε'ργρεως  γεγονε,  καί  τουΓ«7/  ονκ  ολί- 
γους κεκλήκαβ  ι  κατ  εκείνον  μάρτνρας.  τα  δ'  άνδρά- 
ποδα  οοτις  εΰτίν  6  λαβών  η  πώς  εκ  της  οικίας  έ^ήλϋ^εν 
η  τίς  άφείλετο  η  7ζ^6ς^π^I£ίδίxην  ηττψηαι  περΧ.αν- 

26  τών,  ουκ  εχοναιν  ειπείν,  καίτοι  είτι  ελεγον  νγιες,  ονκ 
αν  κατά  της  εκείνον  πονηρίας  παρείχοντο  μάρτυρας, 
7]ς  ονδέν  μοι  προΰήκει  φροντίξειν ,  αλλά  τούτων  αν 
άντελαμβάνοντο  και  τονς  λαβόντας  άηεδείκννβαν  και 
ονδεν  αν  αντών  παρέλειπαν,  ννν  δ'  ώμότατ'  άν9•ρώ- 
πων  όμολογονντες  καταλειφ^τίναι  και  λαβόντες  ώς 
αντονς  και  καρπωβάμενοι  δέκα  ετη  τονς  άν&ρώπονς, 
αββι^,ν  όλον  το  εργαΰτήριυν  άφανίζονΟιν.  και  τανΟ•^ 
ώς  άληΟ-ή  λέγω.,  λαβε  μοι  τάς  μαρτνρίας  και  άναγί- 
γνωακε. 

ΜΑΡΤΤΡΙΑΙ.  823 

'-ίΤ  "Οτί  τοίννν  ονκ  άπορος  ην  6  Μοιριάδης  ουί'  ην 
τω  πατρΙ  ταϋτο  ΧΔ  Ονμβόλαιον  εις  τάνδράποδα  ηλι- 
^ίως  ανμβεβλημενον,  μεγίβτω  τεκμηρίω  γνώοεΟχ^ε' 


316  XXVII.  ΔΗΜΟΣΘΕΝΟΥΣ 

λαβών  γά^  ω£_εαντον  "Αφοβος  τούτο  το  ^^γαοτΎι^^,ον. 
ώς  αντοί  των  μαρτύρων  ηκονβατε,  καΐ  δέον  αυτόν  ^  εί 
χαί  τις  άλλος  έβονληο  είςταΰτα  Ονμβάλλειν,  τούτον 
διακωλύειν  έπίτροπόν  γ  οντά,  αύτος  έπΙ  τούτοις  τοις 
άνδραπόδοις  τω  Μοίριάδτ]  πεντακοοίας  δραχμάς  έδά- 
νπβεν,  ας  όρ&ώς  καΐ  δικαίως  παρ  εκείνον  κεκομίϋ&αι 

28  ώμολόγηκεν.    καίτοι  ηώς  ου  δεινον,  είημΐν  μεν  προς 
Ι  τω  λήμμα  απ    αυτών  μηδέν  γεγονέναι  καΐ  αυτά  τα 

./,       νποτε&έντα  άπόλωλεν  ^  υΐπρότερον  ΰννεβάλομεν,  τώ 

^^      ^         ο    εις  τα   ημέτερα   οανειΟαντι  και  τοβουτω   χρονω 

πράξαντι  καΐ  οι  τόκοι  καΐ  τάρχαΐα  εκ  τών  ημετέρων 

άποδέδονται  και  ουδεμία  απορία  γέγονεν;  άλλα  μην 

ώς  άληϋ•ή  λέγω,  λαβε  την  μαρτυρίαν  και  άνάγνω%^ι. 

ΜΑΡΤΤΡΙΑ. 

29  Σκέψαΰ&ε  τοίνυνοβον άργύριον  ούτοι  παρά  τους 
χλινοποιούς  κλέπτονβι,  τετταράκοντα  μεν  μνάς  αντο  το 
άρχαΐον,  δέκα  ά'  ετών  το  έργον  αυτών  δύο  τάλαντα" 
δώδεκα  γάρ  μνάς  εκάβτου  τού  ένιαυτον  την  πρόβοδον 
αυτών  έλάμβανον.  άρα  μικρόν  τι  καΐ  εξ  άφανοϋς  πο- 
^εν  καΐ  παραλογίβαα&αι  ράδιον,  αλλ'  ου  φανερώς  ού- 
τωϋΐ  μικρού  δεΐν  τρία  τάλαντα  ταύτα  άνηρπάκαΰιν; 
ων  κοινή  διαπεφορημένων  το  τρίτον  δήπου  μέρος  πα- 
ρά τούτου  μοι  προΰήκει  κεκομίο&αι. 

30  Και  μην,  ώ  άνδρες  δικαΟται .  καΐ  τά  περί  τού  έλέ-&Ά 
φαντος  και  βιδήρον  τού  καταλειφ&έντος  παραπλήβιά 
πως  τούτοις  πεποιήκαβιν  •  ούδε  γάρ  ταντ'  άποφαίνον- 
<5ιν.  καίτοι  κεκτημένον  μεν  τοβούτους  κλινοποιούς, 
κεκτημένον  δε  μαχαιροποιούς  ο^τ^χ  ο/άτ  τε  μή  ηι)γΙ  καϊ 
αίδηρον  και  ελέφαντα  καταλιπεΐν ,  άλΧ  ανάγκη  ταϋτά 
γ  ύπάρχειν  τι  γάρ  αν  είργάζοντο  τούτων  μή  ύπαρ- 

Ζ1%άντων',  τον  τοίνυν  πλεΐν  ή  πεντήκοντα  άνδράποδσ. 


ΚΑΎΑ  ΑΦΟΒΟΥ  Α.  317 

χίχτημε'νον  χαΐ  δνοΐΐ'  τέχναιν  έΛίμελονμενον ,  ων  θα- 
τερον  ^ργαβτήριον  εις  τάς  κλίνας  ραδίως  όνο  μνάζ  τον 
μηνοζ  άνήλίΰκεν  ελε'φαντος ^  το  όε  μαχαιροποιείον  ουκ 
ελαττον  η  τοοοϋτον έτερον^  Ονν  οιδήρω^  τούτον  ον  φα- 
βι  καταλιτΐεΐν  ονδεν  τούτων  είζ  τοντ'  άναιδείας  έλη~ 

32  λν9α0ιν.-  οτι  μεν  ονν  ον  πίΟτά  λεγονύί,  καΐ  εκ  τούτων 
αυτών  ράδιόν  εΰτί  μαΟ^ειν.  οτι  δ'  έκεΐνοζ  κατελιπε  το- 
οούτον  το  πλή&οζ  ωβτε  μη  μόνον  ικανον  είναι  κατερ- 
γάζεΰΟ^αι  τοις  έαντού  δημιονργοΐς,  αλλά  καΐ  τω  βονλο- 
μένω  προοωνεΐα&αι  των  άλλων,  εκεί&εν  φανερον,  οτι 
αντόζ  τ'  έηώλει  ζών  και  ^ημοφών  και  ούτος  τον  πα- 
τρός ηδη  τετελεντηκότος  εκ  της  οικίας  της  εμής  άπεδί- 

33(ϊοι/το  τοΓ^"  βονλομενοις.  καίτοι  πόΰον  τινά  χρη  τον 
καταλειφ&έντα  νομίζειν  είναι,  όταν φαίνηται  τηλικον- 
τοις  τε  εργαΟτηρίοις  έξαρκών  και  χωρίς  νπο  των  επι- 
τρόπων πιπραβκόμενος;  άρ'  ολίγον,  αλλ!  ον  πολλω 
πλείω  των  έγκεκλημενων;  λαβε  τοίννν  τάς  μαρτυρίας 
τανταοί  χαΐ  άνάγνω^ι  αντοΐς. 

ΜΑΡΤΤΡΙΑΙ.  824 

Τούτον  τοίννν  τον  ελε'φαντός  εΟτι  πλέον  η  τά- 
λαντον  ^  ον  οντε  αντον  οντετο  έργον  μοιάποφαίνον- 
ΰιν,  αλλά  και  τούτον  άρδην  άφανίζονοιν  όλον. 
34  "Ετι  τοίννν.  ώ  άνδρες  δικαβταΐ.  παρά  τον  λόγον  ον 
άποφερονβιν,  εξ  ών  αντοί  λαβείν  όμολογονΰιν ,  επι- 
δείξω νμΐν  τρεις  μεν  οντάς  αντονς  πλέον  η  οκτώ  τά- 
λαντα εκ  των  έμών  έχοντας,  ιδία  δ'  εκ  τοντων'Άφοβον 
τρία  τάλαντα  καΐ  χύ.ίας  είληφότα,  τά  τ  άνηλωμένα  χω- 
ρίς τούτων  πλείω  τι%^ε\ς  καΐ  οβα  εκ  τούτων  άττε'ίίοίίαΐ' 
άφαιρών ,  ΐν  είόήτε  οτι  ον  μικράς  αναίδειας  τά  εγχει- 

33  ρηματ  αυτών  εΟτιν.  λαβείν  γαρ  εκ  των  έμών  όμολο- 
γονΰιν οντος  μεν  οκτώ  καΐ  εκατόν  μνάς.  γωρ\ς  ων 


318  XXVII.    ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

ίχοντ'  αντον  εγώ  έπίδείί,ω  νυν,  Θηριππίδης  δε  δνο  τά- 
λαντα, ^ημοφών  δ'  εητά  καΐ  ογδοηκοντα  μνάς.   τοντο 
δ '  έΰτΐ  πέντε  τάλαντα  καΐ  πεντεκαίδεκα  μναΐ.    τούτον 
,  -  ιΐ^^^^οίννν  ο  μεν  ονχ  α&ρονν  έλήφ&η ,  οχεδόν  είβιν  έβδο- 
^  μήκοντα  μναΐκαϊ  επτά ,  η  πρόβοδος  η  από  των  άνδρα- 

πόδων,  ο  δ'  ενϋ^νς  ελαβον  οντοο,  μικρού  δέοντα  τέττα- 
ρα  τάλαντα  •  οίζ  το  πρόβεργον  αν  προβ&ήτε  έπϊ  δρα- 
χμγί  μόνον  τών  δέκα  ετών,  οκτώ  τάλαντα  εύρηβετε  ανν 

36  "ΐοϊς  άρχαίοίς  καΐ  τετρακίβχιλίας  γιγνομένας.  την  μεν 
τοίννν  τροφην  άπο  τών  έβδομηκοντα  μνών  καΐ  επτά 
λογιβτέον  τών  άπο  τον  εργαβτηρίον  γενομένων.  Θη- 
ριππίδης  γαρ  επτά  μνάς  εδίδον  καϋ•'  εκαοτον  τον  ένι- 
αντόν  εις  ταύτα,  και  ημείς  τούτο  λαβείν  ομολογονμεν. 
ώατε  εβδομηκοντα^νώρ  εν  τοις  δέκα  έτε^ι  τρο^ν 
τούτων  ημΐν  άνηλωκότων  το  περιόν  τάς  έπτακοΰίας^^ 
προβτί^ημι  αντοΐς,  καΐ  τούτων  πλείω  είμΧ  τε&•εικώς. 
ο  δ'  έμοί  δοκιμαΰΟ'έντι  παρέδοβανκαΐ  οβον  εις  την  πά- 
λιν είΰενηνόχαύί ,  τούτο  από  τών  οκτώ  ταλάντων  καΐ 

37  τού  προοόντος  άφαιρετέον  έβτίν.  άπέδοβαν  μ\ν  τοί- 
ννν ούτος  καΐ  Θηριππίδης  μίαν  καΐ  τριάκοντα  μνάς, 
είβφοράς  δ'  είβενηνοχέναι  λογίζονται  δνοΐν  δεούοας 
εί'κοβί  μνάς.  εγώ  δ'  νπε^ι^ιαλών^τούτο_ποιη6ω  τριά- 
κοντα μνάς,  ίνα  προς  ταύτα  μηδ'  άντειπεϊν  εχωαιν. 
ονκούν  αν  άφέλητε  το  τάλαντον  από  τών  οκτώ  ταλάν- 
των, επτά  τά  λειπόμενά  έοτι.,  καΐταύτ' ,  εξ  ων  αντοί 
λαβείν  όμολογούβι,  τούτους  έχειν  έοτίν  άναγκαΐον. 
τούτο  τοίννν,  ^  καΙ  τάλλα  πάντα  άποοτ ε ρονβιν  αρ- 
νούμενοι μήεχειν,  άποδούναι  προβήκεν  υμολογούι>- 

38  "'^άς  γε  λαβείν  ταύτα  εκ  τών  έμών.  νύν  ^  τι  ποιονΰιν; 
έργον  μ\ν  ονδϊν  άποφαίνονβυ  τοις  χρήμαοιν,  αντά  δε 
τά  αρχαία  πάντα  άνηλωκέναι  φαΰΐ  βύν  ταΐς  έπτα  καΐ 
έβδομηκοντα  μναΐς '  ^ημοφών  δε  κοά  προΰοφείλοντας 


^■^/^ 


ΚΑΤΑ  ΑΦΟΒΟΥ  Α.  319 

ημ(<ζ  ενεγραψεν.  ταντ  ον μεγάλη  χαΐ  ττίρίφαΐ'»)^  άναι- 
ΰχνντία^  ταντ'  ονχ  υπερβολή  ΰεινήι^  κιΰχοηκί^άικξ ; 
τι  ύνν  ηοτ  εβχΧ  το  άίίνόν,  ει  μη  ταύτα  δόξει  τηλικαν-- 
39τ«ί  νπερβολάς  έχοντα;  οντο^  τοίννν^τυ  κα&'  αυτόν 
οκτώ  και  εκατόν  μνάς  λαβείν  ομολόγων,  έχει  και  αντάς 
καΐ  το  πρόβεργον  δέκα  ετών,  μάλιΰτα  τρία  τάλαντα  καΐ 
χιλίας.  χαΐτανΰ^  ώς  άλη^ή  λέγω,  και  εν  τοί'^  λόγοίζ 
τοις  τήζ  έηιτροτίηζ  το  λήμμα  έκαστος  τονϋ-'  ομολόγων 
λαβείν  άπαν  άνηλωκέναι  λογίζεται,  λαβε  τάς  μαρτν- %1^ 
ρίας  και  άνάγνω^ι. 

ΜΑΡΤΤΡΙΑΙ. 

4ϋ  Νομίζω  τοί'ννν,  ώ  άνδρες  δικααταΐ,  περί  τούτων 

[κανώς  μϊν  υμάς  μεμα^ηκέναι,  οΟα  και  κλέπτονβι  καϊ 
κακουργοϋοιν  εκαΰτος  αυτών  έτι  δ'  άκριβέοτερον 
έγνωτ  αν,  εί' μοι  τάς  δια^ήκας,  ας  6  πατήρ  κατέλιπεν, 
ούτοι  άποδονναι  ηΰ^έληβαν.  εν  γαρ  έκείναις  έγέγρα- 
πτο,  ώς  φηΰιν  η  μήτηρ ,  ά  κατέλιπεν  6  πατήρ  πάντα,  /) 
καΧ  ^ξ  ών  έδει  τούτους  λαβείν  τμ  δοϋ•έντα.  καΐ  τον  οΐ-      -<^^<^<^^ 

41  χοΐ'  (ίπω£_ιαθ&ωβουθι.  νύν  ά'  απαιτούντος  εμού  κ α- 
ταλεκρ^ήναι  μ,εν  όβολογούΰιν ,  αυτάς  δ'  ουκ  άποφαί- 
νουΰιν.  ταύτ^  δε  ποιούΰι  το  τε  πλή&ος  ου  βονλόμενοι 
καταφανές  ποιήβαι  της  ούβίας  το  καταλειφ9•εν,ο  διηρ- 
πάκαύιν  ούτοι,  τάς  τε  δωρεάς  ϊνα  μη  δοκώύιν  έχειν,  <ίΙή(ΜΖ^^ 
ώαπερ  ουκ  εξ  αυτού  του  πράγματος  έζελεγχϋ-ηΰόμενοι 
ραδίως.  λαβε  δ'  αύτοις  τάς  μαρτνοίας  ών  άπεκρίναν- 
το  καΐάνάγνω&ι.  ^ίΐίί-ιύ  -  α- ίίτ^'Μίίΐ^ά' Α^ιΙ  Οίΐ^^^^ 

ΜΑΡΤΤΡΙΑΙ. 

η 

ϊ2  Ουτθ£  δια^ηκην  μεν  γενέΰϋ^αι  φηαΐ,  και  τα  δύο 

τάλαντα  ^ημοφώντι  καΐ  τάς  ογδοήκοντα  μνάς  τούτω 
ύο&ήναι μαρτνοΐί'  τάς  δ'  έβδομήκοντα  μνάς,  ας  @η- 


320  XXVII.   ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

ριππίδης  ελαβεν^  ον  τρροβ^^^αφήναί  φ7]βιν^  ούδε  το 
πλήθος  της  ονοίαζ  το  καταλειφ&εν ,  ονδε  τον  οίκον 
οτίωξ  μιβ&ώβονΰιν  ονγάραντώ  Ουμφερει  προαομο- 
λογηβαι  ταντα.  λαβε  δη  Τϊΐν  τούτου Λπόκρίϋίν. 

ΜΑΡΤΤΡΙΑ.  827 

43  Ούτος  αύ  την  μεν  δία&ήκην  γενέα&αι  ψηοΐ  καΙ 
το  άργνριον  έκ  τοΰ  χαλκού  και  τ^^  κηκίδος  άποδο&ή- 
ναι  τω  ΘηρίΤίτίί^η^όέι^ΐνος  ονφηοι^  καΐ  τα  δύο  τά- 
λαντα τω  ^ημοφώντι '  περί  δε  των  αντώ  δοθέντων 
γραφήναι  μεν  φηοι,ν,  ονχ  ομολογήβαί  ό'  αύτος,  ϊνα  μη 
δοκη  λαβείν,  το  δε  πληΟ-ος  της  ονοίας  ονδ'  οντος  άηο- 
φαίνεί  κ^^^ΐβ^,οι;,  ονδε  το  μίΟ&ονν  τον  οίκον '  ονδ%  γαρ 

44  ονδε  τούτω  ονμφέρει  προ6ομολογη6αν  ταύτα,  ί^ον 
τοίνΌν  εδτίν  ού^ειυ^χχον  το  πλη&ος  των  χαταλειφϋ-εν- 
των,  καίπερ  άφανίζόντων  τούτων  την  ονβίαν,  έκ  των 
δια&ηκών,  έξ^ον  τοβαύτα  χρήματα  άλληλοίς  φαοί  δο- 

9»,  >'λ^/6α  ^ηναί.  οβτις  γαρ  έκ  τεττάρων  ταλάντων  καΐ  τρίΰχι- 
''  λίων  τοΧς  μεν  τρία  τάλαντα  καΧ  διΰχιλίας  προίκα  δέδω- 

κί,  τω~δ^  έβδομήκοντα  μνάς  καρπονο&αι,^  φανερον 
δήπον  πάΟίν  οτί  ουκ  άπο  μυκράς  ούΰίας,  άλλα  πλέον 
^όή_δΐ1^(^0Μζ.^ς  έμοί  κατέλ(,πε  ταύτ^  άφειλεν.  ου  γαρ 
δήπου  τον  μεν  υίον  έμε  πένητα  έβούλετο  καταλιπεΐν, 
τούτους  δε  πλουβίους  οντάς  έτι  πλουΰιωτέρους  ποίή- 
Οαυ  έπε^ύμηοεν^  άλλ'  ένεκα  τού  πλή&ους  των  έμοί  κα- 
ταλείπομένων  Θηριππίδτι  τε  τοσούτον  αργύρων  και 
^ημοφώντι  τα  δύο  τάλαντα,  οϋπω  μέλλοντι  τη  αδελ- 
φή τη  έμη  ουνοικήΰειν ,  καρπούσ^αι  εδωκεν ,  ίνα  δυ- 
οιν  %•άτερον  διαπράξαιτο ,  η  δια  τα  διδόμενα  βελτίους 
αυτούς  είναι  τα  περί  την  έπιτροπήν  προτρέψειεν ,  η 
ει  κακοί  γίγνοιντο,  μηδεμιάς  Ουγγνώμης  παρ  υμών 
τνγχάνοιεν ,  εΐ  τοΰούτων  ά^ιω&έντες  τοιαύτ  εις  ημάς  { 


ΚΑΤΑ  ΑΦΟΒΟν  Α.  321 

^  έ%αμαρχάνοίΒν.  οχιχίχ^οίννν  χαί  αντ6<:  ηρος  τ/;  προιχΐ 
χαΐ  τάς  ^εραπαίναζ  λαβών  καΐ  την  οίκίαν  οίκων,  έπεί- 
δη  δεϊ λόγον  αυτόν  δούναι,  τούτων,  τά  τε  αντυν  πράτ- 
τειν  φηοΐ  καΐ  εις  τοοοντον  αίΰχροκερδείας  ήλ&εν  ώσ- 
τε καΐ  τους  διδααχάλονς  τους  μιΰ&ονζ  άπεύτερηχε 
χαΐ  των  είϋφορών  'έβτιν  «9  ο^  κατε&ηκεν,  εμοί  δε  λογί- 
ζεται, λαβε  δη  χαΐ  ταύτας  αντοΓ^  τάί  μκρτνρίας  χαΐ 
άνάγνωϋ-ί. 

ΜΑΡΤΤΡΙΑΙ. 

47  Πώζ  ούν  αν  τις    ΰαφέΰτερον   έπιδεί^ειε  πάντα 

δίηρτίαχότα  χαΐ  μηδέ  των  μικρών  άπεΟχημένον,η  τού- 
τον τον  τρόπον  έπιδεικννς  μετά  τοαοντων  μαρτύ- 
ρων και  τεκμηρίων  την  μεν  προίκα  λαβείν  όμολογή- 
Οαντα  χάϊ  εχειν  αντον  προζ  τους  επιτρόπους  άπογρά- 
■ψαντα,  το  δ'  εργαΰτήριον  κεκαρπωμενον  αύτον  καΐ 

48την  πρόβοδον  ουκ  αποφαίνοντα,  των  δ'  άλλων  τά  μεν 
πεπραχότα  και  τάς  τιμάς  ουκ  άποδεδωχότα,  τάδ^  ως 
εαυτόν  λαβόντα  καΐ  ταύτ  ήφανιχότα,  ετι  δε  παρά 
τον  λόγον  ον  αυτός άπεδωκε  τοοαύτα  χλεπτοντα,  προς 
δε  τούτοις  την  δια&ηκην  ηφανικότα,  τάλλα  οϋτω 
πάντα  διωκηκότα  ώς  ούδ'  αν  οι  εχϋ-ιβτοι  διοικήβειαν, 
εγώ  μεν  ουκ  οίδ'  όπως  αν  τις  οαφέΰτερον  επιδεί^ειεν. 

49  Έτόλμα  τοίννν  προς  τω  δ^ιαιτιμι]  λέγειν  ώς  από 
των  χρημάτων  χρέα  τε  πάμπολλα  εκτέτικεν  ύπερ  εμού 
^ημοφώντι  και  Θηριππίδΐ)  τοις  βυνεπιτρόποις ,  και 
ώς  πολλά  των  εμών  λάβοιεν,  ουδέτερα  έχων  έπιδει- 
κνύναι  τούτων,  ούτε  γαρ  ώς  όφείλοντά  με  κατέλιπεν  ό 
πατήρ  εν  τοις  γράμμαϋιν  άπέφηνεν,  ούδ'  ο'ις  άποδεδω-  829 
χέναι  ταύτ' έφη  παρέοχηται  μάρτυρας,  οϋτ'  αύ  τον 
άρι&μόν  των  χρημάτων  εις  τους  βυνεπιτρόπους  ^,- 
ανέφερεν  όΰον  αυτός  φαίνεται  λαβών,  αλλά  πολλοΐζ 
Ι)βπΐ03ΐΙι.    Υοΐ.  II.  21 


322  XXVII.    ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

όΟελάττω  χρήμαβιν.  έρωτηϋ-είς  δ'  νπο  τον  δίαίτητον 
ταϋτά  τε  κα^'  εκαΰτον^  καΙ  την  ονβίαν  την  αντον 
τΐότερον  εκ  των  έηικαρπίών  η  τάρχαΐα  άναλίβκων 
δίώκηκε,  και  πότερον  επι,τροτζενϋ-είς  άπεδεξατ'  αν 
τοντον  τον  λόγον  παρά  των  επιτρόπων  η  τάρχαΐ'  αν 
άπολαβεΐν  η^ίον  Ονν  τοΐζ  εργοις  τοις  γεγενημένοις^ 
Λρος  μεν  ταντ'  άπεκρίνατο  ονδεν,προνκαλεΐτο  δ^  έ9•^^ 
λειν  επιδεΐξαί  μοι  την  ονβίαν  δέκα  ταλάντων  ονβαν  • 

δ1  ει  δε  τι  ελλίποι,  αντος  εφη  προβ&ήβειν.  κελενοντος  δ' 
έμον  προς  τον  διαιτητην  επιδεικννναι  ταύτα  ονκ  επέ- 
δειξεν^  ονδ'  ώς  οί  ΰννεπίτροποι  παρεδοααν  ον  γαρ 
αν  αντον  κατεδί'ητηΰε-  μαρτνρίαν  δ'  ένεβάλετο  τοι- 
αντην^  περί  ης  πειράβεταί  τι  λέγειν.'^  αν  μεν  ονν  καΐ 
ννν  εχειν  με  φ^,  τίνος  παραδόντος  ερωτάτε  αντον  ^  και 

52  καΌ-'  εκαβτον  παραβχέβ^αι  μάρτνρας  άξίοντί.  έάν  ί' 
είναί  μοι  φη  τοντον  τον  τρόπον  ^  λογιζόμενος  τα  παρ 
εκατέρω  των  επιτρόπων ,  διπλαοίοις  ελάττω  φανηβε- 

ίΙ  ταί  λέγων  ^  εγρντα  δ'  ονδ\ν  μάλλον  άποφαίνων.  έγώ 
'  γαρ  ωοπερ  και  τοντον  τοίίαΰτ'  εχοντ'  εξήλεγξα^  οντω 
κάκείνων  εκάτερον  ονκ  ελάττω  τούτων  έχοντα  επιδεί- 
ξω, ωΰτ'  ον  τοντ'  αντω  λεκτέον,  άλλ'  ώς  η  αντός  η  οί 
ΰννεπίτροποι  παρέδοΰαν.  ει  δε  μη  τοντ'  επιδείξει,  πώς 
χρη  ταντγι  τη  προκληβει  προϋέχειν  νμάς  τον  νονν;  ον- 
δεν  γαρ  μάλλον  έχοντα  με  επιδείκννβιν.  830 

53  Πολλά  τοίννν  άπορη^εΙς  προς  τω  διαιτητή  περί 
πάντων  τούτων^  και  κα^  έκαβτον  έξελεγχόμενος  ωβ- 
περ  νννι  παρ  νμΐν,  έτόλμηΰε  φενβαοϋ-αι  πάντων  δει- 
νότατον,  ώς  τέτταρά  μοι  τάλαντα  6  πατήρ  κατέλιπε 
κατορωρνγμένα  καΐ  τοντων  κνρίαν  την  μητέρα  έποίη- 
βεν.  ταντα  δ'  είπεν,  ϊν  ει  μεν  και  ννν  προοδοκηβαιμι 
αντον  έρεΐν,  άπολογονμενος  περί  αντών  διατρίβοιμι. 
δέον  ετερά  με  αντον  κατηγορεΐν  προς  νμάς•  ει  δ  0)5 


ί 


ΚΑΤΑ  ΑΦΟΒΟΤ  Α.  323 

οχτ  ρη^Λίβομένων  παραλίποιμι^  νυν  αντυζ  εί'ποι,  ίνα 
ίΑ  δοκών  {ΐνκι  τίλονΰιος  ήττον  νφ  νμών  έλεοίμην.  χαΐ 
μαρτνρί'αν  μεν  ονδεμίαν  ένεβάλετο  τούτων  υ  ταντ'  ει" 
πεϊν  αξίωσα^,  ψίλω  δε  λόγω  χρηΰάμενος  ως  πιοτευϋ^η- 
ΰόμενος  δι  εκείνων,  και  όταν  μεν  ερηταίτις  αυτόν  εις 
τί  των  εμών  τοααντα  χρήματ'  άνηλωκε ^  Χ9^<^  φηοΐν 
νπερ  εμού  έκτετικέναι  καΐ  πένητα  ένταυ&Ι  ζητεί  ποι- 
εΐν  όταν  δε  βονληται^  πλονβιον,  ως  έοικεν,  ειΛεργε 
χαΐ  τοΰοντον  εκείνος  άργνριον  οίκοι  κατέλιπεν.  ώς 
ό'  ουκ  άλη^ή  λέγειν  ο'ιόν  τε  αυτόν,  αλλ!  αδύνατον  τι 
'ίξ}γενέθ%•αι  τούτων,  εκ  πολλών  ράδιον μα^εΐν.  εέ  μεν 
γαρ  ό  πατήρ  ηπίΰτει  τούτοις,  δηλον  ότι  οντ'  αν  ταλλα 
επέτρεπε  ν  οϋτ'  αν  ταΰθ'  ούτω  χαταλιπών  αντοΐς 
έφραζε-  μανία  γαρ  δεινή  τα  κεκρυμμένα  ειπείν,  μηδέ 
τών  φανερών  μέλλοντα  επίτροπους  καταΰτηΰειν.  ει  (5' 
επίβτευεν ,  ουκ  αν  δηπου  τα  μεν  πλεΐΰτ  αύτοΐς  τών 
χρημάτων  ένεχείριοε,  τών  δ'  ουκ  αν  κυρίους  έποίηβεν. 
ονδ'  αν  τγι  μεν  μητρί  μου  ταύτα  φυλάττειν  έδωκεν, 
αυτήν  δ'  έκείνην  ένΐ  τών  επιτρόπων  τούτω  γυναικ' 8Άί 
έδωκεν  ου  γαρ  έχει  λόγον  αώζειν  μεν  τα  χρήματα  δια 
της  εμής  μητρός  ζητεΐν,  ενα  δε  τών  άπιβτουμένων  και 

56  (χύτής  και  τών  χρημάτων  κύριον  ποιεΐν.  έτι  δε,  τούτων 
ίί'τιην  άληϋ•ες,  οίεοϋ•^  ουκ  αν  αυτήν  λαβείν  δο^εΐοαν 
νπό  του  πατρός,  ο^τήν  μεν  προίκα  αυτής  ηδη ,  τάς 
ογδοήκοντα  μνάς,  έχων  ώς  βυνοικήΰων  αύτη  την  Φι- 
λωνίδου  τού  Μελιτέως  ^υγατέρ  έγημε  •  τεττάρων  δε 
ταλάντων  ένδον  όντων,  καΐ  ταϋτ  εκείνης  έχούβης,  ώς 
ουτός  φηΰιν,  ονκ  ί^ν  ηγείοΟ-^  αυτόν  καν  έπιδραμείν, 

57  ώβτε  γενέβϋ-αι  μετ  εκείνης  αυτών  κύριον;  η  τήν  μεν 
φανεράν  ούαίαν,  ην  καΐ  υμών  οι  πολλοί  ουνηδεβαν  ότι 
κατελείφ&η ,  μετά  τών  ουνεπιτρόπων  ούτως  αίβχρώς 
διήρπαοεν,  ών  δ'  ουκ  έμέλλε&'  ύμεΐς  έαεΟ^αι  μάρτν- 

21* 


524  XXVII.  ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

^Βς^  άτΐέοχετ  αν  εξόν  αντώ  λαβείν;  καΐ  τίς  αν  πι,βτεν- 
αείεν;  ουκ  εύτι,  ταντ\  ώ  ανβρεξ  δικααταΐ,  ουκ  εϋτιν, 
άλλα  τα  μενχρημαϋ•"^  όβα  κατέλιηεν  6  πατήρ,  πάντα 
τούτοις  παρέδωκεν,  ούτος  δ',  ΐν  ήττον  ελεηθώ  παρ 
νμ,ΐν,  τούτοις  τοις  λόγοις  χρήαεται. 
58  Πολλά  μεν  ονν  έγωγ  εχω  καΐ  άλλα  τούτον  κατή- 

γορείν  εν  δε  περί  πάντων  κεφάλαιον  ειπών  πάβας 
αντον  διαλύαω  τάς  απολογίας,  τούτω  γαρ  έξήν  μη- 
δέν εχειν  τούτων  των  πραγμάτων  μιο&ώΰαντι  τον  οί- 
κον κατά  τοντονοί  τους  νόμονς.  λαβε  τους  νόμους  καΐ 
άνάγνω9•ι. 

ΝΟΜΟΙ. 

Κατά  τούτους  τους  νόμονς  Άντιδώρω  μεν  εκ  τρι- 
ών ταλάντων  καΐ  τριβχιλίων  εν  £ξ  ετεβιν  ?ξ  τάλαντα  §32 
καΐ  πλέον  εκ  τον  μιβ^ωΰ^ήναι  παρεδό^,  καϊ  ταν^' 
νμών  τίνες  είδον  •  Θεογένης  γάρ  6  Προβαλίοιος,  6  μι- 
οΟ-ωΰάμενος  αντον  τον  οίκον,  εν  ττ]  αγορά  ταύτα  τα 

59χί>»/ν«^«  εΐζτίρί^μηοεν.  εμοί  δ'  εκ  τεττάρων  καϊ  δέκα 
ταλάντων  εν  δέκα  έτεβι  προς  τον  χρόνον  τε  καΐ  την 
εκείνον  μίΰΟ-ωβιν  πλέον  η  τριπλάσια  κατά  το  είκος 
προοήκον  γενέβ&αι,  τοντο  διά  τί  ονκ  έποίηβεν ,  έρω- 
τατ'  αυτόν,  ει  μεν  γάρ  φηβι  βέλτιον  είναι  μη  μιΰ&ω- 
ϋ-ήναι  τον  οίκον,  δει^άτω  μη  διπλάοια  μηδέ  τριπλάβιά 
μοι  γεγενημένα,  άλλ'  αντά  τά  αρχαία  έμοί  πάντα  άπο- 
δεδομένα.  ει  δ'  εκ  τεττάρων  καΐ  δέκα  ταλάντων  ε^υι 
μεν  μηδ'  έβδομηκοντα  μνάς  παραδεδώκαύιν,  ό  δΐ 
καϊ  προΰοφείλοντά  με  αντω  άπέγραψε,  πώς  άποδέ- 
^αο&αί  τι  προσήκει  τούτων  λεγόντων;  ουίία,αία^  δ}}- 
πονΟ-εν. 

60  Τοΰαύτης  τοίννν  ου^ια^  μοι  καταλειφ^είοης  όοην 

εξ  αρχής  ήκοναατε,  και  τον  τρίτον  μέρονς  πρόοοδον 


ΚΑΤΑ  ΑΦΟΒΟΤ  Α.  32Λ 

αντης  φεροναη^  πεντήκοντα  μνάς^  ίξον  τούτοις  άπλη- 
οτοτάτοις  οναι  χρημάτων^  χαΐ  ει  μη  μιοϋ^ονν  τον  οί- 
κον έβονλοντο  ^  άπο  μεν  τούτων  των  προΰωντων^ 
εώντας  ωΰπερ  είχε  κατά  χώραν  ^  ημάζ  τε  τρε'φειν  καΐ 
τα  προς  την  πόλιν  διοικεΐν ^  καΐ  οβα  ί'ξ  αυτών  περιεγί- 

61  γνετο^  ταύτα  πρς^ίία^ριποίείν ,  την  ά'  αλλην  ονβίαν 
ένεργον  πριτηΟαΟίν,  ονϋαν  ταύτης  δίπλαοίαν,  αύτοΐς 
τε,  ει  χρημάτων  έπε^ύμουν,  μέτρια  έ^,  αυτών  λαβείν 
εμοί  τε  θνν  τοις  άρχαίοις  τον  οίκον  εκ  των  προβόδων 
μείζω  ποίήΰαι,  τούτων  μεν  ονδεν  εποίηβαν ,  αποδόμε-  ^<>^''^^'**γ^ 
νοι  δ'  άλλήλοις  τα  πλείβτου  άξια  τών  άνδραπόδων,  τά  833  / 
(Ϊ£  παντάπααιν  άφανίΰαντες.εμον  μεν  άνεΐλον  και  την 
νπάρχονοαν  πρόοοδον.οψίοι  δ'  αντοίς  ον  μικράν  έχ 

62τών  εμών  κάτεοκεύάΰαντο.  λαβόντες  δε  καΐ  τάλλα 
αίβχρώς  οντωοΐ  πάντα,  πλέον  ή'  τά  ημίοη  τών  χρημά- 
των μηδέ  καταλειφΰ'ήναι  κοινί]  πάντες  άμφιΰβητον-  /?'ί<ίά<,ί!^ΛΜ> 
ϋιν,  ώς  πεντεταλάντον  δε  μόνον  της  ονβίας  οναης  εκ 
τοααύτης  τονς  λόγους  άπενηνόχαοιν,  ου  πρόΰοδον  μίν 
εξ  αυτών  ουκ  άποφαίνοντες,  τ^  δε  κεψάλαίΐ,Γ/  γίίΐιι^ηά 
ά2Ζίΐά£Ωΐ.νΜ.ντες ,  άλΧ  αυτά  τά  αρχαία  ούτως  άναιδώς 
άνηλώύΰ^αι  φάοκοντες.  ■'  και  ούδ^  αίοχύνονταί  ταϋτα 

^ί  τολμώ^ντες.  καίτοι  τί  ποτ  άν  έπα%ον  ύπ^  αυτών ,  ει 
πλείω  χρόνον  έπετροπεΰ&ην;  ουκ  άν  έχοιεν  ειπείν, 
όπου  γάρ  δέκα  ετών  διαγενομένων  παρά  μεν  τών  οϋτω 
μικρά  κεκόμιβμαι,  τω  δε  και  προβοφείλων  έγγέγραμ- 
μαι,  πώς  ουκ  άξιον  διαγανακτειν;  δήλον  δε  παντάπα- 
Οιν  •  ει  κατελείφ&ην  μεν  ένιαύβιος,  ?ξ  έτη  δε  προβεπε- 
τροπεύ&ην  υπ  αυτών,  ούδ'  άν  τά  μικρά  ταύτα  παρ 
αυτών  απέλαβον.  ει  γάρ  εκείνα  άνήλωται  6ρ%•ώς,  ον~ 
δεν  άν  τών  νϋν  πσραδοϋ-έντων  έξήρκεΰεν  εις  έκτον 
έτος ,  αλλ  η  παρ  αυτών  άν  με  έτρεφον  η  τω  λιμφ  πε- 

^^ριεΐδον  άπολόμενον.    καίτοι  πώς  ούδεινον,  ει  έτεροι 


326  XXVII.  ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

μεν  οίκοι  ταλαντίαΐοι  καΐ  διτάλαντοι  καταλειφ&εντε$ 
ίχ  τον  μιϋϋ'ωϋ'ήναί  διπλάβυοί  ααΐ  τριηλάοιοί  γεγόνα- 
οιν,  ώύτε  άζίονβ&αι  λείτουργεΐν,  6  δ'  έμος  τριηραρχεΐν 
ε£&ιΰμένος  καΐ  μεγάλας  εισφοράς  είβφέρειν  μηδέ  μι- 
χράς  δννηβεται  δίά  τάς  τούτων  άναιβχνντίας',  ζίνκζ 
δ'  ούτοι,  λελοίτίαΟιν  ύπερβολάς  ειπείν ;  οι  καΐ  την  δια- 
Ο-ήκην  ήφανίκαΰιν  ώς  ληβοντες^  καΐ  τάς  μεν  βφετερας  83ί 
αυτών  ονβίας  εκ  των  ετακαρπιών  διωκήκαΰί ,  και  ταρ- 
χαΐα  των  υπαρχόντων  εκ  των  έμών  πολλω  μείξω  πε- 
ποιήκαβί,  της  δ'  εμης  ονβίαξ^  ωΰπερ  τα  μεγυβτανφ 
ημών  άδικη^έντες ^  όλον  το  κεφάλαιον  άνηρήκαΰιν; 

65  καΐ  νμεΐς  μεν  ονδε  τών  εις  νμ&ς  άμαρτανόντων  όταν 
τίνος  καταφηφίαηβϋ'ε  ^  ου  πάντα  τα  οντά  άφείλεο^ε, 
άλλ'  η  γυναίκας  η  παιδί'  αυτών  έλεηβαντες  μέρος  τι 
κάκείνοις  ύπελίπετε'  ούτοι  δε  τοΰούτον  διαφε'ρουβιν 
νμών  ωβτε  και  δωρεάς  παρ  ημών  προολαβόντες,  ίνα 
δικαίως  επιτροπενβωΰι,  τοιαύτ  εις  ημάς  ύβρίκαοι^ 
και  ούδ'  ησχύν^ηβαν  ει  μη  ηλέηβαν  την  εμην  άδελ- 
φην,  ει  δυοιν  ταλάντοιν  ύπο  του  πατρός  άξιω&εΐοα 
μηδενός  τεύ^εται  τών  προβηκόντων,  α/ΙΛ'  ωΰπερ  εχ^-ι- 
ύτοί  τίνες ,  αλλ'  ού  φίλοι  καΐ  βυγγένεΐς  καταλειφ%•έν- 

66  Τ£5  ούδεν  της  οίκειότητος  έφρόντιύαν.  αΑΛ'  εγώ  μεν 
ό  πάντων  ταλαιπωρότατος  προς  αμφότερα  απορώ, 
ταύτην  Ό-'  όπως  εκδώ  και  τάλλ'  οπό&εν  διοικώ,  προο- 
επίκειται  δ^  η  πόλις  ά^ιοϋΰα  είΰφέρειν ,  δικαίως  •  ού- 
οίαν  γαρ  [κανην  προς  ταϋτα  κατέλιπέ  μοι  6  πατήρ, 
τα  δ%  χρήματα  τα  καταλειφΟ•έντα  ούτοι  πάντ    είλή- 

67  φαοι.  καΐ  νϋν  κομί6α6ϋ•αι  τάμαυτοϋ  ζητών  είς  κίν- 
δυνον  κα^εβτηκα  τον  μεγιοτον.   αν  γαρ  αποφυγή  με 

,1.        ούτος,  ο  μη  γένοιτο,  την  έπωβελίαν  οφληβω  μνάς  έχα•» 

/^        τόν.    καΐ  τούτω  μεν,  εάν  καταψηφίβηΰ^ε ,  τιμητόν^ 

χονχ  έχ  τών  εαυτού  χρημάτων,  άλλ'  εκ  τών  έμών  ποιψ- 


ΚΑΤΑ  ΑΦΟΒΟν  Β.  327 

6Βται  την  (κτιΟιν  ^οί^'  ατίμιμον  τοΰτ'  εΰτιν ^  ώ'(Ττ' 
ου  μόνον  ΐβομαί  τών  πατρώων  άηεΟτερημενος ,  άλλα 
κοά  προς  ητιμωμενος,  αν  μη  νυν  νμεΐς  μ'  ελεήβητε. 

68  δέομαι  ονν  υμών,  ω  άνδρες  δικααται ,  χαΐ  ιχετεχκο  και  835 
άντιβολώ ,  μνηοϋ-εντας  και  τώΐ'  νόμων  καΐ  τών  όρκων, 
ους  όμόοαντες  δικάζετε^  βοηΟ-ήΟαι  ημΐν  τα  δίκαια^  καΐ 
μη  περί  πλείονος  τάς  τούτον  δεηθείς  η  τάς  ημετέρας 
ποιήβαα&αι.  δίκαιοι  δ'  έβτ  έλεείν  ούηους  αδίκους  τών 
άνϋ•ρώπων^  άλλα  χους  παραλόγως  δνβτνχονντας,  ονδε 
τους  ώμώς  όντως  τάλλότρια  άποΰτεροϋντας^άλλ'  ημάς 
τους  πολνν  χρόνον  ων  6  πατήρ  ήμΐν  κατέλιπε  ΰτερο- 
μένονς  καΐ  προς  νπο  τούτων  νβριζοαένονς  καΐ  νυν 

69  περί  ατιμίας  κινδυνεύοντας,  μέγα  ό'  αν  οίμαι  Οτενά- 
ξαι  τον  πατέρ'  ημών,  ει  αίβ&οιτο  τών  προικών  και  τών 
δωρεών  ων  αντος  τούτοις  Εδωκεν,  ν^ερ  τούτων  της 
επωβελίας  τον  αυτοΰ  υιόν  έμε  κινδυνεύοντα ,  και  άλ- 
λους μεν  τινας  ηδη  τών  πολιτών  ου  μόνον  Ονγγενών, 
άλλα  χαι  φίλων  ανδρών  άπορούντων  θυγατέρας  παρά 
οφών  αυτών  έκδόντας,  "Αφοβον  δε  μηδ^  ην  έλαβε 
προιχ'  έ&έλοντα  άποδοΰναι,  καΐ  ταύτ'  έτει  δεκάτω. 


XXVIII. 

ΚΑΤΑ  ΑΦΟΒΟΤ  Β. 

Πολλά  και  μεγάλ'  έψενβμένον  προς  υμάς  ^Αφοβου 
τοΰτ'  αύτον  έλέγ^αι  πειράβομαι  πρώτον,  έφ  ω  μάλιβτα 
ήγανάκτηΟα  τών  ρη^έντων.  είπε  γάρ  ως  Ό  πάππος 
ώφειλε  τώ  δι^μούίω ,  καϊ  διά  ταύϋ•  ο  πατήρ  ουκ  έβου-^^ 
λετο  μιΟ&ω&ήναι  τον  οίκον,  ίνα  μήκινδννεύο}].  και 
την  μεν  πρόφαβιν  ποιείται  ταύτην,  ώς  ό'  οφείλων  έτε- 
λεύτηΟεν  εκείνος,    ονδεμίαν  παρέαχετο   μαρτυρίαν 


328  XXVIII.    ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

αλλ*  ώξ  μίν  ώφλεν,  ένεβάλετο  τηρήβας  την  τελευταίαν 
ημέραν,  ταύτην  ί'  εις  τον  νβτερον  λόγον  νπελίπετο 
*1  ως  διαβαλεΐν  το  πράγμα  £ξ  αντης  δννηαόμενος.  εάν 
ονν  άναγνώ^  κροΰέχετ'  αντί]  τον  νονν  ευρηΰετε  γαρ 
ονχ  ως  οφείλει  αεμαρτνρημένην^  αλλ'  ώς  ώφλεν.  τοντ 
ονν  ελέγξαί  πειράΰομαι  πρώτον,  έφ'  ω  φρονεί  μάλί- 
βτα '  ο  καΐ  ημείς  άμφίββητονμεν.  ει  μεν  ονν  τότ  έί,ε- 
γενετο  καΐ  μή  τω^ρόνω  τοντ^  ενηδρενΟ-ημεν ,  παρε- 
0χόμεϋ''  αν  μάρτυρας  ώς  έ^ετίΟ&η  τά  χρήματα  και 
πάντ'  αντω  διελέλντο  τά  προς  την  πόλιν  νννδετε- 
χμηρίοις  μεγάλοις  έπιδείξομεν  ώς  οΰ'τ'  ώφειλεν  οντ 
ην  κίνδυνος  ουδείς  ημΐν  φανερά  κεκτημένοις  τά  οντα.^ 

3  πρώτον  μεν  γάρ  ^ημοχάρης ,  έχων  άδελφην  της  εμής 
μητρός,  θυγατέρα  δε  Γΰλωνος,  ουκ  άποκέκρνπται  την 
ονοίαν,  αλλά  χορτ^ι^ΐ  καϊ  χοιία^ρκ^^ίΖ  καΐ  τάς  άλλας  λει- 
τον§γίας  λειτουργεί  και  ουδέν  τών  τοιούτων  δεδοικεν. 
επειτ'  αυτός  6  πατήρ  την  τ  άλλην  ονΟιαν  καΐ  τέτταρα 
τάλαντα  και  τριβχιλίας  φανεράς  έποίηΰεν,  ας  οντοι 
γραφηναί  τε  εν  ταΐς  δια%-ήκαις  καΐ  λαβείν  ΰφάς  αντονς 

4  κατ  αλλήλων  καταμαρτυροϋβιν.  ετι  δε  και  αύτος'Άφο- 
βος  μετά  τών  βυνεπιτρόπων  τ^  πόλει  το  πλή&ος  τών 
καταλειφ^εντων  χρημάτων  εμφανές  έποίηβεν,  ηγε- 
μόνα με  της  ουμμορίας  καταβτήβας  ϋύκ  επΙ  μικροΐς  τι- 
μήμαβιν,  άλλ'  επι  τηλικοντοις  ώΰΐε  κατά  τάς  πέντε  837 
και  εΐκοΰι  μνάς  πεντακοβίας  είΰφέρειν.  καίτοι  εί  τι 
τούτων  ήν  άλη^'ες,  ονδεν  αν  αυτών  έποίηβεν,  άλλα 
πάντ'  αν  ηύλαβή&η.  νϋν  δε  καΐ  ^ημοχάρης  καΐ  ό  πα- 
τήρ και  αντοί  ούτοι  φαίνονται  φανερά  ποιοΰντες .  καϊ 
ονδενα  τοιούτον  κίνδννον  δεδιότες. 

ό  Πάντων  δ'  άτοπώτατόν  έβτι,  λέγοντας  ώς  ο  πα- 
τήρ ουκ  εΐα  μια9ούν  τον  οίκον  την  μεν  δια^ήχην  μη- 
δααοϋ  ταύτην  άποφαίνειν ,  εξ  ης  ην  είδέναι  τάκριβίς^ 


ΚΑΤΑ  ΑΦΟΒΟ  Γ  Β.  329 

χηλιχαντην  ό'  άνελόντας  μαρτνρίαν  όντως  οί'€αΌ•αι 
δείν  εική  ηιΰτεν8β9αι  τΐαρ' νμΐν.  άλλ'  εχρήν,  επειδή 
τάχιοτ^  έτελεντηΰεν  ό  πατήρ,  είΰκαλεΰαντας  μάρτυρας 
πολλούς  παραΰημήναΰ^αι  χελενύαίχάς  διαϋ-ήκας,  ΐν' 
εί'  τι  έγίγνετο  άμφιΰβιμηΟιμον ,  ην  εις  τα  γράμματα 
χαύτ'  έπανελϋ-εΐν  και  την  άλήϋ-ειαν  πάντων  ενρεΐν.^' 
βννν  δ'  έτερα  μεν  παραΐίημήναΰϋ-αι  ηξίωΟαν,  εν  οίς 
πολλά  των  χαταλειπομε'νων  ουκ  έγέγραπτο ,  υπομνή- 
ματα δ'  ην  αυτήν  δε  την  δια^ήκην ^  δι  ης  τούτων  α?ν 
έβημήναντο  γραμμάτων  καΐ  των  άλλων  απάντων  χρη- 
μάτων έγίγνοντο  κύριοι,  καΐ  τοϋ  μη  μιΰ&ονν  τον  οίκον 
της  αιτίας  άπελελυντο,ταντην  δ'  ούκ  ΐοημήναντο,  ονδί' 
αύτην  άπέδοΰαν.  άξιον  γε  πιβτεΰειν  αυτοΐς  ο  τι  αν 
περί  τούτων  λεγωβιν. 

7  Άλλ'  έγώ  ούκ  οίδ'  ο  τι  τοϋτ'  εΰτιν.  ουκ  εία  μι- 
(Τθοΰν  τον  οίκον  ούδ'  εμφανή  τά  χρήματα  ποιείν  Ό  πα- 
τήρ, πότερον  έμοί  η  τη  πόλει ;  φαίνεΰ&ε  γαρ  τουναν- 
τίον εκείνη  μεν  φανερά  ποιήΰαντες,  εμοΙ  δε  παντάπα- 
οιν  αφανή  πεποιηκότες ,  καΐ  ούδε  ταύτα  άποφαίνον- 
τες  ^|  ών  τιμηΰάμενοι  τάς  εέοφοράς  είΰεφερετε.  δεί- 
ξατε γαρ  ταύτην  την  ούοίαν ,  τίς  ην  καΐ  πού  ιτταρε'ίοτε  838 

8  μοι  και  τίνος  εναντίον,  τά  μεν  γαρ  δύο  τάλαντα  και 
τάς  όγδοήκοντα  μνάς  άπο  των  τεττάρων  ταλάντων  και 
τριΰχιλίων  ελάβετε,  ωβτ'  ούδε  ταύτας  νπερ  έμον  εις 
το  δημόΰιον  ετιμή6α6%•ε'  ύμέτεραι  γάρ  ηβαν  έν  έκεί- 
νοις  τοΓί  χρόνοις.  αλλά  μην  εκ  γε  της  οικίας  καΐ  των 
τεττάρων  χαΐ  δέκα  άνδραπόδων  καΐ  των  τριάκοντα 
μνών,  α  μοι  παρεδώκατε .,  την  είσφοράν  ούχ  οΙόν  τε 
γενεο&αι  τοΰαύτην  οοην  νμεΓς  ΰυνετάξαβ&ε  προς  την 

9<ίνμμορίαν,  άλλ'  ανάγκη  μεγάλη  τά  καταλειφ^ενχα^ 
ηολλω  πλείον'  οντά  τούτων.^  πάν&'  υμάς  ^χειν  έΰτΙν, 
α.  φανερός  οτι  διηρπάκατε  έξελεγχόμενοι  τοιαύτα  πΐάχ- 


330  ΧΧνΠΙ.    ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

τεο&αι,  τολμάτε,  ααΐ  τότε  μεν  εις  άλΐηλονς  αναφέρετε, 
πάλιν  δ'  είληφέναι  κατ  αλλήλων  μαρτυρείτε,  φάβκον- 
τες  δ'  ου  τΐολλά  λαβείν  μεγάλων  άναλωμάτων  λόγους 

10  αΛενηνόχατε.  πάντες  δε  κοινή  με  επιτροπεύβαντες  ιδία 
μετά  ταϋτα  εκαΰτοι  μηχανάΰ&ε.  και  την  μεν  δια^^ή^ 
κην  ήφανίκατε ,  εξ  ής  ην  είδέναι  περϊ  πάντων  την  άλψ 
&ειαν,  φαίνεΟϋ-ε  δ'  ουδέποτε  ταύτα  περϊ  αλλήλων  λέ- 
γοντες. 

Ααβ\  δή  τάς  μαρτυρίας  και  άνάγνω&ι  αύτοΐς  πά- 
βας  εφεξής,  ίνα  μνηθΟ•έντες  καΐ  των  μεμαρτυρημενων 
και  των  είρημενων  άκριβεβτερον  διαγιγνώβκωΟι  περί 
αυτών. 

ΜΑΡΤΤΡΙΑΙ. 

11  Ταϋ%^  ούτοι  π^ος  πεντεκαιδεκαταλάντους  οίκους 
^υνετιμήβαντο  ύπερ  εμοΰ'  μνών  δ'  ούδ'  έβδομήκοντα 
άξίαν  μοι  παραδεδώκαΟι  την  ούύίαν  τρεις  οντες.  λέγε 
τάς  εφεξ,ής. 

ΜΑΡΤΤΡΙΑΙ.  839 

Ταύτην  την  προίκα,  ην  οί'  τε  επίτροποι  καταμαρ- 
τυροϋοιν  αύτον  λαβείν,  άλλοι  τε  προς  ους  ^χειν  ώμο- 
λόγηβε ,  ταύτην  ούτε  αυτήν  ούτε  τον  ΰιτον  μποδέδω- 
κεν.  λαβε  τάς  άλλας  και  άναγίγνωβκε.       Α.ί*^ο-ι^-^ 

ΜΑΡΤΤΡΙΑΙ. 

12  .ίύύο  έτη  το  εργαοτήριον  διοικήβας  Θηριππίδη  μεν 
άποδέδωκε  την  μία^ωβιν  έμοίδε,  δυοΐν  έτοΐν  λαβών 
την  πρόαοδον,  τριάκοντα  μνάς,  οϋτε  αύτάς  ούτε  το  έρ- 
γον άποδέδωκεν.  λαβε  ετέραν  καΐ  άνάγνω^Ί. 

ΜΑΡΤΤΡΙΑ. 

Ταϋτα  τάνδράποδα  ως  αύτον  λαβών  ούτος,  και 
τάλλα  τά  μετά  τούτων  ύποτε^έντα  ήμιν,  άνάλωμα  μεν 
εις  αυτά  τοβοϋτο  λελόγιβται,  λήμμα  δ'  άπ'  αυτών  ούδ 


ΚΑΤΑ  ΑΦΟΒΟΥ  Β  331 

ότιοΰί/,  χαΐ  αύτονς  δε  τους  άνϋ•(ίώπονζ  ηφάνικεν,  οϊ 
δώδεκα  μνάς  ατελείς  έχάοτον  τον  ενιαντον  προΰεφε- 
ρον.  λέγ'  έτέραν. 

ΜΑΡΤΤΡ1Α. 

13  Τούτον  τον  ελέφαντα  χαΐ  τον  οίδηρον  πεπρακώς 

οί'δε  καταλείψ&ήναί  φηοιν^  άλλα  καΐ  τούτων  την  τί- 
μην  άποΟτερεΐ  με,  μάλιοτα  τάλαντον  και  διοχιλίαξ. 
λέγε  ταυταβί. 

ΜΑΡΤΤΡΙΑΙ. 
Τανϋ-'  ούτος  τρία  τάλαντα  και  χιλίας  εχεί  χωρίζ 
των  άλλων,  τον  μεν  αρχαίου  τρία  τάλαντα,  αεί'λ,ηφε• 
βνν  δε  τοίζ  έργοις,  αν  έπΙ  δραχμή  τις  τι^/;  μόνον,  πλέον 
η  δέκα  τάλαντα  έχει.  λέγε  τάς  εφεξής. 

ΜΑΡΤΤΡΙΑΙ. 

γ^  Ταν^'  οντοί  γραφήναί  μεν  εν  ταΐς  δίαϋ-ήκανς  χαΐ 

λαβείν  βφάς  αυτούς  κατ  αλλήλων  μαρτυροϋοιν.    ον~ 
τος  δϊ  καΐ  μεταπεμφΟ-ηναι  φάβχων  ύτίο  τον  πατρός, 
και  έ?.ΰ•ών  εις  την  οίκίαν  είοελ&εΐν  μεν  ου  φ-ηοιν  ώι,'840 
τον  μεταπεμψάμενον ,  ούδ'  όμολογήΰαί  περί  τούτων 
ονδεν,  ^ημοφώντος  δ'  άχοϋϋαίγραμματεΐονάναχίη^^  ^γ^/  Α 
γνώβχοντος  καΐ  Θηριππίδον  λέγοντος  ως  έι^εινοςταντα  ^ά'^/>^ύί/ϊ^ 
δίέϋ-ετο ,  και  προειοεληλυ^ώς  χαΐ  άπαντα  διωμολογη- 
μένος  προς  τον  πατέρα,  οΰαπερ  εκείνος  γράψας  χατέ- 

Ιόλιπεν.  ό  γαρ  πατήρ,  ω  άνδρες  δι,καΰταΐ,  ως  ήβϋ-ετο 
την  νόΰον  ουκ  άποφευξόμενος,  αυγκαλέΰας  τούτους 
τρεις  οντάς,  καΐ  ΰυμπαρακα^ίΟάμενος  ρήμωνα  τον 
άδελφον,  τα  οώματα  ημών  εις  τάς  χείρας  ένέ^ηκε  πα- 
ρακαταϋ-ήκην  έπονομάξων,  την  μεν  άδελφήν  ^ημο- 
φώντι  χαΐ  δύο  τάλαντα  προίκα  διδούς  εύ&ύς,  και  γν~ 
ναικ'  αύτω  ταύτην  έγγυών,  έμε  δε  πάοι  κοινή  μετά 
των  χρημάτων  παρακατατι%^έμενος ,  και  έπιϋκήπτων 


332  ΧΧνπΐ.    ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

μιβ^ώΰαί  τε  τον  οΐκον  καΐ  βννδιαΰώΰαί  μοί  την  ού- 

16  οίαν,  δίδονς  ίίμα  τε  Θηριππίότ]  τάς  έβδομήκοντα  μνας, 
καΐ  τούτω  την  τ  εμην  μητέρα  έγγνών  έηΐ  ταΐς  όγδοη- 
κοντα  μναΐς ,  κάμε  εις  τά  τοντον  γόνατα  τί&είς  •'  ων 
οντος  6  πάντων  άνϋ'ρώτΐων  άνοβιώτατοξ  ονδένα  λόγον 
έηοιηΰατο ,  κύριος  των  εμών  γενόμενος  ξτά  τούτοις, 
άλλα  τά  χρήματα  με  τίάντα  άηεβτερηκώς  μετά  των 
6νν επιτρόπων  ελεειοϋ'αι  νυν  νφ'  υμών  άζιώοεί^^νών 
ονδ'  έβδομήκοντα  άξια  τρίτος  αντος  άποδεδωκώς ,  είτα 

17  καΐ  τούτοις  αντοΐς  πάλιν  έπιβεβονλενκώς.  ώς  γαρ  τάς 
δίκας  ταύτας  εμελλον  είοιεναικατ'  αντών^  άντίδρΟιν 
ί'π'  έμε  παρεβκεναβαν ,  ιν^  ει  μεν  άντιδοίην  ^  μη  εξειη 

Ιμοι  προς  αντονς  άντιδικεΐν  ώς  καΐ  των  δικών  τούτων 
τον  άντιδόντος  γιγνομένων ^  ει  δε  μηδέν  τούτων  ποι-Μί 
οίην,  ΐν'  εκ  βραχείας  ονβίας  λειτουργών  παντάπαβιν 

^.  άναρρε&είην.  και  τοντ  αντοΐς  νπηρέτηΰε  Θραΰύλοχος 
6  Άναγνράβιος•  ω  τούτων  ονδεν  ενϋτνμη&είς  άντε- 
\  δωκα  μεν,  άπεκλειΰα  δε  ώς  διαδικααίας  τενξό μένος ' 
ον  τνχών  δε  ταύτης ,  των  χρόνων  νπογύων  όντων,  ίνα 
μή  οτερη&ώ  των  δικών,  άπέτιαα  την  λειτονργίαν  νπο~ 
&εις  την  οίκίαν  και  τάμαντον  πάντα ,  βονλόμενος  είς 
τψάς  είΰελ%•ειν  τάς  προς  τοντονβΐ  δίκας. 

23  Άρ'  ον  μεγάλα  μεν  εξ  αρχής  ήδίκημαι ,  μεγάλα  δ\ 

ότι  δίκην  ζητώ  λαβείν ,  ννν  νπ'  αντών  βλάπτομαι;  τίς 
ί'  ονκ  άν  νμών  τούτω  μεν  φϋ•ονή6ειε  δικαίως,  ημάς 
ά'  έλεήβειεν  ^  ορών  τω  μεν  προς  ττ^  ονβία  τη  παραδο- 
Ο-είβη  πλειν  ή  δέκα  ταλάντων  την  εμήν  τοβαύτην  ον- 
6αν  προβγεγενημένην ,  ημάς  δε  μή  μόνον  των  πα- 
τρώων διημαρτηκότας,  αλλά  και  των  ννν  παραδοϋ-έν- 
των  δια  τήν  τούτων  πονηρίαν  άπεΰτερημένονς ;  ποΐ  δ' 
«ν  τραποίμε&α,  εί'τι  άλλο  -ψηφίβαιΰϋ•^  νμείς  περί  αυ- 
τών; εις  τά  υποκείμενα  τοις  δανείΰαόιν;  αλλά  των 


ΚΑΤΑ  ΑΦΟΒΟΤ  Β.  335 

νποχ^εμε'νων  έατίν/  άλλ'  ίί^  τά  περιόντ'  αυτών ί  άλλα 

19  τούτον  γίγνεται ,  τψί,^ΛωβΛλάίν  εάν  οφλωαεν.  μηδα- 
μώς^  ώ  άνδρες  δικαοταΐ,  γενηαΰ-ε  ημΐν  τοσούτων  αίηοί 
κακών  μηδέ  την  μητέρα  κάμΐ  καΐ  την  άδελφην  ανά- 
ξια τΐα&όντα^  ττεριίδητε^  ονς  6  ττατήρ  ονκ  επΙ  τανταις 
ταΐζ  έλτίίαι  κατέλικεν  ^  αλλά  την  μεν  ώζ  ^ημοφώντι 
οννοικήαονύαν  έπΙ  δνοΐν  ταλάντοιν  προικί,  την  δ'  εηΐ 
όγδοήχοντα  μναΐς  τοιηω  τω  οχετλιωτάτω  πάντων  αν- 8^2 
^ρώπων ,  έμε  δ'  ^μΐν  δίάδοχον.άνΟ-'  αυτού  τώνλει- 

20  τουργίών  έΰόμενον.  βοη9•ήΰατε  ούν  ημΐν,  βοηΰ^ήβατε^ 
χαΐ  τού  δικαίου  και  υμών  αυτών  ένεκα  καΐ  ημών  και 
τού  πατρός  τού  τετελευτηκότος.  οώβατε,  έλεήΰατε, 
επειδή  με  ούτοι  ουγγενεΐς  οντες  ουκ  ηλέηοαν.  εις  υμάς 
χαταπεφενγαμεν.  ικετεύω,  άντιβολώ  προς  παίδων, 
προς  γυναικών,  προς  των  όντων  άγαϋ•ών  ύμίν.  ούτως 
οναιβ&ε  τούτων ,  μη  περιίδητέ με,  μηόε  ποιήύητε  την 
μητέρα  και  τοίν  έπιλοίπων  ελπίδων  εις  τον  βίον  οτερη- 

21 9•εΐ6αν  άνάξιον  αυτής  τι  πα^είν  •  η  νύν  μεν  οί'εται  τυ- 
χόντα με  τών  δικαίων  παρ' ύμϊν  ύποδέξεθϋ•αι  και  την 
άδελφην  έκδώύειν  •  ει  δ'  υμεΐς  άλλο  τι  γνώβεο&ε,  ο  μη 
γένοιτο,  τίνα  οίεβ^ε  αύτην  ψυχήν  εξειν,  όταν  εμε  μεν 
ίδη  μη  μόνον  τών  πατρώων  άπεΰτερημενον ,  άλλα  καΐ 
προς  ήτιμωμένον,  περί  δε  της  αδελφής  μηδ'  ελπίδα 
έχουοαν  ως  τεύξεταί  τίνος  τών  προσηκόντων  διά  την 

22  έβομένην  «.τοριαν ;  ουκ  άξιος,  ώ  άνδρες  δικαοταΐ ,  οϋτ' 
εγώ  δίκης  εν  ύμΐν  μή  τυχεΐν,  ούϋ-'  ούτος  τοοαύτα  χρη- 
ματ'  αδίκως  κατααχεΐν.^έμού  μεν  γάρ  ει  και  μήπω  πεΐ- 
ραν  είλήφατε ,  ποΐός  τις  αν  εις  υμάς  ε'ίην,  έλπίζειν 
π'^οσί^κεί.  μή  χείρω  τού  πατρός  ίίΤεσΟ-αί..  τούτου  (Ϊ£  πεϊί- 
ραν  έχετε ,  και  οαφώς  ί'ατε  οτι  πολλήν  ούοίαν  παραλα- 
βών ου  μόνον  ούδεν  πεψιλοτίμηται  προς  υμάς,  άλλα 

23  και  τάλλότρια  άποβτερών  άποδέδεικται.     ταύτ'  ούν 


334  XXIX.    ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

ΰχοπονντες  καΐ  ταλλα  μνηΰ^έντες^  τ]  δίκαιον  έΰτι<, 
ταντΐ]  δίαφηφίΰαβϋ^ε.  ηίβτεις  δ'  ^χε&'  [κανάς  εκ  μ^ο- 
τνρων^  εκ  τεκμηρίων ,  εκ  των  εικότων^  ίξ  ων  ούτοί-  Λα-  843/ίί!», 
βεΐν  ομολογονντεξ  άΟ-ρόα  τάμα  ταϋτ  άνηλωκέναι 
24  φαΰΐν  ουκ  άνηλωκότες,  άλλ'  αυτοί  πάντ'  έχοντες,  ων 
εν&νμονμένονς  χρη  7ίοιη6α6ϋ•αί  τίνα  ημών  πρόνοιαν, 
είδότας  οτν  εγώ  μεν  τάμαντον  δι'  νμών  κομιβάμενος 
είκότως  λείτονργεΐν  έϋ^εληβω ,  χάριτας  όφείλων  οτυ  μου 
δικαίως  άπέδοτε  την  ονβίαν.  οντος  δ\  έάν  αυτόν  ποιή- 
βητε  των  έμών  κΰριον.  ούδεν  ποιηβει  τοιούτον,  μη 
γαρ  οί'εβ^ε  αύτον,  ΰπερ  ων  ηρνηται  μη  λαβείν .  υπέρ 
τούτων  υμΐν  λειτουργεΐν  έ&εληΰειν ,  άλλ'  άποκρύφε- 
6&αι  μάλλον ,  ίνα  δικαίως  άποηεφευγέναι  δοκτι. 


XXIX. 

Π¥ΟΣ  ΑΦΟΒΟΝ   ΨΕΤ^ΟΜΑΡΤΤΡΙίΙΝ. 

ΤΠΟΘΕΣΙΣ. 

Κρινόμενος  της  επιτροτίης'Άφοβος  Ιξ'^ει  τιάρα  ^ημοϋϋ•έ- 
νους  Μιλναν  εις  βάΰανον,  είδως  ον  δο^ηδομενον.  ον  γαρ 
εδίδον  ^ημοαΟ•ένης,  φάΰκων  ουκοίκέτην,  άλΙ  ίλευ&ερον 
εϊναι  τον  Μιλναν,  ελεν&ερωϋ•έντα  νπο  τον  πατρός,  ότε  ετε- 
λεντα,  καΐ  εις  τοντου  πίατιν  άλλα  τε  παρεχόμενος  καΐ  δη  και 
μαρτνρίαν  Φανον ,  ως  εμαρτνρηΰε  προς  τονς  δικαΰτας,  φα- 
βκων  ώμολογηκέναι  "Αφοβον  ίπι  τον  διαιτητού  ελεν&ερον  εί- 
ναι Μιλναν.  αλονς  δη  της  επιτροπής" Αφοβος  ψευδομαρτυ- 
ριών Φάνω  δικάζεται,  νπερ  ον  τούτον  τον  λόγον  ο  Αημοα&έ- 
νης  λέγει,  και  τάληθ•η  φάβκων  αυτόν  μεμαρτνρηκέναι,  και 
προς  τούτω  δεικννς  ως  ουδέν  ίκ  ταντης  της  μαρτυρίας  Αφο-  844 
βος  ίβλαβη,  άλλα  δι  έτερους  ηλω  μάρτυρας,  οις  ουκ  επιΰκη- 
•ψαμενος  δήλος  εατιν  ηδικηκως. 

ΕΙ  μη  ηρότερόν  ^Μ0^  δίκης  γενομένης  πρδξ'ΆφΟ'• 


ΠΡΟΣ  ΑΦΟΒΟΝ.  335 

/3οΐ',  ω  (ίνδρεζ  διχαϋται,αννηδΗν  πολλω  τοντων  μείζω 
χα»  δανότερ'  αντον  φενααμενον  ραδίως  εξελεγξας  δια 
την  περιφάνειαν  των  άδιτιημάτων ,  ^ανμααίωζ  αν  ως 
ηνλαβονμην  μη  καΐ  νύν  ον  δννηΟ-ώ  δείξαι  πή  παρα- 
κρουίται  ποθ'  εχαβτα  νμάς  αυτών,  νυν  δε  ΰνν  ^εοΐς 
ειπείν,  ανπερ  Ιοοι  χαΐ  κοινοί  γενηβϋ•"  ημών  άκροαται, 
παλλάς  ελπίδας  έχω  μηδέν  ήττον  νμάς  την  άναίδειαν 
την  τούτον  γνώοεοΟ-αί  τών  πρότερον  δικαΰάντων.  καΐ 
ταντ  ει  μεν  εδεΐτο  λόγ.οντι,νος  η  ποικιλίας,  έγωγε 
χατωκνονν  αν  την  εμαντον  καταμεμφόμενος  ηλικίαν  ■ 
ννν  δ'  απλώς  δει  διδάξαι  και  διηγήααβ^αι  τα  τοντω 
πεπραγμένα  περί  ημών.  εκ  δε  τοντων  οΐμαι  πάΰιν  νμΐν 
ενγνωϋτον  έοεβ^αι  πότερος  πο%^  ημών  εΰϋ-'  6  πονηρός. 

2  Οίδα  μεν  ονν  οτι  την  δίκην  οντος  εί'ληχε  ταντην 
ουχί  τώ  τα  ψενδή  τιν'  αντον  καταμεμαρτνρηκεναι  έξε- 
λέγξειν  πιΟτενων,  αλλ"  ηγονμενος  δια  το  μεγε&ος  τον 
τιμήματος  της  δίκης ,  ην  ώφλεν,  εμοί  μεν  αν  γενε<ί&αιΜ5 
τινά  φθονον,  αντώ  δ'  έλεον.  και  διά  ταύτα  περί  της 
γεγενημενης  δίκης  ννν  απολογείται .  περίήςτότ  ον- 
δεν  'έϋχε  δίκαιον  ειπείν,  εγώ  δ',  ώ  άνδρες  δικαΰταΐ,  ει 
μεν  έπεπράγμην  τούτον  την  δίκην  η  μηδέν  η&ελον  μέ- 
τριον  βνγχωρείν ,  ηδίκονν  μεν  ονδ'  αν  όντως,  τα  παρ 
νμΙν  γνωβ&εντα  πραττόμενος  αντον,  όμως  δ  αν  είχε 
τις  ειπείν  ως  λίαν  ώμώς  και  πικρώς  οντά  ΰνγγενη  τού- 

3  τον  εκ  της  ονβίας  άπάβης  έκβεβληκα.  νύν  δε  τουναν- 
τίον έύτίν.  οντος  εμε  τών  πατρώων  απάντων  μετά  τών 
ΰννεπιτρόπων  άπεΰτέρηχε ,  και  ονδ^  εν  νμΐν  φανερώς 
εξελεγχ&είς  οϊεται  δεΐν  ονδεν  τών  μετρίων  ποιεΐν,  αλλά 
διαβχενααάμενος  την  ονβίαν,  καΐ  παρα(ϊού?  την  μεν 
ΰννοικίανΑίΰίω,  τον  δ'  άγρον'Ονήτορι,  προς  μεν  έκεί- 
νονς  δίκην  κα\  πράγματ  έχειν  εμε  πεποίηκεν ,  εκ  δε 
της  οικίας  αυτός  τα    οκενη  λαβών   καΐ  τάνδράποδα 


336  XXIX.    ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

έξαγαγών  καΐ  τον  λάκκον  βνντρίιραζ  και  τα  ^νρΰάματ' 
άηοβτίάβαζ  και  μόνον  ουκ  αντην  την  οίκίαν  έμπρήαας 
Μεγαράδ'  έ^φκηκε  χάκεν  μετοίκων  τέ^εικεν.  ωοτε 
ηολν  αν  δικαιότερον  δια  ταύτα  τά  έργα  τούτον  μιβή- 
βαιτε  η  εμού  τίνα  άνεπιείκειαν  καταγνοίητε. 

4  Περί  μεν  ονν  της  αίβχροκερδίας  της  τούτου  και 

μιαρίας  υοτερόν  μοι  δοκεΐ  διεξελϋ-εΐν  προς  νμάς.  και 
νυν  ό'  ώς  εν  κεφαλαίοις  άκηκόατε  •  περί  δε  των  με- 
μαρτνρημένων,  ώς  εβτιν  άλη&ή,  περί  ώνπερ  οίβετε 
την  -ψήφον,  ηδη  πειράβομαι  διδάβκειν  υμάς.  δέομαι 
δ'  υμών,  ώ  άνδρες  δικαβταΐ,  δικαίαν  δεηβιν,  έξ  ίβον 
ημών  αμφοτέρων  άκούΰαι.  τούτο  δ'  εβτΐ  καΐ  νπερ 
υμών  ομοίως•  όΰω  γαρ  αν  άκριβέΰτερον  τά  πεπρα- 
γμένα μάϋ-ητε,  τοαοντω  δικαιοτέραν  καΐ  ενορκοτέραν 

ξί^ηβεβ^ε  την  ιρήφον  περί  αυτών,  επιδείξω  δΙ  τούτον 
ου  μόνον  ώμολογηκότα  είναι  τον  Μιλΰαν  έλεύϋ-ερον, 
άλλα  καΐ  φανερόν  τούτ'  έργω  πεποιηκότα ,  και  προς 
τούτοις  εκ  βαΰάνου  περί  αυτών  πεφευγότα  τοΰτον  τους 
άκριβεοτάτους  ελέγχους,  και  ουκ  έ&εληβαντ'  εκ  τού- 
των έπιδειξαι  την  άλή'^ειρίν,  άλλα  πανουργούντα  και 
μάρτυρας  ψευδείς  παρεχόμενον  και  διακλέπτοντα  τοις 
εαυτού  λόγοις  την  ά?,ηϋ•ειαν  τών  πεπραγμένων ,  ούτω 
μεγάλοις  και  φανεροίς  έλέγχοις  ώύ&'  υμάς  πάντας 
ειΟεο^αι  ααφώς  ότι  ημείς  μεν  άλη%-ή  λέγομεν ,  ουτο? 
δ'  ούδεν  υγιές  είρηκεν.  άρί,υμαι  δ'  έντεύ&εν  ό&εν 
και  ύμείς  ραβτ'  αν  μά>&οιτε  κάγώ  τάχιβτ  αν  διδάξαιμι. 

6  Έγώ  γαρ,  ώ  άνδρες  δικαβταΐ,  ^ημοφώντι  χαΐ  Θη- 

ριππίδτ]  και  τούτω  δίκας  έλαχον  επιτροπής  άποοτερη- 
^είς  απάντων  τών  όντων,  γενομένης  δε  μοι  της  δίκης 
προς  τούτον  πρώτον  επέδειξα  ΰαφώς  τοις  δικάξουβιν. 
ώοπερ  ύμΐν  επιδείξω,  πάνϋ-'  όΰα  ημΐν  κατελείφϋ^η  χρή- 
ματα απεΰτερηκότα  τούτον  μετ'  εκείνων,  ου  καταψεν- 


ΠΡΟΣ  ΑΦΟΒΟΜ.  337 

7  δομαρτνρηΰάμεΐΌξ.  τίχμήριον  όε  μίγιοτον  μαρτυ- 
ριών  γαρ  ηλίον  ι]  πκνν  πολλών  των  άπαΰών  άναγνω'^ 
ΰΰ^ειΟών  επΙ  τί]  δίκΐ}^  χαΐ  τούτων  των  μεν  ώς  εόοΰάν  τι 
τούτω  των  εμών  καταμαρτνροναών ,  των  ό'  ο'^ς  παρή- 
ααν  κυμιζομενω^  των  δ'  ώς  πριάμενοι  παρά  τούτον 
τούτω  τάς  τιμάς  διε'λνΰαν^  ονδ'  τ]  τινι  τούτων  των  φεν- 
ΰομαρτνριών  επεοκηψατο,  ονδε  τετόλμηκε  διώκειν  αλλ* 
Ι  >;"  ταύτην  μίαν  ονααν,  έν  Τ]  δραχμην  ονκ  αν  εχοι  δεΐξαι 
[8  μεμαρτνρημε'νην.  καίτοι  το  γε  τίμημα  των  χρημάτων^ 
ων  άπεϋτερημην,  ονκ  εκ  ταύτης  ΰνντί^είς  έλογιζόμην 
τοΰοντον  (ον  γάρ  ενεοτ'  άργνριον),  άλλ'  ί'ξ  εκείνων 
::α9•'  εκαΰτα  τι^είς,  αίς  οντος  ονκ  επεβκηψατο.  ο&εν 
υί  το'τ'  άκούααντες  ον  μόνον  αντον  κατεγνωααν ,  άλλα 
και  των  έπιγεγραμμενων  ετίμηΰαν.  τίνος  ούν  ενεκ* 
εχείνας  μεν  εϋαΰε,  τίίδε  δε  επεΰκήψατο;  εγώκαιτοντο 
ί  διδάξω,  των  μαρτνριών  οβαι  μεν  αντον  χρήματ'  εχειν 
κατεμαρτύρονν ,  Ίίδει  οαφώς  ότι  τοσοιίτω  μάλλον  έξε- 
λεγχ^ήβεται  ταντ  έχων,  οΰω  πλείων  λόγος  δο&ηβεταί 
κα&'  Ι^νπερι  εκάοτον.  τοΰτο  ό'  εμελλεν  εν  τγί  των  φεν- 
δομαρτνριών  εβεο&αι  κρίβεΐ'  0  γάρ  τότ^  έν  μικρω  μέ- 
ρει τινΙ  τον  παντός  νδατος  μετά  των  άλλων  κατηγορή- 
ααμεν ,  ννν  προς  άπαν  το  νδωρ  αντό  καΟ-'  αντό  διδά- 
ξειν  έμέλλομεν.  άποκρίοει  δ'  έπιβκηψάμενος  ένόμιζεν, 
ώοπερ  τό&'  ώμολόγηύεν,οντω  πάλιν  ίξαρνος  γενέο^αι 
ταύτα  έφ'  έαντώ  γενήύεθ9•αι.  διά  ταϋτα  τήνδε  διώκει, 
βούλομαι  δη  ταύτην,  ώς  έΰτιν  άλη&ης,  έπιδειξαι  οα- 
φώς πάβιν  νμΐν ,  ονκ  έξ  είκότων  ονδε  λόγων  προς  το 
παρόν  μεμηχανημένων ,  αλλ'  εκ  τοΰ  παρά  πάβιν  νμΐν 
όόξοντος,  ώς  έγώ  νομίζω,  δικαίον.  ΰκοπεΐτε  δ'  άκον- 
ααντες. 

Έγώ  γάρ,  ώ  άνδρες  δικαβταΐ,  περί  της  μαρτνρίαα 
της  έν  τω  γραμματείω  γεγραμμένης  είδώς  οντά  μοι  τον 
ΟεπιοίΐΗ.    Υοΐ.  II       '  .  22 

ί9α 


338  XXIX.    ΔΗΜΟΣΘΕΝΟΥΣ 

αγώνα ,  χαΐ  περί  τοντον  την  ψηφον  νμάς  οίΰοντας  έπν- 
οτάμενοξ ,  ωηΰ•ην  δεΐν  μηδέν  άλλο  τοντον  πρότερον  η 
τοΰτον  τΐροκαλονμενος  ελεγ^αι.  καΐ  τί  ποίώ;  ?ταρα-84β 
δονναι  παΐδα  η&ελον  αντω  γράμματ'  έτίΐβτάμενον  βα- 
Οανίζειν ,  ο^  παρην  οθ'  ώμολόγει  ταν&'  ούτος,  καΐ  την 
μαρτνρίαν  εγραφεν^  ονδεν  νφ'  ημοιν  κελεναΟ•εΙς  κα-  •; 
κοτεχνεΐν,  ονδε  το  μεν  γράφειν,  το  ό'  άφαιρείν  ων  ον- 
τος  είρηκει  περί  τούτων ^  αλλ'  απλώς  νπερ  τον  πάντ' 
Ι^άληϋ^ή  καΐ  τα  τούτω  φη&εντα  γράφαί.  καίτοί  τίκάλ- 
λίον  ην  τον  τον  παΐδα  (5τρεβ?.ονντα  ελεγξαι  φενδομέ- 
νονς  ημάς;  άλλα  ΰννγιδ ει  πάντων  μάλιοτ'  άν&ρώπων 
οτι  τάλη&ή  μεμαρτύρηται,'  διόπερ  εφενγε  την  βάβα- 
νον.  αλλά  μην  ονχ  εΙς  ονδε  δύο  ταντ'  Ιβααιν.  ονδ' 
νπο  μάλης  η  πρόκληβις  γεγονεν,  άλλ'  εν  ττ]  άγορα  μεβτ} 
πολλών  παρόντων,  καί  μοι  καλεί  τούτων  τονς  μάρ~ 
τνρας. 

ΜΑΡΤΤΡΕΣ. 

13  Οντω  τοίννν  οντός  έΰτι  ΰοφιβτης  καϊ  ΰφόδρ  εκών 

τά  δίκαι,'  άγνοεΐν  προΰποίούμενος  ώστε  φενδομαρτν- 
ριών  δίώκων,  και  περί  τούτον  την  ψηφον  νμών  μελ- 
λόντων οί'βειν  καΐ  όμωμοκότων,  περί  της  μαρτνρίας 
μεν  εφενγε  την  βάΰανον^  περί  ον  μάλιβτα  προΰηχεν 
αντω  τον  λόγον  ποιεΐβϋ-αι ,  περί  δ'  άλλων  φηοΐν  εξαι- 

ϋτειν,  φενδόμενος.  καίτοι  πώς  ονχ  νπερφνες  αντον  μεν 
δεινά  πεπονΟ-έναι  φάΰκειν,  ει  τον  ελεύΟ-ερον  εξαιτών^ 
ώς  εγώ  ΰαφώς  νμΖν  επιδείξω,  μη  παρέλαβε,  τονς  δε 
μάρτνρας  ον  δεινά  πάβχειν  νομιζειν^  τον  όμολογονμέ 
νωξ  δονλον  περί  ων  εμαρτύρηβαν  εκδίδοντος,  ονκ  έ&ε- 
λοντος  τούτον  παραλαβεΐν  \  ον  γαρ  δη  τοντό  γ  ενεΟτιν 
είπεΐν^  ώς  περί  μεν  τινών  ών  αντός  βούλεται  ΰαφης 
η  βάβανος,  περί  δ'  αν  τινών  ον  Οαφης. 


ΠΡΟΣ  ΑΦΟΒΟΚ.  339 

15  "Ετι  τοά'ΐΊ',  ώ  ανΟρ(ς  όικαοταΐ ,  ταντ)μ>  την  μαρ-8^9 
τνρίαν  ίμαρτνρηοεν  ο  άδίλφος  ό  τοντου  πρώτος  ΑΙ^- 
Οιος.  ος  ννν  μεν  εξαρνός  έοτι  τούτω  Ονναγωνιξό μένος, 
τότε  δ'  εμαρτνρηοε  ταύτα  μετά  των  άλλων,  οντ  επιυρ- 
χεΐν  οϋτ'  εύ&νς  παραχρήμα  δίκην  οφλιοκάνειν  βονλό- 
μενος.  ον  ονκ  αν  δήπον,  ψευδή  μαρτνρίαν  είπαρε- 
Οχεναζόμην ,  ενέγραψα  αν  εις  τους  μάρτυρας .  όρων 
μεν  Άψόβω  χρώμενον  μάλιΰτ'  άν'^^ρώπων  απάντων, 
είδώς  δε  αυνερούντ'  αύτω  την  δίκην,  ετι,  δ'  έμαντοϋ 
ϋ'ντ'  άντίδικον  ον  γαρ  έχει  λόγον  τον  εαυτού  διάφο- 
ρον  και  το  ντου  άδελψον  μη  άλη&ινής  μαρτυρίας  εγ- 

15  γράψαι  μάρτυρα,  τούτων  τοίννν  είαΐ  μεν  πολλοί  μάρ- 
τυρες, ^τί  δ'  ονκ  έλάττω  τεκμήρια  των  μαρτύρων, 
πρώτον  μεν  γαρ,  είπερ  ως  άληϋ'ώς  ταύτα  μη  εμαρτν- 
ρηαεν,  ονκ  αν  ννν  ε\αρνος  ην,  αλλά  τοτ'  εν^νς  εττΐ 
τού  δικαΰτηρίον  της  μαρτνρίας  άναγιγνοί&κομένης, 
ηνίκα  μάλ?^ον  αν  αντον  ή  νύν  ωφελεί,  δεύτερον  ό'  ονκ 
αν  ηανχίαν  ήγεν,  άλλα  δίχην  αν  μοί  βλάβης  εί.αχεν,  ει 
■φενδομαρτνριών  νπόδιχον  αντον  εποίονν  κατά  ταόέλ- 
φού  ον  προΰήκον,εν  τ}  καΐ  περί  χρημάτων  καΐ  περί  άτι- 

η  μίας  άν&ρωποι  κι,νδννενονβίν.  ετι  δε  το  πράγμα  αν 
έ%ελέγ^αι  ζητών  έξητηαεν  αν  με  τον  παΐδα  τον  γρά- 
φοντα τάς  μαρτνρίας,  ϊν^  ει  μη  παρεδίδονν .  μηδέν  δί- 
καιον λέγειν  εδόκονν.  νύν  δε  τοΰούτο  του  ποιήοαί  τι 
τούτων  έδέηΰεν  ώ'στ'  ονδ'  εμού  παραδίδοντος .  επειδή 
ταύτ'  έξαρνος  έγένεΟ-',  οΰτορ  παραλαβεΐν  ήϋ-έληβεν, 
αλλ'  ομοίως  φαίνονται  καΐ  περί  τούτων  φενγοντες  τάς 

18βαθάνονς.    και  ταϋθ'  ώ^  άλη^ή  λέγω,  και  ί'ν  τί  τοΓ^ΡδΟ 
μάρτνΰι  μεμαρτυρηκώς  ΑίΟιος  ονκ  ήρνή^η  ταύτα  έπ\ 
τού  δικαΰτηρίον  τούτω  παρεβτηκώς   της   μαρτνρίας 
άναγιγνωβκομένης ,  εμού  τ  εκδίδοντος  τον  παΐδα  περί 
απάντων  τούτων  βαΰανίζειν  αντοίς  ονκ  ή&έληΰε  πα- 

«22*      . 


340  XXIX.     ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

ραλαβεΐν,  καθ•'  εκαοτον  νμΐν  παρέχομαι  τους  μάρτυ^ 
ρας.  καί  μοι  κάλει  δενρ'  αντονς. 

ΜΑΡΤΤΡΕΣ. 

19  Ο  τοίνυν ,  ώ  άνδρες  δικαβταΐ ,  πάντων  των  ειρί]- 
μένων  οιμαι  μέγιβτον  νμΐν  έρεΐν  ΰημεΐον  τού  ταντ' 
άτίοκρίναο&αι  τούτον,  βονλομαι  διελ^εΐν.  επειδή  γαρ 
έξ^τει  με  τον  αν&ρωπον  ταν&'  ώμολογηκώξ  α  μεμαρ- 
τνρηταί,  βονλόμενος  καί  τοντ'  αυτόν  έξελέγξαί  τεχνά- 

20  ζοντα  τί  ποιώ ;  προκαλούμαι  κατά  Λήμωνος  εις  μαρτυ- 
ρίαν,  οντοξ  αντώ  0•είον  και  κοινωνού  των  αδικημάτων, 
και  βνγγράφας  ταύτ  έκέλευον  μαρτνρεΐν  α  νυν  διαί- 
κει  των  -ψευδομαρτυριών,  ούτο^  ^£  το  μεν  πρώτον 
άπηναίβχύντει,  τον  δε  διαιτητού  κελενοντοξ  μαρτνρεΐν 
η  έξομννειν  έμαρτνρηβε  πάνυ  μόλις,  καίτοι  εί'  γ'  ήν 
δούλος  άνΟ'ρωπος  καΐ  μή  προωμολόγητο  προς  τούδ' 
έλεν&ερος  είναι,  τίπαΟ^ών  εμαρτνρηβεν,  άλλ'  ονκ  «ξο- 

21  μόβας  απηλλάγη  τού  πράγματος;  άλλα  μην  και  περί 
τούτων  η&ελον  παραδούναι  τον  παΐδα  τον  γράφοντα 
την  μαρτνρίαν ,  ος  τά  τε  γράμματ'  έμελλε  γνώΰεβ&αι 
τά  έαντον  και  τούτον  εμνημόνευεν  ακριβώς  μαρτνρή- 
βαντα  ταύτα,  και  ταύτ'  η&ελον  ούχι  μαρτύρων  άπο- 
ρων οϊ  παρηβαν  ηϋαν  γάρ•  άλλ'  ίνα  μη  τούτους  αί- 
τιώτο  τά  -ψευδή  μαρτνρεΐν ,  αλλά  το  πιΟτον  έκ  της  βα- 
βάνον  τούτοις  νπάρχοι.  καίτοι  πώς  «ξίο'ν  έΰτι  κατά-  8δ1 
γνώναι  τών  μαρτύρων  διά  τούτο,  οϊ  μόνοι  των  πω'ποτ' 
ηγωνιβμενων  δίκην  εν  νμΐν  τον  διώκοντ  αυτόν  αύτοΐς 
μάρτυρα  τούτων  έπιδεικνύουΰι  γεγενημενον;  αλλά 
μην  ως  άλη^ή  λέγω,  λαβε  την  πρόκληΰιν  και  την  μαρ- 
τυρίαν. 

ΠΡΟΚΑΗΣΙΣ.   ΜΑΡΤΤΡΙΑ. 

22  Τηλικαντα  τοίνυν  δίκαια  φυγών  οντος,  και  έκ  το- 


ΠΡΟΣ  ΑΦΟΒΟΝ.  341 

βουτων  τεκμηρίων  έπιδεικννμενος  οτι  ΰνχοφαντεΐ^  τοις 
μ}ν  αντον  μάρτνΰιν  άξίοΐ  πιΰτενειν  νμάς,  τους  ό'  εμονς 
δίαβάλλει  καί  φηΰιν  ον  τάλη^ή  μαρτνρεΐν.  βονλομαι 
δη  χ€(1  έχ  των  εικότων  περί  αυτών  ειπείν,  οϊδ'  ονν  οτι, 
■ηάντες  αν  όμολογηβαιτε  τονς  τα  φενδή  μαρτνρονντας 
η  χερδεΰι  δι  άπορίαν  επαιρομενονς  η  δι  εταιρίαν  η  χαΐ 
δί'  εχ9•ραν  των  αντιδίκων  εϋ-ε'λειν  αν  τι  τοιούτον  ποι- 

23  ήΰαι.  τούτων  τοίννν  ονδε  δι '  ?ι/  αν  είεν  έμοί  μεμαρτν- 
ρηκότες'  οντε  γαρ  εταιρία•  πώς  γαρ,  ο'ίγε  μήτε  εν  ταΐς 
ανταΐζ  διατριβαις  μήτε  καθ'  ήλικίαν,  μη  οτι  έμοί  τίνες 
αυτών,  αλλ'  ονδε  βφίβιν  αύτοΐς  εΐοίν ;  οντ  έ'χ&ρα  τού- 
τον '  φανερον  γαρ  καΐ  τοντ'  εύτίν '  6  μεν  γαρ  αδελφός 
και  σύνδικος,  Φάνος  δ'  επιτήδειος  χαΐ  φνλετης ,  Φί- 
λιππος ί'  οντε  φίλος  οντ    έχ^ρος,  ωβτ    ονδεταντίίΐν 

24  αν  τις  έπενέγκοι  δικαίως  την  «ιτι'αν.  καΐ  μην  ονδε  δι 
άπορίαν  αν  τις  φήοειε'  πάντες  γαρ  κέκτηνται  τοΰαν- 
την  ονοίαν  ωβτε  και  λειτονργειν  νμΐν  προ^νμως  και 
τα  προοταττόμενα  ποιεΐν.  χωρίς  δε  τούτων  οντ  άγνώ- 
τες  νμΐν  οντ  έπίτά  χείρω  γιγνωβκόμενοι,  μέτριοι  δ' 
οντες  άνθρωποι,  καίτοι  ει  μήτ'  άποροι  μήτ  έχ^ροΙ 
τούτον  μήτ  έμοί  φίλοι,  πώς  χρή  κατά  τούτων  λαβείν  852 
τιν'  νποψίαν  ώς  τα  -φενδή  μαρτνρονΰιν;  εγώ  μεν  γαρ 
ονκ  οίδα. 

25  Ταντα  τοίννν  οντος  είδώς ,  και  πάντων  μάλιβτα 
επιΟτάμενος  τάλη&ή  μεμαρτνρηχότας  αντονς,  όμως 
ΰνκοφαντεΐ  και  φηοΐν  ον  μόνον  ονκ  ειπείν  ταντα,  α 
πώς  τις  αν  μάλλον  έξελέγ^ειεν  είρηκότα^  άλλα  καΐ  δον- 
λον  είναι  τον  αν%•ρωπον  τω  όντι.  βούλομαι  δε  δια 
βραχέων  ειπών  προς  νμάς  έξελέγί,αι  καΐ  ταντ  αντον 
■φενδόμενον.  έγώ  γαρ,  ώ  άνδρες  δικαβταΐ,  καϊ  περί 
τούτων  ή^-έληοα  τούτω  παραδονναι  βααανίζειν  τάς 
^εραπαίνας,  αϊ  τελεντώιηος  τον  πατρός  μνημονεύ- 


342  XXIX.    ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

26  ονβι,ν  άφεϋ•εντα  τούτον  έλενΰ-ερον  είναι  τότε.  χαΐ  προς 
τοντοίξ  η  μητηρ  κατ  εμού  καΐ  της  αδελφής ,  οϊ  μόνοι 
παίδες  έομεν  αντί] ,  δι  ους  κατεχήρενβε  τον  βίον ,  πί- 
οτιν  ηΟ-ε'ληβεν  έπι%•εΐναι  παραΰτηβαμενη  τον  ανϋ-ρω- 
πον  τούτον  άφειναι  τον  πατέρα  ηνίκ'  ετελεντα^  καΐ 
νομίζεβ&αι  παρ'  ημΐν  τούτον  έλεύϋ'ερον'  ην  μηδεις 
υμών  νομιξέτω  καΟ•'  ημών  ποτ'  αν  όμνύναι  ταύτ'  αν 
έ%•έλειν ,  ει  μη  ΰαφώς  ^δει  τα  εϋορκα  όμουμένη.  αλλά 
μην  ως  άλη&ή  λέγω  και  ταύτ  ήμεν  έτοιμοι  ποιεΐν ,  κα- 
λεί τούτων  τους  μάρτυρας. 

ΜΑΡΤΤΡΕΣ. 

27  Τοΰαύτα  τοίνυν  δίκαια  λέγειν  εχόντων  ημών ,  καΐ 
καταφεΰγειν  εις  τους  μεγίΰτους  ελέγχους  έΟ-ελόντων 
περί  τών  μεμαρτυρημένων ,  πάντα  ταύτα  φυγών  ού- 
τος οϊ'εται ,  περί  της  γεγενημένης  δίκης  διαβάλλων  καΐ 
κατηγορών  εμού,  τού  μάρτυρος  υμάς  πείβειν  καταφη- 
φίΰαΰ&αι^  πάντων,  οίμαι,  πράγμα  καταΰκευάβας  άδι- 

28  κώτατον  και  πλεονεκτικώτατον.  αυτός  μεν  γαρ  μάρ- 
τυρας φενδεΐς  παρεΰκεύαΰται  περί  τούτων,  ανγχ^ορη- 8όί 
γόν  έχων  Όνήτορα  τον  κηδεβτην  και  Τιμοκράτην  ■ 
ημείς  δ'  ουχί  προειδότες,  άλλ'  ύπ^ρ  αυτής  της  μαρτυ- 
ρίας ηγούμενοι  τον  άγων  έΰεβ&αι,  τους  περί  τών  εκ 
της  επιτροπής  χρημάτων  μάρτυρας  ου  παρεοκευά- 
ύμεΰ-ανύν.  όμως  δε,  καίπερ  οϋτω  τούτου  οεΰοφιαμέ- 
νου ,  τα  πράγματ  αυτά  διετιών  οίμαι  ραδίως  ύμιν  έπι- 
δει%ειν  δικαιότατ    άνΟ^ρώπων  τούτον  ώφληκότα  την 

29  δίκην ,  ούχ  ότι  τον  Μιλύαν  έκώλυον  βαοανίζειν ,  ούδ 
ότι  τούτον  ελεύθερον  ώμολόγηοεν,  οι  δε  μάρτυρες  οΐδ' 
έμαρτύρτ^βαν ,  άλλ'  ότι  πολλά  τών  έμών  εξηλέγχ^η  λα- 
βών και  τον  οίκον  ουκ  έμίβ&ωοε  τών  νόμων  κελευόν- 
των  καΐ  τού  πατρός  εν  τη  διαθήκη  γράψαντος ,  ως  εγώ 

Ι 


ΠΡΟΣ  ΑΦΟΒΟ  \\  343 

<ίαφώζ  νμΐν  έΐΐιδίί^ω'  ταύτα  μ\ν  γ^ί^  ην  πάαιν  ίδείν^ 
οι  νόμοι  και  το  πλήθος  ων  ούτοι  όίηρπάχειϋαν  χρημά- 
των •  τον  Μιλναν  δ^  ονδ'  οΰτις  εατιν  ονδείζ  {'ιδει.  γνω- 
οεσ&ε  δ'  εκ  των  εγχεχλημενων  οτι  τανθ'  όντως  εχοντ' 
έβτίν. 

30  Έγώ  γαρ,  ω  άνδρες  δικαΰταΐ^  την  δίκην  έλαχον 
τοντω  της  επιτροπής  ονχ  εν  τίμημα  ονν&είς,  ωβπερ  αν 
είτις  βνχοφαντεΐν  επιχειρώ  ν ,  άλλ'  εκαοτον  έγγράψας^ 
και  πόϋ^εν  λαβών  καΐ  πόοον  το  πλήϋ-ος  καΐ  παρά  τοϋ, 
και  ονδαμον  τον  Μιλναν  παρέγραφα  ώς  είδότα  τι  τον- 

32  τω  Γ.  εβτιν  ονν  τον  μεν  εγκλήματος  αρχή  "τάδ'  εγκαλεί 
"^ημοβϋ-ένηςΆφόβω•  ίχει  μον  χρήματ'Άφοβος  άπο 
"επιτροπής  εχόμενα,  ογδοήκοντα  μενμνάς,  ην  έλαβε 
προίκα  τής  μητρός  κατά  την  δια^ήκην  τον  πατρός." 
τοντο  πρώτον  έοτι  τών  χρημάτων  ^  ων  άπεΟτερτίβ^αί 
φημ/..  τοις  δε  μάρτνβι  τι  μεμαρτνρηται ;  " μαρτνρονΰι 
'  παραγενέβϋ-αι  προς  τω  διαιτητγι  Νο^άρχω ,  ότε'Άφο-  85^ 
" βος  ώμολόγει  τον  Μιλναν  ελεν&ερον  είναι,  άφε^έντα 

32  ' υπό  τοΰ  ^ημοΰ^ίνονς  πατρός"  βκοπεΐτε  τοίννν  παρ 
νμΐν  αντοΐς  ει  τις  άν  νμΐν  η  ρήτωρ  ή  ΰοφιβτής  ή  γόης 
οντω  ϋ-ανμάβιος  δοκεΐγενεβ&αι  καΐ  λέγειν  δεινός,  ώ'σ» 
έκ  ταύτης  τής  μαρτνρίας  διδάξαι  τιν'  άνΟ^ρώπων  ώς 
έχει  τήν  προΐκ'  "Αφοβος  τής  μητρός  τής  εαντον.  και  τι 
λέγων,  ω  προς ^ ιός;  ώμολόγηβεν  είναι Μιλύαν  ε?.εύ^ε- 
ρον ;  και  τί  μάλλον  ίχων  την  προίκα ;  ονδίν  αν  δή- 

33  πον  δια  τοντό  γε  δόξειεν.  άλλα  πό&εν  τοντ'  έπεδεί- 
χθη:  πρώτον  μεν  Θηριππίδης  ων  αντώ  οννεπίτροπος 
χατεμαρτύρηΟε  όονναι  δεύτερον  Οε  ^ήμων  ϋ•εΐος  ών 
καϊ  τών  άλλων  οι  παρόντες  έμαρτύρηβαν  βΐτον  ττ]  μη- 
τρί  δώΰειν  ομολονεΐν  τούτον  ώς  έχοντα  τήν  προίκα, 
χαΐ  τούτοις  ονκ  έπεΰκήφατο ,  δηλονότι  ώς  τάλη&ή  με 
μαρτύρηται  είδώς.    Ετι  τοίννν  ή  μήτηρ  πίΰτιν  ηϋ-έληαε 


344  XXIX    ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

επί&είνκί  κατ   εμον  και  της  αδελφής,  παραβτηααμενη 
λαβείν  την  Λ^οΐ^α  τούτον  την  εαυτής  κατά  την  τοϋ 

Μηατρος  δοαϋ^ήκην.  ταύτας  τάς  όγδοηκοντα  μνάς  πά- 
τερ αυτόν  εχειν  φώμεν  η  μη ;  καΐ  πότερον  δια  τούοδε 
οψλεΐν  τους  μάρτυρας  η  δια  τούΰδε ;  εγώ  μεν  γαρ  οίμαι 
δια  την  άλή^ειαν.  ταύτας  τοίνυν  δέκ'  ετη  κεκαρπωμέ- 
νος,  καΐ  ούδε  δίκην  όφλών  άποδούναι  τετολμηκώς, 
δεινά  πεπον&έναι  φηοΐ  και  δια  τούΰδε  τους  μάρτυρας 
ώφληκέναι.  καίτοι  τούτων  γ'  ου^£ΐ?  αυτόν  εχειν  ταύ~ 
την  έμαρτύρηΰεν. 

35  Περί  τοίνυν  της  έκδόβεως  καΐ  των  κλινοχοιών  καϊ 

τοΰ  ΰιδήρου  καΐ  τοϋ  κατάλειψε έντος  ημΐν  έλέφαντος 
καΐ  της  προικός  της  αδελφής,  ην  ούτος  καϋ-υφεικεν 
ύπερ  τοϋ  καϊ  αυτός  εχειν  όΰα  βούλοιτο  των   ε'μών,  855 
άκονβατε ,  και  ύκοπεΐ&'  ώς  δικαίως  τ'  ώφληκε  καϊ  ού- 

Ζβδεν  ην  Μιλύαν  περί  τούτων  βαβανιβτέον.  περί  μεν 
γάρ  ων  κα&υφεΐκας ,  νόμος  εβτι,  διαρρήδην  ος  κελεύει 
βε  ομοίως  όφλιβκάνειν  ωύπερ  αν  αυτός  ^χης  •  ωΰτε  τί 
τω  νόμω  και  τη  βαβάνω ;  περΧ  δ'  αύ  της  έκδόβεως,  έπι- 
κοινωνήβαντες  τω  ΐΕΐού&ω  καϊ  διανειμάμενοι  τά  χρή- 
ματα καϊ  τάς  βυγγραφάς  άνελόντες,  καϊ  πάν%•^  ον  τρό- 
πον εβούλεϋ&ε  καταβκευάβαντες ,  και  διαφ&είραντες 
τά  γράμμα%•\  ώς  υμών  ό  ^ήμων  κατεμαρτύρει,  φε- 

37  νακίξετε  καϊ  τουτουβί  παρακρούβαβϋ-αι  ζητείτε,  περί 
τοίνυν  των  κλινοποιών,  ει  βύ  λαβών  άργύριον  και 
πολλά  ιδία  κερδάνας  έπΙ  τοΐς  εμοΐς  δανείζων,  ον  καϊ 
τους  άλλους  προβήκε  κωλύειν,  είτ'  αφανείς  πεποίη- 
κας,  τι  6οι  ποιήβωβιν  οι  μάρτυρες:,  ού  γάρ  ούτοί  γε 
μεμαρτυρήκαβιν  ώς  ώμολόγεις  έπΙ  τοΐς  εμοΐς  δανείξειν 
και  λαβείν  τάνδράποδα  ώς  βαυτόν,  άλλ'  εν  τω  λόγω 
τοϋτ'  ^γραφας  ού ,  κατεμαρτύρηβαν  δε  οί  μάρτυρες. 

38  άλλα  μην  περί  γε  τοΰ  έλέφαντος  καΧ  χοϋ  Οιδήρον,  πάν- 


ΠΡΟΣ  ΑΦΟΒΟΝ.  345 

χαξ  εγωγε  φημι  τονς  οίχέτας  ειδέναι  τούτον  πωλούΐΜ- 
τα,  χοά  παραδονναι  χ(χΙ  τότε  χαΐ  νϋν  η&ελον  αντω  του- 
των  υντινα  βονλοίτο  λαβών  βαοανίζειν.  ει  τοίννν  φν- 
αει  με^  τον  είδότα  ονκ  ε&έλοντα  έχδονναι^  τους  ονχ 
ΐίδότας  έχδίδόναι^  πολύ  δη  μάλλον  αντω  παραλαβείν 
φαι•ηΰεταί  προβήχον  *  ε£  γάρ^  ονς  ώς  είδότας  έξεδίδονν 
εγώ,  μηδέν  εχειν  έφαβαν  τούτων  αυτόν,  άπήλλακτο 
.ΗΡ  δήπον^εν  αν  της  αίτιας,  αλλ'  ονχΐ  τοιούτον  έοτιν^ 
άλλα  ύαφώς  αν  έξηλέγχϋ^η  πωλών  καΐ  την  τιμήν  χεχο- 
μιθμενος.  διόπερ  τους  ομολογουμένως  δούλους  πάρα- 8ί)5 
βάς  τον  έλεύϋ-ερον  ηξίου  βαοανίζειν ^  ον  ούδ'  οΰιον 
παραδονναι,  το  πράγμα  ουκ  αγειν  εις  έλεγχον  ζητών , 
«Αλά  μη  παραλαμβάνων  βουλόμενός  τι  δοκεΐν  λέγειν, 
περί  τοίννν  πάντων  τούτων,  πρώτον  μεν  περί  της 
προιχος,  εΐ^'  ΰπερ  ων  χα&υφεΐχεν ,  εΙϋ•'  ύπερ  τών 
άλλων,  άναγνώΰεται  τους  τε  νόμους  καΐ  τάς  μαρτυ- 
ρίας^ ΐν'  είδήτε. 

ΝΟΜΟΙ.  ΜΑΡΤΤΡΙΑΙ. 

40  Ού  τοίνυν  μόνον  έκ  τούτων  «ν  γνοίητε  οτι  δεί" 
νόν  ονά'  οτ^ονν  πέπον&ε  τον  αν&ρωπον  ουκ  έκδόντος 
εμού  βαΰανίζειν,  άλλα  καΐ  το  πράγμα  αυτό  ει  ΰκέ- 
φαιΰΰ'ε.  ϋ-ώμεν  γαρ  δη  τον  Μιλύαν  επί  τον  τροχού 
ΰτρεβλονα&αι,  καΐ  τι  μάλιοτ  αν  αντόν  ενί,αιτο  λέγειν 
βχοπώμεν.  ούχ  οτι  τών  χρημάτων  ούδ'  ότιούν  οΊδε 
τούτον  έχοντα;  καΐ  δη  λέγει,  δια  τοϋτ'  άρ'  ουκ  έχει; 
πολλού  γε  δει•  τους  γαρ  είδότας  και  δίδοντας  καΐ  παρ- 
όντας  μάρτυρας  παρεΰχόμην  εγώ.  τεκμηριον  δε  καΐ 
πίοτις  έβτίν  ουκ  ε'ίτίς  τι  μη  οίό'ε  τούτον  έχοντα  (πολ- 

41  λοί  γαρ  αν  ειεν),  άλλ'  εί  τις  οίδεν.  καταμαρτυρηβάντων 
τοίνυν  σου  τοαούτων  μαρτύρων  τίνι  τών  ψευδομαρ- 
τυριών έπεοκηψωί  δεΐξον.    άλλ'  ούχ  αν  έχοις  δεΐξαι. 


346  XXIX.  ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

χαίτοι  πώς  ου  ΰαφώς  Ου  βαυτον  εξελέγχεις,  6η  ψεύδεί 
δεινά  ηετιον%•έναί  φάΰκων  καΐ  την  δίκην  αδίκως  ώ- 
φληκέναί  τον  αν&ρωπον  ου  παραλαβών ,  ος  τους  ταύ- 
τα μαρτυρηβαντας  εχειν  βε  και  λαβείν,  περί  ών  ως  ον 
καταλειφΟ-έντων  ου  τον  Μίλναν  έζ,τίτείς,  άφηκας  των 
ψευδομαρτυριών ;  ους  πολύ  κάλλιον  ην,  είπερ  ηδίκηβο, 
δίώκειν.  αλλ '  ουκ  ήδικημενος  ου  Ουκοφαντεΐς. 

42  ΠολλαχόΟ^εν  μεν  ούν  αν  τις  ίδοι  την  οήν  πονη-^'ΐ 
ρίαν,  μάλιΟτα  ά'  ει  περϊ  της  δια&ήκης  άκούβειεν.  τον 
γαρ  πατρός,  ώ  άνδρες  δικαΰται,  τα  καταλειφ&εντα 
πάντα  εν  τγΙ  δια^ηκτ]  γράψαντος,  καΐ  τον  οίκον  όπως 
μΐοΟ-ώοουΟι,  ταύτην  μεν  ουκ  άπέδωκεν,  ϊνα  μη  το 
πληϋ-ος  εϋροιμι  εγώ  τών  χρημάτων  ε|  αυτής,  ώμο- 
λόγει  δε  κεκτήοϋ-αι  ταύΟ•'   α    μάλιΟτ'  ουχ  οιόν  τ'  ήν 

4Ζέζ,άρνω  γενεΰ&αι  δια  την  περιφάνειαν.  ην  δε  ταύϋ-' 
άγεγράφ&αι  φηΟιν  εν  τηδιαΟ-ηκη,  δύο  μεν  τάλαντα 
ζίημοφώντα  λαβείν  εύ^ύς,  την  δ'  άδελφήν  όταν  ηλι- 
κίαν  εχη  (τούτο  ό'  έ'μελλεν  εις  έτος  δεκατον  γενηΟε- 
β%'αι),  τούτον  δ'  ογδοήκοντα  μνάς  καΐ  την  μητέρα  την 
έμην  καΐ  την  οίκίαν  ο^κίΓν,  Θηριππίδην  δ^  έβδομη- 
κοντα  μνάς  λαβόντα  καρπώοαοϋ^αι,  εως  άνηρ  εγώ 
γενοίμην.  τα  δ^  άλλα  6θ'  εμοί  χωρίς  τούτων  κατελεί- 
φ&ν  και  το  μιο&ούν  τον  οίκον  ηφάνιζεν  έκ  της  δι^^ 
&ηκης,    ου  Ουμφερον  αύτώ   νομίζων  ταύτ     επιδει- 

44  χ&ήναι  παρ  ύμΐν.  επειδή  τοίνυν  ώμολόγητο  υπ  αυτού 
τούτον  τον  πατέρα  ημών  τελεντώντα  τοβοντον  άργν- 
ριον  τούτων  εκάοτω  δούναι,  τεκμηριον  οι  δικάζοντες 
τότε  τάς  ομολογίας  έποιηΟαντο  ταύτας  τού  πλή&ονς 
τών  χρημάτων  •  οοτις  γαρ  άπο  τών  όντων  τέτταρα  τά- 
λαντα και  τριΟχιλίας  προίκα  καΐ  δωρεάν  έδωκε ,  φάνε- 
ρον  ην  οτι  ουκ  άπο  μικράς  ούοίας,  άλλα  πλέον  η  δι- 

4όπλαΟίας  ης  έμοΙ  κατέλιπε  ταϋτ'  άφεΐλεν    ου  γαρ  αν 


ΠΡΟΣ  ΑΦΟΒΟΝ.  347 

έδόχα  τον  μίν  νίον  έμϊ  πένητα  βοΰλίΰ^αι  καταστι^- 
σαι,  τούτους  όέ  πλονΟίονζ  οντάς  ετι  πλονοίωτε'ρονς 
ποιήααι  ^πι&νμείν^  αλλ'  ένεκα  τον  πλήθους  των  έμοι 
χαταλειπομε'νων  Θηριππίδ}]  τε  τάς  έβδομήκοντα  μνάς 
καΐ  ^ημοψώντι  τα  δνο  τάλαντα,  ονπω  μέλλοντι  τ/} 858 
άδελφί}  ττ]  εμί]  οννοικήοειν,  χαρπονα&αι  δούναι,  ταύτα 
δη  τα  χρήματα  ονδαμού  παραδούς  έφαίνετο  ,  ονδ 
ελάττω  μίκροΐς'  άλλα  τα  μεν  άνηλωκεναι,  τα  δ'  ον 
λαβείν  εφη,  τά  δ'  ονκ  είδεναι,  τα  δε  τον  δεΐν'  ^χειν, 
τά  δ'  ένδον  είναι,  τά  δε  πάντα  μάλλον  η  οπον  παρεδω- 
κεν  είχε  λέγειν. 

46  Περί  δε  τον  μη  χαταλειφ&ήναι  τά  χρήματ'  ένδον 
βονλ.ομαι  οαφώς  νμΐν  έπιδεΐξαι  ^ενδόμενον.  τούτον 
γάρ  τον  λόγον  κα&εικεν,  επειδή  τά  χρήματα  μεν 
πολλά  πεφηνεν  οντά,  ονκ  είχε  δ'  έπιδεί^αι  ταΰ-θ-'  ως 
άποδεδωκεν,  ϊν'  εξ  εικότος  ονδεν  προβήκον  ήμΐν  φαντ} 

47  κομίζεοΟ-αι  τά  γ'  οντά  παρ '  ήμιν.  εί  μεν  τοίννν  6  πα- 
τήρ ήπίοτει  τούτοις ,  δήλον  οτι  οντ'  αν  τάλλα  επέτρε- 
πεν  οΰ'τ'  αν  εκεΐν'  οντω  καταλιπών  αντοΐς  έφραζεν 
ώβτε  πό9•εν  ίοαΰιν ;  ει  δ'  έπίΰτενεν,  ονκ  αν  δήπον  τά 
μενπλεΐϋτ  αντοΓ^  των  χρημάτων  ενεχείριοε,  των  δ'  ονκ 
αν  κνρίονς  έποίηΰεν^  ονδ'  αν  τκ^  μεν  μητρί  μον  ταύτα 
φνλάττειν  παρεδακεν,  αντήν  δε  ταντην  ένΐ  των  επι- 
τρόπων τοντφ  γνναικ'  ήγγνηβεν  ον  γάρ  έχει  λόγον 
αώβαι  μεν  τά  χρήματα  δι'  εκείνης  ζητεΐν,  ένα  δε  των 

48  άπιβτονμενων  ταύτης  κάκείνων  κύριον  ποιεΐν.  έτι  δε 
τούτον ,  εί  τι  τούτων  αλήτες  ήν,  οίεβ&'  ονκ  αν  αντήν 
λαβείν  δο&εϊααν  νπό  τού  πατρός;  ός  την  μεν  προΐκ 
αντής  ήδη,  τάςόγδοήχοντα  μνάς.  έχων  ως  αντί]  αννοι- 
κήοων,  τήν  Φιλωνίδον  τού  Μελιτέως  ^νγατέρα  έγημε 
δι  αίαχροκερδίαν,  ίνα  προς  αίς  είχε  παρ'  ημών,  ετέρας 
ογδοήκοντα  μνάς  λάβοι  παρ^  εκείνον  ■  τεττάρων  δ\  τα~ 


348  XXIX.  ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

λάντων  ένδον  όντων  καΐ  ταΰτ'  εκείνης  έχονβης^  ως 
οντόςφηΰίν,  ουκ  αν  ηγείΰ&ε  αντον  καν  έ7ΐίδραμε1ν^859 

49  ώβτε  γενέΰ&αι  μετ'  εκείνης  αυτών  κύριον;  η  την  μεν 
φανεράν  ούβίαν,  ην  καΐ  υμών  πολλοί  ΰνν^δεΰαν  οτι 
κατελείφ&η ,  μετά  των  ΰυνεπιτρόπων  οϋτως  αίΰχρώς 
δίήρπαβεν '  ων  δ'  ουκ  ε'μέλλε&'  νμεΐς  έβεβ&αί  μάρτν 
ρες^  άπεοχετ'  αν  έξον  αύτω  λαβείν;  καΐ  τις  αν  πιβτεύ 
ΰει,εν;  ουκ  εβτι  ταϋτα,  ώ  άνδρες  δίκαβταΐ,  ουκ  ίΰτιν' 
άλλα  τα  μεν  χρήματα,  οβα  κατέλιπεν  6  ηατηρ,  εκείνη 
ττ]  ήμερα  κατωρνττετο  οτε  εις  τάς  τούτων  χείρας  ήλ~ 
&εν^  ούτος  δ'  ούκ  έχων  αν  ειπείν  οπού  τι  τούτων  άπέ- 
δωκεν,  ΐν'  εύπορος  είναι  δοκών  μηδενός  τύχω  ίταρ' 
νμών  έλέου ,  τούτοις  χρηται  τοΓί  λόγοις. 

50  Πολλά  μεν  ούν  έγωγ'  έχω  καΐ  άλλα  τούτου  κατη- 
γορεΐν  ούκ  ενδέχεται  δε  μοι,  τω  μάρτυρι  του  κινδύνου 
περί  της  έπιτιμίας  οντος,  περί  ων  αύτος  ηδίκημαι  λέ- 
γειν, άλλα  βούλομαι  πρόκληοιν  νμΐν  άναγνώναι• 
γνώβεβ^ε  γαρ  ί'ξ  αυτής  άκούοαντες  τα  μεμαρτυρη- 
μένα  ως  έβτιν  άλη%•ή,  και  τον  Μιλύαν  οτι  νυν  μεν  περί 
πάντων  φηαΐν  έί,αιτεΐν,  το  δε  πρώτον  νπερ  τριάκοντα 
μόνον  μνών  έξτ^τει,  και  π:ρο(7ετι  ξημιούται  κατά  την 

51  μαρτυρίαν  ουδέν,  έγώ  γάρ  πανταχή  τούτον  εξελέγξαι 
βουλόμενος ,  και  τάς  τέχνας  αύτοϋ  καΐ  τάς  πανουργίας 
εμφανείς  νμΐν  καταΰτήβαι  πειρώμενος,  ηρόμην  αύτον 
πόβα  εί'η  τά  χρήματα  το  πλή&ος,  καθ'  α  τον  Μιλύαν 
ως  ϋυνειδότα  έξητηβεν  ούτος  δε  -ψευδάμενος  περί  πάν^ 
των  έφηβεν.  "περί  μεν  τοίνυν^'  έφην  έγώ," τούτου  πα- 
" ραδώοω  βοι  τον  έχοντα  τάντίγραψα,  ως  θύμε  προΰκα- 

ξ,^λέΰω.  προομόοαντος  δέ  μου  τον  άν^ρωηον  ως  ώμο- 860 
λόγηΰας  έλεύϋ-ερον  είναι  και  κατά  ^ήμωνος  έμαρτύ^ 
" ρηΰας,  αν  άπομόβης  τάναντία  τούτων  κατά  της  ^-υγα- 
"  τρος,  άφίημί  βοι  πάν^^'  νπερ  ών  αν  έξαιτήΰας  φαντ^ς 


ΠΡΟΣ  ΑΦΟΒΟ  Ν.  349 

"* το  ηρώτον  βαβανίζομενοντοϋπαιδύς^καΐ  τοΟοντω  Οοι 
"γενεο&ω  το  τίμημ,α  ελαττον  ων  ώφλες,  κα^'  α  τόνΑΙι- 
'  λναν  8Ϊ,ϊμΐ)αας^  ίνα  μηόϊν  ξημιω&ϊίς  7ΐα:ρά  τονς  μάο- 
^^ τυράς."  ταντ'  εμού  προχαλεοαμενον  πολλών  παρόν- 
των ουκ  αν  εφη  ποιήοαι.  καίτοι  οβτις  αντος  αντώ 
ταντ'  έψνγε  δικάΰαι^  πώς  νμάς  χρη  τονς  όμωμοχότας 
τοντω  πει^ομένονς  χαταγνώναι  των  μαρτύρων^  άλλ' 
ον  τούτον  άναίθχνντότατον  πάντων  άνΟ-ρώπων  είναι 
νομίζειν;  άλλα  μην  ως  άλη9ή  λέγω,  κάλει  τούτων  τονς 
μάρτυρας. 

ΜΑΡΤΤΡΕΣ. 

.-,4  Ου  τοίννν  εγώ  μεν  ταν^'  έτοιμος  ην .,  οΐ  δε  μάρ- 

τυρες ον  την  αυτήν  γνώμην  εμοί  είχον,  αλλά  χάκεΐνοι 
παραστηΰάμενοι  τους  παΐδας,  νπερ  ων  έμαρτνρηααν, 
πίατιν  έπι^εΐναι  ή^έληΟαν  κατ'  εκείνων,  ό  ό'  οντ' 
έχείνοις  οϋτ'  έμοΙ  δούναι  τον  ορκον  ηξίωΰεν,  άλλ'  επί 
λόγοις  μεμηχανημενοις  χαΐ  μάρτυΰιν  ον  τάλη&ή  μαρ- 
τνρεΐν  εί^ιΰμένοις  το  πράγμα  καταΰτηοας  ελπίζει  ρα- 
δίως  υμάς  έξαπατηβειν.  ?Μβε  ονν  αύτοΐς  χαΐ  ταντην 
την  μαρτνρίαν. 

ΜΑΡΤΤΡΙΑ. 

5δ  77035  ούν  αν  τις  ΰαφεοτερον  έξελεγ^ειε  βυχοφαν- 
τονμενονς  ημάς  και  καταμεμαρτνρημενον  τάληϋ-ή  και 
την  δίκην  δικαίως  ωφλημένην  η  τούτον  τον  τρόπον 
έπιδεικννς  οίκέτην  τον  την  μαρτνρίαν  γράφοντ'  ονκ 
έ&ελήβαντα  τούτον  βαβανίζειν περϊ  αντώνταίν  μεμαρ-861 
τνρημένων,  Αί'βιον  τον  άδελφόν  αντού  ταϋτα  μεμαρ- 

ζ,^τνρηκότα  ά  φηαιν  εΐναι  ιρενδη ,  τούτον  αντόν  ταντά 
τοις  μάρτυΰιν  ονς  διώκει  μεμαρτνρηκότα  μοι  κατά  ^η- 
μωνος  οντος  αντώ  &είον  και  βννεπιτρόπον^  τιτς  •}  ρα- 
παίνας  ονκ  έ^εληΰ  νθ•'  νπερ  τού  τον  αι/•θ•ρω3Τον  ελεν•^ 


350  XXIX.  ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

%ερον  είναι  βαβανίζειν^  την  μητέρα  την  έμαντον  πί- 
οτιν  ηερΧ  τούτων  έπί&εΐναί  καΟ•^  ημών  έ&ελονβαν,  τών 
άλλων  οίτιετών  ουκ,  έ&ελοντα  τούτον  παραλαμβάνειν 
υνδένα  τών  τιάντ  είδότων  μάλλον  η  Μίλνας^  τών  μαρ- 
τύρων οϊκατεμαρτύρονν  χρηματ^  εχειν  αντον  ούδενΐ 

ί>7τών  φενδομαρτυρίών  έπεσκημμένον ,  την  δια^ηχην 
ουκ  άποδόντα  ούδε  τον  οίκον  μιΰ^-ωΰαντα  τών  νόμων 
κελευόντων ^  πί^τιν  έηιΟ•εΐναι  προομνύντος  έμον  καΐ 
τών  μαρτύρων ,  ωΰτ'  άφεΐο^αί  τούτον  τών  χρημάτων 
καΟ-'  ά  τον  Μίλναν  εξητηΰεν  ^  ουκ  οίη&έντα  δεΐν;  μά 
τους  &εούς,  εγώ  μεν  ουκ  αν  εχοιμι  επίδεΐ^αι  ταϋτ 
άκρίβέβτερον  η  τούτον  τον  τρόπον,  ούτω  τοίνυν  ψα- 
νερώς  τών  μαρτύρων  καταψευδό μένος  καΐ  εκ  τών 
πραγμάτων   ούδεν    ζημίούμενος  καΐ   την  δίκην  δι- 

ό8καίως  ώφ?.ηκώς  όμως  άναιβχυντεΐ.  και  ει  μεν  μη  και 
παρά  τοις  αυτού  φίλοις  καϊ  παρά  τω  διαιτητή  προε- 
γνωύμένος  άδικεΐν  τούτους  έποιειτο  τους  λόγους^  ητ^ 
τον  αν  ην  άζιον  %-αυμάζειν  νύν  ί'  έπιτρέφαι  με  πεί- 
ΰαςΆρχένεω  καϊ  ^ρακοντίδΐ]  και  Φάνω  τούτω  τω  νύν 
ύπ'  αυτού  φεύγοντι  τών  ψευδομαρτυριών ,  τούτους 
μεν  άφήκεν  άκούοας  αυτών  δ'τί ,  ει  με^'  όρκου  ταύτα 
διαιτηύουΰι,  καταγνώαονταιτην  έπιτροπην^  έπιτόνρζ^ 
κληρωτόν  δε  διαιτητην  έλ^ών  καϊ  ούδεν  έχων  άπολύ- 

59  (ίαβ^αι  τών  εγκεκλημένων  ώψλε  την  δίαιταν.  οί  δικα- 
ϋταΐ  ά'  άκούοαντες^  εις  ους  εφήκε,  ταύτα  και  τοις  τού- 
του φίλοις  καϊ  τω  διαιτηττ}  περί  αυτών  εγνωΰαν  και 
δέκα  ταλάντων  έτίμησαν,  ου  μά  ^ι  ούχ  υτι  τον  Μι- 
λύαν  ώμολόγηΰεν  είναι  έλεύ%-ερον  {τούτο  μεν  γαρ  ού- 
δεν ην),  άλλ'  ότι  πεντεκαίδεκα  ταλάντων  ούΰίας  μοι  κα~ 
ταλειφ&είΰης  τον  μεν  οίκον  ουκ  έμίο&ωΰε^  δέκα  δ'  ετη 
μετά  τών  ΰυνεπιτρόπων  διαχειρίύας  προς  μεν  την  ουμ- 
μορίαν  υπέρ  παιδός  όντος  εμού  πέντε  μνάς  ΰυνετά^ατ 


ΠΡΟΣ  ΟΝΗΤΟΡΑ  Α.  351 

βΟίί^^οφίρίίν,  οϋονπερ  ΤίμόΟ•€υς  ό  Κόνωνος  καΐ  οι  τα  μέ- 
γίΟτα  κεκτημένοι  τιμήματα  είαέφερον^  χρόνον  δε  το- 
αοντον  τα  χρήματα  ταύτα  έπιτροηενβας .  νπερ  ων  τη- 
λικαντην  αντος  είΰφοράν  η%ίον  είβφέρειν^  εμοί  μεν  το 
κα&'  αντόν  ονδ'  εικοα  μνών  άξια  παρέδωκε,  μετά  ό' 
εκείνων  ολα  τά  κεφάλαια  και  τάς  επικαρπίας  άπεοτέ- 
ρηκεν.  ϋ•εντες  ούν  οι  δικαΰταΐ  τοις  πάοι  χρήμαΟιν  ονκ 
έφ'  οΰω  μια&οναι  τους  οίκους  τόκον,  άλλ'  ος  ην  έλά- 
χιΟτος,  ενρον  το  ΰνμηαν  πλέον  η  τριάκοντα  τάλαντ' 
αντονς  άποβτερονντας-  διό  τούτω  των  δέκα  ταλάν- 
των ετίμηδαν. 


XXX. 

ΠΡΟΣ  ΟΝΗΤΟΡΑ  Ε'^ΟΤΛΗΣ  Α. 

ΤΠΟΘΕΣΙΣ. 

Αφοβος,  μέλλοντος  αντώ  Αημοαϋ-ένονς  τας  της  επιτροπής ^^ 
όί•λας  λαγχανειν,  εγημεν  Ονήτορος  αδελφην  εκδο&εϊοαν  αυτώ 
νπο  Τιμοπράτονς  τον  προτέρου  ανδρός ,  ίπειδη  εκείνος  επί- 
κληρον  λαμβάνειν  έμελλε,  μετά  δε  ταύτα  Ονητωρ.,  ηδη  φεν- 
γοντος  Αφόβον  την  της  επιτροπής  δίκην.  ώς  ο  ρήτωρ  άπο- 
δείκννΰι,  πλαΰάμενος  άπόλειψιν  την  αδελφην  παρ  εαυτόν 
απτιγαγεν.  επεί  δε'Αφοβος  ηλο),  επΙ  την  ουβίαν  αυτοΰ  τον 
ρήτορα  αφικνυνμενον  και  εΙς  τα  χωρία  είΰιοντα  εξηλαβεν 
Ονητωρ,  φάΰκων  της  αδελφής  είναι  τά  γωρία,  εις  την  προίκα 
αποτιμη^έντα.  διόπερ  εξοΰλιις  αντώ  δικάζεται  ο  Αημοα&έ- 
νης  ως  ίκ  των  Αφοβου  πρότερον,  νϋν  6ε  εαντώ  γεγενημέ- 
νων.  ίξεληλαμένος .  φάΰκων  ουκ  είληφέναι  την  προίκα'Αφο- 
βον,  αλλά  την  γυναίκα  μόνον  ■  την  γαρ  προίκα  μη  βονλη- 
9ήναί  Ονήτορα  δούναι,  διότι  κινδυνευοντα  τον  Άφοβοι 
εοαρα  και  την  ουοίαν  αυτού,  νύν  ούν,  φηΰι,  πλαβτη  μεν  η 
απόλειψις,  υπέρ  δε  ών  ουκ  ε'ίληφεν  "Αφοβος,  το  χωρίον  άπο- 


352  XXX.  ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

τετίμηταί  ίπ  ατίοϋτερηΰει  των  εμών.  το  δε  της  ϋξουλης  όνομα 
Άττικόν  •  εξέλλειν  γαρ  ελεγον  το  ί^ω&είν  και  εκβάλλειν  βια. 


Περί  τΐολλον  ποιούμενος,  ώ  άνδρες  δικαΰταΐ,  μήτε  86^ 
ηρος'Άφοβόν  μον  ΰνμβήναί  την  γενομενην  διαφοράν 
μήτε  την  νυν  ονΰαν  προς'Ονήτορα  τοντονί,  κηδεβτήν 
οντά  αντον,  πολλά  χαΐ  δίκαια  προκαλεβάμενος  αμφό- 
τερους ουιίίνος  εδυνή&ην  τυχεΐν  των  μετρίων^  άλλ.' 
εϋρηκα  πολύ  τούτον  εκείνου  δυβκολώτερον  και  μάλ- 
Ίλον  αί,ιον  οντά  δούναι  δίκην.  τον  μεν  γαρ  οίόμενος 
δεΐν  εν  τοις  φίλοις  διαδικάοαοϋ-αι  τά  προς  εμε  και  μη 
λαβείν  υμών  πεΐραν  ούχ  ο'ιός  τ'  εγενόμην  πεΐΰαι  •  τού- 
τον δ'  αύτον  αύτω  κελεύων  γενεο&αι  δικαοτήν,  ϊνα 
μη  παρ'  ύμΐν  κινδυνεύοη,  τοοοΰτον  κατεφρονήϋ•ην 
ώ'στ'  ούχΙ  μόνον  λόγου  τυχεΐν  ουκ  ή^ιώ&ην,  αλλά  καΐ 
εκ  της  γης,  ήν "Αφοβος  έκέκτητο  οτε  ώφλίοκανε  μοι 
την  δίκην,  ύβριβτικώς  ύπ'  αυτού  πάνυ  εξ(βλήϋ•ην. 

3  επειδή  ούν  Ουναποΰτερεΐ  τέ  με  των  όντων  τω  ίαυτοΰ 
χηδεϋττ},  πιΰτεύων  τ'  εις  νμάς  είϋελήλυ&ε  ταΐς  αυτού 
παραΰκευαις,  ύπόλοιπόν  έβτιν  εν  ύμΐν  πειράβ^αι  παρ 
αυτού  των  δικαίων  τυγχάνειν.  οίδα  μεν  ονν,  ώ  άνδρες 
δικαΰται ,  οτι  μοι  προς  παραΰκευάς  λόγων  καΐ  μάρτυ- 
ρας ου  τάλη&ή  μαρτυρήΰοντας  6  άγων  έβτιν  όμως 
μέντοι  τοβούτον  οΐμαι  διοίβειν  τω  δικαιότερα  τούτου 

4  λέγειν  ώοτ',  ει  καν  τις  νμών  πρότερον  τούτον  ήγεΐτο 
είναι  μη  πονηρον,  εκ  γε  των  προς  εμε  πεπραγμένων 
γνώαεται  ότι  και  τον  παρεληλυ&ότα  χρόνον  ελάνϋ-α-  865 
νεν  αυτόν  κάκιΰτος  ων  καΐ  άδικώτατος  απάντων,  απο- 
δείζ,ω  γάρ  αυτόν  ου  μόνον  την  προΐκ    ου  δεδωκότα, 

ης  φηου  νυν  αποτετιμήβϋ^αι  νό  χωρίον,  άλλα  καΐ  «ξ 
αρχής  τοί^  έμοΐς  έπιβουλεύΰαντα ,  και  προς  τούτοΐξ 
την  μεν  γυναΐκ^  ούχ  άπολελοιπυΐαν,  νπερ  ής  εξήγαγε 


ΠΡΟΣ  ΟΝΗΤΟΡΑ  Α.  353 

5 με  ί'κ  ταυτ>;?  τι^ί  ^^ίϊ,  Λροίστα'μδνον  ό'  ί'π'  αΛοστ«- 
ρ»;'σει  των  ίμών  '/4φόβον  και  τούτους  υπομένοντα  τους 
αγώνας,  οϋτω  μεγάλοις  τεκμηρίοις  καΐ  φανεροίς  έλεγ- 
χοίς  ώαΟ-ύμάς  απαντάς  είαεο^αι  ααφώς  οτι  δικαίως 
καΐ  προοηκόντως  οντος  φεύγει  ταύτην  ύπ'  εμού  την 
όίκην.  ο&εν  δε  ραΟτα  μαΟ•ήΰεΰ9•ε  περί  αυτών,  εντεύ- 
θεν υμάς  και  έγώ  πρώτον  πειράοομαι  διδάύκειν. 

6  Έγώ , γαρ ,  ώ  όόνδρες  δικαΟταΙ,  πολλούς  τε  άλλους 
Ά&ηναί(ύν  και  τούτον  ουκ  έλάνΟ-ανον  κακώς  έπυτρο- 
πευόμενος,άλλ' ήν καταφανής  εύ&ύς  αδικούμενος"  το- 
ϋαύται  πραγματειαι  καΐ  λόγοι  κ  κι  παρά  τώ  αρχοντι  και 
παρά  τοις  άλλοις  έγίγνοντο  ύπερ  τών  έμών.  τό  τε  γάρ 
πληΟ^ος  τών  καταλειφ&εντων  ην  φανερον,  οτι  τ 
άμίβ&ωτον  τον  οίκον  έποίουν  οί  διαχειρίζοντες,  ΐν 
αύτοΙ  τα  χρήματα  καρποΐντο ,  ουκ  σ.δηλον  ην.  ωΟτ' 
εκ  τών  γιγνομένων  ουκ  ε6θ•'  οβτις  ούχ  ηγεΐτο  τών  είδό- 
των  δίκην  με  λήφεϋϋ-αι  παρ'  αυτών,   επειδή  τάχιατ' 

7  άνηρ  είναι  δοκιμα6ϋ•είην.  εν  οϊς  και  Τιμοκράτης  και 
Όνήτωρ  ταύτην  έχοντες  διετέλεοαν  την  διάνοιαν.  τε- 
κμήριον  δε  πάντων  μεγιοτον  οΰτο^  γάρ  εβουλήϋ•η  μεν 
Άφόβω  δούναι  την  άδελφην,  ορών  της  τ'  αυτού  πα- 
τρώας ούβί'ας  καΐ  της  εμης  ουκ  ολίγης  αυτόν  κύριον 
γεγενημενον ,  προέα&αι  δε  τηνπροικ'  ουκ  έπίοτευΟεν,^^ 
οίαπερ  ει  τά  τών  έπιτροπευόντων  χρήματα  άποτίμημα 
τοις  έπιτροπευομένοις  κα%•ε6τάναι  νομίζων.  αλλά  την 
μεν  άδελφην  έδωκε,  την  δε  προΐκ^  αύτώ  Τιμοκράτης 
εττι  πέντ   ο/3οΛοΓ5  οφειλήβειν  ώμολόγηΰεν,  ω  πρότερον 

^ )'/  γυνή  ΰυνοικούΰα  έτύγχανεν.  όφλόντος  δε  μοι  την 
όίκην  Άφοβου  της  επιτροπής  και  ούδϊν  δίκαιον  πονεΐν 
έθέλοντος,  διαλύειν  μεν  ημάς'Ονήτωρ  ούδ'  έπεχείρη- 
οεν,  ουκ  άποδεδωκώς  δε  την  ΛροΓκα,  άλλ'  αύτος  κύ- 
ριος ων,  ως  άπολελοιπυίας  της  αδελφής  καΐ  δούς  κομί- 
ΟεπιοδίΙι.  ΥοΙ.  II.  23 


354  XXX.  ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

6α6^αι  δ'  ον  δυνάμενος,  άτίοτιμηΰαΰ&αι  φάαχων  την 
γήν  έξάγείν  μ'  εξ  αυτής  ετόλμησε  •  τοσούτον  καΐ  εμού 
9  καΐ  υμών  καΐ  των  κείμενων  νόμων  κατεφρόνηβεν.  καΐ 
τα.  μεν  γενόμενα,  καΐ  δί'  α  φεύγει  την  δίκην  καΐ  περί 
ών  οί'βετε  την  'ψήφον,  ταντ'  εΰτίν,  ώ  άνδρες  δικαβταί' 
παρέχομαι  δε  μάρτυρας  πρώτον  μεν  αυτόν  Τιμοκρά- 
την,  ώς  ώμολόγηοεν  όφειληοειν  την  προίκα  καΐ  τον 
τόκον  άπεδίδου  της  προικόςΆφόβω  κατά  τάς  ομολο- 
γίας, επεί%•'  ώς  αύτός'Άφοβος  ώμολόγει  κομίζεβ&αν 
τον  τόκον  παρά  Τιμοκράτους.  καί  μοί  λαβε  τάς  μαρ- 
τυρίας. 

ΜΑΡΤΤΡΙΑΙ. 

10  '^ξ  αρχής  μεν  τοίνυν  ομολογείται  μή  δο&ήναι  την 
προίκα  μηδέ  γενεΰΘ^αι  κύριον  αυτής  "Αφοβον.  δήλον 
δε  καΐ  εκ  τών  εικότων  οτυ  τούτων  ενεχ  ών  εί'ρηκα  όφεί- 
λει,ν  εΐλοντο  μάλλον  η  καταμΐξαι  την  προίκα  εις  την 
ούοίαν  την  Άφοβου  την  ούτω  κίνδυνευ%•ηοεβ%-αί  μέλ- 
λουβαν.  ούτε  γάρ  ΟΊ'  άπορίαν  οίον  τ'  ειπείν  ώς  ουκ 
εύ^ύς  άπέδοβαν  •  Τιμοκράτει  τε  γάρ  έβτυν  ούβία  πλέον 

η  δέκα  ταλάντων ,  'Ονήτορί  τε  πλέον  η  τριάκοντα ,  ώβτ  867 

11  ουκ  αν  διά  τοϋτό  γ'  εΐεν  ουκ  εύΰ•ύς  δεδωκότες•  οϋτε 
κτήματα  μεν  ήν ο:ί5τοΓ?, άργύριον  δ'ούκ  έτυχε  παρόν, ή 
γυνή  δ'  έχήρευε,  διό  πρά'ξαι  ταΰτ  ήπείχ%•ηβαν  ούχ  άμα 
την  προίκα  δίδοντες,  άργύριον  τε  γάρ  ούτοι  δανείζου- 
6 IV  άλλοις  ουκ  ολίγον,  ΰυνοικοϋΰάν  τε  ταύτην ,  αλλ* 
ού  χηρεύουβαν  παρά  Τιμοκράτους  έ%έδο6αν,  ώ'στ' 
ούδ'  αν  ταύτην  την  ΰκήψιν  είκότως  αυτών  τις  άποδέ- 

12  ϊ,αιτο.  καΐ  μ\ν  δη,  ώ  άνδρες  δικαΰταΐ,  κάκεΐνο  αν  πάν- 
τες ο  μολογήύαιτ  ε,  ότιτοιοϋτο  πράγμα  ουναλλάττων 
οοτιΰοϋν  ελοιτ  αν  έτέρω  μάλλον  όφείλειν  ή  κηδεΰτή 
τήν  προίκα  μή  άποδοϋναι.   μή  διαλυβάμενος  μίν  γάρ 


ΠΡΟΣ  ΟΝΗΤΟΡΑ  Α.  355 

Ιαχαι  χρήβτη^  άδηλος  ίΓτ'  άποδώοει  δικαίως  είτε  μη, 
μετά  δε  της  γυναικός  τακείνης  άποδονς  ο^κίΓυ^  χ<χΙ  χη- 
18  δείίτής-  εν  ουδεμία  γάρ  έοτιν  υποψία  τα  δίκαια  πάντα 
ποιήοας.  ώ'σθ'  οϋτω  τού  πράγματος  έχοντος,  καΐ  τού- 
των ούδε  κα&'  Ι^ν  ων  εϊπον  ύφείλειν  άναγκαΰ&έντων, 
ούδί  βονίηϋ-ίντων  αν,  ουκ  εβτ  ειπείν  άλλην  πρόφα- 
ϋιν  δι  ην  ουκ  άπέδοοαν,  άλλ'  ανάγκη  ταύτην  είναι  την 
αίτίαν,  δι'  ην  δούναι  την  ττροΓκ'  ουκ  επίοτευααν. 

14  Έγώ  τοίνυν  ομολογουμένως  ούτω  ταϋτ'  έξελέγ- 
χων,  ως  ούδ'  ϋβτερον  άπε'δοβαν ^  οίμαι  ραδίως  έπιδεί- 
ξειν  ίξ  αυτών  των  πεπραγμένων ,  ώ'σ^'  υμΐν  γενέο&αι 
φανερόν  οτι.  καν  ει  μη  έπΙ  τούτοις,  αλλ'  έπΙ  τω  δια 
ταχέων  άποδοΰναι  τάργύριον  είχον,  ουκ  αν  ποτ'  απέ- 
δοααν  ούδ'  αν  προεΐντο  •  τοιαύτας  άνάγκας  ε'ιχεν  αύ- 

15  τοις  το  πράγμα,  δύο  μεν  γάρ  έοτιν  έτι]  τα  μεταξύ  τού 
οννοικήβαί  τε  την  γυναίκα  και  φήβαι  τούτους  πεποι- 
ήβ1)^αι  την  άπόλειψιν  •  έγηματο  μεν  γάρ  έπΙ  Πολυξηλου  868 
άρχοντος  βκιροφοριώνος  μηνός,  η  ό'  άπόλει^ις  έγράφη 
ποΰειδεώνος  μηνός  έπΙ  Τιμοκράτους•  εγώ  ά'  εύ&έως 
μετά  τους  γάμους  δοκιμαΰ^είς  ένεκάλουν  κάί  λόγον 
άπτιτουν  και  πάντων  άποΰτερούμενος  τάς  δίκας  έλάγ- 

Ιβχανον  έπι  τοϋ  αυτού  άρχοντος,  ό  δη  χρόνος  θϊ)το5 
όφειλήΰαι  μεν  ενδέχεται  κατά  τάς  ομολογίας,  αποό'οΰ- 
ναι  δ'  ουκ  έχει  πίβτιν.  ος  γάρ  διά  ταϋτ'  «ξ  άρχης  όφεί- 
λειν  εΐλετο  καΐ  τόκον  φέρειν,  ίνα  μη  κινδυνεύοι  η 
πρυΐξ  μετά  της  άλλης  ούοίας,  πώς  ούτος  αν  άπέδωκεν 
ηδη  την  δϊκην  φεύγοντας ;  05  ει  και  τότ  έπίϋτευοε,  τη~ 
νικαϋτ  αν  άπολαβεΐν  έζητηϋεν.  ουκ  ένεβτι  δηπου%'εν, 

17  ώ  άνδρες  δικαοταί.  αλλά  μην  ως  έγηματο  μεν  η  γυνή 
καθ'  ο  ν  εγώ  λέγω  χρόνον,  αντίδικοι  δ'  ήμεΐςηδη  προς 
αλλήλους  έν  τω  μεταξύ  χρόνω  κατέΰτημεν,  ύΰτερον 
ό'  ή  εγώ  τήν  δίκην  ελαχον  τήν  άπόλειψιν  ούτοι  προς 

23* 


356  XXX.  ΔΗΜΟΣΘΕΝΟΥΣ 

τον  αρχοντ'   άπεγράιραντο,   λαβε  μοι   καϋ-'  εκαΰτον 
ταύτας  τάς  μαρτυρίας. 

ΜΑΡΤΤΡΙΑΙ. 

Μετά  τοίννν  τούτον  τον  άρχοντα  Κηφιοόδωρυς., 
Χίων.  έπΙ  τούτων  ενεκάλονν  δοκι,μαβ&είς ,  ελαχον  δε 
την  δίκην  έπΙ  Τιμοκράτονς.  λαβε  μοι  ταύτην  την  μαρ- 
τνρίαν. 

ΜΑΡΤΥΡΙΑ. 

18  ΑνάγνωΟ^ί  δε  καΐ  ταύτην  την  μαρτνρίαν. 

ΜΑΡΤΥΡΙΑ. 

Δηλον  μεν  τοίννν  καΐ  εκ  των  μεμαρτνρημε- 
νων  οτι  την  προΐκ^  ον  δόντες,  αλλ*  επί  τω  διαβώζειν 
Άφόβω  την  ονβίαν  ταύτα  τολμώΟί  πράττειν.  οϊ  γαρ 
εν  τοβοντω  χρόνω  καΐ  όφειλήοαι  καΐ  άτίοδοϋναί  καΐ 
ον  κομίοαΰ'&αί  καΐ  την  γνναΐκ'  άπολιπεΐν  καΐ  το  χω- 
ρίον άηοτιμήβαβ&αί  φααι ,  πώς  ον  ψανερον  οτι  προ-  869 
βτάντες  τον  πράγματος  τα  γνωβϋ-εν^'  νφ'  υμών  άπο- 

Ι^βτερηβαί  με  ξητονβίν;  ως  δε  καΐ  εξ  ων  αντυς  οντος  καΐ 
Τιμοκράτης  καΐ  "Αφοβος  άπεκρίναντο^  ονχ  οΙόν  τ'  άπο- 
δεδ06ϋ•αί  την  προίκα,  ταντ'  ηδη  πειράβομαι  διδά- 
βκειν  νμ&ς.  έγώ  γαρ,  ώ  άνδρες  δικαβταΐ,  τούτων  εκα- 
ΰτον ηρόμην  πολλών  εναντίον  μαρτύρων ,  Ονητορα 
μ\ν  καν  Τιμοκράτην ,  εί'  τίνες  είεν  μάρτνρες  ων  εναν- 
τίον την  προΐκ'  άπεδοβαν,  αντον  δ'^Αφοβον,  εί τίνες 

2,οπαρή(ίαν  οτ'  άπελάμβανεν.  και  μοι  πάντες  άπεκρί- 
ναντο  κκΌ-'  εκαβτον  οτι  ουδείς  μάρτνς  παρείη,  κομί- 
ξοιτο  δε  λαμβάνων  κα%^  όποΰονονν  δέοιτ  "Αφοβος  παρ 
αντών.  καίτοι  τω  τούτο  νμών  πιβτον,  ως  ταλάντου 
της  προικός  ονΰης  ανεν  μαρτύρων  'Ονητωρ  και  Τιμο- 
κράτης'Αφόβω  τοΰοντον  άργύριον  ενεχείριοαν;  ω  μη 


ΠΡΟΣ  ΟΝΗΤΟΡΑ  Α.  357 

οη  τοΰτοΐ'  τον  τρόπον,  «λλ'  ου8\  μετοι  πολλών  μαρτύ- 
ρων άποδιδον^  εική  τις  αν  επίοτενσεν^  ϊν  εί'  τις  γ£- 
γνοίτο  διαφοράς    κομίύαα^'αί   ραδιως   παρ  νμΐν  6ύ- 

-2ΐνηταί.  μη  γαρ  οτι  προς  τούτον  τοιούτον  οντά ,  άλλ' 
ουδί  προς  άλλον  ονδ'  αν  εϊς  ονδε'να  τοιούτο  βυνάλ- 
λαγμα  ποιούμενος  αμαρτνρως  αν  έ'πραξεν  άλλα  των 
τοιούτων  ένεκα  χαΐ  γάμους  ποιονμεν  και  τους  αναγ- 
καιότατους παρακαλοϋμεν,  οτι  ου  πάρεργον,  άλλ' 
αδελφών  καΐ  θυγατέρων  βίους  εγχειρίζομεν,  νπ^ρ  ων 

22  τάς  άΰφαλείας  μάλιΰτα  βκοποϋμεν.  εικός  τοίνυν  καΐ 
τούτον ,  ωνπερ  εναντίον  όφείλειν  ώμολόγηΰε  καΐ  τον 
τόχον  οίαειν,  των  αυτών  τούτων  παρόντων  διαλΰοα- 
ΰ^αι  προςΆφοβον,  εί'περ  ώς  άλη&ώς  άπεδίδου  την  ΒΙΟ 
προΐκ  αύτώ.  τούτον  μεν  γαρ  τον  τρόπον  πράΐ,ας  όλου 
τοϊ5  πράγματος  άπηλλάττετο,  μόνος  μόνω  δ'  άποδιδούς 
τους  επί  ταΐς  όμολογίαις  παραγενομένους  ώς  κατ  οφεί- 

23λοι^το$  Λί/  αυτού  μάρτυρας  νπελείπετο.  νυν  τοίνυν 
τονς  μεν  όντας  οικείους  και  βελτίους  αυτών  ουκ  έδύ~ 
ναντο  πεΐΰαι  την  προΐκ  άποδεδωκέναι  ύφάς  μαρτυ- 
ρείν,  έτερους  δ'  είπαρέχοιντο  μάρτυρας  μηδέν  γένει 
προβήκοντας,  ουκ  αν  ηγούν%^  νμάς  αύτοΐς  πιβτεύειν. 
ετι  δ'  α^ρόαν  μεν  φάακοντες  δεδωκέναι  την  προΐκ 
ηδεΰαν  οτι  τους  άπενεγκόντας  οίκέτας  εξαιτήΰομεν, 
ους  μη  γεγενημένης  της  δόσεως  παραδούναι  μη  ^ε- 
λ.οντες  ηλεγχοντ  αν  •  ει  ί'  αύτοΙ  μόνοι  μόνω  τούτον 
το  ι»  τρόπον  άποδεδωκέναι  λέγοιεν,  ενόμιζον  ουκ  έλεγ- 

2ίχ0'η<3εϋϋ-αι.  δια  τούτο  τούτον  εϊλοντο  έ^  ανάγκης 
φευδεα&αι  τον  τρόπον,  τοιαύταις  τέχναις  και  πανουρ- 
γίαις,  ως  απλοί  τίνες  είναι  δόξοντες^  ηγούνται  ραδίωξ 
υμάς  εξαπατήαειν,  απλώς  ούδ'  αν  μικρόν  υπέρ  τών 
διαφερόντων ,  αλλ'  ώς  οίον  τ  ε  άκριβέβτατα  πράξαντες. 


358  XXX.    ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

λαβε  τάς  μαρτυρίας  αντοΐς  ων  εναντίον  άπεκρίναντο^ 
καΐ  άνάγνω&ι. 

ΜΑΡΤΤΡΙΑΤ. 

25  Φέρε  δη,  ώ  άνδρες  δικαβταΐ,  καΐ  την  γυναίκα 
νμΐν  αποδείξω  λόγω  μεν  άπολελοίπυΐαν,  έργω  δε  ουν- 
Οίκοϋΰαν  Άφόβω  •  νομίζω  γαρ,  αν  τοντ  ακριβώς  μά- 
ϋ'ητε ,  μάλλον  υμάς  τούτοις  μεν  άπιΟτηοειν,  εμοί  ό' 
άδικουμένω  τα  δίκαια  βοηϋ-ηΰειν.  μάρτυρας  δ^  των 
μεν  νμΐν  παρέχομαι,  των  δ'  επιδείξω  μεγάλα  τεκμήρια 

26  και  πίΰτεις  ικανάς.  εγώ  γαρ,  ώ  άνδρες  δικαβταΐ ,  μετά  871 
το  γεγράφ&αι  παρά  τω  άρχοντι  ταύτην  την  γυναΐκ 
άπολελοίπυΐαν  και  το  φάΰκειν  'Ονήτορ'  άντΙ  της  προι- 
κός άποτετιμηβ&αι  το  χωρίον  ορών  "Αφοβον  ομοίως 
έχοντα  και  γεωργοϋντα  την  γην  και  ττ]  γυναικί  ουνοι- 
κοϋντα,  ΰαφώς  τ^δειν  οτι  λόγος  ταϋτα  καΐ  παράγωγη 

27  "^οϋ  πράγματος  έβτι.  βουλόμενος  δ'  έμφανη  ποιήβαι 
ταϋτα  πάΰιν  νμΐν,  έξελέγχειν  αυτόν  ήξίουν  εναντίον 
μαρτύρων,  ει  μη  φάβκοι  τανϋ^  όντως  εχειν ,  καΐ  παρε- 
δίδονν  οίκέτην  εις  βάΰανον,  ος  βυνγιδει  πάντ  ακρι- 
βώς'  ον  ελαβον  κατά  την  νπερημερίαν  εκ  των  Άφό- 
βον.  οντος  δ'  εμού  ταϋτ'  άξιώβαντος  περί  μεν  τοϋβυν- 
οικεΐν  Άφόβω  την  άδελφήν  έφευγε  την  βάΰανον  ώς 
δ'  ουκ  εκείνος  εγεώργει  την  γήν,  ουκ  έδύνατ  άρνη- 
%-ηναι  δια  την  περιφάνειαν,  άλλα  προβωμολόγηΰεν. 

28  ου  μόνον  δ'  εκ  τούτων  ην  ράδιον  γνώναι  ότι  και  βυν- 
ωκει  τη  γυναικι  καϊ  το  χωρίον  έκέκτητο  ίτι  πρΙν  γε- 
νεΰ&αι  την  δίκην ,  αλλά  και  εξ  ων  όφλών  διεπράξατο 
περί  αυτών,  ώς  γάρ  ουκ  άποτετιμηκώς ,  άλλ'  εμών 
έοομένων  κατά  την  δίκην,  ά  μεν  οΙόν  τ  ην  εξενεγκεΐν, 
ωχετο  λαβών,  τους  καρπούς  καϊ  τά  βκεύη  τα  γεωρ- 
γικά πάντα  πλην  τών  πι^ακνών  *  α  δ'  ονχ  οΙόν  τ  ήν 


ΠΡΟΣ  ΟΝΗΤΟΡΑ  Α.  359 

αΐ'ίλίΓΐ',  ίξ  ανάγκης  νττίλιπεν ^  ωβτ  έγγενέβ^οα  τοντφ 

29  ννν  αντής  της  γης  άμφιββητειν.  καίτοι,  δεινυν  τον  μίν 
λέγειν  ώς  άπετιμήοατο  το  χωρίον,  τον  δ'  άποτετιμη- 
κότα  φαίνεα^αι  γεωργονντα ,  καΐ  φάΰκειν  μεν  άπολε- 
λοιπέναι  την  άδελφην,  νπίρ  αντών  δε  τούτων  φανε- 
ρον  είναι,  φενγοντα  τονς  έλεγχους,  καΐ  τον  μεν  ον  ύνν- 
οικονντα,  ώς  οντός  φηβι,  και  τονς  καρτΐονς  καΐ  τα  872 
εκ  της  γεωργίας  απαντ  εξενεγκεΐν ,  τον  δ'  νηερ  της 
άηολελοιπνίας  πράττοντα,  νπερ  ης  άποτετίμηβϋ-αί  φη- 

ΰί  το  χωρίον,  φαίνεΟ&αι  μηδ'  νπερ  ενός  τούτων  άγα- 

30  νακτοϋντα ,  αλλ'  ηβνχίαν  έχοντα,  ταντ  ου  πολλή  πε- 
ριφάνειά  έβτι;  ταντ  ονχ  ομολογονμένη  προοταβία; 
φηβειέ  γ  αν  τις,  ει  διαλογίζοιτ  6ρ^^ώς  εκαβτ  αντών. 
ώς  τοίννν  ώμολόγει  μεν  εκείνον  γεωργεΐν  πρΙν  γενέ- 
ΰ9•αι  την  δίκην  εμοι  προς  αντον,  νπερ  δε  τον  μη  Ονν- 
οικείν  την  άδελφην  ονχ  ηΟ^εληΰε  ποιηΰααΟ^αι  την 
βάΰανον,  η  δε  γεωργία  έξεϋκενάβϋ-η  μετά  την  δίκην 
πλην  των  εγγείων,  λαβε  ταύτας  τάς  μαρτνρίας  καΐ 
άνάγνω&ι. 

ΜΑΡΤΤΡΙΑΙ. 

31  Έμοϊ  τοίννν  τοΰοντων  υπαρχόντων  τεκμηρίων, 
ονχ  ηκιβτ  αντος  εδειξεν  Όνητωρ  οτι  ονκ  άλη^ινην 
εποιήβατο  την  άπόλειψιν.  ω  γαρ  προβηκε  χαλεπώς 
φερειν,  ει  την  προίκα  δονς,  ώς  φηΰιν,  άντ  άργνρίον 
χωρίον  άμφιββητούμενον  άπελάμβανεν ,  ούτος  ονχ  ώς 
διάφορος  ονδ'  ώς  αδικούμενος,  αλλ!  ώς  οίκειότατος 
πάντων  την  προς  εμε  δίκην  αντω  ΰννηγωνίξετο.  κάμε 
μεν  ανναποβτερήβαι  μετ  εκείνον  των  πατρώων  επε- 
χείρησε, κα^'  οΰον  αντος  οΙός  τε  ην,  νφ  ον  κακόν  ονδ' 
ότιονν  ην  πεπονϋ•ώς•  Άφόβω  δ\  ον  άλλότριον  είναι 
προαήκε  νομίξειν,  εί'  τι  τούτων  άλη^ες  ην  ων  ννν  λέ- 


360  XXX.    ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

γονβι^  καΐ  τάμα  προς  τοίς  εκείνον  περιποίεΐν  εξητηβεν. 

32  καΐ  ου  μόνον  εντανϋ-α  τοντ^  ετιοίηοεν^  αλλά  καϊ  κατε- 
γνωομενης  ηδη  της  δίκης  άναβάς  επί  το  δίκαΟτήριον 
εδείτο  ικετεύων  νπερ  αντον  καν  άντφολών  καϊ  δά- 
κρνβν  κλάων  ταλάντου  τιμήβαι,,  καΐ  τούτου  αντος  έγί-  873 
γνετ  εγγυητής,  και  ταϋ^'  ομολογοΰμενα  μεν  εΟτι  πολ~ 
λαχό^εν  •  οϊ  τε  γαρ  εν  τω  δίκαΰτηρίω  τότε  δικάζοντες 
καϊ  των  έξωθεν  παρόντων  πολλοί  ουνίϋαβιν  όμως  δε 
καί  μάρτυρας  υμΐν  παρεξομαι.  καί  μοι  λαβε  ταύτην 
την  μαρτυρίαν. 

ΜΑΡΤΤΡ1Α. 

33  "Ετι  τοίνυν^  ώ  άνδρες  δικαβταί ,  καί  τεκμηρίω  με~ 
γάλω  γνώναι  ράδιον  ότι  τί]  άληϋ•εία  βυνφκει  καί  ου- 
δέπω  καί  τήμερον  άπολελοιπεν.  αυτή  γάρ  ή  γυνή  πριν 
μεν  ώς'Άφοβον  έλ&ειν  μίανήμε'ραν  ουκ  εχήρευαεν.άλλ.ά 
παρά  ζώντος  Τιμοκράτους  εκείνω  ύυνωκηβε ,  νϋν  δ'  εν 
τριβίν  ετεβιν  άλλω  αυνοικοϋβ'  ούδενί  φαίνεται,  καίτοι 
τω  πιβτόν,  ώς  τότε  μεν,  ίνα  μη  χηρεύβειε,  παρ  ανδρός 
ώς  άνδρα  εβάδιζε ,  νϋν  δ\  εί'περ  ώς  άληΰ•(ία^ς  άπολελοι- 
πε ,  τοβοϋτον  αν  χρόνον  χηρεΰουο'  ήνείχετο  εξόν  άλ- 
λω βυνοικεΐν ,  τού  τε  αδελφού  κεκτημένου  τοΟαύτην 

34  ούβίαν,  αυτή  τε  ταύτην  εχουβα  την  ήλικίαν;  ουκ  έχει 
ταϋτ'  άλή^ειαν,  ώ  άνδρες  δ ικαβταί,  πιϋ-ανήν,  άλλα 
λόγοι  ταϋτ  είοί,  ΰυνοικεΐ  δ^  ή  γυνή  φανερώς  καί  ουκ 
έπικρύπτεται  το  πράγμα,  παρεξομαι  δ'  υμΐν  Παβι- 
φώντος  μαρτυρίαν,  ός  άρρωβτοϋΰαν  αυτήν  &εραπεύων 
έωρα  παρακα&ήμενον  ''^φο/3οι/  επί  τούτου  τού  αρχον- 
Τ05,  ήδη  τούτω  ταντηβί  της  δίκης  είληγμένης.  καί  μοι 
λίχβε  τήν  Παοιφώντος  μαρτυρίαν. 

ΜΑΡΤΤΡΙΑ. 

35  *Εγώ  τοίνυν  είδώς ,  ώ  άνδρες  δικαΰτ«1,  καί  μετά 


ΠΡΟΣ  ΟΝΗΤΟΡ^  Α.  361 

χϊ\ν  όίκην  τϋί5τοί/  δυ-Ο-νι;  άποδεδεγμίνον  τά  εκ  της  οι- 
κίας της  ^Αφόβον  χρήματα,  καΐ  κνριον  των  τ'  εκείνον 
και  των  εμών  απάντων  γεγενημένον,  καϊ  αννοικονοαν  874 
αντώ  την  γυναίκα  ϋαφώς  επίοτάμενος,  τρεΙς  Ο^εραπαϊ- 
νας  έξήτηαα  αύτύν,  αϊαννοικοναάν  τε  την  γνναΐκ  χιδε- 
Οαν  καΐ  τα  χρήματα  ότι  παρά  τούτοις  ην,  ίνα  μη  λόγοι 
Άβ μόνον,  άλλα  καϊ  βάΰανοι  περί  αντών  γίγνοιντο.  ού- 
τος δ'  εμού  προκαλεοαμένον  ταύτα  και  πάντων  των 
παρόντων  δίκαια  λέγειν  με  άποφηναμε'νων  ονκ  η&ε'- 
ληοεν  εις  τούτο  τάκριβες  καταφνγεΐν ,  άλλ'  ωΟπερ  έτε- 
ρων τινών  ίίντων  περί  των  τοιούτων  ΰαφεβτερων 
έλεγχων  η  βαοάνων  και  μαρτυριών ,  ούτε  μάρτυρας 
παρεχόμενος  την  προίκα  ως  άποδέδωκεν ,  οντ  εΙς  βά- 
αανον  εκδιδονς  τάς  οννειδυίας  περί  τού  μη  ουνοικείν 
την  άδελφήν,  ότι  ταϋτ'  ηξίονν,  υβριστικώς  πάνυ  καϊ 
προπηλακιβτικώς  ονκ  εία  με  αύτω  διαλέγεο^αι.  τού- 
του γε'νοιτ'  αν  τις  Οχετλιώτερος  άν&ρωπος ,  η  μάλλον 
έκώντάδίκαι  άγνοεΐν  προοποιούμενος;  λαβί  δ'  αύτην 
την  πρόκληΰιν  καϊ  άνάγνω&ι. 

ΠΡΟΚΑΗΣΙΣ. 

37  'Τμεΐς  τοίνυν  και  ιδία  καϊ  δημοΰία  βάΰανον  άκρι- 
βεΰτάτην  παοών  πίβτεων  νομίζετε,  καϊ  όπου  αν  δούλοι 
και  ελεύθεροι  παραγένωνται,  δέη  δ^  εύρε&ήναιτό  ζη- 
τούμενον,  ου  χρήα&ε  ταΐς  των  ελευθέρων  μαρτυρίαις^ 
άλλα  τους  δούλους  βααανίζοντες  ούτω  ζητείτε  την  άλή" 
^ίίαν  εύρεΐν,  είκότως,  ω  άνδρες  δικαοταί.  τών  μεν 
γα^  μαρτυρηοάντων  ηδη  τίνες  ού  τάληϋ-ή  μαρτυρηβαί 
^δο1^αν  •  τών  δε  βαβανιο&εντων  ονδένες  πώποτ  έξη- 
λέγχ^ηβαν ,  ως  ουκ  άλη&ή  τα  εκ  της  βαβάνου  είπον. 

38ουτοί  όί  τηλικαύτα  δίκαια  φυγών  και  βαφείς  ού'τωβΤδ 
καΐ  μεγάλους  έλεγχους  παραλιπών  "Αφοβον  παρεχό- 


362  XXXI.  ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

μένος  μάρτυρα  καΐ  Τίμοκράτην,  τον  μεν  ώς  άποδέδω^ 
χε  την  προίκα,  τον  δ'  ώς  άπείληφεν ,  ά^ιώβει,  τΐΐβτενε- 
ο&αί  παρ  υμΐν,  άμάρτνρον  την  προς  τούτους  πράξιν 
γεγενήύ&αι,  προβποιονμενος'  τοοαντην  νμών  ενη~ 
^9&ειαν  κατέγνωκεν.  οτι  μεν  τοίννν  οϋτ  άλη^-ή  οϋτ 
άληϋ-εία  έοικότα  λεξονοι^  καΐ  εκ  τον  £|  αρχής  αύτονς 
όμολογεΐν  την  π:ροΓκα  μη  δούναι,  καΐ  εκ  τον  πάλιν 
ανεν  μαρτύρων  άποδεδωκεναι  φάβκειν,  καΐ  εκ  τού  τον 
χρόνον  μη  εγχωρεΐν  άμφιββητονμενης  ήδη  της  ονβίας 
άποδούναι  τάργνριον,καΐ  εκ  των  άλλων  απάντων  ίκα- 
νώς  άποδεδεΐ%%•αί  μοι  νομίζω. 


XXXI. 
ΠΡΟΣ  ΟΝΗΊΌΡΑ  Ε^ΟΤΑΗΣ  Β. 

ΤΠΟΘΕΣΙΣ. 

Ιίαραλελεψμένα  τίνα  εν  τω  προτέρω  λόγω  δια  τοντου  προΰ- 
Ζί9ηϋίν,  ως  και  αυτός  ειτιβημαινεται ,  γ.αι  όη  '/.αι  προς  τινας 
αντιρρηΰεις  ΐϋταται. 

Περί  δε  των  λόγων  τοντων  προειρ7]καμεν  οτι  πολλοί 
φαΰιν  αντονς  νπο  Ιααίου  ΰυντε&ηναι,  τον  ρητυρος  αηι- 
βτοΰντες  είναι  δια  την  ηλικίαν,οίδέ  γε,  ει  μη  τοΰτο,  διωρ&ώ- 
ΰ&αί  γε  νπο  τον  Ιϋαίον  •  έοίκαΰι  γαρ  τοις  εκείνου  λόγοις. 
ϋ•αυμαβτον  δ  ουδέν,  ει  τον  διδάβκαλον  εμιμηβατο  γ.αΐ  μη- 
δέπω  προς  το  τέλειον  ηγ.ων  επΙ  τον  εκείνου  γαρακτηρα  μετ- 
ηει  τέως. 

"ο  παρέλιπον  εν  τω  προτερω  λόγω  τεκμήριον,  ονδε-  876 
νος  των  προειρημενων  ελαττον,  τού  μη  δεδωκεναι  την 
προίκα  τοντονς  Άφόβω,  τούτο  πρώτον  ειπών  μετά 
τοντο  καΐ  περί  ών  οντος  ^ψενβται  προς  νμάς  έξελεγχειν 


ΠΡΟΣ  ΟΝΗΤΟΡΑ  Β.  363 

αντόί'  πειράΰοααι.  οντος  γαρ ,  ω  άνδρες  διχααταΐ ,  το 
Λρώτον  οτε  των  Άφόβον  όιενοεΐτο  άμφιοβητεΐν ,  ονχΐ 
τάλαντον  εφη  την  προΐχ\  ωΰπερ  νννι,άλλ^  όγδοηχοντα 
μνάς  δεδωκεναι^  καΐ  τί^ηβιν  ορονς  έπΙ  μεν  την  οίχίαν 
δίΰχίλίων  ^  έπΙ  δ\  το  χωρίον  ταλάντου ,  βονλόμενος  μη 

2  μόνον  τοντο,  άλλα  κάκείνην  δίαύώζειν  αύτω.  γενομέ- 
νης δε'  μοί  της  δίκης  τίρός  αντον,  ίδών  ώς  διέκειο^τ 
νμεΐς  προς  τους  λίαν  αναιδώς  άδικούντας ,  έννονς  γί- 
γνεταί^  χαΐ  δεινά  πάΰχειν  ηγήΰατο  δό^ειν  έμε  τοΰον- 
των  χρημάτων  άπεΟτερημενον ,  ει  μηδ'  ότιονν  εζοιμί 
τών^ Αφοβου  λαβείν  τοϋ  τάμα  έχοντος,  αλλ'  υπό  τού- 

3 του  κωλυόμενοςφανερός  γενηβομαι.  καΐ  τί  ποιεΙ\  τους 
όρους  άπό  της  οικίας  αφαιρεί,  καΐ  τάλαντον  μόνον  εί- 
ναι την  προίκα  φηοιν,  εν  ω  το  χωρίον  άποτετιμήΰ&αι. 
καίτοι  δήλον  ότι  τους  έπΙ  της  οικίας  όρους  ει  δικαίους 
^ϋι^κε  καΐ  όντως  άλη&εΐς,  δικαίους  καΐ  τους  επΙ  τοϋ 
χωρίου  τε&εικεν  •  ει  δ'  εύ&ύς  άδικεΐν βουλόμενος  φευ- 
δεΐς  έ^ηχεν  εκείνους^  εικός  χαΐ  τούτους  ουκ  αληθείς 

4υπάρχειν.  τοϋτο  τοίνυν  ουκ  εξ  ών  έγώ  δεδηλωκα  λό-877 
γων  δει  ΰκοπεϊν ,  άλλ'  εξ  ών  αυτός  ούτος  διεπράξατο ' 
ούδ^  ύφ'  ενός  γάρ  άναγκαο&είς  άν&ρωπων  αυτός  άνεί- 
λε  τονς  Ορους,  έργω  φανερόν  ποιηΰας  ότι  φεύδεται. 
και  ταϋΟ-'  ώς  άλη^ή  λέγω ,  το  μεν  χωρίον  καΐ  νϋν  αυ- 
τός φηβιν  άποτετιμήοϋ-αι  ταλάντου,  την  (5'  οίκίαν 
ώς  προΰωρίΰατο  διΰχιλίων  καΐ  πάλιν  τους  όρους  άνεΐ- 
λε  γενομένης  της  δίκης,  τους  είδότας  υμΐν  μάρτυρας 
παρέξομαι.  καί  μοι  λαβε  την  μαρτυρίαν. 

ΜΑΡΤΤΡ1Α. 

5  ^ήλον  τοίνυν  ότι  δίογΜων  μεν  ώριΟμενος  την 
οίχίαν,  ταλάντου  δε  το  χωρίον,  ώς  όγδοηκοντα  μνάς 
δεόωκώς  έ'μελλεν  άμφιοβητήβειν.    μεΐξον  ρύν  άν  τι 


364  XXXI.    ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

Τ^ίνοίτο  τεκμήρίον  νμίν  τον  μηδέν  άλη^ες  νυν  λέγειν 
τούτον  η  ει  φανείη  μη  ταντά  λέγων  τοίζ  ίξ  ά^χηζ  περί 
των  αυτών,  έμοί  μεν  γάρ  ούδεν  αν  δοκεΐ  τούτον  μεί- 
ζον εύρε&ήναι. 

5  Σκεψαβ^ε  τοίννν  την  άναίδειαν^  ος  εν  υμΐν  έτόλ- 

μηβεν  ειπείν  ως  ουκ  άηοβτερεΖ  με  οβω  πλείονος  αξίόν 
έΰτι  ταλάντου ,  καΐ  ταϋτ  αυτός  τιμήΰας  ουκ  άξιον  εί- 
ναι πλείονος,  τι  γάρ  βουλόμενος  διοχιλίων  προΰωρί- 
βω  την  οίκίαν,  οτε  τάς  ογδοηκοντα  μνάς  ενεκάλεις,  ει 
γε  το  χωρίον  άξιον  ην  πλείονος,  άλΧ  ουκ  έπΙ  τοντφ 

7  τάς  διβχιλίας  έτίϋ•εις ;  η  όταν  μεν  ΰοι  δοκη  πάντα  τά 
Άφόβον  διαΰώζειν ,  το  τε  χωρίον  εβται  ταλάντον  μό- 
νον άξιον,  και  την  οίκίαν  εν  διΰχιλίαις  προοέξεις,  η  τε 
προιξ  ογδοηκοντα  μναΐ  γενηβονται,  και  άξιώβεις  εχειν 
αμφότερα"  όταν  δε  6οι  μη  βνμφέρτ],  τάναντία  πάλιν 
η  μεν  οικία  ταλάντον ,  διότι  νυν  εγώ  ταντην  εχω ,  τοϋ 
δε  χωρίον  το  περιόν  ουκ  έλάττονος  η  δυοΐν  άξιον.  Χν  878 

β  εγώ  δοκώ  βλάΐίτειν  τούτον,  ονκ  άποατερεΐβ&αι.  οράς 
ως  νποκρίνει  μίν  δεδωκέναι  την  προΓκα,  φαίνει  δΐ  κατ 
ονδ'  οντινούν  τρόπον  δεδωκώς;  τά  γάρ  άληϋ'η  και 
μη  κακονργονμενα  των  πραγμάτων  απλώς,  οΓ  αν  εξ 
άρχης  πραχ^-γι,  τοιαντ'  έβτί'  6ν  δε  τουναντίον  εξελέγ- 
χει πράξας  εις  την  κα^  ημών  ΰπηρεαίαν. 

9  "Αξιον  τοίνυν  κα\  τον  ορκον,  6;τοΓϋν  τιν  αν  ώμο- 
βεν,  ει  τις  εδωκεν,  εκ  τούτων  ίδεΐν.  ος  γάρ  ογδοηκον- 
τα μνάς  εφη  την  προΐκ'  είναι,  ει  τότ  αύτω  τις  εδωκεν, 
όμόοαντι  ταύτ'  άλη&ή  λέγειν,  κομίΰαβϋ-αι,  τι  έποίη- 
οεν  ά'ί/;  η  δηλον  οτι  ώμοΰε-  τί  γάρ  καΐ  λέγων  ον  φη- 
βει  τότ  αν  όμόβαι ,  νυν  γε  τούτ  άξιων ;  ουκοϋι/  οτι  γ 
έπιώρκηΰεν  αν,  εαυτόν  εξελέγχει '  νυν  γάρ  ουκ  ογδοη- 
κοντα μνάς,  άλλα  τάλαντον  δεδωκέναι  φηοίν.  τί  μάλ- 
λον αν  ονν  είκότως  τις  αυτόν  εκείνα  έπιορκεΐν  η  τάδ* 


ΠΡΟΣ  Ο  ΜΙΤΟ  Ρ  Α  Β.  365 

ηγοίτο;  η  τίνα  τις  δικαίωι^  αν  εχοι  περί  τυντον  δια- 
νοιαν  τον  ραδίως  ουτωί  αντύν  έξελεγχοντος  οντ* 
επίορκο  ν; 

10  Άλλα  νη  ζ/ι'  ί'οως  ονχΐ  πάντ  αντώ  τοιαύτα  πε~ 
πρακται,  ονδε  πανταχόθεν  δηλός  έοτι  τεχνάξων.  άλλα 
και  τιμώμενος  φανερός  γέγονεν  νπερ'Αφόβυν  ταλάν- 
του, και  τοΟγ'  αντος  ημΐν  αποδώΰειν  εγγνώμενος. 
καίτοι  θκεψαθ9•ε  ϋτι  τοντ'  εβτι  τεκμήριον  ου  μόνον 
τοϋ  την  γυναίκα  ΰυνοικεΐν  Άφόβω  καΐ  τούτον  οίκείως 

11  εχειν,  άλλα  καΐ  τού  μη  δεδωκέναι  την  προίκα,  τίς  γαρ 
άνθρωπος  ηλίθιος  έβτιν  ούτως,  ός  αργύρων  μεν  δονς 
τοοοϋτον,  επει^  εν  λαβών  χωρίον  άμφιΰβητούμενον 
εις  άποτίμηοιν,  βνν  οΊς  πρότερον  εξημίωτο,  τον  άδι-&19 
χήοαντα  ώς  δίκαιον  τι  ποιήΰοντα  και  τού  της  δίκης 
όφληματος  προοεγγυήοαβθαι;  εγώ  μεν  ουδέν  οίμαι. 
και  γαρ  ούδε  λόγον  το  πράγμ  έ'χον  εΰτΐ,  τον  αυτόν  αυ~ 
τω  μη  δννάμενον  κομίααΰθαι  τάλαντον,  τούτον  άλλω 
τινί  φάβκειν  άποτίοειν  και  ταύτ  έγγυάοθαι.  άλλα  καΐ 
άπ  αυτών  τούτων  έΟτι  δήλον  ότι  την  μεν  προίκα  ου 
δέδωκεν.  άντΙ  δε  πολλών  χρημάτων  τών  έμών  οικείος 
ων  Άφόβω  ταύτ  άπετιμάτο,  χληρονόμον  την  άδελφην 

Ι^τών  εμών  μετ^  εκείνου  καταΰτήύαι  βονλόμενος.  είτα 
νύν  παρακρούοαοθαι  ζητεί  καΐ  φενακίξει .,  λέγων  ώς 
πρότερον  τους  όρους  έατηΰεν  η  εκείνον  την  δίκην 
όφλεΐν.  ου  πρότερον  γε  η  παρά  ΰοΐ,  ει  γε  νύν  άληθη 
λέγεις,  δήλον  γαρ  ότι  καταγνούς  άδικίαν  αυτού  ταύτ 
έποίεις.  είτα  και  γελοΐον  τούτο  λέγειν,  ώαπερ  ουκ  εί- 
δότων  υμών  ότι  πάντες  οί  τά  τοιαντ  άδικούντες  ΰκο- 
πούΰι  τί  λέί,ουοιν,  και  ουδείς  πώποτ  ώφλε  Οιωπών 
"  ούδ'  άδικεΐν  ομολόγων  άλλ'  έπειδάν,  οίμαι,  μηδέν 
άληθίζ  λέγων  έξελεγχθγί,    τότε   γιγνώβκεται  όποιόί 

13^0τιν,  όπερ  και  ούτος  έμοιγε  δοκει  πάΰχειν.  επεί,  φε- 


366  XXXII.  ΔΗΜΟΣΘΕΝΟΥΣ 

ρε,  πώς  έΰτί  δίκαιον,  εάν  μεν  ογδοήκοντα  μνών  ^ΐ^ς 
ορονς,  όγδοήκοντκ  μνάς  είναι  την  προίκα,  εάν  δε  πλεί- 
ονος πλέον,  εάν  δ'  έλάττονος  ελαττον;  η  πώς  έβτι  δί- 
καιον, της  αδελφής  της  οής  μηδέπω  καΐ  τήμερον  αλλω 
αννοικονοης  μηδ'  άπηλλαγμένης  Άφοβου,  μηδέ  την 
προίκα  δεδωκότος  ΰον,  μηδ'  υπέρ  τούτων  εις  βάβανον 
μηδ'  εις  άλλο  δίκαιον  μηδέν  καταφεύγειν  έ&έλοντος, 
οτι  6ν  Οτήβαι  φγις  ορούς,  βον  είναι  το  χωρίον;  εγώ 
μεν  ουδαμώς  οίμαΐ'  την  γάρ  άληϋ-ειαν  Οκεπτέον,  ούχ 
ατιςέαυτώ  παρεβκεύαοεν  έξεπίτηδες  εις  το  λέγειν  τι  880 
14  δοκεΐν,  ώοπερ  ΰμεΐς.  έπειτα  το  δεινότατον  *  ει  καΐ  δε- 
δωκότες  ήτε  ως  μάλιβτα  την  προίκα,  ην  ου  δεδώκατε, 
τίς  6  τούτων  αίτιος;  ούχ  ύμεΐς,  έπεί  επι  τάμα  εδοτε; 
ούχ  ολοις  ετεβι  πρότερον  δέκα  τάμα  λαβών  ειχεν  εκεί- 
νος ων  ώφλε  την  δίκην,  η  κηδεβτην  βοι γενέΰ&αι;  η 
6ε  μίν  έδει  κομίβαβ&αι  πάντα,  τον  δε  καΐ  καταδικαβά- 
μενον  καϊ  δι  όρφανίαν  ήδικημένον  και  προικός  άλη- 
ϋΊνής  άπεβτερημένον,  ον/Μ-οχΌν  άν&ρώπων  ούδε  της 
έπωβελίας  άξιον  ην  κινδυνεύειν,  ηναγκάβ^αι  τοιαύ- 
τα παΰ-εΐν,  κεκομιΰμένον  μηδ'  οτιοϋν,  και  ταϋτ'  έ&έ- 
λοντα  ποιεΐν  ύμιν  αύτοΐς ,  εΐ  τι  τών  δεόντων  έβούλε- 
ΰ&ε  πράττειν ; 


XXXII. 

ΠΡΟΣ  ΖΗΝΟΘΕΜΙΝ  ΠΑΡΑΓΡΑΦΗ. 

ΤΠΟΘΕΣΙΣ. 

^ύανειΰάμενος  παρά  ^ημωνος,  ενός  τών  ^άημοβΟ^ίνονς  βνγ- 
γίνών,  έμπορος  τις,  Πρώτος  όνομα,  έπρίατο  τοϋ  αργυρίου  ΰΐ- 
χον  ίν  Σνρακοΰΰαις ,   και  τούτον  έκόμιΰεν  εις  Ά&ηνας  επί 


ΠΡΟΣ  ΖΗΝΟΘΕΜΙΝ.  367 

νίώς,  ης'Ηγέΰτρατος  ίναν/.ληριι.  Ήγίατ^ίαος  δΙ  καΙ  Ζηνό- 
^εμις,  ηρυς  'όν  ίΰτι,ν  η  παραγραφή.  ΜαΟΰαλιώται  μίν  ηααν 
το  γένος^,  κακούργημα  δε  τοιούτον  ίν  Σνραχουααις  ίκακονρ- 
γηΰαν,  ως  ό  ρητωρ  φηΰίν.  ίδανείΰαντο  χρήματα  ^  ταντα  δε^8\ 
εις  μεν  την  ΐ'ανν  ουκ  ίνέΟ•εντο,  λά&ρα  δε  εΙς  την  ΜαβΰαλΙαν 
απεδτειλαν ,  αποΰτερηβαι  τους  δανείΰαντας  βεβονλενμενοι. 
ετιειδί]  γαρ  ίγέγραητο  εν  τω  βνμβολαίω ,  εΐ  πάϋΌΐ  τι  η  ναϋς, 
μη  άτί'χιτεΐο^αι  αντονς  τα  χρήματα^  έΰκεψαντο  καταδϋΰαι 
την  νανν.  ννκτωρ  ούν  εν  τω  πλω  γ.ατελ'&ων  ό  Ήγεΰτρατος 
διέκοπτε  τον  πλοίου  το  έδαφος.  φωραϋ•εΙς  δε  και  φενγων 
τονς  επιβάτας  εις  την  ^αλαΰΰαν  εΐΰπίπτει  καΐ  παραχρήμα 
απόλλνται.  ό  τοίννν  Ζηνό^εμις^  ο  κοινωνός,  ως  φηΰιν  ο  ρη- 
τωρ,  τοϋ'Ηγεατράτον,  μόλις  αωΰ-είβης  εΙς  Α&ηνας  της  νεώς, 
ημφιββητει  τον  βίτου,  λέγων  είναι  τον  ΰΐτον  Ηγεΰτράτον, 
ίκεΐνον  δε  παρ  εαντοΰ  δεδανεΐβ^αι  χρήματα,  ενΰταντων  δε 
αντω  τον  τε  Πρώτον  και  τον  ^ημωνος  αμφοτέροις  έλαχε  δί- 
κην  έμπορικην.  και  τον  Πρώτον  έξ  έρημης  ελών  εκοντα,  ώς 
φηΰι  ^ημοΰ&ένης,  καΐ  βνγκακονργονντα ,  είΰάγει  και  τον 
Ρήμωνα  δεύτερον  εις  το  δικαατηριον.  ο  δε  παραγράφεται 
μη  είΰαγώγιμον  είναι  την  δίκην,  νομον  παρεχόμενος  τον  δί- 
δοντα τοις  έμπόροις  τας  δίκας  είναι  περί  τών^Α&ηναξε  και 
τών  ^Α&ηνη&εν  ΰνμβολαίων  Ζηνο&έμιδι  δέ  φηΰι  μηδέν 
ΰυμβόλαιον  είναι  προς  αντον.  και  ο  μεν  άγων  έΰτι  παραγρα- 
φικος ,  ό  δε  λόγος ,  ως  της  εν&νδικίας  τον  πράγματος  είΰη- 
γμένης,  όντως  εΐρηται  περί  τον  μη  Ζα}νοϋ'έμιδος  είναι  τον 
ΰΐτον,  άλλα  τον  Πρώτον,  ω  ο  /ίημων  έδανειβε  το  αργνριον. 
ον  γαρ  βονλεται  δοκεϊν  ρήματι  τον  νόμον  μόνον  Ιβχνρίζε- 
β^αι  κατά  το  πράγμα  αδικών,  άλλα  δείκννΰιν  ώς  θαρρεί  μεν  ^2 
και  τη  ευθεία,  εκ  περιονβίας  δε  αντω  καΐ  παραγραφην  ο  νό- 
μος δίδωα. 


"Ανδρες  δικαβταΐ ,  βυνλομοα  παραγεγραμμένος  μη 
είΰαγώγιμον  είναι  την  δίκην  τιερί  τών  νόμων  ττρώτον 
ειπείν,  καϋ-'  ονς  παρεγραψάμην.  οι  νόμοι  κελενονοιν, 
ώ  άνδρες  δικαΰταί,  τάς  δίκκς  είναι  τοΓ^  νανκληροις 
χαΐ  τοις  έμπόροις  τών  Ά%-ηναζε  και  τών  Άϋ'ηνηΰ'εν 


368  XXXII.  ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

βνμβολαίων,  καΐ  περί  ών  αν  ωβι  βυγγραφαί-  αν  δε  τις 
παρά  ταύτα  δίκάζ^μαι,  μη  είβαγώγιμον  είναι  την  δίχην. 

2  τοντω  τοίννν  Ζηνο&εμιδι  ττρος  μεν  έμε  οτι  ονδεν  ην 
βνμβόλαιον  ονδε  ΰνγγραφη ,  καυτός  ομολογεί  εν  τω 
έγκληματι '  δανεΐβαι  δε  φηβιν  Ήγεΰτράτω  νανκληρω, 
τούτου  δε  άηολομένου  εν  τω  πελάγει  ημάς  το  ναϋλον 
βφετερίΰαΰϋ-αι  •  τουτί  το  έγκλημα  εοτιν.  εκ  δη  τοΰ 
αυτού  λόγου  την  τε  δίκην  ουκ  είβαγώγιμον  ούοαν  μα- 
ϋ•ή6ε6^ε  καΐ  την  ολην  επιβουλην  καΐ  πονηρίαν  του- 

3  τουΐ  τοΰ  άνΰ-ρώπον  οφεοϋ-ε.  δέομαι  δ'  υμών  πάντων, 
ω  άνδρες  δικαΰταί^  εΐπερ  αλλω  τινί  ηώποτε  πράγματι 
τον  νουν  προβεβχετε  ^  καΐ  τούτω  προοβχεΐν  άκούβε-• 
Ο&ε  γάρ  άν&ρώπου  τόλμαν  καΐ  πονηρίαν  ου  την  τυ- 
χούΰαν,  άνπερ  εγώ  τά  πεπραγμεν  αύτώ  προς  υμάςο:^^ 
πολλάκις  ειπείν  δυνη&ο}.  οιμαι  δε'. 

4  Ζηνό^εμις  γάρ  ούτοοΐ  ων  ύπηρετης'Ηγεοτράτου 
τον  νανκλήρου,  ον  και  αύτος  εγρα-ψεν  εν  τω  έγκληματι 
ως  εν  τω  πελάγει  άπώλετο  (πώς  δ\  ου  προβεγραφεν^ 
«λλ'  εγώ  φράΰω) ,  αδίκημα  τοιουτονί  μετ  εκείνου  βυν- 
εβκενάβατο.  χρήματα  εν  ταΐς  Σνρακούΰαις  έδανείζε- 
το  ούτος  και  εκείνος,  ώμολόγει  δ'  εκείνος  μεν  προς 
τους  τούτω  δανείζοντας,  ει  τις  ερυιτο ,  ένεΐναι  βΐτον  εν 
ττ]  νηΐ  τούτω  πολύν ,  οντοοί  δε  προς  τους  εκείνωτόν 
γόμον  ο^κίί'οι/  εχειν  αυτόν  της  νεώς'  ών  δ'ε  ο  μεν  ναύ- 
κληρος,  6  δ'  επιβάτης,  επιβτεύοντο  είκότως  ά  περί  άλ- 

5  λήλων  ελεγον.  λαμβάνοντες  δε  τά  χρήματα  οίκαδε 
άπέβτελλον  εις  την  Μαοοαλίαν,  καΐ  ούδεν  εις  την  νανν 
είΰεφερον.  ούΰών  δε  των  ουγγραφών ,  ώοπερ  είώ&α- 
6ιν  άπαβαι,  ΰωΰ^είαης  της  νεώς  άποδούναι  τά  χρήμαΟτ , 
ϊν  άποβτερήΰαιεν  τους  δανείβαντας,  την  ναύν  κατα- 
δύβαι  εβουλεύβαντο.  6  μεν  ούν'Ηγέβτρατος,  ως  από 
της  γης  «πήραν  δνοΐν  η  τριών  ημερών  πλουν,  κατά- 


ΠΡΟΣ  ΖΗΝΟΘΕΜΙΝ.  369 

βάς  της  νυκτός  εις  χοιλην  νανν  διε'κοητε  τον  πλοίου 
το  εδκφος.  οντοοΐ  δ\  ώς  ονδϊν  είδώς^  κνω  μετά  των 
α?.λων  επιβατών  διε'τριβεν.  φόφοι^  δε  γενομένου  αί- 
ΰ\)•άνονται  οι  εν  τω  ττλοίω  οτι  κακόν  τι  έν  κοίλη  νηΐ  γί- 

^γνεται^  καΐ  βοη%ονΰι  κάτω.  ώς  ό'  ηλϊοκετο  ό  Ήγέ- 
ϋτρατος  καΐ  δίκην  δώοειν  ϋπέλαβε^  φεύγει  κα\  διωκό- 
μενος ρίπτει  αυτόν  εις  την  &άλατταν^  διαμαρτών  δε 
τον  λε'μβον  διά  το  νύκτα  είναι  άπεπνίγη.  εκείνος  μεν 
ονν  όντως,  ώβπερ  άξιος  ην,  κακός  κακώς  άπώλετο,  «884 
τονς  άλλονς  έπεβούλενΰε  ηοιηΰαι,  ταντα  πα%•ών  αύ- 

7  το^.  ούτοοΐ  δ'  ό  κοινωνός  αυτού  και  οννεργός  το  μεν 
ττρώτον  εν&νς  εν  τω  πλοίω  παρά  τάδικηματα,  ώς  ον- 
^ίΐ^ίί'άώ?,  «λλ'  εκπεπληγμενος  και  αντός,  επειϋ•ε  τον 
πρωρεα  και  τους  ναύτας  εις  τον  λέμβον  εκβαίνειν  και 
έκλιπεΐν  την  ναύν  την  ταχίοτην,  ώς  άνελπίΰτου  της 
(ΐωτηρίας  οϋβης  και  καταδνύομενης  της  νεώς  αύτίκα 
μάλα,  ΐν\  όπερ  διενοη&ηβαν ,  τοΰτ^  επιτελεβ^είη  κα^ 
η  ναϋς  άπόλοιτο  χαΐ  τά  ύυμβόλαια  άποοτερήύαιεν. 

^(■.ποτυχών  δε  τούτου,  καΐ  του  παρ  ημών  ΰνμπλεοντος 
έναντιωθ-εντος  καΐ  τοις  ναύταις  μιΰ^ονς,  ει  διαοώβαι- 
εν  την  νανν,  μεγάλους  επαγγειλαμένου ,  6ωϋ•εί6ης  εις 
Κεφαλληνίαν  της  νεώς  διά  τους  0-εούς  μάλιατά  γε,  εί- 
τα καΐ  διά  την  τών  ναυτών  άρετην ,  πάλιν  μετά  τών 
Μαβΰαλιωτών  τών  τον  Ήγεΰτράτου  πολιτών  μη  κα- 
ταπλεΐν  Ά&ήναζε  τό  πλοΐον  έπραττε ,  λέγων  ώς  αυτός 
τε  και  τά  χρήματ  έκεΐΟ-έν  εοτι,καΐ  ό  ναύκληρος  εί'η  καΐ 

9  οι  δεδανεικότες  Μαοοαλιώται.  αποτυχών  δε  καΐ  τού- 
τον, και  τών  αρχόντων  τών  εν  τη  Κεφαλληνία  γνόν- 
των'^Ο-ηναζε  την  ναύν  καταπλεΐν ,  ό%ενπερ  άνήχ^η, 
όν  ούδ'  αν  εις  έλ^εΐν  ωετο  δεύρο  τολμήΟαι  τοιαύτα  γε 
έβκευωρημένον  και  πεποιηκότα,  ούτος,  ώ  άνδρες  Ά&η- 
ναΐοί,  τοβούτον  ύπερβέβληκεν  οζναιδεία  καΐ  τόλμη, 
ΟοΐΏΟδΙΙι.    ΥοΙ,  ΙΓ.  '     24 


370  XXXII.  ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

ωοτ  ονκ  έληλυ^ε  μόνον,  αλλά  καΐ  τον  βίτον  τον  ημε- 
τερον  άμφιοβητ-ηβας  ημΐν  δίκην  ηροΰείληχεν. 

10  Τι  ονν  ποτ'  εΰτΐ  το  αίτιον ,  καΐ  τω  ποτ  εηγιρμένος 

οντος  κατεληλνΟ-ε  καΐ  την  δίκην  εί'ληχεν;   εγώ  νμΐν 
^ρο5•  άνδρες  δικαΰταΐ,  άχ&ό μένος  μεν  νητον  ^ίακαϊ 
ϋ-εονς,  άναγκαζόμενος  δε.    εΰτον  έργαΰτήρια  μοχ^η-885 
ρών  άν&ρώπων  βννεβτηκότων  εν  τω  Πειραιεΐ•    ονς 

Ιΐονδ'  νμεΐς  άγνοηΟετε  ίδόντες.  εκ  τούτων  ενα,  ηνίχ 
οντος  ετίραττεν  όπως  η  νανς  μη  καταπλενΰεται  δενρο, 
πρεΰβεντην  εκ  βονΚης•  τίνα  λαμβάνομεν  γνώριμον 
οντωβΐ,  ο  τι  δ'  ην  ονκ  είδότες,  ατύχημα  ονδεν  έλαττον, 
ει  οίον  τ'  ειπείν ,  άτνχήβαντες  η  το  «ξ  αρχής  πονηροΐς 
άν^ρώποίς  ανμμΐ^αι.  ούτος  6  πεμφ&είς  νφ  ημών, 
Άριΰτοψών  όνομα  αντω,  Ος  καΐ  τα  τον  Μικκαλίωνος 
πράγματα  έβκενώρηται  (ταύτα  γαρ  ννν  άκούομεν), 
ηργολάβηκεν  αντος  καΐ  κατεπήγγελταυ  τοντωΐ,  καΐ 
όλως  έύτίν  6  πάντα  πράττων  ούτος•    όδΐ  δε  αβμενος 

12  δέδεκταί  ταύτα,  ώς  γαρ  διημαρτε  τον  διαφ^αρήναι  το 
πλοΐον .,  ονκ  έχων  άποδούναι  τα  χρήματα  τοις  δανεί- 
βαΰί  (πώς  γαρ  α  «ξ  αρχής  μη  ένε&ετο;)  αντιποιείται  τών 
ημετέρων,  και  φηΰΐ  τω  Ήγεΰτράτω  επί  τούτω  τω  οί- 
τω  δεδανεικέναι,  όν  6  παρ  ημών  έπιπλέων  ί'πρίατο, 
οί  δ\  δανειοται  το  «ξ  αρχής  εξηπατημένοι,  όρώντες 
εαντοΐς  άντι  τών  χρημάτων  άν&ρωπον  πονηρόν  χρή- 
οτην,  άλλο  δ'  ονδεν,  ελπίδα  έχοντες  νπό  τούτον  παρα- 
κρονα&έντων  νμών  εκ  τών  ημετέρων  άπολή^φεβ^αι  τα 
εαντών,  όν  Ι'ΰαβι  -φενδόμενον  ταύτα  καθ-  ημών,  τούτω 
Οννδικεΐν  αναγκάζονται  τού  ΰνμφέροντος  ένεκα  τον 
εαντών. 

13  Το  μεν  ούν  πράγμα,  νπερ  ον  την  φήφον  ο'ί'ύετε, 
ώς  ειπείν  εν  κεφαλαίω,  τοιούτον  έοτι.  βονλομαι  δε 
τονς  μάρτυρας  ων  λέγω  πρώτον  νμΐν  παραβχόμενος^ 


ΠΡΟΣ  ΖΗΝΟΘΕΜΙΝ.  371 

μετά  ταύτα  δη  και  ταλλα  διδάΰχειν.    καέ  μοί  λέγε  τάς 
μαρτυρίας. 

ΜΑΡΤΤΡΙΑΙ.  886 

14  'Ετιειδη  τοίννν  άφίκετο  δενρο  το  πλοιον^  γνόντων 
τωί'  Κεφαλληνων  άντιτΐράττοντος  τούτον,  ο&εν  έξε- 
πλευΰε  τόηλοΐον,  εντανϋ-α  καΐ  καταπλεΐν  αντο ,  την 
μεν  νανν  ο[  έπΙ  τη  νηΐ  δεδκνεικότες  έν&ενδε  εν&έως 
είχον.  τον  δε  ϋΐτον  ό  ηγορακώς  ειχεν  ην  δ'  οντοςό 
ημΐν  τα  χρήματ  οφειλών,  μετά  ταύτα  ηκεν  ούτος  έχων 
τον  παρ  ημών  πεμφ&εντα  πρεοβεντην,  τον  Άριβτο- 
φώντα^  καΐ  ημφίΰβήτείτον  βίτον,  φάΰκων'Ηγεβτράτω 

15  δεδανεικέναι.  "τι λέγεις.,  αν&ρωπε;"  ευθέως  6  Πρώτος 
(τούτο  γαρ  ην  τοννομα  τώ  τον  ύΐτον  είοαγαγόντι,  τω 
τα  χρήμα^'  ημΐν  οφείλοντι)  "ΰύ  χρήματα  δέδωκας 
"Ήγεΰτράτω ,  α£θ•'  ου  τονς  αλλονς  εξηπάτηκας ,  όπως 
" δανείϋεται, ,  και  σοι  πολλάκις  λέγοντος  οτι  τοις  προϊε- 
" μένοις  άπολεΐται  τα  χρήματα;  βύ  ούν  ταντ  άκούων 
' αντος  αν  προήκω ;"  εφη,  καΐ  αναιδής  ην.  "ούκούν  εί 
"τα  μάλιβτα  άληΰ-ή  λέγεις ^'  τών  παρόντων  τις  νπέλα- 
βεν ." ο  βός  κοινωνός  και  πολίτης^  ό  Ήγέοτρατος,  ως 
'έοικεν,  έξηπάτηκέ  ΰε,  καΐ  νπερ  τούτων  αντος  αντω 

16" &ανάτον  τιμήοας  άπόλωλεν"  "καΐ  οτι  γ  "  εφη  τις 
τών  παρόντων^  "απάντων  έβτΐ  βννεργος  ούτος  έκείνω, 
"βημείον  νμΐν  έρώ  *  προ  γαρ  τον  διακόπτειν  έπιχειρή- 
" βαι  την  νανν  ^  τί&ενται  προς  τίνα  τών  βνμπλεόντων 
"οντο^  και  δ  Ήγέΰτρατος  βνγγραφήν.  καίτοι  ει  μίν  εις 
" πίβτιν  έδωκας ,  τί  προ  τού  κακουργήματος  αν  τα  βε~ 
" βαια  έποιού;  ει  δ'  άπιΰτών  ετύγχανες,  τίούχ.,  ώαπερ 

η" οι  άλλοι,  τά  δίκαια  ελάμβανες  εν  τί}  γη;"  τί  αν  τα 
πολλά  λέγοι  τις ;  ην  γάρ  ούδ'  ότιονν  πλέον  ημΐν  ταύτα 
λέγονβιν,  άλλ'  εί'χετο  τού  βίτον.  έ^ήγεν  αντον  Πρώτος  887 

24* 


372  XXXII.  ζίΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

καΐ  ό  κοινωνός  τον  Πρώτον,  Φερτατος'  οντυοΐ  ό'  ονκ 
έξηγετο,  ονδ'  αν  εφη  διαρρήδην  ντί  ονδενόξ  έί,αχϋ•^- 

18  ναί,  ε^  μ^ΐ  αντον  εγώ  εξαξω.  μετά  ταύτα  ηρονκαλεΐτο 
6  Πρώτος  αντον  καΐ  ημείς  επΙ  την  άρχην  την  των  Σν- 
ρακοΰίων,  καν  μεν  εωνημενος  τον  ϋΐτον  εκείνος  φαί- 
νηται  καΐ  τα  τέλη  κείμενα  εκείνον  και  τάς  τιμάς  Ό  δια- 
λνων  εκείνος,  τοντον  πονηρόν  οντά  άζιονμεν  ξημιον- 
ΰ&αι,  ει  δε  μη,  και  τά  διάφορα  άπο?Μβεΐν  και  τάλαντον 
προΰλαβεΐν,  καΐ  τον  ΰίτον  άφιατάμε&α.  ταντ  εκείνου 
ηροκαλονμενον  και  λέγοντος  και  ημών  ονδεν  ην  πλέ- 
ον, άλΧ  ην  αΐρεϋις  η  τούτοι  έξάγειν  ημάς  η  άπολωλε- 

19  κέναι  ύω&έντα  και  παρόντα  τάημέτερ  αντών.  6  γαρ 
αν  Πρώτος  διεμαρτνρετο  έξάγειν,  βέβαιων  άναπλεΐν 
έ^έλειν  εις  την  Σικελίαν  ει  δε  ταντ'  έ&έλοντος  αν- 
τον προηβόμεϋ•'  ημείς  τούτω  τον  βΐτον,  ονδεν  αντώ 
μέλειν.  καΐ  ότι  ταντ  άλη^ή  λέγω ,  και  οντ  αν  έ^αχΟ-η- 
ναι  εφη ,  ει  μη  νπ  εμού ,  ον&'  ά  προνκαλεΐτο  περί  τού 
άναπλεΐν  έδέχετο,  εν  τε  τω  πλοίω  την  ονγγραψην  ε%•ε- 
το,  λέγε  τάς  μαρτνρίας. 

ΜΑΡΤΤΡΙΑ1. 

30  Επειδή  τοίννν  οντ  έ^άγεΰϋ^αι  η%•ελεν  νπό  τού 
Πρώτον  οντ'  εις  την  Σικελίαν  άναπλεΐν  έπι  τά  δίκαια, 
προειδώς  -θ-'  άπαντα  έφαίνετο  ά  ό  Ήγέΰτρατοςέκακονρ- 
γει,  λοιπόν  ην  ήμΐν  τοις  έν&ένδε  μεν  πεποιημένοις  το 
βνμβόλαιον,  παρειληφόβιδετόν  ύΐτον  παρά  τού  δικαί- 

21  ως  έκεΐπριαμένον,  έξάγειν  τούτον,  τίγάρ  αν  και  άλλο 
εποιούμεν;  ονπω  γάρ  τούτο  γε  ονδεις  ημών  τών  κοι- 
νωνών νπέλαβεν .  ως  νμεΐς  γνώβεο&έ  ποτ  είναι  τον-  ς§ς 
του  τον  βΐτον,  ον  καταλιπεΐν  οντος  ^πειϋ'ε  τονς  ναν- 
τας,  όπως  απόλοιτο  τού  πλοίου  καταδνντος.  ο  καΐ  μέ- 
γιβτόν  έΰτι  αημεΐον  τού  μηδέν  προβήκειν  αντώ•    τίς 


ΠΡΟΣ  ΖΗΝΟΘΕΜΙΝ.  373 

γαρ  αν  τον  εαυτού  αΐτον  'έπει&ε  τίροεΰΟ-αι  τους  οώζείν 
βονλομενονς;  η  τις  ουκ  αν  εττλει,  δε^άμενος  την  πρό- 
χληΰίν  εις  την  Σιχελίαν,  ού  ταύτα  ΐ]ν  ^λίγξα^  κα&σ- 

22  ρω$ ;  χαΐ  μην  ούδΐ  τοϋτ  εμελλον  νμών  χαταγνώαε- 
α&αί,  ώς  εΐοαγώγιμον  χΡηφιεΐαϋ-ε  τούτω  την  δίκην  πε- 
ρί τούτων  των  χρημάτων ,  α  κατά  πολλούς  τρόπους 
ούτος  §πραττεν  όπως  μη  είβαγώγψα  δεϋρ  εΰται,  πρώ- 
τον μεν  οτε  αυτά  καταλιπεΐν  τους  ναύτας  επει^εν,  εΐ&' 
ϋτ'  εν  Κεφαλληνία  μη  δεύρο  πλεΐν  την  ναϋν  επρατ- 

2Λτεν.  πώς  γαρ  ουκ  αίβχρόν  καΐ  δεινόν  αν  γένοιτο^  ει 
Κίφαλληνες  μεν,  όπως  τοΐς'^&ηναίοις  βωΰ-ητά  χρή- 
ματα, δεύρο  πλεΐν  την  ναϋν  έκριναν,  ύμεις  δ'  οντες 
Αθηναίοι  τα  των  πολιτών  τοις  καταποντίβαυ  βουλη- 
δ-εΐβί  δούναι  γνοίητε,  και  α  μη  καταπλειν  όλως  ούτος 
δεύρο  έπραττε,  ταύτ'  είβαγώγιμα  τούτω  -φηφίΰαι- 
σΟ•£ ;  μη  δήτα ,  ώ  Ζεύ  καΐ  ϋ-εοί.  λέγε  δη  μοι  τι  παρα- 
γεγραμμαι. 

ΠΑΡΑΓΡΑΦΗ. 

Λέγε  δη  μοι  τον  νόμον. 

ΝΟΜΟΣ. 

24  Ότι  μεν  τοίνυν  εκ  των  νόμων  παρεγραφάμην  μη 

εΐααγώγιμον  είναι  την  δίκην,  ίκανώς  οΐμαι  δεδεΐχ&αι  • 
τεχνην  ο  άκούβεαϋ-ε  τού  σοφοί)  τού  ταύτα  πάντα  ΰυν- 
τε&εικότος ,  του  Άριοτοφώντος.  ώς  γαρ  εκ  τών  πρα- 
γμάτων απλώς  ούδεν  εώρων  δίκαιον  εαυτοΐς  ενόν, 
έπικηρυκεύονται  τω  Πρώτω  και  πεί^ουσι  τον  άν&ρω-  889 
πον  ένδούναι  τα  πράγμα&'  εαυτοΐς,  πράττοντες  μεν, 
ως  εοικε,  και  εξ  αρχής  τούτο,  ώς  ημίν  νύν  φανερόν  γε- 

2^γονεν,  ού  δυνάμενοι  δε  πεΐβαι.  6  γαρ  Πρώτος,  εως 
μεν  ωετο  τον  Οιτον  κέρδος  ελ&όντα  ποιήΰειν,  άντείχετο 


374  XXXII.  ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

τούτον  ααΐ  μάλλον  γι^εΐτο  αύτόζ  τε  κερδάναί  καΐ  ημίν 
τα  δίκαια  άηοδονναι^  η  κατακοινωνηοας  τούτοις  τηζ 
μεν  ωφελείας  τοιίτου^  ποιήΟαι  μερίτας,  ημάς  δ'  άδική- 
βαΐ'  ώς  δ\  δενρο  ηκοντος  αντοϋ  καΐ  περί  ταντα  πρα- 
γματενομενον  έτίανηκεν  όΰΐτος,  αλλην  ευθέως  έλαβε 

26  γνώμην.  καΐ  αμα  (^είρηΟεται  γαρ ,  ώ  άνδρες  Άθ•ηναΐθί, 
πάαα  προς  υμάς  η  άλη&εια)  καΐ  ημείς  οι  δεδανεικότες 
προβεκρονομεν  αύτώ  καϊ  πικρώς  είχομεν,  της  τε  ζη- 
μίας εφ  ημάς  ίοΰοης  της  περί  τον  ΰΐτον,  καϊ  βνκο- 
φάντην  άντΙ  χρημάτων  αίτνώμενοι  τούτον  ημΐν  κε- 
κομικεναι.  εκ  τούτων,  ονδε  φνβει  χρηοτος  ων  άνθρω- 
πος δηλονότι,  επί  τούτους  αποκλίνει,  και  ϋνγχωρει 
την  δίκην  ερημον  όφλεΐν,  ην  ούτος  αντω  λαγχάνει 

11  τότε,  ότε  ονπω  ταντ  εφρόνουν.  ει  μεν  γαρ  άφηκε 
τον  Πρώτον,  εξεληλεγκτ  αν  ενϋ-εως  ημάς  Ονκοφαν- 
τών'  οφλεΐν  δε  παρών  εκείνος  ον  ΰννεχώρει,  ΐν  εάν 
μεν  αντω  ποιώβιν  α  ώμολογήκαβιν  ει  δε  μη,  την 
ερημον  άντιλάχη.  άλλα  τί  ταΰτα;  ει  μεν  γαρ  α  γέ- 
γραφεν  ούτος  εις  το  έγκλημα  έποίει,  ονκ  όφλείν  αν 
δίκην  δικαίως,  άλλ'  άπυϋ-ανείν  ό  Πρώτος  εμοιγε  δο- 
κεΐ.  ει  γαρ  εν  κακοΐς  και  χειμώνι  τοβοντον  οίνον 
επινεν  ωθ%^  όμοιον  είναι  μανία,  τί  ονκ  άξιος  έοτι  πα- 

2ίί  Ο'εΐν ;  η  ει  γράμματ  εκ?.επτεν  η  νπανέωγεν ;  άλλα 
ταύτα  μεν  αντοί  προς  εαντονς  νμεΐς  όπως  ποτ^  έχει 
διακρινεΐα&ε-  ττ^  δ'  εμΐ]  δίκτ]  μηδέν  εκείνης'πρόοαγε.  ^% 
ει  τί  βε  ηδίκηκεν  6  Πρώτος  η  λέγων  η  ποιών,  έχεις, 
ώς  ^οικε,  δίκην  ουδείς  ημών  έκώλνΟεν,  ονδε  νύν 
παραιτείται,  ει  βεβνκοφάντηκας ,  ον  περιεργαζόμε&α. 

29νη  ^ία,  άλλ'  εκποδών  έβτιν  άνθρωπος,  διά  γευμάς, 
ίνα  τάς  τ&  μαρτυρίας  τάς  ημετέρας  λίπη,  καϊ  νύν 
νμεΐς  ο  τι  αν  βοΰληοθε  λέγητε  κατ'  αντον.  ει  γάρ  μη 
δι  υμών  έρημος  έγίγνετο  η  δίκη,  αμα  αν  αυτοί/  προΟ- 


ΠΡΟΣ  ΖΠΝΟΘΕΜΙΝ.  375 

εχσ.Χον  χαΐ  χατηγγναζ  ττρυς  τυν  πολέμαρχου,  καΐ  εί 
μϊν  χατεοτηΰέ  ϋοί  τους  εγγνητάζ^  μένειν  ήναγκάζετ 
αν  η  ΰν  παρ  ων  λήφεν  δί^ν  ετοίμονζ  είχες,  ει  δε  μη 
^Οχατε'ατηβεν^  εις  το  οίκημα  αν  ηει.  ννν  δί  κοινωύά- 
μενοί  το  πράγμα,  ό  μεν  δια  αού  την  γεγοννΐαν  ίν- 
δειαν  ονκ  άποδώΰειν  ημίν  οίεται,  αν  ό'  εκείνου  κατη- 
γορών των  ημετε'ρων  κύριος  γενήοεο&αι.  τεκμηριον 
δέ'  εγώ  μεν  γαρ  αύτον  κλητενβω,  ον  δ'  οντε  κατηγ- 
γνηΟας  οντε  ννν  κλϊμενεις. 

31  Έτι  τοίννν  ετέρα  τις  έβτίν  έλπίς  αντοις  τον  πα- 
ρακρονΰεοϋ'αι  και  φενακιεΐν  νμάς.  αίτιάΰονται  ζ/τ;- 
μοο&ένην,  και  έκείνφ  έμε  πιΰτεύοντα  φηβονβιν  έξά- 
γειν  τοντονι,  νπολαμβάνοντες  τω  ρήτορα  καΐ  γνώρι- 
μον  είναι  εκείνον  πι^ανήν  εχειν  την  αίτίαν.  έμοί 
δ'  έϋτΐ  μεν,  ώ  άνδρες  Αθηναίοι,  ζίημοο&ένης  οικεί- 
ος γένει  (χαΐ  πάντας  νμΐν  όμννμι  τους  ^εονς  η  μην 

32  έρεΐν  τάλη&ή) ,  προϋελ&όντος  δ'  αντω  μον  καΐ  παρ- 
είναι  καΐ  βοη&εΐν  άξιονντος,  είτιέχοι,  ^ήμων,  έφη, 
εγώ  ποιήαω  μεν  ώς  αν  ον  κελενΐ]ς•  και  γαρ  αν  δεινύν 
εί'η.  δεΙ  μέντοι  καΐ  το  ΰαντον  καΐ  τονμόν  λογίΰα- 
69αι.  έμοΙ  ΰνμβέβηκεν .  αφ  ον  περί  των  κοινών  λέ- ^^ι 
γειν  ήρί,άμην,  μηδέ  προς  ^ν  πράγμα  ίδιον  προβελη- 
λνϋ-έναΐ'  άλλα  κάί  της  πολιτείας  αυτής  τα  τοιαύτα 
εξέβτηκα 


XXXIII. 

ΠΡΟΣ  ΑΠΑΤΟΤΡΙΟΝ  ΠΑΡΑΓΡΑΦΗ. 

ΤΠΟΘΕΣΙΣ. 

Ο  παρανραφόμενος  την  όίχην  ιδία  μίν  τίνα  ΰυμβόλαια  προς 
Άτίατονριον  εχωναφεΰιν  ίπ  έκείνοις  και  απαλλαγην  ίποιηϋατο. 


376  XXXIII.    ζίΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

νυν  δε  ύπέξ)  Παρμένοντος  ίγκαλεϊταί  και.  ατταιτεΐται.  χρήματα, 
ό  γαρ  Παρμένων  πολίτης  μεν  ην  τον  εμπορον  του  ^Απατου- 
ρίου  βυξάντίος,  φνγηνδε  εκ  τη^πατρίδος  κατεδεδίκαατο.  φίλω 
όέ  κατ  άρχας  τώ^Απατονρίω  χρωμενος,  υΰτερον ττροΰκρού- 
αας  εις  δίν.ας  ηλϋ•ε,  '/.αΙ  εδίων.ε  τον  Αττατουριον  πληγών  τε 
'/.αΙ  βλάβης,  γ.α-Αεΐνος  αύ&ις  τω  Παρμένοντι  δίκην  άντέλα- 
'/εν.  ο  μεν  ούν  Απατούρίος  ενί  διααητη  το  7νραγμα  επιτρα- 
πηναί  φηβίν  ΑριΰτοκλεΓ ,  '/.αγ,εΐνον  καταγνώναί  τοϋ  Παρμέ- 
νοντος'  διόπερ  επΙ  τούτον  ψ/.ει  τον  νυν  τζαραγραφομενον  την 
δίκην,  εγγυητην  του  Παρμένοντος  γεγενηΰ9αι  φάβ'/.ων.  ο  δε 
οΰδεν  τούτων  ομολογεί,  άλλα  πρώτον  μεν  φηΰι  τρίΰΐν  αυτούς 
επίτρέψαί  διαιτηταΐς ,  ουχ  ενΙ  τω  Αρίβτοτ,λεΙ,  έπειτα  εγγυη- 
την τού  Παρμένοντος  εν  ταΐς  ανν&η'καις'Άρχιππον  γραφή- 
ναι,  ζακείνας  δε  αφανιΰ&ηναί  τας  Ουν&ηκας  καζουργία  τού 
Άπατουρίον,  πείΰαντος  τον  Αριΰτοκλέα  τον  ν/οντα  αντας  μη 
■κομίζειν  εΙς  μέΰον,  άλλα  λέγειν  ως  απολωλεκε  το  γραμματεΐον  ^92 
καϋ•ευδων  ό  παις•  ετέρας  δε  ονκέτί  γραφήναι  δυν&ηκας,  ουδέ 
έπιτραπήναι  το  πράγμα  διαίτη,  της  μεν  πρότερον  άναιρε&εί- 
αης  τη  των  βυνΟ^ηκών  απώλεια,  δευτέρας  δε  ουχέτι  ϋυμβα- 
ϋ•είΰης  αυτοΐς•  τον  δε  Αριΰτοκλέα  πάρα  πάντα  τα  δίκαια 
κατά  τού  Παρμένοντος  αποφηναβ&αι  ούκέτ  οντά  διαιτι^την, 
και  ταύτα  αποδημούντος  τε  τού  Παρμένοντος  κατά  βυμφοράν 
μεγάλην  καΐ  απηγορενκοτος  αυτω  μη  διαιτάν.  ταύτα  τε  ούν 
6  την  δίκην  φευγων  προτείνεται  τα  δίκαια,  και  παραγράφε- 
ται τον  αγώνα,  λέγων  έπΙ  μεν  τοις  γενομένοις  αντω  προς 
^Αηατοΰριον  αυμβολαίοις  αφεΰιν  υπάρξαι,  υΰτερον  δε  ονδεν 
ίΤί  γεγενηΰ&αι  ΰυμβολαιον^  περί  δε  τών  τοιούτων  τους  νο- 
μούς μη  διδόναι  δικάζεΰ&αι. 


Τοις  μεν  εμτίόροίς,  ώ  άνδρες  δίκαβταΐ,  καΐ  τοις 
νανκλήροίς  κελενευ  υ  νόμος  είναι  τάς  δίκας  προς  τους 
ϋ-εομο^έτας,  εάν  τι  αδικώνται  εν  τώ  έμπορίω  η  εν&ενδε 
που  πλέοντες  η  έτερωϋ-εν  δεύρο ,  καΐ  τοις  άδικοναι  δε- 
ϋμον  έ'ταξί  τονπιτίμων ,  εως  αν  έκτίοωοιν  ο  τι  αν  αυ- 
τών χαταγνωβ&ί) ,  ίνα  μηδείς  άδίκτ}  αηδένα  τών  εμπό- 
2  ρων  εική.    τοΓ^  ί£  περί  τών  μη  γενομένων  ΰυμβολαίων 


ΏΡΟΣ  ΑΠΑΤΟΤΡΙΟΝ.  377 

ίΐ'?  κρίΰιν  χαϋ-ιοταμενοις  επΙ  την  παραγραφην  κατα- 
φενγειν  ^δωχεν  ό  τόμος,  ϊνα  μηδείζ  Ονκοφαντηται ,  άλλ'  893 
αντοΐς  τοΐςττ]  άλη^-εία  άδικονμενοις  των  έμπορων  κ«ι 
των  νανκληρων  αί  δίκαι  ωοιν.  καΐ  πολλοί  ηδη  των 
φενγόντων  εν  ταΐς  εμπορικαΐς  παραγραψάμενοί  κατά 
τον  νόμον  τοντονί  και  είβελΟ-όντες  εις  υμάς  έξηλεγξαν 
τονς  δικαζομένονς  αδίκως  εγκαλονντας  καΐ  έπΙ  τ^  προ- 
?,φάθεί  τον  εμπορενεΰ&αι,  βνκοφαντοϋντας.  6  μεν  ούν 
μετά  τούτον  μοι  έπιβεβονλενκώς  καΐ  τον  αγώνα  τον- 
τονί κατεοκενακώς  προϊόντος  τον  λόγου  καταφανής 
υμΐν  Εβται  •  εγκαλούντος  δε  μοί  Άπατουρίον  τα  -ψευδή 
καΐ  παρά  τονς  νόμους  δικαζομένου,  καΐ  οΟα  μεν  έμοί 
καΐ  τούτω  εγένετο  ΰυμβόλαια^  πάντων  απαλλαγής  καΐ 
άφεοεως  γενομένης ,  άλλον  δε  Ονμβολαίον  ονκ  ό'ι/το^ 
εμοΙ  προς  τούτον,  οντε  ναντικού  οντ^  έγγείον,  παρ- 
εγραψάμην  την  δίκην  μη  είβαγωγιμον  είναι  κατά  τους 
νόμους  τοντονΰί. 

ΝΟΜΟΙ. 

4  'ίΐςτοίννν  παρά  τονς  νόμονς  τοντου^  εί'ληχέ  μου 
την  δίκην  Άπατούρως  καΐ  τά  ψευδή  εγκεκληκεν,  έχ 
πολλών  νμίν  τούτ'  επιδείξω,  εγώ  γάρ,  ω  άνδρες  δικα- 
οταΐ ,  πολνν  ηδη  χρόνον  έπ\  της  έργαοίας  ών  τής  κατά 
^άλατταν  μέχρι  μεν  τίνος  αντός  έκινδύνευον,  οϋπω  δ^ 
έτη  έΰτίν  επτά  άφ'  ού  το  μεν  πλεΐν  καταλέλυκα,  μέτρια 

5  ό'  έχων  τούτοις  πειρώμαι  ναντικοΐς  έργάζεο^αι.  διά  δε 
το  άφΐχ^αι  πολλαχόύε  καΐ  διά  το  είναί  μοι  τάς  διατρι- 
βας  περί  το  έμπόριον  γνωρίμως  έχω  τοις  πλείίίτοις  των 
πλεόντων  την  Ο^άλατταν  •  τούτοις  δε  τοις  έκ  Βνζαντίον 
χαΐ  πανν  οίκείως  χρώμαι  διά  το  ένδιατρίψαι  αντόϋ-ι. 
ίχοντος  δέ  μον  όντως  ώς  λέγω,  κατέπλενβαν  δενρο  τρί-  §94 
τον  ίτος  ουτός  τε  καΐ  πολίτης  αντον  Παρμένων ^  Βν- 


378  XXXIII.    ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

6  ζάντιοξ  μεν  το  γένος,  φυγάς  δ'  εκεΐ&εν.  προβιόντες  δέ 
μοί  εν  τω  εμπορίω  ούτος  καΐ  δ  Παρμένων  έμνηβ^ηΰαν 
περί  αργυρίου,  έτυχε  δε  οϋτοοΐ  οφειλών  έπΙ  τ^  νηΐ  ττ] 
έαυτοϋ  τετταράκοντα  μνάς,  καΐ  ο[  χρηβται,  κατηπείγον 
αυτόν  άηαιτοϋντες  καΐ  ενεβάτευον  εις  την  ναϋν,  είλη- 
φότες  τ|7  υπερημερία,  άπορουμένω  δ'  αντώ  μνάς  μεν 
δέκα  ό  Παρμένων  ώμολόγηβε  δώοειν,  τριάκοντα  δε 
μνάς  έδεΐτό  μου  ούτος  ύυνευπορηβαι ,  αίτιώμενος  τους 
χρηοτας  έπίϋ•νμονντας  της  νεώς  διαβεβληκέναι,  αυτόν 
έν  τω  έμπορίω ,  ϊνα  κατάβχωβι  την  ναϋν  εις  άπορίαν 

1  χαταΰτήοαντες  τοϋ  άποδοΰναι  τα  χρήματα.  έμοΧ  μεν 
ούν  ουκ  έτυχε  παρόν  αργύρων,  χρώμενος  δ'  Ήρα- 
κλείδτ]  τω  τραπεζίττ]  έπειθα  αυτόν  δανεΐβαι  τα  χρή- 
ματα λαβόντα  έμε  έγγνητήν.  ήδη  δε  των  τριάκοντα 
μνών  πεποριβμένων  έτυχε  προβκεκρουκώς  τι  τούτω  ο 
Παρμένων  ώμολογηκώς  δ'  ενπορήβειν  αύτω  δέκα 
μνάς,  καΐ  τούτων  δεδωκώς  τάς  τρεΙς,  δια  το  προειμέ- 

%νον  άργύριον  ήναγκάζετο  και  το  λοιπόν  διδόναι.  αυ- 
τός μεν  ούν  δια  τοΰτ'  ουκ  ί/3ουλ£το  ποιήβαβ^αι  το 
αυμβόλαιον ,  έμε  ό'  έκέλευε  ττραξαι  όπως  αύτω  ως 
άοφαλέΰτατα  έί,ει.  λαβών  <5'  έγώ  τάς  επτά  μνάς  παρά 
τού  Παρμένοντος ,  και  τάς  τρεις,  ας  προειλήφει  ού- 
τος παρ'  εκείνου,  άν&ομολογηοάμενος  προς  τουτοί/, 
ώνήν  ποιούμαι  της  νεώς  και  των  παίδων,  έως  άποδοίη 
τάς  τε  δέκα  μνάς,  ας  δι'  εμού  έλαβε,  καΐ  τάς  τριάκοντα, 
ών  κατέβτηβεν  έμε  έγγυητήν  τω  τραπεζίττ}.  και  ως  895 
άληϋ-ή  λέγω ,  άκούΰατε  των  μαρτυριών. 

ΜΑΡΤΤΡΙΑΙ. 

9"  Τόν  μεν  τρόπον  τούτον  άπήλλα^ε  τους  χρηΰτας 
Άπατούριος  ούτοοί.  ου  πολλω  δε  χρόνω  μετά  ταύτα 
της  τραπέζης  άναοκευαύ^είΰης ,  και  τού  Ήραχλείδον 


ΠΡΟΣ  ΑΠΑΤΟΤΡΙΟΝ.  379 

χατ'  ^^^χας  κεκρυμμενον.  έπφονλενεί  οντοοίτοΰςτε 
παΐδαζ  εκπεμψαί'Α^ηνηϋ-εν  και  την  ναϋν  έξορμίοαι  έχ 
τον  λιμένος.  οϋ-εν  εμοί  προς  τούτον  η  πρώτη  διαφορά 
εγένετο.  αία^όμενος  γαρ  Ό  Παρμένων  εξαγομένων  των 
παίδων  επιλαμβάνεται  καΐ  την  ναϋν  κατεκώλνΰεν  αυ- 
τόν έξορμίζείν ,  καΐ  μεταπεμψά μένος  έμε  λέγει  το  Λρά- 

10  γμο^'  ώς  ό'  ηκονΟα ,  τούτον  μεν  άνοΰιώτατον  ηγηΰά- 
μην  είναι  τω  επιχειρήματι ,  έοκοπονμην  δε  όπως  αυτός 
τε  άπολνΟ^ήσομαι  της  έγγνης  της  επΙ  την  τράπεξαν  και 
ό  ξένος  μη  άπολεΐ  α  δι'  εμού  τούτω  έδάνειοεν.  κατα- 
ΰτήΰας  δε  φύλακας  της  νεώς  διηγηΰάμην  τοις  έγγνη- 
ταΐς  ττίς  τραπέζης  την  πράξιν,  και  παρέδωκα  το  ένέχν- 
ρον,  ειπών  αντοΐς  οτι  δέκα  μναΖ  ένείηΟαν  τωξένω  εν 
τϊ]  νηί.  ταύτα  δε  πράξας  κατηγγνηΰα  τους  παΐδας^  ϊν 
εί  τις  ένδεια  γίγνοιτο^  τα  ελλείποντα  έκ  των  παίδων 

\\ε(η.  και  εγώ  μεν  επειδή  έλαβον  τούτον  άδικούντα, 
διωρ&ωΰάμην  νπερ  έμαντού  και  τον  ξένον '  6  ό'  ώβπερ 
αδικούμενος,  αλλ  ούκ  άδικων  έμέμφετό  μοι,  και  ήρώτα 
εί  ονχ  ίκανόν  μοι  είη  αντώ  άπολνϋ-ήναι  της  έγγνης  της 
προς  την  τράπεζαν,  αλλά  και  νπερ  τού  άργνρίον  τού 
Παρμένοντος  την  ναύν  κατεγγνώ  και  τονς  παΐδας^  και 

νΐ  νπερ  ανθρώπου  φνγάδος  άπεχ&ανοίμην  αντώ.  έγώ  δε  896 
τον  πιβτενοντα  έμαντω  τοβοντω  έφην  ήττον  άν  περιι- 
δειν η,  οΟω  φνγάς  ών  και  άτνχών  ηδικεΐτο  νπο  τοντον. 
πάντα  δε  ποιηαας  και  εις  πάΰαν  άπέχ^ειαν  τούτω  ελθών 
μόλις  εισέπραξα  το  άργύριον.,  πρα^είοης  της  νεως  τετ- 
ταρα'κοντα  μνών,  όβονπερ  η  %έ(3ΐς  ην.  άποδο%•ειΰών  δε 
τών  τριάκοντα  μνών  έπί  την  τράπεζαν  καΐ  τών  δέκα 
μνών  τω  Παρμένοντι,  εναντίον  πολλών  μαρτύρων  τάς 
τε  Ονγγραφάς  άνειλόμεϋ-α ,  καθ'  ας  έδανείΰ^η  τα  χρή- 
ματα, καΐ  τών  ονναλλαγμάτων  άφειμεν  καίαπηλλα- 
ξαμεν  άλλήλονς,  φϋτε  μήτε  τούτω  προς  έμε  μήτ'  έμοΙ 


380  XXXIII.    ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

προς  τούτον  πράγμα  πναι  μηδέν,    καΐ  ώς  άλη^^ή  λεγω^ 
άκονβατε  των  μαρτυριών. 

ΜΑΡΤΤΡΙΑ1. 

13  Μετά  ταύτα  τοίννν  εμοί  μεν  ούτε  μείζον  οντ 
ελαττον  προς  αυτόν  ύνμβόλαιον  γέγονεν  •  6  δε  Παρμέ- 
νων  εδίκάζετο  τούτω  των  τε  πληγών  ών  έλαβεν  υπό 
τούτου,  οτε  τών  παίδων  εναγομένων  επελάβετο ,  καΐ 
οτι  τοϋ  εις  Σίκελίαν  πλου  δια  τούτον  κατεκωλύ&η. 
ενεΰτηκνίας  δε  της  δίκης  δίδωβιν  6  Παρμένων  ορκον 
τούτω  περί  τίνων  εγκλημάτων,  καΐ  ούτος  εδέξατο,  έπι- 
δία%έμενος  αργύρων^  εάν  μη  όμόβη  τόν  ορκον.  καΐ 
ότι  άληΟ-ή  λέγω ,  λαβε  μοί  την  μαρτνρίαν. 

ΜΑΡΤΤΡΙΑ. 

14  ζίεξάμενος  τοίννν  τον  ό'ρκοΐ'.  είδώς  οτι  πολλοί 
αντω  Οννείοονται  επιορκήϋαντί^  έτΐΐ  μεν  τό  όμόΰαι, 
ουκ  άπηντα,  ώς  δε  δίκϊ}  λύαων  τόν  ορκον  προβκαλεΐται 
τόν  Παρμένοντα.  ένεΰτηκυιών  δ'  αντοΐς  τών  δικών 
πειΰϋ-έντες  υπό  τών  παρόντων  εις  έπιτροπην  έρχονται^  §97 
καΐ  γρά•φαντες  ουν&ήκας  έπιτρέπονβι,ν  ένΐ  μεν  διαι- 
τηττ}  κοινώ  Φωκρίτω  πολίττ}  αυτών,  ενα  δ'  έκάτερος 
παρεκα^ίοατο .  οντος  μεν  Άριβτοκλέα  Οιή&εν ,  6  δε 

^ό  Παρμένων  έμέ.  καΐ  ουνέ&εντο  εν  ταΐς  βυνϋ-ήκαις ,  ει 
μεν  τρεις  οντες  όμογνώμονίς  γενοίμεϋ-α,  ταύτα  κύρια 
είναι  αύτηΐς^  εί  δε  μη.,  οίς  υί  δύο  γνοίηοαν,  τούτοις 
έπάναγκες  είναι  εμμένειν.  ΰνν&έμενοι  δε  ταύτα  έγγυ- 
ητάς  τούτων  άλλήλοις  κατέοτηβαν ,  ούτος  μεν  έκεί- 
νω  τόν  ΆριΟτοκ?.έα ,  6  δε  Παρμένων  τούτω  Άρχιπ- 
πον  Μυρρινούΰιον.  και  τό  μεν  πρώτον  έτί^εντο  τάς 
βννϋ-ήκας  παρά  τω  Φωκρίτω ,  είτα  κελεύΰαντος  τον 
Φωκρίτον  παρ'   άλλω  τινί  ΰ-έαΟ-αι^ τίθενται  παρά  τω 


ΠΡΟΣ  ΑΠΑΤΟΤΡΙΟΝ.  381 

*Αριΰτοκλει.    καΐ  ώς  άλη&ή  λέγω,  άκοναατε  τών  μαρ- 
τυριών. 

ΜΑΡΤΤΡΙΑΙ. 

16  Οτί  μεν  ετέ&ηβαν  αϊ  ΰνν&ήχαί  παρά^ΑριΟτοχλεΙ 
χαΐ  η  έτίίτροηη  έγενετο  Φωκρίτω  και  Άριατοκλεί  και 
ε'μοί,  ο[  είδότες  ταντα  μεμαρτνρήκααιν  νμίν.  δέομαι 
δε  υμών,  ώ  όίνδρες  δικαοναί,  τα  μετά  ταύτα  πραχΟ^έντ 
άκονΰαί  μον  έντεν&εν  γαρ  έοται  φανερόν  νμΐν  υτι 
βνκοφαντονμαι  υπό  τοντονίΆπατονρίον.  επειδή  γαρ 
(Ιο&ετο  υμογνώμονας  ΰντας  έμε  και  τον  Φωκριτον  και 
έγνω  καταδιαιτήΰοντας  ημάς  εαυτόν ,  λνΰαι  βουλόμε- 
νοξ  την  έπιτροπήν  διαψΰ•εΐραι  τάς  βυν&ήκας  επεχεί- 

17  ρηοε  μετά  τον  έχοντος  αύτάς.  καΐ  ήλ&εν  έττΐ  το  άμφι- 
αβητεΐν  ώς  αντφ  διαιτητής  εί'η  οΆριΟτοκλής,  τον  δε 
Φωκριτον  καΐ  έμε  ονδενός  κυρίους  έφηαεν  είναι  αλλ" 
η  τον  διαλϋοαι.  άγανακτηβας  δη  τω  λόγω  ο  Παρμένων 
ηΐ,ίον  τον  Αριβτοκλέα  έκφέρειν  τάς  ουν&ήκας,  ου  πόο-  ^98 
ρω  φάΰκων  είναι  τονέλεγχον^  είτικακουργοιτο  τνερί 

τα  γράμματα•  γεγραφέναι  γαρ  αυτά  οίκέτην  εαυτού. 
Ι8  0μολογήθας  δ'  έ^οίοειν  τάς  6ννΟ•ήκας  οΆριβτοκλής 
£\αφαι/£ί5  μεν  οϋηω  καΐ  τήμερον  ένηνοχεν.,  είςδετήν 
ήμέραν  την  Ουγκειμένην  άπαντηβας  εις  το  Ήφαιΰτεΐον 
προύφαβίξετο  ώς  6  παις  περιμένων  αυτόν  άπολωλεκώς 
είη  τό  γραμματειον  καϋ-εΰδων.  ό  δε  ταύτα  καταΰκενά- 
ζων  ήν'Ερυ^ίας  ό  ιατρός  6  έκ  Πειραιώς ,  οίκείως  έχων 
τω  ^Αριΰτοκλεΐ•  όΰπερ  και  έμοί  τού  αγώνος  αίτιος  έοτι^ 
διαφόρως  έχων.  και  ώς  έοκήψατο  άπολωλέναι  οΆρι- 
ατοκλής,  άκονΰατε  των  μαρτνριών. 

ΜΑΡΤΤΡΙΑΙ. 

19         ^ντενϋ-εν  τοίννν  τό  μ\ν  της  επιτροπής  έλέλυτο, 


382  ΧΧΧΠΙ.   ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

ηφανίβμενων  των  ΰννΰ^ηκών  καΐ  των  δίαίτητ€ϋν  αντι- 
λεγομένων• έταχειρονντες  δε  γράφειν  ετέρας  ΰννί^ν- 
χας  περί  τούτων  διηνεχϋ^ηϋαν ,  ούτος  μίν  άξιων  τον 
Άριΰτοκλέα ,  ο  ^£  Παρμένων  τους  τρεις ,  οΐβιίερ  καΐ  έΙ 
αρχής  η  επιτροπή  έγένετο.  ον  γραφειοών  δ'  έτερων 
οννΟ^ηκών,  των  δ'  εξ  αρχής  άφανίβ%•ει6ών  εις  τοντ' 
ήλ&εν  αναίδειας  6  ήφανικώς  τάς  βνν&ήκας  ώϋτε  εις 
ων  άποφανεΐϋ%^αί  εφη  την  δίαιταν.  παρακαλέοας  δ  ο 
Παρμένων  μάρτυρας  άπεΐπε  τω  ^ριΰτοκλεΐ  μή  απο- 
φαίνεΰ&αί  παρά  τάς  6νν0•ήκας  καΟ•'  αντον  ανεν  των 
ΰννδιαιτητών.  καΐ  ών  εναντίον  άπεΐπεν,  άκούοατε  τής 
μαρτυρίας. 

ΜΑΡΤΤΡ1Α. 

20  Μετά  ταύτα  τοίνυν  τω  Παρμένοντι  ΰυνέβη  αυμ- 
φορά  δεινής  ω  άνδρες  δικαβταί.  οίκούντος  γάρ  αυτού 899 
έν'Οφρυνίω  δια  τήν  οίκοθεν  φνγήν,  οτε  6  βειβμός έγέ- 
νετο 6  περί  Χερρόνηΰον,  ουμπεβούβης  αύτω  τής  οικίας 
άπώλοντο  ή  γυνή  κα\  οί  παίδες,  και  ο  μεν  πυ&υμενος 
τήν  ΰυμφοράν  φχετο  έν&ένδε  αποπλέων  •  ό  ί '  Άριβτο- 
κλής,  διαμαρτυραμένον  τού  άν&ρωπου  εναντίον  μαρ- 
τύρων μή  άποφαίνεθΟ•αι  κα^'  αυτού  άνευ  τοδν  βυν- 
διαιτητών,  άποδημήΰαντος  τού  άν&ρώπου  δια  τήν 
ΰυμφοράν  ερήμην  κατ'  αύτοϋ  άπεφήνατο  τήν  δίαι- 

21  ταν.  και  έγώ  μεν  και  6  Φώκριτος  έν  ταΐς  αύταΐς  βυν- 
0•ήκαις  γεγραμμένοι,  οτι  ήμφίοβήτηΟεν  ούτος  μή  είναι 
ημάς  διαιτητάς  αύτω  ,  έφύγομεν  το  διαιτήβαι  •  6  δ 
ού  μόνον  άμφιθβητη9•ε\ς,  άλλα  και  άπορρη&εν  αύ- 
τω, ούδεν  ήττον  τήν  άπόφαΰιν  έποιήΰατο.  ο  οϋϋ• 
υμών  ούτε  των  άλλων  Αθηναίων  ύπομείναι  αν  ποιή- 
6αι  ουδείς. 

22  Ά  μεν  ούν  περί  τήν  άφάνιβιν  των  ΰυνϋ-^κών  καΐ 


ΠΡΟΣ  ΑΠΑΤΟΥΡΙΟΝ.  383 

Τίρι  τ/)ΐ'  γνώΰιν  της  δίαΐτι^ςΆτΐατονρίω  χαΐ  τω  διαι- 
τητϊ^  πεπραχται,  εάν  ποτέ  σωΟ^//  ο  ηδικημενος ,  δίκην 
παρ'  αντών  λήψεταί-  έπειδη  δ'  εις  τούτο  εληλν&εν 
Άζοαονριος  άναιδείας  ώοτε  καμοί  δικάζεται^  ε:τιφέ- 
ρων  αιτίαν  ώς  άνεδεξάμην  εκτίΰειν,είτι  καταγνωαϋ-είη 
τυύ  Παρμένοντος,  καΐ  φηοΐν  έγγραφήναί  εις  τάς  ανν- 
•Ο-ηκας  ^με  εγγνητήν ,  ώϋπερ  προοήκει  τοιαντην  αιτίαν 
άπολνβαοϋ'αί^  πρώτον  μεν  νμίν  μάρτυρας  παραΰχή- 
οομαι  ώς  ουκ  ήγγνηοάμην  εγώ  τον  Παρμε'νοντα^  άλλ' 
'Άρχιππος  Μνρρινονϋίος^  έπειτα  πειράΰομαι  καΐ  έκ  τε- 
κμηρίων την  άπολογίαν  ποίηΰαο&αί,  ω  άνδρες  δικα- 
2^ΰταί.  πρώτον  μεν  ονν  τον  χρόνον  έμαυτω  ηγούμαι 
μάρτυρα  είναι  τού  μη  άλη&ες  το  έγκλημα  είναι,  η  μεν  900 
γαρ  επιτροπή  τούτω  προς  τον  Παρμένοντα  τρίτον  έτος 
γεγονε  καΐ  η  γνώύις  τούΆριβτοκλεους•  αί  δε  λήγεις 
το}ν  δικών  τοις  εμπόροις  εμμηνοί  είβιν  άπο  τοϋ  βοη- 
δρομιώνος  μέχρι  τού  μουνυχιώνος^  "να  παραχρήμα 
των  δικαίων  τυχόντες  άνάγωνται.  ει  δη  τη  αλητεία 
εγγυητής  ην  τού  Παρμενοντος ,  δια  τί πρώτον  μεν  ουκ 
εύ&ύς  της  γνώΰεως  γενομένης  επράττετο  την  εγγύην; 

24  ου  γαρ  δη  τούτο  γ'  αύτω  έ'νι  ειπείν,  ως  δια  την  προς 
^με  ψύάαν  ώκνει  μοι  άπεχ&εΰ&αι.  αυτός  γαρ  είϋεπε- 
πρακτο  ύπ'  εμού  προς  εχ&ραν  τάς  χιλίας  δραχμάς  τάς 
τού  Παρμενοντος,  και  οτ'  έ^ώρμιξε  την  ναϋν  επιβον- 
λεύων  άποδράναι  και  άποοτερήΰαι  το  έπΙ  την  τράπεξαν 
χρεως,  έκωλύϋ-η  ύπ'  εμού.  ώΰτε  ει  ην  ηγγυημένος 
εγώ  τον  Παρμένοντα,  ουκ  αν  τρίτω  έ'τει  ϋύτερον,  άλλ' 

25  εύΟ-ύς  τότε  είοεπραττεν  αν  με  τήν  εγγύην.  αλλά  νή 
ζίία  εύπόρως  διέκειτο ,  ώ'στ'  ένεδέχετο  αυτώ  κα\  υΰτε- 
ρον  ίπ  εμ\  έλ%εΙν,  τότε  (5'  άΰχόλως  είχε  περί  άναγω- 
γήν  ών.  αλλά  δι  άπορίαν  έ^ειΰτηκει  των  εαυτού  καΐ 
τήν  ναύν  έπεπράκει.    εΐ  ί'  αρ'  έμποδών  τι  αυτά  εγέ- 


384  XXXIII.    ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

νετο  τον  μη  ενϋ-νς  τότε  δίχαβαΰΌ'αί,  δια  τί  ηέρνβι,ν 
έπιδημών,  μη  οτυ  δίκάΰαβ&αι^  άλλ'   υνδ'  εγκαλέβαι 
μοι  έτόλμηβεν;  καίτοι  ττροΰήκεν,  ει  6  μεν  Παρμένων 
ώφληκει  αντω  την  δίκην^  εγώ  δ'  εγγυητής  ην.  προαελ 
%•εΐν  αντόν  μοί  έχοντα  μάρτυρας  και  άηαιτηβαί  την  έγ 
γνην ,  ει  μή  τιρωτίέρνΰίν^  εν  τω  έξελΟ•6ντί  ένιαντω  •  καΧ 
ει  μεν  αντω  άπεδίδουν  ^  κομίοαοϋ-αι,,  ειδεμή^  δικάξε- 
26ΰϋ•αι.    των  γαρ  τοιούτων  εγκλημάτων  πρότερον  τάς^\ 
άτίαιτήΰεις  ηοιοννται  άηαντες  η  δικάζονται,    ονκ  έΰτι 
τοίννν  οΟτις  μαρτυρηθεί  παραγενέύ&αι^  οττου  ούτο^ 
η  τίέρνΰιν  η  πρωηέρνβιν  έδικάΰατό  ^οι  η  λόγον  δν- 
τινονν  ετίοιήύατο  προς  έμε  περί  ων  νννίμοι  δικάζεται, 
οτι  ό'  έπεδημει  πέρνβιν.  οτε  αϊ  δίκαιήοαν ^  λαβε  μοι 
την  μαρτνρίαν. 

ΜΑΡΤΤΡΙΑ. 

27  Λαβε  δη  μοι  και  τον  νόμον,  ος  κελεύει  τάς  έγγύας 
επετείους  είναι,  και  ονκ  ίΰχνρίζομαιτω  νόμω,  ώςον 
δει  με  δίκην  δούναι  ει  ηγγνηβάμην,  άλλα  μάρτυρα 
μοί  φημι  τον  νόμον  είναι  τον  μη  έγγνήΰαα&αι  καΐ  αυ- 
τόν τούτον  έδεδίκαΰτο  γαρ  αν  μοι  της  έγγνης  εν  τω 
χρόνφ  τω  εν  τω  νόμω  γεγραμμένω. 

ΝΟΜΟΣ. 

28  Γενέΰ&ω  τοίννν  καΐ  τούτο  νμΐν  τεκμήριον  τον 
■ψενδεβ&αιΆπατονριον "  ει  γαρ  ηγγνηοάμην  εγώ  τού- 
τω τον  Παρμενοντα,  ονκ  έοτιν  ϋπως  τούτω  μεν  νπερ 
εκείνον  άπηχϋ-υμην,  πρόνοιαν  ποιούμενος  όπως  μη 
άπολεΐ  ά  δι'  εμού  τούτω  οννέβαλεν,  αντος  δ'  εμαντόν 
περιεΐδον  άν  υπ  εκείνον  προς  τούτον  εν  εγγύι^κατα- 
λειπόμενον.  τίνα  γαρ  ελπίδα  έΰχον  τούτον  άποΰχηβε- 
ϋ^αί μον,  ον  αντύς  ήναγκάκειν  έκείνω  τα  δίκαια  ποιή- 


11Ρ0Σ  ΑΠΑΤΟΤΡΙΟΝ.  385 

<Τία;  κα\  την  εγγνην  αντον  είαπρά^,ας  την  εις  την 
τράπεζαν  προς  άηεχ^ειαν ^  τί  προοεδόχων  νπύ  χοντυν 
αυτός  πείοεϋϋ'αι ; 

29  Άξιον  τοίννν  και  τοντ^  ενΌ-υμηΟ-ηναι^  ω  άνδρες 
δίχασταΐ,  οτι  ονχ  αν  ποτέ  έξαρνος  εγενόμην ,  ει  ηγ- 
γνημην  ■  πολν  γαρ  6  λόγος  ην  μοι  ίβχνρότερος  ομολο- 
γονντι  την  εγγνην  επΙ  τάς  βννϋ-ήκας  ίεναι,  καΟ•'  ας  η 
επιτροπή  εγενετο.  οτν  μεν  γαρ  τριβίν  επετράπη  διαι- 
ιηταΐς  μεμαρτνρηται  νμΐν  οπότε  δε  μη  εγνωΰται  νπο 
των  τριών,  τί  βονλόμενος  ηρνονμην  αν  την  εγγνην •,902 
μη  γαρ  γενομένης  της  γνώβεως  κατά  τάς  ΰνν^ήχας, 
ονδ'  άν  εγώ  της  εγγνης  νπόδικος  ην.  ώΰτε  ονχ  αν 
ποτέ,  ώ  άνδρες  δικαΰταΐ,  παραλιπών  την  ονοάν  μοί 
άπολογίαν ,  ει  ηγγνηβάμην ,  έπΙ  το  άρνεΐβ&αι  ήλ&ον. 

30  Άλλα  μην  και  τούτο  μεμαρτνρηται  νμΐν.,  ότι  επειδή 
ήφανίθ%•ηβαν  αί  ΰνν&ήχαι  νπο  τούτων ,  έζήτονν  ετέ- 
ρας γράφεοΟ^αι  οντος  χαΐ  6  Παρμένων ,  ώς  άκνρων  όν- 
των αι)τοΓ?  τών  πρότερον  ώμολογημένων.  καίτοι  οπότε 
περί  της  μελλούοης  γνώοεως  γενηβεα^αι  ετέρας  ένεχεί- 
ρονν  οννΟ-ηκας  γράφεβϋ-αι,  επειδή  αϊ  νπάρχονβαι  άπώ- 
λοντο,  πώς  ένήν  μή  γραφειΰών  βυν^κών  ετέρων  η 
δίαιταν  γενέοΟ^αι  ή  έγγύην;  περί  αντον  γάρ  τούτον  διε~ 
νεχ&έντες  ονχ  έγραψαν  έτερα  γράμματα,  6  μεν  αξιών 
ενα  διαιτητήν  αντώ  είναι.,  ό  δε  τρεις,  οπότε  δ^  αϊ  μεν 
ί'ξ  αρχής  Ονν^ήχαι  ήφανίοΟ^ηΰαν ,  καθ'  ας  έμέφηβι  γε- 
νέΰ&αι  εγγνητήν ,  ε'τεραι  δε  μή  έγράφηβαν,  πώς  όρ- 
ϋ-ώς  άν  εμοί  δικάζοιτο ,  καθ•'  ου  μή  έχει  παρααχέβΟ-αι 
(ίννΰ^ήχας; 

31  Άλλα  μην  καΐ  οος  άπηγόρενεν  ό  Παρμένων  τω 
Άριβτοχλεΐ  καθ'  αύτοϋ  μή  γιγνώβκειν  άνεν  τών  βνν^ 
διαιτητών,  μεμαρτνρηται  νμΐν.  όταν  δή  ό  αντος  ήφα- 
νικώς  φαίνηται  τά  γράμματα,  καΟ-'  α  έδει  την  δίαιταν 

ΟοπιοϋΐΗ.    Υοΐ.  II.  25 


386  XXXIII.    ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

γενέβ^αί^  καΐ  άνευ  των  αννδιαι,τητών  παρά  την  άπυρ- 
ρηΰιν  φτ)  δεδί'ητηκέναί,  ηώς  αν  τούτω  τω  άνΟ-ρώτίω 

^^ηιοτενοαντες  δικαίως  εμε  άπολέβαίτε;  Οκέφαο&ε  γαρ 
τοντ',  ώ  άνδρες  δίκαύταΐ,  ει  μη  εμε  νυνί,  άλλα  τον 
Παρμένοντα  έδίωκεν  Άπατονριος  οντοοΐ ,  είβπράττων 
τάς  εί'κοΰί  μνάς ,  ίοχνρίζόμενος  ττ]  ^Αριοτοκλέονς  γνώ-  903 
0ει^  6  δε  Παρμένων  παρών  άπεληγεΐτο  νμΐν  και  μάρ- 
τυρας παρείχετο^  τούτο  μεν  οτι  ου  μόνω  τώ^Αρίοτο- 

33>ίλ£Γ,  αλλά  τρίτφ  έπέτρεψεν^  εΙθ•'  ότυ  άπεΐπεν  αύτω 
άνευ  τών  βυνδιαιτητών  καθ•'  αυτού  μη  άποψαίνεΰ%•αι^ 
χαΐ  ότι  άπολομένης  αύτώ  της  γυναικός  και  τών  παίδων 
νπο  τού  αειβμοϋ  καΐ  επΙ  τηλικαύτην  Ονμφοράν  άπά- 
ραντος  οί'καδε  6  τάς  βυνϋ-ηκας  ηφανικώς  ερήμην  αυ- 
τού εν  τη  αποδημία  κατέγνω  την  δίαιταν,  έΰτιν  όϋτις 
αν  νμών  ταύτα  τού  Παρμένοντος  άπολογουμένου  την 
οϋτω  παρανόμως  γνωΰϋ-εΐΰαν  δίαιταν  κυρίαν  εγνω  εί- 

34  ναι;  μη  γαρ  ότι  άμφιΰβητουμένων  απάντων,  άλλ'  ει 
ηΰαν  μεν  αι  ουν&ήκαι ,  ώ^ολο^/£Γτο  ό'  ίί^  είναι  6  διαι- 
τητής Άριβτοκλής ,  μη  άπεΐπε  δε  6  Παρμένων  αύτώ 
καθ'  αύτον  μη  διαιτάν,  άλλα  Ουνέβη  πριν  την  άπόφα- 
αιν  γενέΰ&αι  της  διαίτης  ή  βνμφορά  τω  άν%•ρώπω ,  τίς 
ούτως  ωμός  έΰτιν  αντίδικος  ή  διαιτητής  Ος  ουκ  αν  άνε- 
βάλετο  εις  το  έπιδημήοαιτόν  άν&ρωπον;  ει  ό'  ό  Παρ- 
μένων εις  λόγον  καταβτάς  πανταχού  δικαιότερα  αν 
φαίνοιτο  λέγων  τούτου,  πώς  αν  όρ9•ώς  εμού  καταγι- 
γνώΰκοιτε,  ω  το  παράπαν  προς  τον  άν^ρωπον  τουτονι 
μηδέν  βυμβόλαιόν  έβτιν; 

3δ  Ότι  μεν  ούν  εγώ  μεν  όρ^ώς  την  παραγραφήν  πε- 

ποίημαι^  Άπατούριος  δε  τά  φευδή  μοι  έγκέκληκε  καΐ 
παρά  τους  νομούς  την  λήξιν  πεποίηται ,  εκ  πολλών  οί- 
μαι  έπιδεδεΐχ^αι  τούτο  ύμΐν,  ώ  άνδρες  δικαοταί-  το 
δε  κεφάλαιον^  προς  εμε  ούδ'  επιχειρηθεί  λέγεινΆποτ- 


ΠΡΟΣ  ΑΠΑΤΟΤΡΙΟΝ.  387 

τονριοί,  ώζ  ΰνν^ήχαίτίνζξ  αντώ  είοίν.    'όταν  δε  λύγΐ] 
φενδόμενος  ως  εν  ταίς  προς  τον  Παρμένοντα  ονν'ΐ^ηκαίς90^ 
ένεγράφην  εγγυητής,  άπαίτεΐτε  αντον  τάς  ουν^ήκας. 

36κΓα  εντ<χνϋ•'  αύτώ  απαντάτε,  οτι  πάντες  άνθρωποι, 
όταν  προς  αλλήλους  ποιώνται  ουγγραφάς ,  τούτου  ενε- 
κα  αημηνάμενοι  τί&ενται  παρ'  οίς  αν  πίβτεύοωσιν,  ί'ν\ 
εάν  τι  άντιλεγωΟίν,  ή  αύτοΐς  έπανελ^&ον0ιν  έπΙ  τα 
γράμματα  έντεϋ&εν  τον  έλεγχον  ποιήοαο&αί  περί  τον 
άμφιββητονμενον.  όταν  ό'  άφανίαας  τις  τάκριβες  λόγω 

Ζ1  έξαπατάν  πειράται,  πώς  αν  δικαίως  πιοτεΰοιτο;  άλ?.ά 
νή  /ύία  (το  ράοτον  τοις  άδικεΐν  και  ΰυκοφαντεΐν  προτ^- 
ρημένοις)  μαρτυρηθεί  τις  αύτώ  κατ'  εμού.  εάν  ούν 
έπιοκήψωμαι  αύτώ,  πό%^εν  την  άπόδει^ιν  ποιήβεται 
τον  άλη^ή  μαρτυρεΐν;  εκ  των  ΰνν&ηκών;  τούτοτοί- 
ννν  μή  άναβαλλέο&ω ,  αλλ'  ήδη  φεράτω  6  έχων  τάς 
βνν^ήκας.  ει  δ'  άπολωλέναι  φηοΐ,  πό&εν  λάβω  εγώ 
τον  έλεγχον  καναψευδομαρτυρηϋ'είς',  ει  μεν  γαρ  παρ' 
εμοί  έτέ^-η  το  γραμματέων,  ένήν  αίτιάοαβϋ-αιΆπατον- 

38  ρί<ρ  ά)ς  εγώ  δια  την  εγγύην  ήφάνικα  τάς  ϋνν^ήκας '  ει 
δε  παρά  τω  Άριβτοκλεΐ,  διά  τί,  εί'περ  ανεν  της  τούτου 
γνώμης  άπολώλαβιν  αί  αυν&ήκαι,  τω  μεν  λαβόντι  αύ- 
τάς  καΐ  ού  παρέχοντι  ού  δικάζεται,  έμοΙ  δ'  εγκαλεί, 
μάρτυρα  παρεχόμενος  κατ  έμοϋ  τον  ήφανικότα  τάς 
αυν^ήκας,  ω  προοήκεν  αύτον  6ργί%ε(3%αι,  εϊπερ  μή 
χοινή  μετά  τούτου  εκακοτέχνει; 

Είρηταί  μο ι  τά  δίκαια ,  οϋα  έδυνάμην.    νμεΐς  ονν 
χατά  τους  νόμους  γιγνώβχετε  τά  δίκαια» 


»" 


388  XXXIV.    ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

XXXIV. 
ΠΡΟΣ  ΦΟΡΜΙΩΝΑ  ΠΕΡΙ  ^ΑΝΕίΟΤ. 

ΤΠΟΘΕΣΙΣ. 

φορμίων  ε'ιητορος  δανείζεται,  τταρα  Χρνΰίτζτΐου  ιινας  εϊκοβι  90ά 
ηλέων  εις  Βόΰπορον.  αφικομενος  δε  εκεΐβε  κατέλαβεν  ατΐρα- 
ϋίαν  των  φορτίων  ών  έκό(ΐιξε.  διόττερ  τον  ναυκληρου  Αάμτζι- 
δος  αηοηλεΐν  βονλομένου  Αϋ-ηναξε,καΙ  κελενοντος  αντον έν- 
ϋ•έβϋ•αί  ττ]  νηΐ  τα  αγοράϋματα  των  χρημάτων  των  πάρα  Χρν- 
οίπηον  (τοντο  γαρ  εφραξεν  η  ΰνγγραφη)  οντε  φόρτον  τίνα 
ενέ&ετο  οντε  αργνριον,  αλλ  εφη  προς  τον  Λάμτχίν  άδννάτως 
εχείν  εν  τω  παροντι  ποίηβαι  ταύτα,  μικρόν  δ  νΰτερον  εφ 
ετέρας  εκπλενβεβ&αι  νεως  αμα  τοις  χρημαΟίν.  Τ/  μεν  ονν  τον 
Αάμηιδος  ναύς  αναχ•&είΰα  δίαφ&είρεταί ,  καΐ  μετ  ολίγων  ο 
Αάμτιις  εν  τω  λέμβω  ϋωξεται,  και  άφικόμενος  ^Αϋ•ηναξε  μη- 
νύει Χρνΰίτΐπω  το  εντνχημα  τον  Φορμίωνος,  ως  απελείφ^η  τε 
εν  τω  Βοΰτΐορω  και  εις  την  ναΰν  ονδεν  ενέ&ετο.  ο  δε  Φορμίων, 
καταπλενΰας  νΰτερον  και  το  αργνριον  απαιτούμενος,  το  μεν 
πρώτον,  ως  εφη  Χρνβιππος,  και  οφείλειν  ώμολόγει  χαΐ  αποδώ- 
ϋειν  νπιϋχνεΐτο ,  έπειτα  ως  αποδεδωκως Λάμπιδι  μηδέν  οφεί- 
λειν έλεγε  •  την  γαρ  ανγγραφην  κελενειν  παϋΌνβηςτι  κατά  &α- 
λατταν  της  νεώς  άπηλλάχ&αι  του  οφληματος  τον  Φορμίωνα  • 
ελαχεν  ονν  δίκην  αντώ  ο  Χρνΰιππος.  ο  δε  παρεγράψατο.  καΐ 
Ααμπις  εμαρτύρηβε  πάρα  τω  διαιτηττ]  ως  απειληφως  εΐη  τεα^α 
Φορμίωνος  έν Βοβπόρω  τα  χρήματα  και  απολωλεκως μετά  των 
άλλων  έν  ττ}  ναναγία.  πρότερον  δε  ταναντία  τοντων  είρηκει  906 
προς  Χρνΰιππον ,  ως  ουδέν  ο  Φορμίων  εΙς  την  ναΰν  έντέ&ει- 
κεν.  ελεγχόμενος  δε  επι  τοντοις  6  Αάμπις  έξεΰτηκέναι  τότε 
ε'φηΰεν,  οτε  εκείνα  προς  τον  Χρυβιππον  έλεγε,  τούτων  ακον- 
ΰας  ο  διαιτητής  και  μηδέν  αποφηνάμενος  εΙς  το  δικαΰτηριον 
το  πράγμα  πέπομφε.  και  ο  αγών  ονόματι  μεν  εΰτι  παραγρα- 
φικυς,  τω  δε  αλη&εΐτην  εύϋ-εΐαν  γίγνεταΐ'  ευ  γαρ  και  ό  ρη- 
τωρ  κατ  αρχάς  ίπιοημαίνεται  ως  ουκ  ε'ϋτιν  όλως  παραγραφ)^ 
το  λέγειν  πεποιηκέναι  πάντα  κατά  τα  βυγκείμενα,  αποδιδοναι 
χα  χρήματα  Αάμπιδ ι,  κελενούΰης  τοϋτο  της  βνγγραφης  και 


ΠΡΟΣ  ΦΟΡΜΙίΙΝΑ.  389 

«φιείΰης  εττΐ  τοιοντω  πα^ει  το  όφλημα '  ταντα  γάρ  έατι  την 
ίν^νδικίαν  αγωνιξομΐνον  και  τοις  Ιπιφερομένοις  εγκλημαΰιν 
ατΐαντώντος^  αλλ  ονχι  αναιρονντος  τον  περί  αυτών  αγώνα 
και  την  ειΰαγωγην  της  δίκης•  παραγραφην  ίέ,  φηΰΐν,  ο  νό- 
μος όίδωοι  περί  των  μη  γενομένων  όλως  Α&ηνηΰι  μηδέ  εΙς 
ΑΟ^ηνας  Ονμβολαίων. 

Τετηρηται  δε  ίντφ  λόγω  ταντον  Ζπερ  καΐ  περί  τον  κατά 
Ι^εαίρας^  οτι  μη  νφ  ίνος  εΐρηταιτιροΰώπου.  αλλ^  ίκεΐ μβν 
εκατερον  διαβτολη  φανερά,  ίντανϋ•α  δε  ΰνγκέχνται.  δοκίί  δε 
ΐ'μοιγε  ίντενθ-εν  ο  δεύτερος  λέγειν  ακονβας  τοίννν  ημών ,  ώ 
' άνδρες  Α&ηναΐοι.  Θεόδοτος  ηολλακις,  και  νομίΰας  τον 
Αάμηιν  ιρευδή  μαρτνρεΐν.  δηλον  δ^  οτι  κοινωνοί  τινές  εί- 
ΰιν  οί  ττρος  τον  Φορμίωνα  αγωνιζόμενοι. 

ζΐΐχαια  υμών  Οεηθόμεϋ•\  ώ  άνδρες  δίκ<χθταΙ,  άκον-^ 
6αι  ημών  μετ'  εννοίας  εν  τω  μέρει  λεγόντων,  γνόντας 
οτι  ίδιώται  παντελώς  έβμεν^  καΐ  πολύν  χρόνονείςτό 
νμίτερον  βμπόριον  είοαφικνονμενοι  καΐ  βνμβόλαια 
πολλοίς  ονμβάλλοντες  ονδεμίαν  πώποτε  δίκην  προς 
νμάς  είΰηλ^ομεν,  ούτ  εγκαλούντες  οντ'  εγκαλούμενοι 

2  νφ'  ετέρων,  ονβ'  αν  νυν,  ακριβώς  ί'οτε,  ώ  άνδρες 
Ά9ηναΐοι ,  εί  νπελαμβάνομεν  άπολωλεναι  τα  χρήματα 
επί  της  νεώς  της  διαφ&αρείβης ,  α  έδανείβαμεν  Φορ- 
μίωνί ,  ονκ  αν  ποτ  ελάχομεν  την  δίκην  αντω  •  ονχ  όν- 
τως ημείς  άναίοχνντοί  έβμεν  ου^'  άπειροι  τον  ζημιον- 
()9αι.  πολλών  ό'  ημάς  κακιζόντων,  και  μάλιΰτατών 
εν  Βοβπόρω  έπιδημηαάντων  αμαΦορμίωνι,  οΐπερ  τον- 
τον  τ^δεΰαν  ον  ΰνναπολέοαντα  τα  χρήματα  εν  ττ}  νηΐ^ 
δεινόν  ηγονμεΟ•'  είναι  το  μη  βοη%•ηβαι,  ημιν  αντοΐς 
άδικονμενοις  νπο  τούτον. 

3  Περί  μεν  ούν  της  παραγραφής  βραχύς  έΰτιν  6  λό- 
γος" και.  γαρ  ούτοι  ου  το  παράπαν  βνμβόλαιον  έξαρ- 
νοννται  μη  γενέΰ^αι  έν  τω  έμπορίω  τω  νμετέρω^  άλλ' 
ονκε'τι  είναί  φααι  προς  έαντονς  ονδεν  ΰνμβόλαιον '  πε- 


390  λΧΧίν.    ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

ηοιηκενανγάρ  ονδεν  εξω  των  έν  τγι  ονγγραφί]  γεγραμ-  90β 

4 μένων,  οί  μεν  ονν  νόμοι ,  κα^'  ονς  νμείς  δικαΰταΙ  κά- 
^ηβ^'ε^  ονχ  οντω  λέγονβιν,  αΑλ'  νπερ  μεν  των  μη  γε- 
νομένων ολωξ  ΰνμβολαίων  Ά&ηνηβί  μηδ'  εις  το  Άθ•η- 
ναίων  εμηόριον  παραγράφεΰϋ-αι  δεδώκαΰιν  ^  εάν  δε 
τις  γενέβ&οίί  μεν  ομολογΐ],  άμφιαβηττ]  δε  ως  πάντα  πε- 
ποίηκε  τά  ουγκείμενα^  άπολογεΐο&αί  κελενονβιν  εν~ 
^νδικίαν  είΰίόντα,  ου  κατηγορεΐν  τον  διώκοντος.  ον 
μην  άΑλ'  εγωγε  ελπίζω  και  β'ξ  αντοϋ  τον  πράγματος 

5  δείξειν  είβαγώγιμον  την  δίκην  ονΰαν.  Οκέψαα&ε  δ',  ω 
άνδρες  ^ Αθηναίοι,  τί  ομολογείται  παρ*  αντών  τούτων 
κα\  τι  άντιλέγεταΐ'  οντω  γαρ  αν  άριβτα  έί,ετάΰαιτε. 
ονκονν  δανείοαο&αι  μεν  τά  χρήματα  ομολογονβι  και 
βννΟ^ήκας  ποιήβαβ&αι  τον  δανείΰματος,  φαοί  δ^  άποδε- 
δωκέναι  το  χρνΰίον  Λάμπιδι  τω  Δίωνος  οίκέττ]  έν  Βοΰ- 
πόρω.  ημείς  τοίννν  ον  μόνον  τούτο  δείξομεν.  ως 
ουκ  άποδέδωκεν ,  άλλ'  ως  ονδ'  έξην  αντω  άποδον- 
ναι.  άναγκαΐον  δ^  έβτΐ  βραχέα  των  εξ  άρχης  διηγηβα- 
6ϋ•αι  νμΐν. 

5  Έγώ  γαρ ,  ώ  άνδρες  ^Α&ηναΐοι,  έδάνειβα  Φορμίωνί 
τούτω  εί'κοοι  μνάς  άμφοτερόπλουν  εις  τον  Πόντον  έπΙ 
ετέρα  ΰποΟ-ήκτ],  και  βυγγραφήν  έ&έμην  παρά  Κίττω 
τω  τραπεζίττ].  κελευούαης  δε  της  ΰυγγραφής  έν&έβ^αι 
εις  την  ναϋν  τετ  ρ  ακιΰ  χιλίων  φορτία  άξια,  πράγμα  ποιεΐ 
πάντων  δεινότατον  ενϋ-νς  γάρ  έν  τω  Πειραιεΐ  έπιδα- 
νείξεται  λά&ρα  ημών  παρά  μεν  Θεοδώρου  τον  Φοίνικος 
τετρακιβχιλίας  πεντακοβίας  δραχμάς,  παρά  δε  τον  ναυ- 

7  κλήρου  Αάμπιδος  χιλίας.    δέον  δ'  αυτόν  καταγοράβαι 
φορτία Ά^ήνη^-εν  μνών  εκατόν  και  δέκα  καΐ  πέντε,  εί909 
έμελλε  τοις  δανειΰταις  πάοι  ποιήοειν  τά  έν  ταΐς  θυγ~ 
γραφαΐς  γεγραμμένα,  ου  κατηγόρααεν  αλλ'  ή  πεντα- 
χιΰχιλίων  καΐ  πεντακοαίων  δραχμών.,  ονν  τω  έπιΟι- 


ι 


ΠΡΟΣ  ΦΟΡΜΙίΙΝΑ.  391 

τίΟμώ-  υφείλει  δ'  εβδομήκοντα  μνάς  χαΐ  πέντε,  αρχή 
μεν  ονν  αντη  έγένετο  τον  άδικηματοζ ,  α3  άνδρες  Άϋ'η- 
ναιοΐ'  οντε  γαρ  την  νποϋ-ήκην  παρε'βχετο  οντε  τά  χρή- 
ματ  ένέ&ετ'  εις  την  ναύν,  κελευούΰης  της  ονγγραφης 
έπάναγκες  έντί^εο^αι.  καί  μοι  λαβε  την  Ονγγραφήν. 

ΣΤΓΓΡΑΦΗ. 
Λαβε  δή  καΐ  την  των  πεντηκοΰτολόγων  άπογρα- 
φήν  καΐ  τάς  μαρτυρίας. 

ΑΠΟΓΡΑΦΗ.   ΜΑΡΤΤΡΙΑΙ. 

8  Έλ^ών  τοίννν  εις  τον  ΒόΰΛορον .,  έχων  ετίίΰτοΐάς 
παρ'  εμον^  ας  εδωκ'  αντω  άηενεγκείν  τω  παιδί  τω  έμω 
παραχειμάζοντι  έκει  και  κοινωνώ  τινί,  γράψας  εν  τ  ή 
επιοτολτ]  το  τε  άργνριον  ο  έδεδανείκειν  καϊ  την  νπο- 
ϋ-ήχην,  καϊ  προβτάξας ,  έπειδάν  τάχιΟτ'  εζαιρεϋ-η  τά 
χρήματα,  έξετάξειν  χαΐ  παρακολονϋ-εΐν ,  τάς  μεν  έπι- 
βτολάς  ουκ  άποδίδωβιν  ούτος  ας  έλαβε  παρ'  έμον, 
ίνα  μηδέν  είδείηβαν  ων  έπραττεν  ούτος,  καταλαβών 
δ'  εν  τω  Βοοπόρω  μοχθηρά  τά  πράγματα  δια  τον  βνμ- 
βάντα  πόλεμου  τω  Παιριβάδτ]  προς  τον  Σκνϋ-ην  καϊ 
των  φορτίων  ων  ήγε  πολλήν  άπραβίαν,  εν  πάΰτ]  απο- 
ρία ην  •  χαΐ  γαρ  οι  δανειβταΐ  εΐχοντο  αύτον  οι  τά  έτε- 

9  ρόπλοα  δανείΰαντες.  ώοτε  τον  νανκλήρου  κελεύοντας 
αύτον  κατά  την  (ίνγγραφήν  εντίΟ-εΟϋ-αι  τά  άγοράβματα 
των  έμών  χρημάτων ,  είπεν  ούτος  6  νυν  φάβκων  άπο- 
δεδωκέναι  το  χρνΰίον  οτι  ουκ  αν  δνναιτο  έν&έβ^αί 
εις  την  νανν  τά  χρήματα  •  απρατον  γαρ  είι/αι  τον  ^03-910 
πον.  χάκεΐνον  μεν  εκελενεν  άνάγεβ^αι,  αντος  ά*,  έπει- 
δάν δια^ήται  τά  φορτία,  εφ  ετέρας  νεώς  έφη  έκπλεν- 
<ίεθϋ•αι.   καί  μοι  λέγε  ταντην  την  μαρτνρίαν. 

ΜΑΡΤΤΡΙΑ. 
10  Μετά  ταύτα  τοίννν ,  ω  άνδρες'ΑΟ-ηναΐοί,  οντος 


392  XXXIV.    ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

μεν  έν  τω  Βοΰπόρω  κατελελείΛτο ,  6  δε  Αάμπις  άνα- 
χ&εΐζ  ενανάγηΰεν  ον  μακράν  άηο  τον  εμπορίου  •  γεγε- 
μιΟμένης  γαρ  ηδη  της  νεώς,  ώς  άκονομεν,  μάλλον  τον 
δέοντος,  προβανέλαβεν επΙ το  κατάστρωμα χίλίας βνρ- 
βας ,  ο&εν  καΐ  η  διαφ&ορά  ττ]  νηΐ  αννεβη.  καΐ  αυτός 
μεν  άπεοώ&η  εν  τω  λεμβω  μετά  των  άλλων  παίδων 
των  Δίωνος,  άπώλεοε  δε  πλέον  η  τριάκοντα  ΰώματα 
χωρίς  των  άλλων,  πολλού  δε  πεν&ονς  εν  τω  Βοΰπόρω 
οντος,  ώς  επύ&οντο  την  δίαφϋ^οράν  της  νεώς.,  ηνδαι- 
μόνιζον  τον  Φορμίωνα  πάντες  τουτονί  οτι  οντε  ΰυν- 
ανήχΟ'η  οντ  ενέϋ'ετο  εις  την  ναϋν  ουδέν.  Ουνέβαινε  δε 
παρά  τε  των  άλλων  καΐ  παρά  τούτου  6  αυτός  λόγος. 
χαί  μοι  άνάγνω&ι  ταύτας  τάς  μαρτυρίας. 

ΜΑΡΤΤΡΙΑΙ. 

11  Αυτός  μεν  τοίνυν  ό  Αάμπις,  ω  φηβιν  άποδεδωκέ- 
ναι  τό  χρυβίον  (τούτω  γαρ  προοέχετε  τον  νουν),  προβ- 
ελΟ-όντος  αύτω  εμού,  επειδή  τάχιβτα  κατέπλευδεν  εκ 
της  ναναγίας  ^Α&ήναζε ,  καΐ  έρωτώντος  υπέρ  τούτων, 
ελεγεν  ότι  ούτε  τά  χρήματα  εν&οιτο  εις  την  ναϋν  οντος 
χατά  την  ΰυγγραφήν,  οντε  τό  χρνβίον  είληφώς  εί'η 
παρ'  αντον  εν  Βοΰπόρω  τότε.  καί  μοι  άνάγνω&ι  την 
μαρτυρίαν  των  παραγενομένων. 

ΜΑΡΤΤΡΙΑ.  ^^, 

12  ^Επειδή  τοίνυν,  ω  άνδρες  Ά&ηναΐοι,  επεδήμηΰε 
Φορμίων  οντοΰΐ  ΰεΰωΰμένος  έφ'  ετέρας  νεώς,  προΰ)]- 

■  ειν  αύτω  άπαιτών  τό  δάνειον.  καΐ  ούτος  κατά  μεν  αρ- 
χάς ονδεπώποτ',  ω  άνδρεςΆ^ηναϊοι,  είπε  τόν  λόγον 
τούτον  όν  νννΐ  λέγει,  άλλ'  άεΐ  ώμολόγει  άποδώΰειν 
έπεί  ί'  άνεκοινώΰατο  τοις  νύν  παροϋΰιν  αύτω  κα\  ΰνν- 
Ι^δικοϋΰιν,  έτερος  ηδη  ην  και  ούχ  υ  αυτός,  ώς  δ'  7)σθο- 
αην  αυτόν  διακρουόμενόν  με,  προΰέρχομαι  τω  Αάμ•^ 


ΠΡΟΣ  ΦΟΡΜΙΩ.ΝΑ.  393 

τίΐδί^  λίγων  οτι,  ούδεν  ποιεί  των  δικαίων  Φορμίων  ονδ' 
άπυδίδωΰι  το  δάνειον  ^  καΐ  αμα  ηρόμην  αντον  εί  εϊδείη 
ύ'πυυ  έβτίν^  ίνα  προΰκαλεοαίμην  αυτόν,  ό  ά'  άκολον- 
^εΐν  μ  έκελενεν  έαντώ^  και  καταλαμβάνομεν  προς  τοις 
μνροπωλίοις  τοντονί'  κάγώ  κλιμήρας  έχων  προαεκα- 

Ηλεΰάμην  αυτόν,  καΐ  6  Αάμπις,  ω  άνδρες  ^Αϋ-ηναΐοι^ 
παρών  προΰκαλουμενω  μοι  ονδαμοϋ  ετόλμηΰεν  ειπείν 
ως  άπείλΊ]φε  παρά  τούτου  το  χρυΰίον^  ούδ'  ο  είκος  ην 
είπε  " Χρύβιππε ,  μαίνεΐ'  τί  τούτον  προοκαλει;  εμοί 
"γαρ  άποδεδωκε  το  χρυΰίον."  άλλα  μη  οτι  ό  Αάμπις 
εφ&ε'γ^ατο,  άλλ'  ούδ'  αύτυς  οΰτο^  ήξίωΰεν  ειπείν,  παρ- 
εβτηκότος  τον  Αάμπιδος,  ω  νυν  φηΰιν  άποδεδωκέναι 

15 το  χρυΰίον.  καίτοι  εικός  γ'  ην  αυτόν  ειπείν,  ώ  άνδρες 
Αθηναίοι,  "τί-'  με  προοκαλει,  άνϋ^ρωπε;  άποδέδωκα 
"γαρ  τούτω  τω  παρεβτηκότι  το  χρνβίον"  και  άμα  ομο- 
λογοϋντα  παρεχειν  τον  Αάμπιν  νϋν  (5'  ουδέτερος  αυ- 
τόν ούδ'  ότιοϋν  είπεν  εν  τοιούτω  καιρώ,  καΐ  ότι  άλη- 
9^ή  λέγω ,  λαβε  μοι  την  μαρτνρίαν  των  κλητήρων. 

ΜΑΡΤΤΡΙΑΙ.  912 

16  Ααβε  δη  μοι  και  το  έγκλημα  ο  έ'λαχον  αντω  πέρυ- 

Οιν '  ο  έΰτιν  ούδενός  έλαττον  τεκμήριον  ότι ούδέπω  τότ 
^φηοε  Φορμίων  άποδεδωκέναι  το  χρνβίον  Αάμπιδι. 

ΕΓΚΑΗΜΑ. 

Τούτο  το  έγκλημα  έλαχον  εγώ,  ώ  άνδρες  Ά&η~ 
ναΐοι,  ονδαμόϋ•εν  άλλοϋ-εν  βκοπών  άλλ'  η  έκ  της  απαγ- 
γελίας της  Αάμπιδος ,  05  <τύκ  έφαΟκεν  οϋτε  τά  χρήματα 
έντε^εΐβ^αι  τούτον  ούτε  τό  χρυσίον  άπειληφέναι•  μη 
γαρ  οίεβ&έ  με  όντως  άπόηληκτον  είναι  και  παντελώς 
μαινόμενον  ωοτε  τοίΌύτο  γράφειν  έγκλημα  ό/ιολο- 
γονντος  τον  Αάμπιδος  άπειληφέναι  τό  χρνΰίον,  νφ* 
ον  έμελλον  έξελεγχ&ήαεΰ&αι. 


394  XXXIV.   ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

17  "Ετί  ά*,  ώ  άνδρες  '^ϋ^ηναίοί,  κάκεΐνο  ακεψαβ&ε '  αυ- 
τοί γαρ  οντοι  παραγραφην  δίδοντες  περνάν^  ουκ  ί'το'λ- 
μηβαν  εν  τ^  παραγραφή  γρά-φαυ  ώς  άποδεδώκαβί  Αάμ- 
Λίδι  το  χρυβίον.  και  μοι  λαβε  τανζην  την  παραγραφην. 

ΠΑΡΑΓΡΑΦΗ. 

Άκονετε,  ώ  άνδρες  Ά&ηναΐοι,  οτι  ονδαμον  γε- 
γραηταυ  εν  ττ^  Λαραγραφη  ώς  άποδέδωκε  το  χρυβίον 
Φορμίων  Αάμτίΐδι,  καΐ  ταϋτ'  εμ^ϋ  διαρρήδην  γρά^αν- 
τος  εις  το  έγκλημα  ο  ήκούβατ'  άρτίως,  οτι,  οντε  τα 
χρήματ'  ενΟΌίτο  εις  την  ναύν  οϋτ'  άτίεδωκε  το  χρν- 
ΰίον.  τίνα  ούν  άλλον  χρή  περιμένείν  υμάς  μάρτυρα, 
όταν  τηλικαΰτην  μαρτυρίαν  παρ  αυτών  τούτων  εχητε; 

18  Μελλοΰΰης  δε  της  δίκης  είϋιέναί  είς  το  δικαστή- 
ριον  έδέοντο  ημών  επιτρε'ψαι,  τινί•  καΐ  ημείς  επετρεφα- 
μεν  Θεοδότφ  ίοοτελεΐ  κατά  ϋυν&ήκας.  και  ο  Αάμπις 
μετά  ταύτα  νομίβας  αύτώ  άοφαλες  ήδη  είναι  προς  δι- 
αιτηττΐ  μαρτυρεΐν  6  τι  βούλοιτο,  μεριΰάμενος  το  έμ6ν9α 
χρυβίον  μετά  Φορμίωνος  τουτουΐ  εμαρτύρει  τάναντία 

19  0^5  πρότερον  είρήκει.  ου  γαρ  ομοιόν  έβτιν,  ώ  άνδρες 
Άϋ-ηναίοι,  εις  τά  υμέτερα  πρόβωπα  έμβλέποντα  τα 
■ψευδή  μαρτυρεΐν  και  προς  διαιτητή•  τταρ'  ύμΐν  μεν 
γαρ  και  οργή  μεγάλη  καΐ  τιμωρία  υπόκειται  τοις  τά 
■ψευδή  μαρτυρούβι,  προς  δε  τω  διαιτητή  ακινδύνως 
καΐ  άναίΟχύντως  μαρτυρούβιν  ο  τι  άν  βούλωνται. 
άγανακτοϋντος  δε  μου  και  βχετλιάζοντος,  ώ  άνδρες 

^οΆ&ηναΐοι,  επΙ  τη  τόλμη  του  Αάμπιδος,  καΐ  παρεχομέ- 
νου προς  τον  διαιτητήν  την  αυτήν  μαρτυρίαν  ηνπερ 
και  νυν  προς  υμάς  παρέχομαι,  τών  εξαρχής  προβελ- 
&όντων  αύτώ  μεΟ•'  ημών,  οτε  ούτε  το  χρυβίον  ίφη 
άπειληφέναι  παρά  τούτου  ούτε  τά  χρήματ'  αυτόν  έν- 
9έβ^αί  εις  τήν  ναύν,  ούτως  ό  Αάμπις  κατά  κράτος  έξΒ~ 


ΠΡΟΣ  ΦΟΡΜΙίΙΝΑ.  395 

Χίγχόμενοζ  τα  φενδη  μαρτύρων  χαΐ  πονηρόζ  ων  ώμο- 
λόγεί  μεν  είρηχεναι.  ταύτα  προς  τούτον ,  ον  μεντοι  γε 
εντός  ων  ειπείν  αντον.  χαί μοι  άνάγνωΟ^ί  ταντην  την 
μαρτνρίαν. 

ΜΑΡΤΤΡΙΑ. 

21  Άχοναας  τοίννν  ημών^  ώ  άνδρες  Άϋ7}ναΐοί,  6 
Θεόδοτος  πολλάκις,  καΐ  νομίοας  τον  Αάμπιν  ■φευδη 
μαρτνρείν^  ονκ  άπεγνω  της  δίκης,  άλλ'  εφήκενημάς 
εις  το  διχαΰτηριον  καταγνώναι  μεν  γάρ  ονκ  εβον- 
?.η^η  δια  το  οικείως  εχειν  Φορμίωνι  τοΰτω,  ως  ημείς 
νβτερον  επνϋ•όμε&α,  άπογνώναι  δε  της  δίκης  ωκνει,ΐν 

22  αντοςμη  επιορκήοείεν.  εξ  αυτού  δη  τον  πράγματος  λο- 
γίΰαοΟ•ε.  ώ  άνδρες  δικαοταΐ,  παρ'  νμΐν  αντοΐς  οπό&εν 
εμελλεν  οντος  άποδώ<ίεη>  τυ  χρνοίον.  εν&ενδε  μεν  γάρ 
εξε'πλει  ονκ  έν&εμενος  εις  την  νανν  τα  χρήματα  καΐ  914 
νπο&ήκην  ονχ  εχων^  άλλ'  έπΙ  τοις  εμοις  χρήμαΟίν  επι- 
δανειΰάμενος'  εν  Βυοπόρω  ί '  άπραοίαν  των  φορτίων 
κατέλαβε,  καΐ  τονς  τα  έτερόπλοα  δανείοαντας  μόλις 

ΊΆαπήλλαξεν.  και  οντος  μεν  εδάνειοεν  αντω  διβχιλίας 
δραχμάς  άμφοτερόπλονν ,  ωβτ'  άπο λαβείν  Ά&ήνηΰι 
διΟχιλ.ίας  έξακοβίας  δραχμάς  •  Φορμίων  δε  φηοιν  άπο- 
δούναι  Αάμπιδι  εν  Βοοπόρω  εκατόν  χαΐ  εί'κοοι  οτατή- 
ρας  Κνξικηνονς  (τοντω  γάρ  προβεχετε  τόν  νουν)  δα- 
νειοάμενος  εγγείων  τόκων,  ήοαν  δε  ^φεκτοι  οί  £;^;/£ΐθί 
τόκοι,  ό  δ\  Κνζικηνός  εδννατο  εκεί  εί'κοΟι  καΐ  οκτώ 

24  δραχμάς  Άττιχάς.  δει  δη  μα^εΐν  νμάς  ούα  φηοΐ  χρή- 
ματ  άποδεδωκεναι.  των  μ^ν  γάρ  εκατόν  καΐ  εί'κοβι 
οτατήρων  γίγνονται  τριΰχίλιαι  τριακόΰιαι  εζ,ήκοντα ,  ο 
άε  τοκο5  ό  έγγειος  6  έ'φεκτος  των  τριάκοντα  μνών  και 
τριών  και  εξήκοντα ,  πεντακόοιαι  δραχμαι  και  έξήκον- 
τα•  τό  δε  βνμπαν  κεφάλαιον  γίγνεται  τόβον  και  τόοον. 

25  ίοτιν  οι>ι/,  ώ  άνδρες  διχαβταΐ,  ούτος  ό  αν^-ρωπος  η  γε- 


396  XXXIV.   ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

νηΰεταίποτε,  ος  αντί  δίβχίλίων  καΐ  έξαχοαίων  δραχμών 
τριάκοντα  μνάς  και  τριακούιας  κάί  εξηκοντα  άποτί- 
νειν  τίροείλετ  αν,  καΐ  τόκον  πεντακοοίας  βραχμάς 
καΐ  ε^ηκοντα  δανειβάμενος ,  ας  φηβιν  άποδεδωκέναι 
Φορμίων  Αάμπιδι,  τριαχιλίας  έννακοοίας  £Γκο(7Μ; ;  ίξόν 
ό'  αύτώ  άμφοτερόπλονν  Άϋ•ήνη6ίν  άποδονναι  το  άρ~ 
γνριον,  εν  Βοβπόρφ  άπέδωκε,  τριαΐ  καΐ  ^εκ«  μναΐς 

26  7ίλέον\  καΐ  τοις  μεν  τα  ετερόηλοα  δανείβαΰι  μόλις  τάρ- 
χαΐα   άποδέδωκας^    οϊ  ΰυνέηλενβάν  6οι  καΐ  προΰή- 
δρενον  τούτω  δε  τω  μη  παρόντι  ου  μόνον  τάρχαΐα 
και  τονς  τόκους  άπεδίδους  ^  άλλα  και  τα  έτιιτίμια  τα  εκ  915 
της  ΰυγγραφής  άτιε'τινες,  ουδεμιάς  οοι  ανάγκης  οϋβης; 

27  κάκείνους  μεν  ουκ  έδεδίεις,  οίς  αί  ουγγραφαΐ  εν  Βοβ- 
πόρω  την  ηραί,ιν  έδίδοΰαν  τοϋ  δανείου '  τούτου  δε 
ψΎΐς  φροντίζειν,  ον  £ξ  άρχης  εύΟ'ύςηδίκεις  ουκ  ενθε- 
μένος τα  χρήματ'  εις  την  ναϋν  κατά  την  βυγγραψην 
Άθήνη&εν;  και  νυν  μεν  εις  το  εμπόριον  ηκων  ^  ου  το 
Ονμβόλαιον  έγένετο^  ουκ  όκνεΐς  άποβτερεΐν  τον  δα- 
νείύαντα '  εν  Βοοτίόρω  δε  πλείω  των  δικαίων  ψΎΐς  ποι- 

1%ειν^  ου  δίκην  ουκ  έμελλες  δώοειν;  καΐ  οι  μεν  άλλοι 
πάντες  οί  τά  ετερόηλοα  δανειζόμενοι^  όταν  αηο- 
ότέλλωνται  εκ  των  έμηορίων,  Λολλούς  παρίβτανται, 
έπιμαρτυρόμενοι  ότι  τά  χρήματα  ηδη  κινδυνεύεται  τω 
δανείβαντι  •  ΰύ  δ'  ένΐ  Οκηπτει  μάρτυρι  αύτω  τω  ουνα- 
δικοϋντι^  και  οϋτε  τον  ηαΐδα  τον  ημέτερον  παρέλαβες 
εν  Βοβπόρω  οντά  οϋτε  τον  κοινωνον,  ούδε  τάς  έπιΰτο- 
λάς  άπεδωκας  αύτοίς,  ας  ημείς  επεϋ-ήκαμεν,  εν  αίς  εγε- 

29  γραπτό  παρακολου%εΐν  βοι ,  οις  αν  πράττ'ης ;  καίτοι ,  ω 
άνδρες  δικαΰται ,  τίούκ  αν  πράζ,ειεν  6  τοιούτος,  όΰτις 
γράμματα  λαβών  μη  άποδέδωκεν  ορθώς  κ<ά  δικαίως^ 
η  πώς  ου  φανερόν  έϋτιν  ύμΐν  το  τούτου  κακούργημα 
^1  αυτών  ών  έπραττεν;  καίτοι,  ω  γη  κ«1  θίΟί ,  προΰήχέ 


ΠΡΟΣ  ΦΟΡΜΙΩ.ΝΑ.  397 

γε  τοϋοντο  χρνΰι'ον  αποδίδοντα,  καΐ  πλέον  τον  δα- 
νείϋματος ,  περίβόητον  ποιεΐν  έν  τω  εμπορίω,  καΐ  πα- 
ρακκΑίΓζ^  ηάντας  άν^ρώπονζ,  πρώτον  δε  τον  παΐδα 

30  701^  τούτον  χαΐ  τον  κοινωνόν  ί6τε  γαρ  δήπον  πάντες 
ότι  δανείζονται  μεν  μετ'  ολίγων  μαρτύρων,  όταν  ί' 
άποδιδώβι,  πολλούς  παρίστανται  μάρτυρας,  ΐν  επιει- 
κείς δοκώΟίν  είναι  περί  τα  βνμβόλαια.  ΰοΐ  δ'  άποδι-916 
δόντι  το  τεδάνειον  καΐ  τούςτόκονς αμφότερους,  έτερο- 
πλόω  τω  άργυρίω  κεχρημε'νω,  χαΐ  προβτι^έντι  ετέρας 
τρεις  καΐδέκα  μνάς, πώς  ονχΐ  πολλούς  ην  παραληπτέον 
μάρτυρας 'γ  καΐ  ει  τοντ  έπραξας,  ούδ'  αν  ε'ις  οοϋ  μάλ- 

31  λον  τών  πλεόντων  έ&αυμάζετο.  θν  δ'  αντί  τοϋ  πολ- 
λούς μάρτυρας  τούτων  ποιεΐο^αι  πάντας  άν^ροάπους 
λανϋ-άνειν  επειρώ,  ώΰπερ  αδικών  τι.  καΐ  ει  μεν  έμοϊ 
τω  δανείβαντι  άπεδίδους,  ούδεν  έδει  μαρτύρων  την 
γαρ  βυγγραφην  άνελόμενος  άπήλλαξο  αν  τοϋ  συμβο- 
λαίου- νύν  δ'  ουκ  εμοΙ,  άλλ'  έτε'ρω  νπερ  έμοϋ  άποδι- 
δούς,  και  ουκ  Ά&ήνησιν ,  άλλ'  έν  Βοβπόρω ,  καΐ  της 
συγγραφής  σοι  κειμένηςΆθ-ηνησι  και  προς  έμε,  καΐ  ω 
το  χρυσίον  άπεδίδους  οντος  θνητού  και  πέλαγος  το- 
σούτον μέλλοντος  πλεΐν,  μάρτυρα  ουδέν  έποιήσω,  ού- 

32 ϊ'ί  δούλον  οϋτ  έλεύ&ερον.  η  γαρ  συγγραφή  με,  φησί^ 
τω  ναυκλήρω  έκέλευεν  άποδούναι  το  χρυσίον.  μάρ- 
τυρας δέ  τοι  ουκ  έκώλυε  παρακαλεΐν ,  ούδε  τάς  έπν- 
στολάς  άποδοϋναι.  καΐ  ο'ίδε  μεν  προς  σε  δύο  συγγρα- 
φάς  έποιήσαντο  ύπερ  τοϋ  συμβολαίου,  ως  αν  οι  μά- 
λιστ'  άπιστοϋντες'  σύ  δϊ  μόνος  μόνω  φτ^ς  δούναι  τω 
ναυκλήρω  το  χρυσίον,  είδώς  κατά  σοϋ  κειμένην  Ά&ή- 
νησι  συγγραφην  προς  τούτον. 

33  Αέγει  δ'  ως  ι]  σνγγραφή  σω&είσης  της  νεώς  αυ- 

τόν άποδοϋναι  κελεύει  τά  χρήματα.  κα\  γαρ  ένΰ•έσ&αι 
τάγοράσματα  εις  την  ναϋν  κελεύει  σε,  ει  δ\  μη,  πεντα- 


398  XXXIV.  ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

χιαχιλί'ας  δραχμάς  άΐίοτίνειν.  6ν  δε  τούτο  μεν  της  ανγ- 
γραφής  ου  λαμβάνεις^  τιαραβεβηκώς  δ'  εν^νς  εξαρ- 
χής καΐ  τα  χρήματα  ουκ  έν%•έμενος  άμφιοβητεΐς  προς  917 
^ν  ρήμα  των  εν  τ-η  βυγγραφτι ,  κα\  τοντ  άνϊ]ρηκώς  αυ- 
τός, οηότε  γαρ  έν  τω  Βοοπόρω  φτις  μη  τα  χρήματ  έν- 
ϋ-έβ&αι  εις  την  νανν,  αλλά  το  χρνοίον  τω  ναυκλήρω 
άποδοϋναι^  τί ετι  περί  της  νεώς  διαλέγεις  ου  γαρ  μετ- 

34  έβχηκας  του  κινδύνου  δνά  το  μηδέν  έν0•ε6%•αί.  και  το 
μεν  πρώτον,  ώ  άνδρες  Α&ηναιοι,  ωρμηοεν  επΙ  ταύτην 
την  ϋκή-φιν,  ώς  έντεϋ-ειμενος  τα  χρήματα  εις  την  ναϋν ' 
επειδή  δε  τοΰτο  εκ  πολλών  εμελλεν  έλεγχ&ήαεΰ&αι 
-ψευδόμενος ,  έ'κ  τε  της  απογραφής  της  έν  Βοοπόρω 
Λαρά  τοις  έλλιμενιβταΐς  και  υπό  των  έν  τω  έμπορίω 
έπιδημούντων  κατά  τον  αυτόν  χρόνον,  τηνικαϋτα  με- 
ταβαλλόμενος ΰυνίβταται  μετά  τον  Αάμπιδος  και  φη- 

35  αΐν  έκείνω  το  χρυβίον  άποδεδωκέναι ,  έφόδιον  μεν  λα- 
βών το  τήν  βυγγραφήν  κελεΰειν,  ουκ  αν  ηγούμενος  δ' 
ημάς  εύπόρως  έξελέγξαι  όΰα  αοί/οι  προς  αυτούς  αυ- 
τοί πράξειαν.  και  6  Αάμπις^  όΰα  μεν  είπε  προς  εμε 
πρΙν  υπό  τούτου  διαφΟ-αρήναι,  ουκ  εντός  ων  αυτού 
φηοιν  ειπείν  *  επειδή  δε  το  χρυοίον  τούμόν  έμερίβατο, 
το'τ'  εντός  εΙναί  φηβιν  αυτού  καΐ  πάντ'  ακριβώς  μνη- 
μονεύειν. 

36  Ει  μεν  ούν,  ώ  άνδρες  δικαβταΐ ,  εμού  μόνου  κατε- 
■  ψρόνει  Λάμπις,  ούδεν  αν  ήν  ^ανμαβτόν  νυν  δ\πολ- 

λώ  δεινότερα  τούτου  πέπρακται  αύτώ  προς  πάντας 
νμάς.  κήρυγμα  γαρ  ποιηΰαμένου  Παιριΰάδον  έν  Βοΰ- 
πόρω,  εάν  τις  βούληται  Ά^ήναζε  είς  τό  Άττικόν  εμπό- 
ρων 6  ιτηγεΐν,  ατελή  τόν  οΐτον  έξάγειν,  έπιδημών  έν 
τώΒοαπόρω  ό  Αάμπις  έλαβε  τήν  έ^,αγωγήν  τού  αίτου 
και  τήν  ατέ λειαν  έπίτώ  της  πόλεως  ονόματι,  γεμίοαί, 
δεναύν  μεγάλην  αίτου  έκόμιβεν  είς'Άκαν&ον  κακ£ί918 


ΠΡΟΣ  ΦΟΡΜΙίΙΝΑ.  399 

δίέ&ετο  ηροαχοινωνήοαι^  τούτω  άπο  των  ημέτερων 
^Τ  χρημάτων,  χαΐ  τκντ  επραξεν^  ώ  άνδρες  δ ικααταί  ^  οι- 
κώ ν  μεν  Ά&ηνηΟίν,  ονα7]ς  δ'  κντω  γυναικός  εν&άδε 
χκΐ  παίδων,  των  δε  νόμων  τά  έβχατα  έπιτίμια  προτε^ 
&ειχότων^  εί'  τις  οίκων  '^4&ήνηθι,ν  άλλοαέ  τίοι  οιτηγή- 
ΰειεν  η  εις  το  Άττικόν  εμπόριον,  ετι  δ'  εν  τοιοντω  χαί- 
ρω εν  ω  υμών  οι  μεν  εν  τω  αοτει  οίχονντες  διεμε- 
τρονντο  τά  αλφιτα  εν  τω  ωδείω,  οι  ^'  εν  τω  ΠειραιεΙ 
εν  τω  νεωρίω  ελάμβαναν  κατ  υβολον  τους  άρτους  και 
επι  της  μακράς  βτοάς,  τά  αλφιτα  καθ'  ημίεκτον  με- 
τρούμενοι και  χαταπατοΰμενοι.  χαΐ  οτι  άλη&η  λέγω, 
λαβε  μοι  την  τε  μαρτυρίαν  και  τον  νόμον. 

ΜΑΡΤΤΡΙΑ.  ΝΟΜΟΣ. 

38  Φορμίων  τοίνυν  τούτω  χρώμενος  κοινωνώ  και 

μάρτυρι  οί'εται  δείν  άποατερήοαι  τά  χρήμα&'  ημάς,  οι 
γε  ΰιτηγοΰντες  διατετελέκαμεν  εις  το  νμέτερον  εμπό- 
ρων, καΐ  τριών  ηδη  καιρών  κατειληφότων  την  πάλιν 
εν  οίς  νμεΐς  τους  χρηβίμους  τω  δήμω  έξητάζετε ,  ούδε- 
νος  τούτων  άπολελείμμε&α,  άλλ'  οτε  μεν  εις  Θήβας 
Αλέξανδρος  παρήει,  επεδώκαμεν  ύμΐν  τάλαντον  άρ- 

^^γυρίου,  υτε  δ'  ό  βΐτος  έπετιμήϋ-η  πρότερον  και  εγένε- 
το  εκκαίδεκα  δραχμών,  εΐΰαγαγόντες  πλειους  η  μύ- 
ριους μεδίμνους  πυρών  διεμετρήΰαμεν  ύμΙν  της  καί>£- 
Οτηκυίας  τιμής,  πέντε  δραχμών  τον  μέδιμνον  και 
ταύτα  πάντες  ί'ΰτε  εν  τω  πομπείω  διαμετρονμενοΐ'  πέ- 
ρυβι  δ'  εις  την  οιτωνίαν  την  ύπερ  του  δήμου  τάλαν- 
τον ύμΐν  επεδώκαμεν  εγώ  τε  καΐ  ό  αδελφός,  καί  μοι 
άνάγνω&ι  τούτων  τάς  μαρτυρίας. 

ΜΑΡΤΤΡΙΑΙ. 

441         Άλλα  μην  είγε  δεΐκαΐ  τούτοις  τεχμαίρεΰϋ-αι ,  ονχ  919 


400  XXXIV.  ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

είκος  ην  έπιδιδόναι  μεν  ημάς  τούαϋτα χρήματα,  ίνα 
τΐαρ  νμΐν  ενδοξώμεν,  ΰνκοφαντεΐν  δε  Φορμίωνα,  ίνα 
καΐ  την  νπάρχουβαν  έηιείκειαν  άποβάλωμεν.  δικαίως 
αν  ονν  βοηΟ•ή6αίτε  ημΐν,  ώ  άνδρες  δικαοταί.  επέδειξα 
γαρ  νμΐν  οντ  εξ  άρχης  τα  φορτία  εν&έμενον  τούτον 
εις  την  νανν  απάντων  ων  ένδανείΰατο  Άϋ•ήνηΟ•εν,  των 
τ  έν  Βοβπόρω  πρα&εντων  τους  τα  ετερόπλοα  δανεί- 
αβαντας  μόλις  διαλνσαντα,  ετι  δ'  οντ  εντίορονντα 
οϋ^  όντως  οντ  άβελτερον  ώβτ  αντί  διβχιλίων  καΐ 
ε^ακοΰίων  δραχμών  τριάκοντα  μνάς  και  εννέα  αΛΟ" 
δούναι,  προς  τε  τούτοις,  ότε  άποδούναί  φηΰι  το  χρν- 
βίον  τω  Αάμπιδι,  οντε  τον  παΐδα  παραλαβόντα  τον 
έμον  οντε  τον  κοινωνόν  έπιδημονντα  έν  Βοβηόρω. 
έμοί  δεΑάμπις  αντος  μαρτνρών  φαίνεται  ώς  ονκ  άπεί- 

42  ληφε  το  χρνΰίον ,  πριν  νπο  τούτον  διαφϋ'αρήναι.  καί- 
τοι ει  καΟ-'  ^ν  εκαΰτον  όντως  έδείκννε  Φορμίων,  ονκ 
οϊδ^  όπως  αν  άλλως  άμεινον  άπελογήοατο.  νπερ  δε 
τον  την  δίκην  είοαγώγιμον  είναι  6  νόμος  αντος  δια- 
μαρτύρεται, κελεύων  τάς  δίκας  είναι  τάς  έμπορικάς 
των  βνμβολαίων  των  ^Α&ήνηΰι  καΐ  εις  το  Άϋ-ηναίων 
έμπόριον,  καΐον  μόνον  των  Ά&ήνηΰιν,  αλλά  και  όο 
αν  γένηται  ένεκα  τον  πλον  τον  ^Α^ήναζε.  λαβε  δη  μοι 
τονς  νόμονς. 

ΝΟΜΟΙ. 

43  1^9  μ£^  τοίννν  γέγονέ  μοι  το  ΰνμβόλαιον  προς 
Φορμίων  Ά&ήνηβιν,ονδ^  αντοι  έξαρνοί είΰι,  παρα- 
γράφονται δε  ώς  ονκ  είΰαγώγιμον  την  δίκην  ονοαν. 
«λλ'  εις  ποιον  δικαΰτήριον  είαέλ%•ωμεν,  ώ  άνδρες  δικα-910 
βταΐ,  ει  μη  προς  νμάς,  ονπερ  το  ΰνμβόλαιον  έποιηΰά- 
με&α;  δεινόν  γαρ  αν  εϊη,  ει  μ\ν  ένεκα  τον  πλον  τον 
Α%•ήναζε  ηδικονμην ,   είναί  μοι  παρ  νμΐν  τύ  δίκαιον 


ΠΡΟΣ  ΦΟΡΜΙΩ.ΝΑ.  401 

λαβείν  παρά  Φορμίωνος,  έπειδη  δε  το  βνμβόλαιον  έν 
τω  νμετερω  εμπορίω  γέγονε,  μη  φάοχειν  παρ  νμΐν 
\^τοντονς  νφεξειν  την  βίχην.  καΐ  οτε  μεν  Θεοόότω  την 
δίαιταν  επετρεφαμεν ,  ώμολόγηααν  είναι  καϋ-'  αυτών 
εμοί  την  δίκην  εΐοαγώγιμον  νννΐ  δε  τουναντίον  λε- 
γονΰιν  ων  πρότερον  αντοί  ΰυγχεχωρηκααιν,  ώς  δέον 
παρά  μεν  τω  Θεοδότω  τω  ίΰοτελεΖ  νποοχεΐν  αύτουζ 
δ ίκ ψ  άνευ  παραγραφής,  επειδί)  δε  εις  το  Αθηναίων 
δικαύτηριον  είοερχόμεΟ-α,    μηκέτ    είβαγωγι,μον   την 

45  δίκην  είναι.  ενΟ^υμοΰμαι  δ'  εγωγε  τί  αν  ποτέ  εις 
την  παραγραφήν  εγραψεν ,  ει  6  Θεόδοτος  άπέγνω  της 
δίκης,  οπον  νυν  γνόντος  του  Θεοδότου  άπιέναιημάς 
είς  το  δικαΰτηριον  ου  φηΰί  την  δίκην  είναι  ειΟαγώγι- 
μον  παρ  ύμίν,  προς  ους  εκείνος  εγνω  άπιέναι.  πά^οιμι 
μέντάν  τα  δεινότατα ,  ει  οί  μεν  νόμοι  των  Ά^ηνηοι 
βυμβολαίων  κελενουβι  τάς  δίκας  είναι  προς  τους  ϋ-ε- 
δμοϋ-έτας,  νμείς  δ'  άπογνοίητε  της  δίκης  όμωμοκότες 
κατά  τους  νόμους  φηφιεΐΰ&αι. 

46  Τού  μεν  ούν  δανεΐβαι  ημάς  τά  χρήματα  αϊ  τ  ε  ουν- 
^■ήκαι  και  αυτός  ούτος  έοτι  μάρτυς•  τοϋ  <5'  άποδεδω- 
κέναι  ουδείς  έοτι  μάρτυς  ίξω  τοϋ  Αάμπιδος  τοϋ  βυνα- 
δικοϋντος.  και  ούτος  μεν  εις  εκείνον  μόνον  αναφέρει 
την  άπόδοΰιν,  έγώ  δ^  εί'ς  τε  τον  Αάμπιν  αυτόν  καΐ  τους 
άκουΰαντας  αύτοϋ  ότι  ουκ  έφη  άπειληφέναι  το  χρυ- 
ΰίον.  τούτω  μεν  ούν  τους  έμούς  μάρτυρας  εί,εΟτι  κ;  <- 
νειν ,  ει  μή  φηΟι  τάληΟ•ή  μαρτυρεΐν  αυτούς•  έγώ  (5' 
ουκ  έχω  τί  χρήΰωμαι  τοις  τούτου  μάρτυοιν ,  οι  φαΟιν9•21 
είδέναι  τόν  Αάμπιν μαρτυροϋντα  άπειληφέναι  το  χρυ- 
οίον.  εΐ  μεν  γάρ  η  μαρτυρία  ή  τοϋ  Αάμπιδος  κατεβάλ- 
λετο  ένταϋϋ- ,  ί'ΰως  αν  έφαβαν  οντοι  δίκαιον  είναι  έπι- 
Οκήπτεοϋ'αί μ  έκείνω  •  νϋν  δ'  ούτε  την  μαρτυρίαν  ταυ- 
την  έχω,  οντοΰί  τε  οί'εται  δεΐν  ά&ωος  εΐναι  ούδεν  βέ- 

Οηιηο5ΐΙι.   ΥοΙ.  II.  '  26 


402  XXXIV.  ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

βαιον  ένέχνρον  καταλιηών  ων  πείϋ-ει  νμάς  ιΡηφίζε- 

47  ο&αι.  πώς  δ'  ουκ  αν  εί'η  άτοπον,  ει  αυτού  Φορμίωνοζ 
ομολογούντος  δανεί6α6%•αι^  φάβχοντος  ό'  άποδεδω- 
κεναί,  το  μεν  ομολογοΰμενον  υπ  αυτού  τούτου  ακυ' 
ρον  ποιήύετε^  το  δ  άμφιοβητούμενον  κύριον  ψηφιεΐ- 
α&ε ;  καΐ  6  μεν  Αάμπις ,  ω  ούτος  ΰκήπτεται  μάρτυρι, 
εξαρνος  γενόμενος  το  εξ  αρχής  ώς  ουκ  άπείληφε  το 
χρυβίον,  νύν  τά  εναντία  μαρτυρεί"  υμεΐς  δε  γνόντες 
ώς  ουκ  άπείληφ  εκείνος,  ουκ  έϋτε  μάρτυρες  τού  πρά- 

48  γματος ;  καΐ  οβα  μεν  είπε  μετά  της  αληθείας ,  μη  χρή- 
β&ε  τεκμηρίω ,  α  δ'  έψεύβατο  το  ύΰτερον ,  επειδή  δίε- 
φϋ^άρη  ,  πιβτότερα  ταύ%^  ύπολάβοιτε  είναι;  καΐ  μην, 
ώ  ανδρες'Α&ηναΐοι ,  πολύ  δικαιότερόν  εοτι  τοις  «ξ  αρ- 
χής ρη%^εΐΰι  τεκμαίρεβ&αι  μάλλον  η  τοΓ^  ϋατερον  τε- 
κταινομένοις.  τά  μεν  γάρ  ουκ  εκ  παραΟκευής,  άλλ'  εκ 
της  αληθείας  έλεγε,   τά  (ϊ'  ύοτερον  ψευδόμενος  καΐ 

^9πρ6ς  το  βυμφέρον  αύτώ.  άναμνηο&ητε  δ\  ώ  άνδρες 
Ά%•ηναΙοι ,  οτι  ούδ'  αυτός  6  Αάμπις  εξαρνος  έγένετο 
ώς  ουκ  εΐη  είρηκώς  ότι  ουκ  άπείληφε  το  χρυΰίον,  αλλ! 
ειπείν  μεν  ώμολόγει,  ου  μέντοι  γ  εντός  ών  αυτού  ει- 
πείν, ουκ  ούν  άτοπον,  ει  της  εκείνου  μαρτυρίας  το  μεν 
προς  τού  άποοτερούντος  πιστώς άκούβεαϋ-ε,  το  δ'  ύπερ  923 

50  ιών  άποΰτερουμένων  άπιβτον  εβται  παρ  υμΐν;  μηδα- 
μώς,  ώ  άνδρες  δικαΟταί.  νμεΐς  γάρ  εΰτε  οι  αύτοΙ  οί 
τον  επιδεδανειβμενον  εκ  τού  εμπορίου  πολλά  χρήμα- 
τα και  τοις  δανειΰταις  ου  παραοχόντα  τάς  ύπο^ήκας 
%-ανάτω  ζημιώβαντες  είβαγγελϋ^εντα  εν  τώ  δήμω ,  και 
ταύτα  πολίτην  ύμετερον  όντα  και  πατρός  εοτρατηγη- 

51  κότος.  ηγεΐβ&ε  γάρ  τους  τοιούτους  ου  μόνον  τους  εν- 
τυγχάνοντας  άδικεΐν,  αλλά  καΐ  κοινή  βλάπτειν  το  εμ- 
πόριον  υμών,  εΐκότως.  αί  γάρ  εύπορίαι  τοις  εργαζο- 
με'νοις  ουκ  από  τών  δανειζομένων,  άλλ'  από  τών  δα- 


]1ΡΟΣ  ΑΑΚΡ1Τ0Ν.  403 

ναζόντων  είοΐ.  και  οντε  νανν  ούτε  νανκληρυν  οντ 
επιβάτην  έοτ  ανί<χι>ί/ι^αι,  το  ταΐι^  δανειζόντων  μέ- 
ίί'ΐρος  αν  άφαιρήτε.  εν  μεν  ονν  τοΓί,•  νόμυΐί;  πυλλαΐ  καΐ 
χαλαι  βυή&ειαί  είΰιν  αντοΐς'  νμάς  δε  δεΙ  Οννεπανορ- 
^οΰι^τα^;  φαίνεο^αι  καΐ  μη  ουγχωροννταζ  τοις  πονη- 
ροίς,  ϊν  υμΐν  ως  Λλείβτη  ωφέλεια  παρά  το  εμπόρων 
τ},  έ'αται  δ\  εάν  διαφυλάττατε  τους  τά  εαυτών  προϊε- 
μένους,  και  μη  έπιτρέπητε  άδικεΐαϋ^αι  υπυ  των  τοιού- 
των θηρίων. 

Έγώ  μεν  ούν  οΰαπερ  οίος  τ  ην  εΐ'ρηκα•  καλώ  δε 
κα\  άλλον  τινά  των  φίλων,  εάν  κελεύητε. 


XXXV. 
ΠΡΟΣ  ΤΗΝ  ΑΑΚΡΙΊΌΤ  ΙΙΑΡΑΓΓΑΦΗΝ. 

ΤΠΟ  ΘΕΣΙΣ. 

'^νόρο-κλης  δανείβας  χρήματα  ^Αρτέμωνι  ΦαΰηλίτΎ]  το  γέ- 
νος, εμπόρω,  τελευτηΰαντος  εκείνον  πριν  άποδούναι  το  άρ- 
γύριον,  εΐοηραττει  τον  αδελφον  αντού  Αά'/.ριτον  τον  ΰοφι- <^'2^ 
ΰτην,  δυο  προβαλλόμενος  δίκαια,  οτι  τε  παρόντος  Λαηρίτον 
και  άναδεξαμενον  το  αργνριον  εόάνειΰε  τω  Αρτεμωνι,  και 
οτι  κληρονόμος  έβτι  των  Αρτεμωνος  Αακριτος.  ο  δε  της  μεν 
κληρονομιάς  αψίΰτααΟ•αί  φηβι,  παραγράφεται  δε  την  δίκην, 
λέγων  μηδέν  εαντω  προς  Ανδροκλέα  ΰνμβόλαιον  είναι  μηδέ 
ανγγραφην  μηδεμίαν.  πάντως  δε  καΐ  το  άναδεδέχϋ-αι  ε'ξαρ- 
νος  γίνεται•  ουδέ  γαρ  αν  τοϋΓΟ  ομολόγων  ηγνωμόνει  προς 
την  εκτιΰιν. 

Ουκ  ορ&ώς  ύί  τίνες  ενομιΰαν  τον  λόγον  μη  γνηβιον  εί- 
ναι, α|ΐιυί^οΓς  απατη&έντες  τεκμηρίοις.  το  μεν  γαρ  ττίς  φρά- 
αεως  ανειμένον  ουκ  άπρεπες  ιδιωτικοΐς  άγώβι,  τον  δε  Αία 
τον  ανακτά  κατά  την  τυϋ  προΰώπον  τον  υποκειμένου  ΰυν- 

26* 


404  XXXV.  ζΙΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

■^θείαν  δτιλός  Ιΰτιν  ωνομακως,  τΐρος  δε  την  πα^αγ^αφτιν 
αΰ&ενέβτερον  ατνηντηκε  δια  το  πράγμα  το  τΐονηρόν. 


Ονδεν  καινον  διαπράττονται  οί  ΦαβηλΙται,  ώ  άν- 
δρες δικαΰταΐ,  άλλ'  αηερ  ειώ&αΰιν.  ούτοι  γαρ  δεινό  - 
τατοί  μεν  είοι  δανείθαο%•αι  χρήματ  εν  τω  εμπορίω, 
έηειδάν  δε  λάβωΰι  καΐ  ϋνγγραφην  Ουγγράφωνταιναν- 
τιχην^  ενϋ^ύζ  έπελά&οντυ  και  των  βυγγ ραφών  και  των 
2  νόμων  και  οτυ  δει  άποδυνναι  αντονξ  α  έλαβον ,  καΙ 
οί'υνται ,  εάν  άποδώοιν ,  ωοπερ  των  ιδίων  τι  των  έαυ-  924 
των  άηολωλεκέναι^  άλλ'  άντΙ  τον  άπυδονναι  ΰοφίύμα- 
τα  ενρίβκονΟι  καΐ  παραγραφάς  καΐ  προφάαεις,  καΐ  είοΙ 
πονηρότατοι  άν&ρώπων  και  άδικώτατοι.  τεκμηριον 
δε  τούτον  πολλών  γαρ  άφικνονμενων  εις  το  νμετε- 
ρον  έμπόριον  και  Ελλήνων  και  βαρβάρων ,  πλείους 
δίκαι  είοΐν  εκάοτοτε  αυτών  των  Φαβηλιτών  η  των  άλ- 
αλων απάντων,  ούτοι  μεν  ονν  τοιούτοι  είΰιν.  εγώ  δ\ 
ώ  άνδρες  δικαΰταΐ,  χρήματα  δανείβας  Άρτέμωνι  τω 
τούτον  άδελφώ  κατά  τους  εμπορικούς  νόμους,  εις  τον 
Πόντον  καΐ  πάλιν  Ά^ήναζε^  τελευτήβαντος  εκείνον 
πρΙν  άποδονναί μοι  τά  χρήματα,  Αακρίτω  τούτω  είλη- 
χα  την  δίκην  ταύτην  κατά  τους  αυτούς  νόμονς  τού- 
^τυνς  κα&'  ονοπερ  το  ΰνμβόλαιον  εποιηΰάμην ,  άδελ- 
φώ όντι  τοντω  εκείνου  και  εχοντι  άπαντα  τά  Άρτέμω- 
νος,  και  ό'σ'  εν&άδε  κατελιπε  καΐ  όΰα  ην  αύτω  εν  τή 
Φαοήλιδι,  καΐ  κληρονομώ  οντι  τών  εκείνου  απάντων, 
και  ούκ  αν  έχοντος  τοιίτοι;  δεΐζαι  νόμον  όοτις  αυτω 
δίδωοιν  ε^ουοίαν  εχειν  μεν  τά  τού  αδελφού  καΐ  διω- 
κηκεναι  όπως  έδόκει  αύτω,  μη  άποδούναι  δε  τάλλο- 
τρια  χρήματα,  αλλά  λέγειν  νύν  ότι  ονκ  εΟτι  κληρονό- 
ΐμος,  &λΧ  άφίβταται  τών  εκείνου,   ή  μεν  τοντονί  Αοτ- 


ΠΡΟΣ  Α  ΑΚΡΙΤΟ  Ν.  405 

χρι'του  πονηρία  τοιαύτη  εΰτίν  εγώ  ό'  υμών  δέομαι^ 
ώ  άνδρες  δικαοταΐ^  εννοΐ'κώς  άκονΟαί  μου  περί  τον 
πράγματος  τοντονί'  καν  έ^ελε'γξω  αυτόν  άδίκονντα 
ημάς  τε  τους  δανειΟαντας  και  υμάς  ονδεν  ήττον ^  β^'*]- 
θίΐΓί  ημΐν  τά  δίκαια. 

6  Έγώ  γαρ .^  ώ  άνδρες  δικασταΐ,  αυτός  μεν  οϋό' 
οπωδτιονν  εγνώριζον  τονς άν&ρώπονς τούτους  •  Θρα- 
ουμήδης  δ'  6  ^ιοφάντον  υιός,  εκείνον  τον  Σφηττίον^  925 
καΐ  Μελάνωπος  ό  αδελφός  αυτού  επιτήδειοι  μοί  είοι. 
και  χρώμεϋ-'  άλλήλοις  ώς  οίον  τε  μάλιστα,  οντοι  πρού- 
ήλ^ότ  μοι  μετά  Αακρίτον  τουτονί^  οπόθεν  δήποτε 

7  ^γνωρισμένοι  τούτω  (ου  γαρ  οίδα),  και  έδέοντό  μον 
δανεΐοαι  χρήματ  είς  τον  Πόντον  Άρτε'μωνι  τω  τούτον 
άδελφω  και  Άπολλοδώρω ,  όπως  αν  ενεργοί  ώσιν,  ον- 
δεν ειδώς,  ώ  άνδρες  δικαοταΐ,  ονδ'  6  Θραονμήδης  την 
τούτων  πονηρίαν,  άλλϋ  οίόμενος  είναι  επιεικείς  αν- 
θρώπους καΐ  οίοίπερ  προΰεποιονντο  και  εφαΟαν  είναι., 
και  ηγούμενος  ποιήσειν  αντονς  πάντα  οοαπερ  νπι- 

^ΰχνεΐτο  και  άνεδέχετο  Αάκριτος  οντοοί.  πλείστον  ό' 
αρ'  ην  εφενσμενος,  καΐ  ονδεν  γιδει  οϊοις  ϋ•ηρίοις  επλη- 
οίαζε  τοις  άνΰ'ρώποις  τούτοις,  κάγώ  πεισϋ^είς  νπο  τυϋ 
Θραονμήδονς  και  τον  αδελφού  αντον^  και  Αακρίτον 
τοντουι  άναδεχομε'νον  μοι  πάντ  έσεσ%αι  τά  δίκαια 
παρά  των  αδελφών  των  αντοΰ ,  έδάνεισα  μετά  ξένου 
τινός  ημετέρον  Καρνστίον  τριάκοντα  μνάς  άργνρίον. 

9  βονλομαι  ούν ,  ώ  άνδρες  δικασται^  της  σνγγραφής 
άκονσαι  υμάς  πρώτον^  καθ'  ην  έδανείσαμεν  τά  χρή- 
ματα., και  των  μαρτύρων  των  παραγενομένων  τω  δα~ 
νείσματι•  έπειτα  περί  τών  άλλων  επιδ^ίξομεν^  οία 
έτοιχωρύχησαν  ούτοι  περί  το  δάνειον.  λέγε  την  Ονγ- 
γραφην^  είτα  τάς  μαρτνρίας. 


406  XXXV.  ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

ΣΤΓΓΡΑΦΗ. 

10  [  Εδανειΰαν   Ανδροκλης  Σφηττιος   και  Ι^ανβΐ'Λράτηξ 
Καρνΰτως  Αρτίμ,ωνί  καΐ  Απολλοδώρω  Φαΰηλίται,ς  δρα- 
χμάς  αργνρίον  τριΟχίλίας  Α&ηνη&εν  εις  Μένδην  η  Σκιώ-  926 
νην,  καΐ  ίντεν&εν  εις  Βόΰπυρυν,  εαν  δε  βονλωνται ,  της 

εη  αριΰτερα  μέχρι  Βορνΰ^ένους  και  πάλιν  ^Αϋ'ηναξε,  ετά 
διακοβίαις  εΐ'κοβι  πέντε  τας  χι,λίας,  εαν  δε  μετ  Λρκτονρον 
εκτΐλενΰωβιν  εκ  τού  Ποντον  εφ  'ίερον,  εττΐ  τριακοαίαις 
τας  χιλίας,  επι  οΐ'νον  κεραμίοις  Μενδαίοις  τριΰχιλίοις ,  ος 
πλενΰεται  εκ  Μενδης  η  Σκιώνης  εν  ττ}   είκοΰόρω,  ην 

11  'Τβληΰιος  νανκληρεΐ.  νποτιϋ-έαϋι  δε  ταύτα,  ονκ  οφείλον- 
τες  ετά  τούτοις  αλλω  ονδενΐ  ονδεν  αργνρίον ,  ουί'  ίτΐΐδα- 
νείβονται.  και  απάξουΰι  τα  χρήματα  τα  εκ  τον  Ποντον  αν- 
τιφορτιΰ&έντα  Α&ηναξε  πάλιν  εν  τω  αντώ  πλοίω  άπαντα, 
ϋω^εντων  δε  των  χρημάτων  Α&ήναξε  αποδώΰονΰιν  οι 
δανειΰαμενοί  τοΐς  δανείϋαΰΐ  το  γιγνυμενον  αργνοιον  κα- 
τα  την  ΰνγγραφην  ήμερων  εικοΰιν,  αφ  ης  αν  ε?.9ωβιν 
Α&ηναξε,  εντελές  πλην  ίκβολης,  ην  αν  οι  βνμπλοι  ιΰηφι- 
ΰαμενοι  κοινή  εκβαλωνται ,  και  αν  τι  πολεμίοις  αποτίΰω- 
Οιν  ■  των  δ  άλλων  απάντων  εντελές,  και  παρέξονϋι  τοΐς 
δανείΰαβι  την  νπο&ηκην  ανέπαφον  κρατεΐν,  εως  αν  απο- 

12  δώΰί  το  γιγνομενον  αργνρίον  κατά  την  ΰνγγραφην.  εαν 
δε  μη  αποδώβιν  εν  τω  ανγκειμένω  χρόνω,  τα  νποκείμενα 
τοΐς  δανείβαΰιν  εξεΰτω  νπο&εΐναι  και  αποδόαΟ^αι  της 
νπαρχονβης  τιμής  •  και  εάν  τι  ελλείπη  τον  αργνρίον.,  ο  δει 
γενέβ&αι  τοΐς  δανείΰαΰι  κατά  την  ΰνγγραφην,  κατά  Αρτέ- 
μωνος  και  Απολλοδωρον  εΰτω  η  πράξις  τοΐς  δανείΰαΰι  καϊ 
£κ  των  τοντων  απάντων,  και  εγγείων  καΐ  ναντικών,  παν- 
ταχού οπον  αν  οίΰι,  καϋ'άπερ  δίκην  ωφληκοτων  και  νπερ-  §27 
ήμερων    όντων,    και  ενι   εκατερω  των  δανειΰαντων  και 

13  άμφοτέροις.  εαν  δε  μη  εΐΰβάλωΰι,  μείναντες  έπΙ  κννι  ημέ- 
ρας δέκα  εν  Ελληΰπόντω,  εξελυμενοι  οπον  αν  μη  ΰνλαι 
ώΰιν  Α^ηναίοις,  και  εντεύ&εν  χαταπλενΰαντες  Α&ηναξε 
τους  τόκους  αποδόντων  τους  πέρνΰι  γραφέντας  εις  την 
ΰνγγραφην.  ίάν  δ^  τι  η  νανς  γγλ&.';  γ'ι  τ,'κείΓΟί'  ίΐ'  |,  ο:• 
Λλί]/  τά  χρήματα^  ΰωτηρία  εΰτω  τών  νποκειμένωι•  τα 
δε  περιγενόμενα   κοινά  εΰτω  τοΐς  δανείΰαΰιν.     κυριω- 


ΠΡΟΣ  ΑΑΚΡΙΤΟΝ.  407 

τίρον    6\    πεψ,    τούτων    άλλο    μηδίν    εΐναι     της    ΰνγ- 
γραφής. 

Μάρτυρες  Φορμίων  Πίΐραιενς,  Κηφιΰόδωρος  Βοιω- 
τιος,'Ηλιόδωρος  Πιτ&ενς.] 

14  ^εγε  δη  χαΐ  τας  μαρτυρίας. 

ΜΑΡΤΤΡΙΑΙ. 

[Αρχενομίδης  Αρχεδάμαντος  ^Αναγνράΰιος  μαρτυρεί 
Ουν0•ηκας  παρ  εαυτώ  '/Μτα&έα&αί  Ανδροχλεα  Σφηττιον, 
Ι^αυΰικράτην  Καρΰΰτιον,  Αρτέμωνα,  Απολλόδωρον  Φα- 
ΰηλίτας,  καΐ  είναι  παρ  εαιηω  ετι  κειμενην  την  ΰυγ- 
γραφην.  ] 

Αεγε  δη  και  γ/)ι/  των  παραγενομένων  μαρτνρίαν. 

ΜΑΡΤΤΡ1Α. 

[Θεοδοτος  ίβοτελης,  Χαρΐνος  Επιχάρους  Αευχονοευς, 
Φορμίων  Κηφιΰοφώντος  Πειραιευς^  Κηφι,βόδωρος  Βοιω- 
τίΟς,  Ηλιόδωρος  Πιτ&ευ;  μαρτυρονβι  παρεΐναι ,  οχ  ίδα- 
νειοεν  ΑνδρογΛης  Απυλλοδωρω  και  Αρτέμωνι  αργυρίου 
τριβχιλίας  δραγβας,  '/.αΙ  είδέναι  την  ΰυγγραφην  γ.ατα&ε- 
μενους  πάρα  Αρχενομίδη  Αναγυρασίω.] 

15  Κατά  την  βνγγραφην  ταντην^  ώ  άνδρες  δίκαβταΐ. 
έδάνειΟα  τα.  χρήματα  ^Αρτέμωνι  τω  τούτοι»  άδελφώ^ 
χελενοντος  τούτον  καΐ  άναδεχομένον  απαντ  εβεϋ^αί^'^ 
μοι  τά  δίκαια  κατά  την  βνγγραφην ,  καΟ•'  ην  εδάνειβα 
τούτου  αντοΰ  γράφοντος  και  ΰνοβημηναμενον»^  επειδή 
εγράφη.  οι  μεν  γαρ  αδελφοί  οι  τοντου  ετι  νεωτίρο^ 
ηΰαν  και  μειράκια  ηαντάηαβιν  ^  οντοβΐ  δε  Αάκριτος 

16  Φαβηλίτης ,  μέγα  πράγμα ,  Ίοοκράτονς  μαϋ^ητης  •  ον- 
τοί'  ην  6  πάντα  όιοικών ,  και  εαντώ  με  τον  νουν  προΰ- 
εχειν  ύκέλενεν  •  αντός  γαρ  έ'φη  ποιήΰειν  μοι  τά  δίκαια 
άπαντα  και  έπιδημήβειν  ΆΟηνηβι,  τον  δ'  άδελφόν 
εαυτού  Άρτέμωνα  πλεύβεβ^αι  έπΙ  τοις  χρήμαβι.    καΐ 


^^=^ϊ=^=^ 


408  XXXV.  ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

τότε  μεν ,  ώ  άνδρες  δικαΰταΐ ,  δτ'  έβονλετο  τα  χρήματα 
λαβείν  ηαρ  ημών,  καΐ  αδελφός  εφη  είναι  καΐ  κοινωνός 
τονΆρτεμωνος,  και  ?^6γονς  ^ανμαοίως  ώς  πι&ανονς 

η  ελεγεν  επειδή  δε  τάχιβτα  εγκρατείς  ί'τ'ένοΐ'το  τον  αρ- 
γυρίου, τοντο  μεν  διενείμαντο  και  εχρώντο  δ  τι  έδόκει 
τούτοις,  κατά  δε  την  ΰυγγραφην  την  ναντικην,  κα•θ•' 
ην  ελαβον  τα  χρήματα .  οντε  μέγα  οϋτε  μικρόν  έπρατ- 
ταν, ώς  αυτό  τό  έργον  έδήλωοεν.  οντοαΐ  δε  ^άκριτος 
απάντων  ην  τούτων  6  εξηγητής.  καϋ•'  εκαΰτον  δε  των 
γεγραμμενων  εν  τη  αυγγραφίΙ  επιδείξω  τούτους  ούδ' 
ότιονν  πεποιηκότας  υγιές. 

18  Πρώτον  μεν  γαρ  γέγραπται  ότι  έπ  ο/νου  κεραμί- 
οις  τριβχιλίοις  έδανείξοντο  παρ  ημών  τάς  τριάκοντα 
μνάς,  ώςύπαρχούθης  αύτοΐς  ύπο&ήκης  ετέρων  τριά- 
κοντα μνών ,  ωοτ  εις  τάλαντον  αργυρίου  την  τιμήν 
είναι  τον  οίνου  κα^Ίΰταμένην ,  βύν  τοις  άναλώμαοιν, 
όβα  έδει  άναλίΰκεβ&αι  εις  την  καταβκευήν  την  περί 
τόν  οίνον  •  τα  δε  τριβχίλια  κεράμια  ίίγεβ^αι  ταύτα  εις  929 
τον  Πόντον  εν  τη  είκοοόρω ,  ην  'Τβλήοιος  εναυκλήρει. 

\9  γέγραπται  μεν  ταύτα  εν  τη  βνγγραφτ],  ώ  άνδρες  δι- 
καβταΐ,  ήςύμεΐς  άκηκόατε'  ούτοι  δ' άντίτώντριβχι- 
λίων  κεραμίων  ονδε  πεντακόοια  κεράμια  εις  τό  πλυΐον 
ένέ&εντο,  άλλ'  άντΙ  τού  ήγοράοϋ-αι  αύτοΐς  τόν  οινον, 
δΰον  προβήκε ,  τοις  χρήμαοιν  εχρώντο  ο  τι  έδόκει  τού- 
τοις, τα  δε  κεράμια  τα  τριΟχίλια  ούδ'  έμέλληΰαν  ονδε 
διενοή&ηΰαν  έν%•έ6^αι  εις  τό  πλοιον  κατά  την  βυγγρα- 
φήν.  ότι  δ'  άλη&ή  ταύτα  λέγω,  λαβε  την  μαρτνρίαν 
τών  ονμπλεόντων  εν  τώ  αύτώ  πλοίω  τούτοις. 

ΜΑΡΤΤΡΙΑ. 

30  [Έ^αβικλής  μα^τν^εΐ  κνβε^ναν  τήν  νανν  ην'Τβλήβιος 

ίνανκλή^ει,  κα»  ΐΐδέναι  ΑποΧλόδωρον  αγομενον  ίν  τβδ 


ΠΡΟΣ  ΛΑΚΡ1Τ0Ν.  409 

ηΐοίω  Οίνου  Μενδαιον  αιράμια  τετραχόΰια  πεντήκοντα, 
καΐ  ου  ηλείω'  άλλο  όε  μηδέν  αγωγιμον  αγεο^αί  ίν  τω 
ηλοίω  .Ιπολλόόωρον  εις  τον  Ποντον. 

Ιππίας  Α^ηνίππου  Αλιχαρνααΰενς  μαρτυρεί  ΰυμπλείν 
εν  τ^'Τβληΰίου  νηΐ  διοπευων  την  ναΰν,  καΙ  ειδεναι^Απολ- 
λό^ωρον  τυν  Φααηλίτ>)]ν  αγομενον  εν  τω  πλοίω  εκ  Μέν- 
δης  εις  τον  Πόντοι•  οΐ'νου  Μενδαίου  κεράμια  τετρακόοια 
πεντήκοντα,  άλλο  δδ  μηδέν  φορτίον. 

Προς  τοΐβδ  εξεμαρτυρηΰεν  Αρχιάδης  Μνηβωνίδου 
Αχαρνενς,  Σώατρατος  Φίλιππου  Ιΰτιαιόϋ^εν,  Ευμάριχος 
Εύβοίου  Ιΰτιαιό^εν,  Φίληαδης  Κτηαίου  Ξυπεταιών,  Αιο~ 
ννβιος  Αημοχρατίδου  Χολλείδης.] 

21  Περί  μεν  ονν  τον  ττλήΟ'ονς  τον  οί'νον,  οΰον  έδει 

αντούζ  έν^έΰ^αι  είξ  το  ηλοΐον,  ταύτα  διεπράξαντο, 
•χαΐ  ηρξαντο  εύ^νς  εντεύθεν  από  τον  πρώτου  γεγραμ-  9$ο 
μενον  παραβαίνειν  καΐ  μη  πουεΐν  τα  γεγραμμένα.    με- 
τά δε  ταντ  εβτιν  εν  ττ]  Ονγγραφτ]  οτι  νποτι&ε'αΟί  ταντ 
ελεν&ερα  και  ονδενΐ  ούδεν  οφείλοντες^  καΐ  οτι  ονδ^ 

-2  επιδανειοονταί  επΙ  τούτοις  παρ  ονδενός.  ταϋτα  διαρ- 
ρήδην γεγραπτϋα^  ω  άνδρες  δικαβταί.  οντοι  δε  τι  εποί- 
ηύαν;  άμελήΰαντες  τ ών  γ εγ ραμμένων  εν  ττ}  ανγγρα- 
φη  δανείζονται  παρά  τίνος  νεανίύκον,  εξαπατηΰαντες 
ώς  ονδενι  ονδεν  όφείλοντες'  καΐ  ημάς  τε  παρεκρον- 
βανχο  και  ελα^ον  δανειβάμενοι  επΙ  τοΓ^  ημετεροις, 
εκεΐνό'ν  τε  τον  νεανίΰκον  τον  δανείβαντα  εξηπάτηοαν 
ώς  επ  έλενΟ'έροις  τοΓ^  χρήμαοι  δανειζόμενοι  •  τοιαύτα 
τούτων  εΰτΐ  τά  κακουργήματα,  ταύτα  δε  πάντ  εΟτΙ  τα 
Οοφίοματα  Αακρίτον  τοντονί.  ότι  δ'  άληϋ-ή  λέγω  και 
έπεδανείΰαντο  χρήματα  παρά  την  ονγγραφήν,  μαρτν- 
ρίαν  άναγνώοεται   ύμΐν   αυτού  τού  έπιδανείοαντος. 

23  λέγε  την  μαρτνρίαν. 

ΜΑΡΤΤΡ1Α. 

[Άβατος  Άλιχαρναΰοενς  μαρτυρεί  δανεϊϋαι  ^Απολλο- 


410  XXXV.  ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

όωρω  ενδ'εκα  μ,νας  αργυρίου  επΙ  ττ^  εμπορία,  ψ>  ηγεν  ίν 
τγ'Τβλ'ηαίου  νηΐ  εις  τον  Πόντον,  και  τοις  ίκείϋ'εν  άνταγ*)- 
ραΰ&εϊΰι,  και  μ7]  ειδέναι  αυτόν  όεόανείΰμ,ένον  πάρα  Λν- 
δροκλέους  άργυ'ριον  •  συ  γαρ  αν  δανειΰαι  αυτός  ^Αΐΐολλο- 
όοάρω  το  άργυριον.] 

24  ^ι  μεν  πανον()γίαί  τοιανταυ  των  ανθρώπων  τού- 

των είβίν.  γέγραπτκί  Οε  μετά  ταντα  εν  ττ]  ουγγραφτ], 
ώ  άνδρες  δικαΟταΙ,  έπειδάν  άηοδώνται  εν  τω  Πόντω 
α.  ήγον,  πάλιν  άνταγοράζειν  χρήματα  καΐ  άντιψορτίζξΐν  931 
χαΐ  άπάγειν  '^&ήναξε  τα  άντιφορτιβ&έντα^  καί  ε;Γίΐ- 
δάν  άφίκωνταίΆϋ-ήναξε,  άποδονναι  είκοβιν  ημερών 
το  άργνριον  ημΐν  δόκιμον  εως  δ'  αν  άποδώβί,  κρα- 
τεΐν  των  χρημάτων  ημάς,  καΐ  ανέπαφα  ταντίχ  παρεχειν 

25τουτον5,  εως  αν  άπολάβωμεν.  γέγραπταί  μεν  γαρ 
ταντα  οντωοΐ  ακριβώς  εν  ττ]  ονγγραφτ]•  ουτυί  ^',  ώ 
άνδρες  δικαβταΐ,  ένταϋϋ•α  καΐ  έπεδεί\αντο  μάλιϋτα  την 
νβριν  καΐ  την  άναίδειαν  την  εαυτών,  καΐ  οτι  ονδε  μι- 
κρόν προβεΐχον  τοις  γράμμαβιτοις γεγραμμένοις  εν  τη 
βνγγραφη ,  αλλ'  ηγονντο  είναι  την  ύνγγραφήν  ά?.λως 
νϋ•λον  καΐ  ψλναρίαν.  οντε  γαρ  άντηγόραΰαν  ονδεν  εν 
τω  Πόντω  οντε  άντεφυρτίοαντο  ωβτε  άγειν  Α9ήναζε  • 
ημείς  τε  οι  δανείοαντες  τα  χρήματα  ηκόντων  αυτών 
τούτων  εκ  τοϋ Πόντου  ουκ  είχομεν  ότου  έπιλαβοίμε%•α 
ούδ^  ότου  κρατοΐμεν,  εως  κομιΰαίμε&α  τα  ημέτερ  αυ- 
τών   ούδ'  οτιονν  γαρ  είβήγαγον  εις  τον  λιμένα  τον 

2$ύμέτερον  οντοι.  άλλα  πεπόν&αμεν  καινότατον,  ώ  άν- 
δρες δικαΰταί'  •  εν  γάρ  τη  πόλει  τη  ημετέρα  αυτών, 
ούδεν  άδικοϋντες  ούδε  δίκην  ούδεμίαν  ώφληκότες 
τούτοις,  όεΟυλήμεϋ-α  τα  ημέτερ  αυτών  υπό  τούτων 
Φαΰηλιτών  όντων,  ωΰπερ  δεδομένων  αυλών  Φαΰηλί- 
ταις  κατ'  Ά&ηναίων.  έπειδάν  γάρ  μη  έ&έλωΰιν  απο- 
ό'ονναί  ά  έλαβον,  τί  άν  τις  άλλο  όνομ  ^χοι  ^έΰ^αι 


ηΡΟΣ  ΛΑΚΡ1Τ0Ν.  411 

ΓοΓί  τοιονχοις  η  οτι  αφαιρούνται  βία  τα  αλλότρια)  έγώ 
μεν  οΰί'  άχήχοα  πωποτε  πράγμα  μιαράτερονη  ο  ού- 
τοι διαπετιραγμενοι  είαΐ  περί  ημαζ,  καΐ  ταν&'  όμολο- 

'ίΤγονί'τες  λαβείν  παρ  ημών  τα  χρήματα,  ίίβαμϊν  γαρ 
άμφιΰβητήσιμά  εβτι  των  βνμβολαίων,  χρίοεως  δείται,  932 
ώ  άνδρες  δικαοταί•  τα  δε  παρ  αμφοτέρων  ομολογη- 
'&έντα  των  ονντιϋ-εμένων ,  και  περί  ων  ονγγραφαΐ 
κείνται  ναντικαΐ,  τέλος  έχειν  άπαντες  νομίζονβι,  καΐ 
χρήα&αι  προβήκειτοΐς  γεγραμμένοις.  οτι  δε  κατά  την 
ϋνγγραφήν  ονδ'  οτιονν  πεποιηκαβιν,  άλλ'  ενΟ-νς  απ' 
αρχής άρ^άμενοί  έκακοτέχνονν  καΐ  έπεβονλενον  μηδέν 
νγιες  ποιεΐν,  υπό  τε  των  μαρτυριών  και  αντοί  υφ'  εαυ- 
τών ελέγχονται  ούτωοΐ  καταφανώς. 

2»  Ό  δε  πάντων  δεινότατον  διεπράξατο  Αάκριτος 

ουτοΰΐ^  δει  υμάς  άκοΰΰαι•  ούτος  γαρ  ήν  6  πάντα  ταύ- 
τα βιοικών.  επειδή  γάρ  άφίκοντο  δεύρο,  εις  μεν  το 
υμέτερον  εμπόρων  ου  καταπλέονβιν,  εις  φωρών  δε  λι- 
μένα ορμίζονται,  ός  έβτιν  έ%ω  των  αημείων  τού  υμετέ- 
ρου εμπορίου,  και  έατιν  ομοιον  εις  φωρών  λιμένα  ορ- 
μίααβϋ-αι,  ώβπερ  αν  εί'  τις  εις  Αϊγιναν  ή  εις  Μέγαρα 
όρμίβαιτο '  έξεβτι  γάρ  άποπλεΐν  εκ  τού  λιμένος  τού- 
του οποί  αν  τις  βούληται  καΐ  όπηνίκ'  αν  δοκτ}  αύτώ. 

29  και  το  μεν  πλοΊον  ωρμει  ενταύθα  πλείους  η  πέντε  και 
είκοΰιν  ημέρας,  ούτοι  δε  περιεπάτονν  εν  τω  δείγματι 
τω  ύμετέρω,  και  ήμεις  προβιόντες  διελεγόμε&α,  και 
έκελεύομεν  τούτους  έπιμελεΐβ^αι  όπως  αν  ως  τάχιοτ 
άπολάβοιμεν  τά  χρήματα,  ούτοι  ό'  ώμολόγουν  τε  και 
ελεγον  οτι  αυτά  ταύτα  περαίνοιεν.  καΐ  ημείς  τούτοις 
προΰήμεν,   καΙ  άμ   έπεοκοπούμεν  εΐ  τι  εξαιρούνται 

^0  πο-θ•έν  εκ  τού  πλοίου  ή  πεντηκοοτεύονται.  επειδή  δ 
ημέρια  τε  ηΟαν  ΟυχναΙ  έπιδημοϋοι  τούτοις .^  ήμ^ίζ  ^ 
ούδ'  ότιούν  εύρίακομεν  οντ  έ^ν^ρημΐνον  οντε  πεπει*- 


412  XXXV.  ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

κηκοβτενμένον  επΙ  τω  ονόμαη  τω  τούτων^  ενΓαύθ' 933 
τίδη  μάλλον  προβεκεϊμε^α  άτίαιτοϋντες.     και  επειδή 
■ηνωχλονμεν  αντοΐξ ,  αποκρίνεται  ^άκριτος  οντοβΐ^  6 
άδελφ&ς  6  '^ρτέμωνος,  οτι  ονκ  αν  οίοίτ  εί'ηβαν  άπο- 
δονναι,   άλλ'  άπόλωλεν  άπαντα  τα  χρήματα•  καΐ  εφη 

31  Λάκριτος  δίκαιον  τι  εχειν  λέγειν  περί  τούτων,  καΐ 
ημείς ,  ώ  άνδρες  δικαΰται ,  ηγανακτονμεν  μεν  έπΙ  τοις 
λεγομένοις ,  πλέον  δ  ονδεν  ήν  άγανακτονύιν  ημΐν 
τούτοις  γαρ  ονδ^  ότιονν  εμελεν.  ούδεν  ά'  ήττον  ηρω- 
τώμεν  αντονς  οντινα  τρόπον  άπολωλότ  είη  τα  χρή- 
ματα. Αάκριτος δ'οντοοΐ  ναναγήβαι  εφη  το πλοΐον πα- 
ραπλέον  εκ  Παντικαπαίον  εις  Θεοδοΰίαν,  ναναγήβαν- 
τος  δε  τον  πλοίου  άπολωλεναι  τα  χρήματα  τοις  άδελ- 
φοΐς  τοις  εαντον^  α  ετνχεν  εν  τω  πλοίω  ενόντα"  ένεΐναι 
δ\  τάριχός  τε  καΐ  οίνον  Κωον  και  αλΧ  αττα.  κα\  ταντα 
εφαΰαν  πάντα  άντιφορτιθ%•έντα  μέλλειν  αυτά  άγειν 

^'ί'ΑΟ'ήναζε.)  ει  μη  άπώλετο  εν  τω  πλοίω.  καΐ  α  μεν  έλεγε, 
ταντ  ήν  ά'ξίον  ά'  άκονβαι  την  βδελνρίαν  των  άνϋ^ρώ- 
πων  τούτων  και  την  -φενδολογίαν.  προς  τε  γαρ  το 
πλοΐον  το  ναναγήοαν  ονδεν  ήν  αντοις  ΰνμβόλαιον, 
άλλ'  ήν  έτερος  6  δεδανεικώς  Ά&ήνη&εν  επΙ  τω  νανλω 
τω  εις  τον Πόντον  και  επ'  αύτω  τω  πλοίω  (Αντίπα- 
τρος όνομα  ήν  τω  δεδανεικότι,  Κιτιενς  το  γένος)"  τό 
τ-  οίνάριον  τό  Κωον  όγδοήκοντα  ΰτάμνοι  έ^εΰτηκότος 
οίνον,  και  τό  ταριχο?  άν&ρωπω  τινί  γεωργω  παρεκο- 
μίξετο  εν  τω  πλοίω  εκ  Παντικαπαίον  εις  Θεοδοβίαν, 
τοις  έργάταις  τοΓ^  περί  την  γεωργίαν  χρήοϋ-αι.  τί  ονν 
ταύτας  τάς  προφάσεις  λέγονβιν;  ονδεν  γαρ  προβήκει. 

33  καί  μοι  λαβε  την  μαρτνρίαν,  πρώτον  μεν  την  Άπολλω-  934 
νίδον  οτι  ^Αντίπατρος  ήν  δ  δανείΰας  επί  τω  πλοίω^  τον- 
τοις  ί'  ονδ'  ότιονν  προβήκει  της  ναναγίας,  έπειτα  την 


ΠΡΟΣ  ΑΑΚΡΙΤΟΝ.  413 

ΐίρϊίσιχλεονς  και  την'ίΛτΐίον,  οτι  όγδοηκοντα  μόνον  χε- 
ράμια  παρήγετο  έν  τω  πλοίω. 

ΜΑΡΤΓΡΙΑΙ. 

[Ά7ΐολλαικδΐ]ξ  Αλίκα^ναΰΰζνς  μαρτυρεί  είδεναι  όα- 
νίίοαντα  Αντίτΐατροΐ',  Κίτιεα  το  γένος,  χρηματα'ΤβΚηΰίω 
εις  τον  Πό ντον  ίτΐΐ  τϊ]  νηΐ  ην  Τβληβιος  ενανκληρει,  και 
τω  νανίω  τω  εις  τον  Ποντον  κοινωνεΐν  δε  καΐ  αντον  της 
νεως'Τβληΰίω,  χαΐ  ΰνμπλειν  εαυτόν  οίκετας  ίν  ττ]  νηΐ,  καΙ 
οτε  διεφΟ^άρη  η  ναϋς,  παρεΐναί  τους  οίκετας  τους  εαυτόν 
και  ατιαγγέλλειν  εαντώ,  καΐ  οτί  η  ναϋς  κενή  δίεφ&άρι}  πα- 
ραπλεονΰα  εις  Θευδοΰίαν  εκ  Παντικαπαίου. 
3^  ^Ερααιχλης  μαρτυρεί  ΰυμπλεϊν  Τβληοίω  κυβερνών  την 

ναΰν  εις  τον  Ποντον,  και  υτε  παρέπλεί  η  ναϋς  εις  Θευδο- 
ΰίαν εκ  Παντικατιαίον ,  ειδεναι  κενην  την  ναΰν  ηαρα- 
πλέουβαν,  και  Απολλοδώρου  αυτοϋ  τον  φευγοντος  νυνί 
την  δίκην ,  μη  εϊναι  οΐνον  εν  τω  πλοίω,  άλλα  παράγε- 
σΟ"«ι  τών  εκ  της  Θευδοΰίας  τινι  οίνου  Κωα  κεράμια  πε- 
ρί όγδοηκοντα. 

'  Ιππίας  Α&ηνίππονΆλικαρναΰΰευς  μαρτυρεί  ΰυμπλεϊν 
'Τβληΰίω  διοπευων  την  ναΰν,  και  οτε  παρεπλει  η  ναΰς  εις 
θευδοΰίαν  εκ  Παντικαπαίου,  εν&έΰΟ•αι  ΑποΧλόδωρον  εις 
την  ναΰν  ίρίων  αγγεΐον^εν  η  δυο  και  ταρίχονς  κεράμια  έν- 
δεκα η  δώδεκα  και  δέρματ  αΐγεια,  δυο  δεΰμας  η  τρεις,  άλ- 
λο δ   ουδέν. 

Προς    τοΐΰδ      εξεμαρτυρηΰεν    Ενφίλητος    Ααμοτίμον 
^Αφιδναΐος,  Ιππίας   Τιμοξένου  Θυμαιτάδης,  Σώΰτρατος 
ΦιλίππουΊΰτιαι09εν,  Αρχενομίδης  Στρατωνος  Θριάΰιος,933 
Φιλτιάδης  Κτηϋικλέους  Ξυπεταιων.] 

3ό  Ή  μεν  αναίδεια  τοίαντη  τών  άνϋ^ροίπων  τούτων 
έΰτίν.  νμεΐξ  δ',  ώ  άνδρες  δικαϋταΐ,  εν^νμείοϋ-ε  προς 
νμάς  αντονς  εί'  τινας  πώποτ  ί'ΰτε  η  ηκονΟατε  οΐνον 
Ά&ψ'αζε  εκ  τοϋ  Πόντου  κατ  εμπορίαν  είβάγοντας, 
αλ?.ως  τε  καΐ  Κώον.  πάν  γαρ  δήπον  τουναντίον  εις 
τον  Πόντον  6  οίνος  είβάγεχαι  εκ  τών  τόπων  τών  περϊ 


414  XXXV.  ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

ημάς^  εκ  Πεηαρη&ου  ααΐ  Κώ  καΐ  Θάουος  και  Μενδαΐος 
καΐ  ίξ  άλλων  τινών  πόλεων  παντοδαπός•  εκ  όε  τον 
56  Πόντου  ετερά  έβτιν  α  εισάγεται  δενρο.  κατεχόμενοι  ό' 
νφ  ημών  καΐ  ελεγχόμενοι  εί  τι  περιγένοιτο  τών  χρη- 
μάτων εν  τω  Πόντω ,  απεκρίνατο  Λάκριτοξ  οντοοΐ  οτι 
εκατόν  βτατηρες  ΚνζικηνοΙ  περιγενοιντο  και  τοντο  το 
χρνοίον  δεδανεικώς  είη  αδελφός  αυτού  εν  τω  Πόντω 
ναυκλήρω  τινίΦαΟηλίττ],  πολίττ]  και  εηιτηδείω  εαυ- 
τούς και  ου  δΰναιτο  κομίβαΰΟ-αι,  αλλά  ΰχεδόν  τι  άηο- 

37  λωλός  εΐη  καΐ  τοντο.  ταύτ  έοτιν  ά  έλεγε  ^άκριτος  ον- 
τοοί.  η  δε  βυγγραφη  ου  ταύτα  λέγει  ^  ω  άνδρες  δικα- 
σται,  άλλ'  άντιφορτιΰαμένους  άηάγειν  κελεύει^Α^ή- 
ναξε ,  ου  δανείζειν  τοντονς  ότω  αν  βονλωνται  εν  τω 
Πόντω  τά  ημέτερα  άνευ  ημών^  αλλ'  Ά&ήναζε  ηαρέχειν 
άνέηαφαημΐν^  εως  αν  ημείς  άπολάβωμεν  τά  χρήματα 
όβ'  εδανείβαμεν.  καί  μοι  άναγίγνωοκε  την  ουγγραφήν 
πάλιν. 

ΣΤΓΓΡΑΦΗ. 

38  Πότερον,  ώ  άνδρες  δικαΟταΙ,  δανείζειν  κελενει937 
τούτους  η  ουγγραφή  τά  ημέτερα,  και  ταύτ  άνϋ-ρώπω 

όν  ημείς  ούτε  γιγνώοκομεν  οιίΟ-'  έοράκαμεν  πώποτε, 
η  άντιφορτιΰαμένους  κομίααι  Ά%-ήναζε  και   φανερά 

?,9ποιη6αι  ημΐν  καΐ  ανέπαφα  παρέχειν;  ή  μεν  γάρ  βυγ- 
γραφη ονδεν  κυριώτερονέά  είναι  τών  εγγεγραμμένων, 
ούδε  προοφέρειν  οϋτε  νόμον  οντε  ψήφιομα  οϋτ  «Αλ' 
ούδ'  ότιούν  προς  την  βυγγραφήν  •  τούτοις  δ'  εύ&ύς 
έ^  αρχής  ούδεν  έμέληΰε  της  ουγγραφής  ταύτης,  αλλά 
τοις  χρήμαΰιν  έχρώντο  τοΐςήμετέροις  ωβπερ  ιδίοις  ου  - 
αιν  αυτών  οϋτως  ειοΐν  οΰτοί.  κακούργοι  αοφιοτάί  κα6 

40  άδικοι  άν%-ρωποι.  εγώ  δε  μα  τον  ^ί»  τον  ανακτά  και 
τους  ^εους  απαντάς,  ου^ίΐ4  πώηοτ  έφΟ^όνηαα  ονδ' 


ΠΡΟΣ  ΑΑΚΡΙΤΟΝ.  415 

^πετίμηΟα^  ώ  άνδρες  όικαοταΐ,  είτις  βονλεται  οοφυ- 
6τηςειναί  χαΐ  Ιουκράτεί  άργνριον άναλίΰκειν  •  μαινοί- 
μην  γαρ  αν,  εί  τι  μοί  τούτων  επιμελές  εί'η.  ον  μέντοι 
μα  ^ία  οΐμαίγε  δεΐν  άν&ρώπονς  χαταφρυνονντας  και 
οίυμενονξ  δεινούς  είναι  έφίε6%•αι  των  αλλότριων^  ούό' 
άφαιρεΐοϋ-α;, ,   τω   λόγω  ηιΰτεύοντας•    πονηρού  γαρ 

^\ταντ  εΰτι  αοφκίτον  καΐ  οίμω^ομενον.  Αάκριτος  ί'938 
ούτοσί,  ώ  άνδρες  δικαΟταΙ,  ον  τω  δικαίω  ηιΟτεύων  είβ- 
ελήλν&ε  ταύτην  την  δίκην,  αλλ'  ακριβώς  είδώς  τα 
πεηραγμέν  έαντοΐς  περί  το  δάνειομα  τούτο,  και  ηγού- 
μενος δεινός  είναι  καΐ  ραδίως  λόγους  ποριεΙίίΟ^αι  περί 
αδίκων  πραγμάτων ,,  οίεται  παράξειν  υμάς  οποί  αν 
βονληται.  ταύτα  γαρ  επαγγέλλεται  δεινός  είναι ,  και 
άργνριον  αίτεΐ  καΐ  μάνητας  ΰνλλεγει,  περί  αντών  τυν- 

4-2'^ί^ν  απαγγελλόμενος  παιδεύειν.  και  πρώτον  μεντονς 
αδελφούς  τους  αυτού  έπαίδενβε  την  παιδείαν  ταύτην, 
ην  ύμείς  αίΰ&άνεα^ε  πονηράν  καΐ  αδικον,  ώ  άνδρες 
δικαΰταΐ,  δανείζε6%^αι  εν  τω  εμπορίω  ναυτικά  χρήματα 
χαΐ  ταύτ  άποατερείν  καΐ  μη  άποδιδόναι.  πώς  αν  γέ- 
νοιντο  πονηρότεροι  άνθρωποι  η  τού  παιδενοντος  τα 
τοιαύτα  η  αυτών  τών  παιδευομένων;  έπεί  ούν  δεινός 
εβτι  και  πιϋτεύει  τω  λέγειν  και  ταΐς  χιλίαις  δραχμαΐς, 

43  α?  δεδωκε  τω  διδαβκάλω,  κελεύσατε  αυτόν  διδάξαν 
υμάς  η  ως  τα  χρήματ  ουκ  ελαβον  παρ  ημών ,  η  ώς  λα- 
βόντες  άποδεδώκαοιν ,  η  ότι  τάς  ναντικάς  ουγγραφάς 
ου  δει  κυρίας  είναι,  η  ώς  δει  άλλο  τι  χρήβαΰΰ'αι  τοΙς 
χρήμαΟιν  ή  έφ  ο'ις  ελαβον  κατά  την  βνγγραφήν.  τού- 
των ο  τι  βονλεται  πειβάτω  υμάς.  και  εγωγε  και  αυ- 
τός συγχωρώ  ΰοφώτατον  είναι  τούτον,  έάν  υμάς  πείΰτι 
τους  περί  τών  συμβολαίων  τών  εμπορικών  δικάζοντας 
αλλ'  ευ  οίδ'  ότι  ούδεν  αν  τούτων  ο'ιός  τ  εί'η  ούτος  οντβ 
διδάξαι  οντε  πειβαι. 


416  XXXV.  ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

44  Χωρίς  δε  τούτων,  φέρε  τίρος  των  0-εών,  ω  άνδρες 
δικαβταΐ,  ει  τουναντίον  οννεβεβήκει,  μη  6  τούτον  άδελ-  939 
φός  6  τετελεντηκώς  εμοί  ωφειλε  τα  χρήματα^  αλΛ'  εγώ 
τω  τούτου  τάλαντον  η  ογδοηκοντα  μνάς  η  πλέον  η 
ελαττον,  αρ'  αν  οί'εβ&ε  Λάκριτον  τοντονί,  ώ  άνδρες  δι- 
καβταΐ ,  τους  αυτούς  λόγους  λέγειν  οΐβπερ  νννΐ  κατά- 
κέχρηται,  η  φάΰκειν  αυτόν  ουκ  είναι  κληρονόμον  και 
άφίβταΰ^αι  των  του  αδελφού,  και  ούκ  αν  πάνυ  πικρώς 
είβπράττειν  με,  ώβπερ  καΐ  παρά  των  άλλων  είΰπέπρα- 
κται,  εί'  τίς  τι  έκείνω  τω  τετελευτ-ηκότι  ώφειλεν  η  εν 

45  Φαΰηλιδι  η  άλλο  ϋ-ί  που ;  και  εί'  τις  ημών  φεύγων  δίκην 
νπο  τούτου  παραγραφην  έτόλμηβε  παραγράφεο^αι, 
μη  είΰαγώγιμον  είναι  την  δίκην,  εύ  οίδ'  οτι  ηγανάκτει 
αν  αύτος  καϊ  εοχετλίαζε  προς  υμάς,  δεινά  φάακων 
πάΰχειν  καΐ  παρανομεΐο&αι,  ει  μη  τις  αύτω  την  δίκην 
■ψηφιεΐται  είΰαγώγιμον  είναι,  έμπορικην  ούοαν.  έπει- 
τα, ώ  Αάκριτε,  6ο\  μεν  τούτο  δίκαιον  δοκεΐ  είναι ,  εμοΙ 
δε  διά  τί  ούκ  εβται;  ούχ  άπαΰιν  ημΐν  οι  αύτοΙ  νόμοι 
γεγραμμένοι  είβϊ  καϊ  το  αυτό  δίκαιον  περί  τών  έμπο- 

46ρικο5ι/  δικών;  αΛλ'  ούτω  βδελυρός  τίς  έΰτι  και  υπερ- 
βάλλων απαντάς  άνΰ-ρώπους  τω  πονηρός  είναι  ώβτ 
επιχειρεί  πεί&ειν  υμάς  ψηφίοαο&αι  μη  είΰαγώγιμον 
είναι  την  εμπορίκι,^  δίκην  ταυτηνΐ,  δικαζόντων  υμών 
νυνι  τάς  εμπορικάς  δίκας.  άλλα  τί  κελεύεις,  ώ  Αάκρι- 
τε ;  μη  ίκανόν  είναι  ημάς  άποβτερεΐο&αι  α  εδανείΰα- 
μεν  χρήματα  ύμΐν,  αλλά  καϊ  εις  το  δεβμωτήριον  παρα- 
δυϋ•ήναι  ύφ  υμών  προβοφλόντας  τά  έπιτίμια ,  εάν  μη 

^1  έκτίνωμεν;  καϊ  πώς  ούκ  αν  δεινόν  εί'η  και  βχετλιον 
καϊ  αίΰχρόν  νμΐν,  ώ  άνδρες  δικαβταΐ,  ει  οι  δανείοαντες  940 
(V  τω  εμπορίω  τω  ύμετέρω  χρήματα  ναυτικά  και  απο- 
ΰτερούμενοι  υπό  τών  δανειΰαμένων  καΐ  αποβτερονν- 
των  άπάγοιντο  εις  το  δεΰμωτήριον;  ταϋτ  έΰτίν^  ω 


ΠΡΟΣ  ΑΑΚΡΙΤΟΝ.  417 

^ίακρίΓί,  α  τοντοναί  .τίΐ'θίί;,•;  αλλά  πού  χρη  λαβείν  δί- 
χψ'^  ώ  άνδρες  διχαοταΐ,  περί  των  ίμ,τΐορικών  οιψβο- 
λαίωνί  παρά  ποία  αρχή  η  έν  τίνυ  χρ^νω-^  παρά  τοίς 
ένδεκα;  άλλ.ά  τοιχωρνχον<^  καΐ  κλεπτας  και  τους  άλ- 
λους κακούργους  τους  έπΙ  &ανάτω  ούτοι  είαάγονΟιν. 

^^άλλάπαράτω  άρχοντι;  ούκοϋν  έπιχληρων  και  ορφα- 
νών καΐ  των  τοκεων  τω  άρχοντι  προβτέτακται  επιμε- 
λεία&αι.  άλλα  νή  ^ία  παρά  τω  βαοιλεΐ.  άλλ'  ουκ  εαμεν 
γυμνααίαρχοι,  ούδε  ασεβείας  ούδενα  γραφόμε&α.  άλλ' 
6  πολέμαρχος  είβάξει.  άποβταϋίου  γε  και  άπροβταβίου. 
ούκοΰν  υπόλοιπόν  έοτιν  οι  στρατηγοί,  αλλά  τους  τριη- 
ράρχους καϋ-ιΰτάΰιν,   εμπορικην  δε  δίκην   ούδεμίαν 

49εί<}άγουΰιν.  εγώ  δ'  είμι  έμπορος,  καΙ  αύ  αδελφός  και 
κληρονόμος  ένος  τών  έμπορων  τον  λ.αβόντος  παρ 
ημών  τά  εμπορικά  χρήματα,  ποιούν  δειταντην  είοελ- 
&εΐν  την  δίκίμ'-,  δίδαξον,  ω  Αάκριτε,  μόνον  δίκαιον  τι 
λέγων  και  κατά  τους  νόμους,  άλλ'  ουκ  εϋτιν  ούτω  δει- 
νός άνΰ•ρωπος  ουδείς,  όοτις  αν  περί  τοιούτων  πραγμά- 
των £^01  τι  δίκαιον  ειπείν. 

^0  Ου  τοίνυν  ταύτα  μόνον,  ώ  άνδρες  δικαΰται,  δεινά 

εγώ  πάΰχω  υπό  Αακρίτου  τουτουι,  άλλα  καΐ  χωρίς 
τοΰ  άποΟτερειθ9αι  τά  χρήματα  ίΐ\  Γοι)^  έβχάτους  αν 
κινδύνους  άφικόμην  τό  τούτου  μέροι,,  ειμή  μοι  ή  βυγ- 
γραφή  εβοή&ει  ή  προς  τούτους,  και  εμαρτύρει  ότι  ε£ς 
τόν  Πόντον  έδωκα  τά  χρήματα  καΐ  πάλιν  ΆΟ'ήναζε. 
ιΟτεγάρ,  ω  άνδρες  όικαοται,  τόν  νόμον  ως  χαλεπός 
έΰτιν,  εάν  τις  Ά&ηναίων  άλλοθι  ποι  ΰιτηγήοΐ]  ή  Ά&ή- 
ναζε,  η  χρήματα  δανείϋϊΐ  εις  άλλο  τι  εμπόριον  η  τό 
Αθηναίων,  οίαι  ζημίαι  περί  τούτων  είΰΐν,  ως  μεγάλαι 

51  και  δειναί.  μάλλον  δ'  αυτόν  άνάγνω^ι  αύτοΐςτόν  νό- 
μον, ϊν  άχριβίύτερον  μά^ωβιν. 

υεοαοίΐΐι.     ΥοΙ.  II.  27 


418  XXXV.  ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

ΝΟΜΟΣ. 

[  Αργνρίον  βε  μη  εί,εΐναί  εγ,δοϋναι  Αθηναίων  καΧ  των 
μετοίκων  των  Αϋ•ηνη6ΐ  μετοιγ.ονντων  μηδενί,  μηδέ  ων 
οντοί  κύριοί  είϋιν,  εις  νανν  ήτις  αν  μη  μέλλη  αξείν  ΰϊτον 
Α'&ηναξε,  καΐ  ταλλα  τα  γεγραμμενα  περί  εκαΰτον  αντών. 
εαν  6έ  τις  εκδώ  πάρα  ταντ  ,  είναι  την  φαΰιν  και  την  απο- 
γραφή ν  τον  αργυρίου  προς  τους  επιμελητας,  κα&α  περί 
της  νεως  και  τον  αίτον  εϊρηται ,  κατά  ταντα.  και  δίκη  αν- 
τω  μη  ϊβτω  περί  τον  αργνρίον,  ο  αν  εκδω  αλλοΰέ  ποιη 
Α&ηναξε  •  μηδέ  αρχή  ειΰαγετω  περί  τούτον  μηδεμία.] 

52  Ό  μεν  νόμος,  ώ  άνδρες  δικαβταΐ,  οντω  χαλεκός 

έβτιν  ούτοι  5'  οΓ  μιαρώτατοι  ανθρώπων  απάντων, 
γεγραμμενον  διαρρήδην  εν  τγίβνγγραφ'η  Άϋ-ήναζε  πά- 
λιν ηκειν  τα  χρήματα,  εις  Χίον  επέτρεψαν  καταχ^ήναι 
α  έδανείΰαντο  ΆΟ^ήνηϋ'εν  παρ  ημών.  δανειζομένου 
γαρ  εν  τω  Πόντω  τον  νανκλήρον  τον  Φαοηλίτον  έτερα 
χρήματα  παρά  τίνος  Χίον  άν^ρώπον,  ον  ψάβχοντος 
δε  τον  Χίον  δανείβειν ,  εάν  μη  νποϋ•ήκην  λάβτ]  άπαν&' 
οσ'  ήν  περί  τον  νανκλήρον ,  και  έπιτρέπωβι  ταύτα  οί 
πρότερον  δεδανεικότες ,  επέτρεψαν  ταύτα  νπο&ήκην 
γενέβ^αι  τω  Χίω  τα  ημέτερα  καΐ  κνριον  εκείνον  γενέ-  942 

ξ)^6&αι  απάντων,  καΐ  όντως  άπέπλεον  εκ  τον  Πόντου 
μετά  τον  Φαβηλίτον  νανκλήρον  καΐ  μετά  τού  Χίον 
τού  δεδανεικότος,  και  ορμίξονται  εν  φωρών  λιμένι,  εις 
δε  το  νμέτερον  εμπόρων  ονχ  ώρμίΰαντο.  καΐ  νννΐ ,  ώ 
άνδρες  δικαβταΐ ,  τά  Ά&ήνη9'εν  δανειΟ&έντα  χρήματα 
εις  τον  Πόντον  καΐ  πάλιν  εκ  τού  Πόντου  Άϋ•ήναξε  εις 

64  Χίον  κατηγμένα  έβτΙν  νπό  τούτων,  όπερ  ονν  εν  άρχ^ 
νπε%'έμην  τού  λόγον,  ότι  καΐ  ύμεΐς  άδικεΐο&ε  ούδεν 
ήττον  των  δόντων  ημών  τά  χρήματα,  ΰκοπεΐτε  δ\  ώ 
άνδρες  δικαοται,  πώς  βυναδικεΐύ^ε ,  έπειδάν  τις  των 
νόμων  των  υμετέρων  κρείττων  εγχειρώ  είναι,  και  τάξ 


ΠΡΟΣ  ΑΑΚΡΙΤΟΝ.  4ί9 

Ονγγ^α(ράζ  τάς  ναντίχάς  άκυρον^  ποίί}  και  κσχαλντ}, 
χαΐ  τά  χρήματα  τα  παρ'  ημών  είξΧίον  /)  διαπεοταλκώς, 
7ΐο5ς  ονκ  αδικεί  6  τοιούτος  ανϋ•ρωπος  καΐ  νμάζ; 

55  ΈμοΙ  μεν  ούν  έΰτιν,  ώ  άνδρες  δικαβται,  πρυς  τού- 
τους 6  λόγος'  τούτοις  γαρ  έδωκα  τά  χρήματα,  τούτοις 
δ'  έΰται  ηρος  τον  ναύκληρον  εκείνον  τον  Φαβηλίτην^ 
τον  πολί'την  τον  αυτών ^  ω  φαοί  δανεΐΟαιτά  χρήματα 
άνευ  ημών  παρά  την  αυγγραφήν  ούδε  γαρ  ημείς  ίβμεν 
τίνα  εΰτΐ  τά  πεηραγμκνα  τούτοις  ηρός  τον  εαυτών  πο- 

56  λιτί^Γ,  άλλ'  αύτοΙ  οντοι  ΐβαβιν.  ταύτα  ήγονμεϋ-α  δίκαια 
είναι,  και  ίψών  δεόμε&α,  ώ  άνδρες  δικαΰταΐ,  βοηΟ-ειν 
ημίν  τοΓς  άδικουμενοις,  και  κολάζειν  τούςκαχοτεχνούν- 
τας  και  ΰοφιζομενονς,  ωΟπερ  ούτοι  οοφίζονται.  και 
εάν  ταύτα  ποιήτε,  νμΐν  τ  ε  αύτοΐς  τά  αυμφεροντα  εθε- 
ΰϋ'δ  ειΡηφιΰμενοι,  και  περιαιρήϋεβϋ-ε  τών  πονηρών 
άνϋ-ρώπων  τάς  πανουργίας  άπάαας,  ας  Ηνιοι  πανονρ-  943 
γονΰι  περί  τά  αυμβόλαια  τά  ναυτικά. 


XXXVI. 
ΠΑΡΑΓΡΑΦΗ  ΤΠΕΡ  Φ0Ρ1ΜIί^^ΌΣ. 

ΤΠΟΘΕΣΙΣ. 

Παΰίων  ό  τραπεξίτης  τελευτών  επΙ  δυο  παιαίν  εξ  Άρχίππης^ 
Άπολλοδώρω  καΙ  Παΰικλεΐ,  Φορμίωνα  οίκετην  εαυτού  γενό- 
μενον,  τετνχηκοτα  όϊ  ε'τι  πρότερον  ελευ&ερίας ,  επίτροπον 
τον  νεωτέρου  τών  παίδων  Παΰικλέονς  κατέλιττε,  καΐ  την  μη- 
τέρα αυτών,  παλλα-κην  εαυτού  γενομένην^  εόωκεν  ετιΐ  τνροικΊ 
γνναΐχα.  ^Απολλόδωρος  ονν  νέμεται  προς  τον  αόελφον  την 
παχρώαν  ουΰίαν  πλην  της  τραπέζης  ζαΐ  τον  αΰπιδοπηγείου ' 
ταύτα  γαρ  Φορμίων  εμεμίΰϋ'ωτο  πάρα  Παΰίωνος  εις  ωριΰμέ- 
νον  χρόνον  τινά.  και  τε'ω^  μεν  ελάμβανε  το  ημιΰυ  της  μιθϋ•ω• 
ΰεως  εκάτερος ,   νΰτερον  δε  και  αυτά  νέμονται,  '/.αΙ  γίγνεται 

27* 


420  XXXVI     ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

το  μεν  αΟπι,δοιΐι^γεΐον^Ατΐολλοδω^ον ,  Παΰικλίους  δε  η  τρά- 
τΐεξα.  απο&ανονβης  δε  και.  τί}ς  μψρος  νΰτερον,  νεψάμενος 
καΐ  την  εκείνης  ουσ/κν,  ενεκάλει  τωΦοριιίωνί  ώς  πολλά 
εχοντί  εαντοϋ  χρήματα.  κα9•ίθαντες  ούν  εαντονς  δίαι,τψας, 
ως  φηΰι  Φορμίων ,  ^Απολλοδωρω  προβηκοντες ,  Νικίας  καΐ 
^εινίας  καϊ  Ανδρομενης.,  επειΰαν  Ατΐολλοδωρον  διαλνΰαβ&αι 
προς  Φορμίωνα  τα  εγκλήματα  λαβοντα  πεντακίϋχιλίας.  ο  μεν 
ονν  Απολλόδωρος  μετά  ταϋτα  πάλιν  εϊληχε  δίκην  Φορμίωνι 
αφορμής '  άφορμην  δε  οι  Αττικοί  καλοΰΰιν  όπερ  ημεΐςεν-^^ίί 
'θ'ηκην.  Ό  όε  Φορμίων  παραγράφεται,  νόμον  παρεχόμενος 
τον  κελενοντα  περί  ών  αν  απα'ξ  αφτί  τις  και  διαλνΰηται  μη- 
κετι  ίξεϊναι  δικάξεβϋ^αι.  άπτεται  μέντοι  και  της  εύ&είας  ο 
ρητωρ,  δεικννς  ως  ουκ  είχεν  η  τράπεζα  χρήματα  Ι'δια  τοϋΠα- 
αίωνος.  τοντο  δε  πεποίηκεν,  ίνα  η  παραγραφή  μάλλον  Ιδχντ}, 
της  ένδειας  δεικννμένης  τω  Απολλοδωρω  ΰαϋ•ράς. 


Την  μεν  άπειρίαν  τον  λέγειν,  κκΐ  ώζ  άδννάτως 
έχει  Φορμίων,  αντοί  πάντες  οράτε,  ώ  άνδρες  Αθη- 
ναίοι• ανάγκη  δ'  εΟτΙ  τοΓ^  έπιτηδείοις  ημ,ΐν,  α  ϋννιβμεν 
πολλάκις  τούτον  διε^ιόντος  άκηκοότες ,  λέγειν  και  δι- 
δάύκειν  νμάς,  Χν  είδότες  και  μεμαϋ•ηκότες  ορθώς  τα 
δίκαια  παρ'  ημών,  ά  αν  ?}  δίκαια  καΐ  ένορκα ,  ταϋτα 

2  φηφί0η6ϋ-ε.  την  μεν  ονν  παροιγραφην  έποιηΰάμε&α 
της  δίκης  ονχ  ΐν'  έκκρονοντες  χρόνονς  έμποιώμεν,  άλλ' 
ίνα  των  πραγμάτων,  εάν  επιδείξτ]  μηδ'  ότιονν  άδι- 
κονν&'  έαντόν  οντοβΐ,  απαλλαγή  τις  αντώ  γένηται 
παρ'  νμΐν  κνρία.  οβα  γαρ  παρά  τοις  άλλοις  έΰτίν  άν- 
θρώποις  ίΰχνρά  και  βέβαια  'άνεν  τον  παρ'  νμΐν  άγωνί- 
ααΰθαι,  ταϋτα  πάντα  πεποιηκώς  Φορμίων  οντοβι,  καΐ  945 

3  πολλά  μεν  εν  πεποιηκώς'Απολλόδωρον  τοντονι,  πάντα 
δ  ,  όβων  κύριος  τών  τοντον  κατελείφ&η ,  διαλνβας  και 
παραδονς  δικαίως,  και  πάντων  αφεθείς  μετά  ταϋτα 
τών  εγκλημάτων ,  όμως,  ώς  οράτε,  επειδή  φέρειν  τού- 
τον ονχ  οιός  τ'  έοτι,  δίκην  ταλάντων  είκοαι  λαχών  αν- 


ΤΠΕΡ   ΦΟΡΜϋΙΝΟΣ.  421 

τω  ταντηΐ'  ον/.οψανηΐ.  ί'ξ  <^^χ^ις  ονν  άπαντα  χα  ττρα- 
χθίΐ'τα  τούτω  προς  Παοίωνα  καν^πολλόδωρον  ώξ  αν 
δννωμαι  δια  βραχντάτων  ειπείν  πειράαομαι^  ί'ξ  ων  εν 
οιδ'  ΟΤΙ  η  τε  τούτου  ΰνκοφαντία  φανερά  γενήΰεται,  καΐ 
ώζ  ουκ  εϊοαγώγιμοξ  η  δίκη  γνωΰε()ϋ•ε  αμα  ταντ'  άκού- 
Οαντες. 
4  Πρώτον  μίν  ονν  νμΐν  άναγνώοεται  τάς  ΰνν&ή- 

κας,  καθ'  «?  έμία&ωΰε  Παΰίων  την  τράπεζαν  τούτω 
καΐ  το  άοπιδοπηγείον.  και  μοι  λαβε  τάς  ΰννΟ^ήκας  καΐ 
την  πρόχληΰιν  καΐ  τάς  μαρτνρίας  τανταοί. 

ΣΤι\ΘΗΚ^Ι.    ΠΡ0ΚΑΗΣ1Σ.    ΜΑΡΤΤΡΙΑΙ. 

Αι  μεν  ονν  ΰνν3•ήκαι,  καθ•'  ας  εμία^ωοίν  Ό  Παΰίων 
τούτω  την  τράπεζαν  καΐ  το  άβπιδοπηγείον  ηδη  καθ' 
έαντον  ίίντι,  ανταί είοιν,  ώ  ανδρες'Α&ηναΐοΐ'  δεΐδ' 
υμάς  άκονΰαι  καΐ  μα^εΐν  έκ  τίνος  τρόπον  προβωφειλε 

5τ«  ένδεκα  τάλαντα  ό Παΰίων  επΙ  την  τράπεζαν.  ού  γάρ 
δι'  άπορίαν  ταντ'  ώφειλεν^  αλλά  διά  φιλεργίαν.  η  μεν 
γάρ  έγγειος  ην  ούοία  Παβίωνι  μάλιβτα  ταλάντων  εΐχο- 
ΰιν,  αργύρων  δε  προς  ταυιτ^  δεδανειΟμένον  ίδιον  πλέον 
η  πεντήκοντα  τάλαντα,  εν  ούν  τοις  πεντήκοντα  τα- 
λάντοις  τούτοις  από  τών  παρακαταΰΊ]κών  των  της  τρα-  94ΐ5 

6  πεζής  ένδεκα  τάλαντα  ενεργά  ην.  μιο^ούμενος  ονν 
οδε  την  εργαοίαν  ταύτην  την  της  τραπέζης  και  τάς  πα- 
ρακατα^ηκας  λαμβάνων,  ορών  οτι  μήπω  της  πολιτείας 
αντω  παρ'  νμιν  ονβης  ονχ  οίόςτε  έοοιτο  είβπράττειν 
'όοα  Παΰίων  ε'πΐ  γη  και  ΰννοικίαις  δεδανεικώς  ην,  εΐ- 
λετο  μάλλον  αντον  τον  Παΰίωνα  χρήΰτην  εχειν  τούτων 
τών  χρημάτων  η  τονς  άλλονς  χρήΰτας,  οίς  προειμένος 
ην.  και  οντω  διά  ταντ'  έγράφη  είς  την  μίΰ9ωΰιν  προΰ- 
οφείλων  6  Παΰίων  ένδεκα  τάλαντα,  ώΰπερ  καΐ  μεμαρ- 
τύρηται  νμΐν. 


422  XXXVI.    ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

1  Ον  μεν  τοίνυν  τρότίον  η  μίο&ωβίς  εγενετο^  με- 

μαρτνρηταο  νμΐν  νπ'  αντον  τον  έπίκα&ημενον  έπι- 
γενομένης  δε  άρρωβτίας  τω  Παβίωνι  μετά  ταντα,  ακε- 
■ψα0θ•'  α  δίεϋ-ετο.  λαβε  της  δία9•ηκης  το  άντίγραφον 
και  την  πρόκληβιν  ταντηνΐ  και  τάς  μαρτυρίας  τανταβί, 
παρ'  οίς  αί  δια^ήκαί  κείνται. 

ΔΙΑΘΗΚΗ.   ΠΡ0ΚΑΗΣ1Σ.    ΜΑΡΤΤΡΙΑΙ. 

§  Επειδή  τοίνυν  6  Παοίων  έτετελευτήχει  ταϋτα  δια- 
^έμενος ,  Φορμίων  οντοοΐ  την  μεν  γυναίκα  λαμβάνει 
κατά  την  δια&ήκην,  τον  δε  παΐδα  επετρότίενεν.  άρ- 
τίάζοντος  δε  τούτου  και  πολλά  από  κοινών  όντων  των 
χρημάτων  άναλίοκειν  οίομένου  δειν,  λογιζόμενοι  προς 
εαυτούς  οι  επίτροποι  ότι,  ει  δεήΰει  κατά  τάς  δια%•ήκας, 
οβ'  αν  ούτος  εκ  κοινών  των  χρημάτων  άναλώβτ],  τού- 
τους εζελόντας  άντιμοιρεί  τα  λοιπά  νεμειν,  ούδ'  ότι- 
ονν  εβται  περιον,  νείμαύ^αι  τά  όντα  ύπερ  τοϋ  παιδός  947 

9  εγνωβαν.  κα\  νέμονται  την  αλλην  ούβίαν  πλην  ών  εμε- 
μίβ&ωτο  ούτοαί-  τούτων  δε  της  προβόδου  την  ημί- 
βειαν  τούτω  άπεδίδοϋαν.  άχρι  μεν  ονν  τούτον  τοϋ 
χρόνου  πώς  ενεΰτ'  έγκαλεΐν  αύτω  μιβ&ώβεως;  ου  γάρ 
νυν,  αλλά  τότ  εύ&ύς  έδει  χαλεπαίνοντα  φαίνεΟϋ•αι. 
καΐ  μην  ούδε  τάς  έπιγενομένας  μιοΟ-ώοεις  ως  ουκ  άπεί- 
10  ληφεν  εβτ'  ειπείν  αύτω.  ου  γάρ  αν  ποτέ,  επειδή  δοχι- 
μαΰ&εντος  Παβικλέους  άπηλλάττετο  της  μιΰ^ώοεως 
όδε,  άφήκατ^  αν  αυτόν  απάντων  τών  εγκλημάτων, 
αλλά  τότ'  αν  παραχρήμα  άπητ είτε,  εΐ τι  προΰώψειλεν 
νμΐν.  ως  τοίνυν  ταϋτ'  άλη&ή  λέγω,  καΐ  ένείματο  ον- 
τος  προς  τον  άδελφόν  παΐδ'  όντα.,  καΐ  άφήκαν  της  μι- 
βϋ^ώοεως  καΐ  τών  άλλων  απάντων  εγκλημάτων ,  λαβε 
χαυτηνΐ  τήν  μαρτυρέαν. 


ΤΠΕΡ  ΦΟΡΔΙΙίΙΝΟΣ  423 

ΜΑΡΤΤΡΙΑ. 

υ  Εν^ύξ  τοίννν  ^  ω  ό(νόρ{ςΆϋ•ηναίθΐ^  ώς  άψεΐοαν 

τοντονί  τϊ\ζ  μιο&ώοεως^  νέμονται  την  τράπεζαν  καί  το 
άαπίδοΛηγεΐον,  χαΐ  λαβών  αΐρεδιν^Απολλόδωρος  αί- 
ρεΐται  το  άΰπίδοπηγεΐον  άντΙ  της  τραπέζης,  καίτοι  ει  ην 
ιδία  τις  άφοραϊ)  τούτω  προς  τη  τραπέζη^  τι  δή  ποτ  αν 
εΧλετο  τοντο  μάλλον  η  έκείνην;  οντε  γάρη  πρόαοδος 
ην  πλείων^  άλλ'  ελάττων  (το  μενγάρτάλαντον,  η  ό' 
εκατόν  μνάς  εφερεν) ,  οντε  το  κτήμα  ηδιον,  ει  προβήν 
χρήματα  τη  τραπεξη  ίδια.  άλλ'  ον  προΰήν.  διόπερ  θω- 
φρονών  εϊλετο  το  άοπιδοπηγεΐον  οντοοί•  το  μεν  γαρ  ^^^^ 
κτήμ'  άκίνδννόν  εβτιν,  η  δ'  εργαΰία  προβόδονς  εχονΰα 
επικίνδυνους  από  χρημάτων  αλλότριων. 

22  Πολλά  δ'  άν  τις  εχοι  λέγειν  καΐ  έηιδεικννναι  6η- 

μεΐα  τον  τοντον  ΰνκοφαντεΐν  έγκαλονντ  άφορμήν. 
άλλ\  οίμαι,  μέγιβτον  μεν  έβτιν  απάντων  τεκμήριον 
τον  μηδεμίαν  λαβείν  άφορμήν  εις  ταύτα  τοντονι  το  εν 
τη  μι6ΰ•ώβει  γεγράφΟ-αι  προβοφείλοντα  τον  Παοίων 
επί  την  τράπεζαν,  ον  δεδωκότα  άφορμήν  τούτω ,  δεύ- 
τερον δε  το  τοντον  εν  τη  νομή  μηδέν  εγκαλούντα  φαί- 
νεο^αι,  τρίτον  δ\  οτι  μιο&ών  έτεροις  νοτερον  ταντά 
ταντα  τοϋ  ί'6ου  αργυρίου  ον  φανήοεται  προβμεμιΰ&ω- 

ακώς  ιδίαν  άφορμήν.  καίτοι  ει,  ην  6  πατήρ  παρεϋχεν, 
νπό  τούδε  άπεβτέρητο ,  αντόν  νύν  προοήκεν  έκείνοις 
αλλο{>£ί/  πορίβαντα  δεδωκεναι.  ώς  τοίνυν  ταύτ  άληΟ-ή 
λέγω,  και  έμίβ^ωβεν  νοτερον  ^ένωνι  και  Ευφραίω  και 
Εϋφρονι  και  Καλλιβτράτω ,  και  ούδε  τούτοις  παρέδω- 
χεν  ιδίαν  άφορμήν ,  άλλα  τάς  παρακαταΟ^ήκας  καί  τήν 
από  τούτων  έργαβίαν  αντήν  έμιΟ^ώΰαντο ,  λαβε  μοι 
τήν  τούτων  μαρτυρίαν ,  καΐ  ώς  τό  άβπιδοπηγείον  εϊ- 
λετο. 


424  XXXVI.    ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

ΜΑΡΤΤΡΙΑ. 
Η  Μεμαρτνρηται  μεν  τοίννν  νμίν,  ώ  άνδρες  Α&η- 

ναιοι,  οτι,  καΐ  τοντοίς  εμίύ&ωΰαν  καΐ  ον  παρέδωκαν 
ιδίαν  άφορμην  ονδεμίαν^  και  έλενΟ^έρονς  άφεΐΰαν  ώς 
μεγάλα  εν  πεπονΟ-ότες^  καΐ  υνκ  εδικάζοντο  οντ'  εκεί- 
νοις  τότ  οϋτε  τοντω.  ον  μεν  τοίνυν  χρόνον  η  μητηρ 
ίζη  η  ηάντα  ταντ'  ακριβώς  είδνΐα,  ονδεν  έγκλημα  πώ- 
ποτε  έποιηοατο  χρος  τουτονί  Φορμίωνα  Απολλόδω- 
ρος• ώς  δ'  έτελεντηβεν  εκείνη,  τριΰχιλίας  έγκαλέ6ας9ί9 
αργυρίου  δραχμάς  προς  αίς  εδωκεν  εκείνη  διβχιλίαις 
τοΓ^  τούτου  παιδίοις,  καΐ  χιτωνίοκον  τινά  και  Φερα- 
ίο παιναν,  έουκοφάντει.  και  ούδ'  ένταν&α  τούτων  ονδεν 
ών  ννν  εγκαλεί  λέγων  φανηύεται.  επιτρε'ψας  δε  τω  τε 
της  εαντον  γνναικος  πατρί  και  τω  ΰνγκηδεατη  τω  αυ- 
τού και  Ανύίνω  και  Άνδρομένει ,  πειοάντων  τούτων 
Φορμίωνα  τοντονί  δούναι  δωρεάν  τάς  τριΰχιλίας  και 
το  προβον  και  φίλον  μάλλον  εχειν  τούτον  η  διά  ταύτ' 
εχΟ-ρον  αντον  είναι ,  λαβών  το  ΰύμπαν  πεντακιοχιλίας. 
και  πάντων  άφείς  τών  εγκλημάτων  το  δεύτερον  εις  το 

16  [ερον  τής'Α&ηνάς  ελ&ών,  πάλιν,  ώς  οράτε,  δικάζεται, 
πάβας  α^τια^  ύυμπλάΰας  καΐ  εγκλήματα  εκ  παντός  τού 
χρόνου  τού  προ  τούτον  (τούτο  γάρ  εΰτι  μέγιβτον  απάν- 
των), α  υύδεπώποτ'  ι^τιάΰατο.  ώς  τοίννν  ταύτ  άληϋ-ή 
λέγω ,  λαβε  μοι  την  γνώϋιν  την  γενομένην  εν  άκροπό- 
λει,  και  την  μαρτυρίαν  τών  παραγενομενων ,  οτ'  ηφίει 
τών  εγκλημάτων  απάντων  Απολλόδωρος ,  λαμβάνων 
τούτο  το  άργύριον. 

ΓΝίΙΣΙΣ.    ΜΑΡΤΤΡΙΑ. 

17  Άκούετε  της  γνώαεως,  ώ  άνδρες  δικαβται,  ι^'ι/ 
εγνω  ^εινίας,  ου  την  θυγατέρα  οντο?  ^χει ,  και  Νικίας 
6  την  άδελφην  της  τούτου  γυναικός  έχων.    ταύτα  τοί- 


ΤΠΕΡ  ΦΟΡΜΙίΙΝΟΣ.  425 

νυν  λαβών  και  άφείς  άτΐάντων  των  εγκλημάτων^  ώ'<ΤΛ£ρ 
η  «άντων  τε^νεώτων  τοντων  η  της  άληϋ•είας  ον  γεν^η- 
οομενης  φανεράς,  δίκην  τοαοντων  ταλάντων  λαχών 
τολμά  δίχάζεο&αι. 

18  Τα  μεν  ονν  πεπραγμένα  καΐ  γεγενημένα  Φορμί- 
ωνί  προς'^ΐΐολλόδωρον  εξ  άρχήζ  άπαντ'  άκηκόατε,  ώ 
άνδρεςΆ^ηναΐοί.  οίμαί  δ"^4πολλόδωρον  τοντονί  ον~  950 
δεν  έχοντα  δίκαιον  ειπείν  περί  ών  εγκαλείς  άπερ  παρά 
τω  διαιτηττ]  λέγειν  έτόλμα^  ταντέρεΐν^  ως  τά  γράμ- 
ματα η  μητηρ  ήφάνιχε  πειΰ&εΐοα  νπο  τούτον,  και  τού- 
των άπολωλότων  ούκ  έχει  τίνα  χρη  τρόπον  ταϋτ  ^ξε- 

19  λέγχειν  ακριβώς,  περί  δη  τούτων  καΐ  ταύτης  της  αιτίας 
ΰχέψαοΰ^ε  ηλίχ'  άν  τις  ^χοι  τεκμήρια  ειπείν  οτι  ψεύ- 
δεται, πρώτον  μεν  γαρ,  ώ  άνδρες'Αϋ-ηναΐοι ,  τίς  άν 
ένείματο  τα  πατρώα  μη  λαβών  γράμματα  εξ  ών  εμελ- 
λεν  εί'ΰεβ^αι  την  καταλειψ^εΐβαν  ούΰίαν,  ονδε  εις  δή- 
πον.  καίτοι  δνοιν  δέοντα  εΐκοβιν  έτη  έΰτιν  εξ  οτον 
ενείμω,  και  ονκ  άν  έχοις  έπιδειξαι  ώς  ένεκάλεΰας  πώ- 

10  ποτέ  νπερ  των  γραμμάτων,  δεύτερον  δε,  τίς  ουκ  αν, 
ηνίκα  6  ΠαΟικλής  άνηρ  γεγονώς  έκομίζετο  τον  λόγον 
της  επιτροπής,  ει  δι'  αυτού  τά  γράμματ  ώκνει  την 
μητέρα  αίτιάΰ&αι  διεφ^αρκέναι ,  τούτω  ταϋτ  έδηλω- 
βεν,  όπως  διά  τούτου  ταύτα  ήλέγχ&η;  τρίτον  δ',  εκ 
ποίων  γραμμάτων  τάς  δίκας  έλάγχανες;  οντος  γαρ 
πολλοίς  τών  πολιτών  δίκας  λαγχάνων  πολλά  χρήματα 
είβπέπρακται ,  γράφων  εις  τά  εγκλήματα  "έβλαψε  με 
"6  δείνα  ουκ  άποδιδούς  έμοι  το  άργύριον,  ο  κατέλιπεν 

21  'ό  πατήρ  όφείλοντα  αυτόν  έν  τοις  γράμμαΟιν.  καίτοι 
ει  ήφάνιβτο  τά  γράμματα,  εκ  ποίων  γραμμάτων  τας 
δίκας  έλάγχανεν;  αλλά  μην  ότι  ταϋτ  άλη^ή  λέγω,  την 
μεν  νομήν  άκηκόατε ,  τγν  ένείματο,  χαΐ  μεμαρτνρηται 


426  XXXVI.    ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

νμΐν  των  δε  λήξεων  τούτων  άναγνωΰεται  νμΐν  τάς 
μαρτυρίας,  λαβε  τάς  μαρτυρίας  μοι. 

ΜΑΡΤΤΡΙΑΙ. 
Ούχονν  εν  τανταις  ταΐς  λήξεΰιν  ώμολόγηκεν  άπει-  951 
ληφεναι  τα  τοΰ  πατρός  γράμματα"  ον  γαρ  δή  ΰυκο- 
φαντεΐν  γε,  ονδ'  ών  ουκ  ώφειλον  οντοι  δικάζεβ^αι 
φήαείεν  αν. 

22  Νομίζω  τοίνυν,  ώ  άνδρες  Ά&ηναΐοι,  μεγάλων  καϊ 
πολλών  όντων  εξ  ών  εβτιν  ίδεΐν  ουκ  άδικοϋντα  Φορ- 
μίωνα τουτονί,  μέγιβτον  απάντων  είναι,  οτι  ΠαΟικλης^ 
αδελφός  ών^ Απολλοδώρου  τοντουΐ,  ούτε  δίκην  εί'λη- 
χεν  οΐίτ'  άλλ'  ονδεν  ών  ούτος  εγκαλεί,  καίτοι  ου  δήπου 
τον  μεν  παΐδα  νπό  τον  πατρός  καταλειφΟ•έντα,  καΐ  ον 
των  όντων  κύριος  ήν,  επίτροπος  καταλελειμμένος^  ονκ 
αν  ήδίκει ,  6^  δε ,  05  άνήρ  κατελείφ&ης  τετταρα  και  ει~ 
κοβιν  ετη  γεγονώς,  καϊ  νπερ  βαντον  ραδίως  αν  τά  δί- 
καια ελάμβανες  εν&ύς ,  εΙ  τι  ήδικοϋ.  ουκ  εΟτι  ταϋτα. 
ώς  τοίννν  ταντ  άληΟ'ή  λέγω  καΐ  δ  Παΰικλης  ούδεν 
εγκαλεί,  λαβε  μοι  την  τούτου  μαρτνρίαν. 

ΜΑΡΤΤΡΙΑ. 

23  ^Α  τοίννν  ηδη  περί  αύτον  τον  μή  είβαγώγιμον  εί- 
ναι την  δίκην  δει  οκοπεΐν  νμάς,  ταντ  άναμνήβΟ-ητε 
εκ  των  είρημένων.  ημείς  γαρ ,  ώ  άνδρες  Ά&ηναΐοι,  γε- 
γενημένον  μεν  διαλογιϋμοϋ  και  άφέΰεως  της  τραπέζης 
και  τον  άαπιδοπηγείον  της  μιΟ&ώβεως,  γεγενημενης 
δε  διαίτης  και  πάλιν  πάντων  άφεΰεως,  ονκ  έώντων 

2ίτών  νόμων  δίκας  ων  αν  αφτί  τις  άπαξ  λαγχάνειν ,  συ- 
κοφαντονντος  τούτον  καϊ  παρά  τονς  νόμονς  δικαζομέ- 
νον  παρεγραψάμεϋ•α  εκ  των  νόμων  μη  είναι  την  δίκην 
είααγώγιμον.  'ίν  ονν  είδη%•'  νπ\ρ  ον  την  φήφον  θά- 
βετε ,  τον  τε  νόμον  νμΐν  τούτον  άναγνώΰεται  καϊ  ταβ 


τ  η  Ε  ρ   ΦϋΡΜΙίΙΝΟΣ.  427 

μαρτυρίας  εφεξής  των  παρόντων,  οτ'  ηφίει  της  μια&ώ-9ό2 
Οεως  χαΐ  των  άλλων  απάντων  εγκλημάτων  ^Απολλό- 
δωρος Φορμίωνα,  λαβε  μοι  τάς  μαρτυρίας  ταυταοί  καΐ 
τον  νόμον. 

ΜΑΡΤΤΡΙΑΙ.    ΝΟΜΟΣ. 

25  '^ίχοΰετε  τοϋ  νόμου  λέγοντος,  ώ  άνδρεςΆϋ^ηναΐοί, 
τά  τε  άλλα  ων  μη  είναι  δίκας  καΐ  όθα  τις  άφήχεν  η 
άπήλλ.αξεν.  είκότως'  είγάρ  εΰτι  δίκαιον,  ων  αν  άπαξ 
γένηται  δίκη,  μηκέτ'  έξεΐναι  διχάζεοϋ-αι,  πολύ  των 
άφεϋ-έντων  δικαιότερον  μη  είναι  δίκας.  ό  μεν  γαρ  έν 
υμιν  ηττηθείς  τάχ  αν  εΐποι  τούτο  ως  εξηπατη^ητε 
νμεΐς'  ό  <Ϊ£  αυτού  φανερός  καταγνονς  καΐ  άφείς  και 
άπαλλάξας ,  τίν'  αν  εαυτόν  αίτίαν  αίτιαΰάμενος  των 
αυτών  πάλιν  εΐκότως  δικάξοιτο ;  ούδεμίαν  δήπον.  διό- 
περ  τούτο  πρώτον  έ'γραφεν  6  τον  νόμον  &εΙς  ων  μη 
είναι  δίκας,  όβα  τις  άφήκεν  η  άπηλλαξεν.  α  τώδε  γε~ 
γονεν  αμφότερα"  καΐ  γαρ  άφήκε  και  άπηλλαξεν.  ως 
(5'  άλη^ϊή  λέγω,  μεμαρτύρηται  υμιν,  ώ  άνδρες  Αθη- 
ναίοι. 

26  Ααβε  δη  μοι  και  τον  της  προθεΰμίας  νόμον. 

ΝΟΜΟΣ. 

Ό  μεντοίννν  νόμος,  ώ  άνδρες  Άΰ•ηναίοι ,  Οαφώς 
ουτωοΐ  τον  χρόνον  ύ^ριοεν  Απολλόδωρος  ό'  ούτοΰΐ 
παρεληλυ&ότων  ετών  πλέον  η  ε'ίκοΟι  την  εαυτού  ΰυκο- 
φαντίαν  άξιοι  περ\  πλείονος  υμάς  ποιήααβ&αι  τών  νό- 
μων, καθ•'  υΰ\;  όμωμοκότες  δικάζετε,  καίτοι  πάοι  μεν 
τοις  νόμοις  προβέχειν  εικός  έΟ'&'  υμάς,  ούχ  ηκιΰτα  δε 

27  τούτω,  ώ  άνδρες  ^Αθηναίοι,  δοκεΐγάρ  μοι  καΐ  ό  Σόλων 
ούδενος  άλλου  ένεκα  θεΐναι  αύτον  η  τού  μη  ουκοφαν- 
τεΐο&αι  υμάς.  τοις  μεν  γαρ  άδικουμένοις  τά  πέντε  έτη 
[χανόν  ηγήαατ'  είναι  είοπράξααθαι•  κατά  δε  τών  φεν-9ό3 


428  ΧλΚνί.    ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

δομένων  τον  %(ΛΟνον  ένόμίΟε  ΰαφεοτατυν  έλεγχου  ίΰε- 
ϋ&αι.  και  αμα  επειδή  αδύνατον  εγνω  ον  τονς  τε  ονμ- 
βάλλοντας  και  τονς  μάρτυρας  άεΐ  ζην,  τον  νόμον  άντΙ 
τούτων  εϋ•ηκεν,  όπως  μάρτυς  είη  τον  δίκαιον  τοίς 
έρημοίς. 

28  Θαυμάζω  τοίνυν  εγωγ\  ώ  άνδρες  δικαοταΐ,  τίποτ 
έβτίν  α  προς  ταΰτ'  επιχειρηθεί  λέγειν  Απολλόδωρος 
οΰτοσι'.  ου  γαρ  έκεΐνό  γ'  νπείληφεν ,  ως  νμεις,  μηδέν 
όρώντες  εις  χρήματα  τούτον  ήδικημένον  ^  οργιεΐοΟ- 
οτι  την  μητέρ'  έγημεν  αυτού  Φορμιων.  ου  γαρ  αγνοεί 
τούτο,  ούδ'  αντον  λέληϋ^ εν,  ούδ^  υμών  πολλούς,  οτι 
Σωκράτης  6  τραπεζίτης  εκείνος,  παρά  των  κυρίων 
απαλλαγείς  ώΰπερ  υ  τούτον  πατήρ,  έδωκε  Σατύρω 

29  την  εαυτού  γυναίκα ,  εαυτού  ποτέ  γενομένω.  έτερος 
Σωκλής  τραπεζιτεύοας  έδωκε  την  ίαντοΰ  γυναίκα  Τι- 
μοδήμω  τω  νύν  έτ  'όντι  καΐ  ζώντι,  γενομένω  ποτέ  αυ- 
τού, καΐ  ου  μόνον  έν&άδε  ταύτα  ποιούϋιν  οι  περί  τάς 
έργααίας  σντες  ταύτας,  ώ  άνδρες '^ϋ^ηναΐοι ,  άλλ'  εν 
Αίγίντι  έδωκε  Στρυμόδωρος'Ερμαίω  τω  εαυτού  οίκέτΐ] 
την  γυναίκα,  και  τελευτηΰάοης  εκείνης  έδωκε  πάλιν 
την  θυγατέρα  την  εαυτού,    και  πολλούς  άν  έχοι  τις  εΐ- 

30  πεΐν  τοιούτους,  είκότως '  ύμιν  μεν  γαρ,  ώ  άνδρες  ^ Αθη- 
ναίοι, τοί?  γένει  πολίταις  ονδε  ?ν  πλήθος  χρημάτων 
άντΙ  τον  γένους  καλόν  έβτιν  έλέοθαί'  τοις  δε  τούτο 
μεν  δωρεάν  η  παρ"  υμών  η  παρ  άλλων  τινών  λαβούοι, 
τη  τύχη  δ'  έξ  αρχής  άπό  τού  χρηματίοαοθαι  και  ετέρων 
πλείω  κτήΰαΟθαι  και  αυτών  τούτων  αζ,ιωθεΐΰι  ταΰτ' 
έοτι  φυλακτέα.  διόπερ  Πααίων  6  πατήρ  6  βος  ου  πρώ- 
τος ούδε  μόνος,  ούδ'  αυτόν  υβρίζων  ούδ' υμάς  τους  9ίι^ 
υίεΐς,  άλλα  μόνην  ορών  αωτηρίαν  τοις  εαυτού  πρά- 
γμαοιν,  εί τούτον  ανάγκη  ποιήοειεν  οίκεΐον  νμίν,  έδωκε 

31  την  εαυτού  γυναίκα,  μητέρα  δ'  ύμετέραν  τούτω,  προς 


ΓΙΊΕΡ  ΦΟΡΜΙΡ.ΝΟΣ.  4•?9 

μ^ν  ονν  τα  ϋνμφέροντα  έάν  (^ετάζτ^ς,  καλώς  βίβον- 
λενμενην  αντον  ενρήοεις•  ει  δε  προς  γένους  δό'Ε,αν 
άναίνει  Φορμίωνα  χηόεΰτην^  ορα  μη  γελοζυν  'η  αε 
ταντα  λέγειν,  είγάρ  τις  ίρο^το'  Οε,  ποιόν  ηι/'  ηγειτόν 
πατέρα  τον  βεαντοΰ  είναι ,  χρηΰτον  εν  οϊό'  οτι  φήΰειας 
αν.  πότερον  ονν  οί'ει  μάλ?.ον  έοικέναι  τον  τρόπον  και 
πάντα  τον βίονΠαΰίωνι  σαντόνη  τούτο ΐ'ί';  εγώ  μεν  γαρ 
εν  οίδ'  οτι  τοΐίτο/'.  είΟ"'  ο^  έΰτι,ν  ομοιότερος  ΰον  τω  οώ 
πατρί,  τοντον,  ει  την  μητέρα  την  ΰην  εγημεν,  άναίνει ; 
^2  άλλα  μην  ότι  γε  δόντος  καΐ  έπιβκηιΐιαντος  τον  ΰον  πα- 
τρός ταΟτ'  έπράχΰ-η,  ον  μόνον  εκ  της  δια&ήκης  εοτιν 
ίδεΐν^  ώ  άνδρεςΆ&ηναΐοί,  άλλα  καΐ  θν  μάρτυς  αντός 
γέγονας.  ότε  γαρ  τα  μητρώα  προς  μέρος  η^ίονς  νέμε- 
β^αι ,  όντων  παίδων  εκ  της  γυναικός  Φορμίωνι  τούτω, 
τότε  ώμολόγεις  κυρίως  δόντος  τον  πατρός  τον  βον 
κατά  τους  νόμους  αντην  γεγαμήο&αι.  ει  γάρ  αύτην 
είχε  λαβών  αδίκως  υδε  μηδενός  δόντος,  ουκ  ηοαν  οι 
παΓίίί  κληρονόμοι, τοις  δε  μη  κληρονόμοις  ουκ  ηνμετ- 
ουΟία  των  όντων,  άλλα  μην  ότι  ταϋτ'  άλη&η  λέγω 
μεμαρτνρηται  τω  το  τέταρτον  μέρος  λαβείν  καΐ  άψεΐ- 
ναι  των  έγκλ^ημάταν  απάντων. 

33  Κατ'  ούδεν  τοίνυν,  ω  άνδρες'Α^ηναΐοί,  δίκαιον 
ούδ\ν  έχων  ειπείν  άναιδεοτάτους  λόγους  έτόλμα  λέγειν 
προς  τω  διαιτητή ,  περί  ων  προακηκοέναι  βέλτιόν  έβϋ-'  955 
νμάς,  ενα  μεν  το  παράπαν  μη   γενέο^αι  δια^ηκην, 
«λλ'  είναι τοντο  πλάβμα  και  ΰκενώρημα  όλον,  έτερον 

δ'  ένεκα  τούτου  πάντα  ταϋτα  ΰυγχωρεΐν  τον  προ  τον 
χρόνον  καΐ  ούχΙ  δικάζεο&αι,  ότι  μίΰ&ωβιν  ηϋ-ελεν  αύ- 
τώ  φέρειν  Φορμίων  πολλην  καΐ  νπιβχνείτο  οΐοειν  έπεί 

34  5'  υύ  ποιεί  ταύτα,  τηνικαϋτα ,  φηοι,  δικάζομαι,  ότι  δε 
ταντ'  άμφότερ',  εάν  λέγτ],  ^εύΰεται  και  τοΓ^  ύφ  εαυ- 
τού πεπραγμένοις  ίΐ/α^τία  έρεΐ,  βκοπείτε  έχ  τωνόι. 


430  XXXVI.    ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

όταν  μεν  τοίννν  την  δια&ήκην  άρνήται^  εκ  τίνυς  τρό- 
πον πρεΰβεΐα  λαβών  την  βννοικίαν  κατά  την  δία&η- 
κην  έ'χει,  τοντ'  εροτάτ'  αντόν.  ον  γαρ  εκείνο  γ'  έρεί, 
ώς  οΰα  μεν  πλεονεκτεΐν  τόνδ'  εγρα-ψεν  υ  πατήρ ^  κύρια 
3δ  εβτι  τηξ  δια&ηκης ,  τα  δ'  άλλα  άκνρα.  όταν  ά'  νπό  των 
τονδε  νποΰχεοεων  νπάγεβϋ•αί  φγ},  με'μνηαΟ-'  οτί  μάρ- 
τυρας νμίν  παρεΰχήμε&α^  οϊχρόνον  πολύν  τυνδ'  άπηλ- 
λαγμενον  μιο^ωταΐ  τοντοΐζ  έγίγνοντο  της  τραπέζης 
και  τον  άοπιδοπηγείον.  καίτοι  τό&',  όπηνίκα  έμίο^ω- 
βεν  έκείνοις,  τώδ'  εγκαλεΐν  παραχρήμα  εχρήν ,  εί'περ 
άλη&η  ην  νπερ  ών  τότ'  άφείς  νυν  τοντω  δικάζεται, 
ώς  τοίννν  άληΟ^ή  λέγω ,  και  πρεοβεΐά  τε  την  ΰννοικίαν 
έλαβε  κατά  την  δια&ήκην  και  τωδε  ονχ  όπως  εγκαλεΐν 
ωετο  δείν,  άλλ'  έπι^νει,  λαβε  την  μαρτνρίαν. 

ΜΑΡΤΤΡΙΑ. 

36  "Ινα  τοίννν  είδήτε ,  ώ  άνδρες  Αθηναίοι ,  ο6α  χρη- 
ματ'  έχων  έκ  των  μιΰ&ώβεων  καΐ  έκ  τών  χρεών  ώς  άπο- 
ρων καΐ  πάντα  άπολωλεκώς  όδνρεΐται,  βραχέα  ημών 
άκονϋατε.  ούτος  γάρ  έκ  μεν  τών  χρεών  ομού  τάλαντ  956 
εί'κοΰιν  είβπέπρακται  έκ  τών  γραμμάτων  ών  6  πατήρ 
κατέλιπεν ^  καΐ  τούτων  έχει  πλέον  η  τά  ημίβη  •  πολλών 

37  γάρ  τά  μέρη  τον  άδελφον  άπεΰτέρει.  έκ  δε  τών  μιοϋ-ώ- 
ΰεων^  οκτώ  μεν  ετών  α  Φορμίων  είχε  την  τράπεζαν, 
όγδοήκοντα  μνάς  τον  ένιαντον  έκάοτον,  το  ημιβν  της 
όλης  μιο&ώβεως  •  καΙ  ταΰτ'  έβτι  δέκα  τάλαντα  καΐ  τετ- 
ταράκοντα  μναΐ•  δέκα  δ'  ετών  μετά  ταύτα,  ών  έμίβ%•ω- 
Οαν  νοτερον  ^ένωνι  και  Ενφραίω  και  Ενφρονι  και 

38  ΚαλλιΟτράτω ,  τάλαντον  τον  ένιαντον  εκάβτον.  χωρίς 
δε  τούτων,  ετών  ί'ΰως  είκοβι  της  ίξ  άρχης  νεμη&είαης 
ονΟίας,  ης  αντυς  έπεμελεΐτο,  τάςπροοόδονς,  πλέον 
η  μνάς  τριάκοντα,    εάν  δ' άπαντα  βννϋ^ήτε ,  'όβα  ένεί- 


ΤΠΕΡ   ΦΟΡΜΙίΙΝΟΣ.  431 

ματο,  οΰα  ειβεπράξατο,  οο'  είληφε  μίο&ωΰίν,  πλέον 
η  τεττκράκυντα  τάλαντα  είληφώί;  φανήΰεται,  χωρίς 
ων  οντος  εν  πεποίηκε,  και  των  μητρώων^  καΐ  ων  άπο 
της  τραττε'ξης  ^χων  ουκ  άποδίδωβι  πε'ν9•'  ημιταλάντων 

39  και  έξακοοίων  δραχμών,  άλλα  νη  ζίία  ταν&'  η  πόλις 
είληφε^  και  δεινά  ηέπονΟ^αζ  πολλά  καταλελειτονργϊ]- 
κώς.  άλλ'  α  μεν  έκ  κοινών  έλειτονργεις  τ ών  χρημά- 
των,  αν  και  6  αδελφός  άνηλώοατε  •  ά  δ'  νβτερον ,  ονκ 
εΰτιν  άξια  μη  οτι  δνοΓν  ταλάντοιν  προοόδον,  άλλ'  ονδ' 
είκοσι  μνών.  μηδέν  ονν  την  πόλιν  αίτιώ,  μηδ'  ά  ϋν 
τών  όντων  αίΰχρώς  καΐ  κακώς  άνήλωκας,  ως  η  πόλις 

40είληφε,  λέγε.  ίνα  δ'  είδήτε.,  ω  άνδρεςΆ&ηναΐοι ,  τό  τε 
πλη&ος  τών  χρημάτων  ών  εϊληφε^  καΐ  τάς  λειτονργίας 
άς  λελειτονργηκεν,άναγνώοεται  νμΐν  καθ'  ϊν  εκαΰτον. 
λαβε  μοιτό  βιβλίον  τοντι  και  την  πρόκληΰιν  ταντηνΪ9ό1 
χαΐ  τάς  μαρτυρίας  τανταύί. 

ΒΙΒΑΙΟΝ.    ΠΡΟΚΑΗΣΙΣ.    ΜΑΡΤΤΡΙΑΙ. 

41  Τοΰαντα  μεν  τοίννν  χρήματα  είληφώς  καΐ  χρέα 
πολλών  ταλάντων  έχων ,  ών  τά  μεν  παρ'  έκόντων,  τά 
δ '  εκ  τών  δικών  είβπράττει ,  α  της  μιο&ώΰεως  εξω  της 
τραπέζης  καΐ  της  άλλης  ονοίας,  ην  κατελιπε  Παβίων, 
ώφείλετο  έκείνω  καί  ννν  παρειληφαοιν  οντοι ,  καΐ  το- 
οαντ'  άνηλωκώς  ό'σ'  ύμεΐς  ήκονύατε ,  ονδ^  πολλοϋτον 
μέρος  τών  προοόδων,  μη  ότι  τών  άργ^αίων^  εις  τάς  λει- 
τονργίας^  όμως  άλαξονενβεται  και  τριηραρχίας  ερεΐ 

42  και  χορηγίας,  εγώ  δ\  ώς  μεν  ονκ  άλη%-η  ταντ  ερεΐ,  επέ- 
δειξα, οίμαι  μέντοι,  καν  είταντα  πάντ' άλη&ή  λέγοι, 
κάλλιον  είναι  καΐ  δικαιότερον  τόνδε  από  τών  αντον 
λειτονργεΐν  νμΐν  η  τούτω  δόντας  τά  τούτον,  μικρά 
τών  πάντων  αντονς  μετααχόντας ,  τόνδε  μεν  έν  ταΐς 
ίβχάταις  ένδείαις  οράν,  τούτον  δ^  υβρίζοντα  καΧ  είς 


432  XXXVI.    ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

43αΛ£ρ  εΐω&εν  άναλίϋκοντα.  άλλα  μην  περί  γ  ε  της  ίν- 
Λοριας^  ώς  εκ  των  τον  πατρός  τον  βον  κέκτηται,  και 
ων  έρωτήβειν  εφηβί^α,  πόϋ^εν  τα  οντά  κέκτηται  Φορ- 
μίων,  μόνω  των  όντων  άν&ρώπων  6οι  τούτον  ονχ 
ενεβτ  ειπείν  τον  λόγον.  ονόε  γαρ  Πααίων  ο  ΰος  πατήρ 
έκτηθα%•'  ενρών  ονόε  τον  πατρός  αντώ  παραβόντος^ 
άλλα  παρά  τοις  αντον  κνρίοις  Άντιβ&ένει  και  Άρχε- 
Οτράτω  τραπεζιτενονΰι  πεΐραν  δονς  οτι  χρηοτός  έΰτι 

44  κα\  δίκαιος^ έπιοτεν&η.  εΰτι  δ'  εν  έμπορίω  και  χρήμαΰιν 
εργαξομένοις  άν&ρώποις  φιλεργον  δόξαι  και  χρηΰτόν 
είναι  τον  αντον  %•ανμα6τ6ν  ηλίκον.  οντ  ονν  έκείνω 
τον%•'  οι  κύριοι  παρέδωκαν ^  άλλ'  αντος  εψν  χρηστός, 
οντε  τωδε  ό  Οος  πατήρ  ■  0ε  γάρ  αν  πρότερον  τούδε  95^ 
χρηΰτον  έποίη(ΐεν ,  ει  ην  επ'  εκείνφ.  εΐ  δε  τούτο  αγνο- 
είς^ οτι  πίΰτις  αφορμή  παβών  έοτι  μεγίύτη  προς  χρη- 
ματιΰμον,  πάν  αν  άγνοήΰειας.  χωρίς  δε  τούτων  πολλά 
καΐ  τω  βω  πατρί  και  ΰοΐ  και  όλως  τοΓ^  νμετεροις  πρά- 
γμαβι  Φορμίων  γε'γονε  χρήΰιμος.  άλλ\  οιμαι,  της  αής 
άπληΟτίας  και  τού  αού  τρόπον  τις  αν  δνναιτο  έφικέ- 

4δ  βΟ-αι;  καΐ  δήτα  ^ανμάζω  πώς  ον  λογίζει  προς  ΰεαντον 
οτι  'έΰτιν^Αρχεβτράτω  τω  ποτέ  τον  ο6ν  πατέρα  κτηοα- 
μένω  νιος  ενϋ•άδε ,  Αντίμαχος^  πράττων  ον  κατ  άξίαν, 
ος  ον  δικάζεται  βοι  ονδε  δεινά  φηΰι  πάαχειν,  ει  ΰν  μεν 
χλανίδα  φορείς,  καΐ  την  μεν  λελνΰαι ,  την  δ'  εκδέδω- 
καςέταίραν,  καΐ  ταύτα  γνναΐκ'  έχων  ποιείς ,  και  τρ£ί§ 
παΐδας  άκολον^ονς  περιάγεις,  και  ζ7]ς  άοελγώς  ωΰτε 
και  τονς  απαντώντας  αΐΰ&άνεοϋ'αι ,  αντος  δ'  εκείνος 

46πολλών  ενδεής  έΰτιν.  ονδε  τον  Φορμίων'  εκείνος  ονχ 
υρα.  καίτοι  ει  κατά  τούτ  οί'ει  βοι  προΰήκειν  τών  τού- 
τον, οτι  τού  πατρός  ποτ  εγενετο  τού  ΰού,  έκείνω  προα- 
ηκει  μάλλον  η  ΰυί'  υ  γάρ  αν  αος  πατήρ  εκείνων  έγέ- 
νί•χο,  ωατε  και  αν  και  ούτος  εκείνον  γίγνεα&ε  έχ  τούτον 


νΠΕΡ   ΦΟΡΜΙίΙΝΟΣ.  498 

τον  λόγον.  αν  δ'  (ί^  τοΰθ'  ηκεις  άγνωμοαννης  ώ'σθ* 
α  προαήκεί  0οι  τονς  λέγοντας  εχΰ-ρονς  νομίζείΐ/^   ταντ* 

♦7  αντόί,'  ποιείς  ανάγκην  είναι  λέγειν,  και  υβρίζεις  μ}ν 
Οαντον  χαΐ  τονς  γονέας  τε&νεώτας,  προπηλακίζεις  ό^ 
την  πόλιν,  και  α  δια  της  τούτων  φιλανΟ^ρωπίας  άπο- 
λαναας  ενρετο  6  βος  πατήρ  καΐ  μετά  ταύτα  Φορμίων 
οίηοοΐ,  ταύτα  άντΙ  τού  κοομειν  καΐ  περιΟτέλλειν^  ίνα 
κα\  τοις  δούοιν  ώς  εύαχημονέβτατα  έφαίνετο  και  τοις  9^® 
λαβονβιν  νμιν,  άγεις  είςμέύον,  δεικνύεις,  ελέγχεις, 
μόνον  ονχ  ονειδίζεις  οίον  οντά  6ε  εποιηβαντο  Άϋ-η- 

48  ναΓοι.  είτ'  (ίς  τονθ-'  ηκεις  μαι/ιαί  (τίγάρ  αν  άλλο  τις 
εϋποι;)  ωΰτ'  ονκ  αία^άνει  ϋτι  και  νύν  ημείς  μεν  άξι- 
ούντες,  έπειδτιπερ  απηλλάγη  Φορμίων,  μηδεν'  νπόλο- 
γον  είναι  εί'ποτε  τον  ΰού  πατρός  εγένετο,  νπερ  βον  λε- 
γομεν,  ΰν  δε  μηδέποτ  «ξ  ΐοον  ΰοι  γενεΰ&αι  τούτον 
άξιων  κατά  ΰαντον  λέγεις-  ά  γάρ  αν  θν  δίκαια  βαντώ 
κατά  τούτον  τά'Ε,γις,  ταντά  ταύ^'  ηΐ^ει  κατά  ΰού  παρά 
των  τον  βον  πατέρα  εξ  άρχης  κτηΰαμένων.  αλλά  μην 
οτι  χάχείνος  ην  τινών,  είτ'  απηλλάγη  τον  αντόν  τρό- 
πον ονπερ  οντος  άφ'  νμών,  λαβε  μοι  τανταβί  τάς  μαρ- 
τνρίας,  ώς  εγένετο  Παβίων  Άρχεΰτράτον. 

ΜΑΡΤΤΡΙΑΙ. 

♦9  Είτα  τον  ϋώΰαντα  μεν  ί'ξ  αρχής  τά  πράγματα  χαΐ 

πολλά  χρηαιμον  αντον  παραβχόντα  τω  πατρί  τω  τού- 
τον^ τούαύτα  δ'  αντον  τούτον  τίγα&ά  είργαομένον  οο' 
νμεΐς  άκηκόατε,  τοΰτυν  οί'εται  δεΐν  ελών  τηλικαντην 
δΐκην  αδίκως  έκβαλείν.  ον  γάρ  άλλο  γ^  έ'χοις  ονδεν  αν 
ποιήβαι.  εις  μεν  γάρ  τά  οντά  ει  βλέπεις  ακριβώς,  ταύϋ•' 
ενρήΰεις  ων  εύτιν,  εάν,  ο  μη  γένοιτο,  εξαπατηϋ-ώοιν 

όΟ  οντοί.  όρας  τον  ΆριΟτόλοχον  τον  Χαριδήμον ;  ποτ'  εΐ- 
χεν  άγρον,  είτα  γε  νύν  ποΑλοί.'•  πολλοίς  γάρ  εκείνος 
ϋβωοδίΐι.   ΥοΙ.  II.  28 


434  XXXVI.    ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

οφείλων  αυτόν  έκτηβατο.    καΐ  τον  Σωοίνομον  και  τον 
Τιμόδημον  χαΐ  τους  αλλονς  τραηεζίτας ,  οϊ,  έπεΧ  δια- 
λνειν  εδέηβεν  οίς  ώφειλον,  έξεΟτηΟαν  απάντων  τών 
όντων,    βν  δ'  ονδεν  οί'ει  δεΐν  βκοπεΐν  ονδ'  ων  6  πατήρ  960 
ϋον  πολλώ  βελτίων  ων  καΐ  αμεινον  6ον  φρονών  ηρος 

όίαπαντ'  έβονλενβατο'  ος,  ω  Ζεν  και  ^εοΐ,  τοοοντω 
τούτον  ηγεΐτο  βον  πλείονος  άξιον  είναι  καΐ  αοι  και 
εαντω  και  τοις  νμετεροις  πράγμααιν,  ωβτε  ανδρός  ον- 
τος  ύον  τοντον,  ου  βε  τών  μιο^ώβεων  κατελιπεν  επί- 
τροπον  και  την  γυναίκα  §δωκε  και  ξών  αυτόν  έτίμα. 
δικαίως ,  ώ  άνδρες  '^&ηναίοι  •  οι  μεν  γαρ  άλλοι  τραπε- 
ζΐται  μίβχ^ωβιν  ου  φέροντες,  άλλ'  αυτοί  έαυτοΐς  εργα- 
ζόμενοι πάντες  άπώλοντο ,  ούτος  δε  μίβ&ωβιν  φέρων 
δύο  τάλαντα  και  τετταράκοντα  μνάς  υμΐν  έ'ΰωΰε  την 

ό^τράπεζαν.  ων  εκείνος  μεν  χάριν  είχε,  βύ  ί'  ουδένα 
ποιεί  λόγον,  αλλ'  εναντία  τη  δια9•ηκη  και  ταΐς  άπ'  εκεί- 
νης άραΐς  γραφείΰαις  νπό  τοΰ  Οοϋ  πατρός  ελαύνεις, 
βυκοφαντεΐς ^  διώκεις,  ώ  βέλτιύτε,  ει  οίον  τε  βε  τούτ' 
ειπείν,  ου  παύαει.  και  γνώβει  τού%'\  ότι  πολλών  χρη- 
μάτων το  χρηβτόν  είναι  λυΟιτελέβτερόν  έβτι;  βοίγούν, 
εί'περ  άληϋ^ή  λέγεις,  χρήματα  μεν  τοΟαύτ'  είληφότι 
πάντ  άπόλωλεν .  ώς  φης'  είδ^  ήβΟ^α  επιεικής,  ουκ  αν 
ποτέ  αυτά  άνήλωΰας. 

53  'νίλλ'  έ'γωγε  μα  τον  ζ/ι'α  και  ϋ-εονς  πανταχή  βκο- 

πών  ούδεν  όροι,  διότι  αν  οοΐ  πειΰϋ-εντες  τουδι  κατα- 
φηφίοαιντο.  τί  γάρ ;  οΚτι  πληβίον  όντων  τών  αδικημά- 
των εγκαλείς;  αλλ'  'έτεοι  και  χρόνοις  ύοτερον  αίτια. 
«λλ'  ότι  τούτον  άπράγμων  ήΰ&α  τον  χρόνον;  αλλά  τις 
ονχ  οίδεν  όοα  πράγματα  πράττων  ού  πεπαυααι^  ον 
μόνον  δίκας  ιδίας  διώκων  ουκ  έλάττους  ταυτηοΐ,  άλλα 
δημοοία  ϋυκοφαντών  και  κρίνων  τινάς ;  ούχϊ  Τιμομά- 
χου  κατηγορείς•,  οτ};ΐ;ι  Καλλίππου  τού  νύν  όντος  έν 


ΤΠΕΡ   ΦΟΡΜΙΩ.ΝΟΣ.  435 

Σιχίλί(χ;  ον  τίάλιν  Μίνωνος;  ονκ  νίντοκλε'ονς;  ον  7Υ-961 
ί)4μο&εον;  ονκ  άλλων  πολλών;  καίτοι  πώς  έχει  λ.όγον  οε 
'^πολλόδωρον  οντά  πρότερον  των  κοινών,  ων  με'ρος 
ηδικον,  δίκην  άί,ιοϋν  λ.αμβάνειν,  η  τών  ιδίων  ων  νυν 
εγκαλείς,  άλλως  τε  και  τηλικοντων  όντων ,  ως  θν  φτίς; 
τί  ηοτ'  ονν  εκείνων  κατηγορών  τόνδ'  εϋας;  ονκ  ί}ίί- 
χοΰ,  άλλ',  οϊμαι,  ονκοφαντεΐς  ννν.  ηγούμαι  τοίννν, 
ω  άνδρες  Ά&ηναΐοι,  πάντων  μάλιύτ'  είς  το  πράγμα  εί- 
ναι τούτων  μάρτυρας  παραθχέβ&αι•  τον  γαρ  ανκο- 
65  φανχονντα  άεΙ  τί  χρή  νομίζειν  νυν  ποιεΐν;  και  νή  ζΐι 
εγωγε,  ω  άνδρες  Αθηναίοι,  νομίζω  πάνϋ-'  οΰα  τοϋ 
τρόπον  τού  Φορμίωνος  έατι  ΰημεΐα  και  της  τοντον  δι- 
καιοΰννης  και  φιλανθρωπίας,  καΐ  ταντ'  είς  το  πράγμ* 
είναι  προς  υμάς  ειπείν.  6  μεν  γαρ  περί  πάντ*  άδικος 
τάχ'  αν ,  εί  τνχοι ,  και  τοΰτοι/  ηδίκει  ■  ό  δε  μηδενα  μη- 
δέν ήδικηκώς,  πολλούς  δε  εν  πεποιηκώς  εκών  εκ  τίνος 
είκότως  αν  τρόπον  τοντον  μόνον  ηδίκει  τών  πάντων; 
τούτων  τοίννν  τών  μαρτνριών  άκονααντες  γνώοεοθε 
τον  εκατέρον  τρόπον. 

ΜΑΡΤΤΡΙΑΙ. 

56  Ίθι  δη  λέγε  καΐ  τάς  προς  Άπολλόδωρον  της  πο- 

νηρίας. 

ΜΑΡΤΤΡΙΑΙ. 
Αρ  ονν  όμοιος  οντοΰΐ ,  σκοπείτε,    λέγε. 

ΜΑΡΤΤΡΙΑΙ. 

Άνάγνωθι  δη  και  Οθα  δημοσία  χρήσιμος  τη  πόλει 
γέγονεν  οντοσί. 

ΜΑΡΤΤΡΙΑΙ. 
67  Τοσαντα  τοίννν,  ω  άνδρεςΆΟ-ηναΐοι,  Φορμίων 

χρήσιμος  γεγονώς  και  τκ/  πόλει  και  πολλοίς  νμών ,  και 
ονδενα  οντ  ιδία  οντε  (ϊ^^/ΑΟΛ'α  κακόν  ονδεν  είργασμέ- 

28* 


436  XXXVI.    ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

νος,  ονδ'  άδικων  'ΑΛολλόδωρον  τοντονί^  δεΐται  και 
ίκετενεί  καΐ  άξιοι  αωΟ-ήναι ,  και  ημεΐς  αννδεόμεϋ-α  οί  962 
εΛίτήδειοι  ταΰ-θ•*  νμ,ών.  εκείνο  δ^  υμάς  άκονβαι  δεΐ. 
τοβαντα  γάρ,  ώ  ανδρες'Α&ηναΐοι ,  χρήμα^'  ύμΐν  άνε- 
γνώΰϋ•η  ττροαηνπορηκώς  ό'σ'  ου^'  οντοξ  οντ'  άλλος 
ουδείς  κέκτηται,  πίΰτις  μέντοι  Φορμίωνι  παρά  τοις  ει- 
δόοι  καΐ  τοβούτων  και  πολλώ  ηλειόνων  χρημάτων  έβτΐ^ 

58ίι'  ης  καΐ  αυτός  αύτω  και  ύμΐν  χρήϋιμός  έοτιν.  α  μη 
τΐροήο&ε ,  μηό  επιτρεψητε  άνατρέψαι  τω  μιαρώ  τούτω 
άνϋ-ρώπω^  μηδέ  ποιήΰητε  αίοχρόν  παράδειγμα,  ως  τα 
των  εργαζομένων  και  μετρίως  έϋ-ελόντων  ζην  τοΓ^  βδε- 
λυροΐς  καΐ  ΰυκοφάνταις  υπάρχει  παρ'  υμών  λαβείν 
πολύ  γαρ  χρηΰιμώτερα  ύμΐν  παρά  τωδε  οντά  υπάρχει 
άρατε  γαρ  αντοί  και  άκούετε  των  μαρτύρων,  οΐυν  έαυ- 

59  τον  τοΓί  δεη&εΐοι  παρέχει,  και  τούτων  ούδεν  ένεκα 
του  λυΰιτελοϋντος  εις  χρήματα  πεποίηκεν ,  αλλά  φι- 
λανθρωπία καΐ  τρόπου  έπιεικεία.  οϋχουν  άξιον,  ώ  άν- 
δρες^Α%•ηναΐοι,  τον  τοιούτον  άνδρα  προέβθαι  τούτω, 
ούδε  τηνικαϋτα  έλεεΐν  οτ'  ούδεν  έαται  τούτω  πλέον, 
άλλα  νυν  οτε  κύριοι  κα&έϋτατε  οώβαι  •  ού  γάρ  έγωγ^ 
ορώ  καιρόν   εν   τίνι  αν  μάλλον  βοη&ηΟειέ  τις  αύτω. 

ζοτά  μεν ούν  πολλά  ών'Απολλόδωρος  έρεΐ,  νομίζετ  είναι 
λόγον  καΐ  ΰνκοφαντίας,  κελεύετε  δ^  αύτον  ύμΐν  έπιδεΐ- 
ξαι  η  ώς  ού  διέΟ•ετο  ταν^'  ό  πατήρ ,  η  ως  έβτι  τις  άλλη 
μίΰ&ωσις  πλην  ης  ημείς  δείκνυμεν,  η  ώς  ούκ  άφήκεν  αύ- 
τον διαλογιΰάμενος  τών  εγκλημάτων  απάντων  α  έγνω 
ό  κηδεοτης  6  τούτου  και  ούτος  αύτος  βυνεχώρηβεν ,  η 
ώς  διδόαΰιν  οί  νόμοι  δικάζεβθαι  τών  οντω  πραχθέν- 

^\  των ,  η  τών  τοιούτων  τι  δεικνύναι.    έάν  δ  απορών  αι- 
τίας και  βλασφημίας  λέγτι  κα\  κακολογί},μη  προοέχετε  963 
τον  νουν,  μηδ^  υμάς  η  τούτου  κραυγή  και  αναίδεια 
έξαπατήατ],  άλλα  φυλάττετε  χαΐ  μέμνη<5%•ε  οΰ  ημών 


ΤΠΕΡ  ΦΟΡΜΙίΙΝΟΣ.  437 

άχηχΰατε.    καν  ταύτα  ποιήτε^  αντοίτ  ενορκηαετε  χαΐ 
τούτον  δικαίως  οώΰετε,  άξιον  οντά  νη  τον  ζίία  και 
θ^ίοΰ^  ατίαντας. 
62         Άνάγνω^ί  λαβών  αντοΐς  τον  νόμον  και  τάς  μαρ- 
τυρίας τααδί. 

ΝΟΜΟΣ.    ΜΑΡΤΤΡΙΑΙ. 

Ουκ  οϊό'  ο  τι  δεΐ  πλείω  λέγειν  •  υίμαι  γαρ  υμάς  ου- 
δέν άγνοεΐν  των  είρημενων.  εξέρα  το  ϋδωρ. 


XXXVII. 

ΙΙΑΡΑΓΡΑΦΗ  ΠΡΟΣ  ΠΑΝΤΑΙΝΕΊΌΝ, 

ΤΠΟΘΕΣΙΣ. 

Χ^ανταίνετος  πάρα  Τηλεμάχου  τίνος  εργαΰτηριον  μεταΚλι- 
κόν  εν  Μαρώνεια  (τόπος  δε  οντος  της^Αττικής)  καΐ  μετά  τοϋ 
εργαατηρίου  τριάκοντα  τον  αρι&μον  οίκίτας  ώνουμενος,  δα- 
νείζεται παρά  μεν  Μνηβικλέονς  τάλαντον,τταρα  δε  Φιλέου  και 
Πλείατορος  πέντε  και  τετταράκοντα  μνάς.  και  ην  ωνητης  εγ- 
γεγραμμένος ο  Μνηΰικλής,  καΐ  τας  ωνας  είχεν  αυτός,  υατερον 
<5ί  απαιτούμενος  το  αργύρων  ο  Πανταίνετος  δεύτερους  λαμ- 
βάνει δανειατας,  τον  τε  παραγραφόμενον  νυν  Ι^ικοβουλον 
καΐ  Ευεργον  τινα^  και  τούτοις  νπο9ηκην  δίδωΰι  το  εργαΰτη- 
ριον καΐ  τα  ανδράποδα.  γραμματεΐον  δε  ουχ  υποθήκης,  άλλα 
πραβεως  γράφεται,  και  γίνεται  πρατηρ  και  βεβαιωτης  τοις 
δευτέροις  δανειΰταϊς  ο  πρότερος  δεδανεικως  ο  Μνηΰικλης ,  ο 
τάς  ώνας  έχων.  και  μιΟ&ούϋι  τω  Πανταινέτω  τά  τε  ανίρα-  964 
πόδα  και  το  εργαΰτηριον  Εύεργος  και  ο  Νικοβουλος^  ως  δε- 
ΰποται  δηΰ-εν  γεγονότες  αυτού,  τοΰούτου  δε  μιΰ&ονΰιν  οΟον 
το  δάνειον  τοκον  εποίει.  εδεδανείκεΰαν  μεν  γάρ  εκατόν  πέντε 
μνάς,  έδει  δε  κατά  μνάν  τόκον  είναι  δραχμην.  εκατόν  ον ν 
και  πέντε  δραχμας  λαμβάνειν  ΰυνέ^εντο '  και  ην  τούτο  τω 
μεν  έργω  τόκος,  τω  δε  ονόματι  μία&ωΰις.    τοιίτων  πραχ^έν- 


438  XXXVII.    ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

των  ο  μεν  Νικόβονλος  ατΐεδημηβε ,  πάρα  δε  την  ίχπονΰίαν 
την  ίχείνον  Α&ηνηϋι  τάδε  γίγνεται.  ό  Ενεργός  ο  κοινωνός 
τοΰ  δανείΰματος ,  αίτιωμενος  τον  Πανταίνετον  ως  ονδεν  τών 
ΰνγκεψένων  εϋ•έλοντ<χ  ποιεΐν,  ίλϋ'ων  ετΐϊ  το  εργαΰτηριον  κατ- 
εΐχεν  αντον,  και  δη  αργνριον  φνλάξας  εκ  τών  μετάλλων 
Πανταινέτω  κομιξόμενον,οπερ  εμελλεν  εις  το  δημοβιον  κατα- 
βαλλειν,  άφείλετο  τον  κομίζοντα  οΐκίτην  βία '  παροκαϊδι- 
πλην  εΙς  το  δημόΰίον  κατίβαλεν ,  ώςε'φη,  την  καταβολην  ο 
Πανταίνετος ,  της  τΐροβηκονΰης  ηρο&εΰμίας  δι  Εΰεργον  ίκ- 
ηεαων.  έΐΐϊ  τούτοις  και  δίκην  έλαχε  τω  Ενεργώ  βλάβης,  καΐ 
είλεν  αντυν.  ώς  δε  ίπανηκε  και  ο  Νικόβονλος  εκ  της  αποδη- 
μίας και  δανειΰται  τΐολλοί  τίνες  ανεφαίνοντο  τον  Πανταινέ- 
τον  ηροτερον  αγνοονμενοι ,  λόγων  τοολλών  λεγομένων  ιΐερας 
ΰννεβηΰαν  ώστε  Νικόβονλον  μεν  και  Ενεργον  απολαμβά- 
νοντας εκατόν  και  πίντε  μνας  αποβτηναι  τον  εργαΰτηρίον 
και.  τών  ανδραπόδων,  ταΰτα  όέ  τονς  ετέρονς  δανείΰαντας 
ωνεΐϋϋ-αι,  πάλιν  δε  ονκ  εϋ•ελόντων  τών  δανειΰτών  ωνεΐΰΟ•αι 
τα  κτήματα,  ει  μη  πρατηρες  αντοί  και  βεβαιωταΐ  γίγνοιντο 
Νικόβουλος  και  Ενεργός,  πείθεται  ο  Νικόβονλος  και  νπ 
αντον  Πανταινέτον ,  κα&άφηΰιν,  άξιονμενος,  ον  πρότερον  96^ 
δε  ανεδεξατο,  πριν  τσν  Πανταίνετον  αφεΰιν  αντώ  παντός 
εγκλήματος  δονναι.  ο  δε  Πανταίνετος  έδωκε  μεν  την  αφε- 
ΰιν και  επράθ•η  τα  κτήματα,  ονδεν  δε  ήττον  και  τοντω  την 
αντην  ηνπερ  Ενεργώ  δίκην  εΐληχε,  μεταλλικην  Ιπιγράφων 
την  δίκην,  ως  δη  τών  τε  τα  μέταλλα  εργαζομένων  εις  ων  και 
περϊ  μέταλλον  ηδικημένος.  εγκαλεί  δε  τω  Νικοβονλω  και 
περί  της  τών  χρημάτων  αφαιρέβεως  τών  νπο  τον  οικέτον 
κομιζομενων ,  και  περϊ  της  τον  εργαΰτηρίον  καΐ  τών  ανδρα- 
ποδων  πραΰεως  πάρα  τάς  ΰννΟ-ηκας  γεγενημένης ,  και  μέντοι 
καϊ  περί  ετέρων  τινών,  υ  δε  Νικόβονλος  παραγράφεται  τον 
αγώνα  κα&  ενα  μεν  εκείνον  νόμον  τον  κελενοντα ,  πηρΐ  ων 
αν  άφεΰις  και  απαλλαγή  γένηται ,  περϊ  τοντων  μηκέτι  έξεϊναι 
δικαζεΰ&αι,  καθ  έτερον  δε  εκείνον,  ος  διαρρήδην  και  ΰαφώς 
ορίζει  περί  τίνων  δει  τάς  μεταλλικάς  δίκας  εΐΰάγειν,  ών  ονδεν 
πεπον&ότα  Πανταίνετον  άτόπως  φηΰι  μεταλλικην  δικάζε- 
ΰϋ•αι  δίκην.  καϊ  μην  καϊ  τρίτον  παρέχεται  νόμον,  ός  διαιρεί 
περί  ποίων  εγκλημάτων  ποία  χρη  κρίνειν  δικαΰτηρια  καϊ 


ΠΡΟΣ  ΠΑΝΤΑΙΝΕΤΟΝ.  439 

ηοίας  αρχάς  εΐβάγειν  τας  δίκας'  Πανταίνετον  δέ  φηΰι  ηαρα 
τούτον  ποιείν  τυν  νομον,  ηοιχίλα  εγκλήματα  εις  τηνιον  μί- 
ξαντα  και  ηερί  πάντων  εν  τω  μεταίλικώ  όικαοτηρίω  την  χα- 
τηγορίαν  ττοιονμενον.  τω  μεν  ούν  ηερΙ  της  αφέοεω;  νόμω 
αατ  αρχάς  κίχρηται,  τυϊς  δε  δνο  τοις  ετέροις  επΙ  τον  τέλους, 
και  αρχόμενος  απυ  της  παραγραφής  και  λήγων  εις  ταύ- 
την.  εν  δε  μέΰ(ρ  την  εν&νδικίαν  πεποίηαεν ,  7}^  μεγιβτον  ν.(Α 
ΐαχνρότατόν  εΰτιν,  ότι  μηδέ  επιδημών  έτύγγανε  τότε  ]\'ικό- 966 
βονλος,  ότε  Παιηαίνετος  εττααχεν  εκείνα^  εφ'  οίς  τότε  Ενεργώ 
«αϊ  ΐ'ΰΐ'  Νιχοβουλω  την  δίκην  εϊληγεν. 


^ξδωχότων^  ώ  άνδρες  όικααταΐ,  τών  νόμων  πα- 
ραγράψαοϋ^αι  περί  ών  αν  τις  άφείς  και  άπαλλάξαξ  Οι- 
χάζηται^  γεγενημένων  αμφοτέρων  μοι  τούτων,  προς 
Πανταίνετον  τοντονί  7ΐαρεγρκφάμ7]ν,  ώς  ηκονβατ'  άρ- 
τίως,  μη  εΐοαγώγψον  είναι  την  όίκην,  ονκ  οίόμενος 
όεΐν  άφεΐβΟ^αι  τον  δικαίου  τούτον,  ονδ',  έπ ε ιδ αν  εξε- 
λέγξω προς  απαοι  τοις  άλλοις  και  άφεικότα  τούτον 
έμαντόν  και  άπηλλαγμένον,  εγγενέο^αι  τούτω  μη  ψά- 
ϋχειν  άληΟΊ)  με  λέγειν,  καΐ  ποιεΐοΟ-αι  τεκμήριον  ώς, 
ε^περ  έπράχ^η  τι  τοιούτον,  παρεγραφάμην  αν  αντον, 
άλλ'  επι  ταύτ7]ς  της  ΰκήψεως  ειβελϋ^ών  αμφότερα  νμΐν 
έπιδειξαι,  και  ώ^  ούδεν  ηδίκηκα  τούτον  καΐ  ώς  παρά 
2  τον  νόμον  μοι  δικάζεται,  εΐ  μεν  ούν  έπεπόν&ει  τι  τού- 
των Πανταίνετος  ών  νυν  εγκαλεί,  κατ  εκείνους  αν 
τους  χρόνονς  εν&νς  έφαίνετό  μοι  δικαζόμενος,  εν  οίς 
το  ονμβόλαιον  ημιν  προς  άλλήλονς  έγένετο,  ονΰών  μεν 
εμμήνων  τούτων  τών  δικών,  έπιδημούντων  δ'  ημών 
αμφοτέρων,  απάντων  δ'  ανθρώπων  ειωΟ-ότων  παρ' 
αντά  τάδικήματα  μάλλον  ή  χρόνων  έγγεγενημένων 
άγαναχτεΐν.  επειδή  δε  ούδεν  ήδικημένος ,  ώς  και  νμεις  967 
οΐδ'  ΟΤΙ  φήοετε  έπειδάν  τα  πεπραγμένα  άκούβητε,  τω 
χατορ&ώααι  την  προς  Ενεργον  δικην  έπτ^ρμένος  ΰνκο- 


440  XXXVII.    ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

φαντεί,  νπόλοιπόν  ε(ίτι  παρ'  νμΐν,  ώ  άνδρες  δίχααταΐ, 
έπιδείξαντα  ώς  ονδ'  ότιονν  αδικώ,  καΐ  μάρτυρας  ών 
αν  λέγω  παραΰχυμενον ,  τίειράβαο^αί  αώζειν  έμαντόν. 
^δεήοομαι  δε  καΐ  μέτρια  καΐ  δίκαια  νμών  απάντων, 
άκοϋβαί  τέ  μον  περί  ών  παρεγραψάμην  εννοΐκώς  καΐ 
προΰέχειν  ολω  τω  πράγματι  τον  νουν  •  πολλών  γαρ  δι^ 
κών  εν  ττ}  πάλει  γεγενημενων ,  ονδένα  πω  δίκην  ουτ' 
άναιδεβτεραν  οϋτε  βνκοφαντικωτέραν  οΐμαι  φανηΰε- 
69αι  δεδικαΰμένον  ης  νυν  οντοβϊ  λαχών  είοελϋ-ειν  τε- 
τόλμηκεν.  εξ  αρχής  ό',  ώς  αν  οΙός  τε  ώ,  δια  βραχντά- 
των  άπαντα  τα  πραχ%•έντα  διηγήβομαι  προς  ν  μας. 

4  Έδανείβαμεν  πέντε  καΐ  εκατόν  μνάς  εγώ  και  Εν- 
εργός, ώ  άνδρες  δικαβται,  Πανταινέτω  τούτω  «π'  ^ρ- 
γαΰτηρίω  τε  εν  τοί^  εργοις  εν  Μαρώνεια  και  τριάκοντα 
άνδραπόδοις.  ην  δε  τον  δανείβματος  τετταράκοντα 
μεν  καΐ  πέντε  μναΐεμαΐ ,  τάλαντον  δ'  Ενέργον.  βννέ- 
βαινε  δε  τοϋτον  οφείλειν  ΜνηβικλεΙ  μεν  Κολλυτει  τά- 
λαντον, Φιλέα  δ^Έλενβινίω  και  Πλείβτορι  πέντε  και 

5  τετταράκοντα  μνάς.  πρατήρ  μεν  δη  τον  έργαβτηρίον 
και  των  άνδραπόδων  6  Μνηβικλής  ημΐν  γΐγνεται  •  κα\ 
γαρ  εώνητο  εκείνος  αντά  τοντω  παρά  Τηλεμάχον  τον 
πρότερον  κεκτημένον  •  μιβ^ονται  δ'  οντοαΐ  παρ  ημών 
τον  γιγνομένον  τόκον  τω  άργνρίω,  πέντε  και  εκατόν 
δραχμών  τον  μηνός  εκάΰτον.  και  τι&έμεϋ-α  Ονν&ήκας, 
εν  αίς  η  τε  μί6%•ωβις  ην  γεγραμμένη  καΐ  λνΰις  τούτω 

6παρ'  ημών  §ν  τινι  ρητώ  χρόνω.  πραχ&έντων  δε  τοΰ-968 
των  ελαφηβολιώνος  μηνός  έπΙ  Θεοφίλον  άρχοντος,  εγώ 
μεν  έκπλέων  εις  τόι  Πόντον  εν&νς  ωχόμην,  ούτος  δ' 
έν^άδε  ην  και  Ενεργός,  τα  μεν  δη  πραχ&έντα  τούτοις 
προς  αντούς,  εως  άπεδήμονν  έγω,  ονκ  αν  έχοιμι  ειπείν  • 
οϋτε  γαρ  ταύτα  λέγονΰιν  οντ'  άει  ταύτα  οντός  γε,  άλλα 
τοτΐ  μεν  έκπεοεΐν  νπ'  εκείνον  βία  παρά  τάς  ΰννΟ-ήκαζ 


ΠΡΟΣ  ΠΑΝΤΑ1ΝΕΤ0Ν.  441 

ίχ  της  μιΰ^ώβεως^  τότε  δ'  αντυν  αίτιον  έαντω  προς  το 
όημόοίον  γενέβ^αι  της  έγγραφης ,  τότε  δ'  αλλ'  ο  τι,  αν 

7  βονίηται.  εχείνος  δ'  απλώς  οντε  τονς  τόκους  απολαμ- 
βάνων οντε  των  άλλων  των  εν  ταΐς  Ονν&ήχαις  ποι- 
ονντος  ονδεν  τοντου,  έλ^'ών^  παρ  έχοντος  τούτον  λα- 
βών έχειν  τα  εαυτού  ■  μετά  δε  ταύτ  απελ&όντα  τού- 
τον ηχειν  τους  άμφιββητηοοντας  άγοντα,  αυτός  ί' 
ονχ  ύπεί,ελ&εΐν  εκείνοίς ,  τούτον  δ'  ούχΙ  χωλύειν  εχειν 
ϋΰαπερ  εμιο&ώβατο ,  ει  ποιοίη  τα  ΰνγκείμενα.  τούτων 

^μεν  δη  τοιούτους  ακούω  λόγους,  εκείνο  δ'  οΐδ'  ότι,  ίί 
μεν  οντος  άληϋ•ή  λέγει  καΐ  δεινά  πεπον&εν,  ωβπερ  φη- 
αΐν,  υπό  τον  Ενεργοί!,  έχει  δίκην  ης  έτιμήαατο  αυτός ' 
είλε  γαρ  αυτόν  είΰελ&ών  ώςύμάς,  και  ου  δήπον  των 
αυτών  παρά  τε  τού  πεποιηκότος  δίκαιος  έβτι  δίκην  λα- 
βείν κα\  παρ  εμού  τού  μηδ'  έπιδημούντος'  ει  ί'  ό 
Ενεργός  άλη^ή  λέγει,  οεβυκοφάντηται  μεν,  ώς  ^οικεν, 
«£Γνο5,  εγώ  ό'  ούδ'  ούτω  τών  αυτών  φεύγοιμ  αν  δί- 
κην είχότως.  ώς  ούν  ταύτα  πρώτον  άληϋ'ή  λέγω,  τού- 
των τονς  μάρτνρας  ύμίν  παρέχομαι 

ΜΑΡΤΤΡΕΣ. 

9  Ότι  μεν  τοίννν  καΐ  πρατήρ  ην  ημιν  τών  κτημά- 

των όαπερ  έ\  άρχης  αυτός  έώνητο,  και  κατά  τάς  συν- 969 
9ηκας  ούτος  έμιβΟ^ώβατο  ημέτερον  όν  το  έργαβτηριον 
και  τάνδράποδα,  και  ούτε  παρήν  εγώ  τοΓ^  μετά  ταύτα 
προς  Εϋεργον  τούτω  πραχ&εΐΰιν  οϋτ  έπεδημουν  όλως, 
ίλαχε'  τε  δίκην  έκείνω  καΐ  ούδεν  πώπο&'  ημιν  ένεκάλει^ 
ΐοάκούετε  τών  μαρτύρων,  ώ  άνδρες  δικαΰταί.  επειδή 
τοίνυν  άφικόμην  βχεδόν  τι  πάντ  απολωλεκώς  όβα 
ίχων  έξέπλενβα,  άκού(ίας  καΐ  καταλαβών  τούτον  μεν 
άφεοτηκότα,  τόν  δ'  Ενεργον  έχοντα  καΐ  κρατούντα  ων 
έωνημε&α,  ^ανμαΰτώς  ώς  έλυπη^ην,  ορών  τό  πρά- 


442  XXXVII.    ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

γμά  μοί  ηεριεΰτηκος  εις  άτοπον  η  γαρ  κοινωνεΐν  §δει, 
της  έργαοίαξ  καΐ  των  επιμελειών  τω  Ενεργώ ,  η  χρή~ 
οτην  άντΙ  τούτον  τον  Ενεργον  εχειν^  και  προς  εκείνον 
πάλιν  μίϋ&ωβιν  γράφειν  και  ονμβόλαιον  ποιείο^αι• 

11  τοντων  δ'  ονδέτερον  προΐΐρονμην.  άηδώς  δ'  έχων  οίς 
λέγω  τοντοις,  ίδών  τον  ΜνηΟικλέα  τον  πρατηρα  τον- 
των ΎίμΙν  γεγενημένον,  προοελϋ^ών  έμεμφόμην  αντω, 
λέγων  οίον  αν&ρωπον  προν^ένηαέ  μοι,  καΐτονςάμ- 
φιΰβητονντας  και  τι  ταντ  εΰτιν  ηρώτων.  άκονβας  δ' 
εκείνος  των  μεν  άμφιοβητονντων  κατεγέλα,  αννελ- 
^εΐν  δ'  εφη  τοντονς  βονλεο&αι  προς  ημάς,  και  Οννά- 
ξειν  αντος  τιμάς,  και  παραινέΰειν  τούτω  πάντα  ποιεΐν 

12  τα  δίκαια  έμοί,  καΐ  οΙεβΟ^αι  πείΟειν.  ώς  δε  ΰννηλ&ομεν, 
τα  μεν  πολλά  τι  δει  λέγειν;  ήκυν  δ'  οΐ  δεδανεικέναι 
φάοκοντες  τούτω  έπι  τω  έργαοτηρίω  καΙ  τοί^  άνδρα- 
πόδοις,  α  ημείς  έπριάμεϋ^α  παρά  Μνηβικλέονς ,  καΐ 
ονδεν  ην  απλούν  ονδ'  νγιες  τούτων,  πάντα  δ'  έξελεγ- 
χόμενοι  -φενδή  λέγοντες,  και  τον  Μνηΰικλέονς  βεβαι- 
ονντος  ημΐν,  προκαλούνται  πρόκληοιν  ημάς  ώς  ον  δε-  970 
ί,ομένονς,  η  κομίβαβ^αι  πάντα  τά  χρήματα  παρ  αντών 
καΐ  άπελ&είν,  ή  διαλνοαι  οφάς  νπερ  ων  ένεκάλονν, 
αίτιώμενοι  πολλω  πλείονος  α^ια  έχειν  ων  εδεδώκειμεν 

Ι^ χρημάτων,  άκούβας  δ'  εγώ  παραχρήμα,  ονδε  βονλεν- 
οάμενος,  κομίβαβΟ^αι  βννεχώρηΰα,  και  τον  Ενεργον 
επειβα.  επεί  δ'  έδει  τά  χρήμα^'  ημάς  άπολαμβάνειν 
και  το  πράγμ  εις  τοντο  προήκτο,  ονκ  έφαΰαν  μετά 
ταύτα  δώΰειν  οι  τότ'  εκείνα  έπαγγειλάμενοι,  εΐ  μή 
πρατήρες  γιγνοίμε&'  ημείς  των  κτημάτων  αντοις,  νουν 
έχοντες,  ώ  άνδρες  Ά&ηναΐοι ,  κατ  αντό  γε  τοϋτο "  εοά- 
ρων  γαρ  ημάς  οία  έθνκοφαντούμε%•  νπό  τοντων.  ως 
ούν  και  ταύτ'  άλη%•ή  λέγω,  λαβε μοι  κα\  ταύτας  τας 
μαρτνρίας. 


ΠΡΟΣ  ΠΑΝΤΑΙΝΕΤΟΝ.  443 

ΜΑΡΤΤΡ1ΑΙ. 

14  Έπειόη  τοίνυν  το  πράγμ  ένταύ^  είατηχει,  και  τα 
μεν  χρήματα  υν  προΐεντο  ονς  έπήγαγεν  ούτος ^  νμείζ 
δ'  είκότως  εφαινόμεϋ-α  (5ν  εωνήμεϋ-α  κρατεΐν^  ίκετεν- 
εν,έδείτυ,  ήντφύλειπρατηραςημάζγίγνεΰ^αι.  αξί- 
ούντος  δε  τούτον  καΐ  πολλά  δεηϋ-εντος  εμον,  καΐ  τί  ού 

Ιίίποιήΰαντος;  και  τον•0•'  νπε'μεινα.  ορών  δ'  αντον,  ω 
ανδρεςΆ&ηναΐοι,  κακοή9•η,  και  το  μεν  έξ  αρχής  τον 
Μνηοικλεονς  κατηγορονντα  πρύς  ημάς,  πάλιν  δ'  ω 
φίλος  ήν  τα  μάλιοτα^  τω  Ενεργώ,  τούτω  προΰκεκρον- 
κο'τα,  καΐ  το  μεν  πρώτον  ως  εγώ  κατεπλενΰα,  αβμενον 
ψάΰκοντα  εορακέναι  με,  επεί  δ'  έδει  τα  δίκαια  ποιείν^ 
εμοί  πάλιν  δνΰκολαίνοντα,  και  απαΰι  μέχρι  τον  ατρο- 
λαβεΐν  και  τνχεΐν  ων  δέοιτο  φίλον  οντά,  μετά  ταύτα 

16 ό'  εχύ^ρόν  και  διάφορον  γιγνόμενον,  ήξίονν  άπαλ-971 
λαττόμενος  και  πρατηρ  νπερ  τών  τούτον  γιγνόμενος, 
πάντων  άφεΟ•ε\ς  τών  εγκλημάτων  καΐ  απαλλαγείς, 
οντω  διαλύεα&αι.  τούτων  δε  βνγχωρη^^εντων  οντος 
μεν  άφήκεν  απάντων  εμε,  εγώ  δε  πρατηρ,  ώβπερ 
έδεΐ^'  οντος,  τών  κτημάτων  έγιγνόμην,  χα&άπερ  αν- 
τος  έπριάμην  παρά  Μνηβικλεονς.  κομιοάμενος  δε  τα 
έμαντον,  και  τούτον  ονδ'  ότιονν  αδικών,  μα  τονς  ^ε- 
ονς,  ονδ'  αν  είτι  γένοιτο ,  φή^ην  δίκην  μοι  λ,αχεΐν  πο- 
τέ τοντονί. 

17  Τά  μεν  δη  γεγενημενα ,  και  περί  ων  οίβετε  την 

φήφον,  και  δι  α  την  δίκην  ανκοφαντούμενος  παρε- 
γραψάμην  μη  είοαγώγιμον  είναι,  ταντ'  έβτιν,  ω  άν- 
δρες δικαβταί.  παραβχόμενος  δε  μάρτνρας,  οι  παρ- 
ήΰαν  ηνίκα  άφιε'μην  νπο  τούτον  χαΐ  άπηλλαττομην, 
ως  ονκ  είΰαγώγιμος  εκ  τών  νόμων  έοτιν  η  δίκη,  μετά 
ταντ'  επιδείξω,  καί μοι  λέγε  ταύτην  την  μαρτνρίαν. 


444  XXXVII.  ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

ΜΑΡΤΤΡΙΑ. 

Λέγε  δη  μοί  και  την  των  έωνημένων  μαρτνρίαν^ 
ΐν  είδήϋ''  οτι  τούτου  αελενοντος  αυτά  άπεδόμην  οίς 
οντοδ  έκέλενοεν. 

ΜΑΡΤΤΡΙΑ. 

18  Ου  τοίννν  μόνον  ημΐν  είβιν  ούτοι  μάρτυρες  ως 
άφείμε^α  και  νυν  ονκοφαντούμεϋ^α^  αλλά  καΐ  Πανταί- 
νετος  αυτός,  δτε  γάρ  λαγχάνων  Εύέργω  την  δίκην 
εί'αβεν  εμε,  το'τ'  εμαρτΰρει,  ούτος  προς  εμ^  αύτω  μηδέν 
έγκλημα  ύπόλοιπον  είναι  •  ου  γάρ  αν  δήπου  των  αυ- 
τών αδικημάτων  παρόντων  άμφοΐν  ομοίως  έγκαλών 
τον  μεν  εϊαβε ,  τω  (ϊ'  έδικάζετο.  αλλά  μην  ότι  γ  ουκ 
εώοιν  οί  νόμοι  περί  των  ούτω  πραχϋ^εντων  πάλιν  λαγ- 
χάνειν,  οΐμαι  μεν  υμάς  και  μηδέν  είπόντος  εμού  γι-9ΊΊ 
γνώβκειν  •  όμως  δε  λέγε  αύτοΐς  καΐ  τον  νόμο  ν  τουτονί. 

ΝΟΜΟΣ. 

19  Άκούετε,  ώ  άνδρες  Αθηναίοι ,  καΐ  του  νόμου  λέ- 
γοντος άντικρυς,  ων  αν  άφτ}  και  άπαλλάξη  τις^  μηκέτι 
τάς  δίκας  είναι,  και  μην  ότι  γ  άμφότερ'  εΰτι  πεπρα- 
γμένα ταύτα  τούτω  προς  ημάς,  ηκούΰατε  των  μαρτύ- 
ρων, απάντων  μεν  τοίνυν  των  έν  τοις  νόμοις  άπειρη^ 
μένων  ού  προβηκει  δικάζεβϋ-αι ,  ηκιΰτα  δε  τούτων,  α 
μεν  γάρ  το  δημόβιον  πέπρακεν,  έχοι  τις  αν  ειπείν  ώς 

2θάδίκως  η  ού  προΰήκοντα  πέπρακεν  καΐ  περί  ων  εγνω 
το  όίχαοτηριον  ίΰτιν  ειπείν  ώς  έ%απατη%\ν  τοΰτ 
έποίηοε^  και  περί  των  άλλων  των  εν  τω  νόμω  κα&' 
εκάβτου  γένοιτ  αν  τις  είκότως  λόγος,  ά  δ'  αυτός  έπεί- 
6&η  καΐ  άφήκεν,  ουκ  ένι  δήπου&εν  ειπείν  ούδ'  αυτόν 
αίτιάβαο&αι  ώς  ού  δικαίως  ταΰτ  έποίηΰεν.  οί  μεν  ουν 
παρά  τι  των  άλλων  τούτων  δικαζόμενοι  τοις  ύφ  ίτέ- 


ΠΡΟΣ  Π^ΝΤ^ΙΝΕΤΟΝ.  445 

ρων  διχίχίοις  ώριομίνοίς  ουκ  εμμίνονοίν ,  ό  ό'  ων  αν 
άφί}  πάλιν  λαγχάνων  τοις  νψ  εαυτού,  διύ  πάντων 
μάλιϋτ  άξιον  τούτοις  χαλεπαίνειν. 

21  Ονκονν  ως  μεν  άφήκέ με  πάντων,  οτε  έγιγνόμην 
των  άνδραπόδων  πρατηρ,  επέδειξα"  οτι  δ'  υύχ  έώΰιν 
οι  νόμοι  τούτων  είναι  δίχας,  άχηκόατε  άρτίως  άναγι- 
γνωΰκομενον  τον  νόμου,  ίνα  δ\  ω  ανδρεςΆ^^ηναιοι^ 
μη  τις  οίηται  τοις  ηερί  των  πραγμάτων  αυτών  δικαί- 
οις  άλίΟκόμενόν  με  επΙ  τούτο  άποχωρεΐν,  και  κα^'  εκα- 
ΰτον  ων  εγκαλεί  βούλομαι  δεΐξαι  αυτόν  φευδόμενον. 

22  λέγε  δ'  αυτό  τό  έγκλημα,  ο  μοι  δικάζεται. 

ΕΓΚΛΗΜΑ.  973 

[Έβλαψε  με  Νικόβονλος  επιβουίευΰας  εμοί  και  τη  ον- 
αία  Γ|7  εμη•,  αφελέΰΰ•αι  κελευϋας  Αντιγίνην  τον  εαυτού 
οίκίτην  το  αργνριον  τον  εμού  οίκετον,  6  έφερε  χαταβ(ί- 
λην  τ'ηπόλειτού  μετάλλου,  ο  έγώ  επριάμην  Ινενηκοντα 
μνών,  καί  αϊτιος  ίμοί  γενόμενος  ίγγραφηναιτό  διπλούν 
τω  δημοοίω.] 

23  'ΕπίΟχες.  ταυτι  πάντα.,  ά  νυν  εγκεχληκεν  εμοί, 
πρότερον  τον  Εύεργον  αίτιαοάμενος  την  δίκην  εϊλεν. 
μεμαρτύρηται  μεν  δη  καΐ  εν  άρχΐ]  μοι  του  λόγου  προς 
υμάς  ώς  άπεδήμουν,  ότε  τούτοις  αι  προς  αλλήλους 
έγίγνοντο  διαφοραί-  ου  μην  άλλα  και  εκ  τού  εγκλή- 
ματος τούτου  δήλόν  εΰτιν.  ούδαμοϋ  γαρ  ώς  εγώ  τι 
πεποίηκα  τούτων  ^γραφεν,  αλλ'  ύπογράψας  έπιβου- 
λεϋααί  με  αύτώ  χαΐ  τη  ονΟια  προοτάξαι  με  φηΰι  τώ 
παιδί  ταύτα  ποιεΐν,  ψευδόμενος"  πώς  γαρ  έγώ  προο- 
εταξα^  Ος  ότε  έξεπλεον  των  γενηΟομένων  ένταϋϋ-'  ούδ' 

^^ότιούν  δήπου&εν  ηδειν;  είτα  καΐ  πόΰη  μωρία ,  λέγον- 
τα ώς  έπεβούλευον  άτιμώοαι  και  τα  ^χατα  πράξαι, 
οΐκέτη  με  ταύτα  προΟτάξαι  γεγραφέναι ,  ά  ούδε  πολί- 


446  XXXVII.  ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

της  πολίτην  δνναυτ  αν  ποιηΰαί;  τι  ονν  έβτι  τοντο; 
ονκ  εχ(ον,  οΐμαι^  κατ  ονδεν  διά  την  άποδημίαν  εις  έμε 
τούτων  άνενεγκεΐν  τι,  ονκοφαντεΐν  δε  βονλόμενος ,  ως 
προϋεταζκ  ένεγραψεν  ονδε  γαρ  λόγος  ην,  εΐ  μη  τοντ 
έηοίηβεν.  λέγε  τάκόλον%•ον. 

ΕΓΚΛΗΜΑ. 

25  [Και  επειδή  ώφλον  ίγώ  τω  δημοβίω,  καταβτηΰας  Αντι- 

γενην  τον  εαντον  οίκετην  εΙς  το  εργαΰτηριον  το  εμον  το 
επϊ  Θραβνλλω  κνριον  τών  εμών,  απαγορενοντος  εμον.] 

Έπίβχες.  πάλιν  ταντί  ηάντα  νπ  αντον  του  ηρά-  974 
γματος  έζ,ελεγχ^ήύεται  ι^ευδόμενος.  γέγραφε  γαρ  χα- 
ταβτηβαι  μεν  εμε,  άπαγορενειν  δε  αυτόν,  ταϋτα  δ' 
ούχ  οίον  τε  τον  μη  παρόντα,  οϋτε  γαρ  κα%•ί6την  έγω 
ο  γε  ων  εν  τω  Πόντω ,  οϋτ  απηγόρευαν  ούτος  τω  μη 
26π:αρόντΐ'  πώς  γαρ;  πώς  ούν  εις  ανάγκην ήλ^ε  ταύ^^ 
ούτω  γράφαι;  6  Εϋεργος  τοτ,  οΐμαι,  πλημμελών  ων 
δεδωκε  δίκην,  βυνη&ως  έχων  εμοί  καΐ  γνώριμος  ων 
κατέΰτηΰε  τον  οΐκέτην  οί'κο^εν  λαβών  παρ  έμούφυ- 
λάττειν  ως  αυτόν,  ει  μεν  ουν  έγραψε  τάλη&ες ,  γελως 
αν  ην •  τι γαρ^  εί κατέβτηβεν  Εύεργος,  εγώ  0ε  αδικώ-, 
φεύγων  δε  τούτο  τοιαύτ  ηνάγκαΰται  γράφειν,  ιν  /} 
προς  έμ\  αύτω  το  έγκλημα,  λέγε  τα  έφεξης. 

ΕΓΚΛΗΜΑ. 

[Καπειτα  πείΰας  τονς  οίαίτας  τονς  εμονς  κα^ίξεβ&αι 
εις  τον  κεγχρεώνα  επϊ  βλάβτι  ττ]  ίμη•] 

27  ΤουτΙ  παντελώς  ηδη  και  αναιδές  έβτιν   ου  γαρ 

μόνον  εκ  τού  προκαλεΐο^αι  τούτους  παραδοΰναι,  τού- 
τον δ}  μη  έΟ•έλειν,  άλλα  χλΙ  εκ  πάντων  δήλόν  έβτι 
ψεύδος  όν.  τίνος  γαρ  ενεκ  έπειϋΌν;  ίνα  νή  ^ί^  αυ- 
τούς κτήβωμαι.    αλλ!  αίρέΰεώς  μοι  δοϋ^είβης  η  έχειιι 


ΠΡΟΣ  ΠΑΝΤΑΙ^ΕΤΟΝ.  447 

ΐ|  χομίοαΰ^αί  τά  β.μαντυν ,  είλόμην  κομίο^οΟ-αί^  και 
ταύτα  μεμαρτνρηται.   λέγε  δε  την  πρόκληαΐΊ>  όμως. 

ηΡΟΚΑΗΣΙΣ. 

5Η  Ταΰττιν  τοίννν  ον)(1  δεξάμενος  την  πρόκληοιν, 

άλλα  φυγών,  <3κεψαθ&ε  ο/οί'  ενύ^εως  μετά  ταντ  εγκα- 
λεί, λίγε  τύ  έχόμενον. 

ΕΓΚΛΗΜΑ. 

[ΚαΙ  ■Λατεργααάμενος  την  άργυρΐτιν,  ην  οί εμοί  οίαίται 
ειργάΰαΐ'το ,  καΐ  έχων  το  αργύριον  το  εκ  ταύτης  της  αργν- 
ρίτιδος.] 

Πάλιν  ταύτα  πώς  ενεοτ   έμοΙ  ηεπράχ&αί  τω  μη ^5 
παράντι,  και  ηερί  ών  Ενέργον  κατεδικάΰω;   λέγε  ό' 
αυτό  το  έγκλημα  έ^ής. 

ΕΓΚΛΗΜΑ. 

29  [ΚαΙ  αποδομενος  το  εργαΰτηριον  το  εμον  και  τονς  οι'κε' 
τας  πάρα  τας  ΰννϋ-ηχας,  ας  ε'&ετο  ΐΐρος  Ιμε.] 

Έπίβχες.  τοντί  πολν  πάνϋ-'  ντιερβέβληκε  τ'άλλα. 
πρώτον  μεν  γαρ  παρά  τάς  ΰνν&ήκας  φηοΐν,  ας  ε&ετο 
προς  εμε.  ανται  δ'  είοΐ  τίνες;  εμιβ&ώΰααεν  τών τό- 
κων τών  γιγνομενων  τούτω  τά  ημέτερα  ημείς,  καΐ  άλ- 
λο ουδέν  πρατηρ  μεν  γάρ  6  ΜνηΟικλής  ημΐν  έγεγό- 

30  ΐ'ίί  τούτον  παρόντος  και  κελενοντος.  μετά  ταύτα  δ\ 
τον  αυτόν  τρόπον  ημείς  ετέροις  άπεδόμε^α,  εφ  οίβ- 
περ  αντοί  έπριάμε&α,  ου  μόνον  κελενοντος  έτι  τού- 
τον^ άλλα  και  [κετεύοντος-  ουδείς  γάρ  η&ελε  δέχε- 
Ο&αι  τούτον  πρατήρα.  τι  ονν  αί  της  μιβ&ώΰεως  εν- 
ταύθα Ουν^ήκαι ;  τι  τούτο,  ω  φαυλότατ  ανθρώπων, 
ένέγραψας;  αλλά  μην  οτι  ϋού  κελενοντος  κα\  ί'φ'  οΊα- 
περ  έωνήμε^α  αντοΙ  πάλιν  άπεδόμε%α ,  λέγε  την  ^αρ- 
τνρίαν. 


448  XXXVII.  ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

ΜΑΡΤΤΡΙΑ. 

31  Μαρτυρείς  τοίνυν  καΐ  6ν  •  'ά  γαρ  ημείς  πέντε  καί 
εκατόν  μνών  έωνήμε&α ,  ταν&'  νΰτερον  τριών  ταλάν- 
των καΐ  διΰχιλίων  καΐ  εζακοβίων  άτΐέδον  6ν•  καίτοι 
τίς  αν  καϋ-άτίαξ  πρατηρά  σ'  έχων  οοΐ  δραχμήν  έδωκε 
μίαν ;  άλλα  μην  ότι  ταντ  άλη&η  λέγω ,  καλεί  μοι  τον- 
των  τους  μάρτυρας. 

ΜΑΡΤΤΡΕΣ. 

32  "Εχων  μεν  τοίνυν  ην  έηείβ^η  των  αυτού  τιμήν, 
δεηθείς  ί'  έμοϋ  τότε  γενέ<3%•αι  πρατηρα  κα^  ο  ΰυνέ- 
βαλον  άργύριον ,  αυτός  δυοΐν  ταλάντοιν  προβδικάζε- 976 
ται.    καϊ  τα  λοιπά  των  εγκλημάτων  έτ  έβτΐ  δεινότερα, 
λέγε  δη  μοι  το  λοιπόν  τον  εγκλήματος. 

ΕΓΚΛΗΜΑ. 

33  Ένταυ^ι  πόλΧ  άττα  καϊ  δείνα  μοι  άλλα  εγκαλεί- 
και  γαρ  αίκίαν  καϊ  ϋβριν  και  βιαίων  και  προς  έπικλή- 
ρους  αδικήματα,  τούτων  ά'  είβϊν  εκάΰτου  χωρίς  αί  δί- 
και  καΐ  οϋτε  προς  αρχήν  την  αυτήν  οϋ&'  ύπερ  τιμημά- 
των των  αυτών,  άλλ'  ή  μεν  αίκία  καϊ  τα  τών  βιαίων 
προς  τους  τετταράκοντα .,  αί  δε  της  ύβρεως  προς  τους 
^εΰμο&έτας,  όΰα  δ'  εις  επικλήρους,  προς  τον  άρχοντα. 
οι  ^ί  νόμοι  καϊ  τούτων  διδόαβι  τάς  παραγραφάς  άντι- 
λαγχάνειν,  περί  ων  ουκ  είβϊν  είβαγωγεΐς.  λέγε  ά'  αν~ 
τοις  τουτονι  τον  νόμον. 

ΝΟΜΟΣ. 

34  Τούτο  τοίνυν  έμοϋ  παραγεγραμμένου  προς  τί} 
άλλτ]  παραγραφή,  καϊ  ουκ  όντων  εΐβαγωγέων  τών  θ"«- 
ύμο^ετών  ύπερ  ών  λαγχάνει  Πανταίνετος ,  έξαλήλι- 
πται  καϊ  ού  πρόύεΰτι  ττ}  παραγραφή,  το  ό'  όπως 
νμεΐς  βκοπεΐτε  •  έμοΐμενγάρ,  εως  αν  έχω  τον  νόμον 


ΠΡΟΣ  ΠΑΝΤΑΙΝΕΤΟΝ.  449 

αντον  δειχννναι,  ονδ'  ότωνν  διαφερεί-  οίι  γαρ  το 
γιγνώααειν  καΐ  ΰυνιέναι  τα  δίκαια  νμών  εξαλεΐψαι  δν~ 
νήαεταί. 
35  Ααβε  δη  καΐ  τον  μεταλλίκον  νόμον  και  γαρ  εκ 

τούτου  δείξείν   οΊμαι  ουκ  ονΰαν  είϋαγωγίμον  την  δί- 
κην^  χάριτόζ  τε  ων  μάλλον  άξιος  ί;  τον  Ονκοφαντεί- 

ο&αι.  λέγε. 

ΝΟΜΟΣ. 

Οντος  ΰαφώς  ό  νόμος  διιίρηκεν  ών  είναι  δίκας 
προβηκει,  μεταλλικάς.    ούκοΰι^  6  μεν  νόμος ^  εάν  τις 
έξίλλϊ}  τινά  της εργαβίας,νπόδικον  ποιεί•  £^ώ  (ϊ' ου;^  977 
όπως  αντός  εξίλλω,    άλλ'  ών  άλλος  τούτον  άπεβτερει, 
τούτων  εγκρατή  κατεβτηοα  και  παρέδωκα,  και  πρατήρ 

36 τούτου  δεη&εντος  έγενόμην.  ναι,  φηαίν  αλλά  καν 
άλλο  τι  άδικτι  τις  περί  τά  μέταλλα,  καΐ  τούτων  είΰι  δί- 
και.  ορΟ'ώς  γ  ,  ω  Πανταίνετε '  άλλα  ταύτα  τί  εΰτιν ; 
αν  τύφτ]  τις,  αν  όπλα  επιφέρω,  αν  έπικατατέμνη  των 
μέτρων  εντός,  ταύτ  έοτι  τάλλα,  ών  ονδεν  δήπου  πέ- 
πρακται  πρόςνμάς  έμοί,  πλην  εέ  τονς  κομιζομένονς, 
ά  προεΐντό  βοι,  με&'  όπλων  ηκειν  νομίζεις,  ει  δε  ταύ^ 
ηγεΐ,  πρυς  απαντάς  τονς  προΐεμένονς  τά  εαντών  είοί 

37  <?06  δίκαι  μεταλλικαί.  άλλ'  ου  δίκαιον,  φέρε  γάρ,  όοτις 
αν  μέταλλον  παρά  της  πόλεως  πρίηται,  τονς  κοινούς 
παρελ&ών  νόμονς,  καϋ-'  ονς  καΐ  διδόναι  καΐ  λαμβά- 
νειν πάΰι  προβήκει  δίκας ,  έν  ταίς  μεταλλικαΐς  δικάζε- 
ται, εάν  δανείΰηται  παρά  τού  τι,  αν  κακώς  άκούοτ^; 
αν  πληγάς  λάβη;     αν  κλοπην  έγκαλί]•,  αν  προειύφο- 

^^ράν  μη  κομίζηται;  αν  όλως  άλλο  τι;  εγώ  μεν  ουκ  οΐ- 
μαι ,  αλλά  τάς  μεταλλικάς  είναι  δίκας  τοις  κοινωνούβι 
μετάλλον  καΐ  τοις  είς  έτερον  ονντρηβααιν  κσΐ  όλως 
τοΙς  εργαξομένοις  τά  μέταλλα  και  των  έν  τω  νόμω  τι 
ποιονβι,  τω  δε  δανείΰαντι  Παυταινέτω,  καΐ  ταύτ  άπει- 
Οβπιοίΐΐι.'  νοΙ.  π.  '      29 


450  XXXVII.    ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

ληφότι  γλίΰχρως  χαΐ  μόλίζ  παρά  τοντον ,  ονκ  ίίναι  δί- 
κην  μεταλλικην  Λροβφενκτέον,  ονδ'  εγγύς. 

39  '^ξ  μεν  ουν  οϋτ'  ήδίχηκα  τοντον  ονδεν  οντ  είθα~ 
γώγιμος  εκ  των  νόμων  έϋτϊν  τι  δίκη ,  ταντ  αν  τις  6κο- 
ηών  φαδίως  γνοίη.  ονδεν  τοίννν  δίκαιον  έχων  ονδε 
κα^  ^ν  λέγειν  νπερ  ων  εγκαλεί,  άλλα  καΐ  ιρενδή  γε-  978 
γραφώς  εΐξ  το  έγκλημα  καΐ  περί  ων  άφήκε  δικαζόμε- 
νος.  τον  έξελϋ-όντος  μηνός,  ώ  άνδρες^ Α%-ηναΐοι ,  επει- 
δή εμελλον  είβιέναι  την  δίκην ,  ηδη  των  δικαβτηρίων 
έπικεκληρωμένων ,  προΰελ^ών  καΐ  περιατηβας  τονς 
μεϋ^  εαντον ,  το  έργαβτηριον  των  οννεβτώτων ,  πρά- 

4^γμα  ποιεί  πάνδεινον  αναγιγνώσκει  μοι  πρόκληβιν 
μακράν,  άξιων,  ον  φηΰιν  οίκέτην  ταντα  ΰννειδέναι, 
βαβανίζεοϋ-αι,  καν  μεν  ^  ταντ'  άλη&ή,  την  δίκην  άτί- 
μητον  οφλεΐν  αντω,  εάν  δε  -φενδη,  τον  βαβανιοτην 
Μνηοικλέα  έπιγνώμονα  είναι  της  τιμής  τον  παιδός. 
λαβών  δ^  έγγνητάς  τοντων  παρ  εμού,  και  αημηναμέ- 

41  νον  την  πρόκληβιν  εμού ,  ονχ  ώς  δίκαιον  όν  ■  πού  γαρ 
έοτι  δίκαιον  εν  οίκέτον  σώματι  καΐ  φνχη  η  δύο  ώφλη- 
κέναι  τάλαντα  ή  μηδέν  τον  ΰνκοφαντούντα  ζημιυύ- 
6&αι ;  άλλ'  εγώ  πολλώ  τω  δικαίω  περιεΐναι  βονλόμε- 
νος  ΰννεχώρονν.  και  μετά  ταύτα  προσκαλείται  μεν  με 
την  δίκην  πάλιν,  επειδή  &άττον  άνείλετο  τάς  παρακα- 
ταβολάς•  όντως  εν&νς  ην  δήλος  ονδ'  ο'ις  αντός  ώρί- 

42  σατο  εμμένων  δικαίοις.  επειδή  δ'  ηκομεν  προς  τον  βα- 
ΰανιστην,  άντΙ  τού  την  πρόκληβιν  άνοι^ας  δεΐ^αι  τα 
γεγραμμένα  καΐ  κατά  ταύτα  πράττειν  ο  τι  δόΐ,αι  {δια 
γάρ  τον  %^όρνβον  τον  τότε  καΐ  το  μέλλειν  καλεισ^αι 
την  δίκην  τοιούτον  ην  προκαλούμαί  σε  ταντί-  δέχο- 
μαι• φέρε  δη  τον  δακτνλιον  λαβέ'  τίς  δ'  εγγνητής; 
ούτο^ι'•  ονδίν  οντ  άντίγραφον  οντ  άλλο  ονδεν  έποι- 
ηΰάμην  τοιούτον)  άντΙ  όε  τού  τανθ'  οντο^ς  ώσπερ  λέ- 


ΠΡΟΣ  ΠΑΝΤΑΙΝΕΤΟΝ.  451 

γω  ττράττειν  έτίραν  ηχεν  ίχων  πρύκληβίν^  αξιών  «7^-979 
τός  βαααΐ'ίζειν  τον  αν&ρωτΐον,  κηΐ  επιλαβόμενος  είλκε^ 
43χαι  ένέλειπεν  ονδεν  άβελγείας.  καΐ  εγωγένε^υμή- 
ί>ηΐ',  ω  όίνδρες  δικαβται^  ηλίκον  εΰτΐ  πλεονε'κτημα  το 
μη  χαταπεπλήχΟ-αί  τον  βίον.  εγώ  γάρ  εμαντώ  ταντκ 
πάΰχειν  έδόχονν  καταφρονονμενος  τω  απλώς  και  ώς 
πε'φνκα  ζην,  καΐ  δίκψ'  διδόναι  παμμεγί^ητηντ  άνε- 
χόμενοζ'  οτι  δ^  ονν  7]ναγκαζ6μην,  παρ  ά  ηγονμην  δί- 
καια είναι,  άντιπροκαλειύΰ^αι^  καΐ  τον  οίκέτην  παρεδί- 
δονν.  και  οτι  ταντ  άληΟ^ή  λέγω,  λέγε  την  πρόκληβιν. 

ΠΡΟΚΑΗΣΙΣ. 

44  Φυγών  μεν  τοίννν  ταύτα,  φυγών  δ'  α  το  πρώτον 
αντος  προνκαλε'όατο ,  εγωγε ,  ο  τι  ποτ  ερειπροζ  υμάς, 
θαυμάζω,  ίνα  ό'  είδήτε  νψ  ου  φηοΐ  καΐ  τα  δεινά  πε  • 
πονΟ'εναι,  ^εάΰαΰΟ-ε.  ουτός  εβτιν  ό  Πανταίνετον  εκ- 
βαλών^  ουτός  ε(7θ•'  ό  κρείττων  τών  φίλων  τών  Πανται- 
νετον  και  τών  νόμων,  ον  γάρ  εγωγ'  επεδημουν ,  ονδ' 
αύτος  εγκαλεί. 

45  Βούλομαι  δ^  νμιν  και  δι  ών  τους  πρότερον  δικα- 
βτάς  εξαπατηΰας  ε'ιλε  τον Εϋ έργον  ειπείν,  ϊν  είδήϋ^ 
οτι  και  νϋν  ούδεν  ού'τ'  αναίδειας  οντε  τοϋ  φευδεο^αι 
παραλείψει,  προς  δε  τούτοις  και  περί  ων  εμοί  δικάζε- 
ται νυνι  τάς  αύτάς  οϋοας  απολογίας  εύρηαετε  •  οβπερ 
έλεγχος  άκριβεατατός  έβτιν  νπερ  τού  τότ  εκείνον  βε- 
βυκοφαντήΰϋ-αι.  ούτος  γάρ  γιτιάύατο  εκείνον  προς 
άπαΰι  τοις  άλλοις  ελ^όντ  εις  άγρον  ώς  αυτόν  επι  τάς 
επικληρους  είΰελ^εΐν  και  την  μητε'ρα  την  αυτού,  και 
τονς  νόμους  ηκεν  έχων  τους  τών  επικλήρων  προς  το 

46  δικαατηριον.  και  προς  μεν  τον  άρχοντα,  'όν  τών  τοιο-ύ-  980 
των  οΓ  νόμοι  κελεύουβιν  έπιμελεΐΰ%αι  καΐ  παρ  ω  τω 
μεν  ηδιχηκότι  κίνδυνος  π:ρι  τοϋ  τί  χρη  παΟ-εΐν  η  άπο- 

29  * 


452  XXXVII.  ΔΗΜΟΣΘΕΝΟΥΣ 

τΐΰηι,  τω  ό'  έτιε^ίόντι,  μετ  ουδεμιάς  ζημίας  η  βοή'&εια^ 
ονδετιω  καν  τήμερον  εί,ήταΰται,  ονό'  είΰήγγείλεν  οντ 
εμε  οντε  τον  Ενεργον  ως  άδικονντας ,  εν  όε  τω  δικα- 
ατηρίω  ταύτα  κατηγορεί  και  δυοΐν  ταλάντοιν  είλε  δί- 

47  ^ην.  Ύΐν  γαρ ,  οίμαι ,  κατά  μεν  τους  νόμους  ηροειδότα 
την  αιτίαν ^  εφ  τ]  κρίνεται^  ράδιον  τάλη&ή  και  τά  δί- 
καια επιδείξαντ  άποφενγειν,  εν  όε  μεταλλικ-η  δίκη, 
περί  ων  ονδ'  αν  ηλπιΰεν  αντον  κατηγορη&ήβεβ^αι, 
χαλεπον  παραχρήμα  εχειν  άπολνοαΰ&αι  την  διαβολήν 
η  δ'  οργή  παρά  των  έξηπατημενων  νπο  τούτου  δικα- 
ΰτών,  εφ  ω  την  ιρήφον  είχον  πράγματι,  τούτου  κατεφη- 

^^φίβατο.  καίτοι  τον  εκείνους  έξηπατηκότα  τους  δικα- 
ΰτάς  άρ'  όκνήΰεινύμάς  έ^απατάνοιεο%ε•,  η  πεπιβτεν- 
κότα  είβιεναι  τοις  πράγμαβιν ,  άλλ'  ου  τοις  λογοις  και 
τοΙς  βυνεβτώΰι  μεϋ-'  αύτοϋ  μάρτυβι,  τω  τ  άκα^άρτω 
και  μιαρω  ΠροκλεΖ,  τω  μεγάλω  τούτω,  και  Στρατοκλει 
τω  πι^ανωτάτω  πάντων  άνϋ•ρώπων  και  πονηροτάτω, 
και   τω   μηδέν   νποΰτελλόμενον   μηδ'   αΐβχυνόμενον 

^^κλαήοειν  και  6δυρεΐ6&αι\  καίτοι  τοβούτου  δεις  ελέου 
τίνος  ά^ιος  είναι  ώοτε  μιβη^είης  αν  δικαιότατ  άι/- 
^ρώπων  έ^  ων  πεπραγμάτευβαΐ'  ος  γε  όφείλων  μνάς 
εκατόν  και  πέντε  και  ούχ  οίος  τε  ων  διαλϋΰαι,  τους 
ταύτα  ΰυνευπορήΰαντας  και  γενομένους  αιτίους  (ίοι 
του  τά  δίκαια  ποιήβαι  τοις  ουμβαλούΰιν  ί'ξ  αρχής,  χω-  981 
ρΐ^  ών  περί  αυτά  τά  βυμβόλαια  ήδικήκεις,  καΐ  προς 
άτιμώ<ΐαι  ζητείς,  καΐ  τους  μεν  άλλους  τους  δανειζόμε- 
νους ίδοι  τις  αν  έ^ιβταμένους  των  όντων  αοΐ  δ'  ό 
Ουμβεβληκώς  τούτο  πέπονϋ-ε,  και  δανείοας  τάλαντον 

όΟδύο  ώφληκε  Ουκοφαντη^είς.  εγώ  δε  τετταράκοντα 
μνάς  δανείβας  δυοΐν  ταλάντοιν  ταυτηνΐ  φεύγω  δίκην. 
κοϊι  έφ  οίς  δανείϋαβϋ•αι  μεν  ούδεπώποτ  έδυνήϋ-ης  εκα- 
τόν μνών  πλέον ,  πέπρακας  δ\  κα^άπαί,  τριών  ταλάν- 


ΠΡΟΣ  ΠΑΝΤΑΙΝΕΤΟΝ.  453 

των  χαΐ  διαχιλίων,  εις  ταύτα  τετταρα,  ώς  έ'οιχεν,  ηδί- 
κηοαι  τάλαντα,  νπυ  τον  ταύτα;  νπο  τού  Οίκε'τοννη 
^ία  τού  εμού.  τίς  δ'  αν  οίκεττ]  ιταραχωρηΟειε  πολίτης 
τώναντοϋ\  η  τίς  αν  φήοειεν,  ων  δίκην  λαχών  ηρηχεν 
ουτυς  Ενεργον,  τούτων  καΐ  τον  ε'μον  παΐδα  νπενΟ-ν- 

51  ϊ/οι^  είναι  τίροοήκειν;  χωρίς  όε  τούτων  αυτός  αντόν 
οντος  άφήχε  των  τοιούτων  αίτιων  απαθών,  ον  γαρ 
νύν  έδει  λέγειν.,  ονδ'  εις  την  πρόκληΰιν  γράφειν  έν  τ] 
βααανίζειν  έξτ^τει,  αλλά  λαχόντα  έκείνω  την  δίκην  τον 
χύριον  διωχειν  έμέ.  νυν  δ'  εί'ληχε  μεν  έμοί,  κατηγορεί 
δ'  εκείνον,  ταύτα  δ'  ουκ  έώβιν  οί  νόμοι  •  τίς  γαρ  πώ- 
ποτε  τω  δεαπότη  λαχών  τού  δούλου  τα  πράγματα,  ωβ- 
περ  κυρίου,  κατηγόρηβεν, 

52  Έπειδάν  τοίνυν  τις  αύτον  έρηται"καΙ  τί δίκαιον 
"ε^εις  λέγειν  προς  Νικόβουλον ;"  μισούσι,  φηοΐν,  Αθη- 
ναίοι τους  δανείζοντας•  Νικόβουλος  δ'  έπίφθονός 
έβτι ,  και  ταχέως  βαδίζει,  καΐ  μέγα  φθέγγεται,  καΐ  βα- 
κτηρίαν  φορεΐ'  ταύτα  δ'  έΰτιν  άπαντα^  φηαΐ,  προς 
εμού.  χαΐ  ταύτ  ονχ  αίΰχννεται  λέγων,  ουδέ  τους 
άκούοντας  οίεται  μανθάνειν  οτι  βυχοφαντούντός  έΰτιν 

όΆ?.ογιϋμ6ς  οιηος,  ουκ  αδικούμενου,  έγώ  δ'  άδικεΐν  μεν 
ούδένα  των  δανειζόντων  οΐμαι ,  μιοείοθαι  μέντοι  τι-  %2 
νάς  αν  εΐκότως  νφ  νμαν,  οϊ  τέχνην  το  πράγμα  πε- 
ποιημένοι  μήτε  ϋνγγνώμης  μητ'  άλλ.ου  μηδενός  είΰιν 
άλλ'  η  τού  πλείονος,  δια  γαρ  το  καΐ  δεδανεΐαϋ^αι  πολ- 
λάκις, μη  μόνον  αυτός  τούτω  δανεΐβαι,  ονδ'  έγώ  τού^ 
τους  αγνοώ  ούδε  φιλώ,  ον  μέντοι  γ'  άποβτερώ μα  /ύι 

54ονί£  αυκοφαντώ.  όοτις  δε  εί'ργαΰται  μεν  ώοπερ  έγώ 
πλέων  καΐ  κινδυνενων,  εύπορηΰας  όε  μικρών  έδάνειΰε 
ταύτα,  κα\  χαρίϋαο&αι  βουλόμενος  και  μη  λαθίΠ/  διαρ- 
ρνεν  αυτόν  το  άργνριον,  τί  τις  αν  τούτον  εις  εκείνους 
τι&είη ;  ί^ μή  τούτο  λέγεις,  ώς  ός  αν  αοϊ  δανείοη,  τον-• 


454  XXXVII.  ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

τον  άι/|Μ.ο(?ί.'α  μίΰεΐΰ&αα  προΰήκει.  λέγε  δη  μοί  τάς  μαρ- 
τυρίας, τίζ  εγώ  προς  τους  ανμβάλλοντης  αν^ρωηοζ 
καΐ  προς  τους  δεομένους  ειμί. 

ΜΑΡΤΤΡΙΑΙ. 

65  Τοιούτος ,  ώ  Πανταίνετε ,  εγώ  6  ταχύ  βαδίζων  και 

τοιούτος  βύ  Ό  άτρέμας.  αλλά  μην  περί  τοϋ  εμοϋ  γε  βα- 
δίβματος  η  της  διαλέκτου  τάλη&ή  πάντ  έρώ  προς  υμάς^ 
ώ  άνδρες  δικαΟταΙ,  μετά  παρρηΰίας.  εγώ  γάρ  ούχι  λέ- 
λη^α φαυτόν,  ούδ'  αγνοώ  ου  των  ευ  πεφυκότων  κα- 
τά ταύτα  ων  άν&ρώπων,  ούδε  των  λυοιτελοΰντων  εαυ- 
τοΐς.   εί  γάρ  εν  οΊς  μηδέν  ωφελούμαι  ποιών ,  λυπώτι- 

56  ν<^&5  ^ώς  ουκ  ατυχώ  κατά  τούτο  το  μέρος;  αλλά  τίχρη 
πα&εΐν ;  αν  τω  δεινι  δανείοω ,  δια  ταντα  δίκην  προβ- 
οφλειν;  μηδαμώς.  κακίαν  γάρ  έμοί  και  πονηρίαν  υϋΟ•^ 
ούτος  προοούΰαν  ούδεμίαν  δείξει  οϋϋ•  υμών  τοβοΰ- 
των  όντων  ούδε  εις  βΰνοιδεν.  τάλλα  δε  ταύϋ-'  εκαοτος 
ημών^  όπως  έτυχε ,  πέφυκεν ,  οί|[4αι.  καΐφύαει  μάχε- 
ϋ^αι  μεν  έχοντα  ουκ  εϋπορόν  έβτιν  (ου  γάρ  αν  άλλή-98Ά 
λων  διεφέρομεν  ούδεν) ,  γνώναι  δ^  Ιδόντα  έτερον  και 

57  έπιπλήξαι  ράδιον.  αλλά  τί  τούτων  έμοί  προς  θε,  Παν- 
ταίνετε; πολλά  καΐ  δεινά  πέπον&ας;  ούκούν  εί'ληφας 
δίκην.  ου  παρ  εμού  γε;  ούδε  γάρ  ηδικη&ης  ουδέν  υπ 
εμού.  ου  γάρ  αν  ποτ  άφηκας,  ούδ\  οτ  Εύέργω  προΐ}- 
ρού  λαγχάνειν,  εί'αΰας  έμε,  ούδεπρατηρα  ηξίωΰας  ύπο- 
ΰτήναι  τόν  γε  δεινά  6ε  καΐ  πολλά  είργαΰμένον.  είτα 
και  πώς  αν  6  μη  παρών  μηδ^  έπιδημών  εγώ  τίοε  ηδί- 

58  κηΰα ;  ει  τοίνυν  ως  οΊόν  τ  ε  μέγιβτ  ηδικήΰϋ-αι  δοίη  τις 
αύτώ  και  έρεΐν  άπαντα  τάληϋ•ή  περί  τούτων  νννΐ,  εκεί- 
νο γ  οΐμαι  πάντας  αν  νμάς  ομολογηΰαι,  οτι  πολλά 
όυμβέβηκεν  ήδικησ&αί  τιοιν  ηδη  μείξω  τών  εις  χρήμα- 
τα γιγνομένων  αδικημάτων  ■  και  γάρ  άκούβιοι  φόνοι 


ΠΡΟΣ  ΠΑΝΤΑΙΝΕΤΟΝ.  455 

χαΐ  ύβρεις  εις  α  μη  δει  καΐ  πολλά  άλλα  τοιαύτα  γίγνε- 
ται.  άλλ'  όμως  απάντων  τούτων  ορός  χαΐ  λύοις  τοΙς 
59^αθοΰσί  τέταχται  το  πεια&εντας  άφεΐναι.  καΐ  τού9• 
οντω  το  δίκαιον  εν  πάΰιν  ίΰχνει  ώύτε,  αν  ελών  τις 
άκονοίον  φόνου  καΐ  6αφώς  έπιδεί%ας  μη  κα&αρον  με• 
τά  ταντ'  αίδεβηται  καΐ  άφ^,  ονκετ  εκβαλεΐν  κύριος 
τον  αυτόν  έΰτιν.  ουδέ  γ\  αν  ό  παϋ^ών  αυτός  άφτ]  τον 
φόνου,  πρΙν  τελευτήοαι,  τον  δράοαντα,  ούδενίτών 
λοιπών  ΰυγγενών  (ζεοτιν  επεξιεναι,  άλλ'  ους  έκπίπτειν 
καίφενγειν,  αν  άλίΰκωνται ,  και  τε&νάναιπρο6τάτ~ 
τουΰιν  οι  νόμοι ,  τούτους,  αν  άφε&ώΰιν,  άπα^  απαν- 
ωτών εκλύει  των  δεινών  τούτο  το  ρήμα.  εί&'  ύπερ  μεν 
"ψυχής  καΐ  τών  μεγίΰτων  ούτως  ίβχύει  καΐ  μένει  το 
άφεΙναι ,  ύπερ  δε  χρημάτων  καΐ  έλαττόνων  εγκλημά- 
των άκνρον  εΰται;  μηδαμώς.  ου  γάρ  εί  μη  τών  δικαί- 
ων εγώ  παρ  ύμΐν  τεύί,ομαι,  τούτ  είΐτι  δ£ΐνότατον,9Μ 
άλλ'  εί  πράγμα  δίκαιον  ώριΟμένον  εκ  παντός  τού  χρό- 
νου νϋν  χαταλυ9η6εται  εφ'  ημών. 


XXXVIII. 

ΠΑΡΑΓΡΑΦΗ  ΠΡΟΣ  ΝΑΓΣΙΜΑΧΟΝ  ΚΑΙ 
^ΕΝΟΙΊΕΙΘΗΝ. 

ΤΠΟΘΕΣΙΣ. 

ί\ανΰίμαχος  και  !Εΐενοπείϋ•ης  επετροπενβ•ηΰαν  νιτο  Άριΰταί- 
χμον,  ίγγραφέντες  δε  εις  άνδρας  ελαχον  δίκην  ίπιτροπής  αυ- 
τώ,  εϊτα  διελναα^ηο  λαβόντες  τρία  ταλαιτ-α,  και  αφήκαν  αυ- 
τόν τών  εγκλημάτων,  και  ο  μεν  τετελεντηχε  καταλιπων  παΐ- 
δας  τετταρας,  τούτοις  δε  μετά  χρόνον  βυχνον  ο  Ναναίμαχος 
χαί  ^ενοπεί^ης  δικάζονται  βλάβης,  χρήματα  άπαιτοϋντες  έκ 


456  XXXVIII.  ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

της  ίτιιτροτΐης.  οι  όε  παραγράφονται,  Λαρατι^ίμ,ενοί  τον  νό- 
μον  τον  ουκ  εώντα  τιερί  ο5ν  αν  τις  αφεΰιν  δω  και  άπαλλαγην 
πάλιν  δη.άξεΰϋ'αι. 


^εδωκότων,  ώ  άνδρες  δικαΰταΐ,  των  νόμων  πα-  * 
ραγράιραβ&οα  περί  ων  οίν  τις  άφείς  και  άπαλλά^ας  πά- 
λιν δικάζηται,  γεγενημένων  αμφοτέρων  τούτων  τω 
πατρί  προς  Νανΰίμαχον  και  ΙΕ^ενοπεί&ην  τονς  είληχό-  985 
ταςημΐν^  παρεγραψάμεΟ^α ,  ωβπερ  ήκονΰατε  άρτίως, 

2  μη  εΐοαγώγιμον  είναι  την  δίκην.  δεηαομαι  δε  καΐ  δί- 
καια και  μέτρια  υμών  απάντων ,  πρώτον  μεν  εννοϊκώς 
άκονΰαί  μον  λέγοντος,  εΙτ\έάν  άδικεΐβϋ-αι  δοκώ  καΐ  μη 
προβηκοντος  εγκλήματος  φενγειν  δίκην,  βοηϋ-ήύαί  μοι 
τα  δίκαια,  ο  μεν  γαρ  νμείςεπίττ}  δίκτ}  τίμημα  άκηκόατε^ 
τριάκοντα  μναί  είβΐν,  ων  δε  φενγομεν  χρημάτων,  τέτ- 
ταρα  τάλαντα,  οντες  γαρ  δυο  τέτταρας  είλήχαΰι  δίκας 
ημίν,  των  αυτών  χρημάτων  πάβας,  τριβχιλίων  εκά- 
0την,  βλάβης"  και  νννΐ  προς  τριάκοντα  μνών  επίγραμ- 
μα ύπερ  τοβοντων  χρημάτων  εΙς  αγώνα  κα&έβταμεν. 

ίτην  μενονν  βνκοφαντίαν  την  τούτων,  καΐ  με^'  οβης 
επίβουλης  έληλύ&αβιν  έψ  ημάς,  «ξ  αυτών  τών  πεπρα- 
γμένων είβεο^ε.  άναγνώβεται  δε  πρώτον  μεν  ύμΐν 
τάς  μαρτυρίας ,  ως  άφεΐΰαν  τον  πατέρα  ημών  ων  ένε- 
κάλεΰαν  είς  την  έπιτροπήν  *  κατά  γαρ  τούτο  και  παρ- 
εγραψάμε^α  μη  είΰαγώγιμυν  είναι  την  δίκην.  καί μοί 
λέγε  ταυταβϊ  τάς  μαρτυρίας. 

ΜΑΡΤΤΡΙΑΙ. 

4  "Οτι  μεν  τοίνυν,  ω  άνδρες  δικαΰταΐ,  και  δίκας  ελα- 
χον  της  επιτροπής  και  άφεΐΰαν  ταύτας  καΐ  τα  ΰυγχω- 
ρη^έντα  χρήματα  ίχουΰιν,  άκούετε  τών  μαρτύρων. 
ΟΧΙ  δ*  ούκ  έώ6ιν  οί  νόμοι  περί  τών  οϋτω  πραχ&έντων 


ΠΡΟΣ  ΝΑΤΣΙΜΑΧΟΝ.  457 

αν&ις  διχάζεα&αι,  νομίζω  μεν  απαντάς  νμάς  είδε- 

ναί,  χαν  μηόΐν  εΐπω  πεοί  αντών  εγώ^  βονλομαι  δ' 

ομωζ  και  τον  νόμον  νμΐν  αντον  άναγνώναι.    λέγε  τον 

νόμον. 

ΝΟΜΟΣ.  986 

5  Άχονετε,  ω  άνδρες  διχαΰταΐ,  τον  νόμον  ΰαφώς 
λί'γοντος  εχαΰτα,  ων  μη  είναι  δίκας  •  ων  εν  έοτιν,  ομοί- 
ως τοΓί  άλλοις  χνριον^  Λίρι  ών  αν  τις  άψτ]  και  άπαλλά- 
ξί;,  μη  δικάζεα^αι.  οντω  τοίννν  χα\  μετά  πολλών  μαρ- 
τύρων της  άφεβεως  γεγοννίας,  και  φανερώς  άπολν- 
οντος  ημάς  τον  νόμον,  εις  τοντο  έλη?.νϋ-α6ιν  άναι- 

6  ϋχνντίας  ούτοι  κα\  τόλμης  ωΰτε  τεττάρων μεν  και  δέκα 
ετών  γεγενημένων  αφ  ον  τον  πατέρα  ημών  άφεΐβαν^ 
ίΓκοσι  δε  καΐ  δνοΐν  αφ  ού  τνγχάνοναι  γεγραμμένοι, 
τετελεντηκότος  δε  καΐ  τον  πατρός  τον  ημετέρον,  προς 
όν  αντοΓς  έγένοντο  α[  διαλλαγαΐ,  καΐ  τών  επιτρόπων, 
οϊ  μετά  τον  εκείνον  θάνατον  των  ημετέρων  έγένοντο 
κύριοι,  καΐ  της  εαντών  μητρός,  ήτις  άπαντα  ταντα 
ηδει,  καΐ  διαιτητών  καΐ  μαρτύρων  και  πάντων  τών 
πλείότων  ως  ειπείν,  την  ημετέραν  άπειρίαν  καΐ  την  έξ 
ανάγκης  άγνοιαν  τών  πεπραγμένων  ερμαιον  νομίβαν- 
τες  εαντών  τάς  δίκας  ημΐν  έλαχον  ταντααΐ.  και  λόγον 

Ί  οντε  δίκαιον  οντ' επιεική  τολμώΰι  λέγειν,  φασί  γάρ 
ουκ  άποδ06ϋ•αι  τά  πατρώα  ων  έκομίζοντο  χρημάτων, 
ονό'  άποΰτήναι  τών  όντων,  άλλ'  όΰα  αντοΐς  κατελεί- 
φ&η  χρέα  και  βκεύη  καΐ  όλως  χρήματα,  ταύΟ-'  εαντών 
γίγνεβ%•αι.  έγώ  δ'  οίδ'  άκούων  ότι  την  ονβίαν  ^ενο- 
πεί^ης  και  Νανβικράτης  απαΰαν  χρέα  κατέλιπον,  και 
φανεράν  έκέκτηντο  μικράν  τίνα-  είοπραχϋ^έντων  δε 
τών  χρεών  και  τίνων  βκενών  πρα^έντων ,  έτι  δ'  άν~ 
δραπόδων ,  καΐ  τά  χωρία  καΐ  τάς  ΰννοικίας  έπρίαντο 

8  οί  επίτροποι,  α  παρέ?.αβον  οντοι.    ει  μεν  ονν  μηδ^ν 


458  XXXVIII.    ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

-ήμφιοβητη&η  περί  τούτων  πρότερον^  μτίΐδ^  ώζ  ον  κα- 
λώς διωκημένων  εις  δίκην  ήλ&εν,  άλλος  αν  ην  λόγος '  9^7 
εΛείδή  δ'  ολην  την  έπιτροπην  έγκαλεβαντες  οντοι  καϊ 
δίκας  λαχόντες  χρηματ  επρά^αντο,  πάντα  ταύτα  άφεΐ- 
ταί  τότε.  οντε  γαρ  ούτοι,  τού  ονόματος  δήπον  τον  της 
εηιτροπής  τάς  δίκας  έδίωκον^  αλλά  των  χρημάτων^ 
οντ  εκείνοι  τοννομα  τούτο  έωνούντο  ων  άπετιοαν  χρη~ 
μάτων,  αλλά  τα  εγκλήματα. 
9  "Οτι  μεν  ονν  ών  προ  των  απαλλαγών  είΰέπραξε 
χρεών  ό  πατήρ  ή  όλως  έλαβε  χρημάτων  εκ  της  επιτρο- 
πής, ονδενός  είΰι  δίκαι  τούτοις  καϋ-'  ημών  άπηλλα- 
γμένοις ,  εξ  αυτών  τών  νόμων  και  της  άφέοεως  ίκανώς 
πάντας  ηγούμαι  υμάς  μεμα&ηκέναι.  ότι  ά'  νβτερον 
ονκ  ενι  την  κομιδήν  γεγενήβ&αι  τούτων  τών  χρημά- 
των (τούτο  γάρ  πλάττονβιν  ούτοι   καΐ  παράγονοι), 

10  τούτο  βούλομαι  δεΐξαι.  τον  μεν  γάρ  πατέρ  ονδ'  αν 
αιτιάΰαιντο  λαβείν '  τετταραι  γάρ  η  τριοί  μηβιν  νΟτε- 
ρον  η  διελνΰατο  προς  τούτους  έτελεύτηϋεν.  ως  δ^  ου- 
δε  ζίημάρετον  τον  καταλειφϋ-έντα  ημών  επίτροπον  λα- 
βείν οΊόν  τε  (και  γάρ  τούτον  έγραφαν  εις  το  έγκλημα)^ 

11  καΐ  τούτο  επιδείξω,  μεγιοτοι  μεν  ούν  ήμΐν  είΰιν  ούτοι 
μάρτυρες  •  ούδαμού  γάρ  φανήΰονται  δίκην  είληχότες 
ζώντι  τω  /ύημαρέτω  •  ου  μην  αλλά  καΐ  το  πράγμα  αν 
τις  αυτό  Οκοπών  και  θεωρών  ί'δοι  ου  μόνον  ούχι  λα- 
βόντα,  άλλ'  ονδ'  ενόν  αύτώ  λαβείν,  ην  μεν  γάρ  το 
χρεως  εν  Βοΰπόρω,  άφίκετο  δ'  ούδεπώποτε  εις  τον  τό- 
πον τούτον  6  ζίημάρετος'  πώς  ονν  είβεπραξεν;  επεμ- 

12  ψε  νή  ζΐία.)  εί'ποι  τις  αν,  τον  κομιούμενον.  βκοπεΐτε  δη 
τούτο  οντωβί.     ώφειλεν  Έρμώναξ  ϋτατήρας  εκατόν  988 
παρά  Ναυαικράτους  λαβών  τούτοις,  τούτων  Άρίΰται- 
χμος  επίτροπος  καϊ  κηδεμών  εγένετο  εκκαίδεκα  ετη. 
ονχονν  α  γε  τούτων  ανδρών  γεγονότων  δι   έαντον 


ΠΡΟΣ  Ν.1ΤΣ1ΜΑΧ0Ν.  459 

διάλυε  χρήματα  υ  Έρμώναξ^  ονκ  άτιεδωκεν^  οτ'  ήααν 
παίδες  ■  ον  γάρ  δίξ  γε  ταντά  χατετί&εί.  εοτιν  ονν  ον- 
τω  τις  ανθρώπων  ατυποζ  άκίθ'  α  τους  κυρίους  διε- 
κρούαατο  μη  καταΟ•εΙναι  τοοοϋτον  χρόνον^  ταντα  τω 
μη  κυρίω  πεμψαντι  γράμματα  εκών  άποδυϋναι;  εγώ 

13  μεν  ουκ  οΐμαι.  άλλα  μην  ώς  άλ7]ϋ^ή  λέγω,  καΐ  ό  μεν 
πατήρ  έτελεύτηβεν  εύΟ-έως  μετά  τάς  διαλυθείς, τω  ^η- 
μαρέτω  δ'  ούδεπώποϋ-'  ουτοί  τούτων  των  χρημάτων 
δίκην  ελαχον,  ούδ'  όλως  έξέπλενοεν  εκείνος  ονδ'  άπε- 
δήμηαεν  εκεΐοε,  λαβε  τάς  μαρτυρίας. 

ΜΑΡΤΤΡΙΑ1. 

14  "Οτί  μεν  τοίνυν  οϋ&'  ό  πατήρ  μετά  τήν  άφεοιν  τά 
χρήματ  είΰέπραξεν,  οϋτ  αν  εδωκεν  εκών  ουδείς ,  εΐ τί- 
να επεμψεν  6  ^ημάρετος,  οϋτ  άνεπλευοεν  αυτός  ούδ' 
άφίκετο  έκείβε,  δήλον  εκ  των  χρόνων  καΐ  των  μαρτυ- 
ριών νμίν  γεγονεν.  βούλομαι  τοίνυν  και  όλως  ψευδό- 
μενους αυτούς  όλον  το  πράγμα  έπιδείξαι.  ούτοι  γάρ 
γεγράφαοιν  εις  6  νυν  έγκλημα  διώκουοιν,  όφείλειν 
ημάς  το  αργύρων  κομίΰαμένου  τού  πατρός  καΐ  παρα- 
δόντος  αντοίς  τούτο  το  χρέως  εν  τω  λόγω  της  επι- 
τροπής οφειλόμενον.  καί  μοι  λέγε  αυτό  τό  έγκλημα 
λαβών. 

ΕΓΚΛΗΜΑ. 

15  Άκούετε  γεγραμμένον  εν  τω  έγκλήματι  "παρα- 
"  δόντος  έμοί  τού  Άριοταίχμου  τό  χρέως  εν  τω  λόγω 
"της  επιτροπής""  οτε  τοίνυν  έλάγχανον  τω  πατρί  τής  989 
επιτροπής,  τάναντία  έγράφαντο  τούτων  ως  γάρ  ουκ 
άποδόντι  λόγον  τότ  εγκαλούντες  φαίνονται,  λέγε  αυ- 
τό τό  έγκλημα,  ο  τότ  έλαχον  τω  πατρί. 

ΕΓΚΛΗΜΑ. 

16  *Εν  ποίω  δη  λόγω  νύν  εγκαλείτε  ώς  παρέδωκεν^ 


460  XXXVIII.  ζίΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

ώ  ^ενοπεί&η  καΐ  Νανβίμαχε;  τότε  μεν  γάρ  ώς  ονκ 
άηοδόντι  δίκας  έλαγχάνετε  και  χοήματ  επράττεΰΰ^ε, 
τοτ^  δ'  ώς  τίαραδόντος  διώκετε,  ει  ί'  έπ  αμφότερα, 
εβται  ΰνκοφαντείν  νμΐν^  και  -ίοτε  μεν  τον  μη  πάρα- 
δούναι  χρήματα  ίττραξασΟ-ί ,  τότε  δε  ώς  παραδόντος 
διώξετε,  ονδεν  κωλύει  καΐ  τρίτον  τι  Οκοηεΐν  μετά  ταύ- 
τα^ ότου  πάλιν  δικάΰεβ&ε.  οι  νόμοι  δ'  ου  ταύτα  λέ- 
γονβιν^  άλλ'  άπαξ  περί  των  αυτών  προς  τον  αυτόν  εί- 
ναι τάς  δίκας. 

17  "Ινα  τοίνυν  είδητε,  ώ  άνδρες  δικαβταΐ,  ότι  ου  μό- 
νον ουκ  αδικούνται  νύν ,  άλλα  καΐ  παρά  πάντας  ημΐν 
δικάζονται  τους  νόμους^  βούλομαι  καΐ  τούτον  ύμΐν 
τον  νόμον  ειπείν,  όβτις  διαρρήδην  λέγει,  εάν  πέντε 
ετη  παρέλϋ•η  καΐ  μη  δικάβωνται,  μηκέτ'  είναι  τοις  6ρ- 
φανοις  δίκην  περί  των  εκ  της  επιτροπής  εγκλημάτων, 
καΐ  νμΐν  άναγνώβεται  τον  νόμον. 

ΝΟΜΟΣ. 

18  'ν^κονίτε,  ώ  άνδρες  δικαΰταΐ,  τον  νόμου  λέγοντος 
άντικρυς,  έάν  μη  πέντε  ετών  δικάΰωνται ,  μηκέτ'  είναι 
δίκην.  ονκούν  έλάχομεν,  φαίίν  αν.  καΐ  διελύβασ&έ 
γε,  ώβτ'  ονκ  είΰΐν  αύ&ις  ύμΐν  δίκαι.  η  δεινό  ν  γ'  αν 
εΐη ,  εί  τών  μεν  εξ  αρχής  αδικημάτων  ου  δίδωΰιν  ί'ξω 
πέντ'  ετών  τάς  δίκας  τοις  όρφανοίς  6  νόμος  κατά  τών 
ουκ  άφειμένων  επιτρόπων,  προς  δε  τους  έξ  εκείνων 
ημάς,  περί  ων  αυτούς  άφήκατε ,  είκοϋτω  νύν  έτει  δί~  990 
κην  τελέΰαιο^'  υμεις. 

19  Άκονω  τοίνυν  αυτούς  τά  μεν  περί  τών  πραγμά- 
των αυτών  καΐ  τών  νόμων  δίκαια  φεύξεβϋ-αι,  παρε- 
όκευάαϋ^αι  δε  λέγειν  ώς  πολλά  χρήματ  αύτοΐς  κατε— 
λείφ^η  καΐταύτ'  άπεΰτεργι^ηϋαν.καΐτεκμηρίωχρήαε- 
ό&αι  τούτον  τω  μεγέ&ει  τών  δικών  ας  εξαρχής  έλαχον^ 


ΠΡΟΣ  ΝΑΤΣΙΜΑΚΟΝ.  461 

ΗαΙ  την  όρφανίαν  όδνρεΐα^κί,  κ«1  τον  τήζ  επιτροπής 
λάγον  δίεξίέναΐ'  καΐταντ  (ίναί,  κκΐ  τοίανΰ•' οϊς  πεπι- 

20  ΟτενχαΟί  χαΐ  δι  ών  νμοίς  έξαπατηΰειν  οίονται.  έγώ  δε 
το  μεν  των  δικών  μέγεθος  τοϊν  τότε  ληχ&εΐΰών  μείζον 
ήγονμαι  τεκμήρων  ημΐν  είναι  ώξ  έΰνκοφαντεΐτο  6 
πατήρ  η  τούτοις  ώζ  πολλά  άπεοτερονντο.  όγδοή- 
χοντα  μεν  γαρ  τάλαντ'  έχων  εξέλεγχε ιν  ονδ^  εΙς  αντρία 
λαβών  απηλλάγη•  τοβοντων  δε  χρημάτων  επιτροπής 
φενγων,  ονδείς  εβτιν  όβτις  ουκ  αν  έδωκε  τρία  τάλαν- 
τα, τον  κίνδννον  ώνονμενος  καΐ  τά  φνβει  τότε  τούτοις 
πλεονεκτήματα  υπάρχοντα,  και  γαρ  ορφανοί  καΐ  νέοι 
χαι  οποΐοί τινές  εΐοιν  άγνώτες  ήοαν  ταύτα  δ^  πάντες 
φαΰΐ  μεγάλων  δικαίων  ίϋχνειν  πλέον  παρ  ύμΐν. 

21  "Οτι  τοίννν  ονδ^  άνάθχοΐ6ϋ•'  αν  αυτών  εΐκότως 
ούδεν  περί  τής  επιτροπής,  καΐτούτ  οΐμαι  δείξειν.  ει 
γαρ  ως  οίον  τε  μέγιοτ'  ήδικήΰ&αι  δοίη  τις  αντοΐς  καΐ 
έρεΐν  άπαντα  τάλη%•ή  περί  τούτων  νννί,  εκείνο  γ  οΙμαι 
πάντας  αν  υμάς  ομολογήΰαι,  οτι  πολλά  ονμβέβηκεν 
ήδικήα&αί  τιβιν  ήδη  μείζω  των  είς  χρήματα  γιγνομέ- 
νων  αδικημάτων '  και  γαρ  άκονΰιοι  φόνοι  και  ύβρεις 
εις  ά  μη  δει  και  άλλα  πολλά  τοιαϋτ  αδικήματα  γίγνε- 
ται.    άΑΛ'  όμως  τούτων  απάντων  Ορος  καί  λύΰις  τοΐς^^ι 

22  παϋΌϋΰι  τέτακται  το  πειΰ^'έντας  άφεϊναι.  καί  τοΰΟ•' 
ούτω  τυ  δίκαιον  εν  πάοιν  ίΰχύει  ωβτ\  αν  ελών  τις 
άκουοίου  φόνου  καί  βαφώς  έπιδειξας  μή  κα^αρόν  με- 
τά ταϋτ  αίδέοηται  καί  αφή,  ονκέτ  έκβαλεΐν  κύριος 
τον  αυτόν  έατιν.  ίίθ•'  νπερ  μεν  'φυχής  καί  τών  μεγί- 
βτων  ούτως  ίΰχύει  καί  μένει  τό  άφεϊναι,  νπερ  δε  χρη- 
μάτων καί  έλαττόνων  εγκλημάτων  άκυρον  έΰται;  μη- 
δαμώς.  ου  γάρ  ει  μή  τών  δικαίων  εγώ  παρ  ύμΐν  τεύ- 
ξομαι,  τοΰτ  έΰτι  δεινότατον,  άλΛ'  ει  πράγμα  δίκαιον 
ωριαμένον  εκ  παντός  τού  χρόνου  νύν  καταλν^^ήοεται. 


462  XXXVIII    ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

23  Ουκ  εμίβϋ^ωοαν  ημών  τον  οίκον  ^  ίαως  ερονόιν. 
ονγάρ  εβονλε&^  ΰ  0-εΙος  υμών  ΙΞΙενοπεί&ης^  άλλα  φή- 
ναντος  Νικίδον  τονς  δικαύτάς  εηειβεν  έάοαι  αντον  δι- 
οικεΐν  καΐ  ταντ  ί'βαβι  πάντες,  πολλά  δίήρπαβαν 
ημών  εκείνοι,  ονκονν  ην  επεία&ητε  γε ,  τούτων  δίκην 
παρ  αυτών  έχετε ,  καΐ  ου  δήπονϋ^εν  πάλιν  δει  λαβείν 

24  νμάς  παρ  εμον.  ϊνα  δε  μηδ  οί'ηβ&ε  είναι  τι  ταντα, 
εΰτι  μεν  ονκ  ίΰον  (πώς  γάρ;)  χρός  τους  πράξαντας 
διαλνοαμένονς  τών  ονκ  ειδότων  κατηγορεΐν ^  όμως 
μέντοί,  ώ  ^ενοπεί%•η  καΐ  Νανβίμαχε,  ει  μεγάλα  υμίν 
και  ^ανμαΰτά  είναι  τα  δίκαια  ταν%^  νπολαμβάνετε, 
άποδόντες  τα  τρία  τάλαντα  περαίνετε,  ών  δε  τον  μή 
κατηγορηβαι  τοοαντα  χρήματα  έπράξαο&ε ,  πρΙν  αν 
ταντα  άποδώτε,  οιωπάν  εβτε  δίκαιοι ,  και  μή  κατηγο- 
ρειν  και  εχειν  •  εβχατον  γάρ  ήδη  πραγμάτων  τοντό  γε. 

2δ  Τάχα  τοίννν  ί'οως  και  τριηραρχίας  έρονβι ,  χαΐ  τα 

οντά  ώς  άνηλώκαοιν  εις  νμάς.  εγώ  δ'  οτι  μεν  φενΰον-  99ϊ 
ται,καΐ  πολλά  άπολωλεκότες  τών  όντων  αντοΐς,  μι- 
κρά της  πόλεως  μετειληφνίας ,  ον  δικαίαν  ονδε  γιγνο- 
μενην  χάριν  ά^ιώαονοι  κομίζεο&αι  παρ  νμών ,  έάαω. 
άΐ,ιώ  δε  καΐ  αντος ,  ώ  άνδρες  δ ικαβταΐ,  είναι  τοις  λει- 
τονργονβιν  νμΐν  άπαΟι  χάριν  τινά  νπάρχονΰαν  παρ 
νμών.  τίβι  δε  μεγίβτην;  τοις  ο  μεν  χρήοιμον  τη  πόλει 
τον  πράγματος  έβτι  ποιονβιν,  ο  δ'  αίοχρον  άπαντες 

26  άν  είναι  φήβαιεν  καΐ  όνειδος,  μή  καταβκενάζονΟιν.  οι 
μεν  τοίννν  μετά  τον  λειτονργειν  τά  ΰφέτερ  αντών 
διεφΟ-αρκότες  την  βλαΰφημίαν  άντι  της  χρείας  τη  πό- 
λει καταλείπονοιν  ονδείς  γάρ  αχηός  αντον  κατηγό^ 
ρηοε  πώποτε,  άλλ'  ώς  ή  πόλις  τά  όντα  άφήρηται  λέγει, 
υί  ό'  όΰα  μεν  προβτάττετε  νμεις  ποιονντες  προΰ•νμως, 
τ^  περί  τάλλα  δε  Οωφροοννη  τά  όντα  αώζοντες  ον  μό- 
νον κατά   τοντ    εκείνων   πλεονεκτοΐεν   άν  είκοτως, 


ΠΡΟΣ  ΝΑΤΣΙΜΑΧΟΝ.  4<>.Τ 

δτί  καΐ  γεγόναΰι  χρήΰιμοι  χαΐ  εαονται,  άλΧ  οτί  καΐ  χω- 
ρίς όνείδυνς  ταύτα  ^ταρ"  αυτών  νμΐν  γίγνεται.  ημεΐς 
μεν  τοίννν  τοιοντοι  εις  υμάς  φανονμε^'  οντες•  τού- 
τους δ'  έάαω.  μη  με  φώοί  καχώς  αυτούς  λέγειν. 

27  Ου  τοίνυν  %αχψάδαιμ  αν  εΐ  χα\  δακρύειν  καΐ  ελε- 
εινούς εαυτούς  πειρώντο  ποιεΐν.  εγώ  δ'  ά^ιώ  προς 
ταύτα  ύπολαμβάνειν  απαντάς  υμάς  οτι  τών  αισχρών 
εβτι,  μάλλον  δ'  ούδε  δικαίων,  τα  μεν  οντά  κατεβϋ-ίον- 
τας  χαΐ  παροινοϋντας  μετά  Άριΰτοκράτους  καΐ  ^ιο~ 
γνήτου  καΐ  τοιούτων  έτερων  αίοχρώς  καΐ  κακώς  άνη- 
λωχεναι,  τα  δ'  αλλότρια  ώ βτ ε  λαβείν ,  δαχρύειν  νυνι 
και  χλάειν.  επ  εκείνοις  εκλάετ  αν,  οις  εποιεΐτε,  δικαί- 
ως, νϋν  ά'  ου  δει  δαχρύειν,  αλλ'  ως  ούκ  άφηκατε  ίίί-993 
χνύναι,  η  ως  ειοΐν  ων  άφήκατε  αύϋ•ις  ύμιν  δίκαι,  η  ως 
είχοΰτώ  λαγχάνειν  έτει  δίκαιον  εΰτι,  του  νόμου  πέντ 
ετη  την  προΟ-εΟμίαν  δεδωκότος  •  ταύτα  γαρ  εΰτιν  ύπερ 

28  £^  ούτοι  δικάζονβιν.  εάν  δε  μη  δύνωνται  ταύτα  δει- 
χνύναι,  ως  ού  δυνι\θονται,  ημείς  υμών  απάντων ,  ώ 
άνδρες  δικααταΐ,  δεόμεΟ-α  μη  ημάς  προέΰ&αι  τούτοις, 
μηδέ  τετάρτην  ούΰίαν  έτι  δούναι  τρεις  ετέρας  κακώς 
διωκηκόΰιν ,  ην  παρ  εκόντων  έλαβον  τών  επιτρόπων, 
ην  ύπερ  τών  δικών  είΰεπράξαντο ,  ην  πρώην  άφεί- 
λοντο  Αίβίου  δίκην  έλόντες  ,  άλλ'  ημάς  τά  ημέτε- 
ρα, ωβπερ  έβτϊ  δίκαιον,  εάν  έχειν  ά  καΐ  ύμΐν  έύτιν  έπ 
ωφελεία  μείζονι  παρ  ημΐν  οντά  η  παρά  τούτοις,  και 
δικαιότερον  δήπου  τά  ημέτερα  ημάς  έβτιν  έχειν  η 
τούτους. 

Ουκ  οίδ'  ο  τι  δει  πλείω  λέγειν  οίμαι  γάρ  υμάς 
ονδ'εν  άγνοεΐν  τοη>  είρημένων.  έξέρα  το  ύδωρ. 


464  XXXIX.  ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

XXXIX. 
ΏΓΟΣ  ΒΟΙϋΤΟΝ  ΠΕΡΙ  ΤΟΤ  ΟΝΟΜΑΤΟΣ. 

ΤΠΟΘΕΣΙΣ. 

Άΐαντίας,  εϊς  των  ηολίχενβαμ,ίνων  ^Α&ηνηβι,  γημας  γνναΐκα 
κατά  τονς  νόμους  εκ  ταντης  ηαΐδα  ε'Λτηϋατο  τον  νυνί  δικά- 
ξόμενον.  προΰ'^ει.  δε  τινι,  Πλαγγόνι  κατ  ερωτΰκην  έ•Χίϋ•νμί- 
αν  ,^Αττίκτ]  γυναίΧί.  ταύτης  δύο  νίεις  ανδρω&έντες  εόικά- 
ξοντο  τω  Μαντία^  εαντών  είναι  πατέρα  φάβκοντες•  ο  δε  αντ~ 
έλεγεν.  εηειτα  αναλαμβάνει  τους  τναΐδας  αναγκαΰϋ•εΙς  άπο  994 
ιδίας  ιΐροκληΰεως ,  ην  ατζατηϋ-είς  ετΐοιηϋατο.  προυκαλέΰατο 
αεν  γαρ  την  Πλαγγόνα  ομόβαι  ηερι  των  ηαΐδων,  ει  όντως 
εΐ'ΐιν  ίξ  αυτοϋ,  νηοϋχομενος ,  ει  ομόοειεν,  ίμμενειν  τω  ορ'κω ' 
ηρουκαλέΰατο  δε  α7τατηϋ•εΙς  ως  ου  δεδομένης  τον  ορκον  της 
γυναικός"  ΰτΐερ  τούτου  γαρ  και  μκίϋ^ον  αυττ]  ϋυχνον  ίπηγ- 
γείλατο.  ως  δε  φηϋιν  ο  τον  λογον  λέγων ^  και  ωμωμόκει  η 
Πλαγγων  αυτω  λά9ρα  τνροτεινομενον  τον  όρκον  μη  δε^ε^ϋ^αι. 
τίροκαλεϋαμένου  τοίνυν  παραβάΰα  τας  βυνϋ-ηκας  δέχεται  τον 
όρκον.  και  ούτω  μεν  αναγκάζεται  τους  ηαϊδας  αναλαβεΐν, 
μετά  τοΰτο  δε  τετελευτηκεν.  ο  τοίνυν  εκ  της  νόμω  γαμηθεί- 
ΰης  γυναικός  παις  δικάζεται  τω  ετέρω  των  εΐΰηοιη^έντων 
περί  τοΰ  ονόματος,  λέγων  αυτόν  Βοιωτον  καλεΐ6θ•αι  προβ- 
ηκειν,  όπερ  εξ  αρχής  ώνομάζετο,  και  μη  Μαντίϋ-εον  '  τούτο 
γαρ  αυτω  πάρα  τοϋ  πατρός  Ιξ  αρχής  τεθίπϊθοτί  τούνομα. 
αύτό&εν  μεν  ούν  δόξειεν  αν  τις  φιλοπραγμων  και  φιλόνεικος 
υπέρ  προΰηγοριών  διαφερομενος'  ο  μέντοι  λόγος  ίκανας 
αποδείξεις  παρέχεται  τον  και  δημοΰία  καΐ  Ιδία  βλαβεράν  εί- 
ναι την  ομωνυμίαν. 


Ονδεμιά    φιλοπραγμοϋύντ]    μά  τονς    Ο^εονς,    ω 
άνδρες  διχαΰταΐ,  την  δίκην  ταντην  ελαχον  Βοιωτώ, 
^νδ'  ηγνόονν  οτι  πολλοίς  άτοπον  δόξει  το  δίκην  ^(Με995 
λαγχάνειν,  είτις  έμοϊ  ταντον  όνομα  οίεται  δεΐν  ξχειν 


ΠΡΟΣ  ΒΟΙίΙΤΟΝ  ΠΕΡΙ  ΤΟΤ  ΟΝΟΜΑΤΟΣ.  465 

άλλ'  άναγχαΐον  ην  έχ  τώρ  ονμβηοομενων,  ε£  μη  τούτο 

2  διορ^ωαομαι,  εν  νμίν  κρι^ήναο.  ει  μεν  ονν  έτε'ρον  τί- 
νος οντος  έφη  πατρός  είναι  καΐ  μη  τονμον,  περίεργος 
αν  είχότως  εδόχονν  είναι  φρόντιζαν  ο  τι  βονλετκί  κα- 
λεΐν  ούτος  εαυτόν,  νυν  δε  λαχών  δίκην  τω  πατρί  τω 
εμώ  καΐ  με^'  εαυτού  καταακενάοας  εργαοτήρων  Ου- 
χοφαντών,  Μνηβικλέα  τε,  ον  ίαως  γιγνώοκετε  πάντες^ 
χαΐ  Μενεκλέα  τον  την  Νίνον  έ?.όντα  εκείνον,  καΐ  τοι- 
ούτους τινάς,  εδικάζεΰ^  υίός  είναι  φάΰκων  έχ  της 
Παμφίλου  &υγατρός  και  δεινά  πάϋχειν  καϊ  της  πατρί- 

^δος  άποοτερείοϋ^αι.  6  πατήρ  δε  (πάβα  γαρ  είρήβεται 
ηάλήτϊεια,  ώ  άνδρες  δικαοταΐ)  αμα  μεν  φοβούμενος 
εις  δικαβτήριον  είϋιέναι,  μη  τις  οία  ύπο  πολιτευόμε- 
νου ετέρω&ί  που  λελυπημενος  ένταυ&ι  άπαντήοειεν 
αύτώ,  αμα  δ'  εξ,απατηϋ•εΙς  ύπο  της  τουτουϊ  μητρός 
ομοβάοης  αυτής  ή  μην,  εάν  όρκον  αύττ}  δίδω  περί  τού- 
των, μη  όμεΐβ&αι,  τούτων  δε  πραχ&έντων  ούδεν  ετι 
έβεΰ&αι  αντοΐς ,  καΐ  μεοεγγνηβαμενης  άργύριον,  έπΙ 

4τούτοις  δίδωοι  τον  ορκον.  ή  δε  δεξαμενή  ου  μόνον 
τούτον,  αλλά  και  τον  άδελφόν  τον  έτερον  προς  τούτω 
κατωμόοατο  εκ  τοϋ  πατρός  είναι  τοΰ  εμού.  ώς  δε  τούτ 
έποίηβεν,  είοάγειν  εις  τους  φράτερας  ην  ανάγκη  τού- 
τους και  λόγος  ούδεΙς  ύπεΡ.είπετο.  είβήγαγεν,  εποιή- 
ύατο,  ΐνατάν  μεΰω  ουντέμω,  εγγράφει  τοις  ^Απατον- 
ρίοιςτουτονι  μεν Βοιωτόν  εις  τους  φράτερας,  τον  ό' 
έτερον  Πάμφιλον  Μαντί&εος  ό'  ένεγεγράμμην  εγώ. 

^βυμβάΰης  δε  τω  πατρι  τελευτής  πρΙν  τάς  ειςτούςδη-^^β 
μότας  εγγραφάς  γενεΰ&αι,  έλ&ών  εις  τους  δημότας 
οϋτοσι  άντΙ  Βοιωτού  Μαντί&εον  ένέγραψεν  εαυτόν, 
τούτο  δ'  όϋα  βλάπτει  ποιών  πρώτον  μεν  έμε,  είτα 
δε  και  υμάς,  εγώ  διδάξω ,  έπειδάν  ων  λέγω  παράΰχω- 
μαι  μάρτυρας. 

ΟβιηοβίΗ.   Υο!.  II.  30 


466  XXXIX.  ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

ΜΑΡΤΤΡΕΣ. 

6  "Ον  μεν  τοίννν  τρόπον  ημάς  ενεγραψεν  6  ηατηρ, 
άχηκόατε  των  μαρτύρων  •  οτι  δ'  ουκ  οίομένον  τούτον 
δεΐν  έμμένειν  δικαίως  καΐ  άναγκαίως  ελαχον  την  δ£χην, 
τοντ  ηδη  δενξω.  έγώ  γαρ  ονχ  ούτω  δήπον  ΰκαιός  είμι, 
άν&ρωπος  ονδ^  άλόγίΟτος  ωβτε  των  μεν  πατρώων ,  α 
πάντα  έμα  έγίγνετο^  έπειδηπερ  εποιηβατο  τούτους  6 
πατηρ^  βνγκεχωρηκεναι  το  τρίτον  νείμαο&αι  μέρος  καϊ 
βτέργειν  έπΙ  τούτω,  περΧ  δ'  ονόματος  ζνγομαχεΐν,  ει 
μη  το  μεν  ημάς  μετα^έβϋ-αί  μεγάλην  άτιμίαν  έφερε  και 
άνανδρίαν,  το  δε  ταντον  εχειν  τούτον  ημΐν  όνομα  δια 
πόλλ'  αδύνατον  ην. 

7  Πρώτον  μεν  γαρ,  ει  δει  τα.  κοινά  τών  ιδίων  ειπείν 
πρότερον,  τίν  ημΐν  η  πόλις  επιτάξει  τρόπον,  αν  τι  δέτ} 
ποιεΐν;  οΐβονβι  νη  ^ία  οι  φνλέται  τον  αντόν  τρόπον 
ονπερ  και  τους  άλλους,  ονκονν  Μαντί&εον  Μαντίον 
Θορίκιον  οΐύουβιν,  εάν  χορηγόν  η  γυμναβίαρχον  η 
εβτιάτορα  η  εάν  τι  τών  άλλων  φέρωβιν.   τω  δηλον  ονν 

8  εΰται  πότερον  6ε  φέρονβιν  η  ε  με;  βύ  μεν  γάρ  φήΰεις 
έμε,  εγώ  δε  οέ.  καϊ  δη  καλεί  μετά  τον&'  6  άρχων,  η 
προς  όντιν  αν  η  η  δίκη.  ούχ  ύπακούομεν^  ου  λειτουρ- 
γονμεν.  πότερος  ταΐς  εκ  τών  νόμων  εΰται  ζημίαις  ένο- 
χος; τίναδ'  οιΰτρατηγοί  τρόπον  εγγράψουΰιν ,  αν  εις  991 
βνμμορίαν  εγγράφωΟιν,  η  αν  τριήραρχον  καΟ^ιΰτώ- 
ΰιν ;  η  άν  ΰτρατεία  τις  η ,  τώ  δήλον  εβται  πότερος  έ6%• 

9  ό  κατειλεγμένος ;  τί  δε ,  άν  άλλη  τις  άρχη  καϋ-ιΰττ]  εις 
λειτουργίαν ,  οίον  άρχων ,  βαβιλενς,  άθ•λο&•έται,  τί  ΰη- 
μεΐον  'έβται  πότερον  κα&ιΰτάΰιν ;  προβπαραγράψουοι 
νη^ία  τον  έκΠλαγγόνος,  άν  θε  έγγράφωβιν^  αν  δ 
έμε,  της  ε  μής  μητρός  τον  ν  ο  μα.  καΐτίςηκονβε  πώπο- 
τε,  η  κατά  ποιον  νόμον  προΰπαραγράφοιτ  άν  τούτο 


ΠΡΟΣ  ΒΟΙίΙΤΟΝ  ΠΕΡΙ  ΤΟΤ  ΟΝΟΜΑΤΟΣ.  467 

τϋ  ηαράγροψμα  η  ίίλλο  τι  πλην  ό  πατήρ  κ^ά  ό  δήμος; 
ων  όντων  άμφυΐν  τών  αυτών  πολλή  ταραχή  Ονμβαί- 

ΙΟνίΐ.  φέρε,  ει  δε  κριτής  χαλοΐτο  Μαντί%-εος  Μαντίον 
Θορίχιος,  τί  αν  ποιοΐμεν ;  ή  βαδίζοιμεν  αν  αμφω ;  τω 
γαρ  εβται  δήλον  πότερου  Οε  κέκληκεν  ή  εμέ;  προς 
^ιος,  αν  δ'  αρχήν  ήντινονν  ή  πόλις  κλήροι ,  οίον  βου- 
λής ή  ϋ-εθμοϋ•ετον  ή  τών  άλλων,  τω  δήλος  ό  λαχών 
ημών  εοται;  πλην  ει  ΰημεΐον,  ώβπερ  αλλωτινί,  τω 
χαλκίω  προοέοται  •  καΐ  ονδε  τοΰθ'  οποτέρον  εβτίν  οι 
πολλοί  γνώοονται.  ονκονν  6  μεν  εαυτόν,  εγώ  δ'  έμαν- 

11  τον  ψήοω  τον  είληχόχ  είναι.  ?.οιπον  εις  το  δικαβτή- 
ριον  ήμας  είοιεναι.  υυκοΰΐ'  εφ  εκάατω  τοντων  δικα- 
Οτήριον  ήμΐν  ή  πόλις  κα&ιεΐ,  καΐτοϋ  μεν  κοινον  και 
ίοον,  τυύ  τον  λαχόντ  αρχειν,  άποβτερηβόμεΟ^α  ,  αλλή- 
λους δε  πλυνοϋμεν,  και  6  τώ  λόγω  κρατήΰας  αρζει.  καΐ 
πότερ  αν  βελτίους  εί'ημεν  τών  ύπαρχουβών  δνβκολιών 
άπαλλαττόμενοι  ή  καινάς  εχϋ-ρας  καΐ  βλαΰφημίας  ποι- 
ούμενοι; ας  πάαα  ανάγκη  βνμβαίνειν ,  όταν  αρχής  η 

12τινος  άλλου  προς  ημάς  αύτονς  άμφιββητώμεν.  τί  δε, 
αν  αρα  (δεΙ  γαρ  απαν^  ημάς  εξετάΰαι)  ίίτερος  ημών 998 
πείΰας  τον  έτερον,  έάνλάχη,  παραδονναι  αντώ  τήν 
αρχήν  οντω  κληρώται;  το  δυοΐν  πινακίοιν  τον  ενα 
κληρούο&αι  τί  άλλο  εΰτίν;  είτ  έφ'  φ  ΰ^άνατον  ζημίαν 
6  νόμος  λέγει,  τοΰ^  ήμΐν  άδεώς  έ^έΰται  πράττειν; 
πάνυ  γε  •  ου  γαρ  αν  αντό  ποιήΰαιμεν.  οίδα  κάγω ,  το 
γονν  κατ  έμέ'  αλλ'  ου^'  αΐτίαν  τοιαύτης  ζημίας  ένίονς 
εχειν  καλόν.  (■%όν  μι]. 

13  ΕΊεν.  άλ}.ά  ταύτα  μεν  ή  πόλις  βλάπτεται '   εγώ  δ' 

ιδία  τί;  ^εάΰαο&ε  ηλίκα,  κα\  βκοπεΐτε  αν  τι  δοκώ  λέ- 
γειν πολν  γαρ  χαλεπώτερα  ταύτα  ων  άκηκόατ  εβτίν. 
οράτε  μεν  γαρ  άπαντες  αυτόν  χρώμενον,  εως  μεν  εξη, 
Μενεχλεΐ  και  τοις  περί  εκείνον  άν9ρώποις,  ννν  δ'  ετέ- 

30* 


468  XXXIX.  ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

ροίζ  εκείνον  βελτίοβιν  ονδεν  και  τά  τοιαντ  εξτ^λωχότα 
καΐ  δεινον  δοκεΐν  είναι  βονλόμενον '   καΐ  νη  /ίία  ίΰως 

14  εδτιν.  αν  ονν  προϊόντος  τον  χρόνον  των  αντών  τι  ποι- 
εΐν  τοντοις  επιχειρί}  {εβτι  δ\  ταϋτα  γραφαϊ,  φάοεις^  εν- 
δείΐ^εις,άτΐαγωγαΐ,)  είτ  επί  τούτων  τινϊ  (ηολλά  γάρ 
εΰτι  τάνϋ-ρώτιινα ,  και  τονξ  πάνν  δεινονς  έκάβτοτε, 
όταν  πλεονάζωβιν,  έπίβταβ^  νμεΐζ  κοαμίονς  ποιεΐν) 
'όφλχι  τω  δημοβίω^  τι  μάλλον  οντος  εγγεγραμμένος 
εβται  έμον ;  οτι  νή  ^ία  εΐβονται  πάντες  πότερος  ποτέ 

15  ώφλεν.  καλώς,  αν  όε,  ο  τνχον γένοιτ'  αν,  χρόνος  διελ- 
Ό'ίϊ  και  μη  έκτιοϋ'ίί  το  οφλημα,  τι  μάλ?^ον  οι  τούτον 
παίδες  εβονται  των  εμών  εγγεγραμμένοι^  όταν  τοιίνο- 
μα  και  ό  πατήρ  καΐ  ή  φνλη  και  πάντ  1^  ταντά ;  τίδ\ 
ει  τις  δίκην  έξούλης  αντω  λαχών  μηδέν  εμοί  φαίη  προς 
αντοΦ  είναι^  κνρίαν  δε  ποιηοάμενος  έγγρά-φαι^  τί  μάλ-  999 
λον  αν  είη  τούτον  η  έμε  έγγεγραφώς ;  τί  δ\  εί'τινας είύ- 

16  φοράς  μη  %•είη\  τί δ\  εϊ  τις  άλλη  περί  τοννομα  γί- 
γνοιτο  η  λη^ις  δίκης  η  δόξα  όλως  αηδής;  τίς  εΐΰεται 
τών  πολλών  πότερος  ποτέ  ούτος  έβτι,  δνοΐν  Μαντι^έ- 
οιν  ταντον  πατρός  όντοιν ;  φέρε ,  ει  δε  δίκην  άβτρα- 
τείας  φεύγοι,  χορεύοιδε  όταν  βζρατεύεΰΟ^αι  δέη;  και 
γάρνϋν,  ότε  εις  Ταμύνας  παρηλ^ον  οί άλλοι,  έν&ά- 
δε  τονς  χόας  άγων  άπελείφϋ^η  και  τοις  ^ιοννΰίοις  κα- 
ταμείνας  εχόρενεν,  ως  άπαντες  έωράτε  οι  έπιδημονν- 

17  τες.  άπελ%•όντων  δ^  £|  Ευβοίας  τών  βτρατιωτών  λιπο- 
ταξίον  προ6εκλ7ίϋ•η  ,κάγώ  ταζ,ιαρχώντης  φνλής  ήναγ- 
καζόμην  κατά  τού  ονόματος  τον  εμαντού  πατρό&εν 
δέχεϋ%-αι  την  λήί>ιν  •  και  ει  μιϋ^ός  επορίο^η  τοις  δικα- 
βτηρίοις,  είόήγον  αν  δήλον  ότι.  ταύτα  δ'  ει  μη  Οεοη- 

ίαμαβμένων  ηδη  ΰννεβη  τών  εχίνων^  καν  μάρτνρας  νμΐν 
παρεΰχόμην.  είεν.  ει  δε  ξενίας  προ0κ?.ηθ•είη ;  ΛολΑοΓ^; 
άί  προοκρούει,  και  όν  ηναγχάο^η  τρόπον  ο  πατήρ 


ΠΡΟΣ  ΒΟΙΩ.ΤΟΝ  ΠΕΡΙ  ΤΟΤ  ΟΝΟΜΑΤΟΣ.  469 

ποιήοαΟ&ΐα  αυτόν,  ον  λέλη&εν.  νμεΐς  δ\  υτ£  μεν  τού- 
τον ονχ  έποιεΖτο  6  πατήρ,  την  μητέρα  άληΟ-ή  λέγειν 
ηγεΐο&ε  αυτού•  επειδάν  δ'  οϋτω  γεγονώς  ούτος  όχλη- 
ρος  τ; ,  πάλιν  ύμΐν  ποτέ  δόξει  εκείνος  άληΰ^ή  λέγειν,  τί 
ό',  ει  χΙ)ευδομαρτυριών  άλώβεα&αι,  προβδοκών  έφ'  οίς 
έρανίζει  τούτοις  τηΐς  περί  αυτόν,  ερήμην  έάΰειε  τελε- 
6ΰ•ήναι  την  δίκην;  αρά  γε  μικράν  ηγεΐΰ&ε  βλάβην ,  ω 
άνδρες  ^ Αθηναίοι,  εν  κοινωνία  τόν  άπαντα  βίον  της 
τούτου  δό^ης  καΐ  των  έργων  εΐναι; 

19  "Οτι  τοίνυν  ούδ'  α  διε^ελήλυ&α  νμΐν  μάτην  φο- 
βούμαι, &εωρήΰατε.  ουτο^  γάρ  ηδη  καΐ  γραφάς  τινας,  1000 
ώ  άνδρες  Αθηναίοι,  πέφευγεν,  έφ'  αίς  ούδεν  αίτιος  ων 
εγώ  ΰυνδιαβάλλομαι,  καΐ  τ7)ς  άρχης  ημφιύβήτει,  ην 
υμεΐς  έμε  έχειροτονήοατε ,  και  πολλά  και  δυβχερή  διά 

το  όνομα  αυμβέβηκεν  ημΐν,  ων,  ΐν'  είδήτε,  εκάοτων 
μάρτυρας  ύμΐν  παρέξομαι. 

ΜΑΡΤΤΡΕΣ. 

20  Οράτε,  ώ  άνδρες Άϋ-ηναΐοι,  τά  ΰυμβαίνοντα,  καΐ 
την  άηδίαν  την  έκ  τού  πράγματος,  ει  τοίνυν  μη  άηδες 
ην  έκ  τούτων  μηδ'  όλως  αδύνατον  ταύτόν  εχειν  όνομα 
ημΐν  οννέβαινεν ,  ού  δήπου  τούτον  μεν  δίκαιον  τό  μέ- 
ρος των  έμών  χρημάτων  εχειν  κατά  την  ποίηΰιν,  ην  6 
πατήρ  αυτόν  άναγκαΰ&είς  έποιήβατο,  έμε  δ'  άφαιρε- 
&ήναι  τοϋνομα,  ο  βουλόμενος  καΐ  ούδ'  ύφ'  ενός  βια- 
α&είς  ε&ετο.  ουκ  έγωγε  ηγούμαι,  ίνα  τοίνυν  είδήτε  οτι 
ού  μόνον  εις  τους  φράτερας  ούτως,  ώς  μεμαρτύρηται, 
ο  πατήρ  την  έγγραφήν  έποιήβατο ,  αλλά  και  τήν  δεκά- 
την  έμοί  ποιών  τοϋνομα  τούτο  έΟ•ετο,  λαβέμοι  καΐ  ταυ- 
την  την  μαρτυρίαν. 

ΜΑΡΤΤΡ1Α. 
2ί  ^Αχούετε,  ω  άνδρες  Ά&ηναΐοι,  οτι  έγώ  μέν  ΐίμι 


4/0  XXXIX.    ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

έπΙ  τον  ονόματος  τούτον  πάντα  τον  χρόνον ,  τοντονί 
δε  Βοιωτον  εις  τονς  φράτερας ,  ηνίκ'  ηναγκάϋ&η ,  ενί- 
γραψεν  ό  πατήρ,  ηδέως  τοίννν  έροίμ,ην  αν  αντόν  εναν- 
τίον νμών  εΐ  μη  έτελεντηβεν  6  πατήρ,  τί  αν  ποτέ 
έποίεις  προς  τοις  δημόταις;  ονκ  αν  εΐ'ας  ΰε  αντον  εγ- 
γράφειν  Βοιωτόν;  άλλ'  άτοπον  δίκην  μεν  λαγχάνειν 
τοίλτου,  κωλνειν  δε  πάλιν,  καΐ  μην  εί'  γ'  είας  αντον, 
ένεγραψεν  αν  οε  εις  τονς  δημότας,  όπερ  εις  τονς  φρά- 
τερας. ονκονν  δεινον,  ώ  γη  καΐ  ^εοΐ,  φάΰκειν  ^£ί/1001 
εκείνον  αντον  πατέρα  είναι,  τολμάν  ά'  ακνρα  ποιεΐν  α 
εκείνος  §πρα^ε  ζών. 

22  Έτόλμα  τοίννν  προς  τω  δι,αιτητ'^  πράγμα  άναιδε- 
Οτατον  λέγειν,  ως  6  πατήρ  αντον  δεκάτην  έποΐηθεν 
ωαπερ  έμον  καΐ  τοννομα  τοντ  ε&ετο  αντώ,  καΐ  μάρτν- 
ράς  τινας  παρείχετο,  ο'ις  εκείνος  ονδεπώποτε  ώφ&η 
χρώμενος.  εγώ  δ'  ονδένα  νμών  άγνοεΐν  οϊμαι  οτι  οντ 
αν  έποίηΰε  δεκάτην  ονδείς  παιδίον  μη  νομίζων  αντον 
δικαίως  είναι ,  οντε  ποιήοας  καΐ  Οτέρξας ,  ώ^  αν  νίόν 

23τί&  Οτέρί,αι,  πάλιν  έί,αρνος  έτόλμηβε  γενέαΰ-αι.  ονδε 
γαρ  εί' τι  τη  μητρί  προς  οργην  ήλ&ε  τη  τοντων,  τοντονς 
αν  έμίοει,  νομίζων  αντον  είναι•  πολν γαρ  μάλλον  εί- 
ώ&αβιν,  ων  αν  εαντοΐς  διενεχ&ώΰιν  άνηρ  καΐ  γννη, 
δια  τονς  παΐδας  καταλλάττεβ^αι  η  δι'  α  αν  άδικηϋ-ώ- 
βιν  νφ*  αντών ,  τονς  κοινούς  παίδας  προς  μιΟεΐν.  ον 
τοίννν  εκ  τούτων  έΰτιν  ίδεΐν  μόνον  ό'τί  χΐ^εύβεται,  ταντ 
ανλέγη,  άλλα  πρΙν  ημέτερος  φάΰκειν  βνγγενης  είναι, 
είς'Ιππο&ωντίδα  έφοίτα  φνλην  εις  παΐδας  χορεύαων. 

2^  καίτοι  τίς  αν  νμών  οί'εται  την  μητέρα  πέμψαι  τούτον 
εΙς  ταύτην  την  φνλην  δεινά  μεν,  ώςφηοιν,  νπο  τον 
πατρός  πεπον%νΐαν ,  δεκάτην  δ^  είδνΐαν  πεποιηκοτα 
εκείνον  και  πάλιν  ε^αρνον  Οντα;  εγώ  μεν  ουδέν  αν 
οΙμαι.  εις  γαρ  την  Άκαμαντίδα  ομοίως  έξήν  αοι  φοιταν, 


ΠΡΟΣ  Β01Ρ.Τ0Ν  ΠΕΡΙ  ΤΟΤ  ΟΝΟΜΑΤΟΣ.  471 

χαΐ  έφαίνετ'  αν  ούΰ'  άκόλονΟ-Οζ  η  φνλη  ττ]  9•έσειτον 
ονόματος,  ως  τοίνυν  ταντ'  άληϋ•ή  λέγω ,  τούτων  μάρ- 
τυρας ίψΐν  τονς  βνμφοίτώντας  καΐ  τυνς  είδότας  παρε- 
ζ,ομαι. 

ΜΑΡΤΤΡΕΣ.  1002 

25  Οντω  -βοίνυν  φανερώς  παρά  τον  της  αντον  μη- 
τρός ορχον  καΐ  την  τον  δόντος  εχείντ]  τον  ορκον  ενη- 
&ειαν  πατρός  τετνχηκώς  καΐ  άνΟ-'  'ίππο^ωντίδος  εν 
Άκαμαντίδι  φνλτ\  γεγονώς  ουκ  αγαπά  Βοιωτός  οντοοΐ, 
άλλα  καΐ  δίκας  έμοί  δν'  η  τρεις  εϊληχεν  αργυρίου  προς 
αίς  και  πρότερόν  μ'  έουκοφάντει.    καίτοι  πάντας  οί,ααί 

26  τονθ'  νμάς  είδέναι,  τίς  ην  χρηματιβτής  ο  πατήρ,  εγώ 
δ'  εάοω  ταύτα,  άλλ'  ει  δίκαια  όμώμοκεν  η  μητηρ  η 
τούτων^  επ'  αυτοφώρω  ονκοφάντην  επιδεικνύει  τού- 
τον ταΐς  δίκαις  ταύταις.  εϊ  γαρ  ούτω  δαπανηρός  -ην 
ώοτε  γάμω  γεγαμηκώς  την  έμήν  μητέρα  έτέραν  είχε 
γυναίκα,  ηςνμεΐςέΰτε,  και  δύ'  οικίας  ωκει,  πώς  αν 
άργύριον  τοιούτος  ων  κκτέλιπεν ; 

27  Ουκ  αγνοώ  τοίνυν,  ώ  άνδρες Ά&ηναΐοι ,  οτι  Βοι- 
ωτός ούτοοΐ  δίκαιον  μεν  ούδεν  εξει  λέγειν,  η^ει  ό'  έπΙ 
ταύ&'  απερ  άεΐ  λέγει,  ώς  έπηρέαζεν  ό  πατήρ  αύτώ  πει- 
0-όμενος  νπ'  εμού,  άξιοι  δ'  αυτός  ώς  δη  πρεοβντερος 
ων  τοχη>ομ^  ^Χ^'^'^'  ^ο  '^^ύ  προς  πατρός  πάππου,  προς 
δή  ταύτα  άκούοαι  βέλτιον  νμάς  βραχέα,  εγώ  γάρ  οίδα 
τούτον,  οτε  ονπω  βνγγενής  ήνέμοί,  όρων  ώβπερ  αν 
άλλον  τινά  οντωοΧ,  νεώτερον  οντά  εμού  και  Ουχνω, 
'όαα  ίξ  όψεως,  ου  μήν  ^σ;|^υρί!'ξο^αι  τούτω  ■  καΐ  γάρ  εν~ 

2^ηϋ•ες.  άλλ'  εί'τις  έροιτο  Βοιωτόν  τοντονί,  οτ'  έν'ίππο- 
^ωντίδι  ψυλτ}  ν,^ίου  χορεύειν ,  οϋπω  τού  πατρός  είναι 
φάακων  τού  εμού  υιός,  τί  Οαυτόν  έχειν  δικαίως  αν 
^είης  όνομα;  ει  γάρ  Μαντί%•εον ,  ουκ  αν  διά  τούτο  γε 
φαίης  ότι  πρεββντερος  εΐ  εμού.    Ος  γάρ  ονδε  της  φν- 


472  ΧΧΧΙΧ.    ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

λης  τότε  ϋοί  προοήκείν  ηγον  της  έμής,  πώς  αν  τοϋ  γί  ιοοβ 

29  πάππου  τοϋ  εμον  ημφκΐβήτείς ;  ετι  δ\  ώ  άνδρες  ^^^&η- 
ναΐοι,  τον  μεν  των  ετών  άρί&μον  ουδείς  οίδεν  υμών 
έγώ  μεν  γάρ  έμοί  πλείονα  ^  ούτος  δ' έαυτώ  φήβεί'  τον 
δε  τοϋ  δυκαίου  λόγον  άπαντες  επίΰταβ&ε.  εοτι,  δ'  ού- 
τος τις;  άφ'  ου  παΐδας  έποιηβατο  τούτους  ο  πατηρ^  άπο 
τούτου  καΐ  νομίζεΰ&αί.  πρότερον  τοίνυν  έμε  εις  τους 
δημότας  ενέγραψε  Μαντί&εον,  πρΙν  εΐβαγαγείν  τούτον 
εις  τους  φράτερας.  ώϋτ'  ου  τω  χρόνω  μόνον ^  άλλα  καΐ 
τω  δικαίω  πρεΰβεΐον  εγοιμ  αν  έγώ  τοϋνομα  τοϋτ  είκό- 

30  τως.  είεν.  ει  δε  τις  σ'  εροιτο  "είπε  μοί ,  Βοίωτε ,  πό&εν 
"νϋν  Άκαμαντίδος  φυλής  γέγονας  και  των  δήμων  Θορί- 
"κιος  καΐ  υίός  Μαντίου,  καΐ  το  μέρος  των  ύπ'  εκείνου 
" κατα?^είφΟ•έντων  έχεις  "  ούδεν  αν  άλλ'  έχοις  ειπείν 
πλην  υτι  κάμε  ξών  έποιήΰατο Μαντίας.  τίτεκμηρων,  εί' 
τις  ΰε  εροιτο,  η  μαρτύρων  έβτί  ΰοι  τούτου;  εις  τους 
φράτεράς  με  είΰήγαγε,  φήβειας  αν.  τί  ούν  βε  ένέγρα- 
-φεν  όνομα,  ει  τις  εροιτο,  Βοιωτον  αν  εί'ποις•  τοϋτο  γαρ 

31  εί6ήχϋ•ης.  ούκοϋν  δεινον  ει  της  μεν  πόλεως  και  των  υπ 
εκείνου  καταλειφ&έντων  δια  τοϋνομα  τοϋτο  μέτεβτί 
601,  τοϋτο  ά'  ά^ιοΐς  άφΛς  έτερον  μετα&έβ&αι  ααυτώ. 
φέρ\  εί'ΰε  6  πατήρ  άξιώοειεν  άναΰτάς  η  μένειν  έφ'  ού 
6ε  αυτός  έποιήΰατο  ονόματος  η  πατέρ'  άλλον  οαυτοϋ 
φά6κειν  είναι,  αρ'  ουκ  αν  μέτρια  άξιοϋν  δοκοίη;  ταύτα 
τοίνυν  ταύτα  έγώ  ΰε  άξιώ,  η  πατρός  άλλου  ΰαυτόν  πα- 

32  ραγράφειν,  η  τοϋνομα  έχειν  ο  εκείνος  έδωκε  ΰοι.  νή  ^ι, 
άλλ'  ϋβρει καΐ  έπηρεία  τινϊ  τοϋτο  έτέ&η  6οι.  άλλα  πολ-  10<^ 
λάκις  μεν,  ότ  ούκ  έποιείτο  6  πατήρ  τούτους,  έλεγον  ού- 
τοι ά>ς  ούδεν  χείρους  είσΐν  οί  της  μητρός  τής  τούτου 
ονγγενεΐς  τών  τοϋ  πατρός  τοϋ  έμοϋ.  έΰτι  δ'  ό  Βοιωτός 
αδελφού  της  τούτου  μητρός  όνομα,    επειδή  δ'  εΐοάγειν 

ό   πατήρ  τούτους  ήναγκάξετο,    έμοϋ  προειΰηγμένον 


ΠΡΟΣ  ΒΟΙίΙΤΟΝ  ΠΕΡΙ  ΤΟΤ  ΟΝΟΜΑΤΟΣ.  473 

Μαντι^έον^  οΐηω  τοντον  είαάγει  Βοιωτον^  τον  άδελ- 
φον  δ'  «ντου  Πάμφιλον.  έττεί  ΰν  δεί^ον  οβτις  Αθη- 
ναίων ταντον  όνομα  τοις  αντυν  παιΰΐν  ε&ετο  δυοΐν 
χαν  δείξτ}ς,  έγώ  ΰνγχωρήΰω  δι'  ετίήρειάν  ύοί  τούτο 
?)Ζτοννομα  %-έΰθαι  τον  πάτερα,  καίτοι  εί'  γε  τοίοντος 
ηύ^α  ώατε  ποιήοαο&αι  μεν  ααντον  άναγχάβαι,  εξ  ότου 
δ'  άρεβεις  έκείνω  τρόπον  μτ]  Οκοπεΐν ,  ονκηβ&αοΊον 
δει  τον  προβήκοντα  είναι  περί  τους  γονέας^  ουκ  ων  δε 
ουκ  επηρεάζου  δικαίως  αν,  άλλ'  άπωλώλεις.  η  δεινόν 
γ'  αν  εϊη,  ει  κατά  μεν  των  υπο  τον  πατρός  «ντον  νομι- 
ζομενων  παίδων  οι  περί  των  γονέων  ίβχύοοιΌι  νόμοι, 
κατά  δε  των  αντον^  είοβιαζομένων  ακοντας  ποιεΐοθαι 
άκυροι  γενήοονται. 
34  Άλλ\    ω  χαλεπώτατε  Βοιωτέ,    μάλκίτα  μεν  ων 

πράττεις  πάντων  παύΰαι,  ει  δ'  άρα  μη  βονλει,  έκεΙνό 
γε  προς  ^ιος  πείρου '  παϋοαι  μεν  ΰαντώ  παρέχων 
πράγματα,  πανβαι  δ'  έμε  βυκοφαντών ,  αγάπα  δ' οτι 
001  πόλις,  ούοία,  πατήρ  γέγονεν.  ουδείς  άπελαύνει 
βε  άπο  τούτων,  ονκουν  ^γωγε.  άλλ'  αν  μεν,  ωαπερ 
είναι  φης  αδελφός,  κκι  τά  έργα  αδελφού  ποιτ^ς,  δόξεις 
είναι  ύυγγενης ,  αν  δ'  επιβουλεύτ]ς ,  δικάζη,  φΟ•ον^ς, 
βλαβφημτις ,  δόξεις  εις  αλλότρια  έμπεΰών  ως  ου  πρόβ- 
ιο ήκουΰιν  οντω  χρήαϋ-αι.  επεί  έ'γωγ'  ουδ'  ει  τά  μάλιβτα  ιοΟδ 
ό  πατήρ  οντά  6ε  αυτού  μη  έποιείτο  αδικώ,  ου  γαρ 
εμοιγε  προΰηκεν  είδέναι  τίνες  εΙαΧν  υιεΐς  εκείνου ,  αλλ 
έκείνω  δείξαι  τίνα  ε'^οι  νομιΰτεον  έ'<?τ'  άδελφόν.  ον 
μεν  χοίνυν  ουκ  έποιεΐτό  6ε  χρόνον,  ουδ'  εγώ  προ6η- 
κονθ'  ηγούμην,  επειδή  δ'  εποιηΰατο,  κάγώ  νομίζω. 
τί  τοντον  Οημεΐον;  τών  πατρώων  έχεις  το  μέρος  μετά 
την  τον  πατρός  τελεντην  ιερών,  όΰίων  μετέχεις•  απά- 
γει 6ε  ουδείς  από  τούτων,  τίβούλει;  αν  δε  φτ}  δείνα 
πάδχειν  καΐ  κλάτ]  καΐ  όδύρηται  καΐ  κατηγορη  έμον, 


474  XXXIX.     ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

α  μεν  αν  λέγχι ,  μη  τΐίύτενετε  •  ον  γαρ  δίκαιον  μη  περί 
τούτων  οντος  τον  λόγου  νυνί•  έκεΐνο  δ^  νπολαμβά- 
νετε,    ϋτί  ονδεν  εΰτ    αντώ  ήττον  δίκην  λαμβάνειν 

36  Βοιωτω  κλη&ε'ντι.  τι  ονν  φιλονεικεΐς ;  μηδαμώς '  μη 
^χε  οϋτω  προς  ημάς  έ&ελέχ&ρως  •  ονδε  γάρ  εγώ  προς 
οε ,  έπεί  καΐ  ννν ,  ίνα  μηδέ  τούτο  λά&η  βε ,  νπερ  Οον 
λέγω  μάλλον,  αξιών  μη  ταντον  ίχει,ν  όνομα  ημάς,  η 
έμαυτον.  ει  γαρ  μηδέν  άλλο,  ανάγκη  τον  άκονΰαντα 
έρεο&αι  πότερος,  δν^  αν  ώβι Μαντί&εοί Μαντίον.  ονκ- 
ονν,  ον  ηναγκάο&η  ποιηΟαΰ&αί,  οεάνλέγη,  ερεΐ.  τί 
ονν  επιθυμείς  τούτων,  άνάγνω&ί  δε  μοι  λαβών  δύο 
τανταοί  μαρτνρίας,  ως  έμοί  Μαντί&εον  και  τούτω  Βοί- 
ωτον  6  πατήρ  ονομ'  έ&ετο. 

ΜΑΡΤΤΡΙΑΙ. 

37  ^οιττόν  ι^^οί/ϋοτι  τούθ^'  νμΐν  έπιδείξαι,  ω  άνδρες 
Ά&ηναΙοί,  ως  ον  μόνον  ενορκήβετε,  αν  α  εγώ  λέγω 
-φηφίβηΰ^ε,  άλλα  καΐ  ως  οντος  αντος  αντον  κατέγνω 
Βοιωτόν,  άλλ'  ον  Μαντί&εον  όνομα  δικαίως  αν  εχειν.  1006 
λαχόντος  γάρ  εμού  την  δίκην  ταύτην  Βοιωτω  Μαντίον 
Θορικίω,  β|  άρχης  τ  ηντιδίκει  καΐ  νπώμνντο  ως  ων 
Βοιωτός,  καΐ  το  τελενταιον  έπει  ονκέτι  ενήν  αντω  δια- 
κρούοαοΰ-αι,  ερήμην  έάαας  καταδιαιτηβαι ,  οκέψαο&ε 

38  προς  ϋ-εών  τί  εποίηΟεν '  άντιλαγχάνει  μοι  την  μη  ον- 
βαν  Βοιωτόν  αντον  προβαγορεύβας.  καίτοι  εξ  αρχής 
τε  έδει  εάν  αντόν  τελέ6α6%•αι  την  δίκην  κατά  Βοιωτόν, 
εΐπερ  μηδέν  προοήκεν  αντω  τον  ονόματος,  νοτερόν  τε 
μη  αντόν  φαίνεο&αι  έπΙ  τω  ονόματι  τούτω  άντιλαγχά- 
νοντα  την  μη  ονβαν.  Ος  ονν  αντός  αντον  κατέγνω  δι- 
καίως είναι  Βοιωτός ,  τί  υμάς  άξιώβει  τονς  όμωμοκό- 
τας  'ψηφίζεο&αι ;  ως  δε  ταντ'  άληΟ^ή  λέγω,  λαβε  μοι  την 
άντίληξιν  καΐ  τό  ίγκλημα  τοντί. 


υΡΟΣ  ΒΟΙΩ.  ΤΟΝ  ΠΕΡΙ  ΤΟ  τ  ΟΝΟΜΑ  ΤΟ  Σ.  475 

ΑΝΤΙΛΗ^ΙΣ.    ΕΓΚΛΗΜΑ. 

39  Ει  μεν  τοίννν  οντοζ  έχει  δεΐξκί  νόμον  ος  ποιεί χν- 

ρίονς  είναι  τους  παΐδας  τον  εαυτών  ονόματος,  α  Λέγει 
νυν  οντος.,  όρ9•ώς  αν -ψηφίξοιο&ε.  ει  ό^  6  μεν  νόμος, 
ον  πάντες  έπίΰταΰ^ε  ομοίως  έμοί,  τους  γονέας  ποιεΐ 
κνρίονς  ον  μόνον  0-ε'οϋ-αι  τοννομα  εξ  αρχής,  άλλα  καν 
πάλιν  έξαλεΐψαι  βονλωνται  καΐ  άποκηρνξαι,  επέδειξα 
δ'  εγώ  τον  πατέρα,  ος  κύριος  ήν  εκ  τον  νόμον,  τοντω 
μενΒοιωτόν,  έμοϊ  δϊ  Μαντί%•εον  %•έμενον ,  πώς  νμΐν 

ΑΟίΰτιν  άλλο  τι  πλην  άγω  λέγω  φηφίβαοϋ-αΓ,  άλλα  μην 
ων  γ'  αν  μη  ώοι  νόμοι,  γνώμη  τη  δικαιότατη  δικάοειν 
όμωμόκατε ,  ώοτ'  ει  μηδείς  ην  περί  τούτων  κείμενος 
νόμος ,  καν  οντω  δικαίως  προς  εμον  την  φήφον  έ&ε- 
ΰ&ε.  τίς  γάρ  έβτιν  υμών  οατις  ταντόν  όνομα  τοις  αύ- 1007 
τον  παιοί  τέ&ειται  δνοΐν;  τίς  δ\  ω  μήπω  παίδες  είοΐ, 

^Χ^ήβεται;  ουδείς  δήπον.  ονκονν  ο  δίκαιον  τη  γνώμη 
τοις  ύμετέροις  αυτών  παιοΐν  ύπειληφατε ,  τούτο  καΐ 
περί  ημών  εύ0εβες  γνώναι.  ώβτε  και  κατά  την  δικαιο- 
τάτην  γνώμην  και  κατά  τους  νόμους  χαΐ  κατά  τους  όρ- 
κους καΐ  κα-βά  την  τούτου  προβαμολογίαν  εγώ  μεν  μέ- 
τρια νμών,  ώ  άνδρες  Ά&ηναιοι,  δέομαι  και  δίκαια 
άξιώ,  ούτος  δ'  ον  μόνον  ον  μέτρια,  άλλ'  ονδ'  είω^-ότα 
γίγνεο&αι. 


Χι. 

ΠΡΟΣ  ΒΟΙίΙΤΟΝ  ΠΕΡΙ  ΠΡΟΙΚΟΣ 
ΜΗΤΡίΙΙΑΣ. 

Τ  Π  Ο  Θ  Ε  Σ  Ι  Σ. 

χίαΐ  οντος  πάρα  τυν  αντοϋ  καΐ  προς  τον  αντον  ό  λόγος  ειρη- 
ται.    χαΐ  τα  μεν  άλλα  πάντα  ταύτα,  η  Πλαγγών,  ο  όρκος,  η 


476  XI.    ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

των  παίδων  αναγκαία  τίοίηβίς.  αττο&ανοντος  δε  τον  Μαντίον 
οί  παίδες  Όντες  τ^εΐς,  Μαντί&εος  ο  εκ  της  νομω  γαμη&είΰ'ης 
ν,αϊ  Βοιωτός  -καϊ  ΙΙαμ,φιλος  οί  εκ  της  Πλαγγονος ,  ίνεμ,οντο 
την  ονβίαν.  φάβκοντος  δε  τοΰ  Μαντι^εον  προίκα  εαντώ 
μητρωαν  οφείΚεΰ&αι.  Βοιωτός  και  Παμφιλος  και  αντοι  προι- 
'λος  ημφιββητουν ,  ώς  και  της  Πλαγγόνος  είΰενεγκαμενης  εις 
τον  οίκον  τον  Μαντίον  μνάς  εκατόν,  βννέδοξεν  ονν  αντοΐς 
νείμαΰϋ'αι  πάντα  επ  Ί'ΰης  πλην  της  οικίας ,  ΐν  οποτερων  αν 
η  μητηρ  φαντ]  προίκα  είοενεγκαμένη ,  τοντοις  απο  της  οικίας 
άποδο&'Ρί  το  άργνριον,  και  πλην  των  ανδοαποδων,  όπως  οί 
περί  τον  Βοιωτδν,  ίαν  επιζητώΰί  τι  των  ένδον  ^  ε'χωβιν  ελεγ-  1008 
χον.  μετά  δε  ταντα  αντενεκαλεβαν  αλληλοις ,  ο  μεν  Μαντί- 
^εος  νπερ  της  μητρώας  ονΰίας,  εκείνοι  δε  νπερ  άλλων  τινών, 
και  ο  διαιτητής  Μαντιΰ-έον  μεν  απεδιαίτηβε,  Βοιωτον  δε 
κατεδιαίτηΰεν  ερήμην,  λαγχάνει  δη  Μαντί&εος  και  εις  το  δι- 
καΰτηριον  αυτώ  την  αντην  δίκην,  απαιτών  την  προίκα. 


Πάντων  έΰτίν  άνιαρότατον ,  ώ  άνδρες  δικαβταΐ, 
όταν  τις  ονόματι  μεν  αδελφός  τεροοαγορεν&τ}  τινών, 
τω  δ'  έργω  έχ^ρονς  εχτι  τούτους,  καϊ  άναγχάζηταο 
πολλά  καϊ  δεινά  πα%ών  νπ    αυτών  είοιέναι  εις  δικα- 

2  6τήριον,  ο  νϋν  έμοί  ΰυμβεβηκεν.  ού  γάρ  μόνον  άτΰ- 
χνμά  μοί  ί'Ι  άρχης  εγένετο ,  διότι  Πλαγγών  ή  τούτων 
μ^Ιτηρ  εξαπατηβαβα  τον  πατε'ρα  μου  καϊ  επιορκηΰαβα 
φανερώς  ηνάγκαβεν  αυτόν  υπομεΐναι  τούτους  τίοιηΟα- 
β^αι,  καΐ  διά  τούτο  τά  δύο  μέρη  των  πατρώων  άπεΟτε- 
ρή&ην  άλλα  προς  τούτοις  έξεληλαμαι  μεν  εκ  της  πα- 
τρώας οικίας  υπό  τούτων,  εν  γι  καϊ  έγενόμην  και  έτρά- 
φην  καϊ  εις  ην  ονχ  6  πατήρ  αυτούς,  άλλ'  εγώ  τελευτή- 

^βαντος  εκείνου  παρεδεξάμην,    άποοτεροϋμαι  δε  τ)) γ  1009 
προίκα  της  έμαυτοΰ  μητρός,  περί  ης  νυνι  δικάζομαι, 
αυτός  μεν  τούτοις  δίχας  ύπερ  ων  ένεκάλουν  μοι  πάν- 
των δεδωκώς,  πλην  εί'τινα  νύν  ένεκα  της  δίκης  ταύτης 
άντειληχαΰί  μοι  ουκοφαντοϋντες ,   ώς  καϊ  ύμΐν  εΰται, 


ΠΡΟΣ  ΒΟΙίΙΤΟΝ  ΠΕΡΙ  ΠΡΟΙΚ.  ΜΗΤ.    477 

καταφανές^  χαρά  δε  τούτων  εν  ένδεκα  ετεαιν  ον  δννά~ 
μένος  τνχεΐν  των  μετρίων ,  αλλά  νυν  εις  νμάς  χαταπ&- 
^φενγώς.  δε'ομαι  ονν  απάντων  νμών,  ώ  άνδρες  όικα- 
αταΐ,  μετ'  εννοίας  τε  μον  άχονβαί  όντως  όπως  αν 
δννωμαι,  λέγοντος,  καν  νμΐν  δοκώ  δεινά  πεπον&έναι, 
ανγ/νώμην  έχειν  μοί  ζητονιη:ι  κομίΰαθϋ•αίτάμαντον, 
άλλως  τε  και  εις  %νγατρ6ς  έκδοΰιν  ΰυνεβη  γαρ  μοι 
δεη&έντος  τον  πατρός  οκτωκαιδεκέτη  γήμαι,  καΐ  δια 

5  τοΰτο  είναί  μοι  θυγατέρα  ηδη  έπίγαμον.  ωΰτ  έμοι  μεν 
δικαίως  αν  άδικονμε'νω  διά  πολλά  βοη9•ήααιτε,  τούτοις 
ό'  είκότως  αν  όργίζοι69-ε•  οΐτινες,  ώ  γη  και  -θ'ίοί,  εξόν 
αντοΐς  τά  δίκαια  ποιήβαΟι  μη  είΰιέναι  εις  δικαΟτήριον, 
ουκ  αίΰχύνονται  μεν  άναμιμνήΰκοντες  νμάς  ει  τι  η  υ 
πατήρ  ημών  μη  όρΟ-ώς  διεπράξατο  η  ούτοι  εις  εκείνον 
ημαρτον,  άναγκάζονβι  ό'  ίμε  δικάζεθ%•αι  αντοΐς.  ίνα 
ό'  ακριβώς  είδήτε  ώς  ονκ  εγώ  τούτον  αίτιος  είμι,  άλλ' 
ούτοι,  ί'Ι  αρχής  νμΐν,  ώς  αν  εν βραχντάτοις  δννωμαι, 
διηγήοομαι  τά  πραχ9•εντα. 

6  Ήγάρ  μήτηρ  η  εμή ,  ώ  άνδρες  δικαΰταΐ,  ^νγάτηρ 
μεν  ήν  Πολναράτον  Χο?Μργέως,  αδελφή  δε  Μενεξένον 
και  Βα&ύλλον  καΐ  Περιάνδρου,  έκδόντος  δ'  αυτήν  τον 
πατρός  Κλεομέδοντι  τω  Κλέωνος  νίεΐ,  και  προίκα  τά- 
λαντον  έπιδόντος,  το  μεν  πρώτον  τούτω  βννωκει-  γε-  1010 
νομένων  δ'  αύτη  τριών  μεν  &νγατέρων ,  νΐον  ί'  ενός 
Κλέωνος,  και  μετά  ταύτα  τον  ανδρός  αντί}  τελεντήβαν- 
τος,  άπολιπονΰα  τόν  οίκον  και  κομιβαμένη  την  προίκα, 

7  πά?.ιν  έκδόντων  αυτήν  τών  αδελφών  Μενεξένον  και 
Βα&ύ?Λον  (ό  γάρ Περίανδρος  ετι  παις  ην)  καΐ  τό  τάλαν- 
τον  έπιδόντων  οννωκηαε  τω  εμώ  πατρί.  και  γίγνομαι 
αύτοίς  εγώ  τε  καΐ  άλλος  άδε?.φός  νεώτερος  εμού,  ος  ετι 
παις  ων  έτελεντηΰεν.  ώς  δ'  ά?>η9•ή  λέγω  περί  τούτων 
νμΙν,  πρώτον  τους  μάρτυρας  παρέχομαι. 


478  χι.    ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

ΜΑΡΤΤΡΕΣ. 

8  Την  μεν  τοίνυν  μητέρα  την  έμην  όντως  ο  πατήρ 
μον  γημας  είχε  γυναίκα  εν  τϊ]  οικία  τη  εαντον.  εμετέ 
επαίδενε  καΐ  ηγάπα ,  ωΰπερ  καΐ  νμεΐς  αηαντες  τονς 
•υμετέρους  παΐδας  αγαπάτε,  τη  δε  τούτων  μητρί  Πλαγ- 
γόνί  έπληοίαβεν  οντινα  δη  ποτ    ούν  τρόπον  ον  γαρ 

9  έμον  τούτο  λέγειν  έβτί.  καΐ  όντως  ού  πάντα  γε  ην  νπο 
της  έπι^νμίας  κεκρατημένος ,  ωύτ'  ονδε  της  μητρός 
της  έμης  άπο&ανονΰης  ηξίωύεν  αντην  εις  την  οίκίαν 
παρ'  εαντον  ε£οδέ^αβ&αι,  ονδε  τοντονς,  ώς  νίεΐς  είοΐν 
αντον,  πειβ&ηναΐ'  αλλά  τον  μεν  άλλον  χρόνον  οντοί 
διήγον  ουκ  οντες  τονμον  πατρός,  ώς  καΐ  νμών  οί  πολ- 
λοί ί'σαοίν,  επειδή  δ'  οντοβΐ  ανξη^είς  καΐ  μεϋ•'  αντον 
παραβκευαβάμενος  έργαβτήριον  βυκοφαντών,  ων  ηγε- 
μών  ήν  Μνηοικλής  και  Μενεκλης  εκείνος  ο  την  Νίνον 
ελών,  με&'  ων  ούτος  έδικάζετό  μον  τω  πατρί  φάβκων 

10  νιος  είναι  εκείνον,  ΰννόδων  δε  γιγνομένων  πολλών 
νπερ  τούτων,  και  τον  πατρός  ονκ  αν  φάβκοντος  πει- 
αΟ-ήναι  ώς  ούτοι  γεγόναβιν  ί'ξ  αντοϋ,  τελεντώβα  ι^ΙΟΙΙ 
Πλαγγών ,  ώ  άνδρες  δικαβταΐ ,  (πάντα  γαρ  ειρήοεται 
τάληΟ^η  προς  νμάς)  μετά  τού  Μενεκλέονς  ένεδρενβαΰα 
τον  πατέρα  μον  και  έξαπατήβαβα  όρκω  6ς  μέγιβτος  δο- 
κεΐκαΐ  δεινότατος  παρά  πάοιν  άνΟ^ρώποις  είναι,  ωμο- 
λόγηΰε  τριάκοντα  μνάς  λαβούΰα  τοντονς  μεν  τοις  αυ- 
τής άδελφοΐς  είβποιήθειν  νιεΐς,  αύτη  δ',  αν  προς  τω 
διαιτητή  προκαλήται  αντην  6  πατήρ  μον  ομόΰαι  ή  μην 
τονς  παΐδας  «ξ  αντον  γεγονέναι,  ου  δέξεβϋ'αι  τήν  προ- 
χληοιν  τούτων  γάρ  γενομένων  οντε  τούτονς  αποΰτε- 
ρήβεΰϋ-αι  της  πόλεως,  τω  τε  πατρί  μον  ονκέτι  δννήβε- 
α&αι  αυτούς  πράγματα  παρέχειν  της  μητρός  αυτών  ον 

11  δεξαμενής  τόν  όρκον.  βνγχωρη^έντων  δε  τούτων  τι 
αν  νμΐν  μακρό λογοίην:  ώί  γάρ  προς  τόν  διαιτητήν 


ΠΡΟΣ  ΒΟΙΩ.ΤΟΝ  ΠΕΡΙ  ΠΡΟ  Ι  Κ.  ΜΗΤ.    479 

άηηντηΰε^  παραβάϋα  πάντα  τά  ώμολογημένα  η  Πλαγ- 
γών  δέχεται  τε  την  ηρόκληαιν  και  ομννοιν  εν  τω  δελ- 
φίνια άλλον  ορκον  ^ναι/τί.Όΐ'  τω  προτε'ρω ,  ώς  και  νμών 
οι  πολλοί  ίΰαΟί  ■  περιβόητος  γαρ  η  πράξις  έγένετο.  χαΐ 
όντως  ό  πατήρ  μον  δια  την  εαυτού  πρόκληαιν  ανάγκα- 
α%ε\ς  έμμεΐναι  τι}  διαίτΐ}  επί  μεν  τοις  γεγενημενοις  ηγα- 
νάχτει  και  βαρέως  ίφερε,  χαΐ  εις  την  οίκίαν  ονδ'  ως 
είοδέξαα&αι  τούτους  ηξίωβεν,  εις  δε  τονς  φράτερας 
ηναγκάοϋ-η  εΐΰαγαγεΐν.  καΐ  τούτον  μεν  ένέγραφε  Βοι- 
Ι^ωτόν,  τον  δ'  έτερον  Πάμφιλον.  έμε  δ'  εν9•νς  ^πειϋε 
περί  οκτωκαίδεκ"  έτη  γεγενημένον  την  Εύφημου  γήμαι 
9-νγατέρα^  βονλόμενος  παΐδας  εξ  εμού  γενομένους  έπι- 
δεΐν.  εγώ  δ\  ώ  άνδρες  δικαβταϊ,  νομίζων  δεΐν  καΐ  πρό- 
τερον  καΐ  επειδή  ούτοι  έλύπονν  αντον  δικαζόμενοι  καΐ  ιοΐ3 
πράγματα  παρέχοντες,  έμε  τουναντίον  εύφραίνειν 
άπαντα  ποιούνθ•'  οδ'  έκείνω  χαριεΐο&αι  μέλλοιμι,  έπεί- 

13  Ο^ην  αντω.  γήμαντος  δέ  μου  τον  τρόπον  τούτον  εκεί- 
νος μεν  το  ^νγάτριόν  μοι  έπιδών  γενόμενον,  ον  πολ- 
λοίς έτεΰιν  νοτερον  άρρωΰτήΰας  έτβλεντηβεν  έγώ  ό', 
ώ  άνδρες  δικαΰταΐ,  ζώντος  μεν  τού  πατρός  ούδεν  ω  μην 
δεΐν  έναντιούβ&αι  αντω,  τελευτηΰαντος  δ'  εκείνον  είΰ- 
εδεξάμην  τε  τοντονς  εις  την  οίκίαν  και  των  όντων 
απάντων  μετ έδωκα,  ούχ  ώς  άδελφοΐς  ούοιν  (ονδε  γάρ 
νμών  τονς  πολλούς  λελή&αοιν  ον  τρόπον  ούτοι  γεγό- 
ναΰιν) ,  νομίζων  δ'  άναγκαΐον  είναί  μοι,  επειδή  ό  πα- 
τήρ έξηπατή9•η ,  πεί^εβ^αι  τοις  νόμοις  τοις  νμετέροις. 

14  και  όντως  νπ'  εμού  εις  την  οίκίαν  είοδεχϋ-έττες,  ώς 
ένεμόμε^α  τά  πατρώα ,  άξιούντος  εμού  άπολαβεΐν  τήν 
της  μητρός  προίκα  άντενεκάλονν  και  οντοι,  και  έφα- 
ΰαν  όφείλεβ&αι  καΐ  ττ]  αντών  μητρί  την  ί'ΰην  προίκα, 
βνμβονλενοάντων  δ'  ήμΐν  τών  παρόντων  τά  μεν  άλλα 
ηάντα  ένεψάμε^α ,  τήν  δ'  οίκίαν  καΐ  τονς  παΐδας  τούζ 


480  XI.    ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

διακόνους  τονς  τον  πατρός  ίξαίρετοιν  εηοιηϋάμεΰ^ιζ^ 
ΙόΓι/'  ^x  μεν  της  οίχίας,  οΛοτεροις  αν  ημών  φαινι•,ται 
οφειλομένη  ί]  π'ροί|,  οντοι  αντην  χομίΰωνται.  εχ  δέ 
των  :ταιδων  κοινών  όντων,  εαν  τι  οντοι  τοδν  ττατρωων 
εΛίξητώδΐ,  ηνν^'άνωΐ'ται,  καΙ  βαβανίζοιτες  αυτούς  καΐ 
αλλφ  οτω  αν  τρο^τω  βονλωχ'ται  ξητονίΎες.  οτι  δε  και 
ταύτ'  άληΰΊ]  λέγω,  εκ  τοντων  το5ΐ'  αοτρπ'ρίωί'  ειΟεσΟ-ε. 

ΜΑΡΤΤΡΙΑΙ.  1013 

16  Μετά  ταϋτα  τοίννν  οιτοίτ    ία  οι  ^ίχα;;  ελαχον 

ι-.τ^ρ  ών  ενεκάλονν  κάγώ  τούτοις  ί-περ  της  προίχο^;. 
καΐ  το  μεν  πρώτον  τιαραγραιί-άμενοι  Σόλ.ωνα  Έρχιέα 
διαιτητην  τοντω  επετρε'ύαμεν  δικάβαι  περί  ών  ενεκα- 
λ.ονμεν  άλλή?.οις'  ώς  δ'  ονκ  απήΐΎων  ΟΓΓΟί.  αΑΑ'  εφν- 
^'οίί'κοΓΓ  κκί  ;ίροΐ'θί  διετρίβετο  ονχνός.  τω  μεν  Σόλωνι 
ουνέβη  τελευτήθαι  τον  βίον.  οίτοι  δε  πάλιν  εξ  ύχαρ- 
χής  λΜγχάνονΟι' μοι  δι'κας^  καΐ  εγώ  τοντω.  προακαλ.ε- 
οάμενος  αίτον  και  επιγραψαμενος  επΙ  το  έγκλημα  ΰοί- 

17ωτον•  τοντο  γαρ  αντώ  ό  πατήρ  &θ•ετο  τουνομα.  περί 
μεν  ονν  ων  οντοί μοι  έδίχάζοίΎΟ,  παρόντος  τοιτου  και 
άντιδικονντος  καΐ  ονκ  εχόι-τος  επιδεΐξαι  ονδεν  ων  ενε- 
κάλονν, άπεδιτίτηβέ μου  6  διαιτητής  •  και  οιηος  6ννει- 
δώς  αντίβ  αδίκως  έγκαλοΰντι  οντε  εφηκεν  εις  το  διχα- 
'^νοι-,  οντε  ννν  περί  εκείνων  είληχε' μοι  δίκην  ονδε- 
μίαν,  άλλα  περί  άλλων  τινώ^ν,  λνύειντοίς  εγκλήμαβι 
τούτοις  την  δίκην  ταύτην  οιόμενος.  ην  δ'  εγώ  τοίτοΐ' 
εδίωκον  τότε  περί  της  προικός,  έπιδημοϋΐ'τος  τούτον 
ενϋ^άδε  και  ονκ  άπαιτήσαιτος  προς  τον  διαιτητην  έρή- 

18 μην  κατεδιήτηΰεν  «ντοι•.  οιτοσί  δ\  ω  άνδρες  δικαΰταΐ. 
οντε  ηντιδίκει  τότε  παρών  οντ'  εφη  με  καταδιαιτήΰα- 
σθΐα  Γ^ΐ'  δίκην  αιτοΰ"  ον  γαρ  είναι  Βοιωτον  αντώ 
όνομα,  άλλ.ά  Μαντί^εον .  και  όντως  ονόματι  άμψιΰβη- 


ΠΡΟΣ  ΒΟΙ^ΙΤΟΝ  ΠΕΡΙ  ΠΡΟΙΚ.  ΜΗΤ.    481 

των  (ργο)  την  προικά  με  της  μητρός  ηποοτερΐΐ.  άττο- 
ρύν  ό'  ίγώ  τί  αν  τις  χρήοαιτο  τώ  ττράγματι ,  οντω  πά- 
λιν την  αντην  ταντην  δι'χην  λαχών  αντώ  ΜαντιΌ-εω 
ενδεχάτω  ετεί  ννν  εις  νμάς  καταπε'φενγα.  ώς  Οε  και  1014 
τίίΓτ'  άλη9•ή  λε'γω^  άναγναίΰεταί  νμίν  χερΙ  τούτων 
μαρτυρίας. 

Μ^ΡΤΤΡΙΑΙ. 

19  Ότι  μεν  τοίννν^  ώ  άνδρες  δι-κασταΐ,  η  τε  μήτηρ 
μου  τάλαντον  επενεγκαμενη  προίκα,  εκδο^^ειβα  υπό 
τύν  αδελφών  τών  αντής,  ωΰπερ  οί  νόμοι  χελενονΰι, 
βννωχηαε  τω  πατρι,  και  ον  τρόπον  εγώ  τούτους  εΐ6ε~ 
δεξάμην  εις  την  οίκίαν  τοΰ  πατρός  τελεντήϋαντος,  καΐ 
ότι  άπε'φυγον  αυτούς  τάς  δίχας  ας  μοι  ένεκάλουν.  ταύ- 
τα μεν  πάντα  και  μεμαρτύρηται  ύμιν  και  έπιδέδειχται. 
"Ι^ι  δε  λαβε  χαΐ  τον  περί  της  προικός  νόμον  τουτονί. 

ΝΟΜΟΣ. 

20  Ούτω  τοίνυν  τον  νόμου  έχοντος  οίμαι  τουτονΙ 
Βοιωτόν  η  Μαντί^εον ,  η  ο  τι  ποτ  άλλο  χαίρει  προβα- 
γορευόμενος,  διχαίαν  μ}ν  άπολογίαν  και  άληΟ^ινην 
ούδεμίαν  εξειν  ειπείν^  επιχειρηβειν  δε  τη  τόλμη  χαΐ  τ^ 
^ρααύτητι  ττ}  εαυτού  πιϋτεύοντα  περαΰτάναι  τάς  εαυ- 
τού ΰνμφοράς  εις  4με,  απερ  καΐ  ιδία  ποιεΐν  εί'ω&ε,  λέ- 
γων ώς  δημευϋ•είαης  της  του  Παμφίλου  ονΰίας,  ός  ην 
πατήρ  τηςΠλαγγόνος,  τα  περιγενόμενα  χρήματα  ο  πα- 
τήρ ό  εμός  ^λαβεν  εχ  τού  βουλευτηρίου,  και  ούτως  άπο- 
φαίνειν  πειρώμενος  τήν  μ}ν  αυτού  μητέρα  επενεγχα- 
μένην  προΐχα  πλεΐν  ή  εκατόν  μνάς,  τήν  δ'  εμήν  άπροι- 

21κοΐ'  φάΰχων  βυνοιχηΰαι.    ταύτα  διέξειβιν,  ώ  άνδρες 
όικαΰταΐ.  οϋτε  μαρτνριαν  ούδεμίαν  εμβεβλημε'νός  νπερ 
τούτων  οντ'  άγνοών  ώς  ούδεν  ύγιες  λέγει ,  «Αλ'  ακρι- 
βώς είδώς  ότι  ομολόγων  μεν  άδιχεΐν  ^ν  νμίν  ουδείς  πω 
ϋβιηοβίΗ.   ΝοΙ.  Π.  31 


482  XI.    ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

απέφυγε,  ψευδόμενος  δε  καΐ  παραγωγάζ  λέγων  ηδηΙΟΙό 
τις  δίκην  ουκ  εδωκεν.  ΐν'  ούν  μη  έξαπατηϋ^ήτε  •υπ'  «ν- 
τον, βέλτιυν  είναί  μον  δοκεΐ  βραχέα  καΐ  περί  τούτου 

^2πρ6ς  υμάς  ειπείν,  εάν  γαρ  λέγτ]  ώς  η  μεν  έ μη  μητηρ 
ουκ  επηνέγκατο  προίκα ,  η  δε  τούτων  έπηνέγκατο ,  έν- 
0•υμεΐ6&'  οτι  περιφανώς  -ψεύδεται,  πρώτον  μεν  γαρ  ο 
Πάμψίλος  6  πατήρ  της  τούτου  μητρός  πέντε  τάλαντα 
τω  δημοβίω  οφειλών  έτελεύτηοε ,  καΐ  τοΟούτου  έδέηύε 
περιγενέο^αι  τι  τοις  εκείνου  παιβΐ  της  ούβίας  άπο^ρα- 
φείβης  και  δημευ^είβης  ωθτ  ούδε  τό  όφλημα  πάν 
ύπερ  αύτοϋ  έκτέτιβται,  άλλ'  έτι  καΐ  νϋν  6  Πάμφιλος 
όφείλων  τω  δημοβίω  έγγέγραπται.  πώς  ούν  οΙόν  τε 
τον  έμόν  πατέρα  χρήματα  λαβείν  εκ  της  Παμφίλου  ού- 
βίας, η  ούδ'  αυτό  τό  όφλημα  ικανή  έγένετο  ττ]  πάλει 

^έκτΐβαΐ',  έπειτ  ,  ώ  άνδρες  δ ικαβται,  έν^νμεΐβ^'  ότι  ει 
τά  μάλιΰτα  περιεγένετο  τα  χρήματα  ταύτα ,  ώύπερ  ου- 
τοί  φαβιν,  ουκ  αν  ό  έμός  πατήρ  αυτά  έλαβεν,  άλλ'  οι 
τοϋ  Παμφίλου  υίεΐς  Βοιωτός  καΐΉδύλος  και  Εν&ύδη- 
μυς ,  οϊ  ουκ  αν  δήπου  επί  μεν  τω  τάλλότρια  λαμβάνειν 
ότιανοΰν  έποίουν,  ώς  και  ύμεϊς  άπαντες  ΙΌτε,  τά  δ' 

2^αύτών  τον  έμόν  πατέρα  περιείδον  κομιβάμενον.  ότι 
μεν  τοίνυν  ή  γε  τούτων  μήτηρ  ουκ  έπηνέγκατο  προίκα, 
άλλ'  ούτοι  τούτο  ψεύδονται,  ίκανώς  υμάς  μεμα&ηκέναι 
νομίζω  •  ότι  ό'  ή  έμή  μήτηρ  έπηνέγκατο,  ραδίως  έγώ  δεί- 
ξω, πρώτον  μεν  γαρ  Πολυαράτου  ϋ-υγάτηρ  ην,  Ος  καΐ 
νφ*  υμών  έτιμάτο  καΐ  πολλήν  ούΰίαν  έκέκτητο '  έπειτα 
μεμαρτνρηται  ύμΐν  ώς  και  ή  αδελφή  αυτής  τοοαύτην 
ττροΓκα  έπενεγκαμένη  Ερυξιμάχω  ουνώκηΟε,  τω  Χα- 1016 

Τ^  βρίου  κηδεβττ].  προς  δε  τουτοί^  φαίνεταί  μου  ή  μήτηρ 
τό  πρώτον  έκδο&ειΟα  Κλεομέδοντι,  ου  φαβι  τον  πα- 
τέρα Κλέωνα  τών  υμετέρων  προγόνων  ΰτρατηγούντα, 
Λακεδαιμονίων  πολλούς  έν  Πύλω  ζώντας  λαβόντοι^ 


ΠΡΟΣ  ΒΟΙΡ.ΤΟΝ  ΠΕΡΙ  ΠΡ01Κ.  Μ  Η  Τ.    483 

μάλιοτα  πάντων  εν  τ/}  πάλει  ενδοκιμήααί•  ώβτ^  οντε 
τον  εκείνον  προΰήκεν  νίοναπροικον  αντήν  γήμαι^οντε 
Μενίξενον  καΙΒά^νλλον  εικός  εατιν,  αντονς  τε  ον- 
ΰίαν  τίολλην  κεκτημένους  και  Κλεομέδοντος  τελεντή- 
ααντος  κομιβαμένους  την  προίκα,  άποοτερηΰαι  την 
άδελφην  την  εαυτών^  αλλά  προΰ&εντας  αντονς  εκδον- 
ναι  τ^ρ  ημετίρφ  πατρίς  καϋ^άπερ  καΐ  αντοί  προς  νμάς 

26  καΐ  οι  άλλοι  μεμαρτνρήκαβιν.  χωρϊς  δε  τούτων  ενΰ-ν- 
μη&ητε  δια  τί  άν  ποτέ  6  πατήρ ,  είπερ  η  μεν  εμη  μήτηρ 
μή  ην  εγγυητή  μηδ'  ήνεγκατο  προίκα^  ι]  δε  τούτων 
ηνεγκατο ,  τούτους  μεν  ουκ  εφη  αυτού  νίεΐς  είναι,  εμε 
δε  χαΐ  εποιεΐτο  και  επαίδενεν;  οτι  νη^ί\  ώς  ούτοι  φή- 
Οουβιν,  εμοι  χαριζόμενος  καΐ  τη  εμη  μητρί  τούτους 

27  ητίμαζεν.  άλλ'  εκείνη  μεν  έτι  παΐδα  μικρόν  εμε  κατα- 
λιπονβα  αυτή  τον  βίον  ετελεύτηβεν,  η  δε  τούτων  μη- 
τηρ  Πλαγγών  και  πρότερον  και  μετά  ταύτα  ευπρεπής 
τήν  οφιν  ούβα  επληοίαζεν  αντω'  ώοτε  πολύ  μάλλον 
είκος  ην  αύτον  διά  τήν  ζώοαν  γυναίκα ,  ής  έρών  ετύγ- 
χανε, τον  της  τεδ^νεώοης  υίόν  άτιμάζειν,  ή  δι'  εμε  και 
τήν  τετελευτηκνϊαν  τους  εκ  της  ζώβης  και  πληΟιαζού- 

η^Οης  αύτω  παΐδας  μή  ποιεΐο&αι.  καίτοι  ούτος  γ'  εις 
τούτο  τόλμης  ηκει  ωβτε  φησί  τον  πατέρα  μου  δεκάτην 
υπέρ  αυτού  έοτιάοαι.  καΐ  περί  τούτου  μόνον  Τιμοκρά-  1017 
τους  καΐ  Προμάχου  έμβέβληζ:?ι  μαρτυρίας ,  οι  ούτε  γέ- 
νει προίΐήκουοί  μου  τω  πατρί  ονδεν  ούτε  φίλοι  ήύαν 
έκείνω.  ούτω  δε  φανερώς  τά  φευδή  μεμαρτυρήκαΰιν 
ωύτε  ον  πάντων  υμών  είδότων  ούτοβΐ  δίκην  λαχνών 
άκοντα  ηνάγκαοε  ποιήοαβ^αι  αυτόν,  τούτον  οντοι 
ώαπερ  κλητήρες,  δύο  μόνοι  οντες  μαρτυρούβι  δεκάτην 

29  υπέρ  τούτου  έβτιάΰαι.  οίς  τίς  άν  υμών  πιοτεύβειεν, 
και  μην  ούδ'  εκείνο  γε  ειπείν  αύτω  ενδέχεται,  ώς  μι- 
κρόν μεν  όντα  εποιεΐτο  αυτόν  6  πατήρ,  αείξω  δε  γενό- 

31* 


484  XI.   ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

μενον  τγι  μητρί  υργιβ&είς  τι  ττ]  τούτων  ήτίμαζε '  πολύ 
γαρ  όητίου  μάλλον  είώϋ-αΟιν,  ων  αν  εν  αντοΐξ  διενε- 
χΰ^ώΰί  γυνή  καΐ  άνηρ ,  δίαλλάττεβ&αι  δίά  τους  τίαΐδας 
η  δίά  τάς  προς  εαυτούς  οργάς  τους  κοινούς  παίδας 
προς  μιΰεΐν.  ωβτ  έάν  μεν  έπιχει,ρτΙ  ταύτα  λέγειν ,  μη 
ΖΟ επιτρέπετε  αύτώ  άναιβχυντειν  •  αν  δε  λεγτι  περί  των 
δικών  ας  άπεδι-^τη^ε'  μου  ό  διαιττ^της,  καΙφάθκ7]νπ' 
έμον  άπαράβκευος  ληφ&ήναι^  πρώτον  μεν  με'μνηοϋ'ε 
υτι  ουκ  ολίγος  χρόνος  έγένετο  εν  ώ  έδει  παραβκευά- 
βαβΟ'αι  αύτον^  άλλ'  έτη  πολλά,  έπειΟ•^  οτι  ούτος  ην  ο 
δίώκων  την  δίκην,  ώβτε  πολύ  μάλλον  ήν  εικός  έμε  υπό 

31  τούτου  άπαράβκευον  λ.ηφ&ήναι  η  τούτον  νπ  εμού.  έτι 
δε  πάντες  ύμΐν  οί  προς  τω  διαιτητή  παρόντες  μεμαρ- 
τνρηκαΰιν  ώς  ούτος  παρών  αυτός,  ότε  άπεδι^τηαέ  μον 
υ  διαιτητής ,  ούτε  έφήκεν  εις  τό  δικαϋτήριον  ενέμεινε 
τε  ττ/  διαίτΐ].  καίτοι  άτοπον  δοκεΐ  μοι  είναι,  είοίμεν 
άλλοι,  όταν  οί'ωνται  άδικεΐο&αι ,  και  τάς  πάνυ  μικράς 
δίκας  εις  υμάς  έφιάβιν,  ούτος  δε  μοι  περί  προικός  δί- 
κην  ταλάντου  λαχών  ταύτΐ],  ώς  αυτός  φηβιν,  αδίκως 

32  καταδιαιτη&είς  ένέμεινεν.    νή  ^ΐ,  άπράγμων  γάρ  τις  1018 
ιοως  έΰτίν  άνθρωπος  και  ου  φιλόδικος.  έβουλόμην  τάν, 

ώ  άνδρες  δικαβταΐ,  τοιούτον  αυτόν  είναι,  νυνί  δ'  ύμεΐς 
μεν  όντως  έοτε  κοινοί  και  φιλάνθρωποι,  ώϋτ'  ονδε 
τους  τών  τριάκοντα  υίεΐς  φνγαδεύΰαι  εκ  της  πόλεως 
ηξιώβατε  •  ούτος  δ'  έμοι  μετά  Μενεκλέους  τού  πάντων 
τούτων  άρχιτέκτονος  επιβουλενϋας,  και  έξάντιλογίας 
και  λοιδορίας  πληγάς  ΰυναψάμενος,  έπιτεμών  την  κε- 
φαλήν αυτού  τραύματος  είς'Άρειον  πάγον  με  προβε- 
^'όκαλέοατο ,  ώς  φυγαδεύΰων  εκ  της  πόλεως,  καΐ  ει  μη 
Εύ&ΰδικος  6  ιατρός,  προς  Ον  ούτοι  τό  πρώτον  ήλ&ον 
δεόμενοι  έπιτεμειν  την  κεφαλήν,  αυτός  προς  την  ί| 
Αρείου  πάγον  βουλήν  είπε  την  άληΰ•ειαν  πάΰαν,  τοι- 


ΠΡΟΣ  ΒΟΙίΙΤΟΝ  ΠΕΡΙ  ΙΙΡΟΙΚ.  ΜΗΤ.    485 

αντην  δίκΐ]ν  οντος  αν  είληφει  παρ'  εμού  μηόΐν  άδι- 
χούντος,  ην  νμεΐς  ονδε  χατά  των  τα  μεγιΟτ'  άδίχονν- 
των  νμάς  έπιχειρήΰαιτ'  αν  ποίήοαοϋ-αί.  ίνα  δε  μη 
δοχώ  διαβάλλείν  αντόν ,  άνάγνω&ί  μοι  τάς  μαρτυρίας. 

ΜΑΡΤΤΡΙΑΙ. 

34  Τούτον  μεν  τοίννν  οντω  μέγαν  χαΐ  φοβερον  αγώ- 
να μοι  ον%  ως  εύη%Ύ^ς  ών^  άλλ'  ώς  επίβουλος  χαΐ  χακ- 
ονργος  χατεαχεναβεν.  μετά  δε  ταύτα  άντΙ  τον  ονόμα- 
τος ου  ε&ετο  αντω  6  πατήρ  Βοιωτον ,  ωβπερκαίπρός 
υμάς  μεμαρτύρηται,  επειδή  εκείνος  έτελεντηβε,  Μαν- 
τίϋ-εον  εαυτόν  έγγρά^ας  εις  τους  δημότας^  καΐ  τού  αυ- 
τού εμοί  και  πατρός  και  δήμου  προοαγορευόμενος ,  ον 
μόνον  την  δίκην  ταύτην^  περί  ης  νυνί  δικάζομαι,  άνά- 
δικον  έποίηβεν,  άλλα  και  χειροτονηβάντων  υμών  εμε 
ταξίαρχον  ηκεν  αντος  έπΙ  το  δικαβτηριον  δοχιμαβ&η- 
οόμενος,  δίκην  δε  έξούλης  ώφληκώς  ταύτην  ουκ  αύτος  1019 

35  ώφληκεναι  φηαΐν,  άλλ'  έμέ.  ως  δ'  έν  κεφαλαίω  ειπείν, 
κακά  μοι  παρέχων  ηνάγκαοέ  με  λαχεΐν  αντώ  δίκην  περί 
τοϋ  ονόματος,  ούχ  ίνα  χρήματα  παρ'  αυτού  λάβω,  ω 
άνδρες  δικαοταΐ,  άλλ' Χν\  εάν  ΰμΐν  δοκώ  δεινά  πά- 
ΰχειν  και  βλάπτεβ&αι  μεγάλα ,  ούτοοΐ  καληται  Βοιω- 
τός, ωβπερ  6  πατήρ  αύτω  ε^ετο.  ότι  τοίνυν  άλη&η 
χαΐ  ταύτα  λέγω,  λαβε  μοι  καΐ  τάς  περί  τούτων  μαρ- 
τυρίας. 

ΜΑΡΤΤΡΙΑΙ. 

36  Προς  τούτοις  τοίννν  και  ότι  έγώ  ΰτρατευόμενος 
και  μετά'Αμεινίον  ξενολογήΰας,  άλλο&έν  τε  χρήματα 
ενπορηβας  καΐ  έκ  Μυτιλήνης  παρά  τού  υμετέρου  προ- 
ξένου Άπολλωνίδου  και  παρά  των  φίλων  της  πόλεως 
λαβών  τριακοΰίονς  ΰτατήρας  Φωκαεΐς,  άνήλωβα  εις 
τους  ΰτρατιώτας,  ϊνα  πράί,ίς  τις  πραχ^είη  χαΐ  ύμΐν  χαΐ 


486  XI.    ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

ΖΤ  εκεΐνοις  ΰνμφερονύα,  ηερί  τούτων  μοι  δικάζετοα  ώς 
τζατρικον  κεκυμιΰμενω  χρέωςπαρά  της  πόλεως  της  Μυ- 
τιληναίων, Κάμμτ]  τω  τνραννονντι  Μυτιλήνης  υπηρε- 
τών, οςκαϊυμΐν  κοιν^καϊ  έμοΙίδίαέχ%-ρός  έοτιν.  οτι 
δ'  6  πατήρ  ημών,  ην  εφηφίΰαντο  αύτώ  δωρεάν  ο [ Μυ- 
τιληναίοι, εύ&ύς  αυτός  εκομίΰατο ,  και  ώς  ούδεν  ώφεί- 
λετο  αύτώ  χρεως  έν  Μυτιλήνη,  τ ών  υμετέρων  φίλων 
παρέχομαι  μαρτυρίαν. 

ΜΑΡΤΤΡΙΑ. 

38  "Εχων  τοίνυν,  ώ  άνδρες  δικααταΐ ,  καΐ  άλλα  πολλά 
και  δεινά  λέγειν ,  α  ούτος  και  εις  εμε  καΐ  εις  υμών  ένί- 
ους  ήμάρτηκεν,  αναγκάζομαι  διά  το  ολίγον  είναί  μοι 
το  ΰδωρ  παραλιπεΐν.  νομίζω  γάρ  και  έκ  τούτων  υμΐν  1020 
ικανώς  έπιδεδείγβαι  ώς  ου  τοϋ  αύτοϋ  άνθρωπου  εΟτΙν 
αγώνα  μεν  μοι  περί  φυγής  καταΰκευάζειν  και  δίκας  ου- 
δέν προΰηκούβας  δικάζεβΟ-αι,  προς  δε  τον  διαιτητήν 
άπαντάν  άπαράΰκευον.  ωβτε  περί  μεν  τούτων  αν  έπι- 

^9χειρη  λέγειν,  ουκ  οΐμαι  υμάς  άποδέξεβ&αι.  αν  δε  λέ- 
γτΐ  ώς  άξιοϋντος  αύτοϋ  επιτρέφαι  Κόνωνι  τω  Τιμοθέ- 
ου περί  απάντων  εγώ  ούκ  έβουλόμην  έπιτρέπειν ,  έν- 
θυμεΐσΰ•ε  ώς  έί,απατάν  υμάς  επιχειρήσει,  έγώ  γάρ  περί 
μεν  ων  αί  δίχαι  οϋπω  τέλος  είχον,  έτοιμος  ην  έπιτρέ- 
πειν καΐ  Κόνωνι  και  άλλω  διαιτητή  ί'αω ,  οτω  ούτος 
βούλοιτο '  περί  δε  ών  τρις  προς  τον  διαιτητήν  άπαν- 
τήοαντος  τούτου  καΐ  άντιδικοϋντος  ό  μεν  διαιτητής 
άπέγνω  μου,  ούτος  δε  τοις  γνωβ&εΐβιν  ένέμεινεν ,  ώς 
κα\  υμΐν  μεμαρτύρηται,  ούκ  ωμην  δίκαιον  είναι  ταύτα 

40 πάλιν  άνάδικα  γίγνεβχϊαι•  τί  γάρ  άν  ην  πέρας  ήμΐν 
τοϋ  διαλυ&ήναι,  ει  τά  κατά  τους  νόμους  διαιτη&έντα 
λύααςετέρω  διαιτητή  έπέτρεφα  περί  τών  αυτών  εγκλη- 
μάτων, άλλως  τε  και  ακριβώς  είδώςοτι,   είκαίπρός 


\ 


ΠΡΟΣ  ΒΟΙίΙΤΟΝ  ΠΕΡΙ  ΠΡΟΙΚ.  ΜΗΤ.    487 

τους  αλλονς  μή  επιεικίζ  έΰτι  ταΐς  διαίταις  Ιαχνρίζε- 
(ΤθΛΐ,  ηρός  γε  τούτον  απάντων  δικαιότατον  ην  οντω 

41  τιροαφερεο&αί.  φέρε  γάρ,  ει  τις  αντον  ξενίας  γράι^αι- 
το  λέγων  ώζ  διομννμενος  6  τΐατηρ  ονχ  ^φη  τοντον 
νίον  αντον  είναι,  έαϋ-'  οτω  αν  αλλω  ίοχνρίζοίτο  προς 
ταύτα  η  διότι,  της  μτμρος  αντών  ομοΰάοης  χαΐ  τον  δι- 
αιτητού χαταγνόντος  ηναγκάα&η  ό  πατήρ  ημών  έμ- 

42ί*ίΐ^'αί  τ^α  δίαίτΐ]',  ονκονν  δεινόν  ει  οντος  αντος  κατά 
γνώοιν  διαιτητού  υμέτερος  πολίτης  γεγενημένος  χαΐ 
προς  εμε  την  οναίαν  νειμάμενος  καΐ  τνχών  των  |ϋε-102 
τρίων  απάντων,  ας  εγώ  δίκας  τούτον  άπέφνγον  παρ- 
όντα χαΐ  άντιδιχούντα  και  τοις  γνωβϋ-εΐβιν  εμμένον- 
τα, ταύτας  άναδίκονς  ά^ιών  γίγνεβ&αι  δίκαιον  τιδο- 
κοίη  λέγειν  νμΐν,  ώβπερ,  όταν  μεν  τούτω  ΰνμφέρτ], 
δέον  κνρΐας  είναι  τάς  δίαιτας,  όταν  δε  μη  ΰνμφέρτ], 
προβήκον  την  τούτον  γνώμην  κνριωτέραν  γενέβ^αι 

■ί3τών  κατά  τονς  νμετέρονς  νόμονς  γνωβ^έντων.  ός 
όντως  έπίβονλός  έατιν  ώΰτε  και  την  δίαιταν  ταύτην 
επιτρέπειν  με  προνκαλειτο  ονχ  όπως  άπαλλαγχι  προς 
με ,  βλλ'  ίν',  ωβπερ  και  πρότερον  ένδεκα  ετη  διήγαγε 
κακονργών,  οντω  καΐ  ννν  τά  άποδιαιτη%'έντα  μον  λύ- 
βας  εξ  αρχής  με  Ονκοφανττ}  χαΐ  την  δίκην  ταύτην  εκ- 

44 'ίρου'ί;.  τεκμήριον  δε  τούτον  μέγιΰτον  ούτε  γαρ  την 
πρόκ?.ηαιν  έδέχετο,  ην  εγώ  κατά  τονς  νόμονς  προν- 
χα?.ούμην  αυτόν,  πρότερον  τε  ^ενίππω,  όν  οντος 
προνβάλετο  διαιτητην ,  επιτρέψαντος  μον  περί  της 
τού  ονόματος  δίκης  άπηγόρενΰεν  αντώ  μη  διαιτάν. 
ότι  δε  χαΐ  ταύτ  άλη^ή  λέγω,  έκ  της  μαρτνρίας  καΧ  της 
προκλήοεως  εί'6εσ^ε. 

ΜΑΡΤΤΡΙΑ.  ΠΡΟΚΑΗΣΙΣ. 

45  Ταύτην  τοίννν  την  ηρόκληΰιν  ον  δε^άμενος,  αλλ 


488  XI.    ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

ενεδρενων  με  καΐ  την  δϊκην  οτι  ηλεΐβτον  χρόνον  έκ- 
κρονείν  βονλόμενος,  κατηγορηθεί,  ώξ  εγώ  πυν&άνο- 
μαι^  ου  μόνον  έμοϋ,  άλλα  καΐ  τον  τίατρός,  λέγων  ώξ 
εκείνος  έμοί  χαρίζόμενοξ  πολλά  τούτον  ήδίκησεν.  νμεΐξ 
δ\  ώ  άνδρες  δίκαΰταΐ,  μάλίβτα  μεν,  ώβττερ  αντοί  ονκ 
αν  ά^ίώΰαίτε  κακώς  άκονειν  νπο  τών  υμετέρων  παί- 
δων, ούτω  μηδέ  τούτω  επιτρέπετε  περί  τού  πατρός 

^βλαϋφημεΐν  καΐ  γάρ  αν  εί'η  δεινον  ει  αύτοΙ  μίν  προς  1023 
τους  επί  της  όλίγαρχιας  πολλούς  τών  πολίτών  άκρί- 
τονς  άποκτείναντας  διαλλαγέντες  εμμένετε  ταΐς  ομο- 
λογίαις,  ώύπερ  χρη  τους  κάλους  κάγαϋ•ούς  άνδρας, 
τούτω  δε  προς  τον  πατέρα  ζώντα  καΙ  δίαλυ&έντι  καΐ 
πολλά  παρά  το  δίκαιον  πλέον εκτήβ αντί  νϋν  μνηύικα- 

47  κίΐν  επιτρέψετε  καΐ  κακώς  λέγειν  εκείνον,  μηδαμώς, 
ω  άνδρες  δικαΟταΙ,  αλλά  μάλιΟτα  μεν  κωλύετ  αύτον 
ταντα  ποιείν,  αν  (5'  άρα  βιάζηται  υμάς  και  λοιδορήται, 
ένΰ•υμεΐθΟ•'  οτι  αυτός  εαυτού  καταμαρτυρεί  μη  εξ  εκεί- 
νου γεγενήΰ&αι.  οι  μεν  γάρ  φύΰει  παίδες  όντες,  καν 
προς  ζώντας  τους  πατέρας  διενεχ&ώβιν,  άλΧ  ονν  τε- 
λευτηύαντάς  γε  αιηούς  έπαινοϋοιν  οί  δε  νομιζόμενοι 
μεν  υίεΐς,  μη  όντες  δ\  γενεί  ίξ  εκείνων,  ραδίως  μεν  αν- 
τοΐ5  διαφέρονταί  ζώΰιν,  ούδΐν  δε  φροντίζουβι  περί 

^^τε&νεώτων  αυτών  βλαβφημοϋντες.  χωρίς  δε  τούτων 
έν&νμεΐβ&ε  ώς  άτοπον  έϋτιν,  ει  ούτος  τον  πατέρα  ως 
άμαρτόντα  εις  αυτόν  λοιδορήοει,  διά  τά  εκείνου  αμαρ- 
τήματα υμέτερος  πολίτης  γεγενημένος.  κάγώ  μεν  διά 
την  τούτων  μητέρα  τά  δύο  μέρη  της  ούβίας  άφαιρεΟ•εΙς 
όμως  υμάς  αιΟχύνομαι  λέγειν  περί  εκείνης  τι  φλανρον 

49  ούτος  δ\  όν  ήνάγκαΰεν  αύτώ  πατέρα  γενέδ^αι,  τούτον 
ουκ  αίΰχύνεται  φέγων  εναντίον  υμών ,  άλλ'  είςτοϋτ 
άμα&ίας  ήκει  ώΰτε  τών  νόμων  άπαγορευόντων  μηδϊ 
τους  τών   άλλων  πατέρας  κακώς  λέγειν  τε^νεώτας, 


ΠΡΟΣ  ΒΟΙίΙΤΟΝ  ΠΕΡΙ  ΠΡΟΙΚ.  ΜΗΤ.    489 

οντο5,   ου  φηβιν  νιος  είναι,  τούτον  λοιδορΐ^αει,   φ 
προΰήκε  κ^ά  ει  τις  όίλλος  εβλαβφήμει  ηερί  αυτού  άγα- 1023 
ναχτεΐν. 

50  Οιμαί  δ'  αύτον  ^  ώ  άνδρες  δικαΟταΙ,  ετίειδάν  των 
άλλων  άτΐορΐ},  κακώς  τε  με  επιχειρήΰειν  λέγειν  και  δ'α- 
βάλλειν  πειράΰεΰ&αι,  διε^ιόνΟ•^  ώς  εγώ  μεν  καΐ  έτρά- 
φην  καΐ  επαιδεύ&ην  και  έγημα  εν  τί}  τού  πατρός  οικία, 
αντος  δ'  ούδενός  τούτων  μετέΰχεν.  νμεΐς  δ^  έν%•ν- 
μείο^'  οτι  έμε  μ\ν  η  μήτηρ  παΐδα  καταλιπούΰα  έτελεύ- 
τηβεν,  ώβτε  μοι  ικανον  ην  άηο  τού  τόκου  της  προικός 

51  και  τρέφεοϋ-αι  και  παιδενεβϋ-αΐ'  η  δε  τούτων  μήτηρ 
Πλαγγών,  τρέφουβα  με&^  αυτής  τούτους  και  ϋ-εραπαί- 
νας  ΰυχνας  και  αύτη  πολχηελώς  ζώβα^  καΐ  εις  ταύτα 
τον  πατέρα  τον  έμον  χορηγόν  έαυτί]  ύπο  της  επιΰ•υ- 
μίας  εχονβα  και  πολλά  δαπανάν  άναγκάζουοα ,  ουκ  ίαα 
δήπου  της  εκείνου  ούβίας  έμοί  άνήλωκεν ^  ωοτεπολυ 
μάλλον  προβήκειν  έμε  τούτοις  έγκαλεΐν  η  αύτον  έγκλη- 

52  αατ'  έχειν  νπο  τούτων,  προς  γαρ  τοις  άλλοις  εί'κοΰι 
μεν  μνάς  δανειβάμενος  μετά  τού  πατρός  παρά  Βλε- 
παίου  τού  τραπεζίτου  εις  ώνην  τίνα  μετάλλων ,  επειδή 
ό  πατήρ  έτελεύτηβε,  τά  μεν  μέταλλα  προς  τοντονς  ένει- 
μάμην,  το  δάνειον  δ^  αυτός  εί6επράχ%-ην,  ετέρας  δε 
χιλίας  εις  την  τού  πατρός  ταφήν  παρά  Αυβιβτράτον 
Θορικίον  δανειβάμενος  ιδία  έκτέτικα.  ως  δ^  άλη^ή  και 
ταύτα  λέγω^  έκ  τούτων  των  μαρτυριών  εί'ΰεΰ&ε. 

ΜΑΡΤΤΡΙΑΙ. 

53  Τοΰαύτα  τοίνυν  έμον  έλαττουμένον  φανερώς,  ον- 
τοαΐ  νϋν  Οχετλιάζων  και  δεινοπα%•ών  και  τήν  προίκα 

με  της  μητρός  άποοτερήΰει ;  αλλ'  νμεΐς,  ώ  άνδρες  δι- 1024 
καοται,  προς  ^^ιός  και  ϋ-εών,  μή  καταπλαγήτε  νπό  της 
κραυ^ιής  της  τούτου"  πολύς  γάρ,  πολύς  και  τολμηρός 


490  XI.    ^ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ 

έατιν  κνΟ-ρωπος,  καΐ  οντω  κακούργος  ώΰτε  περί  ων 
αν  μη  εχτ]  μάρτυρας  παραΰχέΰ&αι ,  ταύτα  φήβεί  νμας 
είδεναι^  ώ  άνδρες  δικαβταΐ ,  ο  πάντες  ποιούβιν  οί  μη- 

54  δεν  νγιες  λέγοντες,  νμεΐς  ονν  εάν  τι  τοιούτον  τεχνάξη- 
ται,  μη  επιτρέπετε  αντω,  άλλ'  εξελέγχετε,  και  ο  τι  αν  μη 
εκαβτος  υμών  είδη,  μηδέ  τον  π?.ηαίον  νομιζέτω  είδέ- 
ναι^  άλλ'  άξίοΰτω  τούτον  άποδεικνύναι  οαφώς  ύπερ 
ών  αν  λέγη,  και  μη  υμάς  φάοκοντα  είδέναι,  περί  ων 
αντος  ουδέν  εξει  είπεΐν  δίκαιον,  άποδιδράΰκειν  την 
άληϋ'ειαν,  έπεικαιέγώ,  ώ  άνδρες  δικαΰταΐ,  πάντων 
υμών  είδότων  σν  τρόπον  άν<χγκασΟ•εΙς  6  πατήρ  μου 
έποιηΰατο  τούτους,  ούδεν  ήττον  δικάζομαι  νύν  αν- 

5ότοΐς  και  μάρτυρας  υποδίκους  παρέΰχημαι.  καίτοι  ούχ 
ί'βος  γ*  ήμίν  έβτιν  6  κίνδυνος,  άλλ'  εμοι  μεν,  εάν 
ύμεΐς  νυνί  νπο  τούτων  έξαπατη^ήτε,  ουκ  έξέΰται  ετι 
δικάβαβ&αι  περί  της  προικός"  τούτοις  δ\  ει  φαβίν 
αδίκως  άποδιαιτήοαί  μου  τον  διαιτητην  τάς  δίκας,  χαΐ 
τοτ'  έξην  εις  υμάς  εφεΐναι  καΐ  νύν  έκγενηΰεται  πάλιν, 
εάν  βούλωνται ,  παρ'  εμού  λαβείν  εν  ύμΐν  το  δίκαιον. 

56  κα\  εγώ  μεν,  έάν,  ο  μή  γένοιτο,  υμεΐς  με  έγκατα?,ίπητε, 
ούχ  εί,ω  οπόΟ^εν  προίκα  έπιδώ  τη^υγατρι,  ης  τη  μεν 
φνΰει  πατήρ  εΙμι,  την  δ'  ήλικίαν  αύτης  ει  ί'δοιτε,  ουκ 
αν  θυγατέρα  μου,  άλλ'  άδελφήν  είναι  αύτην  νομί- 
ΰαιτε-  ούτοι  δε,  έάν  υμεΐς  μοι  βοη^ήβητε^  ούδεν  έκ 
τών  Ιδίων  άποτίΰουοιν ,  άλλ'  έκ  της  οικίας  τά  έμά  έμοΙ  1025 
άποδώβουβιν ,  ην  έζ,ειλόμε&α  μεν  κοινή  πάντες  εις  την 
έκτιβιν  της  προικός,  οίκούντες  δ'  αυτήν  ούτοι  μόνοι 

57  διατελούβιν.  ούτε  γάρ  άρμόττει  μοι  θυγατέρα  έπίγα- 
μον  έχοντι  οίκεΐν  μετά  τοιούτων ,  οϊ  ον  μόνον  αύτοϊ 
άοελγώς  ζώΟιν,  άλλα  καϊ  ομοίους  αύτοΐς  ετέρους  πολ- 
λούς εις  την  οίκίαν  είβάγονΟιν ,  οντε  μά  τόν^ι  άΰφα- 
λες  είναί  μοι  νομίζω  ΰυζην  τούτοις  έν  τω  αύτω  •  οπον 


ΠΡΟΣ  ΒΟΙΟ  ΤΟ  Ν  ΠΕΡΙ  ΠΡΟΙΚ.  ΜΗΤ.    491 

γαρ  οντω  φανερών  μοί  έτίΐβονλενααντες  εις  "Αρειοι 

•.  _  /  ,  II  ?•  1\ 

•ηαγον  αγώνα  κατεΰχεναΟαν  ^  τίνος  αν  οντοι  η  φαρμα- 
κείας η  άλλης  καχονργίας  τοιαύτης  νμΐν  άποοχέϋϋ-αο 

58  δοκονΟίν;  οι  γε  ηρος  τοις  άλλοις  (άρτίως  γαρ  καΐ  το  ντο 
άνεμνήο^ην)  εις  τοΰαντην  νπερβολην  τόλμης  ηκον- 
ΰιν  ώΰτε  καΐ  Κρίτωνος  μαρτνρίαν  ένιβάλοντο  ώς  έω~ 
νηται  το  τρίτον  παρ^  εμον  μέρος  της  οικίας"  ην,  οτι 
φενδης  έβτι,  ραδίως  ειΌεβ&ε.  πρώτον  μεν  γαρ  ονχ 
οντω  μετρίως  ζι]  Κρίτων  ωβτε  παρ'  έτερον  οίκίαν 
ώνεΐοΰ'αι,  άλλ'  οντω  πολντελώς  καΐ  άβώτως  ωΰτε 
προς  τοΓι;  εαντον  καΐ  τα  των  άλλων  άναλίβκειν  •  επειτ' 
ον  μαρτνρεΐ  τούτω  ννν,  άλλ'  εμοί  αντιδικεί•  τίς  γάρ 
νμών  ουκ  οίδεν  οτι  μάρτνρες  μεν  είΰιν  οντοι,  οις  μη- 
δέν μέτεβτι  τον  πράγματος,  περί  ον  η  δίκη  έβτίν,  αντί- 
δικοι ά'  οί  κοινωνονντες  των  πραγμάτων ,  περί  ων  αν 

59  δικάζηταί  τις  αντοΐς;  ο  Κρίτωνι  Ονμβέβηκεν.  ετι  δε 
τοβοντων  νμών  όντων,  ώ  άνδρες  δικαΰταΐ,  καΐτών 
αλλων^Α^ηναίων  πολλών  άλλος  μεν  ονδείςαυτω  παρα- 
γενέο&αι  μεμαρτνρηκε,  Τιμοκράτης  δε  μόνος ,  ωαπερ 
άπο  μηχανής,  μαρτνρεί  μεν  δεκάτην  έΰτιάΰαι  τούτω  1026 
τον  εμον  πάτερα,  ηλικιώτης  ων  τον  νννΐ  φενγοντος 
την  δίκην ,  φηΟι  δΐ  πάνϋ-'  απλώς  είδεναι  α  δη  τούτοις 
βνμφέρει,  μαρτνρεί  δε  νννΐ  μόνος  Κρίτωνι  ηαρεΐναι, 
οτε  παρ^  εμού  την  οίκίαν  έωνεΐτο.  ο  τίς  αν  νμών  πι- 
Οτεύβειεν;  άλλως  τε  και  οτι  ον  περί  της  οικίας,  πότερα 
έώνηται  αντην  Κρίτων  η  μη,  νννΐ  δικάζομαι,  άλλα 
περί  προικός,  ην  έπενεγκαμενης  της  μητρός  οι  νόμοι 

60  κελεύονύιν  εμε  κομίζεβ^αι.  ωοτε  κα&άπερ  νμΐν  εγώ 
και  εκ  μαρτνριών  πολλών  καΐ  εκ  τεκμηρίων  επέδειξα 
επενεγκαμένην  μεν  την  μητέρα  μον  τάλαντον  προίκα, 
ον  χομιΰάμενον  δε  τοντ  εμε  εκ  της  πατρώας  ονΰίας, 
{ξαίρετον  ά'  ημΐν  γενομενην  την  οίκίαν  εις  ταύτα,  οντω 


Ιι3,1;θΐιιί3θ1ι•άθΐιί;8θ1ΐθ8  τιηοΐ  (Ιβιιΐδοΐι-ΐαΐθΐηίδοΐιβδ 

δΟΗϋΕ-λνΟΕΤΕΕΒϋΟΗ 

νοη 

Γηβάηοΐι  Αίΐοΐρΐι  Ηβίηίοΐιβη, 

Όι.  άοτ  ΡΙιΐΙ.  αηά  ΙιίοβηΙίαΙβη  άεΓ  Τΐαβοΐοβϊβ,  63Γ°ΐ"*3ί*1ρΓθΓβοΙθΓ  α.  Τ>. 

1111(1   ΡΓΟίβββΟΓ. 

ΕτβίβΓ  Τΐΐθίΐ;  Ζν^βϋβτ  Τΐιβΐΐ: 

Ιιβ,ίβίηίδοΐι-  (Ιθπίδοΐι.  Ββαίδοΐι-  Ιαίθίηΐδοΐι. 

3.  ΑνυΒ.  Ι,βχ.-8.  1875.  8β1ΐ•  6  Μ&γΙγ.  3.  Αυβ.   ΙιΘχ.-8.  1877.   κείι    τ  ΜϊγΙι. 

Οίβββί  ηβυββίβ  1»4Θίηί8ϋΙιβ  "ννοΓίβΛηοΙι  Ϊ3ΐ  ίίίΓ  άβη  ^ΐηζβη  Οιιγϊιι3  (1θ$ 
βίΊηηΛϊί^Ι  - ΧΤηΙβΓηοΙιΙβ  1)β3ΐί!ηπιί  ιιιιΑ  Ιι&Ι  ΐ3βΓβίΐ8  ίη  άβυ  πιβίβίβη  ϋοΐιιιίβα 
Β6η(3θΙι1αη(Ιβ  Είιΐ8»ιΐ8  8β'^ι>"'ΐ3η•  δβίηβ  νοΓζίί^β  ^ογ  έϊΐιηΐίοΐιβη  οοιηρβηάίοββη 
■\νδΓίβΓΐϊϋο1ιβηι  ϊίικί  αΐΐκειαείΐ!  βηβΛαιιηΙ. 


Φυχ^' Β  ΜίίαηχοζρΙίοίίη. 

ί8οη 

Ώγ.  3ίίΊοηηρ8  ©ίείείίδ. 

3.  δίϋίΐ.     93ίίθΓ9ί  οοη  2τγ.  <|5οίίρ.    ζτ.  8.    9ε^.  2  «Κανί  70  φ^. 

ΒβΓ  (ΙυΓοΙι  ββίηβ  Αυδ^βΙιβ  άεΓ  ΜβΙίΗηθΓρ1ιθ3βη  (^.  Ααίΐ.  1876)  αηί  ΛηόΙβΓβΓ 
δο1ιιι11)αο1ιβΓ  Γίΐίιιηΐίοΐΐδί  1)β)ι&ηιιΐΘ  ΥβΓίίΐίίβΓ  1)ίβΙβΙ  ίιι  (ΙίβΒβπι  \νδΓΐβΓΐ>ιιοΙΐθ 
,ίη  ηβιΐθβ  ΗϊΙίβιπΗίβΙ  ίϋτ  άϊβ  νβΓβΙϋηάηί•  άβΓ  ΜβΙ&ηιΟΓρΙιοβοη,  ^1»β  άβη  Ββ- 
ϋίΓίηίβίβη  (Ιει  δοΐιιιΐβ  νιηά  άβΓ  'ννίββεηβεΐιαίί  ^Ιβίοΐιζείΐίκ  ΚβοΙιαιιιιβ  (Γϋ8(. 


φεναπ§9Ρ9^ί'εη 

ϋοη 

ΦίνεοΙΟΓ  Ϊΐ6δ  ©ηιιιιιοίίιιηιδ  ,^ιι  βιυίιίαιι. 

26Ε.  =  8.    ΐΟϋί  Βίείεη  2(ί)6ϊίΙ)ΐιπ9εη.    ^^^^).  12  ίΟΤανΙ. 

Βαί  Βιΐΰΐι  Ιι&Ι  είηβ  80  &ιΐ99εΐ0ΓάεηΙϋεΙι  ^ίίαβίίςε  Ανίηαίιηΐθ  ββ^ιιη<1βη, 
ι1&33  γίεΓ  «Ι&Γΐιβ  Ααβα8<^α  γ&901ι  ΙιίιιΙθΓβίηαικΙβΓ  ηϋΙΙιί^  νναΐΊΐεη  £•88β11>θ  ντίιά 
νοΓζαβιντβίίε  β^'ΐ^  ^^  ΡΓ&ιηίεπ  1)εηιι(ζΙ, 


ι 


ιΙ& 


^Τ  ΚΕΜΟΥΕ 
\  ΤΗΙ5  ΡΟΟΚΕΤ 


^^^  '    οί 


<ο 


>  ϋΒΚΑΚΥ 


>      ..^-"    "■    .,$> 

?Α              ΟβιηοεΙΙίθηΘδ 

39Λ9               (:'-νοΓΐί3.     ΟΓββΙζ. 

1881:, 

Α2 

1881 

ν. 2 

]-1.2
Internet Archive Audio

Featured

Top

Images

Featured

Top

Software

Featured

Top

Books

Featured

Top

Video

Featured

Top

Mobile Apps

Browser Extensions

Archive-It Subscription

Save Page Now

Full text of "Logoi. Orationes. Ex recensione Guilielmi Dindorfii"

See other formats
